พิมพ์หน้านี้ - ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ ตอนที่18 (16_11_62)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => ข้อความที่เริ่มโดย: ญาณหยั่งรู้ ที่ 18-08-2019 17:42:03
-
เก็บกระทู้ไว้ ----โมดุฯ
-----------------------------------------------------------------------------------------
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
Share This Topic To FaceBook
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ01
............................
"เมิง...ครูฝึกมาว่ะ" เสียงเพื่อนเก้งของพวกผมตะโกนขึ้นพร้อมกับเสียงฝีเท้าที่รีบวิ่งเข้ามาในห้องอาบน้ำเพื่อแจ้งข่าวร้าย กับเหล่าเก้งแอ๊บและออกสาวที่กำลังแอบใช้ห้องอาบน้ำกันอยู่
พวกเราทุกคนถูกสั่งให้อาบรวมกันที่อ่างยาว แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะต้องปฏิบัติป่ะวะ..?
โดยเฉพาะกับพวกขี้อายแบบผม และแบบเก้งสาวพวกนั้น
และนี่ก็เป็นจุดเริ่มต้นของเรื่อง..
"เฮ้ย ทำไงดีวะฉันยังล้างสบู่ไม่เสร็จเลย" เสียงอิแม็คครับตุ๊ดสาวในห้องผมเอง
"อิฟ้า มึงขี้อยู่เหรอ" อิแบงค์ไม่ถามเปล่า มีจะพังประตูเข้ามาอีก เฮ้ยอย่าพังเข้ามากูกำลังโป๊อยู่!!
"กูกำลังแต่งตัวอยู่" ผมรีบตอบก่อนจะใส่กางเกง แล้วตามด้วยเสื้อ เวลารีบๆนี่มือไม้สั่นไปหมด ใส่ผิดใส่ถูกอิห่ากว่าจะใส่ได้
"เมิงเร็ว..กรี้ดพี่ทัพมา" ทันทีที่ได้ยินว่าใครมา ผมก็ชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะระลึกได้ว่าผมต้องรีบชิบหายแล้ว ไม่เช่นนั้นหายนะครั้งใหญ่จะมาเยือน หากยังชักช้าอยู่
คือผมโคตรจะไม่ถูกชะตากับอิพี่ครูฝึกที่ชื่อทัพนี่เลย เจอหน้ากันครั้งแรกแทนที่จะทะนุถนอมน้อง แบบเอ็นดูน้องชายตัวเล็กๆ ผิวขาวๆ หน้าใสๆ
อิพี่นี่สั่งกลิ้งบนคอนกรีตระยะทางเกือบห้าสิบเมตร คือเมิงทำให้น้องคนนี้จำฝังใจ ว่าอิหน้านี้ที่ทำกูต้องกลิ้ง กูจะไม่มีวันลืม..แม่ง แค้นนี้ต้องชำระอย่าให้มีโอกาสเหอะ
"อิฟ้า กูไม่รอละนะเขาเสร็จกันหมดแล้ว" ห้ะ ไหนอิแม็คบอกกำลังถูสบู่อยู่ แล้วอิไอซ์มันก็เข้าหลังกู แล้วมานจะรีบวิ่งผ่านน้ำไปไหนวะ
สิ้นเสียงเพื่อนไปเพียงไม่กี่อึกใจ ผมก็รีบเปิดประตูห้องน้ำออกมา และทันทีที่เปิดออกมาก็ป้ะกับครูฝึกสุดหล่อในตำนานของใครหลายๆคน ยกเว้นผมแหละเพราะผมโคตรจะไม่ถูกชะตากับแกเลย
เอะอะอะไรที สั่งให้แต่ล้างตูดๆ จะล้างอะไรนักหนาทั้งๆที่ทุกครั้งที่ขี้เสร็จก็ล้างสะอาดดีอยู่แล้วป่ะ ละครั้งนี้ก็คงหนีไม่พ้นคำสั่งนั้น..ปะวะ
ตอนนี้คือแกกำลังมองผมอย่างสำรวจตั้งแต่หัวจรดเท้า ก่อนจะมองย้อนตั้งแต่เท้าขึ้นมาแล้วหยุดอยู่ที่หน้า ก่อนจะจ้องมาที่ผม สายตาคู่นั้นมองผมอย่างไม่ลดละ
"ผมบอกให้คุณอาบรวม คุณไม่เข้าใจหรือ" แม่ง จะกดเสียงต่ำให้มันดูน่ากลัวทำไมวะ แต่ถึงจะน่ากลัวก็ขอส่งยิ้มให้กำลังใจตัวเองก่อนละกัน แม่งหายใจไม่ทั่วท้องเลยจริงๆ
"ยิ้มอะไร" เชี้ย ผมยิ้มให้ตัวเองยังจะมาเห็นอีก
"อยากโดนอัดตูดมากใช่ไหม" ห้ะ อีกแล้วไอ้คำนี้อีกแล้ว เอะอะๆทีไรบอกให้แต่ล้างตูดๆ
"ครับ?" ถามซะกูกลัว เห็นไหมกูตอบเสียงสั่นเลย
"หึ ครับเองนะ" ห้ะ ผมหมายถึงครับที่แปลว่าคำถามเมื่อกี้น่ะให้ทวนอีกครั้ง
แล้วอะไรคือกระตุกยิ้มมุมปาก เดี๋ยวสิครับแล้วนี่จะพาผมไปไหน
"อ้ะ จะพาผมไปไหน" แขนผมถูกอิลุงนี่จับล็อคไว้ด้านหลัง แล้วผลักผมเดินนำอย่างกะผมรู้ทางนั้นแหละ
"หาที่เงียบๆ อัดตูดเธอไง" เฮ้ เอาจริงดิ
"แต่ตูดผมยังไม่ได้ล้าง" เกิดเข้ามาละเจอทอง หยี๋หมดอารมณ์
"ไม่เป็นไร ฉันมีถุงยาง" เอิ่ม ก็นึกว่าจะสด เฮ้ยถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้ ผมยังไม่อยากเสียตัวให้ใครตอนนี้
"ฮึก อย่าทำอะไรผมเลยนะครับ ผมไหว้ละ" แม้ว่ามือกูจะไพล่หลังอยู่ก็ตาม
"ตอนทำผิดไมไม่คิด ทีตอนนี้จะมาสำนึกมันไม่สายไปเหรอ" เอ่อ มันหกโมงเย็นแล้วไหมอิลุง มาสงมาสายอะไรขอเล่นหน่อยเถอะ
"ทำกันตั้งหลายคน จะให้ผมโดนคนเดียวเหรอ" อย่างน้อยพวกนั้นก็ต้องโดนด้วย
"มีคนอื่นด้วยงั้นเหรอ" โห อะไรวะคลาดกันไม่กี่วิ นี่ลุงแกจะจ้องจับแต่ผมคนเดียวรึไง
"ครับ" เอ่ยรับ พร้อมสายตาที่เคยใช้อ้อนแม่ซื้อช็อคโกแลต แล้วก็ได้นะเพราะแม่รำคาญหรอก แต่กับอิลุงนี่..
"ทำกันกี่คน" เชี้ย ใครจะไปนับ
"ตุ๊ดทั้งหมดเลย" ผมรีบตอบ ถึงแม้ว่าผมจะเห็นไม่กี่คนเองก็เถอะ ขอโทษทีนะพวกที่เหลือ ที่ไม่ได้มาสมรู้ร่วมคิดกับเหตุการณ์ครั้งนี้
"ดี" เฮ้ อะไรคือดี ดีแค่นี้? แล้วนี่ลุงจะพาผมเดินไปไหน
ทันใดนั้นมีคนฝึกอีกคนเดินสวนทางเข้ามาอิลุงนี่เลยให้ ครูฝึกคนนั้นไปจัดการเรื่องที่ผมสักทอดไปยังผู้ต้องหาอีกหลายราย
ส่วนผม.. ยังคงถูกอิลุงลากกึ่งกระชากไปตามแรง เอิ่มเอาที่ลุงสบายใจเลยนะ แต่บอกสักหน่อยได้ไหม ว่าจะพาผมไปไหน
"ลุง" ทำไมเหมือนพระเวสสันดรชาดก ฉากชูชก พาตัวกัณหากะชาลีไปจังวะ ถึงจะไม่มีเชือก แต่อิลุงมันกำข้อมือผมซะแน่น
"เรียกใคร" เอ้า ก็มีกันอยู่สองคน
"เรียกลุงอ่ะ" หน้าแกก็ไม่ได้แก่หรอก แต่อยากเรียกลุงเผื่อจะเพิ่มอีกสักข้อหา ไหนๆก็จะโดนอัดตูดละนิ
"ใครเป็นลุงเธอ" ไม่ต้องมาถลึงตาใส่ครับ ผมไม่กลัวแต่ฉี่นี่ใกล้ราดละ
"ทำไมถึงชอบสั่งให้ผมไปล้างตูดอ่ะ คือขู่ใช่ป่ะ" ขอบคุณความกล้าที่มีแค่ห้าเปอร์เซ็นต์ก็ตาม
"ก่อนนี้น่ะขู่ แต่คราวนี้เอาจริงเธอไม่รอดแน่" ถามว่าเชื่อได้สักกี่เปอร์เซ็นต์ ดูจากแววตาก็น่าจะร้อย แต่แกจะทำจริงเปล่านี่อีกเรื่องหนึ่ง
"ไม่กลัวถูกฟ้องกลับเหรอ" ถามยังกับว่าตัวเองรู้กฎหมาย
อย่างน้อยๆก็พรากผู้เยาว์ล่ะวะ
"ผมไม่ได้บังคับ ทำไมต้องกลัวที่จะถูกฟ้อง" โห๊ะ แล้วอิที่ให้ไปล้างตูดๆน่ะอะไร แล้วอิที่ลากมาเนี้ย คืออะไร
"ปล่อยผมนะ ผมจะไม่ไปไหนกับลุงทั้งนั้น" ผมเอ่ยพร้อมสะบัดมือลุงออกจากข้อมือ แต่ลุงแม่งจับแน่นซะเหลือเกิน
"เธออยากโดนพวกนั้นอัดตูดรึไง" อยู่กับลุงไงก็ต้องโดนป่ะ สู้ไปตายเอาดาบหน้าดีกว่า
"อยู่นิ่งๆ ถ้าไม่อยากเจ็บตูดน่ะ" คิดว่าคำพูดแค่นี้จะกลัวเหรอ
"ถ้าไม่เชื่อก็ลองดิ้นอีกสิ" ไม่ต้องมาขู่ แค่นี้ก็กลัวมากแล้ว
"กลิ่นตัวหอมดีจัง" โอ้ยยย แค่พูดเฉยๆก็ได้ไม่ต้องมาไซร์ซอกคอแบบนั้น ผมไม่เสียวนะแต่ไรหนวดลุงมันทิ่มแทงผมเจ็บ
"ลุง มันจั๊กกะจี้" ผมเบือนหน้าหนีสุดๆ
"มากับผม" ห้ะ เดี๊ยว เดี๋ยวๆ ผมเดินเองได้นะลุง ไม่ต้องลากกึ่งกระชากขนาดนั้น ทำอะไรเกรงใจน้ำหนักสี่สิบแปดกับส่วนสูงร้อยห้าสิบหกของผมด้วย
"ละละลุงจะพาผมไปไหน" อย่างน้อยก็ขอให้รู้ที่จะไปหน่อยเถอะ
"พาคุณไปซ่อม" ห๋า ซ่อมอะไร
"ลุงจะเอาตูดผมจริงๆเหรอ" คือ ทำไมต้องมาวกวนอยู่แต่กับเรื่องนี้วะ
"อืม ใช่" เยดเข้ ยังไงคืนนี้ผมก็ต้องโดนลุงกระชำมิดี มิร้ายใช่ไหม ปู่สังกะสาย่าสังกะสี ช่วยลูกแมวด้วยเถอะ ลูกแมวมิอยากโดนอิเสือป่าคาบไปกิน
แล้วลุงแกก็พาผมมาหยุดอยู่หน้าห้อง ห้องหนึ่งเป็นห้องใต้บันได คล้ายๆกับว่าเป็นห้องพักทหาร
"รออยู่นี่" ห้ะ เดี๋ยวแล้วลุงจะทิ้งผมแบบนี้เหรอ
"ไม่อ่ะ ผมจะไปกับลุง" อย่างน้อยๆผมก็น่าจะปลอดภัยกว่าอยู่ที่นี่ ดูๆสายตาคนในห้องนี้ซะก่อน มองผมยังกับผมเป็นตัวประหลาด
ประหลาดตรงไหนวะไม่เคยเห็นคนใส่กางเกงวอร์มกับเสื้อยืดแขนยาวลายหมีพูห์เหรอ เอ่อหรือจะแปลกที่มีขันกับถุงเครื่องประทินผิวหว่า
"อย่าดื้อ" ไม่ได้ดื้อซักหน่อย จะเบะแล้วนะถ้าไม่ให้ไปด้วยอ่ะ
เฮ้ย อะไรไม่คิดจะห่วงภาพลักษณ์กันตอนนี้บ้างเลยเหรอ เออไปเลยไม่เบะแล้วก็ได้ จะไปไหนก็ไป
ระหว่างนั้นผมก็เดินสำรวจไปรอบๆ แน่นอนว่ามีคนมองผมแต่ไม่มีใครเข้ามาทักหรือถามว่าต้องการอะไร หรือมาหาใคร หรือมาทำไม จนกระทั่ง
"ที่นี่ ไม่ใช่ที่ที่นายจะมาเดินป้วนเปี้ยน" อึก เสียงใครดุชิบหาย
รีบหันไปมองหน้าต้นเสียงทันทีสิครับ เป็นนายทหารรึเปล่า แต่ไม่ได้แต่งตัวด้วยเครื่องแบบทหารนะ ละเขาเป็นใคร
"นายมาจากโรงเรียนไหน โรงนอนที่เท่าไหร่" เวรกรรมถ้าจำโรงนอนตัวเองไม่ได้คือเสร็จแน่ๆงานนี้ ถูกสั่งซ่อมยาว
"เอ่อ ผม"
"ว่าไง ฉันถาม" ทะทำไมต้องตะเบ็งเสียงด้วย คิดว่ามันดูเท่ห์นักเหรอ
"โทษครับๆ น้องมากับผม" มาช้ากว่านี้ก็ได้นะ...ประชดทางสายตาก่อนจะหายใจได้ทั่วท้องอีกครั้ง
"นะนะน้องหรือครับ" เฮ้ย เกมพลิกพอผู้ชายคนนั้นเห็นอิตาลุงก็มีท่าทีนอบน้อมทันควัน แสดงว่าอิตาลุงก็น่าจะไม่ธรรมดา
"จริงๆก็ไม่ใช่น้องหรอกครับ แต่เขามากับผม" อ่าวลุง ไมตอบอย่างง้านนน ตกลงสถานะผมไม่ได้เป็นอะไรกับลุงเหรอ หน่อยยยย รอได้ผมก่อนเถอะผมจะทวงสิทธิ์ และอำนาจเมียจากลุงให้เต็มที่เลยคอยดู
"ไปกันเถอะ วันนี้ฉันจะให้เธอเลือกร้านนะ" เอิ่ม เอ่อ เลือกร้านอะไรครับละแล้วท่าทางเดินเข้ามาโอบเอวผมนั่นคืออะไร
ชักจะได้กลิ่นคาวทองแล้วสิ
ลุงแกพาผมเดินมายังโรงรถ ให้ตายสินี่รถส่วนตัวเหรอเนี้ยมีแต่คันหรูๆ น่าจะรายได้ดีอย่างงี้ต้องมีหลัวเป็นรั้วของชาติ...ใช่เหรอ!!
กำลังชมรถเก๋งเพลินๆ อิตาลุงก็กระชากไหล่ผมไปตามแรงมือ โห๊ะไม่มีเลยจะทะนุถนอมน้องน่ะ
"เจ็บนะ" หันไปตัดพ้อพร้อมช้อนตามองอีกฝ่าย ก่อนจะจัดเสื้อให้เข้ารูปดึงซะแรง
"อ้ะ ใส่เสื้อผมคนจะได้ไม่สงสัย" เสื้อลุง? เดี๋ยวๆเสื้อลายทหารเนี้ยนะ แน่ใจเหรอคนจะไม่สงสัยน่ะกับกางเกงวอร์มขายาวนะว้อยลุง
แต่ใส่ก็ใส่วะ คือยุงเริ่มเยอะละ ละกัดเจ็บซะด้วยพอใส่เสื้ออิตาลุงเข้าไป แม่เจ้ายุงเยอะกว่าเดิมมันเข้าแล้วออกไม่ได้!!
"หมวก" เออ ก็รู้ว่าหมวกแล้วเอามาให้ทำไม อย่าบอกนะว่ามอไซค์น่ะโอ้ยยย
"จะนั่งไปหรือจะวิ่งเอา" เออ นั่งก็นั่งวะ รับหมวกกันน็อคอิตาลุงมาใส่ปุ้บ
"ล็อคให้หน่อยดิ" พร้อมกับขอความช่วยเหลือกับเจ้าของหมวก
แล้วก็ได้รับความช่วยเหลือจากลุงแก ว่าแต่ทำไมลุงมีหมวกสองใบวะ หรือปกติมีคนนั่งซ้อนท้ายลุงประจำอย่างนี้ทุกวัน
"ลุง" เชี้ย ลุงไม่ได้ยินว่าจะถามสักหน่อยทำไมมีหมวกสองใบ แต่ตอนนี้ลุงแกขึ้นควบรถแล้วหันมองผมอีก
เออขึ้นก็ขึ้น แหม่ไม่ส่งสัญญาณใครจะรู้เวลาที่ควรจะขึ้นล่ะ
ว่าแต่ลุงจะพาผมไปไหน?? นี่ยังไม่ได้คำตอบเลยเห่อะไม่รู้ว่าจะให้ถามกี่รอบก็ตาม
ก่อนออกตัวลุงแกก็ดึงมือผมไปกอดเอวแก ก่อนที่มือซ้ายแกจะล็อคมือทั้งสองข้างของผมไว้อีกที
เอาความปลอดภัยเป็นเกณฑ์ดีกว่าไหมลุง ค่อยมาโมเม้นท์โรแมนติกน่ะ ให้ตายเถอะหน้าท้องลุงอย่างแข็งยังกับหิน หรือผมกำลังสัมผัสโดนอะไรวะ
ผมพยายามจดจำเส้นทางที่ลุงพามา แต่เอาเข้าจริงผมจำไม่ได้หรอกว่าลุงพาผมไปไหน แล้วที่ๆลุงจอดรอสัญญาณไฟแต่ละที่น่ะ มันที่ไหนบ้าง รู้แต่ว่าแผ่นหลังโคตรอุ่นจนผมจวนจะง่วงละ
แล้วจากนั้นผมก็เหมือนจะส่างจากห้วงนิทรา เมื่อลุงพาผมเข้ามาในหมู่บ้านจัดสรร ก่อนจะพาผมมาหยุดอยู่หน้าบ้านหลังหนึ่ง
"บ้านลุงเหรอ" ผมลงจากรอมอไซค์สัญชาติยุโรปพร้อมกับถอดหมวกออกแล้วถามคนพามา
"เปล่า มาเอาของน่ะ" ห๋า ยังไม่ถึงจุดหมายอีกเหรอ
"รอตรงนี้ หรือจะเข้าไปข้างใน"
"แล้วลุงคิดว่าแบบไหนจะดีกว่ากัน" ผมถามกลับเพราะแม่งตอนนี้คิดอะไรไม่ออก
"รออยู่นี่" เออ ก็แค่นั้น แล้วจะถามทำไม
"รอแปปเดียว" ไปเถอะน่า จะหันมาสั่งเสียอะไรอีกล่ะ
แปปเดียวของแกแปปเดียวจริงๆ แล้วของที่ว่าน่ะอะไรวะไม่เห็นถืออะไรออกมาด้วย แต่ชั่งเถอะพอแกออกมาได้แกก็ขึ้นควบรถมอไซค์ โดยมีผมซ้อนท้ายและเกาะหลังแกไปตลอดจนถึง..
ยางงง.. ยังไม่ถึงจุดหมาย ลุงแกแวะอีกแล้วแต่คราวนี้เป็นร้านอาหารตามทางเท้า
"ลงมาสิ ไม่หิวเหรอ" หิวจะตายอยู่แล้ว
"สั่งเท่าที่กินหมดนะ" เออ งกชิหัย
"งกไปเลี้ยงสาวที่ไหน" ผมถามแบบไม่ต้องการคำตอบ ก่อนจะสั่งกะเพราหมูกรอบไป
ส่วนของอิตาลุงก็สั่งเหมือนผมแต่เพิ่มไข่ดาวด้วย เออไมของผมไม่สั่งไข่ดาวด้วยวะ แต่แค่นี้ก็เอาเถอะเดี๋ยวอิตาขี้งกจะโวยวาย
"เราชื่ออะไร" โห๊ะ นึกว่าจะไม่ถามแล้ว
"ฟ้าครับ แล้วลุงล่ะ"
"หยุดเรียกลุงซะทีเถอะ" ทำไมต้องโวยวาย
"ครูชื่ออะไรครับ"
"เรียกผมพี่ พี่ทัพ" ให้ตายเถอะ พี่อะไรจะมามีหน้าตารุ่นพ่อแบบนี้ ไม่เอา ไม่ไหว ทำใจยอมรับม่ายล่ายยย น้องฟ้ารับไม่ได้ถ้าจะมีพี่หน้าตาหล่อกว่าพ่ออ่ะนะ
"ให้น้องครูเรียกเองเถอะผมจะเรียกลุงทัพ" ว่าแต่ทัพอะไร ทัพพี หรือทัพพม่าวะ
"ไอ้เด็กผี" อ้าว ต่อหน้าต่อตาไม่ว่าลับหลังด้วย เออเอาสิลุงแม่งน่าคบว่ะจริงใจสัสๆ
"ลุงว่าผมยังงี้ได้ไง เดี๋ยวผมไม่รักซะเลยนิ" ยั่วโมโหแกเพิ่มครับ
"ถ้าไม่ว่าแล้วจะรักพี่เหรอ" โอ้ย ขอร้องอย่าใช้คำแทนตัวเองว่าพี่ เสียวสันหลังว่ะ
"ถามจริง" ขอถามอีกสักหน่อยเถอะ
"ทำไมเราถึงพูดไม่มีหางเสียง ที่บ้านไม่สอนเรื่องมารยาทเหรอ" โห แรงเอามีดมาปาดคอผมเถอะ ถ้าจะถามขนาดนี้น่ะ
"ลุงมีแฟนยังอ่ะ" ไม่สนครับ ที่ว่าเมื่อกี้อยากรู้เรื่องนี้ก่อน
"ยังไม่มี ถามทำไมจะจีบเหรอ" โห๊ะ ผมเนี้ยนะจะจีบลุงให้ฟรียังต้องคิดแล้วคิดอีกเลย
"เปล่า ลุงไม่ใช่เปคผมอ่ะ"
"หน้าตาไม่น่าเลือกมากนะ แต่เอาเถอะสเปคแบบไหนกันที่เราชอบน่ะ" โห นี่ก็แรงอีก หน้าตาผมไม่ดีตรงไหนเห็นหน้าตาแบบนี้ก็มีทั้งผู้หญิงทั้งผู้ชายมาชอบผมเยอะนะว้อย ให้ตายสิขออนุญาตเกลียดสายตาเย้ยยันของอิลุงทัพตอนนี้ได้ไหม
หึ ไม่ดูหนังหน้าตัวเอง คนอะไรเคยใช้ชีวิตช่วงวัยรุ่นไหมเห่อะ เกิดมาแล้วแก่เลยอ่ะดิ ถึงได้มีคำพูดคำจาแบบนี้น่ะ
"แบบครูฝึกที่ชื่อซีน่ะ" คือ อิแม็คไปถามชื่อแกมาหรอกเลยรู้
จริงๆครูซีแกก็ไม่ได้จัดเข้าสเปคผมหรอกแค่อยากจะยั่วโมโหอิลุงนี่เล่น คงจะคิดหลงตัวเองหนักมากมาตลอดล่ะสิ พอเจอคนปฏิเสธเข้าหน่อยจะมีสีหน้ายังไงวะ
"เขามีเมียแล้ว จะไปเป็นชู้รึไง" พูดเรื่องสเปคเปล่า ทำไมลุงต้องจริงจังยังกับผมจะไปผิดลูกผิดเมียเขาจริงๆอ่ะ
โอ้ยไม่พูดด้วยแล้วหมดอารมณ์แกล้ง นอกจะลุงจะไม่สะทกสะท้านแล้วคนที่จะโดนเล่นงานเองกลับจะเป็นผมเสียอีก
"ผมว่าลุงแม่งหิวจนพูดไม่รู้เรื่อง" ผมว่าให้ก่อนที่ป้านะเอาผัดกะเพราเรามาเสริฟ แต่ให้ผิดของผมไม่ได้สั่งไข่ดาว เอาไข่ดาวมาให้ผมเฉย
"เอาไปไข่ลุง ระวังเป็นไข้หวัดนกตายก่อนจะแปดสิบ" มองตาเปล่าก็รู้ว่าไข่ก็ไข่ไม่สุก เตือนเพราะหวังดีหรอกนะ
........
เรื่องเก่ายังไม่จบ เรื่องใหม่มาอีกแล้ว
อารมณ์เข้าค่ายลูกเสือครับ
ฝากติดตามด้วยนะครับ
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ01
(ต่อ)
"ขอบใจที่เป็นห่วง ..ทำไมถึงชื่อฟ้าเหรอ" อ้าว ถามอะไรไม่คิดอีกละ ท้องฟ้าไงไม่เคยได้ยินเหรอ ละใครไปห่วงลุงแค่กลัวลูกเมียลุงเสียใจมากเหอะ
"ผมหิวลุงอย่าพึ่งถามอะไรมากได้ป่ะ" เดี๋ยวเจอท้องฟ้าฉบับโมโหหิวเลยนิ
"เออ เบิ้ลไหม" อยากเบิ้ลอยู่นะ แต่ดูท่าจานสองน่าจะไม่หมด
แล้วผมก็ยกแก้วน้ำขึ้นจะขอแกชนแก้ว
"อะไร" แกถาม
"แด่เดทแรกของเราไง" ผมตอบ พออิ่มท้องก็มีแรงกวนตีนแกขึ้นมาทันที
"ตลก พี่ไม่คิดว่ามันเป็นเดทว่ะ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน" ฉึก!! จุก
"อ้ะ แต่ก็ได้เดี๋ยวเราจะเสียใจ" ไม่ทันละ แม่งงอนว้อย
พอกินข้าวกันเสร็จลุงก็บอกจะไปซื้อของในร้านสะดวกซื้อ ผมก็เลยขอตามไปด้วยไปทำไมไม่รู้ไม่มีเงินติดตัวสักบาทก็อยากไป ก็ดีกว่านั่งบริจาคเลือดอยู่ข้างนอกรึเปล่า
พอเดินผ่านประตู สัญญาณร้องเท่านั้นแหละพนักงานหน้าเคาน์เตอร์สี่คนหันมาพรึ่บ
มองซะว่าผมจะมาขโมยอะไรงั้นแหละ
แต่ไม่ใช่ครับ ไม่ใช่พวกเขามองผม พวกเขามองอิตาลุงทัพตะหาก มองอิตานั่นทำไมน่ะเหรอ
แหม่ก็ใส่เสื้อรัดรูปซะขนาดนั้น เป็นใครใครก็มองแมะ ยกเว้นผมคนหนึ่งล่ะที่ไม่สนหุ่นแก ถึงจะดูบึกบึนก็เถอะนะ
พอเข้ามาข้างในผมก็แยกกับแกเดิน เดินดูของยังกับตัวเองมีตังค์จ่าย จนกระทั่งพ่อพระมาโปรด
"เอาอะไรก็หยิบสิ มองอยู่ได้น้ำลายเยิ้มแล้วนั่น" ห้ะ น้ำลายผมเยิ้มจริงเหรอ รีบเช็ดสิครับแต่พอเห็นอาการของอิตาลุงก็รู้ได้ทันทีว่าถูกหลอก
เลยหยิบลูกอมเมนทอสแบบเป็นแท่งมาแท่งหนึ่ง ละก็เบนโตะอีก
"ไม่ อันนี้ไม่เอาปากเหม็น" ปากเหม็นก็ปากผมไหม
"แต่ผมชอบนี่น่า นะครับพี่ทัพ" ทันทีที่ผมพูดจบแกเหมือนจะ..อ้าว เวร อิตาลุงวิญญาณลอยล่องออกจากร่างเหรอวะ
ไม่สนครับ แล้วก็หยิบลูกอมกลิ่นทุเรียนมาด้วย ลุงแกบอกว่ามันเหม็นนักใช่ไหม จัดให้ครับ
"น้องฟ้าพอแล้วครับ" อ้ะ กำลังหยิบเพลินเลย พูดจบก็เดินไปจ่ายตังค์เฉย เลยไม่รอผมบ้างเลย
ว่าแต่เมื่อกี้แกเรียกผมว่ายังไงนะ 'น้อง' เฮ้ย ไม่น่าใจละ หูฝาดไปแน่ๆ
"สวัสดีค่ะพี่ทัพ" ห๋า รู้จักกันเหรอละเธอก็ดูมั่นหน้ามาก
"คะครับ" ลุงทัพเอ่ยรับ พร้อมหน้านี่นิ่งมาก
"เชิญช่องนี้ได้นะคะ" พนักงานอีกคนเอ่ย คงจะหมายถึงผม ผมเลยเข้าไปกอดแขนลุงแกทันทีเพื่อบอกเป็นนัยน์ว่ามาด้วยกันจ้า
"มาซื้อถุงยางเนี้ยนะ" ขอขัดสายตาหน่อยเถอะ เห็นล่ะหมั่นไส้
"คะ เอ่อ" พนักงานผู้หญิงเอ่ย ก่อนจะรอบมองผม
"ใช่ สองกล่องยันเช้าแน่" เดี๋ยวๆ แล้วหันมาพูดกับผมด้วย ลุงจะพูดแบบไม่หันไปมองหน้าผู้หญิงคนนั้นเลยไม่ได้
"หึ กลัวแต่จะหลับตั้งแต่ยังไม่เริ่ม เหมือนคราวที่แล้ว" ที่แล้ว ที่ไหนไม่รู้ แต่ลุงอยากเบี่ยงเป้าหมายมาทางผมก่อนเอง เอ้ะหรือผมทำลุงก่อนหว่า ตายแน่ผมตายแน่ๆ ถูกหมายหัวแน่คราวนี้
"ร้ายนักนะ" แกกระซิบว่าให้ผม ก่อนที่พนักงานสาวจะแจ้งยอดมาแล้วแกก็จ่ายตังค์ไป
พอออกมาจากร้านสะดวกซื้อแล้วลุงแกก็กระชากแขนผมมายังรถที่จอดแนบนิ่งอยู่ริมฟุตบาท ก่อนจะยื่นหมวกกันน็อคให้ผม
"ใส่ซะ" เออ ยื่นให้ขนาดนี้รู้หรอกว่าอะไร
พอผมใส่หมวกเสร็จ แกก็พร้อมแล้วและพร้อมไวมากก่อนที่แกจะพาผมมาที่..
บ้านไม้สองชั้น มีรั้วล้อมรอบเป็นแนวอย่างเป็นระเบียบ
นี่บ้านแกเหรอ นี่น่ะเหรอบ้านแก อย่าบอกนะว่าอายุบ้านกับอายุคน อายุเท่ากันน่ะ โอ้ยไม่อยากจะเชื่อ บ้านนี้มีผีเปล่าหว่าทำไมมันน่ากลัว น่าวังเวงขนาดนี้
"ลง" เออ รู้แล้วน่าไม่เห็นต้องทำหน้า ทำตาแบบนั้นเลย
"ผมทำอะไรให้ลุงโกรธรึเปล่าครับ" เริ่มจะกลัวลุงแกโหมดนี้ว่ะ
"ทำ" ตอบจบแกก็เข้ามาอุ้มผมพาดไหล่ ก่อนจะพาเข้าไปในบ้าน อุ้มผมท่านี้ได้ยังไงไม่เกรงอกเกรงใจน้ำหนักผมบ้างเลย ลุงไม่หนักเหรอถามจริง
และทุกครั้งที่ผมดิ้นแกจะบีบก้นผมแบบโรคจิตชนิดพิเศษ และร้ายแรงมากบีบทีสะเทือนไปยังก้อนขี้ข้างในกันเลย จากนั้นแกก็พาผมมาส่งที่ห้องน้ำ
"ล้างตูดซะ" ห๋า เอาจริงดิ
"ละล้างตูด"
"ใช่ พี่ให้เวลาสองนาที" พี่!!?? สองนาที!! สองนาทีมันจะไปสะอาดอะไรวะ
"พี่ทัพ" เอ่ยเรียกอีกฝ่ายเสียงหงอย
"ไม่ต้องมาทำเสียงอย่างนั้น พี่จะทำแบบนั้นกับเราจริงๆนะฟ้าและไม่มีข้อแม้หรือเงื่อนไขใดๆด้วย" ผมรู้ พี่มันฟ้อง ไม่สิอันนี้ของพี่ เฮ้ย..อันนั้นของลุงมันฟ้อง
"ผมไม่เคยนิ จะให้ผมล้างยังไง" ครั้บแรกของผมจะมาเสียให้ครูฝึกจริงดิ เฮ้ย!!!! ปู่สังกะสา ย่าสังกะสี ตาทองมา ยายทองมี ช่วยลูกแมวด้วย
"อย่ามาโกหกพี่ ท่าทางปากดีตอนแรกน่ะไปไหน ตอนนี้ไม่เอามาใช้ล่ะ" ปากดีก็ส่วนปาก เกี่ยวไรกะตูดผมด้วยล่ะ ลุงไมไม่แยกแยะวะ
"พี่ทัพผมไม่ว่าถ้าพี่จะเอาตูดผมน่ะ แต่ล้างตูดเนี้ยล้างยังไงครับ ผมก็ล้างทุกครั้งที่ขี้เสร็จอยู่แล้ว" ยังไงก็ต้องโดน เจอขี้กูหน่อยไหม
"งั้นก็ไม่ต้องล้าง" ค่อยยังชั่ว
แล้วแกก็ลากผมมายังโซฟาในห้อง ห้องหนึ่งก่อนจะออกคำสั่ง
"ถอดเสื้อผ้าออกสิ" ครับ!! ถอดเสื้อผ้า
"เสร็จหลังพี่ พี่ไม่ปล่อยกลับนะ" เป็นคำขู่ที่น่ากลัวมาก
แต่ก็ถอดครับ เหลือแต่งกางเกงในเพราะกลัวลุงแกจะกักกันผมไว้จริงๆ
"ถอดออกให้หมดสิ" จะดีเหรอ อายเป็นนะว้อย
"ผมอายนี่น่า"
"อายอะไรของพี่ก็มี" เออ ของลุงน่ะมี แต่ผมอายอ่ะ
"อ่ะดูของพี่จับได้" ห๋า ลุงไม่องไม่อายผมสักหน่อยเหรอ ไม่พูดเปล่าจับมือผมไปกำของแกไว้ด้วย
อ้ากกกกก ครั้งที่สองที่ได้จับหรรมผู้ชาย แต่ครั้งนี้จับตั้งแต่ยังไม่ตื่น เฮ้ยแล้วตอนนั้นที่ผมเห็นคือสภาพนี้เหรอ สภาพที่ยังไม่ตื่นนี่เหรอ ไม่อยากจะเชื่อขนาดว่ายังไม่ตื่นยังนูนตึงขนาดนี้แล้วถ้าตื่นขึ้นมา พี่ทัพน้อยค่อยๆขยายตัวตื่นขึ้น แล้วมันเต็มไม้ เต็มมือมาก แบบโดนเข้าอาจถึงตายได้
นี่ ค... หรือแขนที่สามวะ!!!
"ลุง"
"บอกให้เรียกพี่"
"นี่ลุงซ่อมใครแบบนี้ทุกคนรึเปล่า" อยากรู้จริงๆเลยว่า แกทำแบบนี้กับคนอื่นด้วยรึเปล่า
"ไม่" แค่นี้? จะไม่อธิบายเพิ่มเติมหน่อยเหรอ
"คือผมแค่อยากรู้น่ะว่ามีครั้งแรกแล้ว จะมีครั้งสองรึเปล่า"
"นั่นก็อยู่ที่ลีลาเราว่าทำให้พี่ประทับใจรึเปล่า" ขอให้ไม่ประทับใจทีเถอะ ผมกลัวปลายลำของแกไปสะกิดหัวใจผมอยู่นะ
"ฟังดูเหมือนผมเป็นเด็กขายตัวแลกเบนโตะเลยว่ะ"
"แล้วไม่จริงเหรอ" เออ จริงก็ได้ ร้อยกว่าบาทแลกตูดคุ้มชิบหาย
"เริ่มเลยไหม จะได้กลับๆ" เอาวะครั้งแรก...ครั้งหนึ่งกับครูฝึก เห่อะครั้งแรกแม่งเริ่มก็ไม่มีอะไรน่าจดจำละ
ลุงกดไหล่ผมนั่งลงกับโซฟาตัวยาว
"อมให้หน่อย" ห้ะ ไม่เอามันน่ารังเกียจจะตาย
"ไม่ครับ รีบๆเยผมเถอะ" ผมเปล่ายั่ว หรืออยากมากนะ แต่ว่าถ้าให้อมอ่ะ ขอโดนเยดีกว่า ยังไงอมให้แล้วก็ต้องโดนเยอีกอยู่ดี สู้เก็บปากไว้ทำให้คนที่ใช่ดีกว่า
"ร้อนแรงจริงๆเลย" เข้าใจไปนั่น แต่เอาเถอะไม่อยากหาเรื่องกับลุงว่ะ
จากนั้นลุงแกก็จับขาผมยกขึ้นแล้วกางออก แล้วใช้ปลายนิ้วที่มีเจลเป็นตัวช่วยทำให้หล่อลื่นติดมาด้วย รีวนรอบรูทวาร ก่อนจะสอดใส่เบาๆ
"อ้ะ เจ็บ" ผมยีหน้า ยีตาสุดๆ ไม่นึกไม่ฝันว่าจะโดนกับเขาจริงๆ เคยได้ยินแต่อิแม็คเล่าถึงอรรถรสที่ถูกผู้ชายเสียบ อิห่านโกหกกูไม่มีความเสียวอยู่เลย มีแต่ความเจ็บ ความปวด และความจุกโคตรๆทั้งนั้น
"อดทนหน่อยนะครับ น้องฟ้าพี่ขอเพิ่มเป็นสองนิ้วนะครับ" ห้ะ นิ้วเหรอ แค่นิ้วเหรอ เอานิ้วมาทำไมไม่เอานิ้วว้อย
"มะไม่ ไม่เอานิ้วแล้ว อยากเอาตรงนั้น" เอามาทำไมนิ้วน่ะเจ็บก็เจ็บ
"ต้องใช้นิ้วนำร่องก่อนสิครับ เปิดทางก่อนนะรูน้องฟ้าจะได้ชินพี่ไง" บอกว่าไม่ป่ะวะ
"หึ ของลุงก็ไม่ใหญ่กว่านิ้วชี้เท่าไหร่ ผมชินละ" ยั่วโมโหแกไป ลีลาดีนัก
แกถอดนิ้วออกจากรูผม ก่อนจะอุ้มผมขึ้นแล้วพาผมมาที่โต๊ะ น่าจะเป็นโต๊ะกินข้าวแล้วอุ้มผมนั่งบนโต๊ะ ก่อนจะดึงเอวผมมาแล้วให้ตูดผมอยู่ริมๆขอบโต๊ะ ส่วนผมถูกจัดให้อยู่ในท่านอนหงายและยกขาถ่างเรียบร้อย
"อ้ะ เจ็บ ลุงผมเจ็บ" เชี้ย เข้าก็ไม่บอก
ฮึก เจ็บ บอกได้คำเดียวว่าโคตรเจ็บมากกกก ตอนนี้ร้องไห้ไปละแม่ง
"อย่าเกร็งสิครับน้องฟ้า" ไม่ให้เกร็งได้ไง จะบ้าเหรอ
"มาเป็นกูดูไหม เจ็บนะไอ้สัส" สบถออกไป จนอีกฝ่ายหยุดกระทำใดๆ ต่อ
"พูดงี้พี่เลิกนะ" มองหน้าผมด้วยสายตาน่ากลัวสุดๆ
"ขอโทษ" แม่งปั่นอารมณ์กูชิบหาย
"ต้องเรียกพี่ว่าไงครับ" ฝากไว้ก่อนเถอะ
"พี่ทัพ" แม่งทำไมลุงต้องค่อยๆซอยด้วย
โอ้ยยย กูเจ็บ ปนแสบ แบบจุกๆ มันแบบอธิบายไม่ถูก แต่ที่รู้ตอนนี้อยากให้แกทำแรงๆ เชี้ย
"พี่ทัพ ผมอยากจูบพี่" เชี้ย อารมณ์กูไปหมดแล้วความเขินอายไม่มีอีกต่อไป
"ได้ครับ" ลุงแกเอ่ยจบก็โน้มตัวลงมา ขณะที่เองก็ยังเข้าจังหวะอยู่
"พี่ทัพ อ้ะ อือ" ผมรีบรุกอีกฝ่ายโดยการกอดท้ายทอยดึงลงมาประกบจูบ
ย้ำว่าแค่จูบ ไม่ได้ดูดดื่มเพราะผมต้องแสร้งทำไม่เป็นเดี๋ยวอีกฝ่ายจะไม่เชื่อว่าผมซิง จริงๆตูดผมซิง แต่ปากผมผ่านมาแล้วหนึ่งคน คนที่สองก็ลุงทัพนี่แหละ
"แลบลิ้นออกมา" แกสั่งผม ผมก็ทำตามแล้วแกก็ยื่นปากมาดูดลิ้นผมจนลิ้นผมเข้าไปอยู่ในปากแก แล้วแกก็วาง
แล้วแกก็ให้ผมทำแบบที่แกทำ แต่พอลิ้นแกเข้าไปอยู่ในปากผมแกก็กลั้วลิ้นไปทั่วช่องปากของผม
ผมไม่เคยเสียวแบบนี้เลยตั้งแต่เกิดมา จนน้ำใคร่ผมมันแตกออกมาเอง
"เสียวมากเลยเหรอ" แกถาม แต่แววตาแม่งจะว่ากูอ่อนก็ว่าเถอะ
"พี่ทัพ เอาแรงๆได้ไหมครับ"
"ฟ้าจะไม่เจ็บเหรอ"
"ไม่ครับ ผมอยากให้พี่ทัพมีความสุข นะครับพี่ทัพ" ไม่พูดเปล่าทำสายตาอ้อนวอนอีกฝ่ายสุดๆ
"แบบนี้พี่ก็มีความสุขครับ" ลุงจะทำแค่นี้ไม่ได้ ยังไงครั้งแรกของผมมันก็ต้องน่าจดจำมากกว่านี้หน่อยสิ
"พี่ทัพ ผมอยากลองแรงๆ นะครับ" ทำตามที่ขอหน่อยเถอะนะ อยากจะตายอยู่แล้ว
"อ้ะ ก็ได้ครับถ้าไม่ไหวบอกพี่นะ" ลุงแกเอ่ยพร้อมปาดน้ำตาที่แก้มให้ผม
ก่อนจะเริ่มซอยแรงๆเน้นๆ จนผมร้องลั่นและคำที่แกอยากได้ยิน
"พี่ทัพ อ้ะ ซี้ด"
"อ้ะ น้องฟ้าครางชื่อพี่ พี่จะแตกแล้ว"
"พี่ทัพ อ้ะ พี่ทัพ พี่ทัพครับ ผมเสียว อ้ะ ซี้ด" พอถึงจังหวะหนึ่งแกก็รีบถอดแท่งเอ็นออก แล้วถอดถุงออกก่อนจะว่าวพร้อมยีหน้า ยีตา
"อ่าาา ฟ้าพี่ตะ แตก พี่แตก อ่าา" เชี้ย แตกรดหน้าท้องกูอีก
"อมให้พี่หน่อยเถอะ"
"ไม่เอา" ให้อมตอนน้ำเยิ้มๆแบบนี้ได้ไง
"นะครับ พี่สัญญาพี่จะอมคืนให้ฟ้า"
"..." ไม่ครับ แค่สัญญาตอนที่เงี่ยนใครจะเชื่อ
"นะครับฟ้าพี่สัญญาว่าพี่จะรักแค่ฟ้าคนเดียว พี่สัญญาว่าพี่จะมีแค่ฟ้า จะเอาแค่ฟ้านะครับ" ไม่ต้องมาสัญญง สัญญาอะไรทั้งนั้น ลมปากตอนเงี่ยนไม่อยากฟัง
"ถ้าพี่ทัพผิดสัญญาล่ะ"
"พี่ยินดีจ่ายค่าเสียเวลาเรา"
"เอะอะจะเอาแต่เงินฟาดหัวผมเหอะ"
"พี่ขอโทษ พี่ไม่ได้หมายความอย่างนั้น พี่แค่พี่จะบอกว่าพี่รักฟ้า พี่ก็กลัวฟ้าจะไม่เชื่อ" ใครจะไปเชื่อ พึ่งเจอกันไม่ถึงวันแล้วมาเยกันเลยแบบนี้ด้วย ให้มันเป็นแค่ความทรงจำว่าครั้งหนึ่งกันดีกว่าเหอะ
"ฟ้าครับ พี่ขออีกสักรอบได้ไหม"
"จะเอาถึงเช้าเลยก็เอาเถอะ" ตัดบทเลยไม่ต้องมาขอให้เสียอารมณ์
"ก็อยากถึงเช้านะ แต่พี่ต้องไปส่งเราที่ค่ายก่อนสามทุ่มครึ่ง" เออ ละตอนนี้มันกี่โมงกี่ยามแล้วเนี้ย แล้วทำไมต้องเป็นสามทุ่มครึ่ง
"ตอนนี้ทุ่มกว่าแล้วครับ อีกน้ำนะครับ"
"เอาเถอะ พี่แม่ง..แล้วห้ามทิ้ง" คำสุดท้ายพูดเบาๆ อย่างน้อยครั้งแรกผมก็ต้องมีคนรับผิดชอบหน่อยสิวะ ถึงจะเป็นครูฝึกก็เถอะ อย่างน้อยก็น่าจะส่งค่าเลี้ยงดูแบบป๋าเลี้ยงต้อยเด็กบ้าง
"คะครับ อะไรนะ"
"ได้ผมแล้วห้ามทิ้งผมนะ..จะติดใจหรือไม่ก็ห้ามทิ้ง"
"ไม่เคยคิดจะทิ้งเลยครับ คิดแต่จะทำยังไงให้ฟ้ารักฟ้าหลงพี่บ้าง พี่คิดแบบนี้จริงๆนะ" พอๆ เลี่ยนผมจะอ๊วก
"เอาเข้าเถอะ" ผมเปล่าแรดนะ แค่มันยังไม่พออ่ะ แบบอยากอีกอ่ะ
"ร้อนแรงจังนะ เมียใครเนี้ย"
"เมียทัพ" ตอบแบบหน้าตาเฉย
"แบบนี้ฐานทัพก็รักตายเลยสิครับ" ขอให้จริงเถอะ อ้ะ ฐาน ฐานทัพ เหรอชื่อจริงของแกเหรอ 'ฐานทัพ'
"เอาเข้าได้แล้ว ทำไมพูดมากจัง" โอ้ย ทำไมมีแต่ชวนคุยวะ รู้รึเปล่าว่าตอนนี้อารมณ์ผมมันกระเจิงแค่ไหน
ถ้าขืนยังพูดไม่เลิก ผมจะจับนั่งเทียนแน่ คนอะไรพูดมาก็ไม่รู้เวล่ำเวลาพาลให้อารมณ์เสีย
ก่อนแกจะอุ้มผมมาบนชั้นสองของบ้าน เรามาต่อกันที่นี่ ในห้องนอนของแก
................
จบตอนที่ 1
-
:katai2-1:
:3123:
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 02
"ปวดมากไหมครับ" ตัวการถามขึ้นเมื่อล้างตัวทำความสะอาดให้ผมเสร็จ พร้อมกับพยุงผมมาที่เตียง ก่อนจะเอาโต๊ะญี่ปุ่นขึ้นมากางบนเตียง
"อะไร" ถามออกไปเมื่อได้กลิ่นของกิน
"กินอะไรรองท้องก่อนนะค่อยกินยาแก้ปวด กับยาแก้อักเสบครับ" อะไรที่ลุงว่าก็คือข้าวพะแนงหมูสับ กับผัดบวบใส่ไข่ ที่แยกข้าวแยกกับกันมา
"ถ้าผมไม่กินอ่ะ" ไม่ได้จะดื้อนะ แค่จะดูปฏิกิริยาของแกก็เท่านั้น
"ฟ้าก็จะปวดแผลมากไงครับ กินยานะครับอย่าดื้อเลยนะ" โอ้ยยย ไปเรียนวิชาอ้อนทางสายตามาตอนไหนเนี้ย แบบนี้ใครจะขัดได้
"อืม" ผมรับคำก่อนจะลงมือกินข้าวจนหมด
"ไปส่งผมได้แล้วป่านนี้คงตามหาผมวุ่นล่ะ" ผมรับยามาก่อนจะโยนเข้าปากพร้อมกับกินน้ำตาม แบบไม่ใช่เรื่องยากกับยาแค่สามเม็ด
แล้วลุงทัพก็อุ้มผมออกมาในท่าอุ้มเจ้าสาว ก่อนจะวางผมไว้ข้างรถกระบะในท่ายืน แม่งขาสั่นชิบหาย
อย่าถามว่าแค่สองครั้งทำไมต้องสั่น ถ้าสองจริงไม่สั่นหรอก แกเล่นสามและจะขอสี่ถ้าเวลามันไม่เกินมาก่อนอ่ะนะ
ตอนนี้ก็สามทุ่มสี่สิบแล้ว
เลยโคตรจะง่วงเลย
"เร็วๆดิ้" แม่ง เร่งเลยครับ นี่รถลุงจริงเปล่าเนี้ย ทำไมถึงต้องไขนานขนาดนั้น
"โทษๆครับเมีย พี่หยิบกุญแจมาผิด ยืนไหวไหมครับ" ห้ะ เมีย?
"ไม่ไหว" เชี้ย ขอทิ้งตัวลงหมอบกับข้างล้อรถก่อนเถอะ ใครว่าผมจะขี่ใส่ล้อรถตอนนี้ผมก็ไม่โกรธ เพราะผมยืนไม่ไหวจริงๆ รู้สึกว่าตัวเองอ่อนแอมากว่ะ
"รอพี่แปปเดียวนะ อดทนนะครับ"
"เออ รีบๆไป" แม่งแล้วยังจะมาจับหน้าผากกูอีก หรือกูกำลังจะไม่สบายวะถึงงี่เง่าได้ขนาดนี้น่ะ
ผมไม่รู้ว่าแกกลับมาอีกตอนไหน
รู้สึกตัวอีกทีผมก็ถูกปลุกให้ตื่นแล้ว
"ตอนเช้าถ้าลุกไม่ไหว ก็บอกเพื่อนให้เพื่อนมาบอกพี่นะครับ" รู้แล้วน่า
"พูดจบยัง ฟ้าง่วง"
"ฟ้า" อะไรอีกล่ะ
"พี่รักฟ้านะ"
"เลี่ยน จะอ๊วกไปละ" ผมบอกอีกฝ่ายก่อนจะหอบสังขารประคองตัวเองเดินขึ้นโรงนอน แล้วเป็นจังหวะเดียวกันกับพวกเพื่อนผมถูกปล่อยให้มานอน
"อ้าว ฟ้าเมิงไปไหนมาวะ" ไอ้โอ๊ตครับ
"พรุ่งนี้ค่อยคุยนะ วันนี้กูง่วงมาก" ผมรีบตัดบทก่อนจะเดินสาวไปที่เตียงอย่างไว แล้วทิ้งตัวลงนอน
"เฮ้ย เปลี่ยนเตียงกับกู" ไอ้โอ๊ตครับ
"เปลี่ยนทำไมวะ กูไม่ชอบนอนกลาง" คือตอนนี้นอนขอบ แต่ก็ไม่ชิดผนังเพราะยังมีทางเดินไปหาอีกฝั่งได้
"กูได้ยินพวกไอ้เท่ห์ว่าจะเปิดซิงสาวคืนนี้" แล้วเกี่ยวไรกับกู กูไม่ใช่สาว
"เกี่ยวไรกะกู" กูไม่ใช่สาว ถึงจะอยู่ในกลุ่มแก๊งค์สาวสองก็เถอะ กูก็ไม่ได้สาวขนาดต้องไปคะขาอ่ะ เป็นเก้งครับผม
"มึงเป็นหนึ่งในสาวที่พวกมันหมายปอง" ห้ะ กูเนี้ยนะเฮ้ยๆ ไม่เอาแล้วกูพึ่งถูกเปิดซิงมาจะมาเปิดซิงอะไรกูอีก กูไม่มีซิงเหลือแล้ว
"ไปนอนเตียงกู" เออ ก็ได้วะเพื่อความปลอดภัยของรูทวารกูด้วย
เตียงไอ้โอ๊ตอยู่ถัดผมไปสองเตียงครับ ขั้นกลางระหว่างผมกับมันเป็นของไอ้โจ้ กับไอ้กาย ไอ้กายไม่เบี่ยงและไม่รังแกตุ๊ด แต่ไอ้โจ้นี่น่ากลัว แต่ผมไม่ใช่สเปคมัน ส่วนข้างผมอีกด้านนี่สิใครวะ
หลับไปได้สักพัก ก็ได้ยินเสียงคนพูดกัน
'ไอ้ฟ้าอยู่เตียงไหนวะ' เชี้ย กูถึงกับสะดุ้ง
'มันนอนขอบนิ' อีกเสียงพูดขึ้น
'ขอบไม่ใช่มันเว้ย กูไปกอดมาแล้วแม่งถีบเกือบถูกหำกู' ไอ้โอ๊ตทำไมมึงไม่เลงดีๆวะ
จากนั้นเสียงฝีเท้าก็ค่อยๆเดินออกห่างๆไป จนเสียงดังโวยวายอยู่ฝั่งตรงข้ามดังขึ้น
ก่อนจะตามมาด้วยเสียงคราง...เชี้ย
และทันใดนั้นตัวผมก็ถูกรวบกอดจากด้านนอกผ้าห่ม
เฮ้ย ใครวะ
ดิ้นสิวะ รอไร
จากนั้นไอ้นั่นมันก็จับมือผมล็อคไว้กับเตียง ส่วนตัวมันนั่งคร่อมตัวผมไว้ แล้วก้มหน้าลงไซร้ซอกคอผมสลับซ้ายขวา ยิ่งดิ้นมันก็ยิ่งทำแรงขึ้น
จนผม...ยอม แล้วแต่แม่งจะทำไรละ ขยับมากยิ่งไม่ได้ปวดตูดชิบหาย
แต่พอผมยอมมันกลับผละตัวออก แล้วก้มหน้าลงมากระซิบข้างหูผมแทน
"ขอนะ" ขออะไรวะ
ยังไม่ทันที่ผมจะได้ถามอะไรต่อ มันก็เลิกผ้าห่มผมออกก่อนจะจับตัวผมพลิกให้นอนคว่ำแล้วดึงขอบกางเกงผมลง
เฮ้ย ลางไม่ดี
"อย่าทำเราเลยนะ" กูพูดออกไป
"อ้าว ไม่ใช่ไกด์เหรอ" ไกด์ไหนวะ ไกด์ ไกด์ห้องสองเปล่า ไอ้ไกด์มันเป็นชายแท้ไม่ใช่เหรอ เดี๋ยวแล้วเมิงเป็นใครเนี้ย
"ไม่ใช่"
"แต่กลิ่นตัวเหมือนว่ะ จะใครก็ชั่งขอเรานะ เรามีถุง" ห๊ะ นี่มึงเตรียมพร้อมมากว่ะ
ไอ้กลิ่นตัวเนี้ย กลิ่นสบู่อิลุงทัพว้อย โอ้ยยยย เพราะอิลุงเลยคอยดูอย่าให้เห็นหน้านะ!!
"อ้ะ" เชี้ย เฮ้ย เอาจริงเหรอ
มึง กูเจ็บ แผลกูยังไม่หายดี
ขอกูดูหน้าหน่อยเถอะ ผมเอาไฟฉายที่ซ่อนไว้ใต้หมอนมาส่องดูหน้าไอ้คนทำ
แชะหนึ่ง ..ถึงกับต้องอุทาน
ไอ้เต๊ะ นักมวยโรงเรียน ห้องผม เชี้ย... เป็นมันได้ไง ไอ้ที่ไม่เคยจะยุ่งกับเก้งกวางเลย วันหนึ่งมันมาทำแบบนี้
"รูหลวมว่ะ" ห้ะ ว่าไงนะ
"หำมึงเล็กสิไม่ว่า" กูยอมคนที่ไหน
"เมื่อกี้ส่องหน้ากูทำไม" มึงจะถามไปด้วย เด้าไปด้วยไม่ได้ ไอ้ห่าใครบ้างไม่เสียวจะให้กูตอบไปด้วยครางไปด้วยรึไง
"กูอยากรู้ว่าใคร..อ้ะ" แม่งหลุดจนได้ เชี้ย ลีลาไม่ได้ครึ่งของลุงทัพกูเลยไอ้ห่านมึงต้องไปฝึกเด้าหมอนข้างให้ได้จนเป็นรูแบบของอิลุงก่อนนะไอ้เหี้ยเต๊ะ
"ละมึงล่ะเป็นใคร"
"เฮ้ย ใครเอากันวะ ไอ้สัสเด้ากันจริงเว้ย" เฮ้ย เสียงใคร
ไอ้เต๊ะรีบลุกขึ้นแล้วรีบเก็บอาวุธมันในความมืด แล้วถีบไอ้นั่นไปเต็มแรง ก่อนที่มันจะลากผมไปตามแรงของมัน
ไอ้ห่า มึงจะพากูไปไหนเนี้ย
"เฮ้ย หนีไปไหนแล้ววะ" เสียงไอ้นั่นยังโวยวายตามมา
"นอนนี่ เตียงกู" ห้ะ เออ ก็ได้
"มึงจะไม่ทำอะไรกูแล้วใช่ไหม"
"ว่าวให้กูหน่อยได้ป่ะล่ะ" แค่นี้จริง? แล้วผมก็เลื่อนมือลงไปกำจู๋น้อยของมันไว้ก่อนจะช่วยให้มันสำเร็จความใคร่ ในเวลาไม่นาน ปล่อยแบบไม่เกรงใจสถานที่เลยแม่ง กว่าจะรู้ว่ามันเสร็จมือผมก็เปื้อนละ ผมเลยรีบถกขึ้นมาเช็ดตามเสื้อมัน ก่อนมันจะโวยวาย
"เชี้ย สกปรก" อ้าวอิเวร ก็น้ำมึงเปล่า ไม่รู้ละกูทำให้ละอย่ามาว่ากู
แต่พอไม่เห็นผมโต้ตอบอะไรมัน มันก็กระชับพื้นที่โดยการเข้ามากอดผม
"ถอดเสื้อออกก่อนไหม" เปล่าว่าอยากกอดเนื้อหนังมันนะ
"รังเกียจกูเหรอ" เฮ้ย คิดไปนั่น
"เปล่า แต่กูกลัวน้ำมึงเลอะเสื้อกู"
"ก็มึงทำ" อ้าวอินี่ โยนมาให้กูเฉย
"นอนเถอะ กูจะปกป้องมึงเอง" เชี้ย โคตรแมนแต่เดี๋ยวก่อนมึงต้องกอดกูด้วยไหม น้ำที่เสื้อมึงยังส่งกลิ่นอยู่เลยไอ้เต๊ะอย่างคาว
คือเรานอนหันหน้าเข้าหากันครับ แล้วใบหน้าห่างกันเพียงปลายจมูกชนกันพอดิบพอดี
"เสียงมึงเหมือนคนที่กูรู้จักเลยว่ะ ..ภาวนาอย่าให้เป็นคนคนนั้นนะ" ประโยคหลังมันพูดเสียงแผ่ว
"ไม่รู้จักสิแปลก" แล้วผมก็ดัดเสียงสาวใส่มัน ก่อนจะกระตุกยิ้ม
"มึงรู้จักกูเหรอ..เชี้ย ใครวะ" มันพูดพร้อมกับผละออก ก่อนจะค่อยๆขยับเข้ามาที่เดิมแต่มันนอนหงาย
เพราะเตียงมันก็ไม่ได้กว้างพอจนนอนสองคนได้
"มึงเคยได้อ้อนยัง" จบคำถามผมมันเงียบไปหลายวิ
"ถ้ากูตอบว่ายังมึงจะเชื่อกูไหม" ไม่เชื่อ ไปบอกใครใครเขาจะเชื่อแถมแฟนสาวเมิงก็หวงเมิงออกหน้าออกตายังกะได้เสียเป็นผัวเมียกันแล้วขนาดนั้น
"จริงๆ มึงอ่ะคนแรกไอ้สัสมึงเป็นใครเนี้ย" ถึงกับอุทานไอ้สัส! ใส่หน้ากูเลยเหรอ
"ฟ้า" ผมตอบมันแผ่วเบา
"ห้ะ กะกะกูว่าแล้ว" ว่าอะไร คิดไว้แล้วเหรอว่าเป็นกูน่ะ
"ไม่ไปนอนกับผัวมึงวะ มันปล่อยมาได้ยังไง" ใครวะผัวกู อิลุงอ่ะนะเฮ้ยแค่สามครั้งกูไม่นับว่าเป็นผัวหรอก
"ใครผัวกู" นี่กูยังไม่รู้ตัวเลยว่าตัวเองมีผัว ถ้านับสอดใส่ก็มีแต่อิลุงทัพกะอิเต๊ะนี่แหละ
"ไอ้หินมันบอกพวกกูว่ามึงน่ะเมียมัน" ห้ะ ไอ้หิน!!!! เพื่อนที่แสนดีของผม เพื่อนที่สอนให้ผมรู้จักว่าจูบมันเป็นยังไง เพื่อนที่ไม่เคยจะชวนผมไปทางตกต่ำ มีแต่ส่งเสริมเรื่องการเรียนและกิจกรรม มันมันบอกกับมึงแบบนั้น เพื่อ!!!???
"ไม่ต้องปฏิเสธหรอกกูเชื่อ รูมึงโบ๋มาก" ไอ้เหี้ย ละไม่คิดว่ากูโดนคนอื่นสอดใส่มาบ้างล่ะ
มันพูดจบผมก็ล้วงไข่มันทันที ซึ่งทางแม่งสะดวก แถมน้องเต๊ะน้อยก็นอนนิ่งอยู่อีกไอ้ห่า หดเหลือจิ้ดเดียวเองแทบจะคลำหาไม่เจอแล้วนะเนี้ย
"มึงเล็กเองไอ้เต๊ะ ..อย่าดิ้น" ผมบอกมันพร้อมกับกำพวงไข่มันกระชับขึ้น
"ฟ้า ปล่อยกูเจ็บ" ปล่อยก็บ้าละ ยุทธศาสตร์มึงอยู่ในมือกูแล้วมึงจะดิ้นไม่ได้
"ขอกูกำไว้แบบนี้ได้ไหม เพื่อความอุ่นใจน่ะว่าคืนนี้มึงจะปกป้องกู" แม่งกูก็เลี่ยนตัวเองว่ะ
"แต่มึงคือเมียเพื่อน" ไอ้ห่านนิยังไม่เลิกอีก เมิงกับไอ้หินเป็นเพื่อนกันตอนไหนวะ กูเห็นพวกเมิงสองคนแทบจะกัดกันทุกทีที่เจอหน้ากันละ
"กูกับมันไม่เคยมีไรกัน มีแต่มึงเนี้ยหรือมึงจะไม่รับผิดชอบกูห้ะ" ขอทวงความเป็นธรรมหน่อยเถอะ
"พูดยังกะมึงจะท้องได้ไอ้ห่า" อ้าว พูดงี้มึงจะไม่ปกป้องกูเหรอ ตอบ!!!
"ถึงท้องไม่ได้ มึงก็เอากูแล้วป่ะ" ลองไม่รับผิดชอบสิ หำมึงแข็งสู้มือกูขนาดนี้มึงยังจะปฏิเสธอีกเหรอ
"เออ มึงเป็นเมียกู" ไม่ต้องมาประชดกู
"แล้วอ้อน"
"เดี๋ยวกูบอกเลิกอ้อน แล้วมาคบกับมึงพอใจไหม" นี่กูต้องรักมึงขนาดไหน ถึงจะพอกับที่มึงทำเพื่อกูวะ
"เต๊ะ กูรักมึงเลยว่ะ..ไอ้สัสกูก็ถูกมองว่าเสียตัวให้มึงในวันเข้าค่ายกันพอดี"
"มึงแม่งเรื่องมาก.. มึงรู้ไว้แม้แต่อ้อนหำกูยังไม่เคยจับนอนมึงน่ะพิเศษ ..ฝันดีครับ" สัสทิ้งให้กูแปลคำว่าพิเศษของมึงอีกนะ แต่ก็เพราะฤทธิ์ยาด้วยผมไม่ต้องค้างอยู่กับความสงสัยนี้นาน พอต่างคนต่างเงียบผมก็ค่อยๆจะเคลิ้ม
"เต๊ะ กอดกูแน่นๆดิ" แม่งคือกูรู้สึกร้อนๆหนาวๆ เหมือนจะเป็นไข้ และอกอิเต๊ะถึงมันจะไม่กว้างเหมือนของอิลุงแต่ก็อุ่นไม่แพ้กัน
"แน่นพอยัง" เออ แน่นพอแล้ว
"ฝันดี" ผมกระซิบบอกมัน ก่อนจะปล่อยสติเข้าห้วงนิทรา
คล้อยหลับไป
...
...
.........................
ตอนที่ 02 50%
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 02 (ต่อ)
รู้สึกตัวอีกที ก็เพราะเสียงโวยวายที่ปลุกให้กันตื่นเป็นทอดๆ จนมาถึงผม และไอ้เต๊ะ
ไม่อยากจะเชื่อว่าจู๋มันที่ผมจับไว้ก่อนจะหลับมันจะแข็งรับมือผมยันเช้าขนาดนี้ ผมเลยแกล้งบิดไข่มันจนมันโวยวายตื่น
"ตื่นครับ" ผมบอกมัน ก่อนที่ตัวเองจะลุกออกจากเตียง แล้วเดินกลับเตียงตัวเอง ซึ่งมันว่างเปล่า ไอ้โอ๊ตมันไปไหนหว่า
พอหันไปดูที่นอนเดิมของมัน มันก็ยังนอนขดคุดคู้อยู่ ผมเลยจะเดินไปปลุกมันแต่ทว่าไอ้เต๊ะมันมาหาผมซะก่อน
"จะไปไหน"
"ไปปลุกไอ้โอ๊ต"
"ไม่ต้องปลุก ให้มันอยู่คนเดียวเงียบๆ" หมายความว่าไงวะ อยู่คนเดียวเงียบๆบรรยากาศรอบๆนี่แทบไม่ให้ความเป็นส่วนตัวเลยนะเว้ย
"เมื่อคืนมันนอนแทนที่มึงใช่ป่ะ" ทำไมมึงต้องกระซิบด้วย
"มันถูกไอ้โต๊งเผด็จศึกละ" ห๋า เฮ้ย!!!! เรื่องจริง!!!!! มิน่ามันถึงนอนคลุมโปงขนาดนั้น
"ไอ้โต้งพึ่งมาบอกกูเมื่อกี้ว่าได้มึง" เฮ้ย กูต่างหากได้มึง
"แล้วมึงว่าไง" อย่าบอกนะว่ามึงบอกมันว่ามึงเป็นฝ่ายได้กูน่ะ โอ้ยไม่อยากจะคิดเลยว่าผมจะเอาคำพูดไหนมาแก้ตัวในชั้นศาล
"มึงเปลี่ยนที่นอนกับไอ้โอ๊ต" โห แม่งร้ายว่ะ
"ละที่มึงถีบ นั่นใคร"
"ไอ้โต้ง" ห้ะ ไอ้นี่อีกแล้ว หน้าไอ้โต้งลอยเต็มไปในอากาศ
"มันรู้ไหมว่าเป็นมึง"
"ไม่"
จากนั้นเสียงนกหวีดให้สัญญาณลงจากโรงนอนไปเข้าแถวรวมเพื่อเช็คชื่อใครตื่นไม่ตื่นเพื่อจะหาเรื่องแกล้งกันต่อไป ก็ดังขึ้นพวกที่ได้ยินต่างก็รีบลงบันไดไปอย่างไม่กลัวที่จะพลาดตก ผมเลยรีบไปปลุกไอ้โอ๊ตก่อนมันจะถูกลงโทษ
"ไอ้โอ๊ต ใครทำอะไรมึงบอกกู" ผมถามมัน
"กูไม่รู้ว่าใคร แต่กูบิดไข่มันไปแล้วน่าจะบวมอยู่" มันโผล่แค่หัวพ้นผ้าห่มออกมา ไอ้โต้งบอกได้มึงแต่คนที่นอนไข่บวมอยู่มีแต่ไอ้ปอนด์ห้องสองมันชอบตุ๊ดเหรอวะ ไม่เคยรู้เห็นมันเงียบๆกับตุ๊ดนะ
"ไอ่ปอนด์ไหม"
"ไม่รู้ มึงอย่าบอกใครเรื่องนี้นะ" เออ กูรับปาก ไอ้ปอนด์มึงตายแน่มึงทำเพื่อนกู
"ว่าแต่มันทำไรมึงบ้าง"
"มันดูดคอกู" แค่นั้น?
"แค่นี้?"
"ใช่ มันกัดด้วยน่าจะเป็นรอยทำไงดีวะกูต้องถูกแซวแน่ยิ่งเข้าฐานด้วยอ่ะวันนี้" วันนี้ยังมีฐานให้ต้องเข้าอยู่อีกเหรอ หอก็โดดแล้วเมื่อวานหรือจะแก้มือใหม่อีกวะ
"เดี๋ยวกูจะไปบอกครูฝึกให้ว่ามึงไม่สบาย" แล้วหน้าอิลุงก็ลอยมาแทนที่หน้าอิโต้ง
"แล้วครูเขาจะเชื่อเหรอ กูก็ไม่ได้มีไข้"
"เอาน่า ลองดู" อย่างน้อยก็น่าจะทำให้มันสบายใจขึ้น
ช่วงรวมแถวตอนเช้านี่ดีหน่อยที่ยังพอมีผ้าขนหนูให้คล้องคอปกปิดรอยร่วมรักเมื่อคืนแต่หลังจากนี้สิ
หลังรวมแถวเสร็จ ครูฝึกก็สั่งให้ไปล้างหน้าแปรงฟันทำธุระส่วนตัวโดยให้เวลาสามสิบนาที ก่อนจะมารวมตัวกันอีกครั้งในเวลาหกโมงเช้า
ระหว่างนั้นผมก็รอบมองหาอิลุง ชายผู้มีความหล่อเหลาและสูงเด่นเป็นเอกลักษณ์ แต่ลุงแกไม่แม้จะหันมองมาทางผมเลยว่ะ มองแต่ไปทางพวกผู้หญิง
ชอบแบบนั้นใช่ไหม ได้กันแล้วจะไม่สนใจใช่ไหม
ฮึก น่าน้อยใจ
ปั้ก!!!
เชี้ย....สะดุดขาตัวเองล้ม!!!
คนนี่มองสิครับ อย่าถามว่าอายไหม อยากแทรกแผ่นดินหนีให้รู้แล้วรู้รอดไปเลยตอนนี้
"ฟ้าเจ็บรึเปล่า แล้วลุกไหวไหม" ไอ้หินครับ มันเข้ามาพยุงผมแต่ทว่า
"ให้ผมดู" จะกดเสียงต่ำไปไหนถามหน่อยเถอะ อยากจะปัดมือหนาให้ออกจากแขนของผมนะ แต่ก็กลัวแกรู้ว่าผมนอยด์เรื่องอะไร
"แล้วจะพาผมไปไหน" ผมถามขึ้นทันที ที่อิตาลุง พยุงผมออกมาจากแถวที่กำลังเดินไปห้องอาบน้ำ
"ไปพัก" ไปพัก พักอะไรผมไม่ได้เป็นไร
"ไม่ไปผมจะไปหาเพื่อน" เอ่ยจบก็ยื้อตัวจะกลับ แต่ลุงแกตั้งท่าจะไม่ยอมรอแล้ว
"ฟ้าอย่าดื้อ..พี่รู้ว่าฟ้าสะดุดขาตัวเอง แต่พี่อยากให้ฟ้าได้พัก" ห๋า ลุงรู้ได้ยังไงว่าผมสะดุดขาตัวเอง แต่มันก็เพราะลุงเปล่าที่ผมต้องสะดุดขาตัวเองน่ะ เพราะลุงเอาแต่มองผู้หญิงรึเปล่า
"พี่ทัพ"
"ครับ" ลุงแกเอ่ยรับก่อนจะจับผมอุ้มในท่าอุ้มเจ้าสาว
"ผมมีเรื่องอยากจะให้ช่วย เพื่อนผมคนหนึ่งมันถูกดูดคอเมื่อคืนวันนี้มันกลัวเพื่อนล้อ พี่ช่วยมันให้มันนอนพักเฉยๆได้ไหม" อิตาลุงเงียบไปชั่วขณะก่อนจะถามกลับ
"แล้วฟ้าจะให้อะไรพี่" เชี้ย ทำไมลุงแม่งร้ายขนาดนี้วะไม่เคยมีหรอกจะให้อะไรมาฟรีๆ ต้องมีอะไรมาแลกเปลี่ยนตลอด
"ลุงทัพมันอาจจะดูไม่ดีมั้งครับ ผมเป็นลูกเสือพี่เป็นครูฝึกนะ" เหมือนถามไม่ตรงคำตอบว่ะ
"จะลุงหรือจะพี่ ถ้ามันเรียกยากนักเรียกที่รักไปเลยก็ได้นะ" ยังจะมีอารมณ์มาเล่นอีก
"พี่ทัพ พ้นวันนี้ไปพี่อาจจะลืมผม" ขอโทษที่แววตาผมมันเศร้าลงนะ แต่ตอนนี้ผมโคตรจะหลายความรู้สึกเลยว่ะ
"ทำไมคิดอย่างนั้น" ลุงแกเลิกคิ้วถามผม
"ไม่รู้ ผมแค่กลัว" ผมมองไม่เห็นว่ามันจะมีวันพรุ่งนี้อยู่เลยต่างหาก ระหว่างครูฝึกกับลูกเสือ ที่เคยมีครั้งหนึ่งด้วยกัน
"อย่าคิดมากไปก่อนสิครับ พี่สัญญากับฟ้าแล้วไงว่าจะรักแค่ฟ้า จะมีแค่ฟ้าและจะเอาแค่ฟ้า แค่ฟ้าคนนี้คนเดียวของพี่" นี่ผมต้องถูกลุงเอาอีกแล้วเหรอ หรืออะไรนะ ผมไม่ได้ตั้งใจฟัง โทษๆๆๆ
"พี่ทัพ เงี่ยนอีกแล้วเหรอครับ" ได้ยินอะไรเอาๆ
"ใช่ ทำยังไงดีนะ" ห้ะ
"ทำไมพี่ทัพเป็นคนอย่างนี้ครับ" ผมบ่นพึมพำก่อนจะคล้องแขนกอดคออีกฝ่าย
"พี่เป็นคนแบบนี้แต่กับเราเท่านั้นแหละ" อมเหรียญมาพูดก็ไม่เชื่อ
"อะไรที่ทำให้พี่เลือกผม" ทั้งๆที่ผมก็ไม่ได้หน้าตาดีอะไรมาก แค่ผู้ชายหน้าบ้านๆ..มั้ง
"ไม่รู้เหมือนกัน" อ้าวอิลุง
"มันเป็นความรู้สึก" เออ เอาเข้าไปกับความรู้สึก ไม่อยากรู้แล้วก็ได้
"ถ้าจะหมดรักผมแล้วบอกก่อนสามเดือนนะพี่ ผมจะได้มีเวลาเตรียมใจ"
"คนที่จะหมดรักพี่คือฟ้ามากกว่า" เลยกลายเป็นว่าโยนขี้มาให้ผมถือเอาไว้งี้เหรอ
"พรุ่งนี้พี่จะไปส่งเราที่บ้าน แล้วทุกวันเสาร์อาทิตย์พี่จะไปหาเราดีไหมครับ" อารมณ์ดราม่าเลยไม่ต่อเนื่อง
"ครับ" ผมรับคำ แต่จะเป็นแบบนั้นตลอดไปได้จริงๆเหรอ
จากนั้นลุงทัพก็พาผมมายังห้องพยาบาลที่แทบจะไม่มีใครเฝ้าหรือเป็นคนไข้อยู่เลย วังเวงชิบหายวายป่อง แล้วเรื่องเพื่อนผมว่าไงล่ะ
"ลุง" คนถูกเรียกขมวดคิ้ว
"แล้วเพื่อนผม"
"เพื่อนชื่ออะไร" แล้วผมก็บอกชื่อไอ้โอ๊ตไป จบคำให้การผม อิตาลุงก็พยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไปคุยโทรศัพท์ พอคุยเสร็จก็เอาแปรงสีฟันกับยาสีฟันมาให้ผม
พร้อมกับบอกห้องน้ำที่ใช้ได้ ในห้องนี้มีแต่ผมกับลุงแกครับ เพราะน่าจะเช้าอยู่ด้วย หรือที่นี่เงียบแบบนี้ก็ไม่รู้
ผ่านไปเกือบสิบนาที ผมทำธุระส่วนตัวจนแล้วเสร็จ ก็เห็นไอ้โอ๊ตนั่งเอ๋อๆงงๆ อยู่ในห้องมือยังถือขันกับสบู่แปรงกับยาสีฟันอยู่เลย
"มานานยังอ่ะ"
"พึ่งมา" มันตอบทันควัน
"ฟ้า" ห๋า
"กูเป็นเพื่อนมึงอยู่ไหม" ทำไมถามงั้นล่ะ
"ถ้าไม่ใช่กูปล่อยให้มึงถูกล้อละป่ะ" ตอบแบบกวนตีนออกไป
"แต่มึงก็ไม่ควรเอาตัวเข้าแลกแบบนี้" อะไรของมัน ไปได้ยินอะไรมา
"นั่นพี่ฐานทัพเชียวนะเว้ย" อ่าหะ พี่ฐานทัพ ทำไมวะ เดี๋ยวทำไมเมิงรู้จักชื่อจริงลุงแกวะ
"จะอาบน้ำในห้องน้ำดีๆหรือจะไปอาบรวม" เสียงแข็งมาเชียว คนอย่างผมน่ะไม่กลัวหรอก แต่คนข้างๆนี่สิ ขาสั่นละ
ทันทีที่อิตาลุงพูดจบไอ้โอ๊ตก็พุ่งตัวไปห้องน้ำอย่าวไว
"ลุงฐานทัพ" ผมเรียก อีกฝ่ายเต็มยศ
"ครับน้องฟ้า"
"วันนี้ผมยังมีเข้าฐาน ผมอยากไปร่วมอ่ะให้ไปนะ"
"ก็ผ่านหมดแล้วนี่ทำไมต้องไปอีก" อ้าว แล้ววันที่พวกเพื่อนผมบอกว่ายังมีฐานให้ผจญอีก ก็คือฐานแก้พวกที่ยังไม่ผ่านเหรอ
"ก็อยากไป" จริงๆอยากไปใช้เวลาที่เหลือให้มันเต็มที่
"ไม่ได้ครับ วันนี่ฟ้าต้องพักผ่อน" พักผ่อนอะไรผมไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย
"พี่ทัพ อย่าดื้อสิครับ"
"ฟ้านั่นแหละครับที่ดื้อ" เออ ผมดื้อก็ได้
"หิวแล้วอ่า" ในเมื่อเถียงไม่สู้ก็เบี่ยงประเด็น เปลี่ยนความสนใจไปสิครับ
"ไม่รอเพื่อนก่อนเหรอ" เออ นั่นสิลืมไอ้โอ๊ตไปเลย
พอพูดถึงมัน มันก็ออกมาพอดี เชี้ยนี่มึงอาบหรือวิ่งสากวะแม่งเร็วชิบหาย
พอออกมาจากห้องน้ำ ก็ถูกสายตาอิตาลุงจ้องเขม็งจนคนถูกจ้องถึงกับทำอะไรไม่ถูก
"ใครทำน่ะ รอยแบบนั้น" ห๋า นี่ลุงจะถามตรงไปป่ะ รอยดูดช้ำๆ ที่คอทั้งสองข้างเลยแม่ง
"เอ่อ ไม่รู้ครับมันมืดผมไม่รู้ว่าใคร"
"ไม่จำเสียง หรือรูปพรรณสัณฐานเหรอ"
"จำได้พอลางๆ แต่ผมก็ไม่กล้าบอกว่าใครครับ" ตอบแบบไม่กล้าสบตาคนถามไปอีก
"อืม แล้วสันนิษฐานใคร"
"เอ่อไม่ไอ้เต๊ะ ก็ไอ้โต้ง และไอ้บอสครับ" ไม่มีไอ้ปอนด์เลย มันรอดได้ไง
"อ้าว แล้วไอ้ปอนด์"
"ไอ้ปอนด์ อิแบงค์ทำมัน" อ่อ อย่างนี้นี่เอง ห้ะ ละมึงทำไมรู้
"สามคนเลยเหรอ ดูเหมือนจะเสน่ห์แรงนะ" สิ้นคำพูดอิตาลุง ไอ้โอ๊ตก็รอบมองผม
"เอ่อ ที่จริงพวกมันเข้าใจว่าผมเป็นฟ้าครับ" เท่านั้นแหละครับ ฟ้าลั่น เอ้ยทัพลั่น
"ห๊ะ" ลุงคราบ อย่ามองผมแบบนั้น ผมไม่รู้ผมไม่เห็นอะไรทั้งนั้น แล้วเมื่อคืนมันก็เป็นการแค่สอดใส่ ยังไม่มีการสำเร็จความใคร่ภายในช่องท้องแต่อย่างใด
"ผมเปลี่ยนที่นอนกับฟ้าน่ะครับ เลยกลายเป็นผมโดนซะเอง" กูก็โดนไอ้ห่า
"ทำไมป่าเถื่อนกันอย่างนี้ สงสัยต้องเรียกมาถามเรียงตัวซะแล้ว"
"โธ่ ลุงชั่งเขาเถอะนะ วัยเห่อหมอยก็ฮึกเหิมกันบ้างเป็นธรรมดา.. ไปกินข้าวกันเหอะนะ นะนะลุง" ผมรีบพูดตัดบท เพราะเดี๋ยวความจะสาวมาถึงตัวเอง ถ้าแกคิดจะเรียกมาถามทีละคนขนาดนั้นนะ
"เอ่อ ลุงเหรอ พี่ทัพเป็นลุงของฟ้าเหรอครับ" งานเข้า
"คงงั้น มั้ง" จะมีนัยยะไปไหน ห๊ะอิลุง
"ผมนึกว่าฟ้าเป็นเมียพี่ซะอีก" ห๋า นี่เมิงพูดอะไรน่ะ
"ทำไมคิดงั้น" ลุงทัพครับ
"พี่ดูเอาใจใส่มันดีน่ะครับ" แค่เอาใจเองเหรอวะ
"ผมก็เอาใจใส่ทุกคน แต่เพื่อนคุณแค่พิเศษ"
"อ่อครับ เพราะเป็นหลานนี่เอง" เออสรุปเองดี
"เพราะเป็นคนพิเศษ" อิลุง จะเอานัยน์ไปไหนห๊ะ
"ครับๆ ยังไงก็ขอบคุณมากนะครับที่ไม่ให้ผมต้องโดนเพื่อนล้อวันนี้" ไอ้โอ๊ตเอ่ยพร้อมยกมือไหว้คนตรงหน้า
"อืม" ลุงรับคำ
"เอ่อ พี่ทัพครับ" ยังไม่จบอีกเหรอ
"พี่ทัพมีแฟนรึยังครับ เอ่อจริงๆผมก็พอได้ยินมาบ้างแต่ผมอยากได้ยินจากปากพี่ทัพเองมากกว่า ว่าพี่ทัพมีแฟยรึยังน่ะครับ"
"ทำไม จะจีบ" อิลุง ก็ตอบไปสิว่ามีแล้วน่ะยังจะไปถามต่ออีก
"เปล่าครับ เพื่อนผมอยากรู้ แต่ไม่กล้าถาม" เพื่อน? เพื่อนคนไหนวะ
"จะตอบว่าไงดี สถานะตอนนี้รอแค่เขาคอมเฟิร์มว่ะ" เออ โยนขี้มาทางผมเฉย
"สรุปคือมีเจ้าของแล้ว" ไอ้โอ๊ตถาม ลุงทัพพยักหน้า
"มีไรอีกไหม"
"ไม่มีแล้วครับ"
"อืม คุณจะกินไรเดี๋ยวซื้อฝากมาให้" อ้าว ลุงไม่เอามันไปด้วยเหรอ
"อะไรก็ได้ครับพี่ ผมกินได้หมดครับ"
"อืม เลี้ยงง่ายกันจริง ..ไปกันเถอะครับคุณหลาน" พูดจบก็เดินนำผมออกจากห้องพยาบาลมาที่รถ ที่จอดอยู่ด้านหน้า
จากนั้นลุงทัพก็พาผมมายังร้านอาหารตามสั่งในค่าย ด้วยรถจิ๊บทหาร
พอได้นั่ง ...เอิ่ม มันก็ไม่ต่างจากรถกระบะที่เปิดกระจกนั่ง เพราะมันไม่มีแอร์
แต่คนขับนี่สิ ดูจะมั่นหน้าอะไรนั้นเห็นละหมั่นไส้
"ต่อไปถ้ามีใครถามว่ามีแฟนยังก็ตอบไปเลยสิว่ามีแล้ว" เรื่องแค่นี้ยังจะให้พูดอีก
"ก็ฟ้าไม่ทำให้ชัดเจนนิครับ" ทำไม อะไรก็ผม ผมแม่งผิดหมดทุกเรื่อง
"พี่ทัพ" จะน่าหมั่นไส้ไปไหน เห็นละหงุดหงิดแต่ทำไรไม่ได้ ได้แต่ฝากไว้ก่อนไว้ในใจทำได้แค่นั้นจริงๆ
จนกระทั่งลุงแก ยื่นมือหนามาจับหัวผมเขย่า สติเลยรีบกลับคืนร่าง
.................
จบตอนที่ 02 ครับ
จะบอกว่า เต๊ะกับหินมีตัวตนจริงๆ
ฝากติดตามด้วยนะครับ
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 03
"ฟ้ากินอะไรครับ" แค่นี้มาถาม คิดเองบ้างไม่ได้เหรอ พาลละเนี้ย
"กระเพราหมูกรอบ ไข่ดาวด้วยครับแต่ไข่แดงสุกนะ" พูดจบลุงทัพก็ลุกไป ก่อนจะกลับมาพร้อมน้ำดื่มสิงห์สองขวด
แล้วรอสักครู่
จากนั้นไม่นานข้าวผัดของลุงแกก็มาถึงก่อนผมซะงั้น ทั้งที่ของผมมันก็ไม่ได้ทำยากอะไร
"กินของพี่รองท้องก่อนไหม" ไม่เอาหรอกครับ ลุงเองก็คงหิวไม่ต่างจากผม ผมจะมาแย่งลุงแบบนี้ไม่ได้!!
"ได้เหรอ" ถ้าเสนอมาขนาดนั้น ผมก็จะไม่มีความเกรงใจละนะ เพราะตอนนี้โคตรหิวมากพร้อมจะกินทุกอย่างที่ขวางหน้าแล้วตอนนี้
"ได้สิ อ้ะเอาก่อนเลยครับ ของฟ้ามาค่อยคืนพี่" ลุงแกพูดจบก็ยกจานข้าวผัดมาวางตรงหน้าผม
"ใจดีจัง..แบบนี้ก็รักตายเลยสิ" พูดจบก็ตักข้าวผัดไข่เข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย จนกระทั่ง
"รักพี่เฉพาะตอนพี่มีของกินเหรอ เหมือนอะไรนะ" เออ เหมือนหมา ผมจะไม่พาลโกรธเพราะผมเคี้ยวข้าวผัดลุงอยู่
"ขอโทษที่ให้รอนานนะคะผู้พัน" ผู้พัน..เหรอ อิลุงเป็นผู้พันหรอกเหรอเนี้ยถึงว่ามีแต่คนก้มหัวให้ เวลาไปไหนมาไหน
ไม่ธรรมดา อ๊ะอ๊า ไม่ธรรมดา ว่าแต่ผู้พันมันใหญ่แค่ไหนวะ หมายถึงตำแหน่งนะไม่ได้หมายถึงขนาดของสากอาวุธส่วนตัวของแก
"มองอะไร" เออ ไม่มองก็ได้ มองนิดมองหน่อยทำหวง ทีผู้หญิงคนนั้นมองน่ะแหม่...อย่าให้รู้นะว่ากิ๊กเก่า เดี๋ยวจะโดนไม่ใช่น้อย
"เอาคืนไป" พอข้าวที่ผมสั่งมา ผมก็ส่งข้าวผัดที่เหลืออยู่ครึ่งจานคืนให้ลุงพร้อมกับไข่ดาว
"อ้าว ไม่กินเหรอ"
"ไม่อ่ะ ผมสั่งมาให้ลุง"
"พี่ชอบไข่แดงไม่สุก" รู้หรอก แต่กลัวลุงเป็นไข้หวัดนกสองพันสิบเก้า
"แต่ผมอยากให้พี่ทัพกินสุกๆ"
"จ๊ะ ก็ได้พี่ยอมล๊าว" ลองไม่ยอมดูสิ ยาวแน่งานนี้
หลังจากเรากินมื้อเช้าเสร็จลุงทัพก็พาผมมาส่งที่ใหม่นั่นคือห้องทำงานลุงแกครับ ส่วนไอ้โอ๊ตก็ได้อยู่ห้องพยาบาลสมใจอยาก แต่จะอยู่ได้ตลอดไหมนั้น ลุงบอกว่าถ้าอุณหภูมิร่างกายมันปกติดี มันอาจจะถูกส่งกลับไปที่ฐานมันทันที หรือถ้ามันไม่อยากกลับ ก็ใต้โต๊ะกับเจ้าพนักงานได้และวิธีการใต้โต๊ะก็ไม่ใช่เงินครับ แต่เอาร่างกายเว้ย โหดร้ายมากกกกกกกกกก ป่าเถื่อนกันสิ้นดี นี่มันค่ายทหารหรือว่าค่ายกักกันทารุณเชลยวะ
ซึ่งนั่นผมใต้โต๊ะให้มันแล้ว
....กับใคร? ลุงทัพนี่ไงครับ
"ชักสงสัย ความสัมพันธ์ฟ้ากับเพื่อนคนนี้แล้วสิ" แน่ะ ทำให้แล้วยังจะมาสงสัยอะไรอีก
"ครับ" ผมเอ่ยรับลุงทัพ
"เพื่อนคนนี้สำคัญกับเรามากขนาดที่ต้องยอมทำให้พี่เลยเหรอ" อย่าพึ่งคิดไปเป็นอื่นไกลนะครับ ก็แค่ช่วยให้ลุงแกสำเร็จความใคร่ ถึงแม้ว่าแกจะไม่ต้องการก็เถอะแต่ผมก็เสนอ แกเลยสนองว่าให้ใช้ปาก แต่ผมใช้แค่มือพอ
"ครับ มันทำแบบนั้นเพื่อจะปกป้องผมแต่กลับเป็นมันที่ต้องโดนซะเองอ่ะ พี่ทัพนะครับช่วยมันหน่อยนะ" อ้อนวอนเป็นครั้งที่ร้อยแปด
"ครับ พี่รับปากแล้วว่าจะช่วย" มีเงื่อนไขอะไรที่ยังไม่บอกผมรึเปล่า
"ขอบคุณครับพี่ทัพ ใจดี้ดี" จะรู้ไหมล่ะว่ากูตอแหลพูดยออ่ะ
"วันนี้ทั้งวันอยู่กับพี่" ห๋า ว่าแล้วไม่มีอะไรได้มาฟรีๆหรอก ทั้งๆที่ผมทำให้ก่อนแล้วก็ตาม
"อยู่ได้ครับ แต่ตอนเย็นมีรอบกองไฟผมไปร่วมได้ไหม"
"ได้สิ" ในความที่เงื่อนไขเยอะของแกก็ยังมีที่ให้ผมขึ้นมาหายใจ แล้วเป็นอิสระได้บ้าง
"ครับ แล้วพี่ทัพจะให้ผมทำอะไรช่วยไหมครับ" อยู่แบบนี้เหมือนว่าจะเบื่อนะ
"ไม่มีครับนั่งอยู่เฉยๆก็พอ" ห๋า นั่งอยูาเฉยๆ เบื่อตายห่ากันพอดี
"หรือจะเล่นเกมอ้ะ เอาโทรศัพท์พี่ไปเล่นสิ" โทรศัพท์มือถือของลุง?? ให้ผมเล่น!! เล่นอะไรครับ
"มีเกมที่พี่โหลดมาไว้น่ะ ลองเลือกเล่นดู หรือจะเข้าไปส่องทวิต อินสตาแกรม หรือเฟซบุ๊กพี่ก็ได้" โห ทำไมปล่อยให้ละลาบละล้วงอิสระแบบนี้ล่ะ มีแผนอะไรไหมเนี้ย
"เออ ผมจะกล้าไปส่องได้ไงครับ เดี๋ยวพี่ก็หาว่าผมก้าวก่ายความเป็นส่วนตัวพี่อีก" ผมเห็นหลายคู่ คือเพื่อนผมนี่แหละ ที่มันเลิกกันเพราะอีกฝ่ายไม่ให้ความเป็นส่วนตัวของกันและกัน เลยกลัวว่ามันจะเกิดเหตุการณ์แบบนั้นกับตัวเอง
"สถานะของฟ้ากับพี่ตอนนี้ทำได้ทุกอย่างครับ จะบอกพี่เลิกเล่นโซเชียลก็ยังได้เลยนะ" โห ขนาดนั้นเลย ความเมียมีอำนาจขนาดนั้นเลยเหรอ
"ถึงจะทำได้แบบนั้น แต่ผมก็ไม่ทำหรอกครับ เว้นเสียแต่พี่ทัพมีลับหลัง"
"โธ่ เมียจ๋าพี่รักเดียว ใจเดียวนะครับ ถ้าไม่เชื่อไปไหว้พ่อไหว้แม่พี่เย็นนี้เลยดีไหมครับ" เอิ่ม พอๆชักจะไปกันใหญ่
"หึ ผมยังไม่พร้อมไปเจอหน้าพ่อแม่พี่" มันเร็วไปไหม เจอกันเมื่อวานตอนเช้า ตอนเย็นมาคือเยกัน เช้าวันต่อมาจะพากันไปไหว้พ่อไหว้แม่
รีบแต่ง รีบท้อง รีบเลิก เหรอ เออท้องไม่ได้นี่หว่า
"ครับๆพร้อมเมื่อไหร่ค่อยไปกันก็ได้ครับ" ฟังดูเหมือนรอผมพร้อม แต่เอาเข้าจริงผมว่าลุงมีวันในใจแล้วตะหาก
"โซเชียลพี่ ฟ้าเล่นได้เลยนะครับ" ยังไม่จบอีกเหรอเรื่องโซเชียลเน็ตเวิร์กนี้
"มีอะไรอยากให้ผมเห็นรึเปล่าเนี้ย มีรูปโป๊แล้วจะให้ผมหึงเหรอ บอกไว้เลยนะว่าผมไม่ขี้หึงขนาดนั้นหรอกแต่อย่าให้รู้ว่ามีบีบไข่แตกแน่" ไม่หึงเลยครับ จริงๆ
"เออจ่ะ ไม่ขี้หึงเลยเนอะ ที่จริงพี่อยากให้ฟ้าช่วยลบคนที่มาขอเป็นเพื่อนในเฟซให้น่ะ" ห๋า พูดแบบนี้แสดงว่ามีคนค้างการรอรับแอดเยอะสินะ
"อ้าว แล้วไม่กลัวผมกดรับแอดเขาหมดเหรอ"
"แล้วแต่เลยจ๊ะ ฟ้ามีสิทธิ์ทุกอย่างจะส่องเฉยๆ หรือโพสต์อะไรก็ได้พี่ไม่ว่าหรอก แต่ถ้าอยากทำให้มันชัดเจนก็แท็กตัวเองด้วยนะ" ไม่มีทางงานเข้าผมพอดี
"พี่ทัพเนี้ย ให้สถานะเราชัดเจนกว่านี้ก่อนไหมครับ ตอนนี้ก็เกริ่นๆให้แฟนคลับพี่รู้ตัวก่อนว่าสามีแห่งชาติพวกเขามีเจ้าของแล้ว" ผมเสนอข้อคิดเห็น ซึ่งพอเสนอจบอิลุงก็ให้ผมจัดการโพสต์ทันที เออ ใช้แรงงานเด็กจะฟ้องกรมแรงงาน
แต่ผมก็ไม่ได้เข้าไปยุ่งวุ่นวายอะไรในโลกโซเชียลของแกหรอกครับ นอกเสียจากเกมออนไลน์ที่ผมกำลังฝึกหัดเล่นอยู่ตอนนี้ อย่าง ROV
เล่นไป หัวร้อนไป แบบพึ่งเคยแตะครั้งแรกก็ถูกยิงตายห่าไปหลายรอบ จนอิตาลุงมาสอนวิธีเล่นให้ ตอนนี้เลยติดงอมแงม
เผลอแป๊ปเดียวเที่ยงแล้ว เพราะหิวน่ะครับ
"ลุง ผมหิวแล้ว...แบตลุงทนดีว่ะ" รุ่นไรวะ น่าถอยมาไว้เล่นเกม
"ครับ พี่ขออีกสักสิบนาทีได้ไหม" อีกสิบนาทีเลยเหรอ มันจะเยอะไปไหมวะ เดินไปดูสิครับแกทำอะไรอะไรที่ทำให้แกบอกให้ผมต้องรอไปอีก
งานเขียนเอกสารอะไรไม่รู้ พอถามแกบอกว่างานหนังสือธุรการ เออทหารก็มีงานแบบนี้ว่ะ
เลยถามถึงตำแหน่งผู้พันของลุงแก ทำไมถึงยังต้องมาทำงานเอกสารพวกนี้ ไม่ให้ลูกน้องทำ
"พี่ก็ทำอยู่นี่ไง" เออ กวนตีนไปอีก ไม่ยุ่งด้วยแล้วก็ได้ สิบนาทีนะเริ่มจับเวลา
ผมเลยไปส่องเฟซบุ๊กลุง เผื่อจะได้รายละเอียดอะไรเพิ่มเติมเกี่ยวกับตำแหน่งหน้าที่การงานของแก
ซึ่งพอเข้าไปหน้าหลักของแก อุ้ย..แม่เจ้ารูปโปรไฟล์อย่างหล่อผิดกับตัวจริงที่อย่างแก่
รูปสมัยยังเป็นนักเรียนนายร้อย อยู่มั้งครับ
แล้วพอเลื่อนลงมาเรื่อยๆ ก็ไม่มีข้อมูลใดที่บอกว่าลุงแกมีตำแหน่งอะไร
ก่อนจะมาสะดุดที่รูปในอัลบั้ม โอ้ยแต่ละรูปไม่มีหวงกันเลย จะโชว์ไปไหนกล้ามเนื้อ ซิกแพค ละแล้ว แล้วขน ขนใต้สะดือที่เป็นทางยาวลงมานั่นอีก คุณพระถ้าจะโชว์ขนาดนั้นแม่งก็ถอดเถอะ
ผมเลยล็อครูปที่มันติดเรทในสายตาผมออกให้หมด เหลืออยู่แต่บางเบามีรูปโชว์ท่อนบนอยู่ไม่กี่รูป แต่ละรูปไม่เห็นขนใต้สะดือละ หัวนมสีน้ำตาลๆอนุโลมให้
จากนั้นก็มาถึงจำนวนเพื่อนของลุงแกที่มีอยู่สี่พันกว่าคน เหลืออีกสองคนครบห้าพัน อะไรจะปานนั้น
แล้วผมก็เลื่อนมาที่การโพสต์ สเตตัสล่าสุดของแก เมื่อเกือบเดือนที่แล้ว โหนี่แกจะไม่โพสต์อะไรบ้างเลยเหรอ ไม่ได้ๆ ผมต้องเรียกเรตติ้งให้แกสักหน่อย
ผมเลยแอบถ่ายรูปตอนแกกำลังอ่านหนังสืออยู่นั่นแหละครับ แชะแรกไม่ผ่านมือผมสั่น แล้วถ่ายใหม่ก่อนที่อิลุงจะรู้ตัว
พร้อมโพสต์และติดแฮกแทค #ปกติไม่ใช่คนเสี่ยว
#แต่ถ้าบอกว่าเป็นคนรักเดียวล่ะจะหาว่าเสี่ยวไหมครับ
#ขอบคุณช่างภาพอักษรย่อทอทหาร_รักจริงหวังแต่งเลยคนนี้
........................
ตอนที่ 03 50%
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 03 (ต่อ)
จากนั้นก็มาถึงจำนวนเพื่อนของลุงแกที่มีอยู่สี่พันกว่าคน เหลืออีกสองคนครบห้าพัน อะไรจะปานนั้น
แล้วผมก็เลื่อนมาที่การโพสต์ สเตตัสล่าสุดของแก เมื่อเกือบเดือนที่แล้ว โหนี่แกจะไม่โพสต์อะไรบ้างเลยเหรอ ไม่ได้ๆ ผมต้องเรียกเรตติ้งให้แกสักหน่อย
ผมเลยแอบถ่ายรูปตอนแกกำลังอ่านหนังสืออยู่นั่นแหละครับ แชะแรกไม่ผ่านมือผมสั่น แล้วถ่ายใหม่ก่อนที่อิลุงจะรู้ตัว
พร้อมโพสต์และติดแฮกแทค #ปกติไม่ใช่คนเสี่ยว
#แต่ถ้าบอกว่าเป็นคนรักเดียวล่ะจะหาว่าเสี่ยวไหมครับ
#ขอบคุณช่างภาพอักษรย่อทอทหาร_รักจริงหวังแต่งเลยคนนี้
...
"ยิ้มอะไร" เวรกรรม มาเห็นตอนไหนไม่เห็น มาเห็นตอนที่ยิ้มกรุ่มกริ่มกับแผนตัวเองเนี้ยนะลุง
"เรียกเรตติ้งให้ลุงน่ะ" พูดจบก็ออกจากแอพเฟซบุ๊กแล้ว ไปอินสตาแกรมต่อเลย
"ปะ พี่พร้อมแล้วเราไปกันเถอะ" ยาง ยังไม่ไป ผมยังไม่พร้อม ผมยังไม่ได้ส่องเฟซลุงทั่วเลย
"ให้ผมส่องไอจีลุงก่อนสิ"
"ไปส่องต่อในรถน่า เดี๋ยวก็โมโหหิวอีก คนเดือนร้อนคือพี่นะ" เออ ก็ได้รู้ชะตากรรมตัวเองดีคักแท้
จากนั้นลุงทัพแกก็ลุกเดินนำผมออกไปข้างนอกห้อง ซึ่งมีนายทหารทั้งชายหญิง หันมาทางนี้เป็นตาเดียว
"เก็บโทรศัพท์ก่อนครับ" ลุงทัพกระซิบกับผม ก่อนจะเดินนำออกไป ซึ่งผมก็เดินตามแบบก้มหน้าไป ไม่กล้าสบตาใครจริงๆครับๆ แต่ละคนที่มองผมเหมือนจะต้องการที่จะถาม
เมิงเป็นใครเนี้ย...
ออกมาจากห้องลุงทัพได้ยังไง...
พอมาถึงรถลุงเท่านั้นแหละครับ ผ่อนลมหายใจแล้วสูดเข้าไปเต็มปอดอีกครั้ง อย่างโล่งอก
"เป็นอะไร" ลุงทัพเอ่ย
"ลุงไม่เห็นสายตาที่พวกเขามองผมเหรอ" ผมพูดจบลุงทัพก็พยักหน้า แต่ไม่ได้ถามอะไรต่อ เลยเป็นผมที่เป็นฝ่ายพูดซะเอง
"ตอนบ่ายผมไม่เข้าไปกับลุงด้วยได้ไหมอ่ะ"
"แล้วจะไปอยู่ไหน" เอ้า ที่ไปมีตั้งเยอะ ตั้งแยะ
"ไม่รู้ แต่ผมไม่อยากเข้าไปอ่าผมกลัวว่าจะเป็นเป้าสายตาอีก"
"เรื่องเป็นน่ะเป็นอยู่แล้ว" ห้ะ รีบหันขวับมองหน้าสารถีที่กำลังพาผมกินข้าวที่ไหนไม่รู้
"ยังทำใจไม่ได้อีกเหรอ เป็นเมียพี่นะไม่ใช่ชู้ทำไมต้องหลบๆซ่อนๆ" โธ่ ลุงครับ ลุงก็พูดได้สิครับไม่มาเป็นผมนิ
"ผม" จะพูดยังไงดี แบบผมกับลุงเราไม่ได้เริ่มกันที่ความชอบพอ ความรัก แล้วมีเซ็กซ์กัน แต่มันคือการที่คนสองคนมามีเซ็กซ์กันเลย แล้วมาอ้างว่ารักกันเลย ผมยังไม่ชินอ่ะ
"งั้นเอางี้ เพื่อความสบายใจพี่จะเริ่มตั้งแต่จีบเราก่อนดีไหม" ก็ดีนะครับ จะได้ไม่มีใครสงสัยว่าผมเป็นอะไรกับลุง ส่วนเรื่องที่ลุงบอกกับไอ้โอ๊ตเมื่อเช้าก็ให้มันแล้วกันไป ลุงบ้าอะไรจะมีหลานเป็นเมีย ผิดผี!!!
เริ่มต้นกันใหม่
"ครับ"
"แล้วฟ้าจะกินข้าวในค่ายหรือไปข้างนอกดีครับ" ยังไงดี นี่คือเริ่มจีบแล้วใช่ไหม
"ในค่ายก็ได้ครับ แต่ไม่เอาร้านเมื่อเช้านะ" ไม่ใช่ไม่อร่อยนะ
"ทำไมครับ ร้านเมื่อเช้าไม่อร่อยเหรอ"
"เปล่าครับ ผมแค่ไม่ชอบที่ลุงถูกแทะโลมทางสายตาจากผู้หญิงคนนั้น" หวงว้อยยยย
"นี่เราหวงพี่ขนาดนั้นเลยเหรอ" โอ้ยแค่นี้ยังน้อย ดีที่ไม่โวยวายนะ
"ใช่ครับ" ผมตอบอีกฝ่ายทันควัน ก่อนที่จะเห็นรอยยิ้มร่าของลุงพร้อมกับที่ลุงยื่นมือมาลูบหัวผม
"ขี้หวงนะเราน่ะ" ลุงแกเอ่ย
"ก็ลุงเป็นแฟนผมนิครับ" ลุงเคยบอกสถานะนี้แก่ผมไว้
"นั่นสิ แล้วเมื่อไหร่ฟ้าจะยอมเป็นแฟนพี่ล่ะครับ ..หืมเด็กดี" ว่าแล้วต้องแซว
"รีบจีบให้ติดสิครับ" ลืมไปว่าเรากำลังเริ่มต้นใหม่กัน แล้วลุงทัพแกก็บอกว่าจะจีบผม
"ว้า คงต้องนานหน่อยล่ะนะเพราะพี่ไม่เคยจีบใครเลยน่ะ" ผมเชื่อเลยครับ หน้าตาอย่างลุงไม่น่าจีบใครเป็นหรอก แต่ถ้าบอกว่าเป็นฝ่ายโดนจีบเองมากกว่าอันนี้ผมก็ยิ่งเชื่อเลย
จากนั้นลุงก็ให้ความสนใจกับถนนตรงหน้า ส่วนผมก็เอาโทรศัพท์แกขึ้นมา แล้วส่องอินสตาแกรมลุงแก
จำนวนผู้ติดตามของแก ที่มีร่วมกว่าสองแสน อะไรจะขนาดน้านนนนน แต่คนที่แกกดติดตามมีเพียงสามคนเท่านั้น
ย้ำว่าสามคน!!! ไม่ขาดไม่เกิน เฮ้ยชักจะอยากรู้ว่าใครกันที่อิลุงมากดติดตามไว้
และที่น่าตกใจไปกว่านั้นคือ หนึ่งในสามคนที่แกกดติดตามไว้ คือผม คือผมจริงๆครับ
ชื่อบัญชี 'ท้องฟ้า' ชัดเด่นหรากับรูปไฟล์เป็นรูปท้องฟ้าตอนกลางคืนที่มีเดือนและดาวอยู่พร้อมหน้าขนาดนั้น
จากนั้นผมก็ยิ่งตกใจหนักกว่าเดิม เมื่อคลิ้กเข้าไปดูโพสต์แต่ละโพสต์ของตัวเอง ลุงแกฟอลโล่ทุกโพสต์ครับ
เฮ้ย เป็นไปได้ไง ทำไมผมไม่รู้ว่าเป็นลุงทัพ พอคลิ้กเข้าไปที่ข้อความยิ่งต้องตกใจ
ผมเคยคุยกับลุงแกเมื่อนานมาแล้ว ตอนนั้นแกทักมาขอซื้อภาพวาดภาพหนึ่งที่ผมวาดเอง แล้วโพสต์ลงในไอจี
หลังจากนั้นก็มีคุยกันบ้าง แต่เหมือนจะเฉพาะช่วงเทศกาลสำคัญๆ เช่นปีใหม่ สงกรานต์ หรือวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา และลอยกระทง หรือช่วงวันหยุดยาวๆ ที่แกทักมาว่าจะไปเที่ยวไหน ซึ่งคำตอบผมก็จะเหมือนกันทุกครั้ง 'นอนอยู่บ้านครับ'
จากประวัติการสนทนา แกออกจะเป็นคนพูดจาสุภาพแบบให้เกียรติมาก ถ้าไม่คิดเข้าข้างตัวเองคือแกกำลังจีบผมอยู่ แต่ทำไมตอนนั้นผมไม่รู้ตัววะ
ว่าแต่ลุงทัพจะรู้ไหม ว่าผมคือเจ้าของอินสตาแกรมที่ชื่อ 'ท้องฟ้า'
"ทำไมพี่ทัพกดติดตามคนน้อยจังครับ" ลองๆโยนหินถามทาง
"พี่ติดตามเฉพาะคนที่ชอบน่ะ" ห๋า ติดตามเฉพาะคนที่ชอบ
"หมายถึงเรื่องราวของเขา ที่เขาถ่ายทอดออกมาผ่านภาพถ่าย ไม่ใช่ชอบแบบชู้สาวครับ" ก็ไม่ได้จะว่าอะไร ผมนั่งหัวโด่อยู่นี่ทั้งคน ลองไปมองคนอื่นสิ
"ยิ่งน้องที่ใช้ชื่อท้องฟ้า" ทำไมครับ น้องเขาทำไม
"ยังเรียนอยู่เลยแต่น้องเขามีพรสวรรค์มากๆ วาดภาพถ่ายภาพได้มุมที่พี่ยังยอมใจเลยจริงๆ" นี่ชมคนอื่นต่อหน้าผมเหรอ อ่ะไม่สิ ลุงชมผมนิแต่ผมจะแสดงท่าทางดีใจไม่ได้ ต้องล้วงต่อ
"พี่เคยทักไปขอซื้อภาพวาดของน้องเขาด้วยนะ" ครับ ผมรู้ภาพที่ไม่เคยมีราคา แต่ลุงให้มาตั้งเยอะแน่ะ จำได้เลยครับ มีกำลังใจวาดภาพขายหารายได้ขึ้นเยอะเลย ถึงจะมีแต่ลุงที่ให้ราคาผมดีกว่าใครก็เถอะ
แต่หลังๆมานี้ ไม่ค่อยได้วาดเลย เพราะไม่มีเวลาครับ และก็ห่างๆด้วย
"อื้ม จากประวัติการแชทคุยกับเขาเหมือนพี่ทัพกำลังจีบเขาอยู่ แล้วแบบนี้ผมก็ไม่ต่างจากชู้รักหรือคบคั่นเวลาเหรอครับ" คือต้องระวังคำพูดมาก แต่ก็อยากรู้ไงว่าที่รู้สึกได้นั้นมันจริงรึเปล่า
"ยอมรับแบบลูกผู้ชายเลยละกัน ว่าเมื่อก่อนพี่แอบชอบน้องเขานะ ขั้นกดฟอลโล่ให้ทุกโพสต์เลย แต่เขาไม่แม้จะฟอลเรากลับพี่เลยท้อใจ" รีบท้อไวแท้ ไม่มีเลือดนักสู้อยู่เลยวุ้ย
"ฟ้าครับพี่ไม่เคยบอกน้องเขาอย่างโจ่งแจ้งว่าพี่จีบน้องเขา น้องเขาเองก็คงยังเด็กเกินไปที่จะเข้าใจสิ่งที่พี่จะสื่อ" จริงๆน้องเขาอาจจะไม่มีเวลามานั่งเข้าใจในสิ่งที่พี่จะสื่อด้วยครับ
"และตอนนี้พี่ก็ตัดใจกับเขาได้แล้วเพราะตอนนี้พี่มีแค่เราคนนี้คนเดียว" นี่จัดเข้าในคนแก่ใจแตกเพราะโซเชียลได้เลยนะเนี้ย
ยอมรับว่าผมไม่เคยฟอลลุงกลับเลยครับ แต่ก็ติดตามแกแบบไม่ได้กดติดตามอ่ะนะ
"พี่ทัพชอบผู้ชาย เอ่อแบบไม่เคยเห็นหน้าเขาเหรอครับ" ผมจำได้ว่าไม่เคยให้ใครเห็นหน้าสดผมอ่ะ จะมีก็แต่ผ่านภาพวาดทั้งนั้นที่ให้คนดูไปแปลเอาเองอีกทีว่ารูปหน้าผมเป็นแนวไหน โคตรซับซ้อนและลึกลับ
"อืม พี่ว่ามันเป็นความรู้สึกดีแบบ เหมือนกับที่พี่อยู่กับฟ้าตอนนี้ แต่ตอนนี้พี่รู้สึกดีกว่าตอนนั้นเยอะเพราะว่าฟ้าคนนี้คือเมียของพี่" รู้สึกดี?
"แล้วถ้าวันหนึ่งเขาพึ่งรู้ตัวว่าพี่ทัพจีบเขาล่ะ พี่ทัพจะทิ้งผมไหม"
"ไม่มีวันนั้นแน่นอน พี่ไม่มีวันทิ้งฟ้าแน่นอนครับ พี่รักแค่ฟ้าคนเดียวเท่านั้น กับน้องเขาพี่แค่แอบชอบ แต่กับฟ้าพี่รักทั้งหมดของหัวใจ" อยากอ๊วกได้ไหม คนอะไร เสี่ยวยังคารวะ..ไหนๆใครบอกว่าอิลุงไม่เสี่ยว เนี้ยตัวพ่อเลยจ้า
"พี่ก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม หรือเพราะอะไร แต่วินาทีแรกที่พี่เห็นฟ้าพี่ก็อยากเป็นเจ้าของแล้ว" พี่แม่งโรคจิตป่ะวะ
"ก็เลยสั่งให้ผมกลิ้งกลางแดด บนปูนซีเมนต์ร้อนๆเนี้ยนะครับ" จำฝังใจอิตาลุงนี่แหละที่สั่งผมกลิ้ง แต่ก็ไม่ได้โดนแค่ผมหรอกโดนแม่งหมดทั้งกลุ่มครับ
"อืม ดูปฏิกิริยาเราไงว่าจะดื้อไหม" ซึ่งก็ดื้อใช่ไหมล่ะ
"แววตาที่มองพี่ตอนนั้นโกรธพี่มากเลยเหรอครับ" ใช่ครับ อยากจะนั่งทับแล้วขย่มๆ ให้ร้องขอชีวิตเลยล่ะ
"เป็นใครก็โกรธเปล่า" แน่นอนว่าไม่ใช่ผมคนเดียว เพื่อนผมยังบ่นแต่ตอนหลังพอรู้ว่าคนที่สั่งทำโทษตั้งแต่วันแรกนั้น เขามีหน้าตาอันหล่อเหลาพวกมานก็ละความโกรธ ไปสวามิภักดิ์แทน
"ตอนนั้นผูกแค้นพี่ไว้ว่ายังไง..หื่ม" ใครจะบอกละครับ
"อยากนั่งทับตัวลุงแล้วขย่มๆ ให้ลุงร้องขอชีวิต" แบบเอาให้กระอักเลือดตายคาที่
"อ่า ท่ามันคุ้นๆแฮะ" คุ้นแบบไหนเหรอครับ
"ตอนแรกจะกระทืบแหละ แต่ผมกลัวลุงเสื้อผ้าเปื้อน" คือ จะฆ่าโจรยังคิดกลัวโจรเจ็บอ่ะ จริงๆคำนวณรูปร่างผมกับแกละ ไม่น่าล้มแกลงแล้วกระทืบได้
"พี่จะถอดเสื้อผ้าให้นั่งขย่มเลยจ๊ะ" เริ่มจะได้กลิ่นอะไรเหม็นๆละ
"ลุงแม่ง หื่นว่ะไม่ได้นั่งท่านั้นป่ะ" เออ แล้วจะนั่งท่าไหนวะ
"จะนั่งท่าไหน พี่ก็จะร้องให้ครับ" เออ เอาเข้าไป เอาเข้าไปให้มันสุดๆไปเลย
"ไม่พูดด้วยละ ไหนอ่ะร้านข้าวหิวละเนี้ย"
"ใกล้ถึงแล้วครับ" ลุงเอ่ย ก่อนที่ผมจะดูคนที่ลุงติดตามอีกสองคน ซึ่งทั้งสองคนนั้นก็เป็นนักถ่ายภาพสถานที่ท่องเที่ยว ที่เขาไปมากัน แล้วลุงก็ฟอลบ้าง ซึ่งพี่ทั้งสองคนนั้นคนหนึ่งเป็นผู้ชายอายุประมาณยี่สิบเจ็ดยี่สิบแปด อีกคนเป็นผู้หญิงอายุประมาณสามสิบต้นๆ คนนี้เป็นแอร์ซึ่งพี่เขาทั้งสองคนผมก็ติดตามอยู่ทั้งคู่ครับ
...............................
จบตอนที่ 03 ครับ
-
:pig4:
:3123:
-
555อ่านไปเรื่อยๆสนุกดีจ้า
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 04
ที่ ที่ลุงทัพมาผมมาก็คือ โรงอาหารกลางในค่าย!!!!!
เฮ้ ลุง คงไม่คิดจะพาผมมาเปิดตัวที่นี่หรอกนะ คนเยอะมากขืนผมลงไปนี่เป็นเป้าสายตาอีกแน่ๆ ไม่เอา ไม่ไหว ไม่ดี ผมจะไม่ลงไปเด็ดขาด
"ลงสิครับ ไม่หิวแล้วเหรอ" หิวก็หิว แต่จะให้ผมลงไปในสภาพนี้เหรอ
เอาวะ เป็นไงเป็นกัน
หายใจเข้าลึกๆ ระลึกคุณงามความดีที่เคยทำให้ลุงสำเร็จความใคร่หลายครั้งที่ผ่านมา
"ไม่ต้องคิดมากน่า เดี๋ยวจะพาไปนั่งกินในห้องส่วนตัวโอเคไหม" ถึงจะอย่างนั้นแต่ก็ต้องมีคนมองเวลาผมเดินตามลุงอยู่ดี
"ครับ" เอาวะ มาถึงถ้ำเสือ ไม่เข้าไปก็ไม่ใช่ลูกเสือสินะ
พอผมลงจากรถเท่านั้นแหละ... อ้าก มีคนมองเลยครับ ได้แต่ปลอบตัวเองให้ทำใจดีๆ ทำตัวเป็นปกติ ก่อนจะไปเร่งลุงให้เดินไวๆ พาผมหลบสายตาของคนพวกนี้ไวๆ ยิ่งดี
ก่อนที่ลุงจะพาผมมายังห้องทานข้าว ซึ่งก็เป็นห้องแบบส่วนตัวกันจริงๆครับ เป็นห้องที่จัดเป็นคอกๆ เหมือนในร้านปิ่งย่าง แต่คอกจะสูงจนไม่เห็นหัวว่าใครเป็นใคร
แต่จะพิเศษตรงที่มีคนมาบริการ และคนที่มาบริการก็เป็นนายทหารนี่แหละครับ มารับออเดอร์
"ห้ามเอาผัดกระเพรา" เออ ดักทางไว้แบบนี้แล้วผมจะกินอะไรล่ะ
"งั้นลุงสั่งเถอะ" โยนให้เลยครับ ไม่รู้จะสั่งไรละ
แล้วลุงทัพก็สั่งมาแบบแยกข้าวแยกกับมีกับประมาณสี่อย่าง ซึ่งนั่นก็มีกระเพราหมูกรอบร่วมอยู่ด้วย ไหนบอกไม่ให้ผมสั่งแล้วตัวเองสั่งซะเองเนี้ยนะ
ส่วนน้ำเป็นน้ำอัดลมมีน้ำแข็งพร้อม
"เราเหมือนจะกินง่ายเนอะ" ครับ ผมกินง่ายมาก ยิ่งเวลาที่หิวจัดๆ
"แล้วทำไมถึงไม่อ้วน" นั่นสิครับ ผมก็ว่าผมกินเยอะนะ
"ผมมีระบบเผาผลาญดีไง" ไม่รู้เพราะเหตุนี้หรือว่าผมเป็นโรคเปลืองข้าวเปลืองน้ำก็ไม่รู้ กินอะไรเข้าไปไม่เคยจะอ้วน แต่ก็ไม่ได้ผอมแห้งแล้วแรงน้อยนะครับ
ระหว่างที่กำลังกินข้าวกันอยู่นั้น โทรศัพท์ลุงทัพก็ดังครับ ผมเลยถือโอกาสคืนด้วยเลย เกือบจะแอบชิ่งเอาไปนอนเล่นเกมด้วยละนะคืนนี้
เป็นเบอร์ที่ไม่ได้เมม ลงท้ายด้วย 789 เบอร์ใครวะ
"สวัสดีครับ" ลุงทัพรับสาย พร้อมทักทาย
'พอจะมีเวลาสักห้านาทีไหม' จบคำพูดปลายสาย ลุงก็รอบมองหน้าผม ผมไม่มีปัญหาครับ
"อืม มีไร" ปลายสายน่าจะเป็นคนที่ลุงรู้จักอยู่แล้วรึเปล่า
'เข้าเรื่องเลยนะ ช่างภาพอักษรย่อทอทหารใครวะ' เวรกรรม นี่มันผมนี่ จากนั้นลุงก็มองหน้าผมครับ
"แฟน" โอ้ย ตายๆงานเข้าผมแน่ๆ
'ใคร ไปจีบกันตอนไหน' โอ้ย ไม่ต้องอยากรู้ หรือสงสัยหรอกครับ
"คุยไหม" ห้ะ ไม่เอาผมไม่คุย
'เออ ไหนขอฟังเสียงหน่อยเผื่อจะได้ไปจินตนาการรูปหน้าว่าสวยแค่ไหน' ผมว่าอิตาลุงโรคจิตละ นี่เพื่อนลุงโรคจิตด้วยเหรอเนี้ย
"พูดกับลุงกาศหน่อยครับ" ลุงพูดพร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ผม ผมนี่รีบส่ายหน้ารัว
'ลุงเลยเหรอวะ ฉันพึ่งจะสี่สิบเอง' เออ ก็แก่กว่าพ่อผมอีก ห้ะ เพื่อนลุงสี่สิบแล้วลุง??
"ทักทายลุงเขาหน่อยนะครับ ลุงกาศใจดีนะ" จะหว่านล้อมอะไรครับ
"ไม่เอาครับ ผมจะกินข้าว" ผมตอบลุงทัพเสียงอ้อน ก่อนจะตักข้าวใส่ปากเคี้ยวตุ้ย
'เฮ้ย เสียงผู้ชายไอ้ทัพยังไง แฟนแกผู้ชายเหรอ' เชี้ย..เวรละ หลุดจนได้
"อืม จะหมดเวลาละ" ยังไม่ถึงสามนาทีเลยอิลุง จะรีบวางไปไหน อ้ะเฮ้ยไม่ๆต้องรีบวางเลยด่วน!!
'เฮ้ย เดี๋ยวๆขอต่ออีกสักสิบนาที คือๆ ทัพแก' ยังไม่ทันที่อีกฝ่ายจะพูดจบ
"อยากเห็นน้องสะใภ้ก็มาดูสิ แค่นี้จะกินข้าว" น้องสะใภ้!!! ผมนี้ข้าวแทบพุ่ง
'เดี๊ยวครับผู้พัน ฉันอยู่ชลบุรีไม่ใช่ไปกลับบ้านแกภายในสามสิบนาทีนะ ทัพได้โปรดบอกรายละเอียดกว่านี้ด้วย' ทำไมเพื่อนลุงขี้เสือกขนาดนี้วะ
"ก็ตามที่โพสต์" เออ ลุงครับลุงรู้เหรอว่าผมโพสต์อะไรน่ะ
"แค่นี้ครับ น้องมองผมละ" พูดจบก็วางสายไปเลยครับ ก่อนจะส่งโทรศัพท์คืนผม
ของลุงไม่ใช่เหรอ คืนผมทำไม เอ่อส่งให้ก็รับละกันเดี๋ยวลุงจะหาว่าไม่รับหน้ากัน
"ผมขอโทษ" คือตอนนี้รู้สึกผิดมากครับ
"ขอโทษเรื่องอะไรครับ" ไม่ต้องมาทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ได้ไหม
"ผมทำให้ลุงวุ่นวาย"
"ไม่เลย วันใดวันหนึ่งก็ต้องมีคนรู้ อยู่ที่ว่าจะช้าจะเร็ว ว่าแต่เราแอบถ่ายพี่ตอนไหน..หื่ม"
"ตอนลุงอ่านหนังสือ"
"แล้วทำไมไม่บอกช่างภาพฟอฟัน"
"กลัวมันโจ่งแจ้งไป" และอีกอย่างคือผมชื่อเล่นว่า 'ท้องฟ้า' ครับ
"อ่อ ให้พวกที่ชอบมโนคิดกันไปไกลสินะ มิน่าวันนี้พี่ถึงถูกมองแปลกๆ" ห๋า ลุงเองก็รู้สึกได้เหรอ
"แต่พี่ทำใจยอมรับไว้แล้วล่ะ อะไรมันจะเกิดก็ให้มันเกิด อยู่ที่ฟ้าจะปล่อยมือกับพี่ก่อนไหมแค่นั้น" นี่กำลังดึงดราม่าใช่ไหม
"พูดเหมือนต้องผ่านอุปสรรคมากอ่ะ" ผมชักจะเริ่มเกรงแล้วหายใจไม่ทั่วท้อง
"ครับ แต่เราไม่ต้องห่วงเรื่องครอบครัวพี่กับครอบครัวเราพี่จะเข้าไปคุยเอง" ห๋า นี่ถึงขั้นคุยกับครอบครัวผม คงไม่ใช่จะคบเล่นๆแล้วสิ
"กับครอบครัวผม ขอเป็นสักเดือนสองเดือนหลังจากนี้ได้ไหมครับ ผมไม่อยากให้พวกท่านว่าผมไปเข้าค่ายแล้วได้ผู้ชายกลับมา" ลุงทัพมองหน้าผมอย่างอดขำไม่ได้
"ได้สิครับ" ลุงรับปากผมแล้วนะ
เมื่อเรากินมื้อกลางวันเสร็จ ลุงทัพก็พาผมกลับฐานเดิมคือที่ทำงานของลุงแกครับ ตอนออกไปมีคนมองยังไง ตอนกลับเข้ามาก็มองกันอย่างนั้นครับ แต่ที่ยิ่งกว่านั้นคือ
มีนายทหารชั้นยศพันเอกคนหนึ่ง มารอพบลุงแกในห้องครับ ผมเลยต้องนั่งรอลุงอยู่ด้านนอก ซึ่งแน่นอนว่าถูกสายตารุมถามผมมากมาย ว่าผมเป็นใคร มาจากไหน เป็นอะไรกับลุงฐานทัพ
เพื่อไม่ให้ตัวเองคิดไปไกลกว่านั้น ผมเลยเอาโทรศัพท์ลุงออกมาเล่นเกมคั่นเวลา เบี่ยงจุดสนใจไปที่เกมในมือถือ ดีกว่าจะมาคอยหวาดระแวงกับผู้คนตรงหน้า
แต่แล้วก็ไม่สามารถหลบได้..เพราะมีหน่วยกล้าตายหนึ่งหน่วย เป็นผู้หญิงสวมชุดทหารเดินเข้ามาพร้อมนั่งลงข้างๆ ผม
"สวัสดีค่ะ พี่ชื่อกิ้ฟนะ เรียกพี่พี่กิ้ฟละกันเน้าะ" เอาแล้วไง ต่อไปคงจะถามชื่อผมสินะ
"ครับ" เงยหน้ามองเธอแว้บหนึ่งก่อนจะให้ความสนใจกับเกมตรงหน้าต่อ
"น้องชื่ออะไรคะ แล้วเอ่อเป็นอะไรกับผู้พันฐานทัพเหรอคะ" ว่าแล้ว คิดไว้แล้วต้องถามแบบนี้
"ท้องฟ้าครับ" ฉึก!! ตกใจทำไมครับ เฮ้พี่ครับ
"อ่ะ เอ่อ น้องคือช่างภาพตัวย่อทอทหารคนนั้นใช่ไหมคะ"
"ใช่ครับ ผมคือแฟนพี่ทัพ" ฉึก!! เธอตกใจอีกแล้ว
"คะ เอ่อ น้องล้อพี่เล่นรึเปล่า ผู้พันเป็นผู้ชายไม่ใช่เกย์ เออแบบน้อง" บอกว่าผมเป็นตุ๊ดก็ได้ ไม่โกรธหรอกหน้าตาสวยหวานกว่าชะนีแถวนี้ซะอีกน่ะ และอีกอย่างไม่ต้องย้ำว่าลุงน่ะเป็นผู้ชาย แล้วเป็นผมที่ไม่ใช่ผู้ชายก็ได้
"เล่นไม่เล่น เดี๋ยวก็รู้กันครับ" ผมไม่น่าบอกเลยว่า ผมเป็นแฟนลุงเหมือนกำลังหาศัตรูเพิ่มยังไงไม่รู้ว่ะ
ทันใดนั้นโทรศัพท์ลุงแกก็มีสายเรียกเข้า เข้ามาแล้วมันก็ช่วยเรียกสติผมกลับคืนมาได้เป็นอย่างดี
แต่ทว่า เจ้าของโทรศัพท์อยู่ในห้อง และติดแขกอยู่ ผมเลยต้องตัดสายทิ้งไปก่อนครับ
แต่สายเดิมก็ยังโทรมาอีก
"เอ่อ พี่กิ้ฟรู้จักเบอร์นี้ไหมครับ" ผมยื่นให้พี่เขาดู ลุงไม่ได้เมมไว้น่ะครับ ทำไมไม่ชอบเมมผมก็ไม่รู้นะ
"เบอร์ผู้กองคิมค่ะ" ผู้กองคิม? ผู้ชายหรือผู้หญิงหว่า ชื่อกลางชิบหาย
"โทรศัพท์ผู้พันนิคะ แล้วมาอยู่กับน้องได้ยังไง" ทำอย่างกับลุงแกไม่เคยให้ใครเล่นโทรศัพท์ไปได้
"พี่ทัพให้ผมเอาไว้เล่นเกมน่ะครับ"
ทันใดนั้นประตูห้องทำงานลุงก็เปิดออกเผยให้เห็นชายสูงวัยในชุดลำลองเดินนำออกมาจากห้อง ก่อนจะมีลุงทัพเดินตามมาส่ง
นายทหารด้านนอกรีบลุกขึ้น ยืนส่งท่านกันอย่างพร้อมเพรียง
จนกระทั่งท่านผู้นั้นเดินลับสายตาออกไป
"มีคนโทรมาครับ" ผมเอ่ย พร้อมยื่นโทรศัพท์ให้ลุง
ลุงรับโทรศัพท์คืนไป ก่อนจะผายมือให้ผมเข้าไปข้างใน
แล้วลุงก็ปิดประตูเอง
"เมื่อกี้ใครเหรอครับ" ผมถามขึ้นหลังจากที่ลุงวางสายแล้ว
ดูน่าเกรงขามสุดๆ
"พ่อพี่" ห้ะ ผะผะพ่อลุงเหรอ
"จริงๆพ่อพี่ใจดีนะ แต่พี่เซอร์ไพรส์ท่านไปหน่อย" เซอร์ไพรส์ยังไงครับ เมื่อไหร่ ตอนไหน ทำไมผมไม่รู้เรื่องอะไรเลย
"แต่ก็น่ากลัวอยู่ดี แล้วแม่ลุงเป็นทหารด้วยไหม"
"แม่พี่เป็นแม่บ้านครับ" ค่อยโล่งอก นึกว่าจะทหารทั้งครอบครัว
"ลุงมีพี่น้องกี่คนเหรอครับ"
"มีพี่ชายสองคน พี่เป็นน้องคนเล็ก" มิน่าถึงเอาแต่ใจสุดๆ ไม่แปลกใจเลยครับ
"แล้วฟ้า"
"ผมลูกคนเดียวครับ" ลุงแกทำหน้าตกใจเล็กน้อย
"งี้พี่ก็ทำให้ครอบครัวเราเป็นหมันไปเลยสิ" แน่นอนที่สุด
"ช่าย เดี๋ยวผมจะให้พ่อเรียกค่าเสียหายเยอะๆ"
"ด้วยความยินดีเลยครับ" ดูเหมือนจะไม่สะทกสะท้าน
"รวยมากรึไง"
"ไม่หรอก แค่กำลังหาคนใช้ตังค์ช่วยน่ะ" เออ เนี้ยล่ะอวดรวยเลยล่ะ
"แล้วทำงก" ก็ตอนที่ไปกินข้าวกันมื้อแรกบอกผมสั่งแต่พอกินหมดนิ
"พี่แค่ไม่อยากให้เรากินเหลือ แล้วใช้จ่ายฟุ่มเฟือย" นี่แหละงกล่ะ
"ครับๆ" รับคำอย่างเข้าอกเข้าใจกับความหมายของแกดี เพราะที่บ้านผมก็ค่อนข้างกรอกหูเรื่องนี้บ่อยอยู่เหมือนกัน
.............................
ตอนที่ 04 50%
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 04 (ต่อ)
"อยากรู้อะไรก็ถามมาละกัน พี่เปิดโอกาสให้ถามได้เต็มที่ครับ" แล้วลุงจะตอบทุกคำถามใช่ป่ะ
"แล้วลุงจะตอบทุกคำถามใช่มะ"
"ครับ" งั้นเริ่มเลยนะ
"ตอนที่ลุงคุยอยู่กับพ่อของลุงอ่ะ มีพี่ทหารหญิงคนหนึ่งเข้ามาคุยกับผม แล้วถามว่าผมเป็นอะไรกับลุง ผมเลยตอบไปว่าผมเป็นแฟนลุง เขากลับว่าผมล้อเล่นอ่ะ" ประโยคบอกเล่า แกมฟ้อง
ลุงแกพยักหน้ารับรู้
"ทุกวันเสาร์หรืออาทิตย์ถ้าพี่ให้เรามาทานข้าวเย็นร่วมกับพี่ที่บ้านเราจะสะดวกไหม" ห๋า ทุกวันเสาร์เลยเหรอครับ
"วันเสาร์พอได้ครับ แต่วันอาทิตย์ผมกลัวลุงจะไม่มีเวลาพักผ่อน ไหนจะต้องมาส่งผมอีก" จากค่ายไปบ้านผมก็ไม่ใช่ใกล้ๆเดินทางสามสิบนาทีถึง ตอนผมมาค่ายขนาดว่าออกจากโรงเรียนตอนเจ็ดโมงเช้ามาถึงค่ายก็แปดโมงครึ่งนู้น หรืออาจจะนั่งรถบัสกันมาเป็นขบวนเลยทำเวลาไม่ได้
"คำตอบคือฟ้าสะดวกใช่ไหม" พยักหน้าไปสิครับ
"ฟ้าครับ" ทำไมต้องทำหน้าจริงจังขนาดน้าน ผมชักหวั่นเกรงแล้วสิ
"ฟ้ารักพี่ไหม" มาถงมาถามอะไรแบบนี้เนี้ย
"เอ่อ มาอารมณ์ไหนเนี้ย" เฮ้ย ลุงได้โปรดอย่ามองผมด้วยสายตาแบบนั้น
"ฟ้าไม่เคยบอกพี่ พี่กลัวพี่จะคิดไปเองคนเดียว" โธ่ๆ ชั่งน่าสงสารแท้
"ต้องให้บอกอีกเหรอครับ ครางชื่อพี่ทัพว่าผัวซะขนาดนั้นน่ะ" ไม่มีสายตาล้อเล่นแสดงออกมาแม้แต่น้อย มีแต่การจดจ้องเพื่อประโยชน์อันใดนี้น้องฟ้าไม่เข้าใจ
แต่ก็เอาเถอะ ผมยอมครับผมจะทำให้มันชัดเจนเอง
"เอ่อ... ถ้าผมทำให้พี่ทัพไม่มั่นใจผมก็ขอโทษด้วยครับ"
"พี่ขอโทษ พี่แค่อยากได้ยินบ้าง ฟ้าระ" ผมไม่ปล่อยให้อีกฝ่ายพูดจบ รีบแย้งขึ้นทันทีว่า
"ผมรักพี่ทัพครับ รักมากด้วย ขอโทษนะครับที่ไม่เคยพูดเลย" เอ่ยจบ พร้อมทำสีหน้าสลดสำนึกผิดจริงๆ
"ขอพี่กอดเราได้ไหม" หืม มาอารมณ์ไหนวะ ผมตามไม่ทันนะว้อย
ระหว่างที่ลุงแกกอดผม แกก็กระซิบบอกกับผมว่า
'ถ้ามีเรื่องอะไรที่ฟ้าไม่สบายใจเราต้องคุยกันนะครับ อย่าเก็บไว้คนเดียว แล้วเรามาเรียนรู้กันและกันไปด้วยกันนะ'
"ครับ" ผมรับคำ
ทำไมหัวใจผมเต้นแรง และเร็ว ตื่นเต้นอะไรวะ เหมือนว่าจะพึ่งมีรักแรกกับเขา
"ผมขี้หึงนะ" ผมบอกอีกฝ่าย
"รู้ครับ พี่เองก็ขี้หึง" เออ ต่างคนต่างขี้หึงเอาสิครับ
"แต่พี่ทัพงี่เง่าเก่งกว่าผมอ่ะ"
"เราดื้อเก่ง" เออ นี่จะบอกข้อเสียของกันและกันใช่ไหม
"ผมรักพี่"
"พี่ก็รักฟ้า"
"พี่ทัพ"
"ครับ" ลุงแกตอบพร้อมกับผละผมออก ผมเลยเดินออกมานั่งเก้าอี้ด้านหน้าโต๊ะทำงานของแก ก่อนที่แกจะตามมานั่งข้างๆผม
"พี่ไม่อายเหรอครับ ถ้ามีคนบอกว่าพี่เป็นเกย์"
"ไม่ครับ ใครจะว่าพี่ยังไงพี่ไม่สนหรอก แต่อย่ามาว่าหัวใจของพี่ก็พอและพี่จะไม่ปล่อยมันไว้แน่" ติดใจผมอ่าดิ้ งุ้ยๆเขินจัง
"เวลาเขินน่าจับกดจังเลยนะเราน่ะ" ห้ะ ทำลายบรรยากาศหมดอิตาลุงบ้า
"แล้วพ่อพี่ท่านมาเพราะเรื่องนี้รึเปล่า" เปลี่ยนเรื่องดีกว่า
"มีส่วน แต่ไม่ใช่ทั้งหมดครับ คิดมากอยู่รึเปล่าหื่ม โอ๋ๆไม่ต้องคิดมากนะครับ" ลุงแกเอ่ยพร้อมยื่นมือมาลูบหัวของผมด้วย
"ท่านว่าไงบ้างเหรอครับ" ผมเอ่ยจบก็จับมือแกออกจากหัวผม ก่อนจะมาวางทาบแก้ม แล้วผมก็เอาแก้มถูๆกับมือแก
"ท่านว่าพี่มโนเก่งน่ะ" เออ ท่าจะจริงมิน่าลุงแกถึงอยากได้ยินคำว่ารักจากปากผมเพื่อยืนยันว่าลุงแกไม่ได้คิดไปเองคนเดียว
"อ่อครับ แล้วพี่ทัพมีงานต่อไหมครับ"
"ไม่มีแล้ว เราจะไปไหนเหรอ"
"เปล่าครับ ผมกลัวว่าจะรบกวนเวลาพี่น่ะ"
"ไม่รบกวนครับ" ลุงแกตอบพร้อมกับยื่นมือมาเกาแก้มผม นี่ผมไม่ใช่แมวนะลุง
"เวลาที่ฟ้าเรียกพี่ว่าพี่ ฟ้าพูดเพราะนะ เหมือนเป็นคนสองบุคลิก" เออ ว่าไปอีกแหละ
"จริงๆสาม มีเกรี้ยวกราดอีกบุคลิกหนึ่ง"
"อ้ะๆ อันนั้นเรื่องจริงพี่ยอมเลย ยิ่งตอนหิวจัดๆถ้าพี่ไม่กลัวเรากัดพี่จับจู๋ยัดปากเราละ" โห พี่แม่งโรคจิต หื่นได้ตลอดเวลาเลยจริงๆ ยอมว่ะ
อยากรู้เลยว่าก่อนหน้านี้ เวลาที่มีอารมณ์ต้องปั่นเอง หรือวิ่งไปหาใคร
"ฮ่าาๆๆ พี่แม่งหื่นว่ะ"
ปั้ก... ถูกดีดหน้าผากเลยผม
"พูดไม่เพราะ" แกล้งงอนได้ไหม
"ไม่เพราะตรงไหนครับ ไม่มีมึง ไม่มีกู ไม่มีไอ้เหี้ยๆ สัสๆซะหน่อย"
"มีแม่ง มีว่ะ กับเพื่อนพี่ไม่ว่าแต่กับพี่ พี่ห้ามเลยนะครับ" ห๊ะ เดี๋ยวๆจะมามารยาทหนักอะไรตอนนี้
"ถ้าอยู่ต่อหน้าผู้ใหญ่แล้วมันดูไม่งามครับ ต้องฝึกไว้จะได้ไม่ลำบากเวลาเข้าสังคมจะได้ไม่หลุดคำหยาบ" เออคราบบบบ รู้แล้ว ว่าแต่คำว่าเข้าสังคมของลุงนี่หมายความว่ายังไงเหรอครับ
ผมต้องเข้าไปในสังคมกับลุงเหรอ อาทิเช่นว่า งานอีเว้นท์หรืองานมีหน้ามีตา ผมต้องไปเดินเกาะแขนแล้วเทียวประกาศว่าเป็นเมียลุงเหรอ
"คราบลุง ผมผิดไปล๊าว" แกล้งลากเสียงยาว ก่อนที่คนที่นั่งข้างๆจะยื่นมือหนามาจับศีรษะผมแล้วออกแรงสั่นเบาๆ
"ทำไมชอบเรียกพี่ว่าลุง" เออ นั่นสิ พี่ก็ไม่ได้จะแก่รุ่นลุงขนาดนั้น
"นั่นสิครับ ลุงอายุเท่าไหร่เหรอ"
"ไม่บอก" อ้าว ไมงั้น
"ผมไม่รักลุงละ" ดูสิ ว่าใครจะแน่กว่ากัน
"ฟ้า ให้มันมาจากเราหมดรักพี่จริงๆได้ไหมครับ อย่าเอามาขู่พี่แบบนี้" เอาซะผมรู้สึกผิดเลยนะลุง
"งั้นผมขู่จะไม่ให้ลุงเยก็ได้ครับ"
"พี่ว่าวเองได้ครับ" โห อะไรจะปานนั้น
"ลุงทัพ ไหนลุงบอกจะตอบทุกอย่างที่ผมสงสัยไงครับละละแค่อายุลุงทำไมไม่บอกผม กลัวผมเอาไปแทงหวยรึไง บอกหน่อยนะครับ นะครับพี่ทัพ นะครับที่รัก นะครับผัว นะครับพ่อ"
"เหมือนจะดีละ ไหงมาตกที่ตำแหน่งพ่อ"
"เวลาที่แม่ผมเรียกพ่อ แม่จะเรียกพ่อผมว่าพ่ออ่ะ ผมก็เลยเอามาเรียกลุงด้วยไง อิอิพ่อทัพ"
"อืมงั้นเรียกพี่ว่าผัวก่อนสามครั้ง" ไม่มีทาง ฝากไว้ก่อนเถอะ
"ไม่อยากรู้ละ ผมก็มีความลับเหมือนกันและจะไม่มีวันบอกลุงถ้าลุงไม่เรียกผมว่าเมียครบสามพันครั้ง" ดูสิใครจะแน่กว่ากัน เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับนภนต์ กวีศิลป์
"เมีย เมีย เมีย เมีย ....ยยย" เอ่อ จะรัวไปไหน
"ชิ" ไม่รู้ ไม่ชี้ และจะไม่สนด้วย
"หันหน้ามาพี่จะบอก" ไม่อยากรู้แล้ว
พอผมหันไปตามแรงมือที่ลุงแกจับคางผมพลิกมาทางแกเท่านั้นแหละ แกก็เข้ามาประกบจูบ ส่วนมือแกอีกข้างก็มาจับมือผมไป จับส่วนตรงนั้นของแก
ที่ตอนนี้กำลังพองพูนอยู่ในกางเกง
"ลุง อย่าเงี่ยนตอนนี้สิครับ"
"ช่วยไม่ได้ ฟ้าน่าเอาเองนิครับ" ห้ะ กลายเป็นผมซะงั้นที่ไปยั่วอารมณ์ลุงแก
"ผมจะไม่ให้ลุงเอา ลุงจะเสร็จวันละหลายๆครั้งไม่ได้" น้ำหมดตัวมาทำยังไง
"สักหน่อยนะครับ แค่จูบแล้วชักให้พี่ก็ได้" แค่จูบก็ไม่ครับ แล้วยิ่งชักด้วยยิ่งไม่ทำเลยครับ
"ไม่ ออกไปอยู่ห่างๆผมเลยนะ ไปเลย ไปนั่งนู้นโต๊ะประจำตำแหน่งนู้น ไปๆลุกๆรีบๆเลย" แค่บอกปากเปล่าไม่ได้ครับ ต้องออกแรงส่งไหล่ลุงแกไปด้วย ง่ายๆไล่ครับ
"ไม่อยากรู้จริงๆเหรอ ว่าพี่อายุเท่าไหร่"
"ไม่อยากรู้แล้วครับจะเท่าไหร่ผมก็จะเรียกว่าลุงอยู่ดีนั่นแหละ"
"แต่พี่อยากให้ฟ้าเรียกพี่ว่าที่รักนี่ครับ" ไม่พูดเปล่าก้มหน้าลงชิดหน้าผมอีก
ทันใดนั้นเสียงเคาะประตูก็ดังขึ้น ลุงทัพเลยเงยตัวขึ้น แล้วเอ่ยอนุญาต
"ขออนุญาตค่ะ รบกวนสอบถามเรื่องใบประกาศนียบัตรของลูกเสือโรงเรียนxxxx ผู้พันจะเซ็นรับรองเองหรือจะให้หมวดก้อยเซ็นให้คะ" นี่มันโรงเรียนผมนิ เห๋ยมีใบประกาศนียบัตรด้วยเหรอ
"เอาเข้ามาได้เลยผมจะเซ็นเอง"
"ค่ะผู้พัน" แล้วประตูห้องก็ถูกเปิดออกเต็มบาน ก่อนจะมีนายทหารทยอยขนปึกแผ่นใบประกาศตามมาสามคน
ซึ่งทุกคนรอบมองผมกันทั้งนั้น ผมจะไม่สะทกสะท้านนะ ผมจะทำเป็นว่าผมเป็นอากาศ ผมจะไม่สนใจแม้ในสายตาเหล่านั้นจะมีคำถามว่า 'ผมเป็นใคร' อยู่ก็เถอะ
เมื่อลำเรียงกันเสร็จเรียบร้อย ทุกคนก็ออกไปแล้วประตูปิดไว้เหมือนเดิม
"เซ็นเองหมดนี่เลยเหรอลุง" ประมาณสามร้อยกว่าแผ่นครับ
ลูกเสือปีผมมีเกือบสองร้อยห้าสิบคน และรวมเนตรนารีอีกก็รวมๆ สามร้อยกว่าเกือบสี่ร้อยครับ
"ใช่ครับ อยากได้กำลังใจจัง" ยังไง??
"จูบพี่หน่อยสิครับ" ห้ะ
ก็ได้วะ ผมเดินเข้าไปหาลุงที่โต๊ะ ก่อนจะเท้าแขนลงกับโต๊ะทำงานลุงแล้วเอนตัวไปใกล้ใบหน้าของลุง ก่อนที่ลุงจะยื่นใบหน้ามารับกับผม
เป็นการจูบที่ผมไม่ได้เปิดปากรับลิ้นลุงแต่อย่างใด
"ขอดูดดื่มกว่านี้" แน่ะ ได้คืบจะเอาศอกเหรอ
"พอแล้ว เดี๋ยวไม่เสร็จนะ" พูดจบผมก็เดินกลับมานั่งที่เก้าอี้ตามเดิม
"เอาโทรศัพท์ไหมครับ" ไม่เห็นต้องถาม
"ลุงให้ผมก็เอา"
"ครับ อย่าเปิดเสียงเกมดังรบกวนพี่ก็พอ" พูดพร้อมกับยื่นโทรศัพท์มาให้ผม ผมก็เดินออกไปเอาโทรศัพท์ลุงมาเล่นเกมต่อ
ทว่า ลุงชาร์จแบตตอนไหนหว่า ก่อนนั้นเหมือนจะเหลือเปอร์เซ็นต์แบตอยู่ที่ยี่สิบกว่าๆ ตอนนี้เต็มร้อยแล้ว
เล่นไปสักพักก็รอบมองลุงเป็นระยะๆ มีบ้างที่หันมาสบตากัน แล้วลุงก็จะยิ้มให้ ก่อนจะก้มหน้าเซ็นๆ ต่อ
จนกระทั่ง
"เด็กชายนภนต์ กวีศิลป์" ฉึก เกือบทำโทรศัพท์ลุงหลุดมือ
"ลุงผมหิวน้ำ" รีบเบี่ยงประเด็นสิครับ
"น้ำอะไรครับ" แน่ะยังจะถามอีก ทำไมลุงคอยแต่จะคิดอะไรแบบนั้นนะ
"พี่หมายถึงน้ำเปล่า หรือน้ำชา กาแฟหรือน้ำอัดลม หรือน้ำผลไม้น่ะ เราจะเอาน้ำอะไร" เออ ก็ไม่พูดให้มันกระจ่างตั้งแต่ทีแรก ปล่อยให้ผมแอบด่าลุงในใจตั้งนาน
"น้ำเปล่าครับ เอายี่ห้ออคาฟีน่านะ" ลุงคิ้วขมวดทันทีที่ผมพูดจบ
"มีแต่น้ำดื่มสิงห์" ไม่เอาสิงห์อ่ะ ไม่ชอบมันรสชาติแบบไม่ถูกชะตากับผม
"อยากไปช็อปปิ้ง" ผมเอ่ยออกมา พร้อมกับหัวคิ้วของลุงขมวดเข้าหากันอีกเช่นเคย
"อารมณ์ไหนเนี้ย"
"อยากใช้เงินให้ผัว อิอิ" พูดจบก็สนใจเกมต่อ เหมือนละเมอมาคุยกับลุงแก
"ตกลงเอาน้ำอะไร" เออ ลืมไปเลย
"แปปลุงยิงไอ้นี่ก่อน" เกมกำลังมันครับ เล่น rov น่ะ
"น้ำดื่มคริสตัลก็ไม่มีเหรอ"
"เดี๋ยวให้เขาหาให้ เอาขนมอะไรด้วยไหม"
"เบนโตะครับ อ๋าเบนโตผมเมื่อวานล่ะ"
"อยู่บ้านพี่" เออ ได้กินฮอทดอกจนลืมปลาหมึกทรงเครื่อง
"ไม่เอาเบนโตะปากเหม็น" ทำไมลุงเรื่องมาก
"งั้นเอาแค่น้ำเปล่าก็พอครับ" จบคำพูดลุงก็ต่อสายออกไปหาใครไม่รู้ พร้อมกับสั่งของกินมาให้ผมซึ่งไม่ได้มีแค่น้ำเปล่าแน่นอน มีขนมและกาแฟด้วย
"ลุงกินกาแฟตอนบ่ายสองเนี้ยนะ"
"ครับ" เฮ้ย เอาเวลาไหนไปนอน
"จะนอนหลับเหรอ"
"คืนนี้พี่จะรอบกองไฟกับเมียโต้รุ่ง" ขอให้รอบจริงๆเถอะ
"ไม่ใช่ว่าจะจับขาผมพาดบ่าลุงหรอกนะ"
"รู้ดี รักเลย" พูดจบก็ส่งมินิฮาร์ทมา ผมเลยแกล้งคว้าอากาศแล้วมาล้วงใส่ในเสื้อไว้ เห็นละหมั่นไส้
...........
จบตอนที่ 04
ฝากติดตามด้วยนะครับ
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 05
บ่ายสี่โมงเย็น ลุงพาผมมาอาบน้ำและเปลี่ยนชุด จริงๆก็ไม่ได้เปลี่ยนชุดใหม่หรอกครับ ชุดเก่าที่ใส่มาทั้งวันนี้นั่นแหละ แค่มาอาบน้ำอาบท่าที่บ้านลุงเฉยๆ แต่คนที่เปลี่ยนชุดถอดเครื่องแบบทหารออกก็คืออิตาลุงนั่นคนเดียว
พอเสร็จธุระลุงก็พาผมไปดูหนัง ซึ่งรอบหนังฉายห้าโมงเย็น ระหว่างรอเวลาหนังเข้า ก็เดินดูของกันและของนั้นก็เป็นกล้องดิจิตอลครับ
ลุงแกชอบอะไรที่เหมือนผมนะ ทั้งถ่ายภาพ รูปวาด แต่ลุงไม่ชอบวาดรูป แต่กลับชอบรูปวาด
"เบื่อไหมครับ" ลุงแกหันมาถาม ขณะที่ยังทดสอบกล้องตัวแพงในมืออยู่
"ไม่เลยครับ ผมเห็นลุงชอบผมก็พลอยมีความสุข" หาไม่ได้ง่ายๆนะคนที่เข้าอกเข้าใจแฟนแบบผม
"หลานชายเหรอครับ น่ารักจังเลย" พี่พนักงานเอ่ย
"เปล่าครับ แฟนผม" ลุงทัพตอบกลับทันควัน ซึ่งก็ทำให้พี่พนักงานหน้าถอกสีไม่น้อย เพราะลุงแกไม่ใช่แค่ตอบอย่างเดียวยังแสดงความเป็นเจ้าของผ่านทางสายตาที่ใครเห็นก็ต่างอกสั่น ขวัญแขวนไปตามๆกัน
"ฟะฟะแฟนเหรอครับ อ่ะขอโทษครับน้องน่ารักจริงๆ เอ่อแต่ผมไม่ได้จะละลาบละล้วงนะครับ"
"เข้าใจครับ แต่อย่ามองน้องบ่อย ผมหวง" ห๋า หวงได้หน้านิ่งมากครับ
"ครับ ขอโทษอีกครั้งครับ" พี่เขาเอ่ยจบลุงก็พาผมเดินออกจากร้านเลยครับ แบบลุงเป็นอะไรไป แล้วพอดูหน้าลุงก็ไม่ได้รับแขกด้วย
ผมว่าพิทบูลหน้ากลัวละ ลุงทัพยิ่งกว่านั้นเยอะครับ
"ลุง เดินช้าๆขาผมสั้นนะ" ผมบอกอีกฝ่าย
"ให้พี่อุ้มไหม" ไม่เอา หยุดนะไม่ต้องมาอุ้มผม รีบถอยหนีสิครับเมื่ออิตาลุงทำท่าจะอุ้มผมจริงๆ
"ลุง ใกล้ห้าโมงแล้วไปกันเถอะครับ" ผมเอ่ยชวน พร้อมดึงมือของอีกฝ่ายตามไป เหมือนรู้ทาง แต่เปล่าเลย
"นี่จะพาพี่ไปไหน" น่าน อย่าบอกว่าผมหน้าแตก
"โอเค พี่จะไม่ล้อ" ห้ามให้ผมได้ยินเชียวนะ
แล้วลุงทัพก็พาผมไปดูหนังทันเวลาพอดิบ พอดี หนังฉายกินเวลาไปกว่าชั่วโมงครึ่งกว่าหนังจะฉายจบ และผมก็พร้อมที่จะสปอยให้เพื่อนฟัง ว่ากูไปดูมาแล้วจ้า เรื่องนี้!!
เมื่อดูหนังเสร็จ ลุงก็พาผมมากินมื้อค่ำ แต่เป็นร้านอาหารข้างนอกครับไม่ใช่ในห้าง
ลุงบอกว่าร้านนี้ เป็นร้านขึ้นชื่อของที่นี่ ร้านเป็นร้านตามสั่งแบบกึ่งภัตตาคาร
ลุงทัพน่าจะเป็นลูกค้าประจำของที่นี่นะผมว่า พนักงานในร้านเอ่ยทักทายแก พร้อมกับค้อมศีรษะให้เป็นรายๆไป แบบเคารพลุงแกจริงๆ
สงสัยจะให้ทริปเยอะสิท่า ถึงมีแต่คนยกมือไหว้ขนาดนั้น
ส่วนเรื่องอาหารของที่นี่มีหลากหลายสัญชาติครับ ไม่ว่าจะเป็นจีน ไทย ญี่ปุ่น เกาหลี ฝรั่ง และอินเดีย
ส่วนโต๊ะเป็นกลม แบบหมุนได้
ลุงสั่งมาสี่ห้าอย่าง พร้อมกับกำชับให้ผมกินให้หมด
เอ่อะ กินหมดไหมน่ะ มันอยู่ที่รสชาติอาหารด้วยนะครับว่าจะถูกกับปากผมไหม
สำหรับผมรสชาติถือว่าอร่อยเลยล่ะครับ จริงๆอาจจะมีผัดกระเพราหมูกรอบร่วมด้วย ถ้าผัดกระเพราไม่อร่อยผมก็พร้อมให้คะแนนศูนย์ทันที แต่นี่อร่อยครับ หรือผมหิวกันหว่า
แต่ผมชอบ ผมไม่ได้จ่ายเองด้วย
"คนนี้รึเปล่า ช่างภาพทอทหารที่โพสต์ลงเฟซ" มีผู้ชายคนหนึ่งเอ่ยขึ้น พร้อมกับเข้ามานั่งข้างกับลุงทัพ
"อืม" ลุงทัพตอบเสียงในลำคอ ก่อนจะตักกับข้าวให้ผม
"เฮ้ย แต่น้องเป็นผู้ชาย" อ่าหะ ผมเป็นผู้ชายแล้วไงวะครับ จะพาลหิวละเนี้ย
"ผมขอความเป็นส่วนตัวให้ผมกับแฟนด้วยนะครับ" ลุงทัพเอ่ย พร้อมรอบมองคนมาทีหลังด้วยสายตาไม่สบอารมณ์
"ห้ะ ฟะแฟนเหรอ เดี๋ยวๆๆๆ ไอ้ผู้พันครับคือมึง เฮ้ย คือท่าน ท่านมีแฟนเป็นผู้ชาย เฮ้ย ท่าน โอ้ยฉันจะพูดว่าไงดีวะ นายคือฐานทัพผู้ชายที่ได้ชื่อว่าสามีแห่งชาติ ไหงเป็นสามีให้ เอ่อชายรักชาย" ประโยคสุดท้ายชายมาทีหลังรอบมองผม ก่อนจะหันไปมองลุงแก
"นายจะว่าฉันเป็นเกย์เลยก็ได้ ฉันไม่ถีบนายออกจากตำแหน่งเจ้าของร้านหรอก แต่นายอย่าใช้สายตาแบบนั้นมองคนของฉัน" ผมก็รู้สึกว่าเพื่อนลุงมองผมแบบไม่เป็นมิตรอ่ะ จนผมจะเขวี้ยงช้อนฟาดหน้าแกละ มีอย่างที่ไหนเป็นใครวะ มาขัดเวลาคนกำลังกินข้าวมารยาทน่ะมีไหมห้ะๆ
"เออ ไอ้คนขี้หวง เอ่อแล้วอะไรวะที่ทำให้ผู้ชายที่ไม่มีแววจะชอบผู้ชายด้วยกันอย่างนายเปลี่ยนมาชอบผู้ชายด้วยกันได้เนี้ย หรือในค่ายการอัดถั่วดำกันเป็นว่าเล่นคือเรื่องจริง" ห้ะ มีเรื่องแบบนี้ด้วยเหรอ แต่ก็น่าจะจริงขนาดผมยังได้ผัวเพราะโดนอัดเลย
"ฉันก็ไม่รู้ว่ะว่าเพราะอะไรทำไมผู้ชายเลอค่าอย่างฉัน ถึงมาตกหลุมรักคนน่ารักและเลอค่าอย่างน้อง" เดี๋ยวนะ ลุงเนี้ยนะเลอค่าให้ฟรีๆแถมข้าวสารสิบเกวียนผมยังคิดแล้วคิดอีกเลย
นี่ถ้าไม่ใช่เพราะลุงมัดมือชกไม่มีทางที่ผมจะเสียพรหมจารีให้ลุงอย่างแน่นอน พูดมาละข งขึ้น ขึ้นละเนี้ย ใกล้นูนกางเกงขึ้นมาละ
"ฉันรู้ว่านายเป็นคนยังไงว่ะฐานทัพ นายรักใคร นายจริงจังตลอดและตอนนี้นายรักน้องนายมีความสุข ฉันในฐานะเพื่อนฉันโอเคฉันรับได้" รับได้จริงน่ะ แต่สายตาลุงเพื่อนแบบไม่น่าไว้ใจว่ะ
"แต่อัพสถานะอย่างเป็นทางการด้วยก็ดีนะครับ คือฉันอดสงสารพวกมโนที่อ้างนายเป็นผัวไม่ได้น่ะ ว่าแต่น้องชื่ออะไรครับ" เอาจริงเมียปลอมๆลุงแกเยอะมาก ในทวิต ในไอจีงี้มีเพียบมากอ่ะ
"ฟ้าครับ" ผมตอบพร้อมรอยยิ้มที่ฝืนๆ อิตาลุงนี่ไม่น่าไว้ใจ ถึงจะบอกรับได้กับเพื่อนแต่แววตาแบบต้องดูกันไปอีกยาว
"เชี้ยน้องยิ้มแล้วโคตรน่ารักเลยว่ะ ยิ้มอย่างหวานอ่ะ" นี่ขนาดฝืนยังว่าผมยิ้มหวานอีกเหรอครับลุงเพื่อน
"ไอ้ฐานทัพหาให้สักคนดิถ้าแบบนี้น่ะ ฉันก็อยากเป็นเกย์นะ น้องมีพี่มีน้องไหมครับ" ไม่พูดเปล่า ออกอาการเกาะแขนเพื่อนอย่างแน่น
"น้องลูกคนเดียว และขอเตือนว่าอย่ายุ่งกับเมียกู" โห ลุงครับถึงขั้นเรียกเมียเลยเหรอ แล้วทีตัวเองน่ะ พูดมึง พูดกูได้ ทีกับผมน่ะ.. ลำเอียงว่ะ
"เออ ไอ้ผู้พันขี้หวง น้องฟ้าครับ น้องฟ้าลำบากหน่อยนะครับเพื่อนพี่มันขี้หวงมากกกกกก คนก่อนหน้าน้องนี้ที่เลิกกันไปก็เพราะมันหวงเขามากจนไม่ให้เขาออกมาตากแดด ตากลมนอกบ้านเลยน่ะ" โห ขนาดนั้นเลยเหรอครับ
"พี่หมายถึงหมอนข้างกับตุ๊กตายางใช่ไหมครับ" โทษฐานปิดบังฐานะแก่ผม
จบคำพูดผม เพื่อนลุงทัพก็หัวเราะลั่น
"เฮ้ย ถึงขั้นมีตุ๊กตายางเลยเหรอ ฉันชวนไปเที่ยวผู้หญิงนายก็ไม่ไปเห็นไหมล่ะเก็บกดจนต้องไประบายกับตุ๊กตา"
"นายเห็นฉันหื่นขนาดนั้นเลยเหรอ" ลุงทัพถามเพื่อนครับ ก่อนที่เพื่อนจะหยุดขำแบบกระทันหัน แววตาลุงตอนนี้เหมือนไฟที่กำลังลุกพรวดพุ่ง
"เออไม่ว่ะ นายคือผู้ชายแสนดีเหล้าเบียร์ไม่ดื่ม บุหรี่ไม่สูบ เลิกงานคือกลับบ้าน แม่งเป็นผู้ชายที่หาได้ยากมาก แต่ไม่คิดว่าจะไปเอากับตุ๊กตายาง ..ฮ่าาาา" สงสัยจะล้อยันลูกบวชแน่คราวนี้
"เออ เพื่อนแฟนครับ ถ้าล้อเรื่องตุ๊กตายางไม่เลิกผมขออนุญาตสั่งเก็บพี่นะครับ" ไม่น่าเชื่อว่าผมพูดแค่นี้ พี่เขาถึงกับรีบเอามือปิดปากแล้วทำตาโตแบบไม่เชื่อหูตัวเอง
ก่อนจะรอบมองคุณสามีแห่งชาติ เห็นแต่ลุงแกกระตุกยิ้มแบบพอใจ
"ครับ พี่จะไม่พูดถึงมันอีก ถ้างั้นพี่ไม่รบกวนละครับ ทานอาหารให้อร่อยนะครับ มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง" พูดจบก็ถอยออกไปเลยครับ
"พี่ทัพ เพื่อนพี่โกรธไรผมป่ะ"
"ไม่หรอกครับ มันแค่ขวัญเสียน่ะไม่เคยมีใครลั่นจะสั่งเก็บมัน มันเลยกลัว" โห นี่ผมทำให้เพื่อนสามีกลัวเหรอเนี้ย
"งื้อ งั้นผมต้องรีบไปขอโทษพี่เขา"
"พี่ว่าอย่าพึ่งเลย เรามาง้อพี่ก่อนดีกว่าไหม" ง้อ??
"ผมทำอะไรให้พี่โกรธเหรอครับ" จำไม่ได้ และไม่รู้เรื่องเลย
"เรื่องตุ๊กตายาง พี่มีตุ๊กตายางเหรอครับ"
"ผมก็แค่จะเอาคืนที่พี่ทัพบอกว่าพี่ทัพเป็นแค่ครูฝึกทหาร แต่จริงๆแล้วพี่ทัพเป็นถึงผู้พัน" จริงๆรู้มาสักพักแล้ว แต่พึ่งหาโอกาสเอาคืนได้
"นี่เราอ่านยศทหารไม่ออกเหรอ" ส่ายหน้าสิครับ
"ป้ะ พี่จะสอนให้" แล้วลุงแกก็เข้ามาอุ้มผมไป ผมก็ดิ้นขัดขืนสิครับ คนเดินเองได้มาอุ้ม ให้ตกเป็นเป้าสายตาคนอื่นได้ไง
.....
กว่าจะออกจากเมืองมาได้ก็เกือบสองทุ่มแล้ว ลุงทัพเลยพาผมไปค่ายเลยครับ แต่ก่อนจะถึงค่ายลุงทัพแวะร้านสะดวกซื้อ แล้วไปเหมาถุงยางอนามัยไซส์ขนาดพอดีกับของลุงแกมาได้แค่หกกล่อง
ไหนเพื่อนลุงบอกว่าลุงไม่หื่น แล้วนี่มันคืออะไร สามหกสิบแปด ลุงจะทำทุกวันไม่ได้ ตูดผมบานมาทำไง ใครจะรับผิดชอบ...ตอบ!!!
"เอาไปพกไว้สักสองสามกล่องสิ เวลาเราอยากนั่งให้พี่จะได้ใส่แล้วนั่งเลย" เออ ความคิดคนไม่หื่นเหรอเนี้ย
เอาก็ได้วะ แต่จะเอาไปใช้กะคนอื่นนะ ฮ่าาาา
"ห้ามเอาไปใช้กับคนอื่นนะ" ห๊ะ รู้ทันอีก
"นี่ลุงคิดว่าผมเป็นคนแบบไหนกันวะ" ขอวะหน่อยเถอะ
"นอกสายตาพี่ฟ้าอาจมีคนเข้าหาเยอะ พี่จะระแวงบ้างไม่ได้เหรอ" แสดงว่าไม่เคยเชื่อใจกันเลยใช่ไหม
"แต่ในสายตาผมมีแค่พี่นะครับ ผมรักพี่ทัพคนเดียว พี่ทัพยังไม่เชื่อใจผมอีกเหรอ" อย่าให้ต้องเล่นบทโศก บอกเลยว่าท้องฟ้าคนนี้ได้รับรางวัลออสการ์มาแล้วเด้อ
"พี่ขอโทษ" ฮึก ร้องไห้แล้วไม่ต้องมาขอโทษอะไรตอนนี้ ไม่อยากฟัง
"ไม่ต้องมาพูด โกรธแล้ว ไม่เคยจะเชื่อใจผม" ขว้างกล่องถุงยางฟาดหน้าแม่ง โมโหสุดขีด
"พี่เชื่อแล้วครับ พี่เชื่อแล้ว พี่ขอโทษ พี่ขอโทษนะครับ นะครับ นะครับเมียจ๋า ขอโทษครับ ดีกันนะ" ไม่พูดเปล่า ชูนิ้วก้อยข้างซ้ายมาอ้อนเต็มที่
"ฟ้าจะไปเปลี่ยนชุด แล้วไปรอบกองไฟแล้ว" พูดจบผมก็วิ่งลงจากรถลุง ก่อนจะรีบขึ้นโรงนอน แล้วเปลี่ยนชุดเสร็จสรรพก็รีบมาลานกิจกรรม ที่ตอนนี้เหมือนจะกำลังมีการแสดงอะไรอยู่
"หายไปไหนมา" ทันที ที่ผมแทรกตัวเข้าไปอยู่ในวงในไอ้เต๊ะก็ทักขึ้นครับ
"กูไม่สบาย" ผมตอบมัน ก่อนจะหลีกออกมาเพราะมุมนี้โคตรจะเห็นหน้าอิลุงชัดเกินไป เลยหาที่คนไม่พลุ่งพล่าน แต่ก็พอจะดูการแสดงได้
"เออ แล้วดีขึ้นแล้วเหรอ" ไอ้เต๊ะยังตามมาอีกครับ
"เออ แสดงถึงกลุ่มที่เท่าไหร่แล้ววะ"
"ที่สามละ แล้วยังเจ็บก้นอยู่ไหม" มึงจะถามอะไรนะนักหนาเนี้ย
"หึ ไม่เจ็บ" จู๋สามนิ้วมึงกูแทบไม่ระคายเคือง แต่ของอิลุงสิไม่อยากจะพากษ์!!!
"ฟ้าเราก็อยากรับผิดชอบฟ้านะ แต่เราสงสารอ้อนว่ะ" เออกูเข้าใจ
"อือ มึงทำถูกแล้วล่ะ" พูดจบผมก็ยิ้มปลอบใจตัวเอง และมันด้วย ที่อย่างน้อยมันก็ไม่ได้เลิกกับแฟนสาวแล้วมาคบกับผมแบบจริงจัง
"อย่าน่ารักมากได้ไหมครับ" กูเปล่า กูก็เป็นของกูอย่างเงี้ย
"เขาลือกันว่าฟ้าจิ้นกับครูฝึก..ที่ชื่อแทนอ่ะ" ห้ะ ผมนี่แทบกลั้นหายใจ กลัวมันบอกว่าครูฝึกที่ชื่อฐานทัพ ชิบหาย
"อิฟ้า มึงหายหัวไปไหนมา เออและดีขึ้นละเหรอเห็นพี่แทนบอกว่าเมิงไม่สบาย" อิแม็คครับ
"อือ ดีละ"
"ละไม่ไปยืนอยู่กับกลุ่มมึงคะ มาแอ่วผู้อะไรตรงนี้" เออ แอ่วผู้เลยเหรอ
"ไม่ใช่มึงไหมแม็ค"
ทันใดนั้นการแสดงละครของลูกเสือกลุ่มที่สามก็จบลง มีการให้ผู้พันฐานทัพไปมองรางวัลเป็นน้ำอัดลมด้วยจ้า
คือจัดฉากกันขึ้นมา เพื่อความใกล้ชิดให้คนที่ไม่ได้ใกล้อิจฉาเล่นๆน่ะ อันนี้อิแม็คบอกผมครับ
"มึงคอยดูทีกู กูจะขอพี่ทัพหอมแก้ม" อิแม็คเอ่ยจบก็เดินออกไป
เชี้ย ผัวกู!!
จากนั้นผมก็รอบมองดูอิลุง เหมือนลุงแกกำลังมองหาใครอยู่ จนพี่แทนเข้าไปคุยด้วย
........................
ตอนที่ 5 50%
-
ชีวิตดูวุ่นวายดีเนอะ
-
ตามฮอร์โมนว้าวุ่น ของลุงทัพ กับน้องฟ้า :o8: :-[ :impress2:
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 05 (ต่อ)
"ยังไงอ่ะฟ้า" อะไรยังไงวะเต๊ะ
"ก็ฟ้าชะเง้อมองไปทางพี่เขาขนาดนั้น"
"เออ ไม่มีไร" ถึงจะตอบอย่างนั้น แต่ก็ยังมองไปทางอิลุงอยู่ดี
แล้วเห็นลุงแกบอกนัยน์อะไรไม่รู้ ให้ไปหา? กระดิกนิ้วเรียกแบบนี้ก็ได้เหรอ ไม่ใช่หมานะ แต่เอาเถอะไปก็ไป
"ฟ้าจะไปไหน" เออ นี่ก็จะรู้ทุกอย่างเลยใช่ไหม
"ไปดูพวกไอ้หินซะหน่อย" ข้ออ้างครับ
"ให้เราไปด้วยไหม" ไม่จ้า ไม่ต้อง
"ไม่ๆ ไปก่อนนะ" พูดจบก็รีบชิ่งหนีออกมาเลย
แล้วเดินออกจากลานกิจกรรมครับ
"นั่นเธอจะไปไหน" กรรมของเวร คือมีครูที่โรงเรียนผมเห็นเข้าพอดีครับ
"เออ ไปหาเพื่อนพ่อครับ" ไงล่ะ โกหกคำโตไปเลยผม
"เพื่อนพ่อเธองั้นเหรอ ถ้าจะออกไปต้องพาเขามาขออนุญาตครูก่อนนะ" เรื่องใหญ่เปล่าวะเนี้ย
"ได้ครับ" ว่าแต่ผมจะไปตามลุงทัพได้ที่ไหนวะ
"แล้ววันนี้เธอไปอยู่ไหนทำไมไม่เข้าร่วมกิจกรรม เธอคิดว่ามาเข้าค่ายแล้วจะผ่านเลยเหรอไง เธอต้องเข้าร่วมกิจกรรมทางค่ายด้วย ครูจะไม่ให้เธอผ่านซะเลยดีไหม" ห้ะ ทำไมเป็นงั้น อิลุงอยู่ไหน มาช่วยผมด้วย
"สวัสดีครับ" อิลุงโผล่มาในความมืดครับ
"อ้ะ เอ่อ สะสะสวัสดีค่ะผู้พันฐานทัพ"
"ได้ยินว่าคุณครูจะไม่ให้น้องเขาผ่านกิจกรรมเหรอครับ" ผมว่าลุงแอบฟัง ว่าแต่ลุงจะแอบอยู่ตรงไหนวะ
"เอ่อ ค่ะก็เขาไม่เข้าร่วมกิจกรรมทางค่ายเลยน่ะค่ะ"
"หมวดแทนไม่ได้แจ้งคุณครูเหรอครับว่าน้องไม่สบาย" ที่แท้ลุงก็เป็นคนปล่อยข่าวว่าผมไม่สบาย
"อ่ะ เอ่อ ไม่มีใครบอกนี่คะ"
"ผมขอทราบชื่อคุณครูหน่อยได้ไหมครับ"
"นางสาวทิพยวรรณ ศักดามีค่ะ" ตอบอย่างฉะฉาน สมกับเป็นครูสอนวิชาภาษาไทยมากครับ
"คุณครูมีแฟนรึยังครับ" อิลุงถามอะไรเนี้ย
"ยังค่ะ เอ่อเรียกทิพย์เฉยๆก็ได้ค่ะผู้พัน ทิพย์โสดอยู่ค่ะยังไม่มีใครมาจีบด้วยค่ะ" ครูคราบ ผู้ชายคนนี้ของผมนะ
"รีบๆมีนะครับ อายุก็ไม่ใช่น้อยๆแล้ว" ฉึก นี่คือเหน็บแนมเหรอ หรือกัดหรือจิกดีอ่ะ
ทันใดนั้นอิลุงก็เข้ามากอดไหล่แล้วจับหน้าผากผมวัดอุณหภูมิ
"ตัวไม่ร้อนแล้วนิ กินยาแล้วก็พักผ่อนเลยนะ กิจกรรมรอบกองไฟเดี๋ยวพ่อคุยกับครูเขาให้" ห๋า เดี๋ยวพ่อเหรอ เฮ้ย นี่ลุงได้ยินที่ผมโกหกครูด้วยรึเปล่าวะ
"เอ่อ ครับพ่อทัพ"
"ผมขอตัวก่อนนะครับ" อิตาลุงหันไปบอกครูทิพย์ ก่อนจะพาผมมาที่รถลุง
แต่ยังไม่ทันที่รถจะออก พี่แทนก็รีบวิ่งมาขวางทางไว้
"อะไรของคุณเนี้ย"
"พรุ่งนี้ต้องมาแต่เช้านะครับ"
"รู้แล้วน่า" ลุงรับคำแบบขอไปที ก่อนจะพาผมซิ่งออกมาจากค่าย
จะรีบไปไหนนักหนาเนี้ย
"หลับเลยก็ได้ ถึงบ้านแล้วเดี๋ยวพี่ปลุก"
"ผมยังไม่ง่วง"
"ดื้อจัง" อ้าว ว่าผมอีก
"พ่อทัพ"
"พอเลยนะไม่ต้องล้อ หลายข้อหาเลยนะวันนี้น่ะ" รู้ชะตากรรมตัวเองเลยครับ
"พี่ทัพขอชื่อครูทิพยวรรณไปทำไมครับ"
"อยากรู้เฉยๆ โทษฐานทำให้เมียพี่กลัว" จริง ผมกลัวจะได้ซ่อมกิจกรรมมากครับ
"พี่ทัพครับ"
"คิดว่าพูดเพราะแล้วพี่จะลดโทษให้เหรอ" อ่าห้ะ ใช่เลย
"ไม่ครับ พี่ทัพอย่าทำผมแรงนะครับ" แม้ว่าตอนหลังผมจะขอให้ทำแรงๆก็ตาม
"ครับ" ตอบมาได้ คิดยังเนี้ย
"ผมกลัวว่าจะลุกไม่ไหว" เผื่อลุงจะเปลี่ยนใจไม่ทำร้ายผม
"พี่จะไม่ให้เราลุกเลยล่ะครับ" ห๋า
"พี่ทัพไม่หื่นเลยนะครับ" จะรู้ไหมว่าผมเหน็บแนมน่ะ
"ครับ ปกติพี่ไม่หื่น แต่น้องฟ้ายั่วเยพี่ไงครับ" เอะอะก็ยั่วเยๆ ยอมรับมาเห่อะว่าหื่นน่ะ
"ถ้าอย่างนั้นพี่ทัพก็ต้องยอมรับผลที่จะตามมาด้วยนะครับ" รูโบ๋แน่คราวนี้ ตั้งแต่ที่แกเงี่ยนตอนนั้นแล้วยังไม่ได้ปลดปล่อย ไหนจะเรื่องหมอนข้างกับตุ๊กตายาง ไหนจะเรื่องผมอ้างว่าลุงแกเป็นเพื่อนพ่อผมอีก
"ผลอะไรเหรอหืม" เอ่ยพร้อมยื่นมือหนามาลูบศีรษะผม
"ถ้าผมติดการมีเซ็กซ์ขึ้นมาพี่ทัพจะได้ลาออกจากราชการเลยนะครับ" ขอให้กลัวด้วยเถอะ
"ขอให้จริงเถอะ กลัวแต่ต่อไปเราจะเป็นวัยติดเพื่อนแหละ"
"นั่นมันแน่อยู่แล้ว" ผมรับคำลุงแก ก่อนจะรอบมองแกแล้วเห็นแววตาที่สลดลง
"แฟนพี่คนแรก คบกันตอนพี่เรียนม.ต้น เขาเป็นผู้หญิงที่น่ารัก บางคนว่าเราคบกันสร้างกระแส แต่พี่ว่าพี่รักเขาจริงๆ จากคบกันวันต่อวัน จนกลายเป็นเดือนและเป็นปี จนเวลาผ่านไปสองปี พี่รู้สึกว่าเขาไม่เหมือนเดิม เขามีเวลาให้เพื่อนมากกว่าจะให้พี่ ทั้งๆที่พี่เป็นแฟนของเขา จริงๆพี่อาจจะปล่อยอิสระแก่เขามากไปด้วย อยากไปไหนก็ไป อยากทำไรก็ทำ ขอแค่ให้บอก แรกๆก็บอก หลังๆคือไปโดยไม่บอก และหนักสุดคือไปมั่วกับผู้ชายคนอื่น แล้วเขากลับบอกว่าพี่เป็นฝ่ายผิดที่ไม่แสดงความเป็นเจ้าของเขามากกว่าเทคแคร์แค่ภายนอก
ตลอดหนึ่งปีที่คบกับเขาพี่ไม่เคยทำแบบนั้นด้วยล่ะมั้ง ...จริงๆนะ พี่ว่าเรายังเรียนอยู่ด้วย พี่อยากโฟกัสที่เรื่องเรียนมากกว่า พี่เลยมองข้ามเรื่องเซ็กส์ในวัยเรียนไปเลย สุดท้ายเราก็เลิกกัน" พอมีผม ลุงก็เลยจะเอาผมทั้งเช้าสายบ่ายเย็นงั้นเหรอ
"แล้วพี่ทัพชักว่าวเป็นตอนไหนครับ"
"ป.2 พี่ก็ทำเป็นแล้ว" ห้ะ เด็กขนาดนั้นมีน้ำอะไรออกมาละเหรอ
"หื่นแต่เด็กจังเลยนะครับ"
"แต่พี่เอาใครเป็นและครั้งแรกของพี่ก็ปาไปสามสิบละนะ แล้วใครกันล่ะที่หื่นแต่เด็กของจริงน่ะ" เออ ผมก็ได้ครับ ผมเสียตัวตั้งแต่สิบสี่สะใจลุงยัง ชิ!!
"พี่ทัพพึ่งมีอะไรกับผมคนแรกเหรอครับ" ผมไม่เชื่อ และผมไม่อยากเชื่อว่าลุงจะเก็บพรหมจรรย์ไว้ได้นานขนาดนี้
"ใช่ครับ"
"ไม่น่าเชื่อ ลุงเหมือนชำนาญมากอ่ะ" หูย ลีลาลุงแบบผมว่าผมเป็นคนที่ไม่ร้อยก็พันของลุงอ่ะ
"พี่สารภาพตามตรงนะว่าพี่เจอเราตอนเช้า ตอนเที่ยงพี่ก็กลับมาบ้านมาซ้อมกับหมอนข้างแล้วคิดว่าตอนเย็นยังไงก็ต้องพาเรามายัดเยียดความเป็นผัวให้จนได้ ซึ่งพี่ไม่คิดเลยว่าการที่เราไปแอบอาบน้ำในห้องน้ำจะทำให้พี่ได้เรามาเป็นเมียได้ และอีกอย่างพี่มียศเป็นพันตรีครับ ตามหน้าที่พี่ไม่จำเป็นต้องลงไปฝึกเราเลยก็ได้ แค่รับรู้เรื่องของพวกเราจากหัวหน้าทีมฝึกเอาก็ได้ แต่รอยยิ้มแรกของฟ้ามันทำให้พี่คุ้นเคยและรู้สึกดีจนอยากจะยัดเยียดความเป็นผัวให้เราไวๆ เราจะได้ไม่ไปหว่านเสน่ห์ไปทั่ว" ห้ะ ลุงวางแผนไว้ก่อนอย่างไตร่ตรอง ข้อหาไหนวะ ข้อหาไหน ละแล้วใคร ใครไปหว่านเสน่ห์ไปทั่วลุงว่าตัวเองเหรอ ผมไม่เคยเหอะ
"ลุงแม่งโคตรโรคจิต มีการคิดการวางแผน ถึงว่าหมอนข้างเป็นรูตรงกลาง" อันนี้แซว
"ฟ้าก็จะได้เป็นรูแบบนั้น" เออ รูแบบไหนวะครับ หมอนข้างลุงก็ไม่ได้จะเป็นรูจริงซะหน่อย
"ถ้าผมโบ๋ ลุงจะทิ้งผมไหม"
"โบ๋เพราะพี่ พี่ต้องรับผิดชอบสิครับ"
"มีอะไรมารับประกัน"
"พี่มีแต่ตัวกับค..ครับ"
"เอางี้ไหมครับ"
"ครับ?"
"ทุกครั้งที่ลุงจะมีอะไรกับผม ลุงต้องจ่ายให้ผมหมื่นหนึ่ง" หวังว่าคงลดอาการหื่นลงบ้างนะ
"เงินเดือนพี่แค่ห้าหมื่นเองครับ"
"อืม มีอะไรกับผมได้เดือนละห้าครั้ง" ผมสรุปยอดให้เสร็จสรรพ
"โห ฟ้าครับพี่เป็นผัวนะไม่ใช่พระพุทธรูป" ดูเปรียบเข้า ระวังขี้กลากกินหัว
"ก็ฟ้าไม่ใช่คนหื่นแบบลุงทัพนิครับ ฟ้าอายุสิบสี่เองนะ ลุงทัพต้องทะนุถนอมฟ้าสิถึงจะถูก เอะอะเอาเอะอะเอารูฟ้าก็บานหมดพอดี อายุยังไม่ถึงยี่สิบหูรูดฟ้าเสื่อมสภาพก่อนทำไงครับ"
"พูดซะเหมือนว่าพี่หื่นมากงั้นแหละ" โห นี่ยังไม่รู้ตัวอีกเหรอ
"ลุงครับ ลุงหื่นมาก มากซะจนฟ้ากลัวเลยล่ะ แล้วตรงนั้นก็ใช่จะน้อยๆ ฐานทัพหล่อรวยคอวอยอเท่าแขนของจริงเลยล่ะครับ" ลุงแกยิ้มกับสโลแกนที่ผมด้นสดให้แก ว่าแต่ฟังผมอยู่ไหมครับ
"พี่ขอโทษๆที่ทำให้กลัวนะ ถ้าอย่างนั้นเงื่อนไขฟ้าพี่รับไว้ละกันครับ แต่เฉพาะที่พี่เยฟ้าใช่ไหมที่พี่ต้องให้ฟ้าครั้งละหมื่นหนึ่งน่ะ"
"ครับ ฟ้าจะใช้ปากให้เฉพาะตอนที่อยากอมให้จริงๆ หรือช่วงที่เงินผัวหมดละอยากเยเมียมากๆ อิอิ" เสนอแผนการได้ขั้นสุดยอด
"โอเคครับ" จริงป่ะเนี้ย
"รับได้จริงป่ะเนี้ย" ทำไมง่ายจังวะ
"จริงสิครับ จริงๆพี่ก็คิดว่าเงินเดือนพี่ พี่จะให้เราเก็บละนะ แต่ฟ้าเสนอเงื่อนไขแบบนี้มาซะก่อน"
"แต่เดือนละห้าครั้ง พี่ทัพทนได้เหรอครับ" ไม่พูดเปล่าผมแกล้งซบไหล่ลุงแกไปด้วย
"พี่น่ะไหว เมียพี่เห่อะ" หน่อย ยอกย้อนเหรอ
"ฟ้าอมให้พี่ทัพได้นี่น่า"
"จ่ะ ถึงบ้านแล้ว" ลุงเอ่ยพร้อมกับจอดรถไว้หน้าบ้าน ก่อนจะลงไปเปิดประตูรั้วหน้าบ้านแล้ว ขึ้นมาขับรถเข้าไปจอดด้านใน
"อยากอมก่อนไหม"
"ไม่ครับ อยากโดนเย" อ้ากกกก นี่ผมพูดอะไรออกไปเนี้ย
"เงินเดือนผัวยังไม่ออกเลยนะครับเมีย" หุ้ย อะไรวะ
"พี่ทัพอย่าแกล้ง เอามาเลยหมื่นหนึ่งฟ้ารอในบ้านนะ" พูดจบผมก็เดินเข้าบ้านไปก่อน โดยไม่รอลุงเจ้าของบ้านที่กำลังถอยรถจอดให้เข้าที่
........
จบตอนที่ 5
ท้องฟ้าคนไม่หื่นกลับมาแล้ว
ฝากติดตามด้วยนะครับ
-
:pig4:
:katai2-1:
-
น้องงงง
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 06
ตอนแรกบอกลุงแกว่าจะรอ แต่พอรอแล้วผมว่าผมน่าจะทำความสะอาดตูดไว้หน่อยก็ดี เลยเข้าไปอาบน้ำแล้วล้างๆฟอกๆ จุดซ่อนเร้นต่างๆ จนเสร็จเรียบร้อย แล้วค่อยแต่งตัวไว้เหมือนเดิม
ถ้าไม่แต่งผมกลัวลุงล้อผมว่าเงี่ยนมากจนถอดเสื้อผ้ารอน่ะครับ
ว่าแต่ ทำไมลุงยังไม่มาสักที ลุงทำอะไรอยู่วะ อย่าบอกนะว่าชิ่งหนีไปแล้ว
พอจะออกไปดูเท่านั้นแหละ อิตาลุงก็เข้ามาพอดี
"ทำอะไรอยู่ กว่าจะมา" รอจนหายอยากไปเลย
"พี่ไปกดเงินมาให้เมียครับ ขอโทษนะที่ไม่ได้บอกก่อน" โห ถึงขั้นออกไปกดเงินเลยเหรอ
"นี่ครับ" แล้วลุงก็ส่งแบงค์พันที่มีหนังยางรัดไว้มาให้ผม
"ไม่นับก่อนเหรอ" ไม่นับว้อย
"พี่ทัพ อย่าลีลา"
"จ๊ะๆ" พูดจบลุงทัพก็จัดแจงถอดเสื้อผ้าออกจนหมด เหลือเพียงชุดวันเกิด ที่ตอนนี้อาวุธลุงแกพร้อมรบมาก
"ก่อนเย อมให้พี่ก่อนได้ไหม" ก็ได้วะ ขอบ่อยนักจัดให้ก็ได้
ผมจับน้องลุงไว้ ก่อนจะค่อยๆครอบปากลงบนส่วนปลาย แล้วรูดช่วยเพราะให้ครอบลงไปจนสุดคงทำไม่ได้ ขนาดครึ่งลำยังลำบากเลย ไม่ต้องพูดว่าจะสุดให้นะ
"อย่าให้โดนฟันสิครับ ใช้ริมฝีปากทำปากจู๋ๆ" พูดเหมือนเคย แล้วปากจู๋มันดูดนิ้วเปล่า นี่ดูดแขนว้อย
"เคยทำให้ใครรึเปล่าเนี้ย"
"พี่ดูหนังโป๊มา" เชื่อได้เรอะ แต่เอาเถอะผมจะไม่อคติกับผัวให้มันมาก เดี๋ยวจะหมดอารมณ์
แล้วผมก็ทำตามวิธีที่ลุงแกบอกอย่างทุลักทุเล ไม่น่าเชื่อว่าลุงแกจะเสียวจนกดหัวผมไว้แล้วคุมเกมเองเลย
เฮ้ย แบบนี้ผมก็เสียเปรียบสิ
"อั้ก ลุงผมหายใจมะไม่ออก" ให้ตายสิ กว่าจะฝืนยันหัวตัวเองออกมาจากวัตถุอันตรายนี่ได้แทบแย่
"โทษๆ เอาใหม่นะครับ" เห่อะ หน้าตาไม่สำนึกกับรูปประโยคขอโทษผมสักนิด
แล้วผมก็ทำให้ลุงแกอีกครั้ง แต่คราวนี้ผมปลดปล่อยอารมณ์ออกมาเต็มที่ และคิดว่าตายเป็นตาย อย่างน้อยก็ต้องลงข่าวหน้าหนึ่งกันบ้างล่ะว่า อมคอวอยอให้ผัวแล้วคอวอยอผัวติดคอตาย ตายอย่างอนาจ!!! พาดหัวข่าวทุกสำนัก เมิงอิลุงดัง!!!
"ฟ้าครับ ผะผะพี่ พี่จะแตกแล้ว อ่ะ อ้าาา" เชี้ยยย อิลุงจะแตกตอนนี้ไม่ได้ ยังไม่ได้สอดใส่ผมเลย งี้น้ำต่อไปลุงก็ทำผมช้ำพอดีสิกว่าจะเสร็จตามกันมาน่ะ
ลุงแกปล่อยน้ำออกมาจนน้ำมันเต็มปากผม และเลอะล้นออกมา ก่อนผมจะลุกไปบ้วนทิ้ง แล้วกลับมานั่งที่เดิม แล้วลุงก็ทำให้ผมบ้าง และไม่ใช่แค่ทำให้แค่ส่วนตรงนั้น
ลุงลามลงไปที่ปากถ้ำของผมด้วย ลุงใช้ปลายลิ้นเลีย จนผมเผลอคราง และชักดิ้นชักงอ มันให้ความรู้สึกแบบเสียวซาบซ่านมากครับ
"ล้างมาใช่ไหมครับ กลิ่นสบู่ติดลิ้นพี่เลย" เออ ล้างสบู่ออกไม่หมดเหรอเนี้ย
"คราวหน้ารอพี่ก่อนนะ พี่จะมาล้างให้" ลุงแกเอ่ย พร้อมกับนั่งสาวน้องชายตัวดีเล่น
"พี่ทัพเอาเข้าได้แล้ว รอฤกษ์อะไรครับ"
"ใจเย็นๆสิครับ พี่ขอเล้าโลมทางเข้าก่อนสิ รับรองว่าเมียพี่ต้องเสียวมากแน่ๆ" แทบจะครางเสียงหลง เมื่อลุงแกเล่นสอดปลายลิ้นเข้ามาด้านใน ก่อนจะใช้ฟันแทะเบาๆ ให้ความรู้สึกจั๊กกะจี้
แต่ถึงจะอย่างนั้น "พี่ทำ เยผมเถอะผมไม่ไหวแล้ว" อย่าให้ท้องฟ้าต้องโมโหเงี่ยนนะครับ บอกเลยว่าอาละวาดหนักมาก
"ครับๆ ร้อนแรงไม่เบาเลยนะ" พูดมากว่ะ
"อือ" ผมรับคำก่อนที่ลุงทัพจะค่อยๆสอดใส่เข้ามา
...
...
เช้าวันต่อมา
ลุงทัพกระซิบข้างหูผม 'เมียครับ ตื่นได้แล้ว' เพื่อเรียกสติผมกลับคืน
"อือ" ผมเบือนหน้าหนีก่อนจะผลักหน้าลุงออก
"พี่จะไปที่ค่าย น้องฟ้านอนพักอยู่ที่นี่นะครับ" ห้ะ ลุงจะทิ้งผมเหรอ
"ไม่เอา ฟ้าจะไปด้วย" เอ่ยพร้อมเข้ากอดคออีกฝ่ายไว้
"ไม่ได้ครับ ฟ้าจะไปสภาพนี้ไม่ได้" สภาพนี้ทำไมครับ ผมดูโทรมขนาดนั้นเลยเหรอ
"พี่ทัพจะทิ้งฟ้าเหรอ ได้ฟ้าแล้วนะ ได้ตั้งหลายครั้งด้วย พี่ทัพไม่รักฟ้าเหรอครับ" เจอคำถามทวงใจเข้าไป ต้องสะดุดบ้างล่ะ
"รักครับรักมากด้วย เพราะพี่รักฟ้าพี่ถึงอยากให้ฟ้าพักผ่อนเยอะๆ พี่ไปแปปเดียวไม่เกินชั่วโมงครับ ไปพอให้เพื่อนฟ้าเห็นหน้าพี่นะครับ เด็กดี เดี๋ยวพี่จะซื้อขนมมาฝาก" ไม่ต้องเอาขนมมาอ้าง ผมไม่ใช่เด็กเห็นแก่กินขนาดนั้น
"ก็ได้ครับ เอาโทรศัพท์ไว้ให้ฟ้าด้วย" ไม่เห็นแก่กินจริงๆนะครับ
"ครับ นี่ครับ ต้องการอะไรโทรไปที่พี่เมมไว้ป้าอ่อนนะครับ ป้าเขาอยู่ข้างล่าง" ห๋า อยู่ตั้งแต่เมื่อไหร่
"ไม่ต้องตกใจ ป้าอ่อนมาเฉพาะตอนเช้ากับตอนเย็น มาทำกับข้าวให้พี่น่ะ" แล้วไป นึกว่าได้ยินเสียงผมคำรามชื่อผัวจนก้องหูหมดแล้ว
"อืม ไปเถอะครับ ไปทำหน้าที่ของพี่ให้เต็มที่ เสร็จหน้าที่ในค่ายแล้วค่อยมาทำหน้าที่สามีของผม" ผมเอ่ย
"ปากหวานจัง รู้จักใช้คำพูดด้วยแบบนี้พี่ก็รักตายสิครับ สายๆพี่จะให้ป้าอ่อนยกโจ๊กเข้ามาให้นะครับ" ไม่ต้องรอสาย ตอนนี้เลยได้ไหม ผมหิวแล้วอ่า ผมวัยกำลังกิน กำลังนอน กำลังจะโตนะ
"ฟ้าอยากกินข้าวผัดไข่"
"ครับ ได้ครับเดี๋ยวพี่บอกป้าอ่อนให้ ต้องการอะไรอีกไหมครับ" น่าจะไม่มี ผมเลยส่ายหน้าเป็นคำตอบ
"ครับ งั้นพี่ไปนะ อ้ะถ้าต้องการอะไรบอกป้าอ่อนได้นะครับ"
"ครับ" ผมรับคำก่อนที่ลุงจะยื่นหน้ามาจุ้บหน้าผากผม แล้วถอยออกไป
พอลุงออกไปแล้ว ผมก็พลิกตัวเพื่อจะนอนต่อ แต่ว่ามันปวดตรงนั้นชิบหาย เลยเปลี่ยนมานอนหงายแบบเดิมนั่นแหละ
ว่าจะหลับ หลับไม่ลงแล้ว ยิ่งขยับยิ่งปวดหรือเพราะนี่ลุงแกถึงอยากให้ผมพักผ่อน
ระหว่างนั้นผมเอาโทรศัพท์แกมาเล่นเกมคั่นเวลา ซึ่งเหมือนผมจะติดเกมนี้ไปละ เล่นได้ตลอดเวลา แล้วเหมือนจะเริ่มหัวรุนแรงตามเกมไปทุกที
ระหว่างที่กำลังยิงฝ่ายตรงข้ามรัวๆ อยู่นั้นก็มีสายเรียกเข้า เข้ามา
ผมเลยกดรับ
"สวัสดีครับ" เสียงผมอย่างแหบ
"อ่ะ เอ่อ ผู้พันฐานทัพออกมารึยังครับ" เสียงเหมือนพี่แทน แต่ไม่น่าจะใช่ เสียงใครหว่า
"ออกไปนานแล้วครับ ตอนนี้คงใกล้ถึงแล้ว"
"อ่อ ครับ ขอบคุณครับ" พูดจบก็วางสายไปเลยครับ
ก่อนจะมีข้อความจากแมสเซนเจอร์เข้ามา
Jarunee : อรุณสวัสค่ะ
ใครวะ.. ผมเลยเลื่อนขึ้นไปดูประวัติการสนทนา ซึ่งมีแต่ฝ่ายนั้นทักมา และเป็นฝ่ายชวนลุงคุย จากนั้นผมก็สวมบทเป็นโคนัน
โดยเข้าไปดูโปรไฟล์จ้า ปรากฏว่า ลุงยังไม่ได้รับแอดเขา มิน่าถึงบอกให้แต่รับแอดหน่อยค่ะๆ
Jarunee : ว้าว วันนี้อ่านไวแสดงว่ามีใจตรงกับพิมพ์สินะคะ
Jarunee : คุณฐานทัพ ทานข้าวกับอะไรคะวันนี้ ทานคนเดียวเหงาไหมคะ ให้พิมพ์ไปทานด้วยไหมคะ
โหยยยยย รุกแรงมากกกก ต้องเจอผม
Thanthaph : ไม่เหงาเลยครับเพราะทานกับแฟน
พิมพ์ตอบจบ ก็บล็อคทันที เสียสุขภาพจิต
ก่อนจะเข้าไปเคลียร์คำขอของอิลุงแกครับ
ขออะไรกันนักกันหนา เป็นสองพันสามพัน
ลบจนมือบวมก็ไม่หมด ทางที่ดีไม่ต้องลบดีกว่า ปล่อยไว้งั้น
จนกระทั่ง มีคนมาเคาะประตูผมเลยรีบเก็บโทรศัพท์ แล้วขยับตัวเพื่อจะพิงหมอน
"ขออนุญาตค่ะคุณฟ้า" โทนเสียงน่าจะใจดี
"คุณฐานทัพให้ป้ายกข้าวมาให้ค่ะ ทานข้าวก่อนนะคะแล้วค่อยทานยา มะค่ะป้าช่วยพยุงจะได้นั่งดีๆ จะได้นั่งสบายๆกว่านี้ อ้อป้ามีเบาะขนแกะมาด้วยค่ะ คุณฟ้าลองใช้ดูนะคะ"
"ขอบคุณครับป้าอ่อน" ผมเอ่ยพร้อมยกมือไหว้หญิงวัยกลางคนที่น่าจะอายุรุ่นราวแม่ของผม หรืออาจจะมากกว่า ป้าอ่อนรับไหว้พร้อมยิ้มกลับมา
จากนั้นป้าอ่อนก็เอาโต๊ะญี่ปุ่นมากางให้บนเตียง
เมื่อจัดแจงที่กินข้าวให้ผมเสร็จเรียบร้อย ป้าอ่อนก็ยกถาดข้าวพร้อมน้ำดื่ม และยามาให้
"ขอบคุณครับ" ผมเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม
"ทานเยอะๆนะคะ ไม่อิ่มขอเพิ่มได้ คุณฐานทัพบอกป้าว่าคุณฟ้าทานเยอะป้าเลยผัดไว้เยอะเลย" โห ที่ยกมานี่กินได้สองคนเลยนะครับ
"ก็ไม่ได้ทานเยอะขนาดนั้นหรอกครับ พี่ทัพเข้มงวดเรื่องการกินข้าวให้หมดจาน ผมเลยกินๆให้หมด คนอะไรหน้าก็ไม่ได้แก่แต่ขี้บ่นมากเลยครับ" ขอแก้ต่างให้ตัวเองหน่อยเถอะ ลุงนะลุงพูดอย่างงี้ได้อย่างไง พร้อมกับฟ้องป้าเป็นขบวน
"อิอิ คุณฐานทัพรักคุณฟ้ามากนะคะถึงได้เข้มงวด" ห๋า วกกลับมาเรื่องนี้เฉย
"เอ่อ เรียกผมว่าฟ้าเฉยๆก็ได้ครับ ไม่ต้องมีคุณก็ได้ครับ" ผมเกรงใจ
"ก็ได้ค่ะ แต่ป้าจะเรียกเฉพาะตอนอยู่กับฟ้ากันสองคนนะ" อ้าวทำไมงั้น
"เรียกตลอดสิครับ ผมจะขอพี่ทัพให้"
"ถึงขอได้ก็มิควรค่ะ เพราะฟ้าคือแฟนของคุณฐานทัพ เจ้านายของป้า" ก็ได้ครับ ผมยอม ผมไม่อยากเถียง หรือโต้คารมกับใคร ในตอนนี้ เพราะผมหิว หิวมากกกกก
แล้วป้าอ่อนก็นั่งมองผมกินข้าวอยู่ห่างๆ จนกระทั่งผมกินอิ่ม และหมดจาน คือพยายามเอาให้หมดมากครับ ก่อนจะกินยาตาม ยาเพิ่มมาจากสามเมื่อคราวนั้น มาตอนนี้เป็นห้า เออ ยาอะไรบ้างวะเนี้ย
"ต้องการอะไรเพิ่มเติมไหมคะ"
"ไม่แล้วครับ ผมอิ่มแล้วก็จะนอนละครับ"
"ค่า พักผ่อนเยอะๆนะคะ อีกสักครู่คุณฐานทัพก็คงถึงแล้วค่ะ" ห๋า แล้วจะไปอะไร ไปไว มาไว ขนาดนั้นน่ะ
หลังจากป้าอ่อนออกไปสักพัก ผมก็หลับเลยครับ อาจจะเพราะฤทธิ์ยาด้วยผมถึงหลับลึกจนไม่รู้เรื่อง
..............................
ตอนที่ 06 50%
-
พี่ทัพ เก็บกักมาจนอายุสามสิบเลยหรอ โอ้โห....... ไม่น่าเชื่อ :z3: :z3: :z3:
-
เอวน้องยังดีอยู่ใช่ไหม555
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 06 (ต่อ)
หลังจากป้าอ่อนออกไปสักพัก ผมก็หลับเลยครับ อาจจะเพราะฤทธิ์ยาด้วยผมถึงหลับลึกจนไม่รู้เรื่องเป็นการหลับที่ยาวนานจนถึงเที่ยง
ตื่นมาอีกที อาการปวดภายในทุเลาแล้ว แต่มันยังรู้สึกขัดๆเมื่อที่ต้องขยับตัว
"อ่ะ ทำไมรีบลุกล่ะครับ"
"จะเที่ยงแล้ว ฟ้ายังไม่ถึงบ้านเลย" ผมเอ่ยบอกลุง ที่ตอนนี้กำลังทำสีหน้ากึ่งดุ
"ไม่ต้องห่วงไปหรอกครับ เพื่อนเราก็ยังไม่ได้ออกจากค่ายเหมือนกัน" ห๋า ลุงว่ายังไงนะ ทำไมอ่ะเกิดอะไรขึ้น
"เล่นสร้างภาพรับใบประกาศนียบัตรเป็นรายบุคคลขนาดนั้น แล้วไม่ใช่น้อยๆ" เออ นั่นสิครับ บ่ายสามจะถึงบ้านกันไหมเนี้ย
"แล้วพี่ทัพทำไมไม่ทำหน้าที่ให้เสร็จก่อนล่ะครับ" หนีมาแบบนี้ต้องโดนทำโทษ
"พี่แค่ไปยืนถ่ายรูปกับคณะอาจารย์ฟ้าเฉยๆ ส่วนใบประกาศมีคนรับช่วงแทนครับ" โห แบบนี้เรียกหนีหน้าที่ได้รึเปล่า แต่เอาเถอะ
"ฟ้าหิวแล้วล่ะครับ" บอกเลยว่าเรื่องกินเรื่องใหญ่
"ครับ มะเดี๋ยวพี่อุ้มลงไป"
"ไม่เอาฟ้าเดินเองไหว" เหมือนจะไหวน่ะครับ
"ไม่ได้ครับ ให้พี่ช่วยน่ะดีแล้ว" ลุงอ่ะไม่ฟังผมบ้างเลย
"จะงอนพี่ก็ได้นะ พี่จะง้อ แต่พี่จะไม่ยอมให้เมียพี่เดินตอนนี้แน่นอน" เออ ยอม ยอมครับ ไม่เดินแล้ว ไม่เดินแล้วก็ได้
ผมจะกินให้เยอะๆ ให้ลุงอุ้มไม่ไหวเลยคอยดูสิ
"ทานเยอะๆนะคะคุณฟ้า ป้าทำของโปรดคุณฟ้าด้วยค่ะ เห็นคุณฐานทัพบอกว่าคุณฟ้าชอบผัดกระเพราหมูกรอบ" จริงๆผัดกระเพราหมูกรอบมันเป็นอะไรที่สิ้นคิดมากครับ ผมไม่รู้ว่าจะกินอะไรเลยสั่งแต่กระเพราหมูกรอบมากินๆ
"ขอบคุณครับป้าอ่อน ป้าอ่อนทำกับข้าวอร่อยมากๆเลย ไว้ฟ้าว่างๆจะมาฝากตัวเป็นลูกศิษย์นะครับ"
"อุ้ย ไม่ดีมั้งคะ เดี๋ยวป้าก็ตกงานกันพอดี ถ้าคุณฐานทัพมีแฟนทำกับข้าวอร่อยคุณฐานทัพคงไม่เรียกใช้ป้ากันพอดีสิคะ"
"ป้าอ่อนจะได้พักผ่อนไงครับ พี่ทัพเดี๋ยวให้ฟ้าดูแลต่อนะครับ"
"อิอิ ดูพูดเข้าสิคะ น่ารักน่าเอ็นดูเกินไปแล้วนะคะเนี้ย คุณฐานทัพคะคนนี้ต้องดูแลดีๆนะคะห้ามเลิกกับน้องด้วยค่ะไม่อย่างนั้นป้าจะปล่อยให้คุณอดตายไปเลยค่ะ" โห ป้าอ่อนเอาใจผมไปเลยครับมีขู่อิลุงด้วย
"ไม่บอกผมก็ไม่มีวันเลิกกับน้องหรอก...มาๆ ทานข้าว" ลุงเอ่ยตัดบท ซึ่งนั่นก็ทำให้ผมและป้าอ่อนเงียบกัน แล้วผมก็ตั้งใจกินข้าวไปอย่างเงียบๆ
จนต้องขอเพิ่มข้าวอีกจาน กับข้าวฝีมือป้าอ่อนคือถูกปากผมมากครับ
พอกินข้าวเสร็จก็มีของหวาน แล้วผลไม้ล้างปากเป็นลำดับสุดท้าย
พอกินจนอิ่ม ลุงทัพก็ให้กินยาหลังอาหารมา ก่อนจะทำหน้าที่สามีที่ดี คืออุ้มผมกลับไปที่ห้องนอน ที่อยู่ชั้นสองของบ้าน
ก่อนจะวางผมไว้กับเตียงกลางห้องนอน
"พี่ทัพ ผมอยากเข้าห้องน้ำ" ตอนนี้เหมือนจะปวดหนักครับ
"ครับๆ" ลุงแกรับคำก่อนจะเข้ามาอุ้มผมไปเข้าห้องน้ำ
"พี่ทัพออกไปก่อน" จะยืนมองผมทำไมเนี้ย อายเป็นนะรีบๆออกไปเลยๆ
"เสร็จแล้วเรียกพี่นะ" ผมพยักหน้าก่อนที่อีกฝ่ายจะถอยออกจากห้องน้ำไป
บอกเลยว่าขับถ่ายลำบากมากครับ เพราะกว่าที่ก้อนของเสียจะออกมาได้ ขมิบแล้วขมิบอีกเพราะความเจ็บล้วนๆ พอออกมาได้เหมือนจะนำทางให้พวกที่เหลือได้แล้ว ทีนี้ก็สบายครับ ครั้งที่สองจนโล่ง หลังจากทำธุระส่วนตัวจนแล้วเสร็จ
ผมก็ค่อยๆ เดินไปเปิดประตู เชี้ยประตูไม่ได้ล็อคครับ ประตูเป็นแบบลูกบิดน่ะ
"ฟ้า พี่บอกให้เราเรียกพี่ไงครับ" ฮึก ทำไมต้องดุด้วย
"พี่ทัพ ผมอยากอาบน้ำ" เปลี่ยนเรื่องแม่ง กลัวโดนดุอีก ก่อนกินข้าวก็ครั้งละ
"อาบยังไม่ได้ครับ เช็ดตัวพอได้ มะพี่เช็ดตัวให้" ทำไมอาบยังไม่ได้ล่ะครับ ผมหายแล้วนะผมไม่งอแงแล้วจริงๆนะ
จากนั้นลุงแกก็เข้ามาอุ้มผมไปนอนบนเตียง ก่อนจะไปจัดหากะละมังเล็กๆ กับผ้าขนหนู มาเตรียมจะเช็ดตัวให้ผม
"แฟนพี่คนนั้น เขาเป็นยังไงบ้างครับตอนนี้" จู่ๆผมก็นึกอยากรู้ขึ้นมา
"พี่เองก็ไม่รู้ครับว่าเขาเป็นยังไง" จะไม่คุยกันหลังจากนั้นเลยรึไงนะ
เลิกคือเลิกจริงๆ
"ทำไมจู่ๆถึงถาม"
"ผมแค่รู้สึกว่าผู้ชายอย่างพี่ก็มีคนทิ้งได้เหรอ" จบคำอธิบายของผม ลุงแกก็ยื่นมือมาบิดจมูกผมซะงั้น
"พี่ถูกทิ้งเพราะพี่เยใครไม่เป็นต่างหาก" นั่นสินะพี่เคยบอก เฮ้ยลุงเคยว่าไว้
ว่าแต่...
"เงินผมอยู่ไหนครับ" เงินหมื่นหนึ่งของผมน่ะ
"เอาไว้ไหนล่ะครับ" อ้ะ ผมเอาไปวางไว้ไหนหว่า
"ผมจำไม่ได้อ่ะ พี่ทัพไม่เห็นบ้างเหรอครับ" เงินตั้งเป็นปึกๆ ผมว่าน่าจะมากกว่าหนึ่งหมื่นด้วยซ้ำ
"นี่ครับ พี่เอาเข้าในนี้ให้แล้ว" ลุงแกเอ่ยพร้อมกับยื่นบัตรเอทีเอ็มให้ผมใบหนึ่ง อีกใบเป็นบัตรเครดิต
"อยากซื้ออะไรรูดเอาเลยนะครับ แต่ห้ามใช้สุรุ่ยสุร่าย" เออ จำขึ้นใจแล้วไอ้คำนี้
"ครับ" ผมรับคำส่งๆ ก่อนจับบัตรพลิกไปพลิกมา
"ยกขาขึ้นได้ไหมครับ พี่จะทายาให้" ผมก็ยกขึ้นให้อย่างว่าง่าย ไม่ถง ไม่ถามสักคำ ว่ายาอะไร
รู้สึกแต่ว่าลุงสอดนิ้วเข้ามาข้างใน ก่อนจะควงนิ้วสามร้อยหกสิบองศาแล้วเอาออก ก่อนจะทำซ้ำอีกรอบแล้วปล่อยให้ผมนอนพัก
จนเกือบจะบ่ายโมงครึ่ง ลุงก็จัดแต่งกระเป๋าเดินทางให้ผม ว่าแต่ลุงไปเอามาตอนไหนหว่า ผมนี่ลืมไปเลยว่ามีสัมภาระติดตัวมาด้วย จนลุงเอามาพับแล้วยัดใส่ในกระเป๋าให้ผมนี่แหละ
"พี่จะลงไปเตรียมของก่อนนะครับ แล้วจะมาอุ้มเราลงไป"
"ครับ" ผมรับคำก่อนจะเอาโทรศัพท์ลุงมาเล่นเกมส์
จนผ่านไปยี่สิบนาที ลุงก็มาอุ้มผมลงไปจริงๆ
ซึ่งป้าอ่อนไม่ได้อยู่ให้ผมลาแล้วครับ ลุงบอกว่าป้าอ่อนกลับไปนานแล้ว โห้ะ ผมล่ะลืมลาไว้
ว่าแต่ลุงมีรถกี่คันเนี้ย เหมือนจะรถยนต์สอง สามกับรถจิ๊บ และมีรถมอเตอร์ไซค์คันใหญ่อีกคัน
"ทำไมไม่เอากระบะไปครับ" มันดูทะมัดทะแมงมากกว่ารถที่เรียบหรูผู้ดีแบบเบนซ์ น่ะครับ
"กระบะมีเครื่องหมายทหารครับ เดี๋ยวพ่อตากับแม่ยายตกใจ" พ่อกับแม่ผมจะอยู่บ้านไหมเห่อะ
แล้วลุงทัพก็สตาร์ทรถ ก่อนจะมุ่งหน้าสู่บ้านของผม ซึ่งอยู่ห่างจากบ้านของลุงแกประมาณห้าสิบกิโลเมตร
ระหว่างนั้นลุงแกก็ชวนผมคุยครับ เมื่อรู้ว่าบ้านของผมตั้งอยู่ส่วนตรงไหนของอำเภอนั้น
"เราเรียนไกลบ้านเหมือนกันนะ"
"ไม่เห็นไกลเลยครับ ไม่ถึงโลด้วยซ้ำ" ผมแก้
"แล้วไปเรียนยังไง ตอนเย็นใครมารับหรือกลับเอง"
"ตอนเช้าพ่อกับแม่มาส่งครับ ตอนเย็นถ้าพ่อกับแม่เลิกงานเร็วก็แวะรับผมด้วย แต่ถ้าเลิกค่ำผมก็เดินกลับเอง" ที่พ่อแม่มาส่ง และมารับบางวัน ไม่ใช่ว่าผมเป็นเด็กติดพ่อติดแม่แต่อย่างใด แต่เพราะว่าที่ทำงานพ่อกับแม่ผมต้องผ่านโรงเรียนที่ผมเรียนอยู่น่ะ และอีกอย่างผมขับรถมอไซค์ไม่เป็นด้วย
คือพ่อผมไม่ให้ขับน่ะครับ เพราะเคยขับแล้วล้มตอนเป็นเด็กพ่อเลยสั่งห้ามยาวเลย แม้แต่จักรยานพ่อก็ห้ามด้วย
"โห สมกับเป็นลูกคนเดียวจริงๆ"
"แต่ถ้าวันไหนผมตื่นสาย ผมก็ได้เดินเอาครับ อิอิ" แล้วเป็นว่าลุงแกหันมามองหน้าผม เฮ้ยมองถนนไปสิครับ หันมามองอะไรหน้าผมละ
"แล้วเราตื่นสายบ่อยไหม" ทำเสียงดุใส่อีก
"ไม่ครับ วันที่ผมตื่นสายคือวันที่ผมดูหนังดึก อิอิ" เอ่ยจบก็หัวเราะกลบเกลื่อนความผิด
"แล้วทำไมไม่ขับรถมอไซค์ล่ะ"
"ผมขับไม่เป็นครับ คือผมเคยขับตอนเด็กแล้วล้มพ่อเลยสั่งห้ามยาวเลยครับ"
"รถจักรยานก็ด้วยเหรอ" พยักหน้ารับไปครับ
"อ่ะ เอ่อ พี่ทัพผมขอใช้โทรศัพท์โทรหาแม่หน่อยได้ไหมครับ"
"ได้สิครับ ไม่เห็นต้องขอเลยของของผัวก็เหมือนของของเมียนั่นแหละ เมมเบอร์ใส่ซิมให้พี่ด้วยนะว่าแม่ยาย" คร้าบบบบ จะเมมให้ครับ
หลังจากนั้นผมก็โทรหาแม่
'สวัสดีค่ะ'
"แม่ครับ นี่ฟ้าเองนะ"
'ฟ้าน่ะ...ถึงโรงเรียนแล้วเหรอครับ' แม่บอกพ่อก่อนจะหันมาพูดกับผมต่อ
"ยังครับ ฟ้าจะโทรมาบอกว่าฟ้าจะให้พี่ทัพไปส่งที่บ้าน แม่ไม่ต้องมารับฟ้าที่โรงเรียนนะครับ" ผมเอ่ยบอก
'พี่ทัพ คือใครเหรอคะ' พี่ทัพคือ...
"ว่าที่ลูกเขยแม่เองคราบ"
'ฮ่าๆ ถ้าอย่างนั้นอย่าพึ่งให้พี่เขารีบกลับแม่อยากเจอหน้าลูกเขย...ก็ลูกคุณน่ะสิไปเข้าค่ายแล้วได้ครูฝึกกลับมาด้วย' ประโยคหลังแม่หันไปคุยกับพ่อ
'แต่วันนี้พ่อเลิกงานดึกนะ เขาจะรอไหวเหรอ' พ่อเอ่ยขึ้น
'ถ้าจะคบกับลูกชายเราก็ต้องรอได้สิพ่อ เราเป็นว่าที่พ่อตาแม่ยายเขานะ' เสียงแม่ครับ
"ฟ้าจะไม่ให้พี่เขารอครับ พรุ่งนี้พี่เขาทำงานนะครับ แล้วขับรถกลับดึกๆมันอันตราย"
'ดูลูกคุณพูดเข้าสิ เป็นห่วงเป็นใยเขาออกหน้าออกตาจนน่าหมั่นไส้' เสียงแม่ครับ
"แค่นี้แหละครับ เกรงใจโทรศัพท์พี่เขา"
'จ้า อย่าไปข่มขืนพี่เขาล่ะ' โหแม่ครับ ควรบอกอิตาลุงมากกว่าไหมประโยคเนี้ย
พอวางสายจากแม่และพ่อ ลุงทัพก็ถามขึ้น
"ไหงบอกขอเวลาพี่สักเดือนสองเดือน แต่เมื่อกี้รีบเปิดเผยจัง" ว่าแล้วต้องแซว
"ก็ผมถูกพี่ทัพเอาจนรูจะบานอยู่ละ จะไม่ให้รีบเปิดได้ไงครับ ขืนบานกว่านี้แล้วทิ้งผมน่ะ คนเสียใจคือผมนะ" แม่งดึงดราม่าอีกละกู
"พี่บอกแล้วไง ว่าพี่ไม่มีวันทิ้งฟ้าแน่นอน พี่ก็ไม่รู้นะว่าทำไมพี่ถึงรักถึงหลงฟ้าได้ขนาดนี้ ฟ้าคือคนที่พี่อยู่ด้วยแล้วพี่มีความสุขที่สุดเลยครับ" เออ เอาเข้าไป จะหลอกให้ผมเขินแล้วหลอกเยผมล่ะสิ บอกเลยว่าไม่มีทาง ท้องฟ้าจะไม่เขิน
"เรามีโทรศัพท์ไหม"
"ไม่มีครับ ผมมีแต่ไอแพด"
"งั้นเอาของพี่ไปใช้สิ" ห๋า ได้เหรอครับ
"ไม่เอาหรอกครับ วันๆมีแต่คนทักมาให้รับแอด น่ารำคาญ" อันนี้เรื่องจริง
"ฟ้าไม่ตอบเขาล่ะว่าผมเป็นเมียพี่ทัพครับ ไม่ใช่พี่ทัพ" ห้ะ บอกแบบนี้ได้เหรอครับ
"ขืนบอกแบบนั้นงานเข้าพอดี"
"เข้าก็เข้าพี่สิครับ นะครับลุคพี่ไม่ใช่คนจะมานั่งตั้งสเตตัสอ่ะ" เออ เข้าใจ ในเฟซแทบไม่มีสเตตัสอะไรโดนเลย มีแต่ถูกแท็กจากเพื่อนไปนู้นที ไปนั่นที กับรูปแอบถ่าย(แบบเผลอ) และรูปตั้งใจถ่าย(แบบโชว์หุ่น)
"ไม่เอาหรอกครับ ผมไม่อยากได้ชื่อว่าหาเรื่องวุ่นวายให้สามี" งุ้ย พูดอะไรออกไปวะนั่น อายตัวเองเลยว่ะ
"ดูพูดเข้า คำพูดคำจาเหมือนเราแต่งงานอยู่กินกันแล้วอย่างงั้นแหละ" เขินก็บอกหน้าแดงแล้วนั่น กิ้วๆ
"ฝึกไว้ไงครับ"
"ถ้าฝึกไว้จริงต้องหัดวางอำนาจด้วยครับ แบบผัวของข้าใครอย่าแตะ" แบบนั้นก็เกินไป
"ฮ่าาๆ ถ้างั้นพี่ทัพก็ต้องรีบจีบผมให้ติดสิครับ" นี่ยังต้องจีบอีกเหรอ ไม่เข้าใจตัวเอง
"ใช้สิทธิ์แบบนั้นกับพี่ได้เลยครับ ได้เสียกันจนครางเสียงแหบมาแล้ว" โห ลุงพูดอะไรเนี้ย ไม่เกรงอกเกรงใจอายอากาศในรถบ้างเลย
"ครับๆ" ผมรับคำ ก่อนที่ลุงแกจะแวะเข้าห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง
"ซื้ออะไรเหรอครับ"
"เปิดเบอร์ใหม่ให้เราน่ะ" โห นี่ต้องคิดปุ้บ ทำปั้บขนาดนั้นเลยเหรอ
ตอนแรกลุงจะไปคนเดียว แต่ผมว่าผมเดินไหวผมเลยได้มาด้วย แต่ผมบอกให้ลุงใส่แมสก์กันภาพหลุดและแน่นอนว่าลุงแกไม่ยอม แต่ไม่ยอมไม่ได้เพราะผมก็ใส่เหมือนกัน
แล้วลุงไม่ได้แค่เปิดเบอร์ใหม่ครับ ลุงซื้อเครื่องใหม่ด้วย
"เราชอบรุ่นไหนครับ" เอิ่ม เหมือนเสี่ยเปย์เด็กชิบหายเลยครับ
"ทำไมต้องถามผม ผมไม่ได้ใช้ผมมีของผมอยู่แล้ว" ก็ไหงลุงบอกให้ผมใช้ของลุงไงล่ะ
"เราจะใช้ของพี่" ยังจะมาถามอีก ก็ใช่สิครับ
"ใช่ครับ แต่ขอซิมใหม่นะ"
"ได้ครับ ...เอาเครื่องนี้ครับ" ประโยคหลังลุงหันไปพูดกับพนักงานในศูนย์ตัวแทนจำหน่ายของยี่ห้อนี้ครับ
ซึ่งลุงใช้รุ่นเดิมกับที่เคยใช้
"ว่าแต่ผมต้องออกจากบัญชีเฟซบุ๊ก ทวิต ให้พี่ทัพไหม"
"ไม่ต้องครับ เราเข้าไปคุมได้เลย" เปิดโอกาสให้ผมขนาดนี้ แล้วอย่ามาบ่นทีหลังนะ
ผมจะเข้าไปโพสต์เลยว่า
#เฟซนี้มีเมียคุมครับ
#เมียหวงโหดกรุณาโปรดทราบ!
....................
จบตอนที่ 06
ฝากติดตามด้วยนะครับ
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 07
บ้านผม...
บ้านทรงโมเดิร์นสองชั้น สองห้องนอน สามห้องน้ำ หนึ่งห้องทำงาน และยังมีห้องนั่งเล่น ห้องรับแขก และห้องโฮมเธียเตอร์ ส่วนห้องครัวอยู่ด้านหลังแยกกับตัวบ้านอย่างชัดเจน แต่มีแนวทางเดินจากตัวบ้านออกไปประมาณยี่สิบก้าว ข้างๆกับห้องครัวคือห้องเก็บของ และอุปกรณ์การเกษตรของครอบครัวครับ
คือบ้านผม ปลูกผักสวนครัวกันกินเองครับ ผักผลไม้ที่บ้านมีให้กินตลอดโดยเฉพาะกล้วยน้ำว้า กล้วยหอมและขนุน เรียกได้ว่าเป็นงานอดิเรกของครอบครัว เป็นกิจกรรมที่ต้องทำร่วมกันในครอบครัวน่ะครับ
"บรรยากาศน่าอยู่จัง ให้ความรู้สึกธรรมชาติมากครับ" ย้ายมาอยู่ด้วยกันไหมล่ะครับ อิอิ
"พี่ทัพตามสบายนะครับ เดี๋ยวผมเอาของไปเก็บก่อน" ผมบอกก่อนจะถือกระเป๋าสัมภาระไปเก็บที่ห้อง แต่ทว่าลุงรีบวิ่งเข้ามาช่วยถือให้
"พี่ทัพ ผมทำเองไหวครับ" พยายามยื้อคืนมาเต็มที่
"อย่าพึ่งยกของหนักสิครับ ยังเดินกะเผลกอยู่เลย" เออ ก็เพราะใครล่ะ
"คราวหน้าก็ทะนุถนอมผมกว่านี้สิครับ จะได้ใช้ไปจนแก่เฒ่า"
"ดูพูดเข้า...คร้าบบบบ พี่ขอโทษพี่ตามใจเมียมากไปหน่อย" เห่อะ กลายเป็นผมผิดอีก เออก็ได้ผมนี่แหละมันเงี่ยนมากเองพอใจยัง!!
"พี่ทัพ ห้องผมรกหน่อยนะครับ" เอ่ยขึ้นก่อนจะเปิดประตูเข้าไป
สิ่งแรกที่เห็นทันทีที่เปิดประตูเข้าไปคือ
ทะแด้น...ช่องแคบๆมืดๆครับ คลำหาแผงปลั้กไฟก่อนจะเปิดมันทุกหลอดแล้วพาแขกทัวร์ห้องตัวเอง
"ยังกับห้องในโรงแรมแน่ะ" แง่ะ เปรียบห้องน้องได้แพงมาก
"ไม่อยากให้มาเห็นเลยอ่า ห้องรก" หวังว่าลุงจะเปลี่ยนใจแล้วเดินคอตกออกไปเงียบๆนะ
"ห้องเด็กวัยรุ่นพี่เข้าใจครับ" ครับ ก็ได้น้องยอม
เดินผ่านช่องแคบเข้ามาห้าก้าว ก็เป็นประตูห้องน้ำ ก่อนจะเห็นเตียงนอนเผื่อไซส์อนาคตไว้ด้วยเลย กว้างและใหญ่มาก เรียกได้ว่าบรรจุผู้โดยสารได้เกือบหกคนเลยก็ว่าได้
"เอากระเป๋าผมวางไว้ตรงนี้ก็ได้ครับ" ผมชี้บอกจุดวางให้กับลุงแก ก่อนลุงแกจะค่อยๆวางลง แล้วเดินไปนั่งเอ๋อๆอยู่กับเตียง ก่อนจะลูบผ้าปูที่นอนลายหมีพูห์วนไป เป็นสัญญาณอะไรของลุงวะ
"กำลังคิดอะไรอยู่เหรอครับ" ผมเดาลุงแกไม่ออกเลยจริงๆ
"พี่ว่าก็ไม่ได้รกนะ" ครับ!! เอิ่ม ผมก็พูดเผื่อไว้ให้ลุงทำใจไว้ล่วงหน้าไง
"พี่ทัพซักเสื้อผ้าพวกนี้ให้ฟ้าเหรอครับ" พูดไปรื้อค้นดูเสื้อผ้าในกระเป๋าตัวเองไปพลาง สงสัยลุงแกจะล้างผงออกไม่หมดกลิ่นผงนี่เตะจมูกเลยครับ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าใช้ของยี่ห้ออะไร
"อืม แต่ทำไมต้องเอาเสื้อผ้ามาเยอะขนาดนั้น นอนสองคืนเองนะ" สงสัยจะซักไป บ่นไปแน่ๆเลย ตอนเอาไปม้วนเป็นทองม้วนไปจะได้ใส่ได้เยอะๆ แต่พอตอนกลับนี่พับอย่างเรียบร้อย จนกลายเป็นมีกระเป๋าเพิ่มมาอีกสองใบ
"ผมเอาไปเผื่อตอนกลางคืนเผื่อมันจะหนาวน่ะครับ" เลยต้องเตรียมไปหลายๆตัว ไปนอนนอกบ้านไม่รู้ว่าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง ทั้งอากาศ สภาพแวดล้อม ดูๆไปเหมือนตัวเองเป็นลูกคุณหนู!!!
ลุงแกพยักหน้ารับรู้ ก่อนจะมองสำรวจไปรอบๆห้องผม จนสายตาแกมาหยุดกึกอยู่กับโต๊ะทำงานของผม ก่อนจะลุกเดินมาหยิบกรอบรูปวาด รูปหนึ่งที่ผมใส่กรอบไว้นานแล้วขึ้นมาดูใกล้ๆ พร้อมกับลูบสัมผัส
"พี่ว่า พี่คุ้นภาพนี้" ลุงแกเอ่ย
"ไม่คุ้นสิครับแปลก" ผมเอ่ยยียวนกวนตีนไปก่อน และไม่ปล่อยจังหวะให้ลุงพูดอะไรขึ้นระหว่างนั้น ก็รีบเอ่ยตัดบททันที
"ความลับของผมที่จะบอกพี่ทัพก็คือ คนที่พี่ทัพแอบชอบมาเกือบสองปีคนนั้นก็คือผม ผมชื่อเล่นว่าท้องฟ้าครับ" ทันทีที่ผมพูดจบ ลุงทัพถึงกับอึ้งจนปากเหวอเลยครับ เฮ้ยลุงสติๆ วางรูปราคาหลักพันผมลงก่อนดีไหมครับ
อ้ากอิลุงอย่าพึ่งเป็นลม ล้มป่วงเป็นอะไรไปตอนนี้นะ ลุงคร้าบได้ยินฟ้ามะอ่ะ เฮ้...ลุงๆ
"ฝะฝะฟ้า เรื่องจริง? พี่ พี่ขอตั้งสติหน่อยนะครับ" ลุงหายใจเข้าลึกๆ อย่างเห็นได้ชัดก่อนจะผ่อนลมหายใจออกมายาวๆ
"..." เอาสิครับ แต่อย่านานนักนะ
"เอ่อ ตอนนี้พี่ พี่มีหลากหลายอารมณ์ หลากหลายความรู้สึกมากเลย พี่ทั้งดีใจที่ได้เจอเน็ตไอดอล เจ้าของอินสตาแกรมชื่อ 'ท้องฟ้า" โห นี่เอาผมเป็นเน็ตไอดอลเลยเหรอครับ ยอดผู้ติดตามมีไม่ถึงครึ่งของลุงเลยนะ
"ทั้งตกใจ ที่รู้ว่าคนที่พี่แอบชอบ เขาคือคนคนเดียวกับคนที่พี่เทใจให้ทั้งหมด" เว่อร์วัง อลังการงานเลี่ยนของอิตาลุงฐานทัพ
"และทั้งเสียใจ ที่พี่เยคนที่พี่แอบชอบและทำให้เมียพี่เดินกะเผลก" เอิ่ม เกือบดีละ ขอซื้อต่อเถอะไอ้เดินกะเผลกเนี้ย
"ถ้าไม่อยากเสียใจ ให้เมียเยคืนก็ได้นะครับ" ยั่วลุงแกหน่อย
"ฝันอะไรตอนบ่ายสามครับที่รัก" เออ ตื่นก็ได้วะ
"จะว่าไปพี่ก็เอ่ะใจตั้งแต่เห็นชื่อจริงของเราบนใบประกาศนียบัตรแล้วนะ แล้วตอนนั้นตั้งใจหาเรื่องมากลบเกลื่อนใช่ไหมครับ ทำไมพี่คิดไม่ได้นะว่าเป็นเรา ฟ้า ฟ้า 'ท้องฟ้า' เมียรักของพี่" เดี๋ยวๆ เกือบดีละ มาอะไรเมียลง เมียรักเนี้ย พูดงี้บ่อยๆผมก็ตูดบานกันพอดีดิ ไม่ดีๆ อย่าพูดบ่อยต่อมเขินผมอยู่ตื้น มันจะทำงานบ่อยๆไม่ได้
"ขอจูบหน่อยได้ไหมครับ" ห๋า อะไรของลุงเนี้ย แค่กอดก็พอมั้ง
"ได้ครับ" จากนั้นลุงก็ก้มหน้าลงมาประกบปากกับผม แล้วสอดลิ้นเข้ามาได้นิดหน่อยผมก็ผลักอิลุงออกเพราะกลัวว่ามันจะเลยเถิดไปไกลกว่านี้
"พี่เป็นคนแรกรึเปล่าที่ได้จูบเรา" เอ่อ ถามมาแบบนี้ถ้าตอบว่าไม่ จะมีคนตายไหมวะ
"ไม่ครับ" อย่างไงซะการโกหกก็ไม่ดี แต่ถ้าโกหกเพื่อให้อีกฝ่ายสบายใจ? แล้วถ้าเขารู้ทีหลัง?
"ครับ" หน้หงอยไปเชียว "ฟ้าเป็นครั้งแรกของพี่นะ ครั้งแรกทุกอย่าง ยกเว้นแค่หัวใจที่พี่เคยรักใครก่อนเรา แต่ตอนนี้และต่อไปพี่มีแค่เรา อย่าทิ้งพี่นะครับ" โห พูดมาซะขนาดนี้ใครจะใจร้ายใจดำทิ้งลง
"เป็นผมรึเปล่าที่จะถูกพี่ทัพทิ้งน่ะ" มองไม่เห็นที่ผมจะทิ้งลุงเลยครับ
"สัญญาด้วยเกียรติของชายชาติทหารเลยครับผม" ไม่พูดเปล่าตะเบ็งเสียง พร้อมยกมือขึ้นสาบานร่วมด้วย
สาธุ!!! มีเล็กมีน้อยขอให้คอวอยอไม่แข็ง
"ห้ามมีเล็กมีน้อยด้วย ถ้าผมรู้ผมจะเลิกทันที"
"ครับผม" ลุงรับคำทันควัน
"ต่อไปห้ามลงรูปโชว์ร่างกายอีกนะครับ ผมหวงส่วนรูปที่ลงแล้วก็แล้วไป" จริงๆแอบลบไปบางส่วนแล้วด้วยซ้ำ
"ครับผม... แต่ก็น่าน้อยใจนะครับ ที่ไม่ฟอลพี่กลับสักครั้ง" วกกลับมาที่ไอจีเฉย
"ผมไม่ค่อยได้เล่นครับ โพสต์แล้วก็วางเลย" ส่วนมากจะใช้เวลาส่วนใหญ่กับเฟซมั้ง ไว้เม้ามอยหอยสังข์กับเพื่อนๆ
"แล้วเฟซก็ไม่รับแอดพี่ รอเกือบจะสองปีละเนี้ย" ห้ะ!! ลุงแอดมาตอนไหนครับ
"ก็ไม่ทักมาล่ะครับ ว่าติดตามในไอจีมาก่อน เออว่าแต่พี่ทัพมีเฟซผมได้ไง" จากนั้นลุงแกก็ขอโทรศัพท์คืน เพื่อจะเอารูปตอนที่ผมอยู่ม.หนึ่ง ช่วงกีฬาสี ตอนนั้นผมเป็นหลีดครับ แล้วมีคนถ่ายรูปผมไว้ในท่ายิ้มร่า
"พี่ตามจากรูปนี้มา เลยเจอเฟซเราแล้วก็แอด ที่ไม่ทักไปว่าติดตามในไอจีเพราะกลัวเราว่าพี่ใช้สิทธิ์น่ะ"
"ฮ่าๆ ก็จริงไว้ให้พ่อแม่ผมยอมรับพี่ก่อนละกัน ผมค่อยรับแอดพี่" ผมถือไพ่เหนือกว่านะครับ
"โหดร้ายไปไหม พี่อยากแท็กว่าอยู่กับท้องฟ้าบ้างนะครับ" แล้วผมก็เอาเฟซบุ๊กของลุงแก ให้แกดูคนที่พึ่งแอดมา กว่ายี่สิบคน
"เนี้ย เพื่อนผมทั้งนั้น พี่แม่งอ่อยเก่ง" ก็รู้ว่าพวกนั้นหาวาปกันได้เอง
"พี่เปล่านะครับ พี่ไม่เคยให้เฟซใครเลย" ลุงแกทำหน้าอย่างนี้แล้วน่ารักดีว่ะ สงสัยจะหลุดสินะ ปกติมาดขี้เก๊กจะตาย
"แล้วทำไมมีแต่คนแอดมา แล้วเพื่อนตั้งห้าพันมีไว้ทำไมนักหนา" ขอโวยหน่อยเถอะ
"เอ่อ ขอโทษครับ" ไม่พูดเปล่า ก้มหน้ามือกุมเป้าอีก โอ้ย โวยต่อไม่ลง
"เอาเถอะ โกรธกันไปก็ไม่ได้มีไรดีขึ้นมา สู้ปรับความเข้าใจกันแล้วรักกันให้มากขึ้นดีกว่า" ลุงค่อยๆเงยหน้าขึ้นแล้วยิ้มอ่อน
"พี่เลือกคนไม่ผิดจริงๆ ขอบคุณนะครับ" ลุงแกเอ่ย ก่อนจะเข้ามากอดผม
"ลุ้นจริงๆเลยว่าพ่อแม่ผมกับพี่ทัพใครแก่กว่ากัน" เอ่ยจบก็ผละอีกฝ่ายออก ก่อนจะยิ้มร่า
"พี่อายุสามสิบสามครับ" โชคดีไป ที่ไม่ได้มีแฟนอายุมากกว่าพ่อกับแม่
"พ่อแม่ผมอายุสามสิบห้าครับ"
"เกือบจะมีแฟนอายุมากกว่าพ่อแม่แล้วไหมล่ะ"
"ถ้ามากกว่าก็รักเหมือนเดิม ก็รักไปแล้ว รักมากด้วยครับ ถึงพี่ทัพจะไม่ใช่จูบแรกของผม แต่พี่ทัพคือรักแรก และแฟน เอ่อและผัวคนแรกด้วยครับ แต่ผมจะเป็นเมียพี่แค่คนเดียวไหมนั้นอยู่ที่พี่ทัพจะทิ้งผมไหม อย่าทิ้งผมนะครับ" อะไรดลให้พูดแบบนั้นวะ
"ไม่มีวันนั้นแน่นอนครับ" ลุงเอ่ย พร้อมกดจูบที่หน้าผากของผมก่อนจะผละออก
"ว่าแต่จูบแรกไม่ใช่รักเหรอ" ลุงแกเอ่ย
"ครับ มันคือความอยากลองมากกว่า"
"แล้วกับใคร ผู้หญิง หรือผู้ชาย" จะอยากรู้ไปทำไมเนี่ย
"เพื่อนผู้ชาย" คนที่คุณๆก็รู้ว่าใคร!!
"แล้วจูบแบบไหน" แล้วผมก็เข้าไปประกบจูบกับลุง แล้วทำแบบที่ผมเคยทำกับไอ้หิน คือแค่ริมฝีปากแตะกันและเพียงเสี้ยววินาที
"นี่ไม่เรียกว่าจูบหรอกนะ เขาเรียกว่าจุฟทำเอาซะพี่ใจหายใจคว่ำ" อ้าวเหรอครับ
"จูบน่ะแบบนี้" จบคำพูดของลุงแกก็พุ่งเข้ามาประกบจูบผม อย่างดูดดื่มก่อนจะผละออก
"ลบความทรงจำกับเพื่อนออกได้ไหม แล้วให้พี่เป็นจูบแรก ได้ไหมครับ นะครับ" โอ้ย ดูพูดเข้า แล้วดูแววตาตอนพูดเข้าสิ ใครจะไปปฏิเสธลง
"ได้สิครับ จูบของพี่ทัพน่าจดจำกว่าเยอะ" เอ่ยจบก็ยิ้มร่า แต่ท้องฟ้ายังไม่อิ่มอ่ะลุงงงงง
"ขอบคุณครับ" แล้วผมก็ยิ้มร่ารับคำพูดของลุงแก
เหมือนว่าทุกอย่างจะเข้าใจกันดีแล้ว และมันเป็นช่วงเวลาที่ผมไม่มีคำพูดอะไรต่อ แม้แต่ลุงทัพเองก็เช่นกัน ต่างคนต่างมองหน้ากัน ก่อนจะหลบสายตาไปมองสิ่งอื่น เพราะรู้สึกว่ามันจะมีการถลำมากไปกว่าแค่มอง
จนเกินเลยไปถึงการจะมีกันและกันอีกรอบหนึ่ง ซึ่งแบบนั้นมันไม่ดีต่อผมแน่ๆ
ผมเลยเอาไอแพดมาเปิดเครื่อง ก่อนจะเข้าแอพพลิเคชั่นเฟซบุ๊ก ระหว่างนั้นลุงเลยขอโทรศัพท์คืนเพื่อไปทำการโอนถ่ายข้อมูล แล้วทำโซเชียลมีเดียของแกให้ใช้ได้ทั้งสองเครื่อง
และทันที ที่ผมเข้าเฟซบุ๊กตัวเอง คุณเพื่อนสาวก็แท็กผมในโพสต์ที่มีรูปภาพประกอบเป็นเฟซของลุง
พร้อมแฮทแทค #ครูฝึกหล่อบอกต่อด้วย
#พี่เค้าคือพันตรีฐานทัพ ธรรมรักษ์ #หล่อรวย #สามีแห่งชาติ
#สถานะโสด (มั้ง!! วงในบอกพี่เค้ามีแฟนแล้ว กรี้ดฉันเสียใจT^T)
"ยิ้มอะไรน่ะ" เวร ทำไมต้องมาเห็นตอนที่ผมยิ้มกรุ่มกริ่มกับโทรศัพท์ด้วยนะ
ผมเลยเอาไอแพดให้ลุงดู
"โห รู้ลึกขนาดนั้นเลยเหรอ วงในนี่ใครเนี้ย" ผมจะไปรู้ไหมล่ะ
"มีรูปวาดรูปไหนบ้างไหม ที่ฟ้ายังไม่ได้เอาลงไอจีหรือยังไม่มีคนรู้จักไหมครับ" ถามทำไมหว่า
"ไม่มีครับ พี่ทัพจะทำอะไรเหรอ"
"งั้นวาดรูปพี่ได้ไหม พี่จะเอาลงเฟซครับ" มีอะไรรึเปล่าเนี้ย
"ได้สิครับ ไปวาดข้างนอกเนอะ" แล้วผมก็พาลุงมาที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะไปจัดเตรียมอุปกรณ์วาดรูปมา
"เอาท่าไหนดีครับ" ผมเอ่ย
"ท่าเรากำลังเยกันดีไหมครับ" ลุง ไม่ใช่เรื่องป่ะ อย่าให้ต้องมองบน
"อ้ะๆ ล้อเล่นครับอย่าทำหน้าเหมือนกำลังอมน้ำอสุจิพี่แบบนั้นสิ เอ่อเอาภาพที่ ที่ให้ความรู้สึกเหมือน ท้องฟ้าแอบวาดรูปพี่น่ะ" พอรู้ชื่อเล่นผมเต็มๆละก็เรียกเลยนะ อ้ะ เขินจัง
"ได้ครับ พี่ทัพช่วยนั่งก้มหน้าอ่านหนังสือไปก่อนนะครับ เมื่อยก็เงยได้ครับ" ผมเอ่ยก่อนจะเริ่มลงมือ
"พูดได้ไหมครับ"
"เงียบดีกว่าครับ ผมต้องการสมาธิ"
"อ่อ ได้ครับที่รัก" เอิ่ม สติจะเตลิดเพราะที่รักลุงเนี้ยแหละ
.............................
ตอนที่ 07 50%
น้องท้องฟ้าคนน่ารัก กับพี่ฐานทัพ
คนไม่หื่น รายงานตัวครับ
-
พี่ทัพ เก็บกักมาจนอายุสามสิบเลยหรอ โอ้โห....... ไม่น่าเชื่อ :z3: :z3: :z3:
นั่นสิครับ ตั้งสามสิบสามปีแน่ะ :z3:
เอวน้องยังดีอยู่ใช่ไหม555
ดีอยู่ครับ น้องยังไหว น้องยังได้อีก อิอิ
ขอบคุณที่ติดตามครับ :mew1:
-
เป็นคู่ที่เหมาะสมกันมาก
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 07 (ต่อ)
"หูย สวยมากเลยครับ พี่ขอเลยนะครับภาพนี้" ของ่ายๆแบบนี้เลยอ่อ
"ได้สิครับ ว่าแต่สวยนี่ฝีมือผมหรือนายแบบเหรอครับ" แกล้งแซวแกครับ
"เมียพี่ครับสวย นายแบบหล่อ เหมาะสมกันดีครับ" ครับผมยอม ไม่น่าเปิดให้ตัวเองโดนว่าเลย เศร้าจายยย
จากนั้นลุงแกก็จัดการถ่ายรูปแล้วโพสต์ลงเฟซในทันที พร้อมกับแฮทแทค
#ขอบคุณช่างภาพส่วนตัว อักษรย่อ ท.
#ถ่ายรูปสวย วาดรูปก็สวย
#ลูกสะใภ้ของพ่อกับแม่
#คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
เออ มีนัยน์ไปอีกครับ คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
เม้นท์แรกคือของอิแบงค์ เออคือมึงไวมากลุงแกโพสต์ยังไม่ถึงสิบวิ อินี่ก็มาแสดงความคิดเห็นละ หรือว่ามึงกดติดตามเห็นโพสต์ก่อนไว้วะ
BNKBankk : พี่ทัพคะ รับแอดหนูหน่อยค่าาา หนูชอบพี่มาก หนูติดตามพี่ตลอด
เดี๋ยวๆ มึงพึ่งกดติดตามลุงแกได้ยังไม่ถึงวันไหม แล้วมาบอกว่าติดตามตลอด ไม่กระดากปากเหรอวะ
จากนั้นก็มีตามมาอีกเป็นโขยง จนผมได้เข้าไปแก้ไขความเป็นส่วนตัว โดยแก้เป็นเฉพาะเพื่อน ก่อนจะมาสิงในแมสเซนเจอร์ของตัวเอง
Messenger กลุ่ม (ของผม)
แบงค์ คนสวย : เมิงงง พี่ทัพลบโพสต์เหรอ
แม็ค คนสวยกว่า : เออดิ ว่าจะเม้นท์หายอ่ะ
รับรีวิวสินค้า ผิวขาวกระจ่างใส แพนค่ะ : พี่เค้าตั้งเป็นเฉพาะเพื่อนค่า (รูปภาพ)
แบงค์ คนสวย : กรี๊ด อิชะนีแกเป็นเพื่อนผัวของฉันตอนไหนยะ ร้ายเงียบนะแกเนี้ย ตอบมาค่ะ
โบวี่ ศรีธัญญา : กรี้ดดดด เมิงงงงคือชั้นไปแอบส่องอัลบั้มรูปพี่เค้ามา งานดีเว่อร์
โบวี่ ศรีธัญญา : ชั้นชอบฟันพี่เค้า ฉันจะจ้องแต่ฟันๆๆ อิอิเหมือนกูแรดแต่กูขอเถอะนะคนนี้คือว่าที่พ่อของลูกของชั้น!!!
แม็ค คนสวยกว่า : อิแพน ว่ายังไงคะ @รับรีวิวสินค้า ผิวขาวกระจ่างใส แพนค่ะ
รับรีวิวสินค้า ผิวขาวกระจ่างใส แพนค่ะ : แนะให้กดติดตามพี่หมวดก้อยด้วยค่ะ (รูปภาพ)
"ที่แท้วงในก็คือพี่หมวดก้อย" ผมเอ่ยขึ้น
แล้วผมก็ตามไปที่เฟซพี่หมวดก้อย ก่อนจะพบว่าเฟซพี่หมวดก้อยเองก็วุ่นวายไม่แพ้กัน แต่พี่เขาไล่ตอบทุกเม้นท์ และแบบเป็นกันเองมากกกกก ไม่เหมือนอิลุงที่แทบจะไม่ตอบใครกลับเลย เว้นเม้นท์ของคนรู้จัก
และมีเม้นท์หนึ่งในเฟซพี่ก้อย พี่เขาถามถึง..
'น้องคนที่น่ารักๆ ยิ้มๆหวาน ที่ชื่อฟ้า มีวาปน้องไหมคะ' อิแพนแท็กผมไปเลยจ้า
'รับแอดพี่หน่อยค่ะ' งานเข้าผมแล้วไง
"ลุง หมวดก้อยบอกให้ผมรับแอดอ่ะ"
"ถ้าฟ้าจะรับหมวดก้อยก็ต้องรับพี่ด้วยครับ" เออ ไม่รับก็ได้วะ
"เครียดเลย พาไปซื้อขนมหน่อยสิลุง" ท้องฟ้าโหมดเดิมกำลังจะกลับมา
"ใครลุง" เออ อิผัว
"ผัวจ๋า พาฟ้าไปซื้อขนมหน่อยนะครับ" รีบเปลี่ยนรูปประโยคสิครับ หิวจนหน้าขึ้นสีขนาดนี้ลองลีลาสิ ทีอย่างนี้มายิ้มปะแล่มฝากไว้ก่อนเถอะอิลุง
"ให้พี่อุ้มไหมครับ" ไม่ต้อง เดินเองได้
แล้วผมก็พาลุงแกมา เอ้ะ หรือลุงแกพาผมมา เออผมบอกลุงแกพามาละกัน ที่...
โลตัสครับ เป็นโลตัสประจำอำเภอขนาดกลางละกันไม่ได้ใหญ่เท่าในเมือง แต่ก็ไม่ใช่แบบเซเว่นนะ และปัญหาคือหาที่จอดรถยากมากกกกกก ต้องวนหาหลายรอบกว่าจะได้
และเมื่อได้ที่จอด ผมก็บอกลุงว่าจะลงไปคนเดียว ซึ่งแน่นอนว่าลุงแกไม่ยอมครับ ผมเลยต้องยกแม่น้ำทั้งเก้าขึ้นมาแสดงเป็นอรรถกถาให้ลุงแกนั่งพนมมือฟังผมท่องอาขยานไปพลาง อาจจะทนฟังผมพล่ามไม่ไหวเลยยอมยกธงข่าวให้ผมมาเดินเฉิดฉาย หยิบจ่ายขนมคบเคี้ยวใส่รถเข็นตามใจชอบ
และเมื่อช๊อปจนพอใจแล้วก็เข็นรถไปที่เคาน์เตอร์จ่ายตังค์
ทันใดนั้นผมก็เจอกับผัวน้อย กำลังยืนรอคิวอยู่ช่องข้างๆ นางมาคนเดียวเหรอ? ทำไมเมียนางปล่อยนางให้มาคนเดียวได้วะ!
"อ้าวฟ้า มาคนเดียวเหรอ" เออ เมิงคิดว่ามีใครมากับกูงั้นเหรอ
"อืม" ผมตอบมัน ทันใดนั้นเมียมันก็เดินเข้ามากอดแขนผัว เห็นละหมั่นไส้ แต่หมั่นไม่ได้นานผัวหลวงก็โทรมาครับ ชั่งโทรมาได้เหมาะเจาะอะไรอย่างนี้
"ครับพี่ทะ..ฝากซื้อไรเหรอ" อ้ะ เกือบหลุด ดีที่แก้สถานการณ์ทัน
'ซื้อกาแฟมาให้พี่ด้วยนะครับ' ห้ะ นี่มันเวลาไหนแล้วลุง
"โห จะนอนหลับไหมน่ะ"
'ไม่กินสินอนไม่หลับ' เออ ติดคาเฟอีนก็เงี้ยะ
"ครับๆ เดี๋ยวฟ้าจ่ายตังค์ก่อนนะ" เอ่ยจบก็ควักกระเป๋าตังค์ออกมาเตรียมจ่าย
'จ่ายผ่านบัตรพี่ก็ได้นะ เข้าไปที่แอพในโทรศัพท์น่ะครับ' โห จะสะดวกสบายไปไหน
"หึไม่เอา ไม่อยากใช้ตังค์ลุง"
'ใช้ให้หน่อยเถอะ พี่อยากเปย์' ตลกอิลุงว่ะ
"ทั้งหมดหนึ่งพันสามร้อยเจ็ดสิบสามบาทค่ะ" ทันทีที่พี่พนักงานแจ้งยอด ลุงก็เงียบไปชั่วขณะ อย่าบอกว่าตกใจกับการใช้เงินของผมนะ
"นี่ครับ"
'ให้ไปถือช่วยไหม'
"ม่ายยยย แล้วอย่าออกมารับด้วย กาแฟเดี๋ยวไปกินที่บ้าน"
'คร้าบ' ลุงรับคำก่อนผมจะตัดสายวาง แล้วเข็นรถไปยังรถลุงที่จอดอยู่ พอถึงรถผมก็ไปจอดรถเข็นไว้ด้านหลังรถลุง แล้วไปเปิดประตูฝั่งที่ผมนั่ง
"ซื้ออะไรบ้างครับเนี้ย" ขนมขบเคี้ยวล้วนๆ ผมส่งใบเสร็จให้ลุงดูเอาเอง ก่อนจะขึ้นมานั่งสบายใจเฉิบในรถ ให้ลุงขนขึ้นรถเอาเองครับ ทั้งๆที่มันเป็นของผมก็เถอะ อยากใช้แรงงานผัวนิน่า
พอขนเสร็จ ลุงก็มีน้ำใจเข็นรถไปคืนเขาอีกเออ เอาสิ!!! ก่อนจะเดินกลับมาพร้อมอาการยิ้มร่า มีความสุขอะไรวะ??
"ขอพี่เช็คอินหน่อยนะครับ" จ่ะ เอาที่ลุงสบายใจเลย
"ขอเปิดสาธารณะด้วยนะครับ" จ่ะ ผมพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าอนุญาต ทำไรก็ทำ มีขนมคาปากอยู่น้องจะไม่พูดมาก
เมื่อลุงทำการเช็คอินเรียบร้อย ลุงก็ยิ้มร่าอีกครั้งก่อนจะขับรถออกไป ทิ้งให้เด็กน้อยอย่างผมได้แต่ส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจกับพฤติกรรมของลุงแก
ทันใดนั้นโทรศัพท์ผมก็สั่นระรัวเสียงแจ้งเตือนจากแอพพลิเคชั่นเฟซบุ๊กดังกระหึ่มมากกกก ถ้าเป็นกระสุนปืนคงตายแบบหาชิ้นดีไม่ได้เลยล่ะ
'พาช่างภาพมาช้อปปิ้ง #ใช้เงินเก่ง'
เดี๊ยว ไงบอกอยากเปย์แล้วจะบ่นทำไม แล้วผมก็ไม่ได้ใช้เงินลุงด้วย ถึงมันจะเคยเป็นเงินลุงมาก่อนก็เถอะ แล้วจะบ่นให้โลกรู้ทำไมว่าแฟนลุงใช้เงินเก่งน่ะห้ะ
Teerawut : พี่ทัพมาโลตัส xxx ทำไมไม่บอกก่อนคะ #น้อยใจนะ
Pongkol : เจอด้วยครับ ตอนนั้นหยิบกล้องไม่ทันเสียดาย ตัวจริงหล่อมากครับ
Thanthaph : ขอบคุณครับ
ผู้กอบกู้ : อยากเห็นหน้าช่างภาพ
Thanthaph : มาดูครับ
ผู้กอบกู้ : น้องอยู่บ้าน?
Thanthaph : วันเสาร์นี้ ผมจะพาน้องไปบ้าน
ธรรมรงค์ : จริงจังมากนะ
Thanthaph : ครับคุณพ่อ
ธรรมรงค์ : @Thanthaph/ สวัสดีครับลูกสะใภ้
ฉึก!!!
พัชรินทร์ : ใช่ ใช่ไหมคะ ตอนแรกนึกว่าคนหน้าเหมือนแต่ก็ถ่ายรูปไว้ค่ะ เข็นรถมาคืน พี่ทัพขับเบนซ์ค่ะ กระจกรถทึบไปหน่อยเลยไม่เห็นหน้าช่างภาพเลยเสียดายค่ะ
นู๋น้ำ เองค่ะ : ขอดูรูปหน่อยค่าาา
พัชรินทร์ : นี่ค่ะ (รูปภาพ ตอนเข็นรถ/ถ่ายจากเยื้องด้านหน้า)
นู๋น้ำ เองค่ะ : หูย ขอบคุณค่ะ ออร่าเปล่งปลั่งมากเลย
อ้อนชื่อนี้ที่แม่เรียก : ตัวจริงหล่อมากกกก หนูเห็นตอนเข็นรถเหมือนกันแต่ไม่ได้ถ่ายรูปไว้ เสียใจ
และอีกหลายคนที่มาแสดงความคิดเห็น
บางคนที่ผมพอตอบแทนได้ผมก็ตอบครับ เช่นขอบคุณเขาที่เขาชมอิลุงหล่อ แต่ถ้าเกินกว่านี้ก็ถามลุงให้ตอบยังไง อย่างคุยกับ 'ผู้กอบกู้' คือพี่ชายคนโตของลุงทัพ ส่วน 'ธรรมรงค์' คือคุณพ่อลุงทัพครับ
พอถึงบ้านลุงแกก็ถือถุงหนมผมมาวางไว้ที่ห้องนั่งเล่น ก่อนที่ผมจะถือต่อไปห้องครัว แล้วให้ลุงแกดูรายการโทรทัศน์รอ
ก่อนผมจะไปจัดแจงชงกาแฟมาให้ลุง เสริฟแบบเพียวๆไร้เครื่องเคียงที่เคยมีขนมมาด้วยเหมือนทุกครั้งที่อยู่ค่าย
"ใส่น้ำตาลด้วยเหรอ" ลุงแกชิมไปจิบหนึ่งก่อนจะเงยหน้าขึ้นมาถามผม
อ้าว!! ลุงกินกาแฟไม่ใส่น้ำตาลเหรอ
"งั้นเดี๋ยวผมไปชงให้ใหม่" พูดจบก็ลุกเดินออกไปเลยครับ โดยไม่ฟังอะไรต่อทั้งนั้น
"เฮ้ย ไม่ต้องๆฟ้า ท้องฟ้าแบบนี้พี่กินได้" ถึงจะตะโกนตามหลังมาก็เถอะ
"นี่ครับ ไม่ใส่น้ำตาล" กาแฟ หนึ่งช้อนชากับน้ำร้อนสามในสี่ของแก้ว คือในบ้านมีพ่อผมครับที่กินกาแฟดำแบบลุง ส่วนแม่กินกาแฟซองแบบทรีอินวัน ส่วนผมนี่กินแบบปั่น แปลกแหวกแนวและจ่ายเพิ่มไปอี้ก
"ฟ้า สองแก้วเลยนะ แบบนี้พี่ก็แข็งทั้งคืนสิครับ"
"พี่ทัพ อย่าหื่นบ่อยสิครับ ตอนเยมันก็เสียวอยู่หรอกครับพอหลังจากนั้นมันทรมานมากเลยนะ ไหนจะ..." ไม่ใช่ผมไม่รู้หรอกว่ามันเป็นไง พูดละเศร้าเด้ามือไปเลยนะ น้องฟ้าจะไม่ใจอ่อนบอกเลย
"พี่กะว่าจะเล่นมุกตาแข็ง แต่เมียดันพูดความรู้สึกจริงๆออกมา ต่อไปถ้าพี่เงี่ยนพี่ว่าวเองก็ได้" หงอยเหรอลุงหงอยเหรอ ว่าแค่นี้หงอยเหรอ เออ เป็นเอามาก เป็นไปละ ไปแล้วลุงผม โอ้ยยยย น้องฟ้าจะไม่ทน
"จะดีกว่าไหมครับถ้าพี่ทัพจะบอกว่าจะดูแลผมหลังจากเยผมเสร็จแล้ว เหมือนเมื่อเช้าแต่อย่าดุผมบ่อยก็พอ เวลาแบบนั้นใครจะมามีอารมณ์ใจดีมายิ้มร่า พี่คือผู้ชาย ฝ่ายพ่อ พี่เป็นหัวหน้าครอบครัวนะครับ ไม่ใช่เด็กๆแล้ว อย่ามาหงอย" เอ่ยจบก็รอบบิดจมูกลุงแก หมั่นเขี้ยวจริงๆเลย โตเป็นควายละยังทำหน้าหงอยแบบเด็กเวลาถูกขัดใจอยู่ได้ เดี๋ยวเจอท้องฟ้าโหมดโมโหหิวแล้วจะครางหนาวนะบอกเลย
"ครับ พี่ขอโทษพี่ผิดไปแล้ว ขอบคุณที่เตือนสติพี่ พี่จะทำให้ดีที่สุดครับผม"
"ไม่คิดว่าผมสอนผมก็ดีใจแล้ว"
"เป็นเมียพี่ทำได้หมดแหละครับ" ทำได้หมดจริงเด่ะ ไหนลอง..
"กินเสร็จเอาไปล้างด้วยนะครับ"
"แต่หน้าที่เมียไม่ใช่เหรอ" ใครบอก??
"ผมสั่ง" ลองหืออือสิ!
"เออ ครับรับทราบครับท่านเมีย" ให้มันรู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร
ใหญ่กว่าผู้พัน ก็เมียผู้พันนี่ล่ะว้า
ระหว่างที่ผมมาคุมลุงล้างแก้วกาแฟอยู่นั้น ไลน์ผมก็มีสายเรียกเข้า เข้ามาซึ่งคนที่โทรมาก็คือแม่ของผมเอง
"ครับแม่" เอ่ยทักทันทีที่รับสาย
'ฟ้า พี่ทัพกลับยังคะ' โหยแม่ อะไรเนี้ยไม่ถงไม่ถามลูกแท้ๆสักคำ ว่าเหนื่อยไหมไปเข้าค่ายมาน่ะ เอะอะหาลูกเขยเลยนะ น่าน้อยใจ อะคึ..
"ยังครับ แม่มีอะไรเหรอครับ" อย่าบอกว่าจะมากินข้าวกะลูกเขยนะ
'แม่กับพ่อจะกลับไปกินข้าวเย็นด้วย บอกให้พี่เขารอได้ไหมคะ' ห้ะ ใช่ใช่ไหม แม่บอกว่าแม่กับพ่อจะมากินข้าวเย็นด้วย อ๊ากกกกก
"ถึงบ้านดึกไหมครับ ถ้าดึกฟ้าจะไม่ให้พี่เขารอ" ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้เจอกัน แต่ผมเป็นห่วงพี่เขานะที่ต้องขับรถกลับดึกๆคนเดียว
'ไม่เกินหนึ่งทุ่มจ้า รอหน่อยสินะเปิดลำโพงอยู่ไหมเอ่ย'
"แม่ ไม่เปิดแล้วจะเห็นหน้าฟ้าอ่อ แม่นี่นะอยากได้ยินเสียงลูกเขยก่อนพ่อก็บอก" แล้วผมก็แกล้งผินกล้องไปทางลุง แว้บหนึ่ง ตอนนั้นลุงกำลังล้างฟองน้ำยาล้างจานออกจากแก้วอยู่ครับ
'ฟ้า ทำไมให้พี่เขาล้างเองล่ะลูก พี่เขาเป็นแขกนะ ฟ้าเป็นเจ้าบ้านนะลูก" ดูๆ แม่ผม เอาจริงคือห่วงลูกเขยออกหน้าออกตามากกก มีแววว่าจะรักลูกเขยมากกว่าลูกชายตัวเองแฮะ
"พี่เขากินนิครับ แล้วฟ้าก็คุยกะแม่อยู่นี่ไง" ข้ออ้างเพื่อจะเอาตัวรอดเยอะชิบหาย
'เรียกพี่ทัพมาคุยกับแม่สิ' ลุงแกถึงกับผินหน้ามามองผม จังหวะนั้นเองที่แม่ผมสตั้นไปหลายวิ
'ท้องฟ้า นั่นผู้พันฐานทัพใช่ไหมคะลูก' ฉึก แม่รู้ได้ไง แม่รู้จักผู้พันฐานทัพได้ยังไง
"ใช่ครับ แม่รู้จักพี่เขาด้วยเหรอ" เป็นผมที่อึ้งกว่าแม่ผม
'ก็แม่ติดตามเฟซเขาอยู่' ห้ะ นี่แม่ติดตามเฟซผู้ชายเหรอ
"ฟ้าจะฟ้องพ่อ"
'พ่อเขาก็ติดตามจ๊ะ' เออ แล้วไป ห้ะ พ่อก็ติดตาม ทำไมมีแต่คนรู้จักลุง ทำไมผมถึงไม่รู้จักลุงอยู่คนเดียว
'นี่อย่าบอกนะว่าเมื่อวานก่อนที่ผู้พันโพสต์ ขอบคุณช่างภาพทอทหารน่ะ ช่างภาพคือท้องฟ้า' ถั่วต้มแล้วคร้าบ
"ใช่ครับ ฟ้าเอง" เซอร์ไพรส์ใช่ไหมล่ะครับ พร้อมยิ้มหวานเสริมประโยคไป
'แล้วสเตตัสเช็คอินเมื่อกี้ ไปไหนกันมาคะ' โหยแม่ จะอยากรู้ไปทำไมครับ
"ซื้อขนมครับ"
'ท้องฟ้าใช้เงินใครซื้อ'
"เงินฟ้าสิครับ" เดี๋ยวนี้ฟ้ามีตังค์นะบอกเลย ฟ้าพร้อมเปย์พยาธิในลำไส้ฟ้ามากครับ
'ดีแล้ว อย่าไปใช้เงินพี่เขาล่ะเดี๋ยวเขาจะว่าเราไปเกาะเขา' ห๋า เดี๋ยวนะแม่ เงินที่ฟ้าใช้อยู่นี่ก็มาจากเงินพี่เขานะ แต่มันเป็นเงินของฟ้าแล้วนี่เนอะ
"คร้าบฟ้าจะจำไว้คราบ" ผมเอ่ยรับคำ ก่อนจะหันไปมองอิลุงที่กำลังมองหาอะไรอยู่
"หาอะไรเหรอครับ" ผมถามลุงทัพครับ
"ผ้าเช็ดครับ" แล้วผมก็บอกอิลุง ก่อนจะเดินไปหยิบขนมมากิน เพื่อหวังจะยั่วน้ำลายคนในสายไปด้วย
"แม่มีอะไรอีกรึเปล่า" ดูแม่อิ่มเอิบใจไม่พูดครับ
'แบ่งพี่เขาด้วยสิ มองตาละห้อยแล้วนั่น' แม่หมายถึงใครมองตาละห้อยแม่มองลุงแก หรือลุงแกมองผมล่ะ
"ฮ่าา พี่ทัพไม่กินขนมครับ แต่พี่ทัพจะกินฟ้าแทน แง่วว" เอ่ยจบผมก็ถูกอิลุงโยกศีรษะแบบไม่มีอะไรให้เล่นแล้วรึไงวะ
"พูดแบบนี้ พี่เสียหายหมดสิครับ" เออ อิคนสร้างภาพเก่ง ว่าลุงแกเหมือนด่าตัวเองไปพลาง
"หราาาาา กินมะ" ผมเอ่ย พร้อมยื่นห่อขนมให้
"ไม่กินครับ รอกินฟ้าดีกว่า" น่าน แม่ได้ยินไหมครับ ลูกแม่จะเสียตัวในอีกไม่ช้า
'โอ้ย วางสายกับแม่ก่อนไหมคะ ค่อยพูดคุยเรื่องนั้นกันน่ะ' เออ ก็ตั้งใจอยากให้ได้ยินนิครับ ว่าพี่ทัพของทุกคนน่ะหื่นกามจัดขนาดไหน
"ก็เผื่อแม่อยากดูอีกมุมของพี่ทัพแกบ้าง"
'หื่นกับแฟนก็ปกตินิ หื่นกับคนอื่นสิค่อยน่าจับมาตอน..จริงไหมพ่อ" น่าน หันไปหากำลังเสริม
'อะไร คุยอะไรกันแล้วมาหาทีมเฉย ผมทีมลูกไม่ทีมคุณหรอก' โอ้ยยย คือพ่อผมน่ารักที่สุด
'ลูกมีแฟนแล้ว คุณจะหงอยเป็นหมาเมาแดด' เออ เข้าใจเปรียบไปอีกครับแม่ผม
'ลูกก็คือลูก แล้วผู้ชายคนนั้นจะไว้ใจได้แค่ไหน' เออ เหมือนพ่อยังไม่รู้ว่าแฟนลูกคือใครและจากนั้นพ่อกับแม่ก็กำลังคุยกันสองคน
"แม่ ถ้าจะคุยกับพ่อสองคนฟ้าวางนะ ฟ้าจะไปดูหนังละ" เอ่ยตัดบทเลยครับ
'อืม จ่ะๆ บอกพี่เขาอย่าพึ่งรีบกลับด้วยล่ะ'
"คร้าบบบบบบบแม่ฟ้าจะบอกให้ครับ ..พี่ทัพได้ยินไหมครับว่าแม่ยายบอกจะมากินข้าวด้วย" ประโยคหลังแกล้งทำเป็นถามอีกฝ่าย ก่อนที่จะได้รับการรับรู้ด้วยเสียง
"ได้ยินแล้วครับ" จ่ะ น่ารักที่สุดเลย
"พี่ทัพรับทราบ น้องท้องฟ้าขออนุญาตวางสายนะครับ"
'จ้า' แม่ผมรับคำ ก่อนผมจะกดวาง
พอวางสายจากแม่ ผมก็หอบขนมกับพวกน้ำดื่มมากินที่ห้องโฮมเธียเตอร์โดยมีลุงช่วยอีกแรง ก่อนจะจัดแจงที่นั่งเพื่อดูหนัง แล้วทิ้งหัวลงไปกับแผ่นอกหนาของลุง
"พี่ทัพ ถ้าพ่อกับแม่ผมถามว่าเรามีอะไรกันรึยังพี่จะตอบว่ายังไง" ผมเป็นกังวลว่าลุงแกจะถูกข้อหาพรากผู้เยาว์ว่ะ
"ก็ตอบว่ายังสิครับ ไม่งั้นพี่ถูกข้อหาพรากผู้เยาว์แน่" เออ รู้จักเอาตัวรอดดี แบบนี้สิสามีแห่งชาติ..รึเปล่าวะ ดีนะที่ผมไม่ใช่ผู้หญิง ป่านนี้หาพ่อให้ลูกไม่ได้ละ ถ้าพ่อมันจะปฏิเสธว่าไม่ได้ทำขนาดนี้
"แล้วถ้าพ่อแม่ผมถามพี่อีกว่ารู้จักกันได้ยังไงล่ะ"
"พี่ก็จะตอบว่าพี่รู้จักกับท้องฟ้าผ่านอินสตาแกรมไงครับ" นั่นสินะ ผมรู้จักกับลุงในไอจี
"แล้วถ้าพ่อกับแม่ผมถามพี่อีกว่าก่อนนี้ไม่เห็นผมพูดถึงพี่ แล้วพึ่งจะมาพูดตอนนี้"
"พี่ก็จะตอบว่าเมื่อก่อนพี่จีบเราอยู่ยังไม่ติด ตอนนี้จีบติดแล้วครับ" ค่อยโล่งอกหน่อย
"ครับ เอาตามนี้ ผมได้ลางไม่ดีเลยอ่ะ"
"ไม่ต้องคิดมากน่าครับ พ่อแม่ฟ้าก็ติดตามพี่น่าจะรู้ว่าพี่ไม่เคยมีแฟนมาก่อน เรื่องชู้สาวพี่ไม่เคยมีเลยครับ ประวัติดีขนาดนี้พวกท่านให้พี่ผ่านแน่ๆ" ขออนุญาตหมั่นไส้ได้ไหม ดูจะมั่นหน้ามากอยากจะเรียกสติให้ลุงโดยการบิดไข่สักสองสามที พอเป็นพิธีไม่ถึงขั้นทำหมัน
"ครับ" ผมรับคำลุงทัพก่อนจะเข้าไปสวมกอดอีกฝ่าย
โอบกอดที่อุ่นเสมอนี้ นอกจากพ่อกับแม่ก็มีพี่เขา...คนนี้ คนของผม
'ผมรักพี่ทัพนะ'
.............................
จบตอนที่ 07
ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
พ่อกับแม่ ทันสมัยมาก ติดตามคนหล่อทั้งคู่เลย........ :katai2-1:
แถมคนหล่อ กลายมาเป็นลูกเลยซะด้วย :m20: :laugh:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
เอาใจช่วยคู่นี้จ้า
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 08
"พี่ทัพ ไปถอยรถหน่อยครับ" ผมบอกอีกฝ่าย เมื่อได้ยินเสียงแตรรถของพ่อผม
พร้อมกับที่ผมรีบวิ่งลงไปทำหน้าที่เป็นเด็กโบกรถ ให้รถพ่ออย่าพึ่งวิ่งเข้ามา โดยให้รถลุงถอยออกไปก่อนพอลุงถอยออกไปแล้ว ค่อยให้รถพ่อวิ่งเข้ามาแล้วปิดท้ายด้วยรถลุงอีกที
"พี่ทัพเดี๋ยวผมไปรับพ่อกับแม่ก่อนนะครับ" ผมบอกลุงก่อนจะรีบวิ่งไปรับของและกระเป๋าช่วยพ่อกับแม่ แล้วพ่อกับแม่ก็ขึ้นบ้านจากประตูหลังบ้าน ผมเลยเดินมาประตูหน้าเพื่อชวนลุงขึ้นบ้านพร้อมกัน
"มะ พี่ช่วย"
"ไม่เป็นไรครับ แค่นี้ผมถือไหว"
"พี่รู้" รู้แล้วมาแย่งผมไปถือ หมายความว่ายังไงครับ
"ตามมาสิครับ" เออ ตกลงนี่มันบ้านใครกันแน่วะ
"อ้ะ ผู้พันไม่เห็นต้องลำบากเลยครับ" พ่อผมรีบเดินเข้ามารับของจากมืออิตาลุงไป
"ไม่ลำบากเลยครับ" แต่ลุงไม่ให้ทั้งหมดครับ แล้วพ่อก็เอาไปวางที่ห้องนั่งเล่น ก่อนจะเชื้อเชิญให้อีกฝ่ายมานั่งที่ห้องรับแขก ลุงยกมือไหว้พ่อกับแม่ของผมก่อนที่พ่อกับแม่ของผมจะรับไหว้
"ฟ้าไปตลาดกับแม่หน่อยครับ" แม่ผม
"ให้ผมขับรถให้ไหมครับ" ลุงอาสา
"เอ่อ ไม่ต้องหรอกครับ ดาวเขาขับรถได้ ผมว่าเรามาคุยกันดีกว่านะครับผู้พัน" สิ้นคำพูดพ่อผมก็ส่งสายตาให้รักษาตัวเองให้ดีนะ ให้ลุงก่อนจะเดินตามแม่ไป
"ไม่เห็นบอกแม่มาก่อนเลย" ว่าแล้ว ลางสังหรณ์ผมไม่เคยพลาด
"เรื่องอะไรเหรอครับ" ขอเอ๋อเด๋อสักหน่อยเถอะ
"ก็เรื่องที่ฟ้าเป็นแฟนผู้พัน แล้วเป็นผู้พันฐานทัพอีก"
"เอ่อ ฟ้าไม่รู้มาก่อนนิครับว่าพี่ทัพเป็นผู้พัน" ไม่เคยรู้อะไรเลยด้วยแหละ แม้กระทั่งอีกฝ่ายจีบผมยังไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรเลย
"จะบอกว่าพึ่งรู้จักกัน" อ้ะ แม่อย่าเดามั่วสิครับ
"จริงๆ ผมกับพี่ทัพรู้จักกันในไอจีมาสักพักละครับ"
"รู้จักกันในไอจี แต่ไม่รู้ว่าเขาคือผู้พันเนี้ยนะ" แม่ อย่ากดดันผมสิ เดี๋ยวก็ได้รู้ความจริงสมใจหรอก
"ครับ ฟ้าแค่คุยไม่ได้ไปอยากรู้ประวัติของพี่เขาขนาดนั้น แล้วฟ้าก็ไม่เคยรู้มาก่อนด้วยว่าพี่เขาจีบฟ้าอยู่"
"จีบฟ้าอยู่" แม่ผมทวนคำพูดผม ผมพยักหน้าเสริม
"แสดงว่า เรื่องนั้นก็เป็นเรื่องจริงสิ" เรื่องไหนครับ ท้องฟ้าไม่เข้าใจ
"เรื่องไหนเหรอครับ"
"รู้อะไรบ้างเนี้ย รีบรับแอดพี่เขาแล้วอัพเดทข้อมูลด่วนค่ะลูกขา" เอิ่ม ทำไมแม่รู้ว่าผมยังไม่รับพี่เขาอ่ะ
"แม่รู้ได้ไงครับ ว่าฟ้ายังไม่รับแอดพี่ทัพ"
"แม่ถึงบอกให้รับแอดพี่เขานี่ไง" อะไรของแม่
"แล้วเขาทำอะไรฟ้ารึยังคะ" ห้ะแม่ ถามอะไรเนี้ย
"แม่ ฟ้าผู้เยาว์อยู่นะ" ขออนุญาตใช้นิ้วกลางไขว้นิ้วชี้ไว้ก่อนนะ
"ยังเหรอ" แม่ อ๊าก เปลี่ยนคำถามได้ไหม
"น้องฟ้า มัวทำอะไรอยู่ทำไมไม่รีบเผด็จศึกล่ะ นี่จะเชื่อฟังแม่ไปไหน แม่บอกว่าห้ามข่มขืนพี่เขาเราก็จะไม่ทำอะไรเลยรึไงคะลูกขา" เอิ่ม แม่ครับ นี่แม่กำลังเชียร์ให้ผมเสียตัวให้ลุงแกอีกนะครับ
"เอ่อ ผมกลัวเจ็บนิครับ" และมันก็เจ็บมากด้วยครับ
"ครั้งแรกก็เจ็บกันทุกคนแหละ" อ้ากกกกก แม่คร้าบ เหมือนแม่กำลังจะติววิชาเพศศึกษาให้ผมอยู่นะครับ
"แต่ของพี่ทัพ มัน" แม่อย่าได้เซ้าซี้ต่อได้ไหมครับ
"ทำไมคะ ของผู้พันทำไมเหรอคะ" แม่ครับ พอๆ แล้วถ้าบอกว่ามันใหญ่กว่าของพ่อ แม่จะน้อยใจไหมล่ะ
คือ ตอนเด็กๆ พ่อเคยอาบน้ำให้ผมน่ะครับ ก็ไม่ได้เด็กจนไม่รู้เดียงสาอะไร ป.สองป.สาม นี่พ่อก็ยังแก้ผ้าอาบน้ำให้ผมอยู่เลย
ไม่ได้โรคจิตนะ..แต่ขนาดของพ่อนี่ทำเอาอึ้ง แม่ทนได้ไง! แม่ไม่เจ็บเหรอ! แต่พอมาเจอของอิลุงทัพ คือเข้าใจเลยว่ามันเจ็บ เจ็บมากกกกกกกกกก
"ไม่พูดเรื่องนี้แล้วครับ ว่าแต่แม่ทำไมรีบกลับจังเลยล่ะครับ" ปกติวันนี้จะอยู่ดึกไม่ใช่เหรอ
"ก็แม่อยากเห็นหน้าลูกเขยนี่น่า" เอ่อ ครับเข้าใจ น้องฟ้าเข้าใจแล้วครับ
"หมายถึง พ่อขาดการประชุมจะดีเหรอครับ"
"โอ้ย ให้ขาดหน่อยเถอะค่ะ เข้าประชุมทุกอาทิตย์ก็ไม่เห็นว่าเงินเดือนจะเพิ่มขึ้นสักที" เออ จริงครับ อันนี้ฟ้ายอม ฟ้าไม่เถียง
พ่อกับแม่ผมทำงานแบงค์ ธนาคารครับ อยู่อีกอำเภอหนึ่งแต่ค่อนข้างจะเจริญกว่าอำเภอที่ผมเรียน และบ้านที่ผมอยู่
ที่ที่จะไปเป็นตลาดครับ เรียกตลาดเย็น อยู่ในตัวอำเภอ ห่างจากบ้านผมประมาณหกกิโลเมตร
ปกติเราจะทำกับข้าวกินกันเฉพาะวันที่พ่อกับแม่เลิกงานตามเวลาปกติครับ และไม่ใช่อย่างวันนี้แน่นอน เพราะทุกวันอังคารพ่อจะมีประชุมที่สำนักใหญ่ เพราะพ่อผมเป็นผู้จัดการสาขา เลยพลอยให้แม่ต้องรอกลับพร้อมพ่อไปด้วย
"ผู้พันชอบกินอะไรเหรอคะ" เอิ่ม คำถามยากจังเลยครับ ถ้าผมตอบไม่รู้ผมจะยังหายใจอยู่ข้างๆแม่นี้ไหม
"ผมก็เห็นลุงแกกินทุกอย่างนะครับ" แฮร่จะบอกว่าไม่รู้ก็ยังไงอยู่นะ
"ลุงแก?" อ้ากกกก...หลุดจนได้
"ไปเรียกพี่เขาลุงได้ยังไง เขาไม่ตบคว่ำเหรอฟ้า" โห แม่นี่ฟ้าเป็นเมียเขานะ
"ก็เรียกบางครั้งครับ แฮร่แม่อย่ามองฟ้าอย่างนั้นสิครับก็ลุงเขาไม่บอกอายุเขากับฟ้านิน่าฟ้าก็เลยเรียกลุงเลยแหละ"
"เขาอายุสามสิบสามอ่อนกว่าพ่อกับแม่สองปี ต่อไปอย่าเรียกแฟนว่าลุงให้แม่ได้ยินอีกนะ" ห้ะ นี่แม่สั่งผมขนาดนี้เลยเหรอ
"แม่อ่ะ"
"ไม่รู้ล่ะ เดี๋ยวเขาจะหาว่าพ่อแม่ไม่สั่งสอนเอาได้ จำไว้ด้วยล่ะ" เออ เขาว่าแล้วครับแม่ วันแรกเลยด้วย กับเดทแรกของเราเลยด้วย
"คร้าบฟ้าจะจำไว้ว่าต่อหน้าแม่ฟ้าจะไม่เรียกพี่ทัพว่าลุง" ย้ำว่าต่อหน้าแม่
"ฟ้า ลับหลังก็ด้วย" อะไรอ่ะแม่
"แม่อ่ะ" ฮึก ทำอะไรไม่ได้
"ครับก็ได้"
"สัญญา แตะเกี่ยวก้อยกัน" มือขวาเกี่ยวก้อยกับแม่ แต่มือซ้ายนิ้วกลางไขว้นิ้วชี้ซ่อนไว้ด้านหลังไปอีกค้าบ
"ดีมากจ๊ะ" แม่ผมเอ่ยพร้อมรอยยิ้มก่อนจะปล่อยนิ้ว "แม่จะบอกให้ว่าผู้พันเขาชอบอะไร" แล้วแม่ผมก็ร่ายยาวเลยทีนี้ ว่าอิตาลุงชอบอะไรไม่ชอบอะไร ที่เป็นของคาว ลุงแกกินได้แทบทุกอย่าง โดยเฉพาะไข่ดาวที่สุกๆดิบๆ คือชอบมาก แต่แบบไม่สุกก็กินได้แต่ถ้าเลือกได้จะเอาไม่สุกดีกว่า ซะงั้น!!
ส่วนผลไม้ แกไม่ชอบสาลี่ อันนี้ไม่รู้ที่มาที่ไป แล้วชอบส้มมากโดยเฉพาะส้มเขียวหวาน แต่ก็ไม่ชอบส้มจีนอีกนั่นแหละ
ของหวานนี่อิลุงกินได้หมดครับ แต่ต้องไม่หวานมาก และนั่นก็สามารถเข้าได้ดีกับพ่อผม ซึ่งมีร้านของหวานเป็นร้านประจำที่ทำรสชาติไม่หวานจนเลี่ยนได้อย่างถูกปากพ่อผมด้วย
"แม่ ฟ้าว่าพอแล้วเถอะซื้อไปเลี้ยงพระด้วยไง" คือซื้อมาเยอะมากจนผมแทบจะเซละ
"พระไม่ฉันมื้อค่ำค่ะลูกขา" เออ ก็ตอนเช้าไง ใส่ตู้เย็นไว้อุ่นถวายตอนเช้า
"เดี๋ยวแม่ไปดูส้มอีกสักหน่อย" แม่ครับ แม่จะเหมาทุกแผงเลยไม่ได้
"งั้นฟ้าเอาของไปไว้รถก่อนนะ" รถเป็นรถมอไซค์ครับแม่ผมขับมา ทีแม่อ่ะขับได้ ทีผมอ่ะสั่งห้าม พ่อนะพ่อ!! แล้วบอกทีมผม!!! ผมล่ะจะเริ่มพาลที่แม่เอาอกเอาใจลูกเขยดีเว่อร์วังมากละเนี้ย
ผ่านไปสักพักใหญ่ๆ
"มาแล้ว ป้าเล็กแถมให้อีกตั้งครึ่งโล" ครึ่งโล!! แล้วจะเอาไปไงไหวคราบ แม่ครับโปรดดูรถเราด้วย เอาไปคืนป้าเล็กเลยครับ
"ฟ้าว่าไม่น่ากลับไหวนะ เดี๋ยวฟ้าโทรให้ลุง อ่ะให้พี่ทัพมารับดีกว่า" แล้วผมก็เอาโทรศัพท์มาโทรหาลุงแกที่แกเมมเบอร์แกให้ผมว่า 'ที่รัก' ผมล่ะเสียวสันหลังกับชื่อนี้เลยจริงๆ เดี๋ยวลับหลังจะเปลี่ยนเป็นพี่ทัพละ
จะอ้วกครับ กับชื่อที่ชวนเลี่ยนขนาดนี้ พอวางสายแม่ผมก็ถามที่มาที่ไปของโทรศัพท์
"พี่ทัพซื้อให้ครับ" จริงๆเป็นเครื่องเก่าพี่เขา แต่สภาพไม่ได้ดูเก่าเลย
"ก็ฟ้าไม่มี แม่ก็ไม่ซื้อให้ พี่ทัพเลยซื้อให้"
"เท่าไหร่" ราคาเท่าไหร่หว่า
"เก้าพันครับ" จำราคาเครื่องของลุงมาครับ
"รักษาดีๆล่ะ แล้วห้ามเอาไปโรงเรียนเด็ดขาด" ครับผม รับทราบครับ ครับแม่ครับ
ไม่นานรถเบนซ์ สีดำเงาวับก็วิ่งมาตีไฟจอดฉุกเฉินเยื้องด้านหน้าผมกับแม่ ก่อนที่ผมจะรีบวิ่งไปเคาะกระจกให้สัญญาณว่าห้ามลงมา ก่อนจะวิ่งไปเปิดท้ายรถแล้วเอาของใส่ จนเสร็จ
"แม่ เดี๋ยวฟ้าไปรอที่บ้านนะ"
"จ่ะ เอ่อถามพี่เขาหน่อยสิว่าอยากกินน้ำเต้าหู้ไหม" แม่ ยังไม่พออีกเหรอครับ
"แม่ มันเยอะแล้วอ่ะ"
"ถามครับท้องฟ้า" อะไรนะ เห่อะ แม่อ่ะ
"พี่ทัพกินน้ำเต้าหู้ไหมครับ"
"ไม่ต้องก็ได้ครับ พี่ว่ามันเยอะแล้ว"
"แม่ พี่ทักบอกไม่ต้อง"
"คุณฐานทัพคะ แต่ร้านนี้อร่อยมากเลยนะคะรสชาติน่าจะถูกปากคุณฐานทัพด้วย ลองสักหน่อยนะคะ" เออ แม่ครับ นี่แม่ต้องลงทุนมาคุยด้วยตัวเองเลยใช่ไหม
"เอ่อ ผมว่ามันเยอะแล้วนะครับ แต่ถ้าแม่น้องฟ้าจะซื้อก็ได้ครับ ผมจะทานให้" ตายแน่อิลุง ตายแน่ ท้องแตกตายแน่ บอกเลยว่างานนี้อิลุงไม่ตายดี ท้องอืดอาหารไม่ย่อยตายครับ
"ค่ะได้ค่ะ แล้วเจอกันที่บ้านนะคะ" ได้ไปสักที ออกรถสิลุงเร็วๆเลยเดี๋ยวคุณนายแม่สรรหาของกินมาต้อนรับลูกเขยอีก
หลังจากนั้นลุงก็พาผมออกมาจากโซนตลาดที่ผู้คนกำลังพลุ่งพล่าน
ลุงขับออกมาสักพัก แฟนสาวไอ้เต๊ะก็ทักมาในไลน์ผม ตอนแรกกะจะไม่อ่านแหละครับแต่นางเล่นทักมายิกๆเสียงมันก็ติ่งๆ รบกวนสมาธิคนขับรถด้วยเลยจำใจเปิดอ่าน
'รถที่แกนั่งอยู่คือรถพี่ทัพใช่ไหม' ใช่ แล้วจะทำไม มองบนได้ไหมทำไมต้องอยากเผือกเรื่องคนอื่นจังวะ
'ฟ้า บอกมานะนี่ชั้นเห็น' เออ จ้างให้ก็ไม่บอกหรอก
เมื่อผมไม่ตอบ นางก็โทรไลน์มาสิครับ ตัดสายทิ้งแม่ง
"ใครโทรมา" ลุงถาม
"เพื่อน แต่ไม่ได้สนิท โทรมาถามเรื่องลุงอ่ะมันเห็นว่าผมอยู่กับลุง"
"ก็ไม่เห็นว่ามีไรต้องปิดบัง รับแอดพี่ได้แล้วแล้วเปิดเผยสถานะกัน" ห๋า อะไรนะครับ
"พ่อผมอนุญาตเหรอ"
"ใช่ แถมบอกให้พี่ดูเราดีๆด้วย เราจะได้ไม่ไปอ่อยผู้ชายไปทั่ว" เฮ้ย ทำไมพ่อทำแบบนี้
"ผมไม่เคยอ่อยเห่อะ" ผมก็เป็นผม แบบนี้จะไปอ่อยใครเป็น
"เหรอครับ พ่อฟ้าเล่าให้พี่ฟังหมดแล้ว หัวกระไดไม่เคยแห้งเลย ทั้งๆที่มีลูกชายแต่มีทั้งผู้ชายผู้หญิงมาชอบ" โอ้ยยยยย พ่อนะพ่อ ทำไมต้องทำกับน้องฟ้าขนาดนี้
"เอาน่าครับ พี่จะดูแลเราอย่างดี พี่จะเยเราอาทิตย์ละครั้งพอ แต่ขอเริ่มวันเสาร์นี้เป็นต้นไปเลยนะครับ" ห้ะ เดี๋ยววันเสาร์ วันเสาร์นี้เราจะเยกันอีกแล้วเหรอ
"ไหงบอกวันเสาร์จะพาผมไปไหว้พ่อแม่พี่"
"ก็ไหว้เสร็จ เราก็มาเยกันไง" เออ ครับอิคนไม่หื่นเลยสักนิด
"ก็ได้ครับ" ยอมง่ายๆจะได้ไม่ถูกกล่าวหาว่าดื้อ
"หืม ไม่อิดออด" อ้าว อาทิตย์ละครั้งก็พอดีแล้วจะอิดออดทำไมล่ะ
"อาทิตย์ละครั้งพอได้ครับ แต่ทุกวันผมไม่ไหว" ถ้าขนาดอนาคอนด้าเท่านิ้วชี้ทุกวันทำได้ผมไม่บ่นเลย แต่เท่าแขนผมขอยกมือขึ้นบ๊ายบายครับ
"ครั้งนี่ ไม่ใช่น้ำเดียวแล้วเลิกนะ" เออ ผมรู้น่าลุง
"พี่ทัพจะทำจนผมคลานไม่ไหวก็ได้ครับ แต่ต้องรับผิดชอบผมด้วย หลังจากนั้นต้องดูแลผม ผมอาจจะได้ลาโรงเรียน พี่ทัพเองก็อาจจะได้ลาหยุดเพื่อมาดูแลผม ตกลงไหมล่ะครับ"
"ว้า วันจันทร์ด้วย ทำเย็นวันศุกร์เสาร์อาทิตย์ดูแลเมีย แบบนี้ก็พอไหว" แน่ะ มีวงผงวางแผน
"แต่ฟ้าจะมาอยู่กับพี่ทักทุกอาทิตย์ไม่ได้"
"พี่เข้าใจครับ อาทิตย์ไหนฟ้าอยากอยู่บ้านพี่ก็จะเยฟ้าที่บ้าน ว่าแต่ห้องฟ้าเก็บเสียงไหมครับ" ไม่น่าจะเก็บนะ
"ไม่ครับ จามยังได้ยินเลย"
"โห พี่ว่ารื้อทำใหม่ดีไหม" ลงทุนมากไปไหมครับลุง
"ไปคุยกับพ่อผมนู้น" คุยกับผมไม่มีประโยชน์หรอกครับ
"ครับ พี่จะไปคุยกับพ่อน้องฟ้า" เอาจริงดิ
"แล้วพ่อผมถามไรบ้าง" จากนั้นลุงก็เริ่มเล่า ซึ่งคำถามของพ่อที่ถามลุงแก ก็เหมือนคำถามของแม่ที่ถามผม และโชคดีที่ผมมีลางก่อน จึงได้นัดแนะจัดเตรียมคำตอบไว้ล่วงหน้ากันได้ ไม่งั้นมีความกระเจิง
"อย่างนี้ต้องขอบคุณความคิดมากของผมนะครับ"
"เรียกว่าลางสังหรณ์ดีกว่าไหมครับ พี่ว่าคิดมากมันไม่ได้ดีเสมอไปนะ พี่อยากให้ฟ้าอยู่กับพี่มีแต่ความสุข ความสบายใจ ไม่ใช่ต้องมาคอยคิดมาก แต่ถ้าจะคิดมากจริงๆ พี่อยากให้มีถึงกับมีพี่ลงไปด้วยนะ แบบคิดถึงพี่มากน่ะ" ขออ้วกใส่หน้ารถได้ไหม คนอะไรเล่นมุกเลี่ยนๆไม่ดูหน้าดูตาตัวเอง
"ครับๆ" ยอมใจอิลุงนักเลี่ยนแห่งชาติเลยจริงๆ
.............................
ตอนที่ 08 50%
พ่อตาแม่ยาย ให้ผ่านแล้วครับ ด่านต่อไปก็เป็นพ่อปู่แม่ย่า ฝากติดตามด้วยนะครับ ^^
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 08 (ต่อ)
"ทานเยอะๆนะครับ" พ่อผมเองครับ ดูเหมือนว่าลุงจะทำคะแนนไว้ดี
"ขอบคุณครับ" เห็นละหมั่นไส้
"ฟ้า เป็นอะไรไปหืม" แม่ผมครับ
"เอ่อฟ้า ฟ้าไม่คิดว่าพ่อกับแม่จะรับที่พี่ทัพเป็นเกย์ได้น่ะครับ" เน็ตไอดอลของพ่อกับแม่ผมเลยนะครับ คนนี้
"ทำไมจะรับไม่ได้ล่ะ ก็เขาเป็นแฟนของลูก" แม่ครับ
"อย่าคิดมาก พ่อกับแม่ไม่ได้รับได้ในฐานะที่เขาเป็นผู้พัน หรือเพราะเขาหล่อ หรือว่าเพราะเขารวย แต่เพราะว่าเขารักฟ้าจริงๆ แล้วฟ้าเองก็รักพี่ทัพใช่ไหมล่ะ" ฮึก ซึ้ง พ่อทำผมน้ำตาแทบไหล
"ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่" ผมเอ่ยพร้อมยกมือไหว้บุพการีทั้งสอง
"จ่ะ มีเรื่องมีปัญหาอะไรก็ค่อยๆพูด ค่อยๆคุยกันนะ อย่าเอาอารมณ์มาเป็นใหญ่ตัดสินปัญหา ดูอย่างพ่อกับแม่ถ้าเรื่องไหนพอยอมกันได้ก็ให้ยอมกันนะคะ" แม่ครับ
"ครับ/ครับผม" แล้วผมกับลุงก็ตอบรับพร้อมกัน
เกือบสี่ทุ่ม ลุงขอตัวกลับ
แม่ผมมีของฝากติดไม้ ติดมือให้ลุงเอาไปไว้กิน แล้วฝากคนที่กองร้อยด้วย
และนั่น ลุงก็โพสต์ลงเฟซบุ๊ก อินสตาแกรม และทวิตเตอร์ พร้อมติดแฮทแทค
'ไปบ้านพ่อตาแม่ยายมา ได้ของฝากมาเพียบเลย ขอบพระคุณมากๆครับที่มอบลูกชายของพวกท่านให้ผมได้ดูแลต่อ'
#รักจริงหวังแต่ง
messenger (ของผม)
โบวี่ ศรีธัญญา : เมิงงงง พี่ทัพโพสต์หมายความว่าไง ขอบคุณพ่อตาแม่ยาย ที่มอบลูกชายให้ดูแลต่อ พี่ทัพเป็นเกย์เหรอ อ้ากกกกไม่อยากจะเชื่อ!!!!
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : เออ ชั้นก็ไม่อยากจะเชื่อ แต่ก็ต้องเชื่อพี่เขาดูจะจริงจังมากอ่ะเมิง นี่เล่นประกาศให้สามโลกรู้เลยว่ามีแฟนแล้ว แล้วเป็นผู้ชาย และแฟนหวงมาก อิชั่งภาพคือเป็นเกย์อยู่แล้ว หรือเป็นผู้ชายด้วยกันทั้งคู่แล้วมาฟันดาบกันคะ
แม็ค คนสวยกว่า : กรี้ดดดด ช้านรับกับข่าวนี้ได้ พี่ทัพประกาศตัวว่าเป็นเกย์เหรอ คืออะไรคะ ฉันสงสารชะนีที่อ้างตัวว่าเป็นเมียว่าที่ผัวฉันจังเลย
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : นี่ ชั้นทักไปถามพี่ก้อย พี่ก้อยบอกเรื่องจริง พี่ทัพจีบช่างภาพคนนี้มาเกือบจะสามปีแล้ว แล้วพึ่งจีบติด
โบวี่ ศรีธัญญา : ตอนนี้ช้านอยากรู้มาก ว่าช่างภาพเป็นใคร หน้าตาดีสู้ช้านได้ไหม ทำไมพี่ทัพถึงเลือกเขา
ท้องฟ้า : แล้วพวกเมิงยังจะติดตามพี่แกต่อป่ะวะ
โยนหินถามทางหน่อยครับ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : เอาจริง พี่เขาก็ไม่ได้ทำให้ใครเดือดร้อน หรือล้มหายตายจากป่ะ แล้วจะมาเลิกติดตามเพราะพี่เขาออกมาประกาศตัวว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย แค่นี้คือมองทัศนคติแคบมากอ่ะ ส่วนตัวคือชอบความจริงใจของพี่เขานะ และอิจฉาช่างภาพว่ะที่ได้ใจพี่ทัพไปครอง แถมได้กระบองทองไปนอนกอด
เดี๋ยวๆจะดีอยู่แล้ว อิกระบองนั่นคืออะไรวะ?
แบงค์ คนสวย : กรี้ดดดดด กูขอยาดม กูสงสารชะนีมากค่ะตอนนี้ พี่ทัพมีแฟนแล้ว และเป็นคนที่คุณก็รู้ว่าใครมีนัยไปอีกพ่อคูณ แบบนี้คือคนที่เรารู้จักป่ะหรือคนในค่าย อักษรย่อทอทหารก็หายากเกิ้น
แบงค์ คนสวย : @ท้องฟ้า คือมีคนเห็นแกนั่งรถไปกับพี่ทัพที่ตลาดอำเภอเราจริงดิ???!! (รูปภาพ)
เชี้ย ใครแอบถ่ายวะชัดยันป้ายทะเบียนรถลุง เป็นจังหวะที่รถวิ่งกำลังออกไป แล้วไหนวะผม!!
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ยังไงคะ @ท้องฟ้า
แม็ค คนสวยกว่า : แหล่งข่าวจากไหน? ยัยอ้อนไม่น่าเชื่อถือค่ะ
โบวี่ ศรีธัญญา : จริง นางโพสต์เหน็บแนมด้วยอ่ะ คือตัวเองก็มีแฟนอยู่แล้วป่ะ @ท้องฟ้า แกอย่ายอม
นี่ชั้นแคปทัน แต่ว่ามันลบไปละ (รูปภาพ)
แฟนสาวไอ้เต๊ะเล่นผมแล้ว แถมเล่นแรงซะด้วย พูดถึงพ่อถึงแม่ผมในทางเสียๆหายๆ ว่าสนับสนุนให้ลูกเป็นตุ๊ดแล้วแย่งผู้ชายคนอื่น คนอื่นนี่ก็ช่างภาพที่นางไม่รู้ว่าใครด้วยสิ
ผมเลยส่งรูปที่เพื่อนโบว์แคปไว้ทันนี้ ให้ลุงทางแมสเซนเจอร์
Thanthaph : เดี๋ยวพี่จัดการเอง
ท้องฟ้า : พี่ทัพ ฟ้าแก้ไขความเป็นส่วนตัวโพสต์นั้นของพี่นะ
Thanthaph : แก้ทำไมล่ะครับ ให้คนวิพากษ์วิจารณ์กันเลยครับ เราจะได้รู้ไงว่าใครมีทัศนคติแบบไหน
ท้องฟ้า : แต่ฟ้ากลัวพี่ทัพเสียหาย
Thanthaph : พี่ไม่เสียหายหรอกครับพี่พร้อมมากพร้อมมานานแล้วด้วยยิ่งรู้ว่าคนที่พี่รักหมดใจคือคนคนเดียวกับเด็กน้อยที่ชื่อ'ท้องฟ้า' พี่ยิ่งหลงหัวปักหัวปำไปเลยตอนนี้
Thanthaph : พี่อยากให้ฟ้ารู้ไว้ว่าพี่จริงจังกับฟ้ามากนะครับ ถ้าฟ้าทิ้งพี่ไปพี่อาจจะรักใครไม่ได้อีกเลยก็ได้ และได้โปรดอย่าปล่อยมือจากพี่ เราเดินไปด้วยกันนะครับ
ท้องฟ้า : ครับ เอาซะซึ้งเลยอ่ะ
Thanthaph : พี่รักฟ้าจริงหวังแต่งครับ
ท้องฟ้า : คร้าบบบบบบบบบ
จากนั้นลุงก็เงียบไป ก่อนที่ไอ้เต๊ะจะทักมา
นายต.เต๊ะ : ฟ้า เราเงี่ยนว่ะ
ห้ะ อะไรของมัน ทักมาเพื่อบอกว่าเงี่ยนเนี้ยนะ
ท้องฟ้า : เมียมึงไง
นายต.เต๊ะ : เราก็อยู่บ้านเราสิ
แล้วเกี่ยวอะไรกับกู คือกูยังงงว่ะ
ท้องฟ้า : เออใช้มือไปๆ แล้วก็นอนซะพรุ่งนี้ไปเรียน
ผมบอกมันก่อนจะเก็บเครื่อง แล้วไปปิดไฟเตรียมจะนอน ทันใดนั้นสามีแห่งชาติก็ทักมา
Thanthaph : ฝันดีครับ ที่รัก
พร้อมรูปภาพท่านอนตะแคงแล้วยิ้มแฉ่งจนเห็นฝันขาว
ท้องฟ้า : ฝันดีเช่นกันครับ พี่ทัพ
เช้าวันใหม่ สดใสในวันพุธ
วันนี้ไม่ได้แต่งชุดลูกเสือแล้วครับ เพราะหลังจากเข้าค่ายผ่านไปแล้ว ก็เหมือนจบการเรียนการสอนไปเลย เลยแต่งเครื่องแบบนักเรียนไปโรงเรียนตามปกติ
โดยมีพ่อกับแม่ไปส่ง เมื่อถึงโรงเรียนก็ไหว้พวกท่านขอพร ก่อนจะมารูดบัตรเข้าเพื่อเช็คชื่อ และเวลามาเรียน ก่อนจะรีบวิ่งไปเตรียมเข้าแถว
"ฟ้า" ฉึก ใครวะ
"ฟ้า รอเราด้วยสิ" เออ รอแล้วนี่ไง หยุดกึกเลยเนี้ย
"อ้ะ ไผ่มีไรเหรอ" ไผ่ หรือ ต้นไผ่ หรืออิไผ่ หรือไอ่ไผ่ครับเป็นเก้งหล่อมากกกกก สูงยาว ขาว เข่าดี(มั้ง) ควบตำแหน่งหัวหน้าห้อง และเป็นเพื่อนในกลุ่มผมด้วยครับ แต่มันเป็นคนเงียบๆ ไม่ค่อยพูดแถมไม่เล่นโซเชียลอีกจ้า
"ไอ้โอ๊ตมันไม่สบายเหรอ" อ้าวกูจะไปรู้ไหม
"ไม่รู้อ่ะ ไม่ได้อยู่บ้านเดียวกันกับมัน" คือกูตอบดีๆ เปล่ากวนตีน และทำไมต้องมาถามกูเมิงกับบ้านอยู่บ้านใกล้กันไม่ใช่เหรอ เออ อาจจะทางเดียวกันอ่ะนะ
"เมียจ๋า ผัวกลับมาล้าว" ไอ้โต้งครับ ไม่พูดเปล่าเข้ามากอดคอผมอีกตะหาก
หยี๋ อิหมีควายออกไปนะ "เมียพ่อง ถอยไปไกลๆกู" พร้อมผลักมันออกด้วย
"ไล่ผัวทำไมคะ" ยังจะมาเอียงคอถามแบบหมาสงสัยอีก ไอ้หมีควาย
"ใครเมียมึง" ไอ้เต๊ะครับ มาได้จังหวะมากเมิง
"เกี่ยวไรกับมึง" ไอ้หมีควายสวนกลับไปยังไอ้นักมวยคอวอยอสามนิ้วครึ่ง
"เฮ้ย อย่ามีเรื่องกันดิ" ไอ้ไผ่ตะเบ็งเสียงห้าม
"เกี่ยวไรกับมึงอิตุ๊ด" อ้าว อินี่พาล อิโต้งมึงพาล
"เต๊ะ จัดการมันทีดิ้" เมื่อรู้ตัวว่าสู้ไอ้หมีควายนี่ไม่ได้ก็หันไปขอความช่วยเหลือจากนักมวยสิครับ
"อ้าวฟ้าไมพูดงี้ครับ จะให้กูประกาศไหมว่ากูได้มึงแล้วน่ะ" ได้กูแล้ว ตอนไหนวะ
"คนที่มึงได้ใช่กูเหรอ" มันชะงักทันทีที่ผมพูดจบ
"เชี้ย แล้วใครวะ" ฮ่าาาๆๆ มึงต้องอยากรู้แน่ๆ กูไม่บอกหรอก
"ไอ้โอ๊ต" เชี้ย ไอ้เต๊ะมึงตอบมันทำไม
"เชี้ย" ผมกับไอ้ไผ่สบถพร้อมกัน
"เชี้ย แต่กูไม่ได้ทำอะไรมันนะเว้ย" กูไม่เชื่อรอยแดงเป็นจ้ำๆเต็มคอมันขนาดนั้น
"ไอ้โต้งมึงมานี่" ไอ้ไผ่ลากมันไปครับ มันก็ร้องโวยวายแต่ก็ยอมไป
"ฟ้า วันนี้ฟ้าน่ารักจัง" ห้ะ อะไรนะ เดี๋ยวเมิงมาอารมณ์ไหนเนี้ย
"เอ่อ เมิงไม่สบายเปล่า" จู่ๆก็มาชมกูแบบนี้ เป็นใครใครก็รู้สึกว่ามันทะแม่งๆนะเว้ย
"ถ้าเราควบสองคน เราจะเห็นแก่ตัวไปป่ะ" ไม่เห็นต้องถาม หมามันยังตอบได้
"เห็นสิ แล้วกูไม่โอเคด้วย" เพราะกูมีผัวแล้ว กูจะไม่เอามึงมาเป็นผัวน้อยเด็ดขาด เป็นเมียว่าไปอย่าง
"อืม เราก็ว่าคงไม่มีใครชอบหรอก"
จากนั้นก็ได้เวลาเข้าแถว เคารพธงชาติ ก่อนจะแยกย้ายกันไปเรียนวิชาแรก แล้ววิชาที่สอง และสาม ก่อนจะพักเที่ยง
กลุ่มผมตอนนี้เหลืออิแบงค์ อิแพน อิโบว์ และอิไผ่ อิแม็คมันบอกว่ามาไม่ไหวปวดตูดเพราะถูกผู้เย
คือมันจะไม่มีอะไรปิดบังเลยใช่ไหม แล้วผู้ที่ทำมันก็คือไอ้โจ้ครับ และไม่ใช่แค่ไอ้โจ้คนเดียวนะ มันยังบอกคนที่ร่วมรูเดียวกับมันอีกสองคนนั้นคือไอ้ชาติ และไอ้เกมส์อีก
เมิงรวบสามคนเลยเหรอวะ?
และคำตอบที่ได้จากปากของมันทาง โทรศัพท์ ที่อิโบว์นักเสียสละและนักใจบุญโทรหามันเมื่อตอนพักเที่ยงก็คือ..
'สี่' ห้ะ ใครอีกวะ
'คนนี้กูบอกไม่ได้ว่ะ แต่คนนี้ทีเด็ดเยอะแถมบอกจะมารับกูวันศุกร์หลังเลิกเรียนด้วย' เฮ้ย คงไม่ใช่ครูฝึกคนใดคนหนึ่งหรอกนะ
พอวางสายจากอิแม็ค พวกเราก็เตรียมเรียนวิชาต่อไป
แต่ว่าผมได้ปลีกตัวมาเข้าห้องน้ำก่อน ระหว่างที่กำลังจะเดินก้าวเข้าห้องน้ำ ด้านหลังจะเป็นโรงไม้ไว้เก็บพวกโต๊ะเก้าอี้ที่มันหัก ที่มันชำรุด
เป็นทางเชื่อมกับแปลงเกษตรด้วยครับ ที่ต้องมาไกลขนาดนี้ เพราะใกล้ๆที่เป็นห้องน้ำชาย คือมันมีแจ็คพ็อตเยอะไง แบบขี้ละไม่ล้างอิห่าน กูนี่แทบอ๊วก เลยต้องถ่อสังขารมาถึงที่นี่
และทันทีที่ย่างกายเข้ามาผมก็ได้เห็นลักษณะคล้ายๆมีอะไรกระพือปีก พรึ่บพรั่บๆมีวัตถุสีขาวขยับรัวๆ อยู่ด้านข้างของโรงไม้เก็บพวกโต๊ะเก้าอี้ที่ชำรุด
เลยย่องเข้าไปดูใกล้ๆ และสิ่งที่ผมเห็นอยู่ตรงหน้าก็คือ ภาพเหมือนคนกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกันแถมยังเป็นผู้ชายทั้งคู่ ...อ๊ากกกก กูจะไม่ยอมเห็นภาพนี้คนเดียว
ผมค่อยๆเดินไปใกล้ๆอีกนิด เพื่อจะได้ภาพที่คมชัด แต่กลับได้ยินเสียงที่ชัดมาแทน
"ไอ้ไผ่ กูเจ็บ" ไอ้ไผ่!!?? ไผ่ไหนวะ
"มึงว่ากูไม่เจ็บเหรอ" ห้ะ เสียงนี้เหมือนเสียงไอ้ไผ่เพื่อนผมเลยว่ะ
"ไผ่ พอเถอะกูไหว้ล่ะ เดี๋ยวคนมาเห็น" ไอ้คนที่ถูกกระทำอยู่หันหน้ามาด้านหลังครึ่งหนึ่ง พร้อมกับยกมือไหว้ไอ้คนฝ่ายกระทำ หน้าครึ่งเสี้ยวแบบนั้นมันคุ้นๆ
"ก็ได้ แต่มึงต้องอมให้กูก่อน" ห้ะ ถึงกับอมให้กัน
"แต่มึงสดนะ" เฮ้ย สดอีก
"ก็ขี้มึงป่ะ เร็ว" เชี้ย อมตอนสดเสร็จใครจะไปทำใจอมให้กันได้วะ ต่อให้รักกันมากก็เถอะ
"ไผ่กูไหว้ล่ะ ขี้กูก็จริงแต่กูจะกินขี้ตัวเองไม่ได้" เสียงมันคุ้นๆ คุ้นมากจริงๆภาวนาอย่าให้เป็นไอ้คนที่ผมรู้จักทีเถอะ
"มึงรับปากกู" ไอ้ไผ่มันพูดกับใครวะ
"อะไร"
"ห้ามยุ่งกับไอ้ฟ้า" เฮ้ย มีชื่อผมด้วยครับพี่น้อง เสียวสันหลังวูบเลยมึงเอ้ย
"ทำไมวะ"
"กูหวง" ห้ะ หวงกูหรือหวงไอ้นั่น ยังไงวะ
"เออ กูจะไม่ยุ่งกับมันอีกก็ได้"
"ดี โต้งกูรักมึงนะ" ห้ะ เชี้ยยยยยย ไอ้โต้ง ไอ้โต้งนักเลงขาเก๋า ที่โคตรจะไม่ตั้งใจเรียนที่สุดในห้อง กลับกลายมาเป็นเมียของไอ้ไผ่หนอนหนังสือ ผู้ที่ฉลาดและเรียนเก่งที่สุดในห้องเหรอ เชี้ย เรื่องนี้คือพีคมากกกกกกกก
"เออ กูขอเวลาทบทวนตัวเองได้ไหมล่ะ" มันไปแอบรักกันตอนไหนวะ คงไม่ใช่ตอนเข้าค่ายนะเว้ย แต่ก็ไม่แน่ไอ้โต้งกะไอ้ไผ่มีอยู่หมู่เดียวกัน แต่มันจะสปาร์คกันได้ขนาดนี้เหรอ
"ครับ มึงคือเมียกูแล้วนะ" เฮ้ย ไอ้ไผ่มันคือเก้งตัวพ่อ
"เออกูขออย่าง อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร" ไอ้โต้งมันคือผู้ชาย ที่ได้ผัวเป็นเก้ง
เชี้ย แต่กูรู้เรื่องนี้ กูจะไม่ทน กูจะไม่เก็บไว้คนเดียว
จากนั้นไอ้ไผ่ก็หันมาเช็ดลำอาวุธมันด้วยกระดาษทิชชู จังหวะที่มันหันมาผมนี่รีบหลบแทบไม่ทันไอ่ห่า
ไม่ให้ซุ่มให้เสียง ก่อนจะค่อยๆแอบมองดูอีกครั้ง เกือบจะอุทานออกมาดังๆให้สะเทือนไปทั้งสามแดนโลกธาตุ
ไอ้โต้งคร้าบพี่น้องคร้าบ ไอ้โต้งมัน มันกำลังใช้ปากทำให้ไอ้ไผ่ แล้วไอ้ไผ่ก็แบบจิกหัวมัน เชี้ยเอาซะกูมีอารมณ์ตามเลย และพอจะถอยออกมา ผมก็เหยียบเท้าใครไม่รู้เข้าเต็มๆ
มือหนาของอีกฝ่ายรีบมาปิดปากผมไว้ ผมเลยรีบหันไปดู
เชี้ย .....ไอ้เต๊ะ !!!
"อย่าเสียงดัง" มือมึงจับจู๋มารึไงไอ้สัส กลิ่นทะแม่งๆ ก่อนมันจะดึงกึ่งลากพาผมเข้าไปในห้องน้ำ แล้วเลือกห้องด้านในสุด
"อมให้หน่อยได้ไหม" ห้ะอมเลยเหรอ ไม่พูดเปล่ารูดซิบดึงจู๋ออกมาด้วย
"เอ่อ" เอาไงดี
"นะ นะครับเงี่ยนมากเลย" เออ ก็ได้วะแต่ครั้งนี้ ครั้งสุดท้ายนะเว้ย
"ว่าวให้ได้ แต่ไม่อม" ผมบอกมันก่อนจะจับจู๋น้อยมันสาว ยังไม่ทันจะเสร็จก็มีคนมาเลยรีบหยุด แล้วผมก็รอให้เสียงเงียบค่อยเปิดประตูออกไป
แล้วมารอมันหน้าห้องน้ำ เพื่อจะกำชับมันว่า
"ห้ามบอกใครว่ากูว่าวให้มึง"
"จะบอกใครได้ล่ะครับ ขืนบอกใครอ้อนก็เอาเราตายสิ" เออ ไอ้คนกลัวเมียแล้วทำไมมึงไม่ไปหาเมียมึงวะ มาหากูทำไมเนี้ย
พอได้เวลาเรียนคาบบ่าย ไอ้เต๊ะก็มานั่งข้างผม จริงๆผมมานั่งข้างมันมากกว่า เพราะที่ตรงนี้มันเป็นที่ประจำของกลุ่มพวกผมแต่ไอ้เต๊ะมันมานั่งก่อนผมเลยต้องไปนั่งข้างมัน มันนั่งติดหน้าต่างละหลังสุดด้วย
วิชานี้คือแบบเป็นวิชาหลังจากกินข้าวเสร็จแล้วครูแกก็เป็นนักวิทยากร ซึ่งเอาแต่พูดๆให้นักเรียนจดๆ ผมเลยจะของีบสักหน่อย ไม่ได้อดหลับอดนอนมาแต่ไหนนะแต่มันเป็นนิสัยไปละ ว่าวิชานี้คือต้องนอนล่ะ
ผมเอากระเป๋ามาวางทาบบนโต๊ะใช้แทนหมอน มือซ้ายประสานกับมือขวาบนโต๊ะ ก่อนจะซบลงไปกับกระเป๋าตรงหน้า
แต่ทว่ามือซ้ายผมไอ้เต๊ะมันจับไปวางไว้กับจู๋ของมัน ที่ตอนนี้แม่งตื่นอีกละ ก่อนมันจะกระซิบว่าให้ผมทำให้มันหน่อย
ผมเลยบีบแบบให้มันร้อง แต่มันไม่ร้องว่ะ เลยเปลี่ยนไปช่วยมันซะเลยจะได้เสร็จๆแล้วเลิกลากันไป
"เสียวมากอ่ะ รักฟ้านะ" เออ เอาซะกูจะหลับไปลงละ ผมเลยเงยตัวขึ้นเตรียมจะตั้งใจเรียนละ แต่ไอ้เต๊ะมันก็กุมมือผมที่จับจู๋น้อยมันไว้ เหมือนจะบอกว่าห้ามปล่อย
เออ...ไม่ปล่อยก็ได้วะ มือซ้ายจับจู๋มัน มือขวาจับปากกา แม่งดีที่ปากกูยังว่าง และรูตูดกูก็ไม่มีอะไรคาอยู่
หลังจากหมดคาบนี้ ก็มีต่ออีกสองวิชาก่อนจะเลิก หลังเลิกเรียนพวกเพื่อนผมก็ทยอยกันกลับหมด คงเหลือก็แต่ผมที่ยังคงมาดูไอ้หินเล่นบาส
ไม่ใช่ละ ไอ้เต๊ะมันบอกผมรอมันก่อน มันและนักกีฬาโรงเรียนคนอื่นๆกำลังพากันวิ่งออกกำลังกายรอบโรงเรียนกันอยู่
แล้วรอมันเพื่อ! เพื่ออะไร? มันบอกจะพาผมไปเลี้ยงไอติม ไอติมจริงๆไม่ใช่ไอติมในกุงเกงมันนะ ผมก็รอสิครับ ของกินที่พ่วงฟรีด้วยใครจะไม่ชอบ
แล้วผมก็ไปรอมันแถวๆสนามวอลเลย์บอล ที่ตอนนี้มีแม่ๆกำลังตบกันอย่างสนั่นหวั่นไหว ผมว่าใครถูกตบบอลอัดมีหมดสติอ่ะ คือตบกันแรงมากกกกกก
และภาพบรรยากาศของการมาเยือนของนักมวยโรงเรียนที่มีนามมาเต๊ะ ก็มาถึงเมื่อแม่ๆที่กำลังเล่นวอลเลย์กันอยู่ถึงกับสะดุดหยุดเล่นก่อน
แล้วพร้อมเพรียงกันมองมาที่มัน ก่อนจะมาหยุดสายตาที่ผม
ตอนแรก บรรยากาศโดยรอบดูเงียบๆนอกจากจะมีเสียงกรี้ดของแม่ๆก็ไม่มีเสียงอื่นใด แต่พอไอ้นักมวยชื่อเต๊ะมาเท่านั้นแหละครับ ผมกลายเป็นจุดสนใจของแม่ๆ และคนรอบๆสนามเลยแม่ง
'อ้ะ นั่นฟ้าที่เคยเป็นหลีดนี่ คบกับนักมวยเหรอ' เสียงหนึ่งซุบซิบดังเข้าหูผม
'ไม่น่าใช่นะ นักมวยคนนั้นชื่อเต๊ะมีแฟนแล้วชื่ออ้อนเป็นชะนีด้วย'
'หรือฟ้าจะเป็นมือที่สาม' โอ้ยยยย ไม่ใช่มือที่สอง ที่สามใครทั้งนั้น
"เพราะมึงเลยไอ้เต๊ะ กูเลยถูกมองเป็นมือที่สาม กูไม่ไปแล้วแม่ง" พูดจบผมรีบเดินออกมา แล้วเหมือนมันจะตามมา ผมเลยหันไปสั่งมันบอกห้ามตามมาเด็ดขาด
อารมณ์เสีย ไม่มีอารมณ์ จะเลีย จะกินไอติมอะไรทั้งนั้น
................................
จบตอนที่ 08
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 09
วันต่อมา
ไอ้โต้งไม่มาโรงเรียนครับ มาเรียนได้ก็แปลกคนไปละโดนแท่งขนาดนั้นอัดเข้าไป ว่าแต่ทำไมไม่เคยรู้เลยว่าไอ่ไผ่มันเป็นคนซ่อนรูปขนาดนั้นอ่ะ
เห็นหน้าตาดีๆหุ่นลีนๆ ไม่คิดว่าจะมีอาวุธคู่กายขนาดใหญ่แบบนั้น ถึงจะใหญ่ไม่มากเท่าของผมแต่ก็ใหญ่กว่าของอิเต๊ะละกันแหละ ฮ่าาาา ชมตัวเองติคนอื่น นี่ของจริง!!
ส่วนไอ้โอ๊ต วันนี้มันมาเรียน และแน่นอนว่ารอยบนเรือนร่างของมันยังไม่จางมันก็เลยถูกเพื่อนล้อบ้าง แต่ก็ล้อได้เพียงคาบเช้า เพราะมีเจ้าชายขี่ม้าขาวอย่างไอ้เต๊ะมาห้ามปรามพวกที่ล้อมันไว้ได้
คือมึง เป็นพระเอกมากว่ะที่เชือดไก่ไมท์ให้พวกปากไม่มีหูรูดดู
พอตอนพักเที่ยง
ไอ้เต๊ะมันก็มากินข้าวร่วมโต๊ะกับพวกผม จนอิแม็คอดที่จะถามมันไม่ได้ว่า
"เต๊ะเลิกกับอิอ้อนละเหรอ" คือกะผู้ มันพูดเพราะมาก
"ยัง" มันตอบ แล้วกินต่ออิห่านนี่ก็จะไม่พูดอะไรเพิ่มเติมหน่อยรึไง
"เราว่าเต๊ะอยู่ห่างๆพวกเราดีกว่าไหม" อิแบงค์พูดบ้างครับ ละไอ้ตัวที่ถูกกล่าวถึงก็เงยหน้ามองคนพูด
"พวกเราอาจดูไม่ดีได้อ่ะว่าแย่งผัวชะนี โดยเฉพาะกับอิฟ้า เรารู้นะว่าสเปคเต๊ะเป็นคนตัวเล็ก ผิวขาว ยิ้มหวาน แต่เต๊ะมีแฟนอยู่แล้วป่ะ อย่าให้อิฟ้าถูกมองว่าเป็นมือที่สามเลยนะ... เมิงก็เหมือนกันอย่าหัดอ่อยเขาให้มาก เดี๋ยวกูจะฟ้องพี่แทน" เดี๊ยว เดี๋ยวนะ เกี่ยวไรกะพี่แทนวะ
"กูไม่เคยอ่อยเห่อะ กูไม่ใช่อิแม็ค" ผมปัดๆ
"ถึงกูจะอ่อยกูก็ได้กินมะ ไม่เหมือนเมิงอ่อยทิ้งอ่อยขว้างสับรางเก่งสลิด" เออ เป็นคำชมใช่ไหม ที่ว่ากูสับรางเก่งน่ะ เอาเถอะกูจะรับไว้ละกัน ขอบใจเมิงมากอิเพื่อนแม็ค
พอเรียนคาบบ่าย ไอ้เต๊ะก็เหมือนจะคิดได้ว่าไม่ควรเข้ามายุ่งวุ่นวายกับผม มันกลับไปอยู่กับกลุ่มพวกถึกบึกบึนของมัน
แล้วก็เรียนอีกสองคาบ ก่อนจะเป็นวิชาชมรม ซึ่งเป็นวิชาเลือกที่มีหน่วยกิจแค่สอง แต่ทุกคนก็ต้องเข้า
อย่างพวกผมทั้งหกคน เลือกกันตามคะแนนเสียงส่วนมากและตามที่มีผู้หล่อ สะอาดสะอ้านให้มองเยอะ อย่างชมรมคณิตศาสตร์
คือชมรมนี้ได้ขึ้นชื่อว่าเป็นชมรมที่มีผู้สะอาดสะอ้านมากกว่าชมรมไหนๆ แต่จะไปอิงแอบเอาความรู้อะไรในนั้น ฝันไปเลยครับ
แรกๆก็ดีๆ มีแบบพี่สอนวิชาการ สอนการบ้านน้อง แต่หลังๆจวบจนจะปิดเทอมอย่างนี้เข้าไปแล้วเช็คชื่อ แล้วก็กลับบ้าน! บ้านใครบ้านเราเลยครับ
..
พอกลับมาถึงบ้าน ผมก็หาอะไรกินก่อนเลยค่อยเปลี่ยนชุด แล้วทำการบ้าน พอทำการบ้านเสร็จก็กินต่อเป็นขนมคบเคี้ยวที่ซื้อมาวันนั้นนั่นแหละ ระหว่างนั้นอิลุงก็ทักมารัวๆ แต่ผมไม่ตอบครับ มือเปื้อนอยู่จะให้ตอบยังไงล่ะ
เลยรอให้กินเสร็จ และพอเสร็จ อิลุงก็งอนพอดี ยุ่งเด็กน้อยอย่างผมต้องมาง้อคนแก่เกือบรุ่นพ่อแล้วไหมล่ะ
'รับแอดพี่ แล้วพี่จะหายงอนเลยครับ' ไม่มีทาง ไม่รู้ว่าจะดื้อดึงอะไรหนานะแต่แค่รู้ว่ายังไม่อยากรับแก แล้วขึ้นสถานะกันน่ะ มันดูเป็นเรื่องใหญ่เว่อร์วัง ซึ่งท้องฟ้าไม่ใช่คนแบบนั้น
"ให้พ่อแม่ลุงอนุญาตก่อนสิ" ด่านสุดท้ายที่ต้องพบเจอ ในวันเสาร์ที่จะถึงนี้
ทำไมวันคืน มันล่วงไปไวจังวะ แปปเดียวพรุ่งนี้จะวันศุกร์แล้ว
'พรุ่งนี้พี่ไปรับเราที่โรงเรียนนะ' ห้ะ ไม่ อย่ามานะ
"ไม่เอา ฟ้าไม่อยากเป็นจุดสนใจ" ตั้งแต่ที่อิอ้อนลงข่าวให้ร้ายผมวันนั้น มันยังไม่ยอมมองหน้าผมและผองเพื่อนเลยครับ แล้วไม่ใช่แค่มัน มันพาลให้คนอื่นเกลียดผมไปด้วยนี่สิ มันบอกว่าผมมีพี่แทนอยู่แล้ว แล้วมาอ่อยพี่ทัพ!!
'พี่ไม่ได้ขอเราว่าพี่จะไป แต่พี่บอกไว้ว่าจะไป เลิกเรียนกี่โมงครับ' เผด็จการ บ้าอำนาจ เป็นทหารแล้วคิดว่าจะมีอำนาจมากเหรอ..เห่อะ ...ก็มีอำนาจจริงนั่นแหละ!!
"ไม่บอก ไม่อยากให้มา"
'พี่จะไปรอเราตั้งแต่เที่ยงเลยดีไหม' อ้ากกก อิลุงอย่าทำแบบนั้น
"บ่ายสี่โมงครับ" ผมรีบบอกเวลาที่อิงตามตารางเรียนไป แต่จริงๆอาจจะเรทออกไปเกือบสามสิบนาทีก็ตาม รอได้รอไป ก็ดีกว่าให้แกมารอตั้งแต่เที่ยง
'อืม ก็แค่นั้นแล้วเจอกันนะครับ ที่รัก' แหวะ จะอ้วกกับอิคำเรียกว่าที่รัก
"อืม"
'ครับผม พี่ทัพรักน้องท้องฟ้านะ' นี่มาอารมณ์ไหนเนี่ย แค่ที่รักยังไม่พอเหรอ นี่ต้องให้น้องฟ้ากระอักเลือดตายกันไปข้างเลยใช่ไหม
อิลุงเอ่ยประโยคบอกเล่าก่อนจะรอผมตัดสายไปเอง ซึ่งผมก็กลัวตัวเองเปลืองตังค์มาก เลยรีบตัดสายไปทันที
แต่พอวางสายปุ้บ อ้าว เวร ผมโทรไปก็จริงแต่อิลุงตัดสายผมแล้วโทรกลับมาเองนี่น่า ถ้ารู้อย่างนี้น่าจะโทรยาวๆสักสองสามชั่วโมงไปเลย ให้เบื่อกันไปข้าง
แต่เอาเข้าจริง ไม่เห็นหน้ากันก็คุยกันไม่ออกหรอกครับ เป็นอะไรไม่รู้ต่างคนต่างเงียบมากกว่า
แต่ยังไง พรุ่งนี้ก็จะได้เจอลุงแล้วนิ อดใจรออีกนิด
แหม่.... ตอนนั้นทำทีห้าม ไม่อยากให้เขามานะท้องฟ้า เกลียดความปากแข็งของตัวเองได้ไหม
เกลียดความปากไม่ตรงกับใจ!!!
...
พักเที่ยงของวันศุกร์
อิแม็คก็เข้าสู่โหมดการอวดผัว ที่พึ่งจะเคยมีเป็นตัวเป็นตนครั้งแรก
นั่นคือ 'จ่าน็อต' นายทหารวัยสามสิบหกปี เมิงแก่กว่าอิลุงทัพผมอีก
แล้วมันก็เริ่มเล่าฉากที่ก่อนจะได้กันจนได้กันและหลังได้กัน
ไม่ต้องบอกก็รู้เลยว่าขนาดอาวุธจ่าน็อตแค่ไหน ถ้าใหญ่เข้าหน่อยอิแม็ครึจะเดินเหินได้ แต่มันเดินคล่องตลอดทั้งวันแบบนี้ก็แสดงว่าไม่ใหญ่แน่นอน
แต่ความอยากรู้ของชะนีอีกสองตัวไม่ได้อยู่แค่ที่จ่าน็อต ที่พวกมันไม่เคยเห็นหน้าคาดตากันมาก่อน ที่พวกชะนีสองตัวอยากรู้คือเรื่องของผัวมันอีกสามคน
ไอ้โจ้ ไอ้หมีควายห้องห้า ไอ้ชาติ นักฟุตบอลโรงเรียน และไอ้เกมส์ นักวิ่งของโรงเรียน เล่นฟาดแต่นักกีฬาโรงเรียนขนาดนี้ไม่ธรรมดาว่ะ
และเรื่องที่พวกคุณเธออยากรู้ก็ไม่ใช่เรื่องหุ่น หรือความล่ำสัน ของสัดส่วนนักกีฬาแต่อย่างใด แต่เป็นขนาดเอ็นที่สามารถขยายตัวได้ใหญ่สุดกี่นิ้วตะหาก
และคำตอบจากปากของอิคนโดนเสียบก็คือ
"อิโจ้ คือใหญ่สุดละไม่ใหญ่แบบเทอะทะ แบบฝรั่งนะแต่แบบ อ่ะนี่ก็ประมาณนี้" เดี๊ยว เดี๋ยวนะเพื่อนแม็ค ประมาณนี้ของเมิงคือขวดน้ำคริสตัลเลยเหรอ
"แต่ความยาวแค่นี้เอง รูดหนังหุ้มคอวอยอลงก็มีแต่หัวละ" สัส พูดซะกูเห็นภาพ
แล้วมันก็อธิบายสัดส่วนขนาดน้องชายอีกสองคน ให้พวกผมฟังอย่างไม่มีความอายแต่อย่างใด จนคนฟังอย่างผมนี่แทบแซกแผ่นดินหนีเพราะความอายแทนมัน
แต่ก็ต้องมีความอยากรู้อยู่บ้าง ไม่งั้นไม่ทนฟังมันเล่าหรอกจริงไหมครับ?
"แล้วเมิงอ่ะอิแบงค์ อิฟ้า" ห้ะ เกี่ยวไรกับกู
"กูยังซิง" เชื่อมึงก็บุญเห่อะอิแบงค์
"ซิงเหรอคะ ตุ๊ดปีเราไม่มีใครซิงเลยค่า ขนาดชายแท้ๆมีเมียแล้วยังมาเยตุ๊ดเลยจ่ะ" ห้ะ เฮ้ย ทำไมกูร้อนจังวะ โอ้ย หายใจไม่ทั่วท้อง
"เล่าๆ ใครวะ" กูขอเถอะนะโบว์ อย่าอยากรู้เลยว่ะ
"บอกไม่ได้ค่ะ ความลับ" เออ ดี เหยียบมันจมดินเลยนะไอ้ความลับนี้น่ะ
"เมิงอ่ะ อิฟ้าได้ใครบ้างวะ ในโรงนอนคือมีแต่คนถามหามึง เนี่ยแล้วคืนที่สองมันก็หายไปกับพี่แทนอ่ะ คืออะไรยังไงเล่าเลยเมิง" เอิ่ม เอาแล้วไง หายไปกับใครไม่หายหายไปกับพี่แทนซะด้วย
พี่แทนไม่ใช่สเปคกูว้อยยยย
"ทีกูยังเล่า นี่เหรอวะเพื่อน" โอ้ย อย่าพึ่งเร่งกูได้ไหม
"กูแค่ไปนอนบ้านพี่เขา แต่เราไม่ได้มีอะไรกันนะเว้ย" เชื่อกูเถอะนะ ได้โปรดอย่ามองกูด้วยสายตาแบบนั้น
"อมพระหน้าตักหกสิบเมตรมาพูดกูก็ไม่เชื่อค่ะ" แม็ค มึงทำไมทำร้ายจิตใจกูจัง
"ที่ข่าวลือว่าฟ้า จิ้นกับพี่แทนก็เรื่องจริงเหรอ" อิไผ่ครับ มึงยังหายใจอยู่เหรอกูนึกว่ามึงจะไปอยู่กับเมียมึงซะอีก
"เฮ้ย คือ เอ่อ" ยังไงดีวะ แล้วถ้าเพื่อนมันรู้ความจริงว่าไม่ใช่พี่แทนล่ะ
"บอกพวกเรามาเถ่อะน่า พวกเราเพื่อนกันนะคงไม่เลิกคบกันเพราะเรื่องแบบนี้หรอก จริงไหม หรือใครจะเลิกก็เลิกไปแล้วอย่าให้รู้ว่าเอาไปเล่าลับหลัง เราไม่ปล่อยไว้แน่" เออ คือมึงมีอำนาจมากครับ ไอ้ลูกตำรวจ กูยอมก็ดั้ยะ
"นั่นดิ เพื่อนกันต้องบอกกันทุกเรื่องสิ" อิแพน ทีเมิงยังไม่บอกกูเรื่องที่มึงแอบกินกับอิฟอร์ดอ่ะ
"เหรอ แล้วฟอร์ดเมิงไม่เคยจะเล่า" ขอเถอะ ขอกูเถอะนะ กูคันปากเรื่องของคนอื่นคือคันมาก แต่เรื่องของตัวเองอยากเหยียบให้มันจมดินอ่ะ
"ก็สถานะมันยังไม่ชัดเจนนี่หว่า" แก้ตัวน้ำขุ่นๆ
"นั่นสิ ต้องให้ท้องก่อนเหรอถึงบอกเพื่อนน่ะ" อิแม็คเพิ่มเชื้อ
"เออ กูกับฟอร์ดคบกันมาสักพักละ" ไม่ธรรมดา แอบคบกับลูกชายผู้อำนวยการศูนย์อนุบาลโรงเรียนเด็กเล็ก
"ใหญ่มะ ของอิฟอร์ด" ฟอร์ด หรือ อิฟอร์ด จริตมันแบบไปทางเก้งนะ พวกเราเลยเรียกมันว่า 'อิ' มันอยู่ห้องหนึ่ง สาวๆค่อนข้างติดเยอะเพราะบ้านมันรวย
"น้อยกว่าขวดนี่ แต่ยาว" อ้าก อิแพนคือมึงขายผัวมาก เลิศอ่ะกูยอมใจ
"ยาวแค่ไหน" อิโบว์ คือมึงเป็นผู้หญิงนะ ทำไมต้องอยากรู้เรื่องแบบนี้ด้วย
"ปากกาได้ ถามจบยังกูอายเป็นนะ" เหรอ เมิงอายแล้วเหรอเนี้ย
ทันใดนั้นอิแม็คกับอิโบว์ก็ร่วมกันกรี้ดแบบไม่มีเสียงกันสองคน
"ละเมิงล่ะ" เป้าหมายต่อไปคือไอ้ไผ่
"เรากับไอ้โต้งคบกันอยู่" ทุกคน ยกเว้นผม 'ห้ะ' พร้อมกันดังๆ
"เชี้ย ไอ้โต้งไอ้หมีควายนั่นน่ะนะ มันชอบไอ้ฟ้าไม่ใช่เหรอวะแล้วไมมาเป็นมึง" อิแบงค์ร่ายยาว
"ก็ยังไม่ใช่ชอบว่ะ แต่คือมันพลาดแล้วมันขอเวลากูคิดทบทวนสักหน่อย" อธิบายได้แมนมากครับเพื่อน
"ก็ว่ามันหลบหน้าพวกเราแปลกๆ ที่แท้ก็กลัวมึงนี่เอง" อิแบงค์ครับ
"เออๆ กูขอให้เมิงกับมันสมหวัง ว่าแต่ของมันใหญ่ป่ะ" อิแม็ค มึงจะไม่อยากรู้บ้างได้ไหม
"หึ แค่นี้" ห้ะ นิ้วก้อยเองเหรอ "ตอนหด" เออก็แล้วไป
"แล้วตอนแข็ง" อิแพน เมิงคือผู้หญิงนะ ถามอะไรแบบนี้น่าเกลียดว่ะ ไหนบอกว่าอายที่คอวอยอผัวตัวเองอาย ทีคอวอยอเมียเพื่อนน่ะอยากรู้
"หุ่นมันใหญ่แบบนั้นจะใหญ่แค่ไหนกันเชียว" เออ ก็จริง
โอ้ยยยย ภาพที่ไอ้โต้งทำให้ไอ้ไผ่กำลังผุดขึ้นมา
"ว่าแต่ของพี่แทนใหญ่ป่ะ" อิแบงค์ ทำไมวกกลับมาเรื่องนี้
"ไม่รู้ กูไม่เคยเห็น"
"อย่ามาตอแหล นอนด้วยกันขนาดนั้น" แบงค์เชื่อกูเถอะ กูกับพี่แทนไม่ได้มีอะไรกันจริงๆ
ทันใดนั้นเสียงสัญญาณ เรียนคาบบ่ายก็ดังขึ้น ผมนึกขอบคุณจังหวะและเวลาที่ได้นี้อยู่สักพักก็รีบเก็บข้าวของไปเรียน
และจังหวะนั้นไอ้ไผ่ทำถุงยางหลุดจากกระเป๋า และมีแต่ผมที่เห็นผมเลยเก็บไว้
เชี้ย กล่องใหม่ด้วย ขนาด 52 คืออะไร???
พอเริ่มเรียนผมก็มานั่งข้างไอ้เต๊ะ เพราะเดิมมันเป็นที่ประจำของพวกผม แต่คราวนี้พอมันมานั่งแทนผม ผมเลยนั่งแทนที่ไอ้ไผ่
"ทำให้หน่อยได้ไหม" ห้ะ อะไรของมันอีกเนี้ย
"นะ ชักเองไม่มันว่ะ เลยอยากให้ทำให้"
"อ้อนอ่ะ" ผมกระซิบตอบมัน
"เห่อะ สนใจแต่พี่ทัพจนตั้งรูปพี่เขาเป็นรูปวอลเปเปอร์ละ" โห ขนาดนั้นเลยเหรอ
"แล้วเมิงไม่คิดจะทำไรเลย"
"ก็เคยคุยกันละ แต่ไม่ได้ผล ผลมันก็ออกมาตามเดิมแต่อ้อน" อ้อนทำไมวะ
"นี่ฟ้า แกไม่รู้เหรอว่าเต๊ะกับเราเป็นแฟนกันน่ะ" ฉึก จะตะโกนให้สามโลกรู้เหรอ
พรึ่บ... เสียงมืออิอ้อนผ่านหน้าผมไป แบบฉลุย เชี้ยดีที่หลบทัน
"อ้อน" เสียงไอ้เต๊ะเรียกเมียมัน
"อ้อน มันจะมากไปแล้วนะ" เสียงอิโบว์ครับ ไม่พูดเปล่ากระชากผมอิอ้อนแล้วตบด้วย
"ทำไรกันน่ะ" เสียงครูครับ
"เอ่อ ซ้อมละครกันค่ะ" อิแพนรีบแก้สถานการณ์
"จริงเหรอสาวิตรี" ชื่อจริงอิอ้อน
"จริงค่ะครู" มันรับคำก่อนจะทวงที่นั่งผม ผมเลยลุกไปนั่งข้างไอ้ไผ่
พอหมดคาบ ครูทิพยวรรณก็เรียกให้ผมเข้าไปพบแกที่ห้องพักครู
.............................
ตอนที่ 09 50%
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 09 (ต่อ)
พอหมดคาบ ครูทิพยวรรณก็เรียกให้ผมเข้าไปพบแกที่ห้องพักครู
"ครับครู" ผมเอ่ยพร้อมไหว้ หญิงสาววัยสามสิบต้นๆตรงหน้า ที่นั่งไขว้ขาอยู่กับเก้าอี้ โต๊ะทำงาน
"ผู้พันสบายดีไหม" คะ ครับ!!!
"เอ่อ สบายดี(มั้ง)ครับ"
"เธอจะไปหาเขาหรือเขาจะมาหาเธออีกวันไหน" เอ่อ วันนี้นี่แหละครับ ลุงจะมารับผมกลับบ้าน
"ทำไมเหรอครับ"
"ครูอยากเจอเขาอีกน่ะ" ห๋า
"เอ่อ แต่พ่อทัพมีแฟนแล้วนะครับ" ครูทิพย์ชะงักไปชั่วครู ก่อนจะได้สติ
"ช่างภาพทอทหารอะไรนั่นน่ะเหรอ เธอเชื่อเหรอนภนต์ว่าเขาจะเป็นแฟนกับผู้พันจริงๆ" ยิ่งกว่าเชื่ออีกครับ เพราะสองคนนั้นได้เสียเป็นผัวเป็นเมียกันเรียบร้อยแล้วด้วย และผู้พันเองก็บอกรักช่างภาพทุกวันหลังอาหารเย็นเลยครับ
"ครูช่วยเธอให้ได้เกรดสี่ได้นะ และครูจะทำไม่รู้ไม่เห็นที่เพื่อนของเธอตบสาวิตรี หลานสาวของครูด้วย ถ้าเธอนัดแนะวันเวลาให้ครูได้เจอกับผู้พันอีกน่ะ" ครูจะรู้ไหมครับ ว่าผมมีโทรศัพท์แล้วและผมก็กดบันทึกเสียงไว้ก่อนจะเข้ามาด้วยซ้ำ เผื่อกันว่าจะมีเหตุสุดวิสัยระหว่างนี้ เพราะผมมีลางสังหรณ์แปลกๆ
"ครับ ผมจะลองถามพ่อทัพดูอีกที"
"ดีจ้ะ ได้วันแล้วรีบบอกครูเลยนะ" แกเอ่ยพร้อมรอยยิ้ม ยิ้มแย้ม
"ครับ" ผมรับคำก่อนจะไหว้แกแล้วออกจากห้องพักครูมา พอลับสายตาผมก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมากดหยุดแล้วบันทึก แล้วพิมพ์ชื่อเรื่องว่า 'กิ๊กพี่ทัพ'
พอออกมาจากห้องพักครู ก็เจอกับไอ้ไผ่ที่นั่งรอผมอยู่หน้าห้องพักครู
"เป็นไงบ้าง" มันถาม
"ไม่มีไร"
"แต่สีหน้าไม่ดีเลย มีไรก็เล่าจะไม่บอกใคร" อืม มึงน่าจะเชื่อได้ที่สุดละ ผมผ่อนลมหายใจก่อนจะเอากระเป๋าขึ้นมาเปิด ค้นหาของของมันที่ทำหล่นไว้
"เออ นี่ อ้ะของเมิงทำหล่น" กล่องถุงยางอนามัย ที่ยังไม่ได้ใช้ ไซส์ห้าสิบสองไอ้ห่าไม่ธรรมดานี่หว่าตัวแค่นี้ใช้ไซส์นี้แล้ว
"เอ่อ ขอบใจ" มันรับไปแล้วใส่ถุงกางเกง เลย คือเมิงจะไม่เก็บให้มิดชิดกว่านี้หน่อยเหรอ
จากนั้นผมกับมันก็เดินลงมาจากอาคาร ก่อนจะมุ่งไปเรียนวิชาต่อไป
"เรารู้จักกับพี่ทัพมาก่อนจะเข้าค่าย รู้จักกันผ่านอินสตาแกรม" ผมเล่า ไอ้ไผ่ก็พยักหน้า
"เหมือนกัน เรากับไอ้โต้งก็รู้จักกันตั้งแต่อนุบาลละ เมื่อก่อนมันเรียนเก่งนะแต่มันเคยแพ้เราตอนป.หกไม่ได้ไปแข่งระดับเขต มันเลยประชดตัวเอง ประชดครอบครัวด้วย เราเลยอยากให้มันกลับมาเป็นคนเดิม เลยยื่นข้อเสนอให้มัน แต่ข้อเสนอนั้นขอไม่บอกนะ" เออ กูพอรู้
"เรากับพี่ทัพคบกันมาสักพักแล้ว" ขออย่าให้เพื่อนตกใจ
"อืม" ห้ะ อืมคืออะไรแค่อืมเองเหรอ เฮ้ยกลับกลายเป็นผมซะเองที่ต้องตกใจกับคำพูดการรับรู้ของมัน
"เฮ้ย นี่ไม่แปลกใจหน่อยเหรอ พี่ทัพเชียวนะ" ไอ้ไผ่มองหน้าผมเลยทีนี้
"ไม่อ่ะ เราพอเดาออกเราเห็นแววตาที่พี่เขามองฟ้าเราก็รู้แล้ว ว่าพี่เขามีแค่ฟ้าในสายตาของเขา เราแค่อยากได้ยินจากปากของฟ้ามากกว่าจากข่าวซุบซิบนินทาถึงช่างภาพทอทหารอะไรนั่น จริงไหมท้องฟ้า" อะไรนะ ไปเห็นตอนไหน
เฮ้ย แล้วนี่รู้เรื่องช่างภาพทอทหารได้ยังไง ไหงบอกไม่เล่นโซเชียล
"แววตา? แบบไหน"
"เคยมีคนบอกว่าเวลาที่เรามองไอ้โต้ง
เรามองด้วยสายตาที่แปลกไปจากมองคนอื่น เราก็ไม่รู้หรอกว่าที่ผ่านมาเรามองมันแบบไหน จนกระทั่งเราเห็นพี่ทัพมองฟ้าเราถึงเข้าใจ แววตาที่มีแต่คนคนนั้น คนของหัวใจ พี่เค้ารักฟ้ามากนะ" เอ่อ ถามอย่างตอบอย่าง เอาซะกูงงเลย เอาซะกูจะทวงคำตอบก็กระไรอยู่ เอาเถอะ เอาที่เมิงสบายใจเลย ไอ้ต้นไผ่ ไอ้รุกในคราบเก้ง
"ต่อไปก็อยู่ห่างๆไอ้เต๊ะมันละกัน แล้วอย่าหาว่าเราไม่เตือน" เออกูกลัวแล้วครับ กูกลัวล๊าว เมิงมันน่ากลัวจริง อะไรจริง ยิ่งสายตาแบบนั้นนะ
คาบที่สอง ของภาคบ่าย ผมกับไอ้ไผ่เข้าสายยี่สิบนาที ถ้าเป็นผมคนเดียวคงโดนไล่ไม่ให้เข้าห้องไปแล้ว แต่นี่มีไอ้หัวหน้าห้องคุ้มกะลาบาลอยู่เลยได้เรียนร่วมกับเพื่อน
พอหมดคาบนี้ก็ต่ออีกคาบ ก่อนจะเป็นวิชาเลือก ซึ่งให้นักเรียนเลือกเรียนในศิลป์ที่ตัวเองชอบ มีกีฬา ดนตรี ศิลปะ แน่นอนว่าผมเลือกศิลปะ
วิชานี้ไม่มีหน่วยกิจ แต่ก็บังคับว่าให้เรียนให้ครบสิบชั่วโมง ซึ่งถ้าครบแล้วจะไม่เข้าอีกเลยก็ได้ อย่างผมครบแล้วครับแต่ก็เข้า เพราะอยากเรียนรื้อฟื้นความทรงจำ
รุ่นผม มีไม่กี่คนที่ยังเข้าเรียนอยู่ส่วนมากเป็นพี่ม.ปลาย ที่ยังมาเรียนกันทุกสัปดาห์
"ฟ้าเลิกเรียนแล้วไปไหนต่อป่ะ" พี่ต่อม.ห้าครับ
"เอ่อ พี่ต่อมีอะไรเหรอครับ" วันนี้ลุงมารับนิ อย่างน้อยก็ขอทราบหน่อยเถอะว่ามีเรื่องอะไรรึเปล่า
"วันนี้วันเกิดพี่ พี่เลยอยากชวนฟ้าไปด้วยไปกันหลังเลิกเรียนนี่เลย ทุ่มสองทุ่มก็กลับกันแล้วเดี๋ยวพี่ไปส่งที่บ้าน"
"เอ่อ ผมคงไม่สะดวกครับ"
"อ้าวทำไมล่ะ งั้นพี่จะโทรบอกพ่อแม่ฟ้าให้ละกันเอาไหม" หูย เสนอมาขนาดนี่เลยเหรอ
"พอดีแฟนผมเขาจะมารับน่ะครับ" เชี้ย ตกใจกันทั้งห้องเลยไหมล่ะ
"ฟ้ามีแฟนแล้วเหรอ ไม่เห็นบอกพี่เลยนิครับ" เอ่อ ผมต้องบอกด้วยรึไงครับ ผมกับพี่ก็ไม่ได้สนิทกันจนต้องบอกเล่าเรื่องอะไรได้ทุกเรื่องนิครับ
"ครับมีแล้วครับ โทษครับที่ไม่ได้บอก"
"พี่น้อยใจอ่ะ ง้อเลยนะ นะ โทรบอกแฟนเลยว่าจะไปกับพี่" โห ขนาดนั้น
"เอ่อ ผมว่าผมต้องไปแล้วผมลาละครับ" พูดจบก็รีบวิ่งเลยสิครับ
วิ่งจนโดนเรียกไปตักเตือน และคนที่มาช่วยไว้ก็คือพี่น็อต หรือลุงจ่าน็อต โอ้ยจะแต่งตัวหล่อไปไหนครับคุณลุง เสื้อขาวแขนยาวผูกไท กางเกงสแลค รองเท้าขัดมันวาวขนาดนี้
"ขออนุญาตครับ น้องคือน้องฟ้าใช่ไหมครับ"
"ใช่ครับ" ผมตอบ
"น้องฟ้าเห็นแม็คไหมครับ" เอิ่ม มันน่าจะอยู่ไหนวะ
"คือแม็คบอกอยู่หน้าห้องสมุดน่ะครับ แต่พี่ไม่รู้ว่าห้องสมุดมันอยู่ตรงไหน" โอ้ย คุณพระเดินไปนี่ ก็ถึงแล้ว
"งั้นเดี๋ยวผมพาไป ขออนุญาตนะครับครู" ผมหันไปบอกครู
"ขออนุญาตด้วยนะครับ" พี่น็อตหันไปขออนุญาตครูวาสนาอีกคน
ก่อนที่ผมจะเดินนำแกมาที่ห้องสมุด แต่ก็เห็นมันนั่งหันหลังอยู่ พี่น็อตเลยบอกว่าจะขอแกล้งมันซะหน่อย
"ใครวะ" มันจับมือที่อีกฝ่ายปิดตามันไว้ ก่อนจะจับๆ เลื่อนไปที่แขน
"ทายสิว่าใคร" พี่น็อตดัดเสียงเข้ม
"อร้ายใคร เสียงแบบนี้ไม่รู้จักโว้ย"
"ผัวเมิงอ่ะ" ผมบอกมัน ก่อนจะได้รับสายตาปรามจากพี่น็อตว่าบอกมันทำไม
"เชี้ย ผัวกูมีตั้งหลายคน" เอาแล้ว เอาแล้วไง จากปิดตาอยู่ดีๆ กลายมาเป็นตบกระโหลกจนหน้ามันแทบฟุบกับโต๊ะหินอ่อน งานเข้าเพื่อนกูแล้ว ไม่น่าใบ้ให้แบบนี้เลยกู ลืมไปว่ามันมีผัวหลายคน
"เชี้ย ใครวะแม่งกูเจะ อ่ะพี่น็อต" หน้าอิแม็คตอนนี้คือเหวอมาก ส่วนพี่น็อตน่ะเหรอพร้อมที่จะฆ่าอิเพื่อนแม็คทุกเมื่อ
"มีผัวกี่คน" ทำเสียงดุให้น่ากลัวไปอีก
"ก็ตามที่บอกพี่นั่นแหละ" เท่าไหร่วะ
"เท่าไหร่ครับฟ้า" เวร ไมมาถามผมล่ะ
"ผมไม่รู้ ผมไม่เกี่ยวเรื่องผัวเมียป่ะพี่"
"พี่ขอถามคำเดียวนะแม็ค" พูดเสียงจริงจังไปอีก
"ค่ะพี่น็อต" กูขอเกลียดการค่ะเมิงได้ไหม
"ยังรักพี่อยู่รึเปล่า"
"รักสิคะ พี่น็อตถามอะไรอย่างงั้นล่ะ"
ทันใดนั้นโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นครับ ซึ่งเรียกสติให้ทุกคนมาจดจ้องที่ผมเป็นตาเดียว ก่อนที่ผมจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา แล้วกดรับ ก่อนจะเดินออกไปคุย
"คุยนี่" เสียงอิแบงค์ครับ พร้อมจับแขนผมไว้ด้วย เลยจำต้องนั่งแม่ะลงที่เดิม
"ครับ" ผมรับพร้อมทักทาย
'เลิกเรียนรึยังครับ'
"เลิกแล้วครับ"
'พี่รออยู่หน้าโรงเรียน พี่ซื้อน้ำใส่น้ำแข็งไว้ให้เราด้วยถ้ามาช้าจนน้ำแข็งละลายถูกทำโทษแน่' เวรละ มาไวแท้
"เอารถอะไรมาเหรอครับ" ขออย่าเป็นเบนซ์คันนั้นนะ มิงั้นข่าวที่อิอ้อนมันเขียน มันก็คือเรื่องจริงสิครับ
'มาก็เห็น รออยู่' ก่อนจะตัดสาย
เฮ้ย จะไม่บอกให้รู้หน่อยรึไง
"เมื่อกี้ใครเหรอ แล้วไม่เห็นบอกว่ามีโทรศัพท์" อิแพนครับ
"เอ่อ" ขอรอบมองไอ้ไผ่หน่อยเถอะ พอผมมองมันมันก็หลบหน้าผม ไม่ช่วยกูเลย
"ฟะฟะแฟน เมิงกูต้องไปแล้วแฟนกูมารับ" ผมจบคำให้การ อิพวกเพื่อนทั้งสี่คนก็ร่วม 'ห๊ะ ว่าไงนะ' พร้อมกัน ยังกับมันเป็นเรื่องแปลกและมันไม่เคยมีมา
"ใคร? กูรู้จักไหม" อิแม็คครับ
"อือ รู้" รู้มากด้วย รู้ยันหัวนมเลยล่ะ ผมตอบจบ อิโบว์ก็ตบมือเพี้ยะ
"วันนี้มันเป็นวันอะไรวะ อิแม็คก็มีผัวมารับ อิฟ้าก็มีผัวมารับ" เออ ผัวเลยเหรอ
"วันศุกร์" ไอ้ไผ่ตอบให้
"กูจะไม่มีเรื่องกับเมิง" อิโบว์เอ่ย พร้อมมองบนแบบปลงๆ
ทันใดนั้นอิแพนก็กรี้ดเบาๆกับลมปากพร้อมมีกำปั้นตัวเองอุดปากไว้
"เมิง พี่ทัพมาที่หน้าโรงเรียนเราตอนนี้" ห้ะ ว่ายังไงนะ ทำไมข่าวไวแท้
"เมิงไปกัน ไปดูผัวกูกัน" เดี๋ยวนะอิโบว์ ผู้ไม่ออกตัวแรงอะไรเลย อิโบว์ลุกก่อนใครก่อนคนที่เหลือจะลุกตาม จริงๆไม่ได้จะไปดูผัวมันหรอก แต่จะกลับบ้านตะหาก ยกเว้นแต่อิแม็คที่ยังนั่งทับขี้ตัวเองอยู่
"อ้าวลุกสิครับ จะกลับไหมบ้านน่ะ" พี่น็อตยังคงกดเสียงต่ำ แล้วอิแม็คก็ลุกขึ้นอย่างว่าง่าย
"เอาน่าพี่ เรื่องผัวเมียไปทะเลาะกันที่บ้านอย่าให้คนอื่นรู้สิ พี่จะเยมันยันเช้าก็ได้ถือซะว่าทำโทษมัน ไงพรุ่งนี้ก็วันเสาร์และอาทิตย์แถมวันจันทร์ก็หยุดอีก ยาวๆไปเลย" ผมเองครับ แนะแนวทางให้ผัวเมียเขาได้เสียกัน
"นั่นสินะ ออกอาการได้เลยนะเวลาเจอผู้พัน" พี่น็อตเอ่ยประชด
"พี่น็อต แม็คผิดไปล๊าว แม็คก็มีแต่พี่น็อตคนเดียวแล้วนี่ไง อย่าโกรธแม็คเลยนะคะ นั่นมันเรื่องนานมาแล้วอ่ะ นะคะพี่น็อต" กูขออนุญาตเกลียดท่าทางตอนที่เมิงนะคะๆอีกได้ไหมวะ
"พี่ไม่ได้โกรธ พี่แค่ถามว่ามีผัวมากี่คนแล้ว" แน่ใจนะว่าไม่ได้โกรธ ดูหน้ากะสายตาและเสียงก็รู้ป่ะ เด็กอนุบาลยังรู้เลยว่าพี่จ่าอ่ะโกรธเมียอยู่
"ห้า หก เจ็ดคนค่ะ" เจ็ดคนเลยเหรอ
"อื้ม พี่เคยมีเมียมาแล้วสิบสี่คน แม็คเป็นคนที่สิบห้า เฉพาะเมียที่คบกันไม่นับฟันแล้วทิ้ง" เฮ้ย พีคสัส จะมีผู้ชายสักกี่คนที่ออกมาพูดแบบนี้
"มิน่าล่ะค่ะ หัวบานเหมือนดอกเห็ดเชียว" อิแม็คนั่นเรื่องของผัวเมิงเปล่า เมิงมิควรจะเอาออกมาพูดแบบนี้ โอ้ยเป็นกู กูยังอายแทนเลย
"แล้วทำไมเลิกกันอ่ะพี่" อิแบงค์ถาม
"พี่เซ็กส์จัด" โอ้ยพูดตรงๆไม่อ้อมค้อมทั้งผัว ทั้งเมีย ตูดมึงบานแน่อิแม็ค
"เหมือนมันเลยพี่" อิแพนครับ
จากนั้นพวกเราก็มาถึงประตูโรงเรียนที่บรรยากาศโคตรจะเงียบไม่ครึกครื้นเหมือนวันก่อนๆ ก่อนจะเดินไปตอกบัตรออก แล้วเดินไปทางประตูใหญ่ของโรงเรียนมัธยมสหศึกษาประจำอำเภอ มองซ้ายแลขวาอิลุงน่าจะอยู่ทางไหน
ซึ่งแน่นอนว่าหาไม่ยาก กลุ่มคนไปออกันที่ไหนที่นั่นแหละต้องมีอิลุงทัพแน่นอน ซึ่งการคาดคะเนเบื้องต้นก็เป็นไปได้ที่สุด
เพราะขวามือของพวกผมตอนนี้ นอกจากจะเป็นจุดรับส่งเด็กนักเรียนแล้ว ก็ยังมีไทยมุงกันเป็นกลุ่มใหญ่ๆ
ไม่รู้ว่าจะคลั่งไคล้ผู้พันหนุ่มฐานทัพอะไรกันนักหนานะ
"ไหนอ่ะผัวเมิง" อิแบงค์ครับ
"เดี๋ยวเดินไป ว่าแต่ขอถามอะไรพวกแกอย่าง พวกแกคลั่งไคล้อิตาลุงฐานทัพอะไรนักหนา คือมีไรให้น่าสนอ่ะ" นอกจากหน้าตา หุ่น ขนาด นิสัย ฐานะ ผมก็ไม่เห็นว่าแกมีไรดีอีกแล้วนะ อ่อ ความเอาอกเอาใจนี่จัดรวมในนิสัยด้วยป่ะวะ แต่นั่นแหละคือแกเอาอกเอาใจดี
"แกกล้ามากมาเรียกหลัวฉานว่าอิตาลุง" อิโบว์ ผู้มโนแห่งชาติ
"เออ คำตอบอ่ะ" ผมทวง
"พี่เขาหล่อ รวย นิสัยดี และยังมีแฟนอยู่ในโรงเรียนเราอีก" ห้ะ แฟนอยู่ในโรงเรียนเรา???
"นี่อ่ะ หมวดคิมว่างั้น" อิแพนพูดพร้อมพลิกโทรศัพท์ให้พวกเราดู การมาแสดงความคิดเห็นใต้การเช็คอินของอิลุงที่เช็คอินที่หน้าโรงเรียนพวกผม
'นึกว่ารีบไปไหน ที่แท้ก็รีบไปรับแฟนนี่เอง'
จากนั้นความเห็นก็แตกไปหลายสาย บ้างก็ว่าเป็นครู บ้างก็ว่าเป็นนักเรียน และถ้าเป็นนักเรียนก็ต้องเป็นนักเรียนม.สาม ที่พึ่งไปเข้าค่ายมา แล้วจะเป็นใคร ลูกเสือ!!!
"ช่างภาพทอทหาร" ไผ่จ๋า ได้โปรดอย่าใบ้เลยจ่ะ
"อะไรของแกคะอิไผ่" อิแพนสวนขึ้น
"เปล่า กลับก่อนละ" มันพูดจบก็โบกไม้ โบกมือก่อนจะเดินไปขึ้นรถตู้โดยสาร
"พี่เบิกทางให้ไหมครับ" พี่น็อตถาม
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับ ฟ้าจะหาทางไปเอง" จะไปยังไง ยังไม่รู้ชะตากรรมเลย
"แม็คไปรอพี่ที่รถก่อนนะ รถมอไซค์บิ๊กไบค์คันสีแดงน่ะ" เมื่อสั่งเมียเสร็จพี่น็อตก็เตรียมการจะฝ่าฝูงชนเข้าไป
"เออ กูกลับก่อนนะเจอกันวันอังคาร" ผมหันไปบอกพวกมันที่ยืนงงอยู่ไม่ห่างก่อนจะเดินตามพี่น็อตเข้าไปในระยะประชั้นชิด
พี่จ่าน็อตตะโกนขอทางเป็นระยะๆ
"ขอทางหน่อยครับ ขอทางหน่อยครับผม"
ฝูงชนก็ยอมคลี่ทางออกให้ จนผมมายืนอยู่วงในสุด
ลุงเอียงคอมองเล็กน้อย ก่อนที่ผมจะออกจากแผ่นหลังของพี่จ่า แล้วมองหน้าลุงตั้งแต่หัวจรดเท้าก่อนจะมองย้อนขึ้นมา นี่ลุงแต่งสบายไปป่ะ ไม่มีเป็นทางการอะไรเลยไง มารับแฟนนะเว้ย ไม่ใช่อยู่บ้านธรรมดา
เสื้อเชิ้ตแขนสั้น สีเทา กางเกงขาสั้นสีกรมท่า สั้นแบบเห็นหัวเข่าด้วยครับ รับกับรองเท้าแตะแบบคีบ อืม ยอมใจลุงเลยครับ
"ขอบใจนะ" ลุงหันไปบอกพี่จ่า ก่อนที่พี่จ่าจะค้อมศรีษะให้แล้วรอส่งเจ้านาย...มั้ง
ลุงยื่นมือมาข้างหน้า เอาซะผมงงเลย
"ครับ อะไรเหรอ" ทั้งเขิน ทั้งอาย แล้วยังจะมาลีลาอีก
"กระเป๋า พี่ถือให้" ลุงพูดจบ ผมก็ส่ายหน้ารัว
"ไม่ครับฟ้าถือเอง ไปกันเถอะฟ้าอายหมดแล้วเนี้ย" พูดจบผมก็เดินเข้าไปใกล้หวังจะเปิดประตูรถ แต่ทว่ากลับถูกลุงรวบรัดเอวไว้แล้วประกาศลั่น
"น้องๆครับ นี่ช่างภาพอักษรย่อทอทหาร...ของผม" พูดจบก็ก้มหน้าลงมาใกล้ก่อนผมจะผินหน้าออกแล้วออกแรงผลักไหล่ของอิตาลุงออกห่างๆ
เสียงกรี้ดนี่กระหึ่มมากครับ โอ้ย อายว้อยยยย
"น้ำครับ" ลุงยื่นน้ำอัดลมมาให้ ผมกำลังยื่นมือไปรับแต่ลุงแกกลับยื้อคืน
"แลกกันกับกระเป๋า" เออ ก็ได้พอส่งกระเป๋าให้แทนที่จะจบ
"แลกกับหอมแก้มพี่ด้วย" โอ้ย มากไปแล้วนะ
"น้ำห้าบาทเองเหอะ...จะกลับบ้านไหม" ประโยคหลังผมหมดความอดทนจริงๆ ตะโกนซะลั่น จนลุงหน้าเหวอก่อนจะส่งน้ำให้แล้วรีบเดินไปประตูฝั่งคนขับก่อนจะขึ้นมาพร้อมกระเป๋าของผม
.............................
จบตอนที่ 09 ครับ
พี่ฐานทัพจอมลีลา กลับมาแล้วครับ
ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
นักเรียนเขาคุยกัน มันนนน มากกกกกกกก :z3: :z3: :z3:
ยอมมมม ยอมใจพี่ทัพเลย.......หลงน้องท้องฟ้ามากกกกกกก :o8: :-[ :impress2:
โอ้โห.....จ่าน๊อต....อะไร บานเป็นดอกเห็ด......วรั้ยยยยย o22 :a5:
ครูทิพยวรรณ ยกเกรดให้นักเรียน เพราะบ้าผู้ชายเลยนะเนี่ย :m16: :fire: :angry2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4:
:3123:
:katai2-1:
-
ฟ้าเกรี้ยวกราดแล้วนะ555
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 10
พอกลับมาถึงบ้าน แทนที่จะอยู่แบบสงบเหมือนทุกๆวัน เปล่าเลยครับอิลุงไปสร้างเรื่องไว้เยอะ คนที่มาตามเช็ด ตามล้างก็หนีไม่พ้นผม
"ชั่งเถอะน่า อย่าสนใจเลยนะครับ" อิลุงเอ่ยพร้อมกับเกี่ยผมที่มันปกหน้าปกตาผมออก
"ไม่ต้องเยผมเลยนะ" พาลเลยผม
"ห้ะ เกี่ยวไรกัน" ลุงผละออกอย่างตกใจ
"ผมจะพาลลุงดูนี่ รูปนี้แล้วมุมกล้องตรงนี้คือดูยังไงลุงก็เหมือนหอมผมอ่ะ" แล้วแบบนี้ผมจะถูกตราหน้าว่ามีรักในวัยเรียนรึเปล่า ผอ.โรงเรียนผมยิ่งงี่เง่าอยู่ด้วย
ออกกฎมาได้ว่าห้ามให้นักเรียนคบกันเป็นแฟน เชิงชู้สาว
"แล้วยังไงครับ" ยังไงเหรอ ลุงบอกว่าแล้วยังไงเหรอ
"ก็ผอ.โรงเรียนผมบอกให้นักเรียกห้ามคบกันในทางชู้สาว" ถ้าเกิดว่าเขาเอาเหตุผลนี้มาเป็นข้ออ้างให้ผมเรียนไม่จบล่ะ
"พี่ไม่ใช่นักเรียนซะหน่อย" ลุงเอ่ยพร้อมหน้าตาเฉย
"แต่ผมคือนักเรียนนะ ผมยังไม่บรรลุนิติภาวะด้วย"
"ท้องฟ้าครับฟังพี่" อิลุงจับคางผมเงยขึ้นสบกับหน้าลุง
"เราไม่ต้องกังวลอะไรทั้งนั้นอะไรมันจะเกิดต่อจากนี้ พี่จะอยู่ข้างๆเรา พี่จะอยู่กับเราตรงนี้ พี่จะอยู่ในนี้ด้วย ในหัวใจของฟ้า เราจะจับมือกันผ่านพ้นอุปสรรคไปด้วยกันนะครับ อย่าปล่อยมือกับพี่นะ" จบคำพูดลุงผมก็ปัดมือลุงออกก่อนจะเลื้อยขึ้นไปนั่งบนตักของคนตัวใหญ่ แล้วกอดคอลุงทัพไว้
"ผมขอโทษครับ" ผมเอ่ยก่อนจะจับหน้าลุงด้วยมือทั้งสองข้างแล้วก้มจุมพิตกับลุง
แต่มันไม่ได้หยุดแค่นั้น ลุงผละออกจากปากของผมแล้วเลื้อยลิ้นลงมาคาง ก่อนจะไล่ลงไปที่คอ แล้วจับชายเสื้อของผมถลกขึ้นพร้อมกับดึงกางเกงวอร์มถอดออก
ลุงกดเอวผมเน้นลงกับส่วนตรงนั้น พร้อมกับยันสะโพกตัวเองขึ้นรับ
"ทำแบบนี้ เดี๋ยวก็แตกในกางเกงหรอกครับ"
"แล้วฟ้าจะให้พี่ทำยังไงครับ"
"เดี๋ยวฟ้าใช้มือทำให้" ผมเอ่ยจบ ลุงก็ยื่นหน้าเข้ามาประกบจูบกับผม อยู่พักหนึ่งก่อนจะผละออก
"ช่วยพี่ด้วยด้วยนะครับเด็กดี" เอ่ยจบก็จัดการถอดท่อนบนออก เหลือไว้แต่ท่อนล่าง พร้อมกับงัดอาวุธที่ซ่อนอยู่ในสุดที่ตอนนี้กำลังขยายเป็นสันจนส่วนหัวล้นออกมาหายใจข้างนอก ให้ออกมาหายใจได้ทั้งดุ้น
ก่อนที่ผมจะเลื้อยไปนั่งข้างๆแล้วใช้มือทำให้ลุงทัพ ส่วนปากก็บดขยี้กันและกันไปด้วย
"อ้ะ อ้า ซี้ด" ลุงผละปากออกก่อนจะครางเสียว
"อมได้ไหมครับ" ลุงเอ่ย พร้อมตีสีหน้าน่่สงสาร ผมไม่ตอบแต่ก็ก้มลงแล้วใช้ปากทำให้ลุง
"ฟ้า พี่เสียวจังเลยครับ" ลุงไม่ครางเปล่า ยังจับหัวผมกดลงจนแทบจะขาดใจตาย
"เอื่อะ.." เสียงผมสำลักลำแท่งของลุง
"พี่ขอโทษ" ลุงแกเอ่ยพร้อมยื่นมือมาปาดน้ำหูน้ำตาบนใบหน้าผม
"อือ ขอเอาใหม่นะ" เอ่ยจบผมก็ลงไปคุกเข่าตรงหน้าลุง ก่อนจะจับลำแท่งในท่าเตรียมพร้อม แล้วค่อยๆครอบปากลงอีกครั้ง
อารมณ์ตอนที่มันเข้าไปอยู่ในช่องปากผม เหมือนมันไปโดนอะไรแล้วทำให้ผมเหมือนจะหายใจไม่ออก
หรือว่าต้องลองกลั้นหายใจแล้ว?
"อ้า น้องฟ้าพี่เสียว พี่จะแตก" ห้ะ!! ไม่ได้ จะมาแตกง่ายแบบนี้ไม่ได้ ผมรีบถอดปากและปล่อยมือออกจากอาวุธลุงทันที
"ฟ้าทำไมปล่อยล่ะครับ"
"ลุงจะแตกไวไม่ได้" ผมเอ่ยจบลุงทัพก็มองหน้าแบบสงสัย
"ให้พี่แตกเถอะนะ เดี๋ยวพ่อแม่เรามาก่อนพี่ก็ปวดค...สิครับ" นั่นสินะ
"ก็ได้ครับ" ผมรับคำก่อนจะทำให้ลุงต่อ
และคราวนี้ลุงก็พ่นน้ำออกมา จนล้นปากผม ผมเลยรีบลุกขึ้นไปบ้วนแล้วล้างบ้วนปาก ลุงทัพก็ตามเข้ามาแต่คราวนี้ ลุงอยู่ในชุดวันเกิดเลยครับ
"ลุงไม่เย" ผมบอกอีกฝ่ายก่อนจะหันก้นหลบ
"พี่แค่จะมาล้าง" ลุงบอกก่อนจะเอาทัพน้อยวางพาดอ่างล่างหน้าแล้วกวักน้ำใส่ พร้อมฟอกสบู่
"ถอดกางเกงในออกสิ" ห๊ะ ไหนบอกจะไม่ทำ
"เดี๋ยวพี่ทำให้" ทำอะไร ไม่ทำ!!!
"เดี๋ยวพี่อมให้" ห้ะ อะไรนะ
"เร็วสิ อึ้งอยู่ได้เดี๋ยวจับเยซะเลยนิ" พอขู่เท่านั้นแหละครับ ถอดกางเกงออกอย่างไว
แล้วลุงก็ก้มลงคุกเข่าต่อหน้าผม ในระยะที่ฟ้าน้อยอยู่ระยะหน้าผากลุงพอดี
"ลุง ฟ้าไม่เคย" คือไม่เคยถูกใครอมให้
"ก็จะได้เคยนี่ไงครับ" ลุงเอ่ยพร้อม จับฟ้าน้อยสาวจนน้องขยายตัวเต็มที่ แล้วลุงก็ครอบปากลงทันที ไม่มีปี่มีขลุ่ย
"ลุงถ้ายืนฟ้าจะไม่แตก" คือแตกช้ามาก แบบอึดทนทานมาก แต่ถ้านั่งจะแตกไวครับ
"ไม่เป็นไร พี่อยากอมให้นานๆ" เออ เอาสิ ตามใจละกัน
จนเวลาผ่านไปสักพักใหญ่ๆ
ใหญ่ๆ จริงๆ
"พี่ว่าไปต่อกันที่เตียงกันดีกว่าไหม" นั่น ยอมแล้วอ่ะดิ ก็บอกแล้วว่ามันไม่แตก
พูดจบลุงก็ลุกขึ้น ผมเลยยื่นมือทั้งสองข้างออกให้ลุง
"อุ้ม" ผมบอกอีกฝ่าย ก่อนที่ลุงจะก้มตัวลงมาอุ้มผมมาที่เตียง
"ลุงฟ้าอยากเย" อะไร ดลไม่รู้
"อะไรนะ" ลุงถึงกับถามอีกครั้ง
"ฟ้าอยากเยลุง นะครับ ฟ้าอยากลอง"
"ไม่ได้ครับ ฟ้าเป็นเมียพี่ พี่เป็นผัว เมียที่ไหนจะเยผัวไม่เคยมีหรอกครับ และไม่ได้เด็ดขาด" เคยมีสิ ขอเถียงหน่อยเถอะ
"ไผ่ยังเยไอ้โต้งเลย" ลุงเอียงคอสงสัย
"ไผ่เป็นเก้ง โต้งเป็นชายแท้ โต้งถูกไผ่เยจนคราง...อิงๆ ฟ้าอยากให้ลุงครางอิงๆบ้างนะ นะครับ" ให้แต่ผมคราง ลำเอียงชิบเป๋ง
"ไผ่อาจจะเป็นเก้งสายรุกก็ได้ เมื่อไผ่ไม่รับโต้งเลยรับให้ไงครับ" ลุงพยายามอธิบายอย่างใจเย็น
"ที่โต้งยอมรับให้ไผ่ เพราะโต้งรักไผ่ ลุงมะ" ยังไม่ทันที่ผมจะพูดจบ อิลุงก็โพล่งขึ้นมาเสียก่อนว่า
"ฟ้า พี่รู้ว่าฟ้าจะพูดว่าอะไร ถ้าฟ้าจะดื้อที่จะเยพี่ให้ได้งั้นเรามาลองอยู่ด้วยกันโดยมีความรักของกันและกันหล่อเลี้ยงดีไหม ไม่ต้องให้มีเรื่องเซ็กส์ ฟ้าจะได้รู้ด้วยว่าพี่ไม่ได้อยู่ได้เพราะหื่น แต่พี่อยู่ได้เพราะเรา ฟ้าคือลมหายใจของพี่นะ" ฉึก เหี้ยโดน
"ไม่ ลุงก็พูดได้ลุงใกล้หมดน้ำเชื้อแล้วนิแต่ฟ้า ฟ้ายังละอ่อนอยู่นะฟ้าต้องเอาออกเรื่อยๆอย่างน้อยอาทิตย์ละครั้ง ฟ้าไม่เยลุงแล้วก็ได้" ตัดบทฉับ แทนที่อีกฝ่ายจะง้อ แต่เปล่าเลย ลุงลุกเดินเข้าห้องน้ำไปเฉย ทิ้งให้ผมนอนจู๋หดอยู่แบบนี้ ก็ได้เหรอ ไม่ห่วงเลยว่าผมจะอารมณ์ค้างไหมน่ะ เหอะให้ตายสิ จำไว้เลยนะอิลุงงงงง...
facebook
นภนต์ กวีศิลป์
'งอนอิลุง'
โพสต์สเตตัสตัดพ้อไปก่อนจะเปลี่ยนชุดเป็นชุดลำลองแล้วมาหาอะไรกินในครัว
ก่อนจะยกขนมคบเคี้ยวขึ้นมากินในห้องโฮมเธียเตอร์ พร้อมเปิดหนังซุปเปอร์ฮีโร่ของต่างประเทศดู แม้จะเคยดูแล้วก็ตาม
จนผ่านไปเกือบครึ่งเรื่อง อิลุงก็โผล่หน้าเข้ามา
"พ่อแม่กลับมาแล้วครับ" แล้วไง ชิ! งอน
ผมกดหยุดการเล่น ก่อนจะออกไป
"หน้ามู่เชียว ถูกพี่ทัพแกล้งเหรอครับ" แม่ถาม
"เปล่าครับ" ผมเอ่ยตอบพร้อมเข้าไปกอดแม่
"เป็นอะไร ไหนเล่าให้แม่ฟังสิคะ" แม่เอ่ยพร้อมลูบหัวผม
"ฟ้างี่เง่าใส่พี่ทัพเองแหละครับ ฟ้ากลัวพี่ทัพเบื่อ แล้วไม่รักฟ้า" น้ำตาไหลจริง ไม่มีตัวแสดงแทนด้วย
"ต่อไปก็มีสติให้มากกว่านี้ อย่าพูดอย่าทำอะไรตามอารมณ์ อย่าเอาอารมณ์เป็นที่ตั้งนะครับ"
"ครับ" ผมรับคำ
"ปะ ไปกอดพี่ทัพนู้น แม่จะทำกับข้าว" ทันทีที่แม่พูดจบ ผมก็หันไปที่ประตูห้องครัว ก็เจออิลุงยืนยิ้มแฉ่งอยู่ น่าหมั่นไส้
"เข้ามาทำไม" ผมถามอิลุงเสียงแข็ง
เข้ามาไม่ให้ซุ่มให้เสียง แล้วนี่เข้ามานานรึยังก็ไม่รู้ ไม่รู้ว่าเห็น ไม่รู้ว่าได้ยินอะไรไปบ้าง
"ฟ้า" แม่เอ่ยปราม
"เป็นลูกเขยไม่ใช่เหรอ นู้นไปเอาอกเอาใจพ่อตานู้น" ผมบอกอิลุง
"พ่อตาให้ผ่านแล้ว เหลือแต่แม่ยายครับ มีอะไรให้ผมช่วยไหมครับ" ไม่พูดเปล่า เดินมาในรัศมีวงล้อมแม่ผมอีก
"ไม่มี" ผมตอบแทนแม่
"ขออนุญาตนะครับ ให้ผมช่วยนะ" จะมากไปแล้วนะ ไปแย่งมีดจากมือแม่ผมอย่างงั้นได้ยังไง
"ค่ะ ผู้พัน" แม่ผมเอ่ยรับ แม่นะแม่
"เรียกผมฐานทัพดีกว่าครับ หรือจะให้ดีเรียกแฟนน้องฟ้านะครับ" ไม่ต้องมาหรี่ตายักคิ้วใส่ผมเลย
.............................
แม่วววว น่าจะดองตอนที่ 9 มาลงวันนี้
ตอนที่ 9 วันที่ 9 เดือน 9
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 10 (ต่อ)
"ขออนุญาตนะครับ ให้ผมช่วยนะ" จะมากไปแล้วนะ ไปแย่งมีดจากมือแม่ผมอย่างงั้นได้ยังไง
"ค่ะ ผู้พัน" แม่ผมเอ่ยรับ แม่นะแม่
"เรียกผมฐานทัพดีกว่าครับ หรือจะให้ดีเรียกแฟนน้องฟ้านะครับ" ไม่ต้องมาหรี่ตายักคิ้วใส่ผมเลย
"ค่า 'แฟน'น้องฟ้า" แม่ นี่แม่ทีมอิลุงเหรอ
"มาๆ ถ้าฟ้าไม่ช่วยก็ออกไปเลยครับ" โหย แม่นี่ไล่ลูกเหรอ
"ฟ้าไม่ไปไหนทั้งนั้น ฟ้าจะดูลุง อ่ะดูพี่ทัพทุกฝีก้าวเผื่อว่าพี่ทัพจะลอบใส่อะไรลงไปในกับข้าว" มีความหวาดระแวงมากอ่ะ สมบัติยิ่งมีน้อยๆอยู่
"ถ้าพี่จะใส่อะไรลงไปก็คงจะเป็นความรักและความจริงใจแหละครับ ..ขออนุญาตที่เลี่ยนนะครับ" ประโยคหลังหันไปพูดกับแม่ของผม
"ค่ะ ตามสบายเลยค่ะแฟนน้องฟ้า" แม่ โอ้ยอย่าย้ำคำนั้นบ่อยได้ไหมครับ มันสะเทือนไส้ติ่งผม
ทำอะไรอิลุงไม่ได้ นอกจากยืนนิ่งๆไว้อาลัยให้ตัวเองอยู่หนึ่งนาที
มีแม่ แม่ก็ไม่รัก แม่ไปรักลูกเขยซะอย่างนั้น
"ฟ้า มาช่วยแม่หั่นแครอทหน่อยเร็ว" ทีนี้อ่ะใช้ ทำไมไม่ใช้ลูกเขยแม่นู้น พอหันไปหาอิลุงเพื่อจะใช้ให้ลุงแกทำต่อเท่านั้นแหละ
"เรานั่นแหละ อย่าไปมองพี่เขา" แง่ะ ดักทางไวซะจริง แม่ยายใคนเนี้ยตอบที
ผมเลยเดินเข้าไปประจำการ เตรียมจะหั่น หั่นธรรมดาก็ไม่ใช่ท้องฟ้าลูกพ่อเดือน กับแม่ดาวสิครับ
"ฟ้า เดี๋ยวก็อิ่มแครอทก่อนกับข้าวฝีมือแฟนหรอก" แทบพุ่ง แครอทที่เคี้ยวอยู่แทบพุ่ง กับข้าวฝีมือแฟน!!!
"งั้นให้พี่ทัพหั่นแครอท เดี๋ยวฟ้าจะไปหั่นมะเขือเทศ ..ว้าวสีสันน่ากินมาก ..แม่ฟ้าขอชิมสักลูกนะ" พูดจบก็หั่นชิมสดเลยครับ จากหนึ่งลูก ที่กำลังจะหมดก็นับที่ลุงล้างไว้มีทั้งหมดหกลูก กินอีกสองก็เหลือสี่ ครบคนละลูก
"ฟ้า เดี๋ยวแม่ก็ไม่พอทำกับข้าว" แม่ปราม แต่ผมไม่สนใจ
"อีกลูกเดียวนะครับ"
"ปล่อยน้องเถอะครับ เดี๋ยวผมไปเด็ดมาใหม่ก็ได้" อิลุงพูดก่อนเตรียมจะเดินออกไป แต่ผมรีบดึงแขนเอาไว้
"อ้ะ อย่าไป" อิลุงเลิกคิ้วขึ้น สงสัย
"ไม่อยากให้ไป อยากให้อยู่ใกล้ๆ ..ตรงนี้" พูดจบก็เคี้ยวมะเขือเทศต่อ โดยลืมสนใจสีหน้าคนฟัง
"แม่ว่า แม่ไปหาพ่อดีกว่า" อ้าก แม่อย่าไปนะ
"แม่อ่ะ ฟ้าไม่พูดแบบนั้นแล้วก็ได้ กับข้าวยังไม่เสร็จเป็นชิ้นเป็นอันเลยแม่จะไปไหนไม่ได้ เนี้ยจะค่ำแล้วเดี๋ยวพ่อก็โมโหหิวหรอก"
"ก็ฟ้ามัวแต่หั่นใส่ท้องตัวเองแล้วเมื่อไหร่มันจะเสร็จล่ะคะลูก แล้วพ่อเขาไม่ใช่คนขี้โมโหหิวเหมือนแฟนพี่ฐานทัพด้วยจ่ะ" ปกป้องกันเข้าไป ปกป้องสามีเข้าไป ชิ!! พาดพิงสามีหน่อยก็ไม่ได้แม่นะแม่
น้องฟ้างอล
"ครับๆ ฟ้าจะทำไข่เจียวมะเขือเทศ ของโปรดฟ้าให้ฟ้ากินเอง"
"เดี๋ยวพี่ทำให้" อิลุงเสนอตัว
"ไม่ เดี๋ยวลุง เอ่อเดี๋ยวพี่ทัพใส่ความรักลงไปเยอะ แล้วฟ้าจะโงหัวไม่ขึ้น อิอิ ..แม่อ่ะ" เอ่ยอย่างดี้ด้าก่อนจะหันไปเจอสายตาของผู้เป็นแม่ ที่เธอปลงละวางกับลูกชายอย่างผมนิดๆ
"มีแต่เขาทำกับข้าวที่คนอื่นชอบ นี่ลูกแม่ทำแต่ของที่ตัวเองชอบ" แม่เอ่ยตัดพ้อแทนลูกเขย ที่ตอนนี้กำลังผัดข้าวใส่ธัญพืชอยู่
"งี้ฟ้าไม่ต้องได้ไปนั่งบนจานเลยเหรอครับ" ตอบกวนบาทาผู้เป็นมารดาไปหนึ่งยก
"ไปนั่งแล้ว กินได้ยังอ่ะเรา" เออ นั่นสิ
"ยังครับ รอบรรลุนิติภาวะกันอีกหน่อย" ผมเอ่ย
"รอไหว" แม่ครับ
"คุณฐานทัพรอไหวไหมคะ" แม่หันไปถามลูกเขย
"ไหวครับ" อิลุงตอบพร้อมสีหน้าจริงจัง
"แต่แม่ว่าลูกแม่ไม่ไหวนะ" โห แม่นี่แม่จะรู้ยันตับไตไส้พุงขนาดนี้ไม่ได้
"แม่พูดเรื่องไรเนี่ย" ผมอายแทนนะ
"เอาเถอะๆ ถ้าน้องต้องการก็สนองน้องหน่อยละกันนะ แต่ที่ต้องจำไว้คืออย่าเอาอารมณ์ตัวเองเป็นใหญ่น้องยังเด็กเดี๋ยวจะบานซะก่อน" แม่!!!!!!!!!!!!!!
"ครับแม่ยาย" อิลุง!!!!! เรียกแม่ยายเลยเหรอ
แล้วเราก็เข้าโหมดจริงจังกับการทำอาหาร มีเพียงอิลุงคนเดียว ที่เอาแต่เล่นโทรศัพท์
"หยุดเล่นก่อนได้ป่ะ" อย่าให้เมียมีอำนาจสูงสุดในบ้านนี้
"คุยกับแม่พี่หน่อย" เอ่ย จบก็ยื่นโทรศัพท์ให้ผมเฉย
'สวัสดีค่ะ ฮัลโหล' เฮ้ย เอาจริงเหรอลุง
"ครับ เอ่อสวัสดีครับ" อิลุง ฝากไว้ก่อนเถอะ
'น้องฟ้าหรือคะ'
"ครับ ผมฟ้าเองครับ" แม่อิลุงนี่ผมต้องเรียกป้าหรือย่าดีวะ
'เห็นพี่ทัพบอกว่ากำลังทำกับข้าวกันอยู่ ทำอะไรทานกันบ้างคะ'
"เอ่อมีหลายอย่างเลยครับ..." จากนั้นผมก็คุยกับคุณย่า ไม่วาง คุยสัพเพเหระไปเรื่อยเปื่อยจนกระทั่ง
'พรุ่งนี้จะมาบ้านย่ากี่โมงคะ' เวลาลุงยังไม่บอกนี่น่า
"ฟ้าก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าพี่ทัพจะพาไปตอนไหน"
'งั้นน้องฟ้าก็บอกให้พี่ทัพพามาเร็วๆสิจ๊ะทานมื้อเช้ากันเสร็จก็รีบออกมากันเลย มาค้างที่นี่ด้วยก็ได้นะ วันอาทิตย์ค่อยกลับค่ะ' โห ให้สิทธิ์ขนาดนั้น
"ครับคุณย่า ฟ้าจะคุยกับพี่ทัพอีกที" คือท่านให้ผมเรียกอย่างนี้
'ค่า งั้นย่าไม่รบกวนน้องฟ้าแล้วค่ะ ทานข้าวให้อร่อยนะคะ'
"ครับคุณย่า สวัสดีครับ" ผมเอ่ยก่อนที่ปลายสายจะตัดวางไป
โต๊ะกินข้าว
บ้านผมเป็นแบบโต๊ะไม้สี่เหลี่ยม แบบครอบครัวนั่งได้สี่คน แน่นอนว่าพ่อกับแม่นั่งด้วยกัน ตรงข้ามกับแม่คือผม ลุงทัพมองหน้าพ่อตาไปครับ
"ไม่ยักรู้ว่าลูกเขยทำกับข้าวเป็นด้วย แบบนี้เจ้าฟ้าก็ไม่ต้องกลัวว่าจะอดตายแล้วสิ" พ่อครับ
"ใช่ค่ะ แถมเก่งด้วยไม่เหมือนเจ้าฟ้าที่เอาแต่ซน" แม่เอ่ยบ้าง
"น้องยังเด็กน่ะครับ" ขอบคุณมากครับลุง ที่ให้ท้ายผม
พ่อกับแม่มองหน้ากันก่อนจะส่ายหน้าแล้วยิ้มให้กันก่อนจะลงมือกินต่อ จวบจนจะอิ่ม แม่ก็ลุกไปยกของหวานกับผลไม้ โดยมีอิลุงช่วยอีกแรง ส่วนผมนั่งแม่ะอยู่กับพ่อ
"คนแบบนี้หายากนะฟ้า รักษาเขาไว้ให้ดีๆ" พ่อเอ่ย
'รักษาเขาไว้ให้ดีๆ' เหรอครับจะมีนัยน์ไปไหนครับ
"ถ้าพี่เขาจะไป ฟ้าก็ไม่ห้ามหรอกครับ" ผมเอ่ย
"พ่อไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น พ่อหมายถึงก่อนจะพูดอะไรให้ถนอมน้ำใจพี่เขาบ้าง พ่อรู้ว่าฟ้าเป็นคนตรงไปตรงมา แต่บางครั้งเราก็ต้องเลือกที่จะทำหรือพูดให้อีกฝ่ายมีความสุข รู้สึกดีบ้างเข้าใจใช่ไหม"
"เหมือนอย่างที่พ่อบอกว่าแม่ยังไม่อ้วนนั่นแหละ" ทั้งๆที่ เริ่มกักตุนไขมันไว้ใช้ในหน้าหนาวปีนี้แล้วใช่ไหมครับ
"ครับพ่อ"
"คำพูดบางคำ มันมีความดีต่อใจมากเลยนะโดยเฉพาะเป็นคำพูดจากปากของคนที่เรารัก และคนที่เราแคร์เขามากที่สุด ยิ่งวัยข้าวใหม่ปลามันด้วยแล้ว ฟ้าต้องยิ่งระวังคำพูดให้มากๆนะรู้ไหมครับ" ฮึกซึ้ง น้ำตาน้องฟ้าแทบไหลอาบแก้มทั้งสองข้าง
"ครับ ฟ้าจะจำไว้"
"ดีแล้ว ส่วนเรื่องที่ฟ้ายังไม่บรรลุนิติภาวะนั้น ถ้าฟ้าเห็นสมควรหรือฟ้าต้องการฟ้าก็ทำได้ พ่ออนุญาต แต่พ่อจะคุยกับพี่เขาเรื่องนี้อีกที" พ่อเอ่ย
พ่อครับ จริงๆฟ้ากับพี่ทัพเราวัดขนาดกันเรียบร้อยแล้ว
"คุยอะไรกันคะ พ่อกะลูก" แม่ผมเข้ามาพอดี
"คุยเรื่องแฟน.." ผมเอ่ยแบบมีเล่ห์
"แฟนของลูก" แม่เติมที่ผมเว้นไว้
"แฟนของพ่อตะหาก พ่อบอกว่าแม่กักตุนไขมันไว้ใช้หนาวนี้อ่อ" ขอหน่อยเถอะ หมั่นเขี้ยวพ่อกะแม่นะบางที เวลาลูกโสดๆก็ชอบปั่นใหัผมมีแฟนเร็วๆ ทั้งๆที่การรักในวัยเรียนมันก็ไม่ใช่เรื่องดี
แม่ก็จะเล่าตั้งแต่สมัยที่ยังเป็นเด็กวัยรุ่น
ตอนที่พ่อมาจีบ เล่าจนผมจำได้ว่าถึงตอนไหนๆ แล้วตอนต่อไปจะเป็นยังไง
ยันวันเดือนปีที่ผลิตผม คือแม่เล่าว่าพ่อก็ไม่ได้ตั้งใจ และพ่อเป็นพวกที่ใส่ถุงยางไม่ได้น้องชายพ่อจะอ่อนหดเข้าฝักทันที...เห็นภาพแมะ?
เมื่อเป็นเช่นนั้นหน้าที่การกินยาคุมเลยเป็นของแม่ ทุกครั้งหลังมีอะไรกัน แม่จะต้องกินยาคุมเอง จนวันหนึ่ง
แม่ตั้งใจไม่กิน เพราะอยากตั้งครรภ์เพื่อให้พ่อเป็นของแม่เพียงคนเดียว ก็เลยสมใจ แม่ได้ตั้งครรภ์สมใจ!! แล้วพ่อล่ะ??
ตอนนั้นแม่เล่าว่ายังคบกันอยู่แม้จะได้ชื่อว่าเป็นแฟนกันแล้ว แต่พ่อกับแม่ก็พึ่งจะยี่สิบกันทั้งคู่
แล้วช่วงนั้นเป็นช่วง ขาขึ้นของพ่อสาวๆนี่เข้าหาพ่อเยอะ แม่เลยมีลูกให้พ่อซะเลย อย่างที่บอกว่าเพื่อรัดกุมพ่อไว้แต่เพียงผู้เดียว
นาทีที่พ่อรู้ว่าแม่ท้อง?.. สิ่งแรกที่พ่อบอกกับแม่คือ 'เราต้องขยันมากขึ้น ทำงานทุกอย่างที่ทำได้เพื่อลูกของเราจะได้ไม่ลำบาก เพื่อเขาจะได้สบาย (ฮึก ซึ้ง) มีบ้านเป็นของตัวเองสักหลังก่อนแล้วค่อยมีรถ'
พ่อเลยใช้มรดกส่วนหนึ่ง มาซื้อที่ตรงนี้ (ที่สร้างบ้านหลังนี้) ตอนนั้นไร่ไม่แพงครับ บวกกับเป็นย่านที่ไม่มีคนเทียว เลยถูกด้วย พอได้ที่ก็สร้างบ้าน
พ่อเป็นคนออกแบบ เขียนแบบเอง แล้วให้สถาปนึกที่ปู่รู้จักในอำเภออนุมัติให้ ก็เลยได้บ้านทรงโมเดิร์นแบบที่เห็นนี้มา
โดยมีทีมช่างของปู่มาช่วย ปู่ผมท่านเป็นผู้รับเหมาครับ เลยค่อนข้างจะสะดวกตรงจุดนี้ และปู่ผมก็มีลูกชายแค่คนเดียวนั่นคือ พ่อเดือนตะวันเองค้าบ
ผมลืมตาดูโลก เมื่อวันที่ 12 สิงหา เวลาประมาณเที่ยงวันพอดีครับ
ได้ชื่อจริงว่า 'นภนต์' ที่ให้ความหมายว่า สุดขอบฟ้า ซึ่งเป็นความรักของพ่อกับแม่ที่รักกันมากหากวัดให้เห็นกันว่ารักกันมากขนาดไหน ก็คงใช้สุดขอบฟ้าข้างหนึ่ง ไปหาอีกข้างหนึ่ง
ซึ่งระหว่างสุดขอบฟ้าของทั้งสองด้าน มี 'ท้องฟ้า' เป็นพยานรัก
ชื่อเล่นของผมเลยชื่อว่า 'ท้องฟ้า' นอกจากจะเป็นพยานรักแล้ว ก็ยังเป็นที่รวมของหมู่ 'ดวงดารา' และ 'เดือนตะวัน'
..........................
จบตอนที่ 10 ครับ
ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
หวานหยดย้อย
-
น่ารัก............. :o8: :-[
ทั้งคู่พ่อ แม่ และคู่ลูก :impress2:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 11
หลังกินมื้อค่ำเสร็จ ลุงทัพก็ทำหน้าที่เป็นเด็กล้างจานต่อ จนเสร็จเรียบร้อยแล้วพ่อผมก็เรียกไปคุยส่วนตัวกันอยู่สักพักใหญ่ๆ จนเกือบจะสี่ทุ่ม
ลุงถึงถูกปล่อยตัวออกมา ก่อนจะถูกส่งตัวเข้าห้องหอ ทั้งๆที่ยังไม่ได้แต่งงาน แบบนี้ไม่ได้!!! มันผิดผี!!! ใครจะไม่ถือ แต่น้องฟ้าถือ...
...
...
แฟนคลับในเฟซลุงทัพกำลังแตกแยกความเห็นเป็นสองฝ่ายชัดเจนคือ เห็นด้วย กับไม่เห็นด้วย ที่พ่อเน็ตไอดอลคนหล่อของพวกเขาเป็นรักร่วมเพศชายชาย แล้วคบกับเด็กผู้ชายรุ่นลูกกกกก...
ลุงทัพแกเลยทำโพลให้แฟนคลับแกลงความเห็นเลยครับ
เห็นด้วยคือกด 'หัวใจ'
ไม่เห็นด้วยคือกด 'โกรธ'
อิจฉาช่างภาพอักษรย่อท.ทหารคือกด 'ว้าว'
อิจฉาพันตรีฐานทัพคือกด 'เศร้า'
กด 'ถูกใจ' ลุงแกจะลบออกจากการเป็นเพื่อน!!! และจะไม่รับแอดเข้าเพื่อน!!! จ้า..โหดไปอีกไหมล่ะ
เวลาผ่านไปเกือบสามสิบนาที ผลโพลออกมาเป็นเอกฉันท์ว่าว้าว ในความว้าว และในจำนวนนั้นยังมีเห็นด้วย และไม่เห็นด้วย ปนอยู่ซึ่งก็ต้องรอดูกันต่อไป
และไม่มีใครกดเศร้าให้ลุงพันตรีเลยสักคน เดียวน่าน้อยใจจัง!!!
ลุงทัพเลยโพสต์สเตตัสตัดพ้อ ไปว่า...
#มีแต่คนอิจฉาน้อง
#เค้าโกรธแล้วนะ
messenger (ของผม)
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ฉันต้องมารับรู้อะไรแบบนี้ในตอนสี่ทุ่มด้วยไหมคะ ฉันจิกหมอนขาดไปหลายใบแล้ว จนฉันไม่รู้ว่าจะเอาอะไรหนุนนอนแล้วค่าาาาา #อิจช่างภาพค่ะ
แบงค์ คนสวย : โอ้ย คือแบบงานดีอ่ะเมิง อิฟ้าเมิงทำบุญด้วยอารายไหนบอกเจ้สิคะ @แม็ค คนสวยกว่า /บอกผัวให้พักรบก่อนค่ะ แล้วมารุมอิฟ้ากัน
ท้องฟ้า : เมิง อย่าทำกู กูไม่ได้จะปิดบังพวกเมิงนะว้อย กูไม่รู้มาก่อนจริงๆว่าคนที่จีบกูอยู่คืออิลุงผู้พันฐานทัพอ่ะ
ขอแอบอ้างว่าลุงแกจีบผมอยู่เถอะ
แบงค์ คนสวย : ละไปเข้าด้าย เข้าเข็มกันตอนไหนคะ ละพี่แทนล่ะเธอทำกับพี่แทนอย่างนั้นทำไม
ท้องฟ้า : ยังไม่เข้าเว้ย จะให้บอกกี่ครั้งว่ากูกะพี่แทนไม่ได้มีอะไรลึกซึ้งต่อกัน
ขอโทษที่กูโกหกนะพวกเมิงงงง ให้อภัยกูด้วยนะ
โบวี่ ศรีธัญญา : กรี้ดดดด ผู้แบบนี้ยังมีอยู่อีกเหรอ กูนึกว่าหมดไปตั้งแต่พ่อกูตายละ
เอิ่ม เมิงเอาการจากไปไม่มีวันกลับของพ่อเมิงมาเล่นไม่ดูเวล่ำเวลามากเลยอิโบวี่
แม็ค คนสวยกว่า : ใครเป็นไร กูตกข่าวอันใดบอกค่า @ท้องฟ้า/ พี่น็อตเยกูตั้งแต่กลับจากรร.จนพึ่งหยุดมะกี้อ่ะเมิง บวมหมดแน่กู
แล้วเมิงต้องมาบอกพวกกูไหมวะ เรื่องแบบนี้เนี้ย
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ไปดูเฟซพี่ทัพค่าาาา
แม็ค คนสวยกว่า : ดูแล้วค่า โอ้ยยย กรี้ดดด กูอิจอิช่างภาพมันมีไรดีคะ กูถามหน่อยทำไมพี่ทัพต้องเลือกมัน
ท้องฟ้า : กูจะฟ้องพี่จ่า
แม็ค คนสวยกว่า : ฟ้องเลยค่า พี่น็อตคือหมดสภาพมากตอนนี้น้ำหมดตัวละ ละแบบอ่อนยวกอีกเมิง (คลิปสั้นห้าวิ)
อ้ากกกก อิแม็ค ทำไมมึงต้องทำอะไรบัดสีบัดเถลิงแบบนี้ นี่เมิงเล่นถ่ายคลิป ค... ผัวเมิงมาให้เพื่อนดูแบบนี้ก็ได้อ่อ กูนี่ยังอายแทนเลยอิห่าน
แบงค์ คนสวย : หนอนน้อยจัง ไหนบอกเท่าขวดๆ อิห่าน
แม็ค คนสวยกว่า : ตอนหดไหมอิแบงค์ อิห่านบ้านเมิงเหรอคะหดยังลำเท่าแขน แล้วแข็งมันจะไม่ลำตาลเลยรึไง
แบงค์ คนสวย : พี่ทัพไงหดยังลำเท่าแขน
อิแบงค์ ทำไมเมิงวกมาหาอิลุงได้ อิเพื่อนทรยศ
ท้องฟ้า : วกมาหา 'ว่าที่ผัว' กูเฉย
แม็ค คนสวยกว่า : กูจะลงขันคว่ำบาตรเมิง อิฟ้าอิขี้หวงค.ผัวก็ไม่บอกกี่นิ้วๆ
แล้วเมิงจะอยากรู้ไปทำซากอะไรวะ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : กรี้ดดดดด หนอนพี่น็อตคือทำไมเกลี้ยง
เอิ่ม อิแพนไม่รู้จริงเหรอว่าแกโกน
แม็ค คนสวยกว่า : กูโกนเอง เวลาอมละขนแกติดปาก
ห้ะ แบบนี้ก็ได้เหรอ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ละพี่เขาไม่ว่าเหรอ
แม็ค คนสวยกว่า : ทำไมต้องว่า กูเมียนะคะ ลองว่าเมียดูสิ คลิปที่กูนั่งขย่มให้ได้ลงเน็ตแน่
เดี๊ยว เป็นมึงไหมที่จะอายน่ะ
แบงค์ คนสวย : เมิงป่ะที่จะอายน่ะอิเพื่อนแรด @แม็ค คนสวยกว่า
แม็ค คนสวยกว่า : กูถ่ายไม่เห็นหน้ากู เห็นแต่ลำค...พี่น็อตกะหน้าพี่เขา
เมิงถ่ายแบบไหนวะ กูนึกภาพไม่ออกว่ะ
โบวี่ ศรีธัญญา : กรี้ดดดด เมิงคือกล้ามากอ่ะแม่ กูยอมค่ะ
กูก็ยอม ยกให้มึงเป็นแม่ไปเลยจ้า
แม็ค คนสวยกว่า : แน่นอน แม่ทำให้ใคร แม่มีหลักฐานหมดแหละค่ะลูกขา
โห ขนาดนั้น!!!
โบวี่ ศรีธัญญา : แม่คะ แม่เคยทำกับอิปอนด์ห้องสองไหมคะ ว่ากันว่านางใหญ่ใช่ย่อย กะอิโอ๊ตห้องเราด้วยค่ะแม่
ปอนด์ ห้องสอง ใครวะ
แม็ค คนสวยกว่า : อิปอนด์แม่เคยจับค่ะ แต่ผ่านกางเกงก็น่าจะใหญ่นะ ส่วนอิโอ๊ตแม่ไม่เคยกินค่ะ
ห้ะ รู้ขนาดนั้นเลยเหรอ
แบงค์ คนสวย : กูยอมเมิงเลยค่ะอิแม่
แม็ค คนสวยกว่า : หราคะ เมิงก็ไม่เบานิคะ ยินว่าได้ใครนะ ฟอๆ
แบงค์ คนสวย : ได้ห่าอะไรมันหลุดก่อน อย่าพูดค่ะเล็กค่ะไม่แข็งแล้วยังจะเอามาใช้งาน
เอาซะกูอยากรู้เลยว่าใคร
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : กรี้ดดด ใครวะคะ
แม็ค คนสวย : ฟ.ไงอิดอก หาเอาค่ะมีเมียเป็นชะนีแล้วด้วย ห.หินก็แข็งดี แต่นางถามหาแต่อิฟ้า กูล่ะเกลียดอิฟ้าเลยค่ะ
เฮ้ย ฟอฟันนี่ใครวะ อยากรู้มากว่าเป็นใคร แต่ห.หิน นี่ไอ้หินห้องห้า เพื่อนไอ้โอ๊ตน่ะแหละ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : อย่าบอกว่าอิฟอร์ด!!!??? ห.หิน @ท้องฟ้า/ ได้ละเหรอ??
แบงค์ คนสวย : เมิงว่าหลัว เมิงแมนแล้วเหรออิห่าน ตอนรอบกองไฟกูยังเห็นมันเต้นยั่วผู้อยู่เลย
ไม่ใช่อิฟอร์ดแล้วจะเป็นใคร ที่มีเมียเป็นชะนีน่ะ โอ้ยอยากรู้โว้ยยยย ผู้ชายมีเมียเป็นชะนีชื่อฟอฟันใครวะ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ฟอร์ดบอกว่าเป็นการแสดง
แสดงได้เหมือนมากจริง กูกราบว่ะ
แบงค์ คนสวย : อยู่ด้วยกันรึไง ถึงปกป้องกันจัง!!
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : อื้ม กำลังปั่นหรรมผัวอยู่ค่ะ @แม็ค คนสวยกว่า/ เมิงมีคนเดียวที่ไหน
โอ้ย อินี่ก็ไม่เบา ภาวนาว่าขออย่าให้พวกมันวกมาที่อนาคอนด้าลุงทัพอีกนะ
แม็ค คนสวยกว่า : ขอรูปยืนยัน
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : (รูปภาพ)
กำบนผ้าห่มแบบนี้ก็ได้เหรอ??
แม็ค คนสวยกว่า : แบบนี้ใครก็ทำได้ จริงไหมคะลูก @ท้องฟ้า/ ไหนแม่ขอดู ของพี่ทัพ
น่าน กูว่าแล้วลางสังหรณ์อะไรไม่เคยพลาด
ท้องฟ้า : ไม่มีทาง ชิ!
แม็ค คนสวยกว่า : อิงก ขอให้ถูกเยตูดบาน
ท้องฟ้า : พี่ทัพไม่ใช่คนหื่น แบบพี่จ่า
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : คือจริง อยากเห็นของพี่ทัพอ่ะ นะๆ @ท้องฟ้า
กรี้ดดดด อิแพนเมิงเป็นผู้หญิงนะมาขอดูหรรมผู้ชายแบบนี้ไม่ได้
ท้องฟ้า : ไม่ได้ๆ หวง!!! นอนดีกว่าเบื่อเพื่อนโรคจิต
แม็ค คนสวยกว่า : เออ ไปเลย อิเพื่อนขี้งก แค่ค. หลัวหวงอารายวะ
"ลุง" เมื่อวางโทรศัพท์ได้ก็หันไปหาอิคนตัวใหญ่ที่กะลังนอนเปลือยท่อนบนแล้วไม่ห่มผ้าอยู่ข้างๆ จะไปอ้อนอิลุงซักหน่อย แต่ผิดคาดอิลุงหลับแล้ว
"หลับ?" เชี้ย พึ่งจะห้าทุ่มกว่าๆเอง แล้วไม่มีบอกฝันดง ฝันดีแฟนอย่างผมอีกนะ อะไรวะ ตื่นขึ้นมาคุยกันเดี๋ยวนี้นะ
"ลุงจ๋า..ฟ้าเงี่ยน" ผมนี่พูดกรอกหูเลยครับ ขอแกล้งแกหน่อยเถอะ
"พรุ่งนี้ฟ้าไปหาพ่อแม่พี่นะครับ ไว้หลังจากกลับจากบ้านพ่อแม่พี่ละกันเนอะพี่จะทบต้นทบดอกให้ครับ" ห้ะ ขั้นทบต้นทบดอกเลยเหรอ ไม่เอาถึงขนาดขั้นนั้นก็ได้มั้ง
"ฟ้าเยลุงนะ" ทันใดนั้น อิลุงสะดุ้งโหยงจนแบบ ผมนี่แทบหัวใจวาย
"ฟ้า" อิลุงเอ่ยเรียก พร้อมสายตาแบบไม่สบอารมณ์สุดๆ
"ก็ฟ้าเงี่ยนนี่น่า นะครับใช้ปากให้ฟ้าก็ได้"
"งั้นเดี๋ยวพี่ใช้ปากทำให้" แบบนี้สิ ค่อยเรียกว่าผัวที่รักเมียจริง รักลุงเลยครับ
"อ้ะ พี่ทัพ ซี้ด" ผมยันผ้าห่มออก พร้อมกับมือที่ขยี้ผ้าปูที่นอนจนยับ
"อ้ะ เสียว ฟ้าเสียว" เสียงลุงแกกลืนลำเอ็นผมดัง ม้วฟๆ เป็นจังหวะ
ไม่นานผมก็แตกในปากลุงแกในท่าที่ผมใช้มือจิกกดหัวแกลงจดสุดลำของผม แล้วลุงทัพก็ดูดกลืนน้ำผมลงคอ ก่อนจะถอนปากออกมาเลียทำความสะอาดให้น้องชายของผม
"พี่ทัพ กลืนทำไมครับ"
"พี่รักฟ้า" ห้ะ มันใช่เหรอขี้เกลียดลุกไปบ้วนก็บอก
"ฟ้าก็รักพี่ทัพนะครับ แต่ฟ้าไม่กินได้ไหม" ยังไม่พร้อมเว้ย
"ฟ้าจะไม่ลองหน่อยเหรอครับ"
"พี่ทัพ ฟ้ายังไม่พร้อมฟ้าขอเวลาหน่อยนะครับ" อ้างแต่ไม่พร้อม กูล่ะเกลียดตัวเอง
"ครับๆ พี่รอได้"
"ขอบคุณครับ ฟ้ารักพี่ทัพมากๆเลย"
"พี่ก็รักฟ้ามากๆเลยเหมือนกันครับ" แล้วลุงทัพก็กอดผมตอบ จากนั้นเราก็นอนกอดกันจนต่างฝ่ายต่างหลับไป
............................
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 11 (ต่อ)
เช้าวันใหม่ สดใส ในเช้าวันเสาร์
พี่ทัพคนขี้เซา ถูกผมปลุกให้ลุกเพื่อไปใส่บาตร
'ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขัน'
"พี่ทัพอธิษฐานอะไรเหรอครับ" ผมเอ่ย ถามทันที ที่เราใส่บาตรกันเสร็จเรียบร้อย แล้วต่างคนต่างขึ้นมานั่งบนรถกันแล้ว
"พี่อธิษฐานว่าถ้าชาติหน้ามีจริง พี่ขอให้เราได้เป็นผัวเมียกันอีก แต่ขอให้เจอกันเร็วกว่านี้พี่อยากใช้ชีวิตอยู่กับเมียพี่นานๆ" ชาตินี้ก็เอาให้รอดก่อนเถอะ ลุงน่ะสามสิบสามเอง อย่าพึ่งรีบตายเส่ะ
"จะไม่เบื่อฟ้าแย่เหรอ"
"ไม่ครับ ฟ้าไม่น่าเบื่อสำหรับพี่ เพราะฟ้าน่ะน่าเย" เออ คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้
"พี่ทัพจะไม่ให้ฟ้าลองเยบ้างเหรอครับ ฟ้าก็อยากรู้ความรู้สึกแบบนั้นบ้างเหมือนกันนะ"
"ให้เยแล้วนี่เมื่อคืน ล่อปากพี่ซะเจ่อ" ไม่ใช่เยปากซะหน่อย
"พี่ทัพไม่อยากถูกผู้เยาว์พรากเหรอครับ"
"ไม่ครับ" ชิ!!! งอน
สายของวันหลังกินมื้อเช้าเสร็จ อิตาลุงก็บอกพ่อบอกแม่ผมว่าจะพาผมไปไหว้พ่อแม่ลุงแก
พ่อแม่ผมไม่ขัดข้องครับ แต่ก็อยากให้มีของติดไม้ติดมือไปบ้าง ซึ่งของนั่นก็คือผลไม้ที่แม่ผมจัดใส่กระเช้าเองกับมือ
เป็นผลไม้ที่หาเอาที่สวนหลังบ้านครับ พอออกจากบ้านมาสักพัก อิลุงก็ให้ผมนอนเพราะอีกนานกว่าจะถึง
ผมเป็นคนว่าง่ายครับ สามีบอกก็เลยทำตามอย่างไม่หือไม่อือ บวกกับเมื่อคืนนอนดึก และตื่นเช้าด้วย
เลยเข้าห้วงนิทราไปได้ง่าย และรู้สึกตัวอีกที่ ผมก็ถูกอุ้มในท่าเจ้าสาวแล้ว
"ต๊าย ตาทัพทำไมน้องมาสภาพนี้" เอิ่ม น่าจะเป็นเสียงของแม่ลุงครับ
"น้องหลับครับแม่ แม่อย่าเสียงดังรบกวนน้องสิ" เอิ่ม ลุงจะรู้ไหมว่าผมตื่นแล้ว
"ปะ พาน้องขึ้นไปพักข้างบนก่อน ถ้าได้เวลาแล้วเดี๋ยวแม่จะให้เด็กไปตาม" แม่ลุงเอ่ย ก่อนที่ลุงจะพาเรือนร่างของผมมายังห้อง ห้องหนึ่ง ก่อนจะวางผมกับเตียงใหญ่
"ตื่นแล้วก็ไปล้างหน้า" อ่ะ นี่ลุงรู้ว่าผมแกล้งหลับเหรอ
"อุ้มฟ้าไปหน่อยสิครับ แล้วล้างให้ฟ้าด้วยนะ" กะจะแกล้งแกเล่นๆ แต่แกทำให้จริงๆครับ
ฮึก.. น้ำเข้าจมูกผม
พอล้างหน้า ล้างตาให้ผมเสร็จ อิลุงก็แบกผมขึ้นบ่า ก่อนจะวางผมลงกับเตียง ดีไม่ฟาดผมลง ไม่งั้นหลังหักงดขย่มแน่
"หิวยังครับ" ลุงถามพร้อมกับเช็ดหน้าให้ผมไปด้วย ผมเลยพยักหน้า
"ปะ งั้นลงไปข้างล่างกัน" เดี๋ยวลุงจะไม่ให้ผมได้ เที่ยวชมห้องนอนลุงก่อนเหรอ
ไปก็ไป หิวเต็มทีละ
และพอลงมาถึงชั้นล่าง เหมือนผมจะตกเป็นเป้าสายตาของทุกคนอีกครั้ง
บางคนถึงกับเหวอ บางคนถึงกับตาค้าง นี่เขาเห็นใครเดินตามผมมารึเปล่าวะ
"พี่ทัพ" ผมรีบเดินไปสะกิดอิตาลุงที่เดินนำไปก่อนสองก้าว
"ครับ"
"ทำไมมีแต่คนมองผม"
"ฟ้าสวยไง ไม่ต้องคิดมากเมียพี่สวยที่สุด" ห้ะ สวย?? สวยบง สวยบ้าอะไร ผมมีดุ้นนะอิลุง
"มากันพอดี หนูฟ้ามานั่งกับย่าสิคะ" นะนี่แม่อิลุงเหรอ ไม่อยากจะเชื่อโคตรจะยังสาวเลยครับ ถ้าบอกว่าพี่สาวอิลุงผมก็เชื่อ เอ้ะ หรืออิลุงมันแก่ทันแม่เอง
"เอ่อ เอิ่ม ครับ" ทำไมทุกคนถึงแต่งตัวแบบผู้ดีกันจังวะ แล้วย้อนมองผมเสื้อเชิ้ตแขนสั้น กับกางเกงยีนส์ขายาวทรงกระบอก
ผมค้อมศรีษะให้ท่าน ก่อนจะเข้าไปนั่งพร้อมยกมือไหว้
"ไหว้แม่ย่าเถอะจ่ะ ส่วนนี่พ่อปู่นะ" แม่ลุงผายมือไปทางบุรุษท่าทางสุขุมที่นั่งประจำหัวโต๊ะ ผมเคยเห็นท่านที่ค่ายแบบแว้บๆแล้วครั้งหนึ่ง ยืนยันว่าครั้งนี้เห็นใกล้ๆแล้ว ไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิดตอนนั้น
"สวัสดีครับ" ผมเอ่ยพร้อมยกมือไหว้
"เราเคยเจอกันแล้ว เธอจำได้ไหม" จำได้ครับ วันนั้นท่านดูเข้มขรึมยังไง วันนี้ก็ไม่ต่างจากนั้นเท่าไหร่
เพียงแต่มีรอยยิ้มประดับบนใบหน้าอยู่ด้วย
แล้วลุงทัพก็เข้ามานั่งข้างกับผม ก่อนที่แม่ลุงจะผายมือไปแนะนำคนที่นั่งอยู่ขวามือของพ่อ หรือตรงข้ามกับแม่
"นี่พี่กาศจ่ะ พี่ชายของตาทัพ" แม่ลุงเอ่ยจบผมก็ยกมือไหว้ ชายวัยกลางคนตรงหน้า ก่อนที่แม่ลุงจะไปแนะนำภรรยา ของพี่ชายลุง และลูกชายลูกสาวของพี่ชายลุงอีกสามคน ชายสองหญิงหนึ่งครับ
"น้องฟ้าตัวจริงน่ารักกว่าในรูปอีกนะครับ" ไม่ขิง ก็ข่าครับ สองฝาของลุงกาศเขา
"น้อยๆหน่อย ใครให้เรียกน้องฟ้าต้องเรียกอาฟ้าสิ" อิลุง อย่าไปหาเรื่องเด็กสิ
"ก็น้องฟ้ายังไม่แก่เหมือนอาทัพนี่ครับ เนอะครับคุณย่า" เก่งนักนะ รู้จักหาทีม
"ข่า" ภรรยาลุงกาศเอ่ยปรามลูกชาย ว่าแต่ทำไมแยกได้ว่าใครเป็นใคร
"เรียกฟ้าว่าอาดีกว่าครับ เพราะฟ้าเป็นแฟนพี่ทัพ เอ่อ ขอโทษด้วยครับผมสรุปสถานะเอาเองเฉยเลย" ลืมไปว่าวันนี้ผมมาฝากตัวเป็นลูกสะใภ้ของพ่อปู่กับแม่ย่า พวกท่านยังไม่อนุมัติเลยผมก็เออเอาเองแล้ว
"ทำไมต้องขอโทษด้วยล่ะ ปู่กับย่าก็ไม่ได้จะขัดขวางหนูกับเจ้าทัพซักหน่อย แถมดีใจซะอีก ปู่น่ะยิ่งกลัวว่าเจ้าทัพจะอยู่คนเดียวไปจนแก่เฒ่า แล้วฝากกระดูกไว้กับโลกเฉยๆไม่มีใครเก็บเข้าโกฐให้อยู่" เอิ่ม ฟังดูเหมือนแช่งลูกเลยครับ
"พอได้ยินว่าเจ้าลูกชายคนเล็กมีแฟน พ่อก็รีบไปถามเพื่อให้ได้ความที่ชัดเจนเลย กลัวว่ามันจะมโนไปเองคนเดียว" ที่แท้ก็อย่างนี้
"เอ่อ แต่ผมเป็นผู้ชายนะครับ ละแล้วมีหลานให้ไม่ได้ด้วยครับ" จบคำพูดของผม แม่ลุงทัพก็ยื่นมือมากุมมือผมไว้
"ไม่เห็นเป็นไรเลยค่ะ ตากาศก็ขยันปั้มดีออก ถึงน้ำเชื้อเรื่องหน้าตาจะสู้ตาทัพไม่ได้ก็เถอะ" เอ่อ จริงครับเมื่อเทียบความหล่อเหลาของพี่กับน้อง ลุงกาศจะไปทางพ่อของลุงนะ ส่วนลุงนี่ลูกแม่เลยครับ
"เจ้าทัพได้ผมไงส่วนเจ้ากาศน่ะได้คุณ" พ่อลุงเอ่ยแซว
"ค่า แต่ความกระล่อนตากาศได้คุณมาเยอะเลยนะคะ หนูพริกคะ ตอนนี้เอาสามีอยู่หมัดรึยังล่ะ"
"เอ่อ น่าจะอยู่แล้วนะคะ" ภรรยาลุงกาศตอบ พยานรักตั้งสามหน่อขนาดนี้
"แม่ว่าน่าจะยังนะคะ พยานรักแค่สามยังน้อยไปสักสี่ห้าหรือหกเลยเป็นไง" โห้ะ คุณแม่คราบ จะเลี้ยงยังไงไหว
"เลี้ยงไม่ไหวกันพอดี" ลุงกาศเอ่ย พร้อมรอบถอนหายใจ
"ก็เอามาให้น้องช่วยเลี้ยงสิ แกนี่โง่จริงๆ" เออ แม่ครับถามผมก่อนไหม ว่าผมชอบเด็กรึเปล่าน่ะ
"เออ ผมว่าทานข้าวกันดีกว่าไหมครับ" ขอขัดหน่อยเถอะผมหิวแล้ว เด็กอนามัยต้องกินข้าวให้ตรงเวลาครับ
"นั่นสินะ คุยซะเพลินเลย มาๆทานเยอะๆนะคะ" แม่ลุงครับ
หลังจากนั้นก็มีคุยกันสัพเพเหระไปเรื่อยเปื่อย จนกระทั่งปิดฉากด้วยของหวาน และผลไม้
"จริงสิครับ น้องมีผลไม้จากที่บ้านมาฝากคุณนายผู้รักสุขภาพด้วย" ลุงเอ่ยก่อนจะลุกออกไป
"ตายจริง รู้จักเอาอกเอาใจแม่สามี เนี้ยสะใภ้ที่แม่สามีต้องการดูเอาไว้นะตาขิง ตาข่า"
"คราบบบบ พวกผมจะเดินตามแบบอาทัพ" ห้ะ!!!
"ถ้าไม่น่ารัก น่าเอ็นดู แบบอาฟ้าแม่จะไม่อนุญาตเด็ดขาดค่ะ" แม่ของฝาแฝดเอ่ย
"คงยากแล้วล่ะ" ขมิ้นเอ่ย
"นั่นดิ อาทัพทำบุญด้วยอะไรนะ ผมล่ะอิจฉาอาทัพเลยจริงๆ"
"มาอง มาอิจอะไรอา" ลุงผู้หูดี เดินมาพร้อมกระเช้าผลไม้ก่อนจะส่งให้แม่บ้านไปจัดมา
"เอาไว้มื้อค่ำก็ได้จ่ะเยา" แม่ลุงหันไปมองแม่บ้านที่เข้ามารับกระเช้าผลไม้จากลุง
ก่อนลุงจะเดินมานั่งที่เดิม
"ขิงสงสัยว่าอาทัพทำบุญด้วยอะไรถึงมีแฟนได้น่ารักขนาดนี้น่ะครับ" คนนี้น่าจะข่าใช่ไหม พูดมาขนาดนี้ ขอจดจำใบหน้าไว้หน่อยเถอะ
"ทำบุญร่วมชาติตักบาตรร่วมขันกันมา" เอ่ยจบลุงก็เนียนหอมแก้มผม อิลุงผมเขินนะว้อย
"จริงไหมจ๊ะ" เออ เอากับลุงสิครับ ไม่พูดเปล่ายื่นหน้าพร้อมเสนอปากมาจะหอมแก้มผมอีกครั้ง ไม่มีอายสายตาผู้ใหญ่ที่นั่งหัวโด่อยู่เลยแม้แต่น้อย
"ครับ" ผมตอบก่อนจะให้ความสนใจกับองุ่นตรงหน้า
"ตามจีบอยู่นานนะกว่าจะได้ พอจังหวะจะได้ก็แบบไม่ตั้งตัว" แน่ใจว่าไม่ตั้งตัวน่ะ มีวางผล วางแผนนะตอนนั้นน่ะ
"ใช่เหรอ ได้ยินว่ามีวางแผนแถมซ้อมใช้งานน้องชายกับหมอนข้างด้วยนิ" เฮ้ย พ่อของลุงรู้เรื่องนี้ได้ยังไง
เอิ่ม เอาแล้วสิ !!!
"แหม่พ่อครับก็ช่วยพูดให้มันดูดีหน่อยไม่ได้รึไง น้องสิบสี่อยู่นะ"
"ห้ะ" สามพี่น้องประสานเสียงกัน
"อะไรกันแฝดสาม" ลุงทัพถาม
"เกิดก่อนพวกผมตั้งสองปี" จริงดิ!!! ทำไมหน้าตาล้ำอายุกันนักล่ะ หรือว่าเชื้อพ่อมันแรง...แซววว
"นี่พวกเราแก่เร็วได้ปู่เหรอจ๊ะ" แม่ลุงครับ
"คุณน่ะ รอจังหวะนี้อยู่ล่ะสิ" คนเป็นหัวหน้าครอบครัวเอ่ย
"แน่นอน ฉันยอมคนซะที่ไหนต่อให้เป็นสามีฉันก็เถอะจำไว้นะคะหนูฟ้าได้โอกาสเอาคืนเมื่อไหร่เราต้องเหยียบให้จมดินเลยนะ" จังหวะนั้นอิลุงเข้ามารวบผมแล้วปิดหูทั้งสองข้างของผมไว้
"แม่ ทำไมสอนน้องงี้ล่ะครับ" อิลุงตีหน้าสลด
"ฟ้ารู้น่าครับว่าอะไรเป็นอะไร พี่ทัพปล่อยฟ้าก่อนนะ เดี๋ยวเสื้อเลอะ" มะละกอสิครับ กำลังจะเข้าปากแล้วเชียวอิลุงก็ดึงผมไปกอดซะก่อน
แล้วลุงก็ผละผมออก ก่อนที่ผมจะจัดการเช็ดรอยเปื้อนจากเนื้อมะละกอออกให้ลุง แล้วหันไปให้ความสนใจกับผลไม้ตรงหน้าต่อ และกวาดลงท้องไปจนอิ่ม
"นี่ เราไปแอบท้องรึเปล่าทำไมกินจุจังเลยคะ" เอ่อ เอิ่มคุณย่าครับ เราอยู่ทีมเดียวกันไม่ใช่เหรอครับ
"ไม่ได้ท้องครับ มีลูกสะใภ้แบบนี้เลี้ยงไหวไหมล่ะครับ อิอิ" เอ่ยจบผมก็ยิ้มตายี
"โอ้ย ดูพูดเข้าให้เลี้ยงอีกสามชาติก็ยังไหวเลยค่า นี่ถ้าหนูฟ้าจบม.สามแล้วมาอยู่กับแม่สิคะ เดี๋ยวแม่ส่งเรียนเอง" โห ยื่นข้อเสนอมาขนาดนี้ มีหรือว่าผมจะกล้ารับ เกรงใจแย่สิครับ
"เอ่อ ขอบคุณครับ แต่ฟ้าต้องปรึกษาพ่อกับแม่ก่อน แต่เอาเข้าจริงฟ้าก็ไม่อยากไกลอกพวกท่านเหมือนกัน อยู่นี่แม่พี่ทัพก็มีหลานอยู่แล้ว ให้สะใภ้อย่างฟ้าอยู่กับพ่อตาแม่ยายพี่ทัพเถอะนะครับ"
"ดูพูดเข้าสิ ก็เจ้าขิงข่ากับยัยขมิ้นไม่เอาอกเอาใจย่าแบบหนูฟ้านิคะ" โอ้ยยย ดูสายตาแบบนั้นสิ ถึงว่าอิลุงไปเอามาจากไหน
"ก็ให้พี่กาศปั้มเพิ่มเร็วๆสิครับ แต่ฟ้าไม่รับเลี้ยงเด็กนะฟ้าไม่ชอบเด็ก"
"ไม่ชอบเด็กแล้วชอบอะไร.
หื่ม" อิลุงครับ ไม่พูดเปล่ายื่นนิ้วมาบีบจมูกผมอีก
"ชอบคนแก่ อิอิ"
"ดูพูดเข้า แบบนี้ย่าก็รักก็หลงเราคนเดียวสิ" โอ้ยยย แม่คร้าบ
"ถ้ามีลูกน่ารัก น่าเอ็นดูแบบน้องฟ้าสักคนก็คงจะดีนะคะ ลูกๆพริกมีแต่พวกโลกส่วนตัวสูง ถ้าน้องฟ้าพอมีเวลาแวะไปเล่นกับน้องๆที่ไร่บ้างนะคะ" ภรรยาลุงกาศเอ่ย
"พอดีพี่สะใภ้ทำสวนองุ่นน่ะ นี่ก็องุ่นจากไร่พี่สะใภ้" ลุงทัพครับ
"ฟ้าไปกินองุ่นเฉยๆได้ไหมครับ ไม่ไปเล่นกับพวกเครื่องต้มยำนะ"
"ห้ะ ฮ่าาาา" ไม่ใช่แค่อิลุงครับ ทุกคนยกเว้นพวกเครื่องต้มยำที่ไม่ขำ
"โป้งอาฟ้าละ" ขิงครับ
"ก็ถูกของอาฟ้า พวกเครื่องต้มยำ ฮ่าๆ" อิลุงพอเถอะ ดูหน้าหลานด้วย
"พี่ทัพพอได้แล้ว" ผมเอ่ยพร้อมตบต้นขาของอีกฝ่ายเพื่อให้เลิกขำน้อง
"คะคะครับ พี่จะไม่ขำแล้วก็ได้" ไหนบอกจะไม่ขำแล้วไง หยุดเถอะสงสารน้อง
"นานแล้วที่พ่อไม่เห็นแก หัวเราะแบบนี้"
"นั่นสินะ" แม่ลุงเอ่ยพร้อมยื่นมือมาลูบหัวผม
"ใช่ครับ นานมากแล้วจนลืมไปเลยว่าไอ้ทัพมันหัวเราะร่าครั้งล่าสุดเมื่อไหร่" เชี้ย สามเสียง ถึงกับห้ามอิลุงไว้...ไม่ได้ แต่เดี๋ยวนะ อิลุงไม่เคยหัวเราะแบบนี้มานานแล้ว!!! เฮ้ย แล้วก่อนหน้านี้ลุงแกต้องมีสภาพเช่นไรเนี้ย
"พ่อฝากเจ้าทัพด้วยนะครับท้องฟ้า" พ่อลุงเอ่ย พร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร และสิ้นเสียงหัวเราะของอิลุงทันที ที่คุณปู่เอ่ยจริงจัง
"แม่เองก็ด้วยนะคะหนูฟ้า ถ้าวันไหนทะเลาะกันให้ต่างฝ่ายต่างมีเหตุผลพูดคุยกัน และพูดคุยกันด้วยมีสตินะคะ รักกันไปนานๆนะคะแล้วอย่าทิ้งลูกชายแม่ด้วยนะ ถ้าพี่ทัพทำตัวแย่ๆก็มาฟ้องแม่ได้เลย เดี๋ยวแม่จะจัดการให้ค่ะ" แม่ลุงทัพ
"ว้า พ่อกับแม่ก็พูดไปหมดแล้ว แล้วฉันจะเอาอะไรอวยพรแกล่ะ ..ฉันมีแต่นี่ รับไปสิ" ลุงกาศวางกล่องไม้บนโต๊ะอาหาร
"อ่ะ เอ่อ ผมว่าพี่ควรส่งต่อมันให้เจ้าข่าหรือเจ้าขิงนะ" มันคืออะไร?
"เจ้าข่ากับเจ้าขิงจะไปรู้ความหมายอะไร ฉันว่าความหมายของรักแท้พวกมันจะเข้าใจไหมเถอะ" กล่องแห่งรักเหรอ คืออะไรวะ งงว้อย
"แต่..พี่ มันมีค่ามากกว่าจะมาหยุดอยู่ผม" ลุงเอ่ย
"ใช่ มันมีค่ามากกว่าแก แต่แกมีน้อง ให้ความมีค่าของน้องมาเติมเต็มให้แก แล้วพวกแกจะเท่ากัน เพราะฉะนั้นแกเหมาะสมกับแหวนสองวงนี้ที่สุดแล้ว" ลุงกาศเอ่ยจบ ก็ส่งกล่องแหวนให้ภรรยา ก่อนที่พี่พริกจะจะส่งต่อให้ลุงทัพ
"มะ ลองใส่ดูใหญ่ไปไหม ต้องได้แก้ไหม" แม่ลุงเอ่ยพร้อมกับลุกมาเปิดกล่องแหวนให้ลูกชาย แล้วยื่นวงหนึ่งให้ผม
"แม่" ลุงเอ่ย
"ดูๆ ลูกผู้ชายชาติทหารร้องไห้สิ ไม่อายเด็กเลย" ลุงไม่ได้ร้องหรอกครับ แต่คุณย่าแซวแก้กันน้ำตาตัวเองไหล
"ขอบคุณ ขอบคุณครับพ่อ ขอบคุณครับแม่ ขอบคุณพี่ด้วย พี่สะใภ้ด้วยนะครับ"
"จ๊ะ รักกันไปนานๆนะคะ" พี่พริกเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร
facebook
Thanthaph Dharmarak 'กำลังคบกับ' นภนต์ กวีศิลป์
............................
จบตอน
ขอบคุญที่ติดตามครับ
-
:pig4:
:3123:
-
ขยันกันหวาน
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 12
หลังทานมื้อเที่ยงเสร็จ
คุณปู่ก็เรียกพี่ทัพไปคุยส่วนตัวกัน ส่วนผมอยู่ว่างๆไม่มีอะไรทำ เลยไปทำความรู้จักกับเหล่าบรรดาแม่บ้านพ่อบ้านในคฤหาสน์ 'ธรรมรัตน' หลังนี้ เพื่อทำความคุ้นเคยกันไว้ครับ
จนเกือบสามสิบนาทีลุงทัพก็ถูกปล่อยตัวออกมา และเมื่อทันทีที่ถูกปล่อยตัวออกมาเป็นอิสระจากคุณปู่ก็ถูกคุณย่าชวนไปช้อปปิ้งกันต่อ
และสถานที่ที่จะไปคือห้างสรรพสินค้าย่านกลางกรุง แหล่งรวมวัยรุ่น และคนมีกะตังค์ (รึเปล่า?) ก็มองไปทางไหนเห็นแต่คนแต่งตัวดีๆ ดูสะอาดๆ ผิดกันกับผมตอนนี้..
ที่อยู่ในชุดเสื้อยืดสีขาวไม่มีลวดลายใดๆทั้งสิ้น กับกางเกงยีนส์ขายาวทรงกระบอกสีเทาซีดๆ ที่บ่งบอกอายุการผ่านการซักมานับครั้งไม่ถ้วน และรองเท้าผ้าใบสีขาว มาในโทนสว่างไปอีกจ้า!!
และตอนนี้คุณย่าท่านก็ได้อุปโลกน์ตัวเองเป็นไกด์และแม่งานพาเที่ยวเป็นที่เรียบร้อย พาช้อปไปตามห้างร้าน และแบรนด์ต่างๆ ที่มีทั้งเสื้อผ้า กางเกง และรองเท้า ที่มีทั้งแบบใส่อยู่บ้าน ใส่ไปเที่ยว ใส่ไปวิ่งออกกำลังกาย และใส่ออกงาน!!
คือจัดเต็มมากกกก (กอไก่ล้านตัว) เฉพาะเสื้อผ้ายังไม่รวมรองเท้า คุณนายย่าก็เล่นหยิบจับวัดไซส์แล้วจ่ายสดแบบไม่ถามคนใส่อย่างผมสักคำ แต่คนที่รับกรรมหนักสุดสงสัยจะเป็นพี่ทัพครับ ที่ตอนนี้แทบจะล้มมือทั้งสองข้างแล้ว
ว่าแต่ออกงาน งานอะไร? (หลังจากถามคุณนายย่ามาก็ได้ข้อมูลมาว่า) งานอีเว้นท์ ธุรกิจของครอบครัวจ้า อิลุงโกหกผมว่าคุณย่าเป็นแม่บ้านเฉยๆ (น่าตีจริงๆที่กล้าโกหกผม) ที่ไหนได้ท่านคือคุณหญิงร้านทองและเจ้าของโรงแรมดีๆนี่เอง
ก่อนที่ท่านจะแต่งงาน.. (อันนี้เม้ามอยเรื่องแม่ผัวเน้าะ อิอิ) ก่อนที่ท่านจะแต่งงานกับคุณปู่ ครอบครัวคุณย่ามีธุรกิจส่วนตัวอยู่แล้วครับ ซึ่งธุรกิจที่ว่านั้นก็คือ 'เหมืองทองและห้างทอง' ภายใต้ชื่อ 'วงศ์สุพรรณรัตน์' ซึ่งเป็นนามสกุลของท่าน และไม่ต้องพูดถึงว่าตระกูลวงศ์สุพรรณรัตน์นี้จะรวยมากแค่ไหน สำหรับท่าน ท่านก็บอกว่าท่านมีอันจะกินนะ
แต่สำหรับเรา ท่านคือเหลือกินเหลือใช้แล้วจ้า (อันนี้คือความรู้สึกของผมนะ บ่นอุบอิบในใจเบาๆว่าแม่ผัวใช้เงินเก่งแง่ะ แต่ก็ยอมๆครับ เพราะเงินท่าน555)
เม้ามอยเรื่องแม่ผัวต่อจ้า ยังไม่จบอ่ะ มีเยอะๆ..
หลังจากมีเงินมีทองเหลือใช้ ประมาณว่าชาตินี้จะใช้ยังไงให้หมดแล้ว คุณย่าท่านก็เอาทรัพย์สินที่เศษๆส่วนนั้นไปเล่นหุ้น คือก่อนแต่งงานนะ จนวันหนึ่งราคาหุ้นมันขึ้นและท่านก็ได้ผลตอบแทนกลับมาอย่างมหาศาล เรียกได้ว่าจากที่มั่งมีอยู่แล้วยิ่งมั่งมีมากขึ้นเรื่อยๆ
หลังจากนั้นท่านก็เริ่มเข้าสู่วงการไฮโซ ติดตามคุณแม่ของท่านไปตามงานพบปะสังสรรค์ต่างๆ และตั้งแต่วันนั้นท่านก็บอกว่าท่านติดตามคุณแม่ของท่านไปทุกงานจ้า
นอกจากเนียนประกาศตัวแบบอ้อมๆว่าฉันคือลูกสาวของตระกูลวงศ์สุพรรณรัตน์แล้ว เกือบทุกงานที่คุณย่าไปมักจะเจอกับชายหนุ่มในฝันคนนั้น (ที่ฉันเฝ้าตามหา..อ้ะ อันนี้ผมเติมเอง) ที่มากับคุณพ่อคุณแม่ของเขาเช่นกัน
คนคนนั้นก็คือ คื้อ คื้อออ... (ถ้าใครรำคาญอนุญาตให้ด่าว่าน้องน่ารักได้นะฮะ แฮร่!)
ชายหนุ่มคนนั้นก็คือ คุณธรรมรงค์ ธรรมรักษ์ ลูกชายคนเดียวของคุณนันทชัยและคุณสินจัย ธรรมรักษ์ และยังเป็นทายาทโรงแรมรีสอร์ท ในเครือ 'ธรรมรักษ์' อีกด้วยจ้า
คุณย่าเล่าว่า ตอนนั้นคุณปู่คืองานดีมากกกก ผิดกับตอนนี้!!(คือแอบมีความนินทาสานะครับ) หน่วยก้านดีพูดจาดีมีสัมมาคารวะและมารยาททางสังคมมาก และที่สำคัญยังเป็นสามีแห่งชาติของใครหลายๆคนด้วยจ้า (เหมือนกับใครวะ? ประวัตินี้ชั่งคุ้นๆแฮ่ะ) โดยเฉพาะกับคุณปรีดากุล วงศ์สุพรรณรัตน์ คนนี้เลยเด่อออ (มีความอวยตัวเองง่ะแม่ย่าผม)
อ้ะ บอกก่อนว่าคุณย่ากินเด็กนะเออ คุณปู่เด็กกว่าท่านเจ็ดปีเชียวจ้า (คือเลิศง่ะ) หลังจากคบหาดูใจกันประมาณสามปีก็ได้ฤกษ์กาลยามดีเข้าห้องเข้าหอ แล้วต่อมาก็มีพยานรักเป็นลูกชายฝาแฝดสองคน
แต่คุณปู่บอก 'อยากได้ลูกสาว' คุณย่าก็จัดให้จ้ามีความตามใจสานะเออ แล้วผลปรากฏว่าได้ปิกาจูมาแทน แง่วววววว
จบการเม้ามอยเรื่องแม่ผัวแค่นี้ก่อนเนาะ
...........
กลับมาที่บรรยากาศในห้างตอนนี้
"พี่ทัพมะให้ฟ้าช่วย" สภาพลุงตอนนี้แบบอดสงสารไม่ได้ครับ เต็มแขนทั้งสองข้างยันนิ้วทั้งห้า ที่มีแต่ถุงของใช้ของผม
"ไม่ต้องไปช่วยค่ะลูกขา หน้าที่ของสามีคือถือของให้ภรรยาอย่างเราค่ะ" เอิ่ม ผมล่ะอดสงสารอิลุงม่ายล่าย
"ฟ้าว่าพอกันแค่นี้ดีกว่าไหมครับ" เมื่อช่วยถือไม่ได้ ก็จะช่วยให้ได้กลับบ้านไวขึ้นละ
"หื่ม ยังเหลือของใช้ส่วนตัวที่ขาดไม่ได้อีกอย่างนิน่า" ห้ะ คุณย่าหมายถึงกางเกงใน? คุณย่าจะซื้อยันกางเกงในให้ผมไม่ได้!!
"เอ่อ เดี๋ยวฟ้าจะไปซื้อกับพี่ทัพเองก็ได้ครับ"
"เอางั้นก็ได้ค่ะ" ค่อยโล่งหน่อย
"ฟ้าจะไปส่งคุณย่าไว้ที่ร้านกาแฟก่อนดีไหมครับ"
"เดี๋ยวย่าเดินไปเองค่า หนูฟ้าไปกับพี่ทัพเถอะจ่ะ" เอางั้นก็ได้ครับ เมื่อเอ่ยจบคุณย่าก็เดินห่างออกไป ผมเลยให้อิลุงเอาของมาเก็บที่รถก่อน ถึงลุงแกจะบอกว่าถือยังไหวก็เถอะ
"เบาตัวกว่ากันเยอะไหมล่ะ" ผมถามอิลุง
"แล้วแม่พี่ก็จะว่าพี่ไม่มีความอดทน ถือของให้เมียแค่นี้ไม่ได้" เอิ่ม อย่าใส่อรรถรสเยอะสิครับ
"เชื่อเลยพี่ทัพลูกใคร ไม่ได้ความเข้มขรึมจากคุณปู่มาเลยสักนิด ถ้าคุณย่าจะพูดแบบนั้นฟ้าจะออกตัวให้เองครับ" เป็นผู้เสนอแผนนี่น่า
"..." อิลุงเงียบรอฟัง
"ไม่ต้องกังวลนะครับ ฟ้าอยู่ข้างๆพี่ทัพตรงนี้ ถ้าพี่ทัพจะถูกคุณย่าบ่นฟ้าก็ต้องโดนด้วย และฟ้ามั่นใจว่าคุณย่าไม่บ่นให้พี่ทัพแน่นอนครับเพราะไม่อยากให้ฟ้าเสียใจ" ดูเหมือนจะมั่นใจมากเลยนะ
"ขอบคุณนะครับ กลับถึงบ้านเดี๋ยวพี่ให้รางวัลสักยกดีไหมนะ" ลุงเอ่ย ก่อนจะเข้ามากอดคอแล้วเขย่าศีรษะผม เอิ่มถ้าเกิดไขมันในสมองผมแตกกระจายใครจะรับผิดชอบ!!
...เมื่อได้สิ่งที่ต้องการแล้วผมก็ชวนลุงทัพไปรับคุณย่าที่ร้านกาแฟ แล้วกลับบ้านกัน จังหวะที่ผมกับลุงกำลังเดินไปที่ร้านกาแฟนั้น สายตาผมก็เหลือบไปเห็นร้านเสื้อร้านหนึ่ง ที่มีเสื้อที่ในชีวิตนี้ผมใฝ่ฝันที่จะใส่มากที่สุด
"พี่ทัพ แวะร้านนี้ก่อนนะ" ผมเอ่ยพร้อมจูงมือลุงดึงเข้าไป พนักงานสาวเอ่ยต้อนรับพร้อมค้อมศีรษะให้
"หื่ม นี่อย่าบอกว่าเสพติดการช้อปปิ้งเสื้อผ้าแล้วน่ะ" ยัง อย่ามามองผมแบบนั้นนะ ผมละความสนใจจากลุงแกแล้วไปสนใจกับเสื้อมัดย้อม คอวีตรงหน้า
"โทษนะครับ ตัวนี้มีไซส์เล็กว่านี้ไหมครับ" ผมเอ่ยถามพี่พนักงานที่ยืนคอยให้ความช่วยเหลือและแนะนำอยู่ข้างๆ
"ไซส์เล็กสีนี้หมดแล้วค่ะ จะมีก็แต่สีนี้" แล้วเธอก็หยิบเสื้อที่พื้นสีแดง ลายสลับขาวมาให้ผมดู สีเด่นหราชะมัด
"แต่ชอบสีแบบนี้" เอ่ยพร้อมมองหน้าคนพามา ที่ผมจูงเข้ามานั่นแหละ สีเป็นสีพื้นขาวแต่ชายเสื้อเป็นสีครามเข้มๆ ก่อนจะไล่ขึ้นมาอ่อนๆ
"ก็ซื้อ" จริงดิ ให้ซื้อจริงดิ ถึงมันจะตัวใหญ่กว่ารูปร่างผมอ่ะนะ ผมใส่ไซส์เอสถึงเอ็มครับ แต่เสื้อตัวนี้ไซส์เอ็กเอ็กแอลเลย รุ่นลุงทัพน่ะพอดี
"ขอบคุณคร้าบ..งั้นผมซื้อให้พี่ทัพด้วย"
"มีตังค์" โหย ดูถูกกันเกินไปแล้ว
"ตังค์พี่ทัพ" แล้วผมก็หยิบเสื้อไซส์เดียวกันให้พี่พนักงานสองตัว
"คุณลูกค้าจะลองใส่ก่อนไหมคะ" เอ่อ ถ้าใส่ออกมาแล้วอิลุงคืนคำผมก็อดใส่สิ
"ไม่ครับ ผมเอาตัวนี้แหละ" พอเอ่ยตอบจบ อิลุงผู้เป็นหลานของโคนันก็จับพิรุธผิดสังเกตุได้
"พี่ว่าใส่ดูก่อนไหม" ห้ะ
"พี่ทัพ เดี๋ยวคุณย่ารอนานนะครับ" เชื่อผมเถอะนะ
"เดี๋ยวพี่จะโทรบอกแม่เองว่าฟ้ากำลังดูเสื้ออยู่" ห๊ะ เอาไงดีแวะ ภาพหลอนตั้งแต่เด็กๆที่ถูกทั้งพ่อ ทั้งแม่ห้ามใส่เสื้อแบบนี้ ค่อยๆผุดขึ้นมาหลอกหลอน
"ก็ได้ครับ" เอาวะ เป็นไงเป็นกันถ้าลุงจะดื้อไม่ให้ซื้อ ผมจะร้องไห้ฟูมฟายให้ดูเลย
ผ่านไปห้านาที คือก็เปลี่ยนไม่นานหรอกแต่หลังจากเปลี่ยนแล้วมีบนกับเจ้าที่เจ้าทางไว้ให้ลุงยอมให้ผมใส่เสื้อตัวนี้ เดินเหินไปไหนมาไหนได้
สาธุ!!!
และทันที ที่ออกมาจากห้องเปลี่ยนชุด ผมก็สวนทางกับผู้ชายคนหนึ่งที่ผมโคตรจะคุ้นหน้าคุ้นตามาก เลยถือวิสาสะทักไปครับ
"โทษนะครับ เอ่อเราเคยเจอกันที่ไหนไหมครับ" อย่าหาว่าผมใช้มุกจีบหนุ่มนะ เขาหยุดตามคำเรียกของผมก่อนจะหันมามองผมอย่างพิจารณา ถ้าจะมองขนาดนั้นก็กลืนกินผมเถอะ
"เอ่อ โทษครับผมคงจำคนผิด" มองนานไปแล้วเว้ย สรุปเองก็ได้ว่าจำผิด ชิ!!
"อ่ะ เดี๋ยวสิ พี่ก็คุ้นหน้าน้องเหมือนกัน" นั่นสิครับ แต่นึกไม่ออกว่าเคยเจอกันที่ไหน
"พี่ชื่อมอส เราล่ะ" อ้ะ พี่มอสสสสสสสส พี่มอสจริงดิเนี้ย เห๋ยๆกินอะไรเข้าไปวะครับทำไมหล่อเหลาเอาการขึ้น อยากเข้าไปกอดให้หายคิดถึงจัง
"ผมฟ้า" จบคำตอบของผม พี่มอสก็อึ้งพร้อมกับปากเหวอแล้วตาโตค้าง
"พี่มอสสสสสส หล่อขึ้นเยอะเลยนะครับ" รุ่นพี่น่ะครับ ตอนผมอยู่ม.หนึ่งพี่เขาอยู่ม.หก แล้วตอนนั้นพี่มอสคือเป็นเก้งที่ค่อนข้างจะออกสาวมาก ไหงตอนนี้ถึงมาลุคแมนได้วะ
"น้อยๆหน่อย เราเองก็คงความน่ารักไว้เสมอต้นเสมอปลายเลยนะ" แหม่ ไม่เปลี่ยนไปเลยนะครับ
ทันใดนั้นอิลุงก็เข้า พรึ่บ!! บรรยากาศมันเปลี่ยนไปทันทีเลยครับ เหมือนว่าจะหายใจไม่ออก แค่กๆไม่ๆ เหมือนมีเมฆดำลอยคลุ้งเคลื่อนตัวมาเหนือศีรษะของเราสองคนรุ่นพี่ที่จบม.หกไปแล้ว กับรุ่นน้องอย่างผม
"ฟ้า" สีหน้าลุงตอนนี้ไม่สู้จะดีนัก เหมือนเจอคู่แข่งทางการเมืองยังไงยังงั้น
"นี่พ่อฟ้าเหรอ" พี่มอสเอ่ยขึ้น ทำเอาผมแทบจะหลุดหัวเราะ นี่ลุงดูๆไป ลุงก็เหมือนพ่อผมอยู่นะ ฮ่าาาา
............................
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 12 (ต่อ)
"ผัว" อิลุงตอบกลับทันควัน ทำเอาผมแทบสำลักอาการจะหลุดหัวเราะตัวเอง
"เอ่อ นี่พี่ทัพครับแฟนฟ้า ส่วนนี่พี่มอส รุ่นพี่ฟ้า พี่มอสเป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วครับ" ผมแนะให้ทั้งสองรู้จักกันไว้
"อืม ไปกันเถอะแม่พี่รอนานแล้ว" เออ ทีอย่างนี้น่ะมาเร่ง แล้วลุงก็ดึงมือผมออกไป
"พี่ทัพ ฟ้าเจ็บนะ" กำมาได้ มือคนหรือคีมเหล็กเนี้ย
"ที่ไม่รีบออกมาเพราะมัวคุยกับหมอนั่นอยู่ล่ะสิ" ก็มีส่วนแต่ไม่ใช่ทั้งหมด
"พี่ทัพ พี่มอสพึ่งเข้าไปเอง ฟ้ายังไม่ได้กอดพี่มอสให้หายคิดถึงด้วยซ้ำ พี่ทัพก็เข้ามาซะก่อนเนี้ย แล้วนี่พี่ทัพเป็นอะไร ไปโกรธใครมาแล้วมาพาลฟ้าอ่ะ" อ้ะ นี่ผมพูดอะไรผิดไปเหรอ ทำไมลุงถลึงตาใส่ผมแบบนั้น
"กอด ฟ้าบอกว่ากอดเหรอ พี่เป็นผัวฟ้านะ" โอ้ย ไปกันใหญ่แล้ว
"พี่ทัพ" ฟังผมก่อนได้ไหม
"ไม่ต้องมาพูด กลับถึงบ้านโดนดีแน่" ห้ะ หึงจนหน้ามืดขนาดนั้นเลยเหรอ
"พี่ทัพ" เรียกชื่ออีกฝ่ายเสียงแข็งพร้อมกับสายตาที่กึ่งโกรธ
ทันใดนั้นอิลุงก้มตัวลง พร้อมยื่นหน้ามาประกบปากกับผมแบบที่ผมยังไม่ได้ตั้งตัว
เฮือก...... เป็นการจูบที่มีการถลกเสื้อผมขึ้นอีก โอ้ย..นี่ไม่ใช่บ้านเรานะครับ
พอได้จังหวะผมก็ผละอิลุงออกก่อนจะเสริฟฝ่ามือเข้าให้ที่แก้มซ้ายของอีกฝ่ายเพื่อเรียกสติ
เสียงมือผมกระทบกับแก้มลุงดังมากครับ จนคนรอบๆหันมาดู จริงๆก็อาจจะหันมาตั้งแต่อิลุงจูบผมละ
"ถ้าจะหื่นฟ้าไม่ว่าแต่ให้มีขอบเขตรู้จักกาลสถานที่ด้วยนะครับ" เอ่ยจบก็กำลังจะเดินมาที่เคาน์เตอร์ แต่ถูกอิลุงรั้งไว้ก่อน
"ขอโทษ แต่จะโทษพี่คนเดียวก็ไม่ได้" จะบอกว่าผมมันน่าเย ผมมันยั่วเยอีกน่ะเหรอ
"เสื้อตัวนี้มันโป๊ถอดออกซะ" ห๊ะ ทะทำไมกลายเป็นแบบนั้น
"ไม่เห็นจะโป๊" เอ่ยจบก็รีบสาวเท้าไปจ่ายตังค์ครับ
"ท้องฟ้า" ฉึก เรียกชื่อเล่นเต็มยศเลยเหรอ
ไม่สนครับ รีบจ่ายรีบเสร็จรีบไปหาคุณย่า แต่ทว่ามันไม่ง่ายแบบนั้น มันยังมีอุปสรรคอีกหนึ่งด่าน นั่นคือพี่มอส กับแฟนสาวที่กำลังจ่ายตังค์อยู่ด้านหน้าผม
"อ้าวฟ้า เอามาสิเดี๋ยวพี่จ่ายให้" โหย สปอร์ตไปอีก ใจดีๆเจรงๆ
"เอ่อ ไม่เป็นไรครับพี่มอส พอดีฟ้ามากับแฟน 'ให้แฟนจ่ายให้' ครับ" เน้นที่ 'ให้แฟนจ่ายให้' เป็นพิเศษครับ
"เอางั้นเหรอ เอ่อเราเอาตัวนี้จริงน่ะเหรอ" จริงสิครับ น่องฟ้าจะใส่ออกจากร้านด้วยเลยนะคอยดูสิ
"พี่ว่ามันดูไม่ค่อยโอเคนะ ฟ้าน่ะอาจจะชอบแต่แฟนฟ้าเขาจะลงแดงตายก่อนน่ะสิ หวงภรรยาจนหน้าขึ้นสีแล้วนั่น" เอิ่ม พูดมาซะผมไม่กล้าใส่เลยทีนี้
"วันเดียวน่าครับพี่ทัพไม่เป็นไรหรอกเนอะ" หันไปถามอิคนที่ยืนกอดอกเป็นแบล็คกราวน์อยู่ด้านหลังครับ
"ดื้อไม่เคยเปลี่ยน ระวังเถอะจะลุกไม่ไหว" น่าน พูดเป็นลางไว้อีก
"พี่มอส" เอ่ยเสียงออดอ้อน ช่วยน้องด้วยครับ อิลุงจะทำร้ายร่างกายน้อง
"ฮ่าๆ ไว้เจอกันใหม่นะ" อ่า ไปซะแล้ว ผมโบกไม้โบกมือลาพี่มอส อดีตแม่ที่ตอนนั้นพี่แกโคตรสวยมาก มาตอนนี้ชีวิตกลับพลิกผัน แกกลายเป็นหนุ่มหล่อมากเช่นกัน กับแฟนสาวก่อนจะถึงคิวผมชำระเงินค่าเสื้อสองตัวที่ราคาห้าร้อยกว่าบาทเกือบหกร้อย ราคาก็ใกล้เคียงกับข้างนอกครับ หรืออาจจะสูงกว่านิดๆ แต่เนื้อผ้านุ่มกว่าครับหลังจากทดลองใส่ให้คนมองตลอดการเดินทางมาหาคุณย่า
"พี่ทัพฟ้าอยากกินชาไข่มุก" แต่คิวยาวชิบหาย
"ไปต่อคิวเอาสิ" ห้ะ จะไม่ต่อให้น้องหน่อยเหรอ
"ต่อด้วยกันนะ" จะให้ผมยืนคนเดียวไม่ได้นะ เผื่อผมถูกฉุดล่ะไม่ห่วงผมเหรอ
"พี่ก็ต่อให้อยู่นี่" เอิ่ม จริงสิ มีแต่ผมที่ยืนอยู่นอกแถว ขอเข้าแถวแซงคิวลุงแปป
"พี่ทัพซื้อไปให้คุณย่าด้วยดีไหมครับ" ผมกลับหลังหันมาคุยกับอิลุง
"แล้วแต่ฟ้า" แล้วแต่ผมได้ไง ผมยังไม่รู้เลยว่าคุณย่าชอบรสอะไร
"แต่แม่พี่ไม่กินน้ำวัยรุ่นแบบนี้หรอก" เอิ่ม ว่าแม่แก่อีกล่ะ ทีตัวเอง แหม่ไม่แก่เลยนะ
"งั้นฟ้ากินคนเดียว" อิลุงถลึงตาใส่ผมอีกแล้ว
"ก็พี่ทัพแก่ละนิ" เอ่ยจบก็ยิ้มร่าชอบใจ แล้วหันหน้ากลับไปตามเดิม ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้ นั่นคือแกล้งอิลุงครับ
โดยการขยับคอเสื้อมาเปิดโชว์ไหล่ซ้าย และทันใดนั้นอิลุงก็จับคอเสื้อผมให้เข้าที่ ผมเลยแกล้งหันไปมองค้อนให้ลุง
อิลุงเลยจับคอเสื้อผมจากด้านหลังรวบขึ้น จนคอเสื้อด้านหน้าขึ้นไปชิดลำคอหอย ไม่มีช่องว่างให้หายใจหายคอเลยทีนี้ กลายเป็นคอเต่ายกสูงแบบช่องแคบสมใจ
อิลุงจับไว้อย่างนั้นจนถึงคิวเลยครับ แม้ผมจะมองค้อนให้ จะขอให้ปล่อย จะขอแบบดีๆยังไงแล้วก็ตามลุงแกก็ไม่ปล่อยมืออกจากเสื้อผมเลย เศร้าจายยย..
พอถึงคิวผมก็สั่งรสชาเขียวมัทฉะ กับวนิลานมสดไป
แล้วคนจ่ายตังค์คือลุงทัพครับ
"พี่ทัพปล่อยก่อน ฟ้าจะดูดน้ำ" กลัวไข่มุกมันติดคอเสื้อ แล้วลงคอไม่ได้อ่ะดิ
"ไปดูดในรถ" ห้ะ
"พี่ทัพ นะๆขอชิมก่อนคำหนึ่ง" พออิลุงปล่อยเท่านั้นแหละ ผมก็เตรียมจะวิ่งหนีลุงขี้หวงเลยครับ แต่ทว่าไม่ทันมือลุงไวกว่าแล้วฉกกอดเอวผมขึ้นไปรวบไว้อย่างไว
"จะหนีเหรอ" เปล่า ซะหน่อยไม่เคยคิด
"ไข่มุกเหนียวนุ่มดีอ่ะ พี่ทัพลองชิม" เปลี่ยนประเด็นสิครับ แล้วยื่นหลอดจ่อปากลุงทัพ
ลุงแกก็ดูด เฮือกหนึ่ง...เชี้ย เอาไปกินคนเดียวเลยป่ะ
"ลุง ให้ชิมป่ะ ชิมซะหมดเลย" ตัดพ้อก่อนอิลุงจะยื่นรสวนิลานมสดมาให้ จริงสิสั่งมาสองแก้ว ดีนะที่สั่งมาสองไม่งั้นมีงอนแน่
แล้วผมก็ส่งรสชาเขียวให้ลุงแกถือ
"ปล่อยฟ้าได้ไหม ฟ้าจะไม่ดื้อแล้วนะ ฟ้าจะเป็นเด็กดีนะครับ" เอ่ยพร้อมสายตาอ้อนวอน
"อืม" อืม คือปล่อย หรือคือรับรู้วะ
จากนั้นอิลุงผู้ตัวใหญ่ก็กึ่งลากผมไปตามแรง แบบมือซ้ายลุงยังคงจับคอเสื้อให้ผมอยู่ในทรงคอเต่า แล้วออกแรงผลักให้ผมเร่งฝีเท้า ส่วนมือขวาก็หิ้วถุงที่พึ่งไปช้อปกันมากับน้ำชาไข่มุก
...เฮ้ลุงใจเย็น นี่น้องนะว้อย เห็นผมตัวเล็กแล้วจะผลักไสไล่ส่งยังไงก็ได้น่ะเหรอ แต่เอาเถอะ เอาที่สบายใจ นี่ถ้าไม่มีของกินอยู่ในมือโวยวายไปนานละนะ บอกเลย
คนอะไรเผด็จการชะมัด อย่าให้ถึงทีผมนะ ลุงได้นอนร้องขอชีวิตแน่
ว่าแต่..ทำไมมีแต่คนมองจังแวะ บางคนนี่มองจนเอ็นคอแทบเคล็ด แบบผมเห็นเขามองมาทางผม ผมก็เลยมองเขากลับ เลยรู้ว่าเขามองจนวินาทีสุดท้าย ที่อิลุงเรียกสติให้มองไปข้างหน้า นั่นแหละ
"มากันพอดี ปิ่นนี่ไงหนูท้องฟ้าแฟนของตาทัพ หนูฟ้าจ๊ะนี่อาปิ่นน้องชายของย่าเอง" ผมกับอิลุงยกมือไหว้ชายหนุ่มวัยกลางคนตรงหน้า ก่อนที่อาปิ่นจะรับไหว้กลับ น้องชายคุณย่า!!! ผู้มีหน้าตาเทียบรุ่นกับลูกชายได้สบายเลยครับ
"ยินดีที่ได้รู้จักนะ เรียกฉันว่าลุงละกันไม่ต้องไปเรียกตามเจ้าทัพมันหรอก" เออ ได้สิทธิพิเศษไปอีก แล้วมีหรือว่าผมจะปฏิเสธ
"ครับ ลุงปิ่น" เอ่ยรับ พร้อมยิ้มร่า
"น่ารักสมกับวัยจริงๆเลยนะ" ลุงปิ่นเอ่ยแซว พร้อมยื่นมือมาจะจับปลายคางผม แต่ถูกอิลุงยื้อคอผมออกครับ
คอเสื้อผมยังอยู่ในมือลุงน่ะ เอ้ะ ไปอยู่ตอนไหนหว่าตอนไหว้ ลุงก็ปล่อยละนิ
"ตาทัพ ไปจับเสื้อน้องไว้ยังงั้นทำไม" คุณย่าปราม
"มันโป๊ครับ" ไม่เห็นจะโป๊เลยนะครับคุณย่า อิลุงมันขี้หวงจนหน้ามืด ไม่รู้โป๊ไม่โป๊แยกแยะไม่ออก
"ไหนเอามือออกให้แม่ดู" ได้ยินที่คุณย่าสั่งไหม
"ไม่ครับ กลับกันเถอะครับจะค่ำแล้วเด็กอนามัยต้องกินข้าวตรงเวลา" เอ่อ นั่นเอาผมไปอ้างอีก
จริงๆก็เริ่มหิวแล้วแหละ
"ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะปิ่น" คุณย่าหันไปบอกลุงปิ่น ก่อนที่น้องชายจะยกมือไหว้พี่สาว แล้วผมก็ยกมือไหว้ลุงปิ่นตามด้วยอิลุงที่แค่ค้อมศีรษะให้
พอเดินกันออกมาพ้นสายตาผู้คนคุณย่าก็บอกให้อิลุงวางมือจากคอเสื้อของผม อิลุงก็เลยบอกให้ไปเชยชมกันที่บ้าน..
ห้ะ สิครับ นี่จะจับผมไว้อย่างนี้ไปตลอดจนถึงบ้านเลยเหรอ
"พี่ทัพ เอาเชือกมามัดไว้ก่อนไหม" ลุงจะรู้ไหมว่าผมประชดน่ะ แต่ผมว่าน่าจะไม่เพราะอิลุงกำลังหาอะไรอยู่? จนได้เชือกที่น่าจะมาจากสายหิ้วของถุงเสื้อผ้าถุงใดถุงหนึ่ง
"เออ เป็นเอามาก" คุณย่าเอ่ยปลง ก่อนจะจับตัวผมไปครองไว้แต่ผู้เดียว
"แม่" อิลุงไม่ยอมสิครับ
"ฉันจะมัดให้ เพื่อความสบายใจของแก" ทุกการกระทำของคุณย่า ถูกอิลุงฐานทัพเก็บรายละเอียดทุกวินาที
แล้วผมก็ได้กลับมาใส่เสื้อคอเต่า
"สบายใจขึ้นแล้วยัง" คุณย่าถามลูกชายคนเล็ก
"ครับ ขอบคุณครับ" ทีนี้ก็ยิ้มได้แล้วนะ เห่อะน่าหมั่นไส้ทำไมผมรู้สึกว่าอิลุงเป็นคนแก่ที่เอาแต่ใจจังวะ
แล้วเราก็ขึ้นรถกันเพื่อจะกลับบ้านครับ โดยผมนั่งข้างกับคนขับ ส่วนคุณย่านั่งเบาะหลังกับข้าวของเครื่องใช้ของผมที่มันล้นมาจากกระโปรงหลัง
"แม่ล่ะไม่เข้าใจ แล้วจะซื้อมาทำไมถ้าน้องใส่แล้วแกไม่ชอบน่ะ" อ้าว ก็ผมชอบนิครับ
"ลูกสะใภ้แม่น่ะดื้อซื้อเองเลย" อ้าว อิลุงโยนให้ผมซะงั้น
"หนูฟ้า" เวร คุณย่าเรียกด้วยเสียงแบบนี้ผมทำตัวไม่ถูกเลยจริงๆ
"ครับ" ขออนุญาตเสียงสั่นครับ
"เฮ้อ คนหนึ่งก็ลูกชายอีกคนก็ลูกสะใภ้ เอาเป็นว่าตอนนี้หนูฟ้าแต่งตัวมิดชิดไปก่อนนะคะ ไว้แม่หาฤกษ์หมั้นให้เราสองคนแล้วค่อยมาแต่งตัวแบบนี้เนอะ" ห๋า มะมะหมั้น หมั้นเหรอ
"เอ่อ ต้องหมั้นด้วยเหรอครับ" คือไม่ได้อยู่กินด้วยกันเฉยๆเหรอ
"หมั้นสิจ๊ะ ทำให้มันถูกต้องน่ะ" รอบมองหน้าคนขับรถไปแว่บหนึ่ง
"ครับ" ขอความช่วยเหลือทางสายตาจากอิลุงไม่เคยจะได้
พอถึงบ้านพี่อาร์มกับพี่แบทก็เข้ามาช่วยอิลุงทัพถือข้าวของขึ้นไปเก็บบนห้อง ส่วนผมก็ถูกส่งตัวเข้าหอทันทีที่มาถึง คำสั่งของคุณย่าคือให้ไปเปลี่ยนเสื้อตัวใหม่ครับ
ผมเลยจัดการอาบน้ำ อาบท่าด้วยซะเลย
แล้วพอเสร็จธุระก็ออกมาเลือกเสื้อผ้าที่จะใส่ เพื่อไปพบปะกับผู้ใหญ่ในมื้อค่ำวันนี้
"ลุง ฟ้าใส่ชุดนี้ได้ไหม" ในเมื่ออิลุงมีอำนาจในการตัดสินใจ ผมก็เลยถามครับ
"พี่ว่าใส่สีขาวดีกว่านะ" อ้ะ แล้วสีดำไม่ดีตรงไหน
"มันจะไม่กลมกลืนกับอากาศเหรอ" ลุงจะเข้าใจมุกผมไหมวะ
"ไม่ครับ ตัวนี้เป็นไงชอบไหม" โห๊ะ ยกมาขนาดนี้แล้วถามว่าชอบไหม ถ้าผมตอบว่าไม่ล่ะ
"เอ่อ แต่มันแขนยาว" เสื้อยืดแขนยาวสีขาวนี่แหละครับ
"แขนสั้นก็มี แต่พี่ไม่ให้ใส่" ห๊ะ แล้วซื้อมาทำไม
"โอเค เอาที่ลุงสบายใจ" ผมเอ่ยก่อนจะรับเสื้อมาใส่เข้ากับยีนส์ขายาวทรงกระบอกสีครีม และถุงเท้าสีขาวกับรองเท้าสลิปเปอร์สีครีม มาในธีมสว่างชิบหาย
ส่วนของอิลุงมาในธีม ผู้ชายเข้มๆเสื้อยืดคอเต่าแขนยาวสีไวน์แดง กับกางเกงยีนส์ขายาวทรงกระบอกสีน้ำเงินเข้มรองเท้าสลิปเปอร์สีน้ำตาล
ใส่เสื้อผ้ายังกับอุณหภูมิติดลบ แต่ก็จริงบ้านอิลุงคือแอร์เย็นมาก จะเรียกว่าหนาวจนหรรมหดเลยก็ว่าได้ จะหนาวอะไรขนาดนั้นก็ไม่รู้ ไม่ประหยัดอุณหภูมิช่วยลดโลกร้อนเล้ย
ทำไมผมขี้บ่นจังวะ 555
.............................
จบตอนที่ 12
ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
ได้อ่านทีเดียวยาวๆเลย ถูกใจมากกกกกกกก :katai2-1:
ท้องฟ้าน่ารัก ไม่บันยะบันยังซะเลย :mew1:
อิลุงก็หวงน้องซ้าาาาาาาาา :m20: :laugh:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
พ่อแง่แม่งอนกันจริงคู่นี้555
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 13
....
โต๊ะกินข้าว
บ้านธรรมรัตน วันนี้คับคั่งมากครับนอกจากจะมีครอบครัวลุงกาศแล้ว ก็ยังมีครอบครัวของลุงกอบด้วย ซึ่งครอบครัวลุงกอบนี้มีลูกชายสืบสกุลตั้งสี่คนแน่ะ
ถึงว่าคุณปู่ กับคุณย่า ถึงไม่มีปัญหาที่ลูกชายคนเล็กจะเบี่ยงเบนมีแฟนเป็นผู้ชาย ก็เพราะมีผู้สืบตระกูลตั้งหกคนแล้ว แล้วมองย้อนมาที่ตระกูลกวีศิลป์ เอิ่มมม เหลือผมอยู่หน่อเดียว...
แต่ก่อนที่นั่งติดกับคุณย่าจะเป็นของลุงกอบครับ แต่ทว่านับตั้งแต่ผมเป็นแฟนพี่ทัพ ผมก็ได้รับสิทธิ์พิเศษได้มานั่งตรงนี้และมีแววว่าจะยึดเก้าอี้ตัวนี้ไปอีกยาว ส่วนที่ถัดผมไปคือลุงทัพ ก่อนจะเป็นลุงกาศและภรรยา ส่วนที่นั่งตรงข้ามกับคุณย่าคือลุงกอบ และถัดไปคือภรรยา ก่อนจะเป็นลูกๆชายทั้งสี่คน เรียงลำดับกันตามอายุเลยครับ บ้านนี้ต้องเรียงตามความอาวุโสขนาดนั้นเลยเหรอ?
เมื่อทุกคนมาพร้อมหน้า คุณย่าก็แนะนำทุกคนให้รู้จักกับผม
"นี่หนูท้องฟ้า แฟนของตาทัพ สะใภ้สาม"
ฉึก!! สะใภ้สาม!! สะดุดคำนี้มากครับ นึกถึงหวงเฟยหงขึ้นมาตะหงิดๆ
จากนั้นคุณย่าก็ผายมือแนะนำลุงกอบ กับภรรยา และลูกๆของลุงกอบ ซึ่งมีดิน น้ำ ไฟ และลม ผู้ทั้งสี่ เฮ้ยธาตุทั้งสี่เลยครับ ถ้ามีอีกสักสองหน่อ เป็นหินกับเหล็กได้เลย เพราะไฟมีแล้ว ฮ่าๆๆ
เมื่อแนะนำให้รู้จักคาดหน้าคาดตากันแล้ว ก็เป็นอันว่าได้ฤกษ์ทานมื้อค่ำ อย่างเป็นทางการ โดยมีผู้อาวุโสที่สุดลงมือก่อน ก่อนจะตามมาด้วยลูกๆและหลานๆ
ระหว่างนั้น ผมก็รู้สึกเหมือนมีคนมองผมอยู่ตลอดเวลา จะด้วยความจับผิดหรือด้วยอะไรก็ชั่ง ผมเลยส่งสายตาให้ลุงรับรู้ แต่อิลุงโง่เรื่องอ่านทางสายตาครับ
ให้ตายเถอะ ผมจะวางช้อนเลยดีแม่ะ จ้องขนาดนี้ใครจะไปกินลงล่ะ
"ตาดินอย่าเสียมารยาท" คุณย่าเอ่ยปรามหลานชายคนโต เมื่อสังเกตเห็นสายตาของหลานชายที่เอาแต่จดจ้องมองมาที่ผม
"เอ่อ ผมขอโทษครับ" ขอโทษแล้วเหมือนจะจบ แต่ยังครับ
"ผมแค่..อยากรู้.." อะไร ทำไมไม่พูดให้จบแว้ะ
"อะไร" ลุงทัพเอ่ยถามเสียงเรียบ
"แฟนอาทัพคือเจ้าของอินสตาแกรมที่ชื่อท้องฟ้าหรือเปล่าครับ" ฉึก!! ทำไมรู้ นะนี่นายเป็นใครเนี่ย ทำไมผมไม่คุ้นหน้าคาดตามาก่อนเลยวะ
"อืม ใช่ท้องฟ้าคือแฟนอาเอง" อิลุงนี่ก็กลัวหลานไม่รู้รึไง ย้ำอยู่นั่นแหละ
"ผมปฐวี ธรรมรักษ์ครับ จำผมได้ไหม" จะว่าไปชื่อก็คุ้นๆแฮ่ะ
"รู้จักกัน" อิลุงเลิกคิ้วถามผม
"เอ่อ ผมคือคนที่ขอภาพวาดของคุณฟ้ามาโชว์ที่งานนิทรรศการภาพวาดที่วิทยาลัยxxx ไงครับ จำได้หรือยังครับ" อ้อ คุณนั่นเอง แต่เดี๋ยว..ไหงเป็นหลานลุงทัพได้ เฮ้ยทำไมผมไม่นึกเอ่ะใจเลยวะ นามสกุลเดียวกันขนาดนั้น
"อ้อครับ จำได้จำได้แล้ว" พร้อมยิ้มร่า
"ดีใจนะครับที่จำได้ ตัวจริงน่ารักมากเลยครับ" เอิ่ม เอ่ยชมเมียของอาน่ะ ดูสายตาของอาด้วยนะหลานเอ้ย
"ขอบคุณครับ คุณปฐวีเองก็ดูเด็กกว่าที่คิดไว้ซะอีกนะครับ"
"คะครับ คิดไว้ว่าผมต้องแก่มากเลยเหรอ" แหม่อย่ามาทำหน้าตาตัดพ้อแบบนั้นครับ ผมไม่สนหรอก
"ไม่หรอกครับ ผมคิดว่าคุณปฐวีน่าจะเป็นรุ่นพี่ผม เอ่อเรียนมหาลัยแล้วเสียอีกน่ะครับ ..ผมว่าเราทานข้าวกันต่อดีกว่านะครับให้ผู้ใหญ่ดูเราคุยกันมันไม่ค่อยสมควรเท่าไหร่"
"นั่นสิๆ มะๆมาทานข้าว เสร็จแล้วค่อยไปคุยกัน กับข้าววันนี้หนูพริกลงครัวเองเลยน้า แบบนี้สิถึงเรียกว่าหน้าที่ของแม่ศรีเรือนมีเสน่ห์ปลายจวักเพียบพร้อม ทานเยอะๆนะตาลมตาไฟจะได้โตไวๆทันพี่น้ำกับพี่ขิงพี่ข่า" คุณย่าเอ่ย บ้านนี้ทำไมแฝดเยอะกันจัง
ลุงกาศ - ลุงกอบ,ขิง - ข่า - ขมิ้น,ลม - ไฟ
ขิงข่า หน้าตาเหมือนกันครับ แต่ขมิ้นแตกหน่อมาเป็นผู้หญิงเลยไม่เหมือนพี่น้องร่วมท้อง แล้วถ้าไม่บอกว่าแฝดสามผมก็คิดว่าเป็นแค่แฝดสองแน่นอน
ขิงกังข่า ผมกำลังพยายามแยกสองคนนี้ให้ออกอยู่ว่าใครเป็นใคร แต่ยังไม่ทันได้รู้ความก็มีคู่แฝดเพิ่มมาอีกสองคู่ พ่อกับลูกซะงั้น
พี่พริกบอกว่าข่าจะมีไผเล็กๆที่มุมปากซ้าย แต่ถ้ามองระยะนี้ก็ไม่รู้หรอกว่าใครเป็นใคร พี่พริกเลยแนะอีกว่าขิงจะติดแม่ เอิ่มอันนี้ยิ่งแล้วเลย ทุกคนคือติดแม่กันหมดยกเว้นขมิ้น
ส่วนลมกับไฟนี่มาแบบแพ็คคู่ แต่งตัวมาแบบเดียวกันเด้ะ งงไปเลยครับ
ส่วนลุงกาศ ลุงกอบ ฉบับผู้ใหญ่ไม่ได้เหมือนกันเลยซะทีเดียว เพราะลุงกาศไว้หนวด แต่ลุงกอบไม่มีหนวดครับ อันนี้แยกได้ชัดเจนที่สุดละ แต่ถ้าลุงกาศโกนหนวดก็ตัวใครตัวมันละทีนี้
ผมล่ะแอบสงสัยว่าพี่พริก กับพี่สวย ทำไมใช้บริการถูกคนว่าใครเป็นใคร ความสงสัยนี้พับเก็บไว้ก่อนครับ
แล้วเมื่อเราทานมื้อค่ำกันเสร็จ ทุกคนก็แยกย้ายกันไปตามอัธยาศัย ลุงทัพถูกลุงกอบและลุงกาศเรียกไปคุยที่สระว่ายน้ำ พี่พริกเข้าไปดูเครื่องดื่มให้สามหนุ่มในห้องครัว
พี่สวยผมไม่รู้ว่าไปไหน ส่วนคุณย่ากำลังถูกสองลิงน้อยลมกับไฟ ปั่นประสาทด้วยมายากลที่ไปเข้าคอร์สเรียนมาจากครูชาวญี่ปุ่น
สามพี่น้องเครื่องต้มยำกำลังนอนเกลือกกลิ้งเล่นเกมออนไลน์อยู่ในห้องนั่งเล่น
ส่วนน้ำลูกชายคนรองของลุงกอบ กำลังแชทคุยกับสาวอยู่ข้างๆพี่ชายอย่างดิน ที่กำลังคุยเรื่องภาพวาดกับผมในห้องนั่งเล่นเช่นกัน
"คุยกันมาตั้งนาน ฟ้าอายุเท่าไหร่แล้วเหรอ" ดินครับ ไม่ขิงก็ข่าละสายตาจากโทรศัพท์ขึ้นมามองดิน
"ให้ทาย"
"ถ้าพี่ทายถูกให้ไร" โห มีทวงรางวัลก่อนอีก แล้วนั่นแยกออกไหมว่าใครถามน่ะ
"ไม่รู้ แต่ทายมาก่อนครับ"
"น่าจะสิบสามสิบสี่" โห รู้ได้ไง
"พี่ดินขี้โกง ตอบอันเดียวสิครับ" แฝดโวยวาย
"สิบสามละกัน น้องพี่ปีหนึ่ง" ห๊ะ แสดงว่า
"สิบสี่ แล้วดิน?" ผมเฉลย
"เท่ากัน" อ่าห้ะ แต่ทำไมนายดูแก่แดดจังวะ
"อาฟ้า ไม่แกล้งพี่ดินก่อนอ่า" เอิ่ม จะไปแกล้งไรเขา เนี้ยเราสองคนน่ะกำลังแกล้งอาอยู่เว้ย
"กำลังว่าเราแก่ในใจอยู่อ่ะดิ" นั่นรู้อีก
"เปล่า เราแค่กำลังคิดว่าดินรู้อะไรเกินอายุน่ะ" รู้มากจริงๆครับ วันนี้ถ้าไม่รู้ว่า 'ปฐวี ธรรมรักษ์' มีอายุเพียงสิบสี่ผมก็คงเข้าใจว่าเขามีอายุราวยี่สิบต้นๆไปตลอดเลยล่ะครับ หมายถึงการพูดการจานะ เพราะหน้าตาผมไม่ได้ไปสนหรือไปส่องขนาดนั้น
"ที่โรงเรียนมีชมรมวาดภาพจิตรกรรมไง เราอยู่ชมรมนี้มาตั้งแต่ม.หนึ่งละ เลยซึมซับวัฒนธรรมของคณะศิลปกรรมมาเยอะ ว่าแต่ฟ้าจะเรียนต่อสายนี้จริงๆเหรอ"
"อืม ที่คิดไว้อย่างนั้นแต่ไม่รู้ว่าพอจะจบม.หกจริงๆจะเปลี่ยนไปชอบอะไร" ผมเอ่ย
"เหมือนตอนนี้ด้วยรึเปล่าที่เข้ามาในชีวิตของอาทัพ พอวันหนึ่งที่ปีกกล้าขาแข็ง กินอิ่มแล้วก็จะทิ้งอาทัพไป" น้ำพูดแทรกขึ้น น้ำเสียงเหมือนกับไปโกรธใครมาแล้วมาลงที่ผมป่ะวะ
"ไอ้น้ำมึงพูดอะไรน่ะ" ดินว่าน้อง สามแฝดละสายตาจากโทรศัพท์ก่อนที่ขมิ้นจะส่งสัญญาณให้เก็บโทรศัพท์
"วันหนึ่งที่นายว่าคงจะเป็นวันที่เราล้าที่จะบินแล้วล่ะ" ผมเอ่ยเสียงเรียบ พร้อมรอบมองคนที่กำลังจะหาเรื่องผม
"ฉันขอเตือนนายถ้าไม่คิดจะจริงจังก็ไสหัวออกไปจากชีวิตอาทัพซะ" ตะโกนให้คนในบ้านแตกตื่นกันมาดูรึไงวะ
"น้ำ" คนพี่เอ่ยปราม
"น้องๆก็อยู่จะพูดอะไรระวังด้วยนะ เราขอโทษแทนน้ำด้วยนะฟ้า" ดินเอ่ยเสียงแผ่ว
"พวกพี่มันผิดเพศ ผู้ชายต้องคู่กับผู้หญิง อาทัพไม่ใช่เกย์แต่เพราะมันมันทำให้อาทัพรักมันหลงมันมันต้องเล่นคุณไสยใส่อาทัพแน่ๆ" น้ำโวยวายเสียงดัง พร้อมยืนขี้หน้าผม ว่าแต่รูปประโยคมันรวมพี่มันด้วยรึเปล่าวะ ที่บอกว่าผิดเพศ
แล้วกูไปผิดบนหัวเมิงรึไงอิน้ำ หน้าตาก็ออกจะดีไม่น่าโง่เลยอิห่านนี่ อย่าให้กูได้เจ้าลงนะเมิง บอกเลยว่าเมิงจะหนาว
"น้ำ มันจะมากไปแล้วนะ" คนพี่เอ่ยขึ้น พร้อมกับเข้าไปกุมคอเสื้อคนน้อง แล้วจังหวะนั้นสามแฝดก็รีบวิ่งออกไปข้างนอก
ผมผ่อนลมหายใจลงก่อนเผยรอยยิ้มให้กำลังใจตัวเองขึ้นมา
"ปล่อยเขาเถอะดิน เขาอยากพูดอะไรก็ให้เขาพูด" ถ้ามีแต่คนมาปกป้องผม ผมอาจจะไม่แข็งแรงเลยก็ได้ ผมคิดอย่างนั้นนะ
"หึ นายดูมันท่าทางเย่อหยิ่งนั่น นายยังจะไปปกป้องมันอีกเหรอ" น้ำเอ่ยจบก็ปัดมือคนพี่ออก ก่อนจะเดินเข้ามาหาผม ผมเลยยืนขึ้นประจัญหน้า อย่างน้อยๆก็วัดความสูงล่ะว้า
"ถ้าคิดว่าตัวเองบริสุทธิ์ใจก็ตามฉันไปคุยกันข้างนอก" คุยในนี้กลัวข้าวของเสียหายรึไงวะ
"นายมีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน" ผมเอ่ยเสียงเรียบ อย่างน้อยผมก็เป็นอามันแหละ
"เห่อะ กลัวล่ะสิ กลัวอาทัพรู้ธาตุแท้มึงสินะอิตุ๊ด มึงมันก็แค่ตุ๊ดเศษสวะเป็นผู้ชายดีๆไม่ชอบ ชอบหาเกาะผู้ชายกิน" สิ้นคำพูดดูถูกของเขา ผมก็เสริฟกำปั้นประเคนให้ที่มุมปากของคนตรงหน้าที่มีสัดส่วนความสูงน้อยกว่าผมนิดหน่อย
เพียงหมัดเดียว ถึงกับล้มทั้งยืนเลยเหรอวะ อ่อนชะมัด!!
และจังหวะนั้นไม่มีใครเข้าไปรับร่าง อันไร้ความรู้สึกของเด็กน้อยผู้เก่งแต่ปากเลยครับ
ดินอย่าเอาแต่อึ้งสิ เข้าไปดูน้อง!!!
......................
-
ตอนที่ 13 (ต่อ)
......
"กรี้ดดดดดดดดด แกต่อยลูกชั้นทำไม แกทำลูกชั้นทำไม แกแกชั้นจะฆ่าแก" คนเป็นแม่รีบปรี่ตัวเข้ามาจะทำร้ายผม แต่ผมตะเบ็งเสียงดังดักไว้ก่อน
"หยุดอยู่ตรงนั้น" เธอชะงักไปชั่วครู่ก่อนจะนึกได้ว่าไม่ควรทำตามคำสั่งผม เธอจึงปรี่ตัวเข้ามาอีกครั้ง
"ถ้าเข้ามาอีกก้าวแล้วอย่าหาว่าผมไม่เตือน" ถึงกับผู้หญิงผมจะไม่เคยทำมาก่อนก็เถอะ
"ทำไม แกจะทำอะไรฉัน แกมันสะใภ้วิปริต แกไม่มีสิทธิ์ไม่มีอำนาจมาสั่งฉัน ฉันคือสะใภ้ที่มีอำนาจเด็ดขาดทุกอย่างในบ้านหลังนี้" เธอตะเบ็งเสียงกร้าว ซึ่งนั่นก็เผยธาตุแท้ได้เป็นอย่างดี ผมเผยรอยยิ้มเพียงเสี้ยววินาทีก่อนจะปั้นสีหน้านิ่ง
"คนที่กล่าวว่าลูกชายคนเล็กของตระกูลธรรมรักษ์วิปริตน่ะเหรอคือสะใภ้ที่มีอำนาจในบ้านหลังนี้" รู้จักผมน้อยไปซะแล้ว
"อย่างน้อยฉันก็มีอำนาจมากกว่าแก" ให้ตายสิ ชื่อสวยซะเปล่าไม่ได้สวยเลย เออ ก็สวยบ้างแต่ก็ไม่ได้มากพอที่จะหลงจนโงหัวไม่ขึ้น แถมบ้าอำนาจอีก ความบ้าอำนาจหักลบความสวยที่มีอยู่แล้วจะเหลืออะไรไว้ให้เชิดหน้าชูตาล่ะ
"คุณเข้าใจผิดแล้วครับ ผมไม่ได้ต้องการมีอำนาจในบ้านหลังนี้ หรือมีอำนาจเหนือกว่าใคร โดยเฉพาะกับ 'ผัว'
ผมกับพี่ทัพเรารักกันได้โดยไม่ต้องมีใครมีอำนาจเหนือกว่าใคร เราต่างฝ่ายต่างพึ่งพากัน ...อกที่หนาถ้าไร้คนกอดจะอุ่นได้ยังไงจริงไหมล่ะครับ ผิดกันกับอกที่เคยอุ่นจนถึงตอนนี้แทบจะลืมความรู้สึกนั้นไปแล้วว่าเป็นยังไง" ผมร่ายยาว เหมือนกับต้องมาเล่าความรู้สึกของตัวเองให้ใครที่ไม่รู้จักฟัง
"..." เธอเงียบไปสักพัก
ทันใดนั้นคุณปู่ก็เข้ามาในเหตุการณ์ ลูกสะใภ้ที่ไม่วิปริตก็รีบปรี่เข้าไปออเซาะแล้วฟ้องว่าผมทำร้ายร่างกายลูกชายสุดที่รักของเธอ แต่คุณปู่ขยับตัวออกแล้วเดินมาหาผม
"พูดได้ดี ฉันชักอยากจะชมเธอต่อหน้าพ่อกับแม่เธอแล้วสิ พวกเขา 'อบรมสั่งสอนลูกกันยังไง' ทำไม 'น่าเอาเป็นเยี่ยงอย่าง' มากกว่าบางครอบครัวที่มีแต่ผลิต แต่ไม่มีปัญญาจะเลี้ยงดู" คุณปู่เอ่ยจบก็รอบมองลุงกอบ
"คุณพ่อเด็กนี่ทำร้ายตาน้ำนะคะ สวยเห็นกับตา"
"เธอเห็นแต่ตอนที่หนูฟ้าต่อยลูกชายเธอ แต่ไม่ได้เห็นตอนที่หนูฟ้าถูกลูกชายเธอดูถูกเหยียดหยาม แล้วเธอจะฟังความข้างเดียวไม่ได้" คุณนายใหญ่ตะเบ็งเสียงลั่น
"คุณแม่ มัน" ยังไม่จบประโยคของอีกฝ่าย คุณย่าก็ตบเข้าที่หน้าของลูกสะใภ้สวย ก่อนที่เธอจะโอดครวญ
"เธอไม่มีสิทธิ์มาเรียกลูกสะใภ้ของฉันว่ามัน พรุ่งนี้ฉันจะให้ตากอบเซ็นใบหย่ากับเธอ" คุณย่าตะเบ็งเสียงลั่นก่อนจะพยุงตัวไม่อยู่ ลุงทัพเลยรีบเข้าไปประคองไว้ได้ทันคุณย่าเลยไม่ได้ล้มลงกับพื้น
อีกฝั่งหนึ่งคือลุงกาศที่เข้ามาพยุงคุณย่า ส่วนลุงกอบเข้าไปอุ้มลูกชายคนรอง
"คุณกอบ ฮึก ฉันขอโทษ" เธอพร่ำเพ้อพร้อมคลานไปกอดขาสามีไว้แล้วยกมือไหว้ อย่างน่าสลดเวทนา
"ผมเตือนคุณกี่ครั้งต่อกี่ครั้งคุณก็ไม่เคยเชื่อฟังผม ครั้งนี้คุณแม่ออกปากขนาดนี้ผมช่วยอะไรคุณไม่ได้แล้วจริงๆ ปล่อยผมเถอะ"
"ไม่ ฉัน ฉันจะไม่หย่า คุณกอบ คุณพ่อหนูขอโทษ หนูผิดไปแล้ว ดินแม่ขอโทษ แม่ขอโทษ" เธอพร่ำเพ้อไม่หยุดคลานเข่าหาคนนั้นทีคนนี้ที แต่เธอไม่เข้ามาหาผม ผมเลยลุกเดินออกมา ก่อนที่ลุงกอบกับดินและคุณปู่จะเดินตามออกมา
แล้วผมก็เดินมานั่งที่ขอบสระว่ายน้ำ เอาขาทั้งสองจุ่มน้ำเพื่อให้ความเย็นจากเท้าและขาแล่นขึ้นไปเลี้ยงสมองตอนนี้
"พี่ขอนั่งด้วยคนได้ไหม" ลุงทัพครับ ทำไมต้องขอ หรือบ้านนี้เน้นมารยาทขนาดนั้น หรือนี่ผมกำลังพาลวะ
"ครับ" เมื่อผมเอ่ยอนุญาต ลุงก็นั่งลงข้างๆด้านซ้ายมือของผม
"กำลังคิดอะไรอยู่รึเปล่า" ไม่ต้องมาเดาส่งเดช
"เปล่าครับ คุณแม่เป็นไงบ้างครับ แล้วน้ำได้สติรึยัง" ผมว่าผมชกไม่แรงนะทำไมน็อคได้วะ
"แม่ปลอดภัยแล้วครับ ส่วนเจ้าน้ำก็ปลอดภัยแล้วเช่นกัน ว่าแต่ไปเรียนมวยมาจากไหนเหรอ เอาซะพี่หดเลยนะตอนเห็นเราต่อยเจ้าน้ำหมัดเดียวล้มทั้งยืน" ตอนนั้นคืออยู่ในเหตุการณ์ด้วยเหรอ แสดงว่าพวกเครื่องต้มยำวิ่งเร็วกว่าที่คิด
"เรียนมาตั้งแต่เด็กแล้วครับเพราะผมตัวเล็กตั้งแต่เด็กด้วย พ่อผมกลัวผมจะถูกรังแกน่ะเลยให้ไปเรียนมวยไว้ป้องกันตัว"
"งี้พี่ก็ต้องเกรงเมียแล้ว" อย่าหืออย่าอือนะบอกเลย
"พี่ทัพ"
"ครับ" อิลุงเอียงคอแบบหมาสงสัย
"พี่ทัพได้ยินตั้งแต่แรกรึเปล่า" เสียงผมเริ่มสั่น
"ครับ" ห๋า แล้วทำไมไม่เข้ามาช่วยผม
"คำแรกน้ำพูดว่าอะไร" ไหนขอทวนความจำ และตอกย้ำความเจ็บปวดหน่อยสิ
"คำพูดที่ไม่น่ายินดี ไม่น่าฟังยังอยากให้พี่พูดอีกเหรอ" เออ นั่นว่าผมอีก
"ก็แค่สงสัยว่าทำไมพี่ทัพถึงยืนดูอยู่เฉยๆ"
"ถ้าพี่เข้าไปปกป้องฟ้า เจ้าน้ำยิ่งไม่คิดว่าฟ้าเล่นคุณไสยจริงเหรอ" เออ นั่นสิ คิดได้ไงวะว่าผมเล่นคุณไสย
"แล้วลุงได้เล่นเปล่าล่ะ"
"เล่น" ห้ะ !!!
"ไม่พึ่งไสยศาสตร์ ท้องฟ้าจะติดพี่งอมแงมขนาดนี้เหรอครับ" เอ่ยจบก็รอบหอมแก้มผมไปหนึ่งยก ก่อนจะถูกผมผลักออกเพราะเหมือนลุงจะลามไปส่วนอื่นๆด้วย ว่าแต่แน่ใจเหรอว่าผมติดลุงน่ะ
"ผมอยากคุยกับคุณปู่คุณย่า" เมื่อผมเอ่ยจบอิลุงก็พาผมมายังห้องรับแขกที่ตอนนี้มีคุณย่านั่งประทับเด่นหราอยู่กับโซฟาตัวยาว กับคุณปู่ และลุงกาศกับพี่พริกก็นั่งกันที่โซฟาเดี่ยวฝั่งขวามือ ส่วนฝั่งซ้ายว่าง
"หนูฟ้า เจ็บตรงไหนไหมคะ" คุณย่าเอ่ยถามทันที ที่เห็นผม
"ไม่ครับ น้ำไม่ได้ทำร้ายร่างกายผม" แต่กับจิตใจ... อิลุงยื่นมือหนามาบีบมือผมเบาๆ
"เอ่อ ผมแค่ไม่เข้าใจน่ะครับ ว่ามีเหตุผลอื่นร่วมรึเปล่าที่คุณย่าบอกให้ลุงกอบเซ็นใบหย่ากับพี่สวย"
"ที่จริงสองคนนั้นก็แยกกันอยู่มาสักพักแล้วนะ ลูกๆก็เลือกอยู่กับพ่อกันหมด" ลุงกาศอธิบาย ..ทำไมเป็นงั้น!!
"เรื่องมันซับซ้อนน่ะ ว่าแต่เราไปได้ยินอะไรมา เอ่อ..ถึงพูดออกมาแบบนั้น" คุณปู่ครับ
"ผมเห็นภาพวาดของดินน่ะครับ ภาพครอบครัวที่ไม่มีแม่ร่วมด้วย" พอผมเอ่ยจบคุณปู่ก็พยักหน้ารับรู้
"แล้วเรื่องอำนาจเหนือผัวเรารู้ได้ยังไง" คุณปู่เอ่ยถามอีก
"ผมคิดเอาน่ะครับ" จะอธิบายยังไงดี มันเป็นความรู้สึกด้วย
"เซ้นท์ไหม" พี่พริกเอ่ย
"อ้ะ เอ่อจะว่าอย่างนั้นก็ได้ครับ" จิตใต้สำนึกมันบอกอย่างนั้น อย่างพี่ทัพเนี้ยให้อำนาจผมเต็มที่ ผมคิดเอานะลุงกอบเองก็อาจจะให้อำนาจกับภรรยาด้วย เลยทำให้พี่สวยแกจะหลงอำนาจก็เป็นได้
"ฟ้าเป็นผู้ชายที่เข้าใจความรู้สึกของผู้หญิงดีจริงๆเลยนะ แถมมีเซ้นท์เกี่ยวกับความรู้สึกของผู้หญิงอีก" พี่พริกเอ่ยแซว
"ครับ..เอ่อ อาจจะเพราะพี่ทัพเป่าหูผมว่าผมคือเมียพี่เขาด้วยมั้งครับ ผมเลยซึมซับ" แอบเหน็บอิลุงไปหนึ่งแผล
"ฮ่าๆๆร้ายว่ะ" ลุงกาศเอ่ย
"ว่าแต่ เจ้าทัพมันได้ให้อำนาจกับฟ้าเปล่า" ลุงกาศเอ่ย
"ให้สิครับ แต่ผมรับไว้เป็นกรณีไป เพราะสำหรับผมพี่ทัพคือช้างเท้าหน้า ผมคือช้างเท้าหลัง และผมไม่ใช่ควาญช้าง ที่คอยแต่จะบังคับชะ เอ่อผมพูดมากไปแล้วขอโทษด้วยครับ" กว่าจะรู้ตัวว่าพูดอวดรู้อะไรไปบ้าง ก็เห็นอาการเหวอของคุณปู่คุณย่าและลุงกาศกับพี่สวยแล้วครับ
"ไม่เป็นไรๆ พ่อชักจะอยากเจอพ่อกับแม่เรามากขึ้นไปอีกแล้วสิว่าอบรมสั่งสอนลูกกันยังไงถึงได้มีความคิดความอ่านขนาดนี้ ต่อให้มีสะใภ้ที่ไม่มีหลานให้อุ้มแบบหนูฟ้าพ่อก็ไม่ขัดไม่ห้ามหรอก ว่าแต่พ่อแม่เราสะดวกเจอปู่กับย่ารึยังล่ะ" เอิ่ม ไหงวกมาเรื่องนี้ได้
"ผมขอถามพวกท่านก่อนนะครับ" เอ่ยจบก็ค้อมศีรษะให้หนึ่งที
"แล้วน้ำ ตอนนี้เขาเป็นยังไงบ้างครับ เอ่อผมขออนุญาตไปหาน้องหน่อยได้ไหมครับ"
"ได้สิ" คุณปู่ตอบ แต่คุณย่ามีท่าทีไม่อยากให้ไป ผมเลยให้พี่พริกตามมาด้วยจะดีกว่าให้อิลุงตามมา
ก่อนเข้าห้อง ก็เคาะประตูตามมารยาทครับ และคนที่มาเปิดประตูให้คือลุงกอบ
"ขอผมเข้าไปได้ไหมครับ"
"ได้สิ" ลุงกอบเอ่ย ก่อนจะเดินนำเข้าไปในห้องนอนของลูกชายดินกับน้ำ
"อาฟ้าครับ ผมขอโทษ" น้ำครับ ไม่พูดเปล่าเดินเข้ามาคุกเข่าลงตรงหน้าผมอีก
ผมเลยเดินเลยไปนั่งที่โซฟา โดยมีพี่พริกเดินตามมาห่างๆ ส่วนน้ำก็คลานเข่าตามมานั่งตรงหน้าผม
"ทำอะไรผิดถึงต้องขอโทษ" ผมเอ่ยเสียงเรียบ
"ผมว่าอาฟ้า ผมดูถูก ผมขอโทษครับ ผมขอโทษ ผมสำนึกผิดแล้ว" ผมรอบมองพี่พริก พี่พริกเพียงยิ้มตอบผมกลับมา
"แล้วทำไมถึงขอโทษ หรือสิ่งที่พูดนั่นมันไม่ใช่ความจริง" ก็ถูกที่ผมเกาะลุงกิน แต่ไอ่เรื่องเล่นคุณไสยนี่ไม่ใช่ผมแน่นอน เจ้าตัวนั่งยันมาแล้ว
"ครับ มันไม่ใช่ความจริง ผมเชื่อคนอื่นมากไปจนมองข้ามความจริงใจที่อาฟ้ามีต่ออาทัพ" จนมองข้ามความจริงใจที่ผมมีต่อลุงเหรอ แล้วคนอื่นใครวะ
"ขอบคุณนะที่เข้าใจ" ผมเอ่ย
"อะอาฟ้าไม่โกรธผมแล้วใช่ไหมครับ" ถามว่าโกรธไหม ณ ตอนนี้คือไม่แล้วครับ เพราะเป็นห่วงน้องมากกว่าที่ต้องล้มทั้งยืนแบบนั้น
"อยากรู้อะไรทีหลังให้ถามอาอย่าไปถามคนอื่น"
"ครับอาฟ้า" น้องมันรับคำ
"ขอโทษเช่นกันที่ต่อย"
"สมควรโดนแล้วแหละครับ" อยากโดนอีกใช่ไหมล่ะ
"คราวหน้าถ้ามีอีกฟื้นที่โรงพยาบาลนะบอกไว้ก่อน" ขู่ไว้ครับ ก่อนจะเห็นท่าทางสะดุ้งของน้ำ
"ครับอาฟ้า ผมจะไม่ทำอีกแล้วครับและผมจะไม่ยอมให้ใครมาว่าหรือมาดูถูกอาฟ้าด้วยครับ" น้ำเอ่ยรับคำ
"ขอบคุณนะครับ" ผมเอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร และจังหวะนั้นน้ำเองก็ยิ้มรับเช่นกัน ก่อนที่ผมจะเข้าไปพยุงร่างน้องขึ้น
"ขอบคุณเช่นกันครับ และขอชมได้ไหมครับว่าอาฟ้ายิ้มแล้วน่ารักมาก" ผมยิ้มรับพร้อมยื่นมือไปหยิกมุมปากน้องอย่างหมั่นเขี้ยว
"ปะ ลงไปกราบขอขมาคุณย่าคุณปู่ด้วย"
"เอ่อ แต่ผมกลัวคุณย่า" ไม่แปลกที่จะต้องกลัว
"ไม่ได้ทำอะไรให้คุณย่าไม่ชอบนิ ทำไมต้องกลัวด้วยล่ะ"
"เอ่อ เพราะผมว่าให้อาฟ้าไว้เยอะ คุณย่าอาจจะไม่ชอบผม"
"เดี๋ยวอาช่วยพูดให้" ผมเอ่ยให้กำลังใจ ก่อนที่จะพาเด็กชายอาโปมาหาคุณปู่คุณย่า
น้ำคลานเข่าเข้าไปแล้วกราบเท้าของทั้งสองท่าน ก่อนจะเอ่ยวาจาขอขมาโทษ
"ตาน้ำ" คุณย่าเอ่ย
"คะคะครับ คุณย่า"
"ใครสั่งสอนให้พูดแบบนั้น" คุณย่าเอ่ยเสียงดุ
"เอ่อ ไม่มีใครสอนครับ" น้ำตอบเสียงสั่น
"พ่อเธอไม่สอนรึไงว่าอะไรควรพูดไม่ควรพูด โดยเฉพาะการดูถูกคนอื่นน่ะ" เหมือนจะไม่โดนแค่ลูกแล้วครับ กำลังลามไปหาพ่อด้วย
"เอ่อ สอนครับ" น้ำหลุบตาลุงต่ำ แบบไม่กล้าสบตาใครทั้งนั้น
"ลูกพ่อไม่มีผิด เหตุการณ์ฟันน้ำนมหลุดแกลืมแล้วรึไง" คุณย่าตวาดเสียงลั่น เหตุการณ์ฟันน้ำนมหลุดอะไรวะ
"ยะยะยังไม่ลืมครับแม่" ลุงกอบถึงกับเสียงสั่น
"เอาน่าคุณ หลานมันก็สำนึกแล้ว" คุณปู่เอ่ย ให้คุณย่ารับการขอขมาของหลานชาย
"คุณเองก็ด้วยให้แต่ท้ายลูกชาย พอลูกชายโตจนมีลูกก็ไปให้ท้ายหลาน" เอิ่ม คุณย่ากำลังพาล
"ครับๆ" คุณปู่รับคำก่อนจะให้อำนาจแก่ภรรยา
"จำไว้นะตาน้ำ ถ้าเกิดเหตุการณ์แบบวันนี้อีก แล้วอย่าหาว่าย่าไม่เตือน แกเองก็ด้วยตากอบถ้าเลี้ยงเองไม่ไหวก็จ้างพี่เลี้ยงให้ดูแลช่วย" แล้วถ้าเกิดพี่เลี้ยงมีอคติกับเกย์ล่ะ จะไม่ยิ่งหนักกว่าเดิมเหรอครับ
"ครับแม่" ลุงกอบเอ่ยรับ
"อ้ะ ลุกขึ้นซะ แล้วไปพักผ่อนกันได้แล้ว แล้วจำไว้ด้วยว่าคิดจะรังแกสะใภ้สามของฉันอีก" แล้วคุณย่าก็ตัดบทจบ
สะใภ้สาม!!
จบง่ายๆแบบนี้?
แต่เอาเถอะ เรื่องมันจบไปแล้ว ศาลพิพากษาจำเลยและปิดศาลแล้ว
ต่างคนต่างแยกย้ายไปตามคำสั่งของศาลที่เคารพ
...........
จบตอนที่ 13 ครับ
ขอบคุณที่ติดตามครับ
-
ชอบบบบบบบบบบ สนุกมากกกกก :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ว่าแต่คนอื่น ที่น้ำพูดถึงคือใครกัน......ใช่แม่ตัวเอง หรือ...... :เฮ้อ:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 14
"พี่ทัพ อ้ะ เสียง อ้ะ ใคร ซี้ด ใคร พี่ทัพ อ้ะ หยุดก่อน" ถ้าจะให้ผมพูดระหว่างที่อิลุงกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มชาตินี้คงไม่รู้เรื่องแน่ครับ เลยสั่งหยุดพร้อมดันเอวอีกฝ่ายเอาไว้
"ใครมาเคาะประตูน่ะ พี่ทัพลุกออกไปดูหน่อยสิ" เอ่ยแกมสั่ง ก่อนที่อิลุงจะทำหน้าเหมือนโดนขัดใจ แต่ก็ยอมลุกไปแต่เดี๋ยวคร้าบลุง
"โอ้ย กลับมานุ่งผ้าขนหนูก่อนดีไหม" จะรีบอะไรขนาดวะ แล้วอิลุงก็เอาผ้าขนหนูมาพันรอบเอวไว้แล้วเดินไปที่ประตู
ก่อนจะเงียบไป..
ผมเลยหยิบเอาเสื้อผ้ามาใส่แบบลวกๆ แล้วเดินตามออกไปดู
ก็เจอน้องไฟเอ้ะหรือลม กำลังยืนทำหน้าละห้อยเรียกคะแนนสงสารกับอิลุงอยู่
"มีอะไรเหรอครับ" ผมเอ่ยขึ้น ลุงเลยมองหน้าหลานให้หลานพูดเอง
"ผะผะผม ผมผมมาขอนอนด้วยครับ" หืม ตัวแค่นี้รู้จักใช้คำเรียกแทนตัวเองว่าผมแล้ว
"เอ่อไฟหรือลมครับ" ผมย่อตัวลงคุยกับน้อง
"ฝะฝะไฟครับ"
"แล้วทำไมไม่นอนที่ห้องกับพี่ๆล่ะครับ"
"พี่ดินเปิดหนังผีให้ผมดู แล้วผมกลัว" โอ้ย เด็กหนอเด็ก
"ไปขอนอนกับคุณย่านู้น" อิลุงครับ
"ลมไปแล้วครับ" ลมไปนอนกับคุณย่า ไฟเลยมาขอนอนกับอาทัพงั้นเหรอ
"งั้นก็เข้ามาสิครับ" ผมเอ่ยพร้อมเปิดทางให้น้อง
"ฟ้า" อิลุงเรียกพร้อมทำหน้าทำตาแบบไม่สบอารมณ์
"เดี๋ยว" อิลุงดึงคอเสื้อน้องไว้ครับ น้องนี่แทบจะล้มจะดึงกระชากน้องอะไรแรงขนาดนั้นห้ะ
"รออยู่หน้าห้องก่อนได้ไหม อาทัพขอคุยกับอาฟ้ากันสักครู่" คุยอะไร ไปคุยกันข้างในก็ได้ไหมลุง
"ก็ได้ครับ" น้องรับคำก่อนจะถูกอิลุงแกมผลักออกจากห้อง แล้วประตูก็ถูกปิด
"พี่ทัพ" ผมเอ่ยเรียกแบบไม่เข้าใจลุงแกกำลังคิดอะไร
"พี่ขอก่อนได้ไหม พี่ไม่อยากอารมณ์ค้าง" เออ เอาสิ ค้างแต่ลุงซะที่ไหนล่ะ
"อือ รีบๆล่ะ" เอ่ยจบก็เขย่งเท้าขึ้นเพื่อหมายจะจูบอิลุง พร้อมกับลุงแกก้มหน้าลงมาจูบกับผม แล้วเราก็ต่อฉากสิบแปดบวกกันอีกครั้ง จนลุงแกสำเร็จความใคร่ ก่อนแกจะใช้ปากทำให้ผมบ้าง
และกว่าจะมาเปิดประตูให้น้องไฟ น้องก็กำลังพิงผนังหลับไปแล้ว โอ้ยทำไมน่าสงสาร ปนน่าเอ็นดูขนาดนี้นะ ผมเลยให้ลุงแกมาอุ้มน้องเข้าไปนอนข้างใน
โดยให้น้อง นอนกลางระหว่างผมกับลุง ถึงอิลุงจะไม่ยอมก็เถอะ
...
ตอนเช้ารับอรุณ คนตัวใหญ่ยังนอนหลับสนิทไม่กระดุกกระดิกแต่อย่างใด หรือว่าอิลุงจะไหลไปแล้ว เฮ้ย ยังหายใจอยู่ป่ะวะ
"อาฟ้าตื่นเช้าจังครับ" เออ น้องตื่นก่อนอีกน่ะลุง เฮ้ลุงได้ยินที่ผมส่งกระแสจิตให้รึเปล่า
"อืม ตื่นสายเดี๋ยวไม่ทันโรงเรียนน่ะ" ผมเอ่ยตอบก่อนจะลุกจากเตียงแล้วเดินไปห้องน้ำ ซึ่งก็มีไฟเดินตามมา
"มีอะไรเหรอ" อย่าบอกนะว่าติดใจอ้อมกอดของอาน่ะเด็กน้อย
"ผมปวดฉี่ครับ" อ้อ ปวดฉี่แต่สายตานี่ละห้อยมาก
"อื้ม" ผมรับคำก่อนจะเดินมาที่อ่างล้างหน้า ก่อนจะทำการแปรงฟันล้างหน้าล้างตาจนเสร็จ เด็กไฟก็กลับมายืนมองผมอยู่เหมือนเดิม
"ทำไมเอาแต่มองอาฟ้าแบบนั้นนะ" เจอสายตาจ้องๆแบบนั้นก็อยากเข้าไปหาเรื่องอยู่นะ อย่าจ้องเยอะได้ไหม เดี๋ยวจับกินตับซะเลยนิ เอ๋น้องเด็กไปปปป
"อาฟ้าน่ารักจังเลยครับ" ฉึก ไปต่อไม่เป็นเลยครับ น้องทำผมสะตั้น
"ไฟก็น่ารักครับ" แก้เก้อครับ
"ผมหล่อต่างหาก หล่อแบบอาทัพ" เอิ่ม หวังสูงเหมือนกันนะ แต่เอาเถอะ
"คร้าบ น้องไฟหล่อก็หล่อ แล้วน้องไฟไม่กลับห้องเหรอ" ไม่ได้จะไล่นะ แต่นี่มันก็เช้าแล้วผีน่าจะกลับเข้าหลุมหมดแล้ว
"ไม่ครับ ผมจะรอลงไปพร้อมอาฟ้า" เออ เอาสิ
"งั้นไปรอข้างนอกนะครับ อาฟ้าขออาบน้ำก่อนนะ" เด็กพยักหน้ารับก่อนจะเดินออกไป แล้วให้ผมอาบน้ำอาบท่า จนแล้วเสร็จ ผมก็ค่อยมาปลุกอิคนขี้เซา
"กลิ่นตัวอาฟ้าหอมจังเลยครับ" ไม่พูดเปล่า ยื่นจมูกมาดมด้วย ผมเลยแกล้งบีบจมูกน้องไปหนึ่งที
"เราน่ะไปอาบน้ำแปรงฟันก่อนดีไหม" อิลุงครับ งัวเงียขึ้นมาก็ไล่หลานเลย
"อาทัพขี้หวง" เออ เด็กมันยังสัมผัสได้
"เมียใคร ใครก็หวง" อิลุงพูดจบผมเลยตบเข้าที่อกคนนอนอยู่จนอิลุงถึงกับสะอึก
"ทำร้ายร่ายกายผัวเหรอครับ" แล้วกลายเป็นผมที่ถูกอิลุงรวบเอวแล้วกดลงกับเตียง
"พี่ทัพ ปล่อยนะ"
"กลิ่นตัวหอมดีจัง" เอ่ยจบก็ก้มหน้าลงประกบจูบกับผม
"อาทัพหื่นจังฟันก็ยังไม่แปรง" เออ ใช่ๆว่าเลยๆไฟ
"ได้ยินหลานว่าให้ไหม ไปๆลุกๆไปแปรงฟันอาบน้ำ" เอ่ยพร้อมผลักอกคนตัวใหญ่ออก
"วันหลังไม่ให้นอนด้วยแล้วนะ ถ้าจะมาพูดแบบนี้" อิลุงพาลเด็ก
"ขอโทษครับผมไม่ว่าแล้วก็ได้ ให้ผมนอนด้วยอีกนะครับ นะนะนะครับอาทัพ" เอาสิ เข้ามาเขย่าแขนอาขนาดนี้ มีหรือว่าอาทัพของหลานไฟจะไม่ยอม
"ถ้าอยากนอนอีกก็ทำตัวดีๆพูดง่ายๆ แล้วต้องอยู่ทีมอาทัพนะครับเข้าใจไหม" อ้าว เวร แล้วเด็กมันก็พยักหน้ารับอีก
"เก่งมากครับ แต่ตอนนี้เรากลับไปห้องก่อนนะเดี๋ยวพ่อจะเป็นห่วง"
"ผมบอกพ่อแล้วว่าจะมานอนกับอาทัพครับ" เอิ่ม
"ทำตัวดีๆไงครับ ว่านอนสอนง่ายน่ะเคยได้ยินไหม" มาเจออิลุงโหมดสอนหลานครับ
"เคยครับ คุณพ่อเคยสอน" แล้ว?
"เอ้า ก็เอามาใช้สิครับ ปะกลับห้องไปได้แล้ว"
"ผมไปก็ได้ครับ แล้วผมจะมาหาใหม่นะครับอาฟ้า" เออ ให้ได้อย่างนี้สิ
พอหลานไฟไปได้ไม่นานอิลุงก็ถูกผมไล่ให้ไปอาบน้ำอาบท่าแล้วแต่งตัวเตรียมลงไปทานมื้อเช้ากันต่อ
เพราะวันนี้ผมต้องกลับบ้านแล้วครับ
และมื้อเช้าวันนี้ก็อยู่กันพร้อมหน้า ขาดแต่ภรรยาของลุงกอบ ที่กลับตั้งแต่เมื่อคืน
หลังทานมื้อเช้าเสร็จก็ได้ฤกษ์อำลาผู้หลักผู้ใหญ่กันครับ ลุงกอบ ลุงกาศเองก็จะกลับบ้านกันด้วย
บ้านลุงกาศอยู่กาญจนบุรีครับ ส่วนลุงกอบอยู่ในกรุงเทพนี่แหละ มีแต่ลุงทัพสิออกไปอยู่ไกลกว่าใคร
"เดินทางกลับโดยปลอดภัยสวัสดิภาพนะคะ พร้อมแล้วก็บอกพี่ทัพนะ ย่ากับปู่จะได้ขึ้นไปพูดคุยเรื่องสินสอดทองหมั้น" ค้อมศีรษะรับคำคุณย่าก่อนจะยกมือไหว้ลาอีกครั้ง
แล้วพอจะขึ้นรถ เด็กไฟก็วิ่งมากอดผมซะงั้น
"ผมจะได้เจออาฟ้าอีกไหมครับ" อาลัยอาวรณ์อะไรอานักครับ
"ได้สิ ปิดเทอมเดี๋ยวอามารับไปอยู่ด้วยนะ" ให้สัญญาไปเพื่อความสบายใจครับ
"จริงนะครับอาฟ้า ผมจะจำไว้ครับ"
"ล่ำลากันเสร็จรึยังน่ะ" ลุงทัพขัดตลอด
"ผมขอกอดอาทัพหน่อยได้ไหมครับ"
"อื้ม มาสิ" แล้วลุงแกก็ย่อตัวลงให้หลานกอด ตอนแรกกอดแค่ไฟแต่ลมที่อยู่ไกลๆก็วิ่งมากอดด้วย
"พอๆแล้ว เดี๋ยวอาทัพสาย" ดินเข้ามาจับแยกอาหลานออกจากกันครับ
"เรากลับก่อนนะดิน"
"ครับผม เดินทางปลอดภัยนะครับ"
"อาฟ้าลมขอกอดอาฟ้าด้วยได้ไหมครับ"
"เอาไว้คราวหน้าเนอะ เดี๋ยวอาฟ้าสายนะครับ" พี่ใหญ่เอ่ยบอกน้อง ก่อนที่คนน้องจะเบะแล้วร้องไห้ไปกอดพี่ชายคนรอง
"ไปกันเถอะ" ลุงเอ่ย ก่อนที่ผมกับลุงจะได้ฤกษ์ขึ้นรถ แล้วมุ่งหน้าสู่ภาคอิสานกัน
...
ระหว่างทางก็หลับอีกเช่นเคย และลุงเหมือนจะไม่แวะพักรถเลยด้วยซ้ำเพราะใช้เวลาการเดินทางแค่สี่ชั่วโมง หรือว่าลุงขับไวหว่า
แต่จะอะไรก็ชั่ง ตอนนี้ผมโคตรหิวเลย
ลุงเลยพาผมออกมากินข้าวข้างนอกเพราะพ่อกับแม่กินมื้อเที่ยงกันอิ่มไปก่อนแล้ว และร้านที่ผมพาลุงมาก็เป็นร้านที่ค่อนข้างจะขึ้นชื่อ และเคยออกรายการอาหารทางช่องโทรทัศน์ด้วยจ้าาา
เป็นร้านอาหารตามสั่งที่เน้นไปทางอาหารอีสานครับ ลาบก้อยต้มยำเนื้อเปื่อย อะไรนี้คือมีหมด และที่ขาดไม่ได้คือส้มตำ แล้วที่เลือกร้านนี้คือตั้งใจจะพาลุงมากินส้มตำ แค่นั้นจริงๆ
และด้วยความที่อิลุงเป็นเหมือนคนสาธารณะที่ใครๆก็รู้จัก ก็มีคนเข้ามาทักลุงแกมากมาย บ้างก็ขอถ่ายรูปด้วย บ้างก็ขอจับมือ..เอิ่ม จับมือเลยเหรอ หนักสุดคือขอลายเซ็น เฮ้ย!!! นี่เป็นศิลปินตอนไหนวะ
จวบจนกระทั่งเมนูที่สั่งทยอยเข้ามาเสริฟอิลุงก็ขอแฟนคลับกินข้าวก่อนครับ ซึ่งแฟนคลับลุงก็ให้เวลาลุงด้วยดี
พอกินเสร็จเจ้าของร้านก็ขอให้ลุงแกช่วยโปรโมทร้านให้ ลุงเลยพูดขำๆว่า
"ค่าตัวผมแพงนะ"
ป้าเจ้าของร้านไปไม่เป็นเลยครับ แต่อิลุงก็บอกปัดพร้อมเหตุผลไป ป้าเจ้าของร้านเองก็เข้าใจแหละ แต่เหมือนจะจบ ยังครับ..
..สามีของป้าเจ้าของร้านนี่สิ ไม่รู้ว่าพาลที่พี่ทัพไม่ช่วยโปรโมทร้านให้รึเปล่าหรืออคติกับเพศที่สามอยู่แล้ว พูดจาแบบเหยียดเพศสุดๆ และไม่เหยียดแบบรวมๆด้วย เจาะจงชื่อผมสุดๆครับ แต่แค่ผมคนเดียวไม่เท่าไหร่ ลุงแกเล่นลามปามไปถึงพ่อแม่ผมด้วย
ระหว่างนั้นแฟนคลับลุงต่างออกตัวช่วยปกป้องผมแบบต่อหน้าต่อตา ประชาชีกันทีเดียว จนผมซึ้งน้ำตานี่แทบไหล และมีหลายคนออกปากว่าจะเอาเรื่องนี้ไปลงเน็ท และจะลงขันคว่ำบาตรทางร้านด้วย
เห๋ย เหมือนจะเป็นเรื่องใหญ่เลยล่ะ ทีนี้ เอาไงดี..
facebook
นภนต์ กวีศิลป์
คือพาพี่ทัพไปกินข้าว ที่ร้านส้มตำขึ้นชื่อใกล้บ้าน แฟนคลับลุงแกเยอะมากกกกกกกกกกกกกกกกกก แล้วก็ให้ความเป็นส่วนตัวไม่กล้ำกรายละลาบละล้วงด้วย..ซาบซึ้ง
#แฟนคลับน่ารักมากกก_พี่ทัพฝากบอก
#ส่วนเรื่องอื่น_พี่ทัพบอกให้เป็นหน้าที่ของพี่ครับ
#ขอบคุณทุกกำลังใจครับ
.............................
-
น้องฟ้า น้องลม น่ารัก น่ากอด :impress2:
พี่ทัพ ท้องฟ้า :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนที่ 14 (ต่อ)
.......
messenger (ของผม)
นี่ผมพลาดอะไรไป 1,375 ข้อความที่ยังไม่ได้อ่าน อะไรจะขนาดนั้นไม่ได้เข้าเฟซแค่คืนเดียว พวกมันคุยอะไนกันนักหนาวะ
โบวี่ ศรีธัญญา : @ท้องฟ้า/ เรื่องใหญ่เลยเล่นกับใครไม่เล่นใช่ไหมคะ
แม็ค คนสวยกว่า : @ท้องฟ้า/ เมิงเรื่องไรไหนเล่า
โบวี่ ศรีธัญญา : @แม็ค คนสวยกว่า/ (รูปภาพ)
แบงค์ คนสวย :/ เชิญ pungpond เข้าห้อง
แม็ค คนสวยกว่า : กรี้ด ผู้ชาย
ปังปอนด์ : เอาซะกูกลัวเลย
เออ จริง!! เป็นกูกูก็กลัว
โบวี่ ศรีธัญญา : @ท้องฟ้า/ เป็นกูกูก็ไม่ปล่อยให้ลอยหน้าลอยตาอ่ะ @แบงค์ คนสวย/ เมิงอิลุงท่อมร้านxx เล่นอิฟ้าละ
แบงค์ คนสวย : พาเพื่อนสาวมาแนะนำค่ะ
แบงค์ คนสวย : @โบวี่ ศรีธัญญา/ ทำไมกูตกข่าว @ท้องฟ้า/ เอาคืนให้มันไม่มีที่ยืน อิห่าเมื่อวานกูกะอิปอนด์ก็โดน @ปังปอนด์/ อินี่ไม่ปกป้องกูเลย เศร้า!!
แม็ค คนสวยกว่า : ห้ะ อิปอนด์เมิงเป็นเหรอ อิดอกกกกกกก ถูกใครเยมาคะ
ปังปอนด์ : กูเป็นผัวตุ๊ดป่ะ 'สลัด' ที่ย่อมาจากสัส อ่ะ
เออ วาจาร้ายไม่เบา ว่าแต่ใครเป็นเมียเมิงเนี้ย มีผัวปากร้ายชิบหายวายป่อง
แบงค์ คนสวย : @ปังปอนด์/ หราาาา @โบวี่ ศรีธัญญา/ พามาให้ถามละนี่ หายหัวไปไหนคะ
โบวี่ ศรีธัญญา : ใครจะถามคะ โอ้ยเขิน @ท้องฟ้า/ เมิงอัพเดทความเคลื่อนไหวพี่ทัพเรื่อยๆได้ไหม คือกูอยากเผือก
แบงค์ คนสวย : @โบวี่ ศรีธัญญา/ เขินทำไมยะ มันเป็นเก้งแอ๊บแมนแบบเนียนมากกกกกกกก
ห้ะ เอาจริง!!! อิปอนด์มันเป็นเก้ง!!!
ปังปอนด์ : เฮ้ย กูกลัวกลุ่มนี้เลยว่ะ @ท้องฟ้า/ อยู่ได้ยังไงพี่ทัพไม่ว่า?
อ้าว พาดพิงกูซะงั้น
ท้องฟ้า : เพื่อนป่ะไม่ใช่ชู้ ทำไมต้องว่า @โบวี่ ศรีธัญญา/ พี่ทัพกำลังคุยโทรศัพท์กะเพื่อนแกอยู่จ้า
แม็ค คนสวยกว่า : จริง!!! และขอถามตรงๆ @ปังปอนด์/ เมิงเป็นตุ๊ดจริงเหรอ ถ้าโกหกขอให้ถูกเยตูดบาน เพี้ยง!!
ปังปอนด์ : กูเป็นชายแท้โว้ยแต่เสือกหน้ามืดไปเอาตุ๊ด แล้วอิตุ๊ดมันกัดไม่ปล่อยด้วยเลยต้องรับเลี้ยงขี้ในท้องมันไปต่ออ่ะ
แม็ค คนสวยกว่า : ละไปถูกใครเยมาล่ะ ถึงมาเปิดตัว
อ้าวอินี่ เมิงพึ่งถามมันไปหยกๆ มันก็ตอบมาหยกๆว่ามันเป็นผัวตุ๊ด 'ผัวตุ๊ด' เมิงดูปากกู 'ผัวตุ๊ด' จ่ะอิห่าน กูล่ะจะเริ่มพาลละ
ปังปอนด์ : กูเยอิแบงค์
ห้ะ เรื่องจริง!!! อิแบงค์เมิงเสียพรหมจรรย์ให้อิปอนด์ละเหรอ
แม็ค คนสวยกว่า : รุกต้องค.ใหญ่ อย่างเมิงไม่คู่ควร
โห มีการแบ่งชนชั้น
ปังปอนด์ : กูใหญ่กว่าผัวเมิงอีกอิตุ๊ด
โห วาจาทิ่มแทง คำก็ตุ๊ด สองคำก็ตุ๊ด เป็นกูมีใครมาว่าแบบนี้คือสวนทันควันอ่ะ
แม็ค คนสวยกว่า : ถ้าใหญ่จริง ไหงอิแบงค์เพื่อนเจ้ถึงเดินเหินได้คะ มันต้องนอนซมอยู่บ้านเหมือนพี่ทัพเยอิฟ้าบ้างสิ
น่าน วกมาเอี่ยวกูจนได้ ค.อิลุงจะใหญ่แล้วมันไปคับรูเมิงรึไงวะอิแม็ค กูละจะพาลจริงๆเลยนิ
ปังปอนด์ : มันไม่ให้กูเอาจนแตก มันบอกว่าเจ็บกลัวเดินกะเผลก
เฮ้ย แบบนี้ก็ได้เหรอ แล้วเมิงก็ยอม!!
แม็ค คนสวยกว่า : โอ้ย อิแบงค์มันตอแหลค่ะ
อินี่ก็รู้ทุกเรื่อง เรื่องคนอื่นคือต้องไว้ใจมันแหละ
ปังปอนด์ : แหลไม่แหลเมื่อวานกูก็เอามันละ
ห๋า ขออนุญาตอึ้งแปป
ท้องฟ้า : แล้วทำไมวันนั้นถึงถูกเตะไข่
คืออยากรู้ครับ ไม่อยากให้มันค้างคา
ปังปอนด์ : กูจะหนีจากมันไง แม่งขี้หวงชิบหายเนี้ยกูเลยมาให้พวกเมิงสัมภาษณ์ เพื่อความสบายใจของมัน
ท้องฟ้า : @ปังปอนด์/ ขึ้นสถานะเลยสิ
ปังปอนด์ : ยังไม่พร้อม ฟ้าอ่ะไม่ขึ้นกับพี่ทัพ
แม็ค คนสวย : @ปังปอนด์/ ตกข่าวเปล่าจ๊ะ เขาขึ้นกันตั้งแต่เมื่อวานก่อนแล้วจ้า (รูปภาพ)
ห๊ะ เฮ้ย เอาจริงตั้งแต่ที่ยอมรับสถานะกับลุงแก ผมก็ไม่ได้ไปสนใจอะไรเลย ไม่อยากจะรู้ว่าจะมีคนมากดไลค์ แล้วแสดงความคิดเห็นพร้อมกับแชร์มากขนาดนี้ แสดงความคิดเห็นแค่หลักพันปลายๆ แต่กดไลค์นี่สิหลักหมื่นปลายๆเฉียดแสนเลยอ่ะ โห๊ะ อะไรจะขนาดนั้นวะ นี่ถ้าอิเพื่อนแม็คไม่แคปหน้าจอมาให้ดู คงเป็นเต่าอยู่ในกระดองไปอีกนาน
แบงค์ คนสวย : @ท้องฟ้า/ ขึ้นสถานะกันแล้วก็เยกันเลยเหรอคะ ไม่ตอบคอมเม้นบ้างเลย @โบวี่ ศรีธัญญา/ เมิง คือต้องรีบหาผัวละนะดะไม่ทันเพื่อนจ้าาา
โห นี่ว่ากูได้อีก เมิงไม่ดูคอมเม้นท์ล่ะ ก็ไม่ใช่น้อยๆ เดี๋ยววันนี้กูจะไปไล่ตอบให้ ว่าแต่จะเอาเฟซผมหรือเฟซลุงตอบเม้นท์ดีวะ
โบวี่ ศรีธัญญา : กูจีบอิหินก็ได้
ห้ะ เดี๋ยวๆ เมิงเป็นผู้หญิง ควรรักนวลสงวนตัวเปล่า นี่ลั่นจะไปจีบผู้ชายเลยเหรอ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : กรี้ดดดดด พี่ทัพเกรี้ยวกราดมากค่ะ
แม็ค คนสวยกว่า : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ มากอ่ะ บอกเลยพี่ทัพโหมดนี้คือยั่วเยชิบหายค่า
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : พี่ทัพลั่นจะเอาเรื่องให้ถึงที่สุดด้วยจ้า ชั้นชอบผู้ชายแบบนี้อ่ะ @ท้องฟ้า/ เอาน้ำเย็นพรมหัวผัวหน่อยค่า ฉันแอบกลัวว่าร้านจะเจ๊ง @แบงค์ คนสวย/ คนอวดผัวตัวจริง!!! @ปังปอนด์/ อิแม็คว่าของนายเล็กจริงเหรอ
อิแพนนนนนน...เมิงไปถามแบบนั้นได้ยังไง กูนี่อายแทนเลยว่ะ แต่เอาจริงแอบอยากรู้อยู่บ้างนะ อิอิ
แบงค์ คนสวย : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ ให้กูเชิญอิฟอร์ดเข้ากลุ่มไหมคะ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : @แบงค์ คนสวย/ เชิญก็ไม่มา สั่งไว้แล้ว555 @ท้องฟ้า/ ละผู้นี่ลูกใครวะ หล่ออ่ะ (รูปภาพ)
น้ำกับดินกำลังเซลฟี่แล้วติดผมครับ
ท้องฟ้า : อ้อ หลานๆพี่ทัพ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : แกชั้นอยากได้วาปคนใส่เสื้อสีขาวอ่ะ
กูก็ใส่สีขาวไหมนั่น!!!
ท้องฟ้า : ไม่มีอ่ะ
แม็ค คนสวยกว่า : @ท้องฟ้า/ อิขี้งก
ท้องฟ้า : ไม่มีจริงๆ ไม่รู้ด้วยว่าน้องมันเล่นเฟซหรือไม่เล่น หรือเล่นอะไรไหม แต่เสื้อน้ำเงินมีไอจี
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : อือ เดี๋ยวชั้นหาเอาก็ได้
แม็ค คนสวยกว่า : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ ได้เรื่องว่าไงบอกด้วยนะคะ
โบวี่ ศรีธัญญา : คนเสื้อขาวชั้นรู้จัก ชื่ออาโป โรงเรียนxxx อ่ะ แต่เฟซน้องชั้นจำไม่ได้ละแอดไปเป็นปีละยังไม่รับเลย
โห น่าสงสารมากกกกกกก
เหตุการณ์นี้ ทำไมมันคุ้นๆวะ
แม็ค คนสวย : โรงเรียนผู้ดีไปอีกจ้า แบบนี้มีโอกาสเป็นป่ะ
แบงค์ คนสวย : ลองเอาชื่อ กับโรงเรียนไปค้นในกูเกิ้ลมา ชี้วาปเลยจ้า หล่อนะแต่น่าเสียดายมีแฟนแล้ว แต่คนใส่เสื้อสีน้ำเงินหล่อกว่าอ่ะ แถมเคยเล่นซิกคอมด้วยจ้า
ปังปอนด์ : @แบงค์ คนสวย/ เสียดาย? อยากตายรึไง แล้วชมผู้ชายคนอื่นอีกเดี๋ยวจะเอาจนครางให้ร้องขอชีวิตซะเลยดีไหม
โหยยยย..อิปอนด์ อิคนหื่น มาเข้าทีมกะอิพี่จ่ามะ
แบงค์ คนสวย : @ปังปอนด์/ พูดเผื่ออิโบว์ไหม
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ได้แล้วค่า ชื่อเฟซ 'อาโป ธรรมรักษ์' จ้า ชื่อเล่นน้องน้ำ อายุ13ปี เรียนอยู่xxx สถานะมีแฟนแล้ว (รูปภาพ)
@ท้องฟ้า/ ไปส่องเฟซแฟนน้องมา เหมือนจะมีพาดพิงแกอ่ะ ไปอ่านๆ (ลิงค์)
ท้องฟ้า : หาเรื่องให้กูอีก
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : นางติดแฮทแทคช่างภาพท.ขนาดน้านจะเป็นใครไม่ได้ถ้าไม่ใช่แกน่ะอิฟ้า ไปอ่านค่ะเมิงพาดพิงถึงผู้ใหญ่ด้วยกูว่าอินี่ไม่ตายดีแน่
ท้องฟ้า : อือๆ ขอบใจที่เป็นหูเป็นตาให้ ซาบซึ้งๆ อยากกอดฟอร์ดจัง..ล้อเล่นๆ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : 555 ฟอร์ดบอกกลัวพี่ทัพ 5555
.....
แล้วผมก็ไปตามลิงค์ที่อิเพื่อนแพนส่งมาให้ครับ เป็นโพสต์ของหญิงสาวคนหนึ่งที่ขึ้นสถานะมีแฟนแล้วไว้
ว่าด้วยเรื่องของ ช่างภาพอักษรย่อ ท. ที่เธอไม่ยอมรับสถานะของผม เธอพูดในเชิงผมไม่คู่ควรกับพี่ทัพ และทำไมคำพูดรูปประโยคมันคุ้นๆจังวะ หาว่าผมเล่นของใส่พี่ทัพ ให้พี่ทัพพี่ทัพหลงงี้ เฮ้ย!!
แค่นั้นยังไม่พอครับ เธอยังตำหนิผู้หลักผู้ใหญ่ฝ่ายของพี่ทัพไปด้วยว่า 'วิปริตพอกัน' ที่ยอมรับสถานะผมกับลูกชาย แล้วนางก็ยกมาตรฐานสังคมชนชั้นสูงขึ้นมา เอิ่ม.. คืออ้างตัวเป็นชนชั้นสูงแต่กิริยามารยาทต่ำตมมากจ่ะ
และผมไปเจอประโยคเด็ดในเม้นท์ เมิงงงง มือไม้ผมสั่นเลยจ้าอยากจิกมาตบสั่งสอนให้รู้บาปบุญสักฉากแล้วส่งคืนโรงพยาบาลประสาท 'แก่จนจะเข้าโลงอยู่แล้วยังคิดอะไรไม่ได้ ไม่รู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดี แล้วส่งเสริมให้ลูกชายเป็นเกย์ วิปริต'
ผมเลยทักอินบ็อกไปหาน้ำครับ
'สวัสดีครับ' ผมทักไป
เกือบนาทีได้ระบบถึงขึ้นว่าอ่านแล้วแต่ไม่มีวี่แววว่าจะตอบมาแต่อย่างใด เลยทักไปอีกรอบ
'ถ้าไม่ตอบล่ะน่าดู' เอาสิ ลองเงียบใส่อีกสิ
'ขอรูปด้วยครับ' ห๋า รูป? รูปอะไรของมัน เริ่มเอะใจละว่าใช่มันจริงไหม ทำไมมันทำตัวเหินห่างกับผมจัง
'ข้อมูลส่วนตัวนายไม่ได้บ่งบอกเลยว่านายเป็นใคร ผมไม่คุยกับคนไม่มีตัวตน' พร้อมกับรูปภาพแคปหน้าจอหน้าแรกของเฟซผม ซึ่งมีแต่รูปโปรไฟล์ที่เป็นรูปวาดผู้ชายใส่แมสก์
ส่วนข้อมูลอื่นๆ ถูกผมล็อคไว้ทุกช่องทาง
ผมเลยเรียกอิตาลุงมาเพื่อจะถ่ายรูป แต่หน้าแกแบบไม่มีอารมณ์ร่วมสุดๆ แบบเข้มดุมาก นี่ขนาดขอหน้ายิ้มละนะ ไม่รู้ว่าลุงแกจะเครียดไรนักหนา
ทั้งๆที่ไม่ใช่คนที่ถูกพูดถึงในทางเสียๆหายๆซักหน่อย ผิดกับคนที่ถูกพาดพิงอย่างผมกลับมานั่งยิ้มแย้มให้กับโทรศัพท์อย่างสบายอารมณ์ เฮ้อ แต่ตอนนี้ก็ชักจะไม่สบายแล้วล่ะ ผมต้องจัดการนางผู้หญิงปากเสียคนนั้น
'เรื่องมากจริงเลยนะพ่อคนดัง เอาเถอะถือว่าหายกันที่แฟนนายโพสต์สเตตัสพาดพิงฉัน ทันทีที่อาของนายทราบเรื่องนี้เขาก็ทำหน้าแบบนี้แล้ว' จริงๆอิลุงยังไม่รู้เรื่องนี้ครับ ผมพิมพ์ตอบไปก่อนจะตามด้วยภาพที่ลุงแกปั้นหน้าเข้มสุดๆ
'อาทัพ อาฟ้า!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!' เออ เมิงจะตกใจอะไรเบอร์นี้ ถามหน่อย
'ต้องใส่เครื่องหมายตกใจอะไรขนาดนั้นไหม? เข้าเรื่องเลยละกัน รู้ใช่ไหมว่าที่แฟนนายโพสต์ไม่ได้พาดพิงแค่ฉัน! แต่เธอติคุณปู่คุณย่าที่ยอมรับสถานะของอาทัพกับฉันด้วย?' หลังจากปลายทางอ่าน ก็เงียบไปสักพักก่อนจะพิมพ์ตอบมา
แม่งคำพูด คำจาผม เหินห่างชิบหายเลย
'ครับ' แค่นี้? สั้นๆอะไรของมันวะ
'ผมจะให้เขาลบออกเดี๋ยวนี้ครับอาฟ้า' ไม่ทันละมั้ง นี่มันเหมือนกับหนีปัญหาหรือปัดการรับผิดชอบชะมัด
'ฉันว่ามันไม่ใช่การแก้ปัญหาที่ถูกต้องนะ
แฟนนายก็ไม่ใช่เด็กๆแล้วควรคิดให้รอบคอบกว่านี้ เรื่องมีความเห็นต่างนั้นฉันไม่ว่าหรอก ใครๆก็มีความคิดเห็นต่างไปได้ แต่ไม่ควรพาดพิงใครในทางเสียๆหายๆแบบนี้'
'อย่าลืมว่านายเองก็ใช้นามสกุล 'ธรรมรักษ์' เป็นทั้งลูก เป็นทั้งหลาน แล้วจะให้คนนอกมาว่าต้นตระกูลไม่มีปัญญารู้จักแยกแยะผิดชอบชั่วดีเหรอ?' แฟนน้ำอยู่ม.ห้า แต่ตัวเองเรียนอยู่ม.หนึ่งอยู่เลยครับ ชอบควายแก่ชิบหาย อ่ะ...ลืมดูตัวเอง!!!
'อาฟ้าว่าถ้ายังไม่ถลำลึกอาอยากให้น้ำถอยออกมานะครับ คนแบบนี้คนที่ไม่ให้เกียรติไม่มีความเคารพต่อผู้หลักผู้ใหญ่ยิ่งผู้หลักผู้ใหญ่ที่ว่าเป็นคนใกล้ชิดเราเป็นทั้งปู่ทั้งย่าแท้ๆของเรา เราไม่ควรไปคบหาสมาคมหรือไปเสียเวลาด้วยเลยนะ'
'ถ้าเขาพาดพิงแต่พ่อแม่อา อาไม่ทักมากวนเราหรอกเพราะอาจะถือว่าเสียงนกเสียงกาไป แต่เพราะว่าเขาพาดพิงถึงคุณปู่คุณย่าด้วยอาทนไม่ได้จริงๆ และน้ำเองก็เป็นลูกหลานของธรรมรักษ์ และอาฟ้าเองก็เป็นแฟนอาทัพด้วยจึงต้องปกป้องช่วยกันสิ จริงไหม?'
'ครับอาฟ้าผมเข้าใจครับ' ให้ได้อย่างนี้สิหลานรัก แต่ก็ยังสั่นอยู่ดีไหม นี่ผมพิมพ์ไปตั้งเยอะแล้วดูมานตอบมา หรือมันไม่อยากคุยกับผมวะ หรือมันใช้โปรแกรมอัตโนมัติตอบให้วะ เฮ้ย!!!
'อาฟ้าพูดเหมือนคุณพ่อเด้ะเลย ผมในฐานะหลานต้องปกป้องวงศ์ตระกูล' พูดเหมือนพ่อ? นี่แสดงว่าเรื่องนี้ลุงกอบเองก็รู้เรื่องนี้แล้ว
'เรื่องถอยออกมาจากเขา ผมจะทำแน่ครับแต่ผมอยากเอาคืนให้สาสมกับที่เขาว่าให้อาฟ้าและว่าคุณปู่คุณย่าผมก่อนครับ' เอิ่ม เวรต้องระงับด้วยการจองเวรกันจริงๆเหรอ
'ถ้าเป็นไปได้ ไม่จองเวรกันต่อจะดีกว่าไหม เดินจากกันด้วยดีน่ะ' พ่อพระไปอีกจ้า
'ขอโทษด้วยครับอาฟ้า ผมทำแบบนั้นไม่ได้หรอกผมเป็นพวกเจ็บแล้วจำถ้ามีโอกาสก็จะเอาคืนให้จมดินเหมือนกัน' ทำไมนิสัยแบบนี้มันคุ้นๆ
'คุณย่าสอนมาใช่ไหมเนี้ย'
'เปล่าครับ แค่จำคำคุณย่ามา 555 อาฟ้าไม่ต้องห่วงครับ ผมจะปกป้องอาฟ้าเอง' โอ้ย ซาบซึ้ง
'จ้าพ่อคนเก่ง เรื่องแฟนนายน่ะอาไม่ห่วงหรอกแต่อาห่วงน้ำมากกว่าอย่าทำอะไรพิเรนๆนะ แค่ให้อีกฝ่ายจำก็พอ' ได้ลางสังหรณ์ไม่ค่อยดีเลยครับ ยิ่งน้ำเป็นหลานคุณย่าด้วยแล้วนี่ผมคิดไม่ตกเลยจริงๆว่าผลจะออกมาแบบไหน
'ไม่ต้องห่วงครับอาฟ้า ผมดูแลตัวเองได้' เอิ่ม ผู้ใหญ่ไปอีก ขนหมออ๋อยขึ้นสักเส้นยังเนี้ยพูดมาได้ว่าดูแลตัวเองได้ ว่าแต่ทำไมต้องวกไปยุ่งกับเรื่องส่วนตรงนั้นของมันด้วยวะ
'ครับๆ ไงก็ขอบคุณนะ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ'
'ครับอาฟ้า ขอบคุณที่ทักมานะครับนึกว่าจะต้องหาวาปอาฟ้านานกว่านี้ซะอีก' หาวาปผมนานกว่านี้??!!
'เจอก่อนแล้วไง? ก็เพิ่มเพื่อนไม่ได้อยู่ดีถึงเพิ่มได้ก็ใช่ว่าอาจะรับ ละอีกอย่างเหินห่างกับทุกคนแบบนั้นเหรอ?' เหินห่างจริงๆครับ
'โธ่ อาฟ้าครับก็ใครบ้างไม่รู้ทักมา บ้างบอกให้รับแอดแล้วไม่มีข้อมูลอะไรเลยแล้วจะให้ผมรับเข้ามารกเฟซผมทำไมครับ' ก็จริง ที่เหมือนเฟซผมตอนนี้ที่มีเพื่อนแค่สองพัน แต่ถ้าใครไม่เคลื่อนไหวนานๆผมก็บล็อกเลยนะ
'อ้ะ ถ้าอยากเป็นเพื่อนในเฟซแอดไว้ละกัน ถ้าทำตัวดีๆอาค่อยรับ' ผมต้องทำเหมือนมีไพ่ที่เหนืออยู่ อยู่ในมือ
'ลุคอาฟ้าดูไม่น่าหยิ่งเลยนะครับ และทำแบบนี้แล้วทำให้ความน่ารักน่าเอ็นดูลดลงไปเยอะเลย' หน่อยยยย ไอ้เด็กนี้นิกล้าดียังไงว่ามาผมแบบนี้วะ
'ช่วยไม่ได้!!! ฉันเองก็ต้องกรองเพื่อนเหมือนกัน'
'ผมไม่เข้าใจ ทั้งๆที่ผมเป็นหลาน ดินยังเป็นเพื่อนกับอาฟ้าได้เลย' เออ รู้จักหาตัวอย่างดีนิ
'ขี้เกียจคุยกับเด็กแก่แดดอย่างนายละ ไปจัดการเรื่องของนายให้มันเสร็จๆก่อนไป ค่อยมาหาเรื่องฉัน'
'ว่าผมหาเรื่องอีกอ่ะ #เค้าจะงอนแล้วนะ' โอ้ยยยย นึกภาพเมิงงอนไม่ออกว่ะ
'เดี๋ยวง้อ' ผมพิมพ์ตอบกลับไป ก่อนจะปิดเสียงแชทแล้ว มาสนใจเพื่อนในกลุ่มต่อ
.......
messenger (ของผม)
แบงค์ คนสวย : @ท้องฟ้า/ เงียบเลย
ท้องฟ้า : แว๊บไปคุยกับน้ำมา
แบงค์ คนสวย : น้ำ???!!!
ท้องฟ้า : อาโป ธรรมรักษ์
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ไปพูดอะไร เกี่ยวกับที่แฟนนางโพสต์ไหม
ท้องฟ้า : @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ อือ (รูปภาพ)
แล้วผมก็แคปหน้าจอส่วนที่คุยกับน้ำบางส่วนให้เพื่อนดู
โบวี่ ศรีธัญญา : @ท้องฟ้า/ อาฟ้าๆ กรี้ด น่ารักเว่อร์
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : @ท้องฟ้า/ ฉันพึ่งเคยเห็นแกโหมดนี้ว่ะ ดูอบอุ่นดี อาสอนหลาน อา14 หลาน13 คือน่ารักกก แล้วคนเสื้อน้ำเงินกี่ปีอ่ะ
ปังปอนด์ : @ท้องฟ้า/ อิจฉาพี่ทัพเลย
ท้องฟ้า : @ปังปอนด์/ เดี๋ยวบอกให้ว่าปอนด์อิจพี่แก @แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า/ 14ปี แต่เรียนม.2
ปังปอนด์ : เฮ้ย ไม่เอากลัว!!! ว่าแต่ฟ้า14 เองเหรอ ไมมาเรียนม.3 ได้ 555
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : @ท้องฟ้า/ แกพึ่งเป็นเพื่อนกับพี่ทัพในเฟซเหรอ (รูปภาพ)
โหยยยย อิเพื่อนแพนเป็นเพื่อนในเฟซอิลุงแล้วเว้ย
ทักแชทมาบอกว่าเป็นเพื่อนผมซะขนาดนั้น ผมเลยรับแอดให้ดีใจเลยสิ ขอบคุณอิลุงใหญ่เลย ทั้งๆที่คนรับแอดคือกูเหว่ย อิลุงจะไปสนใจอะไรใครล่ะ ตอนนี้กำลังคุยกะทนายอยู่นั่น มีลางว่าลุงจะไม่ยอมปล่อยง่ายๆจริงๆด้วย
ท้องฟ้า : อือ พึ่งรับแอดแกหลังจากที่พ่อแม่แกไฟเขียวอ่ะ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : แสดงว่าพี่ทัพแอดแกมา? ละแอดมานานยัง
ท้องฟ้า : อือ น่าจะราวๆปีสองปี กูรู้จักกับแกตั้งแต่ม.1 ละ แต่ในไอจีนะ
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : ห้ะ แล้วไม่คิดจะบอกเพื่อนรึไงคะ ทุกเรื่องเลยอ่ะทำไมชอบมีความลับ!!
โห ว่ากูเป็นชุดเลย
ท้องฟ้า : ไม่มีใครถามนิ จะให้พูดขึ้นเลยจะมีคนเชื่อไหม ถ้าไม่ว่ากูเพ้อเจ้อละกูก็ไม่รู้ด้วยว่าพี่แกคือฐานทัพคนดังน่ะ
แกเองก็พึ่งจะมาดังเอาปีสองปีนี้แหละครับ ดังแบบทะลุฟ้าเลย เมื่อสามสี่ปีก่อนก็เป็นที่รู้จักแค่ในวงแคบๆไม่กว้างขวาง แบบเพจทหารหล่อบอกต่องี้เอารูปแกไปลงเพจ ก็ดังเรื่อยมาตั้งแต่นั้น
แพนค่ะ รับรีวิวสินค้า : โอ้ยยยย อิฟ้าเอ้ย เอ็นดูแกจริงเลยว่ะ
ท้องฟ้า : อือ แค่นี้ก่อนพี่ทัพจะกลับค่ายแล้ว
แล้วผมก็เก็บโทรศัพท์ ก่อนจะมาพูดคุยกับแกทั้งเรื่องลุงท่อม และเรื่องแฟนของน้ำ
ซึ่งแกก็ขอรับหน้าที่จัดการเองทั้งหมด แล้วกำชับไม่ให้ผมคิดมาก
ใครจะไปทำได้ล่ะ ไม่ให้คิดมาก!!! พูดมันก็พูดง่ายอยู่หรอก แต่เอาเข้าจริงๆแอบเป็นห่วงแกนะ แล้วนี่ต้องขับรถกลับอีก ใจหนึ่งก็อยากให้พักกันที่นี่ อีกใจก็เป็นห่วงว่าถ้าแกพักที่นี่ พรุ่งนี่แกต้องออกไปแต่เช้ามืดแน่ๆ ซึ่งนิสัยแกไม่ใช่คนนอนตื่นเช้าได้สักเท่าไหร่
"ขอบคุณมากนะครับ ดูแลตัวเองด้วยล่ะ แล้วขับรถดีๆ"
"จ๊ะ" ลุงรับคำก่อนจะเข้ามาสวมกอด แล้วกดจูบผม ก่อนจะผละออกแล้วขึ้นรถไป
"อย่านอนดึก เดี๋ยวตื่นสาย" อิลุงแกยังมีน้ำใจลดกระจกลงมาสั่งเสีย
"คร้าบ เดินทางปลอดภัยครับคุณแฟน"
"ขอบคุณครับที่รัก" ลุงเอ่ยจบผมก็เผยรอยยิ้ม แล้วโบกไม้โบกมือลาแก เดี๋ยวแกไม่ได้ไปสักทีน่ะครับ
..........
จบตอนที่ 14
คนอื่นของน้ำ คือ แฟนเขาคร้าบ
ตอน 15 ครึ่งหลังกำลังตัน แต่ดันไปเขียนตอน 16 (ครึ่งหน้า) ไว้แล้วนี่สิ 5555
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 15
เช้าวันจันทร์ วันนี้คงจะมีแต่โรงเรียนผมมั้งที่หยุดเรียน เพราะลูกเสือม.หนึ่งกับม.สองไปเข้าค่ายกัน และได้ยินแว่วๆว่าเป็นค่ายเดียวกันกับที่ม.สามไปมาด้วยจ้า เพราะน้องๆเรียกร้องสัมผัสไหล่พี่ทัพจ้า!!
เอิ่ม คนคลั่งไคล้อิลุงยังมีอยู่อีก ทั้งๆที่อิลุงก็มีสถานะขึ้นเด่นหราชัดเจนขนาดนั้นว่า 'มีแฟนแล้ว' แถมแฟนก็ไม่ใช่ใครอืนไกล ช่างภาพอักษรย่อ ท. คนนี้คนเดียว
แต่น้องๆจะหารู้ไม่ว่าวันอาทิตย์ พี่ทัพของน้องขลุกอยู่กับพี่ฟ้าน่ะ หึหึ..
วันหยุด ที่ไม่ใช่หยุดราชการมันเป็นอะไรที่น่าเบื่อคอดๆ นอกจากจะกินกับนอนแล้ว ก็มีขลุกตัวอยู่แต่ในห้องโฮมเธียเตอร์ที่บ้านนี่แหละ
แล้วเปิดการ์ตูนดีสนีย์ดู พร้อมกับมีขนมที่ซื้อมาตุ๋นไว้ตั้งแต่วันที่ลุงทัพแกมาบ้านผมวันแรกนั่นกินเป็นเพื่อนแก้เหงา แสนจะว้าเหว่ และประทังชีวิตระหว่างวัน ที่จริงก็เป็นคนทำอาหารเป็นนะแต่ติดขี้เกียจล้างเครื่องครัวเลยกินขนมประทังชีวิตไปก่อน
และไม่รู้ว่าเพราะเสียงการ์ตูนมันกล่อมหรือว่าเพราะอิ่มขนม ผมจึงเผลอสติเข้าสู่ห้วงนิทรา
..
รู้สึกตัวอีกที เพราะเสียงโทรศัพท์นี่ล่ะ มีสายเรียกเข้ามา และเป็นใครไม่ได้นอกจาก..
'ฐานทัพ'
ผมเปลี่ยนชื่อให้แกใหม่ละจาก 'ที่รัก' ที่โคตรจะเลี่ยน มาเป็น 'ฐานทัพ' ที่ดูแบบไม่ต้องเดาเลยว่าเป็นใคร
"คราบบบลุง" เอ่ยรับ เสียงแบบงัวเงียมาก
'นี่ แอบหลับในห้องเหรอ แล้วพี่โทรไปตั้งกี่สายทำไมไม่รับ แล้วเมื่อคืนทำอะไรทำไมไม่นอน' มาเป็นชุด ใส่ไม่ยั้ง ขอทวนคำถามได้ไหมครับ ผมฟังไม่ทัน
"อือ วันนี้โรงเรียนหยุดอ่ะ ฟ้าไม่มีอะไรทำเลยนอนดูการ์ตูน แล้วเผลอหลับไป"
'สบายเกินไปแล้ว' อ้าว สบายก็ว่าทีตัวทำตัวยุ่งก็ว่า ตกลงจะเอาไงครับ
"เหงาอ่ะ คิดถึงพี่ทัพจัง" แล้วผมก็เอ่ยเสียงออดอ้อน
'อยากถูกพี่เยก็บอก' เอิ่ม ไม่ใช่ล่ะ แต่ทำไมพอได้ยินอย่างนั้นน้องฟ้าน้อยถึงตื่นวะ
"อือ มาเยฟ้าหน่อย ฟ้าเงี่ยน" คือแกล้งเย้ามาก็หยอกกลับสิครับ หยวนๆ
'พี่เสร็จธุระแล้ว พี่จะรีบไปหาครับ แล้วนี่เรากินมื้อเที่ยงรึยังครับ พี่ว่าน่าจะยัง' เออ ถามเองตอบเองไปเลย ไม่ต้องมาถามผมนะต่อไปอ่ะ
"พี่ทัพจะมาหาผมเหรอ"
'ครับ แต่พี่ขอทำธุระเสร็จก่อนนะน่าจะไม่เกินสามสิบนาที' ธุระ? ธุระอะไรของลุง สามสิบนาที เฮ้!!! อย่าบอกว่าลุงอยู่แถวๆนี้
"มารับฟ้าไปกินข้าวข้างนอกไม่ได้เหรอ ฟ้าเบื่ออยู่บ้านละอ่ะ" หมายถึงอยู่บ้านวันนี้
'งั้นไปอยู่กับพี่ไหม' ห๋า ไปอยู่กับพี่? ชัดเจนใช้รูปประโยคแบบนี้ลุงทัพต้องอยู่แถวนี้
"ตลก มารับฟ้านะฟ้าจะไปอาบน้ำแต่งตัวรอ"
'คราบ ไม่ต้องล้างตูดมานะเดี๋ยวพี่ล้างให้' เออ ว่าไปนั่น
"คร้าบ" แล้วผมก็ชิ่งตัดสาย ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องแล้วทำการอาบน้ำแต่งตัว มารอลุงแก
รอไม่นานเอ้ะหรือผมอาบน้ำนาน แต่จะอะไรก็ชั่ง ตอนนี้คือมีรถที่ผมไม่คุ้นหน้า มาจอดอยู่หน้าบ้านแล้ว ก่อนจะมีชายหนุ่มรุ่นพ่อลงมาจากรถแล้วมากดกริ่ง
ผมเลยรีบวิ่งออกไปรับ
"เฮ้ย" เสียงลุงครับ ไม่ร้องเปล่ายื่นมือไปปิดตาคนที่มากับลุงด้วย
"อะไรของเมิงเนี้ยไอ้ผู้กอง" คนที่ถูกปิดตาอยู่ก็โวยวายสิครับ
"แต่งชุดอะไรมาเนี้ย ไปเปลี่ยนเดี๋ยวนี้เลย" ชุดอยู่บ้านไง ไม่รู้จักเหรอ และกำลังอยากจะใส่ชุดนี้ออกไปข้างนอก
"ฟ้า พี่บอกให้ไปเปลี่ยน" เออรู้แล้วน่า จะเปิดประตูรั้วให้นี่ไง จะเข้ามาไหมบ้านน่ะ
"พี่ทัพจะไม่เข้ามาข้างในก่อนเหรอ"
"ไม่ อ้ะ..เอ่อเปิดประตูรั้วไว้เดี๋ยวพี่ตามเข้าไป ฟ้ารีบไปเปลี่ยนชุดนี้ออกเดี๋ยวนี้" อะไรวะ แค่เสื้อคอวีตัวนั้นกับกางเกงบ็อกเซอร์ที่สั่นเสมอตูด มองเผินๆเหมือนไม่มีกางเกงก็ตามเพราะเสื้อมันตัวใหญ่ชายเสื้อเลยลงมาปิดกางเกงไว้หมด
"ฟ้าไปชุดนี้ไม่ได้เหรอ" เอ่ยพร้อมหมุนสามร้อยหกสิบองศายั่วแกไปหน่อยครับ
"ไม่ได้ครับ ไปเปลี่ยนเลย นะพี่ขอร้องมันโป๊พี่ไม่อนุญาตให้ใส่ครับ" ไม่เห็นจะโป๊ ของลับก็ถูกพับเก็บซ่อนไว้อย่างดี
"ชอบสั่ง" บ่นพึมพำก่อนจะแลบลิ้นใส่อิลุงที่ทำหน้าไม่สบอารมณ์อยู่ตอนนี้ แล้วกึ่งวิ่งกลับเข้ามาในบ้าน
"เชี้ย แม่งโคตรขาว เนียนสัส" เสียงเพื่อนลุงดังตามหลังผมมา
"เมียกู"
"เออ ย้ำอยู่นั่นแหละ ไอ้คนหวงเมีย"
...
ลุงทัพพาผมกับเพื่อนมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ซึ่งที่นี่เป็นกึ่งสปาไว้พักผ่อนของพวกคนมีตังค์ครับ แน่นอนว่าคนเลือกสถานที่ไม่ใช่ลุงทัพ แต่เป็นเพื่อนลุงที่ใส่ชุดเครื่องแบบตำรวจมาเต็ม ผิดกันกับลุงทัพที่ใส่แค่ชุดลายทหารไม่ได้มีอะไรบ่งบอกว่ายศหรือตำแหน่งอะไร หรือผมอ่านยศจากชุดที่แกใส่ไม่เป็นก็ไม่รู้นะ
"นี่ลุงทีเพื่อนพี่ เรียกลุงผู้กำกับก็ได้ครับ" อิลุงแน่ะเพื่อนที่ดูยังไงก็เหมือนจะต่างรุ่นกันมากทีเดียว ให้ผมรู้จัก
"ลุงเลยเหรอ ทีตัวเองให้เรียกพี่ ลำเอียงชิบ" ลุงทีบ่นก่อนจะส่ายศีรษะ เอิ่มถ้าไม่บอกว่าเพื่อนผมก็คงคิดว่าเป็นรุ่นพี่ลุงทัพแล้วล่ะครับ
"ลูกนายก็รุ่นเดียวกับน้อง แล้วจะให้น้องเรียกพี่ไม่ดูเป็นเสี่ยเลี้ยงต้อยไปหน่อยเหรอ" ห๋า ลุงทีมีลูกแล้วเหรอ
"ลูกติดเมียไม่นับดิ" อ่อ ที่แท้ก็ไม่ใช่ลูกตัวเองจริง
"เอาน่าครับลุงที ต่อหน้าลุงทีผมก็จะเรียกพี่ทัพว่าลุงด้วยดีไหมครับ เพื่อความเท่าเทียม" เนียนเป็นกรรมการห้ามศึกเฒ่าทารกทะเลาะกันเลยครับ
"จะเรียกลุงจริงๆเหรอ ยังไม่ชินน่ะขอเวลาทำใจเรียกพ่อทีแทนได้ไหม" พ่อที
"ได้ครับ พ่อที" เอ่ยจบก็ยิ้มร่า ก่อนที่พ่อทีจะยิ้มตอบแล้วตักเนื้อปูให้ผม
"ทานเยอะๆนะครับลูกฟ้า" โอ้ย น้ำเสียงทำไมเสี่ยงต่อรูทวารผมจะบานจังเลยครับ
"ครับ ขอบคุณครับ" ผมเอ่ยรับก่อนจะลงมือกวาดต้อนกับข้าวตรงหน้าลงท้องแบบหิวกระหาย
จนเวลาผ่านไปสักพัก ความอิ่มหนำสำราญก็เข้ามาเยือน มื้อนี้อิลุงทัพเป็นเจ้ามือครับ พอกินเสร็จพ่อทีก็ขอถ่ายรูปคู่กับผม ซึ่งให้อิลุงทัพถ่ายให้
แล้วฝีมือการถ่ายภาพที่เคยขึ้นชื่อของลุง วันนี้กลับทำได้ไม่น่าประทับใจเท่าไหร่
"ไอ้ที เมียกู" โอ้ย อิลุงก็แค่ไหล่ชิดกันทำไมต้องขึ้นมึงขึ้นกูด้วย
"ผู้กองครับ มึงเข้าใจคำว่ารูปคู่ไหม" พ่อทีสวนคืน
"ก็ไม่จำเป็นต้องใกล้ขนาดนั้นป่ะ" เออยอมลุงแกเถอะนะพ่อทีนะ เพราะดูจากสายตาที่ขวางโลกแบบนั้นลุงแกท่าจะเตรียมตัวมาดี
"เออๆ" ลุงทียอม ก่อนจะขยับตัวออกไปยืนห่างผมหนึ่งฟุต
"ฟ้าห้ามยิ้มหวาน" อ้าว เอาแล้วอิลุงวอนซะแล้ว
"เอามานี่ผมถ่ายเอง ถ้าลุงจะเรื่องมากขนาดนี้น่ะก็ไม่ต้องถ่าย" ผมเอ่ยพร้อมแย่งโทรศัพท์มาจากมือลุงทัพ แล้วมาเซลฟี่กับพ่อทีกันสองคน พอได้รูปที่คิดว่าดีที่สุดแล้วก็ส่งโทรศัพท์คืนเจ้าของ
"รับแอดเฟซพ่อด้วยนะครับท้องฟ้า พ่อจะแท็กให้โลกรู้ว่าพ่ออยู่กับลูก 'ท้องฟ้า' แฟนผู้พันฐานทัพ"
"ครับ พ่อทีก็ทักมาในอินบล็อกละกันครับผมไม่รู้ว่าใครเป็นใครบ้าง" เพราะตั้งแต่ที่มีคนรู้ว่าช่างภาพตัวอักษรย่อ ท.คือใครก็มีแต่คนแอดเฟซผมมาจนเฟซผมดูวุ่นวายไปหมด
"กลับกันได้ยัง" ลุงเอ่ยเสียงเรียบ ก่อนที่พวกเราสามคน มีพ่อลูกและลุงหนึ่งคนจะเคลื่อนสรีระมาที่รถbmw ของลุง? ว่าจะถามไปขโมยรถใครมา ทำไมแต่ละคันที่ขับมาไม่ซ้ำกันเลยวะ
ลุงทัพก็ขับมาส่งพ่อทีที่โรงพัก เออผมพึ่งรู้ว่าพ่อทีประจำอยู่ที่นี่ไม่เคยรู้มาก่อนด้วยครับ ได้รู้งี้แล้วน่าใช้บริการขึ้นเยอะเลย
"ทัพถ้าฉันทำให้นายไม่พอใจที่ฉันใกล้ชิดน้องฉันก็ขอโทษนะ ฉันไม่ได้จะยั่วให้นายโกรธแต่น้องน่ารักจริงๆแค่อยากจะถ่ายรูปด้วย นายเองก็มีแฟนคลับนิแล้วคงไม่แปลกถ้าน้องจะมีบ้าง" พ่อทีเอ่ย
"ถ้านายทำงานที่ฉันสั่งไม่สำเร็จ นั่นต่างหากที่ฉันจะโกรธและเตรียมพินาศได้เลย" ห๋า อิลุงเป็นคนพาลไปแล้ว
พ่อทีหันมาบอกลาผมอีกนิดหน่อย และไม่ลืมที่จะกำชับอิลุงว่าถ้าไม่อยากโดนข้อหาพรากผู้เยาว์ก็อย่าทำน้องจนเดินไม่ได้ คือจะแนะให้แอบกินกันวันละครั้งสองครั้ง พอหอมปากหอมคอน่ะครับ
พอพ่อทีลงไป บรรยากาศในรถจากที่เงียบกันอยู่ก่อนแล้ว ก็ยิ่งเงียบหนักไปอีก
โดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลยระหว่างที่กลับจากส่งพ่อที พอมาถึงบ้านผมก็ลงไปเปิดประตูก่อนจะให้รถลุงวิ่งเข้ามาแล้วปิดประตูล็อคไว้ ก่อนจะวิ่งเข้าบ้าน
.............................
-
ตอนที่ 15 (ต่อ)
"กลัวพี่เหรอ" มากกกกกกกก
"ครับ" ตอบก่อนจะซุกตัวลงไปกับแผ่นอกหนา ที่ตอนนี้ลุงกำลังนั่งอยู่บนโซฟาห้องนั่งเล่น ส่วนผมนั่งทับบนตักลุงอีกที ขนาดกลัวนะเนี้ย ยังขนาดนี้น่ะ ยอมใจตัวเอง
"พี่ขอโทษนะ พี่ควบคุมตัวเองไม่ได้ พี่ไม่อยากให้ใครมาใกล้ฟ้าแบบนั้นถึงคนนั้นจะเป็นเพื่อนสนิทก็เถอะ" เพื่อนสนิทเหรอ
"แล้วต่อไปฟ้าจะมีเพื่อนเหรอครับ"
"พูดยังกับว่าตอนนี้มี" อ้าว อิลุง พูดงี้น่าตีปากสักตั้งนะ
"มีดิ" เอ่ยจบก็ตีเนียนกอดคอลุงแกแล้วนั่งโยก เหมือนเล่นม้าหมุนสนุกไปอีกจ้า
"วันนี้พ่อแม่เรากลับค่ำไหม"
"บ่ายสี่โมงครึ่งก็ถึงบ้านแล้วครับ พี่ทัพมีอะไรเหรอ" เอียงคอมองคนถามอย่างหมาสงสัย
"พี่อยากคุยเรื่องสินสอดน่ะ หรือพี่จะค้างที่นี่ด้วยเลยพรุ่งนี้ค่อยไปแต่เช้า"
"ค้างก็ดีนะครับ" ไม่ได้อ่อยนะ บอกเลยว่าไม่ได้อ่อย อ้ะร้อนตัว
"ครับ ตอนนี้เยกันก่อนดีไหมหายากนะที่ท้องฟ้าจะบอกพี่ว่าเงี่ยน" โอ้ย ผมล้อเล่นได้ไหมล่ะ
"ครับ" คือฟ้าน้อยมันตื่นละอ่ะ จะปฏิเสธก็ไงอยู่ และอีกอย่างถ้าทำแบบไม่สุดผมทำได้ทั้งนะ ผมว่าผมได้แต่ถ้าสุดผมยอมครับ ผมไม่ไหว แขนหนึ่งเลยนะเว้ย ลองนึกภาพพาดบนตัวผมดู มันเกือบแตะอกผมแน่ะ แล้วไม่อยากจะนึกสภาพที่ต้องเอาสุดๆ คงจุกแบบกระอักเลือดตาย
แล้วลุงก็ปลดตะขอกางเกงให้ผม พร้อมถอดออกรวมทั้งเสื้อของผมด้วย ก่อนจะใช้มือรูดลำของฟ้าน้อยแล้วค่อยๆก้มลงใช้ปากทำให้
"อ่าา" เสียวมากครับ ผมพ่นลมออกมาพร้อมกอดต้นคอแกไว้ด้วย พี่ทำใช้ปากทำให้ผมสักพักก็ผละตัวออกแล้วถอดเสื้อผ้าตัวเองออกบ้าง แล้วดึงมือผมให้ก้มลงก่อนจะกดไหล่ผมลงเพื่อให้ทำให้แกบ้าง
"อ่าาา อือ" แกครางพร้อมทำหน้าเสียวสุดๆ ผมเลยหยุดเพราะกลัวแกจะชิงแตกก่อนแล้วขึ้นไปนั่งคร่อมตักแกไว้ ก่อนจะยันตัวขึ้นจูบปากกับแก แล้วไซร้ลงมาตามแนวคอทำเหมือนที่แกเคยทำกับผมเมื่อคืนวันเสาร์ที่ผ่านมา สร้างรอยจ้ำแดงตามซอกคอผมไว้เยอะ ผมต้องทำคืนบ้าง
"อ้ะ กัดพี่ทำไมหืม เป็นหมาบ้าเหรอครับ"
"ฟ้าเป็นลูกแมวตะหาก" เอ่ยจบก็ก้มตัวลงดูดยอดนมแกจนมันตั้งชันแล้วแทะๆกัดๆพอเสียวๆ
"เล่นอะไรเกรงใจเสาที่ค้ำยันตูดอยู่บ้างนะครับแมวน้อย"
"ก็พี่ทัพลีลาไม่เยน้องฟ้าสักทีนิครับ"
"มะ พี่จะเริ่มแล้ว"
...
.
.
.
.
"อือ" รู้เลยว่าเป็นเสียงตัวเอง นี่ขนาดผมหลับผมยังมีสติขนาดน้าน เฮ้ ผมหลับ! หลับตอนไหนวะ แล้วนี่ผมหลับตอนที่ลุงกำลังเข้าด้ายเข้าเข็มกับผมอยู่รึเปล่า ทำไมผมจำอะไรไม่ได้เลย
"อ้ะ" จะพลิกตัวสักหน่อย แต่มันกลับปวดร้าวไปถึงทรวงมาก นี่ผมเป็นอะไรเนี้ย ใครทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้ อยู่ในสภาพกึ่งเจ้าชายนิทราชิบหาย
จะขยับตัวทีก็ยากลำบากให้ตายสิ แล้วไอ้คนที่ทำผมมันหายหัวไปไหนวะ ให้ตายสิ หงุดหงิดโว้ยยยยย
แล้วนี่ มันคือที่ไหน!! เฟอร์นิเจอร์รอบๆโคตรจะไม่คุ้น และกลิ่นน้ำหอมปรับอากาศนี่ชวนอ๊วกสุดๆ ใครเลือกให้ใช้กลิ่นมะกรูดวะเนี้ย เหมือนห้องน้ำในโรงเรียนที่ต้องมีลูกเหม็นด้วยเหมือนกันนะเว้ย
เฮ้ย ใครอยู่ข้างนอกบ้าง!!! ตอบด้วย.. ไม่ตอบผมจะกลิ้งตกเตียงแล้วนะเว้ย เฮ้ยสนใจกันด้วยเว้ย
ผมเลยเลือกที่จะเรียกร้องความสนใจด้วยการปัดหนังสือที่วางอยู่โต๊ะข้างเตียงให้หล่นลงกับพื้น ไม่อยากมีใครเฝ้าดีนัก จริงๆเล็งแก้วแต่แก้วมันอยู่ไกลเกินเอื้อมไม่ถึงครับ
จากนั้นไม่นาน ก็มีชายหนุ่มรุ่นพ่อเข้ามา พร้อมกับสีหน้าตกใจ
"ฟ้า เป็นอะไรไหมครับ" ลุงรีบพุ่งตัวเข้ามาดู เจ็บสิถามได้ แต่เจ็บบั้นท้ายนะ เจ็บปวดระบมหมดแล้วเนี้ย
"เปล่าครับ ฟ้าแค่พาลทำลายข้าวของ" เอ่ยจบก็แกล้งเมินซะเลย
"พี่ขอโทษนะครับ พี่ขอโทษที่ไม่ได้อยู่เฝ้าเรา" ลุงรวบตัวผมขึ้นไปกอด ก่อนจะขยับออกแล้วเช็คว่าผมไม่ได้รับบาดเจ็บตรงไหนจริงๆ
"แล้วที่นี่ที่ไหนครับ"
"ที่ทำงานของพี่ครับ ในค่าย" ห๋า ในค่าย!!!
"แล้ว เอ่อทำไมไม่ให้ผมอยู่บ้าน" โอ้ย จะเอาผมมาด้วยทำไมเนี้ย
"พี่กลัวฟ้าจะน้อยใจว่าทำให้นอนไข้แล้วทิ้งไว้ไม่เหลียวแล" เออ ก็จริง แต่ยิ่งเอามาด้วยแบบนี้ผมยิ่งไม่เป็นภาระพี่ทัพเหรอ
"ไข้เหรอครับ" ผมทวนคำพูดลุงแก
"ใช่ครับ ไข้พาลด้วยป้อนยาทียากกว่าเด็กอนุบาลอีก" เออ ว่าไปนั่นแต่ก็จริงครับ เวลาผมเป็นไข้ทีไรผมจะกินยายากมาก และจะงอแงแบบสุดๆ
"พี่ทัพถูกฟ้ากัดไหม" คือพ่อผมโดนบ่อยครับ
"อือ ไปฉีดยาแล้วล่ะ" ห้ะ!!! นี่ว่าเมียเป็นหมาเหรอ
"ดีแล้วแหละครับ เพราะผมก็ไม่ได้ให้วัคซีนนานแล้วเหมือนกัน" แล้วอิลุงก็ยื่นมือมาลูบหัวผม ก่อนจะถามเหมือนว่าผมเป็นเด็กอ้วน
"หิวไหมครับ"
"หิวครับ" ผมตอบกลับทันควัน ถึงผมจะไม่อ้วนแต่ผมก็หิวอยู่นะ ลึกๆน่ะ
"แล้วตรงนั้นเป็นไงบ้าง เจ็บอยู่ไหมครับ" ถามมาได้ เจ็บสิ เจ็บมากด้วย
"ไม่เจ็บแต่ปวด ปวดแบบตุ้บๆ ยิ่งตอนขยับยิ่งปวดเยอะ"
"ครับ ไปหาหมอไหม" ห้ะ ไม่เอาด้วยหรอก
"หึ ไม่ไป" กลัวหมอ อ้ะ กลัวเข็ม กลัวเลือด บลาๆ
"ตัวเราร้อนนะ" บอกว่าไม่ไปไงลุง
"บอกว่าไม่ก็คือไม่สิ"
"ครับๆ เอ่อแล้วเราอยากกินอะไรครับ" ถามแบบนี้ ฆ่ากันเถอะ หน้าที่ผมไหมต้องมาคิดว่าจะกินอะไร
"ถ้าแค่นี้ยังต้องถาม ก็ออกไปจากชีวิตผมเถอะครับ" เห็นหน้าตกใจลุงละยิ่งหงุดหงิด
จากนั้นลุงก็ยื่นมือมาจับหน้าผากผม ก่อนที่ผมจะปัดออก
"บอกว่าหิวไง ไม่ได้ยินเหรอ"
"ชัวร์ ไข้ขึ้นอีกแล้ว" หลังจากลุงพูดจบผมก็หลับตาลง เพื่อกำหนดสติแล้วคิดทบทวนว่าผมพูดอะไรแรงๆไปบ้างรึเปล่า
"ฟ้าขอโทษ อย่าทิ้งฟ้านะ ...ฮึก" มาเต็ม ดราม่าครับ น้ำตงน้ำตาไม่ได้เรียกให้มานะ มันมาของมันเอง
"โอ๋ๆ อย่าร้องนะครับพี่ไม่มีวันทิ้งฟ้าแน่นอน พี่สัญญา พี่เคยสัญญากับเราแล้วไงว่าจะมีแค่ฟ้าน่ะ พี่รู้ว่าฟ้าเวลาไม่สบายฟ้าจะงอแงพี่เข้าใจครับ อย่าร้องนะครับเด็กดี"
"ฮึก ฟะฟ้า ฟ้าหิวข้าวจริงๆนะ ตะตะแต่ฟ้าไม่อยากให้พี่ทัพออกไป ฮึกฟ้ามันงี่เง่า" เอ่ยจบก็พยายามยันตัวเองให้ลุกแล้วเข้ากอดเอวแกไว้ ลืมความเจ็บปวดไปเลยครับตอนนั้น
"ได้ครับ พี่จะโทรสั่งเด็กเอามาส่งให้" แบบนั้นก็ดี
"อือ อย่าปล่อยมือจากฟ้านะ"
"ครับ คุณหนู" หึ ยังมีอารมณ์มาเล่นอีก ดะบิดไข่แตกมาคุณหนง คุณหนูอะไรล่ะ
"แล้วพี่ทัพบอกพ่อบอกแม่ผมว่าไงเหรอครับ" กำลังคิดเรื่องนี้ด้วยครับ
"ก็บอกไปตามจริงครับ พี่เยฟ้าเราทำกันหลายท่าจนฟ้าเป็นไข้" ห้ะ บอกอย่างนี้จริงดิ โอ้ยยยยย
"ไม่ต้องตกใจ พ่อแม่ฟ้าเข้าใจแล้วบอกให้พี่รีบยกขันหมากมาหมั้นฟ้าไว้เลย" ห้ะ อีกได้ไหม ทำไมพ่อกับแม่ทำกับลูกอย่างนี้
"แล้วโรงเรียนผม พี่ทัพได้บอกใครไว้ไหม"
"พี่โทรบอกเพื่อนเราที่ชื่อไผ่ เอาเบอร์จากแม่ของเรา" อ่อ อย่างนี้นี่เอง เฮ้ย..
"แล้วบอกยังไง"
"บอกว่าฟ้าไม่สบายครับ" แล้วไป ค่อยล่องอก
"แล้วไผ่ว่าไง" ลุ้นจัง ว่านายนั่นจะถามอะไรไหม
"ก็อืม" แค่นี้?
"แล้วขู่ว่าอย่าทิ้งเพื่อนผม ไม่งั้นผมเอาคุณตายแน่" ห้ะ ไอ้ไผ่เมิงกล้าขู่ผัวกูเหรอ
"ชักจะคิดมากขึ้นมาแล้วสิ ว่าแอบมีความพิเศษอะไรกันรึเปล่า" อีกแล้ว คิดมากอีกแล้ว
"ไม่มีเลยครับ ฟ้ากับไผ่เป็นเพื่อนที่ดีมากต่อกัน จริงๆไผ่จะคอยปกป้องฟ้าซะมากกว่า แล้วจะเป็นเหมือนไม้คอยตีหมาให้ฟ้าด้วย"
"หมา? ดีที่พี่ไม่ใช่หมา" เออ ครับ
"พี่ทัพเป็นม้าแก่" กินหญ้าอ่อน
"ม้าหนุ่มต่างหาก ถ้าม้าแก่ไม่คึกขนาดนี้หรอก" เออ จ่ะฟ้ายอมก็ได้
จากนั้นผมก็คุยสัพเพเหระกับลุงแกไปเรื่อยเปื่อยกว่าจะรู้ตัวว่ารบกวนเวลาทำงานของลุงแก ก็คือมีคนมาตามแกนั่นแหละครับ
แล้วลุงแกก็จุมพิตที่หน้าผากก่อนบอกให้พักผ่อนแล้วมื้อเย็นจะพาไปกินที่บ้าน
มื้อเย็น?!!! ที่บ้านผมหรือบ้านลุง
นี่ผมหลับข้ามวันขนาดนั้นเลยเหรอ!!
...
จบตอนที่ 15
-
รอๆๆจ้า
-
ได้อ่านยาวๆ จุใจเลย :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
ตัวติดกันมากๆเลย :-[
ไม่เข้าใจแฟนน้ำ เป็นงง ยังไง มีอะไรในความคิดนาง
คำพูดจาเหมือนเป็นแม่ของน้ำนะ o22 :เฮ้อ:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ
ตอนที่ 16
บ่ายวันศุกร์
หลังเลิกเรียน พวกเรามักจะมาเกาะกลุ่มเม้าท์มอยเรื่องชาวบ้านกันหน้าห้องสมุด ซึ่งที่นี่มีโต๊ะหินอ่อนให้เลือกนั่งเกือบสามสิบชุด ที่จริงเป็นห้องเรียนของวิชาแนะแนวเขา แต่ถ้าวันไหนหรือคาบสุดท้ายของวันนั้นๆ ไม่มีการเรียนการสอนที่ต้องใช้พื้นที่นี้พวกเราก็จะมานั่งสุมหัวกันอยู่ที่นี่
และก็ไม่ได้มีแค่พวกเราหรอกครับ มีนักเรียนที่ยังไม่มีที่ไปหรือรอผู้ปกครองมารับ ทั้งเพื่อนร่วมห้องเราเอง และเพื่อนต่างห้อง แต่ส่วนมากจะมีแต่นักเรียนชั้นม.สามซะส่วนใหญ่ เหมือนที่ตรงนี้ถูกม.สามยึดพื้นที่ไปโดยปริยาย
สำหรับกลุ่มพวกผมเรื่องที่ยกมาคุยกันส่วนมากเน้นไปที่เรื่องนินทาชาวบ้านชาวช่องและซุบซิบดารา หรือคนดังตอนนั้นๆทั้งนอกและใน..โรงเรียน
และคนดังจัดจ้านมาแรงที่สุดตอนนี้ก็ไม่ใช่ใครอื่นใครไกล นั่นก็คืออาโป ธรรมรักษ์ ลูกชายคนรองของคุณกอบกู้ ธรรมรักษ์ หลังจากที่คุณพ่อเซ็นใบหย่ากับอดีตภรรยาอักษรย่อ ส.ไปไม่กี่วัน ลูกชายก็ออกมาประกาศตัวว่า 'โสด' ผ่านทางไอจีส่วนตัว พร้อมรูปครอบครัว พ่อ,ดิน,น้ำ,ไฟ,ลม
เอาสิวาปคนพ่อกับคนพี่วุ่นสิทีนี้ เพราะหน้าตาของพ่อกอบไปตรงใจของสาวๆบางคนถึงจะเป็นชายหนุ่มรุ่นสี่สิบแล้วก็เถอะ
...
อิพวกหาวาป ตามข่าวนี้ก็เก่งเกิ้นรู้ทันทุกเรื่อง และอิพวกนั้นก็ไม่ใช่ใครอื่นอิแพนกะอิโบว์เพื่อนผมนี่เอง ใครคบใครเลิกใครอิชะนีสองตัวนี่คือรู้หมด!!
จนอิแบงค์อดแซวไม่ได้..
"เรื่องคนอื่นน่ะรู้ดี แล้วเรื่องของสามีน่ะรู้ไหมคะว่าอิเหมียวห้องสามกำลังจ้องจะกินฮอทดอกผัวเมิงอยู่" เฮ้ย นี่คือเรื่องจริง!! คือผมก็ได้ยินข่าวนี้มาบ้าง เพราะเพื่อนนางที่ชื่ออ้อนห้องผมเนี้ยหลุดปากมาอ่ะ บอกอิแพน 'ดูผัวไว้ให้ดีๆ เดี๋ยวชะนีที่สวยกว่าจะคาบไปกิน'
คาบไปกิน!!! ชะนีสายพันธุ์เหี้ย ไม่เหี้ย ก็ตัวเงินตัวทองล่ะเมิงเอ้ย ถึงคาบผู้ไปกินได้
และทันทีที่คนถูกพาดพิงอย่างอิฟอร์ดคนฮอตห้องหนึ่งที่นั่งอยู่กับพวกผมตอนนี้ได้ยินอย่างนั้นก็รีบปลอบให้เมียรักคลายกังวล
"เราไม่เอาหรอก เราชอบแพน" แค่คำพูดแค่นี้เชื่อไหม?? ว่า..อิแพนกอดคอหอมแก้มผัวต่อหน้าเพื่อนเลยจ้า
"เมิงทิ้งเพื่อนกูไข่หรรมมึงขาดแน่ กูจะบิดให้ขาดคามือเลยคอยดู" อิแบงค์ อิโหด
"คือมึงไม่ได้จะห่วงเพื่อนใช่มะ แค่อยากดูหรรมผัวกู" เออ จริง!! คิดเหมือนกูอ่ะแพน
"ไม๊...กูห่วงมึงจริงๆ หรรมผัวเมิงเป็นผลพลอยได้" เออ พลอยได้มากอ่ะ
"ละพรุ่งนี้เอาไง" ไอ้ไผ่คนเงียบๆ ตัดบทครับ
"เรื่อง" อิแม็คถามขึ้น พร้อมกับละสายตาจากโทรศัพท์ที่กำลังแชทกับพี่จ่า
"รายงาน" อ้อ รายงานที่กลุ่มพวกผมต้องรวมกลุ่มกันทำน้ำยาล้างจาน มันก็ไม่ได้มีแค่น้ำยาล้างจานหรอก แต่ไอ้ไผ่มันจับฉลากได้อันนี้ มันมีสบู่ แชมพู ยาหม่องขี้ผึ้ง เทียนหอม สมุนไพรไล่แมลง และจุลินทรีย์สังเคราะห์แสง
เรียกได้ว่านักเรียนชั้นม.สามทุกห้องจะมีการทำแบบนี้ครับคล้ายโปรเจคจบ จริงๆมีเวลาอีกสองสัปดาห์แต่ไอ้ไผ่มันเป็นพวกที่เมื่อมีงานมาต้องทำส่งเลยไม่พอกหางอิโบว์ไว้
"ไปทำบ้านอิฟ้า กูอยากใกล้ชิดพี่ทัพ" เออ ไม่เบาเลยนะจ๊ะสาวโสด
"ไม่ดีมั้ง พ่อแม่กูอยู่เสียงดังไม่ได้" คือคิดข้ออ้างที่ดีกว่านี้แล้วไม่ได้ละตอนนี้
"หวงผัว" อิแม็คคนเดิม เพิ่มเติมคือ
"ไปบ้านอิแพนสิ จะได้จับผัวมันถอกค.ด้วย" เฮ้ย ความคิดที่จะดูค.ผัวเพื่อนยังไม่จบอีกเหรอ อิแม็ค!!
"เพื่อนแพนน่ากลัวจัง" อินี่ก็สำออย มีซบไหล่เมียอีก หมั่นไส้!!
"ไปบ้านอิโบว์ดีกว่า มันโสด" อิแพนครับ
"จริง!" แล้วผมก็เห็นด้วยกับความคิดอิแพน
"ก็ดี ใกล้บ้านอิปอนด์ด้วย" นั่นมีความคิดอะไรใช่ม่ะ
"อะไรคะ ทำไมต้องมองกูอย่างนั้นก็แค่คืนนี้กูจะไปนอนกะมันแล้วตอนเช้าก็ไปบ้านอิโบว์เลย ง่ายดี" ก็นี่แหละที่อยากรู้ จะไปนอนที่บ้านผัว
"อ้าว เอาพรุ่งนี้เหรอ นึกว่าวันอาทิตย์" อิโบว์ถาม
"วันอาทิตย์กูไม่ว่างอ่ะ" อิแบงค์เอ่ย แต่วันเสาร์กูสิไม่ว่าง
"วันเสาร์ฟ้าสะดวกไหมล่ะ" ไผ่คือเมิงรู้ใจกูมาก
"อือ ได้เดี๋ยวบอกพี่ทัพ" เอ่ยพร้อมรอยยิ้มที่คลายความกังวลลงได้
"ไปไหนต้องบอกแฟนก่อนเหรอ ไม่เป็นอิสระเลยว่ะ" อิโบว์ครับ
"ก็ไม่หรอก แต่ทุกวันเสาร์ลุงแกจะพากูไปกินข้าวกับพ่อแม่แกอ่ะ" สิ้นคำตอบของผม ทุกคนเหวอครับ
"ห้ะ นะนี่พี่ทัพจริงจังกับมึงขนาดนี้เหรออิฟ้า" อิแม็คครับ ผมเลยพยักหน้ากับคำพูดของมัน
"ถ้างั้นก็เปลี่ยนเป็นวันอาทิตย์" ไอ้ไผ่แสดงความคิดเห็น
"ไม่เป็นไรๆ เราจะบอกลุงละกันว่าต้องทำรายงานกลุ่มอ่ะ" ให้เลื่อนเพราะผมก็เกรงใจแย่ และยิ่งวันอาทิตย์อิแบงค์ไม่ว่างอีก ว่าแต่มันทำไรวะ
"ละวันอาทิตย์เมิงทำไรวะ" ผมถามอิแบงค์
"ช่วยแม่ขายของ เห็นงี้กูก็ลูกดีเด่นนะ" เออ ก็ไม่มีใครว่าอะไร
"ขายที่ไหน" อิฟอร์ดครับ
"ตลาดในจังหวัด" โห ไปไกล
"ตลาดxx ป่ะ" อิฟอร์ดถามต่อ
"อือ ทำไม" อิแบงค์ตอบก่อนจะถามกลับ
"เคยเห็น" ห้ะ
"เห็นกู" อิแบงค์ชี้นิ้วเข้าหน้าตัวเอง
"อือ อยู่กับแม่แล้วเป็นลูกชายนะ" เออ กูรู้ว่าเมิงจะล้อ
"อืม อยู่โรงเรียนกูเป็นตุ๊ดอยู่บ้านกูเป็นผู้ชาย แต่พ่อแม่กูก็ยอมรับไอ้ปอนด์นะ" มันอธิบายได้นิ่งมากครับ
"เออ ละมะไหร่พี่ทัพกูจะมา" อิโบว์ครับ รีบเปลี่ยนประเด็นเชียว เพราะรู้ดีว่าอิแบงค์ไม่ชอบให้ใครรู้เรื่องครอบครัวมันซะเท่าไหร่ ซึ่งพวกเราก็ละไว้ในฐานที่เข้าใจอ่ะแหละ
"ไม่รู้" อย่าได้ถามเลย กูไม่ได้รู้วาระจิตแก และแกก็บอกอยู่ว่าจะมาช้าหน่อย
"ไปกินลูกชิ้นร้านหน้าโรงเรียนรอดีป่ะ" ผมออกความคิดเห็น
"ไม่มีตังค์ละ" อิโบว์ครับ แล้วผมก็กวาดมองไปรอบๆ
"ถ้าเมิงจะเลี้ยงกูก็กิน" เอิ่ม อิแพนกูจะให้ผัวเมิงจ่าย
"เลี้ยงก็ได้แต่อิฟอร์ดจ่าย"
"เกี่ยวไรกับเราครับคนสวย" เนี้ย ที่ผมไม่อยากจะเสวนากับมัน มันชอบเรียกผมว่าคนสวย!!!! ซึ่งผมสวยตรงไหน เอาตาไหนมองวะ วอนตีนชิบเลย
ผมมีความลับจะบอก อิฟอร์ดอ่ะมันเคยจีบผมนะ อยู่ระยะหนึ่งเชียวแต่เหมือนจะรู้ตัวว่าตบมือข้างเดียวไม่ดังอ่ะ เลยเลิกลาไป แล้วผ่านไปอีกนานมากกกกกมันก็มานั่งแท่นตำแหน่งหลัวอิแพนเพื่อนสาวของผม
"เมิงรวยไง" เหตุผลนี้เข้าท่าที่สุดละ
"เลี้ยงแต่แฟนกับคนสวยพอได้ครับ" เออ ย้ำอยู่นั่นแหละว่ากูสวย เมียเมิงไม่สวยเลยรึไง!!!
"เออ ตามนี้อิแพนหลัวมันเลี้ยง ส่วนพวกเมิงกูจ่ายให้" ป๋าไปอีกกู
"จริ้ง!!! กรี้ดดดด ชั้นจะกินจนท้องแตก" จ่ะ เอาที่เมิงสบายใจเลย
"อย่ากูขี้เกียจเผารูปผู้ชายไปให้เมิง" อิแบงค์แซว ซึ่งเรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
ก่อนที่พวกเราจะเคลื่อนสรีระไปยังร้านลูกชิ้นที่อยู่เยื้องหน้าโรงเรียน ระหว่างนั้นผมก็บอกไอ้ไผ่ให้ชวนเมียมันไปด้วย แต่คำตอบคือ
"มันซ้อมบาส" ไอ้ไผ่ตอบปุ้บ ไอ้โอ๊ตก็วิ่งมากอดคอผมครับ แม่งตั้งรับไม่ทันเกือบล้ม
"จะกลับแล้วเหรอ"
"ยัง จะไปกินลูกชิ้นอ่ะ โอ๊ตไปกินด้วยกันไหม" อิโบว์แย่งซีนกูเหรอ
"เอาดิ หารกันหรือมีเจ้ามือ" พูดจบก็รอบมองอิฟอร์ด
"มีเจ้ามือจ้า เสี่ยฟ้าเลี้ยง" อิโบว์ตอบ
"งั้นเดี๋ยวเราหารกับฟ้า" เออ เอาดิ แต่ไหวเหรอเพื่อนกูมีแต่รุ่นสัตว์นรกกินอย่างปอบ
"เออๆ แต่ออกก่อนได้ไหมเหม็นเหงื่อมึงว่ะ" ไม่พูดเปล่า ผลักตัวมันออกด้วย มันเลยออกไปยืนข้างๆแต่ไม่ห่างเท่าไหร่ ว่าแต่มันมาแต่ไหนวะ ป่านนี้ทำไมยังไม่กลับบ้าน
"มาแต่ไหนอ่ะ" ผมถาม
"ไปเล่นบาสมา" อ่อ ห๋า เล่นบาส!!
"แล้วก็ไม่อาบน้ำ" คือในยิมมีห้องน้ำให้ไง แล้วเสือกไม่ใช้บริการ ค่าเทอมเราถูกหักไปบำรุงส่วนตรงนั้นนะเว้ย ฝากใช้ให้คุ้มไม่ได้เหรอ!!!
"อาบแล้วก็วิ่งมาเนี้ย เลยออกอีก" เออๆ กูจะไม่อยากรู้ต่อล่ะ
"โอ๊ต เราขอถ่ายรูปด้วยได้ป่ะ" ห้ะ อิโบว์เมิงกำลังคิดอกุศลอะไรอยู่ใช่ป่ะ
"ไม่ดีมั้ง กูดูไม่หล่อเลยว่ะ" เอิ่ม ปกติมึงหล่อ? แต่ก็พอดูได้ในระดับที่มีชะนีเข้าหามันเยอะนะ แต่มันไม่สนใครเลยจนผมอดสงสัยไม่ได้ว่ามันเป็นป่ะ
"ดีสิ ตอนนี้โอ๊ตเซ็กซี่มากเลย" เออ กูขอแทรกแผ่นดินหนีแป๊ปนะ อายแทนว่ะ
"ฮ่าๆๆ โรคจิตเนอะ" คือมันด่าเมิงน่ะโบว์ ไม่ได้ชมเมิงจะยิ้มอะไร
แล้วมันก็เอาโทรศัพท์ขึ้นมาจะเซลฟี่ ไอ้โอ๊ตเลยบอกว่าขอให้มันหล่อกว่านี้ดีกว่า คือเป็นการปฏิเสธแบบอ้อมๆ แต่อิเพื่อนผมก็ไม่รู้ตัวครับ
"ตอนนี้โอ๊ตหล่อมากเลยนะ มีเหงื่อไหลปาดหน้า โอ้ยนะๆ รูปเดียว" ตื้อเท่านั้นที่ครองโลก
"มาๆ ถ่ายให้ลำไยว่ะ" ผมรีบตัดบทก่อนจะหยิบโทรศัพท์กับอิโบว์มาถ่ายรูปมันกะไอ้โอ๊ต
"ใกล้กันหน่อยดิวะ" ห่างกันยังกับรังเกียจกันแน่ะ
แล้วอิโบว์ก็ขยับเข้ามาใกล้ฝ่ายชาย แต่อิโอ๊ตมันเบือนหน้าหนี ผมเลยบอกให้มันมองกล้อง ก่อนจะกดชัตเตอร์
"ไหนขอดู ฝีมือแฟนพี่ทัพหน่อย" เอ่อ เอาแล้วไง แฟนพี่ทัพทำอะไรลงไปเนี้ย
"อะไรอ่ะ โอ๊ตไม่ยิ้มเลย" เออ มันไม่ยิ้ม มันไม่อยากถ่ายไง
"มึงโง่หรือมึงไม่ฉลาดคะ ผู้ไม่อยากถ่ายกะเมิงเมิงดูไม่ออกอีกเหรอ" อิแม็คสวน อิโบว์ก็ทำแก้มป่องน่ารักตายแหละ
"ไปๆ เดี๋ยวลูกชิ้นหมด" เออ อันนี้เรื่องจริง ช้าหมดอด..กินเลยนะ
เพราะเป็นร้านที่นักเรียนเข้าแน่นร้านทุกวันหลังเลิกเรียน นอกจากจะราคาถูกยังถูกหลักอนามัยและมีผักให้เยอะมากและน้ำจิ้มแบบตักได้ไม่อั้นด้วย กินแบบบุฟเฟต์ นับไม้!! บุฟเฟ่ต์นับไม้น่ะ คิดราคาตามจำนวนไม้
ไม่เหมือนร้านรถเข็นหน้าโรงเรียนที่ มีแต่ลูกชิ้นกับผักไม่กี่ชิ้นแถมมาให้ กินไม่อร่อยอ่ะ
สายสุขภาพก็มา..
............................
-
ไรท์...... วันที่ ที่หัวข้อเรื่อง เป็นวันที่ 1_10_62 นะ :mew2:
อยากกินลูกชิ้นทอดตามเลย :hao6:
โอ๊ต คิดไรกับฟ้าปะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ไรท์...... วันที่ ที่หัวข้อเรื่อง เป็นวันที่ 1_10_62 นะ :mew2:
อยากกินลูกชิ้นทอดตามเลย :hao6:
โอ๊ต คิดไรกับฟ้าปะ
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
ขอบคุณครับ :L2:
เมื่อเช้ารีบกลัวไม่ทันใส่บาตรเลยไม่ได้แก้ :pig4:
-
ตอนที่ 16 (ต่อ)
พอมาถึงร้าน...
ป้าคนขายก็ตะโกนมาถามเลยจ้า
"แฟนพี่ทัพมากี่ที่น้อ" อ้ากกกก ประกาศไปอีกเด้อ พอจบคำถามของแกทุกคนในร้านคือหันมาพรึ่บ
"แปดครับ" ใช่ไหมวะ นับก่อน 1.ผม 2.ไผ่ 3.อิแม็ค 4.อิแบงค์ 5.อิโอ๊ต 6.อิฟอร์ด 7.อิแพน 8.อิโบว์
ขาดใครยกมือ!!
"หาที่นั่งให้แฟนพี่ทัพหน่อยค้า แปดที่เด้อ" เออ ย้ำไปอีก โอ้ยยยย
แล้วโต๊ะที่พวกเรานั่งกันก็อยู่ช่วงกลางๆครับ เพราะด้านหน้าเต็มหมดแล้วและด้านในก็มีว่างอยู่อีกที่ แต่มันติดกับคู่อริเดิมเลยไม่ไปนั่ง เอาตรงนี้แหละ เข้าออกสะดวกด้วย
เผื่อตังค์จ่ายมีไม่พอจะได้ชิ่งวิ่งหนีได้สะดวก!!
เมื่อได้ที่นั่งแล้ว พวกเราก็ไปเอาลูกชิ้นที่มีวางเรียงกันไว้ให้บริการตัวเอง แล้วจ่ายตังค์ทีหลังแบบนับไม้เอาครับ ราคาคือเรทเดียวกันหมดคือ ห้าบาท ถูกมากกกกกกก น้ำจิ้มกับผักคือตักไม่อั้นอีก แต่ถ้ากินไม่หมดปรับโหดเหมือนกันนะ
และที่นี่ยังมีลูกชิ้น ให้เลือกมากมายมากกก ไม่ว่าจะเป็นลูกชิ้นเนื้อ ไก่ หมู ปลา บลาๆ แล้วฮอทดอกก็มีแบบธรรมดา แบบชีสอีกเยอะมาก
ระหว่างที่เรากำลังให้ความสำคัญกับการกินลูกชิ้นอยู่ ทันใดนั้นก็มีเสียงวุ่นวายกันขึ้น
เสียงที่ผมพอจะจับใจความได้คือ 'พี่ทัพมา ที่หน้าโรงเรียน' หืม มาแล้วไง เจอหน้ากันจนเบื่อขี้หน้าลุงแกไปละ ไม่รู้จะไปสะดีดสะดิ้งอะไร เลยกินลูกชิ้นต่อไปเงียบๆ
"โทรบอกพี่ทัพสิว่าเมิงอยู่นี่" อิแบงค์ครับ
"กินก่อน" เรื่องกินสำคัญนะเว้ย
"เฮ้ย ไม่ได้หยุดกินก่อน" เฮ้ย แย่งไม้ไปแบบนี้ไม่ได้ เสี้ยนไม้บาดปากกูทำยังไงห้ะ
"โทรศัพท์อยู่ในกระเป๋า" คือเขามีที่วางกระเป๋าสัมภาระไว้ให้ต่างหาก กันขโมยลูกชิ้นเขาน่ะ..ใครคิดวะ!!
"อิโบว์ วิ่งไปบอกพี่ทัพดิ้" อิแม็คสั่ง
"ทำไมต้องเป็นกู ทำไมไม่ทักไปบอกพี่เขาเอาล่ะ" เออ ความคิดดี
"แล้วใครจะทักไป" นั่นน่ะสิ
"อิฟ้า หยุดกินก่อน" โอ้ย อิแบงค์อย่าขัดได้แมะ
"เราไปบอกให้" ไผ่!!!
พูดจบมันก็ลุกเลยครับ
"ขอบใจนะที่เลี้ยง พรุ่งนี้เจอกันเก้าโมงเช้าใครสายเลี้ยงมื้อเที่ยง" เออ รับทราบ!!
ใครสายเลี้ยงมื้อเที่ยง!! ว่าแต่บ้านอิโบว์มันอยู่ไหนวะ
หลังจากไอ้ไผ่เดินออกไปสักครู่ อิคู่อริผมก็เข้ามาขอนั่งด้วย
"ไม่มีที่ว่าง" อิแพนครับ
"ก็ข้างฟ้าไง" เมิงคิดจะแทนที่ไอ้ไผ่รึ
"เอาไว้ให้พี่ทัพย่ะ" อิแม็คตอบแทน
"ก็ตอนนี้พี่ทัพยังไม่มานิ" แถไปเรื่อย ปฏิเสธครั้งแรกก็ควรคิดได้แล้วป่ะ
"มาแล้ว" อิโบว์ตะโกนลั่น
"พี่ทัพคะ ช่างภาพของพี่อยู่นี่ค่า" อิโบว์เมิงจะตะโกนให้โลกรู้ทำไม
จากนั้นร้านลูกชิ้นแทบแตก เสียงกรี้ดสิครับ และแสงแฟลชอย่างแสบตามาก จนอิลุงได้เอามือกุมหน้าแล้วเดินเข้ามา
"ฟ้าขยับไปนั่งตรงนั้นได้ไหมครับ" ที่เดิมของไผ่ครับ เพราะผมนั่งริมนอก แล้วผมก็ขยับตามคำขอแกมสั่งของลุงแก
ก่อนแกจะหย่อนก้นลง นั่งแทนที่ผม
"ไง" อิลุงเอ่ยทักอิโอ๊ตที่นั่งอยู่ตรงข้ามแกตอนนี้ ก่อนอิโอ๊ตจะยกมือไหว้ลุงลุงก็รับไหว้ ก่อนจะรอบมองผมที่ไม่สนใจแกเพราะมือกำลังถือไม้ลูกชิ้น ปากก็กำลังเคี้ยวแก้มยุ้ย
"พี่ทัพคะ ใกล้ๆเนียนมากเลยค่ะ" อิโบว์ครับ นั่งริมของฝั่งโอ๊ตอีกฝั่งหนึ่ง
"ครับ ขอบคุณครับ" เอ่ยจบ ก็ยิ้มนิ่งๆแบบมาดหล่อๆ เออเอาเข้าไปไม่เกรงอกเกรงใจผมเล้ย
"ไม่แนะนำเพื่อนให้พี่รู้จักบ้างเหรอครับ"
"ไม่อ่ะ" พูดจบก็กินต่อ
"ดูมันทำ" อิแม็คครับบ่นพึมพำก่อนจะแนะนำตัวเองเสียเอง
"หนูชื่อแม็คค่ะ ส่วนนี่อิแบงค์ ละนั่นอิโอ๊ต" อิแม็คแนะนำตัวเอง พร้อมแนะขวาๆ ส่วนคนซ้ายคืออยากแนะนำตัวเองมาก
"อิโอ๊ต?"
"พวกมันเรียกผมอย่างนี้น่ะพี่" เออ ใช่ แล้วอิลุงก็พยักหน้ารับรู้กับคำพูดของอิโอ๊ตมัน
"หนูชื่อโบว์ค่ะ ส่วนนี่แพน และฟอร์ด'ผัว'ของแพนค่ะ" คือเมิงจะเน้นผัวทำไมวะ
"ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนของแฟนทุกคนนะครับ" อิลุงเอ่ย พร้อมรอยยิ้มที่เป็นมิตร
"กรี้ดดดด พี่ทัพคืองานดีย์มากค่ะ" ไม่ใช่อิแม็ค หรืออิโบว์ แต่เป็นใครไม่รู้ครับ เข้ามาพร้อมกอดโทรศัพท์ไว้ทาบอก ก่อนจะเอ่ยขอถ่ายรูปกับลุงแก
"ขอโทษครับ พี่ไม่สะดวก" ฉึก!! ปฏิเสธได้นิ่งมากครับ แล้วคนถูกปฏิเสธก็หน้าจ๋อยไปเลยสิ
"เอาไว้พี่สะดวกก็ได้ค่ะ หนูรอได้" แล้วเธอก็เดินกลับที่ไป แล้วลุงก็กลับมาสนใจผม หยิกแก้มซ้ายไปหนึ่งที คือหมั่นเขี้ยวไรผมวะ
"กินเหมือนมีเจ้ามือ" นี่ว่าผม? เออก็มีแต่ผมคนเดียวแหละที่กินมูมมามอยู่คนเดียว คนอื่นๆคือกินแบบเรียบร้อยมาก โดยเฉพาะอิแม็คกับอิโบว์ ที่จิ้มลูกชิ้นเข้าปากปุ้บ ก็เอามือปิดปากปั้บ ก่อนจะเคี้ยวแบบกรุ่มกริ่ม เอิ่ม...คือมารยาจัดไปอีก คิดว่าลุงแกดูไม่ออกเหรอ
"อือ พี่ทัพไง" ผมตอบ
"พี่จะเอาเงินไหนมาจ่าย..หืม รายได้ทั้งหมดของพี่ พี่ก็ให้ฟ้าเก็บทั้งหมดแล้วนี่ครับ" เออ เอาเข้าไป รายได้ลุงที่ให้ผมมาแล้วก็ยังไม่ถึงแสนบาทเลย แล้วมาทวง!!!
"โห ถึงขั้นนั้นกันแล้วเหรอคะ" อิโบว์ครับ
"ครับ พี่โตแล้วพี่ไม่อยากคบเล่นๆ" อิลุงเอ่ยตอบ ไม่โตธรรมดาแก่ด้วยจ้า
"ใช่ เลยเอาเงินตบหัวกู ไงแบบจ้างคบกะแกอ่ะ" เอ่ยจบอิลุงแกก็ยื่นหน้ามางับฮอทดอกคาปากผมไปเฉยดีที่ยังเหลือติดไม้ไว้บ้าง และดีนะที่พอมีเนื้อที่ให้ขยับหนีได้ ไม่งั้นมียาว
"ปากดี" ลุงเอ่ย ก่อนผมจะยัดฮอทดอกที่เหลือ ใส่ปากลุงไว้กันพล่าม
"ฟ้ายังเด็กอยู่เลยนะคะ" อิแพนครับ
"พี่ก็กำลังทำให้ฟ้าเป็นแค่ของพี่คนเดียวอยู่ครับ" กำลังทำ? แถมยื่นหน้าเข้ามาใกล้แบบไม่อายสายตาใครด้วยตอนนี้ ผมเลยผลักหน้าอิลุงออก แม่งเขินว้อยยย
"โอ้ย จิกหม่อนเลยค่า" อิแพนครับ
"จริงสิ คนที่ไปบอกพี่ว่าฟ้าอยู่ที่นี่เป็นเพื่อนเราไหมครับ" ผมพยักหน้าแต่อิคนแย่งซีนผมตลอดกาลคืออิโบว์
"ใช่ค่ะ ชื่อไผ่ เป็นเก้งสายรุกคนเดียวในกลุ่มเราค่ะ" แล้วอิลุงก็พยักหน้ารับรู้ แบบไม่มองหน้าคนพูดเมื่อกี้แต่อย่างใด เพราะสายตาลุงกำลังจดจ้องมองมาที่ผม ถูกจ้องแบบนี้ก็ทำตัวไม่ถูกเหมือนกันนะ
"ดูแบงค์ไม่ค่อยพูด" อิลุงครับ
"มันกลัวแอ๊บแตกค่ะ" อิแม็คตอบให้
"เฮ้ย ตามสบายเลยครับ ตอนเข้าค่ายพี่เห็นธาตุแท้มากันหมดทุกคนแล้วไม่ต้องเขิน ต้องอายเลย" ห๋า เห็นทุกคนแล้ว
"งั้นพี่ทัพก็เห็นอิฟอร์ดกอดคอผู้ชายเด้าด้วยสิคะ" อิแม็ค เมิงมันร้าย
"พี่ว่านั่นเป็นการแสดงละครรอบกองไฟพวกน้องมากกว่านะ" จริง!!
"ใช่ครับ พวกนี้คอยแต่จะจับผิดผม" อิฟอร์ดคือเมิงฟ้องอิลุงเหรออออ
"คิดเสียว่าเป็นปกติของคนขี้อิจฉาละกัน จะได้สบายใจขึ้น" ฉึก!!! แล้วพูดเสียงดังฟังชัดด้วย หมายความว่ายังไงน่ะอิลุง ลุงว่าใคร?? ใครจะไปอิจฉาอิฟอร์ดมานนน??
"พี่ว่าหนู" อิแม็คชี้นิ้วเข้าหาตัวเอง
"เปล่าครับพี่ไม่ได้ว่าแม็ค พี่ว่าคนที่แอบฟัง" เออ จากที่เงียบๆฟังกัน ต่างคนต่างรีบหันไปกินลูกชิ้นของใครของมันเลยครับ
"ว่าแต่เขามาขอโทษเรายัง" ห๋า ใครอ่ะ
"ใครคะ" อิแพนครับ
"นั่นดิ นี่ลุงเมายาคุมเปล่าวะ" ทันทีที่ผมพูดจบก็ถูกอิลุงดีดหน้าผาก ปั้ก!!! เชี้ย ดีดมาได้
"ใช่ พี่แกะให้เรากิน" เออ วาจาร้ายไปอีก แล้วใครที่จะมาขอโทษผม!!
"ตกลงเขามาขอโทษยัง" อ้าวผมจะไปรู้ไหมว่าใคร
"หื่อ ไม่มี" ผมตอบแบบใสซื่อ
'ใครวะ'
'ใครอ่ะ'
'ใครเป็นไรวะ' เสียงซุบซิบครับ โดยมีอิโบว์เนี้ยเป็นตัวส่งข่าว ไปโต๊ะอื่นๆ แล้วข่าวมันก็กระจายทั่วร้านภายในไม่ถึงนาที
"ยังกับไฟลามทุ่ง" อิแม็คพูดพร้อมส่งโทรศัพท์ให้ผมดู
'ใครทำอะไรแฟนพี่ทัพ? ใครเขียนข่าวโจมตีแฟนพี่ทัพ? ใครต้องมาขอโทษแฟนพี่ทัพ?' เป็นแฮทแทคที่ติดกันสนั่นมากตอนนี้
"พี่ทัพขา แม็คใคร่อยากรู้ว่าใคร" เออ กูก็เองก็อยาก อิลุงแม่งจอมลีลาจะบอกก็ไม่บอกนะ อ้ำๆอึ้งๆอยู่นั่นแหละ
"ถามฟ้าสิครับ ว่าใคร" ห๋า ผมรู้จักเหรอ?
"ถามฟ้า?" ผมไม่รู้
"ไม่ใส่ใจหรือปล่อยวาง? ที่พี่ลื้อฟื้นก็เพราะอยากรู้ว่าเขาออกมาแสดงความรับผิดชอบต่อเรามากแค่ไหน ถ้าเราไม่เอาเรื่องแล้วพี่ก็จะไม่พูด แต่ถ้าเขาไม่หยุดพี่จะไม่ปล่อยเหมือนกัน"
"อ่อ" ชัดเลย!! มาสะดุดตรงที่ถ้าเขาไม่หยุด คือมีคนเดียวอ่ะที่พยายามหาโอกาส หาช่องทางตัดเกรดผมแล้วถามเรื่องพี่ทัพเป็นไงบ้าง สบายดีไหม แล้วเมื่อไหร่พี่ทัพจะมาอีก คือเจ้แกอยากเจอผัวลูกศิษย์มากกกกก
"ใคร" อิแม็คครับ
"แม่มึงไงอิแม็ค เจ้ทิพย์" จบคำให้การของผมทุกคนคือเหวอ!!!! แล้วพร้อมเพรียงกันห้ะดังๆ
"เจ้แกโพสต์ตอนอะไรตอนไหนอ่ะ ทำไมชั้นตกข่าว" จ้า อินักข่าวของเราตกข่าวแล้วล่ะ
"จำที่มีคนโพสต์รูปท้ายรถพี่ในเฟซส่วนตัวแล้วพาดพิงถึงฟ้าได้ไหมครับ" ทุกคนคือพยักหน้าพร้อมเพียงกันมาก
"พี่ทักไปบอกเขาว่าให้ใช้ถ้อยคำที่สุภาพ เมื่อเราจะเขียนวิพากษ์วิจารณ์ใคร แม้ว่าจะในพื้นที่ส่วนตัวแต่เพื่อนของเราในเฟซก็คือคนอ่าน เขาจะรู้ถึงสันดานที่เรามีต่อเพศตรงข้าม และอย่าอคติกับใครหากเรายังไม่ได้ไปสนิทกับเขา" ฉึก!!! ทุกคนคือเหวอ กับการกัดเหน็บเจ็บเจียนตายของลุงแก
"จากนั้นเขาก็ขอโทษ ขอโพยพี่ไปต่างๆนาๆ แต่พี่บอกให้เขามาขอโทษฟ้าเอง เขามารึยังครับ" อ้าวเวร เกมพลิกไม่ใช่เจ้ทิพย์หรอกเหรอ ไหงกลายเป็นอิอ้อนล่ะ จะว่าไปก็เป็นอิอ้อนที่โพสต์รูปนั้นลงในเฟซส่วนตัว ก่อนจะลบในเวลาต่อมา
"เอ่อ ยังครับ ว่าแต่ทำไมถึงเป็นอ้อนอ่ะ" มันน่าจะเป็นครูทิพยวรรณนิ ครูแกเคยให้ผมเป็นพ่อสื่อด้วย
"อ้อน? นี่มีคนอื่นเกี่ยวข้องอีกนั่นเหรอ" เออสิ ตัวร้ายเรื่องนี้คือเจ้ทิพย์นะลุง แกคอยตามล้างตามผลาญน้องมากอ่ะ ได้โอกาสเมื่อไหร่ขู่เรื่องเกรดตลอด น้องจนจะร่างเรื่องขึ้นฟ้องผอ.ละ
"ไม่มีหรอก" เอาจริงผมก็ไม่อยากให้ลุงแกคิดมากนะ แค่เรื่องลุงร้านส้มตำกับเรื่องแฟนเก่าตาน้ำก็รบกวนแกพอแรงแล้วอ่ะ ไหนจะเรื่องนี้อีก แกแก่แล้วแกควรพักแล้วคนที่คิดมาก็ควรเป็นผม ..จริงดิ!! ผมจะคิดมากได้จริงดิ!!
"ท้องฟ้า" อย่ามาเรียกชื่อผม
"กินไป มื้อนี้มีเจ้ามือ" เอ่ยจบผมก็จิ้มลูกชิ้นเข้าปากคำโตก่อนจะเคี้ยวแก้มตุ่ย
"พี่ฝากพวกเราแชร์คำพูดพี่ต่อๆกันด้วยนะครับ" ห๋า นี่อิลุงเล่นงี้เลยเหรอ ผมว่ามันควรจบดีไหมผมไม่อยากก่อร่างสร้างศัตรู
"เอ่อ โทษนะคะพี่ทัพ หนูจำไม่ได้ว่าพี่พูดอะไรบ้างมองหน้าหล่อๆของพี่แล้วหนูใจเต้นแรงจนลืมไปหมดเลย" เอิ่ม โบว์พี่ทัพผัวกูว้อยยยย
"อิแพนไวค่า แชร์วนไปจ้า" อิแม็คครับ
"เอาให้จมดินเลยจ้า เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับแฟนพี่ทัพ" อิแพนเองครับ
"แล้วอย่างนี้ ฟ้ามันจะไม่โดนแกล้งเรื่องตัดเกรดเหรอคะ" เวร อิแบงค์หลุดจนได้นะเมิง ตัดเกรดอะไรวะ กูม่ายรู้ กูม่ายเห็นอะไรทั้งนั้น
"ตัดเกรดอะไรครับ" น่านไง งานเข้า ไปมองหน้าอิคนพูดสิมามองหน้าน้องทำไมครับ
"เอ่อ ฟ้าไม่ได้เล่าให้พี่ทัพฟังเหรอคะ" อิแม็คพอเถอะอย่าสุมไฟกู กูยิ่งร้อนๆหนาวๆเหมือนจะเป็นไข้ในเวลานี้
"อินี่ก็กินเหมือนอดอยากมาจากหลุมไหนอย่างนั้นแหละ" แม็คพอเถอะกูขอร้อง
"เอ้า เงินกูแมะ ..กลับถึงบ้านเดี๋ยวฟ้าเล่าให้ฟัง" ประโยคหลังหันไปพูดกับคนมีอายุสุดในโต๊ะนี้
"กลับกันเลยไหม" เฮ้ย เดี๋ยว อย่าพึ่งสิจะรีบไปไหนกินก่อน
"กินเหมือนอร่อย" เอ้า พูดงี้ได้ไงเดี๋ยวป้าเจ้าของร้านเสียใจนะ
"ก็หิว อะไรก็อร่อยหมดนั่นแหละ" ตั้งแต่ที่ผมถูกลุงแกหอบไปที่ค่ายด้วยวันนั้น หลังจากกลับมาผมว่าผมกินได้เยอะขึ้นนะ แล้วหิวได้แบบทุกๆชั่วโมงด้วย แอบกลัวว่าตัวเองจะท้องรึเปล่า ยิ่งไม่มีมดลูก ด้วย ..เฮ้อ!!
"เป็นไร" ยังจะถามอีก ทำให้ผมคิดมากแท้ๆ
"หนูว่าพามันไปตรวจดูหน่อยก็ดีนะคะพี่ทัพ พักนี้มันแปรปรวนบ่อย สงสัยประจำเดือนจะมา" นั่นว่ากูอีกอินังโบว์
"หรือว่าท้อง" จะบ้าเหรอลุง อย่าซ้ำเติมได้ไหมเล่า
"อือ ท้องไม่มีพ่อซะด้วย" ผมแกล้งลูบพุงตัวเองไปด้วย
ปั๊ก... เชี้ยะเอะอะคือจะดีดแต่หน้าผากกันใช่ไหม
"เพ้อเจ้อ นั่งหัวโด่อยู่นี่ไม่ใช่ผัวเหรอครับ" ครับ ยอม น้องยอมแล้วอย่ามองหน้าน้องแบบนั้นสิน้องเสียวสันหลังนะ
"หรือมีเล็กมีน้อย จนจำหน้าพ่อไม่ได้" เอาเข้าไป ไม่น่าเล่นมุกนี้เลย ยอกจากไม่ฮาก็พาลเครียดอีกจ้า
"อย่าหาเรื่องนะพี่ทัพ" บอกแล้วว่าอารมณ์ผมมันแปรปรวน
"ครับๆ ผมขอโทษครับ" รู้ซะบ้างว่าใครเป็นใคร ทีหลังอย่ามาหือมาอือกับน้องนะ
"ทำไมยอมง่ายจังล่ะคะ หนูอุตส่าห์ลุ้นจะมีฉากตบจูบอยู่นะ" แม็คครับ เมิงควรไปทำกับพี่จ่าเอาเองนะ
"ยอมไปก่อนครับ ต่อหน้าเพื่อนน้องต้องให้เกียรติน้อง" หื่ย ซึ้ง โดนใจเอาไปสิบสิบสิบ
"จำไว้นะคะ" อิแพนหันมาพูดกับหลัวนาง
"ส่วนเรื่องตัดเกรดนั้นพี่ว่าเขาคงไม่กล้า หรือถ้าทำก็เหมือนตัดขาตัวเองด้วย หมดอนาคตไปเลยนะ" เอิ่ม ชักจะกลัวอิลุงขึ้นมาแล้วสิ คนหล่อต้องใจดี อิลุงนี่หล่อแต่ใจโหดชิบหาย ว่าแต่ลุงรู้เหรอว่าผมหมายถึงใครน่ะ
"ชัดเลย อย่าเล่นกับแฟนพี่ทัพ ติดแฮทแทคนี้ไปเลยค่า" เออ จริงกูยังกลัวอิลุงอ่ะ
"กลัวอิฟ้าขึ้นมาเลยจ้า" อิแม็คครับ
"ระวังไว้ ว่าแต่กูขี้หวง ลุงแกเข้าขั้นอันตรายกว่ากูอีก"
"ก็กูว่าพี่ทัพไม่ได้ไง เลยว่ามึงแทนอิขี้หวง" แล้วอิลุงก็ยิ้มกับคำพูดของอิแม็ค
ก่อนที่ลุงจะหันมาสั่งให้ผมอิ่ม ซึ่งผมก็อิ่มตามคำสั่งแก แล้วเรียกป้ามาคิดตังค์
ซึ่งเรากินไปทั้งหมด 65 ไม้ คูณ 5 ราคาต่อไม้ เท่ากับ 325 บาท
"ฟอร์ดเอามาเลยสองร้อย" มันบอกจะเลี้ยงเมียมันไง ผมจำได้
"รู้งี้เราจ่ายเองตั้งแต่แรกดีกว่า" มันบ่นก่อนจะควักตังค์ให้ผม
"ไว้คราวหน้าดะให้เลี้ยงนะ" ผมบอกมัน
"เออ รีบกลับบ้านไปเลยอยู่นานเปลืองกินเยอะแต่ไม่อ้วน มันไปกองกันตรงไหนวะ" ไม่รู้เหมือนกัน
"ขอบใจนะจ๊ะ ที่เลี้ยงลูกชิ้น" ผมบอกมันก่อนจะหันไปลาเพื่อนๆ
"เดินไหวไหม" เออ อิลุงนี่ก็นะ
"ขี่หลังลุงได้ไหมล่ะ"
"ได้แต่ต้องเรียกพี่ว่าผัวก่อน" เออ เอาเข้าไป
"หึ เดินเอาก็ได้" แล้วผมก็ไปเอากระเป๋าก่อนจะเดินนำลุงออกมา และระหว่างทางก็เจอะกับพี่ต่อ ที่มากับเพื่อนผู้หญิง? ของพี่เขา
"อ้าว กลับแล้วเหรอครับน้องท้องฟ้า" เออ มาเต็มไปอีก
"ครับพี่ต่อ"
"นี่พี่ต่อครับ รุ่นพี่ชมรมวาดรูป ส่วนนี่พี่ทัพครับ'ผัว' ฟ้าเอง" เน้นที่คำว่าผัวหน่อยครับ เพราะพี่แกตามรังควานผมไม่เลิกเหมือนกัน ทั้งๆที่รู้ว่าผมเป็นแฟนพี่ฐานทัพละนะ
"อ่ะ เอ่อครับ"
แล้วผมก็ขอขึ้นหลังอิลุงครับ เพราะคิดว่าเดินเองคงไม่ไหว อิ่มมากจนก้าวแทบไม่ออก พอลุงมาถึงรถลุงก็เอ่ยชมผมไปหนึ่งประโยค
"น่ารักจัง บอกสถานะของพี่กับคนอื่นด้วย"
"ก็เรื่องจริงนิ"
"แล้วกับเพื่อนไม่เห็นพูด" โอ้ย
"ถูกเพื่อนล้อตาย"
"ต้องอายอีกเหรอ" โอ้ยยย อายสิ
"พี่ทัพ พรุ่งนี้ฟ้ามีทำรายงานกลุ่มที่บ้านอิโบว์อ่ะ เป็นอาทิตย์หน้าเราค่อยไปหาคุณปู่คุณย่ากันเนอะ"
"ได้ครับ แล้วพรุ่งนี้จะไปบ้านเพื่อนกี่โมง"
"ไผ่นัดไปถึงก่อนเก้าโมงเช้า คือไม่เกินเก้าโมงเช้า"
"ก็มีเวลาเหลือเฟือ" ครับ?
"เยกันน่ะ" ห้ะ
"ไหนบอกไม่มีตังค์"
"ตังค์พี่น่ะไม่มีแล้ว นี่พี่หายืมเพื่อนมานะกว่าจะได้มานี่บากหน้าสุดๆ" ห้ะ โอ้ยสงสารเลยจ้า!!!
........
จบตอนที่ 16 ครับ
-
ใครๆที่เข้ามาว่าฟ้า........ :hao3:
ล้วนแต่เพราะอิจฉา ที่ฟ้ามีแฟนเป็นที่ทัพ ทั้งนั้น :angry2: :เฮ้อ: :m16:
คิดไม่เป็นจริงๆ ถ้าเป็นของๆเรา ยังไงก็ต้องเป็นของเรา แค่เนี้ยยยย :m20: :laugh: o18
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ 17
เช้าวันเสาร์
"ลุกไหวไหมครับ" ไม่อยากจะพากษ์!!!
"กี่โมงแล้วครับ" ผมเอ่ยถาม
"ตีห้าครึ่ง" ลุงตอบ
"ไปใส่บาตรกัน" ทั้งๆที่ร่างกายจะไม่ไหวก็ตาม แต่ผมก็ไม่ได้เป็นหนักขนาดลุกไม่ไหวนะ
"ร่างกายไหวเหรอไง หืม" อิลุงลูบแก้มผมก่อนจะยื่นปากเข้ามาจูบ
"ไม่ไหวก็จะใส่ เราต้องทำบุญด้วยกันเยอะๆจะได้รักกันไปนานๆเพราะผมกับพี่ทัพเราเป็นผู้ชายกันทั้งคู่ ไม่มีอะไรมารับประกันได้ว่าเราจะรักกันไปได้นานสักเท่าไหร่ นอกจากจะอาศัยบุญเกื้อหนุนกันไป ทำบุญร่วมชาติน่ะครับ" เป็นคำพูดที่ออกมาจากความรู้สึกล้วนๆ
"ดูพูดเข้า จะทำให้พี่หลงจนหัวปักหัวปำไปถึงไหนหื่ม" เอ่ยจบพี่ทัพก็เนียนงับจมูกผมไปที
"เมื่อไหร่ที่สถานะเมียของผมยังไม่ชัดเจน ผมก็ต้องทำบุญเยอะๆครับ" พี่ทัพถึงกับเหวอ
"ได้พี่ขนาดนี้แล้ว ยังจะห่วงว่าไม่ชัดเจนอีกเหรอ" พูดผิดพูดใหม่ได้นะครับ ใครได้ใครกันแน่ครับ
"ครับ เรายังไม่ได้ทำให้มันถูกต้องกันนิ" ถึงจะยังไม่มีกฏหมายให้ชายชายจดทะเบียนกันได้ก็เถอะ อย่างน้อยต้องมีเงินและทองคำมาปูเต็มลานหน้าบ้านผมก่อนสิ
"ตอนนี้พี่ก็เป็นของฟ้าทั้งตัวทั้งใจ โดยไม่มีเงื่อนไขใดใดแล้ว"
"จริงเหรอครับ" อย่าทำหน้าตัดความฝันของน้องแบบนั้นสิครับ
"ให้ฟ้ารุกพี่ทัพบ้างนะครับ" อ้าว เหวออะไรล่ะ แค่นี้ต้องตกใจขนาดนั้น
"ถ้าฟ้าอยากเยก็ไปเยคนอื่นครับ พี่อนุญาตแต่ต้องป้องกันนะ ห้ามสดเด็ดขาด" อะไรวะ จะหวงตูดไปทำไมนักหนา แล้วจะใจกว้างอะไรขนาดนั้น มีบอกให้ผมไปเยคนอื่นอีก กำลังคิดอะไรอยู่วะ หรือแกแค่โมโหแล้วพาลคารมถึงฟังแล้วขัดหู ขัดตา ชิบหาย
"พี่ทัพไม่อยากเป็นคนแรกของฟ้าเหรอ"
"พี่เป็นผัวคนแรก และคนเดียวของฟ้าครับ" เออ ย้ำเข้าไป ย้ำอยู่นั่นแหละว่าผมคือเมีย เมียของพี่ทัพๆ
ขอยืมท่าอิเพื่อนโบว์มาใช้หน่อย เวลามันงอนมันจะชอบทำแก้มป่อง
"อย่ามาทำท่าอมน้ำอสุจิพี่ตอนนี้นะครับ"
"ฮึก" อิลุงไม่เข้าใจ!!! อมน้ำอสุจิเหรอคิดได้ไง นี่น้องงอนอยู่นะ
"อุ้มไปล้างหน้าหน่อย จะได้เตรียมตัวไปใส่บาตร" ความตั้งใจเดิมก็ผุดขึ้นมา
"เรียกพี่ว่าไงครับ"
"ผัว ผั้วะ ผั้วะ ผั้วะ ฮ่าๆเหมือนชะนีเลย" เล่นเอง ขำเอง นักเลงพอ แล้วพี่ทัพก็เข้ามาอุ้มผม ก่อนจะเอาผมไปวางที่หน้าอ่างล้างหน้า
"ถ้าครางด้วย พี่นี่แข็งเลยนะ" ห้ะ อะไรจะแข็งไวปานนั้น
"ละตอนนี้ไม่แข็งเหรอ" โด่ขนาดนั้น
"มันหลับอยู่" ไม่พูดเปล่า ดึงขอบกางเกงนอนลายทางยาวลงให้ดูน้องด้วย อ้ากกกก หลับอยู่จริงๆ
โอ้ย พึ่งเคยเห็นน้องทัพน้อยตอนหลับ นี่ขนาดหลับยังดันหลังน้องได้น่ะ
"ตอนนี้อ่ะฟ้าว่าพอดี แข็งละมันใหญ่น่ากลัว" บอกเลยว่าผมยังไม่ชิน
"ขอโทษ ที่พ่อพี่ให้มาเยอะ" ชักอยากรู้
"แล้วลุงกอบลุงกาศเยอะแบบพี่ทัพไหมอ่ะ" นี่ผมถามอะไรเนี้ย แต่ก็อยากรู้หรอกถึงกล้าถาม
"ถามอะไรน่ะครับเมีย" เออ นั่นสิ ผมถามอะไรเนี้ย
"แฮร่ อยากรู้" ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกัน ทำไมต้องไปอยากรู้เรื่องของเขา และยิ่งเป็นส่วนตรงนั้นด้วย
"เคยวัดกันตอนเด็กๆ พี่ก็ใหญ่สุดละนะ" ขี้โม้ว่ะ
"เชื่อ" ผมตอบก่อนจะก้มตัวลงล้างหน้า แล้วแปรงฟันไปด้วย ก่อนจะ..
"อาบน้ำได้ไหม" คือ หลังเสร็จกิจกับลุง ลุงจะไม่ให้ผมอาบน้ำเลยนะครับ เพราะไข้ผมจะขึ้นเลย
"ไม่ได้ครับ เดี๋ยวพี่จะเช็ดตัวให้" แล้วลุงก็อุ้มผมมาไว้ที่เตียง ก่อนจะไปจัดหาผ้ากับกะละมังมาเช็ดตัวให้ผม
"ตุงเชียว" เออ อย่าแซวได้ไหม
"ก็พี่ทัพลูบตัวฟ้าซะขนาดนี้" ใครจะไปนิ่งดูดายได้ล่ะ
"พี่ทำให้ไหม" ห้ะ อ้ะ เอาสิครับ
..
..
มัวแต่เล่นผีผ้าห่มกันอยู่ เกือบไม่ทันใส่บาตรแล้วไหมล่ะ แล้วกับข้าวกับปลาที่ใส่บาตรก็เป็นกับข้าวฝีมือแม่ผมเองครับ มีข้าวสวย กับผัดและกับแกง ของหวานขนมผลไม้และน้ำเปล่า และอิลุงชอบกาแฟด้วย เลยซื้อกาแฟกระป๋องใส่ไปด้วย
เผื่อตายไปจะได้ไม่ไปวุ่นกับจ่ายมบาลให้หากาแฟมาเสริฟลุงแกในเวลาบ่ายสองของทุกวัน
หลังใส่บาตรเสร็จ ก็มากินมื้อเช้ากันก่อน
ก่อนที่ลุงทัพจะไปส่งผมที่บ้านอิเพื่อนโบว์
ผมมาถึงเป็นคนที่สี่ ของจำนวนสมาชิกทั้งเจ็ด อิแบงค์กับอิแม็ค และอิแพน ยังไม่มาเลยจ้า
ผ่านไปสิบนาที อิแพนก็โผล่หัวมาพร้อมกับผัวของมัน สภาพที่ไม่น่าจะสู้ดีนัก
"โอ้ย กูว่ามีแต่อิฟ้าซะอีกที่เดินขาถ่างเมิงก็ด้วยเหรอคะ" อิโบว์ คือเมิงต้องปากหมาไหม
"เออ" อิแพนตอบก่อนจะรอบมองผม แล้วเข้ามากระซิบ
"กี่ยกอ่ะกะพี่ทัพ" ใครจะบอกกันล่ะ เรื่องน่าอายแบบนั้น
"สอง" คือ ทนสายตาอยากเผือกของมันไม่ไหว
"แพ้กู กูสามค่า" ห้ะ ใครจะแข่งกับเมิง เมิงต้องเจออิแม็ค เมิงแพ้แน่ๆ
"อิฟอร์ด" คนถูกเรียกชื่อมีสะดุ้งครับ
"ครับคนสวย" เออ กูซื้อต่อเถอะคำนี้น่ะ
"เมิงฟาดเมียเมิงไปกี่ยก..ตอบ!" คือมันจะไม่ตอบน่ะ เลยเค้นเอาคำตอบจนมันต้องยอมปริปาก
"สี่น้ำครับ" ห้ะ ทำไมคำตอบไม่ตรงกัน
"แตกในสองนอกสอง" มันอธิบาย
"อ้าว ไม่ได้ในน้ำเดียวเหรอ" อิแพนท้วง
"เดี๋ยวๆ พวกเมิงสดกันเหรอ" ผมเอง
"ใส่ถุงดิ แตกในถุงอ่ะ" อ่อ แล้วไป
"พวกเมิงคุยอะไรกันเนี้ย ละท่าไหนกันบ้างวะ" อิโบว์ อิไม่อยากรู้เลย!!
"อยากรู้ก็หาผัวให้ได้ก่อนนาจา" อิแพน เมิงคือร้าย แต่กูก็เห็นด้วยอย่างยิ่ง
"ชิ อย่าให้กูมี พวกเมิงจะไม่เห็นกูเดินเหินได้เลยคอยดู" จ้าาาาา กูจะคอยดู
"เมิงพิการก่อนจะมีผัวเหรอคะ" อิแพน มีวันนี้แหละเมิงคือพูดถูกใจกูเลย
"กรี้ดดดด โอ๊ตอิแพนว่าโบว์อ่ะ" รู้จักหาตัวช่วย
"กูไม่เกี่ยว" และก็ถูกตัวช่วยปฏิเสธกลับทันควัน
ทันใดนั้นอิแม็คก็มาพร้อมกับอิแบงค์ที่พาผัวมันมาด้วย แต่หน้าอิแบงค์นี่..มันไม่รับแขกมาก
"เป็นอะไรเปล่า" ผมถาม
"งอนผัว" ห้ะ งอนผัวละเมิงจะพาลเพื่อนด้วยไม่ได้
"อิปอนด์ค.ไม่แข็ง" ห้ะ !!! อีกได้ไหมเรื่องแบบนี้ มันกลายเป็นเรื่องปกติสำหรับพวกเราวัยกระโปกไปแล้วเหรอวะ เอะอะค.ๆ ผ.ๆ
"ปอนด์" กูนับถือเมิง
"หมดไปกี่น้ำ" จะว่าก็ว่าแต่คืออยากรู้
"ห้า เล่นกูซะหมดสภาพผลิตน้ำแทบไม่ทัน" ห้ะ ห้าน้ำแล้วบ่น ร่างกายมึงควรได้รับการออกกำลังกายแล้วล่ะ
"ไหน หมดสภาพจริงไหม" อ้าก อิแม็คนั่นคผ.เพื่อน เมิงจะล้วงต่อหน้าเมียมันไม่ได้!!!
อิแบงค์รีบจับผัวออกจากมืออิเพื่อนแม็คแทบไม่ทัน อิปอนด์ก็เอ๋อยืนให้เขาล้วง โอ้ย!! ถ้าเป็นพี่ทัพเมิงตายยย!! ตายแม่งทั้งคนล้วงคนถูกล้วงอ่ะบอกเลย
"เดี๋ยวกูจะไปจับของพี่จ่าบ้าง"
"จับเลยค่า พี่น็อตใจกว้าง" เออ ใจกว้างกับทุกคนเหรอ น่าเป็นห่วง
"เอาจริง" ผมครับ
"อะไร" อิแม็ค
"คบกับพี่จ่าจริงเหรอ"
"อือ" !!!
"ถึงพี่แกจะไม่มีอะไรดีพร้อมเหมือนผัวเมิงก็เถอะนะ แต่อย่าซ้ำ!พี่น็อตคือผู้ชายน่าสงสารนะเมิง แบบพี่แกต้องได้รับการปลดปล่อยอยู่ตลอดอ่ะ ละถ้าไม่ได้ปลดปล่อยพี่แกจะหงุดหงิด" แล้วเมิงไปรักคนแบบนั้น?
"ชั้นว่ามันเห่อคผ." อิแพนครับ กูเห็นด้วยอย่างยิ่งอีกนั่นแหละ
"เออ จะอะไรก็ชั่งกูเถอะ กูรักเองเจ็บเองสาบานเลยว่าจะไม่ทำให้พวกเมิงลำบาก" เออ ขอให้จริง
แล้วกว่าเราจะได้ฤกษ์ ลงมือแล้วออกตามล่าหาวัตถุดิบกันก็เกือบเก้าโมงครึ่ง งานนี้สมัครสมานกันมากครับ
อิปอนด์ที่ถูกเมียหิ้วมาด้วย ก็มาร่วมแรงร่วมใจกันด้วย คือใช้มันล้างมะกรูดล้างกับเมียมันนั่นแหละครับ ก่อนจะเอามาให้ฝ่ายหั่น อย่างกุลสตรี
เรื่องงานฝีมือไว้ใจอิโบว์ได้ ถึงมันจะเป็นชะนีตัวเดียวที่ยังโสด แต่มันก็เป็นแม่ผีเรือนที่ดีได้นะ ดูจากการหั่นมะกรูด ที่หัวหน้ากลุ่มสุดหล่ออย่างต้นไผ่เตรียมมาด้วย นางหั่นผ่าครึ่งอย่างสวยงาม!!
เดี๋ยว!! มีแบบไม่สวยด้วยเหรอ?
ตอบเลยว่ามี ก็ของอิแพนนี่ไง ไม่เท่ากันเลยสักลูก ผมล่ะสงสารอิฟอร์ด
ว่าแต่พ่อแม่อิโบว์ไปไหนวะ ตั้งแต่มาทำกันนี่ยังไม่เห็นพ่อหรือแม่มันเลย แต่คนที่ไวกว่าความคิดผมก็คืออิแบงค์
"เออ ว่าแต่พ่อแม่เมิงไม่อยู่เหรอจ๊ะชะนี"
"อยู่อีกหลัง กูมีบ้านสองหลังไง บ้านพ่อกะบ้านแม่ อันนี้บ้านแม่กูบอกว่าพวกเมิงจะมาช่วยกันทำบ้านกูรกแม่พ่อกูเลยชวนกันไปหลบภัยบ้านนั้นกันก่อน" เออ พูดได้ดี
พอพวกเราหั่นมะกรูดเสร็จก็เอาไปต้ม ซึ่งหน้าที่นี้ให้ไอ้โอ๊ตกับผมจัดการ ก่อนจะมากรองเอาแต่น้ำแล้วมาผสมกับน้ำเปล่าเพื่อให้ได้ปริมาณที่เยอะ และไม่เข้มข้นจนเกินไปด้วย ก่อนจะค่อยๆใส่หัวเชื้ออย่าง N70
แล้วหน้าที่คนก็เป็นของพระเอกของเราไอ้ไผ่ครับ เมื่อใส่หัวเชื้อไปจนหมดก็คนต่ออีกสักพักจนขึ้นเนื้อครีม ก่อนจะค่อยๆหยิบเกลือใส่ลงไปแล้วคนต่ออีกจนจากเนื้อครีมเริ่มขึ้นสีขาว
แต่การคนคือต้องคนไปทางเดียวกันตลอดนะ แต่คนที่เปลี่ยนมือกับไอ้ไผ่คือไอ้โอ๊ตครับ โดยมีผมสลับกับอิฟอร์ดเป็นช่างภาพถ่ายทำทุกขั้นตอนการทำ
เมื่อทำน้ำยาล้างจานเสร็จพวกเราก็ช่วยกันเก็บอุปกรณ์และล้างอุปกรณ์ต่างๆ และเก็บกวาดพื้นที่ด้วย
และเสร็จทุกอย่างก็เกือบจะเที่ยง
"กินข้าวกันก่อนหรือแยกกันกลับเลยอ่ะ" โอ๊ตครับ
"เอาไง?" ผม
"แฟนพี่ทัพน่ะเอาไง พี่ทัพสะดวกไหมถ้าเมิงจะไปกินข้าวกับพวกกู" อิแม็คครับ
"ได้สิ ไม่มีปัญหา" ไม่น่านะ พี่ทัพก็ไม่ได้บอกว่าจะมารับไปกินข้าวที่บ้านหรืออะไรยังไงนิ
"อือ งั้นไปกินส้มตำกัน" อีกแล๊ะ สมตำอีกแล้ว
"ไม่เอาร้านนั้น" กูกลัว
"ร้านนั้นไม่มีให้เมิงไปกินแล้วค่ะปิดไปแล้วค่า" อิโบว์ครับ
อึ้งสิครับ!!! ทำไมผมไม่รู้วะว่าร้านนั้นปิดตัว
"ไปร้านอิขวัญดีแมะ" ขวัญ หรือ อิขวัญ คือเพื่อนร่วมห้องของพวกเราครับ แม่มันเปิดร้านอาหารเป็นธุรกิจครอบครัวน่ะ
"ก็ดี" ไอ้ไผ่ลงความเห็น
ทันใดนั้นโทรศัพท์ผมก็ดัง
'ฐานทัพ'
"รับสิคะ เดี๋ยวผัวก็รอนานหรอก" เออ อิแบงค์ไม่ต้องย้ำ
"ครับพี่ทัพ" พร้อมรอบมองเพื่อนๆ
'เสร็จรึยังครับ' อ่า
"เสร็จแล้ว กำลังจะไปกินส้มตำ"
'ใครให้ไปเหรอครับ' อ้าว ไมพูดงี้ล่ะ
"หน้ามันแบบนี้ผัวไม่ให้ไปชัว" อย่ารู้ดีสิแพน
'รอพี่อยู่บ้านโบว์ พี่จะไปรับ' ห้ะ
"อือ" ทำไรได้ล่ะ ก่อนจะกดวางสายแก
"ผัวจะมารับเหรอ" อิแพนรู้ดีไปแล้วนะ
"อือ" ผมตอบ
"ดีแล้ว ถ้าฟ้าไปร้านนี้อาจเจ้งอีก" ไผ่ ทำไมพูดงี้
"เดี๋ยวจะพาลงอนไผ่" เอ่ยจบไอ้ไผ่ก็ยื่นมือมาเขย่าหัวผม
"ไปงอนพี่ทัพนู้น" เออ รู้แล้วน่า
"งั้นพวกกูจะรอส่งเมิงก่อน" โอ้ย มีน้ำใจงามดีแท้เพื่อนผม
"อยากเห็นหน้าพี่ทัพก็บอก" กูรู้ทันหรอกนะแม็ค
"ใช่" เออ ตรงดี
"งั้นกูกลับก่อนนะ" ห้ะ อ้ะ อ้าว โบว์รั้งมันไว้สิ
"ไม่ไปกินข้าวด้วยกันก่อนเหรอโอ๊ต" ดู ดู้ กับผู้ชายคือเมิงต้องพูดเพราะขนาดนั้นไหมอ่ะอิโบว์
"ไม่อ่ะ อยากกินฝีมือแม่มากกว่า" เอิ่ม ไอ้ลูกติดแม่
"อือ ก็ได้วันจันทร์เดี๋ยวเราเอาผลงานไปให้นะ" อิโบว์ครับ
แล้วไอ้โอ๊ตก็ขึ้นควบรถมอเตอร์ไซค์ของมันก่อนจะใส่หมวกกันน็อคแล้วบิดออกไป
............
-
ต่อเรื่องได้ทันใจ ฉับไวมากจ้า ไรท์ :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
พี่ทัพใจกว้างเจงๆ ยอมให้ฟ้าไปเย คนอื่น เอ๊ะ....ยังไงๆ แปลกๆมั้ย :a5: o22 :really2:
เอิ่มมม....แต่ไม่ยอมให้เยตัวเอง :m20: :laugh: :m16:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
ตอนที่ 17 (ต่อ)
ผ่านไปราว 20 นาที
"เมิง กูรอไม่ไหวแล้ว" อิแพนครับ
"ก็ไปก่อนสิ" อิแม็คสวน
"ไม่ กูอยากเจอพี่ทัพที่ไม่ใช่ใส่ชุดทหาร" อิแพนพูดจบ รถอิลุงก็ขับมานู้นล่ะ เดี๋ยวนี้อัพเลเวลละจ้าจำได้ตั้งแต่ที่เห็นสองร้อยเมตรแรกแล้วว่านั่นคือรถลุง
จากนั้นรถคุณชายฐานทัพ ก็ตีไฟจอดเทียบฝั่งตรงข้ามบ้านอิเพื่อนโบว์ ก่อนจะเผยให้เห็นชายหนุ่มในชุดเสื้อเชิ้ตสีน้ำเงิน กับกางเกงห้าส่วนสีดำ รองเท้าหนังสีน้ำตาลเซตผมแบบหล่อไปอีกจ้า
"กรี้ดดดดดดด ช้านตายตาหลับแล้วค่ะ" อิโบว์ไม่เยอะไปใช่ไหม พอลุงข้ามมายืนเด่นหราอยู่ท่ามกลางกลุ่มตุ๊ดเพื่อนชะนีแล้ว อิโบว์ผู้เป็นชะนีโสดก็เอ่ยทักแบบไม่เกรงใจใคร
"สวัสดีค่ะพี่ทัพ วันนี้หล่อจังเลย"
"ขอบคุณครับ พี่ขอตัวท้องฟ้ากลับก่อนนะ เพื่อนๆน้องคงไม่ขัดข้องใช่ไหม" ทางการไปอีก อิเพื่อนชะนีสองตัวส่ายหน้าพร้อมกัน
"ไม่เลยค่ะพี่ทัพ ยินดีค่ะ" อิโบว์ครับ แล้วอิลุงก็ยิ้มรับ ก่อนจะหันไปสบตากับไผ่แล้วเผยยิ้มอ่อนๆ
ทันใดนั้นก็มีสิ่งมีชีวิตที่แกะแบบพิมพ์เดียวกันวิ่งข้ามถนนมา และกำลังตรงมาที่ผม
"อาฟ้า" ฉึก!! อิลุงรีบหันหลังกลับไปดูหลานๆทันที
"ลมไฟ" ลุงเรียกชื่อหลานพร้อมปั้นหน้าดุ
"ลมไม่เกี่ยวนะ ไฟชวนลมมาอะอาทัพดูนี่ ละหลักฐาน" เอิ่ม หลักฐานชัดคามือเลย มือไฟกำข้อมือของแฝดน้องอยู่
"ไฟ" ลุงทัพมองหน้าหลาน
"เอาน่าพี่ทัพ มะให้อาฟ้ากอดให้หายคิดถึงหน่อยเร็ว" แล้วผมก็นั่งลงกอดสองแฝด ก่อนจะเนียนหยิกแก้มแฝดคนพี่
"กรี้ด นี่คือแฝดลมไฟน้องชายของน้ำใช่มะ" อิแม็คครับ
"อื้ม" ผมตอบ
"เออเด็กๆครับ นี่เพื่อนๆของอาฟ้า ใครชื่ออะไรเดี๋ยวอาฟ้าค่อยแนะนำทีหลังเนอะ ว่าแต่ทำไมวันนี้มากันได้ครับ" ผมเอ่ย
"คุณปู่กับคุณย่ามาขออาฟ้ากับคุณตาคุณยายให้อาทัพครับ" ห๋าาาาา!! เหวอไปเลยสิครับ
"พี่ทัพ" ทำไมไม่บอกผมสักคำว่าคุณปู่กับคุณย่ามา
"เซอร์ไพรส์ไง" ไม่ต้องมาพูดเลย
"ไม่ตลกนะครับ" ลุงทัพหน้าเจื่อนทันที ที่ผมไม่เล่นด้วย
"พี่ขอโทษ เอ่อกลับกันนะ ปะครับเด็กๆ มาครับลมอาทัพอุ้มนะ พี่กลับก่อนนะครับ" ลุงทัพก้มอุ้มเอาลม ก่อนจะหันไปบอกเพื่อนผม แล้วเราก็เดินข้ามถนนไปหารถลุงที่จอดอยู่อีกฝั่ง
จังหวะนั้นลุงแกเนียนโอบไหล่ผม แต่ผมปัดออก เวลานี้คือยังงอนอยู่เรื่องสำคัญขนาดนี้จะมาเซอร์ไพรส์ก็เกินไป
ผมเลยให้เด็กไฟมาขั้นกลางผมกับลุงแก แล้วผมให้น้องจับมือ ส่วนลุงเองก็เช่นกัน
facebook
เมษา พัฒนาคิรี อยู่กับ นภนต์ กวีศิลป์ กับคนอื่นๆอีก 3คน
(รูปภาพ)
เหมือนครอบครัว พ่อแม่ลูกชายฝาแฝดสองคน
#ทีมเพื่อนสนิท
......
ทันทีที่เห็นเฟซบุ๊กแจ้งเตือนกับการที่ผมถูกแท็กไปยังรูปภาพ รูปหนึ่งที่ถูกแอบถ่ายจากด้านหลัง ก็ทำให้อดยิ้มไม่ได้
ผมเลยยื่นหน้าไปหอมแก้มลุงหนึ่งที
"ขอโทษที่งี่เง่านะครับ"
"พี่เองก็ขอโทษที่ไม่ได้บอกฟ้าก่อนครับ"
"เข้าใจกันแล้ว" ไม่ไฟก็ลมล่ะ
"ไฟคนไหน" เล่นแต่งตัวมาเหมือนกันแบบนี้ ใครจะไปแยกแยะได้
"จะงอนอาฟ้าก็ที่ไม่จำผมนี่แหละ" เออ อาขอโทษได้ไหมล่ะ
"ผมไฟครับ" คนขวาเอ่ย
"ใช่เหรอ" ชักไม่แน่ใจ
"อาทัพ" คนขวาเอ่ยหาตัวช่วย
"ไฟจะมีความคิดเป็นผู้ใหญ่น่ะ" เออ ช่วยได้มากเลย
"อาทัพว่าลมเด็กเหรอ ลมก็โตแล้วนะ" เออ ทีนี้คนซ้ายพูด หรือจะจริง ขอจดจำใบหน้าหน่อยเถอะ
"ถ้าลมโตแล้วจริงๆ เวลาทำผิดด้วยกันก็ต้องรับผิดชอบด้วยกันสิครับ" โหมดอาสอนหลานก็มา
"ฮึก ลมจะฟ้องคุณย่า" เอาแล้วววว อิลุงงานเข้าแล้ว
"จะฟ้องคุณย่าว่าอาทัพพูดความจริงแล้วลมพูดไม่ออกเหรอครับ" เออ ก็จริงของลุงแกนะ ดูสิเด็กลมจะแก้ตัวว่าไง ยินว่าเป็นหลานรักของคุณย่าด้วยสิ
"ฮึก อาฟ้า" เออ รู้จักหาทีมนะ
"อาฟ้าก็ช่วยอะไรไม่ได้ครับ" ตัดหนทางเด็กไปอีกอิลุงงง
"ลมขอโทษครับ ต่อไปลมจะไม่โยนความผิดให้ไฟรับฝ่ายเดียว อาทัพอย่าโกรธลมเลยนะ นะครับ" เฮ้ย อิลุงมีพลังวิเศษ ทำให้เด็กรู้จักคิดได้
"รู้จักขอโทษ อาก็ให้อภัยแล้วครับ"
"ขอบคุณครับ อาทัพหล่อที่สุดเลย" เอิ่ม ชักได้กลิ่นอะไรตุๆ ทะแม่งๆชมอาชายว่าหล่อนี่มีอะไรไหมครับน้องลม ต้องบอกว่าอาทัพน่ารักที่สุดตะหากล่ะ
ลุงขับต่อมาอีกสักพักก็ถึงบ้านผม ที่ตอนนี้มีแค่รถพ่อที่จอดอยู่ ผมเลยถามหาคุณปู่คุณย่ากับลุงทัพทันที
"พึ่งลงจากเครื่อง อีกชั่วโมงกว่าๆคงถึง"
"สองแฝดมากับใครเหรอครับ"
"มากับคุณพ่อครับ คุณพ่อมาส่งไว้ที่บ้านอาฟ้าแล้วก็ไปรับคุณย่ากับคุณปู่" ไฟตอบแล้วทำไมไม่มาด้วยกันล่ะ ซึ่งก็รู้ที่หลังว่าคุณย่าติดงานครับ เลยให้ลูกชายกะหลานๆทั้งสี่มากันก่อน แล้วผมก็ถามถึงดินกับน้ำ ซึ่งได้ความว่าอยู่ในบ้านกัน
และทันทีที่ผมเข้าไปในบ้าน หลานชายสุดหล่อก็ทักขึ้น
"บ้านอาฟ้าน่าอยู่จังเลยครับ"
"ปิดเทอมแล้วก็ขอพ่อกอบมาอยู่สิ"
"แต่มีสองห้องนอนเอง ผมจะไปนอนไหน"
"ห้องน้ำ" คนพี่ตอบแทน
"ดิน" น้ำเอ่ยชื่อพี่เสียงเรียบ ก่อนจะรอบมองอาทัพ
"พี่น้ำไปนอนบ้านสาวนู้น ไฟจะนอนกับอาฟ้า" เออ ได้กลิ่นสงครามสายเลือดทะแม่งๆ
"ถามอาทัพรึยังครับ" ต้องเจอคิงส์
"อาทัพบอกว่าถ้าผมเป็นเด็กดีอาทัพจะให้นอนอีก" อืม เด็กมันความจำดี ต้องยอม
"แต่วันนี้ไฟ ขัดคำสั่งอาทัพนะ" คนอาทำหน้าจริงจัง
"ผมขอโทษ" โอ้ย ไปเรียนทำหน้าละห้อยแบบนั้นมาจากไหน
"เอาเถอะๆ จะไม่มีใครนอนกับอาฟ้าทั้งนั้น รวมพี่ทัพด้วย ฟ้าจะนอนคนเดียว" ตัดปัญหาซะแม่ม
"เข้าหอคืนแรกใครเขานอนคนเดียว" ฉึก!!
"ฟ้านี่ไง ไม่พูดแล้วฟ้าจะไปช่วยแม่ทำกับข้าว"
"พี่ก็จะไปด้วย"
"ผมปะ" น้ำครับ
"ไม่ต้อง" อาทัพ
"มาเถอะ แต่สองแฝดอยู่กับพี่ดินนะครับ"
"ครับ" ไฟรับคำอย่างว่าง่าย
....
ห้องครัวผม
อัดแน่นไปด้วยหนุ่มๆ..ใช่เหรอ?
"มากันแล้วเหรอ ละไหนคะของฝากไหนบอกว่าไปทำน้ำยาล้างจานไม่มีติดไม้ติดมือมาด้วยเลยเหรอ" แม่ผมครับ
"มันยังไม่เย็นครับ เลยกรอกใส่ขวดไม่ได้ละนี่แม่จะทำอะไรบ้างครับ"
"แม่ทำเสร็จแล้วล่ะ ก็เหลือแต่แฟนน้องฟ้าจะทำอะไรเพิ่มเติมรึเปล่า ตามสบายนะคะ ขาดเหลืออะไรดูที่สวนเราหลังบ้านนะ ถ้าในสวนไม่มีก็ให้น้องพาไปซื้อที่ตลาด" แม่ผมครับ
"ครับผม" ลุงรับคำ ก่อนจะใส่เสื้อกันเปื้อน แล้วแม่ผมก็ออกไป
"พี่ทัพจะทำอะไรเหรอ"
"ของที่ฟ้าชอบไง"
"ชอบที่สุดเหรอครับ" ผมเอ่ย
"ที่สุดพี่ไม่รู้ แต่ที่พี่จะทำฟ้าต้องชอบ" ฟังดูเหมือน
"เหมือนบังคับเลยอ่ะ ว่าต้องชอบ แล้วพี่ทัพจะทำอะไรครับ"
"ไข่ลูกเขย" ห๋า!! ผมชอบที่สุดเลยเมนูนี้ โดยเฉพาะน้ำเชื่อมหวานๆ
"ทำไมรู้ว่าฟ้าชอบไข่ลูกเขย ถามแม่ฟ้าอ่ะดิ"
"เปล่า ฟ้ากินบ่อยกว่ากระเพราหมูกรอบอีก" เอิ่ม มันคนละไข่ละนั่นมันไข่ลุงเขย
"นั่นไข่ลุงเขยเปล่า ฮ่าาาๆ" เอ่ยจบก็หัวเราะลั่น ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าไม่ได้มีแค่ผมกับลุง อายเลยสิครับหลุดพูดอะไรออกไปเนี้ย
"น้ำทำกับข้าวเป็นป่ะ" เลบต้องเบี่ยงเปลี่ยนประเด็น
"พอได้ครับ"
"งั้นน้ำทำไข่ลูกสะใภ้สิ" ออกความคิดเห็นครับ แต่น้องเหมือนจะไม่เข้าใจ
"ไข่ดาวน่ะ" อาทัพบอกหลาน
"อ่อ ได้ครับ" แล้วน้ำก็รับหน้าที่นี้ ส่วนผมน่ะเหรอก็ชิมนั่น ชิมนี่ไปเรื่อย จนกระทั่งมีมนุษย์ใจกล้ามาห้าม
"เดี๋ยวก็อิ่มก่อนหรอก" พี่ทัพครับ
"ก็ฟ้าหิวนี่ พี่ทัพก็รู้ไม่ใช่เหรอว่าฟ้าต้องกินข้าวตรงเวลา ไม่งั้นกระเพาะจะไม่รับอาหารแล้วพาลอ๊วกอีก" นี่มานจะเที่ยงครึ่งแล้วโว้ย
"พอเลย แค่นี้ไม่อ๊วกหรอกรอกินพร้อมพ่อกับแม่พี่" อะไรจะรู้ดีไปกว่าผม ขออีกนิดนะ หิวมากจริงๆนะ
"ว้าว น้ำทอดไข่ได้น่ากินสุดๆเลย หล่อแล้วยังทำกับข้าวเป็นอีกคุณค่าเยอะจริงๆเลย" เอ่ยพร้อมยื่นมือไปหยิกแก้มน้องครับ
"อิอิ อาฟ้าดูสายตาอาทัพด้วยครับ จะกินหัวผมอยู่แล้ว"
"อาทัพของน้ำก็ขี้หวงแบบนี้แหละ"
"แต่อาฟ้าก็รักอาทัพที่เป็นแบบนี้ใช่ไหมครับ"
"อืม รักสิถึงจะเป็นตาแก่เอาแต่ใจบ้างก็เถอะ" แอบเหน็บครับ
"แล้วเคยคิดท้อใจบ้างไหมครับ ที่บางครั้งกับบางเรื่องอาทัพก็ทำเกินไป แบบแสดงความเป็นเจ้าของเด่นชัดเกินไป"
"อาฟ้าเข้าใจมากกว่า"
"ครับ?"
"อาฟ้าว่าคนเราเมื่อได้สิ่งใดสิ่งหนึ่งหรือได้หัวใจใครมาครอบครองแล้วเขาคนนั้นมีสิทธิ์ที่จะแสดงความเป็นเจ้าของได้เหมือนกันหมด อยู่ที่ว่าเขาจะแสดงออกมาชัดเจนแค่ไหน การที่บางคนไม่แสดงอะไรเลยมันก็มีข้อเสียคือเขาไม่ชัดเจน กับอีกบางคนที่แสดงชัดเจนเด่นหรา ประมาณเมียข้าใครห้ามแตะอย่างพี่ทัพ สำหรับอาฟ้าใช้คำว่าเรียนรู้ที่จะเข้าใจมากกว่าที่จะคิดท้อหรือน้อยใจ กับการกระทำของเขาครับ"
"ครับ ผมเข้าใจแล้ว"
"อื้ม มีอะไรสงสัยก็ถาม อยากให้รู้อะไรก็บอกนะ พี่ทัพก็เหมือนกันนะครับ"
"คราบบบ" พี่แกเอ่ยรับพร้อมยื่นปากมาหอมแก้มผม
"ผมหอมบ้างได้ไหม" น้ำครับ
"เอาดิ ได้อยู่แล้ว" ผมเอ่ยอนุญาต แต่พี่ทัพแกสิครับ โอบไหล่ผมไว้ซะอย่างนั้น
"พี่ทัพน้ำเป็นหลานนะไม่ใช่คนอื่น"
"หลานก็ไม่ได้" โห๊ะคิดไปไกลแล้ว
"แต่น้ำไว้ใจได้ เนอะ" หันไปแท็กทีม
"ใช่ครับ" น้ำเอ่ยตอบ
ก่อนที่แก้มอีกข้างของผมจะถูกหอมจากริมฝีปากของหลานชาย สัมผัสมันก็ไม่ได้ต่างจากของคนอาสักเท่าไหร่..
"เข้าหอเมื่อไหร่ตูดบานแน่" อ๊ากกกก พูดอะไรอย่างนั้น น้ำก็อยู่นี่นะ
"กลัวแต่จะหลับก่อน" ซึ่งลุงแกก็เคยชิ่งหลับนะ ชิ่งหลับไปแบบแท่งเอ็นยังแข็งคารูน้องอยู่นะ น่าโมโหมากกกกก
"วันนี้พี่จะโต้รุ่ง" ขอให้จริงเถอะ
"ฮ่าาๆๆ พูดอะไรไม่อายหลาน"
"เอ่อ ผมจะทำเป็นไม่ได้ยินละกันครับ" ดีมากครับหลานอา
"ทำเป็นไม่เห็นด้วยได้ไหม" ห้ะ อะไรของพี่คร้าบ
อ้าก ออกไปนะ
น้ำ ช่วยอาด้วย
อิพี่ทัพอุ้มผมขึ้นแล้วจับขาผมกอดรัดตัวพี่แกไว้ ก่อนจะประโลมจูบอย่างดูดดื่ม
"อ้ะ พะ พี่ทัพ" เกือบไม่ได้สติแล้วเชียว
"ครับ" ไม่ต้องมาทำหน้ามีปัญหาเลยนะ
"เสียงรถ คุณปู่คุณย่ามารึเปล่าครับ พี่ทัพออกไปดูให้หน่อยสิ"
"น้ำออกไปดูหน่อย" ไม่อย่าใช้ต่อสิ
"พี่ทัพนั่นแหละไป"
"จะเดินไปดีๆ หรือจะคลานออกไป"
"จ๊ะเมีย พี่ยอมแล้วจ๊ะ ...โหดกว่าหมาก็เมียพี่นี่แหละ" เออ ชอบเอาผมไปเปรียบกับหมาตลอดเหอะ
....
จบตอนที่ 17
-
:katai2-1:
-
ครั้งหนึ่ง..ผมมีหลัวเป็นรั้วของชาติ 18
พอพี่ทัพออกไปแล้ว ผมก็ถามสิ่งที่สงสัยกับน้ำทันที มันเป็นสิ่งที่ผมรู้สึกได้น่ะครับแบบว่าเซ้นส์...
"น้ำแอบชอบอาทัพเหรอ" คำถามผมตรงไปเหรอวะ น้องมันถึงกับสตั้นท์ทันทีที่ผมพูดจบ
คือผมรอบสังเกตเวลาที่น้องมันมองพี่ทัพ แววตามันมีความเป็นประกาย เหมือนแมวเห็นปลาทู และคอยจับจ้องแต่เหยื่อทุกอิริยาบถ จนผมเริ่มตะหงิดๆใจ
"เอ่อ ครับ" ห้ะ จริง!! แต่นั่นอานะโว้ย อาแท้ๆด้วย
"ชอบจริง?" เป็นผมที่เหวอครับ
"ใช่ครับ" เชี้ย!!! นั่นอาเมิงนะโว้ยยย อิน้ำ
"แล้วชอบนานยัง" ตั้งสติก่อนจะถามต่อ
"ไม่รู้ครับ รู้แต่ว่าชอบ" ยังไงของมัน หรือจะเป็นชอบแบบชื่นชมแบบนับถือเป็นไอดอล เหมือนเด็กไฟบอกว่าจะหล่อตามรอยพี่ทัพ ส่วนเด็กน้ำจะอะไรตามพี่ทัพวะ
"ชอบแบบชื่นชมใช่ไหม" ขอให้ตอบว่าครับทีเหอะ จะได้ไม่ต้องหัวใจวายตายที่หลานชายแอบชอบอาชายตัวเอง
"ไม่ครับ" อ๊ากกกก อิน้ำ เมิงมันเป็นหลานสาวเหรอเนี่ย สงสารชะนี
"จริง" ผมยังคงสตั้น
"ครับ" โอเค ก็ดั้ยพี่ยอมเธอแล้ว อ่ะแล้วที่ไปคบผู้หญิงเพื่ออะไรล่ะ หรือยังไม่ค้นพบตัวเอง
"แล้วที่ไปคบผู้หญิง เพื่อประชดหรือเรียกร้องความสนใจ"
"ผู้หญิงเข้ามาเอง ผมเลยคบไปงั้นๆ" คบไปงั้นๆ จ่ะ! อิพ่อคนหล่อเลือกได้
"สร้างกระแสเก่ง" ผมว่าให้
"แล้วคิดจะสู้กับพี่ไปต่อไหม" คำแทนตัวของผมเปลี่ยนไปทันที เมื่อรู้ความจริงว่าอิเด็กหน้าตาหล่อตรงหน้ามันก็คือเพื่อนสาวดีๆนี่เอง
"ไม่แล้วล่ะครับ แต่อย่าเผลอละกัน" อะไรของมันไม่สู้ แต่บอกเราอย่าเผลอ นี่ผมงงหรือผมโง่วะ
"อือ จะทำอะไรก็ทำพี่ก็อยากรู้เหมือนกันว่าระหว่างหลานกับเมียพี่ทัพจะเลือกใคร" เดี๋ยวเมิงเจอกู อิน้ำ!!!
"มีเรื่องอะไรกัน" พี่ทัพครับ มาได้ทันเวลามากเลยพี่เอ้ย
"ฟ้า" พี่ทัพเอ่ยชื่อผมพร้อมกับมองด้วยสายตาอ้อนวอน และมีแววกังวลอยู่ไม่คลาย
"ฟ้ากำลังพนันกับน้ำว่าระหว่างน้ำกับฟ้าพี่ทัพจะเลือกใคร" ผมเอ่ยจบพี่ทัพก็เดินเข้ามากอดผม แต่เลือกกอดจากด้านหลัง
"ไม่เห็นต้องคิดครับ หลับตาตอบยังตอบได้เลย หัวใจของพี่อยู่ตรงนี้อยู่กับท้องฟ้า" พี่ทัพตบที่อกซ้ายของผมเบาๆ ก่อนจะเอ่ยต่อ "ตั้งแต่วันที่สิบสามเมษาเมื่อสองปีที่แล้วแล้วล่ะครับ" จำได้ขนาดนั้น!!
"ปากหวาน" ผมเอ่ยจบพี่ทัพจับตัวผมหมุนเพื่อให้ผมหันหน้าเข้าหาแกก่อนจะก้มหน้าลงมาหมายจะจุมพิต
"น้องดาวคะ แม่ว่ามดบ้านน้องดาวเยอะจังเลยค่ะ สงสัยจะตามลูกชายแม่มาแน่ๆเลย" ทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นหูเมื่อไม่นานมานี้ผมก็ผละออกจากอ้อมกอดของพี่แก แต่เหมือนจะไม่ทันละครับคุณผู้หญิงสองคนเล่นมายืนอยู่หน้าประตูห้องครัวแล้ว
"แม่" พี่ทัพเอ่ยก่อนที่ผมจะยกมือไหว้คุณย่า
"มะ มาให้ย่ากอดบ้างนะคะ อ้ะชั้นต้องขออนุญาตแกก่อนไหม" คุณย่าเอ่ยแซว
"ขอก่อนก็ดีครับ สามีน้องขี้หวงมาก" สามีเลยเหรอ น้อยๆหน่อยเถอะ
"ย่ะ หมั่นไส้" คุณย่าเอ่ยก่อนจะสวมกอดผมจนหอมปากหอมคอแล้วก็ผละออก จากนั้นก็ลูบหน้าลูบตาผม
"ผอมลงนะคะ พี่ทัพใช้งานหนูหนักเหรอคะลูก" เอ่อ ตอบว่าครับดีไหม ละอิพี่ทัพจะโดนลงทัณฑ์บนอะไรรึเปล่า
"เอ่อ มื้อเที่ยงวันนี้ฟ้ายังไม่ได้กินน่ะครับ พี่ทัพบอกรอกินพร้อมคุณปู่คุณย่า" ผมเอ่ยพร้อมแววตาตัดพ้อที่ทำให้ผมกินมื้อเที่ยงเรทมาเกือบจะสี่สิบนาที
"อ้ะ ย่าขอโทษนะคะลูกสะใภ้ งั้นเอางี้ไหมคะคืนนี้ไปนอนที่บ้านพักกับปู่กับย่า ย่าจะเลี้ยงมื้อดึกทดแทนลูกสะใภ้หนักๆเลย" จะดีเหรอครับ ท้องแตกตายกันไปข้างแน่ๆ
"แม่ แม่จะพรากผมกับน้องไม่ได้" ฝ่ายค้านครับ
"ทำไมยะแฟนแกแต่ลูกสะใภ้ชั้น" เอิ่มสงครามแม่กะลูกชายละครับ
"ดูมันสิคะน้องดาว ติดน้องยิ่งกว่าอะไร แกอยู่กับน้องมาตั้งหลายวันแล้ว ชั้นขอวันเดียวไม่ได้รึไง" คุณย่าเอ่ยทีจริงจัง แต่ผมรู้สึกว่าท่านอยากจะกวนลูกชายคนเล็กเฉยๆ เอาตรงๆพี่ทัพเหมือนเด็กที่แหย่หน่อยก็จะโวยวาย น่าแกล้งชิบหายเลยล่ะ
"นี่ยังลั่นบอกจะสละมรดกทุกอย่างให้น้องอีก แล้วไม่คิดถึงวันที่น้องเบื่อหน่ายเกินจะทนกับนิสัยขี้หวงของตัวเองบ้างรึไง แล้วจะเอาอะไรกินห้ะ" คุณย่าร่ายยาว
"ถ้าถึงวันนั้นผมจะกลั้นใจตายต่อหน้าน้องเลยครับ" ห้ะ!! พี่ทัพพูดอะไรน่ะ
"พี่ทัพ" ทำไมพูดแบบนั้นวะ
"ถ้าไม่อยากให้พี่ตาย ก็อย่าทิ้งพี่นะครับ" ประโยคนี้อีกแล้ว
"ฟ้าจะรักพี่ทัพไปจนแก่เลยครับ" เอ่ยจบก็ยิ้มร่า ..หมายถึงพี่ทัพนะแก่
"พี่เหรอแก่" ใช่ครับ แหม่พี่ทัพก็แก่อยู่แล้วไหม ไม่เห็นต้องถาม
"ฟ้าสิแก่ พี่ทัพน่ะเป็นอมตะ"
"นั่นสินะ สงสัยต้องแนะให้พ่อมีเมียเด็กบ้างละกระชุ่มกระชวยหัวใจ"
"ก็ลองดู" คุณย่าครับ
"แม่ครับ ผมล้อเล่น" สมถูกแม่คาดโทษ
"แม่ไม่เล่น" เจอตอละไง
"คุณย่า" ผมเอ่ยเรียกอีกฝ่าย
"หนูฟ้าไม่ต้องขอร้องแทนพี่ทัพค่ะ ยังไงย่าก็จะลงโทษที่เล่นไม่รู้จักกาลเทศะ" สม!! เล่นกับใครไม่เล่นมาเล่นกับคุณย่าของผมนะพี่ทัพ
"เอ่อ ครับ ถ้าคุณย่าจะลงโทษพี่ทัพฟ้าก็จะไม่ห้าม แต่ฟ้าขอแค่อย่าพรากฟ้ากับพี่ทัพก็พอนะครับ" พร้อมกอดแขนอ้อนวอน ให้ดูยิ่งน่าเห็นใจว่าถ้าผมพรากกับพี่ทัพแล้วล่ะก็ลูกชายคนเล็กของคุณย่าต้องขาดใจตายแน่ๆ
"หนูฟ้าปกป้องแฟนเหรอคะ"
"เปล่าครับ" ทุกคนคือเหวอครับ โดยเฉพาะพี่ทัพ
"ฟ้าแค่ปกป้องหัวใจตัวเอง" จบคำให้การของผมคุณย่าก็เข้ามาหยิกแก้มผมเบาๆ ก่อนจะหันไปพูดกับแม่ผม
"ดูหนูฟ้าสิคะ ก็เป็นซะอย่างนี้แล้วจะไม่ให้ตาทัพหลงจนหัวปักหัวปำได้ยังไง"
"น้องดาวเลี้ยงลูกชายได้น่ารัก น่าเอ็นดูมากๆเลยค่ะ" เอ่ยจบแม่ผมก็ยิ้มรับพร้อมค้อมศีรษะให้คุณย่าเชิงขอบคุณ
"เอ่อ โต๊ะทานข้าวพร้อมแล้วน่ะครับ" ลุงกอบครับ หื่มลุงกอบมาในธีมรัดรูปครับ ดูหุ่นแบบอ๊ากกกก อยากกระชากมาถามเสียให้รู้แล้ว รู้รอดไปเลยว่าทำไมไม่เอาอิม้าคึกไปทำให้มีแบบลุงบ้าง กามๆกล้ามๆ ยั่วเยชิหัย
อ้ากกกก นี่กำลังคิดอกุศลอะไรอยู่เนี้ยไม่ได้ๆ นั่นพี่ชายผัว หยุบหนอ หยุบหนอ หยุบหนอ ให้ตายสิ !!!
"ปะไปกันเถอะจ้ะหนูฟ้า อ้ะละนั่นชามอะไร" คุณย่าหันไปถามลูกชายคนเล็ก ที่ถือชามสีขาวตามมา
"ไข่ลูกเขยครับ" พี่ทัพตอบ
"หืม ทำเอง? แกทำกับข้าวเป็นด้วยเหรอ" คุณย่าครับ
"ก็พอถูๆไถๆไปได้ครับ" แหม่ มีการถ่อมตัวไม่จริงเลยนะครับคุณย่าพี่ทัพทำกับข้าวเก่งมากกก เหมาะแก่การเป็นแม่ศรีเรือนมาก
"ถูๆไถๆอะไรกันล่ะคะ ทำเก่งมากเลยค่ะและอร่อยมากๆด้วยนะคะ เก่งกว่าเจ้าฟ้าซะอีกที่รายนั้นน่ะเอาแต่เล่น" แม่คราบ แม่อย่าขายผมสิ ผมยอมรับว่าผมทำอาหารไม่เก่ง แต่ผมกินเก่งนะ ก่อนจะหันไปถามน้ำที่พึ่งจะมีบทบาท เพราะคุณย่าพึ่งจะเห็นว่ามีน้ำอยู่ด้วย
"ละเราทำอะไร"
"เอ่อ ไข่ลูกสะใภ้ครับ" น้ำตอบ คุณย่ากับแม่ถึงกับเหวอ
"แกจะมาเป็นสะใภ้บ้านนี้เหรอ" เวรกรรม
"เอ่อ ฟ้าบอกให้น้ำทำเองแหละครับ มีแต่ไข่ลูกเขยก็ยังไงเลยทำไข่ลูกสะใภ้ด้วยน่ะครับ"
"ละใครเป็นคนไปเปลี่ยนชื่อให้เขา เรียกไข่ดาวก็ดีอยู่แล้ว" คุณย่าถาม
"ลูกสะใภ้แม่เลย" อ้าว โยนให้ผมเฉยไม่มีความเป็นผู้ใหญ่เลย จำไว้เลยนะ!!
"หนูฟ้า!!!" เอิ่ม อย่ามองผมแบบนั้นสิครับคุณย่า
"ก็พี่ทัพชอบกินไข่ดาวที่สุกๆดิบๆ แล้วเวลาที่พี่เขาเจาะไข่แดงมันจะทะลักออกมา หน้าตามันเหมือนกับ อ่า.." เว้นไว้ในฐานที่เข้าใจ
"โอ้ย จ่ะๆย่าเข้าใจแล้ว" ครับ เข้าใจแล้วก็ดีครับ
"ว่าแต่แกไปหัดทำตอนไหน ทำไมชั้นไม่เคยรู้" คุณย่าถามลูกชายคนเล็ก
"สองปีได้แล้วครับ ตอนนั้นรู้ว่าน้องทำกับข้าวไม่เป็น ผมก็เลยต้องไปเรียนทำไว้" ห้ะ!! ถึงว่าตอนนั้นพี่ทัพถามผมว่าทำกับข้าวเป็นไหม ก็เพราะเหตุนี้นี่เอง
"ดูมัน มีวางผลวางแผนลูกพ่อจริงๆ ชั้นล่ะยอม" คุณย่าเอ่ย
แล้วเราก็มาถึงโต๊ะกินข้าวที่ถูกขยายใหญ่เป็นพิเศษ จากที่เคยบรรจุได้สี่คน ก็เพิ่มเป็นสิบเอ็ดที่นั่ง
แต่คราวนี้ผมมานั่งติดกับแม่ผมแล้ว ส่วนพี่ทัพไปนั่งติดกับลุงกอบ ซึ่งผมกับพี่ทัพนั่งตรงข้ามกันครับ และข้างพี่ทัพคือดินและน้ำ ส่วนข้างผมคือไฟและลม
บนโต๊ะกินข้าว ผู้ใหญ่หยิบยกเรื่องวีรกรรมลูกชายคนเล็กในวัยเด็กมาพูด ง่ายๆคือเผาลูกชายตัวเองให้ครอบครัวแฟนลูกชายฟัง!! และคุณย่าก็ถือโอกาสฟ้องคุณปู่ว่าลูกชายคนเล็กงุบงิบทำกับข้าวเป็น แล้วไม่เคยจะทำให้พ่อให้แม่กิน
"มันก็ทำถูกแล้วนิ" ห๋า หมายความว่าไงครับคุณปู่
"หนูท้องฟ้าเป็นแฟนมัน มันก็ต้องเอาใจพ่อแม่แฟนก่อนสิ คุณกับผมน่ะตายตัวอยู่แล้วไม่สำคัญหรอก นี่ถ้าไม่ใช่เพราะคุณโทรมาเร่งทั้งเช้าสายบ่ายเย็นมีหรือมันจะยอมให้เรามาคุยเรื่องสินสอดทองหมั้น มันกะจะจัดการเองคนเดียวด้วยซ้ำ"
"พ่อ" พี่ทัพเอ่ยเสียงตัดพ้อ
"ถ้าฉันพูดถูกแกก็เงียบ แล้วฟังไป" แล้วพี่ทัพก็เงียบตามที่คุณปู่บอก พร้อมกับสบตากับผมแล้วทำสายตาแบบอ้อนวอนขอความช่วยเหลือ
ผมจะไม่ยุ่ง!!
ผมจะกินข้าว ผมหิว!!!
"หื่ม ปกติเห็นออกรับแทนพี่ ทำไมวันนี้เงียบจังล่ะครับว่าที่ลูกสะใภ้" คุณปู่ครับ
"ฟ้าหิวข้าว ฟ้าไม่มีอารมณ์จะพูดมากตอนนี้ครับ" ผมเอ่ยเสียงเรียบแล้วตั้งใจกินข้าวต่อโดยไม่ได้สนใจสายตาใครทั้งนั้น ก่อนจะได้รับการลงโทษจากแม่ โดยการบิดต้นขาผมจนสะดุ้ง แล้วสีหน้าผมก็ค่อยๆเปลี่ยนไป
ฮึก! ฟ้าทำอะไรผิด??!! ก็ฟ้าหิว หิวมากจริงๆ นิ แม่ก็รู้ไหมว่าถ้าฟ้ากินข้าวไม่ตรงเวลาฟ้าจะเป็นยังไง ทำไมถึงไม่มีใครเข้าใจเลยนะ พี่ทัพก็อีกคนแทนที่จะให้ฟ้ารองท้องมาก่อนถ้าจะมานั่งเกรงอกเกรงใจฟังผู้ใหญ่เม้ามอยกันขนาดนี้น่ะ
"พี่ทัพบอกให้ฟ้ารอกินพร้อมคุณปู่คุณย่าในเมื่อคุณปู่คุณย่ามาแล้ว ฟ้าต้องรออีกเหรอครับ" ผมตอบก่อนจะตักคำข้าวใส่ปาก
"ฟ้า" แม่ผมครับ เอ่ยพร้อมกับสายตาที่กึ่งปรามมองมายังผม ผมเลยมองไปรอบๆ ทุกคนมองมาที่ผมเป็นตาเดียว ยกเว้นสองแฝดที่กำลังแย่งไข่ลูกเขยกันอยู่
"ขอโทษครับ เรื่องกินสำหรับผมเรื่องใหญ่โดยเฉพาะกินข้าวให้ตรงเวลา" ผมเอ่ยจบก็รู้สึกท้องไส้ปั่นป่วนขึ้นมาทันที
ทันใดนั้นผมก็รู้สึกเจ็บน้อยๆที่ท้องน้อย ก่อนจะมีความรู้สึกแน่นที่หน้าอก ผมพยายามนวดคลึงอกตัวเอง ให้รู้สึกผ่อนคลายแต่มันกลับไม่ดีขึ้น มันยิ่งทำให้ผมรู้สึกคลื่นไส้เหมือนจะอ๊วกเลยรีบลุกขึ้น ก่อนจะรีบวิ่งเข้าห้องน้ำ แล้วก้มลงกับชักโครกพร้อมปล่อยสิ่งที่พึ่งกินเข้าไปออกมาทางเดิม
"ฟ้า" เสียงพี่ทัพ ที่มาเข้ามาลูบหลังให้ผม
"ฟ้าขอโทษครับ" ผมเงยหน้าขึ้นมองพี่ทัพ พร้อมกับพ่นประโยคเดิมๆ ก่อนจะหันไประบายกับชักโครกอีกรอบ
"ฟ้า แม่ขอโทษ" แม่ผมเอ่ยพร้อมกับลูบหลังปลอบผม ก่อนที่พ่อเดือนจะเข้ามาลูบหลังให้ผมแทนที่พี่ทัพ และแม่ก็ค่อยลุกออกไป
"ฟ้า ไหวไหมครับลุกไหวไหม" พ่อเดือนเอ่ย ก่อนจะพยุงผมลุกขึ้น
แล้วพี่ทัพก็เข้ามาหวังจะอุ้มผม แต่ผมเข้าไปกอดคอพ่อเดือนไว้แล้วบอกให้พี่เขาถอยออกไป
"ฟ้า" พี่ทัพเอ่ยพร้อมทำสีหน้าสำนึกผิด
"นะนะหนูฟ้า หนูฟ้าเป็นอะไรเหรอคะ หนูฟ้าเป็นอะไรคะน้องดาว" คุณย่า
"อ่ะ เอ่อ น้องเครียดลงกระเพาะน่ะค่ะจะชอบเป็นเวลาที่น้องกินข้าวไม่ตรงเวลาแล้วมีเรื่องที่ ทะทำร้ายจิตใจน้อง เลยพาลให้กระเพาะของน้องไม่รับอาหารก็เลยอ๊วกค่ะ" แม่ผมเอ่ยอธิบาย
"หนูฟ้า ย่าขอโทษนะคะ ย่าไม่รู้ว่าลูกสะใภ้ย่าจะเป็นเด็กอนามัยขนาดนี้ ทำใจเย็นๆไว้นะคะลูก ย่าขอโทษๆ" คุณย่าเอ่ยพร้อมลูบหลังผม
"ปู่เองก็ขอโทษนะครับ ปู่พูดมากไปจริงๆแหละวันนี้ อย่าโกรธปู่เลยนะ ปู่ขอโทษครับ"
แล้วผมก็ค่อยๆผละออกจากอ้อมกอดของพ่อเดือน ก่อนที่พี่ทัพจะเข้ามากอด แต่ผมสะบัดออก
"อย่ามายุ่ง" ถ้าพี่ให้ผมกินอะไรรองท้องก่อน ผมก็จะไม่เป็นแบบนี้
"ฟ้า พี่ขอโทษพี่ดื้อเองพี่ไม่ฟังฟ้าพี่ขอโทษนะครับ พี่ขอโทษนะครับ อย่าเป็นแบบนี้เลยนะ อย่าตัดเยื่อใยกับพี่เลยนะครับ" พี่ทัพเอ่ยจบก็เข้ามากอดผม ก่อนจะอุ้มผมมาที่ห้องนั่งเล่น
พี่ทัพจับให้ผมนั่งบนตักพี่เขา หัวของผมแนบฟังกับเสียงหัวใจของพี่เขา มือซ้ายพี่เขากอดโอบไหล่ผมไว้ ส่วนมือขวาตบสะโพกผมเบาๆ เชิงกล่อมปลอบ
"ฟ้าเหนื่อยจังเลยครับ" ผมเอ่ยออกมาทั้งๆที่ยังซบกับอกหนา
แล้วพ่อก็เอาน้ำเกลือแร่มาให้ผมจิบ
"ย่ามีบ๊วย หนูฟ้าเอาสักหน่อยไหมคะจะได้รู้สึกกระปรี้กระเปร่าขึ้น"
"ไม่ครับ ฟ้าขอคุยกับพี่ทัพกันสองคนนะครับ" ผมเอ่ยพร้อมรอบมองแววตาที่พี่เขาเองก็ก้มมองมาที่ผม
.............................
หายไปนาน....น้องฟ้ากลับมาล๊าววววว
ตอนนี้จริงๆมันเศร้า แต่เขียนได้ไม่ค่อยเศร้าเท่าไหร่ :o12:
น้องฟ้าเป็นเด็กอนามัยคร้าบบบบ
-
:pig4:
:กอด1:
-
เฮ้อ ......... เพ่ทัพ ทำไม ทำร้ายตัวเองล่ะเนี่ย o22 :เฮ้อ: :z3:
เสน่ห์แรงทั้งพี่ทัพ ทั้งน้องฟ้าเลย :-[