พิมพ์หน้านี้ - Rough Love -ตอน 2 Date 28พย64
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: mukmaoY ที่ 22-11-2021 08:30:22
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
=======
Rough Love
Genre : sm, romantic(?) 18+ มีเนื้อหาสื่อถึงความรุนแรงบนเตียงเล็กน้อย แต่มีเนื้อหาอื่นๆ ที่ต้องใช้วิจารณญาณอย่างมาก
ประมาณ 10 ตอนจบ
ติดตามผลงานอื่นๆ ได้ที่เพจ Facebook @mukmaoynovel
-
Rough Love
ตอนที่ 1 Maze
มีแต่คนบอกว่าโพสเป็นพวกมาโซคิสม์ คู่นอนที่ผ่านมาทุกคนมักบอกว่าโพสเป็นพวกวิตถาร ชอบความเจ็บปวด แล้วก็เรื่องมาก
โพสไม่ปฏิเสธ เขาชอบความเจ็บปวด เขาชอบความรุนแรง ชอบถูกตี บีบคอ ขยำขยี้ให้เกิดรอยช้ำ จะมีความสุขมากเมื่อรอยนั้นอยู่ต่อไปอีกสองสามวัน และโดนช่างแต่งหน้าด่าซ้ำอีกทุกครั้งที่ต้องใช้คอนซีลเลอร์กลบ
หน้าที่การงานของโพสคือนายแบบ ช่วยไม่ได้เมื่อเขาก้าวเข้ามาอย่างสง่างาม หนทางเต็มไปด้วยกลีบกุหลาบ เพราะแม่คืออดีตซูเปอร์โมเดลรุ่นแรกของประเทศไทย มีชื่อเสียงโด่งดังจนกระทั่งตั้งโมเดลลิ่งของตัวเอง และพาเขาเข้ามาสู่วงการที่เต็มไปด้วยคนหน้าตาดี อันเป็นอาหารอันโอชะของคนที่เสาะแสวงหาคู่นอนที่ถูกใจไม่จบไม่สิ้น แต่ไม่ง่ายเลย คนที่ชอบความรุนแรงแบบนั้น อาจเป็นเพราะหน้าตาลูกเสี้ยวที่หวานคม สวยสง่า พวกที่มาจีบจึงมีแต่ผู้รากมากดี คิดว่าเขาจะชอบแนวสุภาพบุรุษกันทั้งนั้น
จนอายุ 25 ปีแล้ว โพสก็ยังไม่เจอคนที่ทำให้ฝันเป็นจริงสักที
ร่างระหงสูงถึง 180 ซม. ขาเรียวยาวสวยยิ่งกว่าผู้หญิงบางคนเดินนวยนาดเข้ามาในงานวันเกิดของน้าซาร่า เพื่อนแม่เอมิเลียของเขา ใครต่อใครต่างก็ว่าโพสมีจริตเหมือนนางงาม ชอบทำอะไรช้า ๆ เดินช้า ๆ กะพริบตาช้า ๆ ขัดแย้งกับตอนอยู่บนรันเวย์ลิบลับ แต่นี่ก็คือเสน่ห์อีกแบบที่หาไม่ง่ายจากผู้ชายทั่วไป ถ้าจะถามหาสาเหตุก็คงเป็นเพราะคุณย่าที่มีเชื้อสายจากในวังคอยสั่งสอนโพสให้ทำอะไรเนิบนาบเพื่อรักษาภาพลักษณ์ที่ดี แต่คนเรียบร้อยอย่างนี้ เวลาโกรธก็โกรธแรง เวลาดีก็ดีใจหาย บทจะนิ่งก็นิ่ง เวลาเที่ยวก็ปล่อยตัวเต็มที่ โพสจึงเหมือนคนหลายบุคลิก ดังนั้นคุณหนูแห่งวังพยับหมอกคนนี้จึงไม่มีใครกล้าขัดใจหรือเล่นปีนเกลียวด้วยกลัวโชคร้ายจะถูกพายุโหมใส่
“โพสไปนั่งกับเมย์นะแม่”
กว่าร่างสูงจะมองหากลุ่มเพื่อนวัยเดียวของตัวเองได้ก็ใช้เวลานานมากโข บ้านของน้าซาร่าใหญ่กว่าบ้านใครทั้งหมดในกลุ่มเพื่อนแม่ เพราะแต่งงานกับมหาเศรษฐีจากดูไบ ขณะที่แม่ของโพสยังต้องทำงานและช่วยงานพ่อบ้าง แต่น้าซาร่าแค่นั่งถูเครื่องเพชรอยู่ในบ้านแค่นั้นเอง เหมือนหนูตกถังข้าวสารก็ว่าได้
“ไม่โดดลงน้ำเหรอวันนี้”
“อย่าแซว!”
เมย่าเป็นเพื่อนในวงการ อยู่โมเดลลิ่งเดียวกัน เธอแก่กว่าโพสสองปี แต่ก็เล่นหัวกันได้ เอ่ยแซวเรื่องตั้งแต่สมัยปีมะโว้ที่โพสเคยเมาจัดจนเดินตกสระน้ำบ้านเพื่อนในงานปาร์ตี้วันเกิดแบบนี้เลย แต่วันนี้ผู้ใหญ่ในวงการเยอะ โพสคงไม่บ้าระห่ำปล่อยให้ตัวเองเมาจนไร้สติแบบนั้นหรอก
ร่างสูงลงนั่งอย่างนางพญา คว้าแก้วไวน์แดงของคนข้าง ๆ ที่เคยเจอหน้ากันไม่ถึงห้าครั้งอย่างไร้มารยาท แต่คนถูกขโมยแก้วไปก็ไม่ได้ว่าอะไร ถึงจะไม่สนิทกัน แต่วิถีชาวเที่ยวย่อมเผื่อแผ่ของกินให้กันสบาย ๆ
“มึงเลิกกับแพทริคแล้วเหรอ” เมย่าถามข้ามโต๊ะ เล่นเอาทั้งโต๊ะหันมามองพร้อมกัน หนุ่มหน้าสวยกลอกตามองบนที่เพื่อน(ควบรุ่นพี่)เปิดเผยเรื่องลับ ๆ ของวงการต่อหน้าพวกปากหอยปากปู แต่ก็ส่ายหน้าทิ้งความคิดวุ่นวายนั้นไปเพราะก็เลิกกันไปแล้วนี่นะ
“ไม่ไหวหรอก long distance ไม่อยากคาดหวัง ไม่ชอบรอ”
“อืม เข้าใจ”
หญิงสาวดันจานเทมปุระให้เป็นของปลอบใจ ทำอย่างกับว่าเขาจะหายทันทีที่ได้ของเข้าปากอย่างนั้นแหละ โพสไม่ได้อกหักสักหน่อย แต่ก็ต้องทำเป็นเศร้าเพื่อให้เพื่อนไม่เสียหน้า ที่จริงแล้วเขากับแพทริคมีความสัมพันธ์แบบ friend with benefit แต่ต่างไม่มีใครอื่น ถ้าเรียกกันในวัฒนธรรมไทย อาจจะเรียกว่า คนคุย ก็ได้ แค่ไม่คาดหวังว่าจะได้คบกันยืดยาว อย่างไรทั้งโพสและแพทริคต่างรู้ดีว่ายังมีหลาย ๆ อย่างที่ไม่คลิกกัน กอปรกับแพทริคเป็นอเมริกันแท้ ไป ๆ มา ๆ หลายประเทศ โพสขี้เกียจตามตอแย คนติดเซ็กส์อย่างเขา เหมาะที่จะมีแฟนติดบ้านที่สุด แต่ก็ยังหาไม่เจอสักที ยิ่งกว่างมเข็มในมหาสมุทรเสียอีก ถึงจะทำท่าฟังเมย่าโฆษณาผู้คนใหม่ แต่สมองกลับคิดแต่เรื่องอย่างว่า ช่างน่าไม่อายจริง ๆ
พอมางานแบบนี้ แม่เอมิเลียสาวแซ่บก็อดที่จะอวดลูกชายไปพร้อม ๆ กับหาคอนเนคชั่นไม่ได้ โพสที่กรึ่มกำลังดีถูกผู้เป็นแม่ลากไปสวัสดีคนนั้นทีคนนี้ทีจนสับสนไปหมด ใครจะไปจำไหว เด็กขวางโลกอย่างเขาก็ไม่ลืมที่จะทำหน้าซังกะตาย เมื่ออดทนไม่ไหวก็ปลีกตัวออกมา แต่แทนที่จะกลับไปหาเมย่า นึกอย่างไรก็ไม่รู้ เดินเล่นไปเรื่อยเปื่อย บ้านน้าซาร่าใหญ่ไม่ใช่เล่น พื้นที่สวนอย่างกับวังอังกฤษ มีเขาวงกตที่เดินแล้วน่าจะหลง รอบ ๆ มีบ่อปลาคราฟใสแจ๋ว ที่มีปลาคราฟตัวละเป็นแสนแหวกว่ายอยู่ในนั้น แม่เคยเล่าให้ฟังว่าถ้าวันไหนปลาคราฟตาย น้าซาร่าก็จะซึมไปทั้งวันเพราะเสียดายเงิน แต่โพสก็ไม่เห็นว่าขนหน้าแข้งน้าแกจะร่วงตรงไหน ยังมีปลามาเติมใหม่เรื่อย ๆ จนสงสารคนเลี้ยงที่น่าจะเซียนมาก ๆ ค่าจ้างต่อเดือนอาจจะมากกว่าเขาด้วยซ้ำ
สมกับความรวยของสามีน้า ขนาดโพสเดินมาตั้งไกลจากตัวบ้าน ยังมีไฟสว่างเรียงรายรอบทิศ กระทั่งดวงดาวบนฟ้ายังต่างพากันอาย ไม่ยอมออกมาส่องแสงแข่งกับโคมไฟ โพสจำได้ว่า ณ ใจกลางของเขาวงกต มีศาลาสีขาวกับน้ำพุตั้งอยู่ แต่ก็ไม่กล้าเดินไปด้วยกลัวหลง ถึงแม้มันอาจไม่ได้ยากเย็นขนาดนั้นเพราะก็คงไม่มีใครอยากหลงในสวนตัวเอง แต่เขาก็ขี้เกียจเกินกว่าจะรู้สึกผิดหวังจากการที่เลือกเส้นทางหนึ่งแล้วเจอทางตันซ้ำ ๆ
ทว่าโพสได้กลิ่นบุหรี่
กลิ่นบุหรี่อยู่ไม่ไกลนักจากจุดที่โพสยืนลังเลว่าจะเดินเข้าไปในเขาวงกตหรือไม่ เป็นกลิ่นเย็น ๆ เหมาะกับอากาศในสวน โพสเดินตามกลิ่นนั้นไปเพราะหวังจะได้เพื่อนใหม่ สวรรค์ไม่ปล่อยให้สงสัยนานนัก เพราะเพื่อนใหม่คนนั้นยืนอยู่อีกฟากของพุ่มไม้นี้เอง ด้วยความที่โพสก็ไม่ย่องเบาอะไร ชายหนุ่มรูปร่างสูงใหญ่ที่มองจากแผ่นหลังก็รู้ทันทีว่าเป็นคอเคเชียนหันมาตามเสียงเท้าของนายแบบหนุ่ม
“สวัสดีครับ” เสียงทุ้มทักเป็นภาษาอังกฤษ เบ้าหน้าฟ้าประทานของชายต่างชาติแสดงออกว่ายินดีที่ได้พบกัน ดวงตาสีฟ้าอมเขียวเด่นชัดใต้โคมไฟ มันส่องประกายระยิบระยับ สาบานได้เลยว่าโพสไม่เคยเห็นใครมีประกายที่ตามาก่อนจนกระทั่งวันนี้ ผนวกกับการแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีขาว มีลูกเล่นเป็นลายงูปักอยู่บนคอเสื้อ ปลดกระดุมบนออกสองเม็ด พับแขนเสื้อถึงข้อศอก กางเกงสแล็คสีดำ สวมรองเท้าหนังสีดำ ไหนจะทรงผมที่แต่งแบบลวก ๆ เหมือนเดินเข้าห้องน้ำแล้วเอาน้ำลูบ แต่มันกลับออกมาดูดีมาก เพลย์บอยแต่อบอุ่น น่าสนใจอย่างบอกไม่ถูก
“สวัสดีครับ” เคลิบเคลิ้มกับความหล่อจนนึกคำพูดไม่ออก โพสได้แต่ยืนมองสุดหล่อบี้บุหรี่กลิ่นมินต์กับกระถางทิ้งบุหรี่ที่คนอย่างน้าซาร่ามีบริการแขกของแก ทุกท่วงท่ากิริยาของหนุ่มปริศนาชวนหลงใหล เขาหล่อ เขาหล่อมาก โพสชอบ สเป็คสุด ๆ
“ผมลุคครับ” ชายหนุ่มที่อายุมากกว่าโพสแน่ ๆ ยกมือขึ้นมา โพสอยากจะตีอกชกตัวเองที่เคลิ้มจนเสียมารยาท ลืมสร้างความประทับใจแรกพบกับคนหล่อจนได้
“ผมโพสครับ”
ร่างโปร่งยื่นมือไปจับตามมารยาท
“โพส?”
มันคงจะเป็นชื่อที่แปลกมากสำหรับต่างชาติ โพสทำใจกับความคิดสร้างสรรค์ของแม่มานานแล้ว โพส เวอร์มอน พินิจกิริย เป็นไงล่ะชื่อจริงของเขา
“เอ่อ…ชื่อเล่นน่ะครับ เอางี้ คุณลุคเรียกผมว่าพิทก็ได้”
เป็นชื่อเล่นที่เพื่อนต่างชาติแท้ ๆ นิยมเรียก
“อ้อ! ไม่เป็นไร ผมเข้าใจแล้ว ตอนแรกผมนึกว่าคุณจะโพสท่าอะไร” ลุคเล่าพร้อมแอบขำเบา ๆ กับความคิดซื่อ ๆ ของตัวเอง คนหล่อกับท่าเกาหัวยิ้มเขิน ใครน้อจะมีวาสนาได้เห็น โพสได้แต่ขอบคุณบุญเก่าของตัวเอง
“งั้นก็โพสแหละครับ-เอ๊ะ” นายแบบหน้าสวยหลุดอุทานเมื่อเห็นว่าสีในตาของลุคมันแปลก ๆ เมื่อชายหนุ่มขยับตัว มันไม่ใช่สีฟ้าอมเขียวทั้งสองข้าง แต่มันคือข้างหนึ่งสีฟ้า ข้างหนึ่งสีเหลืองต่างหาก แล้วดูเหมือนว่าลุคจะรู้โดยอัตโนมัติว่าโพสตกใจอะไร ท่าทางเจอมาบ่อย เขาจึงขยับตัวให้อยู่ใกล้แสงไฟเยอะ ๆ โพสจะได้เห็นชัด ๆ
“ผมมีตาสองสีน่ะ”
“ว้าว! เพิ่งเคยเห็นเลยครับ…นี่ผมดูเสียมารยาทหรือเปล่า”
“ไม่นะครับ ปกติ”
“จริงอะ”
เจ้าของตาสองสีหลุดขำ เขาไม่เคยคาดหวังว่าจะต้องมีผู้วิเศษที่ไม่มีปฏิกิริยากับดวงตาเขาเลย ถ้าโพสจะพยายามสร้างความประทับใจด้วยการทำตัวแตกต่างจากคนอื่นนั้น ไม่จำเป็นสักนิด จะเหมือนใคร หรือไม่เหมือนใคร สุดท้ายแล้วก็แค่ต้องอยู่ด้วยกันได้โดยไม่ทะเลาะกันทุกวันก็พอ
ลุคเดาออกแต่แรกแล้วว่าถูกสนใจ คนเด็กกว่ามองตาเยิ้มขนาดนั้น เขาที่ผ่านโลกมามาก มองไม่ออกก็แปลก ร่างสูงที่สูงกว่าโพสผายมือไปยังทางเข้าเข้าวงกต ที่จริงก็จะเดินเข้าไปอยู่แล้ว แต่มีโพสเดินเป็นเพื่อนด้วยก็ดี คนมันไม่มีใครนี่นะ
“บอกเลยนะว่าผมไม่เคยเข้าไป ถ้าหลงอย่าว่ากัน”
“ไม่เป็นไรครับ เราก็มาหลงด้วยกันนี่แหละ”
ทั้งคู่มุ่งหน้าสู่เขาวงกต
“เฮ้ย!” ลุคเลิกคิ้วเมื่อคนข้างกายเพิ่งจะก้าวได้ก้าวเดียว ก็ร้องอุทานอีกแล้ว “ผมนึกออกแล้ว คุณเคยแบบให้กับโรงแรมของพี่นาถหรือเปล่าครับ หลายปีมาก ๆๆ แล้ว ผมเคยเห็นโปสเตอร์หนุ่มคอเคเชียนตาสองสีเกาะขอบสระน้ำในโรงแรม”
“เอ…ผมจำคนชื่อนาถไม่ได้แฮะ แต่พอจะนึกออก ผมเคยถ่ายแบบในสระน้ำของโรงแรมไม่กี่ที่น่ะ”
“เดี๋ยวนี้คุณยังรับงานอยู่ไหมครับ เหมือนจะไม่เห็นนานแล้ว” โพสคาดเดาว่าอีกฝ่ายคงอายุเกินสามสิบแล้ว แต่ไม่น่าเกินสี่สิบ เพราะยังบาดคมไม่ถึงรุ่นนั้น ยังมีความเป็นหนุ่มเพลย์บอยอย่างที่คิดตั้งแต่เห็นครั้งแรก สองขาก้าวเดินต่อขณะรอฟังคำตอบ ในเขาวงกตไม่น่ากลัวเท่าไหร่ เพราะมีไฟทั้งบนพื้นและบนพุ่มไม้
“ผมไม่รับแล้วครับ ทำธุรกิจส่วนตัว”
“ดีจังเลย ผมก็อยากลองมีธุรกิจส่วนตัวบ้างนะ”
“คุณสนใจอะไรเป็นพิเศษล่ะ อายุยังน้อย ลองทำก็ไม่เสียหลายนะ—ทางนี้ดีกว่าครับ” มือหนาเผลอแตะหลังคนเพิ่งรู้จักโดยลืมความเหมาะสมเพราะมัวแต่คุยเพลิน
“อยากทำวิกผมครับ ผมชอบการทำสีผม แต่เสียดายผมตัวเอง กลัวมันเสีย แต่ผมจริงจังนะ ไม่ได้อยากทำวิกเพราะอยากใส่เองนะ อยากทำขายจริง ๆ”
“โอเคครับ ผมเชื่อ แล้วตอนนี้คุณทำอะไร เป็นนายแบบ?”
“อื้ม คุณรู้ได้ไง”
“ก็คุณสูง หน้าตามีเอกลักษณ์มาก สวยมาก”
“ชมงี้เลยเหรอ” แน่นอนว่าคนถูกชมเขินม้วน เดินก้มหน้าคางแทบชิดอก
“ทางนี้ครับ” ลุคต้องจับอีกคนจริง ๆ เพราะถ้าไม่จับ โพสคงได้เดินชนพุ่มไม้แน่ ๆ
“ขอบคุณครับ” นายแบบยิ้มแห้งให้กับความเซ่อของตัวเอง “ผมเป็นลูกเสี้ยวไทย-อเมริกัน-รัสเซียน่ะครับ หน้าเลยไปหลายทาง”
“ผมก็คนอเมริกัน”
“ฟังจากสำเนียงก็รู้ครับ อเมริกันจ๋ามากกก” แม้จะติดเขินคนหล่อไปบ้าง แต่โพสก็ไม่เลิกนิสัยห่าม ๆ พูดอย่างใจนึกเท่าไหร่ “ทำไมถึงอยู่ไทยเหรอครับ เกี่ยวกับธุรกิจเหรอ”
“ใช่ครับ ผมนำเข้าส่งออกสินค้าน่ะ”
“ยาเสพติด?” ชายหนุ่มถามเอาฮา แต่หน้าคนตอบจริงจัง
“ใช่ครับ คุณอยากเป็นเอเย่นต์ก็บอกผมได้นะ”
โพสชะงัก สมองกำลังประมวลว่าถ้าลุคเป็นจริง เขาจะโดนฆ่าหมกพุ่มไม้หรือเปล่าถ้าเกิดทำอะไรไม่ถูกใจเข้า
“ฮ่า ๆ ๆ ผมล้อเล่น ผมส่งออกของฟุ่มเฟือยทั่วไปนั่นแหละ คุณเชื่อคนง่ายนะเนี่ย”
“ก็ลุคคุณให้อะ ตาดุ ๆ แต่มีเสน่ห์ หลอกล่อให้คนมาเป็นเอเย่นต์ง่าย ๆ”
“ผมควรจะภูมิใจไหมเนี่ย”
“แฟนคุณคงหวงคุณน่าดูเลย” โพสไม่ใช่ไก่กา ลื่นไหลเข้าประเด็นที่อยากรู้จนได้ คนถูกถามยิ้มกริ่มในใจ ถ้าโพสเชี่ยวระดับสิบ เขาก็เชี่ยวระดับห้าสิบแล้วกัน แต่คนทันกันมากก็ไม่ดี บางทีปล่อยให้เรื่องมันไหลไปเองก็ดี ไม่ต้องทำตัวฉลาด ขวางทุกเรื่อง ขัดทุกอย่าง การคุยกันมันจะไม่สนุก แม้แต่กับเพื่อนสนิทหรือคนในครอบครัวเองก็ตาม
“ผมไม่มีแฟนให้หวงหรอก ทำงานตัวเป็นเกลียว เอาเป็นว่าแค่ต้องต่อวีซ่าก็ปวดหัวแล้ว”
“นั่นสิเนอะ เอ…” มาถึงทางแยก ทั้งสองหยุดเดิน “ผมว่าทางซ้ายนะ” โพสเสนอ
“แต่ผมว่าทางขวา”
“ทางซ้ายไฟสว่างกว่านะ”
“คุณดูบนพื้นสิ รอยหญ้าล้มไปทางขวา ส่วนทางซ้ายหญ้าสวยเชียว”
“ว้าว! คุณฉลาดจัง” โพสตบมือแปะ ๆ หนุ่มหน้าสวยเดินตามหนุ่มต่างชาติเต็มตัวต้อย ๆ สักพักก็ได้กลิ่นหอมของดอกกุหลาบลอยมาตามลม ผสมกับกลิ่นนุ่มสุขุมเหมือนไม้ที่เพิ่งถูกตัดใหม่ ๆ เป็นกลิ่นน้ำหอมจากคนข้างหน้า บอกเลยว่าเย้ายวนใจโพสมาก ๆ ตั้งแต่แพทริคที่ลีลาเซ็กส์ค่อนข้างจะถูกใจเขาห่างหายกันไปร่วมเดือน โพสก็…หิว… ของแซ่บไม่ตกถึงท้องมานาน ดูทรงคนข้างหน้าท่าทางจะแซ่บเสียด้วยสิ ลีลาการเจรจาพาทีกับคนที่เพิ่งรู้จักแถมยังเด็กกว่ามากไม่เบาเลย บทสนทนาไหลลื่นมาก สนุกมาก โพสไม่เกร็งหรือรู้สึกว่าอีกฝ่ายหรือเขาต้องพยายามสรรหาเรื่องมาตบมุกกัน
“คุณรู้จักน้าซาร่าเหรอครับ” หน้าหน้าสวยเข้าเรื่องที่ดูจะเกี่ยวข้องกับปาร์ตี้นี้ที่สุด ต่อให้คุ้นหน้าต่างชาติรูปหล่อคนนี้ ก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าเหตุใดจึงไม่เคยได้ทำความรู้จักเลย
“ผมก็มาหาคอนเนคชั่นไปเรื่อยนั่นแหละ วงการนี้ต่างชาติเยอะจะตายไป”
“อ้อ” คนฟังขานรับ แม้จะยังไม่ถูกใจคำตอบที่ไม่ตรงคำถาม
“แล้วคุณล่ะครับ”
“มากับแม่น่ะครับ เป็นเพื่อนน้าซาร่า”
“ขอเดาก่อนนะ หน้าคุณเหมือนซูเปอร์โมเดลคนหนึ่งมาก” ปลายนิ้วโป้งลูบคางที่ถูกโกนอย่างดี โพสสังเกตมาตลอด เวลาที่ลุคคิด มักจะเผลอเอานิ้วโป้งเขี่ยคางตัวเอง ดูน่ารักไม่สมวัย
“ตอบช้าผมเก็บเงินนะ” เด็กหนุ่มหยอก
“ผมแก่แล้ว ให้เวลาหน่อยซี่”
“อย่างคุณเนี่ยนะแก่”
“ผมสามสิบแปดแล้ว”
ก่อนที่เด็กหนุ่มที่อายุต่างกับคนข้าง ๆ ถึง 13 ปี จะตกใจให้สมกับสิ่งที่ได้ยิน เจ้าตัวก็เห็นศาลากลางเขาวงกตเสียก่อน
กลิ่นกุหลาบก็มาจากต้นกุหลาบรอบ ๆ นี้เอง ไม่ฉุนมาก หอมกำลังดี ยิ่งผสมกับกลิ่นไม้จากตัวผู้ชายอายุ 38 ปี ก็ยิ่งทำให้ชวนหลงใหล โพสปิดสายตาตัวเองไม่มิด โทษความคึกคะนองของอายุแล้วกัน นี่ยังดีที่ลุคเจอเขาตอน 25 ถ้าเกิดเจอตอน 18 ป่านนี้คงนั่งขย่มกันอยู่ในพุ่มไม้สักแห่ง ไม่ดั้นด้นเดินมาจนถึงนี่หรอก
“สวยดีนะ” ลุคเอ่ยเพื่อเรียกสติคนหน้าสวย ศาลากลางสวนอย่างกับภาพในนิทาน แสงระยิบระยับจากหลอดไฟรุ่นสั่งทำพิเศษจึงส่องระยิบอย่างที่ไม่เคยเห็นที่ไหน หยอกล้อกับดอกไม้สีสันหลากหลายภายในสวน คิดว่าเจ้าของบ้านคงใช้สวนเต้นรำในการ์ตูนเรื่องซินเดอเรลล่าของดิสนีย์เป็นต้นแบบ
“So this is love ซินเดอเรลล่าใช่ไหมครับ”
ลุคหัวเราะอย่างแปลกใจให้กับความบังเอิญที่คิดเหมือนกัน “เหมือนมากเลยนะครับ”
“สงสัยผมต้องกลับก่อนเที่ยงคืนแล้วสิ”
“นั่นสิครับ คนสวยคงต้องกลับเที่ยงคืน” ลุคบอกเป็นนัยว่าคืนนี้คงไม่มีสานต่อ คนฟังยู่ปาก คนหล่อเลือกได้ คงไม่ตื่นเต้นกับหน้าตาเขาหรอก โพสจะพยายามทำความเข้าใจ แต่ก่อนเที่ยงคืนมันก็อีกตั้งนาน ก็ไม่ได้ยากอะไรถ้าจะ…
“คุณนี่คึกคักน่าดูเลยนะ” คนโตกว่าเอ่ยแซวขณะที่พาร่างตัวเองเข้าไปนั่งในศาลาสีขาว หยิบบุหรี่ขึ้นมาขออนุญาตทางสายตากับอีกคนที่ไม่สูบ
“ตามสบายครับ ผมก็เคยสูบนะ แต่ไม่ใช่ทางจริง ๆ” หน้าหวานโปรยยิ้มหว่านเสน่ห์ ก่อนจะหยิบมือถือขึ้นมาเล่น เป็นท่าทางที่น่าตีจริง ๆ ยั่วเย้าแล้วก็ตัดบทฉับ วิธีการไม่ธรรมดา ลุคพ่นควันบุหรี่สู่ฟ้า แต่ปรายตามองเด็กร้ายกาจ
“สรุปว่าคุณเดาได้หรือยังว่าแม่ผมคือใคร”
“เอมิเลีย”
“เก่งมาก คุณนี่เก่งไปหมดทุกเรื่องเลย โอ๊ะ! พูดไม่ทันขาดคำ ไลน์มาหาแล้ว แกชอบห่วงว่าผมจะไปเมาที่ไหนน่ะ ครั้งก่อนหนักไปหน่อยจนตกน้ำ ตั้งแต่นั้นมาเลยปฏิญาณตนว่าจะไม่ดื่มจนตกน้ำอีก”
น้องน่ารักจนลุคขำ คืนนี้เขาขำจนตีนกาขึ้นไม่รู้กี่ครั้งต่อกี่ครั้ง
“แม่คุณเลี้ยงคุณมาดีมากเลยนะ”
“ขอบคุณครับ” อยู่ ๆ แม่ก็ถูกชม เลยไปไม่เป็น โพสเก็บมือถือ ลุกขึ้นยืน เดินไปรอบ ๆ ศาลาที่มีต้นกุหลาบ เขาลองดมแม้ใจกลัวว่าคนสวนจะฉีดสารเคมีไล่แมลงศัตรูพืชไว้หรือเปล่า แต่พอดมแล้วก็หอมดี เลยเพลินจนไม่รู้ตัวว่าลุคก็ตามมาด้วย
“คุณชอบกุหลาบเหรอ” ลุคเอ่ยถามพร้อมดมตาม กลิ่นกุหลาบสดชื่นคล้ายกลิ่นผลไม้ ไม่ฉุนเหมือนทั่วไป
“เปล่าครับ ผมแค่ไม่มีอะไรทำ” โพสตอบตามความจริง ยิ่งเรียกรอยยิ้มจากปากคนแก่เข้าไปอีก แล้วจู่ ๆ นึกไงไม่รู้ เด็ดกุหลาบชาวบ้านยื่นให้คนเด็กกว่าหน้าตาเฉย
“คุณลุค!” โพสมองซ้ายมองขวา กลัวคนมาเห็นโดยเฉพาะเจ้าของ โพสไม่คิดว่าคนแก่กว่าจะใจกล้าขนาดนี้ มันกึ่งถูกใจที่ได้เจอคนแรง ๆ แต่ก็กลัวน้าซาร่ารู้ ได้โดนด่าหูชาแน่ ๆ
กุหลาบสีชมพูบานเย็นถูกยื่นให้อีกคนอย่างมั่นใจ แต่คนรับไม่ค่อยจะรับอย่างมั่นใจเท่าไหร่
“คุณต้องรับผิดชอบนะ”
“หึหึ” ลุคหัวเราะในคอนัยว่ายอมรับข้อกล่าวหา
นายแบบดมกุหลาบพลางเดินวนชมสวนยามกลางคืน อากาศดี แสนสงบ ผิดกับบรรยากาศครึกครื้นในบ้านลิบลับ บางทีโพสก็โหยหาช่วงเวลาแบบนี้ แต่เขาก็เลิกอาการติดเพื่อนไม่ได้ สุดท้ายแล้วการ hang out กับเพื่อนก็ทลายกำแพงแห่งความเหงาได้ดีกว่า
โพสอยู่กับโลกของตัวเองโดยไม่รู้ตัวเลยว่ามีใครอีกคนมองการกระทำน่ารักนั้นด้วยสายตาหลงใหล ลุคห่างหายจากความรู้สึกนี้ไปนานแล้ว เขาไม่ใช่คนที่ต้องมีเพื่อนร่วมเตียงตลอด เป็นคนที่เลือกนอนกับคนที่ตัวเองกำลังศึกษาดูใจเท่านั้น แต่ยิ่งมองท่วงท่าแสนสง่านั้น ยิ่งกลับทำให้ลุคอยากจะได้มาครอบครองเสียตอนนี้เลย ไม่รู้ทำไม จู่ ๆ ก็รู้สึกถูกใจและอยากคุยด้วยนาน ๆ ทั้ง ๆ ที่อายุห่างกันมากแท้ ๆ
“คุณจะกลับกี่โมงเหรอ” มือเรียวสวยยื่นกุหลาบในมือให้ชายหนุ่ม หนุ่มใหญ่ทำหน้างง ยังไม่รับของ
“ไม่รู้สิ ผมก็อยู่ไปเรื่อย ๆ ได้ —ทำไม แม่คุณตาม?”
โพสส่ายหน้า ดึงกุหลาบเข้าหาตัว หลังจากที่อีกฝ่ายไม่รับสักที มือเรียวหักก้านกุหลาบให้สั้นลงเหลือเพียงความยาวนิ้ว
“แล้วถ้าเกิดว่าคุณไปต่อที่อื่น แม่คุณจะว่าหรือเปล่า” ลุคล้มเลิกความตั้งใจเดิมอย่างไม่เหลือเยื่อใย คนเด็กกว่าแต่มากประสบการณ์พอกันอมยิ้มอย่างมีเลศนัย
“ไม่ว่าหรอกครับ แต่อาจจะบ่นที่ไม่มีคนขับรถให้จนต้องเรียกแท็กซี่”
“อ้อ โอเค”
โพสหลุดขำแผ่วเบาเมื่อเห็นท่าทางเงอะงะแบบนั้น หน้าตาก็ดี จะมาขี้อายไม่กล้าชวนเขาไปต่อไม่ได้นะ โพสเอากุหลาบในมือที่ถูกริดก้านจนสั้นเสียบไว้ในกระเป๋าเสื้อของร่างสูง ทำให้ตอนนี้ทั้งคู่หันหน้าเข้าหากัน ใกล้ชิดกันจนสัมผัสได้ถึงลมหายใจที่เจือด้วยบุหรี่เย็น ๆ
“ผมให้ เป็นของขวัญที่เราเจอกัน” เขาเอ่ยถึงกุหลาบสีสวยที่อยู่บนอกแกร่ง ดวงตาหลุบมองกุหลาบ ไม่กล้าเงยหน้าขึ้นมองดวงตาสองสีคู่นั้น เพิ่งจะว่าเขาไปหยก ๆ แท้ ๆ แต่ตัวเองก็อายเหมือนกัน แต่อ่อยถึงขนาดนี้แล้ว โพสต้องได้ต้องโดนแล้วนะ ไม่งั้นไม่ผ่านนะหนุ่มตาสองสีคนนี้ เขาชอบร้าย ๆ แรง ๆ แต่ลุคกลับเจี๋ยมเจี้ยม ไม่เข้ากับหน้าตาเอาซะ—-
“อื้อ” โดยไม่ทันตั้งตัว โพสรู้สึกคล้ายกับว่าโดนดึงผมเบา ๆ เพื่อให้ตัวเองเงยหน้าขึ้น พร้อมกับแรงจู่โจมจากอวัยวะนุ่มหยุ่นบนใบหน้าที่ประกบลงมาลงบนอวัยวะเดียวกัน คนสวยเปิดปากต้อนรับอย่างไม่อิดออด สองแขนยกคล้องคอร่างสูง ลูบไล้ท้ายทอยไปตามสัญชาตญาณที่ต้องการปลุกเร้ากันและกัน
โพสไม่เคยจูบแล้วเหนื่อยขนาดนี้มาก่อน ลุคเหมือนคนกระหายอยาก ขาดของก็เรียก ลิ้นร้อนกวาดต้อนไปทั่วโพรงปาก เลาะตามไรฟัน ดูดกลืนความหวานอย่างตะกละตะกลาม ไม่พอ ยังบีบเคล้นคางเล็กสวยได้รูปที่ไม่ได้ผ่านการศัลยกรรมมาแม้แต่น้อย แต่โพสกลับกลัวว่ามันจะเบี้ยวซะเดี๋ยวนั้น
“อ—อือ” เสียงหายใจผสมเสียงครางเครือเบา ๆ ในลำคอดั่งสัตว์ร้องหาคู่ด้วยความทรมาน
“อึก” ดั่งไฟฟ้าแล่นพล่านไปทั่วร่าง โพสได้เห็นศักยภาพของลำแขนของอีกฝ่ายก็เมื่อตอนที่ถูกยกตัวลอยจนเขาเกาะขาทั้งสองข้างกับเอวแกร่งแทบไม่ทัน ลุคยกตัวเขาง่ายดายโดยไม่ปล่อยปากออกจากกันแม้แต่เสี้ยววิ น้ำลายไหลเยิ้มลงตรงมุมปาก ก็ยังตามเก็บทุกหยาดหยด
โพสถูกพาเข้ามาในศาลา เป็นตอนที่ลุคยอมปล่อยเขาในที่สุด ทั้งคู่หอบหายใจรินรดใส่กัน หน้าผากชนหน้าผาก ปลายจมูกชนปลายจมูก ตาประสานตา ดวงตาสองสีส่องประกายแปลกประหลาด
โพสอาจจะคิดไปเองคนเดียวก็ได้ แท้ที่จริงดวงตาคู่นี้ไม่ได้ล่อลวงเขา เป็นเขาเองต่างหากที่พร้อมกระโจนลงสู่ความวกวนนั้นด้วยความเต็มใจ
“แม่คุณไม่ว่าอะไรใช่มั้ย” ลุคถามย้ำอีกครั้ง คืนนี้คงปล่อยไปไม่ได้แน่ ๆ คนตรงหน้าร้อนแรงเกินห้ามใจไหว อยากคุย อยากชิดใกล้…ทั้งคืน
“ม..ไม่รู้สิ”
“จริงเหรอ” เสียงทุ้มแหบพร่าถามชิดใบหู ริมฝีปากฉ่ำนั้นคลอเคลียไม่ห่าง โพสขนลุกซู่ สติพลันหาย ร่างกายอ่อนยวบยาบยิ่งกว่าขี้ผึ้งลนไฟ นายแบบควบคุมร่างกายตัวเองไม่ได้ อย่างกับว่าเพิ่งเคยได้ชิมรสชาติแบบนี้ครั้งแรก ทั้ง ๆ ที่ช่ำชองมาไม่รู้กี่สนาม ลุคทำให้โลกของเขาเปลี่ยนไป มันมึนงง สับสน เหมือนเมาแอลกอฮอล์ ฝ่ามือหนาควบคุมร่างกายเขา มันจุดไฟราคะตั้งแต่ลำคอ บั้นเอว ลามไปถึงโคนขาอ่อน ที่แม้ใส่ชุดเต็มยศ แต่ก็เหมือนกำลังเปลือยเปล่าต่อหน้าผู้ชายวัยเกือบสี่สิบ แล้วยิ่งมองเห็นเป้าที่เด่นนูนขึ้นมาของคนที่ยืนคล่อมอยู่ ก็ยิ่งทำให้โพสหมดเรี่ยวแรงจะพูด อยากจะอะไร ๆ ให้มากกว่านี้
“กลับกับผมนะ” น้ำเสียงออดอ้อนขัดกับการกระทำที่ไม่ไร้เดียงสาเลยสักนิด โพสแทบไม่ต้องคิด เขารั้งคอหนุ่มใหญ่ลงมาบดจูบ อ้าขาออกกว้าง เปิดทางให้จุดกลางกายต่างบดเบียดซึ่งกันและกัน เป้าแฉะชื้นไปถึงไหนต่อไหน โพสแทบทนไม่ไหว ต้องการมากกว่านี้ แค่จูบมันไม่พอ ลุคก็เหมือนกัน ถ้าใจตรงกันขนาดนี้ มันก็ต้องจัดการให้หายกลุ้มแล้วจริงไหม
rrrrrrrrr…ถ้าหากว่าเสียงโทรศัพท์ไม่ขัดจังหวะขึ้นเสียก่อน
“จิ๊!!” อยากจะปาลงไปในพุ่มไม้ ถ้าไม่เห็นว่าชื่อที่ปรากฏบนหน้าจอคือแม่
โพสกลอกตา อย่างไรก็จะปฏิเสธ จะบอกเอมิเลียว่าขอกลับกับเพื่อนที่กำลังงับหูเขาเล่น สร้างความเสียวซ่านจนเสียงต้องพยายามเก็บลมหายใจ
“ครับแม่”
[“อยู่ไหน แม่จะกลับแล้วนะ ซาร่ามันป้ายเค้กใส่หน้าแม่ แม่ทนเหนียวไม่ไหวละ พาแม่กลับหน่อย”]
“เอ่อ…”
[“แม่อยู่ตรงเขาวงกต อยู่ในนั้นหรือเปล่า ออกมาเร็ว ๆ เลย”] สำเนียงยังติดพูดไม่ชัดเร่งเร้า โพสแทบอยากจะร้องไห้ แม่ก็คือแม่อยู่วันยังค่ำ รู้ได้ไงว่าอยู่ที่นี่
“หึหึ” เสียงขำเอ็นดูจากคนข้างบนที่ยังไม่เลิกงับหู ลุคเห็นหน้าตาฟึดฟัดของคนเด็กกว่าแล้วเริ่มทำใจได้ว่าคืนนี้คงต้องจบแค่นี้ ซินเดอเรลล่าต้องรีบกลับบ้าน แต่เขาก็ยังไม่เลิกแกล้งหยอกเล่น
[“อยู่กับใครเนี่ยโพส พาแม่กลับบ้านหน่อย ค่อยหาก็ได้ผู้น่ะ”]
“โธ่แม่” โพสอ่อนใจกับแม่ผู้รู้ทันไปเสียทุกอย่าง เขาสบตาลุค เจ้าชายรูปงามที่ต้องจากกันเสียแล้ว
“เดี๋ยวออกไปครับ”
[“จ้า เร็ว ๆ นะ ยุงกัด”]
นายแบบหนุ่มกดวาง พร้อมกับที่ลุคผละออก เขาจึงลุกขึ้นยืน มองหน้าหล่อเหลาดั่งรูปสลักนั้นด้วยความเสียดาย
“ไม่เป็นไรครับ ถ้างั้นผมขอไลน์หน่อยสิ” ลุคเอ่ยปลอบใจ มือลูบเรือนผมนุ่มด้วยความหลงใหล
“ผมให้ได้ทุกอย่าง ทั้งไลน์ วอทสแอป เฟซ ทวิต ไอจี”
“ฮ่า ๆ ๆ ตามใจ” คนแก่กว่ายื่นมือถือตัวเองให้โพสเพิ่มเพื่อนตามต้องการ ระหว่างที่รอก็เคลียคลอไม่ห่าง กาวยี่ห้อนี้ติดทนเสียจริง แกะมือปลาหมึกไม่ออกเลย
Tbc
-
‼️Rough sex
ตอน 2
•
โพสคิดผิดจริง ๆ ที่บอกเมย่าเรื่องเจอผู้หล่อในเขาวงกต รุ่นพี่นางแบบพร่ำเพ้อถึงซีรี่ส์แสนโรแมนติค เขาเป็นนายเอกแก่นเซี้ยวที่ตกหลุมรักกับเจ้าพ่อมาเฟีย เพ้อเจ้อสิ้นดี แถมยังจะคะยั้นคะยอให้เขาบอกว่าบุรุษผู้นั้นคือใครทั้งวันจนต้องบอกให้หยุด ไม่งั้นจะไม่ออกไปรวมแก๊งค์ แต่ให้ตายอย่างไรโพสก็ไม่บอกหรอก ของดีก็ต้องเก็บไว้กับตัวสิ
ตั้งแต่ที่เจอกับลุค ทั้งสองก็ยังไม่ว่างมาเจอกันสักที นายแบบหนุ่มยุ่งอยู่ตลอด มีถ่ายงานแทบทุกวัน ต้องตื่นแต่เช้าแต่งหน้ารับแสงแฟลช กว่าจะเลิกก็หนังหน้าตึงไปหมด วันแรก ๆ ที่ลุควิดีโอคอลมาหานี่แทบจะเอาหน้ามุดดิน ก็โพสเขินที่หน้าตาตัวเองไม่รับแขก ตานี่แทบจะลอยขึ้นฟ้า ส่วนขอบตาก็ดำเป็นหมีแพนด้า หัวยิ่งไม่ต้องพูดถึง แม้ลุคจะบอกว่าน่ารักแล้ว แต่เขาก็อยากให้ลุคเห็นตอนที่น่ารักกว่านี้นี่นา ช่วงหลังเลยขอแค่คุย ไม่เปิดกล้อง แล้วก็นอนฟังเสียงก๊อกแก๊กกันไปจนต่างฝ่ายต่างหลับ เหมือนเด็ก ๆ จีบกันสมัยไฮสคูล ก็ไม่คิดว่าลุคในวัยสามสิบแปดจะทำแบบนี้เป็น โพสอยากเจอตัวจริงจะแย่ จะลงแดงแล้ว ลุคน่ารักมาก ๆ มากกว่าใครที่เคยเจอเลย มันแตกต่าง เขาก็ไม่รู้หรอกว่าแตกต่างอย่างไร แต่การที่ในแต่ละวันเฝ้ารอให้งานจบไปเพื่อที่จะได้คุยกับอีกคนน่ะ…น่ารักมาก ๆ เลย
ผลั๊วะ! “เลิกฝันหวานได้แล้วย่ะ! ไปเติมหน้า!” แรงตบหัวที่ไม่เบาแม้แต่น้อยจากเมย่าเพื่อนสาวเรียกสติให้คนกำลังมีความรักกลับมาตั้งใจทำงาน อดทนไว้ ชุดสุดท้ายก็ได้กลับบ้านแล้ว วันนี้มีแค่งานเดียว เลิกสี่โมงเย็น เขาบอกลุคแล้ว แต่ลุคไม่แน่ใจว่าตัวเองจะเสร็จงานทันหรือเปล่า นี่แหละนะชีวิตคู่ของวัยทำงาน อุ๊ย! เผลอคิดเรื่องชีวิตคู่ไปทั้ง ๆ ที่เจอหน้ากันแค่ครั้งเดียวเหรอเนี่ย
“มึงจะแล้วมั้ยอีโพส”
“จิ๊! เบื่อพวกขี้อิจฉา” โพสสะบัดหน้าใส่เพื่อนรักเพื่อนร้าย อยู่โมเดลลิ่งเดียวกัน ก็ต้องทนทำงานด้วยกันบ่อย ๆ แหละนะ
“ขอบคุณครับ” นายแบบเอ่ยขอบคุณช่างแต่งหน้าที่เติมเปลือกตาสีเทอควอยซ์อกมาเรียบร้อย ร่างสูงโปร่งลุกเดินไปที่เซต ยกยิ้มกรุ้มกริ่มให้นางแบบรุ่นพี่ที่เหมือนเพื่อน สายตาของเมย่าตอบกลับมาด้วยความสงสัย โพสจึงเฉลย
“เขานัดเจอกันคืนนี้”
สายตาเพ้อฝันเรียกรอยยิ้มให้คนแก่กว่าด้วยความเอ็นดู เมย่าเป็นพยานรักให้กับชีวิตรักที่ลุ่ม ๆ ดอน ๆ ของโพสมาตั้งแต่โพสเพิ่งเรียนจบใหม่ ๆ สมัยนั้นคลั่งรักมากกว่านี้อีก แต่โพสคงไม่รู้ตัวว่าเวลาตัวเองตกหลุมรักน่ะ เจ้าตัวอ่อนโยน น่ารัก น่ามันเขี้ยวแค่ไหน เสียแต่ว่าให้ความสำคัญกับเซ็กส์มากเกินไปนั่นแหละ ถึงคบกับใครไม่เคยรอดสักราย ไม่รู้ว่าไอ้หุ่นบาง ๆ นั่นทนแรงคนซาดิสม์เขาไปได้ยังไง ชอบแรง ๆ แต่มากไปก็ไม่ดี เบาไปก็ไม่ได้ เมย่าว่าโพสยังไม่เคยเจอคนชอบความรุนแรงที่มีชั้นเชิงมากกว่า แต่จะให้เอาแบบฟิฟตี้เชดออฟเกรย์ก็รู้สึกจัดฉากเกินไป เฮ้อ! สรุปว่ารุ่นน้องเธอเรื่องมากเองนั่นแหละ
“ถ้าคืนนี้ได้เรื่อง ต้องบอกนะว่าเป็นใคร” เมย่ายังคงคอนเซปต์เผือกทุกเรื่องที่ไม่ใช่เรื่องของเรา
“เดี๋ยวดูก่อนว่าได้เรื่องหรือเปล่า” หนุ่มน้อยขยิบตาใส่ ก่อนกลับไปตั้งใจโพสท่าให้สวยสมชื่อ นางแบบรุ่นพี่ไม่ได้จริงจังอะไรนักหรอก แค่หยอกคนเล่นมันสนุกดี
.
ถึงโพสจะคุยโทรศัพท์กับลุคแทบทุกคืน แต่ก็ไม่ค่อยได้ความอะไรมาก เพราะส่วนใหญ่จะนอนฟังเสียงอีกฝ่ายทำนั่นทำนี่ไปเรื่อยมากกว่า โพสรับรู้แค่เรื่องพื้นฐานของอีกฝ่ายเท่านั้นเอง เช่น ชอบหนังแนวไหน เรื่องโปรดคือเรื่องอะไร (ไม่พ้น Star Wars หนังอมตะของผู้ชายอเมริกัน) ศิลปินคนโปรด สถานที่โปรด
ดังนั้นพอเลิกงานและโทรบอกแม่เรียบร้อยว่าคืนนี้มีเดท โพสก็เผลอปล่อยไก่ด้วยเสียงสั่น ๆ จนแม่แอบขำและบอกว่าให้สู้ ๆ โพสรู้ว่าตัวเองเก่ง แต่นี่เพิ่งเป็นครั้งแรกที่เขาจะได้ศึกษาผู้ชายวัยใกล้สี่สิบนี่นา เฮ้อ! หนุ่ม ๆ ก็กระชุ่มกระชวย แด๊ดดี้ก็ตื่นเต้นเร้าใจ ชีวิตคนสวยนี่มันเครียดจริง ๆ เลยนะ
ลุคนัดเจอกันที่โรงแรมแห่งหนึ่งเพื่อทานข้าว แต่คาดว่าคงต่อกันที่เลาจ์ของโรงแรมซึ่งค่อนข้างมีชื่อเสียงในแวดวงชาวต่างชาติที่อาศัยอยู่ในเมืองไทย โพสแวะร้านของดีไซเนอร์ที่สนิทกันก่อนเพื่อหาชุดใหม่ล่อผู้ พี่จั่นแนะนำเสื้อกล้ามคอลึก เป็นผ้ายืดนุ่มนิ่มปล่อยชาย ทับกับเบลเซอร์สีฟ้าพาสเทลเพราะเป็นวันถูกโฉลกในเรื่องความรัก ส่วนท่อนล่างเป็นกางเกงขาสั้นสีขาว ใส่รองเท้าส้นแบนมีเชือกพันวนขึ้นมาจนเลยเข่า ภาพรวมดูเหมือนคุณหนูหนีเที่ยว ไม่ค่อยเข้ากับบุคลิกของโพสเท่าไหร่ แต่เขาไม่ชอบจำกัดสไตล์ของตัวเอง อยากแต่งแนวไหนก็แต่ง ไม่จำเป็นต้องเข้ากับบุคลิกก็ได้ ไม่ได้จะไปออกงานสังคมคุณนายสักหน่อย ซึ่งอันที่จริงโพสก็ไม่เคยออกงานแบบนั้นหรอก ในเมื่อแวดวงของเขามีแต่สายแฟชั่นตั้งแต่ลืมตาดูโลกเสียขนาดนั้น
“จองไว้ชื่อลุคครับ”
โพสมาถึงโรงแรมก่อน เขาไม่สนใจเรื่องขี้ปะติ๋วอย่างทำไมอีกฝ่ายไม่มารอก่อน แล้วเซอร์ไพร์สด้วยช่อดอกไม้อะไรพรรค์นั้น อย่างที่บอก นี่มันวัยทำงานแล้ว ถ้ามัวแต่คิดเล็กคิดน้อย มันไม่น่าจะทำให้สภาพจิตใจมีความสุขเท่าไหร่ “คิดจะมีแฟน ก็ต้องเข้าใจแฟน ไว้ใจซึ่งกันและกัน และให้เกียรติอีกฝ่าย” คัมภีร์รักที่ท่านแม่เอมิเลียพูดกรอกหูอยู่ทุกเมื่อเชื่อวันตั้งแต่ที่โพสบอกแม่ว่ามีแฟนคนแรก โพสเลยคิดว่าตัวเองน่ะเป็นแฟนที่ดีมากเลยนะ ติดแค่เรื่องเดียวเท่านั้นที่แก้ไม่หายสักที
Po$e : ถึงแล้วนะครับ รออยู่ที่โต๊ะนะ ขอสั่งของกินก่อนนะ หิวมาก
นายแบบหนุ่มส่งข้อความหาคนคุยที่จองโต๊ะห้องอาหารจีนไว้ให้ ลุคคงจำได้ว่าโพสร่ำ ๆ อยากกินขนมจีบปูกับคะน้าผัดน้ำมันหอย ของง่าย ๆ แต่ภัตตาคารนี้ทำอร่อยที่สุดในโลก
LukeHarrington : ทานให้อิ่มได้เลย ไม่ต้องรอผม
Po$e : มาเร็ว ๆ นะ คิดถึง
LukeHarrington : เช่นกันครับ ^^
โพสละเลียดติ่มซำโดยที่ยังไม่ทันตกถึงท้องดี เพราะแค่รออาหารมาก็นานแล้ว ลุคก็มาถึงพอดี หัวใจชายวัยยี่สิบห้าเต้นตึกตัก พวงแก้มขึ้นสีแดงระเรื่อทั้ง ๆ ที่แดงด้วยเครื่องสำอางอยู่แล้ว มันจึงดูเด่นชัดมากจนลุคลอบยิ้ม กลั้นสุดความสามารถ ไม่ให้โพสเสียภาพลักษณ์เชิด ๆ ของตัวเอง ขณะที่โพสก็เข้าใจไปอีกทาง คิดว่าลุคตกใจที่เห็นตาสีฟ้าเทอควอยซ์ของเขาเด่นอยู่จุดเดียวบนใบหน้า
“ขี้เกียจล้างหน้าน่ะครับ”
“ครับ ๆ น่ารักดี” ที่เขินหน้าแดงขนาดนั้น
“คุณลุคสั่งเลยนะ ผมเพิ่งกินเอง อ่ะนี่ ขนมจีบที่นี่อร่อยมากเลยนะ” คนเด็กกว่าและมีประสบการณ์กับร้านนี้หมุนโต๊ะให้เข่งขนมจีบเลื่อนไปที่หน้าลุค ทั้ง ๆ ที่ชายหนุ่มยังไม่ได้นั่งเลยด้วยซ้ำ ลุคอมยิ้มกรุ้มกริ่ม เขาพาตัวเองเข้ามานั่งข้าง ๆ โพส เมินขนมจีบกุ้งนั้นอย่างหน้าตาเฉย แต่เพราะกิริยาเจ้าชู้นั้นมันน่าสนใจกว่า โพสจึงไม่เคืองที่ขนมจีบของตัวเองถูกเมิน หันมาเบะปากใส่คนแก่กว่า พลางหมุนเข่งขนมจีบกลับมาที่ตัวเอง แล้วคีบด้วยตะเกียบส่งให้คนที่นั่งข้างกัน (อย่างแนบชิด) แทน ลุคว่าร้ายแล้ว โพสก็ร้ายกว่าละน่า
“ขอโทษนะที่วันนี้มาสาย”
“ไม่เป็นไรครับ งานเป็นไงบ้างล่ะ”
“เป็นไปด้วยดีนะ ทางนั้นโอเคกับราคาที่เสนอไป ช่วงนี้เชื้อเพลิงแพงจะตายไป ใครจะคิดถูก ๆ กัน” โพสดีใจที่ธุรกิจของลุคไม่ได้มีความเกี่ยวข้องใด ๆ กับวงการมืดทั้งนั้น ตรงกันข้าม ลุคนำเข้าและส่งออกขนม! ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อว่าหน้าตาคมเข้มอย่างนี้เปิดบริษัทนำเข้าขนมจากต่างประเทศและส่งออกขนมไทย เน้นสินค้าโอท็อป เพราะขนมแบรนด์ใหญ่ ๆ เขาก็มีลู่ทางของเขาอยู่แล้ว ลุคมีแค่กิจการเล็ก ๆ เน้นตลาด Niche* มากกว่า แต่กิจการแรกเริ่มที่ลุคเริ่มทำคือการส่งออกอุปกรณ์ประกอบฉากแปลก ๆ แบบที่หาได้เฉพาะในโซนเอเชียเท่านั้น แต่ไป ๆ มา ๆ ก็เน้นขนมเพราะถูกเรียกร้องมาเยอะ จนทำให้ต้องยกกิจการแรกให้คนรู้จักไปเพราะดูแลคนเดียวไม่ไหว เท่าที่โพสฟัง มันก็ไม่น่าจะเล็กแล้วแหละ แต่ลุคถ่อมตัวมากกว่า ดูจากเสื้อผ้าหน้าผมที่ขนแบรนด์เนมมาทั้งตัวนี่สิ
(* ตลาดเฉพาะกลุ่ม)
“ของผมก็มีแต่แปลก ๆ นะช่วงนี้ ดูอย่างวันนี้สิ ตาสีฟ้าแปร๋นเชียว” โพสหลับตาแล้วชี้ที่เปลือกตาตัวเอง ลุคก้มมองใกล้เสียจนคิดว่าสายตาสั้น เจ้าของเปลือกตาสีสวยไม่ยอมแพ้ ลืมตาขึ้นมามองจ้องกัน
“ร้ายนะครับ” คนเด็กกว่าเอ่ย ลมหายใจรดกัน ยั่วยวนจนแทบจะทนไม่ไหว เขาชอบกลิ่นน้ำหอมอ่อน ๆ จากตัวลุค ยิ่งได้กลิ่น ยิ่งตอกย้ำความแด๊ดดี้ของเจ้าตัว โพสแทบจะอ่อนระทวยลงไปกองกับพื้นอยู่แล้ว ใจไม่แข็งเท่าไหร่หรอก ลุคชอบหาเรื่องมาแกล้งหยอกอยู่ร่ำไป
“ผมทำอะไร”
ปลายจมูกโด่งคลอเคลียพวงแก้มกลิ่นเครื่องสำอาง ลุคกำลังวัดขนาดรูปหน้าอันหมดจดด้วยสายตา หน้าผากกว้างเท่านี้ จมูกโด่งกำลังดี ปลายมนป้านนิด ๆ ด้วยความที่มีเชื้อเอเชีย แต่แบบนี้แหละสเป็คเลย จมูกแหลม ๆ เหมือนแม่มดน่ะน่ากลัวจะตายไป
“ยังจะถาม” โพสกลับมามีสติ ดึงตัวเองออกมาจากมนตรามหาเสน่ห์นั้น เบื่อคนหล่อ ต้านทานไม่ไหว ชอบใช้หน้าตาของตัวเองมาหลอกเด็กใสซื่อไร้เดียงสาอย่างเขา
“นี่—ที่จริงแล้วผมก็มีเรื่องสำคัญจะบอก” นำเสียงของลุคเป็นทางการขึ้น ทำให้โพสเชื่อว่าคงเป็นเรื่องสำคัญจริง ๆ ตากลมตั้งใจฟังคนตาสองสีที่จ้องมาอย่างจริงใจ
“ว่ามาสิครับ”
“ผมเคยแต่งงานมาก่อน”
“อื้ม ก็ไม่แปลก” ด้วยหน้าตาและวัยวุฒิ ไม่แปลกเลยที่ลุคจะผ่านการแต่งงานมาแล้ว
“แล้วผมก็มีลูกหนึ่งคน”
ข้อนี้ค่อนข้างผิดคาดไปหน่อย ลุคดูไม่ใช่คนชอบเด็ก แต่ก็ไม่แปลกเช่นกันถ้าคนแต่งงานแล้วจะมีลูก
“ที่บางวันคุณไม่ว่างก็เพราะลูกหรือเปล่า”
“อื้ม บางวันผมก็เอาเขามานอนด้วยน่ะ แม่เขาก็ยังอยู่ไทย ก็คงอยู่ที่นี่อีกนาน”
“ภรรยาเก่าคุณ…”
“เป็นอเมริกันเหมือนผม”
“ว้าว!”
“ทำไมเหรอ” ลุคขำกับการอุทานแสนจะเด็กน้อยนั้น โพสไม่รู้ตัวเลยว่าชอบทำหน้าเอ๋อ ๆ แค่ไหน
“ก็ผมไม่เคยเห็นครอบครัวต่างชาติแบบ100%ที่ไทยนี่นา ปกติก็จะเป็นลูกครึ่งทั้งนั้น”
“จริงเหรอ นึกว่าวงการนายแบบจะมีแต่ต่างชาติซะอีก”
“มีแหละครับ แต่ไม่มีครอบครัวแบบนี้ไง ยังหนุ่มยังสาวกันทั้งนั้น”
“ผมแก่ที่สุดเท่าที่คุณเคยเดทมาหรือเปล่า”
“ไม่อยากตอบให้เสียใจ แต่—จริงครับ”
“ฮ่า ๆ ๆ ผมไม่เสียใจหรอกน่า ดีใจนะที่เป็นคนแรกของคุณ”
“ว่าแต่ทำไมคุณถึงเพิ่งบอกผมล่ะ” จากหยอกเล่นกันก็กลายเป็นบรรยากาศจริงจัง เป็นวินาทีที่โพสตระหนักได้ว่าต่อแต่นี้มันจะไม่ใช่เรื่องเล่น ๆ อีกแล้ว คนแก่กว่าเปิดอกอย่างไม่ปิดบัง …มีอยู่แค่เหตุผลเดียวเท่านั้น เขินน่ะเขิน แต่ก็อดกังวลใจไม่ได้ว่าถ้าเกิดจริงจังถลำลึกมากเกินไป แล้วเข้ากับลูกเขาไม่ได้ก็จบเห่แน่ อย่างไรคนเราก็ต้องเลือกลูกตัวเองก่อน
“อยากบอกต่อหน้าครับ อันที่จริงผมก็ไม่สันทัดเรื่องคบคนอายุน้อยกว่าหรอกนะ แต่เชื่อว่าวัยแบบคุณน่าจะชอบอะไรตรง ๆ”
โพสพยักหน้าหงึกหงัก แม้ไม่เห็นด้วยนิด ๆ ตรงที่วัยของเขานี่แหละปากอย่างใจอย่างที่สุด! ชอบความชัดเจน แต่มีคนคุยกันเป็นว่าเล่น โพสไม่อยากขัดความคิดของอีกฝ่าย จึงปิดปากเงียบ คีบติ่มซำป้อนใส่ปากตัวเองบ้าง ลุคบ้าง แบ่ง ๆ กันกินให้หายหิว คุยกันไปเรื่อยเปื่อย แต่ยังพยายามเลี่ยงหัวข้อที่เกี่ยวกับอดีตรักของลุคอยู่ ซึ่งลุคก็ดูออก โพสยังเด็ก การเลี้ยงเด็กไม่ใช่เรื่องง่าย แล้วก็เพิ่งคุย ๆ กัน ถ้าเอาแต่เล่าเรื่องความน่ารักของลูกตัวเอง จากบุคลิกที่เป็นคนมั่นใจแล้ว โพสอาจจะรู้สึกว่าถูกละเลยก็ได้
ลุคเดาถูกนิดหน่อย แต่โพสแค่ไม่อยากพูดถึงเด็กน้อยไร้เดียงสาคนหนึ่งเหมือนตั้งใจจะศึกษาเพื่อไปเป็นแม่เลี้ยงเสียตั้งแต่พรุ่งนี้นี่! ให้มันค่อยเป็นค่อยไปดีกว่า ค่อย ๆ ให้ลุคเผยตัวตนของตัวเองอย่าสบายใจเหมือนที่เขากำลังทำอยู่
ความสบายใจที่ได้อยู่ด้วยกัน คุยกันเรื่องบ้าอะไรก็ไม่รู้ วันพรุ่งนี้ทั้งคู่อาจจะลืมแล้วด้วยซ้ำ แต่ก็อยากพูดไปเรื่อย ๆ กลิ่นบุหรี่ กลิ่นน้ำหอม โพสเคลิบเคลิ้มจนทิ้งตัวลงพิงไหล่ของอีกคนโดยไม่ขัดเขิน
ท่ามกลางผู้คนมากมายในห้องอาหาร
โพสเนี่ย…อินเลิฟที่สุดแล้วมั้ง
.
ไม่ต้องพูดตรง ๆ ทั้งสองต่างก็รู้ว่าคืนนี้จะจบลงอย่างไร โพสจึงแค่จิบเบียร์เย็น ๆ ขวดเดียวจนหมดระหว่างที่คุยสัพเพเหระอยู่ที่เลาจ์ เขาเมาท์เรื่องคาวโลกีย์ในวงการมายาให้ลุคฟังอย่างไม่ใส่ใจนัก ไม่คิดด้วยว่าลุคอาจจะไม่ชอบที่เขานินทาคนอื่น เปิดเผยด้านชั่วร้ายไปบ้างก็ดี จะได้ไม่ต้องเกร็งแสร้งทำตัวเป็นคนดีแสนเพอร์เฟ็คต์ โพสรู้ว่ามันไม่ดีหรอกที่นินทาคนอื่น แต่ก็ไม่รู้จะพูดเรื่องอะไรนี่ วัน ๆ เขาทำแต่งาน ไม่ได้มีความรู้ประดับหัว ไม่ใช่นักวิชาการสักหน่อย ผิดกับลุคที่มีความรู้เต็มสมอง บางทีก็หลุดเรื่องหุ้น เรื่องข่าวสารบ้านเมืองมาบ้าง หรือเรื่องการเมืองในอเมริกาที่เจ้าตัวไม่เห็นด้วยกับผู้นำในหลาย ๆ เรื่อง โพสก็ได้แต่ฟังเก็บเกี่ยวเป็นความรู้เข้าตัวแค่นั้น สนุกดีที่ได้เรียนรู้ความสนใจของอีกฝ่าย โพสรู้ว่าลุคก็ชอบที่เขาแสดงตัวตนของตัวเอง ไม่อย่างนั้นคงไม่มองจนตาเยิ้มหรอก บอกตรง ๆ ว่าดวงตาสวยไม่กล้ามองใบหน้าของลุคเท่าไหร่ เพราะทำให้นึกถึงคืนนั้นในเขาวงกต รสจูบแสนร้อนแรงนั้นติดอยู่ในใจไม่เสื่อมคลาย บางครั้งโพสยังรู้สึกว่าลิ้นนั่นยังคงอยู่ในปาก กำลังทะลุทะลวงปากเขา บดจูบเขาจนบวมเจ่อ รู้สึกว่าปากไม่เป็นของตัวเอง แต่มันก็ออกจะหลอนไปสักหน่อย ใครกันเล่าจะถูกขโมยริมฝีปากไป เมย่าบอกว่าเขาของขาด ก็คงจะจริง …แต่คืนนี้จะไม่ขาดแล้ว
“ฮ่าๆ ๆ อุ๊ย!” โพสขำเรื่องที่ลุคเล่าว่าเคยเมาแล้วตกบ่อโคลน ขำจนมือปัดโดนขวดเบียร์ล้มกลิ้ง ไม่นึกว่าลุคสมัยวัยรุ่นจะแก่นเซี้ยวพอกัน โพสว่าตกสระน้ำเป็นตำนานแล้วนะ ตกบ่อโคลนเป็นยิ่งกว่าตำนานอีก
“เมาแล้ว” ลุคจับขวดเบียร์ตั้งขึ้น พลางจับมือโพสที่ปัดโดนขวดขึ้นมาดูรอยแดงจาง ๆ ที่อีกสักพักก็จะจางหายไปเอง แต่ความเป็นห่วงโอเว่อร์ที่ปรากฏก็ทำให้หัวใจเด็กตัวน้อย ๆ สั่นไหวอย่างรุนแรง ท่าทางโพสจะเมาแล้วจริง ๆ
“ผมคงขับรถกลับบ้านไม่ไหว” นายแบบหนุ่มเอ่ยให้คนตาสองสีฟัง มุกนี้เก่า แต่คิดว่ายังใช้ได้อยู่นะ
“ผมก็เมาเหมือนกัน สงสัยต้องจองห้องห้องที่นี่ไปก่อน”
“พรุ่งนี้ไม่มีงานเหรอครับ”
“มี แต่มันเป็นบริษัทผม เข้าตอนไหนก็ได้”
“เป็นเจ้านายตัวเองมันดีอย่างนี้นี่เอง ไม่เหมือนผม โมเดลลิ่งบังคับทำงานตลอดเลยอ่า” ท้ายเสียงออดอ้อนอย่างลืมตัว โพสพิงศีรษะกับลาดไหล่แกร่งอีกหน
“แล้วพรุ่งนี้คุณทำงานกี่โมง”
“เก้าโมงครับ แถวสยาม”
“ถ้าตื่นเจ็ดโมงก็ทันนะ ไหวมั้ย เดี๋ยวผมไปส่ง”
โพสหรี่ตามอง คำว่า “ไหว” มันก็ขึ้นอยู่กับปัจจัยหลายอย่างนะ
“ผมจะคิดว่าไหวก็แล้วกัน” ลุคพูดต่อพลางยิ้มกริ่ม โพสจิกตา หมั่นไส้คนแก่คิดเองเออเองเก่ง แต่ไม่ไหวก็ต้องไหว ไม่ใช่ว่าไม่เคย
ชายอเมริกันเป็นฝ่ายลุกขึ้นก่อน ข้อมือแกร่งพยุงนายแบบหนุ่มขึ้น สองร่างแนบชิดกัน ลุคโอบเอวบาง ไม่รัดแน่น แต่ท่าทางกลับดูแนบแน่นจนแทบจะรุ่มร้อนในใจของชายหนุ่ม โพสแอบแกล้งโยกตัวไปตามจังหวะเพลงแจ๊สที่บรรเลง อยากจะรู้ว่าลุคที่แสนจะเป็นผู้ใหญ่นั้นจะทำอย่างไร
“คิก” คนเด็กกว่าหลุดขำเมื่อลุคก็โยกตามเหมือนกัน ทั้งสองหัวเราะไปพร้อมกับจังหวะดนตรี โพสแนบหน้าตัวเองกับต้นคอหอม กลิ่นบุหรี่ผสมกลิ่นไม้ ที่ยิ่งดมก็ยิ่งลุ่มหลง เป็นสิ่งที่ทำได้ทั้งวัน ทำได้ไม่มีวันสิ้นสุด แล้วก็อยากจะพร่ำบอกว่า “ทำไมหอมจัง” “หอมจังเลย” อยู่อย่างนั้น
ทั้งสองประคองกันตั้งแต่เดินไปจองห้อง เดินขึ้นลิฟต์ ไม่เคยออกห่างจากกันสักเสี้ยววินาที น่าแปลกที่โพสผู้ใจร้อนไม่รุกไปกว่านั้น เขารู้สึกว่าแค่นี้ก็มีความสุขแล้ว แค่นี้ก็ซ่านไปทั้งหัวใจแล้ว
ตื่นเต้น
นายแบบหนุ่มตื่นเต้นมากจนเม็ดเหงื่อผุดขึ้นบนหน้าผาก ยิ่งเมื่อใกล้ถึงหมายเลขห้องที่จองไว้ก็ยิ่งตื่นเต้น ในหัวกำลังนึกถึงกล่องถุงยางหนึ่งกล่องที่พกใส่กระเป๋ามาว่าจะพอหรือเปล่า แล้วไซซ์…จะพอดีหรือเปล่า
แอ๊ด…
ประตูถูกเปิดออก ดูดเอาหัวใจของโพสออกมาจากอกไปกองอยู่บนเตียงสีขาว โพสไม่เข้าใจเลยว่าทำไมโรงแรมชอบทำเตียงสีขาว ในเมื่อกิจกรรมอะไร ๆ มันค่อนข้างจะสร้างสิ่งสกปรก สงสารแม่บ้านออก
จุ๊บ
ริมฝีปากที่ประทับลงบนต้นคอเรียกคนที่กำลังตื่นเต้นอย่างหนักให้กลับมามีสติ โพสผินหน้ามองร่างสูง ตกใจกับสายตาเร่าร้อน และมันกำลังเรียกร้องอย่างตรงไปตรงมา
“น่าเสียดายที่ผมมีถุงยางแค่ชิ้นเดียว”
“ไม่เป็นไร ผมมีอีกกล่อง แค่หวังว่ามันจะพอดีกับคุณนะ” ปลายนิ้วชี้ลากไล้ตั้งแต่หน้าผาก ผ่านสันจมูก จบที่ริมฝีปากที่เพิ่งจะขโมยจุมพิตที่ต้นคอเขาไป และมันก็กำลังขโมยจูบที่ปลายนิ้วของโพสอีก ลุคแลบลิ้นเลียนิ้วที่หาญกล้ามาแตะปากเขา ก่อนจะจับส่งเข้าปาก หยอกเล่นด้วยลิ้นอันแสนช่ำชอง ส่วนเจ้าของนิ้วนั้นอ่อนยวบ ลมหายใจร้อนผ่าว จ้องมองปลายนิ้วของตัวเองที่หายเข้าไปในปากนั้น
“ร้าย” เสียงผะแผ่วออกมาจากร่างโปร่ง โพสดึงนิ้วตัวเองออกมา แล้วส่งปากตัวเองเข้าไปเป็นเหยื่ออันโอชะเสียเอง
สองลิ้นพัวพัน ลัดเลาะตามไรฟัน ดูดดึงริมฝีปากนิ่มด้วยความสนุกสนาน เพลิดเพลินราวกับกำลังดื่มน้ำอมฤทธิ์จากสรวงสวรรค์
มือหนาที่ลูบไล้บั้นเอวคอดสอดเข้าใต้เนื้อผ้า ผิวนุ่มลื่นของนายแบบสร้างความประทับใจให้ลุคไม่ใช่น้อย จนเผลอลูบเพลินมือจนลากมาจนถึงด้านหน้า ชายเสื้อเลิกขึ้นตามมือแกร่งที่เปลี่ยนตำแหน่งไปเรื่อย กระทั่งจดที่หน้าอก เม็ดองุ่นที่ปกตินุ่มนิ่มกลับแข็งเป็นไต ลุคลูบมันทั้งสองข้างโดยไม่ออมแรง เรียกเสียงครางเบา ๆ จากปากเจ้าของ โพสรำคาญ จึงยกแขนถอดเสื้อ เผยให้เห็นผิวนวลอมชมพูตามเชื้อสายทางแม่
“คุณสวยมาก” ลุคปัดปอยผมที่ระลาดไหล่ออก แล้วก้มจูบลงไป ความอ่อนโยนทำให้ใจสั่นไหว โพสชอบช่วง foreplay ที่สุด คู่นอนจะทำแบบไหนก็ได้ให้ใจเต้น แต่ขอแค่อย่าทำ main course พังก็พอ
“คุณก็หล่อมาก ผมชอบจัง” โพสเผลอพูดออกไปตามอารมณ์วาบหวามในใจ ไล้มือไปตามโครงหน้าได้รูป ดวงตาแสนสวยมีเสน่ห์ ราวกับจะดูดกลืนโพสเข้าไปให้ตกอยู่ในห้วงกามา
“อื้อ!” โพสยังไม่ทันจะชื่นชมจนเสร็จ ต้นคอก็ถูกงับด้วยฟัน ความเจ็บปวดทำให้เลือดในกายพลุ่งพล่าน นายแบบหนุ่มเผลอยิ้มถูกใจจนคนกัดมันเขี้ยว งับอีกรอยและใช้ลิ้นปลอบประโลมรอยฟัน ดูดเนื้อนิ่มขึ้นมาจนห้อเลือด
“ชอบหรือเปล่า”
คนฟังเลิกคิ้วด้วยความแปลกใจ ลุคเป็นคนแรกที่เอ่ยถามความสมัครใจแบบนี้ ฮึ่ยยย จะทำให้ชอบไปถึงไหน
คนชอบความเจ็บปวดพยักหน้าหงึกหงัก แต่ก็คิดได้ว่าก่อนที่จะเข้าสู่ main course เขาควรจะเตรียมตัวก่อน
“คุณทำอะไรกับผมก็ได้นะ ตามใจเลย ยกเว้นกระชากผม เอางี้ ผมขออาบน้ำให้สดชื่น~ระหว่างนี้คุณก็นั่งคิดกิจกรรมที่จะทำกับผมแล้วกันนะ เอ…หรือจะวิ่งลงไปข้างล่าง หาซื้ออุปกรณ์เพิ่มถ้าคุณคิดว่าไม่พอดีกับ ‘ของ’ คุณ” ไม่พูดเปล่า มือเรียวสวยหยิบกล่องถุงยางกับเจลหล่อลื่นหลอดเล็กออกจากกระเป๋า อีกฝ่ายพิจารณาตัวเลขที่ระบุบนกล่องแล้วเหล่มองด้วยสายตาเจ้าเล่ห์
“เก่ง แต่เจลไม่น่าจะพอ”
“ก็มันใส่กระเป๋าได้แค่นี้” น้ำเสียงกระเง้ากระงอดเรียกรอยยิ้มจากคนไม่มีกระเป๋า ก็ลุคคิดว่าจะไม่นาน เพราะอีกฝ่ายมีงานพรุ่งนี้ แต่ดูจากความร้อนแรงที่นัวเนียกันอยู่เมื่อครู่ หนุ่มอเมริกันต้องคิดใหม่แล้ว
จุ๊บ! โพสจุมพิตบนอวัยวะเดียวกัน แล้วจึงพาตัวเองเข้าห้องน้ำ ทิ้งให้หนุ่มอเมริกันฝันหวานอยู่คนเดียว
TBC
-
:pig4:
:3123: