ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
(https://i.imgur.com/2jDH1ZU.jpg)
ร้อยองศา
(100°C)
เข่งสะพานปลา
โรแมนติก ดราม่า
อุบัติเหตุไม่คาดฝันเกิดขึ้นกับสมาชิกของ อพอลโล วงดนตรีร็อกชื่อดังระดับประเทศ
ส่งผลให้มือกีตาร์ สิบทิศ เสียชีวิตลงท่ามกลางความเศร้าเสียใจของทุกคน
ส่วน อาณา นักร้องนำซึ่งรอดมาได้กลับมีบาดแผลทางใจอย่างใหญ่หลวง
เขาเป็นคนเดียวที่รู้ว่าอุบัติเหตุครั้งนี้แฝงเงื่อนงำอย่างไร
หลักฐานในที่เกิดเหตุถูกทำลายจนหมดสิ้น การตายของสิบทิศคือฆาตกรรม!
ในขณะเดียวกัน ทางค่ายเพลงก็ตัดสินใจรับ องศา เข้าเป็นมือกีตาร์คนใหม่ของวง
อีกฝ่ายเป็นถึงน้องชายต่างมารดากับสิบทิศ หากนิสัยกลับต่างกันลิบลับ
สำหรับอาณาแล้ว องศาแปลก มิหนำซ้ำยังทำตัวมีลับลมคมในจนชวนให้สงสัยในหลายเรื่อง
อันตรายเริ่มคืบคลานเข้ามาใกล้ -- ทั้งกับชีวิตและหัวใจ
เรื่องน้ำเน่าของครอบครัว วงดนตรีร็อกระดับประเทศ ฆาตกรรมอำพราง
และองศาร้อนระอุที่พร้อมจะแผดเผาเขาให้อยู่ใต้อาณา.
___________________________________
สารบัญ
00 | บทนำ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67688.msg3855869#msg3855869)
01 | หลังจากฝันร้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67688.msg3855870#msg3855870)
02 | สร้างเงา (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67688.msg3855872#msg3855872)
03 | การตัดสินใจขององศา (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67688.msg3855876#msg3855876)
04 | น้องชายที่ไม่เคยมีอยู่จริง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67688.msg3856220#msg3856220)
05 | คนที่ฆ่านาย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67688.msg3860554#msg3860554)
06 | ทายาทโดยธรรม (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67688.msg3861980#msg3861980)
ร้อยองศา
(100°C)
เข่งสะพานปลา
( 2 )
สร้างเงา
หลังจากอุบัติเหตุบนบนทางคู่ขนานลอยฟ้าแล้วสามเดือน เสียงรถของพายุอาจเป็นการมาเยือนเพียงหนึ่งเดียวที่อาณาไม่ต้องรู้สึกแย่นัก
เขาพักฟื้นที่โรงพยาบาลนานเกินจำเป็นเพราะใช้เป็นข้ออ้างหลีกหนีหลายต่อหลายสิ่งที่ต้องเผชิญนับจากนี้ หนึ่งคือพวกนักข่าวที่สร้างกระแสให้เรื่องอุบัติเหตุไม่เว้นวันตลอดเดือนแรก สองคือแรงกดดันจากต้นสังกัดว่าไม่ต้องการให้อพอลโลถูกยุบ หรือแม้แต่เพื่อนร่วมวงก็คาดหวังกับคำตอบของเขาไม่ต่างจากสื่ออื่น เพียงแต่ไม่ได้พูดออกมาทุกครั้งที่เจอกันก็เท่านั้น
อาณายังไม่ได้คิดเรื่องนี้อย่างจริงจัง เขายังนึกภาพไม่ออกด้วยซ้ำว่าอพอลโลที่ไม่มีสิบทิศจะเป็นอย่างไร
ชายหนุ่มหันไปปิดประตูบ้านให้เรียบร้อย จากนั้นจึงก้าวขึ้นรถของมือกลองประจำวงแต่โดยดี มือยกขึ้นขยับแว่นสายตา วันนี้เป็นวันแรกในรอบสามเดือนที่นักร้องนำอพอลโลถูกสั่งให้เข้าบริษัท ทั้งคอนเสิร์ตและงานแสดงซึ่งมีคิวยาวไปจนถึงช่วงต้นปีถูกยกเลิก อพอลโลเป็นวงที่งานชุกที่สุดในค่าย เมื่อเกิดผลกระทบขึ้นจึงสร้างความเสียหายให้บริษัทได้มากเช่นเดียวกัน
“เรื่องวง... ตัดสินใจหรือยัง” พายุถามเสียงเรียบ ส่วนอาณาส่ายศีรษะตอบตามความจริง
“ขอโทษนะ”
“ก็พอเข้าใจอยู่ แต่บริษัทคงอยากเร่งรัดเอาคำตอบจากนาย”
“อืม” อาณาครางตอบ รู้ดีว่ามนุษยธรรมกับธุรกิจ บางครั้งก็ถูกแยกออกจากกันอย่างสิ้นเชิง “พายุ”
“ว่าไง”
“ฉันสงสัยว่า การตายของสิบทิศจะเป็นฆาตกรรมจริงๆ”
พายุหักรถเข้าข้างทางแทบจะในทันที หันมองเพื่อนร่วมวงที่ปั้นหน้าเครียดแล้วหลุดพูดอะไรแปลกๆ เรื่องอุบัติเหตุออกมา อีกไม่ถึงสองกิโลเมตรข้างหน้าก็จะถึงบริษัทแล้ว พายุไม่อยากให้อาณาแสดงความหมกมุ่นกับเรื่องนี้ต่อหน้าป๋าเกียงหรือผู้บริหารคนไหนอีก ไหนๆ ตอนนี้คดีก็ใกล้จะจบแล้ว ฝั่งญาติผู้เสียชีวิตอย่างตระกูลพิชญเดชายอมรับข้อหาของสิบทิศและยินดีจ่ายค่าเสียหายให้โจทก์อย่างไม่มีอิดออด
“นายพูดแบบนี้อีกแล้ว รู้ไหมว่าบริษัทหงุดหงิดกับการที่ต้องพยายามปิดปากนักข่าวมากแค่ไหน เรื่องที่นายเมาหัวราน้ำในคืนเกิดเหตุแล้วยังพูดเรื่องรถสีขาวอะไรนั่น”
“คืนนั้นฉันไม่ได้เมา”
“อาณา” พายุว่าเสียงเข้ม “ไม่ใช่ว่าฉันไม่อยากเชื่อนะ แต่สิ่งที่นายพูดมันไม่มีหลักฐาน ขืนเอาแต่พูดลอยๆ แบบนี้มันจะเป็นผลเสียกับตัวนายเองแล้วก็อพอลโล”
“ถ้าสิ่งที่ฉันพูดไม่มีหลักฐาน อย่างนั้นสิ่งที่นายประวิทย์พูดก็ไม่น่าเชื่อเหมือนกันไม่ใช่หรือ”
เขาพยายามจะพูดแบบนี้ในชั้นศาล แต่ก็พบว่ามันฟังไม่ขึ้นเลยเมื่อฝั่งสิบทิศตกอยู่ในสถานะจำเลย และเขาก็เป็นเพียงพยานฝั่งจำเลยเท่านั้น คำให้การของอาณาช่วยสร้างความชอบธรรมให้การตายของสิบทิศไม่ได้เลยแม้แต่นิดเดียว
อุบัติเหตุครั้งนั้นทำให้เขาหมดสติไปสี่วัน พอเข้าวันที่ห้าก็มีเจ้าหน้าที่ตำรวจมาหาถึงห้องพักฟื้น การสอบปากคำในครั้งแรกเต็มไปด้วยความสับสนจากอาการช็อกและฤทธิ์ยากล่อมประสาท อาณาจึงไม่สามารถให้ข้อมูลเกี่ยวกับคดีได้เท่าที่ควร หากพอสัปดาห์ต่อมาเมื่ออาการคงที่ขึ้น ชายหนุ่มก็ได้รู้ถึงความหนักหนาสาหัสของรูปคดีในตอนนี้ดีกว่าใคร
คำให้การของเขาถูกลดความน่าเชื่อถือลงด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ อาณายอมรับว่าเขาดื่มไปเยอะ แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังมีสติรับรู้ทุกอย่างดีพอจะบอกได้ว่ามีรถยนต์ในที่เกิดเหตุถึงสามคัน หนึ่งคือคันสีขาวปริศนาที่ขับตัดหน้า ส่งผลให้สิบทิศจำต้องเบี่ยงหลบอย่างกะทันหัน ก่อนจะถูกรถของนายประวิทย์ซึ่งขับตามมาพุ่งเข้าชนทางด้านขวาในเวลาต่อมา
บนทางคู่ขนานลอยฟ้าไม่มีกล้องตรวจจับความเร็ว จึงทำให้ไม่มีภาพในที่เกิดเหตุมาประกอบสำนวนคดีของพนักงานสอบสวน กอปรกับคำให้การของนายประวิทย์ซึ่งเป็นผู้เสียหายที่ยืนยันว่าบนถนนไม่มีรถคันอื่นอยู่อีก รูปคดีถึงออกมาว่า สิบทิศขับรถโดยประมาทจึงเป็นเหตุให้ผู้อื่นบาดเจ็บ
เจ้าหน้าที่อยากให้คดีสิ้นสุด บริษัทอยากให้คดีสิ้นสุด ทุกคนอยากให้คดีสิ้นสุด
เว้นแต่นายอาณา ปารกุล
“ขอยืนยันคำเดิมว่าฉันอยากจะเชื่อนาย” คนตรงหน้ากล่าวตอบ อาณาแน่ใจว่าพายุรู้จักเขาดี “แต่แค่นี้มันไม่มีน้ำหนักอะไรเลย อะไรที่ทำให้นายคิดว่ามันเป็นการฆาตกรรม”
เขากลืนน้ำลายเหนียวหนืดลงคอ จนถึงตอนนี้ก็ยังจำกลิ่นน้ำหอมได้ราวกับมันติดอยู่ปลายจมูก แต่พอให้การกับทางตำรวจไปว่าเห็นเงาตะคุ่มชะโงกหน้าเข้ามาในรถ สิ่งที่ออกมาจากปากคนเมาเช่นเขาก็ถูกปัดตกไปอย่างรวดเร็ว ด้วยเพราะไม่สามารถยืนยันได้ว่าเป็นสิ่งที่เกิดขึ้นจริงหรือเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์กันแน่
อาณายอมสงบปากสงบคำจนกระทั่งพายุพามาถึงบริษัทในที่สุด ชายหนุ่มผิวแทนกดลิฟต์ไปยังชั้นสามสิบสาม ระหว่างนั้นยังพะวงอยู่กับนักร้องนำซึ่งปิดปากเงียบเหมือนอย่างสามเดือนที่ผ่านมา ทุกคนที่ไปศาลรู้ดีว่าอาณาไม่ยอมสลัดฝันร้ายคืนนั้นออกจากหัว และการจากไปพร้อมกับความผิดของมือกีตาร์ก็ไม่ใช่จุดจบที่สวยงามนัก ส่วนทางบริษัทได้พยายามเป็นอย่างยิ่งไม่ให้คำพูดไร้มูลของอาณาถูกเผยแพร่ออกไป
ผลการชันสูตรศพของสิบทิศพบว่ามีแอลกอฮอล์ในเลือดเกินกว่าที่กฎหมายกำหนด แม้จะแค่เล็กน้อยแต่ก็บิดเบือนความรู้สึกของประชาชนได้มากพอสมควร มิหนำซ้ำทุกคนที่อยู่ในนัดคืนนั้นก็ยืนยันได้ว่าคะยั้นคะยอให้สิบทิศดื่มจริงๆ พยานหลักฐานจึงเป็นเหมือนจุดเปลี่ยนบนชั้นศาลจนแม้แต่อาณายังต้องยอมจำนน
ประตูลิฟต์เปิดออก พาสองหนุ่มมาถึงชั้นสามสิบสามอันเป็นที่ตั้งของ มอร์มิวสิกเรคอร์ดส ค่ายเพลงใหญ่ในเครือบริษัทจีอีเอ็ม ซึ่งครองตลาดใหญ่ที่สุดในวงการเพลงภายในประเทศ แนวเพลงส่วนใหญ่ของมอร์มิวสิกนั้นเป็นร็อกและป็อปร็อก ทั้งยังมีศิลปินอันดับต้นๆ อยู่ในสังกัดมากมายจนจัดคอนเสิร์ตเฉพาะของค่ายได้ถึงปีละครั้ง ส่วนเจ้าของรายได้อันดับหนึ่งในช่วงสามปีหลังมานี้ย่อมเป็นใครไปไม่ได้เลย นอกเสียจาก อพอลโล วงป็อปร็อกชื่อดังซึ่งมีความหมายถึงเทพเจ้าแห่งดวงอาทิตย์และศิลปะการดนตรีนั่นเอง
เผ่าเพชรและกสินมาถึงก่อนแล้ว ทั้งสองกำลังนั่งคุยกับทีมงานหลักคนอื่นๆ อยู่ในห้องประชุมที่จัดเตรียมเอาไว้สำหรับการพูดคุยครั้งนี้ จากสีหน้าเคร่งเครียดของเผ่าเพชร อาณารู้ดีว่าอีกฝ่ายกังวลเรื่องที่เขาอาจจะขอยุติบทบาทการเป็นนักร้องนำของอพอลโล เพราะตั้งแต่ที่ได้เจอกันในโรงพยาบาลครั้งล่าสุด บทสนทนากับมือเบสของวงก็จบลงด้วยท่าทีผิดหวังและไม่ได้พูดคุยกันอีกเลย
“หายดีแล้วนะ?” เผ่าเพชรทักเขาคำแรก ส่วนฝั่งนักร้องนำแค่ยิ้มตอบ ก่อนจะทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้ท่ามกลางสายตาของทุกคนในห้องประชุม
ไม่นานนัก คุณพงษ์พัฒน์ ผู้บริหารค่ายมอร์มิวสิกเรคอร์ดส ควบด้วยตำแหน่งลูกชายคนโตของ พงษธร หรือ ป๋าเกียง ประธานบริษัทจีอีเอ็มก็มาถึง อาณาถูกถามไถ่เรื่องอาการแค่พอเป็นมารยาทเท่านั้น ทุกคนเห็นด้วยตาว่าเขาหายแล้ว ไม่มีเฝือกอ่อน บาดแผลตามเนื้อตัวหายเกือบสนิท รวมถึงท่าทางการเดินเหินก็ปกติดี
“ไม่รู้ว่าเร็วไปหรือเปล่า แต่เรื่องที่เราจะคุยกันหลักๆ ในวันนี้ก็คือทิศทางของอพอลโล... พายุ เผ่าเพชร อาณา ถึงทางค่ายจะลงความเห็นว่าควรหามือกีตาร์คนใหม่มาแทนสิบทิศแล้วทำวงต่อไป แต่การตัดสินใจหลักก็ขอยกให้เป็นของพวกคุณ” พงษ์พัฒน์ว่า ประสานสองมือไว้บนโต๊ะขณะไล่สายตามองศิลปินทั้งสามคนอย่างคาดหวัง หุ้นของจีอีเอ็มไม่ควรดิ่งลงไปมากกว่านี้
การเสียสมาชิกคนสำคัญเป็นเรื่องใหญ่ นอกจากสูญเสียความสมบูรณ์ของวงแล้วยังก่อให้เกิดผลกระทบทางใจอย่างใหญ่หลวงกับคนที่ยังอยู่ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง อาณา เพราะหากการคงอยู่ของสิบทิศเปรียบเสมือนเสาหลัก นักร้องนำก็คงเหมือนลายสลักที่เป็นภาพลักษณ์ของวง ต่อให้อีกสองคนดึงดันจะทำอพอลโลต่อก็ไม่แน่ว่าจะประสบความสำเร็จหรือไม่ แล้วยังต้องใช้เวลาค้นหานักร้องนำอีกหนึ่งปี สองปี หรือว่าหลายต่อหลายปีอย่างที่วงอื่นๆ ต้องเผชิญ
“ถ้าหากพวกคุณเลือกที่จะทำต่อ เราจะมาคุยเรื่องหาสมาชิกกัน แต่ถ้าผลออกมาว่าไม่ ก็คงต้องคุยเรื่องสัญญาที่เพิ่งต่อไปเมื่อปีที่แล้วว่าจะมีทางออกกับทั้งสองฝ่ายยังไงบ้าง”
อพอลโลทั้งสามยังนิ่งเงียบ ถึงแม้จะมีคำตอบในใจอยู่แล้ว แต่พายุและเผ่าเพชรกลับไม่กล้าตอบออกมาทันที แน่นอนว่าเจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของการตัดสินใจครั้งนี้ขึ้นอยู่กับองค์ประกอบหลักอย่างอาณา ถ้านักร้องนำบอกว่าไม่ สิ่งที่พวกเขาตั้งความหวังไว้ก็คงพังไม่เป็นท่า
“ทำต่อครับ”
“ไม่ทำครับ”
ทุกคนมองอาณาและเผ่าเพชรซึ่งโพล่งขึ้นพร้อมกัน พายุอ้าปากค้าง นึกไม่ถึงว่าคนที่ตอบไม่จะกลายเป็นมือเบสของวงไปได้ เผ่าเพชรเองก็เช่นเดียวกัน เขาหันมองอาณา นึกตกใจที่อีกคนตอบตรงกันข้ามกับความกลัวของคนอื่นๆ หน้าตาเฉย
“นายไม่อยากทำแล้วหรือ” ดวงตาใต้กรอบแว่นหันมองอีกหนึ่งสมาชิก เมื่อสองเดือนก่อน เผ่าเพชรยังยืนกรานว่าอยากจะทำอพอลโลต่อไปอยู่เลย แล้วทำไมตอนนี้ถึงได้ปฏิเสธต่อหน้าคุณพงษ์พัฒน์กันเล่า
“เพราะฉันคิดว่านายจะไม่ทำน่ะซี” เผ่าเพชรหัวเราะเหมือนคนน้ำตาจะไหล รีบหันไปแก้คำกับผู้บริหารทั้งเสียงลนลาน “สรุปว่าผมเอาด้วยครับ! อพอลโลจะยังทำเพลงต่อไป”
พายุถอนหายใจอย่างโล่งอก ทั้งที่เมื่อเกือบชั่วโมงก่อนหน้านี้อาณาเพิ่งจะตอบว่ายังไม่ได้ตัดสินใจแท้ๆ แถมเผ่าเพชรเองก็เครียดกับเรื่องนี้มานับตั้งแต่ที่เกิดอุบัติเหตุ อาจฟังดูเห็นแก่ตัวไปสักหน่อยที่ทุกคนยอมทิ้งสิบทิศ แต่อพอลโลก็เป็นชีวิตของพายุ เป็นชีวิตของเผ่าเพชร แล้วก็คงจะเป็นชีวิตของอาณาเหมือนกัน
“ผมไม่อยากให้สิ่งที่สิบทิศสร้างมาเสียเปล่า” อาณาอธิบายเหตุผล หรืออันที่จริงคงเป็นเพราะเขาพ่ายแพ้ต่อความมุ่งมั่นที่พร้อมเดินหน้าต่อของทุกคนในที่นี้ก็ได้
หากมีมือกีตาร์คนใหม่เข้ามา สิบทิศจะถูกลืมเลือนหรือเปล่า?
บรรดาคนในห้องประชุมต่างถอนหายใจอย่างโล่งอก พอดีกับที่เด็กฝึกงานนำกาแฟจากร้านในตึกชั้นล่างมาส่ง ทั้งเผ่าเพชรและพายุจึงดื่มมันราวกับนี่เป็นเครื่องดื่มแก้วที่อร่อยที่สุดในรอบหลายเดือน ผิดกับอาณาซึ่งยกคาปูชิโนร้อนขึ้นจิบ ตาสีเข้มฉายแววของสิ่งที่ครุ่นคิดในใจเพียงลำพัง
หากเสียสถานะของอพอลโล อาณาก็จะสูญเสียทุกสิ่ง แม้ว่าการร้องเพลงโดยไม่มีสิบทิศแล้วเป็นเรื่องยาก แต่เขาก็ยังฝืนทำต่อไปจนกว่าจะบรรลุเป้าหมาย
บาดแผลในใจของเขาไม่มีทางหาย -- ไม่มีวัน
ตราบใดที่ทุกคนยังเชื่อว่ามันเป็นแค่อุบัติเหตุ
-------------------------------------------
‘THE NEXT APOLLO’
ตามหาสมาชิกคนใหม่ของ อพอลโล
คุณสมบัติของผู้สมัคร
1. อายุ 20 ปีบริบูรณ์ขึ้นไป
2. เพศชาย
3. ไม่มีสัญญาผูกมัดกับสังกัดเพลงอื่น
4. อ่านเขียนภาษาไทยชัดเจน
5. ทักษะการเล่นกีตาร์ดีเยี่ยม
ขั้นตอนการสมัคร
1.เลือกเพลงที่ต้องการส่งออดิชั่นจากรายชื่อเพลงที่กำหนด โดยเป็นเพลงเร็ว 1 เพลง และเพลงช้า 1 เพลง
2. บันทึกวิดีโอการเล่นกีตาร์ พร้อมแนะนำตัวเองในแบบของคุณ ความยาวไม่เกิน 3 นาที
ช่องทางการส่ง ทางออนไลน์ อัพโหลดคลิปของคุณ ตั้งชื่อ AP และตามด้วยชื่อของคุณ แล้วส่งมาที่ http://faceboost.com/apolloband
สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติม โทร. 02-345-6789
ระยะเวลาการรับสมัคร 8 ต.ค. - 8 ธ.ค. 2560
โดยหลังจากหมดเขตการรับสมัครแล้ว ทางมอร์มิวสิกเรคอร์ดสจะทำการคัดเลือกผู้ผ่านรอบแรกจำนวน 10 คน เพื่อไปแข่งขันในรอบสุดท้าย ติดตามรายละเอียดได้ในเร็วๆ นี้
-------------------------------------------
“เฮ้ย อพอลโลหามือกีตาร์คนใหม่จริงๆ ด้วยว่ะ”
เสียงของแจ้โพล่งขึ้นระหว่างที่ทุกคนในวงทะเลดำกำลังพักเบรกหลังซ้อมมาถึงหนึ่งชั่วโมงเต็ม องศาชะงักมือที่กำลังเกากีตาร์ เหลือบสายตาขึ้นมองสมาชิกจริงๆ ของวงซึ่งกำลังนั่งออดูหน้าจอแมคบุ๊กอยู่ตรงมุมห้องซ้อมดนตรี
อพอลโลจัดการประกวดหามือกีตาร์คนใหม่ในลักษณะเกมแข่งขัน ท่ามกลางการโปรโมตและแรงสนับสนุนจากทางค่ายและแฟนคลับที่ไม่อยากสูญเสียศิลปินวงโปรดไป โดยการประกวดจะกินระยะเวลาทั้งสิ้นสี่เดือน คัดเลือกจากคนที่มีทักษะทางดนตรีดีพร้อมอยู่แล้ว การหามือกีตาร์ไม่ยากเหมือนอย่างฟรอนต์แมน ดังนั้นใครต่อใครจึงเชื่อว่าอัลบั้มที่ทำค้างไว้ของวงป็อปร็อกอันดับหนึ่งคงถูกปล่อยออกมาภายในปีหน้าอย่างแน่นอน
“โห โคตรโล่งเลยอะ คิดว่าจะยุบวงแล้วนะเนี่ย” เชอรี่แทบร้องกรี๊ด เธอเป็นแฟนคลับตัวยงของอาณา นักร้องนำเสียงทุ้มนุ่มที่มีภาพลักษณ์น่าหลงใหลคนนั้น และสิบทิศ มือกีตาร์ขวัญใจหญิงสาวครึ่งค่อนประเทศด้วยรูปลักษณ์นักดนตรีไฮโซ ลูกชายเพียงคนเดียวของเจ้าสัวแห่งพิชญเดชา ควบตำแหน่งเจ้าสัวน้อยของธุรกิจในเครือพิชญากรุ๊ปไปพร้อมกัน
จากข่าวการเสียชีวิตของสิบทิศในช่วงก่อน องศาเองก็เป็นหนึ่งในคนที่เชื่อว่าอาจถึงคราวจบสิ้นของอพอลโลแล้วจริงๆ ก็ได้ แต่แล้วอย่างไรทุนนิยมก็มาก่อนเสมอ อะไรที่ยังขายได้ ขาดอะไหล่ไปตัวหนึ่งก็แค่หาตัวใหม่เข้ามาเสียบ ไม่ใช่เรื่องยากอะไร
“ถ้าคนใหม่หล่อไม่ได้ครึ่งพี่สิบทิศนี่ฉันคงช้ำอะ” ผู้หญิงเพียงคนเดียวในที่นี้หัวเราะร่า ส่วนแจ้และบอย อีกสองสมาชิกของวงทะเลดำทำเป็นกลอกตาหมั่นไส้
“ก็เชียร์ไอ้องศาไปประกวดดิ จะได้สมใจมึงไง หล่อค่า เล่นกีตาร์เก่งค่า”
แจ้แกล้งแซวเสียงแหลม ได้ยินอย่างนั้นเชอรี่ก็ฟาดแขนเพื่อนร่วมวงเรียงตัวโทษฐานพูดจาไม่เข้าเรื่อง เธอหันมาทำท่าทางงกๆ เงิ่นๆ ใส่องศา พยายามคิดหาคำแก้ตัวดีๆ ไม่ให้ถูกมองแปลกประหลาดไปเสียก่อน
“พูดอะไรไร้สาระ จะเชียร์องศาทำไมล่ะ ถ้าไปจริงเดี๋ยวพี่แจ้ก็ต้องหามือกีตาร์ใหม่อีก” เชอรี่เถียงเสียงสูง
“โอ๊ย เรื่องเล็ก ถ้าองศามันไปจริงๆ กูจะเกณฑ์คนทั้งมหา’ลัยมาโหวตเลย”
“ว้าย เห็นเส้นนี้ไหม เฟรนด์โซนจ้า”
สองหนุ่มรุมแกล้งนักร้องสาว ถึงแรกๆ นั้นเชอรี่จะดูทีเล่นทีจริงเรื่ององศา แต่จับสังเกตดีๆ ก็พบว่าเป็นเพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ พอถูกจับได้ก็ยืนกรานว่าไม่อยากให้หนุ่มในฝันรู้ เพราะเธอรู้ดีว่าองศาไม่ได้คิดลงหลักปักหัวใจกับใครหน้าไหน ผู้ชายคนนี้แสดงออกว่าอยากสนใจแค่เรื่องตนเองเท่านั้น
“ถ้าจะมีใครเข้าไปแทนที่สิบทิศได้ กูว่าต้องหล่อก่อนเลยอันดับแรก” บอยเสริม
“นี่ไง กูเชียร์ไอ้องศาแล้วเนี่ย อีรี่จะได้ไม่โวยวายว่าใครจะมาแทนพี่สิบทิศของมัน”
ทั้งสองคนยังเอาแต่พูดหยอกเชอรี่กันไม่เลิก องศาชะงักกับคำพูดนั้นราวถูกตั้งระบบอัตโนมัติเอาไว้ เขารู้ว่าพี่แจ้กับบอยแค่ล้อเล่น และใครๆ ก็พูดกันเรื่องที่มือกีตาร์คนใหม่ของอพอลโลจะต้องกลายเป็นสิบทิศเบอร์สองอย่างช่วยไม่ได้ คนอื่นคงดีใจกับสถานะที่ถูกยกยอว่าเป็นอดีตมือกีตาร์คนนั้น แต่ไม่ใช่เขา -- ไม่ใช่แน่ๆ
ถ้าจะมีใครที่รู้ดีว่าการอยู่ใต้เงาของสิบทิศ พิชญเดชาเป็นอย่างไรแล้วล่ะก็...
“จะซ้อมต่อหรือยัง” องศาพูดขัดบรรยากาศที่มีแต่เรื่องของอพอลโล มือจัดการรวบผมหน้าม้าขึ้นมัดเป็นจุกเพื่อไม่ให้เปียกเหงื่อตรงหน้าผาก เขาอยากให้ชื่อของสิบทิศเงียบไปจากห้องนี้เสียที
พอได้ยินเสียงกีตาร์บ้าคลั่งของอีกฝั่ง แจ้ก็รีบลุกมาประจำที่หลังกลองชุด ส่วนบอยยกเบสขึ้นคล้องตัวอย่างงุนงง ไม่มีใครรู้ว่าองศาเป็นอะไร อาจจะอารมณ์เสียที่เชอรี่ชอบ หรือไม่ก็เกลียดอพอลโลเข้าไส้เพราะต้องเล่นเพลงของวงนี้แทบทุกคืน
วงทะเลดำซ้อมถึงสี่ทุ่มตามเวลาที่เช่าห้องซ้อมเอาไว้ องศาลาทุกคนแล้วขี่มอเตอร์ไซด์กลับบ้าน แวะซื้อข้าวไข่เจียวพริกซึ่งขายอยู่หลังมหาวิทยาลัย ตั้งใจว่าท้องอิ่มแล้วจะอาบน้ำเข้านอน เก็บแรงสำหรับงานที่ร้านกาแฟกะเช้า
ป่านนี้พิมพ์จันทร์คงเข้านอนไปแล้วซึ่งเป็นเรื่องดี เขาจงใจไม่ข้องเกี่ยวกับเธอมาตลอดสามเดือนนับตั้งแต่ที่ทำท่าว่าอยากปล่อยให้ตั้งครรภ์ ยิ่งวอแวเขาก็ยิ่งไม่อยู่บ้าน จนช่วงหลังมานี้เธอคงรู้ตัว ถึงได้ระวังท่าทีมากขึ้นเพราะกลัวว่าตนเองจะเป็นสาเหตุให้ผู้ชายที่รักหนีไปจริงๆ ใช่ ถ้าไม่ติดว่ามีแม่อยู่ที่นี่ องศาคงทำแบบนั้นไปแล้ว
เขาจอดมอเตอร์ไซด์อย่างคล่องแคล่ว จุดบุหรี่สูบมวนหนึ่งก่อนจะเดินหมุนกุญแจด้วยนิ้วแล้วใช้มันเปิดประตูบ้าน ตั้งแต่เล็กจนโต องศาไม่ชอบประตูเหล็กยืดฝืดๆ ของบ้านหลังนี้สักเท่าไรนัก เขาต้องออกแรงนิดหน่อยเพื่อขยับให้เลื่อนได้ ทว่า ชายหนุ่มกลับแทบล้มทั้งยืนเมื่อพบว่าไฟทุกดวงยังเปิดสว่าง ข้าวของทุกอย่างระเนระนาด ไม่ว่าจะเป็นโต๊ะ ตู้ ม้วนผ้า หรือแม้แต่จักรเย็บก็ยังมีร่องรอยถูกทำลาย
“นี่มันอะไร”
นางอังกาบสะดุ้งเมื่อเห็นลูกชายเพียงคนเดียว ส่วนพิมพ์จันทร์กำลังปาดน้ำตาอย่างเสียขวัญแต่ไม่กล้าพูดอะไรไปมากกว่านั้น ทั้งหมดนี้ชัดเจนว่ามีผู้บุกรุก แต่กับบ้านโทรมๆ แบบนี้ เชื่อได้ว่าคงไม่ใช่โจรป่าเถื่อนที่ไหนหรอก ยิ่งนางอังกาบจงใจปิดปากเงียบ ก้มหน้าก้มตาเก็บข้าวของให้เข้าที่โดยไม่ยอมตอบคำถามของเขาก็ยิ่งมีพิรุธ
“แม่ นี่มันอะไร” องศาขึ้นเสียงดังกว่าเดิม แน่ใจว่าคงมีเรื่องที่ตนไม่รู้อีกเป็นแน่
“ไม่มีอะไร” หญิงวัยกลางคนปดซึ่งๆ หน้า ทำเอาเขาหงุดหงิดยิ่งกว่าเก่า
“บ้านเละขนาดนี้ ทำไมยังบอกว่าไม่มีอะไรอีก” ชายหนุ่มตรงเข้าไปดึงร่างมารดาบังเกิดเกล้าขึ้น ก่อนจะพยุงกึ่งบังคับให้ไปนั่งบนเก้าอี้แล้วก้มลงช่วยพิมพ์จันทร์เก็บข้าวของเสียเอง
“เจ้าหนี้...” พิมพ์จันทร์กระซิบบอกทั้งน้ำตา “พวกมันมากันสามคน ทวงเงินจากน้าอังกาบ พอไม่มีให้ก็พังบ้านเป็นค่าเสียเวลาแล้วขู่ว่าจะมาอีก”
ได้ยินอย่างนั้นองศาก็หยัดตัวขึ้นยืนเต็มความสูง ลูบหน้าลูบตาแรงๆ เพื่อสกัดกลั้นอารมณ์เอาไว้ ดวงตาสีเข้มหันไปถลึงใส่ผู้เป็นมารดาจนนางอังกาบต้องเบือนหน้าหนี
“นี่แม่ไปกู้เงินมาอีกแล้วหรอ” เขาพยายามใจเย็น “เท่าไร”
“หกหมื่น”
องศาแลบลิ้นเลียริมฝีปาก หกหมื่นไม่ใช่เงินน้อยๆ เลยสำหรับฐานะของสองแม่ลูก “กู้มาทำอะไรนักหนา”
“ก็เอามาหมุน”
กล่องไม้ในมือถูกเขวี้ยงลงพื้นจนเกิดเสียงดัง องศาเสยเรือนผมสีดำขึ้นอย่างลวกๆ เดินงุ่นง่านไปมารอบบ้านจนแม้แต่พิมพ์จันทร์ก็ยังหวาดกลัว ยิ่งร้องไห้หนักกว่าเก่า “แล้วนี่กู้มาตั้งแต่เมื่อไร มันถึงได้มาพังบ้านเอาแบบนี้”
“เมื่อเดือนมีนา ตอนนั้นไอ้เล้งมันทวงเงินของมันสามหมื่น ก็เลยต้องเอาตรงนี้ไปใช้ก่อน ไม่งั้นมันจะแจ้งความ” นางอังกาบสารภาพ ตาที่เหม่อมองข้าวของบนพื้นเริ่มสั่นไหวด้วยน้ำตารื้นๆ
“หนี้ตรงนั้นมันแค่สามหมื่น แต่นี่แม่กู้มาตั้งหกหมื่น แล้วค่าเลี้ยงดูของบ้านใหญ่ที่เขาให้แม่ทุกเดือนๆ มันไม่พอใช้หรือไง ทำไมยังจะต้องไปกู้เพิ่มเรื่อยๆ แม่คิดบ้างไหมว่ามันอันตรายแค่ไหน” องศาเสียงอ่อนลงนิดหน่อยเมื่อเห็นน้ำตาของแม่ แต่เขาก็โกรธ -- โกรธจริงๆ ที่มีปัญหาเข้ามาในชีวิตสับปะรังเคไม่จบไม่สิ้น
“ค่าเลี้ยงดูมันมีที่ไหนกันล่ะ!” หญิงวัยกลางคนตวาดเสียงสั่น ราวกับท้อแท้ในชีวิตยากจนข้นแค้นแบบนี้เต็มทีแล้วเหมือนกัน “ตั้งแต่เจ้าสัวตาย พวกมันก็ไม่ได้ให้เงินฉันมานานแล้ว!”
“อะไรนะ...” เขานิ่งอึ้งไปเมื่อได้รู้ความจริง
“สิบทิศมันตัดเราทิ้งเหมือนหมูเหมือนหมา” นางอังกาบพูดทั้งน้ำตา “พอเจ้าสัวตายก็ไม่มีใครทำเหมือนว่าฉันกับแกยังอยู่ ขนาดโทรไปหา ทนายของมันยังไม่รับสายเลย แล้วแบบนี้แกคิดว่าแค่เงินค่าเย็บเสื้อผ้าพวกนี้จะพอกินหรือไง เดือนเดือนหนึ่งจ่ายค่าเช่าบ้านก็ไม่เหลือแล้ว”
หลังต้องเก็บข้าวของออกจากบ้านพิชญเดชาเมื่อสิบกว่าปีก่อนพร้อมเงินก้อนหนึ่ง เจ้าสัวจะคอยส่งค่าเลี้ยงดูมาให้เป็นประจำทุกเดือนเพื่อเป็นค่ากินอยู่และค่าเล่าเรียนขององศา นานทีปีหนก็จะยอมมาพบหน้าลูกในไส้คนนี้บ้างแล้วพาไปกินของอร่อยๆ ถึงเขาไม่รู้สึกว่ามีความผูกพันระหว่างตนเองกับพ่อบังเกิดเกล้ามากนัก แต่องศาก็เคยชอบการที่ตนเองถูกปฏิบัติเหมือนเป็นส่วนหนึ่งในพิชญเดชาอยู่บ้างเหมือนกัน
และถ้ามารดาบอกว่าไม่ได้ค่าเลี้ยงดูเหล่านั้นนับตั้งแต่เจ้าสัวตาย หมายความว่าบ้านของเขาถูกตัดขาดจากตระกูลใหญ่มาถึงห้าปีแล้วอย่างนั้นหรือ
ความจริงเหมือนค้อนหนักๆ ที่ทุบลงบนหัวอย่างไรอย่างนั้น
“แม่เรียกร้องอะไรกับพวกมันไม่ได้เพราะเราไม่มีหนังสงหนังสืออะไรเป็นหลักฐานว่าเจ้าสัวเคยให้”
นี่มันไม่ถูกต้อง ต่อให้ปฏิบัติกับเขาและแม่แย่แค่ไหน แต่พิชญเดชาก็ควรจะรับผิดชอบอะไรบ้างไม่ใช่หรือไง อย่างไรแม่ก็เคยเป็นเมียของเจ้าสัว อย่างไรเขาก็ใช้นามสกุลนี้อยู่แท้ๆ
“สิบทิศไม่ได้ให้อะไรเราเลย มันฉวยโอกาสตัดเราสองแม่ลูกทิ้งตั้งแต่ตอนนั้นยังไงล่ะ”
องศายังคงนิ่งเงียบ อยู่ดีๆ ก็นึกถึงภาพเหตุการณ์ในวัยเด็กขึ้นมาเสียอย่างนั้น เขาที่เป็นเพียงเด็กตัวน้อยวัยเจ็ดขวบ ก่อนหน้าจะถูกเฉดหัวออกจากบ้านพิชญเดชาถึงสองปี
“ไปเอามาจากไหน”
สิบทิศ พิชญเดชา ในวัยสิบสองปีหยุดยืนอยู่ตรงหน้า ก่อนจะแย่งเอาหุ่นยนต์โมเดลไปถือไว้ในมือด้วยสายตาเย็นชา เขาจำได้ดีว่าตนเองช่างไม่รู้ประสีประสาอะไรเลยถึงได้เอ่ยตอบไปตามตรงว่าสาวใช้เอามาให้ ด้วยเหตุผลว่าเป็นของที่คุณหนูสิบทิศโละทิ้งแล้ว
องศายินดีที่จะรับของเก่านั้นไว้ แล้วสิบทิศก็เขวี้ยงมันออกไปต่อหน้าต่อตาเขา
“ฉันไม่ได้ให้นายสักหน่อย” คุณชายของบ้านว่า “ทำไมถึงชอบแย่ง”
“ผมไม่ได้แย่งนะ ก็พี่อ้อยบอกว่าพี่สิบทิศจะทิ้งอยู่แล้ว” เด็กน้อยเถียงขาดใจ เขาเองก็เป็นลูกของพ่อ แต่นอกจากคนรับใช้ที่พอเกรงอกเกรงใจกันอยู่บ้างแล้ว กลับไม่มีสมาชิกคนไหนในพิชญเดชาเห็นหัวกันสักคน โดยเฉพาะคนคนนี้ที่ทำเหมือนจงเกลียดจงชังกันอย่างกับอะไรดี
“ถ้าไม่ได้แย่ง มันก็ต้องไปอยู่ในถังขยะสิ”
ถ้าไม่ได้แย่ง มันก็ต้องไปอยู่ในถังขยะสิ
ถ้าไม่ได้แย่ง มันก็ต้องไปอยู่ในถังขยะสิ
ถ้าไม่ได้แย่ง มันก็ต้องไปอยู่ในถังขยะสิ
องศากำหมัดแน่น ผ่านมาสิบสามปีแล้ว แต่ไม่มีวันใดที่เขาจะลืมเรื่องหุ่นยนต์ในวันนั้นได้เลย ในความทรงจำของชายหนุ่มนั้น สิบทิศในช่วงวัยเด็กจนถึงสิบสี่ปีช่างเลวร้าย เป็นคนสุดท้ายบนโลกที่เขาอยากจะเข้าใกล้ก็ว่าได้ เป็นคนที่ทำให้องศาไม่อยากกลับไปเหยียบพิชญเดชา ต่อให้ต้องตกระกำลำบากอยู่ข้างนอกนี้ในฐานะลูกไร้พ่อก็ตามที
‘สิ่งที่มันควรเป็นของของแก คนที่ยึดเอาไว้ก็ไม่อยู่แล้ว’
ไม่ใช่ว่าองศาไม่รู้สถานะของตนเอง ตั้งแต่เล็กจนโต เขาเข้าใจดีมาตลอดว่าถ้าไม่แย่งก็ไม่มีวันได้มา ต่อให้จะอยากได้สิ่งเหล่านั้นมากแค่ไหน ต่อให้ร้องขอก็ตาม แต่คนคนนั้นก็จงใจให้มันไปอยู่ในถังขยะดีกว่าอยู่ในมือของลูกเมียน้อยอยู่ดี
ทว่าตอนนี้
คนที่ยังอยู่บนโลกคือ องศา พิชญเดชา -- ไม่ใช่นายสิบทิศ
TBC
ร้อยองศา
(100°C)
เข่งสะพานปลา
( 4 )
น้องชายที่ไม่เคยมีอยู่จริง
หลังจากรายงานตัวในฐานะผู้เข้าแข่งขันเรียบร้อยแล้ว องศามีเวลาว่างอีกเป็นชั่วโมง
ชายหนุ่มขอตัวออกมาบริเวณลานจอดรถ ก่อนจะล้วงบุหรี่ขึ้นจุดสูบเพื่อคลายอาการประหม่า จริงอยู่ที่แรกเริ่มเดิมที องศาไม่ได้ตื่นเต้นกระสันอยากจะเป็นศิลปินจริงๆ สักเท่าไรนัก แต่กระนั้น จุดมุ่งหมายของเขาก็คือการเป็นเงาที่มีตัวตนขึ้นมาให้ได้ ดังนั้นทุกคนในงานแข่งขันนี้ รวมถึงกล้องจากสื่อมวลชนล้วนเป็นเครื่องมือสำคัญอย่างยิ่งยวด
การเข้าสู่บ้านพิชญเดชาไม่ใช่เรื่องง่าย หากเป็นนายองศาที่เดินดุ่มๆ เข้าไปเพื่อเรียกร้องทุกอย่างแล้ว แน่นอนว่าเขาต้องถูกเฉดหัวออกมาแล้วฝังกลบดินแบบไม่ได้เชิดหน้าชูตาอีก แต่กลับกัน ถ้าหากว่าสามารถทำตนเองให้อยู่ในการจับตามองของทุกคนได้ ถึงตอนนั้นแม้แต่พิชญเดชาก็จำต้องอ้าแขนรับเด็กผู้ชายไม่มีตัวตนคนนี้เท่านั้น
แล้วที่ยืนแบบไหนเล่าจะเหมาะสมไปกว่าตำแหน่งซึ่งเคยเป็นของสิบทิศ
เขาพ่นควันสีเทาให้ลอยคลุ้งออกไปในอากาศ ฆ่าเวลาโดยการคิดท่าทางระหว่างการแสดงไปเรื่อยเปื่อย เป็นครั้งแรกที่องศาพยายามมองหาความฉูดฉาดในตนเอง แต่เขาก็ต้องยอมแพ้ เพราะการเล่นกีตาร์จะต้องออกมาตลกแน่ๆ ถ้ามัวแต่คิดเรื่องไม่เป็นเรื่อง แค่ที่เตรียมตัวมาก็คงพอแล้ว
เขาอัดควันเข้าจนเต็มปอด ก่อนจะปล่อยให้ความฟุ้งซ่านล่องลอยออกไปอย่างไร้จุดหมาย
“ขอยืมไฟแช็กได้ไหมครับ”
องศาหันไปมองคนที่โผล่มายืนข้างๆ แบบไม่ให้สุ้มให้เสียง คิ้วเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อย แน่ใจว่าคุ้นหน้าตาอีกฝ่ายอย่างไรแปลกๆ
“หืม คุ้นหน้าคุณจัง” อ้อ ซิด วิเชียส*นั่นเอง
* ซิด วิเชียส นักดนตรีแนวพังก์ร็อกชาวอังกฤษ มีชื่อเสียงในฐานะอดีตสมาชิกคนสำคัญในตำแหน่งมือเบสและนักร้องนำของวงเซ็กซ์ พิสทอลส์
เขาให้คำตอบตนเองในหัว ส่วนซิดกำลังพยายามนึกว่าเคยเห็นเจ้าของไฟแช็กรูปร่างสูงโปร่งคนนี้จากที่ไหน องศากระเทาะแอลเอ็มสีแดงออกจากซองอีกมวนหนึ่ง แล้วปล่อยควันออกทางจมูกให้ไปผสมกับกลิ่นเย็นๆ ของมาร์ลโบโรแบล็กในมืออีกฝ่ายอย่างช้าๆ
“คุณ... มาแข่งกีตาร์ของอพอลโลใช่ไหมครับ” ซิดยังไม่ล้มเลิกการหาคำตอบ องศาจึงพยักหน้ารับ ได้ยินดังนั้นคนตรงหน้าก็ค่อยๆ จุดยิ้มมุมปาก “ผมนึกออกแล้ว คุณที่นามสกุลพิชญเดชานี่เอง”
ส่วนเขาก็นึกออกแล้วเหมือนกัน ผู้ชายคนนี้คือมือเบสของวงอพอลโล แต่ชื่ออะไรนั้นจำไม่ได้
“บังเอิญจริง” ซิดว่า “จะเสียมารยาทไหม ถ้าผมถามว่าคุณเกี่ยวข้องยังไงกับสิบทิศ”
“ผมเป็นน้องชายของสิบทิศ พิชญเดชาครับ”
องศาตัดสินใจพูดออกไปแล้ว
เขารู้ว่านับจากนี้ ชีวิตจะเปลี่ยนแปลงไปเมื่อสถานะบุตรชายของเจ้าสัวแห่งพิชญเดชาถูกเปิดเผยต่อสื่อมวลชน องศาไม่เคยมีตัวตนมาก่อน ไม่แม้กระทั่งจะมีโอกาสได้ป่าวประกาศนามสกุลของตนเองออกไปอย่างภาคภูมิ เพียงเพราะเขาเป็นแค่วัยรุ่นชายคนหนึ่งที่ทำงานตัวเป็นเกลียว และไม่กล้าศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยปิดเพราะต้องหาเงินอยู่เรื่อยๆ เขาที่จมปลักอยู่กับความสิ้นหวัง หดหู่ เฉยชาต่อโชคชะตาและโลกใบนี้ตราบที่ทุกอย่างยังดำเนินไปได้ราบรื่น
เขาเคยหวังให้มีใครสักคนมาปลดปล่อยตนเองจากการเป็นเงาของพิชญเดชา แต่รอแล้วรอเล่า สิบกว่าปีที่ผ่านมาก็ไม่เคยมีแสงแห่งความหวังเกิดขึ้นเลย แต่วันนี้เขาคิดปลดแอกตนเอง องศาควรจะมีทุกอย่างที่สิบทิศมี ได้รับทุกอย่างที่สิบทิศเคยรับ ใช่ ทุกอย่าง — ทุกอย่างเลยที่เขาอยากจะแย่งชิงกลับมาให้สมกับความไม่ยุติธรรมที่ได้รับ
“น้องชายของสิบทิศ?” พิธีกรมีน้ำเสียงตกใจไม่แพ้กัน ถึงอย่างนั้นก็จำเป็นต้องรักษาสถานการณ์เอาไว้ “ว้าว เซอร์ไพรส์มากๆ เลยครับที่เรามีน้องชายของสิบทิศมาร่วมแข่งขันในเวทีนี้ด้วย”
“ดูๆ ไปก็หน้าคล้ายสิบทิศจริงๆ ด้วย” นัชชาเอนตัวมากระซิบกระซาบกับเผ่าเพชร แต่พายุและอาณาก็ได้ยินเช่นกัน
“ไหนว่าสิบทิศมันไม่มีพี่น้อง” พายุอึ้งไปจริงๆ เพราะตอนที่สิบทิศตอบเต็มปากเต็มคำว่าเป็นลูกชายเพียงคนเดียวนั้น เขาก็อยู่ฟังด้วย แต่คนอย่างหมอนั่นจะโกหกเรื่องแบบนี้ไปทำไมกัน
“...” อาณานิ่งเงียบ พินิจพิเคราะห์นายองศาซึ่งยืนอยู่บนเวทีอย่างแคลงใจ เขาไม่ชอบรอยยิ้มที่อีกฝ่ายแสดงออกมาสักเท่าไร มันดูเสแสร้ง ไม่จริงใจ เพราะแววตาของอีกฝ่ายไม่ได้ยิ้มไปด้วยเลย
หลังจากนั้น ฝีมือกีตาร์ของผู้เข้าแข่งขันเบอร์เก้าได้เป็นที่ประจักษ์ต่อสายตาคนในฮอลล์
เสร็จสิ้นการแข่งขันแล้ว ผลคะแนนถูกส่งไปรวบรวมที่ทีมงานของมอร์มิวสิกเรคอร์ดส ระหว่างนั้นบนเวทีจะมีมินิคอนเสิร์ตจากศิลปินในค่ายชูโรงไว้ให้ขณะที่ทุกคนเข้าประชุมเพื่อสรุปผล เมื่อวัดจากคะแนนอย่างเดียวแล้ว ผู้ที่น่าจะได้เข้ามาแทนที่สิบทิศก็คือเบอร์ห้า ซึ่งมีฝีไม้ลายมือโดดเด่นระดับมืออาชีพ ทว่าความสนใจของทุกคนกลับเทไปให้องศา ผู้ที่ป่าวประกาศกลางเวทีว่าตนมีสถานะเกี่ยวข้องอย่างไรกับอดีตมือกีตาร์
“ถ้าเราเลือกองศา เราก็จะได้กระแสมา” นัชชาเสนอในฐานะหัวหน้าฝ่ายการตลาด
“อีกอย่าง องศาอะไรนี่ก็หล่อด้วย มันมีผลต่อกลุ่มแฟนคลับนะ” ทีมการตลาดคนอื่นๆ ว่า จริงอยู่ว่าองศา พิชญเดชาแพ้ผู้เข้าแข่งขันเบอร์ห้าไปสองคะแนนทางด้านทักษะ แต่องค์ประกอบที่เหลือของผู้ชายคนนั้นมีค่ามากกว่าสองคะแนนมากทีเดียว
อาณาเข้าใจวิธีคิดของทางค่าย ทั้งเขายังเข้าใจด้วยว่านี่ไม่ใช่การแข่งขันเพื่อหาเหรียญทองหรือโล่รางวัล ดังนั้นมันจึงไม่ขึ้นอยู่กับผลคะแนนอย่างซื่อตรงนัก สิ่งที่ทุกคนพูดมามีเหตุผล คนกว่าครึ่งลงคะแนนเสียงว่าให้ใช้น้องชายมาเป็นเงาของคนพี่ต่อไป องศามีมูลค่าทางการตลาดสูง อย่างไรเสียอพอลโลก็เป็นวงที่มีกลุ่มแฟนคลับเหนียวแน่น ดังนั้นการเสียสิบทิศซึ่งเป็นคะแนนนิยมอันดับต้นๆ ไปย่อมส่งผลกับยอดขายอย่างมหาศาล
‘ผมเป็นน้องชายของสิบทิศ พิชญเดชาครับ’
เขารู้สึกแปลกๆ ตั้งแต่ที่ได้ยินประโยคนั้น หัวใจพลันเต้นระรัวขึ้นมาอย่างหยุดไม่อยู่ อาณาถูกคุกคามด้วยแรงสั่นสะเทือนจากคืนอุบัติเหตุอีกครั้ง เขาหายใจไม่ทั่วท้อง ทั้งริมฝีปากและลำคอแห้งผาก พายุที่สังเกตเห็นจึงรีบยื่นขวดน้ำเปล่าให้ อพอลโลยังต้องขึ้นแสดงท้ายรายการอีกสี่เพลง และถ้าอาณาไม่พร้อมสำหรับการแสดงครั้งแรกในรอบครึ่งปี ทุกอย่างจะล่มไม่เป็นท่า
“นายโอเคไหม?” พายุกระซิบถาม ปล่อยให้ทุกคนลงความเห็นเรื่องมือกีตาร์คนใหม่ต่อไป
อาณาพยักหน้ารับแบบส่งๆ เขากระดกน้ำเปล่าลงคออึกใหญ่ พยายามสงบหัวใจที่เต้นครึกโครมให้สงบลงในเวลาอันสั้น การฝันร้ายทั้งที่ยังตื่นทำให้รู้สึกแย่ กรอบสายตานองไปด้วยสีแดงของเลือด แล้วก็คล้ายจะได้กลิ่นเครื่องยนต์ไหม้เต็มสองจมูกจนอยากสำลักออกมา
นักร้องนำผุดลุกขึ้นยืนจนเสียงเก้าอี้เลื่อนดังเสียดหู มือขาวยกขึ้นปรามพายุไม่ให้ตามมาด้วย ท้ายแล้วหัวหน้าวงคนใหม่จึงต้องทำหน้าที่ส่งยิ้มแห้งๆ ในที่ประชุม กลบเกลื่อนว่าการที่อาณาลุกหนีออกไปกลางครันเป็นเรื่องช่วยไม่ได้จริงๆ
“เขาอยากเข้าห้องน้ำน่ะครับ”
อาณามาเข้าห้องน้ำจริงอย่างที่พายุอ้าง เพียงแต่ยังไม่ทันจะถึงจุดหมาย ชายหนุ่มก็ต้องยืนคว่ำหน้ากับกำแพง สูดลมหายใจลึกเท่าที่จะทำได้เพื่อลดทอนอาการซึ่งกลายเป็นผลกระทบจากฝันร้ายในคืนนั้น ไม่รู้ว่าทำไมอยู่ดีๆ มันถึงเกิดขึ้นอีก เพราะคนที่อ้างตัวว่าเป็นน้องชายของสิบทิศ หรือแค่เพราะนายองศานั้นให้ความรู้สึกคล้ายคลึงกับอดีตมือกีตาร์จนน่าขนลุกจริงๆ อย่างที่คนอื่นว่า
เขารู้สึกมวนท้อง ลมหายใจติดขัด แต่ก็ไม่รู้จะขจัดอาการเหล่านี้ออกไปอย่างไรดี ปล่อยไว้สักพักคงจะหายเองเหมือนอย่างที่ผ่านมากระมัง
บริเวณนี้ไม่มีทีมงานของออแกไนซ์อยู่เลย คงเป็นเพราะทุกคนกำลังง่วนอยู่กับมินิคอนเสิร์ตและดูแลผู้เข้าแข่งขันซึ่งรอผลการตัดสินอยู่หลังเวที นี่นับว่าเป็นความโชคดี การมีใครมาเห็นนักร้องนำของอพอลโลอยู่ในสภาพเช่นนี้คงไม่สู้ดีสักเท่าไรนัก
เขาพยายามยืนตรง แต่ร่างกายกลับไม่เป็นไปอย่างที่คิด ก่อนหน้าจะเซถลาไปอีกทาง ใครบางคนก็คว้าเข้าที่ต้นแขนและกลายเป็นหลักยึดของชายหนุ่มได้ทันท่วงที
“เป็นอะไรหรือเปล่า ผมเห็นคุณยืนโงนเงนมาสักพักแล้ว”
อาณาเบิกตาโพลงเมื่อหันไปเห็นผู้หยิบยื่นความช่วยเหลือ
“ขอบคุณครับ” นักร้องนำบอกปัด ดึงแขนออกจากการกอบกุมของคนแปลกหน้าอย่างสุภาพ ถึงแม้ว่าอาการมวนท้องจะยิ่งก่อตัวรุนแรงขึ้นกว่าเก่าก็ตาม “ผมไม่เป็นอะไร”
อีกฝ่ายหรี่ตาลงเล็กน้อยเมื่อภาพที่เห็นช่างตรงกันข้ามกับคำตอบ แต่ถึงอย่างนั้นก็ไม่ได้เซ้าซี้ต่อไปให้มากความ ร่างสูงโปร่งเดินสวนนักร้องนำแห่งวงอพอลโลไปทันทีที่ถูกปฏิเสธ การบังเอิญพบกันในคราวนี้คงผ่านเลยไปเหมือนมันไม่เคยเกิดขึ้น ถ้าไม่เพียงแต่เสียงทุ้มนุ่มของอาณาจะรั้งเรียกเอาไว้เสียก่อน
“เดี๋ยวครับ”
นายองศา พิชญเดชาชะงักฝีเท้า หันมาหาอาณาทั้งที่สองมือยังซุกอยู่ในกระเป๋าเสื้อแจ็กเก็ต ใบหน้าระยะใกล้ขององศายิ่งทำให้อาณาจุกเสียดในอก ถึงจะดูคล้ายสิบทิศราวถูกหล่อด้วยพิมพ์ที่ใกล้เคียง ทว่าทั้งสีหน้า แววตา แม้แต่สุ้มเสียงยามเปล่งผ่านริมฝีปากกลับแบ่งแยกได้ชัดเจนว่าเป็นคนละคน
“คุณ...” อาณากลืนน้ำลายลงคอ “เป็นน้องชายของสิบทิศจริงๆ หรือ”
“...”
“คือ... สิบทิศไม่เคยพูดถึงคุณมาก่อน” เขาพูดไปตามตรง หวังใจว่าสถานะของคนตรงหน้าจะช่วยชักนำตนเองเข้าสู่ปริศนาการตายของสิบทิศได้ไม่มากก็น้อย อาณาจำได้ว่าไม่เห็นองศาในงานศพ ทำไมคนคนนี้ถึงปรากฏตัวหลังจากผ่านมาแล้วถึงครึ่งปี มิหนำซ้ำยังเข้าร่วมแข่งขันชิงตำแหน่งมือกีตาร์ซึ่งเคยเป็นของพี่ชาย จะด้วยเหตุผลอะไรมันก็แปลกทั้งนั้น
“ครับ” องศาคลี่รอยยิ้มเป็นมิตร “พ่อของผมคือสิปภาค พิชญเดชา”
“ขอโทษครับ ผมไม่ได้มีเจตนาไม่ดี” พอได้รับคำตอบชัดถ้อยชัดคำแล้ว อาณาก็รู้ตัวว่าเขาเสียมารยาทเกินไป “เพียงแต่สิบทิศไม่เคยบอกว่ามี—”
“มีเรื่องที่จะถามแค่นี้ใช่ไหมครับ”
คนตรงหน้าตัดบทเสียงเรียบ ทำให้สิ่งที่นักร้องนำตั้งใจจะพูดถูกกลืนหายลงลำคอทั้งอย่างนั้น อีกแล้ว... คนคนนี้เหยียดริมฝีปากเป็นรอยยิ้มทั้งแววตาเหมือนตอนอยู่บนเวทีไม่มีผิด
“ผมขอตัวก่อนนะครับ”
อาณาจำต้องปล่อยให้อีกฝ่ายเดินจากไปอย่างปฏิเสธไม่ได้ ทั้งคู่พูดกันน้อยมาก น้อยกว่าที่เขาหวังเอาไว้ระหว่างรอให้วันนี้มาถึงเสียอีก ใจอยากจะโพล่งถามให้รู้แล้วรู้รอดด้วยซ้ำว่าการตายของสิบทิศเป็นฆาตกรรมและองศารู้อะไรเกี่ยวกับเรื่องนี้บ้าง แต่มันก็เป็นแค่ความคิดชั่ววูบที่ไม่อาจเกิดขึ้นได้
เหตุผลที่อาณายอมเก็บเงียบเรื่องนี้มาตลอดห้าเดือนก็เพราะรู้ว่ามันอันตราย การปากสว่างโดยไม่มีหลักฐานก็มีแต่จะชักนำภัยมาสู่ตัวเท่านั้น
ใครกัน — ใครที่อยากจะฆ่าสิบทิศใจแทบขาด
อาณาดื่มน้ำจากขวดก่อนจะวอร์มเสียงเป็นครั้งสุดท้ายแล้วเดินขึ้นเวที เขามีโอกาสได้ร้องเพลงแค่ไม่กี่ครั้งหลังจากอุบัติเหตุในคืนนั้น แต่วันนี้กลับต้องแสดงถึงสี่เพลง โดยเริ่มจากซิงเกิลล่าสุดของอพอลโลเพื่อเป็นการต้อนรับเหล่าแฟนคลับที่มารอดู และประกาศสิ่งที่เป็นนัยยะสำคัญอย่างการกลับมาของวงอันดับหนึ่งในประเทศตอนนี้
ตามคาดว่าตำแหน่งมือกีตาร์คนต่อไปตกเป็นขององศา พิชญเดชา สร้างเสียงฮือฮาและกระแสมากมายตามที่ฝ่ายการตลาดตั้งใจเอาไว้ หัวข้อข่าวถูกเขียนถึงการที่น้องชายสืบทอดความฝันของพี่ชาย รูปลักษณ์หล่อเหลา หรือแม้แต่อนาคตที่ถูกโรยกลีบกุหลาบเอาไว้ท่ามกลางการจับตามองของทุกคน
เขาเหลือบสายตามองคนที่ยืนแทนที่ตำแหน่งเดิมของสิบทิศ นายองศานี่รู้งานใช่ย่อย ทั้งที่ก่อนหน้านี้ออกจะดูขาดเกินแบบแปลกๆ แต่ตอนนี้อีกฝ่ายกลับฉีกยิ้มกว้าง โบกมือเบาๆ ให้กลุ่มผู้ชมแล้วค่อยตั้งท่ากับกีตาร์ รอจนกระทั่งเสียงเคาะไม้กลองให้จังหวะดังขึ้น คอร์ดเอไมเนอร์จึงเริ่มบรรเลง
บทเพลงแรกของอพอลโลรุ่นที่สอง
“เพียงได้มีเธอ ไม่สนใครคนอื่นแล้ว... ขอแค่มีเธอ อยู่ในใจก็พอแล้ว...”
ทั้งฮอลล์เงียบสนิท เป็นสิ่งยืนยันว่าสิ่งที่แฟนๆ คิดถึงยิ่งกว่าสิ่งอื่นใดก็คือเสียงร้องทรงสเน่ห์ของอาณา ปารกุล นักร้องนำผู้หลบซ่อนตนเองจากสื่อมาตลอดห้าเดือนเต็ม ไม่มีใครรู้ว่าอาณาเป็นอย่างไรบ้าง บาดแผลทางกายภาพหายดีหรือยัง แล้วบาดแผลทางใจเล่าถูกรักษาบ้างไหม เสียงร้องทุ้มนุ่มอาจจะแกว่งไปนิดหน่อยในช่วงต้นเพลง แต่แล้วมันก็กลับมาคงที่ ปีนบันไดของดนตรีขึ้นสู่ท่อนฮุคได้อย่างสง่างาม
“เศษส่วนแห่งความรักที่เธอแบ่งมาให้ฉัน ยังคงคิดดีใจถึงรู้ว่าไม่เต็ม
เศษส่วนแห่งความรักที่เธอมอบมาให้ฉัน แม้เธอไม่คิดไกลก็รักเธออยู่ดี...”
เริ่มมีเสียงร้องตามคลอๆ แล้ว อีกทั้งบรรยากาศด้านล่างเวทีก็มีชีวิตชีวาขึ้นกว่าเดิมเมื่ออาณาทุ่มให้กับการแสดงอย่างเต็มที่เหมือนเมื่อก่อน เขาไม่จำเป็นต้องกลัวอะไรอีกแล้ว เวทีนี้คือของอพอลโล และไมค์ตัวนี้ก็คืออาวุธที่เทพเจ้าแห่งการดนตรีจะใช้กราดยิงใส่ทุกคน
“เท่านี้ฉันพอใจ อยู่กับรักที่ไม่เต็ม...”
โซโล่กีตาร์คือช่วงปล่อยของ แล้วก็เป็นบทพิสูจน์ว่ามือกีตาร์ของอพอลโลสามารถทำมันได้ดีสมตำแหน่งราชาคนใหม่แห่งวงการร็อกเมืองไทยแค่ไหน อาณาควงขาตั้งไมค์ เคาะเท้า มอบแอร์ไทม์ให้สมาชิกวงก่อนจะใช้สองมือจับไมค์ขึ้นทวงบัลลังก์อีกครั้ง ผู้ชมส่งเสียงเชียร์ไปกับเพลงดังสนั่น
“เศษส่วนแห่งความรักที่เธอมอบมาให้ฉัน แม้เธอไม่คิดไกลก็รักเธออยู่ดี
เท่านี้ฉันพอใจ อยู่กับรักที่ไม่เต็ม”
จบท่อนร้องสุดท้ายของเพลงแล้ว อาณาหันไปยังมือกีตาร์เพื่อชื่นชมสิบทิศในช่วงปิดบทเพลง
ทว่า เขากลับไม่พบมือกีตาร์ผู้เป็นทุกสิ่งทุกอย่างของตนอีกต่อไป
“...” นักร้องนำนิ่งค้าง ชั่วขณะที่ไม่สามารถประมวลผลได้ว่าเหตุใด สิบทิศ พิชญเดชาจึงไม่ปรากฏตัวอยู่บนเวทีของอพอลโล
หายไปไหน...?
สิบทิศ
เสียงดนตรีเงียบลงแล้ว องศาค่อยๆ เงยหน้าขึ้นจากการดำดิ่งในอารมณ์ไปชั่วขณะ หากสิ่งแรกที่เขาเห็นก็คือสีหน้าแปลกๆ ของนักร้องนำซึ่งหันมามอง ดวงตากลมโตของอาณาราวกับสะท้อนภาพของบางสิ่งที่ไม่ได้อยู่ตรงนี้ คล้ายว่ามองไม่เห็นเขา ไม่เห็นนายองศาในฐานะมือกีตาร์คนใหม่ของวงอย่างที่เรียกมันว่าเพลงเปิดตัว
เหงื่อจากหน้าผากไหลลงจนเข้าดวงตา ทำให้ภาพตรงหน้าพร่าเลื่อนไปชั่วขณะ เมื่อนั้น เสียงทุ้มจากใครบางคนที่แสนคุ้นเคยก็ดังกระซิบข้างหู บอกเล่าสิ่งที่มีแค่องศา พิชญเดชาเท่านั้นจึงจะเข้าใจ
‘นายแทนที่ฉันไม่ได้หรอก ไม่มีวัน’
องศาหลับตาลง คล้ายลมหายใจขาดห้วงไปชั่วขณะ ครั้นเงยขึ้นอีกครั้งก็พบว่านักร้องนำได้หันไปพูดคุยกับผู้ชมถึงเพลงที่เพิ่งผ่านพ้นไปแล้ว แต่สายตาเมื่อครู่นี้คืออะไรกัน สายตาที่มองผ่านไปราวกับเขาเป็นเพียงแค่เงาตกทอดบนเวทีนี้เท่านั้น
ริมฝีปากได้รูปขององศาค่อยๆ ฉีกออกเป็นรอยยิ้มกว้าง บุคลิกแห่งผู้ชนะที่บรรจงสรรสร้างขึ้นมาสำหรับจุดยืนต่อหน้ามวลชนถูกแสดงออกอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ฝูงชนส่งเสียงทักทายกลับอพอลโล รวมถึงองศาที่ถูกนับรวมเข้าไปใหม่ เขาถูกยอมรับอย่างง่ายดาย
— ทั้งในฐานะมือกีตาร์แห่งอพอลโล และในฐานะของพิชญเดชา
‘ฉันไม่ได้ให้นายสักหน่อย ทำไมถึงชอบแย่ง’
บางครั้ง ความชอบธรรมมันก็ต้องใช้การแย่งชิงมา
นายสอนฉันเอง สิบทิศ
TBC