พิมพ์หน้านี้ - ー Quadruple P ❀ (เรื่องสั้นตอนเดียวจบ)
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: mayongc. ที่ 21-12-2017 20:55:48
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิ์ส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรูปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ
หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสต์กระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทู้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพสต์ หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเว็บแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล์ บอกเมล์ แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสต์นิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insert quote ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เว็บ http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม้อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเว็บ แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสต์จนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสต์ในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรื่องบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสต์นิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสต์ให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเว็บบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เว็บไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสต์ชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเว็บไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสต์อ้างอิงชื่อผู้โพสต์หรือเว็บไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเว็บไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสต์และเว็บไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสต์ค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเว็บไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสต์ได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพสต์
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฎการซื้อขายของเล้าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสต์เรื่องสั้นให้มาโพสต์ที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสต์แรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฎทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เว็บไซต์แห่งนี้เป็นเว็บไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฎหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเว็บไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเว็บไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเว็บไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
************************************************************************************************************
-
Quadruple P
☁
เสียงเอะอะโวยวายของผู้คนกลุ่มหนึ่งดังขึ้นเป็นสัญญาณเตือนได้เป็นอย่างดีว่าพื้นที่ละแวกนี้ค่อนข้างไม่ปลอดภัย ผู้คนโดยรอบต่างก็เดินกุลีกุจอหลีกกายซ่อนเร้นออกไป บางคนหาพื้นที่หลบฝน บางคนเดินหนีเพื่อไปให้ตนเองได้รับลูกหลง เผยให้เห็นเด็กวัยรุ่นประมาณเกือบยี่สิบคนที่กำลังตะลุมบอนกันอยู่อย่างไม่มีใครยอมใคร เสียงหวีดร้องของผู้คนรอบข้างดังประสานกันกับเสียงสายฝนที่สาดเทลงมาสนั่น แต่ก็นั่นแหละ…ไม่มีใครสามารถห้ามปรามเด็กเหล่านี้ได้เลยแม้แต่น้อย…
ราวๆ หนึ่งชั่วโมงก่อน
"ไง"
"ไง"
เสียงทุ้มของผู้ชายสองคนที่จ้องตากันอย่างไม่มีใครยอมใคร หากแต่ไม่ใช่เพราะมองด้วยความรักหรือความหลงใหล แววตาของทั้งคู่ต่างเต็มไปด้วยการเชือดเฉือนซึ่งกันและกัน
"สบายดีเปล่าวะ"
"ตอนแรกก็ดีว่ะ แต่พอเจอมึงละเท้ากระตุก เป็นอะไรไม่รู้"
ชายผู้ที่มีเค้าโครงร่างกายค่อนข้างหนาเนื่องจากเขาเข้าฟิตเนสทุกวันตอนเย็น ผมสีดำขลับ หน้าม้าถูกเสยอย่างลวกๆ จากเจ้าตัวก่อนจะสวมหมวกแก๊ปทับ ไพล่ปีกหมวกไปไว้ด้านหลัง หูทั้งสองข้างมีจิวรูปสามเหลี่ยมสีดำประดับ สวมกำไลข้อมือสีแดงสลับดำ เสริมเข้ากับเสื้อกล้ามสีดำที่มีลวดลายกราฟิกอยู่ข้างหน้าและกางเกงยีนสีฟอก เสริมลุคเท่ให้กับ ‘ภาคภูมิ’ ได้เป็นอย่างดี
ภาคภูมิหรือภาค ที่เอ่ยถามคนที่ยืนอยู่ด้านหน้าตนเองด้วยประโยคเรียบง่ายและเป็นคำถามทั่วไปสำหรับคนเจอหน้ากัน แท้จริงแล้วที่เขาถามไปนั้นไม่ได้ต้องการที่จะอยากรู้ความเป็นอยู่ของอีกฝ่ายเลยสักนิด หากแต่เป็นเพียงแค่การเริ่มบทสนทนาต่างหาก
‘ภูมิภักดิ์’ หรือพัค ชายหนุ่มอายุรุ่นราวคราวเดียวกัน ผมของเขาถูกย้อมเป็นสีน้ำตาลอ่อนคล้ายสีคาราเมล เสื้อสีดำที่มียี่ห้อของ Chrome Heart สกรีนติดอยู่บนหน้าอก กางเกงยีนขาเดฟกับผ้าใบสีแดงที่ถูกสวม แม้จะเป็นการแต่งกายที่ดูเรียบง่าย แต่เพียงแค่นั้นใครๆ ก็ต่างตกหลุมรักเขาอย่างถอนตัวไม่ขึ้น ด้วยหุ่นมาตรฐานของชายไทย แผ่นหลังที่ใครๆ ต่างก็อยากจะกอด และจุดเด่นอีกอย่างคือดวงตาที่เผลอสบตาด้วยแล้วยากที่จะถอนตัวไม่ให้หลงรักคนตรงหน้าได้
“หึ” ภาคหัวเราะในลำคอ เขาเดินไปหยุดตรงหน้าของพัค ก่อนจะล้วงมือหยิบอะไรบางอย่างออกมาจากกระเป๋ากางเกง
“สักอันไหม” อะไรบางอย่างที่ถูกยื่นมาตรงหน้าของคนผมสีคาราเมล พัคมองมันสักครู่ก่อนจะเอื้อมมือไปรับมา
“มีปัญญาซื้อได้แค่นี้รึไง” พัคกลั้วหัวเราะเบาๆ เขามองลูกอมแท่งรสสตรอเบอร์รี่ที่อยู่ในมือ ก่อนจะหันไปมองไอ้คนที่ยื่นมาให้เขา ในปากของมันมีแท่งลูกอมที่คล้ายกันอย่างนี้แต่เป็นสีดำ
“กูไม่ได้มีแค่นี้ครับขอโทษ มึงดูนี่ก่อน” พัคหันสายตาไปมองตามนิ้วเรียวยาวของคนตรงข้าม มือของภาคที่คว้าริงป๊อปออกมาจากกระเป๋าเป้ที่สะพายอยู่ข้างหลัง
“แต่อันนี้กูไม่ให้ครับ เหลืออันสุดท้ายละ” ว่าแล้วภาคก็ฉีกปากถุงหยิบลูกอมที่ถูกออกแบบให้คล้ายแหวนมาใส่ที่นิ้วกลางด้านซ้าย ก่อนจะยกขึ้นมาดูดแทนลูกอมแท่งที่ถูกขว้างทิ้งลงบนพื้นเพราะหมดแล้ว
พัคที่ยืนมองคนตรงหน้าอย่างเอือมระอา ส่ายหัวเล็กน้อย
…อายุยี่สิบแต่ทำตัวเป็นเด็กสิบขวบ…
“มึงมาที่นี่ทำไม ลืมไปแล้วหรอ”
พัคเอ่ยทักเตือนสติคนตรงหน้าว่านี่ไม่ใช่ธุระของทั้งคู่ มองดูท่าที หยั่งเชิงไม่ให้ตัวเองโดนลอบกัด เพราะคิดว่าคนตรงหน้าย่อมไม่ชอบมาพากลอยู่แล้ว
“จะรีบไปไหนละเพื่อน มีเวลาเยอะแยะ …จริงไหม?” ประโยคคำถามของคนผมสีดำที่เอี้ยวตัวไปถามคนที่อยู่ข้างหลังของพัคที่ยืนอยู่กันเกือบสิบ
ฝั่งนั้นสิบ
ฝั่งนี้ก็สิบ
ปัญหาของวัยรุ่นชายทั่วไปคือการยกพวกตีกัน แต่ปัจจัยสาเหตุของการทะเลาะอาจจะต่างกัน บ้างก็อ้างว่าเพราะมองหน้าแล้วไม่ถูกชะตา บ้างก็ว่าใครสักคนไปเหยียบเส้นอีกคนก่อน แต่สาเหตุหลักๆ ของการทะเลาะที่มีมาแต่ช้านานเหมือนสืบทอดกันมาก็ได้คือการ ‘แย่งแฟน’ ไม่ว่าคนที่ถูกมือที่สามเข้ามาระรานจะเป็นใครก็ตาม แต่แน่นอนว่าเพื่อนสนิทหรือคนในกลุ่มต้องยื่นมือเข้ามาช่วยอยู่แล้ว นี่จึงเป็นอีกสาเหตุที่ปัญหาของคนสามคนลุกลามกลายเป็นปัญหาของคนกลุ่มใหญ่แทน
เช่นเดียวกับเรื่องนี้ เมื่อเพื่อนของตัวเองเดือดร้อน มีหรือจะอยู่เฉยกันได้…
พัคเผลอปล่อยความคิดไปสักหน่อยทำให้เขาไม่ได้ทันสังเกตเลยว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้า เข้ามาประชิดตัวตั้งแต่เมื่อไหร่
จนเมื่อได้รับรู้สึกถึงความนุ่มที่เย็นชืดบนคอกับใบหูนั่น…
“แล้วเจอกันคืนนี้นะ” เสียงกระซิบสุดท้ายที่ดังขึ้นข้างหูของคนผมสีคาราเมล ประโยคสุดท้ายที่ทำให้จุดเริ่มต้นของการกลับมาของรอยฟกช้ำบนใบหน้าอีกครั้ง
“ไอ้เวร! อย่าอยู่เลยมึง”
พลั่ก!
☁
“ซี้ดดดดด เบาๆ หน่อย”
“มึงก็อยู่นิ่งๆ ดิวะ”
“โอ๊ย! พัคก็ทำเบาๆ หน่อยดิ”
“เออ จะเสร็จแล้วโว้ย”
ร่างหนาที่เชยตามองคนที่ใช้สำลีชุบน้ำสีฟ้าที่เรียกกันว่าแอลกอฮอล์ทำความสะอาดแผล ก่อนจะป้ายลงมาที่มุมปากข้างขวาของเขา ความเย็นกระทบเข้ากับมุมปากที่มีแผลสดใหม่และแน่นอนมันต้องเจ็บแสบเป็นธรรมดา
พัคนั่งมองคนที่เขากำลังทำแผลให้อย่างหมั่นไส้ก่อนจะกดมือย้ำเข้าไปที่มุมปากนั่นอย่างแรง
“เฮ้ย เบาๆ เจ็บ”
ภาคโดนสำลีชุบแอลกอฮอล์กดย้ำลงบนแผลบนมุมปากก็ร้องโอดครวญยกใหญ่ ผลักมือคนกระทำออกเบาๆ เขาทำท่าเบ้ปากแต่เนื่องจากแผลที่เกิดขึ้นทำให้ต้องร้องโอดครวญขึ้นอีกรอบ ทำให้คนที่มองอยู่หัวเราะออกมาอย่างปิดไม่มิด “สมน้ำหน้า”
“ใจร้ายว่ะ ตอนชกนี่ไม่ยั้งมือเลยนะ”
“แล้วใครเริ่มก่อนกันล่ะวะ”
ภูมิภักดิ์เบ้หน้าใส่ภาคภูมิ เขาไม่ได้พูดผิดไปเสียหน่อย ถึงแม้ว่าเขาจะเป็นคนปล่อยหมัดไปก่อนก็เถอะ แต่ความจริงแล้วภาคต่างหากที่เป็นคนเริ่มเปิดสงครามการปะทุนี่เอง
“ยังไม่ได้ทำอะไรเลย ก็แค่…จูบเอง”
สิ้นคำสุดท้ายที่พ่นออกจากปาก ภาคก็คว้าเอวคนที่นั่งอยู่ข้างๆ มากอด ก่อนจะเริ่มคลอเคลียซอกคอของคนตัวขาวที่มีกลิ่นสบู่ที่เขาชอบ “หอม”
“หอมบ้านพ่อมึงครับ ปล่อย”
ด้านพัคที่โดนอีกคนรวบตัวไปกอดขณะที่เผลอพร้อมกับสูดกลิ่นหอมและยังทิ้งร่องรอยแดงๆ ไว้บนคอเขานั่นอีก เม้มปากด้วยความไม่พอใจแต่กลับไม่ผลักไส ได้แต่คิดในใจว่าถ้าหลุดออกไปได้ …ไม่ตายดีครับ บอกเลย
“คิดถึง ภาคโคตรคิดถึงพัคเลยอะ ปิดเทอมหน้าจะขอหม่าม้าไปอยู่กับพัค” ภาคยังไม่ยอมหยุดและเริ่มลามปามขึ้นเรื่อยๆ สองแก้มกลมโดนหอมหลายๆ ครั้งก่อนจะเลื่อนมาจนถึงริมฝีปากประกบอย่างแผ่วเบา ก่อนจะตามมาด้วยเสียงบ่นอุบอิบอยู่ในลำคอ “ไม่น่าเจ็บปากเลยกู”
คนผมสีน้ำตาลอ่อนใช้เท้ายันเข้าไปที่กลางลำตัวของอีกฝ่ายตอนที่เผลอบ่นเจ็บปาก ก่อนจะเดินไปทิ้งถ้อยคำร้ายกาจให้อีกฝ่ายเจ็บใจเล่น
“เจ็บแล้วอย่าซ่า อดไปเหอะมึง หึ” ก่อนร่างโปร่งจะเดินไปหยิบโทรศัพท์ต่อสายไปที่ไหนสักแห่ง
“ใจร้ายว่ะ” ภาคที่เอ่ยพร้อมกับมองตามแผ่นหลังนั้นก่อนจะยกยิ้มตามอย่างมีความสุข…
พวกเขาทั้งสองแชร์ห้องราคาถูกๆ ในย่านแถวมหาลัยที่เรียน จะว่าตั้งใจจะมาอยู่ด้วยกันก็ไม่เชิง เพียงแค่พวกเขามีความคิดที่คล้ายกันคือไม่อยากอยู่บ้านหลังใหญ่ที่ไกลออกไป อีกทั้งต้องคอยเทียวไปเทียวมา ทั้งเปลืองเงินไปกับค่าน้ำมันที่แสนจะโหดขึ้นทุกวันแล้วยังต้องเผชิญกับการจราจรในเมืองหลวงที่น่าหงุดหงิดนี่อีก
แต่เชื่อไหม… ปัญหาจริงๆ ไม่ได้อยู่ตรงนั้น
เนื่องจากครอบครัวของทั้งคู่มีฐานะที่ค่อนข้างดีไปจนถึงดีมาก ผู้ที่แบกรับหน้าที่ความรับผิดชอบอันใหญ่หลวงต้องหาเลี้ยงครอบครัวอีกทั้งคนอีกหลายชีวิต พวกเขาต้องทำงานหนักพอสมควร นั่นแหละสาเหตุที่พวกเขาไม่อยากอยู่บ้านที่แสนเดียวดายแห่งนั้น
เพราะพวกเขาต้องอยู่คนเดียว…
จนกระทั่งความคิดที่คล้ายคลึงกันโผล่เข้ามาในหัว ทั้งสองคนเจอกันและได้อยู่ห้องเดียวกันนั่นก็เพราะ... คุณป้าเจ้าของห้องพักเดินมาพร้อมกับกุญแจหนึ่งดอกพร้อมกับคำพูดที่ว่า ห้องเต็ม… เหลืออยู่ห้องเดียว คงอยู่ด้วยกันได้นะจ๊ะ
ง่ายๆ อย่างนั้นเลย?
เป็นคำถามที่เกิดขึ้นในใจของทั้งสองคน แต่เพราะป้าง่าย พวกเขาเลยง่ายๆ ตาม
คืนแรกที่อยู่ด้วยกันเป็นไปได้ด้วยดี เพราะอีกคนมีบุคลิกที่ค่อนข้างจะนิ่งเงียบ พูดน้อย ส่วนอีกคนกลับห้องดึกเพราะอะไรก็ไม่อาจทราบได้ เมื่อความบังเอิญที่ไม่รู้ว่าบังเอิญจริงๆหรือเป็นพรหมลิขิตกันแน่ที่แม่ของทั้งสองรู้จักกันอีกทั้งยังเป็นเพื่อนสนิทกันจนตั้งชื่อลูกชายคล้ายๆ กันอีกเสียนี่…
ภาคยกยิ้มมุมปากเมื่อหวนคิดถึงค่ำคืนที่พวกเขาใช้เวลาอยู่ด้วยกันตอนช่วงแรกๆ รวมถึงสาเหตุที่พวกเขาได้มาอยู่ด้วยกัน แม้จะผ่านมันมาด้วยความยุ่งยากและค่อนข้างจะลำบาก เมื่อทั้งคู่มารู้ทีหลังว่าอีกฝ่ายเป็นคู่อริถึงแม้ว่าสาเหตุจะไร้สาระก็เถอะ...
แต่มันก็คุ้มล่ะนะ ชกกันเสร็จ กลับหอก็มาทำแผลให้กัน...
…น่ารักเนอะ…
“ยิ้มบ้าไรอยู่คนเดียว โดนต่อยแค่นี้สมองกลับ กลายเป็นคนบ้าแล้วหรอ”
ประโยคทักทายของคนที่เดินออกมาพร้อมกับกลิ่นกับข้าวหอมฉุย ทำเอาภาคหุบยิ้มเก๊กหน้ากลับคืนแทบไม่ทัน
“ทำไมชอบขัดจังวะ ชาติก่อนเป็นสก็อตไบต์รึไง”
“พูดมาก ไม่ต้องกิน” สิ้นประโยคของอีกคน ภาคก็รีบกุลีกุจอลงจากเตียงมาหาคนที่นั่งกินข้าวก่อนโดยไม่รีรอ
ความสัมพันธ์ของทั้งคู่มันไม่มีชื่อเรียกเขารู้ดี
เพื่อนก็ไม่ใช่ ศัตรูก็ไม่เชิง
...มีแต่พวกเขาเท่านั้นแหละที่รู้…
FIN.
☁
ค้นเจอที่เคยแต่งไว้เมื่อนานนมเลยลองลงบ้างค่ะ อาจจะมีคนคุ้นๆ บ้าง เพราะต่อยอดจากทวิตของคนในทวิตซึ่งนานมากๆแล้ว
พูดถึงในทวิตเตอร์รบกวนติดแท็ก #QuadrupleP ด้วยนะคะ ขอบคุณค่ะ ❤
-
ต่อยกัน แล้วมานั่งทำแผลให้กัน 5555555 น่ารักเชียว
นี่เพื่อนๆรู้ไหมว่าเป็นแฟนกั- แค่กๆๆๆๆ :hao7:
-
เป็นความสัมพันธ์ที่..น่ารักก้อได้ 555 :hao6: :hao6: :hao6:
-
:pig4: :pig4:
-
แงงงงงน่ารักมากๆๆๆๆเลยค่า ชอบมากๆๆ ฟินสุดๆเลย อยากให้เป็นเรื่องยาวมาก แงงงง
-
ยังงง ๆ อยู่เลย จบแล้วหรอ o22
-
น่ารักเนอะ 5555
-
ต่อยเสร็จกับมาทำแผลให้กัน ดีงาม
-
น่ารักกกกกกกก
-
:mew1: น่ารักมาก ๆ เลย ตอนที่กอดพัคยิ่งน่ารัก รอเรื่องต่อไปนะคะ
-
เรื่องสั้นแท้ทรู แต่ก็น่ารักมากๆค่ะ :mew1:
-
อ่านละคิดถึงปรัชญาช่างกล อารมณ์เดียวกันเบาๆสักตอนนึง ในนั้น ตอนต่อยต่อยกันลงได้ไง สงสัยจริงๆ
-
:pig4: :pig4: