พิมพ์หน้านี้ - ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบ => ข้อความที่เริ่มโดย: merizel-rada ที่ 02-10-2018 11:32:40

หัวข้อ: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 02-10-2018 11:32:40
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

---------------------------------------
คำเตือนก่อนอ่าน
นิยายเรื่องนี้ไม่มีรู้ว่าอะไรดี หรือสาระใดๆ หากไม่ชอบใจต้องขออภัยมา ณ ที่นี้
เป็นการแต่งที่อยากแต่งสนองนี๊ดตัวเองเฉยๆ ค่ะ อ่านขำๆ ความสมเหตุสมผลไม่มี
พระเอกกับนายเอกเป็นแบบ เมะเมะ หื่นไปวันๆ
พระเอกหวงเมียมาก
แค่นี้จริงๆ

☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻☻

บทนำ


   “ฮะ...ฮ๊าาาา ~”
   “ฮืม...”
   พับ พับ พับ ~
   เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่เกิดขึ้นอย่างรุนแรง ทำให้ผมที่ตอนนี้สลึมสลือด้วยฤทธิ์น้ำเมาต้องจิกเล็บลงบนเนื้อหลังของผู้กระทำเพื่อช่วยบรรเทาความรู้สึกที่เสียวซ่านที่เกิดขึ้น ความรุนแรงและความจาบจ้วงที่อีกฝ่ายมอบให้ผมขอยกให้มันเป็นเซ็กส์ที่ดีที่สุด
   ห่าเอ๊ย...ถึงใจสุดๆ
   ผมที่ได้แต่ร้องตะโกนก้องในใจโดยที่ตอนนี้ร่างกายก็ยังประสานอยู่กับใครบางคน ในใจสุขสมกว่าทุกครั้ง
   “อ๊าาาา ลึกอีกสิ เอาแรงกว่านี้...”
   “หึ...”
   “มีปัญญาแค่นี้เหรอ ฮะ...ฮ๊าาาาาา ~!”
   ผมร้องเสียงหลงเมื่อเมื่อคราวนี้คนที่ทาบทับอยู่บนร่างกระแทกส่วนกลางเข้ามาในร่างกายของผมแรงๆ จนตาเหลือกลาน เล็บก็จิกลงบนแผ่นหลังกว้างจนเชื่อได้เลยว่าตอนนี้หลังของเขาต้องเต็มไปด้วยรอยแผลแล้วแน่ๆ
   สวบ สวบ สวบ ~!
   “ฮึก...สะ...สุดยอด...ฮ๊า ~”
   “อืม มึงก็สุดยอด...”
   เสียงทุ้มต่ำน่าฟังที่ตอบรับออกมาทำให้ผมลืมตาขึ้นมองใบหน้าที่ตอนนี้อยู่ไม่ห่างโดยที่เขากำลังก้มซุกไซ้อยู่ที่ซอกคอของผมอย่างเมามัน ทั้งกัดและดูดดึงจนเจ็บแสบ แต่ก็รู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูก
   “สุดยอด...อึก...ก็มาเอาบ่อยๆ”   
   “หึ...”
   ผมพูดไปโดยที่ตอนนี้ติดใจคนตรงหน้าสุดๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปขยุ้มเส้นผมสีดำของอีกฝ่าย พร้อมกับรับแรงกระแทกกระทั้นที่ยังคงเกิดขึ้น ก่อนที่ผมจะหลับตาแน่นเมื่อความเร็วของอีกฝ่ายเพิ่มขึ้น ก่อนที่ดวงตาเลือนรางของผมจะเห็นใบหน้าของเจ้าของคำว่า ‘สุดยอด’ อย่างเลือนราง ก่อนจะรั้งท้ายทอยเขาให้เข้ามาหาแล้วจูบลงไปบนปากเย็นเฉียบ ซึ่งอีกฝ่ายเองก็ไม่ปล่อยให้ผมเป็นฝ่ายรุกอยู่คนเดียว เขาสอดลิ้นเข้ามาดูดดึงลิ้นของผมจนตอนนี้คราบสีใสเปอะเปื้อนเต็มขอบปาก
   “อะ...อื้ม...”
   “อ่า...ตอดรัดกูดีจริงๆ”
   “แรง...แรงอีก...อึก...”
   “จัดไปเมีย”
   เสียงตอบรับทำให้ผมขมวดคิ้วมุ่นกับสรรพนามที่อีกฝ่ายใช้เรียก แต่ก็ไม่ได้มาไขข้อข้องใจอะไรตอนนี้ปากก็ต้องร้องครางอย่างสุดเสียงตามแรกที่อีกฝ่ายส่งมาเป็นระรอกสุดท้าย
   “อะ...อ๊ะ...อ๊าาาาาาา เสียว จะเสร็จ...ฮ๊าาาา ~”
   “ฮึ่ม...” เสียงครางต่ำพร้อมกับร่างผมที่โยกสั่นครอนตามแรกอีกฝ่าย ไม่นอนผมก็กระตุกเฮือกตัวเบาหวิวพร้อมกับรู้สึกที่น้ำอุ่นข้นที่อัดอั้นมานานพุ่งออกมาจากส่วนกลาง ส่วนตอนนี้คนที่ยังไม่เสร็จเองก็เร่งกิจตัวเองอย่างบ้าคลั่ง
   พับ พับ พับ !
   “อะ...”
   “สุดยอด...สุด...”
   “อ๊าาาาาา”
   ผมร้องออกมาสุดเสียงพร้อมกับของเหลวอุ่นพี่ฉีดเข้ามาทางช่องแคบด้านหลังพร้อมกับแรงกระแทกที่ค่อยๆ ผ่อนลง มีเพียงเสียงหอบหายใจของผมกับเขาเท่านั้นที่ยังดังก้องอยู่ในห้อง ผมที่ตอนนี้ใช้แรงไปมากมายก็รู้สึกจะสลบเหมือดซะให้ได้ ดวงตาลืมไม่ขึ้นแล้ว ก่อนที่รู้สึกได้ว่าร่างอุ่นๆ ของคนที่ทาบทับอยู่จะทิ้งตัวลงมากอดร่างของผมไว้
   อืม...อุ่นดี...
   “มึงไม่รู้ว่ากูเป็นใครจริงๆ เหรอ” เสียงกระซิบแผ่วเบาที่ข้างหูทำให้ผมขมวดคิ้วมุ่นทั้งๆ ที่ยังหลับตาอยู่ ก่อนหันหนีคนที่กอดร่างไว้อย่างรู้สึกรำคาญ
   ทำไมจะไม่รู้ล่ะ ก็คู่นอนไง...
   “งืม...”
   “ได้เสร็จแล้วเชิดเลยนะมึง”
   “หนวกหู รำคาญเว้ย กูจะนอน”
   “หึ...”
   “ไอ้ตั๊บ”
   โอ๊ะ...รู้จักชื่อผมด้วย...
   ใครกันนะ เสียงคุ้นๆ
   “นี่กูเอง...”
   แต่ช่างแม่ง...หลับดีกว่า


TBC.
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ บทนำ + ตอนที่ 1 (2.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 02-10-2018 11:34:48
ตอนที่ 1

   “โอ๊ย...” ผมที่ตอนนี้จับที่สะโพกตัวเองด้วยความปวดร้าวก็ต้องขมวดคิ้วขึ้นมา
   กูก็ว่ากูผ่านเรื่องแบบนี้มาเยอะนะ แต่ทำไมไอ้เมื่อคืนมันเถื่อนได้ใจขนาดนี้วะ...
   ผมได้แต่ถอนหายใจออกมาหลังจากที่ลงมาจากโรงแรมขนาดเล็กที่เมื่อคืนเผลอหิ้วใครเข้ามาด้วยก็ไม่รู้ และดูเหมือนว่าหลังจากผ่านศึกหนักมาผมคงจะต้องพักเรื่องเซ็กส์ยาวๆ ก็คราวนี้ และไม่รู้ว่าสภาพนี้จะไปทำงานไหวหรือเปล่า
   ให้ตายสิ อย่าเจอะอย่าเจอกันอีกเลย ถึงมันจะสุดยอดมากก็เถอะ...
   ผมที่โบกวินมอเตอร์ไซค์เพื่อไปที่ร้านเหล้าที่ผมทำงานอยู่ก็แทบหลั่งน้ำตาหน้ามืดล้มพับไปซะให้ได้หลังจากที่ต้องนั่งรถฝ่าลูกระนาด
   ไม่สบายตัวเลยจริงๆ ไอ้ตรงนั้นก็ยังไม่ล้าง กูต้องการกลับห้องด่วนๆ
   “จอดตรงนี้แหละพี่” ผมบอกพี่วินหลังจากที่มาถึงที่ร้านเหล้าชื่อดังในย่านท่องเที่ยวของกรุงเทพแล้ว ก่อนจะลงจากรถด้วยความยากลำบากแล้วจ่ายเงินค่าวินไป “ขอบคุณครับ”
   ผมที่จ่ายเงินเรียบร้อยก็มองเข้าไปในร้านก่อนจะถอนหายใจออกมา ผมทำงานที่ร้านนี้มาได้สี่เดือนกว่า ถือว่าเงินดีใช้ได้ เหมาะสำหรับผมที่ทำงานหากินไปวันๆ และส่งเสียให้ทางบ้างซะส่วนใหญ่ เจ้าของร้านก็เหมือนจะใจดี และผมก็ไม่คิดว่าจะเปลี่ยนที่ทำงานแล้ว ยกเว้นแต่จะโดนไล่ออก โชคดีที่ผมลางานเขาไม่บ่อยมาก ส่วนใหญ่จะเป็นเพราะป่วยบ้างนานๆ ที แต่เรื่องเซ็กส์ไม่ค่อยมีเท่าไหร่ มีครั้งนี้แหละที่หนักหนาสำหรับผมเหลือเกิน
   ผมเดินเข้าไปในร้านก็พบพี่ที่รู้จักที่ทำท่าตกใจเมื่อเห็นสภาพของผมก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาทัก
   “อ้าวตั๊บ ไปทำอะไรมา หน้าซีดเชียว”
   “เรื่องสุดวิสัยหน่อยอ่ะพี่ภาค วันนี้ว่าจะมาลางาน”   
   “อ่าๆ ถ้าทางจะหนัก พี่เท็นอยู่หลังร้าน ลองไปลาเขาสิ เขาน่าจะเข้าใจนะ”
   ผมพยักหน้ารับพลางนึกถึงพี่เท็นเจ้าของร้าน ซึ่งผมไม่ค่อยสนิทหรือรู้จักมักจี่กับเขานัก และอีกฝ่ายเองก็ไม่ได้สนใจผมเช่นกัน เราเลยแค่รู้จักกันแค่ในฐานะเจ้านายกับลูกน้องเท่านั้น ส่วนเวลาที่ผมลางานเขาก็ไม่ได้ว่าอะไร มีตักเตือนบ้าง แต่คราวนี้ผมไม่รู้จะพูดลาเขายังไงดี
   มีเซ็กส์จนป่วย เขาจะไล่ผมออกมั้ยวะ...
   “พี่เท็น”
   ผมส่งเสียงเบาๆ เรียกคนที่ตอนนี้มาเดินตรวจดูอยู่หลังร้าน ก่อนที่ร่างของเขาจะหันมาหาผมทันที ทำให้ใบหน้าหล่อๆ ออกแนวลูกเสี้ยวฝรั่งที่ดูดีสุดๆ มองมาที่ผมพลางหรี่ตา ก่อนที่เขาจะตอบกลับเสียงเบา
   “ว่าไง”
   ผมมองอีกฝ่ายอย่างหยั่งเชิง ก่อนจะสังเกตว่าที่คอของเขาตอนนี้มีรอยแดงเต็มไปหมด คาดว่าน่าจะผ่านเรื่องแบบนี้มาอย่างโชกโชนเช่นกัน
   “โห่ สาวพี่น่าจะร้อนแรงนะเนี่ย น่าอิจฉาว่ะ...”
   เดี๋ยว ไอ้ห่าตั๊บ มึงไปทักเขาทำไมเนี่ย !
   “หึ...” เสียงของพี่เท็นทำเอาผมทำหน้าไม่ถูกก่อนจะหุบปากเงียบกริบทันที ก่อนที่เขาจะปลายตามองมาที่คอผมเช่นกัน “มึงก็เหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
   “แฮะๆ นิดนึงอ่ะพี่...”
   ผมว่าก่อนจะยิ้มเขินๆ ซึ่งผมไม่รู้ว่าอีกฝ่ายคิดยังไง หรือขยะแขยงผมหรือเปล่า ซึ่งทั้งร้านรู้ว่าผมเป็นเกย์ และมักจะมีเรื่องแบบนี้อยู่บ่อยครั้ง และแน่นอนว่าผมทำเฉพาะกับผู้ชาย
   แต่ส่วนใหญ่จะรุกละนะ มีเมื่อคืนนี่ล่ะ ที่เสียท่าจนลุกไม่ขึ้น
   “ว่าแต่มึงมีอะไร”
   “คือผมจะมาลางานอ่ะพี่เท็น ผมโคตรป่วยเลย ปวดทั้งตัว ถ้าฝืนทำผมว่าผมล้มตายในร้านแน่ๆ” ผมว่าพลางก้มหน้าลงต่ำ เพราะไม่รู้ว่าพี่เขาจะว่ายังไง และคงจะรู้ว่าสาเหตุที่ผมลางานคงเป็นเพราะเรื่องเซ็กส์แน่นอน “ขอโทษนะพี่ ครั้งหน้าผมจะไม่ให้เกิดเรื่องแบบนี้อีก”
   “หนักมากเหรอ”
   “โคตรหนักอ่ะพี่ ไอ้บ้านั่นเอาผมไม่ยั้ง !” ได้ทีผมรีบระบายออกมา ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าเผลอไปพูดกับผิดคนซะแล้ว “ขอโทษครับ พี่คงไม่ว่าเนอะ ก็แบบ...ผมเป็นเกย์อ่ะ...”
   “อืม”
   “ว่าแต่พี่จะให้ผมลามั้ยอ่ะพี่เท็น”
   “เอาสิ กลับไปพักผ่อนไป”
   เหยดดดด มาแปลก
   ผมที่มองคนตรงหน้าอึ้งๆ เมื่อเขาไม่เอ่ยปากว่าผมสักคำ ก่อนที่ผมจะรีบยกมือไหว้ขอบคุณ แต่ดูเหมือนจะไม่ต้องพูดอะไรมากพี่เท็นก็เดินเข้ามาหาแล้วโอบเอวผมไว้
   หะ...เห๊...
   ไอ้สภาพผู้ชายตัวควายกว่าเข้ามาโอบเอวผู้ชายร่างควายอย่างผมเช่นกันนี่มันแปลกๆ นะ...
   “พะ...พี่...”
   “ไปสิ เดี๋ยวกูไปส่งขึ้นรถ”
   ไอ้น้ำเสียงอ่อนโยนสุดๆ นี่มันอะไรกัน !
   “ผมเดินเองได้พี่ ถึงเมื่อคืนจะเป็นครั้งแรกที่โดนเขาเอา แต่ผมยังไหว...”
   “ครั้งแรกเหรอ” พี่เท็นที่หันมาหาผมแล้วทำตาโตทำให้ตัวเองต้องมองไปอย่างแปลกใจและพยายามแกะมือเขาออกจากเอว แต่ดูเหมือนอีกฝ่ายเองก็จะไม่ยอมเช่นกัน
   “เอ่อ...จริงๆ ผมก็เคยมาสองสามครั้ง แต่ไอ้พวกนั้นมันไม่มีปัญญาเท่าไหร่เลยไม่นับ แต่ครั้งนี้หนักสุด...”
   “หึ...” หน้าตึงขึ้นระดับสิบ
   เดี๋ยวนะ กูทำอะไรผิดวะ...
   ผมที่โดนโอบเอวประคองมาจนถึงหน้าร้านก็ได้แต่ทำหน้าไม่ถูกนักเมื่อเจอสายตาของพวกพนักงานคนอื่นๆ แต่คนที่แปลกสุดดูเหมือนจะเป็นพี่เท็นนี่ล่ะ ปกติเขาไม่ค่อยสนใจผมด้วยซ้ำ จนผมคิดว่าเขาอาจจะไม่ชอบพวกเกย์หรือเปล่าเลยไม่ค่อยไปเฉียดเข้าใกล้ และเมื่อมาถึงหน้าร้านอีกฝ่ายก็จัดการโบกแท็กซี่ทันที ทำให้ผมต้องทำหน้าตกใจแล้วรีบห้ามไว้
   “เฮ้ย พี่เท็น เดี๋ยวผมกลับวินเอา ช่วงนี้ผมประหยัด !”
   “เดี๋ยวกูจ่ายให้”
   “ไม่ต้องก็ได้พี่ !”
   “ไอ้ตั๊บ อย่าดื้อ !”
   อึก...
   ผมมองใบหน้าดุๆ ที่มองมาก็หุบปากเงียบกริบจนกระทั่งรถแท็กซี่สีเหลืองเขียวเข้ามาจอดตรงหน้า ก่อนที่เขาจะยอมปล่อยเอวผมออกแล้วควักเงินแบงค์พันขึ้นมาให้
   “จริงๆ มันใกล้...”
   “เอาไปซื้อยากินด้วย ถ้าไม่หายดีก็พักผ่อนไปก่อน กูกลัวคนมาตายในร้าน” พี่เท็นเขาว่าพลางยัดแบงค์พันใส่มือผม ซึ่งผมเองก็ทำหน้าไม่ถูกเช่นกัน จนสุดท้ายก็ได้แต่ยกมือไหว้พี่เขา
   พี่แม่งเป็นเจ้าของร้านที่โคตรดี
   “ผมขอแค่วันเดียวเท่านั้นแหละ ถ้าไม่หายผมก็จะมา ผมกลัวพี่ไล่ผมออก ผมไม่อยากหางานใหม่แล้ว”
   “หึ...กูไม่ไล่มึงออกหรอก ไม่ต้องห่วง”
   “พี่แม่งโคตรดีว่ะ”
   “ถึงมึงจะออกกูก็ไม่ให้”
   คำพูดของเขาทำให้ผมยิ้มรับ รู้สึกภูมิใจชอบกลที่พี่เขาไม่อยากให้ผมออกจากงานจริงๆ ไม่รู้ว่าผมทำงานดีหรือยังไง
   สงสัยเจ้าของร้านน่าจะสังเกตพนักงานอยู่ห่างๆ ล่ะนะ
   “ผมจะตั้งใจทำงานให้สมกับเงินเดือนพี่เลย”
   ผมยิ้มกว้างให้พี่เท็น ก่อนที่เขาเดินมาเปิดประตูรถให้ แล้วดันร่างผมให้เข้าไปด้านใน ผมเองก็โบกมือลาเขาในขณะที่พี่เท็นเองก็ยืนรอส่งผมจนรถออกตัว
   สงสัยผมแม่งต้องดูเจ้าของร้านคนนี้ใหม่ซะละ
   ได้ใจพนักงานเต็มๆ เลยเว้ย !



   ปวดหัว
   ไข้ขึ้น
   ปวดร้าวไปทั้งตัว...
   ผมที่ตอนนี้นอนกุมขมับอยู่ในห้องแคบๆ ราคาถูกก็ได้แต่มองเพดานอย่างหมดอาลัยตายยากหลังจากที่ดูถูกเซ็กส์วันก่อนมากไป และคิดว่าอาการของผมมันจะดีขึ้นหลังจากได้นอนพักเต็มๆ แต่ตอนนี้ไข้ของผมกลับขึ้นสูง
   ร้องเหี้ยหนักมาก...
   “พี่ภาค...” ผมกรอกเสียงแหบพร่าลงในโทรศัพท์ หลังจากที่กดโทรออกหาหัวหน้างานที่สนิท และแน่นอนว่าหลังจากพี่ภาคได้ยินเสียงผมเขาก็ตอบกลับมาอย่างตกใจทันที
   {เฮ้ยตั๊บ เป็นอะไรมากมั้ย !}
   “มากพี่ หนักมาก...” ผมพูดเสียงเบาโดยดวงตาจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่อยู่แล้ว “ผมฝากลางานพี่เท็นอีกวันสิพี่ วันนี้ผมไม่ไหวจริงๆ”
   {ได้ๆ เดี๋ยวพี่ลาให้ พักผ่อนเยอะๆ นะ}
   “ขอบคุณครับ”
   ผมทิ้งโทรศัพท์ลงข้างตัวพลางถอนหายใจออกมา ก่อนจะค่อยๆ ดันตัวเองลุกขึ้นโดยตั้งใจว่าจะออกไปหาข้าวหายากินหลังจากที่เมื่อวานผมตรงดิ่งกลับมาที่ห้องเลย เงินที่พี่เท็นให้ไว้ก็ยังไม่ได้ใช้ ว่าจะไปใช้สักหน่อยไม่อยากให้แกเสียน้ำใจ
   ว่าแต่ทำไมมันคันหัวนมยิกๆ แบบนี้วะ...
   ผมลูบหน้าอกตัวเองก่อนจะพยายามไม่คิดถึงมัน แล้วลุกขึ้นไปหารองเท้าใส่ ตอนนี้ร่างกายเหมือนจะไม่ไหว แต่ท้องของผมมันก็ร้องประท้วงเช่นกันจนคิดว่าถ้าไม่ออกไปหาอะไรกินตอนนี้คงได้ตายคาห้องจริงๆ แน่ๆ
   และผมก็หวังว่าพี่เท็นจะไม่ไล่ผมออกตามที่เขาว่าจริงๆ
   “เฮ้อ...”
   ผมถอนหายใจและเดินออกมาจาห้องเช่ารูหนูราคาแสนถูกที่ผมหาได้อย่างปาฏิหาริย์ ก่อนจะมองไปยังแดดจ้าตรงหน้าก็อยากจะพาตัวเองกลับเข้าห้องซะให้ได้ ถ้าไม่ติดว่าตอนนี้ท้องผมมันเรียกร้องหาข้าวสุดๆ
   หมับ !
   แรงจับที่ไหล่หลังจากที่ผมออกมาจากห้องได้ไม่ไกลก็ทำให้ผมสะดุ้งก่อนที่ตัวเองจะหันขวับไปมองก็เห็นว่าเป็นชายชุดดำจำนวนสามสี่คนที่เข้ามาล้อมหน้าล้อมหลังผมไว้ ก่อนจะดันหลังผมให้ออกเดิน
   เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวๆๆ
   “อะ...”
   “มาด้วยกัน”
   เดี๋ยว ไอ้บ้า !
   “พวกมึงเป็นใคร อยู่ๆ มาบอกให้ไปด้วยกันได้ไงวะ !”
   “หุบปาก”
   เสียงแข็งๆ พร้อมกับมือของคนๆ หนึ่งที่เข้ามารวบแขนของผมไว้ทำให้ตัวเองเบิกตากว้าง พยายามมองไปรอบๆ แต่ตอนนี้ดูเหมือนจะไม่มีใครสนใจผมนัก
   เฮ้ย นี่มันอะไรกันเนี่ย !
   “ปล่อยกู !” ผมที่พูดออกมาเสียงดังก่อนที่จะพยายามดิ้น แต่ดูเหมือนอาการป่วยทำให้แรงไม่ค่อยมีนัก ก่อนที่เสียงของหนึ่งในสามคนนี้จะพูดออกมา
   “นายผมอยากพบคุณ เขาจะไม่ทำอะไร”
   “นายเนยอะไร กูไม่รู้จักนายมึง กูไม่เคยไปติดหนี้ใคร !”
   “งานผมมีแค่พาคุณไปหาเขา”   
   “เดี๋ยวดิไอ้เหี้ย !”
   ผมที่ตอนนี้รู้สึกถึงคำว่า ‘ซวย’ ที่เข้ามาเต็มๆ ก็ได้แต่ดิ้นสุดแรง แต่ดูเหมือนตอนนี้จะไม่มีประโยชน์นักเมื่อมีรถสีดำมืดทึบคันใหญ่เข้ามาจอดเทียบข้าง
   ดะ...เดี๋ยวนะ นี่กูกำลังเจออะไรอยู่เหรอ
   “พาเขาขึ้นรถ”   
   “ดะ...!”
   พลั่ก !
   แรงกระทบที่ท้ายทอยที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็วทำให้ผมที่ตอนแรกกำลังจะอ้าปากพูดก็สติดับวูบไปทันที ในใจก็ได้แค่พึมพำเบาๆ เป็นสิ่งสุดท้าย
   ฉิบหายแล้ว




   ไอ้ที่นุ่มๆ สบายสุดๆ นี่มันคืออะไร...
   อย่าบอกนะว่ากูตายแล้ว
   ไม่ดิ ไม่เอา ยังไม่อยากตาย
   ไม่ตาย...
   “เฮือก !”
   ผมที่สะดุ้งเฮือกลุกพรวดขึ้นก็ต้องชะงักเมื่อรู้สึกถึงแรงดันที่หน้าอกก่อนที่ร่างของผมจะค่อยๆ เอนตัวลงนอนลงเหมือนเดิมโดยที่สายตาก็จับจ้องไปที่ตรงหน้าด้วยความตกใจและแปลกใจปนๆ กัน
   “ตื่นแล้วเหรอ”
   “พะ...พี่เท็น...”
   “อืม กูเอง”
   “ทำไมพี่...” ผมที่ตอนนี้ขมวดคิ้วมุ่นและเชื่อได้เลยว่าสีหน้าคงเต็มไปด้วยความงุนงง ก่อนที่คนตรงหน้าจะลูบหัวผมเบาๆ ทำให้ตัวเองที่มองเขาได้แต่ส่ายหัวอย่างไม่เข้าใจนัก “พี่เป็นคนให้พวกนั้นพาผมมาเหรอ”
   “อืม”
   “ทำไม...”
   ผมได้แต่มองเขาราวกับต้องการคำตอบโดยตอนนี้มีแต่เรื่องไม่เข้าใจเต็มไปหมด ก่อนที่ตัวเองจะสะดุ้งเมื่ออีกฝ่ายเอาผ้าชุบน้ำเย็นๆ เช็ดเข้าที่แขนของผม
   “ผิวสวย”
   “ห๊ะ...”
   ผมได้แต่มองพี่เท็นอย่างไม่เข้าใจ พลางมองผิวสีแทนของตัวเองก็ต้องขมวดคิ้ว
   นะ...นี่กูฝันอยู่หรือเปล่าวะ...
   “ถูกใจมาก”
   “เดี๋ยวพี่ ใจเย็น...”
   “ทั้งหมด”
   เสียงทุ้มของพี่เท็นทำให้ผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่ลงคออย่างยากลำบาก ตอนนี้คือไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งเรื่องที่พี่เท็นให้คนไปลากผมมาที่นี่ ทั้งเรื่องที่เขาบอกว่าถูกใจ
   ถูกใจอะไรวะ !
   “พี่เอ่อ...มีปัญหาอะไรกับผมหรือเปล่า”
   “เปล่า ไม่ได้มีอะไร”
   “คือตอนนี้ผมอยู่ห้องพี่เหรอ”
   “อืม คอนโดกูเอง”
   “แล้วพี่ให้พวกนั้นลากผม...โอ๊ย...” ผมที่ตอนแรกลืมไปแล้วเรื่องโดนสับคอก็ร้องออกมาพลางจับเข้าที่ท้ายทอย “พี่พาผมมาที่นี่ทำไม”
   “จะดูแล”
   “ผมไม่เข้าใจ ไม่เข้าใจจริงๆ นะพี่เท็น”
   ผมพูดโดยที่ส่ายหัวไปด้วย โดยตอนนี้คนที่นั่งข้างๆ ยังคงเช็ดตัวให้ผมไม่หยุด ก่อนที่นิ้วเรียวของอีกฝ่ายจะลูบลงบนแผงอกของผมเบาๆ
   อึก...
   “ได้ข่าวว่าโทรหาภาคว่าป่วย”
   “คะ...ครับ...”
   “ก็เลยจะดูแลไง”
   “เพื่ออะไรอ่ะพี่เท็น ผมรู้นะว่าพี่เป็นเจ้าของร้านที่ดี เป็นเจ้านายที่ดี แต่ไม่เห็นจำเป็นต้อง...”
   “กูไม่ได้ดูแลในฐานะเจ้านายกับลูกน้อง”
   คำพูดของพี่เท็นยิ่งทำให้ผมงงเป็นไก่ตาแตกเข้าไปใหญ่ ก่อนที่เขาจะเอื้อมมือไปหยิบแผ่นเจลลดไข้มาแปะเข้าที่หน้าผากของผมเบาๆ ทำให้ตัวเองต้องจับมันแล้วมองอีกฝ่ายอย่างไม่เข้าใจ
   นะ...นี่กูพลาดอะไรไปหรือเปล่าวะ...
   โอ๊ย ยิ่งมองหน้าพี่เท็นยิ่งไม่เข้าใจเว้ย !
   “ผมขอคำอธิบาย”
   “ได้”
   พี่เท็นเขารับคำเพียงแค่นั้นก่อนจะลูบที่แก้มของผมเบาๆ จนตัวเองได้แต่ขนลุกซู่ไม่ใช่ว่าไม่เคยโดนสัมผัสแบบนี้ แต่แค่สัมผัสในความรู้สึกแบบนี้ผมไม่เคยได้รู้จักมาก่อน ก่อนที่คนตรงหน้าจะก้มลงมาและมันก็ยิ่งทำให้ผมตกใจเข้าไปใหญ่เมื่อริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาทาบลงมาบนหน้าผากผมอย่างแผ่วเบา
   “พะ...พี่...”
   “กูแค่รับผิดชอบในสิ่งที่ทำไป”
   “หะ...”
   “สุดยอด...” สิ้นเสียงทุ้มก็ทำให้ผมเบิกตากว้าง ดูเหมือนว่าพี่เขาจะไม่ต้องอธิบายอะไรเพิ่มเติมผมก็สามารถเข้าใจไปถึงบางอ้อได้ด้วยคำๆ เดียว
   หะ...เหี้ย...
   ไอ้บ้าที่เอาผมไม่ยั้งคืนนั้นมันคือไอ้พี่เท็นเหรอวะ !!

TBC.
ติดตามนักเขียนได้ที่
 สาววายผู้ลึกลับ Fanpage (https://www.facebook.com/YaoiMysteriousGirl/)
 สาววายผู้ลึกลับ Twitter (https://twitter.com/merizelrada)
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ บทนำ + ตอนที่ 1 (2.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 02-10-2018 18:30:52
งานนี้ใครเริ่มก่อนนะ เจ้านายถึงได้ติดใจ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 2 (4.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 04-10-2018 19:15:16
ตอนที่ 2
[/b]


   “หึ...”
   “มาหงมาหึอะไรล่ะพี่ ผมช็อกอยู่ !”
   “ช็อกอะไร”
   “ก็...”
   “ที่กูเป็นไอ้บ้าเอามึงไม่ยั้งน่ะเหรอ”
   “อึก...”
   “เชื่อเถอะ มันเป็นเซ็กส์ที่ดี” พี่เท็นที่ตอนนี้พูดโดยที่มุมปากมีรอยยิ้มอยู่ด้วยทำให้ผมที่เพิ่งเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างต้องกุมขมับตัวเอง
   “เอาจริงดิ...”
   “อืม”
   “เฮ้ยพี่ พี่ไม่แบบสะทกสะท้านหน่อยเหรอ พี่เพิ่งเอากับผู้ชายไปนะ !” ผมพูดพลางขมวดคิ้วมองพี่เท็น ซึ่งผมนั้นไม่ได้มีปัญหากับเรื่องนี้อยู่แล้วแม้จะเพิ่งเอากับเจ้านายที่ควบคุมเรื่องเงินเดือนของผมไปหมาดๆ ก็เถอะ แต่สำหรับคนไม่ใช่เกย์แบบพี่เท็นแล้วมันออกจะเป็นเรื่องน่าตกใจไม่ใช่เหรอ “จริงๆ พี่ปล่อยผมไว้ก็ได้นะ แบบลืมๆ ไป ผมไม่ได้จริงจัง...อึก...”
   ผมที่กำลังพูดอยู่ก็ต้องหุบปากเงียบกริบเมื่อโดนสายตาดุๆ ที่สามารถดูออกได้ว่า ‘โคตรจะไม่ชอบใจ’ ในคำพูดของผมมองมา
   อะไรวะ กูผิดอะไรอี๊กกก !
   “กินข้าวหรือยัง”
   “อ่า...”
   “กูถาม”
   อะไรอีกวะ แค่นี้ก็ต้องทำเสียงดุด้วย...
   “ยังครับ โคตรหิวเลย” ผมตอบออกไปตามความจริง เพราะก่อนจะโดนสับคอลากมาที่นี่ก็ตั้งใจออกมาหาอะไรกินนั่นล่ะ ตอนนี้ท้องผมนี่ร้องสุดๆ “พี่เท็นพอมีอะไรให้ผมกินมั้ยอ่ะ”
   “มี รอแป๊บ” พี่เท็นเขาขานรับเพียงแค่นั้นก่อนจะลุกออกจากห้องไป ปล่อยให้ผมที่ตอนแรกยังงงๆ อยู่ได้แต่นั่งมองไปรอบๆ ห้อง ซึ่งคาดว่าที่นี่ของเป็นห้องนอนของแกนั่นล่ะ เพราะมีข้าวของเสื้อผ้าอะไรอยู่ครบ และผมก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดีว่าพี่เขาพาผมมาที่นี่ทำไม
   เอาตามตรงถ้าบอกดีๆ ก็จะยอมมาง่ายๆ หรอก อันนี้ไปรับยังกับจะลักพาตัวผมซะอย่างนั้น
   ให้ตายสิ
   ว่าแต่...
   อย่าบอกนะไอ้รอยบนคอของพี่เท็นนั่นผมเป็นคนทำน่ะ แล้วไอ้รอยบนคอของผมก็...
   เอาจริงดิ !
   “มาแล้ว”
   “...!”
   ผมที่สะดุ้งก่อนจะมองไปที่ประตูที่เปิดออกพร้อมกับร่างสูงที่สูงกว่าผมเล็กน้อยจะเดินข้ามาพร้อมกับถ้วยข้าวต้มในมือ ทำให้เขามองผมมาอย่างแปลกใจเมื่อเห็นว่าผมสะดุ้งซะโอเวอร์
   “เป็นอะไร”
   “ปะ...เปล่าพี่...”
    ผมตอบออกไปก่อนจะยิ้มแหยๆ ก่อนที่พี่เท็นเขาจะเดินมานั่งที่เดิมแล้วยื่นถ้วยข้าวต้มมาให้ ทำให้ผมยกมือไหว้แล้วรับมา โดยที่สายตาก็จับจ้องไปที่รอยปื้นแดงบนคอของเขา
   ฝีมือกูจริงๆ เหรอวะ...
   “มึงทำ”
   คำพูดของพี่เท็นทำให้ผมละสายตาจากคอเขาขึ้นไปมองหน้าของอีกฝ่าย ก่อนจะยิ้มออกมาเพราะไม่รู้จะทำท่าอะไรดี ก่อนจะต้องเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆ คนตรงหน้าก็ถอดเสื้อออก
   “เฮ้ย พี่...!”
   “นี่มึงก็ทำ” ผมมองร่างผิวขาวตรงหน้าที่หันหลังมาให้ก่อนจะอ้าปากค้างอย่างไม่อยากจะเชื่อกับสิ่งที่เห็น
   รอยเล็บที่มีเลือดซิบหลายสิบแห่งบนหลังของพี่เท็น
   อะ...เอาจริงดิ !
   “เอ่อ...พี่ บางทีผมอาจจะเจ็บมาก เลยหาที่ระบาย...”
   “มึงบอกเสียวมากต่างหาก”
   “อ่า...”
   “ยังบอกให้กูทำแรงๆ อยู่เลย”
   “พอเนอะพี่เท็น ไม่พูดถึงดีกว่า ผมหิวข้าวละ” ผมที่ทำหน้าไม่ถูกก็ได้แต่ตักข้าวต้มกินก่อนจะต้องน้ำตาเล็ดเมื่อของในถ้วยนั่นร้อนจัดจนลวกปากผมไปเต็มๆ “อ้ากกกกกกก !”
   “ไม่ระวังเลย !” ผมที่ตอนนี้น้ำตาคลอพยายามไล่ลมออกจากปากโดยหวังว่าความร้อนที่ได้รับมันจะลดลง ก่อนที่พี่เท็นเขาจะเข้ามาแล้วเอามือรองตรงหน้าผมพร้อมกับพูดสั่ง “คายออกมา”
   “อื้อ !” ผมได้แต่ส่ายหน้าก่อนจะพยายามหุบปากแล้วเคี้ยวของด้านในเมื่อมันเริ่มหายร้อน ก่อนจะมองหน้าคนตรงหน้าอย่างหวั่นๆ “มะ...ไม่เป็นไรแล้วพี่”
   “เออ คราวหน้าระวังด้วย”
   เขาว่าก่อนจะชักมือกลับไปทำให้ผมที่ตอนนี้มองตามด้วยความรู้สึกแปลกใหม่ก็ต้องคว้าแก้วน้ำขึ้นมาดื่ม โชคดีที่พี่เขาไม่ได้เอาน้ำร้อนมาให้ผม ก่อนที่ตัวเองจะกินข้าวต่อด้วยความประหม่าที่มากมายจนผมไม่คิดว่าจะเกิดขึ้นมาจากผู้ชายคนหนึ่งได้
   ไม่เอาหน่าไอ้ตั๊บ พี่เท็นเขาเป็นเอามึงเล่นๆ เท่านั้น...
   “กินแล้วก็พักผ่อนซะ จะได้หายไวๆ”
   “ครับ ผมจะได้รีบกลับไปทำงานเนอะ”
   “กูบอกให้มึงหายไวๆ ไม่ใช่ให้รีบกลับไปทำงาน”
   “...”
   “คนที่ร้านเยอะแยะ ถ้าไม่พอกูก็รับเพิ่มได้”
   “พี่อย่าพูดแบบนี้ดิ ผมเสียวว่าจะโดนไล่ออกยังไงไม่รู้...”
   “มึงไม่ต้องไปคิดเรื่องอื่นแล้วเสียวหรอก เพราะกูตรงหน้ามึงนี่ทำให้มึงเสียวกว่านั้นได้เยอะ” พี่เท็นพูดพลางยิ้มออกมา และเชื่อเถอะว่าผมไม่ไว้ใจรอยยิ้มของเขาจริงๆ
   แม่งหื่นกาม !
   “พี่ก็พูดเล่นไป ผม...”
   “ไม่ได้พูดเล่น รีบหายไวๆ กูจะรอ”
   “อึก...”
   “กินข้าวซะเด็กน้อย” พี่เท็นลุกขึ้นก่อนจะลูบหัวผมเบาๆ ทำให้ตัวเองตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกไปแล้วก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พลางมองคนตรงหน้าที่มองผมมาอย่างสำรวจตั้งแต่ใบหน้า ลำคอจนมาถึงไหปลาร้า ทำเอาผมตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกได้แต่ตักข้าวต้มขึ้นมาเป่า ที่สำคัญไอ้คำว่า ‘เด็กน้อย’ เนี่ย มันไม่ควรมาใช้กับผู้ชายอายุ 25 และโตเต็มไวอย่างผมสักนิด ถึงผมจะอายุน้อยกว่าเขาสองสามปีก็เถอะ แต่ตัวผมกับพี่เท็นก็พอๆ กันนะ
   ฉิบหายละ กูไม่ชินเลย...
   “เอ่อ...พี่จะไปไหนเหรอ”
   “ไปดูงานที่ร้านหน่อย เดี๋ยวจะรีบกลับมา”
   “งั้นเดี๋ยวผม...!”
   “ถ้ากลับมาแล้วกูไม่เห็นมึงอยู่ที่นี่ มึงโดนมากกว่าสับคอแน่” พี่เท็นหันมาชี้หน้าผมอย่างหมายหัว ทำให้ตัวเองต้องฝืนยิ้มออกไปหลังจากที่จะพูดเรื่องของกลับห้องนั่นแหละ สุดท้ายผมก็ทำได้แค่หลบตาอีกฝ่ายพลางบ่นเบาๆ
   “แม่งเป็นมาเฟียหรือไงวะ...”
   “กูได้ยิน”
   “ผมแค่บ่นถึงพระเอกหนังที่ดูไปเมื่อวาน พี่เท็นอย่าคิดมากเนอะ”
   “คิด”
   “หะ...”
   “อย่าบ่นถึงผู้ชายคนอื่น กูไม่ชอบ”
   “...”
   กริบเลยดิ...
   กูเนี่ย กริบเลย !
   ผมที่ตอนนี้ยิ้มค้างไปแล้วเรียบร้อยก็ได้แต่ตักข้าวต้มเข้าปาก ความร้อนที่เคยมีตอนนี้ไม่สนอะไรมันแล้ว คิดแค่ว่าถ้าความร้อนนี่ทำให้ผมตายไปตรงนี้ได้เลยซะก็ดี
   เชื่อเถอะ ผมโคตรรับมือไม่ทันกับไอ้พี่เท็นเลยว่ะ !

   นอกจากรับมือไม่ทันแล้ว ไม่ชินด้วย...
   เชื่อเถอะว่าผมไม่ชินจริงๆ
   ไม่ชินที่มีไอ้คนตัวใหญ่ๆ มานอนกอดผมจากด้านหลังเนี่ย !
   ผมที่ตอนนี้ลืมตาหลับไม่ลงหลังจากที่กินข้าวกินยาและหลับสนิทมาตั้งแต่บ่าย จนตอนนี้ฟ้ามืดแล้วผมก็ต้องสะดุ้งตื่นกะทันหันเพราะรู้สึกได้ว่ามีคนเข้ามานอนใกล้ๆ และถ้าถามว่าผมรู้ได้ไง คงเป็นเพราะผมนอนคนเดียวมาทั้งชีวิตเวลามีอะไรแปลกๆ ก็มักจะรู้ตัวเสมอ
   แต่ก็ยกเว้นตอนมีเซ็กส์แหละ
   “ตื่นแล้วเหรอ”
   “ครับ ผมนอนไม่ค่อยหลับน่ะ”
   กูตอแหล จริงๆ หลับแม่งโคตรสนิท เตียงก็นุ่ม แต่เพราะพี่มึงนี่ล่ะทำให้ผมตื่นเนี่ย
   ให้ตายสิ
   “แต่กูง่วง”
   “งั้นพี่เท็นนอนไปนะ ผมว่าผมกลับบ้านดีกว่า...”
   “ไอ้ตั๊บ”
   “ครับ” ผมที่ขานรับเสียงนิ่งๆ ที่เรียกชื่อผมไว้ทำให้ตัวเองที่กำลังดันตัวลุกขึ้นนั่งต้องทิ้งตัวลงนอนเหมือนเดิม
   ทำไมพี่มันต้องทำเสียงโหดด้วยวะ !
   “กูว่าเรามีเรื่องต้องคุยกัน”
   “ใช่เลยพี่เท็น ผมคิดแบบนั้นแหละ เรามีเรื่องต้องคุยกันจริงๆ” ผมพยักหน้ารัวๆ แม้จะหันหลังให้คนพูดและหัวติดหมอนอยู่ ก่อนที่คนด้านหลังผมจะคลายกอดออกแล้วลุกขึ้นนั่ง ผมเองเลยรีบลุกตามก่อนจะหันไปทางพี่เท็น “คุยเลยพี่เท็นผมพร้อมละ”
   ผมที่ตอนนี้ทำหน้าพร้อมรบเต็มที่ โดยที่ในใจก็คิดว่าคงจะต้องคุยเรื่องคืนนั้นแน่ๆ ซึ่งมันก็ดีมากเพราะผมเองก็รับมือไม่ทันกับท่าทีแบบนี้ของเขาจริงๆ
   เอาล่ะ พร้อม !
   “ย้ายออกจากห้องนั่นซะ”   
   “คะ...ห๊ะ !?”
   “ไอ้ห้องรูหนูนั่นไง”
   “เฮ้ยๆ เดี๋ยวพี่เดี๋ยว...”
   “ไม่เดี๋ยว กูให้คนไปทำเรื่องให้แล้ว”
   “เฮ้ยพี่ ไม่เอา !” ผมที่ตอนนี้เบิกตากว้างด้วยความตกใจก็โดนใบหน้าเรียบเฉยของพี่เท็นมองกลับมาเช่นกัน ทำให้ผมต้องส่ายหัวรัวๆ “ที่นั่นถูกสุดสำหรับผมแล้ว คือผมต้องประหยัดอ่ะพี่ เข้าใจมั้ย ผมต้องส่งเงินให้แม่ด้วย...”
   “...”
   “ขอนะพี่เท็น ผมรู้ว่าพี่มีอำนาจ ผมไม่รู้หรอกว่าพี่หมั่นไส้ผมแล้วอยากจะแกล้งหรือเปล่า ถ้าพี่เกลียดผมมากๆ พี่อาจจะฆ่าหมกศพผมอย่างไม่มีใครรู้ก็ได้ แต่ผมไม่ได้จะให้พี่ทำแบบนั้นนะ ผมมีแม่กับน้องต้องรับผิดชอบอยู่”
   ผมยกมือไหว้คนตรงหน้าอย่างอ้อนวอน ซึ่งไม่รู้จริงๆ ว่าทำไมพี่เท็นเขาทำแบบนี้ทำไม หรือต้องการอะไรกันแน่
   แต่ผมไม่สนุกด้วยนะเว้ย !
   “อืม”
   “อืมนี่คือผมกลับห้องได้แล้วใช่มั้ย” ผมรีบพูดก่อนจะทำท่าลุกขึ้นเพื่อหนีคนตรงหน้า แต่กลับโดนพี่เท็นฉุดแขนไว้จนต้องทิ้งตัวลงนั่งเหมือนเดิม
   “กูจะหาที่อยู่ใหม่ให้”
   และดูเหมือนคำพูดเขาจะทำให้ผมไม่เข้าใจเข้าไปใหญ่
   “หะ...”
   “ที่นั่นมันเปลี่ยว ยามรักษาความปลอดภัยก็ไม่มี ไม่ปลอดภัย”
   “อ่า...พี่เท็น ผมอยู่ที่นั่นมาตั้งแต่เข้ากรุงเทพ นี่ก็จะห้าปีแล้ว...”
   “ย้าย”
   คำพูดเด็ดขาดของคนตรงหน้าทำให้ผมเงียบกริบ ไม่รู้ว่าที่ไม่กล้าเถียงเพราะเขาเป็นหัวหน้างาน หรือเพราะจริงๆ แล้วรู้ตัวว่าเถียงไม่ได้กันแน่
   “นี่พี่เอาจริงเหรอ”
   “อืม”
   “คือผมขอถามอีกครั้งนะพี่เท็น เพื่ออะไรอ่ะ พี่ทำแบบนี้กับพนักงานทุกคน...”
   “มึงเห็นกูเอากับพนักงานทุกคนมั้ยล่ะ”
   “อย่าบอกนะ ที่พี่ทำแบบนี้เหตุผลเพราะพี่เอากับผมคืนนั้น...”
   “...”
   “เฮ้ยพี่ ไม่ต้องก็ได้ ผมไม่ได้คิดอะไร ผมก็เป็นแบบนี้เอากับคนอื่นไปทั่ว พี่ไม่ต้องมาสนใจหรือรับผิดชอบ...”
   “ไอ้ตั๊บ” พี่เท็นที่หน้าตึงขึ้นทันทีที่ผมพูด ก่อนที่เขาจะจ้องมองมาด้วยสายตาที่ไม่เป็นมิตรนัก ดูเหมือนจะไม่ชอบใจกับคำพูดของผมเมื่อสักครู่ ก่อนที่พี่เขาจะพูดออกมาตรงๆ จนผมที่ไม่เคยเจอเรื่องแบบนี้ได้แต่อ้าปากค้าง “เลิกเอากับทุกคน แล้วมาเอากับกูคนเดียว”
   “...”
   “สิ่งที่กูต้องการ”
   “พะ...พี่บ้าไปแล้ว...”
   “ไม่บ้า”
   “ไม่เอาแบบนี้ดิพี่เท็น ผมไม่ขำนะ”
   “มึงเห็นสิ่งที่กูพูดเป็นเรื่องตลกเหรอ”
   “ก็เปล่า...”
   ผมตอบเสียงเบาพลางหลบสายตาดุๆ ของคนตรงหน้า ซึ่งตอนนี้โคตรจะไม่เข้าใจเรื่องที่เกิดขึ้น ทั้งตัวพี่เท็นเองและสิ่งที่เขาทำ
   “เชื่อฟังกู แล้วชีวิตมึงจะดี”   
   “จริงๆ ชีวิตผม...”   
   “จะบอกว่าดีอยู่แล้ว ?”
   “เอ่อ...ก็ไม่เชิงดีหรอกพี่ แต่ก็ไม่ได้มีปัญหาอะไร...”
   ผมพูดพลางนึกถึงชีวิตตัวเอง
   ไม่มีบ้าอะไรล่ะ แม่ป่วย น้องเรียน บ้านเป็นหนี้ หาเงินจนสายตัวแทบขาด
   แต่ผมก็ไม่ได้คิดจะเกาะพี่เขากินนี่หว่า...
   “แน่ใจ”
   “ครับ...”
   “แม่ป่วย น้องเรียน บ้านเป็นหนี้”
   “เฮ้ย !”
   เดี๋ยวนะ ใครแม่งเอาความคิดผมไปบอกไอ้พี่มันวะ !
   “นี่คือชีวิตดีมึงเหรอ”
   “ไอ้พี่เท็น ใครบอกพี่วะ !”
   “กูรู้แล้วกัน”
   “ไม่เอาดิพี่ ไม่ยุ่งกับชีวิตผม ผมอยู่ได้ อยู่มาถึงขนาดนี้แล้ว !” ผมพูดโดยตอนนี้เริ่มจะรู้สึกไม่ดีกับเรื่องที่อีกฝ่ายสืบเรื่องของผมแล้ว ก่อนที่คนตรงหน้าจะเอื้อมมือมาแล้วทำท่าจะจับใบหน้าของผมแต่ผมกลับปัดมันออก “ผมจะกลับห้อง !”
   ผมพูดขึ้นก่อนจะลุกอีกครั้ง แต่ดูเหมือนคราวนี้คนข้างๆ ผมจะยอมปล่อยผมออกมาง่ายๆ ทำให้ตัวเองรีบจ้ำอ้าวออกจากห้องบ้านั่นทันที โชคดีที่เสื้อผ้าของผมยังอยู่ครบเหมือนเดิม แถมตอนมาก็ไม่มีอะไรมาด้วย ทำให้ขากลับออกมาไม่มีอะไรให้ต้องห่วงนัก
   หน็อยไอ้พี่เท็น บังอาจมากไปตามสืบเรื่องของผม
   คอยดูเถอะ ผมจะไม่กลับมาเหยียบที่นี่อีก จะไม่ยุ่ง ไม่คุย จะเป็นแค่พนักงานเหมือนเดิม และทำเหมือนเรื่องนี้ไม่เคยเกิดขึ้น !
   คอยดู !
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 2 (4.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 05-10-2018 02:59:42
เท็นเก่ง เท็นรู้ทุกอย่าง  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 2 (4.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 05-10-2018 18:22:56
มาต่ออีก
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 2 (4.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 05-10-2018 21:13:01
 o13  :hao6:  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 3 (5.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 05-10-2018 21:46:14
ตอนที่ 3


   แอ๊ดดดดด
   ปั้ง !
   “ไอ้เหี้ยพี่เท็น !”
   “ตั๊บ อย่าหยาบคาย”
   “อะ...ไอ้...”
   “เข้ามาแล้วก็ล็อกประตูด้วย กูอุตส่าห์ยังไม่ล็อกเพื่อรอมึง”
   “...”
   “ส่วนกระเป๋าเสื้อผ้ามึงอยู่มุมนู้น”
   พี่เท็นที่ตอนนี้ยืนไม่รู้ร้อนรู้หนาวกับเรื่องของผมก็ชี้ไปที่มุมห้องที่มีข้าวของน้อยนิดของผมกองอยู่จริงๆ โดยที่ตอนนี้ตัวเองก็ขมวดคิ้วแน่นกัดฟันกรอดด้วยความอารมณ์เสีย
   “พี่ทำแบบนี้ทำไมวะ !”
   “กูบอกมึงแล้ว แต่มึงดึงดันที่จะกลับไปเอง”
   “พี่สั่งให้คนไปยกเลิกห้องของผม แล้วเก็บข้าวของออกมาแบบนี้เนี่ยนะ !”
   “อืม”
   “โอ๊ย ไอ้พี่...!”
   “ทำไม มึงไม่พอใจตรงไหน กูก็แค่หาห้องที่ดีกว่าให้ ความปลอดภัยสูงกว่า การเดินทางสะดวกกว่า หาซื้อของก็ง่าย ไม่เห็นมีอะไรแย่เลย”
   “แย่ !”
   “...”
   “แย่ตรงพี่ก้าวก่ายชีวิตผมเนี่ย ทำอะไรก็ไม่บอก ผมเป็นลูกน้องพี่นะเว้ยไม่ใช่เมียพี่ !”
   “กูให้พูดใหม่”
   “เออ เป็นเมียคืนเดียวก็ได้ !”
   “หึ...”
   “แต่พี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้กับผมมั้ยวะ !”
   “ให้สิทธิ์กูสิ กูจะได้มี”
   “โอ๊ยยยย พี่เท็น ผมโคตรจะไม่เข้าใจพี่เลยเว้ย !” ผมพูดออกมาพลางกุมขมับไปด้วย ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ คนที่ยืนออกห่างไปก็ก้าวเข้ามาประชิดตัวพร้อมกับจับมือผมไว้
   “อย่าดื้อกับกู กูให้ทุกอย่างกับมึงได้”
   “ผมไม่ต้องการ ผมสร้างเองได้”
   “แต่กูอยากให้”
   “พี่เก็บไว้ให้คนอื่นเถอะ คนอยากได้ของๆ พี่มีเยอะแยะ แต่มันไม่ใช่ผม” ผมพูดก่อนจะปัดมือเขาออก ซึ่งตอนนี้รู้สึกปวดหัวไปหมด ทั้งฤทธิ์ไข้ที่ยังมีอยู่ แล้วยังต้องมารับมือกับเรื่องน่าปวดหัวที่เกิดขึ้นอีก “ผมจะลองไปหาห้องใหม่”
   “กูเซ็นสัญญาซื้อห้องให้มึงแล้ว น่าจะเข้าอยู่ได้อีกสองสามวัน รอเฟอร์นิเจอร์ด้วยก็ประมาณอาทิตย์นึง”
   “ฮะ...เฮ้ย พี่ไปยกเลิกเลยนะ ผมไม่เอา !”
   “มันเป็นชื่อมึง”
   “ดะ...เดี๋ยวนะ ไอ้พี่...”
   “ถ้ามึงดื้อกับกูมึงเป็นหนี้ก้อนโตแน่ๆ” คำพูดของพี่เท็นทำเอาผมถึงกับอ้าปากพะงาบๆ อย่างพูดไม่ออก ก่อนจะถอยหลังเพราะรู้สึกเกรงกลัวคนตรงหน้า “เป็นเด็กดีกับกูดีกว่า”
   ไอ้พี่แม่งเลว...
   “ไม่เอาดิพี่เท็น อย่าแกล้งกันแบบนี้ดิวะ ผมซีเรียสนะเว้ย...” ผมพูดอย่างจนปัญญาเพราะรู้ว่าไอ้พี่มันไม่ได้แค่ขู่ผมแน่ๆ
   “มึงคบใครอยู่เหรอ”
   “เอ่อ...ก็เปล่า”
   “งั้นก็ไม่เห็นมีปัญหาอะไร ง่ายดี กูชอบ” พี่เท็นมันว่าดูเหมือนจะไม่สนใจคำพูดผมนัก ซึ่งผมเองตอนนี้ก็พอจะเข้าใจอะไรหลายๆ อย่างแล้ว แต่เลือกที่จะไม่พูดเพราะยังไม่พร้อมจะรับรู้เท่านั้น “คบกับกูซะ”
   แต่เชื่อเถอะว่าไอ้พี่แม่งเหมือนอ่านความคิดกูได้อ่ะ กูไม่อยากอะไรแม่งทำหมด !
   ปวดหัวเว้ย !!
   “ขอใหม่อีกรอบ”
   “คบกับกู เป็นแฟนกู”
   “โคตรเอาว่ะพี่ ขอผมคบเนี่ยนะ ขอไอ้ตั๊บเนี่ยนะ !”
   “อืม ขอคนที่เพิ่งนอนให้กูเอาแล้วบอกให้กูกระแทกแรงๆ อย่างมึงเนี่ยล่ะ”
   “เฮ้ย พูดทำไมวะ มันผ่านไปแล้ว !”
   “ตอบ”
   ไอ้พี่เท็นมันว่าทำให้ผมที่ตอนแรกทำหน้าไม่อยากจะเชื่อสุดท้ายแม่งก็ต้องทำใจแล้วยอมรับ เพราะดูเหมือนสิ่งที่ไอ้พี่มันทำ มันคงอยากให้เป็นแบบนั้นจริงๆ เช่นการสับคอคนที่มันขอคบมาที่ห้อง สั่งยกเลิกที่อยู่ปล่อยให้คนที่พี่มันจะขอคบกลับไปเก้อแล้วพบว่าห้องล็อกกุญแจ ขโมยของคนที่พี่มันขอคบออกมาไม่บอกไม่กล่าว
   โอ้โห หัวใจพองโตเชียวกู...
   “นับหนึ่งถึงสาม ถ้าไม่ตอบแสดงว่าตกลง หนึ่ง สอง สาม จบ ไปอาบน้ำไป”
   “เฮ้ยๆๆๆ เดี๋ยวๆๆๆ” ผมรีบร้องท้วงขึ้นมาแต่ดูเหมือนความเร็วในการมัดมือชกของพี่เท็นนั้นแม่งจะโคตรมืออาชีพ เพราะผมยังไม่ทันอ้าปากพูดอะไรมันก็จบลงด้วยการที่ว่าผมตกลงปงใจกับพี่มันแล้ว
   แต่กูยังไม่ได้ตอบเลยเว้ย !
   “มีอะไรอีก”
   “พี่ให้ผมคิดก่อนไม่ได้หรือไงวะ !”
   “ให้แล้วไง สามวิ”
   “วิพ่อง !”
   “ไอ้ตั๊บ อย่าปีนเกลียว”
   “โอ๊ย พี่แม่ง โคตรเลว ผมยังไม่ตกลงเว้ย !” ผมที่ตอนนี้ทึ้งหัวตัวเองอย่าจนปัญญาก็ได้แต่มองหน้าคนที่ยืนอยู่อย่างหาเรื่อง แต่สุดท้ายก็ต้องหลบสายตาของพี่เท็นอยู่ดี เพราะคนตรงหน้านั้นดูเหมือนจะเข้ามาขย้ำผมได้ทุกเมื่อ
   ไม่น่าเลยไอ้ตั๊บ ไม่น่าเมาแล้วเงี่ยนเลย !
   “ได้ กูให้มึงคิดก่อนก็ได้”
   “โอเคพี่ ผมจะคิด...”
   “แต่ถ้ามึงปฏิเสธ มึงเป็นหนี้แน่นอน”
   “...” อ้าปากค้าง
   “คิดดีๆ กูเข้าไปนอนละ ถ้ามึงอยากใช้ความคิดอยู่นอกห้องก่อนก็ได้ คิดออกแล้วค่อยตามเข้ามา หรือจะเข้ามานอนก่อนแล้วค่อยคิดพรุ่งนี้ก็ได้ กูไม่รีบ”
   “พี่แม่ง...”
   “ฝันดี”
   ผมมองคนที่ยิ้มเหี้ยมออกมาก็ได้แต่อ้าปากค้างพูดไม่ออก ก่อนที่พี่เท็นมันจะเดินเข้าห้องนอนไปแถมยังไม่ยอมปิดประตูด้วย เหมือนกับรู้ว่าไม่นานผมต้องตามพี่มันเข้าไปแน่ๆ
   ให้คิดสามวัน แต่ห้ามปฏิเสธ
   แล้วกูยังต้องคิดอะไรอีกวะ
   ผมยืนค้างอยู่หน้าห้องแบบนั้นอย่างจนปัญญา เพราะตอนนี้ไม่รู้ว่าตัวเองกำลังเจอเรื่องอะไรอยู่กันแน่ มันรวดเร็วจนผมรับมือไม่ทัน และไม่อยากจะคิดถึงเรื่องเก่าๆ ก่อนหน้านี้ราวกับมันไม่ใช่เรื่องจริง
   เมื่ออาทิตย์ก่อนผมยังไปเอากับน้องมิชลินเกย์สาวสวย
   เมื่อสามวันก่อนผมยังทำงานงกๆ เพราะเพิ่งเข้าเทศกาลวันหยุดยาวไปจนสายตัวแทบขาด
   เมื่อสองวันก่อนผมโอนเงินค่ากิน ค่าอยู่ ค่าเรียน ค่าหาหมอให้แม่ แล้วตัวเองยังต้องอดมื้อกินมื้อ
   และเมื่อคืนก่อน ผมก็แค่เมาเพราะงานเลี้ยงที่ร้าน แล้วก็หิ้วคนๆ นึงเข้าห้องไปตามประสาคนเมาแล้วเงี่ยน สุดท้ายก็จบกัน
   และพอมาวันนี้ผมก็ป่วยหนัก และโดนสับคอมาห้องพี่เท็น รู้ว่าพี่เท็นคือคนที่เอาผมไม่ยั้ง โดนยกเลิกห้อง โดนขโมยของ แถมยังเพิ่งโดนขอคบจากเจ้านายที่รวยแสนรวยคนนั้นอีกต่างหาก
   กูฝันอยู่หรือเปล่าวะ...
   “โอ๊ย...” ผมที่หยิกแขนตัวเองก็ได้แต่นิ่วหน้าตัวเองออกมาด้วยความเจ็บปวดก่อนจะมองไปที่ห้องที่ยังแง้มประตูอยู่อย่างรู้สึกหวาดหวั่นและเหนื่อยใจ ผมรู้ว่าพี่เท็นเป็นคนมีอำนาจ รูปหล่อ บ้านรวย ธุรกิจเยอะ ถ้ามืดทั้งสว่าง ทั้งดีและไม่ดี แต่ที่ผมรู้จักเขาคือเขาเป็นเพียงแค่เจ้าของร้านคนหนึ่งที่รับผมเข้ามาทำงานเพราะเห็นผมหน่วยก้านดี
   มันก็แค่นั้น
   แต่วันนี้เขากลับมาขอคบผมเนี่ยนะ !
   ขอคบกับไอ้ตั๊บที่เป็นพนักงานของร้านจนๆ ไม่สวย ไม่รวย ตัวก็ไม่ขาว หน้าก็ไม่สวย นมก็ไม่โตแถมยังมีKห้อยโตงเตง
   คะ...โคตรฝัน...
   ผมไม่เคยคิดเรื่องแฟนถ้าชีวิตผมยังมีภาระอยู่ ผมไม่คิดจะรับผิดชอบใครถ้าที่บ้านผมยังไม่สบาย และถ้าผมผ่านจุดนั้นมาได้ คนที่ผมคิดจะคบสักคนคือผู้ชายตัวเล็กๆ หน้าหวานๆ น่าทะนุถนอม ผมไม่สนใจใครจะมองว่าผมเป็นเกย์ ผมไม่ได้ขี้เหร่อะไรถึงกับหาแฟนที่หน้าตาดีสักคนไม่ได้ หรือถ้าไม่น่าตาดีแต่ผมรัก ผมก็ยินดี
   แต่นี่กลับเป็นไอ้พี่เท็น พี่แม่งที่โคตรหล่อ โคตรรวย และห่างไกลจากคำว่าน่าทะนุถนอมไปไกลโข...
   แม่งไกลเกินไปว่ะ
   “พี่เท็น !”
   ผมที่เริ่มเรียกสติได้ก็วิ่งตามเข้าไปในห้องพี่เท็นแล้วมองไปที่อีกฝ่ายอย่างหนักใจ ซึ่งเขาเองตอนนี้กลับนอนหลับตาพริ้มอยู่บนเตียงไม่สนอะไรทั้งสิ้น
   เฮ้ย ตื่นมาสนกูก่อนดิวะ !
   “ไอ้พี่เท็น ลุกมาคุยกับผมก่อนนะเว้ย !”
   “...”
   “พี่เท็น !” ผมเดินเข้าไปใกล้และเตรียมจะตะโกนกรอกหูคนที่ทำตัวหน้ามั่นไส้ ซึ่งผมเชื่อว่าเขายังไม่ได้หลับแน่นอนแต่แค่กวนประสาทผมเท่านั้น “ไอ้พี่...!”
   “เลิกโวยวายแล้วมานอนได้แล้วตั๊บ”
   ไม่ว่าเปล่ายังลืมตาขึ้นมาแล้วเอื้อมมือมาคว้ามือผมแล้วกระตุกลงไปจนร่างของผมล้มลงบนตัวของเขา ก่อนที่อีกฝ่ายจะเอื้อมมือมาโอบเอวผมไว้ ไม่นานร่างหนักๆ ของผมก็โดนจับพลิกมานอนอีกฝั่งอย่างรวดเร็ว
   “เฮ้ย พี่...!”
   “กูบอกให้เลิกโวยวายไง”
   “พี่ทำในสิ่งที่ผมไม่ชอบ จะไม่ให้โวยวายได้ไงวะ !”
   “เดี๋ยวมึงก็ชอบ”
   “คิดเองเออเอง !”
   “มึงเป็นคนแรกเลยนะที่พยศกับกู”
   “ไม่ได้พยศเว้ย !” ผมว่าก่อนจะออกแรงดิ้น ซึ่งใช้แรงได้ไม่นานร่างของผมก็หลุดออกมาก่อนที่ตัวเองจะรีบถอยตัวออกแล้วลุกขึ้นนั่ง “ผมต้องการเจรจากับพี่อีกครั้ง !”
   “ว่ามา”
   “ผมไม่คบกับพี่ !”
   “ขอปฏิเสธ”
   “ผมบอก ไม่ได้ถาม !”
   “นอนละนะ” ไอ้พี่เท็นมันทำหน้าตายก่อนจะทำท่าว่าจะพลิกตัวไปอีกด้าน ทำให้ผมรีบคว้าไหล่ไอ้พี่ไว้ “อะไร”
   “ห้ามหนี”
   “ไม่ได้หนี แค่จะนอน”
   “พี่อย่ามาทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้นะ คุยกับผมให้รู้เรื่องเลย !”
   “รู้เรื่องตั้งแต่สามวิแล้ว”
   “ไม่ !”
   “ทำไมดื้อจัง”
   “ผมไม่ได้ดื้อ พี่นั่นล่ะดื้อ !”
   “กูดื้อเหรอ กูเห็นมึงเนี่ยดื้อ”
   “ไอ้พี่เท็น อย่ามาว่าผมดื้อนะเว้ย !”
   “มึงก็ว่ากูเหมือนกันไม่ใช่เหรอ”
   “พี่แม่ง...!”
   “ไอ้ตั๊บ กูเป็นเจ้านายมึง”
   “อะ...!”
   “หึ...”
   “ขอโทษก็ได้วะ !” ผมที่ตอนนี้หมดปัญญาในการ ‘เถียง’ กับเจ้านายที่เพิ่งขอผมคบไปก็ได้แต่หุบปากเงียบบ่นอุบอิบออกมา เชื่อเถอะ ถ้าไม่ใช่สถานการณ์นี้ผมโดนถีบส่งออกจากงานไปนานแล้ว “งั้นผมขอเข้าเรื่องแล้วถามตรงๆ เลยนะ”
   “อืม ถามตรงกูก็ตอบตรง”
   “พี่รักผมเหรอวะ”
   “ไม่รัก มึงไม่น่ารักเลย”
   “เอ้า ไอ้พี่แม่ง ขอคบกูเพื่อ !”
   “ไม่มีเหตุผล” คำตอบพร้อมกับใบหน้าตายๆ ของไอ้พี่เท็นทำให้ผมต้องอ้าปากค้าง “อยากคบเลยขอ แปลกตรงไหน”
   “มันต้องมีเหตุผลด้วยดิพี่ อยู่ๆ มาพูดว่าขอคบทั้งๆ ที่ไม่ได้รักเนี่ยนะ ไม่ได้เลือกหมาสักตัวแล้วมองว่าถูกใจก็ซื้อมันกลับบ้านนะเว้ย !”
   “ถ้ากูจะซื้อหมา กูจะดูที่สายพันธ์ ความเชื่อง ความรักเจ้าของ”
   “ผมเปรียบเทียบ !”
   “งั้นมึงก็แบบนั้นเลย ถูกใจเลยเอา”
   พี่เท็นมันยังคงสีหน้าตายๆ ไว้เหมือนเดิมจนเป็นผมที่ต้องกุมขมับ ซึ่งตอนนี้จะผ่านพ้นไปอีกวันแต่ก็ยังไม่สามารถเคลียร์อะไรกับเขาได้
   แน่นอนว่ามันต้องจบด้วยการที่ผมเออออห่อหมกยอมคบกับเขาไป
   ซึ่งกูไม่ได้เห็นด้วยเลย
   “นี่พี่เท็น ผมแนะนำอะไรให้มั้ย เอ่อ...ถ้าพี่อยากได้แบบผมอ่ะ...” ผมที่พูดขึ้นพลางมองหน้าอีกฝ่ายอย่างจริงจัง และดูเหมือนคำพูดของผมจะทำเอาพี่เท็นสนใจไม่น้อย อีกฝ่ายถึงได้เลิกคิ้วขึ้นราวกับรอให้ผมพูด
   “ว่ามา”
   เอาวะ ทางเลือกสุดท้าย ขอโทษด้วยนะพี่ภาค...
   “พี่ภาคก็เป็นเกย์ โคตรขาว พี่ไม่สะ...”
   “ไอ้ตั๊บ”
   “อึก...” ผมกลืนน้ำลายลงคออย่างยากเย็นเมื่อเจอน้ำเสียงโหดๆ ของพี่เท็น
   “กูจะพูดตรงๆ ให้มึงเข้าใจเลยนะ”
   “คะ...ครับ”
   “กูไม่ได้อยากได้ใครที่เป็นแบบมึง” พี่เท็นที่ตอนนี้ดันร่างกายลุกขึ้นนั่งแล้วจ้องมาทางผมด้วยสายตาไม่เป็นมิตรนักทำให้ผมกลืนน้ำลายอย่างยากเย็น ในใจก็ตะโกนก้องว่าอย่ากระทืบกูเลย อย่าฆ่ากูเลย และอยากจะลุก อยากจะวิ่งหนีให้รู้แล้วรู้รอด แต่ร่างกายตอนนี้กลับโดนสายตาตรงหน้าตึงไว้กับที่ ก่อนที่คำพูดเพียงคำเดียวของพี่เท็นที่ทำให้ผมเข้าใจอย่างแจ่มแจ้ง “แต่กูอยากได้มึง”
   “...”
   “เข้าใจแล้วนะ”
   “เข้าใจแล้วครับ”
   “อืม งั้นก็นอนซะ อย่าดื้อ กูไม่ชอบ”
   “ครับ”
   “ดีมาก” พี่เท็นเขายิ้มพลางดึงผมให้ล้มตัวลงนอนกับเขา ไม่นานร่างของผมก็โดนโอบกอดด้วยแขนทั้งสองข้างของพี่เท็น พร้อมกับหัวที่ไปซุกอยู่กับอกกว้างอย่างเลี่ยงไม่ได้
   จบกันชีวิตกู...
   อยู่ๆ ก็ได้ว่าที่ผัวที่โคตรเพอเฟคมาหนึ่งคนอย่างงงๆ

-------------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านจ้า
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 3 (5.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: unicorncolour ที่ 05-10-2018 21:51:19
คู่นี้ศีลเสมอกัน  :hao6:

รอจ้า  :mew1:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 3 (5.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: cheezett ที่ 05-10-2018 22:09:51
รวดเร็วทันใจ ปุ๊ปปั๊บรับโชค5555  :m20: :m20: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 3 (5.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 06-10-2018 02:54:22
หลังจากนี้จะเป็นยังไงต่อเนี๊ยะตั๊บ

 :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 3 (5.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 06-10-2018 03:20:05
หนี้หาย แต่ได้หลัว มันคุ้มน่ะ  o18
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 3 (5.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 06-10-2018 04:19:09
 :hao7: น้องตั๊บค่ะ...เมาแบบนี้ ตื่นมาถือว่าคุ้มค่ะ  :hao7:  o13  o13  o13
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 3 (5.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 07-10-2018 07:34:23
สามีทั้งหล่อทั้งรวยเลยน้าาา
ไม่ต้องเสียใจหรอก อิอิ
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 4 (7.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 07-10-2018 19:02:24
ตอนที่ 4


   “หิวหรือยัง”
   “ยังครับ”
   “อืม แต่กูหิวแล้ว งั้นเดี๋ยวสั่งอาหารขึ้นมาแล้วกัน”
   “ครับ”
   “ตั๊บ อย่าเกร็ง ทำตัวสบายๆ” เสียงของพี่เท็นที่กระซิบข้างหูพร้อมกับริมฝีปากอุ่นที่ละเลียดลงบนข้างแก้มของผมทำให้ตัวเองขนลุกซู่ ก่อนจะหันไปมองคนที่นั่งโอบไหล่ผมอยู่ที่โซฟาขนาดใหญ่ในห้องนั่งเล่น ซึ่งวันนี้เป็นวันที่โคตรจะชิวที่ไอ้พี่เท็นมันไม่ไปทำงาน ส่วนผมเองก็ไม่ได้ไปเช่นกันเพราะเจ้านายบังคับทำให้พักผ่อนอยู่ที่ห้อง ก่อนที่ตัวเองจะทนไม่ไหว จับมือพี่เท็นออกจากไหล่แล้วขยับออกมา
   “อึดอัด !”
   “หืม...”
   “ทำไมผมต้องมานั่งเบียดกับพี่บนนี้ด้วยวะ อึดอัดนะเว้ย !”
   “อึดอัดก็ขยับออกไปสิ เงียบไว้ทำไม แล้วกูจะรู้เหรอ”
   “อะ...”
   “งอแงเป็นเด็กเลยนะมึง”
   พี่เท็นว่าผมด้วยสีหน้าไม่ทุกข์ร้อนอะไร ก่อนจะหันไปสนใจกับทีวีตรงหน้าทำให้ตัวเองที่ตอนนี้หน้าบึ้งเพราะโดนว่าว่าเป็นเด็กไปแล้วก็ได้แต่หนีขยับออกห่างจากพี่เท็น ก่อนจะตะโกนออกมา
   “เบื่อเว้ยยยยย !”
   “ไอ้ตั๊บ อย่าโวยวาย”
   “เบื่ออ่ะพี่เท็น ผมอยากไปทำงาน อยากออกแรง !”
   “พักผ่อนให้หายดีก่อน”
   “หายแล้ว !” ผมรีบตอบเพราะคิดว่าเป็นแบบนั้นจริงๆ หลังจากที่พี่เท็นเขาบังคับให้กินยาก่อนนอนเมื่อวาน เช้ามาผมก็รู้สึกดีขึ้นมาก ตัวก็ไม่ร้อน หัวก็ไม่ปวด และตอนนี้ก็อยากจะไปทำงานให้รู้แล้วรู้รอด “ให้ผมไปทำงานเถอะนะพี่เท็น ผมอยากโดนใช้แรงงาน นะๆๆ”
   “อยากออกแรงเหรอ”
   “ครับ อยู่แบบนี้มันคลั่นเนื้อคลั่นตัว โคตรไม่ชินเลย”
   “มึงหายแล้ว ?”
   “แน่นอนพี่ โคตรแข็งแรง”
   “อืม งั้นก็ดี...” พี่เท็นเขาว่าพลางส่งยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนจะขยับเข้ามาหาผมทำเอาตัวเองผงะถอยหลัง “งั้นทำกันมั้ย”
   “ทะ...ทำ...”
   ขอร้อง กูไม่ได้ใสซื่อ อย่ามาพูดอะไรที่มันเข้าใจง่ายแบบนี้กับกูนะเว้ย !
   “อืม อยากออกแรงไม่ใช่เหรอ”
   “ไม่ได้หมายความแบบนั้นดิ...”
   “ความหมายไหนก็เหมือนกันนั่นล่ะ”
   ไอ้พี่เท็นที่ตอนนี้เลิกสนใจทีวีตรงหน้าแล้วก็มองหน้าผมอย่างหื่นกาม ทำให้ตัวเองต้องถอยออกมาจนติดพนักโซฟา แต่กับโดนร่างตรงหน้าโถมตัวเข้ามาจนจมูกเฉียดกับแก้มผมไปเพียงเล็กน้อย
   อึก...
   “ไม่เอาดิพี่เท็น ผมเพิ่งหายเองนะ...”
   “ทำไมล่ะ ไม่ชอบเซ็กส์ของกูเหรอ”
   “อ่า...ก็ชอบแหละ พี่แม่งสุดยอด...” ผมที่เผลอชมออกไปตรงๆ ก็ได้แต่มองใบหน้าที่ตอนนี้ยิ้มออกมาอย่างพอใจ ก่อนที่เขาจะเข้ามาจุ๊บที่ปากของผมเบาๆ “แต่วันนี้ไม่ทำได้มั้ยพี่”
   “ไม่ได้”
   “โธ่ พี่เท็น...”
   “ทำเลยดีกว่า” ไม่ว่าเปล่าคนตรงหน้าผมก็เอื้อมมือเข้ามาดึงเสื้อยืดของผมด้วย ทำให้ตัวเองต้องรีบจับไว้พลางส่ายหัว “อย่าดื้อสิ”
   “ไม่ได้ดื้อเว้ย เขาเรียกไม่เต็มใจ !”
   “งั้นกูปล้ำเลยนะ” คนตรงหน้าพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะโถมร่างเข้ามาหาผมแล้วดึงผมลงนอนทำให้ตัวเองต้องมองซ้ายมองขวาเพื่อหาท่าหนีทีไล่ “มึงเองก็ชอบเรื่องแบบนี้ไม่ใช่เหรอ”
   “ไอ้ชอบมันก็ชอบอ่ะพี่ แต่ทำติดๆ แบบนี้ก็ไม่ไหวมั้ยวะ”
   “ฝึกไว้ จะได้ชิน”
   “พี่อย่าพูดเหมือนพี่จะเอาผมทุกวันได้มั้ย”
   “...”
   “ไอ้พี่เท็น”
   “หึ...”
   “อย่ามาทำหน้าหื่นกามนะเว้ย !”
   “เลียนแบบมึงไง ตอนเมาหน้ามึงหื่นกว่ากูอีก”
   “ก็ตอนเมาผมเงี่ยนนี่หว่า...”
   “กูไม่เมาก็เงี่ยนนะ”
   “พี่แม่งไม่ปกติแล้ว !” ผมว่าพลางขมวดคิ้วมุ่น ก่อนที่ไอ้พี่เท็นมันจะขยับเข้ามาแล้วจุ๊บปากผมอีกครั้ง แต่คราวนี้อีกฝ่ายเอื้อมมือมาโอบรอบเอวผมเข้าไปหาด้วย ไม่นานริมฝีปากอุ่นร้อนก็ทาบเข้ามาอย่างจาบจ้วง ทำให้ผมที่ก็ไม่ได้อ่อนหัดเรื่องนี้กลับโดนชักนำไปโดนปริยาย “อะ...อื้ม...”
   เดี๋ยวๆๆ ไอ้ฉิบหาย เสื้อกู !
   ผมที่ตอนนี้ลืมตาตื่นเมื่อได้ยินเสียง ‘แคว่ก’ ดังขึ้น ก่อนจะต้องพยายามดันตัวไอ้พี่เท็นออกแต่ดูเหมือนจะไม่ทันแล้วเมื่อตอนนี้เสื้อยืดสามตัวร้อยจากสำเพ็งโดนไอ้พี่เท็นฉีกขาดไปไม่เหลือชิ้นดี
   คุณภาพแย่สัตว์ๆ !
   “หัวนมมึงแข็งแล้วไอ้ตั๊บ”
   “พี่จะพูดทำไมวะ เขินนะเนี่ย !”
   “เขินเป็นกับเขาด้วยเหรอ”
   “เป็นดิ เอามือออกไปจากนมผมเลยนะไอ้พี่หื่นกาม !” ผมว่าพลางจ้องหน้าเขาอย่างเอาเรื่องเมื่อตอนนี้หน้าอกโดนบดคลึงด้วยนิ้วเรียวของพี่เท็นจนผมอยากจะเข้าไปทึ้งหัวอีกฝ่ายให้ได้ ถึงจะเคยโดนสัมผัสมาบ้าง แต่ก็ไม่รุนแรงเท่านี้มาก่อน “โอ๊ย พี่จะหยิกทำไมวะ !”
   “หมั่นเขี้ยว”
   “หมั่นเขี้ยวต้องกัด ไม่ใช่หยิก !”
   “อืม งั้นกัด” ไม่พูดเปล่าไอ้พี่หื่นมันก้มลงไปกัดหัวนมของผมแรงๆ จนตัวเองร้องจ้าก
   “โอ๊ยยย เดี๋ยวขาดๆๆๆๆๆ !”
   ผมที่ทึ้งหัวไอ้พี่เท็นแรงๆ เมื่อตอนนี้หัวนมทั้งสองข้างโดนทั้งกัดทั้งขยี้จนตัวเกร็ง ก่อนจะรู้ตัวอีกทีริมฝีปากร้อนก็ไล่ลองไปที่หน้าท้องของผมแล้ว ก่อนที่เขาจะมองหน้าท้องที่ขึ้นซิกแพคเรียงตัวสวยของผมแล้วหรี่ตาขึ้นถาม
   “ออกกำลังกายบ่อยเหรอ”
   “แค่ทำงานร้านพี่ก็กล้ามขึ้นเป็นมัดๆ แล้ว !”
   “เหนื่อย ?”
   “เหนื่อยดิ แต่เงินดี ผมสู้ได้”
   “งั้นไม่ต้องไปทำแล้ว”
   “เฮ้ย ไอ้พี่เท็น พี่บอกแล้วนะว่าจะไม่มีวันไล่ผมออก อย่ามากลับคำ...”
   “เดี๋ยวกูเลี้ยงเอง”
   “ละ...เลี้ยง...” ผมที่ตอนนี้ทวนคำของพี่เท็นอย่างไม่เชื่อหูนัก ไม่ใช่ไม่เชื่อว่าสิ่งที่พี่เขาพูดไม่จริง แต่แค่ไม่เชื่อว่าจะมีคนมาพูดว่าจะเลี้ยงผม “มะ...ไม่ต้องหรอกพี่ ผมเลี้ยงตัวเองได้...”
   “ทำไมมึงมันดื้อจัง”
   “ผมไม่ชอบให้พี่ว่าผมว่าดื้อเลยว่ะ” ผมว่าพลางขมวดคิ้ว ทำให้ไอ้พี่เท็นมันส่ายหัวเบาๆ ก่อนจะเริ่มกดจูบลงบนหน้าท้องของผมจนตัวเองต้องเกร็งท้องแน่นโดยที่มือก็จิกหัวของเขาอยู่ “โคตรสยิวเลยพี่...”
   ผมพูดออกมาโดยตอนนี้รู้สึกปวดหนึบที่ส่วนกลางลำตัวไปแล้ว ก่อนที่คนที่ทาบทับร่างกายของผมอยู่จะไม่รอช้าเมื่อเขาดึงกางเกงนอนของผมลงทันที
   “แข็งแล้วนี่”
   “ฮะ...เฮ้ยๆๆๆ” ผมร้องออกมาพลางเอื้อมมือไปดึงกางเกงขึ้นมาไว้แบบเดิม ซึ่งคนมือไวก็มองกลับมาอย่างไม่พอใจนัก ผมเองก็ดีใจที่เขาไม่คิดทำร้ายกางเกงของผมแบบเสื้อตัวนั้น “พี่เท็น ไหนว่าจะกินข้าวไง”
   เอาวะ เปลี่ยนเรื่องแม่งดื้อๆ นี่ล่ะ
   “ไว้ทีหลัง”
   “เฮ้ย แต่ผมหิวนะ”
   “เสร็จแล้วเดี๋ยวเลี้ยง อยากกินอะไรเอาเลย แพงแค่ไหน เยอะแค่ไหนกูก็จ่าย”
   “มะ...”
   “แต่ตอนนี้เอาก่อน” ไอ้คนหื่นกามตรงหน้าดูเหมือนจะไม่ยอมปล่อยผมไปซะให้ได้เมื่อเขาเอื้อมมือมาดึงกางเกงนอนผมลงอีกครั้ง ซึ่งตัวเองที่ดูเหมือนจะไร้ปากเสียงใดๆ ก็ได้แต่ปล่อยกางเกงของตัวเองหลุดออกจากตัวไปด้วยสายตาละห้อย “ชอบกางเกงนั่นเหรอ เดี๋ยวซื้อเพิ่มให้มั้ย”
   “ไม่ได้หมายความว่าแบบนั้นเว้ย !”
   “อืม เสียงยังดี เก็บไว้ครางบ้าง”
   “โอ๊ย ไอ้พี่แม่ง !”    ผมบ่นออกมาอย่างจนปัญญา ก่อนจะปล่อยให้คนตรงหน้าไล่พรมจูบผมอยู่แบบนั้น ก่อนที่ตัวเองจะเบิกตากว้างเมื่อไอ้พี่เท็นมันปลดซิบกางเกงออกแล้วควักปลาไหลยักษ์ของมันออกมาอย่างรวดเร็ว แม้ผมจะโดนมาแล้วแต่ตอนนี้ยังเห็นไม่เต็มตานัก ตอนนี้ได้เห็นเต็มๆ แล้วก็ได้แต่ขนลุกเกรียวพลางขยับตัวถอยหนีทันที “อะ...ไอ้พี่เท็น...”
   “เป็นอะไรมึง เสียงสั่นเชียว ทำยังกับไม่เคยโดน”
   “ก็ตอนนั้นผมเมามั้ยวะ ตอนนี้ไม่เมา !”
   “เหมือนๆ กันแหละ”
   “เฮ้ย พี่ ใจเย็นดิ” ผมมองคนที่จับขาผมยกขึ้นก็ได้แต่ขมวดคิ้วเมื่อเห็นว่าไอ้พี่มันจะจับยัดก้นผมอย่างเดียว และเชื่อแล้วว่าคนอย่างพี่เท็นแม่งเคยเอาผู้ชายอย่างผมเป็นคนแรกจริงๆ “ถุงยางเล่า !”
   “ทำไมต้องใช้ มึงไม่ท้องไม่ใช่เหรอ”
   “ต้องใช้ ครั้งก่อนพี่ปล่อยไว้เต็มไปหมด รู้มั้ยว่ามันล้างยาก !”
   “เดี๋ยวกูล้างให้”
   “ไม่เอา ไปเอาถุงยางมาเลย !”
   “ไม่มี”
   “ไอ้พี่เท็น อย่ามาตอแหล ผมรู้ว่าพี่มึงลากสาวเข้าห้องเยอะแยะ” ผมว่าพลางหรี่ตามองพี่มันอย่างเอาเรื่อง ตอนนี้คำว่าเจ้านงเจ้านายไม่มีในหัวแล้ว มีแต่ภาพของคนที่จ้องจะเอาผมนี่ล่ะ “ไปเอามา !”
   “ไม่มี กูไม่เคยพาคนเข้ามาที่นี่ ส่วนใหญ่เข้าโรงแรม”
   “อะไรวะ !”
   “จริงๆ”
   “โอ๊ย งั้นพี่รอนี่แป๊บ !” ผมพูดอย่างอารมณ์เสียก่อนจะลุกขึ้นแล้วเดินแก้ผ้าโต้งๆ นั่นแหละไปที่มุมห้องที่มีของตัวเองวางอยู่ ซึ่งสายตาของพี่เท็นก็ยังจับจ้องมา ก่อนที่ผมจะล้วงเอาของที่ใช้ประจำอย่างถุงยางและเจลล์หล่อลื่นออกมา เมื่อเดินกลับมาก็ต้องชะงักเมื่อเห็นสายตาของพี่เท็นโลมเลียผมตั้งแต่หัวจรดเท้า “ไม่ต้องมองขนาดนั้นก็ได้พี่ จะได้เอาละเนี่ย”
   “เหรอ”
   “นั่งดีๆ” ผมว่าก่อนจะวางเจลล์หล่อลื่นลงแล้วจัดการแกะถุงยาง ซึ่งอีกฝ่ายที่ไม่ได้แก้ผ้าทำให้ผมต้องรูดซิบนั่นลงอีกแล้วจับของใหญ่โตนั่นออกมา ก่อนจะค่อยๆ สวมของลื่นๆ ลงบนส่วนกลางของอีกฝ่ายอย่างชำนาญ “แน่นไปนิด...”
   “คับ”
   “ทนหน่อย อยากได้ก็ต้องทน” ผมมองอีกฝ่ายด้วยสายตาดุๆ บ้าง แต่ดูเขาจะไม่หวั่นอะไรกับสายตาของผมสักนิด ก่อนที่ตัวเองจะเอื้อมมือไปคว้าเจลล์หล่อลื่นมาบีบลงมือแล้วป้ายไปที่ช่องทางด้านหลังของตัวเอง ไม่นานความเย็นชื้นก็ทำให้ผมรู้สึกขึ้นมาเล็กน้อย ก่อนจะก้าวขึ้นไปบนโซฟาโดยที่มีพี่เท็นคอยนั่งมองทุกการกระทำอยู่ไม่วางตา “เดี๋ยวผมทับลงไปเอง พี่นั่งเฉยๆ”
   “อืม...”
   “ขืนปล่อยให้พี่ทำ ผมได้เจ็บหนักแน่ๆ” ผมบ่นเบาๆ ก่อนจะค่อยจับส่วนกลางของอีกฝ่ายตั้งตรงแล้วค่อยๆ ทิ้งตัวลงไปโดยให้ช่องทางด้านหลังค่อยๆ ดูดกลืนของอีกฝ่ายช้าๆ และความใหญ่ของคนตรงหน้าก็ทำให้ผมต้องซี๊ดปากออกมาอย่างเลี่ยงไม่ได้ “ซี๊ด...โคตรใหญ่เลย !”
   “ไม่ชอบเหรอ”
   “ไม่ชอบ ตูดจะฉีกแล้ว !”
   “หึ...” เสียงขานรับอย่างพอใจในขณะที่ผมค่อยๆ ทิ้งตัวลงไปช้าๆ แต่ดูเหมือนความคับแน่นจะทำให้ยากพอสมควร ที่สำคัญตอนนี้ผมก็เจ็บจุกสุดๆ “ดูมึงมืออาชีพนะ”
   “ไม่ขนาดนั้น ส่วนใหญ่รุกแต่เขา...อ๊ะ...ตะ...แต่โดนเขาเอามีสามครั้ง...ซี๊ด...”
   “...”
   “เชื่อเถอะว่าพวกมันไม่ใหญ่เท่าพะ...อั่ก !!” ผมที่ตอนแรกกำลังพูดอยู่ก็สะดุ้งเฮือกตาเหลือกลานเมื่ออยู่ๆ ไอ้พี่เท็นมันก็คว้าเข้าที่เอวของผมแล้วจับกดลงทีเดียวจนของๆ เขาเข้าไปจนสุดลำ “อะ...ไอ้เหี้ย...พี่...ฮ๊ะ...ฮ๊าาาา ~!!”
   “พูดจาไม่น่าฟังเลย...”
   “ฮึก...!”
   สวบ !
   คนตรงหน้าจับสะโพกผมยกขึ้นก่อนจะจับกดลงมาจนสุดจนผมที่ตอนนี้เอื้อมมือไปจิกไหล่ของเขาแน่น ความคับแน่นและเจ็บจุกทำให้ผมอยากจะหลั่งน้ำตาออกมา แต่ดูเหมือนคนตรงหน้าจะดูมีความสุขกับการทรมานผมครั้งนี้
   “ตั๊บ...อย่าตอด...ฮึ่ม...”
   “โอ๊ย พี่แม่ง เจ็บๆ ฮ๊ะ...อ๊าาาาา ~!”
   ผมร้องออกมาสุดเสียงพลางเกาะไหล่ของอีกฝ่ายไว้แน่น โดยที่ร่างกายตอนนี้ก็โดนคนด้านล่างควบคุมไปแล้วเรียบร้อย
   “สุดยอด...”
   “ไม่สะ...สุด แต่จุกเว้ย !” ผมเถียงกลับไปอย่างไม่เต็มเสียงนัก ซึ่งตอนนี้รู้สึกว่าขาสั่นพับๆ ความทรงจำที่เคยโดนเอามาก่อนหน้านี้หายไปหมดสิ้นเหลือแค่การกระทำที่จาบจ้วงของไอ้พี่เท็นนี่ล่ะ ที่กลืนกินความรู้สึกของผมไปทั้งหมด “อะ...อ๊า !”
   “ครางอีก ดังๆ อืม...”
   เสียงทุ้มของพี่เท็นทำเอาผมตอนนี้ใบหน้าร้อนผ่าวก่อนจะพยายามขยับตามแรงที่อีกฝ่ายบังคับ ซึ่งไม่นานความเจ็บจุกก็เริ่มจะเปลี่ยนเป็นความเสียวซ่านบ้าง และผมก็อยากจะอยู่อย่างนี้ไปนานๆ ไม่ได้รู้สึกบ้าเซ็กส์ แต่รู้ว่าถ้าจบเรื่องนี้เมื่อไหร่สภาพร่างกายผมคงแหลกไม่มีชิ้นดีแน่ๆ
   “อะ...อื้ม...พี่เท็นแรงอีกดิวะ...อ๊า...แรงอีก...” คำพูดของผมเริ่มเปลี่ยนไป ทำให้คนที่ประคองเอวผมไว้เหมือนจะพอใจในคำพูดนี้ไม่น้อย ก่อนที่เขาจะจับร่างผมพลิกมานอนหงายอยู่บนโซฟา โดยที่ส่วนกลางของเรายังเชื่อมกันอยู่ ไม่นานพี่เท็นก็เริ่มออกแรงกระแทกเข้ามาอีกครั้งหลังจากดันขาของผมขึ้นสูงจนสะโพกลอย “ฮะ...ฮ๊าาาาาา พะ...พี่เท็น พี่...อื้อออ !!”
   ดูเหมือนคำขอ ‘แรงๆ’ ของผมนั้นจะส่งผลดีเกินคาดเมื่อตอนนี้คนตรงหน้าที่เหงื่อซึมกำลังกระแทกกระทั้นส่วนกลางลงมาที่ช่องทางด้านหลังของผมอย่างบ้าคลั่ง จนตอนนี้ไม่รู้จะครางภาษาไหนให้พอจะสมกับความเสียวซ่านที่เกิดขึ้นดี และผมก็ยังคงยืนยันคำเดิมว่าไอ้พี่เท็นแม่งโคตรเด็ด ตั้งแต่ตอนเมาจนไม่เมา
   ตะ...ตายแน่ๆ กู ถ้ายังอยู่แบบนี้...
   “เอาแรงกว่านี้อีกมั้ย...”
   “พะ...พอ...อ๊า...ไอ้เหี้ย...พี่ แค่นี้ก็จะตายแล้ว...ฮ๊าาาาาา !”
   “ตั๊บ...” คนที่อยู่ๆ ก็หยุดกระแทกกายลงมาทำให้ผมที่พอจะหายใจหายคอได้บ้างตอนนี้ก็น้ำตาคลอก่อนจะมองคนตรงหน้าอย่างหวั่นใจ
   “ฮะ...อึก...”
   “เปลี่ยนท่าหน่อยมั้ย ท่านี้กูไม่ค่อยถนัด”
   “มะ...ไม่ถนัด...”
   “เออ”
   เดี๋ยวนะไอ้เหี้ยพี่ ขนาดมึงไม่ถนัดยังขนาดนี้ แล้วถ้าถนัด...
   ไอ้ตั๊บ มึงจะตายจริงๆ ก็คราวนี้ล่ะ !!
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 4 (7.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 07-10-2018 19:12:22
เอาอีกๆ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 4 (7.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 08-10-2018 07:35:34
 :-[
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 4 (7.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 08-10-2018 12:58:51
โอ้ยยยยยคู่หื่นคู่ฮาป่ะเนี่ยยยยยยย
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 4 (7.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: Hananijinji ที่ 10-10-2018 07:07:39
เจ้านายเยดุมากกกกกก
เขินมากค่ะ เรื่องสนุกมากนะคะ แต่ว่าตัวหนังสือมันติดกันไปนิด อยากให้เว้นบรรทัดบ้างอ่าค่ะ มันจะได้อ่านง่ายขึ้น แล้วคืออิพี่ก็มัดมือชกน้องให้มาอยู่ด้วยกันเบย จะได้...ง่ายๆใช่มั้ยคะ กรี๊ดดดดด เราเข้าใจนะว่าน้องอาจจะคิดไกล เกืดวันหนึ่งอิพี่เบื่อขึ้นมาจะทิ้งน้องมั้ยถ้าวันนั้นรักกันแล้วละ?  :hao4:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 5 (8.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 10-10-2018 18:30:00
ตอนที่ 5


   “โอย...”

   “...”

   “ขาผมยังสั่นไม่หายเลย...” ผมที่ตอนนี้นอนคดตัวอยู่บนเตียงด้วยสภาพที่ไม่เต็มร้อยก็ได้แต่หันไปมองทางพี่เท็นที่กำลังบีบนวดขาให้ผมอยู่ “พี่แม่งโหดร้ายเกิดไปแล้ว”

   “ก่อนหน้านี้มึงยังบอกสุดยอดอยู่เลย พอทำเสร็จเปลี่ยนคำเลยหรือไง”

   “ตอนนั้นอารมณ์มันพาไปเว้ย แต่ตอนนี้สติมันมาแล้ว พี่แม่งโคตรเลว”

   “...”

   “ไม่นึกถึงร่างกายผมเลยแม่ง ถ้าพิกลพิการขึ้นมาจะทำไงวะ”

   “เดี๋ยวเลี้ยงเอง ก็บอกอยู่”

   “โอ๊ย ถ้าผมพิการจริง พี่ก็น่าจะถีบหัวส่งแล้วมั้ง !”

   “ทำรู้ดี” พี่เท็นที่ตอบกลับโดยไม่ปฏิเสธทำให้ผมได้แต่เข่นเขี้ยวในใจ เพราะถ้าเป็นงั้นจริงเขาก็คงถีบหัวส่งผมอย่างที่ว่า

   “เพราะฉะนั้นพี่ไม่ควรรุนแรงกับผมมากนัก เผื่อวันนึงพี่ถีบส่งผมขึ้นมาอย่างน้อยร่างกายผมยังใช้หาเงินได้อยู่”

   “...”

   “ทำไมมองแบบนั้น ผมไม่ได้จะไปขายตัวเว้ย หมายถึงก็ยังทำงานหนักๆ ได้อยู่”

   “พูดมากจริงๆ”

   พี่เท็นพูดเพียงแค่นั้นก่อนจะตบลงมาบนหน้าผากของผมเบาๆ แล้วจัดการบีบขาผมแรงๆ จนตัวเองร้องจ้ากออกมา แต่สุดท้ายแรงเขาก็ผ่อนลงเป็นบีบนวดธรรมดา ทำให้ผมที่ตอนแรกรู้สึกปวดเมื่อยไปทั้งตัวเริ่มรู้สึกดีบ้างแล้ว   

   “เฮ้อ...อยากกลับไปทำงาน...”

   “รอหายก่อน”

   “แน่ล่ะ พี่เล่นเอาผมไม่ยั้ง งดเลยนะ งดยาวๆ”

   “...”

   “รับปากสิพี่เท็น !”

   “กูไม่รับปากอะไรที่ทำไม่ได้”

   “โหย อะไรของพี่เนี่ย จะให้ผมอดตายหรือไง ผมก็ต้องใช้เงินนะเว้ย ตามที่พี่พูดนั่งล่ะ แม่ผมป่วย น้องเรียนแถมบ้านยังเป็นหนี้ที่ไม่ได้ก่อ แค่นี้ผมก็จะบ้าตายอยู่ละ !”

   “หนี้เท่าไหร่”

   “ไม่เอา ไม่บอก พี่ห้ามมายุ่งกับเรื่องของผมด้วย” ผมว่าอย่างหมายหัว ซึ่งรู้ว่าแค่เรื่องจำนวนหนี้นั้นไอ้พี่เท็นมันคงจะตามสืบได้ง่ายๆ ก่อนที่ผมจะกดหน้าลงกับหมอนไว้ โดยที่แรงบีบของคนข้างๆ ยังคงมีอยู่ “อะ...อืมพี่ ตรงนั้นล่ะ โคตรปวดเลย...”

   “ตรงนี้เหรอ”

   “ลงๆ อีกนิดๆ” ผมพูดสั่งพลางเอาหน้าซุกลงกับหมอนไปด้วย ทำให้มือใหญ่ของพี่เท็นที่ตอนแรกนวดตรงขาอ่อนผมก็ขยับขึ้นมาตรงสะโพก “ให้ลง...”

   เพี๊ยะ !

   เฮือก !

   “หมั่นเขี้ยว”

   “อะ...ไอ้พี่ ผมยังระบมอยู่นะเว้ย มาตีได้ไงวะ...”

   “เหรอ โทษที”

   “อย่าบีบด้วย !” ผมว่าด้วยน้ำเสียงไม่พอใจเมื่อคราวนี้พี่เท็นลงมือบีบแก้มก้นทั้งสองข้างของผมอย่างสนุกมือและดูเหมือนคำห้ามของผมจะไม่ได้ทำให้พี่เขาสนใจสักนิด “โอ๊ยๆๆ พี่ อย่าแหย่ด้วย ไอ้บ้านี่ !”

   “ทำไมเกรี้ยวกราด”

   “เพราะพี่นั่นล่ะ !”

   “เมื่อก่อนเห็นเงียบๆ ไม่คิดว่าจะขี้โวยวาย”

   “นั่นเพราะพี่ยังไม่รู้จักผมต่างหาก !”

   “เหรอ”

   “เออ...โอ๊ยพี่ อย่าแหย่สิวะ !” ผมที่ยังคงโวยวายอยู่ก็พยายามจะพลิกตัวหนีนิ้วที่ตอนนี้กรีดอยู่ที่ร่องก้นของผม ก่อนที่นิ้วเรียวของไอ้พี่เท็นมันจะค่อยๆ สอดใส่เข้าผมจนผมต้องหลับตาแน่น “อึก...!”

   ห่าเอ๊ย โดนอีกแล้ว !

   ผมกัดริมฝีปากแน่น โชคดีที่เพิ่งผ่านเรื่องแบบนั้นมา มันจึงถูกสอดใส่ได้อย่างง่ายดาย ก่อนที่ผมจะสะดุ้งเฮือกแล้วรีบพลิกตัวหนีเมื่อไอ้พี่บ้าตรงหน้ามันสะกิดด้านในผมเบาๆ โชคดีที่ตอนนี้นิ้วของพี่เท็นหลุดออกไปแล้วทำให้ผมรีบคว้าผ้าห่มมาปิดช่วงล่างทันที

   “ดื้อ”

   แถมยังโดนว่าอีกต่างหาก

   “พะ...พอเลยนะไอ้พี่หื่น พี่แม่งโคตรหื่น...”

   “มึงก็หื่น”

   “ผมไม่เท่าพี่ไง !”

   “เหรอ”

   “โอ๊ย ไม่อยากคุยกับพี่แล้วเว้ย !” ผมว่าก่อนจะรีบใช้ผ้าห่มห่อตัวไว้ ก่อนจะทิ้งตัวเอาหน้าซุกหมอนอย่างหมดแรง หมดทั้งเรื่องโดนกระทำและเรื่องพูดกับพี่เท็นจนผมไม่รู้จะทำยังไงกับเรื่องนี้ดี

   “ไอ้ตั๊บ”

   “หือ...”

   “เดี๋ยวกูจะออกไปดูร้านหน่อยนะ กลับมาอีกทีเย็นๆ”

   “หืม ร้านพี่เปิดบ่ายไม่ใช่เหรอ”

   “ร้านอาหาร ไม่ใช่ร้านเหล้า” คำตอบของพี่เท็นทำให้ผมอ้าปากค้าง

   อืมๆ ผมเข้าใจ พี่มันธุรกิจเยอะ และนอกจากร้านอาหารก็ไม่รู้ว่ามีอะไรอีกหรือเปล่าด้วย

   “มีหลายอย่าง เดี๋ยวว่างๆ กูพาไปดูแล้วกัน”

   “ไม่ต้องพี่ ไม่ต้องเลย” ผมรีบส่ายหัวเพราะไม่รู้ว่าจะไปกับพี่มันทำไม “ถ้าพี่ไปก็ดี ผมจะได้หลับ ง่วงจะตายละ พี่แม่งทำผมเสียพลังงานไปเยอะ”

   “ไหนว่าอยากใช้แรง”

   “ก็บอกไม่ใช่แบบนี้ไง หมายถึงอยากยกโต๊ะ เช็ดโต๊ะ กวาดพื้น โบกรถ เสิร์ฟเหล้าพวกนี้”

   “เยอะ”

   “งานร้านพี่ทั้งนั้น”

   “...”

   “ไม่รู้แหละ ถ้าหายจากรอบนี้ผมจะกลับไปทำงาน”

   “เออ แล้วแต่”

   “ดี พูดง่ายๆ แบบนี้หน่อยสิพี่เท็น” ผมว่าพลางยิ้มให้ไอ้พี่มัน ก่อนที่คนตรงหน้าจะก้มเข้ามาจุ๊บปากผมจนตัวเองผงะแต่ดูเหมือนจะหลบไม่ทันซะแล้ว “ฉวยโอกาส”

   “หึ...”

   “ผมนอนแล้ว วุ้ว !”

   ผมทิ้งหัวลงบนหมอนอีกครั้ง ก่อนจะหลับตาหนีคนตรงหน้าแทน ซึ่งไม่นานก็รู้สึกได้สัมผัสเบาๆ ที่ลูบหัวของผมแล้วผละออกไป

   พี่เท็นลุกออกไปแล้ว

   ผมค่อยๆ ลืมตาขึ้นหลังจากที่ทั้งห้องตอนนี้มีแต่ความเงียบ ก่อนจะต้องถอนหายใจออกมาเบาๆ

   กูจะอยู่แบบนี้ได้อีกนานแค่ไหนวะ...

   ผมกลัวว่าวันหนึ่งผมจะขาดพี่มันไม่ได้ แล้วกลายเป็นไอ้พี่เท็นที่ถีบส่งผมจริงๆ

   ช่างแม่ง...



   “นี่เด็กพี่สิบเหรอ”

   หืม...

   “อุ้มออกไปเลยดีมั้ย”

   “อืม เอาดิ”

   ผมที่ตอนแรกหลับสนิทอยู่หลังจากที่ไอ้ยินบทสนทนาแปลกๆ ที่คุยกันก็ต้องสะดุ้งตื่น ก่อนจะรีบกลิ้งหลบมาอีกฝั่งของเตียงแล้วลุกขึ้นเมื่อรู้สึกถึงสัมผัสที่จับบนผ้าห่ม

   “พวกมึงเป็นใคร !” ผมที่ตอนนี้ตื่นเต็มตาแล้วก็รีบขยับลงจากเตียงแล้วไปยืนอยู่อีกฝั่งของห้อง พลางมองผู้ชายสองคนที่ตอนนี้กำลังมองมาทางผมเช่นกันอย่างหาเรื่อง “คู่อริพี่เท็นเหรอวะ เข้ามาได้ยังไง !”

   “เฮ้ย พี่ชาย...”

   ผมที่ตอนแรกมองทางพวกนั้นอย่างต้องการคำตอบก็ต้องขมวดคิ้ว เมื่ออยู่ๆ ก็โดนหนึ่งในผู้ชายสองคนชี้เข้ามา

   ห๊ะ...

   ผมที่ทำหน้าไม่เข้าใจก่อนจะขนลุกซู่เมื่อสัมผัสได้ถึงความเย็นที่เกิดขึ้นขึ้นหลังจากลมแอร์เข้ามากระทบร่าง

   เหี้ยละ กูแก้ผ้าอยู่นี่หว่า !

   “ทำอะไรกัน...”

   ผมที่ทำตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกก็ต้องหันขวับไปทางพี่เท็นที่เพิ่งเดินเข้ามาในห้อง ก่อนที่เขาจะขมวดคิ้วมองทางผู้ชายสองคนพร้อมกับมองมาทางผมที่ตอนนี้ยืนอ้าปากพะงาบๆ อยู่

   หน้าตึงขึ้นระดับ...

   ตีเป็นค่าไม่ได้ แต่เล่นเอากูขนลุกเกรียว

   “ไอ้หนึ่งไอ้สองพวกมึงออกไปก่อน”

   “ได้ครับลูกพี่” ทั้งสองคนที่ทำหน้าทะเล้นทำให้ผมที่ตอนนี้ตั้งสติได้รีบวิ่งเข้าไปคว้าผ้าห่มมาคลุมร่างกายของตัวเองไว้ พร้อมกับคิ้วกระตุกกึกเมื่อไอ้ผู้ชายสองคนที่หน้าเหมือนกันอย่างกับแกะนั้นโบกมือมาให้ “โชคดี ~”

   โชคดีพ่อง !

   ผมที่เม้มปากแน่นอยากจะตะโกนกลับไปแต่ตอนนี้กลับโดนสายตาดุๆ ของพี่เท็นจับจ้องมา ทำให้ตัวเองต้องรีบเดินไปหาเสื้อผ้าใส่ ซึ่งเขาเองก็ไม่ได้ออกปากเรียกผม ได้แต่ปล่อยให้ผมแต่งตัวอย่างลวกๆ จนเสร็จ

   ไอ้บ้าเอ๊ย...

   ผมที่ตอนแรกแอบบ่นอยู่ในใจก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะเตรียมหันไปทางพี่เท็นเพื่อเตรียมรับคำด่า ซึ่งผมไม่รู้หรอกว่าเขาจะด่าผมจริงมั้ย แต่สายตาของเขาแม่งบอกแบบนั้นจริงๆ

   โคตรซวยเลยมึงไอ้ตั๊บ

   “อะ...!” ผมที่บ่นกับตัวเองอยู่ในใจก็ต้องสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ ก็มีคนเข้ามาสวมกอดจากด้านหลัง พร้อมกับมือที่ล้วงเข้าไปในสาบเสื้อของผม “พะ...พี่เท็น”

   “อย่าไปแก้ผ้าให้คนอื่นเห็นอีก กูขอ”

   “ผะ...ผมจะไปแก้ผ้าให้ใครเห็นวะ...”

   “และกูก็ไม่ชอบใจด้วย” เสียงของพี่เท็นทำให้ผมกลืนน้ำลายดังเอื๊อก ก่อนจะสะดุ้งเมื่ออยู่ๆ เล็บของอีกฝ่ายก็จิกเข้ามาที่หัวนมของผมแรงๆ ซึ่งผมจะอ้าปากร้องก็ได้แต่กัดริมฝีปากเพื่อกลั้นความเจ็บปวดไว้ “ไม่งั้นกูจะทำให้หัวนมมึงหายไปสักหนึ่งข้าง จะได้ไม่กล้าไปแก้ผ้าให้ใครเห็นอีก...”

   “อึก...”

   “เอาแบบนี้ดีมั้ยไอ้ตั๊บ”

   “มะ...ไม่เอา...”

   “ดีมาก อย่าดื้อกับกู” ริมฝีปากอุ่นร้อนเม้มลงมาที่ข้างหูผมเบาๆ ก่อนที่ตัวเองจะเริ่มหายใจทั่วท้องขึ้นเมื่อพี่เท็นผละตัวออกไป ทำให้ผมหันไปมองเขาด้วยสีหน้าหวั่นๆ แต่อีกฝ่ายตอนนี้มีเพียงใบหน้าเรียบเฉยแบบยามปกติมองกลับมาเท่านั้น “เดี๋ยวออกไปกินข้าวได้แล้ว กูสั่งของโปรดมึงมาด้วย”

   “ของโปรด...”

   “น้ำพริกกะปิกับไข่เจียวชะอม”

   “...”

   “ไม่ดีใจเหรอ”

   “ดีใจครับ”

   “เป็นอะไร กลัวกูหรือไง”

   “...”

   “ไอ้ตั๊บ”

   “พี่ทำให้ผมกลัว” ผมพูดออกมาตามความจริง ผมรู้ว่าสำหรับพี่เท็นแล้ว แค่พูดว่าจะทำร้ายผม หรือฆ่าผมมันคงเป็นเรื่องง่าย ผมไม่ได้รู้จักเขาดี แต่ผมกลัวเขา “แต่ช่างมันเถอะ เดี๋ยวผมตามออกไปนะ ผมขอเวลา...”

   “ไม่ต้องกลัวกู กูจะไม่ทำอะไรมึง”

   “อะไรวะพี่ เห็นผมเป็นเด็กเหรอ เมื่อกี๊บอกจะทำ ตอนนี้ไม่ทำ”

   “...”

   “ช่างเถอะ เดี๋ยวผมตามออกไป” ผมว่าก่อนจะจับแขนของพี่เท็นที่โอบเอวอยู่ออกก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำไปด้วยความรู้สึกที่หลากหลาย ซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นความรู้สึกที่อยากจะหนีเจ้าของห้องนี้ซะมากกว่า แต่ผมไม่รู้ว่าตัวเองจะหนีไปไหน ถ้าหนีไปจะได้งานทำมั้ย ละถ้าผมตกงานแม่จะเอาเงินที่ไหนจ่ายค่ายา ค่าเรียนน้อง หรือค่าหนี้ที่เขามาตามทวงทุกเดือน

   สุดท้ายผมก็ต้องทนเหรอวะ...

   ทนในเรื่องที่ผมไม่ได้ตั้งใจให้มันเกิดเนี่ยนะ

   พี่ต้องการอะไรกับผมกันแน่พี่เท็น

---------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่า
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 5 (8.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 10-10-2018 21:20:20
 :z1:


 :L2: :pig4: :L2:

 o13
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 5 (8.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-10-2018 10:13:53
 o13
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 5 (8.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 11-10-2018 10:15:45
 o13
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 6 (15.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 15-10-2018 17:54:28
ตอนที่ 6

   “ฮึบ...!”
   “อั่ก...!”
   “ฮึ่ม...!!”
   “อะ...โอ๊ยๆๆๆ ยอมแล้ว !”
   พลั่ก !
   “วิน ~!” ผมที่ร้องออกมาอย่างดีใจก็ได้แต่ยักคิ้วให้คู่แฝดนรกที่ท้าผมงัดข้อหลังกินข้าวเสร็จ และแน่นอนว่าทั้งสองคนนั้นแพ้ราบคาบ “จะสู้กับพี่นี่ไวไปสิบปีไอ้น้อง”
   “อะไรอ่ะ เด็กพี่สิบโคตรถึกเลย !” ไอ้เด็กที่ชื่อหนึ่งหันไปฟ้องพี่ชายของมัน ทำให้ผมต้องหันไปยักคิ้วให้พี่เท็นที่เป็นกรรมการอยู่ห่างๆ “รอก่อน เดี๋ยวผมจะมาสู้ใหม่”
   “มาเถอะ”
   “เอาด้วย ผมก็จะมาใหม่เหมือนกัน” ผมองเด็กวัย 17 สองคนที่ตอนนี้กำลังทำท่าสู้อย่างเต็มที่ ซึ่งทั้งคู่หน้าตาเหมือนกันจนแทบแยกไม่ออก จะมีเพียงไฝเม็ดเล็กๆ ใต้ตาเท่านั้นที่เป็นตัวบอก คนชื่อหนึ่งมีหนึ่งเม็ด ส่วนคนที่ชื่อสองก็มีสองเม็ด
   เออดี แยกง่ายดี
   “แพ้แล้วก็ถอยไป ให้ไอ้ตั๊บมันพักบ้าง” พี่เท็นมันว่าทำให้ไอ้สองเด็กมันยอมถอยไปนั่งสงบเสงี่ยมเล่นเกมกันอยู่ในห้องนั่งเล่นทันที ก่อนที่ผมจะคลึงข้อมือตัวเองเบาๆ หลังจากที่เพิ่งเจอศึกหนักจากเด็กสองคนมา “ปวดเหรอ”
   “นิดนึงพี่ แต่ไม่เป็นไร น้องพี่ไม่ได้แรงเยอะขนาดนั้น”
   “ปวดก็ไปหายาทา”
   “ไม่เป็นไรจริงๆ พี่เท็น เดี๋ยวก็หายละ”
   “ดื้อตลอดนะมึง”
   “เอาเถอะ ถ้าพี่ว่าผมดื้อผมก็ยอมดื้อในสายตาพี่ก็ได้” ผมว่าพลางยิ้มบางๆ โดยตอนนี้ไม่รู้จะทำอะไรต่อดี เพราะปกติแล้วผมคงจะกำลังเสิร์ฟเหล้า นั่งมองลูกค้าเข้าร้านอยู่แน่ๆ “พี่เท็น”
   “ว่า”
   “พรุ่งนี้ผมขอไปทำงานได้มั้ย”
   “รอให้หายก่อน”
   “หายแล้ว ผมไม่ได้เป็นอะไรจริงๆ พี่ หายไปนานๆ เดี๋ยวพวกพี่ที่ร้านสงสัย”
   “กูบอกไปแล้วว่ามึงป่วย”
   “หายแล้ว”
   “งั้นแล้วแต่มึงแล้วกัน” พี่เท็นว่าพลางถอนหายใจออกมา ก่อนที่เขาจะเดินเข้ามาหาผม ไม่นานเราสองคนก็เผชิญหน้ากัน ซึ่งความสูงที่ไม่ต่างกันมากนักทำให้ผมสามารถจ้องไปที่ดวงตาสีน้ำตาลอ่อนของอีกฝ่ายได้ ก่อนที่คนตรงหน้าจะเอื้อมมือมาลูบหัวของผมเบาๆ “มึงอยากทำอะไรก็ทำ”
   “...”
   “ยกเว้นเรื่องเซ็กส์ เพราะมึงมีกูได้คนเดียว”
   “แล้วพี่ล่ะ มีได้กี่คน”
   “...”
   “ช่างมันเถอะ ถือว่าผมไม่ได้ถามเนอะ เอาเป็นว่าผมจะหยุดเรื่องเซ็กส์กับคนอื่นไว้ก่อน” ผมพูดอย่างขอไปทีก่อนจะถอยหลังออกห่างจากคนตรงหน้า ตอนนี้ก็พอจะรู้แล้วว่าคำว่า ‘คบ’ ของพี่เท็นนั้นแค่ต้องการให้ผมเป็นเด็กของเขาเท่านั้น และเรื่องนี้ผมเองก็รู้ดีว่าพี่เท็นไม่ได้มีผมแค่คนเดียว เขาหน้าตาดี รวย จนใครๆ ก็อยากเข้าหา และผมก็เชื่อว่าเขาเลี้ยงดูคนอื่นๆ อยู่เช่นกัน ต่อให้มีเป็นสิบคนขนหน้าแข้งเขาก็คงไม่ล่วงเท่าไหร่ “ผมขอออกไปซื้อของนะ”
   “ที่ไหน”
   “ข้างล่างนี่ล่ะ ว่าจะออกไปเดินยืดเส้นยืดสายหน่อย อุดอู้อยู่แต่ในห้องผมโคตรเบื่อเลย”
   “...”
   “จะรีบกลับมา ผมจะไม่เถลไถล นะๆๆ พี่เท็น ขอผมไปนะ” ผมว่าด้วยเสียงที่พยายามอ้อน แม้รู้ว่าเสียงทุ้มแหบของตัวเองมันคงจะออกมาไม่น่าฟังนัก แต่สุดท้ายพี่เท็นก็ยอมจนได้
   “เออๆ จะไปก็ไป ซื้อเสร็จก็รีบกลับมา”
   “รับทราบพี่ !”
   ผมขานรับอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะวิ่งไปสวมรองเท้าหลังจากที่แต่งตัวเตรียมออกร่อนไว้เรียบร้อย และไม่นานร่างของผมก็สามารถก้าวออกจากห้องนี้มาได้หลังจากที่ยอมทนอยู่ในนั้นสองวัน และมันก็ทำให้ผมอยากจะตะโกนร้องออกมาดังๆ
   ไอ้ฉิบหายยยย กูเป็นอิสระแล้ว !!
   แม้จะแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็เถอะ !
   ผมที่ตอนนี้เดินจ้ำออกจากคอนโดหรูนี่ก็ผิวปากอย่างอารมณ์ดี ก่อนจะรีบลงไปด้านล่างให้เร็วที่สุด ยิ่งหนีไอ้พี่เท็นได้เร็วขนาดไหนยิ่งดี แม้ว่าอีกไม่กี่ชั่วโมงข้างหน้าผมจะต้องกลับมาหาพี่มันก็เถอะ แต่ตอนนี้ผมแค่อยากทำในสิ่งที่ผมต้องการทำนั้น
   เซ็กส์
   ในแบบที่ผมรุก ไม่ใช่รับเหมือนตอนที่อยู่กับพี่เท็น
   เมื่อลงมาด้านล่างได้แล้ว ผมจึงรีบควักโทรศัพท์ขึ้นมาก่อนจะกดเบอร์ที่มีอยู่มากมาย แล้วเลือกโทรหาคนที่ผมมีอะไรด้วยบ่อยที่สุดอย่างภูมิ เกย์ตัวขาวที่ดูน่าทะนุถนอมเสปคของผมที่สุด และดูเหมือนต่อสายได้ไม่นานอีกฝ่ายก็รับทันที
   “ภูมิ นี่ตั๊บเอง”
   {อืมๆๆ มีอะไรหรือเปล่า}
   “ออกมาเจอกันหน่อยได้มั้ย ว่างหรือเปล่า”
   {อ่า...ก็ว่างนะ ว่าแต่จะให้ไปเจอที่ไหน}
   “ที่เดิมเลย เดี๋ยวผมไปรอ”
   ผมว่าก่อนจะกดวางสายก่อนจะเลือกโบกแท็กซี่แม้ปกติจะไม่ชอบใช้บริการมันก็ตาม แต่วันนี้ผมอยากไปให้ถึงที่หมายให้ไวที่สุด ซึ่งเมื่อรถออกตัวก็ทำให้ผมถอนหายใจออกมาอย่างโล่งใจ วันนี้ผมก็ขอออกมาทำอะไรในแบบของผมสักสองสามชั่วโมงแล้วกัน
   ไอ้พี่เท็น ผมไม่ยอมเป็นเด็กของพี่เฉยๆ หรอกเว้ย !
   ผมที่เดินทางมาถึงที่หมายในเวลาไม่ถึงสิบนาทีก็รีบจ่ายเงินลุงคนขับก่อนจะลงจากรถไปยังที่หมาย ซึ่งที่ๆ ผมมาคือม่านรูดถูกๆ ที่ผมมาใช้บริการบ่อยครั้ง และเมื่อเข้าไปเปิดห้องไว้เรียบร้อยก็ออกมารอคนที่นัดไว้ และไม่นาน ‘คู่ขาคนโปรด’ ของผมคืนนี้ก็เดินทางมาถึง
   “รอนานหรือเปล่า”
   “ไม่หรอก ผมอยู่แถวนี้พอดี ว่าแต่ภูมิเถอะ ทำไมมาไว”
   “เราก็นัดคู่ขาเราแถวนี้พอดีอ่ะ แต่เห็นว่าตั๊บโทรมาเลยมาหาตั๊บดีกว่า”
   “น่ารักที่สุด” ผมว่าก่อนจะหยิกแก้มขาวของคนตรงหน้าไปหนึ่งที ก่อนจะโอบไหล่อีกฝ่ายเข้าไปในม่านรูด ซึ่งอีกคนที่มีอะไรกับผมไม่ต่ำกว่าสิบครั้งแล้วดูเหมือนเขาเองก็ติดใจผมเหมือนกัน เพราะเรามักจะนัดเจอกันแบบนี้บ่อยๆ อย่างน้อยก็เดือนละสองสามครั้ง แตกต่างจากคนอื่นที่มีอะไรกันครั้งเดียวก็แยกกันไป
   ถ้าผมพร้อม ผมอยากจะจีบภูมิ ผมอยากให้เขาเลิกทำอะไรแบบนี้เหมือนกัน
   “แปลกจัง ทำไมวันนี้ตั๊บถึงเลือกโทรหาเรานะ”
   “คิดถึงไง”   
   “โหย พูดคิดถึงทั้งๆ ที่มีรอยใหม่ๆ แบบนี้ เราควรจะดีใจมั้ยเนี่ย...” ภูมิว่าด้วยน้ำเสียงงอนๆ ก่อนจะลูกลงมาที่ต้นคอที่เป็นรอยปื้นแดงของผม ทำให้ตัวเองได้แต่ยิ้มบางๆ ตอบกลับไปเท่านั้น เพราะไม่รู้ว่าจะแก้ตัวยังไงดี
   “ช่างมันเถอนะ ตอนนี้ผมมีแค่ภูมินะ”
   “อืม เราก็มีแค่ตั๊บเหมือนกัน”
   คนตรงหน้าว่าพลางส่งยิ้มน่ารักมาให้ ก่อนที่ผมจะดึงร่างเล็กเข้ามาในอ้อมกอดแล้วจูบลงบนปากแดงตรงหน้าอย่างหื่นกระหาย การเป็นผู้นำเกมเป็นอะไรที่ผมชอบมากกว่าการตามเกมของอีกคน
   แบบนี้สิ สิ่งที่ผมพอใจ
   เซ็กส์ของพี่เท็นทำให้ผมรู้สึกว่ามันสุดยอดก็จริง แต่มันก็ไม่ทางของผมอยู่ดี
   ผมถอดเสื้อของตัวเองออกอย่างรวดเร็ว เพราะรู้สึกว่าไม่อยากจะรอช้ากับเรื่องนี้นัก ก่อนจะถอดเสื้อของภูมิออก ซึ่งเขาก็ดูงุนงงในความรีบร้อนของผมแต่ก็ไม่ได้ทักอะไร ไม่นานร่างกายของเราทั้งคู่ก็เปลือยเปล่า ผมจึงขยับเข้าไปไล่พรมจูบร่างขาวเนียนอย่างโหยหา
   ขอแค่สองชั่วโมงเท่านั้น...
   “อะ...อื้ม...ตั๊บ อย่างกัดแรงสิ...”
   “ก็ภูมิทำตัวให้ผมหมั่นเขี้ยวทำไมล่ะ”
   “เราไม่ได้ทำอะไรเลย”
   เสียงหวานที่พูดออกมาทำให้ผมอยากจะขย้ำคนตรงหน้าแรงๆ ก่อนจะจูบลงบนปากของอีกฝ่ายอย่างจาบจ้วง โดยที่ลิ้นก็พยายามเกี่ยวพันลิ้นอีกฝ่ายอยากหื่นกระหาย ซึ่งภูมิเองก็ดูเหมือนจะตอบรับจูบของผมเป็นอย่างดี และด้วยร่างกายของเราที่เข้ากันได้ดีอยู่แล้วก็ทำให้อารมณ์ที่ควรจะมีเกิดขึ้นอย่างง่ายดายโดยที่ไม่ต้องกระตุ้นใดๆ
   “อืม...ภูมิ โคตรอยากเลย...”
   “ทำไมวันนี้ดูร้อนแรงจัง...อ๊ะ...!”
   “ผมต้องการภูมิมากๆ”
   ผมพูดความจริงออกมาอย่างไม่ปิดบัง ก่อนจะดันร่างเล็กให้ล้มลงนอนบนเตียงโดยที่ตัวเองก็ทาบทับเข้าไปกดจูบลงบนซอกคอเขา ไหปลาร้า และมาถึงที่หน้าอกเนียน ไหนจะหัวนมสีชมพูอ่อนที่ผมให้อารมณ์ผมกระเจิดกระเจิงนี่อีก
   แม่งเอ๊ย ไม่เคยรู้สึกต้องการขนาดนี้มาก่อน !
   แกร่ก...
   เสียงคุ้นหูที่ดังขึ้นทำให้ผมที่ตอนนี้กำลังโลมเลียร่างกายของคนใต้ร่างต้องชะงัก ก่อนจะหันไปมองสิ่งที่ไม่ควรจะเกิดขึ้น
   แอ๊ด...
   แต่แม่งก็เกิดขึ้นจริงๆ
   “ไง”
   “พะ...”
   “มึงกล้ามากนะไอ้ตั๊บ”
   “พี่เท็น !”
   ผมที่ผละร่างออกจากร่างอีกคนก็ต้องเบิกตากว้างมองคนที่บุกเข้ามาอย่างไม่บอกไม่กล่าว ก่อนที่คนข้างๆ ผมตอนนี้จะตาค้างไปแล้ว
   โอ้โห สายตามึงไอ้ภูมิ อยากได้พี่เท็นหนักมาก !
   “สนุกมั้ย ออกมายืดเส้นยืดสาย” เสียงเรียบของคนตรงหน้าทำให้ผมขนลุกเกรียว เพราะมันเรียบจนแทบจะบาดเข้าไปในใจของผมจนรู้สึกเกรงกลัวขึ้นมา “กูควรจะเอายังไงกับมึงดี”
   “มะ...ไม่เอายังไงดิพี่ ผะ...ผมแค่มายืดเส้นยืดสายจริงๆ”
   “ตั๊บ นี่เพื่อนตั๊บเหรอ” ภูมิที่ดูเหมือนไม่รู้เรื่องรู้ราวอะไรก็ถามขึ้นด้วยสายตาลุกวาว ทำให้ผมได้แต่ส่ายหัวเบาๆ แต่คนตรงหน้ากับเห็นเป็นอย่างอื่นไปแล้ว “จะเข้ามาร่วมวงด้วยก็ได้นะ เราไหว”
   ดะ...เดี๋ยวนะ...
   ทำไมไอ้คนน่าทะนุถนอมของผมมันถึงได้ร่านแบบนี้วะ !
   “ร่วมวงเหรอ...” เสียงของพี่เท็นทำให้ผมหันขวับไปมอง ก่อนจะต้องเบิกตาโตเมื่ออีกฝ่ายพูดออกมา “อืม กูก็อยากร่วมวงด้วยเหมือนกัน”
   “ฮะ...เฮ้ย...พี่เท็น...”
   “อะไร”
   “เอาจริงดิ”
   “ไม่ได้หรือไง”
   “มันก็ได้พี่...” ผมที่ตอนนี้เริ่มโล่งใจออกมาบ้าง เพราะดูเหมือนพี่เท็นจะสนใจอยู่ไม่น้อย สงสัยคงต้องขอบคุณภูมิที่มีหน้าตาน่ารักน่าเอาขนาดนี้ “งะ...งั้นผมให้พี่ก่อนเลย...”
   ผมพูดพลางขยับออกห่างจากภูมิ ก่อนที่คนข้างๆ ผมจะลุกขึ้นแล้วเดินไปดึงร่างของพี่เท็นเข้ามา ซึ่งคนที่เป็นงานอย่างภูมิเองก็ไม่รอช้าที่จะก้มลงแล้วรูดซิบกางเกงของพี่เท็นออก ไม่นานแท่งร้อนขนาดใหญ่ของพี่มันก็โดนครอบครองด้วยปากเล็กที่ผมเพิ่งจูบไปอย่างหื่นกระหายเมื่อสักครู่นั่นแหละ
   ส่วนผมก็ได้แต่นั่งเอียงอายแก้ผ้าอยู่ใกล้ๆ เพราะโดนสายตาโลมเลียของพี่เท็นมองมาเต็มๆ
   เชื่อเถอะ ภูมิยังไม่เคยทำให้ผมขนาดนั้นเลยนะเว้ย !
   ไอ้พี่แม่งจะเกินหน้าเกินตาไปละ
   ผมที่แอบส่งสายตาไม่พอใจใส่อีกฝ่ายไปก็ได้แต่รอให้ภูมิปลุกอารมณ์ของพี่เท็นอยู่แบบนั้น ซึ่งคนตรงหน้าก็ดูเหมือนจะชอบใจถึงได้ประคองหัวของอีกฝ่าย ส่วนผมเองก็นั่งกร่อยไปเรียบร้อย
   มารผจญของแท้
   “พอแล้ว” เสียงทุ้มต่ำที่ดังขึ้นพร้อมกับดึงร่างของภูมิให้ลุกขึ้น ก่อนที่ไอ้พี่เท็นมันจะใช้นิ้วปาดริมฝีปากแดงช้ำเบาๆ แล้วก้มหน้าจูบคนตัวเล็กกว่า และไม่นานผมก็เห็นสีหน้าเขินอายของภูมิเต็มๆ
   หมั่นไส้ว่ะ !
   “งะ...งั้นเริ่มเลยมั้ยครับ”
   “เอาสิเด็กน้อย”
   เสียงนุ่มของพี่เท็นทำเอาภูมิตอนนี้หน้าแดงไปยันหู ก่อนที่คนตัวขาวจะเดินมาทิ้งตัวลงนอนบนที่นอน ส่วนผมตอนนี้ที่ต้องรอต่อคิวก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ เพราะนอกจะต้องเสียสระให้ไอ้พี่เท็นได้เอาก่อนแล้ว ผมยังต้องมานั่งดูมันเอาด้วย
   โอ๊ย แต่ก็อยากแล้วเว้ย !
   “มาเลยครับ”
   น้ำเสียงเชิญชวนของภูมิทำให้ผมอยากจะพุ่งหลาวเข้าไปใส่จริงๆ ก่อนที่ตัวเองจะหันไปมองพี่เท็นที่ตอนนี้ก็กำลังมองร่างขาวอย่างชอบใจ แต่ไม่นานสายตานั้นก็หันมาทางผมจนตัวเองสะดุ้ง
   ดะ...เดี๋ยวนะ...
   เฮ้ย...พี่มึง อย่า...
   ผมที่ตอนแรกเริ่มจะเข้าใจท่าทางของอีกฝ่ายแล้วก็สะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆ ร่างหนาก็พุ่งเข้ามาหาผม ใช่ เขาเข้ามาหาผมจริงไม่ใช่ภูมิที่นอนอ้อล้ออยู่ข้างๆ ก่อนที่คนตรงหน้าจะจับตัวผมพลิกจนร่างพาดลงกับข้างเตียง โดยที่ช่วงบนก็โดนกดไว้จนใบหน้าแนบลงกับที่นอน ส่วนช่วงล่างนั้นก็พาดอยู่ปลายเตียงโดยที่เข่าเกือบถึงพื้น
   “พะ...พี่...อั๊ก...!”
   ผมที่เบิกตากว้างเมื่อรู้สึกได้ถึงแท่งร้อนที่สอดใส่เข้ามาก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด ดูเหมือนช่องทางที่เพิ่งผ่านการใช้งานมาจะทำให้องพี่เท็นเข้ามาในร่างของผมอย่างง่ายดายแม้จะไม่ต้องเบิกทางก็ตาม
   “อ่าส์...สุดยอด...”
   “พี่เท็น...ยะ...อย่า...อ๊าาา ~!”
   ผมร้องออกมาสุดเสียงโดยที่ใบหน้าก็โดนกดให้หันไปทางภูมิที่ตอนนี้นั่งตาค้างไปแล้ว ส่วนตัวเองนั้นก็ได้แต่ร้องตะโกนในใจให้ไอ้พี่เท็นหยุดไอ้การกระทำบ้าๆ นี่ แต่ดูเหมือนแรงที่กระแทกกระทั้นเข้ามานั้นจะไม่สามารถทำให้ผมพูดอะไรออกมาได้แม้แต่ประโยคเดียว
   สวบ สวบ ~
   “ชอบเปลี่ยนบรรยากาศก็ไม่บอก...”
   “ฮึก...พี่เท็น...ยะ...หยุด...ฮ๊าาาาา ~”   
   “ที่หลังกูหาม่านรูดที่ดีกว่านี้ให้มึงได้ไอ้ตั๊บ...อ่าส์ แม่งสุดยอด...”
   “อ๊ะ...ฮ๊า ยะ...หยุด...อื้อ...!”
   พับ พับ พับ !
   เสียงเนื้อกระทบเนื้อที่ดังอย่างรุนแรงทำให้ตอนนี้ผมได้แต่หลับตาแน่นเพราะรู้สึกว่าแรงกระแทกช่องทางด้านหลังนั้นมันจะรุนแรงเกินไปจนตัวเองอยากจะตายลงตรงนี้ซะให้ได้ ที่สำคัญผมตอนนี้กลับต้องมาโดนเอาต่อหน้าคนที่ตัวเองนัดมาเพื่อเอาเขาเนี่ยนะ
   ไอ้พี่เท็นแม่งเลว !
   “ขอบคุณนะครับ ที่ช่วยปลุกอารมณ์ของผม”
   “คะ...ครับ...”
   เสียงของพี่เท็นที่หันไปพูดกับภูมิท่ามกลางเสียงครางระงมของผมทำให้ตัวเองอยากจะหลั่งน้ำตาซะให้ได้ แต่ก็ทำได้แค่ครางเสียงหลงเท่านั้น
   “พอดีตั๊บเขาเบื่อสถานที่เดิมๆ เลยอยากมาลองอะไรใหม่ๆ ตอนนี้คุณช่วยออกไปได้มั้ย”
   “พะ...พี่เท็น อ๊ะ...ยะ...หยุดก่อน...” ผมพยายามพูดแม้เสียงจะกระท่อนกระแท่นก็ตาม โดยตอนนี้สีหน้าของภูมิช็อกไปแล้วเรียบร้อย
   ไอ้พี่เท็น ไอ้ฉิบหายนี่ !
   “ผมอยากอยู่กับเขาสองต่อสอง และขอบคุณที่ออกมาเจอเขาในวันนี้”  เสียงพี่เท็นที่ยังคุมโทนนุ่มทุ้มทำให้สีหน้าของภูมิดีขึ้นบ้าง แต่ก็เป็นแบบนั้นไม่ได้นาน ก็เปลี่ยนซีดเผือด ซึ่งไม่ต่างจากผมตอนนี้เช่นกันเมื่อพี่เท็นพูดต่อ “และหวังว่าครั้งหน้าจะไม่มีแบบนี้อีก...”
   “อึก...”
   “ไม่อย่างนั้นผมคงต้องคิดหาวิธีจัดการกับชู้ของเมียผมแน่นอน”
   “พะ...พี่...”
   โคตรของโคตรฉิบหาย ส่วนเด็กผมตอนนี้ก็ช็อกไปกับคำว่า ‘เมีย’ เรียบร้อย
   ไอ้บ้าพี่เท็น ไอ้คนเหี้ย !
   “ออกไป !”
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 6 (15.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: onlyplease ที่ 15-10-2018 18:49:14
ไม่ชอบคนแบบเท็นเลย  ขอให้ตั๊๊บไม่รัก เกลียดไปเลยยย  ทำอย่างนี้โคตรไม่ให้เกียรติ อย่าลืมสิ บังคับเขามา ก็บังคับได้แค่ตัวป่ะ เกลียดเท็นเว้ยยวน
 :ling1: :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 6 (15.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 15-10-2018 19:25:43
ซวยบ่อยจังนะ  :o8:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 6 (15.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 15-10-2018 23:22:58
 :laugh:



 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 6 (15.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 15-10-2018 23:48:18
ถ้าเท็นอยากให้ตั๊บมีเท็นคนเดียว เท็นต้องทำอะไรๆให้เคลียร์กว่านี้ค่ะ เช่นบอกไปเลยว่าจะมีแค่ตั๊บคนเดียว  :ruready
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 7 (21.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 21-10-2018 18:54:07
ตอนที่ 7

   “พี่เท็น...พอแล้ว...”
   “...”
   “ได้โปรด...”
   เสียงของผมแหบพร่าโดยที่ตอนนี้รู้สึกเจ็บไปทั้งตัวหลังจากที่โดนกัดไปทั่วร่าง ซึ่งคนที่กระทำอยู่ก็ใช่ว่าจะฟังผมที่ไหน เขายังคงสัมผัสร่างกายของผมไม่หยุด หลังจากที่ภูมิออกไปแล้ว พี่เท็นก็พาตัวผมกลับมาที่ห้องและต่อด้วยเซ็กส์ที่ผมไม่คิดว่าชีวิตนี้จะได้เจอ
   มันรุนแรง เร้าร้อน และบางทีก็เจ็บปวด...
   ไม่ใช่ที่ใจ แต่ร่างกูนี่ล่ะ !
   ไอ้เหี้ยพี่เท็นแม่งกัดผมไปทั้งตัวแล้ว !!
   ผมที่ตอนนี้ลืมตาไม่ขึ้นแล้วก็ได้แต่หอบหายใจทั้งๆ ที่ช่วงล่างยังคงโดนกระทำอยู่ โดยตอนนี้เลือกที่จะนอนนิ่งๆ ให้อีกฝ่ายทำเท่านั้น ก่อนที่น้ำหยาดสุดท้ายของพี่เท็นจะถูกฉีดเข้ามาจนผมสะดุ้งเฮือก แต่ก็ไม่มีแรงครางรับ เลยได้แต่นอนนิ่งๆ อยู่แบบนั้น จนกระทั้งคนที่กระทำร่างกายของผมอยู่ยอมหยุดทุกการกระทำ ผมที่มีสติอยู่เพียงน้อยนิดก็ไม่ได้ลืมตามองพี่เท็นที่ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าเขาทิ้งตัวลงนอนข้างๆ ผมทั้งๆ ที่ส่วนกลางของเรายังเชื่อมกัน
   มันรู้สึกอึดอัด ไม่สบายตัว...
   แต่อ้อมกอดกับอุ่นอย่างบอกไม่ถูก
   ไอ้พี่บ้า ถ้าผมหายเมื่อไหร่ ผมจะหนีให้ดู...
   Zzzzz

   ปวด...
   เมื่อย...
   ขยับร่างไม่ได้เลย...
   “โอ๊ย...”
   ผมที่ร้องออกมาในขณะที่เผลอพลิกตัว ก่อนจะต้องแน่นิ่งไปทั้งแบบนั้นแล้วค่อยๆ ลืมตาขึ้นจากการหลับที่ยาวนาน พอตื่นมาก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าคนที่กระทำร่างกายของผมอย่างโหดร้ายตอนนี้กำลังนั่งอยู่ข้างๆ ตัว
   “ไง”
   “พี่...อ๊ะ...!”
   ผมที่ตอนแรกกำลังจะเรียกชื่อเขาก็ต้องสะดุ้งเมื่อสัมผัสเย็นๆ ของเจลลดไข้ถูกแปะลงบนหน้าผาก ทำให้ตัวเองต้องขมวดคิ้ว ก่อนจะเห็นว่าในมือของพี่เท็นนั้นมีกะละมังและผ้าขนหนูผืนเล็กอยู่
   สรุปนี่ผมป่วยสินะ...
   “จะกินข้าวหรือยัง”
   “ไม่อยากกินเลย”
   “ไม่ได้ กินแล้วต้องกินยา”
   “แล้วพี่จะถามผมทำไมวะ เอามาเถอะ พี่บังคับกินผมกินก็ได้” ผมว่าพลางมองพี่เท็นอย่างไม่ชอบใจนัก ยอมรับว่าไม่พอใจตั้งแต่เมื่อวานที่เขาเอาผมต่อหน้าภูมิแล้ว และพี่แกยังตะบี้ตะบันเอาผมอยู่หลายชั่วโมงจนตอนนี้สภาพไม่ต่างจากคนพิการไปแล้ว
   “กูแค่เป็นห่วงมึง”
   “เป็นห่วงว่าผมจะไม่หาย แต่พี่เป็นคนทำให้ผมป่วยนะ”
   “แล้วมึงไปมีอะไรกับคนอื่นทำไม”
   “เพราะผมชอบแบบนั้นไง และผมก็ไม่พอใจในสิ่งที่เป็นอยู่ตอนนี้ด้วย !”
   “...”
   “พี่แม่ง โคตรใจร้าย” ผมว่าพลางดึงผ้าห่มขึ้นมาปิดหน้าไว้เพราะไม่อยากเห็นหน้าไอ้พี่เท็นนัก แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายเองก็ไม่ยอมผมเช่นกัน เมื่อเขาดึงผ้าห่มของผมออก และสิ่งที่เห็นก็ทำให้ผมตัวเกร็งอัตโนมัติเมื่อใบหน้าของพี่เท็นตอนนี้อยู่ใกล้จนปลายจมูกแทบชนกับหน้าผมแล้ว “พะ...พี่เท็น จ้องทำไมวะ ปล่อยให้ผมได้นอนเถอะนะ จะให้กินข้าวก่อนก็ได้...”
   “มึงมันดื้อ”
   “ไม่ดื้อ...”
   “มึงผิดคำพูด”   
   “ผมผิด...”
   “มึงบอกว่าจะไม่มีอะไรกับคนอื่นไงไอ้ตั๊บ” ใบหน้านิ่งๆ ที่จ้องมาที่ใบหน้าของผมทำให้ตัวเองต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ และนึกขึ้นได้ว่า เออ ผมก็พูดแบบนั้นไปจริงๆ
   กะ...ก็ตอนนั้นมัน...
   “ขอโทษก็ได้ ผมผิดเองล่ะ แต่พี่ก็ไม่มีสิทธิ์มาทำแบบนี้มั้ย”
   “งั้นจะให้กูทำอะไรกับคนผิดอย่างมึงล่ะ กูว่ากูใช้วิธีที่อ่อนโยนสุดแล้ว”
   “ถ้าอ่อนโยนคือแบบนี้ คราวหน้ากระทืบผมเถอะ”
   “กูไม่ทำแบบนั้นกับเมียตัวเองหรอก” พี่เท็นที่เอื้อมมือมาลูบใบหน้าของผมเบาๆ ทำให้ผมได้แต่มองเขาอย่างไม่เข้าใจ ในใจอยากจะคิดหนีให้รู้แล้วรู้รอดแต่ก็ทำได้แค่นอนนิ่งๆ รับสัมผัสอีกฝ่ายเท่านั้น “คราวหน้าอย่าทำแบบนี้ ครั้งแรกกูให้อภัยได้”
   “ผมไม่เข้าใจพี่จริงๆ ว่ะพี่เท็น”
   “...”
   “ถ้าพี่อยากได้คนที่ซื่อสัตย์สักคน ผมว่าพี่หาได้ง่ายๆ นะ คนที่เต็มใจมีแค่พี่มีเยอะแยะ”
   “นี่เรายังพูดกันเรื่องนี้ไม่จบกันอีกเหรอ”
   “มันก็จบพี่ แต่ผมไม่รู้ว่าทำไมต้องเป็นผมไง ผมไม่ชอบแบบนี้”
   “กูชอบมึง”
   “โคตรง่าย ชอบผมเนี่ยนะ”
   “อืม”
   “โอ๊ย ไม่อยากคุยกับพี่แล้ว ให้ผมนอนเถอะ” ผมว่าก่อนจะดึงผ้าห่มมาจากมือพี่เท็นอีกครั้ง แต่คนตรงหน้านั้นก็ไม่ยอมปล่อยให้ผมได้ช่วงชิงมา ก่อนที่ใบหน้าหล่อๆ ของเขาจะก้มลงมาแล้วจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ ซึ่งผมไม่ได้ขยับหนี ได้แต่ปล่อยให้เขาทำไปแบบนั้น ซึ่งผมไม่รู้ว่าผมควรเชื่อพี่เท็นได้ระดับไหน ผมกลัวว่าวันหนึ่งเขาจะเขี่ยผมทิ้งอย่างไม่ไยดีจริงๆ แม้เขาจะคือคู่นอนของผมคนแรกที่ไม่ได้ทิ้งผมให้นอนอยู่บนเตียงคนเดียวหลังจากเสร็จกิจ
   เขากอดและดูแลผม
   โคตรกลัวใจตัวเองเลยไอ้ตั๊บ...
   “เดี๋ยวกูไปหาอะไรมาให้กิน”
   “อะ...อืม...”
   “กูขอนะไอ้ตั๊บ อย่าทำแบบนี้อีก”
   “...”
   “เพราะครั้งหน้าคู่นอนของมึงอาจจะไม่ได้กลับไปสภาพดีๆ ก็ได้” ใบหน้าของพี่เท็นไม่มีแววว่าพูดเล่นในคำพูดแม้แต่น้อย ทำให้ผมที่ตอนนี้ขนลุกไปทั้งร่างแล้วก็ได้แต่จำใจพยักหน้ารับ แม้ใจนั้นไม่อยากจะให้มันเป็นแบบนี้ตาม “ดีมาก เด็กดี”
   “ผมก็ขอร้องพี่เหมือนกัน ทะนุถนอมผมบ้าง แม้ผมจะเป็นผู้ชายถึกๆ ก็เถอะ แต่มากไปผมก็ไม่ไหว ผมก็เจ็บก็ป่วยเป็น”
   ผมที่กลั้นใจพูดไปแบบนั้น แม้จะรู้อยู่ว่าไม่มีสิทธิ์ไปเรียกร้องอะไรนัก แต่ในเมื่อเขาต้องการให้ผมเป็น ‘เด็ก’ ของเขา เรื่องแค่นี้คงจะขอได้บ้าง
   “อืม กูจะพยายามนะ”
   “ขอบคุณครับ”
   ผมตอบเพียงแค่นั้นก่อนจะเอนหัวสู้มือของพี่เท็น แล้วเลือกที่จะหลับตาลง ไม่นานมือที่สัมผัสอยู่ก็ถอยออกไปและมันก็ทำให้ผมใจหายไม่น้อย พอลืมตาขึ้นมาก็พบว่าพี่เท็นนั้นลุกออกไปจากเตียงแล้ว เหลือเพียงผมที่ยังคงนอนอยู่ที่เดิม
   ตั้งแต่เล็กจนโต สิ่งที่ผมได้ยินบ่อยครั้งจากคนอื่น คือเขาว่าผมเป็นเด็กที่ขาดความอบอุ่น ซึ่งผมก็รู้ดีว่าผมอาจจะเป็นแบบนั้น ผมทำงานรับผิดชอบครอบครัวตั้งแต่อายุยังน้อย ความรักจากแม่ก็ไม่ค่อยได้รับนัก ยิ่งพ่อยิ่งไม่เคยเลย แต่ผมก็ไม่เคยร้องขอให้พวกเขาแสดงออกว่ารักผมให้มากกว่านี้ ผมชินกับการที่เป็นอยู่ และก็แค่บอกตัวเองให้สู้ในทุกๆ วันเท่านั้น
   ผมกลัว...
   กลัวว่าพี่เท็นจะมาช่วงชิงความเข้มแข็งที่ผมเคยมีไป
   แล้ววันหนึ่งผมจะขาดเขาไม่ได้
   มึงต้องยืนอยู่จุดไหนกันแน่วะไอ้ตั๊บ...   



   “หายแล้วเหรอ”
   “อะ...อืม ก็ดีแล้วพี่...”
   ผมที่ตอบรับออกไปหลังจากที่สองวันนี้พี่เท็นนั้นดูแลผมเป็นอย่างดี จนตอนนี้ตัวเองหายสนิทแล้ว ซึ่งคนที่นั่งอ่านนิตยาสารอยู่บนโซฟาทำให้ผมที่เพิ่งออกจากห้องนอนมาต้องขมวดคิ้วแปลกใจ
   พี่เขาแม่งไม่ไปทำงานเลย สองวันมานี้...
   “หิวหรือเปล่า”
   “ไม่หิวๆ”
   “งั้นอยากออกไปไหนมั้ย กูพาไปได้นะ”
   “อยากไปทำงาน”
   “...”
   “นะๆ พี่เท็น อยากไปทำงานอ่ะ”
   “ทำไม”
   “ก็ผมต้องหา...”
   “ถ้าเรื่องเงินกูให้มึงได้ทุกเดือนอยู่แล้ว” พี่เท็นพูดพลางจ้องมาที่ผมอย่างจับผิด “มึงคงไม่ได้ความสัมพันธ์อะไรกับคนที่ทำงานใช่มั้ย”
   “บะ...บ้าหรือไงพี่ ไม่มี !”    ผมรีบตอบก่อนจะส่ายหัว ทำให้พี่เท็นที่ตอนนี้จ้องมาที่ผมอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนที่ตัวเองจะเลือกเป็นฝ่ายหลบหน้าหนีไป
   จริงๆ มันก็ไม่ได้มีหรอก แต่ผมเคยเต๊าะพี่ภาคไว้ตั้งแต่สมัยนู้น แต่ตอนนี้ไม่ได้มีอะไรกันละ พี่เขาเป็นพี่ที่ดี...
   “ไอ้ตั๊บ”
   “หะ...หืม...”
   “มานั่งนี่มา” พี่เท็นว่าพลางตบลงที่นั่งข้างๆ เขาทำให้ผมต้องเดินเข้าไปนั่งอย่างเลี่ยงไม่ได้ ก่อนที่ตัวเองจะหันมองคนข้างๆ ที่เมื่อผมนั่งลงแล้วเข้าก็ขยับใบหน้าเขามาหอมที่แก้มของผมทันที “ต่อไปนี้มีแค่กู”
   “...”
   “กูขอ”
   “ถึงพี่ไม่ขอผมก็ไม่กล้ามีคนอื่นแล้วล่ะ”
   “กูไม่ได้ต้องการให้มึงไม่มีใครเพียงเพราะมึงไม่กล้า” คำพูดของพี่เท็นทำให้ผมที่ตอนแรกพูดออกไปตามที่คิดต้องหันไปมองคนข้างๆ ที่เอื้อมมือมาโอบไหล่ของผมไว้แล้วดึงเข้าไปจนร่างพิงกับร่างของเขา “แต่กูอยากให้มึงเต็มใจที่มีแค่กู”
   ทำไมพูดเหมือนอยากให้ผมเป็นมากกว่า ‘เด็ก’ ของเขาเลยวะ...
   คันปากยิบๆ อยากถาม ขอถามหน่อยเถอะ !
   “แล้วพี่จะมีแค่ผมหรือเปล่า”
   “ได้ ถ้ามึงต้องการกูจะมีแค่มึง”
   “พะ...พี่เท็น พี่เอาจริงเหรอ”
   “อืม เพราะปกติกูก็ไม่ได้มีใครอยู่แล้ว”
   “มะ...ไม่จริง เด็กพี่เยอะแยะ !”
   “เหรอ ทำไมกูไม่เห็นรู้”
   “พี่...”
   “มีแต่มึงนั่นล่ะที่คิดไปเองว่าเด็กกูเยอะ และก็แต่งตั้งตัวเองให้เป็น ‘เด็ก’ ของกูด้วย”
   “เฮ้ย ผมไม่ได้แต่งตั้งตัวเองนะ !”
   “งั้นตอนนี้มึงเป็นอะไรกับกู” คำถามของพี่เท็นทำเอาผมอ้าปากค้างทันที และไม่รู้จะตอบไปว่ายังไงเลยได้แต่เงียบไว้ “ตอบสิไอ้ตั๊บ กูอยากรู้ว่ามึงโง่หรือฉลาด”
   “ผมขอโง่แล้วกัน” ผมพูดออกไปพลางหันหน้าหนีคนข้างๆ และเลือกที่จะไม่ตอบออกไป แต่ใบหน้าก็โดนพี่เท็นจับให้หันไปหาเขาอีกครั้งพร้อมกับริมฝีปากอุ่นร้อนที่ทาบเข้ามาจนผมที่ตอนแรกเบิกตากว้างอยู่ต้องค่อยๆ อ้าปากรับลิ้นของคนตรงหน้า
   เอาอีกแล้ว พี่เท็นแม่งเล่นกับใจกูอีกแล้ว...
   “อืม...”
   เสียงเบาๆ ที่แสดงออกว่าพอใจของพี่เท็นพร้อมกับใบหน้าที่ถอยออกไปทำให้ผมต้องมองหน้าเขาที่ตอนนี้มองกลับมาเช่นกัน ผมไม่รู้ว่าเขาคิดอะไรอยู่ และก็คงไม่ง่ายที่จะหาคำตอบจากคนตรงหน้า ก่อนที่ร่างของผมจะโดนพี่เท็นดึงเข้าไปแล้วสวมกอดไว้หลวมๆ
   อย่างที่ผมเคยบอก ว่าผมไม่เคยเจออะไรแบบนี้ และพอผมได้รับ...
   ผมกลัวว่าผมจะขาดมันไม่ได้
   “พี่เท็น...”
   “ว่าไง”
   “กอดพี่แม่งโคตรอุ่นเลย”
   ขอล่ะ อย่าทำให้ผมเสพติดแล้วทิ้งกันไปง่ายๆ เลยนะ
   ขอแค่นี้...
   “อืม ตัวมึงก็อุ่นดีเหมือนกัน”
   ให้ตายสิ...
   ไอ้พี่เท็นแม่งทีบผมลงหลุมใหญ่ๆ เข้าให้แล้ว...
   
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 7 (21.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 22-10-2018 00:34:50
 :man1:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 7 (21.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: catka12 ที่ 22-10-2018 00:41:55
เอาให้เคลียร์พี่เท็นเอาให้เคลียร์เรื่องตำแหน่งตั๊บเอาให้ชัดเจนไปเลย  o13
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 7 (21.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 22-10-2018 01:14:32
อีพี่ขยันกัดอีน้องจังเลย สงสัยจะคันเหงือก ปล่อย ๆ ให้อีพี่เขาทำไปเถอะ หายคันเหงือกเมื่อไหร่ก็หยุดกัดเองแหล่ะ  :hao3:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 7 (21.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: papapoope ที่ 22-10-2018 01:23:40
พี่เท็นต้องบอกไปตรงๆตั๊บถึงจะเข้าใจ
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 7 (21.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 22-10-2018 05:36:16
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 7 (21.10.61)
เริ่มหัวข้อโดย: winndy ที่ 22-10-2018 07:48:15
พี่เท็น-ตั๊บ เคมีเข้ากันมาก
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 8 (2.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 02-12-2018 12:16:45
ตอนที่ 8


   “อ้าวตั๊บ กลับมาทำงานแล้วเหรอ !”
   “สวัสดีครับพี่ภาค ผมกลับมาแล้ว ~”
   ผมพูดด้วยความอารมณ์ดีก่อนจะทำท่าเข้าไปกระโจนกอดพี่ภาคด้วยความคิดถึง แต่ดูเหมือนจะต้องชะงักเมื่อมีแรงรั้งอยู่ที่คอเสื้อ
   ฉิบหายละ...ลืมว่ามากับไอ้พี่เท็นนี่หว่า
   “หึ...”
   แม่งเอ๊ย เสียงพี่โคตรทำให้ผมขนลุกเลย !
   ผมที่หันไปมองคนด้านหลังก่อนจะจับมือเขาออกแล้วพยายามสงบเสงี่ยมลงพลางส่งยิ้มให้พี่ภาคที่มองมาทางเราสองคนแบบงงๆ ก่อนที่พี่เท็นจะเดินออกไปที่ห้องทำงานของเขาโดยที่ไม่ลืมที่จะเรียกผมไปด้วย
   “ตั๊บตามกูมา”
   ผมที่กลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ๆ ก่อนจะมองแผ่นหลังกว้างที่เดินเข้าห้องทำงานประจำที่ชั้นสองของร้านไปแล้ว ทำให้ผมได้แต่หันมามองทางพี่ภาคที่ทำหน้าไม่เข้าใจอยู่
   “งั้นเดี๋ยวผมไปพบเจ้านายก่อนนะพี่ภาค แล้วจะลงมาช่วยจัดโต๊ะ”
   “อืมๆ”
   ผมที่แอบถอนหายใจออกมาก่อนจะเดินตามพี่เท็นขึ้นไปแล้วเคาะห้องทำงานของเขา ก่อนจะเปิดเข้าไป ซึ่งผมไม่ได้มาที่นี่บ่อยนัก จะมีบางครั้งที่พี่เท็นเรียกไปตักเตือนบ้าง แต่ตอนนี้พอเข้ามากลับให้รู้สึกกดดันยิ่งกว่าตอนโดนเรียกมาตักเตือนซะอีก
   “นั่งก่อนสิ”
   “พี่เท็นมีอะไรหรือเปล่า ถ้าไม่มีผมว่าจะไปช่วยงานพี่ภาค”
   “ไม่ต้อง”
   “ได้ไงล่ะพี่ ผมมาทำงานนะ”
   “ตอนนี้ยังไม่ต้อง อยู่กับกูก่อน”
   ผมมองใบหน้าเอาแต่ใจของคนตรงหน้าก่อนจะยอมสงบปากแต่โดยดี แล้วเดินไปนั่งที่โซฟาในห้องของเขา ไม่นานร่างสูงก็เดินตามผมมา เขาทิ้งตัวลงนั่งข้างผมแล้วเอื้อมมือมาโอบไหล่ไว้ ใบหน้าก็เริ่มเข้ามาสำรวจที่บริเวณซอกคอจนผมต้องถอยตัวหนี แต่อีกคนกับรั้งเอวผมไว้ให้เข้าไปใกล้
   “ไอ้พี่เท็น พี่อย่าเพิ่งมาหื่นตอนนี้นะเว้ย !”
   “ทำไม”
   “ก็ผมจะทำงาน !”
   “ยังไม่เริ่มสักหน่อย...” เสียงแผ่วเบาของคนข้างๆ ทำให้ผมที่ตอนแรกพยายามหลบก็ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้วเมื่อพี่เท็นรั้งใบหน้าผมให้หันไปหาแล้วจูบเข้ามาที่ริมฝีปาก และเพียงแป๊บเดียวเขาก็เริ่มย้ายไปสำรวจบริเวณซอกคอและหน้าอกของผมแทน เสื้อยืดก็โดนรั้งขึ้นสูง ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อริมฝีปากอุ่นสัมผัสเข้าที่ยอดอกเบาๆ
   “อะ...อืม...พี่เท็น อย่า...”
   “เสียงของมึงเชิญชวนกูมาก...”
   “คะ...คิดไปเองแล้วพี่ ใครเชิญชวนกัน...”
   “ตั๊บ...ตั๊บเชิญชวนกู”
   ชื่อของผมโดนเรียกด้วยน้ำเสียงแหบพร่าที่ฟังดูเซ็กซี่สุดๆ จนขนาดผมที่เป็นผู้ชายแมนๆ ยังแอบรู้สึกคันยิบๆ ในใจ ก่อนที่พี่เท็นจะดันร่างของผมให้นอนราบลงกับโซฟาโดยมีเขาที่ตามทาบทับเข้ามา โดยที่ใบหน้าหล่อๆ ขยับเข้ามาใกล้ใบหน้าผมจนแทบกลั้นหายใจ
   “มะ...มีอะไรหรือเปล่าพี่...”
   “มึงไม่ได้มีอะไรกับภาคใช่มั้ย”
   “จะไปมีได้ยังไงล่ะ !”
   “แน่ใจ”
   “ไม่มี ถึงผมจะเคยเล็งเขาไว้ตั้งแต่สมัยนู้น แต่ผมพูดได้เลยว่าตอนนี้ไม่มี !” ผมรีบพูดโดยมีสายตาดุๆ ของพี่เท็นมองมา ก่อนที่เขาจะเข้ามางับริมฝีปากผมแรงๆ ไปหนึ่งที
   “หมั่นเขี้ยว”
   อะไรวะ นี่มันหาเรื่องทำร้ายร่างกายกันชัดๆ !
   ผมได้แต่ขมวดคิ้วมองเขา โดยที่พี่เท็นนั้นก็ยังคงไล่สำรวจทั้งใบหน้าและหน้าอกของผมจนทั่ว บางก็กัดบ้าง ดูดบ้าง ส่วนผมก็ไม่รู้จะมีปากเสียงอะไรดี เพราะดูเหมือนพูดไปคนดื้อแบบพี่เท็นนั้นก็คงไม่ฟังผมหรอก
   ให้ตายสิ...
   “พี่เท็น พอได้แล้วมั้ง ตัวผมรอยเต็มไปหมดแล้ว”
   “ไม่มีใครไม่ใช่เหรอ มีรอยก็ไม่เห็นเป็นไร”
   “ไอ้ไม่มีมันก็ไม่มีพี่ แต่ผมอายนะเว้ย พูดแบบนี้มาให้ผมทำรอยบนตัวพี่บ้างมั้ยห๊ะ !”
   “เอาสิ กูชอบ” พี่เท็นที่ตอนแรกขบกัดร่างของผมก็เงยหน้าขึ้นมาพร้อมกับดวงตาแพรวพราวทันที ทำให้ผมได้แต่มองเขาอย่างจนใจ ก่อนจะผลักคนตรงหน้าออก แล้วดันให้เขาทิ้งตัวลงนอนบนโซฟาบ้าง ตามด้วยร่างของผมที่ตามไปขึ้นคร่อมไว้ “หืม...”
   “จะทำให้ไม่เหลือที่ว่างเลย !”
   รู้จักไอ้ตั๊บน้อยไปซะแล้ว !

   “อ้าวตั๊บ กลับมาทำงานแล้วเหรอ”
   “อ่า...สวัสดีครับพี่มุกพี่ฝัน”
   “ปากไปโดนอะไรมา เจ่อเชียว...” ผมที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกเลยได้แต่หลบหน้าหลบตาคนถาม ซึ่งสภาพผมตอนนี้เละมาก ปากบวม คอเต็มไปด้วยรอยจ้ำแดงๆ ก้นก็โดนบีบจนแทบแหลก ส่วนคนที่ทำนั้นตอนนี้กำลังเดินอารมณ์ดีตรวจร้านก่อนเปิด โดยที่สภาพของเขาก็ไม่ต่างจากผมนัก แต่ทำไมถึงยังดูดีอยู่ก็ไม่รู้
   แล้วไอ้รอยแดงๆ บนคอที่ผมทำไว้อีก โคตรจะเด่นเลย !
   “ตั๊บ”
   ผมที่ตอนแรกหันยืนรอร้านเปิดเงียบๆ ก็ต้องหันไปทางพี่ภาคที่มองมาอย่างจับผิด ซึ่งผมลืมไปว่าก่อนหน้านี้ผมเจอเขาแล้วและหายไปในห้องกับพี่เท็นสองต่อสอง สภาพออกมาก็อย่างที่เห็น รู้สึกว่าพี่ภาคนี่ล่ะที่จะรู้เรื่องของผมกับเจ้านายคนแรก
    ฉิบหายอีกละ...
   “เอ่อ...ว่าไงพี่ภาค...”
   “ตั๊บกับพี่เท็นนี่...”
   “...”
   “ช่างมันเถอะ...” พี่ภาคที่ทำหน้าสงสัยก่อนที่เขาจะยอมเลิกรากับคำถามที่จะถามผม ทำให้ผมได้แอบถอนหายใจออกมา ก่อนจะมองผู้ชายร่างเล็กที่เดินออกไปจนตอนนี้เหลือแค่ผมที่ยืนอยู่ เพราะไม่รู้ว่าพี่ภาคคิดอะไร อาจจะคิดว่าผมเป็นคู่นอนของพี่เท็นแล้วไม่ควรถามออกมาก็ได้
   ซึ่งแน่นอนว่าผมเองก็ไม่ได้คิดคำตอบไว้ตอบคนอื่นเหมือนกัน แม้พี่เท็นจะย้ำนักย้ำหนาให้บอกไปว่าคบกัน
   ใครมันจะไปกล้าวะ...
   “ตั๊บ เดี๋ยววันนี้ออกไปยืนตรวจบัตรให้ทีนะ พี่กล้าไม่มา”
   “ได้ครับพี่ ได้เห็นหน้าลูกค้าทุกคนก่อนเข้าร้านแบบนี้ดีต่อใจ...” ผมที่ยิ้มกว้างรับงานก็ต้องขนลุกเกรียวเมื่อสัมผัสได้ถึงรังสีน่ากลัวบางอย่าง พอมองไปก็เห็นว่าคุณเจ้าของร้านที่ตอนนี้กำลังมองพนักงานอย่างผมด้วยสายตาดุๆ
   ทะ...ทำอะไรผิดอีกวะ...
   “นัดให้ภาคออกไปยืนตรวจบัตรแทน ส่วนตั๊บคอยเก็บโต๊ะ”
   “เฮ้ย...!” ผมที่กำลังหลุดปากจะหันไปโวยวายเมื่อพี่เท็นแม่งมอบงานหน้าเบื่อมาให้ ก่อนจะนึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ผมกับเขาอยู่คนละตำแหน่งกัน “ตะ...ตามพี่เท็นว่าเลย...”
   ผมพูดออกไปพลางหลบสายตาคนอื่นๆ ที่มองมา
   ไอ้พี่บ้าเอ๊ย...
   “งั้นตามนี้ ภาคไปตรวจบัตร เท็นเก็บโต๊ะ ที่เหลือก็ทำตามหน้าที่ไป ท่านบอสสั่งทั้งที ว่าแต่ทำไมท่านเท็นวันนี้ถึงอยู่ยาวได้ครับ” พี่ต้นที่เป็นหัวหน้างานและค่อนข้างจะสนิทกับพี่เท็นเพราะเป็นเพื่อนกันก็หันไปแซว แต่ก็โดนคนที่อยู่ชั้นสองยักคิ้วมาให้ เล่นเอาสาวๆ ในร้านส่งเสียงกรี๊ดกับความหล่อของบอสอย่างไม่ปิดบัง
   เออ หล่อ ขนาดผมยังว่าหล่อเลย
   ผมได้แต่มองคนที่อยู่บนชั้นสอง ก่อนจะต้องหลบสายตาเมื่อพี่เท็นมองมา แล้วเริ่มไปประจำที่ตัวเองเพราะกลัวจะเกะกะลูกค้า วันนี้หน้าที่ผมง่ายๆ คือการเก็บโต๊ะ ช่วยเสิร์ฟบ้าง และก็แอบเสียดายจริงๆ ที่อดหน้าที่ตรวจบัตรไป
   แม่ง...เผื่อได้เจอหนุ่มน้อยน่ารักๆ บ้าง...
   เจอแต่หน้าพี่เท็นทุกวันก็ไม่ไหวนะเว้ย !
   ผมมองร้านที่เริ่มคึกคักขึ้นมาหลังจากที่ลูกค้าเริ่มเข้า แน่นอนว่าผมยังไม่ต้องทำอะไรมาก เพราะบอสของเราสั่งให้ผมทำหน้าที่เก็บโต๊ะ และดูเหมือนพอร้านเปิดได้ไม่นานลูกค้าก็เริ่มทยอยเข้ามาแล้ว ซึ่งมันเป็นเรื่องปกติ เพราะร้านเหล้าของพี่เท็นนั้นเป็นที่นิยมมากๆ ทั้งพวก ดารา คนมีชื่อเสียง หรือลูกค้าทั่วไปก็ต่างมาใช้บริการที่นี่
   อาจจะเป็นเพราะเจ้าของร้านหล่อเกินหน้าเกินตา
   พูดเยอะจะหาว่าผมอวย แต่ไอ้พี่เท็นมันหล่อจริงๆ นะเว้ย แม่งเป็นไอดอลความหล่อของผมเลย ถ้าผมได้แบบเขามาสักครึ่งคงเรียกเกย์น้อยอ้อนแอ้นได้หลายคน
   แล้วทำไมไอ้หล่อที่ว่าแม่งกลายเป็นผัวผมไปได้ล่ะเนี่ย...
   ผมที่ลอบถอนหายใจออกมาก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ แล้วมองไปรอบๆ ร้าน รู้สึกคันไม้คันมืออย่างทำนู้นทำนี่ไปหมด เพราะไม่ได้มารับบรรยากาศแบบนี้มาหลายวันแล้ว และตั้งใจว่าจะเข้าไปช่วยพี่ภาคก็ต้องหยุดความคิดเมื่อคนที่ยืนอยู่ที่ชั้นสองกวักมือเรียกผมยิกๆ
   ท่านบอส...
   เรียกไอ้ตั๊บอีกแล้ว...
   ผมที่ขมวดคิ้วมองพี่เท็น ก่อนที่คนที่อยู่ห่างจะหรี่ตามมองมาอย่างไม่ยอมแพ้ และผมก็อ่านสายตาเขาได้ว่า ‘มาหากูเดี๋ยวนี้’ สุดท้ายเลยได้แต่ถอนหายใจแล้วยอมเดินขึ้นชั้นสองไปหาเขาจนได้
   ให้ตายสิ...
   “พี่เท็นมีอะไรหรือเปล่า”
   “กูมีงานให้มึงทำ”
   “หืม งานอะไรเหรอ ผมยินดีทำมาก คันไม้คันมือไม่ไหวละพี่ โบกรถผมก็ทำได้ !” ผมที่ตอนแรกคิดว่าเขาจะเรียกมาคุยอะไรไร้สาระก็ได้แต่ทำหน้าตื่นเต้น ก่อนจะมองคนตรงหน้าที่เริ่มเผยรอยยิ้มออกมาแล้วเดินนำไปที่ห้องทำงาน และไม่ลืมที่จะเข้ามาคว้าแขนผมให้เดินตามมาด้วย “อะไรเหรอพี่เท็น...”
   ผมที่เดินตามอย่างงงๆ ก็เข้ามาในห้องแล้วก็พบว่าที่โต๊ะหน้าโซฟามีขวดเหล้า น้ำแข็งและโซดาอยู่ครบ ก่อนที่คนที่ ‘ให้งาน’ ผมจะหันมาพูดเสียงเรียบ
   “งานมึง”
   “หะ...”
   “วันนี้ชงเหล้าให้กูแล้วกัน”   
   “เฮ้ย ตลกแล้ว !”
   “มึงกล้าขัดคำสั่งเจ้านายเหรอ” ผมที่ตอนแรกโคตรไม่เห็นด้วยกับงานนี่ และดูเหมือนมันจะไม่ใช่งานในร้านสักนิด แต่ก็ได้แต่อ้าปากพะงาบๆ เท่านั้น “วันนี้ไม่ต้องออกไปหน้าร้านแล้ว ชงเหล้าให้กูอยู่นี่ล่ะ”
   “ของานอื่นได้มั้ยพี่เท็น แบบล้างรถให้พี่ก็ได้นะ...”
   “ถ้าอยากล้างเดี๋ยวให้ล้าง รอพากลับบ้านก่อน มีเยอะจนมึงล้างไม่ไหวเลยล่ะ”
   “...”
   “มานั่ง” คนตรงหน้าผมเดินไปทิ้งตัวลงนั่งที่โซฟาแล้วตบเบาะข้างๆ ทำให้ผมที่ยืนมองอยู่ได้แต่ทำหน้าหนักใจ ไม่ใช่ว่าผมชงเหล้าไม่เป็น เรียกว่างานถนัดเลยก็ว่าได้ แต่ไม่คิดว่าจะต้องมาทำอะไรแบบนี้มากกว่า “ไอ้ตั๊บ”
   “ครับๆ มาแล้วๆ”
   ผมที่ยอมเดินไปนั่งจนได้ก็ได้แต่ทำหน้าเซ็งๆ เมื่อมาถึงก็โดนคนข้างๆ จับหน้าให้หันไปหาเขาแล้วงับมาที่ปากบวมๆ ของผมหนึ่งที
   “ทำหน้าดีๆ หน่อย ไม่งั้นกูจะจับมึงตี”
   “...”
   “ไอ้ตั๊บ”
   “ดีพอหรือยังงงงง” ผมที่หันไปยิ้มกว้างให้พี่เท็น ทำให้เขาหรี่ตาก่อนจะเขกหัวผมมาเบาๆ หนึ่งที ทำให้ตัวเองได้แต่หุบยิ้มลงแล้วมองคนตรงหน้าที่ขยับเข้ามาใกล้ แล้วจับมือของผมไปจูบ “ฮะ...เฮ้ย...”
   “อย่าดื้อ” พอจูบเสร็จคนตรงหน้าก็ปล่อยมือผมออก ทำให้ผมได้แต่มองเขาด้วยความตกใจกับเหตุการณ์เมื่อสักครู่ แม้จะเคยโดนจูบมาจนจะทั่วทั้งตัวแล้ว แต่พอเจอแบบนี้มันก็ไม่ได้ดีต่อหัวใจนักนะ “ชงเหล้าให้กูได้แล้ว”
   “อ่า...ครับๆ”
   คำสั่งของบอสทำให้ผมได้แต่สะบัดหัวเบาๆ เพื่อไล่ความรู้สึกแปลกๆ แล้วเริ่มคว้าแก้วเหล้ามารินเหล้ากับโซดาให้เขา ซึ่งพี่เท็นก็รับไปอย่างว่าง่าย แต่พอดื่มดูเหมือนการชงของผมจะไม่ถูกใจเขาเท่าไหร่
   “เอาโซดาน้อยกว่านี้หน่อย”
   ผมพยักหน้าพลางมองคนที่กระดกของในแก้วทีเดียวจนหมดก่อนจะรับแก้วคืนมาแล้วคีบน้ำแข็งใส่เพิ่ม ตามด้วยเหล้าเพียวๆ และโซดาที่ลดปริมาณลงจากเมื่อสักครู่ คนที่รอก็รับไป แต่ก็ยังทำหน้าไม่ชอบใจกับฝีมือผมอยู่ดี
   “มันไม่ดีขนาดนั้นเลยเหรอพี่”
   “ไม่ได้เรื่อง”
   “อะไรวะ ผมชงให้คนอื่นมีแต่เขาบอกว่าดี”
   “ชงให้ใคร”
   “จำไม่ได้วุ้ย ก็ลูกค้านี่ละ !” ผมที่โดนสายตาดุๆ มองมาทันทีก็ได้แต่รีบตอบ ก่อนจะอดโวยพี่เท็นไม่ได้ “พี่จะมาโมโหไร้สาระไม่ได้นะ เมื่อก่อนผมยังไม่อะไรกับพี่ เพราะฉะนั้นเหตุการณ์เก่าๆ ของผมพี่ไม่มีสิทธิ์มาโกรธเคือง หรือโมโหใส่ผม ไอ้หน้าดุก็ห้ามทำ !”
   “กูหึง”
   “เออ นั่นล่ะ พี่จะพูดออกมาตรงๆ ทำไมวะ ผมอุตส่าห์อ้อมละนะ !”
   “มึงบ้าเหรอไอ้ตั๊บ” ผมที่โดนคนตรงหน้ายีหัวก็ได้แต่ทำหน้าไม่ชอบใจแล้วปัดมือเขาออก ก่อนจะมองคนที่ยังจิบเหล้าในแก้วผมอยู่โดยที่สนใจการโวยวายของผมด้วย ก่อนที่เขาจะวางแก้วลงแล้วเริ่มหยิบแก้วอีกใบขึ้นมาชงเหล้าเอง แต่ไม่ได้กินเอง พี่เท็นยื่นมันมาให้ผม “ลองกิน”
   “หะ...หืม...” ผมได้แต่ทำหน้างงๆ เกิดมาไม่เคยกินเหล้ากับเจ้านาย ยิ่งเจ้านายชงเหล้าให้กินยิ่งไม่เคย ก่อนจะรับแก้วมาแล้วค่อยๆ จิบมันอย่างว่าง่าย
   จะว่าเปรี้ยวปากก็ใช่ พี่แม่งมานั่งกินคนเดียวแล้วไม่ชวนนี่สิจะเคือง...
   “เป็นไง”
   “ดี...” ผมพูดออกมาคำเดียว ก่อนจะเริ่มดื่มของในแก้วนั่นในปริมาณที่มากขึ้น “รสชาติโคตรดีเลยพี่ !’
   “หึ...”
   แม่งดีจริง พี่เท็นแม่งชงเหล้าเก่งไปละ !
   ผมที่ถูกอกถูกใจกับของในแก้วก็กินมันจนหมด และเมื่อเหลือแค่น้ำแข็งเจ้านายของผมเขาก็คว้าแก้วไปแล้วเริ่มชงแก้วถัดไปให้และยื่นมา
   “หะ...ให้ผมดื่มเหรอ”
   “เออ มึงมันชงเหล้าไม่ได้เรื่อง งั้นเดี๋ยวกูชงให้มึงกินแล้วกัน”
   “โอ้โห พี่โคตรดี...”
   ผมทำหน้าอึ้ง เกิดมาไม่เคยคิดเคยฝันว่าจะมีคนชงเหล้าฝีมือดีมาชงเหล้าให้ แถมยังเป็นเจ้านายที่ให้เงินเดือนผมอยู่ทุกเดือน ไอ้เรื่องที่ได้กันนั้นไม่นับ ผมที่ยิ้มรับคนตรงหน้าที่ทำหน้าพออกพอใจอยู่ก็รับแก้วมาแล้วกระดกมันลงคอจนหมดอย่างรวดเร็ว ไม่นานแก้วถัดไปก็ถูกส่งมาอย่างไม่ขาดมือ และคนที่ทำหน้าที่ชงเหล้านั้นก็ทำหน้าที่ดีเกินคาดด้วย จนตอนนี้ผมที่เริ่มจะสติไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้วก็ได้แต่เอนหัวซบไหล่พี่เท็นอย่างหมดแรงหลังจากที่เวลาล่วงเลยผ่านไปสักพัก ขวดเหล้าขวดใหม่ก็ถูกเปิดอย่างต่อเนื่อง
   ว่าแต่...
   ทำไมกลายเป็นผมที่โดนมอมได้วะเนี่ย...
   “ตั๊บ...เคยมีเซ็กส์บนโต๊ะทำงานมั้ย” เสียงทุ้มพูดกับผม ทำให้ตัวเองต้องปรือตาขึ้นมองใบหน้าที่ไม่น่าไว้ใจตรงหน้า
   “...”
   ไอ้พี่เท็น ถึงผมจะเมาแต่ผมก็มีสติฟังพี่รู้เรื่องนะเว้ย...
   “กูขอนะ”
   ไอ้ห่าตั๊บ มึงโดนพี่เท็นเล่นอีกแล้ว !!
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 8 (2.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 02-12-2018 13:03:09
ไม่จำอ่ะตั๊บ ตั๊บไม่เคยจำเลยว่าโดนพี่เท็นเล่นไปกี่ทีละ 5555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 8 (2.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 02-12-2018 18:45:33
เมามา ผ้าหลุด  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 8 (2.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 03-12-2018 01:42:02
โอ๊ะ. พี่เท็นมันร้าย  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 8 (2.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 03-12-2018 16:24:24
ตั๊บ  ความจำสั้น........ :hao3:
สงสัย สับสนอยู่นั่นแหละ
ตั๊บนี่ฮ็อตไม่เบานะเนี่ย มีคนที่ตัวเองหมายตาไว้ คู่นอนเก่าก็มีอีก  :เฮ้อ:

พี่เท็น หื่นมากกกกก
ที่พี่เท็นบอกว่าไม่เมาก็หื่นก็เงี่ยนได้นี่ ล้ำหน้าตั๊บเลย  :z3:

พี่เท็น  ตั๊บ   :กอด1: :กอด1: :กอด1:
       :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 8 (2.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 03-12-2018 16:52:04
อีพี่สิบมันร้ายยยยยยยย

 :oo1: :oo1:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 9 (16.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 16-12-2018 20:30:08
ตอนที่ 9


   “พะ...พี่ เดี๋ยวๆๆๆ” ผมที่ในที่สุดก็อ้าปากพูดได้ก็รีบยกมือห้ามพี่เท็นไว้ หลังจากที่โดนเขาอุ้มท่าเจ้าสาวมาวางไว้ที่โต๊ะทำงาน
   แม่งเอาจริงดิ !!
   “ทำไม”
   “นี่มันที่ทำงานนะพี่เท็น แล้วก็ตอนนี้ผมก็ทำงานอยู่...”
   “ก็ทำไง เสร็จนี่เดี๋ยวกูให้เงินก็ได้”
   “ไอ้พี่เท็น ผมไม่ได้ขาย” ผมที่แสดงสีหน้าไม่พอใจออกไปก็ทำเอาคนตรงหน้าชะงัก ก่อนจะขยับเข้ามาใกล้เมื่อผมพยุงตัวลุกขึ้นนั่งแล้ว พร้อมกับมืออุ่นๆ ของพี่เท็นสัมผัสเข้าที่แก้มเบาๆ
   “กูขอโทษ กูพูดไม่ทันคิดเอง”
   “...”
   “ยกโทษให้กูนะ”
   “พะ...พี่เท็นแม่ง...”
   “หืม...”
   “พูดเพราะทำไมวะ ไม่ชิน !” ผมพูดโดยที่ตอนนี้ก็พยายามเอนหลังหนีใบหน้าที่เริ่มขยับเข้ามาใกล้เรื่อยๆ ก่อนจะต้องชะงักกับรอยยิ้มของอีกฝ่าย
   “พอกูพูดดี มึงก็ไม่ชิน พอกูพูดไม่ดี มึงก็น้อยใจ จะเอายังไง”
   “ไม่ได้น้อยใจเว้ย !”
   “แน่ใจ”
   “อะ...อือ !” ผมขานรับพลางหลบสายตาคนตรงหน้า ก่อนที่พี่เท็นจะเข้ามาใกล้แล้วจับใบหน้าของผมให้หันไปหาเขาแล้วทาบริมฝีปากเข้ามา ผมที่ตอนแรกสภาพยังไม่เต็มเต็งดี ตอนนี้สติเริ่มกลับมาครบทั้งหมดตั้งแต่ที่ได้ยินว่าเขาถามว่าเคยมีอะไรบนโต๊ะทำงานมั้ยนั่นล่ะ “อะ...อืม...”
   ผมครางในลำคอเบาๆ ในขณะที่อีกคนก็รุกล้ำริมฝีปากของผมอย่างหนักหน่วงจนเขาพอใจ ก่อนที่ใบหน้าของพี่เท็นจะขยับลงไปสนใจกับซอกคอของผมแทน
   “พะ...พี่เท็น ผมว่าผมสร่างละ ผมออกไปทำงานดีกว่า...” ผมที่ดันร่างตรงหน้าออกเพื่อหยุดความคิดหื่นๆ ของเจ้านาย และทำท่าว่าจะลงจากโต๊ะก็โดนพี่เท็นเข้ามาขวางไว้อีกครั้ง และคราวนี้เขาก็จ้องหน้าผมจนตัวเองต้องกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่
   “ทำงานอยู่กับกูไม่ได้เหรอ...”
   แล้วไอ้สายตาที่มองมานี่มันยังไงวะ จะว่าอ้อนก็ไม่ใช่ แต่ทำกูระทวยเลยทีเดียว !
   “อยู่กับพี่มันเรียกทำงานที่ไหนเล่า เขาเรียกหื่นไม่ดูเวล่ำเวลาต่างหาก !”
   “บ่นเก่ง”   
   “ไม่ได้บ่น แค่พูดความจริง !”
   “ความจริงคือกูอยากเอามึง”
   “ทะ...ทำไมพี่เป็นคนแบบนี้วะ...” ผมพูดพลางจ้องเขม็งไปที่คนตรงหน้า มือก็จับใบหน้าของพี่เท็นไว้เพราะกลัวว่าเขาจะพุ่งเข้ามาจู่โจมแบบกะทันหัน แต่ถึงจู่โจมแบบบอกล่วงหน้าผมก็ไม่ชินอยู่ดี “ผมขอออกไปทำงาน...”
   “มึงกล้าขัดคำสั่งเจ้านายเหรอ”   
   “...”
   “อยู่ที่นี่กับกู”
   “พี่แม่ง พี่จ้างผมมาทำงานนะพี่เท็น แล้วเซ็กส์ก็ไม่ใช่งานของผม ผมขอออกไปทำงานก่อน แล้วเรื่องเซ็กส์ค่อยว่ากันอีกที !”
   “มึงอ่อยกูแล้ว จะคิดหนีหรือไง”
   “เนี่ย พี่แม่ง...!”
   “แม่งอะไร”
   แม่งพอบอกเหตุผลอีกอย่างก็แถไปอีกอย่าง !
   โว้ย !!
   ผมได้แต่เม้มปากแน่นเพราะยังไม่มีความกล้ามากพอที่จะบ่นเจ้านายมากกว่านี้ แม้ที่ผ่านมาจะมีเผลอหลุดปากบ้างก็เถอะ ผมที่ตอนแรกคิดบ่นอยู่ในใจก็ต้องผงะถอยหลังเมื่อพี่เท็นขยับเข้ามางับที่ริมฝีปากผมอีกครั้งแรงๆ จนตัวเองสะดุ้ง ก่อนที่เขาจะถอยใบหน้าออกไปแล้วมองหน้าผมที่แสดงสีหน้าเจ็บปวดอยู่
   ไม่เจ็บมาก แต่แสดงออกว่าเจ็บไว้ก่อน เผื่อพี่แม่งเห็นใจ...
   “เจ็บเหรอ”
   “เออสิ ผมเองก็มีความรู้สึกนะ” ผมว่าก่อนจะทำหน้างอ ซึ่งพี่เท็นก็เอื้อมมือมาลูบหัวเบาๆ ซึ่งผมรู้ว่าลักษณะผมมันคงไม่เหมาะกับท่าทางแบบนี้นักหรอก แต่สีหน้าพอใจของพี่เท็นแทนที่จะเป็นการเห็นใจก็ทำให้ผมอยากจะย้อนเวลาและเลิกทำหน้าแบบนั้นทันที
   “ปกติเจอแรงกว่านี้ยังไม่เคยเห็นทำสีหน้าแบบนี้เลย”
   “ระ...แรงกว่านี้นี่คือตรงไหน พี่สื่อให้มันดีๆ นะ...”
   “กูหมายถึงนม” พูดจบคนตรงหน้าก็เลิกเสื้อผมขึ้นทันทีทำให้ตัวเองเบิกตากว้าง แต่ดูเหมือนจะห้ามไม่ทันปากร้อนก็ฉกเข้ามาที่หน้าอกผมทันที ซึ่งก็เป็นอย่างพี่เท็นว่า เพราะถ้าเรื่องกัด เขากัดส่วนนี้ของผมแรงกว่าปากอีก
   “อะ...ไอ้พี่เท็น ไอ้พี่บ้า อย่ากัดสิวะ !!” ผมร้องโวยวายออกมา แน่นอนว่าคงไม่เข้าไปสะกิดต่อมความเห็นใจของพี่เท็นเข้าหรอก ก่อนที่ตัวเองจะต้องตกใจเมื่อคราวนี้พี่เท็นดันร่างผมนอนลงกับโต๊ะทำงานที่ตอนนี้เกลี้ยงเกลาไร้สิ่งของ โดยที่ร่างของเขาจะแทรกมาระหว่างขาของผมโดยที่ริมฝีปากก็ไม่ออกห่างจากหน้าอก
   อะ...เอาแล้วไง แม่งเอาจริงแล้ว
   เสื้อของผมโดนคนตรงหน้าดึงออกไปจากตัวอย่างง่ายดาย ก่อนที่เขาจะจับแขนของผมที่ตอนนี้พยายามผลักเขาออกยึดไว้กับโต๊ะ พร้อมกับขยับใบหน้าเข้ามาใกล้แล้วจ้องมาที่ดวงตาจนผมเผลอกลืนน้ำลาย
   “อย่าดื้อ”
   “พี่นั่นล่ะที่ดื้อ”
   “กูไม่ได้ดื้อ กูแค่ขอ และมึงก็ดื้อที่ไม่ให้”
   “มันเรียกว่าดื้อตรงไหนวะ เขาเรียกไม่เต็มใจ !”
   “ไม่รู้ กูไม่เข้าใจภาษาไทย” คนใบหน้าเสี้ยวฝรั่งพูดด้วยสีหน้าตายๆ จนผมอยากจะตั๊นหน้าเขาให้สักที
   แต่พี่มึงพูดภาษาไทยอยู่นะเว้ย !!
   “โอ๊ย พี่จะขย้ำทำไมวะ เนื้อผมไม่เยอะเหมือนสาวๆ นะ...” ผมบ่นออกมาเมื่อหน้าอกโดนคนตรงหน้าขย้ำจนปวดหนึบ และนั่นก็ทำให้พี่เท็นยอมหยุดกระทำแล้วหอมเข้าที่แก้มผมแรงๆ “พอๆๆๆ จะเอาก็เอาเลย อย่าตอดเล็กตอดน้อย”
   มันสยิว !
   “ไม่ชอบหรือไง”
   “ไม่ชอบ !” ผมรีบตอบหลังจากที่คนตรงหน้าถอยใบหน้าออกไปแล้ว ก่อนที่เขาจะเข้ามาจูบที่ริมฝีปากผมอีกที ซึ่งดูก็รู้ว่าคำพูดของผมนั้นไม่ช่วยอะไรเลย ไม่นานกางเกงของตัวเองโดนปลดเปลื้องออกไปจากตัว ทำให้ร่างของผมก็เปลือยเปล่าอยู่บนโต๊ะทำงานของคนที่จ่ายเงินเดือนให้ผม ซึ่งจะเขินอายก็ใช่ แต่ดูเหมือนว่าความรู้สึกอื่นจะเริ่มเข้ามาแทนเมื่อตอนนี้พี่เท็นเองก็ถอดกางเกงออกอย่างรวดเร็ว และส่วนกลางลำตัวของเขาที่พร้อมใช้งานก็ทำให้ผมตาพร่ามัว
   บอกเลย ถึงเห็นบ่อยก็ไม่ชิน ยิ่งเห็นก่อนที่จะโดนมันทะลวงเข้าไปร่างแล้วยิ่งคิดหนัก
   เสียวแปล๊บๆ
   “จ้องขนาดนั้นอยากชิมน่อยมั้ย”
   “อะ...ไอ้...พี่...”
   “ว่าไง” พี่เท็นส่งยิ้มมาให้ ซึ่งแน่นอนว่ามันทำให้ผมระทวยได้นั่นล่ะ ก่อนที่จะต้องหันหน้าหนีคนตรงหน้าเพราะรู้สึกว่ายิ่งจ้องจะยิ่งโดนโจมตี ซึ่งพี่เท็นเองก็ไม่ได้กวนผมต่อ เขาแค่ส่งเสียง ‘หึ’ ออกมาเบาๆ แล้วเริ่มลูบเข้าที่ขาอ่อนและสะโพกของผม “กูชอบร่างกายมึง”
   “รีบทำเถอะ”
   “ทำไมอยู่ๆ ถึงให้รีบ”
   “โอ๊ย ไอ้พี่เท็น พี่แกล้งผมเหรอวะ !” ผมที่ตอนนี้รู้สึกหน้าร้อนผ่าวๆ เพราะเดี๋ยวโดนลูบ โดนขโมยจูบ ไหนจะคำพูดที่ชวนคิดมากนั่นอีก จนตอนนี้สติผมเริ่มไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว
   ถามจริงเถอะ ที่ผมคบกับพี่นี่ผมต้องมีศัตรูที่หลงรักพี่กี่คนกัน !
   “อ๊ะ...พี่เท็น...เดี๋ยว !”
   “อะไรอีก”
   ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อโดนปลายนิ้วของพี่เท็นสอดเข้าไป ซึ่งมันไม่มีการหล่อลื่นใดๆ เลยทำให้ผมต้องเกร็งอัตโนมัติ ถึงจะโดนมาบ่อย (โดยเฉพาะช่วงหลังกับไอ้พี่เท็น) แต่ก็ใช่ว่าผมจะชินทุกครั้งนะ
   เพราะฉะนั้นขอกลับคำ ผมว่าตอนนี้พวกเราไม่ควรทำ...
   “วะ...ไว้กลับไปทำที่ห้องมั้ยพี่ ผมว่าตอนนี้อะไรๆ ยังไม่พร้อมเท่าไหร่”
   “อะไรนี่คืออะไร ถ้าของกูก็พร้อม...” พี่เท็นว่าพลางขมวดคิ้วก่อนจะก้มมอง ‘ของ’ เขาที่ตั้งตะหง่านอยู่ช่วงกลาง ทำเอาผมแทบกุมขมับและเกือบเผลอหลุดยิ้มกับใบหน้าที่แสดงออกว่าไม่พอใจเหมือนเด็กๆ นั่น
   “ผมหมายถึง ถุงยางก็ไม่พร้อม เจลล์ก็ไม่มี พี่จะมาใส่สดๆ แบบนี้ไม่ได้นะ แล้วที่สำคัญ มันอาจจะทำให้ผมฉีกได้...”
   “เหรอ”
   “ใช่...”
   อย่าบอกนะว่าพี่มึงตั้งใจจะทะลวงมาสดๆ แบบนี้จริงๆ
   “แต่กูอยาก”
   “ครับๆ เข้าใจว่าอยากครับเจ้านาย แต่พี่ไม่พกถุงยางล่ะ ในห้องนี่ก็ไม่มีเลยหรือไง”
   “กูไม่เคยพาใครมาเอาในห้องทำงาน ถุงยางอยู่ในรถ”   
   “ไปเอามั้ย และที่สำคัญ ถ้า...เอ่อ ถ้าพี่คิดจะทำที่นี่กับผมแบบ บ่อยๆ อ่ะ พี่ควรพกติดห้องไว้นะ ทั้งเจลล์แล้วก็ถุง...”
   “อืม”
   คำตอบอย่างว่าง่ายของพี่เท็นทำเอาผมถอนหายใจ อย่างน้อยเขาก็ไม่ได้ดื้อดึงนัก แต่ไม่รู้ทำไมไอ้คำพูดนั้นของตัวเองถึงทำให้ผมตอนนี้หน้าร้อนฉ่าจนอยากจะหนีหายไปจริงๆ
   บ่อยๆ งั้นเหรอ
   เขาอาจจะเบื่อมึงเร็วๆ นี้ก็ได้เหอะไอ้ตั๊บ !
   “อ่า...งั้น...”
   “ใช้ปากให้กู”
   “หะ...ห๊ะ !” ผมที่ตอนแรกเหมือนจะดีใจที่คิดว่ารอดแล้ว แต่กลับโดนคนตรงหน้าพูดกลับมาด้วยสีหน้าตายๆ และแอบไม่พอใจเมื่อเถียงผมไม่ได้นัก ก่อนที่เขาจะจ้องมองมาไม่วางตา “เฮ้ยพี่ ไม่เอา ผมไม่เคย !”
   ไม่เอาเว้ย ยังไม่พร้อมจะทำอะไรใหม่ๆ กับไอ้พี่เท็นทุกเรื่องหรอกนะ !
   “แล้วจะทำไง”
   “ทำไงอะไรล่ะ พี่ก็ไปเข้าห้องน้ำสิ แล้วเดี๋ยวกลับห้องจะยอมให้ก็ได้ !”
   “ไม่เอา ช้าไป”
   “ช้าตรงไหน อีกไม่กี่ชั่วโมงเอง !”
   “นาน”
   “งะ...งั้นเดี๋ยวผมใช้มือ”
   “มือมึงไม่อ่อนนุ่มเท่าตรงนั้น ถ้าจะทดแทนได้ก็ปาก” พี่เท็นว่า ซึ่งคำพูดลามกนี่ทำให้ผมอยากจะร้องไห้ออกมาให้ได้ สีหน้าเขาไม่แสดงออกอะไรเลย มีแต่คำพูดพวกนั้นนั่นล่ะที่ทำให้ผมอายจนอยากจะมุดหนี
   “พี่แม่ง...เลิกพูดแบบนี้เถอะ...”
   ไอ้ตั๊บจะเป็นบ้าตายแล้ว
   “ไม่สนแล้ว” ไม่พูดเปล่าคนตรงหน้าจับขาผมขึ้นพลาดบ่าก่อนจะจับส่วนกลางของตัวเองสอดใส่เข้ามาทีเดียวจนผมเบิกตากว้างน้ำตาเล็ด ก่อนจะเอื้อมมือไปจิกที่แขนของคนตรงหน้าที่เท้ากับโต๊ะอยู่
   อะไรคือการจะคล้อยตามแล้วสุดท้ายก็กลับมาเอาแต่ใจเหมือนเดิมเนี่ย !
   “ซี๊ด...อะ...ไอ้พี่เท็น พี่มัน...อ๊ะ...!” ผมสะดุ้งเฮือกอีกครั้งเมื่อคราวนี้พี่เท็นถอนแก่นกลายออกก่อนจะกระแทกเข้ามาใหม่ ซึ่งไม่รู้ว่าผมเพิ่งผ่านการใช้งานมาซ้ำแล้วซ้ำเล่าหรือเปล่าพี่เท็นถึงได้สอดใส่มันอย่างง่ายดายและไม่ฉีกขาดอย่างที่ขู่เขาไว้
   โอ๊ย แต่แม่งเอาสดว่ะ !
   “ก็ใส่ได้นี่...”
   “อึก...พะ...พี่...ฮื่อออ เฮือก...!”
   “แบบนี้โคตรรู้สึกดีเลยตั๊บ...อ่า...” เสียงของพี่เท็นครางรับเบาๆ ก่อนที่เขาจะจับขาของผมไว้แน่นแล้วเริ่มสวนกลางกายเข้ามาเน้นๆ ผมที่กัดปากเมื่อโดนสอดใส่เข้ามาลึกสุดๆ จนมือต้องปัดป่ายไปทั่วเพื่อบรรเทาความเสียว ยอมรับว่าพี่มันแม่งเด็ด แต่ก็ไม่ไหวจริงๆ
   “ฮ๊าาาา พะ...พี่เท็น เบา...” ผมพูดออกมาและครางรับไปด้วย ก่อนจะโดนคนตรงหน้าโน้มเข้ามาจูบซับที่ลำคอ หน้าผาก จนได้แต่หลับตาแน่นเพราะไม่อยากมองใบหน้าของเขานัก ซึ่งช่วงล่างก็ยังทำหน้าที่ดีไม่หยุด จนสุดท้ายผมก็เลือกที่จะกอดร่างของพี่เท็นแล้วจิกเล็บลงบนแผ่นหลังแรงๆ “ฮื่อ...”
   “งอแงเหรอ หืม...” เสียงเบาๆ พร้อมกับริมฝีปากอุ่นที่ทาบลงบนหน้าผากของผมซ้ำแล้วซ้ำเล่าทำให้ตัวเองต้องค่อยๆ ลืมตามองใบหน้าที่อยู่ไม่ห่าง ก่อนที่เขาจะจูบหน้าผากผมอีกครั้ง “มึงมันสุดยอดไอ้ตั๊บ”
   “เลิกชมเถอะพี่...อื้ม...” ผมว่าพลางหลับตาอีกครั้ง เมื่อพี่เท็นสอดใส่จนสุดความยาว ซึ่งช่วงแรกความเร็วและแรงยังหนักหน่วง แต่ตอนนี้คนตรงหน้าเริ่มผ่อนแรงลงแล้วทำช้าๆ ทำให้ผมได้มีโอกาสได้พูดบ้าง
   “เพิ่งรู้ว่าสนทนากับมึงตอนเอาแบบนี้ก็ดี...”
   “มันจะดีกว่านี้ถ้าเราทำกันที่ห้อง”
   “ชอบสีหน้าดื้อดึงของมึงจริงๆ”
   “พี่แม่งบ้า...” ผมว่าพลางผ่อนลมหายใจไปด้วย พยายามไม่ส่งเสียงครางออกมาเพื่อทำลายบทสนทนานี้ แต่สุดท้ายก็อดไม่ได้ “อะ..อื้ม...พี่เท็นแม่งโคตรเสียวเลย ทำแรงๆ เถอะ”
   เพราะอยู่แบบนี้ผมคงขาดใจตายแน่ๆ !
   “ได้ตามบัญชาครับที่รัก”
   คำพูดอย่างว่าง่ายพร้อมกับรอยยิ้มที่แต้มบนใบหน้าหล่อทำให้ผมรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นสาวน้อยวัยหลงรัก ที่ตอนนี้หน้าร้อนผ่าว หัวใจเต้นตุบตับจนจะตายไปทั้งอย่างนั้น
   โอ๊ย พี่มึงทำกูเขินเข้าให้อีกแล้ว !!
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 9 (16.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: Pin_12442 ที่ 16-12-2018 21:52:40
ตั๊บๆๆๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 9 (16.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-12-2018 00:39:29
 :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 9 (16.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 17-12-2018 01:45:00
การกระทำสมชื่อทั้งคู่ "ตั้บให้ได้ถึง 10"  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 9 (16.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 17-12-2018 09:10:54
 :m25:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 9 (16.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 17-12-2018 12:01:00
เหม่ อีพี่มีการบอกด้วยว่า ก็เข้าได้นี่ เป็นนักวิทยาศาสตร์เหรอถึงต้องมีการทดลอง 555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 9 (16.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: Cyclopbee ที่ 17-12-2018 18:15:23
 :impress2: :m25:
พี่เท็นหื่นตลอด
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 20-12-2018 17:16:55
ตอนที่ 10


   “กูลงไปดูร้านแป๊บนะ”
   “อืม...ไปไหนก็ไปเลยพี่ เดี๋ยวผมขอพักก่อน...”
   “เดี๋ยวจะกลับมา”
   “ครับๆ”
   ผมพยักหน้าให้พี่เท็นรัวๆ ก่อนจะทิ้งตัวลงนอนกับโซฟาในห้อง โดยตอนนี้สภาพของผมย่ำแย่พอๆ กับอารมณ์ คือไม่ได้โกรธเกลียดไอ้พี่เท็นนะ แต่คือมันรู้สึกหวิวๆ เดินไม่สะดวก ปวดไปหมดเลยทำให้อารมณ์ไม่ดีตามไปด้วย
   ไอ้อาการกรึ่มๆ เพราะเหล้าตอนแรก ตอนนี้สร่างเป็นที่เรียบร้อย...
   โอ๊ย ไอ้ตั๊บอยากจะลางานยาว !
   Rrrrrr ~
   เสียงโทรศัพท์ที่ดังขึ้นทำให้ผมที่ตอนนี้สวมเพียงกางเกงลวกๆ นอนตายอยู่ในห้องต้องควานหาเครื่องมือสื่อสารขึ้นมาดู และก็ต้องแปลกใจเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของพี่ภาคนั่นเอง
   หืม มีอะไรหรือเปล่า...
   “ครับ...” ผมที่กดรับสายก็ได้แต่กรอกเสียงเบาๆ ลงไป
   {ตั๊บอยู่ไหน ร้านปิดแล้วพี่ไม่เห็นเราเลย ว่าจะชวนเดินกลับพร้อมกัน}
   “อะ...เอ่อ...ขอโทษนะพี่ภาค พอดีผมมีธุระเลยขอพี่เท็นกลับมาก่อน...”
   {เหรอ}
   ขอโทษที่ไอ้ตั๊บคนนี้โกหกไม่เก่ง ทำไมพี่ภาคต้องแสดงออกว่าไม่เชื่อขนาดนี้วะ !
   “อืม ไว้วันหน้านะพี่...”
   {อือ ไว้วันหลังก็ได้...} ผมที่แอบถอนหายใจก็ไม่ได้พูดอะไรต่อ ได้แต่รอพี่ภาคว่าเขาจะพูดอะไรอีกหรือเปล่า {วันนี้พี่เห็นพี่เท็นเรียกตั๊บ...}
   แอ๊ด...
   “ไอ้ตั๊บ...”
   “เชี่ย !”
   ผมที่สบถออกมาก่อนจะรีบตัดสายพี่ภาคทันทีเมื่อพี่เท็นเปิดประตูห้องทำงานของเขาเข้ามา และคำสบถของเขาก็ทำเอาท่านบอสถึงกับขมวดคิ้ว
   “เป็นอะไร”
   “ปะ...เปล่าพี่ แค่ตกใจ” ผมรีบแก้ตัวก่อนจะเก็บโทรศัพท์ไว้ข้างตัวแล้วเด้งตัวลุกขึ้นนั่ง โดยตอนนี้พี่เท็นเองก็ยังหรี่ตามองมาอย่างจับผิด “อะไรล่ะพี่ ไม่มีอะไรจริงๆ”
   “หน้าตามึงไม่จริงใจเลย”
   เดี๋ยวนะ สีหน้าผมแสดงออกขนาดนั้นเลยเรอะ !
   เออ จริงๆ มันก็ไม่มีอะไรจริงๆ นั่นล่ะ ผมแค่ตกใจเพราะกลัวว่าพี่ภาคจะรู้ว่าผมโกหก แล้วยังอยู่กับพี่เท็นด้วย
   “ไม่มีอะไรจริงๆ พี่แม่งไม่เชื่อใจลูกน้องเลยว่ะ”
   “เออๆ ไม่มีก็มี จะกลับหรือยัง หรืออยากอยู่นี่ต่อ”
   “อ่า...ก็อยากพี่ เหนื่อยจะแย่...”
   “มึงไม่ได้ทำงาน”
   “เหนื่อยเพราะพี่นี่ล่ะ ยังจะมาพูดอีก !” ผมว่าก่อนจะมองพี่เท็นเคืองๆ และรีบลุกขึ้นคว้าเสื้อมาใส่ “แล้วพวกด้านล่างกลับไปหมดหรือยังครับ”
   “หมดแล้ว”
   “งั้นผมกลับก่อนนะพี่ ไม่ไหวละ ปวดตัวไปหมด” ผมว่าก่อนจะยกมือไหว้พี่เท็นแล้วเตรียมเดินออกจากห้อง โดยที่ท่านเจ้าของร้านก็ได้แต่ยืนมองผมเฉยๆ ไม่ได้รับไหว้ ไม่ได้บอกลา จนกระทั่งผมเดินลงมาด้านล่างแล้ว ซึ่งพี่เท็นเองก็เดินตามมาติดๆ เช่นกัน
   อ่า...กลับ...
   เดี๋ยวนะ...
   กูอยู่กับพี่เท็นนี่หว่า !
   “ไอ้ตั๊บ”
   “...”
   “มึงจะไปไหน”
   “พี่แม่ง...”
   ทำไมไม่รีบทักวะ ไม่รอให้กูเดินไปยันห้องเก่าเลยเล่า !
   โอ๊ย...อีกนิดก็จะโบกมือเรียกวินได้แล้วเนี่ย...
   “กูถามว่าจะไปไหน”
   “ไปไหนล่ะพี่ ผมลืม พี่ไม่รีบทักล่ะ เห็นผมเดินมาก็ไม่เรียก !”
   “กูก็นึกว่ามึงจะมารอที่รถ”
   “ผมลืม !”
   “บ้านะมึง โดนเอาจนสมองเลอะเลือนหรือไง กูก็ไม่ได้ทำหัวมึงกระแทกนะ”
   “โอ๊ย แล้วพี่จะมาพูดเรื่องเอาๆ ทำไมกลางแจ้งแบบนี้วะ !”
   “อยากพูด มึงมีปัญหากับเจ้านายเหรอ” พูดด้วยสีหน้าตายๆ แต่ปิดท้ายด้วยการยักคิ้วมาให้
   โฮ่ยยยย ไอ้ตั๊บจะเป็นบ้าตาย ไอ้พี่เท็นแม่งกวนบาทาสุดๆ
   “ผมไม่คุยกับพี่ละ !”
   “ไม่คุยกับกูแต่จะนั่งรถกูกลับบ้านเนี่ยนะ”
   “ขอร้องล่ะพี่เท็น พี่อย่ากวนผมมากกว่านี้เลยนะ ผมไหว้ล่ะ” ในที่สุดผมก็ทนไม่ไหวยอมยกมือไหว้ไอ้พี่หน้าตายที่กวนประสาทสุดๆ ก่อนจะยอมเดินตามเขามาที่รถ
   “กูกวนมึงเหรอ ก็ปกติ”
   คือไอ้ปกติของพี่นี่ล่ะที่ทำเอาผมจะเป็นบ้า !
   แต่แม่งพูดไม่ได้ครับ เดี๋ยวโดนไล่ออก !
   “ช่างมันเถอะพี่ กลับห้องกัน ผมโคตรง่วง”
   ผมพูดและก้มมองนาฬิกาข้อมือก็ได้แต่ถอนหายใจ ตอนนี้ตีสามกว่าแล้วผมกับพี่เท็นยังไม่ออกจากระยะของร้านเลย แล้วตอนนี้ผมก็อยากนอนสุดๆ แล้วด้วย ขนาดทำงานจนขาแข็งยังไม่รู้สึกอ่อนเพลียเท่านี้ บางทีทำงานแล้วไปต่อด้วยเซ็กซ์ผมยังคึกได้ยันอีกวันเลย
   แล้วนี่อะไร โดนกระทำแค่ไม่กี่ชั่วโมงก็แทบเดี้ยง เพราะไอ้พี่เท็นคนเดียวเลย ให้ตายสิ !
   “กูรู้นะว่ามึงด่ากูในใจ...”
   “อะไรพี่ ใส่ร้ายว่ะ”
   ผมแค่บ่นเถ๊อะ !
   “หึ...” พี่เท็นที่เดินไปขึ้นอีกฝั่งก็หัวเราะแค่นั้น ส่วนผมที่ทำหน้าที่นั่งข้างๆ เขาก็ได้แต่บ่นเบาๆ กับตัวเอง ก่อนที่หัวจะโดนโยกโดยคนข้างตัวที่ทำหน้าที่เป็นคนขับรถ มีสถานะเป็นเจ้านาย และเป็นคนที่ผมเพิ่งมีเซ็กซ์มาด้วยสดๆ ร้อนๆ “ขี้โวยวาย”
   “เดี๋ยว...”
   “งอแงเป็นเด็กๆ เลยนะมึง”
   คนข้างๆ ผมว่าโดยที่มือก็โยกหัวไปด้วย ทำให้ผมต้องหันไปขมวดคิ้วใส่อีกฝ่าย แต่พี่เท็นก็แค่ส่งยิ้มกลับมาเท่านั้น ผมเลยได้แต่ยอมสงบปากสงบคำไม่เถียงกลับแล้วหันหน้าหนีแทน
   “รีบกลับห้องเถอะพี่เท็น ผมอยากนอนแล้วจริงๆ”
   “อืม”
   พี่เท็นขานรับอย่างว่าง่ายก่อนจะปล่อยมือออกจากหัวของผมแล้วไปสนใจกับการขับรถแทน ทำให้ผมได้แต่เอนหัวพิงกระจกแล้วมองออกไปด้านนอก ซึ่งวิวตอนกลางคืนในเมืองก็ไม่ค่อยน่าดูนัก เพราะมองไปทางไหนก็เห็นเพียงแค่ตึกแถวสูงๆ เท่านั้น
   ชินซะแล้ว...
   ผมที่ตอนนี้ตาจะปิดอยู่รอมร่อก็เลิกฝืนตัวเองแล้วหลับตาลง ไม่นานสติที่มีทั้งหมดของผมก็ดับวูบลง โดยในหัวก็คิดพะวงอยู่เพียงเรื่องเดียว
   ไอ้พี่เท็น...
   ห้ามลักหลับผมนะเว้ย...

#เช้า
   “อื้ออออออออออออออ ~”
   ผมที่ครางรับแสงแดดยามเช้ายาวๆ ก็บิดขี้เกียจบนเตียงนุ่มก่อนจะพลิกตัวคว้าหมอนข้างมากอดไว้อย่างสบายใจ และรับรู้ได้ถึงเนื้ออุ่นๆ ของคนข้างตัว
   ผมไม่ได้ตื่นเต้นกับการมีพี่เท็นนอนข้างๆ แล้ว เพราะเป็นแบบนี้มันก็อุ่นดี
   “ไอ้ตั๊บ...”
   ยกเว้นแต่ไอ้พี่บ้านี่จะกวนผมแต่เช้านี่ละ...
   “งืม...” ผมครางรับเพียงแค่นั้นแล้วก็ซุกหัวลงกับหมอนข้างนิ่มๆ โดยไม่สนใจอีกสิ่งมีชีวิตบนเตียงที่อยู่ข้างกาย
   “หันมานี่”
   แต่เขาก็สนใจผมล่ะนะ
   แรงจากคนข้างๆ ที่ดึงร่างของผมเข้าไปหาแล้วจับพลิกอย่างง่ายดาย ซึ่งผมก็งงตัวเองเหมือนว่าทำไมถึงได้พลิกตามแรงเขาง่ายขนาดนี้
   “พี่เท็น...” ผมเรียกชื่ออีกฝ่ายด้วยน้ำเสียงงัวเงีย แต่ดูเหมือนจะพูดอะไรมากไม่ได้ เมื่อใบหน้าดันไปซุกเข้ากับเนื้ออุ่นๆ ของอีกคนแล้ว ซึ่งผมเองก็ไม่อยากจะลืมตารับรู้มันเหมือนกัน เลยได้แต่นอนอยู่แบบนั้นปล่อยให้พี่เท็นเขากอดให้พอใจ
   สบายกว่าที่คิด เพราะงั้นหลับต่อแม่ง...
   Zzzzz...

   “พี่เท็น ผมออกไปข้างนอกนะ”
   “ไปไหน”
   “ไปโอนเงินให้แม่ วันนี้เงินเดือนออก” ผมว่าก่อนจะสวมเสื้อผ้าหลังที่อาบน้ำล้างหน้าล้างตาในตอนเช้าเสร็จ ซึ่งพี่เท็นที่ตอนนี้ยกจานอาหารออกมาวางไว้ที่โต๊ะก็ได้แต่ขมวดคิ้วมองมาทางผม “แป๊บเดียวพี่ เดี๋ยวจะรีบกลับมา”
   “กินข้าวก่อนแล้วค่อยไป”
   “อ่า...” ผมมองคนที่ถือจานข้าวออกมาก็ได้แต่ทำหน้าหนักใจ เพราะปกติผมจะรีบออกไปโอนเงินให้แม่แต่เช้าเพราะกลัวแม่จะมีเรื่องต้องรีบใช้เงิน แต่เมื่อเห็นกับข้าวที่พี่เท็นทำไว้ก็อดเกรงใจไม่ได้
   แต่ผมวิ่งเร็วนะเว้ย ตู้โอนก็อยู่ไม่ไกลจากที่นี่ด้วย !
   “รีบขนาดนั้นเลยเหรอ”
   “อืม กลัวพวกมันมาทวงหนี้แม่อ่ะ ผมไม่รู้ว่ามันจะมาตอนไหนกัน”
   “ให้กูโอนให้มั้ย”
   “เฮ้ย ไม่ต้องพี่ เดี๋ยวผมจัดการเอง” ผมรีบพูดขึ้นเมื่อเห็นว่าพี่เท็นควักโทรศัพท์ขึ้นมา ซึ่งผมรู้ว่าเขาใช้จ่ายเรื่องเงินสะดวก และผมเองก็ไม่มีเวลาไปจัดการอะไรกับเทคโนโลยีสะดวกๆ ในปัจจุบันนัก ยังคงวิ่งไปโอนตู้เหมือนอย่างเคยเพราะมีเรื่องให้โอนเงินก้อนเดือนละครั้งเท่านั้น “เอ่อ...งั้นผมขอวิ่งไปโอนก่อนแป๊บนึงนะพี่เท็น ผมคิดว่าเดี๋ยวประมาณสิบเอ็ดโมงแม่น่าจะต้องไปฝากเขากดเงินแล้วล่ะ ตู้อยู่ใกล้ๆ เดี๋ยวผมวิ่งไปแป๊บเดียว”
   “...”
   “แป๊บเดียว...พี่รอผมกินข้าวด้วยนะ...”
   “อืม”
   ในที่สุดพี่เท็นกับรับปากอย่างว่าง่าย ทำให้ผมถอนหายใจออกมา ก่อนจะเดินไปสวมรองเท้าแล้วออกจากห้อง โดยที่พี่เท็นก็หนีเข้าห้องน้ำไปแล้ว ผมที่ออกมากจากคอนโดหรูเพื่อไปหาตู้โอนเงินก็ได้แต่มองไปรอบๆ ถึงผมจะอยู่ที่นี่มาได้สักพักแต่ก็ยังไม่ชินกับสถานที่สักที เพราะปกติก็ติดแง่กอยู่ที่ห้องของพี่เท็นเท่านั้น ไม่เคยลงมาสำรวจ
   อ่า...ผมว่าผมเคยเห็นตู้อยู่แถวนี้สิ...
   ผมเดินมองไปรอบๆ อีกครั้ง และโชคดีที่เห็นว่ามีตู้โอนเงินของธนาคารที่ผมใช้อยู่ห่างออกไปไม่ไกล นัก ผมเลยรีบไปจัดการธุระของตัวเองให้เสร็จเพื่อที่จะกลับไปหาคนที่รอกินข้าว และก็ต้องตกใจเมื่อเห็นว่าเงินเดือนเดือนนี้ของผมมากกว่าปกติ ทั้งๆ ที่ผมหยุดงานไปหลายวัน เลยได้แต่แอบหงุดหงิดพี่เท็นที่เป็นเจ้าของเงิน และหงุดหงิดตัวเองเมื่อรู้สึกว่าดันไปเอาเปรียบพนักงานคนอื่นที่ทำงานงกๆ เข้าให้แล้ว
   ให้ตายสิ คนอื่นรู้นี่เขาเกลียดพี่เท็นได้เลยนะ
   ผมรับกระดาษแผ่นเล็กๆ มาจากตู้หลังจากที่สามารถโอนเงินให้ ก่อนจะโทรไปบอกทางคนที่อยู่ต่างจังหวัด ผมกับแม่คุยกันไม่เยอะ ถามสารทุกข์สุขดิบกันบ้างนานๆ ครั้ง ไม่มีอะไรมากกว่านั้น แม่ไม่รับรู้ความเป็นอยู่ของผม ส่วนผมเองก็รับรู้แค่ว่าต้องส่งเงินให้แม่เพื่อจ่ายหนี้ ค่าเรียนน้อง ค่ายาแม่ ค่ากินอยู่ก็เท่านั้น
   ชีวิตผมแม่งวนอยู่แค่นี้จริงๆ
   “ตั๊บ...”
   ผมสะดุ้งเมื่อเสียงเรียกคุ้นหูดังขึ้น ก่อนจะหันไปมองก็ต้องเบิกตากว้าง ซึ่งคนเรียกไม่ได้แปลกหน้าสำหรับผม แต่แค่แปลกใจว่าทำไมเขาถึงมาอยู่แถวนี้ได้
   “พะ...พี่ภาค...”
   “ไง มาทำอะไรแถวนี้เหรอ”
   “อ่า...ผมมาโอนเงินครับ แล้วพี่ภาคล่ะ” ผมตอบออกไปโดยพยายามฝืนยิ้มออกมาให้ดูปกติที่สุด เพราะยังไม่หายตกใจเมื่อเจอเขา
   แน่นอนล่ะว่าใครเจอผมที่นี่ก็ต้องสงสัยทั้งนั้น ว่าคนจนๆ อย่าผมมาทำอะไรในเขตคอนโดหรูของคนมีอันจะกินแบบนี้ จะว่าคบเพื่อนก็ไม่ใช่ เพราะไอ้ตั๊บไม่เคยมีเพื่อนรวย
   “พี่มาทำธุระแถวนี้ บังเอิญมาเจอตั๊บพอดีเลย”
   “นั่นสิเนอะ ผมก็เหมือนกัน บังเอิญมาเจอพี่...”
   “งั้นไปกินข้าวด้วยกันมั้ย พี่ยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลยเนี่ย”
   “...”
   “หรือตั๊บไม่ว่าง นัดกับใครไว้หรือเปล่า”
   “เปล่าพี่เปล่า ไม่ได้นัด”
   เหมือนความฉิบหายจะมาเยือนยังไม่รู้ คือไม่ได้นัดใครไว้ แค่มีคนหน้าตายรอกินข้าวอยู่เท่านั้นเอง...
   ผมที่ตอนนี้ทำหน้าไม่ถูกไปแล้วก็ได้แต่ส่งยิ้มเหยๆ ไปให้พี่ภาค ซึ่งอีกฝ่ายก็ไม่ได้ตะขิดตะขวงอะไรกับท่าทางของผมก่อนจะสรุปเสร็จสรรพ
   “งั้นไปกินข้าวเป็นเพื่อนพี่หน่อยนะ”
   ส่วนผมเองก็ได้แค่ตอบว่า...
   “ครับ...”
   หาเรื่องใส่ตัวแล้วมั้ยล่ะไอ้ตั๊บ
   ขอโทษนะพี่เท็นนนนนนน !!
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 20-12-2018 19:02:17
เงาหัวหายเริ่มเห็นลางๆ แล้ว  :ling3:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 20-12-2018 19:45:09
ส่งข้อความบอกสามีก่อนเงาหัวจะไม่มีนะตั๊บนะ เราเป็นห่วงอยู่ห่างๆ 555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 20-12-2018 20:47:37
 :laugh:


 :L1: :pig4: :L1:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 20-12-2018 20:49:35
หาเรื่องตลอด555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: JanTi ที่ 20-12-2018 21:23:05
ช่วงล่างพัแน่ๆตั๊บเอ้ย :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 20-12-2018 22:07:11
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-12-2018 03:09:42
เละแน่ๆ
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 10 (20.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: Pe_no ที่ 21-12-2018 14:00:37
หาเรื่องเก่ง55555 :mew2:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 21-12-2018 19:07:31
ตอนที่ 11


   “กลับดีๆ นะครับพี่ภาค”
   “อืม ยังไงไว้เจอกันที่ทำงานนะ”
   “ครับ”
   ผมที่ยืนส่งอีกคนขึ้นแท็กซี่ก็ได้แต่ฝืนยิ้มออกไป และเมื่อคนร่วมโต๊ะอาหารมื้อเช้าของผมออกไปจนลับสายตา ตัวเองก็ต้องรีบก้มดูนาฬิกาและโบกแท็กซี่คันต่อไปทันที
   สิบเอ็ดโมง !
   พี่ภาคนะพี่ภาค แม่งกินนานไม่พอ ชวนมาไกลด้วย !
   โอ๊ยยย กลับไปโดนพี่เท็นโกรธแน่ๆ
   ผมที่รีบย้ายตัวเองขึ้นรถแท็กซี่แล้วบอกจุดหมาย ซึ่งตลอดเวลาที่นั่งรถก็อยู่ไม่สุขนัก แต่ก็ทำได้แค่ภาวนาในใจขอให้พี่เท็นอย่าโมโหก็พอ แต่ดูเหมือนสิ่งที่ผมควรร้องขอมากที่สุดตอนนี้ควรจะเป็นขอให้ตัวเองรอดพ้นปลอดภัยมากกว่า
   ระ...หรือว่าผมควรจะหนีไปเลยดีนะ...
   ไม่ได้ ยังต้องพึ่งเงินเดือนของพี่เท็นอยู่ !
   “โอ๊ย ไอ้บ้าตั๊บ !”
   ผมที่พูดด่าตัวเองขึ้นมาก่อนจะต้องยิ้มเหยๆ เมื่อเห็นสายตาของลุงคนขับที่สะดุ้งแล้วมองมาทางผมอย่างไม่ไว้ใจ ก่อนที่ตัวเองจะต้องหลบสายตาของเขาจนกระทั่งถึงที่หมาย เมื่อจ่ายเงินเสร็จผมก็รีบลงจากรถแล้วตรงเข้าไปทางคอนโดที่เพิ่งออกมาไม่กี่ชั่วโมงก่อนทันที และดูเหมือนหัวใจของผมจะเต้นแรงจนห้ามไม่อยู่ซะแล้ว
   เอาน่าไอ้ตั๊บ พะ...พี่เท็นเขามีเหตุผล...
   เหรอ !
   ผมที่ตอนนี้สูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วค่อยๆ ก้าวเข้าไปในลิฟต์ และยิ่งลิฟต์ขึ้นสูงเท่าไหร่หัวใจของผมก็ยิ่งเต้นแรงเท่านั้น ก่อนจะพยายามตั้งสติและคิด ‘ข้อแก้ตัว’ กับพี่เท็น เพื่อขอให้เขาเห็นใจ
   ไม่สิ ผมไม่ได้ผิดอะไรสักหน่อย ก็แค่...
   บอกให้เขารอกินข้าว...
   เออ ผิดก็ได้ ผิดเต็มๆ เลย !
   ผมที่ทึ้งหัวด้วยความหงุดหงิดหลังจากที่ไม่ว่าจะถกเถียงกับตัวเองยังไงก็ได้คำตอบว่าเรื่องนี้เป็นผมที่ผิดเต็มๆ ส่วนพี่เท็นนั้นเป็นคนโดนกระทำ และถ้าพี่เขายังรอผมกินข้าวอยู่ผมคงจะรู้สึกผิดเข้าไปอีก
   คงไม่หรอก...พี่เท็นไม่รอผมหรอก...
   มั้ง...
   ติ๊ง ~
   เสียงลิฟต์เรียกสติผมที่ตอนแรกยังคงเถียงกับตัวเองไม่หยุด ก่อนจะพยายามสูดหายใจเข้าลึกๆ อีกครั้งเมื่อใกล้เวลาที่จะต้องเผชิญหน้ากับพี่เท็นแล้ว ผมก็แค่ต้องทำใจกล้าๆ ทำผิดก็ต้องกล้ารับ ไม่เป็นไรหรอก พี่เท็นไม่ทำร้ายผม อย่างมากเขาก็แค่กดผมให้จมเตียงเท่านั้น...
   ยอมรับว่ากูกลัว !
   ผมที่ตอนนี้ใกล้จะสติแตกแล้วก็ต้องดึงสติกลับมาอีกครั้งเมื่อประตูลิฟต์ค่อยๆ เปิดออก และสภาพผมที่กำลังพยายามดึงสติกลับมาก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อคนที่คิดว่าอยู่ที่ห้องตอนนี้มาอยู่ที่หน้าลิฟต์ และผมที่ตั้งใจว่าจะออกไปทำใจที่หน้าห้องเขาก่อนแล้วค่อยเข้าไปเผชิญหน้าตรงๆ จะเริ่มสติแตกเข้าจริงๆ แล้ว
   “พะ...พี่เท็น”
   “ไอ้ตั๊บ...”
   “อึก...”
   “มึงไปไหน...”
   ผมที่มองหน้าคนที่ตอนนี้จ้องกลับมาด้วยสายตาดุๆ มือก็เอื้อมไปกดประตูลิฟต์รัวๆ ให้ปิด และแน่นอนว่าคนด้านนอกเองก็ตกใจกับการกระทำของผม และเขาก็รีบแทรกตัวผ่านประตูลิฟต์ที่กำลังจะปิดลงเข้ามาทันที
   “พี่เท็น...!”
   “มึงจะไปไหน”
   “ปะ...ไปข้างล่างแป๊บนึงพี่ ผมลืมไปว่าลืมซื้อของ...” ผมที่ตอนนี้แก้ตัวแล้วพยายามหลบหน้าคนที่กำลังทำหน้าโหดตรงหน้า ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อแขนโดนจับแล้วกระชากเข้าไปหา “พี่...”
   “ไปไหนมา”
   “...”
   “กูกำลังลงไปตามมึง”
   “คือ...ผม...”
   “อย่าโกหกกู” สายตาที่จับจ้องเข้ามาทำให้ผมกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่ พลางมองเขาด้วยสายตาหวั่นๆ ก่อนที่ตัวเองจะค่อยๆ พูดออกไป
   “ผะ...ผมว่าเราออกจากลิฟต์ไปคุยกันในห้องดีมั้ยพี่เท็น...”
   “ก็ได้” พี่เท็นขานรับอย่างว่าง่าย ก่อนจะหันไปกดเปิดประตูลิฟต์ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้วเมื่อคนจากชั้นล่างสุดดันกดมันซะก่อน “ไม่ทันแล้ว คุยในลิฟต์ก็ได้ แล้วค่อยขึ้นมาใหม่”
   “อึก...”
   “ว่าไง จะตอบกูได้หรือยังว่ามึงไปไหนมา”
   “คะ...คือ...”
   “ไอ้ตั๊บ” คนตรงหน้ายังจ้องเขม็งมาทางผม ทำให้ตัวเองแทบจะยกมือไหว้เขา ก่อนจะเลือกถามสิ่งที่สงสัยออกไป
   “พี่เท็นกินข้าวหรือยัง...”
   “อย่าเปลี่ยนเรื่อง”
   “ตอบผมก่อนสิ แล้วผมจะตอบพี่ทุกเรื่องเลย !” ผมที่พูดออกไปทำเอาคนตรงหน้าขมวดคิ้วและผมก็ได้แต่ภาวนาให้เขาไม่ได้รอผม...
   “ยัง”
   แต่ดูเหมือนว่าผมจะทำผิดเข้าให้แล้ว...
   โคตรรู้สึกแย่เลยไอ้ตั๊บ...
   “ทะ...ทำไมพี่ไม่กินวะ ถ้าเห็นผมหายไปนานพี่ก็กินก่อนสิ จะรอทำไม !”
   “ก็มึงบอกให้รอ”
   “เออ ผมบอกก็จริง แต่ถ้าผมไม่กลับมาพี่ก็ควรกินก่อนมั้ยวะ ไม่ใช่รอ !”
   “แล้วถ้ามึงไม่กลับมา มึงคิดว่ากูจะกินข้าวลงเหรอ สิ่งที่กูต้องทำคือกูต้องออกไปตามหามึง !” เสียงของพี่เท็นทำให้ผมที่จ้องหน้าเขาอยู่ต้องหุบปากเงียบกริบเมื่อคิดว่าเถียงคนๆ นี้ไม่ได้ซะแล้ว และเป็นจังหวะเดียวที่ลิฟต์ลงมาถึงชั้นล่างและคนที่เรียกมันลงมาก็คงจะตกใจที่เห็นเราสองคนทำท่าจะมีเรื่องกันเลยไม่ยอมก้าวเข้ามาสักที พี่เท็นเลยตัดปัญหาโดยการกดชั้นห้องของพี่เขาอีกครั้ง ประตูลิฟต์จึงปิดลงแล้วเลื่อนขึ้นโดยที่ด้านในก็มีแค่ผมกับเขาเหมือนเดิม “มึงจะตอบกูได้หรือยัง”
   ตามด้วยเสียงโหดๆ ของคนตรงหน้าผมที่ทำให้ผมผวาไปทั้งร่าง...
   “พี่แม่งโง่ว่ะ พี่จะรอทำไมวะ...”
   “ไอ้ตั๊บ...!”
   “ผมโคตรรู้สึกผิดเลยเนี่ย !” ผมพูดเสียงดัง ทำเอาพี่เท็นที่ตอนแรกมองมาอย่างไม่ชอบใจก็นิ่งไปทันที ส่วนผมเองตอนนี้ก็ได้แต่หลบหน้าหลบตาเขาเท่านั้น และไม่นานประตูลิฟต์ก็เปิดออกอีกครั้งเมื่อมาถึงที่หมาย และคนข้างๆ ผมก็รีบฉุดแขนของผมออกจากลิฟต์ให้เดินตามเขาไปที่ห้องทันที
   ห่าเอ๊ย ว่าจะไม่กลัวแล้วนะ แต่พอจะอยู่กันสองต่อสองทีไรกลัวโดนพี่เท็นกระทืบทุกที
   “ไว้ค่อยมาแก้ตัวในห้อง”
   “...”
   “ถ้าคำพูดมึงฟังไม่ขึ้น มึงโดนแน่ไอ้ตั๊บ”
   คนที่เดินนำหันมาหมายหัวผม ทำให้ตัวเองได้แต่กลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก และไม่นานเราทั้งคู่ก็มายืนประชันหน้ากันในห้อง ซึ่งพี่เท็นตอนนี้กำลังยืนกอดอกรอคาดคั้นคำตอบจากผม พอหันไปมองทางโต๊ะอาหารก็เห็นว่ากับข้าวทุกอย่างที่พี่เขาทำไว้ยังอยู่ครบ เพิ่มความรู้สึกผิดให้ผมเข้าไปอีก
   “พี่เท็น”
   “ว่า”
   “ผมไปเจอพี่ภาคมา”
   “...”
   “ขะ...เขาชวนผมไปกินข้าว...”
   “แล้วมึงก็ไปกับเขา”
   “ก็ผมคิดคำปฏิเสธไม่ออกนี่หว่า !” ผมพูดขึ้นโดยทำใจกล้าสบตาพี่เท็น แต่ดูเหมือนจะมองได้แป๊บเดียวก็ต้องหลบตาลง “พี่ภาคเหมือนจะรู้เลย...”
   “รู้อะไร”
   “เขาเหมือนมาจับผิดผม ผมกลัวเขารู้ว่าผมอยู่กับพี่”
   “กลัวทำไม”
   “ผมไม่อยากให้คนอื่นรู้ ยิ่งผมนอนให้พี่เอาแบบนี้ผมยิ่งไม่อยาก !” ผมพูดขึ้นโดยตอนนี้รู้สึกแย่ก็ว่าใช่ที่ทำให้พี่เท็นต้องอดมื้อเช้า และรู้สึกไม่ชอบใจนักกับเรื่องที่เกิดขึ้น “พี่เองก็ห้ามบอกใคร...”
   “มึงมันบ้าไอ้ตั๊บ”
   “ว่าใครบ้า...!” ผมที่ตอนแรกกำลังจะเงยหน้าขึ้นไปเอาเรื่องพี่เท็นก็ต้องหุบปากแล้วผงะถอยหลังเมื่อคราวนี้พี่เท็นก้าวพรวดเข้ามาหาผมแล้วเอื้อมมือมาจับแขนไว้ จนตัวเองตกใจเพราะกลัวว่าอีกฝ่ายจะทำอะไรกับผมหรือเปล่า “พี่เท็น ผมขอโทษ”
   “ขอโทษไว้ทีหลัง กูไม่ทำตามที่มึงสั่งหรอก กูอยากบอกใครกูก็จะบอก”
   “...”
   “มึงเป็นของกูไอ้ตั๊บ”
   “ไม่เอาดิพี่...”
   “แล้วสรุปไปทำอะไรกันมา”
   สายตาดุๆ ที่จ้องมาทางผมแล้วเปลี่ยนกลับมาเป็นเรื่องเดิม ทำให้ตัวเองที่ดูเหมือนจะสั่งอะไรเขาไม่ได้จริงๆ ได้แต่ถอนหายใจยอมแพ้แล้วปล่อยให้อีกฝ่ายคาดคั้นเท่านั้น
   “ไปกินข้าว”   
   “ทำไมไม่ปฏิเสธ”
   “ก็ตอนนั้นคิดไม่ออก”
   “คิดไม่ออกหรือมึงแค่อยากไปกินข้าวกับเขา”
   “บ้าหรือไงพี่ ผมบอกให้พี่รอนะ !”
   “บอกให้รอแล้วทำไมไม่กลับมา”
   “ก็บอกว่าคิดคำปฏิเสธไม่ออกไงวะ พี่ภาคเขามองเหมือนจับผิดผมได้อ่ะ” ผมพูดไปตามความจริง ซึ่งผมเองก็พอจะดูออกว่ามันไม่ใช่ความบังเอิญนักที่พี่ภาคมาอยู่ที่นี่ ทั้งผมและเขาคงไม่มีใครจำเป็นที่ต้องมาที่นี่ ถ้ามันไม่มีเรื่องให้ต้องมาจริงๆ
   อย่างผม ผมมีเท็น แล้วพี่ภาคล่ะ เขาไม่ได้มาหาใคร ธุระของเขาคืออะไร
   ไหนจะสายตาที่เหมือนจะมองผมทะลุปรุโปร่งอีก
   ให้ตายสิ อันตราย...
   “ไอ้ตั๊บ”
   “หะ...หืม...”
   “จับผิดอะไรของมึง มึงทำอะไรผิด ใครถามก็แค่ตอบไปสิ จะมาทำให้ตัวเองลำบากทำไม ไม่ต้องโกหก ตอบไปเลยว่าอยู่กับกู เป็นอะไรกับกู กูอนุญาต”
   “...”
   “หรือจะให้กูบอกว่าเป็นคำสั่ง”
   “พี่ใจเย็นดิวะ...ผมยังไม่พร้อมบอกใครจริงๆ”
   “ทำไม คนของมึงมันเยอะนักเหรอ ให้กูเคลียร์ให้มั้ย”
   “ไม่ใช่เว้ย พี่เข้าใจมั้ย ว่าพี่เป็นเจ้านายอ่ะ โคตรรวยด้วย แล้วผมเป็นแค่พนักงานจนๆ เป็นเกย์ที่ไม่ได้รับให้คนอื่น อยู่ๆ แม่งมานอนให้พี่เอาอย่างเดียวแบบนี้ ผมกลัวว่าคนอื่นเขาจะแบบ...”
   “แบบ ?”
   “มองว่าแบบ...”
   “...”
   “ผมเกาะพี่กินอ่ะ...” ผมอ้อมแอ้มตอบ
   “...”
   “คือมันเป็นความรู้สึกลึกๆ เว้ยพี่ พี่เข้าใจมั้ย แต่พี่รวยมาตั้งแต่เกิดพี่คงไม่เข้าใจหรอก แล้วพี่คงไม่ได้ไปเกาะใครกิน แต่ผมอ่ะ อยู่ๆ แม่งมาพัวพันกับพี่ ไม่สิ ต่อให้คนอื่นรวยๆ ผมก็ไม่คิดจะไปหาเขาหรอก ผมไม่อยากให้คนอื่นมองผมแบบนั้น...”
   “...”
   “ถ้าไม่เป็นพี่ผมก็ไม่คิดจะไปนอนให้ใครเอาอยู่แล้ว”
   “พูดดี” อยู่ๆ พี่เท็นที่ตอนแรกยืนฟังผมพูดอยู่อย่างเดียวก็เผยรอยยิ้มออกมา ก่อนจะเอื้อมมือมาลูบใบหน้าผมเบาๆ “ครั้งนี้กูให้อภัยมึงก็ได้ งั้นตอบกูมาอีกข้อสิ”
   “อือ”
   “ทำไมถึงให้แค่กู”
   “อ่า...เรื่องนี้มันค่อนข้างจะพูดยากอ่ะพี่”
   “หลงรักกูแล้วเหรอ”
   “บ้าสิ ไม่ใช่เว้ย !” ผมรีบพูดขึ้น ทำเอาคนที่ทำหน้าพออกพอใจตอนแรกหน้าตึงขึ้นมาทันที ทำให้รู้แล้วว่าผมพูดจาไม่เข้าหูเขาให้แล้ว “จะ...ใจเย็นเนอะ พี่อยากรู้จริงๆ เหรอ”
   “อยาก”
   “เอ่อ...งั้นผมขอคิด...”
   “พูดมาเลย เอาตามความจริง”
   “ผมรู้น่า ผมโกหกไม่เก่งอยู่แล้ว”
   “พูด !”
   “ผมกลัวพี่ไล่ออก !” ผมที่หลับตาพูดขึ้นเสียงดังตอนนี้ก็ไม่อยากจะนึกถึงหน้าพี่เท็นนัก ก่อนจะค่อยๆ ลืมตามองหน้าเขาที่ตอนนี้เรียบนิ่งจนตัวเองขนลุกซู่ “ผะ...ผมยังต้องใช้จ่ายจากเงินเดือนพี่อยู่นะ พี่คิดว่าถ้าเป็นคนอื่นที่ทำแบบนี้กับผม ผมจะอยู่เหรอ ไม่มีทางหรอก ผมหนีไปสุดขอบโลกแล้ว จะกระทืบมันก่อนไปด้วย”
   “...”
   “แต่ตอนนี้ผมทำใจได้แล้วนะ ที่จะยอมแค่พี่ เหวอ...!” ผมที่ตอนแรกพูดไม่หยุดก็ต้องเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆ พี่เท็นมันก็ยกผมขึ้นพาดบ่าอย่างง่ายดาย จนไม่คิดว่าผู้ชายตัวใหญ่ๆ อย่างผมจะโดนแบบนี้ได้ ซึ่งผมยอมรับข้อนี้ไปแล้ว ถ้าอยู่กับพี่เท็นผมจะเป็นรองทั้งหมด
   แต่แบบนี้มันไม่ได้ทำให้รู้สึกดีเลยนะเว้ย !
   “มึงพูดจาไม่ดี กูไม่ให้อภัยมึงแล้ว”
   “ฮะ...เฮ้ยพี่เท็น ไม่เอาสิวะ !”
   “พูดจาไม่เพราะ มึงโดนอีกกระทง”
   “เฮ้ยพี่ เดี๋ยวๆๆๆๆ ปล่อยผมนะ !” ผมที่ตอนนี้พยายามดิ้นอยู่ก็โดนคนตัวสูงอุ้มมาที่โซฟาตัวใหญ่ในห้อง ก่อนที่เขาจะค่อยๆ วางผมลง ซึ่งผมก็ต้องขอบคุณพี่เขามากที่ไม่จับผมโยนลงให้ร่างแหลก ก่อนที่คนตรงหน้าจะเข้ามาใช้แขนทั้งสองข้างขวางทางออกของผมไว้ “พี่เท็น...”
   “กูไล่มึงออกจากงานดีมั้ย”
   “ไม่ดี !”
   “งั้นก็อย่าดื้อกับกู”
   “ผมเนี่ยนะดื้อกับพี่ แค่นี้ก็ไม่รู้จะยอมพี่ยังไงแล้ว !” ผมพูดขึ้นพลางจ้องใบหน้าของเขาไปด้วย ถ้าถามว่าผมเอาความใจกล้ามาจากไหน คงเป็นเฉพาะแค่ตอนที่ผมพูดความจริงล่ะมั้ง
   ความจริงตอนนี้คือผมยอมแค่พี่เท็นเท่านั้นจริงๆ
   คนตรงหน้าผมไม่ได้ตอบอะไรออกมา เขาได้แต่จ้องหน้าผมกลับมาก่อนจะขยับเข้ามาแล้วทาบริมฝีปากลงบนหน้าผากของผมเบาๆ และนั่นมันก็ทำให้ผมชาวาบไปทั้งตัว มันอ่อนโยนจนผมไม่คิดว่าคนอย่างพี่เท็นจะแสดงออกมาได้ ถ้านี่คือการลงโทษของเขา ผมคิดว่ามันโคตรดี...
   แต่อย่ามาทำให้ผมหวั่นไหวแบบนี้สิวะ...
   “ไอ้ตั๊บ...”
   “พี่เท็น ผมยอมแค่พี่แล้วจริงๆ แค่พี่คนเดียว...”
   ผมพูดย้ำกับความจริงตอนนี้ ซึ่งพี่เท็นเองดูเหมือนจะไม่ได้รู้สึกดีกับคำพูดว่ายอมของผมนัก ก่อนที่เขาจะจับมือของผม...
   แล้วบีบ...
   กร็อบ !
   “หึ...”
   “โอ๊ย ไอ้พี่บ้า พี่ทำอะไรวะเนี่ย เจ็บนะ !!” ผมร้องออกมาเสียงดังโดยที่จ้องหน้าพี่เท็นไปอย่างเอาเรื่องหลังจากที่โดนคนตรงหน้าใช้มือใหญ่ๆ ของเขาบีบแรงๆ ที่มือ จนปวดหนึบ แล้วรีบชักมือตัวเองออกมากุมไว้ด้วยความเจ็บปวด ก่อนที่มือที่ว่าจะเปลี่ยนเป็นจับคางของผมให้เงยขึ้นสบตากับเขา
   แม่งชอบใช้ความรุนแรง !
   “ต่อไปให้พูดคำว่าเต็มใจ ไม่ใช่ยอม”
   “อะไรของพี่วะ !”
   “เข้าใจมั้ย ไอ้เด็กมีปัญหา”
   “ไอ้บ้าพี่เท็น อย่ามาพูดแบบนี้นะเว้ย ผมอายุยี่สิบห้าแล้วนะ ไม่ใช่เด็ก !”
   “มึงมันทำตัวเหมือนเด็ก” คนตรงหน้าผมหรี่ตามองมาทำให้ตัวเองได้แต่ส่งเสียงไม่พอใจในลำคอ ก่อนจะหลบสายตาของเขาจนได้ เพราะรู้ว่ายังไงก็คงไม่มีทางสู้พี่เท็นได้แน่ๆ “ไปกินข้าว”
   “ห๊ะ !”
   “กินข้าวไง บอกให้กูรอกินพร้อมมึง ก็มากินด้วยกันซะ”
   “มะ...ไม่ไหวหรอกพี่ ผมกินไปกับพี่ภาคตั้งเยอะแล้วอ่ะ...”
   ผมพูดตามความจริง หลังจากที่กินข้าวมื้อเช้าไปสามจานโดยคิดว่าแทนมื้อกลางวันไปด้วยเลย ส่วนพี่ภาคเองก็กินช้ามากจนผมต้องสั่งมาเรื่อยๆ ตอนนี้ท้องแน่นจนไม่สามารถยัดอะไรเพิ่มได้แล้ว แค่ขยับตัวยังจุก
   “ไม่ไหวก็ต้องกิน”
   “โธ่ พี่เท็น สงสารผมเถอะ”
   “แล้วมึงไม่สงสารกูเหรอ ให้กูนั่งกินข้าวคนเดียว”
   “พี่อย่ามาเรียกร้องเป็นเด็กๆ น่า แค่นั่งกินข้าวคนเดียวเอง”
   “ถ้ามึงว่ากูเด็กอีกที กูจับมึงกินแทนข้าวแน่”
   “ครับๆ ขอโทษครับ” ผมรีบพูดขึ้นเมื่อรู้ว่านี่ไม่ใช่คำขู่
   โด่ ทีว่าคนอื่นละไม่เป็นไร โดนเปรียบเปรยนิดนึงทำอารมณ์เสีย...
   ชิส์ !
   “มากินข้าว”
   “ครับๆ”
   ผมที่ตอนนี้ยอมอีกฝ่ายแต่โดยดีก็ได้แต่มองร่างสูงที่ปล่อยผมให้เป็นอิสระ ก่อนจะลุกขึ้นเดินเข้าครัวไป ส่วนผมเองก็ได้แต่ลุกตามแล้วเดินไปนั่งที่โต๊ะกินข้าวที่ที่มีกับข้าววางไว้ส่วนหนึ่ง และเห็นว่าพี่เท็นเดินออกมาพร้อมกับจานกับข้าวอีก
   และเชื่อเถอะว่าเขาเดินเข้าออกครัวมากกว่าสามรอบ...
   “พี่เท็น ทำไมมันเยอะแบบนี้ !”
   “ทำเผื่อมึงไง”
   “บ้าหรือไง มีกันแค่สองคน พี่ทำยังกับจะเลี้ยงสิบคน !”
   “มึงก็พูดเวอร์ไป เลี้ยงมึงคนเดียวทั้งหมดนี่ล่ะ”
   “บะ...บ้าไปแล้ว...” ผมที่มองอาหารหลากหลายที่ถูกวางลงบนโต๊ะ มันมากกว่าที่ผมกินไปกับพี่ภาคซะอีก ก่อนจะมองเจ้าของห้องที่ตอนนี้เดินมาตักข้าวใส่จานผม “พี่กำลังจะลงโทษผมใช่มั้ย...”
   “คิดมาก”
   “พี่แม่ง...”
   ผมที่ตอนนี้แทบอยากจะอ้วกของเก่าออกมาแล้วเก็บท้องไว้กินของตรงหน้าอย่างเดียวก็ได้แต่มองของบนโต๊ะอย่างหวั่นๆ ถึงมันจะน่ากินขนาดไหน แต่ก็ไม่ช่วยให้ความอยากอาหารของผมกลับมาสักนิด
   แม่งแกล้งกันชัดๆ เลย ขนาดนี้ต่อให้สองคนก็เถอะ...
   หรือพี่มันทำเผื่อตอนเย็นวะ...
   “ตั๊บ ขอมือหน่อย” พี่เท็นที่ยืนอยู่ข้างๆ ผมแบมือตรงหน้า ก่อนที่ตัวเองจะมองเขางงๆ แล้วยอมยื่นมือไปให้ คนที่ทำหน้าที่ตักข้าวให้ผมก็ทำในสิ่งที่น่าตกใจอย่างกับจูบลงที่ปลายนิ้วของผมเบาๆ “มื้อนี้ผมตั้งใจทำให้คุณนะที่รัก”
   “อึก...”
   “เพราะฉะนั้นกินให้หมด”
   “หะ...”
   “กูจะไปนั่งดูหนังที่ห้องนั่งเล่น มึงก็กินของที่กูทำให้หมดด้วย”
   “ดะ...เดี๋ยวพี่เท็น แล้วพี่ไม่กินเหรอ ก็พี่ยังไม่ได้กินข้าว...”
   “มึงบ้าหรือเปล่าไอ้ตั๊บ ใครจะไปโง่รอมึง กูหิวกูก็กิน”
   “...”
   “กูไปละ ส่วนมึงไม่หมดไม่ต้องลุกออกจากโต๊ะ”
   “อะ...ไอ้พี่...”
   “ทำโทษที่มึงหนีไปกินข้าวกับคนอื่น และทำให้กูนั่งกินข้าวคนเดียว”
   “พี่เท็นแม่ง พี่แม่ง...”
   “กินให้หมด”
   ผมมองใบหน้าตายๆ ที่ยักคิ้วมาให้และสั่งคำขาด จนตัวเองแสดงท่าทีหงุดหงิดอย่างไม่ปิดบัง แน่นอนว่าคนที่เห็นท่าทางแบบนี้ของผมก็พอใจไม่น้อยที่สามารถ ‘ลงโทษ’ ผมได้ ก่อนจะหันกลับมามองของบนโต๊ะที่มีกับข้าวหลากหลายเกือบสิบจาน ทั้งต้ม ทอด นึ่ง และพอหันมาทางพี่เท็นก็เห็นว่าเขาเดินสบายใจเฉิบเข้าห้องนั่งเล่นไปแล้ว
   พี่แม่ง...หลอกกันได้ว่ายังรอกินข้าว จะมาทำให้รู้สึกผิดทำไมวะ...
   แล้วไอ้ของพวกนี้ ใครมันจะไปกินหมดกัน !!
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: JanTi ที่ 21-12-2018 19:49:55
 :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 21-12-2018 20:06:01
น้องเอ้ย!! ผัวประเสริฐสามโลกขนาดนี้ได้มาข่างโชคดีจริงๆ :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 21-12-2018 22:05:27
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 21-12-2018 22:10:09
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 21-12-2018 23:39:08
กินทิ้ง กินขว้างไม่ได้นะ คิดถึงคนที่ไม่มีกินบ้าง เพราะงั้น ยัดลงท้องให้หมด  :laugh:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 22-12-2018 00:05:26
กรรมของไอ้น้องตั๊บ ไม่รู้จะสงสารดีไหมที่ได้สามีเป็นพี่เท็น โคตรคนโฉด 5555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 22-12-2018 21:37:47
ว่าละ. 5555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 11 (21.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: pe-ar ที่ 23-12-2018 07:16:11
พี่เท็นร้ายยยยย
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 23-12-2018 19:26:30
ตอนที่ 12


   ผมที่ตอนนี้นั่งกุมท้องหลังจากที่พยายามกินอาหารตรงหน้าไป แต่ดูเหมือนว่าจะหมดไม่ถึงครึ่งผมก็ตัดใจยอมแพ้เพราะตอนนี้รู้สึกจุกสุดๆ
   ไอ้พี่เท็น ไอ้พี่บ้า...
   “กินหมดหรือเปล่า”
   นั่นไง พูดถึงผี ผีก็มา...
   “ผมจะอ้วก...”
   “พูดแบบนี้หลังกินข้าวได้ไง มึงนี่ไม่น่ารักเลย”
   “ผมขอน่าเกลียดแล้วกัน ไม่ไหวแล้วพี่...” ผมว่าโดยที่ดันจานข้าวออกแล้วฟุบหัวลง มือกุมท้อง โดยที่สายตาก็ใช้มองคนที่เดินเข้ามาหาแล้วมองไปที่ของบนโต๊ะอย่างพิจารณา
   “กินเสียของ”
   “มันมากเกินไป...”
   “อืม...”
   พี่เท็นขานรักเพียงแค่นั้นก่อนจะเดินเข้ามาจัดการเก็บจานบนโต๊ะให้ ซึ่งผมก็อดถอนหายใจออกมาไม่ได้เพราะคิดว่าจะโดนบังคับให้กินของพวกนี้จนพุงแตกตายซะแล้ว
   “พี่เท็น”
   “ว่า”
   “ผมขอโทษนะ”
   แม่งรู้สึกผิดจริงๆ ขอโทษหน่อยแล้วกัน...
   “ไม่ให้อภัย”
   หมดกัน...ความรู้สึกผิดกู
   “ผมจริงจังนะพี่ รู้สึกผิดจริงๆ เนี่ย”
   “หน้าตามึงไม่จริง”
   “อะไรของพี่วะ หน้าตาผมก็เป็นงี้ล่ะ แต่รู้สึกผิดจริงๆ !”
   “ดีแต่พูด”
   “...”
   โอ๊ยยย กูทำอะไรผิดอีกเนี่ย !
   “นี่ไง หน้าตาหาเรื่องมาก ความจริงใจไม่มี”
   “ซะที่ไหนเล่า หงุดหงิดต่างหาก พี่นั่นล่ะหาเรื่องผม !”
   “เถียง”
   “ไม่ได้เถียง !”
   “ไอ้เด็กขี้เถียง”
   “บอกว่าไม่ใช่เด็ก แล้วก็ไม่ได้เถียงไงวะ !”
   “พูดจาก็ไม่เพราะ”
   “พี่เท็น ผมโมโหพี่แล้วนะ !”
   “มีสิทธ์โมโหกูด้วยเหรอ”
   “เออ ไม่มี ไม่เถียงแล้วก็ได้ !”
   ในที่สุดผมก็ยอมแพ้หลังจากที่รู้ว่าไม่สามารถเอาชนะใบหน้าตายๆ ของพี่เท็นได้เลย ก่อนที่ตัวเองจะลุกขึ้นยืนแม้จะจุกท้องอยู่ก็ตามแล้วเดินเข้าไปในครัวโดยตรงไปที่อ่างล้างจาน อย่างน้อยผมก็ไม่อย่าขึ้นชื่อว่าอยู่บ้านท่านแล้วนิ่งดูดาย อย่างน้อยขอทำประโยชน์บ้างก็แล้วกัน
   ให้ตายสิ พี่เท็นแม่ง...
   “ทำอะไร”
   “ล้างจานครับ”
   “ไม่เถียงแล้วเหรอ”
   “ไม่เถียงกับพี่แล้ว เหนื่อย”
   “หึ...”
   เสียงขบขันของคนที่ยืนมองผมจัดการของในอ่างทำให้ตัวเองได้แต่ทำหูทวนลมไป เพราะไม่รู้ว่าจะหันไปต่อว่าอะไรเขาได้ ถึงจะแอบหงุดหงิดก็ตาม ก่อนที่ผมจะตั้งใจล้างเศษซากถ้วยชามที่ใช้แล้วที่พี่เท็นเพิ่งยกเก็บเข้ามา ซึ่งปกติพี่เขาก็เป็นคนล้าง เรื่องนี้ผมแอบชื่นชมเขาอยู่บ้างที่ดูเหมือนเขาจะไม่ได้ทำตัวขยาดงานบ้านนัก พอผมมาอยู่ผมก็รู้ได้ทันทีว่าพี่เท็นไม่ให้ใครเข้าห้องมายุ่งกับของๆ เขาจริงๆ เสื้อผ้าก็จับลงเครื่องเองหมด ในห้องนี้ถึงได้มีของใช้ครบคัน
   “พี่เท็นจะไปนอนดูหนังก็ได้นะ”
   “ห้องกู กูจะไปไหนก็ได้”
   “นั่นไง...”
   หาเรื่องอีกละ !
   ผมที่หันไปมองเคืองใส่เขาก็ได้แต่ส่งเสียงไม่พอใจ ก่อนจะหันกลับมาสนใจกับงานตรงหน้าต่อ ซึ่งงานที่ผมทำอย่างการล้างจานนั้นไม่ได้หนักหนาอะไร และดูจะไม่คุ้มกับค่ากินค่าห้อง ค่าใช้น้ำใช้ไฟในห้องของพี่เท็นสักนิด
   อ่า...หรือผมควรจะทำอย่างอื่นเพิ่มดี
   แน่นอนว่าไม่ปรึกษาไอ้พี่เท็นแน่ๆ เพราะปรึกษาไปเขาคงไม่พ้นขอให้ผมทำงานบนเตียง
   ให้ตายสิ...
   “วันนี้จะไปทำงานหรือเปล่า” เสียงที่เข้ามากระซิบที่ข้างหูของผมทำเอาตัวเองรีบเบี่ยงตัวหลบ แต่ดูเหมือนจะไม่ทันซะแล้วเมื่อเจ้าของห้องที่พ่วงตำแหน่งตัวก่อกวนผมตอนนี้ได้เข้ามาประชิดจนหลังผมแนบอยู่กับอกกว้าง ใบหน้าของพี่เท็นก็เกยอยู่บนไหล่ของผม “ว่าไง”
   “ไปครับ”
   “แต่กูไม่อยากไปเลย”
   “แล้วแต่พี่สิ ปกติพี่ก็นานๆ จะเข้าไปดูร้านอยู่แล้วนี่”
   “วันนี้กูจะพัก มึงหยุดอยู่กับกูสิ”
   “ไม่เอา ผมจะไปทำงาน”
   “ดื้อ”
   “จะว่าอะไรก็แล้วแต่พี่เลย แล้วก็ช่วยออกไปไกลๆ ผมด้วย อย่ามารบกวนผมสิ ผมกำลังทำประโยชน์ให้ห้องของพี่นะ”
   “ใครสั่ง”
   “เอ๊ะ พี่เท็นนี่ !” ผมขมวดคิ้วแล้วพยายามหันมองใบหน้าที่เกยอยู่บนไหล่ แต่ดูเหมือนว่าจะไม่ต้องขยับหนีไปไหน อ้อมแขนของคนด้านหลังก็รัดรอบเอวผมไว้ทันที “ขอร้องล่ะพี่ อย่ากวนผมเลยนะๆๆ”
   “ใครกวนมึง”
   “พี่ไง !”
   “เหรอ”
   “โอ๊ย พี่แม่งกวนประสาทอ่ะ !”
   “ว่ากูนัก กูจะตัดเงินเดือน”
   “ฮึ่ย !”
   ผมที่ส่งเสียงไม่พอใจออกมาสุดท้ายก็ได้แต่ยอมยืนนิ่งๆ ให้อีกคนก่อกวนต่อไป แล้วพยายามล้างจานที่เหลือให้เสร็จทั้งอย่างนั้น ซึ่งพี่เท็นเขาก็แค่ลูบท้องผมเล่น ยังดีที่เขาไม่บีบหรือทุบแรงๆ ไม่งั้นของที่ผมกินไปคงได้พุ่งออกมา
   “ท้องป่องเชียว”
   “พี่บังคับผมกินขนาดนั้นไม่ป่องก็บ้าละ”
   “ถ้ามึงไม่หนีไปกินข้าวกับคนอื่นก่อนก็คงไม่ป่องเท่านี้”
   “ครับๆ ผมยอมแล้ว ผมผิดเองล่ะ ครั้งหน้าจะไม่ทำอีกแล้ว”
   “แน่ใจ ?”
   “ไม่อยากโดนพี่ทำโทษแล้ว พุงจะแตก” ผมว่าตามความจริง แม้จะยังไม่มั่นใจก็เถอะว่าถ้าเกิดเรื่องแบบนี้อีกจะพูดกับคนอื่นๆ ยังไง แต่ถ้าให้กลับมาแล้วโดนแบบนี้ผมว่าผมเลือกคิดทางออกที่ดีกว่าการไปกินข้าวกับพวกนั้นดีกว่า
   “งั้นกูให้อภัยก็ได้”
   “มันก็ต้องแน่อยู่แล้ว พี่ลงโทษผมไปแล้วนะ !”
   “บทลงโทษมึงนี่เบาสุดๆ ละ”
   “ครับๆ” ผมได้แต่ผ่อนลมหายใจออกมา เพราะก็จริงอย่างที่พี่เท็นว่า ถ้าเขายังบังคับให้ผมกินจนท้องแตกตายนี่สิถึงจะดูโหดเหี้ยมสุดๆ แต่นี่พี่เขายังเข้ามาดูสภาพผมแถมยังช่วยเก็บโต๊ะอีก ก่อนที่ผมจะตัดสินใจถามในเรื่องที่ข้องใจตั้งแต่เช้าออกไป “พี่เท็น ผมขอถามอะไรหน่อยสิ”
   “ว่า”
   “ทำไมเงินเดือนผมถึงเยอะขนาดนั้น มันมากกว่าปกติ และช่วงนี้ผมก็ขาดงานบ่อยด้วย”
   “ไม่ดีหรือไง จะได้ส่งให้แม่เยอะๆ”
   “มันก็ดีพี่ แต่รู้สึกเหมือนเอาเปรียบพนักงานในร้านพี่เลยว่ะ”
   “คิดมาก พนักงานในร้านไม่ได้นอนกับกูเหมือนมึง มึงจะไปเอาเปรียบเขาได้ไง”
   “ที่พี่ให้เยอะเพราะผมนอนกับพี่เหรอ พี่เท็น ผมเคยบอกแล้วนะ...”
   “โทษที กูพูดผิด พนักงานในร้านไม่มีใครดื้อกับกูเหมือนมึง มึงพิเศษกว่าคนอื่นก็เลยให้ ส่วนนั้นไม่ใช่เงินเดือน กูอยากให้เองในฐานนะอื่นที่ไม่ใช่เจ้านาย จบมั้ย”
   “...”
   “ถ้ายังไม่เข้าใจอีกกูก็จะบอกว่ากูให้มึงในฐานนะคนที่คบกับกู”
   “เข้าใจแล้วก็ได้...” ผมพูดเบาๆ หลังจากที่ได้รับคำตอบมา แม้เหตุผลที่ได้จะทำให้ผมรู้สึกแปลกๆ ก็ตาม ยิ่งเรื่องคบถึงมันจะไม่ค่อยชัดเจน แต่สรุปคือผมคบกับพี่เท็นแล้วจริงๆ สินะ...
   “เข้าใจง่ายๆ ก็ดีแล้ว...” เสียงกระซิบเบาๆ ของคนด้านหลังทำให้ผมหดคอหนี ในใจก็คิดมากเรื่องเงินด้วย เรื่องคบด้วย ราวกับทุกเรื่องที่ได้ฟังได้ยินมันไม่ใช่ความจริงซะอย่างนั้น ยิ่งคนที่กำลังอยู่ด้านหลังของผมตอนนี้ยิ่งเป็นอะไรที่ผมคาดไม่ถึง
   ว่าแต่เดี๋ยว...
   “พี่จะมากัดคอผมทำไมเนี่ย !”
   “หมั่นเขี้ยว”
   “โอ๊ยยย พี่เท็น เจ็บบบบ” ผมร้องออกมาเมื่อคอโดนคมเขี้ยวของคนด้านหลังที่ผมไม่สามารถเดาอารมณ์ได้กัดแรงๆ จนน้ำตาแทบเล็ด สุดท้ายก็ทนไม่ไหวรีบพาตัวเองออกมาแล้วพลิกตัวหันหน้าเข้าหาผู้ชายตัวใหญ่ตรงหน้าทันที “พี่เท็น !”
   “เรียกผัวครับสิ”
   “ไม่เรียกเว้ย !”
   “ดื้อ” พูดจบก็ก้มหน้าเข้ามากัดปากผมทันที
   แม่งเสียทั้งขึ้นทั้งล่อง...
   หน็อย ไอ้พี่เท็น !
   แปะ...
   ผมที่ตอนแรกโดนกระทำอยู่จากเจ้าของห้อง ก็เอื้อมมือเปียกๆ ทั้งสองข้างของตัวเองขึ้นตะปบใบหน้าขาวตรงหน้าทันที และไอ้คำว่าเปียกที่ว่ามันไม่ใช่เปียกน้ำอย่างเดียว แต่ยังมีฟองขาวๆ ของน้ำยาล้างจานด้วย
   ไหนจะคราบสีๆ จากเศษอาหาร
   เอ่อ...
   พี่เท็นแม่งถอนจูบเลยเว้ย
   “ไอ้ตั๊บ”
   “...”
   “สกปรก”
   “ทะ...โทษทีพี่ ลืมตัว...”
   “เอามือออกไป”
   “พี่ก็เลิกรังแกผมสิ” ผมว่าโดยที่มือยังคาอยู่ที่แก้มของเขา ตอนนี้สายตาพี่เท็นเริ่มจะดุขึ้นมาจริงๆ แล้ว แต่ผมเองก็ไม่กล้าปล่อยเขาเหมือนกัน เพราะรู้ว่าถ้าปล่อยอีกฝ่ายต้องเข้ามากัดผมให้ช้ำตายแน่ๆ “เดี๋ยวผมหาผ้าเช็ดให้”
   “เอามือมึงออกไปก่อน”
   “พี่ก็ถอยตัวออกไปสิ”
   “มึงจับกูอยู่”
   “อ่า...พี่จะไม่เข้ามากัดผมใช่มั้ย”
   “กูไม่ใช่หมา”
   “โธ่พี่เท็น ไม่หงุดหงิดสิ” ผมว่าพลางหลุดขำออกมาเมื่อเริ่มเห็นใบหน้าของเจ้านายสุดโหดของตัวเองตอนนี้หน้ามุ่ยไปแล้ว และการขำของผมดูเหมือนว่าจะเรียกเรื่องซวยๆ เข้ามาหาตัวเข้าแล้ว “ฮะ...เฮ้ย พี่เท็น...!”
   “มึงมันดื้อ ต้องลงโทษ”
   ร่างของผมโดนท่านเจ้าของห้องจับล็อกคอแล้วลากออกจากครัวตรงไปที่ห้องน้ำทันที และทำให้ผมรู้ว่าจริงๆ แล้วตัวเองไม่สามารถจับเขาไว้ได้หรอก เพราะถ้าพี่เท็นคิดจะให้ผมปล่อย เขาแค่ออกแรงนิดเดียวผมก็หลุดแล้ว
   “เดี๋ยวพี่ ทำอะไรเนี่ย !”
   “มีเซ็กซ์ในห้องน้ำ”
   “เฮ้ยๆๆๆ ไม่เอา เดี๋ยวต้องเตรียมตัวไปทำงานแล้ว !”
   “มึงอ่อยกู”
   “อ่อยอะไรเล่า !”
   “มึงขำ”
   “ขำแล้วมันอ่อยตรงไหนวะ”
   “ไม่รู้ แต่ของกูแข็งได้เพราะมึงขำเมื่อกี๊”
   “โว๊ย ไอ้พี่หื่น ปล่อยผมนะ !”
   ผมที่ตอนนี้ไม่รู้จะเถียงพี่เท็นยังไงเมื่อเห็นใบหน้าตายๆ ที่มาพร้อมกับคำพูดลามก แต่ดูเหมือว่าไม่ทันไรร่างกายของผมก็โดนเขาลากเข้ามาในห้องน้ำซะแล้ว ซึ่งห้องน้ำที่นี่กว้าง จนผมไม่คิดว่ามันจะเป็นที่อาบน้ำอย่างเดียว และตอนนี้ก็รู้แล้วด้วยว่ามันสามารถใช้ทำอะไรได้อีกสำหรับเจ้าของห้องหื่นๆ คนนี้
   เซ็กซ์
   แล้วความซวยก็มาลงที่กูนี่ล่ะ...
   “มึงทำกูเปื้อน จะได้อาบน้ำไปด้วยเลย”
   “เดี๋ยวสิวะพี่เท็น ใจเย็นก่อน !”
   “ใจเย็นอะไรอีก”
   “ตอนนี้ไม่ได้ !”
   “กูมีเจลล์” คนหน้าตายพูดพร้อมกับล้วงเอาหลอดเจลล์สีฟ้าออกมาจากกระเป๋ากางเกง ทำเอาผมถึงกับอ้าปากค้าง
   ดะ...เดี๋ยวนะ...
   “นี่พี่พกใส่กระเป๋ากางเกงไว้เลยเหรอ”
   “ใช่ อยู่กับมึงอะไรก็เกิดขึ้นได้”
   “อะไรนี่มันอะไร พี่อย่ามาทำตัวเหมือนจะหื่นทุกเวลาแบบนี้ไม่ได้นะ !”
   “...”
   “พี่เท็น ตอบสิ !”
   “ตอบอะไร อันไหนที่กูทำไม่ได้ กูจะไม่รับปาก”
   “โอ๊ย พี่แม่ง !”
   ผมทึ้งหัวตัวเองอย่างจนปัญญาด้วยมือที่เปื้อนๆ ครางฟองน้ำยาล้างจานนั่นล่ะ ก่อนจะจ้องไปที่ใบหน้าที่ไม่ทุกข์ร้อนของคนตรงหน้า และมันก็ยิ่งทำให้ผมอารมณ์เสียเข้าไปใหญ่ แต่ดูเหมือนพี่เท็นนั้นจะไม่รับรู้ข้อนี้เลย เพราะอีกฝ่ายจัดการถอดเสื้อของตัวเองเรียบร้อยแล้ว แล้วยังไม่ลืมจะใช้สายตาจ้องผมมาโดยที่ผมอ่านความหมายของการมองนั้นได้ว่า...
   ‘ถอดเสื้อผ้าซะ’
   พี่เท็นแม่งเอาจริง...
   “ไอ้ตั๊บ แก้ผ้าสิ ไม่งั้นกูถอดให้นะ”
   “พี่...”
   “แก้...” คนตรงหน้าจ้องเขม็งมาทางผม ซึ่งผมก็พอจะรู้ตัวแล้วล่ะว่าคงไม่รอดแน่ๆ แต่ขอลองแกล้งอะไรเขาหน่อยได้มั้ย...
   นิดเดียว...
   “พะ...พี่ลองอ้อนผมสิ เดี๋ยวผมยอมแก้ผ้าดีๆ เลย”
   “...”
   “พี่ทะ...”
   แคว่ก ~
   ดูเหมือนคำขอร้องให้เขา ‘อ้อน’ ของผมนั้นจะไม่เกิดผล เพราะคนใจร้ายอย่างพี่เท็นเข้ามาดึงเสื้อราคาถูกของผมขาดจนไม่เหลือชิ้นดี และนั่นก็ทำให้ผมรู้ตัวแล้วว่าพลาดมากกับการคิดจะขออะไรแบบนี้
   “ดื้อดีนัก”
   “พี่แม่ง ทำตัวไม่น่ารักเลย !!”
   “คำว่าน่ารักใช้กับมึงก็พอแล้ว”
   “ฮึ่ย !”
   สุดท้ายผมก็หมดปัญญาจะขัดขืนอย่างจริงจัง
   เฮ้อ...
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 23-12-2018 21:58:26
 :m20:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 23-12-2018 22:30:07
คิดจะขัดเท็นหรอ  คิดว่าทำได้หรออออออออ :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 23-12-2018 23:29:59
โอ้โห ยังไงๆ พี่เท็นก็ยังคงเป็น " โคตรคนโฉด " อยู่อย่างเสมอต้นเสมอปลาย

อร้ายยย เสียดายเสื้อ 5555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 23-12-2018 23:44:29
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 24-12-2018 09:46:09
เท็นเป็นคนตลก  :hao7:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: JanTi ที่ 24-12-2018 12:49:46
พี่เท็นทำไมไม่อ่อนโยนเลย :hao6: :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: Keane ที่ 26-12-2018 17:33:11
 :mew1:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: pe-ar ที่ 26-12-2018 22:11:54
ว้อยยยย อ้อนก็ไม่อ้อน ฉีกเสื้อเขาอีก พี่เท็นไม่อ่อนโยลลล555555
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 12 (23.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: t2007 ที่ 28-12-2018 21:36:21
พี่เท็นร้าย กับน้องตั๊บชอบยั่วให้ไอ้พี่หื่น  และหึง
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 13 (29.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 29-12-2018 21:36:55
ตอนที่ 13


   “พี่เท็น”
   “ว่า”
   “ห้องน้ำมันมีไว้ขี้ เยี่ยว อาบน้ำไม่ใช่เหรอ”
   “แล้ว”
   “เราไม่ควรมาทำในนี้เลยว่ะ” ผมบ่นเบาๆ ในขณะที่กำลังโดนคนตรงหน้าไล่จูบตามลำคอและใบหน้า ดูเหมือนพี่เท็นจะพอใจไม่น้อยที่ผมยอมอยู่นิ่งๆ แต่เหมือนว่าจะไม่พอใจที่ผมพูดมากนี่ล่ะ
   ก็มันขี้เกียจยืนนี่หว่า ไม่ใช่ว่าไม่เคยมีเซ็กซ์ในห้องน้ำ แต่ที่ไหนมันก็ไม่สบายเท่าเตียงแล้ว
   “มึงไม่รู้จักการใช้ประโยชน์จากสิ่งที่มีเหรอ”
   “รู้เว้ย แต่แบบนี้ไม่เห็นเป็นประโยชน์เลย”
   “เป็นสิ ทำเสร็จก็อาบน้ำได้เลย ไม่ต้องย้ายร่างกายไปมา อสุจิที่หกเลอะเทอะก็ล้างได้...”
   “พอๆๆ พอแล้วพี่เท็น ผมไม่คุยกับพี่ละ ผมรู้ว่าผมเถียงพี่ไม่ได้ ไม่พูดละเนอะ”
   “มึงเริ่มก่อนนะ”
   “ครับๆ ผิดเองครับ”
   ผมถอนหายใจออกมาพลางมองใบหน้าที่หรี่ตามองผมอย่างไม่เข้าใจ พี่เท็นส่ายหัวเบาๆ ราวกับเห็นว่าผมเป็นเด็กๆ ที่พูดไม่รู้เรื่อง ก่อนที่ร่างของตัวเองจะถูกดันจนแผ่นหลังติดกับพนังห้องน้ำเย็นๆ ตามด้วยร่างสูงที่เข้ามาขวางกั้นทางออกไว้ พี่เท็นขยับเข้ามาประกบจูบลงบนริมฝีปากของผมก่อนโดยมือข้างหนึ่งก็ไล่ลูบแผ่นอกที่โผล่พ้นเสื้อที่ฉีกขาด ส่วนอีกข้างก็พยายามปลดกระดุมกางเกงยีนส์ของผม
   แน่นอนว่าเขาปลดไม่ได้เพราะใช้มือเดียว
   หน้าหงิกเลยวุ้ย...
   ผมที่โดนถอนจูบออกไปก็ได้แต่หัวเราะออกมาเมื่อเห็นว่าพี่เท็นอารมณ์เสียไปแล้ว ก่อนจะตั้งหน้าตั้งตากับการแกะกระดุมกางเกงยีนส์ของผม
   “ต้องไปฝึกมาใหม่นะพี่ กางเกงผมไม่ได้ถอดง่ายๆ เหมือนกระโปรงผู้หญิง ฮ่าๆๆๆ” ผมหัวเราะออกมาอย่างชอบใจ ตอนนี้ไม่ได้เกรงกลัวสายตาของอีกฝ่ายแล้ว ซึ่งพี่เท็นที่ถอดกางเกงผมได้แต่เริ่มคลายปมคิ้ว ส่วนผมก็หยุดขำไม่ได้จริงๆ เพราะดูเหมือนกางเกงยีนส์ของผมจะไม่สามารถถอดง่ายๆ ด้วยมือเดียวเหมือนเสื้อผ้าผู้หญิงที่พี่เท็นเคยเจอมาจริงๆ
   ให้ตายสิ นี่ผมกำลังสอนให้เขาเอาผู้ชายอยู่หรือไงนะ...
   “หัวเราะไปเถอะ เดี๋ยวกูจะทำให้มึงครางอย่างเดียว”
   “โธ่พี่ ไม่ต้องขู่ผมก็กลัวแล้ว ไม่ใช่ว่าไม่เคย”
   “หึ...”
   “เอาน่า ผมแค่แซ็วเล่น ขำๆ เนอะ”
   “เดี๋ยวจะโดน” พี่เท็นว่าพลางรั้งคอผมเข้าไปแล้วประกบจูบอีกครั้ง ผมเลยตอนแรกยิ้มอยู่ก็ไม่ได้ตั้งตัวนัก แต่ก็ยอมอ้าปากรับลิ้นของอีกฝ่ายเข้ามา แล้วจูบกลับอย่างไม่ยอมแพ้ แน่นอนว่าเรื่องนี้ผมก็สู้เขาไม่ได้เหมือนกัน ถึงผมจะไม่ใช่มือใหม่เรื่องเซ็กซ์หรือเรื่องจูบก็เถอะ แต่ทำไมรู้สึกว่าคนตรงหน้าผมนั้นเจนจัดจนผมตะลึงไปเลยทีเดียว
   เสียดายแทนสาวๆ ต่อไปคงอด...
   แต่อนาคต ใช่ว่าพี่เท็นจะหยุดอยู่ที่ผมสักหน่อยนี่เนอะ...
   คิดอะไรของมึงวะไอ้ตั๊บ
   “อ๊ะ...!” ผมสะดุ้งเมื่อรู้สึกเจ็บที่ปากหลังจากที่โดนฟันคมๆ ขบกัดเข้า ความคิดฟุ้งซ่านก่อนหน้านี้หายไปทั้งหมด ซึ่งคนกระทำก็เลียปากผมทันทีที่กัดเสร็จ
   แม่งเอ๊ย นี่คนหรือหมา ทั้งกัดทั้งเลีย
   ขนาดด่าในใจยังเสียววาบได้ ผมจะให้เขารู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าผมด่าพี่มันว่าหมา !
   ผมที่สบถด่าพี่เท็นในใจอยู่หลายต่อหลายคำก็ต้องชะงัก เมื่อพี่มันถอยร่างออกไปแล้วถอดเสื้อออกแต่ไม่ยอมถอดกางเกง ก่อนจะจ้องมองมาที่ผมจนตัวเองขมวดคิ้ว และเริ่มคิดว่าอีกฝ่ายคงไม่ได้มีความคิดอะไรดีๆ แน่
   อยากลองอะไรอีกล่ะพี่เอ๊ย !
   “ไอ้ตั๊บ”
   “หะ...หืม”
   “ถอดกางเกงให้กูหน่อย”
   “พี่เป็นเด็กหรือไงวะเนี่ย !” ผมพูดเสียงดังพลางมองใบหน้าตายๆ ของเขา ก่อนจะต้องหุบปากเงียบกริบเมื่อเห็นอีกฝ่ายหน้าตึงขึ้นหลายระดับ
   ไอ้ห่าตั๊บ ปากไวอีกละ !
   “กูยังถอดให้มึงได้เลย”
   แม่ง...พี่มันนิสัยเด็กจริงด้วย...
   “ครับๆๆ ถอดให้ก็ได้”
   ส่วนผมก็กลายเป็นคนตามใจเด็กแม้จะทำให้เด็กมันเสียนิสัยก็ตาม   
   ให้ตายสิ !
   ผมถอนหายใจออกมาโดยที่ยังโดนสายตาไม่เป็นมิตรของพี่เท็นมองมาอยู่ ก่อนจะเอื้อมมือไปปลดกางเกงนอนของพี่เท็นออก ซึ่งมันไม่ได้ถอดยากอะไรเลย แต่พี่แกแค่อยากให้ผมถอดให้แค่นั้นล่ะ เมื่อกางเกงของพี่เท็นล่วงหล่นมากองกับพื้นจนเหลือแค่กางเกงในก็ทำเอาผมกลืนน้ำลายอึกใหญ่เมื่อเห็นว่าของด้านในตุงจนแทบทะลุเนื้อผ้าออกมา
   ของพี่เขาแม่งดีจริง...
   “เอ่อ...กางเกงในด้วยมั้ยพี่...”
   “แล้วแต่มึงสิ” ผมเงยหน้ามองใบหน้าหล่อโดยตอนนี้อีกฝ่ายเผยรอยยิ้มออกมาบ้างแล้ว ก่อนที่ผมจะกลั้นหายใจในขณะที่เอื้อมมือไปเพื่อสัมผัสของตรงหน้า และเมื่อปลายนิ้วโดนก็ได้ยินเสียงครางพอใจในลำคอของพี่เท็นเบาๆ
   แม่งเอ๊ย ใจเย็นๆ ดิไอ้ตั๊บ ใช่ว่ามึงจะเคยเห็นครั้งแรก !
   ผมที่พยายามตั้งสติ โดยที่ตอนนี้มือของผมก็จับกุมแท่งร้อนตรงหน้าไว้เต็มมือแล้ว ก่อนจะค่อยดึงกางเกงในสีน้ำเงินเข้มลงโดยที่สายตาก็จับจ้องไปที่ของที่กำลังจะโผล่พ้นออกมาด้วย
   อึก...
   ผมกลืนน้ำลายลงคอก่อนจะจ้องไปที่ส่วนแดงก่ำที่ตอนนี้อยู่ในมือของตัวเอง มันอุ่นร้อนจนมือผมสั่น พลางเงยหน้ามองพี่เท็นที่มองหน้าผมอยู่เช่นกัน ก่อนที่ตัวเองจะดันอีกฝ่ายให้พลิกมาอีกฝั่งจนหลังของพี่เท็นติดอยู่กับผนังห้องน้ำ แล้วย่อตัวคุกเข่าจนใบหน้าอยู่เสมอกับส่วนกลางที่ตั้งตรง ซึ่งคนตรงหน้าผมก็ดูท่าจะตกใจเล็กน้อยกับการกระทำของผม
   “ไม่ต้องทักนะพี่ ผมเขิน”
   “หึ...”
   พี่เท็นหลุดยิ้มออกมา ก่อนจะลูบหัวผมเบาๆ แล้วเชยคางผมให้เงยขึ้น ก่อนที่ใบหน้าหล่อจะก้มลงจูบซับริมฝีปากผมเบาๆ แล้วถอนออก ผมจึงก้มหน้าลงแล้วสนใจกับของตรงหน้าแทน
   ห่าเอ๊ย ตื่นเต้นเฉย...
   ผมที่ตอนนี้ใจเต้นตึกตักเมื่อนึกถึงสิ่งที่กำลังคิดจะทำ ก่อนที่ตัวเองจะจรดริมฝีปากลงส่วนปลายสีแดงก่ำ ซึ่งผมรับรู้แรงสะดุ้งเบาๆ ของพี่เท็น ก่อนที่ตัวเองจะส่งของตรงหน้าเข้าไปในปากโดยที่ความใหญ่ของมันก็ทำให้ผมไม่สามารถเอ่ยอะไรออกมาได้อีก ดวงตาหลับหลงแล้วเริ่มละเลงปลายลิ้นกับส่วนขยาย และผมก็คิดว่าตัวเองทำได้ไม่ดีนัก
   “ดี...” เสียงเบาๆ ของพี่เท็นที่แสดงออกว่าพอใจกับการกระทำของผม ทำให้ตัวเองโล่งใจหลังจากที่กลัวว่าจะทำได้ไม่ดีพอ ก่อนจะตั้งใจกับสิ่งที่ทำอยู่โดยที่ผมไม่สามารถครอบครองมันได้ทั้งหมด จึงใช้ทั้งมือและปากช่วย ไม่นานก็ได้ยินเสียงครางเบาๆ จากคนที่ยืนอยู่ ผมจึงเร่งตวัดปลายลิ้นลงบนส่วนแข็งขึงอย่างเต็มใจเมื่อได้ยินเสียงตอบรับนั้น
   มันไม่ได้แย่...ผมรู้สึกแบบนั้น
   ผมที่หลับตาอยู่ก็สะดุ้งเบาๆ เมื่อมือหนาของคนตรงหน้าจับเข้ามาที่ใบหน้า ก่อนที่เขาจะเริ่มบังคับการขยับของผมให้เร็วขึ้น พร้อมกับช่วงเอวที่เริ่มแทงสวนเข้ามาทำให้ผมลืมตากว้างก็มองเห็นเพียงหน้าท้องแกร่งที่ดูยังไงก็เซ็กซี่สุดๆ โดยตอนนี้ดวงตาก็คลอไปด้วยน้ำตาแล้วเมื่อโดนกระดุ้งเข้าด้านในแรงๆ อยู่หลายครั้ง และมันก็เข้าลึกจนผมกลัวว่าจะเจ็บตัวเพราะการกระทำนี้เข้าหรือเปล่า
   ผมเริ่มทุบเข้าที่ขาของคนตรงหน้าเมื่อคราวนี้รู้สึกว่าหายใจไม่ทันจริงๆ แต่ดูเหมือนพี่เท็นเองก็ไม่ยอมหยุดง่ายๆ ของแข็งร้อนเสียดสีกับโพงปากของผมอย่างรุนแรง มันเข้าลึกไปถึงลำคอ จนผมรู้สึกอยากจะอาเจียนหลายครั้ง ก่อนที่ตัวเองจะต้องหลับตาแล้วกลั้นหายใจขึ้นมาเมื่อรู้สึกถึงส่วนขยายที่กระตุกอย่างรุนแรงภายในปาก ตามด้วยของเหลวอุ่นร้อนที่ถูกฉีดเข้ามันจนมันไหลลงคอผมไปหลายอึก ตัวเองจึงรีบผลักคนตรงหน้าออกและหงายหลังล้มนั่งลงกับพื้นห้องน้ำทันที
   “แค่ก !”
   “แฮ่ก...”
   เสียงหอบเบาๆ ในขณะที่ผมสำลักของในปากอย่างเอาเป็นเอาตาย และคายออกมาได้แค่ส่วนหนึ่งเท่านั้น ก่อนจะปาดน้ำตาตัวเองหลังจากที่เผลอคิดว่าเกือบตายเข้าให้แล้ว
   “ไอ้พี่เท็น !”
   “...”
   “คราวหน้าผมไม่ทำให้พี่แล้ว พี่แม่งโหดร้าย !” ผมว่าโดยที่ตอนนี้ยังพยายามหายใจเข้าปอดอยู่ ซึ่งความรวดเร็วที่ถูกกระทำเมื่อสักครู่ทำให้ผมตั้งหลักไม่ทันจริงๆ ซึ่งคนที่ผมปลายตามองอยู่ก็มองลงมาที่ผมที่นั่งอยู่ที่พื้น ก่อนจะเข้ามาฉุดแขนผมให้ลุกขึ้น “ดะ...เดี๋ยวก่อนพี่ ผมยังหายใจไม่เต็มอิ่ม...”
   ร่างของผมโดนอีกฝ่ายจับดันเข้ากับผนังห้องน้ำจนด้านหน้าแนบติดเข้าไป ก่อนที่เขาจะกดหลังผมให้ก้มลงเล็กน้อย  ขาก็ถ่างออกจนสะโพกลอยเด่น ซึ่งผมก็พอจะเดาออกแล้วว่าพี่เขาจะเล่นท่าไหน
   แล้วก็เป็นท่าที่ผมเกลียดที่สุดเลยให้ตายสิ...
   ผมที่ตอนนี้ใบหน้าและหน้าอกแนบอยู่กับผนังห้องน้ำเย็นๆ ส่วนสะโพกแอ่นไปด้านหลัง โดยมีพี่เท็นที่ตอนนี้กำลังนวดคลึงก้อนเนื้อทั้งสองฝั่งของรอยแยกจนผมเผลอร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลายครั้งกับแรงบีบ แต่ดูเหมือนว่าเสียงของผมจะไม่สามารถห้ามความรุนแรงที่ถูกส่งมาได้จริงๆ
   “ไอ้ตั๊บ...”
   “หะ...หืม...”
   “กูต้องใส่นิ้วเข้าไปในก้นมึงใช่มั้ย”
   “อ่า...ถ้าพี่กลัวว่าผมจะเจ็บถ้าใส่ไอ้ของใหญ่ๆ ของผมเข้าไปทันที แต่ถ้าพี่ทำไม่ได้เดี๋ยวผมทำเอง...อึก...”
   ผมที่กำลังร่ายยาวก็สะดุ้งกัดริมฝีปากของตัวเองทันทีเมื่อรู้สึกถึงของแปลกปลอมที่สอดใส่เข้ามาในร่างกาย แน่นอนว่ามันไม่ใช่ตรงนั้นของไอ้พี่เท็น แต่น่าจะเป็นนิ้วมากกว่า แต่ความเรียวยาวและข้อใหญ่ๆ ของนิ้วพี่มันก็ทำให้ผมเสียวได้ไม่น้อย
   ให้ตายสิ...รู้สึกมากเกินไปแล้ว...
   “ข้างในมึงร้อน”
   “ยะ...อย่าพูดดิวะไอ้พี่บ้านี่ ถ้าใส่ได้สามนิ้วเมื่อไหร่พี่ค่อยเอาของพี่เข้ามาแล้วกัน...”
   “กูนึกว่าจะหลวมกว่านี้ซะอีก แต่แน่นเหมือนเดิม”
   “ไอ้พี่เท็นจะพูดทำไมวะ ผมก็อายเป็นนะเว้ย !”
   “อายทำไม กูชม”
   “นั่นล่ะ หุบปากแล้วทำเงียบๆ ไปเลย”
   “กล้าสั่งกูเหรอ”
   “กะ...อ๊ะ...เจ็บ !” ผมร้องออกมาเมื่อรู้สึกถึงฟันคมๆ ที่เข้ามากัดที่ต้นคอ
   ผมบอกแล้วว่าพี่เท็นมันหมาชัดๆ !
   ผมที่ตอนนี้เลิกต่อปากต่อคำกับเขาแล้วเพราะไม่รู้ถึงชัยชนะที่ตัวเองจะได้รับเลย ก่อนจะพยายามกัดริมฝีปากให้แน่นกว่าเดิมเมื่อพี่เท็นสอดนิ้วที่สองเข้ามา ซึ่งมันไม่ได้รู้สึกเจ็บ ผมเองก็ไม่ได้อ่อนแอขนาดว่าโดนแค่นิ้วแล้วจะร้องจ้าก จริงๆ จะให้พี่มันใส่มาเลยผมก็ไม่ได้เดือดร้อนอะไรนักหรอก แต่แค่อยากสอนไว้ เกิดไม่ได้ทำกันนานๆ  จนร่างกายผมกลับสู่สภาพเดิมแล้วไอ้พี่เท็นมันหน้ามืดแทงเข้ามาแบบโหดร้ายเครื่องผมก็พังพอดี   
   ไม่อยากป่วยหนักเหมือนตอนนั้นแล้วนะ
   “สองนิ้วแล้ว...”
   “อะ...อืม ผมไม่ค่อยเจ็บ พี่จะใส่ของพี่เลยก็ได้”
   “ทำไมมึงใจร้อน”
   กรรม กลายเป็นกูที่ใจร้อนเฉย นึกว่าพี่มันจะอยากใส่แทบตายละ...
   “งั้นทำต่อไป”
   “ไม่ทำแล้ว กูทนไม่ไหว” เสียงเบาๆ ที่กระซิบเข้าข้างหูพร้อมกับนิ้วยาวที่ถอนออกไปทำให้ผมกระตุกเบาๆ ยังไม่ทันคิดด่าอะไรไอ้พี่เท็นในใจก็ต้องสะดุ้งอีกครั้งเมื่อคราวนี้รู้สึกถึงของอุ่นๆ ที่จ่อเข้าด้านหลัง ก่อนที่ผมจะต้องกัดริมฝีปากแน่นเมื่อของแข็งๆ เริ่มสอดใส่เข้ามา โดยที่มือของพี่เท็นก็จับสะโพกของผมไว้แน่นจนกระทั่งเข้ามาได้ทั้งหมด
   ผมซี๊ดปากเบาๆ แม้จะโดนมาหลายครั้งแต่ก็ไม่ชินสักที และความคับแน่นก็ไม่ได้ต่างจากครั้งแรกสักนิด ก่อนที่ตัวเองจะต้องทรงตัวเกาะผนังไว้เมื่อคนด้านหลังเริ่มเคลื่อนสะโพกเข้าออกเบาๆ แต่ก็เน้นทุกการกระแทกจนผมปวดหนึบ
   แม่งเอ๊ย...
   “บะ...เบาหน่อยพี่เท็น...”
   “อืม”
   ปากตอบรับ แต่กูทำไมรู้สึกว่ามันแรงเอาๆ ล่ะเนี่ย !
   “พะ...พี่ ฮะ...อ๊าา !!” ผมจิกนิ้วลงกับผนังแน่นราวกับกลัวว่าตัวเองจะล้มพับลงไป ส่วนด้านหลังก็โดนกระแทกเข้าออกอย่างรุนแรง จนไม่รู้ว่าคำขอเมื่อสักครู่ได้เข้าหูพี่เท็นบ้างมั้ย ก่อนที่ท้ายทอยผมจะโดนกดโดยคนด้านหลังจนใบหน้าแนบไปกับผนังห้องน้ำ ความเย็นเชียบทำให้ผมอ้าปากครางได้ยากนัก ส่วนคนที่กดไว้ก็ใช้มืออีกข้างประคองสะโพกผมไว้แล้วเพิ่มแรงกระแทกขึ้นอีก “อะ...อื้ม...พี่เท็น...ขอร้อง เบาหน่อย...เบา ฮ๊าาาาา ~”
   ไอ้พี่บ้าเอ๊ย แค่ครั้งแรกก็ใส่แรงเกินไปแล้วเว้ย แล้วใช่ว่าจะทำแค่รอบเดียวสักหน่อย !!
   ฮื้อ...ผมอยากด่าพี่มัน !
   “งอแง...”
   “โอ๊ยพี่...ซี๊ด...แรงไป หน้าผมกระแทกกับห้องน้ำแล้ว !” ผมบ่นไปด้วยโดยที่มือก็พยายามดันผนังห้องน้ำไว้ หลังจากที่ใบหน้ากระแทกไปกับห้องน้ำหลายหน จะถอยหนีก็ไม่ได้เพราะโดนกดไว้ ผมถึงบอกว่าผมเกลียดท่านี้ยังไงล่ะ “พี่เท็น...ขะ...ขอร้องนะ ไม่ไหวนะพี่นะ ขอเถอะ อะ...อื้ม...”
   ผมพูดไปด้วยและอ้อนวอนไปด้วย น้ำตาเล็ดทุกครั้งที่ส่วนแข็งขึงของคนด้านหลังเข้ามาจนสุด มันลึกจนทำให้ผมทั้งจุกทั้งเสียวจนพูดไม่ออก แต่ก็ทำได้แต่ก้มหน้าก้มตารับความเสียวต่อไป
   “ถ้ากูยอมแล้วจะได้อะไร”
   โฮฮฮฮ พี่มึงจะเอาอะไรกับกูอี๊กกกกกก !!
   “มะ...ไม่มีอะไรให้แล้ว...” ผมตอบเสียงเบา โดยที่ร่างกายก็ยังขยับตามแรงส่งจากคนด้านหลัง ก่อนที่ทุกอย่างจะหยุดลง จนผมแอบโล่งอกสูดลมหายใจให้เต็มปอด อยากจะกระโดดโลดเต้นด้วยความดีใจถ้าไม่ติดว่าก้อนเนื้อของอีกฝ่ายยังฝังอยู่ในร่าง
   “ไอ้ตั๊บ”
   “ครับ...”
   “หันมานี่ดิ” พี่เท็นพูดโดยที่ไม่ยอมปล่อยคอผม และไม่ยอมถอนร่างกายออกไปด้วย จนบางทีผมก็คิดว่าผมไม่มีความสามารถในการทำตามคำสั่งเขาจริงๆ
   จะให้กูหันไปยังไงวะ !
   “พี่ก็ถอยออกไปก่อนสิ”
   “...”
   คนด้านหลังไม่ตอบ ได้แต่นิ่งไปสักพัก ก่อนจะยอมถอยตัวออกไป ทำให้ผมได้แต่ถอนหายใจออกมา ก่อนจะหันมาเผชิญหน้ากับพี่เท็นที่ตอนนี้ก็อยู่ไม่ห่างจากร่างผมนัก แต่ไม่ทันไรตัวเองก็ต้องเบิกตากว้างเมื่อโดนดันจนหลังกระทบกับผนังห้องน้ำอีกครั้ง โดยที่มือทั้งสองข้างก็โดนคนตรงหน้าเอาขึ้นมาจับที่บ่ากว้างของเจ้าตัว ตามด้วยแขนแกร่งจะยกขาข้างหนึ่งของผมพาดกับแขนของเขาไว้
   ถ้าน้ำตากูไหลอาบแก้มลงมา พี่มึงจะสงสารกูบ้างมั้ย...
   ท่าก่อนปวดหลัง ท่านี้ปวดขา...
   ขอท่าปกติบนเตียงเถอะ !
   ผมที่ยังไม่ทันบ่นด่าอะไรพี่เท็นในใจได้มากนักก็ต้องสะดุ้งเฮือกเมื่อแท่งร้อนที่ออกห่างจากร่างกายไปได้ไม่ถึงนาทีถูกสอดใส่เข้ามาอีกครั้งจนผมแหงนหน้าซี๊ดปากด้วยความเจ็บจุก และการหันหน้าเข้าหากันแบบนี้ก็ทำให้รู้ว่าผมเสียเปรียบเข้าเต็มๆ จากที่ตัวเองคิดว่าจะได้กัดพี่มันเพื่อระบายความเสียว ตอนนี้กลับได้ยินเสียงครางของคนตัวสูงใกล้ๆ หูพร้อมกับแรงขบกัดตามลำคอและหน้าอกด้วย
   สรุปวันนี้ไอ้ตั๊บโดนรังแกร้อยเปอร์เซ็น...
   ไม่สิ...ก็ดันไปเผลอทำร้ายเขาก่อนนี่นะ
   “พี่เท็น...”
   “ว่า”
   “หายโกรธเรื่องที่ผมไปกินข้าวกับพี่ภาคหรือยัง อะ...อื้ม...”
   “...”
   “ขอโทษนะ...” ผมพูดเสียงเบา แม้จะพี่มันจะไม่ได้รอผมกินข้าวก็เถอะ แต่ความรู้สึกผิดก็ยังมีอยู่ล่ะนะ...
   “ไอ้ตั๊บ”
   “หะ...หืม...”
   “เลิกพูดแล้วครางอย่างเดียวพอ เสียงมึงงุ้งงิ้งๆ อยู่ใกล้ๆ หูกู เสียสมาธิหมด กำลังตั้งใจเอา” พี่มันขยับใบหน้าออกไปแล้วพูดด้วยสีหน้าหงุดหงิดโดยขมวดคิ้วมองผมไปด้วย ก่อนจะก้มหน้าเข้ามากัดที่หน้าอกผมต่อ โดยตอนนี้เป็นผมเองที่เผลอหมดอารมณ์ไปแล้วแม้ร่างกายจะยังขยับตามแรงส่งของอีกฝ่ายก็ตาม
   หมดกัน ความซึ้งกู ต่อไปจะไม่พูดละ...
   “อื้ม...อ๊ะ เบา...ฮ๊าาาา ~”
   ครางอย่างเดียวสบายกว่าเยอะ !
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 13 (29.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 29-12-2018 23:57:25
ทำเบาก็ว่า ทำช้าก็บ่น ทำแบบเข้มข้น ก็ยังบ่นอยู่ได้ ยังไม่เข็ดนะตั๊บ  o18
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 13 (29.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 31-12-2018 00:35:41
 :hao7: 
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 13 (29.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: no.fourth ที่ 01-01-2019 20:28:49
 :laugh: :laugh: :laugh:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 13 (29.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 03-01-2019 04:33:10
พี่เท็นไม่อ่อนโยน
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 13 (29.12.61)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 03-01-2019 11:48:24
 :m25:

 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 14 (11.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 11-01-2019 19:00:05
14


   “พี่เท็น”
   “...”
   “พี่เท็น” ผมเรียกคนที่ตอนนี้หลับตาพริ้มนอนกอดผมอย่างสบายใจเบาๆ แม้จะเกรงใจคนหลับอยู่บ้าง แต่ผมคิดว่ายังไงก็ต้องเรียกเขาขึ้นมาให้ได้ “พี่เท็นๆๆ”
   “อะไร”
   ริมฝีปากหยักสวยที่ขยับเป็นคำพูดทำให้ผมกลืนน้ำลายลงคอหลังจากที่มองทั้งริมฝีปากและลูกกระเดือกของอีกฝ่ายขยับ และมันก็ดึงดูดสายตาผมได้มากจริงๆ
   ผมควรจะตั้งสติ !
   “พี่ไม่ไปทำงานจริงๆ เหรอ”
   “อืม ไม่ไป”
   “ทำไมล่ะพี่ งั้นผมไปได้มั้ย”
   “กูเหนื่อย และมึงก็เหนื่อย เพราะฉะนั้นนอน อย่าพูดมาก”
   “ผมไม่เหนื่อยสักหน่อย !”
   “แน่ใจ” อยู่ๆ คนที่ตอนแรกหลับตาพูดก็ลืมตาขึ้นมองผมด้วยสายตาแพรวพราวทันที และผมก็รู้ตัวแล้วว่าตัวเองพลาดไปเต็มๆ
   “มะ...ไม่จริง เหนื่อยมาก แต่ยังทำงานไหว เฉพาะงานนะ อย่างอื่นไม่เกี่ยว...”
   “ไม่ต้องไป กูเหนื่อย มึงต้องคอยรับใช้กู นี่แหล่ะงานมึงวันนี้”
   “แต่...”
   “อย่าพูดเยอะไอ้ตั๊บ กูง่วง” ไม่พูดเปล่าพี่มันขยับเข้ามาจูบที่ริมฝีปากของผมเบาๆ ก่อนจะเข้ามากอดแล้วซุกหัวลงบนหน้าอกของผมอีกต่างหาก ตอนนี้เลยกลายเป็นผมที่พักพิงจำเป็นของพี่มันแล้ว
   เดี๋ยวนะ คนเหนื่อยคนเพลียมันต้องกูไม่ใช่เหรอวะ...
   ไอ้พี่เท็นนี่  !
   ผมที่พยายามขยับออกจากคนตรงหน้าทีละน้อย สุดท้ายก็ต้องตัดใจเมื่อพี่เท็นไม่ยอมปล่อยให้ผมห่างตัวเลย ก่อนจะก้มมองกลุ่มเส้นผมสีดำที่ตอนนี้กองอยู่ที่หน้าอกแล้วก็ต้องถอนหายใจออกมาพลางเอื้อมมือขยุ้มเส้นผมตรงหน้าเบาๆ และก็ต้องแปลกใจกับความนุ่มลื่นที่สัมผัสกับนิ้วทั้งห้า พอเอื้อมมือไปจับเส้นผมของตัวเองดูก็รู้ชัดเจนว่าผมของพี่เท็นนั้นสภาพดีกว่าของผมเยอะ
   ฮื่ม...แชมพูแพงสินะ ผมถึงได้นุ่มลื่นขนาดนี้
   ถ้าดมหัวพี่มันจะด่ามั้ยวะ...
   ขอนิดนึง !
   ผมที่อดใจไม่ไหวก็ฝังจมูกลงบนเส้นผมนุ่มลื่นตรงหน้าก่อนจะรีบถอยออกมา และกลิ่นเฉพาะที่ผมไม่คุ้นนักว่าเป็นแชมพูยี่ห้ออะไร แต่คิดว่าน่าจะเป็นขวดที่ดูแล้วราคาแพงในห้องน้ำนั่นล่ะ ถ้าถามว่าผมไม่ใช้กับเขาเหรอ ผมบอกเลยว่าไม่กล้า ผมยังซื้อของถูกทั่วๆ ไปมาใช้อยู่ ซึ่งกลิ่นของพี่เท็นนั้นมันไม่ได้หอมมาก แต่ก็ไม่เหม็น แต่ผมรู้สึกว่าชอบนะ...
   ผมที่พิจารณากลิ่นที่เพิ่งได้รับไปก็ได้แต่ขมวดคิ้ว เพราะผมไม่คุ้นจริงๆ ก่อนจะก้มไปดมเส้นผมของอีกฝ่ายใหม่ และคราวนี้ก็เลือกที่จะฝังใบหน้าลงบนเส้นผมดำขลับตรงหน้าไว้แบบนั้น
   อืม...ทั้งนุ่มทั้งหอม...
   “กระทำชำเราผมกูอยู่เหรอ...” เสียงเบาๆ ที่ฟังดูอู้อี้สุดๆ ทำให้ผมหัวเราะออกมา
   “อืม ผมพี่น่ารักกว่าพี่เยอะเลย”
   “ชมผมกูก็เหมือนชมกูแหละ”
   “มั่วละพี่เท็น ไม่เหมือนเลยเถอะ”
   “เหมือน”
   “เถียงว่ะ”
   “พูดจาไม่เพราะ” ผมสะดุ้งเฮือกเมื่ออยู่ๆ คนที่ซุกหน้ากับหน้าอกของผมก็กัดเข้ามากัดที่ก้อนเนื้อเล็กแรงๆ จนตัวเองต้องถดตัวถอยหนี และแน่นอนว่าไม่รอดพ้นมืออีกฝ่ายอยู่ดี “ทำโทษ”
   “ไอ้พี่เท็นนี่ เจ็บนะเว้ย !”
   “พูดไม่เพราะอีกละ มึงนี่สอนไม่จำเลยนะไอ้ตั๊บ” คนตรงหน้าว่าด้วยน้ำเสียงตำหนิ แต่ผมรู้ว่าเขาไม่ได้ตั้งใจว่าผมหรอก เพราะจากการกัดเมื่อสักครู่เปลี่ยนเป็นเลีย จนผมที่ตอนแรกเล่นผมเขาอยู่ ตอนนี้ต้องหาวิธีหนีจากคนหื่นแทน
   ให้ตายสิ
   “พอก่อนพี่เท็น จั๊กจี้ !”
   “งืม...”
   มางงมางืม แต่ไม่ถอยเลยนี่นะ
   ผมดันหัวของเขาออกสุดแรง ก่อนจะรีบขยับตัวลุกขึ้น ซึ่งพอทำได้สำเร็จก็ต้องพบกับสายตาไม่เป็นมิตรจากคนที่โดนขัดใจทันที ทำให้ผมได้แต่หัวเราะแฮะๆ แล้วเอื้อมมือไปลูบหัวอีกฝ่ายเบาๆ
   แน่นอนว่าพี่มันก็จับมือผมทันที
   “จะกล่อมไงพี่ จะได้หลับเนอะ”
   “มึงนี่มันวอนโดนดีจริงๆ”
   “โธ่พี่เท็น ผมสงบเสงี่ยมกับพี่สุดละ”
   “หึ...”
   ผมหลุดขำออกมาเมื่อเห็นว่าคนตรงหน้าแสดงสีหน้าไม่พอใจ แต่ก็ไม่ยอมปล่อยมือผมออกแถมยังเอาไปหนุนด้วย จนผมไม่รู้ว่าเขาหงุดหงิดจริงๆ หรือเปล่า หรือแค่หาเรื่องแกล้งผมเท่านั้น
   เพราะเชื่อเถอะ อยู่ท่านี้ผมก็เมื่อยเหมือนกัน
   Rrrrrrrrr ~
   หืม...
   ผมที่ตอนแรกกับวุ่นวายอยู่กับพี่เท็นก็หันไปมองโทรศัพท์ที่วางอยู่ที่โต๊ะหัวเตียง ก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบมา เมื่อเห็นชื่อของคนที่โทรเข้ามาผมก็รู้สึกแปลกใจไม่น้อย เพราะปกติน้อยครั้งนักที่ผมกับเขาจะติดต่อกัน ยกเว้นมีเรื่องสำคัญจริงๆ แต่ไม่รู้ทำไมผมถึงรู้สึกว่าช่วงนี้เขามาอยู่ใกล้ๆ ตลอด
   ‘พี่ภาค’
   “ใครโทรมา”
   “พี่ภาคอ่ะ”
   “โทรมาทำไม” พี่เท็นที่ตอนแรกนอนกัดมือผมเล่นก็เงยหน้าขึ้นมามอง ทำให้ผมส่ายหัวเบาๆ เพราะไม่รู้จริงๆ ว่าพี่เขาโทรมาทำไม อาจจะมีธุระสำคัญเหมือนตอนที่ผมโทรไปฝากเขาลางานก็ได้มั้ง
   แต่...ไม่อยากรับเลยว่ะ...
   “ไม่ต้องรับ”
   “แต่เขาอาจจะมีธุระสำคัญ...”
   “ธุระอะไร”
   “อาจจะเรื่องงาน”
   “...”
   “เอาน่าพี่เท็น ผมกับพี่ภาคไม่ได้มีอะไรกันสักหน่อย ขนาดตอนผมป่วยผมยังโทรหาเขาเลย ตอนนี้พี่ภาคอาจจะต้องการความช่วยเหลือก็ได้” ผมพูดพลางส่งยิ้มไปให้คนที่ขมวดคิ้วทำหน้ายุ่ง ดูแล้วพี่เท็นไม่เหมือนคนง่วงสักนิด เพราะนี่เพิ่งบ่ายกว่าๆ พี่แกแค่อยากนอนเล่นเท่านั้นแหละ “งั้นผมรับสายเขาแล้วนะ”
   “แล้วแต่มึง”
   คนที่ดูท่าจะไม่เห็นด้วยก็ฟุบหน้าลงบนมือของผมเหมือนเดิม ก่อนที่ผมจะเลือกดรับสายของพี่ภาคแม้ในใจจะแอบขอให้เขาวางสายไปไวๆ ก็เถอะ
   สุดท้ายผมก็ได้คุยกับเขาจนได้ล่ะนะ
   “สวัสดีครับพี่ภาค”
   {ตั๊บ...}
   “ครับ”
   {ตอนนี้อยู่ไหนแล้ว จะมาทำงานหรือยัง พี่ว่าจะฝากซื้อยาทาแก้ปวดให้หน่อย พี่ข้อเท้าพลิก}
   “อ้าว เป็นไรมากมั้ยพี่ แล้วตอนนี้อยู่ไหน”
   {อยู่ที่ทำงานแล้ว}
   “อ่า...เดี๋ยวผม...โอ๊ย !” ผมที่กำลังเผลอรับปากก็ร้องออกมาด้วยความเจ็บปวดหลังจากที่หน้าท้องโดนมือใหญ่ของคนที่นอนอยู่บิดเข้าแรงๆ
   เจ็บนะเว้ย !
   {เป็นอะไรหรือเปล่าตั๊บ}
   “ปะ...เปล่าพี่ แค่มดกัด...” ผมว่าพลางขมวดคิ้วมองกลุ่มเส้นผมสีดำตรงหน้า แม้คนที่ทำร้ายผมจะไม่เงยหน้าขึ้นมามอง แต่ตอนนี้มือของเขาก็ยังวนเวียนอยู่ที่หน้าท้องของผมจนผมรู้ตัวว่าถ้ายังพูดจาไม่เข้าหูพี่เท็นคงได้โดนทำร้ายอีกแน่ๆ “เอ่อ...พี่ภาค คือวันนี้ผมไม่ได้ไปทำงานอ่ะพี่...”
   {หยุดอีกแล้วเหรอ} คำถามจากคนในสายทำให้ผมตอบไม่ถูก และแม้จะเพียงเล็กน้อยแต่ผมก็รับรู้ได้ว่าน้ำเสียงของอีกฝ่ายเปลี่ยนไป {เป็นอะไรหรือเปล่า ป่วยหนักเหรอ แล้วบอกพี่เท็นหรือยัง}
   “อ่า...ครับ ผมบอกพี่เท็นแล้ว” ผมตอบกลับไป และก็รู้ว่าพี่ภาคเขารู้ว่าผมโกหก เมื่อก่อนต่อให้ป่วยขนาดไหนผมก็ไปทำงาน และที่สำคัญ พนักงานหยุดขนาดนี้พี่เท็นคงไม่เอาไว้แน่ๆ
   ให้ตายสิ ผมต้องแกล้งไม่รับรู้ต่อไปล่ะนะ แม้ต่อไปผมจะรู้ก็เถอะว่าคงไม่ใช่แค่พี่ภาคที่จะสงสัยเรื่องของผม
   หรือจะเอาไอ้พี่เท็นขึ้นมาบังหน้าอย่างที่พี่มันเต็มใจดี...
   {พี่เท็นไม่ว่าเหรอ ตั๊บหยุดบ่อยแล้วนะ}
   “พี่เท็นเข้าใจน่ะ พี่ภาคก็รู้ว่าพี่เท็นใจดีกับพนักงานจะตาย...”
   {เหรอ}
   ผมที่ตอนนี้ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดีก็ได้แต่แอบถอนหายใจออกมา ผมรู้ว่าพี่ภาครู้มากกว่าที่ผมคิด เขาอาจจะรู้เรื่องของผมกับพี่เท็นแล้วก็ได้ และเขาก็ควรจะรู้ว่าผมไม่ต้องการให้เขามายุ่งเรื่องนี้เท่าไหร่ แต่คำพูดและน้ำเสียงหรือการกระทำของเขาบางครั้งมันก็ทำให้ผมรู้สึกว่าต้องยอมรับกับอีกฝ่ายไปโต้งๆ ว่าผมยุ่งกับพี่เท็นหรือ ผมนอนกับพี่เท็นอยู่นะ ทั้งๆ ที่มันไม่ใช่เรื่องของเขาสักนิด
   แน่นอนว่าผมไม่ได้อยากยืดอกยอมรับกับใครเรื่องนี้หรอก ผมรู้ว่าพี่เท็นไม่ได้แย่ แต่เป็นตัวผมเองต่างหากที่อาจจะทำให้คนอื่นคิดว่าผมนอนกับเขาเพื่อแลกอะไรบางอย่าง
   คนเคยมั่ว ยังไงมันก็ดูมั่วไปทั่วอยู่วันยังค่ำ...
   “ไอ้ตั๊บ มานอนได้แล้ว กูจะกอด” ผมที่ตอนแรกนั่งคิดคำพูดกับพี่ภาคอยู่ก็ต้องสะดุ้งเบิกตากว้างเมื่ออยู่ๆ คนที่นอนเงียบลูบหน้าท้องผมอยู่จะเงยหน้าขึ้นมาแล้วเอื้อมมือมาคว้าโทรศัพท์ในมือของผมไปแนบหูของตัวเองพลางพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียราวกับคนไม่เต็มใจพูดนัก “วันนี้ไอ้ตั๊บไม่ไปทำงาน เจ้านายมันอนุญาตเอง แค่นี้นะ”
   “ฮะ...เฮ้ย...” ผมที่เบิกตากว้างแล้วมองพี่เท็นที่ตอนนี้กดตัดสายเรียบร้อยแล้วโยนโทรศัพท์ของผมทิ้งไว้อีกฝั่งของเตียง “พะ...พี่ทำอะไรเนี่ย พี่ภาคเขาก็รู้สิว่าผมอยู่กับพี่...!”
   “แล้วไง”
   “ก็...!”
   “มึงยังคิดจะปิดอีกเหรอ ถึงมึงไม่บอก แต่ถ้ามีคนมาถามกู กูก็บอกอยู่ดี”   
   “พี่แม่ง...”
   “แม่งอะไร”
   “แม่งไม่อายคนอื่นบ้างหรือไงวะ ถึงตอนนี้ผมจะอยู่กับพี่ก็เถอะ แต่เมื่อก่อนผมมั่วจะตาย คนทั้งร้านเขาก็รู้กันหมด...”
   “อืม กูก็รู้ ว่าแต่มึงมีโรคหรือเปล่า”
   “ไม่มีเถอะ ตรวจตลอด ใส่ถุงยางด้วย !” ผมรีบพูดขึ้นเมื่อเจอสีหน้าตายๆ ของพี่เท็นถามมาแบบนั้น แม้ผมจะมั่วไปทั่วแต่ก็มั่นใจว่าไม่มีโรคแน่นอน !
   อย่างน้อยผมก็ไม่คิดสั้นขนาดนั้น ยังมีแม่กับน้องให้รับผิดชอบอยู่จะมาป่วยตายแบบโง่ๆ ไม่ได้
   “งั้นก็ดี ไม่มีปัญหาอะไร”
   “ห๊ะ”
   “กูไม่อายใคร จบมั้ย เลิกพูดมากแล้วมานอนได้แล้ว” พี่เท็นว่าโดยที่สีหน้าเขาไม่ได้ทุกข์ร้อนอะไรจริงๆ สุดท้ายผมก็ยอมผู้ชายคนนี้จนได้ ผมคบกับพี่เขาผมไม่อายหรอก ผมกลัวพี่เขาโดนพูดจาไม่ดีใส่มากกว่า
   แต่ผมก็ลืมคิดไปว่าพี่มันคงไม่ให้ใครมาพูดหรือทำอะไรง่ายๆ
   “ไม่ง่วง”
   “นอนกอดกันเฉยๆ”
   “พี่เป็นเด็กหรือไงเนี่ย”
   “มานอน” ผมมองคนเอาแต่ใจที่ตอนนี้ยังยืนกรานเหมือนเดิม สุดท้ายก็ได้แต่ทิ้งตัวลงนอนแล้วเป็นผมบ้างที่กอดและเข้าไปซุกใบหน้าอยู่ที่อกแกร่งของพี่เท็นแทน “กูอยากซุกนมมึง อุ่นกว่า”
   “ผลัดกันสิ ผมก็อยากอุ่นเหมือนกัน”
   “ได้ ให้สิบนาที” พี่เท็นพูดเพียงแค่นั้น ก่อนที่ผมจะรู้สึกถึงแรงกดหนักๆ บนหัวตัวเอง และนั่นมันก็ทำให้ผมยิ่งซุกใบหน้าลงบนหน้าอกของเขาแน่นขึ้นโดยที่ไม่คิดจะเงยหน้าไปมองอีกคนแม้แต่น้อย
   ‘นอนกอดกันเฉยๆ’
   โคตรชอบความรู้สึกตอนนี้เลย...

   “เด็กพี่สิบ ไม่มีอะไรกินบ้างเหรอ”
   “คิดว่าไม่...”
   “โธ่...”
   ผมที่ตอนนี้หนีมายืนหลบอยู่ที่มุมห้องโดยที่โซฟาถูกจับจองโดยเด็กสองคนที่เคยมาป่วนอยู่ครั้งหนึ่ง โดยคราวนี้ทั้งคู่มาในชุดนักเรียน ม.ปลายดูหน้าเอ็นดูไม่น้อย และผมคงจะพิศวาสพวกมันมากว่านี้ถ้าไม่ติดว่าไอ้เด็กสองคนนี้มันเรียกผมว่า ‘เด็กพี่สิบ’
   แม่ง เด็กเดิกอะไร ไม่เท่เลย !
   “หิวก็สั่งอะไรมากิน มานั่งบ่นทำไม ไม่งั้นก็กลับบ้านกันไป”
   “ไม่เอา วันนี้อยากอยู่กับพี่สิบอ่ะ ไม่อยากกลับบ้าน ป้าขี้บ่น”
   “พวกมึงทำอะไรให้เขาบ่นสิ”
   “เปล่าสักหน่อย” ไอ้เด็กที่ชื่อสองมีไฝใต้ตาสองเม็ดพูดแล้วยู่ปากไปด้วย ส่วนอีกคนที่ชื่อหนึ่งมีไฝใต้ตาหนึ่งเม็ดตอนนี้ก็กำลังนั่งเล่นเกมโทรศัพท์ไม่คุยกับใคร พอเกมจบลงอีกคนก็เริ่มส่งเสียงขึ้นมา
   “พี่สิบ หิวอ่ะ”
   “หิวก็ไปหาอะไรกิน ไม่ก็สั่งมากิน”
   “ให้เด็กพี่สิบไปซื้อให้หน่อยสิ เหมือนจะว่าง” ผมที่โดนลากไปเอี่ยวในบทสนทนาก็ต้องมองเด็กสองคนที่ตอนนี้พยักหน้าเห็นดีเห็นงามกับความคิดเมื่อสักครู่
   “ไอ้ตั๊บไม่ใช่พ่อพวกมึง ทำไมมันต้องไปหาอะไรมาประเคนพวกมึงด้วย”
   “โห่ อะไรอ่ะพี่สิบ ป๊าไม่เคยหาอะไรมาประเคนให้สักหน่อย”
   “ใช่ๆ ไม่เคยๆ”
   ผมมองเด็กสองคนที่คนหนึ่งพูดอีกคนเห็นดีเห็นงามด้วยก็รู้สึกปวดหัวแปลกๆ ถ้าไม่มองเวลาทั้งคู่ขยับปากพูดคงจะไม่รู้เลยว่าใครกำลังพูดอยู่กันแน่
   และสัญชาตญาณผมก็บอกว่าให้ดีดตัวออกห่างจากไอ้สองคนนี้เป็นการดีที่สุด ถึงพวกมันจะเป็นน้องพี่เท็นก็ตาม
   แค่คนพี่ผมก็จะเป็นบ้าแล้ว ถ้าเจอคู่แสบพี่น้องด้วยคงปวดหัวตาย
   “เด็กพี่สิบไปซื้อข้าวให้หน่อยดิ”
   “ไอ้สอง”
   “ผมเอาด้วยๆ หิวอ่ะ”
   “เดี๋ยวเถอะพวกมึงสองคน จะโดนถีบส่งออกจากห้อง” พี่เท็นที่ตอนนี้กำลังยืนทำหน้าดุเด็กสองคนก็ทำให้ผมหลุดยิ้มออกมา จะบอกว่าพี่มันหน้าบึ้งตั้งแต่ที่โดนบุกรุกห้องเมื่อไม่กี่นาทีก่อน ซึ่งหลังจากที่พวกเรากำลัง ‘นอนกอดกันเฉยๆ’ อยู่ ประตูห้องนอนก็โดนถล่มโดยเด็กแฝดนรกที่มาไม่บอกไม่กล่าว ทำเอาเจ้าของห้องหน้ามุ่ยตั้งแต่นั้นมา
   ฮ่า...แอบขำในใจแล้วกัน
   “จะกินอะไรกัน เดี๋ยวลงไปซื้อให้ก็ได้ ไปได้แค่ร้านอาหารข้างล่างนี้นะ”
   “นั่นไง เด็กพี่สิบใจดีว่ะ !” หนึ่งพูดพร้อมกับชี้มาทางผม
   “ผมอยากกินก๋วยจั๊บ”
   “ไม่มี”
   “ต้มจืดหมูปั้น”
   “ไม่”
   “ไข่เจียวชะอม”
   “ไม่มี สั่งอะไรกันง่ายๆ หน่อยสิวะ เด็กแฝดนี่” ผมที่ขมวดคิ้วตามเมนูของทางนั้นก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เพราะร้านด้านล่างนั้นดูท่าจะเป็นร้านอาหารที่ไม่ใช่สัญชาติไทยแน่นอน และร้านที่มีเมนูแบบที่ทั้งคู่สั่งมาคงไม่ได้มาตั้งในละแวกคอนโดหรูแบบนี้
   “ก็ง่ายสุดแล้วนะ เด็กพี่สิบว่ายากตรงไหน อาหารทั่วไปชัดๆ”
   “พี่ชื่อตั๊บ เลิกเรียกเด็กพี่สิบเถอะ”
   “ได้ๆ เรียกพี่ตั๊บก็ได้ แต่เด็กพี่สิบก็เท่ดีออก”
   “นั่นสิ เท่จะตาย”
   ผมมองไอ้เด็กสองคนที่พูดจ้อ บางทีก็อยากปิดหูปิดตาไม่รับรู้ว่าใครเป็นคนพูด เพราะต้องมานั่งแยกว่าอ่อ ไอ้นี่เด็กชื่อหนึ่งนะ ส่วนไอ้ที่พูดอยู่นี่ชื่อสอง
   ปวดหัวเว้ย !
   “พอๆ ไอ้ตั๊บไม่ต้องลงไปซื้อให้พวกมัน ถ้าหิวก็สั่งอะไรมากินเอา” พี่เท็นที่พูดหยุดเหตุการณ์ที่น่าปวดหัวนี้ไว้จนผมอยากจะเข้าไปขอบคุณเขาให้ได้ และอยากจะหนีไปจากตรงนี้ด้วย ไอ้เด็กสองคนนี้มันจะดูปกติมากถ้ามันไม่กวนประสาทเหมือนพี่มัน
   ได้เชื้อกันมาเต็มๆ !
   “เฮ้อ ทำการบ้านดีกว่า...”
   ในที่สุดทั้งคู่ก็สงบลงจนได้ ผมที่หนีออกมาอยู่ห่างๆ ก็ได้แต่ถอนหายใจ แต่ก็ยังไม่สามารถทำตัวปกติได้เพราะตอนนี้พื้นที่โดยรอบโดนครอบครองโดยเด็กทั้งสองคนแล้ว จะขยับไปไหนก็เกร็งๆ ปกติจะอยู่กับพี่เท็นแค่สองคนเท่านั้น ก่อนที่คนที่ผมนึกถึงจะเดินเข้ามาหาแล้วจับแขนของผมดึงให้เดินตาม ในขณะที่เด็กสองคนที่มาเยือนที่ห้องตอนนี้เปิดกระเป๋าเอาหนังสือขึ้นมาเปิดอยู่คนละมุมโต๊ะ
   “พะ...พี่...”   
   “เข้าห้องกัน รอพวกมันกลับแล้วค่อยออกมา”
   “ห๊ะ...”
   “กูยังนอนกอดมึงไม่อิ่มเลย”
   “...”
   “ป้ะ” ผมที่โดนเจ้าของห้องลากกลับเข้าห้องนอนอย่างงงๆ พอหันไปมองอีกสองสิ่งมีชีวิตตอนนี้ทั้งคู่ก็ก้มหน้าก้มตาเขียนหนังสือไม่สนใจพวกผมสักนิด จนในที่สุดผมและพี่เท็นก็เข้ามาในห้องนอนจนได้ เจ้าของห้องจัดการล็อกประตู ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออก ไม่นานร่างที่เหลือเพียงกางเกงซับในก็ก้าวขึ้นเตียงแล้วทิ้งตัวลงนอน โดยที่ไม่ลืมตบที่ข้างๆ เพื่อเป็นการเรียกผมด้วย “ก่อนขึ้นมาแก้ผ้าด้วย”
   “...”
   “คราวนี้ถึงทีกูซบนมมึงบ้างละ”
   คำพูดที่ออกมาจากใบหน้าตายๆ ที่ตอนนี้กำลังตบเตียงปุๆ เพื่อเรียกให้ผมขึ้นไป ทำให้ตัวเองได้แต่ขมวดคิ้วแน่นเพราะไม่ค่อยจะเข้าใจในความคิดไอ้พี่เท็นเท่าไหร่ สรุปวันนี้ผมต้องนอนแก้ผ้ากอดกับไอ้พี่เท็นอย่างเดียวสินะ
   เฮ้อ...
   สุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วเดินแก้ผ้าขึ้นเตียง...
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 14 (11.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 11-01-2019 19:59:18
 :laugh:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 14 (11.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 11-01-2019 22:33:18
เฮ้อออออ ตามน้องตั๊บ
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 14 (11.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 12-01-2019 03:52:57
ท่าจะแรงดีนะ แฝดนรกคู่นี้ จะดีหรือร้ายกับตั๊บกันนะ  o18
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 14 (11.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 16-01-2019 00:12:23
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 15 (17.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 17-01-2019 21:17:58
ตอนที่ 15


   บางทีผมก็ควรเริ่มเตรียมใจกับบางสิ่งที่จะเกิดขึ้นไม่ช้าก็เร็ว
   บางสิ่งที่ผมไม่ค่อยชอบนัก อย่างเช่นตอนนี้
   “ตั๊บคบกับพี่เท็นเหรอ” เสียงพี่มุกพนักงานเก่าแก่ของร้านถามขึ้น พลางทำหน้าตกใจ ซึ่งใครๆ ก็รู้ว่าพี่มุกเป็นคนปากไว เรื่องไหนที่เขารู้ คนทั้งร้านรู้ และตอนนี้มันก็เป็นเรื่องของผมที่ไม่ต้องสืบเลยว่าอีกฝ่ายรู้ได้อย่างไร
   พี่ภาคแม่งเกลียดอะไรผมเปล่าวะ ถามจริง...
   “หือ ตั๊บคบกับพี่เท็นจริงๆ เหรอ”
   “เอาจริงดิ !”
   ตอนนี้พนักงานในร้านไม่ต่ำกว่าสิบชีวิตหันมามองทางผมเป็นตาเดียว เว้นแต่พี่ภาคกับพี่ต้นที่ตอนนี้ไม่ได้สนใจเรื่องของผมเท่าไหร่ อย่างพี่ภาคน่ะ เขาคงรู้อยู่แล้ว และก็ต้องขอบคุณพี่ต้นจริงๆ ที่เขาอยู่ตรงนี้
   “ไอ้ตั๊บมึงมาช่วยกูจัดโต๊ะอีกฝั่งหน่อยดิ เร็วๆ เลย” พี่ต้นที่กวักมือเรียกผมยิกๆ ทำให้ตัวเองได้แต่พยักหน้าก่อนจะเดินผ่านสายตาของหลายๆ คนไปหาพี่ต้นทันที ซึ่งผมก็อยากจะตอบออกไปให้ชัดๆ เหมือนกัน ถ้าไม่ติดว่าเพียงแค่คำถามของเขานั้น มันก็แฝงไปด้วยความรู้สึกหลายๆ อย่างที่ส่งมาถึงผมผ่านสายตาย มันไม่ใช่การยินดีในเรื่องที่เราคบใครสักคน แต่มันเป็นอะไรที่แย่กว่าที่คิด
   ไม่ชอบอะไรแบบนี้เลยจริงๆ
   “ขอบคุณนะครับพี่ต้น” ผมพูดขึ้นมาเมื่อเราทั้งคู่แยกมาอีกฝั่งของร้าน
   “ขอบคุณเรื่องอะไรวะ เรื่องที่กูเรียกมึงมาใช้งานเหรอ ไม่เป็นไรๆ ไม่ได้ขัดผลประโยชน์กูอยู่แล้ว”
   “นั่นสิเนอะ ขอบคุณที่เรียกผมมาใช้งานนะพี่” ผมว่าพลางยิ้มขำ ก่อนจะลงมือช่วยพี่ต้นทำสิ่งที่เขาทำค้างไว้ ซึ่งเราไม่ได้คุยอะไรกันมาก ผมรู้แค่ว่าเขาเป็นคนสนิทพี่เท็น เรียกว่าเพื่อนเลยก็ได้ และผมก็ไม่รู้ว่าเขาคิดยังไงกับเรื่องของผม ถ้าผมคบกับเพื่อนของเขา
   ให้ตายสิ...ผมคิดถูกหรือคิดผิดนะที่ไม่ตัดสินใจหนีไปตั้งแต่แรก
   ผมที่ตอนนี้ไล่เช็ดโต๊ะทีละตัวก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา ซึ่งผมยังพอรับรู้ได้ว่ามีบางสายตาที่ยังคงมองมาที่ผมอยู่ ซึ่งมันจะไม่เป็นแบบนี้เลยถ้าใครสักคนที่อยู่ในความอยากรู้อยากเห็นของคนอื่นๆ ไม่ใช่พี่เท็น
   พี่แม่งทำผมชีวิตวุ่นวายอีกแล้วนะ !
   ผมที่ได้แต่นึกถึงใบหน้ากวนประสาทของพี่เท็นที่เคยเห็นบ่อยครั้งก็ทำให้ลืมเรื่องน่าหงุดหงิดเมื่อสักครู่ไป ก่อนจะเริ่มตั้งใจทำงานต่อ แม้จะได้รับบรรยากาศแปลกๆ จากคนรอบข้างแต่ใช่ว่าผมจะอยู่ไม่ได้ แค่อดทนเดี๋ยวก็ชินไปเอง
   สู้ๆ ไอ้ตั๊บ !
   “วันนี้ไอ้เท็นไม่เข้าร้านเหรอ” คำถามจากพี่ต้นทำให้ผมเงยหน้าขึ้นไปมอง และก็รู้ว่าเขาคุยกับผมนั่นล่ะ เพราะตอนนี้ที่ส่วนนี้ไม่มีใครเลย
   “อ่า...เห็นพี่เขาบอกว่าน่าจะเข้ามาตอนดึกๆ เกือบร้านใกล้ปิดแหละ”
   “อ๋อ...”
   ผมที่ตอบคำถามให้อีกคนฟังก็ได้แต่หันมาสนใจกับงานตรงหน้าต่อ แต่ไม่ทันไรก็ต้องเงยหน้าขึ้นมองพี่ต้นที่ขยับเข้ามาใกล้พลางจ้องหน้าผมเขม็ง
   “มีอะไรหรือเปล่าพี่ต้น”
   “มี กูมีเรื่องอยากเสือก”
   “เรื่องอะไร...” ผมที่คิดได้ว่าคงมีอยู่แค่เรื่องเดียวจึงถามใหม่ “เรื่องที่ผมคบกับพี่เท็นน่ะเหรอ”
   “เออ อยากรู้ จริงเหรอวะ” พี่ต้นที่ตอบมาตรงๆ พลางมองผมอย่างสงสัย ซึ่งสายตาของเขาแตกต่างจากคนอื่นๆ อย่างสิ้นเชิง มันไม่ใช่ว่าไม่เชื่อ แต่แค่แปลกใจมากกว่า และผมก็ไม่รู้ว่าเขาแปลกใจเรื่องอะไร
   “ก็คงงั้นมั้งพี่ พี่ลองไปถามพี่เท็นสิ”    
   ขอโยนเรื่องให้พี่มันหน่อยแล้วกัน
   “ถามให้มันด่าเหรอ กูแค่อยากรู้เฉยๆ ไม่เคยเห็นไอ้เท็นมันคบใครจริงจัง พอได้ยินว่ามีแฟนเลยตกใจ”
   “พี่ต้นเป็นเพื่อนกับพี่เท็นมานานแล้วเหรอครับ”
   “ก็นานนะ ตั้งแต่มหาวิทยาลัย ไม่รู้ทำไมอยู่ๆ ถึงกลายมาเป็นลูกจ้างมันเฉ้ย !”
   “ฮ่าๆ ไม่ขอพี่เท็นเลื่อนขั้นล่ะพี่”
   “เลื่อนไปไหนล่ะว่ะ ร้านก็มีอยู่แค่นี้ มันจะได้เลื่อนกูออกจากร้านน่ะสิ”
   ผมได้แต่หัวเราะคำพูดของพี่ต้น ซึ่งครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ผมพูดคุยกับเขามากกว่าปกติ ก่อนที่พี่เขาจะโบกมือเป็นเชิงบอกว่าไม่ต้องตอบอะไรแล้ว เราทั้งคู่จึงแยกย้ายกันทำงานต่อ ไม่นานโต๊ะที่เคยไม่เป็นระเบียบตอนแรกตอนนี้ก็กลับมาสะอาดและเรียบร้อยพร้อมต้อนรับลูกค้า
   “ไอ้ตั๊บ วันนี้มึงไปอยู่หลังร้านแล้วกัน”
   “ได้เลยพี่”    
   ผมพยักหน้ารับอย่างว่าง่าย เพราะคิดว่ามันเป็นอะไรที่ดีที่สุดเหมือนกัน ซึ่งพอพี่ต้นสั่งงานผมเรียบร้อยเขาก็เริ่มเดินไปตรวจจุดอื่นๆ บ้าง โชคดีที่ไม่มีใครเข้ามาทักผมสักคน
   “ตั๊บ...”
   ซะที่ไหนล่ะ...
   ผมถอนหายใจเบาๆ ก่อนจะหันไปหาคนที่เรียกชื่อผมขึ้นมา ก็พบว่าเป็นพี่ภาคนั่นเอง
   “ว่าไงครับพี่ภาค”
   “มาทำงานได้แล้วเหรอ”
   “ถ้ายังไม่มาพี่คงไม่เห็นผมหรอก”
   “นั่นสิเนอะ” พี่ภาคยิ้มเล็กน้อย ผมเองก็ได้แต่ยิ้มกลับเพราะไม่รู้ว่าจะแสดงออกทางสีหน้ายังไงกับเขาดี
   ตอนนี้พี่มุกก็พี่มุกเถอะ แต่ไม่เอาพี่ภาคได้มั้ยวะ โคตรยังไม่พร้อมคุย
   “ถ้าพี่ไม่มีอะไรผมขอตัวไปหลังร้าน...”
   “ตั๊บโกรธพี่เหรอ”
   “...” ผมไม่ได้ตอบคำถามนั้น จะเรียกว่าโกรธหรือเปล่าผมก็ไม่มั่นใจเท่าไหร่ แต่แค่รู้สึกไม่พอใจเขาเท่านั้น
   “พี่ไม่ได้บอกพี่มุก แต่พี่มุกเป็นคนเสนอให้พี่โทรไปหาตั๊บเพื่อฝากซื้อยา เขาเลยพูดเรื่องนี้ขึ้นมาตอนได้ยินเสียงพี่เท็น...”
   “ช่างมันเถอะพี่”
   “พี่ไม่อยากให้ตั๊บโกรธพี่ ทั้งร้านนอกจากตั๊บแล้วพี่ก็ไม่ได้สนิทกับใครเลย ตั๊บก็รู้” พี่ภาคพูดโดยที่มองผมด้วยสายตาจริงจัง ผมที่ตอนนี้ไม่รู้จะตอบยังไงดีก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา
   “ช่างมันเถอะ ช่างมันจริงๆ ผมไม่ได้คิดอะไรมากแล้ว”
   ผมตอบพลางยิ้มให้คนตรงหน้า เมื่อพี่ภาคเห็นว่าผมยิ้มให้เขา เขาก็ยิ้มตอบกลับมาก่อนจะยื่นลูกอมที่เขาเคยให้ผมประจำมาให้
   “ถือว่าพี่ขอโทษเนอะ”
   “ขอบคุณครับ”
   ผมรับของตรงหน้ามา ก่อนที่พี่ภาคเขาจะขอตัวแยกไปทำงานตรงส่วนอื่น ซึ่งผมเองก็เช่นกัน เมื่อเดินมาประจำที่ตรงหลังร้านแล้วผมก็ได้แต่ทิ้งตัวพิงกับผนังปูนเย็นๆ ก่อนจะล้วงเอาบุหรี่ที่ไม่ได้จับต้องมันมาสักพักขึ้นมาจุดสูบเพื่อระบายความอึดอัดที่อยู่ในใจ แล้วก็ได้แต่พูดย้ำกับตัวเอง
   แค่อดทนแล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง



   วันนี้เป็นอีกวันที่เวลางานผ่านไปอย่างรวดเร็ว ต้องขอบคุณที่ต้นที่ให้ผมได้อยู่ที่หลังร้านเลยทำให้เจอหน้าคนอื่นๆ ไม่บ่อยนัก และขอบคุณเวลางานที่ทำให้ผมเจอเพียงสายตาของพวกเขาเท่านั้น แทนที่จะเป็นคำถามอย่างก่อนหน้านี้
   เอาเถอะ ถ้ามาถามคราวนี้ผมจะไล่ให้ไปถามพี่เท็นให้หมด
   ผมที่ตอนนี้เข้ามาช่วยด้านในเก็บโต๊ะหลังจากที่ร้านถึงเวลาปิด ไม่นานพวกคนอื่นๆ ก็เริ่มจะทยอยออกจากร้านกันเพื่อกลับบ้าน ซึ่งผมเองก็ไม่ต่างกันนัก แต่ก็ลืมไปว่าถึงกลับไปตอนนี้ก็ไม่รู้ว่าพี่เท็นจะกลับห้องตอนไหน เพราะวันนี้ที่เขาบอกจะมาที่ร้านก็ไม่ได้มา ผมเองก็ไม่อยากจะนั่งรอที่หน้าห้องเท่าไหร่
   “ไอ้ตั๊บ ไอ้ตั๊บเว้ย !”
   ผมที่กำลังจะตัดสินใจว่าจะเอายังไงดีเมื่อผมไม่มีคีย์การ์ดหรือกุญแจห้องพี่เท็นเลย เมื่อหันไปมองตามเสียงเรียกก็เห็นว่าพี่ต้นกำลังโบกมือมาทางผมและรอบๆ ตัวเขาก็มีเพื่อนร่วมงานทั้งชายทั้งชายและหญิงมากกว่าสิบชีวิตยืนอยู่ด้วย
   อ่า...ผมว่าผมพอจะเดาได้ละ
   “จะตั้งวงอีกแล้วเหรอพี่”
   “เออ นานๆ ทีเว้ย !”
   พี่ต้นยักคิ้วมาให้ ซึ่งหลายครั้งแล้วที่มีเหตุการณ์แบบนี้ หลังเลิกงานในบางวัน พวกเราก็จะรวมกลุ่มไปตั้งวงกินเหล้าในร้านเหล้าอีกที่ ซึ่งถ้าถามว่าทำไม่กินที่ร้านพี่เท็นให้มันจบๆ เรื่อง เอาตามความเป็นจริงคงเพราะไม่มีปัญญาจ่ายล่ะมั้ง เหล้าของพี่แกของดีๆ แพงๆ ทั้งนั้น เพราะฉะนั้นพวกระดับกลางไปค่อนข้างล่างอย่างพวกผมเลยไปเน้นของถูกดีกว่า
   แน่นอนว่าผมก็ไม่พลาด ฮ่าๆ
   พี่อยากหายหัวเองนะพี่เท็น ไปกินเหล้าเป็นทางเลือกที่ดีกว่าไปนั่งรอพี่เยอะเลยว่ะ...
   “งั้นผมไปด้วย”
   “ดีๆๆๆ คนหารเพิ่มอีกหนึ่ง ไปๆ พวกมึงแยกย้ายแล้วไปเจอกันที่ร้านเดิม !”
   พี่ต้นยิ้มกว้างพลางหันไปบอกพวกที่ยืนรอ ทำให้พวกนั้นเริ่มแยกย้ายกันออกจากร้าน บางคนก็มีรถส่วนตัว บางคนก็เลือกที่จะนั่งมอเตอร์ไซค์รับจ้างไป หรือบางคนก็ร่วมกลุ่มเรียกแท็กซี่ ซึ่งร้านประจำของพวกเรานั้นอยู่ไม่ห่างจากที่นี่นัก เลยไม่ได้ลำบากหรือสิ้นเปลืองเท่าไหร่ และสำหรับผมส่วนใหญ่ก็จะเลือกนั่งวินมอเตอร์ไซค์ไปนั่นล่ะ
   “ไอ้ตั๊บ มึงมากับกูมา” พี่ต้นที่ขึ้นคร่อมรถมอเตอร์ไซค์ก็หันมาเรียกผมที่เตรียมจะไปเรียกวิน พลางกวักมือยิกๆ ทำให้ผมได้แต่เดินไปหาเขา เมื่อเห็นว่าสิ่งที่เขาเสนอไม่ใช่เรื่องไม่ดีอะไร ออกจะดีกับตัวผมที่ประหยัดค่ารถด้วย
   “ไม่จ่ายค่านั่งนะพี่”
   “เออ ไอ้ห่า กูไม่เอาหรอก” ผมหัวเราะก่อจะเดินไปขึ้นซ้อนท้ายเขา และอดถามไม่ได้กับเรื่องที่สงสัย
   “ไปมาก็หลายหน ไม่เคยเรียกผมให้มาซ้อนสักครั้ง วันนี้มาแปลก”
   “เออ ส่วนใหญ่กูชวนสาวน้อยในร้านมากกว่า แต่วันนี้ยกที่ให้มึงวันนึง”
   “ทำไมอ่ะ”
   “อยากรู้จริงเหรอ”
   “ก็อยาก แต่ถ้าไม่บอกก็ไม่เป็นไร”
   “เห็นมึงไม่ค่อยอยากรู้แบบนี้กูอยากบอกเลยว่ะ”
   “งั้นบอกมา”
   “วันนี้ไอ้เท็นมันฝากกูดูมึง แค่นั้นล่ะ”
   “ห๊ะ...”
   “ตามที่บอก แล้วกูก็อาจจะโดนมันด่าด้วย เพราะชวนมึงมาแดกเหล้า”
   “ไร้สาระว่ะพี่ ดูผมทำไม แล้วทำไมต้องด่า ผมมาเองนี่ พี่ไม่ได้บังคับสักหน่อย” ผมว่าพลางขมวดคิ้ว ซึ่งพี่ต้นก็ได้แต่ยักไหล่ ก่อนจะเริ่มออกรถ ส่วนผมที่ไม่เข้าใจในความคิดของพี่เท็นนักสุดท้ายก็ได้แต่ถอนหายใจแล้วปล่อยมันเลยตามเลยไปเท่านั้น
   ให้ตายสิ...
   ว่าแต่ถ้าผมขอคีย์การ์ดสำรองของพี่มันไว้ พี่มันจะยอมให้ผมมั้ยวะ...



   ตอนนี้พนักงานเสื้อดำไม่ต่ำกว่าสิบคนกำลังนั่งอยู่ในร้านเหล้าเล็กๆ ร้านหนึ่ง ซึ่งผมเองก็เป็นหนึ่งในนั้น และเริ่มรู้สึกดีสุดๆ เมื่อได้เจอบรรยากาศเก่าๆ ที่ไม่ได้รับมานาน แล้วก็ไม่อยากจะพูดเลยว่ะ...
   หนุ่มน้อยน่ารักเยอะมาก แล้วน้องชายคนนั้นอยู่ ม. ปลายใช่มั้ย !
   ไอ้ตั๊บอยากกินเด็กเว้ย !
   ผมที่ตอนนี้มองไปที่เด็กหนุ่มตัวเล็กผิวขาว ยิ้มทีโลกสดใสก็ได้แต่มองไปอย่างเปิดเผย โดยลืมไปแล้วว่าตัวเองนั้นมีบ่วงติดคออยู่
   พอคิดแม่งก็เสียวสันหลังวาบ...
   ขอมองอย่างเดียวก็ได้วะ...
   “ไอ้ตั๊บๆ”
   “หืม...”
   “จ้องตาเป็นมันเลยมึง !” พี่ต้นที่กระทุ้งเอวผมเบาๆ ทำให้ผมได้แต่ละสายตาจากหนุ่มน้อยคนนั้นแล้วหันกลับมาสนใจกับวงเหล้าต่อ ซึ่งคนที่นั่งร่วมโต๊ะด้วยก็พากันหัวเราะออกมากับคำพูดพี่ต้นเมื่อสักครู่
   “ไอ้ตั๊บมันก็อย่างนี้ล่ะพี่ต้น เห็นหนุ่มน้อยน่ารักๆ ไม่ได้ มองทีอย่างกับหมาล่าเนื้อ”
   “พูดไปพี่พร ผมมองอย่างอ่อนโยนเถ๊อะ” ผมหัวเราะออกมาเมื่อเจอพี่สาวคนหนึ่งในร้านแซวให้ ก่อนที่พี่ภาคจะพูดต่อ
   “แบบนั้นสเป็คตั๊บเลยนี่นะ”
   “ตามนั้นแหละพี่ เห็นแล้วอยากขย้ำ” ผมพูดตรงๆ อย่างปกติ เพราะเรื่องรสนิยมผมไม่ได้ปิดบังอะไรอยู่แล้ว
   “งั้นที่เขาพูดกันว่าตั๊บคบกับพี่เท็นก็ไม่จริงน่ะสิ ในเมื่อตั๊บยังชอบหนุ่มน้อยแบบนี้”
   “ฮ่าๆ”
   ผมได้แต่หัวเราะแห้งๆ กลับไป ความสุขที่จะส่องหนุ่มต่อทลายหายไปทันทีเมื่อได้ยินชื่ออีกคน ถึงจะคบพี่มันแต่ก็ยังมองคนอื่นได้ไม่ใช่เหรอวะ...
   แบบ...แค่มองอ่ะ ไม่ได้คิดอะไรสักหน่อย
   เออ ยอมรับก็ได้ว่าคิด แต่ไม่ได้คิดจะมีอะไรด้วย ไม่สิ เรียกว่าไม่กล้ามากกว่า แค่ครั้งก่อนจากไอ้ภูมิก็เข็ดจนน้องชายไม่ทำงานล่ะ
   พี่แม่งสร้างเรื่องเลวร้ายให้ผมว่ะพี่เท็น
   ผมที่ตอนนี้เลิกสนใจกลุ่มสนทนาแล้วมารินเหล้าดื่มเองก็ยังคงลอบมองหนุ่มน้อยโต๊ะใกล้ๆ อยู่บ้าง ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อเจอสายตาของอีกฝ่ายมองกลับมาเช่นก่อน ตามด้วยรอยยิ้มที่ผมเพิ่งยกยอให้ว่าโลกสดใสทันทีที่ได้เห็นมันก็ถูกส่งมาให้ด้วย
   เหยด...แม่งเอ๊ย ถูกใจไอ้ตั๊บยิ่งนัก !
   “ไอ้ตั๊บๆ”
   “หืม...” ขานกลับทั้งๆ ที่สายตายังหยอกล้อกับหนุ่มหน้าขาว
   “ไอ้ห่าตั๊บ ไอ้ตั๊บเว้ย”
   “อะไรพี่ต้น อย่าเพิ่งกวนดิ ผมทำธุระสำคัญอยู่”
   “สำคัญอะไรของมึง ส่องเด็กน่ะเร๊อะ !”
   “เขายิ้มให้ผมด้วยว่ะ แม่งโคตรดีต่อใจ”
   “เออ ช่างเรื่องรอยยิ้มมึงเถอะ แต่มึงหันมาสนใจทางนี้ก่อน”
   “มีอะไรน่าสนใจกว่าน้องคนนั้นอีก...”
   แม่ง ทั้งร้านนี้น้องแม่งเด่นในสายตาพี่สุดแล้วว่ะ
   “กูว่ามีนะ”
   “...”
   “พ่อมึงอ่ะ พ่อมึงมา น่าสนใจกว่าน้องมึงเยอะ”
   “พ่อผมตายแล้วเว้ย !” ผมที่ตอนแรกกำลังเก็บเกี่ยวความสุขอยู่ก็หันมาขมวดคิ้วใส่พี่ต้นเมื่อพี่มันพูดอะไรไร้สาระออกมา ก่อนจะเห็นว่าคนข้างๆ นั้นพยักเพยิดไปด้านหลัง ผมจึงหันไปมองบ้างเพื่อดูว่า ‘พ่อ’ ของผมมาจริงๆ หรือเปล่า
   ถ้ามาจริงแม่งก็เป็นผีล่ะวะ...
   “ไง”
   เหี้ย มาจริงว่ะ...!
   ผมเบิกตากว้างมองผู้ชายที่น่ากลัวกว่าผีที่ตอนนี้กลายเป็นจุดเด่นของร้านไปแล้ว แม้แต่โต๊ะข้างเคียงหรือน้องหน้าขาวของผมก็กำลังมองมาทางร่างสูงเป็นตาเดียว ก่อนที่ทั้งโต๊ะของผมจะต่างพูดออกมาพร้อมกัน
   “สวัสดีครับ / สวัสดีค่ะพี่เท็น”
   พร้อมเพียงอย่างกับนั่งเรียนในห้อง
   แต่พวกมึงอยู่ร้านเหล้าเว้ย
   ผมที่ตอนนี้มองไปยังคนมาใหม่ก็ได้แต่ยิ้มแห้งพูดไม่ออก รู้สึกสะท้านไปทั้งร่าง ไม่รู้ทำไมพี่มันแม่งชอบมาในเวลาสำคัญๆ ตลอด โดยเฉพาะตอนที่ผมกำลังจะทำอะไรสักอย่างที่ทำให้พี่มันไม่พอใจนี่ล่ะ
   ซวย...ซวยฉิบเป๋ง...
   ไอ้ห่าตั๊บเอ๊ย มึงควรเข้าวัดทำบุญได้แล้ว !

-------------------
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่า
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 15 (17.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 17-01-2019 21:28:31
 o22 o22
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 15 (17.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: ommanymontra ที่ 17-01-2019 22:23:03
 :laugh:


 :L2: :pig4: :L2:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 15 (17.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 17-01-2019 22:58:21
กลับถึงห้อง ก้นระบมแน่ ๆ ตั๊บ  o18
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 15 (17.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 17-01-2019 23:00:25
เละไม่เละรอดู
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: merizel-rada ที่ 29-01-2019 12:05:27
ตอนที่ 16


   วันนี้พี่เท็นแม่งมาแปลกว่ะ...
   ผมที่ตอนแรกเสียวสันหลังวาบไปแล้วรอบหนึ่งตอนนี้ก็ได้แต่นั่งกินเหล้าอย่างสงบเสงี่ยม ส่วนคนที่มาเยือนใหม่นั้นตอนแรกผมคิดว่าเขาจะโมโหที่ผมส่องเด็ก แต่เปล่าเลยพี่มันไม่ได้แสดงอาการอะไรออกมาได้แต่ตอบรับคำเชิญชวนของพี่ๆ ที่ชวนให้มาร่วมวงด้วยกัน สถานการณ์ตอนนี้เลยกลับมาคึกคักอีกครั้ง โดยที่ผมนั้นนั่งอยู่ตรงข้ามกับพี่เท็นเป๊ะๆ
   หรือพี่มันไม่เห็นตอนผมส่องเด็กวะ...
   อาจจะเป็นไปได้
   ผมที่แอบถอนหายใจเมื่อรู้สึกว่าตัวเองพ้นผิดแล้วก็เริ่มอารมณ์ดีขึ้น ก่อนจะทักทายคนตรงข้ามบ้าง เพราะตั้งแต่พี่เขามาผมยังไม่ได้พูดกับเขาเลย
   “ว่าแต่พี่เท็นทำไมถึงแวะมาที่นี่ได้ล่ะครับเนี่ย”
   “หึ...”
   ผมที่โดนไอ้เสียง ‘หึ’ อัดหน้าไปก็ได้แต่ยิ้มค้างอยู่แบบนั้น คนที่ผมพูดด้วยตอนนี้ก็เมินหน้าหนีไปแล้ว แถมยังโดนไอ้พี่ต้นกลั้นขำอยู่ข้างๆ ด้วย
   ผมว่าพี่มันไม่ได้ไม่เห็นแล้วว่ะ...
   แต่แม่งเห็นแล้วงอนชัดๆ !
   “กูโทรชวนมันมาเองล่ะ” พี่ต้นที่กลั้นขำเสร็จก็มองผมกับพี่เท็นสลับกัน ผมที่ตอนแรกจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วตอนนี้ก็กลับมาห่อเหี่ยวอีกครั้ง
   เกิดมาเพิ่งเคยโดนผู้ชายงอนใส่ครั้งแรก แถมยังเป็นคนที่เดาอารมณ์ไม่ค่อยถูกด้วย...
   แล้วจะง้อยังไงวะเนี่ย
   “ไอ้ตั๊บๆ” พี่ต้นที่สะกิดไหล่ผมยิกๆ ก็ขยับเข้ามากระซิบ ทำให้ผมต้องเอนหัวเข้าไปแล้วกระซิบตอบเขากลับ
   “ว่าไงพี่”
   “ไอ้เท็นมันโกรธมึงอ่ะ”
   “ผมรู้ แต่คิดอยู่ว่าจะทำยังไงดี ผมทำอะไรผิดวะ !”
   “มึงยังมีหน้ามาถามอีกเหรอ นี่ไม่รู้ตัวจริงๆ”
   “เออ รู้ก็ได้ ผมเผิดเองล่ะ” ผมที่สุดท้ายก็ยอมจำนนกับความผิดก็ได้แต่ถอนหายใจออกมา เพราะเถียงไม่ได้จริงๆ ว่าตัวเองไม่ผิดยังไง
   ให้ตายสิ...
   “ไอ้ต้น”  ผมกับพี่ต้นแยกตัวออกจากกันทันทีเมื่อเสียงดุๆ ดังขึ้น ก่อนที่เราทั้งคู่จะแสร้งทำเป็นไม่มีอะไรเกิดขึ้น แม้ความจริงแล้วจะเพิ่งนินทาบอสใหญ่ของร้านไปก็เถอะ “สั่งเหล้ามาอีกสิ จะกินอะไรก็สั่งกันเลย เดี๋ยววันนี้กูเลี้ยงเอง”
   แม่งใจป๋าด้วย...
   “ขอบคุณนะครับพี่เท็น” พี่ภาคที่นั่งอยู่ข้างๆ พี่เท็นก็พูดขึ้น ตามด้วยคนอื่นๆ โดยตอนนี้ทั้งร้านที่ส่วนใหญ่เป็นพนักงานของร้านพี่เท็น เรียกว่ามาครบเลยดีกว่า ทั้งบอสทั้งลูกน้อง และเมื่อเจ้ามือประกาศแบบนั้นก็เรียกเสียงเฮจากคนอื่นๆ ได้เป็นอย่างดี
   สงสัยคืนนี้ท่าจะยาว...
   ผมที่ตอนนี้เริ่มกลับมาอารมณ์ดีขึ้นอีกครั้ง โดยคิดว่าแยกกับพี่เท็นสักพักแบบนี้ก็ดีเหมือนกัน ส่วนเรื่องงอนไว้ง้อทีหลัง ขอสังสรรค์ให้เต็มที่ก่อน
   วันของไอ้ตั๊บจริงๆ !
   ผมที่รินเหล้าใส่แก้วแบบไร้ความเกรงใจผิดจากตอนแรกที่จะกินก็ต้องนึกเหลือให้คนอื่นด้วย แต่เมื่อมีเจ้ามือจ่ายให้ไม่อั้นแบบนี้ ความเกรงจงเกรงใจเลยหายไปหมด มือก็สะกิดพี่ต้นไปด้วย
   “พี่ต้นๆ”
   “อะไร”
   “สั่งกุ้งแช่น้ำปลาให้ผมบ้างสิ”
   “ไอ้ตั๊บ มึงนี่มันสุดยอดจริงๆ”
   “สุดยอดอะไร...”
   “ยังๆ ยังไม่กระเตื้อง พ่อมึงจ้องจะแดกหัวอยู่นู้น อย่ามาทำให้กูซวยไปด้วย !” พี่ต้นกระซิบบอกผมพลางพยักเพยิดไปทางตรงข้ามทำให้ผมหันไปมองบ้าง ก็เห็นว่าพี่เท็นตอนนี้แม่งจ้องเขม็งมาจริงๆ พอผมยิ้มให้เจ้าตัวก็หันหน้าหนีเมินไปอีกทาง “ไปๆ ไปนั่งไกลๆ กูเลย กูไม่อยากโดนมันเอาเรื่อง”   
   “อะไรของพี่วะ...”
   “ไอ้เท็น มาแลกที่กับกูมา ไอ้ตั๊บแม่งกวนกู ถ้าเป็นมึงมันจะได้เกรงใจยอมอยู่นิ่งๆ”
   “เฮ้ยๆ เดี๋ยวพี่ต้น...”
   “เอาสิ”
   พี่เท็นที่ตอบรับอย่างว่าง่ายทำให้ผมได้แต่อ้าปากค้างแล้วมองคนสองคนที่สลับที่นั่งกัน สุดท้ายผมก็ได้แต่หุบปากเงียบเพราะรู้ว่ายังไงก็คงขัดทั้งสองคนไม่ได้ อีกคนก็หัวหน้างาน อีกคนก็เจ้าของร้านและผู้จ่ายเงินเดือน แถมยังพ่วงสถานะไอ้นั่นๆ กับผมด้วย
   เรียกให้นั่นไว้ก่อน พูดตรงๆ แล้วมันกระดากอาย...
   ให้ตายสิ...พี่เท็นมานั่งใกล้ๆ แบบนี้กูก็แดกเหล้าไม่อร่อยสิวะ
   เหล่หนุ่มไม่ได้ด้วย ชีวิตแม่งเศร้า
   ผมที่ตอนนี้ห่อเหี่ยวระดับหนึ่งก็ได้แต่กินเหล้าเงียบๆ จนกระทั่งคนข้างตัวเปลี่ยนเป็นอีกคน ผมเลยได้แต่แสร้งหยิบเมนูของร้านขึ้นมาดู จะตะโกนสั่งเองก็เกรงใจ ไอ้พี่ต้นก็ไม่ยอมสั่งให้ สุดท้ายผมก็ต้องหันไปหาคนจ่ายเงินเพื่อขออนุญาต
   “พี่เท็น”
   “...”
   “เจ้านายครับ บอส ฮัลโหล...” ผมเรียกคนข้างๆ เสียงเบา เพราะไม่อยากให้คนอื่นสังเกตนักแต่ดูเหมือนการกระซิบของผมจะทำให้คนร่วมโต๊ะหันมามองกันเป็นตาเดียว
   แม่งเอ๊ยยยย พี่เท็นแม่งก็ไม่ยอมตอบกูด้วย
   โว้ย !
   ผมที่ตอนนี้เปลี่ยนจากการเรียกเป็นสะกิดที่ขาของเขาเบาๆ และแน่นอนว่าอีกคนก็ยังเมินเช่นเดิม ผมจึงเปลี่ยนจากแรงสะกิดเป็นแรงหยิก ทำเอาคนข้างๆ สะดุ้งแล้วหันมามองทางผมทันที
   ยอมหันมามองกันแล้ว...
   แต่ไม่มองอย่างเดียวนี่สิ ทำท่าเหมือนจะแดกหัวกูด้วย
   “อะไร”   
   โฮ่ พี่แม่งงอนผมจริงดิ...
   “ผมขอสั่งกุ้งแช่น้ำปลาได้มั้ย”
   “แล้วแต่มึงสิ”
   “ขอบคุณ...”
   “แต่จ่ายเองนะ เพราะกูเลือกเลี้ยงคนที่ไม่มีปัญหา คนมีปัญหาอย่างมึงกูไม่เลี้ยง” พี่เท็นว่าพลางมองผมด้วยสายตาเย็นชา ทำเอาตัวเองอ้าปากพะงาบๆ
   จริงๆ ไอ้ค่ากุ้งแช่น้ำปลาน่ะ ผมจะจ่ายเองก็จ่ายได้ แต่พี่แม่งทำแบบนี้เหมือนลำเอียงเลยว่ะ
   แน่นอนว่าไอ้ตั๊บไม่ยอม   
   “แต่ผมก็พนักงานของพี่นะ”
   “หึ...”   
   “โธ่พี่เท็น ไอ้ตั๊บมันจะไปมีปัญหาอะไร ไม่มี๊ พี่อคติเองมากกว่า”
   “...”
   “พี่เท็น ~”
   ผมที่ตอนนี้โดนเมินไปแล้วก็ได้แต่ถอนหายใจ ก่อนจะยอมเลิกรากับกุ้งแช่น้ำปลาแต่โดยดี พอหันไปมองพี่ต้นก็เห็นอีกฝ่ายกลั้นขำอีกแล้ว คงไม่กล้าหัวเราะออกมาตรงๆ เพราะมียักษ์นั่งทำหน้าพร้อมจะแดกหัวคนอื่นอยู่ จนผมอยากจะมีเรื่องกับพี่เขาจริงๆ ถ้าพี่มันยอมสั่งให้ผมตั้งแต่แรกผมคงไม่ต้องมาง้อพี่เท็นหรอกให้ตายสิ
   ผมที่ตอนนี้เงียบกริบหมดอารมณ์สนุกกับคนอื่นๆ ก็ได้แต่นั่งกินของที่มีแล้วจิบเหล้าไปเงียบๆ สายตาก็เริ่มมองกวาดไปทั่วร้านอย่างที่ชอบทำ แต่ไม่ทันไรบนบ่าก็โดนของหนักๆ วางลงมา ทำให้ตัวเองต้องหันไปมองก็เห็นว่าเป็นแขนของพี่เท็นนั่นเอง
   “กูเมื่อย ขอวางแป๊บ”
   “ตามสบายเลยครับ” ผมว่าพลางกลั้นยิ้มไว้เมื่อเห็นสีหน้าตายๆ ของอีกคน ก่อนจะขยับเข้าไปหาคนข้างๆ แล้วกระซิบเรียกเบาๆ “พี่เท็น”
   “...” หันมามองแต่ไม่ตอบเหมือนเดิม
   “พี่งอนผมเหรอ”
   “...”
   “โธ่พี่ อย่างอนผมเลย ดีกันเถอะ ผมอยากกินกุ้งแช่น้ำปลา” ผมว่าพลางยิ้มให้คนข้างๆ แน่นอนว่าพี่มันก็ดูจะไม่ชอบใจกับคำพูดผมนั่นล่ะถึงได้หันหนีไปเลย ผมจึงขำออกมาก่อนจะยอมเลิกกวนเขาแต่โดยดี
   ไม่คิดว่าจะได้เห็นพี่เท็นงอน ฮ่าๆ
   พี่แม่งมีมุมตลกเหมือนกันนะเนี่ย
   “พี่เท็น ผมขอสั่งกุ้งแช่น้ำปลาได้มั้ยครับ” คำถามที่ดังขึ้นในโต๊ะทำให้ผมกับพี่เท็นหันไปมองเจ้าของเสียงตามๆ กัน นั่นก็คือพี่ภาคที่นั่งอยู่ตรงข้ามนั่นเอง
   “เอาสิ บอกแล้วว่าจะเลี้ยง อยากกินอะไรก็สั่งมาเลย”
   “ขอบคุณครับ”   
   พี่ภาคยิ้มรับก่อนจะสั่งกุ้งแช่น้ำปลาตามที่ต้องการ เป็นจังหวะเดียวกับที่เหล้าเบียร์อีกหลายขวดที่เพิ่งโดนสั่งมาเพิ่มมาเสิร์ฟ ผมที่มองของตรงหน้าก็ได้แต่เปรี้ยวปาก ส่วนช่วงล่างก็เริ่มเกิดปฏิกิริยาขึ้นมา
   แม่งปวดฉี่เฉย...
   “ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะพี่”
   ผมว่าก่อนจะหันไปมองคนข้างๆ ที่ยังวางมือไว้บนบ่าของผม แน่นอนว่าเขาเองก็มองมาอย่างจับผิด ผมเลยได้แต่ทำปากแบบไม่มีเสียงว่า ‘ปวดฉี่’ อีกคนจึงยอมเอามือออกไป ก่อนที่ผมจะรีบลุกขึ้นเพื่อไปทำธุระส่วนตัวจะได้มานั่งกินเหล้าต่อให้สบายใจ เมื่อเดินมาถึงก็ต้องขอบคุณที่ร้านนี้ที่เป็นร้านเล็กๆ จึงทำให้ไม่ค่อยมีคนนัก ผมจึงสามารถเข้าไปทำธุระส่วนตัวได้อย่างรวดเร็ว
   ผมผ่อนลมหายใจออกเมื่อปลดปล่อยของเสียออกจากร่างกายเสร็จแล้ว ก่อนจะต้องสะดุ้งเมื่อบ่าโดนสัมผัสโดยมือของใครบางคน เมื่อหันไปก็ต้องเบิกตากว้าง
   “พะ...พี่เท็น !”
   แม่งตามมาห้องน้ำเลยเรอะ !
   “มึงทำให้กูไม่พอใจ”
   “ระ...รู้แล้วพี่ รู้ว่าพี่งอน...”
   “กูไม่ได้งอน กูแค่ไม่พอใจ”
   “มันก็คล้ายๆ กันมั้ยวะ...”
   “พูดจาไม่เพราะ”
   “ครับๆ ขอโทษครับ ขอโทษเรื่องที่ทำให้พี่ไม่พอใจด้วย”
   “เรื่องอะไร”
   “ห๊ะ”
   “เรื่องที่ทำให้กูไม่พอใจไง เรื่องอะไร” สายตาดุๆ ของพี่เท็นมองมาที่ผมอย่างคาดคั้นคำตอบ ตัวเองเลยได้แต่อ้อมแอ้มออกไป
   “ขอโทษที่มาร้านเหล้าไม่บอก...”
   “หึ...”
   “เอ่อ...จริงๆ ขอโทษเรื่องส่องเด็กด้วย” ผมที่จำใจพูดออกไป ทำให้พี่เท็นมันจ้องเขม็งมาไม่เลิก ดูเหมือนการทำธุระส่วนตัวของผมนั้นจะไม่ส่วนตัวซะแล้ว เมื่อตอนนี้โดนใครบางคนมากวนเข้าให้ “พี่ออกไปจากห้องน้ำกันมั้ย”
   “ยัง”
   “พี่ปวดฉี่หรือเปล่า ฉี่ก่อนก็ได้ เดี๋ยวผมรอ”
   “เข้าไปในห้องน้ำ”
   “หะ...หือ ปวดขี้เหรอ...”
   “หมายถึงมึง เข้ามาในห้องน้ำกับกู” พี่เท็นว่าก่อนจะฉุดแขนผมให้เดินตามเขาเข้าไปในห้องน้ำที่ว่างอยู่ทันที ทำให้ผมได้แต่เดินตามอย่างหวั่นๆ จะขัดขืนก็ไม่กล้า รู้ตัวอีกทีห้องน้ำก็ปิดสนิทซะแล้ว
   แม่งเข้าสู่สถานการณ์ไม่สู้ดีอีกแล้ว...
   พี่เท็นอย่าเล่นอะไรพิเรนท์นะเว้ย !
   “อ่า...พี่จะทำธุระส่วนตัวก็ได้นะ เดี๋ยวผมยืนรออยู่มุมห้องเป็นเพื่อนเนอะ” ผมรีบถอยตัวออกห่างจากคนตรงหน้าเพราะรู้สึกไม่ปลอดภัยสุดๆ แน่นอนว่าผมถอย พี่มันก็ขยับเข้ามาใกล้ จนตอนนี้ร่างของผมติดอยู่กับประตูห้องน้ำโดยมีอีกคนยืนปิดทางอยู่ จะเปิดประตูหนีออกไปก็ไม่ได้ จริงๆ คือไม่กล้าด้วย เลยได้แต่ยืนเผชิญหน้ากับพี่เท็นอยู่แบบนั้น “พี่เท็น...”
   “ไอ้ตั๊บ มึงนี่มันไม่เข็ดเลยจริงๆ”
   เสียงโหดขึ้นด้วยอ่ะ...
   “ผมก็แค่มองมั้ยวะ ไม่ได้คิดจะไปสานสัมพันธ์กับเขาสักหน่อย”
   “กูไม่อนุญาต มึงควรมองแค่กู”
   “โธ่พี่ อย่าทำนิสัยเด็กดิ ผมก็มองพี่ทุกวันอยู่แล้ว วันนี้มันเผลอเฉยๆ”   
   “มึงว่าใครนิสัยเด็ก”
   “เอ่อ...ถือว่าผมไม่ได้พูดเนอะ แต่สัญญาว่าคราวหน้าจะไม่มีแบบนี้อีกแล้วกัน” ผมรีบพูดขึ้นพลางหลบสายตาดุๆ ตรงหน้า ซึ่งรู้ว่าพี่เท็นแม่งจ้องจะกินหัวผมจริงๆ นั่นล่ะ สัญญาเลย คราวหน้าจะไม่ให้มีแบบนี้อีกแล้ว กูกลัว...
   ถ้าคิดจะส่องแม่งต้องดูต้นทางดีๆ แม่งเอ๊ย...
   “หน้าตามึงนี่มันเชื่อถือไม่ได้จริงๆ”
   ครับๆ รู้แล้วครับว่าพี่แม่งฉลาด
   ไอ้ตั๊บน้ำตาจะไหลแล้วนะ !
   ผมที่ตอนนี้หมดปัญญาแก้ตัวก็ได้แต่ก้มหน้าหงุด เพราะพูดอะไรไปพี่เท็นมันก็คงไม่ไว้ใจอีกแล้วล่ะ ซึ่งคงอย่างพี่มันว่า หน้าตาผมเชื่อถือไม่ได้ ว่าแต่ทำไมหน้าตาผมถึงเชื่อถือไม่ได้วะ โกหกไม่เนียนหรือยังไง
   “ขอโทษครับ” ผมที่คราวนี้ไม่รู้จะพูดอะไรออกมาก็ได้แต่เอ่ยปากขอโทษและหวังว่าพี่เท็นจะอารมณ์ดีขึ้น และความเงียบที่เกิดขึ้นก็ทำให้ผมต้องเงยหน้าขึ้นไปมองอีกคน ก็เห็นว่าเขาจ้องมาที่ผมด้วยสายตาเย็นชาสุดๆ “พี่เท็น...”
   “เอาเถอะ กูก็ไม่มีเวลามาตามมึงตลอดเหมือนกัน อยากทำอะไรก็ทำ ลับหลังจะทำก็ทำไป ถ้ามึงคิดว่ามึงพอใจ ยังไงสันดานมึงก็เป็นแบบนี้อยู่แล้ว แต่อย่าให้กูรู้แล้วกัน”
   “...”
   “กูมีมึงคนเดียวนะไอ้ตั๊บ เพราะกูยังซื่อสัตย์กับคำว่า ‘คบ’ อยู่ ถ้ามึงคิดว่าเราเป็นอย่างอื่นก็ทำตามที่ใจมึงต้องการเลย”
   “...”
   “กูเบื่อ” พี่เท็นมันว่าเพียงแค่นั้นก่อนจะถอยร่างกายออกไป ผมที่ตอนนี้พูดไม่ออกไปแล้วก็ได้แต่มองอีกคนเท่านั้น “ถอย กูจะออกไปข้างนอกแล้ว”
   “ดะ...เดี๋ยวก่อนพี่...” ผมที่ตอนนี้ไม่คิดจะขยับไปไหนก็ได้แต่มองอีกฝ่ายที่ยืนรอให้ผมหลบทาง วันนี้พี่เท็นแม่งมาแปลกจริงๆ ด้วย มาแปลกในหลายๆ ความหมาย หรือว่าพี่มันจะท้อกับสันดานของผมแล้วจริงๆ วะ “ขอโทษพี่เท็น ผมขอโทษ ครั้งหน้าจะไม่ทำแบบนี้อีกแล้ว”
   “...”
   “ผมรู้ว่าผมมันสันดานแย่ คบกับใครจริงจังไม่ได้หรอก แต่พอมาคบกับพี่ ถึงสันดานเก่าๆ มันยังมี แต่ผมก็พยายามทำให้มันน้อยลงแล้วนะเว้ย...” ผมที่ตอนนี้พูดออกไปตามความรู้สึกจริงๆ ถึงจะรู้ว่ามันฟังไม่ขึ้นเท่าไหร่ แต่ผมก็ไม่รู้จะแก้นิสัยแบบนี้ของตัวเองยังไง อย่างที่บอก ผมเคยมองหนุ่มน้อยน่ารักๆ พอได้เห็นมันก็อดใจไม่ได้ที่จะมอง แต่ก็ยังห้ามตัวเองอยู่ว่าให้แค่มอง แทนที่จะสานสัมพันธ์ต่อแบบเมื่อก่อน
   รู้หรอกว่ามันไม่ดี แต่จะให้ทำไงวะ...
   ผมผิดเองล่ะ แม่งผิดจริงๆ ไม่แก้ตัวแล้ว
   “หึ...”
   “พี่เท็น ผมจริงจัง...!” ผมที่ตอนนี้รู้สึกเกลียดไอ้เสียง ‘หึ’ ของพี่มันสุดๆ ก็ต้องหุบปากเงียบไป เมื่อเห็นว่าอีกคนเผยรอยยิ้มออกมาแล้ว ทำให้ตัวเองได้แต่มองงงๆ
   “หน้าตาสำนึกผิดแล้ว กูให้อภัยก็ได้”
   “พี่แกล้งผมเหรอวะ...”
   “ไม่ได้แกล้ง แค่รู้ว่าไม้แข็งใช้กับมึงไม่ได้ มึงมันไม่เข็ด เลยลองดราม่านิดนึง” คำพูดของเขาทำเอาผมพูดไม่ออกได้แต่อ้าปากค้างเท่านั้น “พอใจละ แต่คราวหน้ากูจะไม่เล่นแบบนี้ อย่าให้มีอีก ไม่งั้นมึงเตรียมตัว”
   “พี่แม่ง...”
   “ว่าแต่กูลงโทษมึงหน่อยดีกว่า” พี่เท็นมันยิ้มร้าย ทำเอาผมที่สำนึกผิดอยู่ตอนแรกอยากจะวิ่งหนีออกจากห้องน้ำจริงๆ ก็คราวนี้ แต่ยังไม่ทันทีสมองจะไตร่ตรองอะไรเพราะยังรู้สึกยังมึนๆ งงๆ กับไอ้คำว่า ‘ลองดราม่า’ ของพี่มัน ร่างของผมก็โดนอีกคนดึงเข้าไปหาตัวซะแล้ว
   “เดี๋ยวก่อน...!”
   “เดี๋ยวอะไร...” ผมที่ยังไม่ทันตั้งตัวอะไรก็โดนคนตรงหน้าฉกริมฝีปากลงมาบนปากของตัวเอง จนทำให้ไม่สามารถพูดอะไรได้อีก ก่อนที่มือหนาของอีกคนจะจู่โจมช่วงล่างของผมอย่างรวดเร็ว รู้ตัวอีกทีกางเกงยีนส์ก็โดนปลดกระดุมออก สัมผัสอุ่นร้อนที่โดนกับช่วงกลางกายก็ทำเอาผมสะดุ้งเฮือก มือรีบยกขึ้นเกาะเกี่ยวกับคอของอีกฝ่ายไว้เพื่อกันการล้มไปกองกับพื้น
   “อื้อ...” ผมครางในลำคอเบาๆ เมื่อตอนนี้โดนจู่โจมทั้งช่วงบนและช่วงล่าง ก่อนที่พี่เท็นจะถอนจูบออกแล้วเปลี่ยนมาจูบซับที่ลำคอของผมแทน ตัวเองที่ยังเกาะเกี่ยวคอของเขาอยู่ก็ได้แต่เอนใบหน้าเพื่อให้อีกคนทำสะดวกมากขึ้น และก็ต้องกัดริมฝีปากกลั้นเสียงไว้เมื่อโดนมือหนาปรนเปรอกับของใต้กางเกงผ่านเนื้อผ้าบางๆ อย่างช่ำชอง “พะ...พี่เท็น กลับห้องกันเถอะ โคตรอยากเลยว่ะ...”
   “อยากขนาดนี้มึงจะรอกลับห้องทำไม ในนี้ก็ทำได้”
   “ไม่เอาพี่ ไม่...” ผมที่ตอนนี้เริ่มได้สติก็มองคนที่พูดแบบนั้นออกมา ก่อนที่พี่เท็นมันจะทิ้งตัวลงนั่งกับชักโครกแล้วปลดกางเกงของตัวเองออก ทำให้เห็นว่าน้องชายของพี่มันก็พร้อมรบนานแล้ว ผมที่ยืนมองอึ้งๆ ก็ได้แต่กลืนน้ำลายลงคอ โดยคนที่นั่งรอก็ล้วงถุงยางออกมาจากกระเป๋ากางเกงแล้วสวมลงบนน้องชายตัวเอง “พี่เอาจริงดิ”
   แม่งพร้อมมาก...
   “เออ มาเร็วๆ กูก็อยาก” พี่เท็นมันว่า ก่อนจะฉุดแขนผมให้เข้าไปหา ผมที่ตอนนี้พยายามทำความเข้าใจกับสถานการณ์แม้จะรู้สึกหวั่นๆ และกลัวอยู่บ้าง สุดท้ายก็ยอมเลื่อนกางเกงลงจนมันไปกองอยู่ที่เข่า ก่อนจะก้าวไปขึ้นคร่อมร่างที่นั่งอยู่บนชักโครกโดยหันหน้าเข้าหากันแล้วค่อยๆ ทิ้งร่างกายลงจนช่องทางด้านหลังค่อยๆ ดูดกลืนของใหญ่โตของอีกคนเข้าไป
   “ซี๊ด...” ผมซี๊ดปากเบาๆ เมื่อรู้สึกทั้งจุกทั้งเสียด โชคดีที่มันไม่ได้ทำให้เจ็บหนักขนาดนั้นเพราะของเหลวที่ช่วยล่อลื่นจากถุงยาง ไม่นานร่างของผมก็กลืนกินอีกฝ่ายจนหมด “พี่มีถุงยางอีกอันมั้ย ผมกลัวเสร็จว่ะ”
   “ไม่มี หมดแล้ว”
   “ถ้าผมเสร็จพี่เปื้อนนะเว้ย...”
   “เออ ช่างมัน ขยับเร็วๆ ไอ้ตั๊บ...” พี่เท็นพูดพลางมองผมมาด้วยสายตาที่แฝงไปด้วยการขอร้อง มือก็เอื้อมมาจับที่ช่วงเอวของผมไว้ ซึ่งใบหน้าของเขาซึมไปด้วยเหงื่อ จนผมอดไม่ได้ที่จะเอื้อมมือไปเช็ดหยาดน้ำบนใบหน้านั่นให้ ก่อนจะเริ่มขยับตัวตามที่อีกคนต้องการ จนได้ยินเสียงคำรามในลำคอขออีกคนเบาๆ ที่แสดงออกมาอย่างพอใจ 
   แม่ง...โดนพี่มันเปิดประสบการณ์อีกแล้ว...แถมยังเป็นในห้องน้ำชายในร้านเหล้าด้วย
   ขอร้องล่ะ ชีวิตกูอย่าตื่นเต้นกว่านี้อีกเลย แค่นี้ก็หัวใจจะวายแล้ว !
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 29-01-2019 13:18:14
 :hao7:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: areenart1984 ที่ 29-01-2019 18:43:38
ทำบ่อยๆ นะตั้บ ชอบ  :hao6:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: puiiz ที่ 29-01-2019 19:08:42
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ☻ Out wan nee แถมฟรีสามีหนึ่งที่ใช่ไหมครับ ☻ ตอนที่ 16 (29.1.62)
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 29-01-2019 20:25:59
งงใจกับคู่นี้ มีแต่ความไม่เข้าใจเต็มไปหมด คือ ตั๊บมันก็นิสัยแบบนั้น โดนเจ้านายคือพี่เท็นรวบหัวรวบหาง แต่ตัีบมันก็ดื้อไง นิสยแบบนั้นจนเป้นสันดาน อยู่ๆ ก็จะเปลี่ยนเลย เห้ยยย ได้เหรอ งงกับเฮีย อยากได้มันขนาดนั้น

ต้องรออ่านความในใจเฮียแกแล้วละงั้นน่ะ