ตอนพิเศษ ผมพะอิกไม่ใช่นายท่าน
:hao3:
“ เมี้ยววว แง่วววว อ๊ะ นี่เรายังไม่ตายรึ ”
พะอิกค่อยๆลืมตาขึ้นเขารู้สึกแปลกๆ ดูตัวเขาใหญ่ขึ้นมามากกว่าปกติมาก
เขามองไปที่สองขาข้างหน้าตัวเองก่อนจะมองไปรอบๆตัวด้วยความงง สับสน
“ เกิดอะไรขึ้น นี่มันนายท่านนิ แล้วเราทำไมเป็นนายท่านได้ แล้วยัง เมี้ยววว แง่ววว”
“ เอื้อ แมวมึงเป็นอะไรไม่รู้ สะบัดหัวไปมาจนคอจะหลุดแล้ว มาดูเร็ว”
“ เสียงเจ้าตัวโตนิ เมี้ยววว ม่าวว พะอิกไม่เข้าใจ”
เขามองไปที่คนตัวโตที่นั่งอยู่ข้างๆเขาบนโซฟา
ได้ยินเสียงฝีเท้าของตัวขาววิ่งมา แล้วตัวเขาก็ถูกอุ่มขึ้นไปอยู่ระดับหน้าของตัวขาว
เราสบตากัน พะอิกไม่เคยเห็นตัวขาวมุมนี้มาก่อน ตัวขาวน่ารัก
มือที่สัมผัสรอบตัวกันก็นุ่มมาก แม้ว่านายท่านจะขนดกและยาวมากแต่พะอิกก็รู้สึกได้มือตัวขาวนุ่มนิ่ม อยากจะคลอเคลียอยู่ใกล้ๆ
“ ตะ ตัวขาว ตัวขาวของพะอิก ม่าวววว”
พะอิกร้องเรียกออกไปด้วยความปริ่มในอกมากๆ จนน้ำตาซึม
“ นายท่านร้องไห้ทำไมครับ โอ๋นะ เป็นอะไรไหนบอกเอื้อหน่อย”
“ นายท่านพูดได้ที่ไหนละ มีแต่ร้องเมี้ยวว เมี้ยววว ”
พะอิกไม่สนใจเสียงของตัวโตแล้ว เพราะเขาถูกตัวขาวกอด พะอิกก็อยากกอดตัวขาว
เขาเลื้อยตัวไปซบบนไหล่แขนกอดรอบคอตัวขาวไว้แน่น
“ เดี๋ยวเถอะ แมวผี จะสมสู่กับเมียกูหรือไง”
พะอิกถูกตัวโตอุ้มออกไปจากตัวขาว เขาไม่ชอบตัวโต ตัวโต ชอบรังแกตัวขาว ชอบทำให้ตัวขาวกลายเป็นตัวแดงๆ
เขาไม่ชอบเลยดิ้นๆจนหลุดไปบนโซฟา
พะอิกกำลังจะเตรียมสู้แต่เขาหน้ามืดก่อนเวียนหัวจนนั่งไม่นิ่ง ปวดตึบๆขึ้นมาที่รอบหัวตัวทั้งตัวไหลไปตามโซฟา เหมือนเขากลายเป็นของเหลว
“ ตัวขาวช่วยด้วย เมี้ยวว ง่าววว ง่าวว”
“ นายท่าน มึงไปเตรียมรถกูจะพานายท่านไปหาหมอ”
พะอิกพยายามหลี่ม่านตามอง เขาเหมือนเห็นนายท่านแวบๆไปมาระหว่างตัวเขาเอง ได้ยินเสียงร้องของนายท่าน แวบออกมาจนสุดท้ายก็กลับเข้าไปในตัวเขาพร้อมกับพะอิกที่หมดสติไป
///////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////////
“ น้องเป็นไงบ้างครับหมด”
“ ไม่เป็นอะไรนะครับ ทุกอย่างปกติดี”
“ แน่ใจนะหมด อยู่ดีมันก็หลับกลางอากาศไปเลย”
“ แน่ใจครับ ความจริงน้องกลับบ้านได้เลย แต่ถ้าคุณเอื้อจะให้น้องอยู่ดูอาการก่อนสักคืนก็ได้นะครับ”
“ เมี้ยววว ง่าววว ตัวขาวว !!” พะอิกตกใจมากที่เขาตื่นมาแล้วเจอหน้าตัวขาวอยู่ใกล้เขามาก ๆ
นี่ตัวขาวเอาเขามานอนด้วย พะอิกปลื้มใจ เขากำลังจะเอาหน้าขนๆของนายท่านไปคลอเคลียตัวขาว
แต่เขากลับกลิ่งคลุกๆกลับหลังออกไปห่างมากเกือบตกเตียง
ไอ้ตัวตัวผลักเขาแล้วมันก็ดึงตัวหอมให้หันไปหาตัวเองกอดแล้วซุกไปที่ซอกคอขาวนั้น พะอิกจะไม่ทน
“ แขว่งงงงง แม่ววว ”
“ จะสู้เหรอมาเลย ” เจ้าตัวโตมองเขาแล้วพูดขึ้นเบาๆ แต่หูนายท่านดีมาก เขาได้ยินมันชัดแจ๋ว
เจ้าตัวโตกำลังเลียหูตัวขาว กำลังจะกลืนกิน พะอิกจะช่วยตัวขาวเอง
เดินเข้าไปใกล้เพียงนิดก็โดนตัวโตผลักออก พะอิกโมโห
“ กำลังจะทำให้ตัวขาวกลายเป็นตัวแดงๆอีกแล้วใช่ไหม เมี้ยววว ถึงพะอิกจะชอบฟังเสียงตัวขาวตอนพูดไม่รู้เรื่องมากก็เถอะ แต่พะอิกไม่ยอมให้ตัวโตรังแกตัวขาวหรอก แม่วววว แง่วววว”
“ มึงจะเคลมเมียกูจริงๆใช่ไหม แมวผี เป็นแมวก็อยู่ส่วนแมวสิวะ แต่ก่อนไม่เห็นมายุ่ง”
เจ้าตัวโตพูดไปหยักคิ้วใส่พะอิกไป มือนั่นเลื้อยเข้าไปในเสื้อตัวขาวแล้ว
ปากที่เคยเลียหูตัวขาวก็ เลียไปทั่วคอแล้ว ตัวขาวทำไมไม่ตื่น หลังตัวขาวยังมีรอยช้ำๆ อยู่เลยไม่ต้องบอกก็รู้มันเป็นฝีมือเจ้าตัวโตนั่นแหละ
เสื้อยืดย่วยๆของตัวขาวถูกถอดออกไปสำเร็จ
“ ได้ แล้วเราจะได้เห็นดีกันเจ้าตัวโต เมี้ยวววว ”
พะอิกตั้งกาจแล้วกระโดดเข้าใส่หน้าเจ้าตัวโตเต็มแรงจน ตัวโตชะงักไปจังหวะหนึ่ง แต่ก็รับพะอิกไว้ได้ก่อนจะโยนลงเตียงไปในที่สุด
เขาโมโห ตั้งตัวจะกระโดดขึ้นเตียงแต่หัวกลับชนกับขอบเตียงอย่างแรงจนหน้ามึด
เขาเห็นเจ้าตัวโตหันมามองก่อนขึ้นคร่อมร่างตัวขาวไว้แล้วเลียไปทั่วหน้าอกแบนๆนั้นๆ
ไม่สนใจพะอิกเลย เสียงตัวขาวครางอือ อ่าดังแว่วๆมา ก่อนสติเขาจะดับไป
“ อือ มึงออกไป นายท่านอยู่ไหน ”
เอื้อผลักหัวคนที่กวนการนอนของเขาออกไป มองหานายท่านก่อนจะเห็นตัวอ้วนกลมๆนั่นเดินหางออกไปจากเตียงขึ้นไปนอนบนเบาะนอนของตัวเองไม่สนใจเขาเหมือนเคย
“ กูว่ามันหายดีแล้วแหละ มาต่อตรงนี้ดีกว่าปวดไปหมดแล้ว”
เอื้อมองตามมือตนที่ถูกอีกคนดึงไปตะปบตรงส่วนเด่นนูนนั้น ก็เกิดหน้าร้อนวาวๆขึ้นมา
แล้วรสจูบที่คุ้นเคยก็เกิดขึ้น สัมผัสแลกรสชาติของกันและกันครั้งแล้วครั้งเล่า เสียงครวญครางแว่วหวานดังผสมปนกันไปในอากาศ
:katai3: