-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
**********************************************
เรื่องยาว
♦ NOBI โนบิตะตัวร้าย vs ไจแอนท์จอมบื้อ ♦ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46289.0) (จบแล้ว)
◘ เพียงคุณที่มองไม่เห็น ◘ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67468.0) (ยังไม่จบ)
♦ โอบบดินทร์ ♦ (https://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=62507.0) (ยังไม่จบ)
---- 34 / 2 ---- #สามสิบสี่หารสอง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69538.0) (ยังไม่จบ)
——————
เรื่องสั้น
เด็กมันร้าย (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67725.0)
- - - - Ask Me a Question - - - - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67869.0)
- U N C L E - (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67902.msg3866198#msg3866198)
------- Love! Win Win ------- #เลิฟวินวิน (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69560.0)
_______________________________________
Twitter (https://twitter.com/viridianxx)
Facebook (https://www.facebook.com/viridianxx)
-
ณเกล้า ไม่ใช่ไซต์เอนจิเนียร์ที่อดทนเก่ง
ยิ่งโดยเฉพาะกับ จินไตย โฟร์แมนอีโก้สูงคนนั้น
ขอบอกต่อหน้าทุกคนเลยเลยว่า…
ชาตินี้เราคงอยู่ร่วมกันอย่างสุภาพชนไม่ได้!
ช่าง ♦ รัก
เฮีย!”
เสียงจากด้านหลังเรียกให้ร่างที่กำลังนั่งยอง ๆ สั่งงานลูกน้องอยู่บนพื้นคอนกรีตต้องลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง จินไตย หรือ เฮีย ในสภาพชุ่มเหงื่อไปทั้งตัวหมุนกลับไปขมวดคิ้วมองคนงานที่เพิ่งจะวิ่งกระหืดกระหอบมาเข้าใหม่ ชายหนุ่มเท้าสะเอวแล้วพยักเพยิดหน้าให้อีกฝ่ายเป็นเชิงทักทาย
“ว่าไงไอ้แก้ว... วิ่งกระหืดกระหอบมาเชียวนะมึง” เอ่ยทักลูกน้องคนสนิทเสียงขันคิดว่ามันจะเล่นด้วยเหมือนทุกทีแต่วันนี้กลับไม่ใช่ เด็กหนุ่มเจ้าของชื่อกลืนน้ำลายลงคออึกใหญ่แล้วรีบรายงานสิ่งที่ได้ยินมาเมื่อครู่ให้ลูกพี่ที่เคารพฟัง
“เฮียจิน...ช่างเก้ากำลังจะขึ้นมา” ไอ้แก้วหายใจออกทางปากก่อนจะยกมือขึ้นซับเหงื่อที่ไหลลงมาข้างแก้ม “ตะกี้เห็นเขาถามหาเฮียกับพวกคนงานพม่าที่ข้างล่าง”
“แล้วยังไง” จินไตยยกมือขึ้นกอดอกเมื่อฟังแล้วไม่เห็นว่าจะเป็นเรื่องสลักสำคัญอะไร มันก็เรื่องธรรมดาไม่ใช่หรือไง? ที่ไซต์เอนฯคนนั้นจะถามหาเขาแทนที่จะเป็นไอ้แก้ว หรือ คนงานอื่น ๆ
“ก็ไม่ยังไงหรอกเฮีย แค่หน้าช่างเก้านี่แบบ...บูดเป็นตูดลิง ไม่รู้จะมีเรื่องอะไรหรือเปล่า ปกติมาเจอเฮียก็ดูไม่ค่อยจะสบอารมณ์อยู่แล้ว แต่นี่หนักกว่าทุกวัน”
“หนักกว่าทุกวันแล้วยังไง ระเบิดเป็นภูเขาไฟเลยไหมล่ะ จะได้ไปหาชุดป้องกันมาใส่”
ไม่คิดจะติดใจอะไรกับคำว่า ‘หน้าบูดเป็นตูดลิง’ ที่น้องมันมาฟ้องอยู่แล้ว ก็รู้ ๆ กันอยู่ว่าไซต์เอนฯคนนั้นติดสำอางแค่ไหน มันก็เรื่องปกติอยู่แล้วไม่ใช่หรือไง? ที่เวลาขึ้นมาบนไซต์ เจออากาศร้อนเข้าหน่อยก็เห็นทำหน้ามุ่ยเป็นกระลีลงทุกที
ยังไม่ชินกันอีกหรือไงวะ?
“เฮียนี่! ยังจะพูดเล่นอีก เขาจะขึ้นมาแล้วนะ ไปมุมสงบ ๆ อยู่ก่อนไหม? เดี๋ยวนายช่างขึ้นมาแล้วผมจะบอกเขาให้เอง” ไอ้แก้วพูดพลางหันซ้ายหันขวามองคนงานอีกว่าสิบชีวิตที่เพิ่งขึ้นมาบนไซต์หลังจากไปพักกินข้าวกันมา
ก็จะอะไรซะอีกล่ะ รู้ ๆ กันอยู่ว่าไซต์เอนฯสุดหล่อขวัญใจคนงานสาว ๆ น่ะไม่ค่อยจะลงรอยกับเฮียของพวกเขาซักเท่าไหร่ ทั้ง ๆ ที่เมื่อหลายเดือนก่อนตอน ‘ณเกล้า’ หรือ ‘ช่างเก้า’ เพิ่งจะเข้ามามาคุมโครงสร้างแทนไซต์เอนฯคนเก่าก็ดูจะเห็นอกเห็นใจถ้อยทีถ้อยอาศัยกันกับเฮียเขาดี แต่นาน ๆ วันเข้า อยู่ ๆไปอีท่าไหนก็ไม่รู้ทั้งคู่ก็เริ่มมีปัญหากัน มันแรงขึ้น แรงขึ้นจนล่าสุดนี่...หนักใจกันถ้วนหน้า เพราะทะเลาะกันแรงมากกับอีแค่เรื่องคนงานพม่าท้องเสีย...
“แล้วทำไมกูต้องไป? อีกอย่างนะ...นี่มันไม่ใช่ธุระกงการอะไรของมึงเลยแก้ว” จินไตยดุนลิ้นดันกระพุ้งแก้ม ชักจะเริ่มหงุดหงิดหน่อย ๆ เมื่อเห็นท่าทีตื่นกลัวของลูกน้องคนสนิทที่มันดูจริงจังจนเกินเหตุ มันจะอะไรกันนักกันหนา จะขึ้นมาก็ปล่อยให้มาสิวะ ใช่ว่าคนอย่างเขาจะกลัวโดนเด็กปากไม่สิ้นกลิ่นน้ำนมนั่นด่าต่อหน้าลูกน้องซักหน่อย
“แต่เฮี—”
“คุณจินไตย”
พูดยังไม่ทันจบประโยคด้วยซ้ำ น้ำเสียงคุ้นหูก็ชวนเย็นหลังก็ดังเข้ากระทบโสตประสาท ไอ้แก้วค่อย ๆ หมุนตัวกลับไปมองเจ้าของร่างสูงที่ยืนทำหน้าไม่สบอารมณ์ด้านหลังตนเอง ก่อนจะยิ้มแหยแล้วหลีกทางให้พี่ใหญ่ของชั้นนี้ทั้งสองคนได้ประจันหน้ากัน
“ง...งั้น ผ...ผมลงไปดูดบุหรี่ก่อนนะเฮีย...แล้วจะซื้อโค้กถุงขึ้นมาฝาก”
“เออ มึงไปเหอะ”
จินไตยพยักหน้าให้ลูกน้องตัวดีที่รีบปลีกตัวออกไปส่ง ๆ ก่อนจะหันกลับมาแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองแล้วค้อมหัวให้ไซต์เอนจิเนียร์คนเก่งที่ทำท่าไม่สบอารมณ์อยู่ตรงหน้า
“มีอะไรจะให้ผมรับใช้หรือเปล่าครับ ช่างเก้า”
ช่างเก้า หรือ ณเกล้า ผ่อนลมหายใจออกจมูกอย่างแรงทันทีที่ได้ยินน้ำเสียงกวนประสาทกึ่งประชดประชันจากอีกฝ่าย ให้ตายเถอะ ในขณะที่หัวสมองของเขาแทบจะระเบิดเป็นไฟ จินไตยกลับยืนกอดอกเต๊ะท่าสบาย ๆ ราวกับว่าที่เขาโมโหอยู่นี่มันไม่มีอะไรต้องน่าวิตกเลยซักนิด!
ก็ตั้งแต่เช้าแล้ว... ตั้งแต่เช้าที่พี่ปีย์โทรจิกถามเขาถึงสาเหตุที่พื้นชั้น 15 ล่าช้ากว่ากำหนด ปกติทำพื้นกันหกวัน ค้ำยันอีกสองวันก็น่าจะเสร็จได้แล้ว แต่นี่อะไร? สี่วันมาแล้วโฟร์แมนคนเก่งของพี่แกยังเอ้อระเหยลอยชายกวดลูกน้องทำงานไม่เสร็จซักที แล้วถามว่าใครกันล่ะที่โดนเฉ่ง? ก็เขานี่ไง ณเกล้าคนนี้นี่ไง ที่ต้องรองรับทุกสิ่งทุกอย่าง!
รวมถึงสีหน้ากวนอารมณ์ของหมอนี่ด้วย!
“นี่มันวันที่เท่าไหร่แล้ว...” เห็นท่าทางนิ่ง ๆ ของโฟร์แมนใต้บังคบบัญชาตรงหน้าแล้วก็ต้องทำเป็นข่มอารมณ์บ้าง ณเกล้าค่อย ๆ ยกมือขึ้นกอดอกตนแล้วพยักหน้าใส่อีกคนเพื่อย้ำคำถามเดิม
“17” คนโดนถามขมวดคิ้วแล้วกอดอกบ้าง “ถามทำไม ในตู้ไม่มีปฏิทินหรอครับ”
ได้ยินคำว่า ‘ไม่มีปฏิทิน’ ด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ก็ต้องตะโกน ให้ตายเถอะ! ในใจแรง ๆ ! อยากจะกระโจนเข้าไปบีบคอคนที่ยืนทำหน้ากวนตีนอยู่ตรงหน้าให้ตายคามือไปซะเดี๋ยวนี้! ที่ถามไปนี่ไม่ใช่ว่าอีกฝ่ายนั่นไม่รู้คำตอบที่ถูกต้อง แต่ดูท่าจินไตยจงใจอยากจะกวนน้ำให้ขุ่นกว่าเดิมซะมากกว่า!
และใช่! ตอนนี้เขาโคตรโมโห!
โมโหหมอนี่มากๆ !
ณเกล้ากลอกตามองเพดานด้านบนที่ยังค้ำยันไปไม่ถึงครึ่งของชั้นแล้วเม้มปากข่มความโกรธ “ช่วยตอบจริง ๆ จัง ๆ ทีได้ไหม ว่าทำไมมันล่าช้ามาขนาดนี้ นี่วันที่ 17 แล้ว งานยังไม่เดินไปไหน แล้วจะให้ผมพูดกับช่างใหญ่ยังไง”
“เอ้า จะให้พูดยังไง... แค่อ้าปากก็พูดได้แล้วไหม...ทำไมถึงถามอะไรแปลก ๆ” โฟร์แมนคนเก่าคนแก่เท้าสะเอวมองวิศวกรร่างโปร่งที่กำลังพยายามข่มอารมณ์ตนเองอย่างหนัก ก่อนจะทำเป็นพยักเพยิดหน้าให้เหมือนที่อีกฝ่ายทำกับเขาเมื่อครู่ “จะพูดยังไงก็พูดสิ รายงานขึ้นไปตลอด จะต้องให้เอาอะไรมาอธิบายกันอีกซ้ำ ๆ ซาก ๆ”
“ซ้ำ ๆ ซาก ๆ ?” ณเกล้าทวนคำแล้วหัวเราะในลำคอ “ซ้ำ ๆ ซาก ๆ อะไร นี่มันไม่มีเหตุผลอะไรเลยไม่ใช่หรอนอกจากว่าคุณคุมคนทำงานให้เร็วกว่านี้ไม่ได้”
“ก็แล้วตอนเทปูนชั้นก่อนหน้าทำไมไม่พูดงี้บ้างล่ะ ผมให้คุณตรวจ คุณบอกว่ามันไม่ได้ระดับ ต้องให้ลูกน้องมาแย๊กออก แย๊กเสร็จตรวจเสร็จ คุณก็บอกว่าต้องแย๊กออกอีก ผมเลยต้องเกณฑ์เด็กมันไปเอาตรงที่เกินออกเพราะมันต้องทำให้เรียบร้อยก่อน แล้วผมผิดตรงไหน ก็ในเมื่อผมทำตามคำสั่งของคุณแท้ๆ” เห็นอีกฝ่ายหัวเราะในลำคอเลยหัวเราะกลับบ้าง จินไตยชักจะมีน้ำโหแล้วเหมือนกัน พวกตำแหน่งสูง ๆ นี่เป็นอะไรกันไปหมด พูดจาไม่รู้เรื่องเลยซักคนแม้แต่เจ้านี่ ความผิดตัวเองล่ะไม่เคยเห็น เห็นแต่ความผิดคนอื่นเขา จี้จะเอาคำพูดสวยหรูอยู่ได้
“พูดแบบนี้หมายความว่าไง...จะโทษว่าที่มันช้าไปหมดก็เพราะผมหรือ?”
“เอ้า...พูดมาขนาดนี้แล้วจะเข้าใจว่ายังไงก็ตามใจคุณดิ๊...อยากเข้าใจว่าผมชมก็แล้วแต่เลย ตามแต่ใจช่างเก้าจะพิจารณาเลยครับ”
จินไตยจงใจเน้นเสียงตรงคำว่า ‘พิจารณา’ ให้หนักแน่นเป็นพิเศษ เพราะชายหนุ่มรู้ดีว่ามันจะจี้โดนจุดไหนของวิศวะหนุ่มขวัญใจประชาชน แล้วก็นั่นล่ะ มันถูกเผงตรงที่อีกฝ่ายน่ะยุขึ้นซะด้วย
“แล้วผมผิดหรือไงที่ให้แย๊กออก มันก็ต้องทำให้เรียบร้อยก่อน งานมันไม่เรียบร้อยจะให้ปล่อยหรอ ทำต่อแล้วมีปัญหาใครจะรับผิดชอบ? คุณหรือเปล่า? ก็ไม่! อันที่จริงมันก็หน้าที่คุณที่ต้องดูแลให้ลูกน้องทำให้ไว แต่คุณก็เอ้อระเหยลอยชายอยู่นั่น”
“เอ้า! แล้วจะให้ทำไงกันแน่!” น้ำเสียงที่เริ่มดังขึ้นเรื่อย ๆ เรียกความสนใจจากคนงานใหม่ – เก่า ที่เพิ่งขึ้นมาถึงบนไซต์ให้หันมามองได้เป็นอย่างดี “ก็ไม่ใช่ว่าคนอื่นเขาจะอู้หรือเปล่าวะ! คนงานมันมีแค่นี้ คนอื่นที่ท้องเสียกันไปกว่าจะกลับมาทำงานได้ก็พรุ่งนี้? แล้วจะยังไง จะให้เร็วแค่ไหนถึงจะพอใจไม่ทราบ ก็บอกแล้วว่าทัน แต่ช่วงนี้ขอเวลาหน่อยทำไมไม่เชื่อกันบ้าง!”
“หยุดตะโกนใส่หน้าผม! คุณจินไตย!” มือขาวยกขึ้นชี้หน้าอีกคนอย่างเหลืออด “อยากให้พอใจก็ควรเร็วกว่านี้! งบมันบานเพราะคุณเอาแต่บอกว่าจะทัน แต่มันไม่ทัน เคยคิดบ้างไหมว่ามันเสียหายไปถึงใครบ้าง คุณเสีย ผมก็เสีย ทุกคนเสียเครดิตกันไปหม—”
“จะเอาโน่นเอานี่ จะอะไรกันนักกันหนา ปัญหาก็เห็น ๆ กันอยู่ไม่ใช่หรือไงวะ! รอให้เด็กมันกลับมาครบก่อนแล้วจะเร่งให้หนัก ๆ เอาให้ตายห่าคาไซต์กันไปเลย พอใจยัง! จบไหม!”
นาทีนี้ใครไม่มองก็ต้องมองแล้ว เพราะเสียงตะโกนสวนกันของเจ้านายทั้งสองมันดังก้องไปทั่วทั้งชั้น ดังจนทุกคนในบริเวณนี้ต้องหยุดการกระทำทุกอย่างเพื่อมายืนจับจดรอดูคนสองคนตะโกนแหกปากใส่หน้ากันปาว ๆ
‘พี่จินครับ ได้ยินตอบด้วย’
แต่เหมือนพระเจ้าจะไม่เข้าข้างไซต์เอนฯคนเก่งซักเท่าไหร่ เพราะไม่ทันที่จะได้ออกปากด่านายจินไตยให้สาแก่ใจ เสียงวิทยุสื่อสารที่เหน็บไว้ข้างเอวหนาก็ดังขึ้นขัดจังหวะเสียก่อน
“เออว่าไง” จินไตยกดปุ่มแล้วตอบอีกฝั่งทั้งที่ดวงตายังจับจ้องอยู่บนใบหน้าขาว
‘เฮียช่วยลงมาดูลูกปูนข้างล่างหน่อยครับ นับแล้วเหมือนจะไม่ครบ’
“เออ เดี๋ยวกูลงไป” แต่ก็แค่พักเดียวเท่านั่นแหละ เพราะตอบเสร็จคนผิวแทนเหน็บวิทยุสื่อสารลงที่เดิมแล้วทำท่าจะเดินสวนร่างโปร่งออกไปทันที
“นั่นคุณจะไปไหน!”
ณเกล้าเลือดขึ้นหน้าถึงขีดสุดแล้ว! เขาคว้าหมับเข้าที่แขนของโฟร์แมนคนเก่ง ก่อนจะออกแรงกระชากให้อีกฝ่ายหันกลับมามองหน้ากันอีกรอบ จินไตยทำแบบนี้อีกแล้ว! หมอนี่ทำเหมือนกับว่าเขาเป็นธาตุอากาศทั้ง ๆ ที่เรากำลังคุยกันอยู่แท้ ๆ
ให้ตายเถอะ! ต่อหน้าลูกน้องเป็นสิบยังตั้งท่าจะเดินหนีเขา อย่างนี้นี่มันใช้ได้ที่ไหน!
“ผมถามว่าจะไปไหน!”
และเพราะเสียงตะโกนจนคอแทบหลุดของไซต์เอนฯตัวขาวนั่นล่ะที่ทำให้โฟร์แมนคนเก่งต้องชะงักเท้าลง ชายหนุ่มแลบลิ้นเลียริมฝีปากตัวเองอีกครั้ง เอียงคอมองคาร่างโปร่งยืนเกร็งด้วยความโมโห ก่อนจะส่งยิ้มให้อีกฝ่ายด้วยอารมณ์ที่คิดว่านี่จะเป็นรอยยิ้มที่กวนตีนที่สุดเท่าที่เขาจะทำได้
“ก็จะรีบไปทำงานไง...จะได้เสร็จเร็วทันใจ ช่างเก้า”
(((มีต่อข้างล่าง)))
-
__________________________________________
อากาศภายนอกค่อย ๆ โรยตัวลงมา ดีว่าช่วงนี้เป็นฤดูร้อนจึงทำให้ความมืดเคลื่อนที่ปกคลุมแผ่นฟ้าได้ช้ากว่าปกติ... ออกมาจากตู้ หูก็ได้ยินเสียงจิ้งหรีดร้องระงมราวกับจะบอกว่านี่เป็นเวลาแห่งการพักผ่อน บรรยากาศโดยรอบดูเงียบเหงา ทะมึนทึม มันทำให้อดคิดถึงในเมืองใหญ่ที่เคยอยู่ไม่ได้ แต่ก็อย่างว่า แถวบ้านนอกก็แบบนี้แหละ...จะมีแสงไฟที่ไหนนอกจากไฟทางถ้าไม่ใช่บนตึกที่กำลังทำการก่อสร้างอยู่
“ช่าง ยังไม่กลับอีกหรอครับ”
น้ำเสียงแหบทุ้มของเด็กเพิ่งแตกเนื้อหนุ่มเรียกให้คนที่กำลังจับจ้องอยู่กับแสงไฟบนตึกของชั้น 15 ต้องละสายตาลงมา ดวงตาเรียวหรี่มองรอยยิ้มแจ่มใสของคนตรงหน้าก่อนจะส่ายหัวแล้วยกริมฝีปากน้อย ๆ เพื่อตอบอีกฝ่ายกลับเป็นมารยาท
“กลับไปแล้ว ที่เห็นยืนอยู่น่ะผี ไม่ใช่คน”
“โธ่...ช่างเก้าก็...อย่าล้อเล่นสิ ผมยิ่งขี้กลัวอยู่”
แก้วหัวเราะกับคำพูดสัพยอกของเจ้านายตัวขาว เด็กหนุ่มยิ้มกว้างมากขึ้นเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายมองตนกลับมาด้วยสายตาเอ็นดู
“แล้วนี่มาทำอะไรที่ไซต์? ไม่ได้เลิกงานแล้วหรือยังไง?” ณเกล้าเอ่ยทักเมื่อมองปราดตั้งแต่หัวจรดปลายเท้าแล้วเห็นว่าคนตรงหน้าอยู่ในชุดลำลองอีกชุดที่ไม่ใช่ชุดเดียวกับเมื่อตอนบ่าย
“อ๋อ” เด็กหนุ่มก้มลงมองตนเองตามสายตาช่างสังเกตของเจ้านาย “เลิกแล้วครับ แต่แม่วานให้เอาปิ่นโตมาให้เฮีย”
“เฮีย?” วิศวกรหนุ่มขมวดคิ้วมุ่นกว่าเดิม “คุณจินไตยยังไม่กลับอีกหรือไง?”
“ครับ...ยังไม่กลับ” แก้วทวนคำเสียงใส “แต่ไล่ลูกน้องกลับหมดแล้วนะช่าง... เฮียเขาว่าจะอยู่ทำทั้งชั้นให้เสร็จก่อน...เขาว่ามันอีกนิดเดียว”
ร่างโปร่งถอนหายใจทันทีที่ได้ฟังประโยคบอกเล่าของเด็กแก้ว ไม่ต้องสืบเลยว่าที่ไฟบนชั้น 15 นั่นยังเปิดอยู่เป็นเพราะใคร เย็นย่ำป่านนี้ไม่รู้จักกลับบ้านกลับช่องแต่มานั่งทรมานตัวเองอยู่คนเดียวเพื่อทำงานแทนคนงานคนอื่นเขาเนี่ยนะ?
เชื่อเลย...ให้ตายเหอะ
สุดโต่งจริง ๆ เลยตาลุงจินไตยเนี่ย...
“โอเค ไม่มีอะไรแล้วงั้นก็รีบกลับไปหาแม่เถอะ...แล้วก็ ถ้ามีปัญหาอะไรอีกโทรเข้าเบอร์ฉันได้เลยไม่ต้องกลัวแม่ดุ ไม่ต้องเกรงใจ...ถ้าเป็นอะไรหนักขึ้นมาเดี๋ยวจะพาไปส่งโรงพยาบาลไม่ทัน”
แก้วพยักหน้ารังๆ ให้กับคนที่เพิ่งจะก้มหน้าลงมองนาฬิกาข้อมือ ไม่ต้องสงสัย ไม่ต้องแปลกใจเลยที่ช่างเก้าจะเป็นที่รักของคนในละแวกนี้ เพราะไม่ใช่ว่าคน ๆ นี้มีดีแค่ที่หน้าตา ทว่าภายใต้ใบหน้านิ่ง ๆ ติดจะหยิ่งยะโส ดูไม่สนใจคนอื่นเท่าไหร่นั่น (แถมยังน่ากลัวนิด ๆ เวลาเข้ามาฟาดงวงฟาดงากับเฮียของเขา) กลับแฝงไปด้วยความใจดี และรู้จักเห็นอกเห็นใจคนอื่นเป็นอย่างมาก
ตัวอย่างก็เช่นเขาคนนึง... จำได้ว่าเมื่อสองสามอาทิตย์ก่อน ตอนแม่ของเขาเกิดเป็นลมล้มลงไปเพราะเป็นความดันขึ้นก็ได้ช่างเก้ากับเฮียนี่ล่ะที่ช่วยขับรถพาเข้าไปหาหมอในเมือง...(ไม่ต้องถามนะว่าทำไมช่างเก้าถึงไปอยู่กับเฮียได้...เขาก็ตอบไม่ได้เหมือนกันว่าทำไม)
เพราะงั้นถึงใครจะว่าช่างเก้าน่ากลัว หรือดูจุกจิกยังไง แต่ในสายตาเขา ช่างก็เป็นคนน่ารักในแบบที่เขาเป็นนั่นล่ะ (ถึงเวลางานจะไม่ค่อยน่าคบเท่าไหร่ก็เถอะ)
“งั้นผมกลับก่อนนะครับ ถ้าช่างเก้าจะขึ้นไปดูเฮียก็อย่าทะเลาะกันแรงนะครับ เกิดต่อยกันพลัดตกลงมาผมจะบาปหนาเพราะยังไม่มีโอกาสได้ทดแทนให้ผู้มีพระคุณทั้งสอง”
“ปากดี รีบกลับไปเลยไป ถ้ามัวแต่ยืดยาดพูดจาเพ้อเจ้อฉันจะเข้าไปหาแม่เธอแล้วฟ้องว่าลูกชายของแม่น่ะ...มันไม่ตั้งใจทำงาน”
“โธ่...ช่างเก้าก็” แสร้งทำเป็นถอนใจอย่างไม่จริงจัง เด็กหนุ่มหัวเราะเมื่อเห็นสายตาดุ ๆ จากอีกฝ่าย “งั้นผมกลับแล้วนะครับ ช่างเก้าก็ขับรถกลับดี ๆ ล่ะ” พูดจบก็ค้อมหัวทำความเคารพแล้วรีบหมุนตัวกลับออกไป ใครจะรู้ ขืนปล่อยเวลาอยู่ช้ากว่านี้อีกซักนาทีสองนาทีเขาอาจจะโดนช่างเก้าบังคับให้นั่งรถกลับเป็นเพื่อนก็ได้...
ไอ้เรื่องนั่งรถกลับกับช่างเก้าสบายจะตาย ไม่ต้องเดิน
แต่ขืนแม่รู้ล่ะก็โดนด่ายันเช้าแน่ แม่ยิ่งเกรงใจช่างเขาอยู่...
“อืม...”
ณเกล้าครางในลำคอแล้วมองตามแผ่นหลังของเด็กแก้วจนลับสายตา จะว่าน่าเอ็นดูก็ใช่ น่าชื่นชมก็ไม่ปฏิเสธ... มองเด็กคนนี้ทีไรแล้วนึกย้อนไปถึงตอนตัวเองอายุเท่ากันทุกที เพิ่งจะ 20 กว่า ๆ เท่านี้แต่ก็ต้องมารับภาระหน้าที่ดูแลแม่ละน้องที่ป่วยกระเสาะกระแสะเสียแล้ว
ชายหนุ่มถอนหายใจแล้วเงยหน้าขึ้นมองไปยังชั้น 15 อีกครั้ง... รายนั้นก็เหมือนกัน มีหลายสิ่งหลายอย่างที่ทำให้เขาต้องนึกย้อนกลับมามองตัวเองเมื่ออยู่ในวัยเดียวกันกับเขา และก็เป็นเกือบทุกครั้ง ที่ฟังเรื่องของ ‘โฟร์แมน’ คนเก่งจากปากนายใหญ่แล้วจะอดชื่นชมไม่ได้...
แต่ไอ้เรื่องที่ว่าชื่นชมแล้วจะพูดดี ๆ กันได้น่ะ มันคนล่ะส่วนกัน...
ยังไงงานก็คืองาน...ถ้าจะฉะต้องฉะให้ได้เรื่อง
ก็ตาลุงนั่นเป็นคนพูดเอาไว้เอง...
“ทำไมยังไม่กลับอีก”
มือหนาชะงักงันทันทีที่ได้ยินเสียงแหบปนทุ้มแสนคุ้นเคยดังขึ้นจากทางด้านหลัง จินไตยหยุดทุกการกระทำแล้วผินหน้าหันไปมองวิศวกรขวัญใจประชาชนที่กำลังยืนจังก้ากอดอกมองเขานิ่งๆ ดวงตาเรียวคู่นั้นไม่ได้บ่งบอกอารมณ์ใดๆ เพียงแต่ยังคงจ้องเขาไม่วางตาเหมือนเดิม
“มีตาก็ดูสิว่าทำอะไรอยู่”
พูดพลางพยักเพยิดหน้าไปทางเศษปูนที่เพิ่งแย๊กออกไปเมื่อครู่ จินไตยผ่อนลมหายใจออกทางจมูกช้า ๆ พอเห็นหน้าขาว ๆ ของหมอนั่นก็นึกอยากบุหรี่ขึ้นมาอีก ทั้ง ๆ ที่คิดว่าจะเลิกแล้วเชียว...
“แล้วไม่กินข้าวหรือไง”
เห็นอีกฝ่ายลุกขึ้นจากพื้น เดินล้วงกระเป๋ากางเกงนำเข้าไปในมุมอับแล้วก็ต้องสาวเท้าตาม ณเกล้าหรี่ตามองตาลุงคนเก่าคนแก่ของสาขานี้จุดไฟกับมวนบุหรี่ก่อนจะปล่อยควันโขมวงออกมาทางปากและจมูก...
ไหนว่าจะเลิกแล้วไง ก็รู้ว่าปอดไม่ค่อยดีแล้วยังจะดูด...
“กิน...ถึงวานไอ้แก้วเอาปิ่นโตมาให้ไง” จินไตยตอบพลางยกมือขึ้นลูบคางสาก ไรหนวดเริ่มขึ้นอีกแล้วแฮะ
“แล้วที่นัดกันล่ะ จะเบี้ยวรึไง”
“ก็แล้วงานมันเสร็จไหมล่ะ” พูดสวนขึ้นมาแล้วขมวดคิ้วมองสบตากับอีกฝ่าย “เห็น ๆ อยู่ ว่าไม่เสร็จ...ไม่เสร็จแล้วไง เดี๋ยวคนแถวนี้ก็โดนคอนซัลต์ด่าอีก”
ทู่ซี้ฟังน้ำเสียงกวนอารมณ์จนจบแล้วก็ต้องยิ้มออกมา ณเกล้าคิดว่านี่ช่างเป็นคำถากถางที่น่ารักเสียจริง
“อะไร จะบอกว่าที่ทำอยู่เนี่ย...เพื่อผมหรอ?” จงใจย้ำคำว่า ‘เพื่อผม’ เป็นพิเศษเพื่อเอาคืนจากเมื่อตอนกลางวันที่ด่าสาดกันซะจนลูกน้องเข้าหน้าไม่ติด ณเกล้ายกมือขึ้นกอดอกตัวเองแล้วเอนไหล่พิงกับพื้นผนังข้าง ๆโดยที่ดวงตายังคงจับจดอยู่กับริมฝีปากหนา “ถ้าจะทำเพื่อผมก็ทำทุกอย่างไม่ได้หรอ...บุหรี่น่ะเพลา ๆ หน่อย ก็เคยบอกแล้วไงว่าไม่ชอบกลิ่น”
“แล้วจะให้ดูดอะไร…ดูดปากช่างเก้าแทนได้ไหมล่ะ” เลิกคิ้วถามพลางปั้นหน้ากวนอารมณ์ใส่อีกฝ่าย ชายหนุ่มยืนนิ่งแล้วเตรียมกอดอกรอดูว่าวิศวกรขวัญใจประชาชนจะทำอย่างไรเมื่อโดนรวนใส่ในสถานการณ์แบบนี้....
แบบที่ตัวเองก็ต้องการเขาจนแทบจะแย่...
“จะดูดอะไรก็ดูด เหม็นจะตายชัก.... รีบ ๆ บี้มันทิ้งซักที”
สิ้นเสียงสั่งรอยยิ้มบนริมฝีปากหนาก็ผุดพราย จินไตยยอมปล่อยบุหรี่ราคาแพงที่เพิ่งดูดไปไม่ถึงครึ่งมวนทิ้งลงพื้นอย่างไม่เสียดาย เขาหัวเราะเบา ๆ ในลำคอก่อนจะสาวเท้าเข้าไปหาคนที่อายุน้อยกว่าเกือบ 7 ปี
“งั้นก็ขออนุญาตแล้วกันครับ...ช่างเก้า”
โฟร์แมนคนเก่งกระซิบเสียงพร่าข้างใบหูบางแล้วออกแรงดันจนหลังของอีกฝ่ายแนบชิดติดกำแพง เขาไม่สนใจแล้วว่าตอนนี้ปากเล็ก ๆ ไซต์เอนฯจะบ่นว่าตนนั้นรุนแรงแค่ไหนที่เอาแต่ใจอย่างนี้ ที่เขาสนอย่างเดียวคือกลิ่นกายของคนตรงหน้าต่างหาก มันทั้งเย็นทั้งหอมชื่นใจ... เตะจมูกคนที่ร่างชื้นเหงื่อมาทั้งวันอย่างเขาเหลือเกิน
“ไหนว่าจะจูบ...จูบสิ มาจ้องกันทำไมนักหนา”
จะว่าปากดีก็ได้ แต่ณเกล้าไม่เห็นความจำเป็นว่าทำไมจะต้องมาจ้องกันราวกับจะกลืนลงไปทั้งตัวแบบนี้ซักนิด จะว่าเขาอิดออดเองหรือก็ไม่ใช่ ทั้งเชิญชวนทั้งต่อรองยอมอ่อนให้ขนาดนี้แล้ว แต่ก็ยังใช้ตาคม ๆ คู่นั้นพิจกันราวกับไม่เคยเห็นไปได้
ไม่รู้หรือไงว่ามันน่าอาย
“...ทำไม จ้องแค่นี้ทำอย่างกับทองจะหลุดออกจากตัวไปได้” จินไตยกระเซ้าร่างในอ้อมกอดด้วยความหมั่นไส้ เขายกมือขึ้นเท้ากับผนังคอนกรีตก่อนจะก้มลงไปลากริมฝีปากแถว ๆ บริเวณแก้มเนียน “ก็แค่อยากจะมองช่างเก้าคนดุตอนที่อยู่นอกเวลางานบ้าง...แค่นี้มองไม่ได้หรือไง”
ณเกล้าหัวเราะหึแล้วกดสายตามองกลุ่มผมของคนที่กำลังคลอเคลียอยู่บริเวณลำคอของตน ไรหนวดอ่อน ๆ ของตาแก่นี่เริ่มผุดเป็นตอขึ้นมาอีกแล้ว มันทั้งสากและให้สัมผัสหยาบ ๆ เมื่ออีกฝ่ายลากปากไปทั่วทั้งผิวอ่อนของเขาแบบนี้
“เลิกเรียกผมอย่างนั้นซักที ตอนนี้อยู่ด้วยกันแค่สองคน...ถ้าจะเรียกเก้าเฉยๆก็คงไม่เสียปากเฮียนักหรอกใช่ไหมล่ะ”
สิ้นน้ำเสียงกระแนะกระแหนของวิศวกรขวัญใจประชาชนจินไตยก็ต้องหัวเราะออกมาดัง ๆ จะบ้าตาย ไอ้คำพูดคำจาช่างถากถางนี่มันอะไร? ทำไมออกมาจากปากแดง ๆ ของณเกล้าแล้วโคตรน่าฟัดเลย
“ไม่บังอาจหรอกครับช่างเก้า...ผมมันก็แค่ลูกน้อง เป็นแค่โฟร์แมนใต้บังคับบัญชาของคุณแล้วจะไปเรียกคุณอย่างนั้นได้ยังไง เสียการปกครองหมด”
“เฮีย...” ณเกล้ากลอกตามองเพดานแล้วถอนหายใจทิ้งราวกับว่าเรื่องนี้มันหนักใจเขานักหนา “ถ้าล้อเล่นแบบนี้อีกครั้งเดียว...อีกแค่ครั้งเดียว ผมจะยันเฮียออกไปจากตัวด้วยเท้าข้างซ้ายแล้วชกเฮียซักหมัดให้ตาเขียวมาทำงานวันพรุ่งนี้เลยดีไหม”
“แล้วจากนั้นช่างเก้าก็จะโดนโฟร์แมนคนนี้เอาจนขาถ่าง หยุดงานไปพร้อมกันเลยก็ดีนะจะได้ถือเป็นการพักผ่อน” พูดจบจินไตยก็ผละหน้าจากลำคอขาว เขายันตัวออกมาสบตากับอีกฝ่ายแล้วหัวเราะ น้อย ๆ เมื่อณเกล้ากำลังเกิดอาการไปไม่เป็นเพราะสรรหาคำมาเถียงไม่ได้
“หึ...ถ่างไม่กลัว กลัวไม่ถ่างมากกว่า”
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังปากดีใส่... ไม่รู้จริง ๆ หรือว่าแกล้งไม่รู้กันแน่นะว่าที่ทำอยู่นี่มันกระตุ้นให้เขาเกิดอารมณ์มากแค่ไหน... ถึงจะไม่ค่อยแสดงออกอะไรแต่ก็ไม่ใช่ว่าไม่รู้สึกซักหน่อย ที่ชอบมาทำเป็นเจ้ากี้เจ้าการ ขึ้นมาบงการสั่งโน่นสั่งนี่บนไซต์บ่อย ๆ ก็คงเพราะอยากจะมาหา มาเห็นหน้าตามประสาเด็กขี้เหงานั่นล่ะ
คิดว่าดูไม่ออกหรือยังไง
“อ๋อ...ไม่กลัวหรอ” เห็นถดคอหนีก็รู้หรอกว่าไม่ชอบให้เอาหนวดไปถูคอ แต่ก็เพราะว่าทำหน้าตามีอารมณ์แบบนั้นไม่ใช่หรือไงถึงได้โดนแกล้งให้ต้องเจ็บใจอยู่อย่างนี้ “ถ้างั้นวันนี้เอาให้ถ่างเลยดีไหม...ถ้าเป็นหมาเขาเรียกว่าอะไรนะ...ติดเป้งหรอ”
“เป้งเปิ้งอะไรล่ะ...ทำไมชอบพูดจาแบบนี้นัก ไม่อายปากบ้างหรือไง”
ณเกล้าขมวดคิ้วใส่ ‘เฮีย’ ที่ก้มหน้าลงมาจรดริมฝีปากกับคอเขาอีกครั้ง ชายหนุ่มไม่เข้าใจเลยว่าทำไมเฮียถึงชอบไว้หนวดให้เป็นตอแล้วเอามันมาถูกับคอเขา ไม่รู้ว่าสนุกสนานอะไรนักหนาจนต้องรวบเอวเข้าไปหาทั้ง ๆ ที่เขายอมถดตัวถอยหลังหนีไปแล้ว
“ไม่อาย” จินไตยค้อมหน้าลงไปกดจูบกับกระดูกไหปลาร้าของอีกฝ่าย ลากปากลงต่ำแล้วอ้างับเม็ดติ่งที่แข็งเป็นไตผ่านเชิ้ตขาวก่อนจะพูดอู้อี้กับอกของอีกฝ่าย “ยังไม่ชินอีกหรือไงกับคำพูดพวกนี้น่ะ”
“จะให้ชินได้ไง...อ..อืม.... ผม...ไม่ใช่เฮียนะ”
“ก็ไม่ใช่เฮียน่ะสิ...”
“...”
“แต่เป็นเมีย...”
สิ้นเสียงกระซิบแบ่งแยกสรรพนามทั้งคู่ก็โรมรันเข้าหากันอย่างรุนแรง ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่แผ่นหลังของร่างโปร่งแนบชิดสนิทกับพื้นปูนเบื้องล่าง ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่กระดุมเชิ้ตสีสะอาดถูกปลดออกจนเหลือแต่ผิวกายขาวเนียนลอยอยู่ตรงหน้า ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่มือเรียวของณเกล้ารูดเสื้อกล้ามสีดำคลุ้งไปด้วยกลิ่นเหงื่อออกไปจากตัวของ ‘เฮีย’
ตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้ที่ริมฝีปากของพวกเขาแนบกันจนแทบไม่เหลือพื้นที่ให้อากาศได้วิ่งผ่าน...
“ซี๊ด....เฮีย...อย่ากัด”
ณเกล้าแอ่นตัวแล้วออกแรงขยำกลุ่มผมสีดำของอีกฝ่ายเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงขบที่รุนแรงบริเวณต้นขาอ่อน ให้ตายเถอะ เขาอยากจะเอาขาหนีบหัวตาแก่นี่ให้มึนไปเลยด้วยซ้ำถ้าไม่ติดว่าปากของหมอนั่นยังรูดขึ้นรูดลงอยู่ตรงกลางลำตัวเขา
“ทำไม...ไม่ชอบหรอ นึกว่าชอบซะอีก...”
“ใคร—อืม--จะชอบ ขบอยู่นั่นแหละ จะเอายังไงกันแน่!”
“ก็ไม่ได้จะทำแค่สองอย่างนี่” จินไตยหัวเราะแล้วกดจูบเบา ๆ กับปลายหัวหยักก่อนจะลากลิ้นลงไปเลียวนให้ที่บริเวณช่องทางสีอ่อน “จะทำนี่ให้ด้วย...”
สิ้นเสียงนุ่มทุ้ม ณเกล้าก็ต้องสะดุ้งอีกรอบ ตาแก่นี่ชักจะไปกันใหญ่!! ให้ตายเถอะ เขากำลังจะหัวใจวายตายเมื่อสัมผัสได้ถึงเรียวลิ้นร้อนที่ค่อย ๆ แทรกเข้ามาในตัว จินไตยกำลังจะทำให้บ้า! ตาแก่นั่นกระดกลิ้นขึ้นลง ทั้งหมุนทั้งควงโดยไม่รังเกียจรังงอนซักนิด...
ใจเขาแทบจะหลุดออกมาอยู่แล้ว มันเต้นถี่จนเจ็บหน้าอกไปหมดเลย
ตั้งแต่รู้ตัวว่าเป็นเกย์ มีเซ็กส์มาก็มาก แต่ไม่เคยมีใครทำให้เขาแบบนี้
ไม่มีใครเหมือนตาลุงนี่ซักคน...
“อ...เฮีย...อย่า อย่าเพิ่ง...ขอล่ะ...อย่าเพิ่ง”
เสียงครางไม่ได้ศัพท์ทำให้คนที่กำลังสาละวนอยู่กับช่องทางคับแคบต้องชะงักปากลง จินไตยเงยหน้าขึ้นมองร่างโปร่งที่นอนสูดปากครางหวือด้วยความพึงใจอย่างเอ็นดู... วิธีจะสยบเด็กปากดีมันไม่ยากนักหรอก เพียงแต่...แค่ต้องหาจุดที่จะกุมบังเหียนเอาไว้ได้ แล้วจากนั้นจะฟาดแส้ลงไปยังไงม้ามันก็วิ่งไปตามทางที่เราต้องการอยู่ดี
“แล้วจะให้ทำยังไง อย่าเพิ่งทำงี้ แล้วจะให้ทำอะไรต่อ?”
ถามออกไปเหมือนกับคนไม่รู้ทั้งที่ตอนนี้ก็ประคองท่อนเอ็นร้อนฉ่าของตัวเองถูวนอยู่รอบช่องทางที่ตอดยิบ แน่นอนว่าไม่มีการใช้นิ้วช่วยเบิกช่องทางอะไรให้ทั้งนั้น... ไม่ใช่ว่าจินไตยเป็นคนใจไม้ไส้ระกำที่ไหน แต่บริเวณรอบหูรูดของณเกล้านั้นยังอ่อนนุ่มมากอยู่...
แหงล่ะ... จะไม่ให้นุ่มได้ยังไงไหว...
ก็เมื่อคืนเจ้าเด็กนี่ยังร่อนเอวใส่เขาจนเอวแทบเคล็ดอยู่เลย
“ยังจะถามอีก...เข้า...มา...อ๊ะ”
ไม่ต้องรอให้พูดจนจบจินไตยก็พร้อมเสียบทันที... เขากะไว้อยู่แล้วว่าเด็กนี่ต้องพูดแบบนี้ด้วยสีหน้ายะโส ดูเอาเถอะ ไอ้นิสัยกับปากที่ไม่ค่อยจะดีนี่มันแก้ยากนักนะ เพราะงั้นเลยต้องเจอกับคนอย่างเขาไง
หนามยอกก็ต้องเอาหนามบ่ง
“เฮีย...แม่ง...ไอ้เหี้ยเอ้ย”
ชำแรกเข้าก็กระแทกเข้ามาเสียมิดด้าม ไม่ได้ถ้อยทีถ้อยอาศัยค่อย ๆ แทรกตัวเข้ามากลัวจะเจ็บเหมือนที่เคยทำกันหนแรกเลย.. ณเกล้าเม้มริมฝีปากแน่นเมื่อรู้สึกได้ถึงแรงกดของหัวหยักที่ดันเบา ๆ กับจุดอ่อนไหวในตัวของเขา จะบ้าตายอยู่แล้ว! ของเฮียมันใหญ่มากซะจนต้องหลับตาแล้วผ่อนลมหายใจออกมาช้า ๆ เพราะมันแน่นจนจุกไปหมด...
“เฮีย..เฮีย ไอ้....อ๊ะ!!”
ยิ่งได้ยินคำสบถด่าก็ยิ่งถอนกายออกมาเร็วมากยิ่งขึ้น ทีแรกจินไตยกะว่าจะค่อย ๆ ดึงออกช้า ๆ ให้คนร่างโปร่งได้ปรับสภาพอะไรต่อมิอะไรให้เข้าที่ แต่พอได้ยินอย่างนี้เลยเกิดอารมณ์หมั่นไส้ปนอยากแกล้ง ดึงแม่งออกมารวดเดียวจนก้นขาวลอยหวือขึ้นเหนือพื้น
“อึก!!”
“ซี๊ด...”
จินไตยสูดปากครางต่ำ ไม่รอให้ถึงนาทีเขาก็กดปลายหยักกลับเข้าช่องแคบนั่นทันที... คราวนี้ทั้งกระแทกเข้าแล้วถอนออกอย่างเร็วผิดกับตอนแรกจากหน้ามือเป็นหลังเท้า ช่องทางอ่อนนุ่มของเด็กนี่มันตอดรัดซะถี่จนเขาเกือบถึงอยู่รอมร่อ แล้วยังสีหน้าตอนโดนเอากับริมฝีปากแดงฉ่ำที่เอาแต่กระซิบคำว่า ‘เฮีย’ นั่นอีก....
มันทำให้เขาแทบทนไม่ได้...
จินไตยครางเบา ๆ ในลำคอ เขาแทบจะสำลักความสุขตายอยู่แล้วเพราะคนตัวขาวตรงหน้านี่ล่ะ คนอะไร...ให้ตายเถอะ บทจะน่าหมั่นไส้ก็น่าแกล้งเป็นบ้า แต่บทจะช่างยั่วนี่ก็ไม่เคยรู้ตัวเองเลยซักครั้ง เรียกว่าตอนนี้เขาต้องพยายามไม่หันไปมองณเกล้าในระหว่างที่ยังกระแทกกระทั้นอย่างนี้ ไม่ใช่ว่าไม่อยากมอง แต่มันแทบจะถึงไปแล้วเป็นพันครั้ง ตอนที่เห็นแก้มขาว ๆ นั่นขึ้นสีระเรื่อ....
จินไตยคงกลายเป็นคนบ้าไปแล้วจริงๆ
“เฮีย...เฮีย....อือ....ไม่ไหวแล้ว...”
“เก้า...ซี๊ด.....”
เสียงเนื้อกระทบกันกับเสียงครางลั่นทำให้จินไตยต้องเร่งจังหวะการสอดใส่ นาทีนี้เขาทุ่มสุดตัว กระทุ้งแรง ๆ จนอีกฝ่ายต้องถ่างขาออกแล้วยกสะโพกให้ง่ายต่อการสวนรับ ณเกล้าเม้มริมฝีปากเข้าหากันแน่นเมื่อตาแก่ของเขาสอดใส่เข้ามาไม่ยั้ง ทั้งครูดกับผนังอ่อนจนเสียววาบไปทั้งหลัง...
สะโพกหนานั่นกระแทกเข้ามาเน้น ๆ อีกเพียงแค่สองสามครั้งณเกล้าก็กระตุกเกร็งพร้อมสูดปากครางหวือ เขารู้สึกได้ถึงของเหลวอุ่น ๆ ที่อัดฉีดเข้ามาในช่องท้องอย่างแรงพร้อม ๆ กับของตัวเองที่ปลดปล่อยออกมาจนแทบจะหมดทุกหยดหยาด ริมฝีปากเล็กหอบครางก่อนจะกดจูบบริเวณขมับซับเหงื่อชื้นของคนที่ทิ้งตัวโถมลงมานอนหมดแรงอยู่ข้าง ๆ
“ผมเหนื่อย” ณเกล้าพูดเบา ๆ แล้วยกมือขึ้นพาดกับเอวหนา ร่างโปร่งเขยิบเข้าหา ‘เฮีย’ เหมือนทุกครั้งอย่างรู้งาน
“เหนื่อยเหมือนกัน” เฮียพูดเบา ๆ แล้วรั้งเอวของเขาเข้าไปกอด ริมฝีปากหนากับไรหนวดนั่นลากไล้บริเวณแก้มอีกแล้ว แต่คราวนี้ณเกล้าไม่ถือสา เขากลับหลับตาพริ้มแล้วเชิดหน้าให้อีกฝ่ายได้ทำตามใจชอบแทน
“แล้วคืนนี้จะนอนไหน...ต้องกลับไปดูจูนหรือเปล่า”
พูดถึงลูกชายวัย 5 ขวบของอีกฝ่ายแล้วก็อดนึกตลกขึ้นมาไม่ได้... เห็นพ่อเถื่อน ๆ ขนาดนี้แต่เวลาอยู่กับลูกนี่อย่างกับเป็นคนละคน
“นอนกับเรานั่นล่ะ...คืนนี้เจ้าจูนมันไปค้างกับแม่มัน”
“อ๋อ...” ตอบแบบขอไปที พยักหน้ากับอกแกร่งอยู่พักใหญ่ก็ผละออกมานอนตะแคงมองสบกับดวงตาคมที่จ้องอยู่ก่อนแล้ว “งั้นวันนี้เฮียขับนะ...ผมขับไม่ไหวหรอก เมื่อกี้เกร็งจนขาแทบเป็นตะคริว””
ได้ยินอย่างนั้นโฟร์แมนคนเก่งก็หัวเราะออกมาเบา ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปเคาะหน้าผากบางด้วยความเอ็นดู
“เอาสิ...งั้นขอค้างนะ...สงบศึกกันก่อนนะคืนนี้”
“...”
“แล้วพรุ่งนี้ค่อยมากัดกันให้ลูกน้องดูใหม่”
________________________________________________
#ช่างรักของเรา จ้า
-
ชอบค่ะ ขอแบบหลายๆตอนเลย
-
น่ารักดี รอจ้า :impress2:
-
สนุกอ่ะ แซ่บด้วย เข้ามา +1 ขออีกหลายๆตอน :hao6: :hao6: :hao6:
-
เคยอ่านสมัยเป็นไคฮุนค่ะ แซ่บพริกสิบเม็ดเหมือนเดิม
-
โอ้โหหหหเผ็ชชชมากค่ะ ชอบๆๆ ชอบแนวแบบนี้มากๆ ต่อหน้าลูกน้องกัดกันสุด พอกลับบ้านฟัดกันหนัก อรุ้ยยยย
-
ต่อเลยค่ะๆ ซื๊ดดด
ปล.มีบางส่วนที่ยังไม่ได้แก้ชื่อนะคะ เห็นหลุดมาเป็นช่างโอ บางประโยค
-
เผ็ชชชชมาก ทั้งวาจาและโลเคชั่นนน ><
-
ขออีกขออีกขออีกเผ็ชชชชมากกกก
-
ดียยยย์ o13 ขอเป็นเรื่องยาว จัดมาเลยค่าาาาา อยากรู้ว่าตอนลูกน้องในไซค์รู้ว่าคู่นี้เขามีซัมติงกันจะอึ้งแค่ไหน? แล้วก็ อยากอ่านตอนเฮียคนโหดงุ้งงิ้งกับลูกจูน คงน่าเอ็นดูเนอะ ชอบๆๆๆ เชียร์มายาวๆๆ เลยค่าาา
-
ช่างเก้าแซ่บมากกกกกกกกกกกกก :haun4: :haun4:
-
สั้นๆ แซ่บมาก
-
แซ่บค่ะ พริกสิบเม็ดเอาไม่อยู่จริงงง
-
ขอทิชชู่หน่อยค่ะซับเลือดกำเกาแปบ นายช่างแซ่บจริงค่ะ
เฮียมีลูกแล้วด้วย ความครอบครัวนี้ อยากอ่านต่อนะคะ :mew1:
-
แซ่บอะไรขนาดนี้ ซับเลือดแทบไม่ทัน :katai2-1: :impress2:
-
:mew1: :mew1:
-
ชอบมากกก อยากอ่านยาวกว่านี้ :katai2-1:
-
แซ่บง่าา
-
อื้ออหื้ออเบื้องหน้าเถียงกันคอเป็นเอ็น เบื้องหลังดูดเอ็นกันนี้แซ่บ 5555555 เชรดดดดดดฮอตเว่อร์ สนุกกกกกก อย่า อย่า อย่าหยุดตอนเดียวจบได้ไหมคะ ขอร้องละ 5555 มาต๊อออออี๊กเกิน10ตอนก็ได้ค่าถ้าจะแซ่บขนาดนี้ 555 อยากรู้ว่ามาเจอกันยังไงตอนไหนลงเอยแบบนี้กันเมื่อไหร่ อยู่กับลูกจะเป็นยังไง เอ๊ะอะไรยังไงนะ อ๊างงงงง นี้บุ๊คมาร์คไว้รอเลยค่ะ 55555555 มาต่อนะคะมาต่อ รอค่ะรอ รอตาลุงเฮียกับเด็กขี้ยั่ว คึคึ!! สนุกค่ะ ชอบๆ :pig4: :pig4: :katai2-1:
-
ฮืออออดีงามมมมม ต่อหน้าด่ากันแทบตาย แต่ลับหลังคือสวีทหวานกันรุนแรงเบอร์นี้ แง :jul1:
-
ฮาร์ดคอ ตามสายงานมากกก
แซ่บจริงๆ
-
ชอบบบบบบ :z1:
-
นี่คิดว่าต้องแซ่บ แต่ไม่คิดว่าจะขนาดนี้!!~~
แบบเอ้อ ตีๆกันแล้วมีเหตุการณ์ให้มาญาติดีกัน แต่แบบนี้มันเกินไปแล้ววววว :m25:
ต้องมีต่อไป และต่อๆไปค่ะ ปูเสื่อรอเลยนะคะ :hao7:
-
ต่อเซ่~~~~
-
คุณขาแค่เรื่องสั้นคงจะไม่พอแล้วนะ
-
รอตอนต่อไปปปปปปปป แซ่บบบบ
-
เอาอีกค่าาา ไม่พอออ สนุกมากกก :mew1:
-
กรี๊ดดดดดแซบบบบม้ากกกกก
-
ฮือออ เราก็ว่าคุ้นๆ นี้แปลงจากฟิคไคฮุนรึเปล่าคะ เราคุ้นเหมือนเคยอ่านเมื่อนานมาแล้ว แต่ถ้าจำผิดต้องขอโทษด้วยนะคะ55555555 แต่แซ่บจริงไรจริงนะ555555555 :heaven
-
ฮื่อออออออ ดีมากค่าา กำเดาพุ่งงงงงงงงงงง
-
แซบบบ เบื้องหน้าก็ตีกัน :angry2: เบื้องหลังนี่แซบหลาย :m25: รอมาต่อนะคะ
-
ทำไมแซ่บขนาดนี้คะ
อยากอ่านต่อออ อยากเห็นตอนมีน้องจูนด้วยย
-
แหมมม ถึงกับสร้างภาพตีกันให้ลูกน้องดูเลยหรออ
-
ช่าง....โอ๊ยยยยว
:-[
-
แซบเว่อออออมาต่อเถอะจ้า
-
:z1:แหมะ!
-
โอ๊ยยยยยยยยยยย ต่อหน้าลูกน้องกัดกันเก่ง ว่าแล้วเบื้องหลังต้องไม่ธรรมดา
เฮียจินดุมากเลยอ่า แงงงงงงงง ช่างเกล้ามาทำงานไม่ไหวแน่เลยนะคะ :hao6:
-
:haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แซ่บมากกกกกกกกกกกก :haun4:
-
แซ่บพริกหมดสวนแล้วค่า55555
-
รักกันรุนแรงดี :z1:
-
ขอเพิ่มตอนไปเรื่อยๆได้มั้ยสนุกอ่ะ แซ่บมากกันทั้งสองคนเลย :z1: :z1:
-
รอเรื่องยาววววววว
-
รออออออ สนับสนุนอยู่ค่ะๆๆๆๆๆๆ
-
:hao6: :hao6: :hao6:
-
ชอบมากกกกก
-
แอร๊ยยยยย น้องเผ็ดดดมากกก ทั้งคู่
ชอบมากค้าบบบ :hao6:
-
โง้ยยยยยยยย :hao6:
-
ชอบๆๆๆ มาต่อเตอะ
-
ฉากหน้านี่เกรี้ยวกราดใส่ พอเบื้องหลังนี่แซ่บใส่กันเชียวนะ :haun4:
-
:hao6:
-
แซ่บเผ็ดแสบปากพริกสี่เม็ดเลยค่ะ ฮื้ออออออออออ
เรื่องราวไม่ได้มากมายอะไร แต่ได้ใจความดีจังเลยค่ะ
อ่าบจบก็บิดตัวไปสองตลบ จบด้วยการทึ้งผ้าห่ม
ขอบคุณมากเลยค่าาาาาา
-
ชอบมากกก ยิ่งมีลูกติดงี้ กร้าวใจ :haun4:
-
แซ่บลืมโลกมากกกกกกถ้ามีอีกสักสิบตอนคงดีน้าาา 555555
-
แซ่บไม่สนสถานที่ เผ็ชดุมาก เป็นแผนของเฮียอยากเอาท์ดอร์ป้ะเนี่ย :z1:
เป็นคู่ที่ไม่มีใครยอมใครเลย ชอบๆ
รออ่านตอนพ่อแม่ลูกค่ะ
-
โอ้ยยยชอบบบ คุณพ่อลูกหนึ่งนี่เเซบอะไรเบอร์นี้ ส่วนช่างเกล้านี่ก็ไม่น้อยหน้าเเซบพอกัน :hao6: มีรงมีร่อน บ้าจริง :-[ :-[
-
โอ๊ยย แซ่บมากเวอร์ อยากรู้ว่าเขามารักกันได้ไง ...รอตอนต่อไปนะคะ
-
5-10ตอนก็เอาาา
-
อยากให้มีต่ออ่ะ ช่างแซ่บบบบบ
-
:L2:
-
:oo1: :haun4:
-
ยังคงรอเนื่องนั้อยู่ววววว
-
อู้วววววว แซ่บมากค่ะ
-
ปาดเลือดที่เสียไปแปป :jul1:
-
รอเรื่องสั้น5-10ตอนอยู่นะคะ :katai5: :z13:
-
ช่างเผ็ดกว่าที่คิดไปเยอะเลยค่ะ คิดว่าจะกัดกันใสๆจีบกันอ้อมๆ กลายเป็นแซ่บไม่หยุดแทน แอบอยากเห็นโปรเสสก่อนที่จะมาแซ่บกันแบบนี้เลยค่าา เชียร์เรื่องสั้น 5-10ตอนอยู่นะค้าา
-
งานก็ส่วนงานเนอะ แยกชัดเจนมากกกกก
-
ยังรอเรื่องสั้นนอยู่นะคะ
-
:pig4:
-
มัน เกปพฟไำฟกนพเสทสกหทิำหย อยู่ในใจค่ะ! แซ่บลืม! :pighaun:
-
กรี๊ดดดดดดดด เเซ่บบบบ
ขออีกยังไม่พอค่าา อยากให้เป็นเรื่องยาวเลย สนุกน่าติดตามม๊ากกก
-
กรี๊ดดด นึกว่าจะจีบกันเบาๆ
-
:katai4:
-
อื้อหืือ้ๆๆๆ แซ่บๆๆ :hao7:
-
เอ้า..แบบนี้เลยหรอ
ขอบคุณสำหรับนิยาย o13
-
แซ่บสุดๆไปเรยยยยยยย
ถ้าลูกน้องรุ้ช่างเก้าจะทำไงน้าาา
-
ต่อหน้าลูกน้องนี่เขาทะเลาะกันเป็นฟืนเป็นไฟ แต่ลับหลังเขา...ร้อนแรงยิ่งกว่า :hao3:
-
เรื่องยาวเถอะะะะ
-
ช่างรุนแรงเหลือเกิน :haun4: