พิมพ์หน้านี้ - คุณพระรองคนนั้น หยุดเสแสร้งเถอะครับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: beamjs2 ที่ 16-03-2022 01:08:25

หัวข้อ: คุณพระรองคนนั้น หยุดเสแสร้งเถอะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: beamjs2 ที่ 16-03-2022 01:08:25
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
  (กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17



เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

****************************************************************************************

หัวข้อ: Re: คุณพระรองคนนั้น หยุดเสแสร้งเถอะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: beamjs2 ที่ 16-03-2022 01:10:20
คุณพระรองคนนั้น หยุดเสแสร้งเถอะครับ!

-------------------------

บนโลกใบนี้สำหรับ"พิรัล"นั้นอาจจะมีขาวและดำปะปนกันไป แต่สำหรับ "อคิราห์" แล้วนั้นคือข้อยกเว้น

คนนี้มันคือพระรองที่ชั่วยันเงา ยันรูขุมขน แม่จ๋า! ดูผู้ชายคนนี้สิเขาแกล้งทำเป็นดีต่อหน้าคนอื่น

แต่กับหนูแทบจะแดกเข้าไปแล้วแล้วไอ้คำพูดคำจาแบบนี้ด่าเจ็บกว่าครูห้องปกครองอีกแม๊

-----------------------

โนโรแมนติกค่ะ คอมเมดี้ไหมไม่รู้ แต่ไม่โรแมนติกแน่ ๆ!!!!!

-----------------

tag : #รักนิดๆแต่รักนานๆ
โปรดใช้วิจารณญาณในการอ่านนะคะ เรื่องนี้แต่งขึ้นมาจากจินตนาการของเราทั้งสิ้น

ย้ำนะค้าว่าจินตนาการของเรา ><



 
หัวข้อ: Re: คุณพระรองคนนั้น หยุดเสแสร้งเถอะครับ [บทนำ]
เริ่มหัวข้อโดย: beamjs2 ที่ 16-03-2022 01:12:00
บทนำ
“อะไรนะ! แม่จะให้พี่หน่อยแต่งงานหรอ”

เสียงตะโกนดังลั่นกลางห้องนั่งเล่น เสียงแหลมทุ้มร้องออกมาด้วยความตกใจ พิรัลมองหน้าพี่ชายของตัวเองที่บัดนี้ทำหน้าเศร้าสร้อยจะเป็นจะตาย

“อืม แม่บอกว่าจะให้แต่งงานกับลูกคนโตตระกูลดังเลยแหละ”พิรัชเอ่ย วันนี้เขาค่อนข้างเจอเรื่องมาหนักพอสมควรเลยในตอนนี้ เพราะอะไรน่ะหรือ...ก็เมื่อเช้าอยู่ ๆ คุณภาวิณีคุณแม่ของเขาทั้งสองเดินเข้ามาและบอกว่าอาทิตย์หน้าจะพาไปดูตัว ถ้าชอบพอกันก็จะให้แต่งงานเลย

“โอ้ชิต! แล้วพี่น้อยก็ตอบตกลงหรือ”

“พี่ยังไม่ได้ตอบเลยนิด ยังไม่ทันได้อ้าปากค้านเลยแม่ก็เดินออกไปแล้ว”

พิรัลมองหน้าพี่ชายของตัวเอง พิรัชนั้นอยู่ในช่วงวัยสามสิบปีเรียกได้ว่ากำลังสร้างเนื้อสร้างตัวสร้างอาชีพของตัวเอง พี่ชายของเขามีธุรกิจเป็นร้านชาบูชื่อดังกว่าสิบสาขาทั่วประเทศ กำลังจะได้ขึ้นเป็นชายผู้อายุน้อยที่สุดในการสร้างอาชีพ
แต่ก็เหมือนหักพวงมาลัยขวาเข้าป่าละเมาะเข้าไปดันเจอขวากหนามเสียได้ ไม่รู้ว่าคุณภาวิณีเธอคิดอะไรอยู่ถึงได้ให้พิรัชแต่งงานกับคนที่ไม่เคยพบหน้ามาก่อน

“แล้วแม่ได้บอกไหมว่าคนที่แต่งงานด้วยเป็นใคร”

“อื้ม”พิรัชพยักหน้า

“เขาบอกว่าพี่จะแต่งงานกับคุณอคิราห์ ลูกชายตระกูลสวัสดิกุล”

พิรัลถามหน้างงเล็กน้อย ก่อนที่จะร้องอ๋อออกมา แหม...ใครล่ะจะไม่รู้จักก็คุณพระร้องแสนดีของนิยายเรื่องนี้อย่างไรล่ะ

อ้าว!

เริ่มเรื่องมาก็ชวนคิดหนักเสียแล้ว พิรัลนั่งลงบนโซฟาราคาแพงแสนจะนุ่ม เขานั่งไขว่ห้างพลางค้นหาชื่อของอคิราห์ สวัสดิกุล ลูกชายคนโตของบ้านสวัสดิกุล จะว่าไปนิยายเรื่องนี้อคิราห์อะไรนี่ก็เป็นพระรองที่ดีเชียวล่ะ ทั้งซัพพอร์ตนายเอก ซัพพอร์ตพระเอกของเรา เฟรนด์โซนก็คงไม่พ้นพ่อหนุ่มคนนี้

ถามว่าทำไมพิรัลถึงรู้..

ก็เพราะว่าเขาอ่านเรื่องนี้มาแล้วอย่างไรล่ะ!

แต่พิรัลไม่อ่านจนถึงตอนจบหรอกนะ เขาอ่านแค่ถึงตอนที่พระเอกใช้ความร่ำรวยของตัวเองในการให้ความช่วยเหลือพระเอกและนายเอกของเรื่องเท่านั้น แต่ประเด็นมันดันไม่ได้อยู่ตรงนั้นไง ประเด็นมันดันอยู่ตรงที่ในฉากมันมีงานแต่งด้วยหรอ?

“อคิราห์เจ้าของ AK Group ค่ายยักษ์ใหญ่ที่เป็นสื่อในด้านการผลิตละครและหนังชั้นนำหลาย ๆ เรื่อง อาทิเช่น โอมายก็อด!
แฟนผมเป็นเบต้า หรือหนังพันล้านตลอดกาลอย่าง ฟีโรโมนั้นขอฉันเถอะนะ!”

พิรัลอ่านชื่อหนังแล้วรู้สึกแปลกอย่างไรชอบกล ชื่อหนังพวกนี้มันดูคุ้นหูอย่างมากในโลกของเขา แต่ประเด็นมันไม่ได้อยู่ตรงนั้นแต่มันดันอยู่ตรงที่อคิราห์ผู้นี้เป็นถึงเจ้าของค่ายหนังชื่อดังเลยนะ แถมยังสร้างผลงานในฐานะผู้ผลิตมาตั้งหลายเรื่อง

“แต่ง ๆ ไปไหมพี่น้อย เขาโคตรรวยเลยนะพี่!”พิรัลยื่นขอเสนอ ไอ้พระเอกจน ๆ ของนิยายเรื่องนี้น่ะอย่าไปสนใจเลย

“ไม่เอาหรอก พี่ไม่ได้รักเขาเสียหน่อยจะให้ไปแต่งได้อย่างไร”

“หรือพี่น้อยมีแฟนแล้ว”พิรัลหรี่ตามองพี่ชาย

พิรัชเลิ่กลั่กเล็กน้อยอยู่ ๆ น้องชายก็ดันมาจับผิดแถมยังหรี่ตามองเขาอย่างมีนัยนะ พิรัชจึงรีบปฏิเสธเป็นพัลวันกลัวว่าน้องจะเข้าใจผิด

“ไม่ใช่นะ พี่ยังโสดสนิท”

“แต่ว่าทำไมแม่ถึงอยากให้พี่น้อยแต่งงานกับเขาล่ะ”

“นั่นน่ะสิ...”

“เอาอย่างนี้ไหมพี่น้อย”

“อะไรหรอ?”

พิรัลเอนตัวไปด้านหน้าพลางซุบซิบกับพิรัชกับการวางแผนเปิดตัวคุณพระรอง เขาเองก็อยากรู้เหมือนกันว่านิยายที่เห็นเพียงแค่ด้านเดียวของคุณพระรองกับตัวจริงที่เจอกันซึ่ง ๆ หน้ามันจะเหมือนกันไหมา
หัวข้อ: Re: คุณพระรองคนนั้น หยุดเสแสร้งเถอะครับ [บทที่ 1]
เริ่มหัวข้อโดย: beamjs2 ที่ 16-03-2022 01:17:52
บทที่ 1
ถ้าหากถามว่าพิรัลเข้ามาอยู่ในโลกนิยายแห่งนี้ได้อย่างไรก็ต้องตอบว่าเขาสำลักเงาะตาย เอาจริง ๆ ตอนใกล้ตายนี่ไม่ตลกเลยแต่พอตื่นขึ้นมาในร่างของพิรัลนั้นเขาก็แอบขำเล็กน้อย ตายอุบาทว์มากจนคิดว่าคนอื่นจะตายแบบเขาไหมนะ แต่เอาเถอะเขาไม่รื้อฟื้นเรื่องนั้นแล้ว

และถ้าหากถามว่าพิรัลตัวจริงหายไปไหน พิรัลตัวจริงนั้นถูกรถชนจนบาดเจ็บสาหัสจากไอ้เปรตนิสัยเลวที่ขับรถเหมือนพวกมันจ้างคนอื่นไปสอบเพื่อเอาไปขับขี่ เรียกว่าไอ้ระยำสองยำยังน้อยไปไอ้พวกฉิบหายนี่น่ะ

ด้วยความที่พิรัลตายซึ่งก็พอดิบพอดีกับที่ตัวของเขาตายเขาจึงได้กลายเป็นพิรัลอย่างเต็มตัวและได้อยู่ที่บ้านสภารมย์มาสองปีถ้วนแบบไม่มีขาดไม่มีเกิน เขาอยู่ที่นี่ยาวนานมาตลอดซึ่งในระหว่างที่ดำเนินชีวิตอยู่นั้นเขากลับรู้สึกว่ามันไม่เหมือนชีวิตในนิยายเลยด้วยซ้ำ ทุกตัวละครที่เขาอ่านนักเขียนล้วนเขียนแยกขาวดำอย่างชัดเจนจนเขานึกเอียนกับมัน แต่เมื่อเข้ามาอยู่ในโลกใบนี้เขากลับรู้สึกว่าทุกคนล้วนเป็นคนเทา ๆ ไม่ได้เลวจนดำและไม่ได้ดีจนขาวโพลน นั่นจึงทำให้ทุกคนดูเป็นมนุษย์มากขึ้น

พิรัลในตอนนี้อายุได้ยี่สิบเอ็ดบริบูรณ์ไม่มีขาดหรือเกินเลยสักนิด ตอนนี้เข้าร้านเหล้าได้โดยที่ไม่ต้องกลัวพี่รปภ.หน้าร้านอีกต่อไป ภูมิใจเว้ย!

“พี่น้อยวันนี้ไปร้านเหล้ากันปะ”เนี่ยพูดแล้วก็เปรี้ยวปากอยากกระดกเหล้าหวาน ๆ

“ไม่เอาอะ ลืมหรอวันนี้เรามีงานอะไร”

พิรัลทำหน้างงไปครู่หนึ่งก่อนจะร้องอ๋อออกมา วันนี้เราดำเนินการตามแผนตามที่วางกันเอาไว้ นั่นคือการจัดงานเลี้ยง แต่ถามว่างานเลี้ยงอะไรพวกเราทั้งสองคนอ้างว่าเป็นงานเลี้ยงครบรอบสองปีของการเปิดสาขาที่สิบห้าถึงแม่มันจะดูงง ๆ ไปหน่อยก็เถอะว่าทำไมไม่ฉลองตอนครบห้าปีหรือสิบปี แน่นอนว่าพิรัลให้พี่ชายของเขาอ้างกับแม่ว่าที่เป็นแบบนี้เพราะเมื่อตอนที่ครบรอบหนึ่งพวกเราไม่ได้ฉลองอะไรกันเลย

นอกจากนี้พิรัลต้องการจะให้อคิราห์มาเหยียบที่บ้านของเราด้วย เรียกได้ว่ายิงปืนนัดเดียวพิรัลได้เหยื่อตั้งสองตัว นั่นคือนายอคิราห์และเหล้าหวาน ๆ

“พร้อมหรือเปล่า”พิรัลเอ่ยถาม

“พร้อม!”พิรัชตอบ

งานเลี้ยงพร้อมแล้วแผนการของเราในวันนี้ก็คือการเปิดตัวว่าที่คู่คนรักของพิรัช และแน่นอนหลังจากเอ่ยเรื่องนี้ท่ามกลางแขกเหลื่อในงานทุกคนก็จะพากันตบมือกันพร้อมกับแสดงความยินดี หลังจากนั้นเราก็จะไปโฟกัสกับใบหน้าแสนจะผิดหวังของอคิราห์

ถือว่าปิดเกมแล้วเราก็จะไปกินเหล้าหวาน ๆ กัน

หนึ่งทุ่มตรงแขกต่างพากันทยอยเข้ามาในงาน งานที่จัดเป็นเพียงงานเล็ก ๆ เท่านั้นไม่ได้โอ่อ่าใหญ่โตเท่าการจัดงานของพวกรัฐมนตรีหรอกนะ พวกนั้นมันจัดเอาหน้า อุ๊ย! เอาเป็นว่างานที่นี่มันถูกจัดขึ้นมาและเชิญเฉพาะแขกคนสนิทเท่านั้น

ตอนแรกเขาเสนอกับพี่น้อยว่าจะพาโคโยตี้มาเต้นด้วย แต่พี่น้อยก็เอ่ยห้ามกลัวว่าคุณภาวิณีมารดาบังเกิดเกล้าและคุณสุชาติบิดาผู้มากพร้อมด้วยเงินทองจะเป็นลมล้มไปกันทั้งคู่ ความคิดเขาจึงจอดอยู่แค่นั้น

พิรัชเดินเข้าไปพูดคุยกับบรรดาแขกในงานแล้วเรียบร้อย ส่วนพิรัลยังคงยืนมองนาฬิกาข้อมืออย่างไม่ละสายตาตอนนี้หนึ่งทุ่มแล้วแต่คนที่เขาจ้างมาเป็นคนรักของพี่น้อยก็ยังไม่มาเลย

“เมื่อไหร่จะมาสักที เดี๋ยวก็ไม่ทันการกันพอดี”

“ใช่ คุณพิรัชหรือเปล่าครับ”

พิรัลหันไปมองตามเสียงเรียกที่มาจากด้านหลัง ดวงตากลมเบิกกว้างด้วยความหล่อตะลึง โครงหน้าเด่นชัด ตาคมเฉี่ยว ปากกระจับได้รูปผิวขาวอมชมพูแถมยังอยู่ในชุดสูทอย่างดี ผมสั้นถูกจัดขึ้นอย่างเป็นทรง แต่เมื่อพินิจพิจารณาดูรูปร่างความหล่อเหลาอย่างกับเทพสร้างแบบนี้แล้ว

อีห่า! นี่พระเอก

“Oh shit!”

“ผมมาสายไปหรือเปล่าครับ ต้องขอโทษด้วยนะครับ”คนตรงหน้าผงกหัวงก ๆ พลางพนมมือไหว้ขอโทษ

“ช่างมันเถอะครับ ว่าแต่...คุณไม่ใช่คนที่ผมจ้างมาหนิครับ”

“อ๋อ พอดีพี่พลคนที่คุณพิรัชจ้างเขาเกิดไม่สบายครับ เขาก็เลยให้ผมมาแทน”

พิรัลพยักหน้าอย่างเข้าใจ ก็ถือได้ว่าคนตรงหน้าที่ก็ดีเกินคาดเลยแหละ เหมาะกับพี่ชายของเขาอย่างกับกิ่งทองใบหยก ก็แหงสินี่มันพระเอก

“ผมไม่ใช่พิรัชหรอกนะ ผมชื่อพิรัล ส่วนนั่น...”พิรัลชี้ไปทางพี่ชายที่กำลังพูดคุยจ้อกับแขกอย่างออกรส

“...พี่พิรัช คุณต้องเรียกเขาว่าน้อย หรือจะเรียกพิกกี้บูบู เบบี๋ ไอ้ต้าว ตะเองหรืออะไรก็ได้ตามใจเลย คุณจะซ้อมกับพี่ชายผมก่อนไหมเดี๋ยวจะตามมาให้”

อีกฝ่ายพยักหน้าหงึกหงักอย่างซื่อ ๆ พิรัลจึงเดินเข้าไปกลางวงสนทนาพร้อมกับขอตัวพี่ชายสักครู่เนื่องจากมีเรื่องสำคัญ

“แฟนพี่น่ะมาแล้วนะ”

“หืม มาไวจัง”พิรัชเอ่ยพลางมองดูคนรักกำมะลอในวันนี้ หล่อสูงอย่างกับนายแบบเลยไม่น่าเชื่อว่าจะมาทำอาชีพเล่นเป็นแฟนแบบนี้

“สองคนคุยกันนะ ส่วนน้องจะไปจิบเหล้าเย็น ๆ รอ”เอ่ยจบพิรัลก็ปลีกตัวออกมาจากสองคนนั้น ให้เขาสองคนพูดคุยกันไปส่วนเขาน่ะหรอ โฮะ ๆ ขอไปจิบเบียร์สักแก้วละกัน


“ร้ายนักนะ คิดจะมาหลอกคนอื่น”

หืม...ใครพูดอะไรวะ พิรัลคิดในใจขณะกำลังนั่งจิบเบียร์รสหวานอยู่ เขาหันซ้ายแลขวาแต่ก็ไม่เห็นใครเลยสักคน

“นิสัยแย่ ๆ แบบนี้ชอบหลอกคนอื่นเขาไปทั่ว มันน่าจับตีก้นให้เข็ด”

เฮ้ย! ใครมันมาพูดอะไรใกล้หูของเขาวะ พิรัลลุกจากเก้าอี้พลางหันมองไปรอบ ๆ งานก็ไม่เห็นใครสักคนอยู่แถวนี้ ชักจะเดือดแล้วนะไอ้ที่พูดเมื่อครู่นี้มันคือคำด่าเขาหรืออย่างไร

พิรัลเดินหนีออกจากตรงนั้นในทันที สงสัยจะเป็นคนในงานออกมาคุยโทรศัพท์ เขาเดาเอานะแต่ไม่รู้ทำไมคำพูดมันดูเข้าตัวของเขาเลยล่ะ


ในงานวันนี้คุณภาวิณีคิดจะประกาศคู่หมั้นของลูกชายเสียตั้งแต่ตอนนี้ ถือว่าเป็นการเซอร์ไพร์สแขกในงานจากที่ตอนแรกจะไปเจอกับครอบครัวของฝั่งนั้นเพียงแค่คนในเท่านั้น

“นิดพี่เราอยู่ไหน”

“นิดไม่รู้”พิรัลเอ่ยพลางหันมองไปรอบ ๆ งาน ก่อนจะสบตาเข้ากับตาคมคนหนึ่งที่มีรูปร่างสูงพอ ๆ กับแฟนกำมะลอของพี่ชายแต่ดูไกล ๆ คนนี้น่าจะสูงกว่าแต่ไม่มากกำลังจับจ้องมาทางเขาก่อนที่คน ๆ นั้นจะเบนสายตาออกไปทางอื่น แต่พิรัลก็หาได้สนใจไม่ในตอนนี้เขาต้องการรู้ว่าพี่น้อยคนงามของเขาหายไปไหน

“นั่นไงแม่พี่น้อย”พิรัลชี้ไปทางพิรัชที่เดินมาพร้อมกับคนรักปลอม ๆ ของเขา

“นั่นใคร”คุณภาวิณีเอ่ยถามด้วยความสงสัย

“แฟนพี่น้อยไงแม่”

“ฮะ!?”เสียงตกใจของแม่เรียกความเงียบให้แขกทั้งงานได้เป็นอย่างดี นั่นทำให้แม่หน้าเหวอไปชั่วขณะและระหว่างนั้นเองพระเอกและนายเอกของงานก็เดินเข้ามา

พิรัชจูงมือคนข้าง ๆ ให้เดินตามกันมาติด ๆ และทั้งคู่ก็ยืนอยู่ตรงหน้าแม่ของเขา พิรัชชี้ให้อีกฝ่ายยกมือไหว้แม่ของเขาอย่างสุภาพและนอบน้อม

“แม่ครับนี่ นี่กนกแฟนของน้อยครับ”

คุณภาวิณีแทบจะลมจับเกือบยันพื้นไว้ไม่ถูกดีที่พิรัลคว้าแม่เอาไว้ได้ทัน พิรัชเมื่อได้บอกให้แม่ได้รับรู้เขาจึงประกาศกับแขกเหลื่อในงานว่า

“สวัสดีครับทุกคน ผมพิรัช สภารมย์กำลังจะหมั้นหมายกับคุณกนกคนรักของผมครับ”

พิรัลรู้สึกภูมิใจไม่น้อยจนอยากจะปรบมืออย่างแรงแต่ติดว่าต้องประคองแม่จึงทำได้เพียงแค่ส่งยิ้มแสดงความภาคภูมิใจให้กับพี่ชาย ตอนนี้เขาเหมือนเป็นมัมหมีที่มองดูลูกตัวเล็ก ๆ โผบินออกจากรังไปหารักถึงแม้ว่ามันจะเป็นรักปลอม ๆ ก็เถอะ

แปะ แปะ แปะ

เสียงปรบมือดังขึ้นอีกครั้งหลังจากที่แขกต่างพากันลดมือลง แต่เสียงปรบมือนี้ก็ดังขึ้นมาปรากฎเป็นภาพของชายหนุ่มในชุดสูทสีดำสนิทที่เดินฝ่าวงล้อมบรรดาแขกในงานออกมา

“ยินดีด้วยนะครับคุณ...น้อย”

พิรัลมองผู้มาใหม่อีกฝ่ายส่งยิ้มด้วยความยินดีปรีดาเป็นอย่างยิ่งราวกับดีใจแทนคนในครอบครัวก็ไม่ปาน แต่ในดวงตานั้นดูร้อนราวกับเปลวเพลิงที่กำลังทะลุออกมาจากดวงตาคม

ผู้ชายคนนี้หล่อชะมัด...แต่ว่าแบบอย่างไรนะ

หล่อแบบพระรอง

“นั่นใครอะแม่”

“ไหน?”แม่เอ่ยถาม

“นู่นน่ะ ผู้ชายตัวสูง ๆ ที่ยืนปรบมืออยู่น่ะ”พิรัลยื่นปากไปทางชายคนนั้น แม่จึงหรี่ตามองก่อนจะเบิกตาขึ้น

“นั่นมันลูกชายคนโตของตระกูลสวัสดิกุล”คุณภาวิณีเอ่ยตอบ

พิรัลอึ้งกิมกี่นั่นคืออคิราห์พระรองของเรื่องนี้อย่างนั้นหรือก็ว่าล่ะทำไมถึงหล่อแบบพระรองไม่ออร่าจับแบบพระเอกเลย อย่าหาว่าเขาด่าเลยแต่ไม่สเป็คอะและเขาเดาได้เลยว่าคน ๆ นี้ก็ไม่ใช่สเป็คของพี่น้อยแน่ ๆ

“เอ่อ ทุกท่านคะวันนี้งานเลี้ยงของเราก็จบลงเท่านี้นะคะ ขอบคุณมาก ๆ เลยใครที่มาวันนี้เราจะแจกซองงานหมั้นพร้อมกับแซลมอนซาชิมิร้อยโลนะคะ ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ”คุณภาวิณีรีบกุลีกุจอไล่แขกไปในทันทีที่เห็นใบหน้าของอคิราห์


ภายในบ้านหลังใหญ่กลางห้องนั่งเล่น มีครอบครัวของตระกูลสภารมย์ คนของสวัสดิกุล และกนกผู้มาใหม่ พิรัลนั่งอยู่ท่ามกลางความเงียบเชียบของคนในบ้านคุณภาวิณีและคุณสุชาติต่างพากันนั่งอมขี้ฟันไม่พูดไม่จา

“บอกหน่อยซิคุณสุชาติ ไหนคุณบอกว่าเจ้าน้อยโสดอย่างไรล่ะ”

“อะ เอ่อ เรื่องนั้นต้องขอโทษด้วยจริง ๆ นะครับ พะ พวกเราทั้งสองก็พึ่งจะรู้ว่าเจ้าน้อยมีแฟนกับเขาแล้ว”สุชาติเอ่ยอย่างกุกกัก เกิดมาจนล่วงวัยใกล้จะเกือบหกสิบมาเจอผู้นำของสวัสดิกุลแบบนี้ก็กลัวไม่น้อยเลย

พิรัลเองก็ลอบมองชายชราวัยใกล้ฟัง พยายามทั้งฟังและมองดูอีกฝ่ายด้วยท่าทีที่เรียบร้อยเขานั่งอยู่บนโซฟาโดยขนาบข้างด้วยพี่น้อยแล้วก็กนกผู้ไม่รู้เรื่องอะไรกับแผนการนี้แค่มารับจ้างก็เท่านั้น

“แล้วแบบนี้จะให้ทำอย่างไร หลานชายของฉันมันเองก็อยากจะแต่งเต็มแก่แล้วมาเจอแบบนี้ก็เสียใจแย่”

“เอ่อ ผมต้องขอโทษด้วยนะครับคุณเกียรติ แต่ผมกับภาวิณีเองก็ไม่รู้จะทำอย่างไรดี”

เกียรตินึกถอนหายใจ ชายชราหันไปมองพิรัชที่ยังคงกุมมือของคนรักไม่ยอมปล่อยอดนึกเสียใจแทนหลานชายไม่ได้เลยแบบนี้มันหักหน้ากันชัด ๆ สัญญากันเสียดิบดีว่าจะให้แต่งงานกันแต่นี่อะไรมันสัญญิงสัญญาแต่ลูกชายดันไปประกาศหมั้นกับชายอื่น

“เฮ้อ ที่เราคุยกันไว้ว่าจะดองกันก็คงต้องยุติกันสินะ ฉันเองก็นึกเสียใจไม่น้อยอุตส่าห์สัญญากับพ่อของเธอไว้อย่างดีแต่ก็ดันมาเจอแบบนี้กันเสียได้”เกียรติเอ่ยพลางทำท่าจะลุกแต่ก็ถูกมือของหลานชายรั้งเอาไว้

“เดี๋ยวก่อนครับคุณปู่”

“หืม มีอะไรหรือเจ้าโมกข์”

“ยังมีอีกคนหนึ่งนี่ครับที่เป็นลูกของอาสุชาติ”

อคิราห์เอ่ยพลางหันไปมองพิรัล นั่นทำให้ทุกคนต่างหันมามองพร้อมกันอย่างพร้อมเพรียงโดยมิได้นัดหมาย พิรัลมองหน้าพ่อแม่ คิ้วหน้าเลิกขึ้นอย่างสงสัยและนิ้วชี้เรียวก็ชี้เข้าที่ตัวเอง

สุชาติเมื่อเห็นว่าลูกชายคนเล็กของตัวเองเด็กเกินไปที่จะมีการหมั้นเกิดขึ้นจึงได้เอ่ยค้าน

“ผมว่าคงไม่ดีมั้งครับ เจ้านิดยังเด็กอยู่เลย”

“ชื่อนิดงั้นหรือ”เกียรติเอ่ยถาม

“คะ ครับ”พิรัลเอ่ยอย่างกุกกัก พลางหันไปมองตัวต้นเรื่องที่บังอาจชี้โพรงมาทางเขาแล้วไอ้ท่าทางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์นั่นมันอะไร แววตาอย่างกับจะล่าเหยื่อแบบนั้น ไม่มีใครเห็นเลยหรือ เฮ้ย! ทุกคนครับหันไปมองบักห่านี่เดี๋ยวนี้มันยิ้มเจ้าเล่ห์ในหนู

“อายุเท่าไหร่แล้ว”

“ปีนี้ยี่สิบเอ็ดแล้วครับ”

“โอ้ ก็ไม่เด็กแล้วนะสุชาติ”

“แต่แกยังเรียนไม่จบเลยนะครับ”สุชาติเอ่ยค้าน

“ก็รอเรียนจบเสียก่อนสิแล้วค่อยแต่ง หมั้น ๆ กันไว้ก่อนเรื่องแต่งน่ะแต่งตอนไหนก็ได้”

สุชาติกัดฟันแน่นนึกอยากจะตีลูกชายคนโตที่ทำอะไรโดยไม่คิด แต่ก็อยากจะตบหัวกะโหลกตัวเองสักทีสองทีที่ยอมให้เรื่องแบบนี้มันเกิดขึ้น ไม่น่าไปสัญญากับคุณพ่อเอาไว้เลยว่าจะให้ลูกมันแต่งงานกับคนตระกูลนี้ เขาไม่ควรมีลูกเลยจริง ๆ เหมือนกับว่าให้เด็กสองคนนี้เกิดมาเพื่อมารับรู้ว่าตัวองจะต้องแต่งงาน

“ฉันถือว่าตกลงนะ”เกียรติเอ่ย

“เอ่อ คะ ครับ”สุชาติทำได้แค่รับคำแต่โดยดี

“งั้นฉันขอตัว ดึกแล้วเลยเวลานอนของคนแก่ ไปเถอะโมกข์”

“ครับ คุณปู่”

อคิราห์ยกมือลาทั้งคุณภาวิณีและคุณสุชาติพลางหันมาส่งยิ้มหวานให้กับกนกและพิรัช ส่วนเขาน่ะหรืออคิราห์ทำหน้าเหมือนกับอยากจะแดกเขาเข้าไป

“นิด”

“ครับพ่อ”

“ไปส่งคุณเกียรติหน่อย”สุชาติเอ่ยบอกลูกชาย


พิรัลกล้ำกลืนฝืนทนไม่น้อยที่ต้องมาปั้นหน้าส่งยิ้มให้กับชายชราวัยไม้ใกล้ฝั่ง ยิ่งต้องมาอยู่ใกล้กับพ่อพระรองแสนดีแต่แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ยิ่งแอบกลัว ให้แววตาที่มองเขากับมองพ่อกับแม่ของเขามันช่างต่างกันลิบลับ

“ขอบใจนะ”เกียรติเอ่ยขอบคุณพลางเข้าไปในรถก่อนที่อคิราห์จะปิดประตูลง

“หมดหน้าที่แล้วผมขอตัวนะครับ”พิรัลยกมือไหว้คนแก่กว่าและกำลังจะเดินหนีแต่ก็ถูกมือหนารั้งแขนเล็กเอาไว้

“เดี๋ยวก่อน ฉันยังไม่ได้จะให้เธอไปเลย”

“คุณโมกข์มีอะไรกับผมหรือเปล่าครับ”

“อย่าเรียกชื่อเล่นฉันเลย นั่นเอาไว้เรียกสำหรับคนสนิทเท่านั้น”

“แล้วผมต้องเรียกพี่ว่าอะไรครับ”

อคิราห์เบะปากยกยิ้มเล็กน้อยกับไอ้ท่ายียวนกวนประสาทของอีกฝ่าย นึกไม่ถึงเลยว่าเด็กสมัยนี้มันจะใจกล้าปากเก่งถึงขนาดนี้

“อย่าเรียกฉันพี่ดีกว่า เรียกคุณอัคก็พอเราไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น”

“อ๋อ แล้วคุณอัคเนี่ย...มีอะไรกับผมมิทราบ”พิรัลสะบัดข้อมือออกและหันไปเผชิญหน้ากับอีกฝ่าย

“ฉันรู้นะว่าไอ้แผนตื้น ๆ พี่ชายมีแฟนเนี่ย เธอเป็นคนคิด”

“อ่าฮะ แล้วไงอะควัฟ”พิรัลทำท่ายียวน

อคิราห์ยิ่งยิ้มกับความปากเก่งของอีกฝ่าย ทำให้มือหนาจับหมับเข้าที่คางเพื่อให้คนตรงหน้าเลิกทำหน้ายียวนแบบนี้เสียที

“ปากดีจังเลยนะ เก่งแบบนี้ให้ได้ตลอดรอดฝั่งก็แล้วกัน”

“แน่นอนครับ ส่วนคุณน่ะก็เสแสร้งให้เต็มที่เลยนะครับ ผมจะรอดูวันที่หน้ากากคุณถูกถอด”

“ดูท่าแล้วเธอคงจะผิดหวังหน่อยนะเด็กน้อย..”อคิราห์ปล่อยคางของเด็กตรงหน้าและย่อตัวลงจนใบหน้าของทั้งคู่ห่างกันแค่คืบ

“เพราะหน้ากากของฉันน่ะ มันแนบแน่นกับหน้าไปแล้วน่ะสิ”

พิรัลถลึงตาใส่อีกฝ่ายอย่างเอาเรื่องถึงจะตัวเล็กแต่ก็เตะปากคนแก่ถึงละวะ แก่ ๆ แบบนี้เตะปากมาหลายรายแล้วนะเว้ย

“หวังว่าจะได้เจอกันอีกนะครับ...คุณว่าที่คู่หมั้น”

“ผมไม่ใช่คู่หมั้นคุณ”

“งั้นหรือ”

อคิราห์พยักหน้าอย่างพร้อมเบะปาก มือหนาล้วงไปที่กระเป๋าด้านในของชุดสูทเขายืนตรงเต็มความสูงหยิบเจ้ากล่องขนาดเล็กสีแดงกำมะหยี่ออกมาพร้อมกับเปิดเจ้ากล่องนั้นออกก็เห็นเป็นแหวนทองคำขาวที่สลักชื่อตระกูลของอคิราห์เอาไว้

“ส่งมือมา”

พิรัลยืนนิ่งไม่ยอมส่งมือให้ นั่นทำให้อคิราห์ต้องใช้แรงคว้าไอ้ข้อมือเล็กนี่ขึ้นเพื่อหวังจะสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วนางด้านซ้าย

“นี่ปล่อยนะ”

“อยู่นิ่ง ๆ ถ้าเธอไม่หยุดขยับฉันจะเปลี่ยนจากบีบข้อมือเป็นบีบคอเธอแทน”

พิรัลยอมหยุดนิ่งเมื่อได้ยินคำขู่ของอีกฝ่าย ไอ้บ้านี่มันดุชะมัดเป็นหมาพันธ์อะไรหรือกินหมาเข้าไปทุกสายพันธ์ถึงได้ดุขนาดนี้

อคิราห์จัดการสวมแหวนเข้าไปที่นิ้วอย่างรวดเร็วแต่ดูเหมือนว่าแหวนวงนี้จะหลวมนิดหน่อยจนเหมือนกับว่ามันจะหลุดออกมาจากนิ้วเลย

“ใส่แหวนวงนี้ไว้ตลอด ห้ามถอด”

“มันหลวมขนาดนี้จะใส่อย่างไรไม่ให้หลุดล่ะบ้ารึเปล่า...ไม่คิดจะวัดไซซ์นิ้วกันหรือไง”

“ฉันเจอเธอครั้งแรกก็วันนี้ จะเอานิ้วที่ไหนวัดฮะ”

“...”

“ซื่อบื้อ”

พิรัลเท้าสะเอวอย่างเอาเรื่อง ไอ้แหวนเวรนี้จะประคับประครองไม่รอดแล้วยังต้องมาประคับประครองความสัมพันธ์อิหยังวะแบบนี้อีก แล้วนี่มันนิยายเรื่องอะไรเนี่ยพระรองอะไรโคตรปากจัดเลย

“กลับไปสักทีเถอะ ดึกแล้วผมง่วง”

“นอนเร็วสมกับเป็นเด็กจริง ๆ”

“นี่คุณ!”

อคิราห์ยกยิ้มมุมปากและรีบหนีขึ้นรถและบึ่งรถออกไปในทันที ทิ้งไว้เพียงแต่แหวนหลวม ๆ ที่ยัดเข้ามาในนิ้วนางเท่านั้น

“แกคิดจะแต่งจริงหรือฮะเจ้าโมกข์”

“ครับ ก็สัญญาเอาไว้แล้วนี่ครับ”

“เฮ้อ ฉันก็ไม่ได้จริงจังอะไรกับไอ้สัญญาของฉันกับพ่อสุชาติหรอกนะ มันก็แค่สัญญาพิลึก ๆ ก็เท่านั้น”

เกียรติเอ่ยมันเป็นเพียงอดีตก็เท่านั้น เกียรติและพ่อของสุชาติก็คือเพื่อนที่คอยช่วยเหลือซึ่งกันและกันมาตลอด และพวกเขาทั้งสองที่พากันช่วยเหลือกันแบบนี้มาตลอดจนพ่อของสุชาติเอ่ยปากว่าถ้าหากบ้านเรามีหลานจะให้เขาแต่งงานกัน ตัวเกียรติเองก็รับปากส่ง ๆ ไปไม่คิดว่าเจ้าโมกข์มันจะเอามาเป็นจริงเป็นจริง

ด้านอคิราห์เองในคราแรกก็ไม่ได้นึกจะสนใจอะไรในตัวพิรัชนักหรอก รู้แต่เพียงว่าพิรัชนั้นเป็นเจ้าของร้านน้อยนิดก็เท่านั้น ตอนแรกที่มาบ้านตระกูลนี้ก็กะว่าจะมาปฏิเสธเรื่องการแต่งงานแต่พอเห็นคนน้องอย่างพิรัลเขาเองก็นึกสนใจอยู่ไม่น้อยยิ่งเห็นความดื้อรั้นและเจ้าแผนการด้วยแล้วยิ่งรู้สึกชอบใจไปใหญ่ เห็นแล้วอยากจะดัดไม้แข็งให้มันอ่อนลงอย่างบอกไม่ถูก
หัวข้อ: Re: คุณพระรองคนนั้น หยุดเสแสร้งเถอะครับ
เริ่มหัวข้อโดย: Chompoo reangkarn ที่ 06-04-2022 22:54:39
 :pig2: :L2: