พิมพ์หน้านี้ - เรื่องสั้น : Bear with me #ติดหมี
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: zearet17 ที่ 25-12-2017 22:49:17
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ สรุปข้อสำคัญดังนี้ 1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด 2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ 3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ 4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม 5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง 7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด 7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ 7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
น่ารัก :-[ บวกเป็ด o13
ช่วงสิ้นปีแบบนี้แม้ประเทศไทยจะไม่ได้หนาวแต่ซานต้าหนวดขาวกับต้นคริสมาสต์ก็ถูกตกแต่งไว้เต็มเมือง เขานั่งอยู่ตรงเก้าอี้หน้าห้างใหญ่มองดูผู้คนเดินผ่านไปมา ตรงลานข้างหน้าถูกจัดไว้เป็นงานคริสมาสต์ขนาดใหญ่ มีซานต้าตัวเท่าตึกสามชั้นนั่งอยู่กับต้นไม้ที่สูงพอๆกัน กวางเรนเดียร์ตัวเล็กหลายตัวถูกตั้งไว้ข้างล่างพร้อมกับซุ้มถ่ายรูปต่างๆประดับประดาไปด้วยหลอดไฟหลากสีในยามกลางดึก ผู้คนมากกว่าพันเดินเข้าออกตรงนั้นทีตรงนี้ทีเพื่อถ่ายรูปแม้จะดูแออัดในบางทีแต่ก็ดูน่าสนุกดี เขานั่งมองบรรยากาศนั้นสลับกับโทรศัพท์ในมือ “รอนานยัง” แทนที่จะโทรมาหาใครคนนั้นกลับหาเขาเจอในฝูงชนได้ง่ายดายกว่าที่คิด เขาเงยหน้ามองผู้ชายในชุดนักศึกษาที่ไม่ได้เรียบร้อยนักในยามเกือบเที่ยงคืน เสื้อที่ใส่ไว้ในกางเกงในตอนเช้าถูกดึงออกมาไว้ข้างนอก ดูไม่เป็นระเบียบพอๆกับผมที่เคยเซ็ทไว้แล้วหลุดรุ่ยอย่างกับเจ้าตัวไปมุดต้นไม้ที่ไหนมา แต่แบบนั้นก็ไม่ได้ทำให้อีกคนดูไม่ดีแต่อย่างใด “ยัง” เขาโกหกก่อนจะลุกขึ้นยืน อีกคนบิดขี้เกียจก่อนจะบอกออกมาบ้าง “หิวฉิบหาย” เขายิ้มกับท่าทางแบบนั้นก่อนจะบอกบ้าง “ไอ้อ้วน” คนที่พึ่งมามองหน้าเขาด้วยท่าทางไม่พอใจ อันที่จริงใครอีกคนเคยอ้วนเมื่อนานมาแล้ว จะเรียกว่าอ้วนก็คงไม่ถูกนักเพราะแม้จะหนักเกือบร้อยสิบกิโลกรัมแต่ตัวกลับสูงเกือบร้อยเก้าสิบ และคงเพราะตัวสูงเลยทำให้การลดน้ำหนักไม่ได้ยากเย็นนัก เขาเห็นว่าคนตรงหน้าเข้ายิมอยู่สามเดือนก็ฟิตแล้ว และแน่นอนว่าคนที่ถูกหาว่าอ้วนนั้นดูดีต่างจากเขาที่รูปร่างติดจะผอมบบางแบบคนไม่ค่อยกินข้าวอยู่มากทีเดียว “หนาวๆแบบนี้ กอดกำลังอุ่น” เจ้าของความสูงร้อยแปดสิบแปดว่า เขาเหล่ตามองแผ่นอกกว้างก่อนจะอ้าแขนเข้าไปหา “ไหนมาลองสิ” ก่อนจะไปถึงตัวกลับถูกเอามือดันหัวไว้อย่างโหดร้าย “หยุดเลย มึงอายคนบ้างไหม” ใครคนนั้นว่าจริงจัง คนที่เตี้ยกว่าโขหัวเราะตาหยีก่อนจะออกเดินและหันมาถาม “จอดรถฝั่งนู้นใช่ไหม” เขาหมายถึงอีกฝั่งถนนที่ต้องเดินฝ่าฝูงชนหลายพันไป “อือ” วันนี้อีกคนมีปิดโปรเจคของคณะพร้อมกับงานเลี้ยงบายเนียร์ของรุ่นพี่ปีสี่ถึงได้พึ่งมาเจอกัน เขาที่เลิกเรียนตั้งแต่ทุ่มกว่ามากินข้าวและเดินเล่นรอที่ห้างแทนที่จะกลับบ้านก่อน ตอนแรกก็กะว่าเลิกเรียนแล้วจะกลับบ้านเลยแต่ก็เป็นห่วงกลัวอีกคนขับรถกลับบ้านคนเดียวเหนื่อยๆดึกๆแล้วจะหลับใน และถึงเขาหนีกลับก่อนจริงๆก็คงโดนโกรธ ซึ่งเวลาคนตัวใหญ่ๆโกรธนี่มันไม่ได้ง้อง่ายเลย บางทีน่าหมั่นไส้จนอยากจะกระโดดเตะก้านคอแม้จะเตะไม่ถึงก็ตาม “ลานเบียร์ไหม” คนตัวใหญ่ว่าพลางมองไปที่ลานเบียร์ที่เปิดเพลงอึกทึกอยู่ข้างกัน อาจจะเพราะวันนี้เป็นวันคริสมาสต์ผู้คนในยามเที่ยงคืนเลยไม่ได้บางตาลงเลย เขาหรี่ตามองหน้าตาจริงจังของอีกคน “ลานเบียร์หรือพริตตี้เชียร์เบียร์” พอถามออกไปแบบนั้นอีกคนก็ยักคิ้วให้ “ผลพลอยได้” เขานิ่วหน้าใส่ก่อนจะออกเดินนำไปลานจอดรถอีกฝั่งที่ว่า ไม่ทันไรคนที่เดินตามหลังก็ใช้มือใหญ่ก็จับไว้ที่คอเสื้อเขา “ไม่ต้องจูง ไม่ใช่หมา” คนพูดว่าพลางหันกลับมามอง “เดินชนนั่นชนนี่ไปเรื่อย” อีกคนบอก เพราะรู้นิสัยกันดีอยู่แล้วว่าเขามักเดินไม่ระวังนัก เรียกได้ว่าเคยไม่ระวังจนเดินชนรถมาหลายครั้ง “โอ๊ะ ขอโทษครับ” ยังไม่ทันจะขาดคำก็เดินไปชนไหล่พี่ผู้หญิงคนนึง เขายกมือไหว้เพื่อขอโทษพร้อมกับที่คนข้างหลังก็บอกออกมาเหมือนกันทั้งๆที่ไม่ได้เป็นคนผิดเสียด้วยซ้ำ “ขอโทษครับ ไอ้นี่มันไม่ระวัง” พี่ผู้หญิงคนนั้นยิ้มให้พร้อมกับส่ายหน้าในเชิงบอกว่าไม่เป็นไร เขาถึงบอกขอโทษออกไปอีกรอบและเดินออกมา “บอกให้ระวัง” คนที่เดินตามหลังมาบ่น เขายิ้มก่อนจะหันไปบอก “เอาน่า” คนตัวเล็กกว่ายืดตัวขึ้นหันไปตบไหล่อีกคนปุทั้งที่ไม่ใช่เวลามาเล่นแบบนี้ ไม่ทันไรก็ถูกเบียดจากคนมหาศาลแถวนั้น “อุ้ก” แล้วก็โดนชนจนถลาเอาหัวไปโหม่งคางของอีกคน “หมี เจ็บไหม” คนถามใช้มือนึงคลำหัวตัวเองพร้อมกับลูบคางอีกคนไปด้วย “เตี้ย คางกู” คนที่โดนเอาหัวโหม่งมองด้วยสายตาอาฆาตก่อนจะถอนหายใจเฮือกใหญ่กับการเล่นไม่รู้เรื่องของอีกคน “เดินตามหลังมาดีๆ” พอบอกแบบนั้นก็จับข้อมืออีกคนแล้วออกเดินนำบ้าง คนที่โดนเขาว่าเตี้ยยิ้มมองมือใหญ่ที่จับข้อมือตัวเองไว้ก่อนจะกระตุกมือออก พอโดนหันมาถลึงตาใส่ก็เอามือเข้าไปสอดจับมือใหญ่นั่นไว้แทน และพอทำแบบนั้นก็ถูกถอนหายใจใส่อีก เขายิ้มมองแผ่นหลังกว้างที่เดินนำกันคนให้ ไอ้หมีมันชอบดุ ชอบบ่นไม่มีความหวานห่าอะไรเลย แต่ถึงแบบนั้นมันก็ใจดี อันนี้จริงเขากับคนข้างหน้าเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยมปลาย เคยโดดเรียนด้วยกัน สอบตกด้วยกัน ไปเที่ยวด้วยกัน อยู่กลุ่มเดียวกัน เคยตีกันเอง แต่ไม่รู้วันเวลามันเปลี่ยนไปนานแค่ไหนถึงกลายมาเป็นแบบนี้ได้ “หมี” หมีที่ถูกเรียกเพราะเคยตัวใหญ่หันมามองก่อนจะขานรับ “หืม” เขายิ้มให้กับคนตาดุและชอบดุก่อนจะบอก “merry christmas” “กูเป็นคนไทย” และนั่นคือคำตอบของคนที่ไม่ได้สนใจความเป็นไปของโลกเลย “ก็ช่วยอินกับบรรยากาศชาวบ้านเขาหน่อย” คนว่าทำหน้าตาไม่พอใจ จนอีกคนเหนื่อยใจ “ต้องมโนว่ามีหิมะด้วยไหม” คนที่ไม่รู้ตัวว่านิ้วทั้งห้าของตัวเองถูกประสานกับมือใหญ่ไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ตอบแกมประชด “เออ หนาวมากเลยเนี่ย” คนตัวใหญ่ยิ้มกว้างแบบที่หาดูได้ยากก่อนจะตอบ “merry christmas ครับ” พอบอกออกไปแบบนั้นอีกคนก็ดูจะไม่ค่อยพอใจ “มึงมันขี้โกง” เจ้าตัวบ่น “เอ้า กูผิดอะไรเนี่ย” อย่างที่เขาบอกว่าคนรู้สึกมากกว่าเจ็บเสมอ ของเขาคงเป็นเพราะเขาอาจจะชอบมันมากกว่า เวลาพอถูกทำอะไรหรือพูดอะไรแบบนี้ให้เลยไปไม่ถูก คนที่เขินไปเดินก้มหน้าไปสักพักก็ชนแผ่นหลังอีกคนเพราะไอ้คนข้างหน้าหยุดแบบไม่ได้บอก “เอาของมา” มือใหญ่ข้างที่ไม่ได้จับมือเขาไว้ยื่นมือมาหิ้วกระเป๋าโน๊ตบุคที่เขาแบกมาทั้งวัน อย่างกับกำลังรู้ว่าเขาปวดไหล่...หมีมันก็เป็นแบบนี้ “ขอบคุณครับ” เขายิ้มแล้วบอก “ครับ” และอีกคนก็ยิ้มแล้วตอบรับเช่นกัน หลังจากหลุดออกมาจากกลุ่มคนจำนวนมากและลงลิฟท์มาจนถึงชั้นที่จอดรถไว้ เขาที่เดินมองมือตัวเองที่ถูกจับไว้แน่นเงียบๆมาตามทางถึงได้เปิดปากพูด “นี่หมี” “หืม” เสียงทุ้มตอบรับเหมือนเคย “วันนี้กลับบ้านเหรอ” “ทำไม จะไปด้วยเหรอ” คนตอบหันมายิ้มล้อเลียนด้วยสายตาแพรวพราว เขาแยกเขี้ยวให้อีกคนก่อนจะตอบ “กูก็มีบ้านให้นอนนะ” “เห็นชอบใส่กางเกงขาดๆ กูก็นึกว่าคนเร่ร่อน” คนพูดวางกระเป๋าโน๊ตบุคไว้บนหลังคารถก่อนจะหยิบกุญแจรถของตัวเองขึ้นมาจากกระเป๋ากางเกงโดนไม่ปล่อยมืออีกคน บางทีใครคนนั้นอาจจะแค่นึกไม่ถึง...แต่เขากลับเขิน “ส-ตาย-เอล ยู โน๊ว” และก็ได้แต่บ่นแก้เขิน “กูยอมเป็นคนไม่มีสไตล์” ในที่สุดมือใหญ่ก็ปล่อยมือออกและจัดการเก็บของไว้เบาะหลัง พอขึ้นรถกันมาเจ้าของรถก็เอี้ยวคัวหันไปรื้ออะไรกุกกักจากเบาะหลัง เขาจับมือถือที่ใส่กระเป๋าเสื้อไว้และดูเหมือนจะร่วงลงไปตอนก้มให้อีกคน และจับมันมาปลดล็อคแล้วเล่นเกมส์ซะ “กินอะไรดี” เขาถามก่อนจะเห็นว่าแจ้งเตือนของโปรแกรมแชทในหน้าจอมือถือที่ไม่ใช่ของเขามีคำว่า merry Christmas เต็มไปหมด “มีบะหมี่หน้าซอยบ้านมึงยังไม่ปิด” คนตอบว่าเสียงเบาก่อนจะสะกิดเรียกเขาให้หันขึ้นจากจอไปมอง “นี่” “อะไร” เขาขมวดคิ้วมองผู้ชายใบหน้าคมที่ตอนนี้มีหนวดขาวๆแปะอยู่บนหน้ากับหมวกแดงบนหัว “ซานต้า” ไอ้คนที่เอามือถือคนอื่นไปเล่นมองหน้าคุณหมีซานต้าตาปริบๆก่อนจะระเบิดหัวเราะ “ฮ่าๆๆ ไปเอามาจากไหน” ซานต้าลูบหนวดก่อนจะตอบ “ที่คณะมีจับฉลากงบไม่เกินยี่สิบเลยได้มา” “แล้วซื้ออะไรไปจับ” “ทิชชู่ในเซเว่น” เขาหัวเราะก่อนจะด่ามัน “ไอ้เลว” “ไม่สน” และคนที่ไม่สนหินสนแดดแบบไอ้หมีก็ตอบออกมาแบบที่คิด “เอ้า รีบขอจะเที่ยงคืนแล้ว” ซานต้าจำเป็นบอกพร้อมกับจับไหล่ของคนที่กลั้นขำอยู่ “ขออะไร” “ขอของขวัญคริสมาสไง มึงเคยเรียนมาไหมเนี่ย” “ฮ่าๆๆ” คงเพราะปกติแล้วคนหน้าดุมักจะไม่ทำเรื่องไร้สาระน่ารักแบบนี้...มันจึงดูพิเศษ “ขอๆ” เขาว่าพร้อมกับมองตาซานต้าก่อนจะคลี่ยิ้มและบอกออกไป “All I want for Christmas is you” ซานต้าตัวที่นั่งอยู่หลังพวงมาลัยนิ่งไปและตอบออกมาหน้าตาย “ไม่ให้” “อ้าว ซานต้าอะไรวะ” ไอ้เตี้ยที่เขาว่าทำหน้าเซ็ง ต่างจากอีกคนที่หน้าระรื่น “นี่ซาตานปลอมตัวเป็นซานต้า มากูขอบ้าง” ซาตานตัวใหญ่ถอดหมวกออก แล้วสวมให้อีกคนเพื่อสลับกันเป็นซานต้าบ้าง “ว่ามา กูนี่จะผูกโบว์ตัวกูเองให้เลย” ซานต้าตัวเล็กบ่น ซึ่งอีกคนหาได้สนใจไม่ “ไม่เอา กูขอไอโฟนสิบ” เขาเบ้หน้า “มึงมันใจร้าย” พอบอกออกไปแบบนั้นอีกคนก็ยักคิ้วให้ “หนาวไหม” และก็ถามเมื่อเห็นว่าเขานั่งกอดอก “หนาว กอดหน่อย” เขาที่ยังสวมหมวกสีแดงหันไปบอกเจ้าของรถ “สิ่งที่มึงควรทำคือหรี่แอร์ ไม่ใช่มาขอกอดชาวบ้าน” ถึงปากจะบ่นเจ้าของรถก็หันไปหยิบเสื้อกันหนาวที่วางไว้บนเบาะหลังแล้วส่งให้คนขี้หนาว “มึงไม่หนาวเหรอ” เขาถาม คนตัวใหญ่คิดอยู่ชั่วครู่ก่อนจะตอบ “หนาวดิ” คนที่เอาเสื้อไปใส่เรียบร้อยกางแขนออก ดูไปดูมาเหมือนเพนกวิ้นตัวเล็กๆเพราะเสื้อที่เอาไปใส่นั้นตัวใหญ่เกินไป “กอดไหม” เจ้าของเสื้อส่ายหน้าให้กับใบหน้ายิ้มรื่นแต่ก็สอดแขนเข้าไปในเสื้อกันหนาวสีเทาตัวใหญ่แล้วกอดอีกคนเข้ามากระชับตัวไว้แน่น อุณภูมิร่างกายร้อนๆของคนตัวเล็กกว่าทำให้วันนี้หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้ง แต่ซาตานอย่างเขาจะไม่บอกมันเด็ดขาด "หิว" ว่าแล้วจูบลงบนมุมปากเย็นๆแต่นุ่มหยุ่น หน้าตาของคนถูกจูบตกใจจนน่าขันแต่ก็น่ารัก "รอนานไหม" เขาถามพร้อมกับจรดปลายจมูกโด่งลงบนจมูกอีกคน และที่ถามเพราะรู้ว่าไอ้เตี้ยมันนั่งรอมาตั้งแต่ตอนทุ่มกว่าๆไม่ใช่พึ่งมาอย่างที่เจ้าตัวโกหก "นาน" ปากเล็กตอบอู้อี้ เขากดจูบลงบนกลีบปากนิ่มอีกทีเบาๆสองสามทีก่อนจะใช้ลิ้นค่อยๆแซะเข้าไปข้างใน แล้วลองดูดลิ้นเล็กเบาๆ พอถอนปากออกมาก็เห็นอีกคนหน้าแดงเถือก "แล้วรอได้ไหม" ซาตานตัวโตซุกหน้าลงบนคอขาวแล้วกดจูบไว้หลายๆทีพร้อมกับลูบแผ่นหลังพอดีตัวของอีกคนไปด้วย "รอได้" เจ้าตัวตอบเสียงอู้อี้ เจ้าของรถก้มลงหอมแก้มอีกคนแรงๆก่อนจะผละตัวออกอย่างเสียดาย “หายหนาวแล้ว ขอบคุณครับ” แม้จะขอบคุณไปใบหน้าขาวที่กลายเป็นสีแดงนั่นก็ยังจ้องมองมาทางนี้อยู่นิ่งๆ “ฮัลโหล ช็อคตายไปแล้วเหรอ” คนตัวโตเย้าไปอีกรอบ “อือ แข็งตาย” เจ้าตัวว่า “อะไรแข็ง?” และในที่สุดก็ถูกไอ้หมีซาตานกวนอย่างที่เป็นประจำ "คนละแข็ง" "ฮ่าๆๆ" _____________ End. เรื่องสั้นจริงๆค่ะ ระยะทางก็สั้น จากหน้าห้างถึงลานจอดรถ 5555 Merry merry Christmas to you all :)
น่าร้ากกกกก ชอบบบบ อยากอ่านอีกๆๆ ขอสเปเชี่ยวปีใหมเพิ่มได้มั้ยยอ้อนวอนน :impress2: อยากอ่านอีกฮือออออ
มาอ้อนวอนขอตอนพิเศษเพิ่มด้วยคน...ได้โปรด :impress:
น่ารักมากกกกกกก หมีคงกอดอุ่นๆน่าดู :ling1:
น่ารักมากเลยค่า :impress2:
เปน แฟนกัน ชั่ยมั่ยชั่ย :katai1: โอ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ต้องมีสเปอะ :z3:
ฮื่ออออออ น่ารักมากๆเลยค่ะ คริสต์มาสบนรถถถ :katai2-1:
น่ารักกกกกกกก จะมีสเปปีใหม่มั้ยค้า
ฮือ น่ารักมากคุณหมีซาตานกับตัวเล็ก อยากอ่านอีกจัง :ling1:
งือออ อ่านแล้วอุ่นๆตัดกับอากาศตอนนี้มากค่ะ :katai2-1:
:กอด1:
ถึงจะสั้นแต่ก็มีความเขิน ฮื้อ
น่ารักจริงงงงง คุณหมี :z3: :z3: :z3: :z3: :z3:
น่ารักมากๆเลยค่ะ :-[
แง้ น่ารักมากเลยค่า ชอบบบบ
น่ารักน้าาาา ////
ขอซาตาน เอ้ย ซานต้า แบบนี้อีกคนค่ะ
ฮืออน่ารักๆๆๆๆ :กอด1: :กอด1:
น่ารักมาก ขอบคุณค่ะ :pig4: :pig4:
น่ารักจัง
แอร๊ยยยยยยยยย คือเขาไม่ได้หวานกันเลยนะ แต่ฟินจังเลยอ่าาาา มันดูละมุน อบอุ่นมากก ><
ตัวเล็กน่าร้ากก ขี้อ้อนจุง อยากมีหมีตัวใหญ่ให้กอดบ้าง 5555555
พี่หมีและตุ๊กตาหมีของเขา บ่ายวันนี้เขาเปิดประตูรถเข้ามานั่งข้างคนขับในรถยนต์เจ็ดที่นั่งคันใหญ่อย่างเคย แต่ไม่คิดว่าจะได้เจอไอ้หมีในลุคสวมแว่นกลมไม่เหมาะกับความโหดร้ายของมัน “หมีอะไรเอ่ยใส่แว่น” “หมีพ่อง” “ทำไมใจร้าย” คนมาใหม่ว่าก่อนจะคาดเข็มขัดนิรภัยให้เรียบร้อย วันนี้ไอ้หมีมารับเขาไปเรียนช้ากว่าปกติเพราะเมื่อคืนหมีนั้นงมกับโปรเจคชิ้นใหญ่ของสาขาวิชาออกแบบภายในจนแทบจะไม่ได้นอน “ทำไมวันนี้ใส่แว่น” คนนั่งถามคนขับขณะที่เคลื่นรถออกถนนใหญ่ เจ้าของรถมองซ้ายขวาอย่างชำนาญพร้อมกับตอบ “แสบตา เมื่อคืนเพ่งจอคอมนาน” คนที่นั่งข้างคนขับจ้องแว่นที่เลนส์ค่อยๆเปลี่ยนแสงเมื่อโดนแสงแดด โชคดีที่ไอ้หมีผู้วันๆเอาแต่ทำงานหน้าคอม อ่านหนังสือและตัดโมแค่ตาแพ้แสงนิดหน่อยยังไม่ถึงกับสายตาสั้นแบบที่ต้องใส่แว่นตลอดเวลา เขาได้ยินหมีมันบ่นตั้งแต่เมื่อวานว่าแสบตา “ไปหาหมอไหม” เขาถามพร้อมๆกับที่อีกคนส่ายหน้า “หยอดตาก็หาย เป็นบ่อย” เขาพยักหน้ารับ ก่อนจะก้มลงพิมพ์แจ้งเตือนในมือถือว่าหลังเลิกเรียนให้ซื้อยาหยอดตาให้หมีมันด้วย “วาเลนไทน์หมีจะให้อะไรเค้า” ว่าแล้วเปลี่ยนเรื่องคุยพร้อมกับแบมือขอของขวัญจากอีกคน แต่อีกคนกลับหาสนใจไม่ “ทำไมต้องให้” “มึงไม่โรแมนติคเลย” คนขับเหลือบมองหน้ายู่ๆคนข้างๆก่อนจะตอบ “อะไรติคๆคล้ายๆพลาสติกไหม” ละแล้วหน้าตาน่ารักเมื่อครู่ก็เปลี่ยนเป็นสลดอย่างเห็นได้ชัด “กระติกมั้ง สัด” ไอ้หมีกลั้นขำก่อนจะหุบยิ้มลงเมื่อโทรศัพท์ตัวเองดังขึ้น และสายที่ว่าก็คงไม่พ้นต้องคุยงานกับลูกค้าและสถาปนิกอีกเช่นเคย ด้วยความที่เขาเรียนไปด้วยรับงานเขียนแบบไปด้วยชีวิตเลยวุ่นวายไปหน่อย และพอเลี้ยวรถเข้ามาจอดในอาคารจอดรถของคณะแล้วถึงพึ่งได้วางสาย เจ้าของรถกดปลดล็อครถก่อนจะหันไปบอกคนข้างๆ “ไปเรียนไป เจอกันที่สนามบอลตอนเย็น” คนตัวสูงบอกพร้อมกับเอื้อมหยิบกระเป๋าตัวเองที่วางไว้เบาะหลัง แม้ชีวิตจะยุ่งแค่ไหนเขาก็ไม่เคยละเลยการไปเตะบอล เพราะนอกจากได้ออกกำลังกายแล้วเขายังใช้มันเป็นกิจกรรมคลายเครียดพปปะกับเพื่อนๆด้วย “ขอให้ฝั่งมึงแพ้” อีกคนว่าพร้อมกับแยกเขี้ยวให้ “เดี๋ยวโดนเตี้ย” เขาขยี้หัวทุยๆมันไปทีก่อนจะถดมือออกเมื่ออีกคนจ้องหน้านิ่ง “อะไร” เขาถามเมื่อเห็นท่าทางนิ่งงันของอีกคน ปากอิ่มเม้มเป็นเส้นตรงเหมือนกำลังจะพูดอะไรสักอย่างแต่แล้วก็ยิ้มกว้างให้เช่นเคยก่อนจะโบกมือให้ก่อนจะลงรถไป เตยหรือไอ้เตี้ยที่หมีมันชอบเรียกกึ่งเดินกึ่งวิ่งเข้าห้องเรียนเพราะวันนี้นัดกับประธานรุ่นที่ใครๆเรียกว่าเจ้แว่น ว่าจะมาช่วยเก็บกวาดห้องปฏิบัติการก่อนเข้าเรียนวิชาการปั้น “เจ้แว่น” คนถูกเรียกหันมาหรี่ตาก่อนจะพูด “แว่นพ่อง กูชื่อนานา” “ทำไมวันนี้มีแต่คนด่าผมวะ” คนพึ่งมาถึงเดินไปหยิบไม้กวาดในห้องแล้วลงมือช่วยเจ้แว่นเก็บกวาดเศษกระดาษหนังสือพิมพ์ในห้องเรียนเพื่อเตรียมห้องให้พร้อมสำหรับคาบเรียนต่อไป “ทำไม พ่อด่ามารึไง” “อือ แม่งไม่สนใจอะไรผมหรอก” เธอยิ้มขำไอ้คนที่ทำหน้าบูด “น้อยอกน้อยใจ” ส่วนคนที่ถูกขำหันมาทำหน้าหงิกใส่เพื่อน “เพราะรูปเมาตอนปีใหม่แหละ” เรื่องมันเกิดขึ้นเพราะตอนปีใหม่เพื่อนที่สาขาชวนกันกันไปเที่ยวรีสอร์ทใกล้เขาใหญ่ ซึ่งวัยรุ่นและเหล้านั้นย่อมเป็นของคู่กัน ไอ้เตยเมาเป็นหมาแล้วดันบังคับให้เจ้แว่นถ่ายรูปตัวเองอัพโหลดลงไปที่เพจสินกำ อักลี่บอย เพราะคิดว่าตัวเองหล่อโดยที่เอาจริงๆทำไปเพราะเมาแล้วจำอะไรไม่ได้เลย สามอาทิตย์ให้หลังไม่รู้ไอ้หมีมันไปค้นเจอได้ยังไง งานเลยงอกกันยาวๆเพราะมันเองก็รู้ว่าไอ้หมีไม่ดื่มและไม่อยากให้ดื่ม และไอ้เตี้ยที่เอาหมดทั้งเหล้าและบุหรี่ ทำคุณหมีตัวใหญ่งอนไปหลายวัน "แต่นั่นเพื่อนหรือผัว” เพื่อนสาวหันมาถาม “ผัวมั้ง” มันตอบอย่างเซ็งชีวิต แม้เตยจะรู้จักไอ้หมีดีกว่าใครมาตั้งแต่สมัยมัธยม แต่ก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าทุกคนต่างก็ติดภาพหมีของมันเป็นพี่คินรองประธานคณะหนุ่มสถาปัตย์ อย่างน้องผู้หญิงในคณะเขานี่พอรู้ว่าเขากับมันรู้จักกันก็คอยมาถามหาแต่พี่คินๆ จนอยากจะบอกไปเลยว่านั่นแฟนพี่ แต่ถึงบอกไปก็ไม่มีใครเชื่อเพราะทุกคนต่างก็คิดว่าพวกมันสองเป็นแค่เพื่อนสนิทกันตั้งแต่สมัยมัธยม ไม่รู้ว่าทำไมเหมือนกัน “นี่กูเริ่มเชื่อจริงๆละนะ” แม้แต่นานาที่เป็นเพื่อนกันเข้าปีที่ 3 ก็ยังไม่เชื่อมันเลย “เชื่อเถอะเจ้ กูไหว้ล่ะ” เตยมันยกมือไหว้พร้อมกับไม้กวาดทางมะพร้าวที่ดูยังไงก็ไม่น่าเชื่อถือ “ตอนเย็นเล่นบาสป่าวเตย หรือพ่อมึงตาม” มีคนที่เชื่อเรื่องมันกับไอ้คินอยู่คนนึง คนที่ว่าก็คือไอ้นนเพื่อนสาขาเดียวกันและมีงานอดิเรกคือการเล่นบาสเหมือนกัน “ต้องไปรอพ่อว่ะ” นนทำหน้าตาเซ็งก่อนจะตอบ “เออ กลับบ้านไปเถอะ” ความจริงนนเองก็ไม่เคยเชื่อว่าเพื่อนตัวเองกับคินหนุ่มหล่อสถาปัตย์จะเป็นแฟนกันแบบที่ไอ้เตยมันกล่าวอ้าง จนเจอไอ้คินขับรถมาลากไอ้เตยจากวงเหล้าที่บ้านนั่นแหละ จะให้เล่าก็ยาว เอาเป็นว่าเกือบทำผัวเมียเขาบ้านแตก “รีบไปเฝ้าพ่อมึง แถวนั้นสาวอักษรสวย” นนว่าพร้อมกับวางกระเป๋าลงบนโต๊ะใกล้ตัว เตี้ยมันทำตาโตใส่เพื่อนพร้อมกับด่าด้วยถ้อยคำอันสุภาพไพเราะ “ไอ้เหี้ยนน” “นู่นๆผัวกูมา” และแล้วเจ้แว่นก็ไม่สนใจเรื่องราวของไอ้เตี้ยแต่หันไปโฟกัสรุ่นพี่ผู้ไว้เคราเฟี้ยวและเรียนสาขา fine art แทน พี่เขายืนคุยโทรศัพท์อยู่หน้าประตูห้องเรียน ซึ่งจากสายตาไอ้เตยดูยังไงก็ไม่หล่อและเท่เท่าไอ้หมีของมัน “เจ้ มึงก็ชอบแบบนั้นนะ” เตี้ยเหนื่อยใจ “สเปคค่ะ เดี๋ยวกูจะไปติดสติกเกอร์หัวใจให้เขา วาเลนไทน์พอดีเลย” นานาบอกก่อนจะวางไม้กวาดและเดินออกไปหน้าห้องโดยไม่ได้สนใจเพื่อนสองคนที่มองหน้ากันด้วยความเอือมระอา **** วันนี้เป็นวันวาเลนไทน์ มันเป็นวันไม่สำคัญสำหรับคนโสดแต่เป็นวันที่คนมีแฟนกำลังเฝ้ารอของขวัญอย่างเช่น ดอกไม้ ช็อคโกแลต หรือไม่ก็ตุ๊กตาหมีอันใหญ่แบบนี้ “อ้าวหมี มึงไปมีลูกตั้งแต่เมื่อไหร่” เจ้าของตากลมโตถามคนตัวโตที่หอบตุ๊กตาหมีตัวใหญ่มาหลังจากเตะบอลเสร็จและพร้อมที่จะกลับบ้าน เตยอดแปลกใจอยู่ไม่น้อยกับของขวัญที่หมีมันได้มา “กูจะเอากลับบ้านยังไงวะ” คนแบกมาบ่น ส่วนคนที่นั่งรออยู่ข้างสนามบอลนิ่งไปเพียงครู่ก่อนจะเงยหน้ามายิ้มกว้างเช่นเคย “เดี๋ยวมึงแบกหัว กูแบกขาแล้วเอาไปยัดในรถ” คนพูดบอกเจือเสียงขำ แต่คนที่หอบตุ๊กตามาไม่ได้ขำตามแม้แต่น้อย “กลับยัง ป่ะ” สรุปแล้วการขนหมีก็ไม่พ้นช่วยกันแบก แล้วยัดมันไว้ที่เบาะหลัง แปลกไม่น้อยที่ไอ้เตี้ยปกติจะรื่นเริงถามนั่นนี่วันนี้กลับไม่คุยพูดอะไรไอ้หมีเองก็ไม่ได้พูดถึงของที่ได้มาแม้แต่น้อย “เตี้ย” คนที่กำลังขับมุ่งหน้ากลับบ้านหันไปหาคนข้างตัวก่อนจะพบว่าคนที่เรียกกำลังมีสายเข้า เตี้ยรับโทรศัพท์สายจากเพื่อนสาวที่จู่ๆก็โทรมาทั้งๆพึ่งแยกกัน แต่ก่อนที่จะได้ทักทายเจ้แว่นก็พูดขึ้นมาก่อน“เตยมึงฟังกูนะ” “อะไรเจ้”“ไอ้พี่เคราแม่งขอเบอร์กู” แค่ฟังเสียงก็รู้ว่าปลายสายกำลังตื่นเต้นมาก “เหี้ยยยยยย” และมันก็ตกใจมากไม่แพ้กัน เพราะเห็นว่านานาแอบชอบพี่คนนี้มานานมากแล้ว ไม่คิดว่าการหน้าด้านเดินไปติดสติกเกอร์รูปหัวใจให้เขาจะทำให้ความสัมพันธ์มันพัฒนาไปได้“ใครบอกวาเลนไทน์กูจะนก ไม่จริงเลยค่ะ” มันขำเพื่อนตัวเองก่อนจะบอก “พรุ่งนี้เลี้ยงน้ำผมด้วย อยาลืมสัญญาที่บอกว่ามีแฟนจะเลี้ยงน้ำ” พวกมันคุยกันได้อีกไม่กี่คำเจ้แว่นก็วางไปเพราะพี่เคราโทรมา เตี้ยขำตามหลังเพื่อนตัวเองก่อนจะหันมาเจอหน้าตาสงสัยของคนข้างๆที่ดูก็รู้ว่าต้องอธิบาย เพราะถ้าหมีโกรธแม้มันจะแกล้งตายก็คงไม่รอด “จำเจ้แว่นได้ไหม” คินนึกอยู่หน่อยก่อนจะถาม “ใคร” “คนที่ลงรูปกูเมาที่เขาใหญ่แล้วมึงทักแชทไปขู่เขา” เห็นภาพเลยทีเดียว...ที่ต้องเรียกว่าขู่เพราะไอ้คินมันขู่จริงๆว่าถ้าไม่ลบรูปจะตามไปถึงคณะ “แล้ว?” “เจ้แกแอบชอบรุ่นพี่คนนึง วันนี้เห็นเป็นวันวาเลนไทน์เลยเดินไปติดสติกเกอร์เขา แล้วพี่คนนั้นก็ขอเบอร์เจ้” คนฟังทำตาโตก่อนจะยิ้มน้อยๆดูก็รู้ว่าตื่นเต้นตามไปด้วย “จริงๆแล้วแว่นก็สวยนะ” คินพูดตามความจริง “จริง กูบอกให้เจ้ถอดแว่นแล้วแต่งหน้าดีๆมันก็ไม่เอา” เตยสนับสนุนอีกเสียง เพราะเป็นเพื่อนกันถึงได้เห็นว่าจริงๆแล้วนานาทั้งสวยทั้งเก่ง น่าเสียดายที่ไม่ยอมทำตัวสวยๆบ้าง วันๆเอาแต่เรียนแล้วโขกสับมันกับไอ้นน “หมี มึงเคยด่าเจ้แกว่าเสือกด้วย กูจำได้” คนขับรถแอบขำก่อนจะอธิบาย “ก็อยู่ดีๆแชทมาถามว่ากูเป็นอะไรกับมึง แล้วช่วงนั้นกูคิดว่าเขาชอบมึง” เรื่องเมาตอนปีใหม่มันไม่ได้จบแค่นั้น เพราะไอ้คินมันทักแอดมันเพจสินกำอักลี่บอยที่ลงรูปไอ้เตี้ยเมาไปเพื่อขอให้ลบรูป แต่แอดมินไม่ยอมลบแถมบอกว่าไอ้เตี้ยให้ถ่ายเอง นอกจากนั้นยังส่งรูปที่ถ่ายรูปคู่กันมาให้ดูอีกเป็นกระบุง เรียกได้ว่าแรงมาแรงกลับ จนเกือบจะได้ตีกันจริงๆ จนไอ้เตี้ยมาบอกว่าแอดมินเพจคือเจ้แว่นแถมวันนั้นมันเมาแล้วขอให้เขาเป็นคนถ่ายรูปเองเรื่องถึงจบ จบแบบตลกเพราะคินเองดันจำเจ้แว่นตอนไม่ใส่แว่นไม่ได้ คิดว่าแอดมินเพจเป็นสาวสวยถ่ายรูปซบกันกับไอ้เตี้ยมาเย้ย เรียกได้ว่าโมโหฟรีอยู่นานเลย “เขาก็ควรถามไหม อยู่ดีๆไปบอกให้เขาลบรูปในเพจ” เตี้ยว่าก่อนจะโดนสายตาคาดโทษ “เดี๋ยวโดน” หมีหันมามองหน้าคาดโทษอีกคน ก่อนจะคุยกันสัพเพเหระ ดีกว่าตอนขึ้นรถมาใหม่ๆที่เตยเอาแต่ถามคำตอบคำ เขาวกไปส่งเตี้ยที่บ้านอย่างเคย “พรุ่งนี้จะมารับกี่โมง” เตยถามพร้อมกับมองหน้าบ้านตัวเองที่มืดเพราะไม่มีคนอยู่ “เที่ยง เดี๋ยวมากินข้าวด้วย” เตี้ยพยักหน้ารับก่อนจะคว้ากระเป๋าตัวเองจากเบาะหลัง “เอ้อ ลืม” คนตัวเล็กกว่ารื้อของในกระเป๋าเป้ก่อนจะยื่นบางอย่างให้ “อะไร” “ยาหยอดตา” คินรับมาพร้อมกับพลิกดู เห็นเป็นยาหยอดตายี่ห้อจากญี่ปุ่นที่กำลังดังเรื่องความชุ่มชื้น “ซื้อมาตอนไหน” เขาถามคนที่นั่งยิ้มอยู่ข้างกัน เตยมันกอดกระเป๋าเป้ตัวเองไว้พร้อมกับตอบ “ตอนมึงเตะบอล” “ขอบใจ” คินยิ้มให้อีกคน แต่ก็ยังไม่เท่ากับยิ้มกว้างที่คนใจดีส่งมาให้ “ขับรถดีๆ” เตี้ยมันบอกพร้อมกับลงจากรถ “ครับ" เขาขานรับก่อนจะวนกลับบ้านตัวเองพร้อมกับหมีขนสีน้ำตาลตัวใหญ่เท่าคนตรงเบาะหลัง เขามัวแต่มองกระจกหลังจนไม่ได้เห็นว่าคนที่พึ่งลงรถไปยืนมองรถของเขาจนลับตา เตยมันอยู่คนเดียวมาตั้งแต่เด็กเพราะพ่อกับแม่แยกทาง แม่ไปอยู่อเมริกากับคุณลุงฝรั่ง ส่วนพ่อก็แต่งงานใหม่ มันเคยไปอยู่กับพ่อแต่ก็พบว่าตัวเองเข้ากับแม่ใหม่ไม่ได้ ส่วนอเมริกานั้นไม่เคยมีความคิดว่าอยากจะไปอยู่ มันแค่ไปเยี่ยมแม่บ้างก็เท่านั้น เพราะฉะนั้นบ้านหลังที่อยู่จึงเป็นบ้านเก่าที่เคยอยู่กับพ่อแม่ แต่ตอนนี้มีมันแค่คนเดียว แม้จะไม่ต้องรับผิดชอบค่าใช้จ่ายอะไรเองก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าไม่เหงา ดีที่มีไอ้หมี...ถึงหมีมันจะมารับส่งเกือบทุกวัน แต่นานๆครั้งถึงจะมาค้างด้วย แต่แค่นี้ก็ดีมากแล้ว เพราะหมีมันเองก็มีพ่อแม่ มีครอบครัวของตัวเอง แต่เดิมพวกมันสองคนไม่เคยสนใจวันสำคัญเช่นวันครบรอบหรือวันวาเลนไทน์อะไรนัก อาจจะเพราะเป็นเพื่อนกันมาก่อน หรือไม่ก็อาจจะเป็นเพราะเป็นผู้ชายด้วยกัน แต่ปีนี้กลับแปลกไป เพราะอยู่ด้วยกันมาตั้งนานไม่เคยเห็นคินมันรับของจากใคร ทั้งยังคิดไม่ตกว่าของขวัญชิ้นนั้น ใครกันที่เป็นคนให้มา ทำไมคินถึงได้รับมาง่ายๆ เขาเลยทั้งรู้สึกแย่และรู้สึกผิด เพราะสุดท้ายแล้วเขาเองก็ไม่ได้เตรียมอะไรให้คินเลย ...แต่สรุปแล้ววันนี้ก็ยังเหมือนวันธรรมดาที่ผ่านๆมา... **** “หมี กูอยากกินมาม่าเผ็ด” ไอ้เตี้ยเริ่มงอแงเมื่อเห็นว่าอีกคนซื้อผัดผักกับต้มยำเข้ามากินที่บ้านทั้งๆที่มันไลน์ไปบอกให้ซื้อมาม่าเผ็ดของเกาหลีมาให้หน่อย “ไม่มีประโยชน์” หมีไม่เคยตามใจพอๆกับที่เตยไม่เคยเลิกเอาแต่ใจ เตี้ยมันเดินเข้ามากอดแล้วบ่นไปคลอเคลียไป คินไม่ชอบนักกับการทำตัวแบบนี้ในที่สาธารณะเพราะไม่ชอบเป็นจุดสนใจ แต่ไอ้เตี้ยเองชอบวิ่งเข้ากอดที่สนามบอลบ้าง หน้าคณะบ้างโดยมีเหตุผลเดียวคืออยากกวนโมโหเขา พอเขาโมโหได้ก็จะดีใจ โดยที่ไม่รู้เลยว่าเขาเองก็ชอบความพยายามบ้าๆของมันเหมือนกัน “มึงใจร้าย” คนตัวเตี้ยกว่าเอาหัวซุกอกเขา “หายซึมแล้วเหรอ” คินถอนหายใจก่อนจะ กอดอีกคนไว้แน่นก่อนจะโยกไปมา เมื่อวานตรงสนามบอล...ดูก็รู้ว่าอีกคนกำลังน้อยใจเรื่องตุ๊กตาหมีอยู่แน่นอน แต่เขาเองก็ผิดที่ไม่พูดอะไรให้ดีขึ้น “ใครซึม” คนตัวโตอมยิ้มเล็กๆก่อนจะอธิบายสิ่งที่ควรทำตั้งแต่เมื่อวานแต่ไม่ทำ เหตุผลก็เพราะเขาอยากเห็นว่าเตี้ยมันจะโวยวายไหม ถามไหม หึงไหม... สรุปน้องเตยก็ซึมลงไปถนัดตาโดยไม่ปริปากอะไรสักนิด “หมีตัวเมื่อวานน้องที่คณะให้มา เขารวมตังค์กันหลายคน เหมือนขอบคุณที่ช่วยไปติวหนังสือด้วย วันวาเลนไทน์ด้วย กูเลยรับมา” ไอ้เตี้ยเงยหน้าขึ้นมองตาแป๋วก่อนจะยิ้มเช่นเคย “ไม่รับสิกูจะตีมึง เดี๋ยวน้องๆเสียน้ำใจ” และแล้วก็เป็นแบบที่คิด เตยมันก็เป็นแบบนี้ เพราะฉะนั้นการที่เขาจะได้เห็นมันหึงรึหวงแบบจริงจังนี่คงไม่มีทาง เพราะถ้าขืนเล่นแรงไปคนที่ต้องมาปวดหัวคงเป็นเขาเองมากกว่า “กล้าตีกูเหรอทุกวันนี้” ที่ไอ้เตยเรียกคินเรียกว่าพ่อมีแค่เหตุผลเดียวคือหมีนั้นดุเยี่ยงหมีควาย แต่ไอ้เตยกลับบอกนนเพื่อนยากว่าเขาเรียกเกรงใจเขาไม่ได้เรียกกลัว “เดี๋ยวโดน” เจ้าของบ้านล้อคำพูดที่หมีมันชอบพูดอยู่บ่อยๆโดยที่ยังกอดเขาไว้แน่นเหมือนเดิมพลางเงยหน้าถามเรื่องเมื่อวาน “ตาหายแสบยัง” คินยิ้มพร้อมกับพยักหน้า เขาก้มลงเอาปากแตะที่มุมปากอีกคนก่อนจะออกคำสั่ง “ล้วงเข้าไปในกางเกงให้หน่อย” “อะไร” เตี้ยมันหรี่ตาทำหน้าตาไม่ไว้ใจ เขาขำก่อนจะเร่ง “เร็ว มือกูไม่ว่าง” แต่อีกคนก็ยังไม่ยอมทำตามคำสั่ง “ไม่ว่างยังไง” เตี้ยมันถาม ซึ่งอีกคนก็ยักคิ้วให้พร้อมกับปล่อยมือที่กอดออกจากเอวมัน “ไม่เอาๆกอดไว้ เดี๋ยวล้วงให้ เอาอะไร ยาหยอดตาเหรอ” เตี้ยงอแงพร้อมกับจับมือพี่หมีโอบไว้ที่เดิมก่อนจะล้วงมือเข้าไปในกางเกงสแล็คขายาว “ล้วงให้ถูกนะมึง ข้างในมีงู” เจ้าของกางเกงว่า ส่วนอีกทำหน้าตาเจ้าเลห์เกินเหตุ ถ้าขืนเล่นต่อคงโดนไอ้เตี้ยมันล้วงอย่างอื่นแน่นอน “ทำหน้ากวนตีน หยิบขึ้นมาดีๆ” คนที่เนียนลูบขาเขาอยู่สักพักหยิบซองกระดาษเล็กๆขึ้นมาจากระเป๋ากางเกงของอีกคนแล้วเปิดออก “อะไร สร้อย” มันว่าพร้อมกับทำหน้าตาสงสัย คนที่ซื้อสร้อยเส้นเล็กมากอดเจ้าของบ้านแรงๆทีนึงค่อยพูด “แฮปปี้วาเลนไทน์ครับ” แทนที่จะได้ยิ้มหวานกลับมาเป็นคำขอบคุณน้องเตยกลับถอยกรูดพร้อมกับทำหน้าตาไม่เชื่อใจ “มึงเมาอะไร” “ฮ่าๆ กลับมา” เขาหัวเราะแล้วกวักมือเรียกอีกคนที่ถอยห่างออกไป “นี่แกล้งใช่ไหม” ทำยังไงก็เหมือนเตยมันจะไม่เชื่อ จนคนซื้อต้องทำหน้าดุ “ลีลา เดี๋ยวกูเอาคืน” “สาดดด ไม่” แม้จะไม่เชื่อแต่ก็ยังหวงของ เตี้ยมันรีบแกะแล้วสวมเข้าคอตัวเอง แต่ลำบากอยู่หน่อยเพราะสร้อยคอมันสั้น “มา เดี๋ยวใส่ให้” คินถอนหายใจแล้วเดินเข้าไปหาอีกคน “ห้ามเอาคืน” ดูคนหวงของ... “กูจะเอาคืนมาทำไม มันชื่อมึง” เขาดึงตัวมันเข้ามาใกล้ก่อนจะสวมสร้อยสีเงินเส้นเล็กให้ ใบหูขาวของอีกคนแดงจัดแบบที่รู้ว่ากำลังเขิน “ขอบคุณครับ” แล้วไอ้คนที่เสียงดังอยู่เมื่อกี้ก็ขอบคุณเสียงเบา สักพักก็เริ่มตัวสั่น...ทำไมเขาจะไม่รู้ว่าไอ้เตี้ยของเขาร้องไห้ทำไม “โอ๋นะเตี้ย สั่งไปนานแล้ว กะจะให้เมื่อวานแต่มันพึ่งส่งถึงวันนี้” ยืนกอดปลอบกันอยู่สักพักไอ้คนงอแงถึงเลิกร้องไห้ ตาโตๆกับปลายสมูกแดงจนน่าสงสาร คินมันยืนจ้องหน้าอีกคนก่อนจะยิ้มบาง จริงๆแล้วเขาเองก็เป็นพวกแข็งทื่อ ไม่ค่อยสนใจหรือใส่ใจอะไรเท่าไหร่ เลยไม่เคยให้ของอะไรเตยเลย คิดแต่ว่าจะพยายามเป็นแฟนที่ดีแต่พอเห็นเพื่อนซื้อของขวัญให้แฟนก็อยากให้บ้าง ให้เพื่อขอบคุณ เพราะเตยมันเป็นแฟนที่น่ารัก คอยช่วยเหลือกันอยู่ข้างๆ มันใส่ใจและมันใจดีดิดถึงใจเขาใจเรากับทุกคน ไม่เคยขออะไรที่เป็นไปไม่ได้ ไม่เคยเรียกร้องเวลาแม้จะไม่ค่อยมีให้ ไม่เคยงี่เง่าและเข้าใจกันมาตลอด แต่จะให้เฉยๆคนอย่างเขาก็ขี้เขินเกินไป...เพราะฉะนั้นวาเลนไทน์จึงเป็นทางเลือกที่ดี แม้ของขวัญชิ้นนี้จะส่งมาไม่ทันก็ตาม แทนที่อีกคนจะดีใจแล้วหยุดร้องไห้ได้แล้วกลับกลายเป็นว่าสะอื้นยิ่งกว่าเดิมอีก เตี้ยมันลูบสร้อยเส้นบางๆมีจี้ชื้อตัวเองพร้อมกับบอกเสียงสั่น “ขอโทษนะ ไม่ได้ซื้ออะไรให้เลย” ว่าแล้วว่าเรื่องต้องออกมาแนวนี้ คนตัวสูงหัวเราะ “ใครบอก” เขากระชับกอดพร้อมกับก้มจูบแก้มของอีกคนแรงๆก่อนจะพูดยืดยาวผิดกับเวลาปกติ “มึงซื้อเยอะแยะ ยาหยอดตาเมื่อวาน เกลือแร่หลังเตะบอลทุกวัน ขนม ข้าว นม ซื้อยาเวลากูไม่สบาย กระดาษรายงานยังซื้อ ผมก็พาไปตัดทุกเดือน รวมแล้วเยอะกว่าสร้อยอันนี้หลายเท่า” เจ้าตัวว่าติดขำแต่อีกคนกลับไม่หยุดร้องง่ายๆ “ไอ้ที่มึงทำให้ทุกวันทำให้กูไปเรื่อยๆก็พอ ไม่ต้องซื้ออะไรมาให้หรอก กูแค่อยากขอบคุณเฉยๆเพราะช่วงนี้ไม่ค่อยมีเวลาให้ แต่เมื่อวานปิดโปรเจคได้แล้ว เดี๋ยวจะมาอยู่ด้วยจนมึงรำคาญเลยดีไหม” พอยิ่งพูดกลับยิ่งร้องไห้หนักไปอีก คนพูดเลยถอดหายใจซะยาวก่อนจะเลิกกอดแล้วขยี้หัวมันแรงๆ “เตี้ยเอ้ย พอแล้ว ไปกินข้าว” คนที่ยังร้องไห้อยู่เงยขึ้นมาบอก “ไม่กระติกเลยมึง” คินขำก่อนจะแก้มุขให้มัน “โรแมนติคไหมเตี้ย” ...สรุปแล้วหลังวันวาเลนไทน์ปีนี้ก็ต่างจากเดิมนิดหน่อย... [END] _____________________________ ชีวิตเตี้ยดีขึ้นกว่าเดิมแต่เรายังแก้บัคอยู่ที่เดิม 555 Happy Valentine ย้อนหลังค่ะ :กอด1: :กอด1: กอดคนอ่านแรงๆเหมือนพี่คิน
ฮือน้องเตยน่ารักเหมือนเดิม คุณหมีก็ทำซึนไปงั้น จริงๆเขาก็รักของเขาแหละเนอะ
เตยน่าเอ็นดู :L2:
โง้ยย น่ารัก แอบจบแบบซึ้งๆเบาๆ :-[
น่ารักกกก
:o8: :o8:
ดีงามพระรามแปดมาก ชอบอะ อยากให้เขียนเป็นตอนๆไปเรื่อยๆเลยค่ะ เป็น slice of life ที่กร๊าวใจมากก ชอบบบ ฮือออ
เตยน่ารักกกกกก
กระติกแบบพี่หมีสไตล์ :impress2:
กรี๊ดดดดด ทำไมชั้นไม่เห็น ชั้นดีเลย์ :z3: น่ารักไม่หวือหวา แต่ดูแล ใส่ใจกันและกันตลอด ดีอะะะะะะะะะะะะ
นี่มาอ่านรอบที่3 แล้วนะ อยากอ่านอีกๆๆๆ ชอบพี่หมีกับน้องเตี้ย น่ารักกกกกก น้องเตยน่ารัก><
หมีน่ารักแบบหวานน้อย55555 :o8: น้องเตยก็น่ารักดุ๊กดิ๊ก ถึงจะแอบน้อยใจแต่ดีที่ไม่งี่เง่า
น่ารัก
อ่านรอบที่ 4 แล้วววชอบมาก5555555
งื้อออ เรื่องน่ารักมากกกอย่าให้มีเรื่องยาว :o8: :-[ :impress2:
น่ารักก
น่ารักมากมาย
สนุกดีครับ ขอบคุณนะครับ อยากให้มาต่อจัง