ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com) ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึ
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
thaiboyslove.com.......................................
****************************************************************************************
เรื่อย่อ
'แอร์' นักร้องเสียงนุ่มสายละมุนสุดที่รักของสาวทั้งมหา'ลัย มาพร้อมกับรอยยิ้มแสนอบอุ่นที่ชวนให้อ่อนระทวย แต่คนที่อยากให้ระทวยดันไม่สะท้านเสียนี่ เพราะ 'นาย' รูมเมทมาดนิ่งมีแต่เรื่องช้ำๆ จนยากจะเปิดใจ แถมยังแจกบัตรเฟรนโซนให้อย่างเหนียวแน่น ถ้าปล่อยไว้แบบนี้ต่อไปคงไม่ดี แอร์เลยตัดสินใจใช้เสียงนุ่มๆ ของตัวเองค่อยๆ เปิดประตูหัวใจทีละเล็กละน้อย...
ผลงานเรื่องอื่น
Charm Online สาปผมเป็นแวมไพร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46006.0) แฟนตาซีแวมไพร์หมาป่า แนวเกมเข้าใจง่าย [จบแล้ว]
มิติมายา ผมกลายเป็นเงือก (http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/view.php?id=1515406) แฟนตาซีโลกเวทมนต์สลับโลกไฮเทค
ซีรีย์มหาลัย
หนุ่มวายยกกำลังสอง (เฟย์xปอนด์) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47430.msg3098237#msg3098237) [แนวโชตะ : จบแล้ว]
เป็นเกย์กันมั้ย? (ซันxโป้) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51735.msg3298900#msg3298900) [ฮาร์ดคอ : จบแล้ว]
Contract มาเฟีย (ป๋าxมิท) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54115.msg3391025#msg3391025) [ป๋าอิหนู: จบแล้ว]
??? (ริวxธัน) (http://) [coming soon]
??? (วาxเล่) (http://) [coming soon]
เรื่องสั้น
ข้าวโพดสื่อรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55283.msg3450873#msg3450873)
บทบาทพระรอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55794.msg3477847#msg3477847)
I'm come back [Omegaverse,เกิดใหม่] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=60291.msg3646857#msg3646857)
When I saw…? [???] (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61250.msg3676870#msg3676870)
ติดต่อตบตีได้ที่
https://www.facebook.com/pages/Silver-Fish/1539533922963776
ฟังเพลงประกอบเพื่ออรรถรส
อากาศ Yokee Playboy (https://www.youtube.com/watch?v=IrLgkE0qtMY)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
อากาศ
เสียใจตลอด เสียน้ำตาทำไม
ถ้าคิดว่าไม่มีใครก็ให้บอก
เสียงร้องเพลงแผ่วเบาดังคลอไปกับบรรยากาศเงียบสงบในตอนกลางคืน สายลมเย็นพัดผ่านใบหน้าจนเรือนผมพลิ้วไหว ใบหน้าหล่อเหลาเข้ากับหางตาตกที่กำลังทอประกาศอบอุ่น มือข้างหนึ่งถือกระป๋องเบียร์ ส่วนอีกข้างกำลังกอดคอคนข้างกายพลางโยกไปเบาๆ เหมือนกล่อมเด็ก จนอีกฝ่ายเอนหัวซบอยู่บนไหล่ พร้อมความรู้สึกเปียกชื้นบนเสื้อนักศึกษา
“เลิกร้องเพลงเถอะ หนวกหู” เสียงอู้อี้เอ่ยขัดบทเพลงแต่ไม่มีกระแสความหงุดหงิดอยู่ในน้ำเสียงเลยแม้แต่น้อย คนถูกว่าเองก็ไม่ได้โกรธเคืองอะไร กลับหัวเราะเสียงนุ่ม แสงไฟจากระเบียงพอกระทบใบหน้าให้เห็นไฝตรงหางตาซ้าย
“คงมีแต่นายที่บอกว่าเสียงนักร้องนำประจำมหา’ลัยน่ารำคาญ” นิ้วเรียวสวยอย่างคนเล่นดนตรีขยี้หัวเพื่อที่ย้ายจากไหล่มาซุกอกอย่างหมั่นไส้ ด้วยความที่ตัวพอๆ กันเลยไม่ลำบากอะไรนักเมื่ออยู่ในท่านี้
“คนกำลังเสียใจ แทนที่จะปลอบกลับมานั่งร้องเพลงอะไรไม่รู้เนี่ยนะ” ยังคงบ่นแต่ไม่คิดเงยหน้าขึ้นมาเด็ดขาด เพราะตอนนี้ใบหูกำลังแดงก่ำด้วยความเขิน
แอร์นักร้องนำผู้มีเสียงนุ่มชวนระทวยกับนายบุคคลผู้ปากหนักที่สุดในมหา’ลัย พวกเขาเป็นรูมเมทกันมาตั้งแต่ปีหนึ่ง แม้จะอยู่ต่างคณะมีกลุ่มเพื่อนเป็นของตัวเอง แต่ก็ยังคงสนิทกันดีจนถึงปีสาม ที่สำคัญ เมื่อพวกเขาอยู่ด้วยกัน จากคนช่างพูดจะกลายเป็นผู้รับฟัง ส่วนคนปากหนักกลับช่างพูดจนลิงหลับ มันเป็นความลับเล็กๆ จากอีกหลายเรื่องของพวกเขาสองคน
ช้ำใจเท่าไร เดี๋ยวก็ลืมมันไป
ต้องทุกข์ไปนานเท่าไร เธอจะพอ
นอกจากแอร์จะไม่ฟังคำบ่นแล้ว ยังร้องเพลงต่อหน้าตาเฉยจนนายทนไม่ไหว ดึงตัวออกเผยให้เห็นโครงหน้าคมคายเย็นชา ขัดกับตาแดงๆ เพราะเพิ่งร้องไห้ไปหมาดๆ มือที่ถือขวดนมยกสูงพร้อมขู่ด้วยเสียงเรียบเย็น
“ถ้ายังไม่เลิก จะเอานมราดหัว”
แอร์ยักไหล่ “ไม่เอาน่าเจ้าคนแพ้แอลกอฮอล์ ฉันกำลังร้องเพลงปลอบใจนายนะ เพลงนี้ถึงจะเก่าแต่เพราะมากเลย แถมความหมายก็ดีสุดๆ นายไม่คิดแบบนั้นเหรอ” ริมฝีปากได้รูปแย้มรอยยิ้มบางอย่างไม่สะทกสะท้านจนนายต้องเป็นฝ่ายถอนใจ
“ก็เป็นซะแบบนี้...” นายบ่นพึมพำ
“ยอมเปิดปากแล้วนี่ อยากระบายมั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น ทำไมฉันกลับมาถึงเห็นนายกำมือถือเหมือนสติหลุดอยู่ในห้อง” แน่นอนว่าระหว่างถามก็เปิดประตูกระจกเดินเข้าห้องเพราะเรื่องส่วนตัวไม่ควรมาคุยกันที่ระเบียงสักเท่าไหร่ แม้เวลานี้จะดึกมากแล้วก็ตาม แต่แอร์มั่นใจว่าสำหรับเด็กมหา’ลัยสายพันธุ์นกฮูก ต้องมีบางคนยังไม่หลับชัวร์
นายเข้าใจเจตนาของแอร์ เลยเดินตามหลังปิดประตูกระจกแล้วลงกลอนไปนั่งประสานมืออยู่บนตักถอนหายใจอยู่บนเตียง เนื่องจากเป็นมหา’ลัยเอกชน หอพักเลยพอมีพื้นที่ให้หายใจ มีเตียงสองหลังซ้ายขวากับโต๊ะทำงานที่ปลายเตียง อาณาเขตของนายอยู่ฝั่งขวาจากประตูทางเขา ส่วนแอร์เป็นฝั่งซ้ายที่มีกีต้าร์โปร่งสีน้ำเงินเข้มวางไว้ตรงขาตั้งติดกำแพง หากไม่ติดว่าดึกดื่นค่อนคืน แอร์ก็อยากหยิบลูกรักมาเกาเพิ่มบรรยากาศเหมือนกัน
ผ่านไปสักพัก นายก็ยังไม่ยอมเปิดปากพูด แอร์เลยร้องเพลงต่อซะเลย เป็นท่อนที่เหมาะพอดีด้วย
มา มาบอกฉัน
เอาความทุกข์ ที่เธอเก็บไว้
มา มาแบ่งกัน ให้เธอรู้
ไว้ว่านี่คือเสียง ที่รู้สึกข้างใน…
“พอ ฉันยอมพูดแล้ว” ในที่สุดนายก็พูดสิ่งที่อยู่ในใจออกมา แอร์เลิกร้องเพลงทันทีและเปลี่ยนมานั่งตั้งใจฟังเมื่อนายเริ่มระบายความในใจออกมา
“คนที่บ้านโทรมาหาฉัน...พ่อบอกว่าถ้าเรียนจบก็ให้ทำงานและหาที่อยู่ตามใจชอบได้เลย ท่านจะส่งเงินให้เป็นของขวัญ ส่วนรถกับห้องนอนของฉันตอนนี้ยกให้น้องชายไปหมดแล้ว ที่บ้านหลังนั้น...ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นของฉัน เริ่มหายไปทีละอย่าง...ทีละอย่าง...อีกไม่นานตัวตนของฉันก็จะหายไปจากพวกเขา...” นายก้มมองพื้นด้วยแววตาเจ็บปวด หากฟังโดยไม่รู้รายละเอียดแล้ว คงคิดว่ามันเป็นเพียงแค่เรื่องเล็กๆ แต่คงไม่เล็กสำหรับนายที่ไม่มีสายเลือดของคนในครอบครัว
นายกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เกิด เติบโตมากับสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าจนกระทั่งอายุหกขวบก็มีชายหญิงใจดีรับไปเลี้ยงเป็นลูกบุญธรรม ด้วยความที่พวกเขามีฐานะและยังไม่มีลูก ทุกสิ่งทุกอย่างเลยทุ่มเทให้นายจนหมด ไม่ว่าจะเป็นความรัก สิ่งของ การศึกษาและอื่นๆ อีกมากมายราวกับนายได้เกิดใหม่
ชีวิตมีความสุขเหมือนเจ้าชายตัวน้อยในความฝัน ก่อนทุกอย่างจะค่อยๆ เปลี่ยนไป เมื่อพ่อแม่ที่นายรักเหมือนพ่อแม่แท้ๆ ให้กำเนิดลูกชายที่มีสายเลือดของตัวเอง
ทีแรกนายดีใจมากที่จะมีน้องชาย เพราะเขาเหมือนลูกคนเดียว ถ้ามีน้องอยู่เป็นเพื่อนในช่วงที่พ่อแม่ทำงานก็คงจะดี แต่ยิ่งน้องชายเติบโต ความรู้สึกดีๆ ก็เริ่มลดลง แม้พ่อแม่จะให้ความรักเท่าเดิม แต่ความเอาใจใส่ทุกอย่างกลับถูกทุ่มเทให้น้องชายคนใหม่ นายได้แต่ปลอบใจตัวเอง น้องยังเด็กเกินไป พ่อแม่จึงต้องดูแลมากเป็นพิเศษ
กาลเวลาผ่านไป กว่าจะรู้สึกตัวอีกทีก็เกิดช่องว่างภายในใจ ไม่รู้เมื่อไหร่ที่นายได้แต่ยืนมองภาพครอบครัวอยู่ห่างๆ ราวกับเป็นคนนอก มองพ่อแม่แสดงความรักกับน้องชายที่แสนร่าเริงและช่างอ้อนที่อยู่ในที่ๆ เคยเป็นของนาย
และผลจากนิสัยไม่กล้าเถียงพ่อแม่เพราะกลัวพ่อแม่ไม่รักที่ฝังใจแต่เด็ก ทำให้นายต้องระหกระเหินออกจากบ้านมาอยู่หอพักเพื่อดูลู่ทางให้น้องในอนาคต ทั้งที่บ้านก็ไม่ได้ไกลจากมหา’ลัยเท่าไหร่ แต่น้องชายอยากมาอยู่ คนเป็นพี่จึงต้องเสียสละตัวเองมาลองยา
นายยังจำคำพูดวันนั้นของพ่อแม่ได้ดี
‘นายสอบเข้ามหา’ลัยได้แล้วสินะ ดีเลย ไปอยู่หอซะสิ จะได้ใช้ชีวิตวัยรุ่นเต็มที่’ พ่อเป็นคนเปิดประเด็น
‘นั่นสิคะคุณ เท็นเองก็บอกว่าโตขึ้นอยากลองไปอยู่หอ คิดซะว่าไปดูลู่ทางให้น้องแล้วกันนะพี่ชาย’ แม่หัวเราะเข้าคู่กับพ่อ ตบบ่านายเบาๆ โดยที่นายได้แต่ฝืนยิ้มกับคำพูดเหล่านั้น ทั้งที่ในใจกรีดร้องว่าไม่อยากไป ไม่อยากกลับไปอยู่เพียงลำพังอีกแล้ว แต่สิ่งที่ทำได้คือการยอมรับและก้มหน้าก้มตาทำตามสิ่งที่พ่อแม่กับน้องชายต้องการเท่านั้น
นายเป็นแค่ลูกบุญธรรมดา อีกฝ่ายเป็นผู้มีพระคุณมหาศาลที่ตอบแทนทั้งชาติก็ไม่หมด ทั้งที่คิดแบบนั้นแต่กลับเจ็บในอก เพราะนายรู้ดี คนที่อยู่ในใจพ่อแม่ไม่ใช่นายอีกต่อไป
คำพูดกับการกระทำมันต่างกัน ปากบอกว่ายังรักเสมอ รักเท่ากัน แต่สิ่งที่สัมผัสได้แตกต่างกันโดยสิ้นเชิง ตัวตนของนายเริ่มจะถูกกันให้ออกห่างจากครอบครัวนั้นมากขึ้นทุกที ผู้ใหญ่คิดเสมอว่าตัวเองเป็นคนมีอายุมากกว่า ประสบการณ์ชีวิตมากกว่า เลยมั่นใจในความคิดของตัวเองจนลืมความต้องการจริงๆ ของเด็ก ไม่มีใครได้ยิน ไม่มีใครรับฟังเสียงร่ำไห้อย่างทรมาน
พวกเขากลับทำในสิ่งที่นายกลัวที่สุด
การถูกทิ้ง ให้อยู่อย่างเดียวดาย...
‘พวกฉันสัญญาว่าจะรักดูแลเธอเหมือนลูกแท้ๆ ต่อให้มีลูกของพวกเราจริงๆ ก็จะรักและให้ความสำคัญกับเธอเหมือนเดิม’
คำสัญญาที่ถูกลืมเลือน แต่เด็กคนหนึ่งกลับจำได้ขึ้นใจ จึงเจ็บปวดเมื่อถูกทำร้ายอย่างไม่รู้ตัวจากคนที่รักที่สุด ยิ่งพูด น้ำตาก็ยิ่งพรั่งพรูออกมา แอร์ลุกไปประคองใบหน้าของผู้ชายที่ร้องไห้อย่างหมดสภาพ พลางช่วยเกลี่ยผมออกจากใบหน้าอีกฝ่าย มองสบเข้าไปนัยน์ตาเศร้าสร้อยที่เหมือนสะท้อนภาพของเด็กชายผู้ถูกทอดทิ้งกำลังกอดเข่าร่ำไห้ท่ามกลางความมืดและความว่างเปล่า
เสียงนุ่มๆ เริ่มสื่อความรู้สึกผ่านทางบทเพลงอีกครั้ง เพราะแอร์เชื่อว่าเพลงเป็นสิ่งที่เยียวยาจิตใจผู้คนได้ดี
อยากให้เธอรู้ อยากให้เธอรับฟัง
ถ้าเธอรัก ถ้าเธออยากจะเชื่อฉัน
ตอนเธอคิดถึงใครสักคนเวลาที่ทรมาน
อยากขอเป็นใครคนนั้นที่เธอกำลังต้องการ
ได้ไหม?
“แอร์...”
“ฉันขอเป็นคนนั้นได้รึเปล่า คนที่นายจะนึกถึงเมื่อเวลาเศร้าใจ”
“ฉัน...”
“ที่บ้านนายฉันไม่รู้ แต่ที่นี่นายยังมีฉัน ฉันจะคอยอยู่เคียงข้างนายเอง” เสียงนุ่มที่ใครต่อใครชอบฟัง กับความจริงใจที่สื่อออกมาผ่านทางแววตาและการกระทำ ทำให้หัวใจของนายเริ่มอุ่นวาบ ขับไล่ความหนาวเหน็บไปทีละน้อย แม้จะยังเศร้า แต่อย่างน้อยก็ยังมีเพื่อนคนนี้อยู่ด้วยเสมอ
นายผ่อนลมหายใจราวกับจะระบายความหดหู่ออกมาพร้อมกัน เมื่อทุกอย่างเริ่มโอเคแล้ว ต่างคนต่างผละออกจากกัน นายยื่นมือไปบีบไหล่เพื่อนเป็นเชิงขอบคุณ
“...ไม่จำเป็นต้องขอ เพราะนายเป็นคนนั้นมาโดยตลอดแอร์ เมื่อกี้ขอบคุณมาก พวกเราก็นอนกันเถอะ พรุ่งนี้มีเรียนเช้า ไว้จะเลี้ยงข้าวเที่ยงตอบแทน” หน้านิ่งๆ ของนาย แม้จะไม่มีรอยยิ้มแต่ก็ดูผ่อนคลายไม่เหมือนคนที่แตกร้าวเมื่อก่อนหน้านี้ แอร์เห็นแบบนั้นก็วางใจ
“ฉันต้องไปที่คณะของนายสินะ” แอร์พูดขำๆ
“แน่นอน เพราะโรงอาหารคณะนายไม่อร่อย ราตรีสวัสดิ์” สิ้นคำนายก็ล้มตัวลงนอนพลางคลุมโปงจนถึงหัว พอความเศร้าบรรเทาสติก็กลับมา อีกฝ่ายคงกำลังเขินอยู่แน่ๆ ที่ร้องไห้ถึงสองครั้งในเวลาห่างกันไม่กี่นาทีต่อหน้าเพื่อน
คืนนั้นนายได้คนร้องเพลงกล่อมจนหลับอย่างสงบตลอดทั้งคืน เพลงที่แฝงความรู้สึกที่แท้จริงของคนร้อง...
ตรงนี้มีรักที่รอคอยเธอ
เมื่อลมที่พัดอากาศ ให้เธอได้สูดเข้าไป
อยากให้เธอรู้ อยากให้เธอรับฟัง
ถ้าเธอรัก ถ้าเธออยากจะเชื่อฉัน
ตอนเธอคิดถึงใครสักคนเวลาที่ทรมาน
อยากขอเป็นใครคนนั้นที่เธอกำลังต้องการ
ได้ไหม...
“ฉันรักนาย ราตรีสวัสดิ์เพื่อนสนิทของฉัน”
ฟังเพลงประกอบเพื่ออรรถรส
เบา เบา - Singular (https://www.youtube.com/watch?v=7ebg2iLYakQ)
----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
เบา เบา
เสียงนุ่มๆ ของผู้ชายมากเสน่ห์จากคณะดุริยางค์ กำลังร้องผ่านไมค์ตรงพื้นที่ว่างใต้คณะคหกรรม ซึ่งกำลังจัดงานออกบูธเปิดร้านขายอาหารและของ DIY เพื่อหาเงินทุนซ่อมแซมห้องสมุดและสนามฟุตบอลให้กับโรงเรียนที่อยู่ห่างไกล และถือโอกาสโปรโมทผลงานของเด็กคณะนี้ไปในตัว
บางคนมาเพื่อเปิดร้าน บางคนมาหาซื้อของหรือหาอะไรกินในช่วงพัก แต่ก็มีคนแบบนายที่ถูกอ้อนแกมบังคับให้มาช่วยอุดหนุนขนมไทยแสนอร่อย
“เป็นไงอร่อยรึเปล่า แป้งทำเองเลยนะ” สาวใสเอ่ยถามอย่างลุ้นๆ ขณะแฟนหนุ่มจิ้มขนมเสน่ห์จันทร์เข้าปากเคี้ยวด้วยใบหน้านิ่งเรียบตามปกติ ขนมเสน่ห์จันทร์มีรูปทรงคล้ายผลลูกจันทร์ที่เป็นวัตถุดิบหลักของขนมชนิดนี้ โดยรสชาติจะหอมละมุนกลิ่นผลจันทร์ผสมกับกลิ่นอบควันเทียน มีความนุ่มและไม่หวานมาก
หลังเคี้ยวเสร็จนายพยักหน้าตอบ “อร่อย” แค่คำสั้นๆ พร้อมรอยยิ้มนิดๆ ตรงมุมปากก็ทำให้แฟนสาวหน้าขึ้นสี
“นี่ๆ รู้มั้ย ขนมเสน่ห์จันทร์น่ะมีความหมายสมชื่อนะ เพราะจะทำให้คนมีเสน่ห์ มีแต่คนรักใคร่ แต่งานนี้แป้งคงอยากใช้แทนตัวเองมากกว่า” เพื่อนสาวแซวพลางหัวเราะคิกคัก
“นิ้ง!!” จากที่เขินความหล่อของนายอยู่แล้ว มาตอนนี้ยิ่งหน้าแดงก่ำมากกว่าเดิมอีก พลางหันไปโวยวายใส่เพื่อนแก้เขิน พอจะหันมาแก้ตัวกับนาย ก็เห็นอีกฝ่ายกำลังมองวงดนตรีสี่คนที่กำลังเล่นอยู่สร้างบรรยากาศคึกคักให้งาน
“อ๊ะ จริงด้วยสิ นายเป็นรูมเมทกับแอร์นี่เนอะ” แป้งพูดอย่างคนเพิ่งนึกขึ้นได้
“จริงเหรอ! งั้นนายก็มีเบอร์มือถือของแอร์น่ะสิ ขอหน่อยได้มั้ย อยากสละโสดแล้ว หรือแค่ไลน์ก็ยังดี” นิ้งเปลี่ยนเป้าหมายจากการแซวเพื่อนมาหานายแทน ซึ่งนายส่ายหัวแทนคำตอบ นิ้งเลยแสดงสีหน้าเสียดายอย่างไม่ปิดบัง แป้งกลัวว่าเพื่อนจะเข้าใจผิดเลยช่วยอธิบายแทนนายผู้ปากหนัก เพราะคบกันมาเกือบครึ่งปี ทำให้แป้งเดาใจนายได้บ้าง
“นายเขาไม่ได้หวงหรอกนะ แต่ของแบบนี้ไปขอเจ้าตัวโดยตรงดีกว่า”
นิ้งเองก็ไม่ใช่ผู้หญิงคิดมาก เลยคล้อยตามแบบง่ายๆ ประจวบเหมาะกับมีลูกค้าเข้ามาที่ร้าน นิ้งกับแป้งจำต้องเลิกคุยเล่นไปทำหน้าที่ของตัวเองต่อ เพราะมีแค่สองคนในร้าน ส่วนเพื่อนอีกสองคนในกลุ่มกำลังถือกระทงใบตองใส่ขนมอันเล็กไปขายให้กับคนที่เดินผ่านไปมา
“เดี๋ยวแป้งขอทำงานต่อก่อนนะ นายไปเดินเล่นเถอะ ไว้เดี๋ยวขายหมดจะโทรตาม” เจ้าตัวยิ้มน่ารักทำมือเป็นรูปโทรศัพท์ตรงหูท่าทางน่าเอ็นดู นายพยักหน้ารับเป็นเชิงรับรู้ ก่อนจะขอขนมเพิ่มและส่งเงินค่าขนมเกินราคาไปให้ ปล่อยให้แฟนสาวกอดขอบคุณสองทีถึงปลีกตัวไปร้านน้ำที่หมายตาไว้
คงเพราะอากาศร้อนแถมพอกินอาหารแล้วก็ต้องนึกถึงน้ำ ที่ร้านเลยมีคนมากเป็นพิเศษ ระหว่างที่รอคิวนายเลยยืนฟังเพลงไปพลางๆ เป็นเช่วงที่แอร์ร้องเพลงใหม่พอดี
ใจหนึ่งใจ จะต้องการอะไร
ให้มันมากมาย ให้มันวุ่นวาย
ใครบางคนไม่รู้ตัวเลยสักนิด ว่านักร้องคนเก่งเห็นตั้งแต่ก้าวเข้ามาในงาน จนกระทั่งเวลานี้ก็ยังไม่ยอมละสายตา
เพียงเธอนั้น ใส่ใจกันเบาเบา
พอให้สองเรา ได้ทำอะไรมากมายในตอนนี้
บางเวลา ไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลา ฉันเข้าใจ ถ้าลืมกันไป
บางเวลา ไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ
ไม่รู้เป็นความบังเอิญหรือเสียงนั้นดึงดูดให้นายหันไปสบตากับแอร์พอดี นักร้องคนเก่งคลี่ยิ้มบางคนสาวๆ ที่อยู่ใกล้แทบละลายอยู่ตรงนั้น
คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย ถ้าเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไปกว่านั้น ค่อยๆ รักกันเบาเบา
ระหว่างที่ปล่อยให้กีต้าร์โปร่งเล่น แอร์ก็ขยิบตาซ้ายนับรวมกับไฝเสน่ห์เล่นเอาคว้าหัวใจใครต่อใครไปหลายคน แต่น่าเซ็งตรงที่ ไม่สามารถคว้าเอาหัวใจของคนที่ต้องการได้นี่สิ นายยกนิ้วโป้งชมทั้งที่ยังหน้านิ่งจนแอร์เกือบหลุดหัวเราะ ยังดีที่คุมเสียงตัวเองได้และเริ่มร้องเพลงอีกครั้งกระทั่งจบลง
เพราะร้องเพลงเล่นดนตรีติดต่อกันมาเกือบชั่วโมง ตอนนี้เลยเป็นช่วงพักให้เหล่านักดนตรีไปหาอะไรใส่ท้องบ้าง ซึ่งความจริงก็ไม่จำเป็นต้องหาที่ไหนไกล นอกจากอาหารกับขนมที่คณะคหกรรมยกมาแทนคำขอบคุณ ก็ยังมีของจากแฟนคลับทั้งหลาย เรียกได้ว่ากองเต็มโต๊ะจนแทบล้น
แต่แอร์ที่ตอนแรกหิวจนแสบท้องกลับไม่สนใจเลยสักนิด เลือกที่จะตรงดิ่งไปหารูมเมทที่เดินมาพร้อมแก้วน้ำเย็นๆ และขนมเสน่ห์จันทร์ในกระทงใบตอง
“ขนม ชามะนาว” นายยื่นแก้วน้ำให้พร้อมขนมให้ เหมือนจะแค่ซื้อมาฝากธรรมดา แต่แอร์รู้ดีว่าอีกฝ่ายเห็นตัวเองร้องเพลงมานานเลยซื้อน้ำชามะนาวมาช่วยบำรุงให้ชุ่มคอ แถมยังมีของหวานเสริมอีกต่างหาก
“ขอบใจ นายกินอะไรมารึยัง มากินกับพวกเรามั้ย ของกินเยอะมากกกก” ลากเสียงยาวๆ บ่งบอกว่าเยอะจริงๆ นายหลุดขำแล้วเข้าไปร่วมวงด้วย เพราะกว่าแฟนจะเลิกตัวเองก็ไม่มีที่ไป แถมนายสนิทกับทุกคนในกลุ่มของแอร์พอสมควร เพราะว่างเมื่อไหร่ แอร์มักลากไปเที่ยวกับกลุ่มเพื่อนทุกที ขนาดไปนั่งฟังซ้อมดนตรีก่อนไปกินหมูกระทะยังเคยทำเป็นประจำ
ส่วนเรื่องที่นายมาคณะนี้ แอร์ไม่คิดจะถาม ด้วยรู้ดีกว่าอีกฝ่ายมาเพื่ออะไร ดังนั้นไม่จำเป็นต้องตอกย้ำตัวเองให้เซ็งเล่น พวกเขาเลยนั่งกินชวนกันคุยเพลินๆ โดยมีนายเป็นผู้ฟังเงียบๆ อย่างมากก็แค่ส่งเสียงอืมเมื่อถูกถาม ไม่ก็พยักหน้าส่ายหัวเหมือนทุกที ซึ่งแต่ละคนชินแล้ว
ผ่านไปไม่นานแป้งก็สามารถปลีกตัวมาหานายได้สักที เลยพานิ้งมาชื่นชมความหล่อของวงดนตรีประจำมหา’ลัยพร้อมพาแฟนไปเดินทัวร์คณะด้วยตัวเอง ตรงนี้จึงเหลือแค่พวกแอร์ที่กำลังเตรียมตัวร้องเพลงอีกรอบเท่านั้น
“ไอ้คุณนักร้องนำที่เคารพรัก อย่าร้องเพลงตามใจชอบอีกนะ เกิดพวกเราตามไม่ทันจะทำยังไง” ไม้มือกีต้าร์ถลึงตาใส่เพื่อนที่จู่ๆ ก็ร้องเพลง เบา เบา ของ Singular หน้าตาเฉย
“ฉันมั่นใจว่าพวกนายเก่งอยู่แล้ว” นอกจากจะไม่สำนึกยังหันมายกนิ้วโป้งให้ท่าเดียวกับนายอีก พวกเพื่อนพากันกลอกตามองบน
“ถามจริงเหอะแอร์ จะปล่อยให้เป็นแบบนี้ต่อไปเหรอ ไม่ลองสารภาพหรือรุกจีบซะเลยล่ะ” เก่งมือเบสถามเพื่อนเป็นรอบที่ล้านอย่างขัดใจ
“ใช่ๆ จีบคนโสดศัตรูเป็นร้อย จีบคนมีแฟนศัตรูแค่คนเดียว ดังนั้นลุยๆ ไปเลย” แทงค์มือกล่องที่งานนี้ไม่ค่อยมีบทบาทส่งเสียงเชียร์อีกแรง ส่วนแอร์กลับส่ายหัวตามเคย
“แบบนั้นก็เลวไป แป้งไม่ได้ทำอะไรผิดแถมยังนิสัยดี ที่สำคัญฉันไม่ทำร้ายผู้หญิง”
“จ้า พ่อพระเอก พ่อยอดชายของสาวทั้งมหา’ลัย หมั่นไส้จริงๆ ทำตัวเป็นพระรองเนี่ย” ไม่ติดว่าไม่อยากให้ลูกรักเป็นรอย เก่งคงจะยกเบสฟาดหัวเรียกสติเพื่อนแบบชาวร็อคสักที
“เรื่องของมันอย่าไปเซ้าซี้มันเลย” ไม้ตัดบทส่งสายให้เริ่มร้องเอาจริงกันได้แล้ว เพราะคนรอฟังมองกันตาแป๋ว ทุกคนเลยกลับมาตั้งใจกับหน้าที่ของตัวเองอีกครั้ง
“คงคบกันไม่นานหรอก เพราะผู้หญิงคนนั้นไม่เข้าใจนายเลยแม้แต่นิดเดียว” แอร์พึมพำที่ได้ยินอยู่คนเดียว ก่อนจะเปิดไมค์และเริ่มร้องเพลงขณะที่ดวงตายังจับจ้องแผ่นหลังของรูมเมทจนกระทั่งอีกฝ่ายเดินจากคณะไปพร้อมกับแฟนสาว
เธอกับฉัน ยังต้องเดินทางไกล
คงไม่สายไป ให้เวลากับใจได้เรียนรู้
บางเวลา ไม่เป็นไร ถ้าเธออยู่ไกล
บางเวลา ฉันเข้าใจ ถ้าลืมกันไป
บางเวลา ไม่เป็นใจ ก็ไม่ต้องเสียดาย
ปล่อยมันไปก่อนนะ
คิดถึงฉันสักครั้ง เมื่อไม่ได้คิดถึงใคร
ทำตัวตามสบาย ถ้าเจอกันในความฝัน
มีเวลาดีๆ ก็บอกให้ฉันได้ฟัง
ไม่มากเกินไปกว่านั้น ค่อยๆ รักกันเบาเบา