โลกแห่ง POTALY นำเสนอ..
Dignity เกียรติภูมิ..กินไม่ได้
เสียงเข็มนาฬิกาเดินในทุกๆ วินาทีที่เวลาเคลื่อนไหว เสียงลมหายใจของคนที่อยู่ภายในห้องไม่กี่คนนั้นทำให้รู้สึกถึงความเงียบเหงา กลิ่นอายของอาหารที่ถูกจัดขึ้นโต๊ะมาแล้วนานชั่วโมงครึ่งเห็นจะได้นั้นโอบอวนไปทั่วห้องอาหาร ประมุขฝ่ายในแห่งรานันท์นั่งนิ่งเงียบมาแบบนี้ตั้งแต่จัดโต๊ะแล้ว โต๊ะอาหารที่ถูกจัดสำรับมาสองที่ กลับมีเพียงประมุขฝ่ายในของคฤหาสน์เพียงคนเดียวที่นั่งอยู่และคนรับใช้อีกคนที่ยืนรอปรนนิบัติเจ้านาย เวลาค่อยๆ ผ่านไป แต่จิตใจของชายหนุ่มที่นั่งเงียบนิ่งอยู่นั้นกลับรออีกคนอย่างไม่ท้อ คนรับใช้เห็นท่าไม่ดี เขาจึงบังอาจพูดขึ้น
“นายผู้ชายครับ อาหารเย็นหมดแล้ว กระผมว่านายผู้ชายรับประทานเถอะครับ” คนรับใช้ข้างกายของเขาเอ่ยขึ้น เพราะอาหารขึ้นโต๊ะมาสักพักแล้ว แต่เจ้านายยังไม่รับประทานเลยสักนิด นาชันถอนหายใจอออกเล็กน้อย ก่อนจะเอ่ยขึ้น
“ฉันจะรอท่านประมุขก่อน” นาชันพูดขึ้น สายตาเหลือบไปยังประตูที่ไร้วี่แววของบุคคล กาวีมองเจ้านายของตนอย่างเป็นห่วง เพราะนาชันเป็นคนที่อ่อนแอและสุขภาพไม่ได้แข็งแรงมากนัก หากต้องรอประมุขแห่งรานันท์ต่อไป คงต้องเกิดอาการไม่ดีแน่
“แต่ท่านประมุขไปรับประทานอาหารกับคุณชายพาลาวีที่วังฝั่งตะวันตกแล้วนะครับ...”
“ฉันรู้...” นาชันพูดเสียงนิ่งขึ้นทันที ดวงใบหน้าขาวใสหม่นหมองลง กาวีที่เพิ่งรู้ตัวว่าไม่ควรพูดแบบนั้นก็ยิ่งทำหน้าสลด
“แต่ฉันแค่หวังว่า ท่านประมุขจะกลับมากินข้าวกับฉัน ...ตามที่สัญญากันไว้” ประมุขแห่งฝ่ายในผู้ที่ถือว่าเป็นภรรยาที่ถูกต้องตามกฎหมายและธรรมเนียมแห่งรานันท์กำมือแน่น พลางมองไปยังประตูห้องอาหารอย่างคาดหวัง กาวีมองเจ้านายของตนอย่างเป็นห่วงทั้งร่างกายและจิตใจ
Dignity เกียรติภูมิ..กินไม่ได้
“ท่านประมุขลองชิมอันนี้ดูสิครับ มันอร่อยมากเลยนะ...” ร่างโปร่งขาวของชายหนุ่มนามว่า พาลาวี.. เดินอ้อมโต๊ะอาหารมายังหัวโต๊ะที่มีประมุขแห่งรัฐรานันท์นั่งอยู่ ในมือของเขาถือถ้วยอาหารที่ตนชิมแล้วอร่อยมาด้วย ร่างสูงหนาที่อยู่โต๊ะยิ้มรับอย่างสุขุม
“อย่างอะไรที่อร่อยกว่าตัวนายอีกเหรอ” ราเมนท์ ประมุขคนที่สิบสามแห่งรัฐรานันท์เอ่ยขึ้น พลางยิ้มบางๆ ให้กับหนุ่มร่างโปร่งขาว พาลาวีที่ได้ยินคำหวานจากราเมนท์ก็อดยิ้มเขินไม่ได้
“ท่านประมุขปากหวานจังเลยนะครับ อะ ลองชิมดูครับ” พาลาวีนั่งลงที่ตักของประมุขร่างหนา ก่อนจะใช้ช้อนตักอาหารรสหวานป้อนราเมนท์ ร่างสูงรับประทานเข้าปาก
“อื้ม อร่อยใช้ได้เลย ห้องครัวของวังฝั่งนายนี่ทำอาหารอร่อยมากเลยนะพาลาวี” ปากพูดไปพลางมือก็ลูบเอวบางนั้นไปพลาง พาลาวีที่ได้ยินแบบนั้นก็ยิ้มกว้างออกมา
“แน่นอนสิครับ ก็ผมไปคุมเองกับมือ แต่ท่านประมุขพูดแบบนั้นก็ไม่ได้นะครับ” พาลาวีพูดพลางยิ้ม ราเมนท์ขมวดคิ้วตามคำพูดของร่างที่เล็กกว่าตน
“ทำไม”
“ก็ถ้านายผู้ชายมาได้ยินเข้า เดี๋ยวงอนท่านประมุขเอาหรอกนะ” พาลาวีพูดไปยิ้มไปอย่างไม่ใส่ใจ ราเมนท์ที่ได้ยินดังนั้นก็ยิ้มออกมาและปล่อยมือออกจากเอวเล็กจนทำให้พาลาวีมองหน้า
“ถ้านายคิดแบบนั้น งั้นฉันไปกินข้าวกับนาชันก็แล้วกัน” ราเมนท์พูดก่อนจะทำท่าจะลุกขึ้น พาลาวีใบหน้าหงิกงอก่อนจะกดบ่าราเมนท์เอาไว้ไม่ให้ลุก
“ท่านประมุขอ่า ผมแค่พูดเล่นเองนะ ท่านประมุขไม่รักผมแล้วเหรอ” พาลาวีพูดอย่างออดอ้อนพลางซบหน้าเข้ากับอกแกร่ง ราเมนท์เห็นแบบนั้นก็ยิ้มขำเบาๆ ก่อนจะโอบเอวร่างขาวเอาไว้
“นายเองก็รู้ว่าตอนนี้ฉันชอบใครมากกว่า” มือหนาเชยคางของใบหน้าขาวเนียนขึ้นมา ก่อนจะยกยิ้มมุมปาก คำพูดนั้นทำให้พาลาวียิ้มออกมาทันที ก่อนที่ราเมนท์จะหันไปออกคำสั่งกับคนรับใช้คนสนิท
“วานิน ไปบอกนาชันว่าไม่ต้องรอฉัน ให้กินข้าวไปก่อนเลย”
“ครับท่านประมุข”
“แล้วก็บอกด้วยว่า วันนี้ฉันจะค้างที่วังฝั่งตะวันตก”
Dignity เกียรติภูมิ..กินไม่ได้
“...............และนี่เป็นคำพูดของท่านประมุขที่ให้กระผมมาบอกกับนายผู้ชายครับ” วานินได้มายังวังฝั่งตะวันออกเพื่อบอกกับนาชัน นาชันที่ได้ยินดังนั้น ก็ยิ้มออกมาอย่างฝืนใจ
“เข้าใจแล้ว ขอบใจนายมาก” นาชันเอ่ยขึ้นเสียงนิ่ง ก่อนที่วานินจะขอตัวออกไป กาวีรีบเข้ามาหาเจ้านายของตนทันที
“นายผู้ชายครับ รีบรับประทานอาหารเถอะครับ เดี๋ยวสุขภาพจะแย่เอาได้นะครับ”
“เอาไปเก็บซะ” นาชันลุกขึ้นหลังจากพูดเสร็จ
“แต่นายผู้ชายครับ ท่านยังไม่ได้รับประทานอาหารเลยนะครับ อีกอย่าง อาหารเหล่านี้ท่านเป็นผู้ลงมือทำเองเลยนะครับ”
“ไม่มีประโยชน์... เอามันไปทิ้งซะ” นาชันพูดเสร็จ ก็เดินออกจากห้องอาหารไป กาวีได้แต่ทอดถอนหายใจ ก่อนจะสั่งคนงานเก็บอาหารเหล่านั้น และตามเจ้านายของตนไป แต่ทว่า....
“น น นายผู้ชาย!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!”
ทันทีที่กาวีเปิดประตูห้องนอนส่วนตัวของเจ้านายของตนเข้าไป ก็พบกับร่างไร้วิญญาณของนาชันที่กินยาฆ่าตัวตายชนิดรุนแรง เลือดโลหิตของประมุขฝ่ายในไหลออกจากปากและจมูก........
จดหมาย......
ขอบคุณสำหรับ 13 ปีที่คุณรักผมและให้เกียรติผม แต่ต่อไปนี้ ผมคงไม่จำเป็นสำหรับคุณอีกแล้ว
...นาชัน
....End....
สั้นไปก็ขออภัยด้วย ฮา
ฝากติดตามเรื่องสั้นของ POTALY ด้วยนะครับ เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกของโลก POTALY ยังมีอีกหลายเรื่องที่มีความเชื่อมโยงกันไม่มากก็น้อย ใครที่สนใจก็ฝากติดตามด้วยนะครับ จะทยอยลงเรื่อยๆ
เรื่องสั้นทุกเรื่องของ POTALY ที่ผู้เขียนได้รวบรวมไว้ที่กระทู้นี้ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=70437.0)