CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: FaAS ที่ 05-04-2009 14:22:34

หัวข้อ: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 05-04-2009 14:22:34

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ

สรุปข้อสำคัญดังนี้

1.ห้ามละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์  และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
 


-------------------------------------------------------------------------------------------


เรื่องนี้แต่งไว้เมื่อตอนใกล้ๆ สงกรานต์ .....
                                                         แต่เป็นเมื่อ 3 ปีที่แล้ว (っ=__=)つ ปี 2006

พอดีเห็นว่าฤกษ์งามยามดี เทศกาลสงกรานต์กำลังจะมาเยือนอีกครั้ง เลยได้ฤกษ์ขุดของเก่าขึ้นมาหากิน  :haun5:
(เพิ่งสมัครสมาชิกสดๆ ร้อนๆ ซิงๆ วันนี้ ก็ขุดของเก่ามาหากิน ซะแล้วเรา  :a11:)
คงไม่ค่อยสนุก แต่อยากมีส่วนร่วม ยังไงก็ฝากเนื้อฝากตัวด้วยจ้า m( _ _ )m




------------------------------------------------------------------------------------------------------

เทพีของผม 01



"เฮ้ย! ไอ่แดนนรก ตื่นๆ นี่เมิงจะมาเที่ยวหรือมาหลับวะ?" เสียงไอ่เกมส์เพื่อนแสนดีตั้งแต่สมัยม.ปลายของผมเติมชื่อเล่นที่ดันไปคล้าย นักร้องดูโอสุดดังคู่หนึ่งซะเสียหาย โธ่ๆๆๆ ... ตั้งแต่นักร้องนั่นออกอัลบั้มมาสามคนล่ะมั้งตอนนั้นน่ะ ชื่อเล่นสั้นๆ ว่า 'แดน' ของผมก็ดูเหมือนจะมีคำว่า 'นรก' ต่อท้ายทุกที แม้ไอ่ความเกเรแสบซ่ากวนบาทานิดๆ ของผมมันจะลดลงเยอะแล้วหลังจากที่เข้ามหาลัยรัฐชื่อดังแห่งหนึ่งของภาคเหนือ มาได้ แต่ก็ดูว่าทุกคนจะยังชอบเรียกชื่อยาวๆ มากกว่าชื่อสั้นๆ อยู่นั่นเองแฮะ

"กูเวียนหัว ... ทางมาบ้านเมิงนี่มันโค้งยิ่งกว่าทางไปแดนนรกชื่อกูอีก" ใช่ครับ ... ผมกับตั้นเพื่อนสมัยม.ปลายด้วยกันตัดสินใจใช้เวลาในช่วงลองวีคเอนท์ของ สงกรานต์ปีนี้มาเที่ยวบ้านไอ่เกมส์มันซึ่งอยู่จังหวัดใกล้เคียงกันนี่เอง แต่ขอโทษ .. แม้ในแผนที่จะบอกไว้ว่าจังหวัดของผมกับของมันอยู่ติดกันนิดเดียว แต่ไอ่ทางวนๆ เลี้ยวๆ ขึ้นเขานี่ล่ะพาลให้ผมรู้สึกอย่างกับคนท้องแก่ คืออยากกินของเปรี้ยวชะมัด เอ๊ยย!! ไม่เกี่ยวละ หมายถึงเวียนหัวและคลื่นไส้ต่างหากครับ สุดท้ายผมเลยต้องขออาสาขับรถเองทั้งที่ไม่รู้ทางเพราะถ้าขับเองก็จะไม่ รู้สึกเมาอะไรอีก แต่ไอ่เกมส์มันก็ดันหลับๆ ตื่นๆ พาเอาเราไปเสียเวลาเพราะเลี้ยวผิดซะงั้น กว่ามาถึงนี่ได้ก็ใช้เวลาตั้ง 5 ชั่วโมงกว่าๆ เล่นเอาผมแทบสลบคาบันไดบ้านมัน โชคยังพอเข้าข้างผมอยู่บ้างที่แม่ไอ่เกมส์ทำอาหารอร่อยๆ กับน้ำผลไม้สดเย็นชื่นใจมาให้เราได้รู้สึกหายเหนื่อยล้ากับการเดินทางได้ไม่ น้อย

"นี่ๆ เดี๋ยวเค้ากำลังจะมีประกวดเทพีสงกรานต์เว้ยย แถมไม่เหมือนที่อื่นด้วยนะ"

"หา?" หูของผมทำงานทันที แหม ... ของสวยๆ งามๆ ผู้ชายที่ไหนจะไม่ชอบล่ะ เอาวะ .. ไม่นอนแล้วก็ได้ไปเชยชมคนงามดีกว่า

"มาๆ อยากดูก็ลุกมา" ผมเด้งตัวขึ้นจากพื้นแล้วตามไอ่เกมส์ไป เรา 3 คน เกมส์ ตั้น ผมเอารถมอเตอร์ไซค์ไปสองคัน ส่วนรถเชฟฯ ของผมที่พาเรามาถึงที่นี่ได้นั้นก็จอดไว้ข้างบ้านของเกมส์เหมือนเดิม


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


"ไอ่เชี่ยยยยยยย ~" นี่คือคำแรกที่ผมมอบให้ไอ่เกมส์เพื่อนสุดเลิฟทันทีที่มาถึงงานประกวด เพราะมันคืองานประกวดเทพีสงกรานต์จริงๆ แต่เป็นเทพีประเทือง! ให้ตายสิ ... แน่นอนว่าผมไม่ได้รังเกียจสาวๆ เหล่านี้และที่สำคัญผมก็มีเพื่อนที่เป็นแบบนี้มากมาย แต่ปัญหาที่สำคัญคือผมเหนื่อยและง่วง !! .. มากด้วย !!

"เป็นไง แจ่มมะ? ตาสว่างเลยอ่ะดิ" ไอ่เกมส์หัวเราะลั่นอย่างสะใจ ในขณะที่ตั้นหัวเราะเบาๆ ตามไปด้วย ผมล่ะอยากจะต่อยมันซักเปรี้ยงหากไม่เห็นแก่แกงเลียงและที่ซุกหัวนอนที่แม่ มันเอื้อเฟื้อให้กับเราอย่างใจดี

"กูกลับล่ะ" ผมบอกพลางกำลังจะขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่เป็นของบ้านไอ่เกมส์

"จะกลับจริงง่ะแดน ไหนๆ ก็มาแล้วอยู่ดูหน่อยเหอะ ง่วงมากเลยเหรอวะ?" ตั้นถาม

"อือ กูไม่ได้รังเกียจไรหรอกนะ แต่กูง่วง ขับรถมาทั้งวันแล้ว"

"เออ ตามใจว่ะ แม่งอุตส่าห์พามาดูของดี สวยนะเว้ย นี่เมิงดูคนโน้นดิ น่ารักว่ะ" ไอ่เกมส์พยายามรั้งผมไว้โดยกอดคอผมบังคับให้มองไปบนเวที

"คนไหนวะที่จะทำให้คุณเกมส์เสือผู้หญิงของเราเปลี่ยนใจเนี่ย...?" ตั้นถามแล้วก็หัวเราะไปด้วย

"ไม่ได้เปลี่ยนใจเว้ย แต่ ... มันน่ารักว่ะ ผิวงี้ขาวเชียว ตัวก็เล็กๆ หน้าไม่เหมือนกะเทยนะกูว่า .. มันเหมือน ... เหมือนไรว้า ... เหมือนไอ่พวกนักร้องญี่ปุ่นที่น้องส้มของกูกรี๊ดเอากรี๊ดเอาอ่ะ"

"น้องส้มของเมิงเมื่อไหร่วะ ไอ่เกมส์" ตั้นด่าทันทีเพราะความจริงแล้วเกมส์มันไม่ได้ชอบส้มหรอก ตั้นต่างหากที่ชอบ เกมส์มันเลยหยิบมาแซวซะงั้นเลย

ฟังไอ่เกมส์บรรยายสรรพคุณซะนานผมเลยหันไปมองดูซะหน่อย ... แล้วมันไม่เหมือนกะเทยตรงไหนวะ? ผมดูไปเรื่อยๆ ทีละคนแต่ละคนก็อยู่ในชุดไทยอลังการหลากสีสัน ก็ไม่เห็นมีใคร .....
...

.....


.........

"คิด......."

"ทำไม? เมิงคิดไรเหรอ?"

"คิด..."

"เอ้อ กูถามว่าเมิงคิดอะไร ก็บอกมาดิ"

"ไอ่คิด......!!" ผมอุทานออกมาดังๆ ในที่สุด ไอ่คิด ... หรือชาคริต นักศึกษาคณะเดียวกันกับผมที่ปกติถึงเราจะไม่ได้สนิทอะไรกันเลยแต่ผมก็ไม่เคย เห็นมันออกอาการท่าทางอะไรซักนิด !! ช๊อคครับช๊อค คนที่ไอ่เกมส์บรรยายคงไม่พ้นไอ่คิดนี่แหละ ผมสีดำของมันแม้จะไม่ยาวเหมือนของสาวประเภทสองคนอื่นๆ แต่ทรงซอยสั้นเกือบๆ ถึงบ่านั่นกลับทำให้มันดูน่ารักเข้ากับหน้าขาวๆ ที่วันนี้ถูกแต่งแต้มให้มีสีสันขึ้นมากกว่าทุกวัน ถึงจะดูไม่ค่อยเหมาะกับชุดไทยโบราณซักเท่าไหร่แต่กลับกลายเป็นว่ามันนี่แหละ เด่นที่สุดแล้วในความคิดของผม ... ผมละทึ่งในการเก๊กแมนของมันจริงๆ 1 ปีการศึกษาที่เห็นกันมาไม่เคยมีซักครั้งที่ผมจะสงสัยเลยซักนิด

"แล้วเมิงจะคิดอีกนานมั้ย!?" ไอ่เกมส์ส่งเสียงแข่งกับผมบ้าง ผมจึงได้สติเพราะเสียงดังๆ ของมัน

"เปล่าๆ ไม่มีอะไร... เรา ... ไปดูใกล้ๆ กันเหอะ"

"ไหนว่าจะกลับไง?" ตั้นถามอีกแล้ว ตั้นเป็นเด็กกำลังโตหรือไงนะสงสัยบ่อยจัง

"ก็เพราะเสียงไอ่เกมส์นั่นแหละ กูเลยตื่นเลย ไหนๆ ก็มาละไปดูหน่อยละกัน" น่าน เนียนครับเนียน ผมน่ะมันเจ้าพ่อเนียนตามน้ำอยู่แล้ว ว่าแล้วผมก็เดินนำไปยืนติดเวทีทันที


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


"เอาล่ะนะครับ มาถึงการสัมภาษณ์และถามคำถามผู้เข้าประกวดคนสุดท้ายของเรา ก่อนที่เราจะให้ทุกท่านได้ซื้อดอกไม้เพื่อมอบให้แก่ผู้เข้าประกวดในดวงใจของ ท่าน สำหรับจำนวนดอกไม้ที่มากที่สุดอยู่ที่ใคร คนนั้นก็จะได้เป็นขวัญใจมวลชน รางวัลพิเศษในค่ำคืนนี้อย่างที่ทุกคนทราบกันแล้วนะครับ ...ดังนั้นเพื่อไม่ให้เป็นการเสียเวลา ขอเชิญหมายเลข 24 ได้เลยครับ"

เสียงปรบมือดังขึ้นเกรียวกราวในขณะที่ผมยิ่งมั่นใจว่าคนบนเวทีที่กำลัง ก้าวเท้าอยู่นั้นคือไอ่คิดอย่างไม่ต้องสงสัย ท่าทางมันจะไม่ค่อยเคยชินกับรองเท้าส้นสูงซะเท่าไหร่เพราะเวลาอยู่มหาลัยก็ ใส่แต่รองเท้าหนังผูกเชือก มันถึงได้เดินก้าวสั้นซะอย่างนั้น

"เฮ้ย .. บอกจะกลับๆ จ้องตาไม่กระพริบเลยนะเว้ยย" ไอ่เกมส์แซว

"สวัสดีครับ"

"สวัสดีครับ เอ้ย ... ค่ะ" เวรร ... สงสัยจะเพิ่งเวทีแรก มาถึงก็ครับเลย .. อย่างที่บอกล่ะครับผมเองยังแทบไม่อยากเชื่อว่าไอ่คิดมันจะเป็น...

"อ่า ครับ .. เชิญแนะนำตัวครับ"

"เอ่อ .. ชื่อ ชาคริตครับ เอ๊ย .. ค่ะ ชื่อเล่นชื่อคิต......ตี้" เฮือกกกก .... คิตตี้ คิดไปได้ไงวะเนี่ย

"คุณคิตตี้คิดอย่างไรกับการเล่นสงกรานต์ของเด็กวัยรุ่นสมัยนี้ครับ"

"ผม .. เอ้ย .. คิตตี้คิดว่า เอ๊ย ... ขอบคุณค่ะสำหรับคำถาม" ความเปิ่นของหมอนี่ (หรือยัยนี่?) ทำเอาผู้ชมหลายคนหัวเราะกันสนุกสนาน ผมดูท่าทางมันก็ไม่ค่อยมีความมั่นใจเลยจริงๆ สงสัยจะเป็นเวทีแรกจริงๆ ล่ะมั้งเนี่ย

"สำหรับคำถามนะ...คะ คิดตี้มีความเห็นว่าวัยรุ่นดีๆ ก็ยังมี แม้ว่าจะเล่นสาดน้ำกันอย่างสนุกสนานจนลืมวัฒนธรรมประเพณีที่ดีงามกันไปบ้าง แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังไม่ได้ทำอะไรเสียหาย เราทุกคนเองไม่ว่าจะเป็นผู้ใหญ่มาแค่ไหนก็คงเข้าใจดีว่าวัยรุ่นเป็นวัยที่ ชอบความสนุกสนาน ดังนั้นจึงไม่แปลกอะไรหรอกค่ะสำหรับการเล่นน้ำกันแรงนิดหน่อย หรือใช้น้ำเย็นเล่น ตราบใดที่ยังอยู่ในบรรทัดฐานของคนไทยที่มีความเกรงใจกัน แต่สิ่งที่ไม่ควรจะมีอย่างยิ่งคือการกระทำที่ไม่เหมาะสมต่างๆ อันเกินจะรับได้ เช่นการลวนลามผู้หญิง หรือความคึกคะนองเกินเหตุไม่ว่าจะทั้งด้านร่างกายและวาจา .. สิ่งนี้จะเป็นเนื้อร้ายที่ทำให้เทศกาลสงกรานต์ที่เคยสนุกสนานดับร้อนคนไทยใน เดือนเมษา กลายเป็นเทศกาลร้อนเสียเอง และยิ่งมีการกระทำแย่ๆ เหล่านี้มากขึ้นเท่าไหร่ คนดีๆ ทั่วไปก็ยิ่งไม่อยากให้ลูกหลานมาเล่นน้ำเพราะกลัวอันตรายที่จะเกิดขึ้น พอถึงเวลานั้นสงกรานต์ก็จะกลายเป็นเทศกาลรวบรวมคนไม่ดีเอาไว้ด้วยกันซึ่งจะ ส่งผลให้ภาพของสงกรานต์กลายเป็นอย่างไรฉันเชื่อว่าทุกคนคงนึกออกได้เป็น อย่างดีค่ะ"

เงียบครับ ......... อึ้งกันไปทั้งบาง จากนั้นจึงค่อยๆ มีเสียงปรบมือดังขึ้นเปาะแปะๆ .... ทำไมเหมือนเสียงมันมาดังใกล้ๆ ล่ะเนี่ย ... กว่าจะรู้ตัวอีกทีหลายๆ คนก็เริ่มปรบมือตามผมจนดังขึ้นเรื่อยๆ ในที่สุด

"คะ...ครับ ขอบคุณมากครับสำหรับคำตอบ ขอเชิญคุณคิตตี้กลับที่ได้เลยครับ" พิธีกรตั้งสติได้ก็ทำหน้าที่ต่อทันทีโดยไม่ลืมที่จะปาดเหงื่อออกจากใบหน้า เบาๆ

"เอาล่ะครับ .. ถึงเวลาที่ทุกคนรอคอยแล้ว ... ดอกไม้จะมีจำหน่ายอยู่ข้างเวทีดอกละ 20 บาท รายได้เข้ากองกฐินของวัดในหมู่บ้านเรานั่นเองครับ ขอเชิญทุกท่านร่วมเป็นกรรมการและให้กำลังใจแก่สาวประเภทสองสวยๆ ทั้ง 24 ท่านได้เลยครับ"

"เฮ้ย ไอ่แดนนรก กูซาบซึ้งว่ะ ขอไปซื้อซักดอกนึงให้น้องคิตตี้หน่อยดีกว่า"

"กูเอาด้วยๆ สองเลยละกัน" ตั้นเดินตามเกมส์ไปยังโต๊ะขายดอกไม้ที่จัดไว้เพื่อมอบให้กับคนประกวดงานนี้ โดยเฉพาะ ส่วนผมน่ะเหรอครับ ... ก็ไม่ได้ทำอะไรหรอกแค่เดินไปอีกทางหนึ่งของเวทีที่มีโต๊ะขายดอกเช่นกัน

"กี่ดอกดีคะ?"

"เหมาครับ"

"หา??"

"นับมาเลยครับ ผมเหมา.."

"ค่ะๆ" หลังจากนั้นแบงค์ 500 ในกระเป๋าตังค์ของผมก็ปลิวออกไปพร้อมกับแบงค์ 100 อีกหนึ่งใบและแบงค์ย่อยอีกนิดหน่อย ทำบุญครับทำบุญ ผมไม่ได้มีเจตนาอะไรแอบแฝงจริงๆ นอกจากอยากร่วมทอดกฐินกับชาวบ้านเท่านั้นจริงๆ ให้ดิ้นตาย

"โห .. ไอ่ตั้น ไอ่แดนนรกของเราเปลี่ยนรสนิยมจริงๆ แล้วว่ะ"

"...ทำบุญเว้ย" ผมหันไปบอกมันยิ้มๆ ไอ่ความอายน่ะเหรอครับ? ผมห่างหายการรู้จักกับมันไปนานมากจนลืมไปแล้ว ตอนนี้ผมอยากทำอะไรสนุกๆ มากกว่านั้นนี่นา

"ขอบคุณนะครับ...ง่าา นะคะ.." คิดหรือคิตตี้พูดขอบคุณดอกไม้เล็กๆ น้อยๆ จากผู้ชมก่อนจะหันมาทางผม แล้วทำหน้าช๊อคเหมือนเห็นผี หน้าซีดเหมือนไก่ต้มสุกไร้ไข้หวัดนกกันเลยทีเดียว .. โห ใจร้ายนะเนี่ย ตอนผมเห็นมันผมยังไม่ทำหน้าช๊อคขนาดนี้เลยมั้งนะ

"ดะ...แดน!!"

"ของนาย ...เอ๊ย ของเธอ" ผมยิ้มพลางยืนหอบดอกไม้ทั้งหมดในอ้อมแขนให้

"แดน...."

"รับไปสิ... ขอให้ได้รางวัลนะ นาย ..อ่ะ เธอเจ๋งมาก"

"แดน..."

"เออน่า ฉันจำชื่อตัวเองได้อยู่ รับไปๆ" แล้วคิดก็รับดอกไม้ทั้งหมดจากผมไปอย่างค่อนข้างทุลักทุเล แน่ล่ะครับตอนนี้ทั้งผมและมัน ..เอ่อ ต้องเรียกเธอมั้ยเนี่ย? ก็กลายเป็นเป้าสายตาของคนแทบทุกคนในงาน จะมีก็แต่คนสวยของเรานี่ล่ะครับที่ยังทำหน้าซีดและช๊อคอยู่ค้างเติ่งแบบนั้น ไม่ยอมหาย แม้กระทั่งตอนถอยกลับไปยังแถว

สุดท้ายคิดก็ได้รับรางวัลขวัญใจมวลชนอย่างแทบจะไม่จำเป็นต้องนับจำนวน ดอกให้เสียเวลา ไม่ใช่แต่เพราะของผมหรอกนะครับ ของคนอื่นๆ ที่ประทับใจหรือไม่ก็ฟังที่เธอตอบยาวเหยียดนั่นไม่ทันก็น้อยซะเมื่อไหร่ หลังจากนั้นจึงมีการคั่นรายการให้ผู้เข้าประกวดลงไปพัก ผมก็จึงกลับไปนั่งยิ้มๆ อยู่ตรงที่นั่งที่จัดไว้หน้าเวที

"แดน ... ถ้าเมิงเอาจริง ... พวกกูก็รับได้นะ" เกมส์พูดออกมาในที่สุด ผมแทบกลั้นหัวเราะเอาไว้ไม่ไหว

"ขอบใจว่ะ พวกแกเป็นเพื่อนที่ดีจริงๆ"

"เฮ้ยยย? เอาจริงง่ะ?" ตั้นร้องเสียงหลง

"กูล้อเล่น .. น้องคิตตี้อะไรนั่นอ่ะ เพื่อนกูเองแหละ"

"จริงดิ?" สองเสียงประสานกัน

"อือ ก็อ่ะเด่ะ ... กูถึงได้จ้องอยู่ตั้งนานไง"

"อ่อ ..."

ผมไม่ได้บอกอะไรเกมส์กับตั้นมากเท่าไหร่ ด้วยเพราะไม่แน่ใจว่าบางทีคิดอาจจะต้องการปิดเรื่องนี้เป็นความลับ สังเกตจากที่เวลาอยู่คณะคิดทำตัวปกติไม่เคยมีอาการออกมาให้เห็น และถ้าเป็นอย่างนั้นจริงผมก็ไม่ควรจะบอกเรื่องนี้ให้พวกนั้นรู้

"แย่แล้วๆ ..." เสียงพูดเบาๆ จากหญิงสาวค่อนข้างมีอายุในชุดสีฉูดฉาดมาพูดกับคณะกรรมการซึ่งก็คงไม่พ้นเป็นผู้ใหญ่ซักคนของหมู่บ้านนี้

"อะไรรึ?"

"น้องคิตตี้เบอร์สุดท้ายที่เป็นตัวเก็งสุดๆ ก็จากรอบเมื่อกี้นี้ หายตัวไปเฉยเลยค่ะ"

"หา? ว่าไงนะ"

"เห็นคนที่ประกวดคนอื่นๆ บอกว่าทำหน้าแปลกๆ ตั้งแต่ลงมาจากเวทีแล้ว บอกว่าปวดหัวนิดหน่อยขอตัวไปสูอากาศข้างนอก แล้วก็หายไปเลยค่ะ"

"แย่จริง แล้วจะทำไงล่ะนั่น?"

"นั่นสิคะ เดี๋ยวการแสดงนี้จบก็ต้องขึ้นเวทีต่อแล้วด้วย"

"....." คนๆ นั้นขมวดคิ้วอยู่พักหนึ่ง "ช่วยไม่ได้ การประกวดก็ต้องมีต่อไป แต่ใครว่างก็ลองส่งคนไปตามหาหน่อย เผื่อไปเป็นลมเป็นแล้งอยู่ทีไหนรึเปล่า?"

"ค่ะๆ" ว่าแล้วผู้หญิงคนนั้นก็วิ่งเข้าไปทางหลังเวที

...

"...เฮ้ย แดน.. การแสดงจะจบแล้วเดี๋ยวประกวดต่อใช่มั้ยวะ?"

"เดี๋ยวกูมา..."

"หา? จะไปไหน"

"เอ่อ .. เดี๋ยวกูมา เมิงสองคนนั่งดูอยู่นี่แหละ"

... คิดมันไปไหนของมันวะ ...


*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ  แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
 ทิพย์โมบอร์ดนิยาย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 05-04-2009 14:24:28

เทพีของผม 02


แฮ่กๆ ... เหนื่อยดิครับ จากเดินเป็นเดินเร็ว จากเดินเร็วเป็นจ๊อกกิ้ง จากจ๊อกกิ้งเป็นวิ่งเพื่อเป็นทีมชาติ - - ผมพยายามตามหาไอ่คิดรอบๆ งาน ... เพราะคิดไว้ว่าไอ่ที่มันหน้าซีดเป็นไก่ CP ต้มสุกนี่เห็นจะไม่มีสาเหตุอื่นใดนอกจากผมนี่เองที่บังเอิญไปเจ๊อะมันประกวด เทพีสาวประเภทสองเข้า .. แต่ก็นั่นแหละครับ ผมก็อดกลัวไม่ได้เหมือนกันว่ามันจะไปเจอใครไม่ดีเข้ารึเปล่า ... ถึงผมจะแมนเต็มร้อยแต่ก็ขอยอมรับอ่อยๆ ว่าไอ่คิดมันน่ารักจริงๆ แหละ


"มามะน้องสาว เอ๊ย! ต้องเรียกน้องชายรึเปล่าวะพวกเมิง? 555" เสียงหัวเราะเฮฮาดังขึ้น เสียงแบบนี้ไม่ต้องคิดมากครับ ตัวโกงแหงๆ ... ผมรีบย่องๆ ไปตามแหล่งที่มาของเสียงก็พบตัวโกง 3 คนที่เกิดมาเพื่อให้ผมได้แสดงความเป็นพระเอกสุดเท่ ... เพราะนั่นไง! ไอ่คิดยืนใส่ชุดไทยอยู่ตรงนั้น ... ส่วนส้นสูงถูกถอดออกจากเท้ามายืนถือไว้แทนโดยเจ้าตัว สงสัยว่าคิดจะไม่ชินกับส้นสูงเอาซะจริงๆ

"......." คิดไม่ตอบอะไรแต่เดินหนีไปอีกทาง พวกมันก็เดินมาขวางเอาไว้

"อย่าเล่นตัวสิจ๊ะ.." พูดพลางฉวยข้อมือบางๆ ของคิด ซึ่งสะบัดออกทันทีเลยครับ ...พร้อมกันนั้น ... ว่าที่เทพีสงกรานต์งามอย่างกะเทยไทย...น้องคิตตี้ที่น่ารักของพวกคุณก็ เอื้อนเอ่ยประโยคที่สุดแสนจะอ่อนหวานจากริมฝีปากบางๆ ที่แต่งแต้มด้วยลิปสติกสีแดง ว่า...

"อย่ามายุ่งกับกู ไอ่สัด กูอารมณ์ไม่ดี" ปิ้ว ~ นี่นายเอกของเรื่องนี้จริงๆ เหรอครับ? เผลอๆ มันจะเถื่อนกว่าผมอีกนะ - -" (ขอตัวเอาผ้าเช็ดหน้าขึ้นมาซับเหงื่อป้อยๆ)

"อีเชี่ยนี่ทำเป็นเรื่องมากนัก" ตัวโกงเริ่มขึ้นเสียงบ้างก่อนที่จะอ่อนหวานกว่าไอ่คิดไปซะงั้น "พวกกูอุตส่าห์จะช่วยสนองให้แท้ๆ ...คิดเหรอว่าไม่รู้ว่าพวกกะเทยอย่างเมิงน่ะอยาก..."

--- ผลั่วะ! ---

นั่นไงครับ! ได้เวลาพระเอกออกโรงแล้ว . . .







. . . ซะที่ไหนล่ะ -__-"



ไอ่คิดต่อยคนพูดทุเรศๆ อย่างนั้นโดยไม่รอให้มันจบประโยค ไม่รู้เพราะหมัดหนักหรือเพราะมันไม่ทันได้ตั้งตัว เผลอแว้บเดียวไอ่ที่ยืนดูถูกคนอื่นฉอดๆ ก็ลงไปนอนเล่นเป็นคนตาดูดาว เท้า(และหลัง)ติดดินไปซะแล้ว

"กูเตือนพวกเมิงแล้วแท้ๆ" จบแล้วพระเอกของเราก็ทำหน้าเหี้ยม ย๊ากกกก ... ผมไม่ได้พิมพ์ผิดน่ะครับ แต่เอาเป็นว่าผมยกตำแหน่งพระเอกให้มันไปเลยละกัน เท่ ดิบ ได้ใจ ... ในหน้าใสๆ นั้นโคตร (ล้อเล่นน่า ... ยังงัยผมก็ต้องพระเอกสิ)

"หนอย ~ อีกะเทยหมัดหนัก พวกเมิงจัดการดิ๊!" ว่าแล้วลูกกระจ๊อกก็จัดการรวบแขนทั้งสองข้างของคิดเอาไว้ในขณะที่คนโดนต่อย ค่อยๆ ยันตัวลุกขึ้น .. คิดมันพยายามดิ้นๆ แต่ก็ติดกระโปรงแคบๆ นั้น (เอ๊ะ! เค้าเรียก ซิ่น รึเปล่านะ?) ต้องขอขอบคุณผู้สนับสนุนชุดไทยจากร้านอะไรก็ไม่รู้ที่ทำให้พระเอกตัวจริง อย่างผมได้ออกโรงกับเค้าซักที

เตรง เตร่ง เตร๊งง ... เตรง เตรง เตร่ง เตรง เตร๊งง เย้ยย ไม่ใช่ออกโรงลิเกนี่หว่า ...

"หน้าไม่อายหรือไงวะ รังแกผู้....." ผู้หญิง ผู้ชาย ผู้ฉิง?
"...รังแกผู้อื่นน่ะ" เอาเป็นว่าแบบนี้ละกัน - -" ชัวร์ดี

"เมิงเป็นใครวะ?" พระเอกอ่ะดิ ฮ่าๆๆ "อย่ามาเสือก"

............ฉึก! โหดร้ายยย ในชีวิตนี้ผมไม่เคยโดนด่าว่าเสือกเลยซักครั้งนะ อย่างมากก็แค่ส. ใส่เกือกเอง

"ปล่อยเค้า" ผมหันไปบอก แล้วไอ่สองคนนั้นก็ปล่อยคิดทันที .. โห มันเชื่อคนง่ายหรือว่าโง่กันแน่ ... แต่ก็ไม่ใช่ทั้งสองอย่างนั่นแหละครับ ความจริงคือไอ่หัวโจกมันเรียกลูกกระจ๊อกของตัวเองกลับไปยืนด้วยกันอย่าง พร้อมเพรียงแล้วแสยะยิ้ม

"คิด .. นายกลับไปก่อน ฉันแอบได้ยินว่านายเป็นตัวเก็งงานนี้นะ" ผมกระซิบ

"จริงง่ะ?" คิดเผลอทำตาโตแว้บนึง "แต่..."

"น่า รีบไปเดี๋ยวไม่ทันนะ ทางนี้ฉันจัดการเอง" 3 ต่อ 1 ... แถมยังไม่เห็นฝีมือศัตรูด้วย นี่ผมเผลอพูดอะไรกล้าเกินจริงเพราะความเป็นพระเอกมันพาไปแท้ๆ

"ช่างเหอะ..." คิดพูดหงอยๆ เมื่อหันไปดูทางเวที ผมหันไปมองตามจึงเห็นว่าเค้ามอบรางวัลกันซะแล้ว อดเสียดายแทนคิดมันไม่ได้เหมือนกันแฮะ

............! ! !

หงิง ~ อะไรลอยมากระทบหน้าไม่ทันตั้งตัว แต่รู้สึกได้ชัวร์ว่ามันคือหมัด

"เล่นทีเผลอเหรอวะ?" มีที่ไหนมาเล่นทีเผลอแบบนี้ แสดงว่าพวกเมิงไม่เคยดูเซเลอร์มูนใช่มั้ยวะ! ไอ่บ้านนอก! ... เวลาเซเลอร์มูนกับพวกแปลงร่างโคตรจะนานเป็นชาติไม่เห็นตัวร้ายมันเคยอาศัย เวลาช่วงนั้นจัดการไปเลยซะที (ความจริงผมก็ลุ้นอยู่ให้จัดการๆ ไปซะ แปลงร่างกันนานชะมัด - -)

"พวกเมิงต่างหาก คุยเชี่ยไรกันสองคนไม่สนใจพวกกู"

"เออ มามะ กูว่างจะสนใจพวกเมิงเต็มที่ละ" หนอย ... บังอาจมาทำร้ายหน้าหล่อๆ ของผมทีเผลอก็ต้องเจอกันหน่อย

"เดี๋ยว แดน..." คิดรั้งแขนผมเอาไว้ ... สาบานเหอะว่านั่นคือมือของผู้ชาย ทำไมมันนิ่มจัง ..แต่จะพูดแบบนั้นก็ไม่ถูกเนอะเพราะไอ่คิดมันก็คงไม่ได้เป็นผู้ชายนี่หว่า..

"อย่าห้าม .. คิด"

"เปล่า ไม่ห้าม แต่ไหนๆ ก็ไหนๆ ขอด้วยคนละกัน" คิดยิ้มๆ หลังจากเห็นหมัดเดียวสอยร่วงผมก็ว่าตัวเล็กๆ แบบนี้ไม่ใช่ย่อยเหมือนกัน

"เอาดิ แต่...ระวังชุดพังนะ" ผมยิ้มตอบ

"โอเค จะออมแรงหน่อยละกัน ฝากนายออกแรงส่วนของฉันด้วยนะ" คิดยักคิ้วให้ วางรองเท้าส้นสูงสีทองลงข้างหลัง จากนั้นก็ ....


ตุ๊บ! ตั่บ! ผลั่ว! ผล่ะ! เปรี้ยง! โครม! และเสียงอะไรอีกมากมายดังขึ้นระหว่างการตะลุมบอนเล็กๆ ของเรา ผมแอบสังเกตเห็นคิดมันสู้ไประวังชุดไปแล้วก็น่ารักดี ส่วนผมก็ลุยเต็มที่ระวังแค่หน้าหล่อๆ (อ้วกก) ของผมไม่ให้เป็นอะไรก็พอ ไม่ได้เอาหนักหนาหรอกครับ แค่พวกมันสามคนเป็นฝ่ายหนีไปเองผมกับคิดหันมามองหน้ากันแล้วก็ไม่ได้ตามไป


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


"เฮ้อ..." แค่นี้ก็เรียบร้อย มีนายเอกดีมีชัยไปกว่าครึ่ง ฝีมืออย่างนี้เลยครับ [^^]b

"คิด ... นายเจ๋งจริงๆ ว่ะ ทั้งบนเวที ทั้งเมื่อกี้เลย" เราคุยกันขณะนั่งพักเหนื่อย...แต่เลือกที่จะกลับมานั่งตรงเก้าอี้แถวหลังสุด ที่จัดไว้หน้าเวทีซึ่งบัดนี้งานประกวดจบลงแล้ว แต่คนบริเวณนั้นก็ยังพลุกพล่าน ... กันไว้ครับ ... เผื่อเดี๋ยวซวยถ้าพวกมันยกเพื่อนทั้งฝูงกลับมารุม - -

"เอ่อ ไม่หรอก .. ถ้าคนเดียวคงไม่ไหว ขอบใจนายมากนะ"

"ว่าแต่เจ็บตรงไหนรึเปล่า?"

"อ๋อ นิดหน่อยน่ะ..." พูดพลางลูบตรงข้อเท้าเบาๆ "รองเท้าส้นสูงแม่งกัด เจ็บชิบ"

" 5 5 5 5 5 " แล้วเราก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาพร้อมกัน ... ต่อยกับไอ่พวกนั้นตั้งนานไม่เป็นอะไร แต่ดันมาแพ้รองเท้าส้นสูงคู่เล็กๆ

"อืม .. จริงสิ เดี๋ยวนะ" ผมเปิดกระเป๋าตังค์(ที่เงินร่อยหรอไปกับการทำบุญทอดกฐิน - -) แล้วหยิบพลาสเตอร์ยาออกมา ปกติก็ไม่ได้พกหรอกครับ แต่บังเอิญคราวนี้เดินทางมาเที่ยวจากบ้านก็เลยพกไว้ซะหน่อยเผื่อเป็นอะไร

"โห .. ขอบใจมาก" คิดพูดพลางจะรับพลาสเตอร์ยาไปจากผม แต่ผมไม่ให้

"ไหนดูซิ" ผมลงจากเก้าอี้ไปนั่งยองๆ ตรงพื้น ประคองเท้าของคิดไว้ในมือข้างซ้าย
"...เป็นแผลเลยจริงๆ ด้วย ตรงหลังข้อเท้าเนี่ย"

"เฮ้ย .. แดน ไม่ต้องหรอก..." คิดพูดเสียงแผ่วๆ แต่ผมก็จัดการติดพลาสเตอร์ยาให้จนเสร็จ เพราะเห็นว่าที่ตรงนั้นคิดแปะพลาสเตอร์ยาเองไม่สะดวกแน่ๆ ไหนจะซิ่นแคบๆ นั่นอีก

"เรียบร้อย~"

"...ขอบใจนะ..."

...แล้วเราสองคนก็เงียบกันไปเมื่อผมกลับมานั่งที่เก้าอี้ข้างๆ คิดอีกครั้ง ...ผมก็อยากจะส. ใส่เกือกอยู่ล่ะครับ แต่ก็ไม่กล้าถาม .. สรุปว่าคิดเป็น... จริงๆ แต่ไม่อยากให้ใครรู้ใช่มั้ยถึงแอบเอาไว้ตลอด? ... ผมอยากจะบอกว่าผมจะไม่บอกใครหรอกนะถ้าเขาไม่ต้องการและผมก็ไม่ได้รังเกียจ แต่ก็ไม่รู้จะเริ่มพูดอะไรยังไงตรงไหนดี


"คิด! ไปไหนมา!?" เสียงดังขึ้นข้างๆ ตัวคิดอีกด้านหนึ่งที่เป็นเก้าอี้ว่าง

"เจ๊ต้อย..."

"แล้วดูสภาพซิ ไปทำอะไรมาบอกเจ๊เดี๋ยวนี้นะ!"

"เอ่อ ... คือ .. เอาน่าเจ๊ ชุดไม่พังจริงๆ นะ... รองเท้าด้วย" คิดยิ้มแหยๆ ให้สาวประเภทสอง(100%) คนนั้น

"เฮ้อ! เอานี่ย่ะ 3,000 รางวัลขวัญใจมวลชน ไม่งั้นก็ได้หมื่นนึงไปแล้ว"

"เจ๊หักค่าชุดค่าแต่งหน้าไปรึยัง?" คิดถามขณะรับซองเงินมา

"เฮ้อ~ ใครจะไปหักลง .. เอาไปเถอะคิด 3 พันก็ยังไม่พอใช้หนี้ไอ่พวกนั้นอยู่ดีไม่ใช่เหรอไง ... นี่ถ้าเราอยู่นะ! หมื่นนึงไม่หนีไปไหนร้อก"

"ไม่ได้หรอกเจ๊...แค่นี้ผมก็ต้องขอบคุณเจ๊มากแล้วที่หาทางให้ เจ๊ดีกับผมมากเลย..."

"เหอะย่ะ .. ปากหวานกับเจ๊จริ๊ง ถ้าหวานอย่างนี้กับพวกไอ่ชัยนิดนึงมันคงจะยอมยกหนี้ให้หมดเลยมั้ง"

"แหวะ .." คิดทำเสียงอ้วก "ผู้ชายแท้ๆ อย่างผมยอมมาแต่งกะเทยดีกว่าไปพูดดีกับมันก็แล้วกันล่ะเจ๊" อะไรนะ!? ผู้ชายแท้ๆ

"นี่ถ้าขืนพวกมันมาเห็นคิดงานนี้มีหวังตายแน่ๆ เจ๊บิ๊วคิดซะสวยเช้งกว่าทุกวันที่น่ารักอยู่แล้วอีก"

"ง่ะ เจ๊พูดซะผมสยอง ...เอ่อ เจ๊ต้อย นี่แดน เพื่อนที่คณะผมครับ เมื่อกี้ไอ่พวกจิ๊กโก๋แถวนี้อ่ะมั้งมันมาหาเรื่องผม แดนเค้าช่วยไว้"

"หวัดดีครับ" ผมทักทาย

"ว้าย หวัดดีจ้ะ" เจ๊ต้อยมองผมขนตาปลอมกระพริบปิ๊งๆ "ตามมาเที่ยวบ้านคิดด้วยเหรอ? ทำไมไม่เจอเลย"

"อ้อ เปล่าครับ ผมมากับเพื่อนอีกกลุ่ม มาบังเอิญเจอคิดเฉยๆ"

ปี้น ปี้น! ... เสียงแตรรถมอเตอร์ไซค์ดังขึ้นจากด้านหลัง สาวประเภทสองคนนึงควบมอเตอร์ไซค์จอดรออยู่

"อ๊ะ เจ๊กลับก่อนนะ เดี๋ยวนังหวานมันทิ้ง พรุ่งนี้ค่อยเอาชุดไปคืนเจ๊ละกัน.."

"ครับ ขอบคุณเจ๊จริงๆ นะ พรุ่งนี้ผมจะไปหานะเจ๊"

"เอาเพื่อนรูปหล่อคนนี้ไปด้วยนะ" แม้เจ๊ต้อยจะกระซิบคิดเบาๆ แต่ผมก็ได้ยิน ... เหอๆ ขอบคุณที่ชมครับ ^__^ แล้วเจ๊ต้อยของเราก็จากไป ความเงียบจึงเข้าปกคลุมพวกเราอีกครั้ง ไม่ใช่เพราะอะไรเลย แต่เพราะไอ่คนเขียนมันดันนึกไม่ออกซะงั้นว่าจะพิมพ์อะไรดี ... ช่วยวางพล๊อตก่อนแต่งหน่อยจะได้มั้ยวะครับ - -? เป็นพระเอกให้นิยายไอ่ฟ้านี่เสียววาบๆ ไม่รู้ชะตากรรมตัวเองจริงจิ๊ง

........................................................................................

แดน : จริงสิ ..... ถามเรื่องหนี้นั่นดีกว่ามั้ย?
ฟ้า : เอ่อว่ะ .. ขอบใจที่ช่วยคิด
แดน : -__-"

........................................................................................


"คิด..."

"หืม?"

"คือ ... นายมาประกวดงานนี้ เอ่อ.."

"อ่า..." ถ้าผมมองไม่ผิดคิดหน้าแดงระเรื่อขึ้นมานิดหน่อย "เอ่อ คือ ไม่รู้นายจะเชื่อเปล่านะ แต่...ฉันไม่ได้เป็นหรอก ...คือว่าไงดี.."

"เรื่องหนี้อะไรที่พูดกับเจ๊ต้อยเมื่อกี้รึเปล่า?"

"อ่า นั่นแหละ ... แม่ฉันติดหนี้ไอ่ชัยอยู่ ... แล้วไอ่เชี่ยชัย แมร่ง ... ชอบมาวุ่นวายกับฉัน พอเอาเรื่องหนี้มาอ้างฉันก็เลยไม่กล้าหือกับมันเท่าไหร่ ถึงอยากจะใช้ๆ ให้มันหมดไปซะไม่งั้นปิดเทอมคราวนี้ฉันอยู่บ้านแม่ไม่เป็นสุขแน่ๆ"

"เยอะรึเปล่า?"

"ก็หมื่นห้า .. ฉันก็พอมีเงินเก็บเหลืออยู่ห้าหกพัน กะว่าจะมาเอาหมื่นนึง แหะๆ หวังสูงชิบทั้งที่ตัวเองก็ไม่ใช่กะเทยกะเค้าซะหน่อย ... แต่เจ๊ต้อยเค้าแนะนำมาน่ะงานนี้เลยลองดู"

"ขอถามอีกอย่าง ... ที่นายหนีไปไม่ยอมประกวดต่อ เพราะเจอฉันใช่มั้ย?"

"อ่ะ...อือ..." คิดก้มหน้า แล้วก็พยักหน้าเบาๆ "อายชิบหายเลย ... กลัวนายเอาไปบอกที่คณะว่าฉันเป็น... พูดไปใครจะเชื่อใช่มั้ย ผู้ชายแท้ๆ ที่ไหนเค้าจะมาประกวดเทพีกะเทยวะ"

"อ่อ..." ผมเข้าใจ แม้ไอ่คนเขียนจะสะกิดยิกๆ ให้ผมบอกไปอย่างสมมาดพระเอกว่า 'แต่ฉันเชื่อนายนะ...และถ้านายไม่อยากให้ใครรู้ฉันก็จะไม่บอกใครทั้งนั้น อย่ากังวลไปเลย...' แต่ผมก็ไม่ยอมพูด เนื่องจากคิดว่ากั๊กไว้ก่อนดีกว่า ฮี่ๆ

"ความจริง ฉันได้ยินกรรมการคุยกันว่านายน่าจะได้ที่ 1 ล่ะ .. งี้ก็แปลว่าเพราะฉันน่ะสิ ที่ทำให้นายชวดเงิน"

"เฮ้ย ไม่หรอกๆ"

"นายเอาเงินฉันไปใช้หนี้ไอ่พวกนั้นก่อนดีกว่า" ผมเสนอ "ยังงัยเราก็เพื่อนคณะเดียวกัน ไว้นายเก็บเงินได้เมื่อไหร่ค่อยคืนอีกที"

"เฮ้ยย! ไม่ได้หรอก.."

"แล้วนายจะทนไอ่ชัยมันมารุ่มร่ามกับนายอ่ะเหรอ? ยังงัยเป็นหนี้ฉันน่าจะดีกว่านะ"

"แต่ว่า.."

ผมลองไม่พูดแทรกดูดิ๊ รู้สึกว่าพอใครจะพูด '..แต่..' ทีไร มันชอบมีตัวละครอื่นพูดแทรกทุกครั้ง เลยไม่รู้ซักทีว่าที่เค้าแต่ แต่ ...น่ะ... แต่อะไรกัน

"ฉันเกรงใจนายว่ะ นายไม่เกี่ยวซะหน่อย อีกอย่างถึงจะอยู่คณะเดียวกันแต่ก็ไม่ได้สนิทกันมาก่อน"

"เฮ้ย เกี่ยวดิ ก็บอกแล้วไงว่าถ้าไม่ใช่เพราะเจอฉัน นายคงได้ประกวดต่อ นายน่าจะได้รางวัล แต่ฉันรู้ว่าให้นายเฉยๆ น่ะนายไม่เอาหรอก ก็แค่ให้ยืมแหละน่า .. มีเมื่อไหร่ค่อยคืน หรือนายจะให้ไอ่ชัยมันมายุ่งอีก"

สุดท้ายคิดมันก็ยอมผม... (ยอมยืมเงินผมน่ะ) เราก็เลยวางแผนไว้ว่าพรุ่งนี้ผมค่อยไปหากด ATM ในเมืองเอา ตกลงกันว่ามันมีอยู่ห้าหกพัน วันนี้ได้มาอีกสามพัน มันเลยจะยืมผมแค่เจ็ดพันพอ

"ขอบใจมากนะ แดน"

"ไม่มีปัญหา แล้วเดี๋ยวนายกลับไง?"

"คงหารถกลับแหละ ถึงจะดึกแล้วแต่มันมีงาน .. คงพอมีรถเหลือมั่ง"

"เฮ้ย เดี๋ยวฉันไปส่งดีกว่า เอามอ'ไซค์เพื่อนมา" พูดถึงแล้วก็เพิ่งคิดได้ ไอ่เกมส์กับตั้นหายไปไหนหมดแล้วเนี่ย พอผมโทรหาปรากฏว่า...

"ไอ่แดนนรก! เมิงหายไปไหนมาวะ?"

"เออน่า แล้วพวกเมิงอยู่ไหน"

"อยู่ไหนเหรอ ...เอ่อ..."

"ว่าไง?"

"บ้านกูว่ะ แหะๆ แบบว่ากูลืมไปว่าเมิงมาด้วย เพิ่งมานึกได้เนี่ยตอนเมิงโทรมา"

"ไอ่เพื่อนเวร ~ เมิงก็รู้ว่าเซนส์การจำทางกูประเสริฐแค่ไหน แล้วนี่ก็มืดแล้วกูกลับบ้านเมิงไม่ถูกเว้ยเพิ่งไปแค่ครั้งแรก" อ๊ะ อ๊ะ .. ไอ่เพื่อนเวรเพื่อนประเสริฐ ทำให้ผมคิดอะไรดีๆ ได้...

"เอ่อ เดี๋ยวกูไปรับวุ้ย.."

"อะไรวะ? ... อ๋อๆ ไม่เป็นไร ไม่สะดวกก็ไม่เป็นไร กูก็ผิดเองที่อยู่ๆ หายไป"

"ไม่เป็นอะไรอะไรของเมิง? ก็กูบอกว่าเดี๋ยวกูไปรับ"

"เออ เข้าใจแล้ว พวกเมิงนอนกันตามสบายเหอะ เดี๋ยวกูคลำทางเองก็ได้"

"เอ๊ะ ไอ่แดน?"

"ไม่ต้องมานะ บาย" ผมแอบกระซิบประโยคสุดท้ายเบาๆ ก่อนกดวางสายไป แล้วหันไปมองหน้าคิดจ๋อยๆ

"ขอโทษนะ .. เพราะฉันใช่มั้ยเนี่ย?"

"อ่ะ ไม่เป็นไรหรอก เอาเป็นว่าเดี๋ยวฉันไปส่งนาย แล้วของฉันค่อยหาทางอีกที มันคงไม่ยากหรอก จำได้ว่าแค่เลี้ยวซ้าย ขวา ขวา ซ้าย ขวา ซ้าย ซ้าย ขวา .." ปัญญาอ่อนแล้วผม...

"เฮ้ย! ถ้าหลงล่ะ นี่ก็ดึกแล้วนะ"

"ไม่หลงหรอกมั้ง..." รีบๆ ชวนฉันไปนอนบ้านดิคิด อิอิ

"อ่าเหรอ .. งั้นก็ตามใจนายละกัน" กรรม !!!!!!!! ไม่ช่วยกันเลยน่ะไอ่คนเขียน!

สุดท้ายผมก็ไปส่งคิดถึงบ้านตามที่อาสาเอาไว้หลังจากคิดแปลงร่างกลับเป็น แมนเต็มตัวเรียบร้อย แบบนี้สิค่อยกลายเป็นคิดที่ผมคุ้นเคยมากกว่าด้วยซ้ำ เครื่องสำอางหนาๆ นั่นก็เหมาะกับการประกวดอยู่บนเวทีท่ามกลางแสงไฟจริงๆ ล่ะ แต่สุดท้ายผมว่าคนเรามันจะดูดีที่สุดก็จากสิ่งที่ตัวเราเองเป็นโดยไม่ปรุง เสริมเติมแต่งอะไรมากกว่า แค่เสื้อยืดตัวหลวมดูสบายๆ กับหน้าขาวๆ ใสๆ และรอยยิ้มของคิด ... แค่นี้ผมว่าก็โอเคในแบบที่มันเป็นแล้ว แถมมองนานๆ ก็ไม่เบื่อ เอ๊ะ!? นี่ผม..

"มีอะไรเหรอ?" คิดถามขณะซับหน้าเปียกๆ ที่เพิ่งล้างเอาเครื่องสำอางออก เมื่อเห็นผมมองอยู่นาน

"ก็คิดว่านี่ดิค่อยเป็นคิด เมื่อกี้สาวสวยคิตตี้ที่ไหนไม่รู้" ผมแกล้งเนียนโดยพูดติดตลก แต่โดนไอ่คิดศอกกลับเอา มันบอกว่าคิตตี้เป็นชื่อที่มันคิดเอาเองวันนี้นั่นแหละ คิดเองอายเอง คิดได้ไงก็ไม่รู้จู่ๆ ก็ปิ๊งขึ้นมาแล้วรู้สึกว่าเหมาะกับการเอาไปใช้ประกวดมากกว่าชื่อคิดเฉยๆ

พอไปถึงบ้านผมก็ทักทายพูดคุยกับแม่ของคิดเป็นอย่างดี น้าพรแม่ของคิดยังขอบใจที่ผมไปส่งคิดถึงบ้าน แต่ผมล่ะ? .... แล้วคืนนี้ผมจะนอนไหน ฮืออ .. ขืนโทรไปปลุกไอ่เกมส์ให้ออกมารับตอนนี้มันคงด่าเปิงว่าเมื่อกี้ผมเป็นบ้า อะไร เออ นั่นสิ? แล้วผมเป็นบ้าอะไร .. อยู่ดีๆ ก็คิดว่าอยากไปนอนค้างบ้านคิดมันเฉยๆ ซะงั้น ... สุดท้ายดันไม่เป็นไปตามแผนอีก ซวยเป็นบ้า...

"งั้นผมกลับก่อนนะครับ แหะๆ ดึกมากแล้ว"

"หือ? กลับอะไรจ๊ะ?"

"อ่อ อย่างที่ผมเล่าล่ะครับ ผมมาเที่ยวกับเพื่อนสมัย ม.ปลายก็เลยค้างที่บ้านเค้า"

"กลับเกลิบอะไรดึกป่านนี้แล้ว โน่น คิดเค้าจัดที่นอนในห้องเค้าไว้ให้แล้วจ้ะ คืนนี้ค้างที่นี่เถอะ มืดก็มืดแถมไม่ใช่ที่คุ้นเคย ไกลข้ามอำเภอขนาดนี้เดี๋ยวก็หลงกันพอดีหรอก"

ผมยังอึ้งอยู่นิดๆ ... ในที่สุดเจ้าคนเขียนมันก็ยอมใจอ่อนกลับเนื้อเรื่องให้ผมแล้วสินะ ..หึหึ.. ขอบใจมากพวก~

"ค้างนี่มั้ยแดน? แต่บ้านฉันคงจะเก่าแล้วก็คับแคบไปหน่อย .."

"ไม่ ไม่เลย ขอบใจมากนะคิด" ผมยิ้มกว้าง อือ... คืนนี้ดาวสวยแฮะ จะว่าไปผมหายง่วงตั้งแต่เมื่อไหร่หว่า..

คุณว่าคืนนี้ผมน่าจะชวนใครซักคนไปดูดาวกับผมดีมั้ยครับ?


To Be Continue  ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 05-04-2009 14:54:31

เย้~! เย้~!    ได้เจาะไข่คนเขียนด้วย ^_^

ดีใจจังมีเรื่องใหม่มาให้อ่านอีกแว้วววว

ขอบคุณนะครับ  ...  รอตอนต่อไปนะครับ  [~กอด~]

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: mackerel ที่ 05-04-2009 14:57:42

เปิดเรื่องได้น่าติดตามมากคร้าบ
รับ 1 แต้ม ครึครึครึ
*******
แล้วมาต่อนะคร้าบ..

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 05-04-2009 15:55:56

เรื่องน่าสนุก มาเป็นกำลังใจให้จ้า  :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Lukaka ที่ 05-04-2009 16:53:50

คนคุ้นเคยกันนี่เอง
มารอ ๆ  ...แ่ต่งไว้ตั้งนานแล้ว
ไม่เอาให้อ่านกันมั้งเลย  :z13:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 07-04-2009 13:21:11

ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ ของคนที่หลงเข้ามานะก๊าบ  :sad4:

แต่คราวนี้ไม่รู้จะยังมีใครหลงเข้ามาอีกไหมเนี่ย :sad2:

ถึงจะไม่มีคนอ่าน แต่ก็คงจะต้องลงให้จบ ก็ลงไปแล้วนี่เนอะ  :sad2:

แต่เรื่องนี้สั้นๆ อีกแป๊ปเดียวก็จบ กะจะลงให้หมด ก่อนสงกรานต์จะผ่านไป เดี๋ยวมันไม่อินกะเทศกาล อิอิ


------------------------------------------------------------------------------

เทพีของผม 03




"ดาวสวยเนอะ.." แน๊~ ... ผมเริ่มเนียนอีกครั้ง...

"เหรอ?" คิดถามแล้วหาว .. ไม่ได้รู้สึกเคลิบเคลิ้มตามเลยซักนิด

"ง่วงแล้วเหรอคิด? ฉันว่าจะไปนอนดูดาวหน่อย อากาศก็ดีแฮะ"

"อือ ง่วงจะบ้า เหนื่อยแทบตายยืนขาแข็งฉีกยิ้มอยู่ตั้งนาน นายไปดูเหอะตามสบายนะ"

ฉึก ! . . . ไอ่คนเขียนมันจะทำร้ายจิตใจผมไปถึงหน๊าายย ~

ว่าแล้วคิดมันก็ล้มตัวลงนอนข้างๆ ผมนั่นเอง ไอ้ครั้นจะนอนต่อก็เสียฟอร์มที่พูดๆ ออกไปหมดผมเลยออกไปนั่งเล่นตรงระเบียงบ้าน ให้ยุงกัดพระเอกที่ชอกช้ำตายไปเลย เชอะ! ไอ่คนเขียน

ดาวคืนนี้สวยจริงๆ ครับ ไม่มีสายไฟฟ้าระโยงระยางขวางกั้นท้องฟ้ากว้างจากจุดที่ผมนั่งมองอยู่ด้วย ... แม้จะเป็นฤดูร้อนแต่ก็คงเพราะพายุที่เข้ามาช่วงนี้สังเกตได้จากลมพัดแรงใน ช่วงเย็นๆ ทำให้อากาศไม่ร้อนอย่างที่ควรจะเป็นเลยซักนิด อะไรก็ดีขาดแต่ไม่มีคนอยู่เคียงข้างกาย

เอ๊ะ ... โอ๊ะ ... อ๊ะ!~ นี่ผมเป็นอะไรไปเนี่ย !?

ไอ่คิดมันก็บอกแล้วว่ามันแมนร้อยเปอร์เซ็นต์ ส่วนผมนะแมนสองร้อยเปอร์เซ็นต์เลยคุณรู้มั้ย? พอนึกถึงคนข้างกายผมดันหันไปมองคิดที่นอนหลับไม่รู้เรื่องอยู่ ...คิดมันน่ารักจริงๆ ไม่ใช่แค่หน้าตาอย่างที่เคยเห็นมาอยู่แล้วเป็นปีหรอก แต่นิสัยมันด้วยสิ ... มันทั้งตรงไปตรงมา ดูเป็นคนเอาจริงเอาจัง เห็นตัวเล็กๆ ก็ดันแรงเยอะอีก ... เอ้อ ... อ่า ... ผมก็คงแค่อยากเป็นเพื่อนกับมันเฉยๆ ล่ะมั้ง ปกติมีแต่เพื่อนเวรปากดีพอกันทั้งนั้น พอมาเจอเพื่อนดีๆ แบบคิดเลยรู้สึกแปลกๆ นิดหน่อย

... แต่เพื่อนกันนี่เค้ามองกันว่าน่ารักด้วยรึเปล่าครับ? ตอนหลับ ... ยังน่ารักเลยแฮะ

"แดน?"

"อ่าว? เฮ้ยย ไม่ได้หลับไปแล้วหรอกเหรอ?" ผมสะดุ้งสุดตัวเมื่อคนที่ผมจ้องเอาจ้องเอาดันเรียกผมซะนี่

"อือ หลับไปแล้วแต่ก็ตื่นขึ้นมาอีก ไม่รู้ทำไม ...แล้วก็เห็นนายมองอยู่นี่แหละ มีไรเปล่า?" คิดทำหน้างัวเงียๆ ขยี้หัวตัวเองเบาๆ อ่า .. ไม่อยากบอกเลยว่าตอนตื่นก็ยังน่ารัก~

"เปล่าๆ ก็น่ารัก เอ้ย! ...ดาวสวยดี..."

"อ่อ..." แทนที่คิดจะล้มตัวลงนอนต่อ กลับค่อยๆ ลุกมาแล้วนั่งลงตรงที่ว่างข้างผม เงยหน้าขึ้นมองท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้ม
"เออแฮะ ... สวยจริงๆ ด้วย"



คะ ... คะ ... คน ข้าง กาย ? อ๊ากกกกกกกกก!!

"ไปนอนก่อนนะ" ทั้งที่รอโอกาสนี้มานานแต่ผมกลับผละหนีเข้าไปนอนในผ้าห่ม นายเป็นไรไปว่ะไอ่แดนนรก! สงบสติอารมณ์ได้แล้วเว้ย!

ไม่นานนักคิดก็กลับมานอนต่อ ... ซึ่งก็แหงล่ะข้างผมที่นอนสับสนทางเพศ เอ๊ย สับสนชีวิตอยู่ตรงนั้น ร่างกายอันเหนื่อยล้าสมบุกสมบันมาทั้งวันมันสั่งให้ผมหลับ หลับ หลับ หลับ แต่ ...


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


"นอนไม่หลับเลยเหรอ? ท่าทางเพลียๆ"

"สงสัยจะแปลกที่น่ะ" หมีแพนด้าตาดำนามแดนนรก =_= ตอบกลับไปอย่างอ่อนแรง...
"คิด .. เดี๋ยวแวะไปบ้านเพื่อนฉันก่อนละกัน จะได้ไปเอารถฉันด้วยแล้วค่อยพาฉันไปกดเงินนะ" ผมบอกคิด คิดพยักหน้าแล้วก็อดไม่ได้ที่จะพูดขอบใจผมอีกครั้ง

"ขอบใจมากนะ แดน"

"เออน่า...บอกแล้วว่าไม่เป็นไร"

พอผมกลับไปถึงบ้านไอ่เกมส์ได้ก็โดนไอ่เกมส์กับไอ่ตั้นสวดยับเลยครับว่า เมื่อคืนไปไหนทำอะไรมา บลาๆๆ ผมก็ได้แต่พนมมือ (ก็มันสวดนิ เลยต้องพนมมือ ดีนะมันไม่แถมมะเขือเทศ (มะเขือเทศน์) ให้อีกด้วย ผมจะได้รวดรับพรไปเลย)
ผมเล่าเรื่องคร่าวๆ ให้มันฟังแล้วก็แนะนำคิดให้พวกมันรู้จัก อึ้งครับ .. อึ้งกันทั้งสองคนที่น้องคิตตี้ของพวกมันเมื่อวานนี้กลายร่างเป็นหนุ่มน้อย ธรรมดาๆ คนหนึ่งไปซะแล้ว


"น่าเสียดายแฮะ ฉันกับเกมส์เชียร์นายอยู่เลยนะ" ตั้นบอกคิดที่ยิ้มๆ ด้วยความอายนิดหน่อย

"นั่นดิเนอะ ... เอ้อ จริงสิ ไหนๆ ก็เจอกันแล้วไปเที่ยวด้วยกันเลยมั้ย?" เกมส์ถาม

"เออว่ะ กำลังจะบอกพอดี ... วันนี้พวกเมิงไปกันก่อนเหอะ กูไม่ว่างอ่ะมีเรื่องต้องไปกับคิดนิดหน่อย พวกเมิงจะใช้รถเปล่า?"

"ถ้ากูจะไปเดี๋ยวกูเอารถกระบะพ่อไปก็ได้ ว่าแต่ไม่ไปด้วยกันจริงอ่ะ?"

"นั่นดิ ไว้พรุ่งนี้ค่อยไปเที่ยวกันก็ได้ วันนี้พวกกูก็อยู่แถวๆ นี้เล่นน้ำไปก่อน" ตั้นเสนอ

"คิด .. อยากไปด้วยกันมั้ย? ไว้พรุ่งนี้เราไปกัน" ผมหันไปถาม

"ความจริงนี่บ้านเกิดฉันนะ ที่ที่นายจะไปฉันว่าฉันคงไปมาหมดแล้วมั้ง" คิดหัวเราะ "แต่ไปอีกก็ดี อีกอย่างฉันอาจจะช่วยแนะนำไรได้มั่ง"

"โอเคๆ งั้นตกลงตามนี้ละกัน ขอบใจมากว่ะพวก" ผมตบบ่าเพื่อนรัก .. เป็นครั้งแรกที่เห็นความคิดเข้าท่าๆ ออกจากปากไอ่สองคนนี้ แหม ~ เข้าทางผมซะนี่กระไร หุหุ ว่าแล้วผมก็หันไปมองคิดอีกคนที่อุตส่าห์ช่วยตอบรับเป็นอย่างดี ไม่งั้นผมคงโดนคนเขียนมันทำร้ายจิตใจอีกเป็นแน่

"ไอ่แดน..."

"หืม?" อยู่ๆ เกมส์มันก็ดึงผมมาคุยสองต่อสองในห้องที่ผมเข้ามาเปลี่ยนเสื้อผ้า ปล่อยให้ตั้นกับคิดคุยกันไปก่อนเรื่องที่ที่จะไปในวันพรุ่งนี้

"ตกลงว่าคิด .. เค้าไม่ได้เป็นจริงๆ ใช่ป่ะ?"

"ก็ใช่อ่ะดิ เมิงก็เห็นวันนี้แล้วนี่" ผมเลิกคิ้วขณะหยิบกุญแจรถ คิดมันแมนออกจะตายไป นี่ถ้าไอ่เกมส์ไปเห็นตอนที่เรากำลังมีเรื่องกับไอ่พวกสามคนเมื่อวานนั้น เกมส์มันอาจจะต้องร้องเพลงโคตรจะแมนของพี่ป้างเลยก็ได้

"อือ เค้าไม่เป็น .. แล้วเมิงล่ะเป็นรึป่ะ?"

"อันนี้กูไม่รู้ เฮ้ยยยย!! เมิงว่าอะไรนะ!?"

"เปล๊า กูล้อเล่น ฮ่าๆๆ" เกมส์หัวเราะ "กูเห็นสายตาที่เมิงมองเค้าแล้วกูขนลุกแทน ... อะไรไม่เท่า แบบไม่แต่งหน้าน่ะ น่ารักกว่าแบบโบ๊ะหน้าตอนประกวดเมื่อวานซะอีก แถมเมื่อคืนเมิงยังโทรมาบอกไม่ยอมให้กูไปรับ ... ที่แท้ก็ไปนอนบ้านเค้ามา...ฮ่าๆ"

"ไอ่เชี่ยเกมสสส์!" ผมด่า "แล้วกูไปนอนคอนโดเมิงมากี่ครั้งละ? นี่กูไม่ได้ได้เมิงเป็นเมียไปนานแล้วเหรอ?"

"ไอ่หอก ใครจะไปเป็นเมียเมิง" เราโวยวายๆ กันอยู่ซักพักแล้วก็หัวเราะ จากนั้นก็แยกย้ายกันไปตามที่ตกลงกัน ตั้นกับเกมส์ไปเล่นน้ำ ส่วนผมกับคิดก็เข้าไปตัวเมืองหาตู้ ATM

แหม ... ผมเพิ่งเห็นประโยชน์ของมอเตอร์ไซค์ก็วันนี้ วันที่ผมขับรถของตัวเองแล้วมองคนข้างทางเล่นน้ำกันสนุกสนาน ไม่ใช่ว่าผมอยากเล่นน้ำหรืออยากเปียกด้วยหรอกครับ ถ้าแค่อยากเปียกน่ะเปิดกระจกเอาก็ได้แล้ว แต่ที่ผมคิดว่าถ้าเอ่อ .. ผมขี่มอเตอร์ไซค์แล้วคิดซ้อนเหมือนเมื่อวานนี้ ผมก็ต้องบอกให้คิดเกาะแน่นๆ เพราะว่าเค้าสาดน้ำกันมันอันตราย คิดอาจจะตัวเปียกแล้วก็หนาวสั่นเข้ามากอดผม แล้วผมก็ .... เห่อ เห่อ เห่อ


...เย้ยยยยย O___O !!


'...อือ เค้าไม่เป็น .. แล้วเมิงล่ะเป็นรึป่ะ?..'

คำพูดหมาๆ ของไอ่เกมส์ผุดขึ้นมาในหัวผมอีกครั้ง หรือว่าผมมีแนวโน้มจะอยากเป็นสาวขึ้นมาจริงๆ ...? ไหนจะเรื่องเมื่อคืน แล้วยังความคิดบ้าๆ ของผมตอนนี้อีก ... นี่ความจริงแล้วส่วนลึกในใจผมอยากเป็นภรรเมียของผู้ชายด้วยกันเหรอ !? มะ...มะ...ม่ายยย ม่ายจริง ไม่มีซักครั้งที่ผมจะอยากเป็นแบบนั้นซักหน่อย ...แต่ทำไมบางครั้งผมกับรู้สึกอะไรแปลกๆ กับคิด ทั้งที่ก็รู้อยู่แก่ใจดีว่าคิดมันแมนเต็มร้อย เห็นหน้าใสๆ แบบนี้ยังติดเถื่อนหน่อยๆ อีกตะหาก เออวุ้ย .. ถ้าคิดมันเป็นอย่างว่าจริงอย่างที่ผมเข้าใจผิดตอนไปเห็นคิดในงานประกวดนั่น บางทีอะไรๆ อาจจะง่ายกว่านี้ก็ได้ ว๊ากก นี่ผมคิดอะไรอยู่นะ!?

"แดน?"

ผมจะทำไงกับชีวิต 19 ปี 4 เดือนที่ผ่านมาของผมดี....

"แดน!"

"อ่ะ หา เหอ??"

"นั่นไง ตู้เอเทีเอ็ม ...เอ่อ นายเป็นอะไรไปรึเปล่า? หรือว่าถ้าเปลี่ยนใจก็ไม่เป็นไรนะ"

"เอ้ย ไม่ใช่ เปล่าๆๆ โทษที ..คิดอะไรเพลินๆ เฉยๆ" ผมบอกพลางเอารถไปจอดข้างทาง ถ้าคิดมันอ่านความคิดผมออกมีหวังผมได้ลงไปนอนกองเหมือนไอ่สามตัวเมื่อคืนนี้ แน่ ไม่ใช่ว่าผมแรงสู้คิดไม่ได้หรอกครับ เท่าที่ประเมินดูแล้วก็พอฟัดพอเหวี่ยงได้สบายมาก แต่ที่สำคัญคือผมต่อยหน้าน่ารักๆ ของคิดไม่ลงหรอก อ๊ากกก คิดอะไรอีกแล้ววะกู

"ขะ..."

"อ่ะนี่ แล้วก็เลิกพูดขอบใจได้แล้ว.. เพราะฉันขี้เกียจบอกว่าไม่เป็นไร" ผมยิ้มให้คิดอย่างเนียนเป็นปกติทั้งที่ในใจแทบบ้ากับเรื่องที่ตัวเองเผลอคิด ในวันนี้ทั้งหมด

"งั้น .. เดี๋ยวฉันไปต่อเองก็ได้นะ"

"ไม่ๆ ฉันไปด้วย อยากไปเห็นหน้าไอ่ชัยอะไรนั่นหน่อย ฮ่าๆ ล้อเล่นน่ะ แต่ไปด้วยกันเหอะ" ผมพูดขำๆ แล้วก็พาคิดกลับมาที่รถ ... อยากเห็นหน้าไอ่ชัยแหละครับ อยากเห็นมาก บังอาจมารุ่มรามกับคิด(เพื่อน)ของผม! ... ทั้งที่ในใจผมก็บอกตัวเองอยู่ว่าเริ่มจะเห็นอกเห็นใจไอ่ชัยขึ้นมาหน่อยๆ บางทีเราอาจจะเป็นหัวอกเดียวกันก็ได้



()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()



"เรียบร้อยแล้วนะ" คิดพูดเสียงแข็ง หลังจากตรวจตราสัญญากู้เงินที่ถูกยกเลิกนั้นอย่างถี่ถ้วน เพื่อไม่ให้แน่ใจว่าอีกฝ่ายตุกติกอะไร แต่นายชัยลูกเศรษฐีคนนั้น ... มันไม่ได้มองสัญญาหรือมองหน้าคิดเลย มันจ้องผมครับ จ้องผมตาเขม็งทีเดียว

"เดี๋ยว คิด..."

"ไปเหอะแดน"

"คิด เดี๋ยวก่อนสิ"

"ผมชื่อชาคริต..."

"ฉันไม่นึกเลยนะว่านายจะเป็นคนแบบนี้ พอได้เงินมาใช้คืนก็ทำเป็นเมินเชียวนะ ทั้งที่เมื่อก่อนเคยอะไรๆ ต่อกันแท้ๆ" ชัยแกล้งพูดเสียงหวานแล้วหันมามองหน้าผมเหมือนจะเยาะเย้ยถากถาง แต่เสียใจครับ ผมได้ยินมาหมดแล้วว่าคิดติดเถื่อนคนนี้ยอมแม้กระทั่งแต่งตัวเป็นกะเทยไป ประกวดหาเงินมาใช้มันมากกว่าจะพูดดีกับมันด้วยซ้ำ ฮ่าๆ เสียใจเว้ยที่ผมไม่หลงกลหรอก

"กรุณาพูดอะไรให้ดีด้วยครับ" คิดพูดโดยไม่หันหน้าให้ แล้วก็ยังเดินนำไปอีก ไอ่ชัยก็ตามสิครับงานนี้

"คิด .. นายไปเอาเงินเยอะแยะมาจากไหน? ไอ่หมอนี่ใช่มั้ย!?"

"ผมจะไปหาเงินมาจากไหนก็เรื่องของผม แต่ที่สำคัญคือผมใช้หนี้พ่อของคุณเรียบร้อยหมดแล้ว เลิกยุ่งกับผมซะที"

"คิด" ชัยพูดพลางคว้ามือของคิดเอาไว้ แต่คิดก็สะบัดออก

"ผมไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้ก็จริงแต่ผมขอเตือนไว้ก่อนว่าคิดหมัดหนักมากนะ..." ผมหันไปบอกชัยเบาๆ แล้วอดไม่ได้ที่จะยิ้มน้อยๆ

"ทำไม? นายเคยโดนบ่อยล่ะสิท่า?" มันย้อนครับ มันย้อน

"เคยเห็นน่ะ กลัวว่าตอนนี้จะได้เห็นอีกเลยอุตส่าห์เตือน..." ผมรู้ตัวว่ากำลังทำหน้ากวนบาทาคนแถวๆ นี้อยู่

"....." ชัยจ้องผมแบบอาฆาตแค้นสุดๆ ผมว่ามันก็คงพอเดาได้อย่างที่มันถามนั่นแหละว่าคิดได้เงินมาจากผม แต่มากกว่านี้ผมก็ไม่แน่ใจว่ามันจะคิดอะไรอีกรึเปล่านะ

"กลับกัน แดน.." คิดบอกผมอีกครั้งพลางคว้ามือผมไว้ หุหุหุ ชัยมองตาวาวเลยครับช๊อตนั้น ส่วนมือของคิดมันก็เอ่อ .. นิ่มจริงๆ เหมือนที่เมื่อคืนรู้สึกได้เลยแฮะ

"นายอยากแกล้งอะไรไอ่ชัยมันหน่อยมั้ย?" ผมก้มลงไปกระซิบเบาๆ ที่ข้างหูคิด .. ฮ่าๆ อีกช๊อตเด็ดที่ไอ่ชัยตาโตเป็นสองเท่าจากเมื่อกี้

"หืม?"

ไม่รอคำตอบ ผมปล่อยมือจากคิด .. เปลี่ยนมาโอบเอวบางๆ นั้นไว้ คิดเหรอหราทันทีแล้วหันมามองหน้าผมแต่ผมก็ไม่ปล่อย เพียงแต่ขยิบตาหนึ่งทีให้แล้วพยักเพยิดไปทางไอ่ชัยผู้น่าสงสาร พอเห็นท่าทางไอ่ชัย...คิดก็เข้าใจโดยทันทีว่าผมกำลังทำอะไรอยู่ จึงเอนหัวมาซบผมเบาๆ

สัมผัสอ่อนหวานจากคิดที่บัดนี้แนบกายอยู่กับผมทำเอาผมแทบสติหาย ... คิดมันเล่นเนียนมากซะจนผมอยากจะเนียนกว่าด้วยการก้มลงไปหอมแก้มมันซักฟอดให้ รู้แล้วรู้รอดกันไปเลย ...หยุดไว้พวก ... ตั้งสติๆๆๆ สติมาปัญญาเกิด สติเตลิดก็ตัวใครตัวมันดิครับงานนี้ !!

"....." เพียงแผ่วเบาที่ปลายผมบริเวณขมับของคิดเท่านั้นที่จมูกของผมแตะลงไป .. คิดสะดุ้งเฮือกทันทีแล้วรีบหันมามองหน้าผมอีกครั้ง

"โทษทีๆ.." ผมกระซิบ "หันไปมองไอ่ชัยแล้วเลยบังเอิญไปชนหัวนายเข้า" ความเนียนจงครองโลก ..โอ๊ก ..โอ๊ก ..โอ๊ก ..โอ๊ก!! (แอคโค่)

"อ่อ..อือ.." คิดหันหน้าหลบ โกรธรึเปล่าวะ!? อ๊ากก หรือว่าจะไม่เชื่อที่ผมทอร์แหลลงไปหน้าด้านๆ ไร้ยางพาราแบบนั้น ผมพยามหันหน้าไปมอง ...คิด...คิดหน้าแดง!?

"พอ...พอได้แล้วมั้งเนอะ" ผมปล่อยมือออกเมื่อเห็นว่าออกมาพ้นรัศมี เราต่างคนต่างผละออกจากกัน แล้วก็เริ่มเงียบอีกครั้ง คราวนี้ผมจะไม่โทษคนเขียนอีกแล้วว่ามันคิดอะไรไม่ออก เพราะต่อให้มันสั่งให้ผมพูดอะไรตอนนี้ผมก็คงพูดไม่ออกอยู่ดี

"ขอบใจอีกครั้งนะ ..เอ้อ นายไม่ให้พูดนี่หว่า..." คิดพูดเองแล้วก็ดูเหมือนจะเขินเองที่เพิ่งนึกขึ้นได้

"อือ แต่สงสัยฉันก็คงต้องบอกอีกครั้งว่าไม่เป็นไร..."

คิดแกล้งหันหน้ามองออกไปนอกกระจกรถเหมือนสนอกสนใจบรรยากาศการเล่นน้ำสงกรานต์ของผู้คนเป็นนักหนา ... ผมแอบเหลือบไปมองภาพที่สะท้อนจากกระจก ...คิดกำลังยิ้ม... แต่น่ากลัวก็ตรงที่ผมเองก็รู้สึกว่าปากของตัวเองกำลังยิ้มอยู่เหมือนกัน... แค่ปลายผมเท่านั้น ผมยังแทบคลั่งขนาดนี้ ...ถ้าเป็นแก้มนุ่มนั้น ... ริมฝีปากบางๆ ... คอขาวๆ .... แล้วก็... เฮืออกกกกก ..... พุทธโธ เอเมน โอมเพี้ยง .... อะไรก็ไม่รู้ด้วยแล้วนะโว้ยย!!


TBC ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Salim021 ที่ 07-04-2009 13:49:31

 o13  สนุกดีอะ  ชอบๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: ISACBTMN ที่ 07-04-2009 17:54:52

สนุกดี มาต่ออีกนะ จะรออ่านนน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: zeen11 ที่ 07-04-2009 17:56:49

2 หนุ่มน่ารักดีอะ ชอบๆๆๆๆ  :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: panpan ที่ 07-04-2009 19:47:28

 :pig2:สนุกมากกกก
ไม่น่าเอาไปดองไว้ตั้ง 3 ปีเลยนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Ploy-Tawan ที่ 07-04-2009 19:50:22

มือจับมือ
ใจคล้องใจ
....
น่ารัก
น่าหวั่นไหว
ดาวสวย แต่คนข้างๆ สวยกว่า (น่ารักกว่า)
แดนทำหัวใจหล่นซะแล้ว
....
เรื่องน่ารักดีค่ะ ไม่ต้องรีบมาก แต่งไปเรื่อยๆ เถอะ น่าจะยังมีพล็อตให้ดำเนินเรื่องไปได้อีกพอสมควร
เป็นกำลังใจให้นะคะ :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: mackerel ที่ 07-04-2009 20:14:21

มอบแต้มที่ 4  
สำหรับเรื่องราวน่ารักน่ารักนะคร้าบ

***********************
 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Jellio ที่ 07-04-2009 21:28:27

เนื้อเรื่องสนุกสนานและน่ารักมากมายจ้า เขียนเก่งมากเลย จะคอยติดตามและเป็นกำลังใจนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: pequena ที่ 07-04-2009 23:12:28

เรื่องนี้น่ารักมากๆ วิธีการเขียนแบบสบายๆ แต่ฮาดี   :m20:
อ่านไปยิ้มไป กับความคิดเจ้าเล่ห์ของแดน
ว่าแต่ว่า ตกลง คิดหรือแดน(นรก)
ใครแน่ที่เป็นนายเอก  เพราะคิดก็แมนซะ  o13
ส่วนน้องแดน(นรก) ดูจะเอ๋อๆ แบ้วๆ

น่าจะเอามาลงตั้งนานแล้ว เอาไปดองซะตั้ง 3 ปี

เป็นกำลังใจให้นะคะ อยากบอกคนแต่งว่า มีคนชอบเรื่องนี้อีกคนน๊า   :L2:
มาต่อเร็วๆค่า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: อิง ที่ 08-04-2009 10:18:43

อ๊ากกก เรื่องใหม่เข้าช่วงเทศกาล อินเทรนด์สุด ๆ เลย

สนุกมากเลยค่ะ ฮา ๆ กวน ๆ อ่านแล้วไม่เครียด น้องฟ้าแต่งได้สุดยอดมาก  o13

ดองเอาไว้กำลังดีเลยค่ะ 3 ปี

นา่ยคิดเนี่ยะ เป็นนายเิอกที่แมนเกินหน้าเกินตาพระเอกจริง ๆ เลย

แดนก็เพี้ยนได้โล่ห์เลย อ่านไปฮาไป

ขอบคุณนะคะสำหรับเรื่องดี ๆ ที่น่าอ่าน จะรอติดตามผลงานนะคะ  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: jaideejung007 ที่ 08-04-2009 10:41:01

อ่านะ ขอบคุณนะครับ

เด๋ยวมาโพทส์ เด๋ยวค่อยอ่าน เอิ๊กๆๆๆๆ

โจ้คับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 08-04-2009 12:20:50

ชื่อเรื่องเก๋ดีนะ แถมตัวละครแต่ละตัว ก็น่ารัก 

รอตอนต่อไปนะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 08-04-2009 14:02:04

ชอบที่คุณเขียนนะครับ  ... ผมว่าเขียนได้ดี อ่านไม่สะดุด สนุกมาก 
บวก 1 กับความสุขที่มอบให้^_^

ขอบคุณนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 09-04-2009 12:32:43

T ^T ซาบซึ้งกับทุกคอมเมนท์และทุกคะแนนมากมายเลย ขอบคุณ ขอบคุณจริงๆ คับ *โค้ง*
ไม่นึกว่าจะมีคนอ่านแล้วนะเนี่ย ดีใจจริงๆ  :impress: อ่านแต่ละเมนท์แล้วแอบยิ้มมม อยู่หน้าจอคอม (บ้าไปแล้ว)
แต่ต่อจากนี้ไปก็ยังไม่รู้จะมีใครอ่านอยู่ไหม เราเป็นพวกมีความสามารถพิเศษ แต่งนิยายให้สนุกน้อยลงเรื่อยๆ ซะด้วยสิ
(ได้ข่าวว่ามันก็ไม่สนุกตั้งแต่แรกแล้วไม่ใช่เรอะ!?)  o6

นอกเรื่องพอประมาณ .. เปิดเทอมแล้วว วว เทอมนี้ลงเรียนเยอะมาก แถมแต่ละวิชาก็นะ ,, ลงไปได้ไงฟะยังงงตัวเอง  :try2:
สงกรานต์ก็ไม่ได้หยุดกะเค้า  :sad4: ฝากทุกท่านสนุกสนานกับเทศกาลสงกรานต์เผื่อด้วยนะคร้าบบ


-------------------------------------------------------------------------------------------
 เทพีของผม 04




" ว้ายตายแล้ว พามาด้วยจริงๆ เหรอ" เจ๊ต้อยท่าทางกระวีกระวาดเมื่อเราไปหาเจ๊ต้อยกันต่อไปบอกข่าวดีเรื่องที่คิด ไปใช้หนี้นายชัยอะไรนั่นแทนแม่เรียบร้อยแล้ว แถมคิดยังตื่นมาแต่เช้าทำขนมและอาหารมาตอบแทนเจ๊ต้อยพร้อมกับนำชุดและ รองเท้ามาคืน แทนเงินที่เจ๊ต้อยไม่ยอมรับค่าชุดกับค่าที่อุตส่าห์ไปแต่งหน้าให้

"อีกหนึ่งในของตอบแทนไงครับ ผมยกให้เจ๊เลย" พูดแล้วก็หัวเราะใหญ่ น่ารักเชียว ...เอ๊ย ไม่ใช่...

"อ่าว ทำงี้ได้ไงอ่ะคิด?" ผมหัวเราะตามไปด้วย บอกว่าจะยกผมให้คนอื่น งี้หมายความว่าผมเป็นของคิดมันไปแล้วเหรอ อ๊ายยย ~ พูดอะไรน่ะ ,,><,, คิดคนบ้า! (นี่หรือคือพระเอก? เดี๋ยวเปลี่ยนข้างซะดีกว่ามั้ง -_-?: คนเขียน)

"เดี๋ยวเจ๊ไม่ให้กลับซะเลยนะ" เจ๊ต้อยหัวเราะคิกคัก ผมมีเพื่อนแบบนี้อยู่บ้างอย่างที่บอกไปตั้งแต่แรก พวกเธอมักจะเป็นคนเฮฮาปาจิงโกะ และสร้างเสียงหัวเราะให้คนรอบข้างอยู่เสมอ ต่างจากคิด .. คิดอาจจะไม่ได้สร้างเสียงหัวเราะให้ผมตลอดเวลาแต่กลับชอบทำให้ผมเป็นต้อง เผลออมยิ้มโดยไม่รู้ตัวบ่อยๆ

"ผมอยู่กับเจ๊ดีกว่าครับ คิดเค้ายกผมให้เจ๊แล้วนี่ เค้าไม่รักผมแล้ว" ผมพูดแล้วก็ยิ้มหวานให้เจ๊ เจ๊เอามือมาตีผมใหญ่ เฮือกก....! เขินอายอย่างหญิง แต่แรงจริงๆ น่ะอย่างชายครับ (ไม่อยากใช้คำว่าเขินอย่างหญิง แต่แรงจริงๆ อย่างควาย - -)

"เอ้าๆ อ้อนเข้าไปเถอะ แล้วนี่เดี๋ยวกลับจากบ้านเจ๊แล้วจะไปไหนกันต่อล่ะ?" เจ๊ต้อยชวนคุยอย่างอารมณ์ดีพลางหยิบขนมที่คิดทำมาเคี้ยวตุ้ยๆ

"ก็คงกลับบ้านล่ะครับ พรุ่งนี้ผมว่าจะขอไปเที่ยวกับพวกเพื่อนๆ ของแดนด้วย อยู่มาตั้ง 19 ปีเผื่อเจ้าถิ่นคนนี้จะพอช่วยอะไรได้บ้าง"

"อ๋ออออ~" เจ๊ต้อยลากเสียงยาว "เอ้อ คิด .. ถึงจะใช้หนี้หมดแล้วก็ระวังไอ่ชัยมันหน่อยเถอะนะ.."

"ก็เอาดิเจ๊ หมดเรื่องหนี้เรื่องสินที่มันชอบอ้างซะที คราวนี้มาพ่อจะต่อยให้คว่ำ" นะ..น่ารัก เอ๊ย! น่ากลัวง่า คราวแล้วต่อยหน้าหงาย คราวนี้จะต่อยให้คว่ำ ...นี่ถ้าคิดมันสงสัยหรือรู้อะไรๆ ที่สมองน้อยรอยหยักของผมคิดอยู่ล่ะก็ มีหวัง เฮือกกก .. ไม่อยากจะคิดว่าตัวเองจะหงายหรือคว่ำดี

"เก่งย่ะเก่งพ่อคู๊ณ... ถ้าชัยคนเดียวเจ๊ก็ไม่ห่วงหรอก อย่าลืมว่าคนของพ่อมันก็มีจะเรียกใช้เมื่อไหร่ก็ได้"

"นั่นสิคิด .. ฉันว่าเจ๊ต้อยพูดถูกนะ.." พอได้ยินแบบนี้ผมก็รู้สึกเป็นห่วงคิดขึ้นมาจริงๆ ไม่น่าเลย .. ผมไม่น่าไปหาเรื่องยั่วไอ่พวกนั้นเลย เพราะถ้ามันจะมาเล่นงานอะไรผมน่ะผมก็ไม่เป็นไรหรอก หรือถึงไงวันมะรืนผมก็กลับบ้านแล้วด้วย แต่คิดน่ะสิ ... ถ้าคิดโดนมันทำอะไรผมไม่มีวันให้อภัยตัวเองแน่ๆ

"นายก็อีกคนเรอะแดน ฉันผู้ชายนะเว้ย! ไม่กลัวมันหรอก"

"คิด..." เจ๊ต้อยขมวดคิ้วที่เขียนไว้ได้รูปโค้งเป็นอย่างดี

"โอเคๆ เข้าใจแล้วครับเจ๊ ผมจะระวังตัวละกันคร้าบ~" คิดรับคำแล้วยิ้ม ผมรู้ดีว่าคิดกำลังสบายใจและมีความสุขที่หมดหนี้กับชัยซะที


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


หลังจากพูดคุยกันซักพักเราก็ลาเจ๊ต้อยกลับบ้านกัน ผมไปส่งคิดถึงที่บ้านแล้วจึงขับรถกลับบ้านไอ่เกมส์ ไปถึงก็เจอเกมส์กับตั้นตัวเปียกโชกเป็นลูกควายตกน้ำกันเลยที่เดียว ท่าทางมันจะสนุกสนานกันดีแต่คงไม่มีทางอิ่มเอมใจเท่าผมวันนี้หรอก หุหุ

"เฮ้ยย! มือถือเปียกว่ะ" ไอ่เกมส์โวยวาย "อะไรวะ กูใส่ถุงพลาสติก 3 ชั้นแล้วนะโว้ย ม่าายยย"

"ก็แล้วใครใช้เอาไปเล่นน้ำวะ อย่าเพิ่งเปิดเครื่องนะ เอามานี่" ผมจัดการถอดแบตออกแล้วขอยืมไดร์เป่าผมของแม่ไอ่คุณเกมส์มาเป่าเย็นจนกว่าจะ แห้งสนิทจริงๆ ถึงค่อยเปิด เพราะถ้าไปลองเปิดทั้งเปียกๆ อย่างที่ใครชอบทำกันมันอาจจะช๊อตได้ที่นี้ก็เตรียมเสียเงินได้เลยครับ และก็โชคดีที่ไอ่เกมส์มันใส่ถุงพลาสติกไปซะ 3 ชั้นมันเลยเปียกไม่มากนัก

"เป็นไงมั่ง?"

"ระดับนี้ซะอย่าง..." ผมยืดอกเมื่อเปิดเครื่องแล้วไม่พบอาการผิดปกติใดๆ

"โห...สุดยอดเลยว่ะ กูเพิ่งเห็นว่าเมิงทำอะไรเป็นเรื่องเป็นราวจริงๆ กะเค้าเป็นด้วย เพื่อนกูสุดยอด!"

"เมิงด่าหรือว่าวะ?" ที่แน่ๆ ไม่ใช่ชมแหงๆ ล่ะครับ "กูทำให้มันดีได้กูก็ทำให้มันพังได้นะ"

"โอ๋ๆๆ โทษครับคุณแดนนรก มามะ กูมีของมาเซ่นเมิงตอบแทน..." ว่าแล้วมันก็คว้ามือถือตัวเองกลับไปกดอะไรยุกยิกๆ อยู่พักนึงจึงส่งคืนให้

"คิด......!!" ผมอุทาน

"ในโหมดน้องคิตตี้โว้ย"

"เมิงแอบถ่ายไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่?"

"ใครจะไปเลวอย่างเมิง ห๊า! กูก็ถ่ายหน้าเวทีธรรมดาๆ .. จะเอาหรือไม่เอา?"

"เอาๆๆ" ผมรีบกดส่ง mms ไปที่เครื่องตัวเองทันทีอย่างไม่ลังเล ดูเหมือนผมจะจงใจจนลืมเนียนไปหน่อย ... กว่าจะรู้ตัวอีกทีก็เห็นไอ่เกมส์จ้องหน้าผมตาแทบไม่กระพริบ

"มองไร? หรือเมิงเกิดหลงรักกูขึ้นมาซะงั้น ไอ่เกมส์" ผมแกล้งพูดกะให้มันด่า ... แต่มันไม่ยักด่า

"เราเป็นเพื่อนกันมากี่ปีแล้วว่ะ ไอ่แดนนรก"

"20 ปี" ผมตอบหน้าตาเฉยแม้พวกเราจะอายุ 19

"สมเป็นเมิง..."

"......."

"เมิงไม่เชื่อใจกู...?"

"เปล่า ที่กูไม่เชื่อคือใจตัวเองต่างหาก..." ผมพูดแล้วล้มตัวลงนอนบนเตียงของเกมส์ จากนั้นเราถึงเริ่มคุยกันอย่างจริงๆ จังๆ โดยทิ้งให้ตั้นช่วยแม่ของเกมส์ทำอาหารเย็นอย่างเพื่อนเลว -_-" ผมเล่าความรู้สึกแปลกต่างๆ ที่เกิดขึ้นเมื่อได้รู้จักใกล้ชิดกับคิดสองวันมานี้ เรื่องคืนแรกนั้นที่เราสองคน...ต่อยกับพวกจิ๊กโก๋ เรื่องไอ่ชัย เรื่องความสับสนในชีวิตผมที่เกิดขึ้นจากคิดเพียงคนเดียว ถึงไอ่เกมส์จะปากหมา ชอบขัด กัดชอบแขวะ กวนทรีน ขี้เกียจ โดดเรียนเป็นว่าเล่น ขี้ลืม เอ๊ยๆๆ ไม่ใช่เวลามาสาธยายความเลวของมันซะหน่อยนี่หว่า เอาเป็นว่าถึงไอ่เกมส์จะเป็นยังไง มันก็คือเพื่อนรักของผมจริงๆ ผมรักไอ่เกมส์ รักไอ่ตั้น เพื่อนรักของผม ... แต่มันช่างแตกต่างอย่างสิ้นเชิงเมื่อนึกถึงความรู้สึกในแบบที่ผมมีให้คิด

"กินข้าวได้แล้วไอ่พวกกินแรงทั้งสองตัว" ตั้นเข้ามาเรียกพวกเรา

"คร้าบ คุณแม่คนที่สองของผม" ไอ่เกมส์พูดยิ้มๆ แล้วก็โดนไอ่ตั้นตบกะโหลกไป 1 ทีตามระเบียบ


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


"อ่ะ..." อยู่ๆ เกมส์มันก็ยื่นโทรศัพท์ของผมมาให้ผมซะงั้น หลังจากผมอาบน้ำเสร็จแล้วเตรียมเข้านอนมันซะตั้งแต่หัวค่ำอย่างที่ไม่เคยทำ มาก่อนสมัยอยู่บ้าน เฮ้อ เอาล่ะวะ! คืนนี้จะขอให้ได้นอนหลับเต็มอิ่มกับเค้าซักทีไอ่เกมส์ก็มาเล่นอะไรของมันก็ ไม่รู้

"อะไร?"

"มือถือดิ ถามได้ ไม่รู้จักเหรอ?"

"อ่อ มือถือ ... ถ้าจะกวนทีนกูก็ขอราตรีสวัสดิ์"

"เชี่ยนี่น่าช่วยมั้ยเนี่ย?" ว่าแล้วมันก็ลากผมออกมาจากห้องนอน แม้คำที่มันใช้จะเป็นคำด่าแต่ก็เสียงเบาอย่างกับกระซิบ คงเพราะไม่อยากให้ตั้นที่เหนื่อยกับการเล่นน้ำและทำอาหารเมื่อตอนเย็นต้อง ตื่นขึ้นมาด่าปาวๆ

"อะไรวะ?"

"เคยแต่มีสาวมาชอบอ่ะดิพ่อรูปหล่อ เกิดมาเคยจีบใครบ้างมั้ยวะ?"

"อือ..." ขอเวลานึกก่อน ติ๊ก ต๊อก ติ๊ก ต๊อก "ไม่เคยว่ะ.. เฮ้ยย! เดี๋ยวดิ เมิงจะให้กูไปจีบสาวที่ไหน?"

"ก็ไม่ที่ไหนหรอก คิดไง"

"จะบ้าเหรอ!?" ผมร้องเสียงหลง "เดี๋ยวเค้าก็ได้เกลียดกูเหมือนที่เกลียดไอ่ชัยนั่น"

"เรื่องเนียนกูรู้ว่าเมิงถนัด.." มันตบบ่า "แต่ก็แล้วแต่เมิงนะ กูไปนอนล่ะ"

"อ่ะ อ่าว..." ว่าแล้วมันก็เดินกลับเข้าไปห้องนอน ทิ้งให้ผมอยู่ที่ระเบียงอย่างเดียวดาย (?) ผมแหงนมองดูท้องฟ้าที่มืดสนิท ดวงดาวยังคงประปรายเต็มท้องฟ้าเหมือนคืนวานนี้ ไม่มีอะไรมาบดบังความงามของมันเลยสักนิด ...ผมพยายามจะบอกตัวเองว่ามันก็เหมือนเมื่อคืนนั่นแหละ ดาวสวยเหมือนเมื่อคืน แต่ทำไมผมถึงไม่รู้สึกว่ามันเหมือนเมื่อคืนเลยล่ะ...? เฮ้อ ... ท่าทางผมจะเป็นเอามากแฮะ

... ตื้ดดด ... ตื้ดดดด ...

"ว่าไงแดน มีอะไรรึเปล่า?"

"ปะ..เปล่าหรอก อยู่ไหนเหรอตอนนี้?"

"ก็อยู่บ้านอ่ะดิ มีไรเปล่านี่?"

"เปล่าๆ อยู่บ้านน่ะดีแล้ว ค่ำแล้วมันอันตราย" ผมพูดไปเรื่อยเปื่อย

"มาแบบเจ๊ต้อยอีกละ..." คิดมันบ่น แต่ก็ได้ยินเสียงมันหัวเราะเบาๆ

"ก็เจ๊ต้อยเค้าเป็นห่วงนายจริงๆ นี่ ... ฉันเข้าใจเพราะว่าฉันก็เป็นห่วง"

"อ่ะ ..อือ ขอบใจมากนะ"

"ไว้พรุ่งนี้เจอกัน..."

"อ่อ .. โอเคๆ พรุ่งนี้เจอกัน..."

"อืม ..." ผมไม่รู้จะพูดอะไรอีกดีทั้งที่คิดมาตลอดว่าตัวเองเป็นคนพูดมากแท้ๆ

"แค่นี้ใช่มั้ย?"

"เอ่อ ... ดาวสวยนะ คืนนี้" ประโยคสิ้นคิด ... (-_-;)

"หืม เดี๋ยวนะ .." ผมได้ยินเสียงกุกกักอะไรบางอย่างซักพักจนคิดก็พูดโทรศัพท์ต่อ "สวยจริงๆ ด้วย"

"แต่ไม่เท่าเมื่อคืน..."

"หา?"

"ราตรีสวัสดิ์นะ..."

"อ่ะ เอ้อ ราตรีสวัสดิ์"

"ฝันดีนะคิด" ผมพูดแล้วรีบชิงวางสายไปก่อน อ๊ากกกกก จบกัน หมดสิ้นแล้วนายแดนนรกตกสวรรค์ ถ้ามันแก้ไขนิยายเรื่องนี้ได้ผมจะขอเปลี่ยนบทไม่โทรไปเลยซะยังจะดีกว่า ถ้าคิดมันสงสัย ... ไม่สิ มันต้องสงสัยแน่ๆ ... แล้วพรุ่งนี้ถ้าคิดมันไม่มองหน้าผมเลยล่ะ ... สาธุ ขอให้คิดเป็นคนหัวช้าหน่อยเถอะเผื่อจะได้งงๆ ว่าผมพูดอะไรออกไปประหลาดๆ เอ๊ะ!? หรือผมจะบอกว่าผมเมาดี เอ้อ ... เข้าท่าแฮะ เข้าท่า ... ถ้าคิดมันทำหน้าแปลกๆ เหมือนไม่ไว้ใจผมอีกผมจะบอกว่าผมเมา ... ทั้งที่ผมไม่ได้เมาซักหน่อย ... เฮ้อ... ผมก็แค่อยากจะบอกว่าผมเป็นห่วง ราตรีสวัสดิ์ แล้วก็ฝันดีนะกับคิดมันจริงๆ ... มันผิดเหรอครับ?

"อ่อนจริงๆ ว่ะ.." ไอ่เกมส์ก้มลงมาบอกเบาๆ ขณะที่ผมเข้ามานอน ห้องของเกมส์มีเตียงคู่อยู่เพียงหนึ่งเตียงซึ่งผมคงไม่เอาตัวโตๆ ของตัวเองไปเบียดกับอีก 2 คนนั่นแน่นอนจึงเลือกจะลงมานอนฟูกที่ปูไว้ข้างๆ แทน ปล่อยให้เกมส์กับตั้นนอนบนเตียงนั้น

"เชี่ย .. แอบฟังกูเหรอ?"

"เป็นคนหล่อก็ลำบากนะเนี่ย มีแต่คนมาจีบเลยจีบใครเค้าไม่เป็นเอาซะเล้ย"

"ใครว่ากูไม่เป็น ..." ผมเถียง "แค่ไม่เป็นกับคิด ก็คิดเค้าไม่ใช่... เค้าไม่เหมือนคนอื่น..."

เกมส์ไม่ได้พูดอะไรอีกนอกจากพยักหน้าหงึกหงักแล้วก็เขยิบตัวกลับไปนอนต่อ ... ในขณะที่ผมก็นอนครุ่นคิด คิด คิด คิด ..... ถึงคิด .....


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


"ไอ่แดนนนนนนนนน" ตั้นกับเกมส์ดึงขาผมคนละข้าง แต่ผมก็ยังสามารถทนทานไม่สะทกสะท้านนอนต่อซะงั้น

"ลุกเดี๋ยวนี้นะเว้ย!" ตั้นประกาศลั่น หือ.. กี่โมงไม่รู้แหละแต่แดดเปรี้ยงๆ แล้ว แต่....ผมเพิ่งจะได้นอนตอนพระอาทิตย์ขึ้นเองนะ ฮืออ

"ขอกูนอนเหอะ ไม่ไหวแล้ว สองคืนแล้วนะ..."

"แล้วเมื่อวานกระรอกที่ไหนไม่ให้เมิงนอนไม่ทราบ ลุกๆ อย่ามาอ้าง" ใช่ซี้! ตั้น นายน่ะหลับสนิทมิตรสหายสบายใจเฉิบเลยนะเมื่อคืนนี้ T_T

"ปล่อยมันไปเหอะตั้น แล้วเราสองคนไปรับคิดกันดีกว่า เดี๋ยวสาย" หะ...หา! ชื่อนี้เล่นเอาตาแพนด้าของผมสว่างขึ้นมาได้ในที่สุด

"รู้แล้วๆ เดี๋ยวกูไปอาบน้ำก่อน แต่พวกเมิงขับละกันนะขอร้อง กูไม่อยากพาพวกเมิงเพื่อนรักไปตามหมู่เพราะกูหลับใน"

"เออน่า เห็นสภาพเมิงตอนนี้ก็ไม่มีใครเค้าไปฝากชีวิตกับเมิงหรอก.." ไอ่เกมส์รับคำพร้อมทั้งรับกุญแจรถไปจากผม

ผมไปอาบน้ำแต่งตัวเตรียมออกบ้านอย่างรวดเร็ว แต่พอคว้ามือถือมาจะใส่กระเป๋ากางเกงเท่านั้นแหละก็ต้องถอนใจ เฮ้อ .. ไม่รู้ป่านนี้คิดจะเป็นไงบ้าง ถ้าเกิดจู่ๆ บอกว่าไม่ไปด้วยกันแล้วนะวันนี้ผมคงเจ็บปวดชนิดที่ว่าทำหน้าไม่ถูกเลยที เดียว แต่บางทีมันอาจจะดีก็ได้ ผมจะได้ตัดใจยอมรับความจริงแล้วเลิกคิดเรื่องบ้าๆ ซะที....


................
..........
.....
..



..
.....
..........
................


"เอาไงดี จะทิ้งมันไว้นี่หรือปลุกมัน?" เสียงใครวะ? สงสัยจะเสียงไอ่ตั้น...

"ปลุกเหอะ แค่นี้คิดก็คงเมื่อยจะแย่แล้ว" ไอ่เกมส์อ่ะดิ ว่าแต่คิดทำไม...เมื่อย?

"ไม่เป็นไรหรอก" สะ...เสียงคิด! ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้น ..แสงแดดร้องแรงแยงตาผมเข้ามาจนต้องเอามือขยี้ตาอยู่พักนึงกว่าจะชิน .. ผมหลับไปสินะเนี่ย? ดูนาฬิกาข้อมือแล้วตอนนี้ก็เกือบจะบ่ายโมงเต็มที เราออกจากบ้านไอ่เกมส์กันประมาณ 9 โมงกว่าเกือบ 10 โมง ... แปลกแฮะ ได้นอนไปแค่ 3 ชั่วโมงแต่รู้สึกสดชื่นขึ้นเยอะเหมือนได้นอนเต็มอิ่มซะที

หืม...?

"เฮ้ย!? คิด .. ขอโทษ" ผมรีบบอกเสียงดังแล้วเด้งตัวขึ้นทันที

"ไม่เป็นไรๆ" คิดยิ้ม อย่างน้อยผมก็โล่งใจไปเปาะนึงที่คิดยังยิ้มให้ผมเหมือนเดิม ไม่ใช่รอยยิ้มที่ดูจากการฝืนอย่างที่ผมกลัวว่ามันอาจจะเกิดขึ้นหลังจาก โทรศัพท์งี่เง่าของผมเมื่อคืนนี้ แล้วยังไอ่ไม่รู้กี่ชั่วโมงที่ผม...เอ่อ...

"ขึ้นรถปุ๊บเมิงก็หลับปั๊บเชียวนะไอ่แดน" ไอ่เกมส์เล่าให้ฟัง "แต่พอเราไปรับคิดมากับเรา แกก็เอนๆ มาอิงเค้า อิงไปอิงมาไปนอนหนุนตักเค้าซะงั้น ถ้ากูเป็นคิดกูถีบกระเด็นไปแล้ว ตัวเล็กๆ ที่ไหนน่ะเมิงหนักตายหอง~"

"ไม่เป็นไรหรอก" คิดหัวเราะ

"ขอโทษนะคิด.."

"งั้นฉันก็ต้องบอกอีกรอบว่าไม่เป็นไร" คิดย้อนประโยคที่ผมเคยพูดไว้ ค่อยยังชั่วโว้ยย คิดเป็นปกติมากๆ เลยวันนี้ ไม่มีท่าทีว่าจะรังเกียจหรือระแวงสงสัยอะไรผมเลย ยะฮู้ ~!!!

"มาเหอะ ขนของลงกัน ไปน้ำตกกันดีกว่า"

"ได้เล้ย~" พลังกายและพลังใจของผมกลับมาเต็มร้อยอีกครั้ง วู้ว !
"คิดไม่ต้องนะ คงเมื่อยแย่ เดี๋ยวพวกเราจัดการกันเอง" ว่าแล้วผมก็แข็งขันขนของลงจากรถอย่างเริงร่า ดี๊ด๊าเป็นปลาร้าได้ไห

"เนียนนะเมิง..." ไอ่เกมส์กระซิบ

"เนียนไรวะ?"

"โถ โถ โถ .. นอนหนุนตักเค้ามาตลอดทางยังทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้"

"เฮ้ย! เปล่านะ กูไม่รู้ตัวจริงๆ ถ้ากูรู้ตัวกูไม่กล้าขนาดนี้หรอก"

"จริงอ่ะ?"

"อือเด่ะ นี่ตอนแรกกูยังตกใจแทบแย่กลัวเค้าโกรธจะตายชัก"

เราขนข้าวของลงไปเสร็จก็ไปเล่นน้ำและซื้อของกินมากินกัน ก็ยังอยู่ในช่วงวันหยุดนี่ครับ คนเยอะมากกก ทั้งคนมาเที่ยวและคนขายของ นี่ยังโชคดีที่น้ำตกแห่งนี้ไม่ใช่น้ำตกชื่อดังอะไรนักหนาไม่งั้นได้มีเหยียบกันตายแน่ๆ แต่สำหรับที่นี่ถึงแม้จะคนเยอะยังงัยก็ยังมีที่ให้พวกเราได้เล่นน้ำบ้าบอลืมวัยกันอย่างสนุกสนาน แล้วยังเหลือพื้นที่ว่างๆ ให้เราได้ปูเสื่อนั่งกินของอร่อยๆ และใช้เวลาพักเหนื่อยจากการเล่นน้ำตกมาเผากันเองเพลินๆ

สุดท้ายเราสี่คนก็นอนผึ่งแผ่กันปล่อยให้เวลาผ่านไปสบายๆ ถึงผมจะไม่ได้นอนมาสองคืนแต่ 3 ชั่วโมงสวรรค์(ที่ผมอดเสียดายเล็กๆ ไม่ได้ว่าเวลาคนเราหลับมันเลยไม่รู้ตัว) ก็ทำให้ผมสบายและสดชื่นจนไม่คิดจะงีบหลับอีก เอาเวลามามองหน้าคิดให้เต็มตาดีกว่า พรุ่งนี้ผมกับไอ่ตั้นและเกมส์ก็จะกลับกันแล้ว ... ถึงบ้านเกมส์มันจะอยู่ที่นี่แต่เพราะมันลงเรียนซัมเมอร์ก็เลยต้องกลับไป เรียนต่อ จนกว่าจะเรียนเสร็จมีเวลาพักรอระหว่างเปิดเทอมใหม่อีกครั้งถึงจะกลับมาบ้าน อีกที ส่วนคิดผมถามแล้วคิดไม่ได้เรียนซัมเมอร์เหมือนผม จึงจะใช้เวลาปิดเทอมทั้งหมดอยู่บ้านที่นี่กับแม่จนกว่าจะเปิดเทอม ... กว่าจะถึงเปิดเทอม ผมไม่รู้ว่าเราจะยังสนิทกันเหมือนตอนนี้ไหม? ถึงเวลานั้นคิดก็มีกลุ่มเพื่อนของคิด... ไม่ได้มาอยู่ใกล้ชิดกันเหมือนสองสามวันที่ผ่านมานี้ .. ยิ่งถ้าคิดเอาเงินมาใช้คืนผมหมดไปแล้วเมื่อไหร่ เราอาจจะกลายเป็นเพียงแค่เพื่อนร่วมคณะกันเท่านั้น...

"สองคนนั้นหลับไปแล้ว" คิดบอกผม พอผมเห็นแล้วก็ขำ ถ่ายรูปไว้แบลคเมลล์มันดีกว่า ฮี่ๆ สมองอันชั่วร้ายของผมทำงานแล้วก็หยิบโทรศัพท์มือถือคู่ใจขึ้นมาทันที

"แดน!!"

"ทำไมเหรอ?" ผมสงสัย คิดจะเป็นคนดีไปหน่อยรึเปล่าที่ไม่ยอมให้ผมแกล้งเพื่อน เพราะไม่พูดเปล่า คิดคว้ามือถือไปจากมือผมแล้วทำหน้าตกใจ เอ๊ะ!....วะ...เวรแล้ว! จริงด้วย!? วอลเปเปอร์มือถือผมมัน....

"นาย.."

"ตกใจอ่ะดิ ฮ่าๆๆ" ผมหัวเราะกลบเกลื่อน "กะไว้แบลคเมลล์คิดโดยเฉพาะเลย"

"เฮ้ยย ลบออกนะ ลบไงวะ? เฮ้ยย ไม่เอานะแดน" คิดหน้าแดงขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นตัวเองในโหมดน้องคิตตี้บนหน้าจอโทรศัพท์ของผม

"ไม่ลบ ฮ่าๆ"

"แดน ลบ!" คิดโวยวายหน้าแดง ส่วนผมยื้อแย่งโทรศัพท์คืนเพราะกลัวคิดมันจะโยนลงน้ำตกซะก่อน

"เฮ้! คิด ทำตัวดีๆ สิ ... ฉันมีหลักฐานอยู่ในมือนา.." พอแย่งคืนมาได้ผมก็ยกขึ้นสูงให้พ้นรัศมีของมือนิ่มๆ นั้นทันที

"แดน .. อย่าเล่นงี้ดิว้า ฉันอุตส่าห์คิดว่านายเป็นคนดีนะ"

"คนดีมันก็ดีอยู่หรอกมั้ง แต่ดีแค่บางเรื่องน่ะ อย่างเรื่องที่ฉันให้นายยืมเงินน่ะมันเป็นเรื่องซีเรียสฉันก็ไม่คิดจะเอามา แกล้งนายหรอก ... แต่เรื่องนี้ฉันขอนะ อิอิ"

"แดน!!"

"ไม่มีไรมากหรอกน่า .. โอเคๆ ฉันเอาออกจากหน้าจอก็ได้" ผมยอมให้หน่อยนึง พลางคิดอะไรออกแล้วว่าจะทำไงไม่ให้ความสัมพันธ์ที่แนบแน่น(ตรงไหน?)ของผมกับ คิดจบลงแค่วันนี้
"แต่ .. ถ้าอยากให้ฉันเงียบไว้พร้อมกับเก็บหลักฐานอย่างมิดชิด ไม่ต้องทำอะไรมากหรอกแค่ต้องเชื่อฟังฉันทุกอย่างก็พอ"

"ไอ่แดนนน!" เป็นครั้งแรกที่คิดเรียกผมแบบนั้น แต่ผมกลับชอบใจเพราะมันเหมือนกับว่าเขาให้ความสนิมสนมกับผม

"ฮ่าๆ เรียกฉันแบบนั้นได้ไงน่ะคิด"


TBC...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Salim021 ที่ 09-04-2009 13:30:15

เขียนได้น่ารักมากมาย

มีมุขเล็กๆพอให้ขำได้ตลอดเลย

อ่านแล้วไหลลื่นไม่สะดุด.. สรุปว่า เยี่ยม!

+1 ให้จ้ะ คนเขียน  o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 09-04-2009 14:30:40

อ้างจาก: Salim021 ที่ 09-04-2009 13:30:15  

เขียนได้น่ารักมากมาย

มีมุขเล็กๆพอให้ขำได้ตลอดเลย

อ่านแล้วไหลลื่นไม่สะดุด.. สรุปว่า เยี่ยม!

+1 ให้จ้ะ คนเขียน  o13

เห็นด้วยกับ รี นี้ ทุกประการเลยค่ะ   :m4:

มาต่อเร็วๆ นะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 09-04-2009 16:08:51

น้องคิดน่ารักจังเลย :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: mackerel ที่ 09-04-2009 19:44:15

มอบแต้ม+ที่ 12 คร้าบ
น่ารักดีคร้าบ เหอะเหอะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 09-04-2009 21:09:04

+1 = 13 นะ  :z2: :z2:  :3123: :3123:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: sirasyung ที่ 09-04-2009 22:19:47

น่ารักจริง ๆ คู่เนี่ย

+1 ให้ไรเตอร์ด้วยคน :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: kuraki ที่ 09-04-2009 22:22:56

คิดๆๆๆๆ  :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 10-04-2009 01:05:19

บวก 1 ให้เช่นกัน  กับความสนุกที่เพิ่มขึ้น

มุขไม่มาก แต่เขียนออกมาอ่านแล้วมีความสุขมากครับ

ขอบคุณนะครับ ^__^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 10-04-2009 02:09:33

เขียนได้ไม่เลวนิคะคุณน้องขา

ว่าแต่ ถ้านายเอกจะชื่อ คริต น่าจะดีกว่า คิด นะ ไม่รู้ดิ  แค่ความเห็นธรรมดาๆ นะคะ


เจ้สอง กะเทยบัวทองรองบาท อิอิ  :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Lukaka ที่ 10-04-2009 08:18:32

แดน รุกหนักเลย งานนี้

แล้ว คิด จะรับมือ ยังไงล่ะเนี่ย .. -*-

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: ISACBTMN ที่ 10-04-2009 20:51:53

อ่านแล้วมีความสุขมากเลย

ทั้งวันมีแต่เรื่องปวดหัว ขอบใจนะที่ทำให้ยิ้มได้ อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: YO DEA ที่ 10-04-2009 22:31:10

 :กอด1:
น่ารักโฮกๆ
อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 11-04-2009 13:57:20

กราบขอบพระคุณ ทุกคอมเมนท์ และ ทุกแต้ม นะคับ m(_ _)m  ซึ้งใจมากมาย  :impress:
แค่ได้เห็นข้อความแสดงว่ายังมีคนอ่านอยู่แม้เพียงเล็กน้อยก็ดีใจมากแล้ว ....
..　ยิ่งได้เห็นข้อความที่บอกว่านิยายเล็กๆ ของเราทำให้คนอ่านมีความสุขได้บ้าง ก็ยิ่งดีใจมากมาย :o12:

อ้างถึง

ว่าแต่ ถ้านายเอกจะชื่อ คริต น่าจะดีกว่า คิด นะ ไม่รู้ดิ  แค่ความเห็นธรรมดาๆ นะคะ

ขอบคุณสำหรับคำแนะนำคร้าบ *โค้งงามๆ* ... แต่ถ้าจะแก้ตอนนี้ก็คงต้องกลับไปแก้ใหม่หมด
เจ้าตัวอยากแก้ แต่เจ้าตัวขี้เกียจเพื่อนรักเพื่อนตายมันไม่ยอมเอาด้วยอ่ะคับ แหะๆ
แต่ก็ขอบคุณสำหรับคำแนะนำมากๆ เลยฮะ  :pig4:

หมายเหตุ* ตอนนี้เป็นตอนที่ผู้แต่งมีความเห็นว่า ไม่ต้องอ่าน ข้ามไปเลยก็ได้ -_-
เพราะไม่มีผลใดๆ กับเนื้อเรื่องทั้งสิ้น (แล้วมันจะแต่งมาทำไมวะ -_-?)
ดังนั้นก็เลย ลงตอน 6 (ที่พอจะมีเนื้อเรื่องอยู่บ้าง) ไปอีกตอน


------------------------------------------------------------------------------------------------
เทพีของผม 05



"วู้วววว ~!!" เสียงบ้าบอคอแตกของผมอาจจะทำให้คนห้องข้างๆ นึกอยากเขวี้ยงรองเท้าซักคู่สองคู่มาให้ผมใช้ถ้าเขาไม่เสียดาย หลังจากช่วงเวลาอันยาวนานของปิดเทอมกำลังจะสิ้นสุดลงไม่พอผมยังคิดอะไรๆ ดีๆ ออกอีกแล้ว ให้ตายสิ! คนขยันสันหลังสั้นกว่าความยาวแม่น้ำไนล์ไปหน่อยนึงอย่างผมเกิดมายังไม่เคยจด จ่อรอคอยกับการเปิดเทอมขนาดนี้มาก่อนเลย .. อ๊ะๆ แต่ผมไม่ได้ปล่อยเวลาปิดเทอมให้สูญเปล่าหรือทำให้ความสัมพันธ์ของเราห่างหาย ไปอย่างที่คนเขียนมันแอบหวังไว้แล้วก็จะเนียนหายเลิกแต่งนิยายเรื่องนี้ไปซะ ดื้อๆ หรอกนะ ผมยังคงติดต่อกับคิดทางโทรศัพท์อย่างสม่ำเสมอ เพียงแต่ว่าผมต้องพยายามพูดให้เนียนที่สุดเรียกว่าแทบจะต้องเขียนสคริปต์ ล่วงหน้ากันพลาดกันเลย เช่นผมอยากจะบอกว่าคิดถึงเขา .. ก็ต้องแกล้งแซวไปว่าคิดถึงน้องคิตตี้คนนั้นจังเพื่อให้คิดด่ากลับ แต่ก็นั่นแหละครับ แค่ได้พูดออกจากปากไปว่าคิดถึง ... ให้ความคำนึงส่งไปถึงใบหูนั้น ... ผมก็โอเคแล้ว

อ้อๆ นอกจากนี้น้องคิตตี้ที่เคยอยู่ในโทรศัพท์มือถือของผม บัดนี้นอกจากผมจะทำการถ่ายโอนมันลงคอมพิวเตอร์ทั้งสองไดร์ฟเพื่อป้องกัน การอัตรธานหายไปอย่างไร้วี่แววแล้ว ผมยังเอาไปอัดเป็นภาพเก็บไว้ในกระเป๋าตังค์คู่ใจของผมอีกด้วย...

"แฟนน้องเหรอ?" พนักงานหญิงร้านอัดรูปถามผมยิ้มๆ

"ครับ น่ารักใช่มั้ยพี่?" ผมยิ้มกว้างแอบอ้างไปอย่างมั่นใจเพราะมันคงไม่มีอะไรบังเอิญเวอร์หรอก

"น่ารักสิจ๊ะ แหม... ประกวดสงกรานต์ที่ผ่านมาน่ะเหรอ?" ผมพยักหน้ารับอย่างภาคภูมิแทน
"หน้าคล้ายๆ เด็กผู้ชายแถวบ้านพี่คนนึงเลย แต่ไม่ใช่หรอก เพราะเค้าเป็นผู้ชายแล้วก็ไม่ได้อยู่ที่นี่น่ะ"

.. ง่ะ ลืมนึกไปว่าคนเขียนเรื่องนี้ชอบความบังเอิญที่งี่เง่า ..

"ชื่ออะไรเหรอครับ?"

"ชื่อคิดน่ะ เป็นเด็กดีนะ อืม... ยิ่งดูยิ่งคล้าย พี่ก็เลยสะดุดใจกับรูปที่น้องเอามาอัดนี่แหละ"

"อ๋อ แฟนผมชื่อแมวครับ" ตอบไปอย่างไม่ต้องคิดมาก คิตตี้ = แมว ใช่มั้ยล่ะครับ? งั้นก็ชื่อแมวไปก่อนละกันนะคิด .. เพราะไม่อยากจะนึกสภาพตัวเองเลยถ้าคิดรู้เข้าว่าอยู่ดีๆ ผมเอาเค้ามาแอบอ้างแบบนี้

"อ้อๆ"

"งั้นผมไปก่อนนะครับ" ว่าแล้วก็คว้ารูปชิ่งออกมาเลย ไม่ได้ชักดาบครับ ... เงินน่ะจ่ายแล้ว แต่ดูจากสภาพการณ์แล้วรีบชิ่งก่อนพี่แกจะถามอะไรมากกว่านี้ดีกว่า ... นั่นล่ะครับ จากนั้นรูปน้องคิตตี้ก็แอบซ่อนอยู่ในกระเป๋าตังค์ด้านในของผมโดยที่ผมทำเป็น เอาบัตรประชาชนของตัวเองมาวางซ้อนไว้ เผื่อโอกาสไหนคิดหูไวตาไวอีกจะได้ไม่ซวยเข้า

อ้อ ส่วนเรื่องดีๆ ที่สมองอันชั่วร้ายนิดๆ ของผมคิดได้น่ะก็ไม่มีอะไรหรอก ฮี่ๆๆ จะเปิดเทอมแล้วใช่มั้ยล่ะครับ? คิดก็ต้องกลับมาซะทีแต่ผมจะไม่ยอมปล่อยให้คิดนั่งรถทัวร์กลับมาหรอก ...นายแดนสุดหล่อคนนี้จะส่งราชรถไปเกยถึงประตูบ้านคิดด้วยตัวเอง แต่ของแบบนี้ไม่ต้องถามก็รู้แหละครับว่าคิดไม่มีทางยอมให้ผมเสียเวลาขนาด นั้นไปรับเขาข้ามจังหวัดแน่นอน แม้ว่าผมออกจะเต็มใจจากก้นบึ้งแต่ก็บอกเจ้าตัวตรงๆ ไม่ได้ จึงแกล้งบอกไปว่ายังไงซะก็จะรวดไปรับไอ่เกมส์อยู่แล้วจะได้ไม่เสียเที่ยว ทั้งที่ความจริงไอ่เกมส์มันกลับเครื่องแหละครับ หุหุ แต่เดี๋ยวไว้ค่อยแก้ตัวก็ได้

"เอางั้นเหรอ?"

"ไม่ดีรึไง? ไหนๆ กลับมาทั้งทีก็กลับมาพร้อมกันเลย ประหยัดดีออก"

"งั้นให้ฉันช่วยออกค่าน้ำมันให้ก็ยังดีนะ"

"โหย .. ไม่ต้องหรอก ไอ่เกมส์มันไม่เห็นคิดอย่างคิดเลย อย่าคิดมากน่า อ่อ แล้วก็ห้ามขัดใจด้วยนะ" ผมหัวเราะ

"ปัทโธ่! อย่าให้ฉันขโมยมือถือนายมาได้ก็แล้วกัน"

แต่นั่นแหละครับ คิดไม่เคยยอมรับของใครฟรีๆ หรอก พอผมไปถึงก็โหย ... ของฝากของกินของอะไรต่อมิอะไรจากน้าพรแม่ของคิดและตัวคิดเองก็แทบจะเต็มคัน รถ และแน่นอนว่าคิดก็ถามถึงเกมส์

"อ๋อ ลืมบอกไปๆ ..ไอ่เกมส์มันจะกลับเครื่องน่ะ มันเพิ่งบอกว่ามันติดอะไรไม่รู้ยังกลับวันนี้ไม่ได้ เลยจะตามไปทีหลังกลับเครื่องเอา"

"อ่าว ..."

"น่า ไม่เป็นไรๆ คุณแม่ครับผมลานะครับ รับรองว่าจะดูแลคิดให้ถึงที่หมายโดยปลอดภัย" ผมยกมือไหว้น้าพรอย่างสุภาพ

"จ้ะ ฝากคิดด้วยนะลูก"

"ครับผม" ฝากไว้ตลอดชีวิตเลยก็ได้นะคร้าบ

"ผมไปนะครับแม่ ..."

ผมผละออกมาปล่อยให้สองแม่ลูกได้ร่ำลากันอย่างเป็นการส่วนตัว ... เอ ... รู้สึกว่าทางการกำลังรณรงค์ให้ขับรถไม่เกิน 90 กม./ชม. ใช่มั้ยครับ? ฮี่ๆๆ ผมจะขับรถช้าๆ เพื่อประหยัดน้ำมันและเพื่อสวัสดิภาพความสัมพันธ์ของเราสองคนดีมั้ยน้อ ...


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


'.....จบมันไปได้แล้ว หยุดอย่าเพ้อฝันต่อ ที่แล้วๆ มาก็มากพอ....'

คลิ๊ก! เพลงบ้าอะไรฟะ!? คนจะเพ้อฝันแล้วไงเธอมาเกี่ยวอะไรด้วยไม่ทราบ (พาลกับเพลงก็เป็นนะ) ผมกดเปลี่ยนคลื่นวิทยุนั้นทันทีเพราะมันช่างทำลายบรรยากาศโรแมนติก(ไปคน เดียว)ของผมจริงๆ


'......ก็เลิกกันแล้ว ให้มันจบๆ ไป ... ก็เลิกกันแล้ว เรื่องเดิมไม่ต้องแคร์....'

คลิ๊ก! ป๋าเบิร์ดก็ป๋าเบิร์ดเหอะ เสียงดีแค่ไหนวันนี้ก็ไม่อยากฟัง


'.....มีแต่เสียงเพลงที่ว่างเปล่า ... จบลงแล้วความรักของเรา.....'

คลิ๊ก! ถึงผมจะรักเสียงพี่บุรินทร์แค่ไหน แต่ ... วันนี้ไม่อยากฟังครับ! โรแมนติก น่ะโรแมนติก! ขอแบคกิ้งซาวนด์ประกอบนิยายที่มันเข้ากับสถานการณ์หน่อยจะได้ไหม?



"แดน นายไม่ชอบฟังเพลงไทยเหรอ?"

"อ่ะ ..อ้อ เปล่าๆ ชอบนะแต่มันคลื่นไม่ค่อยชัดน่ะ" ผมแถเถือกไถ ... "เอ้อ คิด นายลองหาคลื่นดูก็ได้นะ"

"อืมๆ .." คิดกดจูนคลื่นอัตโนมัติไปหนึ่งครั้ง


'.....วันดีๆ ทุกๆ วันคือวันดีๆ ฉันมีความสุขทุกนาที เพราะมีเธอ
เธอทำให้ฉันรู้ว่า ... ว่าโลกใบนี้งดงามเท่าไร

อยากจะมีของขวัญเพื่อให้เธอดีใจ ถึงแม้มันไม่เหมือนใครๆ ... ขออภัย
อาจดูว่ามันไร้ค่า แต่อยากจะยกให้เธอได้ไหม

ก็ฉันมีเพียงแค่ความรัก รักของฉันให้เธอรับไป ... จะได้ไหม
และแม้ฉันมีแค่ความรัก แต่ฉันก็ยกให้เธอทั้งใจ
อาจไม่เลิศเลอเหมือนใคร ... แต่ก็เต็มใจให้เธอ

อยู่ดีๆ ฉันก็เจอกับคนดีๆ คุ้มเหลือเกินชีวิตที่มี คุ้มจริงๆ
อยากมีของขวัญล้ำค่า แต่คนอย่างฉันก็มีเท่านี้

ก็ฉันมีเพียงแค่ความรัก ก็รักของฉันให้เธอรับไป ... จะได้ไหม
และแม้ฉันมีแค่ความรัก แต่ฉันก็ยกให้เธอทั้งใจ
อาจไม่เลิศเลอเหมือนใคร ... แต่ก็เต็มใจให้เธอ อยากให้เก็บไว้นะเธอ ...'


อ๊ากกกกก ขอบคุณครับพี่เบนสำหรับเสียงเพราะๆ พี่กบและอ๊อฟบิ๊กแอสสำหรับเนื้อเพลง พี่โต๋สำหรับเสียงเปียโนในเพลง พี่ชาตรีสำหรับโซโล่กีต้าร์ พี่นอคริเซนโด้สำหรับเสียงเบส พี่ชัดบอดี้สแลมสำหรับเสียงกลอง และท่านอื่นๆ ที่ผมจำไม่ได้ ในที่สุดพวกพี่ก็ช่วยชีวิตผมที่ประทานเพลงนี้มา (เวอร์มากกกก) ผมค่อยๆ ลัลล้าไปกับจังหวะเพลง ... แบบนี้สิค่อยสมกับบรรยากาศตอนนี้หน่อย ....

....

.......

............ เห็นคนเขียนมันแอบยิ้ม ... ตะหงิดๆ เหมือนความซวยจะมาเยือน

"แดน ..?" คิดหันมามองหน้าผมเมื่อเห็นผมจอดรถท่ามกลางแดดร้อนระอุ

"แป๊ปนะ ขอจอดดูอะไรหน่อย" ผมบอกแล้วเปิดประตูรถออกไปดูข้างหลัง ...พระเจ้า!? เวลาซื้อหวยให้มันถูกแบบนี้เถอะ ยางหลังข้างซ้ายแบน ... เฮ้อ!

"ยางแบนเหรอแดน?"

"อ่า" ผมตอบรับเซ็งๆ ช่างขยันหาเรื่องทำลายความสุขผมจริงๆ นะไอ่คนเขียน! ฝากไว้ก่อนเหอะ~!
"แต่ไม่เป็นไร ยางอะไหล่ฉันมี เครื่องมือ แม่แรงก็มี แต่คิดว่าขับไปอีกหน่อยดีกว่าตรงนี้มันเปลี่ยว ถ้าจำไม่ผิดจากขามา เดี๋ยวอีกนิดเดียวมันจะมีร้านขายข้าวโพดเล็กๆ เป็นแถวเลยใช่ป่ะ?"

"อ่า ใช่ๆ แต่มันขับไปได้เหรอ?"

"นิดหน่อยก็ได้อยู่แหละ.."

จากนั้นผมก็ขับรถมาซักพักถึงที่ที่ว่าไว้ แถวนี้ก็เป็นถนนธรรมดาที่มีรถขับสวนไปมาเป็นระยะๆ แหละครับ หากแต่ว่าไม่รู้ทำไมถึงมีแต่ร้านขายข้าวโพดปิ้ง ข้าวโพดปิ้ง ข้าวโพดปิ้ง และ ข้าวโพดปิ้ง อย่างกับถูกจัดระเบียบสังคมไว้ว่าต้องขายตรงนี้เท่านั้น ที่ผมเลือกตรงนี้เพราะมันไม่เปลี่ยวนี่ล่ะครับ ถึงแม้จะเป็นกลางวันแสกๆ ที่แดดแรงแสกหน้าผมขนาดไหนแต่ความเป็นห่วงคิดสุดหัวใจของผมต้องมาก่อนเสมอ

"โทษทีนะที่ทำให้เสียเวลา"

"ไม่ ..ไม่หรอก เอ้อ มีไรให้ฉันช่วยได้มั้ย?" คิดถามขณะผมถอดเอายางอะไหล่และหยิบเอาแม่แรงออกจากหลังรถ ช่วยอะไรดีล่ะคิด ... ช่วยรับฉันเป็นแฟนล่ะได้รึเปล่า? หุหุหุ ไม่เอาหรอกครับ ขืนมาบอกรักกันตอนนี้มีแนวโน้มจะถูกต่อยกระเด็นลงเขาเอาชีวิตไม่รอดกันได้

"ไม่มีหรอก คิดหิวมั้ย? ของกินในรถก็มีหรือไม่ก็ข้าวโพดเพียบเลย" ผมยิ้มให้ ก่อนจะหันไปจัดการกับล้อหลังท่ามกลางแดดที่เปรี้ยงๆๆๆ ลงมาอย่างกับอยากจะฆ่ากันให้ตาย แต่มีคิดยืนให้กำลังใจอยู่แบบนี้ก็โอเคล่ะว้า ฮี่ๆ

"เดี๋ยวมานะ......" อ่าว พูดแล้วก็ไปเลย ... เออดิ เห็นผมมีความสุขเป็นทนไม่ได้ใช่มะไอ่คนเขียน!? เออๆ ถ้าวันไหนผมชอกช้ำตายด้วยฝีมือนายแล้วนิยายเรื่องนี้ไม่มีพระเอกก็อย่ามาโทษกันก็แล้วกัน เฮอะ!

"........." หลังจากใช้แม่แรงยกรถขึ้นมาในระดับที่เพียงพอแล้วผมก็จัดการถอดล้อออก โห .. มือดำปี๋เลย แล้วไอ่เหงื่อนี่ก็ไหลเอาๆ อยากจะยกมือขึ้นปาดเหงื่อแบบเท่ๆ ซะหน่อยก็มีหวังได้กลายเป็นขวานฟ้าหน้าดำกันล่ะงานนี้

"ร้อนมั้ย?" เสียงจับใจถามขึ้น แหม๊~ แค่ได้ยินก็หายร้อนแล้วล่ะครับ ...

"นิดหน่อย ไม่เป็นไร" ผมเงยหน้าไปตอบคนที่ถือน้ำข้าวโพดอยู่ในมือพร้อมส่งรอยยิ้มจับจิตไปให้

"โห ... เหงื่อออกเยอะเลย นี่นายแอบหนีไปเล่นฟุตบอลมารึเปล่า? ฮ่าๆ" หัวเราะกันเสร็จสรรพแล้วเจ้าตัวก็หนีแดดเข้าไปในรถ ... ง่า ไม่ใช่หรอก คิดไม่ใช่คนแบบนั้น! นั่นไงครับ เขาเดินออกมาแล้วพร้อมกับกระดาษทิชชู่ เอ๋..?

คุณเคยได้ยินคำว่า 'ถึงตายก็ไม่เสียดายชาติเกิด' มั้ยครับ? ผม...ผมว่าผมพอจะเข้าใจมันแล้ว ... เมื่อเจ้าของมือเรียวๆ คู่นั้นเข้ามานั่งยองๆ ลงใกล้ผมแล้วจัดการซับเหงื่อให้ผมเบาๆ อ๊ากกกกกกกกกกก ~!! อยู่นานๆ อีกนิดนะ อยู่นานๆ อีกนิด ... แดด แดดจ๋า ส่องลงมาแรงๆ เล้ย! ... ฉันยอมตาย! เหงื่อ ... เจ้าเหงื่อทั้งหลายจงไหลออกมา โอม จงไหลออกมา ~ มี ค ว า ม สุ ข เ ว้ ย ย ย ย . . .

"แดน น้ำข้าวโพดหน่อยมั้ย เย็นชื่นใจดี" แม้มือนั้นจะผละออกไปแล้ว แต่เจ้าตัวก็ยังอยู่ไม่ไกลพร้อมกับส่งขวดน้ำข้าวโพดสีเหลืองอ่อนๆ ให้

"อ่ะ ไม่เป็นไร มือไม่ว่างน่ะ มันเปื้อนด้วย..." ผมทำเสียงอ่อยๆ ให้ดูน่าสงสารนิดๆ ตาเป็นประกายปิ๊งๆ บ่งบอกว่าอยากกินคนตรงหน้า เอ๊ยย~! น้ำข้าวโพดมากแค่ไหน

"เอาสิ.." ว่าพลางจับหลอดมาให้ที่ปากผม มืออีกข้างก็ถือขวดน้ำข้าวโพดให้ ...... อ๊ากกกกกกกกก รอบฉอง !~ รสชาติของน้ำข้าวโพดหวานเย็นชื่นใจที่ไหลผ่านคอน่ะไม่เท่าไหร่ ... แต่คนที่อยู่ใกล้ๆ นี่สิหวานกว่า (เน่าได้อีก) ผมค่อยๆ ดูดน้ำข้าวโพดจากปลายหลอดอย่างช้าและมากที่สุดเท่าที่จะทำได้เพื่อประวิง เวลาแห่งความสุข หึหึหึ ~ อ่า .... เวลาแห่งความสุขมักผ่านไปไวเสมอ

"หมดแล้ว ...ท่าทางนายจะหิวน้ำน่าดูทำไมไม่บอกกันแต่แรกเล่า" คิดถาม หึหึ ใครหิวน้ำ? ตอนนี้เซลล์ในร่างกายของผมมันบวมน้ำไปหมดแล้วมากกว่า แต่เพื่อแลกกะความสุขละย่อมได้ๆ ถือว่าเล็กน้อยครับเล็กน้อย เอริ๊ก~

"อ่า .. ขอบใจมากนะ" ผมได้แต่ยิ้ม พยายามคว้าเอาวิญญาณที่หลุดลอยไปในห้วงอากาศกลับมาสิงร่างตามเดิมแล้ว ปฏิบัติการเปลี่ยนล้อรถต่อเสมือนหนึ่งไม่มีอะไรเกิดขึ้น เอาวะ! แต่งมาตั้ง 5 ตอนแล้วอุตส่าห์ให้ผมได้มีความสุขอย่างกับพระเอกคนอื่นเค้าบ้างก็เป็นพระ กรุณาล้นพ้นแล้วค้าบ ~ ผมจะจดจำทุกวินาทีนี้ตลอดไป ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 11-04-2009 14:02:58

เทพีของผม 06


เปิดเทอมวัน แรกน่ะเหรอครับ? สบายสบาย~ (ชิบหายวันหลัง) บางวิชาแค่ไปรับดิสคริปชั่นแล้วก็ปล่อยเลิกเลยก็มี บางวิชาอาจารย์ก็ยังไม่เข้าสอนเพราะการลงทะเบียนยังไม่เข้าที่เข้าทาง ไอ่ที่ทำให้ผมหงุดหงิดบ้างเห็นจะมีก็แต่วันเปิดเทอมที่รอคอยเธอมาแส๊นนาน ... มันไม่ได้สวยงามอย่างที่ผมวาดฝันไว้ซะหมดหรอก เพราะความจริงก็คือความจริงที่ว่าโลกนี้ไม่ได้มีเพียงเราสองอีกแล้ว คิดก็มีกลุ่มเพื่อนของเขา ถึงคิดจะพูดคุยสนิทสนมกับผมเหมือนเดิมไม่เปลี่ยนแปลงไปจากเมื่อวันหยุดที่ ผ่านมาของเรานั้น แต่เขาก็สนิทกับเพื่อนของเขาอยู่ดี ทำให้ผมต้องหงอยไปหน่อยนึง

นั่นไงครับ พูดถึงก็เจอพอดี ... คิดกับเพื่อนสามสี่คนกำลังเดินคุยกันขณะที่เดินลงมาจากตึก

"ไปด้วยกันสิคิด หนังเรื่องนี้นายก็อยากดูอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ?" นิ้งครับ ผมจำเธอได้

"ไม่ต้องมาทำตัวเครียดตั้งกะวันเปิดเทอมน่า" ไอ่พายตบบ่าคิด เฮ้อ .. คิดไม่ใช่ของผม ไม่ใช่ของผม ... ผมต้องพยายามท่องไว้แม้จะอยากเข้าไปแทรกแล้วกอดคิดไว้คนเดียวไม่ให้ใครมาแตะ เนื้อต้องตัวแม้แต่ปลายก้อยก็เถอะ

"พวกแกต่างหาก จะเที่ยวกันตั้งแต่เปิดเทอมเลยเรอะ?" คิดยิ้มๆ

"ก็ไม่เที่ยวตอนนี้จะไปเที่ยวตอนไหน? ปิดเทอมพวกเราก็แยกย้ายกัน ยิ่งเปิดเทอมนานไปก็ยิ่งเรียนหนักการบ้านเยอะ วันเปิดเทอมนี่แหละเจ๋งสุดแล้ว" เก๋บอก อ่า ... ผมสังเกตเห็นกลุ่มคิดมีชายสองหญิงสองครบคู่พอดี เย้ยย! ไม่นะๆๆๆๆ

"เออแฮะ.." คิดรับคำ "แต่โทษทีนะ พอดีฉันมีเรื่องต้องทำ"

"ทำอะไรเหรอ?"

"คือ ... ว่าจะไปเดินหางานพิเศษทำหน่อยน่ะ"

"เอ๋?" ทั้งสามทำหน้าสงสัย ไม่สิ .. ต้องบอกว่าทั้งสี่ เพราะรวมผมที่ยืนแอบดูอยู่ห่างๆ อย่างห่วงๆ ด้วยอีกคน

"ทำทำไมอ่ะคิด?"

"ก็ .. พอดีมีเรื่องต้องใช้เงินนิดหน่อย" หยะ .. อย่าบอกว่าเรื่องต้องใช้เงินที่ว่าคือต้องหาเงินมาคืนผมนะ ไม่นะคิด .. ฉันกำลังเป็นตัวปัญหาที่ทำให้นายต้องลำบากเหรอเนี่ย?

"เฮ้ยคิด .." พายรีบพูด "นายมีอะไรก็บอกกันดิเราเพื่อนกันทั้งนั้น ช่วยกันอยู่แล้ว"

"เปล่า ไม่ได้เดือดร้อนอะไรมากมาย อีกอย่างทำงานพิเศษใครๆ เค้าก็ทำกันเยอะแยะไม่หนักหนาไรหรอก ขอบใจว่ะพาย"

"อย่างที่ไอ่พายมันบอกนะคิด" นิ้งเสริม "พวกเราเพื่อนกันอยู่แล้ว"

"ไม่เป็นไรจริงๆ คิดมากน่า..."

ไม่ได้การละ! ทั้งที่ผมตั้งใจจะช่วยเหลือคิดกลับกลายเป็นว่าตอนนี้ผมคือตัวการที่ทำให้คิด ต้องลำบากมากขึ้นไปอีก แม้ผมจะไม่เคยเอ่ยทวงเงินเลยซักครั้งแต่ด้วยนิสัยของคิดก็คงรู้สึกไม่สบายใจ และอยากใช้เงินคืนให้เร็วที่สุด แค่ได้เงินคืนวันไหนแล้วความสัมพันธ์ของเราจะห่างหายไปน่ะผมก็หวั่นๆ มากพออยู่แล้ว นี่ยังมามีเรื่องทำให้คิดถึงกับต้องไปหางานพิเศษทำอีกเรอะเนี่ย โอ้ .. ผมนี่มันเป็นพระเอกที่ไม่เอาไหนเอาซะเลยจริงๆ

และแล้วเวลาที่ผมรอคอยก็มาถึง คือเมื่อคิดแยกย้ายกับเพื่อนๆ ไป เอ๊ะ!? แล้วทำไมผมต้องรอด้วยนะ ตอนนี้ผมเองก็เป็น 'เพื่อน' คนนึงของคิดแล้วนี่นา ... เอาเถอะๆ ตอนนี้มีเรื่องอื่นสำคัญกว่าต้องคิดสมองผมยิ่งไม่มีเนื้อที่มากพอให้คิดอะไร หลายๆ เรื่องทีเดียวพร้อมกันหรอก

"คิด...."

"อ่าวแดน?"

"กำลังจะไปไหนน่ะ?" ผมถาม

"อ่ะ .. อ๋อ.. กลับหอน่ะ"

"กลับหอแล้วจะไปไหนต่อมั้ย?" ผมซักต่ออย่างกะเป็นแม่บ้านซักผ้า เอ๊ย! ซักเหมือนตำรวจซักผู้ต้องสงสัยต่างหาก นั่นมันคนละซักกันแล้ว...

"เอ๋? ก็เปล่านี่.."

"พอดีเลยฉันกำลังจะกลับคอนโด ไงๆ ก็ผ่านอยู่ละ เดี๋ยวไปส่งนะ..." ไหงคิดพูดคนละอย่างกับที่บอกเพื่อนหว่า มาดูกันซิว่าคิดโกหกใครกันแน่...

ผมส่งคิดถึงหอชายของมหาลัยเสร็จแล้วก็แอบเอารถไปจอดหลบๆ อยู่บริเวณนั้น และแล้วความจริงก็ปรากฏที่ว่าคนที่คิดโกหกคือผม ... เพราะไม่นานนักคิดก็กลับลงมายืนโบกรถ ....

หะหะ .. ผมมันงี่เง่า งี่เง่าไม่พอยังสติแตกเอาง่ายๆ ด้วย ถึงได้ลงจากรถตรงไปหาคิดอย่างไม่ลังเลเลยแม้แต่น้อย

"แดน!? ... ยะ ...ยังอยู่เหรอ?" คิดยิ้มแห้งๆ ทักผม ผมอยากจะยิ้มกว้างๆ ให้หล่อขาดใจตอบไปแต่มันก็ทำไม่ได้

"ไหนว่าไม่ไปไหนไง?"

"เปลี่ยนใจแล้วล่ะ" คิดตอบพลางทำหน้าซื่อ ผมก็อยากจะเชื่ออยู่หรอกนะถ้ามันทำได้

"เรื่องแค่นี้ก็ต้องโกหกกันด้วยเหรอ?"

"แดน? นายพูดไร ... เป็นไรเปล่าวะ?" คิดที่เริ่มมีสีหน้าหวาดๆ มองหน้าผม

"เป็นเพื่อนนาย แต่บางทีก็เริ่มไม่ค่อยแน่ใจ..." ผมตอบ

"เฮ้ย! แดน ... นายซีเรียสไรรึเปล่า?"

"แค่จะออกไปข้างนอกต่อแค่นี้ก็ต้องปิดกันด้วยเหรอ?"

"มันก็ไม่มีไรนี่" คิดเริ่มขึ้นเสียงบ้าง "...แค่ฉันจะไปไหนต้องบอกนายด้วยรึไง?"

"แต่เรื่องแค่นี้บอกก็ได้ไม่ใช่เหรอไง!?" นี่เรากำลังทะเลาะกันใช่มั้ย ... การทะเลาะกันครั้งแรกของเราเพราะผม นักศึกษาแถวนั้นที่นั่งอยู่ใต้หอเริ่มหันมามอง ผมคว้าข้อมือเล็กๆ ของคิดแล้วลากไปที่รถทันที

"แดน! แดน! เฮ้ย ทำอะไรน่ะ!?"

ผมลากคิดขึ้นรถแล้วกดเซ็นทรัลล๊อคทันที สตาร์ทรถเปลี่ยนเกียร์นำรถออกอย่างแทบไม่ดูซ้ายขวาว่ามีรถคันอื่นสวนมารึ เปล่า อารมณ์โกรธนี่มันน่ากลัวจริงๆ ... นานแค่ไหนแล้วนะที่ผมไม่ได้รู้สึกโกรธมาก่อน ว่าแต่ผมโกรธอะไรหรือโกรธใครอยู่ล่ะ!? อ่อ .. นึกออกแล้ว ผมโกรธตัวเองที่ทำให้คิดยุ่งยากขนาดที่ต้องแอบไปหางานพิเศษทำโดยไม่กล้าแม้ แต่จะบอกผม ซ้ำร้ายผมยังทำตัวงี่เง่าไปพาลกับคิดอีก...

"แดน! นายจะไปไหน !?"

"ไปดูหนัง.." ผมตอบหน้าตาเฉย

"เฮ้ย!? อะไรวะ? นายเป็นบ้าอะไร?"

"เปล่า ไม่ได้เป็นอะไร แค่อยากดูหนัง"

"ไอ่แดน!!"

-- เอี๊ยดดดดด!! --

ผมหักรถเข้าจอดริมทาง ใส่เกียร์ P แล้วหันมามองหน้าคิดตรงๆ

"นายกำลังจะออกไปหางานพิเศษทำ เพราะจะหาเงินมาคืนฉันใช่มั้ย?"

"เฮ้ยย...." คิดตกใจอึ้งไปพักใหญ่

"ไม่ต้องสงสัย ฉันไปบังเอิญได้ยินที่นายคุยกับเพื่อน แต่นายต้องไม่ทำ! ฉันบอกเลยว่านายไม่ต้องไปทำงานพิเศษอะไรทั้งนั้น ที่ฉันให้นายยืมเงินเพื่อช่วยได้ไม่ได้เพื่อทำให้นายต้องลำบากขึ้นไปอีก มีเมื่อไหร่นายค่อยใช้คืน นายจะทยอยๆ ใช้หรือว่าจะยังงัยก็ได้ทั้งนั้น แต่ไม่ใช่ไปทำแบบนี้"

"ได้ไง!?" คิดสวนกลับ "ฉันยืมเงินนายฉันก็ต้องใช้คืนสิ จะให้มาทำลอยชายไม่รู้ไม่ชี้ไปนานๆ ฉันทำไม่ได้หรอกนะ!"

"ฉันก็ไม่ได้บอกให้นายเบี้ยวนี่!" ผมไร่ เอ๊ย! สวนบ้าง (เครียดๆ ยังมีกะใจจะเล่นมุกแป้ก) "ต้องให้ฉันบอกกี่ครั้งว่าที่ฉันเต็มใจช่วยนายไปเพราะไม่อยากให้ไอ่ชัยมันมา รุ่มร่ามกับนาย ไม่อยากให้นายต้องลำบาก แต่นี่กลายเป็นว่าฉันกำลังทำให้นายต้องลำบากไปวิ่งหางานพิเศษทำเอาเงินมาคืนฉัน แบบนั้นฉันไม่ต้องการ!?"

"ก็แล้วมันเรื่องอะไรของนายเล่า!?" ศึกโต้เวทีในรถเชฟกำลังเริ่มดำเนินไปอย่างดุเดือด "ฉันจะไปทำงานพิเศษแล้วมันไม่ดีตรงไหน? ทำไมนายจะต้องมาห้ามฉันด้วย!? งานพิเศษน่ะมันไม่ได้หนักหนาหรือทำให้เสียการเรียนเท่าไหร่หรอกใครๆ เค้าก็ทำกันเยอะแยะ"

"แต่ในฐานะที่ฉันเป็นคนให้นายยืมเงิน หรือจะพูดอีกอย่างก็คือฉันเป็นสาเหตุที่ทำให้นายต้องไปหางานทำ ฉันขอบอกเลยว่าฉันไม่ต้องการให้นายไปทำงานพิเศษเพื่อเอาเงินมาใช้ฉัน เข้าใจมั้ย?" ฝ่ายค้านโต้กลับ

"ไม่เข้าใจ! ฉันจะหาเงินไปใช้คืนนายวิธีไหน ตราบใดที่มันเป็นวิธีสุจริตแล้วนายมีสิทธิอะไรมาห้าม? ทำไมต้องห้าม?"

โอเคครับ ... ถ้ายกเหตุผลมาพูดกันแบบนี้ฝ่ายค้านดันทุรังอย่างผมมันก็มีแต่แพ้กับแพ้ ในเมื่อเหตุผลจริงๆ ในใจของผมที่ว่าไม่อยากให้คนที่ผมรักต้องไปลำบากหรือเหนื่อยแม้แต่นิดเดียว น่ะมันพูดออกไปไม่ได้

"เพราะว่า .. ฉันมีนี่ แต่น แต๊น~" ว่าแล้วผมก็ยกโทรศัพท์มือถือขึ้นมาขู่ เปล่าครับเปล่า ... คิดไม่ได้เป็นโรคประหลาดกลัวโทรศัพท์มือถือแต่ประการใด แต่ที่ผมนำมาขู่ก็เพราะว่าในนั้นมีรูปน้องคิตตี้อยู่ คุณคงจำกันได้ยังไม่ลืมเนอะ

"ไอ่แดน!! นี่มันไม่เกี่ยวนะเว้ย!" คิดพยายามจะคว้าโทรศัพท์ผมไปแต่ผมก็ไม่ยอมให้ตามเคย

"เกี่ยวดิ ฮ่าๆๆ" ผมหัวเราะกลบเกลื่อน พยายามผ่อนคลายสถานการณ์การโต้เวทีของเราแต่ดูเหมือนจะไม่ได้ผล ...

"นายคิดจะใช้วิธีนี้จริงๆ เหรอ..." เสียงคิดแผ่วเบาราวกับเจ็บปวด ย๊ากกกกกก!! พอกันที ผมทนไม่ไหวอีกแล้ว...

-- หมับ --

ผมคว้าคิดเข้ามากอดแน่น ช่างมัน! พอกันที! จะเกิดอะไรก็ให้มันเกิด จะเปลี่ยนบทผมจากพระเอกกลายเป็นคนทำไร่แห้วก็ตามใจ จะทำอะไรผมก็ไม่สนใจอีกแล้ว...

"ขอโทษคิด .. ฉันแค่ล้อเล่น แต่ฉันไม่สบายใจจริงๆ ฉันไม่สบายใจที่เห็นนายต้องไปลำบากเพราะฉัน ..โอเค ฉันยอมรับ ฉันยอมรับว่าฉันไม่มีเหตุผล แต่ฉันขอร้องได้มั้ย? นายอย่าทำแบบนั้นเลยนะ..."

"แดน..."

"ได้มั้ยคิด ..?"

"แล้วนายรู้บ้างมั้ยว่าฉันก็ไม่สบายใจเหมือนกัน" คิดพูดในอ้อมแขนของผม ว้าว~! มันเหมือนฝันเลย คิดในอ้อมกอดผม ... แต่เอ๊ะ - - นี่ไม่ใช่เวลาจะมาดีใจดีหว่า เผลอๆ ดีไม่ดีนี่อาจจะเป็นครั้งสุดท้ายก็ได้ด้วยซ้ำที่เราสองคนจะได้อยู่ใกล้ชิด กันแบบนี้
"ฉันก็ไม่สบายใจตลอดที่ต้องติดเงินนายตั้งเยอะ แต่นายคงเกรงใจฉันถึงไม่เคยทวงเลย ยิ่งเวลาเจอหน้านายฉันก็ยิ่งไม่สบายใจ อยากจะใช้เงินคืนไปให้มันหมดๆ ฉันจะได้เป็นเพื่อนกับนายอย่างสนิทใจซะที"

"แปลว่าทุกวันนี้นายไม่สนิทใจที่จะเป็นเพื่อนกับฉัน?"

"ไม่ใช่ .. ฉันไม่ได้หมายความว่าแบบนั้น ... แต่ฉันไม่สบายใจจริงๆ ที่ติดเงินนายอยู่ แต่นายก็ยังใจดีทำเป็นเหมือนไม่มีอะไร ไม่เคยทวง ไม่เคยพูดถึง นั่นยิ่งทำให้ฉันอยากใช้คืนนายให้ไวที่สุด"

"โอเค สรุปว่าเราสองคนก็ไม่สบายใจกันทั้งคู่" ยืดเยื้อมานานผมก็ยังเนียนไม่ยอมปล่อยคิดให้เป็นอิสระจากแขนของผม "นายนี่มันสมชื่อคิดชะมัด คิดมากจริงๆ ฉันไม่ทวงไม่พูดถึงเพราะฉันไม่ได้สนใจ นายยังจะมาคิดมากทำไมกันเนี่ย?"

"ว่าแต่ฉันเหอะ ทีนายแค่ฉันจะไปทำงานพิเศษนายยังไม่สบายใจเลย"

"น่านะ .. เอาเป็นว่าถึงฉันจะไม่สนใจเรื่องเงินนั่น แต่ไม่ต้องห่วง .. ฉันไม่ยอมให้นายเบี้ยวแน่นอน ทีนี้นายก็เลิกคิดมากได้แล้ว ที่เหลือก็แค่ฟังฉันแล้วเชื่อฉันก็พอ.." ผมยอมปล่อยแขนออก คิดหน้าแดงอีกแล้ว .. คงเพราะเมื่อกี้เค้าคงโกรธผมมากแน่ๆ

"เอ๊ะ!? หมายความว่าไง?"

"เพราะฉันรู้จักกับน้องคิตตี้ไง ฮ่าๆๆๆ"

"แดน! นี่นายยังจะใช้มุกนั้นอีกแล้ว...?"

"ก็ตราบใดที่น้องคิตตี้ยังอยู่ในมือถือฉันล่ะนะ!"

"ไอ่...."

"ป่ะ ไปดูหนังกัน" ผมแกล้งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้เอารถออก

"ไอ่แดน .. ไม่นะเว้ย!"

"แต่นายต้องเลี้ยงฉัน โอเค๊?"

"เฮ้ย! อะไรวะ? อยู่ดีๆ มาให้เลี้ยง"

"เหอะน่า ..." ผมยิ้มเมื่อเห็นคิดยิ้มออกในที่สุด "ฮันนีมูนซีทนะ แพงดี ..."

"ไอ่บ้านี่! ..." คิดแกล้งบ่นไปงั้นล่ะครับ ผมแอบเห็นแล้วล่ะว่าเขายิ้มใหญ่เลย เฮ้อ ... ผมนี่มันงี่เง่าจริงๆ ทั้งที่รู้นิสัยคิดดีว่าไม่ชอบรับอะไรจากใครฟรีๆ แต่ผมก็ยังพยายามจะยัดเยียดให้ ..ให้ .. ให้ .. ให้เขาอยู่ตลอดเพราะมัวแต่คิดว่าที่ให้เขาเพราะผมอยากจะให้จากใจจริง โดยลืมคิดว่ามันมากเกินไปจนทำให้เขาอึดอัดแล้วต้องไม่สบายใจแบบนั้น แค่เพียงแต่ผมจะรับบ้าง หรือขอเขาเล็กๆ น้อยๆ บ้าง แค่นั้นมันก็ทำให้เขาได้รู้สึกว่าเราคบกันอย่างเท่าเทียม สมกับการเป็นเพื่อนกันจริงๆ ... เพียงแค่นี้เขาก็สบายใจแล้ว


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()

แล้วไอ่ ฮันนีมูนซีทนี่มันมีไว้เพื้ออออออออออะไรครับ? ในเมื่อพอมาถึงปุ๊บคิดก็เอาที่วางแขนลงทันที ... เฮ้อ .. เอาเถอะ แค่สุดท้ายเรากลับมาดีกันเหมือนเคยแล้วลงเอยด้วยการเดท(เพราะผมบังคับ?)ใน โรงหนังแบบนี้ผมก็ต้องขอบใจไอ่คนเขียนมันมากแล้วล่ะครับ จะไปหวังอะไรมากกว่านี้นักหนาก็รู้ๆ กันอยู่ว่ามันน่ะใจร้ายกับผมแค่ไหน T_T

"อะไรเหรอคิด?" ผมถามเมื่อเห็นคิดนั่งขยับไปมาซ้ายบ้างขวาบ้าง

"คือ ... คนข้างหน้าน่ะ" คิดมากระซิบข้างหูผมคงเพราะไม่อยากให้คนที่เอ่ยพาดพิงถึงได้ยิน เล่นเอาผมขนลุกอยู่ไม่น้อยที่เสียงนั้นดังห่างจากใบหูของผมไปน่าจะไม่ถึง 2 เซ็นต์

"อ๋อ..." ท่าทางคนที่นั่งข้างหน้าคิดจะใช้แต่ของแพงๆ ทั้งนั้นเลย เพราะว่า 'หัวสูง' น่าดูเลยน่ะสิครับ เอิกส์ๆ เล่นเข้าไปเหอะมุกแป้ก ... ที่สำคัญหัวสูงไม่พอเธอยังมัดผมซะสูงอีก คงจะบังหน้าจอส่วนล่างที่เป็นซับไตเติ้ลทำให้คิดต้องพยายามโยกหลบไปมา

"คิด มานั่งที่ฉันมั้ย?" ผมถาม

"ไม่เป็นไรๆ นายมานั่งนี่เดี๋ยวก็โดนบังอยู่ดี ว่าแต่นายรำคาญฉันรึเปล่า? ขอโทษนะ"

"เปล่าๆ ไม่เลย" ...แต่จะปล่อยให้เป็นงี้ได้ไงครับ ผมมันต้องเป็นสุภาพบุรุษสิ ...แต่จะว่าไปคิดมันก็ไม่ใช่สุภาพสตรีนี่หว่า จากนั้นคิดก็ขยับหัวมาใกล้ผมอีกครั้งแล้วนิ่งอยู่ซักพัก จนค่อยขยับไปอีกด้านหนึ่ง

อ๊ะ . . . แล้วอะไรชั่วร้าย เอ๊ย! ดีๆ ก็ผุดขึ้นในหัวผมอีกครั้ง

"คิด นายกระเถิบมานี่ดีกว่ามั้ย?" สาบานนะครับว่าไม่ใช่แผนของผมเลย ฮี่ๆ แหม ... คุณก็เห็นว่ามันเป็นเรื่องบังเอิญที่ต้องขอบใจคนหัวสูงตรงหน้าคิดก็เท่านั้น ... ว่าแล้วผมก็เลยยกที่วางแขนขึ้นแล้วกวักมือให้คิดขยับมานั่งติดผม

"นายไม่อึดอัดเหรอ?" ตรงกันข้าาาาาาาาาม เห่อๆๆ สวรรค์ชัดๆ

"ไม่เลย มาสิ"

"ขอบใจนะ" คิดตอบรับพลางขยับมาชิดผม "อ่า โอเคแล้วๆ ไม่โดนบังละ ขอบใจนายจริงๆ " คิดหันมาบอกผมอีกครั้ง แต่การหันมาครั้งนี้ทำให้หน้าของเราสองคนแทบจะชนกันเลย ถึงโรงหนังจะมืดแต่ใบหน้าใสๆ ที่อยู่ตรงหน้าผมกับปรากฏชัดแจ่มแจ้ง ... ใกล้ .. เข้าไปข้างในหัวใจ ... บางทีเจ้าสิ่งที่เรียกว่า 'สติ' ของผมอาจจะไม่ชอบหน้าคิดก็เป็นได้ เพราะไม่ว่าเมื่อไหร่ที่ผมกับคิดได้ชิดใกล้กันแบบนี้ เจ้าตัวที่ว่ามันพาลจะเตลิดไปไกลซะทุกที ... ผมถึงได้ ... ถึงได้ ...

"ฮ่าๆๆๆๆ"

เสียงหัวเราะของคนดูในโรงดังขึ้นทำให้เจ้าสติที่ว่ากลับมายังสมองผมอีก ครั้งแล้วเราสองคนก็ผละออกจากกันทันท่วงทีก่อนจะมีอะไรเกิดขึ้น ... แต่แทนที่คิดจะหันหน้ากลับไปยังจอหนังกลับเสหน้ามองไปอีกทางหนึ่งที่ตรงข้าม กับที่ผมนั่งอยู่ ส่วนผมก็ได้แต่นั่งใจเต้นอยู่ตรงนั้น อีกครั้งแล้ว! เป็นอีกครั้งที่ผมกำลังเกือบจะทำทุกอย่างพังอีกครั้งเพียงแค่เพราะได้ใกล้ คิดจนเกินไป ยิ่งนานวันเท่าไหร่ความรู้สึกเหล่านั้นก็เหมือนจะยิ่งเพิ่มมากขึ้นทุกทีๆ จนผมแทบจะทนเก็บมันเอาไว้ต่อไปไม่ไหวอีกแล้ว ...


TBC ...

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: Salim021 ที่ 11-04-2009 15:48:16

 o13 

+1  ให้จ้ะคนเขียน

ป.ล อย่าแกล้งแดนมากเลย สงสารอะ 555+

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 11-04-2009 16:10:10

ก๊ากกกก  ทั้งแป้ก~!!  ทั้งฮา~! ...  อ่านสองตอนติดขำขากรรไกรจะค้าง  ... ผมชอบเรื่องนี้จัง^__^
บวก  1  ให้กับความสามารถในการเขียน
ขอบคุณมาก ๆ นะครับ ^______^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: mackerel ที่ 11-04-2009 16:36:08

มอบแต้ม+ ที่ 17 คร้าบ
****************
ขอบคุณสำหรับตอนใหม่-เหอะเหอะ หวานซะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: woradach ที่ 11-04-2009 16:59:55

ชะอุ๋ย คิดจะรู้แล้วยังหว่าว่าแดนเป็นหมาป่ามีแผน อิอิ คิดกำลังจะกลายเป็นลูกแกะในกำมือ เอิ๊กๆ  :m20:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: j3llnlyza ที่ 11-04-2009 17:19:23

อุ้ย ๆ เรื่องนี้เคยอ่านแล้วล่ะ แต่อ่านไม่จบ เพราะทำบอร์ดหาย 555
เจ้าของเพิ่งเปิดไอดีก็เอาของเก่าหากินซะแล้ว  o22
เก่าไม่ว่า แต่ต้องมีตอนพิเศษต่อจากนี้นาคะ

สู้ๆ รออ่าน ๆ :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: kuraki ที่ 11-04-2009 19:12:41

 :o8:  คิดน่ารักจังเลยยยยย  สู้ๆนะแดน  สู้กับคนเขียน 555  :z13:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: Ploy-Tawan ที่ 11-04-2009 19:48:28

พระเอกของเรื่องกับคนเขียนท่าทางจะทะเลาะกันจนจบเรื่องแน่
คนเขียนก็ยอมให้พระเอกเขาหวานหน่อยเถอะ น่าฉงฉาน
อ่านไปหัวเราะไป ขอบอกว่าเรื่องทั้งน่ารักทั้งสนุก (สนุกที่พระเอกกับคนเขียนขัดคอขัดใจกัน)
หนี้สินทั้งหลายจะยกให้หมดไปถ้าน้องคิตตี้ยอมเป็นแฟน
แถมมรดกหัวใจด้วย (เน่าพอกับพระเอกหรือคนเขียนหว่า :z2:)
ขอบคุณค่ะที่มาอัพ ทำให้มีความสุขรับวันสงกรานต์มากๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 11-04-2009 23:27:30

เจ้าแดนจะทนได้อีกนานแค่ไหนน้อ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: menano ที่ 12-04-2009 00:01:51

เป็นกำลังใจให้นะจ๊ะ  :L2:

เพิ่งเข้ามาอ่านจ้า

สนุกมามายเลยอ่ะ

และแล้วแดนนรกก็ตกหลุมรักน้องคิตตี้เข้าใจจนได้เนอะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 12-04-2009 14:14:31

เรื่องใหม่ๆๆ เริ่มเรื่องได้น่ารักมากๆเลยอะครับ อยากรู้จัง ว่าจะลงเอยกันแบบไหน


เป็นกำลังใจให้ครับผม  :3123:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: naja ที่ 13-04-2009 08:58:24

สนุกมากกกกกกกกกกกก   :impress2:

อ่านรวดเดียวเรย ขอบคุณค๊าบบ  o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: Ploy-Tawan ที่ 13-04-2009 11:21:18

(http://i162.photobucket.com/albums/t260/jansida/songkran.gif)
สวัสดีวันสงกรานต์นะคะ แล้วอย่าลืมมาต่อล่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 13-04-2009 11:27:27

มาต่อเร็วๆ นะ อยากรอดู เจ้าแดน ตบะแตกห้ามใจตัวเองไม่ไหว   :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 5,6)
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 13-04-2009 15:31:18

สวัสดีครับทุกท่าน ,, ผมแดนนะคร้าบบ

ก่อนอื่นต้องขอขอบพระคุณทุกแรงเชียร์จากท่านผู้อ่าน ไม่ว่าจะเป็นคอมเมนท์หรือคะแนนทุกแต้มเช่นเคย ขอบคุณจริงๆ คับ m(_ _)m และที่ผมมาวันนี้ก็เพราะวันนี้ผมมีเรื่องเจ้าคนเขียนมาแจ้งนิดหน่อย ,,

คงจะด้วยเวรกรรมที่แกล้งผมไว้มาก หรือความซวยส่วนบุคคล(ห้ามลอกเลียนแบบ)ก็ไม่ทราบได้ ไอ่เจ้าคนเขียนมันก็ได้ทำการเอาจักรยานไปเสยกับป้ายร้านอุด้ง สังเวยสงกรานต์ที่นอกจากจะไม่มีเอี่ยวอะไรกับเค้าแล้วยังเปิดเทอมตามปกติ :sad2: ผลก็ไม่มากไม่มายครับ ก็แค่....

(http://img206.imageshack.us/img206/5700/09041316100001.jpg)(http://img16.imageshack.us/img16/1250/09041316070001.jpg)

แค่กระดูกมือขวาหักกกกกก  :sad2: (สภาพนอกเหนือจากนั้นก็ตามภาพ = =)

ความจริงก็ไม่น่าจะมีผลอะไรกับนิยายดองเก่าเก็บเรื่องนี้ แต่ผมว่ามันคงเป็นเวรกรรมที่ทำไว้กะผมจริงๆ นั่นแหละ เพราะไอ่เจ้าคนเขียนมันได้ทำการแก้นิยายส่วนท้ายๆ เรื่องนี้ไปแล้วนิดหน่อย เพื่อที่จะได้แกล้งผมมากขึ้น (=_=) แต่แก้ไปได้ไม่ถึงไหนก็มาเดี้ยงซะก่อน แม้จะมีสภาพเป็นแบบนี้แล้ว มันก็ยังยืนยันเจตนารมณ์เดิมต่อไป ,, แต่ด้วยร่างกายไม่อำนวย มันจึงจำเป็นต้องดองนิยายเรื่องนี้ไปจนกว่าแขนจะหาย ซึ่งคุณหมอที่นี่ก็ไม่ปราณีเลย ,, ถามว่าจะหายเมื่อไหร่ด้วยหลักวัน แต่พี่แกดันตอบเป็นหลักเดือน  :a5:

ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะครับ ขอบคุณทุกข้อความที่ลงไว้จริงๆ ทุกครั้งที่เห็นคอมเมนท์ ไอ่คนเขียนมันก็จะยิ้มมมหน้าคอมราวกับคนเมาชาเขียว (-_-a) ถึงได้หอบสังขารมาแจ้งข่าวผ่านผม ด้วยมือซ้ายข้างเดียวของมันตอนนี้ ,, ถึงมันจะแกล้งผมบ่อยยังไง มันก็เป็นคนทำให้ผมได้เจอกับคิด ผมก็อดเห็นใจกับสภาพของมันตอนนี้ไม่ได้เหมือนกัน แหม .. ผมก็เป็นคนดีกะเค้าเหมือนกันนะเนี่ย  o18 (เหรอ = =?)

หวังว่าเราจะมีโอกาสได้เจอกันอีกในเร็ววันนะครับ ^_^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: mackerel ที่ 13-04-2009 15:35:16

มอบแต้ม+ ที่ 19 แทนดอกไม้เยี่ยมคนป่วยคร้าบ
*************************
หายดีเมื่อไหร่ก็มาต่อนะคร้าบ
รอได้คร้าบบบ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: menano ที่ 13-04-2009 16:36:25

หวายยยยยยยยยยยยย

แย่จังเลยเนอะ

มาเจ็บตัวตอนสงกรานต์พอดีเลยอ่ะ

แต่ก็ขอให้หายเร็ว ๆ นะ

ยังไงก็รออยู่นะจ๊ะ

หายเมื่อไหร่ก็กลับมาต่อแล้วกันนะ

รักษาสุขภาพร่างกายด้วยนะจ๊ะ

เป็นกำลังใจให้จ้า  :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: kuraki ที่ 13-04-2009 16:37:18

หายไวๆนะค้า  แดน คิด และทุกคนเป็นกำลังใจให้   :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: naja ที่ 13-04-2009 16:42:52

หายไวๆนะค๊าบบบ  :ped149:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 13-04-2009 19:38:25

แย่จริง อวยพรให้หายไว ๆ จ้า  :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: Salim021 ที่ 14-04-2009 12:13:26

กรรม  ไปทำอีท่าไหนเนี่ย

เป็นห่วงๆ รักษาตัวดีๆนะจ๊ะ  :กอด1:

รออ่านได้จ้า เอาหวานๆนะ

ป.ล ขอชมว่า มือสวยนะ :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 15-04-2009 08:17:36

เข้ามาเป็นกำลังใจ ให้ทั้งคนเขียนและคนแปะครับผม  :L2:


ปล.คนเขียนอยู่ญี่ปุ่นเหรอครับ keyboard เป็นภาษาญี่ปุ่นด้วยอ่ะ แต่เขียนนิยายไทยได้ แสดงว่าสกิลพิมพ์สัมผัสต้องสุดยอดแน่นอน

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 23-04-2009 11:59:48

 :L2:  ส่งดอกไม้เยี่ยมคนเขียน  ....  ดูแล รักษาตัวเองดี ๆ หายไว ๆ นะครับ
 :กอด1:  กอดขอบคุณคนโพส ^__^ เรื่องนี้ที่คุณนำมาโพสสนุกดี ผมชอบ ... รอนะครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: OumRak ที่ 23-04-2009 16:38:28

ปูเสื่อรอจร้า :a12:

เหอะๆ

หายไวๆน้า :a1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 30-04-2009 16:40:38

หายไวๆ กลับมาเร็วๆ นะ  คิดถึงน้องคิตตี้มากๆ  :monkeysad:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: naja ที่ 15-05-2009 06:40:16

ชอบเรื่องนี้อ่ะ

คนเขียนมือหายเจ็บรึยังค๊าบบ

รออยู่้น๊าาา :z13:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (งดอัพยังไม่มีกำหนด)
เริ่มหัวข้อโดย: ronger ที่ 15-05-2009 11:14:04

เข้ามาให้กำลังใจคนเขียนคนโพสท์นะ  :L2:
รอติดตามอ่านเรื่องนี้อยู่นะจ้ะ :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 17-05-2009 15:41:52

หายศีรษะ ไปเดือน กว่า ...  :a11: โผล่มาอีกครา ..กับ ..
นิยายรักเข้มข้น! ดุเดือด! เลือดพล่าน! ระเบิดกระท่อม! ถล่มโตเกียวทาวเวอร์! (ที่พูดมาไม่มีเลย)(แล้วจะพูดทำไมฟะ =_=?)

ขอบคุณทุกข้อความ ขอบคุณทุกกำลังใจ ขอบคุณคนที่ยังไม่ลืม ขอบคุณจริงๆ คับ ซาบซึ้งขั้นรุนแรง T ^ T
ความจริงก็ถอดเฝือกได้ซักพักแล้ว แต่ยังเจ็บอยู่นิดหน่อยเวลาขยับ แต่ก็โอละคับ กลับมาใช้ชีวิตได้อย่างปกติ
ขอบคุณอีกครั้งอย่างมากมายจริงๆ ..
 

อ้างจาก: patz ที่ 15-04-2009 08:17:36  

คนเขียนอยู่ญี่ปุ่นเหรอครับ keyboard เป็นภาษาญี่ปุ่นด้วยอ่ะ แต่เขียนนิยายไทยได้ แสดงว่าสกิลพิมพ์สัมผัสต้องสุดยอดแน่นอน

คับ ^ ^ แต่ก็ไม่ได้พิมพ์สัมผัสเก่งเล้ย อาศัยความอดทน พิมพ์ๆ ลบๆ หาตัวอักษรกันไป (ฮา)
ถือโอกาสนี้ออกตัวขออภัยล่วงหน้าถ้ามีตรงไหนในนิยายที่พิมพ์ผิดเลยละกันนะ (^ ^a)

ว่าแต่ .. จะยังจำเรื่องราวกันได้ไหมเอ่ย ? และจะยังมีคนอ่านไหมเนี่ย แหะๆ


----------------------------------------------------------------------------

เทพีของผม 07

" กูจะไม่ไหวแล้วนะไอ่เกมส์ ไอ่ตั้น" ผมโทรไปเรียกไอ่เกมส์กับไอ่ตั้นเพื่อนรักเพียงสองคนมาโวยวาย ถือเป็นการสังสรรค์เพื่อนเก่าไปในตัวหลังจากเปิดเทอมเป็นเวลาเดือนกว่าแล้ว ที่เราแทบไม่ได้เจอกันเลยนอกจากบังเอิญสวนกันบ้างในมหาลัยเท่านั้น ได้ข่าวว่าตอนแรกที่ตั้นรู้เรื่องของผมก็เหวอไปไม่น้อยเหมือนกันที่ผมเอาจริง แต่มันช่วยไม่ได้หรอก สองคนนี้เป็นเพื่อนของผมที่ผมรักมาก ผมก็ไม่อยากปิดบัง และมันก็ไม่แปลกอะไรหรอกถ้าตั้นจะรับไม่ได้ในเมื่อผมเองยังต้องทำใจยอมรับ ตัวเองอยู่นานพอดูเหมือนกัน

"ต่อมหื่นแตกเรอะเมิง?"

"ไอ่ -beep-!" อ่ะโห...เสียงอะไรดังบี๊บๆ เดี๋ยวนี้มีการมาเซ็นเซอร์คำหยาบกันด้วยเหรอครับ? โน่น .. ถ้าจะเซ็นก็เซ็นตั้งแต่แรกดิมาเซ็นเซอร์อะไรกันปาเข้าไปตอนที่ 7 เนี่ย
"กูหมายถึงกูรักเค้า ยิ่งวันๆ กูยิ่งอยากบอก .. อยากกอด .. เอ้อ! อยากทำอย่างอื่นด้วยพอใจยัง?"

"งั้นแล้วเมิงรอไรอยู่ ..." ตั้นพูด..

".. เมิงก็บอกเค้าไปดิ" ไอ่เกมส์ต่อ ... สองคนนี้มันเป็น B1 B2 กันรึไงฟะ!?

".. แต่ถ้าบอกไปแล้วแม้แต่ความเป็นเพื่อนต้องจบกัน กูก็ทนไม่ได้อยู่ดี"

"เรื่องมากจริง งั้นเมิงจะเอาไง? เอาให้แบบว่าไปบอกรักเค้าแล้วเค้าก็โอเค แฮปปี้เอนด์ดิ้ง? ... นิยายเรื่องนี้ก็จบ"

"เออ .. เมิงไปบีบคอคนเขียนให้กูหน่อย ..."

"ถ้ากูทำได้กูทำไปนานแล้ว" ไอ่เกมส์บ่น "เชี่ยไรให้คนหล่อบาดใจอย่างกูเป็นได้แค่เพื่อนพระเอกอย่างเมิง"

"พระเอก?" ผมทวนคำ "กูน่ะเหรอเป็นพระเอก พระเอกที่ไหนมีสภาพแบบนี้ฟะ เว้ยยยยย อึดอัดๆๆ มองราย? มีปัญหาเรอะ!?" ว่าแล้วผมก็หันไปพาลคนอ่านที่ทำหน้าเซ็งๆ เพราะคงไม่เห็นพระเอกเรื่องไหนเป็นอย่างผมอีกแล้ว ใช่ซี้!? พระเอกเรื่องอื่นๆ น่ะเหรอ? เท่ ขรึม ไม่ก็อ่อนโยน สมองปราดเปรื่อง อะไรๆ ก็สมบูรณ์แบบไม่เหมือนผม ..เฮ้อ

"พวกเมิงสองคนบ้าอะไรกันวะ?" ตั้นไม่เข้าใจ และดูเหมือนโต๊ะข้างๆ ก็จะไม่เข้าใจเช่นกัน..

เค้าว่ากันว่าเกิดเป็นคนคอแข็ง กินเหล้าเท่าไหร่ก็ไม่เมานี่ก็ซวยไปอย่างนะครับ บางครั้งอยากจะลืมโลกบ้างก็ทำไม่ได้ เหล้าจำนวนมากแค่ไหนก็ทำได้แค่ทำให้ผมรู้สึกมึนและบ้าบอมากขึ้นจากเดิมไปนิด หน่อย แต่ไม่เห็นจะทำให้ผมลืมอะไรไปจนหมดสิ้นได้อย่างที่เห็นคนอื่นๆ เค้าเป็นกันเลย ในขณะที่สองคนนั้น ... เมาแอ๋ไปเรียบร้อย เป็นภาระให้ผมต้องพากลับอีก โชคดีที่ไอ่ตั้นมาพักอยู่กับเกมส์ตั้งแต่เข้ามหาลัยแล้ว ผมเลยไม่ต้องเสียเวลาอะไรมากมายนัก จะได้เอาเวลาไปนั่งคร่ำครวญกับตัวเองคน เดียวต่อไป ... แล้วสรุปว่าผมไปเสียเงินเลี้ยงเหล้าพวกมันเพื่ออะไรกันเนี่ย -_- !? เวร…


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


"คิดกลับบ้าน?" ผมทวนคำเมื่อได้รู้จากเก๋ที่อยู่ๆ ก็นัดผมที่ใต้คณะ

"อื้ม ไม่รู้เหมือนกัน อยู่ๆ เมื่อเช้าก็บอกว่าจะกลับบ้าน 3 วันแล้วก็ไปเลย" อ่อ .. คิดกลับบ้าน สงสัยจะกลับเนื่องในวันพืชมงคล เฮ้ยย ~!! ว่าแต่พืชมงคลแล้วมันเกี่ยวอะไรฟะ -_- ?

"ขอบใจมากนะเก๋ ว่าแต่แล้วตกลงมีอะไรเหรอ?"

"อ้อ .. คิดฝากซองนี้มาให้แดนแน่ะ"

"อ่ะ ..อ๋อ ขอบใจมาก" ว่าแต่มันคืออะไรหว่า .. หวังว่าคงจะไม่ใช่ซองผ้าป่าหรอกนะ ผมรับมาแล้วก็แกะดูทันที เผื่อจะเป็นจดหมายรัก ฮี่ๆ (ก็หวังไปได้นะคนเรา) แต่แล้วสิ่งที่ผมเจอก็เป็นเงินจำนวนเดียวกับที่เคยให้คิดยืมไว้ พร้อมกับกระดาษแผ่นเล็กๆ เขียนขอบคุณไว้ ผมยืนงงๆ ไปซักพัก ไม่เข้าใจว่าทำไมคิดถึงต้องฝากคนอื่นมาให้ ? ทำไมถึงไม่เอามาให้ผมเอง ? แล้วทำไมคิดถึงกลับบ้าน ? ทำไม ..? ทำไม .. ?

..
....
...... ทำไมผมไม่โทรไปถามคิดซะเลยล่ะ ง่ายดี


หลังจากขอบใจเก๋และลากันสั้นๆ แล้ว ผมก็หยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาทันที ไม่ต้องกดหาในสมุดบันทึกให้เสียเวลา ผมเลือกที่จะกดหาจากเบอร์ที่โทรออกล่าสุดง่ายกว่า เพราะในอันดับแรกๆ นั้นมักจะเป็นเบอร์ของคิดเสมอ ว่าแล้วก็นี่ไงล่ะ เบอร์แรกเลย … ผมเพิ่งโทรหาคิดไปเมื่อคืนนี้เอง ตอน 5 ทุ่มกว่าๆ …
5 ทุ่มกว่าๆ …
……
..

เฮ้ยย ~!!! นั่นมันตอนที่ผมนั่งกินเหล้าระบายความอัดอั้นตันใจกับไอ่เกมส์ไอ่ตั้นไม่ใช่เร้ออออ ? หรือผมจะเมาจนกดโทรหาคิดโดยไม่รู้ตัว ไม่ๆๆ ก็ผมรู้ตัวอยู่ตลอดเวลานี่หว่า แล้วงั้น นี่มัน …. ? เอ๊ะ ... ขอย้อนสกรอล์บาร์ขึ้นไปดูหน่อยเรื่องราวอีกทีซิ .... นั่นไง ! ไอ่เสียงบี๊บอะไรนั่นไม่ใช่เสียงเซ็นเซอร์คำหยาบ แต่กลับเป็นเสียงสัญญาณโทรออกโดยไม่ตั้งใจเพราะผมลืมล๊อคปุ่มมือถือหรอกเหรอ ?

.. ก็รู้อยู่หรอกนะว่าแกชอบความบังเอิญแบบงี่เง่าน่ะ ไอ่คนเขียน แต่แบบนี้เค้าไม่เรียก ‘บังเอิญ’ แล้ว เค้าเรียก ‘บังลัย’ (บรรลัย) ว้อยยยย!!!!

สมองน้อยๆ ที่ไม่ค่อยจะมีรอยหยักกะเค้าของผม ประมวลเหตุการณ์ทุกอย่างเชื่อมเข้าหากันได้อย่างง่ายได้ทันที โดยไม่ต้องมานั่งวาด mind map ให้เสียเวลา เหตุผลที่คิดฝากซองเงินผ่านทางเก๋มาให้ผม แทนที่จะมาให้ด้วยตัวเอง .. เหตุผลที่คิดกลับบ้านโดยไม่บอกกผมซักคำ .. และเหตุผลที่คิดไม่รับโทรศัพท์ของผมในตอนนี้ …

โอเค .. นิยายเรื่องนี้ใกล้จบแล้วสินะครับ นายเอกรู้ความจริง ส่วนพระเอกก็กลายเป็นเจ้าของไร่แห้วส่งออกรายใหญ่ไปโดยไม่รู้ตัว .. คนอ่าน คนเขียน ได้เวลาแยกย้ายกลับบ้านใครบ้านมันแล้วครับ … มันจบแล้ว …จบแล้ว …



… เหรอ ?


ไหนๆ มันก็ต้องจบผมก็จะให้มันจบแบบเคลียร์ๆ ไม่ค้างคาอะไรทั้งนั้น ผมจะพูดกับคิดตรงๆ แมนๆ แล้วผมจะเลิกยุ่งกับเขาอีกถ้ามันจะทำให้เขารังเกียจ ผมไม่อยากให้เขาอึดอัด ต้องคอยหลบหน้าผมตลอดชีวิตอีกหลายปีในรั้วคณะเดียวกันของเรา

ทนอ่านกันอีกนิดนะครับ .. แล้วช่วยอยู่เป็นเพื่อนผมในตอนเศร้าๆ ของผมนี้ด้วย ส่วนไอ่คนเขียน มาเลย ! เอามาเลย ! แบคกิ้งซาวนด์เพลงอกหักน่ะ เอามาเด้ ถนัดนักไม่ใช่เหรอไง!? สะใจนายแล้วสินะ T _ T



()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()

ไม่ต้องเสียเวลาจัดกระเป๋าอะไรให้เสียเวลา ผมอาบน้ำด้วยน้ำเย็นจัดอยู่นานเพื่อให้ร่างกายเย็นเฉียบ สายน้ำที่เย็นฉ่ำ .. แม้มันไม่อาจช่วยอะไรได้ในความเป็นจริง แต่อย่างน้อยมันก็ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นบ้าง ทุกครั้งที่ผมมีปัญหา ผมมักจะชอบอาบน้ำด้วยน้ำเย็นจัดเสมอ …ผมสะพายเป้คู่ใจไปใบเดียว และขับรถตรงไปยังสนามบิน ซื้อตั๋วไฟลท์ที่มีและนั่งรอเวลาไปอย่างนั้น … ด้วยสภาพนี้ผมคงไม่อาจขับรถไปเองได้และมันก็ใช้เวลานานเกินไป ผมต้องการพูดกับเขาให้เร็วที่สุด เพื่อเราทั้งสองฝ่าย

จู่ๆ เสียงโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ในขณะที่ผมนั่งเปื่อยแทบจะกลายเป็นอันหนึ่งอันเดียวกับเก้าอี้ในสนามบิน ชื่อที่ปรากฏอยู่บนหน้าจอทำเอาผมลืมหายใจไปชั่วขณะ แน่นอนว่าจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก .. คิด

"ฮัลโหล .. คิด"

"อ่ะ แดนเหรอลูก? นี่น้าพรแม่ของคิดนะจ๊ะ"

"อ่ะ น้าพรเหรอครับ !? สวัสดีครับ" ผมตกใจนิดหน่อยเพราะไม่คิดว่าจะเป็นแม่ของคิดที่โทรหา แต่มันก็แหงอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง คิดคงไม่มีวันโทรหาผมหรอก…

"คิด ไปบ้านลุงเพชร ไม่ได้เอามือถือไปด้วย พอดีน้าเห็นมิสคอลของแดน...” แม่ของคิดอธิบายเหตุผลที่โทรมา

"อ่อ .. ขอบคุณมากครับ คือ .. พอดีผมมีเรื่องต้องคุยกับคิดนิดหน่อย …" ผมจะบอกดีไหมนะ ว่าผมกำลังจะไปหาที่นั่น..

"มีเรื่องอะไรกันรึเปล่าจ้ะ? บอกน้าได้ไหม?" คำถามของน้าพรทำให้ผมแปลกใจอยู่ไม่น้อย มีน่ะมีครับ แต่จะให้บอกว่าอะไรดีล่ะ ‘ผมแอบชอบลูกชายคุณแม่ ลูกชายคุณแม่รังเกียจมากเลยเตลิดหนีกลับบ้านไปแล้วนั่นไงครับ’ … น่ะเหรอ ? มันจะตอกย้ำซ้ำเติมตัวเองเกินไปแล้วว้อยยย T [] T !!!

“……..” ผมได้แต่เงียบ

“คือ น้าเห็นคิดเค้ากลับบ้านมาซึมๆ หงอยๆ ไปเลยน่ะ แล้วก็มีแดนที่โทรมา น้าก็เลยลองถามดูน่ะจ้ะ” ซึม .. ? แมนทั้งแท่งแต่ดันมีผู้ชายมาชอบถึง 2 คน มันก็สมควรเซ็งอยู่หรอกครับ ผมก็พอจะเข้าใจ … แต่ไอ่ที่ต้องซึมน่ะมันทางนี้ต่างหาก! T _ T

"คือ อันที่จริงแล้วผมก็กำลังจะไปที่นั่น จะไปคุยกับคิดน่ะครับ ขอโทษนะครับที่ต้องรบกวนและทำให้เดือดร้อน" ผมตัดสินใจบอกน้าพรไปในที่สุด.. เพราะว่า…
“แต่ … ผมจำทางไปบ้านคิดไม่ได้แล้วอ่ะค้าบ รบกวนบอกวิธีไปหน่อยได้ไหมครับ T_T” อกหักแล้วยังจะโง่ได้อีก จะไปบ้านเค้าแล้วก็เพิ่งนึกขึ้นได้ว่าจำทางไม่ได้ บ้านเลขที่ก็ไม่รู้ แล้วจะไปยังไงหว่า … ผมมันไม่สมควรจะเป็นพระเอกเรื่องนี้จริงๆ ด้วยสินะ..


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


พอผมมาถึงบ้านของคิดก็เป็นเวลาเย็นมากแล้ว แต่ปรากฏว่าคิดยังไม่กลับจากบ้านลุงเพชร ลุงที่คิดสนิทสนมและนับถือมาตั้งแต่เด็ก ซึ่งอาศัยอยู่ในละแวกเดียวกันนั้นเอง น้าพรบอกว่าจะโทรศัพท์ไปบ้านลุงเพชรให้ เพื่อบอกคิดว่าผมมาหาถึงที่นี่ แต่ผมปฏิเสธไป .. น้าพรจึงเปลี่ยนมาเขียนแผนที่คร่าวๆ เพื่อให้ผมเดินไปที่บ้านลุงเพชร แต่มันคงเป็นแผนที่ที่คร่าวๆ เกินไปจริงๆ เป็นไปตามคาด .. ผมหลง T . T (ก็บอกแล้วว่าเซนส์เรื่องทางของผม ประเสริฐมากกกกก!) ซวยครับ ! .. ซวยกันให้เต็มที่ !แน่จริงอยากให้ผมซวยกว่านี้เอาตัวโกงมากระทืบผมด้วยอีกอย่างนึงเป็นไง !!!

(จัดให้.. : คนเขียน)

"ไอ่ชัย…" ผมหลุดปากออกมาเบาๆ เมื่อเห็นกลุ่มคนที่กำลังเดินมาอยู่ไม่ไกลจากตรงหน้า .. ไอ่ชัย พร้อมลูกน้อง สัญชาติญาณความเป็นพระเอกสุดแมน เท่ และเข้มแข็ง มันบอกให้ผม --- หลบ ---- ทันที (พระเอก ตรงไหนวะ - -?) ถ้ามาคนสองคนผมก็ซ่าออกอยู่หรอก แต่นี่เล่นมาเป็นฝูง เอ๊ยย~ เป็นกลุ่ม 5-6 คนแบบนี้ ..

แต่ดูเหมือนโชคจะไม่เข้าข้าง ไม่สิ … ไอ่คนเขียนมันไม่เคยเข้าข้างผมเลยต่างหาก (-*-) จึงไม่อาจพ้นสายตาไอ่ชัยไปได้…

"เฮ้ย! ตรงนั้นน่ะ" ไอ่ชัยหันมาทางผม ไม่มีใครนอกจากผมตรงนั้นทีพอจะเนียนได้เลย…

"ทักคนผิดรึเปล่าคร้าบ?" มุกสุดท้าย มุกสากลโลก ที่ดูเหมือนจะไม่ได้ผลตามที่คาดการณ์ไว้

"ไม่ผิดหรอก หึหึ แก .. ศัตรูหัวใจฉัน" ใช่ที่ไหนล่ะ .. ตอนนี้เรามันก็หัวอกเดียวกันแหละครับ ไปช่วยกันปลูกไร่แห้วส่งออกต่างประเทศ เอารายได้เข้าประเทศชาติกันดีกว่า T_T
ไม่สิ .. ไม่เหมือนกันหรอก ถึงผมจะไม่เท่ ไม่เพอร์เฟคเหมือนพระเอกเรื่องไหนๆ แต่ผมก็หล่อ เอ๊ย! ไม่ใช่ …จะบอกว่าผมก็แมนพอ ถ้าคิดออกปากว่าไม่ต้องการเป็นแม้แต่เพื่อนของผมอีก ผมก็จะไม่ไปยุ่งย่ามให้เขาไม่ชอบใจ ดังนั้น ผมจึงไม่เหมือนกับไอ่ชัย ถึงแม้เราจะแห้วเหมือนกัน ก็เป็นแห้วคนละเกรด!

"ครับ แล้วคุณมีอะไรกับผม?" ผมถามอย่างใจเย็น

"คราวก่อน กวนไว้มากนี่ ฉันรู้นะว่าแกจงใจทำแบบนั้นให้ฉันเห็น”

“ก็แล้วคุณจะเอาไงครับ? ไหนๆ ก็อกหักแล้ว ตายตอนจบเลยเป็นไง … อนาถจริงพระเอกเรื่องนี้ -_-;

“เฮ้ย! เมิงกวนกูเหรอ?”

“ผมไม่ได้กวน ก็ผมถามตรงๆ คุณจะเอาไงกับผมก็ได้ แต่ขอร้องไว้อย่าง ว่าอย่าไปยุ่งกับคิด ในเมื่อเค้าไม่ได้ชอบคุณ แมนๆ กันหน่อยโตๆ กันแล้ว” นี่ .. เป็นไงครับ พระเอกคนนี้ถึงจะไม่ีอะไรดีก็ ‘ปากดี’ ได้ละกัน

“เอาไง ก็ได้ใช่มั้ย?” ไอ่ชัยแสยะยิ้มก่อนจะก้าวเข้ามา…

ทันใดนั้นเอง ก็มีพระเอกขี่ม้าขาวมาช่วยพระเอก(?)ชีวิตรันทดเยี่ยงพจมานอย่างผม …..!!

“เฮ้ยย! อะไรน่ะ”

… คิด ….!!!

(ให้ตายเหอะ คิด ทำไมนายมีแต่บทแมนๆ วะ T^T!)


TBC …

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 17-05-2009 16:09:02

 :pig2:
^
^
^
^
^
^
^
^
^
^
o13

 

 

 

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Lukaka ที่ 17-05-2009 16:15:57

นึกว่าจะไม่ได้อ่านแล้ว ... :man1:


ลป.คนแต่งเปิดเทอมใหม่เป็นยังไงบ้าง ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Ploy-Tawan ที่ 17-05-2009 17:40:43

 :pigha2: คนเขียนจะแกล้งพระเอกไปถึงไหน
ยังใจดี อุตส่าห์ให้คิดมาช่วยพระเอกไว้ทัน แต่...จะให้พระเอกเป็นรุกหรือรับกันแน่คะ ให้บทน้องคิตตี้แม้นแมน :laugh:

ขอบคุณที่มาต่อให้นะคะ อ่านแล้วสนุก มีความสุขจังค่ะ :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: mackerel ที่ 17-05-2009 18:06:09

มอบแต้ม+ ที่ 25 คร้าบ
***
ขอบคุณที่ยังไม่หายดีแต่ก็รีบมาต่อตอนใหม่คร้าบ  :pig4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 17-05-2009 18:30:20

ขำพระเอกเรื่องนี้ ช่างอาภัพได้โล่เหลือหลาย   :m20:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 17-05-2009 20:51:56

คนเขียนเรื่องโปรด!!  กลับมาแล้ววววว
ยังคงความสนุก  ...  เขียนได้น่าอ่านเหมือนเดิม  o13  ...  บวก 1 ให้เลย อิอิ
ขอบคุณนะครับ  ... มีความสุขกับการอ่านเรื่องของคุณมากครับ ^___^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: dahlia ที่ 17-05-2009 22:48:45

เออ คิตตี้จ๋า จะห้าวไปไหนค่ะหนู  :m29:


ดีใจที่เห็นกลับมาต่อเรื่องแล้ว แสดงว่า เป็นปกติแข็งแรงดีแล้วนะ  :mc4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: naja ที่ 17-05-2009 23:35:45

อย่านะ อย่าให้ คิด แมนกว่าแดนนะ เสียหมดๆๆๆ :z3:

ว่าแต่ว่าคนเขียนหายเปื่อยแล้วน๊าาา :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: menano ที่ 18-05-2009 12:54:49

กลับมาต่อแล้ว

ดีใจมากมาย

แต่ว่าน่าสงสารแดนจังเลยอ่ะ

ไม่รู้เมื่อไหร่จะบอกคิดซะทีเนอะ

จะได้รู้ดำรู้แดงกันไปเลยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: Salim021 ที่ 18-05-2009 13:09:24

จ๊ะเอ๋คนแต่ง  :กอด1:



แขนหายแล้วเหรอ?  อย่าฝืนนะจ๊ะ รอได้เสมอ  :man1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 18-05-2009 14:57:45

เพิ่งอ่านตะกี้ ..
ตกใจมากมายที่คนเขียนอยู่ญี่ปุ่นนะ เขียนได้แบบไม่มีกลิ่นอายญี่ปุ่นเลย อะ ไทยจ๋ามาก
ส่วนพระเอก น่ารักดีค่ะ นายเอกต้องมาปกป้อง??? อยูเรื่อยเลย
เห็นแป้นพิมพ์ภาษาญี่ปุ่นแล้ว ตกจายยย .. พิมพ์นิยายออกมาได้ไงเนี่ย?

จะรออ่านต่อนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 18-05-2009 15:47:55

กลายเป็นว่า นายเอก ขี่ม้าขาวมาช่วยได้ทันสิเนี่ย หุ หุ หุ


เคลียร์กันให้ไวเลย  :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 18-05-2009 15:54:48

เขียนได้ไทยจ๋าจริงๆ ด้วย

ปล. เอาอมยิ้มมาเยี่ยมคนเจ็บ แต่กินเอง อิอิ
(http://i132.photobucket.com/albums/q8/oaw_eang/A6988203-206.jpg)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: ISACBTMN ที่ 19-05-2009 13:52:07

นายเอกแมนมาก! พระเอกเด๋อๆด๋าๆ ตลก อิอิ

อย่าลืมมาต่อให้เขานะ  :oni2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 19-05-2009 15:49:06

ขอบคุณทุกคะแนนกับทุกคอมเมนท์เช่นเคยค้าบ *โค้ง*
และแล้ว เรื่องนี้ก็จบละ ... เพราะคนแต่ง หมดมุข :try2:(ความจริงหมดมานานแล้ว -_-)
ตอนแรกก็กะจะแต่งต่อกว่านี้ แต่มันคิดไม่ออกแล้วจริงๆ T_T
ต่อมจินตนาการ ฝ่อ เนื่องจากอยู่กับโลกแห่งความเป็นจริง ที่มีแต่รายงาน และ การบ้าน มากเกินไป
ชีวิตข้าพเจ้า ช่างแห้งแล้ง  :sad2:

ขอขอบคุณมากมายคับ ที่ติดตามอ่านมาโดยตลอด และลงคอมเมนท์ไว้ให้เป็นกำลังใจ เสมอๆ (*_*)
มีความสุขทุกครั้งที่ได้เห็นคอมเมนท์ ^____^ ยินดี และ เป็นเกียรติอย่างยิ่ง คับ ^^



-----------------------------------------------------------

เทพีของผม 08

“คิด นายรีบกลับบ้านไปก่อน ตรงนี้ ไม่ปลอดภัย” ผมรีบบอกคิด ผมน่ะไม่เป็นไรหรอก อย่างมากก็แค่โดนกระทืบคางเหลือง .. แค่นั้นเอ๊งง =_=; แต่ผมเป็นห่วงคิดมากกว่า

“แดน นายนั่นแหละ มาทำอะไรที่นี่!?” คิดสวนกลับทันที “แม่บอกว่านายมาหาฉันที่บ้าน แล้วก็เลยให้ไปที่บ้านลุงเพชร ฉันกลับบ้านไปรอบแล้ว ไปบ้านลุงเพชรอีกรอบ ก็ไม่เห็นนาย”
หลงทางไง ! .. อายเค้ามั้ยล่ะไอ่แดนนรก

“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับนาย แต่เอาไว้ก่อน…นายไปก่อน ” นี่ไม่ใช่เวลามาคุยกันนะ” ให้ตายสิ เวลาอื่นผมยังพอเล่นมุกได้ แต่กับเรื่องนี้ผมซีเรียสนะ ผมเป็นห่วงคิดจริงๆ แต่คิดมันดันไม่ห่วงตัวเองเลย นอกจากจะไม่ยอมกลับไปแล้วยังหันไปพูดกับไอ่ชัยอีก

“คุณชัย ผมจะบอกคุณไว้ตรงนี้เลยว่าความจริงแล้ว ผมกับแดน เราไม่ได้เป็นอะไรกันนอกจากเพื่อน ขอให้คุณเลิกยุ่งกับแดน ผมไม่ต้องการให้เค้ามาเดือดร้อนเพราะผม และที่สำคัญ อันที่จริงเค้าก็มีคนที่เค้าชอบอยู่แล้วด้วย”

“คิด!!” ผมอุทาน นี่เขารังเกียจผม กลัวผมจะแอบอ้างอีกจนถึงกับบอกความจริงออกมา ทั้งที่ตัวเองกำลังอยู่ในภาวะอันตรายเนี่ยนะ!?
“นายจะบ้าเหรอไง!? นี่มันใช่เวลามานั่งบอกความจริงอะไรมั้ย?”

“ฉันไม่อยากลากนายเข้ามาเดือดร้อนด้วยอีก ทั้งที่นายไม่ได้เกี่ยวอะไร…. และความจริง มันก็คือความจริง…” คิดหันมาบอกผม น้ำเสียงของเขาดูเหมือนจะสั่นเล็กน้อย

“ถ้านายอยากบอกความจริงนัก ทำไมไม่บอกไปเลยล่ะว่าจริงๆ ฉันแอบชอบนายอยู่! แต่นายก็รังเกียจถึงกับหนีหน้าฉันมาแบบนี้!” ผมสวนกลับ โดยลืมไปแล้วว่าใครกันวะที่เมื่อกี้พูดว่านี่ไม่ใช่เวลามาคุยกันน่ะ - -;

"แดน … นายพูด .. อะไรน่ะ?"

“นายก็ได้ยินหมดแล้วไม่ใช่เหรอไง! โทรศัพท์ฉันที่โทรออกโดยไม่รู้ตัวน่ะ ไม่งั้นนายจะฝากเงินเก๋มา แล้วหนีหน้าฉันมาแบบนี้เหรอ!?” ยิ่งพูดผมก็ยิ่งเจ็บปวดจนลืมทุกสิ่งรอบตัว … แน่นอน ลืมไอ่คุณชัยเพื่อนร่วมชะตากรรมไปแล้ว …

“ดะ .. ดะ .. เดี๋ยวก่อน” คิดมีท่าทีเหมือนคนตกใจสุดๆ “นั่น .. นั่นมันหมายถึงฉันเหรอ?” ดวงตาเบิกกว้าง ยกมือขึ้นมาปิดปากตัวเอง "ไม่จริงน่า…"

เห …เอาล่ะดิ .. คิดก็ตกใจ ผมก็เริ่มงง

“ถ้านายคิดว่าหมายถึงคนอื่น แล้วนายจะฝากเงินผ่านเก๋มาคืนฉันทำไม? ไม่ใช่เพราะนายรังเกียจ จนคิดจะจบๆ ไม่ให้มีเรื่องเกี่ยวข้องกับฉันอีกไม่ใช่เหรอ?”

“จะบ้าเหรอ? ฉันก็แค่เพิ่งได้เงินจากที่พ่อโอนมา ก็อยากจะรีบๆ ใช้คืนนาย”

“แล้วทำไมนายไม่เอามาให้ฉันเอง แถมยังจู่ๆ กลับบ้านโดยไม่บอกซักคำล่ะ!?”

“ก็ฉันยังไม่อยากเจอหน้านายนี่!!”

“ก็งั้นเพราะอะไรล่ะ?”

"ก็…" มือที่เพิ่งเอาลงไปเมื่อกี้เอาขึ้นมาปิดปากอีกครั้ง ผมเลยเดาจากสีหน้าของคิดไม่ได้เลยว่าเขาจะพูดอะไร

“เพราะอะไรล่ะคิด?” มันดูเหมือนจะเป็นเสียงผม แต่เปล่า … มันเป็นเสียงของไอ่ชัยผู้น่าสงสารที่ถูกทั้งผม คิด และคนเขียนลืมไปแล้วว่ามันก็ยืนอยู่ตรงนั้น มันจึงขอมีบทพูดกับเค้าซักนิด -_-;

"ไม่มีอะไร…"

“นั่นไงล่ะ นายรังเกียจฉันก็บอกมาตรงๆ เถอะ…”ผมหัวเราะแค่นๆ ให้กับตัวเอง

“จะบ้าไปถึงไหนห๊ะไอ่แดน!! ต้องให้บอกกี่ครั้งว่าไม่ใช่ ฉันไม่รู้ด้วยซ้ำว่าที่นายคุยกับเพื่อนนั่นหมายถึงฉัน! ฉันนึกว่าหมายถึงคนอื่น!!” คิดคงจะโกรธมากจนหน้าแดงก่ำ .. แต่แทนที่ผมจะหยุด ผมก็ห้ามตัวเองไว้ไม่อยู่แล้วเหมือนกัน

“ถ้านายคิดว่าหมายถึงคนอื่น แล้วทำไมจะต้องไม่อยากเจอหน้าฉันด้วยล่ะ!?”

“ฉันก็แค่กะจะมาทำใจซักพัก ไอ่บ้าเอ๊ยยย~!!!” คิดด่าใส่ผมแต่กลับมีสีหน้าเหมือนคนที่ทั้งยิ้มและทั้งจะร้องไห้
ในขณะที่ปากของผม มันยิ้มกว้างขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติ ถึงปกติผมจะสมองช้าไปนิดด (แถวบ้านไม่เรียก โง่ นะ) แต่คราวนี้ขอเอาชื่อคุณย่าทวดเป็นเดิมพัน ว่าความจริงมีเพียงหนึ่งเดียวคือ  เราใจตรงกันใช่ไหม !!!

“คิด ..  คิด .. คิด .." ผมดีใจจนไม่รู้จะพูดอะไรดี ได้แต่เรียกชื่อเขาในขณะที่ถือวิสาสะจับมือทั้งสองนั้นมากุมไว้ คิดก้มหน้าพึมพัมเหมือนด่าผมอะไรบ้าๆ ซักอย่าง แต่ดูยังไงก็เหมือนคนกำลังเขินอายชัดๆ

“เฮ้ย… นี่หมายความว่า ตอนนั้นเมิงหลอกกูเหรอที่ทำแบบนั้น ทั้งที่เมิงไม่ได้เป็นอะไรกับคิด” ผมว่าผมสมองช้าแล้วนะ ยังมีคนช้ากว่าผมอีกวุ้ย .. แต่อันนี้ก็ช่วยไม่ได้นะครับคุณชัย และเห็นทีผมคงจะอยู่ช่วยคุณปลูกแห้วไม่ได้ซะแล้ว อิอิ

“เอาน่า หยวนๆ ตอนนั้นไม่ได้เป็น .. แต่ตั้งแต่ตอนนี้ไปก็เป็นแล้วล่ะ ใช่มั้ยคิด?” ผมหันไปยิ้มกับคิดด้วยสายตาเป็นประกาย นอกจากนั้น ยังมีเรี่ยวแรงกลับมากวนบาทาหลายคู่ตรงหน้าอย่างหน้าตาเฉย ..

“เมิงอยากลองดีใช่มั้ย?”

ผมดันคิดไปข้างหลังทันทีด้วยสัญชาติญาณของพระเอก(คราวนี้ของจริง) ด้วยกำลังใจฮึกเหิมต่างจากเมื่อกี้อย่างลิบลับ …. ช้างอยู่ไหนไม่รู้!! แต่แฟนตรูอยู่นี่โว้ย ย๊ากกกกก~!!!!!

----- ปี๊นๆ ----

เสียงแตรรถกระบะพร้อมกับไฟหน้ารถที่ส่องจ้าทำให้เราทั้งสองฝ่ายต่างชะงัก

“ลุงเพชร!” คิดพูดขึ้นทันทีเมื่อจำได้

“เห็นหายกันไปทั้งคู่ แม่เค้าเป็นห่วงลุงเลยมาตามหา แล้วนี่…?”

ยังไม่ทันที่ผมหรือคิดจะได้อธิบายอะไร หันไปอีกที ไอ่ชัยพร้อมพรรคพวกก็หายศีรษะกันไปหมดแล้ว.. =_= อะไรวะเนี่ย? ผมยังไม่ทันได้แสดงความเท่ให้สมกับฐานะพระเอกให้พวกคุณได้เห็นกันเลย (จริงๆ แล้วโคตรโล่งใจเลยครับ แหะๆ)

เรานั่งรถกระบะของลุงเพชรกลับไปที่บ้านของคิด จากนั้นจึงได้เริ่มคุยกัน ปรากฏว่าบ้านของลุงเพชรนั้นเป็นเสมือนค่ายมวยที่ไม่ใช่ค่ายมวย คือลุงเพชรแกชอบของแกเป็นการส่วนตัว แล้วก็เลยสอนให้คนในแถวละแวกนี้ที่ชอบและสนใจเหมือนกัน โดยแกจะเลือกเฉพาะคนที่แกแน่ใจว่าเป็นเด็กดี จะไม่เอาวิชาที่แกสอนไประรานใคร ดังนั้น แกก็เลยเป็นที่รักและเคารพของทั้งเด็กๆ และผู้ใหญ่ด้วยกันในแถวนี้ เรียกอีกอย่างว่าแถวนี้น่ะถิ่นแกเลยล่ะครับ.. มิน่า ไอ่ชัยมันถึงหายไปในกลีบเมฆรวดเร็วปานสายฟ้าแบบนั้น

และมิน่า .. ว่าทำไมสุดที่รักของผมถึงได้ตัวเล็กแต่หมัดหนักแบบนี้ T w T

"คิดน่ะ เวลาเครียดๆ มันชอบต่อยมวยระบายอารมณ์ แต่ต้องให้มันต่อยกระสอบทรายนะ ขืนหาคู่ให้คู่ซ้อมคงช้ำในตาย ฮ่าๆ” ลุงเพชรเล่าให้ฟังอย่างอารมณ์ดี "วันนี้ก็ไปต่อยอยู่บ้านลุงซะนานเลย”

“ได้ออกแรง ออกเหงื่อเยอะๆ มันช่วยได้จริงๆ นี่ครับลุง” คิดตอบลุงเพชรยิ้มๆ

“โห แบบนี้น่ากลัวนะครับลุงเพชร ถ้าใครทำให้โกรธนี่ไม่เอาคนนั้นเป็นกระสอบทรายเหรอครับ?” ผมจงใจแกล้งแซวคิด เพราะตั้งแต่กลับมาคิดแทบไม่ยอมสบตาผมเลย สายตาที่เต็มไปด้วยความหื่น เอ๊ยย !! ความรักของผมเลยส่งไปไม่ถึงคิดซักที .. และก็ได้ผล คิดหันมามองทางผมคงกะจะด่าอะไรซักอย่าง แต่เจอสายตาระยิบระยับของผมคงไปคงถึงกับด่าไม่ออก ปากที่กำลังจะอ้าเลยกลายเป็นงุบงิบได้แต่ทำสายตาดุใส่ คงกลัวลุงเพชรจะสังเกตได้

“เออ เรานะ" ลุงเพชรหันมาถามทางผม "เป็นเพื่อนสนิทกับเจ้าคิดมันใช่มั้ย?”

“คร้าบ” เพื่อนสนิท … คิดไม่ซื่อ อ่ะครับ อิอิ

“รู้รึเปล่าว่าสาวที่ไหนมาทำให้หลานลุงอกหัก ถึงกับกลับบ้านมาซึมๆ หงอยๆ ต่อยกระสอบทรายบ้านลุงซะเกือบพัง”

“ลุงเพชร!! ผมบอกตั้งแต่เมื่อไหร่ว่าผมอกหัก!!” คิดหน้าเหวอรีบแย้ง ในขณะที่ผมกลับยิ้มกว้าง แหมๆ อยากบอกความจริงจังว่าตัวต้นเหตุนั่งหน้าหล่ออยู่นี่แหละคร้าบ

“ไม่บอกลุงก็รู้น่า อาการแบบนั้นน่ะ .. คนมันอาบน้ำร้อนมาก่อน ฮ่าๆ แต่ดูท่าทางตอนนี้ไม่ค่อยเป็นอะไรแล้วนี่”

‘ก็ตอนนี้เราเข้าใจกันดีแล้วนี่ครับ’ ผมห้ามปากตัวเองได้แต่หุบยิ้มไม่ลงจริงๆ ลุงเพชรก็อาจจะงงอยู่ว่าผมเป็นเพื่อนประสาอะไร เพื่อนอกหักแล้วตัวเองดันนั่งยิ้มอยู่ได้ แต่ก็คนมันดีใจจริงๆ แหละครับ ไม่นึกเลยว่าจะมีวันนี้ได้ คุณคนอ่านก็คงรู้กันดีว่าที่ผ่านมาไอ่คนเขียนมันกลั่นแกล้งผมขนาดไหน T _ T ขนาดบางท่านใจดีมีช่วยพูดให้ผมแท้ๆ นะ มันก็ยังแกล้งเอาๆ -*- .. แต่ผมก็ยอมแหละครับ ถ้ารู้ว่าผลที่ได้มันจะคุ้มค่าแบบนี้ผมยอมหมดแหละไม่ว่าอะไรทั้งนั้น…


หลังจากที่แม่ของคิดทำอาหารเลี้ยงทั้งผมและลุงเพชร ซักพักลุงเพชรก็กลับบ้าน ส่วนผมความจริงตอนแรกนึกว่าจะมาคุยกับคิดให้เคลียร์แล้วกลับเลยจึงไม่ได้เตรียมอะไรมา กลายเป็นว่าผมตัดสินใจจะอยู่ที่บ้านคิดในช่วงวันหยุดนี้และค่อยกลับไปพร้อมกัน ..


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


“แดน!” คิดสะดุ้งเมื่อถูกผมกอดจากด้านหลัง หลังจากที่ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จใหม่ๆ และอยู่ในเสื้อยืดตัวใหญ่ของคิดที่กลายเป็นเสื้อพอดีตัวสำหรับผม

“ตั้งแต่มา ยังไม่ได้อยู่กันสองต่อสองเลยเนอะ” ผมอ้อนเสียงหวานคลอเคลียไม่ยอมห่าง

“ฉันไปนอนกับแม่ดีกว่า =_=” อ่าว เฮ้ยยยย ~!! ไหงงั้นง่ะคิดดด

“ง่า ..  อะไรอ่ะคิด คราวก่อนเรายังนอนด้วยกันได้เลย”

“มันไม่เหมือนกัน -_-;” ดูคิดจะเป็นห่วงสวัสดิภาพของตัวเอง มากกว่าตอนเรากำลังเผชิญหน้ากับไอ่ชัยเสียอีก แหมๆๆ .. สายตาของผมมันหื่นขนาดนั้นเลยเหรอครับ ไม่ซะหน่อยน่า …

“นั่นสิเนอะ ไม่เหมือนกัน ตอนนั้นเป็นเพื่อน แต่ตอนนี้เป็นแฟน” ผมย้ำสถานะความสัมพันธ์ของเราอย่างมีความสุข

“ใครแฟนนาย!?”

“คิดไง” ผมตอบตรงคำถามเป๊ะๆ ใช่มั้ยครับ อิอิ คิดถึงกับเถียงไม่ออกเลยทีเดียว

"รักนะ ... มากด้วย ไม่สิ .. มากที่สุด ไม่เอาอ่ะ มากที่สุดของที่สุด " ผมแทบจะลอยได้อยู่แล้วกับความสุขตอนนี้ ถ้าไม่ติดว่านิยายเรื่องนี้ยังอิงหลักความจริงอยู่บ้าง(ตรงไหน?)ทำให้ผมลอยไม่ได้อย่างใจนึก แต่ไม่ลอยก็ไม่เป็นไรครับ ผมทำอย่างอื่นก็ได้ เช่นที่กอดคิดอยู่นี่ไง อิอิ

"อือ…พะ พอแล้วน่า .. รู้แล้ว"

"เหรอ?" ผมถือโอกาสหอมแก้มแดงๆ นั้นไปฟอดใหญ่ อ่าา ชื่นใจเป็นที่สุด!
"งั้นบอกฉันบ้างสิ..."

"อ่ะ ..." เงียบเลยซะงั้น ... ทำไงให้ปากแข็งๆ นี่อ่อนลงจนยอมพูดดีครับ ? หุหุหุ
"อ๊ะ .. แดน ... จะทำอะไรน่ะ ...?"

-- ผลั่ก!! --

"โอ๊ย ! " จุกสิครับงานนี้ หมัดหนักไม่เปลี่ยนเลยนะที่รัก จากคืนแรกที่เราได้เจอกันนั้น ... คืนแรกที่เริ่มต้นความสัมพันธ์ของเรา ทำให้เราได้รู้จักกันมากขึ้น … งานประกวดเทพีนั้น

"แดน .. ขอโทษ! เจ็บมากมั้ย มือมันเผลอไป ขอโทษนะ"

"เจ็บสิ...." อ้อนครับอ้อน หุหุหุ เจ็บน่ะไม่เท่าไหร่หรอกแค่มองคนน่ารักๆ คนนี้ก็หายแล้ว อูย... ซี้ด .. มั้งนะครับ

"ขอโทษนะ..." พอเจ้าตัวเขยิบเข้ามาหาผมโดยไม่ตั้งใจเพราะเป็นห่วง ก็เลยทำให้ใบหน้าของเราสองคนใกล้ชิดจนแทบจะชนกันอีกครั้ง

"คราวนี้ .. จะต่อยอีกรึเปล่า?" ผมถามเบาๆ ลมหายใจของเราของคนส่งผ่านกระทบถึงกันและกัน และเมื่อใบหน้าใสๆ ที่แดงก่ำนั้นส่ายหน้าก็เสมือนหนึ่งเป็นการอนุญาต(และเป็นเครื่องหมายแสดง ถึงความปลอดภัยของผมด้วย) ผมก็ค่อยๆ ประทับริมฝีปากของตัวเองลงบนริมฝีปากบางที่สั่นน้อยๆ นั้น

…………….
………..
………
….
..
.
ไม่รู้จะอธิบายว่าไงดีเลย เอาเป็นว่า … มี ความ สุข ที่สุดในโลก เลยครับ !!!


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()


“ว่าแต่ ถามจริงๆ นะคิด ตอนนายต่อยกระสอบทรายนะ นายคงไม่ได้คิดว่านั่นเป็นฉันหรอกใช่มั้ย?” จะว่าไปผมก็เป็นห่วงสวัสดิภาพของตัวเองเหมือนกันนะครับ แม้จะเป็นคนละนัยยะกับคิดก็เหอะ

“เปล่าซะหน่อย! ก็นายไม่ได้ผิดอะไรซักหน่อยนี่…”คิดตอบเสียงอ้อมแอ้มๆ
“ฉันแค่ ได้ออกแรงเยอะๆ ออกเหงื่อเยอะๆ แล้วมันสบายใจขึ้นน่ะ”

“มันก็จริงนะ แต่ฉันว่า..” ผมกระซิบข้างหูเขา
“…คราวหลังนายเปลี่ยนมาออกเหงื่อ ออกแรง ด้วยวิธีอื่นดีกว่านะ”

“ไอ่แดนนนนน…!!” ผมแค่ยั่วคิดเล่นนิดหน่อยจริงๆ ใครจะคิดไปทำอะไรจริงล่ะคร้าบ (เกรงใจคุณว่าที่แม่ยาย) แต่คิดดันไปนอนกับแม่จริงๆ เลยอ่ะ … กรรม T _ T แต่ไม่เป็นไรหรอกครับ ..  ผมไม่รีบ ก็เรายังมีเวลาที่จะอยู่ด้วยกันอีกนี่นา ไม่มากไม่มาย แค่ตลอดไป เท่านั้นแหละครับ อิอิ


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (กลับมาแล้ว ^^ ตอนที่ 7)
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 19-05-2009 16:00:52

เทพีของผม : บทส่งท้าย...

------------------------------------------------


"ตื่นแล้วเหรอ?" ผมกระซิบถามเสียงนุ่มๆ เมื่อเห็นคิดลืมตาขึ้นในอ้อมกอดผม "ความจริงจะหลับไปรวดเลยก็ได้นี่นา.."

"กี่โมงแล้วเหรอ..?" เสียงงัวเงียถาม

"อืม .. 9 โมงครึ่ง" คิดน่ารักจนผมอดใจไว้ไม่ไหวต้องหอมแก้มนุ่มๆ นั้นลงไปฟอดใหญ่

"ไม่ต้องเลยนะ!" เวลาเขินนี่ยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่ แล้วแบบนี้จะให้ผมอดทนยังงัยไหวล่ะครับจริงมั้ย?

"หืม..?" ผมทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้จูบลงเบาๆ ที่ซอกคอขาวนวลแต่มีรอยแดงเป็นจ้ำด้วยฝีมือผมเอง

"อ๊ะ! แดน!? พอได้แล้วนะเดี๋ยวฉันต่อยซะเลยนี่!!" ฮั่นแน่~ ... ขู่อีกแล้ว แต่ผมใช้เวลาไม่นานนักหรอกที่จะศึกษาคิดว่าทำอย่างไรมือเรียวสวยแต่หมัดหนัก คู่นี้ถึงจะอ่อนระทวยไร้เรี่ยวแรงในอ้อมกอดผม ปากแข็งๆ ที่ช่างเถียงและเก่งเรื่องหาเหตุผลจะอ่อนยวบจนจนเถียงอะไรไม่ออกอีก

"..ชู่ว..." ผมจัดการรวบข้อมือทั้งสองไว้ด้วยมือเดียวเพื่อป้องกันตัวเองจากอันตรายที่ อาจจะมาพร้อมความเขินของคนรัก แล้วประกบริมฝีปากลงไปยังริมฝีปากอิ่มสวยคู่นั้น

" .. อ๊ะ~! อื้ม..." ผมหยอกเย้ากับคิดตามประสาคนรักในยามเช้า แต่ก็ไม่ได้ทำอะไรมากมายไปกว่านั้น ถึงอย่างนั้น ก็ไม่วายโดนคิดด่าว่าลามกอยู่ดี ผมได้แต่หัวเราะแหะๆ ในเมื่อมันเป็นความจริงก็ไม่เถียง แต่ว่ากันมากๆ เดี๋ยวก็แสดงความลามกให้เห็นกันตอนนี้ให้สมกับที่ว่ากันหรอกนะคิด .. แต่ผมก็ไม่ได้ทำหรอกน่า เพียงแต่คว้าตัวเขาให้กลับมาซบอกอยู่ในอ้อมกอดอุ่นๆ ของผม รับรู้ได้ถึงจังหวะการหายใจของเขาผ่านร่างกายของเราสองคนที่แนบชิด

"คิดถึงบ้านมากมั้ย? ปีนี้เราเรียนซัมเมอร์กันทั้งสองคนเลยนี่เนอะ .. เอางี้มะ .. วันเรียนวันสุดท้ายเสร็จแล้วเราไปกันเลย" ผมถามความเห็นคนรักที่นอนซบอยู่ในอ้อมแขน บนเตียงนุ่มๆ ที่คอนโดของผมหรือจะเรียกอีกอย่างนึงว่าเรือนหอของเราก็ได้นะครับ ... ผมทั้งอ้อนทั้งตื้อทั้งดื้อดึงอยู่พอควรกว่าคิดจะใจอ่อนยอมย้ายออกจากหอพัก มาอยู่ด้วยกันที่นี่

"ไม่ไหวหรอก .. เรียนเสร็จแล้วต้องขับรถตั้งไกลแดนเหนื่อยแย่ อีกอย่างกว่าจะถึงก็ค่ำพอดีขับรถกลางคืนอันตราย"

"งั้นวันรุ่งขึ้น?"

"อื้ม.." คิดพูดแล้วจู่ๆ ก็ยิ้มคนเดียว

"อะไรเหรอ?"

"อ๋อ .. เปล่าหรอก .. ก็แค่คิดว่าแป๊ปๆ ก็สงกรานต์อีกแล้ว" เขาพูดอายๆ ... แน่ล่ะครับ สงกรานต์สำหรับคนอื่นอาจจะเป็นเทศกาลรื่นเริงสนุกสนานสาดน้ำกันธรรมดา แต่สำหรับผมและคิดไม่ใช่แค่นั้นแน่นอน เพราะเราเริ่มได้รู้จักกันจริงๆ ก็ในคืนวันสงกรานต์ หรือเรียกอีกอย่างได้เลยว่างานประกวดเทพีสงกรานต์ปีที่แล้วนั้นคือสิ่งที่พา ให้เราสองคนได้มารักกัน

"ปีนึงแล้วสินะ.." ผมพูดแล้วหอมแก้มคิดอีกไม่รู้ครั้งที่เท่าไหร่ของวันนี้ แต่ด้วยความที่เรากำลังอยู่ในโหมดซึ้งนิดๆ โรแมนติกหน่อยๆ ผมเลยไม่ได้โดนคิดยันเอาที่ประทุษร้ายแก้มเขาจนแทบช้ำไม่รู้กี่รอบต่อกี่รอบ แต่คิดกลับซุกตัวเบียดเข้ามาในอ้อมกอดผมมากขึ้นแทน...


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()

และแล้วผมก็ได้ใช้วันหยุดยาวของสงกรานต์ปีนี้อยู่ที่ที่เดียวกับปีที่ แล้วที่ผมมา นั่นคือที่นี่ ... หากแต่คราวนี้ต่างกันตรงที่ผมรู้สึกว่าตัวเองเหมือนมาฮันนีมูนซะมากกว่า ฮี่ๆ หลังจากไปถึงบ้านคิด (อ้อ แน่นอนครับว่าคราวนี้ผมไม่ได้ไปรบกวนไอ่เกมส์มันหรอก แต่ผมพักอยู่ที่บ้านสุดที่รักนี่แหละ ถือเป็นการฝากเนื้อฝากตัวกับคุณแม่ของคิดไปในตัวด้วย) แล้วผมก็ไม่ลืมที่จะไปเยี่ยมเยือนเจ๊ต้อยพร้อมทั้งไปขอบคุณที่เคยช่วยดูแล ช่วยเหลือเป็นพี่สาว(??)ที่ดีของคิดเสมอมา

"นี่ของฝากของเจ๊ครับ ลูกพี่ลูกน้องผมเค้าไปเที่ยวเกาหลีมา" ผมพูดพลางส่งชุดเครื่องสำอางที่จัดมาเป็นเซ็ทอย่างดี ...โดยผมกับคิดเห็นตรงกันว่านี่แหละน่าจะเป็นของฝากที่ถูกใจเจ๊ต้อยเป็นที่สุด

"ไหนดูซิ .. ว้าย! ตายแล้วนี่หลอกด่าเจ๊ว่าอีตุ๊ดเหรอ?" เจ๊ต้อยอุทานกรี๊ดกร๊าดเมื่อหยิบเครื่องสำอางออกมาดู แล้วเห็นยี่ห้อ ETUDE บนกล่อง

"โธ่ เจ๊คร้าบ~ อีทูดี้ครับอีทูดี้ เข้าใจเล่นมุกนะเจ๊" แล้วเราทั้งสามคนก็หัวเราะพร้อมกัน

"แหมย่ะ .. ไม่ใช่ว่าเจ๊แอนตี้กระแสเกาหลีหรอกนะยะ" เจ๊ต้อยหัวเราะ "แต่เห็นชื่อมันทีไรแสล๊ง แสลงใจทุกที"

"ขอโทษด้วยครับ งั้นเจ๊ไม่เอาก็ไม่เป็นไรนะเดี๋ยวผมเอากลับ" ผมพูดพลางดึงถุงคืน แน่นอนว่าเจ๊รีบคว้าหมับทันที

"เห็นแก่คิดกับแดนหรอกนะ ถึงรับไว้" ว่าแล้วคิดก็หัวเราะใหญ่ในความฟอร์มจัดแต่ดูง่ายของเจ๊ต้อย

"จริงสิครับเจ๊ ปีนี้ยังมีงานประกวดแบบปีที่แล้วมั้ยครับ?" ผมถามถึงงานประกวดเทพีสาวประเภทสองที่ทำให้ผมได้รู้จักกับคิด ทั้งที่เคยเห็นกันมาเป็นปีที่คณะแต่กลับแทบไม่รู้จักกันเลย

"มีสิ นี่ๆๆ ปีนี้เจ๊ส่งเด็กประกวดกะเค้าคนนึงเหมือนกันนะ แต่คราวนี้ของจริงย่ะ เข็ดละ .. ประเภทประกวดอยู่ดีๆ หนีเตลิดไปเฉยเนี่ย" เจ๊ไม่วายหันมาแขวะคิดที่นั่งอยู่ข้างกายผม

"โธ่ ... ขอโทษครับเจ๊"

"แล้วจะไปดูกันรึเปล่า?" เจ๊ถามเราทั้งสองคน ผมกับคิดหันมามองหน้ากันแล้วก็ยิ้ม

"ไปสิครับ .. จะไปดูให้เห็นกับตาว่าไม่มีใครสวยสู้น้องคิตตี้ของผมได้หรอก โอ๊ย.!!" คราวนี้ศอกครับ ถองเข้ามาไม่ออมแรงเลยเหรอที่รักจ๋า~

"นี่ถ้านายยังพูดถึงน้องคิตตี้อะไรนั่นอีกล่ะก็ฉันเอานายน่วมแน่" ทั้งที่สวยออกปานนั้น แต่คิดก็อายมากถึงมากที่สุดสำหรับเรื่องนี้ พอเป็นแฟนกันคำสั่งแรกเลยก็คือให้ผมลบรูปออกจากมือถือให้หมด แหม .. ผมก็เชื่อฟังสิครับเพราะรูปในคอมก็ยังมี หุหุ

"ดูสิครับเจ๊ .." ผมฟ้องเจ๊ต้อย "ขนาดพูดถึงตัวเองแท้ๆ ยังขนาดนี้ นี่ถ้าผมพูดถึงสาวอื่นไม่เอาผมตายเลยเหรอ? โอ๊ย !! ไม่พูดแล้วๆ" เจ็บตัวนิดๆ หน่อยๆ แค่นี้ยอมครับ เห็นว่าอยู่ต่อหน้าคนอื่นหรอกนะถึงปล่อยให้ทำร้ายเอาทำร้ายเอา ถ้าเป็นสองต่อสองในที่ส่วนตัวล่ะก็ไม่มีทางหรอกครับ ก็บอกแล้วว่าผมมีวิธีจัดการให้มือหนักๆ เนี่ยไร้เรี่ยวแรงขึ้นมาได้สบายๆ

"เอาล่ะๆ งั้นก็ไว้คืนนี้เจอกันที่งานละกัน เจ๊ขอไปดูยัยอิ๊งหน่อยว่าทำผมไปถึงไหนแล้ว อยู่แถวนี้นานเบาหวานมันจะขึ้นเอา" เจ๊ต้อยไม่วายแซวทิ้งท้าย เราจึงลากันนิดหน่อยก่อนจะแยกย้ายกันไป ผมก็เลยโทรหาไอ่เกมส์ซะหน่อยเผื่อว่าเราอาจจะแวะไปหาพวกมันกัน แต่ที่ไหนได้ ...

"อยู่ไหนวะ?" ผมถาม

"แล้วเมิงอ่ะอยู่ไหน?"

"อยู่แถวบ้านเมิงไง ..."

"ไม่ต้องเอาบ้านกูมาอ้างเลย มาบ้านคิดอ่ะดิ" ไอ่เกมส์รู้ทัน ซึ่งผมก็ยอมรับโดยดีไม่มีอะไรต้องปิดบังซะหน่อยนี่นา มีแต่เรื่องน่าอวดน่าดีใจมากกว่าที่ผมมีแฟนน่ารักๆ คนนี้

"เออ .. แล้วเมิงอ่ะ? ถ้าอยู่บ้านกูกับคิดก็ว่าจะแวะไปหาหน่อย"

"เอ่อ .. เปล่าว่ะ ไม่ได้อยู่บ้าน..."

"แล้วอยู่ไหนนิ?"

"อยู่ ... ระยอง"

"เฮ้ยยยย!? ไปเที่ยวไม่บอกไม่ชวนกันเลยนะเว้ย"

"แหมๆ ใครอยากจะไปรบกวนไอ่คุณแดนนรกกับหวานใจสุดที่รักล่ะครับ โธ่ .. ถึงกูชวนเมิงก็ไม่มาหรอกใช่มั้ยละ?"

"เออ ก็จริงว่ะ" ผมยิ้มพลางเอื้อมมือไปโอบคิดที่ไม่ได้รู้เรื่องราวด้วยเลยว่ากำลังถูกเอ่ยถึงในนามหวานใจสุดที่รักของผมอยู่
"แล้วเมิงไปกับใคร กับเพื่อนในคณะอ่ะเหรอ?"

"เปล่า กับตั้น.."

"ไปกันสองคน?"

"เออดิ ทำไมวะ?"

"เปล๊า.." ผมขึ้นเสียงสูง นึกไปถึงตอนที่ไอ่เกมส์มันเริ่มสงสัยผมกับคิด มาถึงตอนนี้ผมเองก็ชักตะหงิดๆ สองเพื่อนรักเหมือนกันแฮะ

"เฮ้ย!? เมิงคิดอะไรอยู่ใช่มั้ย? กูกับตั้นไม่มีอะไรนะเว้ย"

"แหม .. กูยังไม่ได้ว่าอะไรเลยนะร้อนตัวไปได้"

"ก็ไม่มีจริงๆ นี่หว่า .." ไอ่เกมส์เถียง คร้าบ ... ไม่มีก็ไม่มี แล้วไอ่ที่คราวก่อนทะเลาะกันเพราะไอ่เกมส์จงใจหาเรื่องขวางไม่ให้ไอ่ตั้นได้ ไปงานวันเกิดน้องส้มนั่นมันอะไรมิทราบ เอาเถอะๆ .. ผมเชื่อว่าพวกมันไม่ได้ปิดบังอะไรผมหรอก

"ช่างเถอะๆ ฝากหวัดดีตั้นด้วยละกัน จากกูกับคิดนะ"

"เออๆ"

ผมวางสายแล้วบอกให้คิดฟังว่าเกมส์กับตั้นไม่ได้อยู่ที่นี่ เราจึงเปลี่ยนแผนเป็นไปแวะสรงน้ำพระกันแทนก่อนที่คืนนี้จะไปร่วมงานประกวด กัน


()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()()

พอผลการประกวดออกมาเจ๊ต้อยก็ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อย่างกะเป็นคนประกวดซะเอง เมื่อเด็กของเจ๊ได้ที่ 1 มาจนได้ ขอยอมรับครับว่าเจ๊น่ะตาถึงแล้วก็เป็นช่างแต่งหน้าที่เก่งจริงๆ หากแต่ว่า ... ต่อให้มองกี่องศาก็ไม่มีใครคนไหนสวยสู้น้องคิตตี้หรือน่ารักสู้คิดของผมได้ หรอก คิดได้แต่ห้ามพูดครับถ้าไม่อยากเจ็บตัว ... พวกเราไปแสดงความยินดีกับเจ๊ซักพักจึงผละออกมาปล่อยให้เจ๊ได้กรี๊ดกร๊าดกับ หมู่เพื่อนๆ สาวประเภทสองต่อไป

"อ๊ะ .. น้องคิตตี้รึเปล่าจ๊ะเนี่ย?" เสียงผู้หญิงค่อนข้างมีอายุคนหนึ่งทัก อ๋อ .. หนึ่งในคนจัดงานล่ะครับ ปีที่แล้วเธอก็เป็นคนจัดงานนี้เหมือนกัน คนที่มาบอกกรรมการว่าคิดหายไปจนผมได้ยินเข้าเลยไปตามนั่นเอง แหม .. ผู้หญิงคนนี้ก็เป็นหนึ่งในตัวประกอบสำคัญที่ผมต้องขอบอกขอบใจล่ะนะครับ

"อ่ะ ... เอ่อ ครับ" คิดรับพลางยิ้มแหยๆ

"เกือบจำไม่ได้แน่ะ แต่งตัวเป็นเด็กผู้ชายแบบนี้ก็น่ารักไปอีกแบบเลยนะ" ผู้หญิงคนนั้นกล่าวชม
"แต่ที่พี่จำได้แม่นแล้วไม่เปลี่ยนเลยก็คือน้องผู้ชายตัวสูงๆ คนนี้นี่แหละ คนที่ไปเหมาดอกไม้ให้น้องคิตตี้ปีก่อนใช่มั้ย? ที่แท้ก็เป็นแฟนกันจริงๆ ด้วย"

"ครับ" ผมรับคำอย่างไม่ลังเล คิดทำหน้าเหวอแป๊ปนึงแล้วก็ได้แต่เขิน จะเถียงผมก็ไม่ได้ในเมื่อผมพูดความจริงนี่นา

"น่าเสียดายน้า .. ที่ปีแล้วดันไม่สบายพอดีตอนประกวด" เธอกล่าวต่อ "แล้วปีนี้ไม่ประกวดอีกเหรอจ๊ะ?"

"ไม่แล้วครับ" ผมกับคิดพูดพร้อมกันแล้วก็หัวเราะเบาๆ

"แฟนไม่อนุญาต" ผมเสริมเหตุผลต่อ แม้จะรู้ว่าคราวนี้โดนอะไรซักอย่างแน่ๆ ... แล้วก็จริงดังคาด ถึงคราวนี้จะเป็นศอกเบาๆ แต่อ่านจากหน้าตาแล้วเหมือนมีคำว่า ' เดี๋ยวโดนอีก... ' ปรากฏอยู่

"อ๋อ..." ผู้หญิงคนดังกล่าวยิ้มกว้างแล้วอดไม่ได้ที่จะแซว "ใจคอจะหวงไม่ยอมให้คนอื่นเห็นเลยเหรอจ๊ะ?"

"แน่นอนครับ" ผมตอบรับด้วยรอยยิ้ม พร้อมกับโอบคิดไว้ในอ้อมแขน "... ก็เทพีคนนี้ ... ของผมคนเดียวนี่นา"


End ...

------------------------------------------------------------

ขอบคุณที่อ่านมาจนถึง บรรทัดนี้
ไปแล้วว วว บ๊าย บาย ทุกท่านคร้าบบ  :bye2:


ป.ล. ขอฮาเรื่องแต่งนิยายได้ไทยจ๋านิดนึง จริงเลยล่ะคับ 555+
ตอนอยู่ไทย แต่งฟิคญี่ปุ่น ดูซีรีย์ญี่ปุ่น อ่านการ์ตูนญี่ปุ่น
แต่พอมาอยู่นี่ ดูละครไทย ฟังแต่เพลงไทย ทำตัวไท๊ย ไทย  :laugh:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: Lukaka ที่ 19-05-2009 16:25:22

จบซะแล้ว .. เจ็บเร็วไปนะ คนแต่ง 
เค้าอยากกอ่าน คุ้เกมส์ กับ ตั้น ง่า
ไม่ได้เหรอ .... รีเควส ๆ
.........
ที่แท้นายเอกของเราก็  "น้องคิด ศิษย์ ลุงเพชร" นี่เอง ฮ่า ๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: Ploy-Tawan ที่ 19-05-2009 20:11:14

ขอบคุณสำหรับตอนจบค่ะ น่ารักมาก ยิ้มได้ไม่หุบทีเดียว
ขอบคุณที่ไม่ใจร้ายกับพระเอกเสียทั้งเรื่อง ให้เจ้าตัวได้สมหวังกับน้องคิตตี้ผู้น่ารักในตอนจบ
รักน้องคิตตี้ รักนายแดน
และรักคนเขียนค่ะ รออ่านเรื่องใหม่นะคะ
 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผ&#
เริ่มหัวข้อโดย: ISACBTMN ที่ 19-05-2009 21:38:57

เป็นกำลังใจให้คนเขียนต่อไปนะ  :a2:
 
บทส่งท้ายน่ารักมากๆเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: naja ที่ 19-05-2009 23:05:29

สวีทกันดีจัง  :impress2:

ขอบคุณนะครับ  o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: masterface ที่ 20-05-2009 00:59:26

จบแล้วฤๅเนี่ย

ไวจัง แต่จบดีแฮะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: mist ที่ 20-05-2009 01:50:14

น่ารักดี ให้บรรยายกาศไทย ๆ ดี จริง ๆ ด้วย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 20-05-2009 02:07:58

ชอบเรื่องนี้มากกกกกกกกกกกเลยคับ หวังว่าจะได้อ่านผลงานดีๆแบบนี้อีกน่ะคับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: patz ที่ 20-05-2009 16:09:30

จบได้น่ารัีกจังเลยอะครับ ไม่คาใจด้วย ชอบๆ

 :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: Seiki ที่ 20-05-2009 20:45:14

น่ารักมากฮะ  :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: baros ที่ 21-05-2009 11:58:01

 :-[ชอบมากครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: panpan ที่ 21-05-2009 16:40:32

 :pig4:ตามอ่านรวดเดียวจบ สนุกมาก ว่างๆ เอาเรื่องใหม่มาลงอีกนะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: runglovely3 ที่ 21-05-2009 16:52:49

หวานกันมากๆเลย ชอบ :haun4:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: name ที่ 21-05-2009 21:41:33

ชอบบบบบบบบม๊ากกกกกกก
น่าร๊ากอ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: คุณหนูไฉไล ที่ 21-05-2009 22:29:59

ฮา + น่ารักมากมาย

น้องคิด (ตี้) สงสัยจะโทรไปเมาพร่ำเพร้อถึงชื่อนี้แน่ ๆ เลย น้องคิดของเราเลยช้ำหนักหนีกลับบ้านแทบไม่ทัน

.
.
.

555+

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: omelordkung ที่ 21-05-2009 23:04:32

เรื่องนี้น่ารักจัง

น้องคิตตี้ กะพี่แดน(นรก) 555+++

 o13

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: โมกข์มีนา ที่ 22-05-2009 00:20:13

อิจฉาอ่า

อ่อ ขอร่วมพิสูจน์อักษรด้วยคนนะครับ
อ่านเจอว่า

อ้างถึง

ผมทั้งอ้อนทั้งตื้อทั้งดื้อดึงอยู่พอควรกว่าคิดจะใจอ่อนยอมย้ายออกจากพอหัก

จ๊ากกก  (มันต้องเป็น หอพัก ชิมิครับ)

ปล. นิยาย หวานมั่กมัก อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาา

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: FaAS ที่ 22-05-2009 09:39:19

อ้างจาก: MyMarch ที่ 22-05-2009 00:20:13  

อ่อ ขอร่วมพิสูจน์อักษรด้วยคนนะครับ
อ่านเจอว่า

อ้างถึง

ผมทั้งอ้อนทั้งตื้อทั้งดื้อดึงอยู่พอควรกว่าคิดจะใจอ่อนยอมย้ายออกจากพอหัก

จ๊ากกก  (มันต้องเป็น หอพัก ชิมิครับ)

ปล. นิยาย หวานมั่กมัก อิจฉาาาาาาาาาาาาาาาา

ก๊ากกกก !!! ขอบคุณมากคับที่ช่วยดูให้ จะรีบไปแก้เดี๋ยวนี้ล่ะคับ
ผิดได้ ฮา เลยนะเรา เอิกส์ๆ

แล้วก็ขอบคุณทุกคอมเมนท์กับคะแนนด้วยค้าบบ *โค้งงามๆ*

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: OumRak ที่ 26-05-2009 19:39:27

อ่า จบแง้ววววววววว :really2:

ขอบคุณที่สร้างสรรค์สิ่งดีๆมาให้เราอ่านนะ^^ :impress3:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: PEAK ที่ 26-05-2009 19:50:55

ว้า~!!  จบซะแระ
บวก 1 ^^ เขียนได้สนุก  อ่านแล้วมีความสุขมากครับ ... ถ้ามีมุขใหม่ เขียนเรื่องหนุก ๆ มาแบ่งปันอีกน้า
ขอบคุณนะครับ ... รักษาสุขภาพด้วยนะครับ   :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: kuruma ที่ 26-05-2009 22:53:43

จบแล้วๆ

เพิ่งได้เข้ามาอ่านน่ารักเชียว  น้องแดนระวังนะแฟนหมัดหนักแบบนี้

จะรอเรื่องใหม่นะ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: cartoons ที่ 27-05-2009 01:42:44

 :-[ น่ารักกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก









 :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: kun ที่ 27-05-2009 20:58:07

จบซะแล้วอ่า
ชอบๆๆๆๆ

ขอต่ออีกคู่ได้มะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: luna ที่ 31-05-2009 19:29:26

 :m1:

เป็นปลื้ม!!!  เรื่องนี้น่ารักมากกกกกก     

รักน้องคิดที่สุด  น่าจะมีตอนคืนแรกของแดนกับคิดอ่ะ   อยากรู้ว่าแดนไปหลอกล่อให้น้องยอมได้ไง   :z1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: sirasyung ที่ 01-08-2009 10:53:25

ไม่ได้เข้าบอร์ดซะนาน เพิ่งได้กลับมาอ่านตอนจบ

น้องคิดตี้ก็น่ารัก พ่อแดนพระเอกของเราก็แม๊นแมน(มั๊ย)
จบได้น่ารักมากกกกกกกก
อยากอ่านตอนพิเศษกั๊บ  :call:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: patee ที่ 01-08-2009 22:47:09

น่ารักจังเลยค่ะ เรื่องนี้   :L2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: SOBANG✖ ที่ 02-08-2009 16:01:34

น่ารักมากเลยคะ
แดน กับ คิด น่ารักมากกกกกกกก
รักกันนานๆนะคะ
มีตอนพิเศษมั่งจิ ^^ :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: com ที่ 02-08-2009 23:49:40

 :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: loveyous ที่ 04-08-2009 17:25:14

น่ารักมากเลยครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 18-08-2009 17:46:14

โอ๊ยๆ

หวานไปไนหเนี่ย

อิจฉาโว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย

ฮ่าๆ

ขอบคุณมากๆ ครับ สำหรับเรื่องราวน่ารักๆ แบบนี้

อิอิ :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: pupuzaa ที่ 13-05-2010 14:12:42

เป็นคาวซวยของคนเขียน^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: pay-it-forward ที่ 14-05-2010 11:16:24

น่ารักจังเลยเรื่องนี้
น้องคิตตี้กับพี่แดนนรก
 :L2: ขอบคุณมากๆค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 14-05-2010 17:07:32

น่ารักจริงจริ๊ง อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: Dorumi ที่ 01-06-2010 06:50:24

สนุกมากมายก่ายกองเลยจ๊ะ นายแดนพระเอกก็มีมุขมากมายก่ายกองเลย
ไรเตอร์เก่งมากมายก้วย เขียนได้ดีจริงๆ ภาษาดี เนื้อเรื่องสนุก
ไม่เครียดเบาๆสมองดี คิดก็น่ารัก แอบติดใจตัวโกงนายชัยด้วย
ขอบคุณมากเลยนะจ๊ะ  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: fay_13 ที่ 07-06-2010 19:56:55

 :-[  น่ารักๆๆๆ ใสๆไร้NC อ่านไปอมยิ้มไป น่ารักจัง

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: angelzlover ที่ 10-06-2010 23:35:53

finish only the first page
but very cute ((:
puppy love by the young ones

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: iamohm ที่ 11-06-2010 02:04:56

อ่านแล้วก็นึกถึงแฟนตัวเองครับ
ที่เชียงใหม่ ก็มีการประกวดแบบนี้บ่อย ๆ
แล้วแฟนผม ก็ประกวดบ่อย ๆ
แต่ก็นั่นแหละ ตกรอบทุกที5555
ไม่ใช่แฟนผมไม่หล่อนะครับ
แต่ มันไม่สวยต่างหาก5555
ก็ที่นี่มีการประกวดแบบ รอบแรกแต่งหญิง
แล้วรอบชิงค่อยถอดวิก แต่งชาย
(เราเรียกว่าประกวดหัวโปก)
แฟนผมไม่เคยผ่านรอบแต่งหญิงเลย
แต่ผมแน่ใจว่า ถ้าถึงรอบแต่งชาย
แฟนผมได้ ชัวร์  แบบว่า แฟนหล่อครับ
อยากอวด อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: angelzlover ที่ 14-06-2010 01:12:55

wow
nice + very funny story ((:
thx for fiction

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: mixmix ที่ 09-07-2010 00:19:48

ชอบเรื่องนี้จัง ใสๆ น่ารักๆ อ่านแล้วเขินไม่รู้เป็นอะไร ฮ่าาา  :laugh:
อีกอย่างชอบพระเอกอ่ะ ฮาดี ถูกใจมากๆ  :m20:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผ&#
เริ่มหัวข้อโดย: kungfoopungpon ที่ 08-08-2010 00:11:29

เรื่องนี้ดูน่ารักดีคับ ชอบๆ
แต่จบไวไปนิดหน่อยนะ
น่าจะมีตอนพิเศษนะชอบๆ น่ารักดี
 

o13 :bye2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: OhJa ที่ 10-08-2010 07:47:44

เรื่องนี้น่ารักดีจังเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 10-08-2010 10:11:13

สนุกค้าบบ

น่ารักดี

พระเอกแบบนี้ก็มีด้วย 555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: N.T.❁ ที่ 10-08-2010 15:21:16

อ่านแล้วยิ้มอะค่ะ
น่ารักมากๆเลย ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: april@tbl ที่ 10-08-2010 19:04:22

น่ารักจังเลย
ขอบคุณมากๆจ้า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: kongkilmania ที่ 27-08-2010 16:31:12

เป็นเรื่องที่น่ารักมากกกกกกกกกกก ยิ่งน้องคิดยิ่งน่ารัก น่ากอดที่สุด  :กอด1:
พระเอกก็ไม่รู้จะฮาไปไหน ไม่ไหวแล้ว
เพิ่งเคยเจอพระเอกกะคนแต่งตบตีกันเองก็เรื่องนี้แหล่ะ แม๊!!!!ทำไปได้  :jul3:
 :pig4: สำหรับเรื่องราวสนุกๆที่นำมาฝากกันนะคะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: ToeyTato ที่ 27-08-2010 20:49:09

น่ารักมากกกกกกกกกกกกก

ดูว่าจะติงต๊ิงมากอ่ะพระเอกของคิดเนี้ย 555+
แล้วเรื่องที่ว่าแต่งนิยายดูไทยมาก อันนี้จิงนะ เห็นด้วยมากเลย แบบว่าบางเพลงนี่คิดได้งัยอ่ะ 5555+

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม (ตอนที่ 8 + บทส่งท้าย)
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 27-08-2010 21:58:53

บวก 1 ตอนนี้มันจะสายไปมั้ยครับ
ก็ผมเพิ่งได้อ่านนี่นา แล้วก็วะฮะฮ่า
สนุกมากมาย
ขอบคุณมากครับ ที่ทำให้วันนี้กลายเป็นวันดีๆของผม

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: meiji ที่ 18-03-2011 23:11:51

ชอบเีรื่องนี้มากกกกกกกกกก
น่ารักสุดใจขาดดิ้น
พระเอกก็ตลกอ่ะ จริงๆแล้วอยากได้ตอนพิเศษอีกสักหน่อย
หรือจะแต่งเป็นเรื่องยาวก็ดี ไม่อยากให้จบเลยอ่ะ
ชอบจัง อ๊ายยยย
ขอบคุณนะคะ ที่แต่งนิยายน่ารักๆมาให้อ่านแบบนี้ : )

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: tummy22 ที่ 08-04-2011 20:40:18

ชอบจังเลย  ขอบคุณครับผม

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: mapoon ที่ 10-04-2011 20:35:04

 :jul3: อ่านไปขำไป ฮาจริงๆ :m20:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: natalee22 ที่ 15-08-2011 14:17:01

น่ารักอย่างแรงอ่ะ โดยเฉพาะคิด อิอิ

ชักอยากเห็นหน้าน้องคิตตี้แล้วสิ

ต่างคนต่างเขิน น่ารักๆๆๆๆๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: winamp ที่ 16-08-2011 01:46:10

น่ารักมากมาย ชอบสุโค่ยยยยยย
 :z1: :z1: o13 :o8: :-[ :impress2: :man1: :pig4: :pig4: :pig4: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: gayraygirl ที่ 14-12-2012 01:45:19

น่ารักอ่ะ  :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: jimmyFG ที่ 16-12-2012 23:06:04

เพิ่งเข้ามาอ่านพลาดไปได้ยัไ่ะเนีย

สนุกมากๆเลย

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Cardiac ที่ 21-12-2012 15:54:45

เรื่องนี้น่ารักมาก :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: 2pmui ที่ 02-10-2013 18:09:22

ฮา แล้วก็น่ารักจังเลย คิตตี้ๆ   :impress2:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: natt lUcky ที่ 24-04-2014 20:20:44

พึ่งมาอ่าน หวานกันได้อีก
555 น่ารักอะ น้องคิดตี้ อิอิ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: boonpa ที่ 25-04-2014 09:43:12

ชอบบบค่ะ นายเอกแมนได้ใจส่วนพระเอกก็แมนแบบแอบหวั่นเป็นอะไรที่ฮามาก

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: ☾❤Nyanpire❤☽ ที่ 26-04-2014 14:00:10

 :-[ เรื่องน่ารัก น้องคิดตี้ อยากอ่านในมุมของคิดบ้างว่าชอบแดนตอนไหน
แต่เรื่องมันนานมากแล้ว คนแต่งจะเข้ามาอ่านมั้ยเนี่ยอยากอ่านสเป555

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: koikoi ที่ 21-05-2014 22:34:43

อ่านแล้วนึกถึงปอมอ๋องเลยนะฉากประกวดเทพีสงกรานต์อ่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 02-09-2014 22:19:39

 o15 ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักค่า

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 28-11-2015 21:17:40

น่ารักมาก ๆ ครับ แดน - คิด

ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Bb nale ที่ 30-11-2015 05:38:24

หวานสุดๆ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: TuiLoveKhaKing ที่ 25-02-2016 20:50:33

ขำแดนจัง เหมือนพระเอกที่เหมือนลืมว่าตัวเองเป็นพระเอก สนุกดีค่ะ อยากให้แต่งยาวๆจัง  :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 28-02-2016 22:21:48

น่ารักกกกกกกกกกกกก  น้องคิตตี้ ของพี่แดน 55555555+ สนุกมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 29-02-2016 08:05:43

เรื่องนี้น่ารัก  :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: meyj4ever ที่ 29-02-2016 13:38:39

น่ารักๆ น้องคิตตี้ กับพี่แดนนรก
ฮาดีเวลาพระเอกเราตีกับคนแต่ง ชอบอ่ะค่ะ
ขอบคุณสำหรับเรื่องดีๆ ที่มีมาให้อ่านกันนะจ๊ะ ^^

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 07-03-2016 06:21:11

555 เขียนได้น่ารักดีค่ะ ใสๆ พระเอกตลกดี ;-)

หัวข้อ: Re: [นิยาย] เทพีของผม
เริ่มหัวข้อโดย: b02290 ที่ 03-02-2017 12:38:10

 :กอด1: :กอด1: