คนเราทุกคนมีเหตุการณ์ที่เกี่ยวข้องกับดินฟ้าอากาศอยู่ทั้งนั้นล่ะ อย่างตอนแดดจ้า ผมก็มักจะนึกถึงเรื่องราวในสมัยมัธยมต้นที่ต้องไปเข้าค่ายลูกเสือที่ชายทะเลท่ามกลางแดดร้อนเปรี้ยงๆ ชวนให้เป็นลม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้หรอกนะว่าช่วงเวลาตอนนั้นมันสนุกดี ไม่สิ สนุกมาก...มากจนยังจำได้ขึ้นใจมาจนถึงทุกวันนี้
อืม...นอกจากตอนแดดจ้า จริงๆ แล้วผมก็ยังมีเหตุการณ์อื่นๆ อีกนะ อย่างโดนครูตีในวันครึ้มฟ้าครึ้มฝน โดนแฟนคนแรกบอกเลิกในวันฝนตก แม่ซื้อของขวัญมาเซอร์ไพรส์วันเกิดให้ในวันที่อากาศหนาวที่สุดของปี เรื่องพวกนั้น ผมจำมันได้ทั้งหมด จำได้และภาวนาขอให้จำได้แบบนั้นตลอดไป เว้นอยู่เพียงเรื่องเดียว...
‘เมื่อคืนนี้ ผมฝันถึงคุณด้วยล่ะ’
แค่เพียงเรื่องนี้เรื่องเดียวที่อยากละเอาไว้
‘ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะฝันถึงคุณทุกๆ วันเลย’
ขอเพียงแค่เรื่องนี้เรื่องเดียวเท่านั้น
“เธอน่ะ หยุดฝันถึงผมได้แล้ว”
เสียงของผมลอดผ่านใบไม้ที่พลิ้วไหว เลื่อนไหลไปตามสายลมที่พัดพา
“เลิกได้แล้ว พอได้แล้ว”
ขอเพียงแค่คำขอนี้ของผมเป็นจริง ทุกสิ่งทุกอย่างในชีวิตของผมก็คงจะง่ายกว่านี้มาก
ขอเพียงแค่มันส่งไปถึงอีกคนที่ผม‘เคย’รู้จัก
“ทำไมถึงพูดอย่างนั้นล่ะครับ”
เขาว่าอย่างนั้น...‘เขาคนนั้น’ว่าอย่างนั้นพลางไล้สัมผัสของวัตถุโลหะเย็นเฉียบไปตามร่างของผม
“ทำไมถึงบอกให้เลิกล่ะครับ”
เสียงที่เอ่ยถามนั้นแหบพร่าปะปนไปกับเสียงหอบหายใจหอบหนักจากร่างที่กระแทกกระทั้นอยู่ด้านหลัง
ตัวของผมโยกคลอน จิตใจของผมสั่นไหว เขาที่อยู่ข้างในตัวผมตอนนี้ไม่ใช่‘ใครคนนั้น’ที่ผมเคยรู้จัก แม้ว่าพวกเขาจะเป็นคนเดียวกัน แต่มันไม่ใช่
“เพราะเขาควรจะออกมาเจอกับความจริง ไม่ใช่แค่ฝะ อ๊ะ”
คำตอบของผมคงเรียกโทสะให้กับคนที่อยู่ด้านหลัง ร่างกายอ่อนล้าของผมถูกบังคับให้แนบลงกับเตียงในท้วงท่าที่ไม่สบายนัก แผ่นอกแบนเรียบแนบชิดไปกับผ้าปูหนาหยาบ ส่วนล่างของตัวถูกฝ่ามืออุ่นร้อนยึดแน่นไว้ไม่ยอมปล่อย บริเวณสอดประสานถูกโถมกระหน่ำจนหน้าท้องปั่นป่วน
ไม่ไหว ไม่ดีเลย
“เอาเขาคืนมา ให้เขาออกมา”
เสียงของผมอ่อนแรง ดวงตาของผมอ่อนล้า มีเพียงแค่คำขอนั่นเท่านั้นที่มุ่งมั่นและโชติช่วงท่ามกลางความมืดมิดไร้ขอบเขต
มีเพียงความหวังนี้เท่านั้นที่จะไม่ยอมดับมอดแม้จะถูกพายุพัดโหมกระหน่ำ ต่อให้ร่างกายต้องรองรับร่องรอยรักของชายคนนั้นอีกมากแค่ไหนก็ไม่สำคัญ สิ่งเดียวที่ต้องทำสำเร็จคือการทำให้‘เขาคนนั้น’กลับออกมา
ต้องทำให้ชายที่รักเหลือเกินปรากฏตัวขึ้นตรงหน้าอีกครั้งให้ได้
“ได้โปรด กลับออกมะ ออกมานะ”
ผมถูกพลิกตัว ร่างกายของผมถูกบังคับให้อยู่ในท่าทางต่างๆ โดยไม่สมยอม แม้จะพยายามไม่สนใจสักเท่าไหร่ แต่สุดท้ายเส้นเชือกสีแดงที่รัดตรึงร่างนี้เอาไว้ก็ออกผล ร่างของผมเจ็บปวด สมองของผมพร่าเบลอ ผมไม่แม้แต่จะทำให้เสียงที่เปล่งออกมาจากคอกลายเป็นคำพูดได้ด้วยซ้ำ สิ่งเดียวที่ทำได้คือการกรีดร้องและอดทน
อดทน แต่จะไม่มีวันยอมรับ
“อา ดี ดีมากๆ”
เสียงทุ้มต่ำแหบพร่าของคนที่เพิ่งหลั่งรินหยาดรักในร่างผมดังประชิดอยู่ข้างหู สองมืออุ่นไล้จากหัวไหล่ไปยังหน้าอกแบนรอบของผมก่อนที่จะ...
“อ๊า!”
ผมกรีดร้องออกมาสุดเสียงทันทีที่ยอดดอกไม้สีแดงทั้งสองข้างถูกบีบลงมาอย่างแรงทั้งที่ยังไม่หายดี สิ่งที่เขาทำนั้นช่างโหดร้าย แต่แทนที่เจ้าตัวจะรู้สึกผิดกับความเจ็บปวดของผม เขากลับไม่รู้สึกสะทกสะท้านอะไรเลยสักนิด
“เจาะมาได้สวยมาก เลือกใช้จี้ได้เหมาะจริงๆ”
น้ำเสียงนั้นฟังดูพออกพอใจ
“สมแล้วที่เป็นของฉัน”
“ไม่ ไม่ใช่”
จมูกโด่งที่กำลังไล่ไปตามแนวกระดูกสันหลังของผมหยุดชะงัก ลมหายใจอุ่นร้อนของอีกฝ่ายนิ่งค้างอยู่บริเวณกลางหลังราวกับกำลังรอให้ผมพูดต่อเพื่อตัดสินใจว่าเขาควรจะทำอะไรต่อไป
ใช่ เขาควรตัดสินใจได้แล้ว มันถึงเวลาแล้ว
“ผมไม่ใช่ของคุณ ผมเป็นของเขา”
ผมรู้สึกได้ถึงลมร้อนถี่กระชั้นที่ปะทะลงบนแผ่นหลัง ผมรู้ดีว่าเขากำลังโกรธ
แล้วยังไงล่ะ?
“ถ้าเอาเขาคืนมาให้ผมไม่ได้ ก็เอาตัวเองออกจากตัวผมได้แล้ว”
“ไม่”
ไม่แม้แต่จะเสียเวลาคิด เขาตอบผมกลับมาแทบจะทันที
“คุณอนุญาตให้ผมเข้าไปแล้ว อย่าหวังว่าผมจะกลับออกมาง่ายๆ”
ร้อน...ริมฝีปากที่ประทับลงมากลางหลังนั้นร้อนผ่าวเกินไป
“และเลิกหวังลมๆ แล้งๆ ได้แล้วว่ามันจะกลับมา เพราะมันจะไม่มีวันนั้น”
ส่วนล่างที่หยุดเคลื่อนไหวไปพักใหญ่เริ่มกลับมาทำหน้าที่ของมันอีกครั้ง
“คุณเป็นของผมแล้ว และจะไม่มีวันได้เป็นของใครอีก ต่อให้คนๆ นั้นเป็นตัวผมอีกคนก็ไม่มีวัน”
สุดท้าย ความหวังของผมก็ดับสูญลงไปพร้อมกับแรงกระแทกกระทั้นอย่างรุนแรงจากคนที่ผมไม่ต้องการ
ทั้งที่ตอนแรกหวังไว้แค่เพียงว่า’เขาคนนั้น’จะกลับมาได้หากได้ลองร่วมรักกันเหมือนที่เคยทำ แต่เหมือนว่าผมจะคาดการณ์ทุกอย่างผิดไปทั้งหมด
คนอ่อนโยนแบบนั้น ยังไงเสียก็คงไม่มีทางที่จะเอาชนะชายผู้กำลังกระทำชำเราผมอยู่ ณ ตอนนี้ได้แน่
ขอเพียงแค่เขาใฝ่สูงกว่านี้อีกนิดเดียว ขอแค่เพียงอีกนิดเดียว
‘ถ้าเป็นไปได้ ก็อยากจะฝันถึงคุณตลอดไปเลย’
ขอเพียงแค่เขาเลิกฝันแล้วยอมกลับมาสู่โลกแห่งความเป็นจริง ผมก็คง...มีความสุขมากกว่านี้
*********************************************************************
เรื่องสั้นวูบๆ ค่ะ ไม่มีอะไรเลย จบแล้ว 5555555555 ฝันดีค่า :hao7: :hao7: