พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] "มดน้อยในป่าใหญ่"
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: meeyai ที่ 02-02-2009 01:33:11
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2. ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
******************************************************
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องที่แต่งขึ้น ไม่เกี่ยวข้องกับบุคคล สมาคม หรือเหตุการณ์จริงแต่ประการใดทั้งสิ้น
สงวนลิขสิทธิ์เฉพาะเนื้อหาตามพระราชบัญญัติลิขสิทธิ์ พ.ศ. 2537
เรื่องสั้น "ซ่อนรักไว้ในป่า"
ที่มา ไม่บอกก็รู้ครับว่าเรื่องแต่งถ้าจริงหละแย่เรย อิอิ
วันนี้เป็นอีกวันที่ผมได้มีโอกาสมาสำรวจป่าบริเวณนี้อีกครั้ง จริงแล้วสำหรับนักศึกษาปริญญาตรี thesis
ตอนจบไม่จำเป็นต้องเป็นวิจัยจริงจังนักก็ได้ แต่ผมกับเพื่อนในกลุ่มเลือกที่จะทำมันอย่างตั้งใจจริงๆ ถึงต้องดั้นด้นมาถึงกลางป่าใหญ่อย่างนี้.....
ทุกๆวันผมกับเพื่อนๆมักจะต้องออกมาสำรวจ เห็ด เชื้อรา ในบริเวณป่าที่นี่ด้วยกัน แต่วันนี้เป็นวันพิเศษเพราะเพื่อนๆต้องกลับบ้านกันหมด
แล้วไอ้โรคหลงทางของผมนี่ก็แก้ไม่หาย วันนี้ผมเลยขับรถเลยบ้านพักเจ้าหน้าที่เข้ามาที่บ้านพักอีกหลังที่ผมไม่เคยมา....
ผมเห็นผู้ชายหน้าตาดีทีเดียวนั่งอยู่หน้าบ้านแต่งชุดเจ้าหน้าที่ป่าไม้เหมือนกัน ผมเล่าถึงงานวิจัยที่ผมต้องทำ แกเลยอาสาไปส่งถึงที่..........
ผมขึ้นนั่งบนรถสำรวจเปิดประทุนของแกแกแนะนำตัวว่าแกชื่อ”ก้อง” พี่ก้องแกบอกว่าเป็นเจ้าหน้าที่ที่นี่
ดูแล้วแกน่าจะอายุสัก 30-40 เห็นจะได้ หน้าตาแกจัดว่าหล่อทีเดียว รูปร่างสูงใหญ่ล่ำสัน ดูดีแบบผู้ชายวัยกลางคน แกเล่าต่อว่า
เดิมแกเป็นคนที่อื่นแต่สุดท้ายก้มาอยุ่ที่นี่ พอถามถึงเรื่องส่วนตัวแกก็มักไม่อยากพูด ผมก็เลยไม่ค่อยอยากถามต่อ........
ผมเล่าให้แกฟังว่าวันนี้เพื่อนผมกลับกรุงเทพกันหมด แกฟังแล้วเลยอาสาจะมาสำรวจเป็นเพื่อนทันที
เพราะแกบอกว่าเดินป่าไม่ควรเดินคนเดียวถ้าไม่ชำนาญจริงๆควรมีคูหู่ไปด้วย ฟังแล้วผมก็รู้สึกดีเพราะแกดูเป็นห่วงผมอยู่ไม่น้อย
ระหว่างขับรถไปยังตำแหน่งสำรวจตามที่กำหนดไว้ ผมเหลือบดุนาฬิกาพร้อมโทรศัพท์กับอุปกรณ์ GPS ดูแล้วมันใช่การไม่ได้สักอย่าง
แกมองแล้วยิ้มๆ พร้อมชวนผมคุยไปเรื่อยๆ เหมือนจะให้ผมหายกังวล“สำรวจไปถึงไหนแล้วหละ พี่ว่ามันเยอะนะ เราจะทำทันเหรอมด
ใช้เวลาแค่เดือนสองเดือนเนี่ย.....ยิ่งเพื่อนๆเราลากลับบ่อยอย่างงี้ทำคนเดียวจะไหวเหรอ...” พี่ก้องถามผมด้วยความเป็นห่วง
“ไม่ไหวก็ต้องไหวหละครับพี่ ผมก็มาขนาดนี้แล้วให้เริ่มทำใหม่คงไม่ไหวนะ.....แต่อุปกรณ์เสียหมดนี่ไม่ไหวเลยครับ”
ผมตอบแบบหดหู่นิดเวลาผมถูกเพื่อนทิ้งให้ทำงานคนเดียว “พี่นะแปลกใจมากแต่แรกแล้วหละ ทำไมลูกคนมีอันจะกินอย่างเราหนะมด
ถึงต้องมาศึกษาเห็ดราบ้าบออยู่ในป่าแบบนี้ ยิ่งเห็นหน้าเห็นหน้าตาเราแล้วแรกๆ พี่ไม่นึกด้วยซ้ำว่าจะทำงานได้....”
แกพูดถึงวันแรกๆที่ผมมาที่นี่ ด้วยเสื้อผ้าแบรนด์เนมทั้งชุดพร้อมกระเป๋าหนังเข้าเซ็ท ก็ไม่แปลกที่แกจะคิดอย่างนั้น
“แหมพี่ก็พ่อแม่ผมซื้อให้อย่างนั้นตลอดหนะ ก็มีแต่ยี่ห้อหนะ แต่พี่ก็เห็นนี่นาว่าเอาเข้าจริงไม่มียี่ห้อผมก็ใช้ได้
หุงหาอาหารเอง ทำกับข้าวให้พวกพี่ก็ได้” ผมรีบทวงบุญคุณเพราะเดิมผมเคยเรียนฟูดไซน์ มาก่อนที่จะมาเรียนคณะนี้
เพราะงั้นเรื่องฝีมือทำอาหารไม่ต้องพูดถึง แต่ผมไม่เคยเห็นพี่แกมาก่อนเลย ไม่รู้ว่าแกเคยกินอาหารที่ผมทำหรือเปล่า
“เออพี่เชื่อเราอยู่แล้วว่าเราหนะทำกับข้าวอร่อย คนที่เขาจัดใส่ถ้วยเล็กๆมาให้พี่ตลอดหละ
พี่ถึงแปลกใจไงหละหนุ่มดูท่าทางสำอางอย่างเรากลับปรับตัวเข้ากับป่าได้ ผิดกับเพื่อนของเราที่หนีไปหมด........
ยิ่งพี่ดูความจริงจังที่เราพยายามทำวิจัยแล้วพี่ยิ่งศรัทธาเรามากขึ้น.....” แกชมผมพร้อมยิ้มไปขับรถไป ทำเอาอายแทบจะม้วน
“โหพี่ขนาดนั้นเลยอะ พี่ก็ชมผมเกินไป แต่พี่เห็นผมด้วยอะ ผมไม่เคยเห็นพี่ที่นี่เลยอะ
ว่าแต่พี่เถอะพี่บอกว่าจบโทเหมือนกันนี่นา ทำไมถึงย้ายมาทำงานอยู่ในป่าหละ” ผมถามแกบ้าง
“พี่เหรอ ก็พี่มีเรื่องติดค้างนิดหน่อยนะก้เลยไม่ได้ไปผุดไปเกิดซะที ก็เลยต้องอยู่คนเดียวที่นี่ไงหละ 55+” แกพูดติดตลกแปลกๆแต่ผมก็ชอบแกมาก
เวลาแกพูดเล่นแกดูน่ารักมีเสน่ห์มาก “แล้วพี่ไม่เหงาเหรอเวลาอยู่ที่นี่.......ผมหมายถึงที่นี่ก็มีแต่ผุ้ชาย......”
ผมถามไม่รู้ว่าแสดงออกมากไปหรือเปล่าเพราะพี่แกยิ่งดูยิ่งหล่อ เพราะแกสุภาพมากๆ ผิดกับท่าทางของแกเลยก็ว่าได้
ผมไม่คิดแต่แรกด้วยซ้ำว่าแกจะคุยกับผมดีขนาดนี้ทั้งที่ผมพึ่งคุยกับแกแค่วันนี้เป็นวันแรก
“ก็เหงาบ้างนะ..........แต่ถ้ามีเด็กๆ รุ่นลูกอย่างเรามาอยู่ด้วยก็หายเหงานะ พี่ว่าทำงานไปก็ลืมไปเองหนะ อีกเรื่องก็...........”
แกพูดเว้นว่างไว้ พร้อมทำตาเศ้ราๆ “ทำไมเหรอพี่....” ผมถามงง “พี่ออกไปจากป่าไม่ได้หรอกยังไงพี่ก็ต้องอยู่ที่นี่........อยู่คนเดียวหนะ.........”
แกทำตาเศ้ราๆอีกครั้ง “แหมพี่เพื่อนกินเหล้าออกจะเยอะแยะ......เจ้าหน้าที่ออกนิสัยดี” ผมปลอบแกแกมแซว
สักครู่เดียวผมก็มาถึงที่หมายตามแผนที่ แต่ระบุพิกัดไม่ได้เพราะ GPS เสีย
ประมาณเวลาไม่ได้ว่ากี่โมงแล้วเพราะเหมือนนาฬิกายี่ห้องแพงของผมมันจะเกเรหยุดเดินตั้งแต่ 8 โมงแล้ว
พอแกเดินลงจากร๔ผมพึ่งสังเกตเห็นว่าแกตัวใหญ่มาก สุงสัก 190 เซ็นได้แต่ท่าทางแกใจดีมาก ดูแล้วน่ารักพิลึก
หลังจากแอบมองแกจนหนำใจแล้ว ผมก็เริ่มเก็บตัวอย่างดิน เห็ด เชื้อราตาม แบบบันทึกงานของผม
หลังจากได้ตัวอย่างเพียงพอแล้วผมก็ถือโอกาศเดินชมนกชมไม้คุยกับพี่ก้องแก
วันนี้ไม่รู้เป็นอะไรถึงพิกัด GPS จะเสียแต่เหมือนผมชะโชคดียังไงไม่รู้เหมือนจะเก็บได้ตัวอย่างเห็ดรามากชนิดเป็นพิเศษ
“พี่วันนี้ผมเหมือนโชคดีเลยอะได้มากับพี่เจอทุกอย่างเลย เห็ดแปลก เชื้อราแปลกที่ไม่เคยเห็น กลับไปนี่ทำวิจัยเพิ่มได้อื้อเลยหละ...
วันนี้วันเดียวนี่ทำวิจัยเสร็จเลยนะเนี่ย” ผมดีใจเพราะไม่เคยเก็บตัวอย่างได้เยอะเท่าวันนี้มาก่อน
“ดีแล้วหละ พี่เห็นเรามีความสุขพี่ก็ดีใจ พี่อยู่แต่ป่าคงไม่ได้กลับเมืองอีกแล้ว” แกทำหน้าเศร้าอีกครั้ง
“แหมพี่ก้อง พี่ออกจะยังหนุ่มยังแน่น ดูไม่แก่เลย ยังเข้าเมืองได้สบายๆ” ผมแอบชมพร้อมทำตาหวานใส่แกเพราะแกหล่อจัดจริงเวลาแกทำหน้าเศร้าๆ
“งั้นถึงตัวพี่ออกไปไม่ได้ผมก็ถ่ายรูปพี่ไปให้เพื่อนสาวๆ ผมดูละกัน” ผมเอามือถืออกมาถ่ายรูป แกมองอย่างตกใจ
“มือถือมันถ่ายรูปได้ด้วยอะ....” ผมมองหน้าแกแบบสงสัยนิดๆคนอะไรวะไม่เคยเห็นมือถือถ่ายรูปได้
แต่นึกขึ้นได้ คงเพราะแกอยู่ป่านานเลยไม่เคยได้เห็น “ผมเชื่อละว่าพี่ก้องอยู่ป่านานจริง โห มือถือถ่ายรุปยังไม่เคยเห็นเลย”
ผมแอบแซวแก ผมกดถ่ายรูปแกก่อนเก็บมือถือลงกระเป๋าโดยไม่ได้ดูรูปที่ถ่ายไปหลายรูป ว่าเป็นยังไงบ้าง
ผมเดินชมนกชมไม้กับแกสักพักก็ลื่นล้มเพราะโคลนแถวนี้มีตะไคร่น้ำคลุมอยู่หนาพอสมควร ทั้งมือทั้งหน้าคว่ำไปจุ่มบนกองอึตัวอะไรไม่รู้
ผมรู้แต่เหม็นชะมัด แกเข้ามาพยุงผมที่ล้มด้วยความเป็นห่วงแบบไม่กลัวตัวแกเปื้อน “เป็นอะไรบ้างหรือเปล่าล้มลงไปเจ็บตรงไหนบ้าง”แกถามผม
ผมก็พยายามทำหน้าไม่เจ็บแต่สงสัยจะไม่เนียน “ไม่เจ็บพี่” แต่พูดสักพักผมก็เชล้มไปอีกทีคงเพราะขาผมแพลงนิดๆ
“สงสัยขาผมมันแพลงนิดหน่อยหนะครับแต่ไม่เป็นไรผมเดินเองได้พี่...”ผมพูดไม่ทันจบแกก็อุ้มผมลอย
“ไม่เป็นไรเดี๋ยวพี่อุ้มเราไปน้ำตกไกล้ๆนี่ดีกว่าจะได้ล้างตัว พอโดนน้ำเย็นๆขาจะได้ไม่บวมด้วย ”
แกช่างดุเป็นห่วงเป็นใยซะจนผมอดแอบชอบแกไม่ได้ ยิ่งมองแล้วแกยิ่งน่ารัก ผมมองแกพร้อมยิ้มหวาน
“พี่ก้องแข้งแรงจังอะ....อุ้มผมลอยเลยอะ.....” ผมแอบชมเพราะแกช่างสุภาพบุรุษสุดๆจริงๆ
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวสักพักก็ถึงน้ำตกแล้ว ไม่ค่อยมีคนรู้หรอกว่ามีน้ำตกที่นี่ เราอาบน้ำที่นี่ได้เลยไม่ต้องอาย”
แกอุ้มผมมาจนถึงน้ำตก ผมนึกในใจว่าผมจะไปอายใครได้นอกจากอายแกนี่หละ เพราะตั้งแต่เป็นเกย์มาก็ยังไม่เคยมีผู้ชายที่ไหนมาอุ้มลงน้ำตกแบบนี้เลย
อีกอย่างผมยังโสดและบริสุทธิ์อยู่ด้วย เพราะอยุ่แต่กับเห็ดรา เรื่องผู้ชายนี่แสนจะซื่อบื้อเลยก็ว่าได้ มีครั้งนี้หละที่ได้เจอพี่ก้องที่ผมกล้าสุดๆแล้วที่จะชวนพี่แกคุย
พอมาถึงน้ำตกผมแทบตะลึง เพราะมันสวยมากจริงๆ เป็นน้ำตกสูงหลายชั้น มีทรายสีขาวบนพื้นน้ำตก น้ำเป็นสีเขียวมรกตใสเห็นพื้น
ละอองน้ำที่กระจายออกมาปลิวกระทบแดดเห็นเป็นรุ้งกินน้ำรายรอบน้ำตก แดดที่แทรกลงมาสะท้อนผิวน้ำระยิบระยับ จะว่าเป็นสวรรค์ก็คงไม่เกินไป
ไม่คิดว่าพี่ก้องที่หน้าตาโหดๆ แกจะโรแมนติกได้ขนาดนี้ถึงสมารถสรรหานำ้ตกสวยขนาดนี้ได้แม้แต่อยู่ลางป่า
พอแกอุ้มผมลงมาถึงน้ำตกแกก็บรรจงวางตัวผมลงบนหิน
“มดลองอาบน้ำที่นี่หละเดี๋ยวไปยืนห่างๆไม่ต้องอายหรอก....” พี่แกช่างมารยาทดีสุดๆ จนผมนี่ทนแทบไม่ไหวเลยต้องอ่อยนิดนึง
“โหพี่ อุ้มผมมาขนาดนี้ จะลงมาอาบด้วยผมยังไม่ว่าเลยอะ” ผมพูดพลางถอดเสื้อผ้าออกหมดพร้อม ลงน้ำด้วยท่วงท่าที่เซ็กซี่ที่สุดเท่าที่ทำได้
พร้อมเชิญชวนพี่ก้องแกลงอาบน้ำด้วย แกแอบมองอายๆก่อนจะตอบตกลง “จริงอะงั้นพี่ลงอาบน้ำกับเรานะ”
แกหันหลังไปถอดชุดเจ้าหน้าที่ของแกออก เผยให้เห็นไหล่กว้าง แผ่นหลังที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามของแก
มันมีรอยแผลเป็นตามขวางมากมาย ดูแล้วไม่น่าเกลียดเลย ตรงกันข้ามมันกลับดูเซ็กซี่อย่างบอกไม่ถูก
ยิ่งรวมกับผิวดำแดงของแกแล้วยิ่งทำให้ผมใจละลาย แกคงเขินผมนิด เพราะแกค่อยลงน้ำทั้งที่หันด้านหลังมาให้ผม
ดูแล้วผมนี่อยากเห็นด้านหน้าแกสุดๆ ว่ามันจะใหญ่โตสมตัวของแกหรือเปล่าแต่กลัวจะน่าเกลียดไปเลยต้องสงวนกิริยาไว้นิดหน่อย....
แกค่อยขยับตัวเข้ามาไกล้ทั้งที่หันหลังอยู่ “มดเราช่วยขัดหลังให้พี่หน่อยได้หรือเปล่า....”
แกพูดแบบเขินๆ แต่ผมนี่เต็มใจขัดให้สุดๆ “ได้สิพี่” ผมตอบตกลงแบบไม่คิด ในชีวิตเกย์
หน้าตาไม่ได้เรื่องอย่างผมนี่คงมีโอกาสไม่กี่ครั้งในชีวิตที่จะได้อาบน้ำให้ผู้ชายหล่อล่ำอย่างพี่ก้อง ผมก็เลยต้องกอบโกยให้เต็มที่
พอมองไกล้ๆที่ไหล่กว้างๆ ของแก ผมเหมือนจะเห็นดินเป็นก้อนๆติดอยู่เต็มไปหมด “พี่ก้องหลังพี่มีดินติดเต็มเลยอะมันติดอยุ่ในชุดเหรอพี่”
ผมแปลกใจเพราะมันไม่น่าจะติดแน่นขนาดนี้ถึงขนาดลงน้ำก็ไม่หลุดออก แกคงเห็นผมสงสัยเลยรีบบอก “นั่นหละที่พี่อยากให้เราขัดออกให้หนะ
เพราะพี่ขัดไม่ถึงหนะ” แกพูดพลางเอามือหนาของแกชี้ที่เศษดินที่หลังแก ผมพยามขัดออกแต่เหมือนมันงอกออกมาใหม่ยังไงไม่รู้
เหมือนผมคิดไปเองแต่ดินนี่ขัดออกยังไงก็ไม่หมด มันจะว่าเหมือนดินก็ไม่เหมือนดูคล้ายรังปลวกมากกว่า........
แกคงเห็นผมขัดจนหายใจเหนื่อย “เป็นไงขัดออกมั้ย พี่ไม่ค่อยได้อาบน้ำนานหนะหลายๆเดือนหลายๆปีอาบทีเลยสกปรกหน่อยหนะ”
ผมเริ่มชักเอะใจว่าคนอะไรอาบน้ำเป็นปีครั้งแต่ไม่เห็นมีกลิ่นตัวเลย แต่ไม่เป็นไร แกหล่อขนาดนี้ให้ทำอะไรผมก็สู้ตายอยุ่แล้ว......
สักพักแกคงเห็นผมเริ่มเหนื่อยแกเลยเปลี่ยนมาถูหลังให้ผมบ้าง “มดเหนื่อยแล้วยัง งั้นหันหลังไปนะ เดี๋ยวพี่จะถูหลังให้เราบ้าง”
ผมหันหลังไปสักพักมือใหญ่ของแกก็เอื้อมมาขัดหลังให้ผม แกทั้งนวดทั้งขัดไปสบายสุดๆ ระหว่างกำลังเคลิ้มเพราะแกทั้งนวด
ทั้งขัดหลังอยู่ผมก็แอบเหลือบไปมองแกด้วย แผงอกล่ำมีแผลเป็นเต็มตัว พร้อมขนหน้าอกหนาของแกนี่เร้าอารมณ์ที่สุดเลยก็ว่าได้
อีกใจหนึ่งก็รู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูกเพราะ เกย์ที่ไม่ค่อยมีใครจะมองเลยในมหาลัยอย่างผม แห้วมาตลอดตั้งแต่มัธยมยันมหาลัย
วันนี้กลับได้มานั่งให้หนุ่มหล่อล่ำกล้ามโตถูหลังอย่างโรแมนติกกลางป่า......เป็นความสุขสุดยอดอย่างที่ผมไม่เคยคาดคิดเลยว่าจะได้เจอ.....
ระหว่างถูหลังให้พี่แกก็ชวนผมคุยไปด้วย “พี่เห็นเรามาวันแรกๆ เราบนศาลกลางป่าใหญ่เลย แอบมาจุดธูปไหว้คนเดียวไม่บอกเพื่อน
พี่ถามได้หรือเปล่าว่าเราบนว่าอะไร.......” แกถามคำถามที่ผมแทบจะไม่กล้าตอบ...ก็ผมจะไปกล้าตอบได้ยังไงหละครับ
ก็ผมหนะขอเรื่องวิจัยให้สำเร็จ ส่วนอีกเรื่องก็ขอตามประสาคนไม่มีใครเอาหนะครับ ผมเลยเลือกตอบไปแค่ข้อแรก
“ก็ขอเรื่องวิจัยหนะพี่ก้อง......” ผมตอบอายๆเพราะไม่อยากให้แกรู้ แต่แกก็เหมือนอ่านใจผมได้
“ข้อเดียวจริงเหรอมด เราโกหกในป่าไม่ดีนะเดี๋ยวเจ้าป่าเจ้าเขาจะลงโทษ......” แกพูดพลางเอาคางที่มีเคราแข็งๆ
มาเกยผมทำเอาผมจักจี้ปนเสียวอย่างบอกไม่ถูก “ก็หลายอย่างหนะพี่......อีกอย่างหนะพูดไม่ได้อะ ผมอายเจ้าป่าเจ้าเขาหละพี่...เลยไม่อยากบอกว่าผมขออะไร”
แกลากผมไปติดกับตัวแกรู้สึกเหมือนมีท่อนอะไรมาจี้ที่หลัง “บอกพี่มาหน่อยสิ...เผื่อพี่จะได้ช่วยเราได้ไงหละ.....”
แกทำหน้าทะเล้นใส่ผมเหมือนรู้ทัน “บอกแล้วพี่ก้องจะช่วยจริงนะ” ผมถามเพื่อความแน่ใจ แกลากร่างเปลือยของผมไปนั้งบนตักแกก่อนพูด
“จริงสิครับ น้องมดบอกมาก่อนสิครับ.......” แกโอบผมแน่นเข้า ผมก็ตอบแบบเขินๆ “ก็แบบขอว่า......ว่า.....ในชีวิตนี้สักครั้ง......ขอให้ได้มีผู้ชายซักคนมาอยู่เคียงข้าง”
ผมตอบออกไปอย่างอายสุดขีด “มดจะให้มาเคียงข้างเฉยๆหนะ.....” แกยิ้มเจ้าเล่ห์ใส่ผม
“พี่ก้องหนะ!!..” ผมกอดแกแน่นเพราะสิ่งที่ผมขอที่ศาลกลางป่าก่อนกลับไปกรุงเทพครั้งก่อนเป็นคำขอสุดท้ายคือ
“ขอเพียงสักวันได้ไหม ให้ผมได้มีผู้ชายสักคนที่รักผมไม่ทำให้ผมผิดหวัง ผมขอเป็นของเค้าคนนั้นแม้แค่สักวันเดียวก็พอใจแล้ว.........”
คราวนี้ผมเปลี่ยนมานั่งบนตักเปลือยของพี่ก้อง ทำให้ผมได้เห็นรูปร่างแกอย่างชัดเจนเพราะน้ำในน้ำตกที่นี่ใสยังกับกระจก
สัดส่วนทุกนิ้วของพี่ก้องอยู่ในสายผมหมดก็ว่าได้ ผมจ้องแกตาไม่กระพริบเลยทีนี้ “พี่ก้องครับ....พี่....” แกไม่ทันรอให้ผมพูดจบ
แกบรรจงประกบริมฝีปากนุ่มของแกลงปนปากของผม น่าแปลกว่ารสชาติจูบของแกมันหวานหอมอย่างแปลกประหลาดผิดคาดหมาย
กับกลิ่นของเจ้าหน้าที่กลางป่าที่ผมจินตนาการไว้ก่อนหน้า จูบของพี่ก้องมันกลับบรสชาติหวานเหมือนผลไม้ป่า
ไม่รู้ว่าผมเคลิ้มเพราะผมหลงเสน่ห์ความเป็นชายของพี่ก้องแกเข้าไป หรือเพราะว่ามันเป็นอย่างนั้นจริง นาทีนี้ผมไม่มีเวลาสงสัยอะไรอีกแล้ว........
แกเปลี่ยนท่าลุกยืนขึ้นชูสิ่งที่ผมต้องการอยู่ตรงหน้า ผมบรรจงอมมันอย่างแผ่วเบาที่สุด มันเหมือนแทบจะทะลวงลำพ้นคอหอยของผมไป
แต่รสชาติของมันทั้งอุ่นทั้งหวานอย่างบอกไม่ถูกทำเอาผมอารมณ์กระเจิงไปด้วย ผมพยายามใช่ลีลาทั้งหมดที่ร่ำเรียนมาจากหนังเอ็กซ์หนัง
อาร์สารพัดที่ดูเป็นตัวอย่าง เพราะผมไม่เคยมีประสบการณ์จริงเลย แต่ก็น่าจะได้ผล เพราะสักพักแกก็ปล่อยน้ำอุ่นๆรสชาติหอมหวานมาให้ผมได้ลิ้มลองครั้งหนึ่งก่อน.......
ผมดูดกลืนน้ำของพี่ก้องอย่างไม่อาย “เป็นยังไงบ้างมด พี่ว่าชื่อ “มด” นี่ก็ต้องชอบน้ำหวานสิใช่ปะ....” ผมตอบได้แต่เพียง “อึม..อั๊บ”
เพราะท่อนลำของแกยังอยุ่เต็มปากผมอยู่ ผมยังละเลงลิ้นไม่เลิกไม่นานแกก็ปล่อยน้ำหวานประจำตัวแกออกมาให้ผมได้ลิ้มลองอีกสองครั้งติดๆกัน
พี่ก้องแกคงเห็นผมเหนื่อยแกเลยนั่งลง ใช้ปากให้ผมบ้าง ผมถึงกับสะดุ้ง “พี่ก้องครับไม่เป็นไรครับมันสกปรก...ผมทำให้พี่อย่างเดียวก็พอแล้วครับ....”
ผมไม่อยากให้แกอมให้เพราะอยากได้อย่างอื่นมากกว่า แกตอบเหมือนรู้ทัน “ให้พี่ได้ลองรสชาติของเราให้ครบทุกส่วนก่อน.....
ไม่ต้องรีบเดี๋ยวพี่จะให้เท่าที่มดต้องการเลยหละ” แกยิ้มอย่างมีเลศนัยก่อนจะแสดงฝีปากของแกอย่างไม่ปราณีทำเอาผมเข่าอ่อน
“พี่ก้องครับมด...มดไม่ไหวแล้วครับ......” ไม่กี่อึดใจผมก็ปล่อยน้ำรักซะเต็มปากแกเหมือนกัน “อย่าพึ่งไม่ไหวสิ ยังไม่หมดที่มดขอไว้เลย......พี่ยังมีให้อีก.......”
แกจัดแจงวางตัวผมลงบนหินก้อนใหญ่ข้างน้ำตก พร้อมเอาเสื้อกับใบไม้ปูรองกันผมเจ็บแกให้ผมโก้งโค้ง
“พี่อย่าเลยก้นมดไม่ได้ได้ล้างมาก่อนนะ.....” แกกลับยิ้มพร้อมพูดแปลกๆ”ไม่เป็นไรหรอกอาหารพี่เลยหละมด....”
แกคว้านลิ้นเข้ามาในก้นผมอย่างไม่กลัวสกปรก ทำเอาผมบิดร่อนไปมาด้วยความเสียวซ่านผมรู้สึกเหมือนลิ้นพี่ก้องมันชอนไช
ได้ลึกเหลือเกินเหมือนรากต้นไม้ก็ไม่ปาน มันกวัดแกว่งไปมาทำเอาผมอารมณ์กระเจิงจนปล่อยน้ำรักอีกครั้งโดยแทบจะไม่ต้องชักเลย........
สักพักแกก็เอาน้ำรักของตัวผมเองมาป้ายที่ก้นพร้อมทะลวงเปิดทางด้วยนิ้ว ก่อนใช้นำรักต่างเจลหล่อลื่นที่คงหาไม่ได้กลางป่า
แกค่อยๆใช้นิ้วกับผมอย่างแผ่วเบาจนเข้าไปได้ 4 นิ้ว “เจ็บมั้ยมด....” แกยังถามด้วยความเป็นห่วง
”ไม่เจ็บเลยครับดีจังเลยครับพี่ก้อง.....” ผมพูดออกแนวร่านนิด เพราะจริงๆแล้วตัวผมแทบจะพร้อมพร้อมตั้งแต่วินาทีแรกที่เห็นหน้าแกแล้วก็ว่าได้
หลังจากพี่ก้องได้ฟังเสียงสั่นไม่เป็นเป็นภาษาของผมบอกความต้องการแล้ว แกก็ค่อยๆ บรรจงสอดท่อนรักเข้าทางประตูหลังผมอย่างแผ่วเบา
แม้ผมจะรู้สึกว่ามันใหญ่มากตอนเห็น แต่น่าแปลกใจมากที่มันไม่เจ็บเลยสักนิดเวลาสอดใส่ ผมรู้สึกเสียวจนเผลอกระแทกตัวเขาหาลำพี่ก้องเองอย่างไม่รู้ตัว
จนแกต้องปรามผมไว้ “ใจเย็นๆสิครับน้องมด....เดี๋ยวพี่จัดการเองครับ...” หลังจากแกสอดจนมิดทั้งท่อนเข้ามาในตัวผมแกก็ค่อยๆโยกสะโพกช้า
แกค่อนปรับจังหวะเร้วขึ้นเรื่อยๆ ทำเอาผมสั่นสะท้านร้องครวญครางลั่นป่าด้วยความเสียว จนผมเกือบจะปล่อยน้ำรักอีกรอบแต่พี่ก้องแกหยุดไว้ก่อน
“เสร็จหลายรอบเดี๋ยวเหนื่อยนะน้องมด” แกยิ้มหวานก่อนปรับท่าให้แกนอนลง......
-
คราวนี้แกเปลี่ยนบทให้ผมเป็นคนขย่มบ้าง แม้ผมจะไม่เคยแต่งานนี้ผมเรียนรู้จากประสบการณ์จริงได้ไม่ยากเย็นนัก
ผมขย่มท่อนลำของพี่ก้องอย่างไม่คิดชีวิต รู้สึกปั่นป่วนมวนท้องอย่างบอกไม่ถูกมันทั้งลึกทั้งเสียว แต่กลับอุ่นสบายไม่อึดอัดเหมือนที่คิดไว้
ผมยังรู้สึกเหมือนมันควงสว่านอยู่ในตัวผมก็ไม่ปาน.......
“พี่ปล่อยให้เราควบมาเยอะคราวนี้ตาพี่แล้วนะ......” แกพูดเสียงนิ่งเหมือนไม่เหนื่อยเลย ทั้งที่แกพึ่งฉีดน้ำรักรอบที่ห้าหรือหกใส่ตัวผมจนอุ่นไปทั่วท้องแล้ว
ทำเอาผมถึงขนาดขาสั่น “พี่ก้องๆ อีกครับ..อย่าหยุดครับ” ผมร้องขอทันทีที่แกลุกเปลี่ยนท่าเหมือนจะหยุด
พี่ก้องแกเอามือช้อนขาของผมขึ้นลอยกลางอากาศ พร้อมแอ่นสะโพกกระแทกผมอย่างรุนแรง แต่ว่าเสียวอย่าบอกใครวันนี้ผมรู้สึกตัวเบาอย่างประหลาด
ไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวดเลยทั้งที่เป็นครั้งแรกและถูกทำอย่างรุนแรงสุดๆ ท่าสุดท้ายนี้ทำเอาผมเสร็จสองสามครั้งติดๆ
จนผมเหนื่อยจนแทบลุกไม่ขึ้น ส่วนพี่ก้องแกเสร็จได้เป็นสิบครั้งๆ โดยไม่เหนื่อย ท่อนลำของแกก็ไม่มีอ่อนเลยสักนิดยังกับแกไม่ใช่คนยังไงอย่างงั้น..............
หลังทำกิจกรรมเสร็จผมนอนอยู่บนตัวของพี่ก้องโดยท่อนลำของแกยังคาอยุ่ในรูผมตลอดจนผมเผลอหลับไป........
ผมตื่นมาพร้อมอาหารที่ปรุงสุกข้าวปลาอาหาร ถูกพี่ก้องจัดไว้ให้พร้อม “เหนื่อยแล้วมาทานข้าวก่อนมด...”
แกชวนผมกินเหมือนไม่ได้เกิดอะไรขึ้นก่อนหน้า “พี่ก้อง.....ผม.ผม” ผมตื้นตันจนบอกไม่ถูกในชิวิตเกย์ของผมจะมีใครที่
เป็นห่วงเป็นใยดูแลผมดีขนาดนี้ อีกทั้งคงจะไม่มีอีกแล้วที่ทั้งขับรถมาส่ง หุงหาอาหารให้กลางป่า อีกทั้งยังเซ็กซ์แบบใส่ใจ่ผมสุดๆนี่อีก
ผมไม่รู้จะหาได้อีกที่ไหน “ไม่เป็นไรทานข้าวก่อน เดี๋ยวพี่ก็ต้องพาเรากลับแล้ว เพราะพี่ดูแล้วถ้าได้ข้อมูลวันนี้ วิจัยเราก็จะครบแล้วใช่ไม้หละมด..........”
แกพูดเสียงเศร้าๆเหมือนรู้ว่าเสร็จงานวิจัยแล้วก็คงอีกนานผมจะได้กลับมาหรือไม่ก็ไม่มีโอกาสเลย
ผมเลยชวนแกออกไปในเมืองด้วยกันสักครั้ง “พี่ก้องครับงั้นพี่ก้องลางานออกไปจากป่านี้สักสองสามวันได้ไหมหละครับ.....”
ผมอ้อนวอนแกเพราะอย่างพาแกไปเปิดหูเปิดตาในเมืองบ้าง อีกใจก็อยากพาหนุ่มหล่อย่างแกไปอวดเพื่อนสักครั้งว่าผมได้พบชายหนุ่มในฝันแล้ว
แต่แกกลับทำหน้าเศร้า “พี่ไม่มีวันออกจากป่าได้หรอกมด พี่ขอโทษ.....” แกพูดจบพร้อมกับทำหน้าเศ้รา....
แกไม่ได้ทานข้าวเลยสักคำ ผมเลยชวนแกกินด้วย “ทานด้วยกันสิครับพี่ก้อง ผมทานคนเดียวไม่อร่อยหรอก”
แกกลับมองมาเศ้ราๆอีกครั้ง “พี่ทานไม่ได้หรอก...นานๆทีนะที่พี่จะได้ขยับไปไหนต่อไหน ต้องขอบคุณมดด้วยนะที่ทำให้พี่มีความสุขเหมือนกัน......”
แกพูดพลางโอบผมไว้ “มดก็มีความสุขมากๆเลยครับ คงไม่เร็วไปนะครับที่มดจะบอกว่า มดรักพี่ก้องนะ”
ผมบอกรักแกก่อนจะกอดแกแน่น "พี่ก็รักมดเหมือนกันนะ..." เราสองคนกอดกันแน่นอยุ่นาน
สักพักอากาศเริ่มเย็นลงเป็นสัญญาณว่าเราสองคนต้องกลับเข้าบ้านพักก่อนมือทิ้ง น้ำตกและสระมรกตนี้ไว้ในความทรงจำตลอดไป..........
สักพักพี่ก้องแกก็ขับรถพาผมมาถึงที่พักอีกครั้ง แกส่งผมขึ้นรถโดยไม่พูดอะไร ผมอ้อนแกอีกครั้งเป็นครั้งสุดท้าย
“พี่ก้องจะไม่ออกไปกับผมจริงๆเหรอครับ...” ผมอ้อนวอนผู้ชายคนแรกและคนเดียวในชีวิตของผมพร้อมน้ำตา
“พี่ออกจากป่าไม่ได้จริงๆมด อีกอย่างมดอยู่กับพี่ที่นี่ไม่ได้หรอก มดยังมีอะไรต้องทำอีกมาก......”
แกพูดทั้งน้ำตา นองหน้าของแก “มดรักพี่นะแล้วมดจะกลับมาอีก.......”
ผมกอดแกไว้ แต่แกกลับตบไหล่ผมเบา “มดจำไว้นะ ถึงมดจะไม่ได้เห็นพี่ในสภาพนี้อีก ขอให้มดรู้ไว้ว่าพี่ก้องคนนี้รักมดที่สุด
และจะเฝ้าดูมดอยู่ห่างๆตลอดไป พี่ฝากมดดูแลผืนป่าที่นี่ด้วยนะ......พี่ขอให้ทุกคำอธิฐานของมดเป็นจริงนะ.........”
แกพูดพร้อมรอยยิ้มแปลก ผมขึ้นรถก่อนยกมือไหว้สวัสดีพี่ก้องเป็นครั้งสุดท้ายก่อนขับรถออกมา ไม่นานหลังลับสายตาจากบ้านพักของพี่ก้อง
นาฬิกาทุกๆอย่างอุปกรณ์ GPS กลับมาใช้ได้เป็นปรกติเพียงอึดใจที่ขับออกมาจากบ้านพักของพี่ก้อง ผมเลยจอดแวะที่บ้านพักของพี่ป่าไม้ที่ผมรู้จัก............
“มดไปไหนมาวันนี้เข้าป่าคนเดียวเลยเหรอ......” พี่ๆ เจ้าหน้าที่คนอื่นถามผมด้วยความเป็นห่วง
“วันนี้ผมเก็บตัวอย่างได้ครบแล้วครับพี่ ไปเก็บตรงน้ำตกที่ใสๆสีเขียวๆหนะครับ” ผมบรรยายลักษณะที่พบเห็นพร้อมยกเห็ดรูปร่างประหลาดออกมาให้พี่ๆเจ้าหน้าที่ดู
“จริงเหรอมด สระมรกตหนะเขาบอกว่าหายากมากนะ มันเหมือนที่ในตำนานก็ว่าได้เลยนะ เออแต่จริงด้วยหละ
เห็ดสีเขียวมรกตนี่หนะ เขาว่ากันว่าหาได้รอบๆสระนั่นเท่านั้นหละ.......แล้วใครพามดไปหละ......”พี่เจ้าหน้าที่ถามด้วยความประหลาดใจ
“ก็พี่ก้องหนะครับ.....” พี่เจ้าหน้าที่ทำหน้าตะลึงพร้อมกัน “ไม่มีนะมดที่นี่มีแต่ พี่เหวง พี่สมชาย แล้วก็พี่อมร ไม่มีชื่อก้องนะมด
เมาแดด เลยไปคุยกับศาลเจ้าพ่อก้องเขตข้างในหรือเปล่า พี่เห็นมดไปไหว้ขออะไรอยูก็ไม่รู้ครั้งก่อน”
ผมได้ฟังแล้วถึงกับขนลุกทันทีผมพยายามขับรถกลับไปที่ที่ได้พบกับพี่ก้องวันนี้อีกครั้ง
แต่คราวนี้ผมแต่ศาลเจ้าพ่อก้องเขต มองไปแล้วเห็นต้นไทรต้นใหญ่มีรอยบากตามขวางมากมายตามลำต้นเหมือนมีคนพยายามตัดโค่นต้นไม้ต้นนี้หลายครั้งแต่ไม่สำเร็จ
มองไปด้านหลังผมเห็นจอมปลวกพร้อม ที่วางธูปเที่ยน ทำให้ผมนึกขึ้นได้ถึงคำอธิฐานที่ผมเคยอธิฐานที่นี่
“ขอเพียงสักวันได้ไหม ให้ผมได้มีผู้ชายสักคนที่รักผมไม่ทำให้ผมผิดหวัง ผมขอเป็นของเค้าคนนั้นแม้แค่สักวันเดียวก็พอใจแล้ว.........”
วันนี้คำอธิฐานนั้นของผมเป็นจริงแล้วผมไม่รู้หรอกว่าจริงๆแล้วพี่ก้องเป็นใครหรือเป้นอะไร ผมรู้แต่ว่าผมจะเก็บ “พี่ก้อง” และป่าไม้ผืนนี้ไว้ในใจผมตลอดไป.....
-
ขอโทษนะครับถ้าเขียนออกมาแล้วคล้ายหนังสือปกขาวไปนิด แต่ก็เขียนไปแล้วครับไหนๆ ก็ไหนๆ ตอนเดียวเอง ถ้ามีเนื้อหาอย่างว่ามากไปก็ขอโทษครับ :z10: :z10: :z10:
-
สนุกจ้า เขียนมาบ่อยๆนะ ชอบเรื่องสั้น :กอด1: เป็นกำลังใจให้จ้า
-
สนุกมากค่ะ
สั้นๆแต่ว่าอ่านไปลุ้นไปด้วยว่ามดกำลังเจออะไรอยู่ ออกลึกลับนิดๆ
นานๆได้อ่านเรื่องแบบนี้ที ชอบค่ะ
บวก 1 เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ :pig4:
-
สนุกดีค่ะลึกลับดี แล้วก็เนื้อเรื่องกระชับดีด้วย :L2:
-
สนุกดี ลึกลับด้วย :laugh:
ไว้มาเขียนให้อ่านอีกนะ
เป็นกำลังใจให้ +1
:L2: :L2: :L2:
-
ชอบนะนิยายแนวนี้ ลึกลับดี
แต่งมาให้อ่านอีกนะ
-
อ่านสนุกมาก แถมมีสิ่งลี้ลับมาอีก
-
สนุกมากมายเลยเรื่องนี้
ไว้แต่งมาให้อ่านอีกนะ อิอิอิ
เยี่ยมเลย +1 จ่ะ
-
:z13: จิ้มพ่อหมี
-
เอกมาจิ้มบ่อยเดี๋ยวจะไปจิ้มคืน อิอิ.......
-
ลองดิ เดี๋ยวจะกินเหล้าแล้วไปถล่ม :laugh: :beat:
-
อ่าน่า ไม่กลัวอะ :z2: :z2:
แนะนำว่ากินเหล้าแล้วมาเขียนนิยายด้วยนะคับ อิอิ :fire: :fire:
เอกจะได้เขียนนิยายโหดๆ บ้าง อิอิ อยากอ่านอะ อิอิ :a5: :a5: :a5:
-
ง่าแอบน่ากลัวน่ะเนี่ย
แต่ก็สมหวังที่ได้ขอไปอ่ะน่ะ
น่ารักมากกกขอบคุณคับ
-
ผมพยามเขียนไม่ให้ผีสิงมากเกินไปเท่าไหร่ครับ...จะพยามไม่ให้ออกแน่วน่ากลัวครับ........
-
หลอนอะพ่อหมี :sad3:
-
ขอออกแนวหลอนบ้างดิคับ... :a11: :a11:
-
กรีสสสสสสสสสส
:a5:
อ่านไประแวงไป ว่ามันจะเป็นอย่างที่คิดไว้รึเปล่า
(ตั้งแต่ตอน พูดถึงนาฬิกากับ gpsเสียน่ะแหละ)
อึ๊ยย.ตอนขัดหลังแล้วดินผุดขึ้นมาเรื่อยๆอีก
o22
มันหยิวๆหยองๆนะ
แต่เค้าชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ
กลัวกล้าๆ แต่ก็น่าลอง
:z1:
เหอๆ
+1 ให้พี่หมีใหญ่ ก๊ะ
-
สยิวปนสยองอ่ะ แต่สนุกดีค่ะ :pig4:
-
ทำไมขอวันเดียว :z1:
-
เขียนได้สนุกดี o13
-
ทำไมขอวันเดียว :z1:
แหมก็เขียนใ้ห้น่าสงสารน่าเห็นใจหน่อยนะครับ อิอิ :impress: :impress:
-
ชอบอ่ะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ
ดูแบบ ลึกลับๆด้วย
โฮ่ๆๆๆ
-
คราบหลังจาก เรื่องรักหลังห้อง จบจะมีเรื่องใหม่แนวลึกลับอย่างนี้มาต่อคร้าบ รอสักครู่คร้าบ.......
-
คิดได้ตั้งแต่กลางเรื่องแล้วอะครับ
-
อะนะครับ เดี๋ยวคราวหลังจะเขียนให้เดายากๆนะคร้าบ :z10: :z10:
-
นึกว่ามดจะโดนจกตูด เอ้ย จกตับกินซะแล้ว
แต่ก็โอนะคับ น่าเสียดายอยู่อย่างเดียว
ไม่มีโอกาสได้อยู่ด้วยกันอะ
-
เป็นอีกเรื่องที่สนุกดีคร้าบบบ o13 o13
อ่านไปแอบขนหัวลุกนิดๆๆคร้าบ
-
สนุกดีครับ
สั้นไปนิด เลยทำให้รู้สึกว่าจะดูง่ายไปหน่อยกับการเริ่มฉากนั้น
แต่ก็เอาเหอะ เขียนมาให้อ่านกันอีกนะครับ
ขอบคุณมากนะครับ
:pig4:
-
:oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :oo1: :m25: :m25:
-
สยอง ปน เศร้าหน่อย
แต่โอน่ะ o13
(เดาถูกด้วยแระ อิอิ)
-
อูย...
น่ากลัวนะนั่น
อิอิ
ขอบคุณนะครับ
เรื่องสั้นแบบนี้ก็ดีนะครับ
อ่านจบเร็วดี
-
ชอบมากเลย
o13
-
สนุกค่ะ
แต่สั้นปาย
แต่ก้อดีนะ
-
น่ากลัวดีอ่ะ
แต่ชอบ แต่งมาอีกนะค่ะ
-
เราว่าจะลองขออย่างนี้บ้างดีก่า
เผื่อได้ซักที
ฮี่ ฮี่
(ก็เหงาเหมียนกันนี่นา)
-
ซึ้งดีจังเลยค่ะ...ตัวต่ายเป็นคนชอบแนวแบบนี้อยู่แล้วด้วย
รู้สึกแปลกๆตั้งแต่ตอนขัดหลังแล้ว ยิ่งถามว่าขออะไรยิ่งแน่ใจว่าไม่ใช่คนแหงมๆ
นานๆทีจะขยับไปไหนได้...หมายความว่าถ้าขอให้ได้เจออีกครั้งก็จะได้เจอมั้ยคะเนี่ย
ว่าแต่มีแอบทิ้งปมภาพมือถือนะคะว่าถ่ายติดมั้ยเอ่ย?
ปล.ขอภาคต่อหน่อยสิคะ :L2:
-
Why you ask just only for "1 day" la ka..
You should ask something like "forever" a' na.. lol
Anyway, thank you na ka.. :pig4:
-
:L2: ขอบคุณค่ะ ได้ทุกอารมณ์เลย สนุกด้วย ซึ้งด้วย อื่นๆ ด้วย แต่แอบติดใจ อยากรู้ว่าพี่ก้องมาอยู่เป็นเจ้าที่ที่นี่ได้ไง
-
ชอบจัง อยากเจอแบบนี้มั่งอ่ะ
-
เศร้า ปนกลัว
ก็นะ
รักแท้มีอยู่จริง (ถูกป่าวอะ)
-
สยิว สยอง แต่จบซึ้งนะ :L2:
-
หนุกดีอ่ะ
เรื่องสั้งอ่านง่ายดี
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง
:3123: :3123:
-
พี่ก้องเป็นตัวอะไรอ่ะ :a5:
คิกๆ แต่ก็หยิวๆดีค่ะ
-
o22
-
อ่านจบเเล้วพึ่งได้อ่าน ขอบคุณคนเขียนนะคะ สนึกมากอะ เราว่ามันเเปลกๆตั้งเเต่ข้าวถ้วยเล็ก ดินที่ติดที่หลังเเละคำพูดอื่นๆที่เเฝงมา ชอบนิยายที่มีอะรไอบเเฝงให้คิดนะคะ สนุกดี
-
ไม้ป่าเดียวกันจริง ๆ ด้วย :a5:
-
สนุกดีคะ อ่านแล้วแอบสยองนิดๆนะเนี้ย
จะไม่ได้เจอพี่ก้องอีกเลยหรอเนี้ย
สงสารน้องมดจัง T^T
-
สนุกๆ แต่ว่าน่ากลัวอ่ะ
-
ขนลุกบ้าง อะรไบ้าง
เเต่ก็ ชอบจร้า o13
-
โอ้...............แนวลึกลับ หื่นแบบเศร้าๆ จบซะแล้ว จะมีตอนพิเศษให้ชื่อนใจมั้งใหมเหนอ..
-
ออกแนวลึกลับ ขนลุกนิด ๆ นะเนี้ย
แต่ก็ทำเราซึ้งได้เลย
น้ำตาคลอเลยอ่ะ T^T
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: ป่าเขาลำเนาไพ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: o22 :bye2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :z2: :3123: :3123: :3123: :3123: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ลึกลับดีค่ะ สนุกมาก แอบขนลุก
ขอบคุณมากๆ
-
ขอบคุณมากๆ นะค่ะ
อ่านแล้วสนุกมากๆ เป็นกำลังใจให้จ้า
-
ผมว่าแล้ว!! กลิ่นมันเเปลกๆ :z2:
อยากให้มีเรื่องแบบนี้มาโพสจังน้า ไม่ค่อยมีคนเเต่งเลย
-
ขอวันเดียว เลยได้อยู่ด้วยกันแค่วันเดียวจริงๆเลย
น่าจะขอแบบตลอดไปเนอะ :3123:
-
:call:
-
หลอนปนเศร้า :sad11: :sad11:
-
แอบกลัวปนหวานนิดๆอ่ะ o17
เจ้าพ่อก้องนี่สงสัยจะหลงรักน้องมดแล้วมั้ง :m3:
ถึงจะจบแบบเศร้าแต่ก็สนุกดีจ้า o13
-
ว่าแล้วเชียว ว ว อิ อิ
สนุกมาก ลึกลับดีค่ะ ชอบๆ
ขอบคุณนะคะ : ) :pig4:
-
o13 ประทับใจคนอ่านมาก ลึกลับแต่ก็ซึ้งกินใจ
-
สนุกดีจ้า
-
รักลึกลับ :pig4:
-
อ่านแล้วเคลิ้มอ่ะ ขอบคุณครับ
-
ชอบแนวนี้มากๆเลย :katai2-1:
-
อ่านตอนแรกๆ ไม่เท่าไหร่
แต่มาสะดุดตรงที่พี่ก้องแกว่าได้กินอาหารของมดในชามเล็กๆ ก็เริ่มสงสัยแหละ
อยากรู้ว่าพี่ก้องเกิดจากอะไรจังเลยค่ะคนเขียน
มันเป็นตำนานหรืออะไหรือเปล่าคะ
-
สะกิดใจตั้งแต่
ได้กินข้าวเพราะเค้าเอาใส่ถ้วยเล็กๆมาให้กินแระ
พี่ก้องงงงงง ><
-
สนุกมากครับ
-
เศร้าอ่ะ