ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวป ไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
♬ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ♬ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ได้รับอนุญาตให้นำมาโพสต์เรียบร้อยแล้ว
เปิดจองที่นั่งจำนวนจำกัด
แต่ถ้าคนจองน้อย แนนจะอัพเมื่อแนนตื่นนอนพรุ่งนี้ 555++
ปอลอที่1 ตื่นเมื่อไหร่ไม่รู้ แต่จากสถิติ ตลอดชีวิตที่มีอยู่ คือเกินเที่ยงนะคะ หุหุ
ปอลอที่2 ภาคนี้สั้นได้อย่างน่าอัศจรรย์มากกกกกกก โพสจบแล้วจบเลยนะคะ
ใครมาช้าหาที่นั่งเสริมกันเอานะคะ
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
เรื่องนี้ขอความร่วมมือใช้อีโม ไม่เกินสองตัวนะคะเพื่อนๆ
ปิดจองที่นั่งแล้วนะคะ ใครมาไม่ทันต้องหาเก้าอี้เสริมกันนะคะ
หรือใครจะใจดี ให้นั่งตักกันก็ได้น๊า อิอิ
มาแล้วคะ ตื่นเสร็จทำธุระเสร็จก็รีบมาอัพให้ก่อนเลย เดี๋ยวอัพเสร็จ คงต้องออกไปหาอะไรกินแล้ว เริ่มรู้สึกแสบท้องขึ้นมา แล้วค่อยเจอกันนะคะ
ตอน รักนะเด็กโง่
"ไอ้ไก่.....เร็วดิ.ให้.กูลอกก่อนดิ..." พงษ์ธรรีบดึงสมุดของเพื่อนที่หยิบออกมาจากกระเป๋าเป้อย่างเชื่องช้า
รู้เลยว่ามันแกล้งหยิบให้ช้าเข้าไว้ จนต้องรีบดึงจากมือมันมา และรีบเอามาลอก ลอก ลอก
ลายมือขยุกขยิกอ่านแทบไม่ออก
"มึงลอกกูทุกอย่างเลย...แม้แต่รอยลบเหรอวะ" พัสนะหรือไก่ เอ่ยถามเพื่อน
เขาและพงษ์ธรเป็นเพื่อนรักกัน
แต่พงษ์ธรที่เอาแต่ลอกการบ้านเขา
และแม้กระทั่งข้อสอบมันก็ลอก
จบ ปวช. มาได้ก็เพราะว่าลอกการบ้านเขา
ลอกข้อสอบเขา หนักกว่านั้น
บางทีมันยังให้เขาลอกให้อีกต่างหาก
ก็เข้าใจอยู่หรอก ที่ร่างสูงกว่าที่ก้มหน้าก้มตาลอกนั้นเคยบอกไว้ว่า
เกลียดที่สุดคือการมานั่งขีด นั่งเขียน
มันบอกว่ามันเป็นชนชั้นใช้แรงงาน ไม่ชอบขีดเขียนอะไรแบบนี้
ชอบลงมือปฏิบัติมากกว่า
ถึงเขาไม่เห็นด้วย พงษ์ธรก็ยังตอบกลับว่า
"ไอ้ไก่...กูถามจริงเหอะเวลามึงไปเป็นช่างอะ...มึงจะเขียนอะไรนักหนา..มึงก็ต้องทำ ทำ ทำทั้งนั้นแหละ
เพราะฉะนั้นมึงให้กูลอกเหอะ...อย่าบ่น...บ่นไปก็เหมือนเดิม"
มันก็พูดแค่นี้แหละ เขาก็เลยต้องตามใจมัน
แต่ลอกแม้กระทั่งชื่อนักศึกษาที่หน้าปกด้วยเนี่ย
ท่าจะไม่ไหวแฮะ
"นี่ถ้ากูไปชอบใคร....มึงจะตามไปลอกกูด้วยการชอบเขาด้วยหรือเปล่าวะ.." ไอ้ไก่ส่ายหน้าอย่างเอือมระอา
นั่งมองหน้าอีกคนที่จ้องเขม็งกับสมุดอีกเล่ม
และมุ่งมั่นกับการปั่นการบ้านให้เสร็จทันส่งคาบถัดไป
"เออ...กูตามไปลอกหมดแหละ..." ไอ้ธร เงยหน้ามาฉีกยิ้มหวานจ๋อยเห็นฟันครบ 32 ซี่
"เออ...ถ้ากูชอบมึง...มึงคงชอบตัวเองอะเนอะ" ไอ้ไก่พูดทีเล่นทีจริง
แอบชอบได้ธรมาตั้งนาน
ให้บอกก็คงไม่ไหว
ชอบที่มันโง่ มันบ้า มันไม่ได้เรื่อง
ชอบยกพวกตีกับพวกเด็ก สถาบันอื่น
เอะ....นี่มันไม่มีอะไรดีเลยนี่หว่า
ชอบเข้าไปได้ไงวะ
แต่บอกมันไม่ได้
เพราะว่า ........... อืม...ก็บอกมันไม่ได้อ่ะ...
"ถ้ามึงชอบกู...กูก็ลอกด้วยการชอบมึงตอบไงไม่เห็นยาก...ว่าแต่มึงชอบกูจริงป่าว
กูจะได้ชอบมึงจริง ๆ " ได้ธรเงยหน้าขึ้นตอนแรกก็พูดเล่นสนุก
แต่ตอนนี้หน้ามันจริงจัง
"อย่ามาล้อกูเล่นหน่อยเล้ย...เดี๋ยวกูเอาจริงนะเว้ย...ทำเล่นไป" ไอ้ไก่หัวเราะกลบเกลื่อน
ใจมันเจ็บแปล๊บ ๆ เมื่อคิดว่าไอ้ธรมันคงล้อเล่น
"กูโง่...กูลอกการบ้านมึง...แต่กูก็ไม่ได้โง่ขนาดแยกไม่ออกเรื่องความรู้สึกหรอกไอ้ไก่" ไอ้ธรวางมือจากการลอกการบ้าน
วิชาเขียนแบบแล้ว
พูดกับไอ้บ้าตรงหน้าอย่างจริงจัง
ถ้าไม่เพราะไอ้ไก่เขาคงไม่จบปวช..แล้วมาต่อปวส..แผนกเครื่องกลได้หรอก
ถ้ามันไม่ติวไม่สอน
แล้วถ้าไม่เพราะไอ้ไก่หรอกเหรอ ที่ทำให้เขาอยู่รอดมาได้ทุกวันนี้
โดยไม่โดนไอ้พวกเด็กสถาบันอื่นหรือแผนกอื่นกระทืบตาย เพราะหน้าตากวนตีนเป็นเหตุ
เริ่มมารู้สึกแปลก ๆ กับมันไม่นาน ก็ตอนโดนไอ้พวกแผนกอื่นมันลากไปซ้อม
แล้วไอ้ไก่เป็นคนทำแผลให้ เห็นจนชินแต่วันนั้นไอ้ไก่เสือกร้องไห้เฉยเลย
บอกตรง ๆ ว่าตั้งแต่เห็นมันร้องไห้ให้ตอนนั้น ก็ได้ใจเลย
เห็นน้ำตามันแล้วอยากกอดมันขึ้นมาทันที แต่ก็ไม่กล้าบอก
จนมาเห็นในสมุดที่มันให้ลอกนี่แหละ ถ้าไม่สังเกตจะไม่รู้เลยว่า มันแอบเขียนอะไรตัวเล็ก ๆ
ไว้ ว่ามันชอบเขา ถ้าไม่เพ่งให้ดีก็คงมองไม่เห็น
แค่รู้ว่ามันเองก็ชอบเขาเหมือนกัน เขาก็ดีใจ แต่ก็ยังเขิน ๆ ไม่กล้าบอกมันอยู่ดี
"มึง...มึงล้อกูเล่นดิได้ธร...แหม....ขำตายห่าเลย" ไอ้ไก่รู้สึกร้อนผ่าวที่ขอบตา กะว่าจะพูดกับมันทีเล่นทีจริง
ได้ธรเสือกมองหน้าจริงจัง เดาไม่ออกเลยว่ามันจริงจังจริงหรือมันแกล้งเล่น
"ไอ้ไก่มึงอย่าดูถูกน้ำใจกู....เรื่องนี้กูไม่เอามาล้อเล่นกับเพื่อนหรอกนะ...กูชอบมึงจริง ๆ มึงสิจะล้อเล่นกับกูใช่ป่าว"
พงษ์ธรสบตาจริงจัง ได้ไม่ได้ก็ต้องได้แหละวะ รักมันจะตายห่าแล้ว
ร่างของคนฝั่งตรงข้ามนิ่งงันไป ..... ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองอีกคน
จริงเหรอ
หูไม่ได้ฝาดไปนะ
ฝันหรือเปล่า
"งง...ทำเป็นงง..ไอ้ห่าไก่..กูชอบมึงอ่ะ...เข้าใจป่าว...ว่ากูโง่มึงแหละโง่...รีบ ๆ บอกมาเลยมึงจะเอาไง
มึงจะคบกับกู...หรือมึงจะลุกขึ้นเตะกู..." อายก็อาย เขินก็เขิน แต่จะให้ไอ้ธรมาพูดอะไรหวาน ๆ เลี่ยน ๆ คงไม่ไหว
"เออ..." ไอ้ไก่ลุกขึ้น ทำท่าจะเดินมาหาอย่างเอาเรื่อง
เล่นเอาไอ้ธรเตรียมลุกขึ้นยืน
เอาวะ
แม่ง
ไม่คบก็ไม่คบ อยากเตะก็เตะ เอาเหอะ
"ทำไม...คิดว่ากูจะเตะมึงเหรอ..." ไอ้ไก่ส่งยิ้มกลับมาตาหวาน
เท่านั้นไอ้ธรก็รู้แล้ว
ว่าไอ้ไก่มันโอเค
สองหนุ่มยืนมองหน้ากันเหมือนกับจะหาเรื่องตีกัน
แต่แล้วก็ค่อยยิ้มออกมา
"ไอ้ห่าธร...เข้าโรงฝึกเลยมึง...เร็ว...กูไม่อยากอยู่กับคนโง่" ไอ้ไก่เอ่ยยิ้ม ๆ สะพายเป้ขึ้นหลัง
และหยิบเสื้อช็อปคณะเครื่องกลมาสวมทับเสื้อยืดสีขาว
"เออ...แม่ง...ข่มเลยนะมึง..." ไอ้ธรส่งยิ้มให้ และก้มลงผูกเชือกรองเท้า ก่อนจะวิ่งตาม
เขากับไอ้ไก่ เป็นเพื่อนกันสนิทกัน กินนอนด้วยกัน มาตลอด
จะให้มามองตากันหวานซึ้งคงอีกนาน
อาศัยว่าเข้าใจกันมากกว่า
คนหลายคนพอบอกรักกันก็มองตากันหวานซึ้ง แต่เขากับไอ้ไก่ คงห่างไกลขั้นตอนนั้นอีกนาน
เอาแบบนี้แหละ บอกกันตรง ๆ คุยกันตรง ๆ ไม่ต้องมานั่งเขินกันไปเขินกันมาให้มาก
แค่มองหน้า ก็เข้าใจ รู้เรื่องกันก็พอแล้ว
ไอ้ธรวิ่งตามไอ้ไก่ไปแล้ว
อนาคตมันยังอีกไกล
ตอนนี้เข้าโรงฝึกให้ทันก่อนถูกเช็คขาดก็พอแล้ว