ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
——————————————————————————————————————
[ จีบนะครับ...รักผมที ]
#ติณณ์หิวข้าว
เรื่องราวของนักศึกษาฝึกงาน กับ พี่เลี้ยงของเขา
“ยินดีที่ได้รู้จักอย่างเป็นทางการอีกครั้งครับพี่ข้าว”
"อย่ามาเรียกผมว่าข้าว"
"ได้ครับพี่ข้าว...เจ้า"
"ไอ้เด็กกวนประสาท"
#ติณณ์หิวข้าว
———————————————————————
Read Me
นิยายเรื่องนี้เป็นSpin offของติณณ์ เพื่อนของพี่อาร์ตจากเรื่องกลิ่นสีและหมอค่ะ
ซึ่งเรื่องนี้จะย้อนกลับไปช่วงหนุ่มๆอยู่ปีสามกัน
และเนื้อเรื่องหลักไม่ได้เกี่ยวข้องกับกลิ่นกาวน์(ตอนหลังอาจมีมาแซมบ้าง) สามารถอ่านแยกได้ค่ะ
ปล.ตั้งใจแต่งเป็นเรื่องสั้น ไหงยาวซะงั้นก็ไม่รู้...
- Miinta -
นิยายที่แต่ง
กลิ่นสีและกาวน์หมอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61615.0) [จบแล้ว]
First Time #ครั้งแรกพบ (https://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1711886)
[ Short Story ]
Only you รักนี้แค่คุณ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61664.msg3696103#msg3696103)
H I D D E N (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=63802.0)
———————————————————————————————————————
ทวิตของอุ๋ง (https://twitter.com/miinnta)
เพจของอุ๋ง (https://www.facebook.com/miinnnta)
1
20.35
ท่ามกลางบรรยากาศเบาๆ ของร้านอาหารกึ่งบาร์ในเย็นวันศุกร์สิ้นเดือนเช่นนี้ ผู้คนทั้งหลายก็ต่างพากันออกมาพบปะสังสรรค์เพื่อนฝูง บ้างก็นัดเจอถามไถ่สารทุกข์สุกดิบกับตามภาษา ร่วมถึงเพื่อนรักสองคนที่นั่งกันอยู่ที่มุมๆ หนึ่งของร้าน
“ไหนใครว่าเป็นหมอต้องรักสุขภาพ เหล้าบุหรี่นารีไม่แตะ” ผมยกยิ้มขำเมื่อเห็นเพื่อนรักต่างคณะรวมถึงตำแหน่งรูมเมทยกแก้วเหล้าขึ้นเหมือนน้ำเปล่า อันที่จริงสิ้นเดือนอย่างนี้ก็ไม่น่าออกมาแหละครับแต่จู่ๆ มันก็ชวนออกมาบอกว่าจะเลี้ยง ผมเทน้ำสีเหลืองใส่แก้วที่พร่องไปเกินครึ่งของเพื่อนก่อนจะยกแก้วตัวเองขึ้นบ้าง บนโต๊ะนอกจากเหล้าก็มีอาหารสองสามอย่างสำหรับฝากท้องเย็นวันนี้
“ใครที่ว่ามันไม่ใช่กูป่ะวะ? อีกอย่างหมอก็คนไหม หืม” ไอ้หมอตรงหน้าผมตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงกวนเบื้องล้าง “แล้วก็นะไอ้ติณณ์ กูหมอหมาไม่ใช่หมอคน” มันยกยิ้มหล่อให้ผม เออ ถ้ามึงยิ้มแบบนี้ตอนประกวดดาวเดือนเมื่อสองปีก่อน ป่านนี้มึงได้เป็นเดือนแทนกูไปแล้วไอ้หมา
ผมรู้จักไอ้หมอหมานี่เพราะประกวดดาวเดือนนี่แหละครับ หมออาร์ตเดือนสุดหล่อของคณะสัตวแพทย์ ตอนแรกก็ไม่ได้สนิทกับมันเท่าไหร่ ไอ้นี่มันนิ่งๆ เลยดูเข้าถึงอยาก แต่พอคุยไปคุยมาดันถูกคอกันซะงั้น คนบ้านเดียวกันแค่มองตากันก็เข้าใจดี ~
“ครับๆ ไอ้อดีตรองเดือน ลากกูมาแดกเหล้านี่มีปัญหาไรอีก”
“...ไม่มีไร แค่น้องมันไปเรียนต่อ” ไอ้หมอหมาตอบอ้อมแม
“น้องแอ๋ม? น้องมันขึ้นปีหนึ่งแล้วหรือวะ? ไม่ใช่ยังม.ปลายหรือไง?” ผมถามเพราะจำได้ว่ามันมีน้องสาวอีกคนที่หน้าตาน่ารักดี แต่มันกลับส่ายหัว
“เปล่า ไม่ใช่แอ๋ม”
“แล้วใครละว่ะครับ มึงมีน้องคนเดียวไม่ใช่หรือไง?”
“น้อง...ข้างบ้าน” มันว่าเสียงเบา ยกแก้วที่มีน้ำสีอำพันขึ้นราวกับเลี่ยงคำตอบ นั่นทำให้ผมเลิกคิ้วเป็นคำถาม
“อ้าว น้องข้างบ้านมันไปเรียนแล้วมึงเกี่ยวไร” นั่นก็บ้านเขาแล้วมึงเสือกอะไรด้วย
“ก็...กูแค่จะไม่ได้เจอน้องมันอีกนาน” ไอ้หมอก้มหน้าลงมองแก้วในมือแล้วหมุนไปมา แววตามันดูหม่นแสงลงไปแวบหนึ่ง
“แล้ว?”
“เสือก” อือหือ สอใส่เกือกมาเต็มหน้าเต็มตาเลยครับ
“ก็เรื่องมึงกระตุกต่อมเสือกกูนี่ บอกมาซะดีๆ” ผมเทเหล้าเพียวๆ ใส่แก้วมันจนเกือบล้น แค่นี้ไม่คณาคอคุณหมออินทัชหรอกครับ นั่นไงมันยกดื่มชิลๆ “หรือมึงชอบน้องมัน?”
พรวด!!
“แค่ก” ผมแสยะยิ้มทันทีที่เห็นอาการตอบสนองของมัน
“กูเดาถูกสินะ ก็ยังว่าอยู่ว่าทำไมคุณหมอสุดหล่อ สุดใจดีที่มีทั้งสาวๆ หนุ่มๆ มาแจกขนมจีบให้ตลอดเวลาถึงไม่ยอมควงใครเป็นตัวเป็นตนซะที ที่แท้ก็มีคนในใจอยู่แล้วนี่เอง” พอผมพูดจบไอ้หมอมันจ้องเขม็งเลยครับทุกคน
“แจกขนมจีบเหี้ยไรของมึง”
“15นาฬิกาของกู คนผมสั้น เสื้อสีฟ้าโต๊ะนั้นเขาจ้องมึงตั้งแต่เข้ามาแล้ว เชื่อไหมว่าถ้ากูลุกนะ เขาเข้ามาหามึงแน่” ผมว่าพร้อมชำเลืองมองไปที่โต๊ะนั้นพร้อมกับไอ้หมอที่หันตาม
คุณเธอที่มองมาอยู่แล้วยกแก้วที่มีน้ำสีสวยในมือขึ้นทักทาย แต่หมอหมาคนหล่อของเรากลับเบือนหน้าหนีครับคุณ
“แล้วไง?”
“ลองดูไหมเดี๋ยวกูจัดให้” ไอ้หมอส่ายหัวรัวเลยครับท่าน เห็นคุณอินทัชฮ็อตอย่างนี้นะแต่มันก็ไม่เคยควงใครจริงจัง ตั้งแต่รู้จักมันมาเคยเห็นมันมีวันไนท์สแตนด์อยู่แค่สองสามครั้งเอง
ก็เคยแอบคิดนะว่าเพื่อนมันนกเขาไม่ขัน...
ผมนั่งกวาดสายตามองไปรอบๆ ร้านที่ตอนนี้คนยังไม่เยอะเท่าที่ควร ลูกค้าส่วนมากก็คนในมหาลัยผมไม่ก็พนักงานที่ทำงานละแวกนี้จึงคุ้นหน้าคุ้นตาอยู่บ้าง ผมแจกรอยยิ้มให้ทุกคนที่มองผมกลับมา โปรยเสน่ห์เต็มที่จนไอ้หมอหมาอาร์ตส่ายหัว ก่อนจะไปสะดุดตากับผู้ชายตัวเล็กคนหนึ่งที่นั่งอยู่ตรงเคาน์เตอร์บาร์ ข้างๆ กันเป็นผู้ชายตัวสูงผอมอีกคน ผมนั่งมองทั้งสองคนนั้นคุยกัน ไม่สิ... รู้สึกไอ้โย่งนั่นพูดอยู่คนเดียว ส่วนคนตัวเล็กนั่นก็ขยับหนีจนจะตกเก้าอี้อยู่แล้ว
ผมสรุปไปเองว่าทั้งสองคนคงไม่ได้มาด้วยกันแน่นอน
“อาร์ตเดี๋ยวกูมา ถ้าผู้หญิงโต๊ะนั้นมาของเบอร์มึงก็ให้เบอร์กูไปแทนนะ” ผมว่า ก่อนลุกพรวดออกมาโดยไม่ฟังเสียงไอ้อาร์ตที่ตะโกนอะไรสักอย่างตามหลัง
ผมเดินไปจนเกือบถึงเคาน์เตอร์บาร์ ทั้งสองคนยังไม่รู้สึกตัวว่ามีบุคคลที่สามกำลังยืนอยู่ด้านหลังพวกเขา ไอ้บ้านี่ก็ขยับมาใกล้อีกคนจนจะชิดแล้วนั่น
และนั่นทำให้ผมตัดสินใจ...
พรึ่บ!
“ติณณ์ขอโทษครับที่มาช้า ที่รักไม่โกรธกันนะ”
ผมเท้ามือทั้งสองข้างลงบนเคาน์เตอร์ กักให้คนตัวเล็กอยู่ตรงกลางระหว่างแขน ก่อนพูดขึ้นด้วยเสียงที่คิดว่านิ่มและอ้อนที่สุด
นี่ผมบอกไปหรือยังว่าผมได้ทั้งชายหญิง?
“ที่รักอย่าเงียบสิ ไม่โกรธผมนะ” คนตัวเล็กหันหน้ามามองผมด้วยหน้าตางุนงง เหมือนยังตามสถานการณ์ไม่ได้จนผมต้องขยิบตาเป็นสัญญาณให้เล่นตามน้ำ
“เอ่อ...”
“ไหนคุณบอกว่าไม่ได้นัดใครไงครับ! เหอะ มีผัวแล้วก็ไม่บอก”
“ขอโทษแทนแฟนผมด้วยนะครับ พอดีเราทะเลาะกันมานิดหน่อย” ผมถือวิสาสะดึงคนตัวเล็กกว่าให้มาพิงชิดอกทันที และก้มหน้าจรดกับกลุ่มผมนิ่มราวกับแสดงความเป็นเจ้าของ
หอมว่ะ ใช้แชมพูยี่ห้ออะไรวะ
“หายโกรธติณณ์นะครับ นะ”
“ไม่.. ไม่โกรธแล้ว ปล่อยก่อน” เสียงใสของคนตัวเล็กที่อยู่ในอ้อมกอดดังขึ้น ดูท่าว่าจะตามเรื่องทันแล้วสินะ
“ถ้าผมโกรธบ้างจะได้ไหมครับ ที่คุณมานั่งให้คนอื่นจีบแบบนี้” ผมเน้นคำว่าคนอื่นและตวัดสายตามองคนด้านข้างที่ทำหน้าไม่พอใจ
“อย่า...”
“เออ ไปก็ได้วะแม่งเสียเวลา” ว่าเสร็จมันก็ลุกออกไปทันที ผมมองจนมันกลับโต๊ะไปแล้วถึงยอมปล่อยอีกคนให้เป็นอิสระ ก่อนนั่งลงข้างๆ คนตัวเล็กแทนมัน
“....” คนตรงหน้ายังคงส่งสายตางุนงงมาให้ ผมเท้าคางมองใบหน้าของอีกคนอย่างพิจารณา เขาน่าจะสูงราวๆ174-175 เซนต์ได้ ถือว่าไม่ได้เตี้ยไปและคงดูหล่อในสายตาของผู้หญิง แต่สำหรับผมคิดว่าคนตรงหน้าน่ารักและกะทัดรัดพกพาสะดวก--- ผมซอยยาวระต้นคอ มีไฝจุดเล็กๆ ช่วงหางตาซ้าย ปากไม่ได้อวบอิ่มแบบผู้หญิงแต่น่าสัมผัสด้วยปากผมเอง
อืม..ผมคงจะมองเขานานเกินไปจนคนตรงหน้าส่งเสียงเรียกอีกครั้ง
“เอ่อ ผมนั่งอยู่โต๊ะนั้น” ชี้ไปที่ไอ้หมอหมาที่มีสาวผมสั้นเสื้อฟ้านั่งแทนที่ผม “พอดีผมเห็นคุณน่าจะถูกมันตอแยมาสักพัก เห็นคุณขยับหนีคิดว่าคุณไม่ชอบก็เลย...” ผมเกาแก้มแล้วส่งยิ้มแห้งๆให้อีกคน
“ขอบคุณนะ” ยิ้มหวานของคนตรงหน้าส่งให้ผม เหี้ย น่ารักเหี้ยๆ
“ผมติณณ์ครับ ถ้าไม่รังเกียจไปร่วมโต๊ะกับผมไหมครับคุณ...เอ่อ” ผมยิ้มค้าง ไม่รู้ชื่อนี่หว่า
“ข้าว...”
“ครับ?”
“ผมชื่อข้าวครับ ยินดีที่ได้รู้จัก” เหี้ย ยิ้มแอคแทค จีบได้ไหม ตอบ!!!
ในที่สุดผมก็พาคนตัวเล็กกลับโต๊ะด้วยได้สำเร็จ ตอนนั่งผมว่าคุณข้าวตัวเล็กแล้วนะ พอยืนนี่หัวคุณเขาเลยไหล่ผมมาหน่อยเอง ตัวเล็กๆ เอวบางๆ บางจนไม่กล้าจับแรง กลัวหัก เอ...รึลูกเสี้ยวอย่างผมมันสูงและหนาเกินไปเองวะ?
พอมาถึงโต๊ะ ทันทีที่ไอ้หมออาร์ตเห็นผมมันก็ไล่ผู้หญิงเสื้อฟ้าคนนั้นกลับไปทันที
“งั้นเดี๋ยวคืนนี้เราโทรหาอาร์ตนะคะ จุ๊บ” สาวเจ้าว่า ริมฝีปากเคลือบลิปสติกสีชมพูประทับลงแก้มเพื่อนผมเบาๆ จนขึ้นเป็นรูป ในขณะที่ไอ้อาร์ตมันทำหน้าเบื่อโลก คว้าเอาทิชชูมาปาดหน้าแรงๆ เมื่อผู้หญิงคนนั้นลับตา
“แม่ไม่สอนหรือไงว่าให้ทำตัวเป็นกุลสตรี”
“อุ๊บ ฮ่าๆๆๆ” คนตัวเล็กหัวเราะร่วนเมื่อได้ยินไอ้อาร์ตสถบ นี่ก็ไม่ชอบเวลาโดนผู้หญิงถึงเนื้อถึงตัว อยากรู้จริงๆว่าคนที่มันชอบเป็นคุณหนูเรียบร้อยหรือไง
“แล้ว...นี่ใคร?”
“นี่คุณข้าวที่กูไปช่วยเมื่อกี้ไง คุณข้าวครับนี่อาร์ต เพื่อนผมครับ” ผมแนะนำ ทั้งสองก็ยิ้มให้กันน้อยๆ ก่อนคุณข้าวจะทิ้งตัวลงกับเก้าอี้ว่าง
“นี่เรายังเรียนกันอยู่หรอ?” คุณข้าวเปิดประเด็นคุย ตอนนี้ร้านเริ่มมีเสียงเพลงเบาๆ จากวงดนตรีสดที่มาเล่นได้สักพักแล้ว
“ครับ ผมเรียนหมอปีสาม ส่วนไอ้นี่เรียนบริหาร ปีเดียวกัน” หมอหมาตอบแทน
“โหย อย่างนั้นพี่ก็ดูแก่ไปเลยน่ะสิ”คนตัวเล็กเปลี่ยนสรรพนามที่ใช้ พี่หรอ?
“ไม่หรอกครับ คุณข้าวดูไม่เห็นแก่สักนิด ผมเห็นครั้งแรกนึกว่ารุ่นน้องผมซะอีก” ผมว่า ไม่ได้ยอนะแต่คิดงั้นจริงๆ
“แหม ปากหวานเชียว” ผมยิ้มรับ “เห็นอย่างนี้อีกปีพี่ก็จะยี่สิบสี่แล้วครับ แก่กว่าพวกเราประมาณสี่ห้าปีได้มั้ง” คนตัวเล็กยิ้มอายๆ พวกผมอึ้งกับอายุที่คุณเขาพูดออกมา (ข้าว24 สองซี้20)
เชี่ย คิดว่าจะแก่กว่ากันแค่ปีสองปี “เอ่อ...”
“ไม่ต้องทำหน้าตกใจอย่างนั้นครับ มีแต่คนทักว่าพี่หน้าเด็ก” คุณข้าวพูดออกมาอย่างขำๆ “เวลาบอกไปคนไม่ค่อยเชื่อกันหรอก”
“งั้น... ตอนนี้คุณข้าวก็ทำงานแล้วสินะครับ”
“เรียกพี่ก็ได้พี่ไม่ว่า พี่เป็นพนักงานธรรมดาๆน่ะ ที่จริงร้านนี้พี่เป็นหุ้นส่วนอยู่นะ แต่ก็ไม่มีใครรู้เยอะหรอกเพราะนานๆ พี่จะได้เข้ามาเช็คแทนเจ้าของมัน อย่างวันนี้พอมาปุ๊บก็เจอแบบที่ติณณ์เห็น... แต่มาอย่างนั้นพี่ตกใจนะ ที่รงที่รักอะไรกัน” แก้มขาวของพี่ข้าวขึ้นสีแดงระเรือไม่รู้ว่าเขินหรือด้วยฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ดื่มไป
“แฮะๆ ผมคิดอะไรไม่ทันนี่ครับ”
“ไม่เป็นไรๆ งั้นมื้อนี้พี่เลี้ยงขอบคุณเราแล้วกัน”
“ไม่เป็นไรครับ” ผมกับอาร์ตที่พูดขึ้นพร้อมกันหันมองกันแวบหนึ่ง ก่อนหมอหมาจะเงียบให้ผมพูดต่อ “ผมเต็มใจช่วยครับ ไม่ต้องขอบคุณหรอก”
“เอาอย่างงั้นหรอ”
“ครับ”
พวกผมนั่งคุยไร้สาระกันจนกระทั่งไอ้อาร์ตฟุบหน้ากับโต๊ะ ใบหน้ามันแดงก่ำด้วยฤทธิ์ของแอลกอฮอล์ ก็แหงล่ะเจอผมเทแบบเพียวๆ ไปให้ตั้งกี่แก้วล่ะ
“เอ่อ... พี่ข้าวครับ งั้นเดี๋ยวผมขอตัวกลับก่อนแล้วกัน ดูท่าไอ้หมอไม่ไหวแล้ว”
“ก็ดูเรามอมเพื่อนสิ ใครมันจะไหวกัน” พี่ข้าวว่าแบบรู้ทัน
“โถ่พี่ ใครมอมกัน” ผมว่ายิ้มๆ ไอ้เรื่องมอมนี่มอมจริงครับ เผื่อรู้ว่ามันจะเพ้อถึงใครคนนั้นของมันไหม
“ให้พี่ช่วยไหม?” ผมปฏิเสธ แต่คนตัวเล็กกว่าดึงดันจะช่วยให้ได้ ผมเลยส่งกระเป๋าให้ถือให้แทน เมื่อถึงรถก็จับไอ้คนเมายัดเข้าเบาหลังทันที
“งั้นกลับกันดีๆ นะ”
“พี่ข้าวครับ...ผมจะได้เจอพี่อีกไหม” ผมตัดสินใจถาม ยอมรับว่าคนตรงหน้านี่สเปคผม ตัวเล็กหิ้วสะดวก หัวเราะง่าย กินง่าย ไม่เรื่องมากแบบนี้ผมชอบ...ก็ว่าไป
พี่ข้าวเงียบไปครู่หนึ่งก่อนจะยกยิ้มสวย มือเล็กเอื้อมจับมือผมไปส่งให้นามบัตรสีขาวครีมถูกวงบนลงมือผม
“ได้สิ ถ้าอยากเจอพี่อีก ติดต่อมานะครับ” คนตัวเล็กก้าวเข้ามา เขย่างตัวกระซิบข้างหูผมก่อนผละออก “งั้นพี่ไปก่อนนะครับติณณ์ ฝากลาอาร์ตแทนพี่ด้วย”
คนตัวเล็กเดินจากไปโดยให้ผมยืนค้างอยู่ตรงนั้น...
คนอะไรวะตัวโคตรหอม
ไม่กี่วันหลังจากนั้น ไม่กี่วันหลังจากนั้น
“ติณณ์คะ เลิกเรียนไปไหนต่อหรือเปล่า” เสียงใสๆ ของใครบางคนเอ่ยขึ้น พอเงยหน้าขึ้นมองก็เห็นเป็น อ่า...อดีตคู่ควงกำลังยืนตรงหน้า
“อืม ไม่ได้ไปไหนครับ บีมีอะไรหรือเปล่า?” ผมยกยิ้มถามทั้งๆ ที่รู้สึกเบื่อหน่าย มาอย่างนี้คงไม่พ้นจะชวนไปดูหนังไม่ก็ไปเดท ไม่ก็..บนเตียง
“งั้นเราไป...”
Rrrrr
เสียงโทรศัพท์ที่ดังขัดหญิงสาวที่กำลังพูด ผมโคลงหัวให้เธอเล็กน้อยก่อนเดินหนีออกมากดรับสายจากเพื่อนสนิท
“ว่า”
‘ของห้องหมด’ ปลายสายตอบกลับมาห้วนๆ
“แล้ว?”
‘มึงเลิกเรียนละไปซื้อของเข้ากัน มาม่าหมด’ กลอกตากับคำของเพื่อน มาแบบนี้มันขี้เกียจขับรถแน่ ผมหันมองบีที่ยืนรออยู่ไม่ไกลก่อนตอบเพื่อนสนิทด้วยคำที่ทำให้เธอทำหน้างอนและเดินหนีไป
“เอาดิกูว่าง”
พอผมเลิกเรียน เดินออกจากตึกไม่ถึงสามก้าวดี รถญี่ปุ่นคันคุ้นตาก็ขับมาจอดข้างหน้า พร้อมกับคนขับจะเปิดประตูออกมาให้คนแถวนั้นกรี๊ดกร๊าด สะบัดขนสองสามครั้งก่อนไอ้หมอหมาหน้านิ่งเดินอ้อมตัวรถมาหาผม
“มองเหี้ยไร ไปขับรถดิ”
ไอ้หมาอาร์ตทิ้งตัวที่นั่งฝั่งข้างคนขับเอ่ยขึ้นเมื่อเห็นผมยืนนิ่ง ผมกลอกตาก่อนจะเดินไปฝั่งคนขับโดยดี เป้าหมายของเราวันนี้คือห้างใกล้ๆ มหาลัยครับ
หลังจากไปเหมาบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหลากหลายยี่ห้อ กับของปรทังชีวิตและของใช้บางอย่างเสร็จก็ได้เวลากลับไปนอนต่อ ระหว่างที่เราเดินไปที่จอดรถเพื่อเก็บของ ไอ้หมอก็กระชากคอเสื้อผมไว้ ยกนิ้วชี้ไปอีกทาง
“มึง นั่นพี่ข้าวไหม?”
“ไหนวะ” พอมองตามนิ้วมันก็เห็นคนตัวเล็กที่เจอกันเมื่อไม่กี่วันก่อนหน้านี้กำลังเดินผ่านหน้าไปในระยะห่างๆ ข้างกายเขามีผู้ชายตัวสูงอยู่ด้วย
“มากับแฟนป่ะวะ เพื่อนกูจะกินแห้วหรอ” มันว่าติดขำ ผมหรี่ตามองเพื่อนซี้
“...เดี๋ยวกูมา” ผมเมินเสียงร้องเฮ้ยจากไอ้อาร์ตดังขึ้นไล่หลัง ก่อนจะก้าวยาวๆ เดินไปหาอีกคน
“บ่นอะไรนักหนา ก็เห็นบอกว่าอยากดูหนังเลยพามาไง” ใกล้จนได้ยินเสียงทั้งสองคุยกัน แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่รู้ตัวว่ามีคนเดินตาม
“ขอบใจมากกกก เอ๊ะ..” พี่ข้าวหันมามองเมื่อรู้สึกว่ามีคนยื่นมือไปแตะไหล่เขา
“พี่ข้าวครับจำผมได้ไหม ที่เจอวันก่อน” ผมฉีกยิ้มถามคนตรงหน้า พี่ข้าวอยู่ในชุดเสื้อยืดคอกลมกับกางเกงขาสามส่วน มีเสื้อแขนยาวพาดท่อนแขน เผินๆ ดูเหมือนเด็กมหาลัยมากกว่าคนวัยทำงาน
“คนรู้จักมึงหรือเจ้า?” คนข้างๆพี่ข้าวถาม ผมขมวดคิ้วกับชื่อที่ได้ยินจากปากอีกคน แต่คนตัวเล็กส่ายหัว
“ทักผิดคนหรือเปล่าครับ ผมไม่ได้ชื่อข้าว”
“ครับ?”
“ขอตัวก่อนนะครับ” คนตัวเล็กดึงมือผมที่อยู่ที่ไหล่ออก “ไปหลง หนังจะฉายแล้ว”
และคนตัวเล็กก็เดินจากไปโดยทิ้งผมไว้ตรงนี้
What the fu*k !!
——————————————————————————————————————
สวัสดีค่ะมีนเองค่ะ แวบมาลงเรื่องใหม่ เป็นเรื่องของเพื่อนสนิทของพี่หมอหมาในกลิ่นกาวน์แหละค่ะ ///ตั้งใจเขียนเป็นเรื่องสั้นนะ... แต่ยาวไป ยาวไปปป
เจอกันใหม่ตอนหน้าค่ะ