-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความที่ไม่เหมาะสมและเกิดความขัดแย้ง
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
†ღ กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ ღ† (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ได้รับอนุญาตให้นำมาโพสต์เรียบร้อยแล้ว
เจอกันพรุ่งนี้นะคะ :oni1:
*** ขออนุญาตแก้ไขคำห้อยท้ายของชื่อเรื่อง เพื่อลดความรุงรังของหัวข้อ แต่หากผู้แต่งมีเรื่องแจ้งเพิ่มเติม ก็สามารถแก้ไขชื่อเรื่องได้ตามปกติค่ะ
ทิพย์โมบอร์ดนิยาย
-
:mc4: :mc4: :mc4: เจิมก่อนเลย+++++++++ :mc3: :mc2:
:oni1: รอนะ มาต่อไวๆเลย..... :oni1: :oni1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
แวะมาตัดริบบิ้นเป็นเกียรติสำหรับเรื่องใหม่ 5555
:mc4: :mc4: :mc4:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดด
น้องแนน มีเรื่องใหม่มาอีกแล้วววว
เข้ามา :a12: :a12:รอ
-
เข้ามารอเช่นกันค่ะ :oni2: :oni2:
-
ลงชื่ออ่านคร่า
ฮิ้วววว
-
เข้าลงชื่อรอ ครับ:oni2:
-
วี้ดวิ้วววววว คู่นี้ฮาสุดรองจากคู่เส่ง-เปาละ ฮุๆๆๆ ขอบพระคุณที่เอามาโพสท์ในเล้าเป็ดค่า :laugh:
(ว่าแต่ทำไมไม่มีใครเอาคู่อารยะ-อิทสุดเลิฟของเรามาลงมั่งเนี่ย หรือว่ามีคนโพสต์ไปแล้วแต่เราหลังเขาเองวุ้ย?)
-
:a12:มารอนะค๊าบ
[attachment deleted by admin]
-
พั้นซ์กะมังคุดจบปุ๊บ
:oni2:
ตั้มกะทัตก็มาต่อปั๊บ :m1:
ฉลองพร้อมต้อนรับเรื่องใหม่
+1 เป็นกำลังใจให้ก่อนเลยคับ
เอ้า :mc4: :mc4: :mc4:
-
สู้ ๆ ค๊าบบบ!!!~
-
อารายกันเนี้ยะ มาทำให้อยากแล้วจากไป
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
:angry2:
-
เป็นกำลังใจให้คนแต่งและคนโพสต์ :mc4: :mc4:
มารออีกคู่ :m23:
:bye2:
-
ขอแต่งสวย : 222222:มาร่วมงานตัดริ้บบิ้นเคอะ
+1 ให้คนโพสเลยจ้า
-
:oni2: เข้ามารออ่านครับ
:m4: ขอบคุณคนโพสต์ครับ
-
:jul3: มีการอ่อยเรียกเรตติ้งด้วยนะแนนนี่ มาให้อยากแล้วจากไป :laugh:
-
มาช้าไปนิด :m23:
+1 ให้กับทุกคนเลยนะคะ
อ่านแล้วช่วยเม้มเป็นกำลังใจให้คนแต่งด้วยนะคะ :pig4:
ตอน แค่สบตา
ร่างเล็กบางเดินเข้ามาภายในโรงเรียน
แม่งซวยแต่เช้า ไอ้พวกผู้ชายโรงเรียนอื่นนี่มันยังไงวะ
ขาดแคลนผู้หญิงกันมากเลยเหรอ
ถึงได้มองกันตาเป็นมัน
ลองเข้ามาสิ กูจะอัดให้เละเลย
ร่างเล็กบางของกฤษดาเดินเข้ามาพร้อมกับไม้ทีในมือ ที่เอาพาดไว้ที่บ่า
และหนังสืออีกสองสามเล่ม
เห็นหน้าตาน่ารัก หวาน ๆ แบบนี้ แต่กฤษดาเคยซัดคู่ต่อสู้หมอบไปหลายรายแล้ว
จนในแผนกก่อสร้างยกให้เป็นมือหนึ่งเรื่องการต่อยตีไปแล้ว
แผนกไหนก็ไม่ค่อยกล้ายุ่งด้วยสักเท่าไหร่ กับพี่คีเด็กโยธา ก็พอคุ้นกันดี
แฟนแกก็น่ารักดี เป็นผู้ชายเหมือนกัน ดูนิ่ง ๆ เฉย ๆ น่ารักดี ไม่ค่อยพูด
แต่พี่คีก็ไม่ค่อยสนใจคนรอบข้างนักหรอก
ก็ลองลือเรื่องพี่สนให้อับอายดิ
โดนพี่คีเล่นซะเละ ไม่มีดีเลย
แต่กับไอ้ทัตแผนกเครื่องกล ยังไม่เคยเจอกัน
ข่าวว่ามาว่ามันก็กวนตีนใช่เล่น
แต่ก็ดี ไม่เข้ามากวนตีนกับเขาก่อนถ้าแม่งเข้ามาล่ะก็
จะอัดให้หมอบเลย
เห็นว่ามันกำลังจ้องหาเรื่องเขาอยู่ในฐานะที่แผนกก่อสร้าง
กำลังจะหาทางแซงหน้าแผนกเครื่องกล
แต่กับแผนกโยธา ก็ไม่เห็นจะยุ่งกับใคร รวมทั้งแผนกอื่น ๆ ด้วย
มีก็แต่แผนกเครื่องกลนี่แหละ ที่มันทำท่าฮื่ม ๆ อยู่
เกือบยกพวกตีกันหลายครั้ง อยากเห็นไอ้ทัตแผนกเครื่องกลอยู่เหมือนกัน
ว่ามันจะแน่สักแค่ไหนกันเชียววะ
ร่างบางเดินเข้ามาในแผนกด้วยความรีบเร่ง เวรแล้ว วันนี้เสือกตื่นสาย
เข้าไปไม่ทันโดนเช็คขาดอีกแน่
ทั้งที่รีบจ้ำรีบเดิน
เพราะมันปาเข้าไปกี่โมงกี่ยามแล้วเนี่ย
ขืนเข้าไม่ทันตายแน่ ตายหยั่งเขียด ไอ้ตั้มเอ้ย
ทั้งรีบทั้งเร่ง ทั้งตั้งหน้าตั้งตาจะวิ่ง จนกระทั่ง
"โอ้ยยยยยยยยยยย" ร่างเล็กบางไปกระแทกกับใครคนหนึ่งอย่างไม่ตั้งใจ
หนังสือสองสามเล่มหล่นกระจัดกระจาย
พร้อมกับไม้ทีที่ถืออยู่ก็ปลิวร่วงด้วย
แม่งเอ้ย ซวยเว้ย ซวย
มือของใครคนหนึ่งที่ไอ้ตั้มเดินชนเมื่อสักครู่
รีบช่วยมันเก็บหนังสือสองเล่มที่หล่นกระจาย
และเมื่อไอ้ตั้มเงยหน้าขึ้น ก็พบกับคน ๆ นั้น
ร่างบางสบตากับร่างสูง ที่ค่อยสบตากลับมาหลังจากเก็บหนังสือให้จนหมด
และส่งคืนให้ ในขณะที่มือยังแตะอยู่กับมือเล็ก ๆ อย่างไม่ตั้งใจ
ดวงตากลมโตสบกับดวงตาคม ๆ นั้นนิ่ง
เหมือนกับโลกทั้งโลกหยุดหมุนไปชั่วขณะ
ดวงตาคมจ้องตากลมโตนั้นนิ่ง เพียงเสี้ยววินาที
ก็เหมือนกับหัวใจถูกฉุดกระชากหายไปในทันใด
และก็พอกับร่างบาง ที่แค่มองสบตากับร่างสูงแกร่งหนานั้น
ก็เหมือนกับพบกับบางสิ่งที่ขาดหายไป
แค่เพียงได้สบตา
แค่เพียงได้สัมผัสแค่ปลายนิ้วมือ
หัวใจกลับถูกดูดกลืนไปแล้ว
แต่ก็แค่เพียงเวลาไม่นาน เมื่อออดเข้าเรียนดังขึ้น
ไอ้ตั้มก็ต้องรีบผลุนผลันวิ่งผละจาก ออกไป
และหันกลับมามองร่างสูงที่ยืนนิ่งมองมาเหมือนกัน
นายเป็นใครวะ นายเป็นใครกัน
ทำไมมันรู้สึกแปลก ๆ อย่างนี้นะ
ไอ้ตั้มรีบวิ่งไปที่แผนกเพื่อเข้าเรียนด้วยความรีบเร่ง
แต่จิตใจไม่เป็นอันทำอะไร ยังคงวิ่งไปแบบงง ๆ
และก็พอกับร่างสูงที่ยืนมองร่างบางที่ลับตาไป
ไม่เคยเห็นเลย ชื่ออะไรกันวะ ทำไมน่ารักโดนใจอย่างนี้วะเนี่ย
ไอ้ทัต แห่งแผนกเครื่องกล เอามือกุมอกไว้
หัวใจเต้นรัวไม่เป็นส่ำ
เด็กแผนกไหนวะ น่ารักโคตร ๆ สวยกว่าผู้หญิงบางคนซะอีก
โอยยยยยยยยยยย ทำไงดี โดนขโมยหัวใจไปแล้วอ่ะ ใครก็ได้ช่วยทีเถอะ
ไอ้ทัตเดินเหมือนคนละเมอ หลังจากมองร่างเล็กบางนั้นวิ่งหายไปหลังตึกเรียน
แล้วมันก็เดินเหมือนวิญญาณออกจากร่างไปพร้อมกับร่างที่มันเดินชน เมื่อสักครู่นี้
.......
-
จิ้มมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมมม
ได้อ่านแล้วววววววววว
แรกพบสบตา ใจน้อยก็พลันปลิวหนีไป
อะไรจะปิ๊งกันขนาดนี้ อยากรุ้จริงๆว่าจะมาตีมาต่อยกันท่าไหน :laugh: :jul1:
-
มาตอนใหม่ทันใจวัยรุ่นมาก :laugh:
พี่แนนนี่น่ารักจริงจริ๊ง~ มากอดที :กอด1:
แรกพบสบตา ปิ้งกันเลยเว้ย อิอิ
-
+1 ให้แนนก่อนเลย
แรกพบสบตา ก็เกิดปิ๊งแล้ว สงสัยคู่นี้คงไม่ต้องตีกันก่อนแน่เลย
มารอตอนต่อไปดีกว่า :bye2:
-
ร๊ากกกกกกกกกกกกกกกแรกพบ มีจริงรึนี่
:L1:
ทำเอาน้องตั้มกะนายทัตปั่นป่วนในจิตจายยยย
ดอกรักเริ่มบานแล้วล่ะสิ
:m12:
-
อ้ะแอบมาติดตาม series นี้ต่อ
เป็น FC ไปโดยไม่รู้ตัวซะแล้ว :o8:
หวัดดีครับ แนน อิอิ :m4:
-
:o8: โอยยยยยยยยยยยยย....เปิดตัวมาก็ปิ๊งกันแล้ววววววววนายตั้มกะนายทัต
:oni2: +1 เป็นกำลังใจให้คุณแนนครับ ขอบคุณครับ
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
เปิดมาตอนแรกก็ปิ๊งปั๊งกันแล้ววววววววววว
ตอนต่อไปมาเร็วๆน๊าาาาา :oni2:
-
วุ้ย กว่าจะรู้จักชื่อกันก็คงอีกนานนนนนนน อิอิ
ว้าย 218 + 1 ทำไมเป็น 220.......กิต.ไม่ได้แกล้งนะคะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
จิ้มกลับค่ะ :c5: :c5:
น่ารักอ่ะ ตกหลุมรักกันเลยที่เดียว :c5: :c5:
:a11: :a11: :a11: :a11:
-
แนนจ๋า ขอโทษทีมาช้านะ :L2:
ขอบคุณมากมาย ได้อ่านซีรียส์ช่างกลฯ อีกตอนแล้ว :m1:
+1 ให้ความน่ารักของแนน :กอด1:
-
:m15:
เค้าขอโทษนะตะเอง ที่มาเม้นช้า
ตะเองก็รู้นะ
ยิ่งวันนี้โดนซ้ำเติม น้ำตาซึมไปหลายรอบเลยว่ะ
ใครมันจะเข้าใจ เห้อ
ไปนอนละนะ :a12:
-
:m13:
กลับมาให้กำลังใจคุณ nana lonely
เหมือนเดิม
นะครับ
:o8:
-
น่าติดตามจริงนะ รักแรกพบเหรอ :oni2:จะรอตอนต่อไปนะ
-
รักแรกพบ!!!~
-
ว้อยยยยยยยยย
อยากเจอรักแรกพบบ้าง
-
พลอยใจเต้นแรงตามไปด้วยเลย
:man1:
-
ช่างกลxก่อสร้าง!!!
มันละทีนี้ จะตีกันตายก่อนไหมเนี่ย........
1 จึ๊กเลยครับผม รออ่านนะคร้าบบบบบบ o13
-
ว๊าว ว ว
first impression .. วู้*
-
bellbomb ภาคอื่นๆของซีรี่ย์ปรัชญาช่างกลฯ รอก่อนนะคะ แนนขออนุญาติคุณเท็นมาแล้วนะคะ แต่จะลงให้จบที่ละภาคก่อน
จะได้ไม่งงกันนะคะ รับรองได้อ่านกันแน่นอนคะ
shiawase อร้ายย แนนโดนจิ้ม ตีต่อยกันท่าไหนไม่รู้ รู้แต่งานนี้มีเลือดสาดแน่
Yakuza แอ๊บว่าตัวเองวัยรุ่นอยู่เหมือนกัน 5555 รุ่น... จะกอดแนนเหรอ มาจิ
wan ไม่อยากจะบอกวันเลยว่า ภาคนี้เลือดสาดดด แต่เลือดจากไหนไม่รู้ อิอิ
nbee รักแรกพบมีจริงที่ ตั้ม กับ ทัตเนี่ยแหละ ส่วนคนถามเจอหรือยังคะ รักแรกพบอ่ะ คนโพสก็ยังหาไม่เจอเหมือนกัน อยากเจอเหมือนกัน
mantdash หวัดดีจ้าป๊อบ งั้นเรามาเป็น fc กลุ่มเดียวกันเถอะ
Kipper ขอบคุณนะคะสำหรับกำลังใจ
Bg LoVe NT พี่แขกรี๊ดเอาฤกษ์ก่อนเลยเหรอคะ ระวังนะคะกว่าจะจบเรื่องเสียงจะแหบซะก่อน เพราะความน่ารักของคู่นี้
kit ไม่นานเกินรอคะกิต
akaipee ตกหลุมรักแล้วต้องตามให้กำลังใจกันตลอดเรื่องนะคะ
HaLF333 หวัดดีจ๊ะมัส มาช้าดีกว่าไม่มามิชิเหรอคะ ว่าแต่มัสกับแนน เราคงต้องเกาะกันไปตลอดแล้วหล่ะ ชิมิ
jay_jay ตะเอง ใครทำตะเองน้ำตาซึม มามะ เดี๋ยวแนนปลอบให้ ใครไม่เข้าใจไม่เป็นไรนะ แนนเข้าใจเจจ๋าเอง
YO DEA อ่า สาวกเป็ดแดงที่รัก ขอบคุณสำหรับกำลังใจนะคะ
torto ได้คะ เดี๋ยวลงตอนต่อไปให้เลยคะ จัดให้
benxine ขอบคุณคะที่เข้ามาอ่าน
Junrai_Hyper อืม อันนี้คุณพูห์คงต้องตามหาเอาเองแล้วนะคะ
19NT วัดการเต้นของหัวใจด่วนนน
aoi ต้องตามอ่านไปเรื่อยๆคะ
OHmeza019 ขอบคุณคะที่เข้ามาอ่าน
-
ตอน ใกล้
“ข้าวผัดแหนมครับ........แล้วก็น้ำเปล่า” ร่างสูงใหญ่ บอกกับเจ้าของร้านอาหารตามสั่ง
ถึงรายการอาหารที่จะกิน
“แหนมหมด ...เอาอย่างอื่นได้มั้ย...” เจ้าของร้านเอ่ยบอก บ่ายกว่าขนาดนี้แล้ว
อะไรก็หมดกันได้เรื่องปกติ
“งั้น....เอากระเพราปลากระป๋องแล้วกันครับ” ไอ้ทัตพงษ์สั่งซ้ำอีกครั้ง
และก็นั่งเปิดหนังสือพิมพ์หน้ากีฬา
ทำทีเป็นอ่านข่าว ผลการแข่งฟุตบอลคู่เมื่อคืนก่อน
เคาะโต๊ะเล่น อย่างเพลิดเพลิน
วันนี้เป็นเสาร์ และนี่ก็บ่ายมากแล้ว หิวจะตาย
เลยลงมาสั่งข้าวกิน
อพาร์ทเม้นที่อยู่ก็ธรรมดาแล้วก็อยู่สบายดี
อากาศร่มรื่น ถึงจะอยู่ลึกเข้าไปในซอยก็เถอะ
แต่ก็ใกล้กับโรงเรียน
บางทีเขาก็ไปรับจ็อบเขียนป้ายโฆษณากับรุ่นพี่บ้าง
ไอ้ตังค์มากินขนม
ถ้าเบื่อ ๆ ก็ไปเช่าหนังมาดู
วันเสาร์เป็นวันแสนสบาย ได้นอนกลางวันหลับอย่างมีความสุข
และตื่นมาดูแดจังกึมตอนเย็น
อือ ดี ดี ชอบวันเสาร์กับวันอาทิตย์ที่สุดเลย
ไปเช่าหนังสือดีกว่า กินข้าวเสร็จแล้ว อยากอ่านเรื่องย่อละครภาคดึก
นี่จะมีใครรู้มั้ยวะเนี่ย
ว่าพี่ทัตโคตรเท่ห์ของแผนกเครื่องกล ติดละครทุกเรื่องที่มีฉาย
บางวันมีการสลับช่องดูระหว่างช่องสาม ช่องห้า ช่องเจ็ด ช่องเก้าอีกต่างหาก
หนักกว่านั้นคือต้องอ่านเรื่องย่อละครด้วย กลัวไม่ทันสถานการณ์
และต้องไปอ่านเรื่องย่อละครจากหนังสือพิมพ์อีกต่างหาก
เวลาอ่านก็ต้องแกล้ง ๆ แง้มหน้ากีฬาไว้
แต่จุดหมายคือละครตอนต่อไปต่างหากล่ะ
ทำไมกูต้องเป็นคนมีความลับแบบนี้ตลอดด้วยวะเนี่ย
ไอ้ทัตเอาหนังสือพิมพ์กางให้ใหญ่ที่สุด เพื่อจะได้อ่านละครได้แบบไม่มีใครสนใจ
มันขมวดคิ้วมุ่น เมื่อพบข้อความ โปรดอ่านต่อพรุ่งนี้
อะไรวะ จบอีกแล้ว กำลังลุ้นเลย โหยยยยยยยยย เซ็งเลย
“ข้าวผัดแหนมครับ.....แล้วก็น้ำเปล่า” คนที่เดินมานั่งฝั่งตรงข้ามเอ่ยสั่งรายการอาหาร
“แหนมหมดครับ...เอาอย่างอื่นได้มั้ย”
เจ้าของร้านบอกประโยคเดียวกันกับที่บอกทัตพงษ์เหมือนกันเป๊ะไม่มีผิดเพี้ยน
“งั้นเอากระเพราปลากระป๋องแล้วกันครับ” คนคนนั้นสั่ง
ใครวะ
กินแบบเดียวกับกูเลย
ไอ้ทัตพับหนังสือลงด้วยความสงสัย และก็ได้พบกับคนตรงหน้า
“เฮ้ยยยยยยยยยย “ ร่างสูงตะโกนเสียงดังเหมือนกับได้เห็นสิ่งที่ไม่เคยพบเคยเห็นมาก่อนในชีวิต
“เฮ้ยยยยยยยยย” ไอ้คนตรงข้ามก็ตะโกนกลับไม่แพ้กัน
“มา....มากินข้าวร้านนี้เหมือนกันเหรอเนี่ย...จำ จำ จำ เราได้ป่าว...ที่ช่วยเก็บหนังสือให้ที่โรงเรียนอ่ะ”
ไอ้ทัตรีบแนะนำตัว กลัวว่าคนตรงหน้าจะลืมมันไป
จริง ๆ แล้วมันก็เดินหาคนน่ารักคนนั้นในโรงเรียนอยู่หลายวัน
แต่ก็ไม่เจอสักที บทจะเจอทำไมมันเจอกันง่ายจังวะ
น่ารักชิบหายเลยเว้ยวันนี้ ไม่คิดว่าจะได้เจอนะเนี่ย อยู่แถวนี้หรือไงวะ
“อือ...ก็จำได้...แล้วมา มากินข้าวเหรอ” คนน่ารักคนนั้นเอ่ยถามไอ้ทัต
แล้วก็หยิบช้อนกับส้อมมาเตรียมไว้
“ใช่..อพาร์ทเม้นเราอยู่นี่เอง..ก็เลยมากินข้าว...นายอ่ะ”
ไอ้ทัตชี้ไปที่อพาร์ทเม้นท์เยื้อง ๆ ออกไป จากร้านขายข้าวเล็กน้อย
“จริงดิ...เราก็อยู่เนี่ยอ่ะ..เหมือนกันเลย” ไอ้ตั้มยิ้มให้กับคนที่ชวนคุย
มองหน้าคนตรงข้ามยิ้ม ๆ
หล่อเว้ยวันนี้ หล่อว่ะ ล่ำดีจริงเว้ย ตอนนั้นใส่ชอร์ปเห็นไม่ค่อยชัด
แต่ใส่เสื้อยืดกางเกงขาสั้นธรรมดาแบบนี้นี่เห็นชัดเลย
ทำไมมันถึงได้สมเป็นผู้ชายอย่างนี้วะเนี่ย
“เฮ้ย...จริงป่าว...เพื่อนบ้านกันเลยเนี่ย...อยู่ห้องไหนอ่ะ” ไอ้ทัตชวนคุย
ดีใจจนบอกไม่ถูก แบบนี้มันต้องสานสัมพันธ์กันหน่อยแล้ว
“343...นายอ่ะ..” ไอ้ตั้มยิ้มให้ และบอกเลขที่ห้องที่มันพักอาศัยอยู่
เพราะบ้านอยู่ไกลมากจากที่เรียน ขืนเดินทางไปกลับตายกันพอดี
เลยเพิ่งมาอยู่อพาร์ทเม้นใกล้ ๆ โรงเรียน ให้อยู่หอคงไม่ไหวอึดอัดตาย
“เราอยู่ 442 ชั้นบนอ่ะดิ....เฮ้ย..อยู่เยื้องกันเลยนี่หว่า...” ไอ้ทัตยิ้มอย่างดีใจ
อ้าว อย่างนี้ก็โป๊ะเชะเลย
“กระเพราปลากระป๋องได้แล้ว....”
เจ้าของร้านยกจานข้าวมาเสริฟ กับสองคนที่นั่งคุยกันอย่างถูกคอ
กฤษดาเบะหน้า เมื่อเห็นว่าปลากระป๋องในจาน น้อยกว่าจานของคนตรงหน้า
ทำไมมันตักแบ่งไม่สมดุลอย่างนี้วะ
“ทำไม...ให้ไม่เท่ากันเลยวะ” ไอ้ตั้มบ่นเสียงเบา
ก่อนจะลงมือใช้ช้อนที่เตรียมไว้ ตักข้าวในจานกิน
“อ่ะ...” ไอ้ทัตตักปลากระป๋องในจานให้คนตรงข้ามจนเกือบหมดจาน
“เฮ้ย...มาให้เราทำไมอ่ะ...นายไม่กินเหรอวะ” ไอ้ตั้มเงยหน้าขึ้นมอง
ชอบกินอยู่หรอก แต่เล่นตักให้เกือบหมดแบบนี้ มันไม่ดี เหมือนเอาเปรียบ
“จะได้เท่า ๆ กันไง...” ทัตพงษ์ส่งยิ้มให้กับร่างบางตรงหน้า และเริ่มลงมือตักข้าวในจานเข้าปาก
“เราเกรงใจว่ะ...แบ่งไปหน่อยมั้ย” ไอ้ตั้มทำท่าจะตักคืนให้ แต่ไอ้ทัตก็ห้ามไว้
“เฮ้ย...ตักคืนนี่ไม่คุยเลยนะ...โกรธเลย” ไอ้ทัต บอกกับคนตรงข้าม ที่ตอบกลับด้วยการส่งยิ้มให้
“ขอบใจว่ะ” ไอ้ตั้มบอกกับร่างสูงที่เคี้ยวข้าวในจานอย่างเอร็ดอร่อย
ต่างคนต่างยิ้มให้กัน มีเหลือบมองกันบ้างเป็นพัก ๆ ระหว่างกิน
ก่อนจะก้มหน้าก้มตาตักข้าวกินต่อไปจนหมดจาน
“เฮีย...ข้าวสองจานเก็บตังค์ด้วยครับ” ไอ้ทัตตะโกนเรียกเจ้าของร้าน
ร้านประจำที่มันมากินบ่อย ๆ
“60 บาท” เจ้าของร้านเอ่ยบอก และไอ้ทัตก็ยื่นเงินส่งให้ และรับตังค์ทอนกลับมา
“อ่ะ...ของเรา 30 ป่ะ” ไอ้ตั้มยื่นเงินส่งให้กับคนที่ออกค่าอาหารให้ก่อน
“เฮ้ย...เราเลี้ยงนะ...ถือว่าโชคดีที่ได้เจอกันอีกครั้งไง”
ไอ้ทัตพงษ์บอกกับร่างโปร่งบางที่เขาแอบตามหามาตลอด
“เฮ้ยได้ไงวะ...ไม่ดีหรอกแบบนี้เกรงใจว่ะเอาตังค์ค่าข้าวไปเหอะ”
เจอกันแค่ครั้งเดียวก็มาจ่ายค่าข้าวให้แล้ว
ถึงมันไม่มากมายก็เถอะ แต่ว่าก็เกรงใจ กฤษดาไม่ได้เป็นคนเห็นแก่กินนี่นา
ร่างบางยัดเยียดเงินส่งให้กับร่างสูง
“น่า...คราวหน้าเจอกันอีก...นายเลี้ยงเรามั่งก็ได้..จะได้ถือว่าหายกัน” ไอ้ทัตตอบกลับ
ส่งยิ้มให้กับคนที่มันเห็นว่าน่ารักนักหนา
และคนตัวเล็กกว่านั้นก็ส่งยิ้มตอบกลับมาให้
เออดีเว้ยที่ได้เรียนโรงเรียนเดียวกันแบบนี้ แถมอพาร์ทเม้นท์ก็อยู่ห้องเยื้องกันอีก
ดีว่ะ ไอ้เพื่อนบ้าน แถมได้เพื่อนเรียนด้วย
และไม่แน่ก็อาจได้คนรักด้วยนะเนี่ย
ไอ้ตั้มคิดอย่างขำ ๆ ตัวเอง จะให้บอกเหรอ ว่านับตั้งแต่เดินชนกันวันนั้น
มันก็แอบ ๆ เหล่ ๆมองหามาตลอด แต่ก็ไม่เจอกัน
พอเจอกัน ก็ไม่นึกว่าจะได้เจอกันเร็วแบบนี้
แถมยังได้คุยกันอย่างถูกคออีกต่างหาก
โหยยยยยยยยยย อะไรมันจะพรหมลิขิตบันดาลชักพาแบบนี้วะเนี่ย
...........................
-
:laugh:
จิ้มๆๆๆ แนนจ๋า เจไม่เป็นไรแร้วววววว
แข็งแรงดี สบายมั่กๆ
:L2:
เราไม่เป็นไรแล้วแนน โย่ว!
:a2: ขอบคุณมั่กๆ ตะเองงงงง :กอด1:
-
:mc4: เย้เพิ่งได้มาอ่านแฮะแฮะ...น่ารักจัง
ออกแนวรักแรกพบรายประมาณนั้นป่าว+5555 :t2:
รีบมาต่อนะงับ...ขอติดตามด้วยคนอิอิ :o8:
-
กรี๊ดดดดดดดดด
ชุ่มชื่นกระชุ่มกระชวย :oni2:
-
หุหุหุ พรหมลิขิต แต๊ๆ
เกาะขอบจอรอตอนต่อไป :laugh:
-
:oni2: ว้าวว้าว ตั้งกะเจอกันครั้งแรกต่างคนก็ต่างแอบมองหากันและกัน แล้วทีนี้กะเพราปลา
กระป๋องก็ทำให้ความสัมพันธ์เลื่อนมาอีกขั้นหนึ่ง อิจฉาอ่ะ
:fire: ทีเรานะกินกะเพราปลากระป๋องมาก็หลายปี ไม่เห็นมีอย่างงี้บ้างเลย ทำไม๊
ทำไม :serius2:
:oni1: ว่าแล้วก็ไปทำกะเพราปลากระป๋องกินดีกว่า เผื่อจะเจอคู่บ้าง
-
ชวนให้สงสัย ที่บอกว่าเลือดสาดนะ สาดยังไงจ๊ะ แนน ช่วยเฉลยที
มาสปอยให้อยากรู้ แต่ไม่ต้องตอบนะว่า รอตอนต่อไป
คู่นี้ดูยังไง ๆ อยู่นา รักแรกพบอย่างงี้ ไม่ใช่ต่อไปคงต้องฝ่าฟันกันจนถึงทึ่สุด
แล้วค่อยได้กันนะ เฮ้อ.... มารอตอนต่อไปดีกว่า :bye2:
-
ต๊าย ดอ เด็ก กับ ออ อ่าง อยู่ใกล้กัน เหมือน ทัต กะ ตั้ม เลยนะคะ อิอิ
ได้ - ไอ้ สลับกันบ่อยเลยค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
คอยลุ้นเรื่องนี่ต่อไปค้าบ บบ
-
:m1:
ผมเชื่อครับคุณ nana
ว่าพรหมลิขิตมีจริง
ถึงว่าหงษ์เป็นที่สอง
อิอิ
-
ปิ๊งกัน แถมยังชอบกินเหมือนกัน สมกันจริงๆ :m1:
โอเคเลยแนน เราเกาะเกี่ยวกันไปนะคะ :oni1:
-
จิ้มมัสสส แนนบอกแล้วว่าเราต้องเกาะกันไป :t2:
เอาภาพ fanart มาฝากค่ะ น่ารัก
-
จิ้มๆ nana lonely :laugh:
อะไรๆก็ลงตัว น่าจะย้ายห้องมาอยู่ด้วยกันเลยดีป่ะ :m25:
:bye2:
-
ชอบจังเลย มาต่อไว ๆ นะครับ :oni1:
-
พรหมลิขิต!!!~
-
ทำไมภาคนี้นายเอกเรากระดี๊กระด๊าตั้งแต่ต้นเรื่องเลยอ่ะ ภาคอื่นมันต้องตีต่อยกันก่อนไม่ใช่เรอะ o12
เดาว่าทั้งคู่ต้องมารู้ทีหลังว่าอีกฝ่ายเป็นคนที่ตัวเองรอตื้บอยู่แน่ๆ :jul3:
-
:m13: :m13:เหตุการณ์ราบลื่นดีจัง :laugh: :laugh:
:oni2: :oni2:
-
+1ให้แล้วนะ ขอบคุณคุณคนเขียนด้วยโดนใจทุกเรื่อง (แต่ยังยืนยันว่ารักต้นสน+ภาคีที่สุด) :กอด1:
-
ภาคนี้หวานเกินไปหรือเปล่าครับ
-
ละคร
เฮ้ย อะไรวะเนี่ย ท็อฟฟี่ใครวะ
ร่างบางก้มลงเก็บท็อฟฟี่สีหวานที่หล่นลงมาบนระเบียง
ไอ้บ้าข้างบนมันจงใจปาลงมาให้โดนตัวเขานี่หว่า
ไอ้ตั้มแหงนหน้าขึ้นมองระเบียงห้องที่เยื้อง ๆ ทางด้านบน
เพื่อมองหาเจ้าของท็อฟฟี่เม็ดเล็กนี้
หลังจากที่ซักผ้าแล้วก็กำลังตากผ้าที่ระเบียง ด้านหลังห้อง
ก็ปรากฏว่ามีท็อฟฟี่หล่นลงมาบนระเบียงที่เขากำลัง สะบัดผ้าเพื่อตากอยู่
วันนี้แดดดี ซักผ้าแล้วผ้าคงจะแห้งเร็ว
“ตากผ้าเหรอ...” ไอ้ทัตตะโกนถามลงมา มันไม่ได้ดังมากนักหรอก
แต่ก็พอให้อีกคนที่แหงนหน้ามองได้เห็นหน้ามันชัดเจน
อ๋อ เจ้าของเม็ดท็อฟฟี่คือทัต คนที่เลี้ยงข้าวเขานี่เอง
“อ้าวนายเองเหรอ...แดดดีวันนี้...นายอ่ะ..ซักผ้ายัง” ไอ้ตั้มตะโกนถามกลับ
ส่งยิ้มให้กับร่างสูงที่ยืนยิ้มอยู่บนระเบียงด้านบน
“ตากเสร็จแล้ว...ลงไปหาได้ป่าว..” ไอ้ทัตตะโกนถามกลับ เตรียมจะเดินไปหยิบขนม
เอาขนมลงไปฝากตั้มหน่อยดีกว่า เมื่อวันก่อนกลับบ้านไป
แม่เลยขนขนมมาให้ตั้งเยอะ กินคนเดียวเวลาดูละครดึก ๆ ก็ไม่หมดสักที
เอาไปให้ตั้มช่วยกินมั่งดีกว่านะ ถือโอกาสจีบด้วย
ไอ้ทัตหัวเราะชอบใจในความคิดของตัวเอง
“ห้องรกอย่างกะรังหนู...เข้ามาไม่กลัวเจองูก็ลงมาสิ” ร่างบางสะบัดผ้าผืนต่อไป
และตะโกนบอกกับร่างสูงที่เอ่ยถาม
“เดี๋ยวลงไปหานะ” ไอ้ทัตรีบวิ่งลงไปห้องด้านล่าง พร้อมถุงขนมในมือ
เย่ เย่ ได้คุยกับตั้มแล้ว
รู้จักกับตั้มมาเกือบเดือนแล้ว แต่ไม่ค่อยได้เจอกัน เสาร์-อาทิตย์ ตั้มก็กลับบ้าน เขาก็กลับบ้าน
ที่โรงเรียนก็ไม่เคยเจอกัน หลังจากเจอกันที่ร้านข้าววันนั้น
ก็เดินสวนกันที่ทางเดินบ้าง
แล้วก็มีบางวันที่เจอกันที่ร้านข้าว ช่วงเย็น ๆ
ได้คุยกันบ้างเป็นบางครั้ง แต่ก็แค่เล็ก ๆ น้อย ๆ ไม่ได้คุยกันเป็นเรื่องเป็นราว
เพราะว่าเวลาจะคุยบางทีพอมองหน้าขาว ๆ ของตั้มแล้ว
มันก็เขิน เลยหนักไปทางมองหน้า มากกว่าชวนคุย
แล้ววันนี้ ก็จะได้กระชับความสัมพันธ์ด้วยการลงไปหาที่ห้องด้านล่างแล้ว
จะว่าไป เอ เรียนก็เรียนด้วยกัน แล้วตั้มเรียนแผนกอะไรหว่า ต้องถามหน่อยแล้ว
จีบตั้ม จีบตั้ม จีบตั้ม ลงไปจีบไอ้ตั้มดีกว่า
ก๊อก ก๊อก
เสียงเคาะประตูห้อง ทำให้ไอ้ตั้มต้องละมือจากการตากผ้า
และเดินออกไปดูว่าเป็นใครที่มาหา
โหยยยยยยย ทัตนี่หว่า วิ่งเร็วมากเลยเนี่ย หิ้วอะไรมาเต็มเลยวะ
“เข้ามาก่อนดิ...” ไอ้ตั้มเปิดประตูห้องให้คนตัวสูงกว่าเข้ามาภายในห้องพัก
“เอาหนมมาฝาก...” ฝ่ามือแกร่งยื่นถุงขนมใบใหญ่ให้กับร่างบาง
“เอาหนมมาฝากอีกแล้ว ข้าวยังไม่ได้เลี้ยงกลับคืนเล้ยยยยย นี่เอาหนมมาฝากอีกแล้ว เราเกรงใจว่ะ”
มือเล็ก ๆ รับถุงมาไว้ในมือ และนำไปวางไว้บนโต๊ะเล็ก ๆ ที่ใช้วางของจุกจิกได้
“ข้างบนโคตรร้อนเลยว่ะ...ห้องตั้มเย็นดีเนอะ” หลังจากหาที่นั่งได้แล้ว
ทัตพงษ์ก็ชวนร่างบางนั้นคุย
และกฤษดาก็เดินไปปิดประตูมุ้งลวดที่ระเบียง
ก่อนจะเดินเข้ามานั่งใกล้ ๆ
“ก็ห้องนายมันสูงกว่า บ่าย ๆ ก็โดนแดดอะดิ.....” ร่างบางเอ่ยบอกกับร่างสูง
และเริ่มค้นหาไม้หนีบผ้าที่จะนำไปหนีบผ้าด้านนอกระเบียง
“ท่าจะจริงเนอะ....เดี๋ยวลงไปกินข้าวพร้อมกันป่าว..เราจะรีบมาดู..แด..เอ่อ..แด..ข่าว”
ไอ้ทัตเกือบหลุดปากบอกไปว่า
จะมาดูละครเกาหลีตอนเย็น แต่ก็ต้องรีบเปลี่ยนหัวข้อ
กลัวจะโดนหาว่าไม่แมน ดูละครอะไรเป็นสาว ๆ ไปได้
“ก็ดี..ว่าจะนอนกลางวันหน่อย...ง่วงว่ะ เดี๋ยวจะได้ตื่นมาดูละครเกาหลีช่องสาม
เราไม่ชอบดูหรอกข่าวอ่ะเราติดละครว่ะ” ไอ้ตั้มบอกออกมาหลังจากหนีบผ้าที่ระเบียงเสร็จแล้ว
และมาล้มตัวนอนลงบนเตียง
โอ้ววววววว ขาโคตรขาวเลยเนี่ย ขาวกว่าสาว ๆ บางคนเลยนะเนี่ย แล้วดูสิ เล่นนอนชันเขาขึ้นแบบนั้น
มันจะเห็นไปถึงไหนต่อไหนแล้วนั่นน่ะ
“อ่ะหมอน....ง่วงจริง ๆ ว่ะ..นอนป่ะ” มือเล็ก ๆ ควานหา หมอนอีกใบส่งให้ร่างสูงที่นั่งอยู่
และก็หยิบหนังสือเรื่องย่อละครที่ไปเช่าเมื่อช่วงบ่ายออก มาอ่าน
ก่อนจะรีบวางลงอย่างลืมตัว เมื่อรู้ว่าคนตัวสูงกว่านั้นนั่งมองตาโต
เหมือนกับว่า การอ่านอะไรแบบนี้เป็นเรื่องประหลาดเต็มที
“เฮ้ย .... อย่ามองเราแปลก ๆ งั้นดิ...ก็มันติดนี่หว่า...ตลกอ่ะดิที่เราดูละครน้ำเน่าแบบนี้อ่ะ”
ไอ้ตั้มยิ้มแหย ๆ บอกกับร่างสูงที่รับหมอน มาวางและเอนกายลงนอนเคียงข้าง
“ไม่ตลกเลย....ยืมเล่มดิ...เรา....เราก็ติดละครเหมือนกันอ่ะ...มัน..มันจะดูแย่มั้ยล่ะ”
ไอ้ทัตเองก็ยิ้มกลับแหย ๆ เหมือนกัน แต่ก็รู้สึกดีมาก เมื่อได้รู้ว่า อีกคนก็มีอะไรคล้าย ๆ กัน
“เฮ้ยจริงดิ....ล้อเราเล่นป่าวเนี่ย..ดีใจนะเนี่ย...” ร่างบางเอียงหน้าหันมามองคนที่นอนเหยียดยาวเคียงข้าง
ออกจะตื่นตกใจเล็กน้อยแต่ก็ดีใจมากกว่า
อยู่ที่สถาบัน ไม่รู้จะไปคุยกับใคร ในเมื่อทุกคนเขาก็พากันคิดว่า
คนตัวเล็กร่างบางนี้มีลักษณะโหด ดิบ เถื่อน
ไอ้จะมาทำเป็นหน่อมแน้มน่ารักแบบนี้ คงไม่มีใครนับถือแน่ ๆ
เดี๋ยวจะโดนหาว่าแต๋ว
อยากจะคุยกับใครก็ไม่กล้าคุย อายมาก ถ้าใครจะได้รู้เรื่องนี้
แต่คนที่นอนอยู่เคียงข้างก็อาการเดียวกัน
โชคดีจังเลย เจอพวกแล้ว
“ไม่ล้อหรอก...นายก็อย่าบอกใครนะเรื่องที่เราติดละครอ่ะ..เราอายชาวบ้านเขา”
ไอ้ทัตเองก็เอียงคอหันมาตอบกลับร่างที่นอนเคียงข้างเช่นกัน ส่งยิ้มให้กันอย่างรู้สึกสบายใจที่สุด
“แล้วตอนเย็นนายดูละครเกาหลีช่องสามเหมือนกันป่าว...” ไอ้ตั้ม อมยิ้มอย่างถูกใจ เมื่อเอ่ยถามคนตัวโตกว่า
“เราอ่ะ....โคตรติดเลยแหละ...มากด้วย” ไอ้ทัตหัวเราะเสียงเบา อย่างอาย ๆ
และในบ่ายนั้น สองหนุ่มจากสถาบันเดียวกัน แต่คนละแผนก ก็เลยพากันนอนคุยเรื่องละครรอบดึก
และละครน้ำเน่าช่วงเย็น อย่างถูกคอ
ก่อนจะค่อย ๆ ผล็อยหลับไปในเวลาไล่เลี่ยกัน
............
-
แฟนตั้ม มาแล้ว :oni2: :oni2:
-
:m1:
มาพร้อมกำลังใจเหมือนเดิม
-
:m1: :m1: :m1:
เข้ามาให้กำลังใจค่ะ :oni2: :oni2:
:L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1: :L1:
-
ว้าววววววว
ตอนใหม่มาแล้วๆๆๆๆๆ
:oni2: :oni2: :oni2: :oni2:
-
228 + 1 = 229
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ทำไมเรื่องนี้น่ารักแบบนี้นะ เอ้ะหรือคนโพสจะน่ารักด้วย 555+ :m4:
ท่าทางพวกเราจะเยอะนะ แนน อิอิ :m12:
-
^
^
^
จิ้มป๊อบ
อร้ายย ป๊อบชมแนน
แนน :o8:
ป๊อบก้อหล่อจ้า หล่อในใจแนน :กอด1:
พวกเยอะดีกว่าพวกน้อยจ้าป๊อบ
ถ้าไม่มีคนอ่าน ไม่มีคนเม้ม
แนนก็ยังไม่รู้ว่าจะลงภาคต่อดีไหมเนี่ย :m21:
เพราะแนนไม่รู้ว่ายังมีคนอยากอ่านอยู่หรือเปล่านะ
ใจเริ่มแป่ว ถ้าเห็นเม้มน้อย :sad2:
-
หึหึ สองคนนี่คอเดียวกัน o3 o3
:bye2:
-
เริ่มปรับตัวเข้าหากันอย่างช้า ๆ :o8: ละคร ช่อง 3
มารอตอนต่อไปอยู่นะจะ แนน +1 ให้ล่วงหน้าก่อนเลย
-
เด็กช่างก็ติดละครเหมือนกัน...
เม้าท์กันจนหลับอะไรมันจะน่ารักขนาด :laugh:
จะมีฉากตบจูบแบบในละครอ่ะเป่า :m13:
หุหุ แนนจ๋า แฟนอาร์ต งามจัง...
ขอบคุณคะ..
:กอด1:
-
เมื่อไหร่จะได้กัน
กร้ากกกกกกกกกกกกกกกก
-
วันนี้มาอัพให้อย่างไว จะรีบไปลัลล้า :a4: :a11:
เดี๋ยวคืนนี้กลับมาเชียร์น้องหงส์ไม่ทัน :t2:
ตอน ความเคยชิน
"ทัตตตตตตตตต ไอ้ทัตตตตต ขี่ให้มันดี ๆ สิวะ..จะหล่นแล้ววววว"
ร่างเล็กบางเกาะเอวของคนที่เป็นคนปั่นจักรยานแน่นเพราะกลัวจะตกลงมา
วันนี้ก็แค่คิดว่าอากาศมันเย็น ๆ สบายดี
แล้วทัตก็ซื้อจักรยานมาปั่นเล่น
เพราะขี้เกียจเดินก็เลยเอาจักรยานที่บ้านมาไว้ที่อพาร์ทเม้นด้านล่าง
ที่พอมีที่จอดได้บ้าง ก็เป็นจักรยานแม่บ้านธรรมดา มีกระเช้าอีกต่างหาก
น่ารักสิ้นดี
แต่ก็พอจะปั่นไปซื้อของกินที่ปากซอยได้
ตอนเย็นกลับมาบางทีก็ไปซื้อกับข้าวมากินด้วยกัน
บางทีไม่มีอะไรกิน ต่างคนต่างขี้เกียจก็เจียวไข่กินกัน
มาม่าอะไรก็ต้มกินกันไปตามยถากรรมถ้าหากวันไหนดูละครรอบดึกแล้วมันหิว
เป็นแบบนี้มานานแค่ไหนแล้วนะ
แต่ที่แน่ ๆ ก็คือ คุยกันแล้วว่าจะไม่เจอกันที่โรงเรียน
เพราะสองแผนกไม่ค่อยถูกกัน
แต่นั่นก็ไม่ใช่ปัญหา
เพราะยังไงถ้าเกิดตั้มกลับมาก่อน ก็จะปั่นจักรยานไปรอรับทัตที่หน้าปากซอย
ถ้าทัตกลับก่อนก็จะปั่นจักรยานไปรอรับตั้มที่ปากซอยเหมือนกัน
มันก็เลยสนิทกัน
แทบจะอยู่ด้วยกันอยู่แล้ว แต่ก็สงสัยว่าทำไมไม่อยู่ด้วยกันซะเลย
คงเป็นเพราะว่าบางครั้งอีกฝ่ายก็อยากมีเวลาส่วนตัวบ้าง
อีกคนก็เลยไม่อยากก้าวก่ายรบกวน
อยู่อย่างนี้ก็คงไม่เดือดร้อนใครสักเท่าไหร่
มีเพื่อนที่คุยเรื่องเดียวกัน คิดอะไรคล้าย ๆ กัน
ชอบเหมือน ๆ กัน แบบที่ไม่มีใครจะเข้าใจ
ก็เลยไปกันได้ อย่างไม่น่าเชื่อ
"เกาะดี ๆ เกาะดี ๆ หล่นไม่รู้ด้วยนะ...ละครมาแล้วด้วย" ไอ้ทัตหัวเราะชอบใจ
ในกระเช้ายังมีถุงกับข้าว สองสามถุงอยู่
วันนี้รุ่นพี่ให้ไปช่วยเขียนป้ายโฆษณาให้ เลยได้ตังค์ค่าขนมมาเยอะ
ก็เลยต้องเลี้ยงข้าว คนน่ารักของเขาซะหน่อย
กินไปดูละครไปดีกว่ามีความสุขที่สุดเลย
ร่างสูงปั่นจักรยานแม่บ้าน เข้ามาภายในอพาร์ทเม้นท์ และรีบจอดล็อคล้อเอาไว้
แล้วก็รีบวิ่งขึ้นอพาร์ทเม้นท์เพื่อดูละครเรื่องที่เปิดค้างไว้
"มาแล้ว มาแล้ว เร็วตั้ม..มาแล้ว..เร็ว..กำลังตอนดีเลย..เร็ว"
ไอ้ทัตนั่งแปะอยู่หน้าโทรทัศน์โดยมีไอ้ตั้มวิ่งตามเข้ามาแทบไม่ทัน
โยนเสื้อชอร์ปไปคนละทิศละทางบนเตียง
และรีบมานั่งดู ด้วยความตื่นเต้น
ต่างคนต่างจ้องทีวีตาแป๋ว เวลาพระเอกยิ้ม ไอ้บ้าสองคนนี้ก็นั่งยิ้มไปด้วย
เวลาเศร้ามันก็เศร้า ช่างอินไปกับละครได้อย่างสมบูรณ์แบบจริง ๆ
"ทัต...อยากกินไข่เจียว" ไอ้ตั้มบอกกับร่างสูงที่มีฝีมือในการทอดไข่เจียวให้กรอบอร่อยสุกได้ที่ดีที่สุด
"เดี๋ยว ๆ แป๊บดิ โฆษณาก่อน" ไอ้ทัตตอบกลับพร้อมกับลากกระทะไฟฟ้าออกมาเหยาะน้ำมันลงไปรอจนร้อนได้ที่
และตีไข่ใส่ถ้วยเล็ก ๆ ก่อนจะเทลงใส่กระทะร้อน ๆ จนไข่ฟูเต็มกระทะ
"ตั้ม..เอาจานมาเร็ว.." อีกคนที่นั่งตาแป๋วดูละครรีบลุกขึ้นหยิบจานมาให้กับพ่อครัวมือดี
แล้วก็ทำตาโตก่อนจะยิ้มอย่างดีใจ
"โหยยยยย น่ากินว่ะทำไมเราทอดไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยวะ"
ไอ้ตั้มบ่นงึมงำ และถือจานมาวางไว้ พร้อมกับแกะกับข้าวอย่างอื่นใส่จาน
"ใกล้จบยัง..." ร่างสูงยกกระทะออกไปไว้หลังห้อง และเดินเข้ามา
เตรียมจะกินข้าวที่ร่างบางตักใส่จานไว้ให้
"ตอนสุดท้ายแล้ว..." ไอ้ตั้มตอบกลับ ลุกขึ้นหยิบเสื้อชอร์ปที่โยนกระจัดกระจายเมื่อครู่นำไปแขวนไว้
"มากินข้าวเร็ว...เดี๋ยวไข่เจียวหายกรอบนะ" ทัตพงษ์เอ่ยเรียกร่างบางให้มากินข้าวพร้อมกัน
"อื้อ..." กฤษดาตอบรับและลงมือกับอาหารเย็นตรงหน้า ต่างคนก็ต่างมองหน้าจอ และตักข้าวกินกันอย่างเชื่องช้า
จนถึงช่วงสุดท้ายที่มีเพลงละครขึ้น จึงได้หันมาคุยกัน
"ไข่เจียวอร่อยป่าว.." เสียงทุ้มนุ่มเอ่ยถามร่างบาง พร้อมกับตักไข่เจียวใส่จานให้กับร่างเล็กตรงหน้า
"อร่อยดิ...นายทำอร่อยว่ะ..ทำไมเราทำไม่เห็นอร่อยแบบนี้วะ" ไอ้ตั้มยังคงบ่นงึมงำ ตั้งหน้าตั้งตากินต่อไป
"อ้าวคนมันทำอร่อยนี่...ทำให้ตั้มกินคนเดียวแหละ" ร่างสูงหัวเราะชอบใจกับคำชมนั้น
"ตั้มเราสองคนอยู่แบบนี้ก็ดีเนอะ...ที่จริง..ถ้าเราสองคนได้อยู่แบบนี้ตลอดไปก็ดีสินะ..."
ไอ้ทัตพูดยิ้ม ๆ แล้วก็ค่อยหน้าเศร้าลง
จริงสินะ ทั้งทัตกับตั้ม สักวันหนึ่งก็คงแยกจากกัน จะมาอยู่อย่างนี้ไปตลอดไม่ได้หรอก
แต่ตอนนี้เขาชอบตั้มมาก ๆ
ตอนเย็นก็อยากอยู่ด้วยกันทุกวัน ทัตจะเข้าใจบ้างมั้ยนะ
ว่าเขาแอบคิดเกินเลยไปตั้งแต่วันแรกที่เจอกันแล้ว
ยิ่งได้ใกล้ชิดก็ยิ่งรักมากขึ้นทุกวัน เพราะว่าตั้มน่ารัก ไม่เสแสร้ง เป็นยังไงก็เป็นอย่างนั้น
"อื้อ...ถ้ามันเป็นแบบนี้ไปตลอดก็คงดีจริง ๆ นั่นแหละ" ร่างบางตอบกลับ
แล้วทำไมต้องรู้สึกหดหู่ด้วยก็ไม่รู้
ตั้งแต่อยู่กับทัต ก็ไม่เคยมีวันไหนเลยที่จะไม่ได้นอนดูละครทีวีด้วยกัน
แล้วก็ไม่มีวันไหนเลยที่จะไม่ได้พูดคุยเห็นหน้ากัน
ถ้าหากว่า วันใดวันหนึ่งอีกคนหายไป คงจะเหงามาก
เขาชอบทัตนับตั้งแต่แรกเห็น
และก็ยิ่งชอบนิสัยเอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ของเจ้าตัวมากขึ้นทุกวัน
ทัตเป็นคนดีมาก ๆ ใส่ใจเขาตลอด อะไรทำให้ได้ก็ทำให้
แค่เรื่องเล็ก ๆ น้อย ๆ ทัตก็ไม่เคยละเลยสักครั้งเดียว
เขาติดใจความอบอุ่นนี้จนถอนตัวไม่ขึ้นแล้ว
"กินข้าวเหอะ...เรื่องของพรุ่งนี้ก็เรื่องของพรุ่งนี้ช่างมันเหอะเนอะ.." ไ
อ้ทัตหัวเราะร่าดังลั่นกลบความรู้สึกเศร้า ๆ เหงา ๆ นั้น
และไอ้ตั้มก็หัวเราะขึ้นมาพร้อม ๆ กัน
สบตากับร่างสูงที่ส่งยิ้มให้อย่างสดใส
จริงสินะ
เรื่องของพรุ่งนี้ก็คือเรื่องของพรุ่งนี้ ทำวันนี้ให้ดีที่สุดก็พอแล้วล่ะ
ส่วนพรุ่งนี้ก็ทำให้มันดีกว่าวันนี้เป็นพอ เนอะ
..........................
ปอลอ +1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :กอด1:
-
น่ารักทั้งคู่เลย รอลุ้นตอนหน้า รีบๆเอามาลงน้า :m1: :กอด1:
-
รอว่าเมื่อไรเค้าถึงจะได้กันซักที :t2:
-
ต๊าย แล้วจะต้องมายกพวกตีกัน.......
/กิต. หยิบผ้าเช็ดหน้า(ผืนที่ยังไม่เปื้อนลูกชิ้นปิ้ง) มาปิดตา
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ชอบลืมว่าที่นี่เค้าบวกได้ด้วย อิอิ :m1:
ือืมแต่คนติดตามน้อยลงแหะ หรือเป็นเพราะถี่เกินไป?
อาจจะต้องชิ้งช่วงให้คนอยากอ่าน ดีมะครับ
เอ้ะแต่ผมก็อยากอ่านตลอดอะ 55+ :m23:
-
ยังสงวนท่าที ยังรักษาฟอร์มอยู่ หรือว่ายังไม่รู้ตัวนะ นายตั้ม
ส่วนทัตนะคงรู้ตัวแล้วมั่ง
มารอการพัฒนาของความรู้สึกต่อไปดีกว่า :bye2:
ปล. ขอบคุณที่ +1 ให้นะครับ งั้น +1 กลับแล้วกัน นะครับ แนน
-
มีผลัดกันไปรอรับ น่ารักจริงๆ... :m1:
คนอ่านก็เชียร์ให้อยู่กันอย่างนี้ตลอดไปนะ..
แล้วก็อยากให้เพิ่มความสัมพันธ์ด้วยนะ...
ขอบคุณแนนคะ :กอด1:
-
ว๊ายยยยยยยยย
น่ารักอ่ะ
แล้วจะหดหู่กันทำไม
ชอบกันไม่รุ้ตัวชิมิ :man1:
-
:m15: ทามมายต้องเศร้ากันด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจ
:oni2: ขอบคุณคุณแนนนะครับ ที่มาโพสต์ให้อ่านอย่างต่อเนื่อง
o13 +1 จัดปายยยย อย่าให้เสีย
-
ถามคนอ่าน ซีรีย์ชุดปรัชญาช่างกลฯ ของคุณเท็นทุกคนนะคะ ที่มีคนอ่านน้อยลง :sad2: เป็นเพราะแนนลงให้ทุกวันมันถี่เกินไปหรือเปล่าคะ สามสี่วันมาอัพทีดี หรือจะให้ลงทุกวันตามเดิม แต่ถ้าสามสี่วันอัพที ภาคที่เหลืออีกประมาณสี่ภาคก็ต้องรอกันไปก่อนนะคะ อ่านแล้วช่วยตอบด้วยนะคะ แล้วแนนจะเข้ามาดูคำตอบของเพื่อนๆนะคะ :pig4:
ตอน เปิดศึก
“แม่งไอ้ห่าทัตเครื่องกลมันไม่ปล่อยแน่เลยว่ะ..”
หนึ่งในแผนกก่อสร้างนั่งหน้าเครียด และพูดออกมาเสียงเบา
“มึงมีอะไร...ไอ้ห่านั่นมันจะทำอะไร...ถ้าแม่งจะเล่น ไปบอกพวกที่แผนก ถ้ามันจะเอากูก็ไม่ขัดศรัทธา”
ร่างเล็กบางหันมาหาคนที่มาขอความช่วยเหลือ
ใบหน้าสวยหวานเครียดขรึม
เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แล้ว
เมื่อแผนกเครื่องกล กับแผนกก่อสร้าง
มีเหตุให้ต้องแบ่งเวลากันใช้สนามเล่นบอลตอนกลางวัน
เพราะเมื่อก่อน เคยแบ่งช่วงเวลากันแล้ว
แต่ไอ้พวกเครื่องกลมันอาศัยว่าแผนกมันเกิดก่อน
เหมือนเป็นรุ่นพี่ มันจะขอเวลาช่วงพัก เตะบอลกันแบบ45 นาที กับ 25 นาที
ถึงจะเป็นแผนกที่เกิดทีหลัง แต่แม่งเรื่องอะไรต้องยอม
แบบนี้มันคิดอวดศักดากันนี่หว่า
แม่งเล่นมาก็ต้องเล่นกลับ ใครจะยอมวะ
“แผนกเรามีแต่คนเกรงใจมึงนะไอ้ตั้ม..หน้าอย่างกูคงรวมคนไม่ได้ แต่มึงแค่พูดคำเดียว พวกก็มารวมกันได้แล้ว”
หน้าที่ของคนที่ถูกเลือกของแผนกเป็นของกฤษดาไปเสียแล้ว
ตั้งแต่ที่เข้ามาเรียนแล้วล้มคนที่ทั้งแผนกเลือกไว้ได้
ก็เพราะไอ้รุ่นพี่คนก่อนที่จบไปแล้วมาแซวว่าเขาเหมือนกระเทยนั่นแหละ
ตอนแรกพี่แกอาฆาตสุด ๆ แต่ตอนหลังก็คุยกันตกลงเรียบร้อย คนอื่น ๆ ก็ให้ความนับถือ
ถึงหน้าตาจะเป็นแบบนี้ แต่ฝีมือก็ไม่เคยเป็นสองรองใครเหมือนกัน
“มึงไปบอกกูสั่ง...แล้วถามไอ้พวกห่านั่นจะเอายังไง...ถ้าจะลองของกันขอเป็นหมัดต่อหมัด อาวุธไม่เกี่ยว
บอกให้ไอ้ทัตแผนกเครื่องกลมันมาเจอกับกูตัวต่อตัว เคลียร์กันได้ก็จบ แต่ถ้าไม่ได้ก็คงต้องเจอกันหน่อย
แล้วให้พวกมึงกับพวกของไอ้ฝั่งโน้นเป็นสักขีพยานด้วย”
ร่างบางบอกกับคนที่มาขอความช่วยเหลือ เรื่องมันคงไปกันใหญ่แล้ว
แต่ถ้าไม่คุยกันให้จบ
ต่างฝ่ายก็ต่างไม่พอใจกันแบบนี้
ถ้าไม่รีบเคลียร์ให้จบ เห็นทีเรื่องจะบานปลายไปกันใหญ่
ร่างบางเหลือบมองนาฬิกาที่ข้อมือ
อ้าวเวรแล้ว ต้องรีบแล้วนี่หว่า ละครตอนอวสานด้วย
ไม่รีบกลับอดดูแน่เลย ไปดีกว่า
“กูกลับก่อน...พวกมึงอย่าเพิ่งใจร้อนแล้วกัน..เดี๋ยวกูมาเคลียร์กับแม่งเอง”
กฤษดาตะโกนบอกกับคนในแผนกเสียงเหี้ยม
และรีบผลุนผลันวิ่งจากไปอย่างรวดเร็ว
“มึงไปบอกฝั่งนั้น...ตัวต่อตัวกูไม่กลัว...อย่าเสือกหมาหมู่ลอบกัดเป็นพอ แม่งเสือกมาท้าทายกู..จะเอาให้ไหว้ขอชีวติเลย .”
ไอ้ทัตนั่งชันเข่าอยู่ที่เก้าอี้หน้าแผนก
เรื่องสนามมันก็เรื่องใหญ่ เคยเล่นอยู่ก่อนแล้ว ก็ไม่อยากจะยุ่งด้วย
แต่ดูเหมือนว่า ไอ้พวกฝั่งนั้นมันมาหาเรื่องแผนกเขาก่อน
และก็มีเรื่องกันมานานแล้ว เขาก็เลยต้องหาเรื่องนั้นเรื่องนี้มาอ้าง
เพื่อจะได้คุยกับไอ้ตั้มของแผนกก่อสร้าง
แล้วจะได้คุยไปถึงเรื่องอื่นด้วยเลย เพราะมีหลายอย่างคาใจกันมาเยอะแล้ว
อยากเคลียร์ให้มันจบ ๆ
น่าแปลกเรียนสถาบันเดียวกัน แต่ไม่เคยเจอกันสักที
ดีเหมือนกัน ลองของกับมันหน่อย ให้มันรู้กันไป
ถ้ามันลูกผู้ชายพอ ก็มาเจอกันเลย
จะเอายังไงก็ว่ามา ไม่ชอบให้มันค้างคาแบบนี้
“นัดมาเมื่อไหร่...ที่ไหน...แล้วบอกเด็กแผนกเราด้วย...ไปให้ครบ ๆ คนหน่อย..จะได้คุยที่เดียวจบ”
ไอ้ทัตบอกกับคนที่คาบข่าวมาบอก
และก็ค่อยหยิบโทรศัพท์ที่กระเป๋าเสื้อออกมา เพราะรู้สึกว่ามีสายเรียกเข้า
“อืออ...เดี๋ยวก็กลับแหละ..กินอะไรอ่ะ...อ๋อ..ได้..เดี๋ยวซื้อเข้าไป”
ทัตพงษ์วางสายไปแล้ว
และมองที่โทรศัพท์ในมือยิ้ม ๆ ตั้มกลับแล้วเหรอ วันนี้เลิกเร็วนี่หว่า
เดี๋ยวเขาก็คงต้องรีบกลับแล้วมั้ง เดี๋ยวไม่ทันละครช่วงเย็น
“เฮ้ย....กูกลับก่อน...ไปถามมัน..เอาไงว่ามา...กูรออยู่”
ร่างสูงผละจากไปแล้วด้วยความรีบเร่ง
และคนที่นั่งอยู่ไม่ห่าง ก็มองตาม
ทัตพงษ์นี่ไม่เสียแรง ที่ถูกเลือกมา ทั้งแข็งแกร่ง และไม่เคยยอมใคร
นี่คงจะไปเตรียมตัวและวางแผนว่าจะทำยังไงกับเรื่องนี้ต่อแน่ ๆ
ทัตพงษ์เข้มแข็งมาก
แต่จะอ่อนให้กับคนที่โทรมาให้เท่านั้น
ที่ทัตพงษ์จะพูดเพราะ ๆ และหัวเราะทุกครั้งที่ได้คุยกับคน ๆ นั้น
แม่สาวคนนี้นี่ทำยังไงนะ
ถึงได้กุมหัวใจของร่างสูง สุดเท่ห์นั้นได้อยู่หมัด
พวกที่มองตาม พากันคิดถึงเรื่องของ ไอ้ทัตไปต่าง ๆ นา ๆ
แต่ไม่มีใครเดาได้ถูกสักคนเดียว
................................
แนน+1 ให้กับทุกคนที่เข้ามาอ่านแล้วนะคะ :กอด1:
:sad2: เมื่อวานรั่วมากไปหน่อย อดดูเลย :o12:
อดเห็น ลิเวอร์พูล 3-0 เวสต์ บรอม อย่างสวยงาม
แต่พอรู้ข่าวก็อดที่จะอมยิ้มไม่ได้
ดีใจกับแฟนหงส์ทุกคนเลยนะคะ :m1:
-
ไม่ใช่นา~
คนอ่านน้อยลงนี้เราก็ไม่รู้เหมือนกัน
ที่พี่แนนอัพบ่อยๆ สำหรับคนอ่านถือเป็นเรื่องที่ดีน่ะค๊าบ
ที่คนกดเข้ามาน้อยอาจจะเป็นเพราะว่าเข้ามาดูว่าพี่แนนมาต่อรึยังเวลาที่พี่นานไม่มา อะไรทำนองนี้มากกว่า
แต่เพราะพี่แนนอัพบ่อยเค้าก็เลยมาอ่านได้เลย ไม่ต้องเข้ามาดูหลายๆครั้ง อะไรอย่างงี้ป่าว
ยังติดตามอยู่ตลอดน่ะค๊าบ~ :กอด1:
---------------
จะตีกันละอ่ะ!!!!!!!!! ?????
:serius2: :serius2: :serius2:
-
ทุกวันทุกวัน ดีแล้วล่ะเนอะ
-
อยู่กันมาตั้งนานดันไม่รู้ว่าอีกฝ่ายเขาเรียนไรกันซะงั้น - -* :jul3:
ทุกวันดีกว่า~~ นานๆทีเดี๋ยวขาดใจ :กอด1:
-
ม่ายนะ :m15:
อัพแบบนี้ทุกวันดีแล้วคร้าบ ผมเพิ่งเข้ามาอ่านใหม่ของคู่นี้
คู่อื่นยังไม่ได้ตามอ่านเลย ชอบนิยายของคุณเท็นมาก o13
เป็นกำลังใจให้คนอัพครับ :m13:
-
ลงทุกวันก็ดี วันเว้นวันก็ได้ ส่วนสามสี่วันลงทีอันนี้นานไปง่ะ คิดว่าก็มีคนอ่านแหละแต่อาจจะรี.ให้น้อยง่ะเข้าใจแบบนี้นะ
สู้ สู้ต่อไปจ้าคนโพส มาม่ะมา :จุ๊บๆ: ทีซิ
-
:m13: มาลงบ่อย ๆ ก็ดีครับคุณแนน อยากอ่านบ่อย ๆ อ่ะนะ :oni2: ชอบชอบ
o13 +1 เป็นกำลังใจที่มาโพสต์ให้อ่านบ่อย ๆ นะคร๊าบบบบบบบบบบบบบบบ
-
มาอัพทุกวันนะดีแล้ว แนน จ๋า เชื่อว่าเพื่อน ๆ นะเข้ามาอ่านแต่ไม่ได้ reply ก็ได้
อย่าคิดมากซิครับ เป็นกำลังใจให้นะครับ
มารอดูว่า สองคนนั้น เวลาอยู่ต่อหน้าเพื่อน ๆ ในแผนก จะวางท่ายังไง
เพราะอยู่ลับหลัง หวานเสียจน น้ำตาลในเลือดพุ้ง
กด +1 ให้เป็นกำลังใจนะครับ :a2:
-
:laugh: ตั้ม vs ทัต ใครจะชนะเนี้ย
-
กุ๊หว่าหลาว.......
ว้าย กิต.หมายความว่า คล้ายๆ เหมือนๆ ที่คิดไว้เลยน่ะค่ะ
ป.ล. ขอทุกวัน หลังอาหาร และก่อนนอนค่ะ 5555555
240 + 1 = 241
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด
น้องแนน
พี่มาแปะไว้ก่อนน๊าาา
เด๋วมาอ่าน
รักจ้ะ :กอด1: จุ๊ฟๆๆ
-
ภาคใหม่มาแล้ว
งั้นเป็นวันเว้นวันแล้วกันเนอะ
-
เราเป็นคนหนึ่งที่ติดตามซีรีย์เรื่องนี้นะ อ่านมาตลอดแต่ไม่ค่อยชอบเม้มเท่าไร(โทษทีนะ) ไม่รู้คนอื่นเค้าเป็นงัยแต่เราชอบให้มาอัพทุกวันมากกว่า
มาเร็วก็จริงแต่ว่าแต่ละตอนก็ไม่ยาวมากนะ คนอ่านน่ะเราว่าเยอะนะเพราะเนื้อเรื่องและตัวละครแต่ละตัวมันมีรสชาดจะตาย ลุ้นดีด้วย เอาไว้เวลาเข้า
มาเราจะเม้มทุกครั้งแล้วกันนะ เราว่าถ้าคนที่เข้ามาอ่านแล้วเม้มทุกคนมันอาจเยอะจนน่าเหลือเชื่อเลยก็ได้ ว่าทำไมมีคนอ่านเยอะจัง55555 :t2:
เอาน่าอย่าคิดมากขยันมาอัพ เราก็ดีใจ แล้วก็ขยันมาอ่านเหมือนกันเพราะเปิดเข้ามาดูทุกวัน :m4:
-
:m4:
3-0
-
ตอน เตรียมรบ
“กว่าจะได้ดู...อาทิตย์หน้าเลยอ่ะ”
ไอ้ตั้มบ่นงึมงำ หลังจากละครภาคดึกจบแล้ว
ก็มันกำลังสนุกดันจบซะได้ เซ็งเลย
“เนอะ...เบื่อว่ะ...”
ไอ้ทัตที่ลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียนทำหน้าเบ้
เป็นอย่างนี้ประจำ โฆษณาก็เยอะ แล้วก็มีเนื้อหาจริง ๆ
แค่นิดเดียวเอง เซ็งจริง ๆ กำลังลุ้นมัน ๆ แล้วทำไมวันนี้มันร้อนแบบนี้วะเนี่ย
ไปนั่งเล่นที่ระเบียงหลังห้องดีกว่า
ร่างสูงลุกขึ้นยืนและทำท่าจะก้าวออกไปที่ระเบียงหลังห้องเพื่อรับลมเย็น ๆ ซะหน่อย
“ไปไหนอ่ะ....ไปด้วยดิ..”
คนตัวเล็กกว่าที่นอนหงายอยู่บนเตียงยื่นมือให้คนที่ยืนอยู่ดึงขึ้นเพื่อให้ลุกขึ้นนั่งได้อย่างสะดวก
“ป่ะไปนั่งหลังห้องกัน...ร้อนว่ะ”
ไอ้ทัตตอบเรื่อย ๆ โดยมีคนตัวเล็กกว่าเดินตามมานั่งด้วย
โดยการหันหลังชิดกับกำแพงห้อง และนั่งลงกับพื้น
รับลมเย็น ๆ ที่พัดแผ่ว พอให้คลายร้อนได้บ้าง
“พรุ่งนี้อาจกลับมืดนะ....ที่แผนกมีเรื่อง..”
ไอ้ตั้มที่มานั่งลงเคียงข้าง เอ่ยบอกกับร่างสูงและหลับตาลง
อากาศยามดึกนี่ก็ดีเหมือนกันนะ เย็นสบาย ปลอดโปร่งดี
“เหมือนกันแหละ...ต้องไปเหมือนกัน...เรื่องสนามบอลแหละ....สงสัยต้องยกพวกตีแน่เลย
ยอมก็ยอมไม่ได้ด้วยอ่ะ....ถ้าเกิดคุยกันไม่จบ....” ไอ้ทัตก็ตอบกลับเหมือนกัน
แผนกเครื่องกลกับแผนกก่อสร้างไม่ถูกกันอยู่ เวลาเรียกคนก็ต้องไปกันหมด จะมาหดหัวอยู่คนเดียวไม่ได้
“เฮ้ย....ถ้าเจอเราอ่ะ...ก็ชกมาเลยแล้วกัน...เดี๋ยวคนสงสัย...”
ไอ้ตั้มหันมาหัวเราะเสียงเบา
เรื่องต่อยตีมันก็เรื่องธรรมดา ชินแล้ว แต่ก็ไม่อยากต้องประทะกับทัตหรอก
ไม่อยากทำร้ายทัต ไม่อยากให้ทัตต้องเจ็บตัว
“เหมือนกัน...ชกมาเลยไม่ต้องกลัวเราเจ็บนะเว้ย...”
ไอ้ทัตก็หัวเราะเสียงเบา อย่างนึกขำ
คนตั้งเป็นร้อย เรื่องอะไรเขาจะมาเลือกชกกับตั้มล่ะ
มีคนให้ชกด้วยตั้งหลายคน โดยเฉพาะไอ้หัวหน้าแผนกก่อสร้างนั่นน่ะ
“ระวังตัวมั่งแล้วกัน....” ไอ้ตั้มหันหน้าไปบอกกับร่างสูงที่ชันเข่าขึ้นมากอดไว้
“เออ..เหมือนกันแหละ” ไอ้ทัตก็ตอบกลับ แหงนหน้าขึ้นมองท้องฟ้า และคิดอะไรตลก ๆ ได้
เออ ไหน ๆ ก็ไหน ๆ แล้ว ลองแย้บ ๆ ไปหน่อยดีกว่า บรรยากาศเป็นใจซะขนาดนี้แล้วน่ะ
“ฟ้าสวยนะ....แต่ไม่กว้างเลย....” ร่างสูงคิดอะไรแผลง ๆ แกล้งหยอกเย้าร่างบางข้าง ๆ ที่นั่งอยู่ด้วยกัน
“ทำไมอ่ะ....ฟ้ามันก็กว้างออก”
ไอ้ตั้มหันมาถามด้วยความงง นี่มันจะพูดอะไรกันเนี่ย
“กว้างอะไรไม่เห็นกว้างเลย....เพราะไม่ว่าฟ้ากว้างแค่ไหนเราก็เขียนคำว่ารักตั้มไม่พอ”
มุกเสี่ยวโคตรของไอ้ทัตทำให้ไอ้ตั้ม ทำหน้าจะอ้วกออกมา
แล้วก็หันไปทำหน้าแบบว่า
กูไม่รู้จักมึงนะ มึงเป็นใครเหรอ อย่ามาเข้าใกล้กู ไอ้บ้าไปไกล ๆ เลยมึง
แล้วไอ้ทัตก็หัวเราะชอบใจ ที่ได้เห็นหน้าแบบนั้นของร่างบางได้ แกล้งแหย่มือเข้ามาใกล้
แล้วร่างบางก็แกล้งถอยหลังหนี
ทำหน้าเหยียดหยามเต็มที แบบว่าถ้ามึงพูดอีกทีกูเลิกคบแน่
อารมณ์นั้นเนี่ยเหมือนกับว่า มึงพูดอะไรเนี่ย กูรับไม่ได้เลย เสี่ยวแดกสิ้นคิด
แล้วก็หัวเราะออกมาเสียงดัง
“เฮ้ยตั้ม.....เราลงทุนพูดเลยนะเว้ย...แหม..อายดิ..อายเลย...เขิน ... เขิน”
ไอ้ทัตทำเป็นชี้หน้าของร่างบางที่ยังหัวเราะอยู่
ก็รู้ว่ามันเน่า เน่าโคตรพ่อจะเน่า แต่ก็เล่นไปแล้ว เล่นให้มันฮา พอเป็นพิธี
แก้อาการเครียดเรื่องของวันพรุ่งนี้
“อายมาก...อายเหลือก้ำเหลือเกิน..อายจนเสียดายข้าวเลย....ไปอ้วกก่อนนะ..”
ไอ้ตั้มทำท่าจะลุกไปจริง ๆ
แต่ก็ถูกฝ่ามือแกร่งอุ่นร้อนนั้นดึงเอาไว้ให้นั่งลงข้าง ๆ
ใบหน้าคมเริ่มจริงจังขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัด
“เป็นอะไรอ่ะ.....เครียดเหรอ..” คนตัวเล็กกว่าเอียงหน้ามาถาม
พรุ่งนี้เขาเองก็ต้องไปเปิดศึกกับไอ้หัวหน้าของพวกเครื่องกลเหมือนกัน
แต่ไม่อยากบอกทัต เดี๋ยวจะเป็นห่วง
ถ้าทัตรู้ว่าเขาคือคนที่ต้องไปเจรจาเรื่องสนามบอล
ทัตต้องห้ามแน่ ๆ เลย ไม่บอกทัตดีกว่า
ทัตเองก็ต้องไปรวมกลุ่มกับพวกที่แผนก
ก็ห่วงเหมือนกันกลัวโดนลูกหลงด้วย
ถ้ามีเล่นของกันด้วย ก็ยิ่งแย่ อาวุธแต่ละอย่างมันก็หนักเหมือนกัน
“พรุ่งนี้อ่ะ...ถ้าวิ่งได้ก็วิ่งนะตั้ม” ไอ้ทัตหันหน้ามาบอกกับร่างบางที่นั่งเคียงข้าง
ก็รู้ว่าเรียนแบบนี้มันก็เรื่องธรรมดา แต่ว่าตั้มมันตัวเล็กนิดเดียว มันจะไปสู้ใครได้วะแบบนี้
เขาจะคอยระวังก็ไม่ได้เพราะไอ้หัวหน้าแผนกก่อสร้าง คงจะต้องซัดเขาอยู่แน่ ๆ
“ไม่มีวิ่งหรอกน่ะ...ดูถูกกันเกินไปแล้ว...” ร่างบางหัวเราะเสียงเบา
เหม่อมองไปที่ท้องฟ้ากว้างไกลยามค่ำคืน
ฟ้ามันกว้างขนาดนี้เนี่ย
เขียนคำว่ารักตั้มไม่พอจริงหรือเปล่าทัต
อยากจะถามออกไป
แต่ก็เงียบไว้ดีกว่า
อยู่ใกล้ ๆ กันอย่างนี้ก็ดีแล้ว ไม่เอาอะไรมากหรอกน่ะ
ร่างสูงหันมายิ้มให้กับร่างบาง แกล้งกดศรีษะมนเล็กให้แนบกับไหล่ของเขา
และร่างบางนั้นก็ไม่ได้ขัดขืน
เอนซบลงมาอย่างว่าง่าย อุ่นจังเลยนะ ไหล่ของทัตเนี่ย ถ้าได้อยู่ด้วยกันทุกวันแบบนี้ ก็ดีน่ะสิ
ใบหน้าสวยหวาน ยิ้มกับตัวเอง หลับตาลงอย่างเชื่องช้า
พร้อมกับความเย็นสบายของสายลมที่พัดแผ่ว เบา
ทัตพงษ์เหลือบมองคนที่หนุนกับไหล่ของเขาแล้วก็ลอบยิ้มออกมา
เราอยากอยู่กับตั้มแบบนี้ตลอดไปนะ
ไม่อยากให้ใครมารังแกตั้มได้
พรุ่งนี้ดูแลตัวเองด้วยนะตั้ม วิ่งให้เร็ว ๆ ด้วยล่ะ รู้มั้ย
ใบหน้าคมซบหน้าลงกับกลุ่มผมนุ่มของร่างบางที่เอนซบอยู่กับไหล่ของเขา
และหลับตาลงรับสายลม เย็นยามดึกนั้น ไปพร้อม ๆ กัน
...........................
แนนกด +1 ให้กับทุกคอมเม้นท์เป็นการขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ :L2:
ปอลอ วันนี้เหนื่อยมากขอไปนอนก่อนนะคะ แต่ถ้าตอนดึกตื่นขึ้นมาอีกจะมาอัพให้อีกตอน
ขอบคุณสำหรับกำลังใจที่มีให้นะคะ :กอด1:
-
^
^
^
จิ้มน้องแนน
“กว้างอะไรไม่เห็นกว้างเลย....เพราะไม่ว่าฟ้ากว้างแค่ไหนเราก็เขียนคำว่ารักตั้มไม่พอ”
กร๊ากกกกก เสี่ยวได้อีก แต่คนพูดน่ารักให้อภัย (รู้นะว่าตั้มแอบยิ้มอ่ะ :m1:)
-
• “กว้างอะไรไม่เห็นกว้างเลย....เพราะไม่ว่าฟ้ากว้างแค่ไหนเราก็เขียนคำว่ารักตั้มไม่พอ”
ว้าย ทัตรักตั้มเหมือนพ่อ & แม่ อิอิ
จะเอาโลกมาแทนปากกา เอานภามาแทนกระดาษ.......
241 + 1 = 242
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
โหยตอนหน้าจะสู้กันแล้วสิ
ผลจะออกมาเป็นไงเนี่ย :laugh:
-
สงสัยตัวต่อตัว เสื้อผ้าไม่เกี่ยว
เอิ๊กๆ
:z1:
-
:กอด1:
พักผ่อนนะตะเอง เค้าเป็นห่วง
ตอนนี้สบายดีแล้ว ทุกอย่างเราคิดว่ามันน่าจะดีขึ้นแล้ว
เราจะวางละ ไม่ใช่ไม่พยายาม ไม่ใช่เพราะเหนื่อย แต่เพราะอะไรหลายๆอย่าง
ปล. ตะเอง อย่าลืมมาต่อนะ ชอบมากมาย :L1:
-
มิจุใจเลยยยยยย :a6: :a6:
สู้ๆคุณนานะ :a2: :a2:
ว่าไปแล้วก็+1คืนนน
-
ดูแลสุขภาพด้วยนะน้องแนน :กอด1:
ถ้าเป็นไปได้มาอัพทุกวันก็จะดีมากๆเลย o13
ขอบคุณที่บวกให้เราก็บวกคืนทุกครั้งน่ะ :impress:
:bye2:
-
อ้ะมาสองตอนเลยแหะ :m1:
ดูเหมือนงานจะเข้าทั้ง2คนเลยแหะ :m13:
เรื่อองัพก็แล้วแต่แนนสะดวกดีกว่าเนอะ ไม่มายอ่า แต่อย่าดองนานมากนะครับ เด่วเค็มอะ :m14:
-
ตอน ดวล
"ไหนวะ....หัวหน้าพวกมึงอ่ะ..."
ทัตพงษ์ตะโกนถามแผนกก่อสร้างที่ยกพวกกันมาทั้งแผนกด้วยเสียงอันดัง
แต่สายตาสอดส่ายมองหาร่างของกฤษดา
เขาไม่สนหรอกว่าไอ้เวรหัวหน้าแผนกก่อสร้างนั่นจะหน้าตาเป็นอย่างไร
แต่ที่เขาสนใจก็คือคนร่างโปร่งบางนั้นต่างหากล่ะ ว่าอยู่ตรงไหน
กลัวจะโดนลูกหลงไปด้วย กลัวว่าจะหลบไม่ทันขึ้นมาแล้วจะทำยังไง
เขาจะไปปกป้องไม่ทันน่ะสิ
และก็ได้เห็น..
.อือดีแล้ว อยู่แถวหลัง ๆ อ่ะดีแล้ว แล้วนั่นใครกันที่กระซิบอยู่นั่นน่ะ
ดูเหมือนว่าตั้มจะไม่รู้เลยว่าเขา
คือหัวหน้าของแผนกเครื่องกล เดี๋ยวกลับบ้านไปแล้วค่อยคุยกันอีกที
แหม ก็ไม่อยากบอกตั้มนี่นา ว่าไอ้บ้าที่นอนดูละครรอบดึกด้วยกันทุกวัน เป็นคนที่ได้รับการยอมรับของแผนกน่ะ
ไม่อยากบอกหรอกเดี๋ยวหาว่าเขาขี้คุย ก็เขาทั้งบ้าบอ บ่อน้ำตาตื้น ดูละครซึ้ง ๆ ก็นั่งร้องไห้นี่นา
ตลกจะตายไป
และเขาก็เริ่มมองหาหัวหน้าของไอ้แผนกก่อสร้าง
ทั้งแถวที่ยืนสุมหัวกัน ค่อย ๆ เดินออก เหลือพื้นที่ว่างให้ร่างเล็กบางที่ยืนอยู่ด้านหลัง ได้ปรากฎตัว
ตั้ม
ตั้ม
ตั้ม
ไม่จริงน่ะ ไม่จริงใช่ม้ายยยยยยยยยย ตลกน่ะ จะส่งตั้มมาชกกับเขางั้นเหรอ
ไม่ใช่เฉพาะทัตพงษ์หรอกที่งง แต่ร่างโปร่งบางเองก็ตกใจไม่แพ้กัน
ทั้งสองมองหน้ากันนิ่ง เหมือนไม่แน่ใจว่าที่เห็นอยู่นี่มันถูกแน่แล้วหรือไม่
ต่างคนต่างนิ่ง ไปชั่วขณะ สบตากันนิ่งแบบนั้น ตกตะลึง กับสิ่งที่ได้รับรู้
ร่างกายชาวูบ ยืนตัวแข็งทื่อกันทั้งคู่ เมื่อได้รับรู้ในเรื่องที่ไม่คิดว่าจะเป็นไปได้
"เฮ้ยยยยยยย นี่มันตุ๊ดนะ...แน่ใจเหรอว่าไอ้ห่านี่อ่ะ...."
ร่างสูงแกร่งเอียงหน้าไปถามคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ
ภาวนาให้เป็นเรื่องเข้าใจผิดกัน อย่าให้เป็นตั้มเลย ขอร้องล่ะ
แค่แผนกผิดใจกันก็แย่แล้ว แต่นี่จะให้เป็นหัวหน้าแผนกด้วยกันทั้งคู่นี่ ไม่ไหวนะ
"ไอ้หมีควายนี่แน่เหรอวะ..."
ร่างโปร่งบางเองก็เอ่ยถามเพื่อนข้าง ๆ ด้วยความงุนงง ทำไมต้องเป็นทัตด้วย
ทำไม แล้วนี่จะทำยังไงต่อดีล่ะเนี่ย ชกทัตเลยเหรอ บ้าน่ะ ไม่จริงใช่มั้ยนี่
และคำตอบที่ทั้งสองฝ่ายได้รับก็คือ -----------ใช่แล้วไอ้นี่แหละ-----------
แค่ได้ฟังก็แทบเข่าทรุด แต่ก็แข็งใจพูดกันต่อ
"มึง...มึงเองเหรอ....ที่ท้ากูดวลอ่ะ"
แม้น้ำเสียงจะดูไหว ๆ ชอบกล แต่ทัตพงษ์ต้องตะโกนถามออกไปพยายามบังคับเสียงให้หนักแน่นเข้าไว้
และทำท่าทางให้น่าเกรงขามที่สุด
"อะ..เอ้อออออออ สิ เออสิวะ...มึงกลัวเหรอ"
และกฤษดาเองก็ขมวดคิ้วมุ่น กัดปากตัวเองแน่นตะโกนถามร่างสูงนั้นออกไปเหมือนกัน
แย่แล้วแบบนี้ เอาไงต่อดีล่ะไอ้ตั้ม คิดสิ คิดสิ ทำยังไงจะเลี่ยงการยกพวกครั้งนี้ได้น่ะ
"มึง...มึงจะเอาไง..." ร่างสูงก้าวเดินเข้ามาใกล้ ๆ และค่อยพูดเสียงเบาไม่ให้ใครได้ยิน
"จะชกจริงเหรอตั้ม" เสียงแผ่ว ๆ ที่ร่างสูงพยายามจะบอกก่อนจะเดินผละออกมา
ทำให้ร่างบางต้องพยักหน้าเป็นสัญญาณว่าต้องทำแน่ ๆ
ต่อยตั้มเหรอ.....ให้ต่อยตั้มงั้นเหรอ....ทำไม่ได้ เขาทำไม่ได้ ไอ้ทัตคนนี้จะทำร้ายตั้มได้ยังไงกัน
"มึงจะให้กู45 นาทีหรือเปล่า...เรื่องสนามน่ะ" ไอ้ทัตตะโกนเสียงดัง
และก็ได้ยินเสียงโห่ลั่นของแผนกก่อสร้าง ท่าทางแต่ละคนคงไม่ยอมเลิกง่าย ๆ แน่
เตรียมพร้อมกับศึกครั้งนี้มาอย่างเต็มที
เมื่ออีกแผนกหนึ่งโห่ไล่
อีกแผนกก็โห่กลับเหมือนกัน ต่างฝ่ายต่างไม่ยอมซึ่งกันและกัน
และทั้งไอ้ตั้มและไอ้ทัตก็ทำหน้าไม่ถูก จะยอมก็ไม่ได้
สุดท้ายแล้วคงเลี่ยงไม่ได้แน่แล้วครั้งนี้
ทำไมมันซวยอย่างนี้นะ ทำไมวะ
"สัตว์เอ้ยยยยยยยยย อย่าอยู่เลยมึง..."
สองร่างสบถลั่นเสียงดังหลังจากที่ตะโกนด่ากันเป็นเวลานานเพื่อถ่วงเวลา
แต่ดูเหมือนจะไม่ช่วยอะไรเลย นอกจากยิ่งไปช่วยกระตุ้นความเดือดดาลของทั้งสองฝ่าย
เมื่อต่างฝ่ายต่างโห่ไล่กัน
แค่เพียงคำพูดคำเดียว
ก็ทำให้สองฝ่ายกรูเข้าหากันตะลุมบอลกันเละเทะไม่รู้ว่าใครเป็นใคร
เสื้อสีเดียวกัน แต่เวลาชกก็ต้องเลือกดูปกเสื้อว่าใครเป็นใครไม่งั้นคงได้ต่อยกันมั่วแน่ ๆ
และทั้งไอ้ตั้มและไอ้ทัตก็ต้องแลกหมัดกันนัวเนียไปหมด
ร่างสูงเผลอปล่อยหมัดใส่ร่างโปร่งบางหลายหมัด ทำท่าจะนึกเสียใจอยู่หรอก
แต่แค่โดนหมัดขวาตรงซัดเข้าปลายคางแบบกรรมการไม่ทันนับแค่นั้นแหละ
ถึงได้รู้ว่าสำคัญผิดไปแล้ว
ตั้มไม่ได้อ่อนแอเหยาะแหยะอย่างที่เขาคิดเลย ซัดมาที หน้าเขาสะบัดไปคนละทิศ
มึนจนเห็นดาวหลายดวง เซหลุน ๆ ไป แทบจะหัวทิ่ม ถ้าไม่ยันกายเอาไว้
พอตั้งหลักได้ ก็ต้องมาดวลกันต่อ
อารมณ์นั้นไม่รู้ใครเป็นใคร ทั้งมือทั้งตีน สาดใส่กันไม่มียั้ง แบบลืมตาย ลืมความเจ็บ
ไม่สนใจแล้วว่าอีกฝ่ายจะเป็นจะตายอย่างไร แรงมีเท่าไหร่สาดใส่กันอย่างเต็มที่
ไม่เว้นแม้แต่ไอ้ตั้มและไอ้ทัต ที่ช่วงแรกออกหมัดกันแบบเบา ๆ แต่แค่ไม่ถึงเสี้ยวนาที
ถึงได้เพิ่งรู้ว่าอีกฝ่ายก็แข็งแกร่งไม่แพ้กัน
เลยกลายเป็นว่า สัญชาติญาณดิบในตัวถูกปลุกขึ้นมา ซัดกันไม่ยั้ง
ยิ่งอีกฝ่ายแรง อีกฝ่ายก็แรงกลับ
"แม่งเอ้ยยยยยยยยย" ไอ้ตั้มตะโกนด่า ยกตีนขึ้นยันร่างสูงที่ทำท่าจะโถมเข้ามา และเตะตัดที่หน้าขา
จนร่างสูงเซถลาหัวแทบคะมำ
ใบหน้าเนียนสวย แดงช้ำ จากฝีมือของร่างสูง
และทัตพงษ์เองก็มีสภาพไม่ต่างกัน
ทั้งปากทั้งจมูก แผลแตกนับไม่ถ้วน
โดยแอนตาซิลไม่แจกค่าแผลแตกในการเย็บแผลเหมือนเวทีมวยราชดำเนินแน่
"มึงอย่าอยู่เลย....ไอ้ก่อสร้างเอ้ยยยยยย"
หมัดขวาตรงเหวี่ยงใส่ร่างบางอย่างเต็มกำลังชนิดกะน็อคในหมัดเดียว
ถูกปล่อยเข้าเต็มแรง แต่โชคดีที่ร่างโปร่งบางไหวทันหลบหลีกได้อย่างทันท่วงที
และทำท่าจะสวนกลับ ให้สาสมกัน
ยังไม่ทันที่อะไรจะไปกันใหญ่
เสียงตะโกนของใครคนหนึ่งก็ดังขึ้น
"ตำรวจเว้ยยยยยยยยยย ตำรวจมา......"
เสียงตะโกนลั่น ๆ นั้น
ทำให้ร่างสูงกระชากแขนของร่างที่ดวลหมัดด้วยเมื่อครู่ วิ่งตามไปพร้อมกัน
จังหวะนี้ไม่มีใครสังเกตเห็นแน่ เพราะต่างฝ่ายต่างหนีเอาตัวรอด ไม่มีใครรอใคร
และร่างโปร่งบางก็วิ่งไปตามแรงฉุดของร่างสูง ออกวิ่งโดยไม่หันมามองข้างหลังเลย
พวกที่ซัดกันอยู่ก็พากันวิ่ง ออกจากตรงนั้นด้วยความเร็ว
ไม่รอให้รู้ผลแพ้ชนะแต่อย่างใด
........................
-
:m24:
แอบถ่ายภาพเหตุการณ์
อิอิ
-
:L2:
เข้ามาให้กำลังใจคนโพส
สู้ต่อไปนะ...ทาเคชิ :a2:
-
^
^
^
จิ้มป้ารีบน
เอาละสิ
ยังไงต่อล่ะ
หนีไปด้วยกันอีก สงสัย งานนี้มีเคลียร์นอกรอบกันต่อ เอิ๊กกกกก :m12:
+1 เป็นกำลังใจให้น้องแนนค่ะ
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
มันคง กระอัก กระอ่วน ใจหน้าดู แต่ทำไงได้ ยังไงก็ต้องรักษาภาพพจน์ ของหัวหน้า ฯ
แต่หลังจากนั้น คงมานั่งทำบาดแผลกันทั้งสองคน คงทำหน้าไม่ถูกเลยละ :sad2:
มารอตอนต่อไปดีกว่า ว่า ทั้งสองคน จะหาออกยังไง กับปัญหานี้
เดาเอานะ ก็ให้ทั้งสองแผนก เตะบอลกระชับมิตรไปเลย ซิ จะได้ไม่ต้องมาต่อยตีกันอีก
เป็นกำลังใจให้นะครับ แนน :bye2:
ปล. ขอบคุณสำหรับ +1 งั้นคืนให้นะครับ +1
-
......................!!!~
-
ทำใจลำบากกันน่าดู :oni1:
-
:m32:เข้ามาให้กำลังใจคนโพสจ้าาา :m32:
-
อะไรกันเนี่ย ยังไม่รู้ผลแพ้ชนะก็ตำรวจมาหละ เสียเวลาต่อยกันทำไม๊ :m16:
คราวนี้มา 2 ตอนเลยนะ Thanks จ้า :m1:
เหนือยนักก็พัก พักแล้วอย่าลืมมาต่อนะจ๊ะ :bye2:
-
แนนจ๋า ขอบคุณมากมายที่เอามาลง.. :pig4:
มัสอยากให้ลงทุกวันเลย..แต่ที่หายไป 2-3 วันนี้ป่วย...
วันนี้หายแล้วกลับมากรี๊ดดดดดดด เหมือนเดิม 5555+
:man1:
คู่รักเริ่มลงมือต่อยกันแล้ว...
กลับบ้านมีเคลียร์แน่ๆๆ..
ไม่ใช่ตบจูบ แต่จะเป็น..
ต่อยกันแล้วจับกดป่าวหว่าอยากรู้จังงงงงงง...
:z1:
ปล.รักแนน :กอด1:
-
:laugh: :laugh: :laugh:
-
กรี้ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
โอ้ย เจ็บๆ เจ็บ กันทั้งสองคน o21
ผลัดกันทายานะ :-[
:bye2:
-
:oni1: :oni1:มาแล้วค่ะ กลับมาคราวนี้อ่านได้หนำใจมากๆๆๆ
โอ้วซอกซ้ำกันทั้งคู่กันเลย :laugh:รักษากันเองดีๆๆน้าค่ะ :กอด1: :กอด1:
เป็นกำลังให้คนแต่งน้าค่ะ ลงทุกวันแหละค่ะ :a2: :a2: :laugh::laugh:
-
ต่อยกันเองก็เอง ก็ได้อารมณ์อีกแบบเนอะ~ o18 o18 o18
-
:m4: รักกันแบบเจ็บๆ อิอิ คนโพสน่ารักมากขยันจริงๆ เลย
-
:o12: ว้า.........พลาดเม้นตอนที่แล้วได้งายยยยยยยยยยยยยยอ่ะ เค้าไม่ยอมนะ
:serius2: แต่ว่าตอนนี้ซัดกันนัว ต่างคนต่างก็ไม่ยอมกันมันพะยะค่ะ หน้าหล่อ ๆ ช้ำหมด
o13 อยากรู้ตอนต่อไปแล้วอ่ะ ขอบคุณนะครับคุณแนน +1 ให้คร๊าบบบบ
-
Bg LoVe NT ถึงจะเสี่ยวแต่น่ารักนะคะพี่แข
kit ช่างคิดเจงๆอ่ะกิต นึกไม่ถึงเหมือนกัน
SomLove รู้ผลกันไปเรียบร้อยนะคะ
Junrai_Hyper ตัวต่อตัว เสื้อผ้าไม่เกี่ยว งานนี้ก็มีเสียวสิคะ
jay_jay แนนห่วงตะเองยิ่งกว่าอีก
สมุนไพร สั้นไปเรอะ ไม่น๊า มีต่อรอบสองอีก ปกติลงแค่ตอนเดียวเองนะ
Jeremy_F ขอบคุณคะที่เป็นห่วง ถ้าไม่ติดอะไรก็จะมาอัพให้ทุกวันคะ
mantdash จะอัพให้ทุกวันจะป๊อบ
YO DEA อย่าลืมทำสรุปเหตุการณ์ด้วยนะคะ
ranny ขอบคุณนะคะ
Bg LoVe NT เคลียร์นอกรอบแบบไหนอ่ะพี่แขก บอกแบบนี้แนนคิดไปถึงไหนแล้วน๊า
kit จ้า
wan ..........อย่างอื่นกระชับมิตรแทนได้ป่าววัน
benxine ขอบคุณที่เข้ามาอ่านนะคะ
SomLove อืม ทำใจลำบาก แต่อย่างอื่นไม่ลำบากน๊า
SuMoDevil คนเนี้ยให้แต่กำลังใจเหรอ อย่างอื่นนอกจากกำลังใจมีป่าวว อยากได้อย่างอื่นมากกว่า
torto เขาเรียกว่าต่อยเป็นพิธี ให้รู้ว่าต่อยกันจริงๆ
HaLF333 มัสไม่สบายเหรอ เป็นอะไรมากไหม ดีขึ้นแล้วใช่ไหม อากาศเริ่มเย็นแล้ว เทคแคร์ตัวเองด้วยนะ
สมุนไพร ขำด้วยคนได้ไหมคะ แต่ขำอะไรหว่าไม่รู้อ่ะ แต่อยากขำด้วย
Junrai_Hyper กรี๊ดดด้วย อิอิ
Jeremy_F อยากทายสด้วยคน งี๊ดดด
akaipee ผลัดกัน...ได้ไหมอ่ะ
Yakuza ต่อยกันเอง เจ็บกันเอง เฮ้อ แล้วจะต่อยกันไปทำไมไม่รู้เนอะ
Lady^_^les.N รักแบบปรัญชาช่างฯก็อย่างเนี้ยแหละ
Kipper อยากรู้เด๋ว แนนจัดให้ค่ะ
ปอลอ +1 คืนให้คนที่บวกให้แนนแล้วนะคะ :กอด1:
-
เมื่อวานหมดสภาพเลยอ่า ตื่นขึ้นมาอัพตอนดึกไหวได้ยังไงไม่รู้เลย อัพเสร็จคลานกลับไปนอนต่อเลย คืนนี้ยังไม่รับปากนะคะว่าจะลงให้ได้กี่ตอน ถ้าตื่นตอนดึกอีกจะมาอัพให้แล้วกันนะคะ
ตอน ความเจ็บปวดที่อ่อนโยน
"เจ็บมากมั้ย...."
ไอ้ทัตใช้ผ้าประคบน้ำแข็ง ประคบที่ข้างแก้มของไอ้ตั้มเบา ๆ
หลังจากที่วิ่งหนี ออกมาจากที่ดวล และวิ่งกันกระเจิดกระเจิง ถอดชอร์ปออกกันโดนจับ
แล้วก็พากันกระโดดขึ้นแท็กซี่มาที่อพาร์ทเม้นได้อย่างปลอดภัยทั้งคู่
และก็พากันลากขึ้นมาที่ห้อง
ที่มีอากาศถ่ายเท และเย็นสบายที่สุด
ซึ่งนั่นก็คือห้องของไอ้ตั้มนั่นเอง
แล้วมันสองคนก็ต้องมานั่งบ้าผลัดกันทายากันเองอีก
"เจ็บดิ...แล้วเป็นไงมั่งเนี่ย..."
ไอ้ตั้มเองก็ประคบน้ำแข็งที่หน้าของไอ้ทัตเหมือนกัน
บ้าชิบหายตีกันจะตายห่า ยังมีหน้ามาถามกันอีกว่าเจ็บมั้ย
ในเมื่อไอ้แผลแตกต่าง ๆ น่ะ มันก็ฝีมือของมันทั้งคู่ ที่ผลัดกันต่อยกันไม่ใช่หรือไง
อยากสู้กันเอง สมน้ำหน้ามึงแล้วนี่ อยากเก่งเอง
"ก็...แหม..หมัดหนักขนาดนั้น..ดูดิ..คิ้วแตกเลยเนี่ย"
ไอ้ทัตบ่นงอน ๆ ตั้มนะตั้ม
น่ารักอ้อนแอ้นแบบนี้ แต่หมัดหนักชะมัด ซัดเขาซะจนจะหมอบหลายครั้ง
นี่ถ้าเกิดทะเลาะกันจริง ๆ ตั้มมิฆ่าเขาตายเหรอเนี่ย
คนเรานี่ดูแต่หน้าไม่ได้จริง ๆ
มิน่าล่ะ ได้เป็นหัวหน้าของไอ้พวกก่อสร้างได้
ดูถูกฝีมือตั้มไม่ได้เลยจริง ๆ ให้ตายเถอะ
"เหรอ..." ไอ้ตั้มแกล้งลากเสียงยาว
และกดที่บริเวณมุมปากของร่างสูงนั้นแรง ๆ เหมือนรู้ว่า
เจ็บก็เลยยิ่งแกล้งให้เจ็บมากขึ้น
"โอ้ยยยยยยยยยยย ตั้มอ่ะ..เบาหน่อยสิ...เจ็บนะเนี่ย"
ไอ้ทัตบ่นงึมงำ กุมที่บริเวณปากของตัวเอง
กดมาได้นะตั้มแกล้งกันนักนะ เดี๋ยวปั๊ด จูบเลย
ไอ้ทัตคิดอะไรเลยเถิด และหัวเราะออกมาเบา ๆ
เล่นเอาไอ้ตั้มที่นั่งประคบแผลให้ถึงกับมองหน้า
เจ็บจะตายยังมีหน้ามาหัวเราะ เดี๋ยวปั๊ด .... หอมแก้มเลยนิ
เอาละค้าบบบบบบบบบ ไหน ๆ มันก็คิดตรงกันเยี่ยงนี้แล้ว จะช้าอยู่ไย
"หัวเราะไรวะ...บอกมาดิ..หัวเราะมาก ๆ เดี๋ยวเอาหมัดยัดปากอีกรอบหรอก..."
ไอ้ตั้ม ด่าเข้าให้รอบหนึ่ง แล้วก็หน้างอหงิก แม่ง กวนตีนดีจริงเว้ย
"ให้บอกจริงดิ...ไม่เอาหรอกขืนบอก เดี๋ยวโดนกำปั้นยัดปากจริง ๆ อะดิ"
ไอ้ทัตหัวเราะขำ
และก็ได้เห็นว่าร่างบางที่นั่งอยู่ข้าง ๆ หน้างอหงิกทันตาเห็น
จากเดิมที่มันหงิกอยู่แล้ว เลยยิ่งไปกันใหญ่จนสังเกตเห็นได้ชัด
"เออ..แม่งอย่าบอกแล้วกัน.."
มือเล็ก ๆ กุมที่คิ้วของตัวเอง แสบชิบหายเลยไอ้ห่าทัต
ต่อยมาได้ แต่ถ้าเล่นไม่สมจริง ก็ไม่มีใครเชื่อหรอก
มันเป็นเรื่องศักดิ์ศรีของแผนก
ขืนอ่อนข้อให้อีกฝ่ายเหนือกว่า แผนกก็เสียหน้ากันพอดีน่ะสิ
"เป็นไรมากป่าว...."
ไอ้ทัตรีบเปิดหาแผลที่หัวคิ้วของร่างโปร่งบางนั้น
แล้วก็ได้เห็นชัด
โหยยยยยยยย นี่มัน นี่มัน ก็ต้องเจ็บแล้วเนี่ย...แตกขนาดนี้เนี่ย
ทำไมเขาทำแบบนี้วะเนี่ย
ซัดตั้มถึงขนาดแผลแตกขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย
โอยยยยยยยยยยยยย ทำไมกูเลวอย่างนี้วะ
ปกป้องไม่ได้ แล้วยังเป็นคนลงมือเองอีก
"ตั้ม...เจ็บมากมั้ย.."
น้ำเสียงทุ้มนุ่มแผ่วหายไป หลังจากมองแผลบนใบหน้าน่ารักนั้นแล้ว
ตั้มเจ็บมากเลย มากกว่าเขาอีก
ทำไมเขาทำอย่างนั้นไปว้าาาาาาาาา
เรื่องศักดิ์ศรีของแผนกก็สำคัญ แต่ทำให้คนที่รักต้องเจ็บขนาดนี้นี่
มันเรียกว่าเลวแล้วเนี่ยแบบนี้
"อือ...เจ็บจนอยากร้องไห้เลยแหละ..." ไอ้ตั้มตอบไปแบบไม่คิดอะไร
นั่งควานหายาหม่องมาทาที่รอยฟกช้ำตามตัว
ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมอง คนที่กำลังดูที่แผลของมันเลยว่าตอนนี้ทำหน้ายังไง
ร่างสูงใบหน้าหมองเศร้าลงอย่างเห็นได้ชัด
ปกป้องตั้มไม่ได้ แถมยังเป็นคนลงมือเองซะอีก
แม่งเอ้ยยยยยยย ทำไมกูมันถ่อยแบบนี้วะเนี่ย ตั้มเจ็บขนาดนี้เนี่ย ก็ฝีมือมึงไม่ใช่หรือไง
ไอ้ห่าทัตเอ้ยยยยยยยย
ฝ่ามือแกร่งโขกเข้าที่หัวของตัวเอง เสียงดังลั่น
"เฮ้ยยยยยย เฮ้ย ทำไรวะ...ทำอะไรเนี่ย..." ไอ้ตั้มต้องรีบไปดึงมือของร่างสูงเอาไว้
และพอเห็นหน้าของทัตพงษ์ได้ชัด ก็ต้องนิ่งเงียบลงทันใด
ดวงตาคม หันมาสบตากับร่างบาง หยาดน้ำตาคลอปริ่ม ก่อนจะไหลหยดลงมาเป็นสาย
"เฮ้ยยยยยยย อย่าร้องดิ..เจ็บมากจนต้องร้องเลยเหรอ"
ไอ้ตั้ม พยายามจะควานไปหากระดาษทิชชู่
มาให้ร่างสูงเช็ดหน้า แต่ก็ช้ากว่าไอ้ทัตเสียแล้ว
มันไม่รอให้ร่างบางลุกจากเตียง
แต่ดึงแขนให้ตั้มมาเผชิญหน้ากับมันได้อย่างถนัด
และดวงตากลมโตก็ได้สบกับดวงตาคมที่ยังคลอไปด้วยหยาดน้ำตา
ต่างคนต่างนิ่งงันไปชั่วขณะ
และเมื่อฝ่ามือแกร่ง ฉุดดึงให้ร่างโปร่งบาง เข้ามาอยู่ในอ้อมกอดได้
ร่างบางก็ไม่คิดจะขัดขืน ยอมโผเข้ามาให้ร่างสูง กกกอดแนบแน่นได้อย่างง่ายดาย
และถ่ายทอดความรู้สึกให้กันและกัน
หวังเพียงเพื่อจะเยียวยาให้ร่างบางหายจากความเจ็บปวดบ้าง
ฝ่ามืออุ่นร้อนลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียนขาวภายใต้เสื้อชอร์ปสีเหมือนกัน แต่ปกคนละสี
หวังเพียงจะให้ตั้มบรรเทาความเจ็บปวดลงบ้าง
และยังคงไม่สามารถหยุดน้ำตาได้ ทำไมเจ็บปวดหัวใจอย่างนี้ เขาเป็นคนลงมือกับตั้ม
จนตั้มต้องเจ็บขนาดนี้ เขามันผิดเอง เขามันผิดเอง ได้ทัตเอาแต่โทษตัวเองอยู่แบบนั้น
"เจ็บใช่มั้ย...ตั้มเจ็บเพราะเราจริง ๆ ด้วยใช่มั้ย..." ไอ้ทัตยังคงเอาแต่ร้องไห้คร่ำครวญ
จนไอ้ตั้มต้องเป็นฝ่ายโอบแขนเข้ามากอดกระชับถ่ายทอดความอบอุ่นให้กับไอ้ทัตเสียเอง
"เราไม่เป็นไรทัต...เราไม่เป็นไรจริง ๆ ทัต...เชื่อสิ..ทัตเองก็เจ็บนี่นา..ไหนดูสิ..ขอเราดูหน่อย"
ร่างโปร่งบาง ผละออกจากร่างสูงที่ยืนน้ำตาอาบแก้ม บรรจงเช็ดให้ด้วยปลายนิ้วมือเล็กเรียวสวย
และส่งยิ้มอ่อนโยนให้
"ไม่ได้ดูแดจังกึมนะเว้ย...ร้องไห้ทำไมเนี่ย..." คำพูดแซว ๆ ที่ร่างบางเอ่ยกับร่างสูงก่อน
และสองร่างก็หัวเราะออกมาพร้อมกันเบา ๆ พร้อมกับที่ดวงตาสองคู่ได้สบกันนิ่ง
อะไร หลายอย่างดูเหมือนจะถูกส่งผ่านมาตามสายตาด้วย และในเวลาไม่นาน
ใบหน้าคมที่ยังคงบวบช้ำก็ค่อยโน้มลงมาหาร่างเล็กบางที่ยืนอยู่ตรงหน้า
พร้อมกับที่ร่างโปร่งบางเสื้อชอร์ปสีเดียวกันแต่ปกคนละสี ก็ค่อยแหงนเงยใบหน้ารับสัมผัส
จากริมฝีปากอุ่นร้อนที่แตะต้องลงมาแผ่วเบา
และเรียวแขนเล็กบางก็ค่อยแปรเปลี่ยนยกขึ้นโอบรัดรอบคอร่างสูงอย่างเผลอไผล
กับรสสัมผัสที่ได้รับ
พอกับที่ร่างสูงก็โอบรัดที่รอบเอวบางแน่นขึ้นเช่นกัน
ก่อนที่ร่างบางจะถูกผ่อนกายให้โอนอ่อนนอนลงบนเตียงกว้าง
และถูกตามทับทับด้วยร่างสูง ที่แนบร่างตามลงมา
..........................................
(http://www.free4up.com/out.php?i=9912_untitleddfg.JPG)
-
:m1:>>>อ่านกี่รอบๆ ก็...เขินนนน
ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
ปล.เป็นกำลังใจให้คงลงเรื่องครับบบ
-
^
^
^
จิ้มบูม
แนนคิดถุงงงงจัง
มาให้ :กอด1:หน่อย
Vเช่นกันนะคะ
V
V
-
สุขสันต์ลอยกระทงค่ะ
:t2:
สนุกๆ หวานๆ ชอบบบบบ
-
สุขสันต์วันลอยกระทง~ พี่แนน
เอ็นดูบ่ะเฮ้ย รักกันแต่ก็จำเป็นต้องต่อยกัน :a6:
ขอหวานอีก ชอบ~ :m1:
-
วู้วววๆๆๆจูบกันแล้วๆๆ
อีกหน่อยก็ได้กัน
ฮิ้วววววว :a11: :a11:
สุขสันต์ลอยกระทงเด้อ :mc4: :mc4:
-
ถ่ายทอดความรู้สึกออกมาได้อารมณ์ ดีมาก ๆ
คงไม่ต้องเอ่ยปากว่ารักแล้วมั่ง อย่างงี้ คงใช้กายสัมพัด ก็พอ
รอตอนต่อไป ขอบคุณนะครับ แนน คนน่ารัก ขอ :กอด1: หน่อยนะครับ
+1 เป็นกำลังใจให้นะ :L1:
-
249 + 1 = 250
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
:o8:
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงง
:m1:
-
ไม่ได้เล่นหลายวันกลับมาอ่านรวดเดียวเลย
จะถึงฉากแบบนั้นแล้วววววววววววว
น่าสงสาร จะรักกันก็มีศักดิ์ศรีค้ำคอ
เหอะๆๆๆๆ จะรอดมั้ยนะคู่นี้
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด
เห็นม๊ายยยยยยยยยย
มีเคลียร์นอกรอบกันจริงด้วยยย
แอร๊ยยยยย โหดปนหวานนน เขิลลลอ่ะ :o8:
แต่
ไปถึงเตียงแล้วอ่ะ
แล้วมัยน้องแนนตัดฉับแบบนั้นล่ะ :a6:
ตอนต่อไปๆๆๆๆ :oni3:
-
:m4:เย้....ได้อ่านอีกตอนดีใจจังเลย ขอบคุณครับคุณแนน
ว่าแต่ว่าตอนนี้หวานจังอ่ะ :o8: อยากมีคนดูแลเวลาเจ็บแบบนี้บ้างจัง
o13 เด๋วพรุ่งนี้จะกดบวกเพิ่มให้อีกนะ (จะกดบวกไปมาจนกว่าจะจบเรื่องเนอะ :a2:)
-
:m29:เหอๆๆ ผลัดกันเหรอ :เฮ้อ: ไม่สามารถอ่ะ :m13: :m13:
ในที่สุดก้อ :z1: :jul1: :jul1:
จะรอต่อไปค่ะเดี่ยวไปจิ้มให้ก่อนด้วย :jul3:
-
มาลงให้อีกตอนนะคะ แต่พรุ่งนี้อาจจะกลับดึกไม่แน่ใจว่าจะมาอัพให้ได้หรือเปล่า :z1: วันนี้เลยทำตัวเป็นเด็กดีมาอัพให้อีกตอน :haun5: แล้วคลานกลับไปนอนอีกรอบ :serius2:ไม่เข้าใจตัวเอง เบื่อมากก วันไหนเข้านอนเร็ว มักจะนอนได้แป๊บเดียว แล้วชอบตื่นมาดึกๆ :a6: มีใครเป็นอย่างนี้ไหมมมม
ตอน อาบน้ำ
“ตรงนี้เจ็บมั้ย....”
ปลายจมูกแตะต้องที่ข้างแก้มของร่างบางเบื้องล่างที่ยังมีรอยช้ำอยู่
และร่างบางก็ส่ายหน้าปฏิเสธ เอียงแก้มหนีอย่างนึกอาย
เอาแล้วไงล่ะ บรรยากาศล่อแหลมแบบนี้ เห็นทีจะไม่รอดแน่แล้ว
รู้ทั้งรู้แต่ไอ้ตั้มก็ยังไม่ยอมดิ้นหนี
นอนนิ่งให้คนตัวสูงกว่ากอดจูบได้อย่างสบายใจ
“ตรงนี้เจ็บมั้ย....”
ปลายจมูกโด่งแตะต้องที่ข้างริมฝีปากบางที่ยังมีรอยแตกและยังบวมช้ำอยู่
และคนที่เอียงหน้าหนีก็ต้องหันมาอีกครั้ง เมื่อรู้ตัวว่าถูกหยอกเย้าเข้าหาเสียแล้ว
อะไรกันไอ้ทัตบ้า เมื่อกี้ยังร้องไห้แง แง อยู่เลย พอทีนี้มาทำตาเยิ้มยิ้มกริ่มเชียวนะ
“พอเลยลุกเลย....ไม่ใช่นางเอกหนังไทยนะ...จะได้มานอนทอดร่างให้พระเอกปล้ำง่าย ๆ น่ะ”
ไอ้ตั้มชักไม่อยากเล่นด้วยแล้ว มันรู้สึกเขิน ๆ ยังไงไม่รู้อ่ะ
ที่มานอนให้ไอ้บ้าทัตกอดจูบเล่นอย่างนี้
ถึงรู้ว่าแค่ยอมอีกหน่อย คงได้เตลิดกันทั้งคู่ก็เถอะ แต่พอโดนแตะนิดหอมหน่อย
ใจมันก็ชักแกว่ง เดี๋ยวไอ้ทัตจะหาว่า.....ใจง่ายกันพอดีน่ะสิ....
มือเล็ก ๆ เริ่มยันให้คนที่อยู่เบื้องบนออกห่าง
และร่างสูงก็ลุกขึ้นนั่งอย่างว่าง่าย สลัดผมยุ่ง ๆ ไปมา
ก่อนจะหันมายิ้มให้กับร่างบางที่ลุกขึ้นนั่งอย่างเขิน ๆ
ไม่ใช่อะไรหรอก ไปฟัดกันมาซะขนาดนั้น ตัวก็เหม็นเหงื่อจะตาย
แถมมีแต่แผลทั้งตัวทั้งหน้า
ไม่ไหวหรอก มันไม่มีอะไรน่าประทับใจหรอกแบบนี้น่ะ
ร่างสูงเหลือบมองร่างบางที่ขยับหนีพยายามปรับหน้าให้นิ่งเฉย
ด้วยการถอยไปอยู่อีกมุมหนึ่งและหันหลังให้ ไม่ยอมมองหน้า
“เราชอบตั้มว่ะ...........”
ไม่คิดว่าตัวเองจะหลุดปากพูดมันออกไป
แต่ไอ้ทัตก็พูดออกไปแล้ว
พูดทั้งที่ไม่ได้มองหน้านั่นแหละ พูดเสร็จก็ต้องเอามือปิดหน้าไว้
แล้วก้มหน้าลง ไม่ได้หันไปมองร่างบางที่นั่งหันหลังให้เลย
มันอยากพูดก็พูดขึ้นมาดื้อ ๆ งั้นแหละ รู้อยู่เหมือนกันว่าตั้มเองก็มีใจให้
แต่ว่าก็อยากให้มันชัดเจน
ถ้าจะขอคบกันจริง ๆ จัง ๆ ก็ต้องบอกมันให้ชัดเจนกันไป ไม่ใช่มาทำอะไรครึ่ง ๆ กลาง ๆ แบบนี้
ร่างบางนิ่งอึ้ง..... ไม่คิดว่าทัตจะกล้าพูด
เพราะที่ผ่านมาอยู่ด้วยกันมาตลอด คิดว่าต่างฝ่ายต่างไม่พูดออกมาดีกว่า
แต่นี่ทัตเอง ก็เป็นฝ่ายพูดก่อนแล้ว
แล้วเขาละ จะตอบทัตว่าอย่างไรดี
สองคนไม่ได้หันหน้าทางเดียวกันเลย อยู่กันคนละมุม
แถมหน้าก็ไม่ได้มองกันอีก พูดแล้วต่างคนก็ต่างเงียบ
ไอ้ทัตนั่งรอคำตอบด้วยหัวใจที่เต้นระทึก
ทำไมตั้มเงียบไปอย่างนั้นล่ะ ตั้มไม่ได้ยินหรือเปล่า
“เราชอบตั้มนะ...ได้...ได้..ยินเราพูดหรือเปล่า....” ไอ้ทัตพูดซ้ำอีกครั้ง
แต่ทำไมตั้มถึงยังไม่ตอบอะไรเลย เงียบสนิทเลย
หรือว่าโกรธ รับไม่ได้กันล่ะ
ซวยแล้วไอ้ทัต ตั้มโกรธแน่เลย ทำไงดีเนี่ย
ร่างสูงรีบหันไปมองคนที่นั่งเงียบอย่างร้อนใจ
ลุกขึ้นยืนและเดินไปหาร่างบางที่นั่งก้มหน้าเงียบ
และร่างสูงโปร่งนั้นก็ได้เห็น
“เฮ้ยยยยยยยยย แก้ม...แก้มไมมันแดงงี้เนี่ยยยยย”
ไอ้ทัตตะโกนออกมาเสียงดัง
และร่างโปร่งบางก็ลุกพรวดพราดเดินหนี
ซ่อนใบหน้าไว้ไม่ยอมให้คนที่เดินตามมาได้เห็น
“เฮ้ยยยย ตั้ม....หน้าแดงแล้ว...แดงไปถึงหูเลยเนี่ย....ตั้ม”
ไอ้ทัตไม่ได้รู้ตัวเองเลยว่าพูดบ้าอะไรออกไป
และมันยิ่งเป็นการไปเร่งให้คนตัวเล็กกว่าอายหนักกว่าเก่า ตั้มไม่พูดแต่เดินหนี
แล้วดูสิ แก้มแดงหน้าแดงขนาดนี้ ไม่ต้องแล้วแบบนี้ ไม่เอาแล้วคำตอบ
ขอดูหน้าหน่อยเถอะ ยิ่งอายอย่างนี้ยิ่งน่ารัก
“ไอ้บ้าทัต...หลีกเลยเว้ย...จะทำอะไรเนี่ย...”
ไอ้ตั้มพยายามเบี่ยงหน้าหลบ มือไม้พันกันยุ่งไปหมด
และพยายามถอยหนีร่างสูงที่พยายามดึงมือเล็ก ๆ นั้นไว้ ไม่ให้ ปิดที่หน้าได้อีก
“ตั้ม...ตั้มห้ามปิดนะ...เร็วเลยตั้ม...ขอดูหน้าหน่อยเร็ว....ตั้ม”
ไอ้ทัตไม่ยอมปล่อยแล้วแบบนี้ ทำไมตั้มมันทำหน้าตาได้น่ารักขนาดนี้เนี่ย
ไม่เอาแล้ว ปล้ำก็ปล้ำวะ เอาจริงเลยแบบนี้
ตั้มเอ้ยตั้ม น่ารักโคตรเลยเว้ยยยยยยยย
“ไอ้ทัต.....ไม่เอา...ทัตปล่อย....”
มือเล็ก ๆ พยายามที่จะผลักร่างสูงออกห่าง แต่ก็เหมือนยิ่งหนียิ่งเป็นการถอยหลัง
ขึ้นทุกที ไม่มีทางจะหนีได้นอกจากถอยหลังหนีไปให้ได้มากที่สุด
จนจะสุดขอบประตูห้อง...ใกล้จะเลยออกไปที่ระเบียง
“อาบน้ำกันตั้ม.....”
ไอ้ทัตไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่า ก่อนจะเลยออกไประเบียงมันก็ห้องน้ำ นี่แหละ
เหงื่อออกเต็มแบบนี้ คงไม่ดีเท่าไหร่ อาบน้ำด้วยกันเลยดีกว่าหมดเรื่องหมดราว
แล้วที่เหลือจะทำอะไรต่อนั้นค่อยว่ากันอีกที
“ไม่อาบเว้ยยยยยยยยยย ไอ้ทัต...เฮ้ยยยยย”
ร่างบางโดนต้อนเข้าห้องน้ำไปแล้ว และหมดสิทธิ์โวยวาย ที่จะหนีออกมาได้
เมื่อไอ้ทัตไม่ยอมล็อคประตูห้องน้ำเปิดโล่งไว้อย่างนั้น
แต่มือเอื้อมไปเปิดฝักบัวและปล่อยให้สายน้ำรินรดที่ร่างของสองคนทั้งที่ยังสวมเสื้อผ้าอยู่
เปียกปอนไปตามกัน
“ห้ามออกกกกกกกกก มานี่เลยตั้ม...อาบน้ำกัน...”
ฝ่ามือแกร่งคว้าเอวบางที่จะเดินหนีให้เข้าหาตัวกอดไว้แน่น
และแกล้งปลดเสื้อผ้าเปียกน้ำนั้นออก
“ไอ้ทัตตตตตตต ไอ้ทัตตตตตตตตต” ร่างบางโวยวายลั่นแต่ก็ไม่นานนัก เมื่อเสื้อผ้าถูกปลดออก จากตัวเสียงร้องโวยวายก็เงียบหายไป เงียบยิ่งกว่าเงียบ เงียบสนิทจนไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาอีกเลย
.......................................
-
ู^
^
^
^
^
จิ้มๆๆๆๆๆ คนข้างบนนน 5555 :L2:
-
:m13:
ขอบคุณคร้าบบบบ
อิอิ
น่ารักจังตอนนี้
+1 แล้วน้า
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
:o8:
-
แล้วมัยเสียงมันเงียบไปล่ะ :m28:
-
ตั๊ย ตั้มดิ้นรนหนี จะส่งเสียงร้องเรียกให้คนช่วย(จับทัตขึงพืด)
ทัตปิดปาก(และจมูก)ตั้ม ไม่ให้ร้อง
ปิดนานมาก ตั้มหยุดหายใจ
ทัตเลยต้อง mouth 2 mouth.......
ตอนนี้เศร้าอีกแล้วค่ะ :m15:
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
:00210030:
-
อ๊ะ ๆ แค่อาบน้ำกันจริงป่าวนี่
ขอบคุณคร้าบ 2 ตอนรวดเลย :a11:
-
:m1:
-
:m12:น่านดิ ทามไรกันเงียบๆ
ขัดห้องน้ำเหรอครับ :m24:
-
กิสสสสสสสสส....
บอกรักกันแล้ววววว..
:m3: :m3:
ลากกันเข้าไปในห้องน้ำ ทำไรกัน... :z1:
ปล.หายดีแล้วคะแนน ขอบคุณที่เป็นห่วง..
ทุกคนรักษาสุขภาพกันด้วยนะคะ :L2:
-
แอรสสสสสสสสสสสสสสสสสส
น้ำหมากกระจายยยยยย
:m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
-
เงียบอาราย~
มาบอกกันเลย ~ :z1:
-
จะรอดไหมนะ :m25:
:bye2:
-
:jul1: :jul1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
น่ารักอ่ะ
แอบหวาดเสียวตอนชกกันเอง
ไม่รุ้ว่าต้องชกกันต่อหน้าเพื่อนๆไปถึงเมื่อไหร่เนอะ
ฮา...
-
เงียบบบบ.....ก่อนสงครามความเร้าร้อนจะมา
วู้ฮู้ๆ :-[ :-[
-
:pighaun: กระฉูดเลยอ่ะ ได้อีกน่ะครับ
-
อัพส่งท้ายวันลอยกระทง
ตอน อาบน้ำ 2
"เฮ้ยยยยยยยยย มันเปียกหมดแล้วเว้ย...จะซักทั้งอย่างนี้เลยหรือไงวะ"
ไอ้ตั้มโวยวายเสียงลั่น เมื่อทั้งเสื้อทั้งกางเกง เปียกเละเทะ
เพราะไอ้บ้าทัตมันเล่นเปิดน้ำฝักบัว ลงมา
ดูมันนะ มือหนึ่ง ถือฝักบัว
อีกมือหนึ่งมันคว้าเอวเขาไว้ ดิ้นมาก ๆ มันก็ทำตาหวานใส่
แล้วนี่ใจคอมันจะไม่ถอดเสื้อผ้าอาบน้ำหรือไง หรือมันจะอาบทั้งอย่างนี้เลย
"ซักผ้าไปด้วยไงตั้ม...จะได้ไม่เปลืองน้ำ..ถือเป็นการแช่ผ้าไปด้วย...เดี๋ยวเราก็ถอดกันไง
แบบว่าช่วยกันถอดอ่ะ...เนอะ"
เวรแล้วมั้ยล่ะ อุตส่าห์หาเหตุหลุดจากสถานการณ์ล่อแหลมมาได้แล้ว
และก็คิดว่ายังไม่พร้อมที่จะมีเรื่องแบบนี้กัน แต่ดูเหมือนทัตจะไม่โอเคด้วยซะแล้ว
"ตั้ม...แกะกระดุมให้หน่อยสิ...มือไม่ว่างเลยเนี่ย" ไอ้ทัตส่งตาหวานทั้งที่สภาพหน้าเละเทะแบบนั้นแหละ
แต่มันก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคนี่นา จริงมั้ยล่ะ
แต่ไอ้ตั้มไม่คิดอย่างนั้น ก็แล้วทำไมไม่ปล่อยเอวเขาล่ะเว้ย มาจับทำไมล่ะเนี่ย
อายนะเว้ย รู้มั้ยเนี่ยว่ามันอาย ถึงจะผู้ชายด้วยกันก็เหอะ
ไอ้ตั้มมันเลิกแก้ผ้าโชว์ใคร ๆ ตั้งแต่ ป. 4 แล้ว
เพราะดูเหมือนว่า ยิ่งโต มันจะยิ่งเหมือนสาวน้อยน่ารักเข้าไปทุกวัน
ส่วนไอ้พวกห่าที่แผนกไม่ต้องพูดถึง รู้ทั้งรู้ว่าไอ้ตั้มมันก็ผู้ชายเหมือนกัน
ยังแอบเล็งกันไปได้ ดีนะที่ยังเกรงฤทธิ์หมัดอยู่ ไม่งั้นล่ะแม่งคงได้เจอกันมั่งแหละ
แต่มันใช้ไม่ได้กับไอ้ทัต
เพราะว่าคนเนี้ย.....ยอม
ให้ถอดก็จะถอด
ขอหอมแก้มก็จะให้หอม
หรือถ้าจะมากกว่านั้นก็ไม่ปฏิเสธหรอก แต่ว่า มันเขิน
ผู้ชายด้วยกัน มันจะไปทำกันยังไงล่ะวะ
ถึงจะรักกันก็เถอะ
แต่ว่า........
โอ้ยยยยยยยยยย ไม่รู้เว้ย
ความคิดของร่างบางเริ่มเตลิดเปิดเปิงไปไกลสุดกู่แล้ว
แต่พอไอ้ทัตบอกให้ช่วยแกะกระดุมให้ ไอ้ตั้มก็รู้แล้ว ว่าคืนนี้ยังไงมันคงต้องยอมแน่ ๆ
อีกอย่างก็คือ ใจมันไม่อยากจะขัดขืนซะด้วยสิ
มือเล็ก ๆ ค่อยแกะกระดุมเสื้อของอีกคน
ในสภาพมือสั่น ๆ อย่างเห็นได้ชัด
หน้าเหรอ ไม่ต้องพูดถึงเลย แดงเถือกไปถึงไหนต่อไหน
ก้มจนแทบจะติดกับอกของอีกฝ่าย
มือก็สั่น นี่มันเพราะหนาว หรือว่ามันตื่นเต้นกันแน่วะ
จนไอ้ทัตทนไม่ไหว ต้องกดหัวคนที่ยืนแกะกระดุมเสื้อให้ ให้ซบกับอกของตัวเอง
และหัวเราะเสียงเบา
อยากถามตั้มว่า......ถามจริงเหอะ...
ไปกินอะไรมาวะ...ทำไมมันถึงได้น่ารักอย่างนี้เนี่ย
แต่ไม่ถามดีกว่า
เพราะกำลังจะได้เห็น ว่าทำไมน่ารักจัง
แกะเข้า กระดุมนั่นน่ะ ตั้มเอ้ย...ถ้ามันหลุดครบทุกเม็ดเมื่อไหร่ล่ะก็
เอ็งก็เสร็จเมื่อนั้นแหละ
ไม่อยากจะเชื่อเลย
ว่าจะมาชอบผู้ชายด้วยกันได้
แถมไอ้ตั้มมันก็น่ารักน่าใคร่ นิสัยดีขนาดนี้ คุยอะไรก็ไปกันได้
แต่เสียอย่างเดียว ต้องทำเป็นฟอร์มว่าเกลียดกันมาแต่ชาติปางก่อนนี่แหละ
แล้วก็เวลาเดินด้วยกัน ก็ต่างคนต่างเดิน ทำได้อย่างมากก็แค่กอดคอ
คนเขาถึงไม่สงสัย ทั้งที่จริง ๆ แล้วอยากเดินจับมือมากกว่า
"ขอนะตั้ม..." มือแกร่งที่กอดเอวบางปล่อยออกและเอื้อมมาจับที่มือเล็ก ๆ ที่กำลังสาละวนกับการ
แกะกระดุมเสื้อทีละเม็ด
และก็ลองกระซิบเบา ๆ ที่ข้างหูของตั้ม
ไอ้ตั้มมันหยุดมือและเงยหน้าขึ้นมามองแว่บเดียว
แล้วก็ก้มหน้าลง
แล้วไงล่ะ แบบนี้เนี่ย มันก็ยอมแล้ว ใช่มั้ยล่ะ
ยอมชัวร์ เลย
..........................................
-
^
^
^
^
^
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยย
จิ้ม จิ้ม จิ้ม
อิอิ
เอาอาบน้ำ 3 มาด่วนเรยยยยยยยยยยย
ค้างคาอย่างแรงงงงงง
:serius2:
-
แอบค้าง..
แหะๆ
หนุกๆ o13
-
โฮะๆๆๆๆๆ... :laugh:
ชอบประโยคนี้จัง
"ให้ถอดก็จะถอด
ขอหอมแก้มก็จะให้หอม"
ตาตั้มเค้าเรียก "สมยอม" :impress2:
ได้ใจเลย..
แกะกระดุมให้ไวเลย คนอ่านรออยู่ :-[
ขอบคุณแนนค่ะ :กอด1:
-
กรี๊ดดดดดดดดดด
สมยอมชัดๆ
หุหุ
ตั้มน่าร๊ากกกกกอ่า
ขอบคุณที่เอามาลงนะคะ ^^
-
มารอว่าจะให้มั้ย :z1:
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
“ตั้มไม่ถอด..ทัตถอดล่ะนะ...”
.
.
“เฮ้ยยยยยย ไม่เอา...อย่า...”
.
.
“ถอดให้นะ...นะ...ไม่ต้องอายหรอกตั้ม...เราก็ผู้ชายเหมือนกัน...อย่าอายเลย..”
.
.
“อ๊า....ไม่เอา...แบบนี้ไม่เอา...”
-
^
^
^
คือ??????
o18
-
ว้าย TEXT ก็ขาว BACKGROUND ก็ขาว กิต.อ่านไม่ด๊ายยยยยยยค่ะ
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
อ่า ยิ่งอยากอ่านหนักกว่าเดิมอีก
จะรอนะคะ :sad4:
-
ในที่สุด ....
มาถึงขั้นนี้แล้วตั้มเอ๋ย :laugh:
-
:z1: ในไม่ช้านี้ :laugh:
แต่ค้างอ่ะ :m15: รอต่อไปค่ะ
-
:L1: เมื่อใจรักแล้วมันก็ยอมทุกอย่างแหละน่า เนอะตั้มเนอะ
:L3: อ๊ายยยยยยย....อิจฉาคนมีแฟนโว้ยยยยยยยยย
:กอด1: ขอบคุณคุณแนนนะครับ บวกเพิ่มให้แล้วนะเด๋วจะหาว่าเค้าโกหก
-
แงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
อย่าปล่อยให้อยากละจากไปซิจ๊ะ
สุขสันต์วันลอยกระทงน่ะพี่แนนคนงาม :L2:
-
“ตั้มไม่ถอด..ทัตถอดล่ะนะ...”
.
“เฮ้ยยยยยย ไม่เอา...อย่า...”
.
“ถอดให้นะ...นะ...ไม่ต้องอายหรอกตั้ม...เราก็ผู้ชายเหมือนกัน...อย่าอายเลย..”
.
“อ๊า....ไม่เอา...
หึหึ...อืม..มีสปอย มากระจึ๋งนึง :serius2:
:bye2:
-
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
อ่าครับผม ชอบๆครับผม
เป็นกำลังใจให้ครับ เดี๋ยวมาอ่านต่อครับ
ชอบๆๆ
:3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:
-
:pighaun: :pighaun: :pighaun: :pighaun:
-
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
โฮกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
กรี๊ดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดดด
-
shibao รีบมาต่อให้แล้วจ้า
Salim021 งานนี้ไม่แอบคะ ค้างแบบเปิดเผยเลย
HaLF333 แกะกระดุมตอนนี้ยังทันอยู่ไหมจ๊ะมัส หรือเร็วไป
「ハス」 --- ตั้มตามใจคนอ่าน เลยต้องสมยอมเพื่อทุกคน
19NT ให้อะไรเหรอ....
kit ขอบคุรกิตเหมือนกันจ้า
YO DEA มันคือของว่างจ้า
kit กิตอ่านไม่ได้จริงเหรอ อ่านได้น้อย แต่ได้ทุกตัวเลยใช่ป่าว
Salim021 ค้างงงมากไหมคะ เดี๋ยวก็ไม่ค้างแล้วอดใจรอนะคะ
SomLove ในที่สุดก็อะไรเหรอ อย่าเว้นไว้สิ จิ้มเองไม่เป็นนะคะ
akaipee ในไม่ช้า อะจึ๋ยยย
Kipper อิจฉาคนมีแฟน แล้วทำไมไม่หาคนมาทำให้คนอื่นอิจฉาบ้างหล่ะคะ
Yakuza แหม ก็ขอแนนเล่นนิดนึงน๊า เล่นตอนไหนก็ไม่สนุกเท่าตอนอย่างนี้นิ
Jeremy_F มันคือความสุขเล็กๆๆของแนนค่ะ ที่อยากให้คนอ่านค้างงง
deshiwa ขอบคุณคะเดชิที่เข้ามาอ่าน รู้สึกดีจังที่เดชิก็ชอบเรื่องของคุณเท็น
Junrai_Hyper ยังคะคุณพูห์ ยังไม่ถึงตอนเสียเลือด เสียเลือดก่อนอย่างนี้ เดี๋ยวตอนหน้าไม่มีเลือดนะคะ
19NT อย่าเพิ่งกรี๊ดดคะ กรี๊ดตอนหน้าดีกว่า เอาดังๆเลยนะคะ
+1 คืนให้กับคนที่กดแล้วนะคะ :L2:
-
ตอนที่ทุกคนรอคอย อย่างใจจดใจจ่อ
ตอน อาบน้ำ ภาคจบ
“เฮ้ย....” มือเล็ก ๆ เริ่มยันอกคนที่ตั้งหน้าตั้งตาจะพยายามอาบน้ำให้ ออกห่าง
เสื้อชอร์ป เปียกเละ
และลงไปอยู่ในกะละมังแล้ว
เสื้อปลดออกแล้ว
กางเกงไปแล้ว
และ
……
“ไม่ถอดหมดจะอาบได้ไงตั้ม.....” นั่นแหละ ไม่ใช่เสียงใคร
ไอ้ทัตผู้มีความมุ่งมั่นในการอาบน้ำเกินปกตินั่นเอง
“ไป...ไป..ไปหยิบผ้าขนหนูก่อนดีกว่าม้างงงง...” ก็รู้ทั้งรู้ว่าไม่รอด แต่ไอ้ตั้มมันเขิน
นี่มันก็จะถอดหมดแล้วนะเนี่ย เห็นกันจนจะหมดแล้ว
ท่องแล้วว่า ผู้ชายเหมือนกัน ผู้ชายเหมือนกัน อย่าตื่นเต้นมาก อย่าตื่นเต้นมาก
แต่พอมองที่ไหล่กว้าง และช่วงเอวของคนที่ยืนประจันหน้าโชว์หุ่นอยู่นั่นก็
เอ่อ.....หน้า...หน้ามัน...หน้ามันร้อนวูบ มือไม้สั่นทำอะไรไม่ถูกเลยอ่ะ
“ช่างมันเถอะน่ะ...อาบต่อเหอะ.....แล้วใช้ครีมอาบน้ำกลิ่นส้มเหรอตั้ม...มิน่าล่ะเจอที่ไรหอมทุกที”
ร่างสูงเอื้อมมือไปกดที่หัวปั้มขวดครีมอาบน้ำ และชโลมลงบนผิวขาวเนียน
ของคนที่แทบจะอยู่ในสภาพเกือบเปลือยกายอาบน้ำอยู่กับเขา ลูบไล้ไปเรื่อย จนเกิดฟอง
“เง่อ...อ่ะ...อาบเองได้..น่ะ...” ร่างกายมันไปแล้วแหละ...ปิดไม่มิดหรอกไอ้ตั้มน่ะ
ผู้ชายเหมือนกัน พอเจออย่างนี้เข้า สติพร้อมร่างกายก็ไปเรียบร้อยแล้ว
ไอ้ส่วนที่มันควรจะอ่อนมันก็ชักจะไม่ยอมอ่อนแล้ว
จนไอ้ทัตมันหัวเราะ
“ถอดเร็ว...” ร่างสูงยืนประชิด และก้มบอกกับร่างบางที่ยืนหน้าแดง ร่างกายรู้สึกก่อนไอ้ทัตซะได้
“ถอดก่อน...หรือจะให้ทัตถอดให้..หรือจะถอดพร้อมกัน..”
ไม่ต้องบอกหรอกว่าตอนนี้เสียงทุ้ม ๆ นั้นกระเส่าแค่ไหน
เวลาก้มกระซิบ และมือก็เปะป่ายไปทั่วร่างของอีกคนแล้ว
จุดหมายคืออาบน้ำให้ แต่ความตั้งใจคือ.....
“ตั้มไม่ถอด..ทัตถอดล่ะนะ...”
มือแกร่งก้มลงปลดชิ้นส่วนสุดท้ายของร่างกายตัวเอง ที่แข็งขืน เพราะแรงอารมณ์อย่างเห็นได้ชัด
ไม่คิดจะอายหรอก ก็ในเมื่อยังไงตั้มมันก็ต้องเห็นอยู่ดี อายไปก็เท่านั้น
ให้ตั้มอายดีกว่า น่ารักกว่ากันตั้งเยอะ
ดวงตากลมโตต้องรีบหลบเมื่อเผลอมองตามการกระทำของอีกฝ่าย
และต้องรีบเบือนหน้าหนี ไม่รู้จะทำยังไงต่อดี
และมันก็ช้ากว่าไอ้ทัต เมื่อตอนนี้ร่างสูงทรุดกายลงนั่ง
แกล้งแตะต้องร่างกายที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความรู้สึกของอีกฝ่ายไม่ต่างกัน
แตะปลายลิ้น เข้าหาส่วนที่ยังถูกผืนผ้าเล็ก ๆ ปกปิดไว้
และเล็มปลายลิ้นไปมา
“เฮ้ยยยยยย ไม่เอา...อย่า...” ร่างบางทำท่าจะทรุดกายลงตาม
ผลักให้ศรีษะของอีกคนออกห่างจากร่างกายของตนเอง
บ้า
ไอ้บ้าทัต
ทำไปได้ไงน่ะ
แบบนั้น
เรื่องน่าอายแบบนี้
อายนะ
อายจนไม่กล้าจะมองหน้าทัตแล้ว
ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากัน อายแสนอาย อายจนอยากจะร้องไห้ออกมา
และคนตัวสูงกว่าในสภาพร่างกายเปลือยเปล่า
ก็ยอมลุกขึ้นยืน
เล่นมากไปคงไม่ดี กะว่าจะทำให้ตั้มมันชิน กับการได้เห็นร่างกายของเขา
แต่ดูเหมือนนอกจากจะไม่ชินแล้ว ตั้มมันยังจะอายขนาดหนักซะอีก
ปล่อยไว้เดี๋ยวตั้มมันก็เป็นลมหน้ามืดอดทำกันพอดี
“ถอดให้นะ...นะ...ไม่ต้องอายหรอกตั้ม...เราก็ผู้ชายเหมือนกัน...อย่าอายเลย..” ไม่ดีนักหรอกที่แกล้งตั้มเล่นแบบนี้
ถึงจะชอบแก้มแดง ๆ นั้นมาก แต่ก็ไม่อยากให้ตั้มต้องทรมาน
ดูซินั่น
ไม่บอกก็รู้ว่าตั้มมันก็อยากทำเหมือนกัน
แต่ก็คงอายไม่กล้าทำต่อหน้าเขา
ถ้าไม่รีบ ๆ ทำล่ะก็
ตั้มจะยิ่งทรมานเข้าไปใหญ่น่ะสิ
ปลายนิ้วเรียวแกร่ง เอื้อมแตะผ้าผืนเล็กที่ยังปิดกั้นร่างกายแข็งขืนของอีกฝ่าย
ทรุดร่างลงรูดรั้งออกจนสุดที่ปลายเรียวขาเนียนขาว ให้ร่างบางได้
ยกขาออกเพื่อจะสลัดส่วนนั้นให้พ้นตัวได้ง่าย
“อายยยยยยยย..ทัตอย่ามองเด่ะ...อายนะเว้ย”
มือเล็ก ๆ พยายามจะปกปิดร่างกายของตัวเอง ความรู้สึกที่มี
เปิดเผยให้คนตัวสูงกว่าได้เห็นชัดเจน
และฝ่ามือร้อนรุ่มก็ค่อยดึงมือเล็ก ๆ ที่พยายามจะปกปิดร่างกายออก
และแทนที่ด้วยมือของตัวเอง
หยาดน้ำจากฝักบัว ยัง รินรดร่างกาย
ทัตพงษ์ดันให้หลังของร่างกายสั่นไหวของคนตรงหน้ หันหลังชิดติดกับกำแพง
โอบรัดเอวบางไว้
และเริ่มต้น ปลดปล่อยความทรมานเจ็บปวดให้กับคนที่หลับตาแน่น
ซบหน้าลงกับไหล่กว้าง และโอบกอดร่างสูงเอาไว้
และดูเหมือนแทบไม่มีแรงจะยืนไหว
เมื่อถูกรูดรั้งร่างกายแผ่วเบา
“ทำให้ทัตด้วยนะตั้ม....” ฝ่ามืออุ่นร้อนที่โอบรัดรอบเอวบาง ดึงมือที่กอดไหล่เขาไว้
ให้แตะต้องจุดกึ่งกลางลำตัวของเขา ที่ต้องการการปลดปล่อยไม่ต่างกัน
และมือเล็ก ๆ เย็นเฉียบ ยังไม่หายสั่นก็แตะต้องที่ร่างกายให้
ดึงรั้งให้เหมือนที่ได้รับการปฏิบัติเช่นเดียวกัน
“ฮ้า...อะ...” ดวงตากลมหรี่หรือ เผลอส่งเสียงครางออกมาจนอีกฝ่ายรับรู้
ผนังห้องมันบาง และเสียงก้องแบบนี้เห็นทีจะไม่ไหว
กลางคืนมันเงียบขนาดนี้ เดี๋ยวใครต่อใครก็ได้ยินเสียงน่ารัก น่ารักของตั้มกันพอดี
“อือ...อืมมมมม” เรียวปากงามถูกปิดกั้นจากเรียวปากร้อนรุ่มของคนที่ยืนแนบชิด ถ่ายทอดความอบอุ่นให้
และช่วยหยุดเสียงหวามไหว ให้กลืนหายไปในลำคอ ได้ยินเพียงเสียงสายน้ำ
และเสียงกระทบกันระหว่างร่างกายและฝ่ามือที่เมื่อโดนน้ำแล้ว มันจะยิ่งเกิดเสียงก้องมากขึ้น
“ไม่ไหวแล้วตั้ม...ไปที่เตียงกัน...” แรงอารมณ์จากการถูกปลุกเร้า ไม่สามารถหยุดได้แล้ว
ร่างสูงจูงมือร่างบางให้ออกจากห้องน้ำ
ปิดน้ำเรียบร้อย
ตรงดิ่งไปหยิบผ้าขนหนูมาซับให้อย่างลวก ๆ ด้วยความร้อนรน
“ทำนะตั้ม...ทัตทนไม่ไหวแล้วนะ...”
ฝ่ามืออุ่นร้อน ผ่อนให้ร่างบางนอนลง
คุกเข่าไว้และพลิกกายให้คว่ำหน้า
“อ๊า....ไม่เอา...แบบนี้ไม่เอา...” ร่างบางพยายามจะถอยหนี อย่างนี้ก็เห็นร่างกายน่าอายของเขา
จนชัดเจนเลยน่ะสิ แล้วยัง แล้วยัง ห๊า....ไม่เอานะ...อายจะตายอยู่แล้วอ่ะ...ไม่เอานะ
“ตั้ม....ทัตรักตั้มนะ...อย่าอายเลยนะ...เรื่องอย่างนี้มันก็ธรรมดานะตั้ม...คนดี” น้ำเสียงทุ้มนุ้ม เอ่ยปลุกปลอบ
นวดเฟ้นที่สะโพกนวลตึงแน่น ที่เห็นชัด
ตั้มมันขาวไปทั้งตัว
แผ่นหลังเล็กบางยิ่งขาว จนอยากจะฝากร่องรอยเอาไว้ ทุกส่วน
“ทัต....”
เรียวลิ้นร้อนรุ่ม ลากไล้ไปทั่วแผ่นหลังเนียน
กดฝ่ามือแนบชิดกับหลังมือของร่างบางที่นอนคว่ำหน้าอยู่อย่างแนบชิด
นวดเฟ้นสะโพกมนไปมา ปลุกเร้าอารมณ์ให้กับอีกฝ่ายมากขึ้น
“ทัต....” เสียงหวานใส เรียกชื่อของคนที่ปรนนิบัติให้ไม่ขาดปาก อะไร ๆ ดูเหมือนจะไปกันใหญ่แล้ว
“ทัต...ห้ามรุนแรงนะ...ไม่งั้นชกแน่...” น้ำเสียงสั่นไหวเอ่ยกับร่างสูง ที่พัวพันอยู่กับแผ่นหลังของตัวเอง
ส่วนแข็งขืนนั้น แตะโดนกับร่างกายจนรู้สึกได้ว่าอีกฝ่าย คงพร้อมเต็มที่แล้ว
“งั้นตั้มก็ต้องให้ความร่วมมือนะ..รู้ป่าว..” ร่างสูงหัวเราะเสียงเบา ตั้มกลัว และเขาก็ต้องทำให้ตั้มหายกลัว
นั่นคือหน้าที่ ที่ต้องทำ มีความสุขก็ต้องมีด้วยกัน จะปล่อยให้อีกฝ่ายเจ็บปวดทรมานโดยที่รู้สึกดีอยู่คนเดียว
นั่นก็คงเห็นแก่ตัวเกินไป
“ตั้ม....ยกตัวขึ้นหน่อย...” ร่างสูงจัดท่าทางให้ร่างกายเข้าหากันง่ายที่สุดและเจ็บปวดน้อยที่สุด
“แบบนี้ไม่เจ็บนะ......” น้ำเสียงทุ้มนุ่มปลอบโยน ทำให้ตั้มชินซะ จะได้ให้ความร่วมมือ
และไม่เขินอายอีก เพื่อตัวของตั้มเองด้วย
ปลายนิ้วแกร่งชโลมชุ่มไปด้วยของเหลวลื่นบางอย่างที่หาได้จากโต๊ะเครื่องแป้ง น้ำมันออยสำหรับทาผิว
คงได้ใช้ให้เกิดประโยชน์ก็วันนี้แหละ
“ฮ้า...อะ...อะ...” ดวงหน้าสวยหวานซบแน่นอยู่กับหมอน กลั้นเสียงเอาไว้อย่างถึงที่สุด
เมื่อเริ่มรู้ว่าร่างกายกำลังถูกล่วงล้ำเข้ามาทีละนิด
มันทั้งตึงทั้งแน่น จนรู้สึกแสบไปหมด
และก็ค่อยรู้สึกผ่อนคลายมากขึ้น เมื่อถูกเพิ่มปลายนิ้วเพื่อใช้ในการเปิดทางเข้าไป
ด้วยความอ่อนโยน ไม่เร่งเร้า เร่งร้อน ค่อยปรับร่างกายให้รู้สึกคุ้นชินก่อน
จนเมื่อพร้อม เมื่อร่างกายของร่างบางเปิดทางยอมรับแล้ว บทรักที่แท้จริงจึงได้เริ่มขึ้น
ร่างกายร้อนผ่าวค่อยแทรกเข้าหาช่องทางคับแคบเรียบลื่นนั้นอย่างเชื่องช้า
ปล่อยเวลาให้ร่างบางได้ปรับตัว
“โอ้ย....เจ็บ...เจ็บ...พอ..พอก่อน...” มือเล็ก ๆ เกร็งแน่น จิกหมอน เอาไว้
เริ่มรับรู้ร่างกายของอีกคน
และเมื่อเขาบอกว่าเจ็บ....ทัตก็หยุดให้ เมื่อเขาปรับลมหายใจได้
ร่างสูงถึงค่อยแทรกสอดอีกครั้ง เชื่องช้า
“ยังเจ็บอยู่มั้ย....ทัตจะทำค่อย ๆ นะ...”
ร่างสูงสอดแทรกร่างกายเข้าหาจนหมดสิ้นและก้มลงกระซิบที่ข้างหู
ของร่างบางที่คว่ำหน้าอยู่
“อื้อ...พอไหวแล้ว...ห้ามทำแรงนะ...ไม่งั้นเอาคืนจริง ๆ ด้วย..” เสียงใสอู้อี้อยู่กับหมอน
และร่างสูงจึงค่อยหยัดกายขึ้น กระชับสะโพกมนเนียนนั้นแน่น
แอ่นกายเข้าหา และเริ่มจังหวะการสอดแทรกเชื่องช้าแผ่วเบาทันที
“อ๊า...อ่ะ...ฮื่อ...” ร่างเล็กสั่นไหวตามแรงกระแทกที่ถาโถมเข้ามา จังหวะที่เคยเชื่องช้า เริ่มเร่าร้อนขึ้น
เมื่อรับรู้ว่าเขาปรับตัวได้ ร่างกายได้รับการปลอบโยนด้วยจังหวะการแทรกสอดและมันยังคงดำเนินไป
อุ้งมือแกร่งประคองร่างกายสั่นไหวที่ถูกออดอ้อนนั้นไว้ ฉุดรั้งให้ได้ดำเนินไปพร้อมกัน
“ตั้ม.........อ่ะ...อ่ะ....อ่ะ” เสียงหอบหายใจของร่างเบื้องหลังชัดเจน พร้อมกับเสียงของร่างกายที่แทรกเข้าหากันอย่างต่อเนื่อง
“อื้อ...ทัต....อ่ะ..อื้อ” เสียงหวานใสเครือแผ่ว หอบหายใจหนักตามความรู้สึก
มือเล็ก ๆ ถูกดึงขึ้น ให้แขนไพล่ไปข้างหลัง ร่างบางแอ่นกายขึ้นรับแรงกระแทกกระทั้น
ของร่างสูงได้ถนัดขึ้น ใบหน้าหวานแหงนเงย ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง
ส่วนกลางของร่างกายถูกปล่อยเป็นอิสระ
และไหวไปตามแรงแทรกสอดนั้น
“อื้อ...ตั้ม...พร้อมกันนะ..อดทนหน่อยอีกนิดเดียว อีกนิด..อื้อ...” ร่างสูงปล่อยมือออกจากมือของร่างบางที่ดึงไว้
ให้เป็นอิสระ พลิกกายให้คนที่ไร้ซึ่งเรี่ยวแรง หงายหน้าขึ้น เพื่อที่เขาจะได้เห็นหน้าของร่างบางน่ารักนั้นอย่างชัดเจน ในขณะที่ร่างกายไม่ได้ถูกถอนออกจากกัน
“อย่ามองนะ....ห้ามมองนะ...” ใบหน้าสวยหวานยั่วยวนเต็มไปด้วยแรงอารมณ์หลากหลาย
พยายามจะปกปิดใบหน้าให้พ้นจากสายตาของคนที่มองอยู่ ด้วยความรู้สึกไม่ต่างกัน
“ตั้ม...ทัตก็เป็นเหมือนกัน...ตั้มอย่าปิดหน้านะ...ทัตยังไม่ปิดเลย...มองหน้าทัตสิตั้มนะ...” เสียงทุ้มนุ่มปลอบประโลม ให้อีกคนได้เปิดเผยทุกอย่างออกมา
อยากให้ตั้มได้รู้ว่าเขาเองก็รู้สึกไม่ต่างจากตั้มเลยสักนิด อยากให้ร่างบางที่เขากำลังครอบครองอยู่ได้รับรู้
“นะ..ขอร้องล่ะ..มองทัตนะตั้ม...” เสียงทุ้มอ่อนโยนเอ่ยบอก และใบหน้าหวานน่ารักที่ปกปิดไว้ ก็ยินยอมเปิดออก สบตากับร่างสูงที่เคลื่อนไหวอยู่ แม้จะพยายามแล้ว แต่ก็อายเหลือเกิน ได้แต่หลบด้วยการกระพริบตาซ้ำ ๆ ไม่อยากมองให้ชัด ทัตเองก็ทำหน้าแบบนี้ได้เหมือนกัน เหมือนกับที่เขาเองก็รู้สึก
“พร้อมกันนะ...พร้อมกัน...” ร่างสูงลดกายลง ให้สนิทแนบแน่นกับร่างเบื้องล่าง จังหวะที่ลึกล้ำยังคงดำเนินไป
ก่อนจะแตะจุมพิตที่ริมฝีปากแห้งผากนั้น และกระแทกกายซ้ำอีกครั้ง จนสุดแรง
“อ๊า....อ่ะ...อื้ออออออออออออ” ทุกอย่างนิ่งสงบลง พร้อมกับความรู้สึกทั้งมวลหลั่งริน ออกมาจนหมดสิ้น
“รักตั้มที่สุดเลยนะคนดี....” น้ำเสียงหอบกระเส่าที่เริ่มปรับความรู้สึกให้เป็นปกติเอ่ยบอกกับร่างบาง
และค่อยถอนกายที่อ่อนแรงออกห่างอย่างเชื่องช้า
รับรู้การบีบรัดครั้งสุดท้าย
และกอดก่ายแนบร่างชิดใกล้กัน
“ตั้มก็รักทัต...รักทัตจริง ๆ “ ดวงตากลมหรี่ปรือ ปล่อยให้ทุกอย่างมืดมิดลง
พร้อมกับร่างสูงที่เหมือนหมดความรู้สึกไปพร้อมกัน
โอบรัดกอดก่ายกันแนบแน่น
หมดสิ้นซึ่งเรี่ยวแรง
และได้หลับใหลไปในนิทรานั้นพร้อมกัน
..........................
:o8:
:impress2:
:oo1:
:z1:
:m25:
:jul1:
-
^
^
^
^
^
จิ้ม จิ้ม จิ้ม
อิอิอิ
-
^
^
^
จิ้ม nana lonely
โอ้ย ใจละลาย
ในที่สุดตั้มก็.. :haun4: ทัต
วันนี้ที่รอคอย
หลังจากที่ไม่ได้เข้ามาอ่านซะนาน
เข้าปุ๊บ แจ๊กพ็อตก็แตกเลย :z1:
+1 สำหรับแจ๊กพ็อตที่ให้น๊า :pig4:
:3123:
-
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
ในที่สุด :haun4: ก็สมหวังกันซะที
ลุ้นกันมาตั้งนาน มารอการเอาคืน ( หรือเปล่า )
ขอบคุณนะครับ แนน ไม่ได้เข้ามา อ่าน 2 วัน ไปโลดเลย +1
ให้นะครับ สำหรับตอนอาบน้ำ ทั้ง 3 :กอด1:
-
โฮ๊ะๆๆๆๆๆๆๆๆ...ไม่รุ้จะพูดว่าอะไรดีแล้ววววว
เหมือนน้ำจะเย็นแต่ดูๆไปแล้วน้ำคงทำให้ร้อนมากขึ้น :jul1: :haun4:
-
เรื่องราวจะเป็นไงเนี่ย หัวหน้ากลุ่มได้กันเองแบบบนี้ :laugh:
-
ละลาย............................ :m25:
-
^
^
จิ้มน้องอาร์ อิอิ :o8:
.......................
หึหึ หมดกันน้องตั้มของพี่ :serius2: :serius2:
:bye2:
-
:haun4: :haun4: ตายคากองเลือดกันเลยงานนี้ :m25: :m25:
-
:m25: :m25: :m25:
-
ในที่สุด กิสสสสสสสส :pighaun: :pighaun:
ไม่ต้องเขินอายมากมายหรอกตาตั้ม..
มีคนอ่านอีกเพียบเขินตามเป็นเพื่อน..
:-[ :-[
ปล.ถึงคนอ่านจะเขินแต่ชอบนะ.. :impress2:
-
โฮกกกกกกกก :jul1:
ว่าแต่ไม่เจ็บแผลที่ต่อยกันเองเลยรึไง
อย่างว่าฮอร์โมนพลุ่งพล่าน กร๊ากกกกกกก
-
^
^
^
เจ๊ ความรู้สึกอย่างอื่นมันมากกว่าความเจ็บนะ :m10:
แอร๊ยยย ในที่สุด ว๊ายย เขิน :-[
-
:z1:
แอบหื่น
-
สม ใจ อยาก (อ่าน) แล้ว ค่ะ
:pig4:
สุดยอดดดดดดด :-[
-
:3125: เมื่อคืนเปิดเน็ตมากะลังจะอ่านอยู่พอดี แต่ว่าจู่ ๆ เน็ตเจ้ากรรมก็ดันเน่าซะก่อน
:เฮ้อ: เฮ้ออออ...อดอ่านเลยอ่ะคุณแนน แต่ก็มาอ่านแล้วนะ
:กอด1: +1 กลับปายยยยยยยยยยยไม่ให้น้อยหน้ากันนะครับ
:o8: ว่าแต่ว่า อ่านตอนนี้แล้ว โอยยยยยยยยยยยย...ร่วมด้วยช่วยกันดีจังเลยตั้มกะทัต
หวานกันซะ
o13 ขอบคุณคุณแนนนะครับ
-
ตอนที่ผ่านมาถูกใจกันไหมคะ ขอบคุณทุกคนนะคะ ที่เข้ามาให้กำลังใจตลอด ขอบคุณทุกรีพลายที่มีให้กับเรื่องนะคะ สำหรับคำชม แนนจะนำไปให้คุณเท็นอ่านนะคะ ถ้ามีข้อพิดพลาดในการโพสแนนขอโทษด้วยนะคะ :pig4:
+1 ขอบคุณทุกคนที่อยู่ในหน้านี่นะคะ :L2:
ตอน ละครตอนจบ
“ป้อนหน่อยดิ...หิ้วถุงแกงอ่ะ....”
ไอ้ตั้มและไอ้ทัตในสภาพหวานแหววกันสุดขีด
เดินขึ้นอพาร์ทเม้นหยอกล้อกันมาตลอดทาง
หลังจากปั่นจักรยานไปซื้อกับข้าวที่ตลาดสดและซื้อกับข้าวซื้อขนมใส่มาเต็มกระเช้าและกำลังเดินขึ้นห้อง
และไอ้ตั้มมันก็เดินกินกล้วยทอดของมันไปเรื่อย คุยกันหัวเราะคิกคักตลอดเวลา
บรรยากาศผัวเมียที่แสนจะโรแมนติกกันเหลือเกิน
และหลังจากวันที่มันตีกันจะเป็นจะตายและทะลึ่งเข้าไปอาบน้ำด้วยกันแล้ว
มันก็ฟัดกันแทบทุกวัน
แต่อยู่โรงเรียนน่ะเหรอ
ด่ากันจะเป็นจะตาย ..... แทบจะกระโดดชกกันตายห่า แต่ก็ต้องพยายามห่าง ๆ กันไว้
ไม่ให้เจอกัน ไม่อยากเล่นบททะเลาะกัน กลัวต้องต่อยกันจริง ๆ อีกแล้วเดี๋ยวไม่มีใครห้าม
“อ่ะ.....” ไอ้ตั้มทำท่าจะป้อนกล้วยทอดใส่ปากให้ทัตแล้วก็เปลี่ยนเอาเข้าปากตัวเองแทน
ก่อนจะหัวเราะอย่างสนุกสนาน
แหม มึงช่างจีบกันได้โดยไม่เกรงอกเกรงใจชาวบ้านเลยจริง ๆ
“โหยยยยยยยย ไรอ่ะตั้ม.....ถึงห้องกินข้าวแล้วจะกินตั้มด้วย...คอยดูสิ..”
ได้บรรยากาศมั้ย ได้บรรยากาศหรือเปล่า
รู้สึกว่า โลกของไอ้สองคนนี้มันจะสีชมพูเกินไปแล้ว
ดูท่าทางที่มันออดอ้อนกันซิ
น่ารักชิบหายวายป่วง อีกคนเดินกินกล้วยทอดสบายใจเฉิบ
อีกคนเดินหิ้วถุงกับข้าวเดินขึ้นมาบนทางเดินอพาร์ทเม้น
หยอกล้อกันไปมา
อืมมมมมมมมมมมมมมม น่ารักตายเลยมึง
“ตั้ม...ไม่อยากปิดแล้วอ่ะ..เจอตั้มที่ไร...ต้องหาเรื่องที่โรงเรียนทุกทีเลย..” ไอ้ทัตหน้าเหงาหงอย
ไม่มีใครรู้หรือระแคะระคายเรื่องที่เด็กแผนกก่อสร้างสุดซ่า แอบมากิ๊กกันเองกับเด็กเฮี้ยวแผนกเครื่องกลเลย
ช่างมีความสามารถในการแสดงจดจำบทละคร
และมีความสามารถในการแสดงดีจริง ๆ ไอ้สองคนนี้ เอาตุ๊กตาทองไปเลย
“เบื่อเหมือนกันแหละ .... อยากบอก ๆ ให้รู้แล้วรู้รอดเหมือนกัน ... แต่เอาไว้บอกแม่งวันเรียนจบดีกว่าเนอะ”
ไอ้ตั้มหัวเราะออกมา และส่งกล้วยทอดชิ้นที่กัดเหลือไว้ ให้ไอ้ทัตกินต่อ
ก็เป็นแบบนี้แหละ เป็นแบบนี้ทุกวัน เลี่ยง ๆ ที่จะเจอกัน เพราะไม่อยากทำท่าจะโดดต่อยกัน
อยู่ก็อยู่ด้วยกันแล้ว หลังจากที่เคยแยกกันอยู่
ก็มาอยู่ด้วยกันเลยหมดเรื่องหมดราว
ทั้งที่ตีกันจะเป็นจะตาย แต่อยู่บ้านกลับสวีทกันหวานแหววดีกันจริงเล้ย
“อื้อ....สงสัยแม่งชักดิ้นชักงอกันตายเลย...ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” ไอ้ทัตหัวเราะดังลั่น
เดินเคี้ยวกล้วยทอดไปเรื่อย ๆ จนถึงห้อง
คนที่เดินตัวปลิว รีบไขกุญแจห้องด้วยความรีบเร่ง เพราะละครกำลังจะมา
“เฮ้ย....ตั้มมาแล้วเนี่ย..เร็ว ๆ “ คนตัวสูงกว่าแกล้ง เร่งความเร็วให้อีกคนรีบไขประตูเข้าไป
และเมื่อห้องเปิดออกจุดหมายไม่ใกล้ไม่ไกล
เสียบปลั๊ก และเปิดโทรทัศน์เลือกช่องรายการที่จะดู
และก็เริ่ม เข้าสู่พิธีกรรมศักดิ์สิทธิ์
นั่งกินข้าวกันไป
ดูละครน้ำเน่ากันไป
และไม่นานมันก็จะเริ่มเข้าสู่สเต็ปเดิม
เมื่อละครจบไอ้สองคนนี้ไม่ยอมจบพร้อมละครอยู่แล้ว
มันต้องมีภาคพระเอกนางเอก บอกรักกันก่อนนอนต่อ
เป็นเรื่องปกติประจำวัน
แล้วพรุ่งนี้น่ะเหรอ
เจอหน้ากันที่โรงเรียน ก็หาเรื่องตีกันต่อปายยยยยยยยยยยยย
The End
---------------------------------------------------------------------------------------------------------
Next Story
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง
ภาค
อารยะ-อิท
-
ว้า เสียดายจบซะแล้ว
อยากอ่านเรื่องยาว ๆ ของคุณเทนจังเลย :impress2:
ขอบคุณ คุณ nana lonely คร้าบที่นำมาลงให้ได้อ่านกัน o13
-
แอร๊ยย จบไปอีกคู่แระ
ขอบคุณน้องแนนจ้า
รอคู่ อารยะ-อิท ต่อไป
:L2:
-
ไปเจิมภาค อารยะ-อิท มาให้แล้น และก็ขอบคุณคนโพสสำหรับนิยายสนุกๆ :L2: แถมขยันอัพอีกต่างหาก มาม่ะมา :จุ๊บๆ: ทีซิ
-
:L1: :L1: :L1: ให้คุณแนนครับ ขยันสุดยอด จบตอนนี้ปุ๊บต่ออีกตอนปั๊บทันที
:3123: ขอบคุณนะครับ
-
:3123: :3123: :3123: ให้คุณแนนครับ ขยันสุดยอด จบตอนนี้ปุ๊บต่ออีกตอนปั๊บ
o13 ขอบคุณครับบบบบบ รออ่านตอน อารยะ กับ อิท ต่อนะครับ
:o8:เป็นแฟนแบบเหนียวแน่น เหนียวแน่น
-
ขอบคุณน้องเท็นที่ขยันแต่ง :L2:
ขอบคุณน้องแนนที่ขยันโพสต์ :L2:
คนอ่านมีความสุขอย่างไรขอให้สองคนมีเป็นสองเท่า เอ้า o13
ถ้ามีแรงเหลือจะตามไปเมนต์ต่อนะคร้าบบ
:bye2:
-
มาปูเสื่อรอภาคต่อไปด้วยคร้าบบบบบบบ
ขอบคุณมากสำหรับภาคนี้ สนุกมาก
-
266 + 1 = 267
ขอบคุณนะคะ คุณ nana lonely
-
แอร๊ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
จบแล้ว
ได้อย่างไร
:serius2:
-
อยากอ่านสเปเชียลๆ :m15:
ขอขอบคุณ คุณนานะ โลนลี่มากเลยเน้อ :man1:
-
คู่รัก คู่โหด อ่ะคู่นี้
อิอิ
:impress2: :impress2: :impress2:
-
ขอบคุณครับ เรื่องนี้หวานกันสุด ๆ จริง ๆ ไม่ต้องมาคอยลุ้นให้เหนื่อย
รีบไปอ่านเรื่องใหม่ดีกว่า ขอบคุณนะครับ แนน :L2:
-
:o8:เปนซีรีส์ที่สั้น และน่ารักสุดเลยคร้าบ
:n1: :pig4:
-
น่ารักมากกกกกก
ใช้ชีวิตได้แปลกมากกกกกก :กอด1:
55555+
วิ่งไปอ่านเรื่องใหม่ ฮิ้วววววววว
-
สั้นๆๆ น่ารักๆๆ o13 :bye2:
-
:เศร้า1: จบแล้วเหรอ :เศร้า1:
น่ารักอ่ะ :L1: :L1:
ตามไปเรื่องใหม่นะค่ะ :man1: :man1:
-
^
^
^
+1 ให้ครบทุกคนแล้วนะคะ เจอกันเรื่องต่อไปคะ :L2:
V
V
V
-
คู่นี้น่ารักสุดๆ :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:
ตามไปดูเรื่องใหม่ทันทีคับ :L2:
-
:กอด1:
ขอบคุณครับ
-
ขอบคุณค๊าบบบ!!!~
-
+1 ให้หลานแนน
อยากให้รู้ว่า
ลุงยังรักหลานแนนไม่เสื่อมคลาย
-
โฮะๆๆๆๆๆ....
ชีวิตประจำวันอันหวานชื่นน..
กระหนุงกระหนิงเชียวว..
:กอด1:
ขอบคุณแนนมากคะ..
ว่าแล้วก็ตามไปภาคต่อไป..
:pig4:
-
:mc4: ขอบคุณครับคุณแนนที่เอาเรื่องดีมาให้อ่าน น่ารักอย่านี้เอาไปเลย +1 ครับ
-
เข้ามารายงานตัว เป็นกำลังใจให้คนโพส ~~ เพิ่งเข้ามาอ่าน และอ่านจบแล้ว ~~ เนื้อเรื่องสนุกดี อ่านแล้วมีความสุขมาก
+1 เพื่อเป็นกำลังใจและขอบคุณเจ้าของเรื่อง และคนโพส
-
.
.
....ช่างเป็นเรื่องที่น่ารักที่สุด..ในบรรดาซีรี่ย์เด็กช่างจริงๆๆเลย :o8: :-[ :bye2:
-
:pig4:
แล้วเราก็จะตามอ่านภาคต่อๆ ไปนะค้า
-
เง้อเพื่อว่างเข้ามาอ่านยาวววว
+1 ให้แนนครับ ลงเรื่องดีๆจนจบ อิอิ
ว่าแต่ทำไมสั้นจังเลยอ่่า ไม่มีตอนพิเศษหรอครับ
-
จบแล้วจิงๆ อะ
ไม่มีตอนพิเศษจิงๆ เหรอ
รอตอนพิเศษนะครับ
:call:
-
อีโมใหม่ขอลองด้วยคน
:z2:
ภาคนี้ไม่มีตอนพิเศษนะคะทุกคน
:z2:
-
5555555555555
แอบสงสารตัวพระและตัวนางอยู่กรายๆ
หึหึหึหึ....
-
ภาคนี้ น่ารักดีจัง
อ่านแล้วอมยิ้มตลอด :-[
จะรออ่านภาคต่อไปนะ
+1 ให้เป็นกำลังใจ ^_^
:L2:
-
ทัต+ตั้มน่ารักมากๆ อ่านแล้วเขิลลล :o8:
เป็นกำลังใจให้คนแต่ง คนโพสครับ
ขอบคุณมากๆค้าบ
รออ่านเรื่องต่อไปอยู่น้า :L2:
-
จะตามอ่านให้ครบทุกภาค
ขอเริ่มที่ภาคนี้ภาคแรกค่ะ
-
อ่านจบแล้วฮับบบบบบบบบบ น่ารัก+ฮาจิงๆๆ ทำไปได้นะคู่นี้ 555
ชอบค๊าบบบบ ไม่ผิดหวังจิงๆๆๆ o13 o13 o13
-
เรื่องราวยังคงแต่งได้น่ารัก น่าดูเอ็น เหมือนเดิมครับ อิอิ
:pighaun: :pighaun:
-
:jul1:
:กอด1:
-
ภาคนี้คือภาคที่หวานที่สุดสินะ
พรหมลิขิต คู่แท้
ตั้มทัต น่ารัก ยังคิดจะหลอกเพื่อนๆต่อไปอีกแน่ะ
-
ขอบคุณสำหรับเรื่องสนุกๆนะครับ :mc4:
-
เค้าชอบคู่นี้นะ เพราะเค้าชอบ แนวๆ ทะเลาะกัน ยังไงหว่า?? เป็นอริอ่ะ 55+ แต่น่าจะมีแบบฉาก ที่ทั้ง 2 ฝ่าย รู้ว่า ทัต กับ ตั้ม เป็นแฟนกันนะ ท่าจะมันส์ อิอิ
แล้วจะไปติดตาม คู่อื่นๆนะคะ ขอบคุณค่ะ
-
:sad11: :sad11: หวานมากเลยอ่ะ อ่านมาทุกภาคแล้วภาคนี้หวานที่สุด ขอบคุณครับ
-
อ่านจบแระคร่า
แฮะๆๆ
น่ารักมากเลยคู่เนี้ย
ชอบจังจอให้มีความสุขน่าก๊า
-
ขอบคุณมากคร่ะ :call:
-
ชอบคับ
จะติดตามคู่ต่อไปคับ
o13 o13 o13
-
:-[ อ่านไปยิ้มไป อิอิ
-
:-[
อ่านไปก็ยิ้มไป น่ารักอ่ะ :impress2:
-
แหม คู่รักลวงโลก น่ารักจัง
:o8:
ทะเลาะกันทั้งที่โรงเรียน แล้วก็กลับมาทะเลาะกันต่อที่บ้าน...บนเตียง
-
มาติดตามเรื่องของคุณเท็นอีกภาคหนึ่ง
รักกันแบบแปลกดีนะคู่นี้ และก็ผูกพันกันมากมาย
ขอบคุณหนูแนนมากจ้าที่มาโพสต์ให้
-
ลิงค์นิยายคุณเท็น
ไก่-ธร จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาคไก่-ธร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=10161.0)
น้ำแข็ง-บอย จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค น้ำแข็ง-บอย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7873.0)
ตั้ม-ทัต จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ตั้ม-ทัต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6921.0)
นก-เป้ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค นก-เป้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6291.0)
อารยะ-อิท จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค อารยะ-อิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7023.0)
ขวด-น้องแว่นน่ารัก จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ขวด-น้องแว่นน่ารัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8635.0)
เส่ง-เปา จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค เส่ง-เปา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=5836.0)
ต้นสน - ภาคี จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ต้นสน - ภาคี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6189.0)
ปัง-ปอนด์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปัง-ปอนด์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7329.0)
มังคุด-พันซ์ จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค มังคุด-พันซ์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=6762.0)
ปู-ฝน จากเรื่อง
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค ปู-ฝน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2818.0)
ปรัชญาช่างกลยามศึกเรารบยามสงบเราซ้อมรักกันเอง ภาค รวมมิตร (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8500.0)
รวมเรื่องสั้นและตอนพิเศษ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=9135.0)
ยิ้ม-เหวง จากเรื่อง
สวัสดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=8912.0)
สาย-เวย์ จากเรื่อง
เพราะรัก(แน่เหรอ)...ครับผม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7407.0)
เฮียก๋วย-รักชาติ จากเรื่อง
รักเกิดที่ร้านก๋วยเตี๋ยว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=4159.0)
สักวา-หยง จากเรื่อง
แด่เธอ... ผู้ทำให้รักมีมิติ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=3571.0)
วิน-แคป & ตาหวาน-ปลา
ปริศนาอักษรไขว้.....หัวใจยุ่งเหยิง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7485.0)
ทาน-อ้อน จากเรื่อง
[fiction] เพราะเรากัดกัน (ผูกพัน) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=1539.0)
โพด - หนุ่ม จากเรื่อง
รักนี้ต้องลองดูหน่อย (โพด - หนุ่ม) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2527.0)
พัด-กอล์ฟ จากเรื่อง
[fiction] เพื่อนสนิท (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2118.0)
ฮวย-เดียร์ จากเรื่อง
เรื่องสั้นคั่นเวลา....ผู้ชายหยอกล้อกัน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2531.0)
นะ-วี จากเรื่อง
ยุ่งนัก...รักซะเลย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7658.0)
กระชาย-หมอแคน จากเรื่อง
เรื่องรักต้องใช้ใจศึกษา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7568.0)
ส้ม-ขุนไกร จากเรื่อง
แล้วก็รักเข้าจนได้ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2146.0)
บิว-แดน-ต้อม จากเรื่อง
รักด้วยใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7424.0)
ถิง-เน่ จากเรื่อง
ขอแค่ฝันให้ฉันรักเธอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7200.0)
เอ๋อ-เจง จากเรื่อง
รักแท้แพ้ทาง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=7380.0)
-
คู่นี้น่ารักไม่ไหวแรล้วอ่ะคะ
หวานดี ดูกุ๊กกิ๊ก ๆๆ กันตลอด
:o8: :o8:
-
o13
น่ารักมากกกกกก....
ชอบบบบบบบบ
-
น่ารักมากเลยครับ ชอบมากกกก
ขอบคุณคุณแนนกับคุณเท็นมากครับ
^____^
-
อย่าปิดเลยบอกไปเหอะ
ตีกันเบตัวป่าว เจ็บอย่าง
อื่นดีกว่าสนุกกว่าเยอะ
-
love @ first sight
เย่ยมมากน่ารักอ่ะ แต่ตอนเจอกันตอนมีเรื่องน่าสสารฟ่ะ เอิกกกกก ท่าทางจะเ็บน่าดู
-
พี่แนน หนุกป่ะ ยังไม่อ่านน
-
น่ารักอ่ะ :o8: :o8:
-
น่ารักอ่ะ อยู่ที่ รร ก็ตีกันจะเป็นจะตาย อยู่บ้านนี้หว๊านหวานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
ปล.พี่แต่งฟิคเยอะมากเลยอ่า
:L2: :L2:
-
ภาคนี้อ่านแล้วนะ
หมั่นไส้ 55555
อิจฉาตาร้อนผ่าวๆ
ไม่ขนาดนั้นหรอกค่ะ เป็น อีก ภาคที่น่ารักเหลือเกินค่ะ
ป.ล.ฉาก .... ในห้องน้ำ....ชอบจังไม่รู้ทำไม 55555
-
:3123: อิจฉาๆๆๆๆๆๆๆๆมากกกกกกก :bye2:
-
:impress2: :-[ :o8:
:3123: :pig4: :L2:
น่ารักอะ
-
คู่นี้น่ารักดี ไม่ค่อยมีทะเลาะกัน ขอบคุณครับ
-
:L1:
เป็นซี่รี่สั้นๆแต่น่ารักมาก ขอบคุณ คุณแนนที่โพสเรื่องนี้ และขอบคุณ คุณเท็นที่แต่งเรื่องน่ารักๆให้อ่านกัน
ปล แต่ถ้ายาวๆก็ดีคับ เรื่องน่ารักๆอยากอ่านแบบเยอะๆให้จุใจ :bye2:
-
:n1:
คู่นี้น่ารักอ่ะ มีมุมหวานกันตลอดเลย
นี้ถ้าไม่เรียนช่างนะ :mc4: ฉลองสมรสไปแล้ว
ยามศึกเรารบ ยามสงบเราซ้อมรัก อืม......ใช่จิงๆ :call:
-
:man1: :L2:
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆค่ะ
เรื่องนี้หวานจนน่าอิจฉาเลยง่ะ
-
คู่นี้น่ารักกุ๊กิ๊กดีค่ะ ชอบบบบมาก ๆ ๆ 5555+
แล้วจะตามอ่านให้ครบทุกเรื่องนะค่ะอิอิอิอิ
-
อ่านกี่รอบ ก็ยังน่ารักเหมือนเดิมคร้า
มาลงเรื่องอื่นเรื่อยๆๆ เน้อ ขอบคุณค่ะ :L2:
-
ตามเก็บได้อีกเรื่องแล้ววววว :m11:
ต่อไปอ่านเรื่องไรต่อดีน้าาาา
:pig4:คนโพส + คนแต่งจ้าาา
-
ภาคนี้น่ารักดีอ่ะ :pig4:ค่ะ
-
น่ารักอีกแล้วพี่น้อง
:o8:
:o8:
-
เพิ่งเข้ามาอ่านค่ะ
อ่านรวดเดียวจบเลย
คู่นี้น่ารักมากๆๆค่ะ
อยู่ที่ รร ก้อจ้องแต่จะตีกัน
พอกลับบ้านหวานกันซะ
ถ้าเพื่อนๆรู้ความจิง คงจะช็อคกันน่าดู หุหุ
ขอบคุณคุณเท็น และคนโพสมากๆๆจ้า :L2:
-
:o8: :-[
-
คู่นี้ก็น่ารักอีกแล้ว
ขอบคุณค่ะ
-
ชอบมากๆเรยค่า
สนุกทุกภาคเรย
ภาคนี้ก้อน่ารักจัด :-[
ขอบคุงคนโพส+คนแต่งด้วยน่าค่า :pig4:
-
ตั้มกับทัตน่ารักกันจัง
:impress2: :กอด1: :-[
-
อ่านมาจะครบซีรีย์แล้ว ดีใจดีใจ อิอิ
-
Thank you na ka khun nana o13
-
แหม รักกันก็ต้องแอ๊บๆ นะ
เปิดเผยไปเลย เป็นเขย เป็นสะใภ้ของแผนกไง
จะได้เลิกตีกันซักที
-
น่ารักกันเข้าไป
คู่นี้
อิจฉาจิงเชีย
-
อิ่มอกอิ่มใจ :-[ :-[ :-[
รักคนแต่ง รักคนโพส รักคนอ่านค่ะ
:o8: :o8: :o8: :o8:
-
แวะมาอ่านน
โพสส .. .
อ่านจบไป หลายรอบบแล้ว
ขอบคุณคนโพสส :กอด1:
-
ภาคนี้อ่านแล้วนั่งยิ้ม
คู่นี้น่ารักจริงๆ
-
ขอบคุณนะคะ ทั้งคนเเต่งเเละ คนโพสต์ น่ารักมากเลยอะ ฮา ด้วย 55++++
-
น่ารักมากมายอะ
อิอิ ทำไมอยุ่บ้านกะที่โรงเรียน
มันแตกต่างกันขนดนี้อะ
สุดๆเลย อิอิ
-
เรื่องนี้ฮาดีเป็นหัวโจกทั้งคู่
เกือบตีกันตาย :laugh:
แล้วยังต้องปิดบังเพื่อนๆอีก
-
ลืมๆ เนื้อเรื่องภาคนี้ไปบ้างละค่ะ
แวะเข้ามาทบควนความจำ
-
สนุกดีจร้า
เนื้อเรื่องน่ารักมาก
thank you เน้ออออ
-
ตามมาอ่านค้าบ เป็น fc เรื่องนี้ไปซะแล้ว ตามอ่านเกือบครบแล้ว
:impress2: :impress2:
-
ชอบอีกแล้วววว ^___^
-
คู่นี้ก็หวานซะ 55+
:z6: :z6:
-
อ่านกี่รอบๆ ก็ยังสุกเหมือนเดิม ขอบคุณคนแต่ง และ คนโพสนะค่ะ :L2:
-
เจ็บตัวไม่ว่าเอาหน้าไว้ก่อน
พ่อขาใหญ่ช่างทั้งสองแผนก
ต่อหน้าประชาชีตีกัน กัดกันตลอด
ลับหลังหวานกันเชียวทั้งคู่
ขอบคุณมากๆทั้งคนแต่ง คนโพสต์ :pig4:
-
โฮะๆๆๆๆ :laugh: :laugh:
คู่นี้--หวานกันจริงจริ๊ง! :-[ :-[ :-[
-
น่ารักอ่ะคู่นี้ แมร่งฮาได้โล่ จริง ๆๆ
-
:z3:
ขอบคุณครับ...
-
มาเยี่ยมเยียน ตั้มกะทัต อีกครั้งหนึ่ง
ก็ยังหนุกหนานเหมือนเดิม
ชอบมากมายคร๊าบบบบ o13
-
โอ้... อ่านจบแล้ว น่ารัก น่ารักมากๆเลย โห... อยุ่โรงเรียนนี่อึดอัดตายเลย เลือดนักสู้ทั้งคู่ แต่พอมาอยู่กันเองนี่... แบบว่า ... จะมีใครหวานกว่าคู่นี้อีกเนี้ย ดูหนังด้วยกัน อยุ่ด้วยกัน รักกันตั้งแต่แรกพบ อ่อนโยนกันสุดๆแม้แต่เรื่องอย่างนั้น แถมดูหนัง มีการหัวเราะด้วยกัน ร้องไห้ด้วยกัน สวีทหวานแหวว มีการชมดาวชมเดือนพิงไหล่กันด้วย.ง โรมิโอกับจูเรียสชัดๆ อ๊าก...ก อยากให้อยู่คู่กันจนแก่เฒ่ามากๆเลยอะรักกันแบบนี้ อือ...
-
555+ รับแบบนี้หนักใจแฮะ แต่ หวานมากๆเลยอะ รักแรกพบ ร้องไห้ด้วยกัน ยิ้มด้วยกัน หัวเราะด้วยกันตอนดูหนัง แถมยัง อู้ โรแมนติกซะไม่มีอะ อย่างกะโรมิโอกับจูเรียสเลย(ผู้นำสองแผนกที่แทบตีกันตาย เบื้อหลังคือความรักของสองผู้นำ อย่ายินยาพิษตายแบบในเรื่องโรมิโอนะเออ) ช่างเป็นความรักที่อยากให้อยู่กันจนแก่เฒ่าจริงๆเลย
ภาคต่อของคู่ภาคีสินะ ฮิฮิ
-
นิยายคุณเท็นสนุกทุกเรื่องเลย เหอๆๆ >///<
-
:laugh: ต่อหน้าคนอื่นเป็นอริ
ลับหลังก้อนัวเนีย คลอเคลีย น่ารักที่สุด
-
หวานวุ๊ยอีคู่นี้ :-[
-
merry★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
•。★Christmas★ 。* 。
° 。 ° ˚* _Π_____*。*˚
˚ ˛ •˛•*/______/~＼。˚ ˚ ˛
˚ ˛ •˛• ｜ 田田｜門｜ ˚★ 。 • ˚ ˚ ˛ ˚ ˛ •
Jaaaaaaaa \\(^^)//
-
อ่านจบแล้วค่า เป็นคู่ที่น่ารักมาก เนื้อเรื่องใสๆ แต่กินใจดีค่ะ ขอบคุณคุณแนนมาก ๆ :n1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เรื่องนี้น่ารัก ปน โหดนิดๆ ชอบค่ะ ขอบคุณนะคะ
-
น่ารักสุดอ่ะ :-[ :กอด1: รักตายเลย :L2:
-
:pigha2: สุดๆค่ะคุ่นี้
อยู่โรงเรียนตีกันแทบตาย :z6:
กลับบ้านมาหวานแหววกันซะงั้น o13
-
ขอบคุณค่ะ
ตั้มน่ารักได้ใจเรามาก
-
อยู่บ้านกับโรงเรียนหนิช่างแตกต่างกันราวฟ้ากับเหว
ตั้มทัต น่ารักเว่อติดละคร 5555555555555
-
คู่นี้แนวรักแรกพบ น่ารักได้อีกหวานจนน่าอิจฉา
-
โห อยู่โรงเรียนก็ตีกัน :fire: :fire: :fire:
กลับบ้านก็หวานกัน :oo1: :oo1: :oo1:
ฮึฮึ o13 o13 o13
แจ่มมากคู่นี้ ว่าแต่ หนูตั้มนี่ไม่มีผลักไสอะไรเลยเนอะ :impress2: :impress2:
:laugh: :laugh: :laugh: :laugh:
-
ว้าย อะไรมันจะน่ารักขนาดนี้เนี้ย
อ่านไปยิ้มไปน่ารักที่ สุด :-[
-
ภาคนี้น่ารักสุดๆ เลยค่ะ
ติดละครด้วยกันทั้งคู่ด้วย 5555555
-
กว่าจะเป็นแฟนกัน เกือบตีกันตาย :laugh:
-
หวานมาก ><
-
:-[ :-[ หนุกมากมายเลยฮ๊าฟฟฟ
:pig4: ขอบคุณฮ๊าฟฟฟฟ
-
สนุกมากๆเลยค๊าฟฟฟฟฟฟฟ
-
อ่านมาหลายคู่ชอบคู่พี่คี+สน 55+ แต่คู่นี้ฮา นึกภาพแล้วตลก อยู่โรงเรียนตีกัน อยู่บ้านหวานกัน 555+
-
:laugh: :laugh: ดาราตุ๊กตาทองฝ่ายชายยอดเยี่ยม :m20: :m20:
-
สองบุคลิกนะคะ :laugh:
-
คู่รักบ้าละคร
น่ารักดีอ่ะ :pig4:
-
:z6:เขารักกันดุเดือดดีแท้ เพิ่งดูuniformมา นึกถึงคู่นี้เลยอ่ะ
มาแบบใสๆลงท้ายดุเดือด o22
ขอบคุณผู้แต่ง ผู้โพส และเล้าเป็ดค่ะ
-
คู่รักรุนแรง
-
รักแรกพบ
ฮาตรงที่ไอสองคนนี้มันติดละครนี่แหละ
อยู่รร.ทำเป็นแอ๊บโหด
-
คู่นี้ติดละครกันตลอดเลย ติดละครเหมือนเเราเลยนะ 555++
-
:L2:อิสองตัวนี้ สมปรัชญามาก ยามสงบเราดีกัน :z2:
-
กลับมาอ่านอีกรอบก็ยังหนุกหนานเหมือนเดิม เขิลๆๆๆๆๆ
ขอบคุณค๊าบบบบบบบบบบ :mew1:
-
น่ารักมากขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4:
-
น่ารักอีกแล้ว เอาใจช่วยสู้ๆไปถึงตอนเรียนจบน๊ะจ๊ะ ทัตตั้ม ...พระนางซินะ อ๊ายย
-
o13
หลังจากที่ซุ่มอ่านจนจบแล้ว
ขอบอกเลยว่า คู่นี้น่าร๊ากกกกกก
แอบคิดไปว่าเพื่อนเราเป็นแบบนี้ป่าวหว่า
เจอหน้าเขม่นลับหลังสวีทหวาน
คุณเท็นปลุกความสงสัยในตัวเพื่อน 55
สนุกมากค่ะ
-
อร๊อยยยยย หวานเกิ๊นนนน :ling1: :ling1:
-
รักแรกพบสินะคู่นี้ 55555 ขอบคุณมากจ้า
-
คู่นี้เข้ากับชื่อเรื่องเลยนะ อยู่ รร เรารบ กลับบ้านเรารักกัน :กอด1:
-
น่ารักมากครับ
ขอบคุณครับ
-
หวานน่ารรักมุ้งมิ้งมากเลย
ชอบอะไรหลายๆอย่างคล้ายกัน อ่านไปยิ้มไป
-
:pig4: เป็นชีวิตประจำวันที่หวานแหววดีมาก
-
คู่นี้เค้าแสดงละครเก่งเหมือนละครที่ชอบดูจริงๆ
อยู่โรงเรียนกับที่ห้องคนละอย่างเลย น่ารัก มุ้งมิ้ง หวานกันเกิ๊น
-
น่ารักจริงจริ๊งงงงงง
อยุที่รร.กะที่บ้านนี่เหมือนหนังคนละม้วนเลย
บอกไปเมื่อไหร่นี่คงช็อคกันทั้งภาค
555555555555
ขอบคุณค่ะ (:
-
:mew1:
-
โอ่ยยยยย หวานไม่เกรงใจใครเลยยยย :serius2:
-
ตอนจบหว๊านนนนนนหวาน o18