พิมพ์หน้านี้ - (END) รอยรักศักดาเดช --- บทที่ 26 : บ่วงทองสองตระกูล (22/01/2020)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Savahale ที่ 15-11-2019 20:56:13
***************************************************************************************รอยรักศักดาเดช Theme : Yaoi / โรแมนติก / ดราม่า / ย้อนยุคภพตะวัน วงศ์วรรธน์ ลูกชายเพียงคนเดียวของเสี่ยใหญ่เจ้าของกิจการรถสิบล้อในจังหวัด ได้เดินทางกลับบ้านเกิด หลังถูกส่งตัวไปเรียนเมืองนอกตั้งแต่จบมัธยมปลาย เขาใช้เวลาศึกษาต่อและเริ่มต้นชีวิตที่นั่นยาวนานถึงสิบปี จนในที่สุด เขาก็ได้ตัดสินใจเดินทางกลับบ้านเกิดเมื่ออายุครบ 28 ปีบริบูรณ์กันต์ธร ณรงค์กร ที่บัดนี้กลายเป็นหัวหน้ากลุ่มอันธพาลในหมู่บ้าน และเข้ามาหาเรื่องเขาและคนรักตั้งแต่วันแรกที่กลับไทย คำถามเกิดขึ้นมากมายต่อความเป็นเพื่อนของพวกเขา และยังรวมไปถึงปัญหาระหว่างตระกูลที่ยืดเยื้อมาหลายสิบปีของพวกเขาด้วยฝากติดตามกันด้วยนะคะทุกคน รอยเลือดแห่งรัตติกาลนคร (END) รัตติกาลนคร The couple series [อัคนี & ภาสกร] รัตติกาลนคร The Couple Series [เพลิงพระพาย & ไออุ่น]
“นายครับนาย…!” ‘สิบปีแล้วสินะ ในที่สุด…มันก็กลับมาจ่ายหนี้ฉันเสียที’ เอี๊ยด!!! “ลงมาสิวะ มัวหดหัวอยู่ได้!” รอยยิ้มที่กันต์ธรเกลียดเสียยิ่งกว่าสิ่งใด “ภีม!” “คุณหนู!” “ไงภีม ชอบไหม...นี่กูอุตส่าจัดชุดพิเศษเพื่อมึงเลยนะ ถือเป็นการต้อนรับ สายเลือดชั่วๆ อย่างมึงกลับมาไง ฮึฮึฮึ”
:pig2: :pig4: :pig4:
:pig4:
บทที่ 2 : จำฉันให้ดี "เจ๊สาวอยู่ไหม?" "เสี่ยธร ฉัน...ยังไม่มี..." "ไม่มีอะไร ก็เห็นลูกค้าเต็มร้าน!!! " "อย่าาา!! เสี่ย! ฉันขอร้อง...อย่าทำฉันเลย ฮือ เสี่ยธร!! ฉันจะหามาให้ อย่าทำฉันเลย!!! " "ฮึฮึฮึ" "อย่าทำฉัน!! อย่า!!!! " "หยุดได้แล้ว! " กึก "ระวังนะคุณสาลี่...ใจดีมากๆ เวลาผิดหวังขึ้นมาจะเอาชีวิตไม่รอด ฮึฮึฮึ" “ภีม?” ภพตะวัน วงศ์วรรธน์ เด็กชายชั้นมัธยมศึกษาปีที่ 1 อายุ 13 ปี ไม่เข้าใจถึงเหตุผลที่บิดาไม่มารับที่โรงเรียน เขารู้สึกน้อยใจเป็นอย่างมากจนไม่อาจกลั้นน้ำตาเอาไว้ได้ ด้านเพื่อนรักอย่างกันต์ธรที่ไม่เคยปลอบใจใครมาก่อน ทำได้เพียงเดินไปหยิบหนังสือการ์ตูนและแผ่นเกมกดมากมายมาวางไว้ตรงหน้าของเด็กชายผู้กำลังร่ำไห้-------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- ขอบคุณ คุณ Chompoo reangkarn และคุณ AkuaPink
:pig4:
เหตุผลอะไรที่ทำให้อีกคนร้ายขนาดนี้
บทที่ 3 : คุณรังสรรค์วิทยาลัย คุณรังสรรค์วิทยาลัย (คุ-นะ-รัง-สัน-วิด-ทะ-ยา-ไล) โรงเรียนชื่อดังประจำจังหวัดแห่งหนึ่งในภาคเหนือ สถานที่ร่ำเรียนอันโด่งดังและงดงามวิจิตรตระการตา โรงเรียนที่มีชื่อเสียงเลื่องลือในเรื่องการเข้าศึกษา ที่ยากยิ่งกว่าสิ่งใด เพียงสองวิธีที่จะทำให้สามารถเข้าเรียน ณ สถานศึกษาแห่งนี้ได้ คือหนึ่ง การสอบแข่งขันด้วยข้อสอบที่ขึ้นชื่อว่ายากที่สุดในประเทศ และสอง การจับฉลากเข้าเรียน สำหรับเด็กที่อยู่อาศัยในเขตพื้นที่การศึกษากันต์ธร ณรงค์กร ได้แต่อย่างใด เขาคือลูกชายคนเดียวของเสี่ยใหญ่ เจ้าของธุรกิจบริการ การขนส่งชื่อดังในจังหวัด และมีบ้านหลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ห่างจากโรงเรียนประจำจังหวัดไม่ถึงหนึ่งกิโลเมตรเด็กชายตัวเล็กหน้าตาน่ารัก ผิดกับลักษณะนิสัยโดยสิ้นเชิง เขาไม่เกรงกลัวต่อสิ่งใด และก็ไม่คิดที่จะเข้าใกล้เรื่องยุ่งยากเช่นกัน ภพตะวัน วงศ์วรรธน์ ปึก “โอ๊ย!” “เมื่อกี้เธอเรียกใครว่าไอ้อ้วนนะ!?!” ปี๊ด!!!! ปี๊ดๆๆๆๆๆๆ ผลั๊วะ! ผลั๊วะ! ก่อก แก่ก…ก่อก แก่ก “นั่นใคร!?!” “จ้าววายุ…ห้อง 16” -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
:pig4:
บทที่ 4 : ความประทับใจของเด็กชายผู้พ่ายแพ้ -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ AkuaPink ขอบคุณสำหรับคอมเม้นด้วยนะคะ ^^
บทที่ 5 : สัมผัสที่คุ้นชิน -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
โดนพ่อรู้แล้วจับแยกกันหรือเปล่า แต่เหตุผลที่ทำให้เกียจกันจนต้องมาทำร้ายกันนี่คืออะไร
:pig4:
:pig4: :pig4: :กอด1:
:katai2-1:
เรื่องราวมันเป็นมายังไงบ้างละนี่ รักกันมากมาก่อน ทำไมปัจจุบันถึงได้กลายไปเป็นแบบนี้ได้ โอ้วววว ความรู้สึกลึกๆในใจจะยอมรับและเปิดเผยมันออกตอนไหน รอจะไม่ไหวแล้วค่ะ สนุกอ่ะสนุก ชอบค่ะ ชอบอีกแล้วง่ะ อยากอ่านต่อ 5555
ตัดแบบนี้ มันจะใจร้ายมากเกินไปไหมมมม
บทที่ 6 : รอยสัมผัสสุดอ่อนไหว -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- ขอบคุณคอมเม้นท์จาก คุณ bun , คุณ AkuaPink , คุณ Chompoo reangkarn มาลุ้นกันต่อนะคะ ^^ ขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกครั้งค่าทุกท่าน
บทที่ 7 : เปิดใจ ‘…หวานละมุนดุจดั่งสายไหมสีชมพูอ่อน’ “หมาหน้าโรงเรียนยังดูออกเลยธร ว่าพวกนายคบกันอยู่ คนปกติที่ไหนเดินจูงมือกันเข้าห้องน้ำวันละสามสี่รอบ เลิกเรียนก็ไม่ยอมกลับบ้าน มานั่งทำการบ้านเฝ้านายตลอด แถมยังมีตารางสอนของอีกฝ่ายพกติดตัวตลอดเวลาอีก?” “ขอบใจที่ชม เหอะๆ” -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
:pig4:
ช่วงสับสน ต่างคนต่างก็งงๆของความรู้สึกในความสัมพันธ์ ก็นะ ป๊อบปี้เลิฟ 555 แต่ธรก็รู้ตัวแล้ว จะยังไงต่อละเนี้ย รอตอนต่อไปเลยค่ะ ^^
บทที่ 8 : ไม่เห็นหน้า เห็นหลังคาก็ยังดี “ธร!” อืมม “…อืมม” บิดาของกันต์ธร ที่ลืมของไว้ในห้องนั่งเล่น มองเห็นทุกอย่างชัดเจนเต็มสองตา ตู๊ด ตู๊ด ตู๊ด “ผมรักภีม! พ่อมายุ่งอะไร!?!” “เลิกติดต่อมันไปเลยนะ ไอ้ลูกชายบ้านนั้นน่ะ!!! ถ้ายังไม่รู้อะไร ฉันก็จะบอกให้ เผื่อแกจะฉลาดขึ้น! พ่อมันโกงฉันจนบ้านเราจะล้มละลายอยู่แล้ว แกยังมีหน้ามาบอกว่ารักลูกชายมันอีกเหรอ!!! ไอ้ลูกอกตัญญู!!!” “ไม่มีแต่!!!! ไป!!!!!!” -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ AkuaPink และ คุณ blove มากๆเลยนะคะ :กอด1: :L1: :L1:รักกกก :mew1:
รอดูจุดเปลี่ยนของความโกรธที่รุนแรงนี้
จุดแตกหักรอบแรกป่าวเนี่ย ยังจะมีจุดพีดกว่านี้อีกใช่ไหม?
เรื่องน่าสนใจมากเลยยนน เราจะคอยติดตามนะคะ เป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ :กอด1:
บทที่ 10 : ตอกสลักลงกลางใจ รถจักรยานยนต์ถูกขี่มาไกลถึงสิบกิโลโดยเด็กหนุ่มอายุ 18 ปี เขาฝ่าดงอันตรายที่แวดล้อมไปด้วยต้นไม้และความสลัวจากท้องถนนมาจนถึงบ้านหลังใหญ่ในชุมชนแห่งหนึ่ง บ้านที่เขาเคยมาเมื่อตอนที่ยังจำความแทบไม่ได้ และหากว่าเจ้าของบ้านไม่บอกทางไว้ให้ กันต์ธรคงไม่มีโอกาสมาถึงที่นี่ได้โดยสวัสดิภาพเป็นแน่“ธร…” “…ฉันรักนาย” “ฮะฮะ” “โคตรดีใจเลย” “อือ..” -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ bun , คุณ smmikie และ คุณ singalone มากๆเลยนะคะ สำหรับคอมเม้นท์ :กอด1:ขอบคุณมากค่าาา :pig4: :pig4: :pig4: :L2:
:pig4:
รักกันมากขนาดนี้ มันต้องกลับมาต่อติดละน๊า อิอิ :z2: รอตอนต่อไปเลยค่ะ จะยังไงดีกับอุปสรรคนี้ :n1:
บทที่ 10 : เมฆฝนที่เริ่มก่อตัว -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ AkuaPink และ คุณ blove ด้วยนะคะ ^____^มาลุ้นกันต่อค่า :กอด1: :L2: :L2: :L2:
มันเป็นเพราะพ่อติดพนันมากกว่าไหม ถ้าตั้งใจทำงานบ้านก็ไม่ต้องอับจนขนาดนี้
:pig4:
ตรรกะพ่อของธรป่วยมาก โดนโกงจริงไหมต้องสืบอีกที แต่โดนโกงแล้วควรจะหาทางเอาคืนหรือทำงาน นี่ไรเข้าบ่อน มัวแต่นั่งโทษคนอื่น ส่งต่อความเกลียดชังสู่ลูก อะไรของครอบครัวนี้เนี้ย รอตอนต่อไปเลยค่ะ จะยังไงต่อ
บทที่ 11 : ประดับทอง “พวกมึงอยากทำอะไรก็เชิญ อย่ามายุ่งกับแม่กู ไสหัวกลับไปซะ!” “พวกมึงปล่อยแม่กู!!!!” ก๊อก ก๊อก ก๊อก “อ…เอ่อ” และที่สำคัญ…เจ้าของบ่อนนั้น ก็งดงามเสียจนเขาต้องเก็บไปฝันเลยทีเดียว แต่แล้ววันหนึ่ง ก็คล้ายกับว่าโชคชะตาจะเข้าข้างกันต์ธรที่บัดนี้อายุเข้าปีที่ 22 แล้ว เขาอยู่ช่วยงามประดับทองมาเกือบ 2 ปีเต็ม ในวันนั้น ประดับทองมีน้ำตาให้เขาได้เห็นเป็นครั้งแรก และเป็นครั้งแรกที่เขาได้เชยชมความงามที่เฝ้ามองมาตลอดสองปีเขาอาจจะรู้สึกตัว…แต่ไม่กล้าที่จะยอมรับก็เท่านั้น -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ bun , คุณ AkuaPink และ คุณ blove มากๆเลยนะคะสำหรับคอมเม้นท์ ^^มาลุ้นกันต่อค่ะ พ่อคุณธรจะสำแดงฤทธิ์อะไรอีก อิอิ :กอด1:
:pig4:
อ้าวๆ ยังไงๆ 555 เออเหตุการณ์ก่อนที่จะได้เจอกันอีกนี่มันต่างก็โชกโชนจริงๆ 5555 รอตอนต่อไปเลยค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
บทที่ 12 : รอการกลับมา “ไงป้า กำลังจะไปไหน?” กันต์ธร ณรงค์กร หัวหน้ากลุ่มทวงหนี้ผู้หล่อเหลา ภายใต้สังกัดของเสี่ยประดับทอง เจ้าของบ่อนชื่อดังอายุน้อย เมื่อเทียบกับรุ่นอื่นๆ ในสายงานเดียวกัน ชายหนุ่มวัย 25 ปี คลุกคลีและซึมซับทุกพฤติกรรมความก้าวร้าวจากอันธพาลรุ่นเก่า ปลูกฝังลงจิตใต้สำนึกของเขายาวนานเกือบ 5 ปีเต็ม“ฉ…ฉันไม่มีจริงๆ นะ” ความโหดเหี้ยมเป็นที่เล่าขานกันไปทั่วทั้งจังหวัด แต่ก็ไม่วายยังคงมีคนกล้าลองดีติดหนี้เสี่ยประดับทองอยู่ไม่ขาดสาย ลูกหนี้หลายคน ชิงปลิดชีพตัวเองก่อนที่การทรมานจากกันต์ธรจะเดินทางไปถึง และนั่นย่อมไม่ใช่ผลดีกับเจ้าหนี้เช่นประดับทอง “พอแล้ว! ฉันเจ็บ!!! พอ!!!!!” กริ๊ก! ’เสี่ยธร’ ที่ใครๆ ต่างพากันยกมือไหว้ ด้วยหลังจากนอนคิดอยู่สองถึงสามสัปดาห์ เขาก็เริ่มออกค้นหาชายผู้มีกำลังวังชาดีมากลุ่มหนึ่ง เพื่อมารับหน้าที่เป็นลูกน้องในการทวงหนี้ให้กับเขา เสี่ยธรทำธุรกิจทุกรูปแบบที่ได้รับการเรียนรู้มาจากประดับทอง ทั้งเปิดบ่อน ปล่อยเงินกู้ รีดค่าคุ้มครองคือ…รอการกลับมาของลูกหนี้คนสำคัญของเขา ภพตะวัน วงศ์วรรธน์ ชายหนุ่มวัย 25 ปี ที่บัดนี้เข้าทำงานในบริษัทขนาดกลางแห่งหนึ่งในประเทศอังกฤษ เขายังคงส่งจดหมายหลายร้อยฉบับไปยังที่อยู่เดิม ที่ใช้ติดต่อกับเพื่อนรักของเขา แม้ว่า จะไม่มีจดหมายตอบกลับส่งมาให้เขาเป็นเวลาห้าปีเศษแล้วก็ตาม ชีวิตที่สุขสบาย การปรับตัวที่เข้าที่เข้าทาง ไม่ได้ลดปริมาณความคิดถึงที่เขามีต่อกันต์ธรไปได้เลยสักนิดปึก! และในวันนั้น ที่อากาศเย็นเขาปกคลุมทั่วพื้นที่ ภายในอพาร์ทเม้นท์แสนอบอุ่นริมถนนชื่อดังในลอนดอน ภพตะวันได้รับความอบอุ่นแรกจากเรือนร่างของอิสตรี ความลึกล้ำที่เขาไม่เคยได้รับสัมผัสมาก่อนในชีวิตนี้ มันช่างหอมหวานและยั่วยวนจนเขาไม่อาจข่มใจ หลังจากนั้น คนทั้งคู่จึงได้ตกลงปลงใจเกี่ยวก้อยเป็นเจ้าของซึ่งกันและกันในที่สุด Savahale Talk : ก็คือ ต่างคนต่างรออ่ะเนอะ แงงง ทำไมเขียนเองเศร้าเองงี้ไม่รู้ T___T-------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ AkuaPink และ คุณ blove สำหรับคอมเม้นท์ด้วยนะคะ :mew1:มาลุ้นกันต่อค่า ^^
คนนึงรอคอยแบบหมดหวัง แต่อีกคนรอคอยด้วยความแค้น หลังจากนี้จะเป็นอย่างไรต่อไป
ต่างคน ต่างรอ ต่างกันอยุ่คนละมุม
ต่างตนต่างรอแบบเข้าใจผิดๆ รอแบบไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย จดหมายก็ส่งไม่ถึงไม่ได้รับอีกคนก็ไม่รู้ พอไม่รู้ก็ฟาดงวงฟาดงา คือไปคนละทางเลย จะบรรจบพอเข้าใจกันตอนไหนละเนี้ย โอ๊ยยยย กลุ้มแทน 555555 สนุกๆ รอรอตอนต่อไปเลยค่ะ
บทที่ 13 : เผชิญหน้าอีกครั้ง “เชิญด้านในเลยนะคะ” “ครับ…” “ครับ…” “ครับคุณแม่” “ได้ครับ” ภพตะวันหวีผมเลียบแปล้ กับชุดสูทเนื้อดีสีชมพูอ่อน ซ่อนใบหน้าสุดเบื่อหน่ายเอาไว้ข้างใน เขาไม่ได้สนับสนุนงานเลี้ยงที่สิ้นเปลืองนี้มาแต่แรก แต่สุดท้ายก็ทำได้เพียงยอมรับสิ่งที่ทุกคนตั้งใจจัดขึ้นมาให้ ชายหนุ่มหันหลังพร้อมเดินไปหาบิดาที่บัดนี้เดินไปรออยู่ใกล้ๆ กับเวทีเรียบร้อยแล้ว อีกไม่กี่นาทีข้างหน้า บทพูดที่เขาและสาลี่คิดมาด้วยกันทั้งคืน ก็จะได้ประกาศออกสื่ออย่างเป็นทางการ“ภีม!!!!!” เสียงทุ้มตะโกนลั่นบริเวณหน้าซุ้มประตูทางเข้างาน เรียกให้คนที่ยืนบริเวณนั้นทั้งหมดหันมามองเป็นสายตาเดียวกัน รวมทั้งเจ้าของงานที่กำลังจะเดินไปเตรียมตัวข้างเวที ภพตะวันหันมาจ้องค้างกับแขกคนสำคัญ บุรุษผู้ทำให้งานเลี้ยงของภพตะวัน ต้องเลื่อนเวลาจัดงานออกมาเป็นสัปดาห์ เพื่อให้เขานอนรักษาตัวในโรงพยาบาลจนร่างกายหายดีก่อนชายผู้มอบบาทาอันหนักหน่วงให้ร่างกายเขา ตั้งแต่วันแรกที่ได้พบกันในรอบสิบปี ตึกตึกตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “หืม?” กันต์ธรเคลื่อนมือจากท่อนแขนภพตะวัน เคลื่อนต่ำลงเรื่อยๆ ไปจนถึงบริเวณท่อนเอวในชุดสูทตัวหนา ก่อนจะโอบเอาไว้ให้ภพตะวันเข้ามาประชิดตัวกับเขา ด้านภพตะวันที่ใจสั่นก่อนหน้านี้ เริ่มสั่นหนักขึ้นไปอีก ดั่งกลองชุดที่กำลังตีรัวในจังหวะสุดมัน เขาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของเพื่อนเก่า และพบว่ามันยังคงเดิมแบบที่เขาเคยมอง ภพตะวันกล่าวเพียงเท่านั้น ก็โผตัวเข้ากอดเพื่อนรักไว้แน่นอย่างคิดถึง จากนั้นก็เบี่ยงตัวเดินขึ้นบันไดตรงเวทีไปเพื่อรอให้ไฟบนเวทีสว่างขึ้นตามคำบอกเล่าของมารดากันต์ธรไม่อาจหยุดยั้งความรู้สึกฟูฟ่องในอกนี้ได้เลย อ้อมกอดแสนอบอุ่นที่เขาคิดถึง นานมากแล้วที่ไม่ได้สัมผัส อึก ‘เจ็บชะมัด…’ กันต์ธรทาบมือลงบนอกข้างซ้ายที่คล้ายกับมีไม้แหลมเสียบแทงเข้าตรงกลางก้อนเนื้อที่เรียกว่าหัวใจ ใบหน้าชาวาบและขึงตึงอย่างไม่อาจห้ามปราม เขาอึดอัดและหายใจไม่ออก ชายหนุ่มผู้มีประสงค์ร้าย เดินหันหลังออกมาตามริมทางในความมืด เขาอยากแก้แค้น อยากทำลาย แต่สิ่งแรกที่เขาต้องทำ คือต้องจัดการสลัดอารมณ์ความรู้สึกที่เกิดขึ้นอยู่นี้ให้หลุดก่อน“ฮึฮึฮึ” “ต้องการอะไร!?!” “ฉันไม่มีอะไรจะคุยกับนาย!” !!! “ภีม แม่ว่าอย่าพึ่งไปดีไหม วันนี้ไปหาหนูสาลี่ก่อนดีกว่านะ” เขาอยากไปหา อยากไปขอโทษ อยากไปปลอบโยน คนที่เขาเคยสัญญาว่าจะอยู่เคียงข้างกัน แต่เขากลับไม่ได้อยู่ที่นั่น วันที่โลกใบนี้หยิบยื่นความโหดร้ายให้กับเพื่อนรักของเขา “อ..อยู่ อยู่จ้ะ ภีมกลับมาตั้งแต่เมื่อไหร่?” ทั้งที่คิดเอาไว้แล้วว่าจะไปแกล้งภพตะวันที่บ้านเสียหน่อย แต่วันนี้กลับกลายเป็นว่า เจ้าตัวมานั่งยิ้มลอยหน้าลอยตาอยู่ในบ้านของเขาเองเป็นที่เรียบร้อย “ไปไหนเหรอ?” ความสนุกของกันต์ธรกำลังจะเกิดขึ้นอีกครั้ง เขาไม่สามารถหุบรอยยิ้มชั่วร้ายของตนลงได้เลย และอดใจไม่ไหวแล้ว ที่จะเอาคืนทายาทตระกูลผู้ดีจอมปลอมให้สมใจอยาก -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ bun , คุณ smmikie และ คุณ blove สำหรับคอมเม้นท์มากๆเลยนะคะ :pig4: :กอด1:ขอบคุณสำหรับกำลังใจอีกครั้งค่า :pig4: :pig4: :pig4:
ต่อจากนี้ภีมจะต้องเจ็บช้ำอีกหรือเปล่า จะโดนกระทำอะไรบ้าง คู่มั่นก็หายไปแล้ว
เอาคืนแล้วตัวเองก็อย่าเสียใจกับการกระทำของตัวเองละธร หึหึ!! อิอิ!! รอตอนต่อไปเลยค่ะ
บทที่ 14 : สูญสิ้นสิ่งสำคัญ ตั้งแต่ภพตะวันก้าวเข้าบ้านหลังนี้มา หัวใจที่กระเพื่อมอยู่ด้วยความตื่นเต้น ยังไม่หยุดกระเพื่อมลงเลย “ครับนาย!” “ฉัน…นาย…” ตึกๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ “…ฉันขอโทษนะธร” “ธร…” “กลับบ้านไปซะภีม!” กึก “…นายไม่รู้หรอก!!!” กันต์ธรยังคงมีสายตาคมแค้นส่งมา ดวงตานั้นเบิกโพลงและน้ำตาไหลออกมาเป็นสายโดยที่เจ้าตัวไม่กะพริบตาแม้แต่น้อย กรามหนาขบเข้าหากันอย่างข่มอารมณ์อัดอั้นในอก อีกเพียงนิดเดียว หากภพตะวันยังไม่หยุดลอยหน้าลอยตาใกล้ๆ เขาก็พร้อมเต็มที่ ที่จะส่งมือหนาไปบีบคอคนตรงหน้าให้ขาดใจตายเสียตรงนี้แต่แล้ว… เอี๊ยดดดดดดดดดด!!!! โครม!!!!!!!! แฮก แฮก แฮก “อย่า!!! ปล่อยนะ!!!!!” เขาวิ่ง และวิ่ง จนเสียงที่ไล่ตามหลังมา ค่อยๆ เงียบลงไป และผ้าสีดำก็กำลังจะหลุดออกเช่นกันปึก! “ภีม! ....ภีม!” “ธร!?!!!! ฮืออออ….” “ฮืออ ธร…” “ถ้าพวกมึงยังอยากหายใจ! มุดรูไหนออกมา ไสหัวกลับเข้าไปเลย!” ‘จ้าววายุ’ ที่บัดนี้เป็นหัวหน้ากลุ่มรีดค่าคุ้มครองอีกฝั่งของเมืองได้เลยปัก!!!! “ธร!!!” ไม้หน้าสามในมือคู่อริ จึงฟาดลงเต็มๆ กลางศีรษะของเสี่ยธร และในทันที โลหิตสีแดงขุ่นก็รินรดลงมาตามรอยแตกร้าวของศีรษะ เข่าทั้งสองข้างของอันธพาลรุ่นใหญ่ทรุดลง แต่นั่นก็ยังไม่ใช่จุดจบ ไม้หน้าสามอันเดิม ฟาดลงมาอีกครั้งบริเวณแผ่นหลังของเสี่ยเคราะห์ร้าย และเพียงไม่นาน ร่างทั้งร่างของกันต์ธร ก็ฟุบลงกองกับพื้นถนน ดวงตาเขาเหลือกขึ้นมองไปยังภพตะวัน พร้อมกับมือสั่นเทาที่พยายามจะคว้าคนตรงหน้าเอาไว้“ธร…!!!” และนั่น ก็เป็นภาพสุดท้ายที่ภพตะวันจำความได้ “ธร…ไม่เป็นไรใช่ไหม!?!” คนที่นั่งอยู่บนเตียง มีท่าทีปกติดีกว่าที่คาด ภพตะวันจึงเบาใจและลดความเร็วในการเดินของตัวเองลง หันไปยกมือสวัสดีมารดาของกันต์ธรและคุณหมอได้ จากนั้นก็เดินเข้าใกล้เพื่อนรักด้วยรอยยิ้มอย่างโล่งอก เขาเอื้อมมือไปกุมมือกันต์ธรเอาไว้ ด้านกันต์ธรก็จับมือตอบแล้วมองหน้าภพตะวันด้วยรอยยิ้มมึนงง ก่อนจะเอ่ยกับแขกผู้มาเยี่ยมอย่างแผ่วเบาว่า“…คุณเป็นใคร?” -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ bun และ คุณ blove :กอด1: :pig4: :pig4:มาลุ้นกันต่อนะคะ ^^ ว่าคุณภีมกับคุณธร ใครจะโดนหนักกว่ากัน 5555555
:pig4:
อ้าวกลายเป็นธรความจำเสื่อม แต่นิสัยนี่จะเปลี่ยนไปด้วยไหม จะกลับมาดีเหมือนเดิม หรือโหดเหมือนเดิม
ห๊ะะะ เรื่องนี้มันพีคเกินไปแล้วนะคะะะ
บทที่ 15 : รู้สึกว่ารัก -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป---------------------- คุณ AkuaPink , คุณ bun และ คุณ singalone ด้วยนะคะสำหรับคอมเม้นท์ :mew1:มาลุ้นๆกันต่อนะคะ ขอบคุณมากค่า :L2: :L2: :L1: :L1:
นี่ขนาดจำไม่ได้นะ ถ้าจำได้ขึ้นมาจะขนาดไหนว่าแต่ทำไมพ่อของธร ยอมให้ภีมเข้าบ้านทั้งที่ไม่ชอบครบครัวของภีม
ความจำเสื่อม แต่รักฉันฝังลึกในใจ คลับคล้ายคลับคา ว่ารักๆเธอนะ 55555 เสี่ยธรจะจำได้เมื่อไหร่ละเนี้ย ดีนะภีมยังได้มาดูแล รอตอนต่อไปเลยค่ะ :)
ขอบคุณคอมเม้นท์จาก คุณ bun และ คุณ blove ด้วยนะคะ :กอด1:มาลุ้นๆกันต่อค่าาา :L1: :L1: :L1: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:บทที่ 16 : The bitter hug --------เซ็นเซอร์----------ค่ำคืนอันหวานฉ่ำ------- -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
มีขอลองก่อนอีก มันใช่สิ่งที่ต้องลองไหม ถ้ายังนึกไม่ออก
ขอบคุณคอมเม้นท์ด้วยนะคะ คุณ bun :กอด1:^^ เสี่ยแกจะจำได้เมื่อไหร่ มาลุ้นกันต่อค่า :mew1:บทที่ 17 : ลำนำรักกลางทุ่ง -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
:pig4:
หลังจากนี้พ่อของธรจะเห็นแก่ลูกชายบ้างหรือเปล่า
พ่อธรบ้าไปแล้ว เกินเยียวยา อะไรอีกละวะเนี้ยยยยโอ๊ยย :fire: จะดีๆอยู่แล้วเชียว รอตอนต่อไปเลยค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ด้วยนะคะ คุณ AkuaPink คุณ bun คุณ blove :กอด1:
ภีมตายแล้วจริง ๆ เหรอ ....
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นด้วยนะคะ คุณ bun :กอด1: :pig4: :pig4:บทที่ 19 : ล้างมือในอ่างทองคำ ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก ก๊อก เอี๊ยด! -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
ความจริงกับสิ่งที่เชื่อมันต่างกัน
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ด้วยนะคะ คุณ bun บทที่ 20 : ชีวิตเหงา “จริงรึเปล่าแม่?” -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
ภีมกลับมาแล้วใช่ไหม
บทที่ 21 : ชลธี วงศ์วรรธน์ -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
สวัสดีปีใหม่เช่นกัน
ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์ด้วยนะคะคุณ bun :mew1: :กอด1:บทที่ 22 : คุ้มตะวัน -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
ตะวันคิดจะตัดใจเหรอ ถ้ารักก็ต้องพยายามให้ตัวเองดีขึ้นให้สมกับตะวันซิ
ลุ้นๆกันต่อนะคะคุณ bun ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์มากๆค่ะ :กอด1: :L1:บทที่ 23 : ลูกชายคุณนายแม่ Savahale Talk : ไร่อ้อยของภพตะวันจะโตไหม มาลุ้นกันต่อในวันพรุ่งนี้นะคะ : )-------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
มีความอ่อยเบอร์แรง
ติดตามค่าาา :katai2-1:
สวัสดีค่ะ คุณ bun และ คุณ kratai_rabbit ขอบคุณสำหรับคอมเม้นท์และการติดตามด้วยนะคะ :กอด1: :L2:บทที่ 24 : ศักดาเดช ‘…ฉันจะรอนะ’ -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
กลายเป็นภีมต้องมาตามง้อธร แทน
ขอบคุณสำหรับคอมเมนท์ด้วยนะคะ คุณ bun :กอด1: :pig4: :pig4: :pig4: บทที่ 25 : รักกันอยู่ขอบฟ้า เขาเขียว…เสมออยู่หอแห่งเดียว ร่วมห้อง -------------------โปรดติดตามตอนต่อไป----------------------
จะจบแล้วนะ อยากรู้ตอนธรเลี้ยงลูกมาก ว่าจะเป็นอย่างไร
บทที่ 26 : บ่วงทองสองตระกูล (ตอนจบ) หมายเหตุ : ตอนจบแล้วนะคะ ไปค่ะทุกคน ไปเที่ยวกัน อิอิ ^^------------------------ END รอยรักศักดาเดช ------------------------ จบแล้วจ้า : )
โอ๊ยยยยจบแฮปปี้ ดี๊ด๊าซักที รอวันนี้มานาน 5555 ดีใจที่ภีมรอดกลับมาเจอธรอีก ธรเองก็กว่าจะเลิกโทษตัวเองได้ มันก็อะนะ คิดว่าปกป้องคนรักไว้ไม่ได้ ตอนนั้นแม่งแบบ น่าจะเตะพ่อไปซักฉาด เลวด้วยเพราะการกระทำตัวเองแท้ๆ ดีแต่โทษคนอื่น ก็ยังดีที่ธรรู้ความจริงซักที กลับมาเป็นแฟมมิลี่ที่แฮปปี้มากๆ กลับมาอ่านต่อยาวๆจนจบเลย สนุกกกกกกกก ชอบมาก อ่านแล้วอิน 55 ยังไงก็ขอบคุณนะคะที่แต่งมาต่อเรื่อยๆจนจบ รออ่านเรื่องต่อไปเลยค่ะ :pig4: :pig4: :pig4:
ครอบครัวสุขสันต์ ธรมีความหลงลูกมาก ทั้งที่ตอนแลกไม่ชอบเอาซะเลย 555
สนุกมากเลยค่า เดี่ยวจะมีเรื่องแยกของน้องธารมั้ยเนี่ย
สนุกมากกกกกกก ขอบคุณสำหรับนิยายเรื่องนี้นะครับบ
:pig4: