พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: MawinK ที่ 12-08-2009 04:56:05

หัวข้อ: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 12-08-2009 04:56:05
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง  ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.อย่าพูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วย เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0


############################################################

ลองเข้ามาอ่านเรื่องเล่าของนักเขียนมือใหม่...เรื่องราวความรักของหนุ่มวัยทำงาน....ประสบการณ์ตรงของผู้เขียน...กะใครคนหนึ่งซึ่ง...xxxx    :o8:

ยังงัยก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ.... สัญญาว่าจะขยันมาลงเรื่อยๆ  มิให้ผู้อ่านต้องรอนาน...


บทนำ   

มีคนบอกว่า...ผู้ชายอายุ 30 ต้นๆ กำลังเป็นช่วงวัยที่น่าสนใจมากๆ ทั้งความพร้อมในเรื่อง
หน้าที่การงาน   การเริ่มต้นชีวิตคู่..... แล้วเกย์ที่กำลังย่าง 32 อย่างเราล่ะ...จะมีใครไหมที่สนใจ   :man1:

เกือบจะเข้าปีที่ 6 แล้วซินะ.... ที่ผมย้ายมาทำงานที่เชียงใหม่... หลังจากที่ผมเรียนจบโท   จากมหาวิทยาลัย xxxxx....... ผมก็ต้องมาทำงานที่นี้ด้วยเงื่อนไขข้อผูกมัดของทุนการศึกษาตอนเรียน....กับการที่ต้องมาทำงานที่สถาบันอุดมศึกษาแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่นี้ .....

“เชียงใหม่”... เมืองที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสวรรค์ของชาวเกย์.... เมืองที่เกย์หลายๆ คนอยากจะมาอยู่....

แล้วผมล่ะ...สุขกับที่นี้ไหม ?....  เรื่องราวนี้.....ก็เริ่มต้นที่นี้เหมือนกัน... มันเป็นช่วงเวลาหนึ่งแห่งความทรงจำ...กะชีวิตของ “อีแอบ” อย่างผม... ซึ่งทำให้ผม...เกือบจะออกมาประกาศตัวต่อสังคมว่าผมคือ “เกย์” ในสังคมไทยคนหนึ่ง....

ผมเองรู้ตัวว่าชอบผู้ชายด้วยกันตั้งแต่สมัยเรียน ม. ปลาย   แล้วมั้ง (เท่าที่จำได้อ่ะ.. ต่อมเกย์เริ่มแตกพาน...  :laugh:) แต่ช่วงเวลานั้น “เกย์” ยังไม่ใช่คำที่เป็นที่รู้จักมากนัก.. ส่วนมากคนจะรู้จักกะเทย ตุ๊ดมากกว่า... ทำไงได้อ่ะ... เราไม่ได้อยากเป็นผู้หญิงเหมือนกระเทยสาวทั่วไป   เราเองยังอยากเป็นผู้ชาย   เราแค่เป็นผู้ชายที่ชอบเพศชายด้วยกันเท่าเอง...

ชีวิตของผม คงไม่แตกต่างจากเกย์ที่ไม่เปิดตัวทั่วๆ ไป... ที่อยู่ในสังคมเหมือนคนปกติ   แต่มีช่วงเวลาในมุมลับๆ ของชีวิตชาวเกย์.... มีบ้างที่มีผู้หญิงมาจีบหรือมาชอบผม    แต่ผมเองก็คุยกะเขากะคบตามมารยาท   รักษาระดับความสัมพันะของเธอเหล่านั้นไว้... ในฐานนะเพื่อนหรือน้องสาว..( ไม่รู้ว่าเธอมาแอบชอบเกย์อย่างผมได้งัย.. ถ้ารู้ความจริงเข้า คงช็อคไปหลายวัน )

ผมใช้ชีวิตเกย์ ในลักษณะของ “อีแอบ” จริงๆ.... แอบมี Sex กะชายด้วยกัน.... แอบเที่ยวซาวน่า บาร์เกย์ เที่ยวเด็กขายน้ำ... โดยที่เพื่อนสนิทและคนในสังคมที่ผมอยู่ไม่รู้..... แต่จะว่าเขาไม่รู้เลยก็คงไม่ถูก....ก็มีบ้างที่เพื่อนๆ แย่ๆ และแซวเรื่องเกย์กะผม... ถึงเขาจะสงสัยแต่เพื่อนๆ เขาเองก็ไม่ยุ่งกะชีวิตส่วนนี้ของผม...

ผมไม่มีเพื่อนที่เป็นเกย์อย่างเปิดเผยเลย  ยกเว้นเพื่อนที่ติดต่อทางอินเตอร์เน็ต ที่เราโทรศัพท์คุยกันบ้าง ...แต่ผมจะไม่เปิดเผยตัวตนที่แท้จริงว่าเป็นใคร ทำงานที่ไหน... มีบ้างสำหรับคนที่ผ่านมา....แต่มันก็ผ่านไป..... ส่วนมากจะเป็นน้ำแตกแล้วแยกทางมากกว่า....

:-[ แต่สำหรับคนนี้.... พิเศษมากกว่าคนอื่น... ทั้งๆ ที่การเริ่มต้นของเราไม่ดีเอาซะเลย...  


####  แอบปล่อยให้ค้าง ..... เดี๋ยวมาต่อบทแรกให้นะครับ  #########
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 12-08-2009 05:44:16
บวก 1 แต้ม เจาะไข่คนแต่ง
 :mc4: เป็นกำลังใจให้เรื่องใหม่ด้วยค่ะ
สำหรับบทนำเริ่มแบบธรรมดาแต่ก็น่าสนใจไม่น้อย
รออ่านต่อนะคะ ค่อยเมนท์เพิ่ม

ลืมไป
ชื่อเรื่องเป็นคำถามด้วย รอคำตอบจากเรื่องสินะคะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: nana ที่ 12-08-2009 06:15:20
มาให้กำลังใจ :L2:



รอลุ้นต่อไปค่ะ :impress2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: kuraki ที่ 12-08-2009 10:40:56
เรื่องใหม่ น่าติดตามๆๆ

เป็นกำลังใจให้ค่าาา


 :mc4:
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 12-08-2009 10:53:44
 :mc4:ต้อนรับนักเขียนคนใหม่จ้า... :mc4:
...ตอนนี้ตอบปัญหา ที่ชื่อเรื่องได้หรือยังว่าความรักของทั้งสองนั้น เกิดจากอะไร
...เป็นกำลังใจให้จ้า ที่จริงเกิดจากอะไรก็ได้ ที่ทำให้ทุกวันนี้เรา..มีความสุข
...ไม่ว่ามันจะเป็น ความรัก ความใคร่ หรือทางผ่าน เลือกจำแต่สิ่งดีๆๆเนอะ
...ทุกครั้งมันก็เกิดจากความร่วมมือของ..ทั้งสองคน..และสองคนก็มี..ความสุข :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: kikisshae ที่ 12-08-2009 12:45:18
เรื่องใหม่ๆ

มานั่งรอตอนต่อไปด้วยคนค๊าบบบ
จะเป็นยังไงต่อไป น่าติดตามๆ
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: Loidelohm ที่ 12-08-2009 13:06:53
ถ้าเลือกแค่ความใคร่ กับทางผ่าน มันจะมันส์มั้ยหว่า
จอรออ่านนะครับ
มาเร็วๆด้วย และมาให้สม่ำเสมอด้วย ไม่งั้น.......
จะรอ....จะรอ.......และจะรอ
ป๊าว...ไม่มีไร
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: BABY_CHICK ที่ 12-08-2009 13:41:18
 :L2:มอบให้คนแต่ง ครับ +1 ด้วย
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ควา&#
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 12-08-2009 13:52:03
 :mc4:
ต้อนรับเรื่องใหม่คะ
ชอบจังคำว่า "ต่อมเกย์แตกพาน" อั๊ยยยย :-[
เกริ่นนำได้น่าลุ้นมากๆคะ แล้วคนที่กำลังจะเจอนั่น
ใช่่เนี้องอก เอ้ย เนื้อคู่รึป่าวนะ

สู้ๆนะคะจะเป็นกำลังใจให้ +1 จัดให้คะ  :L2:
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: DWBY ที่ 12-08-2009 13:54:12
 :mc4: :mc4:

เรื่องใหม่ๆ
หัวข้อ: Re:(เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน : 1. แรกพบ
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 12-08-2009 14:07:40
  ขอบคุณสำหรับ  comments นะคร๊าบ....    มาต่อกันเลยดีกว่า.....

 :really2:

###########################################################

ตอนที่ 1 แรกพบ
ตุลาคม 49.... (แอบนานไปไหมเนี้ย...)
วันอาทิตย์... วันหยุดของผม ..แต่ผมเองก็มักจะไปขลุกอยู่ที่ทำงาน....เพราะอย่างน้อยก็มี  Internet ให้เล่น... เปิดแอร์เย็นๆ สบายๆ (ไม่เปลืองไฟ ที่บ้าน... ระมาณว่างก..ว่างั้น)
"xxxx-hotmail.com เชียงใหม่วัยทำงาน..หาเพื่อน..น้องชาย ทำไรหนุกๆ ทำกันวันหยุดครับ.. "   นี้คือข้อความที่ผม Post ไว้ที่ web Postjung เว๊ปยอดฮิตของผมที่ใช้ติดต่อเพื่อนเกย์...ทาง MSN (หลายคนที่กำลังอ่านอยู่ตอนนี้...อาจจะเคยคุยกะผมทางเน็ต.. มาแล้วก็ได้...^_^ )
สักพัก... ก็มีเพื่อนๆ น้องๆ หลายๆ คน Add เข้ามาคุยกับผม...

" กานต์ "   ชื่อนี้...คือ...คนที่ผมสะดุดมากที่สุด... เราแนะนำตัวซึ่งกันและกัน

" พี่วิน ครับผม... 30/172/55  โบธ  ครับ.. " (ผมระบุรสนิยมทางเพศเสร็จสรรพ... ^_^ )
ผม " กานต์ อ่ะ.ครับ.. 21/170/60 เรียนที่ ม. xxxx  แต่มาฝึกงานที่เชียงใหม่ครับ..... ผมพึ่งมาอยู่เชียงใหม่เองอ่ะ...ยังไม่คุ้นเคยเท่าไร...”  กานต์แนะนำตัว กะผมคร่าวๆ
แบบนี้ก็เข้าทางผมซิครับท่าน.... “ ไว้ว่างๆ พี่จะพาเที่ยวครับ.... Bla…..Bla….. " ผมรับอาสาพากานต์ที่ยว..
กานต์  โชว์รูปบน Display ทาง MSN ให้ผมดู... หน้าตาดีแฮ่ะ เ ด็กคนนี้.... ส่วนผมขออนุญาต กานต์ ที่จะไม่โชว์รูปนะ..ด้วยเหตุผลต่างๆ นานาๆ ของผม... ได้แค่บอกน้องเค้าไปว่าผม  เองก็หน้าตาธรรมดาไม่ได้หล่อไร...(ดูเหมือนไม่แฟร์นะ... แต่ทำงัยได้อ่ะ...ก็อย่างที่บอกว่าผมเองไม่ค่อยเปิดตัวเท่าไร..)

เราคุยกันพักใหญ่... ก็จบด้วยข้อสรุปที่ นัดเจอกันเพื่อที่จะ.. xxxxxxx  ผมกล้าที่จะไปเจอ กานต์ เพราะว่าเขาเป็นเด็กต่างถิ่น... ไม่ใช่คนใกล้ตัวผมแน่ๆ... ผมจะกล้าเจอหรือนัดมีเซ็กส์กับคนที่คุยผ่านเน็ตเฉพาะคนที่ไม่อยู่ใกล้ๆ ตัวผมเท่านั้น... และผมเองก็ไม่ยอมโชว์รูปตัวเองให้ใครดูทาง Internet ...แบบว่าแอบสุดๆ...(ไม่รู้ว่าจะแอบไปทำไม..แต่ก็นะ...  :z2:)

ประมาณ 5 เย็น ผมเองก็โทรหา กานต์ เพื่อ Confirm เวลาและสถานที่นัดหมายของเรา...
“หวัดดีครับ... พี่วิน นะครับ ที่เราคุยกันทาง M เมื่อกี้”
“ครับผม”  เสียงกานต์ตอบมาสั้นๆ ทางโทรศัพท์
“ เหนื่อยไหมครับ..ทำงาน  ต้องทำงานวันอาทิตย์ด้วยไม่ดีเลยนะครับ...ใครๆ เขาก็หยุดกัน”
“ก็ผมเป็นเด็กฝึกงานนิพี่.... พี่ๆ เขาให้อะไร ก็ต้องทำ”
“พี่จะออกจากที่ทำงานแล้วนะครับ... แล้วเจอกัน.....อย่าให้พี่รอเก้อนะครับ.....” ผมจบประโยคทางโทรศัพท์

ผมมาถึงที่นัด...ก่อนเวลาสัก 5 นาทีได้.... เรานัดเจอกันตรงข้าม ททท. เชียงใหม่ฝั่งน้ำปิง...(ตรงแถวสะพานเหล็กข้ามน้ำปิง...จำชื่อไม่ได้อ่ะ... ใครอยู่เชียงใหม่ หรือเคยดูหนังเรื่องเพื่อนสนิท  คงพอจะนึกออก...สะพานที่ดากานต์ดาหลับซบหลังไข่ย้อยขี่เวสป้าร์กันอ่ะ.. )
ผมกดโทรศัพท์ถึงกานต์อีกรอบ.... เพื่อที่จะบอก กานต์ ว่าผมถึงแล้ว...
“ดีครับ กานต์ พี่วิน ครับ.... พี่ถึงแล้วนะ กานต์ อยู่ไหนอ่ะ”
“หวัดดีครับ....พี่... พี่ใช่คนที่มาจาก xxxxx (ชื่อย่านหนึ่งในเชียงใหม่...ซึ่งไม่ใช่บ้านผมเลย)....”
ซวยแล้วเรา.....เนี้ยสงสัยจะนัดหลายคน... กลับบ้านนอนดีกว่า... ผมเริ่มหงุดหงิด...
“พี่วิน ที่โทรหา กานต์...ตอนหัวค่ำงัยครับ ... นายนัดเจอหลายคนเหรอครับ.... งั้นพี่กลับนะครับ... คงไม่สะดวกอ่ะ ”
“เดี๋ยวพี่.... ผมอยู่ที่ฝึกงาน  กำลังจะกลับหอ...รอผมก่อนนะครับ....” 
“ อืม งั้นเจอกัน....รีบๆ หน่อยนะครับ... ” ผมตอบแบบยังไม่หายหงุดหงิด

อารมณ์หงุดหงิดของ...ผมเพิ่มขึ้น เมื่อ กานต์ ปล่อยให้ผมรอนาน...มากว่า 20 นาที ผมโทรศัทพ์หากานต์...อีกรอบ.. โอ้แม่เจ้า... สัญญาณเตือน....ว่าแบตกำลังจะหมด....
“ กานต์... อยู่ไหนครับ..... พี่รอนานแล้วนะ..”
“ก็ริมน้ำปิงงัย... พี่แต่งตัวงัยอ่ะ.... ขับรถไรมา...” กานต์ซักผมเป็นชุด...
เอาแล้วงัย... นี้เราโดนหรอกให้มาดูตัว..แล้วมันชิ้งปล่าวว่ะ.... ความหงุดหงิด ของผมเพิ่มเป็นทวีคูณ  :z3:
“ พี่อยู่ตรงข้าม ททท. อ่ะ... ฝั่งน้ำปิง..... ถ้า กานต์  ไม่มาพี่กลับนะ....”  ผมกระแทกเสียงแบบเซ็งๆ     แต่ซักพัก... ก็มีคนเดินมาเคาะที่กระจกรถผม...ผมวางโทรศัพท์.... และลดกระจกลง....

" กานต์ ครับผม "..... น้องเขาแนะนำตัว....
น่ารักแฮ่ะ.... หน้าตาหล่อสไตล์หนุ่มเมืองของแท้..... ละอ่อนเจียงฮาย....หล่อแบบนี้เองเหรอ... เดี๋ยวตูจะฟัน  ให้หายเงี่ยนไปเลย.... ดูผมจะหายหงุดหงิด...ในบัดดล   :really2: ผมปลดล็อกประตูให้ กานต์ ... พร้อมกะทักทาย... " พี่ขอโทษนะ..พี่หงุดหงิดนิดหน่อย ตอนที่นายถามว่าพี่มาจากไหน... เหมือนกะนาย..นัดเจอหลายคน..แบตพี่ก็จะหมด...กลัวมาเก้ออ่ะครับ..."
กานต์ กล่าวขอโทษ แต่กานต์เองยังดูเกรงๆ  ... ก็จริงอ่ะ.....เราสองคนเจอกันครั้งแรก...แถมจะนัดกันไป  xxxx  อีกต่างหาก... ผมเองก็เกร็งๆ ไม่ต่างไปจากกานต์สักเท่าไร....ผมชวนกานต์คุยเพื่อสร้างความคุ้นเคย.... ถามไถ่เรื่องส่วนตัวเล็กน้อย..... เกี่ยวกับการมาอยู่เชียงใหม่.. และไม่ลืมวกกลับมาที่..เรื่อง..xxxxx
“ ไปไหนดีครับ....”  ผมถามกานต์... จริงๆ ตอนที่เราคุย MSN กัน เรานัดกันเพื่อที่จะ...xxxxx.. แต่ผมยังแกล้งถามย้ำอีก... ว่าจะไปไหน... ( เดี๋ยวไก่เอ็งก็ตื่นหรอก ไอ้วิน...)
กานต์... “ แล้วแต่พี่แล้วกัน... พี่อยู่ที่นี้นานกว่าผมนิ...”
ผมออกรถ....และขับไปเรื่อย.... จะกระทั้งเลี้ยวรถเข้าในซอยม่านรูดหลบมุมแห่งหนึ่งแถวๆ สันติธรรม.. (ใครอยู่เชียงใหม่..คงจะรู้ว่าแถวนี้ ม่านรูดเยอะมากๆ )

ผมบอกกานต์ว่าขอตัวอาบน้ำก่อน  " พี่ขออาบน้ำ.... ก่อนนะครับ..." พร้อมแหย่ กานต์... ว่า...." จะอาบพร้อมกันไหมครับ...."
“ ผมอายอ่ะ.. พี่วิน อาบก่อนเถอะ.... ” กานต์ ตอบเขินๆๆ
หลังจากผมอาบน้ำเสร็จ... เดินออกมาจากห้องน้ำ...โอ้แม่เจ้า... หนุ่มหน้าใส ผิวขาวๆ เนื้อแน่ๆ หุ่นน่าฟัดมากๆๆๆ  มีแค่ผ้าเช็ดตัวผื่นเล็กปิดส่วนล่างเอาไว้...... อารมณ์ผมกระเจิงเลยครับพี่น้อง...ตอนนี้... ผมดูหนังโป๊ รอกานต์ อาบน้ำ.... (ถึงผมเองจะไม่แสดงตัวกะใครต่อใครว่าผมเป็นเกย์...แต่เรื่องเซ็กส์ของผม ก็ถือว่าผ่านมาไม่น้อยนะครับ)... วันนี้มันส์แน่เอ็งไอ้วิน

สักพัก กานต์ก็เดินออกมาจากห้องน้ำ... ร่างแน่นๆ ของกานต์ถูกบดบังไว้แค่ส่วนล่างด้วยผ้าเช็ดตัวผืนจิ๋ว....... ผิวเนียนขาวของกานต์.. ยังมีหยดน้ำใสๆ เกาะอยู่......ยิ่งเพิ่มความเซ็กซี่เข้าไปใหญ่...ผมมองหนุ่มน้อยด้านหน้าคนนี้เหมือนจะกลืนกินไปทั้งตัว.....อารมณ์ผมยิ่งกระเจิดกระเจิง   เจ้าน้องชายผมแข็งตั้งลำรอตั้งแต่ดูหนังเอ๊กซ์แล้ว...
กานต์... เองเหมือนรู้งาน..(ก็เรานัดกันมา xxx นิ....55555555 ถึงสั่งเวียนก็ต้องเผด็จศึก...)  กานต์นั่งลงบนเตียงพร้อมก้มลงดูดน้องชายที่ตั้งโดทักทายกานต์.. กานต์บดขยี้เลียทั่วทั้งยวงของน้องชายผมอย่างเมามันส์   ผมจับตัวกานต์...เลื่อนขึ้นมาพร้อมกับพลิกร่างน้องเขาลง เปลี่ยนเป็นผมขึ้นค่อม และประกบ
จูบปาก... พร้อมสอดลิ้นเข้าไปตวัดเลียด้วยความกะสันต์ เราจูบและดูดกันอย่างดูดดื่ม..ผมเคลื่อนตัว....ไซ้ต่ำลงมาถึงปลายคางและเรื่อยไปที่ติ่งหูของกานต์.... กานต์..ดิ้นและคราวครางด้วยความเสียว..... ผมเองยิ่งได้ใจ  บดขยี้แรงขึ้นกว่าเดิม... และเลื่อนมากัดหัวนม..กานต์เบาๆ...ผมลากลิ้นเลียทั่วแผ่นอกแน่ๆ...ของกานต์....และหยุดตรงหน้าท้อง...... ก่อนที่จะกดสองแขนของกานต์...แผ่ออก และไซ้ร่องรักแร่อย่างเมามันส์....กลิ่นอ่อนๆ... ของสบู่ที่ติดขนรักแร้เพิ่ม
ความเสียวให้ผมอย่างมาก... แท่งลำผมเองดุดันอยู่ทั่วช่วงล่างของน้องเขา....
เราเล้าโลมกันสักพัก  ผมเองก็ทนไม่ไหว... หยิบถุงยางมาใส่....พร้อมที่จะพิชิตศึกเต็มที่....ผมใช้นิ้วแย่นำ....ในร่องก้นของกานต์..... ก่อนที่จะสอด “แท่งเนื้อ” ของผมเข้าไป.... ผมจับ...ขากานต์ขึ้นพาดบ่า...ก่อนที่จะค่อยๆ....สอดแท่งลำเข้าไปอย่างช้าๆ.... แต่มันเข้าไม่ง่ายนัก...เพราะน้องชายผมเองก็ใช่จะเล็ก..กานต์เองก็เกร็งกะการสอดใส่ของผม...
ผมเปลี่ยนไปพรมจูบ...เพื่อคลายความเกร็งและเจ็บให้กานต์..ก่อนที่เจ้าท่อนเนื้อก้อนใหญ่ของผมเข้าไปในรู้ตูดกานต์ จนหมดลำ...กานต์ ... ร้องด้วยความเจ็บ...บอกผมย่างพึ่งกระแทกแรง..เพราะยังรู้สึกเจ็บ......
ผมก้มลงจูบกานต์..และแลกลิ้นกะกานต์อย่างดูดดื่มอีกครั้ง... ก่อนที่จะกลับมาจับขากานต์... ขึ้นพาดบ่า...จะเริ่มซอยถี่... ผมพลิกตัวกานต์อย่างช้า....เปลี่ยนมาเล่นท่าหมา....เพื่อที่จะให้น้องเขาเจ็บน้อยลง....กานต์เริ่ม...ครางด้วยความเสียวอีกครั้ง.....เสียงของกาต์ยิ่งเพิ่มอารมณ์เสียวของผม...ผมกระแทกเร็วขึ้น... ส่วนมือผมก็สาวเจ้าของชายกานต์... แท่งของกานต์เองก็ใหญ่และสวยใช่เล่น... ผมกระแทก....และชักให้กานต์ ซักพัก... ผมเองเริ่มจะทนไม่ไหวกะความเสียว กระแทกอย่างแรง....สอง-สามครั้ง น้ำก็แตกในถ้ำของกานต์..... ผมเองยังแช่เจ้าท่อนเอ็นไว้ใน้ถ้ำของกานต์...แต่พลิกตัวน้องเขานอนหงายและชักให้กานต์ต่อ.... กานต์ ครางเสียงสั้น หน้าตาดูเสียวสุดๆ... สักพักน้ำขุ่น... ก็พุ่งเลอะอก...ขาวเนียนของกานต์....
ผมหยิบทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดให้น้องเขา.... และถอดท่อนลำของผมออกจากถ้ำของกานต์.... ผมนอนซบน่าอกน้องเขาเพื่อพักเหนื่อย...
เรานอนกอดกันซักพัก...ผมเองก็เริ่มมีอารมณ์อีกรอบ.... ผมจูบหน้าผากกานต์ เบาๆ.... และเลื่อนมาที่เปลือกตา.....และต่อด้วยแลกลิ้นกันอย่างดูดดื่มอีกครั้ง..ยกสอง ของเราค่อนข้างจะนาน...เล่นเอาเหนื่อยเหมือนกันกว่าจะเสร็จ.... เราอาบน้ำล้างตัว...และเรียกเด็กเพื่อเช็คเอาท์...เกือบ 2 ชั่วโมงกว่าได้....ค่าห้องที่ผมจ่ายไป... ผมบอกกะ กานต์ว่า...“นายเป็นคนแรกนะ ที่พี่ด้วยเล่นในม่านรูดนานมากว่า 2 ชั่วโมง”..... ( น้องเขาควรจะดีใจหรือเสียใจเนี้ย.. ก็ปกติเวลาผมมีไรกะใครในม่านรูด งัยก็ไม่เกินชั่วโมงอยู่แล้ว...)

หลังจาก...ออกจากม่านรูด....แล้วเราก็ไปหาไรทาน.... ผมและกานต์...แนะนำตัวเองซึ่งกันและกัน....เท่าที่เราจะบอกข้อมูลกันและกันได้....ผมเองยังไม่ลืมที่จะขอโทษน้องเขา...เพราะตอนที่รอเจอกัน ผมระเบิดอามรณ์ ใส่เขาทางโทรศัพท์...
หลังจากที่เราทานข้าวเสร็จ ผมก็ไปส่งน้องเขาที่หอพัก.. แต่พอถึงหอดิครับ.... กานต์.. ไม่ยอมลงรถ...บอกว่า....ยังอยากคุยกะผมต่อ... หรือไปต่อที่ห้องผม ก็ได้....เขาเองยังไม่อยากกลับเข้าหอตอนนี้    ผมได้ทีเลยแซวใหญ่.. อยากคุย...หรืออยากมี xxxxx  กะพี่แน่ๆ..... พร้อมกะส่งสายตาเจ้าเล่ห์ให้น้องเขา...สรุป...ผมก็ออกรถ...กานต์เองก็ไม่ได้กลับหอครับ.... ผมขับรถไปเรื่อย   เราขับรถวนรอบคู่เมือง   มาหยุดที่ริมแม่น้ำปิงอีกรอบ... แต่ตอนนี้เปลี่ยนเป็นฝั่งสะพานนวรัตน์... ใกล้... Riverside
ผมไม่ได้พากานต์ไปที่บ้านพัก... เพราะยังไม่กล้าพาคนแปลกหน้าเข้าบ้าน..เราพึ่งเจอกันครั้งแรก.. แต่ผมก็แกล้งบอกน้องเขาไปว่า..ห้องรกมากๆ..ขอทำความสะอาดห้องก่อน วันหลังจะพาไปเที่ยวที่บ้าน...
ริมน้ำปิงตรงนี้มีสนามหญ้า จะเรียกว่าเป็นส่วนหย่อมเล็กๆ ก็ว่าได้... พอจะนั่งคุยกันได้.....ผมจอดรถทิ้งไว้... และเราเดินเรียบน้ำปิง.... หาที่นั่งลับตาคน  เพื่อเราจะได้คุยกันเงียบๆ......


##############################################

เป็นยังงัยบ้างครับ  สำหรับบทแรก   เริ่มต้นเรื่องก็มาแบบหื่นๆ ซะงั้น..... โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ.... เรื่องนี้ไม่ยาวมากนะ  คงไม่กี่ตอนก็คงจะจบแล้ว... 

ปกติผมจะเป็นผู้อ่านมากซะมากกว่า...แบบว่าแอบอ่านเฉยๆ  ไม่เคยคอมเมนต์อะไรเลย  อ่านด้วยความที่ว่าชอบการอ่าน   มีนักเขียนหลายๆ คนที่เป็นเขียนคนโปรดของผมในบอร์ดนี้    แต่ไม่รู้ว่าอารมณ์ไหน  ทำให้ผมลุกขึ้นมาลงเรื่องราวของตัวเอง... ยังงัยก็ช่วยเป็นกำลังใจให้นักเขียนมือใหม่กันหน่อยนะครับ...

#####################################
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: kuraki ที่ 12-08-2009 16:03:11
 :haun4: :haun4:


รออ่่านต่อ
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ควา&#
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 12-08-2009 16:10:19
นุ้งกานต์เดินเข้ามาติดกับดักพี่วินซะแล้น
เอิ๊ก น้ำแตกแล้วจะแยกทางจริงอ่ะ แต่ท่าทางน้องกานต์จะชอบเอิ๊ก
จะมีสานต่อไหมนะ ดูวินระวังตัวมากเป็นพิเศษเลยอ่ะ

 :กอด1:

ปล.กระซิบนิดคะ เวลาจะแก้อัพเดทตอนว่าลงตอนใหม่แล้ว
ให้กดขวาบนหัวทู้อ่ะคะ ตรงคำว่า modify แล้วจะสามารถแ้ำ้ก้และแจ้ง
ให้รู้ว่าเราอัพตอนใหม่แล้วไรงี้ 

สู้ๆนะคะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 12-08-2009 17:48:20
 :mc4: :mc4: :mc4:
มาเจิมเรื่องใหม่คราบ อิๆ
+1 เป็นกำลังใจให้
อ่านแล้วแบบว่าชอบอะ 555+  :haun4: หื่นได้ใจมาก
เนื่องจากเป็นเรื่องจริงก็ไม่ขอพูดมากละกันน๊า
จริงๆชอบเรื่องแนวๆนี้อะ อ่านแล้วมันชิวๆ อ่านง่ายดีด้วย
ภาษาที่ใช้เล่าเรื่องก็อ่านแล้วไหลลื่นไม่ชวนหลับใหล
โดยรวมๆแล้วเขียนเล่าได้เวิร์คมาก สมแล้วที่ตามอ่านเล้ามานาน อิๆ
ระวังเรื่องคำผิดนิดนึงนะคราบ เห็นมีอยู่นิดหน่อยแบบพิมพ์ตกหล่น
เช่น ระมาณ -> ประมาณ เป็นต้น
แล้วจะมารออ่านต่อนะคราบ
นิว

ปล.แอบมาบอกละเอียดๆให้นะครับ
หมายเหตุ
การแก้ไขหน้าแรกของกระทู้รวมถึงชื่อหัวข้อกระทู้สามารถก็แก้ไขได้โดย
กลับมาอยู่ที่กระทู้แรกสุดของเรื่องของเรา
บริเวณมุมขวาบนของกระทู้ เลือกคำว่า Modify หรือ แก้ไข
แล้วจะอยู่ในหน้าที่เราลงเรื่องตอนแรกสามารถแก้ได้
ซึ่งจะทำให้เราสามารถเข้ามาอัพหัวข้อกระทู้บอกคนอ่านได้ว่าตอนนี้ลงตอนใหม่แล้ว
(เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...
หรือเพียงแค่ทางผ่าน บทที่1 แรกพบ
ซึ่งอาจจะบอกวันที่ที่ลง หน้าที่ลงด้วยก็ได้แล้วแต่ตามสะดวกคราบผม
เมื่อแก้ไขเสร็จเรียบร้อยเลื่อนลงมาด้านล่าง เลือกคำว่า save
เป็นอันเสร็จสิ้นขั้นตอนการเปลี่ยนชื่อกระทู้เรื่องของเรา
โดยเราสามารถแก้หัวข้อกระทู้ทุกครั้งที่ลงตอนใหม่ หรืออัพข่าวสารที่หน้าแรกด้วยเช่นกัน
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: kiss88 ที่ 13-08-2009 00:29:35
สนุกน่าติดตามดีค่ะ ชื่อเรื่องชวนให้อ่านมากๆ
เขียนก็อ่านลื่นดี ยังไงก็เป็นกำลังใจให้นะคะ
มาต่อบ่อยๆนะคะ อยากอ่านต่อมากมาย
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: POR_KA_DUN ที่ 13-08-2009 00:39:03

มาเม้นท์บ้างดีกว่า
ตอนแรกก็เสียเลือดแล้ว นายแน่มาก
น้องกานต์
 :oo1:
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 13-08-2009 02:04:38
เล่าง่ายๆ อ่านสบายๆ
ตอนแรกก็มาตรงประเด็นตามชื่อเรื่องเลย
กับคนนี้คงไม่ใช่แค่นี้มั้ง (เดาเล่นๆ)
ขอบคุณค่ะ รออ่านต่อนะ
เสียดายยังบวกให้อีก 1 ไม่ได้ ไว้ตอนหน้านะจ๊ะ
หัวข้อ: Re: (เรื่องเล่า) ความสัมพันธ์ของเราสอง....มันคือ..ความรัก...ความใคร่...หรือเพียงแค่ทางผ่าน : บทนำ
เริ่มหัวข้อโดย: nana ที่ 13-08-2009 12:07:27
ชอบๆ :m25:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 14-08-2009 04:05:45
ขอบคุณทุกๆ คนสำหรับ ทุกๆ comment และคำแนะนำดีนะครับ..... o18   

มาต่อตอนที่ 2 ให้แล้วนะครับ  Here you go krub! ..............

####################################

 :z2:

ผมไม่ได้พากานต์ไปที่บ้านพัก... เพราะยังไม่กล้าพาคนแปลกหน้าเข้าบ้าน..เราพึ่งเจอกันครั้งแรก.. แต่ผมก็แกล้งบอกน้องเขาไปว่า..ห้องรกมากๆ..ขอทำความสะอาดห้องก่อน วันหลังจะพาไปเที่ยวที่บ้าน...
ริมน้ำปิงตรงนี้มีสนามหญ้า จะเรียกว่าเป็นส่วนหย่อมเล็กๆ ก็ว่าได้... พอจะนั่งคุยกันได้.....ผมจอดรถทิ้งไว้... และเราเดินเรียบน้ำปิง.... หาที่นั่งลับตาคน  เพื่อเราจะได้คุยกันเงียบๆ......

>>>>>>>>>>>>>>>

ตอนที่ 2 : การเริ่มต้น...

ผมและกานต์เลือกนั่งตรงขั้นบันไดที่ทอดยาวลงสู่น้ำปิง.... น้ำในแม่ปิงตอนนี้เริ่มลดระดับลงมาก......ตอนนี้เกือบจะ 4 ทุ่มแล้ว...... ผมถามกานต์ว่า  “ ทำไมถึงไม่อยากกลับห้อง.....”   กานต์ บอกว่า.....ยังอยากคุยกะผมต่อ...อยากทำความรู้จักผมมากกว่านี้.....

เรานั่งคุยกันไปเรื่อย.... ส่วนมากจะเล่าเรื่องส่วนตัว   Background  ของเราสองคน   และก็หนีไม่พ้นเรื่องเกี่ยวกับประสบการณ์เกย์ ...เรามักจะวกกลับมาเรื่องเซ็กส์.. กันเสียส่วนใหญ่...

วีรกรรม “อีแอบ” อย่างผมมันน้อยซะที่ไหนล่ะ....... กานต์เองฟังอย่างขำๆ   มีอึ้งๆ.. ไม่เชื่อบ้าง..  หาว่าผมโม้บ้าง.....แต่สิ่งที่ผมแปลกใจมากที่สุด... คือ  กานต์ บอกว่า... “ เขาพึ่งมีเซ็กส์ จริงๆ... จังๆ  กะผมเป็นคนแรก...” ที่ผ่านๆ มาก็แค่ช่วยกันชักเฉยๆ..
“โอ้แม่เจ้า....ไม่น่าเชื่อ...”  ผมงงอะดิ..... “ ลีลาอย่างกานต์เนี้ยนะ ไม่น่าเชื่อเลยนะว่าจะครั้งแรก.. ” ( ..  o13 แอบโม้นิด..ผมว่าตัวเองลีลาจัดแล้วนะเรื่องเซ็กส์อ่ะ... กานต์เองก็ใช่ย่อย... เล่นเอาผมติดใจในเซ็กส์ของเขาเลยแหล่ะ....)    กานต์บอกว่า  เขาเองก็จำๆ  มาจากหนังโป๊นั้นแหล่ะ  ว่าเขาทำอะไรกันบ้าง..........แต่ก็ชั่งเถอะ...ผมไม่ใช่คนที่สนใจอดีตของใคร... ผมใส่ใจกะปัจจุบันและอนาคตมากกว่า....

กานต์  พยายามอธิบายซ้ำ... เพราะว่าดูเหมือนผมไม่เชื่อเขา... เหตุผลหลักของกานต์อยู่ที่ช่วงเวลาที่ผ่านมา  กานต์อยากจะใส่ใจเรื่องเรียนมากกว่า... ประมาณว่า .. “เซ็กส์ไม่ยุ่ง ...มุ่งแต่เรียน”( ซึ่งตรงข้ามกับผม... “ รักไม่ยุ่ง.....มุ่งแต่เซ็กส์...”   อิ อิๆ... :z1:)    แต่ตอนนี้กานต์กำลังจะเรียนจบแล้ว.... ก็เลยอยากลองทำอะไรๆ  ที่ไม่เคยทำมาก่อน   ก่อนที่ชีวิตนักศึกษาของเขาจะผ่านไป  และอยากลองคบใครสักคนดู...........

ผมพอจะเดาทางได้ว่า... กานต์ต้องมาฝึกงานที่เชียงใหม่ เกือบ 4 เดือน... เขาคงอยากหาประสบการณ์ใหม่ๆ  มากกว่าการฝึกงานอย่างเดียว... คงประมาณว่า   มีแฟนเป็นผู้ชายด้วยกันที่มหาลัยไม่ได้เพราะกว่าเพื่อนรู้..... ก็เลยแอบมีตอนฝึกงานนี้แหล่ะ... ห่างเพื่อนดี..... :กอด1:

กานต์เอง.... พูดกะผมตรงๆ... ว่าอยากลองคบกะผมดู.... ( ดูมันเร็วเกินไปไหมเนี้ย .....โดนผมเอาแค่ 2 ที  ในวันแรก...จะขอคบผมเป็นแฟนแล้ว...)   ตัวผมเองเป็นคนที่ไม่ค่อยจะเชื่อเรื่องความมั่นคงในรักของเกย์เท่าไร..... ในช่วงเวลาที่ผมคบกับใคร  ผมจะตั้งอยู่ที่ปัจจุบันมากกว่า... คือทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุด.. ห่างวันที่เราต้องห่างกัน.. คงต้องปล่อยให้มันผ่านไป  เก็บไว้เพียงแต่ความรู้สึกๆ ดีที่เรามีให้กัน...

จริงๆ กานต์เองก็สเป็คผมเลยนะครับ.... รูปร่างหน้าตา... นิสัย (เท่าทีคุยกัน) จริงๆ สเปคผมก็ไม่มีไรมากหรอกครับ.... แค่ไม่สาวจ๋า  ผมก็คบได้แล้ว.... ส่วนเรื่องอื่นเราค่อยปรับเขาหากัน (....หลายๆ คนคง งง ไหนบอกว่าเป็นอีแอบงัย..แล้วจะมีแฟนเป็นผู้ชายได้งัย... ส่วนมากคนที่
ผมเคยคบด้วย.... ก็จะเป็นเหมือนเพื่อนมากกว่า.. นอกจากผู้ที่มีเกย์ดาร์เท่านั้นแหล่ะถึงจะรู้ :mc4:.....)

กานต์..อยากมาอยู่เชียงใหม่... เรียนจบแล้วอยากมาทำงานที่นี้....จริงๆ แล้วเด็กมนุษย์อังกฤษ... และเกรดที่ค่อนข้างจะสวยคงหางานที่นี้ได้ไม่ยาก.... แต่ปัญหาในเรื่องที่เราจะคบกันมันอยู่ที่ผมนี้ดิครับ.... ผมเองมีเวลาอยู่ที่เชียงใหม่ถึงแค่ปลายปีเอง  ...... ต้นปีหน้าผมต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษแล้ว...

ผมบอกกานต์ไปตามตรง......... เรื่องที่ผมจะอยู่ที่เชียงใหม่ถึงแค่ปลายปีนี้   และต้องไปเรียนต่อ  กว่าจะกลับมาทำงานที่นี้อีกครั้ง  ผมอาจจะใช้เวลาเรียนนาน 3-4 ปี..   กานต์เองดูเฉยมากและดูไม่แปลใจ.....ไม่คิดว่าเรื่องนี้จะเป็นปัญหา... และดูออกจะมั่นใจ...ที่จะคบผมมากๆ...... เหตุผลที่ กานต์ ยกมาอ้างคือ... ในช่วงเวลาที่ห่าง...อาจจะเป็นช่วงเวลาที่ดีของเราทั้งสองคน....ที่จะได้พิสูจน์กันและกัน... ว่าเรามีใจให้กันมากแค่ไหน....

ก็อย่างที่บอกนะครับ... ว่ากานต์...อ่ะ  สเป็คผมเลย....เรื่องที่จะคบกะกานต์....สำหรับผมอ่ะ “ Absolutely Perfect! ”  เลยที่เดียว ..... แบบว่า...กานต์เองหน้าตาก็น่ารัก...เซ็กส์ก็สุดยอด...เรื่องทางสังคม... ผมคงไม่ห่วง..เราสามารถทำให้คนรอบข้างเข้าใจว่าเราเป็นแค่พี่น้องหรือเพื่อนกันได้...

แต่สิ่งที่ผมไม่เข้าใจ...คือ....ทำไม กานต์อยากจะรู้จักผู้ชาย(ไม่ใช่ดิ..เกย์) ธรรมดาๆ อย่างผม..... ทั้งๆ ที่เองก็พึ่งรู้จักกันไม่กี่ชั่วโมง..... อยากรู้ไหมครับ...ว่าอะไร?.... น้องเขาบอกว่า...เขาชอบคนที่เป็นผู้ใหญ่มากกว่าเขา..เพราะเขาเป็นลูกคนเล็กค่อยข้างเอาแต่ใจ ....และที่สำคัญ  กานต์ชอบคนที่พูดเพราะ... ..ผมเถียงสุดฤทธิ์ .. แล้วที่พี่ระเบิดอารมณ์ ใส่เราตอนเจอกันครั้งแรก... จำไม่ได้เหรอ.... :angry2:

สรุปคืนนี้... เรานั่งคุยกันเรื่อย... จนถึงตี 2  ครับ.... ผมต้องชวนกานต์กลับหอ...ไม่งั้นผมตื่นไปทำงานไม่ไหวแน่ๆ....( จริงๆ บรรยากาศวันนี้ดีมากเลยนะครับ.... นั่งคุยกะใครสักคนริมน้ำปิง...  สายน้ำที่ไหลเอื่อยๆ  ตอนต้นฤดูหนาว   แถมตอนกลางคืน....แสงไฟจากสะพานนวรันต์เองก็สวยม๊ากๆ..... บรรยากาศพาเสียวรอบ 3 จริง....ฮ่าๆ ฮ่าๆ..... :o8:)

เราสองคนได้เจอกันอีกครั้ง.... ก็วันศุกร์โน้น.... เพราะต่างคนต่างทำงาน... ช่วงระหว่างสัปดาห์เราก็แค่คุยกันผ่าน  MSN บ้าง   หรือไม่ก็โทรศัพท์คุยกันบ้าง......ผมรับกานต์มาค้างที่บ้านพัก...ในคืนวันศุกร์.... ช่วงวันหยุดนี้เราคงได้อยู่ด้วยกันเต็มที่....ก็อย่างที่เล่าแหล่ะครับ...   กานต์มาฝึกงานที่นี้เพียงแค่ไม่กี่เดือนและผมเองก็ต้องไปเรียนต่อที่อังกฤษ   เราเองต้องใช้ช่วงเวลาสั้นๆ ของเราให้มีความสุขและเรียนรู้กันให้มากที่สุด

คืนนี้กิจกรรมก่อนนอนของเรา.... ก็เสียวซ่านน่าดู.... ..... ผมดึงตัวกานต์มาจูบตั้งแต่ปิดประตูเข้าห้องนอนเลยที่เดียว.... รสจูบของกานต์ยังหวานเหมือนกับครั้งแรกที่ผมได้ลิ้มลอง.... แต่คราวนี้เราต้องเล่นบทเซ็กส์ของเราแบบให้เงียบที่สุด..... เพราะผมแชร์บ้านพัก..กะเพื่อนคู่สามีภรรยากัน.... ถ้าเราครางเสียงดังมาก.....ความลับคงแตกแน่..... ว่าผมพาหนุ่มมาทำอะไรมิดีมิร้ายที่บ้าน...  เดี๋ยวชาวบ้านแถวนั้นเขาเข้าใจถูกกันหมด ว่า “ตูว่าแล้ว...ไอ้วิน....มันต้องเป็นเกย์....”

ผมเองต้องให้มือปิดปากกานต์หลายครั้งเพราะ  น้องเขาเล่นร้องด้วยความเสียวดังมากไป....แต่มุขที่ผมขำมากที่สุด.... คือตอนที่เรามีเซ็กส์กันอยู่ดีๆ..... กานต์บอกผมว่า  “ขอพักก่อนเหนื่อย.... แต่พี่เอาท่อนพี่คาไว้แบบแหล่ะ... ถ้ำผมจะได้ขยาย....”   :o8: ผมเองก็เป็นคนเชื่อคนงานอ่ะ.... อารมณ์เสียวๆ.. ก็ยังหยุดได้... และคืนนั้นเราเล่นก็ได้แค่สองรอบ... :-[

ผ่านค่ำคืนแสนสุข...ที่ผมใฝ่ฝันมานาน...ที่จะมีใครสักคนมานอนกอดอยู่ข้างๆ..... พร้อมกับตื่นมาทานอาหารเช้าด้วยกัน.... หรือนั่งจิบกาแฟชิวๆ ........ผมตื่นมาเข้าครัวทำข้าวต้มกับกาแฟ   เพื่อเป็นอาหารข้าวของเรา...... และสิ่งที่ผมแปลกใจมาก...เมื่อเดินผ่านห้องน้ำคือ.. เสียงกานต์แปรงฟัน.... ผมถามกานต์ว่า... “ ทำไมเตรียมพร้อมจัง...เตรียมแปรงสีฟันมาด้วยอ่ะ.....” เสียงสัญญาณตอบรับ...ที่ผมได้มาคือ... “ผมใช้แปรงพี่นั้นแหล่ะ...”  โอ้แม่เจ้า..... ดีนะเนี้ย... ที่ผมแปรงฟันเสร็จแล้วไปก่อน..... ( อันนี้อยากนะรู้ครับ.... เพื่อนๆ..คนไหนใช้แปรงร่วมกะแฟนบ้างไหม.... ถึงแม้คุณจะดูดแลกลิ้นกันแค่ไหน... ผมว่าเราก็ไม่น่าจะใช้แปรงร่วมกันใช่ปล่าว? ... จริงๆ ผมไม่ได้รังเกียจนะ..เพราะเราทำไรกันมากกว่านั้น..เพียงแค่.. ห่วงเรื่องสุขภาพ...)

เคยดูละครหลังข่าวไหมครับ.... ที่ผัวเมียข้าวใหม่ปลามัน   กับเช้าวันแรกที่สามีตื่นมาทำอาหารเช้ารอ...... เราเองก็อารมณ์ประมาณนั้นอ่ะครับ.... ผมทำไปได้งัย... เพราะปกติตัวผมเองก็กินแค่ กาแฟ  สำหรับมื้อเช้า...สงสัยจะดูละครหลังข่าวมากไป...กานต์เองก็น่ารักนะครับ.... กานต์นะซักผ้าให้ผมตะกร้าใหญ่เลย... ซักมือด้วยอ่ะ.......( บ้านผมไม่มีเครื่องซักผ้าอ่ะ  ปกติก็ส่งร้านซักรีด) ........ แต่รู้ไหมครับ...เหตุผลที่กานต์ซักผ้าคือไร... ...เพราะว่าเสื้อที่กานต์ใส่นอนเมื่อคืน  มันเลอะน้ำผมอ่ะดิ... ไหนๆ ก็ไหนๆ.. กานต์ก็เลยรวบซักให้ผมด้วยเลย....

สายๆ... ของวันนั้นเราก็ไปดินซื้อของกันครับ............. พอดีของใช้ในบ้านหลายอย่างๆ หมด....ก็เลยต้องไปซื้อของใช้เข้าบ้านกัน.... สิ่งที่ผมไม่ยอมลืมซื้อ... คือแปรงสีฟันครับ...ซื้อใหม่... 2 ด้ามเลย... .... แถมแกล้งสมอ้างทำตัวเป็นคนดีนะครับ.... “ บอกกานต์ว่าซื้อไว้ให้เขาใช้ ...”  ช่วงวันหยุดนี้เราเองดูจะมีความสุข.... คงเหมือนช่วงเริ่มต้นของใครๆ... หลายๆ  คน....

อยากหยุดเวลาไว้ตรงนี้จัง...


หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 14-08-2009 05:09:29
ข้าวใหม่ปลามัน
ตอนนี้ยังเล่าเรื่อง อ่านง่าย เข้าใจง่าย เห็นภาพตามได้เลย
แม้จะสั้นๆ ง่ายๆ แต่ก็เข้าใจว่าทำไมสองคนถึงเห็นพ้องต้องกันตกลงใจแบบนี้

แต่เพราะมาัอัพเรื่องใกล้สว่างหรือเปล่าจ๊ะเลยมีที่พิมพ์ผิดอยู่หลายแห่งทีเดียว
แก้หน่อยก็ดีนะจ๊ะ
บวก 1 แต้มเป็นกำลังใจจ้า ขอบคุณนะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: Solar cell ที่ 14-08-2009 14:30:11
มาเป็นกำลังใจให้ค่ะ
เริ่มเรื่องก็เริ่มจะรู้แล้วค่ะว่าอุปสรรคเพียบ....

ยังงัยจะรอตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 14-08-2009 15:01:22
----------- ข้อความจากใจคนเล่าเรื่อง ------------------

 :z2:     :z10:

ขอเขียนความในใจส่งถึงผู้อ่านทุกคนนะครับ..... ผมเองแอบแฝงตัวอยู่ในบอร์ดนี้มานานแสนนาน... ติดตามอ่านงานเขียนที่นักเขียนหลายๆ คนช่วยกันแต่งเติมสีสันในบอร์ดนี้เป็นบอร์ดแห่งการอ่านงานเขียนแนว Y อย่างสวยงาม...  o13

ช่วงนี้แอบว่างนิดหนึ่ง  ก็เลยหยิบงานเขียนตัวเองที่เขียนไว้นานมากแล้ว  มาให้เพื่อนๆ ได้ลองอ่านกัน   เรื่องราวนี้ผ่านมาได้เกือบจะ 3 ปีแล้วนะครับ  ถ้าใครอ่านติดตามอ่านตั้งแต่ต้นจนจบ  ก็จะได้รับตอบของชื่อเรื่องนี   เนื้อหาในเรืองจะตอบคำถามทุกอย่างในตัวของมันเอง... :o8:

ยอมรับว่าการเขียนเล่าเรื่อง  การถ่ายทอดอารมณ์  เหตุการณ์ต่างด้วยภาษาเขียนเป็นเรื่องที่ค่อนข้างยากสำหรับผม  หากภาษาที่ให้ไม่ลื่น  มีการพิมพ์ตกหล่น  ก็ต้องขออภัยในความเป็นมือใหม่ของผู้เขียนด้วยนะครับ... :z13:

ขอบคุณอีกครั้งสำหรับ กำลังใจและคำแนะนำดี  จากคนอ่านที่น่ารักทุกคนนะครับ  รับรองเรื่องนี้ไม่ยาวครับ และคนเขียนสัญญาว่าจะไม่ปล่อยให้รอนาน 

แอบกรซิบนิดหนึ่ง... จริงๆ เรื่องนี้เป็นเสมือนการชิมลาง  ก่อนที่ผู้เขียนจะเขียนเรื่องใหม่อีกเรื่อง... ยังงัยมีโอกาสทุกคนคงได้อ่านกันนะครับ.... โปรดติดตามตอนต่อไป.... 

:bye2:

มาวิน....

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: กิมตี๋หัดขับ ที่ 14-08-2009 16:08:09
หุหุหุ

น่ารักจริงๆเรื่องนี้  บรรยากาศแนวสีชมพูเน้อะ  :-[
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 14-08-2009 16:17:39
อยากบอกว่าเหมือนมานั่งอ่านไดอารี่ของเพื่อน หรือว่า นั่งฟังเพื่อนเล่ามากกว่าอ่ะคะ
แบบเหมือนไม่ใช่อ่านนิยาย อารมณ์แบบชิวมากๆ อ่านไปยิ้มมุมปากเล็กๆไป
ดูน้องกานต์จะไม่กัวกับอนาคตใดๆทั้งสิ้นเลยนะคะ แตกต่างจากวินที่เป็นผู้ใหญ่
แล้ว ต้องร้องเตือนนุ้งกานต์ว่า ถ้าจะคบกันไม่ขัดแต่เวลาของเราช่างน้อยเหลือเกิน
น้องกานต์คงเป็นเดะที่ไม่คิดมากอะไรมั้งคะ กับไอ้เรื่องแปรงสีฟันเนี่ย แต่เพื่อนเรา
ก็เป็นนะคะแบบว่า ใช้ร่วมกับคนอื่นมันยังไงๆไม่รู้ เอิ๊ก ข้าวใหม่ปลามันนี่ดีจริงๆ
ทุกๆอย่างกำลังหวานๆ อบอวลไปด้วยค.ร้ากกกกกกกกจางๆ นุ้งกานต์มีซักผ้าให้ด้วย
แม่ศรีเรือนได้อีก

+1 จัดให้นะคะ สู้ๆคะเป็นกำลังใจ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 15-08-2009 17:26:48
 :z2: :z2: :z2:
อารมณ์แบบอ่านได้เรื่อยๆเลยเรื่องนี้ เขียนได้ลื่นไหลมากมาย
ชอบ คำเดียวพอไม่รู้จะว่าไงอีก
ส่วนเรื่องแปรง 555+
ขอบอกว่าไม่เคยใช้ร่วมอะรู้สึกแปลกๆมันเป็นเรื่องของอนามัยมากกว่า
ส่วนเรื่องจูบปากดูดลิ้นมันก็อีกเรื่องนึง
ตอนนี้มีคำผิดนิดหน่อยนะคราบ แต่ไม่เป็นไร
แล้วจะมารออ่านต่อเรื่องนี้ขึ้นแท่นว่าต้องมาอ่านต่อเนื่องในใจแล้ว อิๆ

นิว

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up ตอนที่2 14-
เริ่มหัวข้อโดย: Ak@tsuKII ที่ 15-08-2009 19:01:58
เรื่องนี้มีสไตล์การเล่าสบายๆดี o13

กานต์ก็เด็กที่คิดอะไรง่ายๆๆ  o13

 :กอด1:  เป็นกำลังใจค่ะ  กาลเวลาจะพิสูจน์ทั้งคู่
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:up Cp. 3&4
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 16-08-2009 04:17:16
 o18 วันนี้ใจดี...มาต่อให้.. 2 ตอนเลยนะครับ....

>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>>

 :mc4:

บทที่ 3 : กันและกัน
 
..... ข้าวใหม่ปลามัน.... น้ำต้มผักยังว่าหวาน.... ภาษิตนี้ยังเป็นจริงเสมอครับ...สำหรับการเริ่มต้นของคู่รัก.... ไม่ว่าจะถูกเพศหรือผิดเพศ... คงไม่แตกต่างกันมาก    อะไรๆ ก็ดูดีไปหมด..... โลกของกานต์และผมตอนนี้...ราวกับโรยด้วยกลีบกุหลาบ...เราใช้เวลาว่างของเราเกือบทั้งหมด..อยู่ด้วยกัน... ส่วนมากกานต์จะมาค้างที่บ้านพักผมมากกว่า... เรื่องเซ็กส์ไม่ต้องพูดถึงครับ.... ของมันแน่อยู่แล้ว.... นอกจากวันไหนที่เราเหนื่อยๆ... ก็แค่นอนกอดกันเท่านั้นแหล่ะ...

อุ่นไอรัก.....ทำให้ฤดูหนาวปีนี้.... ที่เชียงใหม่...ดูแสนจะอบอุ่นสำหรับเราสองคน...

การคบกันในฐานะคู่รักของเกย์ที่ไม่เปิดตัว... มันก็ยากเหมือนกันนะครับ....ที่จะต้องปิดบังกับคนรอบข้าง ..... ความรักมันมีพลังในตัวของมันเอง...... แค่สายตาที่เรามองกันและกัน...การกระทำที่แสดงต่ออีกฝ่ายมันก็ไม่เหมือนเพื่อนปกติทั่วไป........ อย่างเวลาเราไปทานข้าวด้วยกัน.... ถึงแม้เราจะนั่งตรงข้ามกัน...     คุยกันเหมือนพี่น้องเพื่อนผู้ชายทั่วๆ ไป  .... แต่ถ้าคนช่างสังเกตดีๆ.... ก็จะเห็นว่าใต้โต๊ะนั้นขาของเราสองคนนะ  พันและเกี่ยวกันเล่นอยู่ตลอดเวลา... สายตาไม่ต้องพูดถึงครับ.... สายตาเราสองที่มองกันและกัน....มันหวานเยิ้มเสียยิ่งกระไร ...เคยมีหลายครั้งนะครับ... เวลาไปไหนมาไหน...คุยกันเพลินไปหน่อย...หรือไม่ก็อารมณ์มันพาไป... เราเผลอโอบไหล่หรือกอวดเอวกันบ้าง.....( แล้วมีรึ ...ที่ชาวบ้านจะดูไม่ออกว่านี้คือ..คู่เกย์....)

โดยส่วนมากแล้วถ้ากานต์อยู่กับผมสองต่อสอง...เขามักจะเรียกผมว่า “ตัวเอง”  (หวานไปหรือปล่าวเนี้ย...)   กานต์ไม่ค่อยเรียกผมพี่วิน เท่าไร....

วันคืนของเราช่วงนี้ช่างเป็นอะไรที่หวานชื่น..........เราใช้ช่วงเวลาสั้นๆ ของเราให้มีความสุขให้มากที่สุด... .....เราคุยกันถึงวันพรุ่งนี้ของเรา.... เราจะข้ามผ่านจุดของระยะห่างได้ไหม.........เวลา....มันเป็นอะไรที่น่ากลัวนะสำหรับความรัก...... ถึงแม้.. “เวลา”   จะเป็นสิ่งที่ยุติธรรมที่สุดบนโลกนี้.... ทุกคนมีเวลาเท่าๆ...กัน... 1 วัน 24 ชั่วโมง.... 1 ..ปี .. 365 .. วัน......แต่ผมเองอาจจะต้องใช้เวลาเรียนอยู่ที่อังกฤษ.... 3-4  ปี.... กานต์จะรอผมได้ไหม... เราสองคนยังจะเหมือนเดิมหรือปล่าว.......

..... บ่อยครั้งที่เราเพ้อเจ้อกันถึงอนาคต... กานต์เป็นผู้ชายคนแรก...จริงๆ.... ที่ผมกล้าคิดว่า...ผมอยากให้ชีวิตฉันท์คู่เกย์อยู่กับเขา....โดยที่อาจจะทำให้สังคมรอบข้างยอมรับเรา..... ผมเปิดตัวและเปิดใจรับกานต์มาก..... ผมเองถลำลึกบนทางสายนี้.......เพราะว่า... “.............”   ผมแนะนำให้กานต์..ไปสอบ TOEIC .. ทิ้งไว้.  อย่างน้อยๆ ก็เก็บไว้ใช้ในการสมัครงานหลังจากกานต์ที่เรียนจบ.... หรือไม่เผื่อมีงานด้านสายการบินหรือเปิดรับสจ๊วต..... ...( ไม่รู้เป็นอะไรครับ.... ผมแพ้ทางหนุ่มๆ อาชีพนี้... เวลานั่งเครื่องแล้วเจอสจ๊วตน่ารักๆ ที่ไร....... .ใจผมมันสั่น....)

....หรือไม่... ผมก็อยากจะให้กานต์ไปเรียนต่อด้วยกันกับผมที่โน้นเลย.......... เรื่องภาษาอังกฤษของกานต์ไม่น่าจะมีปัญหา....  อาจจะหนักตรงที่ค่าใช้จ่ายเรื่องเรียน..... เรื่องที่พักค่าใช้จ่ายอื่นๆ การกินอยู่   ผมน่าจะแชร์ให้กานต์ได้บ้าง..... เงินทุนที่ผมได้รับน่าจะพอสำหรับค่าใช้จ่ายของเราสองคน   เราคงไม่ลำบากมากนัก.... รอดูก่อนว่าวันหน้าจะเป็นยังงัย...

การคุยกันถึงอนาคตของคู่รัก...ทำให้มีความสุขนะครับ.... มันดูเหมือนว่าเรายังคงจะมีกันและกัน   ทั้งในวันนี้และวันต่อๆ ไป.......... ความไว้ใจและเชื่อใจ.......เป็นสิ่งสำคัญของการครองรัก..

กานต์เองชอบเล่าให้ผมฟังอ่ะครับ.... ว่ามีพี่ที่ฝึกงานมาจีบ..... ชื่อ “คุณพี่สน”  ครับ...ถ้าแค่เล่าว่ามีคนมาจีบ....    ผมเองก็คงไม่ต้องคิดอะไรมาก....แต่นี้กานต์เล่นบรรยายคุณสมบัติที่ค่อนข้างจะ Perfect  มากๆ  ของไอ้เจ้าพี่สนมาด้วยนี้ดิ.... ประมาณว่ารูปหล่อ พ่อรวย..ขับรถสปอร์ต....เป็นใครก็คงอดหวั่นๆ.... ไม่ได้.... ไอ้เราก็แค่ธรรมดาๆ.. ธรรมดาๆ...

กานต์... จะขำๆ... กับอาการที่ผมประชดเขานะครับ.... ก็กานต์เล่นมาเล่าให้ผมฟังบ่อยนิ.... ว่าไอ้คุณพี่สน... ชอบมาชวนไปทานข้าว..... ชวนไปดูหนัง...   ฟังเพลงบ้าง.... ใครที่ไหนมันจะทนได้ที่คนที่กำลังขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน...เล่าให้ฟังว่ามีคนอื่นมาจีบ..... ผมเคยประชดกานต์กลับนะครับ.... ผมแนะนำว่ากานต์ควรจะลองไปกะพี่เอาดูบ้าง........แทนที่ผมเองจะเป็นฝ่ายงอนนะครับ....กานต์เองกับมางอนผม... หาว่าผมผลักไสไปหาคนอื่น

........ บางครั้ง....ความแตกต่างของวัย.....ก็ทำให้เรามองกันคนละมุม....... ผมมีเหตุผลนะครับ... ที่อยากให้กานต์ไปกับผู้ชายคนอื่นที่มาจีบดูบ้าง.... เขาจะได้เรียนรู้นิสัยของหลายๆ... คน... รวมถึงการเข้าสังคม.....   ถึงผมจะไม่ใช่คนหน้าตาดี...แต่ผมก็มั่นใจว่าผมนิสัยดี...และช่วงเวลาที่ผมดูแลกานต์             ผมทำหน้าที่ได้ดีแค่ไหน... ( แต่ก็มีแอบหวั่นๆ...อยู่บ้าง....)

กานต์เองก็น่ารักนะครับ.... เล่นตัวไม่ยอมไปไหนกะไอ้คุณพี่สน...( ถ้าเลี่ยงได้...) กานต์บอก   เหตุผลผมด้วยนะครับว่า... “เดี๋ยวเขาหาว่าง่าย.....อะไรได้มาง่ายก็ทิ้งไปง่าย....... ” ...........  ลึกๆ ผมก็เห็นด้วยกับความคิดของกานต์และก็แอบอึ้งๆ เมื่อคิดถึงเรื่องระหว่างเรา......เพราะเราเองก็เริ่มต้นกันแบบง่ายๆ ..ก็แค่เจอกันทางเน็ต มีอะไรกันแล้ว.. เราก็มาคบกันเป็นแฟนแบบง่ายๆ.... อ่ะ.....แล้วเรื่องเราจะจบหรือผ่านไปง่ายๆ ไหมเนี้ย..........

ที่จริงแล้ว.....ก่อนที่ผมจะเจอกานต์..... ผมเองก็พอคนที่ลองดูๆ กันอยู่นะครับ   ไม่เชิงกิ๊กนะครับ..... เรารู้จักกันผ่านทางเน็ตนี้แหล่ะ.... แต่ความสัมพันธ์ของเราไม่ได้ก่อตัวถึงขั้นที่จะเป็นแฟนอ่ะ....

ช่วงหยุดวันพ่อ...... เราต่างแยกย้ายกลับบ้านเราที่ต่างจังหวัด.......ตอนแรก....เราตกลงกันว่าจะไปบ้านกานต์ที่เชียงรายด้วยกัน.......... แต่ที่บ้านผมอยากจะไปเที่ยวกันแบบครอบครัวก่อนที่ผมจะไม่อยู่อีกหลายปี..... ดังนั้นผมไม่มีทางเลือกยังงัยคงต้องกลับบ้าน....

กานต์งอแงจะตามไปกับผม... .“ ตัวเอง...เขาขอไปเที่ยวบ้านด้วยนะ.....เค้าไม่เคยไปจังหวัด...XXX.. เลย..”    ไม่ใช่ผมไม่อยากให้กานต์ไปด้วยนะครับ.... แต่นี้เราไปเที่ยวแบบครอบครัวจริงๆ.......  แล้วผมจะแนะนำกานต์ในฐานะอะไร......พี่สะใภ้กะน้องสะใภ้ผมคงขำอ่ะนะ........ถ้าเจอว่าที่สะใภ้ของบ้านนี้อีกคนเป็นผู้ชาย.....ผมยังไม่อยากให้บ้านแตกครับ.......เราตกลงเจอกันหลังวันหยุดยาวนั้น........ :z2:

 :mc4:  :mc4:  :mc4:

“กานต์ พี่ขับรถถึงลำปางแล้ว.... กานต์อยู่ไหนครับ....”
“ อยู่หออ่ะครับ” เสียงปลายทางตอบ........
“ OK งั้น....อีกชั่วโมงเจอกัน.. พี่จะไปรับกานต์ที่หอนะ.... กานต์ไปนอนกะพี่นะครับ... พี่อยาก
นอนกอดกานต์อ่ะ...ไม่ได้เจอกันหลายวัน....... คิดถึงๆๆๆ” ผมอ้อน.....
“ ได้ครับ...งั้นเดี๋ยวผมอาบน้ำรอเลยแล้วกัน..........”

.... แต่ผมยังขับรถไม่พ้นลำพูนเลยครับ.......... เพื่อนผมก็โทรมา.... “เฮ้ย...ไอ้วิน  แกถึงเชียงใหม่ยังว่ะ....คืนเนี้ยนัดเที่ยวกัน...ที่เฮือนสถาปนิก...สองทุ่มนะ...... แกไปรับไอ้เก๋ ด้วยนะ....” อ้าวซวยแล้วดิ... เอางัยว่ะเนี้ย

“อ้าวเงียบ..... แล้วเจอกันโว้ย....... ข้าจะกลับกรุงเทพฯ พรุ่งนี้เช้า.. มีเวลาเที่ยวกะแกแค่วันนี้... ห้ามเบี้ยว” เพื่อนผมย้ำ....

“..อืม...” ผมตอบเพื่อนแบบขอไปที

.... ผมกดโทรศัพท์หากานต์อีกครั้ง........ “ กานต์อ่ะ.... เพื่อนพี่พึ่งโทรมา..มันชวนไปเที่ยวเฮือนสถาปิก.... เพื่อนมันกลับมาเยี่ยมบ้านช่วงวันพ่อ.. จะกลับกรุงเทพฯ พรุ่งนี้แล้ว... กานต์จะไปด้วยกันไหม....”
.... ปลายสายของผมเงียบครับ........ “ กานต์งอนปล่าวอ่ะ.... พี่ขอโทษจริง...เพื่อนพึ่งโทรมา...”
... . “ ผมไม่สะดวกไปเจอเพื่อนพี่อ่ะ.. ” กานต์ตอบ...... “ พี่ไปเที่ยวกับเพื่อนๆ พี่เถอะ....”
จริงแฮะ... ถ้ากานต์ไปกะผม...ผมจะแนะนำกานต์ให้เพื่อนๆ..รู้จักยังงัย...
“ อ้าวงี้ไหม.... พี่ไปเที่ยวกะเพื่อนเสร็จ... แล้วค่อยมารับกานต์ไปค้างด้วย.....”
“ ก็ได้ครับ.....” กานต์ตอบสั้นๆ
“ ว่าแต่ไม่งอนพี่นะครับ...” ผมย้ำ..เพราะกลัวว่ากานต์จะน้อยใจ....ที่ผมเลือกไปเที่ยวกะเพื่อน....ผมเห็นเพื่อนสำคัญกว่า....
“ ไม่ครับ.... เสร็จแล้วพี่ก็โทรมาแล้วกัน...” 

.. คืนนี้เราเลือกที่กินเบียร์กัน... ผมเองชอบดื่มเบียร์มากกว่าเหล้า......... ผมโทรหากานต์เป็นระยะๆ....
สักประมาณ 5 ทุ่มกว่าๆ .. ผมเองกำลังเริ่มมึนๆ... กำลังสนุกกะเพื่อน 
กานต์ใทรหาผม.... “ พี่วิน... ผมไม่ไปค้างกะพี่แล้วนะคืนนี้...”   อ้าวผมงงอะดิ... ก็เมื่อหัวค่ำยังคุยกันดีๆ อยู่เลย..
“ ทำไมอ่ะกานต์ ... เดี๋ยวพี่ออกไปรับตอนนี้เลยก็ได้นะ ”
“ ไม่เป็นไรครับ.... พี่สนโทรมา.ให้ผมไปช่วยงานที่ office ตอนนี้..พรุ่งนี้มีทัวส์กรุ๊ปใหญ่มาลง.. ”

กรรม... ไอ้พี่สน... โทรตามนักศึกษาฝึกงานไปช่วยงานตอน 5 ทุ่ม...เอ็งควรจะเชื่อดีไหมเนี้ยไอ้วิน...
“ พี่ไม่เชื่อก็ตามใจนะครับ... ” กานต์ไม่ให้ผมพูดอะไรเลย...ว่างสายไปแล้ว....
ผมทั้งอึ้ง...ทั้งงง..... บางครั้งกานต์ก็ทำตัวเป็นเด็กวางโทรศัพท์ไปเฉยๆ... ทั้งๆ ที่คุยกันยังไม่รู้เรื่อง.... ผมกดโทรศัพท์ไปหากานต์หลายครั้ง...แต่กานต์ไม่ยอมรับสาย...

ผมส่งข้อความหลาย 10 รอบ... “ โทรกลับด้วย... เรามีเรื่องต้องคุยกัน...” แต่ไม่มีสัญญาณใดๆ...จากกานต์ตอบกลับมา.....

ผมควรจะเชื่อใจกานต์ไหม.... ในเมื่อกานต์ก็เล่าออกจะบ่อยๆ... ว่าไอ้คุณพี่สนมาจีบ.... แล้วนี้ก็โทรตามกานต์ให้ไปช่วยงานกลางดึก... จริงปล่าวว่ะ....มีแผนไรกับแฟนตูอ่ะปล่าว.... แล้วกานต์เป็นใจกะเขาด้วยหรือปล่าวเนี้ย.. ( ลืมเล่าไปครับ...กานต์เป็นนักศึกษาฝึกงานที่บริษัททัวส์รายใหญ่ในเชียงใหม่อ่ะครับ... ช่วยปลายปีเป็นฤดูท่องเที่ยวของเชียงใหม่อยู่แล้ว... ไหนปีมีจะมีงานพืชสวนโลกอีก..ลูกทัวส์ก็เลยเยอะเป็นธรรมดา...)

โอ้ย... กินเบียร์ต่อดีกว่า.............. คนแก่เซ็ง.....ผมกลับเข้ามากินเบียร์กะเพื่อนๆ ต่อ... แต่ดูเหมือนเพื่อนๆ...จะรู้เพราะผมทำหน้าเซ็งๆ....อดเลยตูไอ้วิน... กะว่าคืนนี้จะออกกำลังกายบนเตียงฟิตร่างกายซะหน่อย...แฟนเองก็โคตรคิดถึง    แต่ตอนนี้ดิ...แฟนแกไปกับหนุ่มที่ไหนไม่รู้..........

คืนนี้ผมดื่มหนักมากครับ.... ผมไม่รู้ว่าอาการที่ผมปวดหัวและมึนจากการดื่ม... กับอาการที่ปวดใจอันไหนมันหนักกว่ากัน......

กว่าเราจะกลับกันได้..ก็เล่นดื่มซะจนร้านปิด.. ตีหนึ่งกว่าๆ.... ผมเองไม่ยอมละความพยายามในการก็โทรหากานต์.... ผมเข้าใจว่ากานต์งอนผม....โกรธ...  ส่วนเรื่องไปกะไอ้คุณพี่สนนั้นล่ะ... มันอะไร....

แต่ในที่สุดผมเอง...ก็หลับด้วยความเมา.........และความเศร้า.........

วันรุ่งขึ้นผมตื่นสายมากๆ...เกือบ 11 โมงได้... วันนี้ยังคงเป็นวันหยุด...ผมไม่ต้องไปทำงาน... ผมรีบคว้าโทรศัพท์เพื่อโทรหากานต์.............หน้าจอโทรศัพท์ผมแสดงข้อความเข้า.... ประมาณตี 3 ของเมื่อวานนี้...... “ ช่วยงานพี่ๆ...เสร็จแล้ว...เหนื่อยมาก..กานต์”   
ผมยิ้มออกมาทันทีหลังจากอ่านข้อความ.............. รีบกดโทรศัพท์หากานต์.... “ ไม่มีสัญญาณตอบรับจากหมายเลขที่ท่านเรียก.....”.....เสียงบ้าๆ นี้ ซ้ำกันทุกครั้งที่ผมกดเบอร์กานต์..........

ผมได้แต่นั่งเซ็งๆ...จิบกาแฟ ใ ห้สร่างเมา.... ผมยิ้มกว้างอีกครั้ง....... สักประมาณเที่ยงๆ .. กานต์โทรหาผม...........
“ พี่วินเป็นบ้าอะไรอะ เมื่อคืน........ ส่งข้อความและโทรศัพท์มาเป็นกี่สิบๆ รอบ...” กานต์เอ็ดผม
...“ ก็พี่คิดว่ากานต์...งอนพี่... กานต์ไม่ยอมรับโทรศัพท์... คุยกันไม่รู้เรื่องก็วางสาย...ไป   และที่สำคัญ  กานต์บอกพี่ว่า  กานต์ไปกับไอ้คุณพี่สนของกานต์ด้วย...... ” ผมแอบบ่นๆ แบบน้อยใจ
“ กานต์ทิ้งโทรศัพท์ไว้ที่ห้อง........อะครับ ”  กานต์พยายามอธิบายสาเหตุที่ไม่ได้รับโทรศัทพ์เมื่อคืน
“ แล้วกานต์อยู่ไหนอ่ะ."
"... กำลังเข้าเมืองนี้แหล่ะ.... เขาไปส่งลูกทัวส์ที่งานพืชสวนกัน...ผมไม่ไหวอ่ะ...เมือคืนไม่ได้นอน..เลยขอตัวกลับก่อน...”
“ ......... แล้วกลับมางัย...” ผมถาม... เพราะที่จัดงานพืชสวนฯ มันอยู่นอกเมืองเชียงใหม่ พอสมควร...
“ มากะพี่สนครับ......”
“ /@#%$%^^&*@(%$!@$.... ” จะให้ตูเข้าใจว่างัยเนี้ย...
“ พี่วินว่างไหม... เดี่ยวผมจะไปบ้านพี่วิน... เหนื่อยและง่วงนอนมากๆ...” กานต์ถาม
“ ว่างๆ ว่างๆ .... มาดิ... คิดถึงม๊ากๆ..ไม่ได้เจอกานต์หลายวันแล้ว... รีบมาเร็วๆนะ...”

..... โลกของผมกลับมาสดใสอีกครั้ง.... หลังจากที่เมื่อคืนผมคิดว่าพายุกระหน่ำอย่างแรง.... หลังจากที่ผมเจอกะกานต์... ผมคุยกับกานต์... ขอร้องให้กานต์เลิกนิสัยที่ว่างโทรศัพท์....ถ้ายังคุยกันไม่รู้เรื่อง.....กานต์ก็รับปากผมนะครับ...(แต่เขาก็ทำไมได้..หรอก...เหตุการณ์แบบนี้มีอีกบ้าง..ที่กานต์ปล่อยให้ผมคิดไปเอง... แอบเซ็งบ้าง...)

.... กานต์เล่าให้ผมฟังนะครับ.... ว่าตอนที่นั่งรถมากับคุณพี่สน... พี่สนเขาชวนกานต์ไปนอนพัก เหนื่อยที่ห้อง.... อ้างเหตุผลสารพัด...
“น้องกานต์ไปอาบน้ำ... นอนพักที่ห้องพี่ไหม... จะได้สบายตัว...”
“ ผิวกานต์สวยจังเลยนะ..ดูไม่ขาวจัดมาก... ออกคล้าย..หนุ่มเวียดนาม....” Bla....Bla.....

“ เลิกพูดถึงไอ้คุณพี่สนของกานต์ได้แล้ว.......แล้วทำไม่ไปนอนห้องเขาอ่ะ... น่าจะสบายว่าอยู่ห้องพี่เยอะ... ” ผมแอบบ่นแบบงอนๆ  “มานี้เลย....มาให้ทำโทษ.........ซะดีๆ.....”  ผมพูดพร้อมกับจับตัวกานต์แน่นและประกบปากกานต์เพื่อให้หยุดพูดถึงคนอื่น.... กานต์ตอบรับอย่างรวดเร็ว... อ้าปากรับลิ้นผมที่ตวัดทั่ว......เราแลกลิ้นกันอยากดูดดื่ม...  และเราสองคนก็เปลี่ยนไปทักทายกันต่อบนเตียง...ให้สมกับที่เราไม่ได้เจอกันมาหลายวัน..........

เวลา.....ยังคงเดินต่อไป.......ไม่มีวันหยุดนิ่ง.......เพื่อแสดงความยุติธรรมและตัดสินความ
เปลี่ยนแปลงตามกาลเวลาของมนุษย์............

เวลานี้เรามีกันและกัน.... แล้วเวลาสำหรับวันข้างหน้าล่ะ.........เราจะเปลี่ยนแปลงไหม...

..........................



 ................ :bye2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 16-08-2009 04:43:10
 :L2:

ตอนที่ 4 เปิดตัวเปิดใจ

 :L1:

 ....ก่อนที่ผมจะเจอกับกานต์...... ชีวิตเกย์ของผม... จะหลบอยู่ในมุมมืดมากกว่า....  อาจจะมีบ้างที่ผมแอบนัดเจอคนทางเน็ต.... แอบเที่ยวตามบาร์หรือแหล่งบันเทิงของเกย์..............จริงๆ ผมเองก็ไม่ได้อะไรมากมายเรื่องการเปิดตัวหรือปิดตัวเองเรื่องนี้   แต่ด้วยเรื่องของหน้าที่การงาน  สังคมที่ผมอยู่  เรื่องความเหมาะสมในการวางตัวค่อยข้างเป็นเรื่องสำคัญ  ผมเองจึงค่อนข้างจะอึดอัดอยู่บ้างในเรื่องนี้

การที่ผมคบกับกานต์..... ทำให้ผมกล้าที่จะเปิดตัว....กล้าที่จะเดินควงกานต์ในที่สาธารณะ   แม้กระทั้งพากานต์ไปที่ทำงานผม............แต่เราไม่ได้บอกใครต่อใคร....หรอกนะ... ว่าเราเป็นอะไรกัน..... เพื่อนร่วมงานคงคิดว่า..กานต์กับผมเป็นแค่เพื่อน..หรือน้องชาย............. เพื่อนร่วมงานผมหลายๆ คน  ก็น่ารักๆ นิสัยดีครับ.....จะไม่ค่อยยุ่งเรื่องส่วนตัวเท่าไรถ้าเราไม่ยากเล่า....เขาเองก็ไม่ได้ใส่ใจอะไร  .... แต่เรื่องนินทาลับหลังเนี้ยไม่แน่ใจ........ อิอิๆๆ..... อาจจะเมาท์กันสนั่น.....ว่าผมควงหนุ่มๆ มาที่ทำงานบ่อยๆ.....


..... เพื่อนสมัยเรียนมัธยมของผม...จะขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่....ปีนี้...เพื่อนๆ..ผมขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่เยอะมากๆ...... อาจจะเป็นเพราะว่าช่วงนี้เป็นฤดูหนาวใครๆ ก็อยากมาสัมผัสความหนาวและความงามของเมืองเชียงใหม่...... แถมปีนี้มีมีงานพืชสวนโลกด้วย  นักท่องเที่ยวจึงขึ้นมาเชียงใหม่เยอะเป็นพิเศษ...

.... ผมลาพักผ่อน......เพื่อเป็นไกด์พาเพื่อนรักทัวส์เชียงใหม่   แต่ช่วงนี้ผมเองลาบ่อยเสียจนเพื่อนที่ทำงาน....แซวว่ารับ Job หลักเป็นไกด์ ส่วนงานที่ทำอยู่นี้เป็นแค่ Part time...

เราวางแผนที่จะขึ้นไปนอนที่ดอยอินทนนท์กัน............ กานต์ขอไปด้วย... งอแงจะไปให้ได้...“เอาจริงเหรอกานต์.....” ผมถาม    “ ความลับเราจะไม่แตกเหรอ... พี่คบกะเพื่อนกลุ่มนี้มาตั้งแต่เด็กๆ เลยนะ... เกือบ 15 ปีได้ ”

ไม่ใช่ผมไม่อยากให้กานต์ไปเที่ยวด้วยะครับ.... แต่เพื่อนๆ...ไม่รู้จริงๆ ว่าผมเป็นเกย์.... ผมไม่เคยทำเสียประวัติกะเพื่อนกลุ่มนี้..........

“ เพื่อนๆ...พี่..ที่มาเที่ยวมีแต่ผู้หญิงนิครับ..... พี่ก็บอกเขาไปดิ..ว่าผมไปเป็นเพื่อนพี่.....”

“ หรือไม่..ก็ให้ผมไปเป็นตากล้องให้ก็ได้...พี่ๆ จะได้ถ่ายรูปกะเพื่อนเยอะๆ......” กานต์ยกเหตุผลมาอ้างสารพัด...........ผมเองต้องยอมจำนนเพราะการงอแงและด้วยเหตุผลสารพัดของเขา.............ถ้ากานต์ไม่ได้ไป..... คงงอนผมไม่เลิกแน่ๆ..........

สาวๆ กลุ่มนี้เลือกขึ้นเที่ยวช่วงวันหยุดรัฐธรรมนูญและลาพักร้อนกันต่อ อีกคนล่ะ 2-3 วัน....คืนก่อนที่เราจะๆ..ไปเที่ยวกัน.......... กานต์มาค้างที่บ้านผม.... แต่วันนี้เรา No Need กันทั้งคู่ ...พักยก.....เดี๋ยวไม่แรงเดินป่า....

ผมไปรับเพื่อนๆ ที่อาเขตตอนเช้า.... มีเพื่อนผม 2 คน.... คือ....นิด กับ เกด.... แล้วมีเพื่อนของนิดอีกคนที่ตามมาด้วย.... เพื่อนนิดเป็นสาวใต้...ชื่อ. น้ำ..... สรุป trip นี้ของเรา มีเพื่อนรวมเดินทางกัน 5 คน...  ก็กำลังสนุก... คนไม่เยอะมาก.. ..
 


.... “ กานต์ๆ... เปิดประตู...เพื่อนพี่มาแล้ว” ผมบอกให้กานต์เปิดประตูบ้าน...

เพื่อนๆ... ผมดู งงๆ  ครับ... นิดกับเกดมองหน้ากัน......ผมบอกเพื่อนๆ...ว่าผมจะมีเพื่อนรุ่นน้องผู้ชายไปด้วยคนหนึ่ง....แต่พวกมันคงไม่คิดว่า   กานต์   จะมาค้างที่บ้านผมตั้งแต่เมื่อคน...

“ ต๊าย!.... มีหนุ่มมานอนด้วยนะจ๊ะ... ” นิดแซว....
เกดสมทบ..... “ มานอนค้างรอพวกเราเลยเหรอเนี้ย....”
“ ไปเลย..เอาของไปเก็บ..รีบๆ อาบน้ำ.. เดี๋ยวสาย...” ผมเร่งเพื่อน...
“ กานต์เตรียมของเสร็จยัง.......... เราเก็บของขึ้นรถรอเพื่อนพี่ดีกว่า...” ผมเลี่ยงตอบคำถามเพื่อนๆ....

ผมเองแนะนำให้เพื่อนๆ... รู้จักกับกานต์.......... เราเริ่มต้น trip ที่ร้านข้าวซอยแถวฟ้าฮ้าม  กองทัพต้องเดินด้วยท้อง...จริงไหมครับ ...( แถวฟ้าฮ้าม...ย่านนี้ข้าวซอย..อร่อยทุกร้าน.... แต่ร้านข้าวซอยเสมอใจ... ลูกค้าค่อนข้างจะเยอะ... ใครมีโอกาสขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่...ลองหาโอกาสไปทานดูนะครับ...)

ผมเองไม่ได้บอกเพื่อนๆ..นะครับ..ว่ากานต์คือแฟนผม..ยังไม่อยากให้เพื่อนช็อค..แค่บอกว่า...กานต์เป็นรุ่นน้องที่ทำงาน..กานต์กับเพื่อนผมดูจะคุยกันถูกคอ.... โดยเฉพาะ น้ำ... เพื่อนใหม่ของผม....น้ำ..เป็นคนตลกม๊ากๆ... ผมไม่เคยเจอสาวใต้..ที่ตลกแบบนี้มาก่อน... ดูท่าทางเธอไม่เหมาะกับสาวบัญชีแบงค์เอาซะเลย... เธอเล่าให้พวกเรา...ฟังครับ.... ว่าความฝันของเธอสมัยเป็นเด็กมี 3 อย่างด้วยกัน....1) อยากจะเข้ามาเรียนในกรุงเทพฯ ... 2) เที่ยวสวนสยาม.... (อันนี้คงเป็นเรื่องสมัยเด็กๆ)   และ 3) อยากมีแฟนเป็นหนุ่มเหนือ..ผิวขาวๆ....  สองอย่างแรก... เธอทำสำเร็จ... อันหลังสุด... เธอมุ่งมั่นเป็นพิเศษ... กะ trip คราวนี้..และนี้เป็นครั้งแรกที่เธอมาเที่ยวภาคเหนือ...กานต์เอง.... ดูจะอยากช่วยให้ฝันของเพื่อนใหม่คนนี้เป็นจริง.... ดูเอาใจพี่น้ำเป็นพิเศษ   

“พิ่วิน...เพื่อนๆ พี่น่ารักจัง.... คุยสนุกและเป็นกันเองทุกคน..เลย” ...กานต์ชมเพื่อนผมไม่หยุด... จะไม่ให้กานต์ชอบ..สาวๆ กลุ่มนี้ได้งัย... ใครๆ ก็เอาใจแต่น้องกานต์... สาวๆ วัยสามสิบ.......เจอละอ่อนเจียงฮาย.... วัยกระเต๊าะ..
“..... ระวังตัวด้วยแล้วกัน..... อย่าเป็นหญ้าอ่อน..... ให้เพื่อนพี่เคี้ยวเล่นล่ะ” ผมแย่กานต์
.... “ หึงล่ะดิ.....หึงผมก็บอกมาเถอะ....” กานต์แซวกลับ..ทำหน้าทะเล้นใหญ่...
..... “ เอาให้ลอดนะโว้ย.. trip ...นี้...อย่าให้ความลับของเราแตกนะ...”... ผมกำชับ
.. “เพื่อนสองคนนี้รู้จักพี่มานานแล้ว..และมันก็รู้จักครอบครัวพี่ทั้งบ้านเลย... เดี๋ยวมันเป็นเรื่องใหญ่นะกานต์..ถ้าเราเก็บความลับไม่ได้.....” ...ผมชักเป็นห่วง.... เราจะเก็บอาการกันได้แค่ไหน...

เราเริ่มออกจาก... เชียงใหม่..มุ่งหน้าตรงไปเส้นทาง หางดง..สันป่าตอง..จอมทอง... ปลายทางของเราอยู่ที่ ยอดดอยอินทนนท์... ยอดดอยที่สูงที่สุดในประเทศไทย....

..."ดอยอิน.."ผมชอบเรียกสั้นๆ..ผมชอบดอยอินทนนท์ม๊ากๆ... ผมจะมากางเต้นนอนที่ดอยอิน..แทบทุกฤดูหนาวก็ว่าได้.. เสน่ห์ของขุนเขาที่นี้ไม่เคยจืดจาง....

เพื่อนๆ... กลุ่มที่สนิทๆ... มันเคยแซวผมนะครับ.... “ แกชอบเที่ยวป่าก็พอนะไอ้วิน.... อย่าให้พวกกูรู้ว่า..แกยังชอบไม้ป่าเดียวกันด้วย....”



 #######################################

ดอกบัวตองนั้นบานอยู่บนยอดดอย........
ดอกเอื้องสามปอยบ่เคยเบ่งบานบนลานพื้นดิน....
ไม้ใหญ่ไพรสูง...นกยูงมาอยู่กิน...
เสียงซึ่ง...สะล้อ..จ๊อยซอ..เสียงพิณ
คู่กับแดนดิน...ของเวียงเชียงใหม่.............

######################################



.... ก่อนที่จะขี้นดอย...เราแวะเที่ยวน้ำตกแม่ยะ.....หน้าผากว้าง.....สูงชัน...น้ำขาวใส่ไหลกระเซ็น... แม่ยะได้ขึ้นชื่อว่าเป็นน้ำตกที่สวยแห่งหนึ่งของเชียงใหม่.... ทุกคนดูจะมีความสุขกับภาพอันสวยงามของธรรมชาติ.... คนที่ดูตื่นเต้นสุดไม่ใช่ใคร.... แฟนผมเอง.... “ ตัวเองๆ... ถ่ายรูปให้เขาหน่อย...”

“ ตัวเองๆ... เอามุมนี้ด้วย....” กานต์เรียกผมถ่ายรูปให้ ...อย่างสนุก... หรือไม่.....ผมก็ตั้งกล้อง...ถ่ายรูปคู่กะกานต์.... ใครๆ..ดูรูปพวกนี้คงอิจฉานะครับ... เพราะส่วนมาก..เราจะกอดคอ..หรือโอบไหล่.. เอียงหน้าซบกันบ้าง.... Sweet...ซะไม่มี...

.. “ วิน...รู้จักกะกานต์นานยัง....ดูสนิทกันจังนะ....” เอาแล้วครับท่าน... เจ้าเกด..เปิดประเด็น...
“ อื่ม... น้องเขาพึ่งมาทำงานปีนี้แหล่ะ... ต่างคนต่างไม่มีเพื่อน... นิสัยก็พอไปกันได้... ”
ผมแก้ตัวไป.... “ อีกอย่างน้องเขาก็จบ..มนุษย์อังกฤษ..อย่างน้อยเราก็มีเพื่อนฝึกพูดภาษาอังกฤษ.....”.... ผมกลบเกลื่อน....

....เกือบบ่าย 3 แล้ว.....เราตกลงกันว่าจะแวะ น้ำตกวชิระธาร... อีกที่หนึ่ง... ก่อนที่เข้าที่พัก

...... ผมเองจอดรถที่ลานจอดรถด้านล่าง.....ธารน้ำตก...ไม่ห่างจากลานจอดรถมากนัก......น้ำในน้ำตกวชิระธารปีนี้เยอะกว่าทุกปี.... ปลายปีแล้ว...น้ำยังไหลแรง..จากหน้าผาสูง..กระทบแอ่งหินด้านล่าง.... ละอองน้ำ...สาดกระเซ็นไปทั่ว....... ทำให้นักท่องเที่ยวหลายๆ คนเปียกชุ่มเลยที่เดียว....

“ ยายนิด..... ” เสียงผู้ชายสักคนเรียกชื่อนิด...... พวกเราทุกคนหันไปทางต้นเสียง

... “อ้าวต้อ....”  นิดตอบด้วยเสียงตื่นเต้นที่เจอคนรู้จัก......

เพื่อนนิด..จากกรุงเทพ.. มาเที่ยวที่นี้เหมือนกัน...

“นิด... แกนัดหนุ่มไว้ที่นี้     ไม่บอกกล่าวกันเลยนะ... แล้วคืนนี้เขาค้างที่นี้ไหม?” ผมแหย่เพื่อน
.. “ หนุ่มบ้าอะไร.... แกไม่ดูตาที่มันมองแกกะกานต์เหรอ... อีต้ออ่ะเกย์นะมึง” นิดตอบ...
มิน่า... ทำไม..ต้อ..เล่นจ้องกานต์แฟนผม..แบบตาไม่กระพริบ... ทำไมเรดาร์เกย์ผมไม่ทำงานนะ
....
.... “เขานอนบนดอยตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว...คืนนี้คงค้างที่เชียงใหม่” .... นิดอธิบาย...

..โล่งอก... ตูนึกว่าต้องมาจอย..กะกลุ่มนี้... ไม่อยากให้ใครมาเกาะแกะแฟนผมมากกว่า...

.. “ พี่วินหิว.... เขาหิวอ่ะ.....” กานต์อ้อน....
ผมแกล้งบ่นแบบขำๆ เมื่อเห็นอาการของกานต์ งอแง ...“ อะไรกัน   ทีสาวๆ เขายังไม่พูดอะไรเลย   ตัวเองบ่นหิวอยู่กันเดียว. เมื่อเช้าก็ทานเยอะกว่าคนอื่นเขา...
“ พี่วินอ่ะ.... ก็คนมันหิวจะให้ทำงัยได้อ่ะ...”  กานต์บ่น  พร้อมกับทำจมูกย่น...
“ ทนนิดนะ... เดี๋ยวตอนแวะตลาดชาวเขา...ค่อยหาไรกินกัน....”


เราปล่อย..ให้สาวๆ... ไปซื้อของเพื่อทำอาหารมื้อเย็น.... .เมนูของเราคือ สุกี้สาระพัดผักเมืองหนาว... เราเตรียมพวกสดมาจากเชียงใหม่...แต่ผักสดเราเลือกที่จะซื้อบนดอย.....สดและได้กินผักเมืองหนาวแปลกๆ ด้วย...

.........ผมหลบมุม....ป้อนลูกชิ้นให้กานต์.....อยู่หลังรถ.... บรรยายกาศเป็นใจม๊ากๆ.........สองหนุ่ม...ป้อนลูกชิ้นกันหน้าแผงขายของชาวเขาบนดอยสูง.... ด้านหลังเป็นแผ่นภูผาสูง.....ด้านข้างก็มีธารน้ำเล็กๆ... ..

“...พี่ๆ...หนูให้....” เสียงใสๆ ของเด็กดังขึ้น.... กางขัดความสุข......ของเราใช่ใครครับ...เด็กชาวเขา.....คนหนึ่งยืนดอกไม้..ให้เรา....
“ ไม่เอาหรอกครับ.....พี่ไม่รู้ว่าจะเอาไปทำอะไร.... ” ผมตอบ...
“.... พี่ปฏิเสธน้ำใจหนู..... หนูให้ดอกไม้พี่ก็ไม่รับ...” เด็กๆ ชาวเขาที่นี้...ท่องประโยคนี้คล่องมากๆ... ผมเจอลูกไม้นี้ตลอดเวลาผมมาเที่ยวที่นี้....
... . “ งั้น..พี่ก็ซื้อดอกไม้....ให้พี่คนนี้ก็ได้..... ” เอาแล้วครับ...ขนาดเด็กชาวเขายัง..บอกให้ผมซื้อดอกไม้ให้กานต์...เด็กน้อยคิดอะไรอยู่เนี้ย.....

.... ผมต้องยอมจำนนท์ในลูกตื้อของเด็ก.... ซื้อเบญจมาศกำโต... จากเด็กคนนี้.....
.....“ ขอบคุณค่ะ......”  เด็กรับเงินแล้วก็วิ่งนี้หายไป.....

“..... กานต์ว่า ..... เด็ก...เค้าหมายความว่ายังงัย..   ที่ให้พี่ซื้อดอกไม้ให้กานต์”... ผมถาม
.. “ ไม่รู้...ดิ...” กานต์ตอบแบบยิ้มเขินๆ ...

..... “ ต๊าย...สองหนุ่ม..มีดอกไม้ด้วยนะจ๊ะ....” เสียงยายนิด.....ดังมาแต่ไกล...
“..... พี่วินซื้อให้ผมครับ.....” กานต์ตอบเพื่อนผมหน้าซื่อ...   อ้าวแล้วไหมล่ะ.... ไปบอกเขาแบบนั้นได้งัย....
“..เด็กมันตื้ออ่ะ.... บอกว่าไม่รู้จะซื้อไปทำไม... เขาบอกว่าซื้อให้พี่รูปหล่อคนนี้ดิ... เราก็เลยต้องซื้อให้...อีกอย่างสงสารเด็กด้วย.....”... ผมแก้ตัว...

“ นี้ถ้าพวกแกอยู่ด้วย.... เราคง..ได้ซื้อให้พี่คนสวยทั้งสามคน...ด้วยแหล่ะ....” ผมแย่
“..ของมันแน่อยู่แล้ว.... ไปกันได้แล้ว...” เกดตัดบทแบบยิ้มๆ

...เราเลือกที่จะกางเต้นบริเวณใต้ลานสน... ตรงจุดกางเต็นท์ของอุทยานฯ....
“เราจะนอนยังงัยดี.... 3 สาว... 2...หนุ่ม..... มี 2 เต็นท์....”  น้ำ พูดเล่นๆ แบบขำๆ ... หลังจากที่เรากางเต็นท์เสร็จ......

“.... ผมควงสองได้พี่....ผมรับไหว....”  กานต์แย่ตอบแบบติดลามก.....
“แน่ใจหรอจ๊ะ........ “ น้ำพูดด้วยสายตาเจ้าเล่ห์....

ผมไม่ยอมหรอกครับ.... ยังงัยคืนนี้ผมต้องนอนเต็นท์เดียวกับกานต์...สองต่อสองอยู่แล้ว...บรรยากาศดีขนาดนี้..... ผมจะพลาดโอกาสได้งัย... เพื่อนๆ.. ก็แย่เราเล่นไปงั้นแหล่ะ.....

....เราก่อไฟ...เริ่มแคมป์ปิ้งกัน..... คุยกันอย่างสนุกสนาน..... มีดื่มกันบ้าง.....ผมเองเริ่ม....มึนๆ.... เผลอตัวก็นั่งพิงไหลกานต์.... ตอนไหนก็ไม่รู้...........

“ วินทำไม...ไม่พาแฟนมาด้วย........น่าเสียดายเนาะ...บรรยากาศดีออก..” เกดถามผม..........

แฟนไหนล่ะ......แฟนตู..ก็นั่งอยู่ข้างตูนี้งัย.... บอกไปเลยดีไหมเนี้ย......ไอ้ทีพวกแกแทะเล็มเล่นตลอดกลางวันอ่ะ... “แฟนกู.....”

“เรามีแฟนซะที่ไหน..... พวกเธอก็รู้ว่าเราไม่มีใคร.........”  ผมพูดและมองหน้ากานต์......
.. “ ก็อาจารย์สาวคณะxxx........ ที่วินเคยเราให้เราฟังงัย....” ยายเกดถามต่อ.... เอาแล้วครับ...เกดเริ่มยิงคำถามที่จะทำให้ผมไม่ปลอดภัย....

กานต์...ได้ยินคำถามเกดเท่านั้นแหล่ะครับ..... สะบัดตัวผมที่นั่งพิงกานต์ออก....

“....ไม่มี..เพื่อนกัน.... ใครจะมาสนใจเรา....” ผม ปฏิเสธ....เสียงแข็ง
“..เราเองก็มองๆ...อยู่นะ   แต่มันไม่เจอสักที...... เนี้ยถ้าหาผู้หญิงดีๆ...ไม่ได้....เราว่า..เรามองผู้ชายดีๆ   ..สักคนอาจจะหาง่ายกว่า.....”   ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มให้กานต์..........
... “ ต๊าย...อย่านะแก..ไอ้วิน..... ผู้ชายดีๆ...ยิ่งเหลือน้อยๆ กันอยู่..... แกอย่างมาแย่งพวกฉันนะ.. ” ไอ้นิดร้องเสียหลง...
“.... เสป็คข้า..กะแก..คงไม่เหมือนกันหรอก....” ผมแหย่เพื่อนๆ..ต่อ....
“....จริงไหมครับ..กานต์..... ” ผมพูด..... พร้อมกะมองตากานต์.......
“ ผมจะรู้กับพี่ไหมเนี้ย.........” กานต์เสียงดัง... ตอบแก้เขิน

อากาศคืนนี้.....ดีมากๆ....ไม่หนาวมากนัก....เสียดายที่แสงดาวไม่ระยับ.....เพราะถูกบดบังด้วยรัศมีจันทร์..........แสงจันทร์.....สาดผ่านช่องว่างระหว่างทิวสนสามใบ...... บรรยากาศค่ำคืนนี้.....ช่างแสนสวยงาม..........

....ผมและกานต์มีโอกาสได้ชมความงามของธรรมชาติยามค่ำคืนกันสองต่อสอง........ เมื่อกลุ่มสาวๆ...ขอตัวไปอาบน้ำ...... คืนนี้ผมมีความสุขจัง............

ถึงอากาศตอนตกดึกและรุ่งสางจะเย็นจัด.........แต่ผมกับกานต์ก็หลับในอ้อมกอดของกันละกันอย่างอบอุ่น..........

.... เสียงใสๆ.... ของยายนิดทักทายเราตอนเช้า.... “ เป็นงัยหนุ่มๆ..... หลับสบายไหม....”
“...หนาวไหม..นอนกันยังงัย.... มีผ้าห่มแค่ผื่นเดียว.....” เกดเองถามขึ้นอีกด้วยความเป็นห่วง
“... พี่วิน..แย่งผ้าห่ม...ไปคนเดียว.... ผมเลย....แกล้งกอดพี่วิน..นอนทั้งคืนเลย..”....แฟนผม..แกล้งแย่เพื่อนผมเล่น....
“..เสียดายจัง...... น่าจะเป็นพี่นะที่ได้นอนเต็นท์กะน้องกานต์......” ยายน้ำแกล้งทำเสียงลามก..แต่เช้า....

เช้านี้เราขึ้นไปยอดดอย.... และเดินป่าตามเส้นทางศึกษาธรรมชาติ.... ป่าบนดอยอินทนนท์จะแตกต่างจากป่าในพื้นที่อื่นในเมืองไทย...เพราะอากาศที่นี้จะชื้นและเย็นจัดตลอดปี....เส้นทางศึกษาธรรมชาติอ่างกา.... มีพรรณไม้...แปลกๆ... ชูชันดอกและใบสวยอวดนักท่องเทียว.......

..... กานต์วิ่งมากอดคอผมและถามโน้นถามนี้....เหมือนเด็กขี้สงสัย.......ว่านี้อะไร  โน้นต้นอะไร... เด็กศิลป์..อย่างกานต์ไม่ได้ชีวะครับ....ผมเอง...ได้ที... Lecture...ใหญ่... นี้ข้าวตอกฤาษี..... โน้นช้องนางคลี.... และดอกสวยๆ สีแดง และขาวเขาเรียกกุหลาบพันปี........ไอ้จุดด่าง-ขาวๆ... ตามเปลือกไม้อ่ะ.... เรียกว่า ไลเคน.. มันคือ รากับสาหร่าย....อยู่ในภาวะเกลื้อกลู... แกล้งโม้ แบบมั่วๆ....ไป...

.... “เอาอีกแล้ว....วิญญาณผีอาจารย์เข้าสิงห์ไอ้วิน..... ” เจ้าเกด.. บ่นพรึมพรำ...  “... หยุดเลย...มาเที่ยวนะโว้ย...Lecture  ไรอยู่ได้ ....”

วันนี้เราใช้เวลา...เที่ยวบนดอยจนทั่ว....ไม่ว่าจะเป็นโครงการหลวง.. .ที่มีสวนดอกไม้สวยๆ..ให้เราชม.... น้ำตกสิริภูมิและสิริธาร.... จุดชมวิวต่างๆ..... รวมถึงพระมหาธาตุนภเมทนีดล และนภพลภูมิสิริ.. ...ก่อนที่จะกลับไปค้างที่เชียงใหม่ในตอนเย็น

กานต์กับผม...มีแอบ Sweet...กันบ้าง....ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้มาเที่ยวกันเพียงสองต่อสอง.... .....ต้องเป็นเกย์เก๊กแมนต่อหน้าเพื่อนๆ.... มันก็เป็นช่วงเวลาที่เรามีความสุข........ อย่างช่วงที่ผมขับรถลงเขา.... กานต์จะป้อนขนม......ปลอกส้มป้อนผมบ้าง.....ผมเองก็ได้แต่อ้าปากกินแบบเขินๆ.....

“.... ต๊าย...สองหนุ่มป้อนขนมกัน..แบบไม่อายสาวๆ...เลยนะ..”  เกดทนไม่ไหว
.... “ โหพี่....เอาใจพี่วินหน่อย... คนขับรถให้พวกเราทั้งวันเลยนะ...” กานต์แก้ต่าง
“ น้องกานต์..แย่งหน้าที่พี่รู้ปล่าว.....”  ยายนิดสมทบ....
“..ปกติเวลาไปเที่ยวไหนกัน....พี่ต้องเป็นตุ๊กตาหน้ารถให้ไอ้วิน... แต่มาคราวเนี้ย...พี่ตกกระป๋อง....”  นิดพูดแบบขำๆๆๆ

....ยังไม่ทันลงจากดอยเลย....ยายนิดร้องเสียงหลงก็บอก...ให้ผมหาที่จอดรถเพื่อที่จะ..."ปล่อยระเบิด...." (เธอปวดห้องน้ำม๊าก........)
โชคดี..... ผมมองเห็นป้าย.....ศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวอยู่ด้านหน้า........ผมจอดรถให้สาวๆ... เข้าห้องน้ำ.... และเดินเลาะเรียบธารน้ำด้านหลังศูนย์ข้อมูลนักท่องเที่ยวไปกับกานต์....(...ธารน้ำนี้..เป็นต้นน้ำตกแม่กลาง..... น้ำไม่ไหลเชี่ยวมากนัก...)

“ น้ำใสน่าเล่นจังพี่วิน.....” กานต์พูด...  “ เล่นน้ำกันก่อนไหม.....” กานต์....ทำตัวอ้อนเหมือนเด็กๆ
“.....อื่ม... เดี๋ยวลองชวนเพื่อนๆ ดู.. ถือว่าแวะพักเหนื่อยแล้วกัน.... ”   ผมตอบ

มีแค่ผมกับกานต์เท่านั้นที่ลงเล่นน้ำ.... ส่วนสาวๆ...ก็แค่นั่งตามโขดหินเขาขาแช่น้ำเล่น....ถึงจะเป็นฤดูหนาว... แต่ช่วงบ่ายแดดบนเขาค่อนข้างจะแรง... น้ำในธารจึงไม่เย็นมากนัก...ผมกะกานต์เดินเลาะตามธารน้ำไปหามุมเล่นน้ำ.... โชคดีมีโขดหินใหญ่บังไว้... เพื่อนๆ..คงมองไม่เห็นเรา....

“พี่วิน...สระผมให้หน่อยนะ... เมื่อคืนอาบน้ำยังไม่ได้สระผมเลย...” กานต์อ้อน...
“ไม่ค่อยจะอินกะธรรมชาติ...เลยนะเรา...... จะให้ทำให้ยังกะในละครหลังข่าว “..... ผมก็แกล้งบ่นไปอย่างงั้นแหล่ะ... ผมยินดีทำให้กานต์อยู่แล้ว..

ผมอ้อมไปนั่งด้านหลังกานต์.... เราสองคนต่างนั่งบนโขดหินที่แช่อยู่ในน้ำตื่นๆ .... ผมวิดน้ำ
ราดหัวกานต์..และขยี้ผมเบา..ด้วยแชมพู.... กลิ่นหอม..ของแชมพูทำให้ผมก้มลงไป..หอมแก้มกานต์.... กานต์เองก็.....หันหน้ามาจูบผมอีกครั้ง
( ผมเตรียมครีมอาบน้ำและแชมพูมาด้วย...เพราะเมื่อคืน....ผมเอวไม่ได้อาบน้ำ..อากาศมันเย็น....ก็เลยถือโอกาสอาบน้ำที่ธารน้ำนี้เลย)

บรรยากาศช่างเป็นใจเราสองคนจริงๆ...นักท่องเที่ยวก็ไม่ค่อยจะลงมาตรงนี้กัน   เพราะเป็นแค่ธารน้ำ  ต้นน้ำตกเล็กๆ.... เพื่อนๆ..ผมนั่งเล่นอยู่อีกฝากหนึ่ง....... เราอาบน้ำเสร็จ...ก็รีบ... ไปนั่งเล่นกะกลุ่มเพื่อน..... เราไม่ลืมที่จะเก็บภาพบรรยากาศเล่นน้ำของเราไว้ด้วย...

“ ค่อยยังชั่ว....พี่วินอาบน้ำแล้ว.... เน่ามาทั้งคืน...” กานต์แกล้งพูดกับเพื่อนๆ..ผม...
“....อื่ม...แล้วกานต์ก็ให้มันนอนด้วยนะเมื่อคืน... ”..ยายนิดเป็นลูกคู่.....เริ่มคุยได้เหมือนเดิมหลังจากปล่อยระเปิดเสร็จ...

Trip อินทนนท์....ของเราดูสนุกม๊ากๆ ..ทุกคนดูจะ Happy....ผมและกานต์ด้วย...เพื่อนๆ..ผมอยู่เที่ยวเชียงใหม่ต่ออีก 2 วัน.... แต่สองวันหลังกานต์ไม่ได้เที่ยวกับเรา... เพราะต้องทำงาน....

สาวๆ เองก็บ่นถึงแฟนผม..นะครับ... “.....เสียดายจัง...น้องกานต์น่าจะมาด้วย... น้องกานต์น่ารักดี...พูดก็เพราะ..คุยก็สนุก... ” เจ้าน้ำสาธยาย....
แฟนผม..ครับแฟนผม... (ผมได้แต่พูดกะตัวเองใจใน...ยิ้มๆๆ)

“..เขาหลงเสน่ห์..หนุ่มเหนือ..แล้วแหล่ะตัวเอง.....” น้ำเพ้อเจ้อใหญ่.....
( เจ้าน้ำเอ้ย...ที่แกหลงเสน่ห์อ่ะ...เกย์หนุ่ม.... ไม่ใช่หนุ่มเหนือ... และก็เป็นแฟนตูด้วย.)  ผมขำกะอาการ....ชมแฟนผม..ต่อหน้าผมโดยที่เพื่อนๆ..มันไม่รู้ตัว...

.... ผ่านไปได้ด้วยดี..กับการแนะนำตัวแฟนหนุ่มน้อยแบบอ้อมๆ... ให้เพื่อนๆ..ได้รู้จัก....หลังจาก..ที่เพื่อนกลุ่มนี้กลับจากเชียงใหม่.... สักสองสามวัน....เพื่อนผมอีกคน..(คราวนี้เป็นเพื่อนสมัยเรียนมหาลัย) ก็ขึ้นมาเที่ยวกับครอบครัว.... ผมไม่ต้องเทคแคร์..อะไรมาก.... เพราะเขาซื้อแพคเกจทัวส์แบบเสร็จสรรพ......
ผมเองแค่รับอาสา..  เลี้ยงข้าวเพื่อนสักมื้อเท่านั้นเอง  จริงๆ... อ๋อยกับสามี... มาเยี่ยมผมที่เชียงใหม่บ่อยมากๆ... แต่คราวนี้พาพ่อกะแม่มาเที่ยวด้วยเท่านั้นเลย.....

.... ผมรับกานต์ไปทานข้าวกับ... อ๋อยและแฟน... ... กานต์ชักจะติดใจกับการที่ผมแนะนำให้รู้จักเพื่อนๆ ผม
.... แต่ครั้งนี้กานต์คิดผิด..เพราะอ๋อยกับแฟน.... ค่อยข้างจะเป็นคนเงียบ... คุยไม่เก่ง.... กานต์ไม่สนุกกับงานนี้เท่าไร... อีกอย่างอ๋อยกะแฟน.....เล่นจ้องกานต์กันตลอด.....( อย่างพึ่งมอง...แฟนเพื่อนผมเป็นเกย์นะครับ.... คือผมกะคู่นี้ก็สนิทกันมาก.. เวลาผมลงไปกรุงเทพ....ผมก็จะไปค้างที่บ้านเขาเป็นประจำ...พี่เขาคงสงสัยว่าผมกะกานต์เป็นเพื่อนกันจริงปล่าว.... เพราะดูอายุเราต่างกันมาก... และท่าทางของเราสองคน.. คงมีอะไรที่ดูสนิทกันเป็ฯพิเศษที่มากกว่าความเป็นเพื่อน...)


....เป็นจริงอย่างที่ผมคิดครับ.... หลังจากที่เจ้าอ๋อย..กลับกรุงเทพฯ...... ผมก็ได้รับอีเมล์จากอ๋อย... บรรยายเรื่องขึ้นมาเที่ยวเชียงใหม่และมาทานข้าวกับผม... ปกติ...เพื่อนๆ.. สมัยเรียนมหาลัยของผมจะ..CC E-mail กันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ ..... เราทักทายกันผ่าน E-mail ...กันทุกวัน...

“..... เพื่อนๆ... เราไปเที่ยวเชียงใหม่มา... และไปทานข้าวกะไอ้วิน.... วินพาเพื่อนผู้ชายไปด้วย....แต่เรากับสามี..... ลงความเห็นว่า...วินกับเพื่อน...       ไม่เหมือนเพื่อน..ธรรมดา.... ดู Sweet กันเหมือนคู่ xxx  เลย....”

โอ้แม่เจ้า..... จากนั้น  E-mail....จากเพื่อนๆ...คนอื่นๆ  ก็ตามมาเป็นโขยง....เพื่อคาดคั้นความจริง... ผมแกล้งตอบเมล์กับ....พร้อมรูปที่ถ่ายกับกานต์ไปให้เพื่อนๆ...ดู.... แกล้งตามน้ำๆ ไป

“  โห...อะไรเนี้ย.... เรากับกานต์คิดว่าเก็บอาการได้เนียนแล้วนะ.... ขนาดสาวเฉิ่มอย่างอ๋อยกะแฟนยังดูออกเหรอเนี้ย..... คราวหน้าต้องระวังตัวหน่อยแล้ว...เดี๋ยวความลับแตกหมด....”

เพื่อนๆ..ขำกับการตอบเมล์แซวยายอ๋อยกับผม...... พร้อม E-maiL.... แสดงความคิดเห็นกันอย่างสนุกสนาน....

เพื่อนๆ...กลุ่มเรียนมหาลัย... มันคงไม่คิดว่าผมเป็นเกย์จริงๆ..หรอกครับ...เพราะตอนสมัยเรียนมหาลัย..ผมก็เคยมีแฟนเป็นผู้หญิง....พวกเขาคงแค่แซวกันเล่นๆ ขำๆ...เท่านั้น    เพราะว่าตอนนี้ผมไม่มีใครเป็นตัวเป็นตนมานาน...........

....“ ขอบคุณมากนะครับพี่วิน....ที่พากานต์ไปเที่ยวดอยอินกะเพื่อนๆ พี่ ..... ผมสนุกๆ.. มากๆ... เพื่อนๆ พี่ก็น่ารัก..นิสัยดีทุกคนเลย...” กานต์พูดกับผม...
..“ พี่วินรู้ปล่าว....ผมยังแนะนำลูกทัวส์....ฝรั่งให้ไปเดินป่า...บนดอยอินเลยนะ... ผมเนี้ยโม้เป็นฉากๆๆ เลย..พี่วิน..ทำให้ผมเริ่มชอบเที่ยวป่า...ขึ้นมาเลย..... แต่ก่อนชอบแค่ไม้ป่าเดี๋ยวกัน....” กานต์ยืมมุขผมมาใช้....

“ กานต์ว่า...เพื่อนๆ.พี่... จะดูออกไหม..ว่าเราสองคนเป็นอะไรกันมากกว่าเพื่อน...” ผมถามกานต์ด้วยความเป็นห่วง....

... “ ช่างมันเถอะพี่.... อะไรจะเกิดมันก็ต้องเกิด.... ”    กานต์พูดและนอนลงบนตักผม....ผมเอามือลูบหน้าขาวใสของกานต์.........“อื่ม...... เราทำวันนี้ของเราให้ดีที่สุดก็พอ...พรุ่งนี้ค่อยว่ากัน....”

.....เข้าปลายปีแล้ว.....อีกแค่เดือนเดียว.......ปลายมกราคม... ผมต้องเดินทางไปเรียนต่อแล้ว..... กานต์เองก็กำลังจะเรียนจบและเริ่มต้นทำงาน......... วันข้างหน้าของเราสองคน.......จะเป็นงัย.......มีใครกำหนดและรู้อนาคตได้บ้าง................



 :pig4:

-----------------------------------------

เป็นงัยบ้างครับผม....จัดไปให้สองตอนเต็ม.......

กระซิบนิดหนึ่งนะครับ  ว่าตอนหน้าก็จบแล้ว..... ถ้าใครติดตามมาตลอด....จะได้คำตอบของชื่อเรื่อง.... ลองมาลุ้นตอนจบกันนะครับ....

รักคนอ่านทุกคนนะครับ...........

 :L1:   มาวิน...

 :bye2:   :bye2:   :bye2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 16-08-2009 06:04:24
 :z13:
จิ้มพี่วิน อิๆ
อ่านถึงตรงนี้เสียวๆว่าตามน้ำไปมาเพื่อนจะเชื่อไปเลยหรือเปล่าเนี้ย
เพราะดูโดยรวมแล้วนิสัยอ๋อยจะเป็นคนที่ยึดติด และตรงไปตรงมายังไงๆอยู่
แล้วจะรออ่านต่อมาลงต่อไวมากคราบติด+1ไว้ก่อนน๊าไว้จะมาบวกให้

นิว
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 16-08-2009 10:24:42
เพิ่งเข้ามาอ่าน แต่ว่าชอบจังเลยค่ะ ^^
อ่านไปแล้วมันรู้สึกหวาน ๆๆ น่ารักดีอ่ะ
ให้พี่วินกะกานต์นะค๊าา  :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: kikisshae ที่ 16-08-2009 10:46:58
จะปิดได้นานแค่ไหนเนี่ย....

อิจฉา... มีคนเที่ยวด้วย
งืมมมม

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: kuraki ที่ 16-08-2009 11:03:44
ใช้ภาษาได้ดีมากมายเลยค่ะ

พี่วินกับน้องกานต์น่ารักมากมาย

อ่านแล้วรู้สึกดีค่ะ เรื่องนี้จะจบแล้วหรอคะ  รออ่านนะคะ ขอให้จบแบบมีความสุขค่ะ

 :bye2: :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: สาวบ้านนอก ที่ 16-08-2009 11:45:38
เขียนได้สนุกจังค่ะ แต่จบไวจังหวังว่าคงมีต่อไปเรื่อยๆนะคะ :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: กิมตี๋หัดขับ ที่ 16-08-2009 13:53:46
โอ้ยไม่ไหวแล้วววว อิจฉาตาร้อน อิอิอิ

พี่วิน เขียนได้สวยงามมากเลย อ่านแล้วประหนึ่งว่ากำลังอ่านไดอารี่แสนหวานกันเลยทีเดียว

แบบนี้อนาคตสงสัยได้ออกวางแผง แหงๆ  สู้ๆครับ

จะจบแล้วเหรอ........ :เฮ้อ:


ขอให้ แฮปปี้แอนดิ้ง น่ะ  :L1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 16-08-2009 14:44:32
เล่าเรื่องได้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกคะ
นุ้งกานต์ก้อน่ารักปกติอยู่แล้วส่วนวินก็ดูแลเอาใจใส่น้องดี
อิอิ แบบว่าช่างรู้จักเอาใจเขามาใส่ใจเราอ่ะคะ
ไม่ปล่อยให้น้องเป็นฝ่ายตาม หรือวินเป็นฝ่ายตามน้อง
แต่ทั้งสองคนเีรียนรุ้ที่จะพูดคุยและทำค.ตกลงกัน
ซึ่งขอบอกว่าน่ารักมากกกกกกกกกกกกกกกกกก
การเอาน้องกานต์ไปเปิดตัวกับเพื่อนๆแบบไม่บอกอะไรอ่ะคะ
เราว่าทำให้น้องกานต์รู้สึกว่าอย่างน้อยก็ได้ก้าวเข้าไปอยู่ในสังคมของวินบ้าง
ไม่ได้อยู่ในสังคมที่มีแค่เราสองคนแค่นั้น แต่ได้เรียนรู้จักกันและกันมาขึ้น
น้องกานต์ก็ลั้ลลาดี

ตอนหน้าจะจบแลวรึคะ  :serius2: มะอยากให้จบไวอ่ะ
อ่านแล้วเพลินสนุกแถบอิจฉาในค.รักของวินกับกานต์มั๊กมากกกกกก

+1 จัดให้นะคะ  o13 เล่าเก่งจัง
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: BaoBao ที่ 16-08-2009 14:50:46
 :a5: ตอนหน้า....จบ???
ไม่เอา จะอ่านต่ออ่ะ (ตูจะโดนคนเล่า  :z6: มะนี่)

อ่านเรื่อยๆ เหมือนมีเพื่อนมาเล่าเรื่องให้ฟัง สมกับคำว่า "เรื่องเล่า" ดีค่ะ

เล่ามาเรื่อยๆ นะคะ มีเด็กตาดำๆ รออ่านอยู่คร่า
ขอบคุณสำหรับเรื่องเล่า ขอให้ได้รักกัน...
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 16-08-2009 14:51:31
อ่านจุใจสองตอนรวดเลยค่ะ
ยังอ่านง่าย สบายๆเหมือนเดิม เล่าเรื่องได้เข้าใจง่ายมากเลยค่ะ
ตอนหน้าก็จะเฉลยทุกอย่างพร้อมกันจบเรื่องแล้วหรือ
ยังไม่อยากให้จบเลยค่ะ
แต่เห็นบอกว่าเรื่องนี้ชิมลาง แล้วจะมีอีกเรื่องตามมานี่คะ
ยังไงก็จะรออ่านนะ
บวก 1 แต้ม ขอบคุณมากค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 16-08-2009 14:57:24
 :L2:..ไม่ว่ากันนะ แอบมาต้อนรับไว้ครั้งแรกที่ลงเรื่องแล้วหายหัวไปเลย
..มาอ่านอีกทีจะจบแล้ว 3 ปีแล้วเหรอเรื่องนี้แสดงว่า..รักแท้แพ้ระยะทาง..ไปเรียบร้อยแล้ว
..ยังไงมันก็เป็น..ช่วงเวลาดีดี..ที่เกิดขึ้นในชีวิตเรา เก็บสิ่งดีๆๆไว้ดีกว่าเนอะ
..น้องกานต์ ก็ดูใสๆๆซื่อๆๆดี ส่วนเรื่องใหม่คงเป็น..รักครั้งใหม่สินะ
..รออ่านตอนจบ และ เรื่องใหม่จ่ะ เป็นกำลังใจให้นะ..คงไม่หักมุม..รักใหม่กับคนเก่า นะ
..แต่ถ้าเป็นอย่างนั้นก็จะ..เชื่อเลยว่า..พรหมลิขิต..อะไรก็ห้ามไม่ได้เพราะ..เขาเป็น..คู่กัน :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: koo_jarm ที่ 16-08-2009 15:44:27
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก  :serius2:
ตอนหน้าก็จะจบแล้ว เพิ่งเข้ามาอ่านอะก๊าบ
แต่ยังไงก็จะร่วมลุ้นนะก๊าบว่าตกลงแล้ว


ความสัมพันธ์ของทั้งสองคน..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน  :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: M@nfaNG ที่ 16-08-2009 20:59:15
รอติดตามเรื่องต่อไปค่ะ เขียนเล่าได้สนุกทีเดียวเลย
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 16-08-2009 22:22:04
ชอบเชียงใหม่ค้าบบบบบบบบบบ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: ï_Kiss_U♥ ที่ 17-08-2009 14:00:59
เส้าแน่เลยตอนจบ  :m15:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอน3&4/16
เริ่มหัวข้อโดย: Ak@tsuKII ที่ 17-08-2009 19:25:28
จะจบแล้วเหรอ แล้วเศ้มะเนี่ย :sad4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอบคำถาม 18
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 18-08-2009 03:56:06
 :mc4:  ขอฝากข้อความถึงทุกคน...ก่อนที่ตอนหน้า....ทุกคนก็จะได้รับคำตอบ...ที่มาของชื่อเรื่องนี้.....  :z2:   

ตอนแรกที่ลงเรื่อง...แอบกลัวว่าจะไม่มีคนอ่าน...เพราะรู้ตัวว่าตัวเองเป็นคนค่อยข้างจะเครียด... ผ่านภาษาที่ถ่ายทอดออกมาจึงดูค่อยข้างจะจริงจัง... และดูแอบเครียดไปตามวัยและนิสัยของคนเขียน....
ถ้าใครสังเกตการใช้ภาษา...จะเห็นว่า..คนเขียนแถบจะไม่ใช้คำตัวแทนตัว .."กู-มึง" ในงานเขียนนี้เลย...  จริงๆ หาใช่ว่า  "พี่วิน" เป็นคนสุภาพแต่อย่างไร... หากคำทีใช้เป็น " แก--ข้า  หรือ เรา-แก"  มันคือ คำแทนตัวที่ผู้เขียนพูดคุยกะเพื่อนจริงๆ (ภาษาแก่ไปตามวัย..  :jul3:)
เรื่องเล่าบนพื้นฐานความเป็นจริง... อาจมีแต่งเติมบ้างเพิ่มอรรถรสในการอ่าน.... ขอบคุณทุกคนแทนกานต์  ทีแอบชื่นชอบในตัวกานต์... แต่พี่วินแอบน้อยใจอ่ะ...ไม่มีใครสนใจพี่วินเลย... เศร้า..+ น้อยใจ...

Ak@tsuKII : ตอนหน้าจบจริงๆ ครับผม... แต่อาจจะแถมบทส่งท้ายให้   ทำไมถึงเดาว่าตอนจบจะเศร้าล่ะครับ   ความรักสวยงามเสมอนะครับ... ไม่ว่าปลายทางจะลงเอ่ยยังงัย...
ï_Kiss_U♥ : นี้ก็อีกคนที่เดาทางว่าเรื่องนี้จะจบลงแบบเศร้าๆ... อันนี้ต้องติดตามตอนต่อไป
pongsj : เชียงใหม่เป็นเมืองที่มีเสน่ห์น่าหลงไหลครับ...ถ้าได้ไปอยู่เชียงใหม่แล้วจะติดใจครับ...
M@nfaNG :  :L2: ขอบคุณสำหรับคำชมนะครับ....
I_Jal2m : รับรองว่านายได้คำตอบ..ทุกอย่างเฉลยในตอนจบครับผม... แต่ไม่แน่ใจว่าคำตอบของนายจะเหมือนกับคำตอบของคนเขียนไหมนะครับ..
             (  :m20: แอบปล่อยปมไว้ให้คิด...  :jul3:)
Love_NT19 : สังสัย คุณ Love จะฝั่งตัวอยู่ใน board นี้มานาน..ท่าทางจะอ่านงานเขียน..หรือเดาทางเรื่องราวได้... สำหรับเรื่องหน้า..ยังไม่รับปากครับผม..
                  มีองค์ประกอบๆ หลายๆ อย่าง... แต่สัญญาครับ..ว่าอาจจะได้อ่านงานผมในบอร์ดนี้อีก...
namtaan : ขอบคุณสำหรับคำชมครับผม...  :3123:  แอบดีใจนะครับที่คนอ่าน..อ่านงานเราแล้วเข้าใจเรื่องราวที่เราพยายามถ่ายทอดและสื่อออกมา...
BaoBao :  o13 ถ้ามีโอกาสได้ลงเรื่องใหม่..รับรองนายได้อ่านจนเบื่อกันไปข้างหนึ่งอ่ะ...
mecon : ผมกับกานต์ห่างกันเกือบ 10 ปีนะครับ.... ช่องว่างระหว่างวัย  ความแตกต่างของความคิด  สถานภาพทางสังคม.. ทำให้เราต้องคุยกันครับ...
            ลองนึกนะครับ.. อาจารย์หนุ่มที่กำลังจะไปเรียนต่อเอกต่างประเทศ.. เป็นแฟนกับนักศึกษาหนุ่มชั้นปีสุดท้ายต่างสถาบัน   
            นั้นคือเหตุผลที่ถ่ายทอดออกมาให้ดู "วิน" ดูเป็นผู้ใหญ่มากๆ เมื่อเทียบกับกานต์ครับ...
กิมตี๋หัดขับ :  :o8: ขอบคุณสำหรับกำลังใจครับผม..ไม่คิดว่าจะมีคนชอบเรื่องนี้นะเนี้ย...

....................
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอบคำถาม 18
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 18-08-2009 04:15:48
เหลือใครอีกเนี้ย.....  :z2: 

 :z13:


Solar cell : อุปสรรคและเวลาคือสิ่งที่ใช้พิสูจน์รักแท้ครับผม...
[N]€ẃÿ{k}uñĢ : ขอบคุณ... คุณนิว..สำหรับคำแนะนำเรื่องการพิมพ์ผิดหรือตกหล่นนะครับ... รู้ปล่าวครับว่า.. การไอ้ปัญหาเรื่องพิมพ์ผิดหรือตกหล่นเนี้ย..
                       ที่ทำงานผมต้องมีทีมงาน...คอยพิสูจน์อักษรเอกสารที่ผมพิมพ์ตลอดอ่ะครับ   :z13:
lizzii : ขอบคุณครับผม...  :L2:
kuraki : จากใจคนเขียนครับ... เขาให้ตัวเอง..  :3123:  สงสัยจะมีคุณคนเดียวนะเนี้ย..ที่อวยพรให้เรื่องนี้จบแบบ Happy  :call:
คิคิคุคุ :  :o8: อ่านต่อให้จบนะครับ....
nana :  :man1: ขอบคุณครับผม...
namtaan : ขอบคุณนะครับ...คำหรับคำแนะนำเรื่องการเขียน... กระซิบนิดหนึ่งนะครับ..ไอ้ที่พิมพ์ผิดเนี้ย..ไม่ใช่คนเขียนตื่นมา up ตอนเช้าตูร่หรอกครับ...
               แต่ Local time ที่นี้ 10.00 pm อ่ะครับ  แต่เมืองไทย 4.00 am อ่ะครับ..

............ แล้วรออ่านตอนจบกันนะครับ.... จะหวานหรือเศร้า.... ก็จะได้คำตอบกันในตอนหน้าแล้ว.....   :mc4:

..........  :bye2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอบคำถาม 18
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 18-08-2009 04:33:10
อืมมม ตอนนี้คุณมาวินก็ยังอยู่ที่อังกฤษ
เวลาที่อังกฤษช้ากว่าที่นี่ 6 ชั่วโมง เท่ากับมาโพสตอนดึกๆ
ถ้าไม่นับรวมเรื่องการพิมพ์ผิด การเล่าเรื่องแบบนี้ทำให้อ่านง่ายจริงๆค่ะ
เพราะเล่าเรื่องเหมือนการเขียนบันทึกเรื่องราวเพียงแต่เปลี่ยนสรรพนามในเรื่องเท่านั้น
รออ่านตอนหน้านะคะว่าตอนนี้น้องกานต์ได้อยู่ที่อังกฤษด้วยหรือไม่ อย่างไร
ขอบคุณที่มาคุยกับคนอ่านด้วยค่ะ  :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอบคำถาม 18
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 18-08-2009 12:53:15
 :L2:
สู้ๆนะคะ เล่าเรื่องน่ารักดีคะ จริงๆเรื่องที่ดีไม่จำเป็นตอ้ง
ใช้คำหยาบหรือคำเฉพาะเยอะแยะก็ได้
แต่มันขึ้นอยู่กับการเรียบเรียงและความใส่ใจมากกว่า
สรุปแล้วชอบนะคะ ถึงช่วงอายุจะห่างกัน แต่ดูนุ้งกานต์
ก็ไม่ใช่คนที่งี่เง่า หรือ อารมณ์ขึ้นไวลงไวตามช่วงอายุ
นะอ่ะคะ คงต้องยกค.ดีให้พี่วินรึป่าว ที่เอาใจใส่ค.รู้สึกน้องเสมออ่ะคะ
 :กอด1:


หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอบคำถาม 18
เริ่มหัวข้อโดย: กิมตี๋หัดขับ ที่ 18-08-2009 17:25:54
มาให้กำลังใจพี่วิน

เป็นอาจารย์เหรอครับ  สอน ชีวะ หรือเปล่าพี่วิน หุหุหุ



ปล.พีวินเนี่ยแป็กเราเลยอ่ะ หุหุหุ  :-[
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 20-08-2009 02:52:21

ตอนที่ 5 ปลายทาง....

...... ความสัมพันธ์ของผมกับกานต์....เริ่มต้นจากการที่เราเจอกันทาง internet ......เพียงชั่วข้ามคืน...หลังจากเรามีอะไรกัน........เราก็ตกลงที่จะคบกันเป็นแฟน....ทั้งๆ..ที่เรารู้ว่า....เรามีเวลาคบกันสั้นมากๆ... ก่อนที่เราจะต้องแยกไปทำหน้าที่ของตัวเอง.....

อาจจะเป็นเพราะ   ผมรู้ว่า.....ผมมีเวลาอยู่กับกานต์สั้นๆ....ช่วงเวลาที่ผมคบกับกานต์.....ผมพยายามทำหน้าที่ของแฟนให้ดีที่สุด.....เราทำช่วงเวลาสั้นๆ.นี้....ให้เราสองคนมีความสุดมากที่สุด....ส่วนเรื่องของอนาคต.... คงต้องใช้ความเชื่อใจ..และการไว้ใจกันและกัน..... นี้คือ..สิ่งที่เราตกลงกัน....เพื่อรักษาความสัมพันธ์ของเราไว้ให้ได้....

...........................................

“... ระยะทาง.... ไม่ใช่ปัญหาหรอกพี่....”.. กานต์พูดกับผมเสมอ.....“ ถึงอยู่ใกล้กัน ถ้าเราไม่ไว้ใจกัน ไม่เชื่อใจกัน...หรือจะนอกใจ..มันก็ทำได้.ไม่ต้องอยู่ไกล
กันหรอก....” กานต์ย้ำ...
“...ไม่นะกานต์.... ความห่างไกล...มันทำให้ความสัมพันธ์กันของคนสองคนลดลงนะ... ไหนจะความเหงาอีกล่ะ.... ”... ผมแย้ง.....
“ นี้มันสมัยไหนแล้วครับ....พี่วิน..... เราก็คุยกันทาง MSN..โทรศัพท์คุยกันก็ได้..... ว่าแต่พี่เถอะ....อาจจะไปเจอ....ฝรั่งหล่อๆ...... แล้วลืมผมก็ได้....” กานต์แซวผม...
“... ไม่หรอก...ฝรั่งไม่ใช่สเป็คพี่อ่ะ.... แต่ถ้าเป็นหนุ่มเอเชีย...ด้วยกันก็ไม่แน่.....นะ..” ผมแหย่กานต์.....
“ผมต้องร้องไห้.....ขี้มูกโป่ง...แน่ๆเลย....ถ้าพี่วิน...ทิ้งผมไปจริง.... ผมคงเจ็บน่าดูเลยนะ...” กานต์ทำหน้าเศร้า....
“ เราเปลี่ยนเรื่องคุยกันเถอะ... ” ผมตัดบท...

......................................

ผมเปิดรับกานต์เข้ามาในชีวิตของผมเต็มที่...... แต่ก่อนผมไม่เชื่อในความรักของเกย์.... ผมคิดว่าเกย์อย่างเราๆ...มีแต่ความใคร่.... บางคนเจอกัน...แค่น้ำแตกแล้วแยกทาง.....เมื่อผมเจอกานต์....ความคิดผมเริ่มเปลี่ยนไป..... ผมเริ่มมองถึงวันข้างหน้าของผมและกานต์.....

เมื่อถึงวันที่เราสองคน...จะใช้ชีวิตอยู่ร่วมกัน.... เราจะทำยังงัยให้สังคมรอบข้างเรายอมรับ....ในเมื่อครอบครัวผมและกานต์....ต่างก็ไม่รู้ว่าลูกชายเป็นเกย์....พ่อกับแม่เราจะยอมรับได้ไหม..... หนทางข้างหน้าของเรามันยาวไกลเหลือเกิน............

.... “ กานต์  ถ้าพี่เรียนจบ   กลับมาใช้ทุนที่ทำงานที่เชียงใหม่หมดแล้ว.....พี่ย้ายไปทำงานที่บ้านหรือที่อื่น  กานต์...จะไปด้วยไหม...”  ผมลองถามกานต์...
“...ผมไม่มีปัญหาหรอกพี่.... ว่าแต่พี่เถอะ....ถึงเวลายังจะอยากให้ผมไปด้วยหรือปล่าว...”
“ เราย้ายไปอยู่ที่ๆ...ไม่มีใครรู้จักเราก็ดีนะครับ..... จะได้ไม่มีใครสนใจเรางัย...” กานต์เสนอ...
.... วันนี้ของเราช่างมีความสุขเหลือเกิน... เรามีกันและกัน....

... “ ความรักทำให้คนตาบอด....จริงหรือ? ”  .... ผมเห็นๆ...ใครๆ ที่มีความรัก..นัยตาของเขาหวานเยิ้ม....แววตาออกจะสดใส.... ไม่เห็นจะบอดตรงไหนเลย..... ภาษิตนี้เปรียบเปรย...ถึงคนเราจะไม่ได้ตาบอดจริงๆ เมื่อมีรัก... แต่ความสุขทำให้คู่รักมองข้ามอะไร....หลายๆ...อย่างของกันละกันได้..... ผมเองเชื่อมั่นใจในตัวกานต์.... และผมเองก็หยุดและไม่มีใครช่วงที่มีกานต์.... แต่กานต์ล่ะ...เป็นเหมือนผมไหม.....

กานต์เข้ามาในชีวิตผม... เรียนรู้ทุกอย่างเกี่ยวกับตัวผม.... เรื่องที่บ้าน..ที่ทำงาน...แม้กระทั้งเจอเพื่อนผม.....แต่ผมเองไม่มีโอกาสที่จะเจอเพื่อนกานต์เลย.... (จริงๆ....ผมก็ยังไม่พร้อมที่จะไปเจอเพื่อนเขาหรอก.....)    เรื่องราวของกานต์.......ผมรับรู้เพียงแต่..กานต์เป็นคนเชียงรายเป็นลูกชายคนเล็ก... กำลังเรียนปี 4 มนุษย์อังกฤษ ที่มหาลัย..... ตามที่กานต์เล่าให้ผมฟัง........ผมเชื่อในตัวกานต์...

......................................

.....วันหยุดเสาร์อาทิตย์ก่อนปลายปี....ผมกับกานต์...ก็อยู่ด้วยกันตามปกติที่บ้านพักผม.... เราเองช่วยกันทำงานบ้าน...ดูทีวี...ไปเรื่อย...  แต่เรื่องที่ไม่ควรจะเป็นเรื่องก็เกิดขึ้น............ขณะที่กานต์อาบน้ำ.....ตอนสายๆ...ของวันอาทิตย์... ไม่รู้ผมคิดอะไร...หยิบกระเป๋าตังค์กานต์มาเปิดดู...( กานต์เองก็เช็คโทรศัพท์ผมบ่อยๆ...... ผมคงไม่เสียมารยาทไป..แค่เปิดดูกระเป๋าแฟน...ผมคิดในใจ )

โอ้แม่เจ้า...... ผมตัวเกรงหน้าชา.....กับสิ่งที่ผมเห็น
.......นาย xxxx   xxxx    ชื่อ-สุกล   ในบัตรประชาชนกานต์.... ไม่ใช่ชื่อจริงที่กานต์บอกผม.... แต่ที่อยู่ตามบัตรยังคงเป็นเชียงราย.....ตามที่กานต์บอก......... ผมเหมือนโดนตบหน้า.... ผมไม่ชอบการโกหกมากที่สุด.. ทำไมกานต์ต้องโกหกผม.... ในเมื่อตัวผมเอง...กล้าเปิดตัวกับกานต์ขนาดนี้......
ผมสับสน.....หงุดหงิด...... ตอนนี้ในใจและความคิดของผมมันมีสองด้านที่ที่ขัดแย้งกัน.....“....แกจะไปคิดอะไรมาก...ไอ้วิน.... เขาจะเป็นใครก็ชั่งดิ....แค่ชื่อเอง.... แต่ตอนนี้ตัวเขาอยู่กับแก.... เขาอาจจะมีเหตุผลในการปิดบัง... แกเองก็เคยเป็นนิที่ไม่ยอมบอกใครๆ..ว่าจริงๆ..แกเป็นใคร....ทำงานที่ไหน......แต่หากมองอีกด้าน.....“...ไม่นะ....เรื่องแค่นี้เขายังโกหกได้...แล้วเรื่องอื่นๆ...ล่ะ.... เขาจะหลอกเราหรือปล่าว.... ผมเป็นไอ้โง่...เหรอเนี้ย.......”

ผมนั่งนิ่ง...... แต่ใจของผมนั้นปวดร้าว..... หัวผมตื้อ   เพราะความขัดแยงในเหตุผลที่ผมพยายามหาคำตอบ..........

กานต์อาบน้ำเสร็จ.... ถามผม..ในขณะที่กำลังเปลี่ยนเสื้อผ้า... “...ตัวเอง...เป็นไรนั่งนิ่งเชียว....”
“ ปล่าว...” ผมตอบเหนื่อยๆ.....
“กานต์.... พี่จะลงกรุงเทพฯ คืนนี้.....เดี๋ยวบ่ายๆ..เราเข้า office พี่..... พี่จะไปเขียนใบลาทิ้งไว้......”    ผมพูดกับกานต์   โดยที่ไม่มองหน้ากานต์เลย

ผมตัดสินใจลงกรุงเทพฯ คืนนี้....ทั้งๆ ที่  plan ไว้ว่าจะไปสัปดาห์สุดท้ายก่อนปีใหม่....จะได้ถือโอกาสฉลองปีใหม่กับเพื่อนๆ..ที่กรุงเทพฯ.... ผมเลือกทางนี้   หลบไปทำใจ....น่าจะเป็นทางออกที่ดี....  หรือผมควรจะถามกานต์ไปตรงๆ....ตอนนี้เลยดีไหม....... แต่ข้อสรุปของผม....คือนิ่ง.....ไม่ต้องพูดอะไร....เมื่อกานต์พร้อม...กานต์อาจจะเป็นคนบอกผมเองก็ได้............

บ่ายๆ........ ผมกับกานต์เข้าไปที่ทำงานผม.... ผมไม่แน่ใจว่ากานต์สังเกตการเปลี่ยนแปลงของผมได้ไหม....ผมดูเหนื่อยๆ.... ไม่ค่อยพูดหยอกล้อกับกานต์เหมือนเดิม.......ผมปล่อย...ให้กานต์นั่งเล่นคอมในห้องทำงานผม..... ส่วนผมเลี่ยงมาให้คอมอีกเครื่องที่ office จัดไว้แชร์สำหรับส่วนกลาง.....ในเมื่อผมเลือกที่จะไม่ถามความจริงจากกานต์.......... คนที่จะช่วยผมได้ตอนนี้คือ คุณ Goo...(Google...)   คุณ Goo...เนี้ยตอบผมได้แทบจะทุกเรื่อง..........

ผมพิมพ์ชื่อ   นาย xxx   xxx  ลงช่อง search  ข้อมูลของ  Google .... ......ไม่มีข้อมูลกานต์..  เกี่ยวกับเรื่องสถาบันการศึกษาปรากฏ.... มีแค่ข้อมูลบัญชีรายชื่อการเลือกตั้ง.......... คราวนี้แม้แต่คุณ Goo ของผมก็ไม่เข้าข้างผม....ให้คำตอบอะไรผมไม่ได้......... ผมยังไม่ละความพยายาม... เข้า website  ของมหาวิทยาลัยxxx    ที่กานต์เคยบอกผมว่าเรียนกำลังอยู่....... ทะเบียนรายชื่อนักศึกษาสาขา..........ที่ลงทะเบียนเรียนรายวิชา................
ผมไล่ดูรายชื่อนักศึกษาทุกคน........ไม่มีชื่อไหนที่ตรงกับชื่อกานต์...ที่ผมได้มาจากบัตรประชาชน...... และก็ไม่มีชื่อที่กานต์อ้างกับผมด้วย........

หลายๆ..คนอาจจะหาว่าผมบ้าไปแล้ว...... แค่ผมถามกานต์...ผมก็น่าจะได้คำตอบ..... ผมเลือกที่จะไม่ถาม....เพราะถ้าผมถามกานต์..แทนที่กานต์จะยอมรับผิด..กานต์อาจจะโกรธผม..ที่ผมแอบเปิดกระเป๋าดูบัตรประชาชนเขา.......อีกอย่างผมอาจจะติดนิสัยจากการทำงาน........เมื่อมีปัญหา... เราต้องตั้งข้อสงสัย...และหาเหตุผลมาหักล้างข้อสงสัยนั้น.........ผมได้ข้อสรุป...กานต์โกหกและปิดบังผม..สองเรื่องใหญ่ๆ.....ผมควรทำยังงัยต่อไปดี.....

“ ....กานต์กลับ.... เดี๋ยวพี่ไปส่ง.....พี่จะได้เตรียมตัวไปกรุงเทพฯ ....“ ผมพูดกับกานต์เสียงแข็ง.....
“ เค้าเล่นเน็ตอยู่อ่ะ..... เดี๋ยวกานต์รอออกไปพร้อมพี่ตอนเย็นเลยได้ปล่าว....จะได้ไปส่งพี่ด้วย........ ” กานตยังเล่นเน็ตเพลิน....

ผมมองดูที่หน้าจอ..... หูตาผมเริ่มสว่างขึ้น....... ผมเห็นหน้าจอ MSN ที่กานต์คุยกับหนุ่มๆ คนอื่น...... ผมเลือกที่จะไม่โว้ยวาย.........นิ่งเท่าที่จะนิ่งได้......
“กลับกันได้แล้วกานต์.... เดียวพี่จะไปปิด com และ printer ด้านหน้า...”  ผมพูด  แล้วเดินออกเลี่ยงไป....
“....พี่วินเป็นไรอ่ะ.......ดูแปลกๆ.....” กานต์ถามด้วยความสงสัย...
“..ปล่าว......” ผมตอบได้แค่นั้น

...ผมขับรถค่อนข้างจะเร็ว....ตอนนี้ผมอยากอยู่คนเดียว.....กานต์เองก็ยังคงชวนผมคุยโน้นคุยนี้..ผมเลี่ยงที่จะไม่พูดอะไรกับกานต์.....
“จูจุ๊บหน่อย.....” กานต์พูดก่อนที่จะลงจากรถ.... เมื่อรถผมขับมาถึงหน้าหอกานต์...
ผมเอียงแก้ม...ให้กานต์จูบแบบขอไปที... หน้าผมยังเฉยๆ...สายตาผมดูเลื่อนลอย....นี้กานต์ไม่รู้จริงๆเหรอ   ว่าผมโกรธเขา.....แล้วเขาจะไปรู้ได้งัยไอ้วิน..ในเมื่อแกไม่ได้บอกอะไรเขาไป.....เสียงอีกด้านหนึ่งยังแย้ง......
"แล้ว...โทรหาด้วยนะ..." กานต์พูดก่อนกล่าวลา..
"ครับ...."  ผมตอบสั้นๆ....

....  “ ไอ้เอ....ลงกรุงเทพฯ เป็นเพื่อนข้าหน่อยว่ะ.....คืนนี้เลยนะ.... แกอ้างเมียแกแล้วกัน...ว่าเพื่อนๆ เราที่กรุงเทพฯ จะเลี้ยงส่งข้านะ....” ผมโทรหาเพื่อนรักสมัยเรียนมหาลัยอีกคน...ที่แต่งงาน แล้วและย้ายมาอยู่เชียงใหม่กับแฟน...
“ เอางั้นเหรอว่ะ..... อื่ม...ขาก็ว่าจะลงกรุงเทพฯ อยู่แล้ว.....พอมีธุระเหมือนกัน...ไปก็ได้..” เอ ตอบผม..
“ เมียกับแม่ยาย แกไม่ว่าแน่นะ...”    ผมถามเพราะ...เป็นห่วงเรื่องครอบครัวเพื่อน....
“ สบายมาก.... ไม่มีปัญหาหรอก.....แกจะไม่อยู่นี้อีกตั้งหลายปี... เมียข้าเขาเข้าใจ...” เอตอบอย่างมั่นใจ
“... OK .. เจอกันที่ อาเขต....เดี๋ยวจะจองตั๋ว 3 ทุ่มครึ่งนะ ”   ผมสรุป...

ผมเลี่ยงการเผชิญหน้ากับปัญหาโดยลงไปพักใจ.....ไปเที่ยวกับเพื่อนรักที่กรุงเทพฯ.......ถ้าผมซักกานต์ตอนนี้.... ตอนที่ผมกำลังโกรธ..... เรื่องอาจจะไปกันใหญ่.......ถ้าแกคิดที่จะมีแฟนเด็ก...แกต้องทำตัวเป็นผู้ใหญ่ใจเย็น.....และดูแลเขาได้...ผมย้ำกับตัวเอง....

“...อ๋อย.... ข้ากับไอ้เอ...จะลงกรุงเทพคืนนี้..... แกนัดเพื่อนๆ... มา Party เจอกันที่บ้านแก..พรุ่งนี้ตอนเย็นได้ปล่าว...”   ผมโทร..สั่งไอ้อ๋อย... เพื่อนที่เคยกระจายข่าวเรื่องเกย์ของผม...
“ แกจะบ้าเหรอ...ไอ้วิน.... พรุ่งนี้วันจันทร์นะ.... เขาทำงานกัน” อ๋อยบ่น...
“... แกมีปัญญานัด....เพื่อนได้แค่ไหนก็เจอกันแค่นั้นแหล่ะ...... บอกพวกมันกว่า...กระเหรี่ยงลงมาจากดอยสองคน....”  ผมกระแทกเสียงใส่เพื่อน...
“..ข้าไม่รับปากนะโว้ย..... แต่จะพยายาม.... ว่าแต่แกจะนอนบ้านข้าไหม........ ” อ๋อยเสนอที่พักให้ผม....
“...ไม่ล่ะ.... เดี๋ยวข้าหาโรงแรมนอน.... จะได้สะดวก... ไม่อยากรบกวนแกกับแฟน..เพราะเป็นวันทำงานด้วย...”

.... ผมดูจะสบายใจขึ้น.... เมื่ออยู่กับเพื่อนๆ..... ผมเป็นคนติดเพื่อนๆ...ม๊ากๆ..... นอกจากครอบครัว....ก็เพื่อนนี้แหล่ะที่เป็นโลกของผม....เราตัวกันได้...5-6  คน....เพื่อนๆ...ประนามผมกัยยกใหญ่....ว่าทำไมไม่เลือกมาวันหยุด..  รู้ปล่าวว่าคนเขาทำงานกัน....ไม่ว่างเหมือนผม.... “ ตูจะบอกเพื่อนดีไหมเนี้ยว่าหนีปัญหารักมา.....”

“ ...พวกแก..ต้องขอบใจข้าดิว่ะ.... ถ้าไม่มีข้า..พวกแกจะได้เจอกันเหรอ... แม่งอยู่กรุงเทพฯ ด้วยกันแท้ๆ.... ต้องรอให้กระเหรียงอย่างข้าลงจากดอย.....ถึงจะเจอกันได้... ” ผมเถียง...
“ ใช่ๆ.... พวกแกให้ชีวิตเหมือนคนกรุง.... วันๆทำแต่งาน..” ไอ้เอ.. สมทบ..“... ตั้งแต่ข้าย้ายไปอยู่บ้านเมียที่เชียงใหม่.... ข้ารู้สึกสบายขึ้นว่ะ.....ไม่ต้องแข่งขัน.. ไม่ต้องเบื่อกับรถติด..... ข้าพึ่งรู้ว่าทำไมไอ้วินชอบเชียงใหม่...  ”  ...... ไอ้เอ..เริ่มโม้...

“ ไอ้วิน.... ทำไมแกไม่ตอบเพื่อนๆ...วะ...ว่าแกไม่ใช่คู่เกย์กับน้องกานต์... ”  เอาแล้วกับท่าน....ไอ้อ๋อยเปิดประเด็นให้เพื่อนๆ.... “ แกเล่นตอบมาสองแง่สามง่าม...พวกข้าส่งสัยนะโว้ย...”
“... ยอมรับมาเถอะคุณ....เพื่อนๆ ยอมรับได้”    ไอ้คุณเจน..เพื่อนผมสมทบ...
ผมแก้ตัวกับเพื่อนๆ.... “ ก็ข้าบอกพวกแก..หลายครั้งแล้วงัย.... ว่าข้ายังไม่เคยลอง...ถ้าลองแล้วติดใจ...ข้าจะบอก..หรือว่าแกจะช่วยข้าพิสูจน์...ไอ้เจน.....”  ผมพูดพร้อมกับเอามือจับปลายคางไอ้เจนเล่น......
“ ต๊าย.... หนูไม่ยอมนะพี่....หนูใช้แฟนร่วมกับผู้หญิงคนอื่นได้.... แต่หนูใช้แฟนร่วมกับผู้ชายคนอื่นไม่ได้....” แฟนไอ้เจนเล่นมุขบ้าง......
ไอ้เอ...คือ...พระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยผมครับ.......... “ ถึงไอ้วิน... มันจะดูเรียบร้อย...แต่งตัวเนี๊ยบ...เหมือนเกย์.....แต่ข้ารับประกันได้..... ว่ามันไม่ใช่เกย์....หรอก ” ..... “ พวกแกอย่าลืมซิ.... ว่าข้าเป็นรูมเมทมันตั้งหลายปี....มันไม่ใช่หรอก..ข้ารู้จักมันดี.....” เอ..พูดแก้ตัวให้ผมกับเพื่อนๆ....
ผมโอบไหล่.....และชนแก้วเบียร์กับมัน...
(ไอ้เพื่อนเอ....เอ่ย....ดีแล้วที่มึงมีลูกมีเมียไปแล้ว..... มึงมีรูมเมทเป็นเกย์..เกือบ 4 ปี.. เนี้ยมึงยังไม่รู้ตัว....แถมมารับประกันกับเพื่อนๆ...ให้กูอีก..... ถ้าไม่ติดว่ามึงเป็นเพื่อนกู....กูจะลักหลบมึงไปหลายรอบแล้ว.... หุ่นเซ็กซี่ๆ...ไร้ขนดกดำยาวถึงหน้าท้องของมึง...เล่นเอาน้องชายกูตั้งลำออกจะบ่อย..... )
“.... แสดงว่า...พี่เอพิสูจน์พี่วินมาแล้ว....แต่ไม่ติดใจใช่ไหมค่ะ....” เสียงใสๆ..แฟนไอ้เจนแซว.. ทุกคนฮากันใหญ่..กับมุขแฟนเพื่อนตัวเอง.... ...วันนี้เธอมาแรงจริงๆ

เราคุยเรื่องผมได้ สักพัก....เพื่อนๆ ก็วกมาคุยกันเรื่องงาน..ตามประสามนุษย์เงินเดือนอย่างพวกเรา..... ผมพักใจอยู่กรุงเทพ 2 คืน.... โดยที่ผมไม่โทรหากานต์เลย..... กานต์เองก็เงียบ...ไม่มีการติดต่อกับถึงผมเช่นกัน.... เรื่องของเราจะจบจริงๆ..เหรอ?.... ผมจะยอมรับการโกหกของกานต์ได้ไหม?.... แล้วที่ว่ากานต์รักผม...มันจริงไหม.?...หรือผมเป็นเพียงแค่ใครสักคนของเขาในช่วงที่เขาฝึกงานที่เชียงใหม่?............. คำถามเหล่านี้วนเวียนอยู่ในหัวผม...

ผมต้องกลับเชียงใหม่..เพราะลางานมาแค่ 3 วัน.... เพื่อนๆ...ทำให้ผมสบายใจมากขึ้น... วันนี้เป็นวันเกิดผม........ เราอายุ 31 ปีแล้วเหรอเนี้ย.....แก่จัง...ผมบ่นกับตัวเองตอนเช้า...โทรศัพท์สายแรกที่เข้าตอนเช้า....คือแม่ผมเอง.... .. “... แม่ใส่บาตรวันเกิดวิน...แล้วนะลูก...แล้ววินล่ะได้ใส่บาตรไหมวันนี้......”   แม่ถามผมด้วยความรัก......
“ เรียบร้อยแล้วครับ.... ” ผมตอบ
“ จะพาสาวคนไหนไปฉลองวันเกิด......”   แม่ผมแซวเล่น.... แม่ผมคงอยากให้ผมเป็นฝั่งเป็นฝา...เพราะพี่ชายกับน้องชายก็แต่งงานไปหมดแล้ว..... แต่บางครั้งแม่ก็บอกผมนะ....วินยังไม่แต่งงานก็ดีแล้วลูก... จะได้อยู่เป็นเพื่อนแม่นานๆ... พอมีเมีย...ก็ลืมแม่กัน...
ผมอยากจะตอบแม่จังเลยว่า.... คนที่คิดว่าจะชวนไปทานข้าวด้วยอ่ะ....เป็นแฟนหนุ่ม..ไม่ใช่แฟนสาวอย่างที่แม่คิด...  
“ ...แม่จะฉลองวันเกิดให้ผมปล่าว..วินเป็นหนุ่มใหญ่แล้วนะแม่... เขาว่าหนุ่มวัย 31 เนี้ยกำลังเนื้อหอม....” ผมแซวแม่เล่น...
“..พี่สาวเรา.....วางแผนเรียบร้อยแล้วจ๊ะ.... เดี๋ยวเราจะไปทานข้าวนอกบ้านฉลองวันเกิดให้วิน.... งานวินมีส่วนร่วมในงานนี้โดยการเป็นคนจ่าย....”   อะนะ...วันเกิดผม... มีผมคนเดียวที่มาทำงานอยู่ต่างถิ่น... พี่น้องคนอื่นๆ...ทำงานอยู่ที่บ้านหมด... เขาฉลองวันเกิดให้ผมโดยที่ไม่มีผม.... คิดกันได้งัย.....แถมจะให้ผมเป็นคนจ่ายเงิน...  “ ก็ได้ครับ.... แต่แม่ต้องช่วยผมคนล่ะครึ่ง.... ”  ผมต่อลองแบบขำๆ ..กับแม่.........

วันเกิดปีนี้ผมอยากฉลองกับกานต์สองคน..... ถึงแม้ผมจะงอนให้กานต์....แต่ถ้ากานต์ทำอะไร Surprise ผม......ผมอาจจะหายงอนกานต์ได้...  ผมไม่ได้บอกกานต์ว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม.... แต่ผมว่า..กานต์เองน่าจะรู้...เพราะว่าตอนที่ผมกรอกข้อมูลขอ VISA กานต์เองก็ขอผมดู... เขายังแซวผมเลยว่าแก่.... เกิดตั้งปี 1975 .. “ คศ. โว้ย... ไม่ใช่ พ.ศ. ไอ้คุณละอ่อน...”  นั่นคือ  คำพูดที่ผมไม่รู้ว่าผมตอบกลับกานต์ยังงัย....

ผมไปทำงานตามปกติ.... ผมยังหวังลึกๆ...ให้กานต์ทำอะไร  Surpriseผม.... ผมเลือกที่จะวัดใจกานต์...รอให้กานต์เป็นฝ่ายติดต่อผมมาก่อนดีกว่า.......... เกือบทั้งวันไม่มีเสียงสัญญาณใดๆ...จากกานต์......... มีแต่เพื่อนๆ... ผมเท่านั้น ที่ส่ง e-mail  หรือโทรศัพท์มาอวยพรวันเกิด..........

ผมรอโทรศัพท์กานต์จนเกือบจะทุ่ม... ผมทนรอไม่ไหว.... กานต์อาจจะไม่รู้จริงๆ... ว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม.... ช่างเถอะ.. ผมเป็นฝ่ายโทรหากานต์จนได้.......
“ กานต์... ว่างไหม..ทานข้าวกัน....เดี๋ยวพี่ไปรับ...”.... คำถามแรกที่ผมพูดกับกานต์....ตั้งแต่มีเรื่องทำให้ผมไม่สบายใจ.........
“ ผมไม่ว่าง............”   กานต์ตอบเสียงแข็งๆ
ผมพยายามทำใจเย็น... “... กานต์เสร็จธุระกี่โมง....มาค้างบ้านพี่นะคืนนี้....”  ผมยังไม่ยอมบอกกานต์ว่าวันนี้เป็นวันเกิดผม....
“ ผมไม่สะดวกครับ..พี่..” กานต์ตอบแบบขอไปที

ผมวางสาย..โดยไม่คิดที่จะเซ้าชี้กานต์ต่อ......... ปมที่ผมมีกับกานต์มันยิ่งเพิ่งขึ้น....ผมมีความรู้สึกว่ากานต์ไม่ได้ใสใจ...และให้ความสำคัญกับผม....เท่ากับที่ผมให้กานต์เลย.........ถึงผมจะรู้และเข้าใจว่าถ้าคิดจะรัก.... จงเป็นผู้ให้ความรัก... รักโดยที่ไม่ต้องการสิ่งตอบแทน ....แต่ผมก็อดน้อยใจไม่ได้...........

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 20-08-2009 02:54:49
ผมเปิดเครื่องคอม Login MSN และ post... ข้อความหาเพื่อน...ใน web เดิมที่ทำให้ผมได้เจอกับกานต์............ ผมไม่เคยคุยและนัดเจอใครใน M ตั้งแต่ผมเริ่มเจอกับกานต์..... ผิดกับกานต์... ที่ยังมีคุยกับใครบ้าง.... กานต์บอกผมว่าแค่คุยขำๆ... ไม่มีไร...ตอนนั้น...ผมเองไม่ได้ใส่ใจอะไรมากนัก.... เพราะคิดว่ายังงัยตัวกานต์ก็อยู่กับ......แต่ตอนนี้......เสียงมันก้องอยู่ในหูผม.... “ ตอนนี้ทั้งตัวและใจของเขาอยู่กับแกไหมไอ้วิน.... แล้วเมื่อก่อนล่ะ...”

การฉลองวันเกิดของผมในคืนนี้..... ไม่สวยหรูเหมือนอย่างที่ผมคิด........มันจบลงตรงที่ผมเลือกที่จะมีเซ็กกับคนในเน็ตอีกคน......... เพื่อประชดกานต์.........
ผมโทรหากานต์ในวันต่อมา..... ดูท่าทางกานต์ไม่อยากจะรับโทรศัพท์ผม...อ้างเรื่องบ้าง... อ้างว่ายุ่งบ้าง.........กานต์เลี่ยงที่จะไม่เจอผม... ผมเริ่มทนไม่ไหวกับพฤติกรรมแบบนี้ของกานต์....... ทั้งๆ ทีผมควรเป็นฝ่ายงอนกานต์..... แต่นี้กานต์ทำเหมือนผมคือต้นเหตุของปัญหา....

ผมตัดสินใจที่จะคุยกับกานต์..... บอกกานต์ถึงปัญหาทั้งหมดที่ผมไม่พอใจกานต์......
“... กานต์มีอะไร... จะเล่าให้พี่ฟังไหม.... กานต์ปิดอะไรพี่อยู่หรือปล่าว ” ผมพยายามทำเสียงปกติที่สุด ทางโทรศัพท์.....
“ ผมมีความรู้สึกว่ามันไม่เหมือนเดิม....” นี้คือคำตอบของกานต์..... กานต์พูดมาอีกหลายประโยค.... โดยสรุป.. เหมือนผมเป็นคนผิด..... ... ผมทนคำกล่าวหาว่าเป็นคนผิด...ไม่ได้... ผมบอกว่าจริงไป......ว่าผมแอบเปิดดูกระเป๋ากานต์ และเจอบัตรประชาชนกานต์.........และผมรู้ว่ากานต์โกหกผม... เรื่องชื่อและที่เรียนของกานต์....

“ แต่พี่ไม่แคร์...แล้วนะเรื่องนั้นแล้ว.... ขอให้กานต์พูดความจริงกับพี่.... กานต์มีอะไรจะบอกพี่ไหม...” ผมอธิบายเสียงสั่น...
“..... .............”  ไม่มีเสียงใดๆ.... จากกานต์..... แม้แต่คำขอโทษ....

..... ต้นฤดูหนาวที่ผ่านมา...ถึงแม้จะมีลมหนาวที่เยือกเย็น........แต่สำหรับเรา.....เรามีอุ่นไอรัก....ที่ให้ความอุ่นกับเรา.........แต่ปลายหนาวนี้..... เรามีรอยร้าวในหัวใจ.....ความอบอุ่นที่เคยมี..เจือจางไป....ความเย็นเยือกปลายดูหนาว.....เย็นจัดถึงขั้วของหัวใจ........

สิ้นปี...ผมเดินทางกลับบ้าน..... ผมร่ำลาเพื่อนๆ..ร่วมงานที่เชียงใหม่.... เพราะผมทำเรื่องลาพักผ่อนยาวและเตรียมเดินทางไปเรียนต่อ.....ช่วงปลายมกราคมก่อนการเดินทางนี้..... ผมเลือกที่จะอยู่กับครอบครัว....... ใช้เวลาอยู่กับพ่อแม่และพี่ๆ ให้มากที่สุด....

ผมออกจากเชียงใหม่...เหมือนคนไร้ซึ่งหัวใจ........ ผมพยายามติดต่อกานต์...ทุกวิธี... แต่..กานต์ไม่ยอมติดต่อกลับ....... ผมทบทวน...เรื่องราวของเรา...จุดเริ่มต้นของปัญหา.... มันไม่สำคัญว่าใครคือคนผิด.... หรือว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนมันจบลงจริงๆ....แล้วอนาคตที่เราวาดฝันไว้ล่ะ......ปีใหม่ปีนี้..... เป็นการฉลองปีใหม่ที่เศร้าที่สุดสำรับผม........... ถึงผมจะมีครอบครัว...มีเพื่อนรักอยู่รอบข้าง.... แต่เหมือนกับชีวิตผมขาดอะไรไป...........

ผมเขียน E-mail ถ่ายทอดความรู้สึกทั้งหมด...ส่งถึงกานต์........พร้อมกับคำขอโทษ...... กานต์ยอมคุยโทรศัพท์กับผม.... แต่กานต์ขอเวลา.....เราอาจจะไม่สามารถกลับมาเหมือนเดิม......นั้นคือ....คำตอบของกานต์.......ยังไม่มีคำขอโทษใดๆ จากกานต์

กานต์เอ่ย...ถึงรูปที่เราไปเที่ยวอินทนนท์กัน.... ขอร้องให้ผม Write CD และส่งไปให้....... แต่กานต์ยังเลือกที่จะปิดบังตัวเองกับผม..... กานต์ให้ผมส่งทางพัสดุ... โดยผู้รับปลายทางไม่ใช่ชื่อกานต์......แต่เป็นชื่อเพื่อนกานต์............ ผมได้คำตอบบางอย่างจากชื่อเพื่อนกานต์..... เพราะคุณ Goo  ตอบผมได้ว่าเพื่อนกานต์เป็นนักศึกษาที่ไหน..... แล้ว....ผมก็รู้ความจริงจนได้... ว่ากานต์เรียนที่ไหน  .... ผมเจอชื่อกานต์ในทะเบียนรายชื่อนักศึกษาเอกภาษาอังกฤษ...... แต่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยที่กานต์เคยบอกผม....

ก่อนที่ผมจะเดินทาง............ผมโทรศัพท์คุยกับกานต์ทุกวัน.......... แต่ผมรับรู้ได้ว่ากานต์ไม่เหมือนเดิม............
ทำไมกานต์โกรธผม.... ทั้งๆ ที่ผมเองควรเป็นฝ่ายที่โกรธกานต์..........
กานต์ให้คำตอบเหมือนละครน้ำเน่า.......... “ กานต์อยากปล่อยให้ผม...เดินทางตามชีวิตผู้ชายปกติ.... กานต์เห็นเวลาที่ผมอยู่กับเพื่อนๆ... อยู่กับที่ทำงาน... ผมมีความสุขแค่ไหน.... อนาคตผมคงไปไกลมากเมื่อผมเรียนจบกลับมาจากเมืองนอก...... กานต์ให้เหตุผลว่า... ความสัมพันธ์ของเรา......อาจจะทำให้สิ่งเรานี้เปลี่ยนไป....”   ข้ออ้างของกานต์... ดูจะไม่สมเหตุสมผลเอาเสียเลย..... ข้ออ้างของคนรักที่บอกว่าเปิดโอกาสให้อีกฝ่ายดูใครนั้นมันก็หมายความรวมว่าตัวเขาเอง..ก็เปิดโอกกาสให้ตัวเองเจ๊อเจอใครเหมือนกัน........
“ กานต์ไม่ต้องคิดแทนพี่.... ไม่ต้องแคร์เรื่องพวกนี้....เพื่อนๆ...พี่มันรักพี่เพราะตัวพี่....เรืองนี้พวกเขาน่าจะรับได้อยู่แล้ว.....”

ผมได้คำตอบอีกเรื่องจากกานต์..... กานต์โกรธผม....เพราะกานต์รู้ว่า..ผมมีอะไรกับใคร..ในวันเกิดผม ที่ผมงอนเขาแล้วผมไปมีเซ็กส์กับเด็กในอินเตอร์น็ต...... เขาบอกว่าเขารู้จักคนที่ผมไปมีไรด้วย.......ไม่มีข้อแก้ตัวจากผม....ผมยอมรับข้อกล่าวหานี้.... ผมบอกกานต์เพียงแต่ว่า......ผมทำไปเพราะประชดกานต์ ... 

วันเดินทางของผมมาถึง..... ถึงแม้ผมจะมีความสุขจากที่ได้อยู่กับครอบครัว...และเพื่อนๆ ที่เลี้ยงส่ง....และโทรมาพูดคุยด้วยเป็นประจำ.... แต่เรื่องของหัวใจ.....มันทำให้ผมดูเหมือนคนไรวิญญาณ........ผมไม่มีอาการตื่นเต้นเหมือนคนที่จะเปิดทางไปเรียนต่อต่างประเทศเลย..........

มีเพียงคนในครอบครัวเท่านั้น...ที่มาส่งผมที่สุวรรณภูมิ.....
คำพูดที่ผมขอร้องให้กานต์พูด....และอยากได้ยินจากกานต์......... ก่อนที่ผมจะปิดโทรศัพท์มือถือ...ก่อนขึ้นเครื่อง.....“....พี่ไม่ขอคำสัญญาในเรื่องอนาคต......จากกานต์นะครับ...พี่อยากรู้เพียงว่ากานต์รัก..หรือเคยรักพี่ไหม....ส่วนเรื่องอนาคตของเรา... เราต้องปล่อยให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์แล้ว....”
“ รักนะ.... ” เสียงของกานต์ทำให้ผมยิ้มออกมาได้....

........ช่วงการปรับตัวกับสถานที่และสังคมใหม่ของผมที่นี้....ทำให้ผมลืมปัญหาที่ผ่านมาของผมกับกานต์ไปได้บ้าง.... ผมกับกานต์ก็ติดต่อกันทาง  E-mail ..หรือ MSN... หรือโทรศัพท์คุยกันอย่างสม่ำเสมอ.... เราเคยมีปัญหาเพราะเราไม่คุยกัน.... เพราะฉะนั้นเราต้องคุยกันให้มากที่สุด.... ยิ่งตอนนี้อยู่ไกลกันด้วย.......ผมเองไม่ได้สนใจใครที่นี้เลย..... ถึงแม้จะมีคนมาชอบหรือจีบผมบ้างก็ตาม..... เพราะผมรู้ว่าผมมีกานต์อยู่แล้ว......... ผมต้องรักษาความสัมพันธ์ของผมกับกานต์ไว้ให้ได้........
มีเรื่องน่าขำนะครับ..... มีสาวญี่ปุ่นมาบอกว่าชอบผม.... ผมไม่รู้ว่าจะปฏิเสธเขายังงัยดี... ผมใช้มุขปฏิเสธที่แรงมากๆ.... “ Sorry, I’m Gay”
เธอทำหน้างงๆ ครับ.. หาว่าผมล้อเล่น.... Are you kidding?
“ No, I’m not. I’m Gay and already have boyfriend.”  ผมโชว์รูปผมที่ถ่ายคู่กับกานต์ในมือถือให้เธอดู
“Why?.... I could not believe that.”   เธอไม่อยากจะเชื่อครับ.... จนน้องผู้หญิงคนไทยอีกคน......จับเธอไปสอนวิธีการสังเกตเกย์.... ประมาณว่า Lecture ตามหนังเรื่องอีแอบให้สาวอาโนเน่ะ คนนี้

กานต์เองเริ่มทำงานแล้ว.....กานต์ทำงานเป็นไกด์ที่บริษัททัวส์ในเชียงใหม่นั้นแหล่ะ...ถึงเราจะอยู่ไกลกันและผมเองก็เริ่มเรียนหนัก....ต้องปรับตัวด้านภาษาอย่างมาก........แต่ถ้าเรามีเวลา........เราจะส่งเมล์ถึงกันละกัน

ผมยิ้มได้ทุกครั้ง เมื่ออ่านข้อความใน E-mail ของกานต์

 “ Hi, baby I really hope u r happy with your life in UK. Thank a lot for you caring. Try to do your duty as much as u can. I cannot tell u that I think of u every time, but u r the one who really love me. I think of u too. ”

เรื่องระหว่างเรา......สิ่งที่ผมกลัวมากที่สุดคือ เวลา...และความห่างไกล... ผมโทรศัพท์และเปิดเพลง “ภาวนา – Koh Mr. Saxman - ให้กานต์ฟังเป็นประจำ.....

 หากมีใครอีกคน......บอกกับเธอด้วยคำหนึ่งคำ.....เหมือนฉันเคยบอกเธอไว้
........หากมีใครอีกคน.....บอกกับเธอว่ารักสุดหัวใจ.....แล้วเธอจะเปลี่ยน...ไปไหม....
.....ภาวนาให้ใจเธอนั้น ปฏิเสธคำเขาไป... ภาวนาให้ใครคนนั้น...อย่างทำให้ใจเธอต้องหวั่นไหว
........เพราะห่างเหลือเกิน.....เพราะฉันอยู่แสนไกล.....บอกตรงๆ......หัวใจฉันยังหวั่น....
ก็ยังห่วงว่ารักจริง.....อาจจะแพ้ใกล้ชิดกัน.....อาจจะทำทุกอย่าง...เปลี่ยนไป.....

.......................................................

และแล้วสิ่งที่ผมกลัว....มันก็เกิดขึ้นจริงๆ......กานต์เริ่มที่จะไม่รับโทรศัพท์....ไม่ค่อยส่ง E-mail  ถึงผม..... ไม่เจอ online ใน MSN   ผมพยายามเข้าใจและปลอบใจตัวเองว่ากานต์...อาจจะยุ่งเรื่องงาน...... เพราะพึ่งเริ่มงานใหม่แต่หลังๆ.... บ้างครั้งที่ผมโทรไปหากานต์..... มีเสียงผู้หญิงรับสาย...และมีเสียงดังเหมือนอยู่ในผับ.... กานต์ทำตัวเลี่ยงๆ ที่จะคุยกับผม.... หรือความสัมพันธ์ของเรา...มันจะจบลงอีกครั้งแล้วเหรอ..... เรายังไปไม่ถึงไหนเลยนะ..... แค่ไม่กี่เดือนเองที่ผมมาอยู่ที่นี้ ....และสุดท้าย....กานต์ก็ทำตัวหายไปจากชีวิตผม..... ผมไม่สามารถติดต่อกานต์ได้............

ผมเริ่มทำใจยอมรับกับสิ่งที่เกิดขึ้น..........ผมคงไม่สามารถรักษาความสัมพันธ์ของผมกับกานต์ไว้ได้..... กานต์คงจะรอผมไม่ไหว.....ผมต้องเรียนที่นี้อย่างน้อยๆ ก็ 3 ปี   หรือว่าช่วงเวลาที่กานต์คบกับผมที่เชียงใหม่...เป็นช่วงเวลาที่กานต์แค่อยากจะมีใครสักคนดูแลตอนที่เขาฝึกงานอยู่ที่นั้น...

ผมมีโอกาสเจอ กานต์ online MSN ในคืนวันหนึ่ง..... ผมดูตื่นเต้นดีใจ...เพราะผมไม่ได้คุยกับกานต์นานมากมาย...... ผมพิมพ์ข้อความทักทายกานต์อย่างดีใจ....... แต่กานต์ไม่ยอมตอบ..และทักทายผม..... ผมยังไม่หยุดความพยายาม....เปลี่ยนเป็นโทรศัพท์หากานต์..... “ กานต์.... ทำไมไม่ยอมคุยกับพี่.....” ผมถาม...
“ ผมยุ่ง.... ผมกำลัง search หางานให้เพื่อน....” การตอบเสียงแข็ง
กานต์เห็นเพื่อนสำคัญกว่าผม.... โอกาสที่เราจะ online เจอกันน้อยมาก...เพราะเวลาที่นี้กับเมืองไทย..ห่างหลายชั่วโมง... กานต์กับเลือกที่ search web ทั้งๆ ที่ทำเมื่อไรก็ได้....
.... คำพูดสุดท้ายที่ผมตอบกานต์ไปคือ..... “ลาก่อน......”  กานต์ดูตกใจ....ที่ได้ยินผมพูดแบบนั้น.... .พูดแทรกขึ้นมา.... “ ทำไมพูดแบบนั้นล่ะ.... ผมยุ่ง
จริงๆ.....”
ผมวางสาย.........โดยที่ไม่ฟังคำแก้ตัวใดๆ..ของกานต์ทั้งสิ้น.....
ตอนนั้น...โชคดีที่เอ็ม online อยู่ด้วย...... ( เอ็มคือน้องที่ผมรู้จักทางเน็ต...แต่เราคุยกันได้ทุกเรื่อง..โดยเฉพาะเรื่องความรักของเราๆ....)
“ เอ็มช่วยไรพี่หน่อย.....” ผมทักเอ็ม..
“ ช่วยไรพี่...” เอ็มตอบ....
“ เอ็ม add e-mail : xxxxx -hotmail.com นี้.... แล้วแกล้งคุยกับคนนี้หน่อย....” ผมลองให้เอ็มพิสูจน์อะไรบ้างอย่างให้
“.. จะดีเหรอพี่วิน....เด็กพี่วิน...นะ.....” เอ็มถามแบบไม่แน่ใจ.... .. “ แล้วผมต้องทำงัยบ้างอ่ะ.....”  เอ็มถามแบบงง.....
“.... เอ็มก็ลองก็ลองแกล้งๆ จีบเขา..ถามเขาดู...ว่ามีแฟนยัง...ทำไรอยู่ไหน...” ผมแนะ...

เอ็ม Copy ข้อความที่คุยกับกานต์ ให้ผมอ่าน .....  น้ำตาของผมเริ่มไหล....... ใจผมสั่นและเจ็บเหมือนโดนอัดหรือกระแทรกอย่างแรง

เอ็มให้กำลังใจผม...... “ อย่าไปสนใจเขาเลยนะพี่วิน..... ลืมเขาไปเถอะ.....”
“ พี่วินต้องเข้มแข็งนะ.... เหมือนที่พี่วิน..เคยให้คำแนะนำผมงัย....ผมเชื่อว่าพี่วินต้องทำได้...”
“ ขอบใจมากนะเอ็ม.... พี่จะพยายาม.... “ ผมตอบเอ็ม.....ด้วยเสียงที่สั่นเครือ...

จบแล้วความรักของผมกับกานต์......... มันจบจริงๆ..... ความฝันของผมที่วาดหวังไว้.....มันหายไปหมด...........แกต้องรักตัวเองนะวิน.... เพื่ออนาคต.....ครอบครัวพ่อแม่เขารอดูความสำเร็จของแก......ผมปลอบใจตัวเอง....ผมไม่สามารถระบายให้ใครฟังได้...... นอกจากสร้างกำลังใจและทำให้ตัวเองเข้มแข็ง.... ให้ผ่านเรื่องราวความปวดร้าวนี้ไปได้.........

การเรียนที่หนัก...ช่วยทำให้ผมไม่ค่อยมีเวลาคิดเรื่องนี้...... ผมเองเริ่มจะทำใจได้บ้าง......แต่แล้วเรื่องราวก็ยังไม่จบ.....ผมเองตัวเกรง... รู้สึกชาไปทั้งตัว.... เมื่อผมเช็ค E-mail..  แล้วเจอเมล์ชื่อคุ้นเคย...... เกือบจะสองเดือน...ที่ผมทำใจ..  ตัดใจไปจากเขา.... ผมเสียน้ำตาไปเท่าไร.... ในวันเหงาๆ.. เศร้าๆ.....ในต่างแดนที่ไม่มีใคร.....

กานต์เขียน e-mail .... ถึงผม.... ด้วยข้อความสั้นๆ   “ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม....”   ผมอ่านข้อความสั้นๆ..นี้    ซ้ำไปซ้ำมาหลายสิบรอบ.....

ผมทบทวนกับตัวเองเกือบ 3-4 วัน    ถึง....ตอบเมล์กับไปหากานต์........
 “ กานต์ครับ...... กานต์ลองทบทวนเรื่องราวระหว่างเราสองคน..... กานต์ลองถามใจ
ตัวเอง.....หาเหตุผลที่กานต์เคยเดินจากพี่ไป.... และเหตุผลที่กานต์จะกลับมาเป็น
เหมือนเดิม.... กานต์ลองชั่งใจ...สองทางนี้...... คำตอบที่ได้ของกานต์คืออะไร.... แล้ว
กานต์จะรู้ว่าควรจะกลับมาเป็นเหมือนเดิมไหม.....”

ตอนนี้ผมใช้เหตุผลมากกว่าหัวใจ......ที่ผ่านมาผมใช้หัวใจให้กับกานต์มากเกินไป..... หัวใจของผมจึงปวดร้าวเพราะกานต์.... วันนี้กานต์อยากจะกลับรักษาร้อยร้าวนั้น.....หัวใจที่ร้าว..... มันจะต่อเติมให้แน่นสนิทได้ดังเดิมเหรอ? ผมถามใจตัวเอง....

ผมเข้าใจเหตุผลในการกลับมาของกานต์คราวนี้...... จาก e-mail ที่กานต์ตอบผมกลับมา....
 
“.....ผมคิดดีแล้วนะคับ   คือว่า   เวลาผมเองดูรูปที่เราเคยไปที่ไหนด้วยกัน    ทำให้ต้องนึกถึงว่า มีใครคนหนึ่งที่ทำให้เรามีความสุข    มีใครอยู่เคียงข้าง   โดยเฉพาะดอยอินทนนท์ นี่คือเหตุผลหนึ่งนะที่อยากให้ผมกลับไปหาพี่    มาคิดดูแล้ว   คนที่รักเราจริงนั้น   มีน้อยมาก ....
ตัวผมนะ..... ชอบคนพูดเพราะ ....แต่ผมเองพูดไม่เพราะ  โมโหง่าย....  ที่เห็นได้ชัด  คือบางครั้งได้ทำอะไรให้ใคร   จะไม่ค่อยนึกถึงน้ำจิตใจและน้ำใจของเขา  อยากให้พี่เข้าใจผมเหมือนกัน  ช่วงนี้ผมก็โมโหง่าย   เอาแต่ใจตัวเอง   ไม่รู้เหมือนกันว่าเป็นอะไร    เอาอย่างนี้ก็ได้    ผมคงโดนกรรมตามทันแล้วหละ   ทำให้พี่ต้องกลุ้มใจ   คราวนี้ตาผมแล้ว   ที่ต้องทุกข์ใจ .....   
ผมไม่รู้ว่าผมจาจากโลกนี้ไปเมื่อไหร่  ผมไปเดินเที่ยวถนนคนเดินมาเมื่ออาทิตย์ที่ผ่านมา    มีพระและหมอดูทักว่าผมจะอายุสั้น   สั้นมากๆๆ ด้วย   ผมตกใจมากๆๆ ไม่รู้ทำไง   พระท่านบอกว่านั่นคือ   กรรมของแต่ละคน   ทุกอย่างเปลี่ยนแปลงแก้ไขไม่ได้   แต่อย่าไปยึดติดอะไรมาก ทำใจให้สบาย   เร่งทำดีทำบุญให้เยอะๆๆ  ถ้าไม่ใช่พระผมก็คงไม่เชื่อ  ไม่ใช่แค่พระรูปเดียวที่ทัก  พระทักตั้ง 3 รูปในวันเดียวกัน แค่ผมเดินผ่านท่านๆเฉย ๆ ไม่ได้เข้าไปดูดวง หรือ ทำอะไร และเสียงของพระก็หนักแน่น    หากวันใดที่ผมขาดการติดต่อเมล์กับพี่วิน...... ตั้งแต่วันนี้ไปเกินเดือนหรือว่าสองเดือน    หรือเมื่อไหร่ก็ไม่รู้   นั่นก็แสดงว่า เป็นดังคำที่พระท่านได้บอกไว้  ผมไม่ได้คิดมากนะคับ  ทำใจได้ล่ะ   คิดเสียว่า  จะจริงรึเปล่าก็ไม่รู้ หรือ อีกมุม คนเราเกิดมาต้องตายทุกคน ขึ้นอยู่กับว่าช้าหรือเร็วเท่านั้นแหละ....  ดูแลตัวเองนะคับ   มีรูปสวยๆ ส่งมา ให้ผมดูบ้างนะคับ ..... ”

กานต์อยากกลับมาเป็นเหมือนเดิม....เพราะหัวใจของกานต์คิดถึงผม.... หรือการรู้สึกผิดที่เคยทำให้ผมเจ็บ......หรือเพราะการที่พระทักว่ากานต์จะอายุสั้น.....

ผมโทรศัพท์คุยกับกานต์..... เพื่อเคลียเรื่องราวระหว่างเราสองคน...... เราตกลงว่า.....สำหรับช่วงเวลาที่ผมเรียนอยู่ที่นี้...เราจะมีกันและกัน......เพียงแต่เราไม่ขอมีสัญญาผูกมัด....เมื่อผมเรียนจบกลับเมืองไทย...... เราจะขอเริ่มต้นเรียนรู้กันและกันใหม่อีกครั้ง และสานสัมพันธ์ของเราให้แน่นขึ้น........ส่วนเรื่องของอนาคตระหว่างเรา....เวลาเท่านั้นที่จะให้คำตอบได้........

หลังจากผ่านเรื่องราวร้ายๆ.... กานต์จะเมล์คุยกับผมอย่างสม่ำเสมอ...... หากถามตัวผมเอง... ผมคงตอบว่าผมยังคงรักกานต์..... แต่ระยะห่างและปัญหาระหว่างเรามันทำให้สายสัมพันธ์ของเราลดจืดจางลง.....ผมรักษาระยะห่างกับกานต์.... ด้วยการเลือกคุยผ่านทาง e-mail หรือ online ผ่าน MSN ในบางครั้ง

..... ผมเองไม่ได้ทุมเททุกอย่างให้กับกานต์เหมือนเดิม....เกือบเดือนกว่าแล้ว....ที่กานต์ขาดการติดต่อกับผม.... ผมไม่ได้รับ e-mail หรือเจอกานต์ online MSN..... หรือว่าเรื่องที่กานต์เขียนใน E-mail จะเป็นเรื่องจริง.... เรื่องที่กานต์ถูกพระทักว่าจะอายุสั้น.......... หรือกานต์หมดรักผมแล้ว....ที่กานต์ติดต่อผมอีกรอบอาจเป็นเพียงแค่รู้สึกผิดที่เคยทำให้ผมปวดร้าว.....

แล้วตัวผมล่ะ...... ใจผม.... ผมยังมีกานต์อยู่ในใจไหม..... ความรู้สึกของผมที่มีต่อกานต์ยังคงเหมือนเดิมหรือปล่าว......เมื่อกานต์ขาดการติดต่อผม... คราวนี้ผมเลือกเป็นฝ่ายรอ....... รอการตอบกลับของกานต์     เพื่อพิสูจน์ความจริงของเรา.......... รอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์   ผมย้ำกับตัวเอง.....

แต่ผมทนรอให้เวลาเป็นเครื่องพิสูจน์ไม่ไหว....... ผมตัดสินใจที่จะโทรศัพท์หากานต์.... “ สวัสดีครับ...” .... เสียงคุ้นเคยของกานต์รับสาย...
“ สบายดีไหมครับ.....”  ผมถามด้วยเสียงเรียบ.....
.. “ ครับ... สบายดี.... ใครพูดครับ....” กานต์จำเสียงผมไม่ได้...
ผมคิดว่าผมได้คำตอบที่ผมค้นหาแล้ว..........
“ .. แค่อยากรู้ว่าสบายดีไหม.... แค่รู้ว่าสบายดี... พี่ก็ไม่ห่วงอะไร..... ”   ผมตอบและวางสายจากกานต์     

ผมทบทวนเรื่องราวต่างๆ..... เรื่องราวที่กานต์บอกเล่าใน E-mail เป็นความจริง...... “... หากวันใดที่ผมขาดการติดต่อเมล์กับพี่วิน...... ตั้งแต่วันนี้ไปเกินเดือน หรือว่าสองเดือน หรือเมื่อไหร่ก็ไม่รู้ นั่นก็แสดงว่า ............”

...กานต์ไม่ได้ตายไปจากโลกนี้หรอกครับ...... แต่กานต์ได้ตายไปจากใจผมต่างหาก..... ไม่รู้ว่าเป็นเพราะระยะห่าง...เวลา....หรืออะไรก็ตามแต่....  คงไม่ใช่เพียงแค่กานต์ที่เลือกเดินจากผมไป...ตัวผมเองก็เช่นกัน......ที่เลือกเดินห่างออกจากกานต์   ผมเลือกที่จะไม่ตามกานต์.....

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

เรื่องราวทั้งหมดที่ผมเขียนนี้.... เป็นการบันทึกความสัมพันธ์และความรู้สึก...ที่ผมกับกานต์มีให้กันและกัน........ ถึงวันนี้เราจะไม่ได้มีกันและกัน..... แต่วันวานของเรายังอยู่ในความทรงจำของเราสองคนตลอดไป...... ถึงแม้.....เราไม่อาจนิยามได้ว่า “ ความสัมพันธ์ของเราสอง... มันคือความรัก... ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน.......”

ผมส่งเรื่องราวนี้ให้กานต์ทาง e-mail  อย่างน้อยๆ.... เราก็มีความทรงจำดีๆ ที่มีต่อกัน...  แต่ผมก็ไม่ได้รับสัญญาณใดๆ ตอบกลับจากกานต์............
ตุลานี้..ก็จะครบ 3 ปีแล้ว...สำหรับช่วงเวลาที่เรามีกันและกัน...

..... จบบริบูรณ์......  :L2:

+++++++++++++++++++++++++++++++

ปล1. เดี๋ยวอาจจะมีบทส่งท้ายให้นะครับ....   

ปล2. อ่านมาตั้งแต่ต้นจนจบเรื่อง  มีใครตอบผมได้ไหมครับ... ว่าความสัมพันธ์ของเรา...มันเรียกกว่าอะไร....  :mc4:

...............  :bye2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 20-08-2009 02:55:22
^
^
 :m15:
***

  :เฮ้อ: กานต์ทำไปได้เนอะ

เราว่าไม่ว่าจุดเริ่มต้นจะฉาบฉวยหรือสั้นแค่ไหน แต่สิ่งที่เกิดขึ้น
มันก็เรียกว่าความรักนั่นแหละ เราดีใจนะที่คุณไม่ต้องเจ็บกับเรื่องเดิม
หรือน้ำคำเดิมๆของกานต์อีกแล้ว เจ็บครั้งเดียวให้มันจบๆไปซะ
คุณเจ็บแต่เวลามันจะเยียวยาคุณเอง ให้คุณไม่ต้องทนกับวังวนเดิม
อีกต่อไปไงคะ
ไอ้คำว่า“ เรากลับมาเป็นเหมือนเดิมได้ไหม....”
>> เพื่ออะไรอ่ะกานต์
...กานต์ไม่ได้ตายไปจากโลกนี้หรอกครับ...... แต่กานต์ได้ตายไปจากใจผมต่างหาก.....
ไม่รู้ว่าเป็นเพราะระยะห่าง...เวลา....หรืออะไรก็ตามแต่.... 
คงไม่ใช่เพียงแค่กานต์ที่เลือกเดินจากผมไป...ตัวผมเองก็เช่นกัน......
ที่ เลือกเดินห่างออกจากกานต์   ผมเลือกที่จะไม่ตามกานต์.....

>>>  o13 o13 สุดยอดดดดดดดดด

+1 จัดให้คะ เนื้อคู่ไม่ไร้เท่าใบพุทรานะคะ (เม้นแบบหน้ามึนมากๆเด๋ซเรากลับมาดิทอีกครั้งนะคะคุณวิน)
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: jokirito ที่ 20-08-2009 03:28:17
 :z3:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 20-08-2009 13:51:30
...ก็เป็น...อุบัติเหตุ..ที่เกิดขึ้นช่วงนึกของชีวิตอะน้องวิน
...ครั้งแรกที่เจอกัน แล้วน้องเค้าไม่อยากจาก ก็ดูออกแล้วละว่าเขาต้องการ..ที่พึ่ง
...ด้วยความ..สำเร็จรูป..ของน้องวิน ทำให้เขาอยากสานต่อ อยากหาที่พักพิง
...เลือกลืม เลือกจำ ดีกว่าเนอะ น้องกานต์เค้าก็..รักนะ..แต่ไม่หมดใจ และมีอะไรแอบแฝง
...ดูน้องเค้าไม่ค่อยโปร่งใสเท่าไหร่ พี่ว่าโชคดีนะที่เขาจากไป แล้ววินก็ไป ตปท เสียก่อน
...ถ้ายิ่งเรารักเขามากขึ้น อยู่กันไปนาน แล้วสุดท้ายมาเจอปัญหาอะไรเกี่ยวกับตัวเขา
...ที่มันทำให้เรา ไม่สามารถรับได้ น้องวิน นั่นแหละที่จะ...เจ็บที่สุด
...รออ่านเรื่องใหม่นะ เป็นกำลังให้จ้า :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: น้ำแข็งใส ที่ 20-08-2009 14:39:47
สัวสดีค่ะ คุณวิน

อ่านเรื่องของคุณวินจบแล้ว รู้สึกคลุมเครือกับเรื่องของกานต์  :เฮ้อ:

ขอถามได้มั้ยคะ ว่าพอกลับมาคุยกันอีกครั้งตอนนั้น(ตอนที่กานต์ขอกลับมาเป็นเหมือนเดิม) กานต์เค้า บอกมั้ยคะว่าจริงๆเค้าเป็นใคร และเหตุผลที่เค้าปิดบังตัวเองเพราะอะไร

ถ้าละลาบละล้วง เกินไปขอโทษด้วยนะคะ 

อินกับเรื่องนี้จริงๆ  :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 20-08-2009 15:17:56
สัวสดีค่ะ คุณวิน

อ่านเรื่องของคุณวินจบแล้ว รู้สึกคลุมเครือกับเรื่องของกานต์  :เฮ้อ:

ขอถามได้มั้ยคะ ว่าพอกลับมาคุยกันอีกครั้งตอนนั้น(ตอนที่กานต์ขอกลับมาเป็นเหมือนเดิม) กานต์เค้า บอกมั้ยคะว่าจริงๆเค้าเป็นใคร และเหตุผลที่เค้าปิดบังตัวเองเพราะอะไร

ถ้าละลาบละล้วง เกินไปขอโทษด้วยนะคะ 

อินกับเรื่องนี้จริงๆ  :pig4:

^
^
^
ขอบคุณครับคุณ Myandy  ที่อินกะเรื่องของเรา....   :L2:  คนเขียนอาจจะเขียนให้หวานเกินจริงและแต่งเติมให้ตัวเองดูน่าสงสาร..หรือเป็นพระเอกมากเกินไปอ่ะครับ.... จริงไหม?   :man1:
ส่วนเรื่องที่คุณถามอ่ะ... เราไม่ได้คุยกันเรื่องนี้เลยครับ...   เพราะผมได้คำตอบก่อนหน้านี้แล้ว ...ว่าจริงๆ กานต์เรียนอะไรและที่ไหน... ดังนั้นผมเองจึงไม่ติดใจเรื่องที่เขาปิดตัวเองอ่ะครับ.... และผมเองก็พอจะเข้าใจเหตุผลลึกๆ... ของคนที่พยายามปิดตัวเอง   ตอนนั้นการเริ่มทำงานแล้ว...ผมเองก็ไม่ได้ถามด้วยซ้ำว่าเขาทำงานที่บริษัทไหน.... ผมรู้คร่าวๆ แค่ว่าเขาเป็นไกด์ แค่นั้นเองครับ.....   :m15:
วิน...  :bye2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: กิมตี๋หัดขับ ที่ 20-08-2009 16:11:56
พี่วินเนี่ย ใช้ภาษาได้สละสลวยมากเลยนะ  แต่ละประโยคกระชับ สื่อถึงอารมณ์  เรื่องเล่านี้ก็น่าติดตาม อิอิอิ



............มันอยู่ที่เรียนรู้...................  (นึกถึง คุณป้า กมลา  สุโกศล ร้องแบบได้ใจมั้กๆ)


อย่างไรเสียก็เป็นสิ่งหนึ่งที่ผ่านเข้ามาในชีวิตให้ได้พบ ได้เจอ  หากไปยึดติด จะทุกข์เสียปล่าวๆ 

ลมหายใจเข้ามาแล้วก็จากไป   หากประทับใจเพียงเก็บความรู้สึก(ดีๆ)นั้นไว้ก็พอ  น่ะพี่วิน


ว่าแต่มีรักใหม่ น่าว่าสดใจปิ้งปั้ง อิอิอิ


ปล. คิดอย่างไรมันได้อย่างนั้นแหละ  พี่วินสู้ๆ  คิดบวกไว้ๆ  :L1:  :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: M@nfaNG ที่ 20-08-2009 16:51:23
คำถามสุดท้ายนี่ทำเอาอึ้งไปนะคะ แล้วก็ลองคิดตาม
แล้วก็มานึกๆดูในชีวิตคนเราแต่ละปีๆที่ผ่านไปเรารู้จักคนเยอะเพิ่มขึ้นมาเรื่อยๆ
บางคนก็ผ่านมาแล้วก็ผ่านไป บางคนได้รู้จัก บางคนก็แค่เดินผ่านจริงๆ
แต่มีซักกี่คนที่ได้มีโอกาสเข้ามาเรียนรู้มาทำความรู้จัก มาแลกความคิด มาใช้ชีวิตในบางส่วนร่วมกัน
ไม่เฉพาะในฐานะคู่รักนะคะ เพื่อนร่วมงาน คู่ค้า เพื่อนนักเรียน เพื่อนในวงสังคม

บางคนนี่เค้าหายไปเราเฉยๆ เหมือนเค้าไม่ได้มีความหมายอะไรมากมายในชีวิตเรา
แต่บางคน พอเข้ามาชีวิตเราเปลี่ยนไป แล้วพอเค้าออกไป ชีวิตเราเปลี่ยนรึเปล่า
นั่นแหล่ะค่ะ ถ้าเค้าจากไปแล้วเราก็ยังอยู่ได้ ยังเหมือนเดิม เค้าก็คงเป็นแค่ประสบการณ์ครั้งหนึ่งในชีวิตเราเท่านั้นเอง
เราก็คงเลือกที่จะจดจำในส่วนที่ดีๆเอาไว้ให้ระลึกถึง ส่วนไหนมี่ไม่ดีก็จำ แต่จำเป็นบทเรียนในชีวิตเรา
 แต่เค้าไม่ใช่..ชีวิตของเรา..ไม่ใช่ลมหายใจ....เพราะงั้นตอนนี้ชีวิตคุณวินก็โอเคนี่ค่ะ


อ่านเรื่องของคุณวินแล้วก็มาคิดได้ว่า ความสัมพันธ์ชีวิตคนกับคนอื่น มันไม่ได้ขึ้นกับเราคนเดียวว่าจะมองเค้าเป็นยังไง
แต่มันขึ้นกับอีกฝ่ายด้วยว่าเค้ามองเรายังไง  แล้วถ้าสองฝ่ายต่างมองแล้วไม่คลิกกัน ไม่สามารถไปด้วยกันได้
มันก็คงต้องแยกย้ายกันไปตามทาง 

ขอบคุณเรื่องสั้นๆของคุณวิน  ที่ทำให้มาคิดแล้วเพ้อได้ขนาดนี้ค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 20-08-2009 17:44:39
 :เฮ้อ:
ความสัมพันธ์แบบที่พี่เจอ ก็เป็นความรักรูปแบบหนึ่ง
เพียงแต่ต่างคนต่างมาคนละที่ มาจากคนละครอบครัว
เจอกันใหม่ๆอะไรหลายๆอย่างอาจทำให้รู้สึกเข้ากันได้
นานๆเข้า คนเราเมื่อเริ่มที่จะเรียนรู้ และปรับตัวแล้ว
มันย่ิอมทำให้อะไรยืดยาว และคงอยู่ได้นาน
หากเพียงแต่ว่าคนหนึ่งพยายามที่จะสาน อีกคนหนึ่งกลับอยู่นิ่งๆแล้วรอรับสิ่งดีๆ
จนวันนึงการนิ่งเฉยทีว่ามันเหมือนการพลางตัวเองจากความจริง
ไม่ต่างอะไรกับการหลอกลวง ทำร้ายน้ำใจกับคนที่รักทั้งทางตรง และทางอ้อม
ณ วันนั้นวันที่ทุกอย่างเริ่มจะเปลี่ยนไป ระยะทาง ตัวแปรสำคัญที่ชี้ให้เห็นว่า
ความจริงใจ มันมีค่าและพลังพอจะเยียวยาความสัมพันธ์หรือไม่
แม้จะมีการติดต่อผ่านทางโลกอินเตอร์เน็ต แต่เมื่อมีผ่านเข้ามาย่ิิอมต้องมีผ่านไป
เริ่มแรกยังไง ทิ้งท้ายก็อย่างนั้น
ทุกอย่างเริ่มต้นจากการคุยกันทางเน็ต และจากกันทางเน็ต ไม่ได้มีความต่าง
ความรักที่เกิดขึ้น ความอบอุ่น ณ ช่วงเวลาหนึ่ง
ความผูกพันธ์ ณ วันเวลาเก่าๆอันตรึงในความทรงจำ
ทุกสิ่งอย่าง คือเครื่องยืนยัน และการันตี ว่า
ความสัมพันธ์ที่เกิดขึ้น นั้นไม่ต่างจาก รัก ที่คุณเข้าใจเลย...

อ่านเรื่องนี้จบได้แง่คิดอะไรในหลายๆจุดเหมือนกัน
มีเพื่อนที่รู้จักหลายคนที่ได้แฟนจากการเล่นแคมฟอกซ์
บางอย่างที่เคยรู้จากเค้าเพราะเล่าๆให้เราฟังที่ไม่เข้าใจบางอย่าง
ก็มาเข้าใจจากเรื่องของพี่วิน ภาษาง่ายๆ ไม่ยืดยาด หรือขยายความจนน่าหน่าย
เดินเรื่องกระชับฉับไว ตั้งแต่ เริ่ม - จบ เขียนได้ดีทีเดียว
อาจมีบ้างเรื่องของการเว้นวรรคตอนที่ยังต้องดูๆบ้างบางจุด
ประทับใจนะครับ และดีใจที่ได้มาอ่านเรื่องราวในความทรงจำของพี่
เหมือนได้อ่านบทเรียนชีวิตบทหนึ่งซึ่งต้องให้คนที่เจอมากับตัวมาเล่าเราถึงจะเข้าใจ
ขอบคุณมากๆคราบบบบบบบบบบบ
นิว
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 20-08-2009 21:36:13
หุหุ คลิกเข้ามากะว่าจะเก็บเข้าบอร์ดนิยายจบแล้วสักหน่อย เผลออ่านแค่ตอนจบยังอินขนาดนี้   :เฮ้อ:

ชีวิตหนอชีวิต   มีความจริงมีความเท็จ  มีความรักมีความลวง มีจริงใจมีไก่กา มีและไม่มีเป็นธรรมดาของโลก (มาพล่ามอะไรล่ะนี่)  :a5:

อยากบอกว่าเขียนดีนะคะ ดูเป็นชีวิตที่แสนธรรมดาดี มีรักโลภโกรธหลง   แต่มีสติ    o13

ขอบคุณที่มาเล่าเรื่องให้ฟังค่ะ   :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: POR_KA_DUN ที่ 21-08-2009 01:04:29

ความรักมักทำให้คนตาบอด  มองโลกเป็นสีชมพู
     *-*
บทสรุปอีกบทของความรักที่ไม่สมหวัง
บทสรุปของคนที่มีมุมของความรักเปลี่ยนไปจากเดิม

แต่คุณวินครับ  อย่ามองความรักในแบบเราเป็นสิ่งไม่ดีนะครับ
ขอให้รอคอยและมองหามันอย่างมีความหวัง
ถึงแม้ว่าบางครั้งมันจะผ่านมาให้เราสัมผัสมันแค่เลือนลางในชั่วขณะเวลาหนึ่งเท่านั้น

ยินดีด้วยนะครับ ว่าที่ดอกเตอร์ในอีกไม่กี่เดือน


หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน:ตอนจบ-ปลา
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 21-08-2009 02:16:01
หวัดดีค่ะคุณวิน

จริงๆ่อ่านเรื่องนี้จบตั้งแต่เมื่อเช้ามืดนี้
แต่่ว่าค้างเมนท์ไว้ จริงๆคือยังเมนท์ไม่ออก
หากว่าเรื่องนี้เป็นนิยายก็คงละทิ้งความรู้สึกบางอย่างได้
แต่เมื่อเป็นเรื่องเล่าจากชีวิตจริงของคนเขียนจึงทำให้รู้สึกว่า "กานต์" ใจร้ายจัง

ส่วนความสัมพันธ์ของคุณวินกับกานต์จะเรียกว่าอะไร ตอบยากมากค่ะ
เพราะมันคลุมเีครือมาตั้งแต่แรก และจากข้อมูลที่อ่านความรู้สึกของทั้งสองคนก็น่าจะไม่เท่ากัน

แต่หวังว่าประสบการณ์ครั้งนี้คงไม่ทำให้คุณวิน เจ็บและจำ จนปิดกั้นตัวเองกับการเริ่มต้นเรียนรู้ใครใหม่ใช่มั้ยคะ

ส่วนแนวทางการเขียนและการใช้ภาษา มีทักษะการใช้ภาษาที่ดีนะคะ
สื่อสารให้เข้าใจง่าย คงเก่งทั้งภาษาไทยและภาษาต่างประเทศ (อย่างน้อยก็ภาษาอังกฤษหละน่า)

รอ(ถ้ามี)บทส่งท้ายนะคะ
และรอผลงานเรื่องใหม่ด้วยค่ะ

บวก 1 แต้ม และเป็นกำลังใจสำหรับงานชิ้นต่อๆไปค่ะ  :L2:


หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: MawinK ที่ 24-08-2009 15:07:59
 :L2:   มาต่อบทส่งท้ายให้นะครับ….ก่อนที่เรื่องเล่านี้จะถูกเก็บเข้ากรุเรื่องที่เขียนจบแล้ว.... ขอบคุณทุกคนที่ติดตามเรื่องราว  คอมเมนต์  กำลังใจ และข้อคิดต่างๆ ที่ส่งผ่านมาทางบอร์ดนะครับ    :pig4:
.................................
 บทส่งท้าย
ความสัมพันธ์ของผมกับกานต์มันเริ่มต้นขึ้นง่ายๆ  และมันก็จบลงง่ายๆ  เมื่อคนหนึ่งเลือกที่จะหยุด...  พยายามเรียนรู้และเข้าใจคนอีกคนหนึ่ง  หากแต่อีกคนยังคงคิดว่าตัวเองมีโอกาสที่จะเจอผู้คนอีกมากมาย...  สองคนกับทางเดินที่สวนทาง  ปลายทางของเราจึงแตกต่างกัน

ถึงความรักจะเป็นสิ่งที่แต่งเติมสีสันให้กับชีวิต  แต่ความรักก็ไม่ใช่ทั้งหมดของชีวิต ยังงัยชีวิตเราก็ต้องเดินต่อไป  เราคงย้อนกลับไปแก้ไขอดีตที่เลวร้ายอะไรไม่ได้   เราควรเลือกที่จะเก็บเพียงแค่ภาพความสุข ความทรงจำดีๆ 

ผมเองมีโอกาสได้เจอกานต์อีกครั้ง   ตอนผมกลับเมืองไทยช่วงปิดเทอม...   ผมเลือกที่จะกลับไปชารต์แบตที่เมืองไทย  แทนที่จะไปเที่ยวที่อื่น  ทั้งๆ ที่ผมมาอยู่ที่นี้ได้แค่ครึ่งปีกว่าๆ   ผมเองไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าทำไมผมเลือกที่จะโทรหากานต์อีกครั้งทั้งๆ ที่เรื่องราวของเรามันจบลงไปแล้ว   และผมเองก็แทบจะลืมเรื่องราวต่างๆ ระหว่างเรา

กานต์เองดูอึ้งๆ  ในวันที่ผมโทรหากานต์   คำถามที่หลุดออกมาคือ “ ทำไมพี่ยังเก็บเบอร์ผมไว้อีก....”  ผมเองไม่รู้ว่าจะตอบกานต์ยังงัย...ได้แต่พูดสั้นๆ ..... “ แล้วทำไม...พี่ต้องลบเบอร์เราทิ้งด้วย...”  ผมเล่าให้กานต์ฟังว่า...ว่าช่วงนี้ปิดเทอมก็เลยกลับมาเมืองไทยและอาทิตย์หน้าผมจะขึ้นเชียงใหม่และอยู่ที่เชียงใหม่สักสัปดาห์.... และคำถามที่ผมไม่น่าถามกานต์...... “  กานต์อยากเจอพี่ไหม.... ”   

โดยลึกๆ ใจผมคงอยากเจอกานต์.... เรื่องของเราจบแบบไม่เคลียร์   ผมเลือกที่จะใช้โอกาสนี้เจอกานต์และจบเรื่องของเราแบบจากกันความความรู้สึกที่ดี... แบบไม่ต้องคิดค้างอะไร.... กานต์เองยังทำตัวอ้อนเหมือนเดิม.... ยังถามไถ่ถึงของฝากจากอังกฤษ.... . “ พี่วิน...มีไรจากอังกฤษ..มาฝากกานต์บ้างอ่ะ....”    ผมสะอึก...กับคำถามของกานต์... ได้แต่ตอบแบบเลี่ยงๆ ไป “ พี่ไม่คิดว่าจะเจอเราอ่ะ.... เลยไม่ได้ซื้ออะไร.... เดี๋ยวยังงัยจะซื้อขนมจากที่บ้านไปฝากแล้วกัน.... ”  เราถามไถ่เรื่องราวของกันและกัน... และก็ตกลงเรื่องการนัดเจอกันของเรา...   กานต์ถามเรื่องที่พักผมที่เชียงใหม่.... และเสนอให้ผมไปค้างกะเขาได้...  ผมเองลังเล...เรื่องที่จะไปค้างกับกานต์... แต่ผมเองคืนบ้านพักที่ทำงานแล้ว  หากผมขึ้นไปเชียงใหม่คงต้องนอนโรงแรม   และท้ายที่สุดผมเลือกที่จะตอบรับขอเสนอของกานต์.... 

ผมกับกานต์ก็โทรคุยกันบ้างช่วงก่อนที่ผมจะขึ้นเชียงใหม่... ผมตอบตัวเองไม่ได้ว่าทำไมผมเลือกที่จะเจอกานต์อีกครั้ง   แต่สิ่งหนึ่งที่ผมมั่นใจคือ... ผมไม่ได้อยากกลับไปคบหรือขอให้เรื่องของเราเป็นเหมือนเดิม....

วันที่ผมขึ้นเชียงใหม่... ผมโทรหากานต์เพื่อนัดเวลาที่จะเจอกัน... “กานต์... เลิกงานกี่โมงครับ... พี่คงถึงเชียงใหม่ไม่น่าจะเกิน  5 โมง...อ่ะ...”
“ ผมคงเสร็จธุระประมาณ 6 โมง... โน้นอ่ะ.... พี่รอได้ปล่าว...”
“โอเค..ครับ... ไว้เจอกัน...เดี๋ยวไปทานข้าวด้วยกันนะ.... ”  ผมตอบกานต์...
.... “ เดี๋ยวพี่... พี่ผ่านพิษโลกยังอ่ะ....ซื้อขนมสาลี่มาให้กินด้วยดิ.... กานต์อยากกินอ่ะ...” 
“ สาลี่...เขาขายแถวสุพรรณไม่ใช่เหรอกานต์... เนี้ยพี่ถึงอุตรดิต์แล้วด้วย...”   ผมตอบกานต์แบบงง   งงทั้งเรื่องสถานที่  งงทั้งอาการที่กานต์ยังคงอ้อนผมเหมือนเดิม....

ผมเริ่มลังเล...และย้ำถามตัวเองว่า   ผมคิดถูกไหมที่ผมเลือกจะเจอกานต์ในครั้งนี้...... ผมฆ่าเวลาในการรอกานต์.... ด้วยการขับรถเล่นรอบเมืองเชียงใหม่.... เชียงใหม่ช่วงฤดูฝน...ต้นไม้ที่เขียวครึม....ทำให้บรรยากาศดูสดชื่นไปอีกแบบ
ผมโทรหากานต์... เมื่อได้เวลานัดของเรา....ตอนนี้ 6 โมงเย็นแล้วกานต์น่าจะเลิกงานแล้ว... แต่สิ่งที่ผมคาดไม่ถึงก็เกิดขึ้นอีกครั้ง.... ผมติดต่อกานต์ไม่ได้.... กานต์ไม่ยอมรับสาย.... ผมให้กดหมายเลขเดิมๆ ซ้ำอีกหลายครั้ง...  ไม่มีสัญญาณใดๆ ตอบรับจากปลายสาย...   ผมยังคงเลือกที่จะรอ....
ผมเปลี่ยนไปเดินเล่นที่กาดสวนแก้ว.... และโทรหากานต์อีกครั้งตอนประมาณ 2 ทุ่มครึ่ง... ผมเองยังคงติดต่อกานต์ไม่ได้เหมือนเดิม... แต่ตอนนี้ผมไม่เลือกที่จะเป็นฝ่ายรอแล้ว.... ผมเช็คอินเข้าพักในโรงแรม...ไม่รอกานต์ติดต่อกลับและเลือกที่จะไปค้างกับกานต์แล้ว... ผมเรียนรู้ที่จะไม่ตามกานต์  วางเฉย ไม่ใส่ใจและเต้นไปกับการกระทำของกานต์

ผมติดต่อกานต์ได้... ก็เกือบจะ 4 ทุ่ม...  ผมโว้ยวายกับกานต์เรื่องที่ผมติดต่อกานต์ไม่ได้...  กานต์พยายามอธิบายว่ามีปัญหาที่ทำงานนิดหน่อย... ลูกทัวส์ไปล่องแพ  แล้วได้รับอุบัติเหตุ..ต้องส่งโรงพยาบาล....  ผมถามกานต์ว่ายังจะออกมาเจอผมหรือทานข้าวกันไหม.... กานต์เองให้ผมเป็นคนตัดสินใจเพราะนี้มันดึกแล้ว...และเขาเองก็เหนื่อยอยากพักผ่อน....... ผมเองเลือกที่จะไปเจอกานต์... ผมตอบกานต์ไปว่า... “ เดี๋ยวเจอกันวันนี้เลยก็ได้.... เพราะจะได้เอาขนมไปให้เราด้วย....”   

ผมไปรับกานต์ที่เดิม.... ที่ๆ เราเจอนัดกันครั้งแรก    กานต์เองดูเปลี่ยนไป  อาจจะดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้น...  เราเลือกหาอะไรทานง่ายๆ ร้านเงียบๆ นั่งคุยกัน... เราต่างถามไถ่สาระทุกข์สุขดิบ..เรื่องราวความเป็นไปของกันและกัน  แต่สิ่งหนึ่งที่เราไม่พูดถึงกันคือเรื่องของเรา.... เรารู้ว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปแล้ว  คงไม่มีประโยชน์อะไรที่เราจะรื้อฟื้น    กานต์บอกว่าผมดูเปลี่ยนไป... ดูนิ่งๆ แปลกๆ     ผมคงดูเปลี่ยนไปในสายตากานต์จริงๆ  เพราะสถานภาพของเราเปลี่ยนไป  กานต์เองตอนนี้เป็นเพียงแค่คนรู้จักของผม   ผมจึงไม่ได้เอาอกเอาใจกานต์เหมือนเดิม  นั้นอาจจะเป็นสาเหตุที่กานต์คิดว่าผมดูเปลี่ยนไปมาก....    กานต์เองก็ดูไม่เหมือนกานต์คนเดิมของผม   กานต์คนที่ดูสดใส  ร่าเริง  น่ารัก...คนเดิมของผม

หลังจากที่เราทานข้าวเสร็จ  ผมเองก็ไปส่งกาต์กลับหอ   ผมกล่าวลากานต์...และคำพูดสุดท้าย...ที่ผมพูดกับกานต์คือ.... “ โชคดีนะครับกานต์....หากในไหนที่กานต์มีใครสักคนที่กานต์รัก...ใส่ใจ..และเอาใจใส่เขาให้มากกว่า.... ลาก่อน....”   
   
หลังจากที่ผมแยกกับกานต์..... ผมหยิบโทรศัทพ์ขึ้นมา...ไล่หาชื่อ... ชื่อและเบอร์ที่คุ้นเคย  .. “ กานต์ ”   ผมกดลบเบอร์นี้ทิ้ง.... เรื่องราวของเรามันจบไปแล้ว.... ผมกับกานต์ไม่มีอะไรติดค้างกันอีกแล้ว.... 
................................


หลายๆ คนคงอยากรู้ว่าชีวิตผมตอนนี้เป็นยังงัย... หลังเจอรักที่ไม่สมหวังกับกานต์แล้วผมจะปิดกันตัวเองไหม... ไม่ครับ.... ผมเองยังคงเปิดโอกาสที่จะเรียนรู้และรับใครต่อใครที่พร้อมจะเดินเข้ามาในชีวิตของผม.... แต่ผมคงไม่กระโจนเข้าหาความรัก...หรือวิ่งหนีรัก   ปล่อยให้เป็นไปตามทางที่ควรจะเป็น....

ตอนนี้ผมมีคนหนึ่ง.... คนที่พิเศษมากสำหรับผม... แต่เรายังไม่เข้าใจและชัดเจนในสถานภาพของเราทั้งสอง... เรารู้เพียงว่าเราคือพี่น้องที่สนิท  ใส่ใจซึ่งกันและกัน  แต่เราความสัมพันธ์ของเราเองยังคงคลุมเครือ...ว่าจริงๆ แล้วเราสองคนรักกันแบบไหน....

“ วิท ”   เป็นนักศึกษาแลกเปลี่ยนที่มหาวิทยาลัยของผม.... เมื่อเดือนพฤษภาปีที่ผ่านมา   Professor  ให้ผมเป็นคนดูแล  “ วิท ”  ในช่วงเวลาที่น้องเขาอยู่นี้ 2 เดือน...   “ วิท ”  กับผม...นิสัยคล้ายกันมากๆ .... เราชอบอะไรหลายๆ อย่างเหมือนกัน...เช่น.. เราชอบเล่นแบด... ชอบทำกับข้าว.... แนวคิดหรือLife Style...ของเรา      และอาจจะด้วยวัยที่ไม่ต่างกันมาก... จึงทำให้เราสนิทกันง่ายมาก....   วิทกับผม  เราแทบจะตัวติดกันตลอดระยะเวลาที่วิทอยู่ที่นี้   เพื่อนๆ หลายๆ คนที่นี้ยังแอบแซวผมว่า    ผมดูมีความสุขมากที่มีน้องชายคนใหม่...เราเหมือนคู่หู Duo  “ Win & Witt”

เหมือนโชคจะเข้าข้างผม.... ส่งใครสักคน  คนที่พิเศษ...มาเป็นเพื่อนผมช่วงที่ผมเรียนอยู่ที่นี้...  “ วิท...”  กลับมาเรียนต่อเอกที่อังกฤษเมื่อต้นที่นี้เอง...  ผมไม่รู้ว่าความรู้สึกของผมที่มีต่อวิท...มันเริ่มเปลี่ยนไปตั้งแต่เมื่อไร....นี้ก็ปีกว่าๆ แล้วที่ผมเองรู้จักกับวิท.... อาจจะเป็นเพราะความน่ารักของวิท...การใส่ใจและเอาใจใส่ของวิทที่มีให้ต่อผม.... มันทำให้ผมหลงรักเพื่อนรุ่นน้องคนนี้เข้าไปโดยไม่รู้ตัว....

ผมเองก็รับรู้ได้ว่า....วิทเองก็มีความรู้สึกๆ ดีๆ ต่อผม....หากแต่ผมยังไม่แน่ใจว่าความรู้สึกที่วิทมีให้ผมมันมากกว่าพี่ชายหรือเพื่อนคนพิเศษไหม..... การกระทำหลายๆ อย่างของวิท...ทำให้ผมคิดเข้าข้างตัวเอง.... บ่อยครั้งที่เราข้ามถนน... วิทจะเขามาเกาะแขนผม...  ทุกครั้งที่เราไปเที่ยวและถ่ายรูปด้วยกัน... วิทจะต้องกอดคอผม..แทบทุกครั้งและทุกภาพ.......   เวลาที่เราเจอกัน...เราจะกอดทักทาย...และกอดลาแทบทุกครั้ง...    และหลายๆ ครั้งที่ผมไปค้างที่ห้องวิท...  วิททำให้ผมรู้สึกว่า... ผมคือคนพิเศษของเขา.... ตื่นนอนตอนเช้า... วิทจะเตรียมน้ำอุ่น   นม  และขนมปังไว้ให้ผมตลอด   หรือมีบางครั้งที่วิททำถึงขนาด...บีบยาสีฟันใส่แปรงไว้ให้ผม...  :man1:

ในช่วงเวลาที่เราอยู่ด้วยกัน... วิทมักจะบอกหรือถามผมอยู่เสมอ... ว่ามันคือช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับเราใช่ไหม.......  อารมณ์ประมาณเพลง BoydPod “ ช่วงที่ดีที่สุด ”   :o8:
http://www.youtube.com/watch?v=hRXAS5WXAqQ

ข้อความจาก e-mail   หรือข้อความจากโปรการ์ด...ที่เราส่งถึงกันเวลาที่เราไปเที่ยว..... ยังคงแสดงถึงความรู้สึกดีๆ ของเราเสมอ...  ปกติถึงแม้เราจะไปเที่ยวด้วยกัน..เราเองจะส่งโปรการ์ดส่งถึงกันเองเสมอครับ...ลองอ่านข้อความที่วิท  เขียนโปรการ์ดถึงผมดูนะครับ.... คุณคิดว่ายังงัย.....    :impress2:
ท่านพี่..Win, 
จัดไปอย่าให้เสีย  ตามสูตรหล่อเล็กหล่อใหญ่  ไม่มีอะไรเสี่ยวเท่ห์เท่าส่ง Postcard หากันเองแล้วครับ  ทั้งที่นอนอยู่ตรงนี้ในห้องเดียวกัน  ต้องขอบคุณพี่วินจากใจ  ที่มี Postcard สวยๆ จาก Berlin ถึง 2 ฉบับ รวมถึงยังเป็นคนแนะนำงาน Conference ที่ Glasgow นี้ให้ผมทราบอีก!   นี่ผมจะอยู่ยังไงเนี้ยถ้าไม่มีท่านพี่คอยแนะนำสิ่งดีๆ เหล่านี้ให้ ผมก็ยังคงอยู่ในกะลาแล้วไม่ได้เปิดหูเปิดตาแบบนี้  โอกาสหน้าอยากให้มาถึงเร็วๆ ที่เราจะได้ออกลุยด้วยกันอีกนะครับพี่  มันคงไม่มีอะไรนอกจากความสนุก Happy ตามสไตล์เราสองครับ..
Best Wishes ครับ
................
To P’Win ,
As promised and our usual treat, this lovely postcard is meant to let you know that the wonderful moments we’ve share in the region of “ CORNWALL” will fast forever in my mind. The beauty of the natural scenes here simply put our hearts and souls together. Next trip there will be krab.
............
Witt
พี่วิน...... ความสุขของการมาเที่ยวมันคงไม่ได้อยู่ที่สถานที่มากกว่าคนที่ได้มาเที่ยวด้วยจริงๆ อย่างที่พี่วินว่าจริงๆ ครับ   แต่โชคดีที่ทั้งสถานที่ และเพื่อนร่วมทางในทริปนี้พิเศษและทำให้การเดินทางสั้นๆ เป็นความทรงจำที่สวยงามไปตลอดกาล  ขอบคุณท่านพี่ที่นำสิ่งดีๆ มาให้ผมตลอดมาเลยนะครับผม  แล้วพบกันทริปหน้านะครับพี่วิน....วิท

ตอนนี้ผมอยู่ในอาการเดียวกับเพลง... .. “ อยากรู้แต่ไม่อยากถาม.... ”    ผมมีความสุขกับสถานภาพที่เราสองคนที่อยู่... ทุกอย่างที่วิททำให้ผมมันเหมือนผมดูเป็นคนพิเศษสำหรับเขา.... แต่ลึกๆ ผมเองก็แอบคิดว่า..จริงๆ ทุกสิ่งที่วิททำ..อาจจะเป็นเพราะว่าด้วยความน่ารักและนิสัยอย่างวิท...ทำให้ผมคิดอะไรไปเอง     ผมเองแอบอยากรู้ว่าวิทเองคิดเหมือนผมไหม....  หากผมถามอะไรหรือบอกอะไรออกไป...วิทจะเปลี่ยนไปไหม.....   :z3:

ผมควรทำยังงัยดีครับผม..... มีใครแนะนำผมได้บ้างเนี้ย..... มีขอแนะนำอะไรดีๆ  ไหม.... เดี๋ยวเอาไว้ผมว่างๆ   ผมจะมาบอกเล่าเรื่องเรา..............หากหลายๆ คนได้อ่านเรื่องราวหรือข้อความที่วิทกับผมส่งถึงกัน... คงพอจะช่วยให้คำแนะนำผมได้....  ผมรู้เพียงแค่ว่า..ตอนนี้ใจผมให้วิทไปแล้ว....แต่ผมเองไม่รู้เลยว่าวิทเขาคิดเหมือนผมไหม....ผมไม่อยากเป็นแค่พี่ชายที่แสนดีของวิทอ่ะ........... ผมต้องทำยังไงต่อไป.... มีใครตอบผมได้บ้าง....   :เฮ้อ: 
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: mecon ที่ 24-08-2009 15:31:48
โล่งอกคะ เรื่องของกานต์กับคุณวินก็จบลงไปแล้ว
ดีเหมือนกันนะคะ ได้เจออีกครั้ง เราเปลี่ยนไปเพราะว่าเค้านั่นแหละ
ทำให้เราเปลี่ยนมุมมองอะไรไปหลายๆอย่าง กานต์เค้าก้อคงมีความสุข
ในแบบของเค้าอ่ะนะคะ
ส่วนคุณวินกับน้องวิท เหอะๆๆๆ จริงๆถ้าอยากรู้ก็ถามเลยก็ได้คะ
การคิดไปเองฝ่ายเดียวแล้วอีกฝ่ายอาจไม่ได้คิดแบบนั้น
เราเองก้อทุกข์นะคะ กล้าเปิดใจถามสักหน่อยจะเป็นไรไง
อย่ากลัวกับสิ่งที่เราคิดนำหน้าไปเองนะคะ 

สู้ๆคะ +1 จัดให้
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: ChiOln ที่ 24-08-2009 16:19:23
รักห่างไกล


 :sad11:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: กิมตี๋หัดขับ ที่ 24-08-2009 16:45:53

อ่านเรื่องราวของพี่วิน  รู้สึกมีความสุขจังอ่ะ

จากที่เล่ามา วิทเองก็มีความรู้สึกดีๆให้พี่วินมากทีเดียว

แต่ 2 คนอาจคิดเหมือนกัน คือ รอให้อีกฝ่ายเปิด เกมส์รุก  ทีนี้เลยไม่มีใครพูดถึงความรักกัน

2 คนอาจคิดเหมือนกัน คือ กลัวว่าพูดไปแล้ว อีกคนจะเปลี่ยนไปหรือไม่

แต่ถ้าคิดแบบ แสดงว่า วิทก็รอพี่วินอยู่ไงครับ

แล้วพี่วินจะรออะไรอีกละครับ  คิดภาพที่สวยงามไว้  แล้วก็ลงมือเลยครับ

อาจจะเลี่ยงแบบอ้อมๆ หรือว่า ซื้อแหวนสวมนิ้วให้เลย อิอิอิ

หรือไม่ก็บอกไปเลย    "ผมรักคุณ"  วิกวิ้วววววววววววววววววววว  o13 

ปล. ความรักจงเจริญ  
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: StillLoveThem ที่ 24-08-2009 21:19:04
 :L2:...ขอให้รักครั้งใหม่ สมหวัง และมั่นคง
...พี่ว่า...ทั้งสอง...ใจตรงกันนะ
...ถ้าดูจากลักษณะที่เล่า การปฎิบัติ มันก็ใช่เลย
...ถ้าจะให้ชัวร์...อยากรู้ก็ต้อง..ถาม รู้เร็วก็ดีกับทั้งสองฝ่าย
...แต่พูดกันไว้ก่อนว่า..ถ้าไม่ใช่..ก็จะไม่โกรธกัน และ..ขอให้เหมือนเดิม
...เป็นกำลังใจให้นะ และ จะรออ่านเรื่องของ..วิน กับ วิท ต่อไปจ้า :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-08-2009 22:13:16
เรื่องของพี่วินกับกานต์จบลงแล้ว
ประโยคที่กานต์บอกว่าพี่วินดูเปลี่ยนไป .. โหยย
ทำพี่วินพี่วินเสียใจขนาดนั้นนน ถ้าพี่วินยังเหมือนเดิมก็แปลกแล้วล่ะคะ
ผ่านเรื่องเศร้า  ๆ กับความรักครั้งเก่าไปแล้ว
สำหรับความรักครั้งใหม่ เป้นกำลังใจให้นะคะ

 :3123: :3123:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 24-08-2009 23:23:35
ความสัมพันธ์ครั้งเก่าปิดฉากไปแล้วโดยสมบูรณ์
ปราศจากการติดค้าง คุณวินจบมันไปได้ดีจริงๆค่ะ
แสดงให้เห็นถึงการอภัยและไม่ติดกับความรู้สึกเดิมๆ
กานต์เค้าคงประหลาดใจไม่น้อยเลยหละมั้งคะ

ส่วนความมิตรภาพระหว่างคุณวินกับน้องวิท คืออะไร
มันจะงอกเงยเกินกว่าความเป็นเพื่อนพี่น้องหรือไม่
คุณวินกับน้องวิทเท่้านั้นหละค่ะที่จะตอบได้ดีที่สุด
เราก็คงได้แค่เดา คาดเอาจากข้อความในโปสการ์ด และการกระทำของน้องวิท
เพราะคิดเหมือนเข้าข้างคุณวินว่า "พี่น้องที่ไหนจะเขียนข้อความแบบนี้ให้กัน อย่างน้อยถ้าไม่คิดอะไรก็ต้องเกรงว่าคนอื่นจะเข้าใจผิดบ้างหละมั้ง"
ยังไงจะรออ่านข้อมูลเพิ่มต่อไปนะคะ
บวก 1 แต้มให้ค่ะ


หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: pooinfinity ที่ 25-08-2009 00:02:18
ความรักมันก็ต้องเรียนรู้กันไปเนอะ

เจอคนนี้ไม่ใช่ ก็ทำใจแล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ

สักวันมันก็ต้องเจอสักคนล่ะ

+1 ค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: chatkub ที่ 25-08-2009 01:12:29
เพิ่งได้มาอ่านเองครับ

อ่านตอนแรกรู้สึกเหมือนจะดี รักกันดี

พออ่านจนจบ เศร้าดีจิงๆๆ

เป็นกำลังจัยให้นะครับ

ขอให้เจอคนดีๆๆ

เกย์ดีๆๆยังมีอีกเยอะครับ

ผมว่า สักวันคุณคงเจอคนดีๆที่ใช่ สำหรับคุณเอง
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: [N]€ẃÿ{k}uñĢ ที่ 25-08-2009 01:16:45
 :z2: :z2: :z2:
ความรักครั้งใหม่ ต้องลองดูครับบางครั้งต้องกล้าที่จะเสี่ยงดูครับ
ลองเปิดใจเลยไม่งั้นอะไรๆมันก็จะเป็นอย่างนี้เป็นแค่พี่น้องไปเรื่อยๆ
แล้วจะรออ่านต่อนะครับ
นิว
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: POR_KA_DUN ที่ 25-08-2009 01:31:04

ดีใจด้วยนะครับคุณวิน ที่มีอะไรใหม่ๆ เข้ามาในชีวิตนะครับ
ทำให้ชีวิตเงียบ ๆ ในบางมุนของโลก หัวใจพองโตขึ้นมา
ผมมีเพลงมาฝากนะครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
เป็นกำลังใจให้ค้นหาคน ๆ นัั้นของคุณวินนะครับ

http://www.musicatm.com/view.php?No=1050

วันที่ผ่านมานั้นอาจจะไม่ใช่วันของเรา
แต่สำหรับวันนี้ และวันข้างหน้า
อย่างน้อยคงมีสักวันล่ะครับที่เป็นวันของเรา


หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: kiss88 ที่ 25-08-2009 01:33:23
เรื่องของกานต์นี่ทำให้คนอ่านอินได้จริงๆเลยค่ะ อ่านแล้วอึดอัด อัดอั้น ไม่เข้าใจกานต์ แต่คนที่ไม่ใช่ยังไงก็ไม่ใช่อ่ะเนอะ
ปล่อยเค้าไปแล้วเราก็เปิดใจรับคนใหม่ที่เค้าจริงใจ ไม่โกหกหลอกลวงดีกว่า ดีแล้วที่พี่วินเลิกกับกานต์ได้

ส่วนเรื่องของวิท อ่านแล้วคิดว่าน่าจะมีใจให้พี่วินนะ แบบว่าเค้าก็ไม่แน่ใจเหมือนกันว่าพี่วินมีใจให้เค้ารึเปล่า
เหมือนกับว่าวิทบอกอ้อมๆว่าเค้ามีความสุขเวลาที่ได้ใช้เวลาร่วมกับพี่วิน 
อยากให้พี่วินลองเปิดใจถามดู หรือถ้าไม่กล้าก็ชวนดื่มแล้วจับปล้ำดูมั้ยพี่ (ออกแนวเลว-*-) แต่แผนแบบนี้ได้ผลน้า หึหึ

แต่จากที่อ่านดูเนี่ย วิทมีใจให้พี่วินชัวร์อ่ะ
ยังไงมาเล่าให้ฟังด้วยนะคะ ตามอ่านอยู่น้า

ปล. พี่วินเขียนดีจัง ชอบการเขียนแบบพี่อ่ะ ไม่เวิ่นเว้อ กระชับ ได้ใจความ ได้อารมณ์  o13
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: EunSung87 ที่ 30-08-2009 12:30:09
ขอแสดงความยินดีด้วยนะค่ะ

ที่พี่วินจะได้เจอกับสิ่งใหม่

แต่ก็เสียดายเวลาที่ผ่านมานะค่ะ


ที่อุส่าห์ร่วมสร้างมากับพี่กานต์


แต่ดันมาโกหกกันซะนี่


ไม่ไหวเอาซะเลย


แต่ก็ขอให้พี่วินเก็บเรื่องราวดีๆที่เคยสร้างไว้ก็พอนะค่ะ


คิดซะว่าครั้งหนึ่งของชีวิต


อย่างน้อยมันก็เป็นความรักก้าวแรกที่จะทำให้เราก้าวต่อไป


และก้าวอีกต่อไปคิดสะว่ามันเป็นบันได(อย่าลืมนะค่ะว่าบันไดไม่ได้มีแค่ก้าวเดียว)



ยังอยากรู้เรื่องราวของพี่วินอยู่นะค่ะ

มีอะไรที่สนุกๆหรืออะไรที่พี่ประทับใจก็อย่าลืมแบ่งปันกันบ้างนะค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: teenza ที่ 31-08-2009 23:05:10
การรู้จักกันผ่านอินเตอร์เน็ตและทำความรู้จักกันด้วยเซ็กส์เมื่อแรกเจอ คนหนึ่งปิดบังชื่อและนามสกุลจริงและมหาลัยที่ตัวเองเรียนอยู่

ในขณะเดียวกันก็ติดต่อกับคนอื่นๆในโลกอินเตอร์เน็ททั้งๆที่คบกันอีกคนอยู่ แค่นี้ก็บอกอะไรได้หลายอย่างว่าเขาคิด รู้สึก และเปิดรับอีกคนมากแค่ไหน

ในขณะที่อีกคนเปิดเผย และพาคนที่คบอยู่ไปรู้จักที่ทำงาน และเพื่อนๆ มันก็ชัดเจนนะคับว่าใครจริงใจ

ส่วนตัวผมว่าผมได้คำตอบแล้วละ และคิดว่าเจ้าของเรื่องก็ได้คำตอบแล้วเช่นกัน

 :L2: ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องราวครับ :bye2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: DEMON3132 ที่ 01-09-2009 20:38:42
+1 เป็นกำลังใจให้สำหรับเรื่องราวดี ๆ ที่คุณวินเขียนให้อ่าน
มีความเห็นเช่นเดียวกับ reply อื่น ๆ ที่เหมือนได้นั่งอ่านบันทึกชีวิต
ส่วนตัวของใครสักคน มีทั้งเรื่องราวที่มีความสุข ความทุกข์ และ
ความเศร้า ยินดีที่ความรักกับคนเก่าจบแบบไม่เจ็บปวดสาหัสอะไร
แค่เจ็บ ๆ คัน ๆ เหมือนเกาแผลตกสะเก็ด แต่ก็ถือว่าเป็นบททดสอบ
ที่จะทำให้ชีวิตเข้มแข็งขึ้น และแล้วเวลาก็จะช่วยให้ทุกอย่างดีขึ้นจน
ได้มาพบกับรักครั้งใหม่ แต่เห็นว่า ควรที่จะกล้าเสี่ยง กล้าที่จะถามเพื่อ
ให้รู้ได้ชัดเจนขึ้น การซื้อเวลาด้วยความไม่กล้าอาจจะทำให้เราพลาด
โอกาสอะไรที่ดี ๆ ไป ดูจากที่เล่าคิดว่าน้องวิทก็น่าจะมีใจให้คุณวิน
เหมือนกัน แต่อาจจะคิดเหมือนคุณวินก็ได้คือ อยากรู้แต่ไม่อยากถาม
แต่ถ้าคิดว่า อยู่แบบนี้แล้วมีความสุขเพียงพอแล้ว ก็คงต้องแล้วแต่คุณวิน
มีเรื่องอะไรที่จะแบ่งปัน ก็เข้ามาเยี่ยมเยียนพวกพี่ ๆ น้อง ๆ ในบอร์ดนี้ได้
ตลอดเวลา พวกเราจะเป็นกำลังใจให้สำหรับรักครั้งนี้ ขอให้สมหวังทั้งเรื่องรัก
และเรื่องเรียน  :L2: :bye2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: keem ที่ 02-09-2009 23:19:34
กานต์นี่นิสัยเกย์ชัดเจนมาก
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: BaoBao ที่ 05-09-2009 23:32:58
 :เฮ้อ:คุณ MawinK 
 
ตามมาอ่านตอนจบไม่ทัน มาถึงก็มีส่งท้ายด้วยอีก อารมณ์เลยจมไปกันใหญ่
----- ขอบรรยายรวมเลยนะคะ

อย่าหาคำจำกัดความกับสิ่งที่เป็น หรือสิ่งที่กำลังเกิด ดีไหมคะ?

ชีวิตคนเรา หากมันมีคำว่า โชคชะตา กันจริงๆ
เดินตามโชคชะตานั้นไปเถอะค่ะ ---- สิ่งที่เราได้อาจคือ ความทรงจำและประสบการณ์ ที่เราใช้ชีวิตเพื่อให้ได้มันมา

คำจำกัดความ เป็นสิ่งที่เราสร้างมันขึ้น เมื่ออนาคตมันจับต้องไม่ได้ อย่าไปหาหรือควบคุมมันเลยค่ะ

ทำ ณ เวลานี้ให้ดี อยู่กับเวลาที่ดี ทำทุกวันให้ดี เท่าที่ชีวิตเราจะทำมันได้

คำจำกัดความที่คุณหา มันจะคืออะไร หรือเรื่องมันจะเป็นอน่างไร แม้ว่าในอนาคตคุณจะได้ความทรงจำแบบไหนมาเก็บไว้ ---ถือเสียว่าทุกอย่างเป็นประสบการณ์ชีวิต----

ขอให้ชีวิตของคุณ ก้าวเดินไปด้วยรอยยิ้มและความสุขตลอดเส้นทางนะคะ  :กอด1:


หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: REDMOON ที่ 12-09-2009 16:54:45
อ่านจบแล้ว แต่คงไม่กล้าเม้นท์อะไรมาก อ่านแล้ว  :monkeysad: เหมือนโดนใจยังไงไม่รู้
 :pig4: ที่นำเรื่องราวมาแบ่งปันให้ได้อ่าน  :pig4:
และขอให้คุณวินได้พบเจอคนที่ดี ๆ คนที่จริงใจผ่านเข้ามา และอยู่กับคุณวินตลอดไป ขอให้มีรักที่ดีค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: meadthat ที่ 14-09-2009 21:05:32
อ่านจบแล้วเป็นเรื่องคล้ายๆๆตัวเองมากเลยอะครับ ขอให้สมหวังในความรักนะครับ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน: บทส่งท้า
เริ่มหัวข้อโดย: คุณหมาหยอกไก่ ที่ 15-09-2009 03:22:17
เพิ่งได้อ่านคับ

เม้นไม่ออกจริงๆ.......

มันเป็นความรู้สึกที่ .....................

ชอบคำนึงมากที่บอกว่า  ใช้ใจมากกว่าเหตุผล

นั่นคือสิ่งที่ผมต้องเจอกับคนรักเก่า

คือ ผมใช้ใจมากเกินไป จนมองไม่เห็นถึงความผิดปกติต่างๆที่เข้ามา 

สุดท้ายเมื่อเขาคิดจะไปมีใคร

ผมก็เป็นแค่แฟนเก่าที่เลิกกันนานแล้วของเขาไป (แม้ว่าไม่เกิน 2 วันที่แล้วเรายังอยู่ด้วยกัน)

 :เฮ้อ:

ผ่านแล้วก็ผ่านไป   รักตัวเองและครอบครัวให้มากๆนะครับ

 :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: noina ที่ 14-11-2010 13:43:55
อ่านแล้วรู้สึกว่าพี่เป็นคนนึงที่เข้มแข็งเหมือนกันนะ   ถึงพี่อาจจะไม่ได้อ่านรีนี้แต่ก็อยากบอกว่า ขอบคุณที่ทำให้ได้เห็นอีกมุมของชีวิต  ทำให้รู้ว่าเรื่องบัดซบที่เคยเกิดกับตัวเองก็ไม่ได้เลวร้ายเท่าไหร่  อย่างน้อยก็ไม่เจ็บปวดเท่าพี่ตอนนั้น   พี่เข้มแข็งมากๆค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: nava ที่ 29-11-2011 23:30:13
อยากเป็นกำลังใจให้นะครับ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: wasawath ที่ 11-05-2012 22:10:43
พึ่งได้อ่านเรื่องนี้ อ่านแล้วเศร้าอ่ะ T^T  เห้ออออ U-U
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: AB^Ton^ ที่ 02-06-2013 12:10:52
รักแท้ แพ้ลูกอ้อน
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: kamikame ที่ 02-06-2013 15:31:46
ขอบคุณสำหรับเรื่องราวที่นำมาแบ่งปันกันนะฮ๊าฟฟฟ
หัวข้อ: Re: [เรื่องเล่า]ความสัมพันธ์ของเราสอง..มันคือ..ความรัก..ความใคร่..หรือเพียงแค่ทางผ่าน
เริ่มหัวข้อโดย: GMT101 ที่ 24-06-2017 18:32:21
 :mew1: