-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฎเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฎจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฎ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฎข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฎข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
สวัสดีผู้อ่านทุกคนนะครับ
ผมขอใช้ชื่อ "Avarin" ในการแนะนำตัวนะครับ
เรื่องที่ผมแต่งขึ้นเป็นเรื่องราวที่ถูกมโนขึ้นโดยจะมีแค่สถานที่อ้างอิงจากชีวิตจริงๆเท่านั้น
ตัวละครในเรื่องไม่มีอยู่จริง แต่เส้นเรื่องผมได้เอามาจากประสบการณ์ชีวิตผม มาแต่งขึ้นใหม่
ผมเป็นคนที่ชอบอ่านนิยายและชอบเล่นเกมคอมมากๆ
นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่ผมเอามาโพส ยังไงก็ฝากตัวละครหลัก
ฐาปกรณ์ (ตรี)
ดิเรก (ดิน)
ตามความตั้งใจของผม ผมคิดไว้ว่าจะแต่งนิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องราวยาวๆ คล้ายเรื่อง เฮโรอีน
ผมขอฝากนิยายเรื่องนี้ ไว้ในหัวใจของนักอ่านนิยายทุกๆคนด้วยนะครับ
ถ้ามีอะไรผิดพลาด ผม ขออภัยด้วยนะครับ
คอมเม้นต์กันเข้ามาเยอะๆนะครับ
ตอนที่ 1 : แนะนำตัวกันหน่อย
ผมเป็นคนชิวๆสบายๆไม่ค่อยซีเรียสอะไรกับชีวิตมากเท่าไหร่นักผมมีความทรงจำดีๆในช่วงมัธยมปลายที่อยากมาเล่าให้กับทุกๆคนได้ลองอ่านกันดู ต้องบอกว่ามันเป็นจุดเริ่มต้นการเปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตของผมมาจนถึงปัจจบัน เพราะมันคนเดียวทำให้ชีวิตผมต้องเปลี่ยนไปตลอดกาล
สวัสดีครับ ผมนาย ดิเรก ทวีวงศ์ ชื่อเล่น ดิน วันนี้ 14 พฤษภาคม 2552เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของการขึ้นม.ปลาย ต้องบอกว่าเป็นอะไรที่วุ่นวายมากๆ โรงเรียนที่ผมเรียนนั้นเป็นโรงเรียนดังแห่งหนึ่งของจังหวัดสมุทรปราการเปิดสอนในระดับมัธยมต้นและมัธยมปลาย ก็อย่างที่บอกนะครับ วันนี้เปิดเรียนวันแรก เด็กนักเรียนจากโรงเรียนต่างๆสอบเข้ามาเรียนที่นี้กันเยอะมาก เพราะเป็นโรงเรียนดังและกิจกรรมเด่น(เยอะเหลือเกิน)
“ไอ้ดิน มึงนั่งไหน?”
ไอ้น้อย เพื่อนสาวสุดซี้ที่คบกันมาตั้งแต่สมัยประถมถามผม
“ไม่รู้วะ แล้วมึงนั่งไหนวะ”
“กูกับไอ้โบว์นั่งแถวนี้ เค้าให้จัดโต๊ะนั่งกันเป็นคู่แล้วมึงจะนั่งตรงไหน?”
มึงสองคนก็ไม่เคยแยกจากกันเลยให้ตายเถอะเออแล้วกูนั่งไหนดีวะ?
“กูยังไม่รู้เลยวะ มึงนั่งกับไอ้โบว์แล้ว ไอ้ภูมิกับไอ้เมฆก็คงนั่งด้วยกันอีก”
เฮ้อ กูน่าสงสารซะมัด
“เห้ย! ไอ้ดิน รีบหาที่นั่งเลยเร็วๆ อาจารย์ที่ปรึกษากำลังมาแล้วนะ”
และแล้วไอ้พวกเพื่อนสุดที่รักก็เร่งกูจัง โอ๊ย คือกูไม่อยากนั่งกับคนแปลกหน้าไง!
“ไอ้วี พวกมึงแม่งทิ้งกู”เสียงของไอ้ตรี แก๊งเกรียนที่อยู่ด้วยกันมา
ตั้งแต่ม.ต้นแม่งตามมาหลอกหลอนกูอีก ทำไมไม่มีหน้าใหม่ๆบ้างวะ
“อ้าว แล้วไอ้คิทมึงนั่งกับใครวะนั้น”ไอ้คิทเพื่อนในกลุ่มไอ้ตรี มันนั่งกับเด็กใหม่มั้ง
หน้าตาไม่คุ้นเลยวะ แต่แม่งขาวจั๊ว หล่อสัดๆ
“อ่อ นี้ไอ้ตี๋มันเพิ่งมาเรียนที่นี้ กูเห็นมันงงๆเลยชวนมันมานั่งด้วย”
“อ้าว แล้วกูละ? พวกมึงลืมกูแล้วหรอวะ”
แหม่ไอ้ตรี ดราม่าไม่ดูหน้ามึงเลยนะ
“มึงก็ไปนั่งกับไอ้ดินสิวะ ยืนเอ๋ออยู่นั้นไม่หาที่นั่งซักที”
อ้าวไอ้นี้ไงถึงได้มาพาลกูวะ
“เออไอ้ดิน แล้วมึงมีที่นั่งยังวะ? กูขอนั่งด้วยดิ”ผมกับมันเคยเป็นเพื่อนร่วมห้องเรียนสมัยม. ต้นครับ
ไม่ได้สนิทกันมากเท่าไหร่ แค่เพื่อนร่วมโลกเฉยๆ
“เออ ยังไม่มีคู่นั่ง แต่กูนั่งโต๊ะหลังไอ้น้อยนะ”ผมรีบชิงพูดก่อน ไม่อยากนั่งไกลจากเพื่อนสนิทของกลุ่มตัวเอง
“เห้ย ได้ไงวะ กูชอบนั่งริมหน้าต่างมากกว่า มึงมานั่งกับกูนี้”
เอ้า แล้วทำไมกูต้องไปนั่งตรงนั้นวะ ไม่ชอบนั่งริมหน้าต่างเลย แม่งลมก็แรง กูจะเรียนรู้เรื่องไหมวะทีนี้
“อะไรของมึงวะ มาบังคับกูทำไมเนี้ย”กูเริ่มงอแงละนะ อยู่ๆจะมาแยกกูจากเพื่อนสนิทกูเรื่องอะไรกูจะยอม
“เห้ยไอ้เด็กใหม่สองคนนั้นอะ มึงมานั่งตรงนี้มีที่ว่างสองที่พอดี”
อ้าวไอ้เวร นั้นโต๊ะที่กูจะนั่งนะเว้ย
“เออขอบคุณ กำลังหาที่นั่งพอดีเลย”ไอ้เด็กใหม่สองคน รีบขอบคุณและเดินมานั่งอย่างรวดเร็ว
“ไอ้ดิน ตรงนั้นไม่ว่างแล้ว มึงมานั่งตรงนี้เลยเร็ว เดี๋ยวจารย์ที่ปรึกษามา”
หึ อย่าเอาที่ปรึกษามาอ้างเลย กูไม่กลัวหรอกโว้ย และแล้ว~
“เอาละค่ะนักเรียน นั่งที่กันได้แล้วนะคะ”แม่งจารย์ที่ปรึกษามาพอดี
โอ๊ย จารย์ ผมไม่อยากนั่งติดหน้าต่าง! จารย์ช่วยผมด้วยยย
“อ้าวดิน ทำไมยังยืนอยู่อีก ไม่ไปหาที่นั่งละค่ะ”ผมได้แต่ยิ้มเจือนๆให้จารย์สุดที่รักของผมอย่างกล้าๆกลัวๆ (จารย์คนนี้โหดสัด สอนวิชา ภาษาอังกฤษ)
“ผมอยากนั่งใกล้ๆ น้อยกับโบว์อ่าครับจารย์ จะได้เรียนรู้เรื่อง”
ผมรีบทำเสียงอ้อน ประจบทันที
“แต่เพื่อนๆเค้านั่งกันหมดแล้วนะ ไปนั่งข้างๆตรีเลยค่ะ ครูเห็นยังว่างนะ”
ไม่นะ ม่ายยยย อยากลงไปนอนดิ้นกับพื้นจริงๆ
“ถ้าเธอยังไม่ไปนั่ง ครูจะให้ไปยืนนอกห้องเรียนแล้วนะ”ผมได้แต่ทำหน้าเบื่อโลก
และก็เดินไปนั่งข้างไอ้ตรีอย่างกับชีวิตนี้ไม่เหลืออะไรแล้ว
“มึงแม่ง ทำจารย์ตำหนิกูเลยเห็นมั้ย”ผมบ่นให้ไอ้คนต้นเรื่องฟัง
มันแม่งทำเป็นหูทวนลมไม่สนใจคำพูดผมด้วยนะ หน้าตากวนส้นตีนชิบหาย
“เอาละคะนักเรียน วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของพวกเรา ครูขอให้ทุกคนแนะนำตัวกันก่อนนะคะ เพราะว่าวันนี้เรามีเพื่อนใหม่ค่อนข้างเยอะ จะได้รู้จักกันนะคะ”
พอจารย์ที่ปรึกษาพูดจบ นักเรียนก็ลุกขึ้นยืนแนะนำตัวกันทีละคน จนกระทั่งถึงไอ้ตี๋
“สวัสดีเพื่อนๆทุกคนนะครับ ผมตี๋ นายบัลลังก์ สุขทอง”เยด ชื่ออลังการชิบหาย เบ้าหน้าก็หล่อ
ผิวก็ขาวจั๊ว ตัวก็สูง หุ่นนักกีฬาชัดๆ อ่ะ ถึงคิวผมแนะนำตัวแล้ว
“สวัสดีครับ ผมนาย ดิเรก ทวีวงศ์ ชื่อเล่นดินครับ”ผมแนะนำตัวเสร็จก็ยิ้มหล่อๆแบบสุดชีวิต
พอเพื่อนๆ แนะนำตัวกันเสร็จ จารย์ที่ปรึกษาก็ให้เลือกหัวหน้าห้องและรองหัวหน้ากัน
“เอาละคะไม่ต้องเกี่ยงกัน ครูขอเลือกเลยแล้วกัน หัวหน้าห้องเอาเป็น ดินแล้วกันนะ ส่วนรองหัวหน้าก็ตรีแล้วกันนะคะ นั่งข้างกันจะได้ช่วยกัน”What? อะไรกันเนี้ย ทำไมผมต้องเป็นหัวหน้าห้องและทำไมไอ้คนข้างๆไม่เป็นหัวหน้าห้องวะเนี้ย
“จารย์ค้าบ ผมไม่อยากเป็นหัวหน้าอ่าครับ” ผมทำหน้าตาน่าสงสารสุดชีวิต
ก็เพราะการเป็นหัวหน้าเนี้ย เหมือนคนใช้ประจำห้องชัดๆ ใครจะอยากเป็น
“ที่ครูเลือกเธอนี้ เพราะเห็นว่าเธอเรียนได้เกรดดีนะ และมีความตั้งใจเรียน ครูก็เลยอยากให้เธอช่วยดูแลห้องเรียน ดูแลเพื่อนๆเวลาครูไม่อยู่ไงคะ”T^T ไม่นะ
“ครับจารย์” T^T ได้แต่ร้องไห้ในใจผ่านไปพักใหญ่ ที่ปรึกษาก็เอาใบรายชื่อมาให้ผมพร้อมกับตารางเรียนของเทอมนี้ แม่เจ้า! ตารางเรียนจะแน่นไปไหน
นี้มันใช่ตารางเรียนของเด็กม.4 ใช่ไหมเนี้ย! แน่นมาก แทบไม่มีเวลาหายใจกันเลย
ผมได้แต่ทำหน้าเบื่อหน่าย และก็เดินไปแจกตารางเรียนให้กับเพื่อนๆในห้องลืมบอกไป ผมเรียนสายวิทย์-คณิตนะครับ เป็นคนถ้าจะตั้งใจเรียนก็ตั้งใจนะ บทจะขี้เกียจก็ขี้เกียจขึ้นมาซะงั้น
ช่วงพักเที่ยง
“พวกมึงงงงง ไปกินข้าวกัน กูหิวมากกก เมื่อเช้าแม่งดูดพลังงานชิบหาย”
ผมบ่นอุบอิบ กับแก๊งเพื่อนสนิทของผม ก็แม่งเรื่องจริงทั้งนั้น น่าปวดหัว
“ก็ต้องกินอยู่แล้วปะ ไม่กินแล้วมึงอยู่ได้หรอ”ไอ้น้อยตอบกวนตีนอีกละ
ณ โรงอาหารของโรงเรียน
“’งุ้ย กินไรดีวะ น้อย”ผมหันไปถามไอ้น้อยเพราะเลือกไม่ถูกของกินเยอะมาก เยอะจริงๆนะ
มีทั้งก๋วยเตี๋ยว อาหารตามสั่ง เฟรนฟายสแน็คต่างๆ ของหวาน
คือจะบอกว่ามีครบทุกอย่างจริงๆ ร้านผลไม้ก็ยังมี ยังกับตลาดเลยแหะ
“กูว่ากินก๋วยเตี๋ยวเนื้อกันดีกว่า ตามสั่งคนเยอะขี้เกียจต่อแถว”ไอ้น้อยบอก
“กูเห็นด้วย คนเยอะจริงๆ”
พวกผมก็เลยเดินไปยังร้านก๋วยเตี๋ยวเนื้อ น้ำชุปเขานี้หอมมาก ไม่รู้มีสูตรเด็ดอะไร แต่ที่แน่ๆก็คือ พี่คนขายนี้นมโตมาก เกือบเท่าหัวผมได้เลย (แกเป็นสาวประเภทสองที่สวยนะ ถ้าไม่ติดว่านมแกบึ้มเกินจริงไปหน่อย)
“เอามาม่าน้ำตกพิเศษ 5ชามนะครับคนสวย”ผมสั่งก๋วยเตี๋ยวให้กับสมาชิกในแก๊งของผม ดีนะที่พวกมันเป็นคนกินง่าย ก็เลยสั่งเหมือนกันไปเลยทีเดียวจบ
“มาม่า 5 ชามได้แล้วค๊า”พี่สาวสุดสวยพูดกับผมพร้อมกับรับเงินไปและก็แอบจับมือด้วย อึ๋ย โดนลวนลาม และแล้วเราก็ไปหาที่นั่งกินก๋วยเตี๋ยวกัน
“เออไอ้ดิน มึงไปนั่งกับไอ้ตรี ไม่อึดอัดหรอวะ มึงไม่ได้สนิทกับมันนี้หว่า กับเพื่อนคนอื่นถ้าไม่สนิทมันก็ไม่ค่อยพูดด้วยนะ หยิ่งสัดๆ”เออก็ถูกของมึงไอ้ภูมิ
“มึงไม่ต้องมาพูดเลยนะ เทกูแล้วยังจะถามกูอีก”ผมบ่นใส่ไอ้ภูมิ
“พวกกูเปล่าเทมึงนะ มึงหายหัวไปไหนมาละ คนก็เยอะ กูจะไปรู้ได้ไงว่ามึงจะนั่งกับใคร ไอ้เวร”
ไอ้เมฆด่ากูซะยับ ชื่อเมฆ แต่สีผิวแทนๆนี้ไม่เข้ากับชื่อมึงเลย
“เออกูผิดเองละ แม่ง ได้ที่นั่งไม่ชอบแถมยังต้องมารับภาระอีก เวรกรรมของจริง”
ผมเบื่อมากวันนี้บอกเลย พวกเราคุยกันไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งจะหมดเวลาพัก พวกเราก็ต้องลุกเอาจานไปเก็บในที่จัดเตรียมไว้ และก็ไปเข้าห้องน้ำ เสริมหล่อก่อนจะเรียนช่วงบ่าย อย่าว่าเรียนเลยครับวันนี้ไม่มีอาจารย์คนไหนมาสอนหรอกทุกคนต่างวุ่นๆอยู่กับการประชุมต่างๆนาๆ
ช่วงบ่าย
“ตรี ตอนบ่ายมึงช่วยไปเอาชีทชีวะที่ห้องอาจารย์หน่อยได้ป่าว”ผมถามไอ้ตรี ไอ้นี้แม่ง เมื่อเช้าตอนมันคุยกับเพื่อนยังทำหน้าตาเหมือนคนอยู่เลย ตอนนี้หน้าเหมือนปลาตีนชิบหาย ทำเป็นเงียบ
“แล้วทำไมมึงไม่ไปเอาเองวะ”อ้าวไอ้นี้
“กูให้ไปช่วยยกป่าววะ กูจะเอามายังไง เพื่อตั้ง 40กว่าคน ชีทก็หนามันหนัก!”
ผมมองหน้ามันซึ่งตอนนี้มันจ้องหน้าเหมือนจะต่อยผมยังไงยังงั้นเลย
“เออ ไปยังอะ”มันถามผม
“ไปเอาเลยก็ได้ คาบนี้อาจารย์ประชุมน่าจะว่าง”
ผมกับไอ้ตรี เดินลงไปชั้นใต้ถุนอาคาร ม.4 นี้เขาเรียนกันชั้น 5 เลยนะครับ เดินกันจนปวดขากันเลยทีเดียว
กว่าจะไปถึงใต้อาคารก็เล่นเอาซะหอบแดกแล้ว นี้ขนาดเดินเฉยๆนะ ยังไม่ได้ถือของ
-
**ต่อตอนที่1**
“แค่นี้ก็จะตาย แล้วมึงจะยกชีทไปไหวหรอวะ”อ้าว ไอ้นี้ดูถูกกูอีก
“กูไหว กูแค่จุกเพิ่งจะกินข้าวมาป่าววะ มึงก็เดินเร็วไป รีบเหรอ” โอ๊ย กูจุก
“กูก็ถามไปงั้นแหละ ไม่ไหวก็ต้องไหว กูแบกคนเดียวไม่หมด”
เออ กูไม่ให้มึงมาอุ้มกูหรอก ไอ้ควาย หน้าตาก็ดี เสือกกวนตีนเก่งด้วยนะ
“แบ่งกันคนละครึ่ง มึงเอากองนี้ไป”
หึ มีหรือกูจะยอมแบ่งครึ่ง กูเอากองน้อยไปก่อนละนะ หึหึ
“มึงแน่ใจนะ ว่ามันครึ่งแล้วจริงๆ”เอ้าไอ้นี้ มองทันด้วยหรอวะ
“เออ ตัวก็ใหญ่แบกมาเหอะ”
ผมรีบเดินนำมันขึ้นไปห้องเรียนก่อนเลย กลัวมันเอามาเพิ่มให้ผมอีก
กว่าจะถึงห้องเรียนเล่นกูเกือบหายเลยนะแค่ชีทเนี้ย
“เอ้าพวกมึง มาเอาชีทไปจ่ายเงินค่าชีทกูด้วยคนละ 20 บาทใครไม่จ่ายอย่ามาเนียนนะมึง กูจดชื่ออยู่” ผมเบื่อมาก เป็นหัวหน้าห้องต้องมาคอยออกเงินก่อนตลอดเลย เวลามีงานอะไรที วุ่นวาย ต้องหาเหรัญญิกมาคอยเก็บเงินเป็นกองกลางซะแล้ว ไม่งั้นกูตายแน่ๆแบบนี้
“จ่ายเงินที่กูแล้ว ก็เดินไปเอาชีทที่ไอ้ตรีได้เลยนะ พรุ่งนี้มีวิชาชีวะ ใครไม่มีชีทอย่ามาโทษกูสองคนนะ บอกไว้เลย”จารย์ชีวะแม่งยิ่งโหดๆอยู่ด้วย
และแล้วก็มาถึงเวลาที่ใกล้เลิกเรียน ไอ้ตรีเป็นคนที่เงียบมาก ไม่คุยห่าเหวอะไรกับผมและเพื่อนๆมันเลย หน้านิ่งชิบหาย เหมือนคนอมทุกข์ บางทีก็ดูร่าเริง บางทีก็ดูน่ากลัวนะ ไบโพล่าเปล่าวะเนี้ย มันเอาแต่มองออกไปนอกหน้าต่าง มีอะไรให้มึงมองนักหนาวะ กูเห็นมีแต่ป่าชายเลนกับปลาตีน โรงเรียนของเราอยู่ติดกับป่าชายเลนครับ ด้านหลังโรงเรียนจะเป็นบ่อปลา ถัดไปจะเป็นป่าชายเลน ลมทะเลแรงมาก
เย็นๆเหนียวๆยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก ไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เลย
“เออตรี มึงชอบเล่นวิชาอะไรเหรอ กูชอบวิทย์กับคอมพิวเตอร์นะ”
ผมหาเรื่องชวนคนข้างๆคุย
“คณิตกับอังกฤษ” ดีเลยไอ้ตรีกูจะได้ให้มึงสอนกูยิ่งโง่ๆอังกฤษอยู่ ฮ่าๆๆ
“เออดีเลย ชอบคนละวิชา ไว้กูติวให้มึง มึงติวให้กูด้วยนะ”
ผมรีบพูดและยิ้มแป้นทันที แต่ไอ้คนข้างๆนี้สิ หน้านิ่งและก็หยักคิ้วเฉย
“มึงชอบคอมเหรอ” มันถามผม
“เออดิชอบตั้งแต่เด็กๆอะ แม่สอนให้ใช้ตั้งแต่เด็ก”ผมรีบอวดเลยครับ
“แล้วมึงซ่อมคอมเป็นป่าววะ”
“ก็พอซ่อมเป็นนะ ต้องดูอาการก่อนอะ คอมมึงเป็นไรวะ”
ที่หน้าเบื่อๆนี้คือคอมพังว่างั้น
“ไม่รู้วะ มันเปิดติดนะ แต่มันเข้าวินโดว์ไม่ได้ ไม่รู้ดิ”
เอ้าไอ้นนี้ใช้คอมเป็นแต่ไม่รู้เรื่องพื้นฐานห่าอะไรเลยหรือวะ
“เออไว้ถ้ากูว่างๆ เดี๋ยวกูไปซ่อมให้ หรือมึงจะเอามาที่บ้านกูก็ได้นะ เครื่องมือครบ”
ผมรีบอวดเลยว่า กูเก่งนะ
“จริงเหรอวะ”มันทำหน้าตาเหมือนไม่เชื่อในคำพูดผม กวนตีนนะไอ้นี้
“กูให้พ่อยกคอมไปซ่อมร้าน แม่งบอกต้องซื้อใหม่ ไม่ค่อยมีตังค์เลยเบื่อๆ”
อ่อ กูว่าละที่หน้ามันเบื่อๆนี้ คอมพังไม่มีไว้ฟังเพลงละสินะ ยุคนี้เป็นยุคที่บ้านใครมีคอมพิวเตอร์คือถือว่ามีตังค์ในระดับนึงเลยนะ เพราะว่าคอมค่อนข้างแพง และยังไม่ค่อยกว้างเท่าไหร่ในหมู่วัยรุ่น เพราะมันทำไรไม่ค่อยได้มาก มีไว้แค่เล่นเกมABCD ออนMSN และก็ที่ฮิตๆตอนนี้คือHi5 อิอิ
“เออมึงลองยกมาที่บ้านกูก่อนก็ได้ บ้านกูมีอะไหล่อยู่เกือบครบอะ”พอมันพูดแล้วมันน่ารักมากๆเลยครับ หน้าหล่อๆ เข้ากับผิวสีขาวเหลือง ไม่ขาวจั๊วเท่าไอ้ตี๋ แต่แค่นี้ก็หล่อขั้นเทพแล้วนะ สำหรับผม
“เออวันเสาร์นี้มึงว่างปะ กูอยากเล่นคอมแล้ววะ”ไอ้นี้รีบเชียว
“เออน่าจะว่างนะ กูยังไม่ได้ลงเรียนพิเศษไว้”ม่ายน๊า วันหยุดเล่นเกมของกู ต้องหายไปหนึ่งวันเพราะมันเลยเนี้ยไม่น่าเลยกู
*เสียงเพลงอ็อด*
โรงเรียนนี้เสียงหมดคาบหรือหมดเวลาเรียนจะเป็นเสียงเพลงครับ ผมเรียกเสียงนี้ว่าเสียงสวรรค์ แม่งก็สวรรค์จริงๆอะ
“เออ งั้นกูกลับบ้านก่อนนะ พรุ่งนี้เจอกัน”ผมบอกไอ้ตรีก่อนจะเก็บของเข้ากระเป๋านักเรียนและกระเป๋าเป้ จากนั้นก็รีบวิ่งลงบันได ไปยังป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียน
เด็กนักเรียนเยอะมาก รถประจำทางก็วิ่งน้อยซะเหลือเกินกันดารไปไหนวะโรงเรียนกู
“อ้าว ไอ้ดินกลับไงมึง”ไอ้น้อย ไอ้โบว์ ตะโกนมาถามผม
“รถเมล์มั้ง แต่ยังไม่ได้ขึ้นเลยวะ คนเยอะชิบหาย”
“มึงกลับแท็กซี่กัน แชร์ค่ารถ”เออ ก็ดีนะ บ้านผม ไอ้น้อย ไอ้โบว์ ไปทางเดียวกัน แบบนี้ก็จะได้ถึงบ้านไวๆหน่อย และแล้วก็นั่งแท็กซี่กลับบ้าน
กว่าจะมาถึงบ้านเพลียจริงๆ นี้ก็ปาไปหกโมงเย็นซะแล้วเหนื่อยจริงๆ หิวจังวะ หาอะไรกินหน่อยดีกว่า ผมรีบไปหาเสบียงและมานั่งหน้าคอมอย่างรวดเร็ว
ผมชอบเล่นเกมเดอะซิมส์มาก เป็นเกมแนวจำลองชีวิต มันเหมือนเราอยากทำอะไรก็ได้อิสระดีนะผมชอบผมเปิดเกมไว้กว่าจะเล่นได้ก็อีกแปปนึงรอมันโหลด เดินไปเอาน้ำมากินหน่อยดีกว่า
“ดิน ทำไมไม่อาบน้ำก่อนละลูก”แม่ผมถามขณะที่เห็นผมกินอยู่และยังอยู่ในคราบชุดนักเรียนอยู่เลย
“ผมหิวนี้ครับแม่ วันนี้เหนื่อยมากด้วย เดี๋ยวค่อยอาบได้มั้ยครับ”ผมรีบอ้อนแม่ในทันที เพราะเหนื่อยจริงๆนะ อยากนั่งเล่นก่อนอะ
“อย่านอนดึกนะ เปิดเทอมแล้วต้องตั้งใจเรียนนะลูก รู้มั้ย”แม่ผมรีบดักทางผมทันที
“รู้แล้วคร้าบ คุณแม่”ผมรีบเล่นเกมโปรดทันทีแต่เล่นได้ไม่ถึงชั่วโมงก็ปิด
มันเหงาๆเบื่อๆ เลยไปออนMSN คุยกับเพื่อนๆดีกว่า
“มีใครออนบ้างวะเนี้ย”ผมพูดกับตัวเอง ขนาดมองไปยังรายชื่อบนMSN
เฮ้อ ไม่มีใครออนเลย สงสัยนอนกันหมดแล้ว แต่นี้เพิ่งทุ่มกว่าเองนะ นอนกันไวจังวะ
“เล่นโกสออนไลน์ดีกว่า”ผมมีเกมออนไลน์สุดโปรดประมาณ3เกมหนึ่งในนั้นคือเกมโกสออนไลน์ เกมภาพน่ารักๆ สองมิติ เดินซ้าย เดินขวา เออที่ชอบก็เพราะแม่งเล่นง่ายด้วยแหละ เล่นยากก็ไม่สนุกอีก ขณะที่เข้าไปเล่นเกมเดินวาปไปยังแผนที่ตลาด ซึ่งเป็นที่ที่ผู้เล่นจะแลกเปลี่ยนของกันด้วยเงินในเกมที่หามาได้จากการเก็บเลเวล ผมสะดุดตากับชื่อตัวละครชื่อหนึ่งมาก ชื่อว่า‘ฐาปกรณ์’แม่งเห็นแล้วฮา
ใครเขาเอาชื่อจริงมาตั้งเป็นชื่อตัวละครวะ ตลกชิบหาย ผมเล่นเกมไปจนถึงเวลา สี่ทุ่มจึงปิดคอมและก็ไปอาบน้ำเตรียมตัวเข้านอน ต้องตื่นแต่เช้าด้วยไง
:katai4:
ตอนที่ 2 ฐาปกรณ์
“อ้าวตรี ขึ้นรถเมล์สายนี้ด้วยเหรอวะ”ผมขึ้นรถเมล์ไปเห็นไอ้ตรียืนอยู่พอดี ก็เลยเดินไปหามันและก็หาเรื่องชวนคุย
“เออ ก็ไม่ขึ้นสายนี้กูจะไปโรงเรียนยังไงวะ”เออ ก็จริงของมัน ไม่น่าถามเลย
“เออ เมื่อวานกูเล่นเกมเจอคนตั้งชื่อตัวละครว่า‘ฐาปกรณ์’ด้วยวะ ชื่อเหมือนมึงเลยตรี ตลกชิบหาย”
ผมรีบบอกมันถึงเหตุการณ์เมื่อวาน
“ตลกตรงไหนวะ”ดูมัน ไอ้ตายด้าน
“ก็มีใครที่ไหน เขาเอาชื่อจริงมาตั้งชื่อในเกมวะ”
หรือกูพูดผิด เอ้าไอ้นี้เงียบใส่กูอีก
พอมาถึงหน้าโรงเรียนเด็กนักเรียนก็พากันลงรถเมล์และรีบดิ่งไปโรงอาหารเพื่อหาอะไรกินกันก่อนที่จะหมดเวลา ผมก็คนนึงละหิวเหมือนกันต้องรีบ
“ตรี กินไรมายังวะ ไปหาไรกินด้วยกันมั้ย?”ผมถามไอ้หน้าอ่อนข้างๆ
“กูกินมาแล้ว ไม่หิว”เออหยิ่ง เรื่องของมึงเถอะ กูไปละ
“เออ งั้นมึงจะไปไหนก็ไปเลย กูไปหาอะไรกินก่อนนะ”
ผมรีบเดินไปโรงอาหารทันที
พอกินเสร็จผมรีบไปหาที่นั่งใต้อาคารทันที เพราะว่าถ้าไปช้าก็จะไม่มีที่นั่งรอเวลาเข้าแถวตอนเช้าอีก อ่อ ที่ต้องรีบเพราะว่าตอนเช้าๆภารโรงเขาปิดอาคารไม่ให้ขึ้นก่อนเวลาเข้าเรียนครับ ไม่รู้เหมือนกันว่าเพราะอะไร
“ไอ้ดิน มานั่งนี้”
ไอ้เมฆมาไวจังวะ เออดี มีคนจองที่นั่งให้ด้วย อิอิ
“ไอ้เมฆ ไมมึงมาไวจังวะ?”
ปกติมันก็ไม่ได้มาแต่เช้าขนาดนี้นะครับ หรือว่าขึ้นม.ปลายเปลี่ยนเป็นคนใหม่แล้ววะ
“ไอ้ภูมิสิห่า โทรปลุกกูแต่เช้าเลย”
โทรปลุกทำไมวะ นี้เพิ่งเปิดเรียนวันที่สองมีเรื่องอะไรวะ งง ถามแม่งเลยดีกว่า
“แล้วมันโทรปลุกมึงเรื่องอะไรวะ?”
“มันบอกให้กูรีบมามันมีเรื่องจะคุยด้วย แต่มันสิแม่ง ยังไม่มาเลย”
“อ้าว เหรอวะ มึงไม่ลองโทรหามันดูล่ะ”โทรสิไอ้โง่เมฆ
“กูโทรแล้ว มันไม่รับสายสงสัยกำลังใส่เกียร์หมาอยู่มั้ง”
“ไอ้เมฆฆฆฆ !”
เสียงไอ้ภูมิดังมาแต่ไกล
“มึงมานี้เลยนะ ไอ้ตัวดี”
สองผัวเมียตีกัน กูไปดีกว่า
“เอองั้นกูไปก่อนนะ” ผมรีบบอกไอ้เมฆก่อนที่จะโดนลูกหลงไปด้วย
ระหว่างทางเดินไปใต้ถุนอาคารอีกฝั่งนึง ผมก็เจอไอ้ตรี นั่งทำหน้าเหม่อลอย มองออกไปทางป่าชายเลน มึงชอบป่าชายเลนรึไงวะ มองจังเลย
จนกระทั่งเสียงอ๊อดเข้าแถวดังขึ้น เด็กนักเรียนทุกคนก็พากันไปเข้าแถวเคารพธงชาติ
เมื่อเสร็จพิธีหน้าเสาธง แต่ละชั้นเรียนก็พากันเดินเป็นระเบียบขึ้นไปยังอาคารเรียนและมุ่งหน้าไปห้องเรียนของตนเอง
“เช้านี้มีเรียนชีวะแต่เช้าเลยวะ”เสียงไอ้เมฆบ่น
“เออ ก็ดีแล้วไง เรียนบ่ายเดี๋ยวก็ไม่รู้เรื่องอีก”ก็จริงนะ ตอนบ่ายแม่งง่วงอะ
เรียนตอนเช้าๆแบบนี้ก็ดีแล้วสมองยังทำงานอยู่ ผมว่านะ
“เออตรี ไม่สบายรึเปล่าวะ”
ผมเห็นมันเอาแต่ทำหน้าเดียวตลอดเวลาเลยถามดูด้วยความเป็นห่วง
“เปล่า กูแค่เบื่อไม่เป็นไรหรอก”
เอ้า เบื่ออะไรของมึงแต่เช้าวะ
“เออ ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว กูแค่เป็นห่วง”
กูแค่เป็นห่วงตามประสาเพื่อนร่วมห้องเฉยๆนะ อย่าคิดมาก
“เสาร์นี้กูไม่รู้จะได้ไปหามึงที่บ้านรึเปล่านะ”
เออไม่ต้องมาก็ดีนะ แกล้งถามหน่อยก็ดี
“ทำไมวะ ไม่ว่างก็วันหลังดิ” พูดไปงั้นละครับ
“เออ เดี๋ยวกูบอกนะ”
อาจารย์ชีวะโหดมาก เปิดสอนคาบแรกก็อัดเนื้อหาเต็มๆ และก็เรียนตั้ง 2 ชั่วโมง โอ๊ยตาย ดินจะเป็นลม ดีหน่อยที่ห้องเรียนนั่งเรียนเป็นโต๊ะใหญ่นั่งเป็นกลุ่ม
กลุ่มผมกับกลุ่มไอ้ตรีนั่งด้วยกัน ก็แก๊งเด็กเรียนอะนะ อิอิ
“เออตรี มึงชอบเล่นเกมเปล่าวะ” ผมถามไอ้ตรี ขณะที่อาจารย์กำลังชวนเด็กๆในห้องเล่นคุยเรื่องจิปาถะกันอยู่
“ก็เล่นบ้างวะ แต่ไม่กี่เกม” งุ้ยยย มีเพื่อนเล่นเกมแล้วกู
“มึงเล่นเกมไรเหรอ” หลอกถามซะหน่อย
“ทำไม? มึงจะแต่งงานกับกูรึไง” ไอ้สัด พูดซะดัง กูถามเบาๆ
“อ้าว มึงสอนคนไปกิ๊กกันตอนไหนวะ อยู่ๆจะแต่งงานกันแล้ว” ไอ้คิท ไอ้กวนตีน
“แต่งงานเหี้ยไรละ กูถามเพราะอยากรู้เฉยๆ” ผมรีบร้อนบอกไปเดี๋ยวเข้าใจผิดหมด ไอ้ตรีคนพูดก็ยิ้มร้ายเบาๆ (คิดว่าหล่อมากสินะไอ้สัด) ก็หล่อแต่น้อยกว่าผม หึหึ
“ก็แล้วไป” ไอ้ตรีทำเป็นอมยิ้มหน้านิ่ง ไอ้เหี้ย
“คาบต่อไปเรียนไรวะ ดิน” ไอ้เมฆถามผม
“เรียนภาษาไทย” โอ๊ย ตาย เป็นวิชาที่ยากมากๆสำหรับผมเลย
“ป่ะๆไปเรียนกันได้แล้ว อาจารย์สอนวิชานี้ก็โหดไม่เบาเลยนะ” ไอ้น้อยพูด พวกผมเห็นด้วยอยากมาก เพราะแกเป็นอาจารย์ที่เนี๊ยบมากๆ น่ากลัวววว
พักเที่ยง
“น้อย มึงว่าไอ้ตรีมันแปลกๆเปล่าวะ?” ผมถามเพื่อนสุดที่รัก
“แปลกตรงไหน กูเห็นมันก็เป็นแบบนี้มาตลอดนั้นแหละ”
“อ่อเหรอ ปกติกูไม่ค่อยได้สนใจคนอื่นเท่าไหร่ ปกติก็ดีแล้ว” ก็ปกติพวกเราจะไปไหนมาไหนแค่กับเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันเท่านั้น และก็เลยไม่ค่อยได้สนใจคนในห้องเท่าไหร่ ก็ไม่แปลกที่ผมจะไม่เคยเห็นมันเงียบๆแบบนี้
“มึงถามทำไม หรือว่าอยู่ๆเกิดสนใจมันขึ้นมา?” ไอ้โบว์เพื่อนสาวสุดซี้ถามแล้วทำหน้ายิ้มๆเหมือนจะกวนตีนยังไงยังงั้น
“สนใจห่าไรละ กูนั่งข้างมันเฉยๆ ไปหาไรกินได้ละ กูหิว”
“กินร้านไหนดีวะ” ไอ้ภูมิถามไอ้โบว์
“ร้านเดิมเลย ก๋วยเตี๋ยวกูติดละเนี้ย ใส่กัญชารึเปล่าวะ ฮ่าๆ” ก็มันอร่อยอะ
ช่วงบ่าย
ตอนบ่ายมีเรียน 3 วิชา เวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว คงเพราะเป็นการเรียนที่ไม่ได้เครียดอะไรมากมาย ทุกอย่างก็เลยดูสบายๆ จนใก้ลเวลาเลิกเรียน
“ดิน เล่นMSNเปล่าวะ?” ไอ้หน้าหมาเหงาข้างๆถามผม
“ก็เล่น กูออนทุกวันอะ ทำไม?” ผมตอบมัน แบบทำหน้าตากวนตีนไปด้วย
“เอาอีเมลมึงมาดิ กูยังไม่มีของมึงเลย” จะขอเมลกูก็ทำหน้าตาดีๆหน่อยดิควาย ทำหน้าเหมือนปวดขี้จังเลย
“เออ เดี๋ยวกูจดให้” พูดจบกำลังหยิบกระดาษขึ้นมาจดให้แต่มันเบรคผมไว้ก่อน
“ไม่ต้องจดดิวะ เดี๋ยวกูทำหาย มึงส่งSMSมา” เอ้าไอ้นี้ เปลืองเงินกูอีก
“เออ เปลืองเงินกูอีกนะ เอาเบอร์มึงมา” ว่าแล้วผมก็พิมพ์อีเมลส่งSMSไปให้มัน
“DinInwza_อย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com ตลกอีเมลมึงวะ” ยิ้มก็เป็นนิไอ้ควาย หัดยิ้มบ่อยๆก็ได้นะ เสียดายหน้าหล่อๆ มันก็เป็นคนหล่อคนนึงเลยนะ หุ่นดี ตัวสูง ผิวไม่ได้ขาวโอโม่ แต่ก็ไม่ถึงกับผิวแทน มองรวมๆก็ดูมีสเน่ห์ดี แต่เอ๊ะ แล้วกูจะมาชมมันทำไมวะเนี้ย
“อย่าให้กูเห็นอีเมลมึงแล้วกัน ไอ้ตรี”
**เสียงสวรรค์มาแล้ว**
เด็กนักเรียนพากันเข้าเดินไปยังป้ายรถเมล์หน้าโรงเรียนเพื่อแย่งกันขึ้นรถกลับบ้านตามเดิม ผมก็กลับอย่างเดิมแชร์ค่ารถแท็กซี่กับเพื่อนซี้ดีกว่าไปเบียดกับคนอื่น พอมาถึงบ้านก็รีบมาเปิดคอมตามสูตร ฮ่าๆๆๆ ก็คนมันใจรักนี้หว่า เอาอะไรมากินด้วยดีกว่า ออนMSNทิ้งไว้ดีกว่า
“มีใครออนมั้งหว่า? ใครแอดมาวะ” เพิ่งออนได้แปปเดียวมีคนแอดมาด้วย ฮอตจริงๆเลยกูเนี้ย แต่เดี๋ยวนะThapakorn_Treeอย่าแสดงเมลบนบอร์ด.com มึงกลัวคนไม่รู้เหรอว่ามึงเป็นใคร ไอ้ตรี เดี๋ยวนะTree = ตรี เหรอวะเนี้ย หึหึ ไอ้ต้นไม้
ตื่อดือดึ่ง เสียงMSN แจ้งเตือนว่ามีคนทักมา ไอ้ตรีนี้เองไวจริ๊ง
“ไอ้ฐาปกรณ์ หึหึ” ผมคุยกับมันได้แปปนึง ก็หนีมันไปเล่นเกม (กิจวัตรประจำวันของผมเลยเล่นเกม)
“อ้าว เจอตัวพอดีเลย ไอ้ฐาปกรณ์ คงไม่ใช่ไอ้ตรีหรอกมั้ง ขอตี้ด้วยดีกว่า”
บทสนทนาในเกม
‘นายๆ ขอตี้ด้วยได้เปล่า ผมจะเก็บเวลแถวนี้ยังไม่มีตี้ครับ’ ผมถามตัวละครตรงหน้าว่าขอตี้ได้มั้ย (ตี้ = ปาร์ตี้)
‘ครับ’ มันตอบผมแค่นี้จริงๆและก็ชวนเข้าตี้ เออ พอได้ตี้กันแล้วก็ไปเก็บเลเวลใกล้ๆกันในแมพเดียวกัน (แมพMAP = แผนที่)
เล่นมาจะสองชั่วโมงแล้ว ไอ้นี้แม่งไม่พูดห่าไรเลย ไม่มีการชวนคุยใดๆทั้งนั้น ต่างคนต่างเก็บเลเวลจริงๆ เหมือนไอ้หน้าบูดที่นั่งเรียนข้างผมจริงๆ เล่นไปเล่นมานี้ก็เกือบสามทุ่มแล้ว ไปอาบน้ำนอนฟังเพลงบนที่นอนดีกว่า
‘นายๆ เราจะเลิกแล้ว ขอแอดเพื่อนไว้ได้เปล่า เพื่อไว้มาเก็บเวลด้วยกันอีก’
‘ได้ครับ ผมก็กำลังจะไปนอนแล้วเหมือนกัน งั้นผมแอดไปนะครับ’
‘โอเคครับ’ ผมรับแอดเพื่อนในเกมแล้วก็ปิดคอม ไปอาบน้ำเตรียมตัวนอนเล่นครับ จะรีบนอนทำไมละ พรุ่งนี้วันเสาร์ ฮ่าๆๆ ชอบจริงๆวันเสาร์วันอาทิตย์เนี้ย
เวลาอาบน้ำผมชอบเปิดเพลงฟังและก็จะเข้าห้องน้ำนานมาก เพราะอาบน้ำไปฟังเพลงไปมีความสุขจะตาย ที่ไม่ต้องรีบเพราะที่บ้านผมเป็นบ้านสองชั้นหลังใหญ่ แต่ละห้องนอนก็จะมีห้องน้ำในตัว บ้านผมมี 4 ห้องนอน 5 ห้องน้ำเลย
เข้าห้องน้ำชิวๆไม่ต้องมีใครมาเร่ง อิอิ ฟังเพลงไปฮัมเพลงไป
‘กอดเธอได้ไหม ก่อนเธอจะทิ้งไป
ให้มันซึ้งถึงหัวใจ จนนาทีสุดท้าย
เจ็บซ้ำแค่ไหน แม้ว่าใจจะทรามาน
อุ่นไอเธอนั้นยังช่วยบรรเทา’
ผมชอบฟังเพลงเศร้าๆ เหมือนคนอกหัก แต่ไม่ได้อกหักนะ มันชอบอะ
~ ตื๊อดือดึ่งตึงตื๊อดือดึ่งตึง ตึ๊งงงงงงง ~ใครโทรมาตอนนี้วะ เบอร์แปลกๆ
“สวัสดีครับ” ผมรับสายพร้อมกับ พูดสวัสดีแบบผู้ดี
“นี้ใช่เบอร์โทรศัพท์ของดินรึเปล่าครับ”ใครวะ
“ใช่ครับ ใครครับเนี้ย?”ผมถามปลายสาย
“กูเอง ตรี”เอ้าแล้วจะโทรมาทำไมดึกดื้นวะ
“มีไรรึเปล่ากูอาบน้ำอยู่”
“มึงโป๊อยู่เหรอวะ แล้วมารับสายกูเนี้ยนะ”
“เออ มีไรก็รีบพูดมากูจะอาบน้ำต่อ”
“พรุ่งนี้เดี๋ยวกูไปหามึงที่บ้านนะ”มึงรู้เหรอกูอยู่ไหน
“มึงรู้รึไงว่าบ้านกูอยู่ไหน”
“เออ ก็ถามไอ้เมฆแล้ว”
“เอองั้นแค่นี้นะ กูจะอาบน้ำ ฝันดี”
“เออฝันดีพรุ่งนี้เจอกัน”เสียงมันนี้เวลาบอกฝันดีฟังแล้วแปลกๆ นึกหน้ามันไม่ออกจริงๆ
พอแล้วดีกว่า อาบต่ออีกนิดนึงกูเปื่อยแน่ๆ ว่าแล้วผมก็ย้ายตัวเองออกมาจากห้องน้ำ ไปเช็ดตัวให้แห้งและก็นอนเล่นบนที่นอน ใช่แล้ว ตอนนอนผมไม่ชอบใส่เสื้อผ้า มันรู้สึกนอนแล้วไม่สบายตัวอ่ะ ก็นอนคนเดียวโป๊ก็คงไม่เป็นไรหรอกเนอะ ไม่มีใครเห็นซะหน่อย หาเพลงมาใส่เพลย์ลิสต์ก่อนจะนอนดีกว่า มีแต่เพลงเพราะๆฟังมันเข้าไปเยอะแนวเศร้าๆอกหักๆเนี้ย เวลาอกหักจะได้ชินชากับเพลงแนวนี้ ฮ่าๆ
คิดได้เนอะผมเนี้ย ตอนเช้ามันจะมากี่โมงวะลืมถามไปเลย โอ๊ย อย่าแหกตามาแต่เช้านะมึง มาสายๆหน่อยนะ ขี้เกียจตื่นแต่เช้าวันหยุดทั้งทีอยากนอนตื่นสาย นอนฟังเพลงไปซักพักผมก็หลับไปทั้งยังงั้น สงสัยจะเพลียมาก
:katai5:
-
ตอนที่ 3 :มึงอ่อยกูเหรอ
“ดินนนน ตื่นได้แล้วลูกมีเพื่อนมาหา!!!!”ผมที่กำลังนอนหลับอย่างสบาย ได้ยินเสียงแม่ปลุกก็เลยงัวเงีย หยิบนาฬิกามาดูOMG! เพิ่งจะเจ็ดโมงรีบมาทำเชี้ยไรเนี้ยโอ๊ยคนจะนอน สักพักผมได้ยินเสียงเคาะประตู ก๊อกๆ ๆ
“ไอ้ดินตื่นนนน” โอ๊ยไอ้นี้นิมึงเปิดประตูไปด่าซักฉาก
“มึงจะรีบมาทำไมแต่เช้า ไอ้เชี้ย”
ยัง ยังไม่สลดอีก ทำหน้าตาตกใจเหี้ยไรของมึงวะ กูไม่ใช่ผีนะเว้ย ถึงจะหน้าตาเพิ่งตื่นนอนก็เถอะ
“ไอ้เชี้ยดิน มึงโป๊”โป๊?OMG กูลืมใส่บ๊อกเซอร์
ผมรีบปิดประตูใส่หน้ามันก่อนจะรีบวิ่งไปหาบ๊อกเซอร์มาใส่ และก็ไปเปิดประตูให้มันเข้ามา
“เชี้ย ลืมๆไปแล้วกันกูเบลอๆอยู่”ผมอายมาก เชี้ยเมื่อกี้แข็งอยู่เปล่าวะ
“กูเพิ่งมาบ้านมึงวันแรก ก็อ่อยกูเลยเหรอวะ”ใครอ่อยไอ้เวร
“ปากดีนะ ใครอ่อยมึงไอ้เหี้ย มาปลุกกูแต่เช้า ปกติกูเคยตื่นเวลานี้ที่ไหน” ()
ผมอายมากได้แต่โมโหกลบเกลื่อน แล้วก็จะเดินไปอาบน้ำ
“มึงนั่งรอที่โต๊ะคอมกูไปก่อน จะเปิดคอมเล่นรอก็ได้นะ กูอาบน้ำนาน”
ผมบอกแขกที่ไม่อยากรับเชิญเท่าไหร่ ก่อนจะเดินเข้าไปอาบน้ำ
“คอมมึงเปิดตรงไหนวะ ไอ้ดิน”คอมกูเปิดยากตรงไหนวะ
“กดปุ่มด้านข้างไง มึงเห็นมั้ย?”ผมตะโกนอออกไป
“เออเปิดได้แล้ว”หึ!
“เกมเยอะวะ มึงติดเกมเหรอวะ”ไอ้นี้กูอาบน้ำอยู่ยังจะถามอีก
“เออ กูชอบเล่นเกม อย่าถามมาก จะเล่นไรก็เล่นไปกูจะอาบน้ำ”
และแล้วเสียงมันก็เงียบไป ได้ยินแต่เสียงเกมเดอะซิมส์ หึหึ ชอบเล่นเหมือนกูเลยนะ เป็นเดอะซิมส์ ภาค 1 ที่มี ภาคเสริม 8 ภาค ครบถ้วน มันอิสระดีนะ อยากทำไรก็ทำ ไม่ต้องสนใจใคร เพราะมันก็ไม่ได้มีผลกระทบกับใครอยู่แล้วในชีวิตจริง
ชอบตรงที่มันอยากจีบใครก็ได้แบบไม่ต้องเขินเนี้ยละ 5555 ชอบใครก็เอามาสร้างเป็นตัวละครแล้วก็ตามจีบ จีบติดก็ทำลูกซะเลย อิอิ_
“มึงเล่นไรอยู่อะ”ผมทำเป็นเนียนๆถามมันทั้งๆที่เห็นอยู่แล้วว่ามันเล่นเดอะซิมส์อยู่หน้าตานี้เคร่งเครียดซะจริง ทำหน้าอะไรของมันวะ
“เกมเดอะซิมส์อะไรเนี้ยแหละ เล่นยังไงวะ”เอ้ากูก็นึกว่าเล่นเป็นไอ้ควาย
“ก็ไม่เห็นจะยากตรงไหนเลย มึงก็แค่สร้างครอบครัวก่อน แล้วก็ย้ายเข้าบ้านหลังไหนก็ได้ที่มันมีเงินพอ แรกๆเงินมันก็จะน้อยหน่อย มันเป็นเกมแนวจำลองชีวิต”ผมพูดเสร็จก็เดินไปหยิบเสื้อผ้าไปใส่ในห้องน้ำ และก็เดินมาดูมันต่อ
“ไหนมึงสร้างเสร็จยัง?”
“ไม่เล่นละ ยุ่งยาก”เอ้า ยุ่งยากตรงไหนวะเนี้ย
“แล้วมึงมาแต่เช้ามีอะไรรึเปล่าเนี้ย”มันมาเช้าจริงๆนะ ตื่นตั้งแต่กี่โมงวะ
“ก็มึงบอกจะซ่อมคอมให้กู กูก็เลยรีบยกมานี้ไง”ไหนละคอม?
“แล้วอยู่ไหนอะ?”
“อยู่ข้างล่างไม่ได้ยกขึ้นมา”ทำไมไม่ยกมาละวะ ให้กูยกมาเองรึไง
“ไปยกมาดิ มาให้กูซ่อมแล้ว จะให้กูยกให้อีกเหรอ?”ไอ้นิสัยไม่ดีเอ๊ย
แล้วมันก็เดินลงไปเอาคอมขึ้นมาที่ห้องนอนของผม ห้องนอนผมก็ไม่ได้ใหญ่มากหรอกครับ ก็มีตู้เสื้อผ้าตู้ใหญ่ เตียงนอนคิงไซส์ แล้วก็โต๊ะคอมแบบที่มีลิ้นชักเก็บของ ก็จะเหลือที่ให้เดินได้ประมาณนึง อ่อ มีชั้นเก็บหนังสือด้วยนะก็ผมชอบอ่านนิยายอะ อิอิ
“เอาวางไว้ตรงไหนได้”มันถามผมหน้าแบบเหนื่อยมาก
“เอาไปวางตรงโต๊ะข้างๆโต๊ะคอมดิ จะได้ดูง่ายๆ”
มันเดินเอาไปวางอย่างว่าง่าย ผมก็เดินไปดูอาการคอมของมัน ผมลองเปิดคอมแล้วแต่มันบูตวนไปวนมา เหมือนวินโดว์จะเสีย สงสัยไวรัสจะเยอะ
“ต้องล้างเครื่องลงวินโดว์ใหม่อะ ข้อมูลมันก็จะหายหมด มึงมีข้อมูลไรสำคัญป่ะ?”
“ไม่มีวะ แล้วทำนานมั้ยวะ?”ไอ้ตรีถามเหมือนจะเร่งกูเลยนะสัด
“ก็ตอบไม่ได้อ่ะ ว่าลงแล้วจะเปิดได้มั้ยมึงรีบรึเปล่าละ?”
“ก็ไม่รีบ ไม่ได้ไปไหนต่ออยู่แล้ว”
มันตอบแบบนี้ผมก็เลยขอชำแหละเปิดดูข้างในคอมมันซะหน่อย โอ้โห้ ฝุ่นหนาตึบเลยไอ้เวร เคยทำความสะอาดบ้างเปล่าวะ
“ไอ้ตรี ฝุ่นเต็มเลยไอ้บ้า มึงไม่เคยปัดฝุ่นบ้างเลยเหรอ”
“ก็กูไม่รู้ว่าต้องทำยังไง แค่เล่นเป็นอย่างเดียว”เออ เจริญพร
“ฮาร์ดดิส มึงความจุน้อยจัง เอาของกูไปใช้มั้ย กูไม่ได้ใช้”
บ้านผมมีอะไหล่ที่ไม่ได้ใช้อยู่เยอะเหมือนกันเก็บไว้นานๆก็กลัวพัง เอาไปให้มันใช้ดีกว่า
“ถ้าฟรีก็เอา”กูถามขนาดนี้กูจะคิดเงินมึงมั้งไอ้บ้า
“ใครบอกว่ากูจะคิดเงินมึง ก็ซ่อมให้ฟรีๆเปล่าวะไอ้นี้”
“เออ ขอบคุณเดี๋ยวกูตอบแทนวันหลัง”
“หึ ไม่ต้อง!”
ผมให้มันยกคอมลงไปหน้าบ้าน เอาไม้ขนไก่ปัดๆเอาฝุ่นออกหน่อย แล้วก็ยกขึ้นมาใส่แรมเพิ่มให้มัน กับเปลี่ยนฮาร์ดดิสลูกใหม่ ส่วนลูกเก่าไม่น่าจะใช้ได้แล้ว แต่ขี้เกียจทิ้งเอาเก็บไว้ก่อน ผมลงวินโดว์ทิ้งเอาไว้คิดว่านานก็เลยชวนมันไปกินข้าว
“แม่คร้าบ มีอะไรกินบ้างครับ ดินหิวแล้ว”
ผมพาไอ้ตรีลงมากินข้าวกับแม่เหมือนพาลูกเขยเข้าบ้านเลยเนอะ 555 ตลก ขำๆนะครับ
“มานั่งสิลูก มีเยอะเลย มีแต่ของชอบลูกเลยนะวันนี้”ว้าว มีแต่กับข้าวน่ากินทั้งนั้นเลย ขอจัดเต็มละนะครับบบบ
“ตรีมานั่งนี้ดิ”ผมเรียกไอ้ตรีมานั่งข้างๆผม เพราะเดี๋ยวคนเยอะมันจะเขิน
“อ้าว ลงมาแล้วเหรอลูก”แม่ทักยัยตัวแสบน้องสาวผม ชื่อทราย พี่ชื่อดินน้องชื่อทราย รวมกันเป็นดินทราย ตึงโปะ
“หิวข้าวแล้วค่ะแม่ อุ๊ยพี่ดินพาแฟนมาบ้านเหรอคะ”ตลกละ
“ตลกละทราย นี้เพื่อนพี่ชื่อตรี”ตรีมันดูเงียบๆเกร็งๆสงสัยไม่ชอบคนเยอะ
“กินข้าวเร็วจะได้ไปซ่อมคอมต่อ”ผมบอกไอ้ตรีให้รีบกินข้าวจะได้ขึ้นไปบนห้องนอน ซ่อมคอมต่อ
“เพื่อนดินนี้หล่อมากเหมือนกันน้า”แม่ผมออกปากชมไอ้คนตัวสูงข้างๆ
แต่ก็น่าจะสูงกว่าผมแค่นิดเดียวละมั้ง
“ผมหล่อก็ต้องมีเพื่อนหล่อๆสิครับแม่ ก็คนมันหล่อ”ผมเก็กท่าให้แม่ดู
“ตลกนะเรานี้ กินข้าวๆได้แล้ว”
พอกินข้าวเสร็จผมก็ขึ้นมาบนห้องนอน อากาศวันนี้เย็นๆน่านอนต่อชิบหาย
แต่คอมก็ลงวินโดว์นานชิบหาย งีบซะหน่อยได้มั้ยอ่า
“ตรี กูง่วงอ่า มึงนั่งรอมันลงจนเสร็จได้ป่ะ เสร็จแล้วค่อยปลุกกูนะ”
“อืม ก็ได้”พอมันพูดจบผมก็เอาหูฟังมาใส่เปิดเพลงแล้วก็หลับตาลง ง่วงซะมัด พอจะนอนก็หลับง่ายๆเลย ไม่รู้หลับไปนานแค่ไหน แต่รู้สึกว่านานมากจนเหมือนแดดตอนเช้าจะกลายเป็นสีส้มไปซะหลาย กี่โมงแล้ววะ? ห้าโมงเย็นแล้ว!
“ชิบหาย! ไอ้ตรีทำไมมึงไม่ปลุกกู” ผมมองไปที่คนข้างๆ เอ้ามันมานอนข้างกูตั้งแต่เมื่อไหร่วะเนี้ย กำลังจะปลุกมันแล้วจริงๆนะ แต่ขอแอบดูมันนอนหน่อยดีกว่า
ตอนแม่งนอนนี้หล่อซะมัด ใบหน้าขาวเนียน จมูกคมได้รูป ปากเรียวสีชมพู บ่งบอกว่าเป็นคนสุขภาพดี มีไรหนวดขึ้นเล็กหน่อย ยิ่งเข้าไปดูใกล้ๆแม่งยิ่งตื่นเต้นหัวใจเต้นแรงชิบหาย ตึกตึกทำไมต้องตื่นเต้นด้วยวะ หรือเพราะว่าผมเข้าใกล้มันเกินไป ตอนนี้หน้าผมอยู่ห่างจากมันไม่ถึงเซน ปากมันดึงดูดผมเอามากๆ ไม่เคยมองใครใกล้ๆแล้วใจเต้นแบบนี้เลย อยู่ดีๆเรื่องไม่คาดคิดก็เกิดขึ้น
“จะทำไรกูอะ”เชี้ย ผมรีบผละออกจากมันทันที และก็หาเรื่องรีบกลบเกลื่อนความเขินอายนี้ทันที
“เปล่ากูแค่โมโห ว่าทำไมมึงไม่ปลุกกู กูก็เลยว่าจะแกล้งมึงซักหน่อย”
“ก็กูเห็นมึงนอนหลับเป็นตาย ก็เลยไม่อยากปลุกรอมึงตื่นเอง” เวลากูนอนก็แบบนี้แหละเชี้ย
ทำไมไม่ปลุกวะ ก็บอกไว้แล้ว
“กูเป็นคนขี้เซา กูสั่งให้ปลุกก็ต้องปลุกสิวะ”
“กูเบื่อมึง กูไปทำคอมต่อละ”กว่าจะเสร็จกี่ทุ่มวะเนี้ยเห้อ
และแล้วกว่าจะลงไดร์เวอร์ ลงเกม และโปรแกรมที่จำเป็นอื่นๆก็ปาไปสองทุ่มแล้ว
แล้วมึงจะกลับยังไงเนี้ย ไอ้ตรีเอ๊ย
“มึงจะกลับยังไงตรี มีใครมารับรึเปล่า ให้กูไปส่งมั้ย”
“ไม่รู้วะ กูขอนอนบ้านมึงได้ป่ะ?”หะอะไรนะ
“แต่มึงไม่ได้เตรียมอะไรมาเลยนะ เสื้อผ้าก็ไม่มี แล้วมึงบอกที่บ้านแล้วรึไง”
“วันเสาร์-อาทิตย์นี้พ่อแม่กูไม่อยู่บ้าน”มึงก็เลยหนีเที่ยวว่างั้น
“แล้วแต่มึงแล้วกันนะ” สถานการณ์แปลกๆเหมือนจะเสียตัวยังไงไม่รู้555
“มึงจะเอาเกมไรเพิ่มเปล่าไปดูเอานะ กูขอไปอาบน้ำก่อน”
“ไมมึงจะอาบน้ำไวจังวะ”
“กูเพลียๆไม่ค่อยสดชื่น ก็เลยจะไปอาบน้ำซะหน่อย”
“กูขออาบด้วยดิ”What? ตลกละไอ้นี้
“กวนตีนนะจ๊ะ มึงไปเล่นคอมนู้น จดไว้ถ้าจะเอาอะไรเพิ่ม” กวนตีนยิ้มพ่อง
“มึงเขินทำไม ผู้ชายด้วยกัน”มันพูดยิ้มทำหน้าตากวนตีน
“กูไม่ได้เขินไอ้สัด ใครจะไปอาบน้ำกับมึง ปัญญาอ่อน”ไปอาบน้ำดีกว่า
อาบน้ำเสร็จผมก็ออกมาจากห้องน้ำ อาบน้ำเกือบชั่วโมง ไอ้ตรีนอนตายไปละมั้ง แต่พอออกมาเห็นมันนั่งแดกเบียร์กระป๋องอยู่What?ไปเอามาจากไหนวะ
“มึงไปเอาเบียร์จากไหนมาแดก”ร้านไหนขายให้เด็กวะ
แต่จะว่าไปมันก็หน้าแก่อะนะ จะโทษแม่ค้าก็ไม่ได้
“ในตู้เย็นบ้านมึงอะ จริงๆกูอยากกินน้ำอัดลม แต่ไม่มีมีแต่เบียร์เออะ” นั้นไง อ่อน แดกไปสองกระป๋องก็เมาซะละ ทีนี้เสือกหยิบมาแดก
“ใครให้มึงเอามากิน ของพ่อกู”
“กูอยากลอง พ่อแม่กูเขาห้ามไม่ให้กูกิน กูก็เลยถามแม่มึง แม่มึงก็ไม่ว่าอะไร”แม่ผมชอบตามใจลูกอยู่แล้วครับ แต่เดี๋ยวนะ มันไม่ใช่ลูกแม่นะแม่
“ไปอาบน้ำ กูจะใส่เสื้อผ้า”ผมจะดึงมันไปห้องน้ำ แต่ตัวแม่งหนักชิบหาย
“มึงจะดึงกูไปไหน จะทำไรกู”เสียงดังทำเชี้ยไรเนี้ย
“เห้ย ไอ้เชี้ย”ผมสะดุดผ้าเช็ดตัวที่นุ่งอยู่ ดีที่ล้มใส่ที่นอน
ไอ้ตรีควายถึกก็ล้มทับผมอยู่ตัวแม่งหนักชิบหาย
“ไอ้เชี้ยตรี ลุกขึ้นหนัก”ตอนนี้หน้ามันแดงมากเลยครับ เพราะมันผิวขาวมั้งก็เลยเห็นว่าแดง อะไรวะ กินแค่นี้เมาแล้ว อ่อนจริงไอ้คุณชาย
“ไอ้ดินมึงหุบปากเลยนะ ถ้ามึงไม่หุบปาก กูจะจูบมึงนะ”
เชี้ยนี้เมาแล้วโมโหร้ายนะเนี้ย ดีแต่ปากละสิมึงอะ
“ดีแต่ปากแหละมึงอะ ไม่กล้าทำจริงหรอก อุ๊บ ไอ้เอี้ย”อยู่ๆแม่งก็กดปากมันลงมาบนปากผม ผมตกใจมาก เพราะยังไม่เคยจูบกับใครเลย อยู่ดีๆก็โดนไอ้ควายถึกที่ไหนไม่รู้มาขโมยจูบแรกไป มันค้างไว้แบบนี้นานมาก จนผมต้องดันมันออกไป
“มึงทำเหี้ยไรของมึงเนี้ย กูเห็นว่ามึงเมาหรอกนะ ไม่งั้นกูต่อยมึงแน่”
ก็จริงครับ ถ้าไม่ติดว่ามันเมาผมต่อยมันไปแล้ว อย่าคิดว่ามึงหล่อแล้วจะทำเหี้ยไรก็ได้นะไอ้ควาย
“กูไม่ได้เมาขนาดนั้น แต่มึงอ่อยกูเองนะตั้งแต่กูมาแล้ว”อ่อย? กูไปอ่อยมึงตอนไหนไอ้ควายถึก
“กูอ่อยอะไรมึงไม่ทราบ ตอนไหนเหรอ”งงดิกู
“ก็เมื่อเช้าเปิดประตูมาก็แก้ผ้าโชว์หุ่นขาวๆให้กูดูและตอนนี้ก็โชว์กูอีกแล้ว”
พูดจบมันก็มองต่ำลงไป ผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งไว้มันหลุด แต่ไม่ได้หลุดจนหมด ยังปกปิดส่วนนั้นไว้เป็นอย่างดี
“อ่อยเชี้ยไรมึง กูไม่ได้ตั้งใจ”
“แต่กูตั้งใจจูบมึงนะ”เมาแล้วหน้าด้านหรอไอ้ควาย
“เพราะมึงเมาหรอก กูจะไม่ถือสานะ”
อย่าถือคนบ้าอย่าว่าคนเมา แม่บอกไว้
“ถ้ามึงไม่ว่างั้นกูขอจูบมึงอีกทีนะ”
พอมันพูดจบปุ๊บ มันก็ก้มลงมาจูบผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้ไม่เหมือนครั้งแรกที่มันจูบ ครั้งแรกมันแค่เอาปากมาแตะปากผม แต่ครั้งนี้มันเอาลิ้นอุ่นๆของมันสอดเข้ามาในปากของผม ผมกำลังตกใจกลับสิ่งที่เกิดขึ้นจึงไม่ได้ตอบโต้อะไรอีกฝ่าย มันเห็นผมนิ่งยิ่งได้ใจใหญ่ มันยิ่งรุกหนักกว่าเดิม มันเอาลิ้นของมันมาเกี่ยวลิ้นของผมเล่น เหมือนคนกำลังหยอกล้อกัน ไม่รู้ว่าร่างกายของผมเป็นอะไร อยู่ๆก็เหมือนไฟช็อต ร่างกายไม่ขยับเขยินอะไรเลย ปล่อยให้อีกคนแกล้งตัวเองอยู่ได้ ผมหายใจไม่ออกจึงผลักมันออกเพื่อหายใจ มันจ้องเข้ามาในตาของผม ใบหน้าของเราอยู่ห่างกันเพียงนิดเดียวเท่านั้น หัวใจของผมเต้นรัวเหมือนกลอง ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเกิดขึ้นได้ยังไง แต่ไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อน หรือว่าผมกำลังหัวใจวาย!
“ปากหวานดีนะ ขอจูบอีกทีได้ป่ะ?”ผมยังไม่ทันได้ตอบอะไร อีกฝ่ายก็จูบผมอีกครั้ง รอบนี้มันรุกหนัก มันสอดลิ้นเข้ามาในปากผม จูบอย่างดูดดื่ม มันเป็นคนที่จูบเก่งมาก หรือเพราะผมไม่เคยจูบใครมาก่อน ทำเอาผมเคลิ้มเอามากๆ มือของมันก็อยู่ไม่สุข มันเอามันมาจับใบหน้าของผม และบดปากลงมาอย่างรุนแรง มันถอนปากออกมันจูบที่หน้าผากผมและเลื่อนไปลงจูบที่ลำคอ พอมันจูบลงที่คอเท่านั้นแหละ เหมือนไฟฟ้ามหาศาลวิ่งผ่านร่างกาย ผมเด้งตัวขึ้นและถีบอีกฝ่ายอย่างตั้งใจ
“ไอ้เหี้ยตรี มึงจะมากไปแล้วนะ มึงไปอาบน้ำเดี๋ยวนี้จะได้สร่างเมา”
“กูก็บอกแล้วไง ว่ากูไม่ได้เมา”มึงยังจะมีหน้ามาพูดแบบนี้กับกูอีก
“ถ้าไม่เมาแล้วมึงทำแบบนี้ทำไม ไอ้เหี้ย”ผมโมโหด่ามัน
“มึงรู้ว่ากูชอบมึงสินะ ถึงมาอ่อยกู ทำให้กูอยากแล้วมาถีบกูแบบนี้ ไอ้ดิน”
หะ! มันพูดว่ามันชอบผม? หนังหน้าผู้ชายแมนๆควายถึกอย่างมึงเนี้ยนะ ชอบกู?
ตลก อยากขำ มึงอย่ามาแกล้งกูหน่อยเลย
“มึงอย่ามาไร้สาระ ไปอาบน้ำ ไม่งั้นกูจะไม่คุยกับมึงแล้วนะ”ผมขู่มัน
“กูไม่ไป!”ดื้อด้านนักนะ
“ถ้ามึงไม่ไปอาบน้ำ กูจะไปนอนห้องน้องกูนะ”
“เออ กูไปอาบน้ำก็ได้” หึ ต้องให้กูขู่
พอมันเข้าไปอาบน้ำ ผมก็มานั่งทบทวนว่าเมื่อกี้มันคืออะไรกันแน่ อยู่ๆทำไมมันถึงได้มาจูบผม หรือทำอะไรแบบนั้น หน้าอย่างมันเนี้ยนะชอบผม? มีเด็กตามจีบมันตั้งเยอะ ไหนจะรุ่นพี่อีก มันฮอตจะตาย มันบ้ารึเปล่า สมัยตอนเรียกม.ต้นด้วยกัน ผมก็ไม่เคยคุยอะไรกับมันมากเลยนะ แค่เพื่อนร่วมห้อง แต่มันกับผมก็โสดมาจนถึงทุกวันนี้ ที่โสดไม่ใช่อะไรนะ เพราะเบื่อการมีแฟน มันรู้สึกทำอะไรได้ไม่เต็มที่ก็เลยอยู่แบบโสดๆแบบนี้ดีกว่าเยอะ จะไปไหน จะทำอะไรก็ทำได้เต็มที่ สบายกว่ามีแฟนตั้งเยอะ เห็นเพื่อนมีแฟน ปวดหัวจะตายทะเลาะกันบ่อยจนน่าลำคาญ
“มึงอาบน้ำเร็วไปไหมเนี้ย?” แม่งอาบน้ำยังไม่ถึง 15 นาทีเลย ออกมาซะละ
“ตรีมึงไปเช็ดตัวในห้องน้ำให้แห้งก่อน พื้นเปียกหมดแล้ว” ขนาดอาบน้ำมาแล้ว หน้ามันยังแดงอยู่เลย ไอ้ควายถึก
“ก็เช็ดแล้วแห้งได้เท่านี้” โธ่ ไอ้ควาย
“มานี้ เดี๋ยวก็ลื่นล้มหัวแตก” ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวอีกผืนและก็ผ้าเช็ดหัว
แล้วก็ลากไอ้ควายถึกไปนั่งบนเก้ากี้ จับมันเช็ดผมที่เปียกๆ ถึงผมของมันจะสั้นก็แต่ต้องเช็ดให้มันดีๆเปล่าวะ ไอ้นี้แม่งเดินออกมาเปียกๆ ยังมีหยดน้ำเกาะที่ซิกแพคมันอยู่เลย ตาดีจริงกู ตอนมันเดินออกมาเผลอมองซิกแพคของมันเป็นลูกๆชัดเจน
ตัวสูง ผิวขาว หุ่นดี มีซิกแพค หน้าก็หล่อ ใครได้ไปเป็นแฟนนี้น่าอิจฉานะครับ 555
“เอ้า แห้งแล้ว ไปใส่เสื้อผ้า” ผมไล่มันไปใส่เสื้อผ้า
“กูไม่มีเสื้อผ้า นอนแบบนี้แหละ” ตลกแดก
“เดี๋ยวกูเอาเสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์มาให้ มึงอย่ามาตลก”
ผมเดินไปที่ตู้เสื้อผ้า หยิบบ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วกลับเสื้อกล้ามสีขาวมาให้มัน
“เอาไปใส่ให้เรียบร้อย” ไปใส่ซักทีไอ้เหี้ย อ่อยกูอยู่นั้นแหละ
“บ๊อกเซอร์มึงตัวเล็กจัง ของกูใหญ่นะ จะใส่ได้หรอ” โธ่ไอ้ควาย ใหญ่ขนาดไหนกันเชียว
“มึงไปใส่ก่อนเหอะ พูดมากไอ้นี้” มันเดินอย่างว่าง่ายไปใส่ในห้องน้ำ
ปกติผมไม่เคยเห็นมันในชุดอื่นเลย ปกติจะเห็นแต่ชุดนักเรียนตลอด เพราะไม่เคยไปเที่ยวไหนด้วยกัน ไม่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่ทำไมตอนนี้เหมือนสนิทกับกูจังเลยนะ
“ใส่ได้พอดี แต่ฟิตเป้ากูไปหน่อยมั้ย ถ้าแข็งขึ้นมามึงรับผิดชอบด้วยนะ”
เกี่ยวเหี้ยไรกับกู มึงก็รับผิดชอบตัวเองไปดิ มือก็มี ไอ้ควาย
“มองอะไรกู กูหล่ออ่ะดิ๊ ชอบกูก็บอก กูยังโสดนะ” 555 ไอ้ควายนี้หน้าหนาดีนะครับ ยังมีหน้ามาเล่นลิ้นกับกูอีก ไม่อายบ้างเลยนะไอ้นี้
“มองควาย ไอ้อ่อน” หึ!
“มึงไปนอนมุมในเลยนะ กูจะนอนด้านนอก” ผมไล่มันไปนอนมุมด้านในที่เตียงติดกับผนัง ผมไม่ชอบนอนด้านใน ดึกๆชอบปวดฉี่ ไม่อยากข้ามมัน
“ไม่เอา กูชอบนอนด้านนอก” เรื่องมาก@!@
“เรื่องของมึงกูจะนอนแล้ว” ผมปิดคอม ปิดไฟห้อง เหลือแต่ไฟหัวเตียงไว้
แสงสว่างสลัวๆ พอให้มองเห็นทางเดิน
“ทำไมมึงไม่ใส่เสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์อะ ไอ้ดิน” หึ มึงเล่นจูบกูขนาดนั้น ถ้ากูใส่เสื้อกล้ามกับบ๊อกเซอร์มึงจะไม่ปล้ำกูเลยเหรอ ไอ้เหี้ยรู้นะคิดไรอยู่
“กูหนาว” ตอแหลไป
“ปิดแอร์มั้ย”
“ไม่เดี๋ยวกูร้อน” เอ๊ะ ยังไงของกู
“ตกลงมึงจะเอายังไง” มึงก็นอนๆไปสิไอ้เหี้ยเรื่องเยอะ
“มึงนอนไปเหอะ กูสบายดี กูชอบใส่แบบนี้” โกหกมาก ปกติกูนอนแก้ผ้า
“ไอ้ตรี มึงขยับไปนอนไกลๆกูหน่อยกูร้อน” เตียงก็ใหญ่เบียดหาพ่อง!!!
“ก็ไหนมึงว่าหนาว กูเลยมานอนใกล้ๆไง”
“ไม่ต้องอะ ขยับไปกูนอนดิ้น”
“ไม่เอากูไม่มีหมอนข้าง ขอกอดหน่อย” กอดพ่องดิ ไอ้ควาย
“ไม่เอากูร้อน!”
“ถ้ามึงไม่ให้กูกอด กูปล้ำมึงนะ” นี้มึงขู่เจ้าของบ้าน!
“ลองสิ กูจะตะโกนเรียกแม่กูมาจัดการมึง” แต่เอ๊ะ ห้องกูเก็บเสียงนะ แต่มันคงไม่รู้ใช่มั้ย???
“ดิน นอนดิครับ ตรีง่วงแล้ว” พูดเพราะเวอร์ร์ร์ร์ ไอ้ควาย 555 กูเขิน
“ครับพ่องอะ เป็นเหี้ยไรเนี้ย” นอนก็ได้วะไอ้สัดบังคับเก่ง
“เออ ฝันดีไอ้ต้นไม้”
“อืม ฝันดีนะ”
หลังจากที่มันวุ่นวาย ยังไงก็จะนอนกอดผมให้ได้ ผมก็เลยต้องปล่อยให้ไอ้เด็กวุ่นวายนี้นอนกอด ทั้งๆที่ผมเป็นคนขี้ร้อนต้องมาทดให้มันนอนกอด และกอดแน่นมากๆ คือกลัวกูหายหรือมึงหนาว ช่างเถอะ ดึกแล้ว ขี้เกียจเถียงกับแม่ง นอนดีกว่า
:katai1:
-
ตอนที่ 4 : สวัสดีตรีน้อย
แสงแดดตอนเช้านี้สดใสจริงๆ กี่โมงแล้ววะเนี้ย หยิบนาฬิกามาดู 07.00น.
ทำไมวันนี้กูตื่นเช้าจังเลยวะ ปกติ 8 โมงนู้นถึงจะลุก นอนต่อดีกว่าอิอิ พอกำลังจะนอนเท่านั้นแหละ
หันไปหาไอ้ตรี มันหลับปุ๋ยอยู่หน้าตานี้มองตอนเช้าๆแสงแดดตอนเช้า ทำให้หน้ามันหล่อเพอร์เฟคมาก
แม่เจ้าโว้ย มีคนหล่อมานอนข้างๆอะ งุ้ยยย
เหลือบตาลงไปข้างล่างเห็นสิ่งผิดปกติบางอย่าง ‘เชี้ย อะไรวะนั้น’ด้วยความอยากรู้ จึงเปิดผ้าห่มออกช้าๆเบาๆกลัวมันตื่นOMG! บ๊อกเซอร์ตัวจิ๋วที่ผมให้มันใส่เมื่อคืนมีบางสิ่งบางอย่างโผล่ออกมากจากขากางเกง เมื่อเห็นสิ่งนี้อยู่ๆใจก็เต้นแรง คงเพราะว่าไม่เคยเห็นของคนอื่นแบบใกล้ๆ ขนาดนี้มาก่อน ต้องบอกว่าใกล้มาก
อยู่ตรงหน้ากูเลย ทำไงดีวะ จะปลุกมัน มันจะอายมั้ยวะ หรือจะปล่อยไว้แบบนี้ดี
หัวใจผมเต้นแรง เลือดสูบฉีดแรงมาก ไหนๆมึงก็หลับอยู่ ขอดูใกล้ๆหน่อยแล้วกัน
ผมก้มหน้าไปดูใกล้อีกนิด อยากเก็บข้อมูลเฉยๆนะไม่ได้คิดอะไร ทำไมของมันใหญ่จังเลยวะ ลำใหญ่ตรง เส้นเลือดปูดขึ้นชัดเจน แต่หัวยังเปิดไม่หมด ลองเอาไม้บรรทัดมาวัดเก็บข้อมูลไว้ดีกว่า หึหึ พอนึกได้ก็หยิบไม้บรรทัดบนโต๊ะมาลองวัดดู ถึงกับต้องร้องอีกครั้งว่าOMG!!! วัดได้ 7.5 นิ้ว แม่เจ้ายาวมากๆ ผมเหลือบตาไปดูเจ้าของอาวุธลับนี้ มันยังนอนอย่างสบายไม่มีท่าทีว่าจะตื่น เอาไงดีวะ ไม่เคยเจอเหตุการณ์แบบนี้ด้วยสิ ลองจับดูดีมั้ยวะ ไม่เคยจับของคนอื่นเลย ด้วยความอยากลอง หึหึ เมื่อคืนมึงขโมยจูบแรกของกูไปแล้ว ขอลองจับหน่อยละกันคงไม่โกรธกูนะ
ผมค่อยๆนั่งลงบนเตียงข้างๆไอ้ตรี ค่อยๆขยับมือออกไปวางไว้บนขามัน
ดูว่ามันจะมีปฏิกิริยาอะไรมั้ย มันยังคงนอนนิ่ง ผมก็เลย เอื้อมมือออกไปจับตรีน้อยเบาๆ แม่เจ้า! ตรีน้อยน่าจะไม่สบายนะ มันตัวร้อนมาก ใจผมเต้นเร็วและแรงมาก
กลัวมันจะตื่นขึ้นมา พอจับเบาๆดูแล้วก็เลยอยากจะลองทำอย่างอื่นดูบ้าง ผมก็เลยลองค่อยๆรูดลงช้าๆเพื่อจะเปิดดูหัวตรีน้อย ทำไมกูทะลึ่งจังเลยวะ ช่วยไม่ได้มึงทำกูก่อนเองนะ ไอ้ควายถึก จากนั้นผมก็เห็นตรีน้อยแบบเต็มตา หัวของตรีน้อยเป็นสีชมพูน่ารัก แต่อีกนัยนึงก็น่ากลัว เพราะหัวของตรีน้อยใหญ่มาก ยิ่งเห็นแบบนี้ใจยิ่งเต้นรัวยิ่งกว่าเล่นเครื่องเล่นในสวนสนุกอีกกู ผมค่อยๆรูดขึ้นรูดลงช้าๆ เหมือนที่เคยทำกับดินน้อย ฮี่ฮี่ ผมรู้สึกได้ว่าตัวมันเกร็งขึ้น เส้นเลือดปูดขึ้นกว่าเดิม ผมคิดว่าถ้าทำต่อไปมันจะต้องตื่นขึ้นมาแน่ๆ เดี๋ยวมองหน้ากันไม่ติดพอแค่นี้ดีว่า ผมจึงค่อยๆปล่อยมือ พร้อมกับจะเก็บตรีน้อยเข้าบ๊อกเซอร์ แต่ไม่สามารถทำได้เพราะมันใหญ่และยาวมาก บ๊อกเซอร์ผมมันตัวเล็ก จึงยัดไม่เข้า ทำไงดีวะ เมื่อคืนก็ไม่เห็นจะใหญ่อะไรขนาดนี้นี่หว่าตอนใส่ ผมก็เลยเอาผ้าห่มจะห่มผ้าให้มันทั้งยังงี้ แต่สิ่งที่กลัวที่สุดก็เกิดขึ้นหลังจากผมห่มผ้าให้มันเสร็จ
“ทำอะไรไอ้ดิน” OMG! มันลืมตาขึ้นมาเหมือนกับคนตื่นนอนนานแล้ว เพราะตามันไม่ปรือเหมือนคนเพิ่งตื่นเลยซักนิด
“กูแค่จะห่มผ้าให้มึง ก็เพิ่งออกจากห้องน้ำมา เห็นมึงไม่ได้ห่มผ้า”ตอแหลสุดชีวิต อย่าเลยนะตรี
“ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะ ทำไรก็ทำให้มันเสร็จดิวะ ค้างๆคาๆ” ไรวะ
“ค้างคาเหี้ยไร กูก็ห่มผ้าให้มึงเสร็จแล้วไง” กูพูดจริงนะ
“มึงแน่ใจ กูตื่นตั้งแต่มึงแอบมองของกูแล้วนะ”OMG!!! แล้วมึงไม่ลุกละวะ
“หะ! แต่มึงก็ยังแกล้งหลับใส่กูเนี้ยนะ ไอ้สัด”
“ไม่รู้วะ แต่ยังไงมึงต้องรับผิดชอบกู กูบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไง” บอกไรวะ
“อย่ามาทำมึน กูบอกแล้วว่าบ๊อกเซอร์มึงตัวเล็ก ถ้าของกูแข็งมึงต้องรับผิดชอบ” คุณพระ เกี่ยวเหี้ยไรกับกูเนี้ย ไม่เอา!!!
“ไม่เอา มึงก็ไปช่วยตัวเองให้ห้องน้ำดิ”
“กูไม่ชอบทำเอง กูชอบให้มึงทำมากกว่า”WTF!
“ถ้ามึงไม่ทำ กูปล้ำมึงนะ” ม่ายยย
“เดี๋ยว! มึงอย่าเพิ่งดิ กูตกใจอยู่” ใจเต้นรัวเลยเหี้ย
“ตกใจเหี้ยไร เห็นจับเล่นอยู่นานละ ถ้ายังไม่เลิกเล่นกูว่าจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะสัด” เชี้ยยยย
“กูต้องทำไงอ่า” T^T ไอ้เชี้ยกูอายวะ ไม่เคยต้องมาช่วยใครทำไรแบบนี้นะ
“ก็ทำแบบเมื่อกี้ไง ทำอย่างกับไม่เคย” ไอ้สัด เดี๋ยวเถอะมึง
“มึงทำเองดิวะ กูอาย”
“อย่าให้กูต้องลุกไปนะดิน มึงจะเจ็บนะ มึงก็เห็นแล้วนะว่าใหญ่แค่ไหน”
ไม่ต้องเน้นคำว่าใหญ่หรอกไอ้เหี้ย กูเห็นแล้วว่าใหญ่ เอ๊ย
“มึงช่วยหลับตาได้มั้ย ถ้ามึงมองแบบนี้กูไม่กล้าวะ” เขินไอ้สัด อายด้วย
“ได้ แต่มึงต้องมองมันใกล้ๆแบบเมื่อกี้นะ กูชอบ” ไอ้โรคจิต
“หลับตาลงสิวะ” พอผมพูดจบมันก็หลับตาลง และผมก็กำลังจะวิ่งไปที่ประตูเพื่อหนีมัน แต่ว่าช้าไปเหมือนมันรู้ทัน มันจับแขนผมไว้ทัน มันออกแจงดึงจนผมลงไปที่เตียง จากนั้นมันก็ทับร่างผมไว้ใต้ร่างมัน
“มึงคิดจริงๆเหรอ ว่ากูไม่รู้ว่ามึงจะหนีออกจากห้อง” เชี้ย น่ากลัวสัดๆ
“ตรีไม่เอาดิวะ ลุกขึ้นกูหนัก น้องมึงทิ่มขากูด้วย” เชี้ยตรีน้อยโดนขากู ร้อนชิบ นั้นมันขีปนาวุธชัดๆ เอาออกไปดิวะ
“หรือว่ากูต้องสร้างอารมณ์ให้มึงก่อนดีหะ” อะไรนะ
“เริ่มจากจูบเป็นไง” พอมันพูดจบก็กดปากของมันลงมาจูบผม หยี๋ไอ้เหี้ย แปรงฟันยังวะเนี้ย
“มอนิ่ง คิส” ยังจะมีหน้ามียิ้มร่าเริง ไอ้สัด
“มอนิ่งพ่อง ลุกขึ้น” ขนาดยื้อมาขนาดนี้แล้ว ตรีน้อยยังไม่อ่อนลงเลย
“เร็วดิ ก่อนที่กูจะอดใจไว้ไม่ไหว กูไม่อยากทำมึงเจ็บนะ” จะทำอะไรกู
“แค่ช่วยกูนิดเดียว ไม่ได้รึไง มึงจะได้เห็นเต็มตา คนแรกเลยเป็นไง” ใครอยากดู ไอ้ควายถึก หลงตัวเอง
“เร็วน่า ดินครับ” มันพูดเสียงอ้อนเหมือนแมว แล้วก็เริ่มไซร้คอผม เหี้ยเสียวซะมัด ทำเหี้ยไรเนี้ย กูไม่ใช่แฟนมึงนะเว้ยยย หยุดดดดด
“มึงลุกก่อน กูสัญญญา รอบนี้จะไม่หนี” มันจ้องตาผม ก่อนจะลุกขึ้นถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ลง ตรีน้อยของมันดีดปั๋ง ชี้หน้าผมอยู่
แม่เจ้า ตอนนี้มันเต็มตามากๆ มันถอดเสื้อกล้ามออก ตอนนี้ตัวมันไม่มีเสื้อผ้าเลยซักชิ้น มันค่อยๆเดินเข้ามาหาผมและหยุดลงตรงหน้าของผม ตอนนี้ผมเห็นทุกอย่าง มันชัดเจนมากๆ กล้ามเนื้อหน้าท้องของมันที่ดูเป็นสัดส่วน ซิกแพคที่ดูสวยงามน่าสัมผัส ผิวใต้ร่มผ้าของมันดูขาวมาก รู้สึกอิจฉามันจริงๆอยากมีหุ่นแบบนี้บ้างจัง
“มองอะไรนักหนาทำซักทีสิ” ไอ้นี้สั่งได้สั่งจังเลย หึ เดี๋ยวกูจะให้มึงเสียวจนลืมไม่ลงเลยคอยดู ไอ้ควาย
“มึงก็นอนลงสิไอ้ควาย ยืนทำไมละ” กูอายแทนจริงๆ
มันนอนลงบนเตียงอย่างว่าง่าย มันดูเซ็กซี่มากๆ ใครจะคิดว่าจะมีหนุ่มน้อย หน้าตาหล่อเหลา มานอนให้ท่าแบบนี้ 555
“มึงหาเรื่องเองนะ กูจะทำให้มึงเสียวจนต้องร้องขอชีวิตเลยคอยดู”
มึงเปิดที่เก็บของที่หัวเตียงหยิบเจลหล่อลื่นออกมา (ปกติเอาไว้ใช้ช่วยตัวเองอะนะ) ผมบีบเจลออกมา ชโลมไปที่ตรีน้อยอย่างช้าๆ แอบเห็นมันหลับตา ซี๊ดกัดปากตัวเอง ผมค่อยๆลูบเจลลงไปให้ทั่วๆลำตัวของตรีน้อยอย่างช้าๆ ผมสังเกตุหน้ามันเหมือนเสียวมากๆ ไม่เคยช่วยตัวเองรึไงวะ ผมเริ่มรูดขึ้นลงเร็วขึ้น เร่งจังหวะให้อีกฝ่ายไม่ทันตั้งตัว ตอนนี้ไอ้ตรีนอนตัวเกร็งคงเพราะเสียวมาก มันร้องซี๊ดออกมา
“ซี๊ด~ ดินคร้าบ ตรีเสียวจังเลยคร้าบ” ครางชื่อหาพ่องมึงเหรอ ไอ้ควายถึก
“ยังเสียวได้กว่านี้อีกนะ อย่าเพิ่งแตกก่อนละ หึหึ” ผมยิ้มร้ายก่อนจะแกล้งมันต่อ โดยการหยุดมือไว้ เลื่อนลงต่ำไปที่ลูกบอลกลมๆสองลูกที่ห้อยอยู่นั้น ผมคอยๆ ลูบไล้คลึงลูกกลมๆสองลูกไปมาอย่างช้าๆ ดูท่าไอ้ตรีจะไม่ไหวแล้วนะ
“มึงไม่ไหวแล้วเหรอตรี ทนหน่อยสิวะ” เห็นหน้ามันแล้วอยากจะหัวเราะ
“มันเสียวมากเลยครับดิน อย่าแกล้งตรีเลยนะครับ ซี๊ด~อ่าส์ ดินน”
มึงอยากให้กูทำเองนะ หึ ขาดใจตายไปเลยไอ้ควายถึก มึงอย่าคิดว่ากูจะหยุดแค่นี้ หึหึ พอคลึงลูกบอลสองลูกซักพัก ผมก็ใช้มือขวาขึ้นไปเล่นกับตรีน้อยต่อ ใช่แล้ว ตอนนี้ผมใช้มือทั้งสองข้างจัดการมันอยู่! มึงจะได้ไม่กล้ากับกูอีก หึหึ ผมรูดขึ้นลงช้าๆค่อยๆเร่งจังหวะขึ้น เร่งขึ้นเรื่อยๆ และหยุดมือไว้ไปลูบหัวของตรีน้อยเล่นอย่างมันมือ ผมลูบหัวของตรีน้อยอยู่แบบนั้นและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
“ดินครับ ซี๊ด~อ่าส์~ดินครับ อย่าทำแบบนั้นสิครับ~ซี๊ดดด” มึงจะขาดใจแล้วใช่มั้ยละ ผมเร่งมือให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ไอ้ตรีเริ่มนอนดิ้นไปมา หน้ามันเสียวมาก เห็นหน้ามันแล้วผมก็เกิดอารมณ์ขึ้นมายังไงไม่รู้
“ดินน~อ่าส์~ดิน~ตรีไม่ไหวแล้ว”
“ซี๊ดดด~อ่าส์ส์ส์” ไอ้เหี้ยตรี! มันปล่อยน้ำออกมาเยอะมาก เยอะเหี้ยๆ พุ่งมาโดนหน้าผมเต็มๆ อี๋ ไอ้ควายเอ๊ย กูต้องลงโทษมึงต่อ
“อ๊ะ~ซี๊ดดดด~ดินพอแล้วว ตรีเสียวไม่ไหวแล้ว~อ่าส์” ผมเร่งมือต่ออีก น้ำเยอะนักใช่มั้ยสัด เดะกูรีดให้อีกรอบ ผมเร่งๆๆมือออกแรงกำแรงขึ้น
“ดินนน~อ่าส์ส์” ไอ้เหี้ยยย ขนาดแตกไปรอบนึงละนะ น้ำมันยังเยอะอยู่เลย
ไอ้ตรีนอนหอบอยู่อย่างหมดสภาพ หึ! สมน้ำหน้ามึงไอ้ควาย ว่าแล้ว ผมก็เดินไปเข้าห้องน้ำและก็หยิบผ้าเช็ดตัวไปด้วย สภาพนี้ก็คงต้องอาบน้ำ สระผมใหม่
ผมอาบน้ำล้างตัวชำระล้างสิ่งสกปรกออก อี๋ เกือบเข้าปากกูไอ้เชี้ยตรี
“มึงไปอาบน้ำได้แล้ว” ผมบอกไอ้ตรี ตัวมันยังนอนแผ่ แก้ผ้าบนที่นอนผมอยู่เลย ไม่รู้จักอายฟ้าอายดินบ้างรึไง
“มึงให้กูช่วยเปล่า”
“ช่วยเหี้ยไร ไม่ต้องเลยนะไปอาบน้ำ”มันลุกขึ้นมาจากเตียงเดินเข้ามาใกล้ผม ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ ~ตึกตึก~ เสียงหัวใจผมเต้นแรง ก็ใครที่ไหนมีคนมาแก้ผ้าตรงหน้าใจจะไม่เต้นแรงบ้างวะ
“ไปอาบน้ำ ถ้ายังไม่ไป กูจะไม่คุยกับมึงแล้วนะไอ้ตรี” มันยิ้มอย่างร้ายกาจเหมือนจะกินหัวผมยังไงยังงั้น และก็มาดึงผ้าเช็ดตัวที่ผมนุ่งอยู่ออก แล้วก็เดินเข้าห้องน้ำไป ไอ้เหี้ย ผ้าเช็ดตัวอีกผืนก็มีไม่เอา มาเอาของกูทำไม ดีนะที่ใส่บ๊อกเซอร์ไว้
ไม่งั้นคงโป๊ไปแล้ว
[ตรี]
เช้าแล้วเหรอวะเนี้ย กี่โมงแล้ววะ 06.30น. ยังเช้าอยู่เลย ผมเป็นคนตื่นเช้าทุกวันอยู่แล้ว ถ้าเป็นปกติผมก็จะออกกำลังกายตอนเช้า แต่วันนี้มานอนบ้านไอ้ดิน
ไอ้ดินยังนอนหลับไม่รู้เรื่องอะไรเลย ขี้เซาซะมัด ผมจ้องมองใบหน้าของมันใกล้ๆ
ตอนมันนอนหลับ ดูหล่อ ดูน่ารักดีนะครับ มันก็ดูเป็นผู้ชายแมนๆนะ แต่ผมว่ามันตี๊งต๊องพูดมากไปหน่อยเลยดูเป็นที่สนใจของคนอื่นอยู่บ่อยๆ จริงๆผมแอบมองมันมาซักพักแล้ว ตั้งแต่ก่อนจะขึ้นม.ปลายมา จริงๆผมก็ไม่ได้อยากเรียนสายนี้นะ
ที่มาเรียนยอมรับเลยว่าตามมันมา ไม่รู้ตั้งใจเมื่อไหร่ที่ผมสนใจคนๆนี้ ความรู้สึกแบบนี้ไม่เคยเกิดขึ้นกับใครมาก่อนเลย
“อื้มมม อย่าสิร้อนน” มันนอนละเมอ ตกใจหมดเลย ผมก้มลงไปจูบปากมันเบาๆ ~ตึกตึก~ เสียงหัวใจของผมดัง ความรู้สึกแบบนี้ผมชอบมันรึเปล่านะ ไม่ใช่ใจเต้นธรรมดานะ อยู่ๆตรีน้อยก็ตื่นขึ้น เชี้ย ใช้เวลามั้ยเนี้ย แกล้งนอนต่อดีกว่า
ผ่านไปซักพัก ผมสงบจิตสงบใจไม่ได้เลย แล้วดูเหมือนว่าคนข้างๆจะตื่นแล้ว เชี้ยเจ้าตรีน้อยของผมยังไม่สงบเลย เหมือนมีใครมาจ้องหน้าเลย ต้องแกล้งหลับต่อ อยู่ๆผ้าห่มที่ผมห่มไว้ก็ถูกเปิดออก เชี้ย! ผมใจเต้นแรงมาก ไม่เคยมีใครเห็นของผมตอนแข็งมาก่อน ผมแกล้งหลับต่ออยากรู้ว่ามันจะทำอะไรต่อ ผมแอบลืมตาดูนิดนึง ผมเห็นมันจ้องตรีน้อยของผมแบบใกล้มากๆ ทำใจผมสั่นเต้นแรงไม่เป็นจังหวะเอาซะเลย
พระเจ้า! คุณต้องไม่เชื่อแน่ๆ ไอ้ดินมันเอามือของมันมาจับตรีน้อยของผม ผมเหมือนหัวใจจะวาย ใจเต้นแรงไม่เป็นจังหวะ แถมมันรู้สึกวูบวาบแปลกๆ จับอย่างเดียวไม่พอ มันค่อยๆรูดหนังที่หุ้มอยู่ให้เปิดออก โอ๊ย ผมรู้สึกเจ็บนิดๆแต่ต้องทนแกล้งเป็นหลับต่อ ผมไม่เคยช่วยตัวเองมาก่อน เพราะที่บ้านผมค่อนข้างปิดกั้นเรื่องพวกนี้มาก
มันรู้สึกแบบที่ไม่เคยรู้สึกมาก่อนเสียวจัง อ้าว อยู่ๆมันก็ปล่อยมือ หรือมันจะรู้ว่าผมตื่นแล้ว มันเอาผ้าห่มมาห่มตัวผมไว้เหมือนเดิม ไม่ได้การแล้วถ้าผมปล่อยให้โอกาศนี้หลุดไป ผมคงไม่มีวันได้ทำแบบนี้กับมันแน่ๆ เอาไงดีวะ
“ทำอะไรไอ้ดิน” ผมรีบพูดก่อนมันจะลุกไป ดูสีหน้ามันตกใจมาก
“กูแค่จะห่มผ้าให้มึง ก็เพิ่งออกจากห้องน้ำมา เห็นมึงไม่ได้ห่มผ้า” อย่ามาโกหกกูเลยดิน เมื่อกี้ทำกูเสียวอยู่เลย
“ทำไมมึงเป็นคนแบบนี้วะ ทำไรก็ทำให้มันเสร็จดิวะ ค้างๆคาๆ” ทำต่อสิวะ
“ค้างคาเหี้ยไร กูก็ห่มผ้าให้มึงเสร็จแล้วไง” มันยังโกหกต่ออีกนะ
บอกแม่งเลยดีกว่า ต้องบังคับมันให้ได้
“มึงแน่ใจ กูตื่นตั้งแต่มึงแอบมองของกูแล้วนะ” มันทำหน้าตาตื่นมากๆ
“หะ! แต่มึงก็ยังแกล้งหลับใส่กูเนี้ยนะ ไอ้สัด”เอ้าก็กูเสียวนิหว่า
“ไม่รู้วะ แต่ยังไงมึงต้องรับผิดชอบกู กูบอกตั้งแต่เมื่อคืนแล้วไง” หึหึ
“อย่ามาทำมึน กูบอกแล้วว่าบ๊อกเซอร์มึงตัวเล็ก ถ้าของกูแข็งมึงต้องรับผิดชอบ” มึงต้องรับผิดชอบตรีน้อยของกู
“ไม่เอา มึงก็ไปช่วยตัวเองให้ห้องน้ำดิ”กูไม่เคยช่วยตัวเองโว้ยยยยย
“กูไม่ชอบทำเอง กูชอบให้มึงทำมากกว่า” เร็วสิวะดิน
“ถ้ามึงไม่ทำ กูปล้ำมึงนะ” ขู่มึงไปงั้นแหละ กูทำเป็นที่ไหน
“เดี๋ยว! มึงอย่าเพิ่งดิ กูตกใจอยู่” มันดูสงบลงและเหมือนคิดแผนหนี
“ตกใจเหี้ยไร เห็นจับเล่นอยู่นานละ ถ้ายังไม่เลิกเล่นกูว่าจะทนไม่ไหวอยู่แล้วนะสัด” เสียวสัดๆ
“กูต้องทำไงอ่า” อย่ามาทำแบ๊วเลยดิน เมื่อกี้ช่ำชองเลยนะ
“ก็ทำแบบเมื่อกี้ไง ทำอย่างกับไม่เคย” มึงชำนาญเลยนะกูรู้สึก
“มึงทำเองดิวะ กูอาย”อายแต่จับใหญ่เลยคือไรวะ
“อย่าให้กูต้องลุกไปนะดิน มึงจะเจ็บนะ มึงก็เห็นแล้วนะว่าใหญ่แค่ไหน”
ต้องเน้นคำว่าใหญ่ครับ ก็ผมว่าของผมใหญ่นะ เห็นมันกำยังแทบจะไม่มิดเลย
“มึงช่วยหลับตาได้มั้ย ถ้ามึงมองแบบนี้กูไม่กล้าวะ”กูอยากดูตอนมึงทำ!
“ได้ แต่มึงต้องมองมันใกล้ๆแบบเมื่อกี้นะ กูชอบ”
“หลับตาลงสิวะ” พอมันพูดจบผมก็หลับตาลงแต่ไม่สนิท เพื่อจะดูว่าอีกฝ่ายจะไม่หนีผมไปจริงๆ แต่มันกำลังวิ่ง!!ผมรีบขว้ามือมันไว้และดึงมันมาทับไว้
“มึงคิดจริงๆเหรอ ว่ากูไม่รู้ ว่ามึงจะหนีออกจากห้อง” รู้จักกูน้อยไปนะ
“ตรีไม่เอาดิวะ ลุกขึ้นกูหนัก น้องมึงทิ่มขากูด้วย” เชี้ยก็ที่เป็นแบบนี้ก็เพราะมึงเองไม่ใช่เหรอเล่นของกูจนร้อนแบบนี้
“หรือว่ากูต้องสร้างอารมณ์ให้มึงก่อนดีหะ”
“เริ่มจากจูบเป็นไง” ผมกดจูบมันทันที
“มอนิ่ง คิส”
“มอนิ่งพ่อง ลุกขึ้น”
“เร็วดิ ก่อนที่กูจะอดใจไว้ไม่ไหว กูไม่อยากทำมึงเจ็บนะ” เร็วสิวะ
“แค่ช่วยกูนิดเดียว ไม่ได้รึไง มึงจะได้เห็นเต็มตา คนแรกเลยเป็นไง”
“เร็วน่า ดินครับ” ผมพูดเสียงอ้อนเหมือนแมว แล้วก็เริ่มไซร้คอมัน เพื่อให้มันยอมทำตามที่ผมต้องการ
“มึงลุกก่อน กูสัญญญา รอบนี้จะไม่หนี” ผมลุกขึ้นถอดกางเกงบ๊อกเซอร์ลง ตรีน้อยของผมดีดปั๋ง ชี้หน้าไอ้ดินอยู่
“มองอะไรนักหนาทำซักทีสิ” ทำสิวะ
“มึงก็นอนลงสิไอ้ควาย ยืนทำไมละ” ผมยอมนอนลงพร้อมกับยิ้มให้มัน
“มึงหาเรื่องเองนะ กูจะทำให้มึงเสียวจนต้องร้องขอชีวิตเลยคอยดู”
มันเปิดที่เก็บของที่หัวเตียงหยิบอะไรไม่รู้เป็นขวดสีม่วงๆ มันบีบเป็นเหมือนเจลออกมา ชโลมไปที่ตรีน้อยอย่างช้าๆ โอ๊ย~อ่าส์~เสียวจังเลย ผมชอบความรู้สึกนี้จัง เหมือนตัวกำลังลอยผ่อนคลายสุดๆ ผมซี๊ดกัดปากตัวเองแน่น มันค่อยๆลูบเจลลงไปให้ทั่วๆลำของตรีน้อยอย่างช้าๆ โอ๊ยยมันเสียวมากๆเลยครับ ผมไม่เคยช่วยตัวเอง มันเริ่มรูดขึ้นลงเร็วขึ้น เร่งจังหวะทำให้ผมไม่ทันตั้งตัว ผมนอนตัวเกร็งเพราะเสียวมาก ผมกักเก็บเสียงเอาไว้ไม่ได้เผลอร้องซี๊ดออกไป
“ซี๊ด~ ดินคร้าบ ตรีเสียวจังเลยคร้าบ” ผมครางชื่อไอ้ดิน มองหน้ามันตอนทำให้ผม ผมยิ่งมีอารมณ์เพิ่มขึ้นอีกหลายเท่าตัว ผมชอบมันจังตอนมองมาที่ผม
“ยังเสียวได้กว่านี้อีกนะ อย่าเพิ่งแตกก่อนละ หึหึ” มันหยุดมือมัน แต่มันเลื่อนมือลงต่ำไปที่ลูกบอลกลมๆสองลูกที่ห้อยอยู่ของผม ผมคอยๆ ลูบไล้คลึงลูกกลมๆสองลูกไปมาอย่างช้าๆ ดูท่าไอ้ตรีจะไม่ไหวแล้วนะ
“มึงไม่ไหวแล้วเหรอตรี ทนหน่อยสิวะ”
“มันเสียวมากเลยครับดิน อย่าแกล้งตรีเลยนะครับ ซี๊ด~อ่าส์ ดินน”
ผมเสียวมากจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว พอมันคลึงลูกบอลสองลูกซักพัก มันก็ใช้มือขวาขึ้นไปเล่นกับตรีน้อยต่อ ตอนนี้มันใช้มือทั้งสองข้างจัดการผมอยู่! มันรูดขึ้นลงช้าๆค่อยๆเร่งจังหวะขึ้น เร่งขึ้นเรื่อยๆ และมันหยุดมือไว้ไปลูบหัวของตรีน้อยเล่นอย่างมันมือ มันลูบหัวของตรีน้อยอยู่แบบนั้นและเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น
“ดินครับ ซี๊ด~อ่าส์~ดินครับ อย่าทำแบบนั้นสิครับ~ซี๊ดดด” มันแทบจะขาดใจไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน มันเร่งมือให้เร็วขึ้นเรื่อยๆ ผมเริ่มนอนดิ้นไปมา มันจ้องมองผมแบบเจ้าเหล่
“ดินน~อ่าส์~ดิน~ตรีไม่ไหวแล้ว” ผมครางแบบหยุดไม่ได้
“ซี๊ดดด~อ่าส์ส์ส์” ผมทนไม่ไหวอีกต่อไปแล้ว ผมปล่อยน้ำออกมาเยอะมาก พุ่งไปโดนหน้ามันเต็มๆ มันดูเซ็กเอ็กซ์มาก เวลาโดนน้ำผมราดหน้า
“อ๊ะ~ซี๊ดดดด~ดินพอแล้วว ตรีเสียวไม่ไหวแล้ว~อ่าส์” มันยังเร่งมือต่ออีก
“ดินนน~อ่าส์ส์” ผมทนความเสียวมากขนาดนี้ไม่ไหว จนต้องปล่อยออกมาอีกรอบ รอบนี้น้ำก็ยังเยอะเหมือนเดิม
ผมนอนหอบอยู่อย่างหมดสภาพ และไอ้ดินก็ทิ้งผมไว้บนที่นอน มันเดินเข้าห้องน้ำไปพร้อมกับผ้าเช็ดตัวสงสัยจะอาบน้ำ เพราะตัวมันเลอะน้ำผมเต็มไปหมด
“มึงไปอาบน้ำได้แล้ว” มันบอกผม แต่ยังนอนแผ่ แก้ผ้าบนที่นอนมันอยู่เลย
“มึงให้กูช่วยเปล่า”ผมแกล้งแซวไอ้ดิน มันหน้าแดง
“ช่วยเหี้ยไร ไม่ต้องเลยนะไปอาบน้ำ”ผมลุกขึ้นจากเตียงเดินเข้าไปใกล้มันใกล้เข้าไปเรื่อยๆ
“ไปอาบน้ำ ถ้ายังไม่ไป กูจะไม่คุยกับมึงแล้วนะไอ้ตรี” ผมหมั่นไส้ไอ้ดินก็เลยดึงผ้าเช็ดตัวที่มันนุ่งอยู่ออก กะจะแอบดูดินน้อยซักหน่อยแต่มันใส่บ๊อกเซอร์ไว้ข้างใน มันนี้รู้ความคิดผมซะทุกอย่างจริงๆ แล้วผมก็เดินเข้าห้องน้ำไป
วันนี้เป็นวันอาทิตย์ ผมกับไอ้ดินลงไปกินข้าวตอนเกือบๆเก้าโมงเช้า แม่ของไอ้ดินดูท่าจะเอ็นดูผมมาก อย่างกับจะเอามาเป็นลูกเขย ถ้าจะให้ผมมาเป็นลูกเขยผมขอเป็น ผัวไอ้ดินนะครับแม่ (ได้แต่แอบคิดในใจ)หลังจากกินข้าวเช้ากันเสร็จ ผมกับไอ้ดินก็พากันมาเล่นคอม
“ดิน มึงเล่นเกมโกสออนไลน์เปล่าวะ” ผมเห็นที่หน้าจอมันมีเกมนี้อยู่
“เล่น อย่าบอกนะว่ามึงก็เล่นอะ?” มันถามผมเหมือนดีใจที่มีคนเล่นเกมนี้
“เล่น กูเล่นอาชีพนินจา-ปลอกแขนธรรมะ” มันเป็นอาชีพในเกมอะครับ
“จริงงะ กูเล่นนักพรต-ไม้เท้าธรรมะ” สายธรรมะเหมือนกันซะด้วย
“งั้นมาเล่นเกมกันเปล่า มึงเวลไรแล้ว?” ผมถามไอ้ดิน
“เลเวล 90 แล้วมึงละ?”
“เลเวล 90 เหมือนกูเลย ตัวมึงชื่อไร?”
“DiN_Aloneแล้วของมึงละ” หึ อย่าบอกนะว่าเมื่อวานก่อนมึงนั้นเองมาขอเข้าตี้กับกูไอ้ดินเอ๊ย โลกแคบจังวะ
“ฐาปกรณ์”
“อี๋~มึงเองเหรอที่กูไปขอตี้ด้วยเมื่อวันก่อน ว่าละเหมือนมึงชิบหาย”
“เออ พูดมากมาเก็บเวลกัน อยากเวล 100 ไวๆ”
ผมกับไอ้ดินก็เลยพากันเล่นเกมจนถึงบ่ายสามโมงกว่า จนกระทั่งแม่ผมโทรมา ผมก็ไม่รู้ว่าแม่จะโทรมาบอกข่าวดีหรือข่าวร้าย ผมขี้เกียจจะคิดแล้ว อะไรจะเกิดก็ต้องเกิด
ผมลุกขึ้นไปรับสายของแม่ พอได้ยินว่าแม่กับพ่อต้องไปทำงานที่ต่างจังหวัดแล้วบอกให้ผมย้ายโรงเรียน ผมไม่อยากย้ายโรงเรียน ก็เลยบอกแม่ไปว่าผมอยู่ที่บ้านคนเดียวได้ (ถึงจะเหงาก็ยังดีกว่าอยู่ไกลหัวใจของผม)
-
ตอนที่ 5 มาอยู่กับกูก็ได้นะ
[ดิน]
“พ่อกับแม่โทรมาตามแล้วดิ สมน้ำหน้ามึง” หน้ามันดูเศร้าๆนะเป็นไรวะ
“เออ เดี๋ยวกูค่อยเอาคอมกลับนะ ไม่มีคนมารับ” อ้าว เป็นงั้นไป
“ให้แม่กูขับรถไปส่งมั้ย ไม่ต้องเกรงใจหรอก อุส่าซ่อมเสร็จแล้ว”
“ไม่เป็นไรแค่นี้ก็เกรงใจแม่มึงมากแล้ว เดี๋ยวกูมาเอาวันหลัง”
“งั้นกูเดินไปส่งขึ้นรถนะ มึงจะกลับเลยรึเปล่า” ผมเห็นมันทำหน้าเศร้าก็เลยไม่รู้จะทำยังไง บางทีก็ดูนิ่งขรึม บางทีก็ดูน่ากลัว บางทีก็ดูน่าสงสาร เห้อ งงกับมัน
“อืม เดี๋ยวกลับเลยดีกว่า ยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย พรุ่งนี้วันจันทร์แล้ว”
ก็จริงของมันนะ มันมาอยู่กับผมเสาร์อาทิตย์เลย
“ป่ะเดี๋ยวกูเดินไปส่ง” ผมลุกขึ้น จะพาไอ้ตรีไปส่งที่หน้าปากซอยตรงถนนใหญ่ ผมต้องปั่นจักรยานไปส่งมันเพราะบ้านผมอยู่ในซอยลึกห่างจากถนนใหญ่
ส่วนใหญ่คนในซอยจะเป็นญาติๆของผมหมดเลย ผมส่งไอ้ตรีขึ้นแท็กซี่เสร็จก็กลับมารีดชุดนักเรียนของตัวเองและก็ของน้องสาว ถือว่าเป็นการแบ่งเบาภาระจากแม่บ้าง เป็นลูกชายที่ดีอะครับ อิอิ ><
“ดินมากินข้าวเย็นได้แล้วลูก” กลิ่นกับข้าวหอมมาก กลิ่นกะเพราเครื่องในไก่ ของโปรดผมเลย ^^ ผมชอบกินกะเพราเครื่องในไก่ฝีมือแม่คนเดียว ถ้าที่กินที่มันมีกลิ่นผมกินไม่ลงจริงๆ
“โห ของโปรดดินเลยแม่ ขอข้าวเยอะน๊าครับ” อิอิ จะกินให้พุงกาง
“กินข้าวเย็นเยอะ ไม่กลัวอ้วนเหรอเรา” แม่บ่นผม อุบอิบ
“ดินอยู่ในช่วงเจริญเติบโตนะแม่ ต้องกินเยอะๆสิ” กินเยอะเฉพาะฝีมือแม่เท่านั้นแหละครับ ก็อะไรที่แม่ทำมันอร่อยถูกปากไปหมดเลยอ่า
“อะๆ ค่อยๆกินเคี้ยวให้มันช้าๆด้วยนะ ไม่มีใครแย่งหรอกลูก”
“ว่าแต่ตรีกลับแล้วเหรอลูก”
“กลับไปซักพักแล้วครับ ตอนไปตลาดอ่า”
“น่าจะให้เขาอยู่กินข้าวฝีมือแม่ก่อน” แม่ทำให้ผมกินคนเดียวก็พอแล้วววว
“ก็ดินเห็นมันไม่ค่อยดี ก็เลยให้กลับไปก่อน”
“เขามีปัญหาอะไรรึเปล่า ทำไมไม่ถามเขาละลูกนิ” แม่บ่นผมทำไมเนี้ย
“ก็ดินไม่ค่อยสนิทกับมันนิแม่ เพิ่งจะมาคุยกันก็ตอนขึ้นม.ปลาย”
“ลูกก็สนิทไว้ซะสิ แม่เห็นเขาไม่ค่อยร่าเริงเลย น่าจะมีปัญหาอะไรนะ ลูกกินข้าวเสร็จแล้วก็ลองโทรไปหาตรีหน่อยนะ แม่เป็นห่วง” แม่ผมนี่เป็นห่วงแต่เพื่อนผมจริงๆ แม่เอามันมาเป็นลูกแม่อีกคนเลยมั้ย ฮ่วย
“คร้าบบ ดินขอกินอิ่มก่อนนะ กับข้าวแม่อร่อยที่สุดเลยย” เรื่องจริงนี่นา
“ปากหวานเหลือเกินนะ”
“ทรายว่าพี่ตรีก็หล่อดีนะ พี่ดินไม่ชอบเหรอ?” พรวดดด พูดบ้าไรของแกยัยน้องบ้า ชอบจิ้นอะไรไปเรื่อยเปื่อย
“ไม่ชอบ มันหล่อแกก็จีบเองสิ” หึ
“ไม่เอาอ่ะ ทรายไม่อยากแย่งแฟนพี่ชาย” หึ๋ยยยย ใครแฟนฉันไม่ทราบ
“กินข้าวไปเลยแกอ่ะ อย่ามาตลก พูดไรไม่รู้เรื่อง”
“จริงมั้ยคะแม่ แม่ก็ชอบพี่ตรีใช่มั้ยคะ ถ้าพี่ตรีเป็นแฟนพี่ดินแม่ก็ไม่ว่าอะไรใช่มั้ยคะ 555” น้องสาวตัวแสบมันพูดกับหัวเราะเสียงดัง แม่ก็อีกคนยิ้มรับหัวเราะกับน้องเฉย แทนที่จะปฏิเสธไป
“ดินอิ่มแล้ว ขอตัวขึ้นไปพักผ่อนในห้องก่อนนะครับ” ผมบอกแม่กับเหลือกตาใส่น้องตัวแสบของผม
“อย่าลืมโทรหาตรีนะลูก มาบอกแม่ด้วย” คร้าบ เป็นห่วงจังเลยนะ
ไม่รู้ว่าแม่จะเป็นห่วงไรขนาดนั้น ขนาดผมเป็นเพื่อนมันแท้ๆยังไม่ได้ห่วงอะไรขนาดนั้นเลย แต่แม่บอกให้ถามก็ต้องถามสินะ ขัดไม่ได้ซะด้วยสิ
“ฮัลโหล ไอ้ตรีถึงบ้านรึยัง?” ผมโทรหาไอ้ตรีทันทีที่ล้มตัวลงบนที่นอน
“ถึงซักพักแล้ว มีไรรึเปล่า?”
“เปล่าแม่กูให้โทรถาม มึงมีอะไรไม่สบายใจรึเปล่า บอกกูได้นะ”
“จริงๆก็ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไรหรอก มึงไม่ต้องเป็นห่วงหรอก ฝากบอกแม่มึงด้วย กูสบายดี” ทำไมน้ำเสียงมึงดูไม่ค่อยสบายดีเท่าไหร่เลยวะ
“ถ้าไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร ทำไมบอกกูไม่ได้วะ มีไรก็บอกมาดิ เผื่อกูช่วยได้”
“มึงช่วยกูได้จริงๆเหรอวะ?”
“มึงก็บอกมาเถอะน่า กูสัญญาจะช่วยเต็มที่” ทำไงก็ได้ให้มันสบายใจ
“พ่อกับแม่กูต้องไปทำงานที่บ้านญาติ ที่ต่างจังหวัด เขาขอให้กูย้ายโรงเรียน” หะ! เพิ่งเปิดเทอมได้สองวันก็จะย้ายแล้วเหรอวะ ทำไมกระทันหันจัง
“อ้าว แล้วมึงจะทำไงวะ ต้องย้ายจริงๆเหรอ”
“กูบอกพ่อกับแม่ไปว่าไม่อยากย้าย จะขอเรียนที่นี่ต่อ”
“แล้วมึงอยู่บ้านกับใครอะ”
“บ้านที่นี่เป็นบ้านเช่า กูต้องอยู่คนเดียววะ” เห้ย เด็กม.4จะอยู่คนเดียวได้ยังไง ถึงจะเป็นเด็กโตก็เหอะ มันจะไม่เหงาไปหน่อยเหรอ แล้วใครจะคอยดูมันวะ
“เห้ยมึงไม่ต้องคิดมากนะตรี” จะปลอบมันยังไงดีวะ ขนาดผมยังคิดไม่ออกเลย ถ้าเป็นผม ผมจะอยู่คนเดียวได้รึเปล่า บ้านหลังใหญ่อยู่คนเดียวคงจะเหงามาก
“อืม ขอบใจนะ ไม่เป็นไร แค่มึงเป็นห่วงกูก็ดีใจแล้ว” น้ำเสียงของมันดีขึ้นนะ แต่ก็รู้ว่าคงกำลังคิดมากอยู่ ทำไงดีวะดินนนน
“ไอ้ตรี ”
“ว่าไง”
“มึงมาอยู่กับกูก็ได้นะ ถ้ามึงไม่รังเกียจ”
“ได้เหรอวะ?” น้ำเสียงดูดีใจจังนะ ไอ้สัด
“เออ แม่กูคงไม่ว่าอะไรมึงหรอก ถ้าเขารู้ว่ามึงต้องอยู่บ้านคนเดียว เขาคงต้องเป็นห่วงมึงแน่ๆ ขนาดนี้เขายังไม่รู้ยังให้กูโทรหามึงอยู่เลยเนี้ย”
“กูเกรงใจครอบครัวมึงวะ จะดีเหรอวะ?”
“เออ ไม่ต้องเกรงใจหรอก กูแค่ไม่อยากให้มึงอยู่คนเดียว เดี๋ยวแม่กูคิดมากอีก ถ้ามึงมาอยู่นี้เขาจะได้เลิกเซ้าซี้กูด้วย” ผมพูดจริงนะ ผมไม่ได้คิดอะไรจริงๆ
“แต่กูยังไม่อยากบอกพ่อกับแม่กูวะ กลัวเขาจะบังคับให้กูย้ายโรงเรียน”
“งั้นมึงก็ยังไม่ต้องบอกเขาว่ามาอยู่กับกูก็ได้”
“อืม ขอบคุณแม่มึงนะเว้ยที่เป็นห่วงกูฝากบอกเขาด้วย และก็ขอบใจมึงนะที่โทรมา” น้ำเสียงมันดูร่าเริงขึ้น ผมก็สบายใจละ
“เออไม่เป็นไร แล้วมึงจะย้ายของวันไหน”
“พ่อกับแม่กู น่าจะมาเก็บของวันศุกร์” ก็อีกห้าวันสินะ ระหว่างนี้มันอยู่คนเดียวคงไม่น่าเป็นไรมั้ง
“แล้วพ่อกับแม่มึงละ จะกลับมาอยู่บ้านก่อนมั้ย”
“เห็นว่ากำลังเดินทางมานะ น่าจะถึงบ้านดึกหน่อย” อ่อ ก็ยังดี
“เออ มึงก็ไปนอนพักผ่อนได้แล้วไป พรุ่งนี้เช้าต้องตื่นแต่เช้า”
“อืม ฝันดีนะครับดิน” ถุ้ยไอ้เหี้ย ฝันดีครับเชี้ยไรละ
“มึงอย่ามาครับๆกับกู ขนลุกไอ้เชี้ย”
“เขินอ่ะดี๊”
“เขินพ่อง ไปนอนละไร้สาระคุยกับมึงอะ”
“อืม ฝันดีนะ”
“เออ ฝันดีพรุ่งนี้เจอกัน” หลังจากผมวางสายมัน ผมก็คิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย
ผมไม่รู้นะว่าที่ผมชวนมันมาอยู่ผมทำถูกรึเปล่า ยังไม่ได้ขอแม่เลยกู โอ๊ยยยย จะว่าไปแล้วลุกไปคุยกับแม่ก่อนดีกว่ากู
“แม่คร้าบบบ”
“ว่าไงลูก”
“ดินโทรหาไอ้ตรีแล้วนะครับ”
“สรุปแล้วเพื่อนเป็นไรรึเปล่า”
“มันบอกว่า พ่อแม่ต้องไปทำงานต่างจังหวัด พ่อกับแม่เลยจะให้ย้ายโรงเรียน แต่มันไม่อยากย้ายก็เลยยืนยันว่าจะอยู่บ้านที่นี้คนเดียว”
“บ้าเหรอจะอยู่บ้านได้ยังไงคนเดียว” แม่ผมทำหน้าตาตื่นเชียวนะ
“นั้นนะสิครับ แถมเป็นบ้านเช่าด้วยนะ”
“งั้นก็แย่นะสิ พ่อกับแม่เขาก็ต้องมาเช่าบ้านเป็นหลังแต่ลูกเขาอยู่คนเดียวเนี้ยนะ แม่ว่ามันจะเป็นภาระใหญ่ไปรึเปล่า ไหนจะค่าเรียน ค่าข้าว ค่าเช่า พ่อกับแม่เขาจะไหวรึเปล่า ทำไมลูกไม่ชวนเขามาอยู่บ้านเราละ” โอ๊ยยยแม่พูดซะยาวไม่มีช่องว่างให้ผมแทรกเลย
“ก็แม่พูดซะยาวเหยียดไม่ให้ดินพูดเลย”
“เอ้า จะพูดไรก็พูดมาสิ”
“ดินจะถามแม่อยู่ครับ ว่าดินชวนมันมาอยู่บ้านเราซักพักก่อนได้มั้ย”
“ก็มาสิ นอนห้องลูกก็ได้ ห้องออกจะใหญ่โต” หะ ไม่นะ
“ทำไมต้องเป็นห้องดินด้วยอะแม่ เรามีห้องนอนว่างอยู่อีกห้องนิครับ”
ก็บ้านผมมี 4ห้องนอน 5ห้องน้ำ พ่อกับแม่ก็1ห้องน้ำ ผม1ห้อง น้องอีก1ห้อง มันก็มีห้องว่างนะ แต่ปกติแม่เอาไว้ให้ญาติที่มาเยี่ยมนอน
“ไม่ได้หรอกลูก ห้องนั้นเอาไว้สำรองเผื่อใครมาบ้านเราไง”
“โห แม่อ่า ดินไม่ชินอ่าครับ”
“ตรีก็มานอนกับลูกแล้วไง คืนนึง ยังจะไม่ชินอะไรอีก ไม่ต้องอ้างไรแล้ว ตามนี้นะ แม่ก็จะเข้าห้องนอนพักผ่อนแล้ว”
“ก็ได้ครับ ฝันดีนะครับ” ผมทำหน้ามุ๋ยบอกฝันดีแม่ แล้วก็ขึ้นไปนอน
‘ก็ดีอยู่หรอกที่มันไม่ต้องอยู่คนเดียว แต่ทำไมต้องเป็นกูด้วยเนี้ยโอ๊ย’
นอนคิดไปคิดมา ถ้ามันจะมาทำอะไรพิเรนแบบเมื่อเช้ากูจะทำยังไงเนี้ยตายๆ
ต้องหาแผนการมาคอยป้องกันตัวเองแล้วกู
[ตรี]
“ฮัลโหลครับแม่” ผมพอจะเดาๆได้แหละครับว่าแม่โทรมาเรื่องอะไร
“ตรีแม่มีเรื่องจะบอก” ขอให้เป็นข่าวดีนะ
“เรื่องอะไรเหรอครับ”
“พ่อกับแม่ต้องมาช่วยป้าทำงานที่บ้านของเราที่ปทุมนะลูก”
“ป้าเป็นอะไรเหรอครับ ทำไมพ่อกับแม่ต้องไปช่วยละครับ”
“ป้าไม่ค่อยสบายอาการไม่ค่อยดี แล้วงานก็เยอะ ลูกน้องที่มีก็ทำไม่ทัน”
“แล้วพ่อกับแม่ต้องไปช่วยนานมั้ยครับ”
“พ่อกับแม่ดูแล้วว่าป้าเราน่าจะทำงานไม่ไหวแล้ว พ่อกับแม่ก็เลยคุยกับป้าว่าจะกลับไปทำงานที่ปทุม ส่วนบ้านที่เราเช่าอยู่ก็เดียวจะคืนสิ้นเดือนนี้”
“แล้วตรีละครับแม่”
“นี่ไงแม่ก็เลยจะบอกตรีว่า ตรีย้ายมาเรียนที่ปทุมได้มั้ยลูก แม่เห็นว่าโรงเรียนที่ตรีเรียนอยู่ มีสาขาที่ปทุมเหมือนกันนะ”
“แต่แม่ครับ ตรีอยากเรียนที่นี้จนจบครับ เพื่อนๆตรีอีก ตรีไม่อยากไปเริ่มต้นใหม่ครับแม่” ผมไม่อยากไปตอนนี้เลย ถ้าแม่บอกผมก่อนจะเปิดเทอม บางทีผมอาจจะยอมย้ายไปแล้ว แต่ทำไมต้องเป็นตอนนี้ ตอนที่ผมเริ่มจะสนิทกับไอ้ดิน ผมอุส่ารอวันนี้มาตั้งนาน วันที่อยากจะนั่งข้างๆมัน เรียนไปด้วยกัน เฮฮาไปด้วยกัน
ผมอยากรู้จักมันมากกว่านี้ เพราะอะไรไม่รู้แต่ความรู้สึกนี้ผมไม่เคยรู้สึกกับเพื่อนคนไหนมาก่อน ผมเลยอยากรู้ว่าความรู้สึกนี้มันคืออะไรกันแน่
“แต่นี่ก็เพิ่งจะเปิดเทอมได้แค่สองวันเองนะลูก ไปเริ่มต้นที่ใหม่แม่ว่าก็ไม่น่าจะยากนะตรี” ผมไม่อยากไปจากไอ้ดินนี้ครับแม่
“ผมไม่อยากไปจริงๆนะครับแม่”
“เพราะอะไรเหรอตรี ลูกบอกแม่ได้มั้ย ถ้าลูกมีเหตุผลแม่ก็จะรับฟัง”
จะให้ผมบอกแม่ยังไงดีละว่า ผมมีความรู้สึกแปลกๆกับเพื่อนคนนึง
“ผมมีเพื่อนใหม่ครับแม่ เพื่อนคนนี้นิสัยดีมากๆครับ ผมเริ่มจะสนิทกันแล้ว ผมเลยไม่อยากไปตอนนี้ครับ ผมอยากเรียนกับเพื่อนคนนี้ครับ”
“เพื่อนคนนี้ ตรีชอบเขาเหรอลูก”
“ตรียังไม่รู้ครับแม่ ตรีแค่อยากเรียนด้วยกัน อยากไปไหนมาไหนด้วยกัน ตามประสาเพื่อนอะครับ”
“แล้วตรีจะอยู่บ้านคนเดียวได้เหรอลูก เอางี้มั้ย เพื่อนแม่มีลูกเรียนอยู่โรงเรียนเดียวกับลูก แม่จะฝากลูกไว้กับเพื่อนแม่นะ เดี๋ยวแม่หาดูบ้านเช่าให้ใกล้ๆแถวนั้น แม่จะได้สบายใจ” เอิ่ม ไม่ดีมั้งครับ
“ไม่เป็นไรครับแม่ ตรีอยู่คนเดียวได้จริงๆ ตรีโตแล้วนะครับ แม่ไม่ต้องเป็นห่วงนะ เดี๋ยววันหยุดตรีก็จะไปหาพ่อกับแม่ที่ปทุมนะครับ”
“ถ้างั้นแม่จะดูก่อนเทอมนึงแล้วกัน แล้วอย่าเถลไถลนะ ตั้งใจเรียนนะลูก ถ้าเกรดตกแม่จะให้มาอยู่กับพ่อกับแม่เลยนะ โอเคมั้ย” เย้ๆ
“ครับแม่ แล้วพ่อกับแม่จะย้ายของกันวันไหนครับ”
“น่าจะวันศุกร์นี้นะ เดี๋ยววันจันทร์กับวันอังคาร พ่อกับแม่จะเคลียร์บ้านที่ปทุมก่อน จะได้มีที่ไว้วางของ”
“โอเคครับแม่ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับ ตรีรักแม่นะครับ บายครับ”
สุดท้ายพ่อกับแม่ผมก็ต้องไปช่วยงานป้าที่ปทุม ที่บ้านผมเป็นโรงงานเย็บจักรทำกระเป๋าหนังส่ง มีคนงาน20กว่าคน ก็พออยู่ได้นะครับ ไม่ได้รวยอะไรมาก ก็ฐานะกลางๆพอกับแม่ผมเป็นคนประหยัดและเก็บเงินเก่ง วันๆทำแต่งาน ผมยังเหนื่อยแทนเลยครับ
ไอ้ดินพาผมมาส่งที่หน้าปากซอย ดีนะที่หน้าปากซอยบ้านมันมีศาลาให้นั่งรอรถ ผมเพิ่งเคยมาบ้านมันครั้งแรก บ้านมันค่อนข้างหลังใหญ่ เป็นบ้านเดี่ยว พื้นที่บ้านไม่รอบๆตัวบ้านนิดหน่อย เพราะว่าบ้านแต่ละหลังค่อนข้างจะติดกัน เห็นมันบอกว่าในซอยนี้เป็นบ้านญาติทางพ่อมันหมดเลย บ้านก็เลยจะติดกัน
ผมว่าพ่อกับแม่มันน่าจะใจดีนะ ดูจากการที่มันเป็นคนร่าเริง อารมณ์ดีตลอดเวลา พ่อแม่น่าจะตามใจสินะ แม่มันดูค่อนข้างจะชอบผมนะ น้องสาวมันก็ด้วย ผมรู้แล้วว่างานนี้ผมต้องเข้าทางไหน ไอ้ดินจะได้ไม่รอดพ้นเงื้อมมือผม หึหึ
กว่าผมจะเดินทางมาถึงบ้าน ตอนนี้บ้านผมเงียบเหงามาก ไม่มีใครอยู่เลย
ยังดีนะที่มีอาหารแช่แข็งอยู่ในตู้เย็น ว่าแล้วก็เอามาเวฟกินซักหน่อย ปกติก็กินของเวฟเป็นประจำอยู่แล้ว แม่ผมงานยุ่งไม่ค่อยทำกับข้าวกินเองเหมือนกับแม่ไอ้ดิน
ฝีมือทำกับข้าวของแม่ไอ้ดิน อร่อยอย่างที่มันบอกจริงๆครับ
ตื๊ด~ตื๊ด
ไอ้ดินโทรมามีอะไรวะ ผมรับสายคุยกับมันไปพักใหญ่ อยู่ๆเหมือนมันรู้ว่าผมไม่สบายใจเรื่องอะไร ผมก็เลยบอกมันไปตามที่ผมคุยกับแม่ แต่มันชวนผมไปอยู่บ้านด้วย ตอนแรกผมก็เกรงใจนะครับ ถึงอีกใจนึงจะดีใจก็เหอะ เพราะที่ถ้าได้อยู่ด้วยกันความสัมพันธ์ของผมกับมันต้องดีขึ้นมากแน่ๆ สุดท้ายมันตื้อผมอยู่นาน
เอาแม่มันมาอ้างว่าแม่เป็นห่วง ผมก็เลยตอบตกลงไป แต่ผมยังไม่อยากบอกแม่ผมว่าผมไปอยู่บ้านเพื่อน สุดท้ายก็ขอปิดเรื่องนี้ยังไม่ให้แม่รู้ก่อนดีกว่า ค่อยหาโอกาศบอกทีหลัง
:katai4: :katai4:
-
ตอนที่ 6 ขอเป็นลูกแม่อีกคนนะครับ
ตี๊ดๆๆๆ โอ๊ย เช้าแล้วเหรอเนี้ย กี่โมงแล้ววะ...05.30น. ตีห้าครึ่งแล้วเหรอเนี้ย ขี้เกียจตื่นจังเลย แต่ถ้าไม่ลุกตอนนี้ก็จะไปโรงเรียนไม่ทันอีก ผมค่อยๆคลานลงจากเตียง ก็คนัมนขี้เกียจนี้นา สองวันที่ผ่านมาเหมือนไม่ค่อยได้นอนเลย
‘เพลงเปิดฟังด้วยดีกว่า’ ผมก็จัดการเปิดเพลงและก็อาบน้ำไปด้วย วันนี้เป็นการเรียนวันที่ 3 แล้วจะว่าไปแล้วผมยังไม่ได้สมัครเรียนพิเศษวันเสาร์เลยนินา
ยังไงก็ค่อยไปถามไอ้น้อย ไอ้โบว์แล้วกัน คู่นี้สายเรียน มันต้องมีที่เรียนดีๆแล้วแน่ๆ
กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเวลาก็ปาไป 06.10 น.แล้ว ไม่ทันการแล้วสิต้องรีบไปขึ้นรถ เดี๋ยวไปถึงโรงเรียนช้าไม่มีเวลากินข้าวเช้าอีก แต่ทำไมวันนี้รถเมล์มาช้าจังวะ
พูดถึงก็มาทันทีวันนี้รถเมล์โล่งมาก แต่นี้ก็ 06.30น. แล้วนินาทำไมคนขึ้นน้อยจัง ผมขึ้นไปบนรถเมล์ก็บังเอิญเจอกับผู้ชายคนนึงหน้าตาคุ้นๆ ไอ้ตรีนี่เองครับ
ผมเห็นมันนั่งเหม่อก็เลยเดินเข้าไปทักทายตามประสาเพื่อน
“ไงมึง มาเช้าเหมือนกันนะเนี้ย” ผมทักไอ้ตรี
“ปกติตอนนี้กูถึงโรงเรียนแล้วนะ” จะว่ากูสายเหรอไอ้เลว
“เหรออ แล้วทำไมวันนี้มึงช้าละ”
“กูนอนดึก ต้องรีดเสื้อผ้าเอง” อ่อ แล้วปกติไม่ทำเองรึไงวะ ผมยังทำเองเลย
“แล้วปกติใครรีดให้อะ แม่มึงเหรอ?”
“อืม” อ่อ ขี้เกียจซักไซร้มันต่อละ ช่างมันเถอะ
“แล้วมึงกันไรยังวะ?”
“ยัง”
“เดี๋ยวถึงโรงเรียนแล้วไปกินข้าวกัน”
“อืม เอาดิ” แหม่ ช่างเป็นคนพูดน้อย แตกต่างจากเมื่อสองวันก่อนจริงๆ
“ฟังเพลงเปล่า?” มันพยักหน้า ผมก็เลยเอาหูฟังอีกข้างใส่ให้มัน เรานั่งฟังเพลงกันได้ประมาณ 20 นาที ระหว่างทางไม่มีการสนทนาใดๆ นอกจากเสียงเพลงที่ดังอยู่ในหูของเราสองคน ผมว่าก็เป็นอะไรที่แปลกดีนะ บางทีมันดูเป็นคนร่าเริง บางทีก็ดูเป็นคนที่ค่อนข้างเก็บความรู้สึก ผมอยากให้มันยิ้ม หัวเราะ เหมือนกับเพื่อนคนอื่นๆ ผมไม่ชอบที่มันเอาแต่ทำหน้านิ่งๆแบบนี้เลย ให้ตายเถอะ
“ถึงโรงเรียนแล้ว รีบไปโรงอาหารกันเถอะ เดี๋ยวคนเยอะ” ผมบอกไอ้ตรี
“มึงงง กินไรกันดี” ไอ้ตรีนี้อยู่โรงเรียนกับอยู่บ้านผม เหมือนคนละคนเลย
ผีเข้าหรือผีออกกันวะ
“อะไรก็ได้มึงเลือกเลย กูกินได้หมด”
“งั้นกินกะเพราหมูสับไข่ดาวร้านนั้นกัน อร่อยดี” แล้วผมกับไอ้ตรีก็เดินไปสั่งข้าวกะเพราหมูสับไข่ดาว 2 จาน แล้วก็น้ำเปล่า 2 ขวด ผมไปหาที่นั่งกินข้าวกันตรงโต๊ะที่ติดกับสนามบอล ตรงนี้อากาศถ่ายเทดี ไม่ร้อน ลมไม่แรงมาก เหมาะกับการนั่งกินข้าว นั่งอ่านหนังสือ นั่งทำไรชิวๆ ก็มันสบายอ่า
“เออ มึงแล้วเรื่องย้ายบ้านอ่า จะย้ายวันไหนยังไง กูจะได้ไปช่วยขนของ”
“เดี๋ยวพ่อกับแม่กูจะย้ายของออกวันศุกร์นี้ แต่กูไม่ได้บอกเขาเรื่องที่จะไปอยู่บ้านมึง กูกลัวเขาไม่ให้ไป”
“แล้วมึงทำไมไม่บอกพ่อกับแม่ไปเลยละ เขาจะได้ไม่เป็นห่วง” จะเก็บเงียบเพื่ออะไรไอ้ตรี
“ก็แม่กูบอกว่าถ้ากูจะอยู่ที่นี้ เขาจะให้กูไปอยู่บ้านเช่าใกล้ๆบ้านเพื่อนเขา กูไม่อยากไป ก็เลยบอกจะอยู่บ้านคนเดียว เขาก็เลยยอม”
“เหรอวะ จะว่าไปก็ดีแล้วนิ ถ้าไปอยู่ใกล้ๆคนที่แม่มึงไว้ใจเขาจะได้ไม่เป็นห่วงมากไง”
“มึงไม่อยากให้กูไปอยู่บ้านมึงใช่ป่ะ?” เอ้า เชี้ยไรวะ
“เปล่า กูแค่คิดว่าถ้ามึงอยู่ในสายตาของคนที่แม่ไว้ใจน่าจะดีกว่า”
“แบบนี้ดีแล้วเชื่อกู” แบบไหนของมึงที่ว่าดีเหรอตรี หึ
“เออแล้วแต่มึงเหอะ ปวดหัว”
“ไปเข้าแถวกันป่ะ”
วันนี้ของการเรียนอาจารย์ทุกคนจัดเต็มกันมากๆ สั่งทั้งการบ้านและงานกลุ่ม งานคู่ จนนักเรียนนี่เห็นแล้วจะเป็นลม ถ้างานจะเยอะขนาดนี้ขอเวลาทำซักสองสัปดาห์เถอะนะท่านอาจารย์
“ดิน วิชาเคมีที่อาจารย์ให้ทำรายงานอ่ะ มึงมีคู่ยัง?” กูนั่งข้างมึงจะให้กูคู่กับใครวะ ก็นั่งกันเป็นคู่ ก็ต้องคู่ใครคู่มันสิวะ
“ก็คู่กับมึงไง นั่งข้างมึงจะให้กูคู่ใครวะ บ้าป่าวเนี้ย”
“อืม แค่ถามให้มั่นใจ”
การเรียนของสัปดาห์นี้เหมือนอาจารย์แต่ละท่านกลัวจะสอนไม่ทันหรือยังไงนะ เล่นสั่งงานกันทุกวิชาขนาดนี้ งานกลุ่มส่วนใหญ่อาจารย์จะให้จับกลุ่มกันห้าคน กลุ่มผมก็จะมีผม ไอ้น้อย ไอ้โบว์ ไอ้เมฆ ไอ้ภูมิ กลุ่มไอ้ตรีก็แก๊งเพื่อนมัน มีห้าคนพอดีเหมือนกัน มีไอ้ตรี ไอ้ตี๋ ไอ้คิท ไอ้หมี ไอ้วิท ในช่วงเย็นของสัปดาห์นี้ผมกลับมาบ้านก็แทบจะเล่นไม่ได้เล่นคอมเพราะต้องปั่นงานส่งอาจารย์แต่ละท่านให้ทันเวลา
เพราะถ้าส่งช้าคงจะดูไม่ดีสำหรับหัวหน้าห้องอย่างผมนะสิ
วันศุกร์ ที่ 22 พฤษภาคม 2552
ณ ห้องเรียนชีวะ
“ตรี เย็นนี้แม่มึงมาย้ายของแล้วใช่ปะ?” ผมกระซิบถามมันเบาๆ ไม่อยากให้ใครได้ยิน มันตอบกลับแค่การพยักหน้าเท่านั้น
“งั้นวันเสาร์ตอนเช้ากูไปช่วยเก็บของมาบ้านกูเอามั้ย” มันยิ้มและก็พยักหน้าเป็นคำตอบ ดูเหมือนมึงดีใจแปลกๆนะ
อาจารย์ไปไหนหว่าติดประชุมแน่เลย เออดี หาเหรัญญิกของห้องดีกว่า
“เออ พวกมึง มีใครพอจะช่วยเป็นเหรัญญิกของห้องให้บ้าง?” เงียบกริ๊บบบ
ให้ความร่วมมือกูมากเลยแต่ละคน
“ท่านหัวหน้า มึงก็เป็นเองเลย ควบสองตำแหน่งไปเลย” ไอ้พวกเวร
“เออ! ถ้าใครไม่จ่ายเงินกูมึงตายแน่ กูจะเก็บเงินทุกวันศุกร์นะ สัปดาห์ละ10บาทพอ ถ้ามีเรื่องที่ต้องใช้ถ้าเงินไม่พอกูจะบอกอีกทีแล้วกัน ตกลงมั้ย?”
“ตกลงคร้าบ/ค๊า ท่านหัวหน้า” หึ พวกมึงนี้
“เออถ้างั้นเริ่มวันนี้เลย กูมีใบรายชื่อแล้วเดินมาจ่ายเลยกูจะได้ติ๊กชื่อเลย”
ผมตีตารางเขียนวันที่พร้อมและก็มี2ช่องสำหรับเซ็นชื่อรับรอง มีชื่อผมกับท่านรองไอ้ตรีครับ ไม่ได้หรอกครับเรื่องเงินไว้ใจใครไม่ได้ ต้องเซฟตัวเอง พอเก็บเงินจนครบผมจะเซ็นชื่อและก็ให้ไอ้ตรีเซ็นอีกคน เพื่อความสบายใจของทุกคน
“นั่งที่ได้แล้วครับนักเรียนทุกคน วันนี้ครูขอโทษทีนะครับ ครูติดประชุมด่วน เรามีเวลาเหลือ 1 คาบ ถ้างั้นไปหยิบกล้องจุลทรรศน์ในตู้เก็บอุปกรณ์มานะครับ จับคู่กันนะ 2 คน ต่อ1ตัว” เด็กนักเรียนค่อยๆลุกไปหยิบกล้องจุลทรรศน์ในตู้เก็บอุปกรณ์การเรียน ผมจับคู่กับไอ้ตรีครับ ถ้างานคู่ส่วนใหญ่ ก็จะจับคู่กับคู่นั่งตัวเองเพื่อความรวดเร็ว เพราะก็นั่งเป็นคู่อยู่แล้ว
“ได้ครบทุกคนแล้วนะครับ วันนี้เราจะมาเรียนเรื่องโครงสร้างเซลล์พืชกัน แต่กล้องตัวนี้เป็นแบบใช้แสงธรรมดา เดี๋ยวเราย้ายไปนั่งตรงระเบียงทางเดินกันนะครับ แสงแดดกำลังดี”
อาจารย์ก็ให้เด็กนักเรียนทั้ง 40 คน มานั่งตรงระเบียงทางเดินเพื่อที่จะเอากล้องจุลทรรศน์มาตั้งรับแสงแดดอ่อนๆ และก็เอาใบไม้ที่มาฉีกเอาชิ้นเล็กๆมาส่องดู ผมชอบเรียนแบบนี้นะสนุกดี ได้เรียนรู้อะไรใหม่ๆและก็มีอะไรให้ทำมากกว่าการอ่านหนังสือ มันดูน่าเรียนกว่าเยอะเลย พอผมส่องดูเสร็จก็เปลี่ยนให้ไอ้ตรีมาลองส่องดู
“เป็นไงมึง เห็นอะไรเปล่า” ผมถามไอ้ตรี
“เห็น แต่มันดูไม่ค่อยรู้เรื่องเลยวะ”
“มึงลองเปลี่ยนเลนส์ใกล้วัตถุดูดิ เอาแบบซูมสุดๆอ่ะ” มันทำตามที่ผมบอก
“เออ เห็นชัดแล้ววะ เห็นเป็นช่องๆเขียวๆเยอะแยะเลย” ไอ้ตรีส่องใหญ่เลย
“เออช่องเขียวๆคือผนังเซลล์ของเซลล์พืชไง สวยดีใช่มั้ยละ”
“อืม”
หลังจากทุกคนได้ส่องดูเซลล์พืชกันจนหมดแล้วอาจารย์ก็มาสอนโครงสร้างและองค์ประกอบของเซลล์พืชว่ามีอะไรบ้าง และพอสอนจบก็เปรยๆทิ้งท้ายไว้ว่าจะมีสอบเก็บคะแนนในคาบหน้า โอ๊ย สอนปุ๊บจะสอบเก็บคะแนนเลยเหรอ ความรู้ยังไม่ทันซึมเข้าเซลล์สมองเลย
“ไปเรียนคาบต่อไปกันเถอะ”
“คาบต่อไปเรียนวิชาไรวะ ยังจำตารางเรียนไม่ได้เลย” ไอ้ภูมิถามผม
“วิชาคณิตไงมึง วันนี้มีแต่วิชาหนักๆ”
“เอาน่า เรียนคณิตเสร็จก็พักเที่ยงแล้ว เรียนแค่คาบเดียวทำบ่นไปได้”ไอ้เมฆทำเป็นมาพูดดีมึงอะ ขี้เกียจกว่ากูอีก
“คร้าบ พ่อเมฆคนขยัน”
และแล้วนักเรียนทั้ง 40 ชีวิตก็พากันเดินกลับไปเรียนวิชาคณิตกันที่ห้องเรียนของตนเอง ห้องเรียน ม.4/7 อยู่อาคาร 3 ชั้น 5 เดินเรียนแบบนี้จะผอมหรือน่องโป่งก็ไม่รู้เหมือนกันนะ รู้แต่ว่าเหนื่อยดีจริงๆ พอมาถึงห้องเรียนเราก็พบว่าอาจารย์วิชาคณิตก็ได้มารออยู่ที่ห้องก่อนแล้ว ก็แน่ละ กว่าจะเดินมาถึงแต่ละคนก็เดินแบบสโลว์สุดๆ กินวลาไปตั้ง 10 นาที แต่นั้นก็ไม่ใช่อุปสรรคของอาจารย์คนนี้
ท่านอาจารย์เริ่มต้นบทเรียนด้วยการสอนอย่างรวดเร็ว แต่เด็กนักเรียนก็มีสกิลการเรียนสูงพอสมควร ตามอาจารย์ทัน พอจบคาบเรียนอาจารย์ก็แจกชีทให้ไปทำเป็นการบ้าน
**เสียงเพลงหมดคาบ**พักเที่ยง
“พวกมึงวันนี้ตอนบ่ายเรามีเรียนอีกตั้ง 4 คาบเลย กูขี้เกียจแล้วสิ” ผมบ่นกับเพื่อนๆในกลุ่ม พวกนี้ก็คงเดินกันจนเหนื่อย ดูจากหน้าตาก็ขี้เกียจพอๆกัน
“อย่าเพิ่งพูดถึงตอนบ่ายสิ ไปหาอะไรกินเพิ่มพลังก่อนเถอะ” ไอ้โบว์บอกผมและก็เดินนำหน้าไปโรงอาหารทันที พอไปถึงพวกเราก็จัดการหาอะไรกินกันทันที
“เออไอ้ดิน เห็นมึงกับไอ้ตรีดูสนิทกันดีนะ” ไอ้เมฆเริ่มบทสนทนา
“ก็นั่งด้วยกันมันก็ต้องเริ่มสนิทรึเปล่าวะ” มึงจะหาเรื่องกูเหรอไอ้เมฆ
“ปกติกูไม่ค่อยเห็นมันจะสนิทกับคนนอกกลุ่มมันเท่าไหร่นะ ดูหยิ่งๆ”
“เออกูเห็นด้วยกับไอ้เมฆนะ” ไอ้ภูมิเสริมทัพ
“ก็กูเป็นหัวหน้าห้องมันเป็นรองหัวหน้าห้องไง ก็ต้องช่วยกันดิ สนิทกันไว้ไม่ดีเหรอวะพวกมึงนี่”
“ก็ไม่ได้ว่าอะไรซักหน่อย กูแค่สงสัยเฉยๆไม่ได้รึไง” ไอ้เมฆบ่นอุบอิบ
“เออๆช่างแม่งเหอะ รีบๆกินข้าวเหอะอยากขึ้นไปนั่งเล่นบนห้องแล้ว”
“มึงก็ชวนมันคุยหน่อยแล้วกัน หน้าจะได้หายตึงกูเห็นแล้วลำคาญแทนมึง”
“อืม” ผมรับคำไอ้เมฆ ก็ชวนคุยอยู่นะ แต่มันไม่พูดเอง
พวกเราพากันเดินไปห้องสมุดของโรงเรียน ห้องสมุดเป็นแหล่งชุมนุมอีกสถานที่นึงเลยของกลุ่มเรา เพราะว่ามีแอร์เย็นๆให้นั่งพัก อ่านหนังสือชิวๆ หรือเอางานวิชาต่างๆมานั่งทำกันในนี้ก็ได้ เพราะมีโต๊ะให้นั่งเยอะอยู่และส่วนใหญ่จะมีแต่เด็กม.ปลาย เด็กม.ต้นอะเหรอ พากันไปสิงอยู่ห้องคอมพิวเตอร์ของโรงเรียน มีแอร์เหมือนกันแต่ไม่ค่อยเย็นนะเพราะคนเยอะและก็เสียงดังอีกด้วย ไม่เหมาะสำหรับการนั่งทำการบ้านอย่างยิ่งเลยครับ คงจะสติแตกกันซะก่อน ระหว่างที่พวกเรานั่งอ่านหนังสือกันอย่างเงียบๆ ผมรู้สึกว่ามีเด็กผู้หญิงม.ต้น กำลังมองมาที่ผมอยู่ เอ๊ะผมไม่ได้คิดไปเองแน่ๆ เพราะน้องเขาเดินตรงเข้ามาหาผมเลย
“พี่ชื่ออะไรเหรอคะ” น้องผู้หญิงผมสั้นถามชื่อผม
“พี่ชื่อดินครับ” ผมตอบกลับสั้นๆและก็ยิ้มรุ่นน้องนิดหน่อย
“พี่น่ารักจังเลยค่ะ อยู่ห้องไหนเหรอคะ” หืม เด็กผู้หญิงคนนี่ไม่ธรรมดา
“พี่อยู่ห้อง ม.4/7 ครับ”
“หนูชื่อฟ้านะคะ อยู่ห้อง ม.3/5ค่ะ” อ่อ เด็กม.3นี้เอง
“ครับผม” ผมไม่รู้จะพูดอะไรได้แต่ยิ้ม
“พี่มีแฟนรึยังคะ” หะ! แม่เจ้า นี้โดนเด็กจีบเหรอวะกูเนี้ย
“เอ่อ ยังไม่มีหรอกครับ” ใจเต้นแปลกๆเลยกูไม่เคยเจอแบบนี้
“งั้นหนูขอเบอร์พี่ได้มั้ยคะ” หะ หนูจะโหดไปหน่อยมั้ยยย
“เอ่อคือ” ต้องทำไงวะ
“น้องครับพอดีเพื่อนพี่ขี้อาย น้องเอาเบอร์พี่แทนมั้ยครับ” ไอ้เมฆเจ้าเหล่เชียวนะมึง แต่ก็ดีที่มันพูดแทนผม
“แต่หนูชอบเพื่อนพี่อะค่ะ ไม่ได้ชอบพี่” กึก จุกไปเลยสิเมฆคุง
“ได้มั้ยคะ พี่ดิน” เห้ยยยย ใครก็ได้ช่วยด้วย
“มึงก็ให้ๆน้องเขาไปสิวะ น้องเขาใจกล้าขนาดนี้”แหม่ไอ้เมฆไอ้เฮงซวย
“ก็ได้ครับ......นี้เบอร์พี่นะครับ”
“เย้ขอบคุณค่ะ เอ่อ...พี่เล่นMSNมั้ยคะ”
“เล่นครับ” จะเอาทุกทางเลยเหรอวะ
“งั้นหนูขอเมลพี่ด้วยได้มั้ยคะ” หืม ยอมเลยเชี้ย
“ได้ครับ....นี้เมลพี่นะครับ แต่พี่ไม่ค่อยได้ออนนะครับ”
“ไม่เป็นไรคะ ถ้ามีอะไรอยากปรึกษาหนูขอโทรหาพี่นะคะ”
“ได้ครับ” เห้อ ชีวิตกู
“เย้ ขอบคุณค่ะงั้นหนูไม่กวนพวกพี่ๆแล้วนะคะ” พอน้องได้ในสิ่งที่ต้องการแล้ว น้องฟ้าก็เดินจากไป ทิ้งให้ผมงงๆกับเหตการณ์ที่เพิ่งเกิดขึ้นเป็นอย่างมาก
“ไงละมึง สเน่ห์แรงดีนิ” ไอ้น้อย ไอ้โบว์ ทีเมื่อกี้นั่งเงียบ ไม่ช่วยกูเลยนะ
“เห้อ ทำไงดีวะ คงต้องน่าลำคาญแน่ๆเลยวะเชี้ย”
“เอาน่ามึงก็รับบ้างไม่รับบ้าง ไม่เห็นเป็นไรเลย”ใช่สิเชี้ยภูมิ ไม่ใช่มึงนิ
“โอ๊ย ไม่มีอารมณ์อ่านหนังสือแล้ว ของีบนะ”
“ตลก เหลือเวลาอีก 10 นาที เตรียมตัวไปเรียนได้แล้ว” ไอ้เมฆมึงแม่ง!!
“เออ งั้นกูขอไปเข้าห้องน้ำนะ พวกมึงไปป่ะ”
“เออๆ ไปด้วย” พวกเราก็ไปล้างหน้ากัน เพื่อความสดชื่นทำตัวให้พร้อม!
ณ ห้องเรียนฟิสิกส์
วันนี้อาจารย์สอนอะไรตั้งหลายอย่างแต่ไม่เข้าหัวสมองผมเลย เพราะมัวแต่ไปคิดเรื่องน้องฟ้าอยู่ ว่าน้องเขาจะมาไม้ไหน ต้องปฏิเสธน้องเขายังไงดี ไม่ใช่อะไรหรอกนะครับ คือผมชอบชีวิตที่เป็นอยู่แบบนี้มากกว่า เล่นเกมส์ ดูหนัง ฟังเพลง ทำอะไรก็ได้โดยที่ไม่ต้องกังวลว่าจะมีใครคอยเราหรือต้องคอยเอาใจอีกฝ่ายอะไรแบบนี้
แต่เอ๊ะ ผมคิดมากไปไกลถึงไหนแล้วเนี้ย บางทีน้องเขาอาจจะแค่เล่นๆก็ได้
“มึงเป็นอะไรเนี้ยไอ้ดิน เหม่อๆนะได้ฟังที่อาจารย์สอนมั้งรึเปล่า”ไอ้ภูมิหึ
“ไม่อะ ไม่มีสมาธิเลย” ผมตอบกลับไอ้ภูมิพร้อมกับหน้าเศร้าๆ
“เห้ย มึงเวอร์ไปนะคิดมากไป น้องเขายังไม่ได้ทำไรเลย แค่ขอเบอร์”
“ก็กูไม่เคยโดนเด็กมาขอเบอร์นี้นี่หว่า”
“มึงเป็นรุ่นพี่ม.ปลายแล้วนะ เด็กมันก็มองรุ่นพี่เป็นธรรมดาป่าววะ”
“ตอนกูอยู่ม.ต้น ก็ไม่เคยเห็นจะมองเลย”
“เอ้าไอ้นี้ มันหมือนกันซะที่ไหนละ”
“ช่างเหอะ ตั้งใจเรียนดีกว่า” ผมบอกปัดๆมันไปขี้เกียจคิดละ
ผ่านไปหลายคาบเรียน จนใกล้ได้เวลากลับบ้าน เย็นวันนี้แล้วสินะ ที่พ่อกับแม่ไอ้ตรีจะมาเก็บของที่บ้านย้ายไปปทุม ผมจะไปช่วยมันดีมั้ยนะ แต่ไม่เอาดีกว่า
เดี๋ยวพรุ่งนี้เช้าผมค่อยให้พ่อผมไปช่วยมันขนของมาที่บ้านทีเดียวเลย ไปหลายรอบคงจะไม่ดีเท่าไหร่
**เสียงเพลงหมดคาบ**ได้เวลาเลิกเรียนแล้ว
“ตรี มึงกลับบ้านยังไงอะ” ที่ผมถามมันเพราะว่าปกติตอนเย็นผมไม่ค่อยเจอมันเลย หรือว่ามันกลับแท็กซี่คนเดียววะ?
“รอรถตู้ ไม่ก็รถเมล์ รถไหนว่างก็กลับคันนั้น” อ่อ แบบนี้เอง
“เออ ถ้างั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้เช้านะ เออลืมถาม บ้านมึงอยู่ไหนนะ”
“อยู่ตรงซอย โนรี อะ รู้จักป่ะ?” อ่อ นึกออกละ
“อ่อ เออๆงั้นเดียวพรุ่งนี้ก็ไปหานะ”
“อืม ขอบใจนะ พรุ่งนี้เจอกัน”
สุดท้ายผมกับมันก็ต่างคนต่างแยกย้ายกันกลับบ้าน พอถึงบ้านผมก็รีบตรงดิ่งไปหาพ่อผมทันที
“พ่อครับ พรุ่งนี้พ่อไปช่วยเพื่อนดินย้ายของได้มั้ยครับ”
“ตอนเช้าเหรอ”
“ครับพ่อ”
“ถ้าเป็นตอนเช้าพ่อว่างอยู่ ที่ไหนละ”
“ซอย โนรี ครับพ่อ”
“อ่อ ก็ไกลอยู่นะ ตื่นแต่เช้าหน่อยแล้วกันนะเราอะ”
“ครับพ่อ งั้นวันนี้ผมจะรีบเข้าห้องเลยครับ”
“บอกแม่เขาด้วยนะ” แม่ผมรู้ก่อนพ่ออีก หึ
“ครับผม”
“งั้นดินขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะครับ”
ผมรีบวิ่งขึ้นมาบนห้องจัดเก็บของให้เป็นระเบียบ เพราะถ้าพรุ่งนี้ต้องออกแต่เช้าผมคงไม่มีเวลามาเก็บแน่ๆ ถ้ามันมาเห็นห้องรกอายตายห่า ไม่ได้หรอก หึหึ
หลังจากเสียเหงื่อกับการเก็บห้องเสร็จแล้ว ผมก็ไปอาบน้ำพร้อมกับเปิดเพลงเศร้าๆดราม่าๆ แหกปากร้องเพลงเหมือนเช่นเคย ก็คนมันชอบเพลงแนวนี้อะทำไงได้
ผ่านไป 30 นาที ผมอาบน้ำเสร็จก็ไปแต่งตัวสบายๆมานั่งเล่นคอม ผมมองไปที่โต๊ะข้างๆ เห็นคอมของไอ้ตรีอยู่ หึ สุดท้ายมึงก็ไม่ได้ไปจากบ้านกูสินะ ผมนั่งเล่นเกมส์ไปเรื่อยๆ จนกระทั่งได้เวลาที่ต้องเข้านอน สี่ทุ่มแล้วสินะ นอนดีกว่าถ้าตื่นสายโดนพ่อด่าตายแน่ๆ
วันเสาร์ที่ 23 มีพฤษภาคม 2552
ตื๊ดๆๆๆ เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้น นี้คงจะเป็นเวลาหกโมงเช้าสินะ ผมลุกไปอาบน้ำ ล้างหน้าแปลงฟัน และแต่งตัวภายใน 30 นาที และก็ลงไปข้างล่างพ่อผมนี่ตื่นเช้ากว่าผมอีก แต่งตัวเสร็จเรียบร้อยพร้อมกับกำลังนั่งจิบกาแฟดำอยู่
“พ่อคร้าบ ดินเสร็จแล้วนะ”
“เดี๋ยวรอพ่อกินกาแฟแปปนึง เราไปหาอะไรกินก่อนรอพ่อก่อนมั้ย”
“ยังดีกว่าครับ เดี๋ยวดินรอกินพร้อมแม่ตอนสายๆ”
“จะรอกินฝีมือแม่ละสิเรา”
“ก็แม่ทำกับข้าวอร่อยนิครับ ดินชอบกินฝีมือแม่ที่สุด”
“ป่ะงั้นเราไปกันได้แล้ว กว่าจะขนของอีก”
พ่อผมขับรถกระบะไปยังซอยโนรีบ้านของไอ้ตรี ต้องบอกก่อนเลยว่าซอยเยอะไปไหน ต้องโทรถามทางมันตลอดเพราะกลัวเลี้ยวผิดซอยเดี๋ยวจะเสียเวลาพ่อ
สุดท้ายก็เข้ามาจอดหน้าบ้านไอ้ตรีจนได้ บ้านที่มันเช่าอยู่จะมีบ้านใหญ่หลังนึง กับอีกตึกเป็นห้องเช่าน่าจะเป็นส่วนที่คนงานของพ่อกับแม่มันเคยอยู่ ไอ้ตรีมันได้เตรียมของทุกอย่างไว้หมดแล้ว เราก็เลยไม่เสียเวลากันเท่าไหร่ ยกแค่ไม่ถึง 15 นาทีก็เสร็จ
ก็ไม่มีอะไรมากนิครับ มีแค่ชุดนักเรียนกับสมุดหนังสือ เพราะเครื่องใช้ไฟฟ้าก็ไม่จำเป็นต้องขนไปด้วยเพราะบ้านผมก็ทุกอย่างอยู่แล้ว
พ่อผมขับรถกลับมาบ้าน ผมช่วยไอ้ตรียกของขึ้นไปไว้ที่ห้องนอนของผม เสร็จแล้วพ่อก็ไปทำธุระ ผมกับไอ้ตรีก็เดินลงมากินกับข้าวฝีมืแม่ บ้านผมจะกินข้วเช้าตอนประมาณ 8-9 โมงเป็นประจำ ไม่ใช่อะไรหรอกครับ ปกติผมตื่นสายไง แม่ก็เลยทำกับข้าวเวลานี้ประจำ
“กับข้าวฝีมือคุณป้านี้ทั้งหอมและก็อร่อยมากเลยครับ”แหม่ทำเป็นชมแม่กู
“แหม่ ขอบใจนะลูกตรี ไม่ต้องเรียกป้าหรอกลูก เรียกแม่เหมือนดินก็ได้”
“ได้ไงอะแม่” ผมงงกับแม่ผมจริงๆ
“ตรีเรียกได้จริงๆเหรอครับ” ทำไมมึงต้องโอเวอร์ขนาดนั้นวะ
“ได้สิลูก ตรีก็เหมือนลูกแม่คนนึงแล้วนะ” จ้า เอาเลยจ้า
“งั้นผมขอเป็นลูกแม่อีกคนนะครับ”
“แน่นอนอยู่แล้วจ๊ะ ทำตัวตามสบายนะลูก”
What? สรุปบ้านใครกันแน่เนี้ย เริ่มสับสนแล้วนะ
“ขอบคุณแม่มากนะครับ ที่ให้ตรีมาอยู่ด้วย เราสองคนจะตั้งใจเรียนครับ”
“ดินตั้งใจเรียนอยู่แล้วนะครับแม่” หึ ไม่ต้องมาทำพูดดีเลยมึงไอ้ตรี
“ตั้งใจเรียนก็ดีแล้วลูก อนาคตจะได้ไม่ลำบาก”
“ตรี ยังไงแม่ก็ฝากดินด้วยนะลูก อย่าพากันเถลไถลนะ”
“ครับแม่ ตรีสัญญาครับ ตรีจะดูแลดินอย่างดี ไม่ให้ออกนอกลู่นอกทางเลยครับ” 555 กูเนี้ยนะไอ้ตรีมึงมากกว่ามั้ง
“ดีแล้วลูก แม่ได้ยินแบบนี้ก็ดีใจ กินเสร็จแล้วก็พากันไปจัดห้องจัดของกันนะ ถ้าขาดอะไรบอกดินนะลูก ให้ดินหาให้”
“ขอบคุณครับแม่ งั้นตรีกับดินขอไปจัดของก่อนนะครับ”
พอกินข้าวเสร็จผมกับไอ้ตรีก็ขึ้นมาบนห้องนอนของผม แต่เอ๊ะตอนนี้มันไม่ใช่ห้องผมคนเดียวแล้ว ต้องบอกว่าห้องเราสินะ พอเข้าห้องมามันก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์และพูดว่า
“คืนนี้มึงเสร็จกูแน่ไอ้ดิน” เป็นเชี้ยไรของมึงผีเข้าเหรอวะ
-
อย่าลืมก็อปกฏเล้ามาด้วยนะคะ o18
10 ปีที่แล้วเลยหรือคะตอนนี้หนุ่มๆคงกำลังกรุบๆ 20 กลางๆถึงปลายๆ :impress2:
-
อย่าลืมก็อปกฏเล้ามาด้วยนะคะ o18
10 ปีที่แล้วเลยหรือคะตอนนี้หนุ่มๆคงกำลังกรุบๆ 20 กลางๆถึงปลายๆ :impress2:
คร้าบผม ปลายๆแล้วครับ อิอิ :hao3:
-
ตอนที่ 7 แต่งงานกับกูนะ
ผมกับไอ้ตรีช่วยกันจัดของจัดห้องนอนใหม่ แบ่งโซนตู้เสื้อผ้าและชั้นหนังสือ ใช้เวลาไม่มากในการจัดห้องนอนใหม่ เพราะของที่ไอ้ตรีเอามาก็ไม่ได้มีอะไรมากมายส่วนใหญ่ก็จะเป็นอุปกรณ์การเรียน พอเราจัดห้องกันเสร็จแล้วผมก็พาไอ้ตรีนั่งรถไปที่ตลาด ไปซื้อข้าวของเครื่องใช้ที่มันลืมเอามา ก็พวกแปรงสีฟัน ของใช้ในห้องน้ำ มันลืมเอามาหมดเลย สงสัยจะรีบมากลืมซะขนาดนี้
“แถวนี้มีร้านขายพวกหมอนป่าววะดิน” เอาไปทำไรวะหมอน
“แต่ว่าที่ห้องกูก็มีหมอนเยอะอยู่แล้วนะ จะซื้อไปทำไมอีก”
“มึงพูดผิดแล้ว ต้องบอกว่าห้องเราสิ” ห้องกู ไอ้ควายถึก
“แหม่ ขี้ตู่นะมึงนี่” เพิ่งจะขนของมาอยู่แท้ๆ ยึดห้องกูไปซะแล้ว
“แล้วกูต้องซื้ออะไรเพิ่มมั้ยอะดิน”
“กูจะไปรู้ได้ไงว่ามึงมีอะไรบ้างแล้ว”
“งั้นก็ซื้อเท่านี้ก่อนแล้วกัน ไว้นึกออกค่อยมาซื้อเพิ่มนะ”
“อืม งั้นกลบบ้านกันกูอยากพักผ่อนแล้วอ่า” ผมชวนไอ้ตรีกลับบ้าน
“กลับไปมึงก็ยังพักไม่ได้นะ ทำการบ้านกันก่อนดิเดี๋ยวลืมนะ”
แหม่พ่อคนขยัน มาอยู่กับกูนี้ไม่ได้ให้มาเป็นพ่อกูคนที่สองนะ
“เออ รู้หรอกน่า ใครจะลืม” หึ
“ป่ะงั้นกลับบ้านกัน”
ระหว่างที่เรานั่งรถกลับบ้าน สองข้างทางมีแต่ต้นไม้ใหญ่ ทำให้ดูร่มรื่นขึ้นเยอะเลย ให้บรรยากาศเหมือนอยู่ต่างจังหวัดเลยครับ ผมชอบต้นไม้เพราะมันดูเงียบสงบ ดูแล้วสดชื่น ที่บ้านของผมรอบๆบ้านก็เลยปลูกต้นไม้ไว้แต่มีแค่ต้นไม้เล็กๆเพราะบริเวณบ้านไม่ได้กว้างมากเท่าไหร่ แต่ในซอยบ้านผมจะมีบ่อเลี้ยงปลาบ่อใหญ่อยู่ติดกับถนนหน้าบ้านผม ผมชอบไปนั่งใต้ต้นมะขวิดที่อยู่ตรงข้ามกับหน้าบ้านผม เพราะมันเป็นต้นมะขวิดที่ต้นใหญ่มากๆ ตอนเด็กๆผมชอบพาน้องๆไปปีนเล่นทุกวัน
แล้วก็เวลาจะโทรศัพท์หาเพื่อนก็ต้องปีนต้นมะขวิดเพราะหาคลื่นสัญญาณยากมากครับ มือถือของPCTจะโทรทีก็ต้องปีนต้นมะขวิดตลอดเลย นั่งรถมาซักพักก็มาถึงหน้าปากซอยบ้านผม เราสองคนลงจากรถสองแถวและก็พากันเดินจากปากซอยไปที่บ้านกัน ระหว่างทางมีแต่คนแซวไอ้ตรี ชมว่าหล่อบ้างล่ะ ชมว่าเท่บ้างล่ะ ไม่เห็นมีใครชมผมบ้างเลย ผมก็น้อยใจเป็นนะพวกป้าๆเนี้ย เดินมาประมาณ 15 นาทีก็มาถึงบ้าน
“ดิน กูว่าเราไปอาบน้ำกันก่อนมั้ย เหงื่อกูออกเต็มเลย”
“อะไรเดินแค่นี้มึงเหงื่อออกขนาดนี้เลยเหรอ เวอร์ไปป่าว”
“ไม่ได้เหนื่อยนะ แต่มันร้อนๆ”
“มึงจะไปอาบน้ำก็ไปดิ มาชวนกูทำมึงบ้าเหรอ” ไอ้บ้าตรี
“ก็เผื่อมึงจะบ้ามาตามคำชวนกูไง” ทำหน้าตากวนตีนด้วยนะ หึ
“ไปอาบน้ำเลย เดี๋ยวกูนั่งทำการบ้านรอ”
“เห้ย รอทำพร้อมกันดิ”
“ทำไมกูต้องรอด้วย การบ้านของใครของมันดิ”
“ก็เผื่อมีอะไรไม่เข้าใจจะได้ถามกันไง มึงจะรีบไปไหน”
“เออๆ เดี๋ยวก็นอนฟังเพลงรอแล้วกัน”
“มึงชอบฟังเพลงเหรอ”
“อืม ก็ชอบนะ อาบน้ำกูยังฟังเลย”
“งั้นรอกูอาบน้ำเสร็จก่อนนะ ค่อยทำการบ้านพร้อมกัน”
“เออๆ ไปได้แล้ว”
ไอ้ตรีนี้พออยู่กับผมแค่สองคนเนี้ยมันทำตัวแปลกๆไม่เหมือนตอนอยู่ที่โรงเรียนเลย อยู่ที่โรงเรียนจะดูเรียบร้อย นิ่งๆไม่ค่อยพูด แต่พอมาอยู่กับผมที่บ้าน มันพูดมากแปลกๆนะ หรือว่าพออยู่กับผมแล้วมันไม่ค่อยอายวะ ช่างหัวมันเหอะ เปิดเพลงฟังดีกว่า พอเปิดเพลงฟังผมก็ไปนอนฟังบนเตียง ฟังไปฟังมารู้สึกว่าเตียงดูดเผลอหลับไปตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ รู้ตัวอีกทีเหมือนโดนผีอำ
ผมรู้สึกขยับตัวไม่ได้เหมือนมีอะไรบ้างอย่างทับอยู่ ไม่นะโดนผีอำกลางวันแสกๆ พอค่อยๆลืมตาขึ้นมา ผมเห็นใบหน้าของผู้ชายคนนึง ใบหน้าของผู้ชายคนนี้ดูคุ้นตาและอยู่ใกล้กับหน้าผมมาก ใกล้จนผมสามารถสังเกตเห็นดวงตาสีน้ำตาลอ่อน เป็นดวงตาที่ดูสวยงามมาก เมื่ออยู่บนใบหน้านี้ ใบหน้าขาวนวล มีเครากับหนวดขึ้นเล็กน้อย ปากสีชมพูที่เรียวบาง เห็นแล้วน่าอิจฉาซะมัด แต่ทำไมยิ่งดูยิ่งเหมือนว่าเขากำลังขยับใบหน้าเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ใกล้จนชิดกัน และตอนนี้เขาได้ประกบปากเขาเข้ามาที่ปากผม ผมสัมผัสได้ถึงกลีบปากบาง นุ่ม อบอุ่น ผมกำลังฝันอยู่รึเปล่านะ ผมค่อยๆหลับตาลง ปล่อยให้อารมณ์อยู่เหนือทุกสิ่ง ผมพยายามที่จะซึมซับกับความรู้สึกแปลกนี้ รสจูบนี้อ่อนโยนและนุ่มนวลกว่าครั้งก่อน ราวกับว่าเขาต้องการปลอบโยนตัวผมว่าไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้น และเขาค่อยๆสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวพันกับลิ้นของผม เขาหยอกล้อในปากของผมอย่างสนุกสนาน แต่ผมก็ยังปล่อยให้เขาทำแบบนั้น เขาผละปากออก และค่อยๆไล่จูบไปตามซอกคอ ผมรู้สึกขนลุกซู่ มันบอกไม่ถูกมันทั้งขนลุกและจั๊กจี้ ผมก็เลยผลักตัวเขาออกและลืมตาขึ้น
“ตรีมึงจะทำอะไร?” ผมจ้องมองใบหน้าของเพื่อนคนนี้อย่างสงสัย
“กูก็จะปลุกมึงไง เห็นหลับอยู่”
“ใครเขาปลุกกันแบบนี้มึงบ้ารึเปล่า”
“ก็กูอยากปลุกมึงแบบนี้จะทำไม กูต้องทำเหมือนคนอื่นด้วยเหรอ”
“กูไม่คุยกับมึงแล้ว จะไปอาบน้ำ”
“เดี๋ยวก่อนดิยังคุยไม่รู้เรื่องเลย” มันออกแรงกดตัวผมไว้ไม่ให้ลุกขึ้น
“จะคุยอะไรกูจะไปอาบน้ำก่อน” ผมเริ่มขึ้นเสียงเพราะงัวเงียเพิ่งตื่นนอน
“ก็กูถามว่ากูต้องปลุกมึงเหมือนที่คนอื่นทำด้วยเหรอ”
“มึงจะปลุกแบบไหนก็เรื่องของมึงเหอะ ไอ้ควาย”
“มึงพูดแล้วนะ” ทำหน้าตาหื่นกามมากไอ้ควายนี้
“อืม พอใจยัง กูขอไปอาบน้ำบ้าง” ผมอยากอาบน้ำแล้ว อยากสดชื่น
“ครับผม อาบเร็วๆนะ รอทำการบ้านอยู่”
“อืม แล้วก็ไปใส่เสื้อผ้าด้วยนะ กูอาบน้ำเสร็จต้องไม่เห็นมึงนุ่งผ้าเช็ดตัวนะ”
“โอเคครับ” พูดเพราะเชียวไอ้นี้
ผมเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและก็มือถือเข้าไปในห้องน้ำ เปิดเพลงฟังไปอาบน้ำไป ผมส่องกระจก มองไปที่ปากของตัวเอง อยู่ๆความรู้สึกเมื่อกี้ก็แวบเข้ามาในหัว ความรู้สึดีแบบบอกไม่ถูกว่ามันคืออะไร แต่รู้สึกว่ามันอบอุ่นข้างในใจแปลกๆ
หึย กูเป็นอะไรวะเนี้ย เพราะไอ้เชี้ยนี้คนเดียว ชอบทำอะไรแปลกๆใส่ผมอยู่เรื่อย
ปกติมันทำแบบนี้กับเพื่อนคนอื่นรึเปลาวะ แต่จะไปถามคนอื่นก็ไม่ใช่เรื่องอีก
ช่างแม่งอาบน้ำดีกว่า ผมรีบสระผม ล้างหน้า ถูสบู่อาบน้ำให้ทั่วตัว ล้างทุกซอกทุกมุมของร่าง ผมหยิบมือถือมาดูเวลา เกือบจะบ่ายโมงแล้วต้องรีบทำการบ้านให้จบภายในวันนี้ วันอาทิตย์จะได้พักผ่อนยาวๆ ผมเดินออกมาจากห้องน้ำ เห็นไอ้ตัวดีนอนอยู่บนเตียงเล่นมือถือของตัวเองอยู่ ยังดีที่มันใส่เสื้อผ้า เรียบร้อยแล้ว
“ตรีเที่ยงกว่าแล้ว จะกินข้าวก่อนมั้ย? ค่อยมาทำการบ้านกัน”
“แล้วแต่ดินอ่า หิวแล้วรึยังละ?” กูถามมึง ยังจะย้อนมาถามกูอีก
“งั้นก็รอแปปนึงละกัน กูแต่งตัวก่อน เดี๋ยวลงไปกินข้าวกัน”
ผมรีบเช็ดผมให้แห้งและก็หาเสื้อมาใส่ ระหว่างที่ผมแต่งตัว ผมรู้สึกได้ว่ามีสายตาคู่นึงกำลังจ้องมองมาที่ผมอยู่ แต่ก็ขี้เกียจหันไปมองมันก็เลย แต่งตัวโชว์มันไปเลย ไม่ได้จะยั่วหรืออะไรหรอกนะ ก็ผู้ชายด้วยกันจะอายอะไร ตอนม.ต้น เข้าค่ายลูกเสือก็อาบน้ำแก้ผ้ากันมาก็เคยแล้ว พอใส่เสื้อผ้าเสร็จก็พามันลงไปกินข้าว
“แม่ครับมีอะไรให้พวกผมกินบ้างหิวแล้วครับ” ผมอ้อนแม่นิดนึง
“แหม่ จัดห้องกันเรียบร้อยดีรึยังลูก”
“เรียบร้อยแล้วครับแม่” ผมไม่ได้ตอบนะ ไอ้ตรีมันแย่งตอบ
“ดีแล้วจะได้พักผ่อนกัน แม่ทำกับข้าวเสร็จซักพักแล้ว รอดินกับตรีลงมา”
“หอมจังเลย งั้นกินเลยนะครับ” ผมรีบตักข้าวให้ไอ้ตรีกับของตัวเอง
“ตรี ถ้าขาดอะไรบอกแม่นะ แม่จะได้ให้ดินหาให้” แม่ผมนี่นะ ห่วงมันจัง
“ครับแม่” มันยิ้มรับคำอย่างสุภาพ มันมีมารยาทดีเหมือนกันนะ
“จะขาดอะไรอีกละครับแม่ ดินอยู่ได้ตรีก็ต้องอยู่ได้สิครับ”
“เรานี้ยังไงนะ ก็เพื่อนมาอยู่ด้วยเราก็ต้องดูแลเขาสิ”
“ไม่เป็นไรครับแม่ ดินดูแลตรีดีอยู่แล้วครับ” จ่ะ ขอบคุณ
“ดีแล้วลูก รักกันให้มากๆ” พรวดดดด แม่พูดไรเนี้ย
“แม่พูดอะไรก็ไม่รู้ ดินกินข้าวแล้วนะครับ”
“เขินอะไรของเราเนี้ย ตลกจริงๆ” แม่นี้ก็แซวเก่งจริงๆ
ผมกับตรีกินข้าวได้ซักพักก็อิ่ม ก็เลยขอตัวขึ้นมานั่งทำการบ้านข้างบน จะบอกว่าชั้นสองบ้านผม มีระเบียงให้ออกไปด้วยนะ มีโต๊ะพร้อม ผมกับตรีก็เลยเอาการบ้านไปนั่งทำหน้าระเบียง
“อากาศดีจังเลยเนอะ” ไอ้ตรียิ้ม เวลามันยิ้มนี้ถ้าผมเป็นผู้หญิงนะคงตกลุมรักมันไปแล้ว เวลามันยิ้มนี้หล่อสัด แต่อยู่โรงเรียนเสือกไม่ยิ้ม
“อืม เย็นสบายดี แต่แดดแรงไปหน่อย ดีนะ มีหลังคาเนี้ย”
“นั้นนะสิ” มันยิ้มให้ผมอีกแล้ว
“มีการบ้านกี่วิชาเนี้ย” ผมหยิบสมุดขึ้นมาดูและถามไอ้ตรี
“มี4วิชา”
“รีบทำกันเถอะ จะได้ไปเล่นคอมบ้าง อยากเล่นเกมแล้ว”
ผมรีบปั่นการบ้านอย่างรวดเร็ว มีแอบดูมันบ้าง เวลามันทำการบ้านนี้ดูมีความตั้งใจอย่างมาก ผมแกล้งทำเป็นถามมันบ้างข้อ มันก็ดูกระตือรือร้นรีบลุกมาสอนผมอย่างจริงจัง แต่ทำไมเวลาสอนต้องมายืนอยู่ข้างหลังแล้วก็โอบกูด้วย นั่งข้างๆก็สอนได้รึเปล่าไอ้นี้ นั่งทำการบ้านไปได้ 3 ชั่วโมง ก็เสร็จเป็นที่เรียบร้อย ตอนนี้ก็ 4 โมงเย็นพอดี ยังเหลือเวลาให้เล่นคอมอีกเยอะ ชวนไอ้ตรีไปเล่นด้วยดีกว่า
“ตรี ไปเล่นเกมโกสกันป่าวอยากเก็บเลเวลแล้วอ่า” ผมเอ่ยชวนมัน
“ไปดิ เออเห็นว่าเมื่อวันพฤหัสมันมีอัพแพทซ์ระบบใหม่นิ”
“ระบบอะไรเหรอ?” ผมถามมัน
“ระบบแต่งงานมั้ง”
“อ่ออ อัพมาทำไมวะ ช่วยไรได้อะ”
“ไม่รู้ดิ ไปลองเล่นกัน”
ผมลุกขึ้นไปเปิดคอมผมกับคอมมัน ไอ้ตรีคนดีอาสาไปหยิบเครื่องดื่มในตู้เย็นมาเตรียมพร้อมสำหรับนั่งเล่นเกมยาวๆ พอเข้าเกมก็จเห็นว่าต้องดาวน์โหลดแพทซ์ของเกมเพื่ออัพเดทระบบที่มาใหม่ ระบบแต่งงาน? มีไว้ทำไมวะงง
“อัพเดทเสร็จแล้ว กูเข้เกมก่อนนะ” ผมบอกไอ้ตรี เพราะมันยังวุ่นวานกับการเทน้ำให้ผมอยู่
“อืม เข้าเกมแล้วไปรอที่แชแนล 1 ตรงที่ตึกธรรมะนะ”
“ไปรอทำไมที่นั้นอะ”
“เออน่ะ บอกให้ไปรอก็ไปสิ”
“อือ มารอแล้ว”
“เดี๋ยวกูเข้าไป”
ซักพักตัวละคร ชื่อ ฐาปกรณ์ ก็ มายืนอยู่ตรงหน้าของผม และก็มีกรอบอะไรบางอย่างเด้งขึ้นมา ‘ยืนยันการแต่งงานหรือไม่?’ What? กูยังไม่ทันตกลงเลย
“กดยืนยันดิเร็ว” ไอ้ตรีเร่งผม
“ยืนยันอะไรใครบอกจะแต่งกับมึง”
“ทำไมวะ ก็จะได้รู้ไงว่าระบบมันมีอะไร” น่าสงสัย อยากรู้แค่ระบบจริงหรอ
“ไม่อะ มึงยังไม่ทันขอกูเลย อยู่ก็มาบังคับกู บ้าเปล่า”
“งั้นรอแปปนึง” อยู่มันก็ประกาศในเซิฟเวอร์ว่า ‘ดิน แต่งงานกับกูนะ’ไอ้เชี้ย
“มึงทำไรเนี้ย เพื่อนในเกมกูเห็นหมดแล้วมั้ง โอ๊ย คนออนเยอะด้วย”
“ก็ดีแล้วไง เพราะยังไงแต่งไปมันก็ประกาศอยู่แล้วป่ะ”
“เร็วกดยืนยันสิ จะได้รีบไปเก็บเลเวลต่อไง” บังคับกูอีก
“เออ แต่งก็แต่ง บังคับกูจังเลยวะ” ผมก็เลยกดยืนยันไป
พอกดยืนยันไปปุ๊บมันก็มีประกาศว่า ‘ฐาปกรณ์แต่งงานกับDiN_Aloneแล้ว ขอให้ทั้งคู่รักกันตลอดไป’ แหวะ ใครเป็นคนคิดสคริปท์ประกาศวะเชี้ย จะอ้วก
“กูเปลี่ยนชื่อตัวละครดีกว่า เปลี่ยนเป็นอะไรดีวะตรี”
“อืม เปลี่ยนเป็นDinTดิ ตัวย่อไง”
“ตัวย่ออะไรของมึง?”
“ก็ย่อมากจากDinTree ไง อิอิ”
“เหรอออ เดี๋ยวตบ”
“เปลี่ยนเลย”
“เอาจริงงะ”
“อืม จริงๆ” ทำไมกูต้องไปทำตามมันด้วยวะ
“อืม กูเปลี่ยนละ”
“ดีมาก ปะไปเก็บเลเวลกัน”
“ไปตีมอนเตอร์ที่ไหนดีอ่า” ผมถามไอ้ตรี
“เราสองคนเลเวล100แล้ว ไปตีหมีภูเขากันเลยดีกว่า”
“โห กูจะไหวเหรอ โดนมอนเตอร์ตีทีเข้าเป็นพันเลยนะ”
“มึงก็คอยซัพพอร์ตกูสิ ไม่ต้องตีเอง คอยบัพให้ด้วย”
“เออ ก็ได้”
หลังจากผมกับไอ้ตรีตกลงกันว่าจะไปเก็บเลเวลกันที่แผนที่บันไดฟ้าคำราม ผมกับมันก็เล่นกันจนดึก เล่นตั้งหลานชั่วโมง ขึ้นมาแค่ 3 เลเวลเอง ให้ตายเถอะ
เหนื่อยซะมัด นี้ก็ทุ่มกว่าแล้วหิวจังเลย
“ตรี กูหิวข้าวแล้ว ไปกินข้าวกันก่อนเถอะ”
“อืม ไปดิ งั้นออกเกมเลยนะ”
“อืม โอเค ออกตรงนี้นะ”
:katai2-1:
-
อยากมีโมเม้นนี้บ้างถึงจะเคยมีแค่ในเกมก็เถอะ
-
อยากมีโมเม้นนี้บ้างถึงจะเคยมีแค่ในเกมก็เถอะ
:hao5: :hao7: โมเม้น จีบกันผ่านเกมงี้หรอ
-
//ต่อ//
“แม่ครับ ทำไรกินครับ” ผมหิวววว
“ของโปรดดินทั้งนั้นเลยมากินกันสิลูก”
“ว้าว~น่ากินทั้งนั้นเลยครับ”
“ดินกับตรีมานั่งตรงนี้นะ” แม่ให้ผมกับตรีนั่งใกล้ๆกับแม่ ซักพักพ่อกับน้องก็มานั่งกินข้าวด้วยกัน
“เป็นยังไงบ้างตรี ขาดเหลืออะไรบอกพ่อแบแม่ได้เลยนะ”
ทำไมทุกคนรักมันจังเลย ผมเป็นหมาหัวเน่าแล้วรึไง
“ครับพ่อ” หุ้ยย กล้ามากนะมึง
“เออดีแล้วที่ตรีมาอยู่ด้วย ดินมันจะได้ไม่ต้องคลุกแต่กับคอม วันๆไม่คุยกับใครเลย มนุษยสัมพันธ์มีบ้างรึเปล่าไม่รู้เนี้ย” พ่อพูดไปหัวเราะไป
“พ่ออ่า ดินก็คุยอยู่นะ ก็พิมพ์คุยกับคนในเกมไงครับ”
“พิมพ์คุยกับพูดคุยมันเหมือนกันที่ไหนละลูก” พ่อบ่นผมเฉย
“ต่างกันตรงไหนละครับ ดินว่าก็เหมือนกันนะ”
“ต่างกันสิก็เวลาเราพิมพ์คุย เราจะพิมพ์อะไรก็ได้ เพราะเราไม่ได้เห็นหน้าของอีกฝ่ายไง แต่ถ้าเราพูดกันแบบเห็นหน้าตากัน เราก็จะกล้าๆกลัวๆที่จะพูดไง”
“คร้าบ ดินเชื่อแล้ว กินข้าวกันเถอะคร้าบ” ผมตัดบท ก็ผมหิวแล้วอ่า
“เห็นมั้ยตรี แค่นี้ดินมันยังไม่รู้เลย พ่อฝากเราด้วยนะ” แหน่ะ
“ครับพ่อ”
“ดินไม่ใช่เด็กๆแล้วนะครับ จะไปฝากมันทำไม ดินแก่กว่าตรีอีกนะ พ่อก็”
“แก่กว่าเขากี่วันเหรอ หึ” พ่อนี้ก็ไม่เลิกจริงๆ
ผมนั่งกินข้าวกับครอบครัวแบบคุยกันเฮฮาตามประสาครอบครัวผม พ่อกับแม่ผมเป็นคนร่าเริง ไม่ค่อยเหมือนพ่อแม่คนอื่นที่จะเอาแต่ดุลูก ว่าต้องทำแบบนั้นแบบนี้ พ่อแม่ผมชอบให้ลูกๆลองทำเอง ให้ลองทำทุกอย่างที่คิดว่าชอบ พ่อกับแม่จะคอยดูอยู่ห่างๆ ผมว่าผมโชคดีมากๆเลยนะ ที่มีพ่อแม่ที่เข้าใจลูกๆแบบนี้
พอกันข้าวกันจนอิ่มแล้ว ผมกับตรีก็พากันขึ้นมานั่งย่อยอาหารบนห้องนอน ผมเปิดดูซีรีย์เรื่องโปรดที่ผมกำลังดูอยู่แฟ้มลับคดีพิศวง (The X-Files) สนุกดีนะ ดนตรีก็ลุ้นละทึกดี
เราสองคนมานอนดูซีรีย์บนที่นอน มีทีวีอยู่ปลายเตียง ผมกำลังนั่งพิงหัวเตียง แต่พอเอนหลังไปกำลังจะถึงหัวเตียง อยู่ๆไอ้ตรีก็บอกผมว่าเดี๋ยวก่อน มันลุกขึ้นไปนั่งซ้อนอยู่ข้างหลังผม แล้วให้ผมเอนตัวลงไปพิงบนตัวของมัน
“มึงจะไปนั่งข้างหลังกูทำไมเนี้ย”
“กูกลัวมึงจะเจ็บหลัง มึงก็พิงๆมาเหอะ อย่าพูดมากกูจะดูหนัง”
“มึงดูเรื่องนี้ด้วยเหรอ” ผมถามไอ้ตรี
“ดูอยู่ แต่ไม่ได้ดูทุกตอน”
“แล้วจะรู้เรื่องเหรอวะ?”
“ชู่~หันหน้าไป”
มันสั่งให้ผมหันหน้าไปดูหนังต่อ เอออยากจะเจ็บหลังก็เรื่องของมึง กูไม่สนใจแล้วนะ ผมก็พิงหลังลงไปเต็มที่ ความรู้สึกมันแปลกๆ หรือเพราะเสื้อที่ใส่อยู่มันบาง ผมรู้สึกได้ถึงความร้อนที่มีอยู่ในตัวของคนข้างหลัง มันทำให้ผมอุ่นๆไม่เหมือนตอนพิงหลังลงกับหัวเตรียงเพราะเตียงผมเป็นไม้มันจะเย็นๆ
ดูหนังได้ซักพัก ก็มีมือคู่นึงซุกซนสอดเข้ามาที่เอวของผม ที่ผมรู้สึกได้ไวเพราะมือของมันอุ่นมากหรือตัวของผมเย็นก็ไม่รู้นะ
“มึงจะมากอดเอวกูทำไมเนี้ยอึดอัดนะเว้ย” ผมไม่ได้อึดอัดหรอกแต่ลำคาญ
“กูกอดหลวมๆเองนะ มึงอย่าเวอร์” มันด่าผมเฉยเลย
“แล้วจะกอดทำไม”
“ก็ตัวมึงเย็น ก็เลยจะกอดให้ตัวมึงอุ่นๆหน่อยไง เดี๋ยวอาหารไม่ย่อยนะ”
“เกี่ยวด้วยเหรอ?”
“เกี่ยวดิ” พอมันพูดแบบนั้นผมก็เลยยอมอยู่นิ่งๆให้มันกอด หลังจากมันที่กอดผมไว้ซักพักตัวผมก็อุ่นขึ้นจริงๆ เราดูหนังกันไปจนจบ 2 ตอน จนผมเริ่มจะง่วงแล้ว ก็เลยหลับตาลง ผมรู้สึกได้ว่า ไอ้คนข้างหลังผมเริ่มเอามือลูบไปมาบนตัวผม
ผมยังคงหลับตาอยู่แต่ผมรู้สึกตัวแล้ว พอผมไม่ตอบสนองมัน มันค่อยๆเอามาเข้ามาในเสื้อของผม ลูบหน้าท้องของผมเบาๆ มือของมันอุ่นมาก ทำให้ผมเคลิ้มอยู่พักนึง
มันก็เลื่อนมือสูงขึ้นอีก ตอนนี้มือของมันมาหยุดอยู่ที่หน้าอกของผม มันค่อยๆบีบหน้าอกของผมอย่างเบามือ และมันก็ทำสิ่งที่ผมไม่คาดคิด มันเอานิ้วมือวนรอบยอดอกของผม ผมทนไม่ไหวมันจั๊กจี้มากก็เลยลืมตาขึ้น
(https://image.dek-d.com/27/0849/7980/130233470)
-
ตอนที่ 8 ให้กูช่วยมึงบ้างดิ
“ตรี มึงจะทำอะไรของมึง” ผมลืมตาขึ้นถามไอ้คนหื่นกามข้างหลัง
“ก็เห็นมึงหลับ กูก็เลยจะปลุกไง” ปลุกพ่อง
“ใครเขาปลุกแบบมึง ไอ้ควาย”
“ก็กูไม่เหมือนใครไง”
“มึงมันบ้าไง” มันไม่รู้จะด่ามันยังไงดี แต่มีบางอย่างผิดปกติกับร่างกายผมนะเนี้ย อยู่ๆดินน้อยของผม ตื่นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ ถ้าลุกขึ้นตอนนี้มันต้องเห็นแน่เลย แกล้งง่วงนอนเลยดีมั้ยวะ
“เอ่อ ตรีมึงไปอาบน้ำก่อนกูเลยนะ”“ทำไมอะ ปกติมึงอาบน้ำก่อนตลอดเลยนะ มีไรป่าววว”
“ป่าวว กูแค่ง่วงอะ เลยจะของีบรอมึงอาบน้ำไง”
“ไม่ต้องมาขี้เกียจเลยเดี๋ยวมึงก็นอนหลับอีก มึงยิ่งขี้เซาอยู่ ไปอาบน้ำ”
“เออ ไปก็ได้วะ” ผมรีบลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและเข้าห้องน้ำทันที หวังว่าไอ้ตัวดีคงไม่ทันเห็นอะไรหรอกนะ ผมอาบน้ำ แปรงฟัน สระผม อย่างรวดเร็ว เพราะอะไรนะเหรอ ผมลืมเอามือถือเข้ามาเปิดเพลงนะสิ ก็เลยรีบอาบน้ำ
“ตรีไปอาบน้ำดิ กูอาบเสร็จแล้ว”
“อืม อย่าเพิ่งรีบนอนนะรอกูด้วย” เรื่องไรจะรอมึง สี่ทุ่มกว่าละ กูจะนอนน
“มึงก็อย่าอาบน้ำนานสิ”
ไอ้ตรีเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวและก็เดินเข้าไปอาบน้ำ ไอ้นี้อาบน้ำไวนะ 15 นาทีก็ออกมาแหละ ไวไปไหนเนี้ย
“มึงแปรงฟันป่าวเนี้ยหะ อาบน้ำไวไปไหน”
“เรียบร้อยแล้วเหอะ อาบน้ำนอนจะอะไรหนักหนา”
“เรื่องของมึง”
“เรื่องมึงอยากพิสูจน์ละ?”
“พิสูจน์ไรของมึง”
“เอ้า ก็พิสูจน์ว่ากูแปรงฟันรึยัง”
“ตลกแดก” พอผมพูดจบมันก็เดินมาทั้งที่ยังนุ่งผ้าเช็ดตัวอยู่ มันเดินมาไวมาก แบบไม่ต้องพูดพร่ำทำเพลง มันเดินมาจูบปากผมอย่างไว
“อื่อ~ไอ้อรีอำไอ” พูดไม่ชัดเพราะปากมันไม่ว่างอะ มันผลักปากออก
“เป็นไงพิสูจน์ได้ยัง”
กลิ่นยาสีฟันกลิ่นมิ้นต์ยังคงติดอยู่ที่ปากผมอยู่เลย ทำไมไม่รู้เวลามันทำแบบนี้กับผมทีไร ใจผมจะเต้นเร็วมาก คงเพราะตกใจที่มันทำแบบนี้รึเปล่า
“เออ ปากยังเหม็นอยู่เลย เพราะมึงรีบแปรงไง ควาย” ผมแกล้งพูดไป
“จริงเหรอ สงสัยยังไม่ชัดเจน ลองใหม่นะ” หะ
พอมันพูดจบรอบนี้มันผลักผมให้ล้มตัวลงบนที่นอน มันใช้น้ำหนักตัวมันทับผมไว้ ใบหน้าของมันเข้ามาใกล้มาก ใจผมเต้นเร็วอีกแล้ว เป็นอะไรของกูเนี้ย
มันจ้องตาผมอยู่พักนึง ไม่สิต้องบอกว่าเราจ้องตากันอยู่พักนึง ก่อนที่มันจะจูบผมอีกครั้ง ครั้งนี้มันไม่จูบอย่างเดียว มันรุนแรงขึ้นกว่ารอบที่แล้ว มันดูดปากผม ทำเอาผมหายใจไม่ออก มันสอดลิ้นเข้ามาเกี่ยวลิ้นของผมไปดูดไว้ซะอย่างงั้น ผมหายใจแรงขึ้น แรงขึ้นเรื่อยๆ ผมได้กลิ่นยาสีฟันรสมิ้นต์ชัดเจน บวกกับตัวมันเพิ่งอาบน้ำมาใหม่ๆหอมมาก ทำให้ผมเกิดอารมณ์แปลกๆขึ้น อยู่ๆดินน้อยของผมที่นอนหลับไหลอยู่ก็ตื่นขึ้นดันบ๊อกเซอร์ซะอย่างงั้น ผละปากออก มันคงสัมผัสได้ว่ามีบางอย่างทิ่มขามันอยู่ มันก็เลยก้มลงไปมองที่บ๊อกเซอร์ของผม แล้วก็พูดกับผม
“ให้ช่วยมั้ย” มันพูดพร้อมกับทำหน้าตากวนตีน ยิ้มเหี้ยไรของมึง
“ไม่ต้องอะ กูจะไปทำของกูเองในห้องน้ำ”
“หึย อย่าขี้โกงดิวะ”
“ขี้โกงอะไรของมึง”
“ก็รอบที่แล้วมึงเห็นของกูหมดทุกอย่างแล้วอะ”
“มึงเต็มใจให้กูดูเองนิ กูโกงมึงตรงไหน”
“มึงก็ให้กูดูบ้างดิ กูอยากดู”
“มึงโรคจิตเปล่าเนี้ยตรี”
“โรคจิตเพราะมึงอะ”
“ไม่เกี่ยวกับกูเลย ลุกขึ้น กูจะไปห้องน้ำ”
“ไม่เอา อย่าดื้อสิ” มันไม่ยอมลุกขึ้น แต่มันกลับเข้ามาจูบผมอีกรอบ เวลามันจูบแต่ละครั้งใจผมจะเต้นแรงและมีอารมณ์ที่อยากจะให้มันทำแบบนี้ ร่างกายชอบทรยศจิตใจตลอดเลย มันเห็นว่าผมไม่ได้ว่าอะไรมัน มันยิ่งได้ใจ มันไล่จูบที่คอของผม จูบเบาสลับกับแรงขึ้น จนคอเกือบขึ้นรอยแดง
“อ๊ะ~ไอตรีเดี๋ยวคอกูแดงง~อ๊ะ อย่าทำแบบนั้น” มันยังแกล้งผมไม่เลิก
“ให้กูช่วยมึงได้ยัง หืม?” มันยังเซ้าซี้ผมต่อ
“ไม่เอา~กูอาย”
“จะอายทำไม ผู้ชายด้วยกัน กูก็เคยเห็นของมึงหมดแล้ว”
“มันไม่เหมือนกัน อ๊ะ~อย่าดิไอ้ตรี” มันไซร้มาที่ใบหูของผม ขนผมลุกซู่ผมไม่เคยโดนใครทำแบบนี้มาก่อนในชีวิต มันแกล้งผมแบบนี้อยู่นาน
“ตรี~อ๊า~อย่าดิ~กูเสียวนะเว้ย” โอ๊ย หายใจม่ายทันจะตายแล้ว
“ยอมยังละ”
“จะทำไรก็เรื่องของมึง กูเหนื่อยแล้ว” สุดท้ายก็ต้องยอมมันจนได้
“นอนนิ่งๆนะน้องนะ” มันยังจะมากวนตีนผมอีก
มันจับผมถอดเสื้อกล้ามและบ๊อกเซอร์ผมออก ตอนนี้ร่างกายของผมเปลือยเปล่า นอนอยู่บนเตียงเหมือนคนเพิ่งวิ่งมาเลยเหนื่อยชิบหาย
“จะเริ่มละน๊า” มันยิ้มทำหน้าตากวนตีนเหมือนเคย
“อ๊าส์~ไอ้ตรี~ไม่ต้องทำตรงนี้” อยู่มันก็ก้มมาที่หน้าอกของผม มันเลียตรงยอดอกของผมเบาๆ และก็ดูดสลับไปมา
“อ๊าส์~ซี๊ด~ตรี~กูเสียว” ผมทนไม่ไหวจริงๆ มันเสียวมาก จนต้องคราง
“ครางออกมาเลย คนดี” พอมันพูดจบมันก็เริ่มไซร้บนหน้าอกผมต่อไล่วนไปมาบนท้องผมบ้าง ตรงหน้าอกบ้าง
“อ๊าส์~ตรี~อย่าทำแบบนี้สิ~อ๊าส์~อ๊ะ” ผมร้องเสียงหลงเพราะอยู่ๆมันก็กัดหน้าอกผมเฉยเลย ตรงหน้าออกผมขึ้นเป็นรอยฟันมันจางๆ ไอ้เชี้ยนี้
“มึงกัดทำไมไอ้เชี้ยกูตกใจหมด”
“กูก็หมั่นเขี้ยวมึงอะ”
“ไปไกลๆตีนเลยนะ ไอ้ควาย”
“โอ๋ๆเดี๋ยวตรีปลอบเองนะ”
มันจูบหน้าผากผม และก็ลงมาประกบปากจูบผมอย่างนุ่มนวล ผมเผลอชอบเวลาที่มันทำแบบนี้กับผมแล้วสิ จูบของมันช่างรู้สึกดีแปลกๆ แต่ผมไม่ได้ชอบมันนะ อย่าเข้าใจผิด
“เจลอยู่ไหน?” มันถามผม
“อยู่หัวเตียง เห็นมั้ย เปิดลิ้นชักออกสิ”
“เห็นแล้ว”
มันบีบเจลลงบนดินน้อยของผม มันค่อยๆทาเจลให้ทั่วตัวของดินน้อย แต่ครั้งแรกที่มันสัมผัสดินน้อยของผม ผมรู้สึกเสียวมาก เสียวมากกว่าตอนทำเองซะอีก ไม่เคยมีใครได้สัมผัสดินน้อยของผมมาก่อน มันทำหน้าตาเจ้าเล่ห์ใส่ผมพร้อมกับค่อยๆรูดขึ้นลงเบาๆ มันค่อยๆเร่งจังหวะให้เร็วขึ้น เร็วขึ้นเรื่อยๆ แต่มันทำไปได้ซักพักก็หยุด และก็ล้มตัวนอนข้างๆผม
“อ้าว ทำไรของมึงเนี้ย” ผมถามมัน
“ก็จะทำให้เสียวกว่าเดิมไง”
“อะไรของมึงเนี้ยตรี”
ผมกำลังจะด่ามันแต่มันก้มลงไปดูดหน้าอกผม พร้อมกับเริ่มขยับมือที่จับดินน้อยอยู่
มันดูดพร้อมกับตวัดลิ้นเล่นกับหน้าอกผมอยู่แบบนี้ ผมเสียวมากเกิดมาไม่เคยเสียวขนาดนี้เลย ซักพักผมก็ปล่อยทนไม่ไหว ปล่อยออกมาเยอะมาก เลอะหน้าท้องหมด
“ว้าว น้ำเยอะเหมือนกันนะเนี้ย” ไอ้ตรีตัวดียังทำท่ากวนตีนเหมือนเดิม
“กูเหนื่อย เช็ดให้หน่อยดิ” ผมเหนื่อยมากขนาดนอนเฉยๆ มันก็ไปหยิบผ้ามาเช็ดให้ผม มันเช็ดเบามือมาก จนผมเคลิ้มหลับไปตั้งแต่ตอนไหนก็ไม่รู้ ผมรู้ตัวอีกทีก็ประมาณตีสามกว่า มันนอนกอดผมใต้ผ้าห่ม เราห่มผ้าผืนเดียวกัน มันกอดผมไว้เหมือนกับกลัวว่าผมจะหายไป ขนาดผมไม่ได้ใส่เสื้อผ้า ผมกลับไม่รู้สึกหนาวเลย
ผมก็เลยหลับต่อ จนกระทั่งเช้า
“มอนิ่ง คิส” ผมได้ยินเสียงไอ้ตรีดังอยู่ข้างๆ ผมลืมตาขึ้น
“อ้าว ตื่นแล้วเหรอ ทำไมอาบน้ำไวจัง กี่โมงแล้วอ่า?” ผมบิดตัวไปมา
“หกโมงครึ่ง” หะ!!
“แล้วจะรีบตื่นไปไหนเนี้ยบ้าเปล่า”
“กูตื่นเช้าจนชินแล้ว มึงก็ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”
“ม่ายเอาอ่า อยากนอนต่อ”
“ไม่เอาลุกได้แล้วไปเดินรับอากาศตอนเช้าๆบ้าง”
“โห่ตรี กูขอนอนอีก30นาทีพอ นะๆๆ” ผมทำเสียงอ้อนและก็เข้าไปกอดมัน ซุกหน้าลงบนอกมัน ถ้าทำแบบนี้มันน่าจะยอมให้ผมนอนต่อนะ
“30 นาทีพอนะ” เย้ ได้ผล
“อือออ” และผมก็หลับตาลงนอนต่อ ก็แอร์มันเย็นนินา ผมก็ขี้เซาอยู่แล้ว
“ดิน ตื่นไดแล้วเจ็ดโมงแล้วนะ” อืออ ไวจังเลย เวลาผมหมดแล้วเหรอ
“หือ ไวจังเลย ยังง่วงอยู่เลย”
“ถ้าไม่ลุก กูจะปล้ำมึงแล้วนะ” หะ! พอได้ยินแบบนี้ผมผลักมันออกทันทีและก็ดีดตัวจากเตียงทันที เดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวแล้วก็เข้าไปอาบน้ำ แปรงฟัน ผมแทบจะหลับตาอาบน้ำอยู่แล้ว ง่วงซะมัด ผมรีบอาบน้ำเพราะมีคนเร่งอยู่ รีบไปไหน
หลังจากแต่งตัวเสร็จเราสองคนก็พากันเดินลงมาหาแม่ แต่ไม่มีใครอยู่บ้านเลย ผมเห็นโพสอิทแปะไว้หน้าตู้เย็นว่า พ่อกับแม่และน้องไปห้างซื้อของกัน แม่ทำแซนวิสไว้ให้อยู่ในตู้เย็น ผมกับตรีก็เลยเอาแซนวิสออกไปนั่งกินตรงต้นมะขวิดที่อยู่ติดกับบ่อเลี้ยงปลา มันมีคนทำชิงช้าให้นั่งพอดี นั่งได้2-3คนเลยนะทำยาวมาก
“ตรี มานั่งตรงชิงช้าดิ”
“จะดีเหรอ กิ่งมันจะไม่หักใช่มั้ย” กิ่งใหญ่ขนาดนี้ มึงแยกร่างนั่งยังไม่หักเลยมั้ง พูดมาได้ทำอย่างกับกูอ้วน
“ตลกละ มานั่งดิ” มันเดินมานั่งข้างผม เรากินแซนวิสไปนั่งตากลมตอนเช้าๆ อากาศดีอยู่นะ
“แซนวิสอร่อยดีเนอะ”
“แม่กูทำอร่อยทุกอย่างแหละ” จริงๆนะ
“เชื่อคร้าบ”
“เออ ตรีแล้วมึงจะบอกแม่มั้ยว่ามาอยู่บ้านกู”
“เดี๋ยวค่อยบอกสิ้นเดือนนี้”
“อ่อ อื้มก็ดีแล้วเขาจะได้ไม่เป็นห่วง”
“แล้วพ่อกับแม่มึงไปไหนอะ จะกลับมาตอนไหนเหรอ”
“ไม่รู้เหมือนกันว่าไปไหน”
“เออ มึงชอบเล่นดนตรีมั้ยดิน”
“ก็ชอบนะ เคยเล่นคีย์บอร์ดไฟฟ้าตอนสมัยประถมอะ”
“โห ก็นานอยู่นะ แล้วยังเล่นได้มั้ย”
“ไม่รู้ดิห่างมานานมากอ่า แล้วตอนนั้นก็เล่นหลายอย่างด้วยดิ”
“ไปซื้อกันเดี๋ยวกูสอนเล่น”
“มึงเล่นเป็นด้วยเหรอ?”
“ก็พอได้อยู่” ไม่น่าเชื่อว่าไอ้ตรีจะชอบเล่นดนตรี
“ไปซื้อวันนี้เหรอ เย็นๆได้มั้ยอ่า ขอนั่งพักก่อน”
“อืม ก็ได้”
เราสองคนนั่งอยู่บนชิงช้าที่แขวนกับกิ่งของต้นมะขวิด เราสองคนคุยกันไปเรื่อยเปื่อย คุยถึงเรื่องเมื่อสมัย ม.ต้น มันบอกว่ามันไม่กล้าคุยกับผม เพราะว่าผมเป็นคนพูดมาก มันพูดไม่เก่ง ผมว่าไม่จริงอะมันพูดเก่งจะตายแต่แค่ไม่อยากพูดมากกว่า
เราสองคนนั่งไปจนถึงเก้าโมงเช้า เริ่มมีแดดแล้วเข้าบ้านดีกว่า
“ตรี เข้าบ้านกัน แดดส่องแล้วเดี๋ยวกูดำ”
“กลัวดำด้วยเหรอ?”
“นี้มันแดดสมุทรปราการนะมึง”
“ทำไมเหรอ?”
“อยากลองของก็เอาเลยจ้า กูเข้าบ้านแล้วนะ” แต่มันก็เดินตามผมเข้าบ้าน
เราไปนั่งดูหนังซีรีย์เรื่องโปรดต่อ ชอบดูเพราะมัลเดอร์กับสกัลลี่เนี้ยแหละ เป็นคู่หูที่ดีนะ ถึงจะดูความเห็นไม่ตรงกันบ้าง แต่ก็ดูเป็นห่วงซึ่งกันและกันดี
“เออตรี มึงจะลงเรียนพิเศษมั้ย”
“มึงจะลงเรียนพิเศษเหรอ?” ไอ้ตรีถามผม
“ก็เออสิ ไม่เรียนพิเศษจะรอดเหรอ โรงเรียนเรากิจกรรมเยอะนะ”
“มึงเรียนที่ไหน กูก็เรียนที่นั้นอะ บอกกูด้วยแล้วกัน”
“ทำไมต้องตามกูด้วยล่ะ”
“ก็จะได้ไปกลับด้วยกันไง”
“อ่อ เออๆตามนั้น”
เราดูหนังกันไปหลายตอนมากๆ ระหว่างที่ดูหนังไอ้ตรีก็คอยป้อนน้ำ ป้อนขนมดีจริงๆ ดูแลยังกับเป็นพี่ผมซะงั้น ผมสบายเลย กูจะอ้วนมั้ยเนี้ย เกือบจะเที่ยงแล้วพ่อกับแม่ทำไมนานกลับบ้านจังเลย เดี๋ยวโทรหาแม่ซักหน่อยดีกว่า
Partของ[แม่ดิน]
“คุณคะ เดี๋ยวเช้านี้คุณพาฉันไปแถวๆปทุมหน่อยนะ”
“ไปทำอะไรเหรอคุณ”
“ไปหาเพื่อนเก่าค่ะ แล้วก็จะแวะไปซื้อของที่ฟิวเจอร์ด้วยค่ะ”
“ทรายไปด้วยยยยสิคะ”
“อ้าว ตื่นเช้าจังเลยนะเรา”
“หนูไม่เหมือนพี่ดินซะหน่อย”
“งั้นเดี๋ยวเราไปกันเลยนะ พ่อว่าเดี๋ยวรถจะติดวันนี้วันอาทิตย์ด้วย”
“งั้นไปหาเพื่อนฉันก่อนนะคะคุณ”
“ได้สิ”
ขณะนั่งรถไปที่ปทุมก็อดคิดถึงลูกๆสองคนที่บ้านไม่ได้ จะตื่นมากินข้าวเช้ากันหรือเปล่านะ แต่ตรีดูท่าจะเป็นคนตื่นเช้าอยู่นะ น่าจะดูดินได้อยู่ เห้อ ลูกชายคนนี้ต้องให้เป็นห่วงตลอดเลย ขับรถมาได้ชั่วโมงกว่า ก็มาถึงบ้านเพื่อนที่ปทุม
“อ้าว ดาวมาถึงแล้วเหรอทำไมไม่โทรมาบอกกันก่อนจะถึงล่ะ”
“ฉันมัวแต่คุยกับพี่ศรนะสิก็เลยลืมโทรมาบอกว่าใกล้ถึงแล้ว”
“มาๆเข้ามาคุยกันในบ้านสิ”
“ไม่ได้เจอกันตั้งนานเป็นไงบ้างสบายดีมั้ยพร”
“สบายดี เด็กๆโตกันหมดแล้วสินะไม่ได้พาไปเล่นด้วยกันเลย”
“โตเป็นสาวแล้ว นี้ลูกสาวฉัน ทราย ไง จำได้มั้ย”
“โห โตเป็นสาวแล้วสวยเหมือนแม่เลย ป้าพรจำไม่ได้เลย”
“ฉันขอจองให้ลูกชายป้าได้มั้ยเนี้ยดาว”
“พูดไปเรื่อยมันเป็นเรื่องของเด็กๆเขา เราแก่แล้วอย่าไปยุ่งเลย”
“ก็ลูกชายฉันนะสิ อีกหน่อยก็คงจะตัวคนเดียว ไม่เคยพาเพื่อน พาแฟนมาให้ฉันเห็นเลย”
“เด็กๆเขาอยู่ในวัยเรียน อย่าเพิ่งไปคิดมาก ลูกชายฉันก็วันๆอยู่แต่กับคอมเหมือนกัน มันก็คงจะอยู่กับคอมไปจนแก่นั้นแหละ”
“เอ้อ แล้วลูกชายแกอยู่ไหนละพร”
“มันอยู่ที่สมุทรปราการคนเดียว ไม่ยอมย้ายมาเรียนที่นี้”
“อ้าวแล้วใครจะคอยดูละพร”
“ฉันก็คุยกับมันแล้วนะ ตอนแรกว่าจะให้ย้ายไปอยู่ใกล้ๆบ้านแก จะฝากแกดูให้หน่อย มันก็ไม่ยอม”
“เอ๊ ลูกชายแกนี้ใช้ตรีรึเปล่า ฉันจำชื่อไม่ได้แล้ว”
“ใช่ลูกชายฉันชื่อไอ้ตรีไง ทำไมแกถึงจำได้ละ ไหนว่าจำไม่ได้”
“อ่อ ก็แสดงว่าเพื่อนดินที่มาอยู่บ้านด้วยนี้ ลูกชายแกเองเหรอเนี้ย บังเอิญจังเลยนะว่ามั้ย”
“หืม ใช่เหรอดาว มันไม่ชอบสุงสิงกับใครนะ”
“เอ๊ ฉันไม่มีรูปด้วยสิ ทรายหนูมีรูปพี่ดินกับพี่ตรีมั้ยลูก”
“มีค๊า~หนูแอบถ่ายไว้ตอนพี่เขากินข้าวกัน”
“นี้ไง ใช่ตรีลูกแกรึเปล่า?”
“ใช่เลย นี้แหละลูกชายฉัน แต่มันใช่รึเปล่าละเนี้ยดาว ปกติมันไม่เคยดูยิ้มแย้มอารมณ์ดีแบบในรูปเลยนะ”
“หนูว่าน่าจะเป็นเพราะพี่ดินนะคะ”
“ยังไงเหรอหนูทราย”
“ก็พี่ดินทำให้คนยิ้มแย้มได้ไงคะ เวลาพี่ตรีอยู่กับพี่ดินหนูเห็นเขาก็ยิ้มตลอดเลยนะคะ”
“ตรีมันอยู่กับลูกแกแล้ว ดูเป็นคนละคนเลยนะ ฉันยังแทบไม่อยากเชื่อ”
“เอาน่าพร ยังไงซะก็ไม่ต้องเป็นห่วงนะ ฉันน่ะรักตรีเหมือนลูกชายอีกคนเลย แกไม่ต้องเป็นห่วงเดี๋ยวฉันจะดูแลให้เอง เอ่อ แล้วป้าแกเป็นยังไงบ้าง”
“ก็อาการดีขึ้น แต่ยังไม่หาย วันนี้ให้พี่ตี๋พาไปหาหมออยู่”
“อืมอาการดีขึ้นก็ดีแล้ว เอานี่ฉันเอาของมาฝากแกกับป้า ยังไงก็ฝากบอกด้วยนะว่าฉันมาเยี่ยม เดี๋ยวฉันกับพี่ศรจะไปธุระต่อ”
“ขอบใจมากนะดาว ฉันรบกวนดูตรีแทนซักพักด้วยนะ”
“รบกวนอะไรที่ไหนกันให้อยู่กับดินลูกฉันตลอดไปยังได้เลย แกไม่ต้องห่วง”
“งุ้ยย แม่พูดไรอ่า หนูเขินแทนพี่ดินเลย”
“เขินบ้าบอไรของแกทราย ไปหาพ่อได้แล้ว”
“ค๊า”
“พร เรื่องตรีไม่ต้องห่วงนะ ฉันจะคอยดูแลให้ ส่วนเรื่องของเด็กๆเรื่องนั้นอย่าไปบังคับลูกเลยนะ ปล่อยให้มันเป็นไปตามธรรมชาติของเขานะ ถ้าแกไปจับคู่หมั้นหมายมันกับทราย มันอาจจะไม่มีความสุขก็ได้นะพร”
“ฉันก็พูดไปงั้นแหละ ขอแค่ให้มันไม่ต้องอยู่คนเดียวจนแก่ฉันก็สบายใจแล้วล่ะ มันจะรักใครชอบใคร ฉันไม่ไปบังคับลูกหรอก”
“ดีแล้วล่ะ งั้นฉันไปก่อนนะพร ไว้อะไรลงตัวแล้วเราไปเที่ยวด้วยกันนะ”
“เดินทางกลับดีๆนะดาว ขอบใจมากๆนะที่มาหา”
“แม่ทำไมคุยกับป้าพรนานจังเลยอ่าคะ คุยอะไรกันเหรอออ”
“เรื่องของผู้ใหญ่ เราจะยุ่งทำไม”
“เรื่องพี่ดินกับพี่ตรีเหรออออ”
“ไปนั่งดีๆเลย แม่ไม่พาไปซื้อคอมนะถ้าดื้อเนี้ย”
“ค๊า นั่งดีๆแล้วค่ะ”
ฉันพาสามีกับลูกไปเดินซื้อของที่ฟิวเจอร์ ส่วนใหญ่จะเป็นอุปกรณ์คอม เพราะปีนี้ทรายก็อยู่ม.3แล้วปีหน้าก็ขึ้นม.4 จะให้ไปใช้ของพี่มัน พี่มันก็หวงจะตาย ตัดปัญหาไปใช้ของใครของมันไปเลย พอดีมาถึงร้านขายโทรศัพท์มือถือ
“เห็นพี่ดินบ่นๆว่ามือถือแบตไม่ค่อยดีแล้วนิใช่มั้ยทราย”
“ก็พี่ดินเล่นเปิดแต่เพลงทั้งวันนิคะแม่”
“รุ่นนี้ใช้ดีมั้ยคะ?”
“รุ่นนี้ Nokia 5800XpressMusicเหมาะสำหรับฟังเพลงมากเลยครับ
เสียงเพราะแบตเตอรี่อยู่ได้นานนะ ฟังเพลงได้ทั้งวันแบตไม่หมดครับ กล้องชัดขึ้นด้วยนะครับ”
“พี่ดินน่าจะชอบนะทราย ทรายว่าไงลูก”
“ก็น่าจะชอบมากเลยนะคะ แล้วของหนูอ่า”
“หนูจะเอาแบบไหนละ”
“หนูเอาซัมซุง S5233 ตัวนี้คะ กำลังฮิตเลยหนูอยากได้”
“งั้นทำคะแนนเทอมนี้ให้ดีด้วยนะ ถ้าเกรดตกแม่เอาคืนนะ”
“ค๊า หนูรักแม่ที่สุดเลย”
“งั้นเอาตัวนี้สองเครื่อง แล้วก็ตัวนี้เครื่องนึงค่ะ”
“แม่ซื้อให้พี่ดินสองเครื่องเลยเหรอคะ”
“แม่ซื้อให้แต่พี่ดิน เดี๋ยวพี่ตรีก็น้อยใจหรอก ซื้อให้ใช้เหมือนกันเนี้ยแหละ”
“หูยย แม่หนูใจปล้ำมากค่ะ สวยที่สุดเลย”
“อย่ามายอแม่หน่อยเลย”
“ทั้งหมด 32,000 บาทนะครับ ผมลดให้และก็มีของแถมด้วยครับ”
“ขอบคุณค๊า”
“ทราย ไปตามพ่อกลับบ้านกันเถอะลูก”
“ค๊า”
“พ่อคะ แม่ซื้อของเสร็จแล้วค่ะ”
“พ่อซื้อหนังเสร็จพอดีเลย มีแต่หนังน่าดูทั้งนั้น”
“พ่อซื้อเยอะขนาดนี้ดูหมดเหรอค่ะ”
“ก็ต้องดูหมดสิลูก ซื้อมาแล้ว”
“ป่ะกลับบ้านกันจะได้ไปทำข้าวเที่ยงให้พี่ๆเขากิน”
“ฉันซื้อมือถือให้ลูกใหม่นะคุณ ซื้อให้ตรีด้วย จะได้ไม่น้อยใจแม่”
***ผู้เขียนขอเม้ามอย*** :hao7:
เป็นยังไงกันบ้าง กักตัวกันอยู่แต่บ้านน๊า อ่านนิยายวนกันไป ดูแลตัวเองกันด้วยนะ
ส่วนตัวผู้เขียนเองก็ทำงานไปปั่นนิยายไป :katai4:
:hao5:
-
อยากมีโมเม้นนี้บ้างถึงจะเคยมีแค่ในเกมก็เถอะ
:hao5: :hao7: โมเม้น จีบกันผ่านเกมงี้หรอ
ทั้งในเกมและชีวิตจริงเพราะปกติเราโดนเทบ้าง นกบ้าง จนตอนนี้ก็อยู่คนเดียวดีกว่าโอเคสุด :hao5:
-
อยากมีโมเม้นนี้บ้างถึงจะเคยมีแค่ในเกมก็เถอะ
:hao5: :hao7: โมเม้น จีบกันผ่านเกมงี้หรอ
ทั้งในเกมและชีวิตจริงเพราะปกติเราโดนเทบ้าง นกบ้าง จนตอนนี้ก็อยู่คนเดียวดีกว่าโอเคสุด :hao5:
:hao7: อย่าไปคิดไรมากมาย ถ้าจะมีเดี๋ยวก็มีเข้ามาเอง ผมอยู่คนเดียวมาตั้งหลายปี ชีวิตมีแต่การทำงาน ว่างๆก็อ่านนิยาย ดูซีรีย์ ออกไปวิ่งบ้าง ว่ายน้ำบ้าง งดเล่นAPPแชทหาคู่ เพราะวงการนี้ความรักไม่มีอยู่จริง :serius2: #สู้ต่อไปทาเคชิ
-
ตอนที่ 9 พี่เป็นแฟนดินครับ
“ฮัลโหลแม่คร้าบ แม่อยู่ไหนแล้วครับ ดินคิดถึง” อ้อนแม่นิดนึง
“แม่อยู่หน้าปากซอยบ้านเราแล้วลูก รอแปปนึงนะ”
“คร้าบ งั้นดินลงไปรอแม่ข้างล่างนะ”
“เรียกตรีลงมาด้วยนะ แม่มีของจะให้”
“ของอะไรเหรอครับ”
“ไม่บอก รอดูเอาเองสิ”
“คร้าบ งั้นแค่นี้ก่อนนะครับดินจะลงไปแล้ว”
“จ๊ะ”
“ตรี ลงไปรอแม่กัน จะถึงแล้ว”
“อืม..ไปสิ”
“แม่บอกว่ามีของฝากมาให้ด้วยนะ อะไรหว่า”
“ของกินละมั้ง”
“ขอคอมเครื่องใหม่ได้มั้ยอ่า 555”
“ตลกแล้ว คอมมึงก็ยังแรงอยู่เลย”
“ป่ะๆลงไปกันได้แล้ว”
ผมกับตรีเดินลงมารอพ่อกับแม่ที่ห้องนั่งเล่นข้างล่าง ซักพักพ่อกับแม่ก็มาถึงพร้อมกับน้องสาวสุดแสบด้วย
“พี่ดินนน แม่ซื้อมือถือให้หนูด้วยแหละ อิอิ รู่นใหม่ล่าสุดเลยนะ ดูสิ”
และก็เอามือือของซัมซุงรุ่นล่าสุดที่กำลังฮิตๆออกมาโชว์ผม แต่ผมไม่ค่อยชอบก็เลยเฉยๆมากกับการอวดของในครั้งนี้ของน้องสาว
“เฉยๆอะ พี่ไม่ชอบรุ่นนี้”
“ว่าละ แม่นี้เลือกถูกใจพี่ดินแน่ๆ”
“เลือกอะไรเหรอ”
“ดิน อันนี้ไงของฝากจากแม่ มีของตรีด้วยนะ”
“โหหห แม่ขอบคุณคร้าบบบบบ รักแม่ม๊ากมากเลย” ผมรีบเข้าไปกอดแม่
“เหมือนเด็กเลยนะเรานิ พอเลิกกอดได้แล้วแม่จะไปทำกับข้าว”
“แม่ครับแต่นี้มันแพงมากเลยนะครับ ตรีคงรับไว้ไม่ได้หรอกครับ”ตรีบอกแม่ผม เพราะมือถือที่แม่ซื้อมาให้ผมกับตรี เป็นรุ่นเดียวกัน สีเหมือนกันและที่สำคัญเป็นรุ่นที่คนฮิตมากๆเลย แพงซะด้วย
“รับไว้เถอะลูก ดินใช้อะไร ตรีก็ต้องใช้ให้เหมือนกัน แค่ตั้งใจเรียนกันก็พอแล้วนะ” แม่ผมพูดและยิ้มอย่างอบอุ่นให้ไอ้ตรี (แม่ผมรักมันมากกว่าผมอีกเนี้ย)
“ขอบคุณนะมากนะครับแม่ ที่รักตรีมากขนาดนี้ ตรีกับดินจะตั้งใจเรียนครับ”
“งั้นนั่งรอแม่ทำกับข้าวก่อนนะ”
“ครับผม” ผมกับตรีพูดพร้อมกัน
“มาดูนั่งรอกับพ่อมา พ่อซื้อมาตั้งหลายเรื่องแหนะ”
“โหห นี่พ่อเหมาห้างเขามาเหรอครับ จะดูหมดมั้ยครับ”ผมตะลึงกับแผ่นDVDที่พ่อซื้อมา หลายเรื่องมากๆ ถ้าจะดูหมดนี้ต้องว่างจริงๆนะ
“เอาเรื่องนี้มั้ยน่าดู” พ่อผมชูแผ่นหนังขึ้นมา
“ ’2012 วันสิ้นโลก’น่าสนุกดีนะครับ” แหนะ ไอ้ตรีรีบเข้าข้างพ่อทันที
“อ่ะๆ เปิดเลยสิจะได้ไม่เสียเวลา” ผมรีบบอกตรีให้มันเอาหนังไปเปิด
ผม ตรีและพ่อ นั่งอยู่หนังกันอยู่ในห้องนั่งเล่น แม่กับน้องไปทำกับข้าวอยู่ในครัว จริงๆผมชอบทำกับข้าวนะ เพราะแม่สอนทำกับข้าวตั้งแต่ขึ้นม.1ก็ฝึกทำให้พ่อกับแม่กินมาเรื่อยๆจนรสชาติโอเค พอน้องขึ้นม.1แม่ก็เลยสอนน้องบ้าง แหม่ ก็สมควรสอนน้องบ้างนะ ผมเป็นผู้ชายแม่ยังสอนเลย ถ้าไม่สอนน้องนี้ยังไงๆอยู่นะ
“เสร็จแล้วจ้า มาๆกินข้าวกันได้แล้ว”
“หืมม หอมจังเลย ฝีมือแม่ใช่มั้ยเนี้ย”
“ฝีมือน้องตั้งหาก ของแม่อยู่นี้”
“งั้นกินข้าวแม่ดีกว่า ฮิฮิ” ผมแกล้งน้อง
“โหห พี่ดินอะ ทรายทำก็อร่อยเหมือนกันนะ ลองชิมดูก่อน”
“ผัดกะเพราหมูชิ้นเหรอ ไหนชิมหน่อยสิ” อื้ม ก็โอเคนะ แต่อ่อนเผ็ดไปนิด
“ก็เริ่มดีขึ้นแล้วน้า แต่พี่ว่ามันอ่อนเผ็ดไปนิดนึงอะ”
“โหห ก็หนูยังกินเผ็ดมากไม่ได้นิ”
“ก็อร่อยแล้วละ มาๆกินข้าวพี่หิวแล้ว”
ผมกับครอบครัวก็นั่งพร้อมหน้ากันที่โต๊ะกินข้าว ใช่แล้วตรีก็นั่งด้วย ก็แม่รับมันเข้ามาเป็นลูกอีกคนแล้วนิ (ชิ) เรากินข้าวกันไป พูดคุยกันเล็กน้อย พ่อกับแม่ก็ถามถึงที่เรียนพิเศษ ว่าเราสองคนจะไปเรียนพิเศษวันเสาร์กันที่ไหน จากที่ผมดูๆมา
ส่วนใหญ่นักเรียนที่โรงเรียนเราก็เรียนพิเศษกันที่ปากน้ำนะ เพราะส่วนใหญ่จะเป็นอาจารย์ที่โรงเรียนเปิดสอนเองด้วยแหละ เพราะที่โรงเรียนมีกิจกรรมเยอะ เวลาเรียนก็เลยจะน้อย ลำพังแค่สอบในโรงเรียนเด็กนักเรียนทำได้อยู่แล้ว แต่ถ้าต้องไปแข่งกับโรงเรียนอื่นเนี้ยสิจะไม่ไหวก็เลยจะต้องเรียนพิเศษกัน
“อิ่มจังเลย~” ผมกินเยอะมาก เพราะเมื่อเช้ากินแค่แซนวิสที่แม่ทำไว้ให้
“อร่อยมากเลยครับ” ไอ้ตรีชมแม่ผมอีกแล้ว
“กับข้าวทรายอร่อยมั้ยพี่ตรี”น้องสาวเอ่ยปากถาม
“อร่อยสิ พี่ชอบ”
“แหวะ มึงยังไม่เคยกินฝีมือกูนะสิ อร่อยกว่าตั้งเยอะ”
“ก็ทำให้กินหน่อยสิ”
“ถ้ากินแล้วติดใจอย่ามาโทษกูนะ”
“งุ้ยย แม่พี่เขาคุยไรกันอะ หนูเขิน ไปดีกว่า”
“เขินบ้าอะไรของแก ทรายติ๊งต๊อง”
“โวยวายใหญ่เลย เขินอะไรของเรา” แม่ก็เอากับเขาไปด้วย
“ดินไปปั่นจักรยานดีกว่า”
“จะไปไหนอะ ไปด้วยดิ”ตรีถามผม
“จะไปเล่นตรงสุดซอย”
“มีอะไรที่นั้น?” ตรีทำหน้าสงสัย
“ก็ไปสิจะได้รู้” ผมเอาจักรยานออกมารอที่หน้าบ้าน ซักพักตรีก็ออกมา
“มึงปั่นนะ กูนั่ง”
“อ้าว ไหนมึงบอกว่ามึงจะไปปั่นจักรยาน”
“ก็กูเปลี่ยนใจแล้ว มึงตัวใหญ่จะให้กูปั่นได้ไง”
“กูว่าตัวกูกับมึงก็พอๆกันนะ ยกเว้นไอ้นั้น.....” มันทำเป็นมากระซิบ
“กวนตีน ไอ้ควาย จะปั่นไม่ปั่น”
“เออ ขาไปกูปั่น แต่ขากลับมึงปั่นนะ” มันเสนอมาผมก็รับไว้
“ตกลง” ผมยิ้มรับข้อตกลงนี้ทันที
“จับแน่นๆนะน้องนะ”
“น้องพ่องสิ ปั่นช้าๆดีๆด้วย”
ไอ้ตรีปั่นจักรยานพาผมไปตรงที่สุดซอยบ้านผม ที่ตรงนั้นจะเป็นที่โล่งมีศาลาเล็กๆให้นั่ง มีบ่อปลาล้อมรอบ ที่ตรงนี้มีลมพัดตลอดเวลา ผมชอบมานั่งที่นี้บ่อยๆ เพราะมันรู้สึกผ่อนคลายมาก มองไปในน้ำเห็นปลาว่ายน้ำ มีบัวอยู่ในบ่อด้วย
“ดินน เหม่ออะไร”
“เปล่านิ แค่ลมพัดเย็นดี”
“มึงอึดอัดรึเปล่าอยู่กับกู”
“ถ้ากูรู้สึกอึกอัดจะชวนมึงมาอยู่ด้วยทำไม ประสาท”
“อืม ขอบใจนะ”
“มึงละ อึดอัดรึเปล่ามาอยู่บ้านกู”
“ไม่อึดอัดเลย พ่อกับแม่มึงดีกับกูมาก กูรู้สึกเกรงใจ”
“ไม่ต้องเกรงใจหรอก พ่อแม่กูเขาก็เป็นแบบนี้แหละ มึงอยู่ไปก็จะชินเอง”
“มึงจะให้กูอยู่ตลอดไปเลยเหรอ”
“นั้นมันก็เรื่องของมึง!”
“กลับบ้านดีกว่า บ่ายสองกว่าแล้ว” ผมบอกไอ้ตรี
“ทำไมรีบกลับจัง”
“ก็กูอยากเล่นคอมแล้วอะ เบื่อแล้ว”
“เบื่อง่ายจัง ยังงี้มึงจะเบื่อกูรึเปล่า”
“มึงอย่ามามั่ว ไปกลับบ้านกัน”ผมละเบื่อมันจริงๆ
“ขึ้นมาสิจะเดินกลับรึไง”
มันเดินมานั่งข้างหลัง ตัวแม่งหนักซะมัดทำไมต้องมาปั่นให้มันนั่งด้วยนะ
มันนั่งอยู่ข้างหลังทำตัวน่าลำคาญมือมันจับนู้นจับนี้ไม่ยอมอยู่เฉยๆเลย
“มึงเชื่อกูมั้ย ถ้ามึงยังไม่นั่งเฉยๆ กูจะสลัดให้มึงตกเดี๋ยวนี้เลย”
“ทำไมมึงโหดกับกูจังวะ”
“ก็มึงมันกวนตีน” ทำไมชอบให้กูด่านักวะ
พอปั่นมาถึงบ้านเราสองคนก็ขึ้นไปบนห้องนอน หยิบกล่องมือถือที่แม่เพิ่งซื้อให้มาแกะกล่อง อยากใช้มากกก แม่ผมนี่รู้ใจลูกสุดๆ
“ทำไมแม่ซื้อให้กูกับมึงสีเดียวกันเลยอะ” แม่ซื้อสีแดงมา2เครื่องเลย
“ก็แม่มึงบอกไงว่าใช้ไรก็ต้องเหมือนกัน” ยิ้มทำเหี้ยไรไอ้นี้
“แล้วถ้าหยิบสลับกันจะทำไงเหมือนกันขนาดนี้”
“ก็ไม่เห็นเป็นไร เราอยู่บ้านเดียวกันเปล่าวะ”
“ก็จริงอยู่ว่าอยู่บ้านเดียวกัน แต่บางทีก็นะ มึงเอาสติกเกอร์ไปติดเลย”
ผมจะให้มันติดสติกเกอร์ไว้ข้างหลังจะได้มีตำหนิหน่อย ไม่งั้นงงตาย
“ไม่เอาของใหม่กริบขนาดนี้ จะให้มาติดได้ไง สลับกันก็ไม่เห็นเป็นไรเลย”
“เบื่อมึง กูเล่นมือถือดีกว่า แต่แม่งทัชสกรีนทั้งจอเลยวะไม่ชิน”
“ของบางอย่างอะแรกๆก็ไม่ชินหรอก นานๆไปเดี๋ยวก็ชิน” ไอ้นิพูดไรของมัน
ผมนั่งเล่นมือถือใหม่กับไอ้ตรีสองคน ก็สวยดีนะ เครื่องสีดำมีแถบสีแดง
หูฟังเสียงเพราะมาก ฟินเวอร์อะไรแบบนี้ เหมาะสำหรับคนรักเสียงดนตรีจริงๆ
นอนเล่นมือถืออยู่บนที่นอนดีๆ ก็มีควายบางตัวชอบมานอนเบียด นอนทับ นอนกอด
อะไรของแม่งก็ไม่รู้ น่าลำคาญเป็นบ้า แต่ก็ขี้เกียจไปเถียงมัน เถียงทีไรแพ้ตลอด
“ตรี เล่นเกมส์กันเหอะ”
“อยากเล่นกับกูอะดิ” ไอ้นี้
“งั้นกูเล่นคนเดียวก็ได้”
“เห้ยไม่ได้ มึงต้องรอเล่นกับคู่รักดิวะ มันจะได้บัพพิเศษ”
“แหวะ ใครคู่รักมึง แค่คู่แต่งป่ะ อย่ามั่วนิ่ม”
“ก็ไม่เห็นว่าจะต่างกันตรงไหน”
“ไม่ต่างยังไง”
“ซักวันเดี๋ยวมึงก็รู้เอง ไอ้โง่” มันว่าผมเฉยเลย
“มึงว่าใครโง่”
“ก็ว่ามึงนั้นแหละ”
“กูไม่เถียงกับมึงแล้วลำคาญ จะเล่นไม่เล่น” เบื่อมันมากกก
“ก็กำลังเข้าเกมส์อยู่เนี้ยไง ไม่เห็นเหรอ”
“มึงตีน๊า เดี๋ยวกูหามอนเตอร์ให้”
“ตลกดีนะ ไม่ต้องเลยช่วยกันตีสิ”
“เป็นคู่แต่งที่ไม่ช่วยอะไรเลย น่าเบื่อ”
“กูต้องพูดคำนั้นมากกว่ามึงนะ” ไอ้ตรีมันปากร้ายใช่มั้ยทุกคน
ผมกับตรีเล่นเกมส์กันจนยาว ถึงหกโมงเย็น แม่ก็เรียกไปกินข้าว พอกินเสร็จเรียบร้อยก็ผลัดกันไปอาบน้ำ วันนี้รู้สึกอยากแช่น้ำอุ่นในอ่างจังเลย
“ตรี วันนี้กูอาบน้ำนานหน่อยนะ อยากแช่น้ำอุ่นอ่า”
“อืม กูแช่ด้วยคนดิ” ไอ้บ้านิ
“มึงก็ต่อคิวสิ”
“อาบด้วยกันเนี้ยแหละวันนี้ จะอายอะไรนักหนา”
“เอามือถือเข้าไปเปิดเพลงด้วยนะ”
ขี้เกียจจะเถียงกับมันแล้ว ก็เลยเข้าไปแช่ในอ่างน้ำพร้อมกับมัน น้ำอุ่นสบายตัวมากๆ จะสบายกว่านี้ถ้าไม่มีไอ้บ้าตรีคอยวุ่นวายอยู่ข้างๆเนี้ย แต่วันนี้ก็ไม่มีอะไรนอกจากต่างคนต่างอาบน้ำนะ พออาบน้ำเสร็จเราสองคนก็เข้านอนกันตั้งแต่สามทุ่ม เพราะพรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้าไปโรงเรียน พรุ่งนี้เป็นวันแรกที่เราสองคนจะเดินทางไปโรงเรียนพร้อมกัน
**เสียงนาฬิกาปลุกเวลา 05.30 น.**
“ดิน ดิน ตื่นได้แล้ว ไปอาบน้ำกันเร็ว”
“อืออ มึงไปอาบน้ำก่อนมั้ยอ่า กูขอนอนต่ออีกแปปนึงนะตรี” กูง่วงอ่า
“ไม่ได้นอนต่อมันจะเพลีย ว่าก็จะสายด้วย ลุกเลย”
“อือออ น๊าอีกนิดนึงนะ”
“ไม่ลุกใช่มั้ย”
“อ๊ะ!” ไอ้ตรีไอ้บ้า จั๊กจี้ผมเฉยเลย คนก็ยิ่งบ้าจี้อยู่
“ตื่นยังงง”
“อือ ตื่นแล้ว อย่าแกล้งดิ”
“ตื่นแล้วก็ไปอาบน้ำกันได้แล้ว”
“ทำไมต้องอาบน้ำพร้อมกันด้วยอะ”
“ก็จะได้ไม่สายไง ไปได้แล้ว”
ผมอาบน้ำแต่งตัวทำอะไรพร้อมกับมันทุกอย่าง ยกเว้นตอนปวดท้องจะไล่มันออกไปก่อน เพราะผมชอบปวดท้องถ่ายหนักตอนเช้าเป็นประจำ พอเราสองคนแต่งตัวเสร็จ ก็ไปขึ้นรถสองแถวไปลงตรงถนนเส้นหลักที่จะไปโรงเรียนและก็นั่งรถเมลล์อีกต่อนึงก็จะถึงโรงเรียน ผมสองคนตัวติดกันตลอดเวลาจนเพื่อนๆในกลุ่มถาม
“ดิน มึงสนิทกับมันขนาดนี้เลยเหรอ ตัวติดกันตลอดเลย”
“ก็ปกตินะ ทำไมอะ”
“มือถือก็ใช้เหมือนกัน กูเห็นนะสีเดียวรุ่นเดียวกัเลย เครื่องใหม่ด้วย”ไอ้เมฆ
“แหม่ ก็รุ่นนี้มันฮิตใครก็ใช้เปล่าวะ” ผมรีบแก้ตัว
“เหรอ ฮิตแค่มึงสองคนเหรอ เห็นทั้งห้องมีแต่มึงสองคนใช้นะ” เอ่อออ
“มึงก็คิดมากไปนะ พอๆเลิกบ้า ไปเรียน” ผมเบนความสนใจ
ซักพักเสียงมือถือของผมดังขึ้นมองไปที่หน้าจอเป็นเบอร์แปลก ผมกดรับ
“สวัสดีครับ”
“สวัสดีค่ะ ใช่เบอร์พี่ดินรึเปล่าคะ”
“ใช่ครับ ว่าแต่นี้ใครเหรอครับ” ปลายสายเป็นใครก็ไม่รู้ ผมไม่คุ้นเสียงเลย
“ฟ้าเองค่ะ พี่ดิน ที่ขอเบอร์พี่ไปตอนอยู่ห้องสมุดไงคะ” อ่อออ ลืมไปเลย
“อ่อครับ มีอะไรรึเปล่า”
“ฟ้าไม่เห็นพี่ออนMSNเลยค่ะ”
“ช่วงนี้พี่ยุ่งๆครับ”
“อ่อ งั้นเย็นนี้ว่างมั้ยคะ”
“เย็นนี้พี่มีธุระแล้วครับ”
“น่าเสียดายจัง แล้วพรุ่งนี้ละคะ”
“พรุ่งนี้ยังไม่รู้ครับ” เชี้ยถามไรเยอะแยะกูคิดไม่ทัน
“งั้นตอนนี้อยู่ติวให้ฟ้าหน่อยได้มั้ยคะ มีเรื่องอยากปรึกษา”
“อ่อ ได้ครับ งั้นเดี๋ยวแค่นี้ก่อนนะ”
“ได้ค่ะ ไว้เจอกันนะคะ”
“ครับ” แล้วน้องฟ้าก็วางสายไป ปล่อยให้ผมงงกับการมัดมือชกมากๆ
“ใครโทรมาวะ” ไอ้ตรีเดินมานั่งข้างผม
“รุ่นน้อง”
“รุ่นน้องที่ไหน”
“ก็ที่โรงเรียนเราเนี้ยแหละ”
“ผู้หญิง ผู้ชาย?” ถามเยอะแยะอีกคนละ
“ผู้หญิง มึงจะถามทำไมเยอะแยะเนี้ย กูยิ่งเครียดอยู่”
“เครียดอะไร”
“ก็พรุ่งนี้น้องเขาจะให้อยู่ติวอะไรไม่รู้ตอนเย็น กูขี้เกียจกลับบ้านมืด”
“เดี๋ยวกูจัดการเอง ไม่ต้องห่วง”
“มึงจะจัดการยังไงของมึง”
“เดี๋ยวมึงก็รู้ ก็เล่นตามกูแล้วกัน ตกลงมั้ย”
“อืม”
“มึงจะสลับมือถือกับกูมั้ย”
“สลับทำไม?”
“ก็เผื่อน้องเขาโทรมาอีก กูจะได้รับแทนไง”
“แล้วถ้ากูอยากฟังเพลงอะ”
“เครื่องกูก็ลงมาเพลย์ลิสต์เดียวกันกับมึงนั้นแหละ”
“เออ ก็ได้”
ผมก็เลยสลับมือถือของผมกับไอ้ตรี ก็ไม่ผิดสังเกตุอะไรนะ เพราะแม่งเหมือนกันขนาดนี้ใครจะไปรู้ว่าสลับกัน พอพักเที่ยงผมก็ไปกินข้าวกับเพื่อนผม
ไอ้ตรีก็ไปกินกับกลุ่มเพื่อนมัน เราจะแยกกันก็แค่เวลากินข้าวเที่ยงเท่านั้น ไม่ใช่อะไรหรอกนะ ก็โต๊ะมันเต็มนั่งไม่พอ ถ้านั่งได้ 10 คน มันก็คงมารวมกันหมดแล้ว แยกกันหน่อยก็ดี จะได้มีเวลาอยู่กับเพื่อนในกลุ่มบ้าง กลับบ้านไปก็เจอหน้ามันทั้งวันทั้งคืน
[Part ของตรี]
พอถึงเวลาพักเที่ยงผมกับเพื่อนก็พากันไปที่โรงอาหาร แต่ระหว่างที่กำลังนั่งกินข้าว โทรศัพท์มือถือของไอ้ดินก็สั่น แจ้งเตือนว่ามีคนส่งSMSมา ใครวะ ไอ้ดินยังไม่ได้บันทึกชื่อไว้ว่าเบอร์นี้เป็นใคร ผมเลยกดเข้าไปดูข้อความที่ส่งมา
‘เที่ยงแล้วอย่าลืมกินข้าวด้วยนะคะ ฟ้าเป็นห่วง พรุ่งนี้อย่าลืมนะคะ’
อ่อ ที่แท้ก็รุ่นน้องที่มาทำให้ไอ้ดินกำลังเครียดอยู่นี้เอง ผมก็เลยถือวิสาสะตอบกลับข้อความไปว่า
‘พรุ่งนี้พี่มีนัดกับแฟนแล้ว แต่เดี๋ยวพี่ไปหาเราก่อนแปปนึงนะ เดี๋ยวพี่พาแฟนไปด้วย’
หึ ให้มันรู้ซะบ้างนะ ว่ากำลังเล่นอยู่กับใครน้องสาว คิดจะมาแข่งกับพี่อย่าฝันเลย
คนนี้พี่จ้องมานานแล้ว เรื่องอะไรจะปล่อยไปง่ายๆ ไม่มีทาง
“ไอ้ตรี กูถามไรหน่อยดิ” ไอ้คิท
“ถามไรวะ”
“ทำไมมึงมาโรงเรียนพร้อมกันกับไอ้ดินเลยวะ กูเห็นนะเมื่อเช้า”
“ก็มารถเมล์พร้อมกันแปลกตรงไหนวะ”
“แล้วมือถือมึงอะ ใช้เหมือนกันเลยนะ ซื้อใหม่ซะด้วย”
“ก็รุ่นนี้มันฮิต”
“แล้วมึงต้องสลับมือถือกันด้วยเหรอวะ?”
“มึงมั่วแล้ว” มันรู้ได้ไงวะ
“อย่ามาโกหกกู กูเพื่อนมึงนะ เมื่อกี้กูลองโทรไปหามึงตอนมึงกำลังพิมพ์อะไรอยู่ กูกะว่าจะแกล้งแต่เห็นมึงยังพิมพ์ต่อได้อยู่ กูเลยรู้ว่าไม่ใช่เครื่องมึง”
“เอ่อ คือกูน่าจะหยิบสลับกับมันตอนนั่งด้วยกัน ก็กูนั่งข้างกันป่าววะ”
“มึงบอกกูมาตามตรง มึงยังชอบมันอยู่ใช่มั้ย”
“คือกู กูไม่รู้วะ”
“ไอ้ตรี พวกกูเพื่อนมึงนะเว้ย ถ้ามึงชอบใครพวกกูก็ช่วยเต็มที่ป่าววะ ถ้ามึงมัวแต่ลังเลแบบนี้ ระวังเถอะมึง ไอ้ดินมันอัธยาศัยดีมีแต่คนชอบ”
“เออ กูก็พยายามอยู่นี้ไงวะ”
“พยายามเชี้ยไร มันคิดกับมึงแค่เพื่อนนะเว้ย มึงแม่งไม่ชัดเจน มันยิ่งซื่อๆอยู่ ระวังเถอะมึง กูเห็นรุ่นน้องมาเต๊าะมันตั้งหลายคน มันยิ่งดูอ่อนไหวต่อโลกอยู่”
“เออ ไอ้เชี้ยคิทมึงนี้ก็บิ้วกูจัง กูรู้แล้ว พวกมึงก็ช่วยเป็นหูเป็นตาให้กูด้วย”
“หึ กูนึกว่าจะปากแข็งต่อไป ที่แท้ก็กลัวคนแย่งเหมือนกันนี่”
“เออดิวะ มันยิ่งซื่อๆเหมือนที่มึงพูดอยู่”
ก็จริงที่ไอ้คิทมันพูดนะ ไอ้ดินแม่งผมทำอะไรมัน มันก็ยอมไปซะทุกอย่าง จะไม่ให้ผมกลัวได้ยังไง ถ้ามีใครมีทำแบบนี้กับมันแล้วถ้ามันยอมเขาละ ถ้ามันเป็นคนอ่อนไหวง่ายอย่างที่ไอ้คิทพูดละ ผมคงจะต้องเสียมันไปแน่ๆ ผมคงยอมรับไม่ได้
ตอนเย็นผมกับไอ้ดินกลับบ้านด้วยกัน แต่ขากลับมันพาผมนั่งแท็กซี่กับเพื่อนมันอีกสองคน คือน้อยกับโบว์และก็มีผมกับมันสี่คน แชร์ค่ารถกัน ระหว่างทางก็คุยกันไปเรื่อยเปื่อย ซักพักผมกับดินก็ถึงบ้าน
“พ่อ สวัสดีครับ แม่ สวัสดีครับ” ผมกับดินสวัสดีพ่อกับแม่
“กลับมาแล้วเหรอ มากินข้าวกันก่อนมั้ย” แม่ดินถาม
“กำลังหิวเลย งั้นขอกินข้าวก่อนแล้วค่อยไปอาบน้ำนะครับ” ไอ้ดินรีบตอบ
“ตรีก็มากินด้วยกันนะ” แม่เรียกผมกินข้าวด้วยกัน
พวกเรานั่งกินข้าวไปคุยเรื่องที่โรงเรียนไป พ่อกับแม่ก็ถามเรื่องที่โรงเรียน ถามว่าอนาคตอยากเรียนอะไรต่อ ผมยังไม่ได้คิดเอาไว้เลย พอเราสองคนกินข้าวเสร็จก็ขึ้นไปบนห้องนอน
“โอ๊ย วันนี้เหนื่อยจังเลย” ไอ้ดินนอนลงบนเตียง บ่นอิดออด
“อะไรแค่นี้บ่นแล้ว”
“ก็มันเหนื่อยจริงๆนี้หว่า”
“ไปอาบน้ำกันมั้ย กูเหนียวตัว” ผมชวนไอ้ดินไปอาบน้ำด้วยกัน
“ตอนเย็นมึงอาบก่อนได้มั้ยอ่า กูขี้เกียจ”
“ไม่ต้องเลย ลุกขึ้นมาอาบเสร็จค่อยมานอน ตกลงมั้ย”
“อือออ ขี้เกียจ มึงไปก่อนเลย”
“มึงจะลุกดีๆมั้ย หรือจะให้กูอุ้มไปโยนลงอ่าง”
“มึงอุ้มกูไหวเหรอ”
“จะลองมั้ยละ” ผมทำท่ากำลังจะเดินไปหาไอ้ดิน อยู่ๆมันก็ลุกขึ้น
“ก็ลุกเองได้ ไม่ต้อง”
“ก็แค่นั้น เดี๋ยวกูไปเปิดน้ำอุ่นรอ ตามมาไวๆด้วย”
“เออ เป็นพ่อกูรึไง สั่งจังเลย” มันบ่นแต่ก็ยอมทำตาม
ผมเข้าไปเปิดน้ำร้อนรอไอ้ดิน ซักพักมันก็ตามเข้ามา นั่งแช่น้ำอุ่นในอ่าง
“อืมม สบายดีจังเลย” มันทำท่าเคลิ้ม
“เห็นมั้ยละ บอกแล้วว่าให้มาอาบน้ำก่อน....นั่งดีๆเดี๋ยวกูถูหลังให้”
“ไม่เอา ไม่ต้องก็ได้”
“กูบอกให้นั่งดีๆไม่ได้ถาม”
“มึงมันเผด็จการจังวะ” ก็มึงมันหัวอ่อนไง กูก็ต้องเผด็จการสิวะ
ผมถูหลังให้ไอ้ดิน ตัวไอ้ดินผิวดีมากทั้งขาวทั้งเนียนและก็ลีนๆมองเห็นมัดกล้ามเนื้อขึ้นเล็กน้อย ก็ของมันดีแบบนี้จะให้ผมทนอยู่ได้ยังไง
“มึงถูเสร็จยังหลังกูเปื่อยหมดแล้วมั้ง” ไอ้ดินเริ่มบ่นแล้วครับ
“เออ จะเสร็จแล้วทนหน่อยนะ”
ผมให้มันลุกไปล้างตัว ผมก็รีบอาบน้ำตามบ้าง เดี๋ยวมันหนีไปนอนก่อน
พอผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้ดินมันนอนหลับแล้ว มันนอนใส่บ๊อกเซอร์บางๆ
วันนี้นอนไม่ใส่เสื้อกล้ามด้วยนะ แต่ผมกลัวมันหนาวตอนกลางคืน ผมก็เลยนอนกอดมันทั้งคืนจนเช้า
เวลา 05.30น. เป็นเวลาที่ผมกับดินต้องตื่นไปอาบน้ำเพื่อไปโรงเรียน ผมตื่นก่อนมันตลอด ต้องมาคอยปลุกไอ้คนขี้เซา ให้ลุกไปอาบน้ำพร้อมกันในตอนเช้า
วันนี้ตอนเรียนมันดูกังวลใจอะไรบางอย่าง พอถามมันก็ไม่ยอมตอบ แต่ถ้าในผมเดา
ก็น่าจะเป็นเรื่องรุ่นน้องที่มาตามตื้อมันอยู่ ผมไม่อยากให้มันกังวลใจหรือเป็นแบบนี้เลย เพราะปกติดินจะเป็นคนร่าเริง สดใจ เป็นที่ชื่นชอบของเพื่อนๆทุกคน ถึงจะดูเกรียนๆ กวนตีนบ้าง แต่มันก็ทำให้ทุกคนยิ้มได้ มันเป็นตัวของมันเองแบบนี้ดีแล้ว
“ดิน ตอนนี้เย็นนี้นัดเจอน้องเขาที่ไหน?”
“น่าจะเป็นใต้อาคารเรียนมั้ง”
“อ่อ งั้นจะไปแล้วบอกกูด้วยนะ”
“อืม กำลังจะไปแล้วเนี้ย จะได้รีบกลับบ้านไง”
“อ่อ งั้นไปกันเลยดิป่ะ”
ไอ้ดินพาผมเดินลงไปใต้อาคารเรียน เจอรุ่นน้องผู้หญิงนั่งรอไอ้ดินอยู่3คน
หนึ่งในนั้นทักทายกับไอ้ดิน
“สวัสดีค่ะพี่ดิน ไหนว่าจะติวให้หนูอ่าคะวันนี้”
“ก็พี่ก็มาแล้วนี้ไงครับ” ไอ้ดินทำหน้างง
“ก็ไหนพี่ว่ามีนัดกับแฟนไงคะ วันนี้”
“หะ เอ่อพี่ส่งไปเหรอ?”
“ใช่ค่ะ”
“พี่ส่งเองแหละ” ผมพูดให้รุ่นน้องได้ยิน
“อ่อ พี่เพื่อนพี่ดินใช่มั้ยคะ”
“พี่ก็ส่งไปบอกน้องแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าเป็นอะไร”
“เอ่อ พี่พูดเล่นใช่มั้ยคะ”
“พี่ไม่ได้พูดเล่นนะครับ แล้วพี่ก็ไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับคนของพี่”
พอพูดจบผมก็เอาแขนกอดคอไอ้ดิน เตรียมจะเดินออกจากการสนทนา
“เดี๋ยวสิคะ พี่ดิน พี่เขาพูดเล่นใช่มั้ยคะ” น้องดูกระวนกระวายมาก ผมมองหน้าไอ้ดิน ส่งสายตาบอกมันไปว่าให้มันพูดตามที่คุยกันไว้
“พี่เขาพูดจริง เอ่อ พี่ไปก่อนนะ” ไอ้ดินกอดคอผมเดินออกจากมาจากกลุ่มรุ่นน้องปล่อยให้รุ่นน้องช็อคกับเหตุการณ์เมื่อซักครู่ ก็ช่วยไม่ได้คนนี้ผมจองแล้ว
:katai4: :z13:
-
:pig4:
:3123:
-
ตอนที่ 10 กูหวงมึงไง เข้าใจมั้ย
[Part ดิน] วันอังคาร ที่ 26 พฤษภาคม 2552
บทสนทนาของรุ่นน้องกับไอ้ตรีทำเอาผมตะลึงมากๆ อยู่ๆไอ้ตรีก็พูดอะไรไปก็ไม่รู้ ไม่ได้เป็นความจริงเลย แต่ผมก็ไม่อยากจะปฏิเสธไปกลัวมันจะเสียหน้า
รุ่นน้องคนนี้ก็คงจะไม่ยุ่งกับผมอีกแล้ว เพราะมันออกตัวแรงมาก โอ้ แม่เจ้า ผมอาย
พอผมกับมันกลับมาถึงบ้านกันแล้ว ผมก็เลยว่าจะต้องพูดอะไรกับมันหน่อย
“ไอ้ตรี ทำไมมึงจะทำอะไรไม่บอกกูก่อนวะ” ผมบ่นมัน
“ก็ถ้ากูบอกมึงว่าจะทำแบบนี้ มึงจะยอมเหรอ”
“แต่มึงแบบนี้มันก็แรงไปหน่อยมั้ย”
“ก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ น้องเขาจะได้ไม่มาวุ่นวายกับมึงอีก”
“มันก็ดีอยู่หรอก”
“แล้วมึงจะคิดมากอะไรอีก”
“ก็กูกลัวคนเข้าใจผิด”
“เข้าใจผิดเรื่องอะไร” ยังจะมีหน้ามาถามกูอีก
“ก็ที่มึงพูดไง”
“มึงจะคิดมากทำไม ใครจะเข้าใจยังไงก็ปล่อยเขาดิวะ”
“แล้วมึงไม่กลับคนเข้าใจผิดรึไง”
“ก็ให้เขาเข้าใจตามที่กูพูดอะดีแล้ว”
“มันดียังไงของมึง”
“ก็จะได้ไม่มีใครมายุ่งกับมึงอีก มึงจะได้สบายใจไง มีแค่กูก็พอแล้ว”
“มึงนี้พูดอะไร น่าสับสนซะมัด เออช่างแม่งเหอะ” ขี้เกียจเถียงกับมันแล้ว
“กูเหนื่อยแล้วอะ อยากไปอาบน้ำ ต้องมานั่งทำการบ้านอีก”
“เดี๋ยวกูไปเปิดน้ำอุ่นให้ รีบตามเข้าไปแล้วกัน”
“เออ รู้แล้ว” ผมบอกมันก่อนจะลุกไปถอดชุดนักเรียน
ผมกับไอ้ตรีอาบน้ำด้วยกันบ่อยจนผมชินไปแล้ว มันชอบบังคับผมทำอะไรแบบนี้จนผมชินไปซะแล้วสิ แต่ก็แปลกๆดีนะ เหมือนมีพี่น้องยังไงไม่รู้ มีมันมาคอยถูหลังให้ตอนอาบน้ำก็สบายดีเหมือนกัน อย่าว่าแต่ถูหลังเลย แม่งแทบจะถูให้ทั้งตัว
“ทำไมถอดเสื้อผ้านานจัง” มันจ้องหน้าผม ทำหน้าอย่างกับยักษ์
“ก็กูเหนื่อยอ่า ช้าหน่อยจะบ่นทำไม”
“เหนื่อยก็มาแช่น้ำอุ่นจะได้ดีขึ้น” ผมค่อยๆเดินช้าๆไปที่อ่างอาบน้ำทรงสี่เหลี่ยม อ่างก็ไม่ได้ใหญ่มาก ก็ลงไปนั่งแช่เบียดๆกับหมีควายอย่างมัน
“มานั่งตรงนี้ จะได้สบายหน่อย”
“ไม่เอากูไม่อยากพิงมึง”
“กูบอกให้มานั่ง ไม่ได้ถาม” ไอ้นี้ชอบบังคับจริง
“เออ มึงมันน่าเบื่อ”
ผมขยับไปนั่งอยู่ตรงหน้ามัน นั่งหันหลังให้มัน อยู่ๆมันก็เอามือทั้งสองข้างของมันบีบนวดตรงบริเวณต้นคอและก็หัวไหล่ของผม โอ๊ยยย สบายจังเลยไม่เคยมีใครทำแบบนี้ให้เลยตั้งแต่เกิดมาเนี้ย ผมเคลิ้มกับการนวดของมันมากก็มันสบายอ่า
“อือ สบายจังเลย”
“ดีขึ้นบ้างมั้ย”
“อืออ”
“อยู่กับกูอะ ผ่อนคลายนะ ไม่ต้องเครียด ไม่ต้องคิดอะไร”
“อืออ” มันนวดไปพูดไป ทำเอาผมเคลิ้มไปหมด มันเอามือกวักน้ำอุ่นๆมารดที่ต้นคอผมและก็นวดเบาๆ สบายมากอ่าบอกเลย อยากจะแช่อยู่แบบนี้นานๆจัง
“กูเป็นห่วงมึงนะ เห็นมึงคิดมากกูไม่สบายใจ คราวหลังมีเรื่องอะไรต้องบอกกูทุกอย่างนะ อยู่ด้วยกันแล้วเดี๋ยวกูช่วยมึงแก้ไขปัญหาเอง มึงเข้าใจมั้ย”
“อืออ เข้าใจแล้ว” โอ๊ย อย่าเพิ่งหยุดนวดนะ กูกำลังสบายเลย ฟินอ่า
“เข้าใจก็ดีแล้ว”
มันนวดให้ผมนานอยู่นะ ซักพักก็หยุดเปลี่ยนเป็นมาอาบน้ำให้แทน มันถูหลังกูแรงไปมั้ยเนี้ย ไม่ใช่แค่ขี้ไคลจะหลุดนะ หนังกำพร้ากูเนี้ยจะหลุดแล้ว
“ตรี~มึงถูแรงจัง ตัวกูแดงหมดแล้ว” ไอ้เชี้ย
“อ้าวเหรอ โทษทีมือหนักไปหน่อย” ไม่หน่อยนะให้บ้า แดงเป็นแนวเลย
“พอแล้วเดี๋ยวจะลุกขึ้นไปล้างตัวแล้ว”
“อืม ล้างตัวเสร็จแล้วไปรอข้างล่างเลยนะ หิวข้าวยัง”
“อือ หิวแล้ว ทำไมมึงรู้ดีจัง”
“กูมันตรีคนเทพไง” เหรอ มึงมันบ้ามากกว่า
“กูไม่คุยกับมึงแล้ว ไปแต่งตัวก่อนนะ เดี๋ยวไปรอบนเตียง”
“นี้มึงอ่อยกูเหรอ จะไปรอบนเตียง”
“หึไอ้ควาย กูหมายถึงรอลงไปพร้อมกัน”
“ฮ่าๆ กูล้อเล่นไปเหอะ”
ผมเบื่อขี้หน้ามันนะบางที บางทีก็ทำให้รู้สึกดี บางทีก็กวนตีนจนลำคาญ
ผมแต่งตัวเสร็จก็ไปนอนเล่นมือถือบนที่นอน เห็นมีข้อความเข้ามาเลยกดอ่าน
ผมไม่ได้บันทึกชื่อไว้ แต่พออ่านข้อความก็พอเดาได้ว่าใคร รุ่นน้องนั้นเอง ส่งข้อความมาว่า ‘ขอโทษนะคะพี่ดิน หนูไม่รู้ว่าแฟนพี่จะโหดขนาดนี้’ ผมอ่านข้อความแล้วก็ขำ
ไม่คิดว่าน้องมันจะเชื่ออะไรง่ายขนาดนี้หรือว่าเราสองคนแสดงดีขนาดนั้นเลยเหรอ
“ไง ยิ้มอะไรอยู่คนเดียวบ้าเหรอมึง” ไอ้นี้ออกมาก็ปากดีทันที
“กูบ้าเพราะมึงนั้นแหละ” ไม่รู้จะด่าอะไรมันดี
“รอแปปนึงนะ” มันบอกผมเสร็จก็รีบไปแต่งตัว ผมก็เล่นมือถือรอมัน
“ป่ะไปกินข้าวกัน”ไอ้ตรีมาชวนผมลงไปกินข้าว
“แม่ มีอะไรกินบ้างครับ ดินหิวแล้ว”
“มีต้มยำกุ้ง กับ ผัดคะน้าหมูกรอบ มากินสิ”
ผมกับตรีก็เลยรีบลงมือกินข้าวเย็น เพราะจะได้มีเวลาไปทำการบ้านพักผ่อนกันบ้าง ฝีมือแม่ยังคงความสุดยอดเหมือนเดิม อร่อยมาก
“เมื่อหร่จะทำกับข้าวให้กินบ้าง” อยู่ๆไอ้ตรีก็พูดขึ้นมา
“จะทำเองทำไม แม่ทำอร่อยกว่า”
“ก็อยากลองชิมดูบ้าง ว่าจะอร่อยแค่ไหน”
“อร่อยมากก็แล้วกัน” ผมเบะปากใส่มัน
พอกินข้าวกันเสร็จผมกับตรีก็ขอตัวขึ้นมาทำการบ้าน วันนี้มีการบ้าน 3 วิชา ใช้เวลาในการทำ1ชั่วโมง30นาที ตอนนี้ก็เกือบ3ทุ่มแล้ว เกือบได้เวลานอนแล้วเหนื่อยโอ๊ยย
“โอ๊ย เสร็จซักที ปวดหลังหมดแล้ว” ผมบ่นกับตัวเองเบาๆ
“เสร็จแล้วก็ไปนอนพักบนเตียงกันสิ” ความคิดดีนะ แต่กลัวหลับวะ
“ไม่เอา ยังไม่อยากนอนกลัวหลับ”
“ก็ไหนว่าปวดหลังไง”
“ปวดหลังก็ส่วนนึง แต่กลัวจะเผลอหลับ ยังไม่อยากนอน”
“ทำเป็นเด็กไปได้ ขึ้นมาบนเตียงเร็ว เดี๋ยวนวดหลังให้”
“พูดจริงอะ” ผมรีบโดดขึ้นเตียงทันที
“ทีงี้มึงรีบเลยนะ ถอดเสื้อออก นอนคว่ำลงด้วย”
“ได้เลยครับ อิอิ” ผมทำตามที่มันบอก ถอดเสื้อออก เหลือแต่บ๊อกเซอร์
ไอ้ตรีมันใช้พิมเสนทาลงบนหลังของผม ผมรู้สึกเย็นวาบเลย มันค่อยๆนวดตรงต้นคอไล่ไปที่หัวไหล่ นวดลงมาที่กลางหลัง
“อืออ สบายจังเลย มึงนวดเก่งจัง”
“ตอนเด็กๆยายชอบใช้นวดอะดิ”
“มิน่าละ นวดเก่งมากเลย อืออ สบายจังเลยอ่า” ผมชมหมอนวดประจำตัว
มันค่อยๆนวดไล่ลงมาถึงช่วงเอว มันใช้ฝ่ามือกดไล่ตั้งแต่เอวจนถึงต้นคอ โอ๊ยฟินมาก
มันนวดดีเวอร์ ให้มันนวดทุกวันเลยดีมั้ยเนี้ย เลิกเรียนกลับมามีหมอนวดประจำตัว
มันค่อยๆนวดมาถึงกลางหลังอีกที แต่รอบนี้มันกดฝ่ามือลงกลางหลังผม มีเสียงดังกร๊อก อื้ออ เสียงกระดูกลั่นดังกร๊อกไม่เจ็บนะ แต่หายปวดหลังเลยอ่า
“อืออ ทำเป็นด้วยอ่อ โล่งเลยอ่า” มันโล่งจริงๆนะสบายเลยอ่า
“เป็นไงดีขึ้นมั้ย” ไอ้ตรีถามแต่เสียงดูอ่อนโยนผิดปกติ ขนลุก
“อือ หายปวดหลังแล้ว”
“ก็ดีแล้ว”
“ตรี กูลองนวดให้บ้างเอาป่ะ”
“จะดีเหรอ มึงนวดเป็นเหรอ”
“กูลองดูไง มึงยังนวดให้กูเลย ให้กูลองนวดบ้างสิ”
“อือ ก็ได้ แต่อย่าทำหลังกูหักนะ”
“ไอ้บ้า กูคนนะไม่ใช่ยักษ์แบบมึง”
ผมลุกขึ้นให้ไอ้ตรีถอดเสื้อออกแล้วนอนลงไปบนเตียง อื้ออ หลังมันขาวมากเห็นกล้ามเนื้อชัดเจน หุ่นลีนสุดๆ ผมเอาพิมเสนทาลงไปบนหลังของไอ้ตรีแล้วค่อยๆนวด
แบบที่มันนวดให้ผม ผมเริ่มบีบนวดตรงต้นคอมันเบาๆ คอมันแข็งซะมัด แล้วค่อยๆนวดไล่ไปที่ไหล่
“อือ แบบนั้นแหละ ออกแรงอีกหน่อยสิ” แหนะมีสั่งด้วยนะ
“แรงพอมั้ย” ผมลองเพิ่มแรงบีบอีกนิดนึง
“อือ กำลังดีแล้ว” ผมนวดแบบที่มันนวดให้ผมไล่ไปถึงเอวและไล่มาที่คอ
“ตรีหงายหน้ามาสิ”
“หงายทำไม?”
“เออนะ หงายมาเหอะ” ผมสั่งให้มันนอนหงาย
หืม อิจฉาหุ่นมันซะมัด ถึงจะเห็นบ่อยแล้วก็เหอะ มันหุ่นดีมากๆมีกล้ามหน้าอกเล็กน้อย มีซิกแพคขึ้นชัด ทำไมหุ่นดีจังวะ ผมเอาพิมเสนทาลงบนหน้าอกไอ้ตรี
ค่อยๆไล่บีบนวดกล้ามอกน้อยๆของมัน นวดไล่ไปที่หัวไหล่ มันหลับตาพริ้มคงจะฟิน
“เป็นไงบ้างสบายมั้ย”ผมถามไอ้ตรี
“อือ ก็สบายดีอยู่นะ แต่ก็เสียวๆด้วย”
“เสียวอะไรของมึง”
“เสียวตอนมึงนวดตรงหน้าอกกูเนี้ย จั๊กจี้”
“มึงมันอ่อน งั้นพอแค่เนี้ยแหละ นอนกันได้แล้ว” ผมบอกมันก่อนจะลุกไปปิดไฟเตรียมตัวเข้านอน พอผมนอนลงบนเตียงไอ้ตรีก็จะดึงผมเข้าไปกอดทุกครั้ง
(กูไม่ใช่หมอนข้างนะ) แต่มันคงติดหมอนข้างมั้ง ผมก็เลยปล่อยมันเพราะชินแล้ว
เราสองคนตื่นเช้าเวลาเดิมทุกวัน ทำอะไรพร้อมๆกัน จนผมชินกับการมีไอ้ตรีอยู่ในชีวิตประจำวันไปแล้ว มันเป็นเพื่อนที่ดีมากคนนึง ดูแลเทคแคร์ผมจนรู้สึกว่าความสัมพันธ์ของเราสองคนจะสนิทกันมากกว่าเพื่อนๆคนอื่น มันรู้ใจผมไปทุกอย่าง
เราตัวติดกันแทบจะ24ชั่วโมงได้มั้ง ยกเว้นแค่ตอนพักเที่ยงที่เราจะแยกไปกินข้าวกับเพื่อนๆในกลุ่มบ้าง
“ไอ้ดินทำไมกูรู้สึกว่ามึงกับไอ้ตรีดูสนิทกันมากกกเลยวะ” ไอ้เมฆลากเสียง
“ก็มันอยู่บ้านกูก็เลยสนิทกันมั้ง”
“หะ! ทำไมมันมาอยู่บ้านมึงอะ”
“อย่าถามถึงเหตุผลเลย เรื่องมันยาว ไว้ค่อยเล่าให้ฟัง” ผมบอกไอ้เมฆ
“เออมึง วันเสาร์นี้ไปเที่ยวสวนสยามกันกูอยากไป” ไอ้น้อยกับโบว์ชวน
“เออ ไปดิอยากไปเล่นน้ำเหมือนกัน” ผมอยากไป~
“เอ่อแต่กูชวนไอ้ตรีไปด้วยได้มั้ยอ่า ไม่อยากให้มันอยู่บ้านคนเดียว”
“แหม่ กลัวแฟนจะเหงาเหรอดินนน” แหนะไอ้โบว์
“แฟนบ้าบออะไร มั่ววว”
“นะๆๆชวนได้มั้ย”
“ก็ชวนสิใครห้ามมึง”ไอ้เมฆทำหน้าตากวนตีนใส่ผม
“โอเค”
พอถึงห้องเรียนตอนบ่ายผมก็เลยชวนไอ้ตรีไปสวนสยามด้วยกัน แต่เพื่อนในกลุ่มมันได้ยินก็แซวผมใหญ่ว่าชวนแฟนไปเที่ยวไม่ชวนเพื่อน ก็เลยชวนเพื่อนแม่งไปด้วยเลย
“ไอ้ดิน แต่กูไม่ให้มึงเล่นน้ำนะ” เอ้า ทำไมวะ
“ทำไมอ่ะ ไปสวนสยามไม่เล่นน้ำจะเล่นอะไร”
“ก็กูหวง ไม่อยากให้ใครมองมึงในชุดว่ายน้ำ”
“มึงบ้าเหรอตรี ไปหมดแล้วสมงสมอง”
“ก็กูหวงมึงไง เข้าใจมั้ย” ไอ้นี้ประสาทแดกไปแล้ว
“มึงหวง มึงก็ไปคุมอย่าให้ใครมองกูแล้วกัน ฮ่าๆๆ”
“ได้ แต่ถ้ามีคนมองมึง มึงเตรียมตัวไว้เลย เจอกูแน่”
“ทำไม มึงจะทำอะไรกู”
“มึงแน่ใจเหรอ ว่ามึงอยากรู้” มันพูดแล้วก็ยื่นหน้ามาใกล้ๆ
“ก็บอกมาสิ”
“มึงจะโดนกูลงโทษไง” มันกระซิบที่ข้างหูผมเบาๆ
“มึงเป็นพ่อกูจริงๆใช่มั้ยเนี้ยหะ”
“เออ กูเป็นพ่อคนที่สองของมึงไง”
พอมีเป้าหมายว่าวันเสาร์นี้จะได้ไปเที่ยวที่สวนสยามกับเพื่อนๆ ผมก็ตั้งหน้าตั้งตารออยากให้ถึงวันเสาร์เร็วๆ แต่ว่าวันนี้เพิ่งวันพฤหัสเองอ่า น่าเบื่อจังเลยยยยยยยยยยย
“ตรี วันนี้เลิกเรียนไปเดินดูคีย์บอร์ดไฟฟ้ากันมั้ย เห็นมึงเคยอยากดู”
“เออ ลืมไปเลย ไปดูที่ไหนดี”
“ก็ที่โลตัสไง เลยบ้านเราไปหน่อยอะ”
“อืม อย่าลืมเตือนด้วยนะ”
“อืม รู้แล้ว”
“โอ๊ย สองคนผัวเมียข้างหลังกูนี้หวานกันจังเลย”ไอ้คิทไอ้กวนตีน
“มึงหมายถึงกูสองคนเหรอ” ผมถามไอ้คิท
“เอ้า มึงสองคนไม่ใช่เหรอ ไม่ใช่มึงสองคนแล้วจะใครอีก”
“ไอ้ตรี มึงด่าไอ้คิทให้กูดิ มันกวนตีน”
“มึงจะไปด่ามันทำไม มันกูพูดถูกของมัน” พอไอ้ตรีพูดจบไอ้พวกนี้ยิ่งแซว
“กูเบื่อพวกมึงจริงๆ เป็นประสาทกันหมดแล้วมั้ง” ผมเดินออกจากห้องไปที่ใต้อาคารเรียนไปเอาชีทที่สั่งให้ซีร็อกไว้ ผมบังเอิญเจอรุ่นพี่ม.5 คนนึง หล่อ ขาว ตี๋
เป็นลีดนำเชียร์ของโรงเรียนเรา เขาดูเพอร์เฟคมาก แต่ถ้าเทียบกับไอ้ตรีเหรอ ก็ไม่ค่อยแตกต่างอะไรกับมาก หุ่นไอ้ตรีออกจะหมีกว่ารุ่นพี่นิดหน่อย (ทำไมกูรู้ขนาดนั้น)
“เอ่อ โทษครับพี่” ผมเดินไปหยิบชีทแต่ดันไปชนพี่เขา
“ไม่เป็นไรครับ น้องเป็นอะไรมั้ย” พี่เขาหล่อสัด ขนาดผมไม่ได้ชอบผู้ชายนะยังเคลิ้มเลย ถ้าผมเป็นผู้หญิงนี้คงละลายไปแล้ว
“ไม่เป็นไรครับพี่”
“มาคนเดียวเหรอ”
“ใช่ครับ”
“โห ให้พี่ช่วยถือไปห้องเถอะ หนักนะ”
“เอ่อ คือ”
“ไม่ต้องเกรงใจ พี่ผ่านห้องเรียนเราอยู่แล้ว อยู่ห้อง 4/7 ป่ะ”
“ใช่ครับ พี่รู้ได้ไง” นั้นสิรู้ได้ไงวะ
“ก็เราฮอตนะสิ ใครๆก็รู้จัก” อิหยังวะ กูเนี้ยนะฮอต
“ไม่มั้งพี่”
“มาๆพี่ช่วย” แล้วพี่เขาก็แบ่งชีทจากผมไช่วยถือ ก็แม่งหนักจริงๆจะลงมาเอาก็ลืมเรียกไอ้ตรีมาด้วยมั่วแต่โมโหเพื่อนมันอยู่ ระหว่างทางมาห้องพี่เขาก็ถามชื่อถามนู้นนี้นั้นไปเรื่อย พี่เขาคุยเก่งนะ แต่บางทีก็เก่งเกิน ขี้เกียจตอบ พอถึงห้องเรียน
“เอ่อ ขอบคุณนะครับพี่....”
“พี่ชื่อไปร์”
“อ่อ ขอบคุณครับพี่ไปร์”
“ไม่เป็นไร งั้นพี่ไปก่อนนะ”
“ครับผม ขอบคุณครับ” ผมก็ถือชีทไปวางไว้บนโต๊ะเรียกเพื่อนๆมารับชีทไป
“เมื่อกี้ใครเหรอ” พ่อคนที่สองเดินมาถาม
“รุ่นพี่ พอดีเขาช่วยถือชีทมา”
“แล้วทำไมไม่ชวนกูไปยกมา”
“ก็กูลืม หงุดหงิดไอ้คิทอยู่”
“ครั้งที่แล้วก็รุ่นน้อง ครั้งนี้ก็รุ่นพี่สุดหล่ออีก”
“มึงจะพูดอะไรกันแน่ ไอ้ตรี”
“มึงอย่ามายั่วโมโหกูนะดิน เดี๋ยวจะหาว่าพี่ไม่เตือน”
“มึงบ้าป่ะ เขาแค่ช่วยยกชีทมา ประสาท”
“เออ ให้มันแค่ยกชีทมาแล้วกัน อย่าให้กูเจอหน้ามันอีก”
“กูห้ามเขาได้เหรอ”
“ไอ้ดิน เงียบไปเลย” สั่งๆๆ สั่งกูอยู่นั้นแหละ และกูก็เสือกทำตามตลอด
เราเรียนของวันพฤหัสไปอย่างรวดเร็ว แต่ก็ไม่เว้นยังคงมีการบ้านเยอะเหมือนเดิม เหมือนอาจารย์กลัวเราว่างในวันหยุด จึงสั่งการบ้านเป็นการลงโทษ
ผมเห็นในตรีคุยโทรศัพท์กับแม่ เหมือนแม่มันจะโทรมาคุยเรื่องบ้าน ที่มันบอกไว้ว่าแม่จะคืนบ้านสิ้นเดือนนี้ มันบอกแม่ไปว่าจะไปเช่าหออยู่ใกล้ๆโรงเรียน
แม่มันก็เชื่อเฉยเลย ทำไมดูปล่อยๆมันจังเลย
“ตรี แม่โทรมาว่าไงบ้าง”
“แม่บอกว่าวันศุกร์จะคืนบ้านแล้ว”
“แล้วมึงได้บอกแม่มั้ยว่ามาอยู่กับกู”
“เปล่า กูไม่ได้บอก”
“อ้าว แล้วมึงบอกแม่มั้ยว่าอยู่กับใคร”
“บอกว่าอยู่คนเดียว แต่รอบนี้เขาดูเชื่อง่ายแปลกๆ แต่ก็ช่างเถอะ ดีแล้ว”
“อือ ก็ดีแล้ว”
“มึงไม่อยากให้กูไปจากมึงละสิ”
“ไอ้ตรีไอ้ควาย หลงตัวเอง” สมงสมองมันยังเหลืออยู่มั้ย
:katai4: :katai5:
-
ตอนที่ 11 : สวนสยามครั้งแรก
เย็นวันศุกร์ ที่ 29 พฤษภาคม 2552
ไอ้ตรีกับผมนั่งเล่นคอมกันอยู่ ซักพักไอ้ตรีก็ชวนผมคุยเรื่องจะไปเที่ยวพรุ่งนี้
“ดิน พรุ่งนี้ไปสวนสยามอ่า ไปเล่นเครื่องเล่นนี้กัน” มันเอารูปให้ผมดู
“ไม่เอาอ่า กูกลัว” มันสูงมาก ชื่อเครื่องเล่นว่า ไจ แอนด์ ดรอป
“ไม่เห็นจะน่ากลัวเลย เสียวดีออก” เสียวบ้านมึงสิ
“เอ่อนี้แล้ว พรุ่งนี้เราจะไปกันยังไงดีอะ” ผมถามไอ้บ้าตรี
“ก็เดี๋ยวนั่งรถตู้ไปก็ได้ ไปกันตั้งหลายคน”
“อือ ปลุกกูด้วยนะ”
“กูก็ปลุกมึงทุกวันอยู่แล้ว”
“ตรี~เพลียจัง มึงนวดให้กูหน่อยสิ” อิอิ อ้อนหมอนวดซักหน่อย
“ไม่อะ มึงต้องไปอาบน้ำก่อน ตัวเหนียวขนาดนี้จะมาให้กูนวด”ทำมาบ่นกู
“โหห ไรว๊า งั้นไปอาบน้ำกัน กูเมื่อย”
“เริ่มเป็นง่อยแล้วนะ”
“ก็มึงทำให้กูติดเป็นนิสัยทำไม”
“เดี๋ยวกูไปเปิดน้ำอุ่นรอ” ด่ากูแต่ก็ไปทำให้กูเหมือนเดิม
ผมรู้สึกเพลียๆเมื่อยๆยังไงไม่รู้ พรุ่งนี้กูจะไปเที่ยวไหวมั้ยเนี้ย ผมถอดเสื้อผ้าออกแล้วก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ ไปให้หมอนวดตรีนวดผ่อนคลายดีกว่า
“วันนี้ปวดเมื่อยตัวจัง พรุ่งนี้กูจะไปไหวมั้ยวะ”
“บ่นจังเลยนะมึง กลัวก็บอกอย่ามาอ้างนู้นนี้” ไอ้ตรีมันว่าผมกลัวอะ หึ!
“ก็ไม่ได้กลัวซักหน่อย”
“พูดมาก มานั่งนี้” ไอ้ตรีมันทำตัวอย่างกับเป็นพ่อผม แต่ผมก็ทำตามที่มันบอกทุกครั้ง สงสัยมันจะเป็นพ่อผมจริงๆ ผมลงไปนั่งแช่ในอ่างน้ำเอนหลังพิงมัน
“ตรี อะไรดันหลังกูอะ” มีอะไรบ้างอย่างนิ่มๆอยู่ด้านหลัง ก็เลยเอามือไปจับ
“ดิน มึงทะลึ่งจังอยู่ๆก็มาจับของกู” หะก็ใครจะไปรู้วะ แต่นุ่มนิ่มขนาดนี้เลย
“เอ่อ โทษที อย่าว่ากูเลย ทำเหมือนกับกูไม่เคยจับไปได้นะมึง”
“มึงจะให้กูนวดหรือทำอย่างอื่น” มันยื่นหน้ามาจากด้านหลังกระซิบใส่หูผม
“นวดครับนวด” ผมหันไปยิ้มให้มัน หน้าของเราสองคนอยู่ใกล้กันมาก
“มึงดูเซ็กซี่ดีจัง” ไอ้ตรีพูดจบก็ประกบปากจูบผม ผมก็ตกใจนะไม่ใช่ว่าไม่ตกใจ แต่นี้ก็ไม่ใช่ครั้งแรกที่มันทำกับผมแบบนี้ ผมก็เลยมีความรู้สึกแค่ว่าหัวใจของผมมันเต้นเร็วขึ้น พอมันเห็นว่าผมไม่มีท่าทีจะปฏิเสธการกระทำของมันในครั้งนี้มันยิ่งเหมือนได้ใจ มันจูบผมนานกว่าทุกครั้ง ผมเคลิ้มกับการจูบของมันทุกทีเลย
เราแลกจูบกันอยู่ในอ่างอาบน้ำอุ่นๆ มันนั่งหลังพิงกับอ่างอาบน้ำ ผมนั่งพิงอยู่บนตัวมันอีกที ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ความรู้สึกแบบนี้มันคืออะไรวะ
“เป็นไง หายเหนื่อยยัง” มันผละปากออกแล้วถามผม ผมรู้สึกร้อนๆหน้า
“กูว่ากูเหนื่อยกว่าเดิมอีกนะ” ก็จริงอ่า หัวใจมันเต้นแรงก็ต้องเหนื่อยปะวะ
“มาเดี๋ยวกูทำให้หายเหนื่อยนะ”
“จะทำอะไรกู”
“ก็จะจูบให้มึงหายเหนื่อยไง”
“อือ~อย่า” ไม่ทันได้พูดจบมันก็ประกบปากจูบผมอีกครั้ง แต่ครั้งนี้มันจูบแบบดูดดื่มเร้าร้อน เดี๋ยวอ่อนโยน เดี๋ยวรุนแรง ผมรู้สึกใจเต้นโครมคราม มีความรู้สึกแปลกๆพลุ่งพล่านไปหมดเลย เพื่อนที่ไหนเขาจะทำกันแบบนี้วะ
“ตรี~อย่า~พอแล้ว” ผมละปากออกบอกมัน แต่มันยังไม่หยุด มันไล่จูบตั้งแต่หลังหูไล่ลงมาเรื่อยๆจนถึงต้นคอ มันดูดคอผมเบาๆค่อยๆแรงขึ้น
“อ๊าส์~ตรี~มันเสียว~พอแล้ว” ผมทนไม่ไหวถึงกับต้องร้องครางออกมา
“ตรี~ไหนว่าจะนวดไง”
“ก็มึงแกล้งกูก่อนทำไม”
“กูไม่ได้ตั้งใจอ่า~นวดให้กูหน่อยน๊า~อือ” มันยังแกล้งผมไม่เลิก
“ถ้าอยากให้กูนวดให้ มึงต้องจูบกูก่อน” ไอ้บ้า
“มึงก็ทำเองดิ กูไม่กล้า” ~ตึกตึก~กูไม่หน้าด้านแบบมึง
“เร็ว มึงก็กล้าๆบ้างสิ” ไอ้นี้แม่ง
“มึงหลับตาก่อนสิ”
“ทีตอนกูจูบมึง มึงยังไม่หลับตาเลย”
“ก็ ทำไมกูต้องหลับด้วยละ”
“งั้นก็ทำเร็ว” งื้อ ไอ้ตรีไอ้เชี้ย
ผมเถียงมันไปก็คงจะไม่ชนะ ก็เลยต้องยอมทำตามไอ้คนเอาแต่ใจคนนี้ ผมเงยหน้าขึ้นไปประกบจูบกับไอ้ตรี ผมไม่เคยคิดว่าชีวิตนี้ต้องมาจูบกับผู้ชายด้วยกันมาก่อนเลยและที่สำคัญคือผมเริ่มก่อน ~ขนลุก~ ความรู้สึกมันต่างออกไป ไม่เหมือนตอนที่ไอ้ตรีเป็นคนเริ่มก่อน ผมรู้สึกเหมือนเป็นฝ่ายคุมเกม ผมไม่ยอมหยุดจูบ มันเหมือนกับว่าอารมณ์ของผมมันควบคุมไม่อยู่แล้ว ผมพลิกตัวหันหน้าเข้าหาไอ้ตรี ตอนนี้ไอ้ตรีหลังพิงกับอ่างอาบน้ำมันไม่สามารถขยับไปไหนได้เพราะเป็นมุมพอดี พอผมพลิกตัวไปผมเริ่มเกมก่อน ผมประกบปากลงบนต้นคอของไอ้ตรี คราวนี้ถึงตาผมเอาคืนบ้าง ผมดูดที่ต้นคอมันแรงๆ จนขึ้นเป็นรอยแดงๆ
“ไอ้ดิน ทำไมรุนแรงจังเดี๋ยวเป็นรอยขึ้นมาทำไง” ไอ้ตรีโวยวาย
“ก็ทีมึงยังทำกูได้เลย”
“แต่ก็ไม่ได้เป็นรอยซักหน่อย” ไม่รู้ไม่สน
“จะนวดได้ยังอ่ะ”
“อือ นั่งดีๆมึงนี้มันดื้อจริงๆ” มันสั่งให้ผมนั่งลงดีๆตรงหว่างขาของมัน
มันบีบนวดให้ผมเหมือนที่เคยทำ มันนวดดีมาก ทำสบายตัวขึ้นเลย พอนวดเสร็จมันก็สระผมให้ด้วยเป็นบริการหลังการขายที่ดีจริงๆ แต่ปกติมันก็ทำแบบนี้ทุกวันอยู่แล้ว
พอผมฟอกสบู่ ถูตัวจนเรียบร้อยแล้ว ไอ้ตรีก็จัดการทำให้ตัวเองบ้าง และเราสองคนก็ล้างตัว ออกมาแต่งตัว ล้มตัวลงบนเตียง
“ตรี พรุ่งนี้มึงอย่าไปไหนไกลนะ”
“หมายความว่าไง”
“ก็กูกลัว กูไม่กล้าเล่นอะไรหวาดเสียวแบบนั้น”
“โอเค กูสัญญาว่าจะอยู่เป็นเพื่อนมึงตลอด”
“มึงพูดแล้วนะ”
“อืม”
“งั้น ฝันดีนะ กูง่วงนอนแล้ว”
“อืม ฝันดีนะ”
ผมหลับตาลงได้ไม่นานก็หลับสนิท อากาศเย็นๆอ้อมกอดอุ่นๆมันก็รู้สึกดี
พอถึงตอนเช้าวันเสาร์ไอ้ตรีก็ปลุกผม แต่วันนี้มันอาบน้ำเสร็จแล้วค่อยมาปลุกผม
“อือ~ทำไมอาบน้ำไม่รออ่า” ก็ปกติมึงก็อาบน้ำพร้อมกูนิ
“ก็เดี๋ยวต้องออกแต่เช้า ไหนจะต้องเตรียมของอีก”
“เตรียมของอะไรเหรอ?” ผมถามไอ้ตรี
“ก็เสื้อผ้าไงเผื่อเปียก อาบน้ำพร้อมกันแล้วใครจะเตรียม”
“ก็ไม่เห็นเกี่ยวเลยอ่า มึงไม่อยากอาบน้ำกับกูก็บอก ขี้เกียจถูหลังให้กูแล้วละสิ” ตื่นมาเจอเหตุการณ์ไม่ปกติก็เลยหงุดหงิดเหวี่ยงแต่เช้าเลยกู
“นี้มึงอยากอาบน้ำกับกูก็ไม่บอก ไปสิเดี๋ยวกูอาบอีกรอบ”
“ไม่ต้อง อาบแล้วก็คืออาบแล้ว”
“โอ๋ๆ อย่างอนเลยน้า” ไอ้ส้นตีนตรี
“กูไปอาบน้ำก่อนนะ เตรียมของให้ด้วย”
“ครับผม” กวนตีนไอ้นี้
ผมอาบน้ำเข้าห้องน้ำไวมากวันนี้ เพราะว่ากลัวจะไปช้าเดี๋ยวเพื่อนรอนาน ผมกับตรีแต่งตัวเตรียมของเสร็จก็ลงไปหาแม่บอกแม่ว่าวันนี้จะไปเที่ยวสวนสยามกับเพื่อนๆ แม่ก็เลยให้เงินผมติดตัวมาเพิ่ม อิอิ แม่นี้น่ารักที่สุดเลย หลังจากนั้นผมกับตรีก็พากันไปขึ้นรถไปลงที่จุดที่มีรถตู้ที่นัดกันไว้กับเพื่อนๆ แต่เหมือนว่าเพื่อนๆจะมาถึงก่อนเรา
“ทำไมพวกมึงมาช้าจัง” ไอ้เมฆทักผม
“ก็ไวแล้วนะ แค่มาหลังพวกมึงนิดหน่อยช้าตรงไหน”
“เออๆ ขึ้นรถก่อนเดี๋ยวจะไปถึงสาย เสียเวลา” ไอ้คิทพูดขึ้นก่อนที่จะเถียงกันอีกยาว ดีนะที่มันขัดจังหวะก่อน ระหว่างทางนั่งรถ ผมรู้สึกง่วงมาก เพราะว่ามันยังเช้าอยู่รึเปล่านะง่วงจัง
“ตรี ขอพิงหน่อยกูง่วง” ผมหันไปบอกมัน และก็ไม่รอคำตอบพิงเลย
“อือ” มันตอบเบาๆแล้วก็เอาแขนมันมาโอบไหล่ผมไว้ไม่ให้ผมเอนไปมา
ผมง่วงมากจนหลับไป ตื่นมาอีกทีก็ถึงสวนสยามแล้ว ตอนนี้สวนสยามยังไม่เปิด พวกเราก็เลยพากันไปหาร้านข้าว กินอะไรรองท้องกันก่อน อากาศค่อนข้างร้อนนะ แต่ก็ไม่เป็นไรนานๆตากแดดบ้างก็ดีจะเป็นผีดิบอยู่แล้ว พอถึงเวลาเปิดพวกเราก็ไปต่อแถวซื้อบัตรเข้าสวนสยาม บัตรที่รวมสวนน้ำด้วย
“ตรี ไปเล่นสวนน้ำก่อนมั้ย” ผมถามไอ้ตรี
“นี้ใจคอมึงจะไม่ถามพวกกูมั้งเหรอ ทำอย่างกับมากันแค่สองคน” ไอ้เมฆ
“เอิ่ม กูลืมตัว ขอโทษที แล้วพวกมึงจะเล่นไรก่อน”
“สวนน้ำเอาไว้เล่นทีหลังดิ ไปเล่นเครื่องเล่นก่อน”ไอ้ตรีบอก
“อือ ก็ได้แต่อย่าเล่นอันที่มันน่ากลัวๆนะ”ผมกลัวอ่า
พอเราเดินเข้ามาที่สวนสยามเครื่องเล่นแรกที่เจอเลยคือ บูมเมอแรง
“พวกมึง! ดูดิเครื่องนี้น่าเล่นวะ” ไอ้คิทแม่งชี้ไปที่เครื่องบูมเมอแรง พวกเรายืนดูคนที่เล่นอยู่บนเครื่อง ต้องบอกเลยวามันน่าหวาดเสียวมากๆ เครื่องบูมเมอแรงค่อยๆไต่ระดับความสูงขึ้นไป โดยที่ตอนขึ้นไปเราจะหันหน้าไปตามทางขึ้น แต่พอขึ้นไปจนสุดมันจะปล่อยเราลงมาให้ความรู้สึกน่าหวาดเสียวมากๆ
“ไปเร็ว เครื่องลงมาแล้ว” ไอ้คิทดูน่าสนุกมาก
“ฮือ กูยืนรอตรงนี้นะ” ผมบอกพวกเพื่อนๆ
“ไม่ได้” พกมันประสานเสียงตอบผม
“ฮือ ตรีช่วยด้วย” ผมรีบหันหน้าหาไอ้ตรีทันที
“มานั่งกับกูสิ จะได้ไม่กลัวไง” เกี่ยวด้วยเหรอวะ
“ฮือ จริงเหรอวะ”
“จริงสิ”
ผมก็เลยไปนั่งข้างๆไอ้ตรี เราสองคนได้ที่นั่งแถวหน้าสุด ผมนั่งลงข้างๆไอ้ตรี พี่พนักงานก็เข้ามาตรวจเช็คอุปกรณ์พร้อมกับล็อกอุปกรณ์ให้เราไม่สามารถหลุดออกไปได้ และเครื่องเล่นก็ค่อยๆไต่ระดับไปที่ความสูง ผมกลัวมากไม่รู้ทำไงดี
“จับมือกูไว้สิ” ไอ้ตรียื่นมืออีกข้างมาหาผม
“อือ กูกลัวอ่า” ผมยื่นมือไปจับมือมันไว้แน่น มือผมชุ่มเหงื่อไปหมด
“ไม่ต้องกลัวนะ กูอยู่ข้างๆมึงไง” เสียงของมันทำให้ผมสงบได้แปปนึง
พอไปถึงจุดที่สูงที่สุดแล้วเครื่องบูมเมอแรงก็ปล่อยขบวนรถไล่ถอยหลังลงมา มันไวมาก ผมรู้สึกได้ว่ามันน่ากลัวสุดๆ ผมเผลอบีบมือไอ้ตรีแน่นเลย
“โว้ สุดยอดอะ” ไอ้พวกเพื่อนๆพอเครื่องลงแล้วก็ปลดอุปกรณ์ลงแล้วก็ลุกมาที่ผมทันที
“เป็นไงวะดิน เห้ยๆๆจับมือแฟนแน่นเลยวะ ฮ่าๆ”ไอ้คิทพูดแซวผม
“มึงก็อย่าเพิ่งไปกวนตีนมันดิวะ”ไอ้ตรีบอกกับไอ้คิท
“วู้ ออกตัวแทนแฟนด้วย ไม่ยุ่งก็ได้วะ”
“ปะๆไปเล่นเครื่องเล่นกันต่อ”
พวกมันก็เดินพากันไปเล่นเครื่องเล่นอื่นๆต่อ ไอ้ตรีไม่ยอมไปเล่นกับเพื่อนเลยอยู่ข้างๆผมตลอด มันกลัวผมจะตายละมั้ง
“มึงไหวมั้ย” ไอ้ตรีถามผม
“ไหว แต่ขอพักก่อนนะ” ผมไหวแต่เล่นไม่ไหวแล้ว
“อือ ดมยาดมซักหน่อยจะได้ดีขึ้น” มันยื่นยาดมมายังไม่แกะเลย
“แกะให้หน่อยสิ ไม่มีแรง” ผมอ้อนแฟน เอ๊ยไม่ใช่ เพื่อน
“อ้อนเก่งนะเดี๋ยวนี้” มันยิ้มและก็แกะยาดมไปด้วย
“พูดมากน่า” ผมกับตรีเดินตามเพื่อนๆไปเรื่อยๆจนมาหยุดที่เครื่องเล่นที่ผมกลัวที่สุดเลยคือ ไจ แอนด์ ดรอป
“เห้ยไอ้ดิน มึงกล้าเล่นเปล่า”
“ไม่เอา กูกลัว”
“เห้ยไม่ได้” ไอ้เชี้ยคิท
“ก็กูไม่เล่นมึงจะมาบังคับกูทำไม”
“เห้ย แบบนี้ยอมไม่ได้ ไอ้ตรีมึงต้องรับผิดชอบเล่นแทนไอ้ดิน”
“มึงจะไปบังคับคนอื่นทำไม มึงจะเล่นก็เล่นดิวะ” ผมบอกไอ้คิท
“ไอ้ตรีถ้ามึงไม่เล่นแปลว่ามึงไม่รักไอ้ดินนะเว้ย”
“เกี่ยวเหี้ยไรวะ ไอ้คิท” ผมด่าไอ้คิท
“เออๆ เดี๋ยวกูเล่น” ไอ้ตรีกำลังเดินขึ้นไปบนเครื่ง ซึ่งพวกเราไม่มีใครเล่นเลย
“ทำไมมึงต้องยอมมันวะตรี” ผมดึงมือมันไว้
“กูเดี๋ยวมันหาว่ากูไม่รักมึง” รักเชี้ยไรของมึง เกี่ยวไรไอ้ควายถึก
“เกี่ยวเหี้ยไรไม่ต้อง มึงจะไปฟังมันทำไม เชื่อกูนี้” ผมบอกไอ้ตรี
“เออน่า แปปเดียว กูเก่งอยู่แล้ว” ไอ้ตรีเดินขึ้นไปนั่งบนที่นั่งพนักงานก็เดินไปล็อกอุปกรณ์เซฟตี้ทันที ผมไม่อยากให้ที่นั่งข้างๆมันต้องว่างเปล่า ผมไม่อยากทิ้งมันไปหวาดเสียวอยู่คนเดียว เลยตัดใจเดินไปนั่งลงข้างๆมัน
“เห้ยดินมึงทำไร มานั่งทำไม ลงไป”
“กูไม่อยากทิ้งมึงเล่นคนเดียว ขนาดกูกลัวมึงยังอยู่ข้างๆกูเลย”
“เห้ย แต่นี้มันสูงนะ มึงไม่กลัวเหรอ”
“กลัว....แต่ข้างๆกูยังมีมึงไง” มันเงียบแล้วจ้องตาผม จ้องกูทำไมซึ้ง?
“พี่ครับ เพื่อนผมเป็นโรคหัวใจให้มันเล่นไม่ได้นะพี่” ไอ้ตรีบอกพี่พนักงาน
“จริงรึเปล่าครับน้อง ถ้างั้นเล่นไม่ได้นะครับ”
“บ้า ผมปกติดี พี่อย่าไปฟังมันครับ ผมรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้”
“โอเคงั้นพี่ล็อกอุปกรณ์นะครับ”
“ครับผม” พอพี่เขาล็อกเสร็จ เครื่องก็ค่อยๆขึ้นไปสูงขึ้นสูงขึ้น
“ตรี จับมือกูหน่อย กูกลัว” ไอ้ตรียื่นมือมาจับมือผมไว้ ผมกำมือมันแน่น
“กูอยู่ข้างๆมึงนะ” พอมันพูดจบเครื่องก็ปล่อยลงมาด้วยความเร็ว
ไม่ถึงหนึ่งนาทีเครื่องเล่นก็ร่วงลงถึงพื้นข้างล่าง ก่อนถึงพื้นเครื่องชะลอความเร็วลงและหยุดลงในที่สุด พี่พนักงานก็ปลดล็อกอุปกรณ์เซฟตี้ให้
“หู้ยยย ดินเป็นห่วงแฟนด้วยวะ ขนาดกลัวยังกล้าเล่น”ไอ้คิทคนเดิม
“แฟนพ่องดิ” ผมด่ามัน
“ฮ่าๆๆ ไม่ต้องเขินเพื่อนกันทั้งนั้น” ไอ้คิทยังแซวไม่เลิก
“ไปเล่นสวนน้ำกันเหอะ กูจะตายแล้ว”ผมบอกพวกเพื่อนๆ
“เออ กูสองคนอยากใส่ชุดว่ายน้ำแล้ว”ไอ้น้อยไอ้โบว์เห็นด้วยกับผม
“เออๆงั้นรีบไปกัน”ผมกับไอ้ตรีเดินนำเพื่อนๆไปที่สวนน้ำ
พอมาถึงสวนน้ำพวกเราก็แยกกันไปเปลี่ยนชุดว่ายน้ำ ผมเปิดกระเป๋าดูจะเอาชุดว่ายน้ำ แต่พอเห็นชุดถึงกับงงว่าทำไมกางเกงว่ายน้ำขามันยาวจังวะถึงเข่าเลย
“ไอ้ตรี ทำไมกางเกงว่ายน้ำกูขายาวงี้อะ”ผมถามไอ้ตัวดี
“ก็กูไม่รู้ไซส์มึงนิ” ไอ้ตรีมันหน้าตาเฉย
“มึงอย่ามาตลก กล้าพูดว่าไม่รู้” ผมจ้องหน้ามัน
“เห้ย มึงสองคนรู้ไซส์กางเกงกันเลยเหรอวะ” ไอ้คิทมาจากไหนก็ไม่รู้
“ก็กูเพิ่งบอกมันเมื่อกี้เอง แปลกตรงไหนวะ”ผมรีบชิงพูดก่อน
“อ่อเหรอ” ไอ้คิททำหน้าเหมือนจะไม่เชื่อ
“พูดมาก กูไปเล่นน้ำก่อนนะ”ผมเดินไปหาน้อยกับโบว์อยู่ตรงที่นั่งริมสระ
“มึงดูไอ้ตรีมันเลือกกางเกงว่ายน้ำให้กูดิ”ผมบ่นกับน้อย โบว์
“ทำไมมันถึงเลือกให้มึงอะ?” น้อยถามผม
“ก็...มันชอบทำนู้นทำนี้ให้จนกูชินแล้ว”ผมไม่รู้จะพูดอะไรพูดตรงๆเนี้ยละ
“มันทำให้มึงขนาดมึงชินเลยเหรอดิน”โบว์ทำหน้าสงสัย
“ก็มันมาอยู่บ้านกูซักพักแล้ว กูก็เลยชินที่มันทำให้แบบนี้อะ”
“มึงว่ามันไม่แปลกๆไปหน่อยเหรอ?”น้อยถามผม
“แปลกยังไงวะ”
“ก็ปกติมันเคยทำอะไรแบบนั้นให้ใครที่ไหน แค่คุยยังน้อยเลยถ้าไม่ใช่เพื่อนในกลุ่มมันอะ” น้อยมันก็พูดน่าคิดนะ
“แล้วมันทำอะไรให้มึงอีกบอกมาให้หมด อย่าโกหกเพื่อน”โบว์จี้ถาม
“เอ่อก็...ก็ทุกอย่างอะ อย่าถามกูแบบนี้ดิ”ผมไปไม่ถูกแล้ว
“อะไรบ้างละก็บอกดิซักอย่าง”ไอ้น้อยยังทำหน้าสงสัยหนัก
“ก็...เอ่อ..กูขอไม่พูดเองนี้ได้มั้ยอะมึง กูอาย”ผมไม่อยากโกหกเพื่อน
“ไอ้ดินมึงจะพูดไม่พูด”ไอ้โบว์เริ่มจี้หนักแล้ว
“เอ่อก็อย่างเช่น ปลุกกูตอนเช้า มีนวดให้บ้าง ก็แค่นี้แหละ”
“นวด? นวดเลยเหรอ?”ไอ้น้อยทำคิ้วขมวด
“ก็ปกติรึเปล่า ก็กูเมื่อย ก็ขอให้มันนวดให้แค่นี้เอง”
“มันยอมทำให้มึงขนาดนั้นเลย กูว่ามันต้องมีอะไรมากกว่านี้แน่ๆ”โบว์แม่ง
“มึงบอกมาเดี๋ยวนี้นะว่ามันำอะไรให้มึงอีกไอ้ดินอยาคิดโกหกกู”ไอ้น้อยนี้ก็
“พวกมึงอ่าจะมาอะไรกับกูหนักหาเนี้ย”
“ก็กูเป็นห่วงมึงนะ อยากรู้ไม่ได้เหรอบอกมา”ไอ้น้อยยังถามต่อ
“มันก็เพื่อนคนนึงแค่นั้นเอง”ผมตอบไอ้น้อย
“เพื่อนกันแต่จับมือกันเนี้ยนะ ถามจริงมันเคยจูบมึงรึยัง?”น้อยแม่งตรงมาก
“เอ่อ..ไม่เคย” ผมตอบเสียงเบา
“กูให้ตอบอีกรอบ ถ้าโกหกกูกูงอนจริงๆนะ”ไอ้น้อยนี้แม่งโอ๊ยยย
“เออ” ผมตอบสั้นๆ
“หะ! ไหนว่าเพื่อนกันไงวะ”ไอ้น้อยทำหน้าตกใจเวอร์
“ก็มันชอบแกล้งกูเฉยๆไม่มีไรจริงๆ”
“กูว่าไม่ใช่แล้ว แล้วมึงก็ยอมมันเนี้ยนะ”ไอ้โบว์เสริมทัพ
“ก็กูอยู่กับมันตลอดก็ไม่ได้คิดไรเฉยๆวะ”
“มึงมันบ้า ประสาท กูเพลียจริงๆ”ไอ้น้อยทำหน้าทำตา
“อะไรวะ พวกมึงคิดเยอะไปเปล่า”
“เดี๋ยวมึงก็รู้เองว่ามันคิดยังไง”ไอ้โบว์เสริมขึ้นมา
“อ้าว ยังไม่ลงไปเล่นน้ำกันเหรอ?” ไอ้ตรีมาพอดี
“ก็กูรอมึงอยู่”ผมตอบไอ้ตรี
“โอ๊ย แฟนเขารอเล่นน้ำกันวะ”ไอ้เชี้ยคิท
“กวนตีนกูตลอดเวลาจริงๆ”ผมด่ามัน
“มึงไม่ต้องไปว่าไอ้คิทเลย มันพูดอะไรผิด”แหนะเพื่อนกูไอ้น้อย
“โอ๊ย ขี้เกียจเถียงกับพวกมึงแล้ว ไอ้ตรีไปเล่นสไลด์เดอร์กัน”ผมจับมือไอ้ตรีไปเล่นสไลด์เดอร์ยักษ์ที่สูงๆ ถึผมจะกลัวความสูง แต่อันนี้มันน่าสนุกดีอะ
“ตรี มึงสไลด์ต่อท้ายกูนะ ไปอันเดียวกันเนี้ยแหละ”
“จะดีเหรอ”
“เออ ไม่เป็นไรหรอก”
“อือ” พอผมนั่งลงกำลังจะสไลด์ไปแต่มีมือมากอดเอวผมไว้
“ไปพร้อมกันนะ” พอพูดจบไอ้ตรีก็ดันผมให้สลด์ลงไป เราสองคนพุ่งลงไปในสไลด์เดอร์พร้อมกัน พอไปถึงสระน้ำกระจายสูงมาก ก็หมีควายสองตัวพุ่งลงมาพร้อมกันแบบนี้ไม่กระจายให้มันรู้ไป
“ไอ้บ้า น้ำหมดสระแล้วมั้ง” ผมหันไปด่าไอ้ตรี
“ฮ่าๆ สนุกดีวะ”
“ไปหาอย่างอื่นเล่นกันต่อปะ”ผมชวนไอ้ตรีไปเล่นอย่างอื่นต่อ ถึงเราจะมากันเป็นกลุ่มแต่ผมก็อยู่แต่กับไอ้ตรีซะส่วนใหญ่ เราเล่นไปหลายอย่าง หลายรอบมาก
พอเล่นเรากันจนเหนื่อย เราก็ไปนั่งพักหาอะไรกินกันตรงโต๊ะใกล้ๆกับขอบสระ
“ดินมานั่งนี้ เดี๋ยวเช็ดหัวให้ก่อน” ไอ้ตรีเรียกผมไปนั่งบนเตียงอาบแดด
“อือ เร็วๆนะหิวแล้ว” ผมบอกกับไอ้ตรี
“รู้แล้วน่า” พอผมลงไปนั่งไอ้ตรีก็เอาผ้ามาเช็ดหัวให้ผม ผมลืมไปเลยว่าเรามากับเพื่อนๆตั้งหลายคน ทุกคนจ้องมาที่เราเหมือนเราทำอะไรผิดซะอย่างนั้น
“เห้ยมึง ดูดิแฟนเขาเช็ดผมให้กันวะ ไอ้ตี๋มึงก็เช็ดให้กูบ้างดิ”ไอ้เชี้ยคิท
“มาสิที่รัก”ไอ้เชี้ยตี๋ก็เล่นกับไอ้คิทซะงั้น
“แหม่ๆไม่สนใจสายตาเพื่อนเลยนะ”ไอ้เมฆพูดขึ้น
“อะไรของพวกมึงเนี้ย มันแค่เช็ดผมให้ ไม่ได้ทำอนาจารเปล่าวะ”ผมพูด
“โอ๊ย มึงอยู่ในทุ่งลาเวนเดอร์ไหนเนี้ยกูจะไปเผา”ไอ้น้อยพูดขึ้นมา
“พวกมึงกินข้าวก่อนเลยไม่ต้องรอ”ผมตัดบท ไล่มันไปกินข้าวกัน
“ตรี มึงซื้ออะไรมากิน”
“มีข้าวผัดกุ้งกับน้ำอัดลม”น่ารักที่สุด กูชอบกินข้าวผัดกุ้ง
“เอามากินหน่อยสิหิวแล้ว”
“อะ ค่อยๆกินนะ เดี๋ยวจะติดคอ” กูไม่ใช่เด็กๆนะโว้ย
“อือ” ผมรับข้าวมากิน ก็อร่อยดีนะ เล่นมาเหนื่อยๆได้กินของอร่อยๆ
พอพวกเรากินข้าวกันเสร็จก็นั่งพัก ผมรู้สึกอิ่มมากและก็ง่วงด้วยเลยเผอหลับไป
หลับไปทั้งๆที่ยังนั่งอยู่บนเตียงเดียวกับไอ้ตรีอยู่ ไม่รู้ว่าผ่านไปนานแค่ไหนแล้ว
ไอ้ตรีปลุกผมให้ตื่น ผมยังง่วงอยู่เลยแต่มันบอกว่าถึงเวลากลับบ้าน
“อือ ง่วงอ่า” ผมงัวเงีย
“ลุกก่อน ต้องไปเปลี่ยนชุดนะดิน”
“อือ ขออีกแปปนึงไม่ได้เหรอ”
“ไม่ได้เดี๋ยวเพื่อนรอนาน”
“แบกหน่อยง่วงอ่า” มันพยุงผมให้เดินไปที่ห้องเปลี่ยน ผมเข้าไปในห้องเปลี่ยนชุด กำลังจะถอดชุดแต่ไม่มีแรงยังไงยังงั้น กางเกงว่ายน้ำแม่งถอดยากจังวะ
ซักพักไอ้ตรีเคาะประตูบอกให้ผมเปิด ผมก็เลยเปิดประตูให้มัน มันเข้ามาเสร็จก็ล็อกประตู ถอดกางเกงว่ายน้ำให้ผม และก็ใส่ชุดให้ผม เหมือนผมเป็นลูกมันเลย
พอพวกเราเปลี่ยนชุดกันเสร็จเรียบร้อยแล้ว ก็พากันเดินไปรอขึ้นรถตู้เพื่อที่จะกลับสมุทรปราการบ้านเรานั้นเอง พอรถตู้มาถึงพวกเราก็ขึ้นไปหาที่นั่ง ผมนั่งข้างไอ้ตรีเหมือนเดิมพอผมขึ้นไปนั่งได้เท่านั้นแหละ ผมก็นอนพิงมันทันทีเลย ตอนที่นอนเหมือนจะได้ยินมันคุยอะไรกับเพื่อนก็ไม่รู้ แต่ผมไม่สนแล้วกูง่วงกูจะนอน
-
:pig4:
:L2: :3123: :L1:
-
ตอนที่ 12 ไม่อยากเป็นเพื่อนมึง
“ดิน ตื่นเร็วถึงแล้ว” อือ~เสียงใครวะ
“อือ~อะไร” ใครปลุกวะ คนกำลังนอนสบายเลย
“ตื่นเร็วจะนอนอยู่บนรถตู้ใช่มั้ย” ไอ้ตรีปลุกผม
“ถึงแล้วเหรอ ยังง่วงอยู่เลย” ผมพูดงัวเงีย
“ถึงแล้ว ลุกก่อนเดี๋ยวไปนอนต่อที่บ้านไง” ไอ้ตรีพยุงผมลงจากรถ
“วู้ กูละเบื่อคู่นี้จริงๆ ไอ้ดินก็อ้อนเก่ง เห็นแล้วลำคาญ” เสียงไอ้เหี้ยเมฆนิ
“อะไรของพวกมึงเนี้ย ก็คนมันง่วงนิหว่า” ผมบ่นแต่ก็ยังเกาะหลังไอ้ตรีอยู่
“ไปๆแยกย้าย วันจันทร์ค่อยเจอกัน”ไอ้ตรีบอกเพื่อนๆ
“ตรี~พากูกลับบ้านหน่อย เพลียชิบหายเลย” ไอ้ตรีพาผมนั่งรถแท็กซี่กลับ
พอมาถึงบ้าน ผมก็หิวนะ แต่ง่วงมากกว่าเลยบอกแม่ว่าขอตัวขึ้นไปนอนซักงีบก่อน
“ตรี~กี่โมงแล้วเหรอ” ผมทำเสียงเหมือนคนจะหลับแล้ว
“ห้าโมงเย็นแล้ว”
“งั้นของีบซักสองชั่วโมงนะ ปลุกด้วยนะ เดี๋ยวจะไปกินข้าว หิว”
“ทำไมไม่กินก่อน จะได้นอนยาวเลยไง”
“ไม่เอา ไม่อยากนอนยาว อยากเล่นคอมด้วย”
“อ่าๆงั้นนอนพักกันซักหน่อย เดี๋ยวตั้งนาฬิกาปลุกไว้”
ไอ้ตรีก็หยิบมือถือของมันมาตั้งปลุกตอนหนึ่งทุ่มตรง เราสองคนนอนเบียดกันอยู่บนเตียง ผมรู้สึกหนาวๆเลยเอามือสอดเข้าไปในเสื้อไอ้ตรีตัวมันอุ่นมาก ก็เลยขอนอนกอดมันแบบนี้จนผมหลับไป วันนี้หลายอารมณ์มาก ทั้งสนุก หวาดเสียว หวาดกลัว มาหมดเลย แต่ก็ดีใจที่ได้ไปเที่ยวกับเพื่อนๆและก็กับไอ้ตรี พอได้มาสนิทกับมันจริงๆแล้วเพิ่งรู้ว่ามันเป็นคนที่แคร์เพื่อนมาก มันแคร์ผมมากเลย คอยดูแล เอาใจใส่ทุกอย่าง ถึงแม้บางทีมันจะดูเผด็จการไปบ้าง แต่ข้างในลึกๆมันก็เป็นห่วงผมอยู่เสมอ ผมรู้สึกดีใจมาก
ที่ได้มารู้จักและสนิทกับมัน ผมว่าผมสามารถไว้ใจมันได้พึ่งพามันได้ ผมไม่รู้สึกเลยว่ามันจะทิ้งผมไปไหน มันเป็นเพื่อนคนเดียวในตอนนี้ที่ผมรู้สึกว่าความรู้สึกต่างๆที่ผมมีให้มัน มันมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ ผมไม่เคยยอมใครขนาดนี้ ยอมแค่มันคนเดียว
“ดิน~ตื่นได้แล้วไปกินข้าวกันครับ”
“อือ~ต้องตื่นแล้วเหรอ”
“ครบสองชั่วโมงแล้วนะ”
“ฮือ~หนาวจัง ปวดหัวด้วย” ผมรู้สึกหนาวจริงๆนะ
“ไม่สบายเหรอ?” ไอ้ตรีพูดจบก็เอามือมาแตะหน้าผากผม
“ตัวร้อนด้วยนะเนี้ย งั้นเดี๋ยวไปเอาข้าวมาให้ กินเสร็จแล้วกินยานอนนะ”
“อือ” ผมตอบรับเสียงเบา
ไอ้ตรีลงไปเอาข้าวนานมาก สงสัยคุยกับแม่อยู่ ซักพักมันก็มาพร้อมกับข้าวต้มกุ้งร้อนๆ กลิ่นหอมมาก
“แม่ทำข้าวต้มให้ กูบอกแม่ว่ามึงไม่สบาย”
“แล้วแม่ว่าไงบ้าง”
“แม่บอกให้มึงกินให้หมดแล้วกินยาด้วย”
“แล้วมึงกินข้าวรึยังอะ”ผมถามไอ้ตรี
“กินแล้ว กินตอนรอแม่ทำข้าวต้ม”
“อือ~ไม่มีแรงเลยอ่า” ผมไม่มีแรงจะดันตัวเองให้ลุกขึ้นเลย
“มาเดี๋ยวประคองค่อยๆลุกนะ เดี๋ยวป้อน”
ไอ้ตรีวางชามข้าวต้มลงที่โต๊ะก่อนจะเข้ามาพยุงผมให้นั่งพิงกับหัวเตียง
พอผมนั่งได้แล้วไอ้ตรีก็ค่อยไปหยิบชามข้าวต้มมาป้อนผม มันค่อยๆเป่าให้หายร้อนแล้วป้อนผม ผมรู้สึกแปลกๆเวลาที่มันทำอะไรแบบนี้ให้ ผมเริ่มนึกถึงคำที่น้อยกับโบว์พูดกับผมตอนที่อยู่สวนสยาม ว่าไอ้ตรีมันยอมทำอะไรแบบนี้แค่กับผมคนเดียว แต่ผมก็คิดว่าที่มันยอมทำแบบนี้เพราะมันมาอยู่ที่บ้านผมรึเปล่า อาจจะแค่เพราะเราอยู่ด้วยกันรึเปล่า มันก็เลยถึงทำแบบนี้ มันคงไม่ได้คิดอะไรอย่างที่น้อยกับโบว์เข้าใจ
“เหม่ออะไร กินอีกสิ” ไอ้ตรีพูดกับผม
“กินเยอะแล้ว กูอิ่มแล้วอ่า”
“อะไรกันกินให้หมดสิอีกนิดเดียวเอง จะได้หายไวๆ” มันเป่าข้าวต้มป้อนต่อ
“ตรี~ถามอะไรหน่อยสิ”
“อะไรเหรอ”
“มึงทำแบบนี้กับเพื่อนคนอื่นมั้งเปล่า?”
“ทำอะไร?”
“ก็แบบที่ทำกับกูอยู่ทุกวันเนี้ยไง”
“เปล่า” มันตอบสั้นมาก
“แล้วทำไมถึงทำกับกูไม่เหมือนเพื่อนคนอื่น”
“ก็มึงพิเศษกว่าคนอื่นไง” // ไอ้เชี้ยอะไรวะ
“มึงอย่ามาตลก กูซีเรียส”
“ซีเรียสอะไร แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอ จะคิดมากทำไม มีคนคอยดูแล คอยอยู่ข้างๆมึง มึงไม่รู้สึกดีเหรอ?” ที่มันพูดมาก็จริง มันก็รู้สึกดีอยู่นะแต่ว่า
“มันก็ใช่ แต่มึงไม่คิดว่าคนอื่นจะมองเราแปลกๆรึไง”
“แปลกยังไง เราทำอะไรแปลก ก็แค่เพื่อนที่ดูแลกัน แปลกตรงไหน?”
“เหรอวะ อืม ช่างมันเถอะ กูขี้เกียจคิดปวดหัว”
“ดีแล้ว ไม่ต้องคิดไรมาก มึงคิดน้อยๆอะดีแล้ว” มันพูดอะไรแปลกๆอีกละ
“มึงหมายความว่าไง?”
“เปล่า อิ่มแล้วใช่มั้ย กินยาสิ” มันรีบเอายาพารามาให้ผมกิน
“ขอบใจ”
“นอนพักได้แล้ว พรุ่งนี้จะได้ดีขึ้น” ไอ้ตรีประคองผมให้นอนลงบนเตียง
“แล้วมึงจะนอนรึยัง?”
“ยังเดี๋ยวเช็ดตัวให้ก่อน รอแปปนะ” พอพูดจบไอ้ตรีก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ
ซักพักมันก็ออกมาพร้อมกับถังน้ำใบเล็ก
“รอนานเปล่า”มันถามผมที่นอนรออยู่บนเตียง
“ไม่อะ”
“มึงตากแดดนานไปรึเปล่า ไข้ขึ้นเลย”
“ก็ถ้าไม่ตากแดดแล้วกูจะเล่นยังไง มึงบ้าเหรอ”มันบ้ารึเปล่า
“ปากดีนักนะ นอนเน่าไปเลยมึง”ไอ้ตรีไอ้เลว
“มึงกล้าใจร้ายกับกูเหรอวะ”
“หึ ปากดี นอนเฉยๆ”ไอ้ตรีเอาผ้าชุบน้ำบิดหมาดๆมาเช็ดตัวให้ผม ค่อยรู้สึกสบายตัวขึ้นมาหน่อย มันค่อยๆเช็ดอย่างช้าๆ บางทีก็รู้สึกจั๊กจี้เหมือนมันแกล้ง
“ตรี~อย่าแกล้งกูดิ กูไม่สบายอยู่นะ”ไอ้ตรีแม่งขี้แกล้งจังวะไอ้ควาย
“กูไม่ได้แกล้งกูเช็ดตัวให้มึงอยู่”
“พอแล้วจะนอน”
“อือ เสร็จแล้ว”ไอ้ตรีเดินเอาของเข้าไปเก็บในห้องน้ำและก็ออกมานอนข้างๆผม ทำไมอยู่ๆก็รู้สึหนาวๆวะ
“หนาววะ”ผมดึงผ้าห่มมาห่มคลุมทั้งตัว
“มึงทำอะไรแบบนั้นเดี๋ยวก็หายใจไม่ออก”ไอ้ตรีดึงผ้าห่มออกจากหัวผม
แล้วก็เข้ามากระชับกอดให้แน่นขึ้น ความร้อนจากตัวมันทำให้ผมอุ่นขึ้นไม่ค่อยหนาวเหมือนเมื่อกี้แล้ว ผมก็เลยนอนหลับไปในอ้อมกอดของไอ้ตรีเหมือนอย่างเคย
เช้าวันอาทิตย์แสงแดดอ่อนๆส่องเข้ามาในห้องนอนของผม วันนี้ไอ้ตรียังนอนไม่ตื่นแปลกนะปกติมันจะตื่นก่อนผมทุกเช้า แต่ตอนนี้มันยังนอนกอดผมอยู่เลย
“ตรี~” ผมลองเรียกชื่อมันเบาๆ มันไม่ตอบสนองยังคงหลับสนิท ผมชอบดูตอนมันนอนถึงจะไม่ค่อยได้ตื่นก่อนมันก็เถอะ เวลามันนอนหลับดูดีกว่าตอนตื่นอีก
ผมมองดูมันอยู่ได้แปปนึง ซักพักมันก็ลืมตาขึ้น เราสองคนจ้องตากันไม่มีใครพูดอะไร
ไอ้ตรีค่อยๆขยับหน้าเข้ามาใกล้ๆผม มันจูบปากผมเบาๆแล้วถอยออกห่าง
“มอนิ่งคิส ตื่นเช้าจัง” ไอ้ตรีพูดจบก็ส่งยิ้มให้ผม
“มอนิ่ง ตื่นสายนะมึงวันนี้”
“ก็เมื่อคืนมึงแม่งนอนดิ้น กว่ากูจะได้นอน”ไอ้ตรีหาว่าผมนอนดิ้น
“มึงมั่วแล้วเมื่อคืนกูหลับสนิทดี”ผมหลับสนิทจริงๆนะ
“ก็เมื่อคืนมึงตัวร้อนมาก กูต้องไปเอาผ้ามาเช็ดตัวมึงเนี้ยมึงถึงจะนอนนิ่งๆ”
“จริงเหรอ”เอ่อเริ่มไม่มั่นใจแล้วกู
“นั่นไงหลักฐาน”ไอ้ตรีชี้ไปที่ถังน้ำใบกับผ้าผืนเล็กๆ เออจริงวะเมื่อคืนมันเอาไปเก็บแล้นิหว่า แสดงว่ามันเช็ดตัวให้ผมอีกรอบจริงๆ
“เอ่อ ขอบใจนะที่ดูแลกูขนาดนี้อะ กูจะตอบแทนมึงยังไงได้บ้างวะ”
“แค่เชื่อฟังกูก็พอแล้ว”
“แล้วกูไม่ฟังมึงตอนไหน” สั่งอะไรกูก็ทำตามเปล่าวะถึงจะไม่อยากทำ
“เออ เชื่อฟังให้มันตลอดแล้วกัน”
“ไปอาบน้ำกัน กูหิวข้าว”
“หายดีแล้วเหรอ?”ไอ้ตรีพูดจบก็เอามือมาแตะหน้าผากผม
“เป็นไง กูหายยัง”ผมถามไอ้ตรี
“น่าจะหายแล้วนะ ตัวไม่ร้อนแล้ว”
“อือ หิวแล้ว รีบไปอาบน้ำกัน” ผมลุกขึ้นจะไปอาบน้ำแต่ไอ้ตรีก็ดึงผมไว้
“ไปอาบด้วย”
“ก็ลุกสิ ตัวมึงหนักนะ หมีควาย”
“มึงว่าใครหมีควาย เดี๋ยวมึงโดน”ไอ้ตรีแม่งจั๊กจี้เอวผม ผมยิ่งบ้าจี้อยู่
“อือ อย่า พอแล้วหายใจไม่ทัน” มันยอมหยุดจี้เอวผม
เราสองคนลุกไปอาบน้ำด้วยกันเหมือนทุกๆวัน พอเราสองคนแต่งตัวเสร็จก็พอกันลงไปกินข้าวเช้า แม่กำลังทำกับข้าวอยู่พอดีเลย
“แม่คร้าบ ดินหิวข้าวแล้ว”
“ไม่สบายหายดีแล้วเหรอลูก”
“หายดีแล้วครับ ดินมีหมอส่วนตัว” ผมหมายถึงไอ้ตรี
“หายดีก็ดีแล้ว รอแม่ทำกับข้าวแปปนึงนะ”
“คร้าบ”
ระหว่างที่พวกเรารอแม่ทำกับข้าวอยู่ ผมก็เอามือถือมาเปิดเพลงฟังใส่หูฟังเรียบร้อย ผมชอบฟังเพลงเศร้าๆทำนองเหมือนโดนทิ้งอกหักมามาดๆ ชอบเนื้อเพลงนี้นะ อารมณ์เหมือนกับว่าแรกๆรักเรามาก แต่พอนานๆไปก็รักน้อยลง
ชอบท่อนฮุกมาก ลองฟังดูนะ
‘ใหม่ใหม่เธอรักฉันแค่ไหน ฉันจำได้หมดทุกอย่าง’
‘แรกแรกอะไรก็หวานสัญญาเป็นอย่างดี’
‘ไม่เคยจะคิดเลยสักนิด ว่าเธอจะเป็นอย่างงี้’
‘หรือมีใครกันนะมาทำให้เธอเปลี่ยน’
ถ้าอกหักมาแล้วฟังเพลงนี้ผมจะยังเฉยๆแบบนี้ได้อีกรึเปล่านะ เพลงมันฟังแล้วดาวน์สุดๆ คงจะเพ้อมากแน่ๆ
“กับข้าวเสร็จแล้ว มากินข้าวกันได้แล้ว” เสียงแม่เรียกแล้ว หิวๆๆ
“คร้าบ” ผมกับไอ้ตรีลุกไปนั่งกินข้าวพร้อมหน้ากันกับครอบครัว
“เป็นไงเมื่อวานไปเที่ยวสนุกมั้ย” แม่ถามผมกับไอ้ตรี
“สนุกครับ แต่ก็น่ากลัวมากด้วย” ผมบอกแม่
“น่ากลัวตรงไหนพี่ดิน น่าสนุกจะตาย” ยัยน้องสาวตัวแสบพูดขึ้น
“เอาไว้ปิดเทอมจะพาไปนะ จะคอยดู” ผมพูดกับยัยทราย
“จะคอยน๊า” ยัยน้องตัวแสบ
“แล้วตรีล่ะลูก สนุกมั้ย”
“สนุกดีครับ” ไอ้ตรีตอบแม่ผม
“สนุกกันก็ดีแล้ว ดินก็ระวังๆหน่อยนะไปไหนมาไหนก็ดูแลตัวเองด้วย”
“คร้าบ ดินรู้แล้ว”
เรานั่งกินข้าวกัน คุยกันไปเรื่อย ไม่นานก็อิ่ม พากันแยกย้ายไปพักผ่อน พ่อกับแม่และน้องสาวก็ออกไปเดินช็อปปิ้งกันอีกตามเคย ผมกับไอ้ตรีก็ขึ้นห้องนอนไปเล่นคอม วันนี้วันอาทิตย์พอเล่นเกมหน่อยเถอะ ไม่ได้เล่นตั้งหลายวันแล้วคิดถึงมาก
“ตรี~เล่นเกมกัน” อยากเล่นเกมแล้ววววว
“อืม เอาดิแต่ไม่มีการบ้านหรืองานอะไรค้างแล้วใช่มั้ย”
“ไม่มีแล้ว ก็ทำเสร็จไปตั้งแต่ที่โรงเรียนแล้วไง”
“อืม ก็ดีแล้ว เดี๋ยวกูเข้าไปรอนะ ที่รัก” ไอ้เหี้ยตรี
“ถ้ามึงเรียกกูแบบนี้อีกที มึงโดนแน่” หึหึ
“ที่รัก” ไอ้เหี้ยตรี
“ไอ้เหี้ย” ผมถีบมันที่ขาไปทีนึง มันหัวเราะชอบใจใหญ่
“พอแล้วๆไม่แกล้งแล้ว”
“เร็วๆเข้าเกมได้แล้วว”ผมเร่งไอ้ตรี
“เออๆเข้าแล้วจะรีบไปไหนวะ”
ผมกับไอ้ตรีนั่งเล่นเกมด้วยกันทั้งวัน พอเที่ยงก็ลงไปกินข้าวแล้วก็กลับมาเล่นเกมกันต่อ เล่นเกมทีไรเวลาผ่านไปไวมาก ผมชอบเวลาที่ผมกับมันเล่นเกมที่สุด
เราพิมคุยกันในเกมกับเพื่อนๆ แต่มีเรื่องนึงที่เพื่อนๆในเกมไม่รู้คือผมเป็นผู้ชาย เพราะผมเล่นตัวละครผู้หญิงและแถมแต่งงานในเกมกับไอ้ตรีอีก ก็เลยปล่อยให้ทุกคนในนี้คิดว่าผมเป็นผู้หญิงดีแล้ว เพราะไอ้ตรีแม่งประกาศไปทั่วว่าผมเป็นแฟนมัน
“กี่โมงแล้ววะตรี”
“เกือบทุ่มนึงแล้ว ทำไมเหรอ?”
“เปล่า กูเมื่อย”
“มึงพูดงี้คือมีอะไรรึเปล่า”
“มึงรู้ทันกูอีกแล้ว ฮือ~กูปวดหลัง”
“จะเลิกเล่นแล้วใช่มั้ย”
“อือ~พักก่อนเถอะ”ผมบอกไอ้ตรี
“งั้นวันนี้กูไปเปิดน้ำรอมึงบ้างนะ”ผมบอกมันเสร็จก็ลุกเข้าไปในห้องน้ำ ผมเปิดน้ำจนล้นอ่าง ผมก็เดินไปถอดเสื้อผ้า ตอนนี้ตัวผมไม่มีเสื้อผ้าแม้แต่ชิ้นเดียว ตัวเปลือยเปล่า ผมค่อยๆเดินไปที่อ่างอาบน้ำ ผมนั่งลงตรงที่เป็นที่นั่งประจำของไอ้ตรี
ปกติแล้วเวลาเราอาบน้ำด้วยกันไอ้ตรีจะนั่งตรงนี้เอาหลังของมันพิงกับอ่างอาบน้ำ
ส่วนผมก็จะนั่งพิงมันอีกทีนึง แต่ว่าวันนี้ผมอยากลองเปลี่ยนที่นั่งดูบ้างให้มันนั่งตรงที่ผมนั่งบ้าง เพราะอะไรนะเหรอ ผมอยากนวดให้มันบ้าง อยากตอบแทนมันบ้าง ที่มันคอยดูแลผมตลอด แม้กระทั่งเวลาที่ผมป่วยมันก็ไม่เคยทิ้งผมไปไหน เหมือนที่มันสัญญาไว้ว่าจะอยู่ข้างๆผมเสมอ ผมรู้สึกอุ่นใจทุกครั้งที่มีมันอยู่ข้างๆกายแบบนี้
“ดิน ทำไมลงไปแช่ก่อนกูอะ”ไอ้ตรีเดินมาหาผมตัวเปลือยเปล่า หุ่นของมันมองกี่ครั้งก็ต้องใจเต้นทุกครั้ง รูปร่างสูงโปร่ง หน้าท้องมีกล้ามเป็นลอนสวยงาม แขนทั้งสองข้างเห็นเส้นเลือดปูดขึ้น มีกล้ามหน้าอกเล็กน้อย และที่สำคัญตรีน้อยของมัน
ไม่ได้น้อยสมชื่อมันเลย มันทั้งใหญ่และน่ากลัวมากๆเลยตั้งหาก
“เอ่อ กูรอมึงตั้งนานไม่มาซักที”
“ลุกเลยแย่งที่นั่งกู”มันบอกผม
“ไม่เอา มึงนั่งลงตรงนี้แหละ เร็วๆ” มันยอมเดินลงมานั่งแต่โดยดี
“กูตัวหนักนะ อย่าบ่นแล้วกัน” หนักจริง
“เดี๋ยวก็นวดให้มึงบ้างนะ”ผมค่อยๆเอามือทั้งสองข้างวางลงบนบ่าของไอ้ตรี ผมออกแรงนวดเบาๆผิวของไอ้ตรีเนียนมาก แต่เนื้อของมันก็แน่นด้วยเหมือนกัน
มันส์มือซะมัด ผมก็เลยออกแรงเพิ่มมากขึ้น
“อืม~แบบนี้แหละ สบายจัง วันนี้ไข้ขึ้นอีกรึไง ทำไมมานวดให้กูได้”
“ก็แค่อยากทำให้มึงบ้าง ตอบแทนมึงบ้างก็แค่นั้น”
“จริงๆไม่ต้องก็ได้นะ”
“ทำไมวะ กูทำให้บ้างไม่ได้เหรอ”
“เปล่า กูกลัวมึงเหนื่อย”
“นานๆทำที ไม่เป็นไรหรอก มึงยังทำให้กูทุกวันเลย”
“อืม ขอบใจนะ มามึงมาสลับที่กับกูได้แล้ว” จะขอบใจกูทำไม
“อือ ก็ได้” ผมกับไอ้ตรีก็เลยสลับที่กัน
“ตรี~ขอบใจนะ”
“อือ เดี๋ยวกูคิดบัญชีทีหลังนะ”ไม่รู้ว่ามันหมายถึงอะไร เพราะตอนนี้มันนวดให้สบายมากเลย ผมติดการแช่น้ำอุ่นๆก่อนอาบน้ำไปแล้วนะสิ แช่น้ำอุ่นๆมีคนคอยนวดหลังให้ บางทีผมก็คิดนะ ถ้าวันนึงพ่อกับแม่ไอ้ตรีกลับมาแล้วมันต้องกลับไปอยู่กับที่บ้านของมัน ผมจะชินกับการกลับไปอยู่คนเดียวได้อีกรึเปล่า ผมจะสามารถอยู่ได้โดยที่ไม่มีมันมั้ย เพราะผมชินไปแล้วนะสิ อย่าเพิ่งไปคิดถึงอนาคตเลยปวดหัว
อยู่ดีๆไอ้ตรีมันก็จับหน้าผมหันไปหามัน มันจูบผมโดยที่ผมยังไม่ทันตั้งตัวเลย ผมก็เลยดันตัวมันออกเพราะความตกใจ
“ตรี ไอ้เหี้ย กูกำลังคิดอะไรเพลินๆเลย ตกใจหมด”
“โอ๋ๆขวัญอ่อน มานี้มา” ไอ้ตรีดึงตัวผมเข้าไปหามัน มันจับหน้าผมให้เงยขึ้น ผมรู้นะว่ามันจะทำอะไรผม แต่ว่าผมกลับรู้สึกดีเวลาที่มันทำกับผมแบบนี้ก็เลยปล่อยให้มันทำ มันประกบปากของมันลงบนปากของผม เวลาที่มันจูบผมทำเอาหัวใจของผมเต้นรัวสับสนกับความรู้สึกว่าในใจลึกๆของผม ผมคิดอะไรกับมันรึเปล่า หรือว่ามันคิดอะไรกับผมรึเปล่า แต่ผมว่ามันคงไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นกับผมแน่ๆมันแค่คงคิดสนุกไปเท่านั้นเอง
“ตรี พอแล้ว มึงทำแบบนี้บ่อยๆไม่ดีนะ”
“ทำไมวะ มึงไม่ชอบเหรอ?” ไอ้ควาย ถามเหี้ยไรเนี้ย
“ใครชอบ ชอบเหี้ยไร มึงอย่ามาทำให้กูสับสน” กลบเกลื่อนอย่างด่วน
“กูเปล่าทำให้มึงสับสนนะ”
“เออ ขี้เกียจเถียงมึงแล้ว แพ้ตลอดเลย”
“รีบอาบน้ำกัน กูจะเปื่อยเลย”ผมจะเปื่อยแล้วจริงๆนะ
“อืม รู้แล้ว มึงไปล้างตัวก่อนเลย”สั่งเก่งจังพ่อ
“เออ มึงก็เร็วๆนะเดี๋ยวกูไปรอข้างนอก”
“โอเคครับที่รัก” // ไอ้สัด
“ไอ้เชี้ยตรี มึง”
“เออๆ พูดเล่นไปได้แล้ว ไม่ไปกูปล้ำนะ กูเตือนแล้วนะ” ไอ้เลว
ผมออกมาเช็ดตัวและก็ใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวล้มตัวนอนเล่นมือถืออยู่บนเตียง เอาหูฟังมาใส่เปิดเพลงเศร้า คลอ เบาๆ ผมนอนคิดไปคิดมาผมรู้สึกว่าระหว่างผมกับไอ้ตรีความรู้สึกหรือการกระทำของเราที่มีให้กันมันจะมากกว่าเพื่อนคนอื่นๆ เราทำแบบที่เพื่อนคนไหนเขาไม่ทำกัน ผมเริ่มคิดตามที่เพื่อนผมบอก แต่ว่าผมก็ไม่รู้ใจตัวเองว่าจริงๆแล้วผมคิดยังไงกับมันกันแน่ แค่ชินกับการกระทำของมันหรือว่าผมคิดอะไรเกินเพื่อนกับมันรึเปล่า ผมจะรู้ใจตัวเองได้ยังไง หรือว่าถ้าผมปล่อยให้ผมกับมันเป็นแบบนี้ไปเรื่อยๆจะเป็นอะไรรึเปล่า โอ๊ยปวดหัวโวย
“เป็นอะไรหน้าตาเครียดเลย” ไอ้ตรีมันออกมาจากห้องน้ำตอนไหนวะ
“เปล่า ก็แค่ขี้เกียจไปเรียนพรุ่งนี้”
“มึงเนี้ยนะขี้เกียจ”
“กูก็ขี้เกียจเป็นนะ มึงมานอนดิพูดมากอยู่ได้”
“ทำไมวันนี้ไม่ใส่เสื้อหน่อยละ มึงยั่วกูเหรอ?”
“ไอ้เหี้ยตรี มึงจะหื่นกามใส่กูมากไปแล้วนะ กูเพื่อนมึงนะ”
“ก็กูไม่อยากเป็นเพื่อนมึงไง”
“มึงหมายความว่าไง”
“มึงมันโง่จริงเลย”
“กูเบื่อจะคุยกับมึงแล้วมานอน”ผมเบื่อจริงๆ
ไอ้ตรีมันใส่บ๊อกเซอร์แค่ตัวเดียวแล้วก็ลงมานอนข้างๆผม มันก็ทำตัวเหมือนเดิมดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้แล้วก็เอาคางมาเกยจากด้านหลังดูผมเล่นเกมงูในมือถือ บางทีผมก็รู้สึกว่าเวลาที่มันเข้ามากอดผมหัวใจผมเต้นเร็วแปลกๆ ผมว่าผมต้องหาทางออกสำหรับเรื่องนี้ ผมคงต้องไปปรึกษาเพื่อนๆของผมซะแล้ว
-
ตอนที่ 13 สับสนในใจ
เช้าแล้วเหรอเนี้ย ทำไมวันนี้ไม่ได้ยินเสียงนาฬิกาปลุกเลยวะ ผมหยิบมือถือมาดูเวลา ’05.05น.’ โอ๊ย เพิ่งตีห้าเอง ทำไมถึงตื่นเช้าแบบนี้วะ หรือเพราะว่าเมื่อคืนนอนเร็วก็เลยตื่น แต่ปกตินอนช้านอนเร็วผมก็ตื่นสายนะ จะนอนต่อเดี๋ยวก็ง่วงอีก
“ไอ้ตรี~ตื่นเช้าแล้ว” ผมเขย่าตัวไอ้หมีควายข้างๆ
“ตรี~ตื่นดิวะ” ปกติปลุกมันแปปเดียวก็ตื่นแล้วนะ
“อือ~มึงทำไมตื่นเช้าจัง” ไอ้ตรีพูดตอบผมแต่มันยังไม่ลืมตาเลย
“ก็วันนี้กูตื่นก่อนนาฬิกาปลุก กูไม่อยากนอนต่อ ตื่นมาคุยกัน”เขย่ามันอีกที
“มึงเชื่อมั้ยว่าถ้าเขย่ากูอีกที กูจะจูบมึงเดี๋ยวนี้แหละ”ไอ้หื่นกาม
“เอะอะก็วกเข้าเรื่องลามกอย่างเดียว จูบเป็นอย่างเดียวเหรอ” หึหึ
“อย่างอื่นก็เป็นนะ” อยู่ๆมันก็เข้ามารัดตัวผมแน่นขึ้น
“ตรี~กูหายใจไม่ออกไอ้ควาย” เป็นงูรึไงวะ
“หายใจไม่ออกหรือเป็นอะไรกันแน่”
“ตรี~ปล่อยกูก่อน”
“อะปล่อยแล้ว จะคุยอะไรว่ามา” ค่อยยังชั่ว
“เปล่า กูแค่หาคนตื่นมาเป็นเพื่อนเฉยๆ”
“กวนตีนนะ”
“กูเปล่ากวนนะ ก็กูกลัวกูจะเผลอหลับต่อเดี๋ยวง่วง”
“งั้นกูไปเข้าห้องน้ำก่อนนะ” ไอ้ตรีปล่อยแขนออกจากตัวผม กำลังจะลุกขึ้น
“ไปด้วยดิ” ผมดึงแขนมันไว้
“กูปวดท้อง เดี๋ยวอาบน้ำแล้วจะเรียก” อี๋ เชิญเลย
“เออๆ กูฟังเพลงรอนะ มาเรียกแล้วกัน” ผมหยิบหูฟังมาใส่และเปิดเพลงฟัง
อารมณ์แบบนี้อยากจะนอนต่อจริงๆ ว่าแล้วก็หลับตาซักหน่อยยังไงซะ เดี๋ยวไอ้ตรีก็ต้องมาปลุกอยู่ดีนั้นแหละ ของีบรอแล้วกันนะ
“ไอ้ดิน~ตื่นใครให้มึงนอนเนี้ย ไหนบอกจะรอ” ผมงัวเงียลืมตาขึ้น
“ทำไมมึงเข้าห้องน้ำนานจัง กูรอไม่ไหวเลยเผลอหลับอ่า”
“เหรอ แค่15นาทีเองนะ ลุกขึ้นเลยไปอาบน้ำ”
“อือ~รู้แล้วอย่าเพิ่งดึงดิ”
“มันจะสายนะ รีบลุกได้แล้ว”มันก็ดึงไม่เลิกจริงๆ
“อือ ลุกแล้วววว” ผมลุกขึ้นนั่ง มึนหัวจังวะ
“ไปเร็วรีบอาบน้ำแต่งตังไปเรียน”
ผมกับมันรีบไปอาบน้ำแต่งตัว เราสองคนต้องรีบอาบไม่มีเวลามาลีลาหรอกเพราะต้องรีบออกจากบ้านแต่เช้า ผมกับไอ้ตรีขึ้นรถเมล์สายเดิมไปโรงเรียน
วันนี้มาถึงโรงเรียนแต่เช้าก็เลยไม่ต้องเร่งรีบ เราสองคนไปนั่งกินข้าวที่โรงอาหาร
“ตรี กินไรดีวะ” ผมเลือกไม่ถูก
“ก็มีแต่เดิมๆจะกินอะไรก็กินสิ”ไม่ช่วยคิดเลยไอ้นี้นิ
“กินตามสั่งมั้ย”ผมถามเผื่อมันสนใจ
“เออไปดิ กูเอากะเพราหมูสับไข่ดาวนะ ฝากซื้อด้วยเดี๋ยวกูไปซื้อน้ำ”
“อ้าวอะไรวะ เออๆ” ผมเดินไปสั่งข้าวร้านตามสั่งของผมกับของมัน ผมกินอะไรนะเหรอ หึ เหมือนมันนั้นแหละ ขี้เกียจคิด เช้าๆแบบนี้คิดอะไรไม่ค่อยออก
“กะเพราหมูสับไข่ดาวสองจานได้แล้วจ้ะ”แม้ค้าสุดสวยทำไวมากกกก
“เท่าไหร่ครับ”
“สองจานหกสิบบาทจ้ะ” ผมยื่นเงินให้แม่ค้าหกสอบบาท แล้วก็ถือจานข้าวไปหาที่นั่ง ไอ้ตรีมันไปซื้อน้ำนานจังวะยังไม่มานั่งอีก โทรหามันดีกว่า พอกำลังจะหยิบมือถือโทรหามัน ไอ้ตรีก็เดินถือน้ำมาพร้อมกับรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึง ท่าทางน่ารักใช่ได้เลยนะ แต่เอ๊ะอยู่ๆพอมาถึงโต๊ะรุ่นพี่ก็นั่งลงข้างๆไอ้ตรี
“เพื่อนตรีเหรอ? พี่ขอนั่งด้วยนะ” รุ่นพี่ผู้หญิงถามผม
“เชิญเลยครับ” ผมตอบกลับไปแบบยิ้มๆ
“เพื่อนตรีนี่ ก็หล่อดีนะ ชื่ออะไรเหรอ”
“ชื่อดินครับ” น่ากลัวแหะผู้หญิงคนนี้
“มีแฟนรึยัง พี่แนะนำเพื่อนให้เอามั้ย เพื่อนพี่น่ารักๆเยอะ”
“เอ่อ..ยังครับ”
“หล่อแบบนี้ทำไมยังไม่มีแฟนเนี้ย เชื่อได้เปล่าเนี้ยยย”
“ยังไม่มีครับ”ผมยิ้มให้พี่ผู้หญิง
“เอ่อ.พี่ลืมแนะนำตัวเลย พี่ชื่อ ฝน นะ อยู่ม.6/3สายวิทย์คณิตเหมือนกัน”
“ยินดีที่รู้จักครับพี่ฝน”จะไปได้ยังเนี้ยเจ้
“มีไรปรึกษาพี่ได้นะ พี่ไปก่อนนะเพื่อนรอนานแล้ว”
แล้วเจ้ฝนก็เดินไปหากลุ่มเพื่อนๆของเจ้ โต๊ะนั้นมีผู้หญิงสี่คน ผู้ชายสองคน
พอเจ้เดินไปหาเพื่อนๆ เพื่อนๆก็ลุมเจ้ใหญ่เลยน่าสงสัยคุยไรกันวะ
“มึงรู้จักรุ่นพี่ม.6ด้วยเหรอวะ”ผมถามไอ้ตรี ก็สงสัยอะ
“เปล่า”
“แล้วเขาเดินมากับมึงทำไม?”
“ก็เขามาขอเบอร์กู”
“แล้วมึงให้ไปมั้ย?”
“เขาตื้ออยู่นาน กูลำคาญก็เลยให้ไป”
“งั้นเหรอวะ”มึงมันสะตอ เขาน่ารักละสิเลยให้เขาไป
“ทำไมมึงมีสิทธิ์มาว่ากูด้วยเหรอ ทีรุ่นน้องมาขอมึงยังให้เลย” ความจำดี
“กูไม่ได้อากจะให้มั้ยก็น้องมันตื้อ”ก็มันตื้อจริงๆ
“แล้วคิดว่ากูอยากให้รึไงวะ”
“กูจะรู้กับมึงเหรอ ก็รุ่นพี่น่ารักซะขนาดนั้น สเปคละสิ”
“มึงอยากรู้สเปคกูเหรอ”
“ไม่!อยากรู้” ลำคาญมึงจังไอ้สัด
“หึ นึกว่าอยากรู้จะได้บอก”
“แดกข้าวไป จะไปนั่งพักแล้ว” ไม่รู้จะหาคำไหนมาด่ามันแล้ว
ช่วงเช้าของการเรียนวันนี้คณะอาจารย์มีประชุมด่วนเด็กนักเรียนก็เลยจะว่างสองคาบแรก ชิวเลยหึหึ เออผมนึกขึ้นได้ว่าผมมีเรื่องจะคุยกับพวกเพื่อนๆสุดที่รักนิหว่า ว่าแล้วก็เดินไปหามันที่โต๊ะดีกว่า ปล่อยให้ไอ้ตรีอยู่กับเพื่อนมันไปก่อน
“พวกมึง กูมีเรื่องจะปรึกษาวะ”ผมเดินไปหาน้อยกับโบว์
“อะไรยังสนใจพวกกูอยู่เหรอ?”หืม ไอ้น้อยแม่งจิกเก่ง
“โห มึงอ่า พวกเราเป็นเพื่อนกันตั้งแต่ประถมเลยนะเว้ยกูจะลืมได้ไง”
“กูจะรู้เหรอ เดี๋ยวนี้มีฟงมีแฟนก็ไม่สนใจเพื่อน ไม่พามาเปิดตัวซักที”
“ใครแฟนกู มึงบ้าละไอ้น้อย”ผมทำเสียงอิดออด
“เหรอ ก็คนที่คอยดูแลมึงอะแหละแฟน”ไอ้โบว์พูดขึ้น
“เออ มึงก็มีเรื่องอยากปรึกษาไปคุยกันที่อื่นกัน”
“ต้องอะไรขนาดนั้นเลยเหรอ”ไอ้น้อยทำหน้าทำตา
“เออ ไปคุยกับกูหน่อยน๊า”ผมดึงมือน้อยกับโบว์ออกมาจากห้องเรียนไปนั่งตรงริมระเบียงทางเดินตรงมุมตึก ตรงนี้ลมพัดแรงคงไม่มีใครแอบฟังหรือได้ยินมั้ง
“มึง คือกูเอาเรื่องที่มึงสองคนพูดกับกูวันนั้นที่สวนสยามไปคิดๆดูแล้ว”
“แล้ว?”
“กูไม่รู้ไงเลยจะมาปรึกษามึงสองคนอ่า กูควรทำไงดีวะ”
“มึงไม่ลองถามมันตรงๆเลยละ?”โบว์เสนอความคิด
“มันจะดีเหรอวะ กูไม่กล้านะสิ”
“มึงกลัวอะไร กลัวว่าจะจริงแบบที่กูพูดอะนะ”ไอ้น้อยพูดแล้วก็ยิ้มร้ายใส่ผม
“ตลกร้ายนะมึงอะ”
“แล้วที่สำคัญกูก็ไม่รู้ว่ากูคิดยังไงเหมือนกันวะ”ผมบอกเพื่อนซี้สองคน
“มึงไม่รู้หรือมึงไม่ยอมรับกันแน่วะ การกระทำของมึงชัดเจนขนาดนี้”
“ชัดเจนอะไรของมึง กูไม่ได้คิดอะไรแบบนั้นเลยนะเว้ย”
“มึงไม่คิด แต่ถ้ามันคิดแล้วทำให้มึงรักมันแบบไม่รู้ตัวละวะมึงจะทำไง”
“พวกมึงว่ากูต้องทำยังไงดีวะ”
[Part ตรี]
วันนี้ไอ้ดินเป็นอะไรของมันก็ไม่รู้ดูเหมือนกำลังคิดอะไรอยู่ซักอย่าง
ดูหงุดหงิดน่าดู วันนี้สองคาบแรกอาจารย์มีประชุมกันพวกเราก็เลยว่าง อยู่ๆไอ้ดินก็เดินไปหาเพื่อนๆในกลุ่มของมันแล้วก็พากันลุกออกไปจากห้องเรียน ไปไหนกันวะ?
“เออไอ้ตรี กูถามอะไรหน่อยดิวะ” ไอ้คิทจอมเสือก
“อะไรวะ”
“มึงกับไอ้ดินถึงไหนกันแล้ววะ”
“ถึงไหนอะไรของมึง?”
“เอ้า ก็มึงชอบมันไม่ใช่ไงจะรอไปถึงเมื่อไหร่วะ”
“ก็กูไม่รู้ว่ามันคิดกับกูแบบไหน”
“ไหนมึงบอกมาดิว่าความสัมพันธ์มึงเป็นยังไง”
“กูก็พยายามจะบอกหลายครั้งแล้วนะ แต่มันโง่ หาว่ากูแกล้งตลอดเลย”
“เห้ย แล้วมึงจะปล่อยให้เป็นแบบนี้อีกนานแค่ไหนวะ”
“กูก็พยายามอยู่นี้ขนาดได้ไปอยู่บ้านมันแล้วยังไม่ถึงไหนเลยวะ”
“หะ เนี้ยมึงอยู่ด้วยกันตลอดเวลาขนาดนี้ มึงไม่จัดการมันไปเลยวะไอ้ตรี”
“จัดการเชี้ยไรของมึงไอ้คิท”
“เอ้า แล้วมึงเคยลองทำอะไรกับมันบ้างยัง?”
“ก็เคย”ผมตอบเสียงเบา
“เคยทำอะไรวะ? เห้ยบอกกูหน่อยดิ”ไอ้ขี้เสือกคิท
“ก็เคยจูบมันแล้ว บ่อยด้วยนะ”
“เยสสส ไอ้ตรี แล้วมันไม่ต่อยมึงเหรอวะสัด”ไอ้คิททำหน้าตาตื่น
“ก็ไม่นะ มันก็ยอมให้กูจูบ”ผมพูดจริงๆนะมันยอมจริงๆ
“ไอ้ตรีไอ้เชี้ยมันยอมมึงจริงๆเหรอวะ”ไอ้เชี้ยคิททำหน้าตาจริงจังเวอร์
“เออ กูจะโกหกมึงทำส้นตีนอะไร”
“ขนาดนี้แล้วมึงรออะไรวะ”
“ก็กูกลัวว่าถ้ามันไม่คิดเหมือนกู มันจะไม่เหมือนเดิมเปล่าวะ แบบนี้กูว่ามันก็ดีอยู่แล้วนะสำหรับกู ตอนนี้มันยอมทำตามที่กูบอกทุกอย่าง ถ้าเกิดกูไปบอกมันว่าจริงๆแล้วกูคิดยังไงกับมัน ถ้ามันเปลี่ยนไปกูว่ากูกลัวจะรับไม่ได้วะ”
“กูเข้าใจนะเว้ยไอ้ตรี แต่แบบนี้กูว่ามันก็ได้ไม่นานเปล่าวะ”
“ยังไงของมึง”งงกับไอ้คิทครับ
“ถ้าวันนึงมันเกิดมีแฟนขึ้นมา ไอ้สิ่งที่มึงเคยทำ มึงก็จะไม่ได้ทำแล้วไงวะ”
เออก็จริงของมันนะครับ ถ้าเกิดวันนึงไอ้ควายน้อยของผมมันเกิดมีแฟนเป็นตัวเป็นตนขึ้นมา มันก็คงจะไม่ยอมทำอะไรแบบนี้กับผมอีกแล้ว ทำไงดีวะ
“แล้วถ้ากูอยากรู้ว่ามันคิดยังไงกับกู กูจะทำยังไงดีวะ”
“มึงมาถามถูกคนแล้วไอ้ตรี”ไอ้คิทยิ้มกวนส้นตีนซะมัด
“มึงก็รีบๆบอกกูมาจะกวนตีนทำเหี้ยอะไรวะ”
“ของแบบนี้มึงอย่ารีบร้อนดิวะ เดี๋ยวเสียแผน”
“กูกลัวหมาจะคาบไปแดกก่อนดิวะ แม่งยังปฏิเสธคนไม่เป็นอยู่”
“มึงไม่ต้องกลัว หมามันคาบไปแดกแน่ ซื่อๆอย่างมันเสือกหน้าตาหล่อ”
“มึงจะพูดให้กูคิดมากทำไมวะ”
“เอ้า มันก็ความจริงมั้ยวะเพื่อน”
“เออกูรู้ เมื่อเช้าก็ทีนึงแล้ว” พี่ฝนอะดิแม่งมาขอเบอร์ผมไม่พอ ยังจะเอาเพื่อนของแกมาจีบไอ้ดินอีก ไม่ให้ผมร้อนใจได้ไงวะ กลุ่มของเจ้ฝนมีแต่คนน่ารักๆ
มันจะปฏิเสธเขาลงได้ไง คิดๆดูแล้วชักช้าไม่ได้แล้ววะ
“เมื่อเช้าทำไมวะ”ไอ้คิทถาม
“ก็เมื่อเช้ามีรุ่นพี่ม.6ผู้หญิงมาขอเบอร์กู แล้วก็ไปเจอไอ้ดินดันจะเอาเพื่อนมาเต๊าะไอ้ดินอีก มึงว่าซื่อๆอย่างมันจะกล้าปฏิเสธรุ่นพี่น่ารักๆสวยๆอย่างเขาเหรอ”
“เออ ที่มึงพูดมาก็ถูก ถ้ามันใจอ่อนยอมไปคบกับรุ่นพี่งานหยาบเลยนะสัด”
“ก็เออดิวะ มึงรีบบอกแผนมึงมาได้แล้วไอ้เชี้ยคิท”
“มึงเชื่อกูดิ กูจะทำให้ไอ้ดินเป็นของมึงให้ได้เว้ยเพื่อน แต่มึงต้องทำตามกู”
[Part ดิน]
“มึงต้องถามใจตัวเองก่อนวะว่ามึงคิดกับมันยังไง หรือถ้ามึงไม่อยากจะคบมันเกินเพื่อนมึงก็ต้องมีระยะห่างกับมันหน่อย”ไอ้น้อยบอกผม
“กูก็ไม่รู้เหมือนกันวะ แต่กูก็ไม่อยากห่างกับมันนะ กูชินแล้วที่มีมันแบบนี้”
“โอ๊ย เชี้ย กูว่ามึงรักมันแบบไม่รู้ตัวแล้วละ”ไอ้โบว์พูดซะดังเลยห่า
“เชี้ย มึงเบาๆหน่อยดิวะ เดี๋ยวคนได้ยิน”
“แล้วมันยังทำแบบนั้นกับมึงรึเปล่า?”โบว์ถาม
“ทำแบบนั้น ทำอะไรวะ?”
“มึงนี้ใสๆจังเลย กูว่ามึงน่าจะมาเป็นผู้หญิงนะกูจะเป็นผู้ชายเอง”โบว์แม่ง
“ก็พูดให้มันแคบๆหน่อยดิ กูจะได้รู้ว่าจะตอบอะไรไง”
“ก็ที่มึงเคยบอกว่ามันจูบมึงอะ มันทำอีกรึเปล่า” เชี้ย ถ้ากูโกหกพวกมันต้องรู้แน่เลย โอ๊ย กูนี้หาเรื่องให้ตัวเองรึเปลาวะเนี้ย
“เอ้า มึงจะเงียบทำไม กูถามมึงอยู่นะ”โบว์ถามซ้ำ
“เออ ก็มี”
“ก็มีนี้คือมันจูบมึงอีกเหรอ?”โบว์จี้กูอีกแล้ว
“เออ”
“หะ แล้วมึงก็ยอมมันทุกทีเลยเนี้ยนะ”
“อือออ”
“มึงอธิบายให้กูสองคนฟังดิ ว่าตอนที่มันจูบมึงอะ มึงคิดอะไรอยู่ถึงได้ยอม”
“ก็กู...กูตื่นเต้นอ่า..ก็ไม่รู้วะ..แต่มันรู้สึกดีแปลกๆ..ไม่รู้คืออะไรเหมือนกัน”
“โอ๊ย กลับห้องกันเหอะมึงเสียเวลาชิบหาย”
“เอ้า ทำไมอะ”
“ก็มึงอะ คงหลงรักมันไปแล้วละดิน ทำใจยอมรับไปเหอะกูลำคาญมึง”
“เอ้า มึงเพื่อนกูเปล่าเนี้ย อย่าลำคาญกูดิ กูซีเรียสนะเว้ย”
“ซีเรียสทำไมวะ มันทำแบบนั้นกับมึง มันก็ต้องคิดอะไรอยู่แล้วปะ”
“แล้วมันคิดอะไรวะ?”
“มึงนี้นะ เรียนก็เก่งไม่น่าเสือกโง่เรื่องแบบนี้นะ”
“เอ้า อย่าด่ากูดิ กูไม่เก่งเรื่องรักๆนี้หว่า”ผมพูดเสียงอ่อน ก็จริงอะครับ ชีวิตผมมีแต่เรียนกับเล่นเกม หนังรักๆไม่เคยดูเลยเพราะไม่ค่อยชอบอะ เล่นเกมมันสนุกกว่าเยอะ ผมก็เลยไม่ค่อยคิดเรื่องจะมีแฟนเท่าไหร่ เพราะที่เป็นอยู่แบบนี้ผมชอบของผมอยู่แล้ว อิสระ ก็ไม่ได้เหงาขนาดนั้นนะ มีแฟนก็กลัวจะเล่นเกมไม่ได้อีก ต้องแบ่งเวลาไปให้แฟนอะไรทำนองนี้รึเปล่า ต้องคอยโทรคุยกันทั้งคืน บ้าบอ ไม่เอาอะ
“เอาไว้มึงหาโอกาสเหมาะๆลองถามมันดูนะ ว่าคิดยังไงกับมึง”
“อืม ขอบใจพวกมึงนะ แต่กูคงไม่กล้าวะ”
“ดิน มึงจะกลัวอะไรวะมึงก็เป็นผู้ชายกล้าๆหน่อยดิ มึงคิดว่ามึงเป็นนางเอกในหนังเหรอ ขี้อายเก่ง กูเป็นผู้หญิงยังหมั่นไส้มึงเลยเนี้ย ถามไปเลยจะได้เคลียร์”
“เออๆ ไว้กูจะหาโอกาศเหมาะๆแล้วกัน” ผมจะกล้าพอเปล่านะ
“งั้นกลับไปนั่งเล่นที่ห้องกันเถอะ”โบว์ชวนพวกเรากลับห้องเรียน
พอเดินมากำลังจะเข้าห้องเรียน ผมเห็นไอ้ตรีคุยอะไรกันไม่รู้กับไอ้คิทท่าทางแบบนั้นน่าสงสัยซะมัด เอ๊ะหรือว่ากูขี้เสือกวะ คงไม่มีอะไรเกี่ยวกับผมหรอก
“ไอ้ดินไปไหนมา?”ไอ้ตรีขยับเข้ามาใกล้ๆแล้วถามผม
“เปล่าไปห้องน้ำมา”
“มึงไปห้องน้ำหญิงมาเหรอ ไปพร้อมไอ้น้อยไอ้โบว์เนี้ยนะ?”
“กูไปพร้อมกันแล้วต้องเข้าห้องเดียวกันรึไงวะ”ไอ้นี้คิดได้เนอะ
“กูแค่ถามเฉยๆ”
นั่งเหม่อไปมาคิดเรื่องอะไรไปเรื่อยยิ่งคิดยิ่งปวดหัวน่าเบื่อทำไมกูต้องมานั่งคิดอะไรเรื่องพวกนี้ด้วยวะ
“ดิน ไหนมึงว่าจะพากูไปเดินดูคีย์บอร์ดไฟฟ้าไง?”
“เออวะ ลืมเลย เย็นนี้ไปดูกันมั้ย?”
“เออ อย่าลืมอีกนะ”
“อืม รู้แล้ว”
หมดสองคาบแรกไปอย่างไว อาจารย์ก็เลิกประชุมกลับเข้าสู่ช่วงการเรียนการสอนตามปกติ เห็นอาจารย์ที่ปรึกษาบอกว่าเดือนมิถุนายนกับกรกฎาคมนี้จะมีกิจกรรมเยอะแยะมากมาย การแข่งขันต่างๆนอกโรงเรียนกับโรงเรียนอื่น
ช่วงพักเที่ยงผมแอบเห็นพี่ฝน นั่งกินข้าวกับพวกไอ้ตรีด้วยแหละ ทำไมเจ้คนนี้ดูกล้าหาญจังวะ ไปนั่งกินข้าวกับเด็กผู้ชายคุยอะไรกันไม่รู้ยิ้มแย้มแจ่มใส หึย
เห็นแล้วหมั่นไส้อยากจะเดินไปตบหัวไอ้ตรีซักฉาก แต่ก็ได้แค่คิดเท่านั้นแหละ
“ไอ้ดิน รุ่นพี่คนนั้นใครวะ เห็นทำตัวสนิทสนมกับไอ้ตรีจัง”ไอ้เมฆจอมเสือก
“ก็จะไปรู้เหรอ มึงอยากรู้ทำไมไม่ไปถามไอ้ตรีเองวะ”
“เอ้า เป็นเหี้ยไรเนี้ย กูเห็นมึงสนิทกันนึกว่าจะรู้ทุกเรื่อง”
“เกี่ยวเหี้ยไร ตรรกะแปลกๆนะมึงไอ้เมฆ”
“อย่าไปยุ่งกับมันมึง กำลังหึงอยู่”ไอ้น้อยขยี้อีก
“ใครหึง กินข้าวได้แล้ว พูดมากกันจัง”ผมก้มหน้าก้มตากินข้าว
“น้องดินรึเปล่าคะ?” รู่นพี่ผู้หญิงคนสวยนี่ใครอีกวะ
“ครับ”
“พี่ชื่อ น้ำ เพื่อนพี่ฝนนะคะ” อ่อ เพื่อนเจ้ฝนนี้เอง
“อ่อ ครับผม” ผมก้มหน้าลงกินข้าวต่อ
“พอดีเพื่อนหนูกำลังหงุดหงิดแฟนอยู่อะคะพี่ พี่มีอะไรรึเปล่าคะ”ไอ้น้อย
“อ้าว น้องดินมีแฟนแล้วเหรอคะ ไหนฝนมันบอกว่าน้องไม่มี”
“มีแล้วค่ะ เพื่อนหนูมันขี้อาย”ไอ้น้อยตอบแทนผมหมดเลย
“อ่อ งั้น..พี่ไปก่อนดีกว่า” หน้าแหกไปเลยเจอเพื่อนผม
“มึงก็มั่วกูยังไม่มีแฟนซักหน่อย” ผมบอกเพื่อนตัวดี
“หยุดพูดแล้วกินข้าวไป ถ้าพูดอีกทีกูตบมึงแน่” โหดจังเพื่อนกูแต่ละคน
พวกเรากินข้าวเสร็จก็ไปนั่งพักกันที่ห้องสมุด กลุ่มผมชอบไปสิงสถิตกันอยู่ที่นั้น เพราะมีแอร์เย็นๆ ห้องเงียบๆ เหมาะกับการนั่งอ่านอะไรเพลินๆหรือเอาการบ้านมาทำจะได้ไม่ต้องกลับไปทำที่บ้าน อยู่บ้านจะได้พักผ่อนไม่ต้องมานั่งทำอะไรแบบนี้ แต่ไอ้ตรีช่วงพักเที่ยงมันชอบไปเล่นที่สนามบาส ชอบเสียเหงื่อ ชอบโชว์สาวๆ ก็จะมีรุ่นน้อง รุ่นพี่ไปคอยนั่งดูพวกมันเล่นบาส คอยกรี๊ดคอยเชียร์ หึ ฮอตจริงๆ
**เสียงออดหมดพักเที่ยง**
“โอ๊ย ขี้เกียจจัง” ไอ้เมฆบ่นแต่ก็ลุกขึ้น
“บ่นมาก ดึงกูขึ้นที” ผมยื่นมือไปให้ไอ้เมฆดึงผมลุกขึ้น
“หนักจริงมึงเนี้ย คนหรือถุงปุ๋ย” ไอ้ชาติชั่ว
“ปากมึงเหรอนั้น เดี๋ยวตบปากแตก” ไอ้เมฆวิ่งหนีออกจากห้องสมุดไปแล้ว
“ไปเรียนกัน”ผมบอกเพื่อนๆ
ช่วงบ่ายอาจารย์สั่งงานให้นักเรียนจับกลุ่มทำการ์ตูนโดยใช้โปรแกรมAdobe Flash โอ้แม่เจ้า วาดรูปคนยังเป็นผีอยู่เลย จะให้มาทำการ์ตูนไม่ไหวๆ ไปหาสิงกลุ่มกับเทพวาดรูปก่อนนะ ผมไม่ค่อยได้ช่วยเพื่อนทำเลย แค่คอยบอกว่าทำแบบไหนแค่นั้นเพราะจริงๆอะใช้โปรแกรมเป็นนะแต่หัวด้านศิลปะไม่ไหวจริงๆ
ตอนเลิกเรียนผมกับตรีไปเดินห้างใกล้ๆบ้าน จะมีร้านขายเครื่องดนตรีอยู่ร้านนึง ราคาไม่แพงมากนะ เหมาะสำหรับมือใหม่อย่างผมเลย แต่ก็เลือกไม่เป็นวะ
“ตรี~มึงเลือกให้หน่อยดิ”
“ชอบอันไหน”
“ไม่รู้ไงถึงถามมึงเนี้ย”
“เอาตัวนี้มั้ย?”มันชี้ไปที่แบรนด์ของ Casio รุ่นอะไรไม่รู้อะ
“มันดีรึเปล่าล่ะ”
“ก็น่าจะเหมาะกับมึงสุดแล้ว”
“อืม เอาอันนี้ก็ได้” ผมเอา Casio คีย์แบบ 61 แป้น เอาไปฝึกก่อนให้เทพแล้วค่อยมาซื้อรุ่นเทพๆไปเลย แต่คงอีกนานอะ ไหนจะเรียน ไหนจะเล่นเกมอิอิ
“ไอ้ตรี~มึงจะไม่ช่วยถือให้กูหน่อยเหรอ” หนักอยู่นะเว้ยยยย
“เออ เอามาดิ” พ่อคนดีของผมก็เอากล่องไปช่วยถือ งุ้ยย คนดีจังเลย
“ตรี~เดี๋ยวกูเลี้ยงสเวนเซ่นส์นะ”
“เลี้ยงเหรอ...เอาดิ”
ผมกับตรีเดินไปนั่งที่ร้านสเวนเซ่นส์ ผมชอบกินรสช็อกโกแลตมาก ก็เลยสั่งดาร์ค ช็อกโกแลตมา ส่วนไอ้ตรีก็กินตามผม ซักพักพนักงานเอาไอศกรีมมาเสิร์ฟ ผมกับตรีนั่งกินได้ไม่นานก็หมด ก็มันมีแค่นิดเดียวเองอะ จะกินอีกก็เอียนแล้ว
“มึงกินอะไรปากเลอะหมดแล้ว” ไอ้ตรีหยิบทิชชู่มาเช็ดปากให้ผม
“ไม่ต้อง กูมีมือมั้ย มึงนี้ไม่รู้จักอายคนบ้างไง”
“ทีอยู่บ้านมึงไม่เห็นอาย”
“มันเหมือนกันที่ไหน อยู่บ้านมันมีแค่กูกับมึง แต่นี้คนเยอะแยะ มาทำอะไรแบบนี้คนเขาเข้าใจผิดหมด” ผมบ่นยาว
“เข้าใจผิดที่ไหน เข้าใจถูกแล้ว”
“พูดกับมึงแล้วเหนื่อย กลับบ้านกัน” ผมลุกขึ้นไปจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์ ไอ้ตรีเดินถือของไปรอที่หน้าร้าน ซักพักเห็นผู้หญิงใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเดียวกับเราเลย
เดินเข้ามาหาไอ้ตรี ผมจ่ายเงินเสร็จก็เดินไปหามัน
“อ้าว ดินกับตรีมาเดินห้างกันด้วยเหรอ” อ่อ เจ้ฝนนี้เอง
“ครับพอดีดินอยากมาซื้อคีย์บอร์ดไฟฟ้า”ไอ้ตรีตอบแทนผม ยิ้มหน้าบาน
“อ้าวแล้วจะกลับกันรึยังอะ พี่จะมากินสเวนเซ่นส์พอดีเลย”
“ผมกับตรีกินเสร็จแล้วครับ กำลังจะกลับ”ผมตอบเจ้ฝน
“อ้าวเหรอ น่าเสียดายจัง ไว้วันหลังพี่ชวนมาได้มั้ย” เจ้คนนี้ไม่ธรรมดา
“ได้ครับ ไว้วันหลังนะครับ”ไอ้ตรีตอบพี่ฝนหน้าระรื่นเชียวไอ้สัด
“งั้นผมกลับกันก่อนนะครับ” ผมรีบตัดบท
“มึงเป็นไรเปล่า ดูอารมณ์ไม่ดี”ไอ้ตรีถามผม
“มึงไปบอกเขาทำไมว่าวันหลังจะมา กูไม่มากับมึงหรอกนะกูไม่ชอบมากับคนอื่น กูอึดอัด ” :angry2: :m31:
-
ตบเลย หึงโหดๆ
-
ตอนที่ 14 มึงเปลี่ยนไปนะ
ผมกับตรีกลับมาถึงบ้านก็เกือบหนึ่งทุ่มแล้ว เหนื่อยซะมัดอยากพักร่างแล้ว
ไปอาบน้ำก่อนแล้วค่อยมาแกะกล่องคีย์บอร์ดดีกว่า ไอ้ตรีไปไหนของมันวะเนี้ย ผมมองหาไอ้ตรี ผมเห็นมันยืนอยู่ตรงหน้าระเบียงก็เลยเปิดประตูออกไปว่าจะชวนมันมาอาบน้ำด้วยกัน จริงๆอยากให้มันนวดให้มากกว่า มันนวดให้ทีไรรู้สึกผ่อนคลายมาก
จนเสพติดการมีไอ้ตรีคอยนวดให้แบบนี้แล้วสิ ผมเดินเข้าไปยืนข้างหลังไอ้ตรีกำลังจะเรียกมันแล้วแต่เห็นมันยืนคุยโทรศัพท์อยู่ มันคุยกับใครวะอยากเผือกจัง
“ตรี คุยโทรศัพท์อยู่เหรอ”ผมสะกิดมันแล้วก็ถามเบาๆ
“แปปนะครับ”มันบอกคนในสาย
“กูคุยโทรศัพท์อยู่ มึงมีอะไรรึเปล่า?”มันถามผม
“ว่าจะชวนไปอาบน้ำ”
“มึงอาบน้ำก่อนเลยนะ น่าจะนานวะ”คุยกับใครวะทำไมต้องคุยนาน แล้วนานขนาดไหน ปกติก็จะบอกให้กูรอมึงทุกทีไม่ใช่เหรอวะ ช่างแม่งอาบก่อนก็ได้วะ
“อือ งั้นกูไปอาบน้ำก่อนนะ รีบเข้าบ้านนะ อย่ามายืนตรงนี้นานยุงมันเยอะ”
ผมบอกมันเสร็จแล้วก็เดินเข้าบ้านไปหยิบมือถือเอาไปเปิดเพลงฟังในห้องน้ำด้วย วันนี้มันทำตัวแปลกๆหลายรอบละ แล้วยิ่งคุยโทรศัพท์นานอีกปกติมันไม่เคยจะโทรหาใครเลยด้วยซ้ำ นอกจากพ่อแม่มันจะโทรมาหาบ้างนานๆที หรือว่าจะเป็นเจ้ฝนวะ
มีความเป็นไปได้สูงเพราะว่าเจ้ฝนขอเบอร์มันไป แลดูเจ้แกจะเป็นสายมั่นซะด้วยสิ
ช่างหัวมันเปิดเพลงฟังดีกว่า วันนี้นั่งแช่น้ำอุ่นในอ่างอาบน้ำคนเดียว ปกติก่อนที่ไอ้ตรีจะมาอยู่บ้านผม ผมไม่ค่อยติดการใช้อ่างอาบน้ำเลย ไม่เคยจะมานั่งแช่นานๆแบบนี้ แต่พอมันมาอยู่บ้านผม มันพาผมแช่น้ำอุ่นทุกวันเลย มันกับผมอาบน้ำด้วยกันทีเกือบจะหนึ่งชั่วโมงเพราะแช่น้ำอุ่นก็ปาไปเกือบครึ่งชั่วโมงแล้ว ทำไมวันนี้อ่างอาบน้ำมันดูใหญ่จัง ทุกทีจะต้องมีคนเบียดอยู่ข้างหลังผม แต่วันนี้ไอ้หมีควายหนีไปคุยโทรศัพท์กับใครที่ไหนก็ไม่รู้ ผมนั่งแช่น้ำอุ่นไปเกือบยี่สิบนาทีไอ้ตรีก็ยังไม่มีวี่แววจะเข้ามาในบ้านซักที ผมก็ขี้เกียจรอมันแล้วก็เลยถูสบู่ด้วยตัวเองและก็ล้างตัวออกไปใส่กางเกงบ๊อกเซอร์ไม่ใส่เสื้อนอนเหมือนเดิม เดินออกไปตามมันดีกว่า
“ตรี ยังคุยไม่เสร็จอีกเหรอ คุยกับใครวะ”ผมเดินเข้าไปหามันแล้วพูดเบาๆ
“เออ งั้นผมขอตัวไปอาบน้ำกอนนะครับ”มันยังไม่ตอบผม
“ครับผม ฝันดีครับ” หึ มีบอกฝันดีกันด้วย
“มึงคุยกับใคร?” ผมถามมัน น้ำเสียงปกตินะ
“คุยกับพี่ฝน เขาโทรมาคุยเล่น”
“คุยเล่น? เล่นนานเนอะ ปกติมึงไม่ชอบคุยไม่ใช่เหรอ?”
“ทำไม มึงหึงกูเหรอ?”มันถามกลับหน้าตาทะเล้นมาก
“หึงพ่องสิ กูกลัวยุงจะหามมึงไปแดกมากกว่า เข้าบ้าน”
ผมพูดเสร็จก็เดินเข้าบ้าน ไอ้ตรีเดินตามเข้ามาติดๆ มันหยิบผ้าเช็ดตัวกับมือถือเข้าไปในห้องน้ำด้วย แปลกนะ ปกติมันไม่เคยเอามือถือเข้าไปในห้องน้ำ จะมีก็แต่ผมเนี้ยแหละเอาเข้าไปเปิดเพลงฟัง แต่มันจะเอาเข้าไปทำอะไรวะ ยิ่งทำกูสงสัยไปอีก เอ๊ะ แล้วกูจะสังเกตอะไรมันขนาดนั้นวะเนี้ย นอนเล่นมือถือดีกว่า ผ่านไปเกือบยี่สิบนาที ไอ้ตรีก็เดินออกมาจากห้องน้ำ มันใส่แค่กางเกงบ๊อกเซอร์ตัวเดียวแล้วเดินไปเปิดคอม
“มึงเปิดคอมทำไมอะ จะเล่นเกมเหรอ?”ผมสงสัยอะ สองทุ่มกว่าแล้วนะ
“เปล่า จะออนMSNดูHi5นิดหน่อย” หื้มม ปกติมึงไม่เคยจะออนเลยนะ
“อ่อ นึกว่าจะเล่นเกม กูจะได้เล่นด้วย”
“มึงนอนก่อนเลยนะ กูนอนดึกหน่อย”
“อืม อย่านอนดึกมากนะมึงตื่นสายอีก”
มันกำลังแชทคุยกับใครบางคนในMSNโต๊ะคอมก็อยู่ไกลจากเตียงซะด้วย เผือกไม่ถนัดเลย มันพิมพ์คุยซักพักอีกฝ่ายก็วีดิโอคอลมา ผมเห็นมันหยิบหูฟังมาใส่
มันกดรับวีดิโอคอล ภาพคนในสายมันน่าจะเป็นพี่ฝน พี่แกอยู่ในชุดบางๆเหมือนชุดนอน ผมเห็นแค่นี้แหละ แต่ไม่รู้ว่าคุยอะไรกันซุบซิบๆไม่ได้ยินเลย ผมขี้เกียจเผือกต่อ
ก็เลยหยิบหูฟังเอามายัดใส่หูทั้งสองข้างเปิดเพลงดังพอประมาณ แล้วก็หลับตาลง
ผ่านไปนานแค่ไหนไม่รู้ รู้สึกตัวอีกทีเหมือนมีคนมานอนข้างๆผม ผมสะดุ้งตื่นแต่ไม่ได้ขยับตัว ไอ้ตรีนี้เองมันลมตัวลงนอนข้างๆผมแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดไว้
แค่มันดึงตัวผมไปกอดในหัวผมก็รู้สึกโล่งขึ้นมาทันที และผมก็หลับไปในอ้อมกอดมัน
“ดิน ตื่นได้แล้ว” อืออ เช้าแล้วเหรอเนี้ย
“อือ กี่โมงแล้ว”
“ตีห้าครึ่งแล้ว” ผมค่อยๆลืมตาขึ้น แต่เอ๊ะมันอาบน้ำแล้ว
“มึงตื่นกี่โมงทำไมอาบน้ำแล้ว?”ผมถามมัน
“ตื่นตีห้ากว่าๆ”
“ทำไมตื่นเช้าจัง?”
“พี่ฝนโทรมาก็เลยตื่น”
“เขามีเรื่องอะไรโทรมาตีห้า บ้าเปล่าวะ”ผมหงุดหงิดเลย โทรมาเพื่อ?
“ไม่มีอะไรหรอกโทรมาปลุกเฉยๆ”
“ปลุกตีห้าเนี้ยนะ” ผมยังนอนอยู่บนเตียง
“เออช่างมันเหอะ มึงลุกไปอาบน้ำได้แล้ว”ไอ้ตรี
“อืม”
ผมลุกไปเข้าห้องน้ำแปปอารมณ์เสียนิดๆ อะไรของมันวะ ตื่นแล้วก็ไม่ยอมปลุกให้ตื่นพร้อมกัน ผมอาบน้ำแค่แปปเดียวเพราะไม่อยากให้มันรอนาน ผมออกมาจากห้องน้ำก็เห็นไอ้ตรีแต่งชุดเรียบร้อยแล้ว ผมก็เลยรีบแต่งตัวกลัวมันจะรอ
ผมกับไอ้ตรีขึ้นรถเมล์สายเดิมไปโรงเรียน วันนี้เรามาถึงโรงเรียนเช้ามาก
ท้องฟ้ายังมืดอยู่เลยมั้ง ผมมองนาฬิกเพิ่งจะหกโมงกว่าๆเอง เราสองคนไปโรงอาหาร
ยุงเยอะชิบหายจะรีบตื่นมาทำไมก็ไม่รู้ ดีนะที่แม่ค้าเขามาเตรียมขงแต่เช้าแล้ว
“ตรี มาแล้วเหรอ” เสียงผู้หญิงทักทายไอ้ตรี จะใครละเจ้ฝนนั้นเอง
“ครับ ก็พี่เล่นโทรปลุกผมแต่เช้า”
“กินข้าวมารึยัง พี่กำลังจะไปกินเลย” เหมือนกูไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้อะ
“ผมกำลังไปกินข้าวกับไอ้ดินครับ” อ้าว ยังไม่ลืมกูเหรอ
“อ้าว น้องดินมาเช้าเหมือนกันนะ” อ่อ เพิ่งเห็นกูเหรอ กูนึกว่าหายตัวได้
“ครับ” ไม่รู้จะตอบอะไรเลยกู
“งั้นไปกินข้าวด้วยกันสิ”เจ้ฝนเอ่ยปากชวนไปนั่งด้วยกัน
“ครับ”ไอ้ตรีเดินนำผมไปแล้ว
ผม ไอ้ตรี เจ้ฝน นั่งกินข้าวด้วยกันสามคน เหมือนผมเป็นส่วนเกินยังไงไม่รู้
เจ้ฝนพูดไม่หยุด ถามนู้นถามนี้ แต่ไม่ถามผมนะ ถามไอ้ตรี ผมได้แต่นั่งฟัง ซักพักผมเห็นน้อยกับโบว์นั่งกินข้าวอยู่ไม่ไกลก็เลยขอตัวลุกไปนั่งกับเพื่อนดีกว่า
“มึงนั้นรุ่นพี่ที่ขอเบอร์ไอ้ตรีเหรอ”น้อยยิงคำถามทันที
“อืม เจ้แกพูดเก่งนะ น่ารัก พูดเก่ง มันน่าจะชอบ” ผมบรรยายให้เพื่อนฟัง
”ปกติใครมาจีบ มาขอเบอร์มันก็ไม่เคยให้ไม่ใช่เหรอ”โบว์พูดขึ้น
“ก็ไม่รู้สิ มันคงจะชอบพี่เขามั้ง น่ารักดีนะ” ผมพูดไปกินข้าวไป
“มึงหึงรึเปล่าเนี้ย” ไอ้น้อย
“หึงบ้าบออะไร ไม่ไดเป็นอะไรกัน”
“ให้มันจริง”ไอ้โบว์เอาอีกคน
“เออจริงๆ เมื่อคืนพี่เขาก็โทรวีดิโอคอลมาคุยกับมันทั้งคืน”
“อ้าว แล้วพี่เขาไม่รู้เหรอว่ามึงอยู่ด้วยกัน”ไอ้น้อย
“ไม่รู้มั้ง ใครจะไปบอกล่ะบ้าเปล่า”
“แล้วถ้าเขาจีบไอ้ตรีจริงๆมึงจะเอายังไง”ไอ้โบว์
“เอาอะไรยังไงคือไรวะ”ผมงง
“เบื่อมึงจัง”ไอ้โบว์
“เออว่าแต่เรื่องเรียนพิเศษ เดือนนี้เขาเปิดยัง?”
“เปิดแล้วมึงไปบอกอาจารย์สิ”ไอ้น้อย
“เออจะเต็มรึยังวะ กูกับมันยังได้ลงเลย”ผมพูดจบน้อยกับโบว์มองหน้ากัน
“เนี้ย ทำอะไรมึงก็ยังคิดถึงแต่มัน”ไอ้น้อย
“อ้าว ก็อยู่ด้วยกันอะ”ก็จริงอะ
“ยังไม่ทันเต็มหรอก เดี๋ยวกูโทรบอกอาจารย์ให้”ไอ้น้อย
“ว่าแต่มึงจะลงอะไรบ้าง?”ไอ้โบว์
“ลงเหมือนพวกมึงอะ”ผมตอบ
“แต่พวกกูลงทุกวิชาหลักเลยนะ”ไอ้น้อย
“เออ ก็เหมือนกันนั้นแหละ”ผม
สัปดาห์นี้ทั้งสัปดาห์ไอ้ตรีทำตัวเหมือนเดิมทุกวันๆ คือปล่อยให้ผมอาบน้ำคนเดียว ทำอะไรคนเดียว ส่วนมันก็เหมือนเดิมคุยโทรศัพท์ คุยวีดิโอคอล ชวนเล่นเกมมันก็ไม่เล่น ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมชวนทำอะไรมันไม่เคยจะปฏิเสธเลยด้วยซ้ำ จะมีอย่างเดียวที่มันยังทำเหมือนเดิม ทุกคืนพอมันคุยวีดิโอคอลเสร็จ มันจะมานอนกอดผมทุกคืน ทำไมผมถึงรู้อะเหรอก็ผมแกล้งหลับเพื่อจะรอดูว่ามันจะนอนกี่โมงแล้วอยู่ทำอะไรดึกดื้น ด้วยความอยากเผือกล้วนๆไม่มีอะไรนอกจากนั้นเลย ผมว่าผมเองเริ่มรู้สึกว่าไอ้ตรีมันไม่เหมือนเดิมมันเปลี่ยนไป เมื่อก่อนมันจะใส่ใจผมทุกอย่าง แต่ตอนนี้สิ่งที่มันทำคือเอาแต่คุยกับพี่ฝน อะไรๆก็พี่ฝน ผมเริ่มรู้สึกว่าตัวเองเริ่มหงุดหงิดเวลาได้ยินชื่อของรุ่นพี่คนนี้ หรือจะเป็นอย่างที่ไอ้น้อยกับโบว์มันบอกผมวะ ว่าผมหึง
ไอ้ตรี แต่ผมจะหึงมันได้ยังไงเราสองคนเป็นแค่เพื่อนกันเท่านั้น แต่ผมก็ไม่รู้สึกแบบนี้กับเพื่อนคนอื่นเลยนะ ทั้งๆที่ผมสนิทกับน้อย โบว์ เมฆและภูมิตั้งแต่สมัยอยู่ประถม
วันนี้วันสุดท้ายของการเรียนก็คือวันศุกร์นั้นเอง ตอนเย็นผมว่าจะชวนมันไปดูหนังกันที่ห้างซะหน่อย วันนี้มีรอบพิเศษของเรื่อง ROOMMATE เข้าพอดี
เห็นชื่อเรื่องเหมือนผมกับไอ้ตรีดีก็เลยว่าจะชวนไปดูซะหน่อย
“ตรี เย็นนี้ไปดูหนังกันมั้ย?”ผมถามมันพร้อมกับเก็บหนังสือเรียนไปด้วย
“เย็นนี้กูไม่ว่างวะจะไปทำธุระนิดหน่อย”
“อ่อ แล้วกลับดึกรึเปล่ากูจะได้รอ”
“ไม่ต้องรอ มึงนอนก่อนเลยไม่รู้จะกลับดึกเปล่า” ดึกขนาดไหนกันวะ?
“อืม” น่าเบื่อ กูไปดูคนเดียวก็ได้วะ
“งั้นกูไปก่อนนะ”พูดกับผมเสร็จมันกูลุกขึ้นแล้วเดินหายไปในกลุ่มคนเยอะๆ
“พวกมึง วันนี้ว่างมั้ยไปหาอะไรกินกัน”ผมชวนน้อยโบว์เมฆภูมิไปเดินห้าง
“เออ ไปดิว่างอยู่”ไอ้น้อยตอบ แต่ทุกก็อยากไปพอดี
“อืมปะงั้นไปกัน”
พวกเรานั่งรถเมล์ไปลงปากน้ำและต่อรถไปที่สำโรง ไอ้น้อยอะสิชวนไปเดินอิมพีเรียล ไกลก็ไกลยังจะไปอีก แต่นานๆจะไปไหนมาไหนด้วยกันทีก็เลยต้องมาอะ
ระหว่างที่เรากำลังหาร้านนั่งกินของหวานกัน ผมมองไปเห็นไอ้ตรีกำลังเดินอยู่กับผู้หญิงคนนึง ใครวะ? พี่ฝนนิหว่า อยากเดินเข้าไปใกล้ๆกว่านี้แต่มันคงเห็นผมแน่
“มึงนั้นมันไอ้ตรีใช่เปล่าวะ” ไอ้เมฆตาดีชิบ
“อืม น่าจะใช่มั้ง”ผมตอบ
“เห้ย มันมากับหญิงด้วยวะ แฟนมันเหรอวะไอ้ดิน”ไอ้เมฆถามผม
“กูจะไปรู้เหรอ”ผมตอบแบบลำคาญ
“เห้ย เป็นไรวะ กูไปเรียกมันมานั่งกับเราดีกว่า”
“ไม่ต้องเลยมึง” ผมรีบดึงไอ้เมฆไว้
“ทำไมวะ”
“ก็เขาบอกกูว่ามาธุระ มึงจะไปวุ่นวายกับมันทำไม”
“ธุระอะไรก็เห็นอยู่มันมากับหญิง”ไอ้เมฆยังย้ำอีก
“ไอ้เมฆกูว่าเราไปหาที่นั่งได้แล้วนะ”ไอ้น้อยพูดขึ้น
“เออๆ ก็ได้วะ”ไอ้เมฆหัวเสีย
“มึง ไม่ต้องคิดมากไปนั่งกันได้แล้ว”ไอ้น้อยพูดกับผม
“คิดมากเรื่องอะไรวะ บ้าบอ ไปนั่งกันเถอะเมื่อยแล้ว”ผมเดินตามไอ้เมฆไป
พวกเราสั่งของหวานมากินกันเต็มโต๊ะเลย นั่งกินไปนานเหมือนกันนะ เกือบหนึ่งชั่วโมง พอพวกเรากินเสร็จก็แยกย้ายพากันกลับบ้าน ผมไม่ได้สนใจเลยว่าตอนี้ไอ้ตรีมันทำอะไรอยู่ เพราะมันบอกผมว่ามาธุระ แต่ธุระของมันคือมากับพี่ฝน
ผมนั่งรถเมล์กลับบ้านคนเดียว นั่งคิดอะไรไปเรื่อยเปื่อย ลองคิดเล่นๆดูว่าถ้าไอ้ตรีมันมีแฟนจริงๆผมจะเหงามั้ย ผมจะโอเคกับแบบนี้เหรอ ผมเริ่มไม่มั่นใจแล้วสิ นั่งรถเกือบสามสิบนาทีผมก็ลงจากรถเมล์ต่อรถสองแถวเข้าไปถึงหน้าปากซอยบ้าน ผมเดินลงจากรถสองแถวเดินไปตามถนนเล็กๆในซอยบ้าน ตอนนี้ก็เกือบสองทุ่มแล้ว ท้องฟ้ามืดสนิทมีเพียงแสงไฟข้างทางส่องแสงสีส้มพอให้มองเห็นทางเดินเท่านั้น ถ้าเป็นปกติผมจะมีมันอยู่ข้างๆตลอด แทบจะตลอดเวลาที่ผมอยู่กับมัน หรือว่าที่ผมเป็นแบบนี้เพราะผมเป็นคนที่มีความรู้สึกอ่อนไหวง่ายกันแน่นะ พอไม่มีมันอยู่ข้างๆแบบนี้ผมก็เลยรู้สึกเหงาเหมือนขาดอะไรบางอย่าง ผมเดินไปคิดไปไม่นานก็ถึงบ้าน ผมสวัสดีพ่อกับแม่แล้วก็เดินขึ้นไปบนห้องนอน ผมเห็นไอ้ตรีมันอยู่ในห้องนอน
นอนเล่นมือถืออยู่บนที่นอน มันกลับมาตอนไหนวะ ทำไมกลับมาไวกว่าผมอีก
“ไปไหนมาทำไมกลับดึก”ไอ้ตรีถามผม
“ไปหาอะไรกินกับพวกไอ้เมฆมา”
“กลับดึกจัง”
“ก็นั่งรถเมล์กลับ มันช้า”
“ไปอาบน้ำสิแล้วมานอนพัก”
“มึงอาบน้ำแล้วเหรอ”
“อืมอาบแล้ว”
ผมได้ยินแบบนั้นก็เลยเดินไปหยิบผ้าเช็ดตัวกับมือถือเข้าไปเปิดเพลงฟังแล็เปิดน้ำอุ่นแช่ในอ่างอาบน้ำ ผมเริ่มชินแล้วกับการทำอะไรโดยที่ไม่มีมัน ผมเริ่มจะกลับไปใช้ชีวิตก่อนที่จะมีมันเข้ามาในชีวิตได้แล้ว แบบนี้ก็ดีนะ ไม่ต้องสนิทมากจะได้ไต้องแคร์อะไรมากมาย แช่น้ำอุ่นไปฟังเพลงเศร้าๆไปเหมือนทุกที แต่ทำไมเดี๋ยวนี้ยิ่งฟังยิ่งรู้สึกเศร้าไปตามเพลงซะงั้น ลุกไปล้างตัวดีกว่าจะได้ไปนอนพรุ่งนี้มีเรียนพิเศษ
ผมเดินออกมาจากห้องน้ำใส่แค่บ๊อกเซอร์ตัวเดียวแล้วเดินไปล้มตัวลงนอนข้างๆไอ้ตรี มันวางมือถือลงแล้วจับตัวผมพลิกไปหามัน
“เป็นอะไรโกรธอะไรกูรึเปล่า”ไอ้ตรีถามผมและยื่นหน้าเข้ามาใกล้ผม
“เปล่า กูจะโกรธมึงเรื่องอะไร”
“มึงดูเงียบๆ ไม่เห็นขี้อ้อนเหมือนแต่ก่อนเลย” หึ
“มึงเองมากกว่าที่เปลี่ยนไป”
“นั้นไงมึงโกรธกูจริงๆด้วย”
“กูไม่ได้โกรธ!” ผมยังไม่ทันได้พูดหมดทั้งประโยค
ไอ้ตรียื่นหน้าเข้ามาประกบปากจูบผม ผมตกใจไม่ทันได้ตั้งตัวผมนิ่งอึ้งอยู่
ไอ้ตรีก็จูบผมนานมาก ซักพักมันพยายามจะสอดลิ้นเข้ามาให้ปากของผม แต่อยู่ๆภาพที่ผมเห็นเมื่อตอนเย็นก็โผล่เข้ามาให้หัว ภาพที่มันเดินยิ้ม หัวเราะอยู่กับพี่ฝน
พอผมนึกเห็นภาพนั้นขึ้นมา ผมก็เผลอตบหน้าไอ้ตรีแรงมาก เสียงดัง~เพียะ~
“โอ๊ย~มึงตบกูทำไม”ไอ้ตรีเอามือจับหน้าตัวเอง หน้ามันเป็นรอยแดง
“มึงยังจะมีหน้ามาถามอีก”ผมตอบแต่ไม่มองหน้ามัน
“เรื่องอะไรกูจะไปรู้มั้ย มึงก็บอกมาดิวะ”ไอ้ตรีไม่ได้ขึ้นเสียงกับผมเลย
“เรื่องธุระของมึงไง”
“แล้วมันทำไม”
“มึงไปไหนกับใครมา?”ผมถามมัน คิดว่ามันจะโกหกมั้ย?
“พี่ฝนเขาให้กูพาไปซื้อของที่สำโรง”
“แล้วมันใช่ธุระของมึงมั้ย?”
“ก็เขาขอให้ไปเป็นเพื่อนแล้วตอนนั้นมึงก็ไม่อยู่จะให้กูตอบยังไง”
“มึงต้องยอมไปด้วยเหรอ บอกว่ามีธุระกับกูจะตายรึไง”ผมเริ่มโมโห
“มึงหึงกูเหรอ?” อึก จุกเลยกู เออกูโมโหทำไมวะ
“พูดเหี้ยไร ใครหึงประสาท”ผมหลบสายตามัน
“แล้วมึงจะหน้าแดงทำไม?”
“ก็กูโมโหอยู่จะให้หน้าดำรึไง”ก็จริงอะผมโมโหเลือดก็ต้องขึ้นหน้าป่ะ
“มึงหึงก็บอกว่าหึงดิวจะได้จบ”เรื่องอะไรไอ้ควาย
“ไม่” กูไม่ได้หึง
“ไม่ใช่มั้ย~ได้!” ไอ้ตรีจับแขนผมทั้งสองข้างรวบไว้ข้างลำตัว
“ไอ้ตรี มึงจะทำอะไร”
“ทำให้มึงยอมรับความจริงไง”
ไอ้ตรีประกบจูบปากผม แต่ผมกำลังโมโหอยู่ก็เลยเม้มปากไว้ มันก็ไม่ลดละความพยายามของมัน มันพยายามจะดันลิ้นมันเข้ามาให้ได้ เดี๋ยวกูกัดลิ้นแม่งเลย
“ดิน~อย่าโกรธกูเลยนะ กูไม่ได้อยากไปกับพี่เขานะ”
“-“ ผมยังเงียบฟังมันพูด มันยื่นหน้ามากระซิบข้างหูผม
“กูรักมึงคนเดียวนะดิน” ไอ้เชี้ย อยู่ๆใจก็เต้นโครมคราม หัวใจกูจะวาย
“อย่าโกรธกูเลยนะ” มันพูดเสียงเบาๆ
สายตาของผมกับมันประสานกัน เราจ้องตากันไม่มีใครพูดอะไร แต่อารมณ์ของผมตอนนี้อ่อนลงมาก ผมไม่ได้ออกแรงขัดขืนะไรมันแล้ว มันปล่อยมือออกจากแขนทั้งสองข้างของผม แล้วเอามือทั้งสองข้างของมันมาประคองใบหน้าของผมไว้ มันจูบผมหลายครั้ง แล้วมันก็จูบผมอีกครั้งมันเอาลิ้นเข้ามาในปากผมมันกำลังหยอกล้อผมอยู่ มันผละปากออก มันบอกว่ามันรักผมอีกครั้ง พอเวลาได้ยินมันพูดแบบนี้ทีไร หัวใจก็เต้นจังหวะแปลกๆและร่างกายก็ไม่มีเรี่ยวแรงต่อต้านผู้ชายคนนี้
“ดิน~อย่าโกรธกูเลยนะ”มันพูดเสียงเบามาก
“กูไม่ได้โกรธมึงแล้ว” ผมตอบมัน
“รักนะคนดี” มันพูดจบก็จูบหน้าผากผมหนึ่งที
“พูดมาก นอนได้ยัง”
“กูยังจูบมึงไม่คุ้มเลย กูไม่ได้อาบน้ำให้มึงตั้งหลายวัน ไม่ได้เห็นตัวขาวๆนานแล้ว วันนี้กูขอดูชัดๆหน่อยนะ”
“ไม่ต้องเสร่อ กูไม่ให้ดู”
“ทำไมเดี๋ยวนี้หวงเนื้อหวงตัววะ แต่ก่อนไม่เห็นเป็น”
“เพราะมึงนั้นแหละไอ้ควาย”ผมด่ามัน ซะใจ
“ยังปากดีอยู่สินะ ต้องโดนกูแล้วล่ะวันนี้”
“ไอ้ตรีมึงจะทำอะไรอย่านะไอ้สัด”
“ทำให้มึงหลงกูหนักกว่าเดิมไง”
ไอ้ตรีจู่โจมเข้ามาอย่างว่องไว มันกางแขนผมออกทั้งสองข้าง มันไซร้ลงที่ต้นคอของผม ปากของมันวนเวียนอยู่ตรงนั้นไม่ยอมไปไหนเลย ผมดิ้นแต่ก็ไม่มีแรงสู้
“ตรี~อย่าทำแบบนี้กูจั๊กจี้”มันลากลิ้นไปที่ใบหูของผม
“ตรี~อ่าส์~ตรี อย่าดิ”ผมดิ้นไปมาเบาๆก็มันเสียวใครจะทนอยู่ได้วะ “สรุปวันนี้มึงเป็นไรบอกกูมาก่อน”มันยังถามไม่เลิก
“กูไม่รู้ อย่าถาม”ก็ไม่รู้จริงๆ
“หึงใช่มั้ย”
“มึงไม่ได้เป็นแฟนกู กูไม่ได้เป็นแฟนมึง กูจะหึงมึงทำไม คิดหน่อย”
“แล้วจะเป็นมั้ย?” ถามเหี้ยไรวะ
“ว่าไง”มันถามอีกรอบ
“กูไม่รู้อย่าตื้อดิวะ”ผมหันหน้าหนีมัน
มันไซร้คอผม ลากลิ้นเลียไปมาเสียวชิบหายไอ้เหี้ยทำเหี้ยอะไรของมันวะ
ผมกำลังจะหันหน้าไปด่ามันก็ถูกมันจูบเข้าซะก่อน มันจูบดูดดื่มมากจูบเก่งขึ้นทุกวัน
มันจูบผมทีไรทำผมเคลิ้มตลอดเลย ผมไม่สามารถขัดขืนมันได้เลยถ้าเจอมันจูบ
มันผละปากออกมากไซร้คอผมลากลิ้นเลียลงไปเรื่อยๆจนไปหยุดที่หน้าอกผมมันลากลิ้นเลียวนที่ยอดอกผม ผมทนไม่ไหวมันเสียวมาก มันปล่อยมือผมมันเอามือของมันลูบคลำตามตัวของผม ผมเสียวจนทนไม่ไหวเผลอเอามือทั้งสองข้างไปจิกผมมัน
มันยิ่งทำแรงขึ้นและเร็วขึ้น สลับข้างไปมาผมหายใจแทบไม่ทันเล่นเอาเหนื่อยมาก
“ตรี~พอแล้ว กู~ยอมแล้ว” ผมพูดติดๆขัดๆเพราะหายใจไม่ทัน
“ยอมอะไรบอกกูก่อน”มันจี้ผมอีกแล้ว
“ยอมรับว่าหึงมึงไง” ผมหลบสายตามัน มันจับหน้าผมให้หันมองหน้ามัน
“ก็แค่นั้นเอง ถ้ายอมรับแล้ว งั้นกูทำต่อนะ”
“ไม่นะ พอแล้ว! อ๊ะ อ่าส์~ตรี” :o8: :-[
-
ขอกรอกตาตอนจบตอนนี้
-
ขอกรอกตาตอนจบตอนนี้
โธ่ๆ อย่าเพิ่งกรอกตามองบนนะ 5555 ตอนหน้าจะให้ตรีจัดการดินให้ได้เลย :hao7:
-
ตอนที่ 15 เลิกยุ่งกับคนของกู
เช้าวันเสาร์วันนี้ผมกับไอ้ตรีมีเรียนพิเศษตอนเก้าโมงเช้าที่เดียวกันกับพวกไอ้เมฆ วันนี้เรียนตั้งห้าวิชาจะประสาทกินคณิตเพิ่ม ฟิสิกส์ เคมี ชีวะ อังกฤษ โอ๊ยยย
“ดิน ทำไมตื่นเช้าจัง”ไอ้ตรีตื่นมาตอนไหนวะ
“ก็ไม่เช้าเท่าไหร่นะ หกโมงครึ่งแล้ว”
“ปกติมึงต้องตื่นสายกว่ากูไม่ใช่เหรอ”
“ก็เมื่อคืนกูนอนหลับสนิทดี นอนอิ่มเลยตื่นเช้า ทำไม”
“นอนสนิทเพราะกูใช่เปล่า?”
“ไอ้เหี้ยตรีทะลึ่ง ไอ้ควาย” ไม่รู้จะด่าอะไรมันเลย
“ก็ความจริงไม่ใช่เหรอวะ?”ไอ้ตรียังแซวไม่เลิก
“พูดมากมึงไปอาบน้ำก่อนเลยไป”ผมไล่มันไปอาบน้ำ
“โห ไม่เอา ไปอาบน้ำกันนะ”
“ไม่ กูอาบคนเดียวจนชินแล้ว มีมึงไปอาบน้ำด้วยแล้วแปลกๆ”
“โห มึงอย่าเวอร์ดิวะดิน” พูดไปเถอะกูไม่สน
“ไม่ อาบน้ำเสร็จแล้วมาเรียกกูด้วยนะ”
“ไปอาบด้วยกันเหอะ จะได้รีบไปกินข้าวต้องไปรอรถอีก”
“ไม่ ก็วันก่อนๆมึงยังทิ้งให้กูอาบคนเดียวจนชินแล้วเลย”
“โห น๊าๆ กูสัญญาอะ จะไม่ทำแบบนั้นแล้ว” ไม่ค่อยน่าเชื่อถือเลย
“เดี๋ยวแถมนวดให้ด้วยอะ”มันยื่นข้อเสนอ
“ถ้าให้กูไปอาบน้ำด้วยมันก็ต้องทำอยู่แล้วมั้ยสัด”หึ
“สรุปมึงยอมไปอาบน้ำกับกูแล้วใช่ปะ”
“เออ” พอผมตอมัน มันก็รีบดึงผมเข้าไปในห้องน้ำทันที จะรีบไปไหนยังเช้าอยู่เลย มันเดินไปเปิดน้ำอุ่นจนเต็มอ่างอาบน้ำ มันเทอะไรไม่รู้ลงไปในอ่าง
มีกลิ่นหอมอ่อนๆของดอกไม้ หอมดี รู้สึกสดชื่น ผมกำลังจะลงไปแช่ในอ่างอาบน้ำ แต่ไอ้ตรีบอกว่าให้ผมหลับตาลงก่อน ผมหลับตาลงได้ไม่นาน ก็รู้สึกถึงความอุ่นตรงริมฝีปาก ใช่แล้วไอ้ตรีมันแอบขโมยจูบผมอีกแล้ว มันไม่ได้ผมแบบนี้กับมมาซักพักแล้ว ตั้งแต่ที่มีพี่ฝนเข้ามาวุ่นวายกับมัน ผมก็รู้สึกว่ามันตีตัวออกห่างผม ครั้งนี้ที่มันจูบผม ผมรู้สึกว่าผมต้องจดจำความรู้สึกจูบของมันไว้ ไม่รู้ว่าเหมือนไหร่มันจะหายไปจากผมอีก ผมค่อยๆดันตัวมันออกเพราะรู้สึกเริ่มจะหายใจไม่ออกก็มันเล่นไม่ปล่อยผมเลย หิวมาจากไหนวะไอ้ควาย กูจะตายคาอกมึงอยู่แล้วเนี้ย
“กูอยากจะแช่น้ำแล้ว” ผมบอกมัน
“ให้กูลงไปก่อนมึงค่อยนั่งที่เดิม” ไอ้ตรีลงไปนั่งในอ่างน้ำตรงที่เดิม
“มึงเทอะไรลงไปในอ่างอาบน้ำ?”หอมดีนะ แต่อยากรู้
“อยากสเน่ห์ไง”ตอบกวนตีน
“ถามดีๆอยากรู้”
“เจลสปาไง พอดีซื้อมาวันที่ไปห้างอะ อยากให้มึงลองดู ชอบเปล่า”
“อือชอบ หอมดี”ไอ้ตรีเทเจลสีแดง ตอนนี้น้ำในอ่างเป็นสีแดงมีฟองด้วย
“อยากรู้เปล่าว่ากลิ่นอะไร?”ไอ้ตรียื่นหน้ามาจากด้านหลัง
“กลิ่นอะไร”ผมถามมันกลับ
“กลิ่นเลิฟไง เลยเป็นสีแดง”แหวะ ไอ้ควาย
“-”ผมไม่พูดอะไรตอบโต้มันแล้ว
“เงียบทำไม”
“ไหนว่าจะนวดให้ไงจะเจ็ดโมงแล้วนะ”
“คร้าบๆ”
“อยากให้กูนวดให้ทุกวันเปล่า กูมีข้อเสนอนะ”ไอ้ตรียังกระซิบไม่เลิก
“ข้อเสนออะไร?”
“มาเป็นแฟนพี่สิ จะนวดให้ทุกวันเลย”
“มึงก็ดีแต่พูดไปวันๆแหละ ขี้โม้ไอ้ควาย”
“กูพูดจริงนะ มึงว่าไงละ”
“กูไม่รู้ ขอไม่ตอบนะ”ไม่รู้จะตอบอะไร
ไอ้ตรีนวดสบายมากเหมือนเดิมเลย แต่ถ้าอยากให้มันทำแบบนี้ให้ตลอดก็คงไม่ได้สินะ เพราะว่าผมก็เป็นได้แค่เพื่อนมันเท่านั้นแหละ มากกว่านี้ผมคงให้มัไม่ได้หรอก ไอ้ตรีมันฮอตจะตายสาวตรึม ขึ้เกียจมาปวดหัว 555
“สบายดีจัง ไม่อยากไปเรียนเลย”ผมไม่อยากไปจริงๆนะ
“ไม่ได้หรอก ไปเรียนแปปเดียวก็กลับแล้ว”
“อือ ขอลุกไปล้างตัวก่อนนะ”ผมลุกขึ้นไปเปิดฝักบัวล้างตัว
“เดี๋ยวตามออกไปนะ”ไอ้ตรีบอกผม ผมล้างตัวเสร็จก็ออกมาใส่ชุดหล่อๆเตรียมตัวไปเรียนพิเศษ ไม่นานไอ้ตรีก็ออกมาแต่งตัว
“เราไปกินข้าวที่แถวๆเรียนพิเศษกันมั้ย”ผมถามมัน
“อือ เอาดิ”มันตอบผมพร้อมกับกำลังแต่งตัวไปด้วย
“ตรี ถามอะไรหน่อยดิ”
“ว่า?”
“ระหว่างมึงกับพี่ฝนนี้ยังไง”
“ถามทำไม หึงกูเหรอ?”ไอ้เหี้ยนี้
“อย่ามากวนตีน ตอบกูมาก่อน”
“พี่เขาก็แค่ตามตื้อกูอะ เขาชอบกู”
“แล้วมึงชอบพี่เขารึเปล่า?” ผมรอฟังคำตอบมันใจก็เต้นรัวๆ ตื่นเต้นอะไรวะ
“เปล่า”มันตอบสั้นๆ
“แล้วทำไมไม่บอกพี่เขาไป”
“บอกไปแล้ว ว่ามีคนที่ชอบอยู่แล้ว พี่เขาก็บอกยังไม่ใช่แฟนซะหน่อย เขายังมีหวัง เขาเลยจะตามจีบกู”มันตอบหน้าตาเฉย
“โห พี่เขาพูดถึงขนาดนั้นเลยเหรอวะ”ผมนี่อึ้งไปเลย
“อือ กูไม่ได้คิดอะไรเพราะกูมีคนที่ชอบอยู่แล้ว”มันตอบแล้วก็ยิ้มให้ผม
“ใครวะคนที่มึงชอบกูไม่เห็นเคยรู้เลย ขนาดกูอยู่กับมึงตลอด” งงดิ
“เดี๋ยวมึงก็รู้เอง” ไอ้นิทำลับลมคนใน
ผมกับไอ้ตรีแต่งตัวเสร็จก็พากันนั่งรถไปที่ปากน้ำ ที่เรียนพิเศษของเราอยู่ในตึกแถวๆปากน้ำ ด้านล่างเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง ด้านบนเป็นห้องสำหรับเรียน
ผมกับไอ้ตรีถึงปากน้ำก็เดินไปหาอะไรกิน กินเสร็จก็แวะเซเว่นซื้อน้ำอีกเดินผ่านกล้วยทอดก็จะกินอีก เด็กกำลังโตอะนะ กินเยอะชิบหาย เรากำลังเดินไปที่เรียนพิเศษระหว่างทางผมก็เจอโจทย์ของผม คนที่ดึงไอ้ตรีให้ห่างจากตัวผมแทบจะทั้งสัปดาห์นั้นก็คือพี่ฝน แกมาทำบ้าอะไรแถวนี้วะ โลกแม่งแคบชิบหาย
“อ้าวตรี มาทำอะไรแถวนี้เหรอ”นั้น ทักแต่ไอ้ตรีเห็นกูเป็นอะไรวะ
“ผมกับตรีมาเรียนพิเศษกันครับ”ผมชิงตอบก่อน
“อ้าวดินลืมทักเลย มาเรียนแถวนี้เหรอพี่ก็เหมือนกัน”กูขอย้ายที่เรียนด่วน
“พี่ฝนก็เรียนตึกนี้เหรอครับ”ไอ้ตรีชี้ไปที่ตึกที่เรากำลังเดินเข้าไป
“เปล่าพี่เรียนอีกที่นึงอะ แต่ไม่ไกลกันมากหรอก”พี่ฝนดูยิ้มแย้มเป็นพิเศษ
“งั้นเดี๋ยวผมกับดินขฮตัวไปเรียนก่อนนะครับ จะถึงเวลาแล้ว”ตรีดึงแขนผม
“เดี๋ยวสิ พี่ซื้อน้ำมาเกินขวดนึงอะ ตรีเอาไปสิ”
“ผมกับตรีซื้อมาแล้วครับพี่ ไม่เอาดีกว่า”ผมตอบและก็ดึงมือมันให้เดินตามผมมา ขืนยืนอยู่ต่อไม่ได้เรียนแน่ๆ
“มึงเป็นอะไรเปล่าดูอารมณ์ไม่ค่อยดี”ไอ้ตรีมันถามผม
“เปล่า”
“หาที่นั่งกัน”ตรีให้ผมไปนั่งใกล้ๆมัน โต๊ะนั่งเป็นแบบโต๊ะเลคเซอร์นั่งเดียว
“อืม”
ช่วงเช้าเรียนฟิสิกส์ เคมี ชีวะ โอ๊ยเรียนจนถึงเที่ยง เล่นเอามึนตึบเลย เดี๋ยวบ่ายสองมีเรียนคณิตกับอังกฤษอีกที่นึงอีก เที่ยงแล้วไปหาอะไรกินดีกว่า
“อ้าวไอ้ตรีไอ้ดิน มาด้วยเหรอวะเพิ่งเห็น”ไอ้เมฆทักพวกเรา
“เออ มาดิ”
“ไปหาข้าวเที่ยงกินกัน เดี๋ยวบ่ายไปเรียนต่อที่เดียวกับพวกกูเปล่าเนี้ย”
“เออดิที่เดียวกันนั้นแหละ”ผมตอบ
ผมกับพวกเพื่อนๆไปนั่งกินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านร้านนึงในปากน้ำอร่อยมาก คนก็เยอะ เพราะแกทำอร่อยแบบนี้ไงลูกค้าเลยเต็มร้านเลย เรานั่งกินไปคุยไปจนกินเสร็จ
“ดิน กูฝากกระเป๋าหน่อยเดี๋ยวเดินไปซื้อน้ำให้เอาอะไร?”ตรีถาม
“เอาอะไรก็ได้เหมือนมึงนั้นแหละ”ผมตอบ
“โอ๊ย เบื่อคู่นี้ ไม่ถงไม่ถามเพื่อนบ้างวะ”ไอ้เมฆจอมแซว
“มึงก็ไปซื้อเองดิ”ผมแขวะไอ้เมฆ
“แหม่ๆ ออกตัวแทนกันด้วย”
ไอ้ตรีเดินไปซื้อน้ำที่เซเว่นใกล้ๆ อยู่ๆมือถือของมันก็สั่นเหมือนมีคนโทรเข้ามา ใครโทรมาวะ ผมเลยหยิบมือถือมันออกมาจากกระเป๋า คนที่โทรมาก็คือพี่ฝน
โทรมาทำไมวะ ไม่รับแม่งหรอก ปวดหัว ไม่อยากจะคุย พอไม่รับซักพักก็ส่งข้อความมา ‘ตรี เย็นนี้ว่างมั้ย ไปดูหนังเป็นเพื่อนพี่หน่อย’ ตื้อเท่านั้นที่ครองโลกสินะ
ผมก็เลยส่งข้อความตอบกลับไปว่า ‘ไม่ว่าง พาแฟนไปเที่ยว’ หึ ดูสิส่งไปขนาดนี้แล้ว
จะยังตื้ออยู่อีกรึเปล่า แต่ซักพักมือถือก็สั่นอีก มีข้อความเข้ามาใหม่ จากพี่ฝนอีกแล้ว
พี่ฝนส่งกลับมาว่า ‘ไม่จริงอย่ามาหลอกพี่สิ ไหนว่ายังไม่มีแฟน แกล้งพี่ใช่มั้ย?’
ผมจะส่งอะไรดีนะ อ่อแบบนี้ดีกว่า ‘นี้แฟนตรีนะ เลิกยุ่งกับคนของกูได้แล้ว ลำคาญ’
ผมกดส่งไปซักพักไอ้ตรีเดินมาพร้อมกับน้ำในมือ มันมองผมเหมือนกำลังจับผิด
“ทำอะไรอะ”มันถาม
“อ่อ เปล่า แม่โทรมาอะ”มันคงไม่สงสัยหรอกมั้ง มือถือผมกับมันเหมือนกันทุกอย่างเลยนะ มันคงแยกไม่ออกหรอก
“อ่อ แม่โทรมามีอะไรรึเปล่า”มันถามต่อ
“แม่บอกตอนเย็นจะกินอะไรจะเตรียมของรออะ”
“อืม อิ่มยังไปเรียนกันจะได้รีบกลับบ้าน”
“ตรี วันนี้มึงไม่ต้องไปไหนนะ ถ้ามีใครชวนต้องบอกไม่ว่างนะรู้มั้ย”
“ทำไมอะ มีอะไรเหรอ”มันถามผมกลับ
“เปล่า กูอยากนั่งทำการบ้านกับมึงให้เสร็จไง วันอาทิตย์จะได้ว่างกัน”
“อ่อ โอเค”
“มึงพูดแล้วนะ”
พวกเราพากันเดินไปขึ้นรถสองแถวนั่งไปลงตรงที่เรียนพิเศษอีกที่นึง
ด้านล่างของที่เรียนพิเศษนี้เป็นร้านเกมด้วยแหละ อิอิ แต่มาเรียนอะนะก็เลยอดเล่นไปพวกเราเดินขึ้นไปบนชั้นสองจะมีห้องเรียนอยู่สองห้องเป็นห้องเรียนวิชาคณิตกับวิชาภาษาอังกฤษ พวกเราเรียนสองวิชานี้จนถึงสี่โมงเย็น ผมกับตรีแยกย้ายกับเพื่อนๆ ระหว่างที่เรารอรถเพื่อที่จะกลับบ้านกัน ผมมองไปเห็นพี่ฝนกำลังเดินมาทางพวกเราพอดีแต่ไอ้ตรีไม่เห็นเพราะยืนหันหลังอยู่ ผมก็เลยดันไอ้ตรีขึ้นแท็กซี่ที่จอดรอผู้โดยสารอยู่ ไม่ขึ้นมันละรถเมล์ ไอ้ตรีก็ทำหน้าตางงๆ เพราะรอรถเมล์อยู่ดีๆผมก็ดันมันขึ้นแท็กซี่ซะงั้น
“ทำไมอยู่ๆรีบจะกลับบ้านเหรอ?”ไอ้ตรีถาม
“อืม พอดีเห็นพี่ฝนกำลังเดินมาหามึง”ผมตอบตามตรง
“แล้วทำไมต้องหนีด้วยอะ”
“ใครหนี กูแค่ลำคาญ ไม่อยากเป็นอากาศ”
“อ่อ หึงกูเหรอ”ไอ้ตรีกระซิบข้างหูผม
“มึงอย่ามาเล่นลิ้นให้มันมากนะตรี”ผมหงุดหงิดอะไรไม่รู้
“เอ้า ไม่งั้นมึงจะหนีพี่ฝนทำไม”
“ก็บอกแล้วไงว่ากูลำคาญ”
“โอเคๆ”ไอ้ตรีเงียบไป อยู่ๆก็มีคนโทรเข้ามาหามัน
“ฮัลโหลครับ”มันรับสาย
“เย็นนี้เหรอครับ ผมไม่ว่างอะครับพี่”ไอ้ตรีบอกคนในสาย
“ไว้วันอื่นนะครับ”
“ครับ”แล้วมันก็วางสายไป
“ใครโทรมา?”ผมถามมันทันทีที่วางสายไป
“พี่ฝน” โทรมาทำไมหนักหนาวะ
“โทรมาชวนไปไหนอีก?”
“ก็ชวนไปดูหนัง”
“ยังจะมาชวนอีกนะ กูก็ส่งไปบอกแล้วนิว่ามึงไม่ว่าง” ผมหลุดปาก
“มึงส่งข้อความไปเหรอ มิน่าเขาบอกกูพาแฟนไปเที่ยว”
“อืม กูส่งไปเอง”ผมตอบดื้อๆ
“งั้นมึงก็ยอมรับแล้วสิ ว่าเป็นแฟนกู?” ไอ้ตรีมันยิ้มไม่เกรงใจพี่แท็กซี่เลย
“มึงอย่ามาตลก กูแค่แกล้งพี่เขากูหมั่นไส้”
“เมื่อไหร่มึงจะยอมรับซักทีวะกูเหนื่อยแล้ว”มันก้มหน้า ทำดราม่า!
“มึงอย่ามาดราม่านะ แบบนี้ก็ดีอยู่แล้วไม่ใช่เหรอวะ”
“ก็อยากเป็นมากกว่านี้ไม่ได้เหรอวะ”มันยังเซ้าซี้ไม่เลิก
“ก็พยายามหน่อยดิวะ”ผมเข้าไปกระซิบข้างๆหูมัน ไม่ใช่อะไรนะ
กลัวมันดราม่าไปมากกว่านี้ ให้กำลังใจมันหน่อย
รถแท็กซี่จอดที่หน้าบ้าน ผมจ่ายเงินค่ารถแล้วก็เข้าบ้านตรงดิ่งไปที่ห้องของผมเลย วางกระเป๋าลงแล้วล้มตัวนอนบนเตียง สบายจังเลย รู้สึกล้ามาทั้งวัน ไอ้ตรีเดินเข้ามาในห้องล้มตัวลงทับผมอีก โอ๊ยตัวมันหนักเป็นบ้าเลย หมีควายล้มทับช่วยที
“ตรี~ตัวมึงก็ไม่ใช่เบานะ”ผมเอามือดันมันให้ลุกออกมันก็ไม่ยอมลุก
“อีกนานแค่ไหนมึงถึงจะยอมรับซักทีวะ”
“ยอมรับอะไรของมึง?”ผมจ้องหน้ามันที่ห่างกันไม่ถึงเซน
“ก็ยอมรับว่ามึงก็ชอบกูเข้าแล้วไง”ไอบ้า
“มันใช่เรื่องที่กูจะยอมรับได้ง่ายๆเหรอ”กูยังไม่มั่นใจขนาดนั้น
“แล้วมันยากที่ตรงไหนวะ กูก็บอกแล้วไงว่ากูชอบมึง” ~ตึกตึก~ใจเต้นแรง
“กูไม่เชื่อคำพูดมึง ถึงมึงพูดจริง แต่กูก็ไม่มั่นใจตัวกูเอง”
“งั้นกูต้องทำยังไง?”มันยังถามต่อ
“กูก็ไม่รู้ แต่อยู่แบบนี้ไม่ดีตรงไหน?”ผมถามมันกลับ
“ก็ถ้ามีคนมาจีบมึง กูจะทำไง”
“กูก็ไม่เอาอยู่แล้วปะ กูไม่ชอบมีแฟน อยู่แบบนี้ก็ดีอยู่แล้ว”
“ดียังไง?”
“ก็กูติดเกม ชอบอยู่คนเดียว ไม่มีเวลาให้ใครหรอก”ผมบอกมัน
“แล้วถ้าเป็นกูล่ะ”
“กูก็อยู่กับมึงแทบจะตลอดเวลาอยู่แล้วมั้ย”
“งั้นถ้ามีคนมาจีบมึง มึงต้องปฏิเสธนะ”
“มึงบอกตัวมึงเองก่อนมั้ย?” ผมบอกมันพร้อมกับชี้หน้าผากมันด้วย
“โอเคครับ แต่ว่า...”
“แต่ว่าอะไรอีก?”
“กูอยากเรียกมึงว่าแฟนนิหว่า”โอ๊ย ไอ้สัดกูเขิน พูดเหี้ยไร
“เอาเป็นว่ายังไม่ใช่ตอนนี้ โอเคมั้ย”ผมบอกมันแต่หันไปอีกทาง กูอาย
“กูรอได้นะ แต่ไม่ตลอดไป”มันตอบผม
“มึงพูดงี้หมายความว่าไง? ไอ้ตรี!” ผมขึ้นเสียงพร้อมกับจะผลักมันออก
“เดี๋ยวมึงฟังกูให้จบก่อน กูหมายถึงกูรอได้ แต่ไม่ตลอดไป เพราะว่าถ้ากูรอนาน กูจะจู่โจมมึงบ้าง” อ่อเหรอแล้วไป! เอ๊ะแล้กูจะโมโหทำไมวะ
“-“ ผมเงียบ
“มึงเงียบทำไม”ตรีเซ้าซี้วะ
“ทำไมวันนี้มึงดูเซ้าซี้จังเลย”
“ก็มึงบอกพี่ฝนว่ากูไม่ว่างพาแฟนไปเที่ยว แต่กูไม่ได้พาแฟนไปเที่ยวไหนเลย กูนอนทับแฟนอยู่ กูแย่เนอะมึงว่ามะ” พูดเหี้ยไรของมึงเนี้ย กูเขินไอ้สัด
“เพ้อเจ้อ มึงลูกได้แล้วตรี”
“มึงจูบกูก่อนดิ กูถึงจะลุก”
“ไม่เอา”ใครจะไปหน้าด้านเหมือนมึง
“เร็วสิ ถ้าไม่งั้นก็จะไปหาพี่ฝนนะ” เหอะ! กล้าเหรอ
“กูไม่จูบ มึงอยากจะไปก็ไป”
“จะเอางี้ใช่มั้ย” มันพูดเสร็จก็ทำท่าเหมือนจะลุกขึ้น อยู่ๆร่างกายก็ไม่รักดี
ผมเอื้อมมือไปจับต้นคอไอ้ตรีไว้ดึงเข้ามาหาผม ผมประกบจูบมัน ไอ้ตรีก็จูบตอบยิ่งทำให้ผมรู้สึกมีอารมณ์ขึ้นไปอีก ผมผลิกตัวให้ไอ้ตรีอยู่ใต้ร่างผม ผมนั่งคร่อมอยู่บนตัวมัน ผมไล่จูบไปบนคอของมัน ผมดึงเสื้อมันขึ้นมา เห็นหน้าอกของมันแล้วน่าหมั่นเขี้ยวซะมัด ผมกัดเบาๆไปที่หน้าอกมัน เป็นรอยฟันขึ้นแดงๆ ดีใครมาเห็นจะได้รู้ว่ามีเจ้าของแล้ว แต่รอยเดียวมันยังน้อยไปเอาอีกรอยแล้วกัน ว่าแล้วก็กัดอีกทีแต่แรงไป
“โอ๊ย มึงจะกินเนื้อกูรึไง”ไอ้ตรีร้องลั่น
“สมน้ำหน้า ทำให้กูของขึ้นเองทำไม”
“มึงมันใจร้าย ไอ้คนปากไม่ตรงกับใจ”ยังมีหน้ามาว่ากูอีก
“ก็ดีกว่าคนใจง่าย ใครชวนไปไหนก็ไปแบบมึง”
“ก็แค่อยากรู้ว่ามันจะทำยังไงแค่นั้นเอง”
“เหรอ อย่ากูรู้แล้วกัน ไม่งั้นเตรียมโลงศพได้เลย”
“โห ทำไมมึงน่ากลัวจังวะดิน”
“มึงอย่ามากวนตีนกูนะ”
ผมกำลังจะกัดมันอีกที แต่เสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น
“ดิน ตรี กินข้าวได้แล้วลูก”แม่ขึ้นมาเรียกเราลงไปกินข้าว
“คร้าบ เดี๋ยวลงไปนะครับ”ผมตอบกลับแม่
“ที่รัก ขอจูบหน่อยนะ”ไอ้ตรีจอมทะเล้น พูดจบมันก็ดึงผมลงไปจูบกับมัน
ผมไม่อยากคิดเลยว่า ถ้าผมยอมไปเป็นแฟนมันจริงๆ ตัวผมเองจะควบคุมอารมณ์ตัวเองได้มั้ย ผมจะหึงหวงมันมากกว่านี้รึเปล่า แค่นี้ความรู้สึกที่มีให้มันผมว่ามันก็มากเกินกว่าจะอธิบายได้แล้ว ผมกลัวว่าถ้าผมยอมตกลงเปลี่ยนสถานะกับมันไปแล้ว ผมกลัวว่ามันจะไม่เหมือนเดิมอย่างทุกวันนี้ กลัวว่าผมเองจะเสียใจถ้ามันเปลี่ยนไป กลัวว่าจะรักมันมากเกินไปกว่าที่จะรักตัวเอง :o11:
-
คนรักกันอะน้อ ดีนะพ่อแม่รับได้
-
:hao3:
-
ตอนที่ 16 แน่จริงมึงก็มาแย่งคืนสิ
เมื่อคืนเราสองคนนอนเกือบเที่ยงคืน ก็เพราะว่าไอ้ตรีนะสิชวนเล่นเกมก็เล่นเกมยาวเลยไม่ได้เล่นกับมันตั้งนานอะนะก็เลยตั้งปั่นเลเวลกันนิดนึง วันนี้ก็เลยตื่นสายเกือบแปดโมงแหน่ะ มันยังนอนอยู่เลย ผมอยากตื่นนอนก่อนมันทุกวันจัง
“ตรี~ตื่นได้แล้ว”ผมเอานิ้วชี้จิ้มหน้ามันเบาๆ
“ตรี~มันสายแล้วนะ”ผมจิ้มๆหน้ามันก็ยังไม่ตื่นอีก
ผมเอานิ้วลูบเล่นทั่วใบหน้าของมัน มันน่าจะจั๊กจี้นะเพราะมีขมวดคิ้วด้วย
“ตรี~ลุกได้แล้ว”ผมลองเขย่าตัวมันเบาๆ
“อือ~รู้แล้วขอนอนอีกนิดนึง”ทำไมวันนี้มึงขี้เซาวะ
“ไม่เอากูหิวข้าวแล้ว ลุกเร็ว”ผมพยายามจะดึงมันให้ลุกขึ้น
“ดิน~ขอกอดก่อนทีนึง กูจะรีบลุกเลย” มันพูดแล้วทำตาหยี
“ไอ้ควายทำเป็นเด็กน้อยไปได้นะ”ผมด่ามันแต่ก็ลงไปนอนให้มันกอดเฉย
“มึงนี้น่ารักที่สุดเลย”มันพูดเสร็จก็หันมากอดผม บางทีมันก็ขี้อ้อนไปนะ
“พอใจรึยัง?”ผมอยากขยี้หน้ามันจริงๆเลยหมั่นไส้
“อีกนิดนะ”ผมมันหน้าเข้ามาใก้ลผม และก็ขโมยหอมแก้มไปเรียบร้อย
“ไอ้ตรี ลุกได้แล้วกูหิวจริงๆนะ”
“กินกูแทนได้มั้ย?”
“กินมึงแล้วมันอิ่มรึไง แถมไม่อร่อยด้วย”
“รู้ได้ไงลองแล้วเหรอ?”
“อย่ามาพูดเยอะไปอาบน้ำเร็ว”
“คร้าบๆ”ไอ้ตรีดึงมือผมให้ลุกขึ้น
“เดี๋ยววันนี้ให้ลองแช่เจลสปาอีกกลิ่นนึง กลิ่นนี้หอมกว่าอันเมื่อวานอีกนะ”
“มึงซื้อมาทำไมเยอะแยะเนี้ย”
“ก็กูรู้มึงชอบไง”
“ไม่ต้องซื้อมาเยอะแยะก็ได้มั้ง”
“กูพอใจ เดี๋ยวกูเรียกจบนะ”มันพูดเสร็จก็เดินเข้าไปในห้องน้ำ มันเอาขวดเจลสปาที่ซื้อมาเรียงไว้ในห้องน้ำเต็มเลย มีเยอะแยะไปหมดเกือบยี่สิบขวดได้มั้ง
“ชอบทำให้กูแบบนี้ ไม่ให้กูชินได้ไง”ผมบ่นกับตัวเอง
“ดิน~เข้ามาได้แล้ว”เสียงไอ้ตรีดังมาจากในห้องน้ำ
ผมถอดเสื้อผ้าไว้หน้าห้องน้ำแล้วก็เดินถือผ้าเช็ดตัวเข้าไปในห้องน้ำ ไอ้ตรียืนแก้ผ้าเปลือยเปล่าอยู่ข้างอ่างอาบน้ำ น้ำในอ่างเป็นสีน้ำเงินมีฟองสบู่อยู่เต็มอ่าง
“เป็นไงชอบอะดิ๊ ลงมาแช่กันเร็ว”ไอ้ตรีดึงมือผมให้ลงไปนั่งในอ่าง
“กลิ่นหอมดี”ผมชอบนะ กลิ่นหอมไม่ซ้ำกันเลย
“ยังมีอีกหลายกลิ่นเลยนะ”มันชี้ไปที่ขวดเจลสปาที่เรียงอยู่บนชั้นวาง
“เมื่อยอะ ขอพิงหน่อยนะ”ผมพูดเสร็จก็เอนหลังไปพิงบนตัวไอ้ตรี
ผมเอาหัวซุกลงตรงคอของไอ้ตรี สบายมากเลยนะเวลาแช่อยู่ในอ่างน้ำอุ่นๆได้เอนหลังแบบนี้ ผมสบายตัวมากจนเผลอหลับไปแปปนึง รู้สึกตัวตื่นเพราะว่าไอ้ตรีมันขยับตัว
“ตื่นเหรอ โทษทีไม่ได้ตั้งใจ”ไอ้ตรี
“กูหลับเหรอทำไมไม่ปลุกอะ”ผมหลับไปนานรึเปล่าเนี้ย
“หลับไปไม่ถึงสิบนาทีเลย”
“อือ ไปล้างตัวดีกว่าหิวข้าวอ่า”ผมพูดเสร็จก็ลุกไปถูตัวล้างเอาฟองออก
“ตรี~ลุกมาล้างตัวสิ จะได้ออกไปพร้อมกัน”
“อ่า โอเคๆ”มันลุกมาตามที่ผมบอก
เราสองคนเดินออกมาจากห้องน้ำมีผ้าเช็ดตัวปิดท่อนล่างไว้คนละผืน
‘ก๊อก ก๊อก’ เสียงเคาะประตูห้องน้ำผมดังขึ้น ผมก็เลยเดินไปเปิดประตู
“เห้ย มาได้ไงอะ” ไอ้เมฆมาได้ไงวะเนี้ยไม่บอกกันก่อนเลย
“มึงทำอะไรอยู่ กูโทรมาตั้งหลายสายแล้ว”มันบ่นพร้อมกับโชว์สายโทรออก
“เอ่อ กูอาบน้ำอยู่”ผมตอบมันเสียงเบา
“ใครมาเรียกเหรอดิน แม่เหรอ?”ไอ้ตรีเสื้อผ้าก็ยังไม่ทันใส่เดินมากับผ้าเช็ดตัวผืนเดียวที่ปิดท่อนล่างเอาไว้อยู่ พอมันเดินมาถึงประตูก็เจอกับไอ้เมฆ
“อ้าวไอ้เมฆมึงมาได้ไงวะ?”ไอ้ตรียังทำมึนไปคุยกับไอ้เมฆอีก
“กูก็มาทำงานกลุ่มไง ไอ้ภูมิรออยู่ข้างล่าง แล้วนี้มึงอาบน้ำด้วยกันเหรอ?”
“แล้วมึงเห็นว่าไงอะ”ไอ้ตรียิ้มกวนตีน
“ก็เห็นว่าตัวเปียกทั้งคู่ ไม่อาบน้ำก็ทำอะไรมาแล้วแหละ”ไอ้เชี้ยเมฆ
“กวนตีนไอ้เมฆ กูแค่อาบน้ำกันเฉยๆ”
“สรุปว่ายอมรับสินะว่าอาบน้ำด้วยกัน หึ” เอ้าไอ้นี้
“เออก็ตามนั้นและ”
“ทีกับกูมึงยังไม่เคยอาบแบบแก้ผ้าหมดเลยนะ”
“แล้วใครบอกมึงว่ากูแก้ผ้าหมดหะ”
“ก็ยอมรับไปเหอะดิน โกหกมันทำไม”ไอ้ตรีไอ้เลว
“กูเบื่อมึง”ผมบอกไอ้ตรี
“มึงไปรอข้างล่างก่อนกูแต่งตัวกันก่อน”ผมบอกไอ้เมฆ
“กูรอในห้องไม่ได้เหรอวะ”ไอ้เมฆกวนตีน
“ไม่ได้ กูจะแต่งตัว”
“ไอ้ตรียังอยู่ได้เลย”
“มันไม่เหมือนกัน”
“ไม่เหมือนกันยังไง กูไม่ใช่เพื่อนมึงเหรอ หรือไอ้ตรีไม่ใช่แค่เพื่อน”
“โอ๊ย ไอ้เมฆ มึงอย่ามาเยอะกูหิวข้าว”ผมดันมันให้ออกไปก่อน
“เออๆ เร็วๆด้วยนะ”
“อืม”ผมรับคำมันสั้นๆและก็เดินไปใส่เสื้อผ้า วันนี้คงจะเป็นวันวุ่นวายอีกวันนึงสินะ ความสงบสุขนี้หาได้ยากจริงๆเลยให้ตายสิ ผมแต่งตัวเสร็จก็รอไอ้ตรีซักพักนึงแล้วก็เดินลงไปพร้อมกัน
ผมลงไปข้างล่างก็เห็นไอ้เมฆกับไอ้ภูมินั่งรออยู่ที่ห้องนั่งเล่น มันมาทำไมวะ
“ไอ้เมฆ ไอ้ภูมิมึงมาทำไมกันแต่เช้า มีอะไรรึเปล่า?”ผมถามพวกมัน
“อ่อ กูกับไอ้เมฆจะมาทำงานกลุ่มกับมึงไง ลืมเหรอ?”
“วิชาคอมพิวเตอร์เหรอ? มึงจะรีบทำไปไหนกว่าจะส่งอีกตั้งอาทิตย์นึง”
“ก็ทำๆให้มันเสร็จไปไง เอ่อไอ้ตรีวันนี้วันเกิดไอ้ตี๋กูว่าจะไปกินเลี้ยงเซอร์ไพร์สวันเกิดมันอะ มึงจะไปด้วยกันมั้ย”ไอ้ภูมิหันไปถามไอ้ตรีแต่ไม่ถามผม?
“ไม่เห็นชวนกูเลย”ผมพูดแทรกขึ้น
“ถ้าไอ้ตรีไปมึงก็ต้องไปอยู่แล้วป่าววะ”ไอเมฆแทรกขึ้น
“ทำไมกูต้องไปไม่ได้ตัวติดกันซักหน่อย”ผมตอบ
“เออเรื่องของมึง แล้วมึงเอาไงไอ้ตรี”ไอ้ภูมิถามซ้ำ
“เออๆก็ไปดิวะ”ไอ้เชี้ยตรีทิ้งกูจำไว้เลย
“มึงกินข้าวกันมายัง?”ผมถามพวกมัน
“ยัง”
“ไปกินข้าวกันกูหิวแล้ว”ผมพูดจบก็พาพวกมันไปนั่งกินข้าวกัน
วันนี้วันอาทิตย์พ่อกับแม่น่าจะออกไปช้อปปิ้งตามเคย แต่แม่จะทำกับข้าวไว้ให้ก่อนออกไปเสมอ พอผมจะกินก็เอามาอุ่นไมโครเวฟเอา ยังไงฝีมือแม่ก็อร่อยที่สุด ระหว่างที่กำลังอุ่นกับข้าวไอ้ตรีเดินมาจานพอดีผมก็เลยเปิดคำถามก่อนเลย
“ตรี มึงจะไปงานวันเกิดคนเดียวเหรอ?”
“ก็ไปด้วยกันดิ”
“พ่อกับแม่ไม่อยู่ แล้วน้องจะอยู่กับใคร?”
“เดี๋ยวก็กลับมามั้ง ปกติก็กลับไม่ดึกนิ”
“แล้วถ้ากลับมาดึกละ จะทิ้งน้องไว้บ้านคนเดียวได้ไง”
“เอาไงดีโทรถามพ่อกับแม่ก่อนมั้ย?”
“ไม่เป็นไรมึงไปเหอะ กูไม่ไปไม่น่าเกลียดเท่าไหร่ แต่มึงเป็นเพื่อนในกลุ่ม”
“น้อยใจไรกูเปล่าเนี้ย”
“น้อยใจห่าไร กูโตแล้วนะ ประสาท”
“ไม่เป็นไรแน่นะ”
“เออ”ผมตอบแบบหลบสายตามัน
“คิดถึงก็โทรหาได้นะ”
“ไอ้ควาย ประสาท กูไปกินข้าวดีกว่า”ผมยกกับข้าวออกจากไมโครเวฟไปเสิร์ฟให้พวกเพื่อนทั้งสองที่นั่งรอเราอยู่ พวกเราสี่คนนั่งกินข้าวกันไปซักพักก็มานั่งทำงานกลุ่มกัน ทำไปเล่นไปกว่าจะเสร็จก็ปาไปสี่โมงเย็นแล้ว พ่อกับแม่ยังไม่กลับอีก
“พ่อกับแม่ยังไม่มาเลยอ่าตรี” ผมต้องอยู่บ้านจริงๆใช่มั้ยเนี้ย
“เอาไงลองโทรถามก่อนมั้ย”
“อืม”ผมพูดจบก็หยิบมือถือมาโทรหาแม่
“แม่ครับอยู่ไหนเหรอ?”
“แม่กับพ่อมาทำธุระอยู่ระยอง น่าจะกลับดึกหน่อยนะ”
“ครับ ไม่เห็นบอกดินเลยว่าไปธุระอ่า”
“ก็เราตื่นสายแม่เลยไม่อยากปลุก”
“แล้วกลับรึยังครับ”
“ยังเลย แม่ฝากดูน้องด้วยนะ ทำอะไรกินกันไปก่อนนะเย็นนี้”
“ครับแม่ เดินทางดีๆนะครับ” ผมวางสายจากแม่เสร็จก็เบื่อทันทีเลย
“ตรี มึงไปเหอะ ฝากเบิร์ดเดย์มันด้วยนะ”
“เออ อย่านอยเลย กลับไม่ดึกหรอก”
“อืม แต่ว่ามึงห้ามกินเหล้ากินเบียร์นะ”ผมจ้องหน้ามัน
“โห ทำไมวะ”
“ก็มึงคออ่อน เดี๋ยวก็เมากลับบ้านไม่ถูกอีก”ผมพูดจริงอะ
“ไม่เมาหรอก”
“มึงมันน่าเบื่อ จะไปไหนก็ไป ไป”
“เออ เดี๋ยวรีบกลับมานะ”
“ชิ” ผมเดินไปหาพวกไอ้เมฆ
“ไอ้เมฆ มึงไม่ต้องให้มันแดกเหล้าแดกเบียร์เลยนะ”
“ทำไมวะ”ไอ้เมฆสงสัย
“มันไม่เคยกิน คออ่อนจะตาย เดี๋ยวกลับบ้านไม่ได้”
“เออๆได้”ไอ้เมฆกับภูมิรับคำ
“มึงสัญญากับกูก่อน”ผมชี้หน้ามันทั้งสอง
“ทำไมมึงหวงมันจังวะ เป็นแฟนกันแล้วเหรอ?”
“ไอ้สัด ไม่เกี่ยว สัญญามาก่อน”
“เออ สัญญาจะดูแลอย่างดีไม่ให้แตะเลย”
“เออดี”
ผมพูดเสร็จก็เดินไปส่งพวกไอ้เมฆกับไอ้ภูมิและก็ไอ้ตรีที่หน้าปากซอยบ้านผม พวกมันนั่งแท็กซี่ไปกันสามคน น่าจะพากันไปร้านนั่งชิลๆแถวที่ผมเคยไปร้านแถวนั้นไม่ตรวจบัตรประชาชน เด็กๆที่หน้าตาเกินเกณฑ์เลยพากันไปเยอะ555
ไม่รู้จะทำอะไรดี เพิ่งจะสี่โมงกว่าผมเดินกลับมาที่บ้าน จำได้ว่าซื้อคีย์บอร์ดไฟฟ้ามายังไม่ได้แกะกล่องเลย เอามาแกะกล่องลองเล่นซักหน่อยดีกว่า จริงๆอยากจะลองเล่นพร้อมกับไอ้ตรีมันมากกว่า อยากให้มันสอนเล่น ผมก็พอเล่นได้นะแต่ไม่ค่อยเก่ง
ผมลองเล่นเพลงง่ายๆซักสองสามเพลงก็เบื่อซะแล้ว หรือเพราะว่าจิตใจอยู่ไม่เป็นสุขปกติพักหลังๆตั้งแต่ไอ้ตรีมาอยู่บ้านผม ผมก็ไม่ค่อยจะได้อยู่คนเดียวมาซักพักแล้วเลยไม่ชินมั้ง ทุกทีจะมีมันอยู่วนเวียนตลอดเวลาถึงจะไม่ได้คุยกันแต่ก็ยังเห็นกันอยู่
ผ่านไปสามชั่วโมงกว่าแล้วผมรู้สึกเบื่อๆก็เลยเอามือถือหยิบมาจะฟังเพลงซักหน่อย หยิบมือถือมาว่าจะเปิดเพลงแต่เอ๊ะมันมีเพลงนอกเหนือจากที่ผมฟังด้วย
อย่าบอกนะว่านี้เป็นมือถือของไอ้ตรี สงสัยมันจะหยิบผิดไปแน่เลย แอบเปิดดูแกลอรี่หน่อยนะ อิอิ ไหนๆมึงก็พลาดเอามือถือกูไปเอง ในมืถือมันแต่รูปผมกับมัน ถ่ายเล่นกันบ้าง มันถ่ายตอนผมเผลอบ้าง ส่วนใหญ่มันจะแอบถ่ายผมทั้งนั้น เมื่อไหร่มันจะกลับมาซักทีนะ จะสองทุ่มแล้วโทรหามันดีกว่า ว่าแล้วผมก็กดเบอร์มือถือของผม
“ตืด~ตืด~ตืด~ ฮัลโหลค่ะ ตรีไปเข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ” เสียงผู้หญิงรับใครวะ?
[Partของตรี]
ไอ้เมฆกับไอ้ภูมิพาผมมาร้านเหล้านั่งชิล ร้านแถวนี้จะมีเด็กม.ปลายมากันค่อนข้างเยอะ เพราะว่าร้านแถวนี้ไม่ค่อยตรวจบัตร หน้าตาแก่ๆหน่อยก็ให้เข้ามาแล้ว
โชคดีที่พวกผมหน้าแก่กันทุกคน เรามาถึงก็ประมาณหกโมงครึ่งแล้วเพราะแวะไปหาซื้อเค้กให้ไอ้ตี๋อยู่ พวกเราหารกันค่าเค้กไม่มีของขวัญหรอก ผู้ชายไม่รู้จะซื้ออะไรให้
“อ้าวมาๆ นั่งนี้ๆไอ้ตรี”ไอ้ตี๋เรียกผมให้มานั่งข้างๆมันเจ้าของงาน
“ไม่เรียกพวกกูเลย รู้งี้ไม่ชวนมันมาหรอก”ไอ้เมฆบ่น
“อย่าเพิ่งนอยดิวะ มาๆนั่งดิ”ไอ้ตี๋จัดแจงที่นั่งให้ไอ้เมฆกับภูมินั่งข้างไอ้คิท
พวกเรานั่งกินกันไปไม่ถึงสิบนาทีก็มีผู้หญิงกลุ่มนึงเดินมาหาพวกเราที่โต๊ะ
“อ้าวตี๋ มากันครบหมดแล้วเหรอ พี่มาช้ารึเปล่า”พี่ฝนนิมาได้ไงวะ
“เพิ่งมาถึงกันไม่นานเองครับ พวกพี่มานั่งด้วยกันสิครับ”ไอ้ตี๋ชวนสาวๆ
“อ้าวตรี มาด้วยเหรอ”พี่ฝนทักผมแล้วก็มานั่งข้างผมทันที
“ครับ”ผมยิ้มให้พี่ฝนเป็นมารยาท
“พี่ขอนั่งด้วยได้มั้ย?”ก็พี่นั่งแล้วนิ
“ได้ครับ”ผมตอบ
“พวกเรากินเบียร์กันมั้ยอ่ะ เดี๋ยวพี่เลี้ยงเอง”พี่ฝนถามไอ้ตี๋
“กินสิครับพี่ของฟรี”ไอ้ตี๋รีบรับข้อเสนอทันที
“โอเคงั้นเดี๋ยวพี่สั่งเลยนะ”พี่ฝนพูดจบก็สั่งเครื่องดื่มทันที
ผมนั่งกินไปก็ไม่ค่อยแฮปปี้เท่าไหร่ คิดถึงไอ้ดินป่านนี้ไม่รู้เป็นยังไงบ้าง กินข้าวรึยังก็ไม่รู้ จริงๆผมก็ไม่อยากมาเท่าไหร่นะ ไม่อยากทิ้งมันไว้คนดียว อยากอยู่กับมันมากกว่า อยู่กับมันแล้วต่อจะให้อยู่ด้วยกันสองคนทั้งวันก็ไม่น่าเบื่อนะสำหรับผม
“ตรี ดื่มเป็นเพื่อนพี่หน่อยสิ”พี่ฝนรินเบียร์ให้ผม
“พอดีผมไม่ดื่มอะครับพี่”ผมปฏิเสธไป
“โหย นิดเดียวเองน๊าๆดื่มเป็นเพื่อนพี่ซักสองสามแก้วเองนะ”
“เออไอ้ตรี ดื่มเป็นเพื่อนหน่อยดิวะ ชนๆ”ไอ้ตี๋ยื่นแก้วมาหาผม
“เออๆนิดเดียวนะ”ผมไม่อยากดื่มเลย
“เย้ๆ ดีมาก”พี่ฝนหัวเราะร่าเริง ดูชอบใจเวลาผมดื่ม
พวกเราดื่มกันไปซักพัก ผมก็รู้สึกมึนๆหน่อยแล้วพอก่อนดีกว่า ผมหยิบมือถือมาจะโทรหาไอ้ดิน แต่กดเบอร์มันแล้วแต่โทรออกไม่ได้ เพราะอะไรวะ พอดูเวลาจะสองทุ่มแล้ว ไปเข้าห้องน้ำเตรียมตัวจะกลับเลยดีกว่า ผมวางมือถือไว้ที่โต๊ะเพราะกลัวจะไปลืมไว้ในห้องน้ำ ฝากไอ้ตี๋ไว้ดีกว่าวะ
“ตี๋ กูฝากมือถือหน่อย”ผมยื่นมือถือไปให้มัน
“เออๆ”ไอ้ตี๋รับไปแล้ววางลงตรงหน้ามัน หลังจากฝากมันไว้ผมก็ไปเข้าห้องน้ำ ผมเข้าห้องน้ำนานพอสมควรเลย เพราะปวดท้อง ปวดฉี่ ก็เลยนั่งนานเลย
ผมล้างหน้าล้างตาเดินกลับมานั่งที่โต๊ะ พวกไอ้เมฆกับไอ้ภูมิหายหัวไปไหนของมันวะ
“ไอ้ตี๋ ไอ้เมฆไปไหนวะ”
“ไปเข้าห้องน้ำมั้ง เห็นมันว่าจะกลับแล้ว”
“เออๆ ถ้าพวกมันมากูก็จะกลับแล้วนะ”
“อะไร ทำไมรีบกลับจังเลยอ่าตรี”พี่ฝน
“จะสามทุ่มแล้วนะพี่ กว่าจะถึงบ้านอีกครับ”
“โหย นานๆทีนะ อยู่ต่ออีกหน่อยเถอะ”
“ไม่ดีกว่าครับ”
“กลัวแฟนว่าเหรอ?”นี้หลอกถามเหรอวะ หึ
“ครับ”
“อะไรอ่า ไปมีแฟนตอนไหน ทำไมเพื่อนๆไม่เห็นรู้เลย”
“เพิ่งมีครับ ผมไม่ได้บอกใคร”
“ขนาดตี๋ก็ยังไม่รู้จักเลยเหรอ”พี่ฝนยังไม่เลิก
“เห้ย ตรี พวกกูกลับก่อนนะ”ไอ้เมฆมาพอดีเลย
“งั้นพวกผมขอตัวกลับก่อนนะครับ”ผมพูดจบก็บอกลาไอ้ตี๋กับพวกพี่สาวแล้วก็มารอรถแท็กซี่ รู้สึกมึนหัวนิดๆแต่ยังพอไหวอยู่ ป่านนี้ไอ้ดินของผมจะเป็นไงนะ
[Partดิน]
“นี้ใครอะครับ?”ผมถามปลายสาย
“แฟนตรีค่ะ มีอะไรรึเปล่าครับ”เสียงใสนี้ฟังแล้วคุ้นๆเหมือนกันนะ
“แฟนตรีเหรอครับ ผมไม่เห็นรู้มาก่อนเลย”กวนตีนซักหน่อย
“ทำไมต้องรู้ด้วยเหรอค่ะ”กวนตีนกูกลับอีก เริ่มของขึ้นละนะ
“เมื่อไหร่ตรีจะมาเหรอครับมีธุระจะคุย”
“ไม่รู้ค่ะ มีอะไรรึเปล่าค่ะ”
“พอดีจะถามว่าเมื่อไหร่จะกลับบ้าน แฟนรออยู่”ผมเน้นเสียงท้ายประโยค
“แฟนเหรอคะ ฮ่าๆๆ”เธอหัวเราะร่า
“หัวเราะอะไรเหรอครับ”
“เปล่าค่ะ ไม่เห็นรู้ว่าตรีอยู่บ้านกับแฟน”
“ก็บอกอยู่นี้ไงครับ”
“ไหนค่ะ ขอคุยกับแฟนตรีหน่อยค่ะ”
“มีอะไรจะคุยเหรอครับ”
“ก็พอดีอยากรู้จักอ่าค่ะ มีเรื่องจะบอกแฟนเขาด้วย”
“มีอะไรก็พูดมาสิครับ ก็พูดอยู่”
“หมายความว่าไงคะ”
“ก็อยากคุยกับแฟนตรีไม่ใช่เหรอครับ ก็บอกว่าคุยอยู่ไงครับ”
“เหรอค่ะ ฮ่าๆ ตลกจังเลยนะคะ”
“ไม่ตลกครับ จริงจัง”ปลายสายเงียบไปซักพัก
“เหรอคะ พอดีจะบอกว่าตรีเมาอ่าค่ะ คงจะมารับสายไม่ได้นะ”
พอผมได้ยินแบบนี้ผมโมโหเลือดขึ้นหน้าทันที
“ผมขอคุยกับเพื่อนมันหน่อย”
“ไม่ดีกว่ามั้งคะ เขากำลังสนุกอยู่ ตรีก็~กำลังเมาซบไหล่เราอยู่อ่าค่ะ”
เหมือนเธอกำลังยั่วโมโหผมยังไงยังงั้นเลยนะ แต่ผมก็โมโหจริงๆไหนไอ้เมฆกับไอ้ภูมิสัญญาแล้วว่าจะไม่ให้มันกินเหล้า กินเบียร์ไงวะ ยิ่งคิดยิ่งโมโห
“เอาไอ้ตรีมาคุยหน่อย”ผมเริ่มเสียงดัง
“แน่จริงมึงก็มาแย่งคืนสิ” ตืด ตืด ตืด เอ้า พูดจบอยู่ๆก็ตัดสายกูเฉยเลย
ผมโมโหมากไม่รู้จะทำยังไงไม่อยากโทรไปอีกรอบ ได้แต่นั่งสงบจิตสงบใจอยู่และก็รอมันกลับมาบ้าน แต่ถ้ามันเมาจริงๆมันจะกลับบ้านได้รึเปล่าวะ ช่างแม่งใครใช้ให้กิน เสือกกินเอง เมาเองก็ต้องกลับเองได้ละวะ ผมนอนอยู่บนที่นอนจนเวลาไปผ่านสามทุ่มกว่าได้ละ พ่อกับแม่ก็ยังไม่มา ไอ้ตรีก็ยังไม่มาผมจะออกไปตามก็ไม่ได้อีก ยิ่งคิดยิ่งปวดหัว อะไรนักหนาวะเนี้ย ซักพักมีรถมาจอดที่หน้าบ้าน พ่อกับแม่เปล่าวะ ผมเดินลงไปหน้าบ้าน อ้าว ไม่ใช่รถพ่อนี้มันรถแท็กซี่ ซักพักไอ้ตรีเดินลงมาจากรถ เดินยิ้มมาหาผม มันเข้ามากอดผม ผมได้กลิ่นเบียร์จากตัวมันถึงจะไม่มากแต่ผมก็ได้กลิ่นอยู่ดี กูบอกแล้วใช่มั้ยว่าอย่ากินๆแล้วก็เรื่องผู้หญิงนั้นอีกใครวะ
“ทำไมมึงกลับดึก?”
“ก็พวกไอ้เมฆอะดิ ดึงไว้บอกรอกลับพร้อมกัน”
“แล้วใครอนุญาตให้มึงกินเบียร์ไม่ทราบ”
“ไม่มีคร้าบ ไอ้ตี๋อ่ะดิยัดเหยียด”
“ใช่ไอ้ตี๋แน่เหรอ?”
“ก็ใช่สิ นั่งข้างมันจะใครอีก”
“มีใครมาบ้าง”
“ก็มีไอ้ตี๋ไอ้คิทไอ้เมฆไอ้ภูมิแล้วก็กูไง”
“มีแค่นี้จริงเหรอ มึงอย่ามาโกหกกูนะ ให้นอนนอกบ้านนะมึง”
“โห ทำไมโหดจังวะ กูเมาอยู่นะ”มันมาเกาะแขนผม
“กูโทรหามึงทำไมไม่รับ”
“กูฝากมือถือไว้ที่ไอ้ตี๋กูไปเข้าห้องน้ำ”
“แต่มีคนรับ เป็นผู้หญิง บอกว่าเป็นแฟนมึงด้วย”
“เห้ยใคร ไม่มี”
“กูจะโกหกทำไม”
“กูไม่ได้ว่ามึงโกหก กูแค่บอกไม่ใช่แฟนกู แฟนกูคนนี้”มันชี้มาที่ผม
“มึงอย่ามาตลกนะตรี กูอารมณ์ขึ้นอยู่”
“โอ๋ๆ อย่าโกรธกูเลยนะ กูขอโทษจริงๆวันหลังไม่ทำบแบบนี้แล้ว”
“ผู้หญิงที่รับสายกู ใครเหรอ ใช่พี่ฝนรึเปล่า”
“อืม มึงรู้ได้ไง”
“กูคุ้นเสียงเขาอยู่ กวนตีนกูหนักซะด้วย”
“ยังไง”
“ก็เขาบอกว่าเป็นแฟนมึง กูเลยกวนตีนกลับบ้าง กูบอกเขาว่าแฟนมึงรออยู่ที่บ้านเมื่อไหร่จะกลับ”
“เหรอ เขาไม่เห็นบอกกูเลยว่ามึงโทรมา”
“ขี้เกียจคุยแล้ว ไปอาบน้ำไปกูจะขึ้นบ้านนอนแล้ว”
“รอกูด้วยดิน”
“ไม่ เดินเอง”
“ทำไมมึงใจร้ายจังวะ”
“มึงทำกูก่อนเอง”
“กูไม่ได้ทำอะไรเลยนะ”
“มึงเสือกให้คนอื่นมาทำให้กูอารมณ์เสียเองทำไม”
“ที่รัก~เดี๋ยวคืนนี้กูทำให้อารมณ์ดีเองนะ”
“ไอ้ควายมึงนอนโซฟาเลยวันนี้ กูไม่ให้มึงนอนด้วยหรอก”
“โห ใจร้ายจัง ทำกับแฟนแบบนี้ได้ไง”
“ใครแฟนมึง ประสาท แฟนมึงอยู่ไหนแล้วละที่รับสายกูอะ”
“โห ดิน ที่รัก อย่าโมโหใส่ตรีสิครับ ตรีสัญญาจะไม่ยอมให้ใครมอมแล้วนะ”
มันเดินมากอดผม แล้วพูดเสียงเบาลง ผมก็ไม่ได้โกรธไรมันหรอก แค่เป็นห่วงมากกว่า เป็นห่วงกลัวว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับมันระหว่างที่กำลังจะกลับบ้าน ถ้ามันเป็นอะไรขึ้นมาพ่อแม่มันเอาเรื่องผมแน่นอน ก็มันมาอยู่กับผมนิ จะไม่ให้เป็นห่วงมันได้ไง :katai4:
-
ตอนที่ 17 มันเป็นของผม
สัปดาห์นี้มีกิจกรรมซ้อมเชียร์และกิจกรรมที่ต้องเตรียมตัวไปแข่งนอกโรงเรียน กิจกรรมเยอะจนไม่มีเวลาพักผ่อนกันเลยทีเดียว พวกเราต้องแยกย้ายกันไปซึกซ้อมเตรียมตัวกันสองสัปดาห์ก่อนการแข่งขัน ส่วนคนที่ซ้อมกิจกรรมเชียร์และไม่มีลงกิจกรรมอื่นไว้ก็ต้องซ้อมเชียร์ตลอดสองสัปดาห์ เราจะมีเวลาซ้อมกันสองชั่วโมงตอนเย็น พอถึงเวลาก็จะแยกย้ายกันไป ส่วนผมลงแข่งเขียนโปรแกรมคอมพิวเตอร์
โจทย์ก็น่าจะไม่ยากนะ น่าจะเป็นการเขียนโปรแกรมง่ายๆสำหรับเด็กม.ปลาย
ส่วนไอ้ตรีก็ลงแข่งด้วยกันกับผม มันตามติดไม่ห่างอยู่แล้ว
สองสัปดาห์ผ่านไปอย่างรวดเร็ว วันพรุ่งนี้ก็เป็นวันแข่งขันแล้วตื่นเต้นจัง
วันนี้เป็นซ้อมวันสุดท้ายของเราแล้ว เพราะฉะนั้นต้องทำให้เต็มที่ ผมกับไอ้ตรีทบทวนและวางแผนกันว่าจะต้องอะไรบ้าง ผมจะเป็นคนเขียนโปรแกรมส่วนไอ้ตรีเป็นคนออกแบบFlow Chart ถ้าทำคนเดียวหมดน่าจะช้าช่วยกันคิดน่าจะไวกว่านะ
“ตรี กูตื่นเต้นวะ เราจะทำได้เปล่าวะ”ผมหันไปพูดกับไอ้ตรี
“ต้องได้ดิ ฝึกซ้อมกันมาขนาดนี้แล้วจะยอมแพ้ได้ไง”
“อืม กลัวถึงวันจริงจะลืมหมดอะดิ”
“ไม่ต้องกลัวมีกูทั้งคน”มันพูดแล้วยิ้มให้ผม
“อืม จะพยายามนะ”
“เดี๋ยวแข่งจบจะพาไปเลี้ยงบุฟเฟต์ โอเคมั้ย?”มันพูดพร้อมกับจับมือผม
“อืม มึงพูดแล้วนะว่าจะเลี้ยงกู”
“เออ เลิกคิดมากได้แล้ว”
“อืม งั้นวันนี้กลับบ้านไปรีบนอนดีกว่า สมองจะปลอดโปร่ง”
“อืม ดีแล้ว”
พอถึงเวลาเลิกเรียนพวกเราก็นั่งรถกลับบ้าน ผมก็ยังอดคิดเรื่องพรุ่งนี้ไม่ได้อยู่ดี ทำไงดีวะเครียดโว้ยยยยย ไปอาบน้ำดีกว่า
“ดิน เป็นอะไรดูเครียดๆจังวะ”
“ก็พรุ่งนี้เราต้องไปแข่งแล้วนะ จะติดหนึ่งในสามรึเปล่าเนี้ย”
“โห คิดมากทำไมเราสองคนทำได้น่า”ไอ้ตรีปลอบผม
“อืม ไม่คิดแล้วก็ได้ ปวดหัวเนอะ”
“อือ ไปอาบน้ำดีกว่าปะ แช่น้ำอุ่นๆจะได้ไม่เครียด”
“อือ โอเค”ผมเดินตามไอ้ตรีไปอาบน้ำ
วันนี้ไอ้ตรีนวดให้นานเป็นพิเศษคงจะเห็นว่าผมคิดมากและก็เครียดด้วยรึเปล่ามันเลยพยายามทำให้ผมผ่อนคลาย มันเป็นคนเดียวจริงๆนะที่ผมคิดว่าผมจะยอมทำอะไรแบบนี้ด้วย เวลาอยู่กับมันแล้วผมจะรู้สึกสบายใจขึ้นจริงๆเหมือนมันคอยอยู่ข้างๆเสมอไม่ทิ้งไปไหนไม่ว่าอะไรก็ตามเราจะฝ่าไปด้วยกัน
“ตรี ขอบคุณนะ กูรู้สึกดีขึ้นมากๆเลย”ผมหันหน้าไปขอบคุณมัน
“ไม่เป็นไร เต็มใจทำให้”เวลามันพูดอะไรแบบนี้ผมชอบเผลอยิ้มออกมา
“อือ ไว้จะตอบแทนนะ”
“แค่อยู่ด้วยกันแบบนี้ก็พอแล้ว”
“ง่วงแล้วอ่า ไปนอนกันเถอะ”ผมชวนตรีไปล้างตัว จะได้นอนเล่นบนเตียง
“เพิ่งจะทุ่มนึงเองนะ นอนแล้วเหรอ”
“อือ ก็จะได้ตื่นเช้าๆเลยไง”
“อ่าๆโอเค มึงไปล้างตัวก่อนนะ เดี๋ยวตามไป”
“อือ ไวๆนะ”
“รู้แล้วคร้าบ”
ผมล้างตัวเสร็จก็ออกมาใส่เสื้อผ้า นอนรอไอ้ตรีอยู่บนเตียงเอามือถือมาฟังเพลงรอ ฟังเพลงได้สามเพลงไอ้ตรีก็เดินออกมาจากห้องน้ำบนตัวมันมีหยดน้ำเกาะนิดหน่อยดูเซ็กซี่ซะมัด รู้ว่าหุ่นดีก็โชว์อยู่นั้นละไอ้นี้ มันเดินมาหาผมมาเตียง ท่าทางแม่งหื่นชิบหาย ถ้าผมเป็นผู้หญิงก็คิดว่ามันจะมาข่มขืนนะเนี้ย สายตามันตอนนี้มองมาที่ผมแปลกๆ มันเดินมาจนถึงเตียงแล้วก็คร่อมอยู่บนตัวของผม
“ไอ้ตรี ทำอะไรของมึงกูหนักนะ”
“หลายวันแล้วนะ ไม่เห็นมึงปลดปล่อยเลย”
“แล้วเกี่ยวอะไรกับมึง นอนกันเหอะ”
“เกี่ยวดิวะ ให้กูช่วยเถอะน่า”ไอ้ตรีแม่งทะลึ่งอ่า มาหื่นอะไรตอนนี้วะ
“กูจะนอนแล้ว”
“มึงก็นอนไปสิ เดี๋ยวกูจัดการเอง”ไอ้ตรีแม่ง
ผมนอนนิ่งจ้องหน้าไอ้ตรี ใบหน้าอันหล่อเหลาของมันเหมือนมีมนต์สะกดให้ผมหยุดนิ่งไม่ขัดขืนมัน มันขยับใบหน้าเข้ามาใกล้ประกบจูบอย่างนุ่นนวล ผมสัมผัสได้ถึงริมฝีปากนุ่มเรียวบางของมันได้ถึงจะไม่ได้สัมผัสมาซักพักนึงก็เถอะแต่ก็ไม่เคยลืมเลย ผมกอบโกยความสุขนี้จากมันปลดปล่อยอารมณ์ของผมที่กักเก็บไว้ข้างใน ผมรู้สึกได้ถึงความต้องการที่มากขึ้นเรื่อย ๆ ของตัวผมเอง ผมหัวใจเต้นแรง
และมันยิ่งทำให้อารมณ์ของผมนั้นสูงขึ้นอีก ผมจูบกับมันแลกลิ้นกันอย่างคนที่อดยากมากนาน ผมใส่มือข้างนึงโอบหลังมันไว้ ส่วนอีกข้างก็เล่นกับหน้าอกและกล้ามหน้าท้องของมัน หุ่นมันดีมากจนทำให้ผมหลงหุ่นของมันไปแล้ว ผมอยากลูบไล้อยากจะสัมผัสทุกส่วนที่เป็นของมันอยากใช้ลิ้นชโลมเลียทุกซอกทุกมุมของร่างกาย
อยากจะกินมันเข้าไปทั้งตัวเลยให้ตายสิ ผมต้องบ้าไปแล้วแน่ๆ
“ตรี~กูว่าเราพอเถอะนะ”ผมผลักปากออก หอบหายใจแรง
“ทำไมละ มึงก็ชอบไม่ใช่เหรอ”
“แต่ว่า ยิ่งทำแบบนี้ กูยิ่งห้ามใจตัวเองไม่ได้”ใจมันเริ่มไม่ฟัง
ไอ้ตรีขยับใบหน้าเข้ามากระซิบข้างหูผม
“แล้วมึงจะห้ามทำไม ปล่อยใจกับกูซักทีสิ”ไอ้ตรีมันน่ากลัวจังวะ
“มึงเจ้าเล่ห์ขนาดนี้กูจะปล่อยได้ไง”มันขยับหน้ามาจ้องตากับผม
“มึงไม่เชื่อใจกูเหรอวะ”สายตามันอ้อนมาก ๆ ไม่อยากจะจ้องเลย
“มึงไม่ต้องมาสะกดจิตกูเลย”
“กูรักมึงนะดิน กูพูดจริงๆนะ”
“-“ผมเงียบพูดอะไรไม่ออกได้แต่มองตามัน
“ไม่พูดอะไรหน่อยเหรอ”
“กูไม่รู้จะพูดอะไร มึงชอบพูดเล่นกับกู จนไม่รู้อะไรเล่นอะไรจริงแล้ว”
“กูพูดจริง พูดจริงมาตลอด กูรักมึงนะ อยากอยู่กับมึงแบบนี้ตลอดไป”
“ตรี~มึงอย่ามาล้อกูเล่นนะ กูจะโกรธจริงๆนะ”ผมทำอะไรไม่ถูกเลย
“ดิน ตรีรักดินนะ เป็นแฟนตรีเถอะนะ”พอมันพูดจบมันไม่รอฟังคำตอบเลย
มันจูบผมแบบไม่ทันตั้งตัว ผมกำลังจะเผลอเคลิ้มแล้วเชียว แต่ผมผลักมันออกก่อน
“จะไม่ฟังคำตอบกูหน่อยเหรอ”มันยื่นหน้าเข้ามาหาผม
“พูดสิรอฟังอยู่ แต่ถ้าตอบไม่เข้าหูโดนนะ”มันยิ้มเจ้าเล่ห์มากเลย ไอ้สัด
“กู~ไม่รู้ว่ากูรักมึงรึเปล่า แต่กูไม่ชอบที่ใครมาใกล้มึง กูไม่อยากให้มึงไปยุ่งกับใครที่ไหนนอกจากกู แบบนี้เรียกว่ารักมึงแล้วใช่มั้ย?”
“แล้วดินว่าไงละครับ?”
“มึงจะพูดเพราะทำไมเนี้ยกู~เขิน”
“ว่าไง ลองเปิดใจให้ผู้ชายคนนี้หน่อยได้มั้ย สัญญาจะไม่ทำให้เสียใจ ตรีจะรักดินคนเดียว จะอยู่กับดินแบบนี้ไปจนกว่าเราจะแก่ตายไปด้วยกันเลยดีมั้ย”
พอได้ยินมันพูดอะไรแบบนี้เหมือนหัวใจมันหวิว ๆ ผมคงหลงรักมันไปแล้วเหมือนที่เพื่อนๆของผมบอก แต่ต่อจากนี้ไปความรู้สึกที่ผมมีให้มันจะไม่เหมือนเดิมอีกต่อไปแล้ว มันคงจะมากขึ้น มากขึ้นทุก ๆวัน เพราะผมเปิดใจให้มันเข้ามาแล้ว
“จะตอบแล้วนะ หลับตาก่อน”พอมันหลับตาลง ผมดึงมันเข้ามาจูบแบบดูดดื่มกับจูบครั้งนี้มาก ผมอยากจะให้จูบนี้แทนคำตอบในหัวใจของผมทั้งหมดว่าผมยอมยกหัวใจและก็ตัวผมให้มันไปแล้ว ผมหวังว่ามันจะทำตามคำสัญญาของมัน
“มึงคงรู้คำตอบแล้วนะ”
“มึงขี้โกงนะ ทีกูยังพูดตั้งยาวเหยียด มึงเล่นแค่จูบเอง”มันทำหน้าทำตา
“จะเอายังไงอีก แค่นี้ยังไม่พออีกเหรอ” ไอ้ตรีขยับเข้ามากระซิบข้างหูผม
“งั้นคืนนี้นอนนิ่งๆให้ตรีเล่นหน่อยนะ”มันพูดจบก็เริ่มไซร้ที่ใบหูของผม
ผมไม่ทันตั้งตัวเลย มันทั้งเสียวแล้วก็จั๊กจี้ไปพร้อม ๆกัน มันค่อยไล่จูบและก็ดูดเบาๆที่คอผม ผมเผลอเอามือจิกลงบนหลังของมัน มันยิ่งดูดคอผมแรงขึ้น
“อ่าส์~ตรีเดี๋ยวมันแดง~อย่าทำแรงสิ อ่าส์~ตรี”ผมทนไม่ไหวจนต้องครางออกมา มันยิ่งได้ใจเปลี่ยนไปดูดคออีกฝั่งครั้งนี้มันเลื่อนต่ำลงมา มันดูดแรงจนผมเริ่มดิ้นเอามือลูบไปตามตัวมันแล้วก็ข่วนหลังมันขึ้นเป็นรอยแดงไปแล้วมั้ง
“ชอบมั้ยที่รัก เสียวมั้ย”ไอ้ตรีถามเสียงแหบต่ำออกแนวหื่นกามมากๆ
“อือ~ชอบ~เสียว”ผมตอบมันแต่ก็หายใจไม่ทันเสียงขาดๆหาย
“ผ่อนคลายนะ เดี๋ยวตรีจะทำให้หลับสบายเองนนะคนดี”
พอมันพูดจบตรีมันลุกไปหยิบเจลกับขวดอะไรซักอย่างมา มันวางเจลและขวดนั้นลงข้างๆตัวมัน มันเริ่มไซร้คอผมอีกครั้ง มันลงลิ้นแต่ละทีผมเสียวจะทนแทบไม่ไหว มันเลื่อนต่ำลงไปที่หน้าอกของผม มันค่อยๆเอาลิ้นแตะที่ยอดอกที่เริ่มจะแข็งแล้วที่หน้าอกผม ความรู้สึกนี้มันเกินจะต้านไหวจริงๆ มันเสียวกว่าตอนที่มันดูดคอ
“ตรี~กูเสียว~พอแล้ว อือ~ตรี”ผมเอามือไปจับหัวมัน มือทั้งสองข้างขยุ้มผมของมันไปแล้ว มันยิ่งกระตุ้นอารมณ์ผมมันดูดและขบเล่นสลับไปมาทั้งสองข้าง
“อ่าส์~ซี๊ด~ตรี~เสียว~อ่าส์”ผมซี๊ดกัดปากตัวเอง
“ดีครับ เสียวก็ครางออกมานะ”ตอนนี้เราสองคนร่างเปลือยเปล่าไม่มีเสื้อผ้าเลยซักชิ้น ไอ้ตรีลุกขึ้นนั่งบนที่นอน มันมานั่งตรงหว่างขาของผมและหยิบ
เจลขึ้นมาบีบใส่มือของมัน มันทาเจลลงไปที่ดินน้อยของผมที่ตอนนี้ตื่นเต็มที่แล้ว
มันค่อยๆรูดทาเจลให้ทั่วเจ้าตัวน้อยของผม มันรูดขึ้นลงช้าๆเหมือนจะทรมานผม
พอมันทาจนชุ่มแล้วมันก็หยิบขวดหน้าตาแปลกๆออกมาเปิดฝาออกแล้วก็เทเจลใส่
“อะไรอะตรี”
“นอนลง ผ่อนคลายนะ ตรีไม่ทำดินเจ็บหรอกสัญญา”พอได้ยินแบบนี้ผมก็หลับตาได้อย่างสนิทใจแล้ว พอผมหลับตาลงได้ไม่นานก็มีความรู้สึกว่าผมเสียววาบที่ดินน้อยของผม มันคับแน่นถูกบีบรัดอย่างเต็มที่ ผมลืมตาขึ้นดูว่าสิ่งนั้นคืออะไร
มันคือขวดหน้าตาแปลกๆที่ไอ้ตรีมันเปิดออกมาเมื้อกี้ ตอนนี้ขวดนั้นถูกสวมใส่ที่ดินน้อยแล้ว มันถูกใส่ไปจนสุดโคน ผมเสียวมากแต่ตรีมันก็ยังไม่ทำอะไรต่อ
“หลับตาลงสิครับ จะได้ผ่อนคลายนะ”
“อือ ก็ได้”ผมยอมหลับตาลง รอคอยการปรนเปรอจากอีกฝ่ายอย่างจดจ่อ
ไอ้ตรีค่อยๆขยับสิ่งที่ครอบเจ้าตัวน้อยของผมอย่างช้าๆ มันเสียวจัง คับแน่นไปหมด
“อ่าส์~ตรี~ดินเสียวจังครับ~อ่าส์~ซี๊ด”ผมเผลอครางออกไปซะสุภาพเชียว
“น่ารักจังเลยครับครางชื่อตรีอีกสิที่รัก”ไอ้ตรีขยับมือเร่งจังหวะขึ้นอีก
“อ่าส์~ตรี~ซี๊ดด~เสียวมากเลย”
“เรียกที่รักหน่อยสิครับ”ไอ้ตรีได้คืบเอาศอกนะมึง แต่มันคุมเกมอยู่มันเร่งมือขึ้นอีกผมเสียวจนทนไม่ไหว เหมือนมันจะปะทุแล้ว
“อ่าส์~ที่รัก~ดินเสียวจังครับ~ไม่ไหวแล้ว~ช้าหน่อยสิที่รัก~อ่าส์”ไอ้ตรีเห็นว่าผมจะทนต่อไปไม่ไหวแล้วมันก็ยิ่งเร่งจังหวะขึ้นอีก มันถอดสิ่งที่ครอบอยู่ออกอย่างรวดเร็วและเอามือของมันมารูดแทนแบบไม่ให้ขาดตอน ไม่นานนักผมก็ทนไม่ไหว ผมปลดปล่อยออกมาเยอะมากและพุ่งแรงมากเลอะเทอะไปหมดเลย ตอนนี้หน้าท้องผมเลอะน้ำของตัวเองเต็มไปหมดเลย ผมเห็นแล้วยังต้องตกใจจะเยอะไปไหน
“น้ำเยอะจังเลยที่รัก นอนเฉยๆเดี๋ยวตรีเช็ดให้นะ”ไอ้ตรีเอาผ้ามาเช็ดทำความสะอาดให้ผม ตอนนี้ตัวผมสะอาดสะอ้านแล้ว ผมนอนหอบเหนื่อยทั้ง ๆที่ก็นอนเฉยๆไม่รู้จะเหนื่อยอะไรขนาดนี้ ผมรู้แต่ว่ารู้สึกง่วงนอนแล้ว
“นอนได้แล้วครับ ฝันดีนะครับ”ไอ้ตรีเอาผ้ามาห่มให้ผมแล้วมันก็มานอนกอดผมจนผมหลับไป ผมชอบเวลาที่มันกอดผมนะ ผมรู้สึกอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
ผมชอบนะที่เป็นอยู่ตอนนี้แบบนี้ไม่อยากให้อะไรเปลี่ยนแปลงไปเลย
เช้าวันนี้เราสองคนตื่นกันแต่เช้ารีบอาบน้ำแต่งตัวไปโรงเรียนด้วยความตื่นเต้น เพราะว่าวันนี้เราต้องไปแข่งขันกิจกรรมกับโรงเรียนอื่นตื่นเต้นจริงโว้ย
“ตรี~อาจารย์นัดเรากี่โมงนะ”ผมตื่นเต้นจำลืมหมดแล้ว
“เจ็ดโมงไง เขาให้เรามารวมตัวกันไปรถตู้ของโรงเรียน”
“อ่อ~หิวจังหาอะไรกินที่โรงอาหารก่อนมั้ย”ผมตื่นเต้นมากมั้งเลยหิวซะงั้น
“ไปสิแต่ต้องรีบนะ”
“อือ”
ผมกับตรีพากันหาอะไรกินที่โรงอาหารก่อนที่จะขึ้นรถตู้ไปที่โรงเรียนที่จัดเป็นสนามแข่ง เรามาถึงโรงเรียนที่จัดงานกิจกรรมประมาณแปดโมงกว่า แดดค่อนข้างแรงแต่ดีที่โรงเรียนนี้มีต้นไม้เยอะมากทำให้ดูร่มรื่นขึ้นเยอะเลย เราเป็นผู้มาเยือนทุกคนก็จะเอาแต่จ้องมองพวกเราแปลกๆ เอ๊ะหรือว่าเราหน้าตาดีนะ อิอิ
“พวกเธอรอครูอยู่ตรงนี้นะ เราจะแข่งที่ตึกนี้ครูไปลงทะเบียนก่อน”
“ครับผม”อาจารย์ที่พามาก็ไปลงทะเบียนให้เราว่าได้มาถึงแล้ว
“ตรี ตื่นเต้นวะ ทำไมคนมองเราเยอะจัง”
“ก็มึงน่ารักไง”ไอ้ตรี ไอ้ควาย
“ไอ้ตรี ไอ้เชี้ยกูหล่อตั้งหาก”
“เออ ก็ทั้งหล่อทั้งน่ารัก ก็แฟนกูนิเนอะ”ไอ้เชี้ยตรี
“-“เขินอยู่ไม่รู้จะพูดอะไร อาจารย์เดินมาพอดีเลย
“เด็กๆ กิจกรรมจะเริ่มสิบโมงเช้า ตอนนี้ทางโรงเรียนเขามีจัดบูธกิจกรรมมีขายของ มีบูธกิจกรรมให้เราไปเดินดูกันก่อนได้เลยนะ มาเจอกันตอนเก้าโมงครึ่งที่ตึกนี้นะ” อาจารย์ชี้แจ้งรายละเอียดเสร็จ กลุ่มนักเรียนที่มาแข่งก็แยกย้ายกันไป
“ตรี พาเดินหน่อยเผื่อมีอะไรอร่อยๆ”ผมชวนมันไปเดินงานที่โรงเรียนนี้จัด
“อือ ไปสิ” ไอ้ตรีก็พาผมเดินทัวร์ ที่นี้เขาจัดบูธสวยนะ มีขายของหลากหลายดี มีบูธที่เป็นกิจกรรมให้เล่นแล้วแจกของด้วย น่าสนุกดีอะ เราเดินไปเจอบูธถ่ายรูปโพลารอยด์ เป็นกลุ่มเด็กนักเรียนหญิงและนักเรียนชายดูจากชุดแล้วน่าจะเป็นรุ่นพี่ม.6นะ พวกเขาเรียกเราเข้าไปที่บูธของเขา
“น้องๆ พี่ถ่ายรูปให้มั้ยฟรีนะ”พี่ผู้ชายที่ถือกล้องบอกกับเรา
“ฟรีเหรอครับดีจริง” ผมกับตรีเลยเดินเข้าไปกำลังจะถ่ายรูปแต่ว่า
“ขอแลกกับเบอร์น้องคนนี้นะ”พี่ผู้ชายคนนั้นชี้ไปที่ไอ้ตรี
“ไหนว่าฟรีไงครับ”ผมพูดกับรุ่นพี่
“ก็ไม่ได้เสียเงินนิครับ แค่ขอเบอร์เอง”
“ไม่ได้หรอกครับ มันเป็นของผม”ผมพูดจบก็เดินจับมือไอ้ตรีออกมาจากบูธปล่อยให้พวกเขาทำหน้าเหวอกันต่อไป ก็แน่ละครับใครจะคิดว่าผู้ชายหน้าตาหล่อๆสองคนจะมาเป็นแฟนกันเองซะงั้น หึหึ
“เดี๋ยวนี้รู้จักหวงกูขนาดออกปากพูดเลยเหรอวะ”ไอ้ตรียิ้มแก้มปริ ไอ้ควาย
“ทำไม กูหวงของกู กูจะพูดไม่ได้เหรอวะ”ผมหันหน้าไปมองมัน
“เปล่า กูแค่ดีใจ ที่มึงกล้าพูดแบบนั้น”
“ถ้าเขายังตื้อไม่เลิกกูจะทำมากกว่านั้นอีก” หึหึ กูพูดจริงนะ
“ทำไมมึงโหดจังวะ”ไอ้ตรีทำหน้าตาตื่น
“ถ้ามึงกล้าไปทำอะไรไม่ดีอีกแล้วกูรู้ กูเอามึงตายแน่”ผมทำท่าปาดคอ
“คร้าบ กลัวแล้วครับ”ไอ้ตรีหัวเราะชอบใจ
“ซื้อลูกชิ้นไปกินมั้ยจะได้เดินกลับไปที่ตึกเลย”ผมถามไปงั้นแหละจริงๆอยากกินเองด้วย
“อืม เอาสิเผื่อกูด้วย”
ระหว่างทางเดินกลับเราผ่านบูธถ่ายรูปด้วยแอบเห็นเหมือนรุ่นพี่คนนั้นจะเอากล้องขึ้นมาถ่ายเราสองคน แต่ก็ช่างเถอะอยากถ่ายก็ถ่ายไปเราสองคนเดินคุยกัน
จนมาถึงตึกที่อาจารย์นัดไว้ เกือบจะได้เวลาแข่งแล้ว
“ทุกคนขึ้นไปรอที่หน้าห้องได้เลยครับ”อาจารย์มาตอนไหนวะ
“ครับผม”พวกเราขึ้นไปที่ชั้น3ของตึกเรียนจะมีห้องคอมพิวเตอร์ที่จัดเป็นห้องแข่งขันเขียนโปรแกรมเบื้องต้น พอถึงเวลาจะมีกรรมการมาเช็คชื่อพวกเราก่อนเข้าห้อง เด็กนักเรียนทุกคนเข้าประจำที่นั่งของตัวเอง
“สวัสดีนักเรียนทุกคนนะครับ ขอบคุณที่ให้ความสนใจในการแข่งขันเขียนโปรแกรมเบื้องต้น วันนี้โจทย์ของเรามีอยู่ว่าให้เขียนFlow Chart การทำงานของตู้ATMและเขียนโปรแกรมด้วยภาษาCจะใช้โปรแกรมอะไรเขียนก็ได้เอาตามที่นักเรียนถนัดได้เลยครับไม่มีผลกับการให้คะแนนของกรรมการครับ มีเวลาในการทำหนึ่งชั่วโมงตอนนี้สิบโมงสิบนาทีจะจบการแข่งขันเวลาสิบเอ็ดโมงสิบนาที เริ่มได้เลยครับ”
พอกรรมการพูดจบไอ้ตรีก็เริ่มเขียนFlow Chart เราได้การทำงานคร่าวๆของตู้ATMแล้ว ผมก็เลยเริ่มทำการเขียนโค้ดด้วยภาษาC# ตามFlow Chartของไอ้ตรี
เราลองทำอยู่หลายรอบใช้เวลานานพอสมควรจนขึ้นว่าดีที่สุดแล้ว ใกล้จะหมดเวลาพอดี เรานั่งคุยกันซักพัก กรรมการก็บอกว่าหมดเวลาให้เราทำการลุกออกจากที่นั่งให้กรรมการแต่ละท่านนั่งตรวจสอบดูการทำงานของโปรแกรมที่เราทำออกมา กรรมการแจ้งว่าจะประกาศผลอีกทีตอนเที่ยงตรง ให้พวกเราไปพักก่อนได้
“ดิน นั่งเล่นข้างล่างตึกกัน ค่อยขึ้นมาดูผล”อือเห็นด้วยกับมัน
เราสองคนเดินลงไปนั่งเล่นข้างล่างจะมีม้าหินอ่อนให้นั่งพักใต้ต้นไม้ผมกับมันนั่งฟังเพลงกันไปคุยกันบ้างนิดหน่อย ผมแอบมองมันอยู่หลายครั้ง ไอ้ตรีมันเป็นคนที่หล่อวัวตายความล้มมากๆไม่น่ามาคิดสั้นมาชอบผมเลยเอาจริงๆนะ
“มองอะไร”ไอ้ตรีมันหันมาสบตาผม
“เปล่า”
“ขึ้นไปดูผลเลยมั้ยเที่ยงแล้ว”
“อืม ไปสิ”
ผมเดินนำหน้ามันขึ้นไปที่หน้าห้องแข่งจะมีบอร์ดแปะประกาศอยู่ ผมเดินไปก็มองบรรทัดบนก่อนเลย ถึงกับต้องเสียใจ แพ้โรงเรียนเจ้าภาพหนึ่งคะแนน ฮือ~
“จริงๆพวกเราทำดีแล้วแหละ แพ้โรงเรียนเจ้าภาพไม่เห็นจะแปลกเลย”
“ก็เสียใจนิครับจารย์ คิดว่าจะได้ที่หนึ่งซะแล้ว”โรงเรียนเราได้ที่สอง
“เอาหน่า เดี๋ยวกูพาไปเลี้ยงปลอบใจ”ไอ้ตรีกอดคอผมแล้วพูด
“มึงพูดจริงนะ”เย้
“เออ เคยหลอกมึงด้วยเหรอ”ไอ้ตรีกอดคอผมเดินลงมาข้างล่าง
“จารย์ครับเราจะกลับกันเลยมั้ย”ผมหันไปถามอาจารย์
“เดี๋ยวครูพาไปเลี้ยงข้าวก่อนกลับโรงเรียน”เย้ จารย์โคตรใจดี
“เย้ ขอบคุณคร้าบ”
พวกเราพากันนั่งรถตู้ของโรงเรียนไปยังร้านอาหารที่อยู่ใกล้ๆ ร้านค่อนข้างดีร้านใหญ่เลยแต่ไม่ได้หรูหรามีแอร์นะ แต่ก็ไม่แย่ พวกเราไปถึงก็รีบสั่งอาหารทันที
ก็มันหิวแล้วนินา เด็กเรียนที่ไปแข่งกิจกรรมวันนี้ติดหนึ่งในสามทุกกิจกรรมก็ถือว่าโรงเรียนผมเก่งเหมือนกันนะ พอเรากินไปคุยไปเกือยชั่วโมง กินข้าวเสร็จอาจารย์ก็พากลับโรงเรียน พวกเรามาถึงโรงเรียนก็บ่ายสามกว่าๆแล้ว วันนี้ไม่มีการเรียนการสอนช่วงบ่ายเพราะอาจารย์มีประชุมและเตรียมกิจกรรมอื่นๆด้วย เราก็เลยได้พักผ่อน
“ตรี~กูเหนื่อยจัง”ผมเอนหัวไปพิงไหล่ไอ้ตรี
“เหนื่อยก็พักสิ เดี๋ยวกลับบ้านไปจะนวดให้พิเศษเลย”
“ใจดีจัง ขอบคุณนะ”มันเป็นแฟนที่ดีจริงๆ ผมทำบุญด้วยอะไรวะ
“ไม่เป็นไร ที่ทำก็เพราะรักไง”แหวะ
“อือ”เขินไอ้สัดจะหยอดอะไรนักหนา
วันนี้ระหว่างนั่งรถกลับบ้าน เรานั่งแท็กซั่กลับสองคนเพราะขี้เกียจต่อรถหลายต่อ ผมเพลียจริงๆก็เลยขอหนุนตักไอ้ตรีและผมก็หลับจริง ๆ จนถึงหน้าบ้าน
ไอ้ตรีปลุกผมให้ตื่น เราสองคนขึ้นบ้านไปว่าจะอาบน้ำ แต่ผมก็ง่วงมากๆทนไม่ไหว
“ตรี กูของีบซักชั่วโมงได้มั้ยง่วง ปลุกด้วยนะ”
“อืม เดี๋ยวกูนอนด้วยนะ อยากนอนกอดเมีย”ไอ้สัดใครเมียมึง
-
ตอนที่ 18 ไอ้ดินเป็นของกู
[ตรี]
หลังจากที่การแข่งขันกิจกรรมต่าง ๆ ผ่านไป เดือนนี้เข้าสู่ช่วงเดือนกรกฎาคมจะเป็นการสอบกลางภาคของทุกระดับชั้น กิจกรรมต่างๆก็จะถูกงดไปเพราะคณะอาจารย์ก็ต้องเตรียมเรื่องการสอบกลางภาคและการให้งานเด็กนักเรียนเพื่อเก็บคะแนนไปด้วย ผมกับไอ้ดินช่วงนี้ก็รักกันดีต้องบอกว่าเรารักกันมากกว่าเดิมซะอีก เพราะมันค่อนข้างจะหวงผมออกนอกหน้ามาก รุ่นน้องรุ่นพี่คนไหนที่คิดจะเขามาขอเบอร์ผมเป็นต้องแห่วทุกราย แต่ก็ไม่มีใครรู้ว่าเราสองคนคบกันนอกจากเพื่อนสนิทในกลุ่มของเราแค่นั้น จริงๆก็ไม่ได้อยากจะปกปิดอะไรหรอกครับ แต่ก็ไม่ใช่เรื่องที่จะต้องไปป่าวประกาศให้ชาวบ้านรู้นิ แต่ถ้ามีใครมาถามผมหรือถามมันเราก็ตอบตามจริงนะว่าเป็นแฟนกันไม่เห็นจำเป็นต้องโกหกนิครับ ขนาดอาจารย์ที่ปรึกษายังรู้ตอนแรกเขาก็ไม่เชื่อนะ เรียกเราสองคนไปคุยอยู่นานกว่าจะเชื่อว่าคบกันจริงๆแต่อาจารย์ก็ไม่ได้ว่าอะไรเราสองคนนะ แค่บอกว่าให้ตั้งใจเรียนอย่าให้การเรียนแย่
ซึ่งผมก็ไม่ยอมให้การเรียนของเราแย่แน่นอนครับ ผมสัญญากับแม่ของมันแล้วนะสิ
เช้าวันเสาร์ที่ 11 กรกฎาคม ตอนนี้เวลาหกโมงเช้าอากาศดีแดดอ่อนๆ
ไอ้ดินยังคงนอนขี้เซาอยู่ในอ้อมกอดของผมอยู่เลย มันเป็นคนที่ปากไม่ตรงกับใจเอาซะเลย มันไม่ชอบเวลาที่ผมเรียกมันว่าเมีย มันบอกผมว่ามันเป็นผู้ชายเรียกว่าแฟนหรือที่รักก็พอแล้ว ได้ยินคำว่าเมียแล้วมันหงุดหงิด ฮ่า ๆ ยังไงซะผมก็ต้องทำให้มันยอมรับการเป็นเมียผมให้ได้ในซักวันนึง คงต้องรอเราสองคนเข้ามหาลัยก่อนนะ
ตอนนี้ปล่อยเยื่อตายใจไปก่อน ยังไม่อยากให้เยื่อตื่นเดี๋ยวตกใจหนีซะก่อน
“ดิน~ดินครับ ตื่นได้แล้วเช้าแล้วนะ”ผมพยายามปลุกคนขี้เซาในอ้อมกอด
“อือ~ขอนอนอีกนิดนึงนะ”ขี้เซาจริงๆเลยแฟนผมคนนี้
“ไหนว่าอยากไปเดินสูดอากาศตอนเช้าๆวันหยุดไง”
“ก็เมื่อคืนมึงกวนกูกว่าจะได้นอนก็ดึกแล้วมั้ย ยังจะมีหน้ามาพูดอีก”
มันนี้ขนาดพูดกับผมยังไม่ยอมลืมตาเลย ให้ตายสิ
“ที่รักก็ชอบไม่ใช่เหรอ เห็นครางซะจนตรีเกือบเสร็จเลย”ผมแกล้งพูดแหย่
“ตรี ไอ้ทะลึ่ง” ได้ผล สุดท้ายไอ้ดินก็ลุกขึ้นมาต่อล้อต่อเถียงกับผมจนได้
“โอเคๆ ยอมแล้ว ไปอาบน้ำเร็วจะได้ลงไปกินข้าว”
“ดึงหน่อย ไม่มีแรงเลย”อ้อนจังเลย
ผมกับดินอาบน้ำกันอย่างรวดเร็วเพราะจะได้รีบไปเดินเล่นสูดอากาศยามเช้าซักหน่อย เราสองคนลงไปกินข้าวพร้อมหน้ากัน พ่อกับแม่ก็มีแพลนจะไปเที่ยวต่างจังหวัดกันด้วย น่าอิจฉาจริงๆบ้านนี้เที่ยวกันบ่อยมากเลย ถ้าผมกับดินได้หยุดก็คงอยากไปเที่ยวด้วยแล้ว จะว่าไปแล้วปิดเทอมนี้ผมว่าจะวางแผนไปเที่ยวต่างจังหวัดกับไอ้ดินสองคนอยู่พอดี ค่อยชวนมันทีหลังแล้วกัน
“แม่ครับ เดี๋ยวตรีกับดินไปเดินเล่นข้างนอกหน่อยนะครับ”
“ก็ดีนะลูก เช้าๆออกไปเดินเล่นก็ดีเหมือนกัน”
“ตรี ไปกันยัง”ไอ้ดินเรียกแล้ว
“แม่งั้นตรีไปก่อนนะครับ”
ผมกับดินพากันเดินไปที่ศาลาตรงที่เราเคยปั่นจักรยานไปครั้งก่อนไกลอยู่เหมือนกันนะแต่ยังดีที่แดดไม่ร้อนก็เลยเดินได้แบบสบาย ๆ
“ดิน ปิดเทอมเราไปเที่ยวกันมั้ย”
“ไปเที่ยวไหนเหรอ”
“ไปต่างจังหวัดมั้ยเอาที่ใกล้ๆก็ได้”จริงๆผมอยากไปรีสอร์ทที่บรรยากาศดีๆ
“แล้วแต่มึงอ่า จริงๆไปไหนก็ได้นะแค่มีมึงก็พอแล้ว”อึก ไอ้ดินรู้จักพูดอะไรแบบนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่กันนะ จะน่ารักเกินไปแล้ว
“งั้นเดี๋ยวกูเลือกได้แล้วจะเอามาให้ดูนะ”
“อือ”
เราสองคนเดินมาจนถึงศาลาที่เป็นลานโล่งและอยู่ติดริมคลอง ลมพัดเย็นมาก เรานั่งเล่นอยู่ตรงนี้ประมาณชั่วโมงนึงก็ต้องเดินกลับแล้ว เพราะว่าถ้ากลับช้ากว่านี้แดดจะร้อนและคงจะเดินกลับกันไม่ไหว ระหว่างทางไอ้ดินเปิดเพลงฟังและก็ร้องเพลงไปด้วย เสียงร้องของมันเพราะดีนะผมฟังแล้วยังเคลิ้มเลย
“เสียงเพราะเหมือนกันนะเนี้ย ไปประกวดร้องเพลงเลยมั้ย”
“แน่นอนเสียงกูเพราะอยู่แล้ว แต่ไม่ประกวดหรอกกูอาย”
เราสองคนเดินไม่นานก็มาถึงบ้านแล้ว แต่ว่าพ่อกับแม่ไม่อยู่บ้านอีกแล้ว
วันหยุดทีไรพ่อกับแม่ไอ้ดินจะทิ้งเราไว้บ้านกันสองคนตลอดเลย วันเสาร์วันอาทิตย์เราสองคนก็เลยไม่ค่อยจะได้ไปไหนกันเพราะว่าต้องอยู่เฝ้าบ้าน
“ดิน พ่อกับแม่ไปไหนแล้ว”ผมถามไอ้ดินเพราะมันน่าจะรู้อะไรบ้างนะ
“เห็นพ่อบอกว่าจะพาทรายไปซื้อของแม่ก็เลยถือโอกาสไปช็อปปิ้ง”
“บ้านมึงนี้ดีจังเลยนะ ช็อปปิ้งกันทุกอาทิตย์เลย”
“ก็นะ พ่อกับแม่เขาหาเงินกันเก่ง ก็ให้เขาช็อปไปเถอะ”
“อืมก็จริงนะ ทำงานหาเงินมาก็ต้องใช้”
“แล้วมึงอะตรี จะหาเงินพอให้กูใช้เปล่าเนี้ย”หืม มึงว่าไงนะไอ้ดิน
“มึงยอมเป็นเมียกูแล้วเหรอ ถึงจะมาใช้เงินกูอะ” หึหึ มันต้องไม่ยอมแน่
“ทำไมวะ เป็นแฟนไม่มีสิทธิ์ใช้หรือไงวะ”
“ก็ไม่ได้ว่าไม่มีสิทธิ์ แต่ถ้าอยากมีสิทธิ์ขาดก็ต้องยอมดิวะ”
“ฝันไปเถอะมึงอะ”ปากแข็งต่อไปเหอะไอ้ดิน ซักวันต้องเป็นของกู
“วันนี้ทำอะไรกันดี ไม่มีใครอยู่บ้านเลย”
“มึงพูดแบบนี้หมายความว่าไงไอ้ตรี”ไอ้ดินทำหน้าตาตกใจ
“ป่าว ก็กูถามมึงไง จะเสียงดังทำไมเนี้ย”
“มึงแม่ง ชอบพูดอะไรแบบนี้ ไม่ให้กูคิดได้ไงวะ”
“มึงคิดอะไรเหรอบอกกูหน่อยดิ”
“ไม่มีทาง” ก็มึงน่ารักแบบนี้ไงวะไอ้ดินจะให้กูทำไงได้
“ดิน ชวนพวกไอ้เมฆกับพวกไอ้คิทมาอ่านหนังสือที่บ้านกันมั้ย?”
“เออก็ดีนะ อยู่กันแค่สองคนขี้เกียจยังไงไม่รู้อ่า อยากนอนอย่างเดียวเลย”
“อยากนอนกับกูเหรอ”ผมเข้าไปกระซิบข้างหูไอ้ดิน
“เออ” พอมันพูดจบมันก็ลุกไปหยิบมือถือมาให้ผม
“ให้กูเป็นคนโทรชวนเหรอ นี้บ้านมึงนะ”
“ใครว่า บ้านเราตั้งหาก”น่ารักจริงโว้ย ว่าที่เมียกูเนี้ย
“เราแต่งงานกันแล้วเหรอ เพิ่งรู้นะเนี้ย”ผมแซวไอ้ดิน
“อย่ามาลีลาเล่นลิ้น รีบๆโทร”
“รับทราบครับผม”ผมโทรหาพวกไอ้คิทก่อนแล้วก็ค่อยโทรหาพวกไอ้เมฆ
สรุปแล้วพวกมันก็กำลังเบื่อๆพอดีเลยยอมมากันหมดเลย จากเงียบๆคงวุ่นวายน่าดู
“ออกไปซื้อขนมซื้อน้ำมารอพวกมันกันมั้ย”ผมชวนไอ้ดินไปร้านค้าใกล้ๆ
“อืมไปดิ กว่ามันจะมาถึง”
เราสองคนเดินไปร้านค้าหน้าปากซอยบ้าน ซื้อพวกขนมและน้ำอัดลมมาเยอะพอสมควรเหมือนกันนะ ก็พวกมันมากันตั้งหลายคนซื้อน้อยก็กลัวไม่พออีก
“ดิน เอามานี้เดี๋ยวกูถือให้”
“ไม่เป็นไร ช่วยกันถือ”
“พวกมันน่าจะใกล้มาถึงแล้วมั้ง”
“อือ รีบเดินกลับบ้านกันเถอะ”
ผมกับดินเดินคุยกันระหว่างทางเดินไปได้ซักพักเกือบจะถึงบ้านแล้ว พวกไอ้เมฆกับไอ้คิทก็โทรมา สงสัยจะถึงบ้านแล้วแน่เลยวะ
“ไอ้ตรี มึงอยู่ไหนไม่มีใครอยู่บ้านเลย”ไอ้คิทถึงบ้านแล้วจริงๆด้วย
“เออๆ กูเดินมาซื้อของกันอยู่จะถึงบ้านแล้ว รอแปปนึง”
“เออๆ ไวๆนะ”
“ดิน มันถึงบ้านกันแล้ว”
“อือ รีบเดินกันเถอะ”
เราสองคนใช้เวลาเดินประมาณ 5 นาทีก็มาถึงหน้าบ้าน เห็นพวกมันยืนรออยู่แล้วน่าสงสารซะมัด แต่ละคนแบกหนังสือกันมาอย่างกับจะนอนค้างซะอย่างงั้น
“ไอ้ดิน รีบเปิดบ้านดิวะ กูร้อน หนักด้วย”ไอ้เมฆเพื่อนซี้ไอ้ดินบ่นใหญ่เลย
“แล้วมึงขนอะไรมาเยอะแยะ ทำอย่างกับจะมานอนบ้านกู”แฟนผมเริ่มบ่น
“ก็ใช่อะดิ ไอ้เมฆบอกพวกกูว่าไหนๆก็มาแล้วมาค้างเลยคืนนึง”ไอ้คิทเสริม
“ปรึกษาพวกกูสองคนรึยัง?”ผมพูด
“แหม่ๆ เพื่อนมานอนค้างคืนเดียวเองไอ้ตรี อย่าหวงไปหน่อยเลยน่า”ไอ้คิท
“ไม่ได้ กูหวงของกู”
“ไปๆเข้าบ้านก่อนมั้ย ร้อนจะละลายแล้ว”แฟนผมทนไม่ไหวแล้วครับ
สรุปแล้วก็คือว่าพวกไอ้เมฆกับไอ้คิทมันบอกที่บ้านว่าจะมาติวกันที่บ้าน
ไอ้ดิน ก็เลยขอมานอนค้างที่บ้านไอ้ดินหนึ่งคืนเพื่อจะได้ติวกันทุกวิชาม.ปลายสอบกันทั้งหมดสามวัน จันทร์ พุธ ศุกร์ อีกสองวันที่ไม่ได้สอบก็คือได้หยุดพัก
“ไอ้ดิน พวกกูเอาเสื้อผ้าไปไว้ในห้องมึงเลยได้ป่าว”ไอ้เมฆ
“มึงบ้าเหรอ จะนอนยังไงกันหมด แปปนึง”ไอ้ดินลากผมออกมาจากกลุ่ม
“ตรี มึงว่าไง”
“ก็ให้พวกมันนอนห้องที่สำรองไว้ดิ มีห้องนอนเหลืออีกห้องไม่เหรอ”
“เออจริงด้วย แต่ไม่รู้ว่าแม่ได้ทำความสะอาดรึเปล่าอะดิ ขอไปดูก่อนนะ”
“อืมๆ ถ้ายังไงจะให้ช่วยก็บอกนะ”
ไอ้ดินเดินไปดูห้องนอนที่เอาไว้ให้สำหรับญาติๆที่มาจากต่างจังหวัดไว้พัก
ซักพักมันก็เดินกลับมาพร้อมกันหน้าตาโล่งอก
“ห้องสะอาดดี แสดงว่าแม่ทำความสะอาดทุกวัน”
“อืม ก็ดีแล้วไปบอกพวกมันดิว่านอนห้องนั้น”
“อืมๆ มึงไปบอกให้หน่อยดิ เดี๋ยวกูเข้าครัวไปเอาแก้วน้ำก่อน”
“ให้ช่วยมั้ย”
“ไม่เป็นไร ไปบอกพวกมันให้หน่อยนะ”
“โอเคครับ”
พอผมพูดจบผมก็เดินไปหาพวกเพื่อนๆที่นั่งรอกันอยู่ที่ห้องรับแขก
“พวกมึงเดี๋ยวเอาของพวกมึงไปเก็บก่อนมั้ยกูจะพาไป”
“พวกกูนอนไหนวะ ห้องเดียวกับมึงปะ ไอ้ตรี”ไอ้คิท
“คนละห้อง กูนอนกับไอ้ดิน พวกมึงก็นอนอีกห้อง”
“โห่ ไรวะ เพื่อนมานอนค้างทั้งทีนอนด้วยกันดิวะ”
“ไม่อะ ขัดความสุขกู”ก็จริงอะครับ
“โห่ แย่ๆ มึงมันขี้หวงอะไรขนาดนั้นวะ”
“พูดมาก มึงจะไปเก็บของมั้ย”
“กูไป ๆ”ไอ้เมฆลุกก่อนใคร
สุดท้ายพวกมันก็ลุกตามกันมา ผมพาไปห้องนอนอีกห้องที่ว่างอยู่ ห้องนี้ก็ใหญ่พอสมควรนะครับ มีเตียงใหญ่คิงไซส์นอนกันได้อยู่นะสี่คน พวกที่เหลือก็นู้นเลยเตียงเสริมก็มี แม่ไอ้ดินเนี้ยเตรียมพร้อมจริงๆครับ
“งั้นพวกมึงเก็บของเสร็จแล้วตามไปข้างนอกนะ กูไปหาไอ้ดินก่อน”
“เออๆ”
ผมเดินไปหาไอ้ดินในห้องครัวไม่เจอสงสัยไปห้องรับแขกแล้วมั้ง ผมเดินไปที่ห้องรับแขกเจอมันกำลังวางแก้วเตรียมน้ำให้เพื่อนๆอยู่
“ดิน โทรบอกพ่อกับแม่รึยังว่าเพื่อนมานอนที่บ้าน”
“เออ ยังเลยอะลืม มึงโทรบอกให้หน่อยสิ”
“อืม ๆ กูพาพวกมันไปเก็บของแล้วนะ”
“อือ โทรบอกแม่ให้หน่อยสินะ ๆ”
ผมหยิบมือถือออกมากดโทรหาแม่ไอ้ดิน
“ฮัลโหลครับ วันนี้มีเพื่อนๆดินกับตรีมานอนอ่านหนังสือกันที่บ้านนะครับ”
“หกคนครับแม่ โอเคครับ”ผมพูดจบแม่ก็วางสายไป แม่ดินนี้ใจดีมากๆเลย
“แม่ว่าไงบ้าง”พอผมวางสายแม่ ไอ้ดินก็ถามผมทันที
“แม่ถามว่ามากันกี่คน แม่จะได้เตรียมทำข้าวเย็นให้”
“อ่อ แค่นี้เองเหรอ”
“อือ จะให้แม่พูดว่าอะไรอะ ก็มากันแล้วนิ”
“ไปเรียกพวกมันออกมากันได้แล้วมั้ง จะไม่อ่านหนังสือกันรึไง”
“โอเคคร้าบ”
ผมเดินไปเรียกพวกเพื่อนๆออกมาอ่านหนังสือวิชาที่จะสอบวันจันทร์นี้ก่อน
พวกเราอ่านหนังสือกันไปได้หลายวิชาอยู่นะ ถ้าตรงไหนใครไม่เข้าใจก็ให้ถามเพื่อนที่เก่งในวิชานั้นๆ ก็ถือว่าการรวมตัวกันแบบนี้เป็นเรื่องที่ดีเหมือนกันนะ ได้ช่วยกันติว
“ดิน พ่อกับแม่มึงไหนวะ”ไอ้เมฆถามไอ้ดิน
“พ่อกับแม่และก็น้องกูไปช็อปปิ้งกันอะ เดี๋ยวก็มาแล้วตอนบ่ายๆ”
“แล้วแม่มึงว่าอะไรรึเปล่า พวกกูมานอนไม่ได้ขอก่อนอะ”
“ไอ้ตรีจัดการแล้ว”ไอ้ดินพูดและก็มองมาที่ผม
“อ่อ ลูกเขยบ้านนี้นี่เอง”ไอ้เมฆ
“กวนตีนนะไอ้เมฆ เดี๋ยวเถอะมึง”ไอ้ดินเหมือนจะวายวายแต่ก็ไม่
“อย่าไปว่าไอ้เมฆมันเลยดิน มันพูดความจริง”ไอ้คิทเสริม
“มึงนอนนอกบ้านเลยนะไอ้คิท”แฟนผมโมโหแล้วครับ ฮ่า ๆ
“เอาน่าๆ อย่าไปว่าพวกมันเลย ติวกันต่อดีกว่า”
พวกเราอ่านหนังสือติวกันไปได้หลายวิชา จนกระทั่งถึงตอนเย็นพ่อกับแม่กลับมาพอดีเลย แม่ซื้อของมาทำกับข้าวเยอะแยะเลย ผมก็เลยไปช่วยถือเข้าบ้าน
“ดิน เดี๋ยวมาช่วยแม่ทำกับข้าวนะ”แม่ดินพูดขณะที่กำลังเดินเข้าบ้าน
“แม่ดิน สวัสดีครับ”พวกไอ้เมฆไอ้คิทสวัสดีแม่ของดิน
“สวัสดีจ๊ะเด็กๆรอแปปนึงนะ แม่กับดินไปทำอะไรให้ทานกันก่อน”
“ครับ”
“แม่ให้ตรีช่วยมั้ยครับ”ผมก็อยากมีส่วนร่วมนะ
“ตรี ไปนั่งกับเพื่อนๆเถอะลูก ให้ดินช่วยแม่ตรงนี้ก็พอแล้ว”
“ครับผม”ผมก็อยากช่วยนิครับ
ผมเดินไปนั่งรอกับพวกเพื่อนๆนั่งเปิดทีวีดูหนังกันซักพักไม่นานนักไอ้ดินก็ยกกับข้าวมาเสิร์ฟที่โต๊ะ กับข้าวหลายอย่างมากๆ พวกเรานั่งกินข้าวกันพร้อมหน้ากับพ่อแม่ดินด้วย พ่อกับแม่ก็ช่วยไอ้เมฆไอ้คิทคุยหลายเรื่อง พวกท่านดูใจดีมากๆ
“อย่านอนดึกกันมากนะ เด็กๆ”พอกินข้าวเสร็จพวกเราก็แยกย้ายไปนั่งเล่นบนห้องนอนของไอ้ดิน พวกนี้แม่งก็เดินตามขึ้นมากันหมดเลย
“โห ห้องนอนมึงกว้างดีนิหว่าไอ้ดิน”ไอ้คิททำท่าตะลึงโอเวอร์มากๆ
“ก็ไม่เท่าไหร่หรอกมึงอย่าเวอร์”
“แล้วไอ้ตรีมึงนอนไหนวะ”ไอ้คิทหันมาถามผม
“ก็นอนที่เดียวกันกับไอ้ดินนอนนั้นแหละ”
“มึงนอนเตียงเดียวกันมาตลอดเลยเหรอวะเนี้ยยยย”ไอ้คิททำท่าทำทาง
“ทำไมวะ แปลกตรงไหนคนเป็นแฟนกันก็ต้องนอนเตียงเดียวกันดิ”
“หูยยย พูดหน้าตาเฉยเลยนะ”ไอ้คิท
“ใช่มั้ยที่รัก”ผมหันไปหาไอ้ดิน
“เดี๋ยวมึงได้ไปนอนนอกบ้านอีกคนนะไอ้ตรี”อ้าว อะไรวะ
“เขินไรเนี้ย เพื่อนกันทั้งนั้น”ไอ้เมฆหันไปแซวไอ้ดิน
“พวกมึงแม่งน่าเบื่อ”ไอ้ดินบ่น
ไอ้พวกนี้ก็เดินสำรวจห้องกันใหญ่เลย
“โห ห้องน้ำอลังการมีอ่างอาบน้ำด้วยวะ”
“หูยย คุณชายดินครับ”
“ไอ้ดิน วันนี้กูอาบน้ำด้วยดิวะ อยากลงอ่างบ้างจัง”ไอ้เมฆ
“ไอ้ดินของกูครับเพื่อน เกรงใจกูบ้าง”คิดหรือว่าผมจะยอม
“แหม่ ๆ หวงกับเพื่อนด้วยเหรอวะ”
“ไม่ได้หรอกเว้ย ของกูคนเดียว”เพื่อนก็เพื่อนเหอะวะ
“แล้วนี้มึงสองคน อาบน้ำด้วยกันเปล่าวะ”ไอ้คิทถาม ผมก็ยักคิวให้
“หูย ไม่ธรรมดา เพื่อนกูเสร็จไอ้ตรีแล้วจริงๆเหรอวะ”ไอ้เมฆ
“เสร็จเหี้ยไรของมึงไอ้เมฆ”ไอ้ดินอยู่บนเตียงแต่ยังอุส่าได้ยินอีกนะ
“เปล่า กูแค่พูดอะไรเรื่อยเปื่อยอะ”
“คืนนี้รีแลกซ์หน่อยดีกว่าพวกมึง ติวกันมาทั้งวันแล้ว”ไอ้คิท
“มึงจะเล่นอะไรอีก ไอ้คิท”
“อยู่กันตั้งหลายคนเล่นอะไรดี ไอ้ตี๋เสนอมามั้งสิเงียบอยู่ได้”
“แล้วแต่มึงดิ กูไม่รู้วะ”ไอ้ตี๋มาอยู่บ้านไอ้ดินดูเงียบๆเรียบร้อยจังนะมึง
“เล่นไพ่กันป่าว”ไอ้เมฆเสนอ
“กูเล่นไม่เป็น”ไอ้ดินเล่นไพ่ไม่เป็นเหรอวะเนี้ย
“จริงดิ”
“เออ กูไม่ค่อยชอบ ก็เลยเล่นไม่เป็น”
“อยู่กันแปดคนเล่นไรดีหว่า”ไอ้ตี๋เริ่มพูดแล้ว
“ดินๆ บ้านมึงมีเบียร์เปล่าวะ”ไอ้ตี๋
“มี ทำไม?”
“ขอหน่อยดิ”
“เออๆแค่นิดหน่อยพอนะ พ่อกูจะด่าเอา”ไอ้ดินพูดจบก็ชวนผมลงไปเอาเบียร์มาสองลัง ไหนบอกนิดหน่อยวะสองลังเมาตายห่า มีแต่คนคออ่อน
“หูย ป๋าวะเอามาตั้งสองลัง นี้บ้านมึงมีเบียร์เป็นลังๆเลยเหรอวะ”
“พ่อกูชอบตุน ขี้เกียจซื้อเป็นขวด”
“มาๆ เล่นเกมนี้กันเกมพระราชา”ไอ้ตี๋เสนอเกมขึ้นมาพร้อมกับอธิบายรายละเอียดให้พวกเราฟัง ไอ้ตี๋นี้เห็นเงียบๆแต่ขี้เมาเหมือนกันนะเนี้ย
“มาๆ กูทำฉลากครบแล้ว”ไอ้ตี๋ให้พวกเราจับฉลาก ใครจับได้พระราชาคือจะสามารถสั่งให้ใครทำอะไรก็ได้ 1 ครั้ง
“เห้ย กูจับได้วะ ฮ่า ๆ”ไอ้ตี๋ทำฉลากเองจับได้เอง
“มึงโกงพวกกูเปล่าเนี้ย”
“เห้ย เปล่านะ กูจับเกือบคนสุดท้ายเลย อย่าๆ”
“กูขอสั่งให้พวกมึง ดื่มหมดแก้ว2แก้วคร้าบบบ”โห ไอ้เชี้ยคำสั่งแรกของมัน
“เอ้า ชน”เปิดเกมแรกมาก็สองแก้วแล้ว พวกเราก็จับฉลากกันใหม่อีกครั้ง
เราผลัดกันจับได้พระราชาเกือบทุกคน ส่วนใหญ่ก็จะสั่งให้ดื่มหมดแก้ว จนพวกเราเริ่มเมา คำสั่งก็เริ่มพิเรนขึ้นเรื่อยๆ เริ่มจากไอ้เมฆจับได้พระราชา
“กูขอสั่งมึงไอ้ตี๋ จูบไอ้คิทเดี๋ยวนี้ ถ้าไม่จูบมึงต้องดื่มหมดขวดเลือกเอา”
“เชี้ย หมดขวดเลยเหรอวะ ถ้าหมดแก้วยังพอว่า ไอ้คิทกูขอโทษวะ”
ไอ้ตี๋หันไปหาไอ้คิทที่กำลังเมาได้ที่แล้ว ไอ้ตี๋จับหน้าไอ้คิทให้หันมาหามันไอ้ตี๋ประกบจูบไอ้คิท ทุกคนตะลึงไม่คิดว่ามันจะกล้าจูบ ไอ้คิทดูเหมือนจะไม่ค่อยได้สติไม่ขัดขืนไอ้ตี๋เลยซักนิด มันยังมีหน้าจูบไอ้ตี๋กลับอีกด้วย
“โอ๊ย ไอ้เชี้ยหมั่นไส้ ไอ้ตรี มึงแยกมันออกดิ จะเอากันอยู่แล้ว”
“พอๆ ไอ้ตี๋ นานไปไอ้สัด”ผมแยกมันออกจากไอ้คิท และก็จับฉลากกันใหม่คราวนี้ไอ้ตี๋จับได้พระราชา มันหันมามองหน้าผมเหมือนจะเอาเรื่องเลย ไอ้เชี้ย
“เมื่อกี้มึงขัดความสุขกู กูขอเอาคืนบ้าง กูขอสั่งไอ้ตรีจูบไอ้ดิน ถ้าไม่จูบมึงต้องดื่มหมดขวด”เชี้ย ถ้าจูบมันต่อหน้าเพื่อนมัน มันเอาผมตายแน่ ผมหันไปมองหน้าไอ้ดิน มันยังมีสติอยู่เลยคงจะยอมผมหรอก สายตานี้โหดสุดๆ สุดท้ายผมก็ต้องยอมดื่มหมดขวด เชี้ย เริ่มไม่ไหวแล้ววะ พวกเราดื่มกันจนหมดสองลัง ทุกคนตอนนี้สลบกันหมดเป็นที่เรียบร้อย ผมก็เริ่มประคองสติไม่ไหวแล้วเหมือนกัน ไอ้พวกนี้ก็นอนกันเต็มพื้นไปหมดเลย เหมือนมีคนมาประคองผมให้ลุกไปนอนบนเตียง
“ทำไมมึงถึงไม่จูบกูวะ มึงอายเหรอ”ไอ้ดินนี้เอง
“กูไม่ได้อาย กูเห็นมึงมองกู กูคิดว่ามึงจะอาย”ก็จริงสายตามันโหดสัดๆ
“กูไม่ได้อาย กูแค่ตกใจที่ไอ้ตี๋มันสั่งแบบนั้น”
“งั้นกูจูบตอนนี้ทันมั้ย”ผมไม่รอคำตอบ ผมประกบจูบไอ้ดินทันที ผมสอดลิ้นเข้าไปในปากของไอ้ดิน ในปากเรามีแต่กลิ่นของเบียร์เต็มไปหมด ผมจูบมันได้ซักพักก็ผละออกจากกัน จากนั้นผมกับมันก็นอนกอดกันบนเตียงและผมก็หลับไป
:z3: :z2: :z10: :z13:
-
:pig4:
:katai2-1:
-
:z13: :z13: :z13: