พิมพ์หน้านี้ - {เรื่องสั้น} ...wait... (ตอนเดียวจบ)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: bychr ที่ 13-01-2018 00:49:41
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่ 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่ 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ 5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง 7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด 7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ 7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง). 9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ 10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป 11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป 12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด 13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ 14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ 15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ... (1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ (2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ - ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง) - ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ - ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ - ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส - ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail 16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข 17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ) ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้ 18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com....................................... วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17 เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม ❒❑❒❑❒❑❒❑❒❑❒❑❒❑❒❑❒❑
{. . . W A I T . . .}
เพลงที่เกี่ยวข้องทั้งหมดในเรื่องนะคะเผื่อมีใครสนใจอยากฟังไปพร้อมกับอ่าน ^_^ - https://www.youtube.com/watch?v=3ZMDZYWLHFU - https://www.youtube.com/watch?v=8TpcBDJZsJA
'นี่นะเวลาหั่นผักต้องจับมีดแบบนี้ จับให้ถนัดมือ ระวังอย่าให้มีดบาดนะ' 'ฮ่าๆ บอกให้หั่นทรงลูกเต๋า แล้วนี่มันทรงอะไรเนี่ย' กึก! มือที่จับมีดอยู่หยุดกะทันหัน อยู่ดีๆความทรงจำที่ไม่คิดว่าจะจำได้ก็ผุดขึ้นมาในหัว ส่งผลให้ร่างกายหยุดทำงานไปดื้อๆ ก้มลงมองผลงานการหั่นแครอททรงลูกเต๋าของตัวเอง ก็พบว่ามันก็เป็นทรงลูกเต๋าตามที่ต้องการแล้วไง ลงมือหั่นแครอทอีกครั้ง คราวนี้เหมือนความตั้งใจเหือดหายไปไหนหมดไม่รู้ ทั้งๆที่ก่อนหน้านี้ก็ยังกระตือรือร้นอยู่แท้ๆ . . . "อา เสร็จสักที น่ากินเหมือนกันนะ" อดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชมผลงานของตัวเอง ตรงหน้าคือจานผัดเปรี้ยวหวานเน้นหมูเยอะๆ ทั้งที่ตัวเองก็ไม่ได้ชอบกินหมูอะไรมากมาย มันคงเป็นความเคยชินที่รู้สึกกี่ครั้งก็ยังไม่ชิน พอๆกับความเคยชินในการหุงข้าวเยอะเกินไปสำหรับกินคนเดียว คิดอะไรเรื่อยเปื่อยจนสุดท้ายก็เริ่มจัดการอาหารตรงหน้าก่อนที่มันจะเอาจืดชืดไปซะก่อน หลังจากกลืนคำแรกลงไปก็อดดีใจไม่ได้ที่รสชาติยังเป็นเหมือนแต่ก่อน ฝีมือยังไม่ตกสินะ คำแล้วคำเล่า นั่งกินไปเรื่อยๆรู้ตัวอีกทีก็หมดจานแล้ว จัดการทำความสะอาดซะให้เรียบร้อย จริงๆแล้วไม่ใช่คนขยันขนาดนี้หรอก แต่ถ้าดองจานไว้ก็ไม่รู้ว่าใครจะมาล้างให้ จบไปแล้วสำหรับมื้อเที่ยง จริงๆควรเรียกว่ามื้อเช้าเพราะเป็นมื้อแรกที่กิน แต่ดูจากเวลาตื่นและกว่าจะได้กินแล้ว สมควรเรียกมื้อเที่ยงเหมือนเดิมนั่นแหละ วันนี้เป็นวันอาทิตย์ และมันก็ว่างจนไม่รู้จะทำอะไร ได้แต่เดินอืดอาดออกจากห้องครัว มาทิ้งตัวลงบนโซฟาสีครีมกลางห้อง ความจริงแล้วโซฟาตัวนี้ควรจะเป็นสีดำ เพราะชอบสีดำ แต่ตอนที่ไปเลือกโซฟาตัวนี้ดันเถียงไม่ชนะอีกคนที่ไปซื้อด้วยกัน เพราะแค่เห็นหน้างอง้ำที่อยากได้สีครีมก็ใจอ่อนแล้ว "คิดอะไรอีกแล้วเนี่ย" พอสติเริ่มกลับมาจึงเอื้อมมือไปคว้ารีโมทมาเปิดหาอะไรดูให้จิตใจเบนความสนใจไปที่อื่น กดไปเรื่อยๆจนจะครบหมดทุกช่องแล้วก็ยังไม่มีอะไรน่าดู เลยตัดสินใจหลับตาลงเตรียมดำดิ่งเข้าสู่ความฝันอีกครั้ง ทั้งๆที่เพิ่งกินข้าวเสร็จ'กินแล้วนอนอีกแล้วนะ บอกกี่ครั้งแล้วว่ากินเสร็จอย่าเพิ่งนอน ตัวเองเป็นกรดไหลย้อนง่ายอยู่นะ' 'ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลย นี่ไงเค้าซื้อหนังเรื่องใหม่มา เห็นบ่นอยากดูนานแล้วไม่ใช่หรอ ลุกมาดูด้วยกันเร็ว' พรึบ! ถ้ามีนกเกาะอยู่แถวนี้มันคงตกใจบินหนีกระเจิงไปหมด เพราะคนที่นอนอยู่ดีๆก็เด้งตัวขึ้นมาอย่างรวดเร็ว มองซ้ายมองขวาเหมือนกำลังหาอะไรอยู่ แล้วสุดท้ายถึงได้ถอนหายใจออกมาซะดัง รู้สึกเหมือนมีคนมาดึงแขนแต่จริงๆแล้วอยู่คนเดียวต่างหาก เหมือนคนคิดอะไรไม่ออกไปชั่วขณะ ถึงปากจะอยากพูดแต่ก็ไม่รู้จะพูดอะไร และไม่รู้จะพูดกับใคร.. สุดท้ายก็จำใจลุกไปรื้อกล่องซีดีหน้าทีวี เผื่อมีเรื่องอะไรน่าสนใจเอามาดูให้มันแก้เบื่อได้ วันนี้มันชักจะเอื่อยเฉื่อยเกินไปแล้ว ค้นไปค้นมาก็เจอกับหนังเรื่องหนึ่ง หน้าปกเป็นรูปชายหญิงนอนบนพื้นหญ้าและหันเข้าหากัน ยิ้มให้กันอย่างสดใส บทสนทนาที่ผุดขึ้นมาก่อนหน้านี้เหมือนถูกเอากลับมารีซ้ำ สุดท้ายจึงตัดสินใจหยิบแผ่นใส่เข้ากับเครื่องเล่นดีวีดี แล้วกลับมานั่งบนโซฟารอคอยให้หนังเรื่องโปรดฉาย ซึ่งเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วที่ดูก็ไม่อาจจะจำได้ จากห้องที่เงียบๆก็เริ่มมีเสียงของตัวละครในหนังที่ช่วยมาลดความเงียบลงไปบ้าง ตั้งใจดูทุกฉากทุกตอนถึงแม้จะจำได้หมดแล้วก็เถอะ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะนิสัยที่ชอบตั้งใจดู หรือเป็นเพราะจงใจสนใจแค่คำพูดของตัวละครในหนังกันแน่ ฉากในหนังดำเนินต่อไปเรื่อยๆจนถึงฉากหนึ่งที่ตัวละครในปกทั้งสองคนได้เดินทางไปยังดินแดนแห่งกังหันลม รองเท้าไม้ และดอกทิวลิป.. คลองสายยาวลากผ่านไปรอบๆตัวเมือง เห็นแล้วน่าไปนั่งเรือชมสักครั้ง'นี่ สวยจังเนอะว่าปะ ถ้ามีโอกาสเราไปด้วยกันสักครั้งไหม' คนที่นั่งดูหนังด้วยกันมาตลอดเอ่ยขึ้น เสียงเจื้อยแจ้วนั้นเรียกความสนใจของคนที่มักไม่สนใจอะไรเวลาดูหนังให้หันไปมอง นิ้วเรียวเกลี่ยผมอีกคนเล่น ก่อนจะเอ่ยปากตอบกลับไป 'เอาสิ ถ้ามีโอกาสไว้เราไปเที่ยวด้วยกัน' อีกคนพอได้ยินคำตอบก็ยิ้มพอใจ ขยับตัวเข้ามาใกล้คนตัวใหญ่ข้างๆมากกว่าเดิม จากนั้นก็เอนหัวพิงไหล่หลับตาซึมซับเก็บบรรยากาศไว้ในความทรงจำให้ได้มากที่สุด 'เป็นวันอาทิตย์ที่มีความสุขจัง' ก่อนจะเอ่ยออกมาเบาๆ แต่ก็สร้างรอยยิ้มให้เจ้าของไหล่ที่ให้คนตัวเล็กพักพิงอยู่ได้มากทีเดียว . . . . เวลาล่วงเลยมาจนถึงบ่ายแก่ๆ หนังคงจบไปนานแล้วเพราะว่าเผลอหลับหรือตั้งใจหลับไปก่อนก็ไม่รู้ ลุกขึ้นมาพลางบิดตัวไปมาอย่างขี้เกียจ มองเลยออกไปทางระเบียงก็เห็นว่าท้องฟ้ายังคงเป็นสีหม่นสมกับฤดูหนาวของประเทศไทย ที่อากาศสามวันหนาวสี่วันร้อน แล้ววันนี้ก็เริ่มกลับมาหนาวอีกครั้ง ลมเอื่อยๆพัดมาไม่หยุด ให้ความรู้สึกอยากแบกเป้หลบความวุ่นวายในเมืองหนีไปขึ้นดอยสัมผัสอากาศที่หนาวมากกว่านี้ที่ไหนสักที่จริงๆ แต่ในความเป็นจริงทำได้ที่ไหนกัน ถึงจะไม่ต้องคอยตอกบัตรเข้าบริษัทเป็นมนุษย์เงินเดือน แต่มนุษย์กราฟิกดีไซน์ฟรีแลนซ์อย่างเขาก็ยังต้องมีงานให้สะสางอยู่ดี คิดได้แล้วก็ต้องถอนหายใจ พรุ่งนี้ต้องเริ่มทำงานแล้วสินะ หลังจากเคลียร์งานเก่าหมดแล้วจนมีเวลาวันนี้ให้เป็นวันพักผ่อนแต่ก็ยังมีงานใหม่เข้ามาอยู่ดี แต่ด้วยความที่ยังไม่อยากกลับไปอุดอู้อยู่หน้าคอม เพราะอย่างไรวันนี้ก็ยังเป็นวันอาทิตย์ซึ่งเป็นวันหยุดอยู่ จึงตั้งใจมองหาอย่างอื่นทำแทนการนั่งอยู่เฉยๆ แต่เพราะยังไม่ถึงเวลาทำอาหารจึงคิดไม่ค่อยออกว่าจะทำอะไรในเวลานี้ดี มองไปมองมาสายตาก็ไปหยุดกับกีตาร์ตัวสีดำสนิทที่ตั้งอยู่บนแท่นวางข้างชั้นหนังสือ นั่งมองอยู่สักพักก็ตัดสินใจลุกขึ้นไปหยิบพร้อมเดินออกไปนั่งที่ระเบียง มีแคคตัสหลายกระถางตั้งอยู่เรียงราย บางต้นมีดอกของมันประดับอยู่บ่งบอกว่าได้รับการเลี้ยงดูมานานแล้ว ถึงแม้ตอนนี้จะห่างหายจากการเลี้ยงดูอย่างดีไปหน่อยเพราะคนที่ซื้อมานั้นไม่อยู่แล้ว แต่ก็ยังไม่ถึงกับตาย ยังสามารถอยู่ต่อไปได้ให้คนที่ยังอยู่มองแล้วเกิดการปั่นป่วนขึ้นมาเล่นๆ คิดอะไรมากมายจนเกือบลืมไปแล้วว่าตั้งใจจะมานั่งเกากีตาร์รับอากาศเย็นที่นานๆจะสัมผัสทั้งที นั่งเลือกเพลงอยู่ในใจจนสุดท้ายก็เลือกเพลงหนึ่งขึ้นมาทั้งๆที่แต่ก่อนแค่ชอบทำนองกีตาร์แต่ใครจะคาดคิดว่าวันหนึ่งความหมายของเพลงมันจะเป็นอะไรที่เหมือนแต่งมาเพื่อวันนี้โดยเฉพาะขนาดนี้~You said that we would always be Without you I feel lost at sea~ เสียงกีตาร์ทำนองไม่ช้าไม่เร็วเกินไปดังคลอไปกับเสียงร้องนุ่มทุ้ม ผนวกกับอากาศที่เริ่มเย็นขึ้นเรื่อยๆ ใครผ่านมาได้ยินก็คงคิดว่ามันช่างผนวกกันจนกลายเป็นความคิดถึงที่โหยหาเสียเหลือเกิน~You said you'd follow me anywhere But your eyes tell me you won't be there~ พอร้องมาถึงท่อนนี้ก็เหมือนมีก้อนอะไรมาจุกอยู่ที่คอ แต่ก็ยังไม่วายเลิกร้อง พยายามร้องต่อไปให้จนจบ เผื่อเสียงที่แฝงไปความคิดถึงนี้จะถูกสายลมพัดพาไปให้คนอีกคนที่เคยนั่งอยู่ข้างๆกันได้รับรู้บ้าง~I've gotta learn how to love without you I've gotta carry my cross without you Stuck in the middle and I'm just about to Figure it out without you~ 'เห็นไทด์สีเทาที่ซื้อมาสองอาทิตย์ก่อนหรือเปล่าครับ หาไม่เจอเลย' เสียงทุ้มดังนำขึ้นมาก่อนที่คนตัวเล็กที่กำลังยืนทอดไข่และฮอทดอกหน้ากระทะจะรับรู้ได้ถึงแขนที่สวมกอดจากข้างหลัง พร้อมกับจมูกและปากที่มีไรหนวดบางๆกดลงมาบนจมูกฟอดใหญ่ 'อื้อ ตรงลิ้นชักตู้เสื้อผ้ากลางฝั่งทางขวาไง แน่ใจนะว่าหาดีแล้ว' เอ่ยตอบพร้อมเอี้ยวตัวกลับมามองอีกคนที่อยู่ในเสื้อเชิ้ตสีขาวกระดุมยังติดไม่เรียบร้อย ก่อนจะหันกลับไปปิดเตาที่ทำอาหารทิ้งไว้แล้วหันกลับมาบ่นเบาๆ ‘ทำไมไม่ติดกระดุมให้เรียบร้อยก่อน ถ้ายังอ้อยอิ่งแบบนี้เดี๋ยวจะสายเอานะ' พูดไปพลางเอื้อมมือไปติดกระดุมเสื้อของคนตรงหน้าไปพร้อมกัน อีกคนที่ได้ยินก็ทำเพียงแค่หัวเราะออกมาเบาๆ 'ก็แค่อยากให้คนที่ถอดกระดุมกับคนที่ติดกระดุมเป็นคนเดียวกันผิดตรงไหน' เห็นหน้าตาน่ารักๆที่ตั้งใจแม้แต่การติดกระดุมแล้วจึงอดไม่ได้ที่จะพูดเย้าแหย่ให้เกินอาการเล็กๆน้อยๆขึ้น พอจบประโยคจึงได้รับแรงทุบเบาๆตรงอกแต่ไม่ได้เจ็บอะไร ก็เนี่ยคนตัวเล็กของเขาเขินแล้วน่ารักน้อยซะที่ไหน ใครจะอดใจไม่แกล้งไหวได้ 'รีบไปแต่งตัวแล้วมากินข้าวเช้าได้แล้ว เดี๋ยวออกไปพบลูกค้าสายหรอก' พอยอมให้อีกคนแกล้งจนพอใจจึงเอ่ยปากเร่งคนที่ไม่ได้มีท่าทีจะรีบร้อนตรงไหนให้รีบเตรียมตัว ก่อนที่จะออกเดินทางช้าแล้วเจอกับรถติดจนไปพบลูกค้าสายคงไม่ใช่เรื่องที่ดีเท่าไหร่ 'คร้าบๆคุณแม่' อดที่จะตอบกลับไปแบบนี้ไม่ได้ ก็ถึงแม่ตัวจริงจะไม่ได้ยืนอยู่ตรงนี้ แต่คนตัวเล็กก็ไม่ได้ต่างจากแม่ตรงไหนเลย 'เดี๋ยวเหอะ' เสียงที่ไม่ทุ้มแต่ติดจะแหลมแปร่งๆด้วยซ้ำตอบกลับมาพร้อมเสียงหัวเราะเบาๆจากทั้งสองคน ความสุขที่ลอยอบอวลไปทั่วทั้งห้องที่ใครได้ย่างก้าวเข้ามาก็คงอดที่จะมีความสุขร่วมไปด้วยไม่ได้ เผาะ ความคิดที่แล่นเข้ามาในหัวซ้ำแล้วซ้ำเล่าสร้างความอึดอัดขึ้นในใจจนก่อเกิดให้น้ำตาหยดเล็กๆที่กลิ้งออกมาจากด้วยตาจนหยดลงกระทบกับตัวกีตาร์ เสียงเพลงที่มีก่อนหน้านี้หยุดไปตอนไหนไม่รู้ แต่ตอนนี้เจ้าของกีตาร์คงไม่สามารถเค้นเสียงออกมาร้องต่อได้อีกต่อไปแล้ว ความคิดถึง ความโหยหา ความเศร้า ความทรมาน ที่ปะปนกันอยู่ในอกจนไม่อาจต้านทานไหว ไหล่กว้างเริ่มสั่นน้อยๆพร้อมตัวที่ห่อเข้ามา ใครจะไปคาดคิดได้ว่าชายคนหนึ่งที่มีส่วนสูงเกินมาตรฐาน ไหล่กว้างน่าซบ ใบหน้าคมคาย จะสามารถร้องไห้ได้น่าสงสารจนน่าเห็นใจขนาดนี้ นี่แหละนะชีวิต . . . . . เช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้น ดวงอาทิตย์สาดแสงอย่างไม่รู้จักเหนื่อย แต่อากาศที่หนาวเย็นนั้นก็ยังไม่จางหายไป ช่างเป็นเช้าวันจันทร์ที่ไม่น่าตื่นมาทำงานเลยจริงๆ วันนี้มีนัดพบลูกค้าที่เป็นทั้งเพื่อนสมัยเรียนมหา'ลัยเพื่อคุยถึงความต้องการที่จะให้เขาออกแบบงานกราฟิกเพื่อจะนำไปประยุกต์ใส่ในงานแต่งของเจ้าตัวเอง หลังจากที่ได้โทรศัพท์คุยกันในตอนแรกเกิดสนใจความคิดและรูปแบบของงานขึ้นมาเลยตกลงรับงานไป อีกทั้งยังถือเป็นการช่วยเพื่อนไปในตัว ในวัยแบบนี้ใครๆรอบตัวก็เริ่มทยอยแต่งงานกันไปหมดแล้วสินะ หลังจากสลัดความขี้เกียจทิ้งไปได้ก็ลุกขึ้นไปอาบน้ำจัดการตัวเองให้เรียบร้อยก่อนที่จะออกไปช้าแล้วรถติดจนอยากจะจอดรถทิ้งไว้บนถนน จริงๆแล้วก็ไม่จำเป็นต้องรีบออกมารอเร็วขนาดนี้หรอก เพราะนี่มันก่อนเวลานัดถึงสามชั่วโมงด้วยซ้ำ แต่ก็ไม่ได้คิดจะใส่ใจอะไร ขายาวก้าวเข้าไปในร้านคาเฟ่ร้านประจำที่มักนัดลูกค้ามาพบเสมอ กริ๊ง เสียงกระดิ่งที่ประตูดังขึ้นเมื่อมีคนเปิดประตูเข้าไป ยิ้มตอบพนักงานที่พอจะคุ้นหน้าคุ้นตากันบ้างก่อนจะสั่งอเมริกาโน่เมนูประจำชีวิตก็มีแค่นี้เพราะเป็นคนไม่ชอบกินหวานถึงแม้จะมีบางช่วงที่สามารถกินเค้กได้บ่อยกว่าทั้งชีวิตที่เคยกินมาก็เถอะ เมื่อได้ของที่สั่งแล้วก็เลือกมานั่งในมุมประจำ โต๊ะโซฟานั่งสบายติดกระจกที่สามารถมองเห็นร้านขายดอกไม้ฝั่งตรงข้ามได้ ในร้านเปิดเพลงคลอไปพลางๆ เวลาเช้าแบบนี้ลูกค้ายังไม่เยอะมากนัก ส่วนมากก็มีแต่คนวัยทำงานที่แวะเวียนมาซื้อเครื่องดื่มกระตุ้นร่างกายก่อนจากไปเพื่อนไปทำงานต่อ ในขณะที่นั่งรอก็ทำงานอื่นไปด้วย จนกาแฟสีเข้มในแก้วพร่องไปเกินครึ่งถึงจะได้เวลาที่ร้านดอกไม้ฝั่งตรงข้ามต้องเปิดร้านแล้วเมื่อก่อนที่เขามักชอบมานั่งคาเฟ่ร้านนี้ประจำ ฝั่งตรงข้ามยังคงเป็นแค่ตึกแถวว่างรอให้คนมาเช่า เพิ่งจะมีร้านดอกไม้มาเปิดก็เมื่อช่วงสามสี่ปีที่ผ่านมานี้เองล่ะมั้ง เหมือนเขาค่อยๆเห็นการเติบโตของร้านนี้เลยก็ว่าได้ จนตอนนี้กลายเป็นร้านดังที่มีลูกค้าแวะเวียนมาไม่ขาดไปซะแล้ว ทำงานมาเยอะมากพอจึงเลือกพักสายตามองออกไปนอกร้าน สายตาเลยไปมองเห็นชายหนุ่มที่มีความสูงตามมาตรฐานชายไทยตัวไม่หนาแต่ก็สมส่วน ผู้ซึ่งเป็นเจ้าของร้านดอกไม้ที่เขาเคยเห็นหน้าค่าตามาตลอดตั้งแต่ที่เริ่มเปิดดอกไม้ร้านนี้ ก่อนที่จะได้พิจารณาไปมากกว่านี้หูก็ได้ยินเสียงเพลงในร้านที่ดังขึ้นมาเรียกความสนใจไปเล็กน้อย หลังจากนั่งฟังว่าเป็นเพลงอะไรแล้วถึงได้หันกลับไปมองทางฝั่งร้านดอกไม้ต่อ ไม่รู้ว่าเพราะอะไรเหมือนกันถึงได้ชอบมองนัก แต่คงเป็นเพราะเวลาที่ได้มองดอกไม้แล้วอยู่ดีๆหัวใจก็รู้สึกพลันอบอุ่นขึ้นมามากกว่าทุกครั้งล่ะมั้งSaw you walk inside a bar He said something to make you laugh I saw that both your smiles were twice as wide as ours Yeah, you look happier, you do เสียงเพลงในร้านดังเข้ามาในหูพร้อมกับภาพตรงหน้าที่เป็นชายเจ้าของร้านกำลังค่อยๆจัดแจงดอกไม้หน้าร้านให้เป็นระเบียบใบหน้ามีรอยยิ้มบางๆประดับอยู่ พร้อมกับในมือที่ถือฟ็อกกี้ฉีดน้ำไปด้วย ทันใดนั้นก็มีหญิงสาวหน้าตาสะสวยคนหนึ่งเดินออกมาจากในร้าน คาดว่าคงจะเป็นแฟนของผู้ชายที่ถือฟ็อกกี้คนนั้น เดาได้จากการที่ทั้งคู่พูดคุยกันด้วยรอยยิ้มสดใส พร้อมกับการที่ฝ่ายหญิงเอื้อมตัวไปหอมแก้มฝ่ายชายก่อนที่เจ้าตัวจะเดินขึ้นรถแล้วขับจากไปCause baby you look happier, you do My friends told me one day I’ll feel it too And until then I’ll smile to hide the truth But I know I was happier with you เหลือเวลานัดกับเพื่อนอีกเกือบหนึ่งชั่วโมง แต่ก็ยังไม่ได้ละสายตากลับไปทำงานต่อ ในหัวยังคิดถึงภาพของชายหญิงสองคนที่ดูมีความสุข ผนวกกับภาพตรงหน้าที่ชายคนนั้นยังคงมีรอยยิ้มประดับบนใบหน้า และแลดูแล้วรอยยิ้มนั้นน่าจะกว้างกว่าเดิมหลังจากที่ผู้หญิงคนนั้นจากไป ก็อดยิ้มบางๆตามไม่ได้ดีแล้วที่มีความสุข.. I know that there’s others that deserve you But my darling, I am still in love with you เพลงในร้านยังคงเล่นต่อไป ทำไมถึงได้รู้สึกว่ามันนานจบจังเลยนะ นั่งฟังเพลงไปสักพักสุดท้ายก็ตัดสินใจรวบรวมเก็บของทั้งหมดบนโต๊ะลงกระเป๋า ในมือคว้าโทรศัพท์ขึ้นมาส่งข้อความถึงเพื่อนที่มีนัดกันวันนี้ โดยมีใจความว่าขอเปลี่ยนแปลงสถานที่เป็นที่ไหนก็ได้แถวสถานที่ทำงานของเจ้าตัวเลยพร้อมกับขอโทษที่ขอเปลี่ยนกะทันหัน เมื่อจัดการทุกอย่างเรียบร้อยแล้วจึงลุกขึ้นเดินออกจากโต๊ะ ปล่อยแก้วอเมริกาโน่ที่สั่งมาไว้ตรงนั้น ทั้งๆที่ยังเหลือเครื่องดื่มอยู่เกือบครึ่งแก้ว ขายาวก้าวออกจากร้านพร้อมกับเสียงกระดิ่งที่ดังขึ้นเนื่องจากการเปิดประตู ส่งผลให้บุคคลที่ยืนอยู่ฝั่งตรงข้ามถนนหน้าร้านดอกไม้หันกลับมาเพราะเกิดสนใจในเสียงกระดิ่งนั้น เจ้าของมือที่ยังจับประตูค้างไว้ชะงักกะทันหัน สายตาสบกับคนฝั่งตรงข้ามถนนที่ยังถือฟ็อกกี้เอาไว้ในมือ ใบหน้าที่มีรอยยิ้มประดับอยู่ก็ยังคงประดับไว้อยู่อย่างนั้น คลับคล้ายคลับคลาว่ารอยยิ้มนั้นกำลังส่งตรงมาถึงอีกคนที่ยืนอยู่หน้าประตู อยู่ดีๆในหัวก็เกิดว่างเปล่าขึ้นมา ไม่รู้จะเดินไปทางไหนเพียงแค่ได้เห็นรอยยิ้มนั้น รอยยิ้มที่เคยได้เห็นมันทุกวันเมื่อห้าปีก่อน เวลาที่ผ่านไปไม่เคยทำลายภาพความทรงจำที่มีเจ้าของรอยยิ้มอยู่ให้หายไปจากใจได้เลย ทุกรอยยิ้มที่ส่งผ่านมามันยังคงอยู่ในใจเสมอ เพียงแต่ว่าตอนนี้มันไม่ใช่ของเขาอีกต่อไปแล้ว สุดท้ายก็ตัดสินใจเบือนหน้าหนี ขายาวเลือกก้าวไปให้พ้นเขตหน้าร้านคาเฟ่พอๆกับให้พ้นเขตหน้าร้านดอกไม้ พร้อมๆกับเนื้อเพลงที่ดังมาตามหลังและยังติดค้างอยู่ในหัว‘Baby, you look happier, you do I knew one day you’d fall for someone new But if he breaks your heart like lovers do Just know that I’ll be waiting here for you ’ ก่อนจะกลายเป็นความเงียบที่กัดกินเข้ามาในหัวใจแทน.. '/ life is never ending /'
หืม จบแบบนี้เลยเหรอ? o22 แล้วรออะไรอะ? :katai1: ก่อนเลิกกันเข้าใจผิดอะไรกันรึเปล่า :o12: เฮ้ยยยยยยยยยยยย :heaven
:sad2: :sad2: :sad2:
อยากอ่านต่อ :z3:
ขออีก
น้ำตามาาาาา แงงงงงง เศร้าเลย