***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
I'm So Sorry
พี่ผมเป็นเฮดว๊าก
ไอ้เด็กนั่นน่ะหรอ? ลูกเมียน้อยพ่อกูเอง
ขอบคุณที่มาให้กูขยี้
มันจะทนได้ซักเท่าไหร่
"แม่ของมันทำให้แม่ของกูเจ็บปวด กูจะส่งคืนความเจ็บปวดไปกับมันด้วยมือของกูเอง"
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
- ตอนที่.2 : รุ่นพี่ปริศนา -
"ขออนุญาตรายงานตัวครับ ผมนายธนวิก พิสุทธิไพศาลสกุล ภาควิชาเทคโนโลยีการผลิตพืช ชั้นปีที่1 ชื่อเล่นวิก ครับ"
รอบที่3
.
.
.
"ขออนุญาตรายงานตัวครับ ผมนายธนวิก พิสุทธิไพศาลสกุล ภาควิชาเทคโนโลยีการผลิตพืช ชั้นปีที่1 ชื่อเล่นวิก ครับ"
รอบที่4
.
.
.
"ขออนุญาตรายงานตัวครับ ผมนายธนวิก พิสุทธิไพศาลสกุล ภาควิชาเทคโนโลยีการผลิตพืช ชั้นปีที่1 ชื่อเล่นวิก ครับ"
รอบที่5
.
.
.
"ขออนุญาตรายงานตัวครับ ผมนายธนวิก พิสุทธิไพศาลสกุล ภาควิชาเทคโนโลยีการผลิตพืช ชั้นปีที่1 ชื่อเล่นวิก ครับ"
.
.
.
.
.
รอบที่10
"ขออนุญาตรายงานตัวครับ ผมนายธนวิก พิสุทธิไพศาลสกุล ภาควิชาเทคโนโลยีการผลิตพืช ชั้นปีที่1 ชื่อเล่นวิก ครับ"
วิก โดนสั่งให้วิ่งมารายงานตัวเป็นรอบที่สิบ เขาหวังว่ารอบนี้คงจะได้รับสมุดเชียร์ซักที เพราะตอนนี้บนลานเชียร์นั้นไม่เหลือเพื่อนๆซักคนแล้ว มีเพียงเด็กหนุ่มคนเดียวเท่านั้นที่ยังคงวิ่งเข้าออก มารายงานตัวเพื่อรับสมุดเชียร์ตามคำสั่งของรุ่นพี่คนนึงที่จู่ๆก็มายึดสมุดเชียร์ของเขาไป
บนลานเชียร์สตาฟจากกลุ่มอื่นๆต่างก็มายืนรวมตัวกันอยู่ตรงกลุ่ม11 เพื่อดูการรายงานตัวของวิก ทำให้เขารู้สึกประหม่าและกลัว หัวใจเริ่มเต้นแรงเพราะความเหนื่อยจากการที่ต้องวิ่งเข้าออกหลายๆรอบ และเริ่มเจ็บคอจากการที่ต้องตะโกนรายงานตัวให้เสียงดังตามคำสั่งของรุ่นพี่ปริศนาคนนั้น
"มึงเสียงดังได้แค่นี้หรอ จะเอามั้ย สมุดเชียร์เนี่ย"
"เห่ย พูดกับน้องดีๆ" เพื่อนคนนึงออกปากปรามรุ่นพี่ปริศนาคนนั้นที่ตอนนี้มีท่าทีเกรี้ยวกราด จนเขารู้สึกกลัวแทบไม่ได้มองหน้ารุ่นพี่คนนั้นเลย
"ผมจะให้โอกาสคุณเป็นครั้งสุดท้ายนะครับ กลับไปวิ่งเข้ามาใหม่ ผมจะนับหนึ่งถึงสิบ ถ้าคุณวิ่งเข้ามาไม่ทัน ก็กลับไปมือเปล่าไม่ต้องเอาสมุดเชียร์" รุ่นพี่ปริศนาคนนั้นปรับน้ำเสียงให้ทุ้มลง แต่นั่นก็ยังทำให้วิกกลัวอยู่ดี
"หนึ่ง"
"สอง"
ไม่ต้องรอให้ถึงสาม วิก หันหลังวิ่งกลับออกไปยังทางเข้าลานเชียร์ตามคำสั่งของรุ่นพี่ปริศนาผู้เกรี้ยวกราดคนนั้น
วูบบบบบบบบบบบบบบบบบบ......!!!!!!
"ไอ้วิน มึงเล่นน้องมันหนักไปเปล่าวะ ปล่อยมันกลับไปเถอะ"
"ผมก็ว่างั้นอ่ะครับพี่วิน น้องมันจะไม่ไหวเอานะพี่ วันแรกก็โดนซะขนาดนี้"
"พวกมึงเงียบไปเลย กูรู้ว่ากำลังทำอะไรอยู่ อย่าขัดความสนุกของกู อ่ะฝากเอาสมุดเชียร์ให้มันด้วย" วินบอกเพื่อนและรุ่นน้องก่อนที่จะวางสมุดเชียร์ของวิกลงบนโต๊ะ แล้วก็เดินกลับเข้าไปในห้องประชุมสตาฟ
"สตาฟคะ มีน้องเป็นลมอยู่ตรงทางเข้าค่ะ ช่วยมาอุ้มน้องหน่อยค่ะ"
"เหี้ยแล้วววว....!!" สตาฟกลุ่ม11 รู้ในทันทีว่าน้องที่เป็นลม ต้องเป็นไอ้เด็กหน้าหล่ออย่างวิกแน่ๆ ต่างก็พากันวิ่งกรูออกมา สตาฟคนนึงช้อนร่างสูงของวิกที่นอนไม่ได้สติอยู่ขึ้นมาแล้วก็พาเข้ามาบนลานเชียร์ ก่อนที่จะวางร่างของวิกลง หลังจากนั้นก็เป็นหน้าที่ของพี่ๆสตาฟพยาบาลที่เข้ามาดูแลวิก
ส่วนวิน หลังจากเปิดเกมส์สนุกของเขากับน้องชายต่างมารดาแล้ว เขาก็เข้ามานั่งเงียบๆอยู่ในห้องประชุมลับของสต๊าฟ ชายหนุ่มหวนคิดถึงในวันหนึ่ง วันนั้นเป็นวันฉลองอายุครบ10ขวบของเขา ในขณะที่เขากำลังมีความสุขอยู่กับแม่ พี่ชายและพี่สาว จู่ๆพ่อของเขาก็พาเด็กผู้ชายคนนึงเข้ามาในบ้าน และร่วมเป่าเทียนวันเกิดพร้อมกับวิน เด็กคนนั้นก็คือ วิก ลูกชายอีกคนของพ่อที่เกิดจากภรรยาน้อย ในวันและเดือนเดียวกันกับวินแต่เกิดหลังวินสองปีนั่นเอง จากงานวันเกิดที่มีความสุขกลายเป็นงานที่ทำให้พ่อกับแม่ต้องทะเลาะกัน เขายังจำได้ถึงเหตุการณ์ในวันนั้นได้ดี เพราะไอ้เด็กเหี้ยคนนั้นทำให้แม่ของวินแอบกินยาฆ่าตัวตาย และก็จากวินไปตั้งแต่เขาอายุ10ขวบ แต่เพราะพ่อรักและเกรงใจแม่ ก็เลยไม่ได้พาเมียน้อยกับลูกเข้ามาอยู่ในบ้าน อย่างไรก็ตามวินก็รู้ว่าพ่อก็ยังส่งเสียเมียน้อยและลูกชายคนนั้นมาโดยตลอด จนเขาโตขึ้นก็เริ่มสืบหาว่าเมียน้อยและลูกชายอีกคนของพ่อนั้นอยู่ที่ไหน จนได้รู้ว่า วิก กำลังจะมาเข้าเรียนที่คณะเดียวกับเขา การแก้แค้นในวันที่ทำให้แม่ของเขาเจ็บปวดและจากไปจึงเริ่มขึ้น เขาคิดว่ามันช่างเป็นโอกาสที่ดีที่วิกเข้ามาหาถึงที่และทำให้การแก้แค้นนั้นง่ายขึ้นไปอีก โดยการใช้กิจกรรมเข้าเชียร์เป็นเครื่องมือนั่นเอง
"หึ เกมส์ของกูกับมึงมันเริ่มขึ้นแล้วไอ้วิก" วินพูดกับตัวเองพร้อมกับกำมือทั้งสองข้างจนแน่น
"พี่วินครับ ไอ้น้องคนเมื่อกี้เป็นลมอยู่ข้างนอกครับพี่"
"ก็ให้สตาฟพยาบาลดูแลสิวะ แค่นี้มันไม่ตายหรอก" เขาหันมาตวาดรุ่นน้องที่วิ่งเข้ามาบอก ก่อนที่สีหน้าจะเปลี่ยนเป็นยิ้มเยาะน้อยๆด้วยความสะใจ
แค่เริ่มต้นมึงก็จะตายแล้วหรอวะ อยู่ให้กูเล่นนานๆสิไอ้วิก วินคิดในใจ
"ถ้าน้องเป็นหนักจะส่งโรงพยาบาลไหมครับพี่"
"ไม่ต้องถึงโรงพยาบาลหรอก แค่นี้มันไม่ตายหรอกน่า ปล่อยให้สตาฟพยาบาลดูแลไป ส่วนมึงไปเรียกสตาฟมารวมในห้องจะได้ประชุมสรุปงานกัน"
"ครับๆพี่"
สตาฟพากันเข้าไปในห้องประชุมลับ บนลานเชียร์ในตอนนี้เหลือแต่สตาฟพยาบาลผู้หญิงกับผู้ชายคอยเฝ้าดูแลวิกอยู่ ร่างสูงของเด็กหนุ่มยังคงนอนหลับ กระดุมเสื้อและเนกไทถูกปลดออกเพื่อให้อากาศถ่ายเทและหายใจสะดวกขึ้น
"เธอๆ เธอว่ามะ น้องคนนี้หน้าตาคล้ายๆพี่วินเลยเนอะ" สตาฟพยาบาลผู้หญิงพูดขึ้นพร้อมกับจับยาดมจ่อตรงจมูกของวิก
"อือ เห็นแว้บแรกเรานึกว่าน้องชายพี่วินซะอีก แต่ก็น่าจะใช่นะ ดูดินามสกุลเดียวกันเลย" สตาฟพยาบาลผู้ชายพูดพร้อมกับเปิดสมุดเชียร์ให้เพื่อนดูชื่อและนามสกุลของวิก
"แล้วทำไมพี่วินแกถึงแกล้งน้องตัวเองแบบนี้อ่ะ"
"อืมมม...อันนี้ก็ไม่รู้สินะ อาจจะเป็นแค่ญาติๆกันก็ได้มั้ง หรืออาจจะไม่ใช่ญาติเลยก็ได้ คนนามสกุลเหมือนกันแต่ไม่เคยรู้จักกันมีเยอะไปนะเธอ"
"แต่ชื่อก็คล้ายๆกันด้วยนะเธอ พี่วินชื่อ ธนวิน ส่วนน้องคนนี้ชื่อ ธนวิก ยังกับพี่น้องกันเลย"
"พี่ครับ ผมหิวน้ำ" วิกค่อยๆลืมตาขึ้นมาพร้อมกับส่งเสียงแหบพร่า ขอน้ำดื่มจากรุ่นพี่
"อุ้ย..!! น้องฟื้นแล้ว หิวน้ำหรอครับ รอเดี๋ยวนะเดี๋ยวพี่ไปเอามาให้นะครับ"
"ไม่ต้อง...!!"
"ฟื้นแล้วก็ออกไปจากลานเชียร์ได้แล้ว" วินเดินออกมายืนมองร่างที่ยังคงนอนหงายอยู่ตรงหน้าแล้วก็ออกปากไล่ให้ออกไปจากลานเชียร์
เด็กหนุ่มพยุงตัวเองลุกขึ้นนั่งแล้วก็เงยหน้ามองรุ่นพี่ปริศนาตรงหน้า ที่กำลังมองเขาอยู่ด้วยสายตาแข็งกร้าวเช่นกัน เขาได้เห็นหน้าของรุ่นพี่ปริศนาคนนั้นชัดๆก็ตอนนี้เอง และรู้สึกว่าตัวเขาเองกับรุ่นพี่ปริศนาคนนี้มีใบหน้าที่คล้ายกันมากจนเขาเองก็แปลกใจ
"มองหน้าผมทำไมครับ จะเอาเรื่องผมหรอ เชิญเลย ไปแจ้งตำรวจก็ได้นะ"
วิกก้มหน้าหลุบตาลงกับพื้น เขาตั้งสติ แต่หัวใจกลับเต้นแรงขึ้นมา
"ผมบอกให้คุณกลับไปได้แล้วไงครับ" เสียงจากคนที่ยืนควบคุมเขาอยู่ดังขึ้นอีกครั้ง
"ครับพี่" วิกพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแหบพร่าแล้วก็พาตัวเองลุกขึ้น ค่อยๆเดินออกมาจากลานเชียร์
วินมองตามร่างสูงนั้นพร้อมกับรอยยิ้มเยาะที่มุมปาก
เด็กหนุ่มก้มมองสมุดเชียร์เล่มสีเขียวที่เสียบอยู่ในกระเป๋าเสื้อตรงหน้าอก เขาหยิบมันออกมาแล้วก็ยิ้มอย่างภูมิใจ อย่างน้อยเขาก็ได้รับสมุดเชียร์เหมือนกับเพื่อนๆคนอื่นๆแล้วในตอนนี้
"น้องครับๆ นี่น้ำครับ อ่ะค่อยๆกินนะ" พี่สตาฟพยาบาลวิ่งตามวิกมาแล้วก็ยื่นน้ำเปล่าขวดเล็กๆให้กับเขา
"ขอบคุณครับพี่" เด็กหนุ่มพูดขอบคุณพี่สตาฟพยาบาลแล้วก็รับขวดน้ำมาเปิดกิน
"กลับไหวหรือเปล่าครับ น้องอยู่หอไหน ให้พี่ไปส่งไหมครับ" พี่สตาฟพยาบาลถามวิกด้วยความเป็นห่วง
"ไหวครับพี่ ผมกลับเองได้ครับ ขอบคุณนะครับ" เด็กหนุ่มพูดแล้วก็ผละออกมาจากตรงนั้น เขาเดินมาเรื่อยๆ ไม่เร่งรีบเพราะรู้ตัวเองว่าเพิ่งฟื้นจากอาการเป็นลม
"ไอ้วิก ทำไมมึงช้าจังวะ" เสียงหนึ่งดังขึ้นพร้อมกับร่างของมะกอกที่โผล่ออกมายืนอยู่ตรงหน้าเขา
"แล้วนี่ทำไมสภาพมึงถึงได้เป็นแบบนี้วะ ใส่กระดุมดีๆก่อน เนกไทก็หลุดลุ่ย ใครทำอะไรมึงวะเนี่ย" มะกอกเข้ามาติดกระดุมเสื้อให้กับวิกพร้อมกับจัดเนกไทให้เพื่อนใหม่ของเขา
"ไม่มีไรหรอก"
"ไอ้วิก มึงมีอะไรก็บอกกูได้นะ มึงเป็นเพื่อนในคณะคนแรกของกูเลยนะเนี่ย"
"เออ กูไหว ไม่มีไรหรอก แล้วนี่ทำไมมึงยังไม่กลับบ้านอ่ะเนี่ย ออกมาตั้งนานละ"
"ก็รอมึงไง นี่ถ้ากูไม่โดนสตาฟบ้านั่นไล่ออกมาก็คงรอมึงอยู่ในลานเชียร์นั่นแหล่ะ แม่ง ทำไมต้องตะคอกด้วยก็ไม่รู้ ตกใจหมด" มะกอกบ่นสตาฟให้เพื่อนฟัง วิกก็หัวเราะกับคำพูดของมะกอก
"อืม ขอบใจนะมึงที่อุตส่าห์อยู่รอกู"
"เออ ไอ้วิก"
"อืม มีไร"
"มึงอยู่หอหรืออยู่บ้านวะ"
"หอ"
"หอไหนอ่ะ"
" วี อพาร์ทเม้นต์ ตึก บี"
"โห...ไฮโซชิบ"
"ทำไมวะ" วิกหันไปถามเพื่อนด้วยความสงสัย
"ก็หอนั้นอ่ะแพงชิบ มึงอยู่คนเดียวหรอ"
"อือ"
"เชรดดดด รวยนี่หว่า"
"ไม่รวยหรอกน่า แม่กูหาให้อ่ะก็เลยต้องอยู่ แต่มันก็โอเคนะ แล้วมึงอ่ะอยู่ไหน"
"อยู่บ้านใกล้ๆคณะเรานี่แหล่ะ บ้านกูเป็นร้านข้าว มึงไปกินข้าวบ้านกูก่อนไหมหล่ะ มื้อนี้กูเลี้ยงเองในฐานะที่มึงเป็นเพื่อนคนแรกของกูในคณะ แล้วเดี๋ยวกูขี่มอไซค์ไปส่งมึงที่หอ โอเคมะ" มะกอกเสนอความคิดเห็น
"อือ ก็ดีเหมือนกัน" วิกบอกมะกอก หลังจากนั้นมะกอกก็พาวิกเดินไปยังบ้านของเขาซึ่งรั้วติดกับคณะที่ทั้งสองคนเรียนอยู่ ใช้เวลาเดินไม่นานก็ถึง
เข้าไปในรั้วบ้านของมะกอก มีต้นมะขามใหญ่ดูร่มรื่นมาก บ้านเป็นบ้านสองชั้นชั้นล่างเป็นปูนชั้นบนเป็นไม้ทาสีขาวสะอาดตา ที่ชายคาด้านหน้าของบ้านต่อหลังคายื่นออกมาเปิดเป็นร้านขายอาหารตามสั่ง แต่ก็มีครบทั้งก๋วยเตี๋ยวและข้าว ซึ่งพ่อและแม่ของมะกอกเป็นทั้งพ่อครัวและแม่ครัวช่วยกันขาย อีกทั้งเป็นร้านที่อยู่ใกล้คณะเทคโนโลยีการเกษตรที่สุด จึงมีนักศึกษาจากคณะนี้แวะเวียนมากินข้าวกันทุกวัน แต่ก็ไม่ใช่ว่าทุกคนจะมาที่ร้านนี้ เพราะถึงแม้จะอยู่ใกล้กับคณะแต่ก็ยังถือว่าอยู่ในที่ไม่ค่อยมีคนอื่นรู้ว่ามีร้านข้าวอร่อยๆอยู่ตรงนี้ คนที่มากินก็คือเด็กๆที่ทำกิจกรรมของคณะบอกต่อๆกันมาเท่านั้น มะกอกเองก็พอจะคุ้นเคยกับรุ่นพี่ที่คณะอยู่บ้างเพราะบางวันเขาก็มาช่วยเสิร์ฟอาหารดูแลลูกค้า
"พ่อครับ แม่ครับ สวัสดีครับ" มะกอกเดินเข้าไปสวัสดีพ่อกับแม่ที่ง่วนอยู่กับการทำอาหารให้ลูกค้า
"นี่ไอ้วิก เพื่อนใหม่ของผมเองครับ" เขาแนะนำวิกให้พ่อกับแม่รู้จัก วิกก็ยกมือไหว้พ่อกับแม่ของมะกอก
"สวัสดีจ่ะลูก มาๆกินข้าวกันก่อน จะกินอะไรเขียนมาเลยเดี๋ยวแม่ทำให้นะ" แม่ของมะกอกหันมาบอกทั้งสองคน
"ไอ้วิกมึงจะนั่งข้างในหรือข้างนอก"
"ข้างนอกก็ได้ ลมพัดเย็นดี" วิกพูดแล้วมองไปยังโต๊ะกินข้าวที่ตั้งอยู่บริเวณใต้ร่มเงาต้นมะขามใหญ่
"เออๆ โอเค งั้นรอกูแป้บ เดี๋ยวกูเอาข้าวไปเสิร์ฟให้ลูกค้าโต๊ะนู้นก่อน" มะกอกพูดแล้วก็เดินหยิบถาดที่พ่อวางข้าวเอาไว้ข้างในไปส่งให้ลูกค้าที่โต๊ะด้านนอก
"เห้ย ไอ้วิก กูว่ามึงเข้าไปกินข้างในบ้านกับกูดีกว่า" มะกอกพูดพร้อมกับเอามือมาดันตัววิกให้เข้าไปในบ้าน
"ทำไมวะ" เด็กหนุ่มหันไปถามเพื่อนด้วยอาการ งงๆ
"เออน่า เชื่อกู กินข้างในแหล่ะ"
มะกอกพูดจบ วิกก็เห็นนักศึกษากลุ่มหนึ่งเดินเข้ามา คุ้นตาว่าเป็นพวกสตาฟว๊ากของคณะนั่นเอง
"นั่นไง มากันแล้ว ไปเข้าไปข้างในกูไม่อยากนั่งกินข้าวกับพวกสตาฟว่ะ" มะกอกพูดพร้อมกับดันตัววิกเข้าไปในบ้าน
เด็กหนุ่มเข้ามาในบ้าน แต่ก็ยังแอบมองออกไปข้างนอก เห็นกลุ่มสตาฟกำลังเดินเข้ามาสั่งอาหาร
รุ่นพี่ปริศนาคนนั้นก็เดินมาในกลุ่มนั้นด้วย มาดที่นิ่งขรึม หน้าตานิ่งๆเหมือนกับไร้วิญญานเดินเข้ามาที่หน้าร้าน
"ไอ้....." เพื่อนคนนึงหันมาถามรุ่นพี่ปริศนาของวิก
"เห่ย" ยังไม่ทันที่เพื่อนจะเอ่ยชื่อ เสียงทุ้มต่ำของรุ่นพี่ปริศนาคนนั้นก็หันไปดุเพื่อน
"เออๆ โทษทีว่ะ ของมึงไข่เจียวเหมือนเดิมใช่มะ" เพื่อนคนนั้นถามรุ่นพี่ปริศนา คนโดนถามก็พยักหน้าให้ด้วยสีหน้าเรียบเฉย
"ทำไมต้องห้ามเรียกชื่อด้วยอ่ะ" เด็กหนุ่มพูดขึ้นมาเบาๆด้วยความสงสัย แล้วก็มองไปยังร่างสูงที่ยืนอยู่ที่หน้าร้าน เขาเห็นรุ่นพี่ปริศนาคนนั้นเดินออกไป ก่อนที่ร่างสูงนั้นจะย่อตัวลงไปอุ้มแมวตัวนึงที่เดินผ่านมา แล้วก็ลูบหัวเจ้าแมวตัวนั้นที่อยู่ในอ้อมกอด
ทำไมอ่อนโยน ผิดกับที่ลานเชียร์เลยวะ วิกพูดในใจ ที่เห็นภาพตรงหน้า
"มึงจะกินไร กูจะออกไปบอกแม่ให้ทำให้" มะกอกเดินมาถามวิกหลังจากเปลี่ยนเสื้อผ้าเรียบร้อยแล้ว
"ข้าวไข่เจียว"
"ไข่เจียวหมูสับหรอ"
"ไม่ๆ ไข่เจียวอย่างเดียวไม่ต้องใส่อะไรเลย"
"เอ้อ..มึงนี่เนอะ กินง่ายดี" มะกอกบอกวิกแล้วก็หัวเราะชอบใจ
"เออ กูชอบแบบนี้แหล่ะ ของโปรดกูเลย"
"ดีๆเลี้ยงง่ายแบบนี้พี่ชอบ รอแป้บเดี๋ยวกูเจียวไข่ให้มึงกินเองเลย รับรองอร่อยจนลืมไม่ลง" มะกอกบอกเพื่อนแล้วออกไปนอกร้านด้วยท่าทีหวาดระแวง เพราะกลัวเจอสตาฟ วิกก็ขำกับท่าทีของเพื่อนที่กลัวสตาฟ เขาเดินเข้าไปนั่งรอที่โต๊ะกินข้าว พร้อมกับหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาโทรหาแม่
ตั้งแต่จำความได้ วิกก็รู้ว่าเขาอยู่กับแม่เพียงสองคนที่คอนโดหรูขนาดสองห้องนอนใจกลางกรุงเทพฯ ไม่มีญาติพี่น้องที่ไหน เขาเรียนในโรงเรียนเอกชนที่ค่าเทอมแพงและมีชีวิตค่อนข้างจะดี แม่ของเขาก็ทำงานในบริษัทใหญ่โตใกล้ๆคอนโดที่เขาอยู่มีรถขับไปรับ-ส่งเขาที่โรงเรียน จะมีนานๆครั้งที่ผู้ชายคนนึงจะมาหาและพาวิกกับแม่ออกไปกินข้าว ไปเดินห้าง ซื้อของเล่นให้ พาไปเที่ยวสวนสนุก แต่นั้นก็เป็นช่วงวัยเด็กที่วิกจำความได้ และแม่ก็ไม่ได้บอกว่าผู้ชายคนนั้นเป็นใครจนวิกโตผู้ชายคนนั้นก็ไม่ค่อยได้มาหาอีก เด็กหนุ่มเคยถามแม่ แต่แม่ก็ไม่ยอมพูดอะไรจนเขาเลิกถามไปเอง และคิดว่าชีวิตนี้แค่มีแม่ก็พอแล้ว ส่วนเรื่องนามสกุลที่ไม่เหมือนกับนามสกุลของแม่ แม่บอกแค่ว่าเขาใช้นามสกุลของคุณปู่ โดยที่ไม่ได้พูดถึงพ่อเลย
วิกคุยโทรศัพท์กับแม่เสร็จ ข้าวไข่เจียวฝีมือของมะกอกก็วางลงตรงหน้าของเขาพอดี เขาไม่ได้เล่าให้แม่ฟังถึงเรื่องเหตุการณ์รับสมุดเชียร์ในวันนี้เพราะกลัวว่าแม่จะเป็นห่วง
"ไงมึง หอมอ่ะดิ กินเลย จะได้รู้ว่าฝีมือกูอร่อยแค่ไหน" มะกอกบอกกับวิกพร้อมกับนั่งลงตรงข้ามกับเขา แล้วลงมือกินข้าวในจานของตัวเอง
"อื้ม อร่อยว่ะ ฝีมือใช้ได้นะเนี่ยมึงอ่ะ ทำให้กูกินบ่อยๆนะ" วิกเงยหน้ามาพูดชมมะกอกแล้วก็ก้มหน้ากินข้าวต่อ ทำเอาคนเจียวไข่ยิ้มแกล้มปริ ที่ได้รับคำชมจากเพื่อน
ทั้งสองคนนั่งกินข้าวด้วยกันพร้อมกับแลกเบอร์โทร ไลน์ เฟซบุ๊คกันไว้เรียบร้อย
หลังจากกินข้าวเสร็จ มะกอกก็ออกไปสำรวจที่หน้าบ้านแล้วก็เข้ามาหาวิก
"พวกสตาฟไปกันหมดแล้ว เดี๋ยวกูไปส่งมึงที่หอนะ" มะกอกบอกวิกแล้วก็พาเขาออกมาข้างนอก วิกเดินไปสวัสดีพ่อกับแม่ของมะกอกแล้วก็ซ้อนมอเตอร์ไซค์ของมะกอกเพื่อกลับหอ
ที่หน้าทางเข้า วี อพาร์ทเม้นต์ วิกลงจากรถแล้วก็ขอบคุณมะกอกที่มาส่ง
"ขึ้นไปดูห้องกูก่อนป่าวไอ้กอก"
"เชี่ย กูบอกให้เรียกมะกอก"
"เออๆ มะกอกก็มะกอก ฮ่าๆ" วิกหัวเราะออกมาที่เห็นมะกอกทำหน้ามุ่ยใส่เขา
"กูต้องกลับไปช่วยพ่อแม่เก็บร้านว่ะ ไว้วันหลังจะมานอนกับมึงนะ ได้ใช่ป้ะ"
"ได้เสมอ" วิกบอกมะกอกพร้อมกับพยักหน้าแล้วก็ยิ้มให้
"งั้นกูกลับก่อนนะ เจอกันที่คณะพรุ่งนี้ เออ แล้วมึงไปคณะไงวะ ที่นี่ไกลจากคณะเราอยู่นะ" มะกอกถามเพื่อนเรื่องการเดินทางไปคณะ
"จริงๆก็เดินไปได้นะ เรื่อยๆ แต่หน้าหอก็มีรถสองแถวผ่าน สบายๆ"
"ซื้อจักรยานซักคันดิวะ"
"เออ คิดอยู่เหมือนกัน มึงกลับเถอะ ขับรถดีๆนะมึง พรุ่งนี้เจอกัน"
มะกอกพยักหน้าให้วิก แล้วก็ขับมอเตอร์ไซค์กลับไป วิกยืนดูมะกอกจนลับตา แล้วเขาก็หันหลังเดินกลับเข้าหอ
-------------------------------------