-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะ ครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรัก ชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้าม แจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะ ปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของ แต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้าม จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิด เดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การ พูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอม ให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้าม ลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อ ขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ด นิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยาย ที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยาย เรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วน หรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมด ออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้าม แจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใคร จะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
หมกมุ่น
หวีดน้อง #น้องส้มตำคนกาม
ไทย-ไทย: พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๕๔
หมกมุ่น ก. แปลว่า ฝังใจมุ่งไปทางเดียวหรือใส่ใจมุ่งมั่นอยู่เรื่องเดียวไม่สนใจเรื่องอื่น ๆ
เช่น น้อง ‘ส้มตำ’ หมกมุ่นเรื่องเซ็กซ์และเรื่องของผู้ชายที่เขาเแอบชอบนามว่า ‘ไทเกอร์’
(https://www.bpicc.com/images/2019/02/23/somtum.jpg)
(ส้มตำ)
“อย่าว่าอะไรเลยนะ แต่มึงคิดว่าของพี่เขาใหญ่ป่ะ?
ไม่รู้ดิพอมองผ่านกางเกงมันก็นูนเหมือนผู้ชายทั่วไปอะ
แต่กูคิดว่าใหญ่นะ มึงว่าป่ะ?”
(https://www.bpicc.com/images/2019/02/23/tiger.jpg)
(ไทเกอร์)
“มึงบอกน้องเขาชื่อส้มตำเหรอวะ?
หึ ๆ กูว่าเปลี่ยนชื่อน้องเป็นส้มเฉย ๆ ดีกว่าว่ะ
ตำเอาไว้ให้กู เพราะเดี๋ยวกูตำส้มเอง...”
สารบัญ
E0 “ต้องพร้อมเพื่อเสียตัว” (https://bit.ly/2VdQ8Uf)
E1 “ไม่กลัวแม้ของใหญ่” (https://bit.ly/2E4qkDm)
E2 “ต้องไปเสียซิงพลัน” (https://bit.ly/2GE2Us1)
E3 “เมามันในถ้ำเสือ” (https://bit.ly/2Nm31ZO)
E4 “ทนเพื่อพี่เยดุ” (https://bit.ly/2E5kq4F)
E5 “จุ๊ ๆ ตูดกูป่ะ?” (https://bit.ly/2GF8qKX)
E6 “อาฮะเอาคารถ” (https://bit.ly/2TZXlXL)
E7 “อมสดไทเกอร์น้อย” (https://bit.ly/2tCleck)
E8 “มิปล่อยให้พักผ่อน” (https://bit.ly/2SUWv2b)
E9 “เหนื่อยอ่อนพร้อมเสียใจ” (https://bit.ly/2Uc7pgo)
E10 “แล้วไยไม่รีบกอด” (https://bit.ly/2SXaNzv)
E11 “อยากถอดดู K บิ๊ก” (https://bit.ly/2U5ADO0)
E12 “สั่นระริกในห้องน้ำ” (https://bit.ly/2Vgq5f9)
E13 “ปากก็ช้ำเพราะชะนี” (https://bit.ly/2IAQRh7)
E14 “ถูกคนพี่ขยี้คาห้อง” (https://bit.ly/2Ewsi0p)
E15 “กรี๊ดดังก้องไร้ซึ่งความอาย” (https://bit.ly/2XnieOK)
E16 “ส้มตำพ่ายในถ้ำไทเกอร์” (https://bit.ly/2SrrKNa)
E17 “เอาจนน้องเอ๋อคิดว่าเดินไม่ได้” (https://bit.ly/2SyBPbb)
E18 “ถูกพี่ชายระงับ Relationship” (https://bit.ly/2H9VkF2)
E19 “ผมไม่ได้คิดที่จะแค่เล่นกับน้อง” (https://bit.ly/2TrJmx8)
E20 “ซดลงท้องหวานอร่อยอูมามิ” (https://bit.ly/2SDDM64)
E21 “ร่านอย่างงี้เสด็จพี่จัดให้” (http://bit.ly/2CevyvW)
E22 “ส้มอ่อนไหวไม่สามารถยกเวท” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3954699#msg3954699)
E23 “เล่นพิเรนทร์ในถ้ำเสือดุ” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3955465#msg3955465)
E24 “กระแทกจุก ๆ ในสระว่ายน้ำ” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3956573#msg3956573)
E25 “เสือทั้งสามพบปะพูดคุย” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3957648#msg3957648)
E26 “ส้มจะลุยไปพร้อมสามี!” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3958347#msg3958347)
E27 “เพราะแบบนี้ไงกูถึงรัก” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3959134#msg3959134)
E28 “เอาท์ดอร์จัดหนักตามคำเรียกร้อง” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3959736#msg3959736)
E29 “ส้มมองออกไม่ต้องโกหก” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3961127#msg3961127)
E30 “จะกินห่อหมกในห้างเย็นนี้!” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3962098#msg3962098)
E31 “แซ่บอีหลีส้มตำของข้า” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3963017#msg3963017)
E32 “หนีเล่นน้ำมาเสียจนเสือโกรธ” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3965652#msg3965652)
E33 “เยโหด ๆ บทลงโทษจากเสือร้าย” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3966526#msg3966526)
E34 “ส้ม almost cry เพราะชายชื่อไทเกอร์” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3968444#msg3968444)
E35 “His lover is ส้มตำคนกามเอย…” (END) (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3969004#msg3969004)
Special E1 “เนี่ย… เมียกู” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3992802#msg3992802)
Special E2 “เสือเสี้ยน” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3994155#msg3994155)
Special E3 “ของขวัญ” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3995745#msg3995745)
Special E4 “อ้อมกอด” (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69685.msg3997388#msg3997388)
๐๐
นิยายเรื่องอื่นของเอ็ม
เราแอบชอบนาย (จบ) (https://bit.ly/2Hb7Iok)
๐๐
Talk with M: นิยายเรื่องนี้เอ็มแต่งขึ้นเพื่อสนองกิเลศและกามารมณ์ในใจตัวเองล้วน ๆ เลยเด้อ
ไม่ได้คิดจะเอาสาระอะไรมากมาย จำได้ว่าเครียด เหนื่อย ทำไมมีแต่อะไรมันหม่น ๆ ตึง ๆ ไปหมด
เลยแต่งหมกมุ่นขึ้นมา กะว่าจะไม่มีอารมณ์เศร้า ๆ แล้ว แต่คิดซะว่ามันเป็นสีสันเหนอ...
ยังไงเรื่องนี้ก็จะอิงตามชื่อเรื่องไปจนจบเลยนะครับ คำศัพท์อาจ Explicit เกินไปต้องขออภัยเด้อ
ฝากเมนต์ ๆ หน่อยน๊า ยังไม่มีใครเมนต์เลย เห็นมี 2 คนเอง55555 เพิ่งเคยลงในเล้าเป็ดครั้งแรก
ก็เอานิยายที่แต่งได้เยอะแล้วมาลง เอ็มก็ลงซะเยอะเลยในแต่ละวัน แต่ตอนนี้คือตอนล่าสุดจากทุกแพลตฟอร์มแล้ว
ขอบคุณคุณแตง @BESILENT1993 และคุณ @LoammyLoammie และรุ่นน้องคนหนึ่ง
ที่ช่วนสอนวิธีลงนิยายในนี้ด้วยนะครับ เกือบตายในตอนแรก
๐๐
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E0 “ต้องพร้อมเพื่อเสียตัว”
RATED 18+
Language and Sex
ชั่บ ๆ
“อะ อ๊า…”
“จะแตกยัง?” มือขาวข้างหนึ่งรูดรั้งสิ่งใหญ่โตตรงหน้าพลางปรายสายตาขึ้นมองใบหน้าคมที่นั่งเสียว ก่อนเสียงใส ๆ จะเอ่ยถามเพราะสงสัยว่าอีกคนใกล้เสร็จแล้วรึยัง
“กะ เกือบแล้ว ซี๊ด…” คำตอบติด ๆ ขัด ๆ ทำให้มือนุ่มยิ่งรูดรั้งมันขึ้นลงเร็วขึ้นเรื่อย ๆ จนเขาเองปวดแขน แต่เพราะอยากทำให้ชายคนนี้เสร็จกิจเขาจึงอดทนชักกายใหญ่ขึ้นลงมาตั้งแต่เที่ยงจนตอนนี้เกือบจะเที่ยงครึ่งแล้ว จะเรียกว่าอึดหรือมีปัญหาในการหลั่งก็ไม่รู้
ชั่บ ๆ
“จะ แตกแล้ว”
“…”
“อะ อ๊า…” ไม่นานความเสียวก็ไหลรวมมาอยู่ที่ส่วนหัว ทุกส่วนของร่างแกร่งเกร็งขึ้นพร้อมกระตุกฉีดน้ำสีขุ่นออกมาซะกระเด็นเลอะใบหน้าใส ร่างเล็กหลับตาก่อนจะลืมขึ้นมองด้วยสายตานิ่ง ๆ ตากลมมองชายตัวสูงก่อนจะลุกขึ้นเดินไปหยิบทิชชูมาเช็ดทำความสะอาดให้ตัวเอง
“แล้วไหนบอกชักไม่เคยแตก” ส้มตำถามเพื่อนรุ่นเดียวกันที่มาหาเขาถึงห้องเพราะอยากปรึกษาเรื่องการช่วยตัวเองแต่ไม่เคยเสร็จสักที สุดท้ายเขาเลยจัดการลองชักให้เพราะก็อยากรู้เหมือนกันว่าเจ้าตัวจะเสร็จไหม ปกติก็ชอบเรื่องพวกนี้อยู่แล้วไม่งั้นรอบ ๆ ห้องคงไม่มีรูปภาพและของตกแต่งที่เกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์หรอก
“ไม่รู้ว่ะ พอเป็นส้มชักให้แล้วแตกเฉยเลย…”
“เลอะหน้าเราหมดเลยนะภูมิ”
“ขอโทษ…” ร่างสูงยื่นมือไปรับทิชชูจากคนตัวบางมาเช็ดทำความสะอาดน้องชายก่อนจะเก็บมันไว้ในกางเกงให้เรียบร้อย
“แล้วปกตินายเอาผู้หญิงป่ะ?”
“ก็เอานะ แต่ไม่บ่อยว่ะ”
“แล้วเสร็จไหม?”
“ก็เสร็จ… แต่พอได้เอามันกลับเสร็จเร็วไปจนสาวไม่ชอบ” เจ้าของตากลมยืนกอดอกมองชายหนุ่มตรงหน้าด้วยสายตานิ่ง ๆ ร่างสูงเองก็เอาแต่มองเขาเหมือนต้องการมากกว่านั้น
“แล้วส้ม-”
“จะถามว่าเราเคยเอากับใครไหมเหรอ?”
“แล้วเคยไหมล่ะ? จริงเหมือนข่าวลือป่ะ?”
“ทำไม? จะเอาเราเหรอ?”
“ถ้าได้ก็เอา…” เจ้าของใบหน้าหื่นกระตุกยิ้มส่งมาให้
“ไม่เอาอะ”
“อะไรวะ…” ร่างบางปฏิเสธก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำล้างหน้าล้างมืออีกรอบแล้วจึงออกมาเช็ดให้แห้ง
“นายกลับไปได้แล้ว” ภูมิที่เดินสำรวจห้องหันมามองตามเสียงใส
“หน้าตาส้มก็ไม่เหมือนคนที่จะชอบเรื่องพวกนี้เลยนะถึงจะมีข่าวลือก็ตาม…”
“ทำไม? ก็ชอบอะ…”
“งั้นเรามาบ่อย ๆ ได้ไหม?”
“แล้วจะมาทำไม?”
“ก็อยากให้ดูอาการให้หน่อย…”
“…” ดูก็รู้ว่าไอ้ผู้ชายคนนี้มันคงติดใจเขาแน่ ๆ
“นะครับ…” ร่างสูงเดินมาอ้อนใกล้ ๆ จนส้มตำต้องขยับถอยหลัง
“ฉากนี้เหมือนในหนังเลยภูมิ”
“…” ใบหน้าคมขมวดคิ้วทันทีที่ได้ยิน
“ไหนลองดันเราชิดผนังเหมือนต้อนเหยื่อหน่อย…” ได้ยินภูมิยิ่งงงกับคนตรงหน้าเข้าไปใหญ่ แต่ถามว่าเขายอมทำตามไหมก็ยอม จนในที่สุดร่างบางก็ชิดผนังพร้อมกับยกมือขึ้นไปสัมผัสที่อกแกร่ง สองสายตาสบประสานกันเหมือนพระเอกกับนางเอกในละครหลังข่าว รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ปรากฏขึ้นพร้อมกับมือหนาเลื่อนขึ้นมาสัมผัสเอวบาง
“ต้องทำแบบนี้ใช่ไหม?”
“ไหนลองจูบเราสิ…”
“หึ ๆ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จุดขึ้นบนใบหน้าหล่ออีกครั้งทันทีที่ได้ยิน ในใจได้แต่คิดว่าต้องได้กินส้มตำคนนี้แล้วแน่แท้
พลั่ก!
“เฮ้ย!” แต่กลับชะงักไปไม่น้อยเมื่อจะขยับลงไปจูบตามที่คนตัวบางบอกแต่เจ้าตัวกลับผลักอกเขาออก
“เราจะไม่ให้ใครจูบหรอกนะ”
“ทำไมวะ?”
“เพราะเราต้องเก็บไว้ให้ใครคนหนึ่ง”
“ใคร?”
“ไม่ยุ่งได้ป่ะ…” ร่างบางตอบก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะทำงาน สมุดบันทึกสีพาสเทลถูกเปิดออกก่อนส้มตำจะหยิบปากกาขึ้นมาจดอะไรบางอย่างลงไป
“ภูมิเพื่อนรุ่นเดียวกัน ขนาดใหญ่ใช้ได้… น่าจะยาวประมาณเจ็ดถึงแปดนิ้ว ใช้มือตัวเองชักไม่แตก ต้องให้คนอื่นชักให้ถึงจะแตก เอาสาวไม่อึด… เสร็จเร็วสาวไม่ชอบ” ทุกประโยคทำให้ภูมิยิ่งทำหน้าอึ้ง ทำไมคนคนนี้มันถึงสนใจเรื่องพวกนี้ขนาดนี้ มันจะเก็บรายละเอียดเรื่องเพศของเขาไปทำอะไรวะ แล้วดูรอบ ๆ ห้อง เขาไม่แปลกใจเลยจริง ๆ
“ภูมิมีพี่น้องป่ะ?”
“ทำไม?”
“ถามก็ตอบมาเถอะ…”
“ก็มีน้องชายคนหนึ่ง อยู่มอหกโรงเรียนข้าง ๆ มอเนี่ย” ได้ยินส้มตำจึงหันไปมองพร้อมด้วยใบหน้าที่แสดงออกถึงความสนใจจนภูมิเลิกคิ้ว
“เคยเห็นกระปู๋น้องชายตัวเองป่ะ มันใหญ่เท่าของภูมิมะ?”
“ถามตรง ๆ แบบนี้เลยเหรอ?”
“แล้วใหญ่ป่ะ?”
“จะไปรู้ได้ไงวะ…” ทำไมคนตัวบางมันต้องถามเขาแบบนี้ด้วย ของน้องเขาเขาจะไปเคยเห็นได้ยังไง ถ้าตอนเด็กก็ว่าไปอย่าง
“เออภูมิ…”
“…”
“เรามีเพื่อนเป็นเหมือนเราคนหนึ่ง มันก็ร่าน ๆ อยู่ อยากลองเอาไหม เราอยากดูเหมือนกันว่าประสิทธิภาพเรื่องเซ็กซ์ของภูมิจะดีมากน้อยแค่ไหน”
“เดี๋ยว ๆ”
“อะไรอะ?”
“หมายถึงจะนั่งดูเราซั่มกับเพื่อนของส้มตำแบบนี้เหรอ?”
“ก็ใช่ไง อายเหรอ? เราเห็นจนจะอมกระปู๋ของภูมิได้แล้วนะ” ร่างสูงยืนทำหน้าเหมือนไม่เชื่อสายตาก่อนจะเดินไปใกล้ ๆ เจ้าของห้อง
“หมกมุ่นเรื่องแบบนี้ไปแล้วนะ”
“ทำไม? เราแค่สงสัย…”
“…”
“เราสงสัยเราผิดเหรอ? เดี๋ยวนี้เรื่องพวกนี้วัยรุ่นแบบพวกเรามันก็เปิดใจคุยกันได้ทั้งนั้น อายทำไม? อีกอย่างเราไม่ได้ไปเอากับใครในที่สาธารณะสักหน่อย เหมือนที่เราชักว่าวให้ภูมิเรายังทำในห้องตัวเองเลย…”
“เออ ๆ ไม่ต้องบ่นขนาดนั้นก็ได้ แล้วไหนเพื่อน?”
..
..
..
ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง~
“ปูนมึงลองแอ่นสะโพกขึ้นกว่านี้ดิ” ส้มสั่งเพื่อนเขาที่เปลือยกายโชว์เรือนร่างกำลังนอนคว่ำหน้าราบไปกับเตียงนอนแอ่นสะโพกโชว์ชายอีกคนที่อยู่ก่อนหน้า ร่างสูงเตรียมจะสอดกายใหญ่ที่สวมถุงยางเข้าไปในรูสวรรค์สีชมพูแล้วเรียบร้อย
“เอาแบบแรง ๆ เลยนะภูมิ เราอุตส่าห์เสียเวลามาหา”
“ได้…”
สวบ!
“อึก…” เล็บสวยจิกลงบนผ้าปูที่นอนทันทีที่รับรู้ได้ถึงของใหญ่ หลังจากนั้นบทรักของทั้งสองก็เริ่มขึ้นอย่างเผ็ดร้อน ร่างบางอีกคนที่อยู่ในสภาพสวมเสื้อผ้าถึงจะมีอารมณ์ขึ้นมาบ้างจนต้องนึกถึงชายที่ตัวเองนึกอยากจะเข้าหา แต่เขาก็ต้องตั้งสติจดจ่อกับภาพตรงหน้าแล้วพยายามสังเกตถึงบทรักของทั้งสอง
ก่อนจะเข้าไปหาผู้ชายคนนั้นได้ เขาต้องเรียนรู้เรื่องพวกนี้ให้ได้เยอะมากที่สุด เยอะมากที่สุดก่อนจะเสียตัว…
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E1 “ไม่กลัวแม้ของใหญ่”
RATED 18+
Language and Sex
#Somtum
เวลา 19:30 น.
“เราก็ไม่แน่ใจเหมือนกันเจ้าชาย แล้วมันขึ้นเยอะผิดปกติเพราะอะไร พอบอกเราได้ไหมว่าชายไปทำอะไรมาก่อนหน้าที่มันจะขึ้นเยอะแบบนี้?” ผมนั่งคุยกับเพื่อนคนหนึ่งอยู่ในห้องของเจ้าตัว ซึ่งก็อยู่ห้องข้าง ๆ ผมนี่แหละครับ พอดีเพื่อนมีปัญหาเรื่องขนในจุดซ่อนเร้นขึ้นเยอะผิดปกติเลยอยากจะปรึกษา
“คือ… เอ่อ… ยังไงดีอะ เอาตรง ๆ เราซื้อยามากินเว้ยส้ม มันเป็นยาที่ทำให้ผมหรือคิ้วดกขึ้น แต่เราไม่คิดเลยว่ามันจะได้ผลกับส่วนนั้นด้วย”
“แต่เราก็ไม่เห็นขนขาหรือขนแขนของเจ้าชายจะยาวขึ้นเลยนะ”
“ใช่ ๆ มันเหมือนได้ผลอยู่แค่ไม่กี่จุดอะ หนึ่งในนั้นคือ… หมออ้อยของเรา” ใบหน้าคนตรงหน้าดูเครียดมาก ๆ เลยอะ ผมชอบช่วยเหลือเลยอยากจะช่วยเหลือถ้าช่วยได้
“มันเยอะแค่ไหนลองถอดให้เราดูหน่อย”
“ห๊ะ?”
“ก็ถอดไง…” แค่ถอดโชว์หนอนน้อยมันน่าอายตรงไหนห๊ะ?
“จะดีเหรอส้มตำ คือเราก็อาย ๆ ไม่เคยถอดให้ใครดู”
“…”
“เออก็ได้ว่ะ” เจ้าตัวลุกขึ้นเหมือนจำใจแล้วค่อย ๆ หันหลังถอดกางเกงที่สวมอยู่จนผมเห็นตูดขาว ๆ แน่น ๆ มันน่าตีเสียจริง ๆ สักพักเจ้าชายจึงค่อย ๆ หันมาจนผมต้องเบิกตากว้าง ขนสีดำดกเยอะเสียจนไม่เห็นหนอนน้อยกับไข่สองฟองแล้วนะ เงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าตัวก็เอาแต่ทำหน้าเขินปนหนักใจ
“มันเยอะไปอะเจ้าชาย เหมือนโพรงหญ้าเลย…”
“หะ เห็นไหม!” ผมมองคนตรงหน้าที่รีบดึงกางเกงขึ้นมาสวมแล้วรีบนั่งลงเหมือนเดิม
“เราไม่รู้จะบอกให้ทำยังไง แต่ก่อนอื่นเจ้าชายต้องหยุดกินไอ้ยานั่นก่อนเข้าใจไหม?”
“เราเอาทิ้งล่ะ…”
“ดี ๆ ต่อไปต้องหาวิธีกำจัดขนตรงนั้นออก เจ้าชายลองหาวิธีในเน็ตนะ เราเองก็ไม่ค่อยเก่งเรื่องนี้เพราะไม่ค่อยมีขน แต่เข้าใจว่ามันรู้สึกลำบากใจ จะมีเซ็กซ์กับผู้หญิงก็ไม่กล้า จะช่วยตัวเองก็หาน้องไม่เจอ”
“เอ่อ…”
“เออแล้วก็... ผมกับคิ้วเจ้าชายดกสวยดีนะเราชอบ…”
“อื้อ… ขอบใจมาก ๆ เลยนะ”
“งั้นเรากลับได้ยัง?” ผมยิ้มถาม นี่ได้เวลาไปแอบดูใครสักคนแล้ว
“ได้ ๆ เราเดินไปส่งห้อง”
“เฮ้ยไม่เป็นไร ห้องข้าง ๆ เอง…” ผมเดินตรงไปยังประตูก่อนจะหันมาหาเจ้าชายที่เดินมายืนส่งหน้าห้องเจ้าตัว
“อย่าบอกใครนะส้ม”
“เราไม่ใช่คนแบบนั้นสักหน่อย… หายห่วงได้” ยิ้มให้เพื่อนวางใจก่อนจะเดินกลับไปเข้าห้อง ตอนนี้ได้อาบน้ำและลงไปทานข้าวเสร็จเรียบร้อยแล้ว พอดีกลับขึ้นมาเจอเจ้าชายพอดีเลยมีคุยปรึกษากันเหมือนเมื่อกี้ วันนี้ผมจะไปนั่งดูผู้ชายเล่นบาสครับ!
งื้ออออ… คิดถึงพี่เสือจังเลย
..
..
..
ผ่านไป 10 นาที~
“ฮัลโหล…”
(ส้มมึงอยู่ไหน?)
“มีอะไรรึเปล่า กูกำลังจะไปส่องพี่เขาอยู่”
(ไปส่องที่ไหน?)
“มึงก็รู้ไหมอะ…”
(พี่ไทเกอร์ของมึงไม่ได้เล่นบาสวันนี้…) ได้ยินผมถึงกับต้องหยุดขมวดคิ้ว
“ห๊ะ? แล้วพี่เขาไปไหนวะ?”
(นอนกับกูอยู่มั้ง…)
“เอาดี ๆ”
(เออเมื่อกี้ตอนกูลงไปกินข้าวกับผู้ชายเห็นพี่มันอยู่ร้านเหล้าหลังมอ เลยคิดว่ามึงต้องหาพี่มันอยู่แน่ ๆ)
“มึงแน่ใจใช่ไหม?” ถ้าไปแล้วพลาดเที่ยวก็เสียเวลาช่วยตัวเองของผมน่ะสิ ไหนจะศึกษาเรื่องเพศศึกษาอีก
(เออเมื่อกี้เลย มึงลองไปดูเชื่อกู ร้านที่สอง ๆ ที่พี่สายมึงเคยพาไปเลี้ยงอะ)
“ได้ ๆ ข่อมมาก ๆ มึง”
(ยินดีจ้าคูมส้ม) ปูนมันตัดสายไปก่อนผมจะแอบอมยิ้มเล็กน้อย พอนึกถึงใบหน้าแสนจะหล่อเหลามีเสน่ห์ของพี่เขากับรูปร่างแสนจะเพอร์เฟคแล้วดันทำให้รู้สึกเขินขึ้นทันที พี่เสือต้องร้อนแรงแน่ ๆ เลย อีกอย่างพี่เขาจะมีนิสัยยังไงนะ…
ปิ๊ง~
‘เฮ้อออ…’ รู้ตัวอีกทีก็มายืนอยู่หน้าร้านเหล้าแล้ว ตัดภาพมาที่ชุดของตัวเองที่ใส่อยู่ มันไม่เหมาะกับสถานที่แบบนี้เลย ผมค่อย ๆ เดินไปหาที่นั่งที่ไม่มีคนนั่งแต่ก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนเยอะมาก ๆ ตอนนี้ กวาดสายตามองไปรอบ ๆ จึงเห็นกลุ่มพี่เขานั่งกินเหล้ากันอยู่ ผมไม่ใช่คนขี้เขินขี้อาย แต่กลับพี่เขากลับใจสั่นและคิดว่าต้องทำตัวไม่ถูกแน่ ๆ ถ้าได้เผชิญหน้าสักครั้ง นั่นทำให้พี่เขาไม่เหมือนคนอื่น ผมอยากมีเซ็กซ์กับพี่เขาจริง ๆ นะ จะให้พี่เขาคนเดียวและจะทำให้พี่เขาติดผม นั่นมันก็ทำให้พี่เขาไม่เหมือนคนอื่นที่ผมไม่อยากเอาด้วย สักพักเสียงโทรศัพท์กลับดังขึ้นจนผมต้องหยิบขึ้นมารับ
“ส้มมึงอยู่ไหน?”
(ก็ร้านเหล้าไง แอบดูพี่เขาอยู่- เอ้าพี่เขาหายไปไหนแล้วอะ…) หันไปมองยังโต๊ะพี่เขาในขณะคุยกับปูนแต่กลับไม่เห็นพี่ไทเกอร์แล้ว หันไปมองรอบ ๆ ก่อนจะเลิกคิ้วเมื่อเห็นเจ้าตัวเดินออกไปนอกร้าน
(มึง… กูจะบอกว่าพี่เขามีแฟนแล้ว มึงระวังแฟนพี่เขาด้วยนะเว้ย นางสวย นางรวย นางเก่ง ระวังนางตบมึงนะ)
“…” ตบมาก็ถีบกลับสิ
(อะไรของมึงเนี่ย จำที่คุยกันไม่ได้รึไงว่าจะไม่เอาพี่เขามาคิดให้เหนื่อยใจ มึงดูดีกว่ากูอีกนะส้ม ผู้ชายตั้งเยอะที่อยากเอามึงอะ)
“โอ๊ย… มึงเข้าใจไหมว่ากูรักอะ” อดด่ามันก่อนจะกดตัดสายไม่ได้เลย แหม่… ไม่ต้องบอกก็รู้ไหมวะ ผมบ่นในใจก่อนจะลุกขึ้นเดินตามพี่เขาออกไปนอกร้าน พยายามมองหาก่อนจะเห็นพี่ไทเกอร์ยืนทำอะไรไม่รู้อยู่ในที่มืด ๆ กับผู้หญิงคนหนึ่ง
“ก็บอกแล้วไงแม่ง!”
“บอกเหรอ? ทุกครั้งปลื้มให้เวลากับไทตลอดเลยนะ แต่ครั้งนี้มันก็ได้พิสูจน์แล้วว่าไทไม่ได้ต้องการอยู่กับปลื้มเลย…”
ปลื้มใจ = หน้าสวย นมโต หุ่นดี สวย รวย เก่ง…
“เอาจริง ๆ ใครแม่งเปลี่ยนไปกันแน่?” เอาแล้ว… ผมหลบในพุ่มไม้แอบดูคนทั้งสองทะเลาะกันอยู่ แต่เหมือนจะรุนแรงอยู่นะ เพราะเห็นพี่ไทเกอร์บีบต้นแขนผู้หญิงคนนั้นด้วย
“เมื่อวานกูเห็นมึงไปกับผู้ชายคนอื่น มึงคิดว่ากูโง่เหรอ…”
“ผะ ผู้ชายคนไหน!? อย่ามาใส่ร้ายปลื้มนะ!”
“หึ ๆ ไปเถอะ… กูไม่อยากเห็นหน้ามึงล่ะ”
“ไม่ต้องไล่หรอกไทเกอร์ ผู้ชายอย่างนายมันก็ไม่ได้มีอะไรดีหรอก…”
เฮ้ยแรงอยู่นะ… กล้าด่าพี่เขาขนาดนั้นเลยเหรอนังชะนี!!!
กึก…
“หือ? … อ๊ะ!!!”
พรึ่บ!
อยู่ดี ๆ ดันมีตัวอะไรไม่รู้กระโดดมาชนเท้าจนผมต้องก้มลงไปมอง แต่พอเห็นเป็นน้องคางคกจึงตกใจจนเผลอกระโดดออกมาจากพุ่มไม้ แต่ใครจะไปรู้ว่าตัวเองดันตกใจจนถอยออกมาใกล้พี่เขาอีกต่างหาก
“…” ร่างสูงมองผมพร้อมขมวดคิ้ว ปกติพี่เขาก็เป็นคนเงียบ ๆ อยู่แล้ว เพราะเห็นไม่ค่อยคุย ตอนอยู่ในกลุ่มก็ทำหน้านิ่ง ๆ ตลอดเลย แต่นั่นมันทำให้ผมคิดว่าพี่เขามีเสน่ห์ น่าจะปล้ำเสียจริง ๆ
“เอ่อ… คือ”
เอ้า…
“…” ถูกเมินเฉยเลยอะ ผมมองตามหลังคนตัวสูงที่เดินกลับเข้าไปในร้านก่อนจะถอนหายใจออกมารัว ๆ จะดูดีแค่ไหนพี่เขาก็ไม่สนใจเราเลยใช่ไหมเนี่ย! สรุปควรกลับอะส้ม… มันเริ่มเกินเลยละ ปกติแค่แอบมอง แต่เมื่อกี้ทำให้พี่เขาเห็นด้วย ไม่รู้ด้วยว่าเจ้าตัวจะเห็นผมตอนแอบดูไหม…
..
..
..
#WriterPart
“มึงเป็นไรวะไอ้ไทเกอร์?” ร่างสูงที่เขามานั่งดื่มเหล้ากับเพื่อนต่อยังคงขมวดคิ้วเพราะเขามีเรื่องบางอย่างให้สงสัย พอเพื่อนถามก็ไม่ตอบเอาแต่นั่งเงียบ ๆ
“สรุปเลิกเลยเหรอวะ?”
“อื้อ…”
“มึงเครียดเรื่องนี้อยู่?” เรื่องบอกเลิกกับผู้หญิงที่คบกันได้หนึ่งอาทิตย์คนเมื่อกี้เหรอวะ? คงไม่มั้ง… เรื่องของรุ่นน้องคนเมื่อกี้ต่างหาก ทำไมมันชอบแอบมองเขาจังวะ มันคิดจะทำอะไรอยู่ จะสองเดือนกว่า ๆ แล้วนะที่เขาเห็นน้องมันวนเวียนเหมือนโรคจิตแอบมองเขา มันน่าสั่งสอนฉิบหาย ตัวเล็ก ๆ หน้าหวาน ๆ หึ… ทำเป็นใสซื่อแอบมองเขารึไง?
“เปล่า… กูว่าจะหาคนใหม่ว่ะ” ได้ยินเพื่อนทั้งกลุ่มถึงกับหันมามองกันเป็นแถว
“เดี๋ยว ๆ มึงเพิ่งเลิกกับคนเก่า จะหาใหม่แล้วเหรอวะ? ร้ายจังไอ้เสือ…”
“…”
“แล้วคนใหม่คือ?” คนถูกถามไม่ตอบนอกเสียจากทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้แล้วหันหน้าหนี
..
..
..
ฝั่งของคนตัวบาง~
“อื้ออ… อ่า…” เจ้าของร่างบางนอนแอ่นสะโพกพลางใช้มือข้างหนึ่งขยับสิ่งที่เรียกว่าดิลโด้ขนาดใหญ่เข้าออกจากช่องทางอย่างสุขสม เขานึกถึงใบหน้าของชายคนนั้นในสภาพร่างท่วมเหงื่อแล้วเล่นเสียวกับตัวเองไปด้วยความฟิน
“อะ อื้ออ…”
ชึ่บๆ
“แรงอีก อ่า…”
ชั่บๆ
“ระ เร็วกว่านี้พี่เสือ… อื้อ…” ร่างบางเปลี่ยนเป็นท่านั่งเทียนแล้วขยับร่างขึ้นลงหนักขึ้นเรื่อย ๆ เขาจินตนาการว่ามือหนากำลังสัมผัสเอวแล้วกระแทกท่อนเอ็นเข้าใส่จนจำต้องครางออกมาเสียงหลง ในห้องเร่าร้อนเสียจนส้มตำที่มีเพียงแค่เสื้อยืดตัวบางเหงื่อซึมออกมาอย่างเซ็กซี่ ความเสียวทำให้ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันแล้วเชิดหน้าขึ้นอย่างเร่าร้อน
“อีกนิด… อื้ออ…”
ชึ่บๆ
ความเร็วในการขยับสะโพกเริ่มเร็วขึ้นเรื่อย ๆ ก่อนร่างบางจะกดกายลงที่เซ็กซ์ทอยนั้นเน้น ๆ พร้อมกับปล่อยน้ำสีขุ่นออกมาเลอะผ้าที่รองไว้ เสียงหายใจหอบดังขึ้นพร้อมเหงื่อกาฬซึมออกมาตามร่าง ชายตัวบางผิวขาวผมสวยปากสีสดเสียจนน่าสัมผัส เป็นใครก็อยากลองคนคนนี้ทั้งนั้น ตากลมมองไปยังโมเดลองคชาตที่วางอยู่บนตู้ก่อนจะลุกขึ้นถอดของที่คาอยู่ในร่างออก
“ตอนไหนเราจะได้ลองทำจริง ๆ สักที เฮ้ออ…” ที่ไม่ยอมนอนกับคนอื่นก็เพราะอยากเก็บไว้ให้คนที่ตัวเองชอบจริง ๆ เอา เขาแค่อยากมีแฟนก็เท่านั้น อยากทำให้แฟนมีความสุข จริง ๆ แล้วเขาเป็นคนที่ติดอะไรบางอย่างมาก ๆ เลยนะ เขาจะหมกมุ่นอยู่แต่กับสิ่งที่ตัวเองชอบ... อย่างเช่น ‘เรื่องเซ็กซ์’ และรุ่นพี่ที่ชื่อว่า ‘ไทเกอร์’
..
..
..
ตอนเช้าก่อนเข้าเรียน~
“พี่เขาเลิกกับคนปัจจุบันแล้วนะเว้ย...”
“อีดอก... มึงคิดว่าเลิกแล้วพี่เขาจะไม่อยากมีใหม่รึไง? บางทีนั่นอาจจะเป็นหนึ่งในสิบของคู่นอนพี่มันก็ได้ป่ะ”
“มึงก็ชอบยุให้กูเลิกสนใจพี่เขาอะ” ก็ชอบไปแล้ว ก็เสพติดการแอบมองไปแล้วจะให้เลิกชอบง่าย ๆ ได้ยังไง อีกอย่างพี่เขาเหรอจะทำตัวเหี้ยขนาดนั้น หน้าตาหล่อ ๆ นิ่ง ๆ แบบนั้นถึงจะดูเจ้าชู้แต่ก็เหมือนจะจริงใจนะเว้ย
“เฮ้อออ... ช่างเถอะ เออกูจะบอกว่าเมื่อคืนกูได้ผู้ชายมาคนหนึ่ง ของใหญ่แถมยังเยดุมากอีเหี้ย ตูดกูระบมไปหมดเลยเนี่ย...”
“...” ร่างบางเอาแต่มองเพื่อนเขาที่มันเอาแต่บ่นเรื่องผู้ชายก่อนจะหันไปเห็นคนที่ถูกพูดถึงกำลังเดินมากับเพื่อน ๆ ของเจ้าตัวพอดี ตากลมเลื่อนโฟกัสไปยังเป้ากางเกงของร่างสูงก่อนจะนึกอะไรบางอย่างขึ้นได้จึงหันไปมองเพื่อนที่นั่งอยู่ข้าง ๆ
“อย่าว่าอะไรเลยนะ แต่มึงคิดว่าของพี่เขาใหญ่ป่ะ? ไม่รู้ดิพอมองผ่านกางเกงมันก็นูนเหมือนผู้ชายทั่วไปอะ แต่กูคิดว่าใหญ่นะ มึงว่าป่ะ?”
“อิสัส...”
“…กูอยากลองโดนเอาเหมือนมึงบ้างอะปูน แต่กูจะเก็บไว้ให้พี่เขาคนเดียวมึงเก็ตกูใช่ป่ะ?”
“โอ๊ย...” เขาอยากโดนเอา แต่ก็อยากให้พี่เขาคนเดียวไหมอะแม่ง...
“มึงไม่รุกไปจีบพี่เขาเลยวะส้ม ถ้าคูมส้มอยากโดนตำก็ต้องแรดแบบแสดงออกบ้างป่ะ ดูกูเป็นตัวอย่าง...” เพื่อนเขามันเกินคำว่าร่านไปแล้วมั้ง เปลี่ยนผู้ชายเหมือนผู้หญิงเปลี่ยนเสื้อผ้า
“เฮ้อ... ไปเรียนกันดีกว่า อีกอย่างวันนี้กูนัดเจอภูมิที่ห้องน้ำตอนเที่ยงด้วย บอกมีเรื่องให้ช่วยอีกล่ะ...”
“…”
“ทำไมมึงทำหน้าแบบนั้นปูน...”
“เปล่าหนิ...” ส้มตำขมวดคิ้วมองเพื่อนด้วยความสงสัย จะว่าไปเมื่อวานเขาก็เพิ่งให้มันเอากับภูมิไป ไม่รู้ว่าหลังจากทั้งสองออกไปจากห้องจะมีอะไรเกิดขึ้นอีกไหม แต่หน้าเพื่อนเขามันแปลก ๆ ต้องมีอะไรเกิดขึ้นชัวร์...
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E2 “ต้องไปเสียซิงพลัน”
RATED 18+
Language and Sex
หลังหมดคลาสเรียน~
สองขาเรียวสาวเดินไปตามทางด้วยใบหน้านิ่ง ๆ ฉบับของตัวเอง ทุกคนต่างพากันหันมามองเพราะรู้สึกหมั่นไส้ที่ชายหนุ่มคนนี้เดินมั่นเสียกว่าผู้หญิงหลาย ๆ คน ส้มตำไม่ได้เดินบิดตูดเหมือนผู้หญิงแต่อย่างใด เพียงแต่เดินเหมือนคนธรรมดาแต่มีรังสีของความมั่นหน้าแผ่ไปรอบ ๆ ก็เท่านั้น
“แรด…”
ขวับ!
“…” เจ้าของใบหน้าหวานหยุดชะงักพร้อมหันไปมองตามเสียงด่าทันทีที่ได้ยิน แหล่งกำเนิดเสียงมีผู้หญิงสองคนนั่งทำเป็นแสยะยิ้มหันหน้าหนีอยู่ นั่นทำให้เขาถึงกับต้องสาวเท้าตรงเข้าไปหาทันที
“เมื่อกี้พวกเธอด่าเราเหรอ?” ตากลมยังคงฉายแววความไร้อารมณ์ ต่างคนต่างหันมามองเหมือนพร้อมชมการแสดงสดตบกันยังไงอย่างงั้น
“ถ้าใช่แล้วจะทำไม?”
“ก็เปล่า… แต่ฟังไว้นะชะนี เราไม่ได้แรด… เราร่าน…” พูดจบส้มตำจึงหันหลังกลับไปเดินต่อปล่อยให้เธอทั้งสองนั่งงงแล้วมองตามหลัง พอมีเพื่อนเป็นปูนเขาเลยต้องเจออะไรแบบนี้อยู่บ่อย ๆ มันก็สรรหาแต่เรื่องให้เขาพลอยถูกว่าไปด้วยตลอด ส่วนตอนนี้เขาเห็นมันรีบไปไหนก็ไม่รู้ ส่วนเขามีนัดกับภูมิที่ห้องน้ำหลังหมดเรียน เจ้าตัวได้โทรมาคุยแล้วเรียบร้อย แต่ไม่ยอมบอกรายละเอียด
กึก…
“…” ชายตรงหน้าทำให้เขาหยุดชะงักเล็กน้อย เงยขึ้นไปมองชัด ๆ จึงเห็นเป็นหนึ่งในเพื่อนของรุ่นพี่ที่เขาแอบชอบ เจ้าตัวกระตุกยิ้มส่งมาให้จนร่างบางขมวดคิ้ว
“มีอะไรรึเปล่าครับ?”
“พี่ขอถามอะไรหน่อยได้ไหม?”
“ถามอะไรอะ?”
“น้องชื่ออะไร?”
“…”
“ถ้าไม่อยากบอก-”
“ส้มตำ เบอร์โทรศูนย์เก้า-”
“เดี๋ยว ๆ ไม่ต้องขนาดนั้นก็ได้ พอดีมีคนฝากถาม ไปก่อนนะครับ…” พูดจบก็รีบเดินออกไป ร่างบางมองตามหลังรุ่นพี่ตัวสูงด้วยความงง อะไรกัน… ทำไมต้องมาถามชื่อเขาด้วย แล้วคนที่ฝากถามคือใคร?
‘เอ๊ะหรือพวกนักเลงวะส้ม…’
“เชี่ยยยย…”
ขวับ!
“ด่าเราเหรอ?” เสียงใครสักคนดังขึ้นเขาจึงหันไปมอง
“เอ่อ… เปล่า” ร่างบางรีบยิ้มให้ก่อนจะสาวเท้าเดินไปหาคนรอทันที โทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงสั่นคงเป็นเพราะคนรอโทรมาชัวร์ มาถึงมันก็เป็นเหมือนที่เขาคิด ร่างสูงในชุดนักศึกษายืนรออยู่หน้าห้องน้ำ
“มีอะไรรึเปล่า ทำไมต้องนัดเรามาด้วย?”
“ชักว่าวให้หน่อย…”
“…” ได้ยินใบหน้าใสถึงกับเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบนิ่ง
“เราอยากว่ะส้ม…”
“…”
“แค่ครั้งเดียวแล้วเราจะไม่ขออีกเลย” ร่างสูงเดินเข้ามาเขย่ามือจนเขาต้องถอนหายใจออกมาด้วยความเหนื่อย มือนุ่มคว้าไปที่มือหนาแล้วลากภูมิเข้าไปในห้องน้ำต่อด้วยห้องส้วมก่อนจะล็อกประตูไว้ทันที เหมือนไม่มีใครเห็นทั้ง ๆ ที่เมื่อกี้มีผู้ชายยืนฉี่อยู่สองคน แถมทั้งสองยังเห็นทุกอย่างได้อย่างชัดเจน การกระทำที่แสนจะรวดเร็วปานสายฟ้าแลบของคนตัวบางทำให้ภูมิแอบแปลกใจไม่น้อย ส้มตำนั่งลงมองเป้ากางเกงของเขาจัดการรูดซิปงัดท่อนเอ็นออกมาชักแล้วเงยหน้าขึ้นไปมองเขาด้วยสายตานิ่ง ๆ แต่ทำไมมันช่างเต็มไปด้วยความเซ็กซี่สำหรับเขาเสียเหลือเกิน ทุกอย่างมันดูฟินเสียจนไม่อยากหยุด แต่เขากลับเผลอแตกออกมาได้ง่าย ๆ ในเวลาต่อมา ยังดีที่น้ำกามไม่กระเด็นไปถูกส่วนอื่นของส้มตำเว้นเสียแต่มือนุ่ม ร่างบางลุกขึ้นมองชายตัวสูงที่ยิ้มแห้ง ๆ ก่อนจะยื่นมือที่เลอะน้ำสีขุ่นไปให้ดูใกล้ ๆ
“ลองชิม…”
“หือ?”
“เราบอกให้ลองชิม…”
“จะ จะบ้าเหรอวะ?”
“หึๆ” ร่างบางกระตุกยิ้มก่อนจะเลื่อนน้ำกามในมือมาลองเลียดูจนคนตัวสูงชะงักตาค้าง ที่เขาต้องลองชิมดูก็เพราะอยากจะรู้รสชาติไว้ไปดื่มด่ำกับของชายคนนั้น ใบหน้าหวานแสดงสีหน้าเหมือนกับนึกรสชาติเล็กน้อย
“ก็ไม่แย่นะ มันอาจจะฝาด ๆ หวาน ๆ ปนคาว ๆ แต่อร่อยดี…” ส้มตำบอกก่อนจะเปิดประตูเดินออกไปล้างมือตรงอ่าง ใบหน้าสวยหันไปมองชายสองคนที่ยืนมองมาด้วยใบหน้าอึ้ง ๆ ก่อนจะส่งยิ้มไปให้
“มีอะไรรึเปล่า?”
“อะ เอ่อเปล่า ๆ” ทั้งสองรีบปฏิเสธแล้วสาวเท้าเดินออกไปจากห้องน้ำทันที
“ส้มมีนัดกับใครต่อรึเปล่า?”
“ไม่มีนะ ถึงมีก็ไม่ใช่เรื่องของภูมิ…” ร่างบางบอกก่อนจะเดินออกไปจากห้องน้ำ
หมับ…
“เดี๋ยวก่อนดิส้ม”
“ภูมิ… เรารู้ว่าภูมิคิดอะไรอยู่นะ อยากได้เราใช่ไหมถามจริง? แต่เราบอกแล้วไงว่าไม่”
“…” ใบหน้าคมถึงกับเปลี่ยนเป็นผิดหวังขึ้นทันทีที่ได้ยิน
“หน้าก็หล่อหุ่นก็ดี มีคนตั้งเยอะที่อยากให้ภูมิเอาอะ เราขอตัวนะ…” พูดจบมือบางก็สะบัดมือหนาออกก่อนจะเดินหนีทันที ทำไมต้องตามตื๊อด้วยก็ไม่รู้ น่ารำคาญจริง ๆ เลย เขาช่วยไปก็เพราะอยากช่วยเฉย ๆ หรอก บอกแล้วว่าชอบช่วยเหลือ อีกอย่างเขาไม่ได้มีเวลาว่างทุกวันให้ภูมินัดมาช่วยสาวเจ้าโลกให้หรอกนะ
..
..
..
อีกฝั่งหนึ่ง~
“มึงบอกน้องเขาชื่อส้มตำเหรอวะ? หึ ๆ กูว่าเปลี่ยนชื่อน้องเป็นส้มเฉย ๆ ดีกว่าว่ะ ตำเอาไว้ให้กู เพราะเดี๋ยวกูตำส้มเอง...” ร่างสูงกระตุกยิ้มบอกเพื่อนในกลุ่มด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ อยู่ดี ๆ เขาดันอยากเล่นรุ่นน้องขึ้นเฉยเลย
“มึงคิดอะไรของมึงอยู่กันแน่วะไทเกอร์…”
“…” คิดอะไร? ก็ใครใช้ให้น้องมันชอบแอบมองวะ มันคิดว่าเขาไม่รู้รึไง ใบหน้าคมเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ เพื่อนอีกสามคนมองมาเหมือนพยายามอ่านใจแต่ยังไงพวกเขาก็ไม่มีทางรู้ได้ว่าไอ้เพื่อนคนนี้ของพวกเขามันคิดและจะทำอะไรอยู่
“กูกลับก่อนนะ…”
“เออกูด้วย…” เพื่อนสองคนบอกลาก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไป เหลือเพียงเจ้าของร่างสูงกับเพื่อนเขาอีกคนที่ใช้ให้มันไปถามชื่อรุ่นน้องคนนั้น
“พอมองใกล้ ๆ น้องมันน่ารักฉิบหายเลยว่ะ แม่งจะให้เบอร์กูด้วย”
“หึ ๆ แรดจังวะ…” ไทเกอร์กระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมา ไม่แปลกที่น้องมันตามแอบมองเขาอยู่บ่อย ๆ ที่แท้ก็เหมือนคนอื่น ๆ ที่มันอยากได้เขา ไม่ดิ… แต่มันไม่เหมือนคนอื่นตรงที่มันเอาแต่แอบมองนี่แหละ ทำไมไม่กล้าเข้าหา แล้วถ้ามันได้เขาแล้วไงต่อวะ? ได้แล้วก็เขี่ยเขาทิ้งแบบนี้เหรอ?
“กูว่ามึงอย่าไปยุ่งกับน้องมันดีกว่าว่ะ”
“ทำไม?”
“ไม่รู้ดิ… ปกติที่มึงนอนด้วยก็มีแต่คนแรด ๆ ไม่ใช่รึไง? อีกอย่างมีแต่ผู้หญิงด้วย อยู่ดี ๆ จะลองเอาเด็กผู้ชายแบบนี้เหรอ?” ได้ยินร่างสูงจึงหันไปมองทางอื่น ไม่รู้ดิ… แค่อยากลองเฉย ๆ นี่ก็ปีสี่แล้ว ก่อนจบก็อยากลองอะไรใหม่ ๆ บ้าง เขากลับมาคิดแล้วว่าตัวเองคบใครนาน ๆ คงจะไม่ได้ งั้นก็แค่เอาแก้เสี้ยนไปก่อนก็แล้วกัน
“กูไม่ได้ว่าอะไร ก็แล้วแต่มึงจะทำเลย แค่ถามเฉย ๆ”
“…”
“มึงได้ยินกูพูดไหมวะ?” ตาคมหันไปจ้องที่พุ่มไม้พลางขมวดคิ้ว เมื่อกี้เขาเห็นใครแอบมองแต่ทำเป็นไม่สนใจก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้เลยหันไปมองอีกครั้งแต่มันกลับหลบเขาไปแล้ว พุ่มไม้มันสั่นยังไงเขาก็รู้ว่าต้องใช่คนแน่ ๆ และพอยิ่งคิดว่าเป็นรุ่นน้องคนนั้นมันยิ่งทำให้เขาคิดอะไรสนุกขึ้นมาได้
“เออได้ยิน…”
“แล้วมึงมองอะไร?”
“เปล่า ๆ” ถึงจะปฏิเสธไปแบบนั้นแต่ร่างสูงก็ยังมีหันไปมองเป็นรอบ ๆ ทั้งสองนั่งคุยกันเรื่องไร้สาระไปต่าง ๆ นานา ก่อนเพื่อนของไทเกอร์จะขอกลับ ทำให้เหลือร่างสูงเพียงคนเดียวที่นั่งอยู่ ตาคมกวาดมองไปรอบ ๆ ก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินตรงไปยังพุ่มไม้นั้นทันที ยังไงเขาต้องจับตัวมันให้ได้วันนี้ ที่รู้ว่ายังอยู่เพราะตลอดเวลาที่คุยกับเพื่อนเขาก็หันไปมองอยู่ตลอดเพราะกลัวมันหนี
“…” ร่างสูงเดินตรงไปแหวกพุ่มไม้ออกแต่กลับไม่เห็นมีใครสักคนเขาจึงเดินอ้อมไปดูอีกฝั่งแต่ก็ยังไม่เห็นอยู่ดี ตาคมเหลือบไปเห็นอะไรขาว ๆ อยู่หลังพุ่มไม้อีกจุดก่อนจะขมวดคิ้วพร้อมเดินตรงไปดู
พรึ่บ!
“เฮ้ย…” ก่อนจะเห็นใครคนหนึ่งมันรีบลุกขึ้นแล้ววิ่งหนี สองขายาวจึงได้รีบวิ่งตามไปทันที ใครคนนั้นมันกลับไปซ่อนที่อีกฝั่งจนเขาไม่เจอ แต่พอเห็นมันลุกขึ้นจึงได้รู้ว่ายังอยู่
หมับ!
“อ๊ะ!” ร่างของคนตัวบางถลาชนร่างแกร่งทันทีที่มือหนาคว้าเข้าที่แขนของเขา ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันทันทีที่รู้ว่าเป็นชายหนุ่มที่เขาแอบชอบ ใบหน้าคมขมวดคิ้วเข้าหากันทันทีที่ใช่คนที่เขาคิดจริง ๆ เป็นรุ่นน้องที่มันชอบแอบมองเขาอยู่บ่อย ๆ
“แอบมองกูทำไม?”
“ปะ เปล่านะ ส้มไม่ได้แอบมอง…”
“คิดว่ากูโง่เหรอวะ มึงตามแอบมองกูมากี่เดือนแล้ว…”
“มะ ไม่ใช่จริง ๆ นะ ส้มแค่หา-”
กึก…
“โอ๊ย…” แรงบีบที่ต้นแขนหนักขึ้นจนส้มตำเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บ นั่นทำให้เขารู้ทันทีว่ารุ่นพี่คนนี้ไม่ใช่ชายหนุ่มที่อ่อนโยนแต่อย่างใด แต่พอได้ใกล้ชิดหัวใจดวงน้อยกลับสั่นสะเทือนเหมือนจะระเบิด สบสายตาคมได้ไม่นานเลยจริง ๆ จำต้องหลุบตาหลบตลอดเลย มือนุ่มที่ไม่ถูกจับกำเสื้อตรงอกแกร่งไว้
“กูถามว่ามึงแอบมองกูทำไม?”
“พี่ปล่อยก่อนมันเจ็บ”
“…”
“นะ นะครับส้มเจ็บ…”
กึก…
“…” สายตาอ้อน ๆ พร้อมน้ำเสียงเชิงขอร้องนั้นทำให้คนตัวสูงแอบชะงักไปไม่น้อย ใบหน้าหวานที่มองตอนแรกก็คิดว่าน้องมันน่ารัก แต่พอเจอประโยคเมื่อกี้เข้าไปเขาถึงกับทำอะไรไม่ถูก ริมฝีปากบางสีสวยจนน่าสัมผัส ก่อนจะคิดอะไรเลยเถิดไปมากกว่านี้ ไทเกอร์จึงได้รีบสลัดความคิดทิ้งแล้วผละน้องมันออก คนตัวบางจึงรีบเลื่อนมือมาจับแขนอีกข้างที่ขึ้นสีแดงเป็นรอยบีบทันที ตาคมมองรุ่นน้องผู้ชายตัวเล็กที่มันน่าจะสูงประมาณคอเขาด้วยใบหน้านิ่ง ๆ ก่อนตากลมจะเงยขึ้นมองเขาด้วยใบหน้าเหมือนจะร้องไห้
“ตอบกูได้รึยัง?” สองแขนหนากอดอกถามย้ำ
“ส้มไม่ได้แอบมองจริง ๆ นะ…” ได้ยินไทเกอร์ถึงกับยกมือขึ้นเสยผมเหมือนเริ่มทนคนปากแข็งไม่ไหวแล้ว น้องมันยังสู้ปฏิเสธเขาอีกเหรอวะ
“ส้มตำ… มึงชื่อส้มตำใช่ไหม?”
“…” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันพร้อมมองคนตัวสูงด้วยความรู้สึกหนักใจ ทำไมพอเป็นคนนี้เขาถึงไม่กล้าวะ ทำไมไม่มั่นใจอะไรเลยจริง ๆ ใจสั่นไม่หยุดเลย…
“แอบมองกูอยู่บ่อย ๆ ทำไมกูจะไม่รู้ แล้วยังจะพยายามปฏิเสธทั้ง ๆ ที่กูเห็นคาหนังคาเขาแบบนี้เหรอ?” เจ้าของใบหน้าหล่อถามเหมือนอยากขย้ำคนตรงหน้าเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“พี่ใช่ไหมที่ให้คนมาถามชื่อส้ม… ตามจริงพี่ไม่ต้องสนใจก็ได้ไม่ใช่รึไง?”
“ก็มึงแอบมองกูไม่ใช่รึไง... แล้วกูจะรู้ได้ไงว่ามึงไม่ได้คิดจะลอบทำร้ายหรือตามสืบเรื่องกูไปให้คู่อริ”
“หน้าส้มเหมือนคนแบบนั้นเหรอ?”
“แสดงว่ายอมรับแล้วว่าแอบมอง?”
“ส้มจะกลับห้องไปทำงาน…”
หมับ…
“กูบอกยังว่าให้ไป?” มือหนาคว้าเข้าที่ต้นแขนบางไว้ทันทีที่น้องมันจะหันหลังเดินหนี ตอนแรกที่อยู่ห่างแต่พี่มันกลับดึงเขาเข้ามาใกล้ ๆ อีกแล้ว รอบ ๆ มันก็เริ่มมืดแล้วด้วย อยู่กับผู้ชายคนนี้เขาร่านไม่ขึ้นเลยจริง ๆ ควรอยากเอาไม่ใช่เหรอ ทำไมกลับเป็นทำอะไรไม่ถูก หรือต้องได้พี่มันเป็นผัวก่อน? เดี๋ยวนะ… ก่อนจะไปถึงเรื่องนั้นเราเอาเรื่องนี้ให้รอดก่อนดีไหม?
“พี่ไทเกอร์…”
“…”
“ถ้าพี่ยังไม่ปล่อย ส้มจะโทรบอกให้ผัวส้มมาช่วย…” ได้ยินคิ้วดกจึงขมวดเข้าหากันก่อนจะกระตุกยิ้ม
“หน้าอย่างมึงเหรอวะมีผัว…”
กึก…
“อะ อะไรของพี่! ส้มดูไม่ดีถึงขั้นมีผัวไม่ได้เลยเหรอ!?” ความมั่นใจของเขาถึงกับลดฮวบลงไปเกือบหมด
“ถ้ามึงมีผัวป่านนี้ผัวมึงจับได้แล้วว่าเมียชอบมาแอบมองผู้ชายคนอื่น… โกหกไม่เนียนก็อย่าดีกว่าว่ะ”
“อะ ไอ้พี่บ้า! ปล่อยส้มนะ!” ร่างบางด่าพลางดันร่างสูงออก คนแถวนั้นที่ยังเหลือไม่กี่คนเริ่มมองมาจนไทเกอร์หันไปมอง
“ถ้าไม่เงียบมึงเจ็บตัวแน่…”
“…” ได้ยินส้มตำจึงหุบปากก้มหน้าลง เขาคิดว่ารุ่นพี่คนนี้จะนิสัยดีกว่านี้แล้วซะอีก คิดว่ายังไงถ้าพี่มันเจอเขาจริง ๆ จะต้องคิดว่าเขาน่ารัก น่าทะนุถนอม แต่ผิดคาด…
“สารภาพมา…”
“คือ เอ่อ…”
“รีบพูด!”
กึก…
“โอ๊ย! พี่จะบีบทำไมเนี่ย ก็ส้มชอบ-”
“…”
“เอ่อ…” ใบหน้าหวานเห่อร้อนขึ้นทันที ถึงจะเผลอบอกไปยังไม่จบแต่คนตัวสูงกลับแอบชะงักเล็กน้อย
“แอบชอบกูเลยตามแอบมองกู?”
“ปล่อย… ส้มจะกลับห้อง” คนหมดหนทางสู้เปลี่ยนเรื่องด้วยใบหน้าขึ้นสีพร้อมหัวใจดวงน้อยสั่นระรัว หมดกันความลับ แถมยังหมดกันว่าที่ผัว ดูจากคำพูดและการกระทำของพี่มันก็รู้แล้วว่าไม่ชอบเขา แล้วที่ปูนมันบอกเขาดูดีกว่ามันนี่คือมันหลอกเหรอวะ ทำไมผู้ชายไม่สนใจ!
“…” คนตัวสูงค่อย ๆ คลายแรงบีบออกจนในที่สุดก็ปล่อยรุ่นน้องออกไปในที่สุด สายตาคมมองคนตรงหน้าโดยไม่ได้พูดอะไรเพราะไม่รู้ว่าควรพูดอะไรดี น้องมันแอบชอบเขา? ตากลมมองคนตรงหน้าด้วยใบหน้าเหมือนแอบเสียใจ
“รังเกียจเหรอที่มีคนแบบนี้แอบชอบ? รู้ไว้ด้วยว่าไม่ดีมีแค่ผู้หญิงนะที่แอบชอบพี่อะ…”
“…”
“ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ก็เหนื่อยนะที่ตามแอบมองพี่เหมือนคนบ้า พอพี่อกหักก็โกรธแทน อยากจะไปฆ่าผู้หญิงพวกนั้นทั้ง ๆ ที่ไม่ใช่ธุระของตัวเอง จะหาผู้ชายคนอื่นเป็นแฟนก็ได้แต่ไม่ทำ เพื่อนมันยังบอกเลยว่าส้มโง่ที่ไม่ยอมเลิกคิดเรื่องของพี่ แต่วันนี้ไหน ๆ ก็ผิดหวังแล้วก็ขอบอกตรงนี้เลยเถอะว่าผิดหวังจริง ๆ ชิส์… คิดว่าจะดีกว่านี้แล้วซะอีก เมื่อวานที่ผู้หญิงที่ชื่อปลื้มใจเขาด่าพี่ก็น่าจะจริงแบบนั้นนั่นแหละ…” เจ้าของตาคมมองรุ่นน้องตรงหน้าที่มันบ่นว่าเขาด้วยสายตานิ่ง ๆ ความโกรธเริ่มผุดขึ้นทันทีที่มันบอกว่าผิดหวังกับเขาทั้ง ๆ ที่เขาไม่ได้บอกให้มันมาแอบชอบหรือแอบหวัง
“…” ทั้งสองจ้องหน้ากันตาไม่กะพริบ บรรยากาศโดยรอบเริ่มไม่มีคนแถมยังมืดลงจนไฟถูกเปิดขึ้นแล้วเรียบร้อย
“หึ ๆ ผิดหวังเหรอวะ?” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์ถูกจุดขึ้นจนร่างบางขมวดคิ้ว เจ้าของร่างสูงขยับเข้าหาจนส้มตำใจไม่ดี
“ชะ ใช่ผิดหวัง…”
“หึ ๆ งั้นไหน ๆ ก็ผิดหวังแล้ว กูคงต้องทำให้มึงผิดหวังขึ้นกว่าเดิมแล้วว่ะ…”
หมับ!
“อ๊ะ!” มือบางถูกกระชากให้เดินตามไปยังที่จอดรถอย่างขัดขืนไม่ได้ พยายามสะบัดพยายามด่าพี่มันก็ไม่ปล่อย
“พะ พี่ไทเกอร์หยุดก่อน… ส้มแค่ล้อเล่นนะ ไม่ได้คิดจะด่าพี่จริง ๆ สักหน่อย” ได้ยินคนที่เพิ่งหยิบรีโมทกุญแจมากดเปิดรถจึงหันกลับไปมอง
“ตอแหลว่ะ…”
กึก…
‘ไอ้นรก…’ เกิดมายังไม่เคยโดนผู้ชายด่าว่าตอแหลเลย พอโดนก็รู้สึกเจ็บเหมือนกันนะ
“พี่จะพาส้มไปไหน?”
“ไปคุยกันที่ห้อง…”
“ห้องไหน? ส้มต้องกลับไปทำงานนะ” ที่จริงคืออยากบอกผู้ชายให้พาไปเลยเถอะ
“ขึ้นรถ…” ประตูข้างถูกเปิดขึ้นจนร่างบางหันไปมอง พี่มันคิดจะทำบ้าอะไรกันแน่ คุยเหรอ? คุยเรื่องอะไร ก็เขาสารภาพไปหมดแล้วไม่ใช่รึไง ถึงจะผิดหวังแต่พอได้อยู่กับพี่มันเขากลับมีอาการใจสั่นขึ้นอย่างปฏิเสธไม่ได้ ขึ้นไปบนรถแล้วเรียบร้อยเจ้าของรถจึงอ้อมไปขึ้นอีกฝั่ง จากนั้นรถก็ขับออกไป…
“พี่จะข่มขืนส้มเหมือนในหนังเหรอ?” ได้ยินไทเกอร์จึงหันมาขมวดคิ้ว
“…”
“ถ้าพี่จะมีอะไรกันกับส้ม ส้มขอบอกไว้ก่อนเลยนะว่าส้มยังซิง อีกอย่างคือยังเรียนรู้เรื่องพวกนี้ได้ไม่ครบหลักสูตร”
“…” ประโยคที่ออกจากปากคนนั่งข้าง ๆ ทำให้ไทเกอร์ถึงกับไปไม่เป็น น้องมันบอกออกมาตรง ๆ แบบนี้เลยเหรอวะ ใบหน้าใสแสดงสีหน้าไม่มั่นใจในตัวเองจนเขายังอยากจะแอบขำ แต่ก็ทำได้แค่หันไปขับรถ
“เดี๋ยวก็ครบ หลักสูตรเอากัน…”
“ดีใจอะจะเสียซิงละ”
“มึงก็ตรงเกินไป…”
“พี่ไม่โกรธส้มแล้วเหรอ?”
“…”
“ได้มานั่งกับคนที่แอบชอบทำให้รู้สึกเหมือนฝันอยู่เลยอะ” ใบหน้าคมหันมาขมวดคิ้วเหมือนไม่เชื่อสายตาอีกครั้ง
“มึงไม่กลัวกูแล้วเหรอวะ?”
“กลัวไรอะ?” ทำตาแป๊ว
“…”
“อ๋อ… พี่ไม่เหมือนที่จินตนาการไว้เลยแอบผิดหวังนิดหน่อย”
“ทำไม? กูโหดเหรอ?”
“อื้ม… ใช้ความรุนแรงกับส้มด้วย”
“มันเรียกว่าขู่ มึงโง่รึเปล่าวะ…”
“แต่ยังไงก็ตามพี่ต้องมีอะไรกันกับส้มนะคืนนี้”
“…”
“ส้มไม่อยากช่วยตัวเองอีกแล้วอะ…”
‘เชี่ยเอ๊ย… กูพาตัวอะไรมาวะเนี่ย…’ เจ้าของใบหน้าหล่อได้แต่พูดในใจ เขาคิดผิดหรือถูกที่ให้มันมาด้วยวะ
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
น้องส้มสุดยอด :pighaun:
-
E3 “เมามันในถ้ำเสือ”
RATED 18+
Language and Sex
เรียวขาของคนตัวบางก้าวเข้ามาในห้องของร่างสูงที่จับเขามาด้วยสายตาที่ลุกวาว ไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆ ว่าจะได้เข้ามาในห้องของคนที่เขาแอบชอบมาตลอดเกือบสามเดือน
“ดีใจอะที่ได้เข้ามาในห้องของคนที่ส้มแอบชอบ…” ร่างสูงที่อุตส่าห์เสียสละให้น้องมันเข้ามาก่อนทำหน้าเหมือนไม่มีอะไรจะพูดพลางล็อกประตูไปด้วย ก่อนจะชะงักเมื่อหันมาเห็นน้องมันกำลังทำท่าจะถอดเสื้อ
“เดี๋ยว ๆ มึงจะทำอะไร?”
“หือ?” ใบหน้าหวานเลิกคิ้ว
“แล้วมึงจะถอดเสื้อทำไม?”
“พี่ไทเกอร์จะข่มขืนส้มไม่ใช่เหรอ?”
“…”
“งั้นรีบทำเลยดีกว่า…”
“กูเปลี่ยนใจแล้ว” คนตัวสูงบอกก่อนจะถือกระเป๋าเข้าไปในห้องนอน แต่นั่นกลับทำให้ร่างบางรู้สึกไม่พอใจ เขาอุตส่าห์ยอมมาด้วยแล้วนะ จะให้เสียเวลาไปเปล่า ๆ แบบนี้ไม่ได้! ตากลมมองไปรอบ ๆ ห้องพลางเดินสำรวจไปด้วย จะว่าไปแล้วคอนโดฯ ของผู้ชายคนนี้ก็ไม่ได้ใหญ่มาก แต่ถูกตกแต่งได้สวยน่าอยู่พอสมควร ไม่เหมือนเขาที่อยู่หอนอก ห้องก็จำกัดเสียเหลือเกิน… สักพักคนเข้าไปในห้องก็เดินออกมาในสภาพเสื้อลอยชาย ตาคมมองร่างเล็กที่มันยืนดูของในชั้นวางอยู่ก่อนจะเดินไปยืนอยู่ด้านหลัง
“มึงตัวเล็กดี…”
เฮือก…
“พะ พี่เสือ…” ร่างบางสะดุ้งหันมามองพร้อมเผลอครางชื่อที่ใช้ในการเรียกแทนคนตรงหน้าตอนช่วยตัวเอง นั่นทำให้เจ้าของใบหน้าหล่อขมวดคิ้วเข้าหากัน
“กูชื่อไทเกอร์”
“ยังไงก็ช่าง…” ร่างบางพูดพร้อมถอดกระเป๋าสะพายข้างวางไว้บนพื้นข้าง ๆ ตัว
“ส้มดูไม่น่ามีอะไรด้วยขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“…” ได้ยินไทเกอร์จึงเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบนิ่งทันที
“ถ้าไม่เอาแล้วจะจับส้มมาทำไม เสียเวลาทำงานส้มเหมือนกันนะ งอนพี่ไทเกอร์!” ใบหน้าใสทำเป็นงอน น้องมันยกมือขึ้นมากอดอกย่นจมูกจนเขายิ่งหมดคำจะพูด มันจะน่ารักก็น่ารักไม่สุดเอาเสียเลย
“นี่มึงอยากให้กูเอาขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ก็ไม่…”
“อ้าวสัส…” สรุปยังไงของน้องมันก็แน่
“แล้วพาส้มมาไม่คิดจะชวนส้มนั่งเลยเหรอ ส้มเหนื่อยแล้วนะ…”
“เอ้า… ก็นั่งสิคุณนาย…” นี่เขาผิดเหรอวะ
‘แล้วตอนแรกที่กูเป็นฝ่ายหงุดหงิดมันคือไร?’ ไทเกอร์คิดในใจก่อนจะเดินพาน้องมันไปนั่งยังโซฟา คนตัวเล็กยังมองมาที่เขาเหมือนไม่พอใจ มือบางยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูให้ความรู้สึกเหมือนผู้ดีไม่พอใจในของแบรนด์เนมที่สั่งมา
“มึงจะโทรหาใคร?”
“เพื่อน…”
“จะโทรบอกมันว่ากูจับมึงมา?”
“จะให้มารับกลับหอ ถึงส้มจะร่านแต่ส้มก็ไม่เคยทิ้งการทิ้งงานหรอกนะ”
“อย่าเพิ่ง…”
“…”
“กูจะเอามึงแน่ ๆ คืนนี้ แต่ยังไม่ใช่ตอนนี้” ได้ยินมือนุ่มจึงเลื่อนโทรศัพท์ที่มีคนกดรับแล้วมาปิดเก็บไว้ข้างลำตัวพร้อมด้วยใบหน้าหวานอมยิ้มขึ้นทันที ตาคมเห็นยิ่งรู้สึกท้อกับชีวิต เกิดมาทำไมต้องมาเจอกับอะไรแบบนี้ ถึงจะปฏิเสธไม่ได้ว่าน้องมันน่ารักฉิบหายเลยก็เถอะ
“เร็วเชียว…”
“ส้มตื่นเต้นจะถูกคนที่แอบชอบเปิดซิง…”
“…”
“งั้นรอนะ ถ้าพี่ไทเกอร์เงี่ยนตอนไหนบอกส้มนะ… จะให้ส้มนั่งเทียนให้หรือชัก-”
“เชี่ยพอ ๆ มึงจะพูดตรง ๆ แบบนี้ไม่ได้เข้าใจไหม?” ถ้าเขาไม่เอ่ยห้ามมันก็จะพูดออกมาตรง ๆ แบบนั้นเลยเหรอวะ เด็กนี่มันอายุเท่าไรวะเนี่ย แล้วใครสั่งใครสอนให้มันพูดอะไรแบบนั้นออกมาได้หน้าตาเฉย
“งื้ออออ…”
“เป็นไรอีก?”
“ส้มตื่นเต้นอะ…”
“…” สัส… เขายอมมันจริง ๆ คนบ้าอะไรตื่นเต้นเพราะจะโดนเอา เดี๋ยวมันเจอเขาเข้าไปจะตื่นเต้นไม่ออก
“แล้วทำไมถึงแอบชอบกู? คนหล่อกว่ากูก็มีตั้งเยอะทำไมไม่ไปชอบ”
“แรงอะ พี่จะบอกว่าไม่โอเคที่มีคนแบบส้มแอบชอบเหรอ?”
“ถามว่าทำไมถึงแอบชอบ…” เอะอะก็จะทำหน้างอใส่ตลอดเลยเว้ย
“พี่หล่อมั้ง หุ่นดี ตัวสูง อยากมีอะไรด้วย พี่น่าจะเยดุ…”
“…”
“เออแต่เอาเข้าจริง ๆ แล้วส้มแค่อยาก เอ่อ… ลองกอดพี่ดูสักครั้ง มันจะอุ่นไหมนะ…” ใบหน้าหวานแอบเขินจนต้องก้มหน้าหลบสายตาคม จะว่าไปพอน้องมันไม่พูดเรื่องแบบนั้นออกมาตรง ๆ ก็น่ารักจริง ๆ นั่นแหละ ผิวขาว หน้าสวย ตัวเล็ก ๆ เอวบางแบบไม่แห้ง มีน้ำมีนวลน่ากอด
“ส้มเป็นแบบนี้ไงพี่ไทเกอร์เข้าใจไหม มันจะมีผู้ชายที่อยากกอดหรืออยากนอนกอดส้มได้ยังไง… พอดูหนังเห็นผู้ชายกอดผู้หญิงก็แอบอิจฉา…” แล้วทำไมน้องมันต้องตีหน้าเศร้าด้วยก็ไม่รู้ เขาไม่ชวนคุยมันก็ก้มหน้าเงียบเหมือนเศร้าหมอง
“เศร้าขนาดนั้นเลย…”
“ฮึก…”
“…”
“ฮือออ… แค่อยากมีแฟนสักคน ฮืออ… อยากมีใครคอยอยู่ด้วย คอยมีอะไรด้วยกันทุกคืนและทุกท่า ฮือออ…”
“เดี๋ยว ๆ” ไทเกอร์ถึงกับต้องรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปนั่งข้าง ๆ ร่างบางทันที วงแขนกว้างคว้าร่างเล็กเข้าไปกอด ไม่รู้สิที่แน่ ๆ ถ้าเห็นผู้ชายคนอื่นร้องเขาคงไม่ทำแบบนี้ แปลกที่น้องมันเหมือนเด็ก แต่ที่แปลกกว่าคือกอดปุ๊บน้องมันก็เงียบปั๊บ แต่เสียงสะอื้นยังคงดังขึ้นเรื่อย ๆ เรียวแขนบางค่อย ๆ ยกขึ้นไปสวมกอดร่างสูงกลับจนไทขมวดคิ้วเข้าหากัน
“จงเอาส้ม จงเอาส้ม จงเอาส้ม~”
“บ่นเหี้ยไร?” เจ้าของใบหน้าหวานถูกดันออก แต่พอเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยคราบน้ำตาและสายตาอ่อย ๆ มันกลับทำให้ร่างสูงจะดุก็ดุไม่ออก สรุปมันจะอ่อยหรือจะเศร้ากันแน่ก็ไม่รู้
“ส้มไม่เคยมีอะไรกันกับใครเลย เว้นเสียแต่ดุ้นปลอม…”
“…”
“ส้มจะไม่ยอมให้ใครแย่งพี่ไป พี่ต้องเป็นแค่ของส้มคนเดียว…” พูดจบใบหน้าใสจึงซุกลงที่ไหล่แกร่งเบา ๆ แต่มือบางที่กำลังเลื่อนลงไปลูบที่ต้นขาแน่นนั่นทำให้ไทเกอร์เลิกคิ้วก้มลงไปมอง แถมมันยังตรงมาเรื่อย ๆ จนจะถึงเป้ากางเกงอยู่แล้ว
“หึ ๆ” รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จุดขึ้นบนใบหน้าสวยที่กำลังซุกอยู่ในไหล่แกร่งทันที
พลั่ก!
“อ๊ะ! โอ๊ย…” ส้มตำถูกผลักจนหงายหลังล้มไปกับโซฟา คนพี่ลุกขึ้นมองเด็กตรงหน้าด้วยใบหน้าเหมือนแอบหงุดหงิด ใจหนึ่งก็อยากจับเอา อีกใจก็คิดว่าน้องมันน่ารักและใสซื่อเกินไปที่จะทำเรื่องแบบนั้น
“ส้มหิวน้ำอะ…” ร่างเล็กที่ลุกขึ้นกลับมานั่งรู้สึกคอแห้งเล็กน้อย เจ้าของห้องจึงส่ายหน้าไปมาก่อนจะเดินเข้าไปหยิบขวดน้ำมาให้น้องมันดื่ม
“ขอบคุณครับ…” มือขาวคว้าไปรับขวดน้ำมาดื่มอย่างไม่รู้ประสา ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ตั้งใจจะดื่มให้ดูเซ็กซี่แต่คนพี่กลับมองว่านี่แหละคือการเคลื่อนไหวที่ทำให้เขาเกิดอารมณ์ทางเพศ หยดน้ำไหลรินลงตามขอบปากสวย ถ้าน้องมันไม่ได้ตั้งใจอ่อยจะดูเซ็กซี่ขึ้นเป็นสิบเท่าเลยจริง ๆ แต่เพราะมันพยายามเกินไปเลยทำให้เขาหมดอารมณ์
“อยู่ปีไหน?”
“ส้มเพิ่งขึ้นปีสอง ส่วนพี่ไทเกอร์ขึ้นปีสี่แล้วใช่ไหมล่ะ เรียนบริหารด้วย เท่อะ พี่ต้องเป็นสามีที่ดีในอนาคตของส้มได้แน่นอน อย่าไปมีคนอื่นนะ…”
“…” รู้ดีจริง… แล้วมีสิทธิ์อะไรมาสั่งเขาไม่ให้มีคนอื่น
“ส้มอยากกลับแล้ว”
“ไหนบอกอยากได้กูเป็นผัว แล้วจะมางอแงกลับคือไร” ร่างสูงยืนกอดอกทำสีหน้าดุใส่จนร่างบางเม้มปาก ก็เพราะเขามีงานต้องส่งอาจารย์พรุ่งนี้ไง
“วันนี้ส้มมีตารางดูสารคดีเกี่ยวกับเพศศึกษาด้วย จะไม่หยุดดูจนกว่าจะโดนเอา…”
“…”
“งั้นถ้าพี่ไม่ข่มขืนส้ม ส้มขอทำงานก่อนนะ” พูดจบน้องมันก็ลุกขึ้นเดินไปหยิบกระเป๋าสะพายข้างมานั่งลงบนพื้นหน้าโต๊ะเตี้ยแล้วทำงานมันไปเฉยเลย อะไรจะง่ายดายขนาดนั้นชีวิต ตาคมมองก่อนจะส่ายหน้าอย่างนึกเอ็นดูแล้วจึงหายเข้าไปในห้องปล่อยให้น้องมันนั่งทำงานไปคนเดียว… เขาเองก็มีเรื่องต้องทำเหมือนกัน ไว้เคลียร์งานเสร็จจะออกมาดูมันแล้วกัน ยิ่งยุ่ง ๆ อยู่ด้วยช่วงนี้
..
..
..
ผ่านไปเกือบชั่วโมง~
เจ้าของห้องในสภาพเปลี่ยนเป็นชุดลำลองยังไม่อาบน้ำเดินออกมาเขาก็เห็นน้องมันนั่งที่เดิมแต่คุยโทรศัพท์กับใครอยู่ไม่รู้
“มันไม่ยาวขึ้นเหมือนแต่ก่อนก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ต่อไปก็อย่าซื้อมาใช้ก็แล้วกัน…”
‘อะไรยาว ๆ วะ?’ ไทเกอร์แอบนึกในใจก่อนจะเดินตรงเข้าไปนั่งบนโซฟาจนน้องมันหันมามอง เมื่อเห็นเจ้าของห้องคนตัวเล็กจึงรีบคุยโทรศัพท์อีกสองสามประโยคก่อนจะวางสายแล้วหันมายิ้มให้
“ตอนนี้จะสองทุ่มแต่ส้มก็ทำงานเสร็จแล้ว เมื่อกี้พี่เสือไปไหนมาอะ” ร่างบางบอกพลางเก็บของใส่กระเป๋า ส่วนไทเกอร์ยังคงมองการกระทำของคนน้องอย่างไม่ละสายตา
“เรียกกูว่าไทเกอร์ ถ้ามันลำบากก็เรียกคำใดคำหนึ่ง…”
“พี่ไทเกอร์ก็ได้ ไม่เห็นจะลำบากเลยเรียกชื่อคนที่แอบชอบ…” เขาแค่รอให้ชินก่อนเดี๋ยวก็เรียกได้ถนัดขึ้นแล้ว
“หรือถ้าเรียกผัวจะดูง่ายกว่านะ ให้ส้มเรียกไหม?”
“…” นิ่ง…
“สรุปพี่ไปไหนมาเหรอ?” ร่างบางถามพลางลุกขึ้นไปนั่งบนโซฟา
“ทำงานเหมือนมึงนั่นแหละ แต่เสร็จแล้วเหมือนกัน…” จะว่าไปเขายังไม่กินข้าวเย็นเลย รู้สึกหิวเล็กน้อยแต่เพราะมีเด็กคนนี้อยู่ด้วยเลยยังไม่ได้หาอะไรกิน น้องมันดูสงบเสงี่ยมขึ้นแถมยังอมยิ้มมองมาที่เขาอยู่นั่นแหละ
“เป็นไร?”
“เปล่า… พี่ไทเกอร์ดูดีอะ เหมือนพระเอกในซีรี่ส์เลย ตอนพี่กอดส้มก็รู้สึกดีมาก ๆ เลยนะ”
“…” น้องมันชมเขาแบบนี้ก็ดันรู้สึกเขินขึ้นเฉยเลย แต่ก็ไม่ได้แสดงสีหน้าท่าทางอะไร น่ารักจริง ๆ เลย มันชอบเขาขนาดนั้นเลยเหรอ จะว่าไปแล้วถ้าเป็นรุ่นน้องแบบนี้มันอาจจะหลอกเราไม่เป็นก็ได้ เพราะมีอะไรก็บอกมาตรง ๆ เสียจนหมด
ตรงเกินไปเลยด้วยซ้ำ…
“ลุกขึ้นมาหากูดิ…”
พรึบ!
“…” ร่างเล็กลุกขึ้นแล้วตรงไปหาคนสั่งอย่างรวดเร็วจนไทเกอร์ยังแอบชะงัก ใบหน้าคมส่ายไปมาให้กับท่าทางของร่างบางแล้วจึงดึงน้องมันลงมานั่งบนตัก วงแขนกว้างกอดรอบเอวบางไว้หลวม ๆ มือข้างหนึ่งสัมผัสที่ต้นขาเล็กนั้นแล้วลูบเบา ๆ สองสายตาสบประสานกันไม่กะพริบ ระยะห่างไม่ถึงคืบทำให้ได้ยินเสียงหายใจถูกพ่นออกมาจากจมูก พอนั่งลงบนตักคนพี่ใบหน้าของส้มตำจึงมีระดับความสูงกว่าเล็กน้อย
“…” แปลกที่พอทั้งสองไม่ได้พูดอะไรกันนอกเสียจากสบตามันดันทำให้บรรยากาศโดยรอบเริ่มร้อนขึ้นเรื่อย ๆ มือนุ่มยกขึ้นวางทาบลงที่อกแกร่งเบา ๆ เจ้าของใบหน้าคมจึงค่อย ๆ ขยับเข้าหาอย่างช้า ๆ จนเขาต้องค่อย ๆ ขยับเข้าหาตอบ ในที่สุดริมฝีปากของทั้งสองจึงสัมผัสกันอย่างนุ่มนวล ดวงตาสองคู่ปิดลงก่อนแรงจูบจะหนักขึ้นจนส้มตำแอบชะงัก นี่เป็นจูบแรกในชีวิตแถมยังจูบกับผู้ชายที่แอบชอบ ร่างเล็กถูกดันลงบนโซฟา มือหนาสอดเข้ามาในเสื้อเชิ้ตนักศึกษาแล้วถกขึ้นอย่างไม่ปรานี
“อะ อื้อออ…” ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาตักตวงความสุขอย่างดุเดือด ไล่ต้อนลิ้นนุ่มเสียจนเกิดเสียแสนน่าอาย นิ้วเรียวตวัดขยี้ที่ส่วนหัวของเม็ดอกสีสวยใต้ร่มผ้า หน้าท้องขาวแบนเรียบปรากฏขึ้นอย่างวาบหวิว บทจูบแสนเร่าร้อนนี้ทำให้สมองคนตัวเล็กขาวโพลนปานปุยเมฆ ความสุขสมระดมแพร่กระจายไปทั่วร่าง ความหื่นกระหายผุดขึ้นอย่างช้า ๆ จนกายใหญ่ภายในกางเกงขายาวใส่สบายของไทเกอร์ขยายขึ้นจนคับแน่น ไม่ต่างไปจากร่างบางที่สั่นระริกเหมือนลูกแมวในอุ้มเท้าของเสือร้าย มือนุ่มทั้งสองข้างจำต้องดันไหล่แกร่งออกเพราะรู้สึกหายใจเริ่มไม่ออก สองสายตาสบประสานกันอีกครั้ง ยิ่งเห็นใบหน้าหวานหายใจหอบยิ่งทำให้ดูเซ็กซี่เป็นไหน ๆ ส้มตำเองก็มองสายตาหื่นบนใบหน้าหล่อนั้นดูแล้วรู้สึกว่าคนพี่เร่าร้อนไม่แพ้กัน…
“ถ้ากูเอาแล้วก็ครางดัง ๆ หน่อย เพราะกูชอบ…” พูดจบรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็จุดขึ้นก่อนเสื้อขาวของส้มตำจะถูกปลดกระดุมออก แต่เพราะมันทำให้เสียเวลามือหนาจึงดึงเสียจนหลุดเป็นเม็ด เรือนร่างขาวเนียนปรากฏขึ้นชัดเจนจนไทเกอร์เองยังแปลกใจที่ผิวพรรณน้องมันดีเสียขนาดนี้ หัวนมสีสวยใช้มือขยี้เมื่อกี้คงไม่ทำให้พอใจจนต้องฉกริมฝีปากลงไปครอบดูดจนเสียงครางหวาน ๆ เปล่งออกมาลั่นห้อง แผ่นอกราบแอ่นขึ้นรับอย่างน่าอาย ความเสียวนี้ช่างทำให้เขารู้สึกฟินเสียเหลือเกิน ยิ่งพี่ไทเกอร์ขยี้ที่หัวนมสลับกันไปมาทั้งสองข้างเขายิ่งเสียวแทบใจจะขาดไปทั้งเป็น ไม่เพียงแค่เม็ดอกที่ถูกเสือร้ายเล่นงาน คนพี่มันยังสร้างรอยดูดสีกุหลาบไว้เสียจนทุกทีที่ลิ้นร้อนลากผ่าน ซอกคอขาว ๆ เนินอกเนียน ๆ หรือแม้กระทั่งหน้าท้องอันแบนราบ… สมองนั้นคิดว่าคนตัวเล็กเป็นขนมหวานอันหอมกรุ่นจนต้องกัดกินเสียจนรู้สึกพอใจ เสียงครางหวาน ๆ เปล่งออกมาไม่ต่างจากสตรีเพศยิ่งกระตุ้นความหื่นกามให้ครอบงำจิตใจ ไทเกอร์ปลดเข็มขัดของร่างบางออกแล้วโยนทิ้ง ก่อนสิ่งที่ปกปิดท่อนล่างของคนน้องทั้งสองชิ้นจะถูกดึงลงจนเห็นกลางกายขาว
“อะ อ๊ะ! ตะ ตรงนั้น…” มืออุ่นรูดรั้งกลางกายขาวหัวบานสีกุหลาบ ขนาดไม่ใหญ่ไม่เล็กและคิดว่าดูแล้วน่ารักสำหรับรุ่นน้อง ครั้งแรกเลยที่ยอมทำแบบนี้ให้ผู้ชาย เคยผ่านแต่หญิงสาวมาจนไม่คิดว่าตัวเองต้องมาเอาเด็กผู้ชายในวันนี้ จูบเมื่อกี้ก็เช่นกัน… เคยผ่านแต่ผู้หญิงเลยต้องคิดนานไปหน่อยก่อนจะเริ่มลงมือทำกับน้องมันจริง ๆ
“ตรงไหน?” ใบหน้าคมขยับเข้าไปถามเจ้าของใบหน้าสวยที่หลับตาเผยอปากเสียจนดูเซ็กซี่ เหงื่อใส ๆ ผุดขึ้นตามร่างรุ่นน้องยิ่งทำให้ใจบาปทำงานเต็มกำลัง แล้วไหนจะรอยแดงที่สร้างไว้ มือนุ่มสองข้างสัมผัสที่ไหล่กว้างผ่านเนื้อผ้าพร้อมบีบไว้เหมือนใจจะขาด
ชั่บ ๆ ๆ
“อื้อออ…”
“ตรงไหนครับ?” เสียงนุ่มเอ่ยถามซ้ำข้าง ๆ หูจนตากลมต้องลืมขึ้นมามอง มือบางเลื่อนไปกอดรอบคอแกร่งแล้วดึงให้คนพี่ลงมาจูบกับเขาอีกครั้ง ทุกสิ่งอย่างดำเนินไปอย่างไม่ช้าและไม่เร็ว ปากจูบกับคนพี่ ท่อนล่างก็ถูกคนพี่สาวชักให้
“อะ อ๊ะ… ส้มจะ… อ่า…” ใบหน้าหวานผละออกมาบอกเสียงติด ๆ ขัด ๆ ก่อนร่างผอมบางจะกระตุกปลดปล่อยน้ำรักสีขุ่นออกมาเลอะมือและเสื้อของไทเกอร์ ร่างสูงกระตุกยิ้มมองคนตัวเล็กที่นอนหายใจหอบก่อนจะกำมือที่มีน้ำกามไว้ ส่วนอีกข้างถอดเสื้อยืดของตัวเองออกด้วยมือข้างเดียวเหมือนชำนาญ ตากลมเงยขึ้นมองเรือนร่างแกร่งที่เคยเห็นมาแล้วตอนคนพี่ถอดเล่นบาส แต่พอได้เห็นใกล้ ๆ ยิ่งใจสั่นมากกว่าเดิน ลอนกล้ามท้องงาม ๆ เหมาะกับคนตัวสูงที่ขาวไม่มาก ดูแล้วน่ากัดน่าสัมผัสเสียจริง ๆ
“นอนคว่ำดิ อยากให้กูเอาก็ตั้งท่าให้หน่อย…”
“อะ อื้ม…” ร่างบางตอบอย่างขัดเขินก่อนจะลุกขึ้นถอดกางเกงที่ติดอยู่ตรงส่วนขาออกแล้วขึ้นไปบนโซฟาตั้งท่าเหมือนจะคลานแต่กดใบหน้าลงชันเข่าแอ่นสะโพก รูสวรรค์สีชมพูจึงปรากฏขึ้นต่อสายตาหื่น
“ส้มทำความสะอาดตลอด ไม่เคยทำกับใครด้วย พี่ไม่ต้องห่วง… เข้ามาเลย ส้มพร้อมแล้ว…”
“มึงจะไม่ตายใช่ไหม?”
“เข้ามาเถอะน่า ของพี่มันจะใหญ่ขนาดไหนกันเชียว-”
อึก…
“โอ๊ย…”
“เจ็บเหรอ?” เขาดันท่อนเอ็นเข้าไปได้เพียงแค่ส่วนหัวแต่น้องมันกลับร้องเลยต้องหยุดคาไว้แบบนั้น ใครจะไปรู้ว่าช่องทางที่คิดว่ามันน่าจะสกปรกกลับขาวอมชมพูดูสะอาดเมื่อเป็นของคนตัวเล็ก อีกอย่างก็เพิ่งเคยเอากับผู้ชายใครจะไปรู้ว่าต้องทำยังไง กลัวว่าน้องมันจะเจ็บจนไม่ไหว
“มะ ไม่เป็นไร พะ… พี่เข้ามาเลย…” เล็บสวยจิกโซฟาไว้ก่อนจะกัดฟันหนักขึ้นเรื่อย ๆ เมื่อของใหญ่ค่อย ๆ เข้ามาในร่างในใจนั้นคิดแล้วว่าของคนพี่ใหญ่เกินไป ใหญ่กว่าดุ้นปลอมที่เคยใช้ ใหญ่เสียจนน้ำตาเล็ดออกมาอย่างหักห้ามไม่ได้
สวบ…
“อึก…”
“อืม… แน่นฉิบหาย ถ้าเป็นแบบนี้กูก็แตกเร็วดิวะ…” ผนังอ่อนบีบตอดท่อนลำระรัวเสียจนไทเกอร์เสียวแทบใจจะขาด ได้ยินร่างบางจึงต้องพยายามผ่อนคลายให้ได้มากที่สุด ที่ซ้อมไว้จะใช้ไม่ได้ผลไม่ได้! ไม่งั้นคนพี่ต้องไม่พอใจในบทรักของเขาเป็นแน่แท้…
สวบ…
“อ๊าาา…”
“อึก… อื้ออออ… อึดอัด…” ส้มครางขึ้นเบา ๆ เมื่อสะโพกสอบเริ่มซอยเขาออกอย่างเชื่องช้า เขาไม่ได้รู้สึกเจ็บมากขนาดนั้น แต่รู้สึกอึดอัดเนื่องจากสิ่งที่สอดเข้ามาใหญ่เกินไป หากแต่คนแทงกลับไม่ได้รับรู้ถึงความรู้สึกนั้น เนื้ออุ่น ๆ จึงยิ่งถูกแทงเข้ามาเรื่อย ๆ จนร่างบางถลาตามแรงซอย
“เอาสดกับมึงทำไมเสียวจังวะ แน่นกว่ารูผู้หญิงอีก ซี๊ด…” ร่างสูงคำรามขึ้นอย่างได้อารมณ์ ก่อนเขาจะเริ่มออกแรงขยับซอยสะโพกเข้าออกให้ถี่ขึ้นเรื่อย ๆ จนกายใหญ่ในตอนแรกคารูสวรรค์ติด ๆ ขัด ๆ ตอนนี้กลับเริ่มไหลลื่นขึ้นจนคนตัวบางครางเสียงหลง คงสมใจเขาแล้วสินะที่ถูกคนพี่แทง…
สวบ…
“อื้อออ… อ๊าาา…”
“อื้มมม…”
“อะ อ๊ะ สะ ส้มเสียว…” เสียงหวาน ๆ เอ่ยครางขึ้นเบา ๆ ทั้งที่หลับตาแนบโซฟา ก้นอวบสั่นระริกยิ่งทำให้ไทเกอร์รู้สึกหื่นกระหาย มือหนาจับกระชับเอวบางไว้แล้วออกแรงขยับอย่างไม่ปรานี
อึก!
“อ๊าาาา…”
สวบ!
อึก…
“พี่ไทเกอร์แรงอีก อ๊าาา…” ส้มครางบอกคนตัวสูงที่กระแทกท่อนกายใหญ่เข้ามาอย่างรุนแรงจนถึงจุดกระเส่า ความเสียวทำให้เขาต้องการมากกว่านี้ เขาอยากได้ความยิ่งใหญ่นั้นมากกว่านี้!
“ได้ครับ… ซี๊ดดด…” ไทเกอร์ครางบอกเสียงติดหอบ สะโพกสอบซอยเข้าซอยออกไม่ยั้ง ยามท่อนเหล็กขนาดใหญ่กระแทกให้เข้าไปยังช่องทางที่แสนจะฟิตแน่น สติเขามันแทบจะขาดสะบั้น ทั้งความเสียวและความหื่นกระหายที่มีอยู่ในจิตใจ คนตรงหน้าไม่ได้เป็นผู้หญิง แต่เพียงเห็นเรือนร่างนี้กลับมีอารมณ์ขึ้นอย่างง่ายดาย…
กึก…
“โอ๊ย… ยะ อย่ากัดได้ไหม อึก… อ๊าาาา…” รู้ตัวอีกทีใบหน้าคมก็เผลอก้มลงไปขบกัดที่แผ่นหลังเนียนแล้วเรียบร้อย ถึงคนตัวบางจะร้องห้ามว่าอย่ากัด แต่เขาก็หักห้ามกิเลสนี้ไม่ได้เลยจริง ๆ มันช่างฟินเสียเหลือเกิน
อึก!
“แรงไป… อื้อออ…”
“หึๆ …” คนตัวสูงได้แต่กระตุกยิ้มก่อนเขาจะโน้มลงไปจับใบหน้าสวยให้หันมารับบดจูบ พร้อมกับกระแทกกายใหญ่เข้าไปรัว ๆ ทั้งสองแลกลิ้นกันนานสองนานก่อนไทเกอร์จะผละออกไปจับสะโพกคนใต้ร่างซอยเข้าออกแรง ๆ เพราะเริ่มรู้สึกเหมือนจะถึงจุดสุดยอด
สวบ!
“อะ อึก…”
“อื้อออ... อ่าาา...”
อึก!
“อ๊าาาาา…” แรงกระแทกเข้ามาแรง ๆ ครั้งสุดท้าย ความเสียวไหลมารวมที่ส่วนหัว จนร่างแกร่งกระตุกสะโพกสองถึงสามครั้งพร้อมกับฉีดน้ำรักเข้าไปในร่างของส้มตำเสียจนไหลทะลักออกมาตามรู ไทเกอร์ล้มลงไปนอนทับร่างบาง ทั้งสองหายใจหอบเหมือนเมื่อกี้ผ่านการฝึกซ้อมกีฬามายังไงอย่างงั้น
จุ๊บ…
“…” ส้มตำสัมผัสได้ถึงแรงจุ๊บที่ท้ายทอยก่อนเขาจะเผลอยิ้มทั้ง ๆ ที่หายใจหอบอยู่
“ทะ ทำไมพี่ไม่ยอมใส่ถุง?”
“…”
“ส้มไม่เคยมีอะไรกับใครหรอกนะ ไม่มีโรคอะไรหรอก แต่ทำไมพี่ไทเกอร์ต้องสดกับส้มด้วย…” ร่างบางถามทั้ง ๆ ที่ส่วนนั้นยังคาอยู่ในร่าง ซ้ำมันยังเริ่มขยายขึ้นอีกแล้ว มือหนาสอดเข้าไปกอดรอบเอวบางไว้แน่น จมูกคมซุกลงที่ท้ายทอยขาว
“กูก็ไม่เคยสดกับใคร และมึงก็ไม่ต้องอยากรู้หรอกทำไม แค่รู้ไว้ว่าต่อไปอย่าไปแรดกับใครนอกจากกูก็พอ…”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E4 “ทนเพื่อพี่เยดุ”
RATED 18+
Language and Sex
เช้าถัดไป~
ใบหน้าสวยเนียนผ่องนอนซบอกอุ่น ๆ อย่างไม่รู้เรื่องรู้ราว ริมฝีปากบางเฉียบสีอมชมพูช่างตัดกับสีผิวไม่ต่างกับผมนุ่มสีดำดกเลยแม้แต่น้อย ในขณะที่เขาหลับจะหารู้ไม่ว่ากำลังมีเจ้าของใบหน้าคมสันจมูกโด่งคิ้วดกดูรวม ๆ แล้วหล่อเหมือนพระเอกซีรี่ส์จับจ้องอยู่ เอากันกับรุ่นน้องมันไปสามรอบติด ๆ จนคนตัวบางไม่ไหวจึงได้หยุด ไม่คิดเลยด้วยซ้ำว่าอยู่ดี ๆ จะได้มาเอากับคนที่มันแอบมองเขามาตลอดสองเดือนกว่า ๆ เมื่อคืนวานนี้ ก่อนหน้านี้มันก็งอแงอยากกลับห้อง แต่เพราะเขาขี้เกียจขับรถไปส่งและไม่อยากให้มันกลับเองตอนกลางคืนในสภาพแบบนั้นเลยบังคับให้นอนด้วย อาบน้ำใส่ชุดเขาที่มีขนาดใหญ่กว่าตัวเป็นไหน ๆ สะโพกก็คงระบมจนเขายังรู้สึกว่าน้องมันเดินแปลก ๆ ยังจะงอแงกลับห้องอีก แต่สุดท้ายก็ยอมขึ้นมานอนด้วยจนมันหลับไป...
“อื้อออ...” เสียงครางหวาน ๆ ดังขึ้นเบา ๆ จนไทเกอร์ต้องทำเป็นหลับตา ส้มตำหลังรู้สึกว่านอนอิ่มแล้วบวกกับสัญชาตญาณของมนุษย์ที่สัมผัสได้ว่าเป็นเวลาเช้าจึงค่อย ๆ ขยับตัวลืมตาตื่น สิ่งแรกที่เห็นคือเสื้อของชายหนุ่มที่เขานอนซบอกทั้งคืน เงยขึ้นไปมองจึงเห็นว่าคนพี่หลับอยู่ ริมฝีปากสวยเผลอยิ้มก่อนจะค่อย ๆ ตวัดมือไปสวมกอดคนพี่ไว้แน่นพร้อมใช้ใบหน้าถูอกแกร่งไปมาเหมือนแมวน้อยอ้อนเจ้าของ นั่นทำให้ไทเกอร์ต้องลืมตาขึ้นมาขมวดคิ้วมอง ภาพใบหน้าใสหลับตากำลังถูแผ่นอกเข้าไปมาทำให้รู้สึกได้อารมณ์ไม่น้อย ใจเขาแข็งไม่พอเมื่อเห็นภาพแบบนี้ แต่ที่แน่ ๆ มีอะไรบางอย่างมันเริ่มแข็งขึ้นมาแล้ว
พรึบ!
“อะ อ๊ะ!” ร่างหนาพลิกขึ้นคร่อมทับคนตัวเล็กไว้กะทันหันจนเจ้าของใบหน้าหวานลืมตาขึ้นร้องตกใจเล็กน้อย ตากลมมองรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่จุดขึ้นบนใบหน้าหล่อนั่นแล้วรู้สึกร้อนที่ใบหน้าขึ้นทันที จะเป็นเวลาไหนคนพี่ก็ดูหล่อน่าดึงดูดสำหรับเขาเสียจริง ๆ
“พะ พี่เยดุจริง ๆ ด้วย...” ร่างแบบเม้มปากบอกพร้อมหันหน้าหนี ที่บอกไปแบบนั้นเพราะบางทีก็รู้สึกไม่ไหวที่จะให้คนพี่เอาอีก ได้ยินไทเกอร์จึงส่ายหน้าไปมาก่อนจะขยับลงไปนอนซุกอกแบน แต่สำหรับเขามันก็นุ่มนิ่มเสียจริง ๆ ถึงสัมผัสจะต่างไปจากตอนนอนซบนมโต ๆ ของสาว ๆ ก็ตาม
“พี่ไทเกอร์หนักอะ...”
“ให้กูนอนอยู่แบบนี้หน่อยไม่ได้เลยรึไง?”
“ของพี่มันแข็งอยู่นะ มันแทงขาส้มอยู่”
“...” เนี่ย… มันคิดอะไรมันก็พูดออกมาแบบนี้เลยไง แต่เขากลับมองว่าเป็นเสน่ห์ของน้องมันไปแล้ว รู้ว่าหลายคนอาจจะไม่ชอบ แต่เออ… เขาก็ไม่ได้ว่าอะไร ถึงจะรู้สึกรับไม่ได้ในบางครั้งก็ตามที
“ถ้าพี่ไทเกอร์มีอารมณ์จริง ๆ ให้ส้มใช้มือหรือใช้ปากให้ก็ได้นะ แต่ส้มไม่อยากให้เอาตอนนี้เพราะรู้สึกปวด ๆ เอวอยู่”
“…” ใบหน้าคมยังซุกอยู่กับอกนุ่ม
“หนักอะ อื้อออ… หายใจไม่ออกแล้วนะ” ได้ยินไทเกอร์จึงค่อย ๆ พลิกเปลี่ยนให้น้องมันขึ้นมานั่งทับร่างเขาไว้แทน ใบหน้าหวานขมวดคิ้วงงเล็กน้อย สะโพกอวบสัมผัสกับของแข็งใต้ร่มผ้าของคนพี่จนใบหน้าขึ้นสี ทั้งสองสบสายตากันก่อนร่างเล็กจะหันหนีเพราะเขิน
“จำที่กูบอกได้ไหมว่าอย่าไปอ่อยใครนอกจากกู?”
“อะ อื้ม…”
“อย่าให้กูรู้นะว่าเอากับกูแล้วไปอ่อยคนอื่น ไม่งั้นกูไม่อ่อนโยนกับมึงแน่…” น้ำเสียงแสนจะจริงจังเอ่ยสั่งก่อนไทเกอร์จะขยับดึงคนน้องลงมานอน ร่างสูงลุกขึ้นลงไปเข้าห้องน้ำปล่อยให้ร่างบางขมวดคิ้วมองตาม ตอนนี้กี่โมงแล้วก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ คือเขามีเรียนตอนเช้า ส้มตำค่อย ๆ ลุกขึ้นลงจากเตียง ช่องทางด้านล่างยังรู้สึกแปลก ๆ แต่ก็ใช่ว่าจะเดินเหมือนคนธรรมดาไม่ได้ ทำไมพอเอาสด ๆ ถึงรู้สึกไม่ชินเหมือนใช้ดิลโด้เลย ขนาดของคนพี่ใหญ่ไปงั้นเหรอ?
โทรศัพท์ยี่ห้อแพงถูกยกขึ้นมากดดู เวลาที่ปรากฏคือเกือบเจ็ดโมง เขามีเรียนแปดโมงครึ่งเพราะฉะนั้นคงต้องกลับแล้วจริง ๆ ยังดีที่ทำงานเสร็จแล้วเมื่อวาน
“ปูนมึงอยู่ไหน?”
(อื้ออ… มึงโทรมาปลุกกูอีกแล้วอิห่า)
“มึงมารับกูหน่อยได้ไหม…”
(มึงลืมไปรึเปล่าว่ารถกูส่งซ่อม) ได้ยินคิ้วสวยจึงขมวดเข้าหากัน ปูนมันขับรถยนต์เป็นและเขามีมันที่พึ่งพาได้ทุกครั้ง ถ้าไม่มีมันก็คงต้องช่วยตัวเอง อ่าห์~
“มึงไม่ได้บอกกูเลยนะว่าส่งซ่อม แล้วเมื่อวานมึงไปเรียนยังไง?”
(ก็รถกูนี่แหละ ที่เมื่อวานกูรีบกลับกูไม่ได้บอกมึงเหรอว่าต้องเอารถไปเข้าศูนย์… อีผีคือโทรตามกูเหมือนเป็นผัวอยู่นั่นแหละ รำคาญเลยเอาไปให้เขาเช็กดู เออสุดท้ายก็หาเรื่องให้กูเสียเงินอีกจนได้ วันนี้คงนั่งรถเมล์ไปมั้ง เดี๋ยวบ่าย ๆ มึงพากูเข้าไปเอารถด้วย…)
“เฮ้อออ…”
(อะไรของมึง? หอใกล้แค่นั้นยังจะให้กูไปรับอีก)
“…” ก็ตอนนี้ไม่ได้อยู่หอไงอีคนเลว!
(ส้ม… อย่าบอกนะว่ามึง…)
“…”
(มึงท้อง?)
“สัส… มันเกี่ยวอะไรกับให้มึงมารับวะ” คุยกับเพื่อนแล้วเขารู้สึกไร้สาระจริง ๆ หันไปมองที่ประตูห้องนอน เห็นคนตัวสูงกำลังเดินออกมาในสภาพชุดเดิมแต่เหมือนจะล้างหน้าล้างตาแล้วเรียบร้อย
“เอองั้นแค่นี้แหละ เจอกันที่มอ…” พูดจบส้มตำจึงกดตัดสายไปก่อนจะก้มลงเก็บชุดที่เมื่อวานกองไว้ขึ้นมาถือแล้วยัดใส่กระเป๋าสะพายจนมันตุง ตอนนี้เขาใส่เสื้อยืดตัวโคร่งกับกางเกงบ็อกเซอร์ไซซ์เล็กที่สุดของเจ้าของห้องอยู่ ซึ่งมันดูหลวมเสียจนรู้สึกไม่ถนัด เขาไม่ใช่คนที่ชอบใส่ชุดโอเว่อร์ไซซ์สักเท่าไร แต่ถ้าเป็นของพี่ไทเกอร์ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าอยากใส่ไปเดินห้าง…
อื้อออ…
‘พี่เยดุของน้องงงง…’ รอบแรกเมื่อวานยังเบา ๆ พอรอบสองรอบสามเท่านั้นแหละ สะโพกเขาถึงกับระบมขึ้นทันที
“เสื้อมึงเหมือนกระดุมจะหลุด กี่บาทเดี๋ยวกูซื้อให้…”
“ไม่เป็นไร ส้มมีเยอะ…” คนน้องบอกก่อนจะนึกได้ว่าตัวเองคงใส่กางเกงตัวนี้กลับห้องไม่ได้เลยหยิบสแล็คสีดำของเขาขึ้นมาสวมทับ
“เดี๋ยวชุดส้มจะเอาไปซักแล้วเอามาคืนให้นะ วันนี้มีเรียนเช้าจะรีบกลับไปอาบน้ำ…”
“จะกลับแล้ว?” คนพี่ขมวดคิ้วถามคนที่เตรียมอะไรทุกอย่างเสร็จแล้วเรียบร้อย หน้าสดตอนตื่นนอนมันก็ดูเหมือนสดใสดี ถึงผมจะยุ่ง ๆ ก็ตามคงไม่เป็นอุปสรรคสำหรับคนที่ไม่สนห่าสนเหวอะไรอย่างมัน แล้วดูเสื้อยืดตัวโตของเขากับกางเกงสแล็คตัวรัด ๆ ของมัน แม่งอินดี้จริง ๆ แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าดูดี
“ใช่แล้ว… มากอดเร็ว”
หมับ…
“…”
“อื้อออ…” ร่างบางบอกพร้อมโผเข้าไปกอดคนพี่ทันที ใบหน้าใสซุกลงที่อกแกร่งแล้วถูไปมาสองสามทีก่อนผละออกโดยที่ไทเกอร์ไม่ได้ว่าอะไรเลยสักคำ
“ขอบคุณที่ข่มขืนส้มด้วยนะเมื่อคืน รับรองว่าส้มจะไม่ไปอ่อยใคร พี่ไทเกอร์ก็อย่าไปมองสาวคนอื่นล่ะ”
“…”
“ส้มกลับล่ะ…”
หมับ…
“หือ?” แรงจับที่มือทำให้ส้มตำหันกลับไปมองคนพี่พร้อมเลิกคิ้ว เจ้าของใบหน้าคมยังคงมองเขาด้วยสายตานิ่ง ๆ เหมือนไร้อารมณ์
“เดี๋ยวกูไปส่ง…”
“ส้มกลับเองได้ถ้าพี่ไม่ว่างจริง ๆ”
“กูมีเรียนบ่าย บอกจะไปส่งก็คือจะไปส่งอย่าเรื่องมาก…” ร่างสูงบอกก่อนจะหายเข้าไปในห้อง ก่อนจะออกมาหาเขาที่ยืนรอ ในเมื่อพี่ไทเกอร์บอกว่าอย่าเรื่องมากเขาก็จะไม่เรื่องมาก ยอมลงไปขึ้นรถของคนพี่กลับมายังหอของตัวเองอย่างเชื่อฟัง ในระหว่างทางกลับมาเขาก็ไม่มีอะไรจะถามคนพี่เลยเอาแต่นั่งเงียบ ๆ มองนอกกระจก
“ขอเบอร์…” โทรศัพท์ของรุ่นพี่ถูกยื่นมาให้จนส้มตำเลิกคิ้ว แต่ก็พอจะเข้าใจว่าเจ้าตัวจะขอเบอร์ จึงได้รับมากดเบอร์ให้แล้วยื่นให้คนพี่กลับ ไทเกอร์รับมาก่อนจะกดโทรหา หลังได้ยินเสียงจากโทรศัพท์ของคนน้องจึงกดวางแล้วบันทึกเบอร์ไว้ ส้มตำเองจึงได้เอาโทรศัพท์ออกมากดบันทึกเบอร์คนพี่ไว้เช่นกัน
“ถ้าโทรหาต้องรับ…”
“ครับ~” รอยยิ้มน่ารักส่งให้คนตัวสูง ทั้งสองจ้องหน้ากันสักพักก่อนส้มตำจะสะพายกระเป๋าแล้วลงไปจากรถ เขาโบกมือลาคนตัวสูงก่อนไทเกอร์จะขับออกไป รอยยิ้มมีความสุขจึงปรากฏขึ้นบนใบหน้าใสทันที ไม่คิดไม่ฝันเลยจริง ๆ ว่าแค่แอบมองรุ่นพี่เมื่อวานแล้วถูกจับได้จะมีเรื่องน่าตื่นเต้นขนาดนี้เข้ามาในชีวิต
‘นี่เราจะมีผัวแล้วจริง ๆ ใช่ไหม?’
“ฮือออ…”
“เป็นอะไรรึเปล่าลูก?” แม่บ้านประจำหอถามทันทีที่ได้ยินเสียงจากคนที่กำลังเดินขึ้นบันได ร่างบางจึงหันไปยิ้มแห้งให้แล้วสาวเท้าขึ้นไปอย่างรวดเร็ว ดูเวลาแล้วเขาคงต้องรีบจัดการกับตัวเองแล้วออกไปเรียนให้ได้เร็วที่สุด ไม่งั้นเดี๋ยวจะเข้าเลต โดนอาจารย์บ่นเดี๋ยวจะเสียชื่อเสียง
‘ร่านแต่ไม่ทิ้งการทิ้งงาน’
..
..
..
ปิ๊ง~
#Somtum
“มึงเห็นในห้องเมื่อกี้ป่ะ อีห่ามองกูแรงมากอะ กูทำอะไรให้ไม่พอใจวะถามจริง”
“กูว่าอย่าไปหาเรื่องใครเลยดีกว่าว่ะ ไม่ต้องสนใจพวกมันหรอก…”
“ได้ไงมึงก็รู้ว่ากูไม่ยอมใคร…”
“อีสัสมึงเกรงใจเบ้าหน้ากูด้วย…” ไม่เข้าใจทำไมปูนมันต้องไปสนใจคนมองด้วย ผมขี้เกียจห้ามไม่ให้มันไปมีเรื่องกับคนอื่นแล้วนะ ผมเองก็ใช่ว่าจะยอมไปซะทุกอย่าง ถ้าโดนด่าก็แค่ประชดใส่แล้วทำเป็นไม่สนใจ แต่มันนี่สิ… ใช่ที่ปูนมันก็เป็นผู้ชายตัวเล็กดูน่ารักน่าเอาเหมือน ๆ กัน แต่บ้านมันก็รวยเสียจริง ๆ แถมนิสัยยังไม่ยอมใครอีกซะด้วย ไม่เหมือนผมที่ฐานะปานกลาง
“กูเบื่อพวกมันแม่ง…” ผมได้แต่มองหน้าเพื่อนที่เหมือนจะเบื่อโลกแบบสุด ๆ จนได้แต่ส่ายหน้าไปมากับความใจร้อนของมัน เมื่อกี้เพิ่งเรียนเสร็จครับ เราสองคนเรียนวารสาร ใช่แล้วเด็ก JC ยังไงล่ะ! แน่นอนว่าต้องตั้งใจเรียนแบบสุด ๆ ผมชอบดูซีรี่ส์ สารคดีและเขียนบท อีกอย่างคือชอบอ่านนิยายและอะไรต่าง ๆ ที่น่าสนใจ เพราะฉะนั้นแล้วเลยคิดว่าตัวเองน่าจะเหมาะกับคณะนี้ ยิ่งเมื่อเดือนที่ผ่านมาเพิ่งได้เลือกเอกยิ่งคิดว่าเอกภาพยนตร์และภาพถ่ายน่าสนใจ เหมาะกับนิสัยและความชอบ ถึงจะตัดต่อหรือถ่ายรูปยังไม่ค่อยเซียนก็เถอะ แต่คิดว่าทุกคนพัฒนาได้!
คณะให้โอกาสเรียนเพื่อค้นหาตัวเองตอนปีหนึ่งและปีสองเลือกเอก เลยมีโอกาสรู้จุดสนใจของตัวเองจริง ๆ ซึ่งดีที่ผมกับปูนมีความชอบที่เหมือนกันตั้งแต่เข้าปีหนึ่ง
กึก…
“…”
“เป็นไร?” ปูนมันหันมาถามเมื่อเห็นผมหยุดเดิน พอดีผมมองไปเห็นพี่ไทเกอร์กับเพื่อน ๆ ของพี่เขากำลังเดินตรงมา สงสัยคงเพิ่งพากันมาถึงมหา’ ลัยมั้ง ไม่แปลกหรอกเพราะคณะเราใกล้กันแถมตอนนี้ผมเดินออกมาจากคณะแล้วด้วย
“เปล่า ๆ” ทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นแล้วออกเดินต่อ แค่เดินผ่านกันคงไม่เป็นไร อีกอย่างก็ไม่กล้าทักคนตัวสูงตอนอยู่กับเพื่อน ๆ ด้วย คงคิดว่าพี่เขาอาจจะไม่ชอบ ปูนมันเหมือนจะหันไปเห็นคนที่ผมแอบชอบแล้วเลยไม่ได้ชวนคุย เราสองคนเดินเงียบ ๆ แต่ทั้งกลุ่มของรุ่นพี่มียิ้มแล้วหันไปคุยกันเหมือนจะคุยเรื่องผมนั่นแหละครับ แต่มีแค่คนเดียวที่มองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ แล้วไม่ยอมพูดอะไร ผมเองจึงหันหนีแล้วทำเป็นยิ้มบาง ๆ มองไปข้างหน้าจนในที่สุดเราสองคนก็เดินผ่านกัน
“เชี่ย… กูแม่งกดดันแทน”
“…” แน่นอนว่าเรื่องเมื่อคืนยังไม่มีใครรู้ แม้แต่ปูนเพื่อนสนิทผม…
“พี่เขาเท่จริง ๆ ว่ะ กูเชียร์ให้มึงได้กับพี่เขาอยู่นะเว้ย…”
“เออสัส…” ที่จริงคือกูได้แล้วป่ะ แต่ก็ยังไม่มั่นใจในความสัมพันธ์ที่ตัวเองคิดไว้หรอกนะ บางทีเราอาจจะคิดอยู่ฝ่ายเดียวอยู่ก็ได้ ไม่รู้ว่าพี่ไทเกอร์จะจริงจังด้วยไหม สักพักโทรศัพท์ที่อยู่ในกางเกงมันกลับสั่นขึ้นจนผมต้องหยิบขึ้นมาดู พอเห็นเป็นสายจากคนที่เดินผ่านไปเมื่อกี้มันก็พลอยที่จะทำให้ใจเต้นแรง
“เดี๋ยวกูรับโทรศัพท์แป๊บ…” ผมบอกปูนมันก่อนจะเดินออกจากทางเดินลงไปรับโทรศัพท์ใต้ร่มไม้ต้นหนึ่ง หันกลับไปมองปูนมันก็ไม่ได้สนใจอะไรนอกเสียจากยืนพิงเสาของที่ยึดหลังคาคลุมทางเดินแล้วเอาโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่นรอ
“พี่ไทเกอร์มีอะไรรึเปล่า?” พยายามกระซิบคุยให้เบาที่สุด
(มาหากูหน่อย…)
“หือ?”
(ก็มาหากูไง ห้องน้ำชายคณะมึง ด่วน…) ได้ยินผมยิ่งต้องขมวดคิ้ว
“ดะ เดี๋ยวแต่-”
(เออมาหาหน่อยไม่ได้รึไง หรือไม่ว่าง?)
“ก็ไม่ใช่ไม่ว่าง แล้วส้มจะบอกเพื่อนยังไง…” จริง ๆ แล้วพวกผมไม่มีเรียนตอนบ่าย ปูนมันจะให้พาไปเอารถและออกไปกินข้าวกันเลย แต่ยังไงก็อยากไปหาพี่ไทเกอร์ก่อน
(ก็บอกมาหากูไง…)
“พะ พี่จะบ้าเหรอ?”
(ทำไม? ปกติมึงก็เป็นคนตรง ๆ ไม่ใช่เหรอวะ หรืออายที่เป็นกู?) ทำไมต้องพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจด้วย
“เฮ้อออ… เดี๋ยวส้มไปหา อยู่ห้องน้ำข้างล่างใช่ไหม อันเก่าหรือใหม่?”
(เก่า… รีบ ๆ กูไม่ค่อยมีเวลา) พูดจบไม่รอให้ผมตอบสายจากพี่ไทเกอร์ก็กดตัดไป ผมนี่สิไม่รู้จะบอกปูนมันยังไงเพราะยังไม่อยากให้ใครรู้… คงต้องหลอกมันอีกแล้วแน่ ๆ
“ปูนกูขอไปทำธุระแป๊บหนึ่งก่อนได้ไหม…”
“ห๊ะ? ธุระอะไรของมึง แล้วจะให้กูไปเอารถคนเดียวเหรอ?”
“ไม่ใช่… คือมึงไปหาที่นั่งรอกูก่อนก็ได้ป่ะ เดี๋ยวกูโทรหา”
“ธุระอะไรของมึงบอกกูมาก่อน…”
“ส่วนตัวไหมวะ มึงไม่ต้องอยากรู้หรอก…”
“…” มันยังมองผมด้วยสายตาเหมือนสงสัย
“ปูนนน…”
“เลิกอ้อนกูเลยอิดอก… เออ ๆ เดี๋ยวกูนั่งเล่นรอที่ศูนย์หนังสือนะถ้างั้น อย่าช้า…”
“อื้ม! เดี๋ยวกูมา…” ผมบอกก่อนจะรีบเดินกลับไปทางเดิมทันที ไม่รู้ว่าพี่ไทเกอร์จะโทรให้ไปหาทำไม ตอนนี้กำลังเที่ยงพี่เขามีเรียนบ่ายไม่ใช่เหรอ? สาวเท้ามาได้สักพักผมจึงหันกลับไปมองทางเดิมก็เห็นหลังของปูนมันกำลังเดินไปทางห้องสมุด เลยรีบเร่งความเร็วไปหาคนตัวสูงให้เร็วที่สุด ไม่นานก็มาถึงห้องน้ำเก่า… ไม่เข้าใจทำไมต้องห้องน้ำเก่า ไม่ใช่ว่ามันสกปรกแต่เพราะมันก็ดูเก่า ๆ คนเลยไม่ค่อยเข้ากันแล้ว ผมค่อย ๆ เดินเข้าไปในห้องน้ำแต่ก็ไม่เห็นมีใคร
หมับ!
“อ๊ะ…” มือของใครสักคนคว้าเข้ามากอดที่เอวผมแล้วดึงเข้าไปในห้องส้วมก่อนจะล็อกประตู หันไปมองจึงเห็นเป็นคนที่โทรนัดให้มาหา ใบหน้าหล่อกำลังทำสายตานิ่ง ๆ เหมือนทุกครั้งที่มองมาที่ผม
“พี่ไทเกอร์มีอะไรรึเปล่า? ไม่ได้ไปกับเพื่อน ๆ เหรอ? ทำไมต้องนัดส้มห้องนี่ด้วย…”
“ก็อยากคุยด้วย…” น้ำเสียงปกติเปล่งออกมาแต่กลับทำให้ผมแอบชะงักเล็กน้อย อยากคุยด้วยเหรอ? บ้าชะมัด… ทำไมต้องเขินจนหน้าแดงขึ้นมาด้วยก็ไม่รู้ ผมอมยิ้มมองคนตัวสูงก่อนจะยกมือขึ้นไปกอดรอบคอแกร่งแล้วดึงท้ายทอยพี่ไทเกอร์ให้ใบหน้าคมลงมาประกบจูบ มือหนาทั้งสองข้างเลื่อนมาสัมผัสที่เอวผมอัตโนมัติ ซ้ำยังโอบร่างเข้าหาจนชิดติดกัน เราสองคนจูบแลกลิ้นกันนานสองนานเหมือนกับต้องการแบบนี้กันทั้งคู่ จูบที่แสนนุ่มนวลทำให้รู้สึกเคลิบเคลิ้มพอสมควร สมองขาวโพลนเหมือนกำลังอยู่ในความฝัน สักพักพี่ไทเกอร์จึงผละออกแล้วดึงผมให้ลงไปนั่งคร่อมตักบนชักโครก มือสองข้างยังโอบรอบคอคนตัวสูงไว้ เราสองคนจ้องหน้ากันก่อนผมจะก้มหน้าผากลงไปซุกที่ไหล่แกร่ง
“พี่เงี่ยนใช่ไหม?” ที่นั่งทับอยู่ก็พอจะรู้ว่าบางอย่างมันแข็งเบียดเสียดสะโพกตัวเองอยู่ มือหนาก็กอดเอวผมไว้แน่น เรานั่งกอดกันเหมือนไม่มีใครอยากออกไปไหน
“ใช่…”
“จะเอาไหมล่ะ?” ผมผละออกไปถามเจ้าของใบหน้าหล่อ ก่อนพี่มันจะกระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมาจนผมเลิกคิ้ว
“กูอยากเอามึงฉิบหายส้ม แต่ถ้าเอาแบบรีบ ๆ ก็คงไม่มันว่ะ”
“พี่รู้ได้ไง… เอาแบบรีบหรือไม่รีบส้มก็ทำให้พี่เสียวได้เหมือนกันนั่นแหละ”
“…”
“หรือจะให้อมให้?”
“เฮ้อออ… พอ ๆ กูแค่อยากคุยกับมึง เดี๋ยวเย็นนี้โทรหา”
“อยู่คุยกันก่อนไม่ได้เหรอ…” ผมบอกพร้อมก้มลงไปซุกกอดพี่เขาไว้อีกครั้ง ยังไม่อยากไปเลย อยากนั่งตักพี่เขาแล้วกอดไว้แบบนี้
“…”
“พี่ไทเกอร์…”
“…”
“อย่าบอกใครเรื่องของเราสองคนได้ไหม?”
“ทำไม?” เสียงแข็งดังขึ้นพร้อมกับดันผมออกมามอง ใบหน้าคมเหมือนไม่พอใจขึ้นทันทีที่ผมบอกแบบนั้น
“พี่ก็รู้ว่ามีใครหลายคนที่เขาชอบพี่และอยากได้พี่… มีหลายคนที่จ้องจะเล่นงานส้มอยู่นะ พี่ไม่รู้หรอกว่าส้มเองก็ไม่ใช่คนใส ๆ ที่ไม่มีใครรู้จัก แถมยังมีคนหมั่นไส้ส้มเยอะอีกต่างหาก”
“หึ ๆ จะบอกว่าตัวเองดูแรง ๆ จนคนหมั่นไส้ว่างั้น?”
“ที่จริงเพื่อนส้มมันเป็นคนแรง ๆ ส้มเลยพลอยโดนคนด่าคนนินทาไปด้วย… ไม่อยากให้พี่ไทเกอร์ถูกมองไม่ดี ยิ่งกับคนแบบส้มไม่ใช่ผู้หญิง…” ผมบอกก่อนจะก้มลงไปซุกกอดคนตัวสูงไว้อีกครั้ง
“ทำไมส้มต้องพูดเหมือนพวกเราเป็นอะไรกันด้วยก็ไม่รู้… พูดเองเออเองไม่ถามพี่ก่อนเลย…” เป็นอะไรกันไหมก็ยังไม่ใช่ แค่เอากันครั้งเดียวเอง คุยกันก็เพิ่งคุย ถึงผมจะรู้สึกคุ้นเคยกับพี่เขาจากการแอบมองอยู่หลายครั้งแล้วก็ตาม
“ถ้าร้องไห้กูจับกระแทกคาห้องน้ำไม่ให้ออกไปไหนแน่…” พูดดักทันอีก…
“ไม่ร้องหรอก…”
“…”
“พี่จะจับกระแทกจริงเหรอ น่าสนุกอะ…”
“สัส…” มันก็น่าจะฟินดีนะ เอากันตายไปข้างเลยแบบนี้เหรอ… เราสองคนยังคงเงียบไม่มีใครพูดอะไร ผมบอกแล้วว่าเป็นคนที่ติดกับอะไรบางสิ่งมาก ๆ แบบเรื่องเซ็กซ์หรือผู้ชาย เอาง่าย ๆ คือติดแฟนอะ
‘ก็ถ้ามี…’
“ลุก… กูต้องไปแล้ว” ได้ยินผมจึงยอมลุกขึ้นออกจาตักแกร่ง พี่ไทเกอร์ก็ลุกขึ้นมองหน้าก่อนจะขยับเข้ามาจุ๊บที่หน้าผมเบา ๆ จนต้องหลับตา
“มึงออกไปก่อน… เดี๋ยวเลิกเรียนกูโทรหา”
“อื้ม…” ผมพยักหน้ารับแล้วสวมกอดร่างสูงทีหนึ่งก่อนจะค่อย ๆ ออกไปจากห้องน้ำ มีคนกำลังเดินเข้ามาแต่ก็ไม่มีใครสนใจอะไร ผมจึงรีบกลับไปหาปูนมันทันที…
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E5 “จุ๊ ๆ ตูดกูป่ะ?”
RATED 18+
Language and Sex
“พี่เสือของมึงเขานิสัยยังไงวะ บางทีก็อยากรู้เหมือนกันว่าไอ้พวกหน้าตาดีแต่นิสัยเงียบ ๆ ไม่สนใจใครแบบนั้นจะมีรสนิยมยังไง ปกติกูก็ได้แต่กับพวกผู้ชายหน้าม่อ หล่อไม่หล่อไม่รู้ขอแซ่บไว้ก่อนกูก็โอ…” เสียงปูนที่ขับรถอยู่ทำให้ส้มตำหันไปเลิกคิ้วมอง พี่ไทเกอร์เป็นคนยังไงเหรอ? ไม่รู้สิ… ยังไม่อยากตัดสินใจพี่เขาตอนนี้เพราะคุยกันได้แค่แป๊บเดียวเอง ชื่อเสียงพี่เขาก็เยอะซะด้วย เห็นเพจเซ็กซี่บอยเอารูปตอนถอดเสื้อเล่นบาสไปลงบ่อย ๆ แต่พี่เขาไม่ค่อยเข้าสังคมสักเท่าไร ไอจีก็ตามไม่ได้เพราะพี่เขาปิดเป็นส่วนตัว คนตามนิดเดียวเอง อยากถามเหมือนกันว่าพี่เขารู้สึกยังไงกันแน่ที่เป็นเป้าสายตา ส่วนเขากับคนที่นั่งข้าง ๆ ก็ใช่ว่าจะไม่มีชื่อเสียงในมอ แต่ส่วนมากดันเป็นชื่อเสียงที่ไม่ดีน่ะสิ พอมีเพจเอารูปไปลงก็มักจะมีแต่คอมเม้นต์เหยียด ๆ ไม่ก็พวกผู้ชายเถื่อน ๆ แสดงความคิดเห็นว่าอยากได้ อยากนัดเยบ้างอะไรต่ำ ๆ แบบนี้… มีข่าวลือหลายครั้งแล้วว่าเขาเอากับผู้ชายในห้องน้ำ เอากับผู้ชายในห้องเรียน อย่างนั้นอย่างนี้ แต่ส่วนมากมีแต่ในเพจต่ำตมเท่านั้นแหละที่เอาไปลง…
What did she say? What did he say?
You don't listen 'cause you know everything.
แต่ถามว่าเขากับปูนสนใจไหมก็ไม่ จะแคร์ทำไมในเมื่อคนที่รู้อะไรทุกอย่างดีที่สุดคือตัวเราเอง
หน้าตาดีมีสมองจบป่ะ?
“เออปูน ตอนมึงโดนผู้ชายเยมันรู้สึกเจ็บป่ะ?”
“ถามทำไม อยู่ดี ๆ เกิดอยากลองขึ้นมาแล้วเหรอ กูบอกแล้วว่าดุ้นปลอมไม่มัน…” ได้ยินเพื่อนมันพูดเขาก็อยากจะมองบนแล้วบอกมันเสียเหลือเกินว่า ‘กูโดนเอาแล้วอิสัส’ ยังมองเขาว่าบริสุทธิ์อีกเหรอ โดนเอาสดแตกในขนาดนี้แล้ว แต่ยังไงก็คงต้องเล่นตามน้ำไปซะก่อน…
“ก็ตอนมึงถูกภูมิเอากูก็เห็นแค่มึงนอนคราง… ไม่ได้บอกว่าเจ็บอะไรเลยหนิ”
“โอ๊ย… ก็มันเสียวไหมอะ”
“…” ถามไปก็เพราะอยากรู้ว่าคนอื่นมันจะรู้สึกเหมือนกันกับเขาไหม ตอนท่อนเอ็นของคนตัวสูงสอดใส่เข้ามามันสักผัสได้ทันทีว่าทั้งแน่น และแอบรู้สึกเจ็บ… นี่ถ้าไม่เคยยัดเซ็กซ์ทอยเข้ามาในช่องทางมาก่อนป่านนี้เขาคงจะกระอักเลือดเป็นแน่แท้ ยิ่งคนพี่รุนแรงมันยิ่งรู้สึกเจ็บ ๆ เสียว ๆ แต่กลับปฏิเสธไม่ได้ว่ารู้สึกดีแค่ไหนที่ทำให้ผู้ชายที่ตัวเองชอบหน้าเสียวปนหื่นได้ขนาดนั้น เขาได้จดใส่สมุดบันทึกเล่มสีพาสเทลสุดโปรดแล้วว่าพี่ไทเกอร์คือคนแรกและมีขนาดขององคชาตทั้งใหญ่และยาวที่สุดเท่าที่เคยเห็นมา มันทำให้พี่เขาดูดุดันเสียจริง ๆ ไม่ผิดหวังเลยที่เก็บภาพมาช่วยตัวเองตลอดสามเดือนที่ผ่านมา
“เออปูนมึงรวยแล้วมึงเคยซื้อผู้ชายกินป่ะ?”
“ห๊ะ? อย่าบอกนะ…” ปูนหันมามองเพื่อนเหมือนคิดอะไรขึ้นได้ อย่าบอกนะว่าเพื่อนเขามันอยากลองซื้อผู้ชายกิน
“อิห่าไม่ใช่… กูถามมึงก็แค่ตอบได้ป่ะ”
“หน้าตากูเหมือนพวกซื้อกินเหรอ ไปนั่งอ่อยแถวผับแถวบาร์ก็ได้แดกล่ะ มันวินวินทั้งคู่ป่ะ ก็เสียวแล้วแตกทั้งสอง ทำไมต้องเสียเงิน…”
“อ๋อ…” ร่างบางตอบเหมือนรับรู้ก่อนจะหันกลับไปมองนอกกระจกรถ เมื่อกี้เขาพาเพื่อนไปเอารถที่ศูนย์ซ่อมมา ก่อนหน้าก็ไปหาพี่ไทเกอร์ที่ห้องน้ำ แปลกที่ดันมีแต่เรื่องคนตัวสูงเข้ามาในหัวจนอยากจะเจอหน้าอีกแล้ว เขาเอาผู้ชายคนนั้นออกจากหัวไม่ได้เลยจริง ๆ
“อยากมีผัว…”
“ห๊ะ?”
“ปะ เปล่า…” อยู่ดี ๆ ดันเผลอเอ่ยประโยคที่คิดไว้ในหัวออกมาเบา ๆ จนเพื่อนหันมามอง ร่างบางจึงรีบปฏิเสธไปก่อนจะปรายตากลับไปยังนอกกระจกรถทันที แสงสว่างจากดวงอาทิตย์ในยามบ่ายนั้นแรงกล้าเหมือนไฟร่านของเพื่อนเขาไม่มีผิด ชีวิตมันช่างดูเหมือนไม่มีอะไรเอาเสียเลยหากขาดเรื่องเซ็กซ์ไป สิ่งสวยงามทางกามารมณ์ที่ใคร ๆ ต่างก็ชื่นชอบ แต่แน่นอนว่าไม่ใช่แค่มันที่ทำให้มนุษย์มีความสุขได้เสมอไป เพราะบางทีมันอาจจะฆ่าคนให้ตายก็เป็นได้… เหมือนกับตอนนี้ที่เพื่อนเขามันพามาที่ร้านขายยาแห่งหนึ่ง และเขาก็รู้อยู่แล้วว่ามันจะมาซื้อแท่งตรวจ HIV นี่เป็นอีกหนึ่งเหตุผลที่เขาไม่คิดที่จะมีอะไรกันกับใครมั่วซั่ว ถ้าอยากให้คนที่เรารักมีความสุขก็ต้องปลอดโรคไปด้วยดีที่สุด เอากันแบบหื่นกามแต่ปลอดภัยก็รู้สึกดีป่ะ? และพอได้ยินจากพี่ไทเกอร์บอกว่าร่างสูงไม่มีโรคแถมยังเพิ่งเคยสดกับใครสักคน นั่นทำให้เขารู้สึกอุ่นใจขึ้นเสียจริง ๆ นั่งรอในรถสักพักปูนก็กลับขึ้นมานั่งพร้อมถุงใส่อุปกรณ์และยาต่าง ๆ ที่เขามักเห็นเป็นประจำ
“ตอนไหนมึงจะมีแฟนเป็นตัวเป็นตนปูน”
“…”
“มันเสี่ยงมึงก็รู้…”
“กูไม่เคยสดกับใครนะส้ม ไม่ได้เป็นโรคด้วย ที่กูซื้อไปตรวจก็เพื่อความปลอดภัย…”
“ซื้อไปตรวจมันไม่ใช่การป้องกัน กูว่าทางที่ดีมึงควรเลิกเอาผู้ชายไม่เลือกได้ละนะ…”
“กูเลือก… มีแต่ใหญ่ ๆ ยาว ๆ แถมยังแซ่บกันทั้งนั้น”
“สันดาน…” เขาได้แต่ด่าเพื่อนด้วยใบหน้าเหมือนไม่รู้จะด่ามันยังไง ในเมื่อมันจะทำอะไรแล้วเขาบอกไม่เคยฟังก็แล้วแต่มันจะทำเลยแล้วกัน
“กูจะไม่ยุ่งเรื่องของมึงหรอกนะ แต่ก็ป้องกันให้แน่ใจไว้ก่อน…”
“จ้าคูมเพื่อนโส้มมม…” ได้ยินส้มตำจึงเผลอยิ้มพร้อมกับหันไปผลักไหล่คนขับรถเบา ๆ ทั้งสองหัวเราะคุยกันให้บรรยากาศในรถผ่อนคลาย ก่อนปูนจะขับมาส่งเขาที่หอแล้วกลับไป ร่างบางในชุดนักศึกษาพอดีตัวเดินขึ้นไปบนห้องอย่างช้า ๆ ตามองโทรศัพท์ไม่สนใจฟ้าสนใจดิน เขาอยู่ชั้น 2 เลยไม่อยากขึ้นลิฟต์ ถ้าวันไหนขี้เกียจถึงได้ใช้ ถึงชั้นเป้าหมายตากลมจึงมองตรงไปยังทางเดิน ก่อนจะชะงักเมื่อเห็นเป็นใครคนหนึ่งยืนอยู่หน้าห้อง ชายตัวสูงหัวเกรียนใส่เสื้อช็อปวิศวะกับกางเกงยีนยืนกอดอกพิงประตูห้องเขาไว้อยู่ ใบหน้าใสจึงเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งขึ้นทันที สองขาเรียวค่อย ๆ เดินตรงไปยังห้องที่ครอบครองและหยุดมองใบหน้าคมที่มองมาที่เขาด้วยสายตานิ่ง ๆ
“หลบหน่อย จะเข้าห้อง…”
“ไม่คิดจะทักทายก่อนเลย?”
“ไปตายซะ…”
“ทักทายได้ฮาร์ดคอร์เหมือนเดิมเลยนะที่รัก”
“ที่รักบ้านนายสิ แล้วมาทำไม?”
“มาหาเมียเก่าไง…” เมียเก่าเหรอ? แค่คุยกันผ่านโซเชียลและนัดเจอไม่กี่ครั้ง พอรู้ว่ามันเหี้ยก็เลิกคุย นี่มันก็นานมากแล้วนะ ตั้งแต่เขาอยู่ปีหนึ่งเทอมสอง พอดีมีผู้ชายที่ถูกใจทักมาคุยด้วยเลยยอมคุย ๆ ไป ไม่ได้คิดจะจริงจังอะไร แต่ก็พอรู้ว่าไอ้หน้าหล่อปนเถื่อนตรงหน้ามันตามตื๊ออยู่ตลอด
“นายเลิกตื๊อได้ไหมศร ฉันไม่ได้คิดอะไรกับนายแล้วนะ…”
“งั้นก็คิดดิครับ…” ร่างสูงขยับเข้าหาด้วยสายตายียวน นั่นยิ่งทำให้เขาไม่ชอบใจ มือนุ่มยกขึ้นผลักร่างแกร่งออกก่อนจะขยับไปใช้คีย์การ์ดแตะเปิดประตูเพื่อจะเข้าห้อง ถึงจะเป็นแค่หอพัก แต่นี่มันก็หอพักนอกที่ค่อนข้างมีคุณภาพ และเขาสงสัยทำไมไอ้คนพรรค์นี้มันถึงขึ้นมาได้
หมับ…
“อ๊ะ!” มือหนาเลื่อนมาดึงแขนเขาไว้ จะปิดประตูก็ไม่ได้เพราะศรแทรกร่างพร้อมดันเขาเข้ามาในห้อง ก่อนจะปิดประตูให้อย่างดี
“ถ้าเสี้ยนมากก็ไปเอาคนของนายสิวะ ก็มีแต่คนสวย ๆ ทั้งนั้นเลยไม่ใช่เหรอ?”
“ก็อยากเอาส้มตำไง… แล้วนี่ยังไม่เลิกสนใจเรื่องพวกนี้อีกเหรอวะ?” ร่างสูงพูดเหมือนไม่สนใจหัวเจ้าของสถานที่ เขาเดินดูรอบ ๆ ห้องที่ถูกประดับตกแต่งไปด้วยของที่เกี่ยวกับเพศศึกษา ครั้งแรกที่มาก็เห็นเป็นแบบนี้จนคิดว่าคนที่คุยด้วยมันโรคจิตหรือเป็นประเภทหมกมุ่นแน่ ๆ ส่วนเจ้าของใบหน้าใสที่กำลังทำสีหน้าไม่พอใจก็เอาแต่ยืนกอดอกมองชายตัวสูงเหมือนอยากตบ มันจะถือวิสาสะเข้ามาในห้องเขาทำไมก็ไม่รู้ เกะกะสายตาเสียจริง ๆ แล้วนี่ถ่อสังขารมาจากอีกมหา’ ลัยเพื่อมาหาเขาเลยเหรอ?
“นี่นาย-” กำลังจะด่าแต่คนตัวสูงมันกลับเดินเข้ามาหาอย่างรวดเร็ว สองมือหนาจับต้นแขนเข้าไว้แล้วก้มหน้าลงมามองใกล้ ๆ เหมือนจริงจัง
“ศรกำลังจีบผู้ชายคนหนึ่งอยู่ ตอนนี้มีปัญหากับมันเพราะเอาไม่เป็น มันตัวเล็กน่ารัก… ศรชอบศรอยากได้ ช่วยสอนศรหน่อยว่าต้องเอายังไงวะ อยากทำให้มันติดจนไม่ไปเอากับผู้ชายคนอื่นอีก…” คำพูดทุกคำจากปากของชายตรงหน้าทำให้ส้มตำอึ้งไปนิด ๆ ก่อนเขาจะเผลอขำออกมาอย่างห้ามตัวเองไม่ได้ ร่างสูงก็เอาแต่ขมวดคิ้วทำหน้าเครียด สรุปคือจะมาให้เขาสอนเอาผู้ชายเหรอ?
“ก็คิดว่าจะมาหาเรื่อง แล้วทำไมไม่นัดก่อนล่ะ…” ร่างบางถามพลางเดินเอากระเป๋าไปวางไว้บนเตียง สองมือนุ่มสลับพับแขนเสื้อขึ้นทั้งสองข้างนิดหน่อย ทุกการเคลื่อนไหวของร่างเล็กมันช่างดูมีเสน่ห์น่าจดจ้องเสียเหลือเกิน
“อื้อ… ก็รู้ว่าถ้านัดยังไงส้มก็คงไม่ให้มาหา”
“ใช่… ก็นายมันเลวไง แล้วนี่คิดยังไงถึงอยากมีแฟนเป็นตัวเป็นตน…”
“ไม่รู้ก็อยากได้มาครอบครอง…” คนตัวสูงบอกก่อนจะถือวิสาสะนั่งลงบนเตียง สองแขนหนากอดอกมองเขาเหมือนยังไงวันนี้ต้องได้รู้วิธีเอาประตูหลัง
“แล้วมีปัญหายังไง แบบเอาผู้ชายไม่เป็นเหรอ?”
“อะ เอ่อ… ใช่ ๆ” ได้ยินสัมตำจึงรีบเดินไปหยิบกล่องอะไรสักอย่างออกมาจากตู้ ซึ่งมันคือกล่องรวมเซ็กซ์ทอยต่าง ๆ มากมาย ศรที่นั่งอยู่เห็นยังแอบชะงัก
“ไปเอาของพวกนี้มาไว้ที่ห้องทำไมวะ?”
“เอาไว้ช่วยตัวเอง…” ร่างบางตอบหน้าตายในขณะนั่งย่อตัวหาของที่อยากได้ คนได้ยินคำตอบถึงกับพูดอะไรไม่ออก สักพักร่างบางจึงหยิบสะโพกเทียมขนาดเบ้อเร่อออกมาจากกล่องเซ็กซ์ทอยยักษ์ ไม่ต้องถามว่าทำไมถึงมี เขาเองก็อยากลองป่ะถึงได้ซื้อมา แต่คิดแล้วคงไม่ใช่สไตล์เลยใช้ครั้งเดียวแล้วเลิก เขาเหมาะนอนให้คนอื่นกระแทกเสียมากกว่า
“เดี๋ยว ๆ เอาออกมาทำไม”
“สรุปอยากรู้ไหมว่ามันเอายังไง?” ถ้าไม่ลองแล้วจะทำเป็นเหรอ เอาจริง ๆ คนตัวสูงไม่น่าโง่ขนาดนั้นเลยนะ
“อะ เอ่อ…”
“เอาจริง ๆ นายไม่น่าโง่เลยนะศร มันก็เหมือนเอาผู้หญิงป่ะแต่แค่สอดเข้าตรงรูทวาร… ไหนถอดกางเกง”
“เดี๋ยว ๆ ทำไมต้องถอด?” เจ้าของใบหน้าคมถึงกับลุกขึ้นงงกับคำสั่งของร่างบางที่เดินถือสะโพกปลอมเข้าไปในห้องน้ำ ได้ยินส้มตำจึงหยุดหันมาทำสีหน้าเรียบใส่ สองขาเรียวรีบเดินกลับมาเผชิญหน้าศรทันที
“ถ้านายอยากให้ช่วย ก็ถอดกางเกงแล้วทำให้ของตัวเองแข็งซะ จะได้ลองเอาอันนี้ดู…” เซ็กซ์ทอยในมือนุ่มยกขึ้นไปใกล้ ๆ หน้าจนศรต้องถอยหลัง
“หรือถ้าอายก็กลับไป มันจะอะไรมากมาย คิดว่าของตัวเองใหญ่นักรึไงห๊ะ?” ส้มตำบ่นพลางเดินกลับไปเข้าห้องน้ำ เขาต้องล้างทำความสะอาดสิ่งนี้ก่อนจะให้คนแบบนี้ใช้ พอจัดการกับสิ่งนั้นเสร็จเรียบร้อยแล้วจึงได้เดินออกมา ตอนนี้ศรกำลังนั่งสาวท่อนเอ็นอยู่ขอบเตียง ซึ่งดูจากขนาดแล้วก็ใช้ได้พอสมควร ใบหน้าดูขัดเขินเล็กน้อย แต่เขาก็ไม่ได้อายอะไรขนาดนั้น เพราะคนตัวบางมันยังทำเป็นเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเลย ส้มตำเดินเอาผ้ามารองที่นอนไว้ก่อนจะเอาเซ็กซ์ทอยที่ล้างแล้ววางทับ
“ขึ้นมา…” ใบหน้าหวานหันไปสั่งคนตัวสูงที่กำลังเอี้ยวตัวหันมามอง เจ้าของใบหน้าคมจึงแอบชะงักนิ่งเล็กน้อยก่อนจะยอมขึ้นมาบนเตียง เขารู้หน้าที่ดีว่าต้องทำยังไงจึงได้ตั้งท่าเตรียมยัดกลางกายของตัวเองเข้าไปในนั้น
“ยัดเข้าไปเลยนะ…”
“อื้ม… มือก็จับสะโพกไว้ด้วย จินตนาการเหมือนตัวเองกำลังบีบสะโพกของผู้ชายคนนั้นอยู่ ประตูหลังมันอาจจะคับแน่นกว่าของผู้หญิงนะ เวลานายจะยัดเข้าไปต้องระวังอย่ารุนแรงมากไป มันไม่ได้มีไว้แทงนายเข้าใจป่ะ เพราะฉะนั้นให้นุ่มนวลในตอนแรกก่อน… อ่า… ค่อย ๆ สอดเข้าไปแบบนั้นแหละ เซ็กซ์ทอยมันอาจไม่เหมือนของจริง แต่ก็คล้าย ๆ ให้คิดว่าเอาผู้หญิงก็ได้เวลาทำจริง ๆ มันก็เสียวไม่แพ้กันหรอก” ใบหน้าคมแสดงถึงความเสียวขึ้นทันทีที่สอดกายใหญ่เข้าไปจนสุด เขาเริ่มออกแรงซอยและจินตนาการเหมือนที่คนตัวบางบอก สะโพกสอบซอยเข้าออกจากช่องทางปลอมนั้นอย่างเมามันเสียจนส้มตำยังหมดคำจะพูด แต่กลับปฏิเสธไม่ได้เลยว่าพอเห็นคนตัวสูงทำแบบนี้แล้วดันเกิดอารมณ์ทางเพศขึ้นมาได้ง่าย ๆ
‘อยากอยู่กับพี่ไทเกอร์สองต่อสอง…’
เสียงใสยังคงบิ้วอารมณ์ไปเรื่อย ๆ พร้อมกับเสียงครางทุ้มต่ำเบา ๆ ลอดออกมาจากปากคนตัวสูง ไม่นานนักก่อนศรจะเผลอครางเสียงหลงพร้อมกับปลดปล่อยน้ำกามเข้าไปเลอะเซ็กซ์ทอยใต้ร่างทันที…
“เชี่ยโคตรมันเลยว่ะ…” เอ่ยเสียงติดหอบแล้วหันไปยิ้มให้เจ้าของห้องเหมือนเขิน ๆ
“ของจริงดีกว่านี้เชื่อสิ…” ร่างบางพูดเสริมพลางยื่นกล่องทิชชูไปให้ร่างสูงทำความสะอาด ศรจึงค่อย ๆ ถอดท่อนเอ็นออกมาเช็ดทำความสะอาด และแน่นอนว่าส้มตำคงไม่มีทางจะทำความสะอาดสิ่งที่คนอื่นใช้ให้แน่นอน ศรจึงต้องเอาสิ่งนั้นไปล้างทำความสะอาดก่อนจะเอาออกไปตากไว้หลังห้อง ระเบียงตากผ้าด้านหลังของคนอื่นอาจเป็นเสื้อผ้าแต่ของส้มตำคนนี้บ่อยครั้งที่เรียงรายด้วยเซ็กซ์ทอย
“อื้ม… อีกอย่างนายป้องกันด้วยก็ดี ถ้าคิดว่าเขาคนนั้นไม่บริสุทธิ์ เราไม่อาจรู้ได้ว่าเขาผ่านใครมาแล้วบ้าง…”
“ถ้าเอาสดแตกในเขาจะท้องไหมวะ?”
“นายถามเด็กอนุบาลก็ยังได้คำตอบเลยศร…”
“ฮ่า ๆ ๆ เออ ๆ ขอบใจครับ เดี๋ยวลองแล้วจะบอกว่าเป็นไง… แล้วเป็นไงช่วงนี้ มีแฟนยัง?” ทั้งสองยืนคุยกันหน้าห้อง ถึงส้มตำอยากจะบอกว่าให้คนตัวสูงรีบกลับก็เถอะ…
“ไม่ยุ่งได้ป่ะ…”
“เออ… งั้นไปละบาย” ร่างสูงตอบก่อนจะโบกมือให้แล้วเดินออกไป ส้มตำจึงได้แต่มองตามหลังชายคนนั้นด้วยสีหน้าเรียบนิ่งแล้วกลับเข้าไปในห้องพร้อมกับปิดประตู สองขาเรียวรีบตรงไปจดบันทึกเรื่องราวเมื่อกี้ลงในสมุดบันทึกสีพาสเทลทันที จะว่าไปแล้วเขายังไม่ตั้งชื่อสมุดเล่มนี้เลย
“เขียนว่าไงดีอะ…”
“ส้มตำโรคจิตดีไหม?” มีแต่คนคิดว่าเขาเป็นคนแบบนั้น
“หรือเพศศึกษาดี?”
“หมกมุ่นเหรอ?” จะว่าไปหมกมุ่นก็เข้าท่าดีนะ จำได้ว่าภูมิเคยบอกว่าเขาหมกมุ่น ถึงไม่ได้ยอมรับแต่ก็ไม่ได้มีผลกระทบอะไรเลยหนิ… คิดได้ส้มตำจึงเขียนไว้หน้าสมุดบันทึกคำโต ๆ ว่า
‘หมกมุ่น’
มือนุ่มยกสมุดบันทึกนั้นขึ้นโชว์สูง ๆ พร้อมกับยิ้มออกมาจาง ๆ นี่คือชีวิตเขาเลยนะ เขียนมาตั้งนานแล้ว พยายามเก็บรายละเอียดทุกอย่างเพื่อคนที่แอบชอบโดยเฉพาะ ตากลมหันไปมองนาฬิกาติดผนังตอนนี้บอกเวลาบ่ายสองโมงกว่า ๆ วันนี้พี่ไทเกอร์เลิกเย็นเลย
“ฮือออ… อยากเจอหน้าพี่ไทเกอร์แล้ว” ร่างเล็กไม่พูดเปล่า เลื่อนมือไปหยิบรูปของคนตัวสูงที่ปริ้นมากอดไว้ด้วย
“อยากดมกลิ่น…”
“อยากกอดไว้ตลอดเลย…”
จะว่าไปแล้วเรื่องที่เขาคุยกับคนตัวสูงเมื่อตอนเที่ยงนั้นยังไม่เคลียร์เลยจริง ๆ เขาไม่ใช่คนอายหรือกลัวตัวเองเดือดร้อนเลยนะ แต่พอมีคนที่แอบชอบจริง ๆ เข้ามาเกี่ยวเขาก็ไม่อยากให้ร่างสูงเดือดร้อนเหมือนกัน ต้องเกิดกระแสแอนตี้แน่ ๆ คนอาจเกลียดพี่ไทเกอร์ทั้ง ๆ ที่เจ้าตัวไม่ได้ทำอะไรผิด เขาไม่เป็นไรหรอก เขารับได้อยู่แล้วถ้าคนจะด่า… ร่างบางเดินลงมาจากห้องในสภาพเหมือนเดิม แค่รู้สึกหิวอะไรนิดหน่อยเลยจะลงมาเข้าเซ่เว่น แต่เสียงกระซิบที่ดังเข้ามาในหูนั้นดันทำให้รู้สึกไม่โอเคเอาเสียเลย คนกำลังเลือกของกินแท้ ๆ
“มึงว่าเข้ามาซื้อถุงยางป่ะวะ?”
“กูว่าใช่นะ คงซื้อเยอะเพราะมีหลายคนอะกูว่า…” ใบหน้าใสยังคงเรียบเฉยและเลือกของกินต่อเหมือนไม่มีได้ยินเสียงของสองสาวนั้น บ่อยครั้งแล้วจนไม่อยากสนใจ
“พ่อแม่สอนมายังไงอะ ลูกถึงได้เกิดมาแรดแบบนี้…”
กึก…
“…” แต่นั่นมันกลับทำให้ร่างเล็กถึงกลับชะงักขึ้นทันที สองขาเรียวสาวตรงไปยังเคาน์เตอร์โดยไม่ได้หยิบของกินเลยสักชิ้น
“เอาถุงยางสองกล่องครับพี่!”
“พอดีต้องใช้เยอะหน่อย… แต่สงสัยบางคนชีวิตนี้คงไม่มีโอกาสใช้เพราะไม่มีใครเอา…”
ประโยคที่ถูกเปล่งออกมาเน้นเสียง ดังซะจนคนทั้งร้านสะดวกซื้อเงียบและน่าจะได้ยินกันจนหมด พนักงานหนุ่มยังแอบชะงักก่อนจะรับของตรงหน้าซึ่งเป็นถุงยางอนามัยสองกล่องมาคิดเงินอย่างเก้ ๆ กัง ๆ ร่างบางยื่นเงินไปจ่ายครบพอดีก่อนจะเดินจากร้านด้วยใบหน้าเรียบนิ่ง เสียใจไหมก็เสียใจแหละ แต่จะคิดยังไงก็คิด ไม่มีใครรู้ตัวเราดีเท่าตัวเราเองหรอก
‘ผิดขนาดนั้นเลยเหรอ…’ ยิ่งมีคนเล่าต่อ ๆ กันเขายิ่งดูแย่ จะไม่แคร์ก็ได้… แต่บางทีมันก็เกินไปจนต้องแคร์ ในระหว่างเดินโทรศัพท์ในกระเป๋ากางเกงก็สั่นขึ้นร่างบางจึงหยิบออกมาดู พอเห็นเป็นสายจากคนตัวสูงมันยิ่งทำให้เขารู้สึกแย่ แล้วผู้ชายคนนี้เหรอที่ต้องมาคุยกับคนแบบเขาที่มีชื่อเสียงแย่ ๆ
“พี่ไทเกอร์มีอะไรรึเปล่า…”
(อยู่ไหน?)
“ส้มเพิ่งกลับจากเซเว่น…” พยายามพูดด้วยน้ำเสียงปกติที่สุด
(เสียงแปลก ๆ เป็นไร?)
“…” แปลกตรงไหน!
(…)
“พี่ไทเกอร์ไม่มีเรียนเหรอ วันนี้พี่เลิกค่ำเลยไม่ใช่รึไง?”
(ก็ใช่… ว่างเลยโทรหา)
“อะ อื้ม…”
(เสียงมึงแปลก ๆ บอกกูมาเป็นไร?)
“เปล่า… วันนี้ส้มจะได้เจอพี่อีกไหม?” เขาแค่อยากเจอหน้าคนตัวสูงบ่อย ๆ ถึงเจ้าตัวจะบอกว่าจะโทรหาอีกทีตอนเย็น แต่ก็ไม่ได้มั่นใจว่าจะได้เจอ
(อื้อ… เดี๋ยวกูพาไปกินข้าว)
“…” ไปกินข้าวด้วยกันเหรอ คนก็ต้องเห็นน่ะสิ
(แค่นี้แหละ กูต้องไปเรียนละ…) พูดจบปลายสายก็กดตัดไปทันที ร่างบางเดินมาหยุดอยู่หน้าหอก็ได้แต่คิดในใจว่าควรทำยังไงให้ตัวเองดูดีขึ้นมาในสายตาคนอื่นบ้าง จริง ๆ ก็ไม่ใช่ทุกคนที่มองเขาไม่ดี ก็มีที่ยอมคุยกับเขาดี ๆ หรือไม่สนใจข่าวลือต่าง ๆ แต่พวกแอนตี้นี่สิ มันจะอะไรนักหนา
“อีห่าตูดก็ตูดกูป่ะถามจริง… จะเสือกทำไม”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E6 “อาฮะเอาคารถ”
RATED 18+
Language and Sex
เจ้าของใบหน้าคมหันไปมองเสี้ยวหน้าใสที่เอาแต่นั่งเงียบ ๆ ตั้งแต่ขึ้นมาบนรถอย่างนึกสงสัย น้องมันเป็นอะไรเขาเองก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ คนตัวบางมันต้องมีอะไรให้คิดอยู่แน่ ๆ ตั้งแต่ขับรถไปรับมันหน้าหอมันก็ดูเหมือนจะพยายามฝืนยิ้มตอบ
“มีอะไรก็บอกกูมา”
“…” ได้ยินใบหน้าใสจึงหันมาเลิกคิ้วสงสัย
“กูทำอะไรให้ไม่พอใจรึไงวะ?”
“หือ… ปะ เปล่านะ ส้มก็ยังเสียวตอนพี่แทงเข้ามาอยู่เลย”
“…” คำตอบนั้นทำให้ไทเกอร์ไม่อยากจะพูดอะไรต่อนอกเสียจากมองคนตัวบางด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนจะหันไปขับรถ จะบอกว่าไม่อยากจะพูดก็คงไม่ใช่ บอกนึกไม่ออกว่าจะพูดอะไรเสียยังดีกว่า เห็นเช่นนั้นส้มตำยิ่งกังวลใจเพราะไม่รู้ว่ารุ่นพี่ถามถึงเรื่องอะไร
“พี่ไทเกอร์ทำอะไรให้ส้มไม่พอใจอะ ก็ไม่มีนะ…”
“ก็หน้ามึงมันเหมือนมีอะไรให้เครียดตั้งแต่กูไปรับล่ะ คิดว่าเห็นอะไรมาเลยเอาเก็บไปคิด…”
“เห็นอะไรมาเลยเก็บไปคิด?” ร่างเล็กแอบคิดตามประโยคนั้นของคนพี่ทันที
“อย่าบอกนะว่าพี่ไทเกอร์แอบไปมีอะไรกันกับคนอื่นแล้วคิดว่าส้มไปเห็นมา?”
“คิดไปเองอีกละ…”
“…” ได้รับคำตอบตากลมก็ยังเอาแต่มองเสี้ยวหน้าคนพี่เหมือนยังสงสัยจนเจ้าของใบหน้าคมหันมามอง ใบหน้าเหมือนแมวที่กำลังเครียดมันดูน่าจับฟัดเสียจริง ๆ จะอ่อยกันไปถึงไหนวะ
“อย่าเบื่อส้มนะ ส้มยังไม่ได้ลองกับพี่ไทเกอร์อีกตั้งหลายท่าเลย ถึงไม่ใช่เรื่องเซ็กซ์ส้มก็ยังอยากให้พี่ไทเกอร์สนใจส้มแค่คนเดียวนะ… ถ้าไปสนใจคนอื่นส้มต้องเสียใจแน่ ๆ เลยอะ” ใบหน้าหวานบอกด้วยน้ำเสียงเหมือนงอแงพลางหันออกไปมองนอกกระจก ได้ยินร่างสูงจึงทำได้เพียงกระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมาให้กับท่าทางของน้องมัน ไม่นานบีเอ็มซีรี่ส์ 4 คันสวยก็แล่นเข้ามาจอด ณ ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง สองนักศึกษาหนุ่มที่ใส่ชุดนักศึกษาอยู่ยังคงนั่งอยู่นิ่ง ๆ ใบหน้าสวยหันไปมองคนพี่เหมือนอยากพูดอะไรสักอย่างจนไทเกอร์ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่
“ข้อดีของมึงคือพูดออกมาตรง ๆ นะส้ม กูชอบโคตร ๆ เลย ถึงคนอื่นจะไม่ชอบ แต่มึงตรง ๆ กับกูคนเดียวได้ทุกอย่าง แต่ไอ้การที่มึงพูดตรง ๆ แต่เรื่องแบบนั้นแล้วไม่ยอมพูดเรื่องที่กำลังเครียดอยู่ให้กูฟังมันทำให้กูหงุดหงิดมาก ๆ เลยรู้ไหม อยากให้กูโหดใส่เหรอวะ?” เสียงแข็งดังขึ้นจนร่างเล็กเม้มปาก
“พะ พี่ไทเกอร์จะใช้โซ่แส้กุญแจมือกับส้มก็ได้นะ แต่อย่าโกรธส้มได้ไหม…” ใบหน้าหวานอ้อนขั้นสุด
“เฮ้อออ… ถ้าไม่อยากให้โกรธก็บอกมาตรง ๆ ว่าเป็นไร…” มือหนาเลื่อนไปสัมผัสปลายคางสวยให้หันมามองหน้าเขาดี ๆ เอะอะก็จะเม้มปากก้มหน้าอยู่ได้ เขาพยายามพูดด้วยน้ำเสียงนุ่มนวลที่สุดแล้ว ถ้ายังไม่บอกออกมาตรง ๆ คงได้หงุดหงิดแล้วจับกระแทกคารถแน่ ๆ แม่งใบหน้าตอนเครียดก็ยั่วเยฉิบหาย…
“ส้มแค่กังวลว่าจะมีคนถ่ายรูปเราไปลงเพจ…”
“…”
“กลัวพี่ไทเกอร์เสียหาย… วันนี้ตอนกลับไปที่ห้องแล้วไปเซเว่นส้มก็ได้ยินคนนินทา ทั้ง ๆ ที่แค่หิวแล้วจะไปหาซื้ออะไรกินแต่พวกมันกลับกระซิบถามกันว่าส้มต้องเข้ามาซื้อถุงยางแน่ ๆ แล้วบอกว่าส้มต้องซื้อหลายอันด้วยเพราะเอาหลายคน ถ้าจะนินทาให้ได้ยินทำไมไม่เดินมาบอกกันต่อหน้าเลย…” ก็ทำไมวะ!? ทำไมต้องยุ่งด้วยก็ไม่รู้ ใบหน้าคมยังคงขมวดคิ้ว
“แล้วพี่รู้ป่ะว่าจริง ๆ แล้วคำพูดแค่นั้นมันไม่ทำให้ส้มเก็บมาคิดหรอก ถ้าพวกมันไม่นินทาต่อว่าพ่อแม่ส้มเป็นคนยังไงถึงได้สอนส้มมาแรดแบบนี้ แล้วทำไมต้องเล่นถึงพ่อแม่ด้วยวะ ส้มจะแรดจะร่านก็ไม่เคยให้ใครเอาเลยนะ… ถึงให้เอาแล้วมันไปหนักหัวพวกมันตรงไหน? สรุปเลยได้ซื้อถุงยางมาสองกล่องประชดพวกมัน เปลืองเงินเลยอะ! พี่ไทเกอร์ดู…” ร่างบางบอกด้วยใบหน้าเครียด ๆ มือก็ไม่วายที่จะค้นเอาหลักฐานในกระเป๋าสะพายข้างมาให้คนพี่ดู ถึงไทเกอร์จะงงว่าน้องมันจะเอาขึ้นมาให้ดูทำไมก็ตาม ตาคมมองถุงยางสองกล่องนั้นก่อนจะกลับมามองใบหน้าหวาน
มันจะพกมาเพื่อ?
“พวกมันที่ว่าคือใครบอกกูมา…”
“บอกไปก็เหมือนเดิม ส้มก็จำหน้าไม่ได้ด้วยเพราะไม่ได้หันไปมอง อีกอย่างคนที่ไม่ชอบส้มก็มีหลายคนอะในมอ…”
“แล้วจะไปแคร์พวกมันทำไม?”
“ก็ส้มคุยกับพี่ไทเกอร์อยู่นะ พี่ไทเกอร์ที่มีหน้ามีตาในมอ…”
“ไร้สาระ กูเลือกมึงเองไหมวะ อีกอย่างคนดัง ๆ หล่อ ๆ กว่ากูในมอก็มีเยอะแยะ”
“…” เลือกเราเหรอ? ส้มตำแอบคิดตามคำพูดของคนตัวสูงที่กลับไปนั่งเอนหลังกับเบาะแล้วหลับตาลงเหมือนเหนื่อย เผลอคิดเข้าข้างตัวเองตลอดเลย…
“ส้มขอโทษ… ถ้าพี่ไทเกอร์เหนื่อยให้ส้มช่วยให้ผ่อนคลายได้ไหม?” ได้ยินใบหน้าคมจึงหันไปมอง ตากลมที่ทำเหมือนกำลังอ้อนเขาอยู่ แมวตัวน้อยมันไม่ได้คิดจะเกรงกลัวต่อเสือร้ายเลยจริง ๆ
“มึงแม่งน่ารักฉิบหายเลยว่ะ”
“…”
“ทำไมคนต้องเกลียดคนแบบมึงด้วยวะ…”
“ไม่รู้อะ เพราะส้มหน้าตาดีมั้ง…”
“…” ได้ยินไทเกอร์ถึงกับไปไม่เป็น ก่อนเขาจะเผลอขำออกมาให้กับความใสซื่อของมัน มือหนาขยี้หัวทุยเบา ๆ ก่อนจะเปิดประตูลงจากรถ เห็นเช่นนั้นร่างเล็กจึงได้ลงไปตาม บริเวณโดยรอบดูเงียบสยอง ๆ แปลก ๆ จนร่างบางต้องรีบอ้อมไปหาคนพี่ ตอนนี้เป็นเวลาเย็นแล้วแถมที่จอดรถในห้างมันก็น่ากลัว ๆ ขนาดเป็นช่วงเช้าก็ยังน่ากลัวอยู่เลย เห็นท่าทางคนตัวเล็กที่มันเหมือนจะแอบกลัว ๆ เขาก็อดขำไม่ได้เลยจริง ๆ ก่อนจะได้ใช้มือข้างหนึ่งจับมือมัน ส่วนอีกข้างยัดใส่กระเป๋ากางเกงโดยอัตโนมัติ ด้วยความเคยชินเวลาเดินมักจะยัดมือข้างหนึ่งใส่กระเป๋ากางเกงอยู่แล้ว ไม่ได้คิดจะทำเพื่อให้มันดูเท่ แต่ทำเพราะความเคยชิน และใครจะไปรู้ว่ามันทำให้สาวแท้สาวเทียมที่เห็นตอนเขาลงจากรถตอนไปเรียนจะหันมามองกันเป็นเกรียว ถึงรู้ว่ามีคนหมั่นไส้หน้าหล่อ ๆ ของเขาบ้างก็ตามที…
“พี่ไทเกอร์มืออุ่นจัง…” ร่างเล็กรีบสาวเท้าไปเดินข้าง ๆ คนตัวสูงแล้วยิ้มบอกเพราะชอบฝ่ามือหนาที่จับมือเขาไว้อยู่ ได้ยินไทเกอร์จึงหันไปมอง
“ยิ้มแบบนี้คือไม่เครียดอะไรแล้ว? ”
“ก็ไม่แคร์แล้ว… พอได้คุยกับพี่มันก็ทำให้ส้มหายเครียดเลย” รู้สึกโล่งอกแล้วจริง ๆ ร่างสูงส่ายหน้าไปมาก่อนจะพาคนน้องมันเข้าร้านอาหารญี่ปุ่นที่ชอบมาทานบ่อย ๆ
“กูชอบอาหารญี่ปุ่น… มึงชอบไหม”
“ชอบ… หมายถึงชอบพี่ไทเกอร์ หิวด้วย… ถ้าได้กินคนนี้ก็น่าจะอิ่มไปหลายวันเลย…”
“…” นิ้วเรียวชี้มาที่เขาพร้อมบอกเหมือนมันไม่ได้รู้สึกเขินอะไร ถึงร่างสูงจะเขินแต่เขาก็ไม่ได้แสดงอาการออกมาแต่อย่างใดเหมือนกัน ใบหน้าคมค่อย ๆ โน้มตัวไปใกล้ ๆ
“อ่อยกูเองนะ…”
“…”
“ระวังเดินไม่ไหว… หึ ๆ” ได้ยินใบหน้าใสถึงกับร้อนผ่าวขึ้นทันที คืนนี้เขาจะโดนเยอีกแล้วเหรอ
กรี๊ดดดด…
“ดะ ดีใจอะ…” ได้ยินไทเกอร์ยิ่งอดขำไม่ไหว แม่งเขายอมน้องมันจริง ๆ สักพักก็เริ่มสั่งอาหารต่าง ๆ มารับประทานด้วยกัน ทั้งสองคุยกันไปด้วยทานไปด้วย ซึ่งประเด็นที่คนน้องหยิบยกมาคุยกับรุ่นพี่ตรงหน้าวันนี้คือเรื่องเรียน ถึงจะมีบางเรื่องสิบแปดบวกที่น้องมันเปิดประเด็นขึ้นมาตรง ๆ จนเขากลัวคนอื่นได้ยินก็ตาม แต่ก็ถือว่าน้องมันน่ารักดี แม่งจะบอกว่าใสซื่อก็ใสซื่อไม่สุด สรุปน้องมันเป็นคนยังไงก็แน่วะ? สักพักใหญ่ ๆ กว่าทั้งสองจะทานอาหารกันเสร็จแล้วออกมาเดินเล่นย่อยอาหารข้างนอก แต่ก็เพราะว่าคนพี่มีงานต้องทำด้วยเลยเดินนานไม่ได้ ทั้งสองจึงได้ชานมไข่มุกมาสองแก้วแล้วเดิน ๆ ดูด ๆ จะออกไปยังชั้นลานจอดรถ
“หือ?”
“…” อยู่ดี ๆ คนน้องมันก็หยุดจนเขาต้องหยุดตาม ส้มตำหันไปมองยังทางเดินที่เมื่อครู่เขารู้สึกเหมือนเห็นคนรูปร่างคุ้น ๆ อยู่กับผู้ชายคนหนึ่งซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้หากไม่ใช่เพื่อนสุดร่านของเขา แต่ก็ไม่แน่ใจแถมยังไม่เห็นแล้วด้วยเลยหันกลับมาหาคนพี่
“ส้มคิดว่าเห็นเพื่อนน่ะ แต่คงไม่ใช่หรอกมั้ง…” พูดจบมือนุ่มก็เลื่อนไปสัมผัสมือหนาก่อนจะลากคนพี่เดินออกไปยังที่จอดรถ ไทเกอร์ไม่ได้ถามอะไรต่อนอกเสียจากมองมือนุ่มที่มันจับมือเขาเหมือนไม่ได้คิดกังวลอะไร เห็นแล้วก็อดแอบยิ้มไม่ได้เลยจริง ๆ ไม่ใช่ผู้หญิงแต่ดันรู้สึกโอเคกว่าผู้หญิงเฉยเลย… สักพักก่อนทั้งสองจะขึ้นมานั่งบนรถหรูของคนตัวสูง…
“พี่ไทเกอร์แน่ใจใช่ไหมว่าไม่เอาเงินกับส้ม?” เขาเกรงใจคนพี่ที่วันนี้เลี้ยงทุกอย่างเลย ก็รู้ว่าร่างสูงรวย ถึงเขาจะมีไม่มากเหมือนเจ้าตัวแต่ก็อยากช่วยหารเหมือนกัน
“…” เห็นใบหน้าคมเหมือนพร้อมดุส้มจึงไม่ได้ถามอะไรต่อก่อนรถยนต์คันสวยจะขับออกไป ร่างบางมองชานมของคนขับรถที่เหลือแทบเต็มแก้ววางอยู่ในที่วางก่อนจะหันมามองของตัวเองที่จะหมด เขาเลยตั้งใจเลือกที่จะดูดไข่มุกให้หมด แต่มันดันติดที่ปลายหลอด พยายามดูดแค่ไหนก็ดูไม่ขึ้น ไทเกอร์ได้ยินเสียงจึงหันไปมองคนน้องที่มันเหมือนกำลังพยายามดูดหลอดแบบสุด ๆ จนต้องขมวดคิ้วสลับกับหันไปมองข้างหน้าเป็นพัก ๆ
‘ทำอะไรของมันวะ…’
ซุ๊บ!
“อึก คะ แค่ก ๆ”
“เฮ้ย ๆ” ในที่สุดแรงดูดมหาศาลก็ทำให้ไข่มุกชิ้นโตไหลขึ้นไปตามหลอดลงคอร่างเล็กอย่างแรงจนเกือบจะสำลัก ไทเกอร์เห็นก็ชะงักจะหันไปช่วยแต่รถมันก็เยอะจนกลัวเกิดอุบัติเหตุ โชคดีที่น้องมันโอเคขึ้นมาเสียก่อน ใบหน้าใสมีน้ำตาไหลออกมาเหมือนเด็ก มือกำแก้วน้ำไว้ซะแน่น
“ฮืออ…”
“เฮ้อออ…” ไทเกอร์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาอย่างเหนื่อยใจ อยากด่าแต่ก็คิดว่าด่าไปก็ไม่ได้อะไรอยู่ดี นี่ก็ตกใจฉิบหาย…
“แบบนี้ไงเลยอยากลองหัดจิกข้าวเปลือกพี่บ้างอะ อยากรู้ว่าจะสำลักไหม ฮึก!” อยู่ดี ๆ ดันมางอแงใส่เขาเฉยเลย
“อะไรคือจิกข้าวเปลือก?”
“ก็อมของพี่ไทเกอร์ไง!”
“…”
“ชิส!” ส้มตำทำเสียงงอนใส่คนพี่ก่อนจะวางแก้วชาไข่มุกที่ตัวเองบีบไว้ซะแน่นเพราะตกใจกับเรื่องเมื่อกี้ไว้กับที่วาง เรียวแขนสองข้างกอดอกหันหน้าหนีออกนอกกระจกจนไทเกอร์ก็ไม่รู้จะพูดอะไร
ไม่ได้หัดอมของเขาเลยทำให้เกือบสำลักไข่มุกเมื่อกี้ = เขาผิด?
เฮ้อออ…
“นอนห้องกู…”
“หือ?” ใบหน้าใสแอบหันไปเลิกคิ้วเล็กน้อย
“คืนนี้ไปนอนห้องกู…”
“อยากมีอะไรกันกับส้มก็บอก มาทำเป็นบอกให้ไปนอนด้วย ติดใจแล้วใช่ไหมล่ะ…”
“…” ใจกามจริง ๆ เด็กกู
“แล้วทำไมอะ?” ร่างเล็กถามต่อเมื่อเห็นคนพี่ไม่ยอมพูดอะไร
“พรุ่งนี้วันหยุด หรือมีธุระอะไร?”
“ส้มมีงานแต่จะทำตอนไหนก็ได้…” พรุ่งนี้วันเสาร์เขาก็ไม่ได้ทำอะไรอยู่ดี งานก็อีกนานกว่าจะส่ง งานกลุ่มก็ไม่มีช่วงนี้ แล้วเขามีอะไรต้องทำไหมนะ… พอคิด ๆ ดูก็คงจะไม่มีหรอกมั้ง
“ถ้าไม่อยากไปนอนด้วยก็มาเป็นไร…”
“มะ ไม่ใช่นะ! ส้มอยากให้พี่ไทเกอร์มีอะไรกันกับส้มอยู่นะ แต่แค่คิด ๆ อยู่ว่าตัวเองไม่มีอะไรทำจริง ๆ ใช่ไหม? แต่ไม่ใช่ไม่อยากมีอะไรกันกับพี่เสือนะ…”
“…พี่เสืออีกละ”
“ฮืออ… ก็ส้มตื่นเต้นอะ”
“ตื่นเต้นเพราะจะถูกกูเอา?”
“ก็เปล่า…”
“อ้าว…” สรุปน้องมันอารมณ์ไหนกันแน่วะตอนนี้ เขาตามมันไม่ทันจริง ๆ แม่ง มันเป็นมนุษย์จริง ๆ ใช่ไหมวะ แล้วตอนกอดอกหันหน้านี้ก็คิดว่างอน พอเปิดประเด็นคุยก็หันมาคุยง่าย ๆ
“พี่ไทเกอร์จะกลับห้องเลยใช่ไหม?”
“แล้วจะแวะเอาไร?”
“เอาเซ็กซ์ทอยอะ พี่ไทเกอร์อยากลองใช้ทรมานส้มไหม?”
“…” สัสเอ๊ย…
“แล้วชุดนอนส้มล่ะ พี่ไทเกอร์จะให้ยืมอีกใช่ไหม อันเก่าส้มตากไว้ให้แล้วนะแต่ไม่ได้เอาติดตัวมาด้วย… ถ้างั้นกลับเลยก็ได้ บอกส้มว่ามีงานต้องทำไม่ใช่เหรอ?” ก็ก่อนออกมาคนพี่บอกเขาว่ามีงานต้องทำเลยเดินกันนาน ๆ ไม่ได้หนิ
“อื้อ… ไม่ใช่งานหรอกแต่เป็นธุระ”
“สำคัญไหมอะ ส้มตำกับธุระของพี่อันไหนสำคัญกว่าอะ…”
“ธุระมั้ง…”
“งั้นจอดเลยเดี๋ยวส้มเดินกลับเองก็ได้!”
“หึ ๆ มึงนี่จริง ๆ เลยนะ…” ถามเองก็งอนเอง เขาล่ะยอมมันจริง ๆ ทั้งสองไม่ได้คุยอะไรกันมากไปกว่านั้น ไม่นานรถก็แล่นเข้ามาจอดยังที่จอดรถคอนโดฯ ของไทเกอร์ เจ้าของรถยังคงไม่ได้ดับเครื่องยนต์แต่กดปิดไฟหน้ารถไว้ หันไปมองร่างของคนตัวเล็กก็เห็นมันเช็กของอะไรต่าง ๆ ในกระเป๋าอยู่ ใบหน้าสวย ๆ นั้นทำให้สมองของร่างสูงคิดอะไรขึ้นได้ มือหนาเลื่อนไปกดปรับเบาะของเขาให้ขยับถอยหลังจนสุดพร้อมเอนลง เห็นเช่นนั้นใบหน้าใสจึงหันไปเลิกคิ้ว
“ขยับมาคร่อม…” คำสั่งนั้นทำให้คนตัวบางชะงักไปนิด ๆ สมองอันหมกมุ่นประมวลผลได้อย่างรวดเร็ว ก่อนใบหน้าใสจะขึ้นสีแล้ววางกระเป๋าสะพายข้างลง ร่างเล็กขยับไปนั่งทับต้นขาแกร่งไว้ ซึ่งน้ำหนักแค่นี้ไทเกอร์รับได้สบาย ๆ อยู่แล้ว มือสองข้างดันอกแกร่ง ก่อนจะได้ถามอะไรไปมากกว่านั้นมือหนาก็คว้าท้ายทอยขาวให้ลงไปประกบจูบทันที ลิ้นรอดสอดแทรกเข้ามาอย่างง่ายดาย มือหนาสองข้างบีบคลึงสะโพกอวบผ่านเนื้อผ้ากางเกงสแล็คสีดำไว้แล้วกอบโกยรสชาติชานมไข่มุกนั้นอย่างไม่อ่อนโยน ร่างบางไม่ได้คิดเลยด้วยซ้ำว่าอยู่ดี ๆ คนพี่คิดจะทำเรื่องแบบนี้ก็สั่งเขามาง่าย ๆ แต่ใครจะไปรู้ว่ามันทำให้เขาชอบใจเป็นอย่างมาก มือนุ่มค่อย ๆ ปลดกระดุมเสื้อของคนพี่ออกช้า ๆ ในรถมีแสงส่องเข้ามาบ้างเล็กน้อย แน่นอนว่าทำให้เห็นกันและกันที่อยู่ภายในแต่คนข้างนอกมองเข้ามาเห็นไม่ได้ก็เท่านั้น กลิ่นเหงื่อจากคนตัวสูงที่เอนกายให้เขาคร่อมลอยขึ้นเตะจมูกเสียจนร่างเล็กรู้สึกได้อารมณ์หื่นจำต้องผละออกจากริมฝีปากคนพี่มาซับจูบลงบนผิวอกและกล้ามท้องแกร่งอย่างไม่รู้ประสา ไทเกอร์มองภาพตรงหน้าอย่างนึกขำเพราะเอ็นดู น้องมันดูหมกมุ่นขนาดนี้แล้วแต่ยังไซ้คนไม่เป็นอีกรึไงกัน ก่อนคนนึกขำจะแอบสะดุ้งเมื่อริมฝีปากสวยมันจะขึ้นมาประกบลงที่ยอดอกสีคล้ำของเขา ความเป็นชายในเป้ากางเกงจึงดุดันขึ้นทันที เคยโดนผู้หญิงไซ้ดูดให้ที่หัวนม แต่ไม่ได้อารมณ์เท่ารุ่นน้องคนนี้เลยจริง ๆ
“อืม… ซี๊ด…” เสียงครางทุ้มต่ำดังลอดออกมาเบา ๆ ก่อนร่างบางจะผละออกมามองใบหน้าคมแล้วกระตุกยิ้มอ่อย ๆ ส่งไปให้เสือร้าย ส้มตำเลื่อนขึ้นไปจุ๊บลงบนแก้มของไทเกอร์ ตามด้วยหน้าผาก และปิดท้ายด้วยริมฝีปากจนคนพี่ยิ่งทนไม่ไหว
“ส้มต้องการมันแล้ว…”
“…”
“เอาเข้ามาเลยได้ไหม?” เสียงอ่อย ๆ ส่งไปถามนั่นยิ่งทำให้ตบะคนพี่แตกขาดสะบั้น มือหนาผลักร่างบางออกสลับให้ลงมานอนลงบนเบาะอย่างลำบาก เนื่องจากพื้นที่จำกัดและเขาร่างโต แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ใช่อุปสรรคทางกามารมณ์แต่อย่างใด ตากลมมองการกระทำของชายหนุ่มที่ปลดเข็มขัดของเขาออก ก่อนจะถูกดึงลงพร้อมชั้นใน
“กูไม่ไหวแล้วว่ะ… คงไม่มีเวลาชักให้มึง” ร่างสูงบอกพร้อมกับงัดท่อนเอ็นยักษ์ออกมาผ่านการรูดซิป และความหื่นกามนั้นก็ทำให้เขาจับยัดสิ่งใหญ่โตเข้ามาในช่องทางสีสดจนมิดลำในครั้งเดียวทันที ความเร็วและแรงทำให้ส้มตำร้องเจ็บจนน้ำตาเล็ด เห็นเช่นนั้นใบหน้าคมจึงขยับลบไปประกบจูบแลกลิ้นกับคนน้อง หวังว่าจะช่วยให้ผ่อนคลายแล้วสอดกายเข้าหาทันที ร่างบางเองถึงเมื่อวานจะมีอะไรกันกับคนพี่ไปสามรอบแล้วแต่พอโดนขนาดที่ใหญ่อย่างกับของลูกครึ่งของคนตัวสูงแทงเข้ามาแรง ๆ เสียจนมิด ความเจ็บและจุกมันก็เล่นงานเขาหนักอยู่เหมือนกัน สองขาเรียวไขว้เกี่ยวเอวสอบที่กระหน่ำแทงเข้ามาไว้ เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นไม่ดังมาก แต่ความแรงของการกระแทกนั้นไม่ได้เบาเหมือนเสียงเลยแม้แต่นอน
ชึ่บ!
อึก!
“อะ อื้ออ…” เส้นเลือดผุดขึ้นตามท่อนแขนและซิกซ์แพ็กแกร่งเหมือนคนพี่ใช้กำลังอย่างมหาศาล รถยนต์คันหรูโยกตามไม่แรงมาก แต่ถ้ามีคนสังเกตเห็นก็ต้องรู้ว่าในนั้นกำลังมีบางอย่างเกิดขึ้นเป็นแน่แท้ แต่โชคดีที่มันมีใครแถวนี้ ถึงมีก็แค่จอดรถแล้วพากันขึ้นคอนโดฯ อย่างไม่ได้สนใจอะไร
“อะ อ๊า… ระ แรงไป อึก อิ้…” ทั้ง ๆ ที่ปากหวานควรเอ่ยให้คนพี่กระแทกเข้ามาแรง ๆ แต่ครั้งนี้พอริมฝีปากร้อนผละออก เสียงทรมานติดหลงของคนน้องก็จำต้องร้องบอกว่าการกระทำในครั้งนี้แรงไปเสียจริง ๆ ท่อนเอ็นร้อนกระแทกกระทั้นดุดันเข้ามาย้ำ ๆ อย่างไม่ปรานี พื้นที่คับแคบในรถเหรอจะสู้ช่องทางที่คับแน่น เนื้ออุ่นของส้มตำบีบรัดเขาเสียจนสมองเบลอ ใบหน้าคมซุกไว้กับซอกคอติดกลิ่นน้ำหอมที่เขาชอบจากคนน้อง สะโพกสอบซอยเข้าซอยออกสลับกับหมุนควงท่อนลำไม่เว้นระยะซะจนความถี่ในการสอดใส่รัวและเร็วขึ้นไปอีก
ชึ่บ ๆ
“อะ อึก… อื้ออ…”
“เสียวฉิบหาย ซี๊ด~” ต่างคนต่างครางออกมาประสานกันเหมือนเป็นบทเพลงรักอันสุดแสนจะเร่าร้อน เหงื่อกาฬไหลซึมออกมาตามร่างอย่างไม่หยุดหย่อน เครื่องปรับอากาศในรถทั้ง ๆ ที่ไม่ได้ดับเครื่องยนต์ก็เปิดไว้แต่ไม่ได้ช่วยอะไรเลยจริง ๆ ความมันเขี้ยวบวกความเสียวทำให้ไทเกอร์เผลอฝังเขี้ยวคมลงไปที่ซอกของขาวแรง ๆ จนร่างเล็กถึงกับกัดฟันเข้าหากันโดยทันที แรงกอดรัดแน่นจากคนพี่แน่นขึ้นเรื่อย ๆ จนหายใจแทบจะไม่ออกและหอบเหนื่อย แต่ไม่นานแรงกระแทกแรง ๆ ที่แทงเข้ามาจนถึงจุดกระเส่าก็ทำให้ทั้งสองปลดปล่อยน้ำกามออกมาพร้อม ๆ กัน ร่างแกร่งกระตุกฉีดเข้าไปจนร่างบางกระตุกตาม น้ำสีขุ่นไหลย้อนออกมาจนหยดเปื้อนรถคันแพง เสียงหายใจหอบดังขึ้นแข่งกันแรง ๆ ใบหน้าคมซุกไว้กับซอกคอของคนน้อง เรียวแขนขาวชุ่มเหงื่อกอดรอบคอคนพี่ไว้แน่น
“ระ แรงเกินไป…” เสียงแผ่วดังออกมาเบา ๆ คนพี่ทำแรงเกินไปจริง ๆ เมื่อกี้ จังหวะในการกระแทกแต่ละครั้งเหมือนคนพี่เน้นย้ำเข้ามาให้เขากระอักเอาให้ตาย ประกอบกับสถานที่มันแคบจนเขารู้สึกหายใจไม่ถนัด วันนี้ก็เหนื่อยมาทั้งวัน แถมเพิ่งกินอิ่ม ทุกอย่างมันทำให้ส้มตำเพลีย…
“ขอโทษ…”
“ส้มเหนื่อย…” คนน้องบอกเหมือนจะหลับเอาให้ได้ เขาเหมือนเพลียจนร่างกายต้านทานไม่ไหวแล้วจริง ๆ
“ส้ม… ไม่ไหวจริง ๆ” เอ่ยจบคนน้องก็เผลอหลับลงไปทันที ไทเกอร์ผละออกมามองใบหน้าใสที่ไม่ลืมตา เรียกก็ไม่ตื่นจนเขาต้องถอนหายใจออกมาแรง ๆ
“เฮ้อออ… แรงตรงไหนวะ”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
:t3:
น้องส้มมมมม
-
E7 “อมสดไทเกอร์น้อย”
RATED 18+
Language and Sex
เปลือกตาหนักค่อย ๆ ลืมขึ้นมองโลกแห่งความเป็นจริงอย่างช้า ๆ หลังความหลับใหลได้ครอบงำ ความเหนื่อยล้าทำให้เขาหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ มันทำให้รู้สึกมีเรียวมีแรงขึ้นมาบ้างแล้ว ส้มตำค่อย ๆ ขยับตัวลุกขึ้นนั่งเมื่อรู้ว่าตัวเองอยู่บนเตียงนุ่ม ภายในห้องมืดเสียจนเกือบจะมองไม่เห็น สิ่งที่สัมผัสได้ตอนนี้คือความรู้สึกขัด ๆ ที่บริเวณช่องทางด้านหลัง
“อื้อออ… ทำไมถึงปวดแบบนี้” จำได้ว่าไปทานข้าวกับพี่ไทเกอร์ กลับมาถึงคอนโดฯ ก็ถูกคนพี่จับกระแทกคารถ อ๋อ… เขาจำได้แล้วว่าตัวเองเพลียเสียจนเผลอหลับไป ไม่แปลกใจเลยเพราะรุ่นพี่คนนี้ของเขาเยดุแค่ไหน
แกร็ก…
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพอดิบพอดี แสงสว่างจากภายนอกส่องเข้ามากระทบใบหน้าใสจนมือบางต้องยกขึ้นบังก่อนจะค่อย ๆ หรี่ตามอง หลังปรับสายตาได้แล้วจึงเห็นเป็นคนตัวสูงที่เดินไปเปิดไฟแล้วตรงมานั่งบนขอบเตียงด้วยใบหน้านิ่ง ๆ เหมือนทุกครั้ง จะอยู่ในชุดไหนเวลาไหนก็ยังหล่อเหลาเอาเก่งเสียเหลือเกิน~
“ตอนนี้กี่ทุ่มแล้วอะ…”
“สามทุ่มจะสี่ทุ่มแล้ว มึงหลับไปเกือบสามชั่วโมง” คนพี่บอกพลางยกมือขึ้นอังหน้าผากเนียนจนส้มตำต้องหลับตา น้องมันไม่ได้เป็นอะไรก็ดีแล้ว คิดว่าจะป่วยเอาแล้วซะอีก ก็เล่นรัดของเขาซะขนาดนั้นจะไม่ให้กระหน่ำแทงแรง ๆ ได้ยังไง
“พี่กระแทกแรงเกินไป ถ้าส้มไม่เพลียส้มก็คงไม่เป็นไรหรอก แต่ส้มไม่ได้อ่อนแอขนาดนั้นหรอกนะ! ถ้ามีแรงส้มก็ให้พี่ไทเกอร์เอาได้ทั้งคืนเหมือนกันนั่นแหละ…” เขาจะให้คนพี่มองว่าอ่อนแอเรื่องเซ็กซ์ไม่ได้ทั้ง ๆ ที่ศึกษามานานแล้ว ไทเกอร์ได้แต่ส่ายหน้าไปมาเมื่อได้ยิน ตาคมมองแก้มเนียน ๆ นั่นแล้วมันช่างน่าจับหอมเสียจริง ๆ เวลางอนหรือเถียงมันมักจะพอง ๆ เหมือนเด็ก ถึงจะดูเป็นชายหนุ่มวัยรุ่นที่มีรูปร่างยั่วเยตลอดเวลาก็ตาม ผอมเพรียว ๆ แต่สะโพกอวบหน่อย ๆ พอให้จับถนัดมือเวลากระแทก
“กูกลัวมึงเป็นอะไรมากรู้ไหม เช็ดตัวให้แล้ว พยายามเอาของที่กูปล่อยเข้าไปออกให้แล้ว ชุดก็-”
หมับ!
“อื้อออ… พี่ไทเกอร์น่ารักที่สุดเลย”
“…” พูดยังไม่จบมันก็ขยับเข้ามากอดจนเขาชะงัก ใบหน้าหวานถูไปมาที่แก้มของคนพี่ สัมผัสนุ่ม ๆ จากแก้มเนียนทำให้ร่างสูงรู้สึกดีอย่างน่าแปลกใจ แล้วไหนจะหัวเข่าที่ขยับมาโดนส่วนของไทเกอร์น้อยอีก นั่นจึงทำให้มือหนาถึงกับรีบดันน้องมันออกทันที
“ขอบคุณนะครับ…”
“เออ ๆ …” ตาคมมองร่างเล็กที่มันก้มลงสำรวจร่างกายตัวเองก่อนจะได้ลุกขึ้นยืนกอดอก ตอนนี้เขาอยู่ในชุดเสื้อกีฬาผ้าร่มกับกางเกงวอร์มขายาวสีเทา ส่วนน้องมันก็บ็อกเซอร์ตัวเล็กสุดของเขาและเสื้อยืดธรรมดา ตัวเล็กฉิบหาย แล้วเขาจะหาชุดไหนให้ใส่ได้วะ เคยออกกำลังกายเหมือนชาวบ้านชาวเมืองเขาไหม
“รู้สึกปวด ๆ อยู่เลยอะ… แต่มันก็เสียวสุด ๆ ในรถก็ดีไปอีก พี่ไทเกอร์เคยมีเซ็กซ์กับใครในรถป่ะ?” ดูมันถาม ตื่นมาแทนที่จะห่วงสภาพตัวเอง แล้วที่เขาอุตส่าห์ดูแลมันอย่างดีคืออะไรวะ
“ถามทำไม?”
“หึ ๆ ต้องไม่เคยใช่ไหมล่ะ ถึงเคยก็ไม่เสียวเท่าตอนเอากับส้มแน่ ๆ เลย” ดูหน้าหื่นกามของมันแล้วเขาเพลีย ไทเกอร์ไม่พูดหรือถามอะไรคนตรงหน้า ตาคมไล่มองเรือนร่างผอมเพรียวนั้นก็ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าน่าสัมผัสอีกครั้ง ขามันขาว ๆ เนียน ๆ ไม่มีขน ไล่มองไปจนถึงต้นขายิ่งเหมือนของผู้หญิง น่าฝังเขี้ยวไว้จริง ๆ ตอนเปลี่ยนชุดให้ก็ยังเห็นรอยที่เขาทำไว้ตามร่างของมันอยู่ ต้องข่มความหื่นไว้แค่ไหนมันจะรู้ไหม ก่อนหน้าก็ทำธุระกับเพื่อนที่มันมาหาเสร็จเรียบร้อยแล้ว ดีที่มันมาตอนเขาจัดการกับน้องมันเสร็จ แต่ก็อย่างว่า… ความรู้สึกเวลายัดของตัวเองเข้าไปในช่องทางของน้องมันยังคาอยู่ในสมองเขาอยู่เลย
“หือ?”
“…” อยู่ดี ๆ เสียงเหมือนสงสัยจากคนน้องก็ดังขึ้น ซ้ำส้มตำยังขมวดคิ้วเหมือนสงสัยมองตรงมาที่เขา แต่ทำไมระดับสายตามันถึงต่ำขนาดนั้น
“สัส…” ไทเกอร์ถึงกับรีบหันหน้าหนีเมื่อรู้ว่าคนน้องมองส่วนของเป้ากางเกง
“มันแข็งอยู่นะ…”
“…”
“ให้ส้มช่วยเถอะ” ร่างบางบอกพร้อมขยับเข้าหาอย่างรวดเร็ว มือนุ่มคว้าไปจับแขนหนาไว้จนใบหน้าคมหันไปมองด้วยใบหน้าเหมือนพร้อมดุ ตาคมที่วาวโรจน์เหมือนตั้งใจจะขู่นั้นทำให้ส้มตำชะงักหยุดและเม้มปากเข้าหากันทันที เขาแค่จะช่วยทำไมต้องทำหน้าเหมือนปีศาจด้วย อีกอย่างก็ลืมไปเลยว่ารุ่นพี่คนนี้ไม่ใช่คนอ่อนโยนแต่อย่างใด พอทำหน้าไม่พอใจมันก็ชวนให้เขากลัวเหมือนกันนะ
“ทำไมต้องทำหน้าเหมือนไม่พอใจด้วย!”
“…”
“สรุปคือมันไม่ดีใช่ไหมเวลาส้มให้พี่ไทเกอร์เอาอะ!?”
“เดี๋ยว ๆ แล้วมึงจะทำหน้าแบบนั้นทำไม?” สุดท้ายก็เป็นเขาที่ต้องลงไปนั่งที่ขอบเตียงเหมือนเดิม ร่างบางเม้มปากมองมาที่คนพี่เหมือนไม่พอใจสุด ๆ
“ยัง ยังไม่กอดอีกนะ!”
“…”
“ทำไมเวลาส้มงอนไม่ยอมกอด ฮึก…”
“เฮ้อออ…” ไทเกอร์ถึงกับถอนหายใจออกมาด้วยความเพลีย มือหนาดึงร่างบางเข้ามากอดไว้เหมือนจำใจ ใบหน้าหวานซุกลงที่ไหล่แกร่งแล้วใช้หน้าถูไปมาเบา ๆ สำหรับเขาแล้วก็คิดว่าน้องมันน่าเอ็นดูจริง ๆ นั่นแหละ ถึงจะดูอารมณ์แปรปรวนอยู่บ่อย ๆ ก็เถอะ
“เดี๋ยวแรดเดี๋ยวเหมือนเด็ก มึงเลือกสักอย่างดิ…” ใบหน้าหวานผละออกมามองเหมือนยังงอน ทั้งสองก็เอาแต่จ้องตากันไม่กะพริบ มือนุ่มเลื่อนมาสัมผัสที่ต้นขาแกร่งจนไทเกอร์ก้มลงไปมองพร้อมเลิกคิ้ว น้องมันคิดจะทำอะไรอีกวะเนี่ย คงไม่ดีแน่ ๆ สำหรับตัวเขา เขาคงทนไม่ได้แน่ ๆ
“ส้มเคยอ่านมานะว่าถ้ามีอารมณ์แล้วไม่ยอมทำอะไรสักอย่างให้ปลดปล่อยมันจะทำให้เราอยู่ไม่เป็นสุขจนจะไม่มีอารมณ์ทำอะไรสักอย่างเลย…”
“…”
“ตอนส้มหลับพี่ไทเกอร์ทำอะไรอยู่เหรอ?”
“ทำงาน…”
“เห็นไหม… ให้ส้มช่วยเถอะนะ เดี๋ยวจะไม่มีอารมณ์ทำงานนะ” ใบหน้าหวานอ้อนขั้นสุดจนคนพี่เองยังไปไม่เป็น มันไม่ได้นึกถึงตอนโดนเขาจับกระแทกจนสลบเลยรึไงกัน ตาคมยังคงมองใบหน้าหวานตรงหน้าที่ห่างกันนิด ๆ ด้วยสายตานิ่ง ๆ เมื่อเห็นคนพี่ไม่ยอมตอบมือนุ่มจึงเลื่อนไปดึงร่างแกร่งให้นอนลงกับที่นอนเบา ๆ ถึงขาคนพี่จะยังหย่อนลงขอบเตียงนอนก็ตาม ตากลมหันไปมองคนที่ยังจดจ้องมองมาที่เขาด้วยสายตาที่อ่านยาก เนื่องจากกลัวว่าร่างสูงจะยังไม่พอใจริมฝีปากสวยจึงขยับลงไปจูบที่ปากของไทเกอร์ทันที เขาจุ๊บลงบนริมฝีปากนั้นสองสามครั้งก่อนจะกดข้างไว้ มือหนาข้างหนึ่งจึงเลื่อนมาสัมผัสที่ผมนุ่มให้กดจูบไว้แล้วลิ้นร้อนก็สอดเข้าหาทันที จากนั้นคนที่นอนอยู่กลับเป็นฝ่ายรุกล้ำ ส้มตำยอมโน้มใบหน้าแลกลิ้นกับร่างแกร่งไว้แบบนั้น มือข้างหนึ่งค่อย ๆ สอดเข้าไปใต้กางเกงของร่างสูง เมื่อสัมผัสได้ถึงของที่แข็งอยู่จึงได้จับมันชักขึ้นลงอยู่ในร่มผ้า ใบหน้าหวานค่อย ๆ ผละออกและสบตากับร่างสูงอยู่พักหนึ่งทั้ง ๆ ที่มือยังรูดรั้งกายใหญ่อยู่ ก่อนจะเปลี่ยนจุดสนใจไปยังส่วนที่กอบกุมไว้
“กูแม่ง… ทำไมต้องยอมมึงด้วยวะ” เขาแม่งทนไม่ได้จริง ๆ ว่ะ จะห้ามไม่ให้มันทำก็ได้ แต่ใจบาปมันดันปฏิเสธไม่ให้ห้ามเฉยเลย พลังอ่อยบนใบหน้าหวาน ๆ นั้นแรงเกินไปสำหรับผู้ชายแบบเขา
“ส้มแค่อยากช่วย…” ร่างเล็กยิ้มอ่อย ๆ ไปให้ก่อนจะดึงกางเกงพร้อมชั้นในของร่างสูงลง กลางกายยักษ์ผงาดขึ้นโชว์จนส้มตำยังแอบอึ้ง เพิ่งเห็นสิ่งนี้ชัด ๆ ก็ครานี้แหละ มือนุ่มกำแล้วชักขึ้นลงเบา ๆ ใบหน้าหวานโน้มลงไปสำรวจสิ่งใหญ่โตอย่างนึกสงสัย สิ่งนั้นมันแข็งและอุ่น ๆ มีเส้นเลือดปูดโปนขึ้นตามโคน ส่วนหัวเปิดออกเหมือนพร้อมใช้งาน มีรอยแยกที่หลั่งน้ำสีขาวขุ่นออกมาเยิ้ม ๆ ส่วนสีโคนก็คล้ำแต่คล้ำไม่มาก เหมือนสีผิวของคนพี่ที่จะขาวก็ขาวไม่สุด เขาเคยอ่านมาว่าถ้าสีแบบนี้แสดงว่าผ่านสมรภูมิรบมาเยอะแล้ว หรือไม่จริง?
“ใหญ่จัง ดูดุดันมากเลยอะ…”
“…” คนพี่ได้ยินก็แอบเขิน ๆ เขาไม่ปฏิเสธเหมือนกันว่าก็ภูมิใจกับของที่พ่อให้มา ใหญ่และยาวจนสาวหลาย ๆ คนยังติดใจ แต่เขากลับต้องเก๊กนิ่งและวางฟอร์มไว้ก่อน มือหนาเลื่อนไปดึงหมอนมาหนุนพร้อมขมวดคิ้วมองคนที่มันจับท่อนลำเขาพลิกไปมาเหมือนสังเกตมันอยู่
“มันเข้ามาในตัวส้มได้ไงก็ไม่รู้… สุดยอดอะ”
“…”
“เรารักนายนะพี่ไทเกอร์น้อย…”
จุ๊บ…
“สัส… รีบอม…” จะมาบอกรักของรักของหวงเขาทำไมวะ แล้วมีการก้มลงไปจุ๊บที่ส่วนหัวอีก ร่างเล็กหันมายิ้มให้ก่อนจะเริ่มลงมือ มือนุ่มทั้งสองข้างกำของใหญ่ชักขึ้นชักลง แรงบีบเพิ่มขึ้นและลดลงสลับไปมาซึ่งเป็นการรีดของคาวออกมาอย่างช้า ๆ ในขณะชักก็โน้มใบหน้าลงไปใช้ลิ้นละเลงเลียที่ส่วนหัว น้ำกามที่แทรกซึมออกมาตามรอยแยกสัมผัสลิ้นนุ่มจนกลิ่นขึ้นจมูก นี่เหรอรสชาติของชายที่เขาแอบรัก มันหอมละมุนเสียเหลือเกิน ความหวานปนคาวฟุ้งกระจายไปทั่วทั้งโพรงปาก ความเสียวเล่นงานคนพี่จนเสียงครางทุ้มต่ำลอดออกมาเบา ๆ ภาพตรงหน้าทำให้สายตาเขาเคลิ้มเล็กน้อย ไม่รู้ว่ามันไปเรียนรู้วิธีชักแบบนี้มาจากไหนแต่มันช่างทำให้ผ่อนคลายและได้อารมณ์เสียเหลือเกิน จริง ๆ ไม่จำเป็นต้องเร่งความเร็วแต่ก็ทำให้เขารู้สึกเสียวขึ้นมาได้อย่างน่าแปลกใจ ยิ่งเห็นใบหน้าหวานนั้นกำลังครอบปากอมส่วนของท่อนเอ็นของเขา ไทเกอร์ก็ยิ่งเหมือนจะขึ้นสวรรค์ ยอมรับว่าอาจไม่เสียวเท่ากระแทกช่องทางฟิต ๆ ของมัน แต่ก็ปฏิเสธว่าฟินเสียไม่น้อย…
“อื้ม…”
ชั่บ ๆ
“อือ…” เสียงครางดังลอดออกมาจากลำคอของส้มตำ น้ำใส ๆ ในโพรงปากอุ่นเปียกชุ่มไปทั่วเอ็นยักษ์ ลิ้นนุ่มละเลงเลียส่วนของลูกวงกลมสองฝองนั้นขึ้นไปจนถึงส่วนหัว เขาเหมือนได้ลิ้มลองไอศกรีมหวาน ๆ ที่ต้องการชิมมานานยังอย่างงั้น กลิ่นหอม ๆ จากสบู่ทำให้รู้ว่าคนพี่อาบน้ำแล้ว
“สัสเอ๊ย… เสียวฉิบหาย”
“มันเป็นของส้มนะ หลังจากนี้อย่าให้ใครได้มันไปเด็ดขาด…” ใบหน้าหวานผละออกมาบอกก่อนจะก้มลงไปครอบดูดหนักขึ้นกว่าเดิม ความเร็วของการดูดรีดทำให้ไทเกอร์จำต้องมองไปยังเพดานด้วยสายตาเคลิ้มหลง เสียงครางอ่อน ๆ ลอดออกมาตลอดกิจกรรมที่แสนน่าอายนั้น ริมฝีปากแห้งผากขึ้นอย่างไม่ต้องสงสัย เนื่องจากเอาแต่อ้าปากครางออกมาพร้อมไอน้ำ ลิ้นร้อนจึงแลบออกมาเลียด้วยความเสียว
ชั่บ ๆ ๆ
“อื้ม กูไม่ไหวแล้วว่ะ… เร็ว ๆ ดิ” ได้รับคำสั่งคนน้องจึงเริ่มเร่งความเร็วหนักขึ้นเรื่อย ๆ กล้ามเนื้อทุกสัดส่วนบนเรือนร่างแกร่งเริ่มเกร็ง และในที่สุดความอดทนของคนเสียวก็ขาดสะบั้น ความเสียวไหลมารวมที่ส่วนหัวก่อนจะกระตุกฉีดน้ำกามเข้าไปในโพรงปากของร่างเล็ก ซ้ำยังเลอะใบหน้าสวยอีกต่างหาก ตากลมปรายไปมองคนพี่ที่หอบเหนื่อยก่อนจะเลียทำความสะอาดของคาวนั้นจนทุกซอกทุกมุม เมื่อรีดสิ่งที่คาอยู่ออกมาเลียทำความสะอาดจนหมดเกลี้ยงแล้วจึงได้ผละออกมานั่งมองคนพี่ทั้ง ๆ ที่ใบหน้ายังเปื้อนน้ำรักอยู่ ส้มตำส่งยิ้มไปให้ร่างสูงเหมือนดีใจที่ยอมให้เขาทำหน้าที่นี้
“เฮ้ออ…” แต่นั่นมันกลับทำให้ไทเกอร์ดันตัวลุกขึ้นมานั่งมองใบหน้าใส ๆ แล้วถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ที่ต้องถอนหายใจเพราะรู้สึกยอมใจน้องมันเสียจริง ๆ ทำไมต้องยอมทำให้เขาทุกอย่างด้วยก็ไม่รู้ ร่างสูงลุกขึ้นไปหยิบทิชชูมาเช็ดใบหน้าใสนั้นให้จนสะอาด ทั้งสองยังนั่งจ้องหน้ากันตาไม่กะพริบ ในห้องเงียบลงแปลก ๆ ก่อนมือหนาจะเลื่อนไปทาบแก้มเนียนเบา ๆ จนมือนุ่มเลื่อนมาสัมผัสหลังมือเขาให้จับแก้มเจ้าตัวไว้แบบนั้น
“เวลาทำให้คนที่เรารักมีความสุข มันทำให้เรารู้สึกมีความสุขขึ้นมาด้วยนะ…” ถึงจะยังไม่ได้รับสถานะในตอนนี้ก็ตาม…
“…”
“ส้มขออาบน้ำก่อน… พี่ไทเกอร์ไปทำงานต่อเลย” ได้ยินรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อจึงปรากฏขึ้นจาง ๆ ก่อนจะขยับมาจุ๊บลงที่หน้าผากเนียน
“พี่ไทเกอร์…”
“อื้อ?”
“พี่ไทเกอร์น้อยอร่อยมากเลยอะ…”
พลั่ก…
“มึงนี่มันจริง ๆ เลยนะ” ศีรษะของส้มตำถูกผลักเบา ๆ พร้อมกับคนพี่ที่ลุกขึ้นเดินออกไปจากห้อง ตากลมเอาแต่มองตามหลังร่างสูงนั้นพลางยิ้มออกมาจาง ๆ เขามีความสุขจังที่ได้อมของคนพี่แล้ว
“งื้อออ… เจ้าไทเกอร์น้อยตัวไม่น้อยเลยยยย…”
..
..
..
ผ่านไปเกือบ 30 นาที~
ร่างเล็กที่อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเสร็จเรียบร้อยแล้วค่อย ๆ เดินออกมาจากห้องนอนอย่างช้า ๆ ถึงแม้จะยังรู้สึกขัด ๆ ที่ช่องทางแต่เขาก็สามารถเดินเหมือนคนปกติได้ เมื่อไม่เจอคนพี่ที่ห้องนั่งเล่นจึงได้เดินไปยังห้องครัว
“พี่ไทเกอร์ทำงานหนิส้ม อิโง่เอ๊ย…” ได้แต่ด่าตัวเองที่ลืมไปเลยว่าเจ้าของห้องทำงานอยู่ อุตส่าห์เดินมาห้องครัว ร่างบางเดินตรงไปยังอีกห้องที่เปิดประตูไว้ ซึ่งน่าจะเป็นห้องทำงาน แต่แปลกที่มีเสียงของผู้หญิงดังลอดออกมาจากในนั้นด้วย ส้มตำจึงรีบเดินไปแอบอยู่ข้าง ๆ ประตูก่อนจะชะโงกหัวเข้าไปมอง ก่อนเขาจะชะงักรีบกลับมายืนตรง
‘สะ สามคน…’ ในห้องทำงานตอนนี้มีพี่ไทเกอร์ ผู้หญิงและผู้ชายปริศนาอีกคน คิ้วสวยขมวดเข้าหากันทันที เขาได้แต่ยืนพิงผนังคิดอะไรต่าง ๆ นานาไปคนเดียว แสดงว่ารุ่นเดียวกันใช่ไหมนะ นี่เหรอคือธุระที่พี่ไทเกอร์บอก แต่เหมือนในห้องจะมีอุปกรณ์ต่าง ๆ เหมือนทำงานอยู่เลยหนิแล้วตอนแรกบอกทำธุระไม่ได้ทำงาน สรุปยังไงกันแน่…
“เออ ๆ ขอบใจนะเว้ย กูเองก็ลืมเลยต้อง-”
เฮือก!
“อะ อ๊ะ…”
หมับ!
“…” อยู่ดี ๆ ดันมีคนเดินออกมาพร้อมเสียงพูดจนคนที่แอบอยู่ข้าง ๆ ประตูสะดุ้งตกใจรีบขยับตัว แต่ดันสะดุดขาตัวเองจะล้ม โชคยังดีที่ไทเกอร์เห็นแล้วรีบคว้าร่างบางเข้ามากอดจนใบหน้าหวานกระแทกเข้าที่อกแกร่ง เหมือนจะโรแมนติกคล้าย ๆ ในละครน้ำเน่า แต่เปล่าเลยเพราะเขาเจ็บจมูก ทำไมต้องดึงแรงขนาดนั้นด้วยก็ไม่รู้ เจ็บแขนด้วย!
“เอ่อ… ขะ ขอโทษ คือส้ม…” ส้มตำรีบผละคนพี่ออกมาขอโทษทันที ส่วนคนที่หอบแฟนให้พามาขอดูงานกับเพื่อนถึงกับชะงักตาค้าง
“มึงล้อกูเล่นเหรอวะ?”
“มึงกลับได้ละปิง…” ร่างสูงบอกเพื่อนที่มันพาแฟนสาวมาขอดูงาน ณ เวลาแบบนี้ ปิงยังคงมองรุ่นน้องร่างเล็กสลับกับไอ้เพื่อนสุดหล่อของเขาที่ยืนอยู่ข้าง ๆ กัน
“เตงเรากลับกันเถอะ กานง่วงแล้วนะ…”
“อะ เอ่อครับ ๆ” ร่างสูงหันไปตอบแฟนสาวแต่ยังคงทำสีหน้างง ๆ หันมามองเพื่อนที่ทำสีหน้าลำบากใจ สักพักทั้งสองก็ออกไปจากห้อง และแน่นอนว่าแชตกลุ่มของพวกเขาหลังจากนี้มันกำลังจะลุกเป็นไฟขึ้นอีกแน่ ๆ ไทเกอร์เดินไปล็อกประตูด้วยคีย์การ์ดก่อนจะเดินกลับมาหาคนตัวบางที่ยืนทำหน้าเหมือนขอโทษอยู่
มีคนรู้แล้ว…
“บอกว่าเราเป็นรุ่นพี่รุ่นน้องกันก็ได้นะพี่ไทเกอร์ ถ้ามันไม่โอเคจริง ๆ หรือจะ-”
“อะไรของมึง…”
“…” ตากลมมองตามหลังร่างสูงที่เดินกลับเข้าไปในห้องทำงานด้วยความรู้สึกที่เริ่มหนักใจขึ้นมาบ้างแล้ว ทำไมพี่มันต้องทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นด้วย มีคนเห็นเขาอยู่ในห้องนี้แล้วนะ! แล้วไหนจะชุดที่เป็นของเจ้าของห้องอีก…
“พี่ไทเกอร์~”
“…” ได้ยินเสียงเรียกอ่อย ๆ ดังเข้ามาในห้องไทเกอร์จึงหันไปมองก็เห็นน้องมันยืนเกาะประตูไม่กล้าเข้ามา เขาได้แต่ส่ายหน้าไปมาให้กับท่าทางเหมือนเด็กของมันก่อนจะเก็บของเสร็จแล้วเดินออกไปหา
“เป็นไร? แล้วหัวทำไมไม่เช็ด”
“…”
“เอาจริง ๆ กลัวคนอื่นรู้เพราะเป็นห่วงกู หรือรังเกียจที่เป็นกูกันแน่วะ?”
“พี่ไทเกอร์เข้าใจผิดแล้วนะ…”
“เข้าใจผิดเหรอ? หึ ๆ มึงรู้ไหมว่าผู้หญิงที่เข้าหากูทุกคนแม่งก็แค่อยากโดนกูเอา พอกูเอามันก็เบื่อแล้วทิ้งไปหาคนอื่น… แม่งก็ร่าน ๆ แบบนี้กันทุกคน มึงว่ากูโง่เหรอวะสัมตำ?” ได้ยินริมฝีปากบางถึงกับเม้มเข้าหากันทันที มือหนาที่ยกขึ้นมาบีบต้นแขนเขาไว้ทั้งสองนั้นออกแรงเสียจนเขาเจ็บ แล้วเขาทำอะไรให้คนพี่คิดโกรธอีกแล้วล่ะ…
“พี่มองส้มเป็นเหมือนผู้หญิงหลายใจเอาผู้ชายหลายคนเหรอ?”
“…”
“เห็นส้มแรด ๆ ร่าน ๆ แบบนี้ ก็คิดว่าส้มร่านรูไปให้คนอื่นเอามั่วซั่วเหรอ?” แล้วที่บอกเขาว่าอย่าไปแรดใส่คนอื่นอีกนี่หมายความว่าไง? แล้วที่ถามคำถามต่าง ๆ เหมือนเป็นห่วง รับไปกินข้าว นอนกอดบนเตียงเดียวกัน การกระทำพวกนี้มันหมายความว่ายังไง? หมายความว่าเขาคิดไปเองอยู่ฝ่ายเดียว?
“ส้มไม่เคยโดนใครเอาเลยนะพี่ไทเกอร์ ที่ผ่านมาเคยใช้มือชักให้ผู้ชายก็จริง เคยเห็นของผู้ชายมาหลายคนก็ใช่ แต่รู้ไหมที่ต้องเห็นที่ต้องทำแบบนั้นเพราะอะไร? เพราะส้มพยายามเก็บรายละเอียดทุกอย่างเกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์เพื่อไว้มาใช้ให้พี่แค่คนเดียว อยากลองโดนเอาก็ใช้ของปลอมเพราะไม่กล้าเสียตัวให้ใครก่อน เก็บไว้มาให้พี่ยัดของของพี่เข้ามาสด ๆ จนแตกในก็คนเดียว… แต่พี่กลับคิดว่าส้มร่านไปให้ผู้ชายหลาย ๆ คนเอาเหรอ?” มือหนาผละออกมาเสยผมขึ้นเมื่ออยู่ดี ๆ เขาดันกลายเป็นคนผิดที่ทำให้น้องมันเป็นฝ่ายบ่น เกมพลิกอีกล่ะ…
“ก็คงใช่ที่ร่านอยากได้พี่… แต่ที่บอกว่าร่านจนอยากได้พี่มันก็มีแค่พี่คนเดียวไหมที่ส้มอยากได้ หรือที่พี่ไทเกอร์อ้างเรื่องผู้หญิงที่เข้าหาตัวเองออกมาก็เพราะอยากให้ส้มหยุด เพราะกลัวชื่อเสียงด้านลบ ๆ ของส้มใช่ไหม?”
“…” ทำไมเขาต้องรู้สึกผิดกับคำพูดของน้องมันด้วยวะ
“งั้นส้มกลับก็ได้…” ร่างบางบอกก่อนจะหันหลังเดินกลับเข้าไปในห้องนอนเพื่อที่จะเก็บของ นั่นยิ่งทำให้ไทเกอร์ถอนหายใจออกมายาว ๆ แล้วเดินตามน้องมันเข้าไปด้วยสีหน้าเหนื่อย ๆ มือหนาคว้าไปดึงต้นแขนบางให้หันมามอง
“จะไปไหน?”
“กลัวส้มเหมือนผู้หญิงคนอื่นที่ทำกับพี่ไม่ใช่เหรอ ส้มก็จะทำเหมือนผู้หญิงพวกนั้นไง…” น้ำเสียงประชดประชันเปล่งออกมา ใบหน้าใสงอเหมือนแมวถูกขัดใจ
“ใครอนุญาตให้กลับ?”
“…”
“ก็กูบอกให้มานอนกับกูที่นี่…” ได้ยินส้มตำก็เอาแต่มองด้วยใบหน้าเหมือนยังงอนแบบสุด ๆ
“ถึงมึงจะร่านแค่อยากจะได้กูจนเบื่อแล้วทิ้ง กูก็ไม่ปล่อยมึงไปหรอกนะส้ม…”
“ทำไม?”
“เฮ้อออ… สรุปยังงอนใช่ไหม?”
“ปล่อยเลยนะ…”
“อย่าดื้อส้ม…” ปากบอกแต่มือก็ลากคนน้องเข้าไปในห้องแต่งตัว มือหนาคว้าไปหยิบผ้าเช็ดตัวมาเช็ดหัวให้คนน้อง ทำเหมือนกับเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น ต่างคนต่างไม่ได้พูดอะไรก่อนจะเช็ดเสร็จให้ผมนุ่มแห้งพอสมควรแล้วถึงได้เก็บผ้า
“ยังงอนไหม?”
“…”
“ส้มตำ…”
“ไม่กอดอะ…”
“หึ ๆ” ร่างสูงกระตุกยิ้มก่อนจะดึงร่างบางเข้ามากอด เขาก็ลืมไปเลยว่าถ้ามันงอนต้องดึงมันเข้ามากอด เรียวแขนบางค่อย ๆ ยกขึ้นมาสวมกอดคนพี่กลับ ใบหน้าหวานถูไปมาที่อกแกร่งเหมือนทุกครั้ง
“ส้มรักพี่ไทเกอร์นะ…”
“…”
“และส้มก็รักพี่ไทเกอร์น้อยด้วย…”
“หึ ๆ มึงนี่แม่งหมกมุ่นจริง ๆ …”
“อยากอมอีก…”
“สัส…”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E8 “มิปล่อยให้พักผ่อน”
RATED 18+
Language and Sex
ใบหน้าใสซุกอยู่กับอกอุ่น ๆ ของร่างสูงที่นอนกอดเขาตั้งแต่ขึ้นมาบนเตียง จากที่เหมือนจะมีเรื่องกันในตอนแรกก็กลับมาเป็นปกติสุขแล้วเรียบร้อย
“พี่ไทเกอร์…”
“อื้อ…” คนถูกเรียกยังคงหลับตาซุกจมูกไว้กับผมนุ่ม ๆ หอม ๆ
“เคยนอนกอดใครไหมอะ?”
“…” คำถามนั้นทำให้เปลือกตาหนาเปิดขึ้นทันที ภายในห้องเงียบสนิทมีเพียงเสียงเครื่องปรับอากาศเบา ๆ อุณหภูมิในห้องเย็นนิดหน่อย ผ้าห่มพื้นใหญ่จึงต้องคลุมสองร่างไว้ในผืนเดียว ทำให้เรียวขาขาวสัมผัสกับอะไร ๆ ของคนพี่ที่อยู่ใต้กางเกงนอน เมื่อกี้น้องมันถามเขาว่าเคยนอนกอดใครไหมเหรอ?
“ถามทำไม?” บอกไปจะงอนเขาอีกไหม
“ตอบ ๆ ส้มมาเถอะน่า…” ใบหน้าหวานผละออกมามอง ภายในห้องแทบจะไม่มีแสงแต่ก็ใช่ว่าจะมองไม่เห็น อาจจะชัดไม่มากแต่รู้ว่าคนตรงหน้ากำลังมองมาที่เขาเช่นกัน
“ก็เคย…”
“…”
“แต่กอดได้ไม่นานเหมือนมึงหรอก” ตอบไปแบบนั้นไม่ใช่เพราะอยากให้น้องมันสบายใจ แต่เพราะเขากอดคนตัวเล็กมันได้นานจริง ๆ ครั้งแรกยังนอนกอดจนถึงเช้า ยังแอบงง ๆ กับตัวเองอยู่เลย ไม่รู้ดิ… มันคงน่ารักน่ากอดมั้ง ตัวเล็กนุ่ม ๆ นิ่ม ๆ ดี ส่วนผู้หญิงที่เคยคบด้วยบางทีมันก็ผละออก นอนหันหลังให้กันบ้าง ไม่เหมือนส้มตำที่ยอมนอนซุกตัวเขาทั้งคืน ก็คิดว่ามันไม่เมื่อยบ้างเหรอนอนท่าเดิม ๆ แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็ชอบกลิ่นน้องมัน
“ไม่ต้องพูดให้ส้มดีใจก็ได้หนิ…” บอกพร้อมขยับไปซบอกคนพี่ต่อ
“กูพูดจริง”
“…” ใบหน้าใสแดงขึ้นในความมืดคนพี่จะหารู้ไม่ว่าทำให้ใจเขาสั่น เขาเขินนะเวลาพี่ไทเกอร์ให้ความสำคัญกับเขามากกว่าคนอื่น ๆ มันทำให้เขารู้สึกดีจริง ๆ ถึงยังไม่เคยได้ยินประโยคนั้นจากเจ้าตัวเลยก็เถอะ
“ตัวมึงมันหอม ๆ”
“พี่ไทเกอร์ก็หอม ส้มเหมือนจะติดกลิ่นพี่แล้ว… ทั้งกลิ่นเหงื่อ กลิ่นน้ำกามของพี่สำหรับส้มก็หอมหมดนั่นแหละ”
“…” เอ่ออื้ม… ติดเข้าไป… ให้มันติดเขาแล้วอย่าคิดไปติดใครเด็ดขาด เขาไม่ใช่คนหลายใจ เพราะฉะนั้นเลยรู้สึกเกลียดพวกหลายใจมากที่สุด น้องมันบอกเขาเป็นของมัน งั้นมันก็ต้องเป็นของเขาเหมือนกัน ถ้าทำให้เขาติดแล้วคิดจะเบื่อแล้วทิ้ง มันไม่รอดแน่…
“เวลาได้กลิ่นส้มก็มีอารมณ์ตลอดเลยอะ…”
“…” เนี่ย… เขายังคิดไม่ออกเลยว่าผู้ชายคนอื่นนอกจากเขาจะรับนิสัยแบบนี้ของมันได้ไหม หรือพวกนั้นมันจะชอบเหมือนเขาวะ แม่งต้องหื่นกามอยากเอามันแน่ ๆ เลยว่ะ ก็แม่งน่ารักน่าเอ็นดูขนาดนี้…
กึก…
“โอ๊ย… ส้มเจ็บนะ”
“ขอโทษ…” พอนึกภาพที่น้องมันกำลังอ่อยคนอื่นเขาดันหงุดหงิดขึ้นเฉยเลย จะปล่อยให้มันไปพูดแบบนั้นกับใครไม่ได้นอกจากเขา
“จะกอดส้มแรง ๆ เพื่อทำให้ส้มเชื่อใช่ไหมล่ะว่าที่พูดเมื่อกี้ไม่ได้โกหก…” ใสซื่อจริง ๆ เขาแปลกใจทั้ง ๆ ที่มันดูแรด ๆ ร่าน ๆ แต่กลับโง่ในบางเรื่อง ทั้ง ๆ ที่เหมือนจะเป็นคนที่ดูแรง ๆ จนมีคนเกลียดเหมือนปากบอก แต่ตัดภาพมาที่พอได้รู้จักจริง ๆ ไม่ต่างไปจากเด็กหัดแรดคนหนึ่งที่แม่งยังเอ๋อ ๆ อยู่เลย หรือมันเออเร่ออยู่วะ? เขาต้องซ่อมมันยังไง…
“กูขอย้ำกับมึงอีกรอบได้ไหม?”
“…” คิ้วสวยเลิกขึ้นแต่ยังซุกอยู่กับอกอุ่น ๆ
“อย่าไปพูดตรง ๆ เรื่องเอากันกับผู้ชายคนไหนนอกจากกู อย่าไปอ่อยมันด้วย เข้าใจไหม?”
“ทำไมอะ? ส้มแค่อยากช่วยพวกมันนะ ถึงหน้าตาส้มจะดูเหวี่ยง ๆ เวลาเดิน แต่พี่ไทเกอร์รู้ไหมว่าเอาเข้าจริง ๆ แล้วส้มชอบช่วยเหลือคนอื่นมาก ๆ เลย เมื่อวานก่อนพี่ไทเกอร์จะเลิกเรียน ประมาณช่วงบ่ายสองบ่ายสามก็มีคนที่ส้มเคยคุยด้วยมันมาขอให้ช่วยเรื่องเซ็กซ์ ขนาดส้มเกลียดมันส้มยังยอมช่วย…” ได้ยินมือหนาถึงกับดันร่างเล็กออกมามองหน้าทันที ถึงจะมืด ๆ แต่ส้มก็พอจะเห็นว่าใบหน้าคมกำลังขมวดคิ้วเข้าหากันจนเขาจำต้องเลิกคิ้วสงสัย
“เล่าต่อ…” ไทเกอร์ถามเสียงนิ่งแต่มือยังบีบต้นแขนเล็กไว้
“พี่ไทเกอร์มีอะไรรึเปล่า?”
“กูบอกให้เล่า”
“อื้ม… ก็มันมาถามถึงวิธีเอากับผู้ชายด้วยกัน เพราะมันไม่รู้ว่าทำยังไง พอดีมันกำลังจีบใครคนหนึ่งอยู่ ส้มเลยลองเอาตูดปลอมที่เคยซื้อมาให้มันลองเอาดู ก็ในห้องส้มนั่นแหละ เออจะว่าไปลืมสอนตอนเบิกทาง แต่ช่างเถอะ… ตอนมันแทงเข้าไปในรูส้มก็พยายามเล่าให้ฟังว่าควรทำยังไงบ้าง จนมันเสร็จ…”
“…” ได้ยินที่น้องมันเล่าความโมโหถึงกับไหลมารวมที่หัวของไทเกอร์ทันที เขาเหมือนอยากจับคนตรงหน้ากระแทกให้มันสลบไปอีกรอบ เสียงหายใจจากคนพี่เริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างบางยิ่งขมวดคิ้ว แรงบีบที่ต้นแขนมันก็ดูเหมือนจะแรงมาตั้งแต่แรกแล้ว เขาทำอะไรให้พี่ไทเกอร์โกรธ
“พี่ไทเกอร์ทำหน้าน่ากลัวใส่ส้มอีกแล้วนะ…”
“…” ตาคมเอาแต่มองคนที่มันยังไม่รู้ว่าเขาโกรธก่อนจะได้ถอนหายใจแล้วพลิกตัวนอนตะแคงหันหน้าหนีมันทันที… เขาเก็บอารมณ์แทบจะไม่อยู่แล้วแม่ง อยากลงไปหยิบเข็มขัดมามัดมือแล้วกระแทกมันฉิบหาย แม่งทำไมกล้าไปช่วยผู้ชายคนอื่นจนแตกวะ แล้วที่พูด ๆ มาได้แตะต้องกันไหมก็ไม่รู้ เขาก็หวงไหมวะ…
‘ใจเย็น ๆ ไอ้ไทเกอร์’ เพื่อน ๆ เขารู้ดีว่าหากเขาเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่จะเป็นไง และถ้าเอามาลงกับคนตัวเล็กน้องมันต้องลำบากแน่ ๆ
หมับ…
“อื้อออ… ส้มทำอะไรให้พี่ไทเกอร์ไม่พอใจเหรอ” แรงกอดจากด้านหลังพร้อมใบหน้าใสถูไปมาที่แผ่นหลังกว้าง พอเขาไม่ยอมพูดน้องมันก็ยิ่งอ้อนเรื่อย ๆ มีลุกขึ้นนั่งแล้วโน้มใบหน้ามามองเขาด้วย
“มึงทำแบบนั้นทำไม?” สุดท้ายแล้วเลยต้องยอมลุกขึ้นนั่ง เลื่อนมือไปเปิดโคมไฟแล้วถามจนมันเลิกคิ้ว
“กูบอกแล้วว่าอย่าไปยุ่งกับคนอื่นอีก…”
“…”
“ไปเห็นของผู้ชายคนอื่นแถมช่วยจนมันน้ำแตก มึงทำแบบนั้นทำไมวะ? แล้วนี่ให้ผู้ชายเข้าห้องแถมแม่งยังเป็นคนคุยเก่า…”
“ส้มขอโทษ…” ร่างเล็กเม้มปากก้มหน้าลงทันที เขาไม่รู้หนิ…
“...”
“ต่อไปส้มจะไม่ทำอีกแล้ว…”
ตุบ!
“แม่งเอ๊ย…” กำปั้นหนัก ๆ ทุบลงบนเตียงนอนจนเกิดเสียง นั่นทำให้ส้มตำแอบสะดุ้งเล็กน้อย ดวงตาที่ฉายแววความโกรธยังคงมองมาที่เขาไม่กะพริบ เขาไม่รู้ว่าแค่ช่วยเหลือคนอื่นแบบนั้นคนพี่จะโกรธมากขนาดนี้ หากรู้ก่อนก็จะไม่ทำเลยแม้แต่น้อย…
“ส้มขอโทษจริง ๆ นะ… จะไม่ทำอีกแล้วด้วย” น้ำเสียงกล้า ๆ กลัว ๆ แผ่วออกมาพร้อมร่างเล็กขยับเข้าไปใกล้ ๆ มือนุ่มค่อย ๆ เลื่อนไปจับมือหนาไว้แล้วมองคนพี่ด้วยสายตาขอโทษแบบสุด ๆ ไทเกอร์ไม่สะบัดออก แต่เพราะรู้ว่าใบหน้าและสายตาที่กำลังอ้อนเขาอยู่นั้นมันอันตรายต่อจิตใจตัวเองมากแค่ไหนจึงได้หันหนี…
“…” เห็นเช่นนั้นใบหน้าหวานยิ่งเม้มปากเข้าหากันหนักกว่าเดิม พี่ไทเกอร์โกรธถึงขั้นไม่อยากมองหน้าเขาเลยใช่ไหม? ทั้ง ๆ ที่คิดว่าจะไม่มีเรื่องทะเลาะกันแล้วแท้ ๆ ร่างเล็กมองเสี้ยวหน้าคมที่หันหนีเขาอย่างรู้สึกผิด คนพี่หายใจเสียงดังมาได้สักพักแล้วจนเขาใจไม่ดี โกรธมากไหมที่เขาทำตัวแบบนี้ ผิดไปแล้วก็จะไม่ทำอีกถ้าหากรู้ว่าคนพี่ไม่ชอบ เขายอมได้ทุกอย่างจริง ๆ มือนุ่มค่อย ๆ ผละออกจากมือหนา ใบหน้าหวานเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งพร้อมค่อย ๆ ถลกเสื้อยืดตัวโตขึ้นจนไทเกอร์ให้มาเลิกคิ้ว เสื้อตัวนั้นถูกโยนลงข้างเตียง ตากลมที่มองมาที่เขานั้นทำให้ไม่รู้ว่าส้มตำกำลังรู้สึกยังไง
“ส้มเคยชักว่าวให้ผู้ชาย เคยเห็นผู้ชายเอากับคนอื่นต่อหน้า ส้มทำทุกอย่างมาหมดแล้วยกเว้นถูกผู้ชายเอาจนมาเจอพี่ ถ้ารู้ว่ามันผิดแล้วพี่ไทเกอร์โกรธ ส้มยอมรับผิดนะ…”
“…”
“ถ้าส้มผิด… พี่ต้องทำโทษ”
“…”
“มันอาจจะทำให้พี่ไว้ใจว่าส้มจะไม่ไปทำแบบนั้นอีก…” ตาคมยังคงไล่สายตามองเรือนร่างเล็ก เขาแม่งได้แต่สบถในใจว่าฉิบหายแน่ ๆ ทั้ง ๆ ที่พยายามระงับอารมณ์อยู่แล้ว พอได้ยินน้องมันเล่าวีรกรรมให้ฟัง แถมเห็นมันถอดเสื้ออ่อยขนาดนี้อารมณ์ร้อนภายในอกยิ่งลุกโชนขึ้นหนักกว่าเดิม คนตัวสูงยังคงนิ่งนั่นทำให้ส้มตำจำเป็นต้องขยับตัวถอดกางเกงบ็อกเซอร์ออก เรือนร่างขาวเปลือยจึงปรากฏต่อหน้าสายตาคม ร่างเล็กหันหลังตั้งท่าคลานชันเข่า กดใบหน้าลงแนบผ้าปูแล้วแอ่นสะโพกโชว์คนพี่
“ทำโทษส้มจนพี่จะหายโกรธ…”
“แม่งเอ๊ย…” เสียงสบถดังขึ้นบ่งบอกถึงตบะที่แตกสลาย ร่างสูงมองช่องทางสีสวยตาไม่กะพริบ ความหงุดหงิดบวกอารมณ์ทางเพศพุ่งกระฉูดเหมือนต้องทำโทษน้องมันให้ได้ เสื้อและกางเกงถูกถอดโยนทิ้งลงข้างเตียง มือหนาคว้าไปที่สะโพกอวบจนร่างบางต้องกัดฟันซุกหน้าลงบนผ้าปูที่นอน รู้ว่าของที่กำลังจะเข้ามานั้นมีขนาดใหญ่ และความแรงในการกระแทกมันต้องมากจนทำให้เขาน้ำตาเล็ดแน่ ๆ
“จำไว้แล้วอย่าทำอีก…” เสียงนิ่งบอกพลางจ่อท่อนเอ็นไปที่ช่องทาง
“กูอยากอ่อนโยนกับมึง แต่ถ้ากูใจร้ายก็อย่ามาผิดหวังทีหลัง… จำไว้ว่าของของใครแม่งก็ต้องหวง!”
สวบ!
“อึก โอ๊ย…” ความเจ็บทำให้ส้มตำเผลอร้องออกมาพร้อมกัดผ้าปูที่นอนไว้ แรงกระแทกนั้นทำให้ช่องทางฉีกขาดโดยไม่รู้ตัว น้ำใส ๆ เล็ดออกจากตากลมทันที ไทเกอร์มองแผ่นหลังขาวอย่างหงุดหงิดก่อนจะเริ่มซอยเข้าออกหนัก ๆ โดยไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าตัวเองกำลังจะทำให้คนน้องสลบเหมือนตอนเย็น รอยตามตัวก็มีมันไม่สำเหนียกเลยรึไงว่าตัวเองมีเจ้าของ
อึก!
“อะ อื้อ…”
สวบ ๆ
“กูยอมมึงจริง ๆ แม่งตอนเอามึงครั้งแรกก็บอกแล้วว่าอย่าอ่อยคนอื่น…” มือหนาบีบสะโพกอวบแล้วจับยัดท่อนลำเข้าช่องทางแคบอย่างหนักหน่วง บอกแล้วว่าอย่าไปอ่อยคนอื่น มันไม่ได้ฟังเขาเลยเหรอ ถึงบอกอยากช่วย แต่ผู้ชายมันจะมองยังไง มันก็หื่นมันก็เงี่ยนได้ไหมวะ ทำไมไม่คิดเลยแม่ง…
สวบ!
“อึก ฮึก…” น้ำใส ๆ ไหลออกมาอย่างไร้ความปรานี พยายามกัดฟันไม่ให้มีเสียงเล็ดลอดออกไป แต่แรงกระแทกนั้นรุนแรงเสียเหลือเกิน มันเหมือนการเน้นย้ำให้เขาเชื่อฟังในสิ่งที่คนพี่บอก ความรู้สึกเสียใจในตอนแรกเริ่มถาโถมเข้าหาหนักขึ้นเรื่อย ๆ เสียใจที่เผลอทำให้คนพี่โกรธ จะได้นอนกอดกันดี ๆ ก็ไม่…
“อื้ม จำไว้มึงเป็นของกูส้ม…” เสียงครางพร้อมคำสั่งสอนดังขึ้นพลางดันท่อนเหล็กเข้าๆ ออกๆ ไม่ยั้ง ร่างบางสั่นกระเส่าเหมือนแมวน้อยเปียกน้ำไร้ซึ่งการดูแล พยายามไม่ส่งเสียงแล้วแอ่นสะโพกให้คนพี่กระแทกตามอารมณ์กาม เขาเลือกเองแล้วว่าต้องโดนทำโทษ ยอมปล่อยกายให้เสือโหดขย้ำ แล้วหลับตารับชะตากรรม
“ส้มขะ ขอโทษ ฮึก…”
สวบ!
“อ๊าาา อะ อึก… อย่าโกรธส้ม อึก…”
“อื้ม…”
สวบ!!
“อ๊าาาาห์…” ถึงแม้ความเสียวจะแทรกเข้ามาบ้าง แต่ความแรงในการกระแทกนั้นก็หนักเกินไป เมื่อตอนเย็นขนาดคนพี่ไม่ได้มีอารมณ์โกรธเจ้าตัวยังกระแทกเขาคารถเสียจนสลบ ตอนนี้เวลาเท่าไรแล้วคิดว่าเขาจะมีแรงพอไหมให้ชายหนุ่มทำแบบนี้ ไม่สิ… สำหรับเขาจะเวลาไหนก็พร้อมให้พี่ไทเกอร์ทรมานร่างกายได้อยู่แล้ว ถึงแม้ต้องหมดแรงไปก็ตาม…
“อย่าทิ้งกู อืม…”
สวบ!
“อึก…”
สวบ!!!
“อ๊าาาห์…”
อึก!!!
“อื้ออ อึก… โอ๊ย…” ผ่านไปแล้วผ่านไปเล่าทั้ง ๆ ที่ถูกปล่อยเข้ามาในร่างแล้วหลายครั้ง ส้มตำก็ยังไม่แม้แต่จะได้พัก บทลงโทษในครั้งนี้ทำให้เขารู้ซึ้งถึงความรุนแรงจากรุ่นพี่คนนี้ ความรุนแรงในเรื่องเซ็กซ์ที่เขาคิดไว้ว่าอยากลองให้พี่กระแทกแรง ๆ บ้าง แต่พอได้เจอกับตัวมันกลับทำให้ไม่อยากรับความรุนแรงแบบนี้อีกแล้ว… น้ำสีขุ่นปนแดงไหลทะลักช่องทางออกมาเป็นเส้นยาว ร่างขาวในตอนแรกมีรอยแดงประปราย แต่ตอนนี้มันกลับผุดขึ้นทั่วแผ่นหลัง…
ไทเกอร์ที่ถูกความโกรธและกามารมณ์ครอบงำกระแทกร่างคนตัวบางเสียจนส้มตำไม่เหลือเรียวแรง เพียงแค่ท่าเดียวเท่านั้น เขายังไม่ได้เปลี่ยนท่าเลยแม้แต่น้อย…
ตุบ…
“…” แรงกระแทกเข้ามาแรง ๆ ครั้งสุดท้ายพร้อมการปลดปล่อยครั้งที่ห้าจากคนพี่ ร่างเล็กที่แอนสะโพกในท่าเดิม ๆ เพียงแค่เปลี่ยนตำแหน่งมาตลอดสองชั่วโมงถึงกับเสียหลักล้มลงไปนอนตะแคงข้างจนท่อนลำในร่างเขาหลุดออก ส้มตำนอนหลับตาหายใจหอบเหมือนจะขาดใจตาย ทำไมถึงไม่สลบไปเลย… เหนื่อยและเจ็บจนสมองเบลอขนาดนี้แล้วทำไมเขายังต้องมารับรู้ความจริงหลังบทลงโทษนี่ต่อด้วย ไทเกอร์ที่นั่งชันเข่าหายใจหอบมองร่างเล็กตรงหน้าด้วยสายตานิ่ง ๆ สายตาคมเลื่อนลงมองยังช่องทางที่ของเหลวไหลย้อนออก เขาทำน้องมันเลือดตั้งแต่ตอนไหนไม่รู้ เพราะมัวแต่จับกระแทกเข้าออกเสียจนไม่ได้มองของตัวเองที่คาอยู่ในร่างเลยแม่แต่น้อย เอาแต่ปลดปล่อยแล้วกระแทกเน้นต่อไปเรื่อย ๆ จนสุดท้ายส้มตำก็นอนเหมือนหมดแรงอยู่ตรงหน้า…
เวลา 02:15 น.
“…” เสี้ยวหน้าใสยังมีคราบน้ำตาเปรอะเปื้อนอยู่ คิดดูแล้วเขาเองก็ทำเกินไป จริง ๆ แค่มันอ้อนอีกนิดก็จะเริ่มเย็นลงแล้วแต่แม่งเปิดทางให้เสือหื่นแบบเขาซะก่อน อารมณ์มันถึงได้เลยเถิดมาถึงตอนนี้ ตอนกระแทกน้องมันก็คิดอย่างเดียวว่ารูนี้ ร่างนี้ ความรักของมันคนนี้ต้องเป็นของเขาเพียงคนเดียว ยิ่งพอนึกไปไกล ๆ ถึงตอนที่น้องมันเบื่อจนทิ้งเขา เขายิ่งเก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่
อึ้บ…
“อึก อื้อ…” มือล้าค่อย ๆ ดันร่างของตัวเองให้ลุกขึ้นนั่งอย่างยากลำบาก แม้ช่องทางข้างล่างนั้นจะระบมจนแทบจะเดินไม่ได้แล้วก็ช่าง แต่เขาต้องคุยกับคนพี่ให้รู้เรื่องก่อน ใบหน้าหวานหันไปมองคนพี่ที่มองมาก่อนแล้วก่อนจะคลี่ยิ้มให้จาง ๆ จนไทเกอร์รู้สึกไม่โอเค ไม่เข้าใจทำไมมันยังยิ้มได้ทั้ง ๆ ที่เขากระแทกไปซะหนักหน่วงขนาดนั้น
“ส้ม… ส้มตำรักพี่แค่คนเดียว” พูดพลางขยับเข้าไปกอดคนพี่จนไทเกอร์เสียหลังล้มลงไปนอน ร่างเล็กทับร่างเขาแทบทุกส่วน ใบหน้าใสก็ซุกอกแกร่งไว้ ซ้ำยังกอดเขาไว้ไม่ปล่อย
ส้มตำมันก็คือส้มตำจริง ๆ ปากมันบอกเองว่าให้ลงโทษ พอเขาทำเสร็จมันก็ไม่คิดโกรธเขาเลย…
“กูขอโทษ…”
“…”
“กูจะไม่เอามึงก็ได้ แต่มึง-” พูดยังไม่จบใบหน้าสวยก็ขยับขึ้นมาประกบลงที่ปากเขาทันที ส้มตำกดจูบลงที่ริมฝีปากคนพี่ไว้แบบนั้นสักพักก่อนจะผละออกมาซบอกแกร่งเหมือนเดิม เขารู้แล้วว่ายังไงตื่นขึ้นพรุ่งนี้อาการต้องแย่กว่านี้แน่ ๆ ศึกษามาแล้วว่าถ้าหากมีเซ็กซ์ที่รุนแรงเกินไปผู้ถูกกระทำอาจป่วยได้ แบบนี้หรือเปล่าที่มันเหมือนกับเพลงดัง Side To Side ของ Ariana Grande ที่มีเนื้อหาเหมือนกับว่าได้เอากันทั้งวันทั้งคืนจนเดินเซ แต่เขาคงไม่ไหวขนาดนั้นมั้ง ตอนนี้ก็เหมือนจะไม่ไหวแล้ว ถ้าหากเป็นตอนเช้าคงไม่ต้องพูดถึง อาการป่วยต้องลวิ่งเข้าร่างเป็นแน่ ๆ
“มันคุ้มถ้าทำให้พี่ไทเกอร์เชื่อใจและหายโกรธส้มได้…” พูดแต่ละประโยคเสียงก็แผ่วเบาเสียเหลือเกิน
“…” ได้ยินมือหนาจึงยกขึ้นไปกอดน้องมันกลับ ร่างเปลือยเปล่าทั้งสองทับกันไม่มีใครยอมขยับไปไหน ส่วนนั้นสัมผัสกันก็ไม่ได้มีใครรู้สึกอายแต่อย่างใด ถึงแม้จะมีน้ำที่หลั่งออกมาสัมผัสกันบ้างก็ตาม
“มันเสียวก็จริง… แต่ไม่เอาอีกแล้วนะ มันเจ็บเกินไป…”
“…”
“เยดุจริง ๆ ผัวของน้อง…”
“เฮ้ออ…” ทำไมถึงเป็นคนแบบนี้วะ จะโกรธเขาก็โกรธมา พร้อมง้ออยู่แล้ว เพราะคิดว่าตัวเองก็ใช้แต่อารมณ์มากไปเหมือนกัน
แต่นี่อะไรวะ…
“ฮึก…”
“ส้ม…” เดี๋ยว ๆ ได้ยินเสียงสะอื้นเขาถึงกับต้องเรียกชื่อมันพร้อมจับใบหน้าใสขึ้นมาดู น้ำใส ๆ ไหลออกมาจากตามันอีกแล้ว ริมฝีปากก็เม้ม นั่นทำให้ไทเกอร์จำต้องดันคนน้องลงนอนหงายเบา ๆ
“ฮึก มัน… เจ็บ ส้มเจ็บ…” ต้องอดทนแค่ไหนใครจะไปรู้ แค่อยากนอนกอดคนพี่และข่มตาหลับ แต่ความเจ็บปวดมันมากไปจนทนไม่ไหวจริง ๆ ไทเกอร์เห็นยิ่งชะงักทำอะไรไม่ถูก
“มึงแม่ง… แล้วตอนแรกยังคุยดี ๆ”
“ฮึก… เจ็บ… ส้มเจ็บตูด”
“เฮ้ออ… อาบน้ำล้างตัวก่อนกินยา” ร่างสูงบอกก่อนจะช้อนร่างเล็กขึ้น หน้ามันงอแงฉิบหายเลยตอนนี้ แล้วทีแรกทำเป็นลุกขึ้นมานั่งยิ้มแถมยังขยับเข้ามากอด
“คนบ้า!”
“…” วางลงในอ่างเลยมันก็ด่ามาเลย
“ฮึก ถ้าไม่รับผิดชอบจะฟ้องพ่อแม่แน่!”
“…” ใบหน้าหล่อแอบชะงักเล็กน้อย
“ฮือออ… ของก็ไม่ใช่เล็ก ๆ ฮึก… แทนที่จะเบากับส้มบ้าง!”
“…”
“หิวข้าวเลยฮืออ…”
“เดี๋ยว ๆ มึงเอาสักอย่างดิแม่ง”
“ฮือออ เจ็บ…”
‘กูหมดคำจะพูดจริง ๆ’
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
Talk: เอาจริงผมเพิ่งเคยลงแล้วไม่รู้ทำอะไรเลยนอกจากลง... เอ็นดูหน่อยครับ จะร้องไห้แล้ว
-
E9 “เหนื่อยอ่อนพร้อมเสียใจ”
RATED 18+
Language and Sex
#Somtum
ให้ทายว่าตอนนี้ผมโอเคไหม ไม่เลยครับ… รู้สึกไม่โอเคเพราะปวดตัวนี่แหละ เมื่อคืนมีปัญหากับพี่ไทเกอร์นิดหน่อย เลยยอมให้พี่เขาทำโทษซะจนร่างกายพัง ส่วนตอนนี้น่าจะเกือบเที่ยงแล้ว แต่บรรยากาศในห้องยังเย็นสบายเพราะเครื่องปรับอากาศที่ถูกเปิด ชวนให้ผมไม่อยากลุกไปไหนเลยจริง ๆ
‘ลุกได้ที่ไหนล่ะ…’ เสือตัวโตต้องดุแน่ ๆ เลยถ้าไม่ยอมฟังคำสั่ง ก่อนหน้านี้พี่ไทเกอร์ปลุกให้ไปกินข้าวกินยาแล้ว มันเหมือนไม่อร่อยจริง ๆ เลยไม่อยากทาน แต่กลับโดนดุเฉยเลยอะ… ก็คนไม่หิวหนิ เลยจำต้องฝืนใจกินได้ห้าหกคำ จริง ๆ แล้วผมกินเก่งมากเลยนะ แต่พอไม่หิวก็คือไม่หิวป่ะ ส่วนตอนนี้ได้กลับขึ้นมานอนบนเตียงแล้ว พี่เขาไปไหนไม่รู้บอกทิ้งท้ายว่าแค่ให้นอนพัก แต่ที่รู้ ๆ คือทำไมไม่มาดูแลผม ทำให้น้องไม่สบายเองนะ หรือเพราะมีงานต้องทำ อยากลองลุกขึ้นไปดูแต่สังขารไม่เอื้ออำนวยเลยจริง ๆ บอกเลยนะว่าเอากันมันฟิน แต่ถ้าโดนทำหนัก ๆ ขนาดนี้ก็คงได้เดินเซกันพอดี
‘ทำไงได้ก็พี่ไทเกอร์เยดุขนาดนี้ ถึงจะเจ็บจนเดินเซแต่ก็คุ้ม…’ งื้ออออ… ว่าไปแล้วทำไมไม่เห็นปูนมันโทรหรือทักมาเลยนะ พักนี้มันมีอะไรทำให้ยุ่ง ๆ รึเปล่า ปกติเสาร์อาทิตย์นางต้องทักต้องโทรมาหาผมแล้วป่ะ
กึก…
“โอ๊ย…” นี่จะพลิกร่างนิด ๆ หน่อย ๆ ก็ไม่ได้เลยถูกม้ะ? เหมือนมันจะอักเสบที่บริเวณช่องทางอะครับ ทำไงดีวะ หมายถึงทำไงจะกลับไปเอากันกับพี่ไทเกอร์ให้ได้เร็วที่สุด
‘ขืนเป็นแบบนี้ต้องงดถูกเอาแน่ ๆ เลย’
‘ฉิบหายแล้วส้ม…’ ทำไงดี ๆ ๆ อีกนานไหมมันจะหาย อยากหายอยากโดนเยแล้วอะ เฮ้อออ… ทำไมต้องมีข้อจำกัดในเรื่องแบบนี้ด้วยนะ เมื่อคืนตอนพี่ไทเกอร์กระแทกดุ้นยักษ์สุดที่เลิฟเข้ามาแรง ๆ ยอมรับว่าโคตรเจ็บเลยครับ มันเจ็บแบบเสียว ๆ ถึงแม้จะเจ็บกว่าทุกครั้งแต่มันทำให้รู้สึกสะใจจนอยากโดนกระทำอีก แต่ได้ข่าวว่าปากบอกพี่เขาไปเองว่าไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว…
‘เออใช่… ถ้าทำแบบนั้นอีกต้องใช้เวลาฟื้นฟูร่างกายเหมือนตอนนี้ งั้นเราก็ต้องพักการถูกเยอีกน่ะสิ!’ ทางเดียวคือต้องพักผ่อนให้หายเร็ว ๆ สินะ คิดได้ผมจึงยอมข่มตานอน ไม่สิ… ไม่จำเป็นต้องข่มตานอนเพราะแค่นี้สมองก็ล้ามากพออยู่แล้ว ร่างกายเหนื่อยอ่อนพร้อมที่จะจมสู่นิทรา… และในที่สุดมันก็ทำให้ผมไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว ทุกอย่างดับมืดไปหมด เหมือนตัวเองกำลังล่องลอยอยู่บนท้องฟ้ายามกลางคืนอันแสนหนาวเย็น มีเพียงความอบอุ่นจากแสงจันทร์และหมู่ดาวสาดส่องลงมากระทบร่างที่นอนเปลือยเปล่าอยู่บนปุยเมฆ ผิวของผมเปล่งแสงสว่างจากการสะท้อนขาวเนียนผ่องเสียจนเหล่าเทวดาหลาย ๆ คนยังหลงใหล ในใจทำได้เพียงคิดว่าจงบินลงมาสัมผัสร่างกายผมเสียเถิด แต่ความคิดนั้นกลับต้องดับชะงักเมื่อเทวดาที่หวังให้ลงมาสัมผัสกลับเป็นเสือตัวโตสยายปีกบินลงหา เสือสี่ขามีปีกได้เยี่ยงใดกัน ร่างกายสูงใหญ่เสียจนผมดูกลายเป็นเพียงกวางตัวน้อย แผงอกแน่นเต็มไปด้วยขนหนา ๆ หนวดและเขี้ยวคมขยับลงสูดดมระหว่างซอกคอชวนให้ผมเสียววูบวาบ อุ้งเท้าใหญ่กดแขนทั้งสองข้างของผมไว้ไม่ให้ขยับหนีเพียงใช้แรงแค่เล็กน้อย ทันใดนั้นเสือตัวโตกลับกลายเป็นมนุษย์บุรุษเพศผู้หนึ่ง ใบหน้าคมสูงหล่อเปลือยกายกำยำชวนให้อยากมองไปถึงไหนต่อไหน เห็นแล้วแรงขับเคลื่อนทางกามารมณ์ผมเกิดขึ้นทันที แขนเรียวสองข้างตวัดขึ้นโอบรอบคอแกร่งของชายหนุ่มอย่างนุ่มนวล ทำไมถึงคุ้นหน้าคุ้นตาเขาเช่นนี้ มือสากสัมผัสเอวผมไว้เบา ๆ เหมือนมองผมเป็นสมบัติล้ำค่าและไม่กล้าใช้ความรุนแรงด้วย ส่วนนั้นสัมผัสกันจนรู้สึกร้อนไปทั่วร่าง
“เอาฉันเถอะ…”
“…”
“เอาฉันเยี่ยงกวางตัวน้อยที่เป็นเหยื่อของท่าน…” เอ่ยปากร้องขอด้วยใบหน้าที่ต้องการขั้นสุด ชายหนุ่มกลับเพียงส่งรอยยิ้มหื่นกระหายเป็นการตอบกลับ ร่างโตสอดกายเข้ามาอ้าเรียวขาทั้งสองข้างของผมออกจนอะไรต่อมิอะไรสัมผัสกัน
‘สัมผัสนั้น…’ สัมผัสที่บอกเราได้ถึงความใหญ่โต อื้อออ… ใจดวงน้อยทำได้เพียงสั่นระรัวดีใจจนเนื้อกายเต้นระริก ในสมองอยากเอ่ยขอบคุณชายตัวโตว่า ‘ขอบคุณที่เอากัน…’ แต่จะพร่ำเพรื่อให้เสียเวลาไปก็คงไม่ได้ สองมือหนาดันขาพับทั้งสองข้างของผมให้อ้าออกมากกว่าเดิม ก่อนกายใหญ่จะค่อย ๆ สอดเข้ามาในร่างเสียจนผมจำต้องบิดเร้าร่างกายด้วยความเสียว ใบหน้าเหยเกพร้อมเผยอปากสลับกับการกัดฟัน ไยไม่มีความเจ็บปวดใด ๆ เลยนอกเสียจากความเสียวซ่าน แม้สิ่งที่สอดเข้ามานั้นจะใหญ่โตเพียงใดแต่กลับทำให้ผมรู้สึกต้องการมากกว่านั้น สองสายตาสบประสานกันก่อนหน้าคมจะขยับลงมาประกบจูบแลกลิ้นอย่างหื่นกระหาย ลิ้นสากสอดแทรกแดกดันเข้ามาต้อนเสียจนสมองผมเบลอไปหมด ไม่จำเป็นต้องบอกเลยว่าฟินเสียจนเหมือนลอยบนอากาศ เพราะตอนนี้มันได้เป็นจริงแล้ว… กายใหญ่สอดกระแทกอย่างหนักหน่วง สะโพกสอบหมุนควงท่อนเอ็นใหญ่อย่างชำนาญ หากเปรียบความเชี่ยวชาญนี่เป็นระดับก็คงไม่ได้ต่างไปจากระดับศาสตราจารย์เลยแม้แต่น้อย
“อะ อ๊า… เอาฉันแรง ๆ”
“อืม…”
“อื้ออ…” ครั้นลิ้นร้อนผละออกเสียงเอ่ยขอติดกระเส่าจากผมก็เปล่งออกไปทันที สองร่างเราเบียดเสียดกันเหมือนงูผสมพันธุ์กันแต่ไม่ใช่ ผมเป็นเพียงกวางตัวน้อยที่กำลังโดนเสือผู้ใจร้ายขย้ำขยี้ร่างกายก็เท่านั้น แรงมหาศาลพลิกร่างผมให้นอนคว่ำอย่างไม่ไยดี มีเหรอที่ชายหนุ่มจะอ่อนโยนเสมอไปในเมื่อผมร้องขอให้ทำแรง ๆ แบบนั้น มือสากกดแผ่นหลังผมลงจนสะโพกผมแอ่นขึ้นสะท้านแสงของจันทรา มันวาวแววเสียจนตาคมแสดงถึงความพอใจเป็นไหน ๆ สองมือหนาคว้ากระชับสะโพกอวบไว้ก่อนจะสอดกายเข้าหาอย่างหนักหน่วง เสียงคำรามทุ้มตำดังขึ้นไม่กี่ครั้งและมันแทบจะไม่ได้ยินเสียง แต่กลับไม่ได้ปกปิดความสุขสมของเจ้าตัวผ่านใบหน้าได้เลยแม้แต่น้อย จงใช้ร่างกายฉันเป็นเครื่องมือปลดปล่อยความหื่นกระหายในใจของท่านซะเถอะ ถ้ามันทำให้ท่านพอใจก็ไม่มีสิ่งใดหยุดยั้งท่านได้แล้ว…
สวบ ๆ
แรงกระแทกกระทั้นดุดันเข้าออกเสียจนเกิดเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ความเร็วและแรงทำให้ผมไม่สามารถคิดอะไรได้อีกแล้ว ทำได้เพียงแอ่นสะโพกซุกหน้าลงกับปุยเมฆนุ่ม ๆ นั้นอย่างเลือกหนทางไม่ได้ บทรักในครั้งนี้มันช่างทำให้ผมดีใจเสียเหลือเกิน…
“อื้อออ…”
“กระแทกแรง ๆ”
“อะ อ่าาา…”
..
..
..
#WriterPart
วันอาทิตย์ 14:30 น.
ร่างสูงที่นั่งทำงานในห้องตั้งแต่เช้าจนตอนนี้ก็ยังไม่มีวี่แววว่าจะเสร็จได้แต่ถอนหายใจออกมาด้วยความเพลีย ใช่ว่าจะต้องส่งเร็ว ๆ นี้เพียงแต่ทำไว้ให้มันรู้สึกเหมือนไม่มีภาระให้หนักใจก็เท่านั้น ปีสี่แล้วไหนจะโปรเจ็คจบอีก เขาเหนื่อยมากแค่ไหนในแต่ละวัน แต่คงตายไม่ได้เพราะสู้มาขนาดนี้แล้ว ร่างแกร่งเอนหลังลงพิงพนักเก้าอี้ยืดเส้นสายก่อนเปลือกตาเพลียจะปิดลงพักสายตา อยู่ดี ๆ ดันนึกถึงเรื่องก่อนหน้าขึ้นเฉยเลย ทำไมใจต้องรุ่มร้อนขึ้นด้วยก็ไม่รู้…
ก่อนหน้า~
“เที่ยงแล้วเหรอวะ…” ไทเกอร์มองเวลาที่ปรากฏบนมุมขวาล่างในจอคอมพร้อมบ่นเบา ๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าลืมไปเลยว่าปล่อยคนตัวเล็กไว้ในห้องนอนคนเดียว นึกได้จึงต้องรีบลุกขึ้นยืดเส้นสายเสียจนได้ยินเสียงของกล้ามเนื้อ ก่อนจะสาวเท้าเดินออกไปจากห้องทำงานในสภาพชุดกีฬาเนื่องจากมันใส่สบาย ตรงเข้าไปยังห้องนอนก็เห็นร่างบางนั้นกำลังนอนตะแคงข้างมีผ้าห่มคลุมปิดตั้งแต่ช่วงเอวลงไป
“หึ ๆ” เห็นแล้วมันน่าจับฟัดเสียจริง ๆ ไทเกอร์เลือกที่จะคลานขึ้นขอบเตียงฝั่งด้านหลังของร่างเล็กเบา ๆ ในใจหวังแค่จะเช็กดูว่าคนน้องเป็นยังไงบ้างแต่กลับต้องชะงักเมื่อได้ยินเสียงครางเบา ๆ ลอดออกมาจากปากพร้อมใบหน้าหวานที่แสดงสีหน้าออกมาไม่ต่างไปจากตอนที่อยู่ใต้ร่างเขาเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่มันหลับตาก็เท่านั้น
“อื้อออ สะ เสียว…”
“ดะ เดี๋ยวอะไรวะ…” เจ้าของใบหน้าคมบ่นเบา ๆ พลางเลื่อนมือจะไปสัมผัสที่ต้นแขนบาง แต่คนน้องกลับพลิกร่างนอนคว่ำแล้วแอ่นสะโพกขึ้นจนเขาชะงัก
“อื้ออ… เอาฉันแรง ๆ”
กึก…
“เชี่ย…” ตาคมละสายตาไปมองยังสะโพกอวบที่ส่ายไปมาเหมือนเรียกร้อง น้องมันบิดเร้าร่างกายเหมือนกำลังโดนสัมผัสอย่างหื่นกระหาย มีเหรอที่เขาจะไม่ชะงัก อีกอย่างไม่คิดรึไงว่าใจบาป ๆ ก็ไขว้เขวได้เหมือนกัน ว่าจะปลุกไปกินข้าวกลัวได้กินน้องมันเสียก่อนแน่ ๆ แต่แล้วความคิดกลับต้องหยุดชะงักเมื่อนึกได้ว่าน้องมันป่วยอยู่ ตาคมก้มลงมองส่วนของลูกชายที่นูนขึ้นผ่านเนื้อผ้ากางเกงกีฬา ก่อนจะรีบขยับลงจากเตียงยืนมองภาพตรงหน้าของคนที่อ่อยเขาจนใจสั่น ร่างเล็กใส่เพียงบ็อกเซอร์นอนแอ่นสะโพกครางเสียงหวาน ๆ ออกมาคลอ ๆ ผ้าห่มที่คลุมหล่นออกจนเห็นส่วนที่เสื้อมันเปิดขึ้น แล้วไหนจะต้นขาขาว ๆ อีก…
“แม่ง…” ไทเกอร์สบถอย่างหัวเสียก่อนจะรีบออกจากห้อง แล้วรีบกลับเข้าไปในห้องทำงานนั่งลงหน้าจอคอมแล้วจัดการเปิดเว็บไซต์สื่อลามกอันโด่งดังแล้วจัดการกับส่วนของลูกชายทันที…
ปัจจุบัน~
“…” ไทเกอร์เดินมายื่นพิงกรอบประตูมองคนตัวบางที่ลุกขึ้นนั่งหลับตาด้วยใบหน้าคิ้วขมวด หัวก็ฟูไปหมด เข้ามาก็เห็นมันนั่งแบบนี้อยู่แล้ว เสื้อตัวโตของเขาที่ใส่หลุดลุ่ยเสียจนน่าโมโห เปลือกตาคนเพิ่งตื่นค่อย ๆ ลืมขึ้นมองไปยังคนพี่ที่พิงกรอบประตูอยู่ก่อนจะปิดลงอีกครั้ง เขาหลับไปนานแค่ไหนไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ คืออาการมันดีขึ้นแล้วจริง ๆ เหลือเพียงความปวดที่ช่องทางก็เท่านั้น เปลือกตาบางค่อย ๆ เปิดขึ้นอีกครั้งพร้อมมือนุ่มจับผ้าที่คลุมท่อนล่างออกแล้วก้มลงมองกางเกงบ็อกเซอร์ของคนพี่ที่ใส่อยู่จนไทเกอร์ขมวดคิ้วตาม
“หือ… ส้มฝันเปียกอะ…”
“…”
“แปลกมาก ๆ เลย…” ร่างเล็กบ่นเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลยทั้ง ๆ ที่ไทเกอร์อยากจะตรงเข้าไปจับทำโทษให้มันเสียรู้แล้วรู้รอด ร่างเล็กตรวจเช็กร่างกายของเขาก่อนจะเงยขึ้นไปเลิกคิ้วทำหน้าสงสัยใส่คนพี่เพราะเห็นเจ้าตัวเอาแต่ยืนกอดอกมองมาที่เขาด้วยใบหน้าเครียด ๆ รอยยิ้มจากใบหน้าหวานจึงปรากฏขึ้นพร้อมสองแขนเรียวยกขึ้นเหมือนขอกอด
“กอดเร็ว~ ส้มตื่นแล้วนะ”
“…” เงียบ…
“พี่ไทเกอร์เป็นอะไรรึเปล่าอะ?” ได้ยินร่างสูงจึงถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินมานั่งลงข้าง ๆ ร่างของคนตัวบาง น้องมันก็รีบขยับเข้ามากอดแขนเข้าแล้วใช้ใบหน้าถูไปมาเหมือนทุกครั้ง
“ส้มเหมือนฝันว่ามีอะไรกันกับเสือตัวโตอะ เสือที่แปลงร่างเป็นผู้ชาย หน้าคล้าย ๆ พี่ไทเกอร์เลย เอ๊ะหรือไม่ใช่ก็ไม่รู้ แล้วแบบมันก็จับส้มเอาบนเมฆสีขาว ๆ ลอยเอากันมันก็ฟินมาก ๆ เลยนะ ตื่นมาไม่คิดว่าจะเป็นแบบนี้ กางเกงพี่ด้วยอะ… น่าอายจริง ๆ”
“ยังจะอายอีกรึไง?”
“หืม?” ใบหน้าหวานเลิกคิ้วสงสัยกับคำถามของคนพี่ แต่พอเห็นพี่ไทเกอร์ไม่พูดอะไรแถมยังเอาแต่มองหน้าเขาจึงไม่สนใจนอกเสียจากยิ้มให้แล้วกอดคนพี่อีกครั้ง
“อื้ออ… ขอบคุณที่ดูแลส้มน๊า”
“…” ยังไม่ได้ดูแลอะไรน้องมันเลย
“ส้มอยากกลับห้องแล้วอะ…”
“ทำไม?” เสียงเข้มถามขึ้นจนส้มตำต้องผละออกมามองหน้า ทำไมพอพูดถึงเรื่องจะกลับห้องคนพี่ต้องทำหน้าเหมือนไม่พอใจตลอดเลย
“ลำบากพี่มากพอแล้วนะ” ร่างเล็กบอกพลางมองหาโทรศัพท์ของเขา ตาคมจึงได้แต่ไล่มองเรือนร่างขาวนั้นด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนจะหันหนีเพราะมันล่อสายตาเกินไป ตื่นมาก็จะกลับเลยรึไงวะ
“จะทำไร?”
“ส้มจะโทรหาปูน…”
“…” โทรหาปูน? ปูนคือเพื่อนมันใช่ไหม ร่างสูงไม่ได้ถามอะไรต่อนอกเสียจากนั่งดูคนที่มันค่อย ๆ คลานไปหยิบโทรศัพท์อย่างช้า ๆ แล้วกดขึ้นแนบหู
“ถ้าจะโทรบอกให้มันมารับก็ไม่ต้องโทร…”
“เอ้า… ทำไมอะ?”
“จะกลับไปทำไม?”
“…” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันทันทีที่ได้ยิน
“อยู่กับกูไม่โอเค?”
“ไม่ใช่แบบนั้นสักหน่อยส้มแค่-”
(ฮัลโหลครับ…) ครั้นจะบอกคนพี่ไปเสียงจากปลายสายก็ดังขึ้นเสียก่อน แต่น้ำเสียงทุ้ม ๆ นั้นกลับทำให้ส้มตำขมวดคิ้วเข้าหากันเล็กน้อย เบอร์เพื่อนเขาไม่ใช่รึไง
หมับ…
“พะ พี่ไทเกอร์!”
(ฮัลโหล…) เสียงทุ้มจากปลายสายทำให้คนที่แย่งโทรศัพท์จากร่างเล็กไปขมวดคิ้วมองคนตัวบางทันที
“ใคร?”
(เอ้า… ก็โทรหาใครล่ะครับ?)
“พี่ไท-” มือหนายกขึ้นห้ามไม่ให้พูดพร้อมทำสายตาเหมือนพร้อมดุจนร่างเล็กต้องเม้มปาก
“ปูนเพื่อนส้มตำใช่ไหม?”
(ปูน? เดี๋ยว ๆ ไม่ใช่ล่ะครับ เบอร์ที่โทรมาเป็นของส้มตำหนิ แล้วคุณเป็นใคร?) ประโยคที่ลอดออกมาทำให้ไทเกอร์ยิ่งหงุดหงิด
“กูผัวส้มตำ แล้วมึงเป็นใครกูถาม?”
(ผัวส้มตำ? หึ ๆ ถึงว่าทำไมไม่ยอมให้เอาที่แท้มีผัวแล้ว แต่ขอบอกเลยนะครับว่าผมน่าจะถูกมันชักว่าวให้ก่อนคุณ แต่ถ้าได้มันแล้วก็ดีใจด้วยครับ ไม่รู้นะว่ามันจะจริงใจไหม เห็นแรด ๆ อยู่ด้วย…) พูดจบปลายสายก็กดตัดทิ้งไปจนไทเกอร์ชะงัก เดี๋ยว ๆ แล้วไหนมันบอกโทรหาปูนวะ เขาจะกดดูรายชื่อเบอร์ที่โทรมาเมื่อกี้อีกครั้ง แต่ด้วยความที่โมโหดันเผลอกดปุ่มปิดหน้าจอ จะกดเปิดดูอีกครั้งก็ต้องใส่รหัส แล้วบอกว่าถูกคนตัวบางมันชักว่าวให้ก่อน แถมแม่งยังบอกว่าน้องมันแรด ยอมรับว่าประโยคเมื่อกี้โคตรทำให้เขาอยากโยนโทรศัพท์ทิ้ง…
“ไม่ดีเลยนะ ทำไมต้องแย่งโทรศัพท์ส้มไปด้วย…”
“ผัวคนไหนของมึงอีก?”
“…” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันทันที แล้วใครรับโทรศัพท์เขายังไม่รู้เลย แบบนี้พี่ไทเกอร์ก็คิดว่าเขาหลอกน่ะสิว่าโทรหาปูน
“…”
“อย่าเพิ่งทำหน้าโมโหแบบนั้นได้ไหม ทำไมต้องเชื่อมันไปก่อนด้วย ตอนส้มได้ยินเสียงส้มก็ไม่รู้ว่าใคร…”
“…” เขาแม่งจะเชื่อใจน้องมันดีไหมวะ ประโยคจากคนเมื่อกี้แม่งเหมือนบอกเลยว่าน้องมันใจง่าย… ร่างสูงโยนโทรศัพท์คืนให้ร่างเล็กเบา ๆ ก่อนจะหันหนีตั้งสติระงับอารมณ์โกรธ พอจะโกรธก็โกรธขึ้นได้ตลอดเลยจริง ๆ ทำไมกับน้องมันเขาต้องหงุดหงิดขนาดนี้ด้วยก็ไม่รู้ หงุดหงิดตั้งแต่มันจะขอกลับล่ะ ก็ไหนคุยกันแล้วว่าจะอยู่กับเขาก่อน แล้วกับประโยคจากไอ้คนปลายสายเมื่อกี้อีก…
“ส้ม…”
“…”
“เอาตรง ๆ มึงใจง่ายไหมวะ?” ใบหน้าคมหันมาถามคนน้องด้วยสีหน้าเหมือนไม่มั่นใจพร้อมน้ำเสียงจริงจังเพราะต้องการทราบความจริง นั่นทำให้ร่างเล็กชะงักเล็กน้อย ผู้ชายคนนี้ถามคำถามนี้กับเขาด้วยใบหน้าไม่เชื่อใจเลยเหรอ… ใบหน้าใสจึงเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งทันที ยอมรับว่าการที่คนพี่ถามเขาแบบนี้มันทำให้เขารู้สึกเจ็บที่อกข้างซ้าย
เจ็บมาก ๆ
“ในห้องห้องหนึ่งที่มีคนอยู่ในนั้นหนึ่งร้อยคน รวมส้มกับพี่ไทเกอร์ด้วย… ยอมรับว่าตั้งแต่ตอนแรกหลังจากได้คุยกับพี่จริง ๆ ส้มก็คิดนะ… คิดมาตลอดว่าต่อให้เก้าสิบแปดคนในห้องนั้นไม่เชื่อใจส้ม มองว่าส้มเป็นคนยังไงเพียงเพราะคำพูดที่เล่าต่อ ๆ กัน หรือภาพพจน์ของส้มก็ตาม… แต่มันต้องมีคนคนหนึ่งที่ส้มคิดว่าเขาต้องไม่มองส้มแบบนั้นแน่ ๆ ไม่ว่าจะได้ยินคำบอกเล่าพวกนั้นก็ตาม และคนที่เก้าสิบเก้านั้นมันคือพี่ไทเกอร์…”
“…”
“แต่พอพี่ถามแบบนั้น… ฮึก… มันกลับทำให้ส้มรู้สึกเหมือนในห้องนั้นไม่มีใครที่แตกต่างกันเลยอะ ไม่มีใครเชื่อใจส้มเลยอะพี่ไทเกอร์…” พูดจบน้ำใส ๆ ก็ไหลออกจากตากลมทันที เสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นเบา ๆ พร้อมกับกายบางที่ขยับลงจากเตียงด้วยความทรมาน ตาคมยังไม่ได้หันไปมองตามเพราะคิดไม่ออกเลยว่าควรทำอะไร คำพูดจากปากคนน้องยังคงตีวนอยู่ในสมอง จนร่างเล็กเปลี่ยนเป็นชุดนักศึกษาที่ใส่มาเมื่อวานเสร็จเขาก็ยังคงเอาแต่มองไปยังจุดจุดเดิมที่คนน้องเคยนั่ง ร่างเล็กเดินอย่างขัด ๆ พร้อมน้ำตาสะพายกระเป๋าตรงไปยังประตู เห็นคีย์การ์ดที่วางอยู่ข้าง ๆ จึงหยิบมาเปิดประตูก่อนจะวางไว้ที่เดิมแล้วรีบออกไปจากห้องตามด้วยเสียงประตูที่ดังขึ้น…
จำได้เลยว่าเมื่อวานที่ไปเข้าเซเว่นแล้วโดนคนนินทาให้ได้ยิน พอออกมาจากตรงนั้นสิ่งเดียวที่เขาอยากได้รับเลยคือกำลังใจ ทั้ง ๆ ที่ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมาไม่คิดว่าจำเป็นเลยแม้แต่น้อย แต่ตอนที่คนพี่โทรมาตอนนั้นมันกลับเหมือนสวรรค์กำลังจะส่งคนมาช่วยเยียวยาจิตใจ…
แต่เขาคนนั้นกลับเหมือนไม่ได้มั่นใจในตัวเราเลย…
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E10 “แล้วไยไม่รีบกอด”
RATED 18+
Language and Sex
ณ ถ้ำเสือ~
เวลา 17:10 น.
“เป็นกูตามไปง้อละ เชื่อใจไม่เชื่อใจไม่รู้ว่ะสำหรับกู ของดีต้องเอาไว้ก่อน”
“สัสเนม…” ปิงหันไปด่าเพื่อนที่พูดไม่คิด ก็รู้อยู่ว่าหน้าไอ้เจ้าของห้องตอนนี้มันเหมือนพร้อมอาละวาดมากแค่ไหน เสือแยกเขี้ยวนั่งนิ่ง ๆ เงียบ ๆ จนรอบห้องอึดอัด
“…”
“แต่เออก็เหมือนที่ไอ้เนมบอก เป็นกูก็คงง้อก่อนว่ะ เพราะแม่งยังไม่มีหลักฐานหรืออะไรเลย มึงน่าจะลองไว้ใจน้องมันก่อน แล้วที่เป็นแบบนี้แสดงว่ามึงจริงจังกับน้องมันแล้วนะ… ขอนอกเรื่องนิดหน่อย กูเคยเห็นเพจดัง ๆ เอารูปน้องมันไปลง จำได้ว่าถ่ายหน้ากระจกมั้ง เหมือนใส่เสื้อโชว์เอวบาง ๆ ขาว ๆ เห็นตอนแรกกูก็คิดว่าผู้หญิงแน่ ๆ พอเห็นหน้าก็ช็อกว่ะ ไม่ได้รังเกียจหรือดูถูก แต่กูช็อกตัวเองที่มองน้องเป็นผู้หญิง…”
“เพจไหน?” เสียงแข็งจากคนที่เงียบมาตั้งแต่แรกเอ่ยถามเพื่อน
“มึงบอกกูมาดิ…”
“ใจเย็นไอ้เสือ… มึงจะทำหน้าเหมือนอยากฆ่าคนไม่ได้” เนมบอกก่อนจะหันไปกระตุกยิ้มใส่ปิงที่นั่งอีกฝั่ง เพื่อนมันโทรให้พวกเขามาคุยเรื่องคนคนหนึ่งถึงห้องขนาดนี้แล้วก็พอจะรู้ว่ามันติดเด็กแล้วแน่ ๆ มาถึงหน้ามันก็ดูไม่มีอารมณ์ทำอะไรเลย ตอนแรกทำไมไม่รั้งน้องมันไว้แล้วคุยกันให้รู้เรื่อง ไทเกอร์เลื่อนไปหยิบโทรศัพท์จากปิงมาเลื่อนดูภาพที่ถูกโพสต์ซึ่งในนั้นเป็นรูปของส้มตำยืนอยู่หน้ากระจกใส่เสื้อสีขาวเอวลอยเหมือนของผู้หญิง กางเกงเหมือนจะเป็นกางเกงขาสั้น และสั้นมาก ๆ ด้วย ดีนะที่มันถ่ายไม่เห็นขาขาว ๆ แค่นี้แม่งก็หงุดหงิดละ ทำไมต้องโชว์วะ เขาต้องคุยกับน้องมันให้รู้เรื่องและตกลงเรื่องลงรูปในโซเชียล แม่งจะลงอ่อยใครกันแน่ จะว่าไปยังไม่รู้ไอจีหรือเฟซบุ๊กน้องมันเลยด้วยซ้ำ
“โทรศัพท์กูจะแตกแล้ว จะบีบอะไรแรงขนาดนั้น…” ปิงเอ่ยบอกจนไทเกอร์ชะงักก่อนจะรีบยื่นไปให้เพื่อนคืนด้วยความหงุดหงิดและก้มหน้าลงเครียดเหมือนเดิม
“ทำไงดีวะแม่ง กูผิดที่ถามส้มมันไป แต่ยังมาหวงมันอีก…” น้องมันไม่รู้เลยรึไงว่าตัวเองมีชื่อเสียงในมอ จะชื่อดีหรือชื่อเสียแต่การลงรูปแบบนี้ไอ้พวกแอดมินเพจก็ต้องเซฟไปลงโดยไม่ได้รับอนุญาตน่ะสิ เหมือนรูปเขาที่ลงในไอจีส่วนตัวหรือถูกแอบถ่าย เคยทักไปบอกหลายรอบแล้วแต่ไม่มีคนฟังเขาเลยปล่อยเลยตามเลย อีกอย่างรูปเมื่อกี้ที่เพื่อนให้ดูคนก็ไลก์เป็นพัน ๆ คนแสดงความคิดเห็นต้องมีด่ามันอีกแน่ ๆ ปากบอกเองแต่ยังลงรูปให้คนอื่นด่า มันน่าจับมาคุยกันให้รู้เรื่องจริง ๆ
“…” ปิงกับเนมได้แต่มองเพื่อนด้วยสีหน้าเหมือนเห็นใจ จะทำไงได้ จริง ๆ แล้วตอนที่เพื่อน ๆ รู้ว่าไทเกอร์คุยกับน้องส้มตำพวกเขาก็ช็อกมากพอแล้ว ก็ไอ้หน้าหล่อแม่งคบแต่ผู้หญิงมาโดยตลอดแล้วใครจะไปรู้ว่าอยู่ดี ๆ จะหันมาคบผู้ชาย คบเลยก็ติดเลยอีกต่างหาก…
“มึงรักน้องมันเหรอหรือเพราะว่าติดใจวะ?”
“…”
“ถ้าแค่ติดใจแล้วเสี้ยนเหมือนหวงกายกูว่าปล่อยน้องมันไปเถอะว่ะ…” เนมบอกด้วยน้ำเสียงจริงจัง เขาเองก็เคยเป็นไงไอ้อาการแบบนี้ หวงผู้หญิงเพราะต้องการเอาให้เบื่อก่อน มันดูเหี้ยจนต้องบอกเพื่อนว่าถ้ามันจะทำก็ปล่อยน้องมันไปเถอะ หมายถึงถ้าไม่อยากให้เขาเสียใจ…
“กูคบใครแม่งถูกบอกเลิกก่อนตลอดเลยนะสัส มึงยังคิดว่ากูคบเพราะเงี่ยนเหรอ?” ใบหน้าคมเงยขึ้นมาตอบด้วยใบหน้าสุดจะทน ไม่ได้คิดว่าตัวเองดูดีแบบเว่อร์ ๆ แต่ทุกอย่างก็ไม่ได้แย่กลับยังถูกทิ้งทุกครั้ง
“มึงคบน้องมันแล้ว?”
“…” คำถามจากเนมทำให้ไทเกอร์ชะงักอีกครั้ง เขาไม่มีอะไรจะเถียงเลยจำต้องก้มหน้าลงเหมือนเดิม ยังไม่คบแต่บอกไปแล้วว่าเป็นผัว บอกไปแล้วว่าอย่าไปแรดกับใครอื่นอีก แค่นี้ยังไม่พออีกรึไง
“เฮ้อออ… ปัญหายังไม่ใช่เรื่องนี้หรอก มึงแค่ง้อน้องมันก่อนว่ะไอ้ไทเกอร์ คิดดิว่าน้องมันชอบอะไร แล้วเวลาง้อต้องง้อมันยังไงถึงจะหายเร็ว ๆ” ได้ยินปิงบอกร่างสูงจึงเงยขึ้นไปมองด้วยใบหน้าเหมือนคิดตาม น้องมันชอบให้ทำอะไรเวลางอนเหรอ?
“กอด…”
“…” ปิงกับเนมถึงกับต้องเลิกคิ้วเมื่อได้ยิน
“กูต้องกอดมัน”
“ห๊ะ?” เจ้าของห้องไม่ตอบนอกเสียจากรีบลุกขึ้นเดินเข้าไปเปลี่ยนชุดจนเพื่อนทั้งสองทำหน้างงเพราะไม่เข้าใจ… ยังไงเขาต้องรีบไปง้อมัน มันอาจจะกลับหอแล้วก็ได้ อีกอย่างแม่งป่วยอยู่ด้วย จะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้ เขาแม่งทำอะไรลงไปวะ ปากเสียตลอดเลย…
“เฮ้ยเดี๋ยว…”
“อะไรวะ?” อยู่ดี ๆ เนมก็เอ่ยขึ้นจนปิงหันไปถาม ส่วนคนที่เพิ่งออกมาจากห้องในสภาพชุดเกงวอร์มขาจั๊มสีเทากับเสื้อยืดสีขาวธรรมดาจึงตรงมาหา
“โอมันถ่ายรูปน้องมันมาว่ะ ถามว่าใช่น้องคนนี้ไหมที่ไทเกอร์มันคุยอยู่ น้องมันนั่งอยู่ร้านหลังมอคนเดียว…” ได้ยินไทเกอร์ถึงกับรีบคว้าโทรศัพท์จากมือไปดู ร่างสูงกดเปิดรูปแล้วซูมดูพอเห็นเป็นน้องมันที่ยังใส่ชุดเดิมนั่นคือชุดนักศึกษาตั้งแต่ออกไปจากห้องจึงได้รีบยื่นโทรศัพท์ให้เนมคืนแล้วหยิบโทรศัพท์ของตัวเองขึ้นกดโทรหาเพื่อนอีกคนทันที…
________________________________________
ณ ร้านอาหารกึ่งบาร์แห่งหนึ่งหลังมอ~
“โอ๊ยลูกฉัน… สรุปจะบอกแม่ได้ยังว่าเกิดอะไรขึ้น?” เสียงคุณแม่สาวประเภทสองเจ้าของร้านแห่งนี้เดินมานั่งลงข้าง ๆ ส้มตำที่เอาแต่นั่งฟุบหน้าลงกับโต๊ะไม้ที่มีไว้ให้คนนั่งทานข้าว
“…” พยายามถามไปหลายรอบแล้วแต่คนตัวเล็กกลับไม่แม้แต่จะเอ่ยปากบอก ซ้ำยังเอาแต่นอนฟุบหน้า คนเดินเข้าร้านมานั่งก็มีมองมาหลายคนแล้ว ดีนะที่ส่วนของบาร์ยังไม่เปิดเพราะยังไม่ใช่ตอนเย็น ด้วยความที่ทั้งกลัวคนเข้าร้านจะมองไม่ดีและทั้งเป็นห่วงเด็กคนนี้เธอเลยไม่รู้ว่าต้องพูดยังไง
“ส้มตำ… เงยหน้าขึ้นมาคุยกับแม่เดี๋ยวนี้ ไม่งั้นจะโกรธแล้วนะ”
“…” ได้ยินส้มตำจึงค่อย ๆ เงยขึ้นไปมองเพราะเห็นว่าคุณแม่เรียกหลายครั้งแล้ว ใบหน้าเหมือนเดิมกับตอนแรกที่เข้ามาในร้าน ไม่สิ… ดูแย่กว่าเดิมอีกต่างหาก มันทำให้เธอรู้สึกเป็นห่วงเด็กตรงหน้าเป็นไม่น้อย ตาก็เหมือนจะบวมแดงเพราะร้องไห้ บนแก้มยังเป็นคราบอยู่ มือนุ่มค่อย ๆ ยกขึ้นไปอังที่หน้าผากเนียนเบา ๆ นั่นยิ่งทำให้เธอชะงัก
“ตัวร้อนมากเลยนะ ทำไมเราถึงไม่กลับห้องแล้วกินยานอน เป็นอะไรบอกแม่ไม่ได้เหรอ?”
“…” ใบหน้าใสทำได้เพียงส่ายไปมาพร้อมกับเม้มปาก เขาเสียใจ… เสียใจเพราะคนที่เขารักไม่เชื่อใจเขาเลย ทั้ง ๆ ที่ให้ไปทุกอย่างแล้ว แต่คนพี่กลับไม่ต่างไปจากพวกที่มองเขาเป็นคนไม่ดี
“ปูนไปไหนทำไมมันถึงกล้าทิ้งลูกฉันให้เป็นแบบนี้ เฮ้อออ… จริง ๆ เลย”
“ส้มเสียใจ…”
“…”
“ส้มไม่เคยให้ใครเอาเลยนะ… แต่ทำไมคนที่ส้มรักและยอมยกร่างกายให้เขาถึงไม่เชื่อใจส้มเลยว่าส้มไม่ได้หลายใจ” เสียงแผ่วแสดงให้ทราบถึงความเหนื่อยล้าของร่างเล็ก ตั้งแต่ร้องไห้แล้วฝืนกายมาจนถึงตรงนี้ ร่างบางจะรู้ไหมว่าร่างกายเขามันไม่ได้ฟื้นฟูขึ้นเลย ซ้ำยังทำให้อาการป่วยหนักขึ้นกว่าเดิม ช่องทางก็อักเสบเสียอีกต่างหาก
“คนอื่นจะมองส้มไม่ดีส้มยังพอทน… แต่ทำไมต้องเป็นคนที่ส้มรักด้วย” ได้ยินคุณแม่จึงขยับไปใกล้ ๆ แล้วดึงร่างบางเข้ามากอดอย่างปลอบโยน ใบหน้าใสนั้นทำเหมือนจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว
“ส้มเอ๊ย… ภาพลักษณ์ของเรามันไม่ดีก็ไม่แปลกที่จะมีคนไม่เชื่อใจ แต่รู้อะไรไหม? การที่เขาไม่เชื่อใจแล้วกังวลนั่นเป็นเพราะเขาจริงจังกับเรารึเปล่า?”
“…”
“ส้มลองคิดดูถ้ามีผู้ชายคนหนึ่งมันคิดว่าเราแรดเราหลายใจอยู่แล้ว แต่มันกลับยังเอาเราแถมไม่ได้กังวลว่าเราจะไปหาคนอื่น นั่นเป็นเพราะมันแค่อยากเอาเราหรือเปล่า? เราจะไปหรือมามันก็ไม่ได้แคร์อยู่แล้ว”
“ส้มรู้… ส้มแค่เสียใจที่ทั้งบอกทั้งปฏิบัติให้เขาด้วยใจทุกอย่างแล้วแต่เขากลับยังกังวล มันทำให้ส้มเจ็บมาก ๆ เลยนะ…” อยู่กับคนที่เรารักแต่เขาไม่เชื่อใจเรามันจะมีค่าอะไร
“เฮ้อออ… แม่เข้าใจ แต่ถ้าเสียใจแล้วมานั่งฟุบหน้าไม่แคร์สภาพร่างกายตัวเองแบบนี้มันดูไม่ฉลาดเลยนะ…” เธอผละร่างเล็กออกมามองหน้า ได้แต่คิดในใจว่าเด็กคนนี้น่ะเหรอที่คนอื่นมองไม่ดี ถ้าพวกนั้นได้มารู้จักกับส้มตำจริง ๆ เหมือนที่เขารู้จักมาตั้งแต่ปีหนึ่ง พวกนั้นจะรู้ว่าส้มตำไม่ได้ต่างไปจากเด็กใสซื่อคนหนึ่งเลย ถึงบางทีจะทำตัวแรง ๆ ก็ตาม
“แม่เคยสอนว่าไง? เสียใจได้แต่จะไม่ทำตัวโง่เพราะผู้ชายเด็ดขาด เบ้าหน้าเราก็ดี มั่นหน้าไว้สิคะลูก ใครเกลียดใครนินทาช่างหัวมัน… ผู้ชายเทก็แค่หาใหม่” ส้มต้มยังคงเม้มปาก ถ้าเป็นผู้ชายคนอื่นคงไม่เสียใจหรอก แต่เพราะเป็นพี่คนนี้ถึงได้ทำตัวโง่ ๆ ไม่งั้นเขาคงไม่แคร์อะไรเลยด้วยซ้ำ ตากลมลดสายตาลงต่ำมองโต๊ะพลางคิดในใจว่าควรทำยังไงต่อ เสียงคนในร้านคุยกันดังขึ้นไม่ขาด คุณแม่ก็ผละมือออกแล้ว จะว่าไปเขามาอยู่ที่นี่สองเกือบสามชั่วโมงแล้วมั้ง นั่งแช่อยู่เฉย ๆ ไม่กินข้าวเที่ยง ยาก็ไม่ได้แตะ ร่างกายจึงดูเพลียมากขึ้นกว่าเดิม มันรู้สึกล้าจริง ๆ ตอนนี้ ไหนจะสภาพร่างกายที่เหมือนคนเพิ่งตื่น ปากก็ซีดเซียวอีกซะด้วย
“ขอบคุณแม่นะครับ ส้มคิดว่าโอเคขึ้นแล้ว เดี๋ยวจะกลับห้องละ…”
“ให้แม่ไปส่งไหม? ตอนมาเรามาแท็กซี่เลยมาได้ ถ้าเดินกลับมีเป็นลมแน่ ๆ”
“อื้ม… รบกวน-”
กึก…
“…” กำลังจะเอ่ยปากบอกคุณแม่แต่ตาดันมองไปเห็นผู้ชายตัวสูงคุ้นหน้าคนหนึ่งกำลังเดินมาแต่ไกล ตาคมมองมาที่เขาซ้ำยังจะเข้ามาในร้านแล้วด้วย คนตัวเล็กถึงกับรีบลุกขึ้นยืนพร้อมหัวใจที่สั่นระรัว ส้มตำแอบเซเล็กน้อยเพราะรู้สึกขัดที่ช่องทาง แต่ตอนนี้เขาจะหยุดไม่ได้!
“มะ แม่ส้มกลับก่อนนะ แม่ไม่ต้องไปส่งแล้ว…”
“เอ้า ทำไม…” เจ้าของสองขาเรียวไม่รอฟังอะไรทั้งสิ้น เขารีบออกมาจากร้านทางฝั่งข้าง ๆ แล้วสาวเท้าสุดชีวิต ฟันซี่สวยขบกันไว้เพราะรู้สึกเจ็บที่ช่องทาง
“ทำไมดื้อจังวะ…”
หมับ!
“อ๊ะ!”
พรึบ!
“อะ อ๊ะ!” เสียงบ่นตามหลังดังขึ้นได้แป๊บเดียวก็ตามด้วยแรงจับที่ข้อมือจนส้มตำชะงักหันไปกระทบร่างแกร่ง ใบหน้าสวยเงยขึ้นไปมองยังไม่ได้บ่นคนพี่ก็อุ้มเขาขึ้นพาดบ่า นั่นยิ่งทำให้ส้มตำชะงัก หลายสายตาพากันหันมามอง แต่ถามว่าไทเกอร์สนใจไหมก็ไม่ เสียงใสถึงกับด่าเขาออกมาสารพัด
“ปะ ปล่อยส้มลงเดี๋ยวนี้นะพี่ไทเกอร์!”
“…”
“อื้ออ… ไอ้บ้า!” คำด่าเหมือนไม่พอใจลอดออกมาพร้อมกับร่างสูงที่อุ้มคนตัวบางมาถึงรถที่จอดไว้พอดี น้องมันไม่ได้ทุบเขาเหมือนในหนังแต่ปากกับแหกว่าเขาตลอดทางมาถึงรถ วางมันลงเบา ๆ มันก็เอาแต่มองมาเหมือนไม่พอใจแบบสุด ๆ
“ใช้ไอ้กับใคร?”
“…” ร่างเล็กไม่ตอบนอกเสียจากจะทำเป็นหันหลังเดินหนี
หมับ…
“อ๊ะ! ปล่อย! ส้มจะกลับห้อง”
“อย่าดื้อตอนนี้ส้ม…”
“พี่นั่นแหละดื้อ… เป็นบ้าเหรอ ทำอะไรไม่แคร์สายตาคนอื่นเลยรึไง ปากก็บอกเองว่าส้มหลายใจแล้วกลับมาหาทำไม?” เสียงงอนเปล่งออกไปพร้อมพยายามดึงมือตัวเองออกจากมือหนา แต่คนพี่หาปล่อยไม่
“กูถามกูไม่ได้บอก…”
“แต่คนฟังก็เสียใจไหมไอ้บ้า!”
“…” ไอ้บ้าอีกแล้ว… นี่เขาต้องยอมให้มันด่าเหรอวะ
“ก็รัก… ก็บอกไปแล้วว่ารักคนเดียว! ทำไมถึงไม่เชื่อกันเลย! ร่างกายก็ยกให้-”
หมับ…
“อื้อ… อ่อยอ้มเอยอื้อออ…” ก่อนน้องมันจะได้ตะโกนบ่นว่าอะไรเขาไปมากกว่านั้นไทเกอร์จึงรีบใช้มือปิดปาก อีกข้างก็เปิดประตูแล้วดันคนตัวเล็กเข้าไปในรถทันที คุณแม่ที่เห็นสถานการณ์ไม่ดีจึงรีบเดินมาดู พร้อมสายตาหลายคู่ที่ยังจับจ้องมา แต่ไทเกอร์กลับหันไปทำสายตาขู่จนเธอชะงักหยุด ในใจจึงได้แต่ภาวนาให้ส้มตำไม่เป็นอะไร… สะโพกอวบกระทบเบาะทำให้ส้มตำรู้สึกเจ็บจนนิ่วหน้า คนพี่ปิดประตูก่อนจะเดินไปนั่งอีกฝั่ง มือนุ่มจะเลื่อนไปเปิดแต่มันกลับถูกล็อกไว้ จนในที่สุดก็ต้องหยุดและหันออกนอกกระจกเมื่อเสียงปิดประตูฝั่งคนขับดังขึ้น ไทเกอร์มองเสี้ยวหน้าใสก่อนจะถอนหายใจออกมาเบา ๆ ต้องใช้พลังเยอะเหมือนกันในการง้อน้องมัน แต่ยังไม่ได้กอดมันเลยหนิ ไว้ถึงห้องก่อนก็ได้วะ รถยนต์คันหรูค่อย ๆ เคลื่อนออกไปพร้อมกับความสงัดที่อยู่ภายในรถ ในใจส้มตำนั้นก็แอบรู้สึกไม่พอใจคนพี่ แต่มันก็ยังมีอีกความรู้สึกที่อย่างน้อยผู้ชายคนนี้ก็คิดถึงจนมาหา ถึงไม่รู้ว่ามาถูกได้ไงก็ตาม
“ดื้อ…”
“…”
“มาง้อแล้วยังเล่นตัว” ได้ยินส้มจึงหันไปขมวดคิ้ว
“ง้อบ้านพี่เหรอทำแบบนั้น… อีกอย่างใครเล่นตัว?”
“เถียงเก่งฉิบหาย…”
“ถ้าไม่ชอบก็หยุดรถ ส้มจะกลับห้อง…”
“…”
“เบื่อ!”
“…” ตาคมหันไปมองคนตัวบางที่มันกอดอกหันกลับไปมองนอกกระจกเหมือนเดิม ในใจได้แต่คิดว่าน้องมันงอแงฉิบหาย ก็คิดว่าเป็นผู้ชายแล้วจะไม่งี่เง่าเหมือนผู้หญิง ไม่ดิ… มันแม่งงอแงกว่าผู้หญิงบางคนเสียอีก
“ตูดก็ให้เอา… ปากก็อมให้ ยอมยกทุกอย่างให้ ทำทุกอย่างก็ทำให้ด้วยใจกลับไม่เชื่อ คำพูดของคนที่บอกพี่ว่าส้มเป็นอย่างงั้นอย่างงี้กับเสียงครางของส้มใต้ร่างพี่ พี่คิดว่าอันไหนมันได้มายากกว่ากัน? ทำไมถึงไม่คิดก่อนถามเลยว่าหลายใจไหม…”
“…”
“ส้มร้องไห้ ส้มเสียใจ ส้มป่วย ส้มเจ็บสะโพก ยอมถ่อสังขารออกมาจากห้องพี่ก็เพราะไม่อยากทะเลาะกัน…”
“…” เจ้าของรถยังคงมองถนนแต่ก็ตั้งใจฟังน้องมันบ่นและมีหันมามองอยู่บ่อยครั้ง
“ฮึก… ตื่นมาก็คิดว่าจะได้กอดพี่ ฮือออ… หิวข้าวก็หิว ขะ ข้าวเที่ยงก็ยังไม่ได้กิน ยา… กะ ก็ไม่ได้แตะ ฮะ ฮึก… ถึงจะรู้ว่ากินได้ไม่กี่คำแต่ก็อยากให้พี่ป้อนเหมือนเมื่อเช้า ฮือออ… แต่ทำไมพี่ถึงต้องทำให้ส้มเสียใจด้วย”
“…”
“ฮืออออ…” น้องมันร้องไห้ไม่หยุด เขาเองทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ เพราะต้องขับรถ อยากจะดึงมันมากอดแต่ก็ต้องรอให้ถึงคอนโดฯ เสียก่อน
“ขอโทษ… หยุดร้องได้แล้ว”
“ฮือออ… ส้มรักพี่ไทเกอร์คนเดียวนะ”
“เงียบ ๆ ส้ม ถึงคอนโดฯ เดี๋ยวกอด”
“ฮึก…”
“ผิดเอง… ขอโทษแล้วไง”
“ฮึก… อย่าถามส้มแบบนั้นอีกนะ”
“ครับ…”
“ตะ ต่อไปถ้าทำให้ส้มเสียใจ พี่ไทเกอร์น้อยโดนทุบแน่…”
“…” เฮ้อ…
________________________________________
ณ ถ้ำเสือ~
ประตูห้องถูกเปิดออกให้คนน้องเดินเข้ามาก่อนเหมือนทุกครั้ง ก่อนไทเกอร์จะเข้ามาตามแล้วปิดประตู ตากลมยังคงมองคนตัวสูงด้วยใบหน้าเหมือนงอน ๆ จนคนพี่ต้องเดินเข้ามาดึงเขาเข้าไปซบอกกอด
“ขอโทษ…” เสียงแผ่วนุ่มเปล่งออกมาเบา ๆ
“…” ใบหน้าใสจึงถูไปมาที่อกแกร่งเหมือนทุกครั้ง แขนเรียวยกขึ้นกอดรอบเอวสอบไว้แน่น กลิ่นของคนพี่… กลิ่นที่เขาชอบ
จุ๊บ…
“ยังโกรธไหมที่ถามไปแบบนั้น” แรงจุ๊บที่หน้าผากก่อนร่างสูงจะผละคนน้องออกมาถาม ต้องให้ง้อยังไงมันถึงจะหายงอนเขาจริง ๆ
“…” คนน้องไม่ตอบไทเกอร์จึงยกนิ้วขึ้นมาถูแก้มนุ่มเบา ๆ น้องมันน่ารักน่าเอ็นดูจริง ๆ ไม่แปลกที่เขาแม่งไม่อยากให้มันไปไหน…
“หึ ๆ ด่ากูว่าไอ้บ้าขนาดนั้นคงระบายออกมาหมดแล้วมั้ง…” เขารู้สึกยอมจริง ๆ ตอนโดนน้องมันโกรธถึงขั้นใช้คำว่าไอ้ด่า แต่กลับไม่คิดโกรธเลย มันดูน่ารักน่าขย้ำดี… ได้ยินคนพี่บอกรอยยิ้มจาง ๆ จากคนน้องจึงปรากฏขึ้นก่อนจะขยับเข้าไปสวมกอดคนพี่ไว้อีกครั้ง
“ส้มไม่ไหวแล้วอะ มันเหนื่อย…”
“…”
“ทำให้ป่วยก็ต้องดูแลส้ม ส้มอยากนอน…”
“อาบน้ำกินข้าวกินยาก่อนแล้วค่อยนอนพัก” บอกแต่ยังคงกอดลูบหลังคนตัวเล็กไปมาเบา ๆ
“พี่ไทเกอร์…”
“อื้อ?”
“อีกนานไหมอะกว่าส้มจะหายแล้วให้พี่เอาได้อีก…”
“…” ใบหน้าหวานผละออกมาถามด้วยความสงสัย ตากลมแป๋วเหมือนใสซื่อจริง ๆ ทำให้คนถูกถามต้องเปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบนิ่งทันที
“สงสัยว่าถ้าพี่ไทเกอร์ทำโทษแบบกระแทกเข้ามาหนัก ๆ จนตูดส้มเลือดอีก ส้มจะป่วยอีกไหมอะหรือแบบถ้ายิ่งเอามันจะยิ่งมีภูมิคุ้มกันในด้านนี้เหรอ?”
“…”
“ถ้ามันทำให้มีภูมิคุ้มกันงั้นพวกเราเอากันบ่อย ๆ ดีไหม”
“เฮ้ออ…”
“…” เห็นคนพี่ถอนหายใจคิ้วสวยจึงขมวดเข้าหากันเพราะไม่เข้าใจ
“คงงั้นมั้ง… คงเอากันบ่อย ๆ นั่นแหละ”
‘ก็ผลประโยชน์ของกูหนิ…’
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E11 “อยากถอดดู K บิ๊ก”
RATED 18+
Language and Sex
#Tiger
ถึงผมกับน้องมันจะยังไม่ได้มีความสัมพันธ์กันที่ชัดเจน เช่นเรียกกันได้ว่าเป็น ‘แฟน’ แต่เขาว่ากันว่ายิ่งคู่รักทะเลาะกันลูกยิ่งจะเยอะหนิ ใช่ครับเยอะมาก… ผมหมายถึงขนมที่ส้มตำมันลงไปซื้อมาอะเยอะมาก บอกว่าขอลงไปเข้าเซเว่นได้ไหมเพราะหิวขนม ผมขี้เกียจและอีกอย่างคือทำงานอยู่เลยปล่อยมันลงไปคนเดียวเพราะเห็นมันดีขึ้นมากแล้ว ถึงเมื่อวานจะมีเรื่องทะเลาะกันแต่หลังคืนดีกันมันก็เชื่อฟังผมเป็นอย่างดี วันนี้วันอาทิตย์ เมื่อเช้าพามันไปเอาชุดกับงานที่มันบอกจะต้องทำที่หอ กะว่าจะให้นอนอยู่นี่ต่อเลยจนถึงพรุ่งนี้ ผมไม่ได้อยากบังคับให้มันอยู่ด้วยทุกวันหรอกครับ ขอแค่ศุกร์เสาร์อาทิตย์ก็พอมั้ง หมายถึงถ้ามันว่าง ถ้ามันไม่ว่างจริง ๆ ก็ไม่อยากบังคับหรอก ถึงในใจจะอยากบังคับอยู่บ้างก็ตาม
“ไปขนอะไรมาเยอะแยะวะ…” ผมเดินมายืนกอดอกพิงกรอบประตูห้องทำงานถามคนที่มันเดินถือถุงเซเว่นขนาดใหญ่เข้ามาด้วยใบหน้ายิ้มฉ่ำ
“ขนม… พี่ไทเกอร์กินไหม…” มันยิ้มตอบแต่เดินผ่านผมเข้าไปในห้องครัว ไม่รู้ทำไมพอมองมันที่ตัวเล็ก ๆ บาง ๆ เดินไปมาถึงรู้สึกอยากมองนาน ๆ แต่เดี๋ยว…
“เดี๋ยวส้ม… มึงใส่ชุดนี้ลงไปเหรอวะ?” เดินเข้าไปถามในห้องครัวพลางไล่สายตามองมันตั้งแต่หัวจรดเท้า โอ้โหคุณนาย มึงจะใส่ขาสั้นอย่างกับของผู้หญิงโชว์ขาขาว ๆ ออกไปข้างนอกไม่ได้ ดีนะที่เสื้อแม่งตัวใหญ่ ยัง… ยังทำหน้างงใส่อีกมึงเอ๊ย…
“ก็มันใส่สบาย อีกอย่างส้มไม่ได้ใส่กางเกงเหมือนผู้หญิงเพราะส้มเป็นเกย์ ตุ๊ด กะเทยหรืออะไรก็ตามนะพี่เข้าใจไหม คือดูเอวส้มมันเล็กอะ แล้วตัวก็ไม่ได้สูง ถ้าใส่แบบพี่มันก็จะหลวม ๆ พี่อย่าบ่นได้ป่ะ…” มีหันเอวให้ดูด้วย เออกูรู้ว่าผอมเพรียว มันไม่เข้าใจจุดประสงค์ที่ผมจะสื่อเลยรึไง แล้วยังเถียงเก่งอีกนะ
“ปากดีจริง ๆ เวลาเถียง” มันไม่สนใจหันไปเอาขนมออกมาวางบนโต๊ะกินข้าว
“ไม่ได้บอกว่าใส่ไม่ได้ แต่ใส่ก็ใส่แค่ในห้องไม่ได้เหรอวะ มึงไม่-”
หมับ…
“…” ถึงกับชะงักหยุดทันทีที่มันหันมาเขย่งเท้าดึงท้ายทอยผมลงไปจูบ ได้แต่ตาค้างมองมันที่หลับตาก่อนแม่งอารมณ์จะไหลไปโดยอัตโนมัติ สองมือผมยกขึ้นจับเอวบางไว้หลวม ๆ แล้วสอดลิ้นเข้าไปกอบโกยความหวาน มันนุ่มละมุนจนผมแม่งลืมเรื่องที่จะบ่นไปเลย ความหงุดหงิดก็หายไปเช่นกัน สักพักมันจึงได้ผละออก รอยยิ้มอันตรายปรากฏให้ผมเห็นก่อนจะหันไปสนใจขนมต่อ ได้แต่ยืนนิ่ง ๆ มองคนตัวบางมันอย่างงั้น แม่ง… อันตรายฉิบหาย
“แค่จูบพอ… ถ้าหายดีจริง ๆ เราค่อยเอากันทุกวันตามที่ตกลงไว้” มันบอกแต่ไม่หันมามอง ผมส่ายหน้าไปมาพลางไล่สายตามองเรียวขาขาว ๆ ลูกชายตื่นขึ้นเฉยเลยกู ตัดสินใจไม่บ่นเพราะกลัวมันโจมตีจนผมทนไม่ไหวอีก เลยได้ออกมาข้างนอก จะว่าไปงานยังไม่เสร็จเลยว่ะครับ ผมเหนื่อยกับชีวิตปีสี่ฉิบหาย จะอธิบายให้ทุกคนฟังยังไงว่ามันหนักแค่ไหน เอาเป็นว่าลองจินตนาการนักศึกษาคนหนึ่งแบกก้อนหินไว้ตลอดทั้งเทอม กูก็เว่อร์ไป… แต่จะทำไงให้ผ่านไปเร็ว ๆ วะ ปกตินอนดึกจริง ๆ กาแฟก็ต้องอัดไปเยอะพอสมควร แต่หลัง ๆ มาพอมีส้มตำผมเลยต้องจัดสรรเวลาให้ดีกว่าเดิม ไม่ให้เวลามันเดี๋ยวก็งอนอีก แต่น้องมันว่านอนสอนง่ายนะครับ ถ้าบอกด้วยเหตุผลจริง ๆ มันก็เหมือนจะฟังเราดี ๆ ผมเดินเข้าไปถอดเสื้อใส่แต่กางเกงกีฬาสีขาวเพราะเสื้อที่ใส่ผมว่ามันเหม็นเหงื่อละ พยายามมองหาว่าจะใส่ตัวไหนดี แต่ขี้เกียจเลยตัดสินใจใส่แค่กางเกงนี่แหละ เออปกติผมไม่ค่อยใส่เสื้ออยู่แล้ว แต่เพราะมีคนตัวเล็กมันอยู่ด้วยเลยต้องใส่ แต่ไหน ๆ ก็รู้ว่าจะได้อยู่ด้วยกันอีกหลายครั้งงั้นทำตัวให้ชินเลยแล้วกัน… เดินออกมาจากห้องก็ยังไม่เห็นว่ามันจะออกมาเลยเดินไปนั่งดูทีวี ผมมีเวลาดูอะไรคลายเครียดได้ไม่กี่ชั่วโมงต่อจากนี้ เดี๋ยวสักพักก็อาบน้ำ กินข้าวเย็น ทำงานต่ออีก… จะว่าไปก็แปลกนะครับที่ได้รุ่นน้องผู้ชายที่แอบมองเรามาโดยตลอดมาเป็นเมีย มันเหมือนจะเอ๋อ ๆ ดีแต่ผมก็ชอบ มันเอ๋อแต่มันก็ฉลาดเข้าใจป่ะครับ บางเรื่องเวลามันบ่นให้ฟังผมยังอึ้งเลย เมื่อวานที่มันบอกว่า ‘คำพูดของคนอื่นที่บอกผมว่ามันเป็นคนอย่างงั้นอย่างงี้กับเสียงครางของมันอันไหนได้มายากกว่ากัน’ อ๋อ… จะบอกว่ามันไม่เคยครางให้ใครฟังนอกจากผมว่างั้น แสดงว่ากูควรดีใจเหรอวะที่ได้มึงคนแรก แล้วเวลาพูดถึงเรื่องเอากันผมนี่แทบอยากจะปิดปากมันไว้ แต่เริ่มชินละครับ… พูดได้แต่พูดกับผมคนเดียวพอ นี่ถ้าเพื่อนผมมันได้ยินจะเป็นยังไงวะ
“ส้มจะนั่งดูหนังด้วย” มาละ… ผมหันไปมองตามเสียงเห็นมันถือขนมเดินตรงมาหา
“ดะ เดี๋ยว ๆ” อะไรคือเดินมานั่งทับตักผม แล้วแม่งนั่งทับจุดนั้นเลยนะ
“หือ? พี่ไทเกอร์ไม่อยากให้ส้มดูด้วยเหรอ?”
“…” ยังมีหันมาถามอีก ผมก้มลงไปมองสะโพกอวบ ๆ ของมันแล้วมีอารมณ์ขึ้นมาฉิบหาย ทับเข้าไปมึง… เริ่มจะไม่ไหวแล้วนะ
“อ๊าาก! ส้มไม่ดูหนังผีนะ!”
“…”
“มะ มันจะโผล่มาแล้ว!”
‘เออ... โผล่จริง’ หมายถึงของกูอะโผล่ บด ๆ เบียดอยู่นั่นแหละ นั่งอีกนาน ๆ มีแตกแน่ ๆ
“…”
“พี่ไทเกอร์… มันแข็งอะ” เหมือนจะเริ่มรู้แล้ว
“ลงมานั่งดี ๆ ก่อนกูจะทนไมไหว” แม่งเพิ่งรู้ตัวรึไงวะ มันยอมลงมานั่งข้าง ๆ ดี ๆ แล้วหันมาก้มลงมองของผมด้วยใบหน้าเหมือนสงสัย คิดอะไรอยู่รึเปล่าวะ
“พี่ไทเกอร์เงี่ยนเหรอ?”
“…”
“ถอดเสื้อแบบนี้คิดจะอ่อยส้มแต่แรกแล้วใช่ไหมล่ะ~ หึ ๆ น่ารักที่สุดไปเลย” เฮ้อออ… ผมมองมันที่ทำตัวบ้าบออยู่ข้าง ๆ ก่อนจะหันไปดูหนังต่อ แล้วดูเบียดเข้ามา กลัวแล้วยังจะมานั่งดูด้วย ขามันยกขึ้นมาบนโซฟาเอาขนมวางไว้หว่างเข่า หน้าหันมาซุกลงที่ไหล่ผมเวลากลัว ตัวผมไม่ได้หอมเลยนะตอนนี้ แต่ห้ามมันได้ไหมก็ไม่
“เอ้า…” มันผละออกมามองหน้าเพราะผมยกรีโมทขึ้นมากดปิด
“กลัวแล้วจะดูทำไม?” ยังมาทำหน้าเหมือนไม่เข้าใจอีก เฮ้ออ… มึงน่ารักไปละส้ม ผมอยากจับหอมแก้มหลาย ๆ ทีให้หายหมั่นไส้ ทำตัวขี้อ้อนอยู่นั่นแหละ มันจะรู้ไหมว่าไอ้การทำตัวแรด ๆ แค่กับผมคนเดียวแถมยังขี้อ้อน ผู้ชายมันจะไปไหนรอดวะ
“ว่าจะคุยอะไรด้วยสักหน่อย… ไอจีกับเฟซมึงได้เล่นไหม?”
“ทำไมอะ?” ตอบแต่ยังหยิบขนมเข้าปากได้เรื่อย ๆ
“กูรู้มึงลงรูปอ่อยชาวบ้านเยอะ ไปลบออกกูไม่ชอบ”
“มะ ไม่เอา… อีกอย่างส้มปิดเป็นส่วนตัวนะมีคนตามนิดเดียวเอง” มันหันหน้าหนีเหมือนจะไม่ยอมจริง ๆ
“…” ทำไมดื้อวะแม่ง
“เฟซบุ๊กก็ไม่ค่อยได้เล่นด้วย รูปไม่ได้ลง โพสต์ก็ไม่ได้โพสต์ เวลาคุยก็ใช้แค่ไลน์ ดีเอ็มในไอจีและก็แมซเซ็นเจอร์ เฟซบุ๊กส้มใช้แค่ส่องคนอื่นและตามเพจอะไรบ้า ๆ บอ ๆ นิดหน่อย ทวิตเตอร์ส้มก็เล่นนะเอาไว้ตามข่าวและดูคลิปโป๊…”
“…” เอ่อ… มันใช่เหรอ
“อย่าทำหน้าโหดใส่ส้มได้ไหม…” จะเม้มปากงอแงอีกละ เสียงอ้อน ๆ อ่อย ๆ แบบนี้คือลางสังหรณ์ที่ผมสัมผัสได้ว่าต่อจากนี้ส้มตำมันจะงอแงและผมต้องใจอ่อน
“เฮ้ออ… จะตามอะไรจะใช้อะไรของมึงก็ทำไป แต่ลงรูปแรด ๆ แล้วมีคนมันเอาไปลงเพจเดี๋ยวก็มีคนคอมเมนต์ด่าอีก กูจะไม่ยุ่งก็ได้แต่ต่อไปอย่างโชว์เข้าใจไหม เอาง่าย ๆ มึงไม่ต้องลงรูปอ่อยใครเลย กูไม่ชอบบอกเลย…” มันหันมาเลิกคิ้วก่อนจะค่อย ๆ ยิ้มให้
“พี่ไทเกอร์หวงส้มเหรอ?” ยังจะถามอีก… มีของดีใครก็อยากเก็บไว้ดูคนเดียวเหมือนไอ้เนมมันบอก ยังไม่รู้รึไงว่าหวง หวงมาก ๆ ด้วย
“แล้วถ้ากูลงรูปถอดเสื้ออ่อยสาว มึงจะยอมไหมล่ะ?”
“จริงอะ เอาเลย ๆ ส้มจะประกาศว่าคนนี้ผัวส้ม มีของดีอยู่ข้าง ๆ อิจฉาไหมล่ะฮ่า ๆ ๆ”
“…” มองมันด้วยสายตานิ่ง ๆ
“ล้อเล่น ไม่เอานะ ไม่ลงไม่อะไรทั้งนั้น… ส้มก็อยากเก็บผัวส้มไว้ดูคนเดียวเหมือนกัน อีกอย่างทำไมต้องถอดเสื้อเล่นบาสให้คนอื่นถ่ายไปลงเพจด้วยล่ะ?” มันถามเหมือนไม่พอใจเช่นกัน เห็นป่ะ… มันยังไม่อยากให้ผมลงรูปอ่อยใครเลย
“ไม่ได้จะโชว์… ก็มันร้อนเลยถอดเล่นธรรมดา ใครจะไปรู้ว่าถูกถ่ายไปลงเพจ กูทักไปบอกให้ลบหลายครั้งแล้วแต่แม่งไม่ทำตาม…”
“งั้นต่อไปก็เซฟ ๆ ตัวเองหน่อยไม่ได้เหรอ จริง ๆ ส้มไม่ได้อยากจะทำตัวเหมือนเมียหวงผัวเลยนะ ไม่ดิ… ยังไม่ได้เป็นอะไรกันสักหน่อย” มันบอกเสียงแผ่วพลางก้มหน้าลงจนผมขมวดคิ้ว
“จะเรียกตัวเองว่าเมียยังเรียกได้ไม่เต็มปาก ช่างเถอะ… ส้มแค่จะบอกว่า ถ้าพี่จะถอดเสื้อเล่นบาส หรือจะอะไรยังไงก็ช่างมันก็เป็นสิทธิ์ของพี่ไทเกอร์อยู่แล้ว ถามว่าส้มหวงไหมก็หวงแหละ… จริง ๆ หวงมาตั้งแต่ยังไม่เอากับพี่เลยด้วยซ้ำ แต่มันก็ไม่ได้คอขาดบาดตายอะไรถ้าพี่ไม่ได้นอกใจหรือตั้งใจจะอ่อยใคร…” พูดจบก็ก้มหน้าลงเหมือนเดิม ผมได้แต่มองเสี้ยวหน้าใส ๆ นั้นด้วยสายตานิ่ง ๆ ในห้องกลับเงียบขึ้นโดยอัตโนมัติ
“สิทธิ์ของพี่พี่ก็ใช้ให้เป็นประโยชน์เถอะ ประเทศเราเป็นประชาธิปไตยหนิ อีกอย่างตอนนี้ส้มก็มีความสุขสุด ๆ แล้ว มันมากเกินไปแล้วด้วยซ้ำสำหรับคนที่ได้แต่แอบมองพี่อยู่ฝ่ายเดียวมาโดยตลอด…” ดึงดราม่าอีกละ
“มึงรู้ไหม… กูหล่อกูดูดีจนมีสาวให้คบมาก็เยอะ แต่ทำไมถึงไม่มีใครให้ความรู้สึกเหมือนอยู่กับมึงเลย”
“…”
“เออสาว ๆ ที่กูเคยคบเคยนอนด้วยก็เด็ด ๆ ทั้งนั้น กูเป็นคนที่ถ้าจะคบกับใครก็ต้องคบจริง ๆ แต่มันหลายครั้งแล้วที่กูแม่งถูกทิ้งตลอด คนล่าสุดกูก็รักเขาแต่ก็เหมือนที่มึงได้ยินตอนแอบฟังนั่นแหละ… เอาจริงกูกลัว-”
“กลัวว่าส้มจะเหมือนพวกนั้น”
“ฟังให้จบก่อนจะงอแงได้ไหมวะ”
“…” มันเม้มปากก้มหน้าลง
“กับรุ่นน้องที่แอบมองบ่อย ๆ เหมือนพวกโรคจิตกูไม่เคยคิดเลยว่ามันจะเข้ามาในชีวิตกูได้มากขนาดนี้… แต่จะว่าไปกูคง…”
“…”
“กูคงเผลอรักมันแล้วมั้ง…” ผมบอกพร้อมหันหน้าหนีไปทางอื่น แม่งเอ๊ย… เขินสัส ๆ ทำไมต้องมาพูดอะไรแบบนี้ด้วยวะ เด็กมันโง่รึไงทำไมถึงไม่ดูที่การกระทำ หวงขนาดนี้แล้วก็น่าจะรู้ไหมวะ
“พี่ไทเกอร์กินขนมป่ะ?”
“…” เดี๋ยว…
“หันมาหาส้มเลยนะ…” ได้ยินมันบอกเลยต้องหันไปเลิกคิ้ว
“เป็นผัวส้มเถอะนะ…”
“…”
“สมัยนี้รอให้ผู้ชายขอเป็นแฟนมันคงยากมากอะ บอกรักไปหลายรอบแล้วเพิ่งมาบอกรักกลับ งั้นส้มเป็นฝ่ายขอเองเลยดีกว่า… เป็นผัวส้มได้ไหม? ”
“เฮ้อออ… กูบอกไปหลายรอบแล้วเหมือนกัน”
“ดีใจอะ…”
“มึงดีใจกว่านี้ไม่ได้เลยเหรอส้ม มันดูไม่โรแมนติกเลยเหรอวะ…”
“ขนมอร่อยนะ…” มันหยิบขนมเข้าปากพร้อมกับยื่นถุงมาให้ แล้วที่กูอุตส่าห์บิ้วอารมณ์ตั้งแต่แรกมึงไม่ได้สนใจเลยเหรอ
“สรุปยังไง?”
“ก็ส้มเป็นแฟนพี่ไทเกอร์แล้วไง”
“เออ… ง่ายเนอะ”
“ไม่ง่ายเลยสำหรับส้ม รอมาหลายเดือนแล้ว พอได้เอากันนอนด้วยกันขนาดนี้คนที่รักเขากลับยังไม่ยอมขอเป็นแฟนสักที…” มันบ่นเหมือนเด็ก
“เป็นแฟนกูไหม?”
“ส้มต้องดีใจแบบเว่อร์ ๆ ใช่ป่ะ?”
“แล้วแต่มึง…”
หมับ!
“ฮือออ… ก็เหมือนเป็นแฟนกันนานแล้วป่ะ แต่พี่ไม่ยอมขอสักที” มันพุ่งมากอดจนผมต้องลูบหลังแล้วเผลอยิ้มออกมา เออ… ตลกดีเว้ย มันกอดแล้วใช้หน้าถูเหมือนทุกครั้งก่อนจะค่อย ๆ ผละออกมายิ้มให้แล้วขยับมาจุ๊บปากผมเบา ๆ
“เป็นแฟนกันแล้วนะ”
“อื้อ…” โล่งแล้วสินะ ยิ้มไม่หยุดเลยส้มเอ๊ย… มันค่อย ๆ ขยับเข้ามากอดผมอีกครั้ง กลิ่นหอมจริง ๆ น่ารักน่ากอดไว้นาน ๆ นี่กูหลงมันเหรอ…
“จริง ๆ ส้มอยากถูกเยมากเลยตอนนี้”
“…”
“เหมือนจะหายดีแล้วนะ พี่เยส้มตอนนี้เลยไม่ได้เหรอ?” มันผละออกมาถามด้วยใบหน้าเหมือนขอร้อง ทำไมกูต้องไม่ชินด้วยวะ จะชินก็ชินไม่สุด…
“มึงยังไม่หายดีส้ม หมอเขาบอกไม่ได้ฟังเลยรึไง… จริง ๆ กูก็อยากเอา” วันนี้แวะซื้อยาที่ร้านเภสัชขายยาหมอเลยแนะนำ แล้วเชื่อไหมว่าผมแม่งต้องเบรกมันตอนพูดเรื่องเอากันกับเภสัชตลอด
“…” ส้มมันไม่พูดแต่กลับก้มลงมามองที่เป้ากางเกงผม มือนุ่มค่อย ๆ เลื่อนมาจับจนผมขมวดคิ้ว กำได้ทั้งลำเลยสัสเอ๊ย… แล้วบีบ ๆ ดูด้วยนะ ตบะจะแตกแล้วไทเกอร์เอ๊ย มันค่อย ๆ เงยขึ้นมามองผมแต่มือยังจับ ๆ บีบ ๆ ของผมไว้อยู่
“เคใหญ่…”
“…”
“เคใหญ่ ๆ”
พลั่ก!
“โอ๊ย…”
“เคห่าไรล่ะ…” ผมผลักหัวจนมันหงายหลังล้มลงโซฟา รีบลุกขึ้นเดินหนีทันที ศัพท์ห่าอะไรของมันอีกวะ แม่งถ้าทนไม่ได้กูเอามึงตายคาอกแน่ส้ม…
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E12 “สั่นระริกในห้องน้ำ”
RATED 18+
Language and Sex
วันจันทร์~
#Somtum
“เอาไปส่งแล้ว มึงล่ะ?”
“กูไม่ได้ทำมาว่ะ…”
“เดี๋ยว ๆ อะไรของมึงปูน?”
“…” ผมมองหน้าเพื่อนสุดที่รักด้วยความงง มันไม่ได้ทำงานมาส่งอาจารย์? แล้วที่หายเงียบไปเสาร์อาทิตย์คือไม่ได้ทำอะไรเลยเหรอ นี่ผมอุตส่าห์ให้พี่ไทเกอร์พาไปเอาที่ห้อง (ไม่ใช่เอากันนะ!) มานั่งทำที่ห้องพี่เขาจนเสร็จ (เสร็จที่ว่าไม่ใช่เอากันจนเสร็จนะครับ!) และสุดท้ายงานก็เรียบร้อยจนเอามาส่ง ถึงใจลึก ๆ อยากให้พี่เขาเอาก็เถอะ แต่เพราะป่วยน่ะสิ…
“เมื่อวันเสาร์กูโทรไปหาประมาณบ่ายสองบ่ายสาม ทำไมถึงเป็นเสียงผู้ชายรับ?”
“…” ได้ยินปูนมันถึงกับแสดงอาการชะงัก อีนี่… มันต้องมีอะไรปิดบังผมอยู่แน่ ๆ
“มึงบอกกูมาเลย ไม่งั้นกูงอนแน่ ๆ”
“ไม่มีไร มึงอย่าถามมากได้ไหม เอาเวลามาช่วยกูทำงานไม่ดีกว่าเหรอ?”
“…” อะไรของมันวะ ถ้ามีอะไรไม่ดีเกิดขึ้นก็จะได้ช่วยกันป่ะ ผมไม่โอเคเลยนะที่มันเป็นแบบนี้อะ
“เลิกทำหน้าเหมือนไม่โอเคได้แล้วส้ม กูบอกไม่มีอะไรก็คือไม่มีอะไรป่ะ ผู้ชายที่รับสายก็แค่คนที่กูนัดเอาด้วยจบป่ะ?”
“นัดเย? แต่มันกวนประสาทกู” ไม่งั้นพี่ไทเกอร์คงไม่หงุดหงิดจนมีเรื่องกับผมหรอก
“เออก็มันกวนตีน…”
“…”
“เลิกพูดเรื่องของกูแล้วพูดเรื่องของมึงบ้าง แหม่… บอกกูมามึงกับพี่เสือนั่นตั้งแต่เมื่อไหร่?”
“ห๊ะ?” ได้ยินผมถึงกับชะงัก
“อย่ามาตอแหลทำเป็นใสซื่อใส่กูส้ม คลิปคนแชร์เป็นพันมึงไม่ดูวะในเพจอะ…”
“อะ อะไร!?” ยอมรับว่าตกใจจริง ๆ นะครับ ปูนมันกลอกตามองบนก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเปิดแอปพลิเคชันสีน้ำเงินตัว F ชื่อดังแล้วจัดการยื่นมาให้ ผมไม่รอช้ารีบกดเข้าไปดูคลิปที่ถูกโพสต์โดยเพจขี้เสือกชื่อดังของมหา’ ลัยทันที
“เชี่ย…” คลิปพี่ไทเกอร์อุ้มผมพาดบ่าตรงไปยังรถแถมยังถ่ายไว้จนรถขับออกไป ดีนะที่ถ่ายไกล ๆ มันเลยไม่ได้ยินเสียงที่ผมพูด ถ้าดูจากมุมกล้องแล้วน่าจะถ่ายออกมาจากในร้านอาหาร เพราะได้ยินเสียงคนคุยกันเต็มไปหมดเลย ใจผมหวั่น ๆ ขึ้นอย่างบอกไม่ถูก ส่วนปูนมันเหมือนไม่พอใจที่ผมไม่ยอมบอกและทำเป็นหันไปปั่นงาน แล้วดูกดโกรธเป็นร้อย แต่ยังดีที่มีคนกดหัวใจให้เกือบห้าร้อย ส่วนไลก์ปาไปเกือบห้าพันแล้ว แชร์เป็นพัน! เชี่ย… ถึงว่าทำไมตอนลงมาจากรถพี่ไทเกอร์ทั้ง ๆ ที่แอบสุด ๆ แล้วคนถึงมองเยอะผิดปกติ ส่วนเรื่องเล่นโทรศัพท์อย่ามาถามผมเลยเพราะตอนอยู่กับผัวผมจำเป็นต้องเล่นโทรศัพท์ไหมอะ นี่อุตส่าห์มั่นหน้าทำเป็นเหมือนไม่แคร์อย่างเช่นทุกครั้ง แต่ดันมั่นหน้าผิดประเด็น คนจะยิ่งจะเกลียดผมอีกรึเปล่าวะ
Rxxc sexy&cute boy
Sunday at 06:20
‘กรี๊ดดดด… แอดบอกพวกเธอแล้วใช่มั้ยว่าเห็นคู่นี้เขาทานข้าวด้วยกันที่ห้างxx ไม่คิดว่าจะเป็นเรื่องจริงงงง เผ็ชมากแม่บอกเลย มีงอนมีอุ้มกันด้วยยยยย… สงสัยจังว่าอุ้มไปไหนต่อ อร้ายยยยย’
Like 5492 / Comment 2301 / Share 1302
Sirikul k.
ไม่ได้เหยียดนะ แต่กูบอกเลยว่าพี่ไทเกอร์พลาดมากอ่ะมึง เสียใจว่ะ นี่ตามพี่เขามาตั้งนาน อีกอย่างทำไมต้องเป็นส้มตำ? กูเกลียดอีปูนเพื่อนมัน
Like 430
Ming J.
งื้ออออ เป็นคู่ที่ไม่คาดคิดแต่กูชอบอีดอกกก เรือมาแล้วมึง ไม่สิ เรือจริงเลยอีเวงงงงง
Like 412
Kanda H.
สรุปคือพี่เขาเลิกกับพี่ปลื้มใจจริง ๆ ใช่ม้ะ? ถึงว่าไม่ค่อยเห็นเดินด้วยกัน เออแล้วเห็นพี่ปลื้มไปไหนกับอีกคนด้วย งานดีอีกละ
Like 219
Thanapum S.
หน้าอย่างไทเกอร์น่ะเหรอคบผู้ชาย ไม่ดิคือรู้ว่าน้องส้มตำเป็นยังไงเพราะดูออก แต่มึง… เอาจริง ๆ เหรอวะ?
Like 128
“…” พูดไม่ออกอะ จริง ๆ ก็จุกนะเวลาอ่านตอนมีคนเอารูปตัวเองไปลง แต่ที่จุกกว่าคือมีคนด่าพี่ไทเกอร์เฉยเลย กูว่าแล้วแม่ง… ส่วนคอมเมนต์อื่น ๆ ก็มีชอบมีไม่ชอบบ้างปะปนกันไป รู้สึกเครียดขึ้นเฉยเลย
“ปูนคือกู-”
“เพื่อนกูกูไม่โกรธหรอก แต่มึงก็รู้ใช่ป่ะว่าพวกเราถูกมองยังไง?” มันหันมารับโทรศัพท์จากผมไป คำพูดจากปากมันทำให้ผมซึ้งเฉยเลย พยายามเม้มปากไม่พูดนอกเสียจากหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดดูแอปโซเชียลต่าง ๆ เฟซบุ๊กก็แจ้งเตือนคนกดติดตามเพิ่มขึ้นเป็นพัน ๆ เลย ไอจีก็มีขอติดตามตอนแรกที่พันกว่า ๆ ตอนนี้มีคนขอติดตามมาเกือบห้าพันแล้ว ส่วนในแอปแชตของเฟซก็มีข้อความจากคนที่ผมไม่ได้เป็นเพื่อนส่งมาเป็นร้อย ๆ ไม่กล้ากดเข้าไปอ่านเลย เพราะต้องเป็นคนด่าแน่ ๆ
“กูอ่านเมนต์ดูแล้ว มีด่ากูด้วยอีห่า…”
“อื้อ… กูเห็น แต่มึงไม่แคร์ใช่ไหม?”
“เฉย ๆ ป่ะ เราผิดเหรอ?”
“ก็คงไม่มั้ง…” ผมตอบเหมือนไม่มั่นใจ เพราะเอาจริง ๆ คือเครียด เมื่อวานเพิ่งมั่นใจในความสัมพันธ์เองนะ
“อย่าไปคิดมากเรื่องนี้เลย ถ้าผู้ชายเขาโอเคมึงก็ไม่ควรเครียด ไว้ไปคุยกับพี่มันเถอะ… แต่เล่ามาก่อนว่ามันยังไง?” ปูนมันบอกก่อนจะหันไปปั่นงานต่อ ผมดูเวลาตอนนี้เหลืออีกไม่ถึงชั่วโมงต้องเข้าสตูด้วย
“ก็พี่เขาจับกูได้ว่าแอบมอง มีทะเลาะกันนิดหน่อย แล้วพากันไปที่ห้อง ก็เยกันอะมึงเก็ตป่ะ… พี่เขาจะข่มขืนกูเลยยอม ๆ ไป ถือว่าได้กำไร”
“อิสัสแรด…”
“น้อยกว่ามึงปูน… เออก็คุยกันมาเรื่อย ๆ มีอะไรกันบ้าง จนเป็นแฟนกัน กูไม่ได้คิดที่จะปิดบังมึง แต่กำลังคิดทบทวนอะไรต่าง ๆ อยู่…” แต่คงไม่มีอะไรจะต้องปิดบังแล้วแหละถ้าคนเขารู้เกือบทั้งมอขนาดนี้แล้ว
“สมใจแล้วสิ…”
“ก็ใช่… เยดุจริง ๆ แต่เดี๋ยวมึงเลิกพากูพาดพิงถึงพี่เขาเรื่องเอากันได้ป่ะ ให้เกียรติหน่อย…”
“แหม่เหมือนแต่ก่อนมึงให้เกียรติพี่เขาอะส้ม…” มันบ่นแต่ยังคงทำงานไม่หันมามอง
“ก็ตอนนั้นสงสัยม้ะ เออกูถามอะไรมึงหน่อยได้ไหมวะ?”
“พูด…”
“คือ… พี่เขารุนแรงกับกูตอนเยกันอะ แล้วแบบมันเลือด…” ปูนมันถึงกับหันมามองผมทันที ผมแอบกลัว ๆ นะ ไม่รู้มันจะด่าว่าอะไรรึเปล่า
“เดี๋ยว ๆ มึงบอกกูมาก่อนว่าป้องกัน…”
“…” ผมเม้มปากพลางส่ายหน้าไปมา
“อีเหี้ย… แล้วเยดุจนเลือดแบบนี้เหรอวะ มึงไม่กลัวว่าจะเป็นโรคอะไรเลยเหรอส้ม?”
“ก็พี่เขากับกูปลอดโรคทั้งสองป่ะ ไม่ได้เอามั่วซั่วเหมือนมึงด้วย…”
“อีดอกมึงด่ากูเหรอ?” มันถามพร้อมหันไปทำงานต่อ ก็มันปลอดภัยเหมือนเป็นผัวเมียกันแล้วก็เยสดแตกในได้ไหมวะ ภูมิใจที่มีผัวเคใหญ่
“แล้วเยดุอะไรขนาดตูดฉีด…”
“เอ้า… เขาเรียกว่าฉีกเหรอ?” ผมเลิกคิ้ว
“เออก็เนื้อเยื่อตรงนั้นมันอ่อนแอนะส้ม คือถ้าไม่ชินเหมือนกูมึงก็ไม่ต้องกระแดะให้พี่เขาเอาแรงม้ะ มันฉีกขาดถึงขั้นเป็นอันตรายได้นะ อีกอย่างถึงไม่ใช่โรคแต่มึงก็เซฟ ๆ หน่อย มันไม่ใช่มีแค่เอดส์นะ มึงเข้าใจที่กูพูดถูกต้องไหม? เออแต่ถ้ารูมึงชินแล้วจะตีลังกาเอากันขยับสะโพกสะท้านฟ้าห่าเหวอะไรของมึงก็ทำไป เยบ่อย ๆ เหมือนกูเชื่อสิจะได้ชิน…” เออก็รู้ว่าจุดนั้นมันอ่อนแอ ก็ศึกษามาอยู่ป่ะ แค่ถามเอาความรู้เพิ่มเติม
“เหรอวะ? นี่ก็น่าจะหายดีแล้ว กูว่าจะเอากับพี่ไทเกอร์วันนี้อีก…”
“มึงจะเอาก็ไม่ต้องบอกกูก็ได้ป่ะส้ม…”
“เออเดี๋ยวลองดู… ว่าแต่ผู้ชายที่มึงเอาด้วยมันชื่อไร?” มันแอบชะงักอีกละ อีนี่… มันต้องไม่ใช่คนธรรมดาแน่ ๆ อะ ผู้ชายที่ปูนมันเอาต้องไม่มีแบบรับโทรศัพท์แทนแน่ ๆ แถมยังรู้จักผม มันมีพิรุธนะ ตั้งแต่เจอหน้ากันเมื่อเช้าละ
“กูก็บอกไปแล้วป่ะปูนเรื่องของกูอะ…”
“…”
“มึงจะปิดบังกูจริง ๆ ใช่ไหม?”
“เฮ้อออ… เออก็คือมีผู้ชายสองคนตามจีบกูอยู่” มันหันมาบอกด้วยใบหน้าแอบกังวล
“ใคร?”
“ภูมิกับอีกคนชื่อศร…”
“เดี๋ยว ๆ อีเหี้ย…”
“อะไร?” มันทำหน้างง ภูมิที่เคยเอากับมันในห้องผมเหรอ ภูมิเพื่อนในคณะและผมเคยชักว่าวให้ด้วย แล้วศรนี่ทำไมชื่อคุ้น ๆ
“เดี๋ยวมึง… ศรนี่มอไหน”
“ถามทำไม? มอxx”
“เชี่ยขอดูรูป มีไหม?”
“อะไรของมึงอย่าถามถึงมันได้ป่ะ ก็รำคาญแม่งเอาไม่เป็นแล้วยังมาจีบกูอะ แต่เออแปลกที่อยู่ดี ๆ เสือกเอาเป็นแถมยังเอาโหดด้วยมึงเอ๊ย ไม่อ่อนโยนต่อบั้นท้ายกูเลย…”
“…” ชื่อศร ตอนแรกเอาไม่เป็น แล้วอยู่ดี ๆ ก็เอาเป็น? ทำไมสตอรี่มันคุ้น ๆ คิ้วผมขมวดเป็นปมจนไม่รู้จะขมวดยังไงแล้ว
“คืนวันศุกร์กูโดนมันตามตื๊อและสุดท้ายยอมให้เอา ส่วนวันเสาร์กูก็นอนกับภูมิต่อ…”
“…” สรุปคือคนที่รับสายคือภูมิสินะ ไอ้บ้า! แล้วทำให้ผมมีเรื่องกับพี่ไทเกอร์ มันน่าทุบป่ะเอาจริง สักพักโทรศัพท์ในมือก็สั่นขึ้นเห็นเป็นพี่ไทเกอร์ผมจึงเลิกคิ้วก่อนจะกดรับ ต้องโทรมาคุยเรื่องที่ผมเพิ่งรู้แน่ ๆ เลย
“ฮัลโหล…”
(อื้อ… ว่างไหม มาหาหน่อย…)
“พี่มีอะไรรึเปล่าอะ?”
(เออมาหาไม่ได้เหรอวะ?)
“แล้วให้ส้มไปหาอยู่ไหน?”
(ที่เดิม…)
“ห้องน้ำเก่าเหรอ?”
(อื้อ…)
“อ่า ๆ เดี๋ยวส้มไป…” ผมตอบก่อนจะกดตัดสาย ปูนมันหันมาเลิกคิ้ว
“อ๋อกูรู้ละ ตั้งแต่วันที่ไปเอารถกูที่ศูนย์เลยสินะ ร่านจริงเพื่อนกู…”
“มึงเลิกยุ่งได้ละปูน ทำงานไปเถอะเดี๋ยวกูมา…”
“แหม่เออ ๆ” ผมทำหน้าใส่มันก่อนจะรีบสาวเท้าเดินไปหาคนนัด จริง ๆ ก็อยู่ใกล้ ๆ นี่เอง แป๊บเดียวก็ถึงแล้ว ในระหว่างเดินมาก็ไม่แปลกที่คนจะมอง แต่ก็ส่วนน้อยอะครับถ้าอยู่ในคณะ
แกร็ก…
“…” ผมดันประตูเข้าไปและก็เป็นคนตัวสูงที่ยืนพิงหลังกับผนังห้องน้ำอยู่ สายตาคมหันมามองก่อนผมจะล็อกประตูไว้
“พี่-”
หมับ!
“อ๊ะ! อื้อออ…” อะไรคือโจมตีโดยไม่ทันจะได้ตั้งตัว มือหนาคว้าเอวผมไปชิดร่างตามด้วยริมฝีปากร้อนฉกลงมาปิดปากผมอย่างกระชั้นชิด ถึงแม้จะตกใจแต่ความร่านก็หาหายไปไม่ ผมเปิดปากให้ลิ้นร้อนสอดเข้ามาตักตวงความสุขอย่างหื่นกระหาย ไปทำอะไรมาทำไมถึงได้อยากขนาดนี้ ปกติต้องเป็นผมไม่ใช่เหรอที่เป็นฝ่ายเริ่มก่อน ไม่สิ… พี่ไทเกอร์แหละตัวดีเลย หื่นไม่แพ้กันแต่ทำเป็นรับนิสัยผมไม่ได้ มือหนาจับเอวผมไว้หลวม ๆ ก่อนจะเลื่อนไปบีบคลึงที่สะโพกอวบผมผ่านเนื้อผ้าสแล็ค เสียงครางจากลำคอเราทั้งสองลอดออกมาอ่อน ๆ เสียงคนด้านนอกเดินเข้ามาทำให้พยายามต้องเก็บเสียง ถึงแม้ห้องน้ำนี้จะมีคนใช้น้อยแต่ก็ใช่ว่าจะไม่มีเลย ลิ้นที่สอดเข้ามาตวัดต่อสู้กับลิ้นผมนั้นทำให้สมองขาวโพลนไปหมดจนร่างกายอ่อนเปลี้ยเพลียแรงเสียจนอยากจะล้ม แต่ได้มือหนารั้งไว้ก็ดีมากแค่ไหนแล้ว บทจูบในครั้งนี้มันนานสองนานก่อนใบหน้าคมจะผละออกปล่อยให้ผมหายใจหอบ เรียวแขนสองข้างยังคงกอดรอบคอแกร่งไว้ เราสองคนสบสายตากันด้วยใบหน้าหื่นกระหายก่อนพี่ไทเกอร์จะขยับมาจุ๊บที่หน้าผากผมเบา ๆ แล้วไล่ลงมาคลอเคลียที่พวงแก้มจนผมต้องดันอกแกร่งออกเบา ๆ ใบหน้าหล่อจึงเปลี่ยนเป็นขมวดคิ้วเข้าหากันทันที
“กูอยาก…”
“พี่รู้เรื่องแล้วใช่ไหม?”
“อื้อ… แคร์เหรอ?”
“แคร์… หมายถึงแคร์แค่พี่คนเดียว”
“ปากหวานจริง…” ผมกระตุกยิ้มให้พี่ไทเกอร์ก่อนจะก้มลงไปมองส่วนที่เป้ากางเกงของคนตัวสูง เลื่อนมือไปสัมผัสเพราะรู้สึกมันแข็ง ๆ แล้วเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าคม
“แข็งขนาดนี้แล้วกล้าปล่อยส้มไปเหมือนครั้งก่อนไหม?”
“หึ ๆ ถ้าบอกว่าไม่จะหนีไปไหม? อีกอย่างเมื่อวานแสบมากนะทำให้กูอยากแต่เอาไม่ได้…”
“ปกติไม่เห็นรับนิสัยร่าน ๆ ของเมียได้หนิ”
“ก็ตอนนี้ผัวเงี่ยนไงเมีย”
“…” ใช่พี่ไทเกอร์จริงเหรอเนี่ย
“อีกอย่างใครบอกรับไม่ได้? เคยรู้ตัวบ้างไหมว่ากูต้องพยายามเก็บอารมณ์แค่ไหนเวลาอยู่กับมึง” ใบหน้าคมก้มลงมากระซิบที่หูจนผมเขิน ผมทำให้พี่ไทเกอร์ทนเหรอ? ตอนไหนอะ ผมไม่เคยอ่อยเลยป่ะ? พูดมั่ว! แต่นั้นคงเป็นประโยคของพี่เขาก่อนเราทั้งสองจะได้เริ่มบทรักภายในห้องแคบแห่งนี้ ตื่นเต้นดีจัง…
“อื้ม…” ร่างแกร่งนั่งลงบนชักโครก ปล่อยให้ผมนั่งสาวชักท่อนลำให้อย่างหื่นกระหาย เสียงครางดังขึ้นเบา ๆ ไม่ให้ใครได้ยินเป็นอันขาด สักพักผมจึงขึ้นไปคร่อมทับตักแกร่งในสภาพเตรียมช่องทางแล้วเรียบร้อย มือหนาเลื่อนมาจับสะโพกกดลงที่ท่อนเอ็นของเจ้าตัวอย่างเบาแรง ทำให้ผมเสียวเสียจนเงยหน้าขึ้นเผยอปากครางเบา ๆ
สวบ…
“อะ อื้อ…”
“เจ็บไหม?” เสียงกระซิบถามข้างหูเหมือนเป็นห่วง ยอมรับว่ายังเจ็บอยู่ครับ แต่ไม่ได้เจ็บอะไรขนาดนั้น เพราะความเสียวมันเริ่มแทรกแซงความเจ็บเข้ามาแล้ว ของใหญ่ ๆ คับแน่นช่องทางเสียจนสติผมแทบจะเตลิดอยู่แล้ว ได้แต่เม้มปากส่ายหน้าไปมาให้คนพี่รับทราบก่อนจะค่อย ๆ ขยับสะโพกขึ้นลงเบา ๆ เหมือนใต้ร่างคือดิลโด้ ไม่เร่งไม่รีบเพราะจะคุยกันไปด้วยเหมือนที่พี่ไทเกอร์บอก
“อย่าไปสนใจคอมเมนต์พวกนั้น…”
“ส้มไม่… อะ ไม่แคร์หรอก…” ทุกครั้งที่เอ็นใหญ่สอดเข้ามาเสียดสีที่ผนังอ่อนอุ่น ๆ ของผม ความเสียวซ่านมักจะแพร่กระจายไปตามประสาทรับสัมผัสทุกส่วนของร่างกาย แรงราคะเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็ว ถึงแม้เซ็กซ์ในครั้งนี้มันจะไม่ได้เร่งรีบและทำไปอย่างเนิบ ๆ แต่เราทั้งสองก็หาไม่มีความสุขไม่…
“รู้ไหมว่าน่ารัก… อื้ม…”
“อื้ออ…” ผมครางเบา ๆ ก่อนจะก้มลงไปซุกที่ไหลแกร่งปล่อยให้มือหนาจับสะโพกผมบังคับขึ้นลงตามต้องการ คำชมทำให้เขินขึ้นจนหน้าขึ้นสี จมูกคมหอมแก้มผมหลาย ๆ ครั้งก่อนจะซุกไว้ที่หูแล้วไซ้เบา ๆ นั่นยิ่งทำให้ส้มตำคนนี้แทบใจจะขาด
“รูมึงฟิตฉิบหาย…”
“ขะ ของพี่กะ ก็ใหญ่… อ่า~”
“หึ ชอบไหมครับ?” เสียงถามอย่างหยอกล้อซ้ำยังจับผมกดกระแทกลงที่ท่อนลำหนัก ๆ จนต้องยกมือขึ้นปิดปากแล้วผละออกมามองใบหน้าคนพี่ ทำไมถึงได้ตื่นเต้นเช่นนี้
“คะ คนหื่นกาม… ไปทำอะไรมาถึงได้ อะ อื้อ…”
“ถึงได้ไร?” สะโพกสอบสวนขึ้นเหมือนจงใจแกล้งจนผมพูดขาดประโยค พยายามกัดฟันกลั้นความเสียวแล้วซุกหน้าลงไว้ที่ช่วงบ่าแกร่งอีกครั้ง หมั่นไส้หน้าหื่น ๆ กวน ๆ เสียจนอยากจะเล่นหนัก ๆ อยากคุมเกมเอง แต่อย่าลืมว่านี้คือพี่ไทเกอร์ผู้เยดุ และผมที่ตื่นเต้นเพราะกลัวคนจะได้ยินแล้วเป็นข่าวหนักกว่าเดิม ถ้าไม่มีเรื่องข่าวผมจะไม่แคร์เลย!
“อืม…”
“มันรัด อะ อ่า…” ผมบอกเสียงกระเส่า แต่ถามว่าคนพี่สนใจไหมก็ไม่ เน้นกดสะโพกผมลงพร้อมส่วนกระแทกขึ้น ก่อนจะชะงักเมื่อแขนหนักสองข้างสอดขาพับและยกผมขึ้นได้ง่าย ๆ จนต้องชะงัก กลายเป็นว่าความรุนแรงในการกระแทกเข้าออกมันหนักขึ้นเรื่อย ๆ ร่างสูงลุกขึ้นเต็มความสูงและอุ้มผมกระแทกในท่าลิงอุ้มแตง แผ่นหลังเสียดสีกับผนังผ่านเนื้อผ้าจนรู้สึกเจ็บแต่ถามว่าหยุดความหื่นของตัวเองและพี่ไทเกอร์ได้ไหมก็ไม่ แรงกระแทกนั้นรุนแรงเหมือนชายตรงหน้าเริ่มเอาแต่ใจเหมือนทุกครั้ง เสียงครางของเจ้าตัวห้ามไว้ได้แต่ผมนี่สิจำต้องก้มลงไปกัดไหล่แกร่งผ่านเนื้อผ้า รู้ว่าคนพี่เจ็บแต่ผมทนไม่ไหว
“ต้องการแรง ๆ เหรอวะเมีย…”
สวบ!
“อ๊ะ! อ่า…” ผมเผลอหลุดเสียงครางก่อนจะรีบหุบปากและปล่อยให้ความเร็วและแรงในการกระแทกสอดแทรกเข้ามาเรื่อย ๆ จนเหงื่อกาฬผุดขึ้นตามรูขุมขน ในห้องน้ำแคป ๆ ไม่มีช่องด้านล่างเหมือนห้องน้ำใหม่ ด้านบนก็มีเพียงช่องระบายอากาศอันเดียว ไม่แปลกใจที่พี่ไทเกอร์จะนัดที่ห้องน้ำนี้ เพราะมันไม่สามารถแอบถ่ายแถมซ้ำยังเก็บเสียงได้ดีอีกต่างหาก การหมุนควงสะโพกอย่างชำนาญทำให้ความเสียวทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว ผ่านไปนานแค่ไหนคนอึดก็ยังคงไม่ปลดปล่อยต่างจากผมที่เผลอปล่อยจนขมิบรัดกายใหญ่ให้พี่ไทเกอร์ครางเสียวกระเส่า ผมถูกวางให้สองเข่าชันลงที่ฝาชักโครก แขนสองข้างทาบที่ส่วนเก็บน้ำของชักโครกไว้ ใจหนึ่งก็กลัวฝาแตก แต่มันยังไม่เกิดขึ้นจะกลัวไปทำไม แรงกระแทกของชายที่จับกระชับเอวผมไว้จึงหนักขึ้นเพราะสะดวกในการกระแทก
สวบ!
“ระ แรงไป อื้อ…” ไหนบอกจะคุยทำไมถึงได้เอาแต่ใจกระแทกกายเข้ามาหนัก ๆ แบบนี้
“อืม…”
“อะ อ่า…”
ชึ่บ!
“รักไหม?”
“อะ อ่า ขี้แกล้ง…”
“หึ ๆ ถาม”
สวบ!
“อ๊ะ! อื้ออ… ระ รัก…” แรงกระแทกหนัก ๆ ทำให้ผมจำต้องตอบคำถามของคนที่กำลังคุมเกม ทำไมอยู่ดี ๆ คนที่แรดที่ร่านแบบผมต้องมาตกอยู่ในสภาพแบบนี้ แต่ผมชอบจัง… ชอบที่ทำให้คนที่ผมรักมีความสุขได้ แรงกระแทกเพิ่มขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าคมโน้มลงมาไซ้ที่ซอกคอและซอกหูผมสองสามรอบ ก่อนจะผละออกไปกระหน่ำแทงกายใหญ่เข้ามาแรง ๆ เป็นครั้งสุดท้ายแล้วปลดปล่อยเข้าในร่างผมจนน้ำกามไหลทะลักออกมาตามรู…
สองแขนหนากอดเอวผมไม่ให้เสียหลักตกชักโครก เราทั้งสองหายใจหอบเหมือนเพิ่งออกกำลังกายเสร็จ ก็ใช่น่ะสิ ออกกำลังกายใต้ร่มหลังคายังไงล่ะ… ส่วนที่คาอยู่ในร่างมาสักพักเริ่มแข็งขึ้นจนผมใจไม่ดี
“ส้มมีเรียนต่อนะ… เอาออกไปก่อน”
“ยังไม่อิ่มเลยว่ะ…”
“พี่ไทเกอร์อย่าดื้อได้ไหม มันเริ่มแน่นแล้วเอาออกไป…”
“หึ ๆ ครับ…” และแล้วผมก็เป็นอิสระ กว่าจะจัดการล้างและสวมเสื้อผ้าอะไรต่าง ๆ เสร็จก็ต้องใช้เวลาสมควร แต่ดีนะที่ไม่ได้ลำบากอะไรเพราะมีที่ฉีดน้ำและทิชชูให้ หลังจัดการกับตัวเองเสร็จแล้วจึงได้หันไปมองคนที่ยืนรออยู่ก่อนหน้าแล้วเผลอยิ้มออกมาจนร่างสูงเลิกคิ้ว ชอบจัง… ผมชอบพี่ไทเกอร์คนหื่น ๆ แบบนี้
“ชอบ…”
“…”
“ชอบให้พี่ไทเกอร์หื่นกามแบบนี้”
“ก็เมื่อวานมึงทำให้กูอยาก”
“เยดุ เคใหญ่ เวลาหื่นกามก็มีเสน่ห์ ชอบ ๆ รักเลยอะ…” ผมบอกก่อนจะสวมกอดคนพี่ไว้แล้วใช้หน้าถูอกแกร่งเหมือนทุกครั้ง มันอบอุ่นดี กลิ่นประจำตัวพี่ไทเกอร์ผมก็ชอบ…
“หึ ๆ จริง ๆ เลยมึงเนี่ย…”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E13 “ปากก็ช้ำเพราะชะนี”
RATED 18+
Language and Sex
“จะกอดอีกนานไหม?” เสียงทุ้มเอ่ยถามขึ้นเบา ๆ แต่ผมยังคงเลือกที่จะเงียบและกอดซุกหน้าไว้กับอกพี่ไทเกอร์
“ไม่คิดเลยว่าจะโดนพี่จู่โจมขนาดนี้…”
“เฮ้อออ… กูก็ผู้ชายคนหนึ่งนะส้ม”
“ไม่ใช่นะ…” ผมผละออกมาเงยหน้ามองใบหน้าคมจนพี่ไทเกอร์ขมวดคิ้ว
“เป็นผัวส้มต่างหาก…”
“อ่อยเก่ง… กูไม่มีเรียนเหมือนมึงนะส้ม ให้กูเอามึงอีกหลาย ๆ รอบก็ยังได้…”
“ฮือออ…”
“…”
“ดีใจอะ… ขอพี่ไทเกอร์แบบนี้ทุก ๆ วันได้ไหม” ผมรีบสวมกอดคนพี่ไว้อีกครั้งทันที อยากได้พี่ไทเกอร์คนหื่นกาม เยดุและเยอึดแบบนี้ ไม่จำเป็นต้องให้ผมชวนหื่นเลย เจ้าตัวสตาร์ทเครื่องไว้เตรียมเอากันได้ตลอด น่ารักกก…
“มึงเครียดเรื่องคลิปรึเปล่า?”
“คลิปเอากันของเราสองคนเหรอ… ใครถ่ายอะ?”
“กูนี่แหละ จะถ่ายแล้วเอาลงเว็บโป๊ สัส… ไม่ใช่”
“เดี๋ยวนี้หัดเล่นมุกกับส้มแล้วเหรอ?”
“…” น่ะ… พอผละออกมาถามก็ทำหน้านิ่งใส่ ผู้ชายคนนี้มาน่าจับกระปู๋ชักเสียจริง ๆ อย่ามาทำหน้านิ่งแต่จิตใจหื่นกระหายใส่นะ!
“ปกติจะมีคนด่าส้มอยู่แล้วเวลามีเพจเอารูปไปลง บางทีก็จะมีพวกหื่นกามคอมเมนต์เหมือนอยากได้ส้มก็ตาม…” ถ้าเป็นพวกผู้ชายหื่น ๆ ไม่สนว่าจะเป็นเพศไหนก็จะเมนต์ว่าอยากลองเย ส่วนผู้หญิงที่ชอบคนจริตแบบผมก็จะบอกว่าอยากได้ผิว อยากได้หุ่น เป็นแฟนคลับพี่อยู่นะ อะไรประมาณนี้… แต่คนด่าผมไม่อยากพูดถึงหรอก บางคำมันก็บั่นทอนจิตใจเราจริง ๆ ไม่อ่านเสียยังดีกว่า
“กูไม่ชอบเลยว่ะ…”
“…” เสียงทุ้มเอ่ยขึ้นเหมือนไม่พอใจจนผมต้องผละออกมามอง เห็นคนที่จับเอวผมไว้หันหน้าหนีเหมือนไม่ชอบใจอะไรบางอย่างผมถึงกับขมวดคิ้ว
“ทำไมต้องคอมเมนต์ว่าอยากเอามึงด้วยวะ”
“หืม? พี่ไทเกอร์หึงเหรอ ฮ่า ๆ ๆ อื้ออ… โอ๋ ๆ เขาก็แค่เมนต์เองนะ ส้มเป็นได้แค่ของพี่คนเดียว” พี่ไทเกอร์งอนเฉยเลยอะ ผมต้องยกมือขึ้นไปจับให้ใบหน้าคมหันมามองแล้วยิ้มให้แต่เจ้าตัวก็ยังทำหน้านิ่งใส่เหมือนทุกครั้ง
“ยิ้มเร็ว…” พยายามดึงแก้มของคนตัวสูงที่ไม่ค่อยจะมีอยู่แล้วสองสามรอบก่อนจะถูกดึงเข้าไปสวมกอดอีกครั้ง สัมผัสได้ถึงจมูกคมซุกไว้ที่หัวผมเบา ๆ ลมร้อนพ่นออกมาอ่อน ๆ อีกอย่างเราทั้งสองมีเหงื่อออกอยู่นะ ในนี้อากาศมันค่อนข้างร้อน แต่ก็ไม่ได้ออกเยอะอะไรขนาดนั้นหรอก
“ส้มโอเคถ้าพี่ไม่ได้แคร์อะไร แต่ตอนนี้กลับกลายเป็นว่าแฟนคลับพี่ลดน้อยลง…”
“กูไม่ได้อยากมีแฟนคลับ…” ได้ยินผมจึงผละออกมามองใบหน้าหล่ออีกครั้ง มือค่อย ๆ ผละออกจากเอวสอบมองหน้าคนพี่เหมือนไม่เข้าใจเจ้าตัวเลยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่ถ้าเปิดไอจีเป็นสาธารณะ รับงานถ่ายแบบหรืออะไรต่าง ๆ ก็น่าจะเรียกแฟนคลับและหาเงินได้แล้วแต่ทำไมถึงไม่สนใจเรื่องพวกนั้นเลย ก็รู้ว่ามีฐานะอยู่แล้ว แต่หาเงินได้เองโดยไม่ขอพ่อแม่ก็จะดีกว่าไม่ใช่เหรอ? คนดังหลายคนในมอยังทำกันแบบนั้นเลย…
“ทั้งหล่อ หุ่นดี เคใหญ่ เยดุ เยอึด เยทน… พี่ต้องมีแฟนคลับนะ เนี่ยส้มเป็นแฟนคลับพี่อยู่ จะคอยชูป้ายไฟให้เลย…” ผมจะคอยยิ้มและเป็นกำลังใจให้พี่ไทเกอร์ตลอดเวลา จะคอยชูป้ายไฟให้เสมอ และจะคอยหันตูดให้พี่เขากระแทกทุกครั้งที่มีอารมณ์ด้วย!
“…” ยังคงทำหน้านิ่ง
“ขนาดทำหน้านิ่งยังหล่อเลย ไม่มีเสน่ห์ส้มคงไม่แอบชอบหรอกเนี่ย… ภูมิใจมีผัวหล่อ” ผมยกมือขึ้นไปลูบโครงหน้าเจ้าตัวเบา ๆ ก่อนจะถูกดึงไปกอดจนหน้าต้องซบอกแกร่งอีกครั้ง
“มึงตัวหอม…” จมูกซนคลอเคลียที่พวงแก้มผมไล่ไปจนถึงซอกคอ นั่นทำให้รู้สึกใจสั่นพลางขนลุกเล็กน้อย ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่าว่าตั้งแต่เมื่อวานพอตกลงเป็นแฟนกันแล้วพี่ไทเกอร์เหมือนจะแสดงออกว่ารักผมมากขึ้น ยอมทำตัวหวาน ๆ ใส่มากกว่าเดิม ก็ถึงว่าทำไมหื่นแบบไม่ปกปิดเลย หึ ๆ เมียน่ารักใช่ไหมล่ะ
“ต่อจากนี้กูจะค่อนข้างยุ่งนะส้ม ต้องเริ่มทำธีสิสแล้ว บางทีอาจไม่ค่อยได้เจอ…”
“ส้มเข้าใจ… แล้วงี้เราจะมีเวลาเอากันเหรอ?”
“…”
“เราตกลงว่าจะเอากันบ่อย ๆ แล้วไม่ใช่รึไง?”
“เฮ้อออ… มึงเลิกอ่อยกูสักที อีกอย่างเป็นแฟนกันก็ไม่จำเป็นแค่ต้องเอากันป่ะวะ ถึงกูจะชอบก็เถอะ…” อ่อยเหรอ? ผมยังไม่ได้อ่อยอะไรเลยนะ ก็คุยเรื่องปกติธรรมดาไม่ใช่รึไงกัน พี่ไทเกอร์ชอบคิดไปเองตลอดเลย
“ก็เอากันมันสนุกอะ… เสียว ๆ ฟิน ๆ ด้วย แต่ส้มไม่เคยบอกเลยว่าเป็นแฟนกันแล้วจะคิดแต่เรื่องเอากัน…”
“แล้วมึงคิดเรื่องอื่นไหม?”
“ไม่… ก็เอากันสนุกกว่าทำอย่างอื่น”
“…”
“พี่ไทเกอร์ดูเสื้อให้ส้มหน่อยมันเปื้อนป่ะ ตอนพี่เอาส้มท่าลิงอุ้มแตงติดผนังอะ…” ผมหันหลังให้คนพี่ดูเสื้อ ยิ่งเป็นสีขาวยิ่งเปื้อนง่ายด้วย ขี้เกียจตอบคำถามปูนมัน
“เปื้อนนิดหน่อย แต่ไม่สังเกตก็ไม่เห็นหรอก…” มือหนาทำเป็นปัดให้ก่อนผมจะหันไปยิ้ม
“ขอบคุณครับ…”
“อื้อ…”
“เลิกเรียนไม่ต้องมารับส้มก็ได้นะ เดี๋ยวกลับหอเอง วันนี้ต้องเข้าสตูเลิกเย็นหน่อย ๆ ถ้าว่างเดี๋ยวเราค่อยนัดเอากันก็ได้”
“…” ทำไมเอาแต่มองหน้าผมด้วยสายตานิ่ง ๆ ด้วย
“ส้มต้องไปแล้ว ปูนมันคงจะอาละวาดแล้ว…”
“…”
“ไม่กอดอะ… จะไปแล้วนะ” พี่ไทเกอร์ส่ายหน้าไปมาก่อนจะดึงผมไปกอดแล้วจุ๊บหน้าผากสองสามครั้ง ก่อนผมจะผละออกแล้วค่อย ๆ ออกมาจากห้องน้ำอย่างระมัดระวัง หวังว่าคงไม่มีใครได้ยินนะ อีกอย่างเราก็ไม่ได้คุยกันเสียงดังด้วย เว้นเสียแต่เสียงที่ผมเผลอครางออกไปดัง ๆ ตอนถูกท่อนลำกระแทก
‘อื้อออ… มันฟิน~’
ไม่รู้สิเซ็กซ์ในห้องน้ำเมื่อกี้มันชวนให้ผมคิดถึงขึ้นมาเฉยเลย พี่ไทเกอร์อุ้มแล้วกระแทกอะ ทำไมช่องทางถึงรู้สึกเหมือนมีบางอย่างเคลื่อนเข้าออกอยู่เลย มันจะทำให้ให้ส้มตำน้อยแข็งแล้วนะ! มองไปแต่ไกลยังคงเห็นปูนมันนั่งทำงานอยู่ ไม่แปลกใจเลยเพราะงานมันค่อนข้างเยอะ มันควรทำมาอะเอาจริง ๆ ดีนะที่อาจารย์ให้ส่งภายในวันนี้ก่อนสองทุ่ม ตอนเช้าก็ไม่ได้คุยกันเรื่องนี้ด้วยสิ คิดว่าต่างคนต่างส่งแล้วเหมือนทุกครั้ง
“อิดอกช้า…”
“ไปหาผัวก็ต้องคุยกันนานหน่อยป่ะ?” ผมบอกพร้อมนั่งลงบนเก้าอี้ตัวเดิม จะว่าไปมันก็รู้สึกเจ็บ ๆ ขัด ๆ นิด ๆ อยู่นะครับ จะนั่งเลยต้องนั่งให้เบาที่สุด ดูเวลาในโทรศัพท์แล้วก็เหลือเวลาอีกนิดเดียว
“คุยหรือเยเอาดี ๆ”
“…” มันถามแต่ไม่หันมามองผมเลยเลือกที่จะไม่ตอบ
“จะเสร็จยังวะมันจะ-”
พลั่ก!
“อ๊ะ! โอ๊ย…” อยู่ดี ๆ ดันมีคนพลักจนผมตกเก้าอี้สะโพกกระแทกพื้น รู้สึกเจ็บจนน้ำตาเล็ด เพิ่งบ่นอยู่เลยว่าเจ็บ ๆ ขัด ๆ ปูนมันตกใจถึงขั้นลุกขึ้น เงยหน้าขึ้นไปมองหลังจากตั้งสติได้แล้วจึงเห็นเป็นผู้หญิง และยิ่งชะงักเข้าไปอีกเมื่อผู้หญิงคนนั้นคือพี่ปลื้มใจ
“พี่ทำบ้าอะไรห๊ะ!?” ปูนมันเดินไปผลักพี่เขาจนผมต้องพยุงร่างตัวเองขึ้นแล้วเดินไปดึงมือมันไว้แล้วเลือกที่จะเผชิญหน้าเอง
“น้องมายุ่งกับผัวพี่ทำไมห๊ะ!?” เสียงตะโกนถามดังขึ้นลั่นบริเวณจนคนแถวนั้นหันมามองและแน่นอนว่าต้องมีถ่ายคลิป ผมกัดฟันกรอดกับหมัดไว้แน่น อีดอกจะคุยก็คุยดี ๆ ป่ะ เจ็บตูดอยู่นะ
“ผมว่าพี่เขาเลิกกันกับพี่แล้วไม่ใช่-”
เพียะ!
“…” หน้าถึงกับชาขึ้นทันทีเมื่อยังพูดไม่จบดันถูกพี่เขาตรงมาตบจนหน้าหัน ผมยกมือขึ้นจับที่ใบหน้าแต่คนที่มันออกตัวแรงกว่าคือปูนที่ดันผมออกแล้วตรงเข้าไปผลักพี่เขาจนล้มกระแทกพื้น แถมยังตรงไปคร่อมจะตบหน้าแต่มีผู้ชายวิ่งมาพลักมันออกจากร่างพี่ปลื้มใจจนมันเสียหลักล้ม ผมจึงรีบวิ่งไปพยุงมันขึ้น
“มึงกล้าตบหน้าเพื่อนกูเหรออีต่ำ!?”
“ปากดีนะอีเกย์นรก!”
“พอมึง…”
“ปล่อยกูส้ม”
“ปูน…” ผมเรียกมันเสียงจริงจังแล้วดึงออกมา พอเห็นหน้าผู้ชายคนนั้นชัด ๆ ถึงรู้ว่าคือคนที่พี่ปลื้มใจกำลังคุยอยู่ และผู้ชายคนนี้นี่แหละที่ทำให้พี่ไทเกอร์ต้องเลิกกับพี่เขา พวกเราสองคนรีบเก็บของแล้วเดินหนีขึ้นตึกทันที หน้าผมแดงเป็นรอยมืออย่างเห็นได้ชัด เอาแต่นั่งเงียบอยู่คนเดียว ปูนมันก็เหมือนจะไม่พูดอะไรเพราะเก็บอารมณ์อยู่ สุดท้ายแล้วตลอดทั้งวันผมกับมันจึงเลี่ยงที่จะพูดถึงเรื่องพวกนี้ กดดูในเฟซและแน่นอนว่าต้องมีคลิป จะเลือกไม่แคร์เหรอวะส้ม? ต้องทำเป็นไม่สนเหมือนทุกครั้งจริง ๆ เหรอวะ? ปูนมันบอกแล้วว่าอย่าไปสนใจพวกต่ำ ๆ ผมเลยเลือกที่จะไม่ยุ่ง แต่พอลองคิดไปคิดมาพวกเราก็ไม่ได้อยู่สูงอะไรเลยหนิ…
________________________________________
ตอนเย็น~
“กูขอโทษปูน…” ปูนมันขับรถมาส่งผมที่หอและตอนนี้พวกเรายังอยู่ในรถกันอยู่ ต่างคนต่างพูดน้อยกันเหลือเกิน พยายามเรียนให้รู้เรื่องแต่ก็ไม่มีอะไรเข้าสมองเลย ตัดต่อรูปอะไรก็พังไม่เป็นท่า โดนอาจารย์บ่นตลอดทั้งคาบ โคตรแย่…
“อย่าร้อง อย่าสำออยเด็ดขาด ไม่งั้นกูโกรธ…” ปูนมันเหมือนรู้ทัน ก็ใช่สิ… ผมเป็นประเภทถ้าโกรธแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้น้ำตาจะซึมทันที จำได้ว่าตอนนั้นหงุดหงิดเรื่องคล้าย ๆ กันนี่แหละ กลับห้องมาเปิดฝาขวดน้ำไม่ได้ก็นั่งกอดเข่าน้ำตาซึมให้กับชีวิตของตัวเองอยู่คนเดียว นอนอยู่บนเตียงแต่หาโทรศัพท์ไม่เจอก็นอนร้องไห้…
“…” ฮึบไว้สิส้ม!
“อีร่าน… แหม่เอากับคนอื่นจนผู้ชายเขาบอกเลิกแล้วยังทำเป็นหวงของเก่า ไม่สินางก็บอกเลิกพี่ไทเกอร์เองป่ะ? ถามจริงทุเรศม้ะ โคตรเกลียดชะนีแบบนี้ว่ะ คือถ้าจะเอาแบบไม่สนใจความสัมพันธ์เหมือนกู กูจะไม่ว่าอะไรเลยนะ ดูมึงถูกผลักจนตกเก้าอี้ แล้วยังถูกตบอีก มึงไม่ห้ามกูหน้ามันแหกแน่ ๆ แล้วไอ้เวรนั่นยังโง่คบกับผู้หญิงแบบนี้อีกเหรอถามจริง?”
“…” ไม่รู้จะพูดอะไรแล้วอะครับ ผมเลือกที่จะนั่งเงียบ ๆ ได้ยินเสียงปูนมันถอนหายใจแล้วเอนหลังพิงเบาะ
“เหมือนหนังหลังข่าวตบตีกันแย่งผู้ชายมึงว่าป่ะ?”
“อื้อ… กูโคตรเกลียดอะไรแบบนี้เลย”
“งั้นก็ทำให้มันแหวกแนวสิถ้ามึงโดนกระทำอีก อย่าทำเป็นเหมือนอ่อนแอเหมือนนางเอก พวกเราไม่ได้อยู่ฝั่งคนดีมาตั้งแต่แรกมึงเก็ตป่ะ?”
“ที่กูไม่ตบไม่ใช่เพราะกูอ่อนแอ แต่กูไม่อยากมีเรื่องให้คนเห็นเยอะ ๆ กูอยากหลีกเลี่ยง ไม่อยากเข้าไปยุ่ง มึงคิดดูแค่นี้คนเขาก็ด่าพี่ไทเกอร์ฉิบหายละที่คบกับกู ถ้ามีข่าวแย่ ๆ อีกกูไม่อยากจะคิด… โอเคถ้ากูโดนด่าฝ่ายเดียวเหมือนทุกครั้งกูจะไม่สนห่าสนเหวอะไรเลยปูน อย่างน้อยถ้าโดนเรียกไปคุยกูก็ยอม แต่นี่อะไร แม่ง…”
“โอ๊ย… เบื่อ” ปูนมันบ่นก่อนจะหันหนี สักพักเสียงโทรศัพท์ผมก็ดังขึ้นภายในความเงียบหยิบขึ้นมาดูจึงเห็นเป็นพี่ไทเกอร์ เฮ้ออ… ไม่อยากคุยตอนนี้เลย แต่ดันกดรับไปแล้ว
(อยู่ไหน?)
“ส้มอยู่หอแล้ว…”
(ลงมารับหน่อย ตอนนี้กูอยู่หน้าหอ…) ได้ยินผมถึงกับต้องหันไปมองรอบ ๆ รถ ก่อนจะชะงักที่เห็นบีเอ็มคันคุ้นตาจอดอยู่ห่าง ๆ
(ส้มตำ…)
“สะ ส้มรู้แล้ว… แค่นี้นะ” ตอบก่อนจะกดตัดสาย ปูนมันหันมามองเหมือนรู้ทัน
“เดี๋ยวกูจัดการเอง…” แล้วแม่งเปิดประตูลงไปไม่รอผมเลย เห็นเช่นนั้นจึงรีบหยิบกระเป๋าสะพายข้างแล้วเปิดประตูลงไปตามมันทันที พี่ไทเกอร์ออกมายืนนอกรถมองไปยังหอเหมือนรอผมลงมาหา แต่ก็หันมาเห็นพวกผมสองคนจนได้ เพื่อนผมมันตรงไปเหมือนจะไปด่าจนต้องรีบวิ่งไปดึงมือมันไว้
“ปูน…”
“พี่ห้ามผู้หญิงของพี่ก่อนป่ะค่อยมาคบกับส้มมัน…”
“มึงกลับได้แล้วปูน…”
“ส้ม… มึงเลิกเป็นแบบนี้ดิ”
“กูเป็นแบบไหน?”
“มึงเลิกตอแหลทำเป็นคนดีได้ไหมวะ?”
“อิห่ากูแก้ไขเรื่องนี้เองได้…”
“…” ปูนมันยังมองผมเหมือนหงุดหงิด คือเอาตรง ๆ ผมไม่ได้จะยอมให้ถูกตบฝ่ายเดียวหรอกป่ะ มันอะคิดไปเอง คิดอยู่ว่าต้องทำไง ถ้าสุ่มสี่สุ่มห้าโจมตีกลับเดี๋ยวก็มีคลิปอีก คิดว่าส้มไม่มีสมองเหรอ? ผมหันไปมองพี่ไทเกอร์ก่อนจะหันมามองปูนมันอีกครั้ง
“กูไม่ใช่คนดีปูน…”
“…”
“แต่กูก็ไม่ใช่คนที่อยากดูเลวในสายตาคนอื่น เพราะฉะนั้นให้กูคิดเรื่องนี้เอง…” ผมบอกมันด้วยน้ำเสียงจริงจัง คิดว่ามีความสุขเหรอที่โดนคนอื่นเกลียด ที่ไม่แคร์มาตั้งแต่แรกก็ไม่ใช่ว่ามีความสุข แต่เพราะผมเลือกอะไรไม่ได้ยังไงล่ะครับ คิดดูถ้าอยู่ดี ๆ คนแบบผมทำตัวดีก็จะถูกด่าว่าตอแหลถูกป่ะ?
“ส้มมันรักพี่มาตั้งแต่ไหนแต่ไรแล้วนะ ถ้าพี่ทำให้มันเจ็บก็เหมือนทำให้เพื่อนมันแบบปูนเจ็บด้วย…” ปูนมันบอกก่อนจะหันหลังเดินกลับทันที ผมมองตามหลังจนมันขึ้นรถจึงได้หันมามองอีกคนที่มองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ ตรงนี้มันไม่ค่อยมีแสงพี่ไทเกอร์คงมองไม่เห็นหรอกมั้งว่าหน้าผมมีรอยถูกตบ ตรงมุมปากมันแดงหน่อย ๆ
“เพื่อนมึงมันพูดเรื่องไร?”
“เปล่าหรอก… ไปคุยกันในห้องดีกว่า” ผมบอกก่อนจะรีบหันหน้าหนีคนพี่แล้วเดินนำเข้าไปในหอทันที จะว่าไปพี่ไทเกอร์ยังไม่เคยเข้าห้องผมเลยสินะ เคยมาสองรอบก็รอแค่ข้างล่าง เดินเข้ามาก็ไม่ค่อยมีคนสนใจหรอกเพราะเป็นหอชาย หอนอกสุดหรูในย่านนี้แล้ว พอเข้ามาในห้องแล้วจึงได้วางกระเป๋าไว้แล้วหันไปมองพี่ไทเกอร์ที่ปิดประตูให้ ร่างสูงเอาเสื้อออกนอกกางเกง เห็นชัด ๆ สภาพเหมือนมีเหงื่อท่วมตัว ไปเล่นบาสมาเหรอ ทั้ง ๆ ที่ใส่ชุดนี้นี่นะ
“วันนี้ส้มถูกพี่ปลื้มใจตบ” ผมบอกพร้อมหันหน้าฝั่งที่ถูกตบให้ดู ถึงมันเหมือนจะจางแล้วแต่ก็ยังเห็นรอยแดงที่มุมปาก คงเพราะผิวขาวมั้ง คนที่กำลังมองสำรวจห้องแอบชะงักพร้อมขยับมาหาแต่ผมดันออกเพราะจริง ๆ แล้วคือหงุดหงิดอยู่แต่ต้องเก็บอารมณ์ไว้
“ตอนไหนทำไมไม่บอกกู แล้วมันตบมึงทำไม?”
“เขาบอกส้มแย่งผัว ส้มคิดว่าพี่ไทเกอร์เลิกกับพี่เขาแล้วนะ…”
“กูไม่ได้คบกับใครนอกจากมึงส้ม อีกอย่างปลื้มก็ไม่ได้เข้ามายุ่งอะไรกูเลยด้วย…”
“เหรอ… แต่ส้มก็ยังถูกตบ”
“…” คนตัวสูงยังคงมองสำรวจหน้าผมและจะขยับเข้าหาอยู่ตลอด แต่จะถอยหนีมือหนากลับคว้าเข้ามาที่ต้นแขนแล้วดึงเข้าหาด้วยใบหน้าโมโห รู้ว่าพี่ไทเกอร์ต้องหงุดหงิดขึ้นมาแล้วแน่ ๆ ไม่งั้นคงไม่กัดฟันแล้วบีบแขนผมไว้แน่นขนาดนี้หรอก
“มึงงอนกูเหรอ?”
“เปล่า… ส้มหงุดหงิด ส้มหงุดหงิดที่ไม่ได้ตอบโต้กลับ แถมยังมีคลิปอีกแล้ว คือคิดเรื่องนี้มาตั้งแต่ตอนเที่ยง ๆ จนตอนนี้ก็ยังไม่หายเครียด โดนผลักโดนตบแต่ไม่ใช้กำลังกลับเพราะกลัวคนมองว่าส้มตำคนนี้มันไม่ดี แต่ดูหน้าส้มดิ เหมือนคนหงุดหงิดป่ะ?”
“…” ใบหน้าคมขมวดคิ้วทำหน้าเครียด ในขณะที่ผมน้ำตาซึมออกมานิด ๆ
“ใช่… ส้มโคตรหงุดหงิดจนอยากจะร้องไห้เพราะทำอะไรไม่ได้ เอามาลงกับพี่ได้ป่ะ?”
“เฮ้อออ… อย่าร้อง” น้ำตาผมซึมจนนิ้วเรียวต้องยกขึ้นมาเช็ดให้ รู้ว่าพี่ไม่ผิดแต่ก็ยังหงุดหงิดจนอยากหาที่ระบาย แต่ทำอะไรไม่ได้เลยนอกเสียจากร้องไห้ออกมา พยายามอดกลั้นแล้วนะ…
“ขะ ขอโทษ อาจเพราะหิวหรืออะไรไม่รู้ ส้มโมโหมากเลยตอนนี้ แต่ขอกอดหน่อย…” วงแขนกว้างดึงผมเข้าไปกอด กลิ่นเหงื่อของผู้ชายไม่ได้น่าภิรมย์เลยแม้แต่น้อย แต่มันดันทำให้ผมมีอารมณ์ขึ้นเฉยเลย ถ้าเลียดูมันจะเค็มไหม ผมเอาแต่สูดกลิ่นเหงื่อของเจ้าตัวเข้าไปในปอด เหมือนพี่ไทเกอร์จะตัวร้อนมากเลยตอนนี้ แสดงว่าร่างกายกำลังกระตุ้นการเผาผลาญไขมัน
“พี่ไทเกอร์…”
“…” ใบหน้าคมเลิกคิ้ว
“ส้มหายหงุดหงิดแล้วอะ…”
“เดี๋ยวส้มมึงเอาดี ๆ สมองมึงพังรึเปล่าวะสัส หรือถูกตบจนสมองเบลอ…” มือหนาเลื่อนขึ้นมาจับหัวผมแล้วลูบ ๆ ดู แต่ผมไม่สนใจลองขยับจมูกไปสูดดมกลิ่นเหงื่อตรงหน้าแรง ๆ
“เหม็นอะ…”
“เออกูไปเล่นบาสกับเพื่อนมา จะกลับห้องไปทำงาน แต่คิดถึงเมียเลยแวะมาหา…”
“อร้ายยย… งั้นเอากันป่ะ?”
“…”
“ตอบสิ…”
“กูก็กะจะมาเอา”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E14 “ถูกคนพี่ขยี้คาห้อง”
RATED 18+
Language and Sex
“สะ ส้ม… รักพี่นะ อื้อออ… อะ อิ๊” ร่างผมถลาตามแรงกระแทกจากคนด้านบน สองขาเรียวพาดไหล่แกร่งไว้พร้อมกับร่างหนาโน้มตัวลงกระแทกเสียจนสะโพกอวบผมลอยตัว ความเสียวซ่านไหลไปทั่วร่างเหมือนเหงื่อกาฬของเราทั้งสอง คนตัวสูงไม่อ่อนโยนต่อรูสวรรค์ผมเลยแม้แต่น้อย ชวนก็ไม่ได้ชวนจริงป่ะ แต่กะจะมาเอาแบบนี้มีเหรอส้มตำจะปล่อยให้ไทเกอร์น้อยออกไปจากห้องโดยปราศจากพ่นเด็ก ๆ เข้ามาในร่าง
“ปากหวาน หื้มส์…”
ชึ่บ!
“อะ อื้อ…” เสียงครางทุ้มต่ำลอดออกมาเบา ๆ ขัดกับแรงกระแทกที่รุนแรงอย่างกับอดอยากมาเนิ่นนานทั้ง ๆ ที่เพิ่งเอากันไปตอนเที่ยง สองร่างเราเบียดเสียดกันอย่างเร่าร้อนบนเตียงนุ่ม ในห้องแอร์ยังไม่ถูกเปิดไม่รู้จะรีบไปไหนผลักผมลงถอดเสื้อแล้วจับเยกันทั้งอย่างนั้น ท่อนดุ้นยักษ์ขยับเข้าออกผ่านช่องทางรัดเสียจนได้ยินเสียงชั่บ ๆ ความเร็วทำให้สมองเบลอจนอย่างจะเบ้หน้าหนีแต่คนพี่กลับฉกริมฝีปากมาครอบดูด ร่างสองเราเปลื้องผ้าโชว์หราท่ามกลางแสงไฟ ไม่มีใครอายใครนั่นทำให้ความหื่นทวีคูณขึ้นเป็นสิบเท่า ใบหน้าหล่อผละออกจากการแลกลิ้น ทำให้ผมครางออกมาเสียงกระเส่าลั่นห้อง ส่งสายตาหื่น ๆ ปนอ่อยไปให้คนพี่จนเจ้าตัวซอยสะโพกสอบเข้าหาอย่างหนักหน่วง ซิกซ์แพ็กแกร่งเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อมองยังไงก็ทำให้มีอารมณ์ได้ตลอด มือผมเลื่อนไปชักส้มตำน้อยที่แข็งจนปวดหนึบไม่ต่างไปจากสิ่งใหญ่โตที่คาร่าง แรงกระแทกโหมกระหน่ำเข้ามาลึก ๆ จนรู้สึกอยากให้คนพี่กลืนกินร่างไปเสียให้รู้แล้วรู้รอด
“อย่าปล่อย… ให้มันทำมึงอีก อืม…”
“สะ ส้มโกรธ… อ่า…”
สวบ ๆ
“โกรธ?”
สวบ!
“อะ อึก… ละ ลึกไป” ไม่รู้ว่าเพราะอะไรแต่คนพี่กลับถอดท่อนลำออกก่อนจะกระแทกเข้ามาแรง ๆ จนผมจุก ไม่ใช่แค่จุกแต่รู้สึกเสียวกระเส่าจนอยากจะปลดปล่อย จะไม่ให้ผมโกรธได้ไงก็ถูกตบ ถูกผลัก อย่าคิดว่าผมจะปล่อยไปง่าย ๆ ชะนีบ้า
“อื้ออ… อ่า~”
“อือ… แทนที่จะบอกกูตั้งแต่ตอนนั้น”
สวบ!
“อะ อึก… อื้ออ…”
“ปากมีไว้แค่ครางรึไง หื้มส์…” ตาคมจ้องหน้าผมไม่ละสายตา สะโพกแกร่งทำงานอย่างไม่หยุดไม่หย่อน มือหนาจับเรียวขาผมทั้งสองข้างออกจากบ่าแล้วโน้มตัวลงมาครอบกัดขยี้หัวนมจนต้องครางลั่น แรงขยี้พร้อมแรงกระแทกทั้งรู้สึกดีปนเจ็บทำให้เริ่มที่จะทนไม่ไหว แขนสองข้างตวัดขึ้นกอดรอบคอแกร่งไว้ มือข้างหนึ่งขยุ้มผมหนาชุ่มเหงื่อแอ่นสะโพกกระทบฟันซี่คม ร่างแกร่งซอยถี่ยิบเหมือนไม่ปล่อยให้ผมพัก น้ำใส ๆ ชุ่มยอดอกสีสดทั้งสองข้างจนเจ้าตัวจะพอใจผละออกมาดูดปากแลกลิ้นกันอีกครั้ง ความเสียวประสานกับความฟินทำให้บทรักเร่าร้อนเสียจนน่าจดจำ ร่างแข็งแรงทาบลงสัมผัสผิวของผมจนทำให้รู้สึกวาบหวิว ยิ่งกระแทกกล้ามท้องลอนยิ่งเสียดสีกับผิวท้องราบ ไม่ต่างไปจากเอ็นใหญ่เสียดสีกับผนังอุ่นในร่างผมเลยแม้แต่น้อย…
สวบ ๆ
“กูก็โกรธเป็น…” ใบหน้าคมผละออกมาซุกอยู่ที่กกหูฝั่งซ้ายพร้อมบอกเสียงกระเส่า ได้ยินผมจึงระบายยิ้มปนเสียวมองเพดานรับแรงกระแทกหนัก ๆ จากชายตัวโต ฟันซี่คมแอบขบไซ้ซอกหูนั่นยิ่งเสียวขึ้นไปอีก แขนสองข้างตวัดกอดรอบคอแกร่ง อ้าขารับแรงสอดใส่อย่างเต็มที่
“อะ อ่า… กะ โกรธทำไม… อื้ออ…”
ชึ่บ ๆ
“เมียถูกตบใครจะไม่โกรธ อืม…” เจ้าตัวตอบแต่หาผละออกมามองหน้าไม่ แขนหนาข้างหนึ่งสอดกอดคอและจับศีรษะผมไว้ อีกข้างชั้นศอกดันกับหมอนแล้วกระหน่ำแทงเข้ามาไม่ยั้งแรง ร่างผมถลาตามจนได้ยินเสียงสปริงของเตียงนุ่ม
“ระ รัก… อื้ออ… อะ เอาส้มแรง ๆ”
“…”
“อะ อื้อ…ขอแรง ๆ ได้ไหมผัว~”
พรึ่บ!
“อ๊ะ!” ร่างผมถูกจับพลิกคว่ำจนชะงัก ท่อนลำถูกถอดออกพร้อมกับมือหนากดศีรษะผมลงกระทบหมอน ชันเข่าให้สะโพกมนแอ่นขึ้นเตรียมรับขีปนาวุธ และวิถียิงมันจะตรงมาที่ไหนไปไม่ได้หากไม่ใช่ช่องทางสุดที่รักของไทเกอร์น้อย
สวบ!!!
“อะ อ่าาา~” ขอยังไงผัวก็จัดให้อย่างนั้น ใบหน้าผมถลาถูกับหมอนตามแรงขยับของสะโพกสอบ ยิ่งท่านี้คนพี่ยิ่งเอาแต่ใจได้มากกว่าเดิม สองมือสากจับกระชับสะโพกนุ่มดันท่อนลำเข้าหาอย่างบ้าคลั่ง เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นไม่ต่างไปจากเสียงครางของสองเรา เหงื่อกาฬผุดขึ้นสู้กับรอยแดงสีกุหลาบบนแผ่นหลังขาว จะเพราะอะไรหากไม่ใช่เขี้ยวซี่คมของคนพี่โน้มลงมาพรมจูบกัดสร้างรอย ไม่เค็มเลยรึไงทำไมถึงได้ไล่เลียไปทั่วแผ่นหลังผมแบบนี้ ความเสียวซ่านทำให้เริ่มที่จะทนไม่ไหว ทั้ง ๆ ที่ไม่ได้สัมผัสกลางกายแต่กลับเสียวจนในที่สุดเผลอปลดปล่อยออกมาพร้อมกระตุกรัดท่อนเอ็นยักษ์ทำให้คนพี่ครางกระเส่า ไม่ได้พักนั่นคือสิ่งที่คิดได้ หากคนเยดุ เยอึด เยทนอย่างพี่ไทเกอร์ยังไม่ปลดปล่อยหรือพอใจผมไม่สามารถพักได้เป็นแน่แท้ สะโพกสอบหมุนควงท่อนลำสลับกับซอยเข้าออกซะถี่ยิบ ไหน ๆ ก็เสียวขึ้นมาอีกแล้วผมจึงกระดกสะโพกตอบรับจนเจ้าตัวครางไม่หยุด เสียงคำรามของเสือดุทำให้รู้สึกพอใจเป็นไม่น้อย ช่องทางจะระบมยังไงก็ได้แต่สามีต้องมีความสุขนั่นคือสิ่งที่เมียภูมิใจ
“แรงพอไหมเมีย อื้มส์…”
“กะ เกินพอ อื้ออ…”
“หึ ๆ”
สวบ!
“อ่า~” ดูแล้วท่านี้คงไม่ใช่ท่าที่จะทำให้คนพี่ปลดปล่อยเป็นแน่ ๆ หมดไปกี่นาทีจวนจะเกินครึ่งชั่วโมงแล้วแต่คนเยดุก็ไม่สุดอยู่แค่นี้เลยจริง ๆ ร่างแกร่งพลิกให้ผมนอนหงาย ดึงร่างให้ไปนั่งทับตักแกร่ง ก่อนจะถูกอุ้มขึ้นลงจากเตียงแล้วกระแทกในท่าลิงอุ้มแตงเหมือนเมื่อเช้า
“ละ ลึก อื้อออ…”
“อื้มส์…” เรียวขาทั้งสองขาตวัดไขว้รอบเอวหนาแขนสองข้างตวัดกอดรอบคอแกร่ง ลอยให้คนพี่ยืนกระแทกตามความต้องการ เสียงครางของสองเราดังขึ้นประสานตามความเสียว เสร็จไปเมื่อไม่นานมานี้กลางกายมันก็พลอยที่จะแข็งขึ้นอีกแล้ว ด้วยความหมั่นไส้จึงได้ก้มลงไปกัดที่ไหล่แกร่งชุ่มเหงื่อ ความเค็มไม่ได้เป็นอุปสรรคเลยจริง ๆ นั่นยิ่งทำให้ความเร็วของการกดสะโพกลงสวนกับกระแทกหนักขึ้นเรื่อย ๆ ผมสัมผัสได้ถึงกล้ามเนื้อแกร่งทุกสัดส่วนกำลังเกร็ง เราทั้งสองเหมือนเพิ่งอาบน้ำเพราะร่างเปียกเบียดเสียดกันไปมาสัมผัสได้ถึงความลื่น
สวบ ๆ ๆ
“จะแตกแล้วสัส อื้อ…”
“ระ แรง…”
สวบ ๆ
“อะ อื้อ…”
อึก!!!!
“อ่าาาา…” และในที่สุดเด็ก ๆ 3 ถึง 5 ร้อยล้านคนก็พุ่งเข้าท้องผมจนสัมผัสได้ถึงความอุ่น พี่ไทเกอร์กระตุกอีกสองสามรอบก่อนจะปล่อยของใหญ่คาไว้ในร่างผมอย่างนั้น เจ้าตัวยืนอุ้มผมหายใจเหนื่อยหอบไม่ต่างไปจากส้มตำคนนี้ที่แทบใจจะขาด เหนื่อยเหลือเกิน… แต่ก็เสียวเหลือเกิน…
จุ๊บ…
“…” คนตัวสูงจุ๊บแก้มเบา ๆ ก่อนจะอุ้มผมตรงไปเข้าห้องน้ำ ท่อนเอ็นยักษ์ที่ค่อย ๆ หดตัวถูกถอดออกก่อนจะวางผมลง วินาทีที่เท้าถึงพื้นถึงกับเซปะทะอกแกร่ง ขาสั่นไปหมดเลย น้ำที่คาอยู่ในร่างค่อย ๆ ไหลออกมาอย่างช้า ๆ
“แค่นี้เซ?”
“ดะ เดี๋ยวก่อน ส้มไม่ได้สำออยนะ… ขอตั้งสติก่อน” แค่นี้จิ๊บ ๆ เหอะ
“โดนเยจนเอ๋อ?”
ตุบ!
“พี่ไทเกอร์อะ” ผมทุบอกแกร่งไม่แรงมากตามด้วยเสียงหัวเราะของเจ้าตัว มือหนาจับเอวประคองร่างผมไว้ให้ยืนดี ๆ จนในที่สุดก็ปรับสมดุลได้ บ้าจริง… นี่เราโดนเยจนเซเลยเหรอ? ค่อย ๆ ผละมือออกจากไหล่แกร่งมายืนด้วยตัวเอง สายตาคมที่ไล่มองเรือนร่างทำให้รู้สึกเขินเล็กน้อยจนต้องหันหนี พี่ไทเกอร์ก็น่ามองเหมือนกันนั่นแหละ เห็นแล้วรู้สึกหวงอยากเก็บไว้ดูคนเดียวเหมือนกัน
“ปกติต้องพูดอะไรกาม ๆ ใส่กูหนิ หรือกลัวโดนเยจนสลบ?”
“พะ พี่ยังไม่พอเหรอ?” จะว่าไปนี่ผมกลัวพี่เขาจับเอาจนสลบเหรอ!? ไม่ได้นะส้ม สปิริตมึงต้องเยอะกว่านี้ ผมจ้องใบหน้าคมที่กระตุกยิ้มพร้อมขยับเข้าหา มือหนาจับเอวไว้หลวม ๆ จนผมต้องยกมือขึ้นดันอกแกร่งไว้ ใบหน้าคมก้มลงมาคลอเคลียที่พวงแก้มเหมือนเจ้าตัวพยายามเร้าอารมณ์
“พี่ต้องกลับไปทำงานนะ…” มือดันอกแกร่งออกแล้วบอกไปเสียงแผ่ว ใบหน้าคมเลิกคิ้วขึ้นทันทีที่ได้ยิน จริง ๆ ผมเหนื่อย…
“เยแรงเกินไป… วันนี้สองรอบแล้วนะ”
“หึ ๆ สรุปกลัว?”
“…” ผมเม้มปากหันหน้าหนี ไม่ได้กลัวสักหน่อย! จะว่าไปหิวข้าวแล้วด้วย ไม่มีแรงแล้วเนี่ย ยังไม่กินข้าวเย็นเลยนะ กลับมาเลยก็โดนเอาเลย สักพักมือหนาก็เลื่อนขึ้นมาสัมผัสที่มุมปากผมเบา ๆ จนต้องหันไปเลิกคิ้วมอง สายตาคมดูจริงจังขึ้นทันที
“กูไม่โอเคนะที่มึงถูกตบ…”
“ส้มจัดการเองได้”
“จัดการอะไร? จะไปตบปลื้มมันคืน?”
“แล้วพี่หวงเหรอถึงไปตบไม่ได้?” ผมถามกลับด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ เอาจริง ๆ ตบกันมันปัญญาอ่อนไปละ ดูใช้กำลังไม่มีสมองผมไม่ทำหรอก แต่คนตัวสูงถามเลยสงสัยว่าเจ้าตัวหวงเมียเก่ารึไง
“มึงเป็นผู้ชายนะส้ม จะไปตบผู้หญิงเหรอ?”
“…” ได้ยินผมจึงเม้มปากหันหน้าหนี แล้วทีเมียตัวเองโดนตบล่ะ!?
“เฮ้ออ… ไม่ได้หวง กูกับปลื้มไม่มีอะไรเกี่ยวข้องกันแล้ว” เสียงอ้อนดังขึ้นทำให้เผลอเงยหน้าขึ้นไปทำหน้างอนใส่ หล่อแล้วอย่ามาอ้อนให้ใจอ่อนนะ! เดี๋ยวตีไทเกอร์น้อยเลย เหมือนมันจะแข็ง ๆ แล้วด้วย
“หวงคนเดียวอะตอนนี้”
“…”
“มันชื่อส้มตำคนกาม…” ได้ยินผมถึงกับเผลอยิ้มแล้วทุบอกแกร่งเพราะเขิน พี่ไทเกอร์หัวเราะเบา ๆ ก่อนเราทั้งสองจะไม่ได้พูดอะไรนอกเสียงจากอาบน้ำ ใช้เวลาสักพักกว่าจะออกมาจัดการอะไรต่าง ๆ นอกห้อง พี่ไทเกอร์ต้องใส่ชุดตัวเดิมที่เปื้อนเหงื่อ เจ้าตัวบอกเดี๋ยวกลับไปอาบอีกรอบ ผมจึงได้แค่เป่าและเช็ดผมให้
“ขอบใจ…”
“อื้ม…” นั่งมองคนที่ลุกขึ้นโชว์หุ่นใส่เพียงกางเกงสแล็คสีดำตัวเดิม ส่วนตัวเองเปลี่ยนเป็นชุดธรรมดาแล้วเรียบร้อย จะใส่ขาสั้นก็ไม่ได้เพราะจะลงไปทานข้าวเดี๋ยวพี่ไทเกอร์หงุดหงิดอีก ร่างสูงเดินไปหยิบเสื้อขึ้นมาใส่ในขณะที่ผมลุกไปถอดผ้าปูที่นอนเปื้อนเหงื่อและน้ำกามออก
“ตรงนั้นมึงเป็นไง?” เสียงถามเหมือนเขิน ๆ ผมที่กำลังถอดผ้าปูอยู่จึงหันไปเลิกคิ้วมอง จึงเห็นพี่ไทเกอร์เหมือนพยายามกลั้นเขิน
“ตรงไหนอะ?”
“ของรักของหวงกูไง…”
“…” อะไรของพี่วะ
“สัสตูดมึงอะ…”
“อ๋อ… รู้สึกแปลก ๆ แต่เดี๋ยวส้มก็ชิน” ตูดก็ตูดสิมาตรงนงตรงนั้นทำไมคนบ้า! ตอบเสร็จผมก็เดินถือผ้าปูไปใส่ตะกร้าแล้วหันกลับมามองคนพี่ที่ยืนสำรวจห้อง
“ส้ม…”
“อะไรอะ?”
“กูว่ามึงหมกมุ่นเรื่องแบบนี้ไปแล้วนะ” ได้ยินผมจึงขมวดคิ้วก่อนจะหันไปมองรอบ ๆ ของประดับตกแต่งมีแต่เกี่ยวกับเพศศึกษามันน่าแปลกใจตรงไหน ถามหลายคนแล้วนะ
“ก็ปกติป่ะ… พี่จะกลับเลยไหม?”
“สรุปจะไม่ให้กูกินข้าวด้วยจริง ๆ เหรอ?”
“อื้ม… เดี๋ยวคนก็มองไม่ดีอีก” คิ้วดกขมวดมองมาที่ผมเหมือนอยากจะพูดอะไรสักอย่าง นั่นทำให้ผมเลิกคิ้วขึ้นสงสัย
“กูแคร์มึงคนเดียวนะส้ม…”
หมับ…
“…” อยู่ดี ๆ พี่ไทเกอร์กลับเดินมาดึงผมเข้าไปสวมกอดไว้จนชะงัก แคร์ส้มแค่คนเดียวเหรอ?
“กูแม่งคิดมาได้สักพักละว่าติดมึง อยากอยู่กับมึงตลอด…”
“…”
“ใครจะมองเราไม่ดีก็อย่าไปสนใจแม่งดิวะ มึงรักกูไม่ใช่รึไง?” ไม่รู้สิ… แต่ซึ้งที่พี่ไทเกอร์พูดแบบนี้ ทำให้ผมระบายยิ้มแล้วยกมือขึ้นสวมกอดร่างหนากลับ ใบหน้าถูไปมาที่อกแกร่ง จะมีสักกี่คนที่แคร์เรา ผมรักพี่ไทเกอร์มาก ๆ เลยนะ ถามว่าอยากอยู่ด้วยตลอดไหมก็อยาก อยากกอด อยากคุยด้วย นอนบนเตียงเดียวกัน อยู่ดี ๆ น้ำตาดันไหลออกมาเฉยเลย พี่ไทเกอร์ผละผมออกมามองหน้า กลัวเจ้าตัวดุว่างอแงผมจึงเม้มปากก้มหน้าหนี
“ฮึก… ส้มคงหิวข้าว”
“เฮ้ออ… ส้มเอ๊ย”
“ฮือออ…”
“งอแง…” และแล้วก็ถูกดึงไปสวมกอดไว้อีกจนได้ ก็คนมันซึ้งอะ! และอาจจมีหิวข้าวร่วมด้วยเลยน้ำตาไหล ไม่ได้งอแงนะ
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E15 “กรี๊ดดังก้องไร้ซึ่งความอาย”
RATED 18+
Language and Sex
วันอังคาร~
“ช่วยน้องหน่อยไม่ได้เลยเหรอ ฮึ้ย!”
(ทำไมมึงชอบโทรมาใช้กูตลอดเลยวะส้ม ร้อยวันพันปีไม่เคยคิดจะโทรหาพี่ตัวเอง พอมีเรื่องจะให้ช่วยนี่ติดต่อมาเร็วฉิบหาย…)
“แงงง ถ้าไม่ใช้พี่โอแล้วน้องจะใช้ใครอะ”
(ให้กี่บาท?)
“ไอ้พี่มึงจะช่วยน้องดี ๆ ไหมห๊ะ!?”
(สัส… แสบแก้วหู จะแหกปากทำปลาทูอะไร…)
“ของที่ต้องใช้ก็ในร้านที่บ้านนั่นแหละ แอบ ๆ ขโมยแม่เอา รูปก็ส่งไปให้แล้ว ทำไมชอบบ่นจังห๊ะ!?”
(ใจเย็น ๆ มึง… กูควรเป็นฝ่ายบ่นไม่ใช่เหรอวะ?)
“ชิส์! ก็น้องขอดี ๆ แล้วหนิ เคยทำไม่ใช่เหรอตอนส้มอยู่มอหก งั้นทำให้หน่อยนะ ๆ ๆ ๆ”
(แล้วกูจะหาเจอได้ไง?)
“พี่เขาชอบไปกินข้าวกับผู้ชายหลังมอ ร้านแรกเลยถ้าพี่ขับมาจากฝั่งขวา ที่ดูหรู ๆ สุดในละแวกนั้นอะ เที่ยงนี้ลองไปแอบ ๆ ดูนะ พาเพื่อนพี่ไปด้วย รอบคอบหน่อยก็ดี อย่าให้ใครรู้ว่าเป็นพี่”
(เออ ๆ กูก็เคยเรียนที่นั่นมึงไม่ต้องอธิบายมาก)
“งืออออ รักนะ~”
(ตอแหลว่ะ… แต่เออดูคลิปแล้วกูคงจะปล่อยให้น้องตัวเองโดนทำฝ่ายเดียวไม่ได้ ดูเป็นพี่ที่ดีป่ะวะ)
“สุด ๆ เลย หล่อก็หล่อ…”
(หึ ๆ ดี… อีกเรื่องแม่ฝากมาเตือนมึงว่าเลิกให้เพจมันลงรูปร่าน ๆ ได้แล้วอุจาดตา เนี่ยกูเห็นหน้าเฟซยังอยากกดรีพอร์ต แต่ต้องเอาไปให้แม่มึงดูก่อน…”
“ไอ้พี่ทำไมปากดี… มีน้องน่ารักน่าเอาขนาดนี้ยังมาบ่น แล้วไหนแม่บอกอยากมีลูกผู้หญิง แหม่… พอลูกจะเป็นจริง ๆ ทำเป็นรับไม่ได้”
(เลิกพล่ามกูรำคาญ…)
“โอ๊ย! งั้นแค่นี้แหละเด้อ รักน๊า~ ขอให้หาเมียได้เร็ว ๆ นะพี่โอ”
(สัส… กูรู้มึงประชด)
“บ้า~ ทำไมชอบคิดมากวะ”
(พอ ๆ กูไปซ่อมรถให้ลูกค้าละ รำคาญ!) พูดจบคนปลายสายก็กดตัดไปทันที ส้มตำที่เตรียมจะออกไปเรียนแล้วจึงได้ลุกขึ้นเดินไปเช็กร่างกายหน้ากระจก ส่วนคนเมื่อกี้น่ะเหรอ
ส้มโอ = พี่ชายสุดหล่อ กวนตีน นักเลงประจำคณะวิศวะฯ จบไปได้แล้วหนึ่งปี รอยแผลเป็นบนใบหน้าและลำตัวคือตราของลูกผู้ชายสุดห่ามแบบเขา!
ตัดภาพมาที่น้องชาย~
“ห๊ะ!? แล้วมันทำอะไรมึงวะ?” ร่างเล็กเดินออกจากหอพลางยกโทรศัพท์ขึ้นแนบหูคุยกับเพื่อนเนื่องจากอีกฝ่ายโทรมาคุยเรื่องผู้ชาย
(มันด่ากูเป็นภาษาอังกฤษ พอแปล ๆ ดูแล้วหมายความว่า ‘นังร่าน’ อะมึง กูไม่ยอม! แต่กูสู้มันไม่ได้ ทำไมมึงชอบมาช้าให้กูรอคนเดียวอีกแล้ววะ อุตส่าห์ขนกล้องมาให้แล้วนะเว้ย!)
“กูกำลังเดินไป อย่าเร่งได้ป่ะ…”
(เออคือแม่งเดินมาตีตูดกูจนเพื่อน ๆ นางหัวเราะแล้วเดินหนีอะ อีห่าตูดคนป่ะวะ! ไอ้ฝรั่งนาโร้กกกก)
“…”
(กูอยากจับมันเย…)
“อิสัสปูนไม่ได้ เออแค่นี้แหละ…” ส้มทำได้เพียงด่าเพื่อนก่อนจะตัดสายแล้วรีบสาวเท้าตรงเข้าไปในมหา’ ลัยทันที เช้ามาก็มีเรื่องเลย ช่วยไม่ได้ก็พวกเขาหน้าตาดีหนิ คนเลยอิจฉาแล้วเข้ามาหาเรื่องบ่อย ๆ ร่างบางสาวเท้าตรงไปตามบาทวิถี ไหล่ข้างซ้ายสะพายกระเป๋าผ้าราคาไม่แพงสีขาวดำ และแน่นอนว่าต้องมีบางสายตาจับจ้องมาตลอดทางเดิน เล่นมีคลิปหลุดกระจายในโลกอินเทอร์เน็ตแล้วสองรอบ คลิปแรกทะเลาะกันกับพี่ไทเกอร์ คลิปที่สองจะมีเรื่องกับพี่ปลื้มใจ กระแสน้องส้มตำคนแซ่บหายไปตั้งแต่จบปีหนึ่ง ตอนนี้ดันเริ่มลุกขึ้นเป็นไฟอีกแล้ว ยิ่งร่างเล็กคบกับรุ่นพี่หน้าตาดีปีสี่ยิ่งเป็นกระแสเข้าไปใหญ่ คงต้องรออีกสักพักกว่าทุกอย่างจะสงบลง แล้วทุกคนก็จะมองเรื่องนี้เป็นเรื่องปกติ อาจจะมีบ้างที่พูดถึง แต่ก็น่าจะน้อยลงกว่าเดิม
“ทำไมต้องทำหน้าไม่พอใจใส่กูด้วย…” เดินมาถึงที่นั่งประจำ เพื่อนสุดที่เลิฟอย่างปูนก็ทำหน้าเหมือนอยากจะต้อนรับเขาด้วยการตบเลย เข้าใจว่ามันยิ่งอารมณ์เสียง่าย ๆ อยู่ด้วย
“มึงรู้จักไอ้บิลใช่ป่ะ?”
“อ่ารู้ ๆ” ตอบพลางเดินไปนั่งลงอีกฝั่งของม้าหินอ่อน มือขาวขยับไปหยิบกล้อง DSLR ยี่ห้อดังรุ่น 1500D เลนส์ 18-55 ของเพื่อนมาดูและกดปรับอะไรไปต่าง ๆ นานา ของเขาดันตกน้ำพังน่ะสิ อีกอย่างคือยังไม่กล้าบอกแม่ด้วย เพราะซื้อได้ไม่ถึงสองเดือนเลยด้วยซ้ำ ราคากล้องมันไม่ใช่ถูก ๆ เลยสำหรับเขา ตัวเองก็ไม่ใช่จะรวยเหมือนคนที่นั่งข้างหน้า
“กูเคยอยากได้มันนะ หล่อลูกครึ่ง แต่ดูวันนี้มันมาทำให้กูดูเป็นตัวตลกแถมยังด่าว่ากูร่าน…”
“มึงก็ร่านหนิ…”
“ส้ม…”
“อะไรของมึงเนี่ย เช้ามาก็หงุดหงิดเลย…” ขอสักวันได้ป่ะที่ไม่มีเรื่องมาให้เครียด
“มึงแม่ง… ก็มันตีตูดกูให้ชาวบ้านมองกูเป็นตัวตลก” ปูนบอกเสียงเหมือนไม่โอเคจริง ๆ พร้อมหันหน้าหนีไปทางอื่น ตากลมได้แต่มองเสี้ยวหน้าเพื่อนก่อนจะถอนหายใจแล้วลุกขึ้นมานั่งข้าง ๆ มือนุ่มยกขึ้นไปสัมผัสไหล่เพื่อนเบา ๆ
“กูจะช่วยอะไรมึงได้วะปูน ไม่ดิ… มึงคิดว่าพวกเราสองคนสู้ใครได้บ้าง?”
“มึงอย่าพูดเหมือนพวกเราอ่อนแอดิ่ ตบคนชนะก็เคยมาแล้ว…”
“กูหมายถึงคนที่เราสู้ไม่ได้จริง ๆ มึงคิดว่ากูกับมึงจะไปสู้ไอ้พวกผู้ชายตัวโต ๆ แบบพวกมันได้เหรอ? อีกอย่างกูรู้นะว่ามึงต้องไปยุ่งมันก่อนมันถึงเข้ามาหาเรื่องมึงอะ…”
“…” ได้ยินปูนจึงหันหน้าหลบ ใช่… เพราะเขาไปอ่อยมันในผับมาแล้วนกเลยทักไปด่าด้วยแชตส่วนตัว ยอมรับว่าทำแบบนั้นเพราะความหงุดหงิด
“ฝรั่งหล่อน่าเยอีกหลายคนก็มีมึงก็ลองอ่อยเอาดิวะ เคยบอกกูเองไม่ใช่เหรอว่าจะไม่สนผู้ชายที่ไม่สนใจเรา”
“เฮ้อออ… พอ ๆ กูว่ารีบไปถ่ายรูปเถอะ”
“มึงโอเคใช่ไหม?”
“…”
“มันงั้นกูจะงอแงนะปูน”
“อีห่าอย่า… กูยอมให้ผู้ด่าดีกว่ามึงงอแงใส่” ได้ยินส้มจึงคลี่ยิ้มให้ก่อนจะลุกเดินกลับไปนั่งที่เดิม อย่างน้อยเพื่อนเขามันก็ไม่ทำหน้าเครียดแล้ว ปกติเวลาหงุดหงิดปูนก็มักจะเป็นแบบนี้ ซึ่งส้มตำได้ชินไปแล้ว
“มึงจะยืมกล้องกูไปอีกนานแค่ไหนวะ?”
“กูไม่กล้าขอเงินพี่ แม่ยิ่งไม่กล้า…”
“ก็บอกแล้วว่าจะให้ยืม”
“อิสัสไม่เอา มึงก็จะให้ยืมอยู่นั่นแหละ เก็บความรวยไว้ประดับบารมีเถอะ…” เขาไม่ชอบยืมเพราะมันทำให้รู้สึกเหมือนค้างคา อารมณ์เหมือนยืมผู้คนอื่นมาเอาอะไรแบบนี้แหละ เลยไม่เอาใครนอกจากคนที่รักจริง ๆ
“แต่มึงจะยืมกูไปตลอดทั้งเทอมไม่ได้นะส้ม อาจารย์เขาก็บอกแล้วป่ะ แค่ยืมตังค์กูไปซ่อมก็ได้”
“เออ… เดี๋ยวกูคุยกับพี่กูเอง จะเอาไปซ่อมเย็นนี้แหละ”
“เออดี กูรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาหน่อย”
“มึงพูดเหมือนกูเป็นภาระอะ…”
“เปล่าเลยนะเพื่อนรัก”
“กูโยนทิ้งแน่!”
“อะ อิส้ม!”
________________________________________
เวลา 12:07 น.
#Somtom
เสียงคนคุยกันดังขึ้นอย่างกับผึ้งแตกรัง พวกผมเพิ่งเรียนถ่ายภาพเสร็จเมื่อกี้ วันนี้คงต้องกลับไปตัดต่อรูป แต่งสงแต่งแสงส่งอาจารย์ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือต้องรีบไปรอพี่ชายตัวเอง เหมือนจะเลยเที่ยงมาได้หน่อย ๆ แล้ว จริง ๆ คือเรียนเสร็จแล้วแต่ที่ยังอยู่ในห้องเพราะฟังเพื่อนที่ถ่ายรูปเซียน ๆ บอกว่าต้องทำยังไงถึงจะถ่ายภาพออกมาสวย แต่ผมเหมือนฟังแบบงง ๆ อะ… จะโทรไปหาพี่ตอนนี้ได้ไหมนะ อุตส่าห์วานให้ไปช่วยทำอะไรบางอย่างให้ อีกคนก็ไม่โทรมาเลย ปกติต้องทักหรือไม่ก็โทรมาคุยด้วยแล้ว แต่วันนี้ตั้งแต่เช้าก็ไม่เห็นติดต่อมาเลยจริง ๆ จะงอนแล้วนะ… ถึงจะเข้าใจว่าเจ้าตัวยุ่ง ๆ อยู่ก็เถอะ
“ปูนมึงเร็ว ๆ หน่อย…” มัวแต่คุยกับเพื่อนคนอื่นอยู่ได้ มันหันหน้ามามองก่อนจะรีบสาวเท้าตรงมาหา สะพายทั้งกระเป๋าทั้งกล้อง ผมเห็นจึงได้ดึงมาช่วยสะพาย
“จะรีบไปไหน พอกูตั้งใจกับการเรียนมึงก็เป็นแบบนี้อะส้ม…”
“เออไว้ค่อยตั้งใจได้ป่ะวะ กูนัดพี่ไว้…”
“พี่ไหน พี่รหัส?”
“พี่กู…” บอกพลางรีบออกเดิน
“อุ้ย… บอกทีว่าพี่โอจะมาหามึง”
“อินี่ พี่เพื่อน…” มันจ้องจะจับพี่ชายผมกินอยู่นี่แหละ เราสองคนเดินออกมาจากตึกคณะแล้วนั่งรถของปูนมันออกไปนอกมอ ถือซะว่ากินข้าวเที่ยงข้างนอกไปเลยเพราะวันนี้มีเรียนอีกทีตอนบ่าย ๆ เอาจริงเหลือเวลาไม่เยอะเลย ขอเข้าเลตได้ไหม ไม่ได้สิอาจารย์โหด… จะบอกว่าผมกับปูนเคยเข้าสายแล้วแกเช็กขาด มิหนำซ้ำยังพ่นคำด่าโชว์ต่อหน้าคนอื่น คือตัวเองอะก้มหน้ารับฟังดี ๆ พอเห็นปูนมันเหมือนจะด่ากลับเพราะทำหน้าหงุดหงิดเลยต้องหันไปเกลี้ยกล่อมให้อารมณ์มันเย็นลง ไม่งั้นเอฟแน่นอนมึงเอ๊ย…
________________________________________
#Tiger
ร้านอาหารหลังมอ~
ผมกำลังนั่งรอคนที่นัดให้มาเจออยู่ในร้านอาหารแห่งหนึ่งหลังมอ ที่ต้องนัดเพราะจะคุยเรื่องที่มันไปหาเรื่องส้มตำเมื่อวาน ตอนเห็นรอยช้ำบนหน้ามันก็หงุดหงิดอยู่ละ ยิ่งเห็นคลิปยิ่งโมโหขึ้นเข้าไปใหญ่ แต่ผมทักไปบอกให้คนลงมันลบแล้ว ทำแบบนี้คนในคลิปก็เสียหายดิ และยังดีที่ลบให้ ไม่รู้ว่ามีที่อื่นอีกไหม แต่ที่รู้ ๆ คือเหลือคลิปที่ผมแบกมันพาดบ่านั่นแหละที่ว่อนเน็ต ช่างแม่ง… จะคบกันน้องมันดี ๆ ไม่ได้เลยใช่ไหมวะ แล้วนี่จะมองกันจัง พยายามทำหน้าหงุดหงิดหันหนีไปทางอื่นก็แล้ว ผมไม่ชอบเลยว่ะ แต่ก็ทนมาจนขึ้นปี 4 ปกติอยู่กับเพื่อนก็โอเคกว่านั่งคนเดียวแบบนี้แถว ๆ ในมอ ยิ่งมีเรื่องของส้มตำมันเข้ามาเกี่ยวข้องคนแม่งยิ่งขยี้ขึ้นไปอีก นี่ยังไม่เห็นใครสักคนในครอบครัวผมโทรมาถามนะ ที่แน่ ๆ คงโดนกีดกัน แต่ไม่สนว่ะ… จะใครก็ห้ามผมไม่ได้
‘เหรอวะไทเกอร์?’ ได้ข่าวว่าพักนี้เด็กปีสองตัวบาง ๆ ชื่อส้มตำมันห้ามนั่นห้ามนี่มึงยังยอมทำตามไม่ใช่เหรอ? สักพักหันไปมองนอกร้านคนที่ผมนัดก็ลงมาจากรถแล้วเดินเข้ามาหา ร้านนี้คนคงไม่เยอะและผมเลือกที่นั่งที่น่าจะคุยได้ส่วนตัวที่สุด
“นัดมาเพราะคิดถึงเหรอ?”
“หึ ๆ รู้อยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอวะ?” ปลื้มมันนั่งลงเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามพร้อมแสยะยิ้มมาให้
“ก็แค่เกย์เด็กร่าน ๆ คนหนึ่งป่ะ…”
“…” ได้ยินผมถึงกับต้องกัดฟันกรอด เกย์เด็กร่าน ๆ เหรอวะ? มึงลองรู้จักมันตัวจริง ๆ ก่อนจะตัดสินนิสัยคนอื่นเพียงเพราะฟังข่าวลือดีกว่าไหม
“มันมีดีอะไรขนาดที่นายลืมคนเก่าได้เลยรึไง?”
“ปากดี… น้องมันไม่ได้ทำให้กูลืมมึง เพราะกูไม่เคยจำ…”
“ปากเสีย…”
“ใช่… กูปากเสียได้กับผู้หญิงปากเสีย ๆ แบบมึง ถามจริงมึงเข้าไปหาเรื่องน้องมันทำไม?” ผมโน้มหน้าเข้าไปใกล้ ๆ แล้วถามเบา ๆ ข้ามโต๊ะ คิดว่าตัวเองหน้าตาดีเป็นรุ่นพี่แล้วจะกดขี่รุ่นน้องแบบนี้ก็ได้เหรอวะ?
“นายแคร์เหรอ?”
“…”
“ถามจริง ๆ นะ คุยกับน้องมันได้กี่วันถึงได้หวงขนาดนี้ นายแค่อยากรึเปล่าถึงเอาไม่เลือก…”
“เรื่องของกู… เลิกกันก็เพราะตัวเองหลายใจเองนะปลื้ม กูก็เคยรักมึงแต่มึงหักอกกูเอง…” ไปไหนกับผู้ชายคนอื่นทั้ง ๆ ตกลงคบกันแล้ว กับผู้หญิงตรงหน้าผมคุยมาได้หลายสัปดาห์ก่อนจะคบกันจริง ๆ ก็ได้กันไปสองสามรอบ ไม่ถึงหนึ่งอาทิตย์ทนไม่ไหวเพราะหมดรักมันเหมือนกัน แม่งไม่เคารพความสัมพันธ์เลยว่ะ แค่อยากเอาว่างั้น?
“นายมันน่าเบื่อรู้ตัวป่ะ…”
“…”
“ไม่แปลกที่คบใครแล้วผู้หญิงเขาจะบอกเลิก แล้วนายคิดว่าพอลองคบกับผู้ชายน้องเขาจะไม่รู้สึกเหมือนที่ผู้หญิงคนอื่น ๆ เขารู้สึกเหรอไท?” ได้ยินผมจึงหันหน้าหนี อะไรนักหนาวะ น่าเบื่อหรือเพราะแค่พวกมันอยากได้ผมกันแน่ พยายามทำตัวให้เหมือนกับผู้ชายคนอื่นแล้ว คนที่ไม่พอใจมันก็มีแค่พวกผู้หญิงที่เข้าหาผมนั่นแหละ
“กูน่าเบื่อหรือมึงแค่อยากถูกเอา?”
“รู้ตัวเองหน่อย… เอะอะก็ทำงาน เอะอะก็เรียน ชวนไปไหนก็ไม่อยากไป นายคิดว่าผู้หญิงเขาอยากทนอยู่กับผู้ชายแบบนี้เหรอ ใช่… ฉันยอมรับว่าแค่อยากได้ แต่นายมันก็ห่วยแตกจริง ๆ นั่นแหละ…”
หมับ!
“ปากดีเกินไปแล้วนะ…” ยอมรับว่าโคตรหงุดหงิดที่โดนมันด่า ผมรีบเลื่อนมือไปคว้ามือมันแล้วบีบไว้จนคนอื่นหันมามอง น่าเบื่อ? ห่วยแตก? แม่งคิดจะด่ากูอย่างเดียวเลยรึไง ไม่ได้ดูสันดานตัวเองเลยเหรอก่อนมาด่าคนอื่น
“รับความจริงไม่ได้เหรอ?”
“…”
“หึ ๆ เดี๋ยวน้องมันก็เบื่อนาย”
“อย่าทำให้กูทนไม่ได้นะปลื้ม ถ้ากูน่าเบื่อหรือห่วยแตกในสายตามึง มึงก็เลิกยุ่งกับกู และที่สำคัญอย่ายุ่งกับน้องมันเด็ดขาด…”
“ปล่อย…”
“กูจะไม่อ่อนโยนกับคนที่เข้ามายุ่งกับของรักของกู…” บอกมันเสียงจริงจังพร้อมออกแรงบีบมากขึ้นจนมันเม้มปาก
“รู้ไหมที่ตบไปเพราะอะไร?”
“…”
“เพราะหมั่นไส้ไงล่ะ หึ ๆ เด็กร่านทำตัวมีกระแสได้ตลอด นี่ถามจริงไม่รู้เหรอว่าน้องมันเอาผู้ชายมั่วมากแค่ไหน? ไปอ่านดูคอมเมนต์ในคลิปนะ บางคนเขาก็ดีใจที่เหมือนมีฉันไปตบให้แทน…”
“…”
“โอเค… ก็ไม่ได้จะเข้าไปยุ่งอีกหรอกนะ บอกแล้วว่านายมันห่วยแตก สักวันเดี๋ยวก็โดนเด็กร่าน ๆ มันหลอกแล้วทิ้ง หึ ๆ” มันสะบัดมือผมออกก่อนจะลุกขึ้นเดินออกไปจากร้าน ส่วนผมเหรอ… กลับต้องเอาแต่ก้มลงมองโต๊ะเพราะรู้สึกเจ็บ แม่งเอ๊ย… กูก็เจ็บเป็นไหมที่มาพูดแบบนี้ น่าเบื่อ? ห่วยแตก? ไม่แปลกที่ผู้หญิงบอกเลิก? อีกอย่างคือระวังส้มตำมันหลอก? ไม่หรอกว่ะ… เด๋อ ๆ เอ๋อ ๆ แบบนั้นเหรอจะหลอกผมเป็น แล้วแม่งยังด่าน้องมันอีก…
“กรี๊ดดดด…” เสียงกรี๊ดดังขึ้นลั่นหน้าร้านผมจึงเงยหน้าขึ้นไปมองก่อนจะเห็นเป็นคนที่เพิ่งคุยด้วยเสร็จยืนอยู่ มองไปไกล ๆ เห็นรถมอไซค์คันหนึ่งมีคนสองคนนั่งใส่หมวกกันน็อกกำลังขับผ่านไปอย่างรวดเร็ว ผมรีบลุกสาวเท้าออกไปมองก่อนจะได้หยุดชะงักเพราะไอ้หมอนั่นมันดันเดินมาหาปลื้มก่อน คนใหม่ที่ปลื้มมันคุยด้วย
‘สัส…’ กลิ่นอะไรบางอย่างลอยมาเตะจมูกจนผมต้องยกมือขึ้นมาปิด ลดสายตาลงไปมองถุงกับน้ำบนพื้น ใช่แน่ ๆ ปลาร้าแน่ ๆ ถุงอย่างใหญ่สัสเอ๊ย… ผมยืนมองสองคนตรงหน้าที่เหมือนจะทะเลาะกันก่อนจะไม่สนใจแล้วเดินออกไปขึ้นรถ ไม่ใช่เรื่องของผมหนิ จะเป็นตายร้ายดียังไงก็ช่างมัน
________________________________________
#Somtom
พวกเรานั่งกินข้าวกันจนจะเสร็จแล้วแต่ยังไม่เห็นพี่ชายผมมาสักที อีกอย่างนี่มันเลยเที่ยงครึ่งมาแล้วนะ ไม่รู้ว่าเรื่องที่ให้ไปทำจะสำเร็จไหม พอดีที่บ้านเปิดร้านขายส้มตำ ร้านค่อนข้างใหญ่นะผมจะบอกให้ แม่เป็นหัวหน้าและมีลูกน้องภายในร้าน นึกออกเลยได้ให้พี่โอเอาถุงปลาร้าไปปาใส่คนที่ตบหน้าเมื่อวาน นี่น่าจะเป็นวิธีที่น่ารักที่สุดแล้ว ถึงปลาร้าจะมีค่ามากกว่าการเอามาทำเรื่องแบบนี้ก็ตาม
“มึงกูอิ่มแล้ว…”
“กูก็อิ่ม แต่ทำไมพี่กูไม่มาสักทีวะ…”
“มะ มึง! นั่นไงมาแล้ว…” ปูนมันบอกผมจึงหันไปมอง อื้อหือ… หนุ่มหล่อตัวสูงในสภาพชุดกางเกงยีนขาดเข่าสีดำ เสื้อยืดสีดำ แจ็กเกตสีดำ อะไรดำไปหมดยกเว้นผิวที่ขาวเหมือนกันกับผิวของผมเดินเข้ามาในร้านขายก๋วยเตี๋ยวหน้ามออย่างกับนักเลงประจำถิ่น ทำให้น้องชายคนนี้ดีใจอยากจะลุกขึ้นไปกอดเพราะมักทำแบบนี้บ่อย ๆ แต่พี่มันดันยกมือขึ้นเบรกจนต้องหุบยิ้มแล้วเจ้าตัวก็เดินมานั่งลงข้าง ๆ
“เสร็จเรียบร้อย…”
“พี่โอ~ หวัดดีครับ” เสียงปูนมันดังขึ้นผมจึงหันไปมอง แหม่ยิ้มจนหน้าบานเลยนะมึง
“พี่แน่ใจนะว่าถูกคน?”
“ใช่…”
“ฮือออ… ขอบคุณน๊า~”
“อิส้ม… ในร้าน” ก่อนพี่ผมจะเบรกปูนมันดันเบรกก่อน จะให้กูอ้อนพี่ตัวเองไม่ได้เลยรึไง ไม่เห็นหน้ามาจะเกือบเดือนแล้วนะ ยังดูหล่อเหลา หน้าตาก็ชวนหาเรื่องตลอด
“มึงอ้วนขึ้นป่ะส้ม?”
กึก…
“พะ พี่มึงพูดดี ๆ” ผมถึงกับต้องก้มลงมองดูตัวเอง อ้วนจริงเหรอ? กินน้อยลงแล้วนะ!
หมับ!
“ล้อเล่นว่ะ…” วงแขนกว้างกอดคอแล้วดึงผมไปจนชิดร่าง แล้วมันไม่อ่อนโยนเลยนะไอ้พี่คนนี้ กลิ่นเหงื่อก็แบบ…
“อื้อ… ปล่อยก่อน เหม็นเหงื่อ”
“แดกไม่รอกูเลย…”
“พูดเบา ๆ ดิ” คนอื่นหันมามองหมดแล้วเนี่ย นิสัยห่าม ๆ ไม่กลัวชาวบ้านชาวเมืองควรพอได้แล้วป่ะจบไปแล้วอะ แล้วดูนักศึกษาแต่ละคนหันมามองที่โต๊ะผมกันเต็ม พี่มันกวาดสายตามองไปรอบ ๆ จนคนอื่นหันหนีอย่างกับคุ้มที่นี่
“ทำไม?” เสียงดังอีกละ…
“เกรงใจหน้าน้องหน่อย…” แขนยาวยังคงยกขึ้นพาดพนักเก้าอี้ผมจนเหมือนกอด เอาจริงถ้าใครไม่รู้ว่านี่คือพี่ชายผมก็คงมองว่าเป็นแฟนกัน แต่ผมรักพี่ชายตัวเองมาก ๆ เลยนะ มีอะไรช่วยเหลือตลอด คือยอมน้องตลอดอะ
“แล้วนี่ปูน?”
“ชะ ใช่ครับ…”
“อ๋อ… ส้มมันร่านป่ะ?”
“พี่โอ… ไม่ได้ให้มาคุยเรื่องนี้นะ เออส้มมีอะไรจะบอกด้วย” ใบหน้าคมหันมาขมวดคิ้ว
“ส้มทำกล้องตกน้ำอะ…”
“ห๊ะ?”
“อื้อ… ยังไม่ซ่อมเลย ของตังค์ซ่อมหน่อย”
“เดี๋ยว ๆ มึงให้กูทำ-”
“อิพี่มึงพูดเบา ๆ ได้ป่ะ” ผมถึงกับต้องยกมือขึ้นปิดปาก มันจะพูดดังทำไมเนี่ย! หัดอายคนอื่นซะบ้าง
“เพื่อนกูมันรอนานแล้ว จะเอากี่บาททักมาบอกในไลน์เดี๋ยวโอนให้…”
“ละ ไลน์เหรอ~” เสียงปูนมันดังขึ้นอีกรอบผมจึงหันไปมอง หน้าหวานซะจนผมอยากปาช้อนใส่หน้า มึงอยากได้ไลน์พี่กูใช่ไหมห๊ะ!?
“กูไปละ…”
“ขอบคุณพี่มาก ๆ เลยน๊า~”
“เออ…” ดังอีกละ… จะพูดดังไปไหนผมมองตามหลังพี่ตัวเองที่เดินออกไปนอกร้าน แถมคนที่หันมามองตอนแรกถึงกับหันหนีกันเป็นเกรี้ยว ไม่บอกก็รู้ว่าเจ้าตัวน่ากลัวแค่ไหน
“อีห่า… สเปกกูเลยมึงเอ๊ย”
“พอเลยมึงพี่เพื่อน…”
“หล่อแบบแบด ๆ อะมึงงงง…” ส่ายหน้าไปมาก่อนจะขมวดคิ้วเมื่อเห็นการแจ้งเตือนในโทรศัพท์ที่วางบนโต๊ะ มีคนกล่าวถึงในคอมเมนต์ ผมจึงกดเข้าไปอ่านก่อนจะชะงักเมื่อเป็นข่าวจากเพจจอมเสือกของมหา’ ลัย
“ชะ เชี่ย…”
Rxxc gossip
Today at 12:39
‘เอ๊ะ… ยังไง ๆ คงไม่หรอกมั้งแก…’
(แนบ 2 รูปภาพ รูปแรกไทเกอร์นั่งกับปลื้มใจ รูปสองส้มตำกับรุ่นพี่คณะวิศวะที่จบไปแล้วนั่งกอดกัน)
“อะไรวะ?” เสียงปูนมันดังขึ้นแต่ผมยังคงชะงักตกใจ เอาแต่ดูรูปภาพในโพสต์ พยายามซูมภาพของอีกคนที่นั่งกับผู้หญิงคนนั้นแล้วได้แต่เกิดคำถามในใจ ดูของตัวเองมันก็เหมือนจะเพิ่งถูกถ่ายได้แป๊บเดียว ใครถ่ายวะ? เงยหน้าขึ้นไปมองรอบ ๆ ด้วยหัวใจที่สั่นระรัวเพราะตอนนี้ในใจมันมีหลายความรู้สึกตีวนอยู่ ก่อนจะยิ่งชะงักเมื่อคนที่ไม่ได้โทรมาหรือทักมาตั้งแต่เช้าส่งข้อความมาหา
พี่ไทเกอร์: บอกกูมาว่าไม่ได้อยู่กับผู้ชาย
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E16 “ส้มตำพ่ายในถ้ำไทเกอร์”
RATED 18+
Language and Sex
“ส้มบอกกูมามีไร…”
“…” ผมได้แต่เม้มปากมองหน้าจอโทรศัพท์ ซึ่งมันเป็นสายที่โทรเข้ามาทันทีที่กดเข้าไปอ่านข้อความจากเจ้าตัว
(ออกมา…)
“บอกมาก่อนว่าพี่มีอะไร?”
(กูบอกให้ออกมา รถจอดอยู่หน้าร้าน…) ได้ยินจึงต้องหันไปมองหน้าร้าน สักพักบีเอ็มคันคุ้นตาก็วิ่งมาจอด ตัดสินใจไม่พูดอะไรต่อและเจ้าของสายก็กดตัดไปแล้ว ความรู้สึกในอกมันยังบอกไม่ได้ว่าต้องรู้สึกยังไง แต่แน่ ๆ คือไม่โอเค จริง ๆ คืองอนตั้งแต่ไม่ทักไม่โทรมาตั้งแต่เช้าแล้วนะ
“กูต้องคุยกับพี่ไทเกอร์ นี่เงิน… เดี๋ยวเล่าให้ฟังอีกที”
“เดี๋ยวส้ม… ทำไมหน้าดูเครียด ๆ เรื่องสำคัญรึเปล่า?”
“ไม่รู้… แต่กูกลัวพี่เขาใจร้ายใส่ว่ะ”
“…” ปูนมันขมวดคิ้วก่อนผมจะรีบสะพายกระเป๋าแล้วเดินออกไปนอกร้าน ข้างนอกแดดแรงจนต้องหรี่ตาลง สาวเท้าตรงไปยังรถของคนตัวสูงแล้วจึงเปิดประตูฝั่งข้างคนขับออกเบา ๆ ใบหน้าคมไม่หันมามองนอกเสียจากเอาแต่มองไปข้างหน้า
“รีบ ๆ” เสียงเรียบดังขึ้นผมจึงเม้มปากแล้วขึ้นไปนั่งบนรถก่อนจะปิดประตู สักพักรถจึงได้เคลื่อนออกไป ไม่รู้ทำไมบรรยากาศมันดูกดดันแบบนี้ จริง ๆ ควรผ่อนคลายไม่ใช่เหรอ ข่าวในอินเทอร์เน็ตก็มีมาเพิ่มอีกละ ใครทำไมขยันขยี้จังอะ ฮืออ…
“พี่ไม่ทักไม่โทรมาหาส้มเลย…”
“…”
“แล้วจะดุส้มเรื่องไรอีก?” ทำได้เพียงเม้มปากถาม หันไปมองใบหน้าคมเจ้าตัวก็เอาแต่มองไปข้างหน้า พี่ไทเกอร์โมโหแล้วจะดูน่ากลัวจนผมไม่อยากเจอหรือคุยด้วย
“เมื่อกี้มึงอยู่กับใคร? แล้วทำไมต้องให้มันกอด…”
“…” ทำไมต้องทำเป็นไม่พอใจใส่ แล้วทีตัวเองจับมือกับผู้หญิงที่เลิกกันไปแล้วล่ะ ถ่านไฟเก่ายังร้อนเหรอ?
“อ๋อ… พอกูไม่ได้ทักหรือโทรไปเลยได้โอกาสหาผัวใหม่ว่างั้น?”
“แล้วทีพี่ล่ะ จะกลับไปเอาเมียเก่าเหรอ?”
“อย่าเถียงกูนะส้ม…”
“ส้มไม่ได้เถียง แล้วต้องสัมผัสกันขนาดนั้นเลยรึไงห๊ะ!?” ใจจริงอยากจะรีบเคลียร์ ๆ ไปให้จบ ๆ แต่ดูพี่ไทเกอร์ก็ไม่มีเหตุผลเหมือนกัน แล้วทำไมผมต้องบอกก่อน ใช้อารมณ์อีกแล้วนะ
“…”
“จะดุจะว่าส้มก็แล้วแต่พี่ ส้มสู้พี่ไม่ได้อยู่แล้วหนิ… เอะอะก็คิดแต่ว่าส้มจะไปหาผัวใหม่… ถ้าส้มไปให้คนอื่นเอาจริง ๆ พี่อย่ามาบ่นทีหลังแล้วกัน”
“อย่ายั่วโมโหกูนะส้ม…”
“แล้วพี่เป็นอะไรทำไมต้องมาหงุดหงิดใส่ส้ม หรือเพราะถูกเมียเก่ายุยงอะไรมาอีกล่ะ?”
“ปากดีนะมึงอะ…”
“…”
“เถียงเก่งฉิบหาย…” ผมตัดสินใจไม่หันไปมองร่างสูง เพราะยอมรับว่าก็เริ่มหงุดหงิดขึ้นมาแล้วเหมือนกัน อุตส่าห์คิดถึง… ทำไมต้องหงุดหงิดใส่ด้วย เกิดเป็นส้มตำมันไม่น่าเอ็นดูเลยเหรอ คนเชื่อใจก็หาได้ยาก ชื่อเสียงแย่ ๆ ยังเยอะอีกต่างหาก
“ขับไปส่งส้มที่คณะ ส้มมีเรียนต่อ…”
“…” เงียบ…
“พี่ไทเกอร์!”
“เงียบ!”
เฮือก…
“…” เสียงตะคอกกลับทำให้ผมถึงกับสะดุ้งตกใจ หัวใจมันกระตุกวูบเพราะอีกคนไม่เคยตะคอกใส่ดังขนาดนี้เลย นี่ก็ในรถด้วย ใจถึงกับแป้วจนน้ำตาแทบเล็ด ทำไมต้องเสียงดังด้วย ผมทำได้เพียงเม้มปากหันหน้าออกไปมองนอกกระจก พี่ไทเกอร์คงไม่ใช่แค่เห็นรูปผมกับพี่โอแน่ ๆ ผู้หญิงคนนั้นมันต้องยุยงอะไรสักอย่าง มันต้องทำให้ผู้ชายคนนี้โมโหจนไม่เชื่อใจแล้วแน่ ๆ
“มะ ไม่ต้องมาเอากันอีกเลยนะ” พยายามบอกเสียงแผ่วเพราะกลัวเจ้าตัวจะดุใส่ ยังจำได้ดีตอนถูกผู้ชายคนนี้จับได้ว่าแอบมอง แถมมีอีกหลาย ๆ ครั้งที่ร่างสูงพยายามเก็บอารมณ์จากความโกรธ ถ้าผมถูกทำร้ายผมจะร้องไห้! จะไม่ให้พี่เขาเยอีกเลยด้วย!
“เป็นเมียกูแล้วมึงไม่มีสิทธิ์ไปให้ผู้ชายคนอื่นแตะตัวบอกหลายครั้งแล้ว กูจะไม่งี่เง่าก็ได้… แต่แค่แดกข้าวมันไม่เห็นจำเป็นจะต้องทำอะไรขนาดนั้นเลย มึงคิดว่าถ่ายหนังโรแมนติกกันอยู่รึไงวะ? เดี๋ยวมึงได้ถูกกูจับกระแทกแล้วถ่ายเป็นหนังโป๊ส้มตำ…”
“จะ จอดรถเดี๋ยวนี้เลยนะพี่ไทเกอร์!”
“…”
“ส้มมีเรียน…”
“มีเรียนหรือจะไปหาผัวใหม่เอาดี ๆ”
“พี่มันใจร้าย… เสียใจที่อุตส่าห์ชมว่าเยดุเยอึดเยทน ไม่ต้องมาเยตูดส้มอีกเลยนะ…”
“หึ ๆ มึงห้ามกูได้เหรอวะ?”
“…” คนบ้า! คนใจร้าย! ไม่คุยด้วยแล้วแหละ…
“กูถามเป็นครั้งสุดท้าย… ว่ามึงนั่งกับใครทำไมต้องให้มันกอด”
“พี่คิดยังไงก็แบบนั้นแหละ ส้มตำมันร่านหนิ ก็น่าจะหาของใหญ่ ๆ ไว้ขย่มเรื่อย ๆ เหมือนข่าวลือ…”
“อยากตายจริง ๆ ใช่ไหมส้มตำ?” เสียงเรียบดังขึ้นแต่ผมไม่สนใจ ไม่กล้าขึ้นเสียงหรือเถียงไปตรง ๆ กลัวเจ้าตัวตะคอกด่ากลับแล้วรับไม่ได้ สักพักรถก็มาจอดที่คอนโดฯ พี่มันต้องจับผมเอาเหมือนในหนังแน่ ๆ ลงโทษแบบเดิมไม่เอาอีกแล้ว ได้เรียนรู้แล้วไม่อยากจะเจ็บตูดอีกแล้วนะ! เคก็ใหญ่… ฮืออออ ไม่ได้แน่ ๆ ส้ม เปิดประตูได้ผมจึงวิ่งหนีทันที
“ส้มตำ! เชี่ยทำไมมึงดื้อจังวะ!” พยายามวิ่งให้เร็วที่สุด และสิ่งที่ทำได้ตอนนี้คือเข้าป้อมไปหาพี่ยามหน้าคอนโดฯ วิ่งซะจนเหนื่อยอ่อนเลย หายใจหอบอยู่หลังพี่ยาม เจ้าตัวก็ดูเหมือนจะชะงักจนลุกขึ้นมายืนมองผมก่อนจะหันไปมองคนมาใหม่
“พะ พี่ช่วยด้วย ผะ ผู้ชายคนนั้นเขาจะทำร้ายผม…”
“หือ? อ้าวคุณไทเกอร์…” เดี๋ยว ๆ รู้จักกันด้วยเหรอ? ผมมองคนตัวสูงที่ยืนเท้าสะเอวมองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ ยอมรับว่าวิ่งมาก็เหนื่อยมาก ๆ แล้ว ถ้าโดนจับไปได้ต้องแย่แน่ ๆ แล้วนี่อย่าบอกว่ารู้จักกัน?
“เมียผมมันดื้อครับ…”
“อ๋อ… นี่เหรอ? ไม่อยากจะคิดเลยว่ามีแฟนเป็นผู้ชาย ตกใจหมดคิดว่าเกิดอะไรขึ้น”
“พะ พี่อย่าไปเชื่อผู้ชายคนนั้นนะ!”
“ฮ่า ๆ เข้าใจครับว่าผู้ชายคบกันอาจจะต้องมีเขินมีอายกันบ้าง…”
“เดี๋ยว ๆ ไม่ใช่นะ!” ผมพยายามมองหาทางออกอื่นแต่มันมีเพียงแค่ทางเดียวคือทางที่เสือตัวโตขว้างอยู่ แล้วมึงจะวิ่งเข้ามาทำปลาทูอะไรอิส้ม! ฮือออ… ไอ้พี่ไทเกอร์บ้า!
“ว่าแต่นี่ไม่มีเรียนเหรอครับ?”
“อ๋อ… ไม่มีครับ” มีสิ! อีกอย่างคุยกับพี่ยามก็มองพี่ยามสิ ทำไมต้องมองผมที่พยายามมองหาทางออกอื่นด้วย เอ๊ะหน้าต่าง… เห็นหน้าต่างเล็ก ๆ ที่เป็นกระจกผมจึงรีบคว้าเก้าอี้พี่ยามไปวางแล้วเปิดกระจกจะกระโดดหนี ส้มตำจะไม่ยอมถูกจับ!
หมับ!
“อ๊ะ! ปล่อยนะไอ้เสือบ้า!” วงแขนกว้างคว้าเข้ามาที่เอวแล้วยกผมตัวลอยจนต้องดิ้นแรง ๆ ก่อนเจ้าตัวจะวางผมลงแล้วคว้าต้นแขนเข้าหาพร้อมแรงบีบมหาศาลจนผมต้องนิ่วหน้าเจ็บ นั่นทำให้รู้ว่าต้องหยุดฟังและเม้มปาก มันต้องเป็นรอยแดงแน่ ๆ เลย ทำไมต้องใจร้ายกับน้องด้วย!
“มันอยากกินขนมครับ แต่ผมไม่ซื้อให้…”
“อ๋อ… ฮ่า ๆ ๆ มีงอแงน่ารงน่ารักน่ะครับ ธรรมดาเมียผมก็แบบนี้…”
‘พี่ยาม!’ ฮืออออ… ทำไมเป็นกันแบบนี้ แรงของเสือดุลากผมที่หน้าจ๋อยออกไปจากป้อมยาม พยายามขัดขืนแต่ก็ถูกดึงจนจะล้มอยู่รอมร่อ เข้ามาในคอนโดฯ ก็มีพนักงานต้อนรับผมจึงไม่กล้าโวยวาย บรรยากาศข้างในเปิดแอร์ลอยเข้ามากระทบหน้า ต่างกับข้างนอกอย่างเห็นได้ชัด จนในที่สุดก็เข้ามาในลิฟต์
“ขะ ของก็เล็ก เยก็ไม่เป็น แถมยังใจร้าย…”
“…”
“ปล่อยส้มเลยนะ ไม่เอาแล้ว… ไม่อยากมีผัวแล้วด้วย ไม่อยากมีคือใครหน้าไหนก็ไม่เอาแล้วด้วย ถ้ามีแล้วจะเป็นแบบนี้…” หันไปบอกคนตัวสูงเสียงแผ่ว ใบหน้าคมทำเพียงหันมามองหน้าด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนประตูลิฟต์จะเปิดออกผมจึงถูกลากออกไป
“ปล่อยส้มนะ… ส้มเจ็บแขน”
“…” ไม่พูดอะไรแถมยังไม่ปล่อยอีกต่างหาก พี่ไทเกอร์หยิบคีย์การ์ดขึ้นมาเปิดประตูแล้วเหวี่ยงผมเข้าไปในห้องไม่แรงมากแต่ก็เกือบจะเสียหลักล้ม ทำไมไม่อ่อนโยนเลยห๊ะ!? ก่อนเจ้าตัวจะปิดประตูวางคีย์การ์ดไว้บนชั้นวางของ แล้วหันมาปลดเนกไทมองผมด้วยสายตานิ่ง ๆ
“ของเล็กเหรอ? เยไม่เป็นด้วย? หึ ๆ” คิ้วดกบนใบหน้าหล่อเลิกขึ้นก่อนจะกระตุกยิ้มเดินเข้าหาเรื่อย ๆ จนผมจำต้องถอยหลังหนี ทำไมต้องปลดเนกไทออกด้วย แล้วคำพูดเมื่อกี้มัน…
“ยะ หยุดเลยนะ! ส้มไม่เอาด้วย จะกลับไปเรียนแล้ว…”
“…” ไม่สนใจ…
หมับ!
“ฮืออ… พี่ไทเกอร์อย่าดุส้มนะ ไม่ดื้อแล้ว จะไม่เถียงแล้ว… ส่วนคนที่นั่งด้วยคือพี่ชายแท้ ๆ ของส้ม มาทำธุระด้วยนิดหน่อยและกลับไปแล้ว…” ผมรีบขยับไปสวมกอดคนตัวโตแล้วใช้หน้าถูอกแกร่งผ่านเนื้อผ้าทันที บอกไปทุกอย่างเพราะกลัวจะโดนทำร้าย เจ้าตัวยังคงนิ่งจนผมต้องผละออกไปมองหน้าแล้วเม้มปาก
“…” สายตานิ่ง ๆ ยังมองลงมาตาไม่กะพริบ นั่นทำให้ต้องเม้มปาก พยายามทำใบหน้าออดอ้อนให้ได้มากที่สุดแล้วนะ ใจอ่อนให้น้องหน่อย~
“ดะ ดีกันนะ… ไม่เคเล็กแล้ว เยดุด้วย เป็นผัวส้มคนเดียวด้วย…”
“หึ งั้นหันหลังแล้วเอามือไขว้หลังแล้วกูจะหายโกรธ…”
“หือ? จะ จริงนะ…” ผมเลิกคิ้วก่อนจะระบายยิ้มให้แล้วหันหลังเอามือไขว้หลัง สักพักก็รู้สึกเหมือนมีอะไรบางอย่างมามัดข้อมือจนต้องขมวดคิ้วอยู่คนเดียว
“อะ โอ๊ย…” แรงมัดแน่น ๆ ทำให้เผลอร้องออกมาเล็กน้อยก่อนพี่ไทเกอร์จะมัดเสร็จผมจึงหันไปมองด้วยใบหน้าสงสัย
“มัดส้มทำไมอะ… จริง ๆ ส้มคิดไว้แล้วว่าถ้าพี่หายโกรธ จะไปหยิบขนมที่ซื้อมาไว้ในครัวเมื่อวันก่อนมากินด้วยกัน ถ้ามัดแบบนี้ส้มจะกินไม่ได้นะ… อีกอย่างนี่กี่โมงแล้วก็ไม่รู้ ส้มมีเรียนด้วย…” พยายามมองหานาฬิกาในห้อง อีกอย่างวิชาต่อไปอาจารย์โหดด้วย
“สะ ส้มลืมเอากระเป๋าในรถพี่ไทเกอร์มา ปูนมันจะโทรหาไหมอะ…”
“…” ทำไมพี่ไทเกอร์ไม่คุยด้วยเลยอะ แงงงง… ไหนบอกจะหายโกรธ แล้วจะมัดข้อมือผมไว้ทำไม มันเจ็บ ๆ ขัด ๆ นะ… สักพักคนตรงหน้าก็ถอดเสื้อออกโชว์หุ่นแน่น ๆ ซิกซ์แพ็กงาม ๆ จนผมเลิกคิ้ว แต่ที่ยิ่งทำให้ชะงักคือมือหนาที่เลื่อนไปปลดเข็มขัดและถอดกางเกงสแล็คของเจ้าตัวออกเหลือเพียงชั้นในสีขาวยี่ห้อดัง เดี๋ยว ๆ อย่าบอกนะที่มัดมือผมคือ…
หมับ!
“อ๊ะ!” มือหนาคว้าเข้ามาจับที่แขนแล้วออกแรงดึงผมเข้าไปในห้องนอน ก่อนจะผลักลงบนเตียง ทุกอย่างเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว กางเกงผมก็เช่นกัน คนใจร้ายขยับมาปลดเข็มขัดออกแล้วดึงกางเกงผมลงพร้อมชั้นใน ซ้ำยังไม่อ่อนแรงจนรู้สึกเจ็บ รู้ตัวอีกทีท่อนล่างก็เปลือยเปล่าไปหมดแล้ว
“ที่กูพูดมาตลอดทางไม่ได้เข้าใจเลยใช่ไหม?”
“คะ คนใจร้าย…”
“สรุปอยากมีผัวหรือไม่อยากมี ไม่เห็นหัวผัวมึงคนนี้เลยใช่ไหม?” ประโยคคำถามนั้นเปล่งออกมาพร้อมเรียวขาผมที่ถูกอ้าออกจนต้องเม้มปากเพราะขัดขืนไม่ได้ มือทั้งสองข้างก็ถูกร่างของตัวเองนอนทับไว้อยู่ด้านหลัง ก้มลงไปมองยังของที่ปากบอกว่าเล็กเพราะงอนตอนนี้ถูกมือหนาจับชักขึ้นชักลงเสียจนขยายใหญ่พร้อมใช้งาน ร่างสูงแทรกกายเข้ามาอยู่ระหว่างขาแล้วโน้มหน้าลงมาใกล้ ๆ ให้อะไร ๆ สัมผัสกันจนผมต้องหันหนี
“งอน?”
“ไม่คุยกับพี่ไทเกอร์แล่ว…”
“…”
สวบ…
“อะ อึก… อื้อออ…” ท่อนเอ็นใหญ่เสียดแทงเข้ามาพรวดเดียวจนมิดลำ ไม่มีการเบิกทางใด ๆ เลยทั้งสิ้น ความอึดอัดทำให้ผมกระเสือกกระสนเบ้หน้าหนี สองมือสากจับกระชับที่เอวถลกเสื้อผมขึ้นแล้วออกแรงขยับเนิบ ๆ ไม่ได้เร็วอย่างที่คิด แต่ผมแทบขาดใจเพราะความเสียวและอึดอัด
“อื้ออ…”
“สรุปไอ้หมอนั่นคือใคร?”
“ยะ ยุ่ง…”
สวบ!
“อะ โอ๊ย… สะ ส้มเจ็บนะ อื้อ...” ทำไมถึงใจร้ายแบบนี้ ผมโดนคนตัวสูงหลอกใช่ไหมเนี่ย ใบหน้าคมซุกลงมาไซ้ที่ซอกคอพร้อมออกแรงกระแทกหนักขึ้นเรื่อย ๆ ยอมรับว่าไม่โอเคแต่บทรักของตัวสูงมีเหรอที่ส้มตำคนนี้จะไม่มีอารมณ์ร่วม เจ้าตัวพลิกผมนอนคว่ำหน้าให้แอ่นสะโพกเข้าหาแล้วจับกระแทกหนัก ๆ ข้อมือทั้งสองข้างยังคงถูกรวบมัดไว้
ชึ่บ!
“กูอยากจับมึงกระแทกหนัก ๆ ฉิบหาย อื้ม…”
“อะ อ่า~” แล้วนี่ไม่แรงเลยใช่ไหม? แค่นี้ร่างผมก็ถลาตามแรงขยับของสะโพกสอบแล้ว ถึงจะไม่แรงเหมือนทุกครั้งและไม่รู้ว่าทำไม แต่พี่ไทเกอร์ก็ยังเยดุในความคิดผม หมายถึงความคิดผมตอนที่ไม่งอน
“ยังดีที่ง้อเมื่อกี้ให้ใจอ่อน…”
สวบ…
“อะ เอาอารมณ์ อื้อ… มะ มาลงที่ส้ม…”
“…”
“คนนิสัยไม่ดี…”
สวบ!
“อ่า~” แรงกระแทกหนัก ๆ ทำให้ต้องครางเสียงหลง ความถี่รัวเริ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ มันถี่ยิบเสียจนสมองผมเริ่มไม่ได้คิดถึงเรื่องที่ผ่านมา รู้แค่ว่าเอ็นใหญ่ที่คาอยู่ในร่างเสียดสีกับผนังอุ่นในรูสวรรค์ทำให้รู้สึกเสียวจนกลางกายผมขยายขึ้นอัตโนมัติ
เพียะ!
“โอ๊ย… จะ เจ็บ… อื้ออ…”
“จำ…”
“อ่า อะ อื้อ…”
เพียะ!
“อะ อึก…” ฝ่ามือหนักฟาดลงที่สะโพกผมแรง ๆ สองรอบ แรงกระแทกก็เหมือนจะไม่อ่อนโยนเหมือนตอนแรกแล้ว ต้องการให้ผมจำเหรอ? จำอะไร… ตัวเองนั่นแหละต้องจำ!? ให้โทรมาหากันตอนเช้าบ้าง ไม่ใช่ไปอยู่กับผู้หญิงคนอื่น มันน่าโมโหไหมล่ะ?
“ปะ ไปไหนมา… อ่า~”
“เอาเรื่องคนที่มันตบเมีย…”
“…” เอาเรื่องคนที่มันตบเมีย? อย่าบอกนะว่าที่พี่ไทเกอร์ไปหาพี่ปลื้มใจเพราะจะไปด่าที่พี่เธอตบผม? ทำไมถึงไม่บอกตั้งแต่แรก… คิดว่าตัวเองหึงเป็นคนเดียวรึไง
“สะ ส้มอยากขย่มของพี่…”
“…”
“อะ อื้อ… ยะ หยุดก่อน… สะ ส้มจะนั่งเทียนใหญ่ ๆ” เหมือนคนตัวสูงจะหยุดตามคำขอแล้วถอดท่อนเอ็นออก
“กะ แก้มัดให้ส้มหน่อย…” หันไปใช้สายตาอ่อยบวกอ้อนแบบสุด ๆ ตาคมมองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ แต่คงอารมณ์ค้างอยู่สินะ เนกไทที่มัดข้อมือผมถูกปลดออก ก่อนจะหันไปดันร่างแกร่งลงบนเตียงแล้วขึ้นไปนั่งคร่อม ไม่ให้คนตัวสูงอารมณ์ขาดจึงได้นั่งทับท่อนเอ็นใหญ่ในทันที ยิ่งท่านี้มันจะทำให้ส่วนหัวของไทเกอร์น้อยสอดเข้ามาลึกขึ้น ทั้งใหญ่ทั้งยาวนั่นคือสิ่งที่ทำให้ส้มตำภิรมย์เป็นไหน ๆ
“อื้ม…”
“อื้อออ… สะ เสียวไหม?” ผมเริ่มออกแรงขยับให้ได้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้ มือเลื่อนมาดันซิกซ์แพ็กแกร่งแล้วขย่มตอแข็งจนได้ยินเสียงเสียดแทงเข้าออกประสานกับเสียงคำรามของเสือร้ายทำให้รู้สึกพอใจจนมีแรงในการขยับสะโพก เราสองคนสบตากันด้วยใบหน้าที่หื่นกระหาย แรงราคะผุดขึ้นเหมือนดอกเห็ด ความเสียวซ่านแพร่กระจายไปทั่วรูสวรรค์
“ยะ ใหญ่ อะ อื้ออ…”
“โคตรน่าเอาเลยเมียกู… อื้มส์…”
“สะ ส้มดีใจ อะ อ่า…”
สวบ ๆ ๆ
“อึก อืออ…” แรงกระแทกสวนทำให้ต้องเงยหน้าขึ้นเผยอปากเพราะเสียว รู้สึกว่าเตียงมันยุบขึ้นยุบลงตามแรงของการกดสะโพกที่ผมทำ ลึกเข้ามาอีกพี่ไทเกอร์… ลึกเข้ามาให้ถึงจุดกระเส่าของส้มตำคนนี้ เสียวเหลือเกิน… ความสุขสมจากเอ็นใหญ่ที่คาร่างทำให้ไม่อยากนึกงอนคนตัวสูงอีก
เพียะ!
“…”
“อะ อื้อ… ตะ คอกใส่ส้ม อ่า…” มือผมฟาดเข้าที่ใบหน้าหล่อไม่แรงมากแต่ก็พอที่จะทำให้เจ้าตัวเจ็บ แต่ถามว่าเสือดุได้หยุดกระแทกท่อนเอ็นสวนขึ้นมาไหมก็ไม่ ซ้ำยังเหมือนจะถูกใจเจ้าตัวอีกต่างหากที่เล่นแรง เห็นริมฝีปากบนใบหน้าหล่อก็อดไม่ได้ที่จะก้มลงไปจูบแลกลิ้น คนพี่ไม่อ่อนโยนแม้แต่บทจูบ ลิ้นสากเกี่ยวพันลิ้นผมเสียจนรู้สึกสู้ไม่ไหว
“อื้อ…” ยอมอยู่เฉย ๆ ครางออกมาจากลำคอ เสียงน่าอายดังขึ้นเรื่อย ๆ ได้ยินกันเพียงแค่สองเราในห้องห้องนี้ ไม่รู้ว่าแอร์ถูกเปิดตอนไหนแต่มันทำให้ได้ฟีลไปอีกแบบ ผมผละใบหน้าออกมาไซ้ซอกคอของพี่ไทเกอร์ แต่ที่ทำให้ชะงักขึ้นร่างสูงกลับเอนตัวขึ้นมานั่งจนผมต้องกอดรอบคอแกร่งไว้ มือสากทั้งสองข้างจับสะโพกอวบทั้งสองลูกผมบังคับขึ้นลงอย่างเอาแต่ใจ เสียดแทงเข้ามาเรื่อย ๆ จนเสียวเสียจนต้องกัดฟันลงที่ไหล่แกร่ง ซ้ำฟันซี่คมยังขบเม้มที่ซอกคอผมก่อนเราทั้งสองจะซุกหน้าสูดดมกลิ่นของกันและกันอยู่แบบนั้น
“สะ ส้มจะแตกแล้ว…”
“พะ พร้อมกัน… กูไม่ไหวว่ะครั้งนี้
พรึบ!
“อ๊ะ!” ร่างผมถูกพลิกให้นอนคว่ำอีกครั้งตามด้วยแรงขยับสะโพกมหาศาล ร่างกายโยกตามแรงกระแทกหนัก ๆ พี่ไทเกอร์ไม่อ่อนโยนเสียจนผมทนไม่ไหวปลดปล่อยน้ำกามออกมาพร้อม ๆ กับแรงกดกระแทกครั้งสุดท้ายของเจ้าตัว… ร่างแกร่งทรุดตัวนอนทับร่างผมไว้เราสองคนหายใจหอบ กิจกรรมรักเมื่อกี้ไม่ได้หนักหน่วงอย่างที่คิด แต่ขึ้นชื่อว่าเอากันส้มตำก็พร้อมจะมีความสุขได้ทุกเมื่อ
“ยะ อย่าเพิ่งเอาออก…”
“…”
“ส้มชอบเวลาของพี่มันอยู่ในร่าง อุ่นดี…”
จุ๊บ…
“กูติดมึงว่ะส้ม… กูหึงกูหวงกูไม่อยากให้มึงมองใครนอกจากกู”
“…” พูดให้เขินอีกแล้ว!!!
“กูเชื่อใจมึงรู้ใช่ไหม? ที่ชอบด่าไปเหมือนไม่เชื่อใจก็เพราะกูหงุดหงิด และมึงแม่งเถียงเก่งฉิบหาย…”
“ส้มลีลาเด็ดมะ?”
“…”
“ชอบมากเลยนะเวลาถูกของพี่ยัดเข้ามาลึก ๆ จนถึงจุดจุดหนึ่งที่ทำให้ส้มเสียวจนสติแทบเตลิด ส้มรู้ว่าพี่ต้องรู้สึกฟิน… เวลาของใหญ่ ๆ ยาว ๆ แทงเข้ามาในรูส้ม อือออ… ชอบอะ”
“อะ อือ… ชอบก็ชอบ”
“…”
“ส้ม…” เรียกด้วยน้ำเสียงแบบนี้อีกแล้ว ผมชอบจังที่คนตัวสูงเรียกชื่อตัวเองด้วยน้ำเสียงนิ่ง ๆ แต่เต็มไปด้วยความหนักแน่น มันทำให้อยากตรงเข้าไปจับอวัยวะสืบพันธุ์อันใหญ่โตเท่าหอไอเฟลของพี่เขาชักขึ้นชักลง
“หือ~”
“มึงน่ารักว่ะ…”
“…” ได้ยินหน้าผมถึงกับร้อนผ่าว ต้องซุกไว้กับหมอนอีกแล้วววว ชมกันด้วยน้ำเสียงเหมือนไร้อารมณ์แบบนี้เหรอ?
“มึงย้ายมาอยู่กับกูได้ไหม?”
“หะ ห๊ะ?”
“ย้ายมาอยู่กับกูเถอะขอร้อง กูติดมึงจริง ๆ …”
“พะ พี่ไทเกอร์ จะ… จริงเหรอ?” ผมพยายามดิ้นจนเจ้าตัวต้องถอนเคออกจนผมสามารถลุกขึ้นไปนั่งมองด้วยใบหน้าเหมือนจะร้องไห้ พี่เขาบอกให้มาอยู่ด้วยกันเหรอ!?
“สะ ส้ม…”
“…”
“ส้มจะถูกเอาทุกวันจริง ๆ แล้วใช่ไหม!?” จะได้ทำกันทุกท่าแบบไม่ต้องรอพี่ไปหาที่หอแล้วใช่ไหม…
“เฮ้อ…”
“ถะ ถ้ามาอยู่ด้วยส้มจะทำกับข้าวให้พี่ไทเกอร์กินด้วย จะทำความสะอาดห้อง… จะคอยว่าว ขย่มเทียน อมกระปู๋ใหญ่ ๆ จะทำทุกอย่างให้ไทเกอร์น้อยมีความสุขเลย!” แค่คิดว่าตัวเองเป็นภรรยามาอยู่กับสามีแค่นี้ก็แทบจะร้องไห้แล้ว ฮือออ… เราจะได้เป็นเมียเต็มตัวเต็มตนแล้วใช่ไหมอะ แงงงง…
“ไหนมากอดกูหน่อยดิ…” คนตัวสูงเปลี่ยนเป็นนั่งขัดสมาธิแล้ว แต่ร่างของเราทั้งสองยังเหมือนเดิม เจ้าตัวเปลือยกาย ส่วนผมมีแค่เสื้อที่หลุดหลุย นั่งไม่อายเดี๋ยวส้มจับเอานะ!
หมับ!
“อื้อออ…” ขึ้นไปนั่งตักแกร่งแล้วกอดเลยแหละ พี่ไทเกอร์น่ารัก~
“วันนี้กูไม่ได้เยดุเหมือนที่มึงชอบ โอเคใช่ไหม?”
“คิดไปเองอะ เยแบบไหนก็เยมาเถอะขอแค่พี่ไทเกอร์เยส้ม ทุกอย่างก็ดูโรแมนติกแล้วอะ…”
“…”
“คนอะไรเคใหญ่!”
“…”
“อื้ออ…” อุ่นอะ ผมกอดคนตัวสูงไว้แล้วใช้หน้าถูไหล่แกร่งอย่างนึกดีใจ รักพี่ไทเกอร์มาก ๆ เลย…
“แล้วโกรธไหมที่รุนแรงแถมยังตะคอกใส่ ด่ามึงอีกด้วย… เรียนก็ไม่ได้เรียนเพราะกูงี่เง่า…”
“พูดเรื่องอะไรอะจำไม่ได้แล่ว อื้อออ… พาส้มไปขนของหน่อยนะ”
“…”
“ดะ ดีใจจนจะร้องไห้แล้วเนี่ย…”
“เฮ้ออ… ส้มเอ๊ย…”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E17 “เอาจนน้องเอ๋อคิดว่าเดินไม่ได้”
RATED 18+
Language and Sex
#WriterPart
“เจ็บเหรอ?”
“ปะ เปล่า… ส้มแค่รู้สึกแปลก ๆ แต่ยังให้พี่ไทเกอร์เยได้อยู่นะ”
“…” คนตัวสูงเอี้ยวหน้ามามองเจ้าของใบหน้าใสที่เดินเข้ามาหาเขาในครัวด้วยใบหน้าแปลก ๆ ซ้ำมันยังจับ ๆ สะโพกตัวเองดูอีกซะด้วย เดินปกติไม่ได้รึไงกัน… สรุปแล้วทั้งสองเลยเลือกที่จะโดดเรียนกันทั้งคู่ ส่วนกระแสในโซเชียลก็ไม่ได้สนใจ ช่างมันเป็นไรไม่ต้องแคร์อะไรทั้งนั้น ก่อนหน้าก็ได้พาน้องมันลงไปเอาของในรถ ส้มตำจึงได้โทรไปบอกปูนถึงเรื่องราวทั้งหมดแล้วเรียบร้อย
หมับ…
“เฮ้ย… กูทำกับข้าวให้กินอยู่”
“อื้อออ… กอดหน่อยนะ” ร่างสูงที่ใส่ผ้ากันเปื้อนแต่ท่อนบนไร้เสื้อปิดกาย มีเพียงกางเกงสแล็คตัวเดิมที่ใส่กลับมาจากมอ หลังมีอะไรกันเสร็จก็อยู่ด้วยกันที่นี่ เขาหิวเลยคิดจะทำอะไรทาน เลยกะจะทำให้น้องมันทานด้วย
“พี่ไทเกอร์~”
“อย่าดื้อส้ม…”
“อื้ออ…” ร่างเล็กครางตอบแต่ใบหน้ายังซุกอยู่ที่แผ่นหลังกว้างพลางใช้แก้มถูไปมาเหมือนทุกครั้ง มันอุ่นและเป็นกลิ่นของคนตัวสูงจึงทำให้เขาชอบแบบสุด ๆ สองมือซนสอดเข้าไปใต้ผ้ากันเปื้อนแล้วลูบซิกซ์แพ็กแกร่งขึ้นลงเหมือนเด็กน้อยกำลังเล่นอะไรบางอย่าง ใบหน้าหวานระบายยิ้มปนเคลิ้ม ๆ หลับตาซุกแผ่นหลังอุ่นอยู่แบบนั้น จนไทเกอร์ต้องถอนหายใจก่อนจะปิดเตาแก๊สไฟฟ้าเพราะทำไข่ดาวแบบไร้น้ำมันเสร็จพอดี… แล้วทำไมน้องมันต้องเอาแต่ก่อกวนเขาด้วย ท่อนล่างก็ไม่ใส่อะไร เอาแต่ใส่เสื้อตัวโคร่งเลยมาปิดส่วนสำคัญ เดินวนไปวนมาทั่วห้องเหมือนคนบ้า จะดูน่ารักก็น่ารักไม่สุด จะเอ๋อก็ดูเอ๋อไม่สุดเช่นกัน…
“เสร็จแล้ว ปล่อยกูก่อน…”
“หิว~ พี่ไทเกอร์น่ากินอะ”
“…” ความอดทนเขาก็มีนะ อยากจะบอกน้องมันแต่ขี้เกียจพูด ยังดีที่ส้มตำมันยอมปล่อยเขาจึงได้หันไปเตรียมของกินได้ง่าย ๆ ร่างเล็กเดินเพลีย ๆ ตรงไปหย่อนตัวลงบนเก้าอี้เบา ๆ ศอกทั้งสองตั้งชันเท้าคางมองไปยังแผ่นหลังกว้างด้วยใบหน้าเคลิ้ม ๆ ปนหื่น เขาแอบชอบผู้ชายคนนี้มาตลอด เอาเรื่องของชายคนนี้เข้ามาในหัวแทบจะทุกครั้ง ไม่คิดไม่ฝันเลยว่าจะได้มีโอกาสย้ายมาอยู่ด้วยแล้ว ในใจหวังอยากจะย้ายออกมาวันนี้เลย แต่ด้วยความที่คนพี่ดุและเขายังอยู่ไม่ถึงสิ้นเดือนมันจะเสียเงินประกันไปเปล่า ๆ เลยต้องอดใจรออีกแค่ไม่กี่วันจะสิ้นเดือนแล้วค่อยไปทำเรื่องคืนหอ จากนั้นก็ย้ายมาอยู่กับผัวได้สมใจแล้ว
“เท่อะ ผัวใครก็ไม่รู้…”
“…” ใบหน้าหล่อหันมาเลิกคิ้วก่อนจะหันกลับไปหยิบอาหารมาเสิร์ฟคุณนายผู้เป็นเมียอย่างดี ข้าวก็ตักให้ อาหารก็ทำให้ เอากันเสร็จมันยังโม้อยู่เลยว่าจะเป็นภรรยาที่ดี จะทำกับข้าวและทำความสะอาดห้องให้ ตัดภาพมาตอนนี้ ไม่ต่างไปจากเด็กคนหนึ่งที่กำลังหัดทำตัวแรง ๆ เข้าหาผู้ชาย เฮ้ออ…
“จริง ๆ ถูกต้องแล้วนะ เวลาพี่ไทเกอร์เยส้มเสร็จก็ต้องทำอาหารให้ส้มที่ถูกเยกิน เขาอุตส่าห์ทำให้เราน้ำแตกแล้ว เราก็ต้องทำเพื่อเขาบ้าง…”
“…” ตาคมมองคนตรงหน้าที่พูดเหมือนไม่มีอะไรควรปิดบัง มันไม่ได้มีอาการเอือมระอาเวลาพูดเรื่องแบบนั้นเลยสักนิด ทุกอย่างเหมือนเป็นเรื่องปกติไปเลย ปากก็เขี้ยวอาหารตุ้ย ๆ เหมือนเด็ก สาบเสื้อเปิดเสียจนเห็นอะไรต่อมิอะไร ใบหน้าคมถึงกับรีบหันหนีไปมองทางอื่น ครั้งเดียวไม่พอจริง ๆ อยากเอามันอีกสักพันรอบแต่ก็เห็นใจร่างบอบบางแต่ปากดีแบบมัน ร่างสูงได้แต่หลับตาลงเขี้ยวอาหารในปากช้า ๆ พลางคิดในใจว่าตัวเองจะจัดการยังไงกับเด็กตรงหน้าดี ทำไงจะทำให้มันเลิกหมกมุ่นแบบนี้ เขาได้กำไรก็จริง… แต่บางทีก็กลัวมันพัง ยิ่งเหมือนจะพัง ๆ อยู่แล้วด้วย
“กูขอพูด-” ลืมตาขึ้นมามองคนตรงหน้ามันก็หายไปไหนแล้วก็ไม่รู้จนเขาต้องเลิกคิ้ว
“จ๊ะเอ๋~”
“…” ใบหน้าใสโผล่ออกมาระหว่างขาเข้าพร้อมเสียงใส ๆ มันไปทำบ้าอะไรใต้โต๊ะ ตาคมมองใบหน้าสวย ๆ นั้นที่กำลังยิ้มให้ก่อนน้องมันจะเปลี่ยนจุดสนใจมายังเป้ากางเกง นั่นทำให้ไทเกอร์เริ่มสังหรณ์ใจไม่ดี
“เดี๋ยว ๆ มึงคิดจะทำอะไร?” มือข้างหนึ่งเลื่อนลงมาดันหน้าผากเนียนไว้จนส้มตำต้องเงยขึ้นมาเลิกคิ้วมอง
“เมื่อกี้ส้มจะก้มดูซิกซ์แพ็กพี่ไทเกอร์แต่ดันเห็นไทเกอร์น้อยกำลังขยายใหญ่ เลยคิดว่าจะอมให้…”
“สัส… กูแดกข้าวอยู่…”
เพียะ!
“เอามือออกไปนะ ส้มหิว ส้มต้องกิน…” มือนุ่มยกขึ้นตีแขนฝั่งที่จับหน้าผากเจ้าตัวไว้จนมือหนายอมผละออก มองใบหน้าใสที่ทำเหมือนไม่พอใจ แต่แค่เสี้ยววินาทีมันก็เปลี่ยนเป็นดีใจขึ้นเฉยเลย มือนุ่มขยับมารูดซิปแล้วงัดของเขาขึ้นมาแทบฟาดหน้าสวย ๆ มันรู้ได้ไงว่าเขาเสี้ยนวะ!? กางเกงตัวนี้มันก็สังเกตยากอยู่แล้ว แม่งเคยสังเกตบ่อย ๆ รึไงถึงมองออกเร็วขนาดนี้ หรือเพราะว่า… ของเขาใหญ่ (ภูมิใจ)
“อย่าว่าอะไรเลยนะ แต่มึงคิดว่าของพี่เขาใหญ่ป่ะ? ไม่รู้ดิพอมองผ่านกางเกงมันก็นูนเหมือนผู้ชายทั่วไปอะ แต่กูคิดว่าใหญ่นะ มึงว่าป่ะ?”
“อิสัส...”
“สะ สัส…”
“อื้อออ… หอไอเฟลของส้ม”
“…” หอไอเฟล? ร่างเล็กมองท่อนโคนตรงหน้าพร้อมกับเอ่ยคำนั้นออกมาจนคิ้วดกขมวดเป็นปมสงสัย ก่อนจะได้สงสัยไปมากกว่านี้ ความเสียวก็เริ่มคืบคลานเข้าหาทันทีที่มือนุ่มเริ่มชักขึ้นชักลงแล้วขยับเข้ามาลงลิ้นรัว ๆ จะทานข้าว ดี ๆ ไม่ได้เลยใช่ไหม? ไทเกอร์พยายามทำเป็นไม่สนใจทั้ง ๆ ที่ในใจบาป ๆ มันอยู่ไม่สุขเลยที่ส่วนของน้องชายถูกชักขึ้นชักลง ไหนจะถูกอมและตวัดลิ้นใส่อยู่แบบนั้น อมก็แค่ไม่กี่ครั้งแถมยังเคยบ่นว่าอยากหัด แล้วนี่อะไรของมัน?
“อืม… แม่ง” ร่างสูงสบถออกมาเบา ๆ มือข้างซ้ายลดลงมาประคองใบหน้าสวยไว้ หน้ามองตรงแล้วตักข้าวยัดใส่ปากเหมือนจำใจ พยายามเขี้ยวให้เหมือนคนปกติสุขกำลังกินก็แล้ว ไม่มองลงไปเห็นสิ่งเร้าอารมณ์ข้างล่างก็แล้ว แต่เมียเขามันอมเก่งขึ้นเสียจริง ๆ
“อื้อ… อะ อร่อย~”
“…” ปากมันเพิ่งทานข้าวไปไม่ใช่รึไงวะ แล้วมาอมของเขาต่อ ยังดีที่เห็นน้ำในแก้วมันหมดแสดงว่าถูกดื่ม แต่ข้าวยังเหลือเต็มจาน… ลิ้นนุ่มตวัดเลียที่ส่วนของรอยแยกมีกลิ่นน้ำกามลอยขึ้นกระทบจมูก น้ำใส ๆ ไหลออกจากโพรงปากผสมปนเปกับน้ำกามเสียจนแยกไม่ออกว่าสิ่งไหนเป็นสิ่งไหน มือนุ่มรูดรั้งกายใหญ่ไว้ ปากก็กระดกไล่กินเหมือนท่อนเอ็นยักษ์คือไอติมแสนหวาน มันใหญ่โตเหมือนหอไอเฟลเลย
ไทเกอร์น้อยคือหอไอเฟลของเขา
ชั่บ ๆ
“อืม…” เสียงเสือคำรามดังขึ้นอ่อน ๆ เขาเองก็ห้ามคนตัวเล็กมันไม่ได้แล้วจริง ๆ ขนาดนี้แล้วใจตัวเองจะห้ามได้รึไง? ในเมื่อมีเมียนิสัยแบบนี้ซ้ำยังทำให้เขาพอใจได้ตลอดก็ถือว่าโชคล้วน ๆ ปากมันอุ่น ๆ นุ่ม ๆ จนความเสียวซ่านแพร่กระจายไปทั่วร่าง พอใจจริง ๆ มือที่ประคองใบหน้าสวยในตอนแรกเปลี่ยนเป็นจับหัวเล็กบังคับให้ขึ้นลง ท่อนแขนแกร่งมีเส้นเลือดผุดขึ้นเป็นเส้นอย่างเซ็กซี่ ผิวมันช่างตัดกับสีของใบหน้าสวย ให้แดกข้าวดี ๆ ไม่แดกอยากแดกเค ได้… เมียต้องการแล้วผัวห้ามไม่ฟังก็ช่วยไม่ได้ ซดเข้าไปให้หมดเลยมึงงง
“อื้ออ…” กรามของส้มตำเริ่มรู้สึกปวดเนื่องจากศีรษะถูกบังคับให้ขึ้นลงอย่างรวดเร็ว ถามว่าปฏิเสธการกระทำแสนป่าเถื่อนนี้ไหมก็ไม่ ส่วนหัวบานสอดทะลักเข้าไปถึงคอหอย นี่มันคือการเรียนรู้การอมแบบใหม่แน่ ๆ เลย… เข้าไปลึก ๆ จนใบหน้าคมต้องเงยขึ้นระบายสีหน้าเหยเกเพราะความเสียว น้ำสีใสไหลเลอะตามขอบปากสวย
“อืม… ไม่ไหวแล้วว่ะ”
สวบ ๆ
“อะ อ๊อก… อื้ออ…”
กึก…
“อ๊อก… อ๊ะ!”
“อ่า~” ใบหน้าหวานผละออกเพราะรู้สึกจะสำลัก แต่มันก็ถึงเวลาที่น้ำกามสีขุ่นจะปลดปล่อยออกมาและแตกใส่ใบหน้าเขาพอดี น้ำสีขุ่นกระตุกฉีดออกมาเลอะใบหน้าใสเสียจนไหลเยิ้มไปหมด ร่างเล็กนั่งหายใจหอบเหมือนเด็กไม่รู้ประสาตากลมช้อนมองคนด้านบนพร้อมร่างที่หอบกระเส่า
“อะ อิ่มแล้ว…”
“…” สายตานิ่ง ๆ มองเด็กใต้โต๊ะก่อนจะหยิบน้ำขึ้นมาดื่มทั้ง ๆ ที่ยังไม่เก็บของรัก คิดว่าคงปล่อยไว้ไม่ได้จริง ๆ เมียเขาคนนี้ แค่นี้คงไม่พอแน่ ๆ ทิชชูบนโต๊ะถูกดึงออกมาเช็ดใบหน้าสวยเปลือกตาขาวจึงหลับตาให้คนพี่ทำความสะอาดให้ ก่อนมือหนาจะดึงเขาขึ้นมาจนร่างบางชะงักตกใจ
“พะ พี่ไทเกอร์จะทำอะไร!?”
“อ่อยเก่งนักนะมึง ให้แดกข้าวดี ๆ ไม่แดกใช่ไหมวะ…” ร่างเล็กถลาตามแรงดึงไปยังเคาน์เตอร์ทำอาหาร
“อ๊ะ!” ก่อนจะถูกอุ้มขึ้นนั่งพร้อมกับมือสากเลื่อนมาจับเรียวขาขาวให้อ้าออกจนเห็นอะไรต่อมิอะไร ไม่ยอมใส่อะไรปกปิดดีนักใช่ไหม!? เดินไปเดินมาไม่รู้จักเห็นใจคนมองใช่ไหม!? แล้วยังจะอมของเขาในขณะกินข้าวอีก ได้มึงได้! กางเกงสแล็คถูกถอดแล้วโยนทิ้งอย่างรวดเร็ว
“กูจะจับเอาจนมึงหายเสี้ยนเลยคอยดู…”
“ยะ อย่านะ!”
สวบ!
“อึก อ่า…”
________________________________________
ผ่านไปชั่วโมงกว่า ๆ
สวบ ๆ
“อึก อะ อ๊าา…” กี่รอบแล้วในห้องครัวที่ถูกสอดใส่เข้ามาจนเข็มฉีดยามหึมากระตุกฉีดยาเข้ามาเรื่อย ๆ จนตอนนี้ถูกอุ้มมาวางลงบนโต๊ะกินข้าว กวาดของที่อยู่บนโต๊ะตกหล่นลงจนแตกไปซะหมด ถามว่าผู้ถือครองสิ่งเหล่านั้นสนใจไหมก็ไม่ สะโพกสอบกระแทกเข้าหารูสวรรค์นุ่ม ๆ ใต้ร่างเสียจนร่างบางถลาเสียดสีกับโต๊ะกินข้าวเนื่องจากแรงกระแทก แขนเรียวยกขึ้นก่ายหนาผากเผยอปากนอนครางให้คนตัวสูงขยับกายเข้ามาไม่รู้จบรู้สิ้น เหงื่อที่ไม่ออกในตอนแรกผุดขึ้นเสียจนผิวขาวมันวาว กายใหญ่ดุดันเสียดแทงเข้าหาเหมือนโกรธที่เขาทำให้เจ้าตัวหงุดหงิด ทำอะไรผิดถึงต้องเยน้องดุขนาดนี้ด้วย เหนื่อยจนจะขาดใจอยู่แล้ว… ปลดปล่อยแล้วปลดปล่อยเล่า หอไอเฟลนั้นทำมาจากอะไรถึงได้อึดยิ่งกว่าจรวดขีปนาวุธ เจ้าของร่างแกร่งหายใจกระเส่าพร้อมกระดกสะโพกเข้าหาไม่ยั้งแรง เห็นหน้าท้องราบมีเอวคอดผิวขาว ๆ จึงได้ก้มลงไปกัดฝังเขี้ยวหนัก ๆ ให้คนน้องร้องเจ็บปนเสียงครางติดแหบ ซิกซ์แพ็กแกร่งเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อกาฬไม่ต่างไปจากเขาไปเล่นบาสกับเพื่อน ๆ มาเลยแม้แต่น้อย
สวบ ๆ
“อึก อะ นะ เหนื่อย…”
“หึ…” มือสากจับกระชับเอวบางแล้วสอดใส่สิ่งใหญ่โตเข้าหารูสวรรค์หนัก ๆ สั่งสอนว่ามันควรพอเรื่องหื่น ๆ แต่เขาเองนี่แหละที่หื่นกว่า แต่ทุกครั้งต้องเก็บอารมณ์ไว้ ถามว่าเก็บได้ไหมมีเมียแบบมัน หึ… เก็บได้คนตัวบางมันคงไม่มานอนให้เขาจับกระแทกจนแทบจะสลบอยู่แบบนี้หรอก
สวบ!
“พะ พี่ไทเกอร์… สะ ส้มเสียว…” เสียงครางขาด ๆ ดังขึ้นบอกเหมือนเหนื่อยแต่เสียว ตาคมมองร่างเล็กใต้ร่างที่ผละมือออกแล้วมองเขาด้วยใบหน้าอ้อนวอนว่าพอก่อนได้ไหมแต่เขาหยุดไม่ได้เลยจริง ๆ นอกเสียจากจะเสร็จกิจในครั้งนี้เป็นครั้งสุดท้าย รู้ว่าทำรุนแรงเกินไป ตอนกลับมาก็เอาไปแล้วครั้งหนึ่ง มันใช้ปากให้จนแตกแล้วครั้งหนึ่ง แล้วที่ผ่านมาเมื่อกี้ปลดปล่อยเข้าไปจนน้ำกามไหลทะลักออกมาตามรู มีบ้างที่หยดลงพื้น มันเองก็ปลดปล่อยออกมาแล้วไม่รู้กี่รอบ แต่เขาดันหยุดไม่ได้เลยจริง ๆ ยิ่งกระแทกยิ่งเสียว มือหนาเลื่อนไปดึงร่างเล็กขึ้นกอดแล้วอุ้มขึ้นพลางกระแทกสะโพกตรงออกไปข้างนอก เรียวแขนล้าตวัดกอดรอบคอแกร่ง สองขาเรียวไขว้เอวสอบไว้หลวม ๆ เหมือนจะตกเพราะเหนื่อยแรงจนคนพี่ต้องอุ้มประคองไว้ มีบ้างที่ใช้เล็บจิกตามท้ายทอยและแผ่นหลังกว้างจนไทเกอร์จำต้องกัดฟันกรอด ร่างสูงค่อย ๆ วางร่างบางลงบนโซฟาให้คนน้องนอนหงายแล้วขึ้นไปกระแทกต่ออีกหลาย ๆ ครั้ง
“อื้อออ… อะ อี๊…”
“สะใจมึงยัง? อืมส์…”
“สะ ส้ม อะ อื้อ… นะ เหนื่อย…” เสียงแผ่วดังขึ้นเบา ๆ ใบหน้าคมจึงก้มลงไปประกบที่ริมฝีปากน่าสัมผัสแล้วสอดลิ้นเข้าไปตักตวงความหวานเป็นครั้งที่เท่าไรก็ไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ มันไม่พอจริง ๆ ว่ะสำหรับเขาคนนี้… ยามท่อนเอ็นสอดเข้ามาเสียดเนื้ออุ่นแรง ๆ ผ่านเลยไปจนถึงจุดจุดหนึ่งที่เคยบอกร่างแกร่งว่าสมองเขาจะเตลิด พอเอาเข้าจริง ๆ มันสอดเข้ามาโดนจุดนั้นกี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ สมองเบลอไปหมดแล้วตอนนี้ จะหมุนควงสะโพกเซียนแล้วเยดุ เยอึด เยทนแบบนี้ไม่ได้นะผัว! เมียกำลังจะกระอักเลือดนอนตายท่ามกลางน้ำกามแล้วนะ
กึก…
“อะ อ่า… ยะ อย่ากัด อื้อออ…”
“ทำเป็นห้าม อื้ม… กูกัดจนตัวมึง… ไม่เหลือที่ให้กัดแล้วเมีย…”
อึก!
“อะ อื้อ…” ครางออกมาดัง ๆ แล้วเขาจะสอดกายเข้าไปหนัก ๆ เน้นย้ำให้มันรู้ว่าอย่าเล่นกับเสือตัวนี้ ในสมองคิดอะไรอยู่ถึงได้เดินอ่อยผู้ชายห่ามกามแบบเขาไปมา เดี๋ยวได้ตายคาอกสักวัน
ชึ่บ!
“ขนาดนี้ยังรัดกูอีกเหรอวะ? หืม…”
“อื้อออ…”
สวบ ๆ
อึก!
“อะ อ่า... ผะ ผัววว… อื้อออ…”
กึก…
“อื้มม...” เกือบแล้ว… เขาเริ่มจะไม่ไหวแล้วน้องมันอ่อยเข้าหนักเกินไปจนต้องซอยถี่รัว ๆ จนมันจะกระอัก เสียงร่างกระทบร่างดังขึ้นลั่นห้องพร้อมเสียงหอบเหนื่อย
“พะ พร้อมกัน...”
สวบ!
“อะ อึก อ่า…” เสียงดังลากยาวประสานดังขึ้นพร้อม ๆ กับร่างของทั้งสองกระตุกฉีดน้ำรัก… ไทเกอร์ฉีดเข้าไปในร่างของคนตัวบางจนมันไหลย้อนออกมาตามช่องทางครั้งที่เท่าไรเขาเองก็ไม่รู้ ส่วนอีกคนก็ปลดปล่อยออกมาจนเลอะหน้าท้องของเจ้าตัว
“ฮะ ฮา ฟะ ฟู~” เสียงหายใจดังขึ้นเป็นระยะ ใบหน้าคมซุกลงไปยังซอกคอขาวมีรอยสีกุหลาบที่เขาทำไว้เป็นจ้ำ ๆ ไหลลงไปตามร่าง การกระทำอันแสนป่าเถื่อนและหื่นกามในครั้งนี้ดุเดือดเสียจนคนตัวเล็กเหมือนจะสลบอีกแล้ว เปลือกตาของทั้งสองปิดลง เสียงหายใจเหนื่อย ๆ ยังคงดังขึ้นไม่ขาด… ยอมรับว่าคนพี่ใช้ร่างกายเขาหนักจริง ๆ มันเหมือนจะช้ำไปเลยด้วยซ้ำ ทุกครั้งที่ถูกวางลงบนจุดที่แข็งเกินไปหรือท่าที่ไม่ควรทำแล้วกระแทกเข้ามานาน ๆ มันมักจะทำให้เขาเจ็บหรือเหนื่อย ถึงจะมีความเสียวก็ตาม มือหนาที่จับ ๆ บีบ ๆ ทำให้เกิดรอยสีแดงอย่างเห็นได้ชัด ใช่ที่อยากให้คนพี่เอาให้ครบทุกทวงกระบวนท่า แต่นี่มัน… หนักเกินไป สมองมันรับรู้ได้ถึงความหงุดหงิด หื่นกระหาย และเอาแต่ใจของเสือร้ายที่ยังคงสอดกายคาอยู่ในร่าง เปลือกตาขาวเปิดออกมามองรวงผมหนาตรงหน้าแล้วได้แต่มองด้วยสายตาไม่พอใจ ที่เอาไปเมื่อกี้ก็ใช้แต่อารมณ์ของพี่ไทเกอร์ล้วน ๆ เลย เขาอ่อยตรงไหน!? แค่อมให้มันแปลว่าอ่อยเหรอรึไง!?
“ออกไป… อย่ามาอยู่ใกล้ส้มเลยนะ” เสียงใสแผ่วออกมาเบา ๆ พร้อมมือล้าเลื่อนมาดันไหล่แกร่ง มันแทบเหมือนจะไม่มีแรงเลยสักนิด แต่คนพี่กลับยิ่งสอดมือเข้ามากอดคอเขาไว้… เพราะรู้ว่าน้องมันต้องงอแงแน่ ๆ ที่เขาทำรุนแรงแบบนี้ จะปฏิเสธทำไมในเมื่อแรงมันก็ไม่ได้มีถึงขั้นที่จะสู้อะไรเขาได้เลยแม้แต่น้อย
“ฮึก…”
“…” และก็ตามสเต็ปของมันคือเจ็บและเหนื่อยจนร้องไห้ เสียงสะอื้นดังขึ้นจนเขารู้สึกหงุดหงิดตัวเองที่เก็บอารมณ์ไว้ไม่ได้
“สะ ส้มเหนื่อย เจ็บด้วย… พะ พี่เอาออกไปก่อน ฮึก…” ได้ยินใบหน้าคมจึงได้ผละออกมามอง ใบหน้าสวยกำลังเม้มปากน้ำตาซึม งอแงอีกแล้ว เอ็นเนื้อตอนนี้มันก็ขยายคับแน่นช่องทาง จำได้ว่าตอนเริ่มเอาไม่ได้เบิกทางเลยเพราะก่อนหน้าเพิ่งเอาน้องมันไป… ร่างสูงค่อย ๆ ถอดออกเบา ๆ จนใบหน้าสวยกัดฟันเบ้หน้าหนี ตาคมก้มลงไปมองช่องทางสีสดที่ขมิบพร้อมกับน้ำสีขุ่นไหลออกมาตามจนเลอะโซฟา มันจะเจ็บมากไหมเขาไม่รู้…
“สะ ส้มยังไม่อ่อยเลย เอาแต่ใจ!”
“…”
“วันนี้ตอนเช้าก็ไปหาผู้หญิงคนอื่น ฮึก… ทำไมต้องทำโทษส้มทะ ทั้งที่พี่เองก็ผิด…”
“เงียบส้ม… มึงอ่อยกู”
“อ่อยตรงไหน!?” ใบหน้าคมส่ายไปมาก่อนจะดึงร่างบางขึ้นมานั่งตัก มือนุ่มทุบไหล่เขาแรง ๆ อยู่หลายทีก่อนจะซุกกอดพร้อมสะอื้นไห้อยู่อย่างงั้น เอาก็บอกว่าเสียว เอาเสร็จก็เจ็บแล้วร้องไห้ เป็นยังไงของมันกันแน่…
“ขอโทษ…” เสียงทุ้มแผ่วออกมาขอโทษพร้อมกับหอมแก้มน้องมันแรง ๆ อยู่หลายครั้ง
“ฮึก…”
“ไม่หิวข้าวรึไง” น้องมันต้องงอแงหิวข้าวดิวะ ทำไมไม่เห็นงอแงหิวข้าวเหมือนแต่ก่อน
“มะ ไม่ ฮึก… ส้มจะไม่เข้าใกล้พี่ไทเกอร์อีก” ร่างเล็กพยายามดันไหล่แกร่งเพื่อที่จะลุกขึ้น แต่ก็เหมือนว่าจะระบมจนลุกไม่ได้เลยจริง ๆ ตาคมได้แต่มองคนตัวบางที่มันดันไหล่เขาเพื่อที่จะพยายามลุกขึ้นแต่ก็ทรุดตัวลงอยู่แบบนั้นเกือบสิบรอบก่อนมันจะหยุดนั่งทับตักเขาแล้วเม้มปากกัดฟันเหมือนพยายามกลั้นไม่ให้ร้อง
“ฮึก ฮืออออออ…” ร้องจนได้…
“เฮ้อ…”
“สะ ส้มเอวหักแล้ว ฮืออออ…”
“…”
“สะ ส้มต้องเดินไม่ได้อีกแล้วแน่ ๆ ฮึก ฮืออออ…” ทำไมถึงร้องไห้หนักขนาดนี้วะ เขาตกใจที่น้องมันร้องออกมาเสียงดังเหมือนเด็กจนต้องดึงเข้ามากอดแล้วลูบหลัง คนบ้าอะไรเจ็บตูดจนลุกขึ้นไม่ได้แล้วคิดว่าเอวหักจนจะเดินไม่ได้อีกแล้ว เขาก็คนนะไม่ใช่ค้อนที่จะจับมันเอาจนแหลกได้
“ฮืออออ… พะ พี่ไทเกอร์ ฮึก ทำส้ม ดะ เดินไม่ได้ ฮือออ…”
“หยุดร้องส้ม เฮ้ออ… มึงยังเดินได้”
“ฮืออออ… สะ ส้มจะไปเรียนยังไงต่อจากนี้ ฮึก ชะ ชีวิตยังต้องทำอะไรอีก ฮึก ยะ เยอะเลย ฮือออ…”
‘แม่งเอ๊ย… รู้สึกผิดเลยกู’
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E18 “ถูกพี่ชายระงับ Relationship”
RATED 18+
Language and Sex
Rxxc gossip
Today at 15:10
‘…ไม่รู้ว่าเป็นฝีมือของน้องส้มตำรึเปล่านะคะ แต่แอดคิดว่าการทำแบบนั้นกับผู้หญิงอย่างพี่ปลื้มใจเป็นสิ่งที่ไม่ควรเลยค่ะ’
(รูปส้มตำพร้อมเครื่องหมายคำถาม)
Like 1259 / Comment 302 / Share 134
Rxxc sexy&cute boy
Sunday at 15:45
‘จบกันเรือของชั้นนน สรุปยังไงคะคุณพี่ไทเกอร์ กรี๊ดดดดด แต่ยังไงแอดจะยังคงพายเรือนี้ต่อไปนะคะ //กอดคอผู้รอดชีวิตลงเรือ…’
(รูปส้มตำและไทเกอร์ตอนนั่งทานอาหารในห้าง ถูกแอบถ่ายจากด้านนอกร้านผ่านกระจกเข้ามาอย่างกับดาราระดับโลก)
Like 3523 / Comment 354 / Share 320
สองเพจดังของมหา’ ลัยดังกล่าวต่างก็ลงข่าวของทั้งสองที่ตอนนี้ไม่ได้สนห้าสนหกอะไรเลยด้วยซ้ำ อีกเพจพยายามขยี้ให้ถึงที่สุด ดูก็รู้ว่าแอดมินเพจอยู่ฝ่ายปลื้มใจหรือฝ่ายส้มตำ กับอีกเพจที่ดังกว่าเพราะมีไว้ลงรูปผู้ชายหน้าตาดีในมอ พร้อมกับโพสต์ล่าสุดที่เหมือนจะเสียใจที่คิดว่าเรือเกอร์ส้ม (ไทเกอร์ส้มตำ) ไม่ใช่เรือจริงอีกต่อไป เพราะภาพถ่ายของคนพี่กับหญิงสาวแฟนเก่าที่ชื่อปลื้มใจจับมือกันกระจายอยู่ทั่วโลกโซเชียล แล้วไหนจะข่าวลือที่เล่าจากปากต่อปากสุดแสนจะหนาหูอีกต่างหาก แค่นักศึกษาในมอกลับทำเป็นเรื่องใหญ่ไปได้ ถึงมันจะไม่ได้ดังไปซะเว่อร์ ๆ แต่คนในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ส่วนมากก็รับรู้ แล้วไหนจะคนอื่น ๆ ที่ติดตามเพจสองเพจนี้อีกเป็นแสน ๆ ไม่ใช่เพจจะไม่มีลงข่าวหรือรูปอื่น แต่ตอนนี้ทั้งสองกำลังเป็นที่จับตามอง ส้มตำ นักศึกษาชายปี 2 ใบหน้าสวยเสียจนหญิงหลาย ๆ คนอิจฉา ผิวบนเรือนร่างบางนั้นขาวเสียจนเหมือนหิมะใส ซ้ำยังเนียนผ่องเป็นยองใยอีกต่างหาก กับอีกคน ไทเกอร์ หนุ่มรุ่นพี่ปี 4 ที่มีใบหน้าหล่อเหลา เรียนดี ดีกรีเหมาะที่จะเป็นเดือนคณะแต่เจ้าตัวไม่สนใจ หุ่นและส่วนสูงระดับนักบาส นิสัยไม่ค่อยพูดกับคนแปลกหน้า แต่หากมีใครมาทำให้หงุดหงิดเขาก็จะใส่ไม่ยั้งแรง แต่ทั้งสองก็ยังมีอีกหลายมุมที่คนทั่วไปยังไม่ได้เห็น มีแค่คนใกล้ชิดเท่านั้นที่ได้รู้ โดยเฉพาะกับคนที่พวกเขาเรียกว่า ‘แฟน’
เวลา 20:12 น.
(วันนี้ถ้าตอนบ่ายมึงอยู่มึงก็คงจะเหนื่อยจนอยากจะเป็นลมเหมือนกูแหละส้ม ช่วงนี้คงไม่มีเวลาไปให้ใครเอาหรอกแม่ง โอ๊ยงานก็เยอะ ทำไมมหา’ ลัยมันเหนื่อยแบบนี้วะมึง แล้วไหนอีกตั้งหลายกิจกรรมข้างหน้าที่เราต้องดูแลน้องปีหนึ่งอีกอะ…)
“…” เจ้าของใบหน้าสวยฟังเพื่อนผ่านโทรศัพท์ที่กำลังแนบหู แต่ตากลมยังคงมองไปยังคนตัวสูงที่มองมาที่เขาตาไม่กะพริบ จะเรียกว่ามองก็คงจะไม่ใช่ เรียกว่าจ้องเสียยังดีกว่า เสือตัวโตกำลังกอดอกมองมาที่เขาด้วยใบหน้าเหมือนไม่พอใจเพราะเขาไม่ยอมเข้าใกล้และคุยด้วย ตอนนี้ส้มตำแทบจะเดินไม่ได้ คิดว่าตัวเองเอวหักไปแล้วเสียอีก ชีวิตเกือบจะพินาศเพราะเอากันกับคนตัวสูง นี่ก็ผ่านมานานแล้วตั้งแต่เจ้าตัวช่วยอาบน้ำเปลี่ยนชุดอะไรต่าง ๆ ให้ ทั้ง ๆ ที่พยายามดันออก ทุบตีหรืออะไรไปสารพัดก็ยังไม่ฟัง เขางอนพี่ไทเกอร์! จะไม่เข้าใกล้หรือสนใจเลยคอยดู จะกลับไปนอนหอด้วย… แล้วดูเจ้าตัวขมวดคิ้วนั่งขัดสมาธิบนโซฟาเล็ก ๆ ตรงมุมห้องจ้องมาที่เขาด้วยสายตาเหมือนไม่พอใจ ฝ่ายที่ควรไม่พอใจมันควรเป็นเขานะ เยน้องจนน้องเดินแทบจะไม่ได้เลยเนี่ย! ตูดก็ระบมไปหมดแล้ว รูจะฉีกขาดไหมก็ไม่รู้
(แล้วมึงโทรมามีไรวะ เนี่ยกูจะกลับละ ทะเลาะกับใครบางคนนิดหน่อย เออแล้วมึงอย่าลืมแต่งรูปแล้วส่งมาให้กูด้วยนะส้ม ต้องรีบส่งภายในวีคนี้นะเว้ย…)
“กูไปนอนห้องมึงได้ไหมปูน…”
“…” เสียงแผ่วเอ่ยให้คนในโทรศัพท์ฟังแต่อีกคนกลับได้ยินจนรู้สึกหงุดหงิด จะทำอะไรได้นอกเสียจากนั่งอยู่เฉย ๆ คิดว่าพูดเบา ๆ แล้วเขาจะไม่ได้ยินรึไงวะ ใจจริงอยากจะเดินไปกระชากโทรศัพท์มาคุยเอง แต่เดี๋ยวน้องมันจะยิ่งไม่พอใจใส่เขามากขึ้นไปอีก หน้ายิ่งงอน ๆ อยู่ด้วย
(มีไร? แล้วไหนบอกคืนดีกันแล้ว…)
“เออได้ไหม เดี๋ยวค่อยคุย…”
(ได้ ๆ นี่กูยังไม่กลับ เดี๋ยวแวะซื้อของก่อนจะไปรับมึงก็ได้ ส่งโลเคชั่นมา)
“เคร ๆ งั้นแค่นี้ก่อนนะ…” คุยจบส้มตำจึงกดตัดสาย ตากลมมองไปเห็นคนพี่กำลังเดินเข้ามาหาแล้วนั่งลงบนขอบเตียงเลื่อนมือมาจับแขนเขาไว้ ซ้ำยังจะรั้งดึงเข้าไปใกล้ ๆ จนต้องเม้มปากหันหน้าหนีพร้อมกับดึงแขนตัวเองไว้ ถามว่าสู้แรงเสือได้ไหมก็ไม่
“กูไม่ให้ไปมันมืดแล้ว…”
“อย่ามายุ่งกับส้มนะ…”
“ส้มตำ… กูก็ขอโทษแล้วไง ยังจะไม่พอใจอะไรอีกวะ?” ไทเกอร์พยายามขยับเข้ามาดึงคนน้องเข้าไปกอดจนมือเล็กต้องยกขึ้นดันร่างแกร่งไว้ เขาอยู่ในสภาพบ็อกเซอร์ตัวเดียวเพราะความเคยชิน ส่วนคนตัวเล็กมันใส่ชุดนอนสีดำของเขาที่ไม่ค่อยได้ใช้มานานแล้ว ซึ่งตัวใหญ่กว่าเจ้าตัวเป็นไหน ๆ ทุกอย่างมันจะดีอยู่แล้วหากคนน้องมันไม่มางอนเขาอยู่แบบนี้ งานก็ต้องทำแต่เมียเสือกงอนเขาจะมีอารมณ์ทำเหรอวะ คุยกับเพื่อนผ่านโทรศัพท์ไปเมื่อไม่นานมานี้ก็มีงานอีกละ คืนนี้ไม่ดึกก็คงไม่ใช่ปีสี่
‘แม่ง…’
“อย่าให้ต้องโมโหนะส้ม…” เสียงเรียบดังขึ้นจนใบหน้าสวยจำต้องหันไปทำหน้าไม่พอใจใส่ ทำไมพี่ไทเกอร์ต้องเอาแต่ขู่เขาด้วย คิดว่าตัวเองโตกว่าแล้วจะขู่ยังไงก็ได้เหรอ อีกอย่างเขาเจ็บอยู่นะ ยังดีที่มันไม่ได้เหมือนตอนนั้น แต่มันก็ไม่ได้รู้สึกโอเคเลยจริง ๆ ที่เป็นอยู่ตอนนี้ เขาเจ็บ เขาเพลีย…
“ส้มจะไปนอนห้องปูน จะไปทำงาน…”
“…”
“เลิกบีบได้แล้วแขนส้มอะ มันเจ็บนะ…” เจ้าของร่างบอบบางบอกพร้อมกับพยายามดึงแขนหนี
“เฮ้อ…” ก่อนจะถูกคนน้องปฏิเสธไปมากกว่านี้ไทเกอร์จึงตัดสินใจขึ้นมาดันร่างของส้มตำลงนอนแล้วกอดไว้แน่น ใบหน้าคมซุกอยู่กับซอกคอขาว ๆ มีรอยช้ำจนเจ้ากรรมสัมผัสได้ถึงลมหายใจร้อน ๆ จะด่าจะทุบยังไงคนพี่ก็ไม่แม้แต่จะฟัง ซ้ำยังไม่ยอมผละออกหรือตอบโต้
“ขอโทษ…”
“…”
“ถ้างอนกูก็กอดแล้วไง กอดตั้งหลายรอบแล้วทำไมยังงอนวะ…” เสียงทุ้มนุ่ม ๆ ดังขึ้นจนร่างเล็กต้องเม้มปาก เพราะรู้ไงว่าจะหายงอนเลยต้องห้ามใจตัวเองไว้ ยิ่งคนพี่กอดแล้วเอาแต่ซุกหน้าไว้กับคอเขาแบบนี้ยิ่งรู้สึกใจสั่นขึ้นไปใหญ่ แต่เขาบอกกับตัวเองแล้วว่าจะไม่หายงอนง่าย ๆ จะใช้โอกาสนี้ไปทำงานและนอนที่ห้องของปูนด้วย ถึงเขาจะใจง่ายและให้คนพี่เยตอนไหนก็ได้ แต่เขาก็คนนะ ที่รักคนพี่ก็เพราะอยากให้คนพี่คิดเรื่องแบบอื่นบ้าง ไม่ใช่หมกมุ่นแต่เรื่องเอากัน เขายังไม่ได้หมกมุ่นเลย ไม่เคยอยากจะอ่อยคนพี่เลยด้วย!
“ยังอยากไปเที่ยวปารีสอีกไหม?”
“หือ…” ปารีสอะไรล่ะ! ใบหน้าใสขึ้นสีแดงระเรื่อทันทีที่ได้ยิน เดี๋ยวนี้กล้าพูดเป็นนัยกับเขาแล้วรึไง หรือจะเป็นวิธีง้อแบบใหม่ของคนตัวสูง ใบหน้าใสยังคงหันหนีจนไทเกอร์ต้องยอมผละออกมานั่งขมวดคิ้วมองใบหน้าสวย ทำไมน้องมันถึงยังไม่หายงอนเขาเลย
“ส้มไม่ได้คิดถึงเรื่องเซ็กซ์ตลอดเวลาสักหน่อย…” ค่อย ๆ ลุกขึ้นเอ่ยพร้อมเม้มปากหันหน้าหนีคนพี่อีกครั้ง
“…” เหรอวะ?
“ไม่เคยอ่อยหรือหมกมุ่นเรื่องแบบนั้นมากเกินไปด้วย”
“อื้มใช่ กูผิดเอง…” โกหกเพื่อเอาใจ~
“เห็นไหม! ทำไมพี่ไทเกอร์ต้องใช้อารมณ์หื่มกามกับส้มขนาดนั้นด้วย ตอนครางบอกว่าเสียวก็ใช่ว่าส้มไม่ครางบอกให้พอ ส้มก็เจ็บเป็นนะ หน้าตาส้มดูไม่น่าสงสารเลยรึไง… หรือพี่คิดว่าส้มดูตอแหลเหมือนกับคนอื่น ๆ ล่ะ จะบ้าเหรอ… ตอนเคใหญ่ ๆ แทงเข้ามาคนบ้าที่ไหนมันจะตอแหลทำเป็นครางเล่น ๆ เยดุ เคก็ใหญ่ขนาดนั้นก็ต้องครางจริง ๆ ป่ะ…”
“…”
“คนบ้า…” เอ้า… สรุปแล้วทำยังไงมันจะหายงอนวะ เขาง้อใครไม่เก่งด้วยนะเว้ย กอดก็แล้ว พูดเพราะ ๆ ก็แล้ว ยอมก็แล้ว…
“ปล่อยส้มบ้างได้ไหม… ส้มจะไปทำงานที่ห้องปูน พี่เองก็ต้องทำงานด้วย อีกอย่างเพราะพี่เอาจนส้มไม่ไหวแล้วก็งดเอาไปสักสามสี่วันแล้วกัน ระหว่างนี้ก็ใช้มือชักว่าวไปก่อนก็ได้…”
“เดี๋ยว ๆ มึงจะไม่ให้กูเยก็ได้สองสามวัน แต่ทำไมต้องให้กูว่าวแถมให้ปล่อยมึงทั้ง ๆ ที่มึงเป็นเมียกูวะ มึงหาโอกาสออกห่างกูรึเปล่าเอาตรง ๆ ปล่อยที่ว่าคือปล่อยแบบไม่สนใจให้มึงไปหาใครก็ได้เหรอวะ?”
“พี่ขึ้นเสียงกับส้มอีกแล้วนะ…”
“…” ไทเกอร์มองใบหน้าสวยที่หันหนีอีกรอบก่อนจะถอนหายใจออกมายาว ๆ แล้วยอมหันไปมองทางอื่น ทำไมน้องมันต้องงอนขนาดที่จะหนีออกห่างด้วย ทุกคนเลยแม่ง ทำไมคนที่เขาคบต้องเป็นกันแบบนี้ทุกคนเลยวะ ทำไมต้องทำแบบนี้กับเขา เขาผิดอะไรมากมายขนาดนั้นเลยรึไง
“กูห่วยแตกขนาดนั้นเลยเหรอวะ…” เสียงนิ่งดังขึ้นจนส้มตำต้องหันไปเลิกคิ้ว พี่ไทเกอร์ตอนนี้นั่งหันหลังให้เขาอยู่ขอบเตียง ห่วยแตกเหรอ? อะไรทำให้พี่เขาพูดประโยคนั้นออกมา
“กูกลัวทุกคนที่เข้ามาในชีวิตทิ้งกูไปฉิบหายเลยว่ะ กูไม่กล้าคบใครแล้วนอกจาก-”
หมับ…
“…” แรงกอดจากด้านหลังทำให้คนตัวสูงชะงัก
“แค่ส้มจะไปทำงานห้องเพื่อนทำไมพี่ต้องดึงดราม่าด้วย คิดว่าหาง่ายเหรอผัวเยดุขนาดนี้ จะให้ส้มทิ้งคนที่ส้มแอบชอบเหรอ? ไม่มีทางอะ! หรือถ้าพี่คิดจะทิ้งส้มบอกเลยส้มจะตามเกาะเป็นผีหลอกอำและขย่มเทียนพี่จนน้ำแตกในความฝันเลยด้วย”
“…” แก้มเนียนถูที่แผ่นหลังไปมาเหมือนทุกครั้งที่คนน้องมันชอบทำจนไทเกอร์ต้องหันมาเลิกคิ้ว
“เดี๋ยวส้ม… มึงหายงอนกูแล้วเหรอ?”
“หือ? ใช่แล้ว~” คนน้องตอบเสียงร่าเริงพร้อมขยับไปหยิบโทรศัพท์มากดดูเวลาแล้วจะส่งข้อความไปหาพี่ชาย เขาลืมไปเลยว่าต้องส่งจำนวนเงินที่ต้องการไปให้คุณพี่ส้มโอสุดที่เลิฟ ส่วนคนที่ได้แต่ทำหน้างง ๆ ตอนนี้คือไทเกอร์ น้องมันหายงอนเขาแล้วเหรอ? หายตอนไหน?
“มึงเอาดี ๆ ดิส้ม… หายงอนกูตอนไหน?” ได้ยินใบหน้าสวยจึงหันมาเลิกคิ้วมองด้วยสายตาแป๋ว ๆ ทำไมมันน่าจับหอมจังวะ อย่ามาทำหน้าตาใสซื่อใส่กูนะมึง!
“ก็ตอนพี่ไทเกอร์ชวนไปเที่ยวปารีสไง… พอได้ยินประโยคนั้นมันดันทำให้ส้มคิดถึงหอไอเฟลใหญ่ ๆ จนอยากนั่งขย่มหอไอเฟลเลยอะ… เดี๋ยวส้มส่งข้อความหาพี่ชายแป๊บ อย่าเพิ่งถามได้ป่ะ ระวังหอไอเฟลแตกนะ!”
“…” ขย่มหอไอเฟล? หอไอเฟลแตก?
“กล้องที่ใช้เรียนมันพัง ส้มเลยต้องขอเงินพี่ชายซ่อม... ก็คนนั้นแหละพี่ชายส้ม ในรูปพี่อาจจะมองไม่ค่อยชัด แต่ตัวจริงหล่อนะจะบอก เป็นพี่พี่ไทเกอร์ประมาณเกือบ 2 ปีมั้ง...” ปากบอกแต่ตาจ้องโทรศัพท์
“…” อะไรของมันวะ? ไทเกอร์ขมวดคิ้วมองแฟนตัวเองบนเตียงแล้วลุกขึ้นเกาหัว ในใจได้แต่คิดว่าคนตัวเล็กมันยังปกติดีอยู่ใช่ไหม นี่ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นคงออกจากห้องไปแล้ว แล้วที่มันบ่นว่าเอวหักและงอนเขามาตลอดหลายชั่วโมงจนถึงตอนนี้ มันกลับมาหายงอนเพียงเพราะเขาถามว่า ‘ยังอยากไปเที่ยวปารีสอีกไหม?’ แค่นี้เหรอ?
‘อยากขย่มหอไอเฟล… หึ ๆ’ ปากยังบอกอยู่เลยว่าตัวเองไม่ได้หมกมุ่น แล้วอุตส่าห์ด่าเขาว่าเขาทำแรงไป ยังจะอยากขย่มอีกเหรอ…
“เท่าไหร่เดี๋ยวกูจ่ายให้”
“ห๊ะ? ไม่เอา! พี่อย่ามาซื้อส้มด้วยเงินนะ! ที่ให้เอาก็เพราะส้มรักพี่ไม่ใช่เพราะพี่รวย อย่ามาทำเหมือนส้มเป็นพวกมันนี่บอยนะ…”
มันนี่บอย?
“แล้วอยากได้อะไร?”
“แงงงงง มันมีรองเท้าออกใหม่อะแต่เงินส้มไม่ถึง มีหนังสือนิยายด้วยอยากซื้อมาดองไว้เยอะ ๆ เลยยย…”
“…”
“อ๊ะ! ไม่ใช่นะ! พี่อย่ามาหลอกให้ส้มไขว้เขว ขอคุยกับพี่ชายส้มก่อน…” เจ้าของสายตาคมมองไปยังคนตัวเล็กที่มันนั่งท่าเหมือนสาวญี่ปุ่นตอนอยู่ในหนังเอวี นั่งอ่อยเขารึไง แล้วแม่งเสือกน่ารักน่าเอาซะด้วยเว้ย…
“ฮัลโหล~”
(เหี้ย!)
เฮือก!
“ทะ ทำไมต้องตะโกนด้วย พี่ทำให้ส้มกลัวนะ!” ร่างเล็กบอกคนปลายสายเสียงสั่น ๆ เพราะทักไปคุยเรื่องเงินแต่พี่เขามันกลับเปิดประเด็นด้วยเรื่องที่เพิ่งรู้ นั่นคือเรื่องของเขากับคนที่ตอนนี้น่าจะยืนกอดอกมองมาที่เขาจากข้างหลังเพราะเขานั่งหันหลังให้เจ้าตัวแล้ว
(กูไม่ให้มึงคบกับใคร มึงกล้าขัดกฎเหล็กที่กูตั้งเหรอวะ!?)
“อย่าตะคอกใส่น้องได้ไหม คุยแค่เรื่องเงินพอเลยนะ!”
(ส้ม… แล้วไหนมึงบอกกูว่าจะเรียนให้จบก่อนค่อยหาเมีย?)
“หาเมียบ้านแม่พี่มึงสิ ส้มจะเอาผัว…”
(แม่มึงกับแม่กูก็คนเดียวกัน แต่ยังไงก็ช่าง... บอกเลยกูไม่ยอมยกน้องสาว- อะ แฮ่ม… เอาใหม่ กูจะไม่ยอมยกน้องชายให้ใครหน้าไหนจนกว่ามันจะเรียนจบ!) ได้ยินใบหน้าหวานถึงกับเปลี่ยนเป็นเครียดขึ้นทันที เขารู้ดีว่าพี่ชายคนนี้หวงตัวเองมากแค่ไหน ปากบอกว่าเขาแรดเขาร่านชอบอ่อยคนอื่นไปทั่ว แต่เจ้าตัวรู้ดีว่าเขาไม่เคยยกร่างกายให้ใครเอาแน่ ๆ ข่าวลือตามเน็ตเลยไม่ได้สนใจ ส่วนข่าวของเขากับคนด้านหลังตอนนี้… มันกระจายไปทั่วเจ้าตัวจะรู้ก็คงจะไม่แปลก
“อิพี่มึงจะมาห้ามน้องไม่ให้คบกับใครไม่ได้นะ…” พยายามบิ้วอารมณ์เอ่ยออกไปเสียงสั่น ๆ แต่คนที่อยู่ด้วยเมื่อได้ยินกลับขมวดคิ้วรีบเดินอ้อมไปอีกฝั่งหนึ่งของเตียง ส้มเห็นจึงยกนิ้วชี้ขึ้นจุ๊ ๆ ที่ปากเชิงบอกว่าให้เงียบ ๆ ไทเกอร์จึงได้แต่ยืนหน้านิ่วคิ้วขมวดมองคนบนเตียงด้วยความงง
(ใช่... กูไม่ให้คบกับใคร…)
“ฮึก… ทะ ทำไม”
(สัส… มึงร้องไห้เหรอ?) เริ่มกังวลทันทีที่ได้ยินเสียงสะอื้น นี่เขาทำให้น้องชายร้องไห้เหรอ… เพราะปกติมักจะแพ้น้ำตาคนน้องเสมอ และไม่ชอบที่มันอ่อนแอ ไม่เข้มแข็งเหมือนเขา ตอนมัธยมเขาเลยเหมือนเป็นอัศวินผู้ปกป้องคุ้มครองน้องชายมาโดยตลอด…
เมื่อหลายปีที่ผ่านมา~
“ฮึก… ฮือออ…” เด็กมอสามชื่อเล่นส้มตำนั่งร้องไห้ในห้องน้ำเนื่องจากโดนเพื่อนผู้ชายแกล้งเอาสีราดตัว เหตุเพราะเขาหน้าตาน่ารักเกินไปที่จะเป็นบุรุษเพศ ร่างเล็กนั่งสั่นเทาพยายามเอาน้ำล้างสีที่เปื้อนเสื้อนักเรียนออกเสียจนยิ่งเลอะเทอะเข้าไปใหญ่ ก่อนประตูห้องน้ำจะถูกเปิดจากด้านนอก แสงสว่างขาว ๆ สาดส่องเปิดทางตรงมาดั่งสรวงสวรรค์ส่งอัศวินขี้ม้ายูนิคอร์นบินลงมาจากฟากฟ้าเปิด
หมับ!
“ฮือออ พะ พี่โอ… ส้มกลัว ฮืออ…” คนตัวเล็กจึงรีบโผเข้ากอดชายมอหกผู้เป็นพี่ทันทีที่เห็นหน้า ร่างสูงตกใจที่น้องชายถูกแกล้งเสียจนรู้สึกเจ็บที่อกข้างซ้าย มันกี่รอบกี่หนแล้วที่น้องเขาต้องเสียน้ำตาให้กับเด็กพวกนั้น วงแขนกว้างดึงร่างบางเข้าไปกอดแล้วลูบหลังอย่างรวดเร็ว
“หยุดร้อง… ถ้าไม่หยุดกูจะดุมึงแล้วนะ”
“ฮึก ฮือ…”
“พวกเดิมใช่ไหม?”
“ฮึก อะ อื้ม…”
ปัจจุบัน~
“…” ใครจะไปรู้ว่าตอนนั้นพี่ชายจะจัดการคนที่แกล้งให้โดยการเอาถุงปลาร้าที่บ้านไปปาใส่กลุ่มเด็กผู้ชายมอสามที่แกล้งเขาเรียงราย ซ้ำยังยกพวกไปขู่จนหลังจากนั้นเขาเหมือนเป็นคนที่มีบาเรียศักดิ์สิทธิ์ป้องกันให้อยู่ตลอด เดินไปไหนคนก็กลัว… ซึ่งมันเกือบจะดีเพราะแทบจะไม่มีคนคุยด้วย
(ไม่รู้ว่ะ… กูขอโทษถ้าทำให้ร้องไห้ แต่กูหวงมึง มันไม่มีใครปกป้องมึงได้เหมือนกูหรอกส้ม…) ยิ่งได้ยินน้ำเสียงที่จริงจังจากคนพี่ จากที่เหมือนแค่บิวท์อารมณ์ ส้มตำกลับเริ่มกังวลใจ พี่เขาไม่อ่อนข้อเลยจริง ๆ
“ปะ ปล่อยน้องได้ไหม…”
(…)
“น้องมีคนที่น้องรักจริง ๆ แล้วนะ” ตากลมจ้องไปที่คนตัวสูงพร้อมน้ำเสียงสั่น ๆ นั่นทำให้ไทเกอร์ชะงัก ใบหน้าคมเปลี่ยนเป็นโมโหที่ตัวเองทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากยืนดูคนตัวเล็กร้องไห้ ยิ่งประโยคที่เจ้าตัวเอ่ยมาเมื่อกี้ยิ่งทำให้ใจสั่นจนอยากออกตัวปกป้อง
หมับ!
“พะ พี่ไทเกอร์!”
“ฮัลโหลครับ… ผมไทเกอร์ คนที่กำลังคบกับน้องพี่อยู่” มือข้างหนึ่งถือโทรศัพท์แนบหูส่วนอีกข้างดันไหล่คนนั่งบนเตียงไว้ให้อยู่เฉยๆ
(เฮ้ยนี่อยู่ด้วยกันเลยเหรอวะ? มึงออกห่างและปล่อยให้น้องกูอยู่คนเดียวเดี๋ยวนี้ถ้าไม่อยากเจ็บตัว…) เสียงแข็งจากปลายสายลอดออกมา
“คงจะไม่ได้… เพราะผมรักของผม”
“อะ เอามาให้ส้ม-” ใบหน้าคมหันไปทำสายตาเหมือนจะดุจนร่างเล็กชะงักนั่งเม้มปาก
(ของผม? มึงได้น้องกูแล้วเหรอวะห๊ะ!?)
“…”
(มึงเป็นใคร!? น้องกูไม่เคยให้ใครเอาแต่มันให้มึงง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอวะ!? สัส… มึงบอกมาอยู่ไหนตอนนี้กูจะเอาเลือดมึงมาต้มแดกไอ้สัส…)
“พี่นัดมา… ผมพร้อมเจ็บตัว แต่ขอส้มตำให้ผม”
(บ๊ะ! มึงกล้าท้ากูเหรอไอ้แมว มึงคิดว่ากูเป็นใครวะ!? ได้เดี๋ยวมึงเจอกูตัวตัว กล้าเล่นกับน้องกูนักเหรอวะ…)
“…”
(มาร้านกูตอนนี้… พาน้องกูมาด้วย ถามทางมันมันรู้ ถ้ามันปฏิเสธไม่พามึงมาก็อย่างรู้ ๆ ว่าเรื่องนี้คงไม่จบง่าย ๆ ว่ะ มึงกล้าดียังไงมาเอาน้องกูวะ… เตรียมตัวไม่ได้กลับเลยมึง”
“ได้เดี๋ยวผมไปตอนนี้…”
“พะ พี่ไทเกอร์ ไม่ได้นะ!”
(หึ ๆ เดี๋ยวก็รู้ว่าจะเก่งแค่ปากไหม…)
“ครับ…” เอ่ยจบร่างสูงจึงกดตัดสายแล้วหันมามองคนตัวบางที่ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ขึ้นมาอีกรอบ
“พากูไปร้านพี่มึง…”
“ปะ ไปทำไม!? ไม่ได้นะ! ถ้าพี่ไปพี่ต้องถูกพี่โอทำร้ายแน่ ๆ”
“กูต้อง-”
“ยะ อย่าโอ๊ย...”
หมับ...
“อ๊ะ!” ส้มตำตกใจจะลงไปดึงคนพี่ไว้แต่เจ็บสะโพกจนจะทรุดตัวล้ม เขาลืมไปรึไงว่าโดนเอาจนแทบจะเดินไม่ได้
“แล้วทำไม?” มือหนารีบคว้าเอวบางไว้ ก่อนจะถามเสียงนิ่งในขณะหมุนตัวจะเดินเข้าไปห้องแต่งตัวแต่ถูกสองแขนเรียวสวมกอดไว้
“แล้วทำไม? พี่กล้าถามส้มแบบนี้ได้ไง…” เสียงสั่นทำให้ไทเกอร์ชะงักก่อนจะค่อย ๆ หันมาหาคนตัวเล็กที่ทำหน้าเหมือนไม่โอเคจริง ๆ สองมือหนายกขึ้นจับต้นแขนเล็กทั้งสองข้างไว้หลวม ๆ
“ใครจะยอมให้คนที่ตัวเองรักไปเจ็บตัว ส้มไม่ยอมนะ…”
“พูดเหมือนผัวมึงไม่เคยโดนใครซัดมาก่อน”
“ยะ ยังไงส้มก็ไม่ยอมให้พี่ไป…” ไม่ยอมเด็ดขาด ยังไงเขาจะไม่มีทางให้พี่ไทเกอร์ไปถูกคนโหด ๆ เถื่อน ๆ แบบนั้นซัดแน่ ๆ แล้วยิ่งถ้าเจ้าตัวมีพวกอยู่ที่ร้านยิ่งแล้วใหญ่
“กูทำเพราะกูรักมึงจริง ๆ นะส้ม…”
“…”
“ถ้ากูเจ็บแล้วมันทำให้พี่มึงเชื่อใจ… กูว่าคุ้มที่กูได้มึงมาจริง ๆ”
“พะ พี่มันบ้า… ก็ได้ส้มไปจริง ๆ แล้วไม่ใช่เหรอ ยอมเป็นเมียให้เยจนเอวจะหักแล้วนะ!”
“ไม่… มึงต้องพากูไป” เอ่ยจบเจ้าของร่างสูงก็เดินเข้าไปในห้องแต่งตัว จนมือนุ่มต้องยกขึ้นเสยผมเท้าสะเอวมองตามหลังด้วยใบหน้าเครียดจัด ก่อนเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์เขาจะดึงขึ้น ยกขึ้นมาดูจึงเห็นเป็นปูน เขาดันลืมปูนมันไปเลย…
“มึงกูขอโทษ แต่…”
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
E19 “ผมไม่ได้คิดที่จะแค่เล่นกับน้อง”
RATED 18+
Language and Sex
บีเอ็มคันหรูค่อย ๆ วิ่งตรงมาจอดหน้าอู่ซ่อมรถขนาดใหญ่แห่งหนึ่งจากที่ขับมาได้สักพัก ร่างเล็กผู้ซึ่งกังวลมากที่สุดในชุดเสื้อเชิ้ตสีขาวกับกางเกงวอร์มขายาวสีดำของเจ้าของรถมีขนาดใหญ่จนรู้สึกต้องดึงไว้เวลาเดินรีบเปิดประตูลงไปก่อนคนขับจะลงมาตาม เมื่อเท้าถึงพื้นส้มตำแอบเซเล็กน้อยจนต้องจับประตูรถไว้แล้วค่อย ๆ ปิด ร่างกายยังไม่พร้อมจะออกจากห้องเลยด้วยซ้ำ แต่เขาทำอะไรได้บ้างนอกเสียจากทำตามที่อีกคนสั่ง สักพักชายตัวสูงคนหนึ่งก็เดินออกมาดูซึ่งจะเป็นใครไปไม่ได้หากไม่ใช่ชายผู้เป็นพี่ที่ตั้งตารอด้วยอารมณ์ไม่เป็นสุขมาได้สักพักแล้ว ใบหน้าหวานรีบหันไปมองอีกคนที่กำลังเดินอ้อมมาหา ในใจเริ่มหวั่นตั้งแต่ก่อนจะเดินทางมาถึงที่นี่ ห้ามด้วยวิธีไหนพี่ไทเกอร์ก็ไม่ฟัง อ้อนก็แล้ว ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้ก็แล้ว จะจูบให้เคลิ้มตามเจ้าตัวก็ดันหน้าไว้ แล้วเขาจะห้ามได้ยังไง เสียงแข็ง ๆ เชิงบังคับทำให้จำต้องเปลี่ยนชุดและบอกเส้นทางมาที่อู่ซ้อมรถของพี่ชาย
“หึ… กล้านักนะมึง!”
“พี่โอหยุด!”
หมับ!
“…” คอเสื้อของไทเกอร์ถูกกระชากเข้าหาพร้อมด้วยหมัดที่เตรียมจะซัดเข้าที่หน้าแต่ชายหนุ่มกลับไม่สะทกสะท้านเลยแม้แต่น้อย เขายอมให้ซัดเข้ามาหนัก ๆ หากมันทำให้พี่ชายของคนรักพอใจ มือนุ่มขยับไปดึงเสื้อพี่ชายของเขาไว้ ชายตัวสูงสองคนรูปร่างเท่า ๆ กันกำลังจะมีเรื่องชกต่อย ซ้ำยังเป็นคนสำคัญในชีวิต ส้มจะปล่อยให้มันเกิดขึ้นไม่ได้เป็นอันขาด
“มึงฟังนะไอ้แมว… กูไม่ปล่อยให้ใครหน้าไหนมาคบกับน้องกูจนกว่ามันจะเรียนจบ”
“ผมจะคบ…”
“หึ…”
ผั่วะ!!
“พะ พี่โอ!” หมัดหนัก ๆ ซัดเข้ามุมปากจนร่างสูงเซถอยหลังกระทบรถ ตามด้วยของเหลวสีแดงซึมออกมาบ่งบอกได้ถึงความเจ็บ มือหนายกขึ้นจับมุมปากของตัวเองพลางปรายสายตาไปมองยังชายรุ่นพี่ด้วยสายตานิ่ง ๆ ร่างบางที่ตกใจจึงรีบขยับไปดูชายผู้เป็นแฟนแล้วใช้ร่างบังเจ้าตัวไว้ ตากลมสั่นจ้องพี่ชายตัวเองด้วยความโมโห
“พี่เป็นบ้าเหรอวะ!?”
“…” ได้ยินโอจึงจำต้องมองหน้าน้องชายด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงความไม่พอใจ แล้วทำไมมันต้องทำเหมือนจะร้องไห้ อีกทั้งยังออกตัวปกป้องไอ้หน้าหล่อมันขนาดนั้น คบกันมานานแค่ไหนถึงได้เชื่อใจมันจังวะ ไทเกอร์ค่อย ๆ ขยับมายืนข้าง ๆ คนตัวบางพร้อมด้วยวงแขนขวาตวัดดึงเอวบางเข้าไปกอดจนคนตรงหน้าลดสายตาลงไปมอง เส้นเลือดที่ขมับกระตุกขึ้นพร้อมเลือดที่ขึ้นหน้าจนอยากจะถลาเข้าไปซัด แต่กลับได้ยินเสียงของใครสักคนดังขึ้นมาเสียก่อน
“อ้าวไอ้ไทเกอร์…” เสียงนั้นทำให้ทั้งสามต้องหันไปมอง เห็นร่างสูงอีกคนเพื่อนของโอเดินออกมาจากอู่ด้วยสภาพเปื้อนฝุ่น ได้ยินเสียงเอะอะโวยวายอีกทั้งเพื่อนมันยังออกไปแล้วไม่เข้ามาสักทีจึงต้องละมือจากอุปกรณ์ซ่อมรถออกมาดูเลยเห็นเป็นรุ่นน้องที่รู้จักและร่างบางน้องของเพื่อน เห็นเช่นนั้นไทเกอร์จึงต้องรีบยกมือขึ้นไหว้ รุ่นพี่ที่มาใหม่จึงไหว้กลับ ร่างสูงหันมามองพี่ชายของคนตัวเล็กก่อนจะยกมือขึ้นไหว้ด้วยสายตานิ่ง ๆ ถามว่าโกรธไหมเป็นใครโดนหมัดหนัก ๆ ต่อยเข้ามาซะขนาดนั้นก็คงต้องโกรธ แต่นั่นพี่ชายของแฟนเขาจึงทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากยอมอยู่เฉย ๆ
“ส้มมึงมาคุยกับกู…”
หมับ!
“อะ โอ๊ย!”
พลั่ก!
“เมียผมเจ็บอยู่…” แรงกระชากต้นแขนจากพี่ชายแทบจะทำให้ส้มตำหน้าคะมำ คนเป็นห่วงเห็นเข้าจึงจำต้องตรงเข้าไปผลักโอออกอย่างไม่นึกกลัว พร้อมดึงร่างเล็กกลับมาหาตน การกระทำเช่นนั้นทำให้โอชะงักไปไม่น้อย ตาคมหันกลับไปมองรุ่นน้องที่มันกล้าผลักด้วยใบหน้าพร้อมซัดให้ตายคามือ แต่จำต้องเก็บอารมณ์ไว้เพราะเห็นหัวของน้องชาย อีกอย่างมันเรียกน้องเขาว่า ‘เมีย’ เหรอวะ!? ได้เสียกันกี่รอบแล้วแม่ง ยิ่งคิดยิ่งเริ่มทนไม่ได้เลยจริง ๆ
“เดี๋ยวส้มมา…” ใบหน้าหวานหันไปบอกแฟนหนุ่มก่อนจะจับมือหนาออกจากเอวแล้วค่อย ๆ เดินไปหาพี่ชาย มือเล็กคว้าไปจับที่แขนของคนพี่ที่ยังคงมองไทเกอร์เหมือนอยากซัด ก่อนเขาจะหันมาจับแขนน้องชายให้เดินเข้าไปในอู่เพราะต้องการความเป็นส่วนตัวในการคุย บอกเลยว่าไม่โอเคที่น้องเขามันทำตัวแบบนี้ แรงบีบที่แขนก็พอจะทำให้ส้มตำรู้ว่าพี่เขาโกรธมากแค่ไหน จะทำให้เจ้าตัวผ่อนคลายได้ก็คงมีแค่คุย แต่สถานการณ์เมื่อกี้มันถือว่าเบามาก ๆ สำหรับชายคนนี้ จากที่เคยเห็นพี่ของตัวเองมีเรื่องกับนักเลงต่อหน้าต่อตาคือซัดกันจนเลือดออกปาก จำได้ว่าตอนนั้นอยู่มอหกและพี่โออยู่ปีสี่ กลับมาบ้านด้วยกันแล้วเขาขอให้พี่ชายเดินไปเซเว่นเป็นเพื่อน แต่ขากลับกลับโดนนักเลงสี่คนที่คุมซอยหาเรื่อง ซึ่งพี่ชายเขาจัดการซะเรียบ ส่วนเขาจะเข้าไปช่วยแต่ดันโดนตบซะจนล้มทั้งยืน
“มึงคิดอะไรอยู่?” เข้ามาถึงส่วนที่นั่งพักโอจึงยอมปล่อยแขนน้องชายออกพร้อมกับเอ่ยถาม ร่างเล็กเม้มปากมองคนตัวสูงด้วยความไม่พอใจ อีกอย่างเขาไม่ชอบกลิ่นเหล็กหรือกลิ่นน้ำมันในอู่เลยจริง ๆ แต่ให้ทำไงได้ก็เพราะพี่ชายจบวิศวกรรมเครื่องกลมา สภาพเจ้าตัวตอนนี้ดูมีเหงื่อซ้ำยังเปื้อนฝุ่นเปื้อนคราบน้ำมันสีดำ ๆ
“พี่ไปต่อยหน้าพี่ไทเกอร์ทำไม? ทำไมต้องต่อยด้วยน้องไม่เข้าใจ…” หมัดเมื่อกี้ไม่ได้เบา ๆ เลยนะ ไม่มีเหตุผลเลยจริง ๆ ที่ต้องไปทำแบบนั้น
“ยังไม่เข้าใจอีกเหรอวะว่ากูหวงมึง… นี่กูระงับอารมณ์สุด ๆ แล้วนะส้ม”
“มันใช่เวลาหวงเหรอ? ส้มโตแล้วนะ อีกอย่างส้มก็รักพี่ไทเกอร์มาก ๆ ด้วย” ทำไมต้องหวง ทำไมต้องห้ามทั้ง ๆ ที่เขาโตจนหมาเลียตูดไม่ถึงแล้ว ชอบใช้แต่อารมณ์บังคับน้อง คนนิสัยไม่ดี!
“มึงรักมันแล้วมันรักมึงรึไงกูถามจริง?” มือหนาเริ่มเลื่อนมาบีบแขนน้องชายเพราะโมโห
“ส้มเจ็บ…”
“ฟังกูนะส้ม… ยังไงกูก็ไม่ให้คบ มึงต้องตั้งใจเรียนให้มันจบ ไม่ใช่เวลาที่จะมีแฟน… อีกอย่างถ้ามึงเจ็บเพราะมันคนที่เจ็บด้วยคือพี่มึงจำไว้…”
“…” ได้ยินส้มตำยิ่งต้องเม้มปากหนักกว่าเดิม ร่างเล็กเอาแต่มองหน้าพี่ชายด้วยความเสียใจและผิดหวัง น้ำใส ๆ เริ่มเก็บไว้ไม่อยู่จนเอ่อล้นที่เบ้าตา ก่อนมันจะค่อย ๆ ไหลลงมาจนต้องหันหน้าหนี คนพี่เห็นยิ่งไม่ชอบที่น้องเป็นแบบนี้ จะจริงจังอะไรมากมายกับแค่ผู้ชายวะ มันจำไม่ได้เลยเหรอว่าเคยถูกหลอกจนต้องเสียใจมาแล้ว
“หยุดร้องส้ม…”
“ปะ ปล่อย…”
หมับ…
“ฮึก… ยะ อย่ามาใกล้ส้ม!” วงแขนกว้างดึงคนตัวเล็กเข้าไปกอดไว้ไม่ยอมปล่อย ส้มตำสั่นเทาเพราะเสียใจพยายามดันร่างแกร่งออกแต่ก็สู้แรงไม่ได้จนต้องยอมอยู่เฉย ๆ แล้วร้องไห้ออกมาไม่หยุด รู้ว่าพี่ชายหวงแต่ทำไมต้องกับคนนี้ที่เขารักจริง ๆ ด้วย อีกอย่างพี่ไทเกอร์ก็รักเขามาก ๆ ไม่มีอะไรที่ทำให้ดูออกเลยว่าเจ้าตัวจะนอกใจเหมือนคนก่อน
“สะ ส้มได้เสียกับพี่เขาแล้ว ฮึก…”
“…”
“ส้มเป็นเมียพี่เขาแล้วนะ!” เสียงตะคอกดังขึ้นพร้อมแรงทุบที่อกแกร่ง นั่นทำให้โอผละน้องชายออกมามอง สภาพใบหน้าใสเต็มไปด้วยคราบน้ำตา ไล่ลงไปมองผิวขาว ๆ ภายใต้ร่มผ้าตัวโคร่งยิ่งไม่ต้องสงสัยว่าคนตรงหน้ามันไปให้ใครกินมา ความโกรธทำให้ต้องกัดฟันไว้แน่น ไม่อยากจะยอมเลยจริง ๆ ไม่อยากให้น้องมันต้องเจ็บอีกแล้ว
“ทำไมมึงใจง่ายแบบนี้วะแม่ง…”
“ฮึก… ฮือ… สะ ส้มรักพี่ไทเกอร์จริง ๆ”
“…” ยิ่งได้ยินเสียงร้องไห้ของน้องชายโอยิ่งไปไม่เป็น ร่างเล็กซุกหน้าลงที่อกแกร่งผ่านเนื้อผ้ามีกลิ่นเหม็นพลางร้องไห้ไม่หยุด เขาทำอะไรได้บ้างวะนอกเสียจากลูบแผ่นหลังและกอดมันไว้ ร่างกายและจิตใจอ่อนลงทันทีที่น้องเขาเป็นแบบนี้
“หยุดร้องส้มตำ…”
“ฮึก…” เสียงสะอื้นไห้ดังขึ้นไม่ขาดจนร่างสูงต้องผละน้องชายออกมาเช็ดน้ำตาให้
“สะ ส้ม… จะคบกับพี่ไทเกอร์”
“…” ทำไมดื้อด้านแบบนี้วะ มันหลงผู้ชายจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วรึไง ตอนเจ็บเดี๋ยวก็รู้สึก ถึงแม้จะเห็นแววตาของไอ้รุ่นน้องคนนั้นแสดงออกถึงความจริงจังมากแค่ไหนก็เถอะ แต่หัวอกคนเป็นพี่ที่ต้องเห็นน้องชายร้องไห้มันทำให้เขาไม่อยากปล่อยให้น้องมันเจ็บปวดเพราะเรื่องแบบนั้นอีก สักพักสองคนที่คุยกันข้างนอกเสร็จก็เดินเข้ามา ใบหน้าใสที่พยายามเช็ดน้ำตาอยู่จึงหันไปมอง ไทเกอร์เห็นจึงได้รีบตรงเข้ามาดึงคนตัวเล็กเข้าไปกอดไว้ด้วยความเป็นห่วง ใบหน้าใสซุกลงที่ร่างแกร่งทันทีที่รู้ว่ากลิ่นนี้คือใคร สายตาคมของทั้งสองที่ไม่ลงรอยกันจ้องมองกันเสียจนบริเวณโดยรอบเกิดแรงกดดัน ส่วนคนตัวเล็กตอนนี้ร่างกายเพลียจนอยากหลับ เขาเหนื่อยมามากแล้วจริง ๆ วันนี้ ร้องไห้กี่รอบแล้วตั้งแต่ถูกคนพี่ใจร้ายทางกามารมณ์ตลอดจนมาอยู่ตรงนี้ จะไปเรียนไหวไหมร่างกาย… ใบหน้าใสหลับตาซุกอยู่กับแผ่นอกอุ่น ๆ แล้วยกมือขึ้นกอดร่างสูงที่เขารักไว้
“พอ ๆ เลิกจ้องกันได้ละ มึงต้องทำงานต่อไอ้โอ รถลูกค้าจะมาเอาพรุ่งนี้ ไอ้ไทเกอร์มันก็รุ่นน้องที่กูรู้จัก ไว้ใจมันหน่อย…”
“…” ได้ยินโอจึงยอมหันหน้าหนี เขาแม่งไม่ไว้ใจใครให้คบกับน้องชายตัวเองเลยจริง ๆ ยิ่งน้องชายเขามันชื่อส้มตำตัวบาง ๆ คนนี้เขายิ่งไม่อยากให้ใครสัมผัส
“กูบอกไว้ก่อนว่าคนที่ทำให้น้องกูเจ็บกูเอามันตายแน่ ๆ มึงชื่อไทเกอร์ใช่ไหมกูจะจำหน้ามึงไว้… รีบไสหัวไปก่อนที่กูจะไม่ยกมันให้…” ได้ยินไทเกอร์จึงต้องก้มลงไปมองใบหน้าใสที่หลับตาซบอกเขาอยู่ ดูแค่นี้ก็รู้ว่าน้องมันเพลียมากแค่ไหน แก้มเนียน ๆ มีแต่คราบน้ำตาจนใจนึกห่วง
“ขอบคุณครับ…” ร่างสูงเอ่ยตอบชายตรงหน้าก่อนจะอุ้มร่างเล็กขึ้นแล้วหันหลังเดินออกไป สายตาของโอที่ตอนแรกทำเป็นไม่พอใจให้รุ่นน้องมันเห็น ตอนนี้เปลี่ยนเป็นหนักใจมองตามหลังคนอุ้มน้องชายค่อย ๆ ไกลออกไปทุกที เหมือนความรู้สึกที่กำลังจะเสียน้องชายตัวเองไปยังไงอย่างงั้นเลยว่ะ ตลอดเกือบเดือนก็ยุ่งจนไม่ได้เห็นหน้าส้มตำมันเลยจริง ๆ วันนี้เลยมีโอกาสเจอแต่ก็คุยกันได้แป๊บเดียวเพราะตารางงานที่ค่อนข้างแน่น… นี่ยิ่งมันมีแฟนแล้วเขาจะยิ่งไม่มีค่าสำหรับมันแล้วใช่ไหมวะแม่ง น้องชายที่เขารักเขาเอ็นดูมาโดยตลอด ดูแลมันตั้งแต่มันยังเป็นเด็กน่ารักเด๋อ ๆ จนหัดแรดแบบตอนนี้ใครจะไม่หวง…
“ไทเกอร์มันไม่ใช่คนที่จะจริงจังกับใครแล้วทิ้งง่าย ๆ น้องมันเคยสนิทกับกูเพราะชอบเอารถมาให้ดู… กูหมายถึงร้านเก่า แดกเหล้าด้วยกันบ่อย ๆ ด้วย กูสนิทกับพี่รหัสมันเลยเจอกันบ่อยจนสนิท”
“เฮ้อ… เลิกอวยมันได้ละ กูไม่ใจอ่อนว่ะ…” พูดจบโอจึงเดินตรงไปทำงานต่อ ยังไงน้องเขาเขาก็ต้องหวงว่ะ ดีนะที่ไอ้รุ่นน้องหน้าหล่อมันกล้ามาเจอเขาถึงที่นี่…
‘ชื่อไทเกอร์เหรอวะ?”
..
..
..
ผ่านไปเกือบ 1 ชั่วโมง~
“อื้ออ…” ร่างเล็กถูกวางลงบนเตียงอย่างนุ่มนวล เขาเหนื่อยจนสมองมันไม่สามารถที่จะรับรู้อะไรได้อีกแล้ว เจ้าของห้องที่ตอนแรกอยากทำงาน แต่เมื่อเห็นน้องมันเป็นแบบนี้จึงต้องรีบไปเปลี่ยนชุดปิดไฟแล้วขึ้นมานอนกอด ไออุ่นที่คุ้นเคยทำให้ส้มตำรีบขยับเข้าหา
จุ๊บ…
“กูไม่ปล่อยมึงไปไหนแน่ ๆ ว่ะส้มตำ”
“อื้อ…” เสียงครางของคนไม่รู้เรื่องรู้ราวดังขึ้นเบา ๆ เขารักเขาหลงขนาดนี้แล้วจะให้ทิ้งไปเอาคนอื่นได้ยังไง แม่งทำตัวน่ารัก น่าเอา เด๋อ ๆ ด๋า ๆ จนนึกเอ็นดู ตอนแรกที่คิดว่าได้น้องมันมาง่าย ๆ เพราะน้องมันชอบและพร้อมยกร่างกายให้ แต่เขาคิดผิด… ดูจากสายตาและคำพูดของพี่ชายมันแล้วคงไม่ใช่ได้มาง่าย ๆ แผลที่มุมปากก็แค่ใช้ผ้าเช็ดนิดหน่อย คงไม่มีอารมณ์มาทำในตอนนี้ ขอนอนกอดคนตัวเล็กมันไว้ก่อนแล้วกัน…
“พะ พี่ไทเกอร์…”
“…” เสียงเรียกแผ่ว ๆ ทำให้ไทเกอร์ขมวดคิ้ว ทำไมน้องมันยังไม่หลับ ใบหน้าคมผละออกจากหัวหอม ๆ มามองจึงเห็นตากลมเปิดอยู่ ถึงจะมืดแต่ก็ยังพอมีแสงส่องเข้ามาทำให้มองเห็น
“ส้มรักพี่ไทเกอร์นะ…”
“…”
“อย่าทิ้งส้มเด็ดขาด…” เสียงแผ่วเบาเอ่ยจบก่อนจะขยับเข้าไปซุกที่อกแกร่งแล้วถูไปมาเหมือนทุกครั้ง
“หึ ๆ กูก็รักมึงส้ม… และจะไม่ทิ้งแน่ ๆ”
Talk with M: นิยายเรื่องนี้เอ็มแต่งขึ้นเพื่อสนองกิเลศและกามารมณ์ในใจตัวเองล้วน ๆ เลยเด้อ ไม่ได้คิดจะเอาสาระอะไรมากมาย จำได้ว่าเครียด เหนื่อย ทำไมมีแต่อะไรมันหม่น ๆ ตึง ๆ ไปหมด เลยแต่งหมกมุ่นขึ้นมา กะว่าจะไม่มีอารมณ์เศร้า ๆ แล้ว แต่คิดซะว่ามันเป็นสีสันเหนอ... ยังไงเรื่องนี้ก็จะอิงตามชื่อเรื่องไปจนจบเลยนะครับ คำศัพท์อาจ Explicit เกินไปต้องขออภัยเด้อ ฝากเมนต์ ๆ หน่อยน๊า ยังไม่มีใครเมนต์เลย เห็นมี 2 คนเอง55555 เพิ่งเคยลงในเล้าเป็ดครั้งแรก ก็เอานิยายที่แต่งได้เยอะแล้วมาลง เอ็มก็ลงซะเยอะเลยในแต่ละวัน แต่ตอนนี้คือตอนล่าสุดจากทุกแพลตฟอร์มแล้ว ขอบคุณคุณแตง @BESILENT1993 และคุณ @LoammyLoammie และรุ่นน้องคนหนึ่งที่ช่วนสอนวิธีลงนิยายในนี้ด้วยนะครับ เกือบตายในตอนแรก
:mew6:
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
ขอบคุณนะคะที่เขียนนิยายสนุกๆแบบนี้ให้อ่าน
คือมันคลายเครียดมาก ๆ เลย
ไล่อ่านตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนล่าสุด
พี่เสือคือดูรักน้องมาก
และน้องส้มก็หมกมุ่นจริงๆ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนนะคะ
-
ตลกมาก บันเทิงจริงๆค่ะเรื่องนี้
แต่งแบบนี้อีกนะคะ ขอบคุณไรท์ค่าที่แต่งสนุกขนาดนี้
-
E20 “ซดลงท้องหวานอร่อยอูมามิ”
RATED 18+
Language and Sex
#Somtum
“มึงโอเคแล้วจริง ๆ ถูกมะ?”
“อื้อออ… ใครจะไปรู้ว่าจะป่วย มีแต่เรื่องเข้ามาให้กูเพลีย” เมื่อวานสรุปคือป่วยจริง ๆ ด้วยครับ พี่ไทเกอร์เลยหยุดดูแลผมทั้งวันเลย ก็สมควรแล้วหนิ ทำน้องซะจนร่างกายบอบช้ำ แต่นี่โอเคขึ้นมาก ๆ แล้ว หรือเพราะตูดผมมันจะเริ่มชินต่อการถูกเยวะ หรือนี่จะเป็นข้อดีของการโดนเยบ่อย ๆ?
“อื้อออ…”
“เป็นไร… ทำไมหน้ามึงแดง?” ปูนมันละสายตาจากโทรศัพท์ขึ้นมามอง ก็คนเขินป่ะ แค่จินตนาการโดนพี่ไทเกอร์ยัดหอไอเฟลเข้ามาในร่างก็แทบฟินจนสติเตลิดแล้ว~ คนบ้าเยดุ!!!
“รูปที่มึงใช้พลังงานตอนป่วยแต่งแล้วส่งมาให้กูว่ายังไม่โอเลยว่ะส้ม อิดอก… คือมึงไม่ต้องฝืนสังขารพยายามขนาดนั้นก็ได้ป่ะ…”
“ก็กูเกรงใจมึงมะ เมื่อวานตอนเย็น ๆ ก็เอากล้องไปซ่อมแล้วด้วย แล้วมึงไม่เอาแมคบุ๊กมาอิผี…” พูดถึงเรื่องกล้องแล้วนึกถึงหน้าคนให้ตังค์เลย ยอมรับว่าตอนนั้นรู้สึกทั้งโกรธทั้งเสียใจ พี่โอใจร้ายกับน้องมาก ๆ เลยอะ แต่พอกลับมาถึงห้องแล้วได้นอนกอดพี่ไทเกอร์ มันกลับนึกถึงหน้าพี่ชายตัวเองจนคิดไปถึงไหนต่อไหน สรุปเลยได้โทรไปคุยแล้วเผลอร้องไห้ให้เจ้าตัวฟังจนโดนด่าแถมยังขู่จะต่อยพี่ไทเกอร์อีกต่างหาก แต่ตอนนี้โอเคแล้ว ยังไงพี่โอก็จะยังเป็นพี่ชายสุดหล่อและเท่ของน้องเสมอ!
“เออปูน… มึงรักพี่ปั้นป่ะ?”
“…” หน้ามันดูชะงักเล็กน้อยจนผมเลิกคิ้ว ปั้นคือพี่ชายของปูนที่ไปเรียนต่ออยู่เมืองนอก ก็อย่างที่บอกว่าครอบครัวนี้รวยจนแทบจะใช้เงินแก้ปัญหาทุกอย่าง ผมเคยด่าปูนมันนะว่าเงินแก้ปัญหาทุกอย่างไม่ได้ เลยโดนมันตอกกลับว่า ‘มึงอาจจะมีไม่มากพอที่จะแก้ปัญหานั้น’ คืออิห่ารากหญ้า!
“เป็นไรของมึงเนี่ย…”
“เปล่า… แค่ไม่อยากนึกถึง” หน้ามันดูไม่จอยกับชีวิตเลย จะว่าไปปูนมันแปลก ๆ ไปป่ะ พอผมมีพี่ไทเกอร์ก็เหมือนเทเพื่อนบ่อย ๆ
“ชะ เชี่ย… ปูนมึงโกรธกูเหรอ?”
“ห๊ะ?” ยังจะมาทำหน้างงอีกนะ!
“แงงง กูขอโทษ…”
“อิส้ม! มึงจะมาอ้อนกูทำไม?” มันดันหน้าผมออกเหมือนรังเกียจ
“ก็กูอยู่แต่กับพี่ไทเกอร์ซะส่วนใหญ่จนเทมึงอะ…”
“อิสัส… มึงคิดดี ๆ ว่าปกติเราอยู่ด้วยกันบ่อยเหรอ” ได้ยินมันบอกผมจึงเลิกคิ้ว จะว่าไปปกติก็อยู่ด้วยกันแค่ตอนอยู่มอ มีไม่กี่ครั้งที่ชวนออกไปไหนด้วยกัน ปูนมันชอบร่านไปหาผู้ชาย ส่วนผมหมกอยู่แต่ในห้องอ่านนิยาย ดูซีรี่ส์เกี่ยวกับเซ็กซ์และทำงาน พี่โอบอกไว้ว่าอย่าร่าน แต่ผมชอบออกไปส่องพี่ไทเกอร์แล้วกลับหอมาช่วยตัวเองบ่อย ๆ
“เออว่ะ… เหมือนมึงจะเทกูมากกว่าป่ะปกติ?”
“อื้อ…”
“อ๋อ… งั้นแล้วไป กูคิดว่ากูเทมึง” คิดว่าผมเทมันแล้วซะอีก อย่างน้อยมันก็ไม่ได้โกรธผม งั้นเปลี่ยนเรื่องดีกว่า ตอนนี้เหลือเวลาอีกนานเลยจะถึงเวลาเรียน จะบอกว่าวันนี้มีเรียนแค่ช่วงบ่ายแต่หลายชั่วโมงเว่อร์ ถามว่าทำไมแบกสังขารมาแต่เช้าก็เพราะมีงานต้องทำ นี่ก็แต่งตัวมาซะพร้อม สรุปปูนมันไม่ได้เอาแล็ปท็อปมาจ้า บ่นให้ไปเอายังบอกขี้เกียจอีก เดี๋ยวจะกลับไปเอาที่ห้องเองก็ได้วะ!
“ส้ม…”
“หือ? … เออปูนกูจะกลับหอไปเอาโน้ตบุ๊คก่อนนะ”
“อย่าเพิ่ง…” ทำท่าจะลุกขึ้นแล้วแต่มันดันเบรกให้ผมเลิกคิ้ว
“อะไรวะ?”
“มึงลองยัง น้ำกามอะ เขาบอกให้ผู้ชายกินสับปะรดแล้วน้ำมันจะหวานขึ้นนะเว้ย…”
“กูลองแล้ว มันหวาน ๆ คาว ๆ ขึ้นจมูกอะมึง แต่พอเป็นของคนที่เรารัก มึงรู้ป่ะว่ามีความสุขที่ได้กิน แต่เรื่องสับปะรดกูเคยอ่านเจอนะ ยังไม่ลองเลย…” พูดแล้วนึกถึงเสือตัวโต ฮือออ… อยากกอดพี่ไทเกอร์อะ เมื่อเช้ามาส่งที่หอด้วย คนอะไรช่างไม่มีที่ติเอาเสียเลย วันนี้เห็นบอกยุ่งทั้งวัน คงเรียนและทำงานกับเพื่อนนั่นแหละ จะไปเล่นบาสหรือดื่มเหล้ากับเพื่อนไหมนะ เมื่อกี้ก็คุย ๆ กันในแชตด้วย ไหนบอกยุ่งแล้วทำไมยังตอบได้ก็ไม่รู้
“มันก็จะรสชาติประมาณนั่นแหละมึง แต่กูบอกเลยว่าไม่เคยให้ผู้ชายแตกในปาก สัส… เพิ่งมีไอ้พวกบ้ากามสามตัวมันทำกับกู!”
“ห๊ะ!?”
“…” ไอ้พวกบ้ากาม 3 ตัวเหรอ? มันหมายถึงพวกไหน
“ปูน… อย่าบอกนะว่ามึงโดนรุม?”
“…” เงียบ…
“อิเชี่ยยย… เท่อะ”
“เท่แม่มึงสิอิห่า… กูสลบเลยอิเวง! คือถามว่าฟินไหมก็สุด ๆ อะมึง… จินตนาการผู้คนหนึ่งอยู่ของหน้าให้กูอม อีกคนอยู่ข้างล่างให้กูนั่งเทียน คนสุดท้ายอยู่ด้านหลังยัดเคมันเข้ามาอะ แล้วมึงคือแบบสองเคใหญ่ ๆ ในรูกู อิดอกกูแทบตาย… แต่กูบอกเลยว่าเป็นอะไรที่เกินคาด ประสบการณ์กระแทกกันวัวตายควายล้มอะมึงเก็ตป่ะ ถึงพวกแม่งจะไม่แคร์ร่างกายกูเลยก็ช่าง…”
“ฮือออ… ทำไงดีกูอยากลองบ้างอะ”
“ลองไร?”
กึก…
“พะ พี่ไทเกอร์?” อยู่ดี ๆ เสียงคุ้นหูก็ดังขึ้นผมจึงหันไปมอง ร่างสูงในชุดนักศึกษาสุดหล่อเดินตรงเข้ามาใกล้ ๆ จึงได้ลุกขึ้นไปหา
“อ่ะ…”
“หือ?” พี่เขายื่นแม็กบุ๊กมาให้จนต้องเลิกคิ้ว
“ก็บ่นว่าลืมเอามากูเลยเอาของกูมาให้ พอดีมันติดรถมาด้วย…”
“…” ถึงขั้นเดินเอามาให้เลยเหรอ ฮืออออ… แทบอยากจะพุ่งเข้าไปกอดคนตัวสูงแต่พอมองรอบ ๆ แล้วมีคนหันมามองเต็มไปหมดเลย ถึงแม้จุดที่ผมกับปูนนั่งมันจะห่างไกลจากผู้คนก็ตามแต่ ทำได้เพียงยิ้มเหมือนตื้นตันใจแล้วรับของมากอดไว้
“ขอบคุณครับ~”
“เย็นนี้กูมารับ…”
“อื้ม…” เอ่ยตอบก่อนเจ้าตัวจะทำเป็นหันหลังเดินออกไป ผมหันไปมองปูนมันก็เหมือนจะมองบน ตัดสินใจรีบเดินไปคว้าแขนคนตัวสูงไว้เพราะคิดอะไรได้ ใบหน้าหล่อจึงหันกลับมาเลิกคิ้ว
“ให้ส้มเดินไปส่งไหม?”
“ทำไม?”
“…” จริง ๆ คืออยากคุยด้วยอีกนิดต่างหาก ถึงแม้จะอยู่ด้วยกันบ่อย ๆ แต่ผมรู้สึกเหมือนติดพี่ไทเกอร์แล้วอะ หน้าเราแสดงอาการเขินขนาดที่พี่ไทเกอร์ต้องกระตุกยิ้มเลยรึไง ใบหน้าคมค่อย ๆ ก้มลงมาใกล้ ๆ จนยิ่งชะงัก
“อ่อยกูดูสถานที่หน่อย…” เอ่ยจบมือหนาก็ยกขึ้นมาขยี้หัวผมแล้วเดินออกไป ตาย~ ทำไมพออยู่มอพี่เขาถึงนิสัยเปลี่ยน นี่เก๊กอยู่หรือไง! ฮืออออ… แต่เขินจนแทบตัวจะลอยอยู่แล้ว ผมรีบเดินกลับไปนั่งฟุบหน้าลงบนโต๊ะด้วยเขินทันที
“อิร่าน…”
“ฮือออ… มึงกูอยากโดนเยเลยอะ”
“อิสัสไม่ได้…”
‘ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว’ คิดได้รีบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดส่งข้อความหาคนตัวโตทันที
พี่ไทเกอร์ – Messenger
ส้มตำ: ระหว่างทางพี่ซื้อสับปะรดกินด้วยนะ อย่าลืมกินเด็ดขาด! ต้องกินจริง ๆ นะ! ร้านป้าเปี๊ยกอะ ซื้อแล้วกินด้วย
แค่นี้ก็ถือว่าเรียบร้อยแล้ว เย็นนี้ต้องจัดแล้วส้มตำ ต้องตอบแทนคุณสามีที่อุตส่าห์เอาแล็ปท็อปมาให้ยืม
อื้ม!
________________________________________
ตัดภาพมาหลังเลิกเรียน~
“ตายกูตาย… กูจะเลิกเรียนแล้วส้ม กูหมดแพสชั่นในการเรียนละ” เดินออกมาจากตึกคณะผมกับปูนถึงกับแทบจะเป็นลม ถ้าจะเรียนหนักขนาดนี้ฆ่าฉันให้ตายเลยก็ได้ ยังดีที่เคลียร์งานหมดไปแล้วบางส่วน ย้ำว่าแค่บางส่วน พวกเราพากันเดินไปนั่งลงที่ม้าหินอ่อนแล้วฟุบหน้าเหมือนอยากนอน
“ปูนกูง่วงอะ…”
“ก็หลับสิวะ” จะให้หลับตรงนี้เลยรึไง
“มึงกูจะกลับหอนะ…”
“ทิ้งกูอีกละ”
“กูทิ้งมึงหรือมึงทิ้งกูเอาดี ๆ แล้วไหนบอกจะไปทำธุระส่วนตัว?” ตอนเดินออกมาก็บอกไม่ใช่รึไงว่าจะไปทำธุระ แล้วดูผู้สองคนเดินมาแต่ไกล ซ้ำยังนั่งลงประกบข้างปูนมันจนผมจำต้องมองบน แล้วที่พีคคือเป็นภูมิกับบิลเพื่อนในคณะแต่คนละเอก แล้วไหนมึงบอกว่าเกลียดผู้ชายหน้าฝรั่งคนนี้!? อย่าบอกนะว่าเอากันแล้ว? งานดีทั้งคู่เลยนะอิห่า สูงยาวเข่าดีจริง ๆ แต่อย่ามาเทียบกับพี่ไทเกอร์! จะหล่อจะรวยจะหุ่นดีมากแค่ไหนคนที่จะเป็นหนึ่งในใจได้ก็มีเพียงแค่เสือร้ายในร่างคนตัวนั้น
“พวกนายจะพากันมาทำไม?”
“หาเมียไง…”
“…” เมีย? ดูพวกมันคลอเคลียเพื่อนผมสิ…
“ไอก็มาหายูเหมือนกัน”
“ปูนกูจะกลับหอแล้วนะ” ผมบอกมันน่าเบื่อ ๆ จนผู้ชายสองคนนั้นหันมามองแล้วกระตุกยิ้มส่งมาให้ ภูมิเหมือนไม่ได้สนใจผมแล้วมั้งเนี่ย ปูนมันคบกับผู้ชายทีเดียวสองคนเลยเหรอ? หรือพวกมันคิดที่จะแค่แกล้งแล้วคุยกันเล่น ๆ?
“เดี๋ยวนะ… พวกนายคิดจะแค่แกล้งเพื่อนเราเหรอ?”
“มึงกลับเหอะส้ม กูเองก็จะกลับละ…”
“…” ดูหน้าก็รู้ว่ามันไม่โอเค
“พวกนายเลิกตามฉันสักที รำคาญ…” พูดเสร็จปูนมันก็ลุกขึ้นเดินหนี แต่ที่ทำให้ผมงงคือภูมิกับบิลกลับลุกขึ้นแล้วเดินตามมันไปอย่างรวดไว อะไรกันเนี่ย ปูนมันไปหาเรื่องพวกนี้ไว้เหรอ? จำได้แค่ว่าหลังจากให้มันเยกับภูมิในห้องให้ดู ปูนมันก็นอนกับภูมิอีก ผมรู้แค่นี้ ส่วนบิลปูนมันอยากได้ แต่ก็มีเรื่องกันก่อนไม่ใช่รึไง? เดี๋ยว ๆ ทำไมเอาเรื่องแบบนี้มาคิดจนลืมว่าตัวเองเรียนจนเหนื่อยซะแทบจะเป็นลม
‘เอ๊ะ!? อย่าบอกนะว่าปูนมัน-’
“พี่ส้มตำครับ” เสียงทุ้มดังขึ้นจนต้องหันไปมอง ก่อนจะตกใจที่เห็นเป็นหน้าน้องรหัส นี่คิดว่าสายรหัสน่าจะรังเกียจผมไปหมดแล้วซะอีกเพราะไปไหนไม่เคยชวนกันเลย ยังดีที่มีน้องรหัสผู้ชายปีหนึ่ง พ่วงด้วยตำแหน่งเดือนสาขาที่มีใบหน้าอันหล่อตี๋
“ปืนมีอะไรรึเปล่า?”
“ผมแค่แวะมาทักน่ะครับ”
“อ๋อ…” แวะมาทัก? ปกติเห็นเดินผ่านเหมือนไม่สนหัวพี่รหัสเลยด้วยซ้ำ!? น้องอย่ามาโกหกนะ
“คืนนี้พี่สนป่ะ?”
“…” ว่าละ… แล้วทำไมต้องขยับมาใกล้ด้วย ผมจึงทำเป็นลุกขึ้นสะพายกระเป๋าแล้วยิ้มให้จาง ๆ เพราะยังไงก็ต้องกลับอยู่ละ
“คืนนี้ผมกับเพื่อน ๆ มีดื่มกันที่ห้อง กะจะชวนพี่ไปด้วย… ในฐานะน้องรหัส” ทำไมต้องเน้นตอนบอกฐานะแล้วทำหน้ายียวน
“มันไม่ว่าง…”
กึก…
“พะ พี่ไทเกอร์” ทำไมชอบโผล่มาข้างหลังจนทำให้สะดุ้งด้วย หันไปมองใบหน้าคมเหมือนพร้อมขย้ำคนให้ตาย ซ้ำยังเดินมาดึงไหล่ผมไปกอด หลายสายตาจับจ้องมาอีกแล้ว ฮือออ… แล้วคือตอนนี้คนลงมาจากตึกเยอะด้วย ต้องมีสักโพสต์แล้วป่ะเพจขี้เสือกเนี่ย
“หึ ๆ ผมชวนพี่รหัสผมครับ ไม่ได้ชวนพี่…”
“เอ่อ… พี่ไม่ว่างน่ะปืน เอาเป็นว่าไว้ค่อยคุยกันเนอะ” บอกเสร็จจึงได้รีบลากคนตัวโตออกไปทันที ไม่งั้นต้องมีปัญหากันแน่ ๆ ดูก็รู้ว่าน้องปืนเป็นคนยังไง มองออกตั้งแต่คุยกันครั้งแรกแล้วว่าน้องเป็นผู้ชายแบด ๆ แถมยังกวนตีน อยู่ปีหนึ่งไม่ได้เจียมตัวเลยจริง ๆ
กึก…
“โอ๊ย…” แรงบีบที่มือพร้อมกับดึงร่างผมเข้าไปใกล้ ๆ ทำให้นิ่วหน้าเจ็บจนต้องหันไปมอง จะว่าไปนี่มันเพิ่งจะห้าโมงเองนะ แล้วบอกว่ายุ่งทั้งวัน นี่คิดว่าคงทุ่มกว่า ๆ เจ้าตัวถึงจะว่าง
“ใคร?”
“มะ ไม่มีอะไร แค่น้องรหัส…”
“น้องรหัสมึงปากดีจังวะ แล้วแน่ใจว่าแค่น้องรหัส? ทำไมมันมองด้วยสายตาแบบนั้น?” แล้วทำไมต้องทำหน้าโหดใส่ด้วย ไม่ไว้ใจหรือแค่อยากหาเรื่อง!? ก้มลงไปมองยังมือตัวเองที่ถูกบีบพี่ไทเกอร์จึงยอมปล่อยออกก่อนกระเป๋าสะพายข้างที่สะพายอยู่จะถูกมือหนาแย่งไปถือ ในนั้นมีแมคบุ๊กของเจ้าตัวด้วย แต่ที่แย่งไปก็เพราะชอบถือให้เหมือนทุกครั้งนั่นแหละ เหมือนจะดีอยู่แล้วแต่ทำไมต้องทำหน้าเหมือนโมโห
“หงุดหงิดแล้วชอบเอามาลงที่ส้มตลอดเล๊ย” เอ่ยออกไปเสียงเหมือนงอน ๆ ก่อนเราทั้งสองจะออกเดินต่อ พี่ไทเกอร์ชอบทำร้ายน้อง!
“ยังไม่ทำอะไรเลย…”
“บีบมือส้ม แดงเลยเห็นมะ… เมื่อเช้าก็ยังพูดดี ๆ ด้วย แต่ตอนนี้ทำไมน้ำเสียงเหมือนไม่พอใจส้มอะ”
“…” ยังมาทำหน้านิ่ง ๆ ใส่อีกนะ ใบหน้าคมส่ายไปมา ไม่นานก็พากันเดินมาถึงที่จอดรถ ร่างสูงเปิดประตูเชิญผมขึ้นเหมือนเป็นคุณนายพร้อมกับยื่นกระเป๋าให้ถือ หมั่นไส้ใบหน้าหล่อ ๆ นั้นจริง ๆ หลังปิดประตูก็อ้อมไปขึ้นฝั่งคนขับแล้วสตาร์ทเครื่องขับออกไป เราไม่ได้คุยอะไรกันต่อ แต่พี่ไทเกอร์บอกจะไปซื้อของก่อน
และแล้วก็มาถึงห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่ง ผมเดินตามคนตัวสูงเข้าไปในห้างสัมผัสแอร์เย็น ๆ กับเสียงอะไรต่อมิอะไร สรุปแล้วมาซื้อพวกอุปกรณ์ต่าง ๆ ไว้ทำงาน มีเครื่องเขียน และซื้อหนังสือด้วย จะว่าไปเรามีงานต้องทำนี่นา เอาไงดีวะส้ม แต่ก็ต้องลองชิมน้ำพี่ไทเกอร์ไม่ใช่รึไง? จะว่าไปอารมณ์ของเจ้าตัวเหมือนจะไม่ค่อยคงที่ด้วย ถ้าทำรุนแรงเราก็แย่น่ะสิ งั้นกลับไปทำงานที่หอดีกว่า ยังไงอีกแค่ไม่กี่วันก็จะย้ายไปอยู่ด้วยกันแล้ว วันนี้เราก็เหนื่อย ๆ ด้วย
“จะเอาอะไรไปหยิบมาจะได้จ่ายทีเดียว…”
“หือ?” เลิกคิ้วสงสัยเล็กน้อยเมื่อได้ยิน พี่ไทเกอร์ก็เอาแต่ทำหน้านิ่ง ๆ ใส่ จะซื้อเราด้วยเงินใช่ไหม!?
“…”
“ไม่เอาา…” ตอบก่อนจะถอยออกมาให้ห่างจากเจ้าตัวเดินไปดูของในร้าน มีนิยายด้วย แต่อยากได้หนังสือการ์ตูนโป๊อะ จะมีไหมในนี้ เขาคงไม่ขายในร้านแบบนี้หรอกมั้ง อยากได้แบบโดจินวายไรงี้ สักพักจึงได้ยินเสียงเรียกเลยต้องรีบสาวเท้าตรงไปหา ถุงในมือหนาเต็มไปหมดเลย เห็นเช่นนั้นก็อดเลื่อนมือไปแย่งมาช่วยถือไม่ได้
“คืนนี้นอนไหน?”
“น่าจะหอส้มแหละ…”
“นอนกับกู…”
“ไม่เอาาา… ส้มจะทำงาน”
“เอามาทำที่ห้องกู เดี๋ยวพากลับไปเอาของ ยังไงก็จะย้ายมาอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว ไปขนอะไรที่พอขนได้มาด้วยเลย”
“พี่ไทเกอร์อย่าดื้อได้ไหม…”
“…”
“ยังไงส้มก็จะอยู่ทำงานที่หอวันนี้!”
________________________________________
ผ่านไปเกือบชั่วโมงครึ่ง~
“…” แล้วนี่มันอะไรเนี่ย… ทำไมเราถึงได้มานั่งเปลือยกายอยู่บนร่างของคนตัวสูงได้ ทำไมต้องบังคับให้มานอนด้วย จริง ๆ คือเงี่ยนถูกป่ะ? ก่อนหน้าก็บังคับให้ไปเอาของอะไรต่าง ๆ มา พี่ไทเกอร์ดื้ออะ! เราเขินจนหน้าแดงละ เล่นให้ถอดเสื้อผ้าออกจนหมดแล้วบังคับให้ขึ้นมาบนเตียง นั่งใช้สะโพกทับส่วนนั้นที่กำลังแข็งดุดันในกางเกงสแล็ค ไฟก็สว่างเห็นอะไรต่อมิอะไรบนเรือนร่างเราไปหมดแล้ว เจ้าตัวถอดเสื้อโชว์หุ่นเหมือนพร้อมรบ
“สะ ส้มต้องทำจริงเหรอ?”
“…” เหมือนใช้สีหน้าตอบ
“ตะ แต่วันนี้ส้มไม่อยาก-”
“ทำ มาที่ห้องกูทั้งที”
“พี่ไทเกอร์เอาแต่ใจ”
“หึ” หลอกน้องมาเอา! คนหื่น! จริง ๆ ยอมรับว่าอยากโดนพี่ไทเกอร์เยในตอนเช้า แต่เข้าใจอารมณ์เรียนจนแทบจะสลบแล้วต้องมาถูกเยอีกป่ะ มึง… คือกูเหนื่อย อีกอย่างจะบอกว่าพี่ไทเกอร์เหมือนมีอารมณ์มากเว่อร์ตอนนี้ ดูสายตาที่ไล่มองผมมันหื่นกามมากแค่ไหน
“คิดว่ากูไม่รู้รึไงทำไมให้กูกินสับปะรด?”
“พะ พี่ไทเกอร์ทะลึ่ง!”
“หึ ๆ กูเลยจัดไปหลายถุงเลย มึงกามขนาดซะนี้กูจะน้อยหน้าเหรอวะ?”
“งะ งั้น… วันนี้ตอนจะแตกพี่แตกใส่หน้าส้มได้ป่ะ เอาใกล้ ๆ ปากส้มนะ”
“หึ ๆ”
พรึบ!
“อ๊ะ!” ร่างผมถูกสลับให้ลงไปนอนหงายด้วยแรงมหาศาล ทำกับน้องเบา ๆ ก็ได้ป่ะ!? เรียวขาขาวทั้งสองข้างถูกมือสากดันให้แยกออกห่าง แสงสว่างส่องลงมากระทบจนเกิดเงาสะท้อน เห็นอะไรต่อมิอะไรไปหมดแล้ว เจ้าของใบหน้าหล่อส่งสายตาหื่นกามมาเสียจนผมใจสั่น
“ยะ อยากเอาก็บอกไม่ต้องหลอกน้องมานอนด้วย”
“หึ ๆ แล้วน้องอยากโดนเอาแบบแรง ๆ หรือเบา ๆ ครับ?”
“ละ แล้วแต่พี่สิ” อย่ามาใช้ใบหน้าหล่อยียวนน้องนะ! ระวังไทเกอร์น้อยหักเพราะโดนส้มตำขย่ม!
“ได้…” เอ่ยจบกลางกายใหญ่จึงผงาดขึ้นโชว์เสียจนผมชะงักกลืนน้ำลาย เส้นเลือดปูดโปนตามโคนแข็ง เห็นกี่ครั้งก็ใจสั่นและไม่ชินเลยจริง ๆ มันใหญ่มันยาวซ้ำเจ้าของส่วนนั้นยังอารมณ์ร้อนเสียอีกต่างหาก ไม่ให้พูดอะไรมากไปกว่านั้น ส่วนหัวก็ถูกจับให้มาถู ๆ ที่บริเวณช่องทางจนผมเม้มปากเสียว พยายามอ้าขารอรับสิ่งใหญ่โตนั้นเต็มที่ ส่วนของส้มตำน้อยแข็งขึ้นอย่างห้ามไม่ได้ พี่ไทเกอร์รูปร่างยั่วเยน้องตลอดเลย ซิกซ์แพ็คสวย ๆ นั้นมองกี่ครั้งก็อยากเลีย
สวบ…
“อึก…”
“อืม… ทำไมยังแน่นวะ” ขาพับทั้งสองข้างถูกดันขึ้นเสียจนสะโพกผมลอยตัว ใบหน้าคมโน้มลงมาประกบจูบแลกลิ้นพร้อมขยับกายใหญ่เข้าออกเหมือนไม่อยากจะเริ่มทำอย่างช้า ๆ แต่นี่อะไรเสียบลงมาซะจนผมต้องตวัดแขนขึ้นไปกอดรอบคอแกร่ง แรงขยับซอยถี่ยิบเหมือนอารมณ์หงุดหงิดที่เห็นผมคุยกับน้องรหัสยังไม่หายไปไหน เอาแต่ใจ!
สวบ!
“อะ อื้อออ…” จะผละออกไปครางปากก็ถูกครอบดูดเสียจนเคลิบเคลิ้มไปหมด มีเหรอที่ถูกลิ้นอุ่นนั้นตวัดหยอกส้มตำจะไม่หยอกกลับ หยดของเหลวใสไหลรินตามขอบปากเป็นเส้น ๆ รูด้านล่างถูกสอดใส่เข้าหาเหมือนเห็นผมเป็นเพียงสิ่งของ… สิ่งของที่เจ้าตัวรักเจ้าตัวหลงและไม่ต้องการให้ใครได้ไป ปากถูกประกบแลกลิ้นเสียจนได้ยินเสียงที่น่าอาย ร่างผมแทบมลายเพียงเพราะชายตัวสูงกดกายเข้ามาถึงจุดกระเส่า ร่างถลาตามแรงกระแทกอย่างแดกดันเหมือนเมามันที่ได้เย ดูก็รู้ว่าเจ้าตัวอยากมาตั้งแต่เมื่อตอนเช้า เก๊กหล่อทำเป็นบอกน้องให้เขินว่าอ่อยให้ดูสถานที่แต่ที่จริงคืออยากเยใช่ไหมล่ะ!? ให้ผมได้ละเว้นฟื้นคืนสภาพร่างกายเพียงไม่ถึงสองวันเลยด้วยซ้ำเจ้าตัวดันอดไม่ได้ซะอย่างนั้น
“อึก อ่า~”
“อืม…” ใบหน้าหล่อผละมาสบตาแลบลิ้นเลียริมฝีปากอ่อยจนผมเขิน ยิ่งมองหน้ายิ่งกดกายกระแทกเข้ามาเหมือนเน้นย้ำว่าพี่ไทเกอร์รักผมมากแค่ไหน ยามกายใหญ่ดันเข้าหาผนังอ่อนตอดรับอย่างรู้งานได้ยินเสียชั่บ ๆ พร้อมเสียงครางของสองเราประสานเป็นเพลงรักอันเร่าร้อนลอดเข้ามาในโสตประสาท ร่างไร้ผ้าของผมกับอีกคนมีกางเกงสวมอยู่มันดูเร่าร้อนเสียเหลือเกิน ชายตัวสูงรูปร่างเซ็กซี่เพียงแค่เปลื้องเสื้อมันแค่นี้ก็ทำให้ผมหลงจนกามารมณ์พุ่งกระฉูดขึ้นได้ง่าย ๆ ยอมรับว่าเหนื่อยแต่ยิ่งถูกแทงยิ่งครางออกมาไม่หยุดหย่อน สะโพกสอบตอกเสาเข็มเข้ามาจึก ๆ ทำให้จุกจนเบ้หน้าหนี เน้นย้ำน้องซะขนาดนี้รุ่นพี่คนดีต้องการอะไร?
“อะ อ่า… อะ อิ๊… พะ พี่ไทเกอร์…”
“อืม…” สะโพกผมลอยเหนือที่นอนจนรู้สึกปวดเอวแต่กลับเสียวเนื่องจากความลึกที่ถูกแทงเข้ามามันมากจนสติเตลิด เจ็บนิดหน่อยแต่เสียวมากกว่าเสียจนอยากขย่มตอ มือสากเริ่มขยับมาบีบขยี้ที่ส่วนหัวของไตแข็งทำให้ผมครางออกมาไม่เป็นศัพท์ แรงขยับระดับเครื่องไข่สั่นมันเมามันจนส้มตำแทบขาดสติ บิด ๆ ขยี้ก่อนก้มลงมาครอบดูด ตวัดลิ้นขบ ๆ บด ๆ ทำให้ความเสียวซ่านแพร่กระจายไปทั่วทุกส่วนของเรือนร่าง กามารมณ์อันตรธานความเหนื่อยอ่อนในตอนแรกมลายหายไปจนสิ้น เอาส้มแรง ๆ ส้มต้องการของพี่เพียงคนเดียว… ทำให้ส้มรู้ว่าส้มเป็นได้แค่ของพี่
สวบ ๆ
“กะ กูรักเมีย~”
“อ๊ะ… ปะ ปากหวาน อื้อ…”
“มึงเป็นของใคร? อือ…”
“ขะ ของพะ พี่ไทเกอร์เคใหญ่ อะ อ่า…” ยิ่งได้รับคำตอบการตอกเสายิ่งหนักหน่วงขึ้นเรื่อย ๆ ร่างผมถูกจับสลับให้ลงไปนอนคว่ำใบหน้าแนบผ้าห่ม แผ่นหลังถูกกดจำต้องแอ่นสะโพกมนขึ้นสะท้านแสงไฟทั้ง ๆ ที่กายใหญ่เชื่อมอยู่ไม่ยอมปล่อย มือหนาตวัดกอดรอบเอวบางพรมจูบแผ่นหลังซ้ำกระแทกเข้ามาไม่ยั้งจนผมจุก ความรู้สึกเสียวกระเส่าเนื่องจากเนื้ออุ่นของตัวเองกำลังถูกกายใหญ่เสียดสีทำให้ต้องขมิบถี่รับระรัวแล้วกระดกสะโพกตอบกลับอย่างไม่รู้ประสา ทำได้ไม่มากเพราะถูกกอดไว้แต่ก็ใช่ว่าจะไม่กระดกตอบ อยากเอาดีนักก็ต้องจัดน้องหนัก ๆ ให้สมใจพี่ชายเลย!
ชั่บ ๆ ๆ ๆ
“อึก อ่า… สะ เสียว~”
“อื้ม…” ร่างผมถูกดันให้ตะแคงซ้ายพร้อมกายแกร่งโน้มลงมาใช่แขนรวบขาพับทั้งสองข้างทำให้งอตัวเหมือนคนนอนขดตะแคง สอดกระแทกแดกดันหอไอเฟลเข้าใส่น้องเสียจนร่างถลาไปตามแรง ใบหน้าคมคลอเคลียที่ซอกคอและพวงแก้มเนียน ความเสียวตีรวนไปทั่วร่างเหมือนใจจะขาดยังไงอย่างงั้น
สวบ ๆ
“อะ อึก…”
“รัดกูอีก…”
“สะ ส้มจะแตก…” ยิ่งได้ยินร่างแกร่งยิ่งผละออกไปจับลูกสะโพกมนฝั่งขวาที่สามารถจับได้ ยึดมันให้ถนัดแล้วจับยัดกายใหญ่เข้าหาเสียจนผมครางเหมือนคนขาดสติ ความเสียวซ่านไหลเข้ามารวมยังส่วนหัวของกลางกายตัวเองที่ไม่แม้แต่จะได้สัมผัส สักพักก็ทนไม่ได้
สวบ ๆ
“อะ อ่า~” กระตุกร่างปลดปล่อยออกมาเลอะที่นอนของคนพี่พร้อมขมิบช่องทางรัดไทเกอร์น้อยจนเจ้าเสือร้ายเหมือนจะทนไม่ไหวออกแรงกระแทกเสียงดังตับ ๆ ๆ จนผมจุก
“อะ อ่าไม่ไหมไหวแล้วไอ้เหี้ย!”
พรวด!
“อะ อ่า…” แรงกระชากกายใหญ่ออกทำให้เหมือนรู้สึกร่างโหวงอย่างกระทันให้ คนตัวโตเลื่อนมือมาจับกายใหญ่ชักขึ้นชักลงแล้วขยับมานั่งคร่อมหน้าอกผมไว้พลางสาวกายใหญ่ขึ้นรั่ว ๆ มาจ่อปากก่อนมันจะพุ่งทะลักออกมาพร้อมเสียงคำรามดังลั่นก้อง แม้จะเหนื่อยแทบตายแต่ก็ไม่วายที่จะกะพริบตาอ้าปากแลบลิ้นออกมาลองรับน้ำขุ่นกาม มหาศาลที่เลอะหน้าและเข้าปากของผม
“ฮะ ฮ่า…” สองตากลมช้อนมองคนตัวสูงที่อกกระเพื่อมหายใจหอบ ใบหน้าคมเงยขึ้นมองเพดาน ก่อนผมจะเลื่อนมือมาจับที่กายใหญ่แทนมือหนา ไล่เลียทำความสะอาดมันจนหมด พยายามชักรีดมันออกมาทุกหยดกระดกกลืนลงท้องอย่างไม่รังเกียจ เพราะอะไรน่ะเหรอ?
“วะ หวาน…”
“…”
“มันหวานอร่อย…”
“หึ ๆ”
Talk: เอาแฟนอาร์ตสวย ๆ มาฝาครับ
(https://www.img.in.th/images/945e8855a2f0dc675f3d35cbcb0f2260.png)
สามารถเม้ามอยได้ที่ #น้องส้มตำคนกาม เลยน๊า (แก้ไข)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
เพิ่งเจอเรื่องนี้ อ่านรวดเดียวเลยค่ะ หยุดไม่ได้เลย
ชอบความน้องส้มมาก ดราม่าแปปเดียวก็ตลกน้องแล้ว ทำไมเป็นเด็กน่าเอ็นดูงี้ ไม่แปลกที่พี่ไทเกอร์จะหวงมาก หึงมาก :hao5:
คุณพี่ส้มโออย่าไปขัดขวางคนรักกันเลย มันบาปนะพี่
รอตอนต่อไปค่ะ เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ :กอด1:
-
อยากอ่านพาร์ทของปูนบ้างอะ คงจะแซ่บน่าดู
-
อยากอ่านพาร์ทของปูนกับ 3 หนุ่มดูว่าจะแซ่บขนาดไหน
แต่หนูส้มกับพี่เสือก็แซ่บมากนะ
-
ตามอ่านทีเดียวจบเลยย ชอบนิยายเรื่องนี้มากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ รอติดตามค่ะ
-
E21 “ร่านอย่างงี้เสด็จพี่จัดให้”
RATED 18+
Language and Sex
วันเสาร์~
“ยังไง ๆ เล่าให้เราฟังได้ป่ะ?” ร่างเล็กของส้มตำนั่งอยู่ในห้องของเพื่อนร่วมคณะชื่อ ‘เจ้าชาย’ ผู้ที่ซึ่งอาศัยอยู่ห้องข้าง ๆ เพื่อสาธิตวิธีการสวมใส่ถุงยางและแนะนำเรื่องการมีเซ็กซ์กับสาว ๆ อย่างถูกวิธี ถึงเจ้าของห้องจะเป็นเด็กเนิร์ดแต่ก็มีรูปร่างหน้าตาดีพอจะเรียกความสนอกสนใจให้สาว ๆ ได้เป็นอย่างดี ซึ่งก่อนหน้าส้มตำได้เคยเข้ามาแนะนำวิธีการกำจัดขนในที่ลับให้เจ้าตัวแล้ว ซึ่งมันก็ได้ผลเกินคาด
เจ้าชาย = เพื่อนร่วมเอกของส้มตำ ผู้ที่มีลักษณะนิสัยติดอ่านหนังสือและดูอนิเมะ ชื่นชอบการช่วยตัวเองในขณะดูหนังเอวีแดนปลาดิบหรือการ์ตูนโดจินสิบแปดบวกเป็นหลัก ใสซื่อและอ่อนเรื่องเซ็กซ์ เด็กเนิร์ดกล้ามโตไชโยโฮ่หิ้ว~
“กะ ก็คือเราถูกผู้หญิงจับตรงนั้นเว้ย…”
“ห๊ะ!?”
“…” นี่อย่าบอกนะว่าเพื่อนที่อยู่ตรงหน้าถูกผู้หญิงลวนลาม!? ถึงแม้ส้มตำจะชอบลวนลามพี่ไทเกอร์ผ่านทางสายตามาก่อน แต่ก็ต้องยอมรับว่าไม่เคยคิดจะเข้าไปลวนลามผู้ชายตรง ๆ มันดูแย่มากเลยนะ!
“แต่เราชอบนะ คือเรา… เอ่อ… เราถูกพี่เขาจับตรงนั้นชักในห้องน้ำว่ะส้ม”
“ต่อ…” ใบหน้าใสที่ดูตื่นเต้นในตอนแรกเปลี่ยนเป็นนิ่งเหมือนสั่งได้ง่าย ๆ
“แล้วพี่คนนั้นเขาบอกเราว่าถ้าบริสุทธิ์จะไม่ยอมมีอะไรด้วยเพราะมันเสียเวลาเธอ”
“อ๋อ… เราเข้าใจล่ะ เราเองถึงได้เรียนรู้เรื่องเซ็กซ์ไว้ก่อนให้ผู้ชายเยไง”
“ยะ เยเลยเหรอ?”
“หือ? อะไรอะ ก็แบบให้ผู้ชายยัดอวัยวะเพศเข้ามาใน-”
“เฮ้ย ๆ ไม่ต้องเล่าขนาดก็ได้” ใบหน้าหวานขมวดคิ้วเป็นปมทำหน้างงเล็กน้อย ก็จะอธิบายไง… สักพักจึงเริ่มอธิบายต่อ
“อื้ม… ก็เพราะการเป็นครั้งแรกของใครมันมักจะทำให้คนอื่นรำคาญยังไงล่ะ เหมือนเราไม่มีประสบการณ์ แล้วต้องให้ผู้หญิงสอน พวกหล่อนก็อาจจะรำคาญได้เก็ตป่ะ?” เขาจึงศึกษาไว้ก่อนยังไงล่ะ!? และผลของการเรียนรู้ก็นำมาซึ่งการได้สามีมาอย่างสมอกสมใจ อื้ม ๆ
“ก็นั่นแหละ เราเลยอยากปรึกษาส้มตำ…”
“ก่อนอื่นชายต้องรู้จักป้องกันนะ รู้ใช่ป่ะว่าต้องสวมถุงยางทุกครั้งที่จะมีอะไรกันกับผู้หญิง?” ถ้าเกิดพลาดมาทำผู้หญิงท้องอาจจะทำให้อนาคตพังก็เป็นได้ ยิ่งในไทยเรื่องการทำแท้งยังไม่เป็นที่ยอมรับเอาเสียด้วย คนอื่นเลยมักจะมองว่ามันเป็นการกระทำที่ไม่ดี คนท้องก็จะเกิดอาการหดหู่สมองมืดแปดด้าน ทั้ง ๆ ที่การไม่ได้เป็นแม่ ย่อมดีกว่าการเป็นแม่ที่ไม่ดีหรือไม่พร้อมให้ลูกเกิดมารับชะตากรรมที่ยังโลเล ส่งผลทำให้เด็กไม่ได้รับคุณภาพของชีวิตที่สมบูรณ์ตามมา
“อื้ม… เราก็ลอง ๆ ดูในเน็ตแล้ว แต่ยังไม่เคยลองทำจริงเลย…”
“ทะด๊า!”
เฮือก!
“…” ร่างเล็กหยิบถุงยางอนามัยที่พกมาด้วยออกมาโชว์กะทันหันพร้อมเสียงประกอบการโชว์ซะดังลั่นทำให้เจ้าชายสะดุ้งตกใจเสียจนเกือบจะตกเก้าอี้
“เราพกมาด้วย จะได้ทดลองปฏิบัติจริงไปด้วยเลยไง”
“ทะ ทดลอง?” เจ้าชายแอบขมวดคิ้วเล็กน้อย
“ถอดกางเกงเร็ว~”
“ห๊ะ?” ร่างเล็กลุกขึ้นเดินตรงมาหาทำให้ชายหนุ่มยิ่งชะงัก เขาเริ่มกังวลและเขินอายขึ้นทันทีที่เพื่อนตัวเล็กบอกให้ถอดกางเกง
“เนี่ย… เราไม่มีเวลานะ รีบถอดและทำให้มันแข็ง จะอายทำไมก็ผู้หญิงด้วยกัน” ต้องไปทำเรื่องย้ายหอด้วย เพราะพรุ่งนี้จะบินตรงไปอยู่ในถ้ำเสือแล้ว~
“เราเป็นผู้ชายนะส้ม…”
“เอ่อ… อื้มก็นั่นแหละ” มือฝั่งขวาเท้าสะเอวมองเพื่อนตัวสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ของโต๊ะทำงาน อีกข้างถือถุงยางประมาณสิบชิ้น เจ้าของห้องเกิดอาการเขินอายเล็กน้อยก่อนจะค่อย ๆ ลุกขึ้นถอดกางเกงออกพร้อมกับชั้นใน ไหน ๆ คนตรงหน้าก็ไม่ได้คิดอะไรอยู่แล้วซ้ำยังเคยเห็นหมออ้อยเขาไปแล้วอีกต่างหาก จะเสียเวลาอายจนไม่ได้รู้วิธีที่ถูกต้องก็คงจะไม่ได้
“เจ้าชาย…”
“อะ อือ?” ใบหน้าคมแอบหลุบตาต่ำด้วยความเขิน สองมือพยายามแนบลำตัวยืนเกร็งให้อีกคนจ้องมายังส่วนของกลางกายที่ยังไม่ขยายตัว
“ขนาดยังไม่แข็งยังใหญ่เลยอะ เจ้าชายกินอาหารเสริมรึเปล่า?” ร่างเล็กเดินสำรวจ หันซ้ายหันขวาแต่ยังไม่ได้สัมผัสสิ่งนั้น นี่มันเกือบเท่าของชายที่ขึ้นชื่อว่าสามีเขาเลยนะ
“ระ เหรอ… อื้มขอบใจนะ”
“นั่งลงแล้วทำให้มันใหญ่เร็ว…”
“เอ่อ… อะ อื้ม…”
..
..
..
ผ่านไปเกือบ 30 นาที~
“ขอบใจส้มมาก ๆ เลยนะ เราคิดว่าน่าจะพร้อมมีเซ็กซ์กับผู้หญิงแล้วแหละ” ชายหนุ่มเดินออกมาส่งเขาที่หน้าประตูเหมือนทุกครั้ง ส้มตำทำเพียงแค่แนะนำอะไรนิดหน่อยก่อนจะยิ้มให้แล้วเดินกลับเข้าไปในห้อง จะว่าไปเขาดันคิดถึงอีกคนขึ้นมาเฉยเลย ตั้งแต่ทดลองดื่มน้ำกามที่แสนหวานในวันนั้น ทั้งสองก็เหมือนจะยุ่ง ๆ กันทั้งคู่ นี่ก็สาย ๆ แล้วแต่ยังไม่มีสายจากคนพี่มาให้รับ เขายังไม่กินข้าวเลยด้วยซ้ำ เมื่อกี้เห็นในห้องของเจ้าชายมีไอศกรีมโคนวางอยู่ เห็นแล้วร่างเล็กดันเกิดอาการหิวของหวานขึ้นจนถึงตอนนี้ ช่วงนี้ไม่ค่อยได้ทานของอร่อย ๆ เลยจริง ๆ
“เฮ้อ… เราผอมลงจริง ๆ ด้วย” เดินมาเลิกเสื้อตัวเองขึ้นดูหุ่นหน้ากระจกที่แบนราบ เอวก็คอดมันยิ่งทำให้ดูเหมือนหุ่นผู้หญิงเข้าไปใหญ่ หรือเพราะเขาไม่ได้ออกกำลังกายซ้ำยังทานอาหารน้อยลง งานก็เยอะจนบางที่ได้นอนแค่นิดเดียว แต่นี่วันเสาร์แล้ว งานก็ทยอย ๆ หมดไปทำให้ชีวิตดูมีความหวังขึ้นมาบ้าง
“อยากกินไอติมอะ…” ร่างบางเอ่ยก่อนจะเดินไปเก็บของบางส่วนลงในกล่อง เพราะถ้าเก็บไว้วันนี้ พรุ่งนี้ก็ไม่ต้องเก็บรอขนไปทีเดียว ครั้นจะก้มลงเก็บกลับได้ยินเสียงโทรศัพท์ดังขึ้นจึงได้เดินไปหยิบขึ้นมาดู ชื่อที่ใจอยากให้เป็นโชว์อยู่บนหน้าจอมีเหรอที่ส้มจะไม่รีบกดรับแล้วนำมาแนบหู
“ฮัลโหล~”
(อยู่ไหนจะไปหาที่ห้อง)
“ส้มอยู่ห้อง พี่ไทเกอร์มีอะไรรึเปล่า?”
(เออไปหาเดี๋ยวก็รู้เอง แค่นี้แหละ...) อะไรคือการโทรมาคุยแค่แป๊บเดียว ร่างเล็กแอบขมวดคิ้วมองโทรศัพท์ที่จอดับไปแล้วเล็กน้อย ก่อนจะคิดอกุศลในใจขึ้นมาได้ จะว่าไปนี่ยังไม่โดนเยเลย หลังจากทดลองดื่มน้ำกามเมื่อวันพฤหัสจนนอนอยู่ห้องคนพี่ วันศุกร์กลับมานอนอยู่หอ
‘เอ้า… ผ่านมาแค่วันเดียวเองเหรอวะ…’ แต่ไม่เป็นไร การเตรียมพร้อมอ่อยผู้ชายให้เกิดอารมณ์ทางเพศก็เป็นสิ่งที่ส้มถนัด ร่างเล็กเดินไปเปลี่ยนชุดเป็นกางเกงขาสั้นสีดำเหลืองเสียจนโชว์ขาอ่อนขาว ๆ พร้อมด้วยเสื้อเอวลอยบาง ๆ สีขาวของผู้หญิงแต่ใส่แล้วช่างดูเหมาะกับเขาเสียจริง ๆ แบบนี้น่าจะทำให้เสือร้ายกระหายขึ้นมาได้บ้างแล้ว กล่องเซ็กซ์ทอยถูกยกขึ้นเทกระจัดกระจายลงบนเตียงตามด้วยร่างบางขึ้นมานอนบิดเร้าอยู่บนเตียงรอชายตัวสูง ยังไงคนพี่ก็ต้องขึ้นมาเองอยู่แล้ว ด้วยความที่ระบบรักษาความปลอดภัยของหอพักนอกแห่งนี้ดีเยี่ยมขนาดที่นักศึกษาขอเข้ามาหาเพื่อนก็ถูกอนุญาตเอาง่าย ๆ ผ่านไปครึ่งชั่วโมงกว่า ๆ เสียงเคาะประตูห้องก็ดังขึ้นร่างบางที่เตรียมตัวจะหลับจึงงัวเงียลุกขึ้นอย่างงอแง ในตอนแรกที่เงี่ยนแต่ตอนนี้กลับง่วงเสียจนลืมความคิดอันมืดกาม
แกร็ก…
“อื้อ… พี่ไทเกอร์มาช้าอะ…” บอกพร้อมยกมือขึ้นทุบอกแกร่งไม่แรงมาก คนตัวสูงใส่เชิ้ตสีขาวพับแขนเสื้อไปถึงศอกทั้งสองข้าง กางเกงที่เจ้าตัวใส่คือเดฟสีดำตัวโปรด มองคนตัวเล็กที่ผมชี้ฝูเหมือนคนเพิ่งตื่นในชุดอ่อยเหยื่ออย่างว่าทำให้ไทเกอร์ขมวดคิ้วมองตามเจ้าตัวที่เดินเข้าไปในห้องตามด้วยเขาที่ถอดเท้ารองเท้าและปิดประตู ส้มตำหารู้ไม่ว่าตัวเองง่วงเสียจนลืมว่าก่อนหน้าวางแผนไว้จะทำอะไร เรือนร่างขาวในสภาพยั่วแบบสุด ๆ ล้มลงนอนขดตัวเหมือนแมวพร้อมหลับ แทบจะเห็นแก้มก้นอยู่แล้ว หารู้ไม่ว่าเสือร้ายกำลังอ่านกินผ่านสายตา ต้นขาไม่ใหญ่แต่อิ่มเนื้อน่ากัด เอวคอด ๆ ผิวขาว ๆ ก่อนจะได้พุ่งไปจับกระแทกไทเกอร์จึงสลัดความคิดทิ้งแล้วยกมือขึ้นกอดอกมองไปยังคนบนที่นอนและของกาม ๆ ที่กระจายอยู่ทั่วเตียง
“ก่อนหน้าที่มึงจะรับสายรู้ไหมว่ากูโทรไปหาตั้งหลายรอบแล้ว ทำไมยังไม่รับ?” เสียงเหมือนไม่พอใจดังขึ้นแต่คนง่วงกลับไม่เปิดตาขึ้นมามอง ร่างเล็กนึกตามก่อนจะคิดได้ว่าตอนไปห้องเจ้าชายลืมเอาโทรศัพท์ไปด้วย นั่นอาจเป็นช่วงที่เสือตัวโคร่งโทรหาแล้วไม่ได้รับสาย
“อื้อ… ส้มไปสอนเพื่อนห้องข้าง ๆ สวมถุงยางและแนะนำเรื่องเซ็กซ์อะ ไม่ได้เอาโทรศัพท์ไปด้วยเลยไม่ได้รับ…” เสียงงัวเงียดังขึ้นเหมือนเด็กง่วง ได้ยินคิ้วดกจึงขมวดคิ้วเข้าหากันในทันที แล้วดูชุดที่มันใส่พร้อมกับของกาม ๆ บนเตียง ซ้ำแม่งยังไปสอนผู้ชายใส่ถุงยาง!? แล้วที่เคยบอกไปล่ะวะ? โลหิตอุ่นสูบฉีดขึ้นหน้าทันทีที่ความโกรธเข้าครอบงำ แล้วทำไมน้องมันทำเหมือนไม่สนใจเขา
“สอนผู้ชายใส่ถุงแล้วแม่งยังใส่ชุดนี้?” เสียงแข็งดังขึ้นนั้นจึงทำให้เปลือกตาขาวเปิดออก เมื่อคิดอะไรได้เขาถึงแอบชะงักแล้วลุกขึ้นนั่งหันไปมองคนตัวสูง คำพูดจากคนพี่ที่บอกว่าให้เลิกไปทำเรื่องแบบนั้นกับผู้ชายคนอื่นพุ่งเข้ามาในหัวทันที แล้วดูสายตาอาฆาตทำให้สายตาที่ง่วงงุนเปิดสว่างขึ้นทันที
“พะ พี่เข้าใจผิดแล้วนะ…” เสียงสั่นดังขึ้นพร้อมขยับตัวลงจากเตียงเดินอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ ไปหาคนตัวโต
“…”
“พี่ไทเกอร์… เข้าใจ-”
พลั่ก!
“อ๊ะ!” ร่างเล็กถูกดันไปผลักลงบนเตียงจนชะงักหน้าคว่ำ เขาจะหันไปมองแต่กลับถูกคนพี่ดันหลังรวบมือไว้แล้วหยิบเชือกสีดำที่ตอนแรกอยู่ในกล่องเซ็กซ์ทอยมามัดมือไว้ให้ไขว้หลังก่อนจะจับพลิกให้หันมานอนหงาย ในใจเริ่มกลัวคนตัวสูงขึ้นทันที ทำไมไม่อ่อนโยนกับน้องเลย
“ยะ หยุดนะ! พี่กำลังเข้าใจผิด” ร่างเล็กพยายามใช้เท้าถีบผ้าปูให้ถอยหลังหนี คำตอบที่ได้รับคือรอยยิ้มเจ้าเล่ห์จุดขึ้นบนใบหน้าหล่อพร้อมมือสากคว้ามาจับที่เท้าแล้วดึงให้กลับไปหาที่ปลายเตียง
“อ๊ะ!” กางเกงขาสั้นที่ใส่อยู่ถูกดึงลงจนท่อนล่างว่างเปล่าโชว์ให้เห็นอะไรต่อมิอะไร เสือตัวร้ายถดกายขึ้นบนเตียงสอดกายอ้าเรียวขาขาวแล้วดันร่างระหงลงนอนอย่าง่ายดาย
“มึงทำผิดกฎกี่ข้อ?”
“สะ ส้มไม่ได้ทำผิดนะ!” กายบางพยายามดิ้นแต่เหมือนดิ้นให้เสียงแรงไปเปล่า ๆ แขนทั้งสองข้างใช้การไม่ได้ซ้ำยังถูกกายตัวเองทับไว้อีกต่างหาก
“หึ ๆ เด็กดื้อต้องถูกทำโทษใช่ไหมครับ?” มือหนาเลื่อนไปจับเชิดปลายคางสวยพร้อมกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์เหมือนปีศาจร้ายให้ส้มตำเห็น พี่ไทเกอร์กำลังเข้าสู่โหมดโกรธและกระหายจัด!
“พะ พี่ไทเกอร์หล่ออะ…”
“…”
“ฮือออ… อย่าทำร้ายส้มนะ! ส้มทำผิดกฎอะไร? แก้มัดเดี๋ยวนี้…” อะไรของน้องมัน? โวยวายแต่กลับไม่ได้ดิ้น ใบหน้าคมจากเลิกคิ้วเปลี่ยนเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์อีกครั้ง นี่มันโอกาสของเสือร้ายจะได้เล่นกาม ๆ บ้างหนิ จะปล่อยให้หลุดไปได้อย่างไรกัน หึ ๆ
“หนึ่ง… ผัวโทรหาเป็นสิบ ๆ สายไม่รับ มึงไม่น่าจะนอนหรือแดกข้าวในเวลานี้ กูกะเวลาโดยอิงจากทุกครั้งที่โทรหา…” ทำไมจะไม่รู้เวลาที่มันว่างวะ นี่ผัวนะเว้ย… มันยังรู้เลยหนิว่าเขาจะโทรหาตอนไหน
“พะ พี่เป็นญาติกับพระอาทิตย์เหรอ?”
“อะไรของมึง…”
“ขนาดจะลงโทษส้มยังร้อนแรงเลยอะ”
“…” จะอธิบายให้มันกลัวแต่ทำไมยังเปลี่ยนเรื่องได้หน้าตาเฉย ใบหน้าใสเมื่อเห็นคนพี่นิ่งใส่จึงเริ่มเม้มปากเพราะกังวลใจ
“สอง… ของพวกนี้ที่กระจัดกระจายอยู่บนเตียงทำให้กูคิดว่ามึงต้องใช้ทำอะไรกับไอ้เหี้ยนั่น สาม… ใส่ชุดแบบนี้อ่อยมันมึงว่ามันน่าให้อภัยไหมวะ? คือร่านขนาดนั้นเลยเหรอส้มตำ?”
“พี่ไม่ฟังส้มเลยอะ…” ทำไมเอาแต่ใช้อารมณ์! ไม่ฟังน้องพูดเลย!
“ก็พูดสิ…”
“พี่เข้าใจผิด…”
“เนี่ย… กูฟังอยู่”
“…” ใบหน้าใสเปลี่ยนเป็นนิ่งเงียบทันทีที่คนพี่เล่นมุก ก่อนจะชะงักเมื่อมือหนาเลื่อนไปหยิบดุ้นปลอมมาถือเล่นซ้ำยังแหกขาเขาออกกว้างเสียอีกต่างหาก
“ทำไมเอ็กซ์จังวะเมียกู…” เอ่ยพร้อมขยับดุ้นปลอมมาใกล้ ๆ ช่องทางสีชมพูที่ขมิบเชื้อเชิญอยู่ ในใจบาปนั้นอยากจับเอาคนใต้ร่างให้เสียรู้แล้วรู้รอด แต่อยากเล่นอะไรสนุก ๆ กับน้องมันก่อนก็เท่านั้น ดื้อดีนักใช่ไหม ห้ามให้ไปเห็นของคนอื่นไม่ได้ใช่ไหม! ได้…
“อย่า!!!”
“…” เสียงห้ามแบบโอเว่อร์ดังขึ้นจนไทเกอร์ชะงักละสายตาจากรูสวรรค์ของรักของหวงไปมองใบหน้าใส
“พี่ต้องใส่เจลก่อน…”
“…” เดี๋ยว ๆ เออ… แต่ในเมื่อน้องมันบอกแล้วเขาต้องทำตาม ร่างเล็กเม้มปากในขณะมองการกระทำของคนตัวโต ขวดเจลร้อนที่ซื้อมาไว้ใช้ในการช่วยตัวเองถูกบีบลงบนโคนปลอม ฮือออ… มันคือสิ่งที่ทำให้เขาเสียวได้ดีเลยทีเดียว ความร้อนของมันทำให้เหมือนช่องทางกำลังถูกเสียดสีจนเสียวกระเส่า
พรวด!
“อะ ไอ้พี่บ้า!”
“…”
“อื้อออ… ขะ เข้ามา ทะ ทำไมไม่บอกส้มก่อน” ร่างขาวบิดเร้าโชว์ทันทีที่เอ็นปลอมสอดเข้ามาจนสุดลำ แต่คนทำกลับหน้านิ่งเหมือนไม่ได้รู้สึกรู้สาอะไรเลย บทลงโทษเริ่มขึ้นด้วยการเริ่มขยับดิลโด้เข้าออก เสียงครางหวาน ๆ บนริมฝีปากอวบน่าสัมผัสทำให้เสือหื่นกลืนน้ำลายลงคออย่างขัด ๆ ตามองไปเห็นก้อนวงกลมสีแดงพร้อมที่รัดทำให้นึกถึงหนังโป๊ทรมานกายที่เคยดู เคเทียมถูกทิ้งให้คาไว้ในช่องทางเนื่องจากไทเกอร์ละความสะใจไปหยิบลูกวงกลมมาถือ ร่างบางตาโตก่อนจะได้แหกปากด่าก็ถูกจับยัดเข้ามาให้กัดแล้วล็อกไว้ทันที
“อื้ออ… อ่อย! อ่าอำแอบอี้อะ!” (ปล่อย! อย่าทำแบบนี้นะ) ใบหน้าสวยสายไปมาพยายามเปล่งเสียงจนน้ำใส ๆ ไหลออกมาตามขอบปากใครจะไปคิดว่าภาพตรงหน้าจะทำให้ความกามของชายหนุ่มพุ่งกระฉูดเสียจนเกือบถึงดาวอังคาร มือสากเลื่อนไปชักส้มตำน้อยที่ขยายตัวขึ้นลงทำให้คนตัวบางยิ่งบิดเร้าด้วยความเสียว บทลงโทษนี้ช่างทรมานเสียเหลือเกิน เขาจะเอ่ยปากบอกก็ไม่ได้เพราะมีลูกบอลอัดให้กัดไว้ แขนก็ถูกมัด ซ้ำขายักถูกแหกให้อ้าออก เสียบดุ้นปลอมเข้าออกพร้อมทรมานที่กลางกายขาว ความเสียวถูกกระตุ้นให้กายบางเหนื่อยกระเส่า อกกระเพื่อมน้ำตาเล็ดมองไปยังใบหน้าแฟนหนุ่มที่กำลังส่งสายตาเคลิ้ม ๆ ปนหื่นมองมาหา มือหนาสองข้างทรมานกายเขาไม่หยุด
“อื้ออ…”
“น่ารักจังครับ…” เสียงนุ่มดังขึ้นเหมือนคนพี่ไม่ได้สติ ใบหน้าคมขยับไปจุ๊บลงที่หน้าผากเนียนเป็นการปลอบโยนแบบปลอม ๆ เพราะการทรมานยิ่งหนักขึ้นเรื่อย ๆ ตาคมหันไปมองยังของที่มีไว้เล่นอีกหลายชิ้นเห็นไข่สั่นสองชิ้นจึงได้หยิบขึ้นมาสังเกตดูแต่กลับอีกคนที่ห้ามไม่ได้นั้นยิ่งกังวลจนต้องดิ้น แต่ยิ่งพยายามก็เหมือนยิ่งทรมาน ความร้อนจากเจลที่ราดบนดิลโด้ออกฤทธิ์หนักขึ้นเรื่อย ๆ เสื้อเอวลอยถูกเลิกขึ้นพร้อมมือหนานำไข่สั่นทั้งสองลูกไปติดกับไตแข็งสองเม็ดแล้วเปิดสวิตช์ นั่นทำให้ร่างเล็กสะท้านแอ่นอกขึ้นน้ำตาคลอจนแทบเป็นลม ร้องทรมานยังไงคนใจร้ายก็ไม่แม้แต่จะหยุดซ้ำเคปลอมยังสอดเข้าออกเร็วขึ้นเรื่อย ๆ กล้ามแขนที่จับมันเกร็งขึ้นจนเห็นเส้นเลือดทำให้รู้ว่าคนพี่ออกแรงขยับมันถี่มากแค่ไหน ความเสียวแบบทรมานทำให้สมองร่างเล็กเบลอน้ำตาเล็ด ทุกส่วนของร่างกายถูกเล่นงานจนเหมือนจะขาดใจตาย เขาทรมานจริง ๆ ทรมานจนเหมือนเริ่มที่จะทนไม่ไหวบิดเร้ากายพร้อมกระตุกฉีดน้ำกามพุ่งมาเลาะที่เสื้อของคนพี่ สภาพน่าสงสารทำไทเกอร์ใจอ่อนปลดเซ็กซ์ทอยออกทีละชิ้นอย่างช้า ๆ เหลือเพียงลูกบอลที่อุดปากไว้พร้อมน้ำใส ๆ ไหลออกมา ร่างเล็กนอนหายใจหอบอกกระเพื่อมน้ำตาไหลเป็นเส้นยาว ขดตัวเหมือนคนจวนจะตายคาเตียงนอน หารู้ไม่ว่ามันยังไม่ได้ทำให้คนหื่นกามพอใจเลยแม้แต่น้อย เดฟรัดรูปพร้อมชั้นในยี่ห้อแพงค่อย ๆ ถูกถอดโยนลงบนเตียงในขณะที่คนเพลียนอนตะแคงหลับตาเหนื่อย
ลืมตาอีกครั้งก็ตอนถูกปลดเชือกออกจากข้อมือบาง เห็นรอยแดงเด่นชัดเป็นเส้น ๆ แต่ที่ชะงักคงเพราะถูกจับให้นอนคว่ำหน้าชันเข่าแอ่นสะโพก ลูกบอลที่คาปากถูกปลดพร้อมแผ่นหลังถูกกดจนสะโพกอวบเชิดขึ้นโชว์หรา
“อ๊ะ! สะ ส้มไม่ไหว…”
“กูแข็งขนาดนี้แล้วอย่าคิดว่าจะรอด” พูดพลางจ้องไปที่ช่องทางรักที่กำลังเปียกชุ่มพร้อมใช้งาน มันช่างสะอาดอมชมพูเสียจริง ๆ ลิ้นร้อนรีบฉกลงไปตวัดเลียมันเสียจนร่างบางสั่นกระเส่า ลิ้นอุ่นพยายามดันเปิดทางทั้ง ๆ ที่ไม่จำเป็นอย่างเอร็ดอร่อย สักพักถึงผละออกมาเตรียมรบ
สวบ…
“อึก…” ของใหญ่ขนาดที่รู้ดีเสียบเข้าไม่ยั้งแรง มือขาวทั้งสองข้างกำผ้าปูไว้ด้วยความทรมาน เจลที่แฉะในรูร่านทำให้คนพี่รับรู้ถึงความร้อนไม่น้อย… ร่านกับใคร? หากไม่ใช่กับไทเกอร์น้อย ความเสียวซ่านพุ่งไปทั่วท่อนโคนแข็งตั้งแต่ยังไม่เริ่มขยับ เสียงคำรามอันพอใจดังขึ้นพร้อมมือสากจับยึดสะโพกอวบกระแทก
ชึ่บ!
“อึก… สะ ส้ม”
“อย่างอแง… มึงผิด” เสียงทุ้มเอ่ยแทรก ถึงขั้นนี้จะให้เขาหยุดก็คงจะไม่ได้ สะโพกสอบหมุนควงสะโพกเหมือนคนเมามันในความรัก เสียงเนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นเหมือนตอกเสาเข็มลงในรู รู้ทั้งรู้ว่าน้องมันไม่ได้โกหกแต่ก็โกรธที่ไปเห็นของชายอื่นมา ทำไมมันกล้าทำแบบนั้นทั้ง ๆ ที่ก็เคยบอกไปแล้วว่าให้หยุดร่าน รู้ว่าเด๋อก็ไม่คิดว่าจะขนาดลืมในสิ่งสำคัญที่เอ่ยบอกย้ำ ๆ ด้วยความหวง ของผัวใหญ่ ๆ ยาว ๆ ก็มิไยไม่มอง จำต้องมองของคนอื่นด้วยรึไง?
สวบ ๆ
“รู้ใช่ไหมว่าผิด?”
“อะ อื้อ… ขะ ขอโทษ อ่า~”
“หึ ๆ” ความน่ารักของคนใต้ร่างมักจะทำให้ใจเขาอ่อนลงได้ทุกครั้ง มือสากจับพลิกร่างเล็กขึ้นนอนหงายพร้อมฉกริมฝีปากลงไปครอบแลกลิ้นกับคนตัวบางเสียทันควัน แรงกระแทกกระทั้นไม่ได้ผ่อนลงตามอารมณ์ภายในใจ กายใหญ่เสียดเร้าสีผนังอุ่นหนัก ๆ หมุนกระแทกเพื่อเน้นย้ำพลางตวัดลิ้นเกี่ยวพันในโพรงชื้น โทรหาก็ไม่รับพร้อมจะให้อภัย แต่เมื่อรู้ว่าไปอยู่กับชายอื่นยิ่งทำให้โกรธจนอยากขย้ำ ใบหน้าคมผละออกมาแลบลิ้นเหมือนอร่อยมองใบหน้าใสที่ยกมือขึ้นพาดกันไว้เหนือศีรษะส่งสายตาเคลิ้มเสียวมาให้เหมือนตั้งใจอ่อย คิดจะทำให้พี่หลงหนักกว่านี้อีกเหรอส้มตำ?
สวบ!
“อึก พะ พี่ไทเกอร์ อะ อ่า…”
“อืมส์…”
ชึ่บ!
“หะ หิวไอติม อะ อิ๊…”
“…” มือสากบีบเอวบางพลางกระแทกเข้าออกหนัก ๆ จนร่างเล็กถลา ได้รับคำบอกเล่ากระเส่าเหนื่อยจนคิ้วดกขมวดปม
‘หิวไอติม?’
“สะ ส้มบอก อ๊ะ หิวไอติม อื้อ...”
“ก็กินอยู่หนิ…” ไอตินโคนใหญ่ ๆ ขนาดนี้ไม่ชอบรึไงกัน ซ้ำความเสียวยิ่งมากขึ้นเหลือล้น ไม่รู้เพราะเจลร้อนนั่นรึเปล่า ปากหวานครางบอกว่าใจจะขาด แต่เขากลับกระแทกหนักขึ้นเรื่อย ๆ เพราะความเสียว สมองคิดอะไรไม่ได้แล้ว อยากกินไอติมก็ป้อน ๆ ยัด ๆ ไปหลาย ๆ คำ รู้ไหมว่ามันจะมีอะไรตามมาเมื่อไอติมละลาย? น้ำเยิ้ม ๆ ยังไงล่ะ!
สวบ!
“อะ อ่า~” แรงกระแทกเข้ามาแรง ๆ ครั้งสุดท้ายตามด้วยกายใหญ่กระตุกฉีดน้ำเยิ้มของไอติมที่ละลายเข้าสู่รูสวรรค์ แตกต่างที่ไม่ได้เย็นเพราะมันอุ่น เรือนร่างแกร่งล้มทับคนตัวบางแล้วพลิกให้คนใต้ร่างที่หายใจกระเส่าหอบขึ้นมานอนทับ ปลายคางสวยเกยอกแกร่งคนพี่ผ่านเนื้อผ้าราคาดี หลับตาหายใจหอบอกกระเพื่อมกันทั้งสอง
จุ๊บ…
“…” แรงจุ๊บหัวเบา ๆ ทำให้ร่างเล็กลืมตาแต่ยังคงซุกอกที่กำลังเคลื่อนตัวขึ้นลง
“สะ ส้มหิวไอติม”
“หึ… เมื่อกี้ไม่อิ่มรึไง?”
“สาระนะ… สะ ส้มหิวจริง ๆ” ใบหน้าหวานเงยขึ้นสบตาคมส่งสายตาที่จริงจังไปให้ เขาหิวจริง ๆ ไม่ได้หิวเล่น ๆ
“พี่คิดว่าเรื่องหิว ๆ กิน ๆ มันเป็นเรื่องน่าล้อเล่นขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“…”
“คนหิวถ้าหากไม่ได้กินแล้วเขาตายมาทำไง!?”
ตุบ…
“…โมโหอะไร?”
“…” ได้ยินคำถามแต่ใบหน้าหวานกลับเม้มปากใช้มือล้าดันอกแกร่งขึ้นนั่ง ด้วยความที่กายใหญ่ยังคาอยู่จึงทำให้รู้สึกเสียวจนต้องเบ้หน้าเล็กน้อย ตากลมมองไปยังคนตัวสูงเหมือนอยากฆ่า ท้องใส่เริ่มร้องประท้วงความอยาก โมโหจริง ๆ โมโหที่ทั้งเหนื่อยทั้งหิว! สะโพกอวบค่อย ๆ ยกขึ้นจนท่อนเอ็นหลุดออกแต่ยังคงทรุดตัวนั่งทับร่างแกร่ง ไทเกอร์ขมวดคิ้วมองคนตัวบางที่ทำหน้าเหมือนไม่พอใจส่งมาให้
“เห็นหน้าร่าน ๆ แต่ปากส้มก็หิวข้าวพอ ๆ กันกับหิวเคนะพี่ไทเกอร์…” เอ่ยจับร่างเล็กก็ลุกขึ้นลงจากเตียงอย่างช้า ๆ เดินโซซัดโซเซเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้คนพี่ขมวดคิ้วลุกขึ้นนั่งมองตามด้วยความงง
‘ไม่ได้พูดเล่นหรอกเหรอวะ?’
Talk: ขอโทษที่ลงช้านะครับ หากผิดพลาดประการใดจะอ่านแก้และเกลาเนื้อหาซ้ำนะครับ อ่านแล้วเมนต์ ๆ กันด้วย (แก้ไขรอบแรก 03/12/2019)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
o13 :really2:
-
หนูส้มลูก
ลงท้ายด้วยหิวข้าว 5555
-
ขอบคุณค่า
-
E22 “ส้มอ่อนไหวไม่สามารถยกเวท”
RATED 18+
Language and Sex
#Tiger
‘เฮ้อออ…’ ภาพคนตรงหน้าที่กำลังนั่งกินไอติมไม่ต่างไปจากเด็กเลยแม้แต่น้อย ดูมันกินเอากินเอาจนเปื้อนปากไปหมดละ หิวอะไรขนาดนั้นวะ ทำโทษเสร็จก็งอแง แน่นอนว่าผมไม่ได้ง้อมันเลยในตอนแรก ยอมรับว่าหงุดหงิดที่ส้มมันไม่รักษาสัญญา พอมันอธิบายให้ฟังด้วยใบหน้าเหมือนอยากกระโดดกัดคอผมจบถึงเข้าใจ จะเด๋อก็ไม่ดูสถานการณ์เลยมึงเอ๊ย ถึงแม้มันจะทำตัวแบบนี้แต่การกระทำและสีหน้าแววตาของมันก็ทำให้ผมเชื่อว่ามันพูดจริง เพราะจะคิดหรือทำอะไรมันก็พูดออกมาตรง ๆ ตลอดเลยไง
“อร่อยขนาดนั้นเลย?”
“อื้ออ… พี่ไทเกอร์ทำไมไม่กินอะ รีบกินเร็ว…” ได้ยินน้ำเสียงและเห็นหน้ามันแบบนี้แล้วอยากจับฟัดเสียจริง ๆ ทำตัวเหมือนเด็กอยู่ได้ แต่ปฏิเสธไม่ได้ว่าน่ารัก แม่งเอ๊ย… หลงรุ่นน้องเหรอวะ นี่เอามันเข้ามาในหัวแทบจะทุกเวลาเลย
“อร่อยเหมือนเคพี่เลย…”
“…” ดูเวลาพูด ส้มตำแม่งก็ยังเป็นส้มตำอยู่วันยังค่ำ ดีนะที่นั่งโต๊ะห่างจากชาวบ้าน คุณนายเขาหิวข้าวกับไอติมเลยพามารับประทานในห้าง แดกเยอะกว่าคนท้องอีก แดกเยอะแล้วยังเสือกไม่อ้วนอีกนะ แม่งไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงได้ออกสะโพกซึ่งเป็นส่วนที่ผมชอบสัมผัสซะด้วย ตั้งแต่ได้มันเป็นเมียแม่งต้องทำความสะอาดน้องชายให้หอมสะอาดตลอดเลยว่ะครับ
“หึ ๆ งั้นกินอีกไหม?”
“ยังไม่หมดเลย… พี่อะรีบกินได้แล้ว” มันคงหมายถึงไอติมตรงหน้า เฮ้ออ… ช่างเถอะ นั่งมองเด็กตรงหน้ากินไปด้วยก็เผลอกระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมา มันเหมือนเด็กฉิบหายเลยว่ะ ผมไม่มีน้องชายไง ตอนแรกเลยแบบรู้สึกแปลก ๆ เหมือนว่านี่คือลูกใช่ไหม เกิดมาเป็นคนเล็กสุดของครอบครัวเลยไม่ค่อยเข้าใจหัวอกคนเป็นพี่สักเท่าไร น้องรหัสก็ไม่ได้มาจู้จี้จุกจิกแบบนี้ด้วย
‘เด็กร่าน…’
ฮัดชิ้ว!
“…” สัส… นี่กูด่าในใจเลยก็จามเลยเหรอวะ มันทำหน้าเหมือนจะจามอีกรอบแต่ก็ไม่จามในขณะที่ผมยื่นทิชชูไปให้ อย่าบอกนะป่วย ไม่เอานะสัส มึงห้ามป่วยเด็ดขาด งอแงจริง ๆ ตอนป่วย ตอนบอกให้นอนมันก็นอน และไม่เรียกร้องให้มาอยู่ใกล้ ๆ แต่ตื่นมาดันมานั่งตัดพ้อทำหน้าเศร้าเหมือนแมวไม่ได้แดกปลาทู เอาแต่คิดว่าผมทำให้ป่วยแล้วทำไมถึงไม่ดูแลมัน…
“เป็นไร?”
“ไม่รู้อะ… ปะ เป็นเมียพี่ไทเกอร์…”
“…ไม่อยากมีเมียละ…” ได้ยินหน้ามันก็แอบชะงักเล็กน้อย ตาที่จ้องถ้วยไอศกรีมเปลี่ยนมาเลิกคิ้วมองหน้าผมทันที เห็นแล้วเลยแกล้งทำเป็นหน้านิ่งใส่กลับเหมือนจริงจัง รอลุ้นว่ามันจะงอแงหรือบ่นอะไรไหม
“ในที่สุดก็จะเป็นอิสระแล้ว ต่อไปจะเอาไซซ์ฝรั่ง…”
“สัส…” ของกูยังใหญ่ไม่พออีกเหรอวะ!? เริ่มกังวลละ นี่ก็อุตส่าห์ภูมิใจ แล้วดูทำหน้ากวนตีนใส่อีกนะมึง มันน่าจะจับจูบให้ปากแตกจริง ๆ รู้ทันตลอดเลยเดี๋ยวนี้ ปกติเห็นต้องหน้างอก่อน เด็กมันตามทันมึงแล้วไทเกอร์
“พี่ไทเกอร์รู้ป่ะว่าความหวานมันทำให้เราคลายเครียดได้นะ ยิ่งกับพวกช็อกโกแลตไรงี้อะ…”
“อื้อแล้ว?”
“ส้มจะไปซื้อช็อกโกแลตเหลวมาไว้ราดใส่ซิกซ์แพ็กพี่ไทเกอร์…”
“…” คิดอะไรกาม ๆ อีกละ
“จะราดใส่ไทเกอร์น้อยด้วยฮ่า ๆ ๆ จะได้เพิ่มความอร่อยขึ้นไปอีกไง…”
“พิเรนทร์…” คิดจะทำอะไรบ้า ๆ อีกละ เยกันธรรมดาก็พอแล้วสรรหาแต่อะไรกาม ๆ เมียผมมันหมกมุ่นเกินไปแล้วนะครับ ดื้อก็ดื้อ เลี้ยงง่ายก็จริงเพราะมันก็เออตามผมเกือบทุกอย่าง ดุแป๊บเดียวก็หยุด แต่ถ้างอนหนัก ๆ แล้ววิ่งหนีเหมือนตอนนั้นก็ไม่ไหว ขอแบบอ้อนแป๊บเดียวแล้วหายงอนเหมือนเดิมดีกว่า
“โอเคเดี๋ยวออกไปนี่จะไปซื้อ…”
“…” เฮ้อ…
“ยังไม่กอดพี่ไทเกอร์เลยอะ” ได้ยินจึงเลิกคิ้ว มันจะกอดทำไม เออแต่จะว่าไปวันนี้มันยังไม่กอดผมเลย ตั้งแต่ไปหอ ออกมากินข้าวแล้วมานั่งกินไอติม
“กอดทำไม?”
“ก็อยากกอดอะ ส้มชอบอยู่ใกล้พี่ไทเกอร์นะ… ถึงพี่ไทเกอร์จะชอบรำคาญส้มก็เถอะ…”
“…” เนี่ย… ตัดพ้ออะไรของมันอีก แล้วดูทำหน้าเหมือนจะร้องไห้แต่ตักของกินเข้าปากไม่หยุด ทำไมมึงย้อนแย้งจังวะส้ม แต่ดูแล้วก็นึกเอ็นดู มันเอาอะไรมาคิดว่าผมรำคาญ ก็ใช่ที่บางทีผมรำคาญ แต่รำคาญที่ว่าไม่ใช่เพราะอยากลดความสัมพันธ์ แต่เพราะมึงคลอเคลียกูไงส้ม! เดี๋ยวก็กอด เดี๋ยวก็หนุนตัก หาเรื่องจะอมอยู่ได้ บางทีที่ต้องทำงานจริง ๆ ก็ต้องดุไปให้มันงอนจนต้องง้อเองอีก แต่มันไม่ใช่เมียที่งี่เง่าอะไรขนาดนั้นหรอก รวม ๆ ก็บอกง่ายดี
“งอนเก่ง…”
“ไม่ได้งอนสักหน่อย… แต่พี่ไทเกอร์เป็นญาติกับพระอาทิตย์มากอะในชุดที่กำลังใส่”
‘เป็นญาติกับพระอาทิตย์มากอะ?’ (ร้อนแรงมากอะ)
“ติดกระดุมเสื้อเยอะกว่านี้หน่อย เมียอยู่ด้วยทั้งคนยังจะอ่อยสาวอีกเหรอ?” มาหงมาหวงอะไรกูตอนนี้วะเมีย ผมมองมันด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนจะทำตามที่คุณนายเขาสั่ง เพราะผมรีบตามคุณไงครับ เอะอะก็จะแดกเอะอะก็จะแดก
“หวงผัวเหรอ?”
“กลัวไม่มีใครเอานอกจากส้ม…”
“หึ… เดี๋ยวนี้กล้าโต้ตอบกูขนาดนี้เลย?”
“ส้มหิวน้ำอะ…”
“…” อะไรของมึงวะ ผมยกแก้วน้ำของตัวเองที่ไม่ได้ดื่มไปให้จนมันยิ้มและเอ่ยขอบคุณเหมือนเด็ก ได้แต่ส่ายหน้าไปมา สักพักก็กินเสร็จ ส้มมันหายเข้าไปซื้อของใช้อะไรของมันสารพัด อ้างว่าจะไปอยู่กับผัวแล้วต้องพร้อม จะจ่ายให้ก็ไม่ได้อีกเดี๋ยวถูกมองว่าซื้อมันกิน หลังรถก็ขนเสื้อผ้ามันมาละ เหลือแต่ของบางส่วนที่อยู่ในลังที่หอมันค่อยขนพรุ่งนี้
“อื้อออ… สุภาพบุรุษมากอะ”
“…” เห็นมันหนักก็ถือให้เพราะตัวมันเล็ก ๆ น่าจะถือลำบาก ส้มมันเดินไปข้างหน้าแล้วยกโทรศัพท์ขึ้นมาเดินถอยหลังถ่ายรูปให้จนผมเผลอยิ้มพลางหันหน้าหนี จะถ่ายทำไมวะ ก่อนจะรีบชะงักเรียกมันไว้เพราะแม่งจะถอยหลังชนเสา เฮ้อออ…
‘แม่งเอ๊ย…’
“ขอบคุณครับ~” ในที่สุดก็ขึ้นมานั่งบนรถ น้องมันขอบคุณผมด้วยใบหน้าเหมือนอ้อน ๆ เออ… เห็นแล้วหายเหนื่อย วันนี้ตั้งใจจะพามันไปหากลุ่มเพื่อน ๆ จริง ๆ คือคิดไว้นานแล้วแหละว่าจะพาส้มมันไปแนะนำให้เพื่อนกลุ่มผมรู้จัก แต่พวกมันก็ไม่ค่อยจะพากันว่าง นอกจากติดเมียก็งานเยอะสารพัดสารเพ ไม่ต่างกันกับผมหรอกครับ แต่ต้องรีบทยอยทำให้ได้เยอะที่สุดเพราะอยากอยู่กับคนนั่งข้าง ๆ มันนี่แหละ ส่วนนัดเพื่อนต้องรอตอนเย็นเพราะจะแดกเหล้ากันที่บาร์ส่วนตัวของเพื่อน ในระหว่างนี้จะพาส้มมันไปเดินเล่นย่อยอาหารดีกว่า
“อยากไปเดินเล่นไหม?”
“เดินเล่นเหรอ แล้วแต่พี่ไทเกอร์เลย…”
“พูดมาส้ม…” ทำไมดูนิ่งแปลก ๆ
“เอาตรง ๆ พี่ไทเกอร์ไม่รำคาญส้มใช่ไหมอะ คือจริง ๆ ส้มเคยโดนคนคุยเก่าบอกว่าทำตัวน่ารำคาญ เลยแอบกังวลว่าบางทีถ้าสนิทกับพี่ไทเกอร์มาก ๆ แบบนี้แล้วส้มอาจจะแสดงนิสัยที่ทำให้พี่รำคาญก็ได้… ยิ่งจะไปอยู่กับพี่แล้วยิ่งทำให้ส้มกังวลกลัวพี่เบื่อ”
“…” คิ้วผมขมวดเป็นปมขึ้นทันที หันไปมองเสี้ยวหน้าขาว ๆ ที่หันออกไปมองนอกกระจกสลับกับมองทางข้างหน้า ทำไมพูดแบบนั้นวะ เลยต้องถอนหายใจออกมาเบา ๆ ไม่ตอบคำถามมันและเอาแต่มองไปข้างหน้า
“ส้มชอบพี่ไทเกอร์ แอบชอบอยู่ฝ่ายเดียวจนได้คบกับพี่จริง ๆ มันเลยอาจจะทำให้ส้มรับไม่ได้ถ้าหากคนที่เรารักเบื่อหรือรำคาญ… แต่ส้มจะเป็นเด็กดีนะ”
“…”
“ไปอยู่ด้วยก็จะไม่ทำให้พี่ไทเกอร์กังวลเลยด้วย” มันหันมาทำสีหน้าจริงจังปนกังวล ส่วนผมหันไปมองมากไม่ได้เพราะต้องโฟกัสกับการขับรถ มันก็รู้นั่นแหละจึงหันกลับไปมองนอกกระจกต่อ ตอนนี้น้องมันอยู่ในชุดเสื้อคอกลมแขนยาวสีครีมกับกางเกงยีนเดฟรัดขาเรียว ๆ ของมัน ขาแม่งเหมือนขาเมียเก่าผมเลย
“เลิกคิดมากได้แล้ว…”
“…”
“รำคาญแต่ขาดไม่ได้ เพราะติดมึงไปแล้ว…”
ขวับ…
“พะ พี่ไทเกอร์อยากถูกอมใช่ป่ะ?” ทำไมถึงหันมาถามอะไรกาม ๆ แบบนี้กะทันหันเลยวะ ผมขมวดคิ้วมองหน้ามันก่อนจะหันมาขับรถ
“กูเอาไปแล้วตอนเช้า มึงเลิกเปิดทางให้กูเยสักทีส้ม เออแต่ได้นะ… กูเยมึงได้ตลอด แต่อย่ามางอแงใส่ก็แล้วกัน…”
“ก็ส้มดีใจอะ พี่ไทเกอร์ขาดส้มไม่ได้แล้วใช่ไหมล่ะ วะฮ่า ๆ ๆ สมน้ำหน้าคนติดเมีย…”
“…” เฮ้อ…
“ไปเดินเล่นสวนสุขภาพกันส้มจะวิ่งออกกำลังกาย…”
“มึงจะบ้าเหรอ แดดก็ร้อนแถมเพิ่งแดกมา”
“ก็ส้มจะฟิตแล้วอะ จะลดความอ้วนที่แก้ม พี่เห็นป่ะ ส้มผอมแต่มันมีเนื้อที่แก้ม เออที่ตูดด้วย…” ดูมันดึงแก้มเนียน ๆ นุ่ม ๆ ให้ดู ซ้ำยังบีบสะโพกนุ่ม ๆ ผ่านกางเกง
“อย่าบีบมากเดี๋ยวช้ำ… กูหวง”
“คะ คนบ้า!”
“…” เห็นมันเขินแล้วเผลอหลุดขำตลอดเลย บอกอยากออกกำลังกายใช่ไหม จะว่าไปก็นานแล้วที่ผมไม่ได้เข้าฟิตเนส ปกติเข้าบ่อยเพราะต้องฟิตและแก้เครียด ไม่ก็เล่นบาสกับเพื่อน แต่งานเยอะฉิบหายช่วงนี้ งั้นกลับคอนโดฯ เลยดีกว่า
“กลับห้องกูดีกว่า เดี๋ยวพาไปฟิตที่ยิม”
“งั้นส้มจะให้พี่ไทเกอร์เทรนให้นะ”
“อือ…”
“เย้! จะเริ่มออกกำลังกายตั้งแต่วันนี้!”
“…”
..
..
..
ผ่านไปชั่วโมงหน่อย ๆ
“ฮือไม่เอา…”
“มึงเลิกงอแงได้แล้วส้ม อายคนอื่นบ้างดิวะ…” ยืนกอดอกมองคนตัวเล็กมันงอแง เข้ามาได้แป๊บเดียวก็เหมือนจะพังละการออกกำลังกายในครั้งนี้ ซึ่งผมคิดไว้แล้วว่าต้องไม่รอด
“ทะ ทำไมต้องให้ยกด้วย ก็มันหนักอะ ส้มตัวก็เล็ก แรงไม่มีแล้วทำไมต้องแกล้งด้วย…” ดูมัน… สรุปจะยังไงกันแน่ ให้เริ่มจากการยืดหยุ่นร่างกายเบา ๆ เพื่อย่อยอาหารก็บ่น ให้ลองยกน้ำหนักเล่น ๆ ก็บ่น ตอนนี้เราอยู่ในชุดออกกำลังกายแล้วเรียบร้อย แม่งจะใส่ชุดโชว์เอวของผู้หญิง มันไปซื้อเสื้อผู้หญิงมาทำไมวะเยอะแยะ เหมาะกับรูปร่างมันไหมก็เหมาะ แต่มึงจะใส่อ่อยคนอื่นไม่ได้ตอนที่มีกูเป็นผัว ใส่อยู่ในห้องพอ…
“…” ส้มมันนั่งบนเบาะที่พักมองไปยังทางอื่นเหมือนไม่ได้ฟังที่ผมบอก ซ้ำยังให้ความสนใจเป็นพิเศษจนต้องหันไปมองตาม
“หล่ออะ…”
“…”
“หุ่นดีมากเลยพี่ไทเกอร์ลองหัน-” มันเงยหน้าขึ้นมาจะบอกก่อนจะชะงัก จะไม่ชะงักได้ยังไงก็เพราะผมจ้องจะฆ่ามันละครับ นี่อยู่กับกูมึงยังกล้ามองผู้ชายคนอื่นที่กำลังถอดเสื้อออกกำลังกายเหรอวะ หุ่นผัวมึงก็ดีสัส…
“ขะ ขอโทษ… ส้มแค่ชมเขา”
“ถ้ายังคิดจะเล่น ๆ กูจะไม่อ่อนโยนกับมึงแล้วนะส้มตำ”
“…” เม้มปากอีกละ มันค่อย ๆ ลุกขึ้นยืนแล้วตรงไปยังที่ยกเวทด้วยใบหน้าเหมือนฝืนใจ คำถามคือมึงจะไปยกทำไม แล้วแม่งดูยกไม่ได้ก็ยังสู้ยกสู้ดึงจนลงไปนั่งพับเพียบมือวางบนพื้นเหมือนท้อแท้กับชีวิต
“เฮ้อ…” ทำไมเมียกูเป็นแบบนี้วะ… เสยผมก่อนจะเดินตรงไปหามันที่นั่งพับเพียบเม้มปากมองพื้น ดีนะคนไม่เยอะ แทบจะไม่มีเลยด้วยซ้ำ ไม่งั้นคนที่ซวยคือผมแน่ ๆ อารมณ์เหมือนพาเด็กงอแงมาออกกำลังกาย
“ลุกขึ้นมาส้ม…”
“สะ ส้มยกไม่ไหวอะ” มันเงยหน้าขึ้นมาเม้มปากบอกเหมือนจะร้องไห้ นั่นยิ่งทำให้ผมอยากใช้มือต่อยตัวเองแรง ๆ ชีวิตมันเศร้านักรึไงส้มเอ๊ย กูไม่ได้พามึงมายกน้ำหนัก แล้วทำไมต้องพะวงกับมันซะขนาดนั้น แค่ให้ลองยกเล่น ๆ พอยกไม่ได้ก็คิดว่ากูไม่พอใจ? ผมค่อย ๆ ย่อตัวลงไปนั่งยอง ๆ โดยใช้ปลายเท้ารับน้ำหนักมองคนตัวเล็กมันงอแง
“ทำไมส้มดูไม่มีเรียวมีแรงเลยอะพี่ไทเกอร์…”
“…” ตัดพ้อเข้าไป… สักพักผู้หญิงคนหนึ่งตัวเท่า ๆ กันกับคนตรงหน้าที่มันกำลังงอแงก็เดินมาใกล้ ๆ แล้วยกเวทที่ส้มมันยกไม่ได้ขึ้นไปถือได้สบาย ๆ พร้อมยิ้มให้ก่อนจะเดินถือไปอีกทาง
“ฮึก…”
“เฮ้อ…”
หมับ…
“ส้มเอ๊ย…” มันหันมามองผมก่อนจะพุ่งเข้ามากอดจนผมต้องล้มลงไปใช้สะโพกนั่งชันเข่ารองรับน้ำหนักคนตัวบาง งอแงเหมือนเด็กไปได้ เอาแต่ซุกหน้าร้องไห้ที่ไหล่จนต้องลูบหลังปลอบ มันนั่งคร่อมตักและกอดผมไว้แบบนั้นไม่ยอมปล่อย หรือเพราะผมทำหน้าดุมันถึงใจบางวะ
“ไม่ได้ให้ฝืนเลย ทำไม่ได้ก็ไม่ต้องทำดิวะ…”
“สะ ส้มอ่อนแอ… ฮึก…”
“ไม่หรอกเชื่อกู…”
“จะ จริงนะ” ใบหน้าใสผละออกมามองหน้าจนผมต้องยกนิ้วขึ้นมาเกลี่ยเช็ดน้ำตาให้ นี่กูมาอยู่ ณ จุดที่ต้องโอ๋เมียในยิมแล้วเหรอวะ
“เออ… ก็เยดุ ๆ ไปหลายรอบแล้วยังไม่เห็นตายเลย” กระซิบบอกเบา ๆ จนมันเผลอยิ้มแล้วทุบไหล่ ต้องโอ๋ต้องยิ้มให้อะครับถึงจะหยุดร้อง ส้มตำมันมีหลายบุคลิกเลยที่หลายคนนอกจากผมไม่ได้เห็น หนึ่งในนั้นคือมุมที่อ่อนไหวต่ออะไรขึ้นมาได้ง่าย ๆ เมื่อถูกตอกย้ำเหมือนเด็กแบบนี้นี่แหละ ไม่รู้ว่าโตมายังไงแต่ผมแคร์มันครับ
หมับ…
“…” กลับขึ้นมาบนห้องน้องมันก็กอดแล้วใช้หน้าถูอกผมเหมือนทุกครั้ง
“บางทีส้มก็แค่อยากอยู่กับคนที่ส้มรัก…”
“ไหนบอกจะเลิกงอแง… ปล่อยก่อน” ได้ยินมันจึงผละออกมามองหน้า เห็นมันเป็นแบบนี้แล้วดุไม่ลงจริง ๆ ค่อย ๆ ก้มลงไปจุ๊บที่หน้าผากเนียนเบา ๆ แล้วผละออกมายิ้มให้ น้องมันจึงยิ้มให้กลับก่อนผมจะเลิกคิ้วเมื่อมันค่อย ๆ ยกมือขึ้นพร้อมรอยยิ้มที่เปลี่ยนไป
หมับ!
“ทะด๊า!”
“เชี่ย…”
“ส้มซื้อช็อกโกแลตเหลวมาด้วย” มันไปเอามาวางไว้ที่ชั้นวางของตั้งแต่ตอนไหน
“…”
“เดี๋ยวกลับมาจากกินเหล้าเย็นนี้ส้มจะกินไทเกอร์น้อยต่อ~”
“…” มันบอกด้วยใบหน้าและน้ำเสียงที่ร่าเริงก่อนจะหันหลังตรงเข้าไปยังห้องครัว ส่วนผมเหรอ…
‘สัส!’
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
หนูส้มลูก
งอแงได้น่ารักมาก
-
วันๆส้มคิดจะกินแต่ไทเกอร์น้อยไม่ได้นะลูกกกก
-
E23 “เล่นพิเรนทร์ในถ้ำเสือดุ”
RATED 18+
Language and Sex
“เพื่อนพี่มีคนหล่อกว่าพี่ไหมอะ?” ร่างเล็กในชุดกางเกงขาสามส่วนระดับหัวเข่ากับเสื้อยืดลายธรรมดาแต่ดูน่ารักน่ามองถามสารถีผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นสามี ร่างสูงใส่ยีนส์ขาดเข่าพร้อมเสื้อเชิ้ตสีดำดูหล่อเหลาเอาการ จริง ๆ แค่ไม่มีอะไรถามจึงถามไปด้วยความสงสัย ถึงแม้จะเห็นเพื่อนร่างสูงมาผ่าน ๆ ตาแล้วบ้างก็ตามที
“ถามทำไม อยากได้ผัวเพิ่ม?”
“ก็แค่ถามอะ ชอบถามว่าอยากได้ผัวเพิ่มไหมอยู่ได้ เดี๋ยวมีซะหรอก…”
“…ไม่รู้ หล่อคนละสไตล์แล้วแต่คนมอง แต่กูมั่นใจกูใหญ่สุดละ” กระตุกยิ้มหลังเอ่ยกวนร่างเล็ก
“คะ เคยเห็นของเพื่อนพี่รึไง!?”
“ไม่เคย… แต่กูมั่นใจเพราะมันทำให้ใครบางคนแถวนี้ครางเสียงหลง แถมยังติดใจอีกต่างหาก”
“พะ พี่ไทเกอร์ทะลึ่ง!” ใบหน้าใสแดงขึ้นเพราะคำพูดทะลึ่งตึงตัง ทำไมคนพี่ต้องอ่อยเขาด้วย! ไทเกอร์เห็นจึงทำได้เพียงส่ายหน้าไปมาให้กับท่าทางของคนตัวเล็กแล้วตั้งใจขับรถ ที่พูดกวน ๆ ไปสำหรับเขาคือซอฟท์สุดแล้วนะ ไม่ได้ดูบ้ากามเท่าตอนมันพูดเลยสักนิด แต่ทำไมส้มตำถึงได้อ่อนไหวจนต้องหันหนีเพราะเขิน ตัดภาพไปเวลามันพูดแต่ละคำ…
“แต่ก็ใหญ่จริง…” ดูมันพูด…
“หึ… มึงนี่นะ” หัวเราะให้กับคำพูดของแฟนก่อนจะตั้งใจขับรถตรงไปเรื่อย ๆ ขณะนี้เวลาสองทุ่มกว่า ๆ ไทเกอร์นัดเพื่อนไว้ที่ร้านเหล้าหรือบาร์ส่วนตัวของเนม และไม่นานรถก็วิ่งมาจอดหน้าร้าน แสงไฟสีส้มจากหลอดหน้าร้านส่องกระจายไปทั่วบริเวณ เนื่องจากวันนี้ไม่ได้เปิดร้านจึงทำให้ไม่มีใครนอกเสียจากกลุ่มของเพื่อน ๆ
“ส้มต้องทำตัวยังไงอะ”
“แล้วแต่มึง… เฮ้ยไม่ดิ” มือหนาคว้าแขนขาวเข้ามาใกล้ ๆ เมื่อนึกอะไรขึ้นได้ ใบหน้าใสจึงเลิกคิ้วทำเป็นพร้อมรับฟังในสิ่งที่พี่ไทเกอร์จะสั่ง
“ห้ามพูดอะไรกาม ๆ เด็ดขาด…”
“โอเค… แล้วส้มดื่มเหล้าได้ไหม”
“ดื่มเป็น?”
“…” ส้มตำแอบนิ่งเล็กน้อย จะบอกว่าเขาไม่เคยดื่มเหล้าจริง ๆ จัง ๆ เลย ด้วยความที่พี่ชายไม่อนุญาตให้ดื่ม แต่เขาก็แอบฝ่าฝืนกฎแล้วลองดูสักครั้ง รสชาติแบบนั้นใครจะไปดื่มได้! เพราะฉะนั้นเวลาไปสังสรรค์กับเพื่อนหรือเที่ยวกับปูนเขาจึงดื่มเฉพาะเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่มีรสชาติพอดื่มได้ และดื่มน้อยที่สุด แต่ถ้าตอบไปว่าดื่มไม่ได้พี่ไทเกอร์จะหาว่าเขาอ่อนหัดรึเปล่า
“ใช่! ส้มคอแข็งด้วย…”
“…” นิ่ง…
“พะ พี่ไทเกอร์ไม่เชื่อเหรอ?” เห็นหน้าแฟนหนุ่มนิ่งจึงเลิกคิ้วถามอีกรอบ มองก็รู้ว่าน้องมันดื่มไม่เป็น แล้วทำไมต้องโกหก ร่างสูงทำเป็นไม่ตอบอะไรก่อนจะเดินนำเข้าไปในร้านตามด้วยร่างเล็กที่เดินตามหลังเหมือนเด็ก มองไปรอบ ๆ ร้านที่ไม่เล็กไม่ใหญ่จนเกินไป ด้านหน้าเคาน์เตอร์จะเป็นบาร์เหมือนร้านอื่น ๆ ส่วนภายในร้านจะมีโต๊ะนั่งเป็นหย่อม ๆ เหมาะแก่การนั่งสังสรรค์แบบชิล ๆ ร้านถูกแต่งเป็นสไตล์เหมือนอยู่ใกล้ ๆ ทะเล คงเพราะข้าง ๆ ร้านเป็นสระน้ำ
“เจ้าภาพมาแล้วมึง…” ได้ยินเนมเอ่ยไทเกอร์จึงกระตุกยิ้มส่งไปให้เพื่อน ๆ เขาที่นั่งรวมกันอยู่ที่โต๊ะซึ่งมีกัน 3 คน รวมเขาเป็น 4 ไม่มีใครพาแฟนมาสักคน รุ่นน้องที่ชื่อส้มตำเห็นพี่ ๆ จึงยกมือไหว้อย่างมีกาลเทศะ ในเมื่อพี่ไทเกอร์บอกให้คีพลุคเป็นคนดีเขาจึงต้องถ่อมตัวและทำตัวน่ารักเข้าไว้ จะไม่พูดไม่จามากนักแล้วกัน
กึก!
“อ๊ะ!”
หมับ!
“…” ในระหว่างเดินก็เอาแต่ไล่สายตามองหน้ารุ่นพี่ผู้ชายแต่ละคนที่เอาแต่มองมาที่เขาจนไม่ได้มองพื้นต่างระดับที่ต้องก้าวขึ้น ส้มตำจึงสะดุดแต่อีกคนที่ไหวพริบเร็วเหมือนเสือหันมาคว้าไปกอดไว้เสียก่อน
“สะ ส้มขอโทษ…”
“เดินดูหน่อยดิวะ…” ทั้งสองกระซิบคุยกันก่อนไทเกอร์จะพาน้องไปนั่งเก้าอี้ยาวฝั่งที่ว่าง บนโต๊ะมีเครื่องดื่มแอลกอฮอล์กลิ่นคละคลุ้งทำให้คนที่โกหกว่าคอแข็งอยากเบือนหน้าหนีแต่ทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากยิ้มแห้ง ๆ ไปให้รุ่นพี่ที่เอาแต่มองมาที่เขาตาไม่กะพริบ ไม่รู้จะมองอะไรนักหนา เขาเองก็แอบกดดันเหมือนกันนะ
“เลิกมองได้แล้วสัส…”
“หวงจริง…” ปิงเอ่ย
“ไม่รู้มึงรู้ชื่อยัง นี่ไอ้ปิง ไอ้เนม ส่วนนี้ไอ้ลีโอ…”
“รู้แล้วว… พี่ปิงคนที่มาห้องพี่กับแฟนใช่ป่ะ ส่วนพี่เนมส้มเคยเห็นเมาอยู่หน้าร้านเหล้าหลังมอ…”
“หึ ๆ เอาแล้วกู” เนมกระตุกยิ้มส่ายหน้า
“…” เพื่อนคนอื่นจึงแอบขำ ไม่เว้นแม้แต่ไทเกอร์จนคนพูดแอบเลิกคิ้วเพราะไม่เข้าใจว่าทำไมรุ่นพี่ต้องขำ ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจแล้วหันไปมองผู้ชายอีกคนที่ชื่อลีโอ
“พี่ไทเกอร์…” ร่างเล็กแอบหันไปกระซิบที่หูคนตัวสูงเบา ๆ จนไทเกอร์เลิกคิ้วแล้วโน้มหูลงไปใกล้ ๆ รอน้องมันพูด เพื่อนคนอื่นในมือมีแก้วของเมาแต่ตายังจับจ้องมาที่เขาสองคนไม่กะพริบ
“พี่ลีโอหล่ออะ ใช่ที่เป็นอดีตเดือนใช่ป่ะ…”
“…” นิ่ง…
“อย่าเพิ่งโกรธ… ส้มหมายถึงพี่เขาดูเหมือนจะฆ่าส้มเลย ทำไมต้องมองแบบนั้น…” ในขณะที่หูฟังตาก็มองไปยังไอ้เพื่อนที่ปกติมันจะทำหน้านิ่ง ๆ แบบนั้นอยู่แล้วจนลีโอต้องเลิกคิ้วเพราะเห็นเพื่อนมองตาไม่กะพริบ ปกติแล้วไทเกอร์นี่แหละคือคนที่หน้านิ่งสุดในกลุ่ม แต่ลีโอหากไม่พูดก็คงเหมือนโกรธใครมา ทั้ง ๆ ที่ตามจริงเจ้าตัวใจดีและเป็นมิตรกับทุกคน
“เมียกูมันกลัวมึง…”
“หือ?”
“พะ พี่ไทเกอร์!”
“หึ ๆ กลัวพี่เหรอครับ?” ร่างสูงถามพร้อมระบายยิ้มหล่อ ๆ ส่งมาให้คนตัวเล็ก แต่ส้มตำกลับอายที่คนนั่งข้าง ๆ ไม่เก็บความลับไว้เลย ใบหน้าใสทำเพียงส่ายหน้าปฏิเสธ ก่อนจะได้รับเครื่องดื่มมาดื่มและหนุ่ม ๆ ก็คุยเรื่องงาน เรื่องไร้สาระ รวมถึงเรื่องของส้มตำไป ส่วนร่างเล็กทำได้เพียงนั่งถือแก้วน้ำหวานพร้อมยิ้มแห้ง ๆ
“ทำไมต้องน้ำหวานอะ…” ถามคนตัวโตที่สั่งให้ดื่มเฉพาะน้ำหวานด้วยใบหน้าไม่เข้าใจ
“มึงแดกเหล้าไม่เป็นส้ม…”
“…”
“ดื่มไปอย่าบ่น…” ได้รับคำสั่งจึงยอมดื่ม ตอนนี้ก็ไม่ใช่เวลาที่จะงอแง หนุ่ม ๆ รุ่นพี่สี่คนคุยกันเหมือนไม่ได้คุยมานานโข ส่วนมากจะเป็นปิงและเนมที่เสียงดังสุด คนพูดน้อยคงจะไม่ใช่ใครถ้าไม่ใช่ไทเกอร์ ร่างสูงรอเพียงตอบคำถามหรือแซะเพื่อนที่มันโม้แบบเว่อร์ ๆ ส้มถึงกับเข้าใจเลยว่าผู้ชายแมน ๆ เวลาดื่มเหล้าชนแก้วคุยกันมันเป็นยังไง หัวเราะคุยกันเสียงดังเหมือนไม่อายชาวบ้านชาวเมือง ถูกใจกันจริง ๆ จนถึงประเด็นหนึ่งที่พี่เนมเป็นคนเปิดส้มจึงจำต้องสนใจ
“เออไอ้ไทเกอร์… มึงบล็อกปลื้มเหรอวะ แม่งทักมาถามกูอยู่ได้ว่ามึงคบกับน้องมันจริง ๆ ใช่ไหม?”
“อะไรวะ?” ทั้งไทเกอร์และส้มตำต่างขมวดคิ้ว
“กูก็ไม่รู้ แต่กูว่าคงคิดถึงมึงแหละมั้ง…” เนมบอกก่อนจะถูกปิงด่าว่าพูดเรื่องไร้สาระ แต่มันกลับทำให้ร่างเล็กสงสัย จริง ๆ เรื่องในวันนั้นที่พี่ไทเกอร์คุยกับพี่ปลื้มใจเขาเองก็ไม่รู้สาเหตุที่แท้จริงว่าร่างสูงไปหาเรื่องให้จริง ๆ ใช่หรือเปล่า
“…” ใบหน้าคมหันมามองคนที่เอาแต่นั่งเงียบพร้อมเลิกคิ้ว ส้มตำจึงหันไปมองแล้วทำเป็นยิ้มให้ทั้ง ๆ ที่ในใจยังแอบกังวล แขนหนายกขึ้นกอดรอบเอวบางไว้หลวม ๆ แล้วหันไปคุยกับเพื่อนต่อ
‘พี่ไทเกอร์บล็อกพี่ปลื้มใจเหรอ?’ ผู้ชายส่วนใหญ่บล็อกแฟนเก่าด้วยเหรอ จากที่พี่เนมถามแล้วพี่ไทเกอร์ถามกลับว่า ‘อะไร?’ แสดงว่าเจ้าตัวไม่รู้เรื่องใช่รึเปล่า? นั่นแสดงว่าพี่เนมต้องสร้างเรื่องขึ้นมาแน่ ๆ ไม่งั้นพี่ปิงคงไม่บอกให้หยุดพูดเรื่องไร้สาระ ตากลมมองไปยังชายหนุ่มรุ่นพี่จนเนมรู้สึกตัวเลยส่งรอยยิ้มเจ้าชู้มาให้ในขณะคนอื่นกำลังคุยกัน
“…” ส้มตำทำเป็นยิ้มตอบกลับ จนเวลาผ่านไปเรื่อย ๆ ร่างสูงก็สั่งให้เขาไปรอที่รถก่อน สักพักเจ้าตัวจึงเดินมาเปิดประตูเข้ามานั่ง ด้วยความที่ยังกังวลใจเรื่องนั้นส้มจึงเอาแต่นั่งเงียบเสียจนคนพี่เผลอกระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมา เสี้ยวหน้าใส ๆ ที่ไม่หันมามองเขาแม้แต่น้อยก็พอจะรู้ว่าร่างเล็กมันคิดเล็กคิดน้อยเหมือนเด็กหวงสามี
“เป็นไร?”
“หือ? เปล่า…” หันมาขานตอบก่อนจะหันกลับไปมองนอกกระจก ไทเกอร์เลือกที่จะดื่มไม่เยอะเพราะต้องขับรถกลับห้อง แต่คำว่าไม่เยอะก็จัดเต็มอยู่เหมือนกัน เขาพยายามขับรถให้ช้าที่สุด ถึงจะไม่มึนเมาเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์แต่ก็ควรเซฟไว้ก่อน
“…” สรุปเลยไม่ได้พูดอะไรกันจนมาถึงห้อง ร่างเล็กดึงชายเสื้อคนพี่ที่จะเดินไปเข้าห้องครัวไว้ จนไทเกอร์หันมามองก่อนส้มตำจะเขย่งเท้าขึ้นมาจูบปากจนเขาชะงัก ไทเกอร์ยังคงงงปล่อยให้คนตัวบางกดริมฝีปากไว้ก่อนจะยกมือขึ้นจับต้นแขนบางแล้วดันออก ถึงแม้ส้มตำจะไม่ชอบกลิ่นของเมาแต่ก็รู้สึกกังวลใจกับบางสิ่งอยู่เหมือนกัน ยิ่งคนพี่ไม่สนใจเขายิ่งไม่โอเค ทางเดียวที่จะทำให้พี่ไทเกอร์สนใจได้ในเวลานี้คงเป็นเรื่องอย่างว่า
“พี่รักส้มไหม?”
“…”
“บอกมาว่าพี่รักแค่ส้มจริง ๆ” คำถามนั้นทำให้ไทเกอร์ยิ่งต้องขมวดคิ้ว ก็ไม่คิดว่าน้องมันจะเก็บเอาคำพูดของเพื่อนเขามาคิดเป็นเรื่องเป็นราวซะขนาดนี้ จริง ๆ จะคุยกับน้องมันให้รู้เรื่องอยู่แล้วเพียงแต่คิดว่าตัวเองเริ่มจะมึน ๆ เลยจะเข้าไปหาน้ำเย็น ๆ ดื่ม แต่ไหน ๆ เด็กมันก็ให้เชิงละ…
“คิดอะไรอยู่?” มือหนาคว้าเอวบางเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมถามด้วยสายตายียวนจนร่างเล็กต้องเม้มปาก จะคิดเรื่องอะไรหากไม่ใช่เรื่องที่เพื่อนของเจ้าตัวพูดไว้ก่อนหน้า มันทำให้เขาเครียดมากแค่ไหนใครจะไปรู้ กลัวว่าแฟนหนุ่มจะกลับไปยุ่งกับหญิงที่เคยตบหน้าตัวเอง
“ก็กูบล็อกปลื้มจริง ๆ ส่วนที่ทักมาถามไอ้เนมอาจเพราะมันแค่สงสัยว่ากูคบกับมึงได้จริง ๆ เหรอ คงเพราะคิดว่ามึงคงจะเบื่อแล้วทิ้งกูไปเหมือนที่มันทำ…” ซึ่งเขาได้เข้าไปคุยกับเนมมันแล้วตอนที่ให้ร่างเล็กรอที่รถ เพื่อนเขาอีกสองคนมันยังดูออกเลยว่าไอ้เจ้าของร้านเหล้ามันเผลอทำให้เมียเขาคิดมาก
“…” เมื่อได้รับคำตอบส้มตำยิ่งแอบน้อยใจ น้อยใจตัวเองที่ถูกทำให้เครียดเรื่องไม่เป็นเรื่องขึ้นมาได้ง่าย ๆ สองแขนเรียวตวัดขึ้นไปโอบรอบคอแกร่งพร้อมส่งสายตาเว้าวอนไปให้
“ส้มเครียดมากเลยนะ…”
“…บอกกี่ครั้งแล้วว่ากูรักแค่มึง…”
“…” ก็เพราะมีคนทำให้คิดมากไง…
“แล้วจะทิ้งกูไปเหมือนมันไหม?” ถามด้วยใบน้ำเสียงจริงจัง รอยยิ้มบนใบหน้าสวยปรากฏขึ้นด้วยความโล่งอก เขาไม่ตอบแต่ดึงให้คนพี่ลงมาประกบที่ปาก ฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ไม่ออกตอนขับรถแต่บอกเลยถ้ามีอารมณ์หื่นตอนนี้คงไม่ยั้งแรงเป็นแน่แท้ กลิ่นของเมาคละคลุ้งไปทั่วโพรงปาก ตีขึ้นจมูกเสียจนส้มตำมึนไปตาม ๆ คนพี่ น้ำสีใสผสมปนเปจนแยกไม่ออกว่าของใครเป็นของใคร ลิ้นสากกวาดต้อนลิ้นนุ่ม ไล่ไปทั่วทุกซี่ฟันขาว กลิ่นและรสชาติของน้ำหวานที่น้องมันดื่มไปก่อนหน้าทำให้เสือหื่นยิ่งพอใจ มือสากที่โอบเอวเล็กเริ่มเลิกเสื้อยืดขึ้นลูบผิวเนียนพร้อมบีบ ๆ คลำ ๆ เสียจนเกิดรอยแดง ก่อนจะทำให้เจ้ากรรมสะดุ้งเมื่อมือซนทั้งสองข้างสอดขึ้นมาถึงไตแข็งแล้วใช้นิ้วขยี้เสียจนร่างเล็กต้องผละใบหน้าออกมาคราง
“อะ อ๊ะ พี่ไทเกอร์…” ใบหน้าใสเบ้หนีทำให้คนมองรู้สึกพอใจเป็นไหน ๆ ก่อนร่างเล็กจะถูกถอดเสื้อออกแล้วโยนทิ้งตามด้วยเสื้อเชิ้ตของคนพี่ กล้ามเนื้อแกร่งยังคงเรียกร้องความสนใจได้เป็นอย่างดี ไม่ต่างไปจากหุ่นเพรียว ๆ พร้อมผิวขาวเนียน และเอวคอด จะดึงน้องมันไปเอาในห้องนอนเหรอ? ไม่ใช่… ห้องครัวใช่รึเปล่า? ก็ไม่ใช่อีกเหมือนเดิม เอามันแม่งคาพื้นห้องนี่แหละ…
พรวด!
“อ๊ะ!” เสื้อผ้าอาภรณ์บนเรือนร่างเพรียวถูกถอดออกอย่างไม่อ่อนโยน รองเท้ากระเด็นกระดอนไปทั่วห้อง ร่างเขาเปลือยเปล่าต่อหน้าสายตาคมก่อนคนพี่จะโน้มใบหน้าลงมาขยี้กัดที่ส่วนหัวของไตแข็งในขณะที่เขาต้องยืนบิดเร้าแอ่นหน้าอกพร้อมขยุ้มผมหนาด้วยความเสียว กามารมณ์พุ่งกระฉูดขึ้นเสียจนไม่สามารถละเว้นบทรักในครั้งนี้ได้อีกแล้ว ของใหญ่ ๆ ดุดันกางเกงยีนส์เพราะอยากที่จะทำงาน ทำให้เสือร้ายรู้สึกปวดหนึบเนื่องจากการบีบรัดของเส้นเลือด
“อะ อ๊ะ… อื้อ…” หัวนมทั้งสองข้างถูกขยี้จนเปื้อนน้ำลาย ก่อนชายตัวสูงจะพรมจูบซับที่เนินอกเนียนขึ้นมาจูบแลกลิ้นกับคนน้องอีกครั้ง มือบางเลื่อนไปขย้ำส่วนที่กำลังแข็งภายใต้เนื้อผ้ากางเกงยีนส์ น้ำใส ๆ ไหลรินเลอะตามขอบปาก ส้มตำพยายามปลดเข็มขัดคนพี่ให้ ไม่ทันใจชายหนุ่มก็ถอดเองแล้วโยนทิ้งเหลือแต่ชั้นในสีขาวที่คับแน่นไปด้วยของใหญ่ รองเท้าราคาแพงก็ไม่ต่างไปจากของราคาถูกเมื่อสิ่งที่สนใจตอนนี้คือร่างของแมวน้อย
“อ๊ะ!” ร่างบางถูกดันลงจนต้องใช้เข่าในการรับน้ำหนัก ใบหน้าชนเข้ากับเป้าใหญ่ ๆ ไม่รู้คนพี่หื่นกามมากแค่ไหนแต่กลับใช้เคใหญ่ที่ยังไม่ถูกงัดออกมาถูกับใบหน้าเขาเหมือนเป็นของเล่น ผมนุ่มถูกขยุ้มจนร่างเล็กแอบเจ็บ แต่เมื่อรู้ว่าปฏิเสธคนตัวสูงที่ถูกแอลกอฮอล์ขับเคลื่อนกามารมณ์ไม่ได้แล้วจึงยกมือทั้งสองข้างขึ้นดึงชั้นในขาวลง คนพี่ให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี ของใหญ่ ๆ ถูกจับด้วยมือหนาข้างหนึ่งตีกับแก้มเนียนจนร่างเล็กต้องหลับตา
“พะ พี่ไทเกอร์นอนลง…” ได้ยินคนน้องบอกใบหน้าคมจึงเลิกคิ้วก่อนจะยอมย่อตัวลงมานั่งเหยียดขาบนพื้นโดยให้แผ่นหลังพิงกับด้านหลังของโซฟาเนื่องจากทั้งคู่อยู่กลางห้องร่างเล็กสาวเท้าตัวเปลือยเข้าไปหยิบขวดช็อกโกแลตเหลวมาแต่ถามว่าคนพี่ที่เคยด่าว่าพิเรนทร์จะห้ามไหม? อย่าว่าแต่ห้ามเลย ของเมากำลังทำให้กามารมณ์ขับเคลื่อนอย่างแรงกล้า ทำให้จำต้องเล่นกับคนน้องด้วยอย่างไม่ปฏิเสธ ของเหลวเหนียวสีน้ำตาลเข้มเอนไปทางดำถูกเจ้าของร่างเปลือยขาวน่ากัดกินตรงหน้าที่นั่งคร่อมหน้าขาแกร่งราดลงที่ซิกซ์แพ็กแน่นวน ๆ เป็นเส้น ๆ ไล่ลงมาถึงเคใหญ่หัวบานสีไม่คล้ำไม่แดงรูปร่างสวยน่าอมสำหรับส้มตำ ขนาดใหญ่น่าพอใจและทำให้ใครหลาย ๆ คนที่เคยลองต้องครางเสียงกระเส่าไปตาม ๆ กัน ณ บัดนี้มันเป็นของส้มตำ และจะเป็นของส้มตำคนเดียวไปตลอด ร่างบางราดมันกับโคนอับ จนไทเกอร์สัมผัสได้ถึงความเย็น แต่ตาคมกลับทำได้เพียงใจเย็นและมองด้วยสายตาเคลิ้ม ๆ คนน้องไม่รอช้ารีบก้มลงไปไล่เลียที่ซิกซ์แพ็กแกร่งในท่าคลาน ก้มหน้าลงใช้ลิ้นเลียตามเส้นช็อกโกแลตที่ราดไว้ จินตนาการว่ามันคือสิ่งที่หอมหวานน่าลิ้มรส สะโพกขาวแอ่นไปมาเสียจนตาคมละจากคนที่กำลังเลียของหวานบนลอนกล้ามไปยังสะโพกมนที่แอ่นอยู่ นั่นยิ่งทำให้ความหื่นไหลทะลักเข้าสู่สมอง
“อื้อ… วะ หวาน…” ไม่ได้เทให้เลาะมากเพราะคิดว่าอาจจะทำให้คนพี่เหนียวเหนอะ แต่เขาจัดการแลบลิ้นยาว ๆ ออกมาเลียช็อกโกแลตพร้อมช้อนสายตาอ่อยแบบสุด ๆ ไปให้คนพี่ สะโพกมนส่ายไปมาหลอกล่อเสือร้ายให้ตบะแตกเป็นครั้งที่นับไม่ถ้วน ก่อนเป้าหมายต่อไปของลิ้นนุ่มจะเป็นไทเกอร์น้อยที่ราดช็อกโกแลตไว้แล้วเรียบร้อย
“อืมส์…” เสียงคำรามลอดออกมาทันทีที่ลิ้นนุ่มละเลงเลียที่ส่วนโคน ตวัดลิ้นไล่กินของหวานที่เปื้อนเคเขาก่อนจะครอบดูมันเหมือนไอติมหวาน โพรงชื้นสัมผัสได้ถึงเส้นเลือดที่ปูดโปน ถึงแม้ขนาดมันจะใหญ่จนอมได้ไม่สุดแต่คนน้องก็พยายามอย่างสุดความสามารถจนแทบจะสำลักอยู่หลายครั้ง คนถูกอมก็พลอยที่จะสติแตกไปด้วย ภาพตรงหน้าอยากจะถ่ายไว้ชักว่าวสักสิบรอบแต่คงไร้ประโยชน์เพราะมีเมียให้เอาแล้วจะถ่ายไว้ทำไมกัน
แผล็บ ๆ
“อื้อ…” มือนุ่มทั้งสองข้างกำท่อนโคนรีดคั้นให้น้ำกามไหลออกมาจนปริ่มที่รอยแยก กลิ่นอับของสิ่งใหญ่ตรงหน้าผสมกับกลิ่นของช็อกโกแลตทำให้ส้มตำรู้สึกมีอารมณ์เป็นไหน ๆ เห็นน้ำคาวที่รอยแยกจนต้องละเลงลิ้นเลียให้คนพี่ได้เสียวเล่น ริมฝีปากแห้งผากจนต้องแลบลิ้นออกมาเลียพลางมองภาพตรงหน้าของผู้เป็นเมีย ไม่รู้ว่ามันอร่อยหรืออะไรถึงได้ไล่เลียทำความสะอาดมันจดเกลี้ยง
“แม่งเอ๊ย…” คำสบถเหมือนคนโมโหก่อนไทเกอร์จะจัดการจับคนตัวเล็กให้หันหลังแล้วกดแผ่นหลังเนียนลงเสียจนใบหน้าใสแทบจะกระแทกพื้น ดีนะที่เลื่อนมือมารองไว้ทัน มันทำให้รู้ว่าครั้งนี้คนพี่ต้องไม่อ่อยโยนกับเขาเป็นอีกแน่แท้
“น่าเอาขนาดนี้เลิกคิดว่ากูจะไปมีเมียใหม่ได้ละสัส…”
สวบ!
“อะ อ๊ะ!” ท่อนเอ็นยักษ์ที่เปียกชุ่มจากการเลียเสียบแทงเข้ามาแรง ๆ จนมิดลำทำให้ร่างบางจำต้องกัดฟันกรอด เมื่อเช้าเพิ่งเอาไปคงไม่จำเป็นต้องเบิกทางหรือล้างตู้ก่อนหรอกใช่ไหมเมีย ยิ่งเห็นช่องทางสะอาดมันขมิบซะเร้าใจ คิดว่าคนเสี้ยนเอาอย่างเขาจะทนไหวเหรอ? แรงขยับเบา ๆ คืออะไร? ไม่มีในพจนานุกรมของไทเกอร์ ณ เวลานี้ มือหนาบีบสะโพกอวบทั้งสองก้อนอย่างยึดมั่นแล้วบรรจงกระแทกเอ็นใหญ่เข้าหาเน้น ๆ หากรู้ว่าดื่มเหล้าจะทำให้อารมณ์หื่นมากขนาดนี้คงต้องซื้อมาติดตู้เย็นไว้ดื่มปลุกอารมณ์ก่อนเอาเมียไปเสียแล้ว
สวบ ๆ ๆ
“อะ อ๊ะ… อิ๊ อื้อ…” ร่างขาวถลาตามแรงกระแทกไปตามพื้นห้อง ความเสียวซ่านทำให้จำต้องกระดกสะโพกสวนเสียจนคนพี่ยิ่งหมั่นไส้ใส่เกียร์เสือชีตาห์ กระแทกหนัก ๆ จนเสียงครางหวาน ๆ ดังลั่นห้อง ซอยถี่ ๆ ซอยยิก ๆ ให้รู้ว่าผัวคนนี้เยดุเหมือนปากมันบอก มือหนาคว้าไปหยิบขวดช็อกโกแลตที่ร่างเล็กมันเล่นมาถือไว้แล้วราดลงกับแผ่นหลังเนียนก่อนจะโยนทิ้งเหมือนไร้ค่าแล้วก้มลงไปใช้ลิ้นไซ้เลีย
“อ๊ะ! ยะ อย่ากัด…” หอมหวานขนาดนี้พี่คงหยุดไม่ได้แล้วน้องส้ม สะโพกสอบซอยถี่ ๆ พลางไซ้ดูดเลียของหวานและกัดด้วยความมันเขี้ยวจนร่างเล็กร้องเจ็บ แค่กระแทกน้องก็จุกเสียวไปหมดแล้วไม่เห็นต้องทำกันขนาดนี้เลย
สวบ!
“อะ อ๊า…”
พรึบ!
“อ๊ะ!” ร่างขาวถูกจับพลิกให้นอนหงายพร้อมกับใบหน้าคมก้มลงไปกัดขยี้ที่ยอดอกสีชมพูพร้อมแรงกระแทกหนัก ๆ ทำให้ร่างขาวถลาตามแรงกระแทก เนื้อกระทบเนื้อดังขึ้นตับ ๆ ๆ ขาพับทั้งสองข้างถูกรวบแล้วดันไว้จนสะโพกอวบลอยตัวก่อนจะถูกตอกเสาเข็มลงมาแรง ๆ มือนุ่มเลื่อนมาจับส่วนอ่อนไหวของตัวเองชักขึ้นชักลงด้วยความเสียวจนคนพี่ปัดมือออก คิดจะให้คนน้องปลดปล่อยโดยการแทงของตัวเอง
“อะ อ่า…” เสียงครางติดกระเส่าเพราะคนพี่เยดุเสียจนสมองแทบจะเตลิดและอย่าคิดว่ามันจะมีแค่ท่าสองท่า ส้มตำถูกดึงให้ขึ้นมายืนจนจะเซ เสียงแข็งสั่งบังคับให้จับพนักโซฟาและก้มหน้าลงไป สะโพกเนียนแอ่นให้คนตัวสูง ก่อนบทรักอันแสนหนักหน่วงจะทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว เท้าขาวถึงกับต้องเขย่งใช้ปลายเท้าในการยืนเนื่องจากคนพี่สูง แรงกระแทกเข้ามาจัง ๆ อยู่หลายครั้งทำให้ร่างบางกัดโซฟาน้ำตาเล็ด
“อะ อ๊า…” ใบหน้าสวยซุกไว้กับพนักโซฟา ส่วนตาคมมองตัวเองผ่านเงาทีวีกำลังกระแทกกระทั้นเอวเล็กอย่างไม่ปรานี ผนังอ่อนตอดรัดขนาดนี้ซ้ำยังอ่อยเขาก่อนมีเหรอไทเกอร์จะยอมเล่นด้วยเบา ๆ ฤทธิ์แอลกอฮอล์เพิ่มความหื่นกระหายไปอีกเท่าตัว สติสัมปชัญญะไม่มีครบอีกต่อไป ถ้าโหดร้ายไปก็ค่อยง้อที่หลังแล้วกันนะเมีย
“สะ ส้มจะ อะ อ่า…” ของคาวจากคนตัวเล็กถูกปล่อยออกมาอย่างหักห้ามไม่ได้ เขายังไม่ทำอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่บทรักอันดุเดือดของคนพี่ที่เน้นย้ำเข้ามาแต่ละครั้งอย่างกับร่างกายน้องแข็งแรงทำให้ทนไม่ได้ที่จะกลั้นไว้ เหงื่อกาฬผุดขึ้นตามผิวของทั้งสอง ยิ่งมองเรือนร่างของคนน้องยิ่งเริ่มที่จะทนไม่ไหว กล้ามเนื้อแกร่งแทบจะทุกส่วนเกร็งขึ้นพร้อมการกระแทกเข้าหาไม่ยั้งแรง
“อื้มส์… กูรักมึง”
“ผะ ผัว… ระ แรง”
สวบ!
“อะ อ่า…” ถ้าจะขาดใจตายก็ตายกันไปเลย ก่อนบอกก็ใช่ว่าคนพี่จะเบาแรง พอยิ่งบอกให้เพิ่มความหนักหน่วงยิ่งทำให้ส้มตำแทบจะไม่มีโอกาสได้หายใจเลยด้วยซ้ำ ครางซะจนคอแห้งไม่ต่างไปจากคนเมา ของคนพี่ไม่ได้เล็ก ขนาดมันใหญ่แต่กลับเข้ามาแต่ละทีดันทำเหมือนมันเล็ก นึกภาพหนังโป๊ฝรั่งที่เคยดู แรงกระแทกหนัก ๆ พร้อมท่อนลำขนาดใหญ่เสียดแทงเข้ามาแรง ๆ อย่าว่าแต่จุกเลย สมองคนถูกกระแทกแทบจะเตลิดไปหมดแล้ว ยิ่งใกล้ปลดปล่อยไทเกอร์ผู้เยดุยิ่งไม่ปรานี
ชึ่บ ๆ
“รักกูไหมเมีย ซี๊ด…”
“ระ รัก… อะ อ่า…”
สวบ ๆ
“กูจะ…”
สวบ!
“อะ อ่า…” และแล้วแรงกระแทกเข้ามาแรง ๆ ครั้งสุดท้ายก็เกิดขึ้น พร้อมกับน้ำกามมหาศาลฉีดเข้าไปในร่างของคนตัวบางเสียจนส้มตำกระตุกตัวตาม วินาทีที่คนพี่เผลอปล่อยมือออกร่างเล็งถึงกับทรุดลงไปนั่งพับเพียบเอนใบหน้าชุ่มเหงื่อนาบไปกับหลังโซฟาหลับตาหายใจหอบ ตาคมมองคนตัวเล็กพร้อมอกแกร่งกระเพื่อมเนื่องจากความเหนื่อย มองน้ำของตัวเองที่ไหลย้อนออกมาจากรูสวรรค์เลอะพื้น ยิ่งทำให้กายใหญ่เริ่มที่จะขยายขึ้นอีกครั้ง…
“ไปหยิบขวดช็อกโกแลตมึงมา…” เสียงแข็งสั่งทำให้ส้มตำเม้มปาก รู้ว่าพี่ไทเกอร์กำลังเผลอใช้อารมณ์เพราะของเมา ตั้งแต่จับ ๆ กระชากให้ลุกขึ้นแล้วสั่งนั่นสั่งนี่แล้ว ร่างบอบบางค่อย ๆ คลานไปหยิบขวดช็อกโกแลตด้วยความเพลีย มีตาคมจ้องมองรูสวรรค์ตาไม่กะพริบ ช่องทางสีสวยของรักของหวงที่ปริ่มไปด้วยน้ำกามของเขา ร่างเล็กค่อย ๆ ลุกขึ้นเสียจนเซพิงผนัง แต่คนพี่กลับไม่คิดที่จะมาช่วยเลยแม้แต่น้อย ไทเกอร์เดินตัวเปลือยไปนั่งบนโซฟา สั่งคนรักให้มันเดินมาก้มลงหว่างขาพลางชักกลางกายของตัวเองให้ขยายเต็มที่
“ราดมันแล้วอมให้กู…” ปากบอกไว้แล้วหนิว่าอยากทำแบบนี้ งั้นก็ต้องแดกให้พอใจ แดกให้พอใจจนกว่าผัวคนนี้จะไม่ไหว
“…” ในเมื่อคนตัวสูงสั่งแล้วมีเหรอที่เขาจะปฏิเสธได้ลงคอ อยากเล่นบนร้ายกับน้องดีนักใช่ไหม งั้นเขาก็จะเล่นไปตามน้ำ การทำให้คนพี่น้ำแตกก็คือความสุขของเขาหนิ…
“งั้นก็ระลึกไว้ด้วยว่าส้มเป็นเมีย เมียที่ทำให้พี่ครางอย่างมีความสุขจนน้ำแตกได้…”
“หึ… มึงนี่มันน่าจับเอาให้ตายคาอกกูจริง ๆ เมีย” มือหนาเลื่อนมาสัมผัสปลายครางสวยพร้อมกระตุกยิ้ม
“งั้นวันนี้ก็เยเมียให้ตายคาอกพี่เลยสิ…” บอกพร้อมใช้สองมือยกขึ้นมาบีบราดช็อกโกแลตลงที่โคนใหญ่อย่างนึกสะใจ ได้ยินเช่นนั้นใบหน้าคมจึงกระตุกยิ้มเป็นครั้งที่สอง มือหนาคว้าขวดช็อกโกแลตจากมือเล็กขว้างทิ้งก่อนจะกดหัวน้องมันลงกับโคนใหญ่เสียทันควัน…
ต่อจากนี้บทรักอันแสนพิเรนทร์และหนักหน่วงก็เริ่มขึ้นอย่างไม่หยุดหย่อน ไทเกอร์จะหารู้ไม่ว่าของเมาได้เปลี่ยนเขาให้กลายเป็นอีกคน มองคนรักที่ควรทะนุถนอมเป็นสิ่งของที่รุนแรงด้วยได้ แต่ในทางกลับกันมันดันทำให้ส้มตำหมั่นไส้จนต้องยอมเป็นทาสเซ็กซ์ให้คนพี่
จนเขานั้นทนไม่ไหว… และสลบลงไปคาอกแกร่งในที่สุด…
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
อ่านได้สองตอนตลกมากกกกกกก :laugh:
น้องส้มตลกอ่า พี่เสืออึ้งจนไปไม่ถูกเลย ฮะๆๆๆๆ
-
:pighaun: :haun4: :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
พี่ไทเกอร์พอได้ของเมาเข้าร่างกาย
ดูกว่าเดิมไปอีก
-
พี่ไทเกอร์เมาแล้วไม่อ่อนโยนเลย ฮอตปรอทแตกมาก ยอมแล้ววว
น้องส้มก็สู้ไม่ถอย ยอมใจน้อง o18
-
:pig4:
:3123:
-
E24 “กระแทกจุก ๆ ในสระว่ายน้ำ”
RATED 18+
Language and Sex
“ไม่งอแงจริงดิ?”
“…”
“ขอโทษแล้วไง บอกว่ากูเมา กูไม่รู้เรื่องแม่ง…”
“พูดเพราะ ๆ กับส้มหน่อยไม่ได้เหรอ” ในที่สุดก็ป่วยอีกเหมือนเคย แล้วคือปวดไปหมดทั้งตัวเลยอะ รู้สึกทรมานเหมือนคนเพิ่งถูกรุมโทรมมาทั้ง ๆ ที่มีเพียงแค่เสือตัวเดียวเป็นคนขย้ำ นั่นสินะ ก็เสือตัวเดียวมันก็ยิ่งกว่าถูกคนใจร้ายรุมซะอีก พี่ไทเกอร์ใจร้าย! ชอบใช้ความรุนแรง!
รับ ไม่ ได้!!!
“เฮ้อออ… ส้มตำาา…”
“อย่าจับนะ อาบน้ำให้แล้ว กินข้าวกินยาแล้ว ก็หมดหน้าที่ของพี่แล้วไม่ใช่เหรอ? ออกไปเลย…”
“…สรุปจะงอแงหรือไม่งอแง ทำไมต้องพูดเหมือนไม่พอใจด้วยวะ?” พี่ไทเกอร์นั่งอยู่ข้างหลังพยายามจับไหล่ผมเบา ๆ แล้วดึงให้หันไปหา แต่ผมเลือกที่จะปฏิเสธโดยการนอนตะแคงข้างหันหลังให้ ปัดมือซนออกก็แล้ว ไหวไหล่หนีก็แล้ว
เมื่อคืนยอมรับว่าหนักหน่วงจริง ๆ ไม่งั้นผมคงไม่ตื่นมาอีกทีเกือบจะบ่ายโมงหรอก ร่างพังไปหมดแล้ว ช่องทางไม่ฉีกขาดเพราะได้รับความเคยชินกับขนาดของสิ่งใหญ่ แต่ก็ระบมจนเสือตัวโตต้องใช้น้ำยาที่เคยซื้อมาไว้ล้างให้ ตัวร้อนแต่ก็ถูกอุ้มไปแช่ในน้ำอุ่น งอแงแต่ปฏิเสธไม่ได้ มือสากถูทำความสะอาดให้อย่างดีเยี่ยม ปล่อยให้ผมนอนพิงกล้ามท้องแกร่งด้วยสภาพเหมือนไร้วิญญาณ ออกจากห้องน้ำก็ใส่เสื้อผ้าให้เหมือนคนพิการ ซ้ำข้าวปลาอาหารและยายังป้อนให้อีก
ผัวดีเด่น…
“ขอโทษแล้วไงครับ~” เสียงนุ่มดังขึ้นเหมือนฝืนใจพร้อมกับแรงจุ๊บที่ท้ายทอยเบา ๆ แรงยุบตัวทำให้รู้ว่าพี่ไทเกอร์ล้มลงมานอนกอด ทั้ง ๆ ที่บอกให้ออกไปทำงานค้างได้แล้ว เสียเวลากับส้มมามากแล้วหนิ จะไม่ประชดประชันก็อดไม่ได้เลยจริง ๆ มันน่าโมโหไหมล่ะ!? ทำกับน้องไว้ซะหนักหน่วงเชียว
“ส้มหันมาหากู…” เนี่ย… พูดเพราะได้แป๊บเดียวก็หลุดหยาบเหมือนเดิม ผมเม้มปากแล้วค่อย ๆ พลิกตัวหันไปหาคนตัวโต มองหน้าคมด้วยความรู้สึกเหมือนไม่พอใจ เจ้าตัวมองมาเหมือนเครียดที่ทำให้ผมป่วย ซ้ำยังจำได้ไม่หมดว่าเมื่อคืนตัวเองเล่นน้องไปหนักมากแค่ไหน ไม่ต่างไปจากคนใจร้ายทำผิดแต่ไม่อยากจะยอมรับ!
“ทำผิดแล้วยังจำไม่ได้…”
“ก็ยอมรับแล้วไงวะ เชื่อแล้วว่าทำให้เจ็บ…”
“…” ตอนนี้ยังจำความหนักหน่วงจากการกระทบกันของหน้าขาแกร่งและสะโพกผมได้อย่างไม่ลืมเลือน จะลืมได้ยังไงกันในเมื่อชายที่อุตส่าห์ตั้งฉายาให้ว่า เยดุ เยอึด เยทนคนนี้เมื่อคืนมันยิ่งกว่าเยดุอีกต่างหาก ฤทธิ์แอลกอฮอล์ทำให้ผมกลายเป็นเหมือนกวางตัวน้อยไม่มีเรียวมีแรงและถูกเสือร้ายขย้ำอย่างบ้าคลั่ง ทั่วเรือนร่างเปื้อนไปด้วยช็อกโกแลตเหนียว ตามด้วยรอยช้ำต่าง ๆ นานา
ความหลัง~
สวบ! สวบ!
“อะ อ๊ะ! พะ พอ…” ร่างผมถลาตามแรงกระแทกจากด้านหลัง กายใหญ่ผุดเข้าผุดออก ตอกเสาเข็มลงมาอย่างไม่ปรานี ความปวดร้าว ทำให้กายสั่นไหวเหมือนกำลังจวนจะตาย แตกต่างที่ได้รับความเสียวมากเกินไปเสียต่างหาก มือหนาบีบคลึงสะโพกผมไว้จนเป็นรอย ดันร่างให้นาบใบหน้าไปกับพนังยกขาฝั่งหนึ่งขึ้นวางที่ตู้โชว์แล้วสอดกายเข้าหาอย่างกับปีศาจ
“พะ พี่…”
“อื้ม… สะ เสียวฉิบหายเลยว่ะเมีย…”
“สะ ส้ม จะ… อ่า~” ครั้งแล้วครั้งเล่าที่เผลอปลดปล่อยออกมาอย่างอดกลั้นไม่ได้ กลายเป็นว่าสุดท้ายสลบลงบนอกแกร่งในท่าขย่มโคนเทียน มันเป็นเซ็กซ์ที่หนักหน่วงที่สุดเท่าที่ผมเคยได้รับมาในชีวิต หากเป็นครั้งแรกคงต้องแย่กว่านี้เป็นแน่แท้ แต่โชคดีที่เคยผ่านอะไรหลาย ๆ อย่างมามากแล้ว…
ปัจจุบัน~
“เวลาส้มบอกอยากทำอะไรทำไมเวลาทำให้ต้องประชดด้วย อย่างเช่นเมื่อวาน พอบอกว่าอยากกินช็อกโกแลตบนตัวพี่ พี่ก็ยัดเยียดจนส้มแทบสำลัก…”
“ก็กูเมา…”
“เฮ้อ… พี่ไปทำงานเถอะ ส้มจะพัก เดี๋ยวต้องไปขนของอีก ส้มนัดกับพนักงานไว้วันนี้นะ มันเลื่อนไม่ได้…” บอกพร้อมหลับตา แต่กลับถูกดึงให้เข้าไปซบที่อกอุ่น ๆ พี่ไทเกอร์ไม่ได้ใส่เสื้อเหมือนทุกครั้งที่อยู่ในห้อง ท่อนล่างเป็นวอร์มสีดำสนิท ส่วนผมใส่ชุดนอนลายธรรมดาแต่สีสดใสของตัวเอง เพราะขนมาไว้หมดแล้ว
“คนใจร้าย…” ว่าทั้ง ๆ ที่ยังซุกอกอุ่น ๆ สัมผัสได้ถึงจมูกคมที่ซุกอยู่บนหัว ไม่เหม็นหัวผมเลยรึไง สระตั้งแต่เมื่อคืน เมื่อเช้าก็แค่ล้างหน้า แช่น้ำอุ่นให้เจ้าตัวถู ๆ และแปรงฟัน ไม่ได้สระผมแต่อย่างใด
“…”
“ส้มป่วยเพราะพี่ไทเกอร์บ่อยแล้วนะ เคยมีไหมคำว่าครั้งเดียวอะ…”
“ก็มึงน่าเอา…”
ตุบ…
“เอะอะก็น่าเอา… ต่อไปจะกัดไทเกอร์น้อย” ได้ยินเสียงหัวเราะเบา ๆ พร้อมกับมือหนาดันผมออกมามองหน้า เห็นใบหน้าหล่อแล้วอดใจอ่อนไม่ได้เลยจริง ๆ เพราะพี่ไทเกอร์เป็นแบบนี้ไง ไม่ได้อ้อนอะไรมากมายเลย แค่นอนกอดก็ทำให้ผมใจอ่อน เผลอ ๆ คือทำให้เงี่ยนได้ทั้ง ๆ ที่ป่วยอยู่เลยอะ
“มันแข็ง…” ลองสอดมือเข้าไปใต้กางเกงของเจ้าตัวแล้วกำ ๆ ดูถึงรู้ว่าพี่ไทเกอร์มีอารมณ์ ตามองใบหน้าคมที่ทำสีหน้าเรียบนิ่งใส่ในขณะที่มือบีบกำท่อนเอ็นยักษ์ แต่เสียใจ… น้องไม่พร้อมและน้องจะไม่ยอมทำอะไรให้จนกว่าจะหายดีจริง ๆ
“มึงจับเหมือนไม่ได้คิดอะไร แต่กูคิดนะส้ม…”
“เลิกพูดได้แล่ว…” รีบดึงมือออกแล้วขยับไปซุกอกแกร่งพร้อมหลับตา เพลียจนไม่ไหวแล้วนะ กล้ามเนื้อแทบทุกส่วนเหมือนพร้อมพัง ใบหน้าคมขยับลงมาหอมแก้มผมหลาย ๆ ครั้งเหมือนพยายามแกล้งให้ยิ้มจนต้องดันอกแกร่งไว้ คนบ้า! เราสองคนมองหน้ากันพร้อมกับผมที่ค่อย ๆ เผลอยิ้ม พี่ไทเกอร์ขี้โกง! ชอบแกล้งน้อง
“จะปล่อยมึงนอนคนเดียวก็กลัวจะงอน…” พูดพลางลูบหัวผมเบา ๆ ตอนนี้ร่างสูงนั่งพิงหลังกับหมอนให้ผมหนุนตัก ยอมรับว่าอีกนิดก็คืออมได้ละ
“งั้นก็นอนกอดส้ม”
“แต่กูมีงานต้องทำ”
“ละ แล้วพี่จะพูดทำไม? ไอ้-” เกือบเผลอใช้คำหยาบแล้ว เห็นตาคมมองด้วยสายตานิ่ง ๆ จึงทำเป็นซุกหน้าเข้ากับเป้ากางเกงของเจ้าตัวเป็นการกลบเกลื่อน
“สัส… มึงนี่มัน” มือหนารีบดันหัวผมออกแล้วลงมานอนให้หนุนที่แขนของเจ้าตัวที่สอดเข้ามากอดที่หัว
“ดื้อ…”
“พี่ไทเกอร์แหละดื้อ”
“เมื่อกี้จะใช้ไอ้กับใคร?” ถามพลางใช้นิ้วถูไหลผมผ่านเนื้อผ้าเบา ๆ แปลกที่ทำไมวันนี้ดูคลอเคลียเมียนานกว่าปกติ
“พี่ทำตัวแปลก ๆ นะ นอกใจส้มรึเปล่า?”
“…” เลิกคิ้ว…
“ปกติไม่เห็นมาคลอเคลียนาน ๆ แบบนี้เลย”
“ก็ปกติกว่าจะคลอเคลียถึงขั้นนี้มึงก็ถูกกูจับเยไปแล้ว”
“…” ดูพูด! หน้าผมแดงแล้วนะ
“หึ ๆ แต่วันนี้เยไม่ได้ไง…” กระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์ส่งมาให้พร้อมกับดึงผมไปกอดไว้แน่น พอเยน้องไม่ได้เลยคลอเคลียแบบนี้น่ะเหรอ
“นอนด้วยกันนี่แหละ ตื่นค่อยไปเก็บของ จริง ๆ กูดีใจที่มึงจะมาอยู่ด้วยแล้ว…”
“อื้ออ… รักผัวนะ”
“อื้อ รักเมียเหมือนกัน…”
“ทำเป็นเล่นด้วย…”
“อะไรของมึง…”
“…” ไม่ตอบนอกเสียจากเอาแต่ซุกอยู่ที่อกแกร่ง ไออุ่นและกลิ่นของคนพี่ทำให้นิทราเรียกร้องหาได้ง่ายขึ้น จากนั้นทุกอย่างก็ดับมืดไปหมดเพราะผมหลับ
ตื่นอีกทีก็อาบน้ำแต่งตัวเปลี่ยนเสื้อผ้า ผมนั่งรถให้พี่ไทเกอร์ขับพาไปเก็บของที่เหลือมายังคอนโดฯ ใช้เวลาค่อนข้างนานพอสมควรเพราะตัวเองก็เพลีย ๆ อยู่ด้วย ไม่ได้ป่วยหนักขนาดนั้น แต่มันปวดและเมื่อยล้าตามร่างกาย จนในที่สุดเวลาก็ผ่านล่วงเลยมาจนจะสามทุ่มถึงได้จัดของเสร็จเรียบร้อย ผมทรุดตัวลงนั่งบนโซฟาแล้วเอนหัวลงไปนอน
ความรู้สึกอันเหนื่อยอ่อนตีแพร่ไปทั่วร่างกาย ตอนนี้พี่ไทเกอร์กำลังจัดของให้อยู่ สักพักเจ้าตัวก็เดินออกมานั่งลงบนโซฟาจับหัวให้ผมหนุนตัก แต่ไม่อยากลืมตาเพราะเหนื่อย
“ส้มต้องจ่ายค่าห้องเดือนละเท่าไร?”
“สักเดือนละหลาย ๆ น้ำจนกว่ากูจะพอใจ…”
“…” ได้ยินจึงต้องลืมตาขึ้นมามอง รู้ว่าพี่ไทเกอร์พูดถึงเรื่องอย่างว่าจึงเอนตัวขึ้นมานั่งและมองด้วยสายตาที่ไม่พอใจ
“ส้มเหมือนขายตัวเองเลยอะ…” รู้ว่าตัวเองคงเหมือนคนร่านจริง ๆ แต่พี่ไทเกอร์มองผมเป็นคนขายตัวไปแล้วเหรอ!?
“…”
“สรุปคือที่ยอมให้มาอยู่ด้วยเพราะแค่จะเอาส้มใช่ป่ะ? เพราะส้มชอบให้ท่าพี่ใช่ไหม? ไม่ได้คิดเรื่องอื่นเลยรึไง แบบกินข้าวพร้อมกัน มีส้มคอยเตรียมอะไรต่าง ๆ ให้ แบ่งเบาภาระพี่ไทเกอร์-”
หมับ…
“มึงน่ารักจังวะส้ม…” อยู่ดี ๆ ดันถูกดึงไปกอดซบอก เจ้าของร่างสูงฟัดแก้มผมหลาย ๆ รอบเหมือนมันเขี้ยว
“…” ไม่เข้าใจพี่ไทเกอร์เลย!
“แค่มึงมาอยู่ด้วยกูก็ดีใจแล้ว จะจ่ายทำไมก็มันเป็นที่ของกูเอง…” เสียงทุ้มพูดอย่างจริงจัง
“แต่ส้ม-”
“เป็นผัวเมียกันแล้วนะ…”
“…”
“เห็นกูหน้าตาดีมีคนสนใจเยอะก็ใช่ว่ากูจะไม่อยากมีความสุขกับใครสักคนจริง ๆ กูเองก็อยากมีคนที่กูรักและอยากอยู่ด้วยนะ…” ประโยคที่ดูเหมือนจะไม่อะไรมาก เพียงแค่ต้องการให้ผมหายเครียด แต่ดันทำให้เผลอยิ้มออกมาทันที ดีใจเพราะประโยคแบบนี้คนตัวสูงไม่ได้พูดออกมาให้ได้ยินได้บ่อย ๆ
“เอากันตอนไหนก็ได้ตราบใดที่มึงยังรักกู ที่ยากกว่าคือรักษามึงไว้ไง… มาอยู่ด้วยแล้วจะไม่เบื่อกูใช่ไหม? หืม…” ถามพร้อมกดจมูกลงที่แก้มนั่นยิ่งทำให้ส้มตำคนนี้พร้อมที่จะละลายตายคาอกแกร่ง พูดอะไรออกมาน้องใจสั่นจนอยากโดนเอาแล้วนะ
“เอาจริง ๆ คือ… ส้มพร้อมให้พี่เยแล้วนะ”
“…”
“ช็อกโกแลตเหลือป่ะ”
“ส้มกูขอร้อง โรแมนติกให้กูหน่อย…” ผละผมออกมามองหน้าเหมือนขอร้อง
“…” เงียบ…
“…”
“เยกันใต้แสงเทียนไง…”
“สัส…”
..
..
..
ผ่านไปหนึ่งอาทิตย์~
“บ้านพี่เงียบจังเลยอะ…” ผมก้าวขาเข้ามาในบ้านคนตัวสูงด้วยความรู้สึกที่ตื่นเต้น บ้านพี่ไทเกอร์จะออกไปในแนวโมเดิร์น ๆ มีความหรูหราและทันสมัย เน้นกระจกซะส่วนใหญ่ แน่นอนว่ากว้างพอสมควร ด้านหน้าไม่ได้มีสวนหรืออะไร มีเพียงลานคอนกรีตกว้างและที่จอดรถ
“บอกแล้วว่าครอบครัวกูไม่มีใครว่างอยู่บ้านหรอก ปกติแม่บ้านจะเข้ามาทำความสะอาดอาทิตย์ละสองครั้ง…” ผมเดินตามหลังคนตัวสูงที่ไม่รู้ว่าจะเดินไปส่วนไหนของบ้าน เข้ามาในบ้านเลยจะมีให้เดินไปสองฝั่ง ฝั่งหนึ่งน่าจะเป็นห้องทานข้าวและห้องครัว อีกฝั่งน่าจะเป็นห้องรับแขก ส่วนตรงหน้าจะเป็นภาพใหญ่ ๆ ติดผนังโชว์ แสดงถึงความทันสมัย รู้สึกเหมือนบ้านหลังนี้จะเน้นสีขาวดำเป็นหลัก
“มีสระว่ายน้ำด้วยอะ…” ข้าง ๆ ห้องรับแขก มองผ่านกระจกไปจะเป็นสระว่ายน้ำกลางแจ้ง มีที่นอนแอบแดด เก้าอี้นั่ง และโต๊ะวางของ อยากออกไปเล่นจัง… มองไปตามหลังคนตัวสูงเห็นเจ้าตัวจะเดินขึ้นไปบนบ้านผมจึงเดินตามขึ้นไปติด ๆ เหมือนเด็กที่ไม่รู้ว่าต้องไปไหน พี่ไทเกอร์นี่ก็เงียบจัง บอกส้มหน่อยไม่ได้เลยรึไง
บนบ้านจะเป็นทางเดินแยกไปแต่ละห้อง ยอมรับว่าหรูหราและทันสมัยจริง ๆ จนเข้ามาในห้องของพี่ไทเกอร์ซึ่งเจ้าตัวถอดเสื้อคลุมวางไว้บนเตียง เป็นห้องนอนแบบมีกระจกติดเกือบจะทุกด้าน กว้างและหรูหราสไตล์สถานที่แห่งนี้ มีภาพนักบาสติดอยู่ที่ผนัง ลูกบาสของจริงวางอยู่บนตู้อีกด้วย กระจกบางส่วนมีผ้าม่านปิดไว้ แต่รวม ๆ แล้วห้องสวยอะ ฮืออออ…
คือบ้านผมไม่ได้หรูหราเลยเพราะฐานะปานกลางแต่ไม่เคยขัดสน ดูก็รู้ว่าพี่ไทเกอร์รวย ตั้งแต่อยู่คอนโดสวย ๆ ละ รถก็แพงอีกต่างหาก
“ชอบไหม?” เจ้าตัวถามพลางใช้รีโมตกดเปิดผ้าม่านให้เลื่อนขึ้น ไฮโซมากเว่อร์ แล้วดูข้าง ๆ เป็นกระจกมองเห็นสระว่ายน้ำด้วย มีระเบียงออกไปยืนชมวิวอีกต่างหาก อิจฉาคนมีเงินเหมือนกันนะ ชีวิตคงสุขสบายมากเลยอะ ตัดภาพมาที่ผม กล้องเพิ่งซ่อมเสร็จ ถ้าไม่มีแฟนก็คงไม่ได้อยู่คอนโดฯ ไม่มีปูนมันผมก็คงไม่ได้นั่งรถบ่อย ๆ คบกับพี่ไทเกอร์ก็มีคนไปรับไปส่งให้ฟรี ๆ อนาถใจเสียเหลือเกิน
“ทะ ทำไมต้องถามแบบนั้นด้วย” ถามในขณะเกาะกระจกดูวิวสระว่ายน้ำสีฟ้า มันใส มันสวย อยากเล่นจัง…
หมับ…
“อ๊ะ… พะ พี่ไทเกอร์” แรงกอดที่เอวทำให้ชะงักเล็กน้อย วงแขนกว้างกอดรอบเอวไว้พร้อมใช้คางเกยที่ไหล่ผม ทำให้แก้มของสองเราสัมผัสกัน ตามองลงไปยังสระว่ายน้ำ แต่ทำไมถึงรู้สึกหน่วงที่อกก็ไม่รู้ คงเพราะฐานะตัวเองก็ไม่ได้ดีพอที่จะคบกันแบบจริง ๆ จัง ๆ กับพี่ไทเกอร์มั้ง เห็นผมอย่างนี้แต่จริง ๆ เป็นคนขี้เกรงใจมากเลยนะ ถึงพี่ไทเกอร์จะไม่สนเวลาจะใช้เงินซื้ออะไรสักอย่างให้ก็ตาม
“นอกจากพี่จะคบกับคนแบบส้มแล้วยังคบกับคนที่ฐานะไม่ได้รวยเหมือนพี่อีกนะ…” บอกพร้อมหันมามองคนตัวสูง มือหนายังจับเอวผมไว้หลวม ๆ ได้ยินคิ้วดกจึงขมวด
“ส้มเหมือนจุดด้อยของพี่อะเอาจริง ๆ แถมยังมีแต่คนด่าอีก…” เพจเหมือนจะขยี้น้อยลงแล้ว แต่คนเกลียดส้มตำมันก็มีเยอะอะ
“อย่าพูดแบบนี้ให้กูได้ยินอีก…” เสียงแข็งเหมือนไม่พอใจดังขึ้นพร้อมกับคนตัวสูงผละจากผมออกไปถอดเสื้อผ้าออกเหลือเพียงบ็อกเซอร์
“กูจะลงไปว่ายน้ำเล่น… ถ้าอยากเล่นก็ลงมา” มองตามหลังคนที่เดินไปหยิบเสื้อคลุมอาบน้ำแล้วลงไปจากห้อง ผมทำได้เพียงถอนหายใจก่อนจะเดินตามลงไป เสียงกระโดดลงสระพร้อมกับคนตัวสูงว่ายน้ำทำให้รู้สึกแปลกใจเล็กน้อย ไม่คิดเลยว่าพี่ไทเกอร์จะว่ายน้ำเป็น แต่มองแล้วดูมีเสน่ห์จนน่าจับจ้อง หยดน้ำเกาะที่ใบหน้าหล่อและผมดำดกตวัดไปด้านหลังโชว์เหม่งที่มีขนาดพอดีกับโครงหน้า
‘ไม่แปลกเลยที่เราจะแอบชอบผู้ชายคนนี้…’ ตอนแรกก็หลงเพราะหน้าตาไป ๆ มา ๆ ดันติดที่พี่ไทเกอร์เป็นพี่ไทเกอร์ พี่โอสอนว่าไม่ให้ลุ่มหลงกับความรวยของคนอื่น หากเรารักเขาฐานะของเขาคือสิ่งที่ทำให้เราชอบเป็นรอง นั่นทำให้ผมไม่ได้ชอบพี่ไทเกอร์เพราะพี่เขารวย อาจจะไม่ใช่กับคนอื่น เพราะบางทีฐานะของคนรักมันสำคัญ แต่กับผมคือไม่ ถือว่ามันเป็นผลพลอยได้ก็แล้วกัน ใช่ที่ตกหลุมรักพี่ไทเกอร์เพราะหน้าตา เป็นใครส่วนมากก็คงเป็นเช่นนั้น แต่หลังคบกันจริง ๆ มันดันมีอีกหลายสิ่งที่ทำให้เรารักผู้ชายคนนี้มากกว่าหน้าตา…
#WriterPart
ร่างเล็กเดินมายืนมองชายผู้เป็นแฟนที่ขอบสระก่อนจะมองไปรอบ ๆ เพื่อสำรวจ ข้าง ๆ จะเป็นยิมไว้ออกกำลังกายมีกระจกล้อมรอบ ไม่ได้รู้สึกแปลกใจเลยกับฐานะของคนพี่ เดฟรัดรูปสีดำที่ใส่มาบนทรวดทรงที่สมส่วนไม่ต่างไปจากหุ่นผู้หญิงถูกถอดออกเหลือเพียงเชิ้ตสีขาวบาง ๆ หล่นลงมาปิดชั้นในสีขาวยี่ห้อดัง Calvin Klein ของแบบนี้ส้มตำจะไม่มีได้เยี่ยงใด ถึงจะแพงแต่การที่นาน ๆ ซื้อมาไว้เรื่อย ๆ ก็เป็นการประดับบารมี
การกระทำที่ไม่ได้คิดอะไรของส้มตำกลับทำให้คนพี่หันไปมองอย่างให้ความสนใจ หนึ่งอาทิตย์แล้วที่ไม่ได้สัมผัสร่างเล็กอย่างจริง ๆ จัง ๆ ต่างคนต่างยุ่งกับการเรียนและงานที่ได้รับ ยิ่งเห็นมันตอนนี้ไทเกอร์กลับยิ่งคิดไปไหนต่อไหน ผิวขาวสว่างบนเรื่องร่างที่น่าเก็บไว้มองเพียงคนเดียวเคลื่อนไหวอย่างนุ่มนวลลงมานั่งที่ขอบสระ หย่อนเรียวขาเนียนลงมาแกว่งเล่นเหมือนเด็กน้อย มือบางทั้งสองข้างวางที่ข้าง ๆ ลำตัวส่งยิ้มให้คนพี่ที่เผลอมองเหมือนคนลามกก่อนร่างสูงจะสลัดความคิดทิ้ง
‘แม่งเอ๊ย…’ ไทเกอร์สบถในใจก่อนจะทำเป็นหันหนีแล้วว่ายน้ำไปมาเหมือนพยายามลืมความอยาก ภาพตรงหน้าไม่ได้ต่างไปจากปลาโลมาดำผุดดำว่ายให้ร่างเล็กมองเล่นอย่างล่อตาล่อใจเลยแม้แต่น้อย เขาจะหารู้ไม่ว่าตัวเองก็ทำให้ส้มตำคนกามรู้สึกลุ่มหลงบนเรือนร่างแกร่งนั้นเหมือนกัน ผิวที่ไม่ได้ขาวมาก ยิ่งเทียบกับเขาเจ้าตัวยิ่งดูเหมือนแทน หุ่นของชายตัวสูงมีกล้ามทุกสัดส่วนชวนให้คนมองเป็นต้องหลงใหล แต่สิ่งที่ทำให้ร่างเล็กแอบหวั่นใจคือเรื่องเมื่อกี้ ไม่รู้ว่าพี่ไทเกอร์ไม่พอใจอะไรรึเปล่าถึงไม่ยอมหันมามองที่ตนเลยแม้แต่น้อย
กายเล็กค่อย ๆ เคลื่อนตัวลงในน้ำก่อนจะทำได้เพียงเกาะขอบสระไว้เนื่องจากว่ายน้ำไม่เป็น ความลึกก็ไม่ใช่เล่น ๆ แค่พยุงตัวได้ในระดับหนึ่งก็ดีมากแค่ไหนแล้ว
“อ๊ะ…” มัวแต่หันหลังโฟกัสกับการทรงตัวของตัวเองอยู่ขอบสระ เรือนร่างแกร่งก็ได้เคลื่อนมาประกบหลังจนชิดและช่วยพยุงตัวให้จนร่างเล็กหายกังวล แต่สิ่งที่แทรกขึ้นมาคือการสั่นของอวัยวะ ณ อกข้างซ้าย
“รู้ไหมว่ามึงน่ามองมากแค่ไหน?” จมูกคมเลื่อนมาคลอเคลียที่พวงแก้มเนียนพร้อมกระซิบถามข้างหูขาวจนส้มตำรู้สึกขนลุก มือสากเลื่อนมาสัมผัสที่เอวบางไว้หลวม ๆ ใต้ผิวน้ำ สัมผัสได้ถึงความบางแต่นุ่มนวลของผู้เป็นเมีย
“พะ พี่ก็เหมือนกันแหละ” พี่ไทเกอร์ถอดเสื้อและอยู่ในน้ำเรียกร้องสายตาของเขาได้เป็นอย่างดี ชวนให้มีอารมณ์ทางเพศได้อย่างง่ายดาย แต่ชายที่ได้รับความหื่นกามมาจากคนตัวเล็กตอนนี้เหมือนจะมีมากกว่าส้มตำเสียอีกต่างหาก พร้อมจับเมียกระแทกได้ตลอดเวลาเลยก็ว่าได้
“…” ริมฝีปากบนใบหน้าคมกระตุกยิ้มแต่ไม่ตอบ นอกเสียจากจะคลอเคลียที่พวงแก้มเนียนและซอกคอขาวไม่หยุด
“ดะ เดี๋ยวคนเห็น”
“รู้แล้ว... ก็กูกับมึงไง”
“ส้มหมายถึง- อ๊ะ...” มือหนาจอมซนสอดแทรกเข้ามาในเสื้อภายใต้ผิวน้ำจนส้มตำตั้งหลักไม่ทัน ลูบ ๆ คลำ ๆ เอวคอดและผิวเนียนลื่นอย่างคนลามก ริมฝีปากสวยเม้มเข้าหากันเล็กน้อยเพราะรู้สึกเสียววูบวาบที่ช่องท้อง การสัมผัสจากคนพี่ทำให้เขามีอารมณ์ได้เสมอ
“อยู่เฉย ๆ ในน้ำไม่มีใครเห็น อีกอย่างบ้านกูไม่มีใครอยู่มึงลืมไปแล้วรึไง?”
“...พะ พี่ทะลึ่งกว่าส้ม”
“ได้จากเมียมาไง...” คนตัวสูงบอกพลางลูบ ๆ คลำ ๆ ผิวเนียนของคนตัวบางใต้ผิวน้ำไปเรื่อย ๆ ก่อนเขาจะได้ยินประโยคที่ทำให้แอบชะงักเล็กน้อย
“ถะ ถ้าพี่เงี่ยน… ก็เยส้มเลยสิ” บอกพร้อมหันมามองคนตัวสูง ส่งสีหน้าเว้าวอนและออดอ้อนไปให้อย่างเด็กทะลึ่ง วินาทีนั้นตบะของไทเกอร์ถึงกับแตกสลายให้ทันควัน เรียวแขนขาวตวัดกอดรอบคอแกร่งเพื่อพยุงร่าง ก่อนชายตัวสูงเจ้าของร่างบางจะกระตุกยิ้มแล้วขยับลงมาจุ๊บที่หน้าผากเนียนเบา ๆ เป็นการตอบตกลง อยากโดนเยเขาก็จะเยให้อย่างสมใจ
“อ๊ะ…” ร่างเล็กถูกดึงให้ลอยไปอีกฝั่งที่สามารถใช้เท้าเหยียบพื้นได้เนื่องจากมีระดับน้ำที่ตื้นกว่า หัวใจดวงน้อยสั่นไหวเพราะตื่นเต้นที่จะถูกชายตัวโตขย้ำภายในสระว่ายน้ำที่เปิดโล่ง แสงอาทิตย์สาดส่องกระทบผิวน้ำและร่างของทั้งสอง หากแต่แป๊บเดียวก็ถูกร่มเงาบังไว้เนื่องจากส่วนที่คนพี่ลากมามีร่มของหลังคาบังไว้อยู่
“กลัวไหม?” ใบหน้าคมก้มลงมากระซิบถามข้าง ๆ หูขาวเบา ๆ ที่ถามเพราะคิดว่าที่คนตัวบางไม่ให้เอาตั้งแต่ที่ทำมันจนป่วยเมื่ออาทิตย์แล้วจนตอนนี้คงเพราะเจ้าตัวกลัวเจ็บ ถึงแม้หลายวันที่ผ่านมามันจะเผลออ่อยเขาด้วยสารพัดวิธีเลยก็ตาม แต่กลับลงเอ่ยที่เมินเฉยเหมือนไม่อยากจะมีอะไรด้วย หงุดหงิดแต่ก็ไม่อาจที่จะใช้มือช่วยในการปลดปล่อยทั้ง ๆ ที่มีเมียอยู่ในห้อง ทนทำอย่างอื่นจนสามารถลืมเลือนความอยากมันไปเอง
“ส้มอยากโดนเอา เอาส้มให้หายอยากได้ไหม…” ใบหน้าใสจุ๊บลงที่แก้มของคนพี่พร้อมประโยคที่ทำให้เสือดุชะงักอีกครั้ง กายใหญ่ในกางเกงบ็อกเซอร์สีดำยี่ห้อเดียวกันกับคนตรงหน้าแข็งจนไม่ต้องใช้เวลาเร้าแล้วเอาจริง ใบหน้าใสที่อ่อยจนใคร ๆ เห็นก็พร้อมที่จะหัวใจสั่นไหวและเข้าจู่โจมได้อย่างไม่คิดให้เสียเวลา แต่ ณ ตอนนี้มันเป็นของเขาเพียงผู้เดียว
“หึ… อยากโดนกูเอา?”
“…” แอบเม้มปากหน้าแดงพร้อมหันหน้าหนี มือเล็กยังคงวางทาบที่อกแกร่ง
“แล้วทำไมที่ผ่าน ๆ มาไม่บอกเพราะกูก็อยากเอามึงเหมือนกัน?” ถามพลางดันร่างเล็กไปเรื่อย ๆ จนแผ่นหลังของส้มตำชิดขอบสระ ใบหน้าคมดูยียวนเสียจนร่างเล็กใจสั่นไม่เป็นจังหวะ เขารู้สึกอยากจนพร้อมที่จะให้คนพี่กระแทกเคเข้ามาแรง ๆ เสียให้จุก ไม่ต่างจากไทเกอร์ ของแข็งปวดหนึบจนพร้อมที่จะสอดใส่เข้ารูสวรรค์แรง ๆ ให้หายเสี้ยน
“ก็ทำไมไม่เอาล่ะ?”
“หึ ๆ ถ้าอยากให้เอาต้องทำไง?” ถามด้วยใบหน้ากวน ๆ และแน่นอนว่าคนน้องมันต้องบริการให้อย่างดี มือบางเลื่อนลงไปงัดท่อนเอ็นยักษ์ที่พร้อมใช้งานใต้ผิวน้ำออกมาชักพร้อมกับใบหน้าคมเลื่อนลงมาประกบที่ริมฝีปากสวย ลิ้นรอดสอดแทรกเข้ามาอย่างหื่นกระหาย ภายใต้ผิวน้ำมีแรงขยับของมือบาง ชักกายใหญ่ขึ้นลงไม่เร็วมากแต่ทำให้คนตัวสูงพอใจตวัดลิ้นตอดต้อนอย่างเหนือชั้น ส้มตำสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งของกายใหญ่ มันอุ่นอยู่ใต้ผิวน้ำจนต้องบีบ ๆ กำ ๆ ชักขึ้นชักลง
“อื้อ…” เสียงครางจากลำคอลอดออกมาอย่างน่าอาย ไม่วายถูกชายตัวสูงจับประคองใบหน้าแล้วฉกริมฝีปากร้อนลงมาอีกครั้งเสียจนสติแทบเตลิด บทจูบของชายหนุ่มที่บ่งบอกได้ถึงความอยากอันสะสมมานานทำให้ส้มตำพร้อมมลายกลายเป็นเถ้า นานพอที่จะกินร่างเล็กได้ทั้งตัว สมงสมองขาวโพลนเป็นปุยเมฆ น้ำและแสงแดดไม่ได้เป็นอุปสรรคต่อการเอากันเลยจริง ๆ
“ยะ เยส้มได้แล้ว…” มือเล็กเลื่อนขึ้นจากใต้ผิวน้ำพลางดันอกแกร่งให้ออกห่างเพราะคนตัวสูงเอาแต่จูบเหมือนอดอยากมาเป็นชาติ ตากลมส่งสายตาอ่อยไปให้เสือผู้กระหายก่อนจะเคลื่อนกายและพลิกตัวไปแอ่นสะโพกพร้อมถูกกระแทกใต้ผิวของเหลว แขนขาวทั้งสองข้างวางลงบนขอบสระ
ตาคมมองแผ่นหลังเนียนที่โผล่พ้นเหนือผิวน้ำใสพลางเตรียมพร้อมจะจู่โจมให้ร่างเล็กสั่นกระเส่า ชั้นในขาวภายใต้น้ำถูกชายตัวสูงถอดออกและโยนขึ้นบนสระพร้อมบ็อกเซอร์ ส่วนหัวของของใหญ่ถูกจับจ่อและถูไปมาหน้าปากช่องทาง ก่อนฟันสวยจะกัดกระทบกันทันทีที่มันสอดเข้ามาอย่างกะทันหัน
“อื้ม… รัดว่ะ”
“สะ ส้มเจ็บ…” ไม่ได้เบิกทางก่อนจึงทำให้ส้มตำเจ็บเล็กน้อย ความอึดอัดทำให้เม้มปากและตอดรัดกายใหญ่อย่างไม่ได้สติก่อนมือหนาจะสอดเข้ามากอดพร้อมใช้นิ้วขยี้ที่หัวนมแข็ง ณ บัดนั้นถึงได้คลายความเกร็งจนไทเกอร์สามารถขยับสะโพกได้… ขยับสะโพกได้อย่างเมามันในความกาม
แรงกระแทกที่เริ่มจะถี่ ๆ ไม่เร็วมากแต่ทำให้ร่างบางถลากระทบกับขอบสระอย่างสม่ำเสมอ ความเสียวซ่านเอ่อล้นทำให้จำต้องครางออกมาอย่างหักห้ามไม่ได้ สมองไม่คิดจะอายใครแล้วหากถูกพบเห็น มือหนาบีบเฟ้นที่เอวคอดอย่างชอบใจ เรียวขาขาวฝั่งหนึ่งถูกจับให้ลอยตัวใต้ผิวน้ำก่อนกายใหญ่จะเสียดแทงเข้ามาแรง ๆ หลาย ๆ ครั้งทำให้ส้มตำสั่นกระเส่า จะอยู่จุดไหนชายตัวสูงก็ทำให้เขาพอใจกับเซ็กซ์นี้ได้อย่างน่าพอใจ
“อื้ม…”
สวบ ๆ
“สะ เสียว…” น้ำกระเพื่อมตามแรงกระแทกของสะโพกสอบ ถึงแม้จะไม่ได้ยินเสียงกระแทกเนื่องจากอยู่ใต้ผิวน้ำแต่ความเสียวซ่านภายในร่างหาลดลงแม้แต่น้อยไม่ ใบหน้าคมเลื่อนลงไปเกยคางไว้ที่ไหล่ขาว ออกแรงกระแทกใส่ด้วยความอดอยาก เอ็นใหญ่ผุดเข้าออกจากช่องทางรักไม่หยุดหย่อน มือหนากอดกระชับเอวเล็กไว้แล้วใส่ใจโดยการกระแทกเข้าหาอย่างไม่ยั้งแรง
สายตาหื่นมองแก้มเนียนของคนรักอย่างพออกพอใจ ใบหน้าใสแสดงถึงความเสียวออกมาอย่างได้อารมณ์ สะโพกมนนุ่มนิ่มน่าสัมผัสถูกยึดเคล้น ซ้ำเนื้อนุ่มยังบีบรัดจนสมองแทบจะเตลิด หลายครั้งที่สัมผัสได้ถึงของเหลวไหลเข้ามาพร้อม ๆ กับการกระแทกของคนพี่ แต่ส้มตำรู้ได้เพียงอย่างเดียวในตอนนี้ว่าตัวเองเสียว เสียวจากซอยถี่ยิก ๆ ของชายตัวโต
“ชอบไหมครับ? ซี๊ด…”
“ชะ ชอบ อ่า… ระ แรงขึ้นอีกผัว…” เสียงกระเส่าครางตอบไทเกอร์ ก่อนแรงกระแทกจะยิ่งเพิ่มหนักขึ้นเรื่อย ๆ เสียจนส้มตำครางเสียงหลง ร่างระหงสั่นไหวเหมือนผิวน้ำ กายกำยำกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างรุนแรง แดดแรง ๆ เหรอจะสู้แรงขยับของสะโพกสอบ แต่ละระลอกบ่งบอกได้ถึงความหื่นกระหายในบาป ชายตัวสูงก้มลงงาบที่ที่ซอกคอขาวพร้อมไซ้ดูด
“อะ อ่า…” เสียวเหลือเกิน… เสียวจนเริ่มที่จะทนไม่ไหวเผลอปลดปล่อยออกมาภายใต้ผิวน้ำ เนื้ออุ่นตอดรัดคนพี่พร้อมเผยอปากเงยหน้ามองท้องฟ้า ไทเกอร์คำรามครางเหมือนเสือร้ายที่กำลังได้รับความสุขสม กล้ามเนื้อแกร่งทุกสัดส่วนเกร็งขึ้นพร้อมแรงขยับอย่างมหาศาล ก่อนความเสียวซ่านจะไหลล้นมารวมที่ส่วนหัว ปิดฉากโดยการกระแทกเข้าไปแรง ๆ แล้วอัดฉีดลูก ๆ เข้าไปในร่างของกายบาง สั่นกระเส่าเร้าระริก หายใจหอบจนอกกระเพื่อมชิดกันอย่างหมดแรง
จุ๊บ…
“รักนะครับ…”
“…” เขิน...
แต่ทั้งสองหารู้ไม่ว่าทุกฉากข้างล่างนั้นได้มีชายอีกคนแอบยืนมองอยู่ ชายปริศนารูปร่างคลับคล้ายคลับคลากับคนรักของส้มตำ ไม่ได้เห็นของสงวนหรือส่วนที่ไม่ควรเห็นแต่อย่างใด เพียงแต่ใครจะมองไม่ออกว่าสองคนนั้นกำลังทำอะไรกัน อีกอย่างร่างเล็กที่อยู่ภายใต้อ้อมกอดของน้องชายตัวเองนั้นมันช่าง…
“หึ ๆ มีของดีไม่บอกกันเลยวะ…”
(แก้ไข)
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
คนที่แอบมองคือใครกัน
-
:3123:
:pig4:
-
ขริงๆน้องส้มเป็นคนซื่อๆนะ แต่ไหงคนซื่อๆอย่างน้องถึงดูแรดได้ อันนี้ก็ไม่เข้าใจ o22
-
พี่ชายไทเกอร์หรออ?? อย่าทำอะไรน้องส้มนะ
-
E25 “เสือทั้งสามพบปะพูดคุย”
RATED 18+
Language and Sex
ร่างของทั้งสองยังคงกอดกันอยู่ในสระ ทุกอย่างดูเงียบสงบลงแม้แต่เสียงหายใจเหนื่อยในตอนแรกที่ดังขึ้นเหมือนนักกีฬาว่ายน้ำโอลิมปิกหลังแข่งเสร็จ สิ่งที่คาอยู่ในร่างแน่นอนว่ามันต้องแข็งขึ้นอีกครั้งเป็นแน่แท้ แต่แล้ววิสัยในการมองของตากลมกลับดันไปเห็นใครคนหนึ่งยืนอยู่บนบ้านกำลังมองลงมาผ่านกระจกใส หัวใจดวงน้อยกระตุกวูบรีบหันหนี
‘คะ ใคร…’ ร่างเล็กเอ่ยในใจในขณะกำลังถูกคนตัวสูงเริ่มคลอเคลียที่ท้ายทอยและพวงแก้มอีกครั้ง หันไปมองอีกครั้งชายคนนั้นก็ได้หายไปจากบริเวณนั้นแล้ว ไม่ใช่ผีเป็นแน่แท้ ยังไงก็ต้องเป็นคน
“พะ พี่ไทเกอร์หยุดก่อน…”
“หืม? ยังไม่อิ่มเลย…”
“ส้มเหนื่อยแล้ว อีกอย่างส้มรู้สึกไม่สบายตัว” พยายามสรรหาข้ออ้างมาบอกชายผู้เป็นแฟนจนใบหน้าคมขมวดคิ้วเมื่อถูกขัดใจ ร่างเล็กดูทำตัวแปลก ๆ ไปจากเมื่อก่อนหน้าจนเขายิ่งสงสัย ก่อนจะยอมถอดเอ็นใหญ่ที่แข็งพร้อมสู้ขึ้นอีกครั้งออกพร้อมน้ำกามที่ไหลออกมาเจือกับของเหลวภายในสระ
มือขาวยื่นไปหยิบชั้นในของตัวเองและกางเกงบ็อกเซอร์ของคนพี่ หันมามองใบหน้าคมดันเห็นร่างสูงทำหน้าเหมือนไม่พอใจ รู้ว่าขัดใจแต่จะให้เอาอีกก็คงจะไม่ได้ อารมณ์มันหมดไปตั้งแต่เห็นใครคนนั้น เขาไม่ใช่พวกโรคจิตที่ยอมถูกเยให้คนเห็นนะ ถ้ามีส่วนที่ปกปิดไว้ก็พอว่า แบบนั้นก็พอจะเร้าใจ แต่นี่อะไร… เหมือนเปิดโล่งแสดงหนังสดให้คนดู
“ใส่ก่อน…”
“อะไรวะ?” ถามแต่ยอมรับมาใส่ภายในน้ำก่อนส้มตำจะกึ่งเดินกึ่งลอยตัวตรงไปยังบันไดขึ้นจากสระ ซึ่งทุกการเคลื่อนไหวมีสายตาคมของไทเกอร์จับจ้องอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้ว่าเพราะเซ็กซ์ที่จัดให้ไม่ดีพอหรือเพราะน้องมันรู้สึกไม่สบายตัวจริง ๆ ถึงได้ทำหน้าเครียดแบบนั้น เดินกอดอกตัวเปียกซะจนเสื้อแนบเนื้อตรงไปยังกางเกงที่วางไว้
หมับ…
“เป็นไร?” แขนขาวถูกดึงให้หันมามองในขณะที่เตรียมตัวจะสวมกางเกงทั้ง ๆ ที่ตัวยังเปียก ก่อนสายตาคมจะหันไปเห็นคนเดินออกมาจากประตูบ้านร่างของคนตัวบางจึงถูกดึงไปไว้ด้านหลังพร้อมเสื้อคลุมที่วางพาดอยู่บนพนักเก้าอี้ถูกดึงมากางออกแล้วปกปิดร่างของผู้เป็นแฟนไว้อย่างดี ใบหน้าหล่อหันกลับไปมองยังชายตัวสูงที่เขารู้จักพร้อมคิ้วคมที่ขมวดขึ้นเป็นปมด้วยความสงสัย
“มาตอนไหน?”
“เมื่อกี้… แล้วนั้นใคร?” ชายผู้เป็นพี่ทำเป็นลืมสิ่งที่ตัวเองเห็นก่อนหน้าแล้วถามไทเกอร์ออกไปด้วยใบหน้าเจ้าเล่ห์ ตาคมลอบมองเสี้ยวหน้าใส ๆ ที่อยู่หลังชายผู้เป็นน้องที่มองมา ครั้นสบตากับเขาใบหน้าใสกลับทำเป็นหันหนี ทำไมจะไม่รู้ว่าเด็กตัวขาวรูปร่างน่ามองนั้นเห็นเขาตอนยืนแอบดูอยู่บนห้องของตัวเอง
“…” ไทเกอร์ไม่ยอมตอบจนชายผู้เป็นพี่ยกมือขึ้นกอดอกมองไปยังสระน้ำพลางทำหน้าเชิงสงสัย นั่นยิ่งทำให้เขารู้สึกกังวลใจว่าสิ่งที่ทำกับร่างบางไปก่อนหน้าเจ้าตัวจะมองเห็น แต่แล้วความคิดนั้นกลับถูกตัดทิ้งซะง่าย ๆ เพราะมันไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องกังวล อีกอย่างคนตรงหน้าคือพี่ชาย ถึงจะมองเห็นยังไงก็คงไม่เห็นส่วนที่เชื่อมต่อกันเป็นแน่แท้ ก่อนจะแอบชะงักเล็กน้อยเมื่อชายผู้เป็นพี่ไล่สายตาลงมามองยังส่วนเป้ากางเกงที่ยังมีอะไรบางอย่างพร้อมใช้งาน
“ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัว…” บอกพลางลากร่างบางจะเดินผ่าน
“ลงมาคุยกันด้วยถ้าว่างแล้ว…”
“อื้อ…” ร่างสูงตอบพร้อมสาวเท้าลากส้มตำเข้าไปในบ้านรัว ๆ สายตาของพี่ชายมองตามหลังร่างเล็กที่ยอมอยู่เงียบ ๆ ให้น้องชายเขามันลากเข้าไปในบ้านก่อนจะกระตุกยิ้มอย่างนึกสนุก จนในที่สุดทั้งสองก็ขึ้นมายังบนห้อง
หัวใจดวงน้อยยังคงสั่นไหวไม่เป็นจังหวะ หน้าขึ้นสีแดงระเรื่อเมื่อนึกถึงฉากตอนที่ตัวเองถูกพี่ไทเกอร์จับกระแทกแล้วมีคนมองมาเห็น ชายตัวสูงคนเมื่อกี้รูปร่างพอ ๆ กันกับคนพี่ที่เป็นแฟน ใบหน้าคล้ายกัน แต่ไม่ได้เหมือนเอาซะทีเดียว ก็แค่คล้าย ๆ เพียงเท่านั้น มองแล้วสามารถแยกออกได้ง่าย ๆ เพราะทรงผมก็ต่างกัน อีกอย่างอีกฝ่ายผมสีน้ำตาล แต่สิ่งที่ไม่ต่างกันคือความหล่อ
“ต่อไหม?” ลากเขาเข้าห้องน้ำภายในห้องนอนยังจะถามออกมาอีก ใบหน้าใสเครียดขนาดนี้ยังถามได้ลงคออีกเหรอ ส้มตำทำเพียงดันอกแกร่งออกด้วยใบหน้าไม่พอใจ
“พี่ดูสถานการณ์หน่อยได้ไหม…” ตอบพลางถอดสิ่งที่ปกคลุมร่างกายออกจนหมด ร่างเล็กในสภาพร่างเปลือยเปล่าหันหลังโชว์หุ่นและผิวขาวใสน่ามองที่เปียกน้ำให้คนพี่ยิ่งมีอารมณ์ มือขาวเลื่อนไปหมุนเปิดน้ำฝักบัวให้ฉีดลงมากระทบร่าง ห้องน้ำขนาดใหญ่มีอ่างให้นอนแช่ ทุกอย่างดูแห้งเพราะเหมือนไม่ได้ถูกใช้มานาน แต่สะอาดสะอ้านน่าเข้ามาใช้
“กูทำอะไรผิดวะ…” เสียงออดอ้อนดังขึ้นพร้อมขยับเข้าหาร่างเล็กที่ปล่อยตัวให้น้ำจากฝักบัวสาดลงมาชำระล้างคลอรีน ส่วนในกางเกงบ็อกเซอร์เปียกแข็งดุดันถูไปมาที่สะโพกนุ่มจนร่างเล็กพยายามขยับหนี และชะงักเมื่อถูกยึดเอวไว้ไม่ให้ขยับ
“กูเอาไม่ดีเหรอวะ?”
“พี่พอก่อน อาบน้ำก่อน…”
“อาบน้ำก่อนแล้วจะให้กูเย?” คำถามนั้นทำให้ร่างเล็กจำต้องปิดน้ำแล้วหมุนตัวมามองหน้าไทเกอร์ด้วยใบหน้าไม่พอใจ ได้โอกาสตาคมจึงไล่มองหุ่นของแฟนหนุ่มอย่างคิดทะลึ่ง สองมือสากยังจับเอวบางไว้แน่น
“พี่ไม่ได้กังวลเรื่องผู้ชายคนเมื่อกี้เลยเหรอ?” ได้ยินคิ้วดกจึงขมวดเข้าหากัน
“ก็พี่ชายกู จะกังวลทำไม?” ยอมรับว่าตอนอยู่ข้างล่างก็ชะงักตกใจ และแอบกังวลว่ามันจะเห็นฉากเด็ดไหม แต่ตอนนี้เป็นส่วนตัวแล้วจะกังวลไปทำไม นั่นก็พี่ชายเขาด้วย
“…พี่ไม่คิดเหรอว่าเขาอาจจะเห็นตอนพี่เยส้มอะ”
“…”
“ส้มดูเป็นคนแบบนั้นก็จริง แต่ก็ไม่ใช่คนที่จะชอบให้ถูกจับเยให้ใครเห็นนะ” ได้ยินไทเกอร์จึงเข้าใจสาเหตุที่ร่างบางมันเครียด มือหนาดึงร่างเล็กเข้ามากอดพร้อมก้มลงจุ๊บที่หัวเปียกเบา ๆ เป็นการปลอบ ปกติก็เห็นร่านจริง ๆ นั่นแหละ ตอนอยู่ในสระยังอ่อยเขาซะตบะแตก แต่แปลกที่มันก็มีมุมนี้ให้เห็น
“ก็แค่เห็นท่อนบนไหมวะ อีกอย่างมุมเมื่อกี้ถ้าเห็นก็เห็นกูมากกว่ามึงอีกนะส้ม เลิกกังวลได้ละ” เขาไม่ได้อายเลยด้วยซ้ำถ้าพี่ชายมันจะเห็นฉากเด็ด แต่ที่กังวลคือถ้ามันเห็นเรือนร่างของคนรักคนหวงของเขาต่างหาก ไม่งั้นเสื้อคลุมที่จะเอาลงไปคลุมเองคงไม่ถูกจับพันร่างเล็กไว้หรอก อีกอย่างของใหญ่ที่ขยายในบ็อกเซอร์ดันถูกไอ้พี่ชายสังเกตเห็นจนได้ มันคงรู้ว่าเขาอยากเอาเมีย
“ส้มแค่กังวล จริง ๆ ก็อยากให้เอาหลาย ๆ รอบ แต่แค่ไม่โอเคถ้าหากมีคนเห็น…” เสียงแผ่วลอดออกมาเบา ๆ พร้อมมือเล็กเลื่อนขึ้นไปวางที่อกแกร่งพลางไล่สายตาอ่อย ๆ มองหุ่นแน่นของชายผู้เป็นสามีก่อนขึ้นมาสบที่ตาคม เห็นเช่นนั้นมือหนาจึงเลื่อนขึ้นมาประคองใบหน้าใสให้เงยขึ้นมามอง คิ้วสวยขมวดจนใบหน้าคมต้องก้มลงไปจูบซับให้มันคลาย ซ้ำยังเริ่มล่ามไปเรื่อย ๆ รู้ตัวอีกทีส้มตำก็มิอาจจะหักห้ามความต้องการที่ค้างคาของชายผู้เป็นแฟนได้อีกแล้ว…
“อะ อ่า…” ร่างเล็กหันหลังเกาะผนังห้องน้ำเปียกพลางแอ่นสะโพกให้ชายผู้มีอารมณ์ไม่ต่างกันจับยึดสะโพกกระแทกกระทั้นของใหญ่เข้าหาอย่างไม่ปรานี ความเสียวซ่านทำให้ซี๊ดปากอยู่หลายครา ฟันสวยกัดกระทบกันเขย่งเท้ารับแรงรักของไทเกอร์ ทุกครั้งที่ถูกยัดเข้ามาทำให้เหมือนร่างกายกำลังจะสลาย ความจุกและเจ็บแทรกขึ้นมาได้ตลอด แต่ปฏิเสธไม่ได้เลยจริง ๆ ว่าการอยู่เฉย ๆ ให้คนที่มีชั้นเชิงกว่าในเรื่องแบบนี้พร้อมของใหญ่ ๆ กระแทกเข้ามามันจะทำให้สมองพร้อมเตลิดได้ทุกเมื่อ
ชั่บ!
ยามส่วนหัวของกายแข็งเสียดแทงเข้ามาถึงจุดกระเส่า ทำให้ส้มตำเมาเหมือนดื่มสุรา ต่างกันจากที่เมารักและเซ็กซ์หนัก ๆ ของคนพี่ แรงกระแทกถี่ ๆ ทำให้ความเสียวซ่านพุ่งกระฉูดขึ้นสมอง สั่งสอนให้ร่างเล็กจิกเล็บบนนิ้วทั้งสิบลงผนังอย่างหักห้ามไม่ได้ มันคล้าย ๆ จะเป็นลมตายเพราะการถูกเย
“อืม… มึงรู้ดีว่าครั้งเดียวไม่พอสำหรับกู” ไล่สายตามองแผ่นหลังเนียนพร้อมเอ่ยกระเส่าบอกร่างเล็ก ตอนแรกพร้อมที่จะเอามันหลาย ๆ รอบให้ทั่วบริเวณสระเพราะคิดว่าคงไม่มีใครมาแน่ ๆ แอบหงุดหงิดพี่ชายที่มันมาไม่ถูกจังหวะเอาเสียเลย ตาคมก้มลงมองส่วนที่ภูมิใจขยับเข้าออกจากรูสวรรค์ที่เปิดรับความเสียวอย่างรัดแน่น
น้ำกามปริ่มที่ส่วนหัวไหลติดผนังอุ่นยามกระแทกเสียดแทงเข้าหา จิตใจบาป ๆ ย้ำเตือนให้ออกแรงขยับหนัก ๆ ย้ำเตือนผู้เป็นเมียให้มันลุ่มหลงของใหญ่ ๆ ที่เข้าออกร่างและอย่าไปหาชายอื่นใด ยอมรับว่าแอบกังวลตอนมันทำตัวแปลก ๆ ในสระหลังโดนเย คิดว่าฉายาที่ถูกเจ้ากรรมตั้งให้ว่า ‘เยดุ’ จะหมดไปเสียจนเกือบจะขาดความมั่นอก ที่แท้แค่กังวลเรื่องพี่ชาย ตัดภาพมาตอนนี้ก็ไม่ต่างไปจากทุกครั้งที่ถูกกระแทก ครางเสียงสั่นกระเส่าให้เขาอารมณ์ติดได้ตลอด
สวบ!
สะโพกอวบกลืนกินของชอบไม่ขาดสาย คล้ายจะเสียวจนเกือบล้มจนคนพี่กอดรอบเอวไว้ ใบหน้าคมซุกไซ้ที่แผ่นหลังพลางกระแทกเข้าหาอย่างไม่อ่อนโยน ความเสียว ความสุขสมแสดงออกมาผ่านเสียงครางของสองร่างกระทบกันเยี่ยงสากและครก สะโพกสอบหมุนควงท่อนเอ็นอย่างชำนาญ ก่อนพลิกร่างของคนตัวบางให้หันมาหาถอดกายออกแล้วยกมันขึ้นอุ้มก่อนสอดกระแทกพลางเดินไปวางลงที่อ่างล้างหน้า
สวบ ๆ
“อื้อ… อะ อิ๊…” ตากลมเคลิ้มมองใบหน้าหล่อของชายตรงหน้าที่มองมาเหมือนสุขสม เห็นแล้วอดที่จะดึงศีรษะของชายหนุ่มมารับบทจูบไม่ได้เลยจริง ๆ ลิ้นร้อนสอดแทรกแดกดันตวัดต้อนอย่างหื่นกระหาย กายใหญ่ก็ไม่ได้อาจที่จะลดแรงกระแทกลงเลยแม้แต่น้อย ขอบอ้างอาจไม่ได้อ่อนโยน ยิ่งกระแทกผิวขาวยิ่งกระทำจนเกิดรอยแต่ความเร่าร้อนภายในห้องชื้นสี่เหลี่ยมกว้างหาหมดไปไม่
“อื้ออ…” การรุกล้ำจากลิ้นร้อนทำให้สมองขาวโพลนเหมือนแฟลชจากกล้องมือถือ สองมือบีบเคล้นยึดสะโพกอวบสอดกายใหญ่เข้าหาเหมือนกลัวว่าจะไม่ได้เยคนน้องอีก เสียงภายในห้องก้องกังวานทั่วโสตประสาท ทั้งเสียงคราง เสียงกระทบกันของเนื้อเปียก
ชึ้บ!
“อา…” ใบหน้าคมผละออกก่อนจะอุ้มร่างเล็กกระแทกต่อในท่าลิงอุ้มแตง กล้ามเนื้อแกร่งทุกส่วนเกร็งจนเห็นเส้นเลือด ทั้งแขนและลำคอ ไหนจะบริเวณก่อนถึงท้องน้อย ทำให้ชายตัวสูงดูเซ็กซี่น่าสัมผัส ถูกเนื้ออุ่นรัดจนต้องออกแรงรักให้มากขึ้น สองแขนเรียวโอบรั้งที่คอแกร่ง ไม่ต่างไปจากสองขาขาวที่ไขว้เอวสอบไว้ให้คนพี่บังคับกายสอดใส่อย่างเอาแต่ใจ เยไม่ดุคงไม่ใช่ไทเกอร์คนนี้
ชึ่บ ๆ
“อ่า…”
“อืมส์…” ส้มตำถูกวางอยู่ในท่าคลานลงบนพื้น ขาข้างหนึ่งถูกจับให้พาดไว้ที่อ่างอาบน้ำ ตามด้วยแรงสอดใส่จากด้านหลังเข้ามาแรง ๆ ซ้ำยังไม่มีแววว่าจะหยุด หัวเข่าสวยกระทบกับพื้นกระเบื้อง สั่นระเคืองเหมือนจะเป็นรอย ยิ่งแรงกระแทกของไทเกอร์เหมือนจะหนักขึ้นกว่าเดิมจนร่างเล็กถลา
ตับ ๆ ๆ
“ไม่ไหวแล้วว่ะแม่ง…”
สวบ!
“อึก อ่า…” แรงกระแทกเข้ามาลุ้น ๆ หลังจากชายผู้เป็นแฟนออกแรงถี่ระยิบก่อนจะปล่อยของกามเข้ามาในร่างจนร่างเล็กล้มลงนอนด้วยความเพลีย หายใจหอบอกกระเพื่อมเหมือนจะตาย เปลี่ยนท่าไปเปลี่ยนท่ามาซะน้องระบม
“เหนื่อยเหรอ?”
“กะ เก็บไว้เยวันอื่นบ้าง…”
“หึ ๆ” ใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มก่อนจะช้อนร่างเล็กลงไปอาบน้ำในอ่างด้วยกัน…
..
..
..
ผ่านไปกว่าครึ่งชั่วโมง~
“นี่ส้มตำ…”
“สะ สวัสดีครับ” ร่างเล็กในชุดตัวโคร่งยกมือไหว้ชายสองคนที่นั่งบนโซฟาตรงหน้า แปลกที่ก่อนหน้ามีแค่หนึ่ง แต่ที่ไม่เข้าใจกว่าคือทำไมคนพี่มันต้องให้เขาใส่เสื้อคอเต่าสีดำ กางเกงก็ขายาวสีดำ มันดูไม่โอเค! แต่อยู่บนห้องก็เหมือนจะถูกดุจนต้องยอมใส่ ทั้งใหญ่ทั้งอึดอัด ถึงจะไม่ได้แย่ขนาดนั้นแต่เขาก็ไม่ชอบ! ยอมใส่ ๆ ไปเดี๋ยวเสือตัวโตจะดุใส่อีก
ตากลมมองชายตัวสูงสองคนสลับกันไปมาด้วยความหวั่นกลัวเล็กน้อย ดูอึดอัดนิด ๆ หน่อย ๆ เพราะไม่ชิน ยิ่งกับชายที่นั่งฝั่งทางขวาที่แอบมองตอนเขามีอะไรกันกับพี่ไทเกอร์ ส่วนอีกคนน่าจะพี่ใหญ่สุดของบ้าน แต่งตัวดูสุขุมเหมือนคนใหญ่คนโต ที่รู้เพราะตอนอยู่บนห้องคนพี่ได้เล่าให้เขาฟังคร่าว ๆ แล้วว่าเจ้าตัวมีพี่ชายอยู่สองคน คนที่แอบมองตอนนั้นคือคนกลาง พี่ไทเกอร์คือคนสุดท้อง
“เพื่อนแกเหรอ?”
“หึ ๆ เมียมากกว่ามั้งเฮีย…” ชายที่แอบมองกระตุกยิ้มตอบแทน คนที่ชะงักคงเป็นส้มตำ ทำไมตอบไม่รักษามารยาทเลย ซ้ำยังมองมาที่เขาเหมือนเป็นของชิ้นต่ำ ตอนคุยกับพี่ไทเกอร์ที่สระน้ำยังไม่เห็นจะออกอาการแบบนี้เลยด้วยซ้ำ นั่นทำให้ร่างเล็กต้องแอบเม้มปากเล็กน้อยพร้อมกับหลบสายตา
“พูดให้เกียรติน้องหน่อยต้าห์” ‘ต้าห์’ หรือ ‘ชีตาห์’ ชายหนุ่มที่เห็นการกระทำที่แสนน่าอายของน้องชายและผู้เป็นแฟน ร่างสูงจบไปได้แล้วสองปีตอนนี้กำลังทำงานที่บริษัทของผู้เป็นพี่ที่นั่งอยู่ข้าง ๆ ผู้ที่ซึ่งเป็นซีอีโอคนปัจจุบันและมีบิดาเป็นผู้ให้คำแนะนำเสมอมา
“พี่ชื่อจากัวร์ ยินดีที่ได้รู้จักครับ…”
“เอ่อ… เช่นกันครับ” ร่างเล็กยิ้มตอบให้ชายที่ขึ้นชื่อว่าพี่ใหญ่สุดเพราะเจ้าตัวเหมือนโตจริง ๆ แถมยังเหมือนใจดี ต่างจากอีกคนที่ตอนนี้มองมาที่เขาด้วยสายตานิ่ง ๆ
“แฟนผมครับ… จริง ๆ ก็ไม่ได้ตั้งใจจะบอกพวกเฮียอยู่แล้ว”
“ทำไมวะ? กลัวถูกแย่ง?”
“…” ไทเกอร์มองไปยังพี่ชายของตัวเองด้วยสายตานิ่ง ๆ ก็รู้ว่าทะเลาะกันบ่อยเลยไม่อยากเห็นหน้า แต่เพราะเป็นพี่ชายถึงต้องให้เกียรติมาโดยตลอด แต่หากคิดจะทำอะไรบ้า ๆ เขาก็พร้อมที่จะบ้ากลับ… ส้มตำยังคงไม่โอเคกับสถานการณ์ในตอนนี้ ก่อนเสียงของพี่จากัวร์จะดังขึ้นกลบความอึดอัด
“สองคนนี้ก็ชอบกัดกันบ่อย ๆ เป็นปกติ ว่าแต่ส้มตำนี่น่ารักดีนะครับ แกนี่โชคดีนะไทเกอร์”
“หึ ๆ” ร่างสูงกระตุกยิ้มพลางตวัดวงแขนกอดรอบเอวบางซะจนส้มตำสะดุ้ง เขาภูมิใจที่ได้เมียดี จะรักษาให้สุดความสามารถเลย ทั้งสี่คนคุยกันไปมาโดยส่วนมากจะเป็นพี่จากัวร์ที่คอยถามและเล่าอะไรต่าง ๆ ให้ฟัง ส่วนส้มตำทำได้เพียงแค่คอยตอบและหลบสายตาเสืออีกตัวซึ่งเป็นพันธุ์ชีตาห์
“เอออ่ะจะทำอะไรก็ทำ พอดีพ่อให้เข้ามาดูบ้านเลยชวนไอ้ต้ามันมาด้วย ไม่คิดว่าแกจะมาพอดี… เดี๋ยวต้องกลับละ เออไทเกอร์ออกมาคุยกับเฮียเรื่องส่วนตัวหน่อย” พี่ใหญ่สุดลุกขึ้นบอกก่อนจะเดินออกไปทำให้ไทเกอร์เลิกคิ้วมองตาม ใบหน้าคมหันมามองร่างเล็กเหมือนไม่อยากปล่อยให้อยู่กับพี่ชายอีกคน
“เดี๋ยวมา…”
“อะ อื้ม…” ส้มตำครางตอบพลางหันไปมองตามหลังคนทั้งสองที่เดินออกไปทางฝั่งหน้าบ้าน ก่อนหัวใจจะหวั่นขึ้นทันทีที่หันกลับมามองชายที่นั่งตรงหน้า เมื่อสู้สายตาคมไม่ได้ใบหน้าใสจึงเบือนหนี สองมือขาวกำกางเกงที่ต้นขาของตัวเองไว้แน่น ชายทั้งสามหน้าตาดีหมด รูปร่างคล้าย ๆ กันแต่มีความแตกต่างจนสามารถสังเกตได้อย่างชัดเจน แน่นอนว่าส่วนหนึ่งคงเป็นเพราะช่วงอายุ
พรึบ…
“…” ร่างสูงของต้าห์ลุกขึ้นเดินตรงมานั่งข้าง ๆ ร่างเล็กจนส้มตำชะงักหันไปมอง ยิ่งคนตัวโตขยับเข้าหาด้วยใบหน้าที่เขาอ่านความรู้สึกไม่ได้ยิ่งต้องขยับจนชิดขอบโซฟา
“อะ เอ่อคือ…”
“พี่จะบอกความลับของไอ้ไทเกอร์มัน…” เจ้าของร่างสูงหยุดเว้นระยะห่างแล้วบอกด้วยใบหน้าเหมือนกำลังสนุก คิ้วสวยจึงขมวดปมด้วยความสงสัยทันทีที่ได้ยิน
“ปกติพี่รู้นะว่าไทเกอร์มันคบใครไม่ค่อยจะได้นานสักเท่าไร แต่ก็ไม่คิดว่ามันจะหันมาลองผู้ชายด้วยกัน…” ร่างเล็กยังคงหวั่นใจกับสายตาเจ้าเล่ห์ของคนตัวสูงที่ไล่มองเขาหัวจรดเท้า ในใจได้แต่ภาวนาให้พี่ไทเกอร์กลับมาเร็ว ๆ หันไปมองฝั่งที่ร่างสูงเดินออกไปก่อนจะหันมามองชายที่อยู่ด้วยจนเจ้าตัวกระตุกยิ้มส่ายหน้าให้กับท่าทางน่าเอ็นดู
“หึ ๆ กลัวเหรอครับ?”
“ปะ เปล่า…” มือบางยกขึ้นดันมือหนาที่เลื่อนมาวางที่ต้นขาตัวเองออกเหมือนไม่ชอบใจ นั่นยิ่งทำให้ชีตาห์เริ่มอยากเล่นด้วยมากขึ้นกว่าเดิม ยังไงเขาก็มีแผนอยู่แล้วไม่งั้นคงไม่คิดที่จะเข้ามาคุยด้วยตอนได้โอกาสแบบนี้หรอก งานดีขนาดนี้แบ่งกันหน่อยดิวะไอ้น้องชาย
“มันให้กี่บาท?”
“…” ได้ยินคำถามส้มตำจึงขมวดคิ้ว ให้กี่บาทนี่หมายความว่ายังไง?
“หึ อย่ามาทำเป็นไม่รู้เลย พี่เห็นรูปเราในเว็บขายเรื่องอย่างว่า อย่าคิดว่าจะหลอกคนอย่างพี่ได้…” ได้ยินร่างเล็กยิ่งชะงักเข้าไปใหญ่
“มะ ไม่ใช่นะ พี่เข้าใจผิดแล้ว…” ส้มตำเริ่มกระวนกระวายหันไปมองทางที่ชายผู้เป็นแฟนเดินออกไปอีกครั้งแต่ไร้ซึ่งวี่แววก่อนจะยิ่งชะงักเมื่อชายที่อยู่ด้วยขยับเข้ามาจนชิดร่างพร้อมโอบกอดรอบเอวไว้ มือบางทั้งสองข้างจึงยกขึ้นไปดันไหล่หว้างพร้อมหันหน้าหนี
“อ๊ะ… พะ พี่หยุดเลยนะ”
“พี่มีคลิป…”
กึก…
“หึ ๆ คิดว่าพี่ไม่เห็นตอนน้องอยู่ในสระกับไทเกอร์มันเหรอ? โคตรเร้าใจเลยว่ะ… ลองคิด ๆ ดูถ้าคนอื่นได้เห็นด้วยมันจะดีมากแค่ไหนวะ” ใบหน้าใสหันหนีพลางเม้มปากด้วยความกลัว คลิปเหรอ? อย่าบอกนะว่าเขาถูกแอบถ่ายตอนมีอะไรกันกับคนพี่ในสระ หัวใจดวงน้อยสั่นระรัวเหมือนจะระเบิด ซ้ำตอนนี้ใบหน้าคมยังอยู่ใกล้จนแทบจะชิดแก้มเขาอยู่แล้ว ลมหายใจร้อน ๆ พ่นออกมากระทบจนสัมผัสได้ แรงมีน้อยกว่ายังไงคงสู้ไม่ได้เป็นแน่แท้
“พี่ให้ได้มากกว่ามันหลายเท่าเลยนะครับ…”
“…” กลัว… เขากลัว…
“เก็บนามบัตรพี่ไว้แล้วโทรมาหา… ถ้าไม่อยากให้คลิปหลุด… พี่ให้เวลาน้องคิดภายในสองวันนี้เพียงเท่านั้น” ความรู้สึกเครียดตีวนไปทั่วสมอง ส้มตำมิอาจที่จะหันไปหาคนตัวสูงหรือตอบโต้อะไรได้อีกแล้ว เขากังวล เขากลัว ทำได้เพียงกำนามบัตรในมือไว้แน่น เขาจะทำยังไงดี…
“ถ้าให้พี่จูบตอนนี้พี่จะเพิ่มเวลาคิดให้เป็นหนึ่งอาทิตย์…”
“…” ตาคมมองเสี้ยวหน้าใสที่เหมือนกำลังกลัวเขาอย่างจริงจัง ร่างบางไม่สามารถที่จะตอบโต้อะไรได้อีกแล้ว เขาคิดอะไรไม่ออก จะปฏิเสธคนที่กำลังกอดรัดเอวก็ไม่ได้ จะตอบตกลงก็ไม่ได้ สมองนึกถึงแต่พี่ไทเกอร์ อยากให้พี่ไทเกอร์กลับมาเร็ว ๆ สองมือขาวดันไหล่แกร่งไว้ไม่ปล่อย ก่อนมือหนาจะจับพลิกให้ใบหน้าสวยหันมามอง ริมฝีปากสีสดตามธรรมชาติและโครงหน้าที่เหมือนสร้างมาให้ผู้ชายหลง ผิวขาวเนียนน่าสัมผัส…
“หึ ๆ เด็กน้อย…” ตากลมสั่นคลอนด้วยความกลัวกำลังมองมาที่เขา ใบหน้าหล่อเอียงเล็กน้อยพร้อมค่อย ๆ เลื่อนเข้าหาทีละนิด ๆ จนริมฝีปากแตะกันในที่สุด ส้มตำไม่สามารถปฏิเสธได้ แต่ร่างสูงก็คงจะทำได้แค่ใช้ริมฝีปากแตะเบา ๆ เพราะใครอีกคนกำลังตรงมาหาด้วยความโกรธจัด
หมับ!
“ทำเหี้ยอะไรวะ!” เสียงคุ้นหูตวาดดังลั่นทำให้ร่างเล็กสะดุ้งออกจากภวังค์ ชีตาห์ที่ถูกกระชากขึ้นมาซัดที่มุมปากแรง ๆ ล้มลงบนโซฟา ของเหลวสีแดงไหลออกมาตามมุมปากที่แตก ร่างเล็กหลังได้สติจึงลุกขึ้นแต่ทำตัวไม่ถูก โชคดีที่พี่ใหญ่สุดเข้ามาเห็นจึงตรงเข้ามาดันน้องเล็กสุดแต่พลังเหลือล้นไว้
“อย่าเข้ามายุ่งกับมันอีก ไม่งั้นอย่าหาว่าไม่เตือน…” สายตาอาฆาตมองใบหน้าหล่อที่กำลังกระตุกยิ้มของพี่ชายก่อนจะผลักมือพี่ใหญ่ที่ดันเขาไว้ออก หันไปมองร่างเล็กที่ทำหน้าตกใจก่อนจะเดินไปคว้าที่มือบางแล้วกระชากให้เดินตามขึ้นไปบนห้องจนส้มตำแทบจะล้ม แต่ถามว่าเขาสามารถห้ามคนพี่ได้ไหมก็ไม่…
“อ๊ะ!” ร่างเล็กถูกเหวี่ยงเข้าห้องเสียจนเกือบเสียหลักล้ม ตากลมมองคนพี่ที่ล็อกประตูกำลังหันมามองตัวเองด้วยสายตาอาฆาต รู้ว่าพี่ไทเกอร์เมื่อโกรธจัดจะเป็นยังไง รู้ว่าตัวเองต้องถูกทำร้ายแล้วแน่ ๆ ส้มตำถอยจนชิดกระจกพลางส่ายหน้าไปมาด้วยความกลัว มือหนายกขึ้นดันกระจกกันคนตัวเล็กไม่ให้หนี ส่งความโมโหผ่านสายตาลงมามอง
“บอกกูมาว่ามึงปฏิเสธมันแล้ว…”
“…” เงียบเพราะสมองประมวลผลไม่ทัน…
“กูถาม!”
เฮือก!
เสียงตะคอกดังลั่นห้องทำให้ร่างเล็กสะดุ้งเม้มปากพร้อมน้ำตาที่คลอเบ้า ทั้ง ๆ ที่หัวใจอ่อนแอเพราะถูกเสือพันธุ์ชีตาห์โจมตีไปหมาด ๆ ยังมาถูกเสืออีกตัวตะคอกใส่ด้วยความโกรธ ร่างเล็กเม้มปากน้ำตาคลอมองคนรักด้วยความกลัว ภาพตรงหน้าทำให้ไทเกอร์รู้สึกผิดจนนึกโมโหตัวเอง รู้ว่ากลั้นอารมณ์ไม่ได้และคงง้อหรือโอ๋น้องมันไม่ได้ในตอนนี้จึงเดินตรงไปคว้าแจกันดอกกุหลาบบนตู้วางของโยนลงพื้นเสียจนแตกกระจาย ทำให้ร่างบางสะดุ้งหลับตายืนตัวเกร็ง
“ทำไมต้องร้องไห้วะส้มตำ… ทำไม? ทำไมมึงต้องร้องไห้…” ร่างสูงเอ่ยถามเสียงแข็งก่อนจะเดินตรงเข้าไปในห้องน้ำ เดินวนไปมาด้วยความโกรธจัดก่อนจะตรงไปเปิดฝักบัวให้ฉีดน้ำลงมาดับความโมโหภายในอก หมัดหนัก ๆ ทุบผนังห้องน้ำแรง ๆ อยู่หลายครั้งเสียงดังลั่น
“ฮึก…” ส่วนอีกคนที่หัวใจเพิ่งถูกทำร้ายจนอ่อนแอกำลังสะอื้นร้องไห้ทรุดตัวนั่งลงกอดเข่าอย่างเสียขวัญ
“ฮึก… ฮือออ…”
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
:L1:
:pig4:
o13
-
ตอบไปสิส้มม คนพี่ก็ไม่ถามน้องดีๆอีกกก ส่วนพี่ก็เป็นพี่ชายห่าไรเนี่ยยย ส้มหนีไปลูกกกก สงสารน้องง ไทเกอร์คนนิสัยไม่ดี
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
E26 “ส้มจะลุยไปพร้อมสามี!”
RATED 18+
Language and Sex
“พี่มีคลิป…”
ประโยคจากปากของชายหนุ่มผู้นั้นยังคงก้องกังวานอยู่ในโสตประสาทของร่างเล็กผู้ที่ซึ่งนั่งงอตัวกอดเข่าน้ำตาไหล คิดไม่ออกเลยด้วยซ้ำว่าตัวเองควรจะทำยังไงดี ก่อนหน้านี้ยังถูกริมฝีปากของใครคนนั้นสัมผัสลงที่ริมฝีปากของตัวเองตอนอยู่ในภวังค์ อาจจะดูสัมผัสไม่มาก แต่การที่คนรักเข้ามาเห็นจนกลายร่างเป็นสมิงผู้อาฆาตตะคอกใส่เสียดังลั่นทำให้หัวใจดวงน้อยยิ่งอ่อนแอ
ในอดีต~
“พี่แค่อยากบอกเราไว้เป็นอุทาหรณ์ เพราะพี่ก็ไม่ได้ต่างไปจากน้องที่มีคนเกลียดเพราะคำบอกเล่าในอินเทอร์เน็ต…”
“…”
“และก็เรื่องคลิป…” ประโยคต่อมาที่ออกจากปากของหญิงสาวใบหน้าสวยหุ่นดีถึงขั้นเป็นนางแบบเอ่ยบอกส้มตำ รุ่นน้องที่เขารู้จักผ่านคุณแม่สาวประเภทสองที่ร้านอาหารหลังมอ ยามเอ่ยประโยคนั้นแววตาของเธอกลับฉายความรู้สึกอันแสนเจ็บปวดออกมาเสียจนคนฟังสัมผัสได้
“มันทำลายชีวิตพี่จนเกือบหมด…”
“อื้อออ… อย่าทำหน้าเศร้าแบบนั้น ส้มรู้ว่าพี่รู้สึกยังไง เข้าใจความรู้สึกพี่ดีเลย ยังมีอีกหลายคนที่เขาไม่ได้มองพี่เป็นคนแบบนั้นนะ… เรื่องเซ็กซ์มันเป็นเรื่องปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือผู้ชายที่มันทำแบบนั้นกับพี่” คลิปหลุดของหญิงสาวตรงหน้าก็ใช่ว่าจะไม่เคยดู แต่ดูได้แป๊บเดียวก็จำต้องกดออกเพราะทำใจดูไม่ได้ หากเป็นคลิปโป๊ต่าง ๆ นานาส้มตำจะไม่ได้รู้สึกอะไรเลยจริง ๆ นอกเสียจากมีอารมณ์ร่วมด้วย
“ขอบใจนะ… พี่โอเคขึ้นมากแล้ว มันเหมือนชินซะมากกว่า เราต้องระวังนะส้ม ไม่ใช่แค่เรื่องคลิป แต่การที่มีคนเอารูปเราไปตั้งขายของหรือขายบริการด้วย…”
“อะ อื้ม… ส้มจะระมัดระวังครับ”
ปัจจุบัน~
‘เราต้องทำยังไง… ต้องทำไงวะส้มตำ’ ความเครียดจากเรื่องที่ไม่เคยคิดว่ามันจะเกิดขึ้นกับตัวเองมาก่อนทำให้ร่างเล็กสั่นคลอนไปด้วยความกลัว กลัวว่าจะทำให้คนอื่นผิดหวัง ครอบครัวจะคิดยังไง… แล้วความรักระหว่างเขากับชายที่รักมั่นจะยังมีอยู่เหมือนเดิมไหม อีกอย่างที่ถูกตะคอกใส่เมื่อกี้ทำให้เสียขวัญมากแค่ไหนใครจะไปรู้ ทำไมพี่ไทเกอร์ถึงไม่อ่อนโยนกับเขาเลยแม้แต่น้อย ไม่คิดจะเห็นใจเขาบ้างเลยรึไง
“มึงจำไว้นะส้ม… ถ้ากูหรือมึงคนใดคนหนึ่งมีเรื่องให้เครียดมาก ๆ มากแบบมากระดับสิบ ต้องมาคุยกันเพื่อหาทางออก อย่าเอาแต่เครียดจนไม่ได้สติเด็ดขาด…”
ประโยคจากปากของเพื่อนสนิทแทรกเข้ามาในหัวทันทีที่คิดออก ใบหน้าของมันและความหนักแน่นในการพูดประโยคนั้นทำให้ร่างบางรู้สึกมีกำลังใจขึ้นมาอีกนิด ใบหน้าใสเงยขึ้นเช็ดน้ำตาพร้อม ๆ กับคนตัวสูงที่เดินออกมาจากห้องน้ำ ตากลมแดงปรายไปมองจึงเห็นว่าเจ้าตัวมีสภาพเปียกโชก ใบหน้าคมมองมาที่เขาด้วยสายตานิ่ง ๆ
‘คนใจร้าย…’ แต่กลับรู้สึกไม่โอเคที่คนพี่ไม่ได้ต่างไปจากพี่ชายของเจ้าตัวที่ขู่เขาเลย กระชากลากดึงน้องซ้ำยังตะคอกใส่ด้วยใบหน้าเหมือนพร้อมฆ่า ไม่รู้เลยเหรอว่าวินาทีที่ได้ยินประโยค ‘พี่มีคลิป…’ สมองเขามันประมวลผลอะไรต่อมิอะไรเสียจนทำให้ไม่ได้สติ ส้มตำค่อย ๆ ลุกขึ้นเม้มปากมองชายตัวสูงที่เดินเข้ามาใกล้
“เหตุผลของส้มมีให้พี่ฟังได้เสมอ… แต่พี่กลับไม่คิดที่จะถามดี ๆ เลย”
“อย่าพูดเหมือนกูผิด…” มือหนาเลื่อนมาจับที่ข้อมือเล็กจนส้มตำต้องดึงหนี ถึงแม้จะสู้แรงไม่ไหวแต่เขาก็ออกแรงขัดขืน
“ทำไมต้องถามส้มว่าส้มปฏิเสธเขาไหม… พี่ไม่คิดเลยใช่ไหมว่าส้มไม่ได้อยากให้ใครสัมผัสตัวเองเลยด้วยซ้ำนอกจากพี่ ยังไงพี่ก็ยังไม่มั่นใจในตัวส้มอยู่ดีว่ะ…”
“เมียกูถูกจูบแถมยังไม่ผลักออกมึงต้องให้กูรู้สึกไงวะ?” เสียงแข็งดังขึ้นพร้อมแรงบีบและดันส้มตำจนชิดกระจกอีกครั้ง ความร้อนที่ดับไปจนสามารถเดินออกมาได้เริ่มก่อตัวขึ้นง่าย ๆ ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันและจ้องหน้าคนตัวโตเหมือนไม่ยอมแพ้ แต่ถามว่ากลัวคนพี่ไหมก็กลัว ชายคนนี้เวลาโกรธนั้นน่ากลัวจนเกินไป
“พี่ไม่เคยรู้เลยใช่ไหมว่าตัวเองมักจะทำให้ส้มกลัว…”
“…”
“เวลาพี่โกรธพี่ไม่คิดเลยเหรอว่าจิตใจส้มต้องรู้สึกยังไงเวลาโดนขู่หรือถูกทำร้าย…” น้ำเสียงเหมือนตัดพ้อทำให้ไทเกอร์แอบคิดตามเล็กน้อย แล้วทำไมน้องมันต้องเอาแต่พูดเหมือนเขาผิดนักผิดหนา มือบางที่กำนามบัตรอีกคนไว้ค่อย ๆ แอบสอดใส่กระเป๋ากางเกงพลางทำสีหน้าไม่พอใจในตัวคนพี่
“บอกกูมาว่ามันเกิดอะไรขึ้นข้างล่าง…”
“…” ร่างเล็กแอบทำสีหน้ากังวลเล็กน้อยเมื่อนึกถึงเรื่องก่อนหน้า เขาควรบอกคนพี่ดีไหมเรื่องคลิป ถ้าพี่ไทเกอร์รู้แล้วไปโวยวายใส่พี่ชายของเจ้าตัวคลิปจะถูกปล่อยรึเปล่า หรือเขาควรปรึกษากับปูนแล้วแก้ไขด้วยตัวเองอย่างใจเย็นดี
“เปล่า…”
“…”
“ส้มอยากกลับห้อง…” บอกพร้อมพยายามดึงแขนตัวเองออก แต่นั่นกลับเหมือนเป็นการจุดเพลิงร้อนในหัวของคนโกรธ แรงบีบที่ข้อมือทำให้ส้มตำนิ่วหน้ามากกว่าเดิม ไม่บอกก็รู้ว่าคงช้ำไปหมดแล้ว
“หึ… กูกะแล้วเชียว เอาแค่กูคนเดียวไม่พอเลยใช่ไหมวะส้ม?”
“…” ได้ยินคิ้วสวยจึงขมวดเข้าหากัน
“ร่านขนาดที่ของกูคนเดียวไม่พอจะเอาพี่กูด้วยเลยเหรอวะ? มึงมันน่าจับเอาให้หา-”
เพียะ!
“จะดูถูกส้มก็ได้ถ้าพี่อยากทำแบบนั้น แต่อย่ามาหาว่าส้มอยากเอาคนอื่นทั้ง ๆ ที่ส้มรักแค่พี่คนเดียว…” ร่างเล็กเอ่ยด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจพร้อมอวัยวะ ณ อกข้างซ้ายที่อ่อนแอลงกว่าเก่า เขาสะบัดมือหนาออกจนหลุดพร้อมกับทำท่าจะเดินหนีแต่กลับถูกกระชากกลับมากอดตามด้วยใบหน้าคมก้มลงมาไซ้ที่ซอกหูเหมือนคนขาดสติ พยายามดิ้นหนีทั้งทุบทั้งตีแต่พี่ไทเกอร์กลับเหมือนคนบ้า
“ยะ หยุด! อ๊ะ…” ร้องบอกแค่ไหนก็เหมือนเสือร้ายจะไม่แม้แต่จะฟัง ร่างบางถูกกระชากและดันลงนอนบนเตียงตามด้วยคนตัวโตขึ้นมาคร่อมกดข้อมือทั้งสองข้างของเขาไว้ ตามด้วยฟันซี่คมก้มลงมากัดไซ้ที่หน้าท้องบริเวณที่เสื้อเปิดขึ้น มันไม่ได้ทำให้ส้มตำรู้สึกดีเลยแม้แต่น้อย พี่ไทเกอร์จะหารู้ไม่ว่าตัวเองกำลังทำให้หัวใจของคนที่ถูกเรื่องบ้า ๆ ทำร้ายยิ่งอ่อนแอลงมากขึ้นเรื่อย ๆ เขาอาจจะไม่ใช่คนที่อ่อนแอได้ง่าย ๆ แต่การที่ถูกอะไรหลาย ๆ อย่างรุมเร้าคนเรามันก็มีขีดจำกัด แล้วยิ่งคนที่รักมาทำแบบนี้ด้วยยิ่งแล้วใหญ่…
“ฮึก… หยุด” เสียงสะอื้นทำให้ร่างสูงแอบชะงัก ใบหน้าคมผละร่างบางออกมามอง เห็นคนตัวเล็กเม้มปากน้ำตาคลอ นั่นทำให้สติที่ขาดหายไปถึงกับวิ่งกลับเข้ามาในหัวพร้อมกับความรู้สึกผิดในทันที
“กูขอโทษ…” เสียงทุ้มแผ่วออกมาเบา ๆ พร้อมมือหนาผละออกจากข้อมือเล็กที่ช้ำ แต่ร่างเล็กกลับไม่แม้แต่จะขยับตัว เอาแต่ร้องไห้เหมือนเด็กถูกทำร้าย นั่นยิ่งทำให้หัวใจของเสือตัวโตอ่อนปวกเปียกลงทันควัน น้องมันเปียกไปหมดแล้ว เตียงนอนเองก็เช่นกัน
“ฮึก… คะ คนใจร้าย”
“ขอโทษ…” ใบหน้าคมซุกลงที่อกเรียบตามด้วยแรงกอดเป็นการปลอบ
“กะ กลับห้อง…”
“…”
“ฮึก…ส้มอยากกลับห้อง”
..
..
..
ตั้งแต่ขึ้นรถจนถึงห้องคนตัวบางก็ไม่แม้แต่จะเอ่ยปากคุยกับชายผู้เป็นแฟนเลยสักคำ สองขาเรียวสาวเข้ามาในห้องนอนจัดการถอดเสื้อผ้าเพื่อที่จะผลัดชุดที่เปียกชื้นออก แต่ใส่ได้เพียงเสื้อยืดสีขาวกับชั้นในสีดำก็ได้รับแรงกอดจากคนตัวโตที่เพิ่งถอดเสื้อเปียกพาดบ่าเดินเข้ามาตาม ส่วนเบาะรถไม่ต้องพูดถึง
“กูขอโทษ…” ใบหน้าคมเกยไหล่เล็กพร้อมโอบกอดเอวบางไว้แน่น รู้ว่าผิดแต่ก็ไม่อยากให้คนตัวบางมันเป็นแบบนี้เลยจริง ๆ มันไม่ใช่คนที่จะมาทำตัวแบบนี้เลยด้วยซ้ำ
“ส้มเหนื่อย…” หันมาดันอกแกร่งออกก่อนจะย้ายตัวเองในสภาพเสื้อยืดและชั้นในสีดำขึ้นมาบนเตียงและนอนตะแคงข้างหนีคนตัวสูง เขาเหนื่อย เขาเครียด เขายังไม่อยากจะพูดอะไรในตอนนี้ สัญญาว่าจะคุยกับคนพี่ แต่ขอให้ทุกอย่างในสมองมันประมวลผลเข้าที่เข้าทางก่อน อีกอย่างการกระทำและคำพูดอันไม่ได้สติจากชายที่เป็นคนรักเมื่อกี้ทำให้หัวใจเขายิ่งได้รับบาดเจ็บ แล้วจะไม่ให้งอนหรือเสียใจได้ยังไงกัน
“…” ร่างสูงออกมาไล่สายตามองคนตัวบางตั้งแต่หัวจรดเท้า จะงอนหรือไม่พอใจอะไรก็น่าจะใส่เสื้อผ้าให้มันครบชิ้นก่อนไหมวะ ไทเกอร์ทำได้เพียงแค่ถอนหายใจก่อนจะกลับเข้าไปในห้องแต่งตัว เก็บเสื้อผงเสื้อผ้าแล้วจัดการตัวเองในห้องแต่งตัวแล้วจึงออกมาในสภาพใส่แค่กางเกงวอร์ม
แรงยุบตัวของที่นอนทำให้คนที่ฝืนหลับตารับรู้แต่ไม่ขยับตัว ก่อนขึ้นมาบนเตียงไทเกอร์ได้ทำการเปิดเครื่องปรับอากาศแล้วเรียบร้อย ตอนนี้เวลายังเป็นช่วงบ่าย แต่ถ้าคนน้องมันจะงอนจนอยากจะนอนกลางวันเขาก็ไม่อาจที่จะห้ามได้ ดุไปก็ผิด หวงไปก็ผิด จะน้อยใจเหมือนมันได้บ้างไหม ผ้าห่มถูกดึงขึ้นคลุมส่วนที่ล่อตาล่อใจเขาพร้อมกับร่างสูงที่นอนตะแคงชิดคนตัวบาง
“ส้ม… กูขอโทษ…” มือหนาสัมผัสที่ไหล่เล็กพร้อมขยับเข้ามากระซิบที่ผมนุ่มเบา ๆ
“เลิกขอโทษได้แล่ว ส้มเหนื่อยส้มจะนอน…” บอกพลางดิ้นเล็กน้อย ขอโทษมาตลอดทางแล้วยังจะขอโทษอะไรอีก ไว้ค่อยคุยกันไม่ได้เหรอ
“เป็นอะไร?”
“…” เงียบ…
“มีอะไรไม่สบายใจแค่บอกกูไม่ได้เหรอ เมียเป็นแบบนี้กูเองก็ไม่มีความสุข กูแคร์มึงโคตร ๆ นะส้ม อีกอย่างมึงไม่เคยเป็นแบบนี้เลยว่ะ”
“…” เงียบ…
“เฮ้อ... ถ้ากูทำอะไรให้มึงไม่พอใจก็ขอโทษ กูขออย่างเดียว” ร่างหนาขยับเข้าไปสวมกอดร่างเล็กไว้ทันที
“…”
“อย่าทิ้งกูนะ…” ขอออกตัวดักไว้ก่อนเลยแล้วกัน ถ้ามันงอนจนถึงขั้นเลิกชอบแล้วทิ้งเขาไปจะทำไงวะ ความรู้สึกของคนพี่ที่ส่งผ่านมาให้ผ่านทางคำพูดทำให้ส้มตำรู้สึกได้เช่นกัน รู้ว่าเสือตัวโตกำลังง้อและเขาเองอาจจะดูงี่เง่าจนเกินไป แต่มันก็เพราะเรื่องที่ผ่านมาเมื่อไม่นานมานี้
สักพักร่างเล็กกลับพลิกหันมามองจนเจ้าของใบหน้าคมต้องเลิกคิ้ว น้องมันหายงอนแล้วเหรอ? เห็นเช่นนั้นใจเขาจึงเริ่มมีหวัง เพราะส้มตำคนปกติมันต้องหายงอนเขาง่าย ๆ ดิวะ
“…” แต่แล้วกลับยิ่งงงเมื่อน้องมันเอาแต่มองหน้าเขาเหมือนกับเครียดก่อนจะขยับเข้ามากอดซุกที่อก
จุ๊บ…
“ขอโทษ… หายงอนยัง?” แรงจุ๊บที่ผมหอมพร้อมประโยคคำถามนุ่ม ๆ จากคนพี่ทำให้ส้มตำเริ่มจะใจอ่อน ตอนแรกที่คิดไว้ว่าจะเก็บความลับไว้จัดการเอง พอคิดไปคิดมามันกลับเหมือนละครหลังข่าวเลย นางเอกเก็บความลับไว้ไปแก้ไขเองคนเดียวทั้ง ๆ ที่มันเป็นเรื่องที่เกี่ยวกับพระเอกด้วย จนสุดท้ายก็พลาดทำให้ปัญหามันใหญ่โตมากขึ้นกว่าเดิม เออ… พอคิดไปคิดมาแล้วทำไมเขาถึงดูโง่
“กูแค่หึง… กูไม่รู้ว่าทำไมพี่กูมันถึงจูบมึง วินาทีนั้นกูรู้แค่ว่ากูไม่ยอม กูโกรธเพราะคนที่กูรักกูหวงแม่งโดนผู้ชายคนอื่นจูบ จะเป็นพี่ชายแท้ ๆ หรือใครอื่นกูก็ไม่พอใจมึงรู้ใช่ไหม?” ถึงคราที่ต้องอธิบายออกมาให้น้องมันฟังแล้วว่าเขารู้สึกยังไง แม่งเห็นเมียตัวเองถูกจูบต่อหน้าต่อตาซ้ำมันยังไม่เห็นจะปฏิเสธอะไรเลยใครจะไม่โกรธ เห็นว่ามือมันดันอีกฝ่ายไว้ แต่ทำไมเหมือนยอมให้มันจูบวะ
“อีกอย่างที่ด่าที่ทำร้ายก็เพราะอารมณ์ มึงก็รู้ว่ากูทนไม่ไหวจนสติไม่มี…”
“ส้มขอโทษ…” เสียงใสแผ่วออกมาเบา ๆ ทำให้ไทเกอร์ต้องเงียบและรอฟังคำอธิบายจากเด็กที่มันเหมือนพร้อมที่จะเผยเหตุผลในใจ ส้มตำมันก็เป็นแบบนี้ไง เก็บอะไรได้ไม่นานหรอก หากจะจริงจังกับอะไรซะอย่างจริง ๆ ยังไงก็คงได้ไม่ถึงวันหรอกเอาจริง เหมือนตอนนี้ที่เขาคิดว่ามันน่าจะไม่โอเคจริง ๆ
“ยอมรับว่าเหมือนคนโง่ ส้มไม่รู้เลยด้วยซ้ำว่าพี่เขาจะจูบส้ม เพราะตอนนั้น…” ร่างเล็กหยุดเมื่อจะพูดถึงเหตุผลที่แท้จริงซึ่งร่างสูงเองพร้อมที่จะรับฟังถ้าหากมันมีเหตุผลที่ดีพอ เขารู้ว่ามันรักเขาคนเดียว แต่ที่ด่าว่าร่านก็เพราะอารมณ์
“ส้มถูกขู่…”
“ห๊ะ?” ได้ยินมือหนาถึงกับดันน้องมันออกมามองหน้า ร่างบางเม้มปากมองเขากลับ ซ้ำใบหน้าใสยังดูเหมือนเครียดเสียอีกต่างหาก เรื่องคลิปมันเป็นสิ่งที่เขากังวลมาโดยตลอด ไม่ว่าจะจากคำพูดของรุ่นพี่หรือคำเตือนจากคุณแม่สาวประเภทสอง เอาจริง ๆ คือกังวลตั้งแต่ตอนที่ของของพี่ไทเกอร์คาอยู่ในร่างแต่กลับหันไปเห็นใครอีกคนมองลงมาแล้ว
ยอมรับว่าตอนที่ได้ยินว่ามีคลิปและขู่ว่าจะปล่อยใจเขามันแป้วไปหมด นึกถึงหน้าแม่และพี่ชายตอนที่เห็นคลิปตัวเองถูกผู้ชายเอาในน้ำ คนจะหาว่าร่านไม่ดูที่ดูทางไหม ชื่อเสียงที่แย่อยู่แล้วจะทำให้คนพี่ที่ฐานะทางบ้างดี ทำให้พ่อแม่ของเจ้าตัวไม่โอเคถึงขั้นให้เขาเลิกกันรึเปล่า ถ้ามองเขาว่าไม่ฉลาดสมองคงไม่ประมวลผลถึงสิ่งที่จะตามมาได้เยอะมากขนาดนี้ในเวลาอันสั้น ๆ แบบนั้นหรอก
แต่ก็นั่นแหละ… ใครจะไปรู้ว่าระยะเวลาอันสั้น ๆ ที่กำลังตกอยู่ในภวังค์นั้นจะทำให้ตัวเองถูกริมฝีปากหยักขยับเข้ามาจูบ ตามด้วยเรื่องบ้า ๆ ทุกอย่างที่เกิดขึ้นมาตาม…
“พี่ชีตาห์บอกว่ามีคลิปที่เราเยกันในสระ แล้วขู่ส้มว่าจะปล่อย ส้มกลัวมากแค่ไหนพี่ไทเกอร์จะรู้ไหม… ชื่อเสียงที่แย่อยู่แล้วจะยิ่งต่ำตมกว่าเดิมไหม…”
“…” คลิป?
“ส้มกลัวจนไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำว่าถูกจูบ อีกอย่างพอโดนพี่ตะคอกใส่แล้วใช้กำลังยิ่งทำให้ส้มกลัว แต่ตอนนี้ไม่กลัวละ…”
“ส้มเอ๊ย… มึงไม่บอกกูเร็ว ๆ ล่ะ” มือหนาขยี้ผมนุ่มแรง ๆ ด้วยความมันเขี้ยว
“ไอ้พี่เสือบ้า… ที่น้องอธิบายไปพี่ไม่เข้าใจเลยเหรอ ก็บอกกลัวจนไม่มีสติ พี่ลองโดนขู่ดูบ้างไหม?”
“…” นี่มันกล้าด่าเขาว่า ‘ไอ้พี่เสือบ้า’ เหรอ?
“เอากันในน้ำเหมือนพวกโรคจิต คนจะไม่ด่าจะไม่ว่าได้ยังไง”
“ก็มึงโรคจิต…”
“ก็ใช่… อ๊ะ! พี่ไทเกอร์!” กำปั้นเล็กทุบลงที่อกแกร่งเนื่องจากเผลอตัว ก่อนจะถูกคนพี่ดึงเข้ามากอดไว้แน่น ๆ ในขณะที่สมองของเสือร้ายประมวลผลตามเรื่องที่น้องมันบอกอย่างรวดเร็ว เขาจะทำยังไงดี แต่ชายผู้เป็นพี่ไม่น่าจะเลวร้ายขนาดนั้นไหมวะ
“อื้อออ… หายใจไม่ออก” ได้ยินเสียงงอแงจึงยอมคลายกอดให้น้องมันออกพร้อมกับแรงทุบเบา ๆ ที่แขนหลาย ๆ ที
“ทีตัวเองโกรธยังไม่มีสติเลย…” แล้วเขาจะกลัวจนไม่มีสติบ้างไม่ได้เลยเหรอ
“อื้อ… ขอโทษ…” บอกเสียงไร้อารมณ์แต่กลับขยับลงไปกดจูบลงที่แก้มเนียนหลาย ๆ ครั้งจนร่างเล็กหน้าแดงพลางเผลอหัวเราะ ส้มตำของเขามันน่ารักจริง ๆ ว่ะ มีเหตุผลหรือความลับอะไรก็เก็บไว้ไม่เคยอยู่ แม่งบอกเขาออกมาจนหมด
“มีความลับอะไรอีกไหม?” ถามไปแต่คนตัวบางมันกลับทำหน้าชะงักและขยับเข้ามาซุกที่อก
“คะ คือ… ส้มเคยแอบชักว่าวพี่ตอนที่นอนหลับด้วย”
“…” ห๊ะ?
“ฮือออ… เมื่อสามวันก่อนอะ ก็มันอดไม่ได้!” ผละใบหน้าออกมาอธิบายเหมือนเด็กหาข้อแก้ตัว ก็ว่าทำไมเขาถึงฝันแปลก ๆ เฮ้อออ… มือหนาดึงร่างเล็กเข้ามากอดพลางลูบหลังมันไปมาอย่างนึกเอ็นดู สรุปแม่งหายเครียดแล้วเหรอวะ? ตอนแรกคงคิดจะแก้ปัญหาด้วยตัวเองสินะ มันคงโดนขู่ให้ทำตามคำสั่งไม่งั้นคลิปจะถูกปล่อย เอ๊ะแต่เดี๋ยว…
‘อืม… จะว่าไปทำไมกูไม่ลองหาอะไรมาขู่มันให้ทำตามคำสั่งบ้างวะ… หึ ๆ ลองดีไม่วะ…” คงจะดีไม่น้อยแน่ ๆ เลยว่ะ มันจะให้เอากี่ท่ากี่น้ำ หรือปรนนิบัติเขามากแค่-
เพียะ!
“…” แรงตบที่หน้าแรง ๆ ทำให้ไทเกอร์รีบหุบยิ้มพร้อมกับออกจากภวังค์ในทันที น้องมันลุกขึ้นนั่งมองเขาพลางขมวดคิ้วแปลก ๆ
“พะ พี่ยิ้มน่ากลัว…”
“…”
“บอกมาเลยนะว่าคิดอะไรอยู่…” ใบหน้าใสดูตื่นตระหนกขึ้นทันตาเห็น แล้วมันจะทำหน้าแบบนั้นทำไม ไทเกอร์จึงค่อย ๆ ลุกขึ้นมานั่งขมวดคิ้วมองเด็กตรงหน้าที่กำลังทำตัวกระวนกระวาย ซ้ำหน้ามันยังแดงเหมือนกำลังเขิน
“เป็นไร?”
“ส้มคิดว่าพี่เป็นบ้าไปแล้ว ทำไมพอเล่าเรื่องคอขาดบาดตายให้ฟังพี่ถึงต้องยิ้มน่ากลัวแบบนั้นออกมาด้วย แถมส้มเรียกพี่ก็ไม่ได้ยิน…” บ่นเหมือนเด็ก
“…” สัส…
“อีกอย่าง… ไทเกอร์น้อยมันแข็งแล้วด้วย” นิ้วขาวชี้ตรงมายังเป้ากางเกง ไทเกอร์จึงต้องก้มลงมามอง ก่อนเขาจะชะงักเมื่อเห็นน้องชายตัวเองที่แข็งพร้อมใช้งานถูกงัดออกมาโชว์ คิ้วดกขมวดและเงยหน้าขึ้นมามองใบหน้าใสทันที
“มึงทำอะไร?”
“สะ ส้มแค่ลองดึงกางเกงพี่ลง…” ใบหน้าใสสีแดงระเรื่อตอบพร้อมหันหนีด้วยความเขิน
“…” ไม่รู้จะพูดอะไรนอกเสียจากดึงกางเกงขึ้นมาเก็บน้องชายแล้วมองเด็กทะลึ่งที่หันหน้าหนีกลบเกลื่อนอย่างเขินอาย ทำไมมันน่าจับตีก้นจังวะ
“พี่กำลังจินตนาการอะไรลามก ๆ ใช่ไหมล่ะ!? ทำหน้าหื่นแถมยังเคแข็ง คนลามก!” มือขาวยกขึ้นมาทาบแก้มของตัวเองไว้ทั้งสองข้างเหมือนกับเขิน ตากลมโตใสซื่อเสียจนไทเกอร์อยากเล่นด้วย
“ใช่… กูจินตนาการว่ามึงกำลังอมให้อยู่”
“ฮืออออ… แล้วส้มได้เลียตรงหัวป่ะ ตรงรอยแยกที่มีน้ำกามอะ ถ้าได้อมแล้วไม่เลียตรงนั้นคือพลาดอะ”
“…” เออ… ส้มตำกลับมาละ
“ละ แล้วน้ำแตกบ่?” บ่? เปลี่ยนภาษาแล้วด้วยเว้ย
“อยากรู้ก็ขยับเข้ามาอมสิครับ…” ร่างเล็กขยับเข้ามาหาแต่ไม่ได้คิดที่จะอมเหมือนที่บอก ส้มตำขยับเข้ามาล้มตัวลงทับจนเขาจำต้องเอนลงไปนอนหงายให้มันเอาคางเกยอกมองขึ้นมาสบตาเหมือนเด็กน้อย สองสายตาสบประสานกันไม่กะพริบก่อนรอยยิ้มบนใบหน้าใสที่ทำให้เขารักเขาหลงจะปรากฏขึ้นจาง ๆ ชวนให้ใจสั่น
“คนบ้า… คิดว่าตัวเองเป็นพระเอกหนังเหรอ โกรธแล้วเข้าไปเปิดน้ำฝักบัวฉีดใส่ตัวจนเปียก” เอ่ยพร้อมใช้จมูกถูไปมาที่อกเปลือยเหมือนทุกครั้ง
“…” หึ… เด็กมันขยี้เก่ง แต่บอกเลยถ้าไม่ดับความร้อนน้องมันตายแน่ ๆ ไม่รู้ซะแล้วว่าไทเกอร์คนนี้โกรธสุดได้มากแค่ไหน เกือบฆ่าพี่ชายตัวเองแล้วไหมล่ะ
“ส้มจะยอมทำตามที่พี่ชีตาห์บอก”
“สัสไม่ได้… และอย่าคิดว่ากูจะ-” ใบหน้าใสขยับขึ้นมาประกบปิดปากเขาก่อนจะพยายามสอดลิ้นออกมาเลียที่ริมฝีปากเสียจนไทเกอร์ชะงัก มีเหรอที่คนอย่างเขาจะไม่ใจอ่อนเปิดปากให้น้องมันสอดเข้าแลกความหวาน ตวัดหยอกล้อกันไปมา ของใหญ่ ๆ ที่แข็งในร่มผ้าดันขาเสียจนส้มตำสัมผัสได้ ก่อนจะรีบผละใบหน้าออกก่อนตัวเองจะถูกเสือขย้ำ ลืมไปแล้วหรือไงว่ากำลังเล่นกับเสืออยู่
“ส้มถูกจุ๊บไปแล้วยังไม่จุ๊บล้างรอยเสือตัวอื่นเลย… จะบอกอีกครั้งด้วยว่าอย่าคิดว่าส้มจะให้เสือตัวไหนบนโลกได้กินร่างกายตัวเองนอกจากเสือตัวนี้…” บอกพร้อมยกนิ้วขึ้นมาจิ้มที่อกแกร่งหลาย ๆ ที พร้อมกับปากที่ยู่ ๆ เสียจนไทเกอร์อยากขย้ำ อยู่ปีสองมันจำเป็นต้องน่ารักเหมือนเด็กขนาดนี้ไหมวะ
“อีกอย่าง… ที่จะยอมทำตามเพราะส้มอยากเอาคืนเสืออีกตัวที่เป็นพี่ชายของผัวต่างหาก งั้นเรามาวางแผนกัน ส้มจะลุยไปกับสามี!”
“วางแผนก่อนมีลูก?”
“พี่ไทเกอร์นี่ตลกดีนะ… เคยนอนอยู่เฉย ๆ แล้วเคขาดป่ะ?”
หมับ…
“สัส…” ตอนพูดว่าเคขาดแม่งสอดมือเข้ามากำที่น้องชายเขาอย่างจัง เอาซะสะดุ้งเลยมึงเอ๊ย
“อ่อยเก่ง จับเก่ง ซ้ำยังขู่ผัวเก่ง… ฉายามึงไง”
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
สู้เขาน้องส้มมม แม่เอาใจช่วยจ้า
-
+1 o13 ขอบคุณครับ :pig4: :katai5:
-
สู้น้องส้ม
วางแผนดีๆ จัดการพี่ผัวให้อยู่หมัด
-
E27 “เพราะแบบนี้ไงกูถึงรัก”
RATED 18+
Language and Sex
หลังได้รับเหตุผลของคนตัวเล็กไทเกอร์ก็ได้ซักถามส้มตำอีกหลาย ๆ อย่าง จนตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านมาได้หลายชั่วโมงแล้ว ดวงอาทิตย์ตกดิน ไฟจากตึกสูงเริ่มเปิดสว่างสู้กับแสงการจราจร เจ้าของใบหน้าคมยืนเลือกของใช้ของจำเป็นในร้านสะดวกซื้อ ก่อนจะได้ยินเสียงใส ๆ ของคนตัวเล็กที่กำลังยืนคุยกับพนักงานหน้าเคาน์เตอร์จึงได้หันไปมอง ส้มตำอยู่ในชุดกางเกงวอร์มขายาวสีเทา ซึ่งเป็นสีและยี่ห้อเดียวกับที่เขาใส่อยู่ แตกต่างกันที่ไซซ์ เสื้อยืดสีขาวชมพูอ่อน ๆ พอดีตัว มองแล้วดูน่ารักดี ส่วนร่างสูงใส่เสือกีฬาสีน้ำเงินเข้ม สิ่งที่รองรับฝ่าเท้าทั้งสองคู่คือแตะยี่ห้อและสีดำเหมือนกัน แตกต่างกันที่ขนาดเช่นเดิม
“ไม่เคยใช้ของแบบนี้ในเซเว่นเลยอะ แต่เจลแบบนี้มันก็ใช้เหมือน ๆ กันกับยี่ห้ออื่นใช่ไหมครับ เอาไปทา-”
หมับ…
“อ๊ะ…” รอยยิ้มหล่อ ๆ ส่งไปให้พนักงานที่ยังคงยืนงงก่อนจะลากต้นแขนร่างเล็กออกมาให้ห่างจากเคาน์เตอร์เสียก่อนที่มันจะเอ่ยอะไรที่ไม่ควรออกไป มือขาวยังคงกำขวดเจลที่มีไว้ใช้สำหรับการทำให้สอดใส่ได้ลื่นขึ้น ตามองคนพี่เหมือนไม่เข้าใจว่าเขาทำอะไรผิดไปถึงได้ดึงกันออกมาแบบนี้
“มึงจะไปถามเขาแบบนั้นไม่ได้”
“หือ… ทำไมอะ? แต่ส้มสงสัยนะ เพราะยี่ห้อนี้ไม่เคยใช้เลย…” เซเว่นที่มอยังถามเรื่องถุงยางอนามัยได้ ทำไมที่นี่จะถามเรื่องเจลหล่อลื่นไม่ได้ อีกอย่างเขาแค่อยากลองซื้อไปใช้กับพี่ไทเกอร์ เพราะบางทีตรงช่องทางมันก็มีโอกาสได้รับอาการบาดเจ็บได้ง่าย ๆ เหมือนกันนะ! ถึงจะชินกับของคนตัวโตแล้วก็เถอะ
“ถามกูก็ได้…”
“ไม่ซื้อแล่ว…” ร่างเล็กเม้มปากย่นจมูกใส่เสือตัวโต ดึงแขนหนีแล้วตรงกลับเอาของไปวาง แค่ถามก็โดนบ่น คนนิสัยไม่ดี! ร่างเล็กยิ้มให้พนักงานสาวก่อนจะเดินกลับไปหาเสือตัวใหญ่ที่ยืนมองมาอยู่ก่อนหน้า เห็นน้องมันกลับมาหาแล้วจึงหันไปเลือกของต่อ แค่นี้ทำเป็นงงเป็นงอน
“หนวดพี่ไทเกอร์เริ่มขึ้นแล้วนะ มีดโกนที่ห้องสภาพแย่มากเลย มีเงินก็ซื้อ ๆ หน่อยเดี๋ยวส้มโกนให้…” มือเล็กเลื่อนขึ้นมาสัมผัสที่บริเวณเหนือริมฝีปากบนและตามคางพลางสังเกตดูอย่างตั้งใจ น้องมันจะรู้ไหมว่าการใส่ใจอะไรแบบนี้มันน่ามองมากแค่ไหน ใบหน้าขาวและตากลม ๆ อันใสซื่อตรงหน้าชวนให้หัวใจของเสือร้ายอ่อนปวกเปียก ก่อนมือหนาจะลากคนน้องไปยังมุมที่ไม่มีใครมองเห็นพร้อมกับฉกจูบลงมาที่ริมฝีปากบางเสียจนส้มตำชะงักแล้วผละออกอย่างรวดเร็ว
“พะ พี่ไทเกอร์! ถ้าคนเห็นทำไง…” เจ้ากรรมหันซ้ายหันขวาสำรวจอย่างกังวล เมื่อเห็นว่าไม่มีใครจึงได้หันกลับมาหาคนพี่ที่ตอนนี้ทำเป็นเลือกของต่อ ทำอย่างกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น มันน่าทุบเสียจริง ๆ เสือตัวนี้
“นอกจากมีดโกนต้องซื้ออะไรอีกไหม…” ถามแต่ตายังคงมองพวกโฟมล้างหน้า เข้ามายังไม่ได้ของอะไรเลยสักชิ้น ก่อนหน้าก็ลงมากินข้าวกับคนตัวบาง เกิดอาการอยากออกมาเดินเล่นคลายเครียดจึงเอ่ยปากชวนเด็กที่มันกำลังนั่งยุ่งกับการทำอะไรของมันมารู้ในโน้ตบุ๊ก
“ส้มลืมบอกว่าส้มสั่งน้ำยาล้างไทเกอร์น้อยในเน็ตไว้อะ ไม่รู้ว่าของมายัง…” ได้ยินใบหน้าคมจึงหันมาเลิกคิ้ว
“อย่าเพิ่งบ่นนะ มันสำคัญจริง ๆ นะเรื่องกลิ่น ถึงส้มจะอมตอนไหนก็ได้ แต่อยากให้มันสะอาดและกลิ่นหอมน่าอมจริง ๆ” อวัยวะส่วนนั้นของคนตัวสูงไม่ได้ดูแย่เลย มันสวยงามน่าสัมผัสสำหรับเขาเลยทีเดียว แต่การที่ต้องดูแลรักษามันก็สำคัญสำหรับผู้ชายเหมือนกัน ไม่ใช่จะกะแต่เอาอย่างเดียวแต่ไม่ดูแล
“อ๋อ… เพื่อนกูก็ใช้” จะว่าไปเพื่อนเขามันบอกว่าใช้แล้วเมียติด แล้วนี่ส้มตำมันไปรู้มาจากไหนวะ เออแต่ไม่ใช่เรื่องแปลกสำหรับมันเลยจริง ๆ
ทั้งสองคุยกันไปเลือกของไปกว่าจะกลับขึ้นมาบนห้องก็กินเวลาไปมากพอสมควร ร่างเล็กเดินกอดถุงพลาสติกที่เต็มไปด้วยขนมหลายชนิดยี่ห้อ ส่วนคนตัวโตถือพวกของใช้ต่าง ๆ นานาปิดประตูถอดรองเท้าตามเข้ามา
“วันนี้พี่จะทำงานอีกใช่ไหม?” ส้มตำนั่งแปะลงบนโซฟาพร้อมวางถุงขนมไว้บนโต๊ะเตี้ย ตามด้วยคนเป็นพี่ลงมานั่งข้าง ๆ พลางวางของไว้ ทั้งสองนั่งพักจากการเดินให้หายเหนื่อยก่อนตาคมจะหันไปมองคนที่ถามแต่ไม่ได้สนใจคำตอบนอกเสียจากดูขนมแต่ละอย่างที่มันซื้อ มีเช็กด้วยว่าลืมรึเปล่า นับแล้วนับอีกเหมือนกลัวพลาด ตามันไล่อ่านสลิปอย่างตั้งใจ
“ก็ต้องทำ… มึงไม่มีงานรึไง?”
“ส้มทำเสร็จแล้ว… ไหนเอาของมาดู” ร่างเล็กเก็บของต่าง ๆ ไว้ในถุงเหมือนเดิมก่อนจะดึงอีกถุงที่คนพี่เป็นฝ่ายถือมาเทของใช้ลงกระจัดกระจายบนโต๊ะ บางอันจะตกมือหนาก็ต้องรีบเลื่อนไปคว้าไว้ สิ่งที่ซื้อมาคือมีดโกนหนวด ยาสระผม สบู่เหลว โฟมล้างหน้าและอะไรต่าง ๆ นานาซึ่งมันเยอะจนคิ้วสวยถึงกับขมวดหันไปมองคนตัวสูงที่มองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ
“พี่ซื้ออะไรเยอะแยะเนี่ย…”
“เอ้า… ก็มึงบอกให้หยิบตามใจกูก็หยิบมาแล้วไง” อะไรของน้องมันวะ จริง ๆ เขาไม่ใช่ผู้ชายที่ใช้ของใช้อะไรเยอะแยะเลย เครื่องสำองสำอางดูแลผิวก็พอมีแต่ทาลวก ๆ
“ซื้อของไม่เลือกเลยอะ พี่ไม่ดูขนาดกับราคาเลยว่าคุ้มค่าไหม ยี่ห้อไหนไม่ดีก็ไม่ต้องซื้อ…” บ่นไปด้วยหยิบขึ้นมาดูทีละชิ้น ๆ ไปด้วย ใบหน้าคมส่ายไปมาพร้อมจะยื่นมือไปหยิบถุงขนมแต่คนตัวเล็กตีมือจนต้องขมวดคิ้ว
“ตอนอยู่ในลิฟต์พูดว่าไง?”
“…”
“ส้มมึงชอบกินขนมจุกจิก กินเยอะ ๆ ระวังอ้วน ออกกำลังก็ออกไม่เป็น…”
“นี่ประชด?” ถามด้วยใบหน้าพร้อมจัดการเด็กที่นั่งข้าง ๆ ตากลมมองสู้กลับก่อนจะคลี่ยิ้มพร้อมขยับเข้ามากอดแล้วใช้หน้าถูกไหล่ไปมาเหมือนทุกครั้ง
“ล้อเล่นนน… ส้มอยากให้พี่ไทเกอร์ลองเลย์รสนี้ มีคนบอกว่ารสชาติมันเลวร้ายถึงขั้นเป็นความผิดพลาดของวงการขนมไทย เลยอยากซื้อมาให้ลอง” มือขาวเลื่อนไปหยิบมันฝรั่งทอดยี่ห้อดังรสชาติใหม่ที่เพิ่งวางขายรับหน้าร้อนไปหมาด ๆ ขึ้นมาให้คนพี่ ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตารอคนตัวสูงกิน
“มันก็น่ากินอยู่ มึงอย่าไปใส่ใจคำวิจารณ์ในอินเทอร์เน็ตให้มาก…” ไทเกอร์บ่นพลางแกะถุงขนมในมือออก กลิ่นเมล่อนบิงซูลอยขึ้นเตะจมูกอย่างน่าสนใจ ตากลมฉายแววตื่นเต้นเสียจนไทเกอร์รู้สึกรำคาญ มันจะตื่นเต้นอะไรขนาดนั้น มือหนารีบล้วงมือไปหยิบมันฝรั่งแผ่นใหญ่เข้าปาก รสสัมผัสแรกที่รับรู้คือมันมีความเมล่อนบิงซูจริง ๆ
“มึงกิน…” หยิบขึ้นมาหนึ่งชิ้นจ่อปากคนตัวบาง
“มันเป็นไง ๆ”
“กิน…”
“…” ใบหน้าใสทำท่ากังวลเล็กน้อยก่อนจะยอมงับขนมชิ้นตรงหน้าจากมือหนา รสสัมผัสแรกรู้เลยว่าไม่ใช่สไตล์ เขามองคนตัวสูงที่ยิ้มขำกับท่าทางพะอืดพะอมของตัวเองก่อนจะรีบคว้าน้ำอัดลมมาเปิดดื่ม
“หึ เป็นไง?”
“มันไม่เชิงไม่อร่อย แต่มันไม่เข้ากันเลยอะ…”
“แต่กูชอบ…”
“แปลกอะ…” มองคนพี่ที่หยิบเข้าปากแบบไม่ได้สนใจอะไรทั้งสิ้นพลางพึมพำเบา ๆ แล้วหันไปดูของใช้ต่อ คงผลิตมาให้เสือตัวโตกิน
“หมายถึงชอบมึง น่ารักดี…”
กึก…
“…” ร่างเล็กแอบชะงักเล็กน้อยเมื่อได้ยิน หัวใจดวงน้อยเริ่มสั่นไหวขึ้นแปลก ๆ หน้าแดงขึ้นเหมือนถูกกระตุ้นเอาง่าย ๆ เขาแอบเม้มปากเล็กน้อยและทำเป็นไม่หันไปหาชายที่นั่งเคี้ยวขนมอยู่ข้าง ๆ รู้ว่าเพราะเรื่องวันนี้ที่เจ้าตัวใช้อารมณ์ใส่ จากนั้นมาเลยยอมหยอดยอมพูดดีกับเขา
“ส้มเขินนะ…” ได้ยินรอยยิ้มหล่อจึงจุดขึ้นบนใบหน้าคมพร้อมกับเลื่อนมือฝั่งที่ไม่เปื้อนขนมขึ้นมาขยี้ผมนุ่มเบา ๆ อย่างนึกเอ็นดู
“อย่าเบื่อกูนะส้ม… เดี๋ยวกูเบื่อมึงเอง”
ขวับ!
“พูดแบบนี้คืออยากเคขาดจริง ๆ ใช่ไหม?”
“ดูหน้ากูสิ… หน้ากูเหมือนพูดจริงจัง?”
“…” ไม่รู้ทำไมถึงโดนคนพี่โจมตีให้ใจสั่นขึ้นมาได้ง่าย ๆ กับประโยคอะไรแบบนี้ ตากลมเผลอจ้องตาคมอยู่พักใหญ่ก่อนร่างเล็กจะรีบหันหนีพร้อมหัวใจที่สั่นแรง ไม่ต่างไปจากไทเกอร์ที่รู้สึกเขินแต่ไม่ได้แสดงอาการอะไร น้องมันน่ารักจริง ๆ น่ารักจนไม่อยากให้ใครเห็น เก็บไว้คนเดียวได้ไหม แบบขังไว้ในห้อง
“พะ พี่ไทเกอร์…”
“หนุนหน่อย…”
“…” หัวหนักเอนลงมายังตักนุ่มนิ่มเสียจนส้มตำชะงัก แต่ในเมื่อห้ามไม่ได้แถมคนพี่ยังหลับตาเหมือนจะไม่สนใจคำบอกกล่าว เจ้าของใบหน้าใสจึงจำต้องยอมแล้วเลือกที่จะอ่านคำแนะนำในการใช้งานของเครื่องใช้ต่าง ๆ ที่คนพี่ซื้อมาสารพัด
“ส้ม…”
“หือ…”
“มึงกลัวไหมเรื่องคลิป?” ได้ยินร่างเล็กจึงแอบชะงักเล็กน้อย ก้มลงมองคนพี่ที่ไม่ได้ลืมตาขึ้นมาถามก่อนจะหันไปสนใจในสิ่งที่ทำต่อ จริง ๆ ก็คิดตลอดแหละ แต่เพราะวางแผนกับคนพี่ไว้แล้วเลยไม่ได้กังวลอะไรมาก อีกอย่างพี่ชายของแฟนตัวเองจะเลวร้ายขนาดนั้นเลยเหรอ? ปากของเสือตัวโตที่เอ่ยออกมาก็เหมือนจะไม่ค่อยเชื่อสักเท่าไร แต่ยังไงก็ต้องรีบจัดการในวันพรุ่งนี้ให้เสร็จ เพราะต้องไปปวดหัวกับการเรียนต่อในวันจันทร์ เขาลงเรียนไว้ค่อนข้างเยอะมันเลยค่อนข้างเหนื่อย งานแต่ละชิ้นก็ต้องทำให้ดีจริง ๆ อาจารย์ถึงจะให้คะแนน
“มีพี่ทั้งคนส้มไม่กลัวหรอก…”
“…” ประโยคนั้นทำให้รอยยิ้มบนใบหน้าเสือตัวโตปรากฏขึ้นทันที แต่ไม่ได้รอให้คนตัวบางได้เห็นมันก็หายไป เขากังวลเรื่องนี้อยู่ตลอดเวลา แต่ต้องทำให้เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเพราะเหมือนน้องมันจะค่อนข้างอ่อนไหวกับเรื่องแบบนี้ คงเพราะเคยได้ยินจากปากของคนที่ได้รับความเสียหายจากเรื่องนี้จริง ๆ
“กูไม่เคยเสริช์หาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องเอากันกับผู้ชายเลยว่ะ แต่เขาบอกว่ามันอันตราย ตรงนั้นของมึงมันมีโอกาสได้รับบาดเจ็บสูง เพราะไม่มีสารหล่อลื่นเหมือนของผู้หญิง…”
“พูดแล้วได้อะไร ย้อนกลับไปดูตอนตัวเองทำส้มด้วย…”
“…กูขอโทษ” จะว่าไปทำไมถึงไม่อ่อยโยนกับน้องมันเลยวะ อารมณ์มาแล้วเผลอทำแรงตลอดเลย เภสัชฯ ก็แนะนำมาทำไมไม่ฟังวะไทเกอร์
“ส้มชอบนะ ฟินดี แต่พี่ไทเกอร์อะ… มันใหญ่ยาวไปป่ะ”
“…” หือ?
“ถามจริงทำไมถึงได้ขนาดนี้มา” ร่างเล็กถามพลางกำรีโมตโทรทัศน์ที่มีขนาดใหญ่และยาวเกือบเท่าอวัยวะสืบพันธุ์ของแฟนหนุ่น ไทเกอร์ไม่ตอบแต่ยอมลุกขึ้นมานั่งมองหน้าคนถามพลางเลิกคิ้ว
“มึงไม่ชอบเหรอวะ?” เริ่มกังวลเล็กน้อย…
“กะ ก็ชอบ คือมันไม่ได้ใหญ่แบบเว่อร์ ๆ แต่ใหญ่ยาวในขนาดที่ทำให้ส้มพอใจได้” เอาจริงเกินความคาดหมายเลยด้วยซ้ำ อารมณ์แบบถูกเอาแล้วติดเพราะขนาดเลย ทักษะเรื่องอย่างว่าของคนพี่เหมือนจะเพิ่มขึ้นทุกครั้ง จากเดิมที่ดีอยู่แล้ว จนตอนนี้เอาซะจนเขาครางเสียงหลง ยิ่งได้รู้จักกันมากขึ้นยิ่งรู้ว่าไม่ใช่เขาคนเดียวที่เป็นคนหื่น เอ๊ะ… เขาไม่ได้หื่นป่ะ?
“กูภูมิใจมึงไม่รู้เหรอ?”
“ส้มไม่ได้ว่าอะไรสักหน่อย…” บอกพลางหันหน้าหนีแต่คนพี่กลับขยับเข้ามาจนชิดแล้วกอดเอวบาง ใบหน้าคมซุกลงที่ไหล่หอมพร้อมถูไปมาคล้ายเลียนแบบการกระทำของอีกฝ่าย แต่แตกต่างตรงทีเริ่มขยับเข้ามาที่คอแล้วคลอเคลียไปมาเสียจนร่างเล็กต้องดันไว้
“ตอนนี้ไม่ได้…”
“เฮ้ออ… วันนี้สองรอบแล้ว แต่กูอยากอีกแล้วว่ะ…”
“พอก่อน… พี่อะ” เหนื่อยแล้วนะ
“อื้อ… กูรู้”
“ส้มก็อยาก แต่พักตูดก่อนเนอะ บำรุงมันก่อนก็ดี”
“เออ…” บำรุงยังไงวะ ไทเกอร์ผละออกมามองคนที่กำลังสนใจกับของตรงหน้าก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดเล่น ใบหน้าใสหันมามองคนพี่ก่อนจะรู้สึกเครียดขึ้นอีกครั้ง
“บางทีส้มก็แอบน้อยใจนะ…”
“…” ใบหน้าคมขมวดคิ้วหันมามอง
“ส้มไม่เคยทำให้ใครเดือดร้อนเลยแต่กลับมีแต่คนเกลียด คนที่เข้ามาคุยหรือบางทีถ่ายรูปด้วยเขาก็เหมือนถ่ายไปลงแล้วด่าอะ” ใบหน้าใสดูหม่นลงเล็กน้อย เหมือนพยายามฝืนยิ้มแล้วหยิบของใช้ขึ้นมามอง ดูก็รู้ว่าน้องมันทำเป็นหยิบเพื่อกลบเกลื่อนความรู้สึกจริง ๆ
“อีกอย่าง… ส้มเหมือนคนขายตัวขนาดนั้นเลยเหรอพี่ไทเกอร์…” ร่างเล็กถามเหมือนจะร้องไห้พลางคลานเข้ามานั่งคร่อมที่ตักแกร่งแล้วซุกหน้าลงที่ไหล่กว้าง แขนเรียวกอดรอบคอของไทเกอร์ไว้แน่น ยิ่งเห็นน้องเป็นแบบนี้เขายิ่งรู้สึกแย่ เขาเองก็ใช่ว่าจะไม่มีคนด่า แต่เพราะไม่สนใจเลยไม่ได้อะไร
“อย่าเป็นแบบนี้ได้ไหม กูรู้สึกแย่นะส้ม…”
“อื้ออ… ส้มพยายามแล้ว แต่ขอกอดก่อนนะ” เสียงอ้อน~
จุ๊บ…
“โดนด่าเยอะขนาดนั้นเลยหรือไง?” ถามพลางลูบหลังคนน้องเบา ๆ
“อื้อ… ในเฟซส่วนตัวเวลาลงรูปก็มีคนด่าส้มประจำแหละ”
“…” เฮ้อออ… นี่เขาไม่เคยได้ลงรูปหรือโพสต์อะไรเลย พยายามบอกไปแล้วว่าลงแค่ไอจีส่วนตัวพอ
“ส้มไม่ใช่คนที่จะมาสนใจอะไรแบบนี้ แต่แค่บางทีก็น้อยใจว่าทำไมต้องด่าทั้ง ๆ ที่ส้มไม่ได้ทำอะไรให้”
“ต่อไปไม่ต้องลงหรือโพสต์ถ้าไม่จำเป็น แค่ไอจีก็พอแล้ว”
“อื้ม…”
“เลิกอ่านคอมเมนต์ ถ้ามันทำให้แย่”
“เข้าใจแล้ว…” ทุกประโยคใบหน้าใสไม่ได้ผละออกจากไหล่กว้างเลยจริง ๆ ตัวก็ไม่ได้เล็กเหมือนแมวแต่กลับชอบขึ้นมานั่ง ๆ อ้อน ๆ แต่ถามว่าน้องมันนั่งได้พอดีไหม ไทเกอร์เองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่ามันทั้งเบาทั้งกะทัดรัด…
“คนแบบมึงทำไมกูไม่ตัดสินใจเข้าหาตั้งแต่แรกวะ เห็นตั้งนานแล้วเพราะมันแอบมองแบบโง่ ๆ น่าจับสั่งสอนจริง ๆ รู้งี้แม่งได้เมียงานดีแบบนี้ตั้งนานละ…”
“รู้นะว่าพูดให้ส้มรู้สึกดี”
“อื้อ… กูแค่อยากให้มึงร่าเริง” ตอบเสียงนิ่งแต่คนน้องกลับเผลอยิ้มและออกแรงกอดคนพี่หนักขึ้นเรื่อย ๆ ใบหน้าใสถูไปมาที่ไหล่แกร่ง กลิ่นน้ำยาปรับผ้านุ่มและโรลออนประจำของคนพี่ทำให้เขาติดไปแล้ว มันเป็นกลิ่นตัวของพี่ไทเกอร์ที่เขาจำได้ขึ้นใจ และเขาชอบมันจริง ๆ
“เปลี่ยนใจล่ะ คืนนี้ให้เยก็ได้…”
“กูเชื่อละว่ามึงหายเครียด…”
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
:hao7:
:3123:
:pig4:
-
พี่ไทเกอร์ตอนนี้น่ารักมาก
-
E28 “เอาท์ดอร์จัดหนักตามคำเรียกร้อง”
RATED 18+
Language and Sex
วันถัดไป~
สองขาเรียวค่อย ๆ ก้าวเข้ามายังร้านอาหารสไตล์อิตาเลียนสุดหรู ณ ห้างใหญ่แห่งหนึ่งด้วยความกังวลที่มีอยู่เต็มอก นี่คือสถานที่ที่คนแอบถ่ายคลิปของเขานัดเหรอ มันใช่จริง ๆ ใช่ไหม พนักงานชายในชุดสูทใส่ผ้ากันเปื้อนสวัสดีต้อนรับอย่างให้เกียรติ รอยยิ้มน่ารัก ๆ จึงส่งไปให้ก่อนจะเข้าไปมองหาชายที่ขึ้นชื่อว่าเป็นพี่ของแฟนหนุ่ม แฟนหนุ่มของส้มตำที่นั่งรออยู่แถว ๆ นี้ด้วยสภาพไม่ได้ต่างไปจากโจร
ไทเกอร์มองหลังคนตัวบางผ่านแว่นตาสีดำด้วยความรู้สึกกังวลใจเป็นไหน ๆ คิ้วดกขมวดพลางยกมือขึ้นจับกระชับหมวกสีดำที่สวมใส่ สรุปแล้วชุดที่ใส่ในวันนี้จึงดำล้วนอย่างกับสายสืบจะตามไปจับใครสักคน
ก่อนมาได้กำชับกำชากับคนตัวบางอยู่หลายเรื่อง จริง ๆ ได้แต่คิดว่าพี่ชายตัวเองกำลังจะทำบ้าอะไรอยู่ มันไม่รู้หรือไงว่านี่คือแฟนของเขา ปกติไม่เห็นจะเข้ามายุ่งอะไรเลยด้วยซ้ำ หรือเข้าใจผิดอะไรทำไมถึงกล้าทำอะไรแบบนี้ ใจหนึ่งคิดว่ากำลังเล่นตลกกับเรื่องไร้สาระ ใจหนึ่งก็อยากรู้ความจริง อีกทั้งคนตัวบางยังอยากเอาคืน แต่เขาแค่ไม่อยากให้มันเข้าใกล้ผู้ชายคนอื่นแค่นั้นเอง ไม่ว่าจะใครก็ตาม ถ้ามันจะแก้แค้นด้วยการส่งสายตายั่วยวนไปให้ใครสักคน มีหวังเขาได้โมโหพุ่งเข้าไปก่อเรื่องกลางร้านอาหารเป็นแน่แท้
ตากลมมองไปเห็นหลังของชายผู้นั้นพลางลอบหายใจเข้าไปในปอดลึก ๆ ก่อนสาวเท้าเข้าไปนั่งลงที่เก้าอี้ตรงหน้าคนตัวโต ตาคมเห็นจึงกระตุกยิ้มทำเป็นเหมือนไม่ได้รีบร้อนอะไรเลยด้วยซ้ำ โทรศัพท์ที่ถูกกดเล่นรอจึงถูกปิดและวางลงบนโต๊ะข้างหน้าพร้อมกับเปลี่ยนท่านั่งจากไขว่ห้างเป็นปกติ แต่สำหรับส้มตำนั้นรู้สึกไม่โอเคเลยจริง ๆ
ภายในร้านถูกตกแต่งอย่างสวยงาม เก้าอี้ที่ดูเหมือนจะออกไปในแบบโซฟาไม้มีเบาะนุ่ม ๆ รอง ด้านข้างเป็นผนังอิฐกั้นมีรูปภาพประดับประดา ส่วนมากจะใช้อิฐและไม้งามเนื่องจากเป็นสไตล์ของประเทศอิตาลี ณ เวลานี้คนไม่ได้เยอะเลยด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่เป็นช่วงเย็นที่หลาย ๆ คนควรจะพากันมารับประทานอาหาร
“หวังว่าคืนนี้จะว่างนะครับ…” ได้ยินคิ้วสวยจึงขมวดเข้าหากันหนักกว่าเดิม ไม่เข้าใจว่าทำไมพี่ชายของแฟนหนุ่มถึงได้เอาแต่กระตุกยิ้มอยู่ตลอดเวลา สองขาเรียวชิดกันพร้อมมือบางที่วางอยู่บนตัก มองไปยังคนตรงหน้าด้วยสายตาเป็นกังวล
“ส้มไม่มีเวลา พี่จะพูดอะไรก็รีบพูด…” เอาคืนที่ว่าในตอนแรกคิดจะโทรบอกพี่ชาย แต่คิดไปคิดมาหากชายตรงหน้าโดนรุมกระทืบตายก็คงจะไม่คุ้ม เพราะฉะนั้นจะสู้ด้วยคำพูดก็แล้วกัน
“ทำไม? คืนนี้มีคนให้ราคาเยอะสุดกี่บาท?”
“…” อีกแล้ว ทำไมต้องคิดว่าเขาเป็นคนแบบนั้น
“พี่ให้หมื่นหนึ่ง…”
“สะ ส้มไม่ได้ขายตัวนะ” ร่างเล็กเม้มปากมองชายตรงหน้าด้วยความโมโห ใจจริงอยากจะตบเลยด้วยซ้ำ แล้วจะเล่นไปตามเกมได้ยังไงในเมื่อเสืออีกตัวที่อยู่ข้างนอกเอาแต่กำชับเรื่องนั้นเรื่องนี้ เขาจะทำเป็นอ่อยแบบคลอเคลียชายตรงหน้าให้ตายใจก็ไม่ได้
“ทำไม? หรือน้องเป็นประเภทเลือกหน้าตา หน้าตาพี่ไม่ดีหรือไงครับ?” ได้ยินแล้วส้มยิ่งจำต้องถอนหายใจออกมายาว ๆ ก่อนใบหน้าสวยจะเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่ง มือสองข้างยกขึ้นกุมกันไว้บนโต๊ะ สรีระเพรียวในชุดธรรมดาแต่ดูน่ามองขยับนิดหน่อยและจ้องหน้าคนพี่ด้วยสายตาจริงจัง
“…เข้าเรื่องเลยนะ พี่ต้องลบคลิป ไม่งั้นส้มจะแจ้งความแน่ ๆ”
“หึ… ตอนนี้น้องทำอะไรให้พี่ไม่พอใจคลิปก็พร้อมจะถูกปล่อยได้ง่าย ๆ เลยนะครับ”
กึก…
“นะ นั่นน้องชายพี่นะ พี่จะปล่อยคลิปที่น้องชายตัวเองกำลังเอากับแฟนของเขาเหรอ?” สุดจะทนเสียจริง ๆ ทำไมผู้ชายคนนี้ถึงได้เลวขนาดนี้
“แฟน?” ส้มตำแอบใส่อารมณ์ไปเสียจนใบหน้าใสดูตึงเครียดมากกว่าเดิม ก่อนจะได้รับคำถามที่ทำให้ยิ่งชะงัก
“ไทเกอร์มันแค่เบื่อ ก็บอกแล้วว่ามันคบใครได้ไม่นาน… มันให้น้องกี่บาทวะพี่ถามจริง พี่ให้ได้เยอะกว่า…”
“…” อยากจะด่าว่าเหี้ยอีกรอบแต่ก็สงสารน้อง ๆ ตัวเงินตัวทอง รู้สึกหมดอารมณ์จะพูดเสียจริง ๆ ตากลมปิดลงสูดอากาศเข้าไปในปอดลึก ๆ ก่อนจะยกมือขึ้นกอดอกลืมตาขึ้นมองชายตรงหน้าที่ยังคงทำหน้าทำตาเหมือนไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยด้วยซ้ำ
“ถ้าคิดว่าส้มขายแล้วทำไมต้องถ่ายคลิปมาขู่?”
“…” เจ้าของใบหน้าหล่อแอบชะงักเล็กน้อย ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งในชั่วพริบตา
“แค่ให้ราคาดี ๆ ส้มก็พร้อมแล้วป่ะ?”
“หึ จริงเหรอครับ?” เจ้าของใบหน้าหล่อกระตุกยิ้มพร้อมกับยื่นมือข้ามโต๊ะจะไปจับมือขาว แต่ส้มตำเลือกที่จะดันออก นั่นยิ่งทำให้เสือพันธุ์ชีตาห์รู้สึกชอบใจเด็กตรงหน้าเป็นไหน ๆ ใจหนึ่งได้แต่คิดว่าทำไมถึงได้รู้สึกคุ้นหน้าคุ้นตาใบหน้าสวย ๆ ตรงหน้าเสียจนหลง มันทำให้เขาอยากลองสัมผัสมากกว่าแค่มอง
“ดื้อกว่าที่คิดอีกนะครับ… อื้มถามได้ดี แล้วน้องคิดว่าผู้ชายมันเอาคลิปไว้ทำอะไรกัน?” คิ้วสวยแอบขมวดเล็กน้อยก่อนจะนึกตามสิ่งที่คนตรงหน้าถาม เมื่อคิดตามที่เสือชีตาห์เอ่ยได้ทัน ใบหน้าใสจึงเบือนหนีพร้อมพวงแก้มเนียนขึ้นสีแดงระเรื่อ บ้าจริง… อย่าบอกนะว่าชายตรงหน้าจะเอาคลิปไปชักว่าว
“หึ ๆ น่ารักจัง~”
“พี่มีรสนิยมแบบนี้รึไงกัน?”
“ได้หมด เห็นน้องแล้วคิดว่าคงต้องเอาสักครั้ง…”
“เหยียดเก่งจังเลยนะครับ คิดจะสะสมแต้มด้วยการมองส้มเป็นคนต่ำ ๆ เหรอ?” น่าโมโหเสียจริง ๆ ชายตรงหน้าเหมือนเป็นพวกประเภทที่ไม่คิดจะเกรงใจความรู้สึกใครเลยเวลาพูด ดูถูกและเหยียดหยามแต่อยากเย ดูย้อนแย้งจังนะ แต่ก็แปลกที่บางทีเขากลับมองเห็นท่าทางชะงักของคนตัวสูงได้ง่าย ๆ ถึงแม้เจ้าตัวจะพยายามปกปิดมันไว้ก็ตามที
“ให้สองหมื่น… พี่ว่าพี่น่าจะเสียเปรียบเสียด้วยซ้ำ ลบคลิปให้แล้วแถมยังให้เงินอีกต่างหาก จริง ๆ จะแค่นอนกับน้องแล้วลบคลิปให้ก็ได้…” เจ้าตัวเอ่ยก่อนจะหันไปมองพนักงานหนุ่มที่เดินมาเสิร์ฟน้ำลงบนโต๊ะ รอยยิ้มหล่อ ๆ ส่งไปให้ก่อนจะหันมามองแก้วน้ำสีใสตรงหน้า มือหนาเลื่อนไปให้คนตัวบางแก้วหนึ่ง อีกแก้วยกขึ้นควงให้น้ำวนไปมาพลางส่งรอยยิ้มให้ส้มตำก่อนจะดื่ม
“อื้มก็ได้… แล้วจะเอาตรงไหน?”
“หึ ๆ ใจเย็น ดื่มน้ำก่อนครับ…” ส้มตำรู้สึกหงุดหงิดกับคนตรงหน้าเสียจนอยากจะสาดน้ำใส่ แต่ก็ต้องยอมรับว่าตั้งแต่ออกจากห้องมายังไม่ได้ดื่มน้ำเลยสักหยด ซ้ำยังมาเถียงกับชายตรงหน้าจนคอเริ่มแห้ง มือขาวเลื่อนไปหยิบแก้วใบสวยขึ้นมาดื่ม จึงได้รู้ว่าน้ำสีใสเหมือนน้ำเปล่าที่ว่านั้นมีรสชาติหวานจนเผลอแสดงใบหน้าพอใจให้คนมองกระตุกยิ้ม แต่ก็เพียงแค่แป๊บเดียวเท่านั้นก่อนแมวน้อยจะกลับมาแยกเขี้ยวขู่ฟ่อ
“น้องโสดไหม?”
“…” ก็บอกว่าเขามีแฟนแล้ว!
“แล้วนี่มาเอง? ปกติพักที่ไหน?”
“บอกไปพี่ก็ไม่เชื่อทำไมส้มต้องบอก?” ร่างเล็กวางแก้วน้ำที่ดื่มเสียจนหมดลงบนโต๊ะแล้วตอบคำถามนั้น จะถามทำไมในเมื่อตอบไปก็ไม่เชื่อ นี่คงคิดว่าเขาโสดแล้วหากินผ่านการให้ผู้ชายเยสินะ คิดได้แค่นี้เหรอถามจริง?
“…” ในขณะที่เจ้าตัวไม่ตอบส้มตำจึงได้มีโอกาสสำรวจใบหน้าหล่อนั้นอย่างถี่ถ้วน โครงหน้าคมสันจมูกโด่ง คิ้วดำดกแต่ทรงผมกลับสีน้ำตาล ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าดูดี ริมฝีปากหยักได้รูปสีชมพูอ่อน ๆ ตามแบบฉบับผู้ชายผิวขาว ขาวกว่าแฟนหนุ่มเขาเสียอีก
ดูไปดูมาก็รู้สึกเหมือนพี่ไทเกอร์จะตัวโตกว่าผู้ชายตรงหน้าเสียอีก สังเกตได้จากความกว้างของไหล่ พี่ชีตาห์สูงและตัวโตคล้าย ๆ สามีเขาก็จริง แต่ก็เหมือนจะตัวโตไม่เท่าเสือตัวนั้น หากแต่ถามว่าเขาเลือกใครแน่นอนว่าต้องพี่ไทเกอร์ หน้าตาต่างกันเสน่ห์ก็ต้องต่างกันอยู่แล้ว เหนือสิ่งอื่นใดคือความรักที่มีให้อีกคนไปแล้วต่างหาก
“จริง ๆ แล้วพี่ควรรักษาแผลบนหน้าตัวเองให้หายก่อนนะ” มุมปากของเจ้าตัวยังมีรอยช้ำอยู่เลย อดคิดถึงเรื่องราวเมื่อวานนี้ไม่ได้เลยจริง ๆ ทุกอย่างดูรวดเร็วเสียจนตอนนี้เขามานั่งอยู่ตรงหน้าเจ้าตัวอีกครั้งแล้ว
“น้องแม่งน่ามองจริง ๆ ว่ะ พี่ว่าไปกันเถอะ…”
“ปะ ไปไหน?” เจ้าของใบหน้าสวยถามด้วยความสงสัยปนตื่นตระหนก เสียงเขาแอบสั่นเล็กน้อยเพราะทุกอย่างดูรวดเร็วจนเกินไป แต่ยังไม่ได้ตอบมือบางก็ถูกฉุดรั้งให้ลุกขึ้น พยายามดึงตัวเองไว้แต่เมื่อถูกสายตาคมหันมาขู่ซ้ำยังออกแรงบีบมากขึ้น คนแรด ๆ แบบไม่ยอมใครอย่างเขาก็ไม่อาจทนความกลัวที่มีให้ชายตัวสูงได้ ไม่ต่างไปจากตอนที่เสือตัวโตขู่เขาเลยแม้แต่น้อย ใช่สิ… ที่กำลังลากมือเขาไปจ่ายเงินอยู่ก็เสือเหมือนกันนี่นา
“อย่าบีบได้ไหม ส้มเจ็บ…” ร่างเล็กเอ่ยบอกคนตรงหน้าพร้อมหัวใจที่เริ่มสั่นรัวจนรู้สึกเหนื่อย อากาศมันร้อนเสียจริง ๆ วันนี้
อีกคนที่นั่งรอก่อนหน้าเห็นคนรักถูกลากออกไปจากร้านเหมือนรีบร้อนเขาถึงกับถอดแว่นหนีบไว้กับสาบเสื้อแล้วรีบลุกขึ้นเดินออกไปตามเสียทันควัน ทนไม่ได้แล้วจริง ๆ เขาใจเย็นไม่ได้แล้วแม่ง มันจะอะไรกันนักกันหนา แฟนเขาทั้งคนทำไมไอ้พี่ชายมันต้องมาทำอะไรแบบนี้ด้วย
“พะ พี่ชีตาห์ ปล่อย…” เสียงใสแผ่วขึ้นทุกทีที่เอ่ยห้าม จนออกมาจากตัวห้างผ่านช่องทางที่ทะลุไปยังลานจอดรถ ร่างบางจึงได้ถูกเสืออีกตัวดึงให้กลับมาหาเสียจนหลุดออกจากการกุมของอีกคน ชีตาห์หันมามองพร้อมอาการชะงักเล็กน้อย
“เอาดี ๆ เฮียจะทำบ้าอะไรวะ?”
“แกมาได้ไง?” ไทเกอร์ไม่ตอบแต่กลับก้มลงมองคนตัวเล็กที่ใช้มือทั้งสองข้างเกาะไหล่เขาไว้พลางซุกหน้าลงที่อก ใบหน้าใสดูแปลก ๆ ไปเสียจนเขาจำต้องเลิกคิ้วมองขึ้นไปยังชายตรงหน้า
“เฮียทำอะไรมัน?” ถามแต่คนตัวเล็กกลับยิ่งคลอเคลีย นั่นทำให้เขาเข้าใจในทันทีว่าแฟนตัวเองถูกวางยา ในใจอยากด่ามันว่าโง่ ปากดีนักตอนที่บอกจะไปเอาคืน แล้วดูสภาพมันตอนนี้สิ
“อื้อ… สะ ส้มร้อน”
“ถ้าแกไม่มีธุระก็ส่งน้องมันมา…” คำพูดนั้นเหมือนจะกระตุกหนวดเสือ ใบหน้าคมเงยขึ้นมองเหมือนพร้อมฆ่าพี่ชายตัวเอง แต่จะผละออกจากร่างเล็กไม่ได้เลยจริง ๆ
“เมีย… ผมบอกว่าเมีย ทำไมไม่เชื่อวะ นี่เข้าใจผิดว่ามันเป็นเด็กขายจริง ๆ เหรอเฮีย?”
“…”
“ปกติเฮียไม่ใช่คนแบบนี้ เรื่องคลิปก็เหมือนกัน จริง ๆ คือไม่มีใช่ไหม? แต่อยากบังคับมันให้มาหาเพื่อดีลราคา คิดยังไงของเฮียวะ ของน้องก็ไม่เว้นเลยเหรอ?”
“…เมียมึง? เมียมึงแล้วทำไมมีรูปขายตัวอยู่ตามเว็บวะ อีกอย่างคนอย่างมึงนี่นะจะคบผู้ชาย ทั้ง ๆ ที่แม่งเลิกกับใครต่อใครบ่อย ๆ ใครจะไปเชื่อวะไทเกอร์?”
“…” เขาไม่รู้จะอธิบายยังไงให้พี่ชายตัวเองฟังเลยจริง ๆ หงุดหงิดก็หงุดหงิด แต่คนที่กำลังคลอเคลียที่คอมันน่าเป็นห่วงกว่า มือหนากอดกระชับเอวบางไว้แน่น ก่อนจะเงยขึ้นมองพี่ชายตัวเองอีกครั้ง
“ฟังนะ… ผมเป็นแฟนมัน และคบกันมานานแล้ว มันย้ายมาอยู่ด้วยที่คอนโดฯ มีอะไรกันจนจะมีลูกได้อยู่ละ ถ้าเฮียจะแย่งก็โคตรเหี้ยว่ะ”
“…” ชีตาห์แอบชะงักเล็กน้อย ก่อนเขาจะหันหนี จริง ๆ แล้ว เขาแค่อยากลองต่างหาก แต่ส่วนหนึ่งต้องยอมรับจริง ๆ เพราะคิดว่าร่างเล็กนั้นไม่ได้เป็นอะไรกับน้องชาย เห็นรูปอยู่ในเว็บขายตัวจึงคิดว่าน้องเขามันคงซื้อมากินเมื่อคราก่อน
“ถ้าเรื่องถึงหูป๊ากับม๊าหรือเฮียจา พี่จะถูกมองว่าไงวะ?”
“…” ต้าห์หันกลับมามองน้องชายตัวเองอีกครั้งก่อนจะชะงักเมื่อมองผ่านไปเห็นคนคุ้นหน้ากำลังสาวเท้าออกมาจากห้างตรงมาหา วินาทีแรกตกใจเสียจนรู้สึกแอบหวั่น ๆ
“อย่าให้มีแฟนแล้วโดนเหมือนกันบ้างนะเฮีย… ของใครใครก็รักว่ะ” ไทเกอร์เอ่ยพลางช้อนร่างคนตัวเล็กขึ้น แต่เขากลับต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นพี่ชายของแฟนเดินมาหาด้วยใบหน้างง ๆ
“เกิดอะไรขึ้นไอ้แมว พวกมึงทำอะไรน้องกูวะ? หึ… ไม่เจอกันนานเลยนะไอ้ต้าห์… เมื่อกี้มึงลากน้องกูออกมาหมายความว่าไง?” โอถามพร้อมกับหันไปสนใจใครอีกคนที่ยืนมองมาด้วยสายตาไม่เป็นมิตร และมันทำให้เขารู้ว่าร่างเล็กที่เขาคิดในตอนแรกว่าหน้าตาคุ้น ๆ นั้นเป็นน้องของไอ้คนที่ไม่ชอบขี้หน้ารุ่นเดียวกัน จะเรียกว่าไม่ชอบขี้หน้าก็คงไม่ถูก เรียกว่าเพื่อนที่มีปัญหาและเขาเลือกที่จะออกห่างเสียยังดีกว่า
“ผมขอตัวพาส้มตำกลับห้องนะครับ”
“น้องกูเป็นไร?” โอหันมามองสภาพน้องชายตัวเอง ส้มตำกำลังถูกอุ้มขดตัวอยู่ในอ้อมอกของแฟนหนุ่ม
“ถ้าพี่รู้จักผู้ชายคนนั้น พี่ก็ถามเขาน่าจะดีกว่านะครับ ตอนนี้ผมเป็นห่วงเมีย… แต่มั่นใจได้เลยว่ามันไม่ได้เป็นอะไรมากมาย ขอตัวครับ…”
“เดี๋ยวไอ้ไทเกอร์… ถ้าน้องกูเป็นอะไรมึงตายแน่” ใบหน้าคมหันมามองชายหนุ่มรุ่นพี่ก่อนจะพยักหน้าตอบรับแล้วสาวเท้าเดินออกไปปล่อยให้ชายหนุ่มสองคนยืนอยู่ด้วยกัน
“มึงทำอะไรน้องกู?”
“…” ต้าห์ไม่ตอบนอกเสียจากจะหันหนีแล้วทำเป็นจะเดินไปหารถ ก่อนประโยคที่ทำให้เขาชะงักจะดังขึ้นเสียจนต้องหยุดหันไปมอง
“ได้ข่าวว่าไอ้แมนมันทิ้งมึงหนิ…”
“…แล้วมันเกี่ยวอะไรกับมึงวะ?” สองขายาวสาวเข้ามาใกล้ ๆ ชายที่ตัวสูงและโตกว่าหน่อย ๆ ด้วยใบหน้าพร้อมซัด ทำไมมันต้องเอาชื่อไอ้เหี้ยนั่นขึ้นมาคุย
“เปล่า… แค่คิดว่ามึงน่าจะเสียใจตั้งแต่แรก ที่เลือกมันแต่ไม่เลือกกู…”
“เลือกมึง? กูถามจริงไอ้โอ… วัน ๆ นอกจากมึงจะไม่เคยสนใจเหี้ยอะไรแล้วยังเที่ยวหาเรื่องคนอื่นไปทั่ว รวมถึงมีเรื่องกับไอ้แมนมันมึงว่างขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”
“แต่อย่างน้อยกูก็เรียนสี่ปีจบพร้อมมึงไหมไอ้ต้าห์…”
“…” ตาคมมองคนตรงหน้าอย่างนึกโมโห ภาพในวันเก่า ๆ ไหลย้อนกลับเข้ามาในหัวเสียจนต้องยกมือขึ้นเสยผมแล้วทำท่าจะเดินหนี แต่ก็ถูกประโยคแทงใจดำจากไอ้คนข้างหลังเปล่งออกมาให้ได้ยินอีกเช่นเคย
“ไอ้แมนมันคงไม่คิดถึงมึงหรอกมั้ง ก็เล่นคบกันได้ไม่ถึงเดือนก่อนจบไม่ใช่เหรอวะ?”
กึก…
“…กลับมาเจอกันมึงก็เอาแต่พูดถึงคนที่กูเกลียดเลยนะโอ เสียมารยาทว่ะ” ชีตาห์เอ่ยก่อนจะรีบสาวเท้าออกไปให้ห่างจากไอ้คนอันตราย ไม่ใช่แค่อันตรายต่อร่างกาย แต่เป็นอันตรายต่อหัวใจของเขาด้วยต่างหาก…
“หึ…”
..
..
..
ร่างของส้มตำบิดเร้าอย่างนึกสงสารภายในเบาะข้างคนขับ ทุกอย่างที่อยู่ในสมองไม่อาจที่จะคิดเป็นเรื่องเป็นราวได้อีกแล้ว ณ ขณะนี้ ทุกการเสียดสีของร่องขาชวนให้เกิดอารมณ์ทางเพศได้อย่างแรงกล้า เสียงครางหวาน ๆ เปล่งออกมาเสียจนไทเกอร์ยังชะงัก ไม่ใช่เพียงแค่คนน้องที่ถูกเล่นงาน แต่คนที่ติดเรื่องกาม ๆ มาจากผู้เป็นเมียก็พลอยที่จะถูกเล่นงานไปด้วย
ไทเกอร์พยายามขับรถด้วยความเร็วสูงหวังจะกลับห้องให้เร็วที่สุด แต่ก็ดูเหมือนว่าคนที่อยู่ข้าง ๆ จะไม่ให้ความร่วมมือเลยจริง ๆ มือบางเลื่อนมาลูบไล้ที่ต้นขาแกร่งพร้อมส่งสายตาอ่อยสุดขีดมาให้อย่างไม่นึกกลัว
“กูขับรถอยู่ส้ม…”
“ยะ เยส้มที… อื้ออ…”
“…” ฉิบหาย…
“จะ จอดรถแล้วเยส้มทีพี่ไทเกอร์…” ร่างเล็กช้อนตาขึ้นมองชายผู้เป็นแฟนด้วยใบหน้าต้องการอย่างสุดจะทน แสงไฟจากภายนอกส่องเข้ามากระทบใบหน้าใส เสียจนเจ้าของใบหน้าคมแทบจะไปไม่เป็นเลยจริง ๆ
“มึงแม่ง…” เสียงสบถดังขึ้นเป็นครั้งสุดท้ายก่อนรถคันสวยจะเลี้ยวลงข้างทาง วิ่งไปตามทางลูกรังแล้วอ้อมลงไปยังสถานที่ที่ใครยากที่จะมองเห็นหรือลงมาหา
แสงสว่าง ณ จุดนี้แทบจะไม่มี แต่ก็ไม่ถึงขั้นที่จะมองไม่เห็น ร่างสูงเปิดประตูรถก่อนจะอ้อมไปหาร่างบางที่อยู่อีกฝั่ง เปิดประตูให้ยังไม่ทันจะขยับเข้าหาเลยด้วยซ้ำก็ถูกคนตัวบางพุ่งออกมากอดแล้วประกบจูบให้อย่างเร้าอารมณ์จนจำต้องโน้มตัวตอบรับ
“อะ อื้อ…” แขนเรียวโอบรัดต้นคอแกร่งให้โน้มลงมาสอดใส่ความร้อนแรงเหมือนบังคับ มีเหรอที่คนตัวสูงจะปฏิเสธการกระทำอันแสนน่าอายแบบนี้ได้จากผู้ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นเมีย ลิ้นร้อนตวัดไล้เลียข่มคนเริ่มให้หยุดโจมตีและครางรับความหวานนุ่มจากลิ้นร้อน
“อื้อ…” บทจูบจากคนพี่สามารถกำจัดความหวั่นกลัวในตอนแรกให้หายไปเสียหมด สมองที่คิดอะไรไม่ได้นอกเสียจากเรื่องกาม ๆ เริ่มไม่มีสติยิ่งกว่าเดิมเมื่อได้รับแรงตวัดจากลิ้นร้อน มือหนาเลื่อนลงไปบีบสะโพกอวบผ่านกางเกงขาสี่ส่วนที่เขาบังคับให้เจ้าตัวใส่ มือนุ่มขยุ้มผมดกไว้อย่างรุนแรงเมื่อได้รับความเคลิบเคลิ้ม
“อื้อ…” เสียงครางจากลำคอลอดออกเบา ๆ ไม่นานมือหนาก็เลื่อนลงไปกอดรัดเอวบางไว้แล้วอุ้มคนตัวเล็กขึ้นให้ขาทั้งสองข้างตวัดไขว้เอวสอบ ปิดประตูรถแล้วเดินอุ้มส้มตำไปวางยังกระโปรงหน้ารถทั้ง ๆ ที่ปากยังแลกจูบกันไม่ขาดสาย เขาแทรกกายเข้าหาพร้อมบดจูบหนัก ๆ ทำให้เสียงครางหวาน ๆ เล็ดลอดออกมาจากลำคอ ก่อนจะทำให้คนตัวเล็กขาดใจตายใบหน้าคมจึงผละออกมามองหน้า
“พะ พี่ไทเกอร์…”
“อย่าเรียกกูแบบนี้ส้ม” เสียงมันจะอ่อยไปไหนวะ แล้วดูตากลม ๆ คู่นั้นที่มองมา
“ยะ เยส้มที…”
“…” ตบะที่มีแตกสลายไปเสียทันตา ร่างหนามองเด็กตรงหน้าที่ส่งสายตาอ่อย ๆ พร้อมมือขาวที่พยายามเลิกเสือเขาขึ้นอย่างเอาแต่ใจจนจำต้องดันมือมันออกแล้วอุ้มให้ลงมายืนหันหลังใช้กระโปรงรถในการจับยึด กางเกงของทั้งสองถูกดึงลงพร้อมมือหนาเลื่อนไปสัมผัสยังกลางกายร้อนของร่างบางที่แข็งพร้อมใช้งานพลางชักขึ้นลงเสียจนส้มตำครางกระเส่า
“อะ อ่า…” ก่อนเรียวขาข้างหนึ่งจะถูกจับให้ลอยตัวตามด้วยของใหญ่ที่งัดออกมาจากกางเกงยีนส์ สอดเข้ามายังช่องทางที่เพิ่งถูกใช้งานไปเมื่อวานอยู่หลายครั้ง เสียงครางของทั้งสองดังประสานกันเป็นบทเพลงรักอันสุดแสนจะน่าอาย ภายใต้เสียงรถยนต์ที่ดังขึ้นไม่หยุด กำลังมีคนสองคนกอดเกี่ยวฟัดรัดกันอย่างไม่มีใครยอมใคร
สมองของส้มตำไม่อาจที่จะคิดอะไรได้อีก ยามหลับตาให้เสือขย้ำจึงมีเพียงมโนภาพใบหน้าและร่างแกร่งที่กำลังกระแทกกระทั้นกายใหญ่เข้าหาเสียถี่ยิบ
“ระ แรงขึ้นอีกผัว” ส้มตำโน้มตัวลงไปนอนเกาะยังกระโปรงหน้ารถอุ่น ๆ พร้อมถลาตามแรงกระแทกจากเสือตัวโต คนพี่ไม่อาจที่จะลดละความแรงได้อีกแล้ว น้องมันไม่เจ็บแน่ ๆ นอกเสียจากครางเสียวหลงเนื่องจากถูกยาปลุกเซ็กซ์เล่นงาน กายบางสั่นผวาเมื่อของใหญ่กระแทกเข้าหาลุ้น ๆ อยู่หลายครั้ง ผนังอ่อนตอดรัดของใหญ่โตนั้นอย่างไม่ยอมแพ้
ชึ่บ ๆ
“อะ อ่า…” เอวบางแอบร่อนสะโพกกลับอย่างนึกเสียว คนพี่เห็นยิ่งออกแรงขยับทั้งสะโพกและมือร้อนหนักขึ้นเรื่อย ๆ และไม่นานอวัยวะที่ถูกคนพี่บริการให้ก็กระตุกปลดปล่อยออกมาเลอะยานพาหนะ หอบเหนื่อยเพียงใดก็มิอาจที่จะหยุดพัก เนื่องด้วยฤทธิ์ยาจึงทำให้ส้มตำมีอารมณ์ขึ้นมาได้อย่างง่าย สมงสมองรู้แค่ว่าถูกคนพี่กระแทก คิดถึงเรื่องก่อนหน้าที่เกิดขึ้นไม่ได้อีกแล้ว
พรึบ!
“อ๊ะ!” ร่างเล็กถูกจับหันมามองก่อนจะถูกอุ้มขึ้นวางที่กระโปรงหน้ารถอีกเช่นเคย ต่างที่ถูกแทงเข้าหาอย่างไม่อ่อนโยน ตาคมเคลิ้มมองคนตรงหน้าอย่างพร้อมขย้ำ ใบหน้าสวยนั้นเหงื่อซึมเผยอปากครางกระเส่าให้เสือตัวร้ายอดไม่ได้ที่จะบรรจงลงกระแทกหนัก ๆ ให้ร่างถลา
เสื้อสีสวยถูกเลิกขึ้นเผยให้เห็นหน้าท้องเรียบมีร่องรอยจากการกระทำของเสือร้ายผุดขึ้นประปราย มือหนาเลื่อนไปบีบขยี้ที่ส่วนหัวของไตแข็งจนคนน้องยิ่งครางกระเส่า ไม่ต่างไปจากแรงขยับของสะโพกสอบกระทบกับขาพับดังตับ ๆ
“อืมส์…”
“สะ เสียว… สะ ส้มเสียว อะ อื้อ…” เสียงครางเร้าอารมณ์ชวนให้เจ้าของใบหน้าคมเงยหน้ากัดริมฝีปาก สองมืออุ่นเลื่อนมาจับกระชับเอวบางแล้วกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างไม่อ่อนโยน แต่ผ่านไปได้พักใหญ่ก็ไม่มีวี่แววว่าคนอึดจะปลดปล่อย แต่คนน้องมันกลับปล่อยออกมาแล้วเป็นครั้งที่สอง ซ้ำทุกครั้งที่กระตุกก็พลอยที่จะตอดรัดของใหญ่ที่คาอยู่ในร่างชวนให้เสือตัวโคร่งครางกระเส่าด้วยความพอใจ
บทรักเอาท์ดอร์ในครั้งนี้ได้อารมณ์เสียจนไทเกอร์กระชุ่มกระชวยหัวใจเป็นไหน ๆ ส้มตำที่ว่าบ้ากามอยู่แล้วตัดภาพมาที่ครั้งนี้มันยิ่งเร้าอารมณ์เขาเหมือนอยากโดนกระแทกให้ตายกันไปข้าง ถึงแม้จะไม่ได้เอามันแรง ๆ เหมือนอยู่ในห้องแต่อารมณ์ที่อยู่ในอกทั้งเขาและคนน้องก็ไม่ได้ลดลงเลยแม้แต่น้อย
“อะ อ่า ส้มรัก… อะอื้อ”
“รักไร? อืมส์…”
สวบ ๆ
“ระ รักพี่…” ได้ยินเจ้าของใบหน้าคมจึงกระตุกยิ้มก่อนจะดึงร่างเล็กให้ขึ้นมาใช้มือกอดรอบคอแล้วประกบจูบแลกลิ้นกันอย่างเอาเป็นเอาตาย ความเสียวเริ่มมากขึ้นเรื่อย ๆ เสียจนคนพี่ทนไม่ไหวผละใบหน้าออกมาคราง จับยึดสะโพกนุ่มไว้แน่น ๆ
“ไม่ไหวแล้วสัสเอ๊ย…”
สวบ ๆ ๆ
“อึก อะ อ่า…”
สวบ!
ก่อนที่เสือตัวร้ายจะทนไม่ไหวกระแทกหนัก ๆ พลันปล่อยลูก ๆ เข้าไปในร่างตามด้วยร่างบางที่ปลดปล่อยเป็นครั้งที่สาม เสียงครางกระเส่าดังขึ้นในขณะที่ไทเกอร์สัมผัสได้ว่าน้ำกามมันกำลังไหลย้อนออกมา จะทำการถอดออกแต่กลับถูกร่างเล็กดึงไว้
“ยะ อย่า…”
“…”
“เอาส้มอีก… เอาส้มให้มากกว่านี้”
“เมื่อวานมึงก็แทบจะไม่ไหวแล้วนะส้ม”
“ตะ แต่ส้มเงี่ยน…” ใบหน้าสวยผละออกมาส่งสายตาอ้อนวอนให้คนพี่ หัวใจเสือเหมือนถูกกระตุกให้อ่อนปวกเปียก แรงราคะที่ยังไม่ดับลงยิ่งลุกโชนเหมือนไฟนรก ไทเกอร์น้อยคงไม่น้อยอีกต่อไป ถ้าอยากไปเที่ยวปารีสมากขนาดนี่เขาจะพามันไปเที่ยวเสียจนทุกซอกทุกมุมเลยคอยดู
“หึ ๆ อ้อนพี่มากกว่านี้สิครับ” ได้ยินน้ำเสียงคนเจ้าเล่ห์ร่างเล็กจึงเม้มปาก ก่อนจะขยับใบหน้าไปจุ๊บที่ริมฝีปากหยักเบา ๆ แล้วผละออก
“กระแทกเข้ามาแรง ๆ อื้อ… กระแทกของรักของหวงของส้มเข้ามาแรง ๆ นะ นะผัว”
“…” วินาทีนั้นไทเกอร์ถึงกับชะงัก มันจะมากไปแล้วนะครับเมีย ร่างเล็กถูกอุ้มขึ้นเสียจนส้มตำร้องตกใจ ร่างเล็กถูกอุ้มไปวางให้ยืนหันหลังพิงข้างรถ ตามด้วยของใหญ่ที่สอดเข้ามาหนัก ๆ ทำให้ร่างเล็กกระทบกระจกรถอยู่หลายหน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือความเสียวที่มากล้น ยามส่วนหัวสอดเสียดเข้ามายังจุดกระเส่า ทำให้เขาเมามันในบทรักจนอยากจะตอดรัดเอ็นยักษ์นั้นแรง ๆ
“อื้ม…” ทุกการกระแทกหนัก ๆ เน้นย้ำให้รู้ว่าเขารักมันแค่ไหน ถ้าอยากก็จะเอาให้ตามที่ต้องการ สองเท้าขาวมีกางเกงอยู่ตรงข้อจำต้องเขย่งและแอ่นสะโพกเกาะข้างรถให้คนพี่กระหน่ำแทงเข้ามาหนัก ๆ ริมฝีปากสวยถูกกัดอย่างนึกเสียว มันช่างรุนแรงและเร้าใจเสียเหลือเกิน เยกันนอกรถซ้ำยังเป็นบริเวณที่ไม่ควรแบบนี้ ชายคนพี่คิดได้ยังไงถึงพาเขามาทำอะไรกัน ณ จุดนี้
สวบ ๆ
“อือ อ่า…”
ชึ่บ!
ใบหน้าคมโน้มลงไปไซ้ที่ซอกหูขาวชวนให้คนตัวเล็กหดคอหนีก่อนจะถูกจับให้หันหน้ามารับบทจูบพร้อมบทกระแทกหนัก ๆ ทำให้สมองแทบจะเตลิด ใจหนึ่งนึกขอบคุณพี่ชายที่มันทำให้คนน้องมีอารมณ์ให้เขากระแทกอย่างไม่ต้องอ้อนมันก่อนเลยแม้แต่น้อย มีแต่มันนี่แหละที่อ้อนเสียจนเขาอดใจไม่ได้ คำพูดคำจาชวนให้คิดไปไหนต่อไหน แต่อีกใจก็นึกสงสาร
สวบ ๆ
“อ่า…” และไม่นานเขาก็ถึงจุดสูงสุด และแน่นอนว่ามันคงไม่ใช่ครั้งสุดท้าย แม้ร่างบางจะปลดปล่อยออกมาเป็นครั้งที่สี่แล้วแต่เขาที่เป็นครั้งที่สองมีเหรอจะหยุดการกระทำอันแสนกาม ๆ แบบนี้ได้ ทั้งสองย้ายร่างเข้าไปในรถจับให้คนตัวเล็กนั่งขย่มกายใหญ่เสียจนรถแอบสั่น
สวบ ๆ
“อื้อ… ยะ ใหญ่…”
ชั่บ…
“อืม…” กว่าอะไร ๆ มันจะเสร็จสิ้นไทเกอร์ก็เล่นปล่อยไปสี่น้ำต่างจากคนตัวบางที่หมดตัวไปแล้วมั้ง
ใบหน้าคมหันไปมองคนตัวเล็กที่นอนสลบอยู่ข้าง ๆ อย่างนึกเป็นห่วง กว่าจะเสร็จกันมันก็เหนื่อยจนไม่มีวี่แววที่จะตอบสนองอะไรเขาได้แล้ว เลยต้องจัดการใส่ชุด ทำความสะอาดคร่าว ๆ ก่อนจะขับออกมา
“ส้มตำเหรอวะ… มันจะเป็นของคนอื่นได้ยังไง” มีแค่เขาคนเดียวนี่แหละที่จะครอบครองทั้งหัวใจและร่างกายของมันไว้ ไม่มีเสือตัวไหนบนโลกนี้อีกแล้วที่มีสิทธิ์ได้สัมผัส
‘หึ ๆ พรุ่งนี้ต้องไปเรียนนะครับคุณนาย…’
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
พี่ไทเกอร์คนขี้หวง
-
อยู่ดีๆก็มีเรือมาเพิ่มอิอิ
-
E29 “ส้มมองออกไม่ต้องโกหก”
RATED 18+
Language and Sex
สามวันผ่านไป~
“ไม่ไหวแล้วอะ…” ร่างเล็กในชุดนอนสีส้มลายผลส้มพอดีตัวเอนกายลงนอนบนโซฟาด้วยสภาพเหนื่อยอ่อนหลังจากที่ปั่นงานมาจนถึงเที่ยงคืนเสียเต็มทน ถ้าจะเหนื่อยขนาดนี้เขาก็อยากที่จะนอนหลับไปแล้วไม่ต้องตื่นขึ้นมาอีกเลยเสียยังดีกว่า เรียนก็หนักอาจารย์ก็สั่งงานเยอะ ยิ่งจะสอบงานก็ยิ่งเยอะ กลับห้องแต่ละทีก็แทบจะสลบ ยังต้องมานั่งทำงานจนถึงเที่ยงคืนอีกต่างหาก
(ส้มมึงอย่าหลับ ส่งไฟล์มาก่อนอิดอก…) เสียงปูนในโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะเตี้ย มีโน้ตบุ๊กและเอกสารต่าง ๆ มากมายกระจัดกระจายวางอยู่ด้วยดังขึ้น แต่คนฟังกลับไม่แม้แต่จะขยับ ซ้ำยังทำเป็นเหมือนว่าจะไม่ลุกขึ้นมาใช้ชีวิตต่ออีกแล้ว
ส้มตำง่วง!
ส้มตำจะนอน!
“อื้อ… กูไม่ไหวแล้วปูน~”
(อินี่ ส่งมาให้ก่อน เดี๋ยวกูทำต่อแล้วมึงก็ไปนอนเลย ต้องส่งพรุ่งนี้นะ กูไม่ค่อยมีเวลาด้วยเร็ว ๆ)
“จริงนะ ได้ ๆ” ในที่สุดคำหลอกล่อจากเพื่อนก็ทำให้ตากลมจำต้องยอมเปิด ดันร่างขึ้นมานั่งจ้องจอสว่างที่ทำให้รู้สึกแสบตา นิ้วเรียวเลื่อนไปสัมผัสยังทัชแพดลากเคอร์เซอร์เมาส์ไปมาสลับกับการกดเพื่อทำการส่งไฟล์ไปให้ปูนที่รออยู่ ในที่สุดเขาก็จะได้พักแล้วใช่ไหม จากที่เหนื่อยมาแล้วทั้งวัน
ส่งเสร็จกำลังจะปิดเครื่อง เสียงปูนก็ดังขึ้นบอกว่าส่งไฟล์ไปผิด ได้ยินแล้วอยากจะโยนแล็บท็อปตรงหน้าทิ้งเสียจริง ๆ กว่าอะไร ๆ จะเสร็จก็เลยเที่ยงคืนกว่า ๆ เข้าไปแล้ว
ส้มตำปิดโน้ตบุ๊กก่อนจะล้มตัวลงนอนบนโซฟา วันนี้เขาเหนื่อยมาทั้งวันแล้ว จริง ๆ กับการเรียนก็เหนื่อยทุกวันนั่นแหละ แต่วันนี้ต้องทำงานเยอะเป็นพิเศษ ส่วนอีกคนก็คงไม่แพ้กัน เสือตัวโตในชุดกีฬาผ้าร่มสีน้ำเงินเข้มที่มักใส่กำลังสวมแว่นจ้องคอมทำวิจัยอย่างตั้งมั่น บนโต๊ะคอมมีกระป๋องกาแฟวางอยู่หลายกระป๋อง ซึ่งมันเป็นของวันก่อน ๆ ที่ดื่มแต่ไม่ได้เก็บไปทิ้ง ส่วนวันนี้ก็ซัดไปหนึ่ง ถ้าไม่ดื่มเขาก็คงหลับไปตั้งแต่อาบน้ำกินข้าวเสร็จแล้ว
ส่วนอีกคนหลังจากทานข้าวเสร็จก็แยกกันทำงานเพราะต่างคนต่างยุ่ง หลังจากวันนั้นที่น้องมันโดนวางยาตื่นมาก็บ่นว่าปวดสะโพกแต่ไม่ได้ถามอะไรเลยนอกเสียจากรีบอาบน้ำไปเรียนเหมือนคนรีบ ไทเกอร์จึงไม่ได้ถามอะไร พี่ชายเขามันก็ไม่ได้เข้ามายุ่ง จนตอนนี้เวลาล่วงเลยผ่านมาจนวันพฤหัสบดีแล้ว เขายังไม่ได้ทำอะไรน้องมันไปมากกว่าแค่การจูบ
ยอมรับว่าเรียนหนักกันจริง ๆ ต่างคนต่างยุ่งจนไม่มีเวลาทำเรื่องอย่างว่า อย่าว่าแต่ทำเรื่องแบบนั้นเลย ออกกำลังกายก็ไม่ได้ออก เที่ยวกับเพื่อนก็น้อยลง เล่นบาสก็ไม่ได้เล่น ตื่นมาตอนเช้าเลยต้องซิทอัพหรือดันพื้นหลาย ๆ รอบอยู่ข้าง ๆ เตียงนอนให้คนน้องมันนั่งมองมาเหมือนคนงง
ตอนเช้าสภาพส้มตำที่เพิ่งตื่นนอนหัวยุ่ง ๆ นึกแล้วเขาก็อยากขำ มันเหมือนนั่งงงกับชีวิต หรี่ตามองไปรอบ ๆ ห้องเหมือนไม่รู้จะทำไงต่อ แต่เขารู้ว่าน้องมันกำลังชาร์จพลังงานก่อนจะดีดตัวลงจากเตียงหรือพุ่งเข้ามากอดกลิ้งทับเขาเพื่อปลุก และมันดันกลายเป็นกิจวัตรประจำวันไปเสียแล้ว
น้องมันน่ารักดี
ถ้าหากขาดไปจะเป็นยังไงก็ไม่รู้ ถึงจะดูงง ๆ แต่ก็โอเค ไม่ใช่แค่โอเค… แต่ดีมาก ๆ เลยต่างหาก มันก็เตือนหรือช่วยเขาได้ในหลาย ๆ เรื่อง เรียนมันก็เก่ง จะเป็นยังไงถ้าหากวันหนึ่งไม่มีน้องมันอยู่ในชีวิต เขาจะยังมีความสุขไหม แว่นที่สวมค่อย ๆ ถูกถอดและวางไว้ เจ้าของใบหน้าคมทำการบิดขี้เกียจก่อนจะซุกหน้าผากไว้กับแขนของตัวเองเพื่อพักสายตาหลังจากที่จ้องจอคอมตรงหน้ามานาน ยังคงคิดถึงใครอีกคนที่ตอนนี้ไม่รู้ว่ามันทำอะไรอยู่
กึก…
“…” ก่อนคำถามในหัวจะหายไปเมื่อไทเกอร์สัมผัสได้ว่ามีอะไรบางอย่างมาชนเท้า และมันกำลังเริ่มขยับเข้ามาซุกที่เป้ากางเกงของเขา ผละใบหน้าออกมามองเห็นผมสีดำเงากับชุดนอนสีส้มลายผลส้มที่อีกคนในห้องมันใส่กำลังนั่งในท่าเทพธิดาพร้อมซุกหน้าไว้ที่เป้าเขาเหมือนแมวกำลังอ้อน แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือมันจะมุดเข้าไปทำบ้าอะไรใต้โต๊ะ เดี๋ยวไฟก็ได้ช็อตเอาซะหรอก
“ส้มตำ…”
“อื้อ… ส้มอยากนอนแล้ว…” บ่นเสียงงอแงแต่ไม่ยอมผละใบหน้าออกมามอง ซ้ำยังเริ่มถูเป้าเขาไปมาจนต้องจับหน้ามันให้ขึ้นมามอง คิดว่าซุกอกอยู่หรือไงกัน ถึงจะเป็นเรื่องปกติของส้มตำมันไปแล้วก็ตามที คนมันกามนี่นา เขาก็เผลอติดนิสัยมันไปละ มันชอบจับของเขาเขาก็ชอบสอดมือไปบีบ ๆ จับ ๆ ที่สะโพกมันเล่นเหมือนกัน
นุ่มดี…
“ทำไมไม่ไปนอน หืม?” ถามเสียงนุ่ม แต่คนฟังกลับยังปิดเปลือกตาไว้สนิท ทำไมวันนี้น้องมันต้องมาอ้อนเขาด้วยวะ ปกติถ้าง่วงแต่หากรู้ว่าเขาทำงานมันก็จะไม่แม้แต่จะเข้ามากวน เดินมาบอกแค่หน้าประตูและไปนอนรอเขาอยู่บนเตียงเป็นเด็กดี เด็กดีที่งอนอยู่ตลอดเวลา จนกระทั่งทำงานเสร็จเข้าไปนอนด้วยนั่นแหละมันถึงจะขยับเข้าหาและหายงอนในทันที
“กูต้องทำงาน…”
“อื้อ… ทำเลย ๆ” บอกพลางซุกหน้าลงที่เป้าหมายอีกครั้ง หัวใจคนพี่จะวายตายเอาหลายรอบแล้วนะ ทำอะไรไม่เกรงใจเขาเลย ตาคมมองเด็กใต้โต๊ะอย่างไม่รู้จะทำยังไงนอกเสียจากส่ายไปมาแล้วยอมให้มันนั่งซุกไว้ตรงส่วนนั้น ก่อนจะหันกลับมาทำงานต่อ
มือหนาอีกข้างที่ไม่ได้ใช้งานยังคงลูบผมนุ่มเบา ๆ อีกข้างเลื่อนไปกดนั้นกดนี้
“อื้อ… ส้มรักพี่ไทเกอร์…”
“…” เสียงครางแผ่วลอดออกมาเบา ๆ แต่ก็ชวนให้เขาเผลอยิ้มออกมาจาง ๆ ก้มลงมองส้มตำตัวบางที่ยังคงซุกหน้าไว้ยังจุดนั้น แค่นี้ก็หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้ว น้องมันจะรู้ไหมว่าเขารักและหวงมันมากแค่ไหน
“อ้อนเก่ง…”
..
..
..
หลังมิดเทอมผ่านไปได้สองอาทิตย์~
เวลา 20:40 น.
ร่างของส้มตำนั่งมองนาฬิกาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเศร้าหมอง รอชายผู้เป็นที่รักกลับมาทานข้าวด้วยกันตั้งแต่หกโมงจนตอนนี้จะสามทุ่มเจ้าตัวก็ยังไม่แม้แต่จะกลับ โทรไปก็ไม่รับสาย เขาควรทำยังไงดี
ความเสียใจและน้อยใจหลอมรวมกันทำให้อกข้างซ้ายรู้สึกหน่วงมากขึ้นเรื่อย ๆ พี่ไทเกอร์ที่ไม่เคยทำตัวเหลวไหลแล้ววันนี้ไปไหน ทำไมไม่กลับมาทานข้าวด้วยกัน ทั้ง ๆ ที่เขาอุตส่าห์ทำไว้ให้ นี่มันจะสามเดือนแล้วนับแต่ตอนที่เขาถูกคนพี่จับได้แล้วเข้าหาเมื่อประมาณเกือบกลาง ๆ เดือนมกราคม
หรือเพราะเบื่อนิสัยใจคอถึงได้เริ่มเปลี่ยนไป ไปไหนไม่ยอมบอกกันเลย ทิ้งให้ตื่นมาพบเจอกับความว่างเปล่าภายในห้อง ใจที่คิดบวกบอกให้เลิกสงสัยแล้วทำอะไรรอคนพี่ไว้ แต่ยิ่งรอก็เหมือนจะยิ่งผิดหวัง เขาไว้ใจพี่ไทเกอร์ก็จริง แต่ก็อดคิดไปไหนต่อไหนไม่ได้ว่าชายผู้เป็นแฟนไปไหนทำไมไม่โทรมาหา
“คนใจร้าย…” เสียงแผ่วดังออกมาเบา ๆ พร้อมกับริมฝีปากสวยเม้มเขาหากัน ร่างเล็กฟุบหน้าลงบนโต๊ะอาหารพยายามกลั้นน้ำตาไว้ไม่ให้มันไหล ตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมารักกันดีมาโดยตลอด พี่ไทเกอร์มักจะเทคแคร์เขาเหมือนลูก น้องชาย และคนรัก ซึ่งมันทำให้เขาติดจนไม่อยากจากไปไหน
แอบชอบจนได้เข้ามาครอบครองทั้งหัวใจและร่างกายชายคนนี้ไว้แล้ว เขาคงจะไม่ยอมให้คนพี่นอกใจได้เป็นแน่แท้ รับปากกับพี่ชายเขาแล้วไม่ใช่รึไงว่าจะดูแลให้ดีที่สุด… ส้มตำคิดน้อยเนื้อต่ำใจไปต่าง ๆ นานาก่อนจะได้ยินเสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่ข้าง ๆ สั่น ใบหน้าสวยจึงรีบเงยขึ้นพลางยื่นมือไปหยิบมันขึ้นมากดรับเสียทันควัน
(ส้ม…)
“…” เสียงคนคุยกันประสานกับเสียงเพลงดังลอดเข้ามา ไม่บอกก็รู้ว่าคนพี่อยู่ที่ไหน
(แบตโทรศัพท์กูหมด โทษที มึงทำอะไรอยู่เดี๋ยวกูจะ-)
“พี่ใจร้าย…”
(…) ใจร้ายที่ทำให้เขารอ! รอจนอาหารฝีมือส้มตำมันเย็นไปหมดแล้วก็ยังไม่กลับ ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวทำไม!?
“ฮึก… ไม่ต้องกลับมาเลยนะ!” ตะคอกใส่ปลายสายเสร็จเขาก็กดปิดเครื่องและฟุบหน้าร้องไห้คนเดียว ที่แท้ก็ไปสังสรรค์ แล้วปล่อยให้เขาอยู่ห้องคนเดียวแบบนี้น่ะเหรอ เขาเองก็เหงาเหมือนกันนะ ทำไมต้องใจร้ายด้วยก็ไม่รู้
ไทเกอร์หลังจากถูกคนน้องตัดสาย เขาก็รู้ในทันทีว่าตัวเองได้ทำเรื่องผิดพลาดไปแล้ว มีเหรอที่จะอยู่ต่อให้เมาไปมากกว่านี้ ตาที่เคลิ้ม ๆ ในตอนแรกสว่างเหมือนถูกเสกคาถาใส่ ปากบอกเพื่อนว่าขอกลับขาก็สาวไปยังรถขับตรงกลับไปยังคอนโดฯ อย่างรวดเร็ว ดีที่ไม่ได้อยู่ไกลอะไร
แกร็ก…
เสียงเปิดประตูดังขึ้นพร้อมกับร่างสูงที่ค่อย ๆ ก้าวเข้ามาในห้องที่ยังคงเปิดแสงสว่างไว้ เขาถอนหายใจออกมาแรง ๆ ด้วยความเพลียก่อนจะถอดเสื้อคลุมวางของไว้แล้วตรงเข้าไปในห้องนอนเพื่อหาคนตัวบาง หาในห้องน้ำก็ไม่เจอจนต้องออกมาแล้วเข้าไปยังส่วนของห้องครัวจึงได้พบกับคนที่ฟุบหน้าลงบนโต๊ะอาหารพร้อมของกินหลายอย่าง นั่นทำให้เขายิ่งรู้สึกผิด
“ส้มตำ…”
“…” เสียงเรียกนุ่ม ๆ พร้อมกับร่างสูงเดินไปดึงแขนบางจะให้หันมามอง แต่คนตัวเล็กกลับดึงกลับแล้วหันหน้าหนีพลางทำท่าจะลุกขึ้นเดินออกไปจากห้องโดยไม่สนใจแต่ก็ถูกเขากอดเอวไว้
“ขอโทษ…”
“ปล่อย… อย่ามาอยู่ใกล้ส้ม…”
“งานวันเกิดเพื่อนในคณะ มันกะทันหันเพราะกูเองก็ไม่ได้เตรียมตัวเตรียมใจอะไร กะจะไปเอางานกับเพื่อนแล้วมันชวน…” กลิ่นเหล้าทำให้ส้มตำยิ่งไม่อยากอยู่ใกล้คนพี่ เขาพยายามหันกลับมาหาชายที่กอดเอวไว้แล้วดันออก ซึ่งไทเกอร์ก็ยอมปล่อยแต่โดยดี ตากลมที่ฉายแววน้อยใจมองมาหาทำให้รู้สึกผิด
“มึงร้องไห้เหรอ…” ถามพร้อมทำท่าจะยกมือขึ้นสัมผัสแก้มเนียนแต่ถูกมือนุ่มปัดออก
“อย่ามาจับ…”
“เฮ้อออ… กูขอโทษส้ม มากินข้าวเร็ว”
“ส้มจะนอน อีกอย่างคือเหม็น ไม่ต้องมาใกล้ส้มเลยนะ…”
“…”
“ใจร้าย…” ก่อนจะหันหนีคนตัวเล็กก็ไม่วายบ่นออกมาก่อนจะออกไปจากห้องครัว คนผิดก็คงทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากลอบถอนหายใจแล้วหันไปมองอาหารบนโต๊ะ สุดท้ายเขาก็ต้องเป็นคนเก็บ หัวก็มึน ๆ อยู่ด้วย ปิดไฟเข้าไปในห้องเห็นคนน้องนอนตะแคงข้างหันหลังให้ จะพูดอะไรก็ไม่ได้นอกเสียจากเดินเข้าไปอาบน้ำล้างหน้าแปรงฟัน
ไฟในห้องถูกปิดก่อนแรงยุบตัวของเตียงนอนจะทำให้ส้มตำรับรู้ได้ว่าเสือตัวโตได้เคลื่อนกายขึ้นมาบนเตียงแล้วเรียบร้อย มือหนาสอดเข้ามากอดที่เอวบางแล้วขยับร่างเข้ามาจนชิดทำให้ส้มตำยิ่งต้องเม้มปาก
“ขอโทษ…”
“…”
“รู้ว่าผิด แต่ไม่ได้ไปทำอะไรเลยนะนอกจากนั้น กูก็ห่วงมึง ไม่คิดว่าดื่มไปมาจะดึกขนาดนี้ ไม่รู้เลยว่ามึงจะรอกินข้าวด้วย…”
“ส้มจะนอน ไม่ต้องอธิบาย…” ไม่ต้องมาอ้อนเลยนะ! คนผิดก็คือผิด เขาจะไม่ใจดีให้ง่าย ๆ ในครั้งนี้
“อย่างอนกูนะส้ม…”
“…”
“ฝันดี…” เสียงทุ้มเอ่ยบอกก่อนจะซุกจมูกลงที่ผมหอมแล้วหลับตานอนเพราะเขาเองก็เพลียมาก ๆ เช่นกัน รู้สึกผิดต่อน้องมันก็รู้สึกผิด รู้สึกเหนื่อยก็เหนื่อย คิดว่าตื่นขึ้นส้มตำมันคงจะเข้าใจเขานั่นแหละ แต่แล้ววันถัดมากลับเป็นวันที่เขาโคตรจะหงุดหงิด ไม่คิดว่าน้องมันจะทำตัวแบบนี้
(อยู่ไหน?)
“…”
(อย่าให้ถามซ้ำส้มตำ...) น้ำเสียงจากปลายสายบ่งบอกถึงความโมโหของเสือร้าย ไทเกอร์ที่อารมณ์ร้อนมาตั้งแต่เมื่อเช้ายังคงรู้สึกไม่พอใจเนื่องจากร่างบางผู้เป็นแฟนมันหนีออกจากห้องไปโดยไม่ทราบสาเหตุ ตั้งแต่เช้าจนค่ำมันก็ไม่แม้แต่จะกลับห้อง ซึ่งเขาทำอะไรไม่ได้เลยเพราะต้องทำงานกับเพื่อน ๆ จนถึงช่วงเย็นของวันนี้
“ถ้าพี่ไทเกอร์เบื่อส้มแล้วก็ไม่ต้องโทรมาหาก็ได้หนิ...”
(สัดเอ๊ย... อย่าบอกว่าเรื่องเมื่อคืน? กูอธิบายไปหมดแล้วมึงยังไม่เชื่อเหรอวะส้ม จะให้กูทำไง?) เพื่อนอีกคนที่อยู่กับเจ้าของห้องมองไปยังไอ้เพื่อนตัวสูงที่มันเดินวนไปวนมาเสียจนเขาเองแทบเวียนหัว ทำงานทั้งวันมันก็เหมือนจะไม่มีสมาธิจนเขาและเพื่อนอีกสองที่กลับไปก่อนหน้านี้ต้องบ่น อย่างน้อยงานก็เสร็จเกินครึ่งมาเยอะแล้ว ที่เหลือจะนัดกันทำอีกทีตอนว่าง เพราะยังมีงานเดี่ยวที่ต้องนำเสนออาจารย์ต้องเตรียมก่อน
“เราห่างกันดีไหม...”
(ห๊ะ?)
“อื้ม... ห่างกันดีกว่าเผื่อมันจะดีขึ้น” น้ำเสียงนิ่ง ๆ ปนเศร้าลอดออกมาจากปลายสาย และนั้นทำให้เสือตัวโตถึงกับชะงักกระตุกเส้นเลือดที่ขมับกัดฟันกรอดเหมือนเริ่มทนไม่ไหว มันไม่ได้มีเรื่องอะไรให้ทะเลาะกันแบบเว่อร์ ๆ เลยด้วยซ้ำ แต่ทำไมน้องมันถึงต้องขอห่าง
(อยู่ไหนส้ม...) เสียงเรียบดังขึ้นอีกครั้ง ซึ่งคนปลายสายรู้ดีว่าถ้าหากไม่บอกไปตัวเองต้องถูกชายผู้เป็นที่รักใช้ความรุนแรงด้วยแน่ ๆ ไม่สิ... จะบอกไม่บอกยังไงประโยคที่เอ่ยออกไปก่อนหน้าก็คงทำให้คนพี่หัวร้อนจนแทบอยากจะฉีกเนื้อใครสักคนออกเป็นชิ้น ๆ
“ห้องปูน... แต่พี่ไม่ต้องมาหาหรอก เดี๋ยวส้มกลับไปเอาเสื้อผ้าเอง...” ประโยคบอกเล่าที่เอ่ยออกมาจากปากของปลายสายก็ชวนให้ความโมโหทวีคูณขึ้นเป็นเท่าตัว ไทเกอร์สูดลมหายใจเข้าไปในปอดลึก ๆ แล้วพ่นออกมาพลางใช้มืออีกข้างที่ไม่ได้ใช้งานยกขึ้นเสยผมก่อนจะเท้าสะเอว
(มึงรู้ใช่ไหมว่าทำให้กูโกรธ?)
“อื้ม... คบกับพี่มา ส้มเคยเป็นฝ่ายโกรธได้ด้วยเหรอ?”
(เถียงเก่งนะส้ม รีบกลับก่อนกูจะไปลากมึงมาเองกับมือ...) บอกไปปลายสายก็ไม่ตอบกลับนอกเสียจากตัดสาย ความรุ่มร้อนภายในอกยังคงลุกโชนขึ้นไม่หยุด โทรศัพท์ที่อยู่ในมือถูกบีบด้วยแรงชาย ครั้นจะขว้างก็ชะงักมือตัวเองไว้แล้วสบถคำหยาบก่อนจะเดินไปนั่งลงบนโซฟา
“สรุปยังไง?”
“แม่งบอกขอห่าง”
“ห๊ะ!?” ปิงถึงกับอุทานออกมาเสียทันควัน นี่เพื่อนเขามันซวยแต่ต้นเดือนเลยเหรอวะ ไทเกอร์ที่กำลังเครียดไม่ได้สนใจเพื่อนแต่อย่างใด มือหนาทั้งสองข้างกุมขมับมองเท้าตัวเองด้วยความกังวล หัวสมองคิดไปต่าง ๆ นานาว่าเขาทำอะไรผิดไปทั้ง ๆ ที่ก็รักกันดีมาโดยตลอด
เมื่อคืนยอมรับว่าทำให้น้องมันงอนเรื่องที่ไปกินเหล้ากับเพื่อนแล้วโทรศัพท์ดันแบตหมด โทรบอกอีกทีก็ตอนยืมโทรศัพท์เพื่อน ซึ่งมันก็สายเกินไปเสียจนร่างเล็กที่อุตส่าห์รอกินข้าวด้วยกันรับโทรศัพท์ทั้งน้ำตา งอแงว่าเขาใจร้ายอย่างงั้นอย่างงี้
“ปิงมึงกลับเลย เดี๋ยวกูเคลียร์กับน้องมันเอง...”
“เออ ๆ กูแม่งก็ไม่รู้จะช่วยไงว่ะ แต่อย่าโหดร้ายนะมึง น้องมันยิ่งตัวเล็กอยู่...” ปิงตอบรับพร้อมกับลุกขึ้นบอก เขาเดินมาตบไหล่เพื่อนที่ไม่เงยหน้าขึ้นมามอง ก่อนจะเดินออกจากห้องไป
สิ้นเสียงปิดประตูในห้องก็ต้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ทำให้เสือตัวโตที่อยู่ในอาการหัวร้อนปนเศร้าหมองอยากจะทำร้ายอะไรสักอย่างให้พังเป็นการปลดปล่อย ที่แน่ ๆ คนที่เขาโทรหาเกือบห้าสิบสายมันไม่รอดแน่
ทุกครั้งที่มีปัญหาถึงน้องมันจะดื้อด้านพยายามรั้นตัวเองออกไปจากห้องมากแค่ไหนเขาก็สามารถกอดไว้แล้วอ้อนได้ตลอด แต่ครั้งนี้มันดันหนีไปตั้งแต่เขายังไม่ตื่น ทิ้งไว้เพียงข้อความในแอปพลิเคชันแชตสีเขียวว่า
‘ส้มไม่อยู่ห้องนะ ไม่ต้องโทรตาม...’
ตื่นมาไม่เจอเมียคนปวดหัวจากการเมาก็หงุดหงิดมากอยู่แล้ว ยิ่งมาเจอข้อความที่บอกว่าอย่าโทรถามแถมยังไม่รู้ว่าไปไหนใครมันจะไม่โมโห โทรไปเกือบห้าสิบสายตลอดทั้งวันทั้ง ๆ ที่ไม่สามารถออกไปตามมันได้เลย ยิ่งคิดเขายิ่งโมโหหนักขึ้นเรื่อย ๆ
‘ขอห่างเหรอวะ... มึงคิดอะไรอยู่วะส้ม...’ ได้แต่เอ่ยถามอีกคนในใจ เพราะเขาแม่งไม่เข้าใจจุดประสงค์ของน้องมันเลยจริง ๆ
มีคนอื่น?
เบื่อเขา?
หรือเพราะเรื่องเมื่อคืนที่เขาคิดว่ามันน่าจะเข้าใจไปแล้วเรียบร้อย
“แม่ง!” กำปั้นหนักทุบลงที่โซฟาพร้อมคำสบถดังลั่นห้อง ไทเกอร์ทำอะไรไม่ได้เลยจริง ๆ นอกเสียจากเอนกายลงหลับตาเพื่อผ่อนคลาย รออยู่นานสองนานกว่าเสียงแจ้งเตือนการใช้คีย์การ์ดจะดังขึ้นพร้อมกับเสียงเปิดประตู
เสือในถ้ำดีดตัวลุกขึ้นอย่างรวดเร็ว ไม่กลัวว่าเลือดจะไหลขึ้นไปหล่อเลี้ยงสมองไม่ทันจนทำให้หน้ามืด พุ่งตรงไปยังร่างเล็กที่กำลังปิดประตูคว้าต้นแขนบางมากำไว้เสียจนส้มตำชะงักหันมามองด้วยใบหน้าไม่พอใจ
“เป็นเหี้ยอะไร?”
“ส้มเจ็บนะ แล้วทำไมต้องพูดไม่เพราะ”
“วันนี้มึงแม่งโคตรห่างเหินใส่กูเลยว่ะส้ม โทรไปก็ไม่รับ แม่งยังบอกว่าขอห่าง มึงจะห่างทำเหี้ยอะไรวะ?” ได้ยินเจ้าของใบหน้าสวยจึงเม้มปากพร้อมกับพยายามดึงแขนตัวเองออกจากมือหนาที่กำต้นแขน มันเจ็บนะเวลาที่เจอคนพี่ใช้ความรุนแรงด้วย
“คุยกันดี ๆ ไม่ได้รึไง พี่เป็นบ้าไปแล้วเหรอ?” ไทเกอร์มองคนพูดเหมือนหมดความอดทน น้องมันพูดได้หน้าตาเฉยเลยเหรอว่าให้เขาคุยกับมันดี ๆ ทั้ง ๆ ที่แม่งก่อเรื่องอะไรไว้ก่อนหน้าตั้งเยอะแยะ
“ปั่นหัวกูเหรอวะส้ม มึงจะอารมณ์ไหนกันแน่ หายไปตั้งแต่เช้าผัวมึงมันห่วงแค่ไหน กลัวว่ามึงจะไปตกคลองตายรึเปล่า ทำไมไม่รับโทรศัพท์ ไปไหนไม่บอกกูวะ แล้วแม่งพอรับสายเสือกบอกว่าขอห่าง มึงแม่ง...” เสียงคนพี่โกรธจนสั่นทำให้ส้มตำแอบชะงักเล็กน้อย ตาคมของเสือร้ายสั่นคลอนเหมือนอยากทำร้ายแต่พยายามเก็บอารมณ์ไว้จนจะร้องไห้ออกมาเป็นการปลดปล่อย
“…” ไทเกอร์รีบกัดฟันหันหน้าหนีในทันทีที่คนตัวเล็กเริ่มสังเกตอาการของเขาได้ แม่งรู้ไหมว่าแคร์มันขนาดไหน ทำไมทำแบบนี้วะ จะทำร้ายแม่งก็กลัวมันพัง ยิ่งเอ๋อ ๆ อยู่ด้วย
“สะ แค่ส้มโกหก...”
“…” ได้ยินใบหน้าคมจึงหันมาขมวดคิ้ว ยิ่งเห็นรอยยิ้มของคนน้องที่ค่อย ๆ เผยออกมาให้เห็นเขายิ่งงง ถึงส้มมันจะเปลี่ยนอารมณ์เร็วก็จริง แต่ครั้งนี้ยังไงเขาก็เดาออกว่ามันคงจะไม่หายงอนได้ในทันทีแน่ ๆ แล้วนี้คืออะไร
“วันนี้วันที่หนึ่งเมษาไง วันโกหกสากล ทำไมพี่-”
ตุบ!
“…” กำปั้นหนัก ๆ ทุบลงที่ผนังข้าง ๆ ศีรษะส้มตำจนร่างบางสะดุ้ง มองคนตัวสูงที่เปลี่ยนสีหน้า เหลือกตาใส่เหมือนโกรธแค้นมาแต่ชาติปางก่อน
“กูไม่ขำ...” เสียงเรียบดังขึ้นยิ่งทำให้ส้มตำจำต้องกลืนน้ำลาย
“…สะ ส้มขอโทษ ถ้าไม่ทำแบบนี้ส้มจะโกหกพี่ไทเกอร์ได้ไง จริง ๆ ออกไปถึงห้องปูนมันแล้ว เล่าให้มันฟังว่าจะแกล้งพี่ แต่ส้มก็กังวลจนตัดสินใจจะกลับมาบอกความจริง แต่ได้ปูนมันช่วยรั้งไว้จนทำสำเร็จแล้วกลับมาหานี่ไง... แล้วพี่ไทเกอร์ก็โกรธจริงด้วย...” ไทเกอร์มองเด็กตากลมที่มันเปลี่ยนสีหน้าเป็นกังวล ซ้ำยังยู่ปากอธิบายให้ฟังเสียงสั่น มือขาวสองข้างยกขึ้นมาประสาทกันตรงหน้าอก
“ลงทุนมากขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”
“…” ก็อยากหลอกเสือป่ะ
“ถ้าอยากห่างก็ห่างไป ไม่ต้องมายุ่งกับกู...”
“…ปลอมอะ เลิกปลอมพี่ไทเกอร์ ส้มดูออก”
“…” สัด...
“คิดจะโกหกส้มกลับเหรอ? ไม่หลงกลหรอกนะ...” ร่างบางบอกด้วยใบหน้าร่าเริงพลางส่งยิ้มไปให้คนตัวสูง เขาขยับเข้าไปกอดคนพี่หนึ่งครั้งก่อนจะผละออกแล้วทำเป็นจะเดินหนีแต่กลับถูกมือหนารั้งเอวไว้
“อ๊ะ…”
“มึงรู้ไหมว่ากูโกรธมากส้มตำ…”
“ปล่อยนะพี่ไทเกอร์ จริง ๆ จะแค่โกหก แต่ก็แอบลงโทษที่เมื่อวานพี่ทำให้ส้มเสียใจด้วย”
“แต่เมื่อวานกูไปแค่ไม่กี่ชั่วโมงและโทรกลับมาหามึง แต่วันนี้มึงหายไปทั้งวันแล้วแม่งยังติดต่อไม่ได้ มึงคิดว่ากูจะไม่โกรธเหรอวะ?” ถึงจะรู้สึกโอเคขึ้นมาอีกนิดที่น้องมันอำเล่น แต่ก็ไม่โอเคที่แม่งทำแบบนี้
“คงต้องสั่งสอนหน่อยละ…”
“ยะ อย่า!” เอ่ยปากห้ามยังไงก็ถูกมือหน้ารั้งเอวให้เข้าไปในห้อง ร่างเล็กชะงักร้องโวยวายแต่เมื่อถูกคร่อมทุกอย่างมันก็สายเกินไปจนสุดท้ายก็จบลงบนเตียง
“แม่งปลอมว่ะส้ม...”
“ปะ ปลอมอะไร!?”
“เรื่องวันนี้…”
“…ตะ แต่ครางเมื่อกี้ไม่ได้ปลอมนะ อื้อ... ถอดออกเดี๋ยวนี้! ส้มโกรธพี่อยู่นะ!”
“หึ... โทรหาห้าสิบสาย กูลดให้โดยการหารสิบเหลือห้า แต่เมื่อกี้เอาไปแล้วหนึ่ง งั้นขออีกสี่รอบนะเมีย”
“อันนี้คือปลอมใช่ป่ะ?” ถามทั้ง ๆ ที่ของใหญ่คาอยู่ในร่าง ซ้ำมันยังเริ่มขยับเข้าออกเนิบ ๆ
สวบ!
“อะ อื้อจุก...”
“รู้คำตอบยัง?”
Talk: ขออนุญาตเปลี่ยนเป็นตอนเต็มครับ ผิดพลาดประการใดเดี๋ยวอ่านแก้ซ้ำน้า
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข 04/04)
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
:3123:
:pig4:
o13
-
พลิกมาก เอพริลฟูลเดย์ซะงั้น
-
น้องส้มลูก เกือบตายแล้วไหมล่ะ
-
E30 “จะกินห่อหมกในห้างเย็นนี้!”
RATED 18+
Language and Sex
“อันนี้คือปลอมใช่ป่ะ?” ถามทั้ง ๆ ที่ของใหญ่คาอยู่ในร่าง ซ้ำมันยังเริ่มขยับเข้าออกเนิบ ๆ
สวบ!
“อะ อื้อจุก...”
“รู้คำตอบยัง?”
“สะ ส้มเหนื่อยนะ...” ร่างเล็กค่อย ๆ ถลาตามแรงซอยเนิบ ๆ จากคนตัวโต ใบหน้าสวยเหยเกพลางใช้มือทั้งสองข้างบีบไหล่แกร่งไว้ ทุกการเคลื่อนไหวของสะโพกสอบบ่งบอกถึงความจริงจังเมื่อครั้งเอ่ยว่าจะต่ออีก 4 รอบ ซึ่งมันคงหนักเกินไปสำหรับเขา ยิ่งหลังสอบมาจนถึงวันนี้คนพี่ก็ใช่ว่าจะไม่ทำอะไรเขาเลย คงเพราะเก็บกดในสัปดาห์ก่อนสอบและหลังสอบไว้เยอะ สองอาทิตย์ที่ผ่านมาเลยทำเขาซะเพลียเลยทีเดียว
“อืม…” เสือตัวโตคำรามเสียงพร้อมซุกหน้าลงที่ซอกคอหอม ๆ หยาดเหงื่อเปรียบเสมือนเลือดของกวางตัวน้อยที่ตกเป็นเหยื่อให้แก่เขา สูดดมมันให้เร้าใจพร้อม ๆ กับขยับเอ็นใหญ่เข้าหาช้า ๆ เหมือนพยายามกลั่นแกล้งให้เจ้ากรรมเสียวกระเส่า จะช้าจะเร็วกวางตัวน้อยก็ไม่อาจที่จะรอดพ้นไปจากน้ำมือของเขาได้
“พะ พี่ไทเกอร์…”
“อืม…” ครางตอบแต่จมูกยังคงสูดดมกลิ่นหอมในซอกคอขาว นี่คือสิ่งที่เขาชอบ นี่คือร่างกายที่เขาเป็นเจ้าของ น้ำเสียง กลิ่น รูปร่าง สัมผัสและหัวใจของร่างเล็กเป็นของเขาแต่เพียงผู้เดียว
“อะ อีกแค่ครั้งเดียวได้ไหม…” เสียงนุ่มถามกระเส่าเสียจนเขาต้องผละออกมามอง ใบหน้าหวานที่กำลังออดอ้อนเขาอยู่นั้นยิ่งทำให้หัวใจของเสือร้ายเลือดสูบฉีด อารมณ์รักเพิ่มหนักมากขึ้นเรื่อย ๆ แน่ใจว่าขอให้ลดหรือพยายามทำให้เขาจัดเพิ่มอีกหลาย ๆ รอบ
“โกหกกูทำไม?” ถามเสียงเรียบพร้อมสะโพกสอบสอยเข้าออกช้า ๆ ริมฝีปากหยักขยับชิดแก้มเนียนแล้วจูบซับทั่วใบหน้าขาว เรียวแขนเล็กเปลี่ยนเป็นกอดรอบคอแกร่งไว้ใบหน้าคมจึงผละออกมาสบตา
“มะ เมื่อคืนส้มเสียใจมากรู้ไหม…”
“…” ฝ่ามือนุ่มลูบไหลโครงหน้าคมพลางสำรวจความหล่อเหลาของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าแฟน ใบหน้าที่ทำให้เขาหลงรักเสียจนตัดแทบจะไม่ขาด แล้วไยคิดว่าเขาจะขอห่างไปจริง ๆ ไม่ใช่แค่ติดใจ แต่เขาติดกายคนตัวโตไปแล้ว เยดุ เยอึด เยทน ส้มตำไม่ได้เอ่ยเล่น ๆ ตั้งแต่คบกันมาปั๊มลูกไปแล้วกี่ครั้ง ยอมรับว่านับไม่ถ้วนเอาเสียแล้ว
“เสียใจ มะ มาก ๆ เลย”
“แล้วไม่อยู่ให้ขอโทษ จะตื่นมาแล้วหนีไปทำไม อืม…” ทุกการสนทนากายใหญ่มิได้อยู่เฉย ๆ แต่อย่างใด ส้มตำเม้มปากเมื่อได้ยินคำถาม ความเสียวซ่านแทรกซึมเข้ามาผ่านระบบประสาททำให้จำต้องระงับเสียงครางไว้ ทำไมต้องถามว่าหนีไปทำไม ยอมรับว่างอนมาก ๆ แต่หากมันทำให้เจ้าของถ้ำกระวนกระวายจนแทบจะเสียน้ำตา เขาเองก็รู้สึกผิด นั่นทำให้รู้ว่าผู้ที่กำลังขยับกายเข้าหาไม่ได้คิดจะเล่น ๆ กับเขาแต่อย่างใด ไม่สิ... นี่จะสามเดือนแล้วพี่ไทเกอร์คงไม่คิดที่จะแค่เอาเขาแล้วทิ้งหรอกใช่ไหม
“ขอโทษ...”
สวบ ๆ
“อะ อื้อ...” ประโยคขอโทษเอ่ยออกมาจากปากของเสือดุ พร้อมแรงขยับที่มากขึ้นกว่าเดิม แขนหนาข้างหนึ่งสอดรอบท้ายทอยขาวแล้วก้มลงซุกที่ซอกคอหอมอีกครั้ง กอดรัดไว้พลางขยับกลางกายเข้าออกหนักขึ้นกว่าเดิม ถึงแม้จะเผลอยิ้มที่คนพี่เอ่ยประโยคนั้นแต่ใบหน้าหวานก็จำต้องเปลี่ยนเป็นเหยเกเพราะความเสียวที่ถูกมอบให้
เมื่อคืนก็ใช่ว่าจะไม่ได้รับประโยคนั้นจากเจ้าตัว แต่แค่คิดว่าทิ้งกันไปนานขนาดนั้น ปล่อยให้รออยู่เดียวจนอาหารเย็นมันไม่ควรงอนเลยรึไง เสียใจจนร้องไห้ ถึงแม้จะใจอ่อนเมื่อเห็นหน้าคนดื่มสุรากลับมาแล้วก็ตาม อ้อมกอดเมื่อคืนช่วยให้เขาหลับเร็วขึ้นเหมือนทุกครั้ง
เหมือนทุกครั้งตั้งแต่คบกันมา...
ตอนเช้าเลยตัดสินใจอย่างไม่คิดให้ดี ๆ ไว้ก่อน ในหัวมีแต่ว่าต้องเอาคืนให้เสือตัวโตรู้สึก แต่ก็ไม่คิดว่าคนพี่จะโมโหหรือโกรธจัดจนแทบจะร้องไห้ ใบหน้าหล่อคมคายที่มองเขาเหมือนอยากฉีกเนื้อออกเป็นชิ้น ๆ แต่กลับทำได้แค่เพียงหายใจเข้าออกแรง ๆ อยู่หลายหนพลางหันหนี ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าหากถูกทำร้ายเขาจะยังมีชีวิตรอดอยู่ไหม
สวบ…
“อื้อ…” แรงขยับถี่ ๆ พร้อมเสียงเนื้อกระทบเนื้อทำให้ส้มตำไม่อาจที่จะปิดปากกลั้นเสียงครางไว้อีกแล้ว โสตประสาทของทั้งสองได้ยินเพียงเสียงแสนน่าอาย ทุกการสอดใส่ของกายใหญ่ได้ยินเหมือนน้ำขุ่นที่อยู่ก่อนหน้าทะลักออกมา ซึ่งมันเป็นน้ำหล่อเลี้ยงในการขยับครั้งต่อ ๆ ไปได้ดีเลยทีเดียว
ยิ่งเสียวเสือร้ายยิ่งออกแรงสอยเสียถี่ยิบ ดันมันเข้ามาลึก ๆ ถึงจุดกระเส่าชวนให้กายเล็กบิดเร้าภายใต้แรงกอดกุม เหงื่อกาฬซึมออกมาตามรูขุมขน ทำให้ผิวลื่นเบียดเสียดกันไปมาจนผิวขาวเกิดรอยแดง เสียงครางหวาน ๆ ของส้มตำคือยาปลุกระดมความหื่นกามของไทเกอร์ได้ดีเลยทีเดียว ไม่ต่างไปจากเสียงคำรามของเสือร้ายที่ถึงแม้จะพ่นออกมาไม่บ่อยนัก แต่เมื่อกวางตัวน้อยได้ยินก็รู้สึกพอใจที่ทำให้ผู้เป็นสามีได้สุขสม
เขาเองก็สุขสมไม่ต่างกัน…
ชึ่บ!
“หายงอนยัง อืม…” ถามข้าง ๆ หูขาวที่เปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อพลางขบเม้มจนคนตัวเล็กครางกระเส่าบิดเร้าไปมาเหมือนกวางกำลังจะสิ้นใจภายใต้การคร่อมทับ
“สะ เสียว…”
สวบ!
“อะ อ่า… ละ ลึกไป”
“ถามว่าหายงอนยัง…” คนใจร้อนก็ยังเป็นคนใจร้อนอยู่วันยังค่ำ ไม่ได้รับคำตอบแต่ทำร้ายโดยการทุบตีเมียไม่ได้ก็จำต้องทำร้ายโดยการทำให้จุกเสียว ได้ยินคำถามคนตัวเล็กที่ร่างกำลังถลาจึงเอ่ยตอบพร้อมกับร่างที่ถูกจับพลิกให้นอนคว่ำหน้า แอ่นสะโพกตอบรับกายยักษ์อย่างไม่อาจที่จะหนีพ้น
สายตาคมก้มลงมองของใหญ่ที่กำลังขยับเข้าออก เสียดสีร่องก้นนุ่มที่ขาวเนียนเหมือนก้อนซาลาเปาเข้าไปในรูสวรรค์ที่ถูกบรรจงทะนุถนอมดูแลมาอย่างดี อย่างดีก็แค่ตอนที่ไม่ได้มีอะไรกัน เพราะเมื่ออยู่บนเตียงมันช่างน่าสงสารเพราะถูกเสือใจร้ายกลั่นแกล้งอย่างไม่ไยดี
“อืม…” เมื่อสะโพกนุ่มกระดกใส่กลับเขาก็ไม่จำเป็นต้องซอยแต่อย่างใด ร่างสูงใช้หัวเข่าในการรับน้ำหนักตัว ยืดกายโชว์หุ่นเซ็กซี่ ก้มมองคนตัวบางที่กำลังกระดกสะโพกเข้าหาของที่คาอยู่ในร่างเสียจนเขาต้องคำรามออกมาให้ได้ยิน ใบหน้าคมเงยขึ้นมองเพดานมือสากข้างหนึ่งลูบซิกซ์แพ็กตัวเองไปมาพลางแลบลิ้นออกมาเลียริมฝีปากที่แห้งผาก
น้องมันคิดจะทำให้เขาสติแตกหรือยังไงกัน ไม่นานก้อนนุ่มกลมทั้งสองลูกก็ถูกจับยึดให้หยุดตามด้วยแรงกระแทกถี่ ๆ ทำให้คนพี่สุขสมเหมือนกำลังอยู่บนสวรรค์ อะไรจะเมามันไปกว่าการเยกันกับเมียเขา ส้มตำครางกระเส่าลั่นห้องด้วยความเสียวซ่าน ไม่นานก็ปลดปล่อยน้ำกามออกมาจากส่วนปลายที่ยังไม่แม้แต่จะสัมผัส นั่นทำให้เนื้ออุ่นตอดรัดของใหญ่มากขึ้นจนคนพี่ปลดปล่อยเข้ามาในร่างตาม ๆ กัน
“ฮะ ฮา…” เสือตัวใหญ่ล้มกายลงนอนทับร่างเล็ก ทั้งสองหายใจหอบประสานกันอย่างเหมือนคนจะตาย เหงื่อกาฬไหลท่วมตัวเหมือนเพิ่งไปฟิตเนสกันมา
“ยะ อย่าเพิ่งเอาออกนะ” เสียงนุ่มแผ่วบอก เขาแค่อยากซึมซับความเป็นชายของคนตัวโตไว้นาน ๆ ก็เท่านั้น แขนที่เต็มไปด้วยกล้ามเนื้อสอดเข้าไปกอดใต้เอวบางแล้วพลิกร่างให้คนตัวเล็กขึ้นมานอนหงายอยู่บนร่างเขาที่เป็นฐานรองรับ และแน่นอนว่าส่วนนั้นยังคงเชื่อมต่อกันอยู่
สองสายตามองไปยังเพดานขาว แขนหนาทั้งสองข้างกอดรัดเอวบางไว้แน่น สูดกลิ่นผมหอม ๆ ของคนตัวเล็กที่ทับกายอยู่
“มึงน่ารัก… จะยอมหยุดก็ได้” แรงจุ๊บที่ผมเบา ๆ ทำให้หัวใจดวงน้อยสั่นระรัว ไม่คิดเลยว่าชายตัวโตจะปล่อยให้เขาพัก ส้มตำค่อย ๆ ดันตัวให้ลุกขึ้นนั่ง ใบหน้าหวานแอบเม้มปากเล็กน้อยเพราะของที่คาอยู่ในร่างทำให้เสียว คนมองแผ่นหลังขาวที่กำลังนั่งทับส่วนนั้นไว้ได้แต่สบถในใจ แอบเสียดายที่ไม่ได้ทำน้องมันต่อ เห็นมันแล้วยังมีอารมณ์อยู่เลย เป็นผู้ชายภาษาอะไรทำไมถึงน่าเอาขนาดนี้
“อื้อ…” เมื่อยกกายออกจากของใหญ่น้ำกามจึงไหลออกมาตามช่องทาง ส้มตำขยับร่างหันมามองพี่ไทเกอร์ก่อนจะเอนตัวซุกลงที่แผ่นอกแกร่งที่กำลังกระเพื่อมแล้วนอนหายใจเหนื่อยพร้อม ๆ กัน
“อย่าไปไหนแล้วทิ้งส้มไว้คนเดียวโดยไม่บอกอีกนะ… ส้มรู้ว่าส้มผิดวันนี้ แต่เพราะพี่ไทเกอร์ใจร้ายก่อน รู้แล้วใช่ไหมว่าส้มรู้สึกยังไงตอนพี่ไม่อยู่ห้องแถมยังติดต่อไม่ได้…” เสียงใสบ่นเบา ๆ พลางใช้กำปั้นทุบไปที่อกแกร่งไม่แรงมาก
“บ่น…”
“บ่นแต่รักพี่ไทเกอร์…”
“…” ใบหน้าใสผละออกมาเม้มปากมองหน้าเหมือนจะร้องไห้จนไทเกอร์ขมวดคิ้ว อย่าบอกนะว่ามันซึ้งจนจะร้องไห้อีก เห็นเช่นนั้นมือหนาจึงเลื่อนมาอังที่พวงแก้มเนียนพลางส่งรอยยิ้มหล่อ ๆ ไปให้ นิ้วหัวแม่มือถูแก้มนุ่มไปมาเบา ๆ
“กูก็รักมึง… ขอโทษด้วย จะง้ออยู่แล้วแต่ก็ไม่คิดว่าจะดื้อขนาดนั้น”
“ไม่ได้ดื้อสักหน่อย…” เถียงพร้อมซุกหน้าลงที่อกแกร่งอีกครั้ง ใบหน้าหวานถูไปมาเบา ๆ ถึงแม้แผ่นอกกว้างจะเปียกชุ่มไปด้วยเหงื่อแต่เขาก็ชอบ
“ตั้งแต่ซื้อยาเสริมสมรรถภาพมาให้ รู้สึกพี่จะเยอึดขึ้นนะ ร่างกายก็แข็งแรงมากเว่อร์…” น้องมันซื้ออาหารเสริมสำหรับผู้ชายมาให้เขาทาน ตอนแรกก็บ่นไปสารพัดว่ามันจะซื้อมาให้เปลืองเงินทำไม กินไปมันจะอันตรายหรือเปล่า พอเห็นมันจะเอาไปทิ้งด้วยใบหน้าเหมือนแมวกำลังหิวปลาทู เขาเลยใจอ่อนไปแย่งมาเก็บไว้แล้วไปถามเพื่อน ๆ สรุปปิงเพื่อนเขามันก็ทาน แถมเมียยังติดใจกว่าเดิมก็เลยจัดไปซะเลย
“เด็กหมกมุ่น”
“หือ เหมือนพี่ไทเกอร์จะเริ่มหื่นกว่าส้มแล้วป่ะ” ถึงจะไม่ทำตัวกาม ๆ แต่คนพี่ก็หื่นใช่ย่อย เอะอะก็จะเอา เอะอะก็จับกอด ขนาดเขายังไม่เป็นแบบนั้นเลยนะ!
“หน้าเริ่มคล้ำแล้วนะ ทำไมไม่ดูแลตัวเองเลย…”
“ขี้เกียจ…” ได้ยินส้มตำจึงลุกขึ้นนั่งทับหน้าท้องแกร่ง ไม่เกรงใจคนพี่เลยแม้แต่น้อย แต่ไทเกอร์ก็สามารถรับน้ำหนักได้อย่างดี เขาขมวดคิ้วมองชายตัวสูงพลางคิดอะไรไปต่าง ๆ นานา
“เราไปอาบน้ำกันเถอะ เดี๋ยวส้มจะดูแลสุขภาพผิวพี่ให้”
“ไม่เอา…” เสือตัวโตดื้อด้านลุกขึ้นนั่งจุ๊บหน้าผากเนียนแล้วอุ้มน้องมันขึ้นให้เรียวขาขาวไขว้เอวสอบ ลงไปจากเตียงตรงเข้าไปในห้องน้ำและเริ่มอาบน้ำด้วยกัน เนื่องจากคนตัวเล็กอยากแช่น้ำต่อสักพัก คนพี่จึงต้องรีบออกมาเปลี่ยนเสื้อผ้าและจัดการกับที่นอน สักพักแมวตัวน้อยก็ออกมาในสภาพเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วแต่ผมยังเปียกอยู่
“พี่ไทเกอร์มานี้เลยนะ”
“กูบอกว่าไม่…” ร่างเล็กมองไปยังคนตัวสูงที่ทำตัวเหมือนกลัวอะไรสักอย่าง เขาแค่จะจับทาครีมบำรุงให้ทำไมถึงต้องทำเหมือนจะเป็นจะตายด้วย
“มาเป่าผมให้ส้มหน่อย…”
“ส้มมึงเขียนอะไรไว้เนี่ย…” สมุดบันทึกสีพาสเทลที่เต็มไปด้วยเรื่องกาม ๆ แถมยังเขียนชื่อผู้ชายไว้ มีขนาดของอวัยวะเพศ สมรรถภาพด้านเซ็กซ์ อ่านแล้วตงิด ๆ ใจจนต้องหันไปมองคนที่กำลังเดินมาหาแล้วแย่งไปถือ
“ก่อนจะถูกพี่เอาส้มก็ต้องเรียนรู้ไง แต่ไม่เคยให้ใครเอานะ เคยบอกไปแล้วไม่ใช่เหรอ ที่เขียนไว้ก็เพราะต้องเอาไปค้นหาในอินเทอร์เน็ต…” ได้ยินไทเกอร์จึงขมวดคิ้วมองหน้าใส ๆ มีน้ำเกาะอยู่นิดหน่อยก่อนจะหันไปมองของในกล่องซึ่งเต็มไปด้วยอุปกรณ์ตกแต่งห้องแบบกาม ๆ ของน้องมันเมื่อครั้งอยู่หอ
“เชี่ย… กูก็ว่าทำไมมึงไม่ให้กูดู ถ้าไม่มาแกะดูจะรู้ไหมวะเนี่ย”
“พี่ไทเกอร์หยุดดูได้แล้ว พี่ก็เคยเห็นตอนไปห้องส้มแล้วไม่ใช่เหรอ…” มือนุ่มเลื่อนไปดึงต้นแขนแกร่งไว้แล้วตรงเข้าไปยัดสมุดบันทึกที่เขียนว่าหมกมุ่นไว้ในกล่อง ก่อนจะปิดแล้วยกเอาไปเก็บไว้ในตู้ หันมามองชายตัวสูงก็ยังคงยืนกอดอกมองมาที่เขาอยู่ด้วยสายตานิ่ง ๆ
“มองหน้าอยากมีเมียเหรอ?”
“…”
“หรืออยากมีลูก?” หยอกไปคนพี่ก็ไม่แม้แต่จะกระตุกยิ้ม ส้มตำจึงต้องเดินเข้าไปใกล้ ๆ พร้อมขมวดคิ้วมองด้วยความสงสัย ตากลมปรายขึ้นมองยังตาคมที่มองลงมาอย่างไม่เข้าใจว่าทำไมคนพี่ต้องเอาแต่มองนิ่ง ๆ เหมือนนินทาเขาด้วย
“ส้มเอาไม่มันเหรอ? หรือพี่ไทเกอร์เบื่อแล้ว รูส้มไม่ฟิตใช่ไหม?” อุตส่าห์ดูแลรักษานะ!
“ส้ม… มึงหมกมุ่นจังวะ” บอกพร้อมเลื่อนมือมาหยิบผ้าเช็ดตัวบนไหล่เล็กขึ้นไปเช็ดหัวให้ร่างบางจนส้มตำต้องหดคอย่นจมูกใส่ มือหนาคลึงเช็ดให้อย่างนุ่มนวล ต่างคนต่างเงียบก่อนจะเช็ดเสร็จใบหน้าหล่อจึงก้มลงมาจุ๊บที่หน้าผากเนียนเบา ๆ แล้วผละออก
หมับ…
“ไปดูแลผิว…”
“อย่ายุ่งดิส้ม” จะลากคนพี่ตรงไปยังโต๊ะเครื่องแป้งในห้องแต่งตัว แต่เสือตัวโตที่มีแรงเยอะกว่าแค่ออกแรงดึงไว้ส้มตำก็ไม่สามารถลากเขาเข้าไปได้แล้ว
“พี่ไทเกอร์ ส้มจะขออะไรพี่ไม่ได้เลยใช่ไหม?”
“…” ก็ให้ไง แต่ไม่ใช่แบบนี้…
“ถ้าไม่อยากให้ส้มหนีไปไหนก็ต้องเข้ามาตามเลยนะ มันจะอะไรหนักหนา ก็แค่ทาครีมบำรุงให้ พี่จะได้หล่อขึ้นไง…”
“กูจะไปทำงาน…”
“แป๊บเดียว…” ได้ยินเจ้าของใบหน้าหล่อยิ่งแสดงถึงอาการรำคาญ แต่ถามว่าปฏิเสธความดื้อรั้นของคนตัวเล็กมันได้ไหมก็ไม่
เสือตัวโตนั่งลงบนเก้าอี้หน้ากระจก ตาคมมองคนตัวเล็กที่กำลังตั้งใจทาและนวดครีมบำรุงลงบนผิวให้อย่างบรรจง จะว่าไปพอเห็นน้องมันจริงจังแบบนี้ก็น่ารักน่าเอ็นดูเหมือนกันนะ ถึงจะไม่ค่อยชอบทาอะไรแบบนี้ แต่พอมันนวด ๆ ให้ก็สนุกดีเหมือนกัน รู้สึกเหมือนถูกเอาใจใส่เลยว่ะ… กับผู้หญิงคนอื่นไม่ได้สนใจอะไรเขาขนาดนี้เลย
ส้มตำชอบใส่ใจเขาแบบนี้เกือบทุกครั้ง
“หนวดขึ้นเร็วมากเลยอะ ส้มเพิ่งโกนให้เองนะ…” นิ้วหัวแม่มือลูบที่บริเวณปลายคางไทเกอร์เบา ๆ ก่อนจะเปลี่ยนมาสบตาคนพี่อย่างไม่ได้ตั้งใจ ยิ่งเห็นว่าพี่ไทเกอร์มองมาอยู่แล้วเขายิ่งชะงักหน้าแดงขึ้นโดยอัตโนมัติ อาการของเด็กตรงหน้าทำให้ไทเกอร์เผลอกระตุกยิ้มแล้วดึงเอวบางลงมานั่งตัก
“อื้อ… ยังไม่เสร็จเลยนะ”
“บอกกูหน่อยว่าจะไม่หนีไปหาผัวใหม่”
“พยายามหาไซซ์ใหญ่ ๆ อยู่”
“…” ใบหน้าคมถึงกับเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่ง เห็นแล้วส้มตำยิ่งชอบใจ ขยับใบหน้าไปจุ๊บลงบนริมฝีปากของคนพี่แล้วผละออกมายิ้มให้
“ในห้องนั้นส้มยังมีแค่พี่นะ ห้องที่มีคนอยู่ร้อยคนน่ะ ส้มก็ยังเลือกพี่อยู่ดี” เขายังคงเลือกพี่ไทเกอร์ ยังเลือกชายคนนี้ไม่ว่าจะอยู่ตรงไหน และคงจะเลือกเพียงคนเดียว
“หึ… จริง ๆ กูซื้อของไว้ให้ แต่ยังไม่ได้เอาให้เลยว่ะ วันเกิดมึงก็อีกหลายเดือนเลย จะเอาเลยไหม?”
“อะ เอากันเหรอ?”
“สัส จะเอาไหมล่ะ” เขาล่ะเพลียกับมันจริง ๆ
“ถามจริงเวลาส้มนั่งทับเคพี่แบบนี้พี่เงี่ยนป่ะ?” ถามพร้อมขยับสะโพกเบียดของใต้ร่าง
“…” เฮ้อออ…
“ฮืออออ จะได้ของขวัญแล้ววว...” ดีใจเหมือนเด็กพลางขยับสวมกอดใช้หน้าถูกไหล่แกร่งเหมือนแมว
“มึงเอาสักอารมณ์ดิส้ม” อะไรของมันวะ เดี๋ยวก็แบบนั้นเดี๋ยวก็แบบนี้ เวลาตื่นเต้นแล้วแม่งรวนเหมือนไม่สมประกอบ
“ซื้ออะไรมาล่ะ…”
“กูล้อเล่น…” กระตุกยิ้ม~
“…” ใบหน้าหวานผละออกมาขมวดคิ้วเข้าหากันเสียทันควันก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าวันนี้ยังเป็นวันโกหก นั่นทำให้รู้สึกหงุดหงิดคนพี่จนต้องเม้มปากกำหมัดเตรียมทุบ เห็นแล้วไทเกอร์จึงขำออกมาเบา ๆ
“หยอกครับเมีย… เดี๋ยวออกไปจะเอาให้ แต่ตอนนี้ขอกอดให้ชื่นใจก่อน” บอกก่อนจะกอดร่างบางไว้แน่น ใบหน้าคมซุกลงที่ไหล่บางกลิ่นหอมเสียจนไม่อยากจะปล่อยให้ไปไหน
“สรุปอะไร…”
“สร้อยคู่ ๆ อยากใส่ไหม?”
“จะ จริงเหรอพี่ไทเกอร์” ใบหน้าใสผละออกมามองพร้อมกับยกมือขึ้นปิดปากเหมือนตกใจ ตากลมโตเหมือนตื่นเต้นจนคิ้วดกขมวดคิ้ว
“มึงตื่นเต้น?”
“พะ พี่คือผัวที่ดีที่สุดที่ส้มเคยคบมาเลย…”
“ไหนบอกกูคนแรก…”
“…”
“ส้ม…” นี่มันโกหกหรือแค่พูดเล่น ๆ
“มองตาส้มสิ…” มือนุ่มเลื่อนมาสัมผัสที่ใบหน้าคมก่อนจะก้มลงจูบปากตามด้วยการสอดลิ้นเข้าไปจนชายตัวสูงต้องตอบโต้ ทั้งสองแลกความหวานกันอยู่นานสองนานจนอวัยวะส่วนนั้นตื่นตัวส้มตำจึงได้ผละออกก่อนเขาจะเดือดร้อน
“ไม่มีเคไหนบนโลกแทงเข้ามาแล้วจะทำให้ส้มพอใจได้เท่าของพี่หรอกนะ”
“สรุปยังไง…”
“ส้มไม่เคยให้ใครเอา ยังคงยืนยันจนถึงวันนี้…”
“กูรู้ นิสัยแบบมึงคงไม่มีใครรับได้หรอกนอกจากกู”
“ปากแบบนี้ไง เดี๋ยวไม่นานเสือตัวน้อยก็ได้คอหัก…”
“หึ ๆ”
จุ๊บ…
________________________________________
ผ่านไป 3 วัน~
“ปูนมึงว่ากูแรดป่ะ?”
“เอาความจริงเหรอ?” ตามองอาจารย์และเลกเชอร์สิ่งที่อยู่บนจอมอนิเตอร์แต่ปากกลับถามปูนเพราะสงสัย เขารู้ว่าตัวเองแรด แต่เมื่ออยู่ในสายตาเพื่อนจะเป็นยังไงบ้างก็ไม่รู้
“เอาจริงก็ไม่เจ็บนะ เพราะแรดก็แรดแค่กับผัว”
“กูเหมือนกัน เรานี่ศีลเสมอกันมึงว่าป่ะส้ม”
“ไม่นะ มึงต่ำกว่า…” ส้มตำกระตุกยิ้มส่งไปให้จนปูนชะงักหันมามอง
“อิสัด กูขอให้ผัวเยมึงในห้าง!”
“อิห่าเบา ๆ” หันไปมองรอบ ๆ เล็กน้อยเมื่อถูกเพื่อนขึ้นเสียงแช่ง
“แหม่…”
“เอาในห้างเหรอ?”
“ทำไมมึงไม่เคยลองเหรอ?” ปูนถามแต่ตายังคงมองไปข้างหน้า สิ่งที่เพื่อนเสนอเมื่อเข้าหูของส้มตำตอนไหนเขาก็มักที่จะเก็บไปคิดได้ตลอด ด้วยความที่จิตใจอันมืดกามนั้นคิดที่อยากแต่จะลองอะไรใหม่ ๆ จึงต้องใคร่ที่จะใฝ่หา และมีเพื่อนตัวดีของเขาคนนี้ที่มันชอบบอกให้เชิงเสียจนต้องเก็บเอามาคิด
“ยังเลยอะ แต่คิดแป๊บ…”
“เออ…”
เยกันในห้างเหรอ? น่าสนใจเหมือนกันนะ เขาจะเก็บไว้พิจารณาแล้วกัน แต่ก่อนอื่นเขาสงสัยเรื่องของปูนมากกว่า จะว่าไปยังไม่ค่อยได้อยู่กับเพื่อนเลยตั้งแต่มีผัว ไม่สิปกติก็ไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน ไม่รู้ว่าชีวิตของมันเป็นยังไงบ้าง
เมื่อหมดคลาสทั้งสองจึงไปหาอะไรทาน แล้วกลับมานั่งกดโทรศัพท์เล่นบริเวณหน้าตึกคณะ และแน่นอนว่ามันคือเวลาที่ต้องเม้ามอย
“ที่ผ่าน ๆ มามึงได้คุยกับใครไหมปูน…”
“…” ได้ยินคำถามปูนจึงแอบชะงักเล็กน้อย ก่อนจะส่ายหน้าไปมาจนส้มตำขมวดคิ้ว มันคิดว่าเขาไม่เห็นเหรอว่าเมื่อหลายวันก่อนเขาเห็นมันอยู่กับภูมิ วันต่อมาเห็นอยู่กับบิล อีกวันอยู่กับคนคุยเก่าเขาที่ชื่อศร แต่ที่ไม่ถามเพราะอยากได้ยินจากปากของเพื่อน
“แล้วพักนี้มึงได้มีอะไรกับผู้ชายป่ะ?”
“ถามทำไมวะ?” ปูนถามกลับแต่ก็ไม่คิดที่จะเงยหน้าขึ้นมามอง เขากำลังสนใจเกมมือถือที่ซื้อมาเล่นเมื่อวาน
“กูสงสัย มึงไม่เหงารึไง ทำไมไม่หาใครสักคนไปอยู่ด้วย” พอเขามีพี่ไทเกอร์แล้วก็รู้สึกเหมือนจะขาดไม่ได้เลยจริง ๆ ทั้ง ๆ ที่แต่ก่อนก็ไม่เคยมี ถ้าเขาเป็นปูนแล้วไม่มีใครอยู่ด้วยมันจะรู้สึกเหงาไหมนะ ใบหน้าใสของเพื่อนพร้อมตากลมที่ใส่คอนแทกต์เลนส์สีใสเนื่องจากสายตาสั้นแอบเปลี่ยนเป็นหม่นลงเล็กน้อย
“มึงเคยได้ยินไหมส้ม บางทีเราก็ไม่จำเป็นต้องมีคนคบเป็นตัวเป็นตนหรอก กับมึงอาจจะไม่ใช่ แต่กับกูแค่อยากคุยหรืออยากเอากับใครก็ได้ที่มันทำให้มีความสุขอะ กูอยากได้อะไรกูก็ได้หมดแล้วมึงเก็ตป่ะ?”
“แต่มันไม่เหมือนกันนะปูน…”
“เออกูมีคนคุย แต่มึงไม่ต้องถามมากได้ป่ะ…” ด้วยความที่รำคาญเพื่อนปูนจึงรีบเอ่ยตัดบท นั่นทำให้ส้มตำยิ่งแอบสงสัย สรุปแล้วเพื่อนเขามันอะไรยังไงกับเรื่องความรักอยู่กันแน่ พักนี้มันคิดอะไรมันก็มักจะทำตัวน่าสงสัย ซึ่งเขาก็ไม่กล้าเซ้าซี้มากนัก เพราะยิ่งสนิทกัน ถ้าผิดใจอะไรกันมันจะยิ่งหนัก
ซึ่งที่ผ่านมาเวลามีเรื่องกันเขามักจะเป็นฝ่ายถูกมันซื้อของมาง้อตลอด ใจจริงก็ไม่อยากทำให้เพื่อนลำบาก ตัวเองก็มักจะเป็นฝ่ายถูกง้อจนรู้สึกผิด ทั้ง ๆ ที่บางทีเขาเป็นคนผิดด้วยซ้ำ
“ปูน…”
“ส้ม… ถ้ามึงไม่หยุดกูจะเอาโทรศัพท์ยัดปาก”
“ถ้ายัดแล้วให้กูกูก็ยอมนะ ไอโฟนเครื่องละห้าหมื่นเป็นใครใครก็เอา”
“วันเกิดเดี๋ยวซื้อให้” เอ่ยบอกด้วยใบหน้าไม่ได้เดือดร้อนอะไรเลยด้วยซ้ำ และมันไม่ได้ทำให้ส้มตำรู้สึกดีใจ รู้ว่ารวยแต่ไม่ต้องทำให้เพื่อนเสียนิสัยด้วยการใช้เงินก็ได้ป่ะ สักพักเสียงโทรศัพท์ก็ดังขึ้น มือนุ่มจึงเลื่อนไปหยิบขึ้นมากดรับ
(ไปกินข้าว…) เสียงทุ้มดังขึ้นซึ่งไม่บอกก็รู้ว่ามาจากใคร
“ส้มมีเรียนต่อเลยอะ อีกไม่นานนี่เอง…”
(โดดเลย…)
“โดดตึกเหรอ? ไม่รักกันแล้วใช่ไหมถึงพูดแบบนี้…”
(เออโดดไปเหอะ)
“พี่ไทเกอร์ บางทีน่าจะรั้ง ๆ ส้มบ้างป่ะ” เล่นอะไรก็ไม่คิดจะเล่นด้วยเลย
(งั้นกูจะไปกินกับเพื่อน…)
“อื้ม… แต่พี่ไทเกอร์ เย็นนี้พี่ว่างไหมอะ?” เมื่อนึกอะไรขึ้นได้ส้มตำจึงได้ถามออกไปพร้อมด้วยหัวใจที่สั่นไหวเล็กน้อย เกรงว่าจะกลับไปทำงานเหมือนทุกครั้ง บางทีอาจจะเหนื่อยด้วย
(มีอะไร?)
“คือ… ส้มอยากได้ชุดอะ ไปหาซื้อเสื้อผ้ากัน” ขอไปแล้ว~
(ที่ไหน?)
“เอ่อ… ที่ห้าง”
Talk: ข่าวดี! น้องส้มจะได้ตีพิมพ์ด้วยนะครับผม ดีใจจจจจจ
ไปเม้าด่วน เดี๋ยวเอ็มจะรี555 #น้องส้มตำคนกาม
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
โอ๊ยยย อีน้องสัมจะเอาอีพี่ในห้าง 5555
-
น้องส้มจะไปลองในห้างจิงดิ หมกมุ่นมากกกกก แต่ถามว่ารอมั้ยรอส่องอยุ่นะจ้ะ
-
น้องส้มจะลองทุกที่เลยเหรอ
-
E31 “แซ่บอีหลีส้มตำของข้า”
RATED 18+
Language and Sex
“ซื้อเสื้ออะไร? ชุดใส่ไปไหน?” เสียงสารถีผู้เป็นแฟนถามร่างเล็กที่นั่งข้าง ๆ แต่ตายังคงมองรถมองถนน วันนี้เขาก็มีงานที่ต้องทำอีกเหมือนเคย แต่เพราะทำได้เยอะแล้วจึงคิดว่าควรจะสละเวลาให้คนตัวเล็กมันบ้าง ถ้าหากอยากไปไหนเขาก็จะพาไป จะกกไว้แต่ในห้องก็คงจะไม่ได้ วันนี้มันไม่ได้เรียนตอนบ่ายก็เข้ามานั่งอยู่กับเขาในคลาสเกือบชั่วโมงก่อนจะไปหาเพื่อนแล้วนั่งรอแถวมอ
“พี่ไทเกอร์ ส้มอยากลองในห้างอะ…”
“ห๊ะ?” ใบหน้าคมหันมาเลิกคิ้วเสียทันควัน ลองที่ว่าคือลองอะไร
“อื้ม… ลองชุด”
“…” ส้มตำหันมาบอกเสียงอ่อย ลองชุดก็ไม่พูดให้มันจบ ๆ มือขาวถือโทรศัพท์ก่อนจะหันไปกดเล่นต่อ ไทเกอร์มองเสี้ยวหน้าใสนิด ๆ ก่อนจะหันไปตั้งใจขับรถ เย็นนี้แฟนเขามันดูทำตัวแปลก ๆ ตั้งแต่เขาไปรับ เหมือนคิดอะไรอยู่แต่ไม่ยอมที่จะเอ่ยปากบอก อาจเพราะเขาเกือบหัวร้อนใส่เมื่อก่อนหน้าที่จะขึ้นรถ
“ไอ้รุ่นน้องที่คุยกับมึงอะ…”
“หือ ทำไมเหรอ?” ใบหน้าใสหันมาเลิกคิ้ว รุ่นน้องที่ว่าก็คงจะไม่พ้นน้องปืนที่ร้อยวันพันปีจะเดินเข้ามาคุยกับเขา แต่แปลกที่วันนี้เจ้าตัวพาเพื่อนมาด้วย ซึ่งเขาเองรู้สึกไม่ค่อยชอบใจรุ่นน้องเลย ถึงแม้ว่าจะเป็นน้องรหัส อีกอย่างคือเสือตัวโตที่เข้ามาหาด้วยใบหน้าไม่พอใจซ้ำยังแอบหัวร้อนใส่หน่อย ๆ
“คุยอะไรกัน?” รถวิ่งมาจอดติดไฟแดงใบหน้าคมจึงได้หันมาถามเสียงเรียบ อยากจะถามด้วยน้ำเสียงเหมือนคุยกันปกติ แต่เพราะถ้าหากไม่ใส่อารมณ์ส้มตำก็คงจะไม่ตอบเขาแน่ ๆ
ริมฝีปากสวยแอบเม้มเข้าหากันพลางก้มหน้าลงเล็กน้อย จริง ๆ เป็นเรื่องที่ไม่อยากจะบอกคนตัวสูงสักเท่าไร กลัวถ้าหากเอ่ยออกไปเสือตัวโตจะเป็นกังวลเหมือนอย่างเคย แล้วอารมณ์ของเจ้าตัวก็คงจะไม่คงที่ เสี่ยงต่อการถูกดุเอาง่าย ๆ แต่ในเมื่อเป็นแฟนกันอยู่ด้วยกันก็จำที่จะต้องบอก ยังไงหากไม่มีความลับต่อกันคงจะเป็นสิ่งที่ดีที่สุด
“น้องเขาชวนไปเที่ยวอะ ก็เหมือนสังสรรค์ดื่มกันอะไรทำนองนี้”
“ไม่ให้ไป...” เสียงนิ่งตอบอย่างรวดเร็ว ซ้ำใบหน้าคมยังหันไปมองข้างหน้าเหมือนจะไม่รอฟังเหตุผลเขาอีกต่างหาก
“หรือมึงอยากไป? ถ้ามีเหตุผลดี ๆ กูก็จะไม่ห้าม แต่ไม่รับประกันนะว่าถ้ามึงไปแล้วกูจะไม่ทำอะไร…” น้ำเสียงเจ้าเล่ห์บ่งบอกให้รู้ถึงแนวโน้มอารมณ์ของเสือตัวโต แน่นอนว่าต้องเอียงเอนไปทางไม่พอใจ คงจะไม่อยากให้เขาไปสังสรรค์กับรุ่นน้องเป็นแน่แท้
“ไม่ได้อยากไปสักหน่อย...” รู้อยู่แล้วว่าพี่ไทเกอร์เหมือนจะไม่ถูกชะตากับน้องรหัสของเขา แต่ถึงอย่างนั้นเขาก็ไม่ได้อยากไปสักหน่อย เพราะรู้จุดประสงค์ลึก ๆ ที่รุ่นน้องคิดอยู่แล้ว และนั่นทำให้เขากังวล ไทเกอร์หันมามองเสี้ยวหน้าขาวอีกครั้ง ทั้ง ๆ ที่น้องมันตอบว่าก็ไม่อยากไปแล้วทำไมยังทำหน้าเหมือนมีอะไรให้คิด สักพักไฟก็เปลี่ยนเป็นสีเขียว บีเอ็มคันสวยจึงค่อย ๆ เคลื่อนออกไปพร้อมยานพาหนะทั้งหลายที่รายรอบ
เสียงรถรายามค่ำและการจราจรอันแสนติดขัดทำให้รู้สึกเหมือนมีชีวิตชีวาอยู่ไม่น้อย แต่มีชีวิตชีวาที่ว่านั้นก็คงไม่ได้ทำให้รู้สึกดีสักเท่าไร เพราะมันก็ไม่ได้ต่างไปจากความวุ่นวายของชุมชนแออัดเลยสักนิด
ยามแสงไฟสีเหลืองแสดสาดส่องเข้ามาผ่านกระจกกระทบลงบนผิวขาวและตากลมที่กำลังมองออกไปข้างนอก ทำให้เสือตัวโตผู้ที่ซึ่งนั่งอยู่ข้าง ๆ กำลังลอบมองเสี้ยวหน้าขาวเผลอยิ้มออกมาไม่ขาด ในใจได้แต่คิดว่าเมียเขาที่ชื่อส้มตำมันน่ารักจริง ๆ
ใสซื่อ... แต่หื่นกาม
‘บ้าชะมัด…’ นี่เขาหลงเด็กเหรอวะ ได้ข่าวว่าน้องมันแอบชอบเขาก่อน ตัดภาพมา ณ ตอนนี้ หลงจนไม่รู้จะหลงยังไงแล้ว สร้อยคอยี่ห้อหรูถูกสวมใส่อยู่ที่คอมีความคล้ายกันเนื่องจากเป็นสร้อยคู่ ราคาค่อนข้างแพงแต่เขาตัดสินใจโกหกคนตัวบางว่าไม่กี่พัน จริง ๆ คือหลายแสนเลยทีเดียว แต่เงินที่มีก็ใช่ว่าจะหมดในเร็ววัน ผู้เป็นพ่อโอนมาให้ทุกเดือน ผู้ชายอย่างเขาจะต้องใช้ซื้ออะไรมากมายไปกว่ารองเท้าและของแต่งรถ ถึงฐานะจะรวยแต่ชีวิตก็ไม่ได้ติดหรูซะขนาดนั้น ส่วนที่เหลือก็ได้แต่เก็บไว้ในบัญชี ดองไว้ให้มันได้กันแล้วออกลูกเหมือนบัตรเลือกตั้ง
“สร้อยที่พี่ซื้อให้หลายแสนเลยนะ…”
กึก…
“…” เดี๋ยว ๆ
“ทำไมต้องใช้เงินฟุ่มเฟือยด้วย” ใบหน้าใสหันมามองแต่เขาเลือกที่จะสนใจถนนตรงหน้าเพราะรถราค่อนข้างเยอะ อีกอย่างคือแอบชะงักที่ร่างบางรู้ทัน อะไรคือการนึกถึงเรื่องสร้อยแล้วมันก็หันมาพูดพอดี เดี๋ยวดู… น้องมันคงจะพูดถึงเรื่องซื้อมันด้วยเงินหรือสิ่งของแน่ ๆ แล้วคงจะด่าว่าเขาชอบใช้เงินซื้อมันทั้ง ๆ ที่เขาแค่อยากมอบอะไรสักอย่างให้เป็นการขอบคุณที่อยู่ข้างกันมา อีกไม่นานก็จะเรียนจบแล้ว เหลืออีกแค่ไม่กี่เดือนเองด้วย
“น่าจะพาส้มไปเลือกด้วยจะได้เอาอันที่ถูกใจกว่านี้…”
‘สัส…’
“ผู้ชายนี่เลือกอะไรไม่เป็นเลย…”
“ขี้บ่นว่ะ” ได้ยินเจ้าของใบหน้าใสจึงแอบยู่ปากย่นจมูกใส่เล็กน้อยพร้อมหันหนี สรุปคือไม่งอแงว่าซื้อมันด้วยเงินเว้ยวันนี้ ไทเกอร์ส่ายหน้าไปมาก่อนรถคันสวยจะวิ่งเข้าไปจอดใต้ตึกซึ่งเป็นลานจอดรถทั้งตึก ลงจากรถเดินเข้าไปยังประตูข้างของห้างดัง เข้ามาได้สักพักตากลมก็มองไปรอบ ๆ ก่อนความสนใจจะไปหยุดอยู่ที่ร้านชานมไข่มุก มือนุ่มคว้าไปจับที่มือหนาแล้วลากไปยังร้านนั้นเสียทันควัน ยังไงวันนี้เขาจะต้องได้กินสิ่งนั้นให้ได้
“คุณคะ…”
“หือ? อ๊ะ! ขะ ขอโทษครับ” ส้มตำถึงกับชะงักตกใจเมื่อหันไปเห็นว่าตัวเองกำลังจับมือผู้ชายคนไม่คุ้นหน้าพร้อมกับหญิงสาวที่น่าจะเป็นแฟนของเจ้าตัวกำลังยืนขำ ทั้งสองมองร่างเล็กอย่างนึกเอ็นดูก่อนจะพากันเดินออกไป ตากลมจึงหันไปมองเสือตัวโตที่กำลังยืนดูอะไรบางอย่างอยู่ตรงป้ายโฆษณา
‘คนบ้า! อับอายเลยเห็นไหม…’ จะจับมือลากให้มาด้วยกันแต่ดันจับผิดคนซะงั้น สองคนนั้นต้องมองเขาเด๋อแน่นอนเลย สักพักไทเกอร์ก็ตรงเข้ามาหา ทั้งสองตอนนี้อยู่ในสภาพชุดนักศึกษาต่างกันตรงที่คนตัวโตเอาเสือออกนอกกางเกง
“เมื่อกี้ส้มลากผู้ชายคนอื่นมา พี่ไทเกอร์อะ ส้มอายนะ ทำไมไม่อยู่ใกล้ ๆ ดีนะที่แฟนเขาไม่ตบเอา แต่อายอะ เขาหัวเราะส้มเลย…”
“เฮ้ยจริงเหรอวะฮ่า ๆ ๆ”
ตุบ!
“โอ๊ย…” ไทเกอร์ถึงกับหุบปากเสียทันควัน มือหนายกขึ้นลูบแขนตัวเองแล้วเปลี่ยนเป็นใบหน้านิ่งมองคนตัวเล็ก ทำไมมันเอ๋อ ๆ แบบนี้วะ ยกมือขึ้นไปผลักหัวทุยเบา ๆ แล้วจึงขยับไปยืนหน้าร้านชานมไข่มุกเนื่องจากเขารู้จุดประสงค์แฟนตัวเล็กดี แมวมันอยากกินเขาก็จะซื้อให้ เมื่อได้มาทั้งสองจึงได้เดินดูด ๆ เขี้ยว ๆ ไปอย่างไม่รีบร้อน คำว่าไม่รีบร้อนคงจะเป็นเด็กตัวบาง ๆ
“เด็กน้อย…”
“ส้มเหมือนเด็กเหรอ? เด็กอะไรจะขย่มเทียนเป็น…”
“…” พูดออกมาหน้าตาเฉยซ้ำยังไม่สนห่าสนเหวอะไรทั้งนั้น ริมฝีปากสีสวยเนื่องจากลิปสีพีชอ่อน ๆ ไม่จัดจ้านออกไปทางลิปมันกลิ่นผลไม้ที่มันซื้อมายิ่งมองยิ่งอยากสัมผัส ยิ่งเวลาเขี้ยวไข่มุกพวงแก้มเนียนก็มักจะกลม ๆ น่าจับน่าหอม
“เฮ้ย ๆ ส้ม”
หมับ!
“อ๊ะ!” ร่างเล็กถลามาชนกับอกแกร่งเนื่องจากถูกมือหนาออกแรงดึง เมื่อรู้ว่าตัวเองมัวแต่เดินส่องเข้าไปในร้านดีไอวายจนลืมดูว่าข้างหน้าเป็นหุ่นโชว์จึงได้รีบผละออกมาเม้มปากมองคนพี่พร้อมใบหน้าขึ้นสี ไม่ใช่เพราะเขินแต่เขาอาย
“สะ ส้มขอโทษ”
“มึงเป็นไรส้ม แบตหมดเหรอวะ?”
“บะ แบตหมดอะไร! ส้มพึ่งยืมพาวเวอร์พอยต์ของปูนมันชาร์จนะ”
“พาวเวอร์แบงก์ส้ม…”
“นะ นั่นแหละ”
“…” ไทเกอร์มองรุ่นน้องตรงหน้าที่ทำตัวเลิ่กลั่กก่อนจะถอนหายใจพลางส่ายหน้าไปมา ก่อนมือหนาจะเลื่อนไปกุมมือนุ่มแล้วออกแรงจูงให้ออกเดินต่อ ดีนะชานมไข่มุกในแก้วมันไม่หก ส่วนของเขาดูดไปจนหมดแก้วได้สักพักละ ทำไมคนตัวบางถึงยังดูดเล่น ๆ อยู่แบบนั้น ปากก็กิน ขาก็เดิน แต่ตาเสือกมองร้านข้าง ๆ ไม่มองทาง
เฮ้อออ…
“ไหนร้าน จะซื้อชุดอะไร?” ได้ยินคำถามร่างเล็กจึงแอบชะงัก นี่เขาลืมไปเลยว่าวันนี้กะจะมาเอากันกับพี่ไทเกอร์ที่ห้องลองชุด เมื่อนึกขึ้นได้คำพูดของปูนจึงผุดขึ้นมาในหัวทันที
ก่อนหน้านี้~
“ปูน กูว่าจะลองให้พี่ไทเกอร์เยในห้องลองชุดอะ”
“เยี่ยวมากเพื่อนกู จะว่าไปกูก็เคยนะ ตอนนั้นกับเด็กมอหกมั้ง แต่น้องแซ่บมากมึง กะจะพาไปเดินซื้อของแต่น้องเขาไม่ไหวว่ะ”
“ร่านมากอิเชี่ย นี่อย่าบอกนะว่ามึงเปย์ผู้!?” ไม่อยากจะคิดเลยว่าเพื่อนเขามันจะร่านขนาดนี้ ส้มตำรับไม่ได้ เขายังร่านไม่เท่าเพื่อนเลย เรื่องเซ็กซ์ไม่เหมาะกับเขาเลยจริง ๆ มันดูน่าเกลียด ละอายใจ บ้ากาม อี๋! ส้มตำรับไม่ได้
“ตอแหล มึงก็รู้ว่ากูร่านกว่านี้…”
“อื้ม… แต่มึงรวยนี่นา” จะเปย์เท่าไรเงินมันก็คงจะไม่หมดหรอกเพื่อนคนนี้ ความรวยไม่เข้าใครออกใคร แน่นอนว่ามันต้องไม่ออกจากปูน เรื่องครอบครัวมันเขาไม่ค่อยได้เข้าไปยุ่งหรือถามไถ่อะไรมากมาย จริง ๆ จะว่าไปเป็นเพื่อนกันแต่ก็ดันมีอีกหลายเรื่องเลยที่เขายังไม่รู้จากปูน
“ปกติมึงเปย์ผู้ชายเยอะมะ?”
“เยอะสุดก็ซื้อแหวนเพชรให้อะ…” เอ่ยหน้าตาเฉย
“ห๊ะ!?” แต่ส้มตำถึงกับชะงัก ก่อนจะนึกถึงสร้อยที่สวมอยู่ในคอ จะว่าไปเขายังไม่คุยกับคนพี่เลยที่โกหกเรื่องนี้
“อื้ม…”
“กูรู้ว่ามึงรวยนะแต่จำเป็นขนาดนั้นเลยเหรอ แล้วซื้อให้กี่คน?” ยอมใจปูนมันจริง ๆ
“มันวงละแสนนิด ๆ เองมึง ก็ซื้อให้สามคน รวมกับกูก็เป็นสี่วง”
“เนอะไม่แพงเลยอีเหี้ย…”
“อื้ม ๆ แต่ส้มมึงพูดถึงเรื่องเยในห้องลองชุดก็แนะนำให้ใส่ถุงนะ รู้ว่าปกติมึงเยกับพี่เขาไม่ใส่ถุง แต่มันจะได้สะดวกเวลาทำความสะอาดโอเคไหม?”
“ได้ ๆ ขอบใจที่แนะนำนะคูมเพื่อนปูน…”
“ได้เสมอมึง… เรื่องเย ๆ ต้องช่วย ๆ กัน”
“อื้ม!”
ปัจจุบัน~
“เลือกได้ยัง…” ไทเกอร์ถามคนตรงหน้าที่เดินวนหาชุดอยู่หลายนาทีจนพนักงานในร้านเลิกเดินตาม คงเพราะเขาเลือกชุดก็ไมได้จะเลือกนานอะไรขนาดนี้ เลยไม่ค่อยเข้าใจคนตัวเล็กสักเท่าไร ไม่ใช่แค่ชุด อะไร ๆ ส้มตำมันก็ช้าหมดนั่นแหละ วันจะเร็วก็เร็ว วันจะช้าก็ยิ่งกว่าหอยทากเป็นตะคริว
“พี่ไทเกอร์…”
“…” เจ้าของใบหน้าคมเลิกคิ้วเล็กน้อยเมื่อคนตัวบางหันมามองพร้อมกับเสื้อตัวหนึ่ง
“พาส้มไปลองชุดหน่อย” ได้ยินเขาจึงรีบเดินนำคนน้องเข้าไปยังส่วนของห้องลองชุด ซึ่งร้านนี้ค่อนข้างมิดชิดและมีหลายห้องเลยทีเดียว จะต้องแยกเข้ามาในห้องห้องกว้างคล้าย ๆ ห้องน้ำในห้างและมีแยก ๆ ห้องให้เหมือนห้องส้วม แน่นอนว่าต้องแยกชายหญิง ไม่แปลกที่ร้านจะใหญ่โต อีกอย่างคือไม่ใช่แบบใช้ผ้าปิดแต่อย่างใด ในห้องแคบมีกระจกกว้างอยู่ตรงหน้าผนังข้างขวาเป็นราวแขวนสั้น ๆ ไว้พาดเสื้อผ้า
ไทเกอร์แอบชะงักเล็กน้อยเมื่อถูกดึงให้เข้าไปด้วยพร้อมกับคนตัวเล็กที่ปิดประตู คิ้วดกขมวดเข้าหากันเล็กน้อย มองคนตัวบางที่ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น กำลังยืนหันหลังมองเขาผ่านกระจกพร้อมปลดกระดุม
“ทำไมต้องให้เข้ามาด้วย?”
“…” ร่างเล็กไม่ตอบนอกเสียงจากถอดเสื้อพร้อมเนกไทออกแขวนไว้แล้วหันกลับไปมองคนพี่ที่กำลังไล่มองหุ่นขาว ๆ ตรงหน้า หุ่นขาว ๆ ที่มีรอยสีกุหลาบผุดขึ้นประปราย แผ่นหลังขาวเนียนที่แค่เห็นยังอยากเข้าไปฟัดแรง ๆ ส้มตำยิ้มให้บาง ๆ พลางขยับเข้าไปใกล้ ๆ คนตัวสูง เรียวแขนขาวตวัดรอบคอแกร่ง
“ลิปที่ส้มทาอยู่มันหอมนะ”
“…”
“ไม่คิดจะลองชิมหน่อยเหรอ?” แมวตัวเล็กยั่วยวนเขาซะขนาดนี้แถมยังเป็นสถานที่ที่คาดไม่ถึงมีเหรอที่เสือตัวโตจะไม่ชะงัก ไม่คิดเลยว่าส้มตำจะโจมตีเขาในที่แบบนี้
“ถึงขั้นนี้แล้วเหรอ?” วงแขนกว้างข้างหนึ่งตวัดเข้ามากอดรัดเอวบาง อีกข้างยกขึ้นสัมผัสปลายคางสวยพลางส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ไปให้หัวใจดวงน้อยสั่น
“คิดไม่ถึงเหรอ?”
“ใช่…”
“แล้ว… คิดไม่ถึงเลยไม่คิดที่จะเอาส้มหรือไง?” ส้มตำเอ่ยออกไปพร้อมสายตาอ่อยขั้นสุด หัวใจคนพี่แอบสั่นเล็กน้อย ไม่ต่างไปจากหัวใจดวงน้อยของร่างบาง รอยยิ้มเจ้าเล่ห์จุดขึ้นบนใบหน้าหล่อ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ถ้าหากน้องมันจะอยากขนาดนี้สามีอย่างเขามีหรือที่จะปฏิเสธ มือหนาดันไหล่คนตัวเล็กลงจนส้มตำจำต้องย่อตัวใช้เข่ารับน้ำหนักทั้งสองข้างให้ใบหน้าหวานอยู่ระดับเป้าของคนพี่
ช้อนตากลมขึ้นหลอกล่อเสือตัวร้ายให้ตายใจก่อนจะกลับมาโฟกัสยังสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มือขาวทั้งสองข้างเลื่อนขึ้นช่วยกันรูดซิปกางเกงสแล็คสีดำสนิท ภาพข้างล่างทำให้ไทเกอร์ตบะแทบจะแตกสลาย แรงราคะในใจชายไม่อาจที่จะลดลงให้คงที่เหมือนเยี่ยงอยู่ด้วยกันตามปกติได้อีกแล้ว เพียงแค่เห็นใบหน้าหวานจ้องยังส่วนนั้นความกามก็ผุดขึ้นเสียจนเลือดไหลไปเลี้ยงไทเกอร์น้อยให้ขยายใหญ่
ความเป็นชายถูกงัดออกมาผ่านช่องของซิปที่รูดลงก่อนจะถูกสัมผัสด้วยมือนุ่มนั้นยิ่งทำให้ไทเกอร์อยากสบถคำหยาบออกมาดัง ๆ ให้เมียที่มักจะทำให้เขาขาดสติมันได้ยิน เอ็นร้อนแข็งขื่นขึ้นอย่างรวดเร็ว ตากลมช้อนขึ้นมองพร้อมส่งยิ้มอ่อย ๆ ให้เสือร้ายยิ่งมีอารมณ์พร้อมกับชักกายใหญ่ขึ้นลงตามอำเภอใจ สองมือนุ่มบีบรัดมันไว้แล้วขยับเป็นจังหวะ กลิ่นมันอับและไม่ได้น่าแปลกใจแต่อย่างใด นี่มันช่วงเย็น ไทเกอร์น้อยถูกเก็บไว้ในถ้ำไม่ได้เอาออกมาใช้งานตั้งแต่เช้า
“อืม…” เสียงคำรามทุ้มต่ำพยายามเปล่งให้เบาที่สุดเท่าที่จะทำได้ ยิ่งได้ยินเสียงประตูห้องรอบ ๆ เปิดและปิดพร้อมเสียงเท้ากระทบพื้นปูนเดินเข้าออกยิ่งทำให้รู้สึกตื่นเต้นกว่าครั้งไหน ๆ
ริมฝีปากสวยขยับจรดส่วนหัว ส่วนที่มีน้ำสีขุ่นปริมล้นออกมาจากรอยแยก แลบลิ้นออกมาแตะสัมผัสบดขยี้มันเบา ๆ ชวนให้คนพี่เสียว มือนุ่มทำงานลิ้นก็คอยตวัดไปด้วย ภาพใต้ร่างนั้นไม่อาจที่จะหาได้จากที่ไหน กับหญิงสาวก็ไม่ได้ทำอะไรกาม ๆ แบบนี้ จะอมก็แต่เพียงนิดเดียว ไม่คิดจะปรนเปรอให้เขามากมายแต่อย่างใด
“ชอบไหม?” ใบหน้าใสผละออกมาเอ่ยถามเบา ๆ ให้ได้ยินเพียงแค่สองคนก่อนจะลุกขึ้น ในใจคิดจะจูบคนพี่แต่ดันถูกริมฝีปากหยักฉกลงมาสัมผัสปิดเสียก่อน
ลิ้นร้อนขยับเข้าหาอย่างไม่ปรานีแมวน้อย ตวัดหยอกล้อลิ้นนุ่มรสชานมไข่มุกที่ดื่มด่ำเข้าไปก่อนหน้าอย่างกระหาย เสียงครางเบา ๆ รอดออกมาจากลำคอพร้อมน้ำใส ๆ ไหลออกมาตามขอบปากสวย ยามลิ้นทั้งสองตวัดหยอกล้อกันเสียงน่าอายก็พลอยที่จะดังเข้ามาในโสตประสาท
มือนุ่มข้างหนึ่งรูดรั้งกายใหญ่ให้ช้า ๆ ใบหน้าก็ถูกมือหนาประคองให้เงยขึ้นรับความหวานนุ่มแต่รุนแรงอย่างเลี่ยงไม่ได้ ไม่สิ… เขาไม่ได้อย่างจะเลี่ยงมันเลยสักนิด ต้องการมันอย่างหนักหน่วงดังเช่นทุกครั้ง สมองทั้งสองไม่อาจจะคิดถึงเรื่องอื่นได้อีกแล้ว โชคยังดีที่ไม่มีใครคิดที่จะสงสัย พนักงานของร้านก็เป็นได้แค่พนักงานเฝ้าในร้าน ส่วนมากยืนเล่นโทรศัพท์ บางคนก็เดินดูความเรียบร้อย
ใบหน้าสวยผละออกมามองคนพี่ที่แลบลิ้นออกมาเลียน้ำใส ๆ ที่ไหลตามขอบปากของเขาพร้อมใบหน้าสีแดงระเรื่อ พี่ไทเกอร์มักจะทำให้เขาใจสั่นได้ตลอด และเขาก็เชื่อว่าเมื่อคนตัวโตเห็นการกระทำของเขาก็คงจะหัวใจสั่นไม่แพ้กัน
“มันคงดูไม่ดีใช่ไหม?”
“หึ… ดูไม่ดีแต่เสียวก็เอาครับเมีย” ใบหน้าคมก้มลงมาเอ่ยกระซิบเบา ๆ ข้าง ๆ หูขาวพร้อมขบเล็กน้อยก่อนผละออกมาส่งรอยยิ้มหล่อ ๆ และสายตาอันหื่นกามให้คนน้องที่ยังคงใช้มือสัมผัสส่วนนั้น ส้มตำกระตุกยิ้มให้คนตัวสูงกลับก่อนจะย่อตัวลงไปมองของใหญ่พร้อมกับหยิบถุงยางที่พกมาในถุงกางเกงออกมา กำลังจะฉีกแต่คนพี่กลับขมวดคิ้ว
หมับ…
“จะเอาสด…” มือหนาคว้าถุงยางในมือของร่างเล็กจนส้มตำชะงัก และที่ชะงักกว่านั้นคือถูกคนพี่รั้งให้ลุกขึ้นและจับหันให้ชิดกระจก กางเกงที่สวมใส่ถูกคนพี่ถอดออกอย่างรวดไว พร้อมของใหญ่ที่ค่อย ๆ สอดเข้ามายังช่องทางที่แสนคับแน่นทำให้ส้มตำจำต้องกัดฟันมองคนพี่ผ่านกระจก หลายครั้งที่ไม่ได้เบิกทางก่อน หลายครั้งที่ไทเกอร์ไม่สามารถควบคุมสติไว้ได้ ซึ่งส้มตำเองก็ไม่ได้เอ่ยว่าแต่อย่างใด ไม่เบิกทางก็ใช่ว่ารูสวรรค์เขาจะไม่พร้อมให้ใช้งาน
ทั้งสองสบตากันผ่านภาพสะท้อนจากกระจกตรงหน้าพร้อม ๆ กับกายใหญ่ที่ค่อย ๆ สอดเข้ามาเรื่อย ๆ จนสุดลำ ส้มตำต้องคว้าเสื้อมากัดไว้เพื่อกั้นเสียงครางที่ไม่อาจจะเก็บไว้เมื่อกายใหญ่สอดเข้าสอดออกอย่างไม่รอช้า ใบหน้าสวยกระทบกับกระจกเป็นครั้งคราเมื่อโดนสะโพกสอบกระแทกหนัก ๆ เข้ามาอย่างไม่ประนี
ชึ่บ!
“อะ อื้อ…” สองเท้าเขย่งแยกกันพลางแอ่นสะโพกให้เสือตัวโตกระแทกกระทั้นเข้าหาอย่างเอาแต่ใจ ยามเนื้ออุ่นสอดเสียดสีเข้ามาจนถึงจุดกระเส่า มันช่างเมามันเสียจริง ๆ มือสากทั้งสองข้างเคล้นบีบสะโพกอวบและจับยึดมั่น ๆ ก่อนจะออกแรงขยับถี่ ๆ ทำอย่างนี้อยู่หลายครั้งจนส้มตำสติเตลิด
สวบ ๆ
เปลือกตาขาวปิดลงแต่ภาพที่อยู่ในหัวกลับเป็นตัวเองที่กำลังยืนเกาะกระจกให้ชายตัวสูงที่ขึ้นชื่อว่าสามีจับกระแทกเคใหญ่เข้าหาอย่างหนักหน่วง ตาคมของคนหื่นมองเขาราวจะกัดกินให้ไม่เหลือซาก สองร่างอยู่ในห้องแคบและเสี่ยงต่อการจับได้ทำให้อวัยวะในอกข้างซ้ายสั่นสะเทือน
เปลือกตาค่อย ๆ เปิดพร้อมร่างที่ถลาตามแรงกระแทก เขามองภาพตัวเองกำลังถูกเสือตัวโตขย้ำอย่างสุดจะทน ใบหน้าคมนั้นทำให้จำต้องเผลอกระดกสะโพกสวนกลับเสียงดังชึ่บชั่บอยู่หลายหน
มันใหญ่… มันเสียว… มันเร้าใจมาก…
ความกามของส้มตำและแรงราคะของไทเกอร์ผสมผสานกันอย่างลงตัว จะบอกว่าลงตัวก็คงเอ่ยได้ไม่เต็มปาก เพราะมันน่าจะมากล้นเกินไปเสียต่างหาก จะสถานที่ใดก็เล่นหนังสดกันได้อย่างไม่อายฟ้าอายสวรรค์ ตาคมก้มลงมองเอ็นใหญ่ผุดเข้าออกจากร่องเนื้อนุ่ม ยิ่งเห็นยิ่งสะใจออกแรงปะทะก้นนุ่มหนัก ๆ ซะจนส้มตำแทบใจขาด
“อืม…”
สวบ ๆ
“อะ อื้อ…” เสียงครางคลอ ๆ ดังลอดออกมาเบา ๆ ก่อนจะได้ยินเสียงคนเดินและปิดประตูเข้าไปลองชุดในห้องสักห้องรอบ ๆ นี้ แต่ถามว่าคนพี่สามารถหยุดการกระแทกอันแสนเอาแต่ใจนี้ได้ลงไหมก็ไม่ ยิ่งน้องมันตอดรัดซะขนาดนี้เขาคงไม่อาจที่จะทนความกามไหว สบตากันผ่านกระจกด้วยใบหน้าต้องการจัดจนส้มตำไม่อาจจะเก็บกักความเสียวซ่านเอาไว้ได้ แก่นกายขาวเผลอกระตุกเสียจนเนื้ออุ่นตอดเอ็นใหญ่และปลดปล่อยน้ำขุ่นออกมาเลอะกระจกไหลเป็นเส้น
สวบ ๆ
“อื้อ…” ส้มตำแทบจะล้มทั้งยืน แต่โชคยังดีที่มือหนารั้งเอวคอดไว้และจับกระแทกต่อถี่ ๆ ก่อนจะปิดฉากด้วยการกัดฟันพลางกดกระแทกเข้าไปหนัก ๆ กระตุกร่างอยู่สองสามครั้งน้ำกามมหาศาลที่ไม่ได้ปลดปล่อยมาในรอบสองถึงสามวันนี้ก็ฉีดเข้าไปในท้องของคนตัวเล็กก่อนทั้งสองจะได้ไหลลงไปนั่งด้วยกันโดยร่างบางนั่งทับตักแกร่ง
“ฮะ ฮา…” เสื้อที่ถูกกัดด้วยฟันสวยถูกคลายออกเสียงหายใจหอบเหนื่อยจึงดังขึ้นไม่ขาด ตามร่างของทั้งสองมีเหงื่อซึมออกมาจาง ๆ ใบหน้าหวานซุกกระจกแทบจะโดนน้ำกามของตัวเอง ส่วนคนพี่ซุกลงที่ผมนุ่มอีกหน ก่อนทั้งสองจะตัวเกร็งเมื่อได้ยินเด็กวัยรุ่นชายคุยกันเสียงดัง
“เออมึงรีบลองนะ ต้องไปดูหนังต่อด้วย เดี๋ยวแม่งเข้าไม่ทันเหมือนตอนนั้นอีก…”
“เออ ๆ”
“…” ช่องด้านล่างไม่สูงมากแต่ก็ทำให้มองเห็นเงาคนที่อยู่อีกห้อง แต่กลับทำให้ส้มตำชะงักเล็กน้อย เมื่อเข้ามาเขาไม่ได้สนใจเพราะคิดว่าช่องระบายอากาศข้างล่างมันเตี้ยจนไม่สามารถก้มลงมาส่องได้
แต่เดี๋ยว… ถุงยางล่ะ?
“เชี่ย…”
“อะไรวะ?”
“มีคนลืมถุงยางด้วยว่ะ…”
กึก…
“…” ทั้งสองชะงักขึ้นเสียทันควัน ภาพของพี่ไทเกอร์เผลอโยนมันทิ้งแทรกเข้ามาในหัวของเขาในทันที ตอนนั้นไม่ได้สนใจเพราะแรงราคะมันมากล้นแต่ตอนนี้กลับทำให้หัวใจหวั่นไหว
“เฮ้ยใช้ยังวะ?”
“ยัง ๆ กูเก็บไว้ใช้แม่งเลย มันคงหล่นตอนเปลี่ยนชุดมั้ง” ได้ยินทั้งสองที่ยังคงนั่งใช้เข่ารับน้ำหนักจึงได้โล่งอกขึ้นมาหน่อย แต่ที่ทำให้ส้มตำไม่สบายตัวคือสิ่งที่คาอยู่ในร่าง ทั้งน้ำกามและของของคนพี่ที่ขยายขึ้นมาอีกแล้ว กว่าเสียงของเด็กทั้งสองที่ออกไปจากห้องจะดังขึ้นก็เล่นให้ส้มตำแทบใจจะขาดเลยทีเดียว
“อ่อยไม่ดูเรื่องดูราว…”
“สะ ส้มแค่อยากลอง”
“พอใจยัง?”
“อะ อื้ม… รีบไปจ่ายตังค์แล้วกลับกันเถอะ” เสียงสั่นเทาแบบนี้ไม่บอกก็รู้ว่าส้มตำยังคงตื่นเต้น ไทเกอร์ได้แต่ส่ายหัวไปมาพร้อมกับถอดกายของตัวเองออกแล้วลุกขึ้นรูดซิปเก็บไว้ มองร่างเล็กที่ล้มลงไปนอนกับพื้น น้ำกามไหลออกมาตามร่องสะโพกแล้วอยากจะบ้าตาย
‘สุดยอดฉิบหายเมียกู…”
Talk: อย่าลืมหยอดปุกเด้อ ฝากส่งฟีดแบคด้วย
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข)
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
จาเปงลม
หื่นมากมาย
-
E32 “หนีเล่นน้ำมาเสียจนเสือโกรธ”
RATED 18+
Language and Sex
“ยะ อยากไปเล่นตรงนั้นอะปูน”
“ฮะ!?”
“อ๊ะ ฉีดทำไมเนี่ย... ปูนมึงได้ยินกู- อะ...” เสียงเพลงบวกกับเสียงคนคุยกันดังขึ้นสนั่นหวั่นไหว สองร่างเล็กยืนอยู่ใกล้ ๆ กันในชุดเสื้อยืดสีขาวบาง ๆ กับกางเกงขาสั้นสีดำถูกเบียดเสียดจากคนทั้งหลายไปมาอย่างวุ่นวาย ผมเผ้าของทั้งสองมัดจุกโชว์เหม่งและใบหน้าขาว ๆ ให้ใครต่อใครเห็นเป็นต้องอยากมอง มือนุ่มของทั้งสองถือปืนฉีดน้ำขนาดกลาง แสงแดดสาดส่องลงมากระทบยิ่งทำให้เห็นออร่าของสีผิวพุ่งกระจายไปทั่วย่านดังในเมืองกรุงฯ
ถึงแม้จะดูไม่โดดเด่นเกินหน้าเกินตาใครเพราะหลาย ๆ คนในย่านนี้ต่างก็มีแต่งานดีกันทั้งนั้น แต่ทั้งสองก็ถือเป็นหนึ่งในกลุ่มที่โดดเด่นท่ามกลางแสงแดดและบริเวณชื้นแห่งนี้
สายน้ำสาดกะส่ายเป็นเส้นยาวพุ่งออกมาจากปลายอาวุธของเล่นไม่อันตรายกระทบผิวของใครต่อใครทำให้เปียกไปตาม ๆ กัน เทศกาลสำคัญอันโด่งของไทยที่ปีหนึ่งจะมีแค่ไม่กี่วัน หรือสงกรานต์ที่ใคร ๆ ต่างก็รู้จัก ช่วงเวลาที่หนุ่มสาวทั้งหลายต่างรอคอยที่จะได้แต่งตัวสวย ๆ หล่อ ๆ ไปรับสายน้ำเพื่อดับร้อนซัมเมอร์ของไทยแลนด์
“ขอทาแป้งหน่อยนะครับ...” กลุ่มผู้ชายเดินเข้ามาใกล้ ๆ พร้อมรอยยิ้มหวาน ๆ ตรงเข้าหาร่างบางของส้มตำที่ยืนอยู่คนเดียว เจ้ากรรมจึงหลับตายิ้มให้ชายตรงหน้าทาแป้งอย่างนุ่มนวล ก่อนร่างสูงจะกระตุกยิ้มเอ่ยขอบคุณแล้วพากันเดินออกไป เจ้าของพวงแก้มเนียนเปื้อนแป้งหอมจึงได้หันกลับไปยังเพื่อนที่พยายามเรียกแต่ก็ถูกขัดจังหวะโดยสายน้ำที่ถูกฉีดออกมาจากปืนบ้าง คนพุ่งเข้ามาประแป้งบ้าง จนต้องเดินหนีมายืนอยู่ยังจุดที่ไม่ค่อยมีคนซึ่งเป็นหน้าตึก ๆ หนึ่ง และแดดส่องมาไม่ถึง
ไม่นานปูนที่หันหาเพื่อนอยู่นานสองนานก็เห็นส้มตำยืนกอดอกเหมือนหนาวสั่นอยู่ใต้ร่มจึงได้เดินก้มหน้าหลบสายกระสุนวารีเข้ามาหา สภาพของทั้งสองเปียกไปด้วยน้ำเสียจนเนื้อผ้าแนบกับผิวขาวชวนให้ดูวาบหวิว
“มึงกูเหนื่อย...” ปูนเอ่ยในขณะวางปืนฉีดน้ำไว้ข้าง ๆ ปืนของส้มตำ พวกเขาสองคนหนีมาเล่นน้ำกันตั้งแต่เช้าสาย ๆ จนตอนนี้เลยเที่ยงมาได้สักพักแล้ว เรียกได้ว่าถูกน้ำจนผิวซีดเลยทีเดียว
“มึงว่าพี่ไทเกอร์จะรู้ไหมอะ?” ตอนเล่นก็สนุกจนไม่อาจที่จะคิดถึงคนที่ติดธุระสำคัญกับทางบ้าน บอกไปว่าจะไม่ไปไหนแต่สุดท้ายก็หนีมาเล่นสงกรานต์ที่ย่านดังเนื่องจากเพื่อนชวนในวันสุดท้าย ชุดที่ใส่ก็ใช่ว่าจะไม่เหมือนอ่อยชายใด ซ้ำยังถูกทาแป้งที่แก้มนุ่มอยู่หลายครา ทำตัวแบบนี้ถ้ากลับไปถึงถ้ำเสือตัวโตจะงาบหัวเขาไหมก็ไม่รู้
“เออไม่เป็นไรหรอกมึงเชื่อกู แต่ส้ม... ชุดที่เราใส่แม่งแรดว่ะฮ่า ๆ ๆ” ปูนเอ่ยพร้อมกับหัวเราะชอบใจ แต่ส้มตำที่ก้มลงมองสภาพตัวเองแล้วกลับยิ่งรู้สึกหนักใจ ถ้าเจ้าของร่างนี้มาเห็นเขาจะเดือดร้อนไหมก็ไม่รู้
แต่โชคยังดีที่เรือนร่างขาวไม่ได้มีรอยสีกุหลาบจากการกระทำของเสือร้ายแต่อย่างใด คงเพราะคนพี่ยุ่งเรื่องทำธีสิสจบ หยุดช่วงเทศกาลชายตัวสูงก็ไม่ค่อยมีเวลาให้เลยจริง ๆ ถึงแม้เจ้าตัวจะฝึกงานไปแล้วช่วงเทอมแรกของปีสี่ แต่วิจัยที่อาจารย์สั่งก็ไม่อาจที่จะทำเสร็จได้ในเทอมเดียว ซ้ำยังบ่นว่าโดนอาจารย์บอกให้แก้อีกหลายจุด
เขาเองก็เห็นใจ แต่บางอย่างที่เราอยากช่วยบนโลกนี้ เราก็ไม่สามารถที่จะช่วยได้ทั้งหมด อย่างในกรณีของคนพี่เขาก็คงทำได้เพียงแค่เป็นเด็กดีไม่รบกวน งานตัวเองมีก็จริง แต่ก็ไม่ได้เครียดเหมือนคนพี่แต่อย่างใด หยุดช่วงเทศกาลและเป็นวันสุดท้ายก็ได้หนีมาเล่นน้ำให้ฉ่ำใจแล้ว
“เฮ้ยส้ม...”
“พะ พี่ปิง...” ร่างเล็กแอบชะงักเล็กน้อยเมื่อเห็นหน้าคนที่เดินเข้ามาทักเป็นเพื่อนของชายหนุ่มที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟน และที่สำคัญคือมากันครบแก๊งขาดแค่แฟนเขาเพียงคนเดียว แต่ส้มตำกลับรู้สึกหวั่นใจนิด ๆ เมื่อเจอคนรู้จัก กลัวว่าเรื่องจะไปถึงหูคนพี่
“ไอ้ไทเกอร์นี่แย่จังวะ ไหงปล่อยให้ส้มมาเล่นน้ำโดยไม่มีมันคุม”
“อะ เอ่อพี่ไทเกอร์ไม่ว่างน่ะครับ” จำต้องยิ้มแห้ง ๆ ตอบ ตากลมมองรุ่นพี่อีกสองคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ พี่ปิง ก่อนทั้งสี่จะคุยกันได้แค่ไม่กี่ประโยค ซึ่งส่วนมากก็จะถูกฝั่งของรุ่นพี่ถามคนละคำถาม ก่อนทั้งสามจะเดินออกไปเล่นน้ำ เพราะจุดประสงค์หลักคือหนีเมียมาปลดปล่อย
ส่วนปูนที่เงียบไปตั้งแต่รุ่นพี่ทั้งสามเดินเข้ามาทักส้มตำ ร่างบางย่อตัวลงไปนั่งยอง ๆ หันหลังให้เพื่อนและคุยโทรศัพท์ด้วยอารมณ์หงุดหงิดเหมือนแมวขู่ทาสก่อนจะกดวาง ยัดอุปกรณ์สื่อสารราคาแพงใส่ถุงใสกันน้ำแล้วลุกขึ้นหันมาหาส้มตำด้วยใบหน้าหงุดหงิด
“เบื่อว่ะ โทรมาทำบ้าอะไรก็ไม่รู้!”
“อะไรวะ?”
“เปล่า…”
“ตอแหล มึงเลิกโกหกกูเรื่องผู้ชายได้ละปูน…” ปิดบังอยู่นั่นแหละ คิดว่าเขาไม่รู้หรือไงว่ามันยุ่งอยู่กับผู้ชายวนไปวนมาอยู่สามคนนี่แหละ ถามก็ตอบว่าไม่มีอะไร เก็บความลับไม่อยู่ยังจะพยายามอีกนะ
นังตัวดี!
“กลับเถอะ… ไปเปลี่ยนชุดกันก่อน เรื่องผู้ชายค่อยพูด”
“อื้อ…” กลับมารู้สึกกังวลเรื่องอีกคนต่อ คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง ในเมื่อพี่ไทเกอร์ก็ปล่อยให้เขาอยู่คนเดียวอยู่แล้ว เวลาก็ไม่ค่อยมีให้ช่วงนี้ เพราะฉะนั้นคนเหงาแบบเขาจะมาเล่นสนุก ๆ บ้างจะเป็นไร อีกอย่างไม่ได้คิดจะนอกใจสักหน่อย แค่อยากเล่นน้ำกับเพื่อนบ้าง ถึงแม้วันนี้หากปูนไม่เอ่ยปากชวนเขาจะนอนเป็นแมวขึ้นอืดอยู่ห้องก็ตามที
“อ๊ะ…”
“ขอโทษครับ” สัมผัสเบา ๆ ที่สะโพกผ่านเนื้อผ้าทำให้ส้มตำหันไปมองด้วยใบหน้าเป็นกังวลก่อนจะเห็นเป็นน้องรหัสที่ชื่อปืนส่งยิ้มเจ้าเล่ห์มาให้ แต่เหนือสิ่งอื่นใดคือเมื่อกี้ชายตัวสูงสัมผัสก้นเขาใช่หรือไม่ ถึงไม่แน่ใจแต่เขาก็รู้สึกได้ว่ามีใครสัมผัส และนั่นทำให้เขารู้สึกไม่พอใจเอาเสียเลย
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ…”
“เรามีอะไรรึเปล่า…” ใบหน้าหวานบ่งบอกได้ถึงความรู้สึกไม่ชอบหน้า ไม่ใช่แค่เพราะสัมผัสที่สะโพกเมื่อกี้ แต่รุ่นน้องคนนี้เริ่มเข้าหาเขามากขึ้นเรื่อย ๆ จนผิดสังเกต และมักจะมากับเพื่อนของเจ้าตัวคนเดิมตลอด ดีนะที่เสือตัวโตไม่เจอตอนที่เขาอยู่กับปืน ไม่งั้นคงมีปัญหาแน่ ๆ
“พี่จะกลับแล้วเหรอครับ พอดีผมเดินมาฝั่งนี้กะจะเข้าห้องน้ำแล้วเจอพี่พอดี…”
“อื้ม… รอเปลี่ยนชุด เดี๋ยวจะกลับแล้ว”
“อะไรกัน ผมเพิ่งมาเองนะ ไม่คิดจะอยู่เล่นน้ำกับ… น้องรหัสหน่อยเหรอครับ?” รุ่นน้องตัวโตเน้นคำว่า ‘น้องรหัส’ ให้เขาได้ยิน เหมือนพยายามยัดเยียดความรับผิดชอบทั้ง ๆ ที่ปกติก็ไม่เห็นจะญาติดีกับเขาเลยด้วยซ้ำ ทั้ง ๆ ที่ตอนแรกส้มตำออกตัวช่วยเหลือตลอด แต่เป็นรุ่นน้องเองที่ไม่รับหรือปฏิเสธความหวังดี เหมือนรังเกียจพี่รหัสที่ชื่อว่า ‘ส้มตำ’ ผู้ที่ซึ่งมีข่าวลือต่าง ๆ นานาในตอนนั้น
ถึงแม้ข่าวของร่างเล็กจะซาลงมากแล้วแต่ก็มีกระแสขึ้นมาอีกครั้งตอนที่มีเรื่องกับหญิงสาวที่ชื่อปลื้มใจ และข่าวลือที่ว่าคบกับพี่ไทเกอร์เมื่อหลายอาทิตย์ก่อน แน่นอนว่าไม่มีใครยืนยันว่าข่าวลือที่ว่านั้นจริงหรือไม่ แต่ทั้งสองก็ไม่เคยที่จะปิดบังความสัมพันธ์อะไรอยู่แล้ว
จนมาถึงตอนนี้ที่ข่าวของส้มตำและไทเกอร์แทบจะไม่มีในเพจของมหา’ ลัย เว้นเสียแต่ภาพถ่ายที่เพจจะเอาไปลงบ้างเป็นบางครา เรียกกระแสให้ยอดไลก์ยอดแชร์บ้างเป็นธรรมดา
“เล่นกับผมนะครับ…”
‘เด็กบ้า…’ ร่างเล็กด่ารุ่นน้องในใจเบา ๆ ก่อนจะหันไปมองปูนที่กำลังเดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพชุดใหม่ แต่ผมยังคงเปียกอยู่ เห็นส้มตำยืนอยู่กับรุ่นน้องเขาจึงเลิกคิ้ว
“พี่มีธุระต้องไปทำต่อน่ะ ยังไงโทษทีนะ…”
หมับ…
“เดี๋ยวครับ…” เอ่ยบอกพร้อมกับทำท่าจะหันไปเข้าห้องน้ำแต่กลับถูกมือหนาคว้าเข้ามาจับที่ต้นแขนเสียจนใบหน้าใสต้องหันมาขมวดคิ้วมองเหมือนพร้อมด่า
“ถ้าพี่ไม่มีเวลาเล่นกับน้องรหัสแบบผม งั้นพี่ต้องหาเวลาไปดื่มกับผมให้ได้สักคืนได้ไหมครับ…”
“ปืนแต่พี่-”
“นะครับ ถือซะว่ากินเลี้ยงสายรหัสก็ได้…”
“…” ใบหน้าคมอ้อนสุดขีด ซ้ำยังไม่แม้แต่จะปล่อยมือทั้ง ๆ ที่ร่างบางรั้งหนี ส้มตำที่ใจหนึ่งหงุดหงิด ใจหนึ่งก็รู้สึกผิดที่ปฏิเสธคำชวนของน้องรหัสมาโดยตลอด ทำอะไรไม่ได้นอกเสียจากลอบถอนหายใจก่อนจะพยักหน้าให้เหมือนตัดบทสนทนา
“เย้! ผมจะรอนะครับ…” ร่างสูงดีใจก่อนจะส่งยิ้มไปให้เพื่อนของพี่รหัสแล้วหันหลังเดินออกไป ส่วนส้มตำจะทำอะไรได้นอกเสียจากถอนหายใจออกมาด้วยความเพลีย ไหนบอกจะมาเข้าห้องน้ำ
เด็กขี้โกหก!
“น้องไม่รู้เหรอว่ามึงมีผัวแล้ว?”
“ช่างเถอะ… จะรำคาญก็รู้สึกผิด เฮ้อออ… มึงรอแป๊บ กูเปลี่ยนชุดก่อน”
“เออ ๆ”
หลังเปลี่ยนชุดเสร็จทั้งสองก็เดินขึ้นมานั่งบนรถ ก่อนหน้านี้ในระหว่างเดินออกมาจากห้องน้ำที่ใช้ในการเปลี่ยนชุด ส้มตำก็บังเอิญเจอหญิงสาวที่เคยตบหน้าตัวเองจนต้องเปลี่ยนสีหน้าเป็นเรียบนิ่งแล้วมองแรงใส่เสียจนหญิงสาวหันไปซุบซิบนินทากันกับเพื่อน
“มั่นหน้าจังวะ”
“หึ มึงหมั่นไส้มันเหรอ ตบเลยป่ะ?” ปูนที่นั่งอยู่ฝั่งคนขับกำลังถอยรถบอกไม่จริงจัง จะว่าหมั่นไส้ก็หมั่นไส้ ถึงแม้รุ่นพี่จะไม่เข้ามากวนแล้ว แต่วีรกรรมที่เคยก่อกับเขาเมื่อครั้งอดีตมันก็ไม่ได้หายไปจากความทรงจำแต่อย่างใด
“มึงกูเบื่อว่ะ วันนี้เหมือนจะสนุกนะ แต่แบบพอจะกลับแล้วรู้สึกกังวลอะ…”
“มึงกลัวพี่ไทเกอร์ด่าเหรอ?”
“อื้ม…” ถึงแม้จะมีข้ออ้างว่าเหงา แต่เขากับร่างสูงก็ไม่ได้มีปัญหาอะไรกันจนถึงขั้นที่จะต้องงอน อีกอย่างเจ้าตัวก็ไม่ใช่ไม่รู้ว่าไม่ค่อยมีเวลาให้จนต้องบอกอยู่หลายครั้งว่ายุ่ง ดึงเขาไปกอดแล้วอ้อนเหมือนเสือซ่อนเขี้ยว พยายามเอาอกเอาใจส้มตำให้ได้มากที่สุด
“เอ่อก็… กูก็ไม่รู้”
“อ้าวปูน สรุปคือตอนจะมานี่มึงอ้างนั่นอ้างนี่สารพัด ตอนจะกลับกูจะเดือดร้อนมึงกลับไม่รู้”
“โอ๊ยยย… จะให้ทำไง มึงก็สนุกป่ะตอนเล่นน้ำอะ แล้วมึงคิดว่าผัวกู-” เจ้าของรถชะงักคำพูดเล็กน้อยเมื่อเกือบที่จะเอ่ยความลับที่ซ่อนไว้ออกมาให้เพื่อนได้ยิน ส้มตำที่หันไปตั้งใจฟังขมวดคิ้วเข้าหากันเสียทันควัน ยิ่งเห็นเพื่อนชะงักเขายิ่งกระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมาก่อนจะหันหนีแล้วมองออกไปนอกกระจก รถทั้งคันจึงตกอยู่ในความเงียบ คนขับมีหันมามองเพื่อนอยู่หลายครั้ง เพราะกลัวว่าจะทำให้ส้มตำงอน
“กูไม่ได้คิดจะปิดบังมึงนะส้ม กูแค่กลัวมึงยอมรับความสัมพันธ์ของกูกับคนที่กูคุยด้วยไม่ได้…”
“เพื่อนกูกูรับได้หมด ถ้ามึงพร้อมตอนไหนก็บอกกูแล้วกัน…”
“อื้ม…” ร่างเล็กครางตอบก่อนจะหลับตาลงด้วยความเพลีย เขาไม่ได้คิดจะหลับ แต่เพราะอยากพักสายตาก็เท่านั้น
เรือนร่างผอมเพรียวในชุดกางเกงวอร์มขายาวสีเทากับเสือกีฬาสีน้ำเงินเข้มตัวโคร่งของร่างสูงที่หยิบมาผิดเนื่องจากความรีบ ผิวขาวใสเหมือนก่อนหน้าไม่ได้เล่นน้ำตากแดดมายังไงอย่างงั้น ริมฝีปากบางเฉียบสีอมชมพูชวนให้ใครเห็นเป็นอยากสัมผัส ส้มตำค่อย ๆ ลืมตากลมเหมือนแมวขึ้นมามองถนนเมื่อนึกอะไรขึ้นได้
“ปูน… พี่ไทเกอร์เยอึดขึ้นมากเลยนะตั้งแต่มึงแนะนำอาหารเสริม”
“อิสัด คือมึงหลับตาแล้วอยู่ดี ๆ ก็นึกเรื่องแบบนี้ขึ้นได้เหรอ?”
“อื้อออ… กูรักพี่ไทเกอร์” ปูนหันมามองเพื่อนที่อยู่ดี ๆ ก็กอดหมอนเล็กเหมือนคนกำลังเขินอะไรบางอย่างด้วยใบหน้างง ๆ เออแต่ส้มตำมันก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว นึกอะไรขึ้นได้ก็จะพูด ๆ ออกมาตรง ๆ
เหมือนเพื่อนมันยังไงล่ะ!
“เออส้ม…”
“หือ…”
“ถ้ากลับไปแล้วพี่ไทเกอร์โมโห มึงก็แกล้งทำเป็นถอดเสื้อให้พี่เขาลงโทษเลย…”
“…” ใบหน้าใสหันมามองเจ้าของรถที่ยังคงมองไปข้างหน้า เมื่อได้รับคำแนะนำจิตใจอันบาปกามจึงได้ทำการร่วมมือกับสมองของส้มตำ ประมวลผลเรื่องหมกมุ่นได้อย่างรวดเร็วก่อนรอยยิ้มหื่น ๆ แบบน่ารักจะปรากฏขึ้น
“จริงด้วย…”
“…” ปูนหันมามองเพื่อนที่ตอบด้วยรอยยิ้มหื่นกาม ถึงจะดูน่ารักสำหรับใครบางคนในถ้ำก็ตามที เขาแค่ลองแนะนำ แต่ก็ไม่คิดว่าส้มตำจะเออไปด้วย
ไม่นานรถคันสวยก็วิ่งเข้ามาจอดให้ส้มตำลงไปจากรถ ทั้งสองคุยกันแป๊บเดียวก่อนสองขาเรียวจะสาวตรงไปยังคอนโดฯ ที่ต้องใช้คีย์การ์ดสแกนตั้งแต่ประตูหน้า ทั้งนี้ทั้งนั้นก็เพื่อความปลอดภัยของสถานที่แห่งนี้
ณ ถ้ำเสือ~
แกร็ก…
ประตูห้องเปิดออกพร้อมกับเจ้าของร่างเล็กที่ถือถุงเสื้อผ้าเปียกค่อย ๆ ก้าวเข้ามาเบา ๆ เหมือนเด็กหนีพ่อเที่ยว ส้มตำปิดประตูแล้วจึงเดินเข้าไปยังส่วนของห้องนั่งเล่น เมื่อไม่เห็นคนตัวสูงจึงได้ถอนหายใจอย่างโล่งอกเพราะคิดว่าคนพี่คงยังไม่กลับมา
แต่เขากลับคิดผิด…
“มาจากไหน?”
เฮือก!
“พะ พี่ไทเกอร์…” ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกรีบหันไปมองคนตัวสูง สภาพเจ้าของถ้ำอยู่ในชุดเดิมกับที่ออกไปจากห้องนั่นคือกางเกงขายาวสีเทาและเสื้อยืดธรรมดาสีดำ ตาคมฉายแววไม่พอใจแต่ยังคงเรียบนิ่งมองแมวตัวน้อยตรงหน้าที่เลิ่กลั่กอย่างเห็นได้ชัดก่อนจะลดสายตาลงมายังถุงเสื้อเปียกจนส้มตำจำต้องรีบเอาหลบไว้ด้านหลัง
“พะ พี่กลับมาตอนไหน”
“…” เงียบ…
“เดี๋ยวส้มเอาของเข้าไปเก็บก่อนนะ…” เสียงสั่นเอ่ยก่อนจะเดินหลบคนตัวโตเข้าไปในห้อง แต่กลับมีบางสิ่งที่ทำให้ต้องหยุดชะงัก ไม่ใช่เพราะมือหนาคว้ามาจับแต่เพราะประโยคและน้ำเสียงเรียบนิ่งจากร่างสูงต่างหาก
“เข้าไปแล้วถอดเสื้อผ้าออกด้วย…”
“…”
“เข้าใจไหมส้มตำ?” เสียงเรียบรอบสองทำให้ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันก่อนจะค่อย ๆ หันมามองคนตัวโต อะไรที่ปูนบอกก็เหมือนจะทำไม่ได้แล้วเพราะความกลัว
เสือร้ายกำลังจะดุเขา!
“พะ พี่จะเอาส้มใช่ไหม…”
“…”
“จะทำโทษทำไม ส้มไม่ได้ทำอะไรผิดนะ” เสียงแผ่วเอ่ยออกมาเบา ๆ ตากลมมองร่างสูงเหมือนจะงอนแต่ถามว่าไทเกอร์สนใจไหมก็ไม่ เจ้าของใบหน้าหล่อมองผู้เป็นแฟนที่กำลังจะงอแงพลางขยับเข้ามาจับถุงเสื้อเปียกในมือขาวแล้วทิ้งลงบนพื้น สองสายตาสบประสานกันไม่กะพริบ
“…” เขาไม่พูดอะไรสักประโยคนอกเสียจากเลื่อนมือเข้ามาถอดเสื้อของตัวเองบนร่างเล็กทิ้งลงพื้นเบา ๆ ส้มตำทำอะไรไม่ได้เลยด้วยซ้ำนอกเสียจากมองตาคมแล้วถูกจับถอดเสื้อผ้าออกเหมือนเด็กจนเรือนร่างไม่มีอะไรเหลือให้ปกปิด มีเพียงแค่สร้อยราคาแพงที่สวมอยู่เท่านั้น
“พะ พี่ไทเกอร์…” เสียงแผ่วเรียกชายตัวสูงที่เหมือนจะไม่สนใจอะไรแล้วนอกเสียจากทำโทษคนผิด เจ้าของร่างหนาจ้องตากลมที่ฉายแววกังวลแล้วดันร่างบางเข้าไปในห้องล้มลงบนเตียงนอน
ร่างขาวเนียนตรงหน้าคือของเขา สำรวจให้แน่ใจว่าร่างบางมันไม่ได้ไปให้ใครสัมผัสมา รู้ว่าก่อนหน้าต้องถูกใครต่อใครสัมผัสไปเยอะแล้วแน่ ๆ ยิ่งคิดยิ่งหงุดหงิด แต่ไทเกอร์กลับทำได้เพียงสงบสติอารมณ์ เสื้อยืดบนร่างแกร่งถูกถอดออกโชว์หุ่นแน่น มองคนตัวเล็กที่พยายามปกปิดส่วนกลางกายและมองมายังเขาด้วยใบหน้าไม่พร้อมทำเรื่องอย่างว่า
“หนีไปเล่นน้ำสนุกไหม?”
“สะ ส้มแค่เหงา…” ร่างบางตอบพร้อมกับคนพี่ที่ขยับขึ้นมาคร่อม อ้าเรียวขาขาวให้ออกจากกันเสียจนส้มตำมิอาจที่จะปกปิดส่วนนั้นได้ สองสายตายังคงมองกันไม่กะพริบ ตากลมสั่นไหวส่วนอีกคนกลับนิ่งเย็นชา
นิ่งเย็นชาแต่เปี่ยมล้นไปด้วยความโกรธ…
“เหงาแล้วทำไมต้องโกหก?”
“…” เขาไม่ได้โกหกสักหน่อย…
“หึ… เล่นน้ำกูสนุกกว่าเยอะ” เอ่ยจบใบหน้าคมก็ก้มลงไปคลอเคลียที่ซอกคอขาวติดกลิ่นหอมจากอะไรก็ไม่รู้ มือนุ่มทั้งสองข้างยกขึ้นดันไหล่แกร่งไว้เสียจนไทเกอร์ยิ่งโมโหผละออกมามองด้วยใบหน้าไม่พอใจ
“มึงให้ใครแตะตัวบ้าง มึงให้ไอ้พวกผู้ชายมันทาแป้งใช่ไหมส้มตำ?” ตอนที่เพื่อนโทรไปบอกในขณะที่กำลังพบปะพูดคุยกับครอบครัวพร้อมหน้าพร้อมตาเขาก็แทบจะไม่มีอารมณ์ทำอะไร แต่เพราะไม่สามารถขัดใจคนทางบ้านได้จึงต้องนั่งทานข้าวเที่ยงด้วยกันก่อนจะรีบหนีกลับมารอที่คอนโดฯ
รูปที่เพื่อนถ่ายส่งมาให้ ชุดที่ร่างเล็กมันใส่นั้นยั่วเยผู้ชายหลายคนได้ดีเลยทีเดียว มันคิดว่าย่านนั้นไม่มีใครอยากจะเอามันเลยหรือยังไงกัน หงุดหงิดถึงขั้นเหยียบคันเร่งแทบจะพุ่งชนรถคันอื่น ก่อนออกจากห้องก็อุตส่าห์อ้อนอุตส่าห์กอดเพราะกลัวมันงอแง แล้วดูมันหนีเขาไปเล่นน้ำอ่อยผู้ชาย ซ้ำยังไม่โทรบอก
“แม่ง…” ไทเกอร์สบถพร้อมใช้กำปั้นทุบลงบนที่นอนแรง ๆ จนส้มตำหลับตาสะดุ้ง
“นะ น่ากลัว…” ร่างเล็กเอ่ยเสียงแผ่ว เขากลัวพี่ไทเกอร์เก็บอารมณ์ไว้ไม่อยู่แล้วสุดท้ายจบที่ทำร้ายเขาหนัก ๆ จนสภาพร่างกายบอบช้ำ ตาคมมองใบหน้าใสของแฟนตัวเล็กก่อนจะลุกขึ้นผละออกห่างส้มตำเหมือนกลัวเก็บอารมณ์ไม่อยู่ ร่างบางจึงรีบลุกขึ้นนั่งคว้าผ้าหุ่มมาคลุมร่างมองไปยังเสือตัวโตด้วยใบหน้ากลัวบวกรู้สึกผิด
“มึงโคตรดื้อเลยว่ะส้ม…”
“สะ ส้มขอโทษ… แต่ส้มไม่ได้คิดจะไปอ่อยใครนะ อยู่แต่ห้องส้มก็เหงาอะ อีกอย่างพี่ก็…”
“…” ใบหน้าหล่อยังคงมองคนตัวเล็กตาไม่กะพริบ
“พี่ก็ไม่มีเวลาด้วยช่วงนี้…” เอ่ยพร้อมเม้มปากก้มหน้าลงมองที่นอน ก่อนจะนึกอะไรขึ้นได้จึงรีบเงยหน้ากลับขึ้นไปมองร่างสูง
“แต่ส้มไม่เคยคิดจะไปหาคนอื่นเพียงเพราะพี่ไม่มีเวลาให้ส้มนะ รู้ว่าพี่ยุ่งกับเรื่องสำคัญอยู่…”
“…” ใบหน้าใสที่กำลังพยายามอธิบายอยู่นั้นเหมือนเด็กขี้อ้อนจนไทเกอร์อยากถอนหายใจแล้วเดินหนี ไม่ใช่เพราะรำคาญแต่เพราะใจอ่อน อารมณ์หงุดหงิดไม่ได้หายไปแต่อย่างใด เพียงแต่มันดันลดลงบ้างแล้ว…
“ใจอ่อนได้ไหม… ถ้าใจอ่อนจะอมเคให้ นั่งเทียนก็ได้ ส้มจะพาไปเที่ยวทั่วปารีสเลย”
“สัด… มึงแม่ง…”
“แงงงง อย่าโกรธส้มนะ ส้มไม่ได้นอกใจหรือไปอ่อยใครจริง ๆ หรือถ้าจะอ่อยจริง ๆ แค่นั่งอยู่หน้าคณะส้มก็โดนจับไปเอาแล้ว…” ร่างเล็กรีบลุกขึ้นเดินมาสวมกอดคนตัวโตโดยที่ไม่แม้แต่จะรู้ตัวว่าเรือนร่างของตัวเองไม่มีอะไรปกปิด ผ้าห่มผืนใหญ่หล่นลงพื้นไปหมด
“ส้มให้ผู้ชายทาแป้ง หลายคนด้วย ไม่ได้ให้ทาดิ… เขาเดินมาขอส้มก็ให้ทาอะ ผู้หญิงก็มีเยอะนะ แต่มันเป็นเทศกาลอะ ส้มจะปฏิเสธเขาทำไม เขาสัมผัสแก้มไม่ได้สัมผัสส่วนอื่นเหมือนที่พี่ไทเกอร์ทำสักหน่อย…” ร่างเล็กใช้ใบหน้าถูไปมาที่อกเปลือย ไทเกอร์ฟังแล้วกลับยิ่งหงุดหงิด มันไม่ใช่ข้ออ้างทำให้เขาใจอ่อนเลยด้วยซ้ำ แต่ดูท่าทางร่างบางแล้วเขายิ่งเหนื่อยใจที่ต้องมาใจอ่อนกับการกระทำแบบนี้
“จะสัมผัสตรงไหนกูก็ไม่ชอบ แล้วที่สำคัญบอกกูไว้ว่าจะอยู่ห้องแต่กลับออกไป แถมยัง-” ร่างของไทเกอร์ถูกส้มตำดันลงนอนบนเตียงจนเจ้าตัวชะงัก
“อย่าบ่นได้ไหม เสียเวลาเอากันหมดเลยนะ…” เจ้าของเรือนร่างขาวเคลื่อนกายขึ้นมานั่งทับบริเวณหน้าท้องแกร่ง ใช้นิ้วไล่วนที่เนินอกแน่นขยับขึ้นไปตามโครงหน้าหล่อ ตาคมมองใบหน้าใสตาไม่กะพริบก่อนเขาจะเอนกายขึ้นมานั่งแล้วขยับร่างทั้ง ๆ ที่ร่างบางนั่งทับตักอยู่ไปกลางเตียงแล้วเอนกายนอนลงให้ร่างเล็กนั่งทับอีกครั้ง
“ขย่ม…”
“…”
“ตอนนี้อย่าเพิ่งหาข้อแก้ตัว กูไม่ฟังคนดื้อ…” ยังไงก็คงต้องคุยกันอีกยาวเรื่องนี้ มันกล้าดื้อถึงขั้นหนีเขาไปเล่นน้ำซ้ำยังแต่งตัวแบบนั้น ไม่รู้เลยหรือยังไงกันว่ามันน่ารักน่าเอาจนเขาอยากจะเก็บไว้ดูเพียงคนเดียว
“ถ้าขย่มเคให้จะหายงอนจริงนะ?”
“…”
“จะทำตามทุกอย่างเลย…”
“พูดแล้วนะส้ม”
“อื้ม!”
“หึ… งั้นกูไปหยิบเชือกแป๊บ”
“…”
Talk: อย่าลืมหยอดปุกเด้อ ฝากส่งฟีดแบคด้วย
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข)
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
:jul1:เลือดท่วมจออีกแล้วคุ่นี้
-
ชอบนะคะ
อ่านสนุกมาก รวดเดียวจบเลย :o8:
-
ว้าวววมีเชือก
-
ส้มจะโดนขนาดไหนเนี่ย
มีความไปหยิบเชือกจ้า
อยากอ่านพาร์ทของปูนด้วยว่าโดนบรรดาผัวๆจัดการยังไง
-
E33 “เยโหด ๆ บทลงโทษจากเสือร้าย”
RATED 18+
Language and Sex
“สะ ส้มกลัว…” ข้อมือขาวชิดติดกันถูกรวบมัดด้วยเชือกนุ่มจากกล่องเซ็กซ์ทอยของเจ้ากรรมเอง ส้มตำมองชายตัวสูงสภาพไร้เสื้อปิดท่อนบนโชว์หุ่นแน่น ๆ มองมาที่เขาด้วยใบหน้าไม่น่าไว้วางใจ เมื่อร่างกายของเขาเปลือยเปล่าสิ่งที่จะตามมาเมื่ออยู่ต่อหน้าเสือร้ายก็คงจะไม่พ้นสิ่งอื่นใดนอกเสียจากถูกจับแดก
ส้มตำนอนอยู่บนเตียงนุ่มไร้ผ้าห่มปกปิดร่าง มือทั้งสองข้างที่ถูกรวบหมัดอยู่เหนือศีรษะติดกับหัวเตียง ทำให้ไม่สามารถเคลื่อนกายหนีไปไหนได้อีกแล้ว สิ่งที่สามารถเคลื่อนไหวได้ก็คงเป็นเรียวขาทั้งสองข้าง แต่ถึงอย่างนั้นเสือร่างโตก็ขยับมาอ้ามันออกแล้วสอดตัวเข้ามาคร่อม ตาคมจ้องมองเหมือนสะใจ
“รับปากแล้วไม่ใช่เหรอเด็กดื้อ…”
“ไม่มัดไม่ได้เหรอ ส้มไม่คิดว่าพี่ไทเกอร์จะ อะ…” ส่วนหัวของไตแข็งถูกนิ้วสากบีบขยี้เล่นด้วยใบหน้าหื่นกามจนส้มตำต้องเบ้หน้าหนีด้วยความเสียว มันทั้งเสียวและเจ็บเหมือนเสือตัวโตจะไม่ใช่แค่ทำให้ตัวเองเสร็จ แต่ต้องการลงโทษที่เขาทำให้เจ้าตัวโกรธ
“จะ เจ็บ… อย่าบีบนะ”
“งั้นกัด…”
“พะ พี่ไท- อะ อ๊ะ อา จะ เจ็บ… โอ๊ย…” ใบหน้าคมก้มลงใช้ฟันบดขยี้หัวนมสวย ร่างของส้มตำดิ้นทรมานไปมาด้วยแรงอันน้อยนิด และแน่นอนว่าไม่สามารถที่จะหลุดพ้นไปจากกามพันธนาการของร่างสูงได้เป็นแน่แท้ ถึงแม้จะไม่ได้ขบด้วยแรงมหาศาลเอาให้ไตแข็งเลือดหรือได้รับบาดเจ็บ แต่ขึ้นชื่อว่าเป็นจุดที่บอบบางก็สามารถทำให้น้ำใส ๆ เล็ดออกมาจากตากลมได้ง่าย ๆ
“…”
“เสียวจนร้องไห้เลย?” เมื่อทั้งสองข้างของไตชมพูเปียกชุ่มไปด้วยน้ำลายจากความกระหายของเสือดุ ใบหน้าหล่อเปื้อนยิ้มร้ายจึงผละออกมามองเหยื่อที่เหมือนจะหมดหนทางที่จะหนี ยังไงเมียเขาก็ต้องได้รับความเสียวซ่านและทรมานจากความดื้อที่ทำไว้ หนีไปเล่นน้ำมาแต่ไกลคิดว่าเสือร้ายจะไม่รู้หรือไงกัน
“ส้มตำของกูมันชอบเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอวะ? แล้วทำไมถึงกลัว…”
“มะ ไม่ได้กลัวนะ!” กวางตัวน้อยเถียงสู้ทั้งน้ำตา เห็นแล้วไทเกอร์ยิ่งอดขำกับความน่ารักน่าขย้ำของร่างบางไม่ได้ มือสากยกขึ้นเกลี่ยเช็ดน้ำใส ๆ ที่พวงแก้มเนียนออกก่อนจะกระตุกยิ้มอีกครั้งเป็นการบอกกล่าวว่าจะไม่หยุดจนร่างบางจำต้องเม้มปาก คงจะคิดผิดสินะที่บอกจะยอมทำตามที่สั่งทุกอย่าง แค่ให้ถูกมัดแล้วนอนเป็นเด็กดียากขนาดนั้นเลยหรือยังไง
“จะว่าไปเราก็ไม่ได้กอดกันนานแล้วนะเมีย… หรือที่หาเรื่องให้กูโกรธเพราะอยากโดนกูเอา?” ใบหน้าคมอยู่ใกล้ ๆ จนได้รับลมร้อนเมื่อไทเกอร์ขยับปากเอ่ย
จุ๊บ…
“ทำตัวน่ารัก ๆ ให้กูเห็นคนเดียวอยู่ดี ๆ ก็ไม่เห็นจะเดือดร้อนอะไร วิ่งไปให้คนอื่นเห็นด้วย…” จุ๊บที่คางสวยแล้วผละออกมาบ่นต่อ
“จะเยก็รีบเยเลยนะ บ่นทำไม…”
“เยกูเยอยู่แล้ว… แต่จะเยยังไงให้คนดื้อมันสำนึกไปด้วยว่าอย่าทำให้กูโมโหอีกก็คงต้องเยช้า ๆ ในแบบฉบับผัวที่คู่ควรกับเมียกาม ๆ ไงครับ…” มือสากลากวนที่ผิวนุ่มเบา ๆ ชวนให้ส้มตำจั๊กจี้ แต่เพียงแค่ไม่กี่วินาทีก็เปลี่ยนเป็นกรงเล็บคมครูดผิวขาว ๆ ไม่แรงมากแต่ก็ทำให้รอยแดงเป็นเส้นปรากฏขึ้น
“ไอ้คนบ้า…”
“ขึ้นไอ้กับใคร?”
“ไอ้โรคจิต…”
“…”
เพี๊ยะ!
“อะ โอ๊ย!” สะโพกอวบถูกอุ้มขึ้นวางที่หน้าตักแกร่งตามด้วยฝ่ามือตบเข้าที่ข้างแก้มก้นฝั่งซ้ายแรง ๆ เป็นรอยแดง ถึงแม้จะไม่ถนัดต่อการตีเพราะร่างเล็กอยู่ในท่านอนหงาย แต่ชายที่โมโหเพราะถูกด่าก็จำที่จะต้องทำเพราะความหมั่นไส้และโมโห จะด่าจะว่าก็ไม่ดูอายุเลย เขาเป็นพี่ส้มตำสองปีกว่า ๆ เชียวนะ อีกอย่างเจ้าตัวก็เหมือนจะนิสัยเด็กเสียเหลือเกิน
“คะ แค่ไปเล่นน้ำนะ!”
“ปากดีจังวะ…”
เพี๊ยะ!
“โอ๊ย! มันเจ็บนะ!” อีกข้างถูกฟาดเข้าจัง ๆ เสียจนแดง ทำให้ร่างบางร้องทรมานก่อนจะเม้มปากมองเสือดุ พี่ไทเกอร์ไม่อ่อนโยนกับเขาเลยจริง ๆ ยิ่งอยู่ในสถานการณ์แบบนี้เขายิ่งจะถูกเล่นงานหนัก ๆ ใบหน้าสวยเม้มปากกลั้นน้ำตาจ้องตาคมเหมือนโมโห เขาจะทำอะไรได้บ้าง
คนใจร้าย!
“ยิ่งไม่ค่อยดุยิ่งดื้อ…”
“จะร้องไห้แล้วนะ! ข้าวเที่ยงก็ยังไม่กินเลย… ฮึก…”
“ถ้าร้องก็เท่ากับยิ่งทำให้กูอยากลงโทษ…”
“…” เจ้าของใบหน้าสวยพยายามกลั้นน้ำตา เขาเจ็บก้นเพราะถูกร่างสูงฟาดเข้ามาหนัก ๆ เหมือนไม่ได้ออมแรงเลยด้วยซ้ำ คงจะเป็นรอยฝ่ามือไปแล้วแน่ ๆ เล่นน้ำแต่เช้าสายจนตอนนี้ช่วงบ่ายแล้วข้าวเที่ยงยังไม่ตกถึงท้องเลยด้วยซ้ำ!
“รักกูไหม?”
“ไม่รักแล่ว! คนใจร้าย…”
“รักไม่รัก…” เสียงดุขึ้น
“ระ รัก ฮือออ…” ใบหน้าหวานตอบพร้อมน้ำตาที่ค่อย ๆ ไหลออกมาเหมือนเด็ก ไทเกอร์เห็นยิ่งอยากขำ ยกมือขึ้นเช็ดน้ำตาคนงอแงก่อนจะจุ๊บลงที่หน้าผากเนียนเป็นการปลอบ สรุปจะรักหรือไม่รักไม่รู้ ยังไงร่างบางตรงหน้าก็คงจะไม่มีทางหนีไปจากเขาได้เป็นแน่แท้
“…” แรงจุ๊บนุ่ม ๆ เหมือนพลังวิเศษทำให้ร่างเล็กหยุดร้อง ทั้งสองจ้องตากันก่อนใบหน้าคมจะก้มลงไปประกบจูบที่ริมฝีปากสวย ในใจของเสือร้ายคิดจะทำโทษหนัก ๆ เอาให้คนใต้ร่างทรมาน แต่เมื่อเห็นสภาพน่าเอ็นดูก็อดที่จะใจอ่อนไม่ได้เอาเสียเลย
ลิ้นร้อนตวัดหยอกลิ้นนุ่มอย่างไม่อ่อนโยนเหมือนหัวใจที่อ่อนปวกเปียกเพราะความน่ารัก คิดแค่ว่าอยากได้คนคนนี้ อยากให้เป็นแค่ของเขา ไม่อยากให้ใครสัมผัสส้มตำเลยแม้แต่น้อย อาจจะดูงี่เง่าแต่เพราะรักและหวงแหนจริง ๆ จึงทำให้เขาโกรธได้ขนาดนี้ ใครจะคิดว่าคนที่โกรธแล้วจะโมโหหนัก ๆ อย่างเข้าจะกลายมาเป็นผู้ชายที่ใจอ่อนง่าย ๆ เมื่อถูกผู้ชายด้วยกันอ้อน
“อื้อ…” เสียงครางจากลำคอลอดออกมาพร้อมน้ำใส ๆ ที่ขอบปากสวย บทจูบแลกความหวานทำให้อารมณ์หื่นกามทวีคูณขึ้นเป็นไหน ๆ ทั่วโพรงปากชื้นของร่างเล็กเป็นของเขา และจะไม่มีทางเป็นของใครอื่นใดเป็นอันขาด ใครคิดแย่งไปมันต้องผ่านศพเขาไปก่อน
“…” นานสองนานกว่าใบหน้าหล่อจะผละออกมามองใบหน้าใสที่เคลิ้มหลง ยิ่งเห็นมันยิ่งทำให้ใจกามกระตุ้นความหื่นเสียจริง ๆ
“พี่ไทเกอร์…”
“…”
“ยะ เยส้มเลยได้ไหม…”
“…”
“เยแรง ๆ เลย…” ใบหน้าหวานที่ไม่แม้แต่จะเหมาะที่จะเอ่ยประโยคชวนขึ้นคร่อมทำให้เสือร้ายกระตุกยิ้ม เพียงแค่จูบแล้วทำให้เคลิ้มก็ทำให้ส้มตำเปลี่ยนโหมดแล้วหรือยังไงกัน
เปลี่ยนเป็นโหมดน้องส้มตำคนกาม…
ร่างบางบิดเร้าภายใต้การถูกมัด อ่อยชายตัวสูงที่ค่อย ๆ ถอดกางเกงเผยให้เห็นส่วนกลางกาย เอ็นร้อนแข็งชูชันพร้อมใช้งานมาแต่ไหนแต่ไร เพียงแค่อยากเล่นสนุกให้หนำใจก่อนสอดกายเข้าไปก็เท่านั้น ยิ่งเห็นใบหน้าหวานความเงี่ยนในใจเสือยิ่งไม่อาจที่จะเก็บไว้ได้ ฉกริมฝีปากร้อนทาบลงที่ปากนุ่มสอดลิ้นเข้าไปชอนไชฟันทุกซี่ให้สุขสม
มือสากข้างหนึ่งประคองใบหน้าหวาน อีกข้างลูบที่สะโพกนุ่มบีบ ๆ คลำ ๆ อย่างหื่นกระหาย ส่วนที่เขารักส่วนที่เขาหวงคือทุกส่วนของร่างบาง แต่ถามว่าตอนนี้ส่วนไหนจะถูกรังแกก็คงจะไม่พ้นด้านหลังอันนุ่มนิ่ม ใบหน้าหล่อผละออกมามองด้วยสายตาหื่นเคลิ้มชวนให้ใจดวงน้อยสั่นคลอน
“พะ พี่ไทเกอร์หล่อ”
“…” ชมอีกแล้ว…
“ยัดมันเข้ามา…” คำเอ่ยชวนเชิงสั่งให้เริ่มเกมทำให้ไทเกอร์ไม่อาจที่จะทนได้อีกต่อไป ในใจวนกลับมาที่เรื่องทำโทษ เขาจะทำให้ร่างเล็กจำว่าไม่ควรจะหนีผัวที่จับมันกระแทกจนพ่นเสียงครางไปให้ชายอื่นสัมผัสกาย ชายที่จะสัมผัสร่างนี้ได้มีแค่เขาเพียงเท่านั้น
“บอกรักก่อน…”
“รักผัว…”
“จะทำโทษนะ จะทำแรง ๆ ด้วย ไหวเหรอ?”
“พี่เคยเยเบาด้วยเหรอ?”
สวบ!
“อะ อึก เจ็บ…” เนื่องจากช่องทางไม่ได้รับการเสียดแทงมานานจึงทำให้ส้มตำน้ำตาแตกเพราะเจ็บราวกับขีปนาวุธเสียดแทงเข้ามาในกาย ราวกับว่าร่างกายจะแตกเป็นเสี่ยง ๆ กายใหญ่ยาวที่ได้แทงเข้ามาในช่องทางจนนับไม่หวาดไม่ไหวยังคงทำให้ร่างบางรู้สึกไม่ชินเลยจริง ๆ
“ส้ม…”
“ยะ อย่า…”
“อย่าแทง?”
“อย่าเห็นใจส้ม คะ แค่น้ำตาไหลไม่ใช่ว่าเมียไม่เสียว… จะใหญ่จะยาวก็ไม่เห็นใจสภาพเมียเลยนะไทเกอร์น้อย ฮึก…” ใบหน้าเผลอกังวลของไทเกอร์เปลี่ยนเป็นนิ่งในทันที
“กูคิดว่ามึงจะบอกให้พอ…”
“พะ พี่ไทเกอร์อย่ามาพูดเหมือนเป็นคนดี”
“กูถามไปงั้น ของกูคาอยู่ในตัวมึงขนาดนี้คงไม่เอาออกถ้าน้ำไม่แตก…”
“ส้มหิวข้าว…”
“…” อารมณ์จะแปรปรวนไปอีกได้กี่วันกี่เดือน
“แต่หิวเคมากกว่าตอนนี้…”
“หึ…” ร่านนักเดี๋ยวจัดหนักให้ ยิ้มร้ายจุดขึ้นบนใบหน้าคม ก่อนสะโพกสอบจะทยอยส่งความเสียวด้วยการซอยถี่ ๆ ให้ร่างเล็กเบ้หน้าหนี และเหมือนจะเริ่มรุนแรงขึ้นเสียจนส้มตำไม่ทันได้ตั้งตัว ชายตัวสูงที่ขึ้นชื่อว่าเป็นแฟนไม่เคยที่จะอ่อนแรงให้เลยแม้แต่น้อย ไม่ว่าจะหลังจากทะเลาะกันหรือวันธรรมดา ถ้าได้ขึ้นคร่อมก็คือเสือสมิงออกมาคำราม
พรวด…
สวบ!
“อะ อึก จะ จุก…” กายใหญ่ขยับออกจนเกือบหลุดก่อนจะแทงเข้าไปหนัก ๆ ให้ร่างเล็กสั่นสะท้าน ความจุกเสียวตีวนไปทั่วร่างกาย คล้ายจะทำให้สมองเตลิดจนไม่อาจที่จะคิดเรื่องอื่นได้อีกแล้ว
“รู้แล้วใช่ไหมว่าอย่าทำให้กูโกรธ?”
สวบ!
“สะ ส้ม… อึก… อย่าทำแบบนี้” ไม่ชอบเลยที่พี่ไทเกอร์ถอดสิ่งใหญ่โตออกแล้วกระแทกเข้ามาจัง ๆ เป็นรอบ ๆ มันทำให้เขาจุกและเสียวจนเกินไป…
สวบ!
“อื้อ… จุก”
สวบ!
“ขะ ขอโทษ…” ไม่ไหว… ความจุกจากกายใหญ่ทำให้ร่างเล็กแทบใจจะขาด ส้มตำสั่นกระเส่าหายใจหอบเหมือนจะตาย ยามส่วนหัวกระทบที่จุดนั้นเหมือนกายใจพังเอาง่าย ๆ สุดท้ายก็ยอมเอ่ยคำขอโทษออกมาอีกครั้งให้ชายผู้เป็นที่รักได้ยิน หวังว่าอารมณ์คนขี้แกล้งจะเย็นลงแล้วยอมเอากันแบบปกติ แบบปกติที่ว่าก็คงจะไม่ธรรมดาแต่อย่างใด
“…” ไทเกอร์มองเด็กใต้ร่างที่หลับตาทั้งใบหน้าทรมานก่อนจะกระตุกยิ้ม จะให้เขาหยิบเซ็กซ์ทอยในกล่องมาทรมานมันทำไมในเมื่อมีของใหญ่ไว้สยบเมียเป็นทุนเดิม เปลือกตาขาวค่อย ๆ เปิดขึ้นมามองคนตัวสูงก่อนจะเม้มปากเหมือนรู้สึกแพ้
คนขี้โกง!
“มะ มันจุกนะ…”
“จุกก็จำ” ที่ต้องแกล้งแบบนั้นก็เพราะอยากให้จำว่าถ้าหากไม่อยากให้ลงโทษบนเตียงหนัก ๆ ก็ต้องเชื่อฟังเป็นเด็กดี
“ส้มเข้าใจแล้ว ไม่ทำแล้ว…”
“หึ…” ใบหน้าคมส่ายไปมาทั้ง ๆ ที่ของยังคาร่าง เข้าใจง่าย ๆ ก็ดีหน่อย จะได้เริ่มเอากันได้สักที มือหนาเลื่อนไปปลดเชือกที่มัดข้อมือเล็กออกก่อนจะโอบเอวบางขึ้นมานั่งคร่อมตัก ใบหน้าหวานซุกลงที่ไหล่กว้างพร้อมกับวงแขนขาวกอดรัดรอบคอแกร่ง ข้อมือทั้งสองข้างมีรอยแดงจากเชือกนุ่ม
“ส้มแค่เหงา…”
“…” เอ่ยว่าเหงาแต่กลับขยับสะโพกตอดรัดของใหญ่เหมือนรู้งาน อาจจะไม่ได้เร็วแรงเหมือนอย่างร่างสูงทำ แต่มันก็ทำให้ไทเกอร์รู้สึกดีเป็นไม่น้อย จมูกคมฟัดแก้มเนียนแรง ๆ เหมือนหมั่นไส้ ก่อนจะจับให้ร่างเล็กนอนลงเมื่อพร้อมขยับกายใหญ่เข้าหาหนัก ๆ
“จะลงโทษแค่นั้นนะ จะคิดว่ามึงเข้าใจแล้วว่ากูหวง เมียกูกูก็ต้องหวงไหมวะ?”
“ขะ เข้าใจแล้ว”
“หึ… หลายท่านะวันนี้” รอยยิ้มหล่อ ๆ ส่งไปให้ก่อนกิจกรรมรักอันแสนเกี่ยวรัดฟัดเหวี่ยงจะเริ่มขึ้น ขาพับขาวทั้งสองข้างถูกรวบแล้วดันขึ้นให้สะโพกนุ่มงอนก่อนจะตำตอแข็งลงมาแรง ๆ ซอยถี่ ๆ ให้ร่างบางครางกระเส่า เล่นน้ำกลับมาก็ได้เล่นเสียวต่อ เซอร์วิสเซอร์ไพรส์จากรุ่นพี่ที่เป็นผัวไม่เคยทำให้เขาผิดหวังเลยจริง ๆ
“อะ อ๊า… อื้อ ยะ ใหญ่…”
“อืม…” เอ็นแข็งผุดเข้าออกจากช่องทางเป็นจังหวะเพลงมัน ๆ ทำให้ร่างบางถลาไปกับเตียงนอน ความอ่อนโยนไม่มีเลยแม้แต่น้อย ไทเกอร์น้อยเสียดแทงผ่านผนังนุ่มเข้าหาจุดกระเส่าถี่ ๆ ทำให้ใบหน้าใสเหยเกเผยอปากกัดริมฝีปาก ภาพใต้ร่างช่างเร้าใจเสือร้ายยิ่งนัก
“คะ คนเยดุ อะ อ่า…”
“ชอบก็อย่าดื้อ… อืม…” เสียงคำรามประสานกับเสียงครางไม่เป็นศัพท์ของส้มตำทำให้บรรยากาศโดยรอบดูเร่าร้อนขึ้นเหมือนมีเตาผิงตั้งอยู่ใกล้ ๆ เครื่องปรับอากาศที่ชายตัวสูงเปิดไว้ตั้งแต่กลับมาไม่ได้บรรเทาให้เย็นลงเลยแม้แต่น้อย ฟันสีคมก้มลงขบกัดที่ซอกคอหอมสร้างรอยสีกุหลาบแม้ร่างบางจะร้องปฏิเสธ
สร้อยที่คอคืออาภรณ์เดียวที่ยังอยู่ในร่าง มันช่างสวยงามและโดดเด่นผ่านกิจกรรมรักอันแสนเมามัน คือสิ่งยึดมั่นทำให้รู้ว่าทั้งสองคือของกันและกันตลอดเวลา
“อะ อื้อ… สะ เสียว…”
“รัดกูแน่นไป อืม…” รูสวรรค์ตอดรัดหอไอเฟลยักษ์อย่างรู้งาน ร่างบางถูกจับพลิกเปลี่ยนท่าให้นอนคว่ำกดแผ่นหลังให้สะโพกอวบแอ่นขึ้นก่อนกายใหญ่ที่ยังคาอยู่จะเริ่มขยับเข้าใส่ไม่ให้ขาดตอน สมองของส้มตำไม่อาจจะนึกถึงสิ่งที่พบเจอในวันนี้ได้อีกแล้ว มีเพียงความเสียวซ่านแพร่กระจายไปทั่วร่าง ทำให้นิ้วมือและนิ้วเท้าเรียวจิกเข้าหากันอย่างอัตโนมัติ
สวบ ๆ
“อืม…”
“ระ แรงอีกผัว อะ อิ๊…”
“หึ ครางดัง ๆ”
“อะ อ่า! ผะ ผัว ระ แรง!”
สวบ!!!
“อึก…” อยากให้กระหน่ำเข้าไปแรง ๆ ก็ต้องจัดให้ตามคำขอ เสียงครางเซ็กซี่จากร่างเล็กเร้าอารมณ์ให้เลือดไหลมากกระตุ้นที่เอ็นใหญ่ให้แข็งมากขึ้นเรื่อย ๆ จนปวดหนึบ สะโพกมนกระดกกระทบหน้าขาแกร่งเกิดเสียงดังน่าอายไม่ขาดสาย
“สะ ส้ม…”
“…”
“จะ แตกแล้ว อะ อ่า…” เอ่ยยังไม่ขาดคำความเสียวเนื่องจากถูกคนพี่กระแทกเข้ามาแรง ๆ ก็ทำให้กลางกายขาวที่แข็งพร้อม ๆ กับคนพี่ปลดปล่อยน้ำกามออกมาเลอะที่นอนพร้อมกับเผลอกระตุกกายทำให้เนื้ออุ่นตอดท่อนเอ็นยักษ์ทำให้ไทเกอร์จำต้องกัดฟัน มือหนาบีบสะโพกมนจนเกิดรอยทับรอยตี จับกระชับแล้วยัดใส่แรง ๆ อย่างไม่อ่อนโยน
สวบ ๆ
ชึ่บ!
“อะ อึก ผะ ผัวเยดุ อ๊ะ อ่า…”
“อืม…” หน้าซุกลงบนที่นอนปากครางพลางเอ่ยคำเร้าอารมณ์ยิ่งทำให้ไทเกอร์ชอบใจก้มลงไปพรมจูบที่แผ่นหลังเนียนไร้ร่องรอย ออกแรงซอยและเพิ่มจุดสีกุหลาบแสดงความเป็นเจ้าของร่างและหัวใจของชายตัวเล็ก มือขาวกำผ้าปูที่นอนกระดกสะโพกกระทบกับกายใหญ่ปั๊บ ๆ กระเส่าครางแล้วครางเล่าแต่ชายผู้ที่อึดขึ้นจากการทานอาหารเสริมก็ไม่ได้ปลดปล่อยแต่อย่างใด
พรึ่บ!
“อะ อ๊ะ!” อยู่ดี ๆ กลับถูกคนตัวสูงอุ้มขึ้นทั้ง ๆ ที่หันหลังให้เจ้าตัวกระแทก ขาพับทั้งสองข้างคือที่ยึดร่างให้แผ่นหลังเนียนทาบลงที่ลอนซิกซ์แพ็กแกร่ง ไทเกอร์ลุกขึ้นยืนบนเตียงบังคับร่างของคนที่ถูกอุ้มเลื่อนขึ้นลงพลางจมูกคมซุกที่ท้ายทอยขาวสูดกลิ่นหอม ๆ
“อะ อ๊า…” หากใครที่อยู่ตรงหน้าได้เห็นร่างบางอ้าขาโชว์ท่าที่น่าอายคงจะตบะแตกตายเป็นแน่แท้ สองแขนแกร่งที่รับน้ำหนักจากขาพับทั้งสองข้างมีเส้นเลือกปูดโปนพร้อมกล้ามเนื้อที่บ่งบอกได้ถึงการออกแรง เอ็นใหญ่ผุดเข้าออกรูสวรรค์เสียงดังชึบชับมีน้ำใส ๆ ไหลออกมาตามช่องทางไม่ใช่สารหลั่งเหมือนดั่งโยนีของสตรีเพศแต่อย่างใด
“อะ อ๊า… ปะ ปวดขา”
“อืม…” ได้ยินไทเกอร์จึงยอมวางส้มตำลง จับให้คนตัวเล็กหันมามองแล้วดันลงไปนอนพร้อมฉกริมฝีปากไปบดขยี้ที่กลีบปากสวยสะโพกก็ซอยเสียถี่ยิบ ลิ้นร้อนยังคงต่อสู้เหมือนกลัวเขาไม่แพ้ ทั้ง ๆ ที่แค่สอดมันเข้ามาเขาก็พร้อมที่จะอยู่เฉย ๆ ให้พี่ไทเกอร์ตวัดต้อน
ยามที่ฝันว่านอนหลับอยู่บนปุยเมฆมีชายร่างใหญ่หุ่นแน่น ๆ กอดแนบกายอยู่ข้าง ๆ ยัดสิ่งนั้นเข้ามาในร่างขยับมันแรง ๆ ตื่นมาถึงได้รู้ว่าตัวเองฝันเปียก
“มะ หมกมุ่น…” เสียงกระเส่าเผลอเอ่ยออกมายามที่นึกได้ว่าตัวเองอยู่ในวงจรเอากันบ่อยเกินไปเสียจนเก็บไปฝัน ไทเกอร์ที่ได้ยินไม่ได้สนใจอะไรนอกเสียจากจับร่างของคนตัวเล็กที่เปลี่ยนให้นอนตะแคงข้างแล้วยัดเอ็นแข็งเข้าหาหนัก ๆ จนร่างถลา
“อะ อ่า…” ส้มตำหลับตารับแรงกระแทกเหมือนใจจะขาด นี่มันผ่านมากี่นาทีแล้วทำไมชายตัวสูงถึงยังไม่ปลดปล่อย อากาศประเทศไทยร้อน ถึงแม้ในห้องหรือคอนโดฯ ที่อาศัยจะเย็นมากแค่ไหน แต่การถูกจับให้ออกกำลังกายบนเตียงหนัก ๆ รูขุมขนก็ไม่อาจที่จะกักเก็บเหงื่อกาฬเอาไว้ได้
“รัก…” เสียงทุ้มกระเส่าเอ่ยบอกพร้อมก้มลงจุ๊บที่ลาดไหล่ขาวสองสามครา ร่างเล็กไม่แม้แต่จะเปิดตาขึ้นมองเพราะความเหนื่อย เขาถูกจับกระแทกจนเลยครึ่งชั่วโมงมาแล้วแต่ครั้งนี้ทำไมคนพี่ถึงยังไม่เสร็จสักที
“จะ แตกแล้ว…” แต่แล้วชัยชนะก็อยู่อีกแค่ไม่กี่อึดใจ ความเสียวซ่านเริ่มไหลมารวมยังจุดที่เรียกว่าส่วนหัว น้ำขุ่น ๆ เริ่มหลั่งจนปริ่มเนื่องจากความหื่นกาม
“อะ อ่า…”
สวบ!
“อ่า~” ไม่นานการกระแทกเข้ามาหนัก ๆ ก็เกิดขึ้นหลังเอ่ยบอกว่าจะเสร็จ ไทเกอร์น้อยกระตุกฉีดเหล่าลูก ๆ นับห้าร้อยล้านตัวเข้าไปในร่างของผู้เป็นแม่ของเด็ก ๆ จนส้มตำกระตุกตามก่อนจะถลาตัวลงไปนอนข้าง ๆ ทั้ง ๆ ที่กายใหญ่ยังไม่หลุดออกจากรูสวรรค์
น้ำกามสีขุ่นค่อย ๆ ไหลย้อนออกมาตามช่องทางทำให้เลอะที่นอน สองร่างเล็กใหญ่หลับตาหายใจหอบเหมือนจะตาย ในใจได้แต่คิดว่าทำไมชายผู้เป็นแฟนถึงได้เอาจริงเอาจังกับด้านนี้เสียเหลือเกิน เอ๊ะ... หรือเขาเผลอตกลงก่อน
เอ๊ะ... หรือเขากามก่อน?
“สะ ส้มเหนื่อย…”
“…”
“พะ พี่อึดเกินไป…” ส้มตำที่ยังคงนอนตะแคงข้างเอ่ยเสียงแผ่ว เปลือกตาขาวปิดลงแล้วหายใจหอบเหมือนจะตาย ไทเกอร์ได้ยินจึงค่อย ๆ ถอดลูกชายออกก่อนจะตวัดแขนไปกอดรอบเอวบาง จมูกคมซุกเข้าหาที่ผมนุ่มแล้วจุ๊บเบา ๆ เหมือนปลอบโยน
“พี่ไทเกอร์รู้ไหม ว่าตอนที่พี่ยัดเคใหญ่ ๆ เข้ามามันอึดอัดและเสียวแค่ไหน ส้มเหมือนทำอะไรไม่ได้เลยนอกจากให้พี่กระแทกเข้ามาแรง ๆ มันแอบเจ็บแอบจุก แต่เสียวดีนะ…”
“บอกทำไมหืม…” อยากจะขำกับการบรรยายฉากก่อนหน้า แต่ก็ทำได้แค่ถามเสียงนุ่มพร้อมกดริมฝีปากลงที่ลาดไหล่เนียนเบา ๆ
“ส้มจะบอกว่าส้มยอมทนอึดอัด เจ็บ หรือจุกเพื่อพี่นะ…”
“…”
“ใครว่าเยกันมันเป็นเรื่องน่ารังเกียจในเมื่อมันทำให้เราสองคนรักกันมากยิ่งขึ้น…”
“ไม่ใช่เรื่องน่ารังเกียจแต่ก็ไม่ควรไปทำให้ใครเห็น” เสียงทุ้มเอ่ยบอกเบา ๆ
“ใช่ ๆ ส้มไม่ชอบเลย…” เจ้าของใบหน้าใสหันมาบอกเหมือนเด็กที่ถูกใจกับคำพูดที่เขาเอ่ย ยิ่งเห็นไทเกอร์ยิ่งอดขำไม่ได้ ทำไมมันน่ารักแบบนี้ ยังแอบคิด ๆ อยู่ทุกครั้งว่าเมียเขามันจะจบปีสองหรือเพิ่งขึ้นปีหนึ่ง น่าจับน่าบีบเสียเหลือเกิน สองสายตาสบประสานกันก่อนไทเกอร์จะหลับตา
“อย่าเพิ่งหลับนะ…”
“…” ได้ยินจึงลืมตาขึ้นมาเลิกคิ้ว
“ส้มเคยไปเจอในทวิต เหมือนเป็นแอคนัดเยมั้ง แอคเค่ออะพี่ไทเกอร์รู้จักป่ะ?”
“ไม่…” ถึงจะไม่รู้จักแต่ก็จะรับฟังร่างบางมันไว้แล้วกัน แอคนัดเยอะไรของมัน หรือว่ามันไปนัดเยกับใครไว้เมื่อเช้า
“มึงนัดเยเหรอส้ม?”
“จะ บ้าเหรอ!? เยกับพี่ก็เกินคุ้มละ ใหญ่ยาวอึดดี…”
“…” รู้สึกภูมิใจเล็กน้อย
“เออส้มจะบอกว่ารุกที่ทำให้รับน้ำแตกได้ตอนเยคือคนที่สุดยอดมากเลย นี่แสดงว่าพี่ไทเกอร์เยดุ เยอึดแล้วก็เยเป็นด้วยอะ”
“...”
“ดูสิไทเกอร์น้อยแข็งอีกแล้ว…” มือนุ่มเลื่อนไปชักกลางกายใหญ่ขึ้นลงเบา ๆ ตากลมเงยขึ้นมองคนตัวสูงที่มองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ ร่างสูงได้แต่คิดว่าเขาถูกเล่นงานอีกแล้วแน่ ๆ
“อืม… ส้มเดี๋ยวกูจับเอาแม่งซะหรอก”
“อยู่เฉย ๆ ส้มจะชักให้…” ได้ยินไทเกอร์จึงยอมอยู่เฉย ๆ กายใหญ่ขยายเต็มกำมือถูกชักขึ้นลงช้า ๆ เปลือกตาคมปิดลงรับแรงรูดรั้งจากมือนุ่มเนิบ ๆ ซี๊ดปากหน่อย ๆ ยิ่งได้ยินคนตัวเล็กยิ่งออกแรงชักว่าวให้ชายผู้เป็นผัวอย่างไม่เบามือ ใบหน้าคมยามมีอารมณ์นั้นช่างเร้าใจเสียเหลือเกิน
ชับ ๆ
“อืม...” เมื่อส้มตำจะทำเขาก็จะไม่ห้ามแต่อย่างใด ขยับนอนหงายดี ๆ ให้ชายหนุ่มร่างเล็กผู้เป็นแฟนขยับของใหญ่ขึ้นลงช้า ๆ ใบหน้าใสขยับเข้าไปไซ้ที่ซอกคอติดกลิ่นน้ำหอมยี่ห้อเดียวกันกับรองเท้าของเจ้าตัว มือหนาข้างหนึ่งจึงเลื่อนมาสัมผัสที่ผมนุ่ม ครางเสียงทุ้มต่ำออกมาคลอ ๆ
“เคใหญ่... ใหญ่มาก...”
“อืม...” ร่างบางไม่อ่อนโยนต่อจิตใจอันบาปกามของเขาเลยแม้แต่น้อย ปากนุ่มนิ่มจูบไซ้อย่างเบาแรงเหมือนกลัวเขาเจ็บ ต่างจากเสือร้ายที่หากจะขย้ำจะไม่เบาแรงเลยสักนิด กายใหญ่ ๆ ยังคงตั้งชูชันถูกมือนุ่มรูดรั้งขึ้นลงแรง ๆ ส่วนหัวมีน้ำกามจากการปลดปล่อยครั้งก่อนปริ่มอยู่ก่อนหน้าและของใหม่ค่อย ๆ ไหลขึ้นมาตาม
“หล่อ...” ร่างเล็กเอ่ยชมก่อนจะขยับมืออีกข้างมาลูบซิกซ์แพ็กแกร่ง ริมฝีปากจูบซับที่ลอนกล้าม มืออีกข้างชักกลางกายใหญ่ขึ้นลง การกระทำอันแสนน่าอายไม่อาจหยุดลงจนกว่าชายตัวสูงจะปลดปล่อย
ผ่านไปนานสองนานส้มตำจึงเริ่มขยับลงไปใช้ปากและลิ้นละเลงเลียชักขึ้นชักลงให้คนตัวสูง ใบหน้าคมแสดงความพอใจเป็นไม่น้อย กว่าจะถึงเส้นชัยก็เล่นส้มตำเสียจนเหนื่อย น้ำสีขุ่นที่เลอะซิกซ์แพ็กแกร่งชวนให้คนหื่นกามขยับขึ้นมาไล่เลียพลางช้อนสายตาขี้อ่อยขึ้นมองตาคม
หมับ!
จุ๊บ ๆ ๆ
“อื้อออ...”
“ทำไมขี้ยั่วแล้วยังน่ารักวะ?”
“อื้อออ... ชอบใช่ไหมล่ะ”
“รักเลย...”
“...”
“หึ ๆ ส้มตำของกู... ไปอาบน้ำกินข้าว”
“อื้มมม...”
Talk: ส่งฟีดแบคด้วยน้า ไปสกรีมในแท็กด้วยเหงา ๆ
#น้องส้มตำคนกาม
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
กามทั้งผัวทั้งเมียเลยจ้า
ยอมแล้ววววว
-
กรี๊ดดดดดด
ทำไมเราพึ่งมาเจอเรื่องนี้
ถ่างตาอ่านรวดเดียวเลยจริม
รักน้องส้มตำ ชอบน้องบดๆยั่วๆ
แบบแรดๆแรงๆ งี้รักเลย
เป็นกำลังใจให้คนแต่งนะคะ❤️
-
เลือดหมดตัวแล้วตอนนี้
-
E34 “ส้ม almost cry เพราะชายชื่อไทเกอร์”
RATED 18+
Language and Sex
“ไปทำไม? ไปคนเดียวเหรอวะ? ไม่ให้ไป… หน้ามันดูไม่ปลอดภัยฉิบหาย…”
“…” เจ้าของใบหน้าใสยังคงเครียดเรื่องคืนนี้ น้องรหัสที่หาโอกาสชวนเขาออกไปสังสรรค์ด้วยกันอยู่หลายครั้งจนเขาต้องยอมตอบตกลงไปว่าคืนนี้จะไปด้วย และแน่นอนว่าเมื่อเอามาบอกชายผู้เป็นแฟน ร่างสูงก็เหมือนจะไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด
“อีกอย่างจะสอบแล้วมึงควรตั้งใจอ่านหนังสือ อย่าเพิ่งทำตัวดื้อได้ไหมกูเหนื่อย…”
“ทำไมต้องพูดเหมือนส้มเป็นภาระด้วย…” ย่นจมูกบ่นพร้อมกับฟุบหน้าลงบนเตียงนอน ทั้งสองอยู่ในห้อง ซึ่งส้มตำกำลังนอนอ่านหนังสือเล่นอยู่บนเตียง เมื่อเห็นคนที่เดินออกมาจากห้องน้ำในสภาพชุดลำลองจึงได้ตัดสินใจบอกออกไปว่าคืนนี้เขาได้ตกลงกับรุ่นน้องที่ชื่อปืนไว้ว่าจะไปสังสรรค์ด้วย
“…” ไทเกอร์ที่ยืนเช็ดหัวมองไปยังคนบนเตียงด้วยใบหน้าแอบกังวล ยังไงก็ไม่อยากให้ส้มตำไปเลยจริง ๆ และยิ่งไปกับผู้ชายคนอื่นตอนกลางคืนยิ่งแล้วใหญ่ แล้วนี่ยังจะไปคนเดียวกับไอ้รุ่นน้องคนนั้นที่เขาไม่ไว้ใจ หากมันโดนหลอกไปทำอะไรใครจะช่วยทัน
“ไม่ได้ดื้อสักหน่อย แค่เอามาบอกว่าน้องเขาชวน…”
“ไม่ต้องไป…” เอ่ยเสียงนิ่งแล้วเดินกลับเข้าไปในห้องน้ำเพื่อเก็บผ้าเช็ดตัว อย่างน้อยก็ดีที่ร่างบางมันเอามาบอกเขา เพราะถ้าแอบไปกับผู้ชายโดยที่เขาไม่รู้เรื่องนี่คงต้องคุยกันยาวเลยแหละ ออกมาก็ยังคงเห็นคนตัวเล็กมองมาเหมือนแมวหิวปลาทู เสือร่างโตจึงเคลื่อนกายเข้าไปนั่งที่ขอบเตียง ไม่จำเป็นต้องเรียกแมวตัวน้อยก็ขยับมานอนหนุนตักแล้วใช้แก้มถูเบา ๆ
“ไม่ใช่ไม่อยากให้ไป กูไม่ใช่คนงี่เง่าที่จะห้ามแฟนทุกเรื่อง แต่บางเรื่องมันก็ต้องบอกกันเข้าใจไหม?” คุยด้วยน้ำเสียงจริงจังพลางบีบแก้มนุ่มเล่นเบา ๆ
“อื้ออ... พี่ไทเกอร์ไปทำงานได้แล้ว เดี๋ยวส้มคุยกับน้องก่อนว่าติดธุระ”
“เอาโทรศัพท์มาเดี๋ยวคุยเอง...”
“ไม่เอา... เดี๋ยวพี่ก็ใส่อารมณ์จนมีปัญหากันอีกอะ...” ส้มตำลุกขึ้นมานั่งดี ๆ ถ้าหากให้พี่ไทเกอร์คุยมีหวังได้ใส่อารมณ์ว่าน้องรหัสเขาแน่ ๆ อีกอย่างเขาเองก็ไม่ได้อยากจะไปอะไรนักหรอก แต่ที่แอบเครียด ๆ ก็เพราะปฏิเสธน้องรหัสตัวเองบ่อยจนรู้สึกผิดไปแล้ว ใครจะไปคิดว่าอยู่ดี ๆ จะเข้ามาตีสนิททั้ง ๆ ที่ก่อนหน้านี้ไม่ได้เข้ามายุ่งอะไรเลยด้วยซ้ำ
“งั้นโทรแล้วเปิดลำโพง จะฟังด้วย...”
“ชอบบังคับ”
“ดื้อเหรอ?” ถามพร้อมวงแขนกว้างดึงท้ายทอยขาวมาซบอก ฟัดแก้มเนียนนุ่มหลาย ๆ ทีอย่างมันเขี้ยว ส้มตำแอบจั๊กจี้พร้อมกับพยายามดันอกแกร่งออกก่อนจะทำหน้างอเหมือนเด็กดื้อ แต่ถามว่าปฏิเสธคนพี่ได้ไหมก็คงไม่
โทรศัพท์ถูกยกขึ้นมากดโทรหารุ่นน้องเสียทันควัน ตาคมจับจ้องมองมายังเขาไม่วางตา นิ้วเรียวกดเปิดลำโพงก่อนจะวางไว้บนเตียง เสียงที่ดังขึ้นเป็นจังหวะบ่งบอกว่าสามารถติดต่อปลายสายได้ ก่อนเสียงตอบรับจะดังขึ้นในเวลาต่อมาชวนให้สองสายตาหันไปมองอุปกรณ์สื่อสาร
(ฮัลโหลครับ…)
“เอ่อ… ปืนคือพี่จะบอกว่า-” ส้มตำมองใบหน้าคมตรงหน้าที่เปลี่ยนเป็นสีหน้าเรียบนิ่งก่อนจะตัดสินใจเอ่ยออกไปให้คนในโทรศัพท์ได้ยินแต่กลับถูกเจ้าตัวพูดตัดขึ้นเสียก่อน
(ตอนนี้ผมกำลังขับรถไปร้านแล้วนะครับ แน่ใจใช่ไหมว่าจะไม่ให้ไปรับจริง ๆ) ก่อนหน้านี้รุ่นน้องได้คุยกับเขาแล้วว่าจะมารับแต่เขาเลือกที่จะปฏิเสธเพราะกลัวว่าจะเจอเข้ากับเสือตัวใหญ่ที่ตอนนี้นั่งจ้องหน้าเขาคล้ายพยายามกดดันอย่างสุดขีด
“ปืน… พี่ไปไม่ได้แล้วอะ”
(อ้าวอะไรของพี่- เอ่อ… ผมหมายถึงทำไมเหรอครับ?) ปลายสายเหมือนจะแอบหงุดหงิดก่อนจะรีบชะงักแล้วกลับมาถามด้วยน้ำเสียงปกติ
“มันต้องอ่านหนังสือ ต่อไปไม่ต้องชวน แค่นี้แหละ…”
“พี่ไทเกอร์…” ส้มตำมองร่างสูงที่ถือวิสาสะหยิบโทรศัพท์ไปพูดก่อนจะกดตัดสาย ไทเกอร์มองมาที่ร่างของคนตัวบางก่อนจะขยับขึ้นมาดันร่างเล็กลงไปนอนพร้อมกับขึ้นมาคร่อมจนส้มตำจำต้องดิ้นไปมา จะเอ่ยด่าแต่ก็ถูกริมฝีปากหยักได้รูปฉกลงมาปิด ถ่ายโอนความร้อนเข้ามาจนหัวใจอ่อนปวกเปียก กว่าใบหน้าคมจะผละออกก็เล่นซะส้มตำเกือบขาดใจ
จุ๊บ…
ทั้งสองจ้องหน้ากันก่อนไทเกอร์จะก้มลงมาจุ๊บที่หน้าผากเนียนเบา ๆ สื่อให้ทราบว่าคนตัวเล็กเป็นของเขา และเขาจะรักและดูแลตลอดไป ใจดวงน้อยแอบสั่นพร้อมใบหน้าขึ้นสี มองหลังเสือตัวใหญ่ที่เดินออกไปจากห้องพร้อมกับทิ้งท้ายไว้ว่า
“อย่าดื้อ… เดี๋ยวจะไปทำงานก่อน ถ้าทำได้เยอะแล้วจะมาเล่นด้วย…”
“…” ทำไมเขาถึงรู้สึกเป็นที่ต้องการขนาดนี้ รู้สึกเหมือนใจมันสั่นทั้ง ๆ ที่เป็นเพียงประโยคและการกระทำปกติจากคนตัวสูง รอยยิ้มบนใบหน้าหวานเผยออกมาเล็กน้อยก่อนจะลุกขึ้นมานั่งจับแก้มนุ่มด้วยความเขิน
เขาดีใจที่มีพี่ไทเกอร์อยู่ข้าง ๆ
“คนเคใหญ่น่ารัก!”
“สัด! กูได้ยิน…” เสียงตะโกนเข้ามาจากข้างนอก
“แงงงง อยากอมเคใหญ่นะ!!!”
“…”
________________________________________
#TigerPart
เวลา 23:30 น.
ผมไม่รู้ว่าตัวเองคิดอะไรอยู่ ตั้งแต่วันนั้นจนถึงวันนี้ที่มีคนตัวเล็กมันอยู่ข้าง ๆ ไม่รู้ว่าเพราะแค่หลงน้องมันหรือเปล่า ถ้าหากหลงแล้วทำไมถึงไม่คิดที่จะเบื่อส้มตำมันสักที นิสัยก็แปลก ๆ นี่ก็สามเดือนกว่า ๆ แล้วนะครับที่ผมมีคนตัวเล็กมาอยู่ด้วย ทำตัวน่ารักน่าเอ็นดูจนไม่อยากจะละความสนใจไปจากมันเลยจริง ๆ
ในห้องเงียบสงัด ผมที่นั่งทำงานนำเสนอจากวิจัยของตัวเองที่เพิ่งทำเสร็จไปได้ไม่นานค่อย ๆ ละสายตาออกจากจอคอม ถอดแว่นตาออกก่อนจะปิดเครื่องแล้วลุกขึ้นยืดเส้นยืดสายเดินออกไปจากห้องทำงาน แปลกที่วันนี้คนตัวเล็กไม่ได้มาส่องเลย ปกติมันจะมายืนเกาะหน้าประตูมองเข้ามาเหมือนอยากให้ไปนอนด้วย ไม่ก็แอบคลานเข้ามาคลอเคลีย หรือวันนี้มันจะตั้งใจอ่านหนังสือจริง ๆ
“หือ…” เข้ามาในห้องนอนแต่กลับไม่เห็นคนตัวเล็ก บนเตียงมีเพียงหนังสือที่ส้มตำมันอ่านทิ้งไว้พร้อมกับโทรศัพท์ แล้วคนหายไปไหน เดินไปดูยังส่วนของห้องน้ำก็ไม่เจอผมจึงได้เดินออกไปดูที่ห้องครัว ก่อนจะเห็นแมวตัวน้อยมาแอบนั่งกินขนมอ่านนิยายอยู่เงียบ ๆ เห็นผมเดินเข้ามาส้มตำมันเลยปิดแล้วเงยหน้าขึ้นมาเลิกคิ้ว
“พี่ไทเกอร์จะนอนแล้วใช่ไหม…”
“กินขนมดึก ๆ ไม่ดีนะส้ม เดี๋ยวก็อ้วน…”
“อะ อ้วนเหรอ…” ใบหน้าใสแอบกังวลเล็กน้อยจนผมอยากจะขำ ทำไมมันไม่กังวลตั้งแต่ก่อนจะกิน ให้ออกกำลังกายก็ออกไม่เป็น คนบ้าอะไรเข้ายิมแล้วงอแงเหมือนเด็ก
“อือ เดี๋ยวก็อ้วน…”
“มั่ว ๆ เราก็เอากันบ่อยออก…”
“…” เฮ้อออ… เถียงเก่ง ใบหน้าใสรีบย่นจมูกเก็บขนมเอาไปใว้ในตู้เย็นแล้วหยิบขวดน้ำออกมาดื่มโดยที่ผมเดินไปแย่งขวดเดียวกันกับที่มันกำลังจะเก็บเอามาดื่มต่อจนหมด
“วันนี้พี่นอนเร็ว…”
“ยังไม่อยากนอน แต่อยากเล่นกับมึง”
“พี่หมายถึงเอากันเหรอ…” ดูมันถามเหมือนเป็นเรื่องปกติ จริง ๆ เอากันบ่อยจนไม่อยากจะรังแกเด็กมันแล้วครับ ถ้ามันไม่อยากผมก็จะไม่บังคับ เห็นมันรอคำตอบจึงได้ส่ายหน้าไปมาแล้วเดินนำออกไปข้างนอกก่อนจะหย่อนตัวลงบนโซฟา ส้มตำมันก็เดินมานั่งข้าง ๆ
“พี่ไทเกอร์จะเรียนจบแล้ว…”
“อื้ม…”
“แล้วเราต้องอยู่ด้วยกันที่นี่เหมือนเดิมป่ะ หรือพี่จะต้องไปทำงานที่อื่น ส้มหมายถึงที่ไกล ๆ” คนตัวเล็กถามด้วยใบหน้าเหมือนให้ความสนใจกับเรื่องนี้ค่อนข้างมาก แต่ผมกลับเงียบแล้วหยิบรีโมตขึ้นมาเปิดดูทีวี รู้ตัวอีกทีก็ตอนได้รับรังสีงอนของคนนั่งข้าง ๆ หันไปมองเห็นหน้ามันงอแงเหมือนแมวพร้อมกระโดดงับจึงกระตุกยิ้มแล้วดึงเข้ามากอด
“อย่าน่ารักให้มากได้ไหมวะ…”
“อื้ออ ปล่อยเลยนะ! ทำไมถามแล้วไม่ตอบ” มือนุ่มดันอกผมออกไปทำหน้างอแง จะยกมือขึ้นไปดึงแก้มมันเล่นเพราะมันเขี้ยวมันก็จับมือไว้ สัมผัสนุ่มนิ่มตรงหน้าโคตรทำให้รู้สึกติดเลยว่ะ ชุดที่มันใส่ก็ไม่ได้ยั่วเยแต่อย่างใด กางเกงขายาวกับเสื้อนุ่ม ๆ ที่เป็นชุดนอน แต่ผมอยากกอดอยากสัมผัส ส่วนผมใส่ชุดกีฬาแขนกุดที่เอาไว้ใส่เล่นบาส แต่เดี๋ยวนี้ไม่ค่อยได้เล่นก็เอาไว้ใส่นอนนี่แหละ
“บอกไปหลายครั้งแล้วว่าจะอยู่ด้วยกันที่นี่จนแต่งงาน…”
“โกหก… เดี๋ยวพี่ไทเกอร์ก็ไปเจอสาวในที่ทำงานใหม่แล้วก็เบื่อส้มแล่ว…” ดูหน้ามันงอนพร้อมกับหันหนี โคตรหน้าจับบีบเลย แก้มป่อง ๆ เวลางอน จมูกจะย่นไปไหนก็ไม่รู้
“หึ ๆ ทำไมถึงคิดงั้นวะ?”
“ไม่รู้แหละ…”
“เด็กน้อยคิดไปเอง…” ได้ยินใบหน้าใสจึงหันมามองเหมือนอยากตี ปกติมันต้องทุบผมไปแล้วถ้าโดนแกล้งขนาดนี้ แต่กลับเปลี่ยนสีหน้าจากงอนเป็นเหมือนจะร้องไห้พร้อมขยับเข้าไปมากอดใช้หน้าถูเสื้อเหมือนทุกครั้ง ซึ่งผมรู้ในทันทีว่าจริง ๆ แล้วส้มตำมันกำลังคิดมากเรื่องที่ผมจะจบ
“เฮ้อออ… จะไปเอาใครได้อีกวะ ก็มีแค่มึงนี่แหละ”
“อื้อออ… ส้มดีใจนะที่พี่จะจบแล้ว เดี๋ยวส้มก็จะตามไป…”
“หมายถึงจบตาม ๆ กูไป?”
“เปล่า… ตามผู้ชายคนอื่นไป” มันผละออกมาทำหน้าหยอกล้อ แต่รู้แหละว่าไม่จริงจัง เห็นแล้วอดขยับเข้าไปงับแก้มป่อง ๆ ไม่ได้เลยจริง ๆ
“มันเจ็บนะ…”
“ก็อยากกัด ตัวมึงมันหอม หึ… อยากกินเลยว่ะส้ม”
“นะ น่ากลัว พี่ไทเกอร์เป็นเสือหื่น…” มือนุ่มยกขึ้นดันหน้าผมไว้ก่อนจะสู้แรงไม่ไหวถูกผมดึงเข้ามากอดแล้วนั่งดูทีวีด้วยกัน ยอมรับเลยว่าไม่ค่อยได้นั่งดูหนังอะไรแบบนี้ด้วยกันนานแล้วครับ เพราะผมก็ยุ่ง ๆ จนเมื่ออาทิตย์ที่แล้วช่วงก่อนและวันสงกรานต์ ส้มตำมันแอบน้อยใจเพราะผมไม่มีเวลาให้ ปากบอกว่าเข้าใจแต่ก็ยังงอนใส่ แม่งน่ารักจริง ๆ เว้ย คนบ้าอะไรมันจะน่ารักได้ขนาดนี้วะ
เถียงแต่ละทีก็ไม่มีข้อมูลเอามาอ้าง อยากเถียงก็จะเถียง เหมือนเด็กไม่รู้เรื่องรู้ราว แต่พอจะจริงจังกับอะไรบางเรื่องก็โคตรเหมือนแม่ผมเลย ยิ่งเรื่องดูแลผิว สุขภาพร่างกายหรือความสะอาดเนี่ย อาบน้ำด้วยกันมันต้องโกนหนวดให้ผมเป็นประจำ ส่วนไทเกอร์น้อยที่มันรักมันหลงก็ล้างให้จนสุดท้ายลงเอ่ยด้วยการจับมันรังแก
หึ… เล่นกับอะไรไม่เล่น
“…” หลับไปละ หัวทุยกับผมนุ่ม ๆ ซบไหล่ผมเบา ๆ เสียงหายใจถี่แผ่ว ๆ แต่ก็ทำให้รู้ว่าน้องมันหลับไปแล้ว ผมค่อย ๆ ช้อนร่างของคนตัวเล็กที่เผลอหลับขึ้นเบา ๆ ใบหน้าใสเผลอครางเล็กน้อยพร้อมกับขยับซบที่อก ค่อย ๆ อุ้มมันเข้าไปในห้องแล้ววางไว้บนเตียงเบา ๆ จัดการกับอะไรหลาย ๆ อย่างเสร็จก่อนจะขึ้นไปนอนกอดมันไว้หลวม ๆ
“ฝันดีส้ม…”
“อื้อออ…”
จุ๊บ…
________________________________________
#SomtumPart
วันถัดไป~
หมับ!
“อ๊ะ!”
“…” แรงกระชากที่ข้อมือทำให้ผมหันไปมองก่อนจะเห็นเป็นน้องรหัส จึงได้รีบเปลี่ยนสีหน้าเป็นไม่พอใจ
“พี่เจ็บนะปืน…”
“ทำไมพี่ต้องคอยปฏิเสธผมด้วยวะ?”
“น้อง… ทำตัวดี ๆ หน่อย” ปูนมันเดินมาดันร่างของน้องรหัสผมออก วันนี้มาเรียนแต่เช้าเพราะต้องมาพร้อมพี่ไทเกอร์ แต่มาถึงคณะเลยก็ถูกดึงจนเกือบจะเสียหลักล้ม เอาจริง ๆ ผมไม่ชอบให้ใครมาทำนิสัยแบบนี้ด้วยเลยนะ ยิ่งกับรุ่นน้องคนนี้
“เมื่อวานตกลงกันแล้วไม่ใช่เหรอครับว่าจะไปกับผม?”
“ก็พี่ไม่ว่างป่ะปืน พี่บอกเราไปแล้วนะ อีกอย่างอย่ามาดึงพี่เหมือนเมื่อกี้อีกพี่ไม่ชอบ…” ยิ่งในที่โจ่งแจ้งแบบนี้ยิ่งไม่ควรป่ะ
“หึ ก็ใช่สิวะ ผมมันไม่เคยอยู่ในสายตาพี่อยู่แล้วหนิครับ… จะขอความช่วยเหลืออะไรจากพี่รหัสตัวเองก็ไม่ได้ โอเค… ผมจะไม่ยุ่งกับพี่แล้วก็ได้” บ่นเสร็จรุ่นน้องตัวสูงก็เดินออกไป ผมมองตามหลังปืนที่เหมือนจะหัวเสียใส่จนต้องทำหน้างงหันไปมองปูนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ มันก็ทำหน้างง ๆ อะไรของน้องเขาอะ นิสัยก้าวร้าวมากเลยนะ ก็บอกไปแล้วว่าไม่ว่าง ทำไมต้องมายืนบ่น ๆ ใส่หน้าด้วย
“มองก็รู้ว่าน้องเขาอยากเอามึง พอไม่ได้ก็หัวเสีย…”
“เฮ้อ กูเบื่อ… เกิดมาหน้าตาดีก็งี้แหละมึงว่าป่ะปูน…”
“จ้าอีดอก…” ถึงจะพูดเล่นแต่เอาเข้าจริง ๆ ผมไม่โอเคเลยกับการกระทำของปืนเมื่อกี้ ทั้งเหมือนถูกด่าว่าเป็นพี่รหัสที่ไม่เคยช่วยเหลืออะไร ทั้งรู้สึกไม่พอใจที่น้องบ่นใส่หน้าแล้วเดินหนี และยิ่งมารู้สึกไม่พอใจอีกรอบก็ตรงที่น้องเขาโพสต์ลงโซเชียลว่า ‘มีพี่รหัสก็เหมือนไม่มี’ โคตรรู้สึกหน้าชาเลยอะ แล้วมันไม่ใช่แค่สองสามคนนะที่ตามน้องในเฟซ มีเป็นพัน ๆ คน แล้วส่วนใหญ่อยู่มหา’ ลัยนี้
“ช่างน้องเขาเถอะ กูว่าตั้งใจเรียนดีกว่า เดี๋ยวเลิกคลาสกูพาไปกินติม…”
“อื้ม… กูแค่เสียใจ”
“เออกูกับสายรหัสยังไม่ค่อยได้คุยกันเลย มึงอย่าไปแคร์…” ปูนมันพูดให้กำลังใจ แต่ถึงอย่างนั้นผมก็เจ็บตรงที่ตอนแรกน้องเขาก็ทำเป็นไม่สนใจผมเองป่ะ แล้วอยู่ดี ๆ จะเข้าหาแถมยังทำนิสัยเจ้าเล่ห์ สุดท้ายก็มาทำนิสัยก้าวร้าวใส่ โยนความผิดให้ผมตลอดเลย เดี๋ยวก็มีคนเกลียดเพิ่มอีกแล้วแหละ
เฮ้อ…
ผมพยายามทำเป็นลืมเรื่องเมื่อเช้าแล้วตั้งใจฟังที่อาจารย์สอน ก่อนออกมาจากห้องก็ส่งงานแล้วขอแยกกับปูนมันไปเข้าห้องน้ำ และที่สำคัญคือเดินผ่านน้องรหัส แน่นอนว่าต้องถูกทำหน้าบึ้งใส่จนผมเลือกที่จะดึงมือน้องเขาไว้
“ทำไมต้องทำนิสัยแบบนี้ด้วยปืน?”
“อะไรครับ?” ใบหน้าคมกระตุกยิ้มทำหน้าเหมือนไม่รู้ไม่ชี้ ส่วนผมกอดอกมองด้วยใบหน้าไม่พอใจ เด็กปีหนึ่งมันจำเป็นต้องก้าวร้าวขนาดนี้ป่ะวะ คิดว่าหล่อดูดีหรือพ่อแม่รวยมาจากไหนถึงกล้าทำนิสัยแบบนี้กับรุ่นพี่
เจ้าเด็กบ้า!
“นิสัยไม่ดีเลยนะปืน แล้วที่ไปโพสต์อะได้คิดก่อนรึเปล่า ไม่คิดจะเห็นใจพี่เลยใช่ไหม?”
“เห็นใจพี่เหรอวะ?” คนตัวสูงกระตุกยิ้มถามพลางขยับเข้าหาจนผมจำต้องถอยหนี น้องยิ่งตัวโต ๆ อยู่ด้วย ถ้าทำอะไรผมมาจะทำไง แต่คิดว่าปืนคงไม่กล้าทำอะไรผมหรอกเพราะคนก็เดินเข้าออกอยู่ตลอด
“แล้วพี่เคยเห็นใจผมบ้างป่ะครับ?”
“…ตอนแรกเรายังไม่สนใจพี่เลยป่ะปืน พยายามหวังดีซื้อของไปให้แต่ก็ถูกน้องนินทาลับหลัง แล้วอยู่ดี ๆ กลับมาทำเป็นเข้าหา ถามจริงใครผิด?”
“ใช่… เพราะผมอยากได้พี่ไง…”
“…” อ้าว… ไอ้ชั่ว
“แต่ตอนนี้ไม่อยากได้แล้วว่ะ คิดว่าอ่อยใครได้ง่าย ๆ ก็อย่าเล่นตัวให้มากนักนะครับ ถ้าผู้ชายมันไม่ได้มันก็ไม่สนใจพี่หรอก ไปหาเอาคนอื่นแก้อยากก็ได้…” พูดจบก็เดินออกไปปล่อยให้ผมยืนหน้าชาทั้ง ๆ ที่ไม่ได้รู้สึกเสียใจเลยด้วยซ้ำ นี่น้องมันด่าว่าเรานกเหรอส้ม!? เฮ้ย… คือไม่ได้สนใจอยู่แล้วป่ะวะ ทำไมถึงได้หยาบคายและก้าวร้าวแบบนี้
‘ไอ้เด็กนรก!’ อยากเตะเป้าน้องสักรอบให้หายหงุดหงิด เข้าห้องน้ำเสร็จผมจึงเดินออกมาหาปูนที่ยืนเล่นโทรศัพท์รอ และแน่นอนว่าใบหน้าตัวเองตอนนี้ที่กำลังแสดงอาการหงุดหงิดออกมาอย่างเห็นได้ชัดมันจะทำให้เพื่อนสนิทรู้สึกได้
“อย่าบอกว่าเพราะน้องที่ออกมาก่อนหน้านี้?”
“เออ ไอ้เด็กเวร…”
“ฮ่า ๆ ช่างเถอะ กูว่ามึงควรสนใจคนนั้นดีกว่า…” ปูนมันพูดพร้อมกับหันไปมองข้างนอกจนผมต้องหันไปมองตาม ก่อนจะเห็นร่างสูงที่คุ้นหน้าคุ้นตากำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ไกล ๆ ในใจได้แต่คิดว่าพี่ไทเกอร์ทำไมถึงมาที่นี่ จนกระทั่งเดินไปหาเจ้าตัวที่นั่งอยู่ใบหน้าหล่อจึงเงยขึ้นมามอง
“พี่มีอะไรรึเปล่า?”
“ไม่มีเรียนแล้วไม่ใช่รึไง?”
“อื้ม… แต่พี่มีเรียนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ?”
“ไม่มี…” เมื่อได้ยินจึงแอบขมวดคิ้วเล็กน้อย ปกติวันนี้พี่ไทเกอร์จะมีเรียนตอนบ่ายไม่ใช่เหรอ ผมเลยต้องหาที่อยู่รอ หรือไม่ก็ไปนั่งเรียนกับพี่เขาให้คนมองเล่น ๆ
สนุกดี~
“เออมึง งั้นกูจะกลับละ…”
“กลับเร็วจัง…” หันไปถามปูนที่มันยืนทำหน้าเบื่อโลก
“ส้ม… ปกติกูก็อยากกลับทุกครั้งแต่เพราะมึงไม่มีที่อยู่แล้วต้องอยู่เป็นเพื่อน”
“เอ่อ… ไม่ต้องบอกความจริงก็ได้มึง กลับดี ๆ” มันแอบขำก่อนจะพยักหน้าแล้วเดินออกไป ผมจึงได้หันกลับมาหาพี่ไทเกอร์ บ้าจริง! เห็นแล้วเขิน คนบ้าอะไรพออยู่ในชุดนักศึกษาแล้วน่าเยมากเลยอะ ดูดีมีสกุล นี่เรามีแฟนดูดีขนาดนี้เลยเหรอส้มตำ
ฮือออออ…
“ส้ม…”
“หะ หือ?”
“มองหน้ากูเหมือนคิดอะไรอยู่” เจ้าของสายตาเรียบนิ่งถามก่อนจะออกเดินผมจึงรีบสาวเท้าไปเดินข้าง ๆ ก็พี่ไทเกอร์หล่ออะ จะไม่ให้มองได้ยังไง ไม่ได้ตอบคำถามของเจ้าตัวแต่เมื่อตาคมหันมามองอีกรอบก็หยิบกระเป๋าผมไปถือให้อยู่ดี
“ส้มอยากเล่าเรื่องรุ่นน้องให้ฟัง… เราไปนั่งเล่นที่สระว่ายน้ำกันไหม?”
“อยากดูผู้ชายหรือไง?”
“ก็ส่วนหนึ่ง…จะ จะบ้าเหรอ!? พี่ไทเกอร์ชอบแกล้งส้ม” ชอบแกล้งตลอดเลย ยกมือขึ้นไปทุบต้นแขนแกร่งเบา ๆ จนเจ้าตัวกระตุกยิ้มเหมือนถูกใจ จะไปดูทำไมเล่า! ผู้ชายของตัวเองก็มีอยู่แล้วนี่นา
“กูก็มีกล้าม ดูของกูก็ได้…”
“บอกว่าไม่ใช่ พี่ไทเกอร์อะ!”
“แล้วจะไปนั่งทำไม คนเยอะกูไม่ชอบ…” ช่วงนี้ใครเขาจะพากันว่ายน้ำ ไม่มีเหอะ พี่ไทเกอร์พูดมั่ว แต่ยังไงก็คงจะบังคับเสือตัวโตไม่ได้อยู่ดี สุดท้ายไม่รู้ว่าเพราะอะไรดลใจผมถึงนึกขึ้นได้ว่าอยากกลับไปกินส้มตำที่บ้าน พี่ไทเกอร์ก็ไม่ได้บ่นอะไรด้วย ตลอดทางจึงมีแค่ผมที่บ่น ๆ เรื่องของน้องปืน พี่ไทเกอร์ถามด้วยว่าจะให้ไปจัดการให้ไหม ยอมรับว่าแอบตกใจกลัวว่าคนถามจะไปทำอะไรน้องจริง ๆ
“อย่านะ…”
“คันมือว่ะ คงต้องจัดสักหน่อย…”
“พี่ไทเกอร์!” เสียงหัวเราะทำให้รู้ว่าคนตัวสูงแกล้ง ไม่ตลกเลยนะ ถ้าวันหนึ่งเห็นมีข่าวแล้วเจ้าของใบหน้าคมกลับมาพร้อมรอยแผล คนที่จะตกใจมากที่สุดก็คือผมเองนี่แหละ ไม่อยากให้มีเรื่องกันเลย อีกอย่างนั่นรุ่นน้องนะ ตัวเองเป็นรุ่นพี่จะไปทำตัวแบบนั้นไม่ได้ แต่เอาจริง ๆ เหนือสิ่งอื่นใดคือเป็นห่วงคนที่นั่งข้าง ๆ ผมนี่แหละ
“พี่รู้ไหม… สิ่งที่ส้มกลัวที่สุดคือกลัวคนที่ส้มรักได้รับบาดเจ็บ ไม่ว่าจะเพราะอะไรก็ตามบนโลกนี้…” นอกกระจกมีแต่รถมีแต่ราแต่จิตใจผมกลับคิดไปต่าง ๆ นานา ถ้าหากวันหนึ่งเราต้องสูญเสียใครที่รักไปเราจะเป็นยังไง
“ส้มกลัวจริง ๆ นะ…”
“เฮ้อออ… มีคนที่กูรักขี้เป็นห่วงขนาดนี้ใครจะกล้าดื้อวะ…”
“…”
“หืม… ว่าไหม?” ใบหน้าหล่อหันมากระตุกยิ้มเชิงถาม แต่นั่นมันกลับเหมือนทำให้ความกังวลภายในใจหายไปจนหมด พี่ไทเกอร์หมายความว่าเพราะผมเลยทำให้พี่เขาไม่ดื้อใช่ไหม
ฮือออออ…
“อื้ม! ส้มก็จะไม่ดื้อเหมือนกัน…”
“หึ ๆ ส้มเอ๊ย…”
ผมยิ้มให้พี่ไทเกอร์ก่อนเราทั้งสองจะคุยกันเรื่องไร้สาระ มีบางที่ต้องบอกทางไปบ้านของตัวเอง และในที่สุดก็มาถึงบ้านของผม มองไปนี่เห็นแม่ยืนตำส้มตำอยู่เลย ด้านหน้ามีไก่ย่างถูกย่างไว้อยู่ พนักงานในร้านสองสามคนเดินเสิร์ฟอาหารกันไปมา และแน่นอนว่าคนเต็มร้านเลย ไม่อยากจะอวดว่าแถว ๆ นี้ร้านส้มตำป้าส้มจี๊ดดังสุด ขนาดร้านก็ไม่ธรรมดานะจะบอก
“ขายดีจังวะ…”
“ฝีมือแม่อร่อยเด็ดมาก ๆ เลยล่ะ” หลังจอดรถแล้ว ผมจึงเดินนำพี่ไทเกอร์เข้าไปในร้าน และแน่นอนว่าทุกสายตาต้องหันมามองอย่างให้ความสนใจ ตั้งแต่ลูกค้า พนักงานเสิร์ฟ ยันแม่ของผมที่เหมือนจะแอบตกใจลูกตัวเอง แต่แล้วความสนใจก็พุ่งไปอยู่ที่คนตัวสูงแค่คนเดียว ใช่สิ! คนแถวนี้เขาก็เคยเห็นส้มตำลูกป้าจี๊ดหมดแล้วนี่นา
“ส้มตำ…”
“พี่ตอย พี่นัท พี่หยก สวัสดีครับ…” ผมเดินเข้าไปยังส่วนของการเตรียมอาหาร ซึ่งมีแม่ยืนตำส้มตำอยู่เสียงดังโป๊ก ๆ เห็นพี่ ๆ ที่เป็นพนักงานเสิร์ฟที่รู้จักอยู่แล้วจึงได้ยกมือไหว้ และเหมือนคนตัวสูงที่อยู่ยืนข้างหลังผมจะยกมือไหว้ด้วย
“แม่-”
“ไม่ต้องมาเรียก คิดว่าลืมบ้านจนไม่อยากจะกลับมาแล้วซะอีก…”
“แม่อะ…” เลยต้องยกมือไหว้ทั้ง ๆ ที่แม่ไม่ยอมหันมามองเลย จริง ๆ ก็ใช่ที่ไม่ค่อยได้กลับบ้าน ขนาดสงกรานต์ยังไม่กลับเลยอะ เอาง่าย ๆ ติดผู้ชายกว่าติดครอบครัวอีก
เฮ้อ…
“สวัสดีครับ…”
“สวัสดีจ๊ะลูก…”
“ดู… พอเป็นผู้ชายนี่หันมาเร็วมากเลยนะ” ทำไมพอเป็นพี่ไทเกอร์ยกมือไหว้ แม่ต้องหันมายิ้มและโน้มศีรษะให้ด้วย
“เลิกบ่นส้ม พาเพื่อนเข้าไปนั่งเล่นหลังบ้านรอแม่ เดี๋ยวเข้าไปหา…”
“เอ่อ…แฟนส้มเองแม่”
ขวับ!
“…” ทั้ง ๆ ที่ถือสากตำส้มตำอยู่แต่แม่กลับรีบหันมาหาจนรู้สึกเสียวสากจะลอยอัดหน้า ทำอะไรไม่ถูกเลยนอกเสียจากยิ้มแห้ง ๆ ส่งไปให้ พี่ไทเกอร์เองก็เหมือนจะอยู่นิ่ง ๆ คงไม่รู้จะพูดอะไรตามแบบฉบับผู้ชาย
“ยังไม่ทานอะไรมาใช่ไหมลูก?”
“ใช่-”
“แม่ไม่ได้ถามแก หมายถึงเราอะ…” แม่!!! สองมาตรฐานอะ ฮืออออ…
“เอ่อ… ยังเลยครับ พอดีส้มบอกจะพามาลองทานที่ร้านครับ… ส่วนผมชื่อไทเกอร์ คบกับส้มตำได้หลายเดือนแล้วครับ”
“อ๋อจ้า… เดี๋ยวไปนั่งรอหลังบ้านเดี๋ยวแม่ให้คนเอาของไปเสิร์ฟให้ทาน…” แม่ยิ้มบอกก่อนจะหันไปตำส้มตำ
“ขอบคุณนะครับ…”
“จ๊ะ… แต่แปลกนะ เราได้เลือกคนก่อนคบไหมลูก…”
“แม่อะ! โว๊ะ… เราไปกันเถอะพี่ไทเกอร์…” ผมรีบดึงมือคนตัวสูงเข้าไปในบ้านผ่านออกไปยังข้างหลังซึ่งจะเป็นสวนที่มีร่มของต้นไม้ มีโต๊ะนั่งที่สามารถนั่งทานข้าวได้ บ้านผมไม่ได้สวยงามอะไรมากมาย เป็นบ้านปูนสองชั้นขนาดไม่ใหญ่และค่อนข้างเก่า ด้านหน้าเป็นร้านขายอาหาร ซึ่งแน่นอนว่าเน้นส้มตำซะส่วนใหญ่
“แม่ดูรักลูกนะ…”
“พอเลย… ถึงจะพูดอย่างนั้นแต่แม่ก็รักส้มนะ เอ๊ะ หรือว่าไม่ใช่” เป็นแบบนี้ประจำแหละ ถึงจะบ่นแต่ก็จริงใจด้วยตลอด เมื่อกี้ยังแกล้งต่อหน้าพี่ไทเกอร์เลยอะ
“พี่ไทเกอร์…” ใบหน้าคมที่กำลังหันไปมองรอบ ๆ ค่อย ๆ หันหลับมามองพร้อมเลิกคิ้ว
“ส้มไม่ได้รวยนะ…”
“…”
“บ้านก็อย่างที่เห็น แม่ก็ขายส้มตำ พี่ชายก็อยู่ในอู่ซ่อมรถ…” ลองเปรียบเทียบฐานะแล้ว ทำไมเราถึงดูตัวเล็กลงจังเลยวะ ตัดภาพไปที่คนตรงหน้า ฐานะทางบ้านนี่ไม่ต้องพูดถึง
“ดีเหมาะกับกูดี กูชอบเมียแบบนี้…”
“…”
“ยั่วเก่งดี หื่นกามดี…”
“เอ่อ… คนละประเด็นป่ะพี่ไทเกอร์อะ”
“กูรักมึงส้มตำ ไม่ได้รักฐานะมึง…”
“…” น้ำเสียงจริงจังบนใบหน้าที่จริงจังส่งมาให้ทำให้หัวใจรู้สึกสั่นไหว ยอมรับว่าตื้นตันใจ ไม่คิดว่าคนอย่างพี่ไทเกอร์จะพูดอะไรแบบนี้
“อยากตำส้มตำว่ะ…”
“หืม? พี่ตำเป็นด้วยเหรอ?”
“ใช่ ๆ ตำดุ ๆ อึด ๆ ยิ่งกับส้มตำตรงหน้าเนี่ย แม่งน่าตำฉิบหาย…”
“…” พี่ไทเกอร์!!!
“หึ ๆ”
Talk: ส่งฟีดแบคด้วยน้า ไปสกรีมในแท็กด้วยเหงา ๆ ใกล้จบแล้วด้วย
#น้องส้มตำคนกาม
(แก้ไข)
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
หื่นตลอดเวลาเลยคู่นี้
-
:haun4: :jul1: จัดเต็มเอาใจสายหื่นมาก
-
กำลังซึ้งเลย พี่ไทเกอร์ยังวกกลับมาหื่นต่อได้นะ55555
-
ยอมความหื่นของคู่นี้อะ
-
E35 “His lover is ส้มตำคนกามเอย…” (END)
RATED 18+
Language and Sex
#Somtum
เวลาล่วงเลยมาจนถึงช่วงบ่ายสองกว่า ๆ ของวัน หลังจากทานข้าวเสร็จเรียบร้อยผมกับพี่ไทเกอร์จึงได้นั่งคุยกับแม่ต่อ ส่วนมากจะเป็นเรื่องชีวิตรักของเราสองคน ถามว่าจะคบกันได้จริง ๆ ใช่ไหม ฐานะทางบ้านผมก็ไม่ได้ดีมาก แต่คนตัวสูงยังไงก็คงยืนกรานว่าจะคบ เขินไปหมดแล้วนะ! และแม่ก็เตือนเรื่องการอยู่ด้วยกัน ให้เชื่อใจกัน อย่าทะเลาะกันบ่อย มีอะไรให้คุยกันดี ๆ ที่สำคัญแม่ฝากให้พี่ไทเกอร์ดูแลส้มตำน้อยของแม่ด้วย
แงงงง แม่น่ารัก~
จนตอนนี้เราสองคนได้กลับมาถึงคอนโดฯ แล้วเรียบร้อย แต่เมื่อกี้พี่ไทเกอร์บอกจะลงไปซื้อของ ผมจึงได้เข้าไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเนื่องจากอากาศมันร้อน เพิ่งกินส้มตำมาด้วยเลยต้องแปรงฟันให้กลิ่นมันหาย อาบน้ำเสร็จแล้วจึงได้เดินกลับมานั่งบนโซฟา กวาดสายตามองไปรอบ ๆ เหมือนไม่รู้จะเริ่มอ่านหนังสือหรือทำงานก่อนดี
“เฮ้อ…” ไม่รู้สิครับ พอได้พาพี่ไทเกอร์ไปหาแม่แล้วมันกลับยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนว่าเราจริงจังกับผู้ชายคนนี้จริง ๆ เหมือนไม่มีอะไรที่พี่ไทเกอร์ไม่รู้แล้วเกี่ยวกับตัวของเรา ส่วนเรื่องพ่อแม่ของเจ้าตัวก็น่าจะอีกนานเลยที่จะได้มีโอกาสพบเจอ พี่ไทเกอร์บอกว่าทั้งสองท่านมักจะยุ่งอยู่กับงานเสมอ ผมจะทำอะไรได้ไปมากกว่ารับฟัง
ยังไงก็ช่าง แค่ตอนนี้มีพี่ไทเกอร์อยู่ด้วยก็น่าจะเกินพอแล้ว…
ไม่นานชายตัวสูงก็เข้ามาในห้อง เห็นผมอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าแล้วก็น่าจะล่อตาล่อใจเดินมาจุ๊บมาหอม จนต้องไล่ให้ไปอาบน้ำแปรงฟันเพราะได้กลิ่นของที่เพิ่งทานมา ถุงเซเว่นที่เจ้าตัววางไว้บนโต๊ะเตี้ยทำให้รู้ว่าพี่ไทเกอร์ลงไปซื้อกระดาษกับปากกา คงจะซื้อมาไว้ใช้ในการทำงาน
จริง ๆ แล้วผมมีอีกหลายเรื่องเลยที่อยากจะเล่าให้พี่ไทเกอร์ฟัง จุดเริ่มต้นที่ตัวเองสนใจเกี่ยวกับเรื่องเซ็กซ์ จุดเริ่มต้นที่ทำให้ทุกคนมองว่าส้มตำเป็นคนนิสัยไม่ดี ทุกอย่างมันก็ล้วนเกิดขึ้นเพราะชายคนหนึ่งที่ส้มตำแอบชอบ
ผมเคยบอกว่าตัวเองตามแอบมองพี่ไทเกอร์ตลอดช่วงระยะเวลา 2 ถึง 3 เดือน ประมาณช่วงเทอมแรกของปีสอง แต่จริง ๆ แล้วมันก็เป็นแค่เพียงช่วงที่ผมตามแอบมองเจ้าตัวจริง ๆ จัง ๆ ก็เท่านั้น
แต่ความจริงแล้วคือผมชอบพี่ไทเกอร์มาตั้งแต่อยู่ปีหนึ่ง แต่ในเมื่อตอนนั้นยังแรดได้ไม่มากเลยไม่ได้ออกอาการอะไรมากมาย แต่ถามว่าเริ่มมีคนเกลียดไหมก็มีเยอะ สิ่งที่คิดไว้ในหัวเลยคือเราต้อง ‘เด็ด’ ผู้ชายถึงจะหันมามอง
แต่ก็มีช่วงหนึ่งที่เกือบจะลืมพี่ไทเกอร์ไปเพราะมีคนคุยที่ชื่อศรเข้ามาคุยด้วย แต่มันกลับทำให้ผมเจ็บ เจ็บจนถึงขั้นที่แบบโทรไปบอกพี่โอทั้งน้ำตา นั่นคงเป็นสาเหตุที่พี่ชายผมไม่อยากให้คบกับผู้ชายคนไหนอีก จริง ๆ ก็หวงน้องมาตั้งแต่ช่วงเด็ก ๆ แล้ว
รักพี่โอ!
พยายามเรียนรู้ทุกอย่างที่เกี่ยวกับเซ็กซ์ ถึงจะไม่ได้เก่งในตอนแรกเลยก็ตาม แต่กลับไม่ได้ทำให้พี่ไทเกอร์หันมามอง เอาจริง ๆ พี่เขาไม่ได้สนใจหรือรู้เลยด้วยซ้ำว่ามีรุ่นน้องที่ชื่อส้มตำในมหา’ ลัย จนกระทั่งผมเริ่มแอบมอง และมารู้ที่หลังว่าตัวเองเผลอทำให้ผู้ชายที่ตัวเองแอบชอบสังเกตเห็น จนในที่สุดก็ถูกพี่ไทเกอร์ข่มขืน
“ข่มขืน? มึงไม่ได้ขัดใจกูเลยส้ม…”
“หยาบคายอะ! เล่าให้ฟังแล้วทำไมต้องหัวเราะด้วย…” อุตส่าห์เล่าให้ฟังว่าชอบมานานแล้วนะ คิดไว้ว่าน่าจะแซ่บหรือเยดุอยู่พอควร สมแล้วแหละที่ได้แอบชอบ
อื้ม… จริงด้วย…
“จริง ๆ ก็เคยเห็นหน้า ไม่ใช่ว่าไม่เคยแต่ไม่รู้จักชื่อ แต่เออ… ก็น่ารักดี”
“แงงง เขินอะ… แล้วเด็ดป่ะ?” ผมขยับเข้าไปใกล้ ๆ แทบจะเกยตักแกร่ง ไม่สิ… พี่ไทเกอร์จับให้ผมขึ้นไปนั่งคร่อมตักแกร่งแล้วต่างหาก ใบหน้าคมขยับมาคลอเคลียที่ซอกคอพร้อมกับสูดดมกลิ่นสบู่ ลามมาเสียจนถึงปลายคาง กดซับจูบหลาย ๆ ครั้งจนทำให้รู้สึกจักจี้ ร่างของผมดิ้นไปมาอยู่บนตักแกร่ง ก่อนจะได้หยุดอยู่เฉย ๆ เมื่อใบหน้าคมผละออกมามอง
“เด็ด… เด็ดจนติด…” เสียบทุ้มกระเส่าเหมือนคนมีอารมณ์ทำให้หัวใจผมยิ่งสั่นไหว ผละใบหน้าหล่อออกมามอง เห็นสายตาแบบนั้นยิ่งทำให้ส้มตำรู้สึกอยากแก้ผ้าหันสะโพกให้พี่ไทเกอร์จับกระแทก
บ้าจริง! นี่เราหลงผู้ชายขนาดนั้นเลยใช่ไหม
“พี่อยากเอาใช่ป่ะ?” ถามพลางยกมือขึ้นลูบไล้ใบหน้าคม ใบหน้าคมที่หล่อเหลาและมีเสน่ห์ ไม่เหมือนคนที่จะมาเอาผู้ชายแบบผมเลยแม้แต่น้อย เป็นไทป์ที่ผู้หญิงหลาย ๆ คนชอบเสียอีกต่างหาก เราโชคดีที่มีคนคนนี้อยู่ใกล้ ๆ ซ้ำร่างสูงยังเป็นเจ้าของหัวใจเรา
“แล้วให้ไหม?”
“แค่อมได้ไหม…”
“ทำไม?”
“…” เพิ่งทานข้าวมานะ ไม่ได้แน่ ๆ แค่อมให้ก็แตกได้เหมือนกันป่ะ แต่พี่ไทเกอร์ทำไมหล่อแบบนี้วะ คนบ้าอะไรจะหล่อไม่บันยะบันยัง หล่อวัวตายควายล้ม หล่อจนอยากได้เป็นผัว… ไม่สิ เราได้มาแล้ว
“พี่ไม่ใช่คนหื่นกามแบบนี้เลยนะตอนแรก…” เอ่ยออกไปแต่ใบหน้าคมกลับทำเป็นไม่สนใจ ซ้ำยังขยับซุกอยู่ที่ซอกคอ มือหนาเริ่มสอดเข้ามาในเสื้อผมแล้วลูบไล้ผิวเบา ๆ ชวนให้รู้สึกขนลุก ดูก็รู้ว่าเสือตัวใหญ่คงไม่ได้คิดที่จะแค่เล่น ๆ ยิ่งติดเครื่องง่ายอยู่ด้วย
“ไม่เคยได้ยินรึไง อยู่กับใครนิสัยก็จะเปลี่ยนเป็นเหมือนคนนั้น…”
“แต่ส้มไม่ได้หื่น…”
“หืม… แต่มึงหมกมุ่น… คิดว่าจะทนได้รึไงเวลาเห็นมึงอ่อยหรือทำตัวน่ารักใส่?” ผละออกมาถามแค่พอให้เห็นหน้าหื่น ๆ ก็กลับมาคลอเคลียเสียจนผมต้องยกมือขึ้นดันอกแกร่งไว้ ค่อย ๆ ขยับกายลงไปนั่งที่หว่างขายาว ช้อนตาขึ้นไปมองพี่ไทเกอร์ที่กำลังเลิกคิ้ว ก่อนเจ้าตัวจะรู้ว่าผมจะทำอะไรจึงได้อ้าขาออกให้แล้วกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์
“หึ บริการเก่ง…” ผมไม่ได้ตอบหรืออะไรนอกเสียจากดึงกางเกงกีฬาและชั้นในสีขาวลงจนไทเกอร์น้อยที่เริ่มจะขยายตัวปรากฏอยู่ตรงหน้า ไม่รอช้าที่จะขยับมือไปจับมันรูดชักขึ้นชักลง ช้อนตาขึ้นมองใบหน้าคมที่แสดงความต้องการออกมาให้เห็น ผู้ชายเงี่ยนก็เหมือนยาวิเศษที่ทำให้หัวใจของส้มตำคนนี้กระชุ่มกระชวย ไม่สิ… พี่ไทเกอร์เงี่ยนต่างหาก ความสุขของเมียคือไม่ใช่แค่ให้ผัวรัก
แต่ต้องทำให้ผัวมีความสุขด้วยต่างหาก…
“อืม…” เสียงเสือคำรามดังขึ้นคลอ ๆ ชวนให้คนที่กำลังบริการรู้สึกอยากทำให้ความเสียวเพิ่มมากขึ้น ผมขยับใบหน้าเข้าไปใกล้ ๆ สูดดมกลิ่นสบู่แต่กลับติดกลิ่นน้ำยาล้างส่วนนั้นที่เคยซื้อมาให้จึงได้เงยหน้าขึ้นไปมองเจ้าของอวัยวะเพศที่กำลังขยายใหญ่
ตื่นเต้นจัง~
“ทำไมวะ ก็กะจะกลับมารังแกเด็ก…”
“คะ คนหื่น…” บ่นให้เจ้าตัวกระตุกยิ้มก่อนลิ้นของผมจะแตะลงที่รอยแยกปริ่มน้ำกาม ละเลงเลียอย่างช้า ๆ มือก็พยายามรูดรั้งคล้ายบีบคั้นท่อนโคนให้ลูก ๆ ออกมาเชยชมกับโลกกว้าง หรือออกมาให้แม่ของพวกมันกลืนกินลงท้องก็ไม่รู้ หลายคนต่างก็บอกว่ามันคือการกระทำที่พิเรนทร์ เป็นการกระทำที่ไม่ควรทำ แล้วทำไม ผมไม่ได้ไปไล่กินน้ำเงี่ยนของผู้ชายทั่วราชอาณาจักรซะที่ไหน
ก็มีแค่คนเดียวที่รักหมดใจและพร้อมที่จะทำแบบนี้ให้…
“อื้อ… หอม…” กลิ่นท่อนลำไม่ได้คาวเลยแม้แต่น้อย หอมและอร่อยดุจดั่งไอติมหวาน แน่นอนว่าเพราะสิ่งนั้นที่คนตัวสูงใช้ล้างในระหว่างอาบน้ำ เตรียมพร้อมจะเอาเมียอยู่แล้ว มันน่าจับชักว่าวเสียจริง ๆ
“อืม… อมดิ…” มัวแต่ละเลงเลียไม่ยอมครอบปากสักทีจนพี่ไทเกอร์ครางบอก มีเหรอที่ผมจะรอช้า รีบอมท่อนเอ็นยักษ์เสียคับปาก ดูดกินมันอย่างเอร็ดอร่อย น้ำใส ๆ กับน้ำกามผสมปนเปกันจนแยกไม่ออก ไหลออกมาตามขอบปากของผมเป็นเส้น ๆ ยิ่งเห็นก็เหมือนพี่ไทเกอร์จะไม่อ่อนโยน ใช้มือหนาจับศีรษะผมขยับสะโพกเข้าใส่ ถึงไม่แรงมากแต่ก็ทำให้เกือบจะสำลัก
เราทั้งสองอยู่กับการกระทำแสนน่าอายแบบนี้สักพักใหญ่ ๆ ก่อนน้ำกามจะถูกฉีดเข้าใส่ในโพรงปากไหลลงท้องผมเสียจนหมดเกลี้ยง ความเหนื่อยทำให้ต้องนั่งหายใจหอบอยู่บนพื้น สายตาคมของคนนั่งโซฟายังคงมองลงมาก่อนปลายคางผมจะถูกจับให้เชยขึ้นมาสบตา ตามด้วยริมฝีปากร้อนของพี่ไทเกอร์ฉกลงมาประกบ ลิ้นของเสือร้ายแทรกเข้ามาตวัดเลียน้ำกามของตัวเองที่อยู่ในโพรงปากผมเสียจนทั่ว ก่อนจะยิ่งทำให้ผมชะงักเมื่อถูกดึงให้ขึ้นไปนั่งบนโซฟาแล้วพี่ไทเกอร์สลับลงมานั่งบนพื้น
“พะ พี่จะทำอะไร?”
“มึงทำให้กูบ่อย กูก็อยากทำให้มึงบ้าง…”
“มะ ไม่ต้องก็ได้- อะ พี่ไทเกอร์ อื้อ…” ไม่ได้คาดหวังเลยว่าการกระทำที่แสนน่าอายจากชายตัวสูงจะเกิดขึ้นในวันนี้ เสือร้ายกลืนกินส่วนนั้นของผมเสียจนสมองเตลิด เผลอยกมือขึ้นไปจับที่ศีรษะของเจ้าตัว ก่อนจะเผลอปลดปล่อยออกมาได้ง่าย ๆ ในเวลาต่อมา ยิ่งเห็นใบหน้าคมเงยขึ้นมาแลบลิ้นเลียเหมือนอร่อยหัวใจดวงน้อยยิ่งสั่นไหว
“คะ คนบ้า!”
“หึ… ผัวเมียต้องช่วยกัน”
อดไม่ได้ที่จะทุบลงไปที่ไหลแกร่งเลยจริง ๆ เราสองคนเข้าไปในห้องน้ำเพื่อทำความสะอาดกันอีกรอบก่อนจะออกมานั่งเล่นบนโซฟาคุยกันตามประสาผัวและเมีย อีกไม่นานก็จะสอบแล้วสินะ เดี๋ยวก็ปิดเทอมแล้ว เราจะหมกมุ่นได้เท่าเดิมไหมก็ไม่รู้ แต่ช่วงนี้คงต้องเตรียมตัวสอบ
และแล้วก็เป็นแบบนั้นไม่ผิดคาด เราสองคนยุ่งกับการสอบเสียจนไม่มีเวลาสัมผัสกันไปมากกว่ากอด ไออุ่นของเสือตัวโตคือสิ่งที่ผมติด มันทำให้รู้สึกไม่อยากตื่นเลยจริง ๆ พี่ไทเกอร์ไม่เคยลดความรักที่มีต่อผมลงเลยแม้แต่น้อย และก็ไม่เคยงอนผมเลยด้วย
จนกระทั่งถึงวันที่สอบเสร็จและปิดเทอม ผมที่ต้องกลับไปอยู่บ้านเพราะแม่กับพี่ชายจะพาไปเยี่ยมญาติที่ต่างจังหวัดเลยรู้สึกยุ่งเป็นพิเศษ และมันจะไม่อะไรเลยถ้าหากไม่ไปตั้งหนึ่งอาทิตย์ และคนที่เคยตัวติดกันตลอดไม่ได้ไปด้วย
“เฮ้อ… ไม่ไปได้ไหมวะ?”
“พี่ไทเกอร์อะ ส้มต้องไปหาญาติจริง ๆ นะ”
“…” ร่างสูงที่มีเพียงกางเกงวอร์มขายาว ยืนกอดอกโชว์หุ่นมองมาที่ผมเหมือนหงุดหงิดและเป็นกังวลกับสิ่งที่ผมได้บอกไป พี่ไทเกอร์มักจะไม่ชอบให้ผมไปไหนเลย ไม่ใช่กักขัง แต่ถ้าจะไปไหนก็ต้องไปด้วยกัน และไม่ได้ไปนานขนาดนี้
วางแผนไว้ด้วยว่าจะพาไปไหนสักที่ตอนปิดเทอม แต่ยังไม่ทันจะได้บอกรายละเอียดผมก็มีธุระต้องไปทำเสียก่อน ด้วยความที่อยู่ด้วยกันทุกคืนจึงทำให้ร่างสูงไม่อยากให้ผมไปไหนโดยที่ไม่มีเจ้าตัวไปด้วย
ผมก็ไม่ได้อยากไปสักหน่อย…
“เราโทรหากันได้ตลอดนะ ส้มก็ไม่ได้อยากไปเลยด้วยซ้ำ แต่มันจำเป็นอะ…”
“…” เจ้าของใบหน้าคมเหมือนไม่พอใจจนไม่ยอมเอ่ยอะไรนอกเสียจากเดินไปนั่งบนโซฟา ผมมองแผ่นหลังกว้างของคนงอนก่อนจะถอนหายใจออกมายาว ๆ มองเข้าไปยังห้องนอนเห็นกระเป๋าเดินทางของตัวเองวางบนเตียง เสื้อผ้าก็ยังเก็บไม่เสร็จเพราะโดนเสือเจ้าของถ้ำขัดจังหวะเสียก่อน
“พี่ไทเกอร์~” เรียกเสียงอ่อย ๆ พร้อมกับเดินอ้อมไปนั่งข้าง ๆ คนตัวโต ทำไมต้องทำนิสัยแบบนี้ด้วย มันออกไปทางน่ากลัวเลยด้วยซ้ำเวลาพี่ไทเกอร์ทำหน้านิ่งใส่ เสือไม่ยอมแยกเขี้ยวเลยวันนี้
“กูจะนอนหลับได้ไง…”
“พี่ไม่ใช่เด็กนะ”
“แต่กูมีเมียให้นอนกอด พอไม่มีจะให้นอนหลับได้ไง?”
“เฮ้อออ…” ไม่รู้จะพูดอะไรเลยจริง ๆ ผมมองคนตัวสูงที่มองมาด้วยสายตานิ่ง ๆ ก่อนจะขยับเข้าไปกอด
“ส้มรักพี่ไทเกอร์…” นึกถึงสิ่งที่ตัวเองรักกว่านี้ไม่ได้แล้ว แม่ พี่โอ และก็ปูนมัน มีแค่นี้จริง ๆ ที่รักมากที่สุด และยิ่งกับคนที่อยู่ด้วยกันแทบจะตลอด เอากันจนจะมีลูกได้เต็มบ้านเต็มเมือง ยิ่งผูกพันกันจนไม่รู้จะห่างกันยังไง ไม่แปลกหรอกที่พี่ไทเกอร์จะงอนเหมือนเด็ก เพราะเราอยู่ด้วยกันตลอดจนรู้สึกเหมือนเคยชิน แต่ก็นั่นแหละ ยังไงแล้วผมก็ต้องไป ผละใบหน้าออกมามองคนตัวสูงที่ไม่แม้แต่จะกอดผมกลับ
จุ๊บ…
“ไม่นานหรอก เดี๋ยวกลับนะ…” ขยับไปจุ๊บที่ข้างแก้มของพี่ไทเกอร์ก่อนจะเอ่ยปากบอกแล้วขยับตัวลุกขึ้นเดินเข้าไปในห้องทั้ง ๆ ที่ในใจรู้สึกไม่โอเค เก็บของเสร็จเจ้าตัวก็พาผมมาส่งที่บ้าน ตั้งแต่ออกจากห้องตลอดจนอยู่บนรถก็ไม่ยอมคุยอะไรด้วยเลย มีแต่ครางตอบ อืม อือ แค่นี้จริง ๆ
“ถ้าโทรไปไม่รับกลับมาจะไม่อ่อนโยนด้วยแน่…”
“ชอบขู่…”
“ขู่เพราะไร?” ผมมองคนในรถก่อนจะย่นจมูกใส่ พี่ไทเกอร์จึงได้ขับรถออกไป ในใจคือรู้สึกเหมือนโหวง ๆ นี่เราจะไม่ได้เจอพี่ไทเกอร์ตั้งหนึ่งอาทิตย์เลยใช่ไหม
เฮ้อออ…
แต่แล้วกลับมาได้เหงาอย่างที่คิด คนบ้าอะไรจะโทรมาเกือบทุกชั่วโมง เอะอะก็ไลน์มา เอะอะก็โทรมาจนแม่ผมมองบน ตอนจะนอนก็โทรมาคุยด้วยจนผมหลับก่อนทุกคืน ส่วนพี่โอนี่แทบจะโยนโทรศัพท์ผมทิ้ง แล้วคิดดูสิ วันนี้วันสุดท้ายแล้วนะที่ผมอยู่ต่างจังหวัด นับวันก็ได้หกวันกว่า ๆ แล้ว นั่งอยู่ในห้องกำลังเก็บของก็ต้องมีโทรศัพท์ที่โชว์หน้าคนตัวสูงกำลังนั่งอยู่ที่โต๊ะคอมจ้องมาเหมือนจะกินหัว
“รีบกลับดิ…”
“พี่ไทเกอร์อะ ส้มเก็บของอยู่ป่ะ อีกอย่างพี่จะบอกแต่ประโยคนี้ทุกวันไม่ได้นะ…” ตั้งแต่คืนแรกจนถึงตอนนี้ ประโยคที่ได้ยินอยู่เสมอคือ ‘รีบกลับดิ…’ ‘ทำอะไรวะ ตอนไหนจะกลับ’ ‘กูคิดถึง… รีบกลับมา…’ แต่ละประโยคก็ชวนให้เขาคิดถึงจนอยากจะกลับไปกอด พี่ไทเกอร์ชอบทำให้คิดถึง!
ตลอดห้าหกวันที่ผ่านมาผมกับครอบครัวไม่ได้แค่มาอยู่ที่บ้านญาติเฉย ๆ แต่ยังพากันไปเที่ยวหลายที่ด้วย ซึมซับบรรยากาศตอนเด็กที่ผมเคยมาอยู่ที่นี่กับตาและยายเป็นเดือน ๆ แต่ก็นั่นแหละครับ เวลาเปลี่ยน คนก็ต้องเปลี่ยน ผมเองก็มีใครอีกคนที่อยู่ตรงนั้นคอยให้กลับไปหา จะเรียกว่ารุ่นพี่ก็ไม่ได้ เพราะเขาเคลมผมว่าเป็นเมีย เราก็ต้องเรียกเขาว่าเป็นผัวกลับ
ผัวเคใหญ่! เยอึด! เยทน! อีกอย่างคือเป็นผัวที่รักเมียมากด้วย แงงง…
“จะวางแล้วนะ ส้มจะกลับแล้ววว…”
“รีบ ๆ เลย” ใบหน้าคมดูตื่นเต้นเสียจนผมต้องกลั้นขำ นี่ไม่ได้ใส่เสื้ออีกแล้ว เล่นคอมอยู่สินะ ฝนตกด้วยช่วงนี้ ได้ดูแลตัวเองไหมก็ไม่รู้ มองในจอไม่ค่อยชัดมากแต่เห็นหนวดเริ่มขึ้นละ
“รู้แล้ว ไม่ต้องมารับนะ ส้มจะไปหาพี่ที่คอนโดฯ เลย พี่โอจะไปส่ง”
“อื้ม… เดินทางปลอดภัย”
“โอเคงับ!”
“ดี… ผัวรออยู่”
“โว๊ะ!”
..
..
..
#WriterPart
หลังสอบเสร็จก็เป็นอันต้องปิดเทอม ร่างสูงที่เรียนจบแล้วก็รอเพียงแค่รับปริญญา ในระหว่างนี้ก็แค่หางานทำ แต่เขาไม่จำเป็นต้องหาเลยด้วยซ้ำเพราะยังไงชายผู้เป็นพี่ใหญ่สุดก็จัดการไว้ให้แล้วเรียบร้อย ส่วนร่างบางก็รอขึ้นปีสาม ช่วงเวลานี้ทั้งสองเลยว่าง ไม่มีอะไรทำ
ในสัปดาห์แรกของการปิดเทอมส้มตำก็ได้ห่างจากพี่ไทเกอร์เพราะต้องแยกไปอยู่ที่บ้านและแม่จะพาไปหาญาติที่ต่างจังหวัด ห่างกันได้ไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์คนที่ควรจะงอแงน่าจะเป็นแมวตัวน้อย แต่กลับไม่ใช่เลยสักนิด
เสือร่างโตออกอาการคิดถึงชายผู้เป็นที่รักถึงขั้นที่ต้องโทรหาส้มตำแทบจะตลอดเวลา เขาไม่ได้ทำอะไรเพราะต้องอยู่แต่ในห้อง ไม่ก็ออกไปหาเพื่อน รอเวลาที่จะไปทำงาน ไม่มีร่างนุ่มนิ่มไว้แกล้งไว้กอดก็ทำให้เหงาอยู่ไม่น้อย แต่ยังไงโลกของความเป็นจริงเขาทั้งสองจะอยู่ด้วยกันตลอดก็ไม่ใช่
หมับ!
“อื้อออ…” เมื่อส้มตำกลับมาถึงมีเหรอที่จะไม่ถูกวงแขนกว้างดึงเข้าไปกอดไว้แน่น ๆ เสียจนแทบจะหายใจไม่ออก เจ้าของตาคมสำรวจร่างของแฟนหนุ่มอย่างเอาจริงเอาจัง ส้มตำของเขาไม่ได้ไปถูกใครทำอะไรมาใช่ไหม
“คิดถึงเหมือนกันนน…”
“…” สายตานิ่ง ๆ มองใบหน้าหวานที่ยิ้มให้ก่อนจะดึงเข้ามากอดอีกรอบตามด้วยการฟัดแก้มหอม ๆ อยู่หลายหนจนส้มตำจำต้องดันออก
“ห่างกันแค่ไม่กี่วันเองนะ…”
“ต่อไปไม่ต้องไปไหน…” กระเป๋าในมือถูกแย่งไปถือไว้ พร้อมกับคนตัวสูงหันหลังเดินเอาไปเก็บให้โดยที่ไม่วายจะเอ่ยประโยคเอาแต่ใจออกมาให้ส้มตำเผลอยิ้ม พี่ไทเกอร์ขี้หวง ขี้เอาแต่ใจ และติดเขาเสียยิ่งกว่าลูกแง มันไม่ได้เหมาะกับบุคลิกของเจ้าตัวเลยแม้แต่น้อย แต่เมื่อขึ้นชื่อว่าเป็นเขา กำแพงในใจของเสือร้ายก็ไม่อาจที่จะยึดมั่นคงอยู่ได้อีกต่อไป พังทลายลงมาจนไม่เหลือให้ปิดกั้นความรู้สึกได้
เสือติดเมีย…
“ไม่ดูแลตัวเองเลยอะ ดูหนวดขึ้นจน-”
หมับ
“อะ อื้อ…” เอ่ยยังไม่ทันจบท้ายทอยขาวก็ถูกดึงเข้ามาประกบจูบ ด้วยความตกใจมือนุ่มทั้งสองข้างจึงรีบยกขึ้นไปดันอกแกร่งไว้ พี่ไทเกอร์จู่โจมเสียจนเขาตั้งตัวไม่ทัน มันไม่ใช่แค่จูบธรรมดา ลิ้นร้อนที่ส่งเข้ามากอบโกยความหวานนั้นทำให้ส้มตำไม่อาจที่จะขัดขืน
สมองขาวโพลนคล้ายอยู่บนสวรรค์ จำต้องตวัดลิ้นนุ่มตอบโต้กลับจนมือหนายิ่งรั้งเอวบางเข้าห้าร่างมากขึ้นเรื่อย ๆ ความคิดถึง ความโหยหา และความรักที่มีให้มันทำให้ไทเกอร์ต้องทำแบบนี้
บทจูบแลกลิ้นเกิดขึ้นอยู่นานสองนานก่อนใบหน้าคมจะเป็นฝ่ายที่ผละออกมามองใบหน้าใสที่ส่งสายตาเคลิบเคลิ้มมาให้ มือสากยกขึ้นเกลี่ยไกล่พวกแก้มเนียนเบา ๆ ด้วยความคิดถึง จ้องหน้ากันก่อนจะขยับไปจุ๊บลงที่หน้าผากเนียน
จุ๊บ…
“คิดถึงจริง ๆ”
“…”
“จะขับรถไปหาหลายรอบแล้วนะส้ม ทุกครั้งที่ได้ยินเสียงมึงหรือเห็นหน้ามึงในโทรศัพท์ กูโคตรคิดถึงเลย”
“ขี้อ่อย…”
“…”
“งั้น… เรามาเอากันให้หายคิดถึงเถอะ…”
“หึ…” ประโยคชวนมีลูกจากร่างบางทำให้เสือตัวใหญ่ถูกใจเป็นไม่น้อย ไม่มีทางที่จะปฏิเสธคำชวนจากร่างบางได้แน่ ๆ มือหนารั้งร่างเล็กที่คิดว่ายังไงก็ต้องอาบน้ำด้วยกันเข้าไปในห้องน้ำ กอดรักฟัดเหวี่ยงกันอย่างไม่รุนแรงก่อนจะยัดกายใหญ่เข้าไปในร่องนิ่มที่คิดถึง
“อื้อ…” ความจริงที่ไม่ได้มีอะไรกันตั้งแต่ก่อนสอบจนหลังสองและเลยผ่านมาจนถึงตอนนี้ก็ประมาณเกือบ 3 อาทิตย์ได้ ไม่ใช่ว่าไทเกอร์ไม่ได้ใช้มือเนื่องจากทนไม่ไหว แต่ยังไงก็ไม่มีอะไรสุขไปกว่าได้ใช้ไทเกอร์น้อยแทงเข้าไปในร่างของเมียที่รัก
สะโพกแกร่งซอยช้า ๆ เนื่องจากความคับแน่นของรูสวรรค์ เนื้อนุ่มตอดรัดพร้อมเสียงครางหวาน ๆ ชวนให้เขาขยับไปไซ้ท้ายทอยขาว ส้มตำยืนหันหลังแอ่นสะโพกเกาะผนังเย็นให้ชายผู้เป็นที่รักซอยสะโพกกระทบแก้มก้นนุ่ม เนื้ออุ่น ๆ ชิ้นโตสอดเข้าหาไม่ช้าไม่เร็วแต่ก็พลอยที่จะทำให้สมองไม่อาจคิดเรื่องอื่นได้
สวบ…
“อื้อ แรงกว่านี้…”
“หึ ครับเมีย…”
จุ๊บ…
สวบ!
“อะ อ่า…” คำขอจากส้มตำมีเหรอจะไม่สมหวังในเมื่อมันทำให้ร่างสูงได้รับผลประโยชน์ กายใหญ่เคลื่อนที่เข้าออกจากร่องก้นนุ่มถี่ขึ้นเรื่อย ๆ เสียจนได้ยินเสียงเนื้อกระทบเนื้อ ยามส่วนหัวทะลุไปถึงจุดกระเส่า เล็บทั้งสิบที่มือขาวก็ไม่อาจที่จะทนไหว จิกลงที่ผนังนุ่ม
สายน้ำปรอย ๆ จากฝักบัวกระทบร่างของทั้งสองทำให้รู้สึกเย็นกว่าที่คิด คงอาจเพราะด้านนอกก็มีฝนกำลังตกจึงทำให้อากาศประเทศไทยที่ปกติมักจะร้อนเปลี่ยนเป็นชื้นเย็นขึ้นเสียจนน่าแปลกใจ
“คิดถึง อืม…”
“มะ เหมือนกัน…” สองร่างเบียดเสียดกันภายในห้องน้ำสวย ท่อนเนื้อใหญ่ยังคงความเป็นชายผู้เยดุ กดกระแทกเข้าไปยังส่วนรักส่วนหวงของส้มตำผู้เป็นเมียอย่างบรรจงทุกการสอดใส่ ออกแรงมากขึ้นเรื่อย ๆ จนร่างเล็กถลาเสียจนส้มตำที่เสียวซ่านไม่อาจจะอดกลั้นสิ่งที่ไม่ได้ปลดปล่อยมานานไว้ได้ กายขาวจึงฉีดน้ำกามออกมาเลอะผนังเปียกถูกสายน้ำชำระล้างหายไปหมด แต่คนที่เยอึดก็ยังคงกระแทกต่อไปไม่ให้พัก ก่อนไม่นานที่จะปลดปล่อยเข้าไปในร่างของส้มตำ
แน่นอนว่ามันไม่จบแค่ครั้งเดียว ไทเกอร์ยังคงรังแกแมวตัวน้อย ทุกที่ทั่วห้องจนกระทั่งพอใจแล้วมานอนกอดกันอยู่บนเตียง กระจกที่ไม่ได้ปิดผ้าม่านทำให้สามารถมองเห็นสายฝนกำลังเทลงมาชวนให้หัวใจดวงน้อยของส้มตำคิดไปถึงไหนต่อไหน ร่างของคนที่นอนอยู่ข้างหลังกำลังกอดเอวเปลือยของเขาไว้ กดจูบลงที่ท้ายทอยขาวก่อนจะดึงเขาเข้าไปกอดให้แน่นกว่าเดิม
“เขาบอกว่าฝนตกมันมักจะนำความเหงามาหาเราด้วยเหละ…”
“ใครบอก หืม?” เสียงถามนุ่ม ๆ อยู่ข้างกกหู ร่างเล็กจึงพลิกกายหันไปมองใบหน้าหล่อที่เอาแต่คลอเคลียไม่หยุดทั้ง ๆ ที่เสร็จไปแล้วกี่น้ำก็ไม่รู้ จะคิดถึงหนักไปไหน…
“เคยอ่านเจอ…”
“หึ จะฤดูไหนกูก็ไม่เหงาหรอกถ้ามีส้มตำของกูอยู่ด้วย”
“ปากหวาน…” คิดว่าจะหื่นตามเมียอย่างเดียวเสียอีก ยังคงมีคำหวาน ๆ พอให้กระชุ่มกระชวยหัวใจ จะว่าไปเขาไม่น่าเอ่ยชวนพี่ไทเกอร์ให้เอากันเลย ปวดเอวไปหมดแล้วนะ แต่พอเห็นใบหน้าหล่อก็พลอยที่จะทำให้หายเหนื่อย บรรยากาศมันช่างน่านอนกกกันเสียจริง ๆ
“พี่ชอบฤดูไหนมากที่สุด…”
“ผสมพันธุ์… ฤดูผสมพันธุ์…” ตอบได้หน้าตาเฉย
“เอาจริง พี่นี่แหละหมกมุ่น…”
“หึ ๆ จริง ๆ กูอ่านที่มึงเขียนไว้ในสมุดเล่มนั้นหมดแล้วนะ ทะลึ่งจังวะ มีจำลองขนาดเคกูด้วย…”
“พะ พี่ไทเกอร์! ทำไมต้องไปอ่าน?” ส้มตำแอบชะงักไปไม่น้อย ถ้าพี่ไทเกอร์อ่านหมดก็แสดงว่ารู้ความลับทุกอย่างของเขาหมดน่ะสิ ภาพลักษณ์ของเขาที่ดูน่ารักก็จะยิ่งดูน้อยลงในสายตาของพี่ไทเกอร์
อ๊ากกกก!
“ทำไมต้องหน้าแดง”
“…” ยังจะถามอีกนะ!
“ไม่แปลกเลยที่เขียนชื่อสมุดไว้ว่าหมกมุ่น เพราะมึงแม่งหมกมุ่นว่ะส้มตำ…”
“ฮือ ไม่ใช่นะ…” เจ้าของใบหน้าใสรีบหันหนีใบหน้าคมเสียทันควัน เขาไม่มองเพี่ไทเกอร์แล่ว! ชอบทำให้รู้สึกเขินอายตลอดเลย
“แต่กูไม่เคยคิดเลยว่าจะมีคนแอบชอบกูถึงขนาดหมกมุ่นขนาดนี้… เออแต่ขนาดไทเกอร์น้อยในสมุดบันทึกของมึงเล็กไปว่ะ ไม่คิดสินะจะมาเจอของใหญ่ขนาดนี้…”
“พะ พี่ไทเกอร์หยุดพูดเลยนะ!” มันน่าอาย!
“หมกมุ่น… เด็กหมกมุ่น…”
“ฮืออออ…”
“เอาแต่หมกมุ่นเรื่องของกู จนตอนนี้กูถึงได้แต่หมกมุ่นเรื่องของมึง…” เอ่ยพร้อมกระชับอ้อมกอดมากขึ้น เสียงฝนตกข้างนอกไม่ดังมากแต่ก็ทำให้ได้ยินคลอ ๆ ชวนให้อยากหลับ แอร์ในห้องก็เย็น ยิ่งอยู่ชิดกันใต้ผ้าห่มยิ่งรู้สึกอบอุ่น
“…”
“ส้ม…”
“หือ…”
“อย่าทิ้งกูนะ กูติดมึงแล้วว่ะ…”
“…” ฮือออออ…
“หาเมียกาม ๆ แบบมึงไม่ได้อีกแล้วนะ คนที่พร้อมจะอมของกูตลอด…”
“เอ่อ…”
“เฮ้ย… จริงจังอยู่” ใครจะไปรู้ว่ามันจะทำให้ส้มตำเผลอยิ้มจนแก้มจะปริอยู่แล้ว พี่ไทเกอร์ชอบทำให้ใจสั่น
“รู้แล้ว…”
“…”
“ส้มรักพี่จริง ๆ นะ ต่อจากนี้ต้องดูแลส้มด้วย…”
“อื้ม…”
“ชอบอะ คนเคใหญ่!”
“เฮ้ออ…”
“…”
“ส้มตำเอ๊ย…
สายลมและกาลเวลาไม่ได้พัดผ่านเพื่อให้คนที่ดีที่สุด หล่อที่สุด หรือสวยที่สุดมาหาเรา แต่มันจะพัดคนที่เหมาะสมกับเราที่สุด ณ เวลานั้นมาให้ และคนคนนั้นไม่ได้จำเป็นต้องดูดีหรือรวยที่สุดเลยด้วยซ้ำ แต่แค่เหมาะสมกับเราและอยู่กับเราไปนาน ๆ แค่นั้นเอง
...END...
Talk: แงงงงง จบแน้ววว
แต่ขอบอกไว้ก่อนเลยว่าเนื้อหาในเล่มเพิ่มขึ้นนะครับ และจะเปลี่ยนแปลงให้สมบูรณ์มากขึ้นแน่นอน
ที่ว่าเนื้อเพิ่มขึ้นคือเพิ่มขึ้นค่อนข้างเยอะจากตอนปกติครับ เนื้อหาในตอนพิเศษก็ต้องมีอยู่แล้ว
เพราะฉะนั้นเก็บเงินรอยาว ๆ น่าจะเปิดพรีช่วงเดือน 7-8 ครับรอไปด้วยกัน
ทั้งนี้ทั้งนั้นต้องรอในส่วนของต้นฉบับจาก ปกจากนักวาด และคิวออกจากสำนักพิมพ์
ใครอ่านจบแล้วสามารถไปเม้ามอยได้ในแท็ก #น้องส้มตำคนกาม
หรือติดตามข่าวสารได้ในทวิตหรือเพจครับ
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/03/14/tKukJv.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
โอ้ย... อีแม่ใจบ่ดี งานดีกันเลยเรื่องนี้ 555
-
พี่เสือรักเมียหลงเมียสุดอ่ะ :pighaun:
-
อิน้องหื่นมากลูกเอ้ยยยยยย
-
เป็นนิยายหื่นๆที่ชอบมาก
ขอบคุณคนเขียนมากค่ะ
-
:a5: เดี๋ยวนะส้มตำ... 5555
-
:haun4: ตายไปเลยยยยทำให้หมกมุ่นมากจริงๆไม่มีไรจะเถียงเลยยยยยยย :jul1: เติมเลือดดิฉันทีจะเป็นลมมมมมมมมม โอ๊ยยยยยยยยยยยยัยส้มมมมมมมมมมมมมมมฉันอยากได้สัมมีเธออออออออ
-
พอกันทั้งคู่..ทั้งหื่นกาม ทั้ง SM :laugh:
-
:m20:
-
:laugh: ไปสุดมากอะทั้งส้มตำทั้งไทเกอร์ 55555
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
สนุกจ้า... :L1: :L1: :L1:
-
สุดยอดมากเลยค่ะ ตั้งแต่เกิดมาไม่เคยอ่านนิยายเรื่องไหนกามได้ขนาดนี้เลย รอเล่มเลยค่ะ
-
น้องส้มน่ารักกกกกก เป็นเด็กเด๋อๆ ใสๆ คนนึงเลยถ้ายกเว้นเรื่องกามออกไปนะ พี่เสือก็ทั้งรักทั้งหลงน้อง ชอบที่มีดราม่านานไม่ได้เพราะตัดเข้าฉากหื่นตลอด น่ารักที่สุด 555555
ขอบคุณสำหรับนิยายสนุกๆ ผ่อนคลายๆ แบบนี้นะคะ :mew1:
-
โอ่ยยยยย หื่นกันทั้งเรื่อง ให้ตายเถอะ หื่นกันทั้งพี่ทั้งน้องเลยอ่าาาา :haun4: :haun4:
ปล.สงสัยคู่ปูนอ่ะ 5555
-
:haun4:
-
:z1:
-
ชอบน้องส้มตำมากกกกก น้องน่ารัก ตลก ทะลึ่งตาใสมากกกก :impress2:
ขำตั้งแต่ตอนแรกล่ะ น้องมั่วนิ่มว่าอิพี่ข่มขืนน้อง ความจริงคืออิน้องสมยอมสุดดดด :laugh:
อ่านไปอ่านมาอิพี่กามตามน้องซะงั้น ดีค่ะดี ชอบมากๆ เหมาะสมกันสุดด o13
-
:pig4:
-
Special E1 “เนี่ย… เมียกู”
RATED 18+
Language and Sex
“วันนี้พี่ไทเกอร์จะพาไปดูหนังด้วยแหละ เย้!” เสียงดังเข้ามาจากห้องรับแขกทำให้คิ้วดกขมวดเข้าหากันเล็กน้อย สองขายาวสาวออกมายืนกอดอกพิงกรอบประตูเห็นแมวตัวน้อยนั่งอยู่บนโซฟากำลังเล่นโทรศัพท์
ส้มตำเปิดกล้องหน้าผ่านฟังก์ชัน Story ของแอปพลิเคชันที่ชื่อว่า IG ถ่ายตัวเองตอนกำลังพูดอะไรสักอย่าง ก่อนจะเห็นเสือตัวใหญ่มีผ้าเช็ดตัวพาดท้ายทอยยืนทำหน้านิ่ง ๆ โผล่เข้ามาในกล้อง ใบหน้าสวยจึงเอี้ยวไปมองแล้วยิ้มให้
“เสือออกจากถ้ำแล้วนะทุกคน~” หันกลับมาพูดแล้วปรับโฟกัสของกล้องไปหาคนตัวสูงที่กำลังเดินตรงมา ปฏิเสธไม่ได้เลยว่าคนถูกเอ่ยถึงก็กระตุกยิ้มก่อนจะโน้มใบหน้าลงมาตวัดกอดรอบคอเล็กแล้วซุกจมูกลงบนไหล่หอม
“อื้อออ… ไปแล้วนะทุกคน~” ส้มตำเอ่ยก่อนจะกดออกจาก IG เพราะเมื่อกี้เขาไม่ได้อัปโหลดลงแต่อย่างใด
“ดูหนังไรวะ?” ผละใบหน้าออกมาถาม วันนี้วันเสาร์ซึ่งเขาว่างจากงานที่บริษัท ส่วนส้มตำก็ไม่มีอะไรทำจึงได้วางแผนไว้ว่าจะไปเดินเล่นที่ห้าง
“ไลออนคิงไง”
“หนุกเหรอวะ ไม่ใช่มันดราม่าหรือไง?” ถามพลางเดินอ้อมมานั่งลงข้าง ๆ คนตัวเล็ก
“ส้มเคยดูเวอร์ชั่นแรกตอนเด็ก ๆ อะ ก็ไม่เด็กมาก จำได้ว่าเศร้าแค่ตอนแรก ๆ แหละมั้ง”
“อ่อ… แล้วเมื่อกี้มึงได้ลงสตอรี่ไหม?” ถามแต่มือก็ถือโทรศัพท์ของตัวเองมากดเข้าแอปพลิชันดังกล่าว กะจะดูสิ่งที่คนตัวเล็กถ่ายเมื่อกี้
“ไม่อะ ส้มไม่อยากให้ใครเห็นซิกซ์แพ็กพี่ไทเกอร์”
“หวงเหรอ?”
“ก็ดูสภาพด้วย ตอนไหนจะเปลี่ยนชุด” ร่างสูงอยู่ในสภาพโชว์ท่อนบน มีเพียงกางเกงวอร์มขายาวที่สวมอยู่ ทั้ง ๆ ที่อาบน้ำแล้วแต่กลับไม่ยอมเปลี่ยนชุดสักที มันน่าทุบเสียจริง ๆ
“ผมยังไม่แห้งเลย”
“ลุกขึ้นเดี๋ยวส้มเป่าให้” เอ่ยพลางวางโทรศัพท์ มือนุ่มเลื่อนไปจับมือหนาแล้วลุกขึ้นจะดึงให้เสือตัวโตลุกขึ้นตามแต่กลับถูกดึงให้ลงไปนั่งบนตัก
“พี่ไทเกอร์อะ…”
“เดี๋ยวนี้หวงเนื้อหวงตัวจังวะ ไม่ค่อยให้จับให้กอดให้หอมเลย” พูดพลางขยับใบหน้ามาคลอเคลียที่ซอกคอหอม
“อื้อออ… ก็ส้มเหนื่อยอะ” พยายามดันอกแกร่งออกเบา ๆ เขาเหนื่อยกับการเรียน อาจไม่มากแต่ก็ไม่อยากอ่อยหรือทำให้คนตัวสูงมีอารมณ์เพราะกลัวตัวเองจะเดือดร้อน
อีกอย่างเพราะพี่ไทเกอร์เองก็มีงานต้องทำแล้ว เจ้าตัวก็เหมือนจะเหนื่อย ๆ เขาไม่อยากให้เอาแรงมาใช้กับเรื่องอย่างว่าเพราะเดี๋ยวมันจะส่งผลกระทบต่องาน แต่สิ่งที่เขาคิดกับสิ่งที่เป็นมันกลับไม่เหมือนกันเลยสักนิด
คนที่บ่นว่าเหนื่อยทุกครั้งหลังจากกลับมาจากที่ทำงานอย่างพี่ไทเกอร์กลับมีพลังเหลือเฟือที่จะทำอะไรหลาย ๆ อย่าง ต่างกับเขาที่บอกว่าเหนื่อยก็คือเหนื่อยจริง ๆ
“…” ใบหน้าคมผละออกมามองคนตัวเล็กในอ้อมกอดด้วยใบหน้าไม่พอใจ เห็นแล้วส้มตำยิ่งรู้สึกอยากจะขำ เดี๋ยวนี้เสือร้ายเปลี่ยนไปมากจริง ๆ ไม่พอใจก็เหมือนจะไม่กล้าบังคับอะไรเขา ทำได้แค่แสดงสีหน้าไม่พอใจ
“พอได้แล้ว…”
“แค่นอนเฉย ๆ ให้กูเอามันเหนื่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ?”
“นอนเฉย ๆ อะไรล่ะ อีกอย่างเมื่อห้าวันที่แล้วก็เพิ่งเอาไปป่ะ?” ไม่ใช่แค่รอบเดียวด้วย เขาอุตส่าห์ใช้ปากให้รอบหนึ่ง แล้วเจ้าตัวก็เสร็จในร่างเขารอบหนึ่ง
“แต่ก่อนให้เกือบทุกวันเลยนะส้ม”
“พี่ไทเกอร์งอแงอะ”
“…” ไม่เถียงนอกเสียจากขยับเข้ามาคลอเคลียซอกคอหอมอีกครั้ง ส้มตำจึงปล่อยเลยตามเลย ยังไงพี่ไทเกอร์ก็ทำได้แค่คลอเคลียเท่านั้นแหละ จมูกโด่งสูดดมกลิ่นหอมไปเรื่อย ๆ ตามคอขาวขึ้นไปถึงสันกลาม แอบจูบซับนิด ๆ หน่อย ๆ อย่างเอาแต่ใจเสียจนส้มตำรู้สึกใจสั่น
“พะ พอ…”
“มันหอม~”
“พี่ไทเกอร์หยุดเดี๋ยวนี้เลยนะ ไว้ค่อยกลับมาทำ” เอ่ยอย่างหมดหนทางสู้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากให้คนตัวสูงทำ แต่เขาแค่อยากออกไปข้างนอกก่อน ยังไงวันนี้ก็ว่างกันทั้งคู่กลับมาค่อยเสียตัวให้เสือตัวใหญ่ก็ได้จะเป็นไร
เสียตัวครั้งที่เท่าไรแล้วก็ไม่รู้...
“สัญญา?”
“ทำไมหื่นแบบนี้อะ”
“ไม่เคยหื่นขนาดนี้เลยว่ะ จนมีมึงมาอยู่ด้วยนี่แหละ”
“ใส่ร้ายเก่ง...” เอ่ยพลางผละออกจากตักแกร่ง ส้มตำลุกขึ้นมองใบหน้าไม่รู้สึกรู้สาของคนตัวสูงก่อนจะทำหน้าใส่แล้วเดินเข้าไปในห้องนอน คนตามหลังเข้าไปจึงทำได้แค่กระตุกยิ้มพลางส่ายหน้าไปมา ในใจได้แต่คิดว่าวันนี้ต้องได้กินเมียแล้วแน่ ๆ
“สมมติถ้าส้มไม่ให้พี่เอาพี่จะยังคบกับส้มไหมอะ?” ถามในขณะเป่าผมให้คนตัวสูงที่นั่งอยู่บนเก้าอี้หน้าโต๊ะเครื่องแป้งในห้องแต่งตัว ตากลมมองผมของคนตัวสูงส่วนตัวคมมองใบหน้าใสผ่านกระจก
“ก็กูจะเอา” ตอบเสียงนิ่ง
“ส้มแค่สมมติ”
“กูจะเอา”
“พี่ไทเกอร์-”
“จะเอา”
“...” ทำไมไม่ยอมฟังเขาเลย
“ยังไงก็จะเอา”
“อื้ม... ส้มก็จะเอา” ไหน ๆ ก็จะเอาอย่างเดียวละ เขาคงจะพูดอะไรได้ไม่มากนอกเสียจากจะเอาด้วยเหมือนกัน ไม่คิดเลยจริง ๆ ว่าสามีตัวเองจะหื่นกามขนาดนี้ คบกันมาได้เกือบเจ็ดเดือน เอากันไปกี่รอบแล้วก็ไม่รู้
“ดี... อย่าถามอีกไม่งั้นกูเอาเสือน้อยตบ”
“ตบเลยสิ!”
“...”
“แน่จริงก็จับมันมาตบส้มเลยสิ!”
“ปากดีแบบนี้เดี๋ยวได้ครางจนเสียงแหบ” ได้ยินส้มตำจึงทำเป็นไม่สนใจนอกเสียจากเก็บเครื่องเป่าผมแล้วหันมามองคนที่นั่งอยู่บนเก้าอี้
“คนหื่น”
“อื้ม… ก็กูจะเอา…”
“…” เขาไม่รู้จะเถียงพี่ไทเกอร์ยังไงละ มือนุ่มทั้งสองข้างยกขึ้นเซตทรงผมให้ชายผู้เป็นที่รัก ตาคมก็มองใบหน้าใสไม่กะพริบ
“ทำไมยิ่งคบกันมึงยิ่งมีเสน่ห์วะส้ม เหมือนมึงมีกลิ่นหอม ๆ ทำให้กูมีอารมณ์…”
“แรงอะ พี่จะหาว่าส้มพ่นฟีโรโมนใส่เหรอ”
“ไม่รู้กูพูดไปงั้นแหละ”
“…”
“ขอจูบหน่อย” เอ่ยขอแต่ร่างเล็กกลับไม่สนใจ
“ออกมาได้แล้ว อีกอย่างหนังจะเข้าแล้วนะ” ไทเกอร์มองตามหลังคนตัวเล็กแล้วลอบถอนหายใจออกมาแรง ๆ อาจเพราะด้วยความรุ่มร้อนที่มีอยู่เต็มอกเขาเลยเป็นแบบนี้
ไม่เข้าใจตัวเองเลยจริง ๆ ทำไมถึงได้มีอารมณ์มากขนาดนี้…
ไม่นานรถของไทเกอร์ก็ขับออกมาจากคอนโดฯ ในช่วงสาย ๆ ของวันหยุดรถอาจไม่ติดมากแต่ถามว่าติดไหมก็ติด
“พี่ไม่อ้อมไปฝั่งนูนเผื่อรถไม่ติด”
“เขาทำถนน”
“เออจริงด้วย… เบื่อรถติดอะ พี่ไทเกอร์ไม่หงุดหงิดนะ” หันมาบอกชายตัวสูงด้วยใบหน้าเป็นกังวล จริง ๆ ไทเกอร์ไม่ได้หงุดหงิดอะไรเลยด้วยซ้ำ แต่เมื่อได้ยินร่างเล็กเอ่ยด้วยน้ำเสียงแบบนั้นจิตใจบาปจึงคิดอกุศลขึ้นมาได้
“หงุดหงิดดิวะเมียไม่ให้เอา”
“เอ๊ะ… พี่อะ!”
“ใช่ดิวะ คงเบื่อกูแล้วมั้ง เยไม่ดุจะพูดไรได้วะ” ใบหน้าคมเบือนหนีออกไปมองนอกกระจก รถก็ไม่มีวี่แววว่าจะขยับสักที ส้มตำหันไปมองเสี้ยวหน้าคมแล้วจึงถอนหายใจออกมาเบา ๆ
เยไม่ดุบ้าอะไรล่ะ…
เขามองออกตั้งแต่เช้าแล้วว่าวันนี้พี่ไทเกอร์งอแงเป็นพิเศษ คงเพราะเขาไม่ให้เจ้าตัวสัมผัสจริง ๆ แหละมั้งช่วงสี่ถึงห้าวันที่ผ่านมา คิดจะงอนเมียจริง ๆ หรือไงกัน
“พี่ไทเกอร์…” ขยับมาใกล้ ๆ แล้วเรียกชื่อคนงอน ใบหน้าคมจึงหันมาพร้อมกับเลิกคิ้วทำหน้าเหมือนจะไม่พอใจแต่กลับถูกริมฝีปากสวยขยับเข้ามาจูบ
มือนุ่มทั้งสองข้างยกขึ้นสัมผัสแก้มของเขาเพื่อประคองให้เข้าที่แล้วค่อย ๆ สอดลิ้นเข้ามา มีหรือที่เสือร้ายอย่างไทเกอร์จะปฏิเสธ
มือหนาข้างหนึ่งเลื่อนไปสัมผัสเอวบางไว้เบา ๆ ลิ้นร้อนเริ่มตวัดตอดลิ้นนุ่มเมื่อได้เป็นฝ่ายคุมเกม สุดท้ายแมวน้อยก็เป็นได้แค่เหยื่อที่หาเรื่องเข้ามาติดกับดักของเขา
ทั่วโพรงปากหวานถูกน้ำใส ๆ ของเสือร้ายเจือเสียจนไม่อาจแยกได้ว่าของใครเป็นของใคร สมองของส้มตำคิดอะไรไม่ออกเมื่อความเคลิบเคลิ้มเข้าครอบงำเนื่องจากถูกคนชำนาญเข้าเล่นงาน
อีกนิดเขาจะขาดใจอยู่แล้วหากไม่ได้ยินเสียงบีบแตรจากรถคันด้านหลัง เปลือกตาของทั้งคู่จึงเปิดออกพร้อมกับส้มตำที่ขยับไปนั่งที่เดิมแล้วยกมือขึ้นมาปาดน้ำใส ๆ ที่ขอบปาก ใบหน้าหวานขึ้นสีแดงระเรื่อ ส่วนไทเกอร์ก็หันไปขับรถ
‘เกือบแล้วไหมส้ม… มึงลืมจูบของพี่ไทเกอร์ไปได้ไง?’ เอ่ยในใจพลางหันหน้าออกนอกกระจกพร้อมหัวใจดวงน้อยที่สั่นระรัว
ด้วยความที่ไม่ได้จูบกับคนตัวสูงอย่างลึกซึ้งแบบนี้มาสักพักแล้วจนเผลอลืมว่าถ้าหากให้อีกฝ่ายเป็นคนคุมเกมเขาจะสติเตลิดมากแค่ไหน บอกได้คำเดียวว่าจูบเมื่อกี้มันดันทำให้ระลึกขึ้นได้ว่าชายที่ชื่อว่าไทเกอร์นั้นไม่ธรรมดาในเรื่องอย่างว่า
“หวานดี…”
“พะ พอเลย” ไม่เข้าใจทำไมเขาต้องใจสั่นด้วย และเหมือนพี่ไทเกอร์จะเริ่มสังเกตเห็นแล้วว่าเขาเขิน
“หึ… เขินเหรอส้ม?”
“…” ไม่ตอบอะไรนอกเสียจากเม้มปากหันหน้าออกนอกกระจก สุดท้ายความคิดที่จะง้อคนตัวสูงด้วยการจูบก็เหมือนจะถูกเจ้าตัวชิงกำไรไปอยู่ดี
ส้มตำไม่ได้พูดอะไรนอกเสียจากนั่งอยู่เฉย ๆ ส่วนร่างสูงก็เอาแต่โฟกัสกับการขับรถ แต่ก็มีหันไปมองเสี้ยวหน้าใสเป็นพัก ๆ
“สรุปดูไหน เมเจอร์หรืออะไร?”
“เมเจอร์ใกล้สุด อีกอย่างส้มไปทำบัตรมาละ ดูฟรีตั้งหนึ่งเดือน”
“จะไปทำมาทำไม? คิดว่าจะได้ไปดูบ่อยขนาดนั้นเลยเหรอวะ?” ปกติน้องมันไม่ได้จะไปดูหนังบ่อยอะไรขนาดนั้น บัตรที่ทำคงเป็นบัตรสำหรับนักศึกษาที่จ่ายเพียง 200 บาทต่อเดือนแล้วดูได้ทุกเรื่อง
ถึงจะคุ้มแต่เขาก็สงสัยว่าส้มตำจะสมัครไว้ทำไม คิดจะหนีไปดูหนังไม่ชวนเขาหรือไงวะ รู้ตัวว่าไม่ค่อยว่าง ถึงไม่อยากจะงี่เง่าแต่ในฐานะของคนเป็นที่รักเขาเองก็รู้สึกไม่พอใจเหมือนกันนะ
แต่แล้วยังไงก็ไม่อาจบ่นร่างเล็กเพราะเรื่องแค่นี้ได้...
“ก็มีเพื่อนแนะนำให้ไปทำอะ ส้มก็ทำเลยแหละ…”
“เอออ่ะแล้วแต่ สรุปดูที่นี่ใช่ไหม?”
“อื้ม!” ตอบอย่างร่าเริงเหมือนเด็ก ตากลมกวาดมองไปรอบ ๆ ในขณะคนตัวสูงหาที่จอดรถ ไม่นานทั้งสองก็ได้เดินเข้าไปในโรงหนังขนาดใหญ่ซึ่งไม่ได้ต่างไปจากห้าง
“พี่ไทเกอร์จะดูอะไร?”
“ไทเกอร์คิง…”
“…” งง…
“ไลออนคิง…” เมื่อเห็นร่างเล็กทำหน้าเหมือนงงงวยกับชีวิตเขาจึงรีบเอ่ยออกไป พอจะเล่นด้วยน้องมันก็ไม่เล่นกับเขาเสียเลย
“อ่อ… ฮ่า ๆ ไทเกอร์คิง พี่คิดได้ไงอะ จะว่าไปนั่นสิงโต ส่วนนี่เสือนี่นา ฮ่า ๆ ๆ”
“มึงเพิ่งเก็ตเหรอวะส้ม?”
“ใช่ ๆ ฮ่า ๆ แงงง ไทเกอร์คิงงงง…”
“…” เฮ้ออ…
เขาไม่รู้จะพูดอะไรกับคนตัวเล็กจึงได้แต่ยืนมองมันกดตั๋วหนังมาให้ ก่อนจะพากันเดินไปหาอะไรทำเนื่องจากเหลืออีกหลายนาทีกว่าจะถึงเวลาฉาย
“โฆษณามันตั้งสามสิบนาทีอะ”
“นานขนาดนั้นกูว่าดูแค่โฆษณาแล้วกลับเลยเถอะ”
“เออส้มก็คิดงั้น… พี่ไทเกอร์หิวอะไรไหมอะ”
“มึง…” ใบหน้าที่จริงจังและน้ำเสียงที่ตอบอย่างไม่ได้ลังเลอะไรทำให้ส้มตำชะงักเล็กน้อย
“เพลา ๆ ลงหน่อย ส้มพยายามไม่ทำตัวหื่นกามแล้วนะ บอกเองว่าให้ส้มลดนิสัยหื่น ๆ อะ แล้วทำไมพี่ไทเกอร์ถึงได้หื่นขึ้น” นั่งลงข้าง ๆ คนตัวสูงแล้วหันไปบอกเบา ๆ ตอนนี้ทั้งสองกำลังนั่งอยู่ในส่วนของโซฟาหน้าเคาน์เตอร์โรงหนังชั้นที่สาม
“พยายามอยู่ ให้กำลังใจกูดิงั้น”
“สู้ ๆ ”
“หึ… ส้มตำเอ๊ย…” ตวัดมือไปกอดรอบไหล่บางแล้วดึงให้ศีรษะของคนตัวเล็กลงมาซบที่ไหล่ ใบหน้าคมหันไปหอมหัวของแฟนหนุ่มแรง ๆ ให้หายอยาก จนส้มตำต้องดันออกมามองหน้าเหมือนพร้อมทุบ
“งอน?”
“จะทำก็ไม่ดูสถานที่เลย เห็นไหมคนเริ่มเยอะละ”
“งั้นเปลี่ยนที่ไหม ไปห้องน้ำ…”
“ถามจริง?” ทำไมถึงได้หื่นแบบนี้ วันนี้พี่ไทเกอร์ดูกระหายเสียจนเขาที่ไม่ใช่คนใส ๆ อะไรยังรู้สึกได้ถึงพลังนั้น ซ้ำเจ้าตัวยังทำหน้านิ่ง ๆ ใสในขณะหื่นกามอีกเสียด้วย
“ส้มกลัว…”
“…”
“พี่ไทเกอร์น่ากลัวอะ”
“กูจะกินป็อปคอร์นด้วย ไปซื้อดิ…”
“เอาบัตรมา~”
“ใช้เงินสดไม่ได้เหรอ?” ถามในขณะล้วงเอากระเป๋าเงินออกมาแล้วหยิบแบงก์พันให้ส้มตำ เดี๋ยวนี้ใครจะออกเงินยังไงก็ไม่มีใครเกี่ยงใครแล้ว คงเพราะทั้งสองทำตัวเหมือนคู่ชีวิตที่อยู่กินด้วยกันจนชิน
“ก็ถ้าเป็นบัตรเครดิตส้มก็จะเก็บไว้ใช้ด้วย”
“…”
“ล้อเล่นเหอะ เดี๋ยวส้มมา” สายตาคมมองตามหลังชายผู้เป็นแฟนในชุดกางเกงวอร์มขาจั๊มสีดำกับเสื้อยืดธรรมดา มันแทบไม่ได้ต่างไปจากเขาที่ใส่วอร์มขาจั๊มสีดำกับเสื้อยืดธรรมดาเพียงแต่คนละสี เพราะเขาเป็นคนบอกให้น้องมันใส่แบบนั้น
คิ้วดกขมวดเข้าหากันทันทีที่เห็นชายตัวสูงคนหนึ่งเดินเข้าไปคุยกับแฟนของเขาที่ยืนอยู่หน้าเคาน์เตอร์ ใจหนึ่งสั่งให้ลุกขึ้นไปหา แต่อีกใจก็สั่งให้นั่งรออยู่เฉย ๆ
เขามักจะหวงส้มตำขึ้นมาได้ง่าย ๆ ทั้ง ๆ ที่คนตัวเล็กมันแค่คุยกับเพื่อนหรือคนรู้จักที่ไม่ได้คิดอะไรกับมันแต่อย่างใด และแล้วมันก็เหมือนจะคุยแค่แป๊บเดียวเพราะชายคนนั้นได้เดินออกไปแล้ว
“เฮ้ยไอ้ไทเกอร์…”
“อ้าวไอ้ปิง”
“เชี่ยเพื่อนกูยังหล่อเหมือนเดิมเลยว่ะ”
“หึ… ขอบใจ มาทำไมวะ?” เอ่ยถามเพื่อนที่จบไปด้วยกันและไม่ค่อยได้เจอมาสักพักด้วยใบหน้าแปลกใจเล็กน้อย แต่ทั้งสองร่างสูงก็ยิ้มให้กันเพราะคิดถึงเพื่อนฝูง
“มาโรงหนังซักผ้ามั้ง”
“เออไอ้สัด ปากดี…”
“ฮ่า ๆ ๆ ดูหนังดิวะ ชีวิตคนโสดก็ต้องมาดูคนเดียวเป็นธรรมดา”
“โสด?” คิ้วดกขมวดเข้าหากันเมื่อได้ยินเพื่อนบอกว่าโสด แล้วแฟนของมันที่คบกันมาตั้งแต่ยังไม่เรียนจบล่ะ
“อื้ม… กูเลิกกับกานละ คงเพราะระยะห่างและเวลาด้วยมั้ง”
“เออกูเสียใจด้วยว่ะ แล้วนี่มึงมาดูคนเดียวจริง ๆ เหรอวะ?”
“กูจะหลอกมึงทำไม ดูเสร็จเมื่อกี้กำลังจะกลับแต่เห็นน้องมันกูเลยคิดว่ามึงต้องอยู่แถวนี้แล้วก็ใช่จริง ๆ ด้วย”
“พี่ปิงสวัสดีครับ~” เสียงใส ๆ ดังขึ้นมาแต่ไกลพร้อมกับไทเกอร์ที่ยื่นมือไปรับป็อปคอร์นถังใหญ่จากคนตัวเล็ก ส้มตำจึงค่อย ๆ วางแก้วน้ำอัดลมทั้งสองลงบนโต๊ะเตี้ย
“เรียนเป็นไงบ้าง”
“สบายมาก…”
“สบายแล้วทำไมบ่นว่าเหนื่อย” ไทเกอร์หันไปถามด้วยความสงสัยจนถูกมือนุ่มตีที่ต้นขา ใบหน้าหวานหันไปมองเพื่อนของชายผู้เป็นที่รักแล้วยิ้มให้อีกครั้ง
“พี่ปิงมาดูหนังเหรอ?”
“ใช่ครับ แต่พี่ดูเสร็จละ นี่มาดูไลออนคิงป่ะ?”
“ใช่ ๆ อยากดูมากกก…”
“เฮ้ยหนังดี ภาพสวยมากเว้ย ดูเสร็จคิดถึงวัยเด็กที่แสนสดใสของพี่เลยว่ะ”
“ใช่ป่ะ ๆ เดี๋ยวจะได้ดูแล้ววว…”
“มึงเด็กดิสนีย์เหรอวะปิง?” ไทเกอร์หันไปถามเพื่อนในขณะเคี้ยวป๊อปคอร์นอย่างเอร็ดอร่อย ส่วนส้มตำก็หยิบแก้วน้ำของตัวเองมาดื่ม
“เออดิวะ แล้วมึงเด็กไร?”
“พอร์นฮับ…”
“พี่ไทเกอร์…” เสียงเรียกเชิงไม่พอใจจากคนตัวเล็กดังขึ้นทันทีที่ได้ยิน ทั้งสองหนุ่มจึงหันไปมอง เจ้าของใบหน้าหล่อเตรียมจะเอ่ยว่าล้อเล่นแต่กลับชะงักเมื่อร่างเล็กเอ่ยประโยคต่อมา
“เด็กพอร์นฮับเหมือนกันเลย” เอ่ยพร้อมระบายยิ้มน่ารัก ๆ
“หึ… เนี่ยเมียกู”
“ฮ่า ๆ ๆ ไปให้สุดว่ะ เออเดี๋ยวต้องไปละ ไว้เจอกันครับ” ร่างสูงส่งยิ้มมาให้คนตัวเล็กพลางตบไหล่เพื่อนก่อนจะเดินออกไป
“พี่คิดถึงเพื่อนไหมอะ?”
“นิดหน่อย…”
“แล้วไม่ได้แบบคุยแชตหรือโทรศัพท์กันเหรอ?”
“ก็คุย… แต่มันก็ไม่เหมือนแต่ก่อน”
“ส้มต้องคิดถึงปูนมันแน่ ๆ อะ”
“…” ไทเกอร์มองใบหน้าใสที่เปลี่ยนเป็นหม่น ๆ เมื่อคิดไปถึงอนาคต เขาส่ายหน้าไปมาพลางหยิบป๊อปคอร์นเข้าปาก
“กี่บาทวะ?”
“ห้าร้อยกว่า” คงเพราะเป็นชุดของไลออนคิงด้วยมั้ง อีกอย่างขนาดมันก็ไม่ใช่เล่น ๆ
“เออ… ซื้อป๊อปคอร์นแถมตั๋วหนัง”
“ฮ่า ๆ ๆ เออจริงด้วย ทำไมมันแพงอะพี่ไทเกอร์”
“ไม่รู้… แต่กูก็ซื้อทุกครั้ง ถ้าไม่ได้กินอะไรสักอย่างในโรงกูคงได้กินเมียตัวเอง”
“…” ใบหน้าใสเปลี่ยนเป็นเรียบนิ่งในทันที
“วันนี้กูขอทะลึ่งนะส้ม”
“คงไม่มีใครห้ามพี่ได้แล้วแหละ ไปให้สุดเหมือนพี่ปิงบอกเนอะ…”
“อื้ม…”
“ทำไงได้ก็เด็กพอร์นฮับเหมือนกัน”
“เนี่ย… เมียกู”
Talk: อดใจรอเล่มกันเถอะ! เคาะแล้วคือต้นเดือน 9 จริง ๆ ครับ
เกียมเงินไว้สักพันหนึ่งให้ส้มตำด้วย เนื้อเรื่องตั้งแต่แรกจนถึงตอนที่ 35 คือปรับและเพิ่มเยอะมากครับ + ตอนพิเศษแบบยาว ๆ เฉพาะในเล่มอีก 5 ตอน!
ถ้าคิดถึงน้องก็ไปหวีดดดดให้เอ็มชื่นใจที่แท็ก #น้องส้มตำคนกาม
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/07/28/K2Czvt.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
ขำพี่ไทเกอร์ ความกามพี่เพิ่มขึ้นแต่ของเมียกลับลดลง เอ็นดู~~ :laugh:
-
พี่เกอร์หื่นเหมือนเติม เพิ่มเติมที่ส้มคอยห้ามนี่แหล่ะ ส้มตำคนกามหายไป :hao6:
-
อาการหนักแล้วพี่ไทเกอร์คิง :laugh: :laugh: :laugh:
-
Special E2 “เสือเสี้ยน”
RATED 18+
Language and Sex
ไม่นานก็ถึงเวลาหนังเข้าแต่เนื่องจากเหลือเวลาอีกสักพักกว่าหนังเริ่มทั้งสองจึงเดินอย่างเชื่องช้าไปตรวจตั๋ว ก่อนจะเดินไปขึ้นบันไดเลื่อนที่ส่งไปยังชั้นที่สี่ของโรงหนัง ส้มตำก็บ่นนั่นบ่นนี่ให้ไทเกอร์ฟังสารพัด
“เมื่อกี้ใคร?”
“คนไหนอะ พี่ปิงเหรอ?”
“ไม่ ๆ คนที่คุยกับมึงหน้าเคาน์เตอร์”
“อ่อ… เพื่อนส้ม ๆ มาดูหนังกับแฟน”
“อ่อแล้วไป”
“พี่ไทเกอร์จะลุกขึ้นมาหาเพราะหึงใช่ไหมล่ะ?”
“เปล๊า…” ตอบเสียงสูงพลางหันหน้าหนี ส้มตำขมวดคิ้วมองคนยืนอยู่ขั้นบันไดที่ต่ำกว่าหนึ่งระดับก่อนจะได้หันไปมองข้างบนเพราะกำลังจะถึงชั้นเป้าหมาย
“เข้าห้องน้ำก่อนไหม เดี๋ยวปวดฉี่ในโรงอะ”
“มึงไปเข้าก่อน เอาของมาวางไว้”
“เคร ๆ” ส้มตำวางแก้วน้ำของตัวเองที่ถือลงบนโต๊ะเตี้ยหน้าโซฟาที่มีให้นั่งพร้อมร่างสูงที่วางถังป๊อปคอร์นและแก้วน้ำของตัวเองไว้
นั่งรอคนตัวเล็กไปเข้าห้องน้ำสักพักส้มตำก็ออกมาแล้วเป็นเขาที่เดินไปเข้าต่อ ใช้เวลาไม่นานนักก็ออกมาก่อนจะพากันเข้าไปในโรง
“ส้มเมื่อกี้มึงไม่ได้ใช้บัตรที่สมัครกดตั๋วใช่ไหม?”
“ไม่ ๆ เบาะนี้เก้าร้อยนะ” กระซิบคุยกันไม่ดังมาก
“ดีมาก… ใช้เงินเก่งมากครับเมีย”
“ก็อยากนั่งแบบส่วนตัวอะ อีกอย่างจอยักษ์เลยนะ”
“อยากส่วนตัวทำไมไม่ดูอยู่ห้อง?” เมื่อได้ยินพี่ไทเกอร์บ่นจึงย่นจมูกใส่เล็กน้อย
ทั้งสองนั่งลงบนเบาะโซฟานุ่มระดับพรีเมียมที่อยู่บนสุดแล้วจึงวางแก้วน้ำไว้ข้าง ๆ ตัว ส่วนป๊อปคอร์นวางอยู่บนตักของคนตัวสูง ไม่นานหนังก็เริ่มเล่นทั้งสองจึงได้ตั้งใจดู
“…” มือหนาที่สอดเข้ามากอดที่เอวทำให้ส้มตำเอนหัวลงไปซบที่ไหล่แกร่ง
“มันแข็งว่ะ”
“พอเลย…”
“ไม่เชื่อลองจับดู” กระซิบเบา ๆ ส้มตำเหมือนจะทำเป็นไม่สนใจและรับฟังคนหื่นไปเปล่า ๆ แต่กลับค่อย ๆ เลื่อนมือฝั่งซ้ายไปสัมผัสยังเป้ากางเกงของร่างสูง
สัมผัสที่ใหญ่โตนั้นทำให้เขารู้สึกแปลกใจไม่ใช่น้อย ดูหนังไลออนคิงป่ะไม่ใช่ฟิฟตี้เชดส์ทำไมต้องเสี้ยน!? รู้สึกหมั่นไส้คนหื่นมือนุ่มจึงสอดเข้าไปในกางเกงและชั้นในแล้วกำไทเกอร์น้อยเต็มกำมือสลับกับบีบเล่น
“ส้ม…”
“…” เงียบ…
“อย่ายั่ว… เอาออกไป”
“…” ยังคงไม่สนใจแล้วบีบ ๆ ชัก ๆ ของใหญ่ในร่มผ้าอย่างเอาแต่ใจจนไทเกอร์ทนไม่ไหวกลัวได้ตบะแตกมือเล็กจึงถูกดึงออก
“เรามาดูหนังแนวครอบครัว ๆ นะพี่ไทเกอร์ ทำไมพี่ถึงเป็นแบบนี้?” ขยับใบหน้ามากระซิบถามด้วยใบหน้าไม่เข้าใจ
“แล้วจะทำประชดทำไม?”
“ก็หมั่นไส้อะ…”
“…” ตาคมมองคนตัวเล็กด้วยความหงุดหงิด ใจอยากจะจับคนตัวเล็กกระแทกให้หายอยากแต่เพราะคิดว่าไม่ควร อีกทั้งคนก็เกือบจะเต็มโรงเลยเลือกที่จะเงียบ มือนุ่มเลื่อนมาแย่งป๊อปคอร์นไปกอดไว้ มือหนาจึงยกแก้วน้ำมาดื่ม
ถึงจะเหมือนทะเลาะกันแต่เมื่อศีรษะเล็กขยับเข้ามาอิงเขาก็จำต้องกอดส้มตำอยู่ดี เมื่อถึงฉากดราม่าคนที่อ่อนไหวต่อความรู้สึกอย่างคนนั่งข้าง ๆ เขามันก็หลั่งน้ำตาจนอยากจะนึกขำ ไม่ใช่เขาไม่อินแต่แค่เอ็นดูคนนั่งข้าง ๆ ก็เท่านั้น
แต่แปลกที่หนังประเภทที่เขาไม่คิดว่าจะดูแล้วพอใจกลับทำให้รู้สึกโอเคเกินคาด ทั้งกราฟิกและบทอันไร้ที่ติตามแบบฉบับของดีสนีย์ทำให้รู้สึกคุ้มที่มาดู
“เป็นไร?”
“…” ส้มตำไม่ตอบนอกเสียจากหันมาซุกหน้าลงบนไหล่แกร่งแล้วถูไปมาเบา ๆ
“จะเศร้าทำไม?”
“อื้อ…” ครางเบา ๆ ก่อนจะหันกลับไปดูหนังต่อ ไทเกอร์จึงส่ายหน้าไปมาให้กับท่าทางของคนตัวเล็ก ยังไงส้มตำของเขามันก็ยังเป็นส้มตำเหมือนเดิมไม่เคยเปลี่ยน
ใช้เวลาไปเกือบ 2 ชั่วโมงกว่าหนังจะจบทั้งสองจึงได้ออกมาแล้วไปเข้าห้องน้ำก่อนจะลงไปยังชั้นล่าง ตั้งแต่ออกจากโรงจนตอนนี้ส้มตำก็ยังอวยหนังไม่จบจนเขาต้องเบรกน้องมันไว้
“เออกูก็ชอบ”
“ฮืออออ แต่ไม่อยากให้ตายเลยอะ”
“คนทำหนังเขาเก่ง รู้ว่าฉากไหนมันจะมีผลกระทบต่อจิตใจทำให้คนอินได้” โดยเฉพาะคนแบบส้มตำไง อินอะไรขนาดนั้นวะ
“จริงมากกก ส้มแบบหิวข้าวเลย”
“เดี๋ยว ๆ”
“ไปไหนต่อดีอะ?” เอ่ยพลางหันไปมองรอบ ๆ
“กลับดีกว่า…”
“หืม?”
“เออกลับเถอะ”
“ทำไมกลับเร็วจัง”
“มีธุระ… เดี๋ยวสั่งอาหารกิน”
“…” คิ้วสวยขมวดเข้าหากันแต่ก็ไม่ได้ปฏิเสธคนตัวสูงเนื่องจากถูกลากให้ออกไปจากตึก ก่อนจะตรงไปขึ้นรถกลับคอนโดอย่างรวดเร็ว ในหัวของส้มตำยังคงนึกถึงหนังที่เพิ่งดูจบไปเมื่อไม่นานมานี้
“ดีมากกกกก มึงต้องไปดูบอกเลย” เข้ามายังลิฟต์คนตัวเล็กมันก็โทรไปอวยหนังกับเพื่อนจนไทเกอร์ไม่รู้จะจะพูดอะไร ดิสนีย์จ้างมันไหมก็ไม่
“เออ ๆ แค่นี้แหละ” โทรศัพท์ในเคสใสถูกสอดไว้ในกระเป๋ากางเกงแล้วหันมามองใบหน้าคมที่มองมายังเขาอยู่ก่อนหน้า
“มองทำไมอะ อยากมีลูกเหรอ?”
“หึ… รู้ได้ไง?” กระตุกยิ้มเอ่ยพลางขยับเข้าไปใกล้ ๆ เสียจนส้มตำเปลี่ยนสีหน้าเป็นกังวลแล้วยกมือขึ้นดันอกแกร่งไว้ ประตูลิฟต์ที่เปิดออกคล้ายจะเป็นโอกาสรอดของแมวน้อย
สองขาวเรียวสาวออกไปข้างนอกตามด้วยเสือร้ายกระตุกยิ้มเจ้าเล่ห์มองตามหลัง คีย์การ์ดถูกยกขึ้นมาเปิดประตูห้องแล้วเข้าไปก่อนชายตัวสูงจะเดินตาม
“จะรีบไปไหน?”
“ปะ เปล่า…” หันมาตอบคนที่เข้ามาตาม ไทเกอร์ปิดประตูแล้วหันมามองคนตัวเล็กที่ทำท่าทางเลิ่กลั่กเสียจนเขาจำต้องเลิกคิ้ว
“มึงกลัวกูเหรอส้ม?”
“เปล่า…” เมื่อได้รับคำตอบไทเกอร์จึงขยับเข้าไปใกล้ ๆ แต่ก็ต้องหยุดชะงักเมื่อร่างเล็กถอยหนี
“…”
“พะ พี่จะทำไร?”
“แล้วจะขยับหนีทำไม?” ไม่เข้าใจทำไมต้องกลัวเขาอะไรขนาดนั้น เดี๋ยวนี้ชอบทำเป็นหวงเนื้อหวงตัวเสียเหลือเกิน
“ไม่มีอะไร…”
“มานี่ส้ม…” เอ่ยแล้วเดินตรงไปนั่งบนโซฟา ใบหน้าคมหันไปมองยังคนที่ยืนอยู่ห่าง ๆ ด้วยใบหน้าไม่เข้าใจ ทำไมน้องมันถึงดื้อแบบนี้
“กูกะจะไม่ดุมึงแล้วนะ” เสียงเรียบดังขึ้นพร้อมใบหน้าหล่อหันหนีไปทางอื่นทำให้ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันทันที
“กูบอกให้มานี่…”
“ทะ ทำไมต้องขู่ส้มด้วย” เอ่ยเสียงสั่นแต่ถามว่าขยับมาหาคนที่นั่งอยู่บนโซฟาหรือเปล่าก็ขยับ
ใบหน้าคมเงยขึ้นมองก่อนมือหนาจะดึงคนตัวเล็กให้ลงมานั่งตัก ส้มตำแอบชะงักเล็กน้อย จมูกโด่งอยู่ในระดับซอกคอขาวทำให้ง่ายต่อการถูกคลอเคลีย
“อ๊ะ…” เขาไม่มีแม้แต่โอกาสจะปฏิเสธเมื่อถูกคนตัวสูงดันลงให้นอนบนโซฟาตามด้วยร่างของเสือร้ายขึ้นมาคร่อม สองสายตาสบประสานกันอย่างไม่ละไปไหน
“ยั่วกูแต่เล่นตัวมันหมายความว่ายังไง?”
“เปล่ายั่วนะ…” ปฏิเสธพลางหันหน้าไปทางอื่น มือนุ่มดันไหล่แกร่งทั้งสองข้างไว้ไม่ให้ชายที่ขึ้นชื่อว่าแฟนโน้มลงมาหา
“อย่าเถียง… อีกอย่างทำไมต้องหวงเนื้อหวงตัว?”
“ส้มไม่ได้หวง”
“ไม่ได้หวงเหรอวะ?”
“ส้มยังไม่อยากมีอะไรด้วยนี่นา ส้มยังไม่พร้อม…” เอ่ยด้วยใบหน้าเหมือนเด็กน้อยไม่ต้องการจะกินผัก
ผักที่ว่าคงเป็นชิ้นใหญ่ ๆ
“ทำไมยังไม่พร้อม?”
“พี่ไทเกอร์จะรุนแรงแถมยังทำหลายรอบ”
“แต่ก่อนมึงก็ชอบไม่ใช่หรือไง จะปฏิเสธกูเหรอว่าทั้งหมดที่ผ่านมาคือโกหกว่าเสียว?” เอ่ยด้วยน้ำเสียงไม่สบอารมณ์เสียจนร่างเล็กเริ่มรู้สึกกลัว
ยามที่ชายตัวสูงเป็นแบบนี้เขามักจะหวาดกลัวเสมอ ถึงแม้พี่ไทเกอร์จะไม่กล้าทำร้ายร่างกายเขาอย่างเช่นตบ ตี หรืออะไรก็ตามที่ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บจากภายนอก แต่สิ่งที่เจ้าตัวทำได้ก็คือจัดเซ็กซ์หนัก ๆ ให้เขาแพ้
“คือ... ส้มรับคำท้าจากปูนมันมา”
“…” ขมวดคิ้วเข้าหากันเมื่อได้ยิน
“มันบอกว่าถ้าส้มอดทนไม่มีเซ็กซ์กับพี่ได้หนึ่งอาทิตย์มันจะเลี้ยงบุฟเฟต์อาหารญี่ปุ่นอะ หัวละพันกว่าเลยนะ” บอกเหตุผลด้วยใบหน้าไม่ต่างไปจากเด็ก
“เฮ้ออ… แค่นี้เหรอวะส้ม?”
“…” พยักหน้างึก ๆ
“แล้วเมื่อกี้มึงใช้เงินไปกับตั๋วหนังเก้าร้อยกว่าบาท”
“ก็ส้มจะเลี้ยงพี่ไทเกอร์อะ! วางแผนไว้ว่าอันนี้คือดูหนังกับพี่ไทเกอร์นะ ส่วนแซลมอนจะได้กินฟรี”
“ทำไมมึงเห็นแก่กินแบบนี้วะ” เอ่ยด้วยใบหน้าไม่เข้าใจความคิดของส้มตำเลยจริง ๆ เขามีเงินเลี้ยงมันแต่กลับไม่อยากขอ
“ระ แรงมาก ส้มเสียใจนะ!” เอ่ยพร้อมทุบไหล่แกร่งเบา ๆ
“เงินกูก็มีมึงไม่ขอวะส้ม”
“ส้มขอพี่ก็ให้ตลอดอะ พี่ไม่ปฏิเสธเลย ส้มก็เกรงใจพี่ไทเกอร์เหมือนกันนะ” ตั้งแต่คบกันมาอะไร ๆ คนตัวสูงก็ออกให้หมด เปย์เขาทุกอย่างจนเขาก็แอบคิดเหมือนกันว่าตัวเองเหมือนเกาะแฟนกิน
“ส้มไม่อยากถูกมองว่าเกาะแฟนตัวเองกิน…” เอ่ยเสียงแผ่วแล้วหันหน้าหนีสายตาคม
“บอกหลายครั้งแล้วว่าอย่างเกรงใจ มันเหมือนกูกลายเป็นคนอื่นที่มึงไม่ค่อยสนิท” เอ่ยเสียงนิ่งพลางจับให้ใบหน้าใสหันมามอง ตากลมคู่นั้นสั่นไหวไม่ต่างไปจากแมวตัวน้อยกำลังอ้อน
“กูไม่เคยห้ามจริงเหรอวะ? กูไม่เคยปฏิเสธมึงตอนไหน? อะไรที่กูคิดว่ามากเกินไปกูก็ห้ามตลอด ถ้าไม่บอกไม่ห้ามจะเรียกว่าห่วงได้ไง?”
“ขะ ขอโทษ…”
“เฮ้อ…” ถอนหายใจก่อนจะผละออกไปนั่งเสยผม เปลือกตาหนักปิดลงแล้วพิงหลังกับโซฟา เขาพยายามสงบสติอารมณ์ของตัวเอง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้รู้สึกหงุดหงิดแบบนี้ น้องมันทำตัวไม่สบอารมณ์เขาเสียเลย
“…” สักพักแรงกอดพร้อมกับใบหน้าหวานที่ซุกลงบนไหล่ก็ทำให้เขาลืมตาขึ้นมามอง ส้มตำกำลังอ้อนเขาเหมือนทุกครั้ง
“พี่ไทเกอร์โกรธส้มไหมอะ”
“โกรธ…”
“…” เมื่อได้ยินจึงเม้มปากพลางใช้แก้มถูเสื้อของคนตัวสูงมากขึ้นกว่าเดิม แรงกอดกระชับทำให้ไทเกอร์รู้สึกใจอ่อนได้ง่าย ๆ เพียงแต่อยากแกล้งคนดื้อก็เท่านั้น
“รักกูไหมส้ม?”
“รักมาก… แล้วพี่ไทเกอร์รักส้มไหม?”
“ไม่รักจะคบมาจนถึงวันนี้เหรอ?” เมื่อได้ยินจึงคลี่ยิ้มแล้วซุกหน้าลงบนไหล่แกร่งอีกครั้ง
“แต่วันนี้กูคงต้องใช้แรงเยอะหน่อยนะ”
“…” ผละใบหน้าออกมาเลิ้กคิ้ว
“แม่งทั้งเงี่ยนทั้งหงุดหงิดเลยว่ะ…”
“อ๊ะ!”
สุดเสียงพูดร่างของส้มตำก็กลายเป็นอาหารแสนอร่อยให้เสือกระหายไปโดยปริยาย ร่างเล็กถูกดันลงบนโซฟาตามด้วยร่างของไทเกอร์ขยับมาคร่อมทับ
“จะ ใจเย็น…” ถึงแม้จะได้ยินส้มตำบอกเช่นนั้นแต่เสือร้ายกลับไม่อาจผ่อนแรงราคะในใจลงได้เลยสักนิด
มือหนาถอดเสื้อของตัวเองออกก่อนจะเป็นของคนใต้ร่าง สองสายตาสบประสานกันก่อนริมฝีปากร้อนจะฉกลงไปจูบริมฝีปากหวาน
“อื้อ…” มือนุ่มตวัดกอดรอบคอแกร่งโดยอัตโนมัติ ในเมื่อไม่อาจทำตามที่เพื่อนท้าไว้เขาที่มีอารมณ์ไม่แพ้กันก็คงไม่อยากจะนอนเป็นท่อนไม้ ตอบรับบทจูบของชายผู้เป็นที่รักอย่างเอร็ดอร่อย
สองลิ้นร้อนตวัดหยอกล้อกันในโพรงชื้นเสียจนเกิดเสียงอันน่าอาย มือหนาลูบไล้ผิวเนียนนุ่มของร่างเล็กซึ่งเป็นคนรักของเขาอย่างเร้าอารมณ์ ใบหน้าคมผละออกมามองตากลมที่สั่นเครือด้วยความหื่นอยู่เต็มอก
“อยากให้ทำอะไร?” เพียงแค่อยากได้ยินคำเอ่ยชวนที่ปลุกกระตุ้นความบาปกามในใจเสือก็เท่านั้น
“พี่อยากทำอะไร ส้มก็ต้องการแบบนั้นแหละ” ร่างเล็กตอบก่อนจะเลื่อนมือไปกำส่วนที่ขยายใหญ่ของไทเกอร์ ซึ่งมันเป็นอวัยวะขนาดเขื่องที่เขารัก
“เอาเข้ามาเลยได้ไหม… เอาส้มแรง ๆ”
“หึ… จัดให้ครับเมีย” รอยยิ้มพอใจจุดขึ้นบนใบหน้าคมก่อนสิ่งปกปิดท่อนล่างของทั้งสองจะถูกถอดแล้วโยนลงบนพื้นตามด้วยบทรักบนโซฟากว้างจะเริ่มขึ้นอย่างไม่รอช้า
สวบ!
“บะ เบา อะ อ๊า…”
“ใครใช้ให้จับมันเล่นในโรงหนัง? อืมส์…”
“สะ ส้มแค่หยอก อะ อึก…”
“หึ งั้นผัวขอหยอกเมียกลับบ้างแล้วกัน…” เอ่ยก่อนแรงขยับถี่ ๆ จะเริ่มขึ้นอย่างไม่ให้ส้มตำได้เตรียมใจ เขาไม่เจ็บเพียงแต่รู้สึกไม่ชินก็เท่านั้น
ได้แต่ถามตัวเองอยู่ทุกครั้งว่าทำไมถึงไม่เคยชินกับสิ่งใหญ่ ๆ ยาว ๆ แบบนี้สักที หรือเพราะเขาทิ้งช่วงมานาน แต่มันแค่สี่ห้าวันเองไม่ใช่หรือไง
หรือของชายหนุ่มใหญ่ขึ้น?
ชั่บ!
“อึก…” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันเนื่องจากรู้สึกอึดอัดเพราะสิ่งใหญ่
“อืม… ยังไม่ชินเหรอหืมส์?”
“มันใหญ่… มะ ไม่เคยเปลี่ยน” เอ่ยพลางเลื่อนมือนุ่มมาสัมผัสใบหน้าหล่อแล้วยิ้มให้ มองยังไงชายตัวสูงก็ยังคงหล่อเหลาเอาดุเหมือนอย่างเคย
สวบ…
“อ่า…”
“อืม…” เนื้ออุ่น ๆ ของส้มตำบีบรัดเขาเสียจนใจแทบขาด ความเสียวซ่านไหล่ไปทั่วร่างทำให้การกระแทกกระทั้นเข้าหาหนักขึ้นกว่าเดิม
ชึ่บ!
“อืมส์…” เสียงคำรามแผดออกมาดั่งไฟเผา ใบหน้าหล่อก้มลงดูดที่ไตแข็งเสียจนส้มตำสั่นกระเส่า ความเสียวซ่านจากเบื้องล่างไหล่ขึ้นมาบรรจบที่หัวนม ฟันซี่คมบดขยี้มันอย่างหิวกระหาย
“อื้อออ สะ เสียว…”
“อือ…” ทั้งแรงขยับและแรงขยี้ทำให้ส้มตำทนไม่ไหว เสียงครางหวาน ๆ เปล่งออกมาลั่นห้องนั่งเล่น เขาเหมือนกำลังถูกเสือหื่นขย้ำจนใจจะขาด
ซ้ำยังขย้ำอย่างเอาแต่ใจ…
รถไฟเหาะขึ้นไปยังจุดสูงสุด ความเสียวซ่านพุ่งกระฉูดขึ้นมาตาม และไม่นานมันก็จบลงเมื่อรถไฟนั้นพุ่งลงบนรางชัน จบลงที่ว่าคงเป็นแค่เขาที่เผลอปลดปล่อยออกมาเลอะซิกซ์แพ็กแกร่ง
“อืม… เสียวมากไหม?”
“สะ ส้ม… อ๊ะ!” ไม่รอให้ได้พักพี่ไทเกอร์ก็จับให้เขาพลิกหน้าลงบนโซฟา สองมือหนาเคล้นบีบซาลาเปานุ่มทั้งสองก้อนแล้วป้อนสิ่งใหญ่โตเข้าใส่อย่างไม่อาจต้าน
สวบ ๆ
“คะ คนเยดุ”
ชึ่บ!
“อ่า~”
“เสียวฉิบหาย…” ตามองก้อนกลม ๆ นุ่ม ๆ ทั้งสองลูกกลืนกินไทเกอร์น้อย สิ่งนี้ของร่างบางมันช่างนุ่มเสียเหลือเกิน ไม่เพียงแค่นุ่มที่ภายนอก แต่ภายในก็นุ่มเสียจนเสือร้ายจำต้องคำรามร้อง
ศอกทั้งสองข้างของส้มตำเท้ากับโซฟา แผ่นหลังขาวกดลงแล้วแอ่นสะโพกมนให้ชายผู้เป็นที่รักอย่างให้ท่า ของใหญ่โตชิ้นนั้นต้องเข้ามาในร่างเขาให้สุด
เข้าให้สุด…
ออกให้สุด…
“ระ รักพี่…”
“…” ได้ยินจึงมองไปยังเสี้ยวหน้าใส แรงขยับจากสะโพกสอบเร็วขึ้นเรื่อย ๆ เพราะดีใจที่ส้มตำเอ่ยคำนั้น
“รักมาก… ระ รัก อ่า…”
สวบ ๆ
“กูจะแตกแล้ว…”
“ระ รักพี่ อึก…”
สวบ!
“อะ อ่า…” และแล้วน้ำกามก็ไหลเข้าสู่ร่างของส้มตำพร้อมกับร่างหนาล้มลงทับ ทั้งสองนอนหายใจหอบพร้อมกับอกที่กระเพื่อมเนื่องจากเหนื่อย
“น่ารักเกินไปละ”
“น่ารักก็รักส้มมาก ๆ สิ”
“หึ… อ่อยขนาดนี้ผมคงไม่เกรงใจแล้วนะเมีย”
Talk: ตอนพิเศษในเว็บจะมี 4 ตอนนะครับ ลงไปแล้ว 2 อีก 2 ตอนจะลงวันเสาร์ที่ 10 และ 17 ต่อไปก็รอเปิดจองเล่มต้นเดือน 9 ทุกคนจะได้ไม่ลืมความหมกมุ่น อย่าลืมนะครับว่าเนื้อเรื่องและภาษาในเล่มต่างจากในเว็บเพราะฉะนั้นคู่ควรซื้อแน่นอนเอ็มให้สัญญา (2 เล่มจุก ๆ)
ไปหวีด #น้องส้มตำคนกาม หรือตามเอ็มได้ยังช่องทางด้านล่าง
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/07/28/K2Czvt.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
โอ่ยยยย เรียกรถพยาบาลให้คนอ่านทีค่ะ :pighaun:
อิพี่ไทเกอร์ดุมากเว่อร์ น้องส้มตำของแม่ก็แซ่บมากลูก แม่ใจไม่ดีขอทิชชู่ซับกำเดาทีค่ะคู๊ณณณ :sad4:
-
คู่นี้นี่นะ :haun4:
-
:-[ :-[ :-[
-
Special E3 “ของขวัญ”
RATED 18+
Language and Sex
#Tiger
กี่วันแล้วที่ผมมีคนตัวเล็กมาอยู่ข้างกาย กี่วันแล้วที่ผมตกหลุมรักมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า ไม่สามารถเอาน้องมันออกไปจากสมองได้เลยแม้แต่วินาทีเดียว เขาเรียกว่าหลงเมียจนโงหัวไม่ขึ้นหรือเปล่าวะ?
สัด…
ทำไมกูดูเว่อร์…
ผมถามตัวเองในใจในขณะยืนเลือกของขวัญบางอย่างให้คนที่คิดว่าน่าจะอยู่ที่ห้องในตอนนี้ ไม่รู้ว่าเนื่องในโอกาสอะไรที่ต้องมาหาซื้อของขวัญให้น้องมัน ยอมรับว่าวันครบรอบที่คบกันก็จำไม่ได้ จำได้แค่วันเกิดของกันและกัน
และนี่ก็คือเดือนที่สิบแล้วตั้งแต่คบกับน้องมันมา…
เชี่ย…
แฟนคนนี้คบได้นานสุดเลยว่ะ…
“เอารุ่นนี้ครับ” พนักงานสาวตรงหน้ารีบพาผมไปยังเคาน์เตอร์ทันทีที่เอ่ยบอกว่าต้องการสินค้าตัวไหน จริง ๆ ผมแค่อยากทำให้ส้มตำมันมีความสุข ประกอบกับวันนี้เงินเดือนออกเลยแวะมาหาซื้อของให้
คงไม่ใช่อะไรที่พิเศษมากมายหรอกเพราะผมไม่ใช่จอมเวทที่จะเสกของวิเศษออกมาได้ เป็นได้แค่เสือที่ใจร้ายในสายตาของส้มตำมันเหมือนทุกครั้งนั่นแหละ
“ขอบคุณมากค่า~”
“ครับผม…” ผมถือถุงของที่ซื้อออกจากร้านแล้วรีบตรงออกไปจากห้างสรรพสินค้า พอดีเห็นส้มมันเรียนเกี่ยวกับการถ่ายรูปอยู่เลยกะจะซื้อกล้องรุ่นใหม่ไปให้ แต่ก็ไม่รู้ว่าจะถูกใจคุณนายเขาไหมหรอก
พี่ผมบอกว่าถ้าอยากจะเอาใจเมียก็ต้องซื้อของให้ พาไปเที่ยวไปกินของอร่อย ๆ ไม่ก็ทำอะไรก็ได้ที่เมียชอบ ผมคิดไม่ออกเลยว่าส้มตำมันชอบอะไรเป็นพิเศษ เห็นที่มันชอบมากที่สุดก็ผมไง
สัด…
ทำไมมึงกล้าคิดอะไรแบบนี้วะไทเกอร์?
ได้แต่กระตุกยิ้มส่ายหน้าไปมาก่อนขึ้นไปนั่งบนรถ แม่งพอจะทำอะไรเซอร์ไพรส์น้องมันก็อดเขินไม่ได้เลยจริง ๆ อยากเห็นหน้าตอนส้มตำมันช็อกแล้วว่ะครับ จะตลกมากไหมวะ
ส้มตำมันคงรู้อยู่แล้วว่าผมรักมันมากแค่ไหน การแสดงออกก็ชัดเจนขนาดนั้นแล้ว ผมง้อคนไม่เก่งนะแต่ง้อน้องมันได้ตลอด ชอบคลอเคลียจนบางทีมันก็รำคาญ เพราะรักไงถึงได้อยากอยู่ใกล้ ๆ
ไม่ต้องการช่วงเวลาพิเศษมากมายอะไรหรอก ขอแค่วันธรรมดาแล้วมีมันอยู่ข้าง ๆ แค่นี้ก็พอแล้ว ยอมรับว่าผมเป็นคนที่ไม่ค่อยโรแมนติก คิดอะไรเหมือนคนอื่นไม่เป็น แต่ใจก็ให้ไปหมดนะเว้ย ให้ไปหมดจนไม่ได้เผื่อไว้ให้ใครแล้ว
ส้มตำมันก็ไม่ได้หมกมุ่นเหมือนแต่ก่อน แต่ถามว่ายังหื่นไหมใครก็คงเปลี่ยนมันไม่ได้ ที่เปลี่ยนไปคงเป็นผมที่แม่งดันติดอะไรกาม ๆ มาจากมันจนกลายเป็นคนหมกมุ่นแทน ในสมองแม่งคิดแต่จะกินเมียตัวเอง
ผมเซ็กซ์จัดเหรอวะ? ไม่รู้ว่ะ เมื่อก่อนก็เอาเกือบจะทุกวัน แต่หลัง ๆ มาส้มตำมันเหมือนชอบเล่นตัว จะบอกว่าเล่นตัวหรือมันรำคาญผมกันแน่วะ จับนิดจับหน่อยไม่ค่อยได้เลย ผมเคยชินกับมันที่มักจะให้ได้สัมผัสง่าย ๆ ตอนนี้เลยรู้สึกหงุดหงิดที่มันเปลี่ยนไป
แต่ดีละ แบบนี้แหละยิ่งทำให้ผมหวงน้องมันมากขึ้นไปอีก ใครหน้าไหนก็ไม่มีทางได้ส้มตำไป น้องมันต้องเป็นของผมแค่คนเดียว!
ดูโหดไปไหมวะ? ไม่หรอกมั้ง เป็นใครก็หวงแฟนตัวเองทั้งนั้น ไม่ใช่ผมไม่รู้ว่าบางทีก็หวงส้มตำมากไปจนงี่เง่า แต่ห้ามตัวเองไม่ได้จริง ๆ ว่ะครับ ผมไม่ชอบให้แฟนตัวเองอยู่ใกล้ผู้ชายที่หน้าตาแม่งไม่น่าไว้ใจ
ส่วนเรื่องที่ส้มตำมันบอกว่าผมชอบเอาแต่ใจหรือชอบบังคับมันก็อีกเรื่อง มันก็มีบ้างที่ผมเผลอทำตัวเหมือนตัวเองเป็นใหญ่ ยิ่งถ้าหงุดหงิดมาก ๆ ผมยิ่งชอบบังคับหรือใช้กำลังกับมัน แต่ที่ทำไปก็เพราะมันดื้อไงครับ
ผมยอมโดนน้องมันทุบนะเวลามันงอน จะด่าก็ด่ามาแต่ขอให้ทุกอย่างเป็นไปตามที่ผมคิดไว้ก็พอแล้ว หมายถึงเวลาผมบังคับมันเพราะมันดื้อนั่นแหละ ถ้าผมคิดไว้ว่าอยากให้มันกลับห้องก็คือต้องกลับ ต่อให้มันหน้าบูดใส่ก็ตาม
ส้มตำมันชอบทำตัวงี่เง่าถ้าถูกผมบ่นนิด ๆ หน่อย ๆ เหมือนมันจะอ่อนไหวต่อคำด่าว่าจากผมค่อนข้างมาก โดนไปหน่อย ๆ หน้าแม่งก็ไปละ งอแงกว่าเด็กอีก แต่ไม่เป็นไร มันไม่ใช่ปัญหาใหญ่เลยสำหรับผม
เดินเข้ามาในห้องผมก็พบกับความเงียบและว่างเปล่า น้องมันอยู่ไหน แต่ไฟในห้องเปิดไว้เลยรู้ว่าต้องมีคนอยู่ แอร์ในห้องรับแขกไม่เปิดแต่เดินเข้าไปในห้องนอนก็สัมผัสได้ถึงไอเย็น
‘สัด…’ ทำไมมันไม่ใส่เสื้อวะ เปิดประตูห้องนอนออกผมก็พบกับร่างของแมวตัวน้อยในสภาพใส่แค่กางเกงขาสั้นนอนคว่ำหน้าเล่นโทรศัพท์
“ส้ม”
“หือ… พี่ไทเกอร์กลับมาแล้วเหรอ?” มันเอี้ยวหน้ามามองพร้อมน้ำเสียงงอเงียก่อนจะหันไปเล่นโทรศัพท์ต่อ เห็นกางเกงมันแล้วอยากดึงลงฉิบหายเลยว่ะครับ อยากเห็นก้อนนุ่ม ๆ
“ทำไร?” เดินเข้าไปถามพร้อมกับทำเป็นดึงกางเกงของมันลง เผยให้เห็นของขาว ๆ เนียน ๆ นุ่มจนอยากบีบ
“อื้อ… ส้มจะเล่นโทรศัพท์”
“ไปใส่ชุดดี ๆ” ทำไมต้องมานอนถอดเสื้อเหมือนอ่อยผมด้วยวะ ส้มตำมันค่อย ๆ ลุกขึ้นนั่งแล้วหันมาหา หน้ามันงอแงเหมือนเพิ่งตื่น อยากบอกว่ากลับมาก็หลับเลย? แต่ทำไมถึงอยู่ในสภาพแบบนี้
“คิดถึง~” พูดพร้อมกับขยับเข้ามากอดผมที่นั่งอยู่ขอบเตียง ส้มมันชอบอ้อนแบบนี้ไงผมถึงได้หนีไปไหนไม่รอด ทำให้รู้สึกติดการอยู่ใกล้ชิดมันจนนึกไม่ออกว่าหากเป็นคนอื่นผมจะเปิดใจชอบได้ไหม เวลาจะทำให้ผมเปิดใจรักคนอื่นได้หรือเปล่า?
แต่คงไม่ว่ะ…
ผมต้องรักษาแฟนคนนี้ไว้ให้ได้…
“ทำไมอยู่ในสภาพนี้?” ดันมันออกมาเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย พอไล่สายตาดูหุ่นเพรียว ๆ ขาว ๆ แล้วอยากใช้ฟันกัดฉิบหาย ดูสองเม็ดแดง ๆ สิครับ ทำไมต้องทำให้อยากขยับลงไปใช้ฟันขยี้ด้วยวะแม่ง
” กลับมาถึงส้มก็อาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้า กะจะเตรียมตัวอ่อยพี่ไทเกอร์ แต่ส้มเผลอหลับอีกแล้วอะ จนตินนี้ไม่มีอารมณ์ล่ะ” น้องมันพูดเหมือนกับเป็นเรื่องเป็นปกติ
“…” แต่ผมก็ชินแล้วแหละครับ
“แต่ส้มยังอยากกอดนะ” มันบอกพร้อมกับขยับเข้ามากอดผมอีกครั้ง อยากอ่อยแต่หลับเอออ่ะ ทำไมรู้สึกเหมือนไม่ใช่ครั้งแรกที่ส้มตำมันเป็นแบบนี้ ชอบทำตัวงง ๆ ตลอดแหละมัน
“เฮ้อ… จริง ๆ เลยมึงเนี่ย”
“อะไรอะ?” เหมือนมันจะเริ่มสังเกตเห็นของที่ผมซื้อมาด้วย ไหน ๆ ก็ไม่ได้จะทำให้มันดูตื่นเต้นอะไรมากมายอยู่แล้ว ผมเลยเลื่อนมือไปหยิบถุงที่วางอยู่ข้าง ๆ ลำตัวมาให้
“อ่ะ… ซื้อมาให้”
“หืม?” มันเลิกคิ้วพร้อมกับรับถุงไปดูด้วยใบหน้างง ๆ
“ไม่รู้ว่าเนื่องในโอกาสอะไร แต่แค่อยากซื้อให้ในฐานะผัว”
“…” มันไม่ถามอะไรนอกจากทำหน้างง ๆ แล้วหยิบของในถุงออกมาดู เมื่อเห็นเป็นกล่องของกล้องรุ่นใหม่ตามันถึงกับโตขึ้นทันที ผมแอบกระตุกยิ้มมองหน้าใส ๆ เพราะรู้สึกมีความสุข สักพักใบหน้าแสนตื่นเต้นของส้มตำกลับเปลี่ยนเป็นเศร้าหมอง
“เป็นไร? ไม่ดีใจหรือไงวะ?” ผมอดไม่ได้ที่จะเลิกคิ้วถามพร้อมกับยกมือขึ้นไปสัมผัสแก้มนุ่ม ๆ ส้มตำมันเม้มปากมองหน้าผมเหมือนอยากร้องไห้ มันทำให้ผมไม่มั่นใจนะว่าทำอะไรให้ไม่พอใจหรือเปล่าถึงได้เป็นแบบนี้
“ดีใจ…”
“…” ดีใจแล้วทำไมต้องทำหน้าเศร้า
“เปล่า… แต่ขอบคุณนะพี่ไทเกอร์ พี่ใจดีกับส้มมากเลยอะ” มันบอกพร้อมกับขยับเข้ามากอดผมเป็นครั้งที่สาม ที่แท้ก็ดีใจจนซึ้งตามแบบฉบับของมันนี่เอง ในเมื่อมันอยากกอดผมก็จะกอดไว้เหมือนกัน มันมีความสุขผมเองก็มีความสุข
“ส้มดีใจจนไม่รู้จะหาอะไรมาตอบแทนพี่เลยอะ”
“ไม่จำเป็น…”
“ไม่จำเป็นตลอดแหละพี่อะ แล้วนี่หมื่นอะ?” มันเลิกคิ้วถามด้วยความสงสัย
“ไมสำคัญหรอก มันไม่แพงเท่าสร้อยที่มึงใส่อยู่หรอกส้ม แต่จำที่กูบอกได้ไหมว่ากูไม่ต้องการอะไรตอบแทนนอกจากแค่มึงรักกูไปนาน ๆ”
“พี่ซื้อส้มด้วยเงินอีกแล้วเหรอ?” มันถามพร้อมขยับหน้ามาซุกอก
“กูซื้อมึงด้วยใจอยู่นะ”
“ส้มแค่แกล้งถาม… แต่ส้มดีใจมาเลยอะ ดีใจที่มีผัวรวย”
“…” เอออะ ประทับใจฉิบหาย…
“หล่อ รวย เก่ง แถมยังเยดุ” มันผละหน้าออกมามองด้วยรอยยิ้มน่ารักบวกตื่นเต้น กล่องของกล้องยังไม่ได้แกะดูเลย เอาแต่ซึ้ง ๆ อยู่นี่แหละ
“อื้ม… ขอบใจที่ชม เพราะฉะนั้นหายากนะผัวดี ๆ แบบกู”
“ไม่จริง~ มีอีกตั้งหลายคน”
“…” วอนโดนจับฟัดอีกละ
“ล้อเล่น แงงง คนเยดุของน้อง…” ขยับเข้ามากอดอีกละ เอออ่ะ วันหนึ่งมันจะกอดกี่รอบวะเด็กคนนี้ ส้มตำมันใช้หน้าถูเสื้อผมไปมาเบา ๆ ก่อนผละออกมามองด้วยใบหน้าเหมือนเด็กหื่น
“ส้มอยากให้พี่กอดอะ” น้ำเสียงและสายตาอ่อย ๆ ทำให้ผมใจสั่นฉิบหาย ส้มตำมันกำลังเรียกร้องความสนใจอยู่ใช่ไหมวะ
“หึ… กอดแบบไหน?”
“แบบที่ใช้ไทเกอร์น้อยช่วย”
“ได้…”
#Writer
“หยุดถ่ายได้แล้วส้ม” สองมือหนาจับกระชับบั้นท้ายนุ่มพลางออกแรงขยับเข้าใส่หนัก ๆ ให้คนตัวเล็กที่ถือกล้องครางกระเส่า ทั้ง ๆ ที่เอ่ยบอกแล้วสามรอบตั้งแต่เริ่มกิจกรรมรักส้มตำก็ไม่ยอมฟังเขาเลยสักนิด
ในเมื่อคนติดลมในบทเซ็กซ์อย่างเขาไม่อยากทำให้สงครามรักในครั้งนี้กลายเป็นสงครามแห่งความโกรธจึงได้ทำเป็นซอยสะโพกเข้าออกช่องทางรักอย่างไม่อาจหยุด
“กะ กล้องสั่น มะ มันจะพัง” ส้มตำเอาแต่เล่นกล้องที่เขาซื้อให้ใหม่ ทั้ง ๆ ที่ร่างกายเปลือยเปล่าอยู่หน้ากระจก แอ่นสะโพกให้เขากระแทกก็ยังไม่หยุดเล่น เด็กคนนี้มันช่างดื้อเสียจริง ๆ
“อืมส์”
สวบ!
“อ๊ะ… บะ เบา อะ อ่า…” ยิ่งหมั่นไส้ไทเกอร์ยิ่งออกแรงขยับเขาใส่หนัก ๆ กะจะไม่โมโหแล้วนะ แต่ทำไมเด็กเห่อของใหม่มันถึงไม่ยอมฟังเขาเลย
“บอกให้หยุดถ่ายไงวะ”
สวบ!
“อ๊ะ! อึก…” แรงกระแทกเข้าใส่หนัก ๆ เกิดขึ้นอีกครั้งเสียจนร่างบางนั้นอ่อนแรง ขาทั้งสองข้างแทบทรุดแต่ถูกมือหนากระชับให้ยืนแอ่นสะโพกไว้
“ซื้อให้แล้วเชื่อฟังหน่อย”
สวบ!
“อึก! สะ ส้มจุกนะ อะ อื้อ…” สุดท้ายกล้องที่อยู่ในมือก็ถูกวางไว้บนตู้ สองสายตาสบประสานกันผ่านกระจกด้านหน้า พร้อมกับร่างสูงที่ค่อย ๆ ออกแรงขยับสะโพกเนิบ ๆ
“นุ่มดีว่ะ”
“นะ นับวันยิ่งหื่นกาม อ่า…”
“หึ ติดจากเมีย”
สวบ!
“อะ อึก!”
“เสียวไหมส้ม?” เอ่ยถามด้วยน้ำเสียงเร้าอารมณ์เสียจนส้มตำต้องใจสั่น บั้นท้ายมนทั้งสองก้อนถูกเอวสอบซอยเข้าใส่ไม่ยั้งแรง ความเสียวซ่านแผดเผาไปทั่วร่างของทั้งสอง
ไทเกอร์ที่เพิ่งกลับจากทำงานไม่ได้รู้สึกเหนื่อยเลยสักนิด ในเมื่อส้มตำต้องการเขา เขาเองก็ไม่อาจปฏิเสธได้ว่าร่างเล็กคือแหล่งพลังงานที่ทำให้เขานั้นหายเหนื่อย ออกกำลังกายมากก็เยอะ แค่มีอะไรกันอย่างดุดันแค่นี้ทำไมจะไม่ได้
มือหนาทั้งสองข้างบีบเคล้นสะโพกนุ่มจนเกิดเป็นรอยแดง ผิวที่ขาวเนียนตามแบบฉบับของส้มตำทำให้สายตาหื่นจดจ้องไม่วางตา ไทเกอร์รู้สึกดีทุกครั้งที่ส่วนนั้นของเขาขยับเข้าไปในร่างของคนตัวเล็ก
มือนุ่มค่อย ๆ เลื่อนไปสัมผัสกระจกเพื่อตั้งหลัก กดแผ่นหลังของตัวเองลงเล็กน้อยแล้วแอ่นสะโพกให้คนตัวสูงกระแทกกระทั้นเข้าใส่อย่างถี่รัว เรียวขาทั้งสองขาจำต้องแยกออกจากกันให้ห่างเพื่อการนี้
“อืมส์…” เสียงคำรามของเสือร้ายเปรียบเสมือนดั่งท่อนไม้ที่มีไว้เป็นเชื้อเพลิงให้ไฟกามในใจเขา ไฟกามที่ลุกโชนขึ้นเพื่อชายที่ชื่อว่าไทเกอร์โดยเฉพาะ เขาจะร่านมากแค่ไหนก็ร่านให้ได้แค่ผู้ชายที่เขารัก
สองตาคมก้มลงมองท่อนเอ็นยักษ์เลื่อนเข้าออกจากร่างของแฟนหนุ่ม มันทั้งใหญ่ทั้งยาวและจะเป็นของใครไปไม่ได้หากไม่ใช่เขาคนนี้ เรือนร่างสูงเต็มไปด้วยกล้ามเนื้อมีใบหน้าที่หล่อเหลาซ้ำส่วนนั้นยังไม่ธรรมดา
ไทเกอร์ช่างไม่ต่างไปจากคำว่าเพอร์เฟค…
ทุกครั้งที่เนื้อร้อนในร่างของส้มตำบีบรัดเขาอย่างถี่รัวสมงสมองก็ไม่อาจจะแยกได้ระหว่างชีวิตจริงหรือสวรรค์ มันช่างฟินทุกครั้งที่ส่วนหัวทะลุทะลวงเข้าไปลึกจนร่างเล็กสั่นกระเส่า เสียงครางหวาน ๆ ก้องกังวานไม่ต่างจากเสียงดีดฮาร์พหรือพิณโบราณจากนางฟ้า
ชึ่บ ๆ
เนื้อกระทบกันเหมือนกับสากและครกในห้องครัว ร่างของส้มตำถูกดึงให้ลงไปนอนแอ่นสะโพกบนเตียงนอนตามด้วยร่างของคนตัวสูงขึ้นไปต่อบทรักอันเร่าร้อน ผิวขาวบนร่างบางเริ่มมีเหงื่อไหลซึมออกมาอย่างไม่อาจต้าน
“อืมส์… แน่นว่ะส้ม”
“สะ เสียว อะ อื้อ…”
แสงไฟบนกลางห้องส่องกระทบร่างของทั้งสองเสียจนสะท้อนผิวเป็นมันวาว ซิกซ์แพ็กแกร่งบนหน้าท้องของไทเกอร์เด่นชัดถูกเกร็งขึ้นทุกครั้งที่ความเสียวแผ่ซ่านไปทั่วร่าง
ส้มตำบีบกระชับผ้าปูที่นอนไว้ด้วยความเสียว สิ่งใหญ่โตภายในร่างเลื่อนเข้าออกถี่ ๆ ไม่เว้นให้เขาได้เตรียมใจ ยามส่วนหัวกระทบกับส่วนลึกของช่องทางเสียงครางหวาน ๆ ก็ถูกปล่อย พี่ไทเกอร์มักจะทำให้เขารู้สึกดีจนสติแทบเตลิด
ใบหน้าคมก้มลงพรมจูบแผ่นหลังขาวอย่างหวงแหน เรือนร่างนี้คือสิ่งล้ำค่าสำหรับเขา ถึงเขาจะใช้มันเพื่อปลดปล่อยความกามแต่ก็ไม่อาจลดศักดิ์ศรีของเมียให้ลงมาเป็นเพียงสิ่งของ หากน้องมันทำให้เขาเสร็จได้เขาก็ควรให้เกียรติมัน
จุ๊บ ๆ ๆ
เรือนร่างเล็กถูกพลิกให้ขึ้นมานอนหงายพร้อมกับเรียวขาขาวถูกจับให้พาดบ่าตามด้วยแรงจูบเบา ๆ ไล่ไปตามเรียวขาสวย ในขณะเดียวกันเอวสอบก็ไม่อาจหยุดยั้งการกระแทกกระทั้นกายใหญ่เข้าใส่ส้มตำได้
สองสายตาสบประสานกันอย่างไม่อาจละ มันทั้งเต็มไปด้วยความหื่นกามและสุขสมระดมรัก เขารักส้มตำมากจริง ๆ ไม่ใช่เพราะกำลังมีอะไรกันจึงรู้สึกรัก แต่เพราะรักและอยากมีส้มตำอยู่ข้าง ๆ แบบนี้ไปตลอด
“พะ พี่ไทเกอร์ อะ อ่า~”
“กูรักมึงส้ม…”
สวบ ๆ
“สะ ส้มก็รักพี่~”
เมื่อได้ยินรอยยิ้มบนใบหน้าหล่อจึงจุดขึ้นอย่างพอใจ ก่อนที่แรงขยับจะมากขึ้นเรื่อย ๆ จนทั้งสองทนไม่ไหวแล้วปลดปล่อยน้ำกามออกมาพร้อม ๆ กัน…
Talk: มีคอมมิคนะครับ!
หวีด #น้องส้มตำคนกาม หรือตามเอ็มได้ยังช่องทางด้านล่าง
twitter @heartfilia_emma
Page ไรท์เอ็ม
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/08/11/ZS0rJb.jpg)
(ตัวอย่างคอมมิค)
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/07/28/K2Czvt.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
ขำน้องส้มตำอาบน้ำจะอ่อยพี่ไทเกอร์ ดันหลับก่อน :laugh:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
Special E4 “อ้อมกอด”
RATED 18+
Language and Sex
เมื่อสงครามจบลงทุกอย่างในห้องก็เงียบเสียจนได้ยินเพียงแค่เสียงลมหายใจ ใบหน้าคมซุกซอกคอหอม ๆ ไว้แล้วกอดคนรักไว้แน่น ปล่อยให้สิ่งนั้นคาอยู่ในร่างของส้มตำไว้ให้ได้นานที่สุด ส่วนคนตัวเล็กก็รู้สึกดีไม่แพ้กัน…
เขายอมมอบทุกอย่างให้ชายที่เขารัก…
ทั้งร่างกายและหัวใจดวงนี้…
ส้มตำยังคงจำวันแรกที่เห็นพี่ไทเกอร์ได้ไม่เคยลืม วันที่ทำให้เขาตกหลุมรักชายคนนี้จนไม่อาจเอาออกจากใจได้ รุ่นพี่ปีสามในตอนนั้นทั้งสูงหล่อและดูดี เห็นครั้งแรกแล้วรู้เลยว่าเขาชอบมากจริง ๆ ต่อให้หาหล่อกว่านี้ได้แต่ยังไงผู้ชายคนนี้ก็คือพ่อของลูก
การได้ตามแอบมองผู้ชายคนเดิม ๆ ตลอดเกือบสามเดือนเป็นประสบการณ์ที่เขาไม่เคยลืมเลยจริง ๆ นึก ๆ ดูแล้วยังรู้สึกเหมือนฝันไปที่ตอนนี้ชายคนนั้นดันกลายมาเป็นส่วนหนึ่งในชีวิต
ภายใต้ใบหน้าแสนเรียบนิ่งเหมือนโกรธคนมาเป็นชาติ…
ภายใต้อารมณ์รุนแรงหรือนิสัยชอบบังคับเหมือนใจร้าย…
แต่ผู้ชายคนนี้กลับเป็นคนที่อ่อนโยนกับเขามากที่สุด ให้เกียรติเขาในหลาย ๆ เรื่อง ปกป้องและดูแลเขาเหมือนเป็นสิ่งที่ล้ำค่า ยามทะเลาะกันไม่เคยเดินหนีเลยสักครั้ง ต่อให้มากแค่ไหนพี่ไทเกอร์ก็มักจะจับหรือกอดเขาไว้เสมอ
ต้องคุยให้รู้เรื่องถึงจะปล่อยให้อยู่ห่าง…
ต้องให้แน่ใจว่าเขานั้นเข้าใจและไม่งอนเจ้าตัวแล้ว…
ไออุ่นจากวงแขนกว้างที่กอดเขาไว้ในวันที่เขาต้องการกำลังใจจะไม่อาจลบออกไปจากสมองได้เป็นอันขาด ช่วงเวลาต่าง ๆ ที่ผ่านมาด้วยกันมันสำคัญถึงขั้นที่หากกดเซฟแล้วอัปโหลดไว้ในอินเทอร์เน็ตได้เขาก็คงทำไปแล้ว
ที่ผ่านมาเขาทำให้พี่ไทเกอร์เหนื่อยไหมไม่รู้ แต่ที่รู้ ๆ คือเขาพยายามเป็นแฟนที่ดีให้ได้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ ไม่จำเป็นต้องบอกให้เขารักเจ้าตัวเพราะยังไงเขาก็ไม่สามารถรักผู้ชายคนนี้ให้น้อยลงได้เป็นอันขาด
“สิบเดือนแล้วนะตั้งแต่เราคบกันมา พี่รู้สึกยังไงอะ?” เอ่ยถามชายที่กอดเขาอยู่ด้านหลัง ส้มตำมองออกไปนอกกระจกระเบียงในยามกลางคืนด้วยความรู้สึกที่เต็มไปด้วยความสุข ยิ่งมีพี่ไทเกอร์กอดเขาไว้จากด้านหลังยิ่งรู้สึกดี
“ไม่รู้…”
“ต้องรู้สิ ส้มรู้สึกมีความสุขมากเลยนะ ยังคิดว่ามันเป็นเรื่องที่เพิ่งเกิดขึ้นเมื่อวานอยู่เลย” วันเวลาผ่านไปเร็วเหมือนกันนะ แต่ทำไมเขายังรู้สึกเหมือนทุกอย่างมันเพิ่งเกิดขึ้นเมื่อไม่นานมานี้
“รู้สึกไม่ต่างไปจากมึง”
“พี่ไทเกอร์จำตอนเห็นส้มได้ไหม ตอนที่อยู่ร้านเหล้าหลังมออะ ที่ส้มถอยหลังชนพี่” วันนั้นเขาตกใจน้องคางคกจนเผลอถอยหลังออกมาชนรุ่นพี่ที่ตัวเองแอบชอบ ทั้งตื่นเต้นและชะงักไม่ใช่น้อย
“จำได้…”
“รู้สึกยังไงอะ”
“หอมดี…” ทำไมเขาจะจำเรื่องวันนั้นไม่ได้ จำได้แม้กระทั่งกลิ่นของส้มตำที่แทบจะไม่ต่างไปจากตอนนี้ มันหอมจนเขาเผลอหลงรัก สุดท้ายก็ถอนใจไม่ได้แล้ว
“มึงหอมมาก หอมจนกูอยากดมอีก” บอกพร้อมสูดกลิ่นหอม ๆ จากคนในอ้อมกอด
“แต่พี่เดินหนีส้ม ตอนนั้นส้มเฟลมากเลยอะ”
“จะให้กูทักทายแล้วบอกว่าอยากได้มึงเป็นเมียเหรอวะ?”
“พี่ไทเกอร์อะ… ก็ถูกที่พี่ทำแบบนั้น แต่ตอนนั้นส้มเฟลไปเลยนะ คิดว่าพี่ไม่ชอบผู้ชาย-”
“ใช่กูไม่ชอบผู้ชาย กูชอบแค่มึง” และต่อให้ตอนนี้มีเพศไหนเข้ามาหาเขาก็ไม่สนใจเพราะเขาชอบแค่ส้มตำ มีแค่คนนี้อยู่ในใจเพียงเท่านั้น หัวใจมันไม่ยอมเปิดรับใครได้อีกเพราะมันมีเจ้าของแล้ว
“เฮ้อ… ส้มแค่อยากจะบอกว่าส้มเฟลเพราะถูกพี่เมินเฉย พี่ลองถูกคนที่พี่แอบชอบเมินเฉยไหมล่ะ” วันนั้นเขารู้สึกแย่จริง ๆ นะ หากไม่ได้คุยกับพี่ชายก็คงจมปลักอยู่กับความรู้สึกแย่ ๆ แบบนั้นจนนอนไม่หลับแน่ ๆ
“…” ไทเกอร์ไม่รู้ว่าควรพูดยังไงต่อ กลัวพูดไปแล้วไม่ถูกใจส้มตำ แต่เอาเข้าจริง ๆ เขาก็ไม่รู้จริง ๆ ว่าต้องตอบน้องมันยังไง
“พี่ไม่เคยแอบชอบใครเหรอ”
“เคย... แต่ตอนนั้นไม่มี”
“พี่รู้สึกยังไงที่ส้มแอบชอบ พอลองนึก ๆ ดูตอนนี้พี่รู้สึกยังไงอะ” เขาแค่อยากรู้ความรู้สึกของคนตัวสูงก็เท่านั้น อีกอย่างคือยังไม่อยากนอนเลยด้วย ถึงแม้เสร็จกิจกรรมรักจนอาบน้ำแล้วขึ้นมานอนให้คนตัวสูงกอดเลยก็ตาม
“รู้สึกยังไงเหรอวะ ก็ดีใจ”
“พี่ตอบเหมือนอยากนอนอะ”
“เฮ้อ… กูแค่คิดไม่ออกว่าจะตอบยังไง กลัวตอบไปแล้วมึงไม่พอใจ ถ้าให้บอกว่ารู้สึกยังไงที่มึงแอบชอบ กูยอมรับว่าตอนที่มึงแอบชอบกูก็รู้สึกเฉย ๆ เพราะอะไรมึงรู้ไหม? เพราะมึงแอบชอบไง มันเป็นความลับ กูไม่รู้อะไรทั้งนั้น”
“เออมันก็จริงอะ เพราะพี่ไม่รู้ว่าส้มแอบชอบ…”
“อื้ม… แต่ตอนที่รู้ก็คงรู้สึกแปลก ๆ มั้ง เพราะตอนที่มึงบอกกูว่ามึงชอบกูก็ยังอึ้ง ๆ แต่ไม่ได้รู้สึกต่อต้านอะไร”
“ทำไมอะ?” เอ่ยถามด้วยความสงสัย ทำไมพี่ไทเกอร์ถึงไม่ต่อต้านเมื่อรู้ว่าเขาแอบชอบ
“กูไปนอนคิดมาแล้วว่าจะลองเอามึงแล้วทิ้ง”
“เดี๋ยว ๆ แรงมาก!”
“ขอโทษ… แต่หลังจากที่มึงชนกูที่ร้านเหล้ากูก็กลับไปคิดเลยว่าต้องลองผู้ชายดูเพราะผู้หญิงแม่งไม่เวิร์ก และกูคิดไว้ว่าจะไม่จริงจังกับใครแล้วคิดจะแค่มีเซ็กซ์พอ” ได้ยินส้มตำถึงกับต้องหันมามองคนตัวสูงด้วยความหงุดหงิด
“…” ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันไว้แน่น ถึงแม้จะมองไม่ค่อยเห็นพี่ไทเกอร์แต่เขาก็จะมองเพราะเขาโกรธ!
“แล้วพอรู้ว่ามึงแอบชอบความคิดกูมันเลยเปลี่ยนไป”
“พี่รู้ไหมว่าส้มโกรธ สรุปคือคิดจะเอาส้มแล้วทิ้งจริง ๆ เหรอตอนแรก?” น้ำเสียงจากคนตัวเล็กทำให้เขารู้ว่าส้มตำกำลังหงุดหงิด
“…”
“ความคิดพี่ไม่ต่างไปจากผู้ชายคนอื่นที่เข้าหาส้มเลยอะ” เอ่ยพร้อมทุบอกแกร่งด้วยความโกรธ แต่ไทเกอร์กลับเลือกที่จะดึงใบหน้าใสให้มาซบอกแล้วกอดไว้แน่น
“ขอโทษ… แต่ฟังกูเล่าก่อน ที่กูต้องคิดแบบนั้นเพราะกูถูกบอกเลิกบ่อยไงส้ม และที่บอกว่าเอาแล้วทิ้งมันก็คือวันไนท์สแตนด์มึงเก็ตไหมวะ แค่มีอะไรกับมึงแล้วแยกกันแค่นั้น ไม่ได้หมายความว่าเอาให้มึงรักแล้วทิ้ง”
“…”
“แต่สุดท้ายก็หลงรักจนมาถึงทุกวันนี้ไง ทำไมต้องให้อธิบายอะไรขนาดนั้น อีกอย่างกูไม่ใช่คนที่จะทิ้งใครง่าย ๆ”
“ก็พี่ไม่เล่าให้หมดอะ! ส้มเกือบร้องไห้แล้วนะ” เสียใจไปแล้วด้วย แรงกระชับกอดทำให้ส้มตำจำต้องดันอกแกร่งออก เขารู้ว่าพี่ไทเกอร์กำลังกอดให้เขาหายงอนแต่บางทีก็ออกแรงมากไปจนเขาหายใจไม่ออก
“พี่แรงเยอะนะ จะออกแรงกอดอะไรขนาดนั้น รู้แล้วว่ากำลังปลอบใจอะ”
“อือ… ขอโทษ”
จุ๊บ...
“รู้แล่ววว…” ชอบจุ๊บให้เขาเขินตลอดเลยนะ
“ตอนแรกที่ได้คุยกับมึงคือตอนที่กูจับได้ว่ามึงแอบมองใช่ไหม? เสียงมึงนุ่มมากส้ม เออไม่แปลกที่เป็นแบบนี้ ตอนนั้นกูรู้สึกว่ามึงน่ารักว่ะ ขาว ๆ ตัวเล็ก ๆ หน้าสวย ๆ ยิ่งตอนครางใต้ร่างกูยิ่งได้ใจ”
“เอ่อ… คนละฉากแล้วพี่ไทเกอร์”
“เออโทษที มันอดไม่ได้… แต่กูรู้สึกว่ามึงน่ารักจริง ๆ” ยิ่งส้มตำอ้อนเขาให้ปล่อยมือเขายิ่งชะงัก รุ่นน้องผู้ชายมันจำเป็นต้องน่ารักขนาดนั้นเลยเหรอวะ แถมมือยังนุ่มนิ่ม ผิวก็ขาวเสียจนตัดกับผิวเขาอย่างเห็นได้ชัด
“เห็นป่ะ รู้ว่าเมียงานดีขนาดนี้ก็ไม่เอาตั้งแต่แรก”
“เออนั่นดิ”
“แต่ไม่เป็นไร เราได้มาเป็นผัวเมียกันแล้วนะพี่ไทเกอร์ ลงเรือเดียวกันแล้วด้วย”
“เรือล่มแน่”
“บางทีส้มก็อยากกัดคอพี่อะ แต่ไม่เป็นไรถือว่าผัวพูดเล่นส้มให้อภัยได้ มาสัญญาว่าจะรักส้มและดูแลก้นส้มตลอดไป” เขาจะอยู่เคียงข้างพี่ไทเกอร์ไม่จากไปไหน จะไม่ยอมเลิกกับพี่ไทเกอร์ถ้าหากพี่ไทเกอร์ไม่นอกใจเขา
“สัญญาครับ”
“เดี๋ยว… ทำไมง่ายอะ พี่ง่วงแน่เลย”
“ใช่… เริ่มรำคาญล่ะ สักพักจะหนีไปนอนโซฟา เมียแม่งแหกปากพูดไม่ยอมหยุด”
“รุนแรงอะ ก็รักไหมถึงได้คุยด้วย”
“มันเกี่ยวเหรอวะส้ม?”
“งั้นนอนก็ได้…”
“…”
“ยะ อย่าจับนะ!” ทำไมมือหนาต้องเลื่อนลงไปบีบสะโพกเขาเล่นด้วย พี่ไทเกอร์ชอบแกล้งเขา บ่นว่าอยากนอนพอเขาจะนอนก็ชอบแกล้ง!
เสือเจ้าเล่ห์!
ร่างเล็กรีบพลิกตัวกลับไปนอนหันหลังให้คนตัวสูงกอด ยามที่มีพี่ไทเกอร์อยู่ข้างหลังเขามักจะรู้สึกเหมือนมีเกราะป้องกันภัยอันตรายทุกสิ่งอย่าง
พี่ไทเกอร์คือป้อมปราการสำหรับเขา!
“กูสอดเข้าไปตอนนี้ได้ไหมส้ม”
“ขอร้อง… ส้มเหนื่อยแล้วนะ”
“แล้วทำไมต้องเอาก้นมาถูลูกชายกูด้วย?” ส้มตำกำลังร่อนสะโพกถูเป้าของเขาไปมาจนเขาเริ่มทนไม่ไหว พอบอกไปเจ้าตัวถึงได้หยุด
“พี่ไทเกอร์…”
“…”
“แทนตัวเองว่าพี่สักครั้งไม่ได้เหรอเวลาคุยกับส้ม ส้มเคยฝันแล้วในฝันพี่เรียกแทนตัวเองว่าพี่อะ มันดูละมุนมาก ๆ เลยนะ”
“กูอยากนอน”
“เคร…”
ซึ้งมาก!
ฮืออออ…
จะอยู่ในสถานการณ์ไหนพี่ไทเกอร์ก็ยังคงเป็นพี่ไทเกอร์อยู่วันยังค่ำ อย่างน้อยเวลาเจ้าตัวพูด ‘กู’ กับ ‘มึง’ กับเขามันก็ยังมีเสน่ห์
“ส้มขออีกเรื่องหนึ่ง”
“…” ได้ยินเปลือกตาหนักจึงเปิดขึ้นช้า ๆ
“ส้มบอกกี่ครั้งแล้วว่าอย่าซื้อเบียร์มาไว้ในตู้เย็นอะ ทำไมต้องซื้อมาไว้?”
“มันก็แค่เบียร์กระป๋องเดียวไหมวะส้ม อีกอย่างมันหายไปไหน?”
“…” เงียบ…
“ไม่ตอบกูจับเย” เอ่ยด้วยน้ำเสียจริงจังเสียจนส้มตำต้องเม้มปาก เขาจะบอกความลับนี้กับพี่ไทเกอร์ไม่ได้เป็นอันขาด!
“หนึ่ง…”
“แงงง ส้มดื่มหมดอะ”
“กูถามจริงส้ม?”
“ก็ส้มหิวข้าวอะ!”
“…” เขาไม่รู้จะพูดไงละ ไม่อยากจะถามน้องมันต่อด้วย ขอหลับตานอนดีกว่า เหนื่อยจริง ๆ คุยกับเด็กในอ้อมกอด ดูเหมือนว่าส้มตำก็ไม่ได้ถามอะไรเขาอีกแล้ว จะว่าไปก็ขำที่พอน้องมันหิวก็กินได้ทุกอย่าง
หรือเขาจะซื้อเบียร์มาดื่มด้วยกันกับเมียดีวะ?
ลองนึกดูเล่น ๆ ถ้าหากเขาซื้อเบียร์มาให้ส้มตำดื่มจนเมาน้องมันจะเป็นยังไงวะ คงจะล่อลวงได้ไม่ยากแน่เลย เขาจะหลอกให้มันทำตามในสิ่งที่ตัวเองต้องการ คนน่ารักเมาจะยิ่งน่ารักมากกว่าเดิมจริงไหมนะ
แต่จะว่าไปอีกใจเขาก็ไม่ค่อยอยากสอนให้เมียดื่มแอลกอฮอล์ ปกติน้องมันไม่ค่อยเสพอะไรพวกนี้อยู่แล้ว เขาเองก็ไม่อยากให้มันสนใจของมึนเมาเหมือนกัน หรือเพราะเขามองส้มตำเป็นเด็กถึงได้ไม่ชอบให้มันดื่มอะไรแบบนี้วะ
เฮ้อออ…
เขาคงมองเมียตัวเองเป็นเด็กจริง ๆ แหละ เพราะนิสัยมันก็ไม่ต่างไปจากเด็ก ทำตัวเด๋อ ๆ ด๋า ๆ จนน่าเป็นห่วงอยู่บ่อย ๆ
ความเงียบภายในห้องทำให้คนตัวสูงเริ่มถูกความง่วงงุนเข้าครอบงำ รวมทั้งความเหนื่อยล้าเริ่มถาโถมเข้ามาเสียจนสมองเริ่มไม่อาจรับรู้อะไรได้อีกแล้ว ยิ่งได้กอดคนตัวเล็กเขายิ่งอยากจะหลับ
จนในที่สุดคนตัวสูงก็พร้อมหลุดเข้าสู่ห้วงของนิทรา…
“พรุ่งนี้เราจะกินอะไรดีอะพี่ไทเกอร์?”
“…” เปลือกตาหนักเปิดขึ้นเสียทันควัน
“ไม่ได้กินผัดกะเพราเครื่องในมานานแล้วอะ”
“แม่งเอ๊ย…”
“แงงงง นอนก็ได้!”
“เออ… ถ้าไม่เงียบกูจับเคยัดปากแน่”
“…”
Talk: ไม่มีลงตอนพิเศษอีกแล้วนะครับ ต่อไปก็เหลือแค่ในเล่ม กำเงินไว้แน่น ๆ นะครับ อย่าเพิ่งลืมน้องเด็ดขาด!
ไปส่งฟีดแบ็กเร็ว #น้องส้มตำคนกาม ตามเอ็มได้ยังช่องทางด้านล่าง
(https://sv1.picz.in.th/images/2019/07/28/K2Czvt.jpg)
Contact Me
Twitter (https://twitter.com/heartfilia_emma)
Page (https://www.facebook.com/heartfiliaemma/)
-
ขำพี่ไทเกอร์อ่ะ มีเมียเป็นเจ้าหนูจำไม อยากนอนก็ไม่ได้นอน เอ็นดูนาง :laugh:
-
ส้มตำน่ารัก เป็นคนที่หื่น แบบน่ารักจังเลย :hao7:
-
:impress2: :-[ :o8: :impress2: :-[ :o8:
หมกมุ่นสมชื่อจริงๆน้องส้ม
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
-
ความรักแบบรุนแรง แต่มีความน่ารักอยู่เสมอ
ร้อนแรงแบบอบอุ่น พี่ไทเกอร์และน้องส้มตำ งานดีมากๆ. สรุป ชอบมาก ส่งกำลังใจและคำขอบคุณให้นักเขียน
:pig4: :pig4: :pig4:
-
มีใครคิดเหมือนกันไหมอะ ส้มอะชอบเสือมาก จนคิดว่าตัวเองไม่ดีพอที่จะคู่กะเขาอะ ถึงต้องฝึกเรื่องนั้นไว้เยอะๆ เพื่อที่จะเอาเรื่องนั้นผูกเขาไว้ได้ โธ่ น่าสงสาร
Sent from my SM-G975F using Tapatalk
-
ปัก
-
:katai4:
-
:pig4: