ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ชี้แจงก่อนอ่าน
เรื่องนี้เป็นเรื่องที่รีเมคมาจากฟิคชื่อเรื่องเดียวกันของคนแต่ง
ถ้าใครเคยอ่านฟิคเรื่องนี้มาแล้ว คนแต่งก็อยากให้อ่านเวอร์ชั่่นนี้อีกครั้ง
เพราะมันจะมีส่วนที่ต่างจากเวอร์ชั่นฟิคอยู่น้าาาาา โดยเฉพาะตอนจบ อิอิ
ผลงานอื่นๆ
LOADING.... [เรื่องยาว]LOVE NOTE สื่อรักพิชิตใจ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70969.0)
[เรื่องสั้น]New Year Eve Eve ก่อนวันสิ้นปี (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64838.0)
[เรื่องสั้น]เจ้าหนูแสบซ่ากับป๊าหม๊าจำเป็น (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61688.0)
[เรื่องสั้น]ขอให้เป็นเพียงฝัน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70762.0)
ต่อจากด้านบน
120 ปีต่อมา
“อินท์ ไปเรียกพี่เขาลงมากินข้าวสิลูกเดี๋ยวก็ไปโรงเรียนสายกันพอดีหรอก” แม่ตะโกนบอกลูกชายที่ยืนจัดโต๊ะอาหารอยู่
“ครับแม่ ไปเดี๋ยวนี้แหละ” ลูกชายรับคำแล้วก็เดินขึ้นบันไดไปทันที เขามาหยุดยืนอยู่ที่หน้าห้องๆ นึงซึ่งเป็นห้องของพี่ชายเขาเอง สองพี่น้องอายุห่างกันแค่ปีเดียว มันเลยทำให้ทั้งสองคนรู้สึกเหมือนเป็นเพื่อนกันมากกว่าพี่น้อง อินท์ยกมือขึ้นและกำลังจะเคาะประตูห้อง แต่ประตูก็ถูกเปิดออกทำให้มือที่กะว่าจะเคาะประตูนั้นดันเคาะไปโดนหน้าผากของคนที่เปิดประตูออกมาพอดี
“โอ๊ย!! ดูมั่งสิอินท์นี่หัวคนนะเคาะมาได้เจ็บชะมัด” คนที่ถูกมะเหงกน้องชายร้องพลางเอามือลูบหน้าผากป้อยๆ
“ขอโทษครับพี่สินธุ์ ผมไม่รู้นี่ว่าพี่จะเปิดประตูออกมาพอดี แม่ให้มาตามไปกินข้าวกันครับ” อินท์ลดมือลงแล้วขอโทษพี่ชายเป็นการใหญ่
“อื้ม ได้ยินแล้วล่ะ เราลงไปกันเถอะ” สินธุ์รับคำแล้วก็ชวนกันลงมากินข้าวเช้าข้างล่าง เมื่อกินเสร็จทั้งคู่จึงออกเดินไปโรงเรียนพร้อมกัน เพราะพวกเขาเรียนที่โรงเรียนเดียวกัน
“อินท์ ถามอะไรหน่อยสิ” สินธุ์เอ่ยขึ้นระหว่างที่เดินไปโรงเรียน
“อะไรเหรอครับ?” อินท์ถามกลับอีก
“ถ้าสมมติว่าฉันไม่ใช่พี่ชายของนาย นายจะรู้สึกกับฉันเหมือนที่นายรู้สึกกับไอ้พัชมั้ย?” ได้ยินสินธุ์ถามดังนั้นอินท์ก็ถึงกับชะงักฝีเท้ากึก ทำเอาสินธุ์ที่เดินนำไปก้าวหนึ่งต้องหยุดและถอยหลังกลับมาเช่นกัน
“...” อินท์ไม่ตอบอะไรได้แต่ยืนนิ่งเงียบอยู่อย่างนั้น
“มีอะไรรึเปล่า อย่าคิดมากน่าฉันแค่ถามเล่นๆ เฉยๆ” สินธุ์ตบบ่าน้องชายเพราะเห็นว่าอินท์เริ่มมีสีหน้าเคร่งเครียดขึ้นมา
“ครับ ผมรู้ว่ายังไงเราก็เป็นพี่น้องกัน แต่ถ้าสมมติว่าเราไม่ใช่พี่น้องผมก็คงจะรักพี่มากเลยล่ะครับ อันที่จริงผมหวังว่าสักวันนึงผมจะได้เจอกับใครสักคนที่ผมรักมากๆ และผมอยากให้คนๆ นั้นเหมือนกับพี่ในตอนนี้ด้วยครับ” อินท์ก้มหน้าตอบ ตอนนี้ดูเหมือนหน้าเขาจะขึ้นสีเรื่อนิดหน่อยด้วยความเขิน
“งั้นเหรอ แล้วไอ้พัชล่ะ ตอนนี้นายคบกับมันอยู่ไม่ใช่เหรอ?” สินธุ์ถามต่อ
“มันก็ใช่ครับ แต่ผมก็ยังคิดว่าพี่พัชยังไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับผม” อินท์ตอบ
“งั้นเหรอ ถ้ามันยังไม่ใช่สำหรับนายแล้วยังคบกับมันอยู่ทำไมล่ะ?” สินธุ์ถามต่ออีก
“ก็มัน...ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับว่าทำไม แล้วพี่ล่ะครับเจอคนที่ใช่สำหรับพี่รึยัง?” อินท์ที่ไม่รู้จะตอบอะไรก็เบี่ยงประเด็นถามสินธุ์กลับบ้าง
“เจอแล้วล่ะ แต่ว่ามันก็คงจะเป็นไปไม่ได้ที่เราจะคบกัน” สินธุ์ตอบขณะที่ตอนนี้พวกเค้าเริ่มออกเดินอีกครั้ง
“อ้าว ทำไมล่ะครับ เขามีแฟนแล้วเหรอแล้วเขาเป็นใครครับ?” อินท์เร่งถามอย่างอยากรู้
“ใช่ เขามีแฟนแล้ว เขาคนนั้นคือนายไงอินท์” สินธุ์หันไปมองหน้าน้องชายก่อนที่จะพูดมาออกพร้อมกับรอยยิ้มที่มาจากพี่ชายที่แสนดีทำเอาคนฟังถึงกับอึ้งไปเลย
“เฮ้ย! ผมเป็นน้องพี่นะ พี่คิดกับผมแบบนี้ได้ไง เดี๋ยวฟ้าก็ผ่าลงกลางเมืองหรอก” อินท์ร้องออกมาและเอามือตีไหล่พี่ชายให้ทีนึง
“ฮ่าๆๆๆ ก็มันจริงนี่ เพราะคนที่ใช่สำหรับฉันน่ะมันเหมือนนายไงล่ะ” สินธุ์หัวเราะออกมาแต่ก็ยังย้ำคำตอบจากใจของเค้าเอง
หลังจากนั้นทั้งสองก็เงียบไปและเดินไปโรงเรียนเรื่อยๆ ตามถนนที่คุ้นเคยอยู่ทุกวัน เมื่อมาถึงสะพานข้ามแม่น้ำแห่งหนึ่งทั้งคู่จะต้องหยุดยืนและมองทอดสายตาไปยังสายน้ำที่ไหลเชี่ยวอยู่เบื้องหน้านั้นทุกครั้ง ราวกับว่าสิ่งนี้คือกิจวัตรประจำวันที่ทั้งคู่จะต้องทำไปเสียแล้ว
“พี่รู้มั้ย ผมรู้สึกคุ้นกับที่นี่มากเลยล่ะ” อินท์บอกกับสินธุ์ในขณะที่สายตายังคงจ้องมองไปข้างหน้า
“อืม ฉันก็รู้สึกเหมือนนายนั่นแหละ”
หลังจากได้มองแม่น้ำอย่างสบายอารมณ์แล้วทั้งคู่ก็เดินทางไปจนถึงโรงเรียน และเข้าเรียนตามปกติจนกระทั่งถึงเวลาเลิกเรียน สินธุ์ก็มารออินท์ที่หน้าประตูโรงเรียนอย่างเคยเพื่อที่จะได้กลับบ้านพร้อมกัน
“เฮ่ อินท์” สินธุ์ทักน้องชายที่เดินคอตกออกมาจากอาคารเรียนและกำลังจะเดินเลยเขาไปเหมือนมองไม่เห็น
“อ้าว พี่มาอยู่นี่ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย” อินท์เงยหน้าขึ้นมาแล้วเอ่ยทักพี่ชาย
“มารอตั้งนานแล้วนายนั่นแหละเป็นอะไรเดินคอตกอย่างกับคนอกหักมาแน่ะ” สินธุ์ตอบกลับแถมยังเอ่ยแซวน้องอีก
“ใช่ครับ ผมอกหัก พี่พัชเพิ่งจะบอกเลิกกับผมมาเมื่อกี้นี้เอง” สินธุ์อึ้งอ้าปากค้างไปเลยที่ได้ยินว่าอินท์อกหักอย่างที่เค้าแกล้งแซวจริงๆ
“เฮ้ย จริงอ่ะ? ฉันจะไปถามมันให้รู้เรื่อง กล้าดียังไงมาบอกเลิกกันแบบนี้” พูดจบก็ตั้งท่าจะพุ่งกลับเข้าไปในโรงเรียนอีกครั้ง
“ไม่ต้องพี่สินธุ์ ไม่ต้องไป ช่างมันเถอะครับ ผมก็ไม่ได้เสียใจอะไรมาก รู้สึกเฉยๆ ซะมากกว่า” ฝ่ายน้องชายรั้งแขนพี่ชายเอาไว้
“เฉยๆ แล้วทำหน้าเป็นหมาหงอยแบบนี้ทำไม” จิ้มหน้าผากจนคนน้องแทบหน้าหงาย
“โหยยยยย เพิ่งโดนบอกเลิกนะ มันก็ต้องมีอารมณ์แบบ อึ้งๆ อึนๆ บ้างแหละ แต่ขอบอกเลยข้างในเฉยๆ มาก” อินท์ยักไหล่แบบแล้วไงใครแคร์
“เป็นงั้นก็ดี แต่ว่าถึงยังไงไอ้พัชก็ไม่ใช่คนที่ใช่สำหรับนายอยู่แล้วนี่เนอะ” สินธุ์โอบไหล่น้องเข้ามาชิดตัว มืออีกข้างก็ขยี้หัวน้องจนยุ่ง
“ผมว่าก็ดีนะที่เลิกกันได้เพราะไม่อย่างนั้นคบกันไปก็ทรมานใจทั้งคู่” อินท์เงยหน้าขึ้นมามองพี่ชายแล้วก็ปรับสีหน้าเป็นปกติเพราะเขาตระหนักได้ว่าจริงๆ แล้วเขาไม่ได้รักพัชเลย
“อืม ในเมื่อคิดได้แล้วก็กลับบ้านกันเถอะ” ตบบ่าน้องชายแล้วทั้งคู่ก็เดินกลับบ้านกันตามปกติ โดยที่ขากลับก็ยังต้องแวะดูแม่น้ำที่สะพานแห่งเดิมแล้วจึงจะเดินกลับบ้าน
“เฮ้ออออ ผมชักอยากให้พี่เป็นคนอื่นที่ไม่ใช่พี่ชายผมซะแล้วสิ” จู่ๆ อินท์ก็พูดออกมาส่วนสินธุ์ก็แอบอมยิ้มอยู่ข้างๆ แต่ก็ไม่พ้นสายตาของน้องชายอย่างอินท์อยู่ดี “พี่ยิ้มอะไรของพี่น่ะ” อินท์ถาม
“เปล่าหรอก ฉันกำลังคิดว่านายน่ะคิดเหมือนฉันตอนนี้เลย” สินธุ์ตอบแต่แววตาของเขาจากที่เคยเปล่งประกายกลับหมองเศร้าลงในพริบตา
“เหอะๆๆๆ แต่มันก็เป็นไปไม่ได้ใช่มั้ยล่ะ? ผมน่ะอยากให้ชาติหน้าเกิดมาไม่ใช่เป็นพี่น้องกับพี่แต่เป็นคนรักมากกว่าน่ะนะ” อินท์พูดด้วยสีหน้าแดงระเรื่ออีกครั้ง ในใจคิดว่าเรื่องนี้น่ะมันไม่สมควรจะพูดกับคนที่เป็นพี่ชายของตัวเองเลย
“นั่นน่ะสินะ เหมือนสวรรค์กลั่นแกล้งเราเลยเนอะ เกิดเป็นพี่น้องแต่มีความรู้สึกมากกว่าพี่น้องมันไม่ควรเลยจริงๆ”
อินท์หันไปมองใบหน้าด้านข้างของพี่ชายที่ทอดสายตามองไปข้างหน้าอย่างไม่มีจุดหมาย ขยับเคลื่อนตัวเข้าไปยืนข้างๆ สอดนิ้วมือประสานกับฝ่ามือใหญ่ที่อบอุ่นของคนเป็นพี่ไว้แน่น คนเป็นพี่หันมามองหน้าน้องชายก่อนจะไล่สายตาลงไปยังมือที่กุมกันอยู่ และเงยหน้ากลับขึ้นมามองหน้าน้องที่ส่งรอยยิ้มกว้างไปจนถึงดวงตาที่สดใสนั่นอีกครั้ง
รอยยิ้มกว้างค่อยๆ ปรากฏขึ้นบนใบหน้าของสินธุ์ กว้างเสียจนเห็นรอยบุ๋มตรงข้างแก้มทั้งสองข้าง ซึ่งคนเดียวที่ทำให้เขายิ้มกว้างขนาดนี้ได้คงมีเพียงเจ้าเด็กตัวเล็กน่าทะนุถนอมที่ยืนอยู่ข้างๆ กันนี่แหละ ตอนนี้เป็นพี่น้องเขาก็จะปฏิบัติกับอีกฝ่ายในขอบเขตฐานะของพี่น้องที่ทำได้ ทั้งสองต่างหันกลับไปมองท้องน้ำเบื้องหน้า และมือยังกระชับกันแน่นแทบไม่มีที่ให้แม้แต่อากาศจะลอดผ่านไปได้
“ตึก ตึก ขึ้นมาสิอินท์” สินธุ์ละสายตาจากแม่น้ำ ก้าวขึ้นบนขอบสะพาน แต่ก็ไม่ใช่ขั้นบนสุดที่อันตรายอะไรเพราะมีโครงเหล็กกั้นเป็นราวกันเอาไว้อยู่
“พ...พี่สินธุ์จะทำอะไรครับ” ฝ่ายน้องดูจะตกใจกับการกระทำของพี่ชายที่กระตุกมือที่กุมกันอยู่ และพยายามดึงให้น้องขึ้นมายืนข้างกัน
“คิดอะไรอยู่หืมเด็กบ๊อง” คลายมือออกพร้อมแจกมะเหงกลงบนหน้าผากเจ้าเด็กที่เริ่มมีความคิดอะไรแปลกๆ ในหัว
“พี่สินธุ์คงไม่คิดจะ...”
“ฆ่าตัวตาย?” สินธุ์พูดต่อให้จนจบ
“ครับ” คนน้องก็ตอบรับแผ่วเบา
“ไร้สาระน่า นี่ไม่ใช่นิยายเรื่องสะพานรักสารสินนะที่จะโดดสะพานลงทะเลตายไปพร้อมกันเพราะไม่สมหวังในความรักน่ะ” ได้รู้ความคิดของน้องแล้วก็พูดปนอมยิ้มขำ
“ใครจะไปรู้เล่า จู่ๆ ก็ชวนขึ้นไปยืนบนขอบสะพานแบบนั้นน่ะ น่าหวาดเสียวจะตาย” คนน้องเถียงกลับ
“ก็แค่จะพาขึ้นมายืนรับลมด้วยกันแค่นั้นเอง แล้วก็....”
“แล้วก็....” อินท์ทวนคำพี่ชายเอียงคอมองรอให้อีกฝ่ายพูดต่อให้จบ
“มาอธิษฐานด้วยกัน” สินธุ์พูดต่อ
“อธิษฐานอะไรครับ”
“ขอให้ชาติหน้าเราสองคนได้เกิดเป็นคนรักกัน”
“แล้วถ้าชาติหน้ายังไม่สมหวังล่ะครับ”
“งั้นก็ขอเผื่อไว้ทุกๆ ชาติเลยเป็นไง ถ้าชาติหน้าไม่สมหวัง ชาติต่อๆ ไปก็ขอให้สมหวัง มันต้องมีสักชาตินึงล่ะที่เราสองคนสมหวัง สวรรค์คงไม่ใจร้ายกลั่นแกล้งเราไปตลอดกัลปาวสานหรอกมั้ง” คนเป็นพี่ตอบน้องชายด้วยเสียงหนักแน่นและมั่นคง
“ครับ” อินท์รับคำแค่นั้นแล้วก้าวขาขึ้นไปยืนที่ขอบสะพานโดยมีพี่ชายคอยประคองไม่ให้น้องพลัดตกลงไป
“พร้อมมั้ยอินท์” สินธุ์หันมาถามน้องชายที่ยืนอยู่ข้างๆ
“พร้อมครับ” ตอบรับและกระชับมือของพี่ชายไว้แน่น ทั้งสองหันกลับไปมองท้องน้ำเบื้องหน้า สายลมเย็นๆ พัดพลิ้วอยู่รอบตัว
สองพี่น้องค่อยๆ หลับตาลงช้าๆ ตั้งจิตอธิษฐานในใจ ขอให้ไม่ว่าเกิดชาติใด ขอให้ทั้งสองได้เกิดเป็นคนรักกันสมดังที่หวัง หากชาติหน้าไม่สมหวังก็ขอให้สมหวังในชาติต่อๆ ไป
อธิษฐานจบก็ค่อยๆ ลืมตาขึ้น หันมองหน้ากันและกัน ส่งยิ้มให้กัน ปล่อยให้สายลมพัดผ่านรอบตัวไปเรื่อยๆ สองมือกระชับกันไว้แน่นไม่ปล่อยออกจากกัน...
“ขึ้นไปทำอะไรบนนั้นน่ะทั้งสองคน!!” แล้วก็มีเสียงหนึ่งตะโกนแทรกขึ้นขัดบรรยากาศของทั้งสองพี่น้อง จนต้องหันหลังกลับไปมอง
“แม่!!” สองพี่น้องพูดขึ้นพร้อมกัน
“ลงมาเดี๋ยวนี้เลยนะ ขึ้นไปยืนบนขอบสะพานแบบนั้นได้ยังไงมันอันตราย!!” คนเป็นแม่แหวขึ้นเสียงดังด้วยอารมณ์เป็นห่วงกลัวลูกทั้งสองพลัดตกลงไป
ได้ยินดังนั้นทั้งคู่ก็คลายมือออกจากกัน สินธุ์กระโดดลงมาก่อนแล้วคอยรับตัวอินท์ที่กระโดดตามลงมา
“พี่สินธุ์ทำไมถึงพาน้องขึ้นไปยืนบนที่ที่อันตรายแบบนั้นห๊ะ!” เมื่อทั้งคู่ลงมายืนบนพื้นโลกอย่างปลอดภัยแล้ว คนเป็นแม่ก็เข้าประชิดลูกชายคนโตทันที มือเรียวๆ ที่มีริ้วรอยเหี่ยวย่นนิดๆ ตามอายุขัย หนีบเข้าเนื้อน้อยๆ ตรงช่วงเอวของลูกชายทันที
“โอ๊ย! แม่ๆ ผมเจ็บ” ลูกชายร้องโวยวาย
“ก็หยิกให้เจ็บน่ะสิ พาน้องเล่นอะไรก็ไม่รู้ แม่เห็นแล้วหัวใจจะวาย ถ้าตกลงไปจะทำยังไง” คนเป็นแม่ดุกลับ ดวงตาที่เอ่อคลอด้วยน้ำใสๆ บ่งบอกถึงความห่วงใยและความรักที่มีต่อลูกชายจริงๆ
“ผมขอโทษครับแม่ ต่อไปจะไม่ทำอีกแล้วครับ” สินธุ์เห็นสีหน้าและสายตาของแม่ก็เลิกร้องโวยวาย และขอโทษแม่ด้วยความสำนึกผิด
“ผมก็ขอโทษครับแม่” อินท์ก็ขอโทษแม่ด้วยน้ำเสียงสลดเช่นกัน
“คราวหน้าก็อย่าทำอีกนะลูก แม่หัวใจจะวาย” คนเป็นแม่ลูบหัวลูกชายทั้งสองแผ่วเบา
“แล้วนี่แม่ออกมาทำอะไรครับ” สินธุ์ถาม
“ก็จะออกมาซื้อกับข้าวมื้อเย็นน่ะสิ แต่ดันมาเจอลูกลิงสองตัวเล่นอะไรพิเรนทร์ๆ กันอยู่พอดี” พูดจบก็สะบัดหน้าหนีลูกชายตัวดีทันที
“โอ๋ๆ คนสวยไม่งอนนะครับ คราวหน้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้วครับ” ลูกชายคนโตตรงเข้าไปคลอเคลียคนเป็นแม่
“ปะ งั้นไปช่วยแม่ถือของเลยทั้งสองคนแล้วจะได้กลับบ้านกัน”
“ครับผม!” ลูกชายทั้งสองยกมือขึ้นตะเบ๊ะและรับคำอย่างแข็งขันพร้อมกัน จนคนเป็นแม่หลุดยิ้มกับท่าทางของลูกชาย
สองพี่น้องหลุดขำออกมาเบาๆ มองหน้ากัน แล้วเดินตามคนเป็นแม่ไป...
ความรักที่มั่นคงของทั้งคู่ต้องใช้เวลากี่ชาติภพไม่มีใครรู้ว่าจะสัมฤทธิ์ผลเมื่อไหร่ ทั้งนี้อาจจะเป็นเพราะสวรรค์ต้องการทดสอบทั้งคู่ หรือเพราะเวรกรรมแต่เก่าก่อนก็ไม่อาจรู้ได้ รู้เพียงแต่ว่าตอนนี้ในใจของทั้งคู่นั้นมีกันและกันอยู่ตลอดเวลา ไม่ว่าจะในอดีต ปัจจุบัน และในอนาคตพวกเค้าก็จะยังมีกันและกันตลอดไป....
................จบเหอะ..............
จบแล้ว จบแบบนี้เลย ฮาาาาาา (หลบรองเท้า)
ก็ไม่รุ้ว่าเวอร์ฟิคหรือเวอร์ชั่นวายอันไหนมันจบหักมุม
เอาเป็นว่าเวอร์ชั่นรีเมคนี้ขอจบแบบนี้ละกันน้าาาาาาา
เผื่อมีตอนพิเศษภาคอนาคต (จะได้รึเปล่าไม่รู้)
ปล.อ่านจบแล้วอย่าลืมเม้นท์เป็นกำลังใจให้คนแต่ด้วยน้าาาาา แม้จะเป็นเรื่องรีเมคแต่ก็อยากได้กำลังใจจากคนอ่านทุกคนน้าาาาาา