-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจากการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
เรื่องนี้ขอติดแท็ก ใน twitter นะคะ เราจะลงรูปวาดไว้ในแท็กด้วยตามไปดูกันได้เลยค่า (https://bit.ly/2IgHgrI#เจลหล่อลื่นของพี่ภู[/url)
-
แซ่บ..บบบบ เลือดสาด :pighaun: :pighaun: :pighaun:
ปล. อย่าลืมลงกฎเล้าด้วยน๊า
-
เรื่องสั้น : ก็แค่เจลหล่อลื่นธรรมดาๆ
“กอดหน่อยฮะ”
ผมนอนกลิ้งอยู่บนเตียงไปมา พอเห็นคนที่เดินเข้ามาในห้องก็เงยหน้าอ้อนทันที เขาส่งยิ้มให้เดินเข้ามากอด ผมขยับตัวนอนหนุนตักเขาแล้วกอดเอวเอาไว้หลวมๆ
“มานอนกลิ้งนี่ได้คือทำรายงานเสร็จแล้ว?” ผมถอนหายใจทำหน้ายู่แล้วส่ายหน้ากับตักเขาไปมาอย่างงอแง เขาหัวเราะเบาๆแล้วก็ตีก้นผมแถมบ่นว่าผมเป็นเด็กนิสัยไม่ดี
“ยังไม่เสร็จแต่ขี้เกียจทำแล้ว อาจารย์ให้หัวข้อยาก ใจร้ายนิสัยไม่ดี ไม่น่ารัก”
“หัวข้อที่ผมให้ มันไม่ได้ยากเลยนะ ง่ายที่สุดแล้วด้วย หากตั้งใจหาดี ๆ แปปเดียวก็เจอ มีคนวิจัยสถิติเรื่องนี้ไว้เยอะแยะ คุณไม่ตั้งใจหาเองมากกว่า”
คนที่เป็นอาจารย์นิสัยไม่ดีร่ายยาว ผมมุดหน้าเข้ากับเอวของเขาบ่งบอกว่าไม่อยากฟังเขาบ่น พูดถึงเรื่องานทีไร วิญญาณอาจารย์จอมเคี่ยวเข้าสิงเขาทุกทีเลย น่าเบื่อ
“ไม่ต้องมาทำหน้าแบบนั้นเลย เด็กดื้อ เป็นนักศึกษาแล้วต้องขยันนะ จะมาเอ้อระเหยเหมือนตอนมัธยมได้ไงล่ะ มันน่าตีนัก”
ว่าแล้วเขาก็ตีเข้าที่ก้นผมอีกทีนึง ครั้งนี้แรงกว่าครั้งก่อน ผมเบ้หน้าเงยหน้ามองเขาอย่างเคืองๆ
“เจ็บนะ...”
“ถ้ายังไม่ลุกไปทำงานให้เสร็จ จะโดนเจ็บกว่านี้อีก ผมให้เดดไลน์ไว้วันไหน เดี๋ยวก็ทำไม่ทันหรอก” เขาชี้นิ้งจิ้มปลายจมูกผม จากนั้นก็ดันตัวผมให้ลุกขึ้น ผมทำตัวอ่อนไม่ยอมลุกนอนเป็นคนไร้กระดูกอยู่บนตักเขา ก็ตอนนี้มันขี้เกียจ อยากนอนเฉยๆ อยากอ้อนเขา
“พี่ภู ช่วยผมทำรายงานหน่อยสิฮะ” ผมกอดแขนเข้าไว้ พูดจาเพราะๆ และทำหน้าน่าสงสารและเรียกชื่อเขาเมื่อต้องการที่จะอ้อน แต่ก็ดูไม่ได้ผลเท่าไร เพราะคนตัวสูงทำหน้าดุแล้ะตีก้นผมแรงกว่าเดิมด้วย
“ไม่ได้! ถ้าผมช่วย มันก็เป็นการเอาเปรียบนักศึกษาคนอื่นน่ะสิ”
“ไม่หรอกฮะ คิดเสียว่าช่วยผมในฐานะแฟน ไม่ใช่ในฐานะอาจารย์เสียหน่อย นะฮะพี่ภู” ผมไม่ยอมแพ้ พยายามอ้อนต่อ แถมอัพเลเวลการอ้อนขึ้นโดยการลุกขึ้นมานั่งบนตักเขาโอบรอบคอไว้แล้วจุ๊บแก้มทั้งสองข้างสลับไปมาอย่างเอาอกเอาใจ
“...” พี่เขาเงียบเหมือนคิดในขณะที่มือก็ลูบอยู่สะโพกผม ผมเอียงคอแล้วก็ยิ้ม ถ้าอ้อนเฉยๆ ไม่ได้ผล ผมก็ต้องยอมมีข้อแลกเปลี่ยนให้พี่เขา
“พี่ภูฮะ ช่วยผมทำรายงานเถอะนะ ถ้าทำเสร็จแล้ว พี่จะให้โมสทำอะไร โมสจะตามใจพี่ทุกอย่าง ไม่มีขัดขืนเลย”
พี่เขาก็เลิกคิ้วขึ้นมองหน้าผมช้า ๆ ก่อนที่จะยิ้มทำหน้าเจ้าเล่ห์ขึ้นมาทันที ดูท่าพี่เขาจะชอบใจข้อแลกเปลี่ยนนี้นะฮะ
ในแรกพี่เขาก็เหมือนจะยอมตกลง แต่ผ่านไปครู่เดียวเขาก็คงคิดได้ว่าผมชอบหนี เขาจึงเปลี่ยนใจ
“ไม่ดีกว่า เราอ่ะดื้อจะตาย เดี๋ยวก็เบี้ยวพี่ หนีกลับบ้านก่อนอีกอ่ะ”
“คราวนี้ผมไม่เบี้ยวแน่นอนฮะ จะอัดเสียงเป็นหลักฐานไว้เลยก็ได้ ถ้าผมหนี ผมให้พี่ขังผมไว้ได้เลย” ผมยิ้มให้ ไม่หลบตาอีกฝ่ายแสดงความจริงใจว่าที่พูดไปจะไม่บิดพลิ้วในภายหลังแน่นอน
“พูดเองนะ อย่ามาร้องไห้ทีหลังก็แล้วกัน”
ผมยักคิ้วตอบกลับอย่างไม่เกรงกลัวถึงสิ่งที่ต้องเจอ พี่ภูรีบดันตัวผมขึ้นไปทำรายงาน พอมีอาจารย์เจ้าของวิชาช่วยทำ รายงานที่ค้างมาเกือบอาทิตย์ก็เสร็จสิ้นภายในเวลาไม่กี่ชั่วโมง...หลังจากนั้นก็ถึงเวลาที่ผมจะต้องตอบแทนพี่เขาแล้ว
“อ...อื้อ แน่นไปฮะ”
ผมบอกเสียงอู้อี้ เพราะใบหน้าถูกกดลงกับเตียง ในขณะที่สะโพกถูกรั้งให้ยกขึ้นสูง ผมขยับตัวไปมาอย่างอึดอัดเพราะข้อมือและข้อพับขาถูกมักรวมเข้าด้วยกัน ส่งผลให้ผมไม่สามารถที่จะหุบขาเข้าหากันได้ นอกนั้นยังไม่พอ เชือกยาวๆเส้นเดียวกันนั้นก็ถูกมัดพันไปทั่วร่างกาย ไม่เว้นแม่กระทั้งตรงส่วนนั้น...
“อย่าบ่น”
เพี๊ยะ!
“อื้อ!” พูดอย่างเดียวพอไม่พอยังฟาดลงมาแก้มก้นอย่างแรงจนผมสะดุ้ง นอกจากจะไม่คลายปมเชือกให้แล้วยังมัดแน่นกว่าเดิมอีก
สิ่งที่เขาทำแบบนี้เหนือความคาดหมายผมไปไกลโขเลย ปกติพี่เขาก็แค่มัดข้อมือและปิดตาผมเพียงเท่านั้น ไม่ได้มัดไปทั่วร่างแบบนี้ ผมถึงได้กล้าเล่นหูเล่นตาปากดีไปในตอนแรกไง แล้วไอ้เชือกลื่นๆ สีแดงนี่ พี่แกไปซื้อมาตอนไหน!
“เด็กดื้อของผม” พอผูกเสร็จพี่ภูก็ก้มลงมาหอมแก้ม จูบไปตามหัวไหล่และต้นคอของผม สองมือของเขาเขี่ยอยู่ที่หัวนมทั้งสองข้างอีกทั้งบดเบียดส่วนโป่งพองกับบั้นท้ายผมไปมา
“อะ...อึก” ผมครางแผ่ว พยายามที่จะเอี้ยวตัวไปหาพี่เขา เพื่อจูบปากนั้น แต่พี่ภูก็ยิ้มให้พร้อมขยับตัวออก ผมอยากจะเอี้ยวตัวดูว่าพี่ภูไปไหน แต่พอเอี้ยวนานก็รู้สึกปวดเมื่อยจนต้องหันกลับมาซบหน้าลงกับเตียงเหมือนเดิม แต่แล้วก็มีอะไรบางอย่างเย็นๆหนืดๆเทราดลงบนลำตัวและเลยไปถึงบั้นท้ายของผม
“อื้อ อะ...อะไรอ่ะ”
“แค่เจลหล่อลื่นธรมดาๆ ครับ” ผมช้อนตามองพี่ภูอย่างไม่ไว้ใจ แต่พี่เขาก็ส่งยิ้มมาให้พร้อมกับถอดเสื้อตัวเองออก ผมมองลอนกล้ามของเขาแล้วกลืนน้ำลาย เจลเย็นๆที่ไหลไปทั่วร่างกายนั้นเริ่มร้อนขึ้น ทำให้ผิวหนังผมรู้สึกยุกยิกแปลกๆ
“อือ อื้อ...” ผมครางออกมาอย่างพึงพอใจ เมื่อพี่ภูใช้มืออุ่นลูบไปตามร่างกาย ยิ่งลูบไล้ผมก็ยิ่งรู้สึก พยายามขยับตัวไปด้านหลังเพื่อถูไถช่องทางของตัวเองไปกับแก่นกายร้อนผ่าวของพี่ภู แม้จะทำได้ลำบากเพราะเชือกที่รัดตามตัวก็เถอะ
“เด็กดื้อกินเยอะ ๆ หน่อย ผอมจนกระดูกโผล่แล้วนะ”
“อะ...อึก อือ พี่ฮะ ผม...” ผมโก่งหลังขึ้นเมื่อเขาใช้ปลายนิ้วลูบไปตามสันหลังผม ลากเลี้ยวไปมาซ้ายทีขวาทีตามร่องกระดูกสันหลัง ผมหลับตาปี๋ ส่ายสะโพกบดกับส่วนนั้นของเขาอย่างไม่เข้าใจตัวเอง แค่เขาลูบสันหลังทำไมผมถึงกระสันจนแทบจะเสร็จแบบนี้
พี่ภูลากนิ้วลงมาที่ก้นกบแล้วกดคลึงไปมาเป็นวงกลม ผมส่ายหน้า ร้อนไปหมดทั้งตัว กระดกก้นตัวเองขึ้นสูง หวังจะให้พี่เขาช่วยผมหน่อย ไหนจะไอ้อาการพยายามให้หน้าอกตัวเองถูกับเตียงนี่อีก ผมเป็นอะไรทำไมอยากขนาดนี้
แล้วพี่ภูก็ไม่ปล่อยให้ผมรอนาน เขาลากนิ้วต่อไปเรื่อย ๆ จนมาถึงช่องทาง เขาวนรอบอยู่ครั้งสองครั้ง ก่อนจะกดเข้ามาทีเดียวสองนิ้ว ผมซี๊ดปาก จิกนิ้วกับขาตัวเอง ยังไม่เลิกส่ายสะโพก เร่งเร้าให้เขาช่วยขยับนิ้วเร็วๆ ซึ่งเขาก็ไม่ทำให้ผมผิดหวัง สองนิ้วเรียวยาวขยับเข้าออกพร้อมเทเจลหล่อลื่นเข้าไป พอขยับมาก ๆ เข้าก็ทำให้เกิดเสียงเฉอะแฉะตามจังหวะการขยับมือ
“อืมหืม...ฟังเสียงสิ ลามกจริง ๆ”
“อืม ๆ พี่ฮะ อื้อ ผมอยากได้ลึกๆ” ผมร้องขออย่างไม่อาย โหย่งตัวขึ้นตามนิ้วเขา พยายามอ้อนวอนแต่เขาก็ทำแค่ตื้นๆ ซึ่งผมรู้สึกปั่นป่วนจะแย่ ยิ่งเขาดึงนิ้วออกผมก็แย่กว่าเดิม เหมือนสวรรค์ถล่มลงมายังไงอย่างงั้น
“หึหึ เด็กดื้อ อยากได้อะไรครับ”
“พี่ฮะ ช่วยผมหน่อย ผมอยากได้ของพี่ เข้ามานะครับ เข้ามานะ” ผมออดอ้อน ทั้งสีหน้า แววตา น้ำเสียง งัดมาใช้ให้หมด พี่พูดยิ้มลูบก้นผมไปมาคลึงไปรอบ ๆ ผมได้แต่ครางอย่างขัดใจ มันทั้งรู้สึกทั้งรู้สึกอึดอัดปนกันไปหมด
“เดี๋ยวพี่มานะ”
พี่ภูลุกออกจากเตียง เดินออกไปจากส่วนห้องนอน ผมไม่รู้ว่าพี่เขาไปไหน แต่ไปนานมากในความรู้สึกของผม ผมส่ายสะโพกไปมา มันร้อนรุ่มไปหมดอยากจะเสร็จ อยากให้พี่เขาทำให้ผมรู้สึกดีสุดๆ เหมือนที่เคยทำ อยากปลดปล่อยให้สบายตัว
ผมหอบหายใจถี่ ๆ ก้มหน้าลง เห็นน้องชายตัวเองที่ส่วนปลายฉ่ำแวววาว ทั้งจากเจลและจากน้ำอยากของผมเอง มันไหลออกมาเรื่อย ๆ และเยอะมากจนหยดลงบนเตียงเป็นดวงๆ จะขยับมือมาช่วยตัวเองก็ไม่ได้ เพราะโดนมัดไว้แน่นเลย
“พี่ภู ไปไหนฮะ ฮึก ฮือ”
ผมรู้สึกร้อนไปหมด และงอแงออกมาร้องเรียกเมื่อรู้สึกว่านานไปแล้ว พี่ภูออกไปไหน กลัวว่าพี่เขาจะปล่อยให้ผมค้างทรมานอยู่ตรงนี้คนเดียว
“อ้าว ไหนบอกว่าจะไม่ร้องไห้ไงครับ”
“พี่ภูฮะ ช่วยผมหน่อย” ผมบอกเสียงสั่น เร่งเร้าให้เขารีบ ๆ ทำ แต่คนตัวสูงกลับยิ้ม นั่งลงยกมือขึ้นลูบหัวผม แล้วก้มลงมาจูบกลีบปากของผม จากนั้นก็ผละออก วางของสองสิ่งที่หยิบติดมือมาวางเรียบตรงด้านหน้าผม
“พี่มีของเล่นมาให้เลือกครับ โมสอยากเล่นอันไหน”
ผมมองไปที่ของเล่นสองสิ่ง ด้านซ้ายเป็นไข่สั่นสีชมพูหวาน ด้านขวาเป็นดิลโด้ใสๆ ผมส่ายหน้า ไม่เลือกเลยซักอย่าง ตอนนี้ผมไม่ได้อยากได้ของเล่น ผมอยากได้ของจริง เจ้าแท่งเนื้อที่ตั้งชันอยู่ในกางเกงเขาน่ะ!
“เลือกไม่ถูกเหรอครับ งั้นพี่ให้หมดเลยแล้วกัน” พี่ภูตอบอย่างใจดี ผิดกับการกระทำ เขาพลักตัวผมให้ล้มลง จับผมนอนหงายแล้วดึงขาให้อ้าออกกว้างอย่างไม่ค่อยจะอ่อนโยนมากนัก
“พี่ฮะ ผมขอ...อือ อึก” ผมครวญครางเมื่อเห็นเขาถอดกางเกงออก แก่นกายแข็งชันตั้งตรงชี้ขึ้นด้านบน ผมตัวสั่นไปด้วยความใคร่ ยิ่งเห็นว่าพี่เขาแทรกกายเข้ามานั่งตรงหว่างขา ผมก็ยิ่งอ้าออกกว้างเพื่อให้เข้ามาได้อย่างถนัด
พี่ภูยิ้ม ยกสะโพกของผมขึ้นวางผมตักเขา จากนั้นก็หยิบดิลโด้สีใสขึ้นมาลากไปตามหน้าท้องของผม ลงไปที่ช่องทางแล้วก็กดลงไปช้า ๆ ผมครางอื้ออึงในลำคออ เมื่อรู้สึกได้ถึงเนื้อพลาสติกนิ่มเย็นที่ด้านในตัวของผมเอง จากนั้นผมก็หวีดครางเมื่อเขากดเปิดเครื่อง หัวดินโด้นั้นควงอยู่ด้านใน กวาดโดนไปทุกส่วน
“ชอบมั้ยครับ?” พูดไม่พอ เขาหยิบเจลหล่อลื่นแปลกๆนั้นมาเทราดตัวผมจนหมดขวด แล้วใช่มือใหญ่นวดไปทั่งเน้นหนักตรงยอดอก จนมันตั้งชันขึ้นมาเป็นเม็ด ยิ่งพี่เขานวดมันก็ยิ่งร้อน ต้องการให้นิ้วเขาสัมผัสยอดอกผมมากนี้ แต่เหมือนสวรรค์แกล้ง พอผมแอ่นอกขึ้น พี่เขาก็ผละมืออกแต่แทนที่ด้วยไข่สั่นที่พี่เขานำมาจี้ไปตามยอดอกของผม
“อ๊า อื้อๆ” ผมหวีดครางอีกครั้งในลำคอ กัดฟันกลั้นเสียง ปลดปล่อยอออกมาจนเลอะหน้าท้องของตัวเอง แต่พี่ภูก็ยังไม่หยุด เขาใช้อีกมือนึงชักเจ้าดิลโด้เข้าออกช้า ๆ ผมหอบหายใจ บอกให้พี่ภูหยุดเสียงแผ่วพร้อมกับร้องไห้ออกมาอย่างทนไม่ไหวอีกต่อไป
“ไม่เอาแล้ว ผมไม่เอาอันนี้ พี่ฮะ ฟังโมสหน่อย” ผมงอแง ส่ายสะโพกไปมาหวังจะให้เจ้าแท่งที่สั่นอยู่ในตัวผมหลุดๆ ออกไปเสียที
“โอ๋ๆ ร้องไห้ทำไมครับ บอกพี่สิว่าอยากได้อะไร”
“อยากได้ของพี่ฮะ เอาแท่งใหญ่ๆของพี่ใส่เข้ามาในตัวผม เข้ามานะ เข้ามา ผมจะทนไม่ไหวแล้ว”
ผมอ้อน พี่ภูยิ้มจนแก้มปริ ดึงดิลโด้ออก เขาอ้าขาผมอออกกว้างกว่าเดิม แล้วใส่ถึงยางให้กับตัวเอง ผมมอองพร้อมกลืนน้ำลายไปหลายอึก แต่ยิ่งรอพี่ภูก็ยิ่งช้า กว่าจะฉีกซอง กว่าจะไล่ลง แล้วรูดลงช้า ๆ เหมือนทรมานผมอีก พอเสร็จแล้วก็ไม่ยอมใส่เข้ามา มันน่าตีนัก
“พี่ภู ผมจะโกรธ...อ๊า!” ผมเกร็งตัวอ้าปากค้าง เงยหน้าไปด้านหลีงเมื่อจู่ ๆ คนที่ทำอะไรชักช้าก็ทะลึ่งดันเข้ามาทีเดียวจนมิด ผมชะงัก มันทั้งเจ็บ จุกและเสียวไปพร้อม ๆ กัน แต่เหนือสิ่งอื่นใด คือผมปลดปล่อยออกมาจนตัวสั่นละก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้งทันทีอย่างช่วยไม่ได้เมื่อเขาขยับเอว
ผมเสร็จสองครั้งติดๆในเวลาไม่ถึงนาทีเนี่ยนะ มันเป็นไปไม่ได้ และมันยิ่งเหลือเชื่อเข้าไปใหญ่ เมื่อพี่เขาขยับไปได้ไม่เท่าไร เจ้าน้องชายของผมมันก็ตื่นตัวลุกขึ้นเตรียมจะพ่นน้ำอีกครั้ง
“อ๊า ๆ พี่...อา” ผมครางออกมาเสียงดังเมื่อพี่ภูขยับเข้ามาลึกถึงใจ ส่ายหน้าไปกับที่นอน รู้สึกดีและประหลาดแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
“...ดีมั้ยครับ ชอบรึเปล่า” ผมปรือตามองคนที่ยิ้มเผล่ ขยับเข้ามาออยากหนักหน่วง ถามด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์สุดๆ
มันเกิดอะไรขึ้นกับผม ทำไมผม...เสียวและรู้สึกมากมายขนาดนี้
“อือ พี่...ทำอะไร กะ กับโมส” กว่าจะพูดออกมาจบประโยคก็แทบแย่ เพราะพี่เขากระแทกเข้ามาไม่มีผ่อนแรงเลย
“ก็แค่เจลหล่อลื่นธรรมดาๆ ที่ช่วยให้เด็กดื้อของพี่กลายเป็นเด็กน่ารักแบบนี้ไงครับ”
“พี่ภูโรคจิต อ๊ะๆ อา...อาจารย์ อึก ...โรคจิต”
“แล้วชอบมั้ย?”
“อะ...อือ ชอบฮะ”
พี่ภูหัวเราะในลำคอ สองมือจับเอวผมไว้แล้วเข้ามาออย่างไม่มีออมแรง ผมเองก็ปล่อยยตัวปล่อยใจครางเสียงดัง ไม่กลัวว่าเสียงตัวเองจะทะลุกำแพงไปทำให้ห้องข้าง ๆ รำคาญรึเปล่า
“อือๆ เด็กดื้อ ตอดพี่ใหญ่เลยนะ”
“พ...เพราะพี่ทำให้...เสียวมากฮะ”
พี่ภูครางเสียงต่ำในลำคอ เข้าก้มตัวซบหน้าลงกับซอกคอของผม ก่อนจะรัวสะโพกเข้าอย่างหนักหน่วงไม่มีหยุด จนผมทนไม่ไหวปลดปล่อยออกมาอีกรอบ
“อื้อ อ้าปากเร็วครับ” พี่เขาเบ้หน้า รีบดึงถุงยางออกแล้วมาชักรูดต่อตรงใบหน้าของผมที่อ้าปากรออยู่ ไม่นานน้ำขาวขุ่นก็พุ่งเข้ามาในปาก แถมเลอะไปทั่วใบหน้าผมด้วย
ผมกลืนน้ำนั้นลงคอ ช้อนตามองคนด้านบนที่ทำหน้ามีความสุข ผมยิ้มกริ่มผงกหัวขึ้นแล้วอมเจ้าแก่นกายตรงหน้าเข้าปาก พี่ภูครางออกมาแล้วก้มตัวลงทันที
“อื้อ เด็กดื้อ” ยิ่งเห็นว่าพี่ภูคราง แถมเจ้าสิ่งที่ผมใช้ลิ้นอยู่นี่เริ่มขยับขยายพองตัวอีกครั้งผมก็ได้ใจ ขยับปากขยับลิ้นอย่างสุดความสามารถ
“แก้มัดผมหน่อยฮะ” ผมเอียงหน้าออกเล็กน้อยเพื่อพูด พี่ภูแลบลิ้นเลียริมฝีปาก เขาไม่ได้ปลดเชือกออกทั้งหมด แค่ปลดเชือกตรงข้อมือออก ให้ผมได้ขยับมือและขาได้สะดวก
ผมยิ้มขอบคุณ ดันอกพี่แกให้นอนพิงหัวเตียง ส่วนผมนั้นก็ขยับตัวไปนั่งตรงหว่างขาก้มลงดูดไอติมแท่งโตต่อ ผมเหลือบตามองเห็นพี่ภูปรือตามองทำหน้าอย่างสุขสมก็ยิ่งได้ใจ อะไรที่คิดว่าทำให้พี่เขาเสียวสะท้านได้ผมก็ทำอย่างสุดปากสุดคอ จนพี่เขาเสร็จใส่ปากผมไปอีกรอบ
ผมยิ้มกริ่ม ลุกขึ้นนั่งมองผมงานของตัวเองอย่างภูมิใจ
“เก่งขึ้นนะเนี่ย ไปแอบฝึกกับใครมารึเปล่า” พี่ภูลูบหัวผม ดึงผมให้ขึ้นไปนั่งคร่อม ส่งถุงยางให้ผมจัดการใส่ให้เขา
“ฝึกกับอาจารย์คนนึงมา” ผมยิ้มบาง ๆ แล้วใส่ถุงยางไปด้วย พอเสร็จก็โหย่งตัวขึ้น แล้วกดตัวเองลงช้า ๆ ให้ส่วนนั้นของพี่เขาเข้ามาทีละนิดๆ จนสุด แล้วพูดตอบเขาออกไป
“ใคร! นอกใจเหรอเด็กดื้อ เดี๋ยวจะตีให้ตูดลายเลย ฝึกกับอาจารย์คนไหน” ไม่เดี๋ยวอย่างที่พูด พี่เขาตะปบลงบนก้นผมแล้วตีลงมาซ้ำอีกสองสามที ประหลาดใจที่มันไม่เจ็บเท่าไร แต่แรงจากมือเขามันทำให้กระสันมากกว่าเดิม
พอเห็นว่าพี่ภูหน้าดุ เพราะคำตอบของผม ผมก็หัวเราะเบาๆ กอดคอพี่เขาไว้หลวม แล้วเริ่มขยับตัวช้า ๆ แล้วตอออบคำถามของเขา
“อาจารย์คนนี้ไงฮะ” ผมยิ้มหวาน ขยับตัวเข้าไปจูบอาจารย์สุดที่รักของผม เขาขมวดคิ้วเล็กน้อยแล้วชะงักเหมือนนึกขึ้นได้ว่าเป็นตัวเอง จะไปนึกถึงคนอื่นทำไม เขานั่นแหละอาจารย์ที่สอนผมเรื่องลามกแบบนี้ เก่งได้ก็เพราะเขาเลย
“งั้นขอสอนบทเรียนใหม่ให้นะครับ”
พี่ภูพูด เขาดึงเชือกออกจากตัวผมทีละจุด ๆ ก่อนจะมัดใหม่ให้ผมดูใหม่ เขาบอกว่ามัดแบบนี้ อยู่คนเดียวก็มัดด้วยตัวเองได้ พอมัดเสร็จพี่ภูก็ดันตัวผมให้นอนหงาย มองผมงานการมัดเชือกของตัวเองออย่างภูมิอกภูมิใจหนักหนา
“ทีหลังจะต้องมัดตัวเองแบบนี้ จำ...แล้วนำไปใช้ด้วยนะ”
จบ.
-
น้องโมสก้ไม่ธรรมดาเหมือนกันน้า
แซ่บๆบดๆ อิพี่ไปไหนไม่รอดแน่
พอจะมีตอนพิเศษสักนิดไหมคะ
อ่านแล้วติดใจ 55555
-
น้องโมส หนูแซ่บมาก อ่านแล้วฮืดฮาดๆ พอจะมีตอนพิเศษแถมอีกมั้ยค้าา
-
กรี๊ดดดดดดดดเดดดดดดดด :jul1: :jul1: :jul1:
ทั้งอาจารย์ทั้งลูกศิษย์เด้อ แซ่บมากกกกกกก เผ็ชๆเตียงลุกเป็นไฟเลยจ้า :m25:
ว่าแต่บทเรียนนี้น้องโมสได้เกรดอะไรคะอาจารย์
A+ ไหมคะ :hao7:
-
โอ้โหวววว อาจารย์คะ!
-
น้องสายบดที่ตามหามานานนน ชอบฉากไล้กระดูกสันหลังมากค่ะ ดีย์ :hao5:
-
:pighaun: แซ่บๆ บาปๆ อาจารย์กะนักศึกษา สอนบทเรียนใหม่กันแล้ว อย่าลืมสอบเก็บคะแนนด้วยนะคะ
-
อู้วววววววว
-
สุดมากกกก น้องยั่วมากจะเป็นลมม อ.ก็ดุไม่แพ้กันนน แต่ที่แน่ ๆ เจลนี่ไม่ธรรมดาเลย55555
-
แซ่บมากค่าาาา :jul1:
-
คนน้องก็สู้ไม่ถอย คนพี่ก็ยิ่งแล้วเลย ฮืออออ เขินๆๆ
-
:haun4: อุ้ยน้องงงงง
-
แซบบบบ แงงงงงงง
-
:jul1: เหิกกกกก ต้องการเลือดค่ะ
-
:m10: :m10: :m10:
-
น้องแซ่บมากค่ะ ระวังตายคาอกนะคะอาจารย์ เพราะขนาดวัยกำลังใสยังบดๆแซ่บๆขนาดนี้ เฮือกกกก ตอนจบการศึกษานี่ไม่เพิ่มกว่านี้หรอเนี่ยยย
-
น้องแซ่บบบ บ
-
เป็นอะไรที่โซแดมฮอทที่แท้ทรู แซ่บๆสุด
น้องก็ขี้ยัว พี่ก็ดุจริงจัง
ขอบคุณนักเขียนค่าาาา
-
:m25: :m25:
-
อยากได้เจล 555555
-
แซ่บทั้งอาจารย์ทั้งลูกศิษย์เลยค่าาาา ขอเลือดด่วนๆเลย มันหืดหาดมาก :haun4: :jul1:
-
:m25: โห้ เพิ่งรู้ว่าเจลที่เขาราดๆ กัน มันเป็นแบบนี้นี่เอง
ไอ้เราก็ว่าทำไมเขาราดเยอะแยะ ราดไปทำไมทั้งตัว 5555
-
:pighaun: นุ้งงงงงงงไม่ดีเลย ฟาดดดด เอาคืนพี่เขาบ้างสิคะะ
-
ตอนที่ 2 เจลมันยังไม่หมดฤทธิ์
“พี่ภู โมสขอโทษฮะ ผิดไปแล้วจริงๆ”
“...”
ไม่มีเสียงตอบรับจากคนด้านหน้าผม พี่ภูยืนทำอาหารอยู่ตรงหน้า หั่นนู้นผัดนี่เหมือนปกติ แต่เขาทำเหมือนผมไม่ได้อยู่ในห้องนี้ด้วย ผมพูดอะไร เขาก็ไม่ฟัง ถามอะไรก็ไม่ตอบ
พี่เขาโกรธผมอยู่ ดูเหมือนจะโกรธมากเหมือนกัน ต้นเหตุก็มาจากผมนี่แหละ ผมไปให้เพื่อนที่นั่งข้าง ๆ ลอกข้อสอบ ก็แบบว่าวิชาอื่นผมไปลอกมัน พอมาวิชานี้มันก็เลยขอลอกผมบ้างเป็นการแลกเปลี่ยน ให้ลอกนะแต่ก็ตกลงกันไว้แล้วว่าข้อสอบที่เป็นอัตนัยให้ต่างคนต่างคิด แต่มันดันลอกแนวคิดผมไปทั้งดุ้นเลย พี่ภูก็เลยจับได้แล้วเขาก็มาโกรธผมนี่แหละ
โกรธแบบ...โกรธจริงจังเลย เพราะพี่ภูไม่ชอบคนลอกข้อสอบ ไม่ชอบคนโกง เขาเป็นอาจารย์ที่ยินดีจะสอนช้า ๆ ซ้ำ ๆ ไปมาจนกว่านักศึกษาเข้าใจและทำได้ แถมก่อนสอบเขามักทำจะชีทรวบรวมไสลด์ที่ใช้สอนมาให้นักศึกษาที่เลคเชอร์ไม่ทัน พี่ภูเป็นอาจารย์ที่ดีช่วยเหลือนักศึกษาเสมอ ขอแค่อย่างเดียวคืออย่าขี้โกง
“ทีหลังโมสจะไม่ทำแบบนี้แล้วฮะ ดีกันนะ นะๆ” ผมยื่นนิ้วก้อยไปตรงหน้าเขาแล้วกระดิกไปมา เอียงคอพูดจาด้วยเสียงเล็กเสียงน้อย ทำหน้าตาให้ดูน่ารักเข้าไว้ แต่พี่แกก็ไม่แม้แต่จะหันมาสนใจเลย
ผมกลับมานั่งหงอยเหมือนเดิม มองดูพี่ภูที่เทผัดผักใส่จาน แล้วก็ตักข้าวมาให้ เรานั่งกินข้าวด้วยกันแบบเงียบ ๆ
“พี่ภู ขอโทษฮะ” พี่ภูยังคงกินข้าวอย่างเดียวไม่สนใจผม พอกินเสร็จเขาก็เก็บจานไปล้าง ผมรีบแย่งมาทำส่งยิ้มให้บอกว่าเดี๋ยวผมทำเอง พีแกก็วางจานไว้ที่เดิมแล้วเดินออกไปเลย ผมยู่ปากมองตามแผ่นหลังที่เดินออกไป
ครั้งสุดท้ายที่โดนพี่เขาโกรธหนักจนไม่คุยด้วยแบบนี้คือตอนม.ปลาย ตอนนั้นผมโดดเรียนไปดูหนัง ผมง้อเขายังไงก็จำไม่ได้เลย จำได้แค่ว่าพี่ภูไม่สนใจไยดีผมเลยจนผมนอยด์แล้วร้องไห้ออกมา แต่จำไม่ได้ว่าทำยังไงให้เขาหายโกรธ
พอล้างจานเสร็จผมก็เดินไปหาพี่ภูที่กำลังเล่นแทปเล็ตอยู่ เขาเงยหน้ามองผมแวบเดียวแล้วก็ก้มหน้าลงเหมือนเดิม ผมทิ้งตัวนั่งลงใกล้ๆเขา แทบจะนั่งตักอยู่แล้วแต่พี่แกก็ขยับตัวออกเสียก่อน ผมเลยเปลี่ยนเป็นเอนตัวเข้าหา พิงแขนเข้าไว้ ถึงแม้ว่าพี่เขาจะไม่ดึงแขนออก แต่ก็ไม่สนใจผมเหมือนเดิม
“พี่ฮะ พรุ่งนี้ไปดูหนังกันมั้ย มีหนังเรื่องที่พี่อยากดูเข้าพอดีเลยนะฮะ”
พี่ภูเงียบ ผมเหลือบตามองเล็กน้อยก็เห็นแต่สีหน้าเรียบเฉย จะไม่พูดกับผมจริง ๆ เหรอ ผมยู่ปาก ไถลตัวนอนลงบนตักเขา แล้วก็พูดเจื้อยแจ้วไปเรื่อย พูดคนเดียวไม่มีหยุด ผ่านไปเป็นชั่วโมงผมก็ไม่หยุดพูด ยุงบินผ่านหน้าผมก็ยกเรื่องยุงขึ้นมาคุย เห็นพี่เขาถอนหายใจใส่ ผมก็ยกเรื่องระบบร่างกายขึ้นมาคุยอีก เรียกว่าพูดแบบน้ำไหลไฟดับ พี่ภูก็ยังคงเงียบเหมือนเดิม ไม่มีเสียงอะไรออกมาสักแอะเลย ปากนี่ปิดสนิทไม่เผยอให้เห็นฟันเลยแม้แต่นิดเดียว น้ำลายบูดแล้วมั้งนั่น เฮ้อ
พอพูดเยอะคอมันก็แห้ง ผมเลยลุกขึ้นเดินไปกินน้ำในครัว แต่พอกลับมาที่เดิมพี่ภูก็ไม่อยู่แล้ว เดินเข้าไปในห้องนอนก็ไม่เจอ ระหว่างที่ยืนงงนั้นก็ได้ยินเสียงน้ำในห้องน้ำ ผมปิ๊งไอเดียการขอคืนดีขึ้นมาทันที รีบถอดเสื้อผ้าตัวเองออก แล้วเดินโป๊ไปยืนอยู่หน้าห้องน้ำ ค่อยๆดันประตูห้องน้ำเข้าไปแต่ก็พบว่าประตูห้องน้ำโดนล๊อก ผมถอนหายใจอย่างผิดหวังแผนการขอคืนดีพังลงไปในทันที
และสิ่งที่ทำให้ผมหงอยลงกว่าเดิมก็คือ ผมกับพี่ภูคบกันมาสี่ปี ถ้าอยู่กันแค่สองคนแบบนี้ พี่เขาจะไม่ล็อกประตูห้องน้ำเลยนะ แล้วทำไมครั้งนี้ล็อกล่ะ ผมเริ่มเสียใจจริง ๆ แล้วนะ
ผมเดินคอตกกลับมานั่งรอที่เตียง นั่งรอแบบไม่ใส่อะไรนี่แหละ ผมทำให้พี่เขาคุยไม่ได้ แต่ผมมั่นใจว่าผมทำให้พี่เขาครางได้แน่นอน นี่แหละวิธีการง้อของผม
แต่นั่งรอแล้วรอเล่าพี่แกก็ยังไม่ออกจากห้องน้ำ ส่วนผมมานั่งโป๊ ๆ ตากแอร์มันก็เริ่มหนาว ผมเลยมุดตัวเข้าผ้านวมหวังจะนอนรอ ในหัวก็วางแผนไว้อย่างดิบดีว่า พอพี่ภูออกมาจากห้องน้ำ ผมก็จะตะครุบแล้วจับกินไม่ให้เหลือแรงไว้โกรธผมเลย จะจับกินทั้งคืนไม่ปล่อยให้นอนเลย...
ใช่ๆ ผมคิดแบบนั้น แต่รู้สึกตัวอีกทีก็มีแสงแดดเข้ามาแยงตาผมแล้ว ผมรีบลุกขึ้นนั่ง มองลอดม่านออกไปด้านนอก ท้องฟ้าที่เคยมืดทึบตอนนี้กลับสว่างจ้า พอมองนาฬิกาก็ยิ่งตกใจใหญ่นี่มันล่อไปเก้าโมงแล้ว
อะไรกัน เผลอหลับไปตอนไหนวะเนี่ย แล้วผมเป็นพวกหลับลึก พี่ภูขึ้นเตียงมาตอนไหนก็รู้ตัวเล้ย
ผมทึ้งหัวตัวเองเสียดายโอกาสเมื่อคืน แล้วก็เห็นว่าตัวเองนั้นไม่ได้โป๊อยู่ ผมใส่เสื้อยืดตัวใหญ่ของพี่ภูไว้ ไม่ต้องเดาเลยก็คงเป็นพี่เขานั่นแหละที่ใส่ให้ผม
แหม กลัวว่าผมจะไม่สบายหรือกลัวเองจะอดใจไม่ไหวกันแน่นะ
ผมยิ้มอยู่กับตัวเองมองคนข้างกายที่ยังคงหลับสนิทอยู่ ค่อยๆขยับตัวเข้าไปสวมกอด ซบหน้าลงกับแผ่นหลังอุ่น พี่ภูรู้สึกเล็กน้อยตอนที่ผมเบียดเข้าไป เขาขยับเข้าหาผมแล้ววาดแขนกอดตัวผมเอาไว้ ผมดีใจมากเพราะคิดว่าพี่เขาคงหายโกรธผมแล้วแน่ ๆ ก็เลยกอดเขาแน่นกว่าเดิม เงยหน้ามองเขาแล้วยิ้มให้ พี่ภูปรือตามองแล้วอมยิ้มน้อย ๆ ก่อนจะชะงัก รอยยิ้มหายไปแล้วก็ขยับตัวนอนหันหลังให้ผม
“พี่ยังไม่หายโกรธโมสเหรอฮะ” ผมถาม เกยคางกับต้นแขนเขา พี่แกก็ยังไม่สนใจ นอนหลับตาทำเป็นไม่สนใจอีกแล้ว อะไรอ่ะ แล้วเมื่อกี้ที่กอดผมมันหมายความว่าไง เพราะลืมตัวเองสะลึมสะลืออยู่งั้นเหรอ
ผมขมวดคิ้วทำหน้าดุใส่คนพี่ แล้วก็ตัดสินใจลุกขึ้นนั่ง ตลบผ้านวมออกแล้วจับพี่ภูนอนหงาจากนั้นผมก็รีบขึ้นคร่อมทันทีเลย พี่ภูขมวดคิ้วทำหน้าดุใส่ ผมไม่สนใจก้มลงไปหอมแก้มของเขาทั้งสองข้าง ตามด้วยจุ๊บปากรัว ๆ ไม่มีหยุด แต่ผิดคาดนะผมคิดว่าเขาหันหน้าหนีแต่เขาดันนอนเฉยๆ
ผมยิ้มกริ่มอย่างได้ใจ ถกเสื้อพี่เขาขึ้น แล้วก็ลูบมือวนไปมาช้าตามลอนกล้ามของเขา ลากนิ้วไปมาตรงร่องระหว่างซิกแพค สะโพกของผมก็ไม่อยู่นิ่งคอยขยับบดเบียดกับส่วนนั้นของเขาอย่างยั่วยวน แล้วหลังตื่นนอนแบบนี้ใช้เวลาไม่นานเลย เจ้าท่อนเนื้อของพี่เขาก็ตื่นรับอรุณมามาทักทายผมแล้ว
“พี่ฮะ ดูสิ ตรงนี้ของโมสแฉะแล้วนะ เปื้อนเสื้อของพี่ด้วย” ผมเรียกให้พี่ภูดูตรงส่วนล่างของผมที่ตั้งโด่ดันเสื้อขึ้นมา แถมส่วนปลายยังแฉะน้ำใสอีกด้วย ผมเลือกที่จะไม่ถอดเสื้อยืดตัวใหญ่ของเขาออก ให้มันคลุมต้นขาผมไว้ เวลาขยับไปมา มันก็จะวับ ๆ แวม ๆ เล็กน้อย เห็นแบบนี้แล้ว น่าตื้นเต้นดี...แต่ไม่รู้ว่าผมตื่นเต้นไปเองคนเดียวรึเปล่า เพราะพี่เขาปรายตามองเพียงแค่ครู่เดียวแล้วก็หันหนีไปทางอื่นเหมือนไม่อยากจะสนใจ
ผมทำปากจู๋ใส่ เห็นเขาแสดงท่าทีไม่มีอารมณ์แบบนั้นแล้วหมันไส้ เลยดันกางเกงพี่ภูลง พอเจ้าส่วนนั้นเด้งออกมาผมก็ยิ่งบดสะโพกอย่างเอาเป็นเอาตาย เจ้านี่ที่ผมร่อนสะโพกใส่ก็ว่าง่าย แข็งปั๊กหยั่งกับท่อนไม้ให้ผมได้ภูมิใจ น้ำอยากของพี่เขาไหลออกมาจนเปื้อนก้นผมเต็มไปหมด
ทำไมน้องชายพี่แกคุยงายจังวะ ง้อหน่อยเดียวก็แข็งโด่ใส่ผมแล้ว ผิดกับเจ้าของเลย
“พี่จะนอนนิ่ง ๆ อย่างเดียวเหรอฮะ” ผมอ้อน ดึงมอพี่ภูขึ้นมาจับที่ยอดออกผม แต่พี่แกก็ไม่สนใจ ผมดึงมือพี่เขาไปจับตรงไหน แก้แปะไว้ตรงนั้นเฉยๆ
ผมนิ่วหน้าถอยหายใจออกมาเล็กน้อย นี่จะงัดท่าไม้ตายออกมาใช้แล้วนะ ง้อยากง้อเย็นจริงเลยแฟนใครเนี่ย
ผมขยับตัวลงมาเรื่อย จนท่อนเนื้อเขาตั้งตรงอยู่ตรงหน้า ผมใช้มือชักรูดขึ้นลงช้า ๆ เหลือบตามองเจ้าของเล็กน้อย ก่อนจะอ้าปากครอบลงไปให้ลึกที่สุด จากนั้นก็รูดขึ้นดูดตรงส่วนปลายแล้วใช้ลิ้นวนไปมา ผมอมยิ้มกับตัวเองตอนที่เห็นพี่ภูเป่าลมออกจากปาก เพื่อระบายความเสียว
“พี่ภู” ผมเรียกพี่เขา ให้มองผมไว้ตลอด จากนั้นก็พยายามครอบปากลงไปจนสุดความยาว บอกเลยว่าเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ทำเอาผมน้ำตาคลอเบ้า ไอค่อกแค่กออกมาเล็กน้อย เหลือบมองพี่ภูเล็กน้อยเห็นว่าเขามองผมอยู่ก็จริง แต่แกก็ไม่ได้มีสีหน้าตอบสนองอะไรเลย พอเห็นว่าทำแบบนั้นมันไม่เข้าท่า ผมก็เปลี่ยนเป็นจับดันกับกระพุ้งแก้มแทน
“อื้อ!” ทำแบบนั้นอยู่สักพัก ก็มีน้ำสีขาวขุ่นพุ่งใส่ปากอย่างกะทันหัน ทำเอาผมงงเป็นไก่ตาแตกเลย ผมใช้ปากจนพี่เขาเสร็จได้นะ แต่ท่าทางเขาก็คือยังนอนนิ่งๆ อยู่แบบนั้น ไม่มีเสียงครางหลุดออกมาสักแอะเลย ผมล่ะทึ่งในความสามารถสกัดกลั้นอารมณ์ของพี่แกจริง ๆ
แต่ก็อยากจะรู้ว่าจะนอนนิ่งเป็นขอนไม้แบบนี้ไปได้นานแค่ไหนกันเชียว ผมใช้ปากพร้อมชักรูดอีกเล็กน้อย ให้ท่อนเนื้อพี่เขาตื่นขึ้นมาอีกครั้ง ผมลุกขึ้นนั่งเช็ดปากตัวเองหยิบถุงยางมาจัดการใส่ให้อย่างเรียบร้อย จากนั้นผมก็ค่อยทิ้งตัวลงไป แต่เข้าไปได้นิดเดียว
“อือ อึก...ฮือ” ผมต้องหยุดเพราะมันเจ็บ ผมลืมที่จะเตรียมให้ตัวเองก่อน ผมสูดลมหายใจเข้า น้ำตาไหลอย่างช่วยไม่ได้ จะดึงออกก็กลัวจะเสียเซลฟ์เลยฝืนตัวเองนั่งทับลงไป แต่ทำแบบไม่ได้เตรียมตัวแบบนี้มันก็เจ็บเอาการอยู่เหมือนกัน และไม่ได้มีแค่ผมที่ทรมาน เพราะพี่ภูหายใจถี่ เหงื่อแตกเต็มหน้าผาก มองตรงไปยังจุดที่เราเชื่อมต่อกัน
“พี่ฮะ โมสเจ็บ ฮือ...ฮึก” ผมกัดฝัน กดตัวลงช้า ๆ มองหน้าพี่ภูไปด้วย จนในที่สุดเป็นพี่เขานั่นแหละที่ทนไม่ไหว เขาถอนหายใจแรงๆ แล้วจับสะโพกผมไว้ไม้ให้ขยับไปมากกว่านั้น จากนั้นก็ค่อย ๆ ยกสะโพกผมขึ้นจนเราหลุดออกจากกัน พี่ภูก็ดันผมให้นอนลงบนเตียงส่วนเขานั้นก็ลุกขึ้น ผมต้องรีบคว้าแขนเขาไว้ เพราะคิดว่าเขาจะลุกหนี
แต่ไม่ใช่เลย เขาขยับเข้ามาหาผม แยกขาผมให้อ้ากว้างก่อนที่เขาจะสอดนิ้วเข้าแล้วเตรียมตัวให้ผมอย่างช้า ๆ อีกทั้งยังชักรูดส่วนด้านหนน้าผมไปด้วย จนผมเสร็จปลดปล่อยออกมา พี่ภูปาดน้ำขาวๆของผม ไปป้ายตรงช่องทาง จากฝืดๆ ก็ลื่นขึ้นเรื่อยๆ
ผมกลับมามีอารมณ์อีกครั้ง อ้าขาออกกว้างให้พี่เขาเห็นชัดๆ อีกทั้งดึงเสื้อขึ้นโชว์ยอดอกที่ตั้งชันของตัวเอง
“คิดว่าทำแบบนี้แล้วผมจะหายโกรธคุณเหรอครับ”
ผมเบ้หน้ากับสรรพนามที่เขาใช้เรียก ถ้าผมทำอะไรให้พี่ภูไม่พอใจ เขาก็จะใช้สรรพนามที่ดูห่างเหินแบบนั้นแหละ
“งื้อ หายโกรธสิ โมสสำนึกผิดแล้วจริง ๆ อื้อ!” ผมเกร็งตัว เมื่อพี่เขาดันเข้ามาแล้วขยับทันที ผมตวัดขาโอบรอบเอวไว้แน่น สองมือตระกองกอดแผ่นหลังเขาไว้ ครางไปขอโทษเขาไปด้วย พี่ภูขยับเข้ามาไม่หยุด ไม่ผ่อนแรง ไม่เปลี่ยนท่าไม่เปลี่ยนจังหวะไรเลย ผมกัดปากครางเครือในลำคอไม่หยุด จนในที่สุดก็ปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง พี่ภูขยับตัวเร็วอีกครู่เดียวก็ตามผมมา
เขาเท้าสองมือลงกับเตียงแล้วหอบหายใจเบาๆ ก็คงจะเหนื่อยน่าดู เมื่อกี้นี้พี่เขาเล่นซอยเอวซะไม่ได้หยุดหายใจหายคอเลย ทำเอาผมแทบขาดใจแทน
“หายโกรธผมแล้วใช่มั้ยฮะ” ผมส่งยิ้มให้ ยกมือขึ้นเช็ดเหงื่อให้เขา
“ใครบอกว่าหาย โดนแค่นี้เด็กดื้อไม่สำนึกหรอก มันต้องโดนอีกต้องเอาให้เข็ด”
“โดนพี่เมินขนาดนี้เข็ดแล้วครับ จะไม่ทำผิดอีกเลย แต่ถ้าพี่อยากทำโทษโมสแบบเมื่อกี้อีก โมสก็เต็มใจนะ โมสชอบ...” ผมออ้อน ตวัดขาโอบสะโพกเขาไว้ ออกแรงกดสะโพกเขาลงมาให้เบียดกับสะโพกผมเต็มๆ บ่งบอกเจตนารมณ์อย่างชัดเจนว่าเต็มใจที่จะรับบทลงโทษของพี่เขา พี่ยิ้มขำเขามองหน้าผม แล้วก็ทำหน้าเจ้าเลห์ใส่ เห็นหน้าแบบนั้นก็ครึ้มอกครึ้มใจสิครับ คิดว่าอาจโดนดีอีก แต่มันไม่ใช่แบบนั้นเลย
“ไปอาบน้ำเถอะครับ เราจะไปดูหนังกัน” พี่ภูพูด แกะขาผมออกแล้วลุกขึ้นเดินไปหยิบผ้าขนหนูแล้วเข้าห้องน้ำไป ปล่อยให้ผมนั่งงงอยู่บนเตียงคนเดียว ผมนึกว่าพี่เขาจะจัดชุดใหญ่ใส่ผมอีก ไหนบอกว่าจะเอาให้เข็ดไง แล้วทำไมรอบเดียวหยุดแบบนี้ล่ะ
นั่งงงอยู่บนเตียงจนพี่ภูอาบน้ำเสร็จ เขาเดินออกมาแล้วไล่ให้ผมไปอาบน้ำต่อ พอเสร็จก็เดินออกมาเห็นพี่ภูนั่งรออยู่บนเตียงแต่งตัวหล่อเรียบร้อยแล้ว แต่ในมือพี่เขาดันมีของเล่นชิ้นเล็กสีดำไร้สายกับเจลหล่อลื่นน่ากลัว ๆ อยู่ในมือ
“พี่! ไอ้นั่น” ผมตาโตชี้ไปที่ของในมือเขา ผมนึกว่าใช้หมดไปแล้ว ครั้งก่อนนั้นที่ใช้เขาเทใส่ผมจนหมดขวดเลยไม่ใช่เหรอ แล้วไอ้ของเล่นไร้สายนั่นมันอะไรกัน สั่งมาใหม่เหรอ ตอนไหน!
“มานี่เร็วครับ”
//ต่อด้านล่างค่า//
-
พี่ภูตอบที่ว่างข้างตัวให้ผมเดินเข้าไปหา ผมส่ายหน้าทันที เห็นอุปกรณ์ในมือพี่แกแล้วไม่ไว้ใจเลย ผมยืนส่ายหน้าอยู่อย่างนั้นจนพี่ภูทำหน้านิ่งใส่ ผมกลืนน้ำลายแล้วเดินเข้าไปหาอย่างช่วยไม่ได้ ผมชอบที่จะมีอะไรกับพี่ภูนะ แต่ไม่ชอบตอนที่เขาใช้ของเล่นกับผมเลย มันรู้สึกแปลก ๆ ยังไงไม่รู้
พี่ภูจับผมให้อยู่ในท่าคุกเข่า กดหน้าผมให้แนบกับเตียงพร้อมทั้งรั้งสะโพกผมให้ยกสูงขึ้น ผมนึกว่าพี่เขาจะพาไปดูหนังเสียอีก ทำไมเปลี่ยนใจเร็วจัง
“พี่จะทำอะไรฮะ อื๋อ!” ผมนิ่วหน้าแล้วร้องออกมา เมื่อพี่เขาเทเจลลงในช่องทางนั้นเล็กน้อยพร้อมกับดันนิ้วเข้ามา ผมเอี้ยวตัวมอง ยื่นมือไปหยุดมือพี่เขาไว้ พี่ภูขมวดคิ้วทำตาดุใส่ผม แล้วปัดมือผมออก เขานวดจนผมเริ่มมีอารมณ์ขึ้นมา จากที่จะขัดขืนก็กลายเป็นว่าโก่งก้นขึ้นสู้มือสู้นิ้วพี่เขาเสียอย่างนั้น
“ดีมั้ยครับ”
“อือ ดีฮะ” ผมครางเครือในลำคอ เขาถามอะไรก็พยักหน้าตะพึดตะพือไปหมด อยากได้อะไรที่มากกว่านิ้วแล้ว แล้วไม่ถึงอึดใจก็รู้สึกถึงอะไรบางอย่างที่ไม่ใช่นิ้ว แต่ก็ไม่ใช่เจ้าสิ่งที่ผมอยากได้เช่นกัน
“นี่ อย่าหนีสิ ไหนบอกว่ารู้สึกดีไง เจ้าเด็กดื้อ”
“พี่ภู ไม่เอาฮะ ไม่เอา” ผมขยับก้นหนี พี่แกก็ใช้มือข้างเดียวกดหลังผมไว้ ส่วนมืออีกข้างก็ดันของเล่นเข้ามาข้างใน พอเรียบร้อยเขาก็ปล่อยตัว แล้วตีก้นผมทีนึง
เพี๊ยะ!
“ห้ามดึงออกเองนะ ถ้าดึงพี่จะไม่คุยด้วยหนึ่งเดือน” พูดแล้วก็จับตัวผมให้ลุกขึ้นนั่งดี ๆ
“งื้อ ไม่เอาฮะ” ผมส่ายหน้า แค่เขาไม่คุยด้วยแค่วันเดียวก็ผมหงอยเป็นหมาแล้ว
พี่ภูมองหน้าผมแล้วยิ้มเจ้าเลห์ เขาเดินไปที่หัวเตียงหยิบเชือกสีแดงออกมาส่งให้ผม
“พี่เคยสอนมัดยังไง จำได้มั้ยครับ”
ผมทำตาละห้อยมองพี่เขา แต่เชือกตรงหน้าก็ถูกดันเข้ามาจนสัมผัสกับยอดอกผม ผมเบี่ยงตัวหนีเมื่อพี่ภูหัวเราะเขี่ยยอดอกผมด้วยเชือกสีแดงนั้น
“ม...โมส จำไม่ได้ฮะ” ผมไม่ได้โกหกนะ ตอนนั้นไม่มีสติที่จะจำวิธีการมัดเงื่อนที่ยุ่งยากแบบนี้หรอก
“งั้นพี่จะสอนอีกที ถ้าคราวนี้จำไม่ได้อีก พี่คงต้องใช้วิธีของพี่ ให้โมสจำได้อย่างขึ้นใจ”พี่ภูเลิกคิ้วขึ้นข้างนึงแล้วยิ้มให้ ผมกลืนน้ำลายพนักหน้าน้อย ๆ ทั้งคำพูดทั้งสีหน้าพี่เขาดูน่ากลัวยังไงไม่รู้ ผมยู่ปากใส่ ยอมดูพี่เขามัดเงื่อนตามตัวให้อย่างตั้งใจ
“น่ารักมาเลยครับ ไปแต่งตัวเถอะ พี่อยากดูหนังแล้ว” พอมัดเสร็จพี่ภูก็ชมแล้วก้มลงมาหอมแก้มผมไปหลายฟอด แต่อะไรก็ไม่น่าตกใจเท่ากับคำพูดของเขา
“อะไรนะฮะ” ผมสะดุ้ง ขยับตัวหนีมือพี่ภูทันที เดาออกเลยว่าพี่เขาตั้งใจจะทำอะไร ผมส่ายหน้า ขยับหนีไปจนถึงหัวเตียง
“...”
“พี่ฮะ โมสไม่อยากไปดูหนังแล้ว นอนเล่นอยู่ที่ห้องเถอะนะ” ผมอ้อน แต่พี่เขาก็ส่งยิ้มเย็นมาให้ ยืนกอดอกมองผมด้วยสายตานิ่ง ๆ เป็นการกดดันทางสายตา
สุดท้ายผมก็แพ้ ยอมลุกไปแต่งตัว ตอนที่ลุกขึ้นเดินนั้นมันแปลกยังไงไม่รู้ ก็มีของเล่นคาอยู่ในตัวผมนี่นา
ตอนแรกผมไม่รู้จะใส่ชุดอะไรเพราะเจ้าน้องชายของผมมันตื่นตัวอยู่นิดหน่อย แถมเชือกที่มัดตามลำตัวก็นูนขึ้นมาอีก แต่พี่ภูเดินเข้ามาเลือกชุดให้ เป็นกางเกงยีนตัวใหญ่ใส่สบายกับเสื้อฮู้ดสีเข้มตัวใหญ่ที่อำพรางรอยนูนของเชือกและอาการตื่นตัวของผมได้
พอแต่งตัวเสร็จเราก็ออกจากห้องกัน ผมคิดว่าเราจะขับรถไปกันเองแต่พี่ภูนั้นนิสัยแย่กว่าที่ผมคิดไว้มาก เขาเลือกที่จะเดินทางโดยรถไฟฟ้า แล้วในวันหยุดแบบนี้คนเยอะแน่นอน
“พี่ภู ไม่เอาๆ” ผมข้อร้อง พี่ภูยิ้มดึงผมเข้าไปในอ้อมกอดโอบไหล่ผมไว้แล้วเดินไปที่สถานีที่อยู่ใกล้ ๆ
“โมสไปแลกเหรียญนะครับ เดี๋ยวพี่ยืนรอตรงนี้” พูดแล้วยัดเงินใส่มือผม ผมเดินช้า ๆ ก้าวทีละนิด ๆ ไปต่อคิวแลกเหรียญ
“ไปสยาม...อื้อ! อึก” ผมสะดุ้งโหยง ยกมือขึ้นมาอุดปากแทบไม่ทัน เมื่อจู่ ๆ เจ้าสิ่งที่อยู่ในตัวผมมันก็สั่นขึ้นมาแล้วดับไป
“อ...เอ่อ สยามนะครับ”
พนักงานแลกเหรียญถามซ้ำ ผมพยักหน้ารัวๆ รีบโกยเหรียญใส่มือแล้ววิ่งหาพี่ภูทันที
“55555 เด็กดื้อเป็นอะไรไปครับ”
“พี่ภู บ้า” ผมตีอกพี่เขาแรงๆ พี่คนตัวสูงก็แค่หัวเราะแล้วพาผมไปขึ้นรถไฟ ผมเดินติดพี่เขาแจเลย ตอนอยู่บนรถไฟฟ้าก็ไม่นั่งยืนเกาะเอวซบหน้าลงกับอกพี่เขาเพื่อกลั้นเสียงครางอยู่แบบนั้นแหละ คนอื่น ๆ ที่ไม่รู้เรื่องอะไรต่างก็มองมาอย่างหมันไส้ ผมก็อายนะแต่จะให้ทำยังไงล่ะ ต้องโทษคนนิสัยไม่ดีนี่แหละ คิดจะเปิดสั่นก็เปิด คิดจะเปลี่ยนจังหวะก็เปลี่ยน ไม่ให้ได้ตั้งตัวอะไรเลย
พี่ภูมักจะแกล้งเปิดเครื่องตอนที่มีคนอยู่รอบตัวผมเยอะๆ ผมเองก็ยืนบิดไปมายกมือขึ้นปิดปากตัวเองเพื่อกลั้นเสียงคราง รับรู้ได้เลยว่าตัวเองนั้นเหงื่อแตกเต็มหน้าไปหมด เจ้าน้องชายของผมก็แข็งเต็มที่จนรู้สึกปวด ช่องทางด้านหลังก็ร้อนผ่าวกระตุกตลอดเวลาเพราะฤทธิ์เจลและของเล่นของพี่เขา
“โมสอยากกินขนมอะไรมั้ยครับ” พี่ภูก้มลงมาถาม ผมส่ายหน้าซบหน้าลงกับต้นแขนของเขา ตอนนี้พี่ภูเปิดเครื่องอยู่ ขาผมสั่นไปหมดแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว อยากปลดปล่อยอีกจะแย่แล้ว
“ผมขอไม่เข้าห้องน้ำอีกได้มั้ยฮะ” ใช่ก่อนหน้านี่ผมขอพี่เขาไปปลดปล่อยมาแล้วรอบหนึ่ง แต่ผมก็กลับมามีอารมณ์อีกครั้งได้อย่างรวดเร็ว
“เข้าอะไรบ่อย ๆ ล่ะครับ ไปดูหนังกันดีกว่า” พี่ภูดึงมือผมเดินเข้าโรงหนัง ก็ถือว่าพี่เขายังใจดีที่จองที่นั่งแบบฮันนีมูนให้ ผมจะได้ไปต้องไปนั่งติดกับคนอื่น ไม่ต้องไปรบกวนเขา
“พี่ภูหยุดแกล้งโมสได้แล้ว โมสจะไม่ไหวแล้วฮะ” ผมขอร้องอย่างที่สุด เสียงสั่นไปหมด พี่หันมายิ้มแล้วก้มลงมาจุ๊บปากเบาจากนั้นก็หันหน้ากลับไปดูหนังต่อ ผมสะดุ้งสุดตัว เมื่อพี่เขาเร่งความแรงของการสั่นขึ้น ผมยกขาขึ้นมา งอตัวแล้วปิดปากไว้
ผมคิดว่าพราเขาอาจจะปิดเครื่องบ้าง แต่ไม่เลย ตั้งแต่หนังเริ่มฉายจนตอนนี้ผ่านไปเกือบครึ่งชั่วโมง พี่ภูก็ยังเปิดสั่นไว้ ขอไปห้องน้ำพี่เขาก็ไม่ให้ไป ผมเสร็จเลอะกางเกงไปแล้วหนึ่งรอบ แต่มันยังไม่พอ มันยังไม่สุด ยิ่งเห็นเจ้าตัวต้นเหตุดูหนังอย่าสนุกสนานก็ยิ่งทนไม่ไหว
“พี่ภู ไม่เอาแล้ว ไม่ไหวแล้ว ไม่เอา อึก อือ” เมื่อทนมานานมันก็ต้องถึงจุดที่ทนไม่ไหว พี่เขาเปิดสั่นแรงขึ้น ผมก็หมดแรงที่จะกลั้นเสียงคราง หันไปซุกหน้ากับต้นแขนเขาแล้วข้อร้องให้หยุด พี่ภูยิ้ม ดึงผมไปกอดแล้วลูบแก้ม
“อย่าร้องไห้สิครับ ยิ่งร้องพี่ยิ่งอยากแกล้งนะ”
ผมกวาดสายตามองรอบ ๆ โรงหนัง ไม่มีพนักกงานอยู่ในนี้ แถมแถวเดียวกับที่เรานั่งก็ไม่คู่อื่น ผมกลืนน้ำลายแล้วหันหน้าเข้าหาพี่เขา สติสตังกระจายหายไปเกือบหมด
“อือ พี่จะแกล้งต่อก็ได้ แต่พี่ก็ต้องช่วยโมสด้วย” มันอยากจนลืมความอาย ผมขยับขึ้นไปดูดปากพี่เขา จับมือใหญ่ให้คลึงตรงเป้าเฉอะแฉะ ผมก็ร้อนลนจนอยากจะรูกซิปออก แต่พี่ภูเด้งตัวลุกขึ้นแล้วหยุดมือผมไว้
“โมสจะทำอะไร”
“พี่ฮะ โมสทนไม่ไหวแล้ว ไม่มีใครเห็นหรอกครับ โมสดูแล้วไม่มีพนักงานในนี้เลย โมสจะทำเบา” พูดแล้วก็เด้งสะโพกใส่มือพี่เขา พี่ภูยึดสะโพกผมไว้ให้อยู่นิ่งๆ
“เดี๋ยว! เจ้าเด็กดื้อในนี้มันมีกล้อง กล้าขนาดนี้ได้ไงเนี่ย”
“ฮือ ทนไม่ไหวแล้ว พี่จับสิ หัวนมโมสแข็งมากเลยนะ” ผมถกเสื้อขึ้น พี่ภูหน้าตื่นรับจับเสื้อผมลงทันที ผมงอแงตีมือพี่เขาที่ยึดเสื้อผมไว้
“โอเคพี่ยอมแล้ว พี่ขอโทษพี่แกล้งแรงไป เรากลับห้องกันดีกว่าครับ”
พี่ภูดึงมือผมพาออกจากโรงหนัง แต่จะให้ทนถึงห้องอ่ะไม่ไหวหรอก ผมเลยดึงเขาเข้าห้องน้ำก่อน ตอนนี้ทุกคนก็ดูหนังกันหมด ห้องน้ำเลยว่างและเงียบมาก
“ช่วยโมสก่อนฮะ รอไม่ไหวแล้ว” ผมดันพี่ภูให้นั่งลงบนชักโครก แล้วก็ขึ้นคร่อมทัน ดึงเสื้อขึ้นกดหน้าพี่เขาลงกับหน้าอก สะโพกก็ส่ายสะบัดไปหยุด
“เด็กดื้อใจเย็นๆ เดี๋ยวพี่ช่วยครับ จับเสื้อไว้”
พี่ภูถกเสื้ออผมขึ้นให้ให้ผมจับไว้ส่วนตัวเขาก็จัดการถอดกางเกงออกให้ผม แล้วละมือไปจัดการกับตัวเขาเอง ตอนที่พี่เขาชักรูดลูกชายตัวเอง ผมก็ช่วยเอาน้องชายไปผมถูไถเสียดสีให้พี่เขาพร้อมเร็ว ๆ
“พี่ภู เร็ว ๆ สิฮะ” ผมเร่งเมื่อเขาล้วงมือเข้ากระเป๋ากางเกงหาอะไรบางอย่าง
“พี่ไม่มีถุงยาง” เขาบอกเสียงเครียด ดึงผมให้นั่งลงบนตักแล้วล่วงมือไปด้านหลัง ดึงของเล่นออกมา จากนั้นก็สอดนิ้วเข้าไปแทน เมื่อมีนิ้วมืออุ่นดันเข้าออกอยู่ผมหลับตาครางอื้ออึงอยู่กับบ่าพี่เขา
“ไม่เป็นไรฮะ พี่เข้ามาเลย เดี๋ยวโมสล้างออกทีหลังเอง” แค่นิ้วมันไม่พอจริง ๆ นะ สุดท้ายผมก็เลยยอมทำแบบไม่มีถุงยาง ผมกดตัวลงมีมือพี่เขาที่คอยประคองสะโพกไว้ให้
“ฟู่ว เรานี่...กล้าจนพี่คาดไม่ถึงเลยจริง ๆ จะทำในโรงหนังเสียแล้ว หึหึ” พี่ภูเป่าปากระบายความเสียว ส่วนผมนั้นก็เงยหน้าขึ้นเล็กน้อย ปากก็กัดชายเสื้อตัวเองไว้ สองมือจับบ่ากว้างเพื่อพยุงตัวเองให้ขยับได้ถนัดๆ
“อือ อึก อึก” ผมกลั้นเสียงคราง ขยับอยู่แค่ครู่เดียวก็ปลดปล่อยออกมา ผมหยุดขยับ ขาหมดแรง แค่ยืนยังทำไม่ได้เลย
“เหนื่อยเหรอครับ เดี๋ยวพี่ทำเองนะ”
พี่เขาดึงคอไปจูบก่อนที่จะสอดแขนเข้าได้ข้อพับขาของผม แล้วเขาก็เป็นเด้งสะโพกสวนขึ้นมาเอง ริมฝีปากเขาก็ดูดกลืนยอดอกผม ผมกอดคอพี่เขาแน่น กัดปากกลั้นเสียงคราง เกร็งไปหมดทุกส่วน ผมเสียวมากจนแทบกลั้นเสียงไม่ได้เมื่อพี่ภูกระแทกสวนขึ้นมาอย่างแรงไม่หยุดพัก
“พี่ฮะ..เสียว อ๊ะ อึก เอาอีก อือ”
“ชู่ว...”
พี่ภูทำเสียงให้ผมเงียบ เมื่อรู้สึกว่ามีคนเข้ามา ผมเกร็งตัวบีบรัดพี่เขามากกว่าเดิม แต่พี่ภูก็หยุดไปพักเดียวก่อนที่จะเริ่มรัวสะโพกกระแทกเข้ามาจนผมหัวสั่นหัวคลอนทั้ง ๆ ที่มีคนยืนอยู่ด้านนอก ผมตีหลังพี่เขาให้ขยับช้า ๆ ลงหน่อย แต่ก็ไม่เป็นผลเลย
ผมเกร็งจนตัวสั่นกัดฟันลงกับแขนเสื้อตัวเอง เพียงอึดใจเดียวก็รู้สึกได้ถึงน้ำร้อนๆที่ฉีดพุ่งเข้ามาในช่องทาง พร้อมกับพี่ภูที่ขยับช้าลงและหยุดในที่สุด เขาขยับมือมาช่วยผมต่อจนเสร็จ ปลดปล่อยออกมาเปื้อนหน้าท้องตัวเอง
พี่ภูปล่อยขาผมลง ดึงทิชชู่มาทำความสะอาดให้ ผมก็นั่งเหนื่อยอยู่บนตักเขาไม่มีแรงจะขยับเลย
“เดี๋ยวเรากลับแทกซี่กันนะ จะได้ไม่ต้องเบียดคนอื่นอีก”
ผมค้อนใส่เขาเล็กน้อย เราควรจะนั่งแทกซี่ตั้งแต่ขามาแล้ว ไม่ใช่สิพี่ควรจะขับรถมาเองตังหาก เอ๊ะ! ก็ไม่ใช่อีกนั่นแหละ เราไม่ควรมาเลยตังหาก ถ้าพี่เขาจะเอาอะไรยัดก้นผม เราก็ควรจะนอนอยู่ที่ห้อง ไม่ใช่มาเดินร่อนแบบนี้
พี่ภูยิ้มให้ ประคองผมให้นั่งลงบนชักโครกแทนจากนั้นก็จัดการแต่งตัวให้ผม
“กางเกงในแฉะเชียว ไม่ต้องใส่หรอกเนอะ” เขาชูกางเกงในผมขึ้นมา พูดเองเออเองคนเดียวแล้วก็ยัดกางเกงในของผมเข้ากระเป๋ากางเกงตัวเอง แล้วส่งยิ้มเจ้าเล่ห์ให้ผม
“พี่ภู...โรคจิต” ผมหน้าแดงยู่ปากใส่เขา นั่งนิ่งๆให้เขาใส่กางเกงให้จนเรียบร้อย
“งั้นโมสเก็บเก็บอันนี้ไว้นะครับ จะเก็บไว้ตรงไหนดี ที่เดิมกับตอนมาดีมั้ย?”
พี่ภูหยิบของเล่นไร้สายขึ้นมา ดึงตัวผมให้ลุกขึ้นเล็กน้อยแล้วก็ทำท่าจะสอดมือเข้ามาในกางเกง จนผมเอี้ยวตัวหลบแทบไม่ทัน
“อื้อ ไม่เอาแล้ว” ผมปฏิเสธ ตีมือเขาไปทีนึง พี่แกก็หัวเราะยัดของเล่นใส่กระเป๋ากางเกงผม
ในจังหวะที่เรากำลังจะออกจากห้องน้ำ ผู้คนที่เพิ่งดูหนังจบก็กรูกับเข้ามา ห้องเงียบๆก็ดังไปด้วยเสียงพูดคุยทันที หากออกไปพร้อมกันสองคน คนอื่นต้องสงสัยแน่ ๆ ผมเลยวางแผนให้พี่ภูออกไปก่อนแล้วเดี๋ยวผมตามออกไป
“เจอกันข้างนอกนะครับ” พี่ก้มลงมาหอมแก้มอีกฟอดแล้วก็เปิดประตูออกไป
แต่ในจังหวะที่ผมกำลังล็อกประตูนั้นก็มีคนดันประตูเข้ามาก่อน ทั้งผมทั้งเขาต่างก็มองหน้ากันเหวอๆ เขามองผมสลับกับพี่ภูที่เพิ่งเดินออกไป อ้าปากค้าง ดวงตาก็เบิกกว้างขึ้นเรื่อย ๆ ผมยิ้มเขินแล้วรีบวิ่งออกจากห้องน้ำไปหาพี่ภูทันที
“พี่ภู เขาต้องรู้แน่ ๆ เลยฮะ” ผมพูดเสียงเครียด แก้มร้อนลามไปถึงใบหู ผิดคนต้นเรื่องที่หัวเราะร่วน ผมเลยหันไปตีแขนเขาแรง ๆ
“55555”
“หัวเราะอะไรอ่ะ น่าอายจะตาย เพราะพี่เลยนิสัยไม่ดี เล่นไม่รู้เรื่อง ไม่น่ารักเลย” ผมทำหน้าบึ้ง หันหน้าไปทางอื่นเดินนำพี่ภูออกมาเล็กน้อย พี่เขาก็ดึงผมให้ไปเดินข้างๆ ยกมือขึ้นมาลูบแก้มแล้วขยี้หัว
“ขอโทษครับเล่นแรงไปหน่อย แต่พี่รักโมสนะ” ผมหันไปมองเขา จู่ ๆ มาบอกรักกลางห้างแบบนี้ ผมเขินนะ ที่เคือง ๆ อยู่ก่อนหน้านี้ก็หายหมดเลย ผมเงยหน้ามอง พี่เขาก็ยิ้มกว้าง ดึงผมเข้าไปโอบไหล่แล้วพาเดินออกจากห้าง
ระหว่างที่นั่งบนรถแทกซี่ มันก็เกือบจะปกติดีทุกอย่าง ยกเว้นผมที่เริ่มร้อนขึ้นเล็กน้อย ผมขอเดาว่าเป็นเพราะเจลและน้ำของพี่เขาที่ยังคั่งค้างอยู่ภายในบวกกับผมที่ไม่ได้ใส่กางเกงใน มันก็เลยอ่อนไหวเป็นพิเศษ แค่พี่ภูลูบต้นขาตามปกติ ผมก็รู้สึกมีอารมณ์ขึ้นมาอีกแล้ว
ผมกลืนน้ำลายลงคอที่เริ่มแห้งผาก มองลุงคนขับก็เห็นว่าเขาไม่ได้สนใจอะไรเรา ผมเลยขยับตัวเข้าไปใกล้ๆพี่ภู ซบหน้าลงกับต้นเขนเขาแล้วกระซิบให้เบาที่สุด
“พี่ฮะ โมสว่าเจลของพี่มันยังไม่หมดฤทธิ์ล่ะ ถึงห้องแล้ว...ผมขออีกรอบได้มั้ยฮะ”
“พี่ชอบเจลนี้จังเลยครับ สงสัยคงต้องเหมายกลังมาแล้ว” พี่ภูยิ้ม พูดสบายๆ มือที่วางอยู่ตรงต้นขาก็ลูบขึ้นมาสูงกว่าเดิมจนเกือบจะโดนเป้าผมแล้ว ผมมองคนพูดอย่างหมันไส้
เอ้อ สั่งมาเลย ซักวันผมจะทำให้พี่ได้รู้ฤทธิ์ของเจลนี้เอง
จบ.
(http://i65.tinypic.com/96xfu9.jpg)
อ่านสนุก ๆ นะคะ อย่านึกถึงเรื่องผิดถูกอะไรมาก ตอนแต่งก็กลัวว่าจะแรงเกินไปเหมือนกันค่ะ ยิ่งเป็นอาจารย์-นักศึกษาแล้วด้วย 555 แต่ความจริงที่เราคิดไว้คือสองคนนี้้เขาคบกันก่อนที่พี่ภูจะเป็นอาจารย์อีกนะ
ปล.วาดภาพน้องโมสมาฝากค่า ชอบผิวที่มีรอยแดงของเชือก คิดภาพออกนะแต่วาดออกมาไม่ได้ นี่ก็พยายามมากแล้วจริงๆ 55555
-
เจลรึจะร้อนแรงเท่าน้องโมส :jul1: :-[ :-[
-
เลือดท่วมตัว...ชอบๆๆๆๆๆ
ปล.ภาพสวยจ้า o13 o13 o13
-
นุ้งโมสลูกกกกกกก
นี้ถ้าพี่ภูไม่บอกว่าในโรงหนังมีกล้อง
นุ้งโมสคงจัดหนักในโรงหนังแล้ว
ขอตนอพิเศษอีกนิดนะคะ
ชชอบความแซ่บของคู่นี้มากกก
-
เลาว่าเลาไม่ไหวว่ะะะ :jul1: :jul1: :jul1: :jul1:
-
น้องงงงงงงง น้องโมสสสสลู๊กกกกกก สงสารนะ แต่แซ่บจีงๆ
-
เลือดไหลหมดตัววววว แซ่บมากก :pighaun:
-
เลือดหมดตัวแล้วจ้าา พี่ภูแซ่บมากกก
:pighaun: :pighaun:
-
:pighaun: :o8: :jul1:
-
:ling2: :mew3: หมดตัวแล้วววววว
-
อะเฮือกกก :m25: :heaven
-
ตายๆ แซ่บพริกทั้งสวนเลยจ้า
-
:jul1: :jul1: :jul1:
-
พอร์นสุดๆ ประโยคสุดท้ายตรึงใจมาก โมสจะแก้แค้นใช่ไหมลูก555
-
ยอมแล้ววว
-
เป็นเรื่องที่ซี๊ดที่สุดที่เคยอ่านมาเลย ดีมาก ชอบมากๆ ขออีกได้มั้ยคะ แหะๆ
-
:hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6: :hao6:
-
ตอนที่ 3 ริบบิ้นสีชมพู
ตอนนี้ปิดเทอมอยู่ เป็นการปิดพักเล็ก ๆ ก่อนจะเริ่มเรียนซัมเมอร์ ผมก็เลยว่างนอนกลิ้งอยู่บ้านทั้งวัน ปกติก็คงจะไปมุดอยู่ห้องพี่ภูนั่นแหละ แต่ว่าตอนนี้พี่เขาไม่ว่าง ไปสัมมนากับอาจารย์ในสาขาที่ต่างจังหวัดประมาณ 1 อาทิตย์ ผมที่เป็นเด็กติดแฟนก็เลยโทรไปอ้อนพี่เขาทุกคืนเลย แต่คืนนี้ผมทนไม่ไหว อยากเห็นหน้าพี่ภูก็เลยเลือกที่จะวิดิโอคอลแทน
ผมอุ้มแลปทอปขึ้นไปวางบนเตียง จัดเสื้อจัดท่าทางของตัวเองให้นั่งพิงหมอน อย่างสบายแล้วก็กดโทรหาพี่ภู
“ไง เด็กดื้อ พี่ก็นึกว่าคืนนี้เราจะไม่โทรมาแล้ว” ผมยิ้มกว้างเมื่อคนปลายสายกดรับแล้วเปิดวิดิโอให้ผมให้เห็นหน้า ผมคากว่าเขาคงจะเพิ่งอาบน้ำเสร็จล่ะ เพราะมีผ้าขนหนุผืนเล็กคลุมผมเปียกๆของเขาอยู่
“แล้วทำไมพี่ไม่โทรมาหาโมสก่อนล่ะฮะ” ผมทำแก้มป่องเหมือนงอนเขา ยกสองมือขึ้นกอดอก
“พี่นึกว่าโมสจะเข้านอนเร็วเพราะอยู่บ้าน ก็เลยไม่อยากโทรไปกวน”
“ถ้าไม่ได้ยินเสียงพี่โมสนอนไม่หลับหรอกฮะ โดยเฉพาะคืนนี้คิดถึงมาก อยากเห็นหน้าพี่จนต้องวิดิโอคุยกันไง”
“ทำเป็นพูด พรุ่งนี้ก็ได้เจอกันแล้ว”
ผมยิ้มยิงฟันใส่คนในหน้าจอ ฝั่งนั้นก็หัวเราะก่อนจะวางแทปเล็ตลงบนโต๊ะแล้วก็เอนตัวพิงเก้าอี้แล้วหยิบชีทงานขึ้นมาอ่าน ผมนั่งมองพี่เขาเงียบ ๆอยู่พักนึง ไม่อยากรบกวนการอ่านเอกสารของเขาแค่วิดิโอหาเพราะอยากเห็นหน้าเฉยๆ จนเขาเงยหน้าขึ้นจากเอกสารแล้วมองมาทางผม
“สัมมนาสนุกมั้ยครับ ไปตั้งเป้นอาทิตย์เขาให้พี่ทำอะไรบ้างเหรอ”
“ก็ไม่แย่นะ เข้าอบรมรับความรู้ใหม่ๆ...โมส...” ผมเลิกคิ้วใส่ เมื่อพี่เขาชะงักไปแล้วเรียกชื่อผม จากนั้นก็เงียบไปอีก พี่ภูจ้องมานิ่งๆ จนผมระแวง และสิ่งแรกที่ผมทำคือหันไปมองด้านหลังตัวเอง
“อะไรฮะ อย่าเงียบสิ โมสกลัวนะ”
“...ไม่ได้ใส่กางเกงในเหรอเด็กดื้อ”
ผมมองคนในหน้าจอแล้วก็หัวเราะออกมา ตอนนี้ผมใส่แค่เสื้อยืดตัวใหญ่ของพี่ภูแค่ตัวเดียว กางเกงอะไรก็ไม่ได้ใส่ พี่เขาคงเห็นวับ ๆ แวม ๆ ตอนที่ผมขยับขาไปมา
“ใช่ฮะ” ผมเปิดเสื้อโชว์แล้วส่งยิ้มหวานจ๋อยไปให้ พี่ภูทำหน้าตาเลิ่กลั่กตอนที่ผมถกเสื้อขึ้นโชว์อะไรๆของผมอย่างกะทันหัน ก่อนจะที่ถอนหายใจทำสีหน้าเหนื่อยใจมาให้
“ทำไมแต่งตัวแบบนั้น ถ้าแม่กับโฟสเข้ามาเจอเดี๋ยวก็ช็อคกันพอดี”
“ไม่หรอกฮะ แม่กับน้องผมนอนกันหมดแล้ว” ผมพูดพร้อมส่ายหน้าไปมา พอเห็นหน้าหนักใจของพี่เขาอีกก็อดที่จะหัวเราะออกมาไม่ได้
“แล้วเอาอะไรมาผูกไว้ที่ขาน่ะ”
“ริบบิ้นฮะ แม่ซื้อมามัดขนม แต่ผมเห็นว่าสีมันน่ารักดีเลยจิ๊กมาผูกเล่น น่ารักมั้ยฮะ?” ผมขันขาขึ้น อวดริบบิ้นสีชมบูที่ผูกเป็นโบว์ไว้ตรงต้นขาให้พี่ภูดู พี่เขาอ้าปากออกเล็กน้อยแล้วก็ดุผมกลับมา
“นั่งดี ๆ หน่อย อะไรออกมาแล้วเห็นมั้ยนั่น”
ผมยู่ปากใส่คนในจอ จะดุอะไรนักหนา เห็นตรง ๆ มาไม่รู้กี่ครั้งแล้วก็ไม่รู้ กะอิแค่เห็นแบบวับแวมแบบนี้ยังจะมาทำเป็นอาย เห็นท่าทางหายใจไม่ทั่วท้องของเขาแบบนั้นแล้วมันน่าแกล้งจริง ๆ
ผมยิ้มกว้างตั้งใจจะกวนพี่เขา โดยการยกขาขึ้นพร้อมกับอ้าขาออกเล็กน้อย ดึงชายเสื้อลงนิดหน่อย ไม่ได้เปิดให้พี่เขาดูทั้งหมดแต่ก็แค่ทำให้เห็นอะไร ๆ นิดหน่อย
“อะไรออกมาเหรอฮะ บอกโมสหน่อย”
พี่ภูกุมขมับหันหน้าไปหัวเราะทางอื่นแล้วก็หันกลับมาพูดกับผม
“ยั่วเก่งจังเลยนะเด็กดื้อ”
“แบบนี้น่ะเด็กๆ โมสยั่วได้มากกว่านี้อีก ตั้งใจดูนะฮะ” ว่าแล้วก็จัดการทำให้พี่เขาดูทันทีโดยการชันขาทั้งสองข้างขึ้น แล้วก็ลากปลายนิ้วไปมาบริเวณต้นขา ลูบวนไปมตรงส่วนที่ผูกริบบิ้นไว้แล้วก็ไล้เข้ามาที่ต้นขาด้านในก่อนที่จะลูบตรงส่วนอ่อนนุ่มของตัวเอง
ผมยิ้มยั่วเมื่อพี่ภูวางเอกสารลงแล้วขยับตัวเข้ามานั่งดูผมอย่างตั้งใจ
ส่วนที่อ่อนนุ่มในมือเริ่มขยับขยายแข็งตัวขึ้นมา เมื่อผมเริ่มมีอารมณ์ เป็นความตื่นเต้นเล็กๆเมื่อมีคนมานั่งจ้องผมทำอะไรอย่างนี้ผ่านจอ ใช้เวลาไม่กี่อึดใจผมก็ปลดปล่อยออกมา แต่ผมยังไม่หยุดแค่นี้หรอก ผมใช้ปลายนิ้วลากน้ำขาวขุ่นของตัวเองลงไปลูบไล้บริเวณช่องทางด้านหลัง ค่อยกดนิ้วเข้าไปในตัวเองช้าๆ หยุดสักพักให้ตัวผมค่อยปรับตัว พอชินก็เริ่มขยับนิ้วเข้าออก ขาทั้งสองข้างแยกออกกว้างโดยอัตโนมัติ
“ดีมั้ยครับ”
คนในจอถาม ผมชำเลืองตามองแล้วยิ้มให้ จากนั้นก็แหงนหลังพิงกับหมอนแล้วครางออกมาแผ่วๆ มันก็รู้สึกดีแต่มันยังดีไม่สุด
“ของพี่ดีกว่าฮะ” ผมใช้ปลายเท้าดันแลปทอปออกไปไกลกว่าเดิมเล็กน้อย ให้เขาเห็นผมได้ทั้งตัว
“อะไรของดีกว่าเหรอ?” คนปลายสายยิ้ม ผมหัวเราะออกมาเบาตอบกลับไปทั้งมือก็ขยับอยู่ตลอด
“เจ้าหนูของพี่ดีกว่านิ้วของโมสฮะ” ผมพูดยั่ว พี่ภูยังคงยิ้มแล้วพยักหน้ารับ
“ดีกว่ายังไงครับ บอกพี่ให้ชื่นใจหน่อย”
“ทั้งใหญ่กว่า ลึกกว่า ร้อนกว่าด้วย...รู้สึกดีกว่ามากเลย”
“...” พี่ภูยิ้มอย่างพอใจ ส่งสายตาแวววาวมาให้ ผมมองมือของเขาที่ลูบอยู่บริเวณปลายคางนั้นแล้วก็นึกถึงตอนที่มือคู่นั้นสัมผัสลงบนผิวของผม นึกถึงตอนที่ปลายนิ้วนั้นอยู่ด้านในตัวผม
ผมหลับตาพริ้มนึกถึงสัมผัสของพี่เขา ความสึกตอนที่เราทำด้วยกันไปด้วย ยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึก...
“ผมคิดถึงพี่ฮะ อือ อ๊ะ” ผมครางหาพี่เขา ในใจก็นึกถึงแต่เขา จนในที่สุดผมก็เกร็งตัวและปลดปล่อยออกมาอีกครั้ง ผมดึงนิ้วออก นอนแผ่หายใจหอบอยู่บนเตียง สายตาก็จ้องไปที่หน้าจอ พี่เขามองมาแล้วส่งยิ้มให้
“พี่ก็คิดถึงโมสครับนะครับ”
ผมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง คว้าทิชชู่มาเช็ดทความสะอาดร่างกายตัวเอง พอเสร็จเรียบร้อยก็นั่งพิงหมอนยกแลปทอปขึ้นมาวางบนตักแล้วมองพี่ภู
“พรุ่งนี่พี่กลับมากี่โมงฮะ” ผมถามเผื่อไว้ จะได้กะเวลาไปคอนโดพี่เขา พอเขากลับมาก็จะเจอผมทันทีเลย
“พี่ไม่รู้น่ะสิ เราน่ะไปนอนได้แล้ว ดึกมากแล้วนา” ผมพยักหน้าแต่โดยดี เดินไปปิดไฟแล้วห่มผ้าอย่างเรียบร้อย วางแลปทอปไว้ข้างตัวแล้วบอกฝันดีคนปลายสาย
“รอผมหลับก่อนแล้วพี่คอยวางสายนะฮะ”
“ได้ครับ ฝันดีนะเด็กดื้อ” พี่เขายิ้มให้ ถ้าอยู่ด้วยกันพี่เขาคงลูบหัวผมแน่ ๆ พี่ภูส่งยิ้มให้แล้วก็หยิบเอกสารมาอ่านต่อ นอนมองหน้าเขาเงียบๆอยู่พักหนึ่งแล้วก็เคลิ้มหลับไป
กริ๊ก!
ผมลืมตามองเมื่อได้ยินเสียงเหมือนประตูล็อก ปรือตามองก็เห็นเป็นผู้ชายร่างสูงคุ้นตาแล้วก็กลิ่นที่คุ้นเคย ไม่ต้องเห็นหน้าชัดๆก็รู้ว่าเป็นพี่ภู
“พี่ภู” เพราะความง่วงทำเอาผมลืมตาแทบไม่ขึ้น แต่ถึงกระนั้นก็ยังชูมือขึ้นเพราะอยากกอดต้อนรับพี่เขา
“ครับๆ” พี่ภูขยับตัวขึ้นมาบนเตียงแล้วกอดผมไว้ ผมเองก็ขยับตัวเผื่อที่ให้พี่เขานอนลงข้างตลบผ้านวมนุ่มคลุมตัวพี่เขาไว้ด้วย
“ทำไมกลับเช้าจัง” ผมถามทั้งที่ยังหลับตา ตอนนี้ไม่ได้อยากนอนต่อแล้วหล่ะ แต่ยังงัวเงียอยู่เล็กน้อย
“นี่เที่ยงแล้วนะเด็กดื้อ ไม่เช้าแล้ว” ผมหัวเราะน้อย ๆ ซุกหน้าเข้าในอ้อมแขนพี่เขา อ้อนให้ถึงที่สุด
“พี่น่าจะโทรบอก เดี๋ยวโมสไปหาพี่ที่คอนโดก็ได้”
“คิดถึงจนรอโมสตื่นไม่ไหวน่ะสิเลยมาหาที่บ้านเลย”
“จริงเหรอฮะ” ผมปรือตามอง พี่เขาตอบถูกใจจนต้องเงยหน้าขึ้นหอมแก้มให้เป็นรางวัล
“ไม่จริงหรอก พี่เอาของฝากมาให้แม่กับน้องของโมสน่ะ”
ผมยู่ปากใส่ ทำเป็นหันหนีไปทางอื่น พอเห็นท่าทางของผมพี่ภูก็หัวเราะออกมาแล้วดึงตัวผมเข้าไปกอดแล้วตามด้วยหอมแก้มทั้งสองข้าง แค่นั้นยังไม่พอจะมาจูบปากผมอีก แต่ผมหันหนีเสียก่อน
“อื้อ ผมยังไม่ได้แปรงฟันฮะ” ถ้าเป็นเวลาอื่นนะผมยื่นปากให้จูบไปแล้ว แต่นี่เพิ่งตื่นไง จะให้พี่เขามาจูบขี้ฟันผมได้ไงล่ะ
พอผมไม่ให้จูบ พี่เขาก็เลยจุ๊บเบาๆที่ริมฝีปากแทน ผมยิ้มให้แล้วชูมือขึ้นบิดขี้เกียจไล่ความง่วงแล้วก็งอตัวแทบไม่ทันเมื่อปลายนิ้วพี่เขาลากมาขยี้ที่ยอดอกของผมอย่างไม่ทันตั้งตัว
“อื้อ!”
“เพิ่งจะตื่นแล้วทำไมหัวนมแข็งแบบนี้ ก่อนตื่นนี่แอบฝันลามกอะไรรึเปล่าเนี่ย”
ผมส่ายหน้าจำไม่ได้ว่าก่อนที่จะตื่นมานี่ตัวเองฝันอะไรอยู่ พี่ภูพลิกตัวผมให้ลงไปนอนด้านล่างแล้วตัวเขาก็คร่อมทับอยู่ด้านบน มืออุ่นลูบลงไปที่สะโพก ใบหน้านั้นก็ซุกเข้าที่ลำคอของผมแล้วแลบลิ้นเลียไปมา ผมเองก้เงยหน้าขึ้นเปิดทางให้พี่เขาทำได้อย่างสะดวก
“หือ ยังไม่แกะออกอีกเหรอ” พี่เขาถามเมื่อไล้มือลงไปที่ต้นขาแล้วเจอกับริบบิ้นที่ผมผูกไว้เมื่อคืน
“ลืมแกะออกฮะ” พี่ภูส่ายหน้าแล้วยิ้ม ไถตัวลงไปที่ต้นขาของผมแล้วแยกมันออก ซุกหน้าลงเนื้อนุ่มแลวพรมจูบไปตามต้นขาด้านใน วนเวียลจูบและดูดอยู่ตรงริบบิ้นสีชมพูนั้น
ผมเองก็เริ่มมีอารมณ์ขึ้นมาอย่างรวดเร็ว บิดตัวครางอึมฮัมอย่างแผ่วเบา รู้สึกว่าอารมณ์จะขึ้นง่ายมาก ผมดึงมือพี่ภูที่ประคองอยู่ตรงสะโพกขึ้นมา หวังจะให้เขาสัมผัวตรงส่วนที่ผมอยากให้จับมากที่สุดในเวลานี้
“อะไรครับเด็กดื้อ อยากให้พี่จับตรงไหน หืม?”
“ตรงนี้ฮะ ตรงนี้” ผมวางมือเขาลงบนส่วนกลางกายของตัวเอง กดมือเขาให้เบียดกับส่วนนั้นด้วย พี่เขาหัวเราะแล้วฝ่ามืออุ่นรูดรั้งน้องชายของผมผ่านเสื้อยืด น้ำใสๆ จากส่วนปลายซึมผ่านเสื้อออกมาจนแฉะอย่างเห็นได้ชัด
พอพี่เขาจัดการให้ ผมก็ปล่อยตัวปล่อยใจไม่อดกลั้นใด ๆ ทั้งสิ้น ไม่กี่อึดใจต่อมาผมก้ก็ปลดปล่อยออกมาอย่างรวดแร้วจนพี่ภูยังอึ้ง
“เด็กลามก เมื่อคืนก็เพิ่งจะช่วยตัวเองไป ยังจะเสร็จเร็วได้ขนาดนี้อีกเหรอ”
“ได้สิฮะ เพราะพี่ทำให้โมสรู้สึกดีมาก ๆ”
“ไม่มีความอดทนเลยนะ”
“จะทนทำไมล่ะฮะ ก็มันอยากเสร็จ ก็ปล่อยให้เสร็จไปสิ” พี่ภูหัวเราะแล้วตีลงบนก้นผม ปลายนิ้วอุ่นเริ่มคลืบคลานเข้ามาในร่างกาย ผมซี๊ดปากถกเสื้อตัวเองขึ้น ให้พี่ภูเห็นว่าเขาทำน้องชายผมตั้งโด่อีกแล้ว
พี่ภูยิ้มดันนิ้วที่ลื่นไปด้วยน้ำรักของผมเข้าไปจนสุดแล้วก็ขยับเข้าออกช้าๆ นี่ไงความรู้สึกของนิ้วเขาแตกต่างกับตอนที่ผมทำเองลิบลับเลย
ผมกลืนน้ำลายพยุงตัวขึ้นเล็กน้อยเอื้อมไปปลดเข็มขัดและรูดซิปกางเกงลงให้จนแก่ยกายของพี่เขาเด้งออกมาชี้หน้าผม
ผมแลบลิ้นเลียริมฝีปากแห้งผากของตัวเองใช้ปลายนิ้วลูบไปตามเส้นเลือกที่ปูดโปนออกมา สีของนิ้วมือผมนั้นคัดกับสีของเจ้านั้นอย่างเห็นได้ชัด พี่ภูก้มดูสิ่งที่ผมทำแล้วก็เพิ่มนิ้วเข้าไปในตัวผมจากหนึ่งเป็นสอง
ก๊อกๆๆ
“ภูลูก หิวมั้ย เดี๋ยวแม่ทำอะไรให้กินรองท้อง รอโมสตื่น”
เพราะอยู่ในอารมณ์หื่นกันทั้งคู่ ตอนที่แม่มาเคาะประตูพร้อมทั้งบิดลูกบิดประตูเหมือนจะเปิดเข้ามาทำเอาผมและพี่เขาสะดุ้งใจตกไปอยู่มี่ตาตุ่มทั้งคู่ แต่โชคดีตรงนี้พี่ภูรอบครอบเขาล็อกกลอนไว้ตอนที่เข้ามาตอนแรก ไม่งั้นแม่คงเข้ามาเห็นอะไรแบบนี้คงช็อคแน่ๆ
“มะ...เป็นไรครับ ผมเดินทางเพลียๆ ขอนอนพักก่อนดีกว่า”
“ถ้าหิวลงไปกินนะลูก”
พูดเสร็จผมก็ได้ยินเสียงฝีเท้าแม่เดินจากไป ทั้งผมและพี่ภูต่างผ่อนลมหายใจออกมา
“ดีนะที่พี่ล็อกไว้ก่อน” พูดแล้วก็ขยับนิ้วในตัวผมต่อทันที ผมยิ้มให้ แล้วก็ชักน้องชายของพี่ภูไปด้วย พี่เขาต้องเตรียมตัวให้ผมนานหน่อย เพราะห้องผมไม่มีเจลหล่อลื่นเลย จะดันทุรังใส่ไปทั้งที่เตรียมไม่ดี ผมคงร้องไห้บ้านแตกแน่ๆ
“ได้แล้วมั้ง พี่ชักทนไม่ไหวแล้ว” พี่ภุพูดแล้วดันตัวลงนอนราบ ยกขาผมขึ้นให้ผมกอดขาตัวเองเอาไว้ แล้วเขาก็ค่อยกดกายเข้ามาช้าๆ แล้วก็ค่อยขยับตัว ผมปล่อยขาตัวเองแล้วเปลี่ยนเป็นดอบคอพี่เขาแทน ดึงตัวพี่เขาลงมาแล้วซุกหน้าเขากับไหล่ของเขา
“พี่ภู ต้องทำเบาๆ เดี่ยวแม่ได้ยิน” ผมรีบบอกเมื่อพี่ภูเริ่มขยับตัวเองจนได้ยินเสียงเตียงลั่น แม่อยู่ด้านนอก ถ้าไม่ระวังให้ดีทั้งน้องทั้งแม่ต้องรู้แน่ๆ
“ครับๆ” พี่เขารับคำ หยุดขยับแล้วเปลี่ยนตำแหน่งให้ผมเป็นคนควบเอง
“ชอบมั้ยฮะ”
ผมถามเมื่อพี่เขาใช้มือลูบต้นขาผมบริเวณที่ทีริบบิ้นพันไว้ พี่ภูพยักหน้า ดึงคอผมลงไปจะจูบ แต่ก็อย่างที่บอกไปก่อนหน้านี้ ผมยังไม่ได้แปรงฟันไม่กล้าให้เขาจูบแลยหันหน้าหนี แต่คราวนี้พี่ภูไม่ยอม เขาใช้มือล็อกหน้าผมไม่ให้หันหนีแล้วก็พยุงกายลุกขึ้นมาจูบผมเองอย่างไม่รังเกียจเลย ผมล่ะทึ่งที่เขากล้าจูบ เพราะถ้าเป็นผมคงไม่กล้าแบบนี้หรอก
“อื้อ อือๆ” แค่จูบอย่างเดียวไม่ เขาเด้งสะโพกสวนขึ้นมาด้วย สองแขนขยับขึ้นมาโอบรัดตัวผมไว้
“อือ” พี่เขาครางเครือออกมาเมื่อผมปลดปล่อยออกมาแล้วด้านในตัวก็บีบรัดเขาไปด้วย พี่ภูเกร็งตัวกอดผมจนจมอกแล้วปลดปล่อยออกมาในกายผมเต็มเหนี่ยว
“พี่ฮะ...” ผมคางเรียกชื่อเขา เมื่อพี่ภูดันตัวลงนอนแล้วเขาก็ขยับตัวออก
“เด็กดื้อ ทำเสื้อพี่เลอะอีกแล้วนะ” พี่เขาหัวเราะชี้ให้ดูเสื้อยืดที่ผมใส่อยู่ มีน้ำแฉะๆเหนียวเปื้อนอยู่ตรงเสื้อด้วย
“พี่ก็ทำตัวผมเลอะเหมือนกันนั่นแหละ ดูสิ” พุดแล้วแยกขาออก ให้พี่เขาดูว่าทำเปื้อนไว้ตรงไหน พี่ถูจับขาผมให้ยกค้างเอาไว้ มือที่ว่างก็แหวกตรงส่วนนนั้นออกให้เห็นตรงส่วนที่เปื้อนชัดๆ ตาก็มองมาไม่กระพริบเลย
ผมหัวเราะแล้วหุบขา ถอดเสื้อยืดที่เปื้อนออกเพราะว่าตอนนี้ชักเหนียวตัวแล้ว ตั้งใจว่าจะขยับตัวลงจากเตียงเพื่อไปปาบน้ำ แต่โดนพี่ภูคว้าเอวเอาไว้แล้วกดผมลงกับเตียงอีกครั้ง
“เดี๋ยวเถอะ จะมายั่วให้อยากแล้วจากไปแบบนี้ไม่ได้นะครับ”
“หิวข้าวแล้วฮะ” ผมพูดดอครวญ พี่ภูฟังแล้วก็ทำหน้าเจ้าเล่ห์ขึ้นมา
“เดี่ยวพี่ป้อนให้ กลั่นมาจากข้าวเหมือนกันนะครับ สีเหมือนข้าวด้วยนะ”
“พี่ภู!!”
จบ.
เรื่องนี้ขอติดแท็ก #เจลหล่อลื่นของพี่ภู (https://bit.ly/2IgHgrI) ใน twitter นะคะ เราจะลงรูปวาดไว้ในแท็กด้วยตามไปดูกันได้เลยค่า
-
:jul1: ตายอย่างสงบ
-
เอ่อ.....เกรงใจแม่กะน้องบ้างนะฮะ
-
เป็นคู่ที่เหมาะกันมาก..กกกกก ชอบๆๆๆๆๆๆๆๆๆ :haun4: :haun4: :haun4:
-
น้องโมสลูกกกกกกกก
ตอนนี้ไม่มีเจล แต่พี่ภูก้ยังสามารถ
ชอบความเข้ากันได้ดีของคู่นี้จังค่ะ
-
น้องมาสายบดสายยั่ว แฮ่กๆมากอะ
-
น้องโมสลู้กกกกกกกกกกกกกก :hao7: ใจเย้นนน
-
:jul1:
-
ตอนที่ 4 เด็กมันอ้อนเก่ง
[พี่ภู ‘s part]
หลังจากที่ผมกลับมาจากสัมมนากับคณะอาจารย์นั้น ถ้าไม่ได้มีธุระที่ต้องเข้าไปที่มหาวิทยาลัยผมก็ไม่ได้ออกไปไหนเลย พักผ่อนอยู่ที่ห้องตลอด แต่เมื่อไม่กี่วันมานี้มีเด็กมาอ้อนให้พาไปเที่ยวหน่อย พอผมทำท่าไม่อยากไปเจ้าเด็กแสบนั่นก็อ้อนไม่เลิกจนผมใจอ่อน พอบอกว่าจะพาไปทะเล แต่เจ้าตัวก็บอกว่าเบื่อทะเลแล้วให้ผมพาไปนอนแพ พร้อมกับเหตุผลดี ๆ ว่า
‘ดื่มด่ำบรรยากาศดี ๆ กันสองต่อสอง ไม่ต้องมีใครมากวนมันไม่ดีเหรอฮะ พี่ภูจะทำอะไรโมสตรงไหนก็ได้ ไม่มีใครมารบกวนแน่นอนฮะ’
ดูเหตุผลเขาสิ ยอมรับว่าน่าสนใจไม่น้อยเลย ผมก็เลยตกลง ถือโอกาสพาเขามาพักผ่อนก่อนที่จะเปิดเรียนด้วย
ผมเลือกจองแพขนาดกลางที่อยู่ห่างออกมาจากหลังอื่น แต่ก็มีแพขนาดเดียวกันอยู่ใกล้ๆ ผมดูแล้วเงียบเชียบไม่น่าจะมีใครอยู่ เท่ากับว่าบริเวณนี้ผมอยู่กับโมสแค่สองคนสินะ ดูเป็นส่วนตัวที่สุด ผมมองไปรอบ ๆ อย่างพึงพอใจ บรรยากาศดีจริง ๆ ด้วย น่านอนอ่านหนังสือ
“พี่ภูเปลี่ยนชุดเร็วๆ สิ โมสอยากเล่นน้ำจะแย่แล้วฮะ”
มาถึงไม่ทันไร โมสก็เร่งผมให้เปลี่ยนเสื้อผ้า ส่วนเจ้าตัวนั้นถอดเสื้อออกเปลี่ยนกางเกงอย่างรวดเร็ว เตรียมวิ่งไปใส่เสื้อชูชีพเพื่อกระโดดน้ำแล้ว ดีที่ผมคว้าตัวมานอนกอดไว้ทัน
“ใจคอจะไม่ให้พี่พักก่อนเลยเหรอ ขับรถมาเหนื่อย ๆ” กอดเอวเล็กไว้แน่นแล้วซุกหน้าลงกับหน้าท้องเนียนนุ่ม อดใจไม่ไหวจนอ้าปากงับเนื้อนิ่มนั่น โมสดันหัวผมออกแล้วบิดตัวหนี จิตใจคงไม่อยู่กับผมแล้วเพราะอยากไปเล่นน้ำจะแย่แล้วล่ะสิเจ้าเด็กดื้อ
“เจอน้ำเย็น ๆ ก็หายเหนื่อยแล้วฮะ ดูสิ ๆ น้ำใสนั่นมันเรียกร้องให้เราไปกระโดดใส่อยู่”
พูดแล้วก็ทำแววตาระยิบระยับแถมหันมาทำท่าจะเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมด้วย เห็นเด็กอยากเล่นน้ำใจจะขาดแล้วก็เอ็นดู ลุกขึ้นถอดเสื้อเปลี่ยนกางเกงใส่เสื้อชูชีพเพื่อความปลอดภัยแล้วไปเล่นน้ำด้วยกัน
“พี่ภูดูสิ น้ำใสมากเลย เห็นขาผมด้วย”
โมสแหวกว่ายไปมา ก้มดูขาตัวเองในน้ำใสๆ ผมมองแล้วก็ยิ้ม ดึงเขามาเกาะไหล่ไว้แล้วก็พาว่ายไปไกลจากแพที่พัก พาไปตรงส่วนที่เป็นเวิ่งน้ำกว้างๆ เห็นวิวได้รอบทิศทางเลย
“สวยมากเลยเนอะ ” ผมพูดแล้วก็สูดลมหายใจเข้าลึกๆ อากาศดีจริง ๆ เหมาะแก่การผ่อนคลายมาก
“เห็นมั้ยฮะ โมสบอกแล้วว่ามาที่นี่แหละดี” รีบพูดขึ้นมาเชียวนะ เห็นแล้วมันน่าแกล้งจริง ๆ
“เชื่อแล้วว่าดีจริง แต่พี่ขอพิสูจน์อีกอย่างนึงก่อน”
“พิสูจน์อะไรฮะ”
ผมยิ้มอย่างมีเลศนัยแล้วดึงตัวเด็กที่เกาะหลังให้มาอยู่ข้างหน้า จับมือเขาให้โอบคอผมไว้ แล้วผมก็กระชับเอวเขาเข้าหาตัว โมสหน้าตื่นขึ้นมาทันที
“จะไม่มีใครมากวนเราจริง ๆ ใช่มั้ย จะทำตรงไหนก็ได้จริงรึเปล่า”
“พี่ภู ทำไม่ได้ นี่มันในน้ำนะฮะ” ผมยิ้มยั่ว มือที่อยู่ใต้น้ำก็ขยำก้นเขาจนเจ้าตัวนั้นดันอกผมออกทันที
“ทำไมล่ะ ก็โมสบอกพี่เองว่าจะทำตรงไหนก็ได้นี่” ผมทำสีหน้าสงสัยโมสส่ายหน้าหวือ ว่ายน้ำหนีผมที่เตรียมจะยื่นมือไปจับตัวเขา
“โมสหมายถึงบนแพโน่น จะมาทำตรงนี้ได้ไงล่ะฮะ ทำน้ำเขาสกปรกหมด พี่ภูนิสัยไม่ดี”
ผมขำกับท่าทางของเด็กตรงหน้า อธิบายหน้าดำหน้าแดงเชียว พอผมหัวเราะออกไป เด็กดื้อวักน้ำขึ้นมาสาดใส่ผมยกใหญ่เลย
“อาจารย์! อาจารย์ภูคะ”
ทั้งผมทั้งโมสต่างก็ชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อผม พอเพ่งตามองดี ๆ ก็เห็นผู้หญิง2-3 คนโบกมือพลางกระโดดเรียกผมอยู่บนแพที่ตอนแรกนึกว่าไม่มีคนอยู่นั่นแหละ
“นั่นใครฮะ” โมสถาม ผมก็ส่ายหน้า เพราะไม่แน่ใจว่านั่นคือคนที่ผมรู้จัก พยายามเพ่งตามองแล้วก็รู้สึกว่าคุ้นหน้าเด็กผู้หญิงคนนั้นอยู่
“น่าจะเป็นรุ่นพี่โมสนั่นแหละมั้ง เรียกพี่ว่าอาจารย์ด้วยนี่” ผมมั่นใจนะว่าเธอคนนั้นนั้นต้องเป็นรุ่นพี่ในคณะของโมส เพราะวิชาที่ผมสอนมันไม่ใช่วิชาทั่วไปที่ลงเรียนเป็นตัวนอกได้ เพราะฉะนั้นนักศึกษาที่เรียนกับผมเป็นเด็กในคณะทั้งนั้นแหละ
“ผมไม่คุ้นหน้าเขาเลยนะ น่าจะเป็นรุ่นพี่ที่จบไปแล้วมากกว่านะฮะ พี่น่ะจำหน้าลูกศิษย์ตัวเองไม่ได้รึไง”
“ถ้าไม่ได้โดดเด่นอะไรพี่ก็จำไม่ได้นักหรอก เทอมนึงสอนเป็นร้อยคนนะ”
ระหว่างที่คุยกัน ผู้หญิงคนนั้นและกลุ่มเพื่อนก็พากันเกาะแผ่นโฟมตีขาว่ายเข้ามาหาผม โดยที่พวกเธอไม่ได้ใส่เสื้อชูชีพเลย
“โอโห นั่นบิกินี่เหรอ”
โมสมองพวกเธอที่กำลังว่ายเข้ามาหาแล้วก็พูดถึงชุดว่ายน้ำสองชิ้นเล็กๆ บนตัวพวกเธอ ผมเองก็ขำกับหน้าตาละเหี่ยใจของโมส
“อาจารย์จำพวกหนูได้มั้ยคะ ที่เรียนป.โทกับอาจารย์เทอมที่แล้วไง”
“อ๋อ ครับ” พอพวกเธออธิบายผมก็นึกออกขึ้นมาทันทีเลย เทอมที่แล้วผมไปเป็นผู้ช่วยอาจารย์อาวุโสท่านนึงสอนนักศึกษาป.โท เด็กสาวกลุ่มนี้ก็คงอยู่ในกลุ่มที่ผมเป็นผู้ช่วยนั่นแหละ
“อาจารย์พาน้องชายมาเที่ยวเหรอคะ น่ารักจัง”
“เอ่อ...ครับ” ก่อนตอบผมก็หันไปมองโมสเล็กน้อย คนที่มหาลัยไม่มีใครรู้หรอกว่าผมคบกับใครอยู่ มันดูไม่ดีนะที่อาจารย์จะคบกับลูกศิษย์ในคณะถึงแม้ว่าเราสองคนจะรักกันมาตั้งแต่ก่อนหน้านั้นก็เถอะ
โมสเองก็ยิ้มบาง ๆ ผมรู้ว่าเขาก็อยากให้คนอื่นรู้ว่าเราเป็นอะไรกัน ผมก็อยากบอกใจจะขาด แต่ก็ต้องยอมรับว่าสถานะทางอาชีพของพวกเราไม่เหมะที่จะคบกันเลย
“ปกติเคยเห็นแต่อาจารย์ในลุคเนี้ยบตลอด พอมาเห็นแบบนี้แล้ว อาจารย์ดูหล่อมากเลยนะคะ ดูไม่ผิดเลยที่พวกหนูแอบปลื้ม ทั้งเก่งทั้งหล่อ”
“อ่า ขอบคุณมากครับ” ผมก็ขอบคุณไปตามมารยาทนะ ไม่ได้รู้สึกดีใจกับคำชมของพวกเธอมากนัก แล้วผมก็หลุดยิ้มออกมาตอนที่หันไปเห็นเจ้าเด็กดื้อทำหน้าง้ำหน้างอมองสาวๆ ที่ชมผม คงจะไม่พอใจนั่นแหละ
“อาจารย์ไปนั่งดื่มกับพวกหนูบนแพมั้ยคะ พวกเราเตรียมเครื่องดื่มมาเพียบเลยนะ”
“ไม่เป็นครับ ไม่อยากรบกวนพวกคุณ เดี๋ยวผมเล่นน้ำกับน้องดีกว่า ยังเล่นไม่เต็มอิ่มเลย” ผมบอกปฏิเสธคำชวนอย่างสุภาพ พร้อมทั้งพาโมสว่ายออกมา แต่กลุ่มสาวก็หัวเราะแล้วตามมาไม่ห่าง
“งั้นเดี๋ยวค่อยขึ้นก็ได้ พวกหนูขอเล่นด้วยนะคะ มาแพทั้งทีก็ต้องเล่นน้ำสิเนอะ”
ผมยิ้มให้บาง ๆ ไม่ได้พูดอะไรกลับไป แต่พวกเธอก็ยังไม่หยุด พูดเรื่องนั้นเรื่องนี้ให้ฟัง ซึ่งผมก็ไม่ได้สนใจอีกนั่นแหละ เพราะคนที่ผมสนใจคือเด็กน้อยที่ทำหน้าบึ้งอยู่นี่ตังหาก รู้แหละว่าเขาไม่พอใจแต่ทำอะไรไม่ได้ ผมพยายามพูดเอาใจ พาเขาไปตรงนั้นตรงนี้ เหมือนจะดีนะ แต่กลุ่มสาว ๆ ก็ตามติดเป็นตังเมเลย
รู้ว่าเด็กดื้ออารมณ์ไม่ดี ผมเลยอยากเอาใจมาก ๆ ลงทุนเช่าเรือมาให้เขาพายเล่นอยากให้เขาสนุกที่ได้มาเที่ยว แต่หากยังสาวๆ ตามผมอยู่แบบนี้ ดียังไง สนุกยังไงโมสก็คงจะนอยด์เหมือนเดิมนั่นแหละ ผมเลยตัดสินใจพาโมสขึ้นแพมานอนพัก แต่ถึงอย่างนั้นสาวๆ ก็ยังจะคะยั้นคะยอชวนผมไปดื่มไปสนุกบนแพของเธอ จนผมต้องปฏิเสธเสียงแข็ง ขอความส่วนตัว พวกเธอถึงยอมเลิกตอแยพวกผม
“เป็นอะไรหน้าบึ้งเชียว ก่อนหน้านี้ยังดี๊ด๊าเป็นลิงอยู่เลย” ผมเดินเช็ดผมออกมาจากห้องน้ำ เห็นเด็กนั่งหน้าบูดอยู่บนฟูกนอนก็เลยแหย่เล่น แต่โมสดูไม่มีอารมณ์จะเล่นกับผมเลย
“เสน่ห์แรงจริง ๆ ตกสาวได้เป็นกลุ่มเลยนะฮะ”
โมสค่อนขอดปลายตามองมาที่ผม เห็นหน้าบึ้งกับแก้มป่องแบบนั้นแล้วมันน่ายั่วโมโหเล่นนะครับ
“ก็คนมันหล่อช่วยไม่ได้อ่ะ นี่ถ้าโมสไม่ได้มาด้วยพี่คงจะไปสนุกกับสาวๆแล้วแหละ ดูสิเปิดเพลงน่าสนุกเชียว” ผมมองลอดหน้าต่างมองแพอยู่อยู่บริเวณเดียวกัน ได้ยินเสียงเพลงที่เปิดอย่างสนุกสนานลอยมาเป็นช่วง ๆ ผมยิ้มแล้วก็โยกหัวตามจังหวะเพลงนั้น
โมสกัดริมฝีปากหน้าง้ำหน้างอกว่าเดิม แล้วโวยวายใส่ผมเสียงดังแล้วทิ้งตัวลงฟูกอย่างแรงแล้วมุดหน้าซุกหมอน
“พี่ภู! ไปเลย อยากไปก็ไปเลย แต่คืนนี้ไม่ต้องมานอนกับโมสนะฮะ ไม่ต้องมายุ่งเลย”
ผมแอบตกใจเล็กน้อยตอนที่เขาไล่ให้ผมไปด้วยอาการโมโหขนาดนี้ ผมเพียงแค่แกล้งเล่นแต่ทำไมเขาต้องโวยวายเป็นจริงเป็นจังแบบนี้ด้วย จนประโยคถัดมาที่เขาพูดเสียงอู้อี้นั่นแหละผมถึงได้เข้าใจ
“ถึงพี่จะไปจีบใครคนอื่นก็คงไม่มีใครว่าพี่อยู่แล้ว คนอื่นเขาก็เข้าใจว่าพี่โสดนี่ เวลาใครถามผมมันก็แค่น้องชายอยู่แล้ว”
ดูท่าทางจะน้อยใจจนร้องไห้ไปแล้ว ผมมองคนบนเตียงทั้งเอ็นดูทั้งสงสาร โมสคงคิดมากเรื่องที่เราคบกันอยู่แต่ต้องเก็บเป็นความลับไม่ให้คนในมหา’ลัยรู้ มีแฟนแต่บอกใครไม่ได้ เวลาอยู่ในมหา’ลัยก็ต้องเก็บอาการ รักกันแต่ก็ทำเป็นไม่รู้สึกอะไรต่อกัน เวลาอยู่ในมหาลัยแค่จะยิ้มให้กันยังกังวลว่าคนอื่นจะสังเกตเห็นแล้วจะดูออกเลย
ผมทิ้งตัวลงนอนข้าง ๆ เขา ยกมือขึ้นก่ายหน้าผากตัวเองแล้วถอนหายใจ
“พี่รู้นะครับว่าโมสอึดอัดที่บอกใครไม่ได้ พี่เข้าใจเพราะพี่ก็รู้สึก แต่พี่ไม่อยากให้ใครมองโมสไม่ดี คบกับอาจารย์ก็ว่าแย่แล้ว นี่พี่ดันเป็นอาจารย์ในคณะที่โมสเรียนอีก คนอื่นรู้เขาก็จะหาว่าโมสเป็นเด็กเส้นคบกับพี่เพื่อแลกเกรดนะ เข้าใจรึเปล่าครับ”
“โมสรู้ โมสเข้าใจ แต่...เรารักกันก่อนที่พี่จะเป็นอาจารย์อีกนะ” เด็กน้อยพลิกตัวนอนมองหน้าผม ดวงตาฉ่ำคลอน้ำใส ผมนอนตะแคงหันหน้าเขาหาเขา ยกมือลูบแก้มนุ่มนั้น อยากให้กำลังใจเขา
“เราทั้งสองคนรู้ แต่คนอื่นเขาไม่รู้ด้วยนี่ครับ เขาไม่รู้หรอกว่าเรารักกันมานานขนาดไหน”
“ตอนนั้นผมน่าจะเชื่อพี่ ยอมเข้ามหาลัยอื่นซะก็ดี”
ผมเคยแนะนำว่าเราไม่ควรอยู่มหา’ลัยเดียวกัน แม่ของเขาก็บอก แต่ตอนนั้นโมสดื้อ จะเข้ามหาลัยที่ผมทำงานอยู่ให้ได้เลย แต่ถ้าพูดกันตามความจริง การที่เราได้อยู่ใกล้กันนั้นทำให้ผมมีความสุขมาก ๆ เลย
“แต่พี่มีความสุขมากนะที่เราได้อยู่ใกล้กัน” เด็กน้อยตรงหน้าผมเบะปาก น้ำตาไหลออกมาเป็นเม็ด ผมเลยดึงตัวเขามากอดแล้วหอมหัวไปหลายฟอดเลย
“พี่อย่าไปแพของผู้หญิงกลุ่มนั้นนะฮะ โมสไม่อยากให้ไป”
“พี่ล้อเล่นครับ แค่แหย่เราเล่นไม่ได้คิดจะไปจริง ๆ เสียหน่อย นอนกอดแฟนมีความสุขกว่าตั้งเยอะ” พูดแล้วก็จุ๊บหน้าผากเอาใจเสียหน่อย เด็กน้อยยิ้มออกมาทันที ซุกหน้าเข้ากับไหล่ผมแล้วก็อมยิ้มน่ารัก
นอนมองหน้ากันเงียบอยู่สักพักคนในอ้อมกอดก็เคลิ้มหลับ ผมเองก็ชักจะง่วงๆ เหมือนกัน ถึงแม้ว่านี้จะเป็นเวลาบ่าย แต่วันนี้เราตื่นเช้าขับรถมาก็ไกล แถมยังเล่นน้ำเหนื่อยอีก ไม่แปลกเลยที่เผลอหลับไป
ตื่นมาอีกทีก็ตอนเย็นแล้ว ผมยังงัวเงียอยู่เล็กน้อยเพราะยังเพลียอยู่ แต่เจ้าเด็กดื้อน่ะสิเขย่าตัวผมให้รีบตื่นเร็วเพราะอยากไปนั่งเรือดูพระอาทิตย์ตก
“พี่ภูตื่นเร็ว เดี๋ยวไม่ทันดูนะฮะ”
ผมขยี้ตาตัวเอง บิดขี้เกียจไปมาแล้วก็ลุกเดินตามโมสออกไป ตรงจุดขึ้นเรือมีเจ้าหน้าที่ของที่พักคอยเตรียมเรือไว้ให้ เด็กดื้อก็ตื่นเต้นใหญ่จะได้เจอวิวสวยๆ เช็คกล้อง เช็คโทรศัพท์เตรียมไว้ถ่ายรูปอย่างดี
“พี่ถือกล้องนี้ไว้นะฮะ ไว้ถ่ายตอนผมเผลอ ถ่ายสวยๆนะ” ว่าแล้วก็จัดแจงยื่นกล้องมาคล้องคอผมเสร็จสรรพ จากนั้นก็ไปยืนทำเป็นมองวิว มองน้ำไปเรื่อย ทำเหมือนเผลอแต่มุมปากนี่กลับยิ้มตลอด เจ้าเด็กบ๊อง
“ขอโทษนะครับ นี่รออะไรเหรอ” ผมหันไปถามคนขับเรือ เพราะเราก็นั่งรอมาสักพักนึงแล้วแต่เรือก็ยังไม่ออกเสียที โมสก็เร่งยิก ๆ เพราะกลัวว่าจะไม่ทันดูพระอาทิตย์ตก
“รออีกลูกค้ากลุ่มนึงครับ”
“อาจารย์ขา”
พนักงานพูดยังไม่ทันจบผมก็ได้เสียงแหลมตะโกนมาแต่ไกล เห็นกลุ่มหญิงสาวแต่งกายด้วยเสื้อเกาะอกและกางเกงขาสั้นวิ่งหยองแหยงมาทางนี้ ผมหันไปมองโมสที่ขมวดคิ้วมุ่นหน้างอแก้มพองทั้งที่ก่อนหน้านี้ยังยิ้มระรื่นอยู่เลย
“นั่นเสื้อเกาะอกเหรอ โมสนึกว่าที่คาดผม ปิดได้แต่หัวนมนะนั่นอ่ะ”
“โมส อย่าสิ...เราไม่ชอบก็ไม่ต้องไปสนใจ” โมสแขวะจนผมต้องหันไปปราม เจ้าตัวยู่ปากใส่ผมแล้วหันไปทางอื่น ส่วนผมก็หันไปมองสาวก่อนจะถอนหายใจออกมา ดูท่าทางจะวุ่นวายน่าดู
พอมาถึงจุดชมวิว เรือก็จอดอยู่นิ่งๆ ให้เราได้ถ่ายรูปอย่างเต็มที่ กล้องที่โมสให้ผมถือไว้เพื่อถ่ายตัวเขาเองนั้นก็ต้องมีกลุ่มสาวๆ ยื่นหน้าเข้ามาร่วมเฟรมเกือบทุกรูป เรื่องนี้อย่าว่าแต่โมสที่เซ็งเลย ผมเองก็เซ็ง
สุดท้ายโมสบอกให้ผมหยุดถ่ายแล้วนั่งดูวิวอย่างเดียว แต่ก็ไม่สงบสุขเท่าไรเพราะพวกเธอแย่งกันพูดตลอด สุดท้ายผมเลยไม่ตอบอะไรเวลาเธอถาม ทำเป็นมองวิวไม่สนใจอย่างอื่น จนกลุ่มสาวๆ เปลี่ยนเป้าหมายจากผมไปคุยโมสแทน จะเรียกว่าคุยก็ไม่ถูกหรอกเพราะพวกเธอถามข้อมูลของผมจากโมสที่พวกเธอคิดว่าเป็นน้องชายนั่นแหละ
“พี่ชายของน้องมีแฟนยังเหรอจ๊ะ”
ถึงตาจะมองวิวพระอาทิตย์ตกน้ำ แต่หูก็ยังคอยฟังสิ่งที่พวกเธอถามโมส คำถามนี้ผมเองก็รอฟังเหมือนกัน อยากรู้ว่าเด็กน้อยจะตอบคำถามนั้นอย่างไร
“จะอยากรู้ไปทำไมฮะ พี่ภูเขาไม่ชอบผู้หญิงแบบพี่หรอก”
“แหมน้องจ๊ะ ถามไปก็ตอบมาเถอะนะ เร็วๆ สิจ๊ะ” หล่อนกระซิบ แต่เรือมันมีอยู่แค่นี้ ยังไงผมก็ต้องได้ยินอยู่แล้ว
“พี่ภูมีแฟนแล้วฮะ แฟนพี่เขาน่ารักมาก แล้วพี่ภูก็หลงแฟนเขามาก ๆ เลยด้วย”
ผมแอบยิ้มกับสิ่งที่ได้ยิน มีการชมตัวเองว่าน่ารักด้วยนะ แต่ผมก็ไม่เถียงเพราะว่าโมสพูดจริงทุกอย่าง เขาน่ารักและผมก็หลงเขามากจริงๆ นั้นแหละ
“จิ๊ แล้วคบกันมานานยัง มีทะเลาะกันหรือแววจะเลิกกันบ้างมั้ย” ผมล่ะอึ้งกับคำถามแบบนี้ ไม่เข้าใจว่ากล้าถามได้ยังไง ยังไม่ทันที่โมสจะตอบอะไรไป ผมก็หันไปยิ้มให้แล้วเป็นคนตอบเอง
“ไม่เลิกกันง่ายๆ หรอกครับ ผมรักของผม แล้วก็มีแพลนไว้ว่า อีก 2-3 ปีข้างหน้าจะชวนเขาไปแต่งงานที่เมืองนอกด้วย” พอผมหันไปพูดผู้หญิงกลุ่มนั้นเงียบไปเลย ส่วนโมสนั้นพอได้ยินคำว่าแต่งงานก็ทำหน้าตาเหลอหลา
“ต...แต่งงาน” โมสพึมพำออกมา ดูท่าทางจะสติหลุดไปแล้ว พอผมยิ้มและยักคิ้วให้เจ้าตัวก็หน้าแดงทำเป็นหันหน้าออกไปมองวิว แต่ผมรู้ว่าเขาหันไปแอบยิ้ม แก้มและหูนี่แดงแจ๋เชียว นี่ถ้าอยู่กันสองคนผมคงแกล้งจนแดงไปทั้งตัวแน่ๆ
หลังจากพอพระอาทิตย์ตกน้ำแล้วคนขับเรือก็พากลับมาที่ที่พัก กลุ่มผู้หญิงกลุ่มนั้นก็แยกย้ายจากไปไม่ได้มาวอแวพวกผมอีกเลย ส่วนผมและโมสก็มานั่งทางข้าวที่ร้านอาหารของแพท ผมตามใจให้โมสเป็นคนเลือกเมนูอาหารที่เขาอยากกินได้เลย โมสสั่งมาไม่เยอะเท่าไรอาจเพราะจิตใจไม่ได้อยู่กับเมนูอาหารแล้ว ผมก็เลยเป็นคนสั่งเอง พอพนักงานรับเมนูอาหารแล้วเดินจากไป เด็กน้อยก็รีบถามผมทันทีเลย
“พี่ภูฮะ เรื่องที่พี่พูดบนเรือนั่น จริงเหรอ”
ผมยิ้มเอนตัวพิงเก้าอี้อย่างสบาย ตาก็มองโมสที่อยากรู้คำตอบจะแย่แล้ว พอผมลีลาไม่ยอมตอบสักที เขาก็เริ่มทำหน้างอ เร่งเอาคำตอบจากผมใหญ่เลย
“ก็รอเด็กแถวนี้เรียนจบ ถ้าสองปีนี้เป็นเด็กดีตั้งใจเรียนจะพาไปแต่งงานที่เมืองนอกเรียน”
“โมสจะเป็นเด็กดีฮะ” เด็กดื้อก็ยิ้มกว้างจนตาหยี ย้ายที่นั่งมานั่งข้างผมแล้วก็คอยตักอาหารให้ เอาอกเอาใจผมสารพัดแทบจะป้อนข้าวให้เลยด้วยซ้ำ ก็ผมไปพูดจาถูกใจเด็กน้อยเข้า เขาก็เลยออยากจะเอาใจผม ทำให้ผมเห็นว่าเขาเป็นเด็กดีอย่างที่พูด
“นี่ หยุดตักให้พี่ได้แล้ว เราน่ะกินเองบ้างเถอะ” ผมบอกเมื่อเขาเอาแต่ตักกับข้าวใส่จานผมไม่มีหยุดเลย โมสหัวเราะเสียงใสแล้วก็ตักข้าวเข้าปากตัวเอง
“อิ่มแล้วฮะ...” ผมเลิกคิ้วขึ้น กำลังจะออกปากดุ โมสเพิ่งจะกินไปไม่กี่คำจะมาอิ่มได้ไง แต่ก่อนที่ผมจะได้พูดอะไรโมสก็พูดต่อ
“อิ่มความสุขที่พี่ภูป้อนให้ ขอบคุณนะฮะ” ผมหัวเราะกับคำพูดคำจาของเด็กน้อย หลังจากทานข้าวเสร็จก็พากันเดินกลับแพที่พักมาอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อาเตรียมนอน แต่พอออกจากห้องน้ำมาก็เห็นว่าโมสไปยืนมองท้องฟ้าอยู่ด้านนอก ผมเดินออกไปมองตามก็เห็นดาวดวงน้อยพราวระยิบระยับเต็มท้องฟ้า
“ที่นี่เห็นดาวเยอะมากเลย มานอนดูดาวกันมั้ยฮะ”
โมสถาม ผมก็พยักหน้าเห็นด้วย เดินเข้าห้องไปหยิบผ้าห่มมากันน้ำค้างแล้วก็ไปลากฟูกปิคนิคมาปูตรงพื้นหน้าแพแล้วก็ทิ้งตัวลงนอนเล่น ดึงโมสให้นอนหนุนแขนผมไว้ ฟังเขาพูดถึงเรื่องนั้นเรื่องนี้เจื้อยแจ้วไปเรื่อยจนเคลิ้มหลับไปตอนไหนก็ไม่รู้ มารู้สึกตัวตอนที่โดนเด็กน้อยลักหลับ ทั้งหอมแก้มทั้งจุ๊บปากผมซ้ำไปมา
ผมเองก็ไม่ได้ลืมตาขึ้น แกล้งทำเป็นหลับเพราะอยากรู้ว่าเขาจะทำอะไรผมต่อ แต่เด็กน้อยก็ไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่าหอมแก้มและจุ๊บเบาๆ ตามใบหน้าพร้อมกับพูดหงุงหงิงอยู่คนเดียว
“แฟนใครเนี่ย หล่อจัง เรานี่ก็โชคดีนะเนี่ย มีแฟนหล่อ” พูดแล้วก็หัวเราะคิกคักคนเดียว ผมฟังแล้วยังหลุดยิ้มเลยแต่ก็พยายามกลั้นยิ้มไว้ เพราะยังไม่อยากให้เขารู้ว่าผมตื่นแล้ว แต่ก็คิดว่าคงจะไม่ทันแล้วแหละเพราะโมสคงเห็นรอยยิ้มที่มุมปากของผม
“พี่ภูฝันดีเหรอ ทำไมนอนยิ้ม”
ผิดคาดที่โมสยังไม่รู้ว่าผมตื่นแล้ว แถมยังหาว่าผมฝันดีอีก แล้วใจผมก็รู้สึกอุ่นวาบขึ้นมาแล้วก็เต้นแรงกว่าเดิมเล็กน้อยเมื่อได้ยินคำพูดน่ารักๆ ของเขา
“ฝันถึงโมสรึเปล่า โมสอยากเป็นฝันดีของพี่จัง เพราะพี่คือฝันดีของโมสนะฮะ”
ผมแทบจะกลั้นยิ้มไม่ไหว แอบหลี่ตามองก็เห็นเจ้าตัวเล็กนอนมองฟ้าอยู่ ผมทำเป็นพลิกตัวนอนตะแคงเข้าหาโมส ตวัดแขนโอบเอวเขาไว้แล้วดึงเข้ามากอดแน่น ๆ ปากก็พึมพำชื่อเขาออกไปอย่างแผ่วเบา
“รักโมสนะ...”
พูดออกไปแค่นั้นเด็กน้อยในอ้อมแขนก็เด้งตัวลุกขึ้น เขาเงียบไปซักพักแล้วก็หัวเราะคิกคักทิ้งตัวนอนซุกเข้าอ้อมกอดผม แล้วกอดผมไว้แน่นเลย
“ฝันถึงเราจริง ๆ ด้วย รักพี่ภูเหมือนกันนะฮะ รักมากๆ เลย” พูดไม่พอยังจุ๊บปลายคางผมอีกด้วย
เนี่ย...มีแฟนเด็กแล้วมันดีต่อใจแบบนี้แหละ เด็กมันอ้อนเก่ง
ตอนนี้้หวานๆค่ะ อยากบอกเล่าความน่ารักของโมสในสายตาพี่ภูให้ทุกคนได้รู้ ว่าน้องขี้อ้อนขนาดไหนพี่ภูถึงได้หลง
และสำหรับตอนหน้านั้น เตรียมตัวพบกับ...ชุดนอนไม่ได้นอน!!
เข้าไปดูรูปที่เราวาดไว้ได้ที่แฮชแท็ก #เจลหล่อลื่นของพี่ภู (https://bit.ly/2IgHgrI) ใน twitter นะคะ
-
มีแฟนเด็กมันชุ่มชื่นหัวใจยังงี้นี่เอง. o18
-
อ้อนมากกกกกกกกก ในสายตาพี่น้องคือน้องน้อยมากๆ รักน้องมาก เอ็นดูน้องมาก แคร์น้องมาก เป็นห่วงน้องมากกกกกก
แต่อ่านตอนนี้แล้วหงุดหงิดกลุ่มผู้หญิงกลุ่มนั้นมาก เรื่องอ่อยก็อีกอย่าง แต่หลักๆคือเป็นนศ.ปโทที่ไม่รู้จักคำว่ามารยาทเอาซะเลย แย่มาก เป็นการอ่อยผู้ชายที่ไร้ชั้นเชิงที่สุดจนถ้ามีลูกต้องบอกลูก มีหลานต้องสอนหลานเลยนะว่าอย่าทำแบบนี้
อยากทราบว่าเรื่องนี้จะมีกี่ตอนหรอคะ จริงๆ คืออยากรู้ด้วยว่าคนที่มหาลัยจะรู้มั้ยว่าเขาคบกัน มันจะเป็นยังไงต่อไปนะ แต่เหมือนที่บ้านก็รู้ใช่มั้ยคะว่าเขาคบกัน ก็น่าจะต้องลุ้นแค่เรื่องที่มหาลัยอย่างเดียว แต่เชื่อว่าพี่ต้องพาน้องผ่านมันไปได้แน่นอน
ขอบคุณที่แต่งให้อ่านนะคะ❤❤
-
ตอนหน้า..เหมือนจะเรียกเลือด....ปูเสื่อรอ :hao3:
-
นุ้งโมสน่าร๊ากกกกกก
เข้าใจแล้วว่าทำไมพี่ภูถึงรักนาง
เด็กขี้อ้อนนี้มันตะมุตะมิดีจริง
ตอนแรกนึกว่าจะได้ในน้ำตามที่ขอซะแล้ว
รอชุดนอนไม่ได้นอนแทนก้ได้ค่า
-
อ้อนเก่งจังเลยน้องโมส ชอบความชมตัวเองแบบเนียนๆ
-
น้องงงงงงง น่ารักขนาดนี้แล้วพี่เค้าจะไหนได้~~~
-
555555555 น้องงงงงงงงงงงงงงงงง
-
ตอนที่ 5 ชุดนอนไม่ได้นอน
เมื่อวานเป็นวันเกิดพี่ภู แต่ผมยังไม่ได้ให้ของขวัญเขาเพราะพี่แกกลับไปกินข้าวกับที่บ้าน วันนี้ผมก็เลยกะว่าจะพาพี่ภูไปเลี้ยง พี่เขาอยากได้อะไรผมจะเปย์ทุกอย่างเลย ถ้าเงินผมไม่หมดเสียก่อนนะ แหะแหะ
“พี่ภูอยากกินอะไรสั่งเลยฮะ มื้อนี้โมสเปย์” พูดแล้วก็ตบกระเป๋าตังตัวเอง พี่ภูยิ้มแล้วก็ทำหน้ายียวน
“เดี๋ยวพี่จะเอาให้ไม่เหลือตังค์ในบัญชีเลย ดีมั้ยครับ?”
“อุย อย่าหนักนักสิฮะ ปรานีสายเปย์มือใหม่แบบโมสหน่อย”
พี่ภูหัวเราะออกมาเอื้อมมือมาขยี้หัวจนเส้นผมยุ่งเหยิงไปหมด ผมยู่หน้าให้เขาสั่งอาหารได้แล้ว วันนี้ถือเสียว่าเป็นวันของพี่ภู ผมให้เขาสั่งได้อย่างตามใจเลย แต่ถึงอย่างนั้นพี่ภูก็ไม่ได้สั่งอาหารที่มันแพงเว่อมาเหมือนที่ผมคิดไว้ เป็นเมนูที่ไม่แพงมากนัก ผมก็แปลกใจเพราะปกติพี่เขาไม่ได้กินเซ็ตนี้ แต่ก็พอจะเดาออกว่าเพราะอะไร เขาไม่อยากให้ผมจ่ายแพงมากน่ะสิ
หลังจากทางเสร็จผมก็เป็นฝ่ายจ่ายเงินเอง มันก็จะยืดอกหน่อยๆ ตอนที่ยื่นเงินให้พนักงาน มือนี้ผมเลี้ยงแฟนนะฮะ มื้อนี้ผมเปย์ หลังทานข้าวเสร็จผมก็พาพี่เขาไปดูหนังต่อแน่นอนว่าผมก็หวังจะเป็นคนจ่ายอีกนั่นแหละ แต่พี่ภูดูจะไม่ยอมเพราะผมเลี้ยงข้าวไปแล้ว
“ให้โมสเลี้ยงอีกสิ ทีพี่ยังจ่ายให้โมสตลอดเลย”
“เด็กดื้อ มันไม่เหมือนกัน พี่ทำงานมีเงินเดือนแล้ว พี่เลี้ยงเราได้สบายๆเลย แต่เราน่ะยังเป็นนักศึกษาขอเงินแม่อยู่แค่เลี้ยงข้าวพี่ก็พอแล้วครับ”
“โมสไม่ได้ขอแม่เพิ่มฮะ อันนี้เงินเก็บของโมสเอง แล้วก็วันนี้เป็นวันของพี่ไง โมสอยากอยากตามใจพี่ฮะ” พี่ภูถอนหายใจแล้วยิ้มออกมา เขาโยกหัวผมแล้วก็บอกว่า
“เอาน่า เดี๋ยวโมสได้ตามใจพี่ตามที่ตั้งใจไว้แน่นอนครับ” พูดแล้วก็ยิ้มเจ้าเล่ห์แล้วกันไปกดบัตรซื้อตั๋วหนัง ผมยู่ปากใส่พี่เขาแล้วก็ตีต้นแขนไป ทำไมผมจะไม่รู้ว่าผมต้องตามใจพี่เขาในเรื่องไหน แต่ปกติผมก็ตามใจอยู่แล้วไง พี่เขาจะทำอะไรผมก็ยอมตลอด ทั้งเชือกทั้งเจลนั่นยังไม่เรียกว่าตามใจอีกเหรอฮะพี่ภู
หลังดูหนังจบเราก็เดินเล่นกันสักครู่นึง และก่อนที่จะกลับพี่ภูก็จับมือผมเดินเข้าไปร้านๆนึง แค่เห็นร้านก็ทำเอาผมหน้าซีดแล้ว
“นี่ไง โมสอยากตามใจพี่ไม่ใช่เหรอครับ”
“ก็ใช่...แต่นี่มัน...นี่มัน”
ผมมองชุดในมือพี่ภูแล้วก็เกิดอาหาราติดอ่างขึ้นมาทันที เอาแล้ว เอาอีกแล้ว พี่ภูจะเล่นพิเรนท์อีกแล้ว
“โมสอยากใส่ชุดไหนครับ พี่ให้โมสเลือกเลย”
“ไม่ได้! โมสใส่ไม่ได้ฮะ นี่มัน...ช ชุดผู้หญิงนะ” ผมกระซิบ เงยหน้าบอกเสียงจริงจัง แต่คนตัวสูงนั้นไม่ได้จริงจังเหมือนผมเลย พี่เขาหัวเราะแต่มือก็ยังไม่หยุดเลือกชุด
ชุดที่เขาเลือกเนี่ยมันเป็นเหมือนชุดชั้นในผู้หญิงแต่มีผ้าใสๆ พลิ้วลากยาวลงมา เหมือนจะเป็นชุดนอนแต่ก็ดูไม่ใช่ชุดที่ไว้ใส่นอนอ่ะ
“อยากตามใจพี่ไม่ใช่เหรอ นี่ไง...ตามใจพี่หน่อยสิครับ อยากเห็นโมสใส่มาก ๆ เลยนะ”
“ตามใจแบบอื่นไม่ได้เหรอฮะ” ผมพูดเสียงอ่อน อยากจะร้องไห้เต็มแก่ มีพนักงานผู้หญิงอยู่ในร้าน ถึงแม้ว่าพี่เขาจะไม่ได้มาคอยมองเราเลือกชุด แต่ผมก็อายอ่ะ
“ตามใจแบบนี้ไม่ได้เหรอ โมสบอกว่าวันนี้เป็นวันของพี่ไง นะครับ นิดเดียวเอง” พี่เอียงหน้ามองผม ทำหน้าอ้อนแบบที่พี่เขาไม่ค่อยได้ทำบ่อย เอาเรื่องที่ผมบอกว่าจะตามใจมาเป็นข้อต่อรองแถมทำเสียงนุ่มอีก พี่ภูนี่...
“...นิสัยไม่ดีที่สุดเลย” ผมต่อว่าเสียงแผ่ว ก้มหน้าจนคางชิดหน้าอก ยืนนิ่งๆ ให้พี่เขาเลือกชุดตามสบาย อยากจะหาอะไรมาคลุมหัวตอนที่เขาเอาชุดมาทาบกับตัวผม
“น่ารักจัง พี่เลือกไม่ถูกเลยครับ สีขาวก็เข้าท่า เหมือนเด็กน้อยบริสุทธ์ แต่สีดำแบบนี้ก็ดูเซกซี่ใช่เล่นเลยนะ โมสอยากได้สีไหนครับ”
“ไม่รู้...” ผมตอบเสียงแผ่วไม่ขอออกความเห็นใด ๆ ทั้งสิ้น กับชุดไหนมันก็ไม่เข้ากับผมทั้งนั้นแหละ
ถึงผมจะอายและไม่ให้ความร่วมมือยังไง สุดท้ายพี่เขาก็ได้ชุดมาตามที่ตั้งใจไว้ พอถึงห้องปุ๊บ พี่เขาก็จัดการส่งชุดให้ผมไปเปลี่ยนทันทีเลย
โอย...เห็นชุดแล้วจะเป็นลม ชุดผ้าซีทรูสีขาวแล้วก็กางเกงในผู้หญิง ผมไม่ค่อยปัญหากับชิ้นบนเท่าไรแต่ลำบากตรงกางเกงในนี่แหละมีแหวกตรงส่วนนั้นด้วยอ่ะ แล้วผมเป็นผู้ชายไงใส่ไปน้องไข่ของผมก็โผล่อ่ะดิ ให้ผมแก้ผ้าเดินโทงๆ ไปหาพี่ภูยังไม่น่าอายเท่ากับใส่ชุดแบบนี้ออกไปให้พี่เขาดูเลยนะ
“เอาวะ เพื่อความสุขของพี่ภู”
แรกๆ ที่ใส่มันก็น่าอายแบบนี้แหละ เดี๋ยวก็ชิน!
ผมให้กำลังใจตัวเอง ตอนที่พี่เขามักเชือกผมครั้งแรก ผมก็อายไม่กี่นาทีหลังจากนั้นผมก็ชิน ไอชุดนี้ก็เหมือนกันแหละ แต่พอลองใส่แล้วให้ตายยังไงผมก็คงไม่ชินหรอก ชุดนี้น่ะมันทำมาเผื่อผู้หญิง ผมที่เป็นผู้ชายมาใส่มันไม่เข้ากันเลยอ่ะ ไม่มั่นใจในตัวเองสุด ๆ
ยืนมองตัวเองในกระจกพร้อมทำใจ ก่อนจะเดินออกจากห้องน้ำแล้วก้หยุดชะงักอยู่หน้าห้องน้ำนั่นแหละ เพราะเมื่อเปิดประตูออกไปก็เจอพี่ภูที่กำลังเตรียมเชือกเตรียมเจลหล่อลื่นอยู่
“พี่ภู เจลนั่น...พี่สั่งมาใหม่เหรอ”
“หึหึ เราไม่ได้เล่นกันนานแล้วนะ ไม่คิดถึงเจลนี่เหรอครับ”
ผมส่ายหน้า ใช้เจลธรรมดาๆ ที่มันธรรมดาจริงๆ ผมก็มีความสุขดีอยู่แล้ว ไม่จำเป็นต้องใช้เจลนี่เลย มันกระตุ้นผมจนน่าขนลุกเลยล่ะ ผมยืนนิ่งอยู่หน้าห้องน้ำจนพี่ภูต้องขวักมือเรียกผมเข้าไปหา
เขาดึงมือผมให้หมุนตัวให้เขาดู ผมน่ะไม่มั่นใจเท่าไรต่างกับพี่ภูที่มีสีหน้าพออกพอใจเสียมากมาย เขายิ้มกริ่มดอนเอวผมเข้าไปเบียดแล้วก็หอมแก้ม ขบใบหูจนผมขนลุกไปหมด
“น่ารักมากเลยครับน้องโมส”
“...”
จากที่กำลังจะบิดหนีก็ต้องชะงักกับคำที่เขาใช้เรียกผม น้องโมสเหรอ เขาไม่ได้เรียกผมแบบนั้นนานมากแล้ว ตอนที่เรารู้จักกันตอนแรกๆพี่เขาเรียกผมว่าน้องทุกคำเลย ผมนึกถึงแล้วก็ยิ้ม ระหว่างนั้นพี่ภูพาผมไปที่เตียง ก้มลงมาจูบปากแล้วก็ยิ้มให้
“เป็นไรครับน้องโมส ยิ้มอะไรอยู่คนเดียว ชอบเหรอ”
“พี่ได้เรียกโมสว่าน้องแบบนั้นมานานแล้ว คิดถึงจัง” ผมพูดออกไป พี่ภูหัวเราะแล้วก็เกลี่ยแก้มผม
“เดี๋ยวพี่จะเรียกให้หายคิดถึงเลย”
พี่ภูพูดแล้วดันตัวผมลงนอนราบ สองมืออุ่นลูบไปทั่วใบหน้าลากลงมาตามลำคอ และลูบไปที่หน้าอก ปลายนิ้วเริ่มขยี้ตุ่มไตผ้าเนื้อผ้าซีทรู ความรู้สึกแปลกประหลาดโหมกระพือขึ้นมา โดนสัมผัสผ่านเนื้อผ้าชนิดนี้ทำให้ผมไม่คุ้นเคยเอามากๆ เลย
“อือ อึก”
ผมกระตุกแอ่นหน้าอกขึ้นหาเรียวลิ้นที่ดูดกลืนยอดอกผ่านผ้า ความรู้สึกแปลกๆนี่ทำให้ผมขนลุก และยิ่งรู้สึกมากกว่าเดิมเมื่อมือใหญ่ที่ไล้ลงไปที่กางเกงใน ปลายนิ้วแทรกเข้าตรงรอยผ่าของกางเกงเพื่อสัมผัสกับแก่นกายของผม
“พี่ฮะ” ผมครางเรียก สองมือโอบแผ่นหลังกว้างของเขา สองขาก็เริ่มเกร็งยกขึ้นเมื่อพี่ภูขยับมือรูดรั้งให้ ส่วนปลายถูไถไปกับเนื้อผ้าลื่นจนผมทนไม่ไหว ปลดปล่อยออกมาอย่างรวดเร็ว
พี่ภูขยับตัวออกเพื่อถอดเสื้อตัวเอง ผมเองก็เครื่องติดลุกขึ้นเอื้อมมือไปถอดกางเกงให้เขา เห็นเจลที่อยู่ข้างๆ ก็รีบคว้ามาเปิดฝาแล้วเทราดลงไปที่ท่อนเนื้อแข็งที่กำลังชี้หน้าผมอยู่ในตอนนี้
“ผมทำให้พี่บ้างนะฮะ”
ค่อยๆ จับไปที่แก่นกายนั้นอย่างเบามือ รูดขึ้นลงช้า ๆ นวดจนเจลเริ่มออกฤทธิ์พี่ภูก็ซี๊ดปาก ผมเงยหน้ามองเห็นว่าพี่เขาก็มองมาที่ผม ดวงตาคมเยิ้มไปด้วยอารมณ์ใคร่
“อย่าทำหน้าแบบนั้นสิ พี่จะทนไม่ไหวเอา”
ผมไม่รู้ว่าผมทำหน้าแบบไหน แต่พูดจบพี่ภูก็ขยับตัวลงนอน ให้ผมคร่อมอยู่ด้านบนโดยที่หน้าผมอยู่ตรงส่วนนั้นเขา และหน้าเขาก็อยู่ตรงส่วนนั้นของผม ท่านี้มันน่าอายแต่ผมกลับชอบ เพราะเราสามารถทำอะไรๆได้พร้อมกัน
“อื้อ พี่ภู” เรียกชื่อเขาเมื่อพี่ภูกดสะโพกผมลงแล้วใช้ปากกับน้องชายของผม ผมเองก็พยายามจะทำให้เขาเหมือนกัน แต่แข้งขามันอ่อนจนพยุงตัวเองแทบไม่ไหว ทำท่าจะนั่งทับหน้าพี่เขาอยู่รอมร่อ
“ทำให้พี่ด้วยสิครับน้องโมส”
ผมก็พยามทำแต่พี่เขาทำผมเสียวจนหมดแรง สิ่งที่ได้คือแก่นกายร้อนของพี่เขาแนบอยู่แก้ม
“พี่ภูโมสทนไม่ไหวแล้วฮะ ทำเลยนะฮะ” ผมพลิกตัวนอนหงายดึงแขนพี่ภูให้ขยับเข้ามาตรงหว่างขาผม จากนั้นผมก็เป็นฝ่ายจัดการใส่ถุงยางให้ ระหว่างนั้นพี่เขาก็เทเจลลงฝ่ามือของเขาแล้วนำมาเตรียมช่องทางให้ผมไปด้วย แต่ผมนั้นใจร้อนอยากให้พี่เขาเข้ามาเร็ว ก็เลยเร่งพี่เขาใหญ่เลย
“เดี๋ยวเราก็เจ็บ พี่ยังไม่ได้เตรียมอะไรเลย”
ผมส่ายหน้า ดึงเจลมาเทใส่ตรงส่วนนนั้นของตัวเองจนลื่นหมด ดันนิ้วเข้าไปเพื่อชะโลมเจลเหนียวให้ทั่วด้านใน จากนั้นก็อ้าขากว้างให้พี่เขาเข้ามาได้แล้ว
“แบบนี้ก็ไม่เจ็บแล้วฮะ”
“เด็กดื้อ ใจร้อนจริง เดี๋ยวก็เจ็บหรอก” พี่ภูส่ายมองผมอย่างไม่วางใจ เขาสอดนิ้วเข้ามาแล้วเตรียมให้อีกเล็กน้อย
“ไหนบอกว่าจะเรียกโมสว่าน้องไง” ผมดึงมือพี่เขาใช้ขาเกี่ยวสะโพกพี่เขาให้เข้ามาใกล้ๆ ให้อยู่ในตำแหน่งที่เหมาะสม
“ก็เรามันดื้อ” พี่ภูต่อว่าผมพร้อมจ่อตรงส่วนนั้นให้ตรงกับช่องทางของผมโดยที่เขาไม่ได้ใช้มือจับไว้ ผลก็คือมันลื่นออกไม่ได้เข้ามาในกายตามที่ผมต้องการ พี่ภูหัวเราะเมื่อผมขมวดคิ้วครางอย่างขัดใจต้องเป็นฝ่ายจัดการจับแล้วดันตัวเข้าหาเอง ผมนิ่วหน้าปากสั่น เพราะไม่ได้เตรียมก่อนช่องทางของผมเลยเกร็งแน่นแต่ก็ไม่ได้เจ็บฝืดอะไร เพราะเจลมันช่วยได้เยอะเลย พี่ภูเองก็ดูแย่เพราะความหนั่นแน่นที่เขาได้รับ
“อื้อ...”
“น้องโมส อืม...เซกซี่มากครับ”
ผมขยับตัวเข้าหาเป็นจังหวะ พอขยับเร็วและถี่ขึ้นก็ได้ยินเสียงเฉอะแฉะจากเจล ฟังดูแล้วเร้าอารมณ์ไม่น้อยเลย ส่วนพี่ภูก็อยู่นิ่งๆมองดูผมที่นอนเด้งสะโพกเข้าหาเขาอย่างพอใจ
“โมสเมื่อย พี่ขยับหน่อยสิฮะ”
ผมอ้อนดึงเขาลงมาจูบ แต่พี่ภูก็แค่หัวเราะไม่ยอมขยับเหมือนเดิม จนผมยู่ปากฟาดมือลงบนต้นแขนเขานั่นแหละพี่แกถึงจะยอมขยับให้ แถมเวลากระแทกเข้ามาทีก็ทำเอาผมหัวสั่นหัวคลอน เสียงที่เปล่งออกไปก็กระท่อนกระแท่นไม่เป็นคำ
ผมเกร็งตัวกอดคอพี่เขาแน่น ซุกหน้าเข้ากับบ่าดมกลิ่นเหงื่ออดใจไม่ไหวที่จะดูดดุนจนเป็นรอย สองมือยิ่งรัดแน่นเมื่อรู้สึกได้ว่าสวรรค์ต่ำลงมาเรื่อยจนปลายเท้าแตะ ผมตัวกระตุกปลดปล่อยออกมา พี่ภูจูบแก้มผมแล้วผ่อนแรงลงและหยุดขยับในที่สุด
พี่ภูหยุดอยู่นิ่งอยู่ครู่นึง ปลุกปั่นอารมร์ผมขึ้นมาใหม่สองแขนของเขาช้อนเข้าที่ใต้จ้อพับขาแล้วก็ช้อนตัวผมขึ้น ผมหวีดครางอย่างหวาดเสียวรีบกอดคอพี่เขาเพื่อยึดตัวเองไว้ ตอนนี้ตัวผมไม่ติดเตียงเลย
“พี่ชอบท่านี้” เขาบอกแล้วยิ้มเอียงหน้าเพื่อจูบผม สองมือของเขาจับสะโพกผมขึ้นลงแล้วเพื่อมความเร็วขึ้นเรื่อยๆ
“อือ พี่ภู ดีฮะ” ผมเองก็เกาะตัวพี่เขาครางจนเสียงแหบเสียงแห้ง ยิ่งเขาได้ยินสิ่งที่ผมครางออกไปก็ยิ่งขยับสะโพกเข้าหาเหมือนจะทำให้ผมเสียงจนขาดใจไป
“อื้อ โมส น้องโมส” พี่ภูเร่งครางเสียงต่ำในลำคอ คำรามชื่อผมแล้วก็ดึงสะโพกผมเข้าหาเขาอย่างหนักอีกสองสามทีแล้วก็หยุด เขาถึงจุดผมเองก็ตามไปติดๆ
เราสองคนหอยหนักทิ้งตัวนอนบนเตียง เสียงหอยหายใจดังสะท้อนไปทั่วห้อง เหงื่อไหลจนชุ่มตัวไปหมด แอร์เย็นๆ ที่เปิดไว้ไม่ได้ช่วยให้เราหายร้อนเลย
“พี่จะเตรียมเชือกมาทำไมฮะ โมสไม่เห็นพี่ใช้เลย” ผมถามถึงเชือกที่พี่เขาเตรียมไว้ ตอนแรกนึกว่าจะเอามามัดผม แต่ก็ไม่เห็นว่าพี่เขาจะใช้มันเลย ผไม่ได้อยากโดนมัดนะแค่สงสัยว่าพี่ภูจะเตรียมไว้ทำไม
“พี่ลืมน่ะสิ ก็เด็กมันยั่วให้รีบจัด”
“ไม่ได้ยั่วซักหน่อย” ผมตอบไม่เต็มเสียงนัก ก็ยั่วจริงนั่นแหละแต่ตอนนั้นมีอารมร์ไงเลยกล้าทำ มานึกถึงตอนนี้แล้วน่าอายจะตาย
“อย่าเพิ่งถอดสิ ซื้อมาตั้งแพงจะมาใส่รอบเดียวได้ยังไงครับ เรามาเล่นเชือกกันก่อนดีกว่าเนอะ” พี่ภูยิ้มเจ้าเล่ห์เอื้อมมือไปคว้าเชือกสีแดงแล้วทำท่าจะเข้ามามัดผมจนโวยวายห้ามแทบไม่ทัน
“ผมเหนื่อยแล้วฮะ ท่าที่พี่ทำเมื่อกี่ทำผมปวดเอวเลย” ผมบ่นพี่ภูก็หัวเราะ ก้มลงซุกไซ้ซอกคอของผม ปลายนิ้วของเขาก็จับและบีบไปที่ยอดอกจนผมเริ่มจะเคลิ้มตาม
“รอบนี้พี่จะไม่ให้น้องโมสเหนื่อยเลยครับ แค่นอนเฉยๆ ก็พอ พี่จะขยับเอง”
“พี่อย่ามัดโมสแน่นสิ ผิวมันเป็นรอย” ผมบอก ทำปากยู่แก้มป่องเมื่อเห็นพี่ภูใช้เชือกมัดที่ข้อมือผมแน่นเสียจนขยับแทบไม่ได้
“ไม่แน่นก็ไม่เร้าใจสิครับ”
จบ.
ชุดนอนไม่ได้นอนมาแล้วจ้า ฝากเอ็นดูน้องโมสด้วยนะคะ
ถึงน้องจะเขินแต่เพื่อความสุขของพี่ภูน้องยอมเต็มที่ค่าาา :-[ :-[
#เจลหล่อลื่นของพี่ภู (https://bit.ly/2IgHgrI)
-
:m10: :m10: :m10: :m10:
-
:jul1:
-
ยอมแล้วววววว :jul1: :pighaun:
-
:L1: :pig4:
-
:jul1: :jul1:
-
หูย...ยยยยย ร้อนแรง :pighaun:
-
พี่ภู~~~ ไม่อ่อนโยนเรยยยยยยย ดุมากค่ะะะ :jul1:
-
:haun4: :haun4: :haun4:
-
:pighaun: :pighaun: ขอเลือดด่วน
-
น้องโมสลูกกกกกก อิแม่ใจไม่ดีเลย
กลัวเลือดจะหมดตัวก่อนอ่านจบ
เจลเจิ้ลแทบจะหมดความสำคัญไปละค่ะ
:pighaun: :pighaun:
-
โอ้มายก้อดดดดดด :pighaun:
-
ตอนที่ 6 ...อยู่ในมือของเขา
[พี่ภู ‘s part]
“พี่ภู รอด้วยฮะ โมสเหนื่อย”
“เร็ว ๆ สิครับ เดี๋ยวไม่ทันนะ”
ผมหันไปมองคนตัวเล็กที่หอบหายใจจนหน้าแดงก่ำ รีบเร่งให้เขาตามผมมาติดๆ ก่อนที่เราจะตกเครื่องกัน เพราะในเวลานี้ทางสายการบินกำลังประกาศ final call เป็นชื่อของเราสองคนอยู่ บอกเลยว่าวิ่งหน้าตั้งกันไปที่เกตจนหมดสภาพเลยล่ะครับ
พอเข้ามาในเครื่องบินเราก็ขอโทษขอโพยลูกเรือที่ยืนรอหน้าประตูแล้วรีบเดินมายังที่นั่งตัวเองจัดการคาดเข็มขัดก่อนที่เครื่องบินจะขึ้น พอถึงระดับที่ปลอดภัยเหล่าลูกเรือก็เดินเสริฟน้ำและอาหารว่างให้ผู้โดยสาร
“เพราะพี่คนเดียวเลย” โมสทำหน้ามุ่ยหันมาว่าผม สองมือกุมอยู่ที่อกเพราะหายใจไม่ทัน หน้าแดงเหงื่อแตกเต็มหน้าผาก จนแอร์โฮสเตสต้องเอาผ้าเย็นมาให้เราเช็ดเหงื่อ
“อะไร โทษพี่คนเดียวได้ยังไง ก็เราไม่ใช่เหรอที่เอาอะไรแปลกๆ มาให้พี่ดมอ่ะ”
โมสยู่ปาก หันมาขมวดคิ้วทำหน้าดุใส่ผม ปากก็ขมุบขมิบบ่นผมเหมือนเดิม เมื่อคืนโมสออกไปเที่ยวกับเพื่อนของเขา ฉลองหลังเรียนจบกัน แต่ไปฉลองกันยังไงไม่รู้เมาจนเดินไม่ตรงทาง ดีที่มีสติโทรให้ผมไปรับได้ แต่พอถึงห้องก็เอาอะไรมาให้ผมดมก็ไม่รู้ เขาบอกว่าเป็นน้ำมันหอมระเหยคุณภาพดี ผมก็ว่ากลิ่นมันหอมดีเลยดมไปเต็มปอด ผ่านไปไม่ถึงห้านาทีก็ได้เรื่องเลย จัดกันจนฟ้าเกือบสว่าง ทั้งที่เหนื่อยจนแทบจะสลบแต่อารมณ์ของผมมันยังคุกรุ่นร้อนรุ่มจนควบคุมตัวเองไม่ได้ เห็นโมสสลบไปต่อหน้าต่อตาแต่ก็หยุดตัวเองไม่ได้จริง ๆ ภาพสุดท้ายที่จำได้คือฟุบลงกับซอกคอของโมส มารู้สึกตัวอีกทีก็ตอนที่นาฬิกาปลุกว่าได้เวลาต้องมาสนามบินเลย ทั้งผมและโมสนั้นรีบหูตาเหลือกกันเลยทีเดียว
“ดีนะที่พี่จองที่นั่งนี้มา เหยียดขานอนได้สบายเลย ขอบคุณนะฮะ” เจ้าตัวพูดแล้วสำรวจบริเวณรอบที่นั่งตัวเอง จัดการหยิบผ้าห่มออกมาคลุมเตรียมตัวนอนพัก
“แค่คำพูดมันไม่พอหรอกครับ รู้มั้ยว่า Business Class นี่มันราคาเท่าไร” ผมพูดแล้วทำปากจู๋ ยื่นไปหาคนตัวเล็ก ฝั่งนั้นก็ยิ้มทำท่าจะเข้ามาจูบแต่เจ้าตัวดันเหลือบไปเห็นลูกเรื่อที่ยืนให้บริการแถวนั้นพอดีด็เลยอายแล้วดันหน้าผมออก
“พี่จองของพี่เองนะฮะ โมสไม่ได้บอกให้พี่จองแบบนี้เสียหน่อย ที่นั่งธรรมดาโมสก็นั่งได้สบายอยู่แล้ว”
“เราต้องอยู่บนเครื่องสิบหกชั่วโมงเชียวนะ พี่ก็อยากให้เราได้นอนเหยียดขาสบายๆ ทำเพื่อเราขนาดนี้ยังไม่ขอบคุณพี่อีก มันน่าน้อยใจ”
ผมปรับเบาะเอนตัวลงนอนทำท่าทางน้อยใจโมสเสียหนักหนา โมสเม้มปากมองไปที่ลูกเรือคนเดิมที่ยังไม่ไปไหน
“พี่ภู ผมอายเขา”
“พี่ก็ไม่ได้ว่าอะไร จะไม่ขอบคุณพี่ก็ไม่ว่า แต่ก็แค่น้อยใจเฉยๆ” ผมหลับตาลง หันหน้าไปทางอื่น คนที่โดนน้อยใจถึงกับนั่งไม่ติดที่ จนสุดท้ายโมสต้องโน้มตัวลงแล้วหอมแก้มผมอย่างรวดเร็วแล้วก็ผละออก ผมแอบยิ้มก่อนจะทำหน้าขรึมลืมตาหันไปมองเขา
“ขอมัดจำคำขอบคุณด้วยการหอมแก้มไว้ก่อนนะฮะ ส่วนจูบเราค่อยทำตอนที่เราอยู่กันแค่สองคนนะ ตอนนี้ผมอายมาก”
ไม่ใช่แค่คำพูดที่น่ารัก หน้าตาเขินอายของโมสตอนนี้ก็น่ารัก พอผมยิ้มโมสก็ขยับตัวไปนั่งที่ตัวเองดึงผ้าห่มคลุมหน้าแล้วเขินอยู่คนเดียว
ผมหัวเราะเอื้อมไปลูบหัวเขาอย่างเอ็นดู ตอนที่อยู่กันสองคนน่ะโมสเป็นเด็กขี้ยั่ว แต่พออยู่ข้างนอกแบบนี้เขาจะกลายเป็นเด็กน้อยขี้อายขึ้นมาทันทีเลย แต่ไม่ว่าจะขี้ยั่วหรือขี้อายเขาคือเด็กน้อยน่ารักที่ทำให้ผมหลงได้เสมอ
ตอนนี้โมสเรียนจบแล้ว เกรดที่ได้ก็น่าพอใจ เขาพยายามอย่างหนักผมเองก็เห็นถึงความพยายามของเขาแถมยังเป็นเด็กดี ผมก็เลยพามาเที่ยวผักผ่อนเสียหน่อย แล้วก็ทำตามคำพูดที่เคยตั้งใจไว้ด้วย...
เมื่อตอนที่ผมพาเขาไปเที่ยวแพเมื่อสองปีก่อน ผมจำคำพูดของผมได้ดี แต่ดูเหมือนว่าเจ้าเด็กดื้อนี่จะลืมไปเสียสนิทเลยว่าผมเคยพูดอะไรไว้
ประเทศทางฝั่งยุโรปในช่วงนี้อยู่ในช่วงซัมเมอร์ แต่ก็ไม่ร้อนมากอากาศเย็นสบายกำลังดี วันแรกที่ไปถึงผมพาโมสไปเที่ยวดูสถานที่ต่างๆ โมสดูสนุกมาก ทั้งสถานที่และอาการพื้นเมืองทำให้เขาดูตื่นตาตื่นเต้นไปหมด เห็นแบบนั้นผมก็พลอยตื่นเต้นตามเขาไปด้วย
ผมพาเขาไปเที่ยว ทุกที่ที่ไปมันสวยงามและไม่เสียดายเวลาที่มาเลย จะมีก็แต่ที่นี่นี่แหละที่ผมคิดผิด
ที่นี่คือสถานที่ท่องเที่ยวอีกแห่งหนึ่งที่ขึ้นชื่อ นักท่องเที่ยวที่อยากได้วิวสวยๆก็จะขึ้นกระเช้าขึ้นมาถ่ายรูป นอกจากมีกระเช้าแล้วก็ยังมีทางเดินคลิฟวอร์ค (Cliff Walk) ที่เลาะตามขอบหน้าผาให้เราเดินตามทางไปถึงจุดที่เขาทำยื่นออกไปกลางหุบเขาเพื่อให้เราถ่ายรูปได้อย่าสวยงาม แต่ไม่ใช่กับผมเลย ผมกลัวความสูง ยิ่งมองลงไปเบื้องล่างเห็นความเวิ่งว้างของขุนเขาผมก็ยิ่งโหวงเหวง
“พี่ภู ไม่เป็นอะไรหรอกฮะ ทางเดินแข็งแรงมาก แถมมีราวกั้นถึงหน้าอกเลยเห็นมั้ย ไม่ตกลงไปแน่นอน ผมกระโดดขนาดนี้ทางเดินยังไม่สั่นเลยนะฮะ”
โมสพูดแล้วก็กระโดดจนผมขาอ่อนจับราวทางเดินไว้แทบไม่ทัน ยิ่งมองลงไปข้างล่างหัวใจก็แทบจะหยุดเต้น ถึงวิวที่เห็นมันจะดูสวย แต่พอผมมองไปลงไปแล้วในหัวก็เอาแต่นึกถึงภาพตัวเองที่หล่นลงไปนอนพับอยู่ด้านล่างนั้น
โมสดึงแขนผมให้เดินต่อไป ในขณะที่ผมก็ขืนตัวไว้ไม่ยอมขยับเขยื้อน ขาทั้งสองข้างนั้นแข็งอยู่กับที่ไม่กล้าที่ก้าวต่อไปแม้แต่ก้าวเดียว
“โมส พี่ว่าพี่จะเป็นลม” ผมบอกเสียงสั่นเล็กน้อย ปลายนิ้วเย็นเฉียบแถมรู้สึกวูบโหวงในช่องท้อง
“เฮ้ย พี่ภู พี่อย่ามองลงไปข้างล่างสิฮะ มองไปข้างหน้านู้น” เจ้าเด็กดื้อชี้ไปข้างหน้าแล้วก็ส่งยิ้มขำมาให้ผม รู้ทั้งรู้ว่าผมไม่ถูกกับความสูงแต่เจ้าตัวก็ยังตื้อที่จะมาเพราะอยากเห็นวิว ผมเองก็แพ้ลูกตื้อไงเลยพามาเพราะคิดว่าคงไม่เท่าไร แต่ที่ไหนได้ทำเอาผมแทบจะเป็นลม
“ไม่ไหว พี่ขอกลับไปรอที่เดิมนะ” ผมแบบนั้นแล้วกลับหลังหัน ตัดสินใจไม่ไปต่อ แต่ตาเจ้ากรรมก็เอาแต่เหลือบมองไปด้านล่างตลอด สรุปคือผมขาแข็งจนก้าวไปไหนไม่ได้
“ไหวไม่ฮะ เดี๋ยวผมเดินไปส่งดีกว่า” เด็กแสบพูดกลั้วหัวเราะ ผมส่งตาดุให้แต่ก็คว้าตัวมาเกาะไว้แล้วค่อยๆ เดินตามเขากลับไปยังจุดเริ่มต้น
“ไม่ต้องมาหัวเราะเลย คนไม่กลัวความสูงไม่เข้าใจหรอก” พอพูดไปแบบนั้นโมสก็หลุดหัวเราะออกมาอีกยกใหญ่ พอผมทำตาดุเขาถึงจะยอมหยุดแต่มีหลุดๆออกมาบ้าง ผมเห็นแล้วก็มันเขี้ยวอยากจะเขกหัวแต่ก็ทำอะไรไม่ได้มากมองไปด้านล่างแล้วจะเป็นลม
“ฮะ หยุดหัวเราะก็ได้ฮะ”
ถึงจะพูดว่าหยุดแต่ก็ยังคงหัวเราะอยู่ ยิ่งเห็นหน้าทะเล้นแบบนั้นแล้วผมยิ่งอยากจะบีบแก้มพองๆนั่น แต่ตอนนี้ผมไม่สามารถ สิ่งที่ทำได้ดีที่สุดในตอนนี้คือเกาะตัวเขาไว้แน่นและเดินต่อไปข้างหน้าอย่างช้า ๆ และมั่นคง พยายามไม่คิดถึงภาพตัวเองตอนลองคว้างอยู่กลางอากาศเพราะหล่นจากทางเดินนี่ ไม่! หยุดคิดเดี๋ยวนี้!!
โมสพาผมมานั่งพักตรงจุดเริ่มต้นได้อย่างปลอดภัย ส่วนเขานั้นก็ขอตัวกลับไปเดินต่อ เพราะอยากเห็นวิวสวยๆ แล้วก็บอกว่าจะถ่ายรูปมาฝากผมที่อุตส่าห์เสียเงินมาดูถึงที่ แต่ดันไปไม่กล้าเดินไปดู แถมพูดด้วยสีหน้าล้อเลียนผมเต็มที่ ผมเห็นแล้วก็เถียงไม่ออก หมดแรงจะพูดด้วย ได้แต่ยัดยาดมเข้าจมูกและนั่งรู้สึกเสียเซลล์อยู่ในใจ
หลังจากโมสได้รูปสวยๆแล้วก็วิ่งกลับมาหาผม เห็นเขาวิ่งบนทางเดินนั่นแล้วผมก็หัวใจจะวายกลัวมันจะถล่มลงไปต่อหน้าต่อตา แต่โชคดีที่มันไม่ได้เป็นอย่างที่ผมคิด พอถึงตัวผมโมสก็อวดรูปถ่ายใหญ่เลย วิวตรงจุดชมวิวนั้นสวยจริง ๆ เห็นทิวเขาและความเขียวชอุ่มโดยรอบอย่างชัดเจน
หลังจากเต็มอิ่มกับวิวของเมืองนี้แล้ว ผมก็พาเขาย้ายไปเมืองใกล้ๆ ที่ติดกับทะเลสาบ เซอร์ไพรส์เขาเล็กน้อยด้วยการพาไปกินข้าวเย็นด้วยกันบนเรือและนอนค้างบนนั้นหนึ่งคืน
และสาเหตุสำคัญที่ผมพาเขามาเที่ยวในครั้งนี้ก็คือ ผมจะให้แหวนเขาท่ามกลางบรรยากาศที่โรเมนติกนี่แหละ วางแผนไว้ว่าจะยื่นแหวนให้เขาตอนที่เราดินเนอร์กันบนดาดฟ้าเรือ มีเพลงเพราะๆ และวิวของทะเลสาบสวยๆ แต่ผมดันตื่นเต้นไปหน่อยพอถึงเวลาจริงๆ ผมดันไปลืมกล่องแหวนไว้ที่ห้องพัก
“โมสครับ พี่ขอกลับไปที่ห้องพักสักครู่นะครับ พี่ลืมของ” ผมพูดพลางกำลังจะลุกออกจากโต๊ะอาหาร แต่โมสห้ามเอาไว้แล้วก็หยิบโทรศัพท์และกระเป๋าเงินของผมขึ้นมา
“เห็นพี่ลืมไว้ที่ห้องครับ ผมเลยหยิบมาให้” ผมยื่นมือออกไปรับแล้วก็ยิ้มขอบคุณ ผมเม้มปากคิดหาวิธีจะไปเอากล่องแหวนที่ห้อง
“เอ่อ...โมสพี่ขอตัวสักครู่นะครับ เดี๋ยวกลับมา”
“พี่จะไปไหนฮะ เดี๋ยวค่อยไปไม่ได้เหรอ” ผมมองเขาอย่างหนักใจ โมสทำหน้าเหมือนไม่อยากให้ผมลุกไปไหน ซึ่งก็เข้าใจว่าเขาคงเกร็งถ้าต้องนั่งอยู่คนเดียวในสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยอย่างนี้
ผมมองหน้าเขาแล้วก็ยิ้มให้ ถ้าผมลุกออกจากโต๊ะไปโมสคงจะรู้สึกไม่ดี ซึ่งผมไม่อยากให้เขารู้สึกแบบนั้นในทริปนี้ ก็เลยส่งยิ้มให้แล้วนั่งลงที่เดิม
“ไม่ไปก็ได้ครับ ตอนนี้ไม่มีอะไรสำคัญกับพี่เท่าคนตรงหน้านี่แล้วแหละ”
“พี่ภู น่ารักจัง”
โมสยิ้มหวานมาให้ นี่แหละสิ่งที่ผมต้องการ รอยยิ้มของคนรักความสุขและความสบายใจของเขา คือเป้าหมายของผม
“โมสก็น่ารักนะ พี่ถึงหลงอยู่นี่ไง”
“ผมป้อนพี่ได้มั้ยฮะ”
โมสพูดแล้วเอียงหน้าอายๆ มองดูรอบตัวว่ามีคนมองเราอยู่รึเปล่า ผมหัวเราะ พูดถูกใจเด็กน้อยทีไร ผมจะโดนเอาใจทุกที เป็นพฤติกรรมที่น่ารักมากจริงๆ
“ได้อยู่แล้วครับ อยู่ที่นี่ไม่มีเขาว่าอะไรหรอก”
แขกคนอื่นเขาก็สวีทอยู่กับคู่ของตัวเอง ไม่มีใครมาจ้องว่าเราจะทำอะไรหรอก อยู่เมืองแบบนี้มันดีตรงที่ไม่มีใครรู้จักเราและผู้คนก็เปิดกว้างมาก ไม่ว่าคู่รักจะเป็นเพศไหนเขาก็ไม่สนใจเท่าไรนัก ผมยื่นหน้าอ้าปากรับอาหารที่โมสป้อนมาให้ เจ้าตัวเม้มปากแล้วยิ้มเขิน
เรานั่งทานอาหารกันเรื่อย ๆ ทานเสร็จก็นั่งคุยนั่งจิบไวน์พร้อมชมวิวรับลมเย็นๆ บนดาดฟ้าเรือจนดึก โมสที่ชอบรสชาติไวน์ของที่นี่มากก็นั่งจิบเรื่อย ๆ จนหมดไปเป็นขวด จิบอยู่คนเดียวจนเมาเอนตัวพิงไหล่ผมพลางฮัมเพลงออกมาเป็นทำนองอย่างสบายอารมณ์ ผมเองก็นั่งนิ่งๆให้เขาพิงฟังทำนองที่เขาฮัมออกมาแล้วเดาในใจว่าเขาฮัมเพลงอะไรอยู่ ฟังรู้เรื่องบ้างไม่รู้เรื่องบ้างจนช่วงหลังโมสก็เงียบไปแล้วเปลี่ยนมานั่งสัปหงกแทน เห็นแบบนั้นผมก็เลยพาเขากลับห้องนอน
พอถึงห้องผมก็ประคองเขาให้นอนบนเตียง หยิบชุดนอนออกมาเตรียมเปลี่ยนชุดให้ โมสจะได้นอนสบายๆ
“โมส ขยับตัวหน่อย เดี๋ยวพี่เปลี่ยนชุดให้ครับ”
ผมบอกคนที่นอนตาปรือมองผมอยู่ เขาขยับตัวให้ผมถอดเสื้อและกางเกงออกได้อย่างสะดวก
“พี่ภู ขอบคุณนะฮะ”
“ขอบคุณพี่เรื่องอะไรครับ” ผมถามเพราะไม่แน่ใจว่าโมสขอบคุณเรื่องอะไร เรื่องที่ผมเปลี่ยนเสื้อผ้าให้น่ะเหรอ
“ขอบคุณที่รักผมฮะ”
ผมชะงักมือที่จะใส่เสื้อให้เขา สบตาปรือๆของเด็กน้อยที่พูดประโยคในใจออกมาอย่างแผ่วเบา
“ขอบคุณที่ทำให้ผมรู้สึก...ว่าผมโชคดีมากที่มีพี่เป็นคนรัก”
“...” ผมยิ้มยกมือขึ้นลูบแก้มเนียน โมสเองก็ขี้อ้อนเอียงแก้มใส่มือผมอย่างน่ารัก
“ขอบคุณที่ทำให้ผมมีความสุขแบบนี้ ขอบคุณมาก ๆ เลยฮะ” โมสชูสองมือขึ้นมาโอบคอผมลงไป ริมฝีปากนุ่มๆหอมกลิ่นไวน์บดคลึงอยู่กับริมฝีปากของผม เขาผละออกเล้กน้อยและดึงคอผมลงไปจูบใหม่ สองมือของเขานั้นละออกจากคอมาลูบที่แผงอกของผม
“ทำแบบนี้เดี๋ยวก็ไม่ได้นอนหรอกเด็กดื้อ” ผมบอก คนใต้ร่างหัวเราะดึงคอผมลงไปจูบอีกครั้ง แถมคราวนี้ส่งปลายลิ้นเข้ามายั่วเย้ากับลิ้นของผมอีกด้วย
“โมสไม่ว่าอะไร ถ้าพี่อยากทำ”
“ตาจะปิดยังจะมาอ่อย”
ผมหัวเราะบีบจมูกเด็กชอบยั่ว โมสยิ้มแล้วหลับตา ผมเอนตัวนอนเคียงข้างเขาแล้วลูบหลังเหมือนกล่อมเด็ก โมสยิ้มแล้วกอดเอวผมไว้หลวมๆ ไม่กี่อึดใจเขาก็หลับสนิท ลมหายใจเข้าออกอย่างสม่ำเสมอ ผมนอนมองหน้ายามหลับของเขาอย่างสุขใจ ไม่ใช่แค่เขาโชคดีที่มีผม ผมเองก็โชคดีมากที่มีเขาเป็นกำลังใจ เขาเด็กกว่าผมมากก็จริงแต่กลับเข้าใจอะไรหลายๆอย่าง ผมหลงรักเขาเพราะเขาเข้าใจและยอมรับเหตุผลต่างๆ ของผู้ใหญ่อย่างผม และผมไม่เคยรู้เลยว่าตัวเองแพ้ทางคนชอบอ้อน จนมาเจอเขาทำตัวอ้อนใส่ มันน่ารักอยากตามใจไปเสียหมด ยิ่งผมทำอะไรถูกใจเขา เขาก็จะยิ่งอ้อนกลับมายิ่งทำให้ผมหลงรัก เห็นเขามีความสุขแค่นี้ก็สุขจนล้นใจผมแล้ว
ผมลุกออกจากเตียง เดินไปหยิบกล่องแหวนที่ซ่อนเอาไว้ หยิบแหวนด้านในออกมาแล้วสวมลงบนนิ้วของเขา ตอนที่ค่อยๆดันแหวนเข้าไป ใจผมมันฟูจนแน่นอกไปหมด นี่ขนาดว่าโทสหลับอยู่นะ ผมยังตื่นเต้นตื้นตันขนาดนี้เขาคือคนรักของผม เขาคือคนที่ผมรัก ผมโน้มตัวลงแล้วจูบหลังมือเขา ไล้ลงมาจูบตรงนิ้วนางที่สวมแหวนของผมอยู่
แหวนของผมอยู่บนนิ้วนางข้างซ้ายของโมส ใจของผมก็อยู่ในมือของเขาเช่นกัน...
เช้ามืดวันถัดมา ผมตื่นก่อนเพราะเด็กแสบเบียดเข้าหาผมดันผมจนจะตกเตียงอยู่แล้ว เท่านั้นไม่พอยังดึงผ้าห่มไปห่อตัวเองไว้คนเดียวอีกตังหาก ถึงจะเป็นหน้าร้อน แต่ตอนเช้าในยุโรปแบบนี้ก็อากาศก็เย็นไม่ใช่เล่นเลย ผมเลยลุกมาเร่งฮีทเตอร์ในห้อง พอจะกลับไปนอนต่อก็หลับไปลงแล้ว เลยเดินเข้าห้องน้ำไปล้างหน้า กะว่าจะเดินออกไปดูวิวข้างนอกเสียหน่อย แต่พอออกจากห้องน้ำมาก็เจอเด็กขี้เมาลุกขึ้นมานั่งหัวฟูหันไปหันมาอยู่บนเตียง
“พี่ภูไปไหนมาฮะ”
“เข้าห้องน้ำแค่นี้เองครับ” ผมเดินไป ยกมือขึ้นจัดทรงผมของเขาให้เข้าที่เข้าทางขึ้นมาหน่อย โมสอ้าปากหาวก่อนจะดึงมือผมให้ลงไปนอนกันเขา จากนั้นก็ขยับขึ้นมานอนบนตัวผมซุกหน้าเข้ากับซอกคอแล้วก็เหมือนจะหลับไปอีก ผมขนลุกเพราะมีลมหายใจอุ่นมาเป่าลดตรงต้นคอแบบนี้ อีกทั้งเนื้อตัวนุ่มนิ่มที่ทับอยู่บนตัวผมนี่อีก แล้วหลังตื่นนอนแบบนี้ผู้ชายที่มีสุขภาพร่างกายแข็งแรงเต็มร้อยแบบผมอารมณ์ขึ้นง่ายอยู่แล้ว โดนอะไรเร้านิดๆ หน่อยๆ ก็มีอารมร์ขึ้นมาโดยง่าย
“อื้อ พี่จะทำอะไรฮะ” โมสออกเสียงท้วงเมื่อผมล้วงมือเข้าใต้เสื้อ ลูบไล้ผิวเนียนของเขา
“พาเจ้าสาวเข้าหอไงครับ” ผมบอกเสียงนุ่ม โมสผงกหัวแล้วปรือตามองผมอย่างสงสัย ผมไม่ได้ตอบแต่พลิกตัวเขาให้นอนลงกับเตียงส่วนผมก็ขยับตัวขึ้นทับ สอดนิ้วประสานกับนิ้วเล็กแล้วก็รู้สึกได้ถึงความเย็นของโลหะที่ผมสวมให้กับเขาเมื่อคืนนี้ เขาเป็นเจ้าสาวของผม เมื่อคืนผมเพิ่งจะสวมแหวนให้เขา และตอนนี้ก็คือเวลาเข้าหอของเราสองคน
“เจ้าสาวอะไรฮะ พี่ภู อื้อ”
โมสถามแต่ผมไม่ตอบ ก้มหน้าลงใช้ปากงับชายเสื้อเข้าให้มากองบนหน้าอก จากนั้นก็ใช้ปลายจมูกดุนไปตามเนื้อตัวของเขา โมสอาจจะสงสัยเรื่องที่ผมพูด แต่ก็คงไม่กะจิตกะใจจะถามแล้วแหละ เพราะทันทีที่ผมใช้มือข้างที่ว่างจับไปที่แก่นกายของเขา โมสก็เด้งสะโพกสู้กับมือผมใหญ่เลย
“พี่ฮะ ดูดตรงนี้ด้วย” พูดแล้วก็แอ่นอกให้ดูดยอดอกให้ ชอบตอนที่โมสเครื่องติดแบบนี้แหละ เพราะเขาจะซื่อตรงกับตัวเองมาก อยากให้ทำอะไร อยากให้จับตรงไหนจะบอกผมหมดเลย
“ชอบมั้ยครับ” ผมรัวลิ้นลงบนยอดอกที่แข็งชูชันสู้ลิ้น สลับไปมามาทั้งสองข้าง โมสเองก็คงถูกอกถูกใจแอ่นอกให้ผมพร้อมส่ายสะโพกไปมา ผมจูบดูดดุนและทิ้งรอยจูบไว้ตามแผ่นอกอและลำคอของเขา จูบขึ้นมาเรื่อยๆ จนถึงริมฝีปากนุ่ม
“อือ อึก...ดีมากเลยฮะ อื้อ! ไม่เอา ยังไม่ได้แปรงฟัน”
โมสหันหน้าหนีทันทีที่ผมทำท่าจะสอดลิ้นเข้าไป ผมไม่ได้เซ้าซี้จะจูบ แต่คิดว่าเอาไว้โอกาสหน้ารอเขาเผลอมากกว่านี้อีกหน่อยก็ได้
ผมจูบลงมาที่หน้าท้อง วนอยู่ตรงท้องน้อยและสีข้าง โมสคงเสียงวูบวาบเพราะเขาจะหวีดครางและพลิกตัวหนีปากผมตอนที่ใช้ลิ้นดุนตรงสีข้างของเขา
“ถอดกางเกงรอพี่ไว้นะ พี่ขอไปเอาถุงยางก่อน” ผมลุกออกจากเตียงไปเพื่อเอาของ ส่วนโมสก็ลุกขึ้นขยับตัวถอดกางเกงออกตามที่ผมสั่งแล้วก็นั่งตาแป๋วมองผมรื้อกระเป๋าหาถุงยางและซองเจลหล่อลื่น พอได้ของที่ต้องการก็เดินกลับมาที่เตียง
“พี่ภู โมสขอใส่ให้นะฮะ” โมสขยับมานั่งปลายเตียงดึงถุงยางออกจากมือผมและดันกางเกงผมลง จ้องมาที่กลางกายจากนั้นก็แลบลิ้นเลียริมฝีปากเรื่อของตัวเอง ผมภาพตรงหน้าแล้วก็ยิ่งพลุ่นพล่าน การกระทำของเด็กน้อยยั่วยวนผมมาก
“อือ โมส...ครับ” ผมกัดฟันมองคนตัวเล็กที่จัดการใส่ถุงยางให้ผมด้วยเทคนิคที่ทำให้ผมแทบจะเสร็จได้ทันที เขาใช้นิ้วและริมฝีปากนุ่มนั้นค่อนรูดถุงยางผมลงไปจนสุด จากนนั้นก็เงยหน้าขึ้นมายิ้มให้ ดึงแขนผมให้นั่งลงบนเตียงส่วนเขานั้นก็ขยับตัวคร่อมตักผมไว้
“พี่ภูนอน ครั้งนี้โมสขอ On top นะฮะ”
ผมเอนตัวลงนอนปล่อยให้เขาทำตามที่ใจต้องการ โมสค่อยกดตัวลงจนสุด หยุดนิ่งอยู่ครู่หนึ่งก่อนที่จะขยับตัวขึ้นลงช้า ๆ และเมื่อผมใช้มือรูดตรงส่วนอ่อนไหวของเขาโมสแหงนหน้าขึ้นแล้วเร่งจังหวะ ผมมองภาพตรงหน้าอย่างพอใจ
ขณะที่โมสกำลังขยับ ผมก็ส่งมือไปให้จับเพื่อพยุงตัว โมสก้มหน้าส่งยิ้มให้ในขณะที่สะโพกก็ส่ายไม่หยุดและเร่าร้อนยั่วเย้ากว่าเดิมเสียด้วย ผมดึงมือซ้ายของเขามาจูบ โมสมองตาก่อนที่เขาจะชะงักเมื่อเห็นสิ่งที่สวมอยู่บนนิ้วของเขา
“พี่ฮะ นี่แหวนอะไร อ๊ะๆ” โมสถามด้วยความอยากรู้แต่ก็ไม่ได้หยุดขยับ เพราะใกล้ถึงจุดแล้ว ผมพยุงตัวขึ้นจับสะโพกเล็กนั้นไว้แล้วกดเข้าหาตัวเองอย่างเร็ว
“แหวนแต่งงานของเรา”
“หะ! อ๊ะ อื้อ”
ผมกัดฟันพูดจับสะโพกเข้ากดลงมาหาอย่างหนักหน่วง โมสสะดุ้งก่อนจะเกร็งตัวทำหาเหยเกแล้วปลดปล่อยออกมา เขาเกร็งกระตุกและซวนซบลงมาหอบหายใจกับแผ่นอกของผม
โมสนั้นเสร็จไปแล้วแต่ผมยังค้างอยู่ เลยกอบกุมสะโพกเขาอีกครั้งแล้วเด้งตัวขึ้นเพื่อทำต่อ แต่โมสรีบตีไหล่ผมบอกให้หยุดก่อน
“เดี๋ยวฮะพี่ภู นี่แหวนแต่งงาน?”
“ใช่ครับ เราแต่งงานกันเมื่อคืน แล้วตอนนี้ก็เข้าหอกันอยู่” แต่โมสขมวดคิ้วถามชูมือขึ้นแล้วชี้ไปที่แหวน ตอนนี้ผมไม่มีสมาธิจะตอบคำถามเท่าไร เพระในขณะที่เขาถามผมนั้นภายในตัวเขาก็รัดผมไม่ได้หยุดหย่อนเลย
“พี่ล้ออะไรโมสเล่นรึเปล่าเนี่ย” โมสถามเหมือนไม่อยากเชื่อ ผมก้มลงไปจูบเขาสอดลิ้นเข้าไปตามใจที่ต้องการ คราวนี้เขาไม่ได้หันหน้าหนี อาจเพราะยังตกใจกับเรื่องแหวน ผมหอมแก้มและจูบปากเขาซ้ำๆ โยกสะโพกให้เขาช่วยขยับให้ผมหน่อย แต่โมสก็ขืนตัวไว้ เขาขมวดคิ้วใส่ผมและยังไม่หายข้องใจเรื่องแหวน
“พี่จริงจังครับ นี่ไงพี่ก็ใส่เหมือนกันนะ พี่คุยกับพ่อแม่ของพี่ไว้แล้ว แต่เดี๋ยวกลับไทยพี่จะยกสินสอดและขันหมากไปขอโมสจากแม่อย่างถูกต้องอีกทีนะ อาจทำพิธีรีตองอะไรมากไม่ได้ แต่ก็อยากขอลูกชายเขามาดูแลให้มันถูกต้อง”
ผมชูแหวนของตัวเองให้ดู โมสมองแหวนบนนิ้วของผมแล้วก็จับมือผมไว้ ระหว่างที่ฟังผมพูดดวงตาของเขาก็มีน้ำใสมาคลอก่อนที่หยดลงมาเป็นเม็ด ผมยกมือเกลี่ยน้ำตาออกให้ แต่ยิ่งเช็ดออกเด็กคนนี้ก็ยิ่งทำน้ำตาล่วงจนเช็ดให้ไม่ทัน
“พี่ภู...”
“ที่ร้องไห้นี่คือเสียใจเหรอครับ” ผมแกล้งหยอก โมสหัวเราะแล้วซบหน้าลง ถูใบหน้าชื้นน้ำตาไปกับไหล่ของผม
“ดีใจสิฮะ ดีใจจนร้องไห้เลยไง ฮึก”
โมสนิ้มจูบแก้มผมอย่างแผ่วเบาแล้วก็กอดคอผมไว้นิ่ง ๆ ผมยิ้มจับสะโพกเขาให้ขยับอีกครั้งหลังจากที่ผมอึดอัดค้างคามานาน
“ช่วยขยับตัวให้พี่ก่อนเร็วคนดี พี่จะขาดใจอยู่แล้ว”
โมสหัวเราะเอียงคอให่ผมอย่างน่ารัก นิ้วเล็กลูบไปไปทั่วแผงอกของผมแล้วพลักให้นอนหงายหลังลงบนเตียง เขาจับมือซ้ายผมขึ้นไปจูบตรงแหวน ส่งสายตาซุกซนมาให้ยิ้มยั่วพร้อมกับโชว์ลีลาการขยับสะโพกที่ทำเอาผมใจจะขาดจริง ๆ
“พี่นอนเฉยๆ เลย เดี๋ยวโมสจัดให้เองฮะ”
จบ.
ตอนนี้คือตอนสุดท้ายแล้วนะคะ ความจริงยังมีตอนพิเศษอยู่นิดหน่อยเป็็นเรื่องราวที่เคยพูดถึงไว้แต่ยังไม่ได้ใส่รายละเอียดอะไร เช่น...น้ำมันหอมระเหย เรื่องราวของโมสที่เจอกัับภูครั้งแรก เป็นต้น แต่เราคิดว่าคงยังไม่สามารถเขียนได้ภายใน 3 เดือนนี้้เพราะติดเขียนเรื่องยาวอยู่เรื่องหนึ่งค่ะ เลยมาขอจบเรื่องสั้นนี้ไว้ก่อน
แต่หากทุกคนคิดถึงน้องโมสและพี่ภูสามารถไปติดตามได้ที่ ทวิต @loammyloammie (https://bit.ly/2yye37d)ของเรานะคะ เราอาจจะแวบเขียนบทสนทนาสั้นๆ ของน้องโมสและพี่ภูไว้ค่ะ
ขอขอบคุณทุกคนที่ติดตามและคอยเม้นให้นะคะ การเม้นเล็กๆน้อยๆ เป็นกำลังใจให้นักเขียนมีไฟในการเขียนเรื่องราวมาก ๆ ค่ะ
ขอฝากนิยายเรื่องยาวของเราไว้ด้วยนะคะ ตามไปอ่านกันได้เลยค่า >> Twins Love รักของฝาแฝด (https://bit.ly/2PobHz0)
-
ขอแต่งงาน+เข้าหอในเวลาเดียวกัน :hao7::jul1: //ขอบคุณมากนะคะที่เขียนเรื่องนี้ รักษาสุขภาพด้วยนะคะ :mew1: ///รออ่านตอนพิเฉด :mew3:
-
คุนนนพระะะะะะะะะะะะะะ คุนเจ้าาาาาา
-
เข้าหอกันแล้ววววว
ฮันนีมูนกันด้วยยยยยย
อ่านแล้วปริมมาก เหมือนเปนแม่น้องโมส 55555
จะรอตอนพิเศษนะคะ คนแต่งว่างเมื่อไหร่ก้อย่าลืมมาลงต่อน้า
:mew1: :mew1:
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
เพิ่งมาเจอเรื่องนี้ค่ะ ตายแล้วววว เราไปอยู่ไหนมา
พี่ภูอบอุ่นใจดีมากๆค่ะ น้องโมสก็น่ารัก ไม่เห็นดื้อเลยเนอะๆๆ สปอยลูก 555
อยากอ่านตอนเค้าเพิ่งเจอกันด้วยค่า ^^
-
ปริ่มขึ้นไปอีกค่ะ ลู้กกกก
-
เป็นเจ้าสาวแบบไม่รู้เนื้อรู้ตัวเลยนะน้องโมส
ขอบคุณค่ะ
-
น้องโมสสสสสส น่ารักมากๆๆเลยค่ะ ชอบมว้ากกก น้องขี้อ้อน พี่ภูก็จัดให้เต็มเหนียวเลย เป็นนิยายที่ฮีลหัวใจสุดๆๆๆๆๆ :-[
-
เนี่ยย แฟนเด็กก็ขี้อ้อนแบบเนี้ย เลือดพุ้งงง5555555
-
แฟนเด็กมันกระชุ่มกระชวยแบบนี้นี่เอง
-
:pighaun: :pighaun: น้องโมสกับอาจารย์ ร้อนแรงและน่ารัก :-[ ใจบางหมดแล้ว ฮืออออ :ling1:
-
น้องงงงง แซ่บเก่ง บดเก่ง ใจจะวาย :jul1:
-
:m25: o13
-
:-[ :-[ :-[ แซ่บบบบ รอตอนพิเศษคร่าาาา
-
:o8: :o8: :o8:
-
ชุ่มชื่นหรือชุ่มชื้นนะ o16
-
:haun4: :haun4:
-
:pig4: o22
-
มันดี ดีมากๆเลย ชอบมากกกกก :-[
-
ผัวเมียคู่นี้แซ่บทั้งคู่เลยจ้า บทจะหวานก็มดขึ้นกันไปเลย
-
เลือดพุ่งทุกตอนจริงๆๆ
-
:jul1: :pighaun: :pig4:
-
:z1: :pig4: :pig4:
-
อรุ่มมม :hao6: :hao7:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
ฮึก..เลือดท่วมตั้งแต่หน้าแรก