ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
#เลิฟวินวิน
ไม่อยากหายหน้านาน เลยทยอยเอาเรื่องที่มีในสต๊อกมาลง
เรื่องนี้จะไม่เหมือนที่เคยอ่านนะคะ (ถ้าเคยอ่านแล้ว) เพราะว่าครึ่งหลังเขียนใหม่หมดเยย
แวะเข้ามาคุยกันได้น้าาา รักค่า
เรื่องยาว
♦ NOBI โนบิตะตัวร้าย vs ไจแอนท์จอมบื้อ ♦ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46289.0) (จบแล้ว)
◘ เพียงคุณที่มองไม่เห็น ◘ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67468.0) (ยังไม่จบ)
♦ โอบบดินทร์ ♦ (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62507.0) (ยังไม่จบ)
---- 34 / 2 ---- #สามสิบสี่หารสอง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69538.0) (ยังไม่จบ)
——————
เรื่องสั้น
- - - - ช่าง ♦ รัก - - - - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67557.0)
เด็กมันร้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67725.0)
- - - - Ask Me a Question - - - - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67869.0)
- U N C L E - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67902.msg3866198#msg3866198)
_______________________________________
Twitter (https://twitter.com/viridianxx)
Facebook (https://www.facebook.com/viridianxx)
( 1/3)
“หัวข้อที่เราจะคุยกันในวันนี้ก็คือ...ความรักไม่ผิด แต่ ผิดที่...”
“สวัสดีครับพี่ออยพี่ฉอต...ผมชื่อ จีฮุน เป็นคนเกาหลีใต้ครับ เรียกสั้นๆว่าจีก็ได้ครับ”
“สวัสดีค่ะคุณจี...แหม สำเนียงภาษาไทยชัดเจนพอสมควรเลยนะคะ ความรักของคุณจีไม่ผิด แต่ผิดที่อะไรคะ...”
“ความรักไม่ผิดครับ แต่สำหรับผม”
“....”
“มันผิดที่เรา...รักเขาข้างเดียวครับ”
____________________________
‘สถานนีต่อไป อโศก, ผู้โดยสารสามารถเปลี่ยนเส้นทางไปรถไฟฟ้ามหานครได้ ที่สถานีนี้’
เสียงของคุณรัดเกล้า อมระดิษฐ์เจ้าของบทบาทในใจผมหรือที่เราคุ้นหูกันดีว่า ‘เซนเซยูกิ’ ยังคงดังขึ้นตามหน้าที่เมื่อรถไฟฟ้าเคลื่อนตัวไปยังสถานีใหม่ แอร์เย็นฉ่ำที่เป่ารดบนหัวกับสาวในชุดนักศึกษากระโปรงเอผ่าหน้าไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกดีขึ้นยามเมื่อนึกไปถึงในอีกไม่กี่นาทีข้างหน้าที่ต้องฝ่าฝูงชนเพื่อแย่งชิงสารถีผู้ขี่จักรยานยนต์ตรงข้างทางลง MRT สุขุมวิท
ผมพูดภาษาไทยไม่ค่อยชัด...
นี่แหละที่เป็นปัญหาใหญ่ระดับชาติ!
อ้อ! ลืมแนะนำตัวสินะ... สวัสดีครับผมชื่อคิมจีฮุน เป็นพนักงานเงินเดือนในประเทศไทยมาได้ปีครึ่งแล้ว... อย่าถือสาเลยถ้าหากการบรรยายของผมจะติดขัดบ้างสักเล็กน้อย ผมยังไม่ค่อยคุ้นชินกับภาษาไทยเท่าไหร่ ถ้าจะให้เขียนสื่อสารก็พอเขียนได้เพราะผมแม่นเป๊ะไวยกรณ์พอสมควร แต่พอต้องใช้ภาษานี้พูดจาสื่อสารกับใครทีไร ผมก็มักจะทำมันไม่ได้ดีทุกที
ก็ผมมันคนขี้อาย...
พี่นัท หัวหน้าแผนก AE ที่มักจะมาชวนคุยบ่อย ๆ ก็บอกว่าไอ้นิสัยแบบนี้มันดูไม่เข้ากับหน้าตาหล่อเหลาของผมเท่าไหร่... ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าหล่อแล้วทำไมต้อง เหลา แต่ก็เอาเถอะ ถึงมันจะดูไม่เข้าท่านัก แต่นี่ก็เป็นนิสัยจริง ๆ ของผมล่ะนะ...
‘อโศก’
เสียงของคุณรัดเกล้าดังขึ้นอีกครั้งเพื่อย้ำว่าในอีกไม่กี่วินาทีข้างหน้าจะเป็นเวลาของการแข่งขัน ผู้คนรอบ ๆ ที่ทำงานอยู่ในละแวกนี้ต่างก็เตรียมความพร้อมที่จะแทรกตัวผ่านประตูกรอบเล็ก ๆ นั่น เรามีที่หมายต่างกัน แต่แน่นอนว่าไม่มีใครอยากไปถึงที่ทำงานช้ากว่าเวลาตอกบัตร และเหตุผลง่าย ๆ ที่พวกเราต้องรีบสาวเท้าลงจากสถานีให้ไวยิ่งกว่าวิ่งผลัดสี่คูณร้อยในทุก ๆ วัน ก็มีอยู่ข้อเดียว...
นั่นคือ วินมอเตอร์ไซค์ไม่เคยเพียงพอสำหรับพวกเรา...
“น้องฌอนนนน♥”
ผมสาบานได้ว่ารีบเดินลงบันไดมาจนขาแทบขวิด แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังช้ากว่าสาวผิวขาวตัวเล็กที่กึ่งวิ่งกึ่งเดินไปจนถึงตัววินเบอร์ 9 ที่ผมหมายตาเอาไว้ ร่างสูงโปร่ง เจ้าของผิวสีเข้มกับใบหน้าคมเข้มเหมือนดาราไทยชื่อพี่เวียร์ค่อย ๆ เบือนกลับมามองเธอแล้วหรี่ตาลงช้า ๆ
นี่แหละ เหตุผลที่ทำให้ผมแทบจะวิ่งลงจากบีทีเอสทุกวัน
ผู้ชายคนนี้แหละ…คังชอน หรือ น้องฌอนนนนน ของทุกคน
“อ้าวพี่ลูกปลา...” น้องฌอนนนนนน วินเบอร์ 9 เอ่ยทักผู้หญิงคนนั้นเสียงใส ดวงตาของเขาหดเล็กลงเมื่อริมฝีปากหนา ๆ นั่นแย้มยิ้มกว้างขึ้น
“วันนี้บิดหน่อยน้า พี่ใกล้จะสายแล้วค่ะ”
พูดจบเจ้าหล่อนก็ทำท่าจะเหวี่ยงตัวขึ้นซ้อนท้ายหมอนั่นแทบจะในทันที และผมคงจะช้ำใจมากถ้าหากคังชอนตอบรับคำขอของเธอแล้วขี่ออกไปโดยไม่แยแสผมที่ยืนห่างออกมาไม่กี่ก้าวจากตรงนี้ ผมได้แต่ยืนเม้มริมฝีปาก กำสายกระเป๋าโน้ตบุ๊คที่สะพายเอาไว้แน่น พยายามส่งสายตาส่งกระแสจิตเป็นเชิงให้เขามองผ่านคุณลูกปลามาถึงผมบ้าง
“ตอนนี้ไม่ได้นะพี่ลูกปลา ยังไม่ใช่คิวผม...อีกอย่างผมมีนัดกับลูกค้าประจำน่ะครับ...”
“...”
“นั่นไง” เขาเงยหน้าขึ้นจากสาวร่างเล็กคนนั้นแล้วหันมากวักมือเรียกผมที่ยืนอยู่ตรงนี้ “เฮ้ย ! คุณ ยืนบื้ออยู่ได้ เดี๋ยวก็ไปทำงานสายหรอก”
“...”
“ยังอีก...งงหรอ หรือต้องให้พูดภาษาเกาหลีด้วยถึงจะเข้าใจอะ”
เหมือนมีเพลง ยูอาร์มายเดสตินี่ ที่ประกอบซีรี่ย์เรื่อง ฮูยูแคมฟอร์มเดอะสตาร์ดังวิ๊งในหู ฌอน ลงจากมอ’ไซค์คันที่คร่อมไว้แล้วสาวเท้าเดินเข้ามาประชิดตัวผมที่ยืนงงอยู่ ณ ตอนนี้
คังชอน หรือ น้องฌอนนนนนน(เรียกตามคนอื่นน่ะครับ) เป็นลูกครึ่งเกาหลี-ไทย แน่นอนว่าเขาพูดได้สองภาษาเพราะเขาเล่าให้ฟังว่าพ่อไม่ยอมให้ทิ้งภาษาของพ่อ แต่ที่แน่นอนกว่าคือเขาทั้งหล่อ ทั้งคม ทั้งเข้ม ทั้งฮอต ทำให้ผู้หญิงที่ทำงานในออฟฟิศละแวกนี้ไม่มีใครไม่อยากซ้อนท้ายน้องฌอน
“ม...ไม ไป โส่ง คุน โคน นั้น หรือ?” ผมถามออกไปด้วยสำเนียงที่เขาเคยบอกว่าฟังพอรู้เรื่องกว่าคนงานพม่าที่บ้านนิดหน่อย
“ส่งเสิ่งอะไรล่ะ ก็นัดกันแล้วไม่ใช่หรอว่าจะขี่ไปรับไปส่งคุณ”
“...”
“ยืนอึ้งอะไร ผมพูดเร็วไปหรอ... 아니면 한국어로 말하면 더 좋을까요? ” (หรือว่า ถ้าพูดเป็นภาษาเกาหลีจะดีกว่าไหม?)
“괜찮아 (ไม่เป็นไร) , พา สา ไท ก่อ ได่ คังชอน อุด ส่า ช่วยฝึกกือ”
“อ่า เอางั้นหรอ? แน่ใจนะ?”
“แน่ จาย”
“โอเค งั้นก็รีบไปเหอะ เดี๋ยวก็สายพอดี”
ผมกระพริบตาปริบ ๆ เมื่อเขาเอื้อมมือมาคว้าข้อแขนผมแล้วออกแรงดึงให้เดินตามไปยังบิ๊กไบค์คันโตของเขา แผ่นหลังของคังชอนเวลาสวมเสื้อวินดูดีมาก ๆ ต้องขอบคุณการขนส่งไทยที่มีมาตรการให้แปะบัตรประจำตัวคนขี่ไว้ที่ด้านหลัง...มันรู้สึกสดชื่นนะครับที่ได้เห็นหน้าเขาแม้ว่าเขาจะกำลังขี่รถอยู่ก็ตาม
“พี่กร งั้นผมไปก่อนนะ ส่งคนนี้เสร็จต้องไปเรียนต่อเลย คงไม่ได้มาเข้าคิวนะพี่”
น้องฌอนหันไปเอ่ยกับพี่วินเบอร์ 7 พลางเหวี่ยงตัวคร่อมบิ๊กไบค์แล้วหันหน้ามาส่งสัญญาณให้ผมรีบปีนตามขึ้นไป ตอนนี้ผมมองไม่เห็นอะไรแม้แต่ถนนที่เคยมีรถขวักไขว่อยู่ตรงหน้า ไม่ได้ยินเสียงใคร แม้เจ๊ติ๋มที่ยืนตำส้มตำอยู่ในร้านข้างวินจะกำลังกระแทกสากลงกับครกดังป๊อก ป๊อก...
ผมได้ยินแต่เสียงนุ่มทุ้มของเขา กับกลิ่นแป้งเย็นตรางูจาง ๆ ที่โชยออกมาตอนรถเคลื่อนตัวไปข้างหน้า...
“เป็นไรอ่ะเมื่อกี้ ยังตื่นไม่เต็มตาเหรอ ยืนเอ๋ออยู่ได้ เห็นผมนั่งรอแล้วทำไมไม่รีบเดินเข้ามาหาล่ะ”
เขาหันมาพูดรัวตอนที่รถติดไฟแดงอยู่หน้าตึกแกรมมี่ ด้วยความที่ผมไม่ได้เตรียมตัวที่จะเผชิญหน้ากับเขาในสถานการณ์อย่างนี้ ผมจึงเอนหลังให้หน้าตัวเองห่างจากแก้มของเขาไปเล็กน้อย
“ถ้าคนอื่นแย่งผมไปจะทำยังไง”
“...”
“คุณจะพูดกับใครเขารู้เรื่องวะ ซื่อบื้อจริง ๆ”
เขาบ่นออกมา มันทั้งเร็ว และ เบาเกินกว่าที่ผมจะได้ยินถนัด... แต่ถึงอย่างนั้นน้ำเสียงของเขาก็ทำให้ผมรู้สึกผิดจนต้องเอ่ยคำขอโทษออกมาเป็นภาษาไทยสำเนียงแปร่ง ๆ
“ขอ...ท่ด”
ผมเอ่ยออกไปเบา ๆ โดยที่ไม่รู้ว่าเขาจะได้ยินไหม เพราะเห็นว่าฌอนยังคงพูดของเขาต่อไปเรื่อย ๆ แต่มันก็ยังเบาเกินไป...เบาจนผมต้องโน้มหน้าเข้าไปใกล้ แล้วเอาคางวางบนไหล่เขาเพื่อฟังให้ถนัด
“ทีหลังนะ ถ้าเห็นผมไม่มีใครซ้อนอยู่ก็รีบวิ่งเข้ามาเลย เข้าใจไหม”
“อื้อ”
“แล้วเพลงที่ให้ไปอะ ได้ฟังบ้างหรือเปล่า”
เขาคงจะหมายถึงลิ้งก์รวมเพลงฮิตของเสกโลโซเวอร์ชั่น 1 ที่ส่งให้ผมทางไลน์มาฟังใช้ฝึกภาษา... ผมขมวดคิ้วเข้าหากัน พยายามนึกถึงเพลงที่ชอบที่สุดในนั้น
“ฟาง” ผมตะโกนสวนเสียงลมหวีดหวิวที่ดังคลอระหว่างบทสนทนาของเรา “เพลนนึน แม่ ว่า...เพาะ ดี”
“เพลง ออกเสียงว่า พา-เลง ไม่ต้องมีนึน ไม่ต้องเอาลิ้นแตะเพดานดิ”
“พา-เลงงงง”
“เออ แบบนั้นแหละ แล้วเพลงมันชื่อเพลงแม้ว่า-- แม่ว่าก็ฉิบหายกันพอดี”
ฌอนแก้ให้กลั้วหัวเราะพลางชะลอความเร็วลง เขาหยุดอยู่กลางถนนเพื่อรอให้เบ๊นซ์คันสีดำเคลื่อนตัวผ่านไป ก่อนจะเร่งเครื่องแล้วหักเลี้ยวเข้าไปจอดหน้าตึกที่ผมทำงานอยู่
“เออว่าแต่ เพลงนั้นผมก็ชอบ” เขาพูดขึ้นมาตอนที่เท้าผมแตะถึงพื้น อันที่จริงผมกะจะลงจากเบาะแล้วรีบวิ่งเข้าไปตอกบัตรในออฟฟิศทันทีที่ถึงเลย แต่เพราะรอยยิ้มเล็ก ๆ ของเขาที่ส่งมาให้นั่นแหละ ทำให้ผมยังต้องยืนนิ่งอยู่ตรงนี้
“ไว้จะหามาให้ฟังอีกนะ”
‘สมมติเอานะว่าฝันเป็นจริง
ก็แบบว่าเธอมีใจให้กัน
ขนาดแค่คิดหัวใจยังสั่น จริงๆ นะเธอ’
อยู่ๆ เพลงแม้ว่าท่อนสุดท้ายก็ดังขึ้นในสมอง อยู่ๆหน้าก็ร้อนโดยไม่มีสาเหตุ
แบบนี้เขาเรียกใจสั่นได้หรือเปล่านะ...
มันคือความสงสารที่ผมพูดภาษาไทยไม่ชัดหรืออะไรกันแน่?
แต่ที่แน่ ๆ เขากำลังทำให้ผมรู้สึก ชอบ เขามากกว่าเดิม
ไม่ใช่เพราะกลิ่นแป้งตรางูจากตัวเขา
ไม่ใช่เพราะเขาพูดภาษาเดียวกับผมได้
แต่เพราะผมชอบเขา
ผมชอบฌอน
____________________
เขินจุง ชื่อเรื่องสิ้นคิดไปอีกค่า 555555
#เลิฟวินวิน
ไว้คุยกันนนนค่า