พิมพ์หน้านี้ - Lovely Story [Fic .. Golf + Mike yaio ]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: singsayam ที่ 04-10-2008 00:09:35
-
“ ...โอ๊ย ! กอลฟ์เบาๆสิครับ เจ็บนะครับ” เสียงร่างบางร้องโวยวาย “อย่าร้องสิไมค์พี่กำลังได้อารมณ์ อย่าพึ่งมามาขัดตอนนี้สิ” ร่างสูงไม่พอใจที่ร่างบางขัด “ก้อเบาๆหน่อยสิครับ เดี๋ยวคราวหลังไม่ให้ทำนะ” ร่างบางยังโวยวาย “ก้อได้เบาก้อได้ ชอบขัดอยู่ได้นะคนเค้ากำลังได้อารมณ์ตอนด่านาย แต่ถ้าคราวหลังไปมีเรื่องอีกนะพี่จะไม่ทำแผลให้อีกแล้วนะ”ร่างสูงบ่นใส่ร่างบาง “คร๊าบ..ครับ แต่จะให้ไม่มีเรื่องได้ยังไงก้อคนมันหึงนี่” ร่างบางเริ่มงอน “ไม่ต้องมาพูดเลย ว่าแล้วยังจะมาเถียงอีก” ร่างสูงโวยใส่ร่างบาง “ไม่ได้เถียงซะกะหน่อย” ร่างบางยังงอนไม่หาย “ไม่ต้องเลย ก้อรู้อยู่ว่าพี่รักไมค์คนเดียว” จากนั้นไมค์ก้อซึ่งในความรักของกอลฟ์ที่มีให้กอลฟ์มองตาไมค์แล้วเอาหน้าเข้าไปใกล้หน้าไมค์ริมฝีปากของชายหนุ่มคนหนึ่งประทับอยู่บนร
มฝีปากของร่างบาง ที่ปากแดงอย่างดูดดื่มแล้วค่อยๆนอนลงไปกับพื้น จากนั้นกลอฟ์ก้อสุกหน้าเข้ากับซอกคออย่างหอมหวาน
“อะอือ ..พี่..กอลฟ์..ไม่เอา..” เสียงร่างบางคราง
“ทำไมละครับ หืม?” ร่างสูงกระสิบข้างหูแล้วขบเม้นเบาตรงปลายหู
“ไม่เอา..อ๊ะ..ตรงนี้..ไปที่เตียงนะ..เดี๋ยวจะไม่สนุกนะ” ร่างบางครางบอกร่างสูง
“ได้เลยที่รักของผม” แล้วร่างสูงก้ออุ้มร่างบางไปที่เตียงนุมๆ แล้ววางร่างบางลงบนเตียงอย่างอ่อนโยนแล้วจัดการขึ้นทาบทับร่างบางทันทีส่วน ที่ร่างสุงไปที่แรกก้อเป็นส่วนที่ร่างบางหวงสุดๆร่างสูง ใช้ลิ้นลากเลียยอดอกสีชมพูเพื่อกระตุ้นอารมณ์ให้ร่างบาง
“ไม่เอาได้ไหมตรงนั้นนะ..มันเสียว..”ร่างบางบอกด้วยความที่ตนไม่อยากมีอารมณ์มากไปกว่านั้นแล้ว
“ไม่เอา..ตรงนี้แล้วจะเอาตรงไหนละครับคนสวย” ร่างสูงเงยหน้าขึ้นมามองร่างบางที่ตอนนี้ทั้งหน้าแดงระเรื่อและเขินจนไม่รู้จะพูดยังไง
“ไม่รู้สิ..”ร่างบางพูดพร้อมเบือนหน้าหนีไปมา
“ถ้าอย่างนั้นจะมาว่าผม ไม่ตามใจไม่ได้นะในเมื่อที่รักไม่บอกผม..แต่ก้อไม่เป็นไรผมจะทำให้ที่รักมีความสุขเอง”ร่าง สูงยิ้มแล้วก้มหน้าลงไปเลียตามตัวร่างบาง...ไล่ลงมาจนถึงจุดสำคัญ...ของร่าง บาง ที่เริ่มจะแข็งขึงขึ้นมาบางแล้ว ร่างบางสั่นระริ...ๆกับอารมณ์ที่ร่างสูงปลุกขึ้นมาแต่ร่างบางไดแต่ครางเสียง อื้ออึงอยู่ในลำคอ ไม่ยอมเปร่งเสียงออกมาเพาระกลัวว่าร่าวสูงจะมีอารมณ์ที่เร่งเร้า
“ร้องออกมาเถอะ..ที่รัก..ผมอยากฟังเสียงของที่รัก”ร่าง สูงพูดเสร็จก้อใช้มือจับส่วนที่แข็งขึงของร่างบางรูดไปรูดมาเพื่อให้ร่างบาง เปร่งเสียงออกมาปลุกอารมณ์ตัวเอง แต่การกระทำนี้ทำเอาร่างบางกระตุกอย่างทรมาน จนหลุดเสียงครางออกมา “อ๊ะ..อ๊า..อะ....”ร่างบางครางออกมาเบาๆแต่ก้อพอที่จะทำให้ร่างสูง ได้ยินเสียงครางแต่ยิ่งร้องออกมาเบาเท่าไหร่ยิ่งทำให้ร่างสูงมีอารมณ์มากขึ้น
“ทีรักครับ..ร้องออกมาเถอะครับยิ่งทำอย่างนี้ที่รักจะยิ่งทรมานไปมากกว่านี้นะ” ร่างสูงพูดเสร็จก้อเอาปากของร่างสูงครอบครองส่วนนั้นของร่างบางแล้วรูดไปรูด มา...รูดขึ้น...รูดลงอย่างได้ใจแล้วใช้มือแยกขาร่างบางออกให้กว้าง ก่อนจะใช้ลิ้นเลียส่วนนั้นต่อไปทำให้ร่างบางทนไม่ไหวจนปล่อยน้ำขาวขุ่นทะลัก ออกมา ร่างสูงก้อกลืนลงไปอย่างไม่รังเกียจ
“อะ.....อ๊า....รู้สึกดีจริงเลย..อะ...อ๊า”ร่างบางครางออกมาเมื่อทนไม่ไหว
“เป็นไงละครับที่รัก....รู้สึกดีไหมครับ...ผมบอกแล้วให้ที่รักร้องออกมาตั้งแต่แรกไม่ยอมเชื่อผมเลย”ร่างสูงออกมาจากส่วนนั้น แล้วมองหน้าร่างบาง
“รู้สึกดีมากเลยละ ...”ร่าง บางตอบแล้วหันหน้าหนีไปทางอื่นเพราะอายแต่ร่างสูงใช้มือจับคางร่างบางหันมา ให้ใบหน้าที่แดงระเรื่อตอนนี้..หันกลับมาแล้วกดจูบหนักลงไปบนริมฝีปากแดงระ เรื่อนั้นแล้วใช้ลิ้นสอดแทรกเข้าไปหาความหวานในช่องปาก คนสวยตอบสนองกลับลิ้นทั้งสองเกี่ยวกัน จูบกันอย่างดูดดื่มแล้วร่างสูงก้อละปากออกมา
“ผมรักคุณมากที่รัก”ร่างสูงบอกรักร่างบางแล้วก้อจูบลงบนหน้าผากของร่างบางอย่างขอบคุณที่ร่างบางไม่เคยนอกใจเค้าเลยแล้วทั้งสองก้อก้อหลับไป
~ รุ่งเช้า ~
“ที่รักตื่นได้แล้วครับ 8 โมงเช้าแล้ว”ร่างสูงเรียกร่างบางให้ตื่นแต่เหมือนจะไม่เป็นผล
“ขอนอนต่ออีกหน่อยนะ ยังง่วงอยู่เลยอ่ะ”ร่างบางเอาผ้าห่มขึ้นคลุมหน้า
“แต่วันนี้เราจะไปเที่ยวกันนะ รีบๆลุกได้แล้ว”ร่างสูงดึงผ้าห่มออก
“เราจะไปเที่ยวที่ไหนกันเหรอ ไม่เห็นบอกก่อนเลย”ร่างบางยังคงดึงผ้าห่ม
“เราจะไปเที่ยวที่เกาหลีกัน”ร่างสูงยิ้มนิดๆเมื่อร่างบางรีบลุก
“ไปเกาหลีหรอ ไม่ได้ไปตั้งหลายปีแล้ว อยากไปมากเลย”ร่างบางรีบลุก
“งั้นก็รีบไปอาบน้ำนะ เดียวเราจะไปกันแล้ว”ร่างสูงยิ้ม
“แต่เรายังไม่ได้เตรียมเสื้อผ้าเลยนะ”....... “ไม่เป็นไรเดี๋ยวเราไปซื้อที่นู้นก็ได้”
~ สนามบิน ~
“พี่กอลฟ์แล้วตั๋วละ”ร่างบางเอ๋ยถาม
“อยู่ในกระเป๋าแล้ว”ร่างสูงเอ๋ยบอก
“หวัดดี...ไม่ได้เจอกันซะนานเลยนะ”เสียงของชินดังขึ้น
“ขอไม่รับได้ไหม...ฉันไม่อยากเป็นหวัดนะ...”เสียงร่างสูงท้าทายมาก
“นี่แฟนนายเหรอ...สวยใช้ได้เลยนิ”ชินเอามือจับหน้าไมค์
“อย่ามายุงได้ไหม...ไม่ใช่เรื่องของนาย”กอลฟ์เอามือปัดมือชินออก
“แค่นี้ทำเป็นหวงไปได้”ชินทำหน้าหาเรื่อง
“เออ...ไงผมไปนั่งรอตรงนั้นนะครับ”ร่างบางเดินไปนั่งรอ
“อย่าพึงไปซิครับ...ผมมีอะไรจะบอกคนสวย”ชินคิดจะแกล้งกอลฟ์
“มีอะไรเหรอครับ”ร่างบางเกิดอาการสนใจทันที
“ไปนั่งรอผมตรงนั้นก่อนนะครับที่รัก” ร่างสูงเอ๋ยบอก ร่างสูงทำท่าเหมือนมีอะไรปิดบัง ร่างบางจึงไม่ยอมไปนั่ง
“มีอะไรรึเปล่า ทำไมทำท่าทางเหมือนมีอะไรปิดบังอยู่”ร่างบางคั้นเอาความจริงแต่เหมือนจะไม่ได้ผล ร่างบางจึงเดินไปนั่งรอก่อน
“นี่! นายกลับไปได้แล้ว อย่ามายุ่งกับคนรักของฉัน”ร่างสูงต่อว่าชินที่บังอาจจับแก้มของคนรักของเค้า
“ฉันจะยุ่ง แล้วฉันก็จะบอกเรื่องขวัญให้คนที่รักนายมากที่สุดฟัง ฉันอยากจะรู้ว่าเมื่อคนที่นายรักรู้จะทำยังไง” ชินคิดแผนการ แต่สิ่งที่เขาพูดยิ่งทำให้ยั่วโมโหคนที่ยืนข้างหน้าเขา
“นายจะบอกเรื่องฉัน กับ ขวัญให้ไมค์ฟังนะเหรอ 5 5 5 เค้าคงไม่เชื่อนายหรอก”ร่างสูงหัวเราะ เพราะสิ่งไหนก็ทำให้เขากับไมค์ขาดกันไม่ได้
“อยากรองดูไหม แต่ฉันก็คงไม่พูดหรอกว่านายเป็นคนที่น้องของฉันชอบแต่นายคิดกับน้องสาวฉันแค่เพื่อนเท่านั้น”ชินเอ๋ยขึ้นอย่างสะใจ
“นายหมายความว่าไง ไม่บอกอย่างนั้นแล้วนายจะบอกยังไง”ร่างสูงทำหน้าอยากจะรู้แผนการของชิน
“ก็หมายความว่า แบบนี้ไง” ชินจับมือกลอฟ์ขึ้นมาต่อยหน้าตัวเองแล้วทำเป็นล้มแล้วร้องโวยวาย
“นี่ นายทำอะไรของนายนะ”ร่างสูงเอ๋ยพร้อมทั้งพยุงตัวชินขึ้นแต่ให้ขนาดนั้นเสียงร้องของชินทำให้ร่างบางเดินออกมาจากที่นั่งมาดู
“โอ๊ย ! ชินทำเป็นล้มลงไปอีก
“กลอฟ์ ทำอะไรนะ ไปทำร้ายชินทำไม”ร่างบางเมื่อไม่เห็นเหตุการณ์ก็คิดว่ากลอฟ์ทำรายชินจึงต่อว่า
“ช่วยผมด้วยครับ กลอฟ์เค้าจะต่อยผมครับ”ชินทำเป็นกลัวกลอฟ์
“นี่ ฉันยังไม่ได้ทำอะไรนายเลยนะ อย่ามาว่ากันแบบนี้ซิ”ร่างสูงงงกับการกระทำของชิน
“ไม่ต้องพูดเลย ผมเห็นกลอฟ์ทำ” ร่างบางเข้าข้างชิน
“ผมไม่ได้ตั้งใจนะครับ ผมแค่บอกว่าควรรับผิดชอบในสิ่งที่เค้าทำไว้แค่นั้นเองนะครับ แต่เค้าไม่ยอมฟัง เลยต่อยหน้าผมครับ”ชินเริ่มทำตามแผนการ
“รับผิดชอบเรื่องอะไรกลอฟ์ไปทำอะไรถึงต้องรับผิดชอบด้วย”ร่างบางถามชิน
“ก็กลอฟ์ไปทำให้....เออ....คือ....ว่า”ชินทำหน้าไม่อยากบอก
“คืออะไรบอกมาซิว่ากลอฟ์ไปทำอะไรมา”ร่างบางคั้นเอาคำตอบ
“นี่ฉันไปทำอะไรให้ใคร ฉันถึงต้องรับผิดชอบ”ร่างสูงทำหน้างงงงงงง
“นายพูดอย่างนี้ได้ยังไง นายทำน้องของฉันท้องแล้วไม่รับผิดชอบงั้นเหรอ”ชินเอาเรื่องที่ไหนมาอาจจนทำให้ร่างบางโกรธมาก
“นายเอาอะไรมาพูดฉันไปทำให้น้องนายท้องได้ไงกัน ทั้งที่ฉันยังไม่เคยมีอะไรกับน้องของนายเลย พูดบ้า บ้า ไปได้”ร่างสูงพยายามนึกเรื่องเขากับขวัญ
“จริงเหรอ ทำไมไปทำให้เค้าท้องแล้วไม่รับผิดชอบละ”ร่างบางแทบจะร้องไห้
“ไม่จริงนะ ผมยังไม่เคยทำขวัญท้องเลยนะ เชื่อผมเถอะ”ร่างสูงพยายามอธิบาย
“นายไม่เคยทำขวัญท้องแต่นายเคยเป็นแฟนกับขวัญ”ชินเริ่มเปลี่ยนเรื่อง
“ตกลงยังไงกัน คนที่ชื่อขวัญท้องหรือว่าไม่ท้องกันแน่”ร่างบางเริ่มสับสน
“คือ ว่าท้องไม่ท้องผมไม่รู้แต่ที่รู้คือว่าเคาเคยเป็นแฟนกับน้องสาวของผม แต่เค้าก็หักอกน้องสาวผมน้องของผมแทบจะเป็นบ้าตายที่รู้ว่ากลอฟ์บอกเลิกแต่ เค้าสองคนเคยนอนห้องเดียวกันด้วย แล้วเป็นคุณจะคิดว่าเขานอนด้วยกันจะไม่มีอะไรกันงั้นเหรอ ผู้หญิงกับผู้ชายนอนด้วยกันนะครับ”ชินสันทะยาย
“ตกลงท้องไม่ท้องไม่รู้ แต่ทำไมนายพูดแบบนั้นละ แน เคยนอนห้องเดียวกับขวัญก็จริงแต่ฉันก็ไม่เคยมีอะไรกับขวัญ แล้วเรื่งที่ว่าฉันเป็นแฟนขวัญนะน้องของนายคิดไปเองฉันคิดกับเขาแค่เพื่อน เอง”ร่างสูงสันทะยายบ้าง
“เพี๊ย นายไม่รักเค้าพูดออกมาได้ไงกัน ไม่เคยเป็นแฟนงั้นเหรอ แล้วนายไปน้องกับเค้าทำไม ผู้หญิงกับผู้ชายอยู่ด้วยกัน เป็นแฟนกันนายยังบอกอีกเหรอว่าไม่มีอะไรกัน นายนี่มันทุเรศที่สุดเลย ฉันไม่น่ารักคนอย่างนายเลย”ร่างบางเอ๋ย
“ผมไมเคยเป็นแฟนกับใครทั้งนั้น แล้วผมก็ไม่เคยมีอะไรกับขวัญ”ร่างสูงเอ๋ย
“ฉันจะกลับบ้าน ฉันไม่ไปแล้ว”ร่างบางพูดอย่างโมโห
“งั้นผมไปส่งนะครับ”ชินเอ๋ยขึ้นมา
“ไม่ต้องอย่ามายุ่งเรื่องของฉันอย่ามาแต่ต้องคนรักของฉัน”ร่างสูงพูดใส่ชิน
“ใคร เป็นคนรักของนาย คนที่เป็นคนรักของนายนะไม่ใช่ฉันแต่เป็นขวัญต่างหาก กลับไปหาเค้าซะทำอะไรไว้ก็หัดรับผิดชอบบ้างซิ อย่างเห็นแก่ตัวให้มากนักแล้วจะไม่เหลืออะไรเลย ไปกันเถอะชินผมอยากกลับบ้าน”ร่างบางต่อว่าร่างสูงที่ทำหน้าแค้นชินมากร่างบางเดินออกไปไม่มองหน้ากลอฟ์
“ขอตัวก่อนนะครับพอดีว่ามีคนน่ารักกลับด้วย ไหนแกบอกว่าไม่มีใครแยกแกออกจากกันได้ 5 5 5 + + ขำจริงโวย”ชินเดินจากไปปล่อยให้ร่างสูงแค้นใจมาก
~ ณ. คอนโด ~
ร่างบางกลับมาถึงบ้านก็ขอตัวเข้าห้องไปแต่โดนชินเอ๋ยชวนไปเที่ยวก่อน
“เออ คือว่าวันพรุ่งนี้คุณไมค์ว่างไหมครับ...เออ..คือว่าผมจะชวนคุณไปกินข้าวนะครับ”ชินชวนร่างบางแต่ร่างบางเงียบแต่พอเห็นร่างสูงเดินมากลับเอ๋ยตอบ
“เออ...คุณชวนผมไปกินข้าว แล้วก็เที่ยวใช่ไหมครับ เอาเป็นว่าตกลงครับผมจะไปกับคุณนะครับ ... แล้วจะมารับกี่โมงเหรอครับ...เอางี้ดีกว่าเดียวผมให้เบร์คุณดีกว่า”ร่างบางพยายามยั่วโมโหร่างสูง
“อืมดีเหมือนกันครับ...ผมจะเก็บเบอร์คุณเป็นอย่างดีเลยครับ”ชินยิ่งยุ่งร่างสูงให้โมโหจนร่างสูงทนไม่ไหวเดินเข้ามาชกหน้าชินงายหลังไปเลยแล้วฉุดร่างบางเข้าไปในห้อง
“ปล่อยนะ...เจ็บนะปล่อยซิ”ร่างสูงบิบแขนร่างบางจนเป็นรอยแดง
“เจ็บ งั้นเหรอ...ผมนึกว่าคุณจะด้านซะอีก...มีคนรักอยู่แล้วยังจะไปหาผู้ชายคนอื่น อีกเหรอ...ผมบิบแขนแค่นี้คิดว่าจะด้านเหมือนนิสัยของคุณซะอีก”ร่างสูงโมโหมากจนลืมไปว่าต้องง้อร่างบางไม่ใช่ด่าร่างบาง
“เพี๊ย ...ฉันเจ็บนะโวย...ปล่อยซินายว่าคนอื่นนายหัดดูตัวเองซะบ้างว่าคนอื่นเค้า ด้านตัวเองนั้นแหละที่ด้านมีคนรักอยู่แล้วยังมายุ่งกับคนอื่นอีก”ร่างบางพูดพร้อมบิดมือไปมาทำให้แขนที่แดงอยู่แล้วแดงช้ำ
“ผมบอกกี่ครั้งแล้วว่าผมไม่เคยเป็นแฟนกับขวัญ ทำไมไม่เชื่อกันบ้างละ”ร่างสูงพยายามปรับความเข้าใจแต่ก็ไรประโยชน์
“ปล่อยอย่ามายุ่งกับผม”ร่างบางสะบัดแขนออกแล้ววิ่งเข้าห้องไป
** ตอน...ความรักที่ไม่ลงตัวของคนสองคน
“ขวัญแผนของเราสำเร็จแล้ว”ชินพูดขึ้นแล้วหัวเราะ
“จริงเหรอค่ะ ดีแล้วคราวนี้แหละฉันจะแย่งกลอฟ์มาให้ได้ กลอฟ์ต้องเป็นของฉันคนเดียว”ขวัญหัวเราะอย่างสะใจ
“พรุ่งนี้ว่ารึเปล่า พอดีว่าพี่นัดแฟนมันไปกินข้าวนะแล้วพี่ก็เชื้อได้เลยว่ามันต้องตามมาแน่ ถ้าแกว่าก็ไปชวนไอกลอฟ์ไปเที่ยวซิ”ชินพูดขึ้นแผนการแก้แค้นเพื่อน้องของเค้าต้องสำเร็จ รวมทั้งแผนการของเค้าที่จะทำให้สองคนนั้นแตกกัน
“งั้นก็ ตกลง แล้วฉันจะนั่งรถไปกับพี่ละกันนะเดี๋ยวไปถึงที่เราค่อยแยกกัน”ขวัญเอ๋ยขึ้นแล้วอมยิ้ม
“อย่าทำให้แผนเสียนะ ไม่อย่างนั้นแกก็จะไม่มีวันชนะไมค์ได้ทั้งเรื่องความน่ารัก แล้วก็เรื่อง กลอฟ์ด้วย”ชินพูดอย่างเครียดๆ
“รู้แล้ว ไม่ต้องบอกก็รู้แล้ว”ขวัญตอบกลับพร้อมยิ้ม
“งั้นพี่ว่าเรามาฉลองกันเถอะ แผนการของเราสำเร็จไปหนึ่งแผนแล้ว”ชินเอ๋ยอยางสะใจที่ทำแผนการสำเร็จถึงแม้จะเพียงเริ่มต้นแต่ก็สำเร็จไปด้วยดี
..................*0*............+ + + +
“โอ๊ย เจ็บชะมัดเลย คนนิสัยไม่ดีโมโหแล้วมาลงที่คนอื่น”ร่างบางบ่น
“น่าเจ็บใจชะมัดเลย ทำให้โมโหจนเกิดเรื่องอดนอนด้วยเลยแล้ววันนี่จะนอนไหนเนี๊ย โอ๊ย เซ็ง”ร่างสูงบ่น
~ รุ่งเช้า ~
“เปิดประตูหน่อย จะเอาเสื้อผ้า เปิดประตูหน่อยได้ไหมครับที่รักผมขอโทษ”ร่าง สูงเคาะประตูแต่ไม่มีเสียงตอบรับร่างสูงมองนาฬิกาตอนนี้ก็เจ็ดโมงครึ่งอยู่ ทำไมไมค์ไม่ตอบกลับมาหรือว่ายังไม่ตื่นกลอฟ์คิดในใจว่า//กุญแจสำรองก็มี เลยคิดจะปิดเข้าไปแกล้งคนด้านใน//
“นอนอยู่นี่หาอะไรแกล้งดีกว่า” ร่างสูงเห็นร่างบางนอนอยู่จึงหาผ้ามามัดขาร่างบางติดกับขาของเขาแล้วนอนกอดร่างบางพอร่างบางตื่น
“เข้ามาได้ไง ใครใช้ให้มานอนตรงนี้ ออกไปเดี๋ยวนี้เลย”ร่างบางโวยวาย
“นอนตรงนี้ผิดตรงไหน ห้องนอนก็ห้องนอนผม คนที่ผมกอดก็เป็นคนรักของผมผิดด้วยเหรอ”ร่างสูงพูดกวนร่างบาง
“งั้นเหรอ ไม่ออกไปฉันออกไปเองก็ได้”ร่างบางลุกออกไปไม่ทันดูว่าขาเขาถูกเชือกมัดอยู่เลยสะดุดล้มกองกับพื้น
“โอ๊ย ไอ้บ้าเล่นอะไรเนี๊ยรู้ไหมว่ามันเจ็บ”ร่างบางโวยวายเสียงดังลั่น
“ขอโทษครับผมไม่ได้ตั้งใจแต่เจตนา เป็นอะไรมากไหม”ร่างสูงหัวเราะในท่าทางของร่างบางที่ทำหน้ามุ่ย แก้มพอง
“นายนี่มันน่ารำคาญมาก”ร่างบางแกะเชือกออกแล้วเดินเข้าห้องน้ำไป
ติ๊ง...ต๊อง ๆ ๆ
“ครับมาแล้วครับ”ร่างสูงเดินไปเปิดประตูก็ได้เจอกับคนที่เขาอยากฆ่า
“สวัสดีครับ คุณไมค์อยู่ไหมครับ”ชินเอ๋ยถามร่างสูงตรงหน้า
“หวัดดีครับคุณชิน เราจะไปกันยังครับ”ร่างบางเดินออกมายิ้มให้ชิน
“ผมไม่ให้ไป คุณจะไปไหนไม่ได้คุณต้องอยู่กับผม”ร่างสูงพูดอย่างโมโห
“ทำไมพูดอย่างนั้นละค่ะ เขาจะไปก็ปล่อยให้เค้าไปซิค่ะอย่าไปห้ามเค้าเลยเค้าไปเที่ยวได้เราก้อไปได้เหมือนกันนะค่ะ”ขวัญเดินออกมาจากหลังชิน
“ใช่แล้ว นายก็ไปเที่ยวกับคุณขวัญซิ”ร่างบางพูดเหมือนไม่แคร์
“ไปนะค่ะ ไมค์เค้าอนุญาตแล้วนะค่ะ”ขวัญเอ๋ยแล้วยิ้ม
“จริงๆแล้วถ้าเราจะไปเที่ยวด้วยกันไม่เห็นต้องขออนุญาตเค้าก็ได้ ไงเราไปเที่ยวกัน”ร่างสูงประชด
“ไปกันเถอะ อย่าไปขัดขว้างเค้าเลย เค้ากำลังมีความสุขอยู่”ร่างบางพูดแล้วเดินควงชินเดินออกไปทำให้ร่างสูงไม่พอใจแต่ก็ทำอะไรไม่ได้
“งั้นเราไปเที่ยวกันเถอะค่ะ”ขวัญเอ๋ยออกมาแล้วควงแขนกลอฟ์เดินไป
พอกลอฟ์กับขวัญเที่ยงเสร็จก็กลับมายังคอนโดคู่กลอฟ์ก็ลากันไปขวัญกลับบ้าน
คู่ของไมค์ก็มาติดร่างสูงเมื่อเห็นร่างบางมาก็รีบวิ่งเข้าไปหา
“คุณไมค์ครับอย่าลืมนะครับว่าคืนนี้เรามีนัดกัน”ชินเอ๋ยทักก่อนลา
“เออ ไม่ลืมหลอกแต่ก็อย่าลืมมารับละกัน”ร่างบางยิ้ม
“ครับทุ่มครึ่งนะครับ แต่งตัวรอเลยครับ”ชินเอ๋ยก่อนลา แล้วร่างบางก็เดินเข้าไปในห้องไม่สนใจร่างที่ยืนข้างๆ
“จะไปไหนกับไอชินอีก ผมไม่ให้ไป”ร่างสูงเอ๋ยห้าม
“จะไปไหนก็ไม่เกี่ยวอะไรกับนาย”ร่างบางสวนกลับ
“แต่ผมไม่ให้คุณไป”ร่างสูงพยายามห้าม
“แต่ฉันจะไป ไม่ต้องมาห้ามถึงห้ามยังไงก็ไม่ฟังหลอก”ร่างบางไม่ฟัง
“งั้นเหรอผมจะทำให้คุณไม่ได้ไปกับมัน”ร่างสูงเริ่มโกรธ
“จะทำยังไง ฉันจะไป”ร่างบางพูดแล้วเดินเข้าห้อง
-
“ก็ทำใหนายลุกไม่ขึ้นไงละ”ร่างสูงเอ๋ยแล้วเดินเข้าไปในห้องตามร่างบางไปร่างสูงตอนนี้โกรธมากเมื่อเดินเข้าไปก็อุ้มร่างบางโยนลงเตียง
“นี่ นายจะทำอะไร”ร่างบางเริ่มใจไม่ดีแล้ว
“ก็ทำให้นายม่ได้ไปกับไอ้ชินไง ถามได้”ร่างสูงเริ่มขึ้นควบร่างบางแล้วกระชากเสื้อร่างบางออก
“อย่านะ! นายจะทำอะไรน่ะ”ร่าง บางทั้งดิ้นทั้งต่อต้านแต่หารู้ไม่ยิ่งดิ้นเหมือนยิ่งยั่วอารมณ์ของร่างสูง มากขึ้นแล้วร่างสูงก็บรรจงลูบไล้ไปทั่วแผนอกเนียนก่อนจะก้มหน้าลงไปดูดเม้ม ยอดดอกสีชมพู
“อ๊า...อะ...อย่า”เสียงร้องครางหลุดออกจากปากร่างบาง ร่างสูงใช้ลิ้นโลมเลียยอดดอกทั้งสองข้างจนแข็งชัน
“อา...ไม่นะ...ปล่อย...อะ...อ๊า”ร่างบางบิดกายไปมาเมื่อร่างสูงใช้ฟันกัดยอดอก
“ถ้าปล่อยก็โง่เต็มทนแล้ว”ร่างสูงค่อยๆขยับตัวลงไปด้านล่างแล้วสัมผัสกับแก่นกายที่ตั้งชันของร่างบาง
“อ๊า...อย่า”ร่างบางร้องเมื่อถูกร่างสูงกอบกุมแก่นกายด้านหน้าไว้แล้วรุดขึ้น รุดลงเบาๆก่อนจะเล้งให้เร็วขึ้น
“อะ...อา..อ๊า...ปะ...ปล่อยนา...นา..น”ร่างบางครางไม่เป็นคำ แล้ว ร่างสูงก็งับลงขาขาว ยิ้มลงไปจูบร่างที่กำลังบิดกายเร่าร้อนยิ่งบิดกายไปมาทำให้ดูยิ่งยั่วยวนและเข้าไปยิ่งนัก ร่างสูงค่อยๆจับร่างตรงหน้าอ้าขาออกกว้างแล้วกดนิ้วสอดเข้า
“อะ...อ๊า...จะ ...เจ็บ!!...อย่า”ร่างตรงหน้าเบือนหน้าหนีแล้วหลี่ตาหนีความเจ็บปวดที่ช่องทางด้านหลังที่ถูกรุกรานราวกับช่องทางกำลังจะฉีกออกจากกัน
“ร้องออกมาอีกซิ”ร่าง สูงแทรกนิ้วเข้าไปอีกสองนิ้วโดยไม่ให้ร่างบางเตรียมตัวแล้วถอนนิ้วออกมาแล้ว แทรกเข้าไปร่างบางแทบจะทนไม่ไหวด้วยความเจ็บปวดทำให้แทบหมดแรงจากนั้นร่าง สูงถอนนิ้วออกมาแล้วประครองสะโพกอันบอบบ่างขึ้งสูงก่อนจะสอดแกนกายเข้าไป
“อา...อ๊า...เจ็บ...อย่า//...อ๊า”
“อา...ซีด...คุณทำให้ผมโมโหมาก...อ๊า...รู้ไหม...อื้ม”ร่างสูงค่อยๆกดแกนกายเข้าดำดิ่งลงไปในร่างบางจนหมดถอนออกมาแล้วกระแทกเข้าไปจนสุดเพิ่มความแรงและความถี่ไปในคราวเดียวกัน
“อา...อ้า...ซีด...อา”ร่างสูงเห็นร่างบางครางเสียงหวานออกมาก็ไม่รอช้าที่จะขยับเนิบนาบไปเรื่อยๆแม้คนที่อยู่ใต้ร่างจะขอร้องอ้อนวอนทั้งน้ำตาก็ตาม
“พอเถอะ...ผมขอร้อง...หือๆ”เสียงสะอื้นของร่างบางสะอึกสะอึ้น
“ขอร้องผมเหรอ...พูดหวานๆหน่อยซิ...แล้วผมจะพอ”ร่างสูงต่อรองร่างบาง
“ผมขอร้องละครับ...ไข้ผมขึ้นแล้ว”ร่างบางอ้อนวอน
“ก็ได้ครับที่รักแต่ขอผมต่ออีกหน่อยนะ”ร่างสูงขยับกายเร็วขึ้นตามจังหวะความต้องการ เสียง เนื้อกระทบเนื้อดังสะท้อนไปทั่วห้อง ร่างบางแทบจะทนไม่ไหวเพราะพิษไข้ที่พุ่งขึ้นในตอนนี้มันร้อนไปทั่วร่างกาย โดยเฉพาะตรงบริเวณด้านหลังแทบเหมือนมีคนเอาไฟมาหล่น ไม่นานหนักร่างสูงก็ปลดปล่อยน้ำขาวขุ่นในตัวของร่างบางแล้วถอนกายออกมาร่างบางที่เริ่มจะไม่รู้สึกตัวก็หมดสติไป ส่วนร่างสูงก็หมดแรงก็ล้มตัวนอนข้างๆร่างบางโอบกอดอย่างอบอุ่น
ติ๊ง...ต๊อง
“คุณไมค์ครับผมมารับแล้วครับ...คุณไมค์”เสียงชินที่ดังเข้าหูของร่างสูงทำให้ร่างสูงรำคาญจึเดินออกมา
“โอ๊ย...มาทำไมว่ะคนเค้ากำลังนอนอยู่กวนอยู่ได้”ร่างสูงด้วยความงวยเงีย
“ก็มาหาคุณไมค์นะซิถามได้...แล้วคุณไมค์มีไหน”ชินชะเง้อมองหาร่างบาง
“ไมค์เค้าไม่ไปกับแกแล้ว...กลับไปซะแล้วไม่ต้องมายุ่งกับไมค์อีก”ร่างสูงพูดแล้วปิดประตูใส่หน้าชินแล้วเดินกลับเข้าไปนอนกอดกับไมค์ต่อ
“เปิดประตูนะโวย...คุณไมค์ครับ...คุณไมค์”ชินตะโกนร้องลั่นทำให้ห้องข้างๆรำคาญเดินออกมาด่าจนชินต้องหนีกลับบ้านไปทำหน้าเซ็ง
ณ.บ้านชิน
“เซ็งชะมัดเลยไอ้กอล์ฟมันไม่ให้ไมค์ไป”ชินโวยวาย
“แล้วพี่ทำไมไม่ตะโกนเรียกละ...ทำไมโง่อย่างนี้”ขวัญโวยกลับ
“ก็เพราะโวยไง...ถึงต้องกลับมาเนี๊ย...ก้อห้องข้างๆดันออกมาด่า”ชินทำหน้าไม่พอใจ
“แล้วเราจะเอาไงต่อละ...ตอนนี้สองคนนั้นอาจจะดีกันแล้วก็ได้”ขวัญเอ่ย
“พี่ว่านะเราน่าจะจับตัวไมค์ไปแล้วแกก็ไปบอกกับไอ้กอล์ฟว่าไมค์ไปกับฉันดีไหม...ให้มันเข้าใจผิด”ชินเริ่มวางแผนการ
“จะเอาอย่างนั้นเหรอ...ก็ได้แล้วแต่พี่ละกัน”ขวัญตกลง
ฉันโทรมาเพื่อจะบอกว่ารัก...ถึงเวลา “สวัสดีครับ”ชินรับโทรศัพท์
“นี่แกจะไม่เข้ามาทำงานเลยใช่ไหม ไอ้ลูกเวร”เสียงปลายทางเอ่ย
“ทำครับ...ทำ...พรุ่งนี้ผมจะเข้าไปทำงานครับ”ชินทำหน้าบึ้ง
“แก ไม่ต้องมาทำงานที่นี้ฉันจะส่งแกไปทำงานที่จีน 1 เดือนถือว่าเป็นการทำโทษแกละกัน...พรุ่งนี้แกเตรียมตัวเก็บกระเป๋าไปเมือง จีนได้เลย...พ่อขี้เกลียดไปดูงานที่เมืองจีนแล้วยังไงก็พาขวัญไปด้วยเลยนะ ฉันจะบอกให้เข้าเตรียมรถให้แก แค่นี้นะ”ปลายทางวางสาย
“พ่อครับ...พ่อเดี๋ยว”ชินทำหน้าเบื่อโลกมากๆๆๆๆ
“มีอะไรรึเปล่าพี่...ทำไหมทำหน้าเครียดแบบนี้ละ”ขวัญถามอย่างสงสัย
“ก็พ่อให้แกกับฉันไปดูงานที่เมืองจีนนะซิ”
“งั้นแผนการของเราละทำไงดี...ไอ้ไมค์มันต้องสมหวังแน่เลย”
“เรื่อง นี้ยังไงก็แก้ปัญหาไม่ได้อยู่ดี...ยังไงเราก็ต้องไป...กลับมาจะชำระแค้นให้ สำเร็จเลยค่อยดูนะจะไม่ให้มันได้คืนดีกันเลยค่อยดู...โธ่โว๊ย!”
ณ.สนามบิน
ชินกับขวัญก็ได้ไปเมืองจีนแล้วกว่าจะกลับมาก็อีก 1 เดือน............
“ไมค์ตื่นได้แล้ว...ไมค์มันสายแล้วนะ”เสียงร่างสูงเรียกร่างบางตื่นแต่ร่สงบางกลับนอนนิ่งร่างสูงเอามือไปปลุก
“ไมค์ไม่สบาย...ทำไหมไมค์ตัวร้อนแบบนี้...ไมค์ ๆตื่นซิ”ร่างสูงปลุกร่างบางยังไงก็ไม่ตื่น
“ปล่อยผม...ปล่อยผมเถอะ...ผมเจ็บ”ร่าง บางเพ้อ...น้ำตาก็ไหลออกมาร่างสูงเห็นก็งงว่าไมค์เป็นอะไรก็นึกถึงเรื่อง เมื่อคืน....ร่างสูงเห็นร่างบางในสภาพที่ขอร้องให้ปล่อย...ร้องไห้ด้วยความ เจ็บปวดด้วยฝีมือตัวเอง...ร่างสูงเห็นร่างบางอาการไม่ดีขึ้นร่างสูงอุ้มร่าง บางไปโรงพยาบาล
“คุณเป็นญาติคนไข้รึเปล่าครับ”เสียงหมอที่เอ่ยทำให้ร่างสูงตกใจเล็กน้อย
“ใช่ครับ...ผมเป็นสามีของคนไข้ครับ”ร่างสูงเอ่ยรับ
“คือว่าคนไข้ไปโดนอะไรมาหรือครับ...ร่างกายของคนไข้เขียว ช้ำ แดงเป็นรอยเหมือนถูกทำร้าย โดยเฉพาะช่องทางด้านหลังนะอักเสบมา มันทั้งฉีกขาด แถมยังมีไข้สูงมากอีก ไม่ทราบว่าคนไข้ไปโดนอะไรมาครับ”เสียงหมอที่พูดทำให้คนตรงหน้าถึงกับอึ้งพูดไม่ออก
“ครับว่ายังไงครับคนไข้ไปโดนอะไรมาครับ”เสียงหมอทำตกใจมาก
“เออ...เออ...คือ...ผมไม่ทราบเหมือนกันครับ”ร่างสูงเอ่ยกลับไป
“เหรอครับ...ไงก็ไม่เป็นไรครับ...ผมขอตัวก่อนนะครับ”หมอเอ่ย
“เดี๋ยวครับหมอแล้วไมค์จะฝืนเมื่อไรครับ...แล้วเมื่อไรจะออกจากโรงพยาบาลได้ครับ”
“คงต้องหลับไปหลายวันเหมือนกันนะ...แล้วกับบ้านคงจะต้องรอดูอาการก่อนนะ”หมอเดินจากไป...ร่างสูงรีบไปหาร่างบาง
“เป็นเพราะผมคนเดียวแท้...ไมค์เลยต้องมาเจ็บตัวเพราผม”ร่างสูงจับมือร่างบางไว้พรมจูบมือร่างบางไว้จนเผลอรับไป
“คุณค่ะ...ขออนุญาตเช็ดตัวให้คนไข้ก่อนนะค่ะ”พยาบาลที่มาปลุกทำให้ร่างสูงตื่น
“ออ...เดี๋ยวผมเช็ดให้เองได้ครับ”ร่างสูงรับอ่างจากพยาบาลมาว่างบนโต๊ะ
“อย่างนั้นก็ได้ค่ะ...ถ้าเสร็จแล้วช่วยเอาออกไปไว้ตรงนั้นให้หน่อยได้ไหมค่ะ”
“ได้ครับ...เดี๋ยวผมเอาไปวางให้”ร่าง สูงยิ้มให้พยาบาล...แล้วบรรจงปลดกระดุมเสื้อร่างบางเพื่อเช็ดตัว...ร่างสูง เห็นรอยแดงช้ำตามตัวร่างบางก็นึกสงสารร่างบางที่ต้องเจ็บเพราะแค่อารมณ์ชั่ว วูบของเขา...ถ้าใจเย็นกว่านี้...พูดดีๆ...ฟังที่ร่างบางขอคงไม่ต้องเป็นแบบน นี้
“ผมขอโทษ...ผมจะไม่ทำแบบนี้อีก”ร่าง สูงค่อยๆเช็ดตัวให้ร่างบางแล้วใช้ผ้าแห้งเช็ดตามอีกทีแล้วก็เอาอ่างน้ำไปวาง ไว้ที่พยาบาลบอกร่างสูงเห็นว่าร่างบางยังหลับอยู่เลยลงไปหาอะไรท่านก่อนแล้ว รีบขึ้นมาหาร่างบาง
“อ้าว...ยังไม่กลับอีกเหรอค่ะ”พยาบาลคนเดิมทัก
“ออ...ยังครับผมนอนเฝ้าภรรยาผมที่นี่ครับ”ร่างสูงพูดยิ้มๆ
“คุณท่าทางจะรักภรรยาคุณมากเลยนะค่ะ...สงสัยภรรยาคุณคงหายดีแน่เลยค่ะ”พยาบาลยิ้ม
“ครับ...ผมรักมาก...มากจนไม่ให้ใครแตะต้องเขาได้เลย”ร่างสูงยิ้มๆๆๆๆ
“เธอโชคดีนะค่ะที่มีคนรักแบบคุณ...ภรรยาคุณก็น่ารักมากๆเลยค่ะ”
“ขอบคุณนะครับที่ชมภรรยาผม”ร่างสูงเขินมาก
“เออ...งั้นไม่รบกวนแล้วค่ะ...คุณไปเฝ้าภรรยาคุณเถอะ”พยาบาลจะไปตรวจคนไข้คนอื่น
“ครับ”ร่างสูงยิ้มแล้วเดินตรงไปยังห้องที่ร่างบางอยู่
1 วันผ่านไป
“เฮ้ย...เช้าแล้วเหรอเนี๊ย”แสงแดดที่สาดส่องเข้ามายังในห้องร่างสูงนั่งมองร่างบางที่นอนหลับเหมือนคนที่ไร้ความรู้สึก ไม่รับรู้ถึงอะไรทั้งสิ้น ผ่านไปแล้ว 1 วันร่างบางก็ยังไม่ตื่นขึ้นมา
“ไมค์คุณหลับไป 1 วันแล้วนะ ... คุณตื่นขึ้นมาเถอะ...ผมรอคุณอยู่นะ”ร่างสูงนั่งจับมือร่างบางไว้แล้วหลับไปด้วยความง่วงอีกครั้งเวลาผ่านไปเร็วมากตอนนี้ก็เที่ยงวันแล้ว
“น้ำ...ขอน้ำหน่อย...ขอน้ำหน่อย”เสียงที่คุ้นหูก็แว้วเข้าหูร่างสูง
“ไมค์ฝืนแล้ว...เย้...ไมค์ฝืนแล้วดีใจจังเลย”ร่างสูงดีใจมาก
“ขอน้ำกินหน่อย...ใครก็ได้”ร่างบางเอ่ยทั้งที่ยังไม่ลืมตา
“ได้ครับที่รัก...นี่น้ำครับ”ร่างสูงประครองตัวร่างบางขึ้น
“ขอบคุณนะ”ร่างบางเงยหน้าขึ้นขอบคุณ
“ไม่เป็นไรที่รักสำหรับของผม”ร่างสูงเอ่ยเชิงหยอกล้อ
“นี่ใครใช้ให้นายมา...ออกไปเดี๋ยวนี้เลย”ร่างบางได้ยินที่ร่างสูงเอ๋ยขึ้นก็นึกถึงเรื่องที่ร่างสูงทำไว้ได้อย่างเจ็บแซบจนตัวเองต้องเข้าโรงพยาบาล
“อะไรกันตื่นมาเจอหน้ากันยังไม่ถึง 10 นาทีเลยไล่กันไปซะงั้น”ร่างสูงล้อ
“ผมไม่อยากเห็นหน้าคุณออกไปจากห้องนี้เดี๋ยวนี้”ร่างยางยังไม่หยุดไล่
“นายยังไม่หายโกรธพี่อีกหรอ...ขอโทษได้ไหม”ร่างสูงง้อร่างบาง
“ไม่ก่อนจะทำคนอื่นเค้าทำไหมไม่รู้จักคิดแล้วทีอย่างนี้มาขอโทษ”ร่างบางทำหน้าบึ่ง
“ผมขอโทษนะ...ยกโทษให้ผมด้วยเถอะ”ร่างสูงเริ่มอ้อน
“ไม่...ออกไปเดี๋ยวนี่ผมอยากอยู่คนเดี๋ยว...ออกไปซะ”ร่างบางเบือนหน้าไปทางอื่น
“ที่ทำไปทั้งหมดเพราะผมทั้งห่วง...ทั้งรักนะ”ร่างสูงขอความเห็นใจจากคนรัก
“เหรอ... แต่ผมไม่เคยเห็นคนที่เค้ารักกันเค้าทำกันแบบนี้...อย่างนี้เหรอที่เค้าเรียก ว่ารักผมว่าเป็นการเห็นแก่ตัวมากกว่าเวลาอยู่กับผมก็ทำเป็นหวง...เวลาอยู่ กับขวัญก็ทำเป็นหวงขวัญใช่ไหม”ร่างบางออกแนวหึงร่างสูงมีแอบน้อยใจเล็กน้อย
“เปล่านะผมหวงคุณคนเดี๋ยว...แต่ผมเห็นแก่ตัวตรงไหน”ร่างสูงทำหน้างงงงง
“เห็นแก่ตัวตรงไหนงั้นเหรอพูดออกมาได้ไม่อายปากเลย...ไม่รู้ตัวเองแล้วยังจะให้คนอื่นบอกอีกเหรอยังไม่รู้ตัวเองแล้วคนอื่นเค้าจะรู้ไหม”ร่างบางโวยเป็นชุด
“ผมรักคุณคนเดี่ยวนะขวัญเขาเป็นแค่เพื่อนผมเองนะ”ร่างสุงเข้าไปสวมกอดร่างบาง
“นาย ไม่เคยรักใครจริงหรอก...ไม่เคยแค่ความรู้สึกของคนอื่นหรอกว่าการที่ถูกว่า เป็นรองของคนอื่นนะมันเป็นยังไง...นายมันก็ดีแต่พูดขอโทษเวลาทำผิด...ออกไป ซะผมอยากอยู่คนเดียวแล้วไม่ต้องกลับมาที่นี้อีกจะกลับไปหาคนรักเก่าก็ไม่ว่า ออกไปเถอะ”ร่างบางแกะมือร่างสูงที่โอบไว้ออกแล้วนอนลงไป
“ไมค์ให้พี่ทำยังไงก็ได้นะ...แต่ขอให้ไมค์หายโกรธ...พี่ยอมหมดทุกอย่างเลย”ร่างสูงเครียด
“งั้นเหรอ...แต่ต้องทำจริงๆนะ”
“ได้บอกมาเลยแต่ไมค์ต้องหายโกรธจริงๆนะ”
“งั้นก็พาไปที่ดาดฟ้าหน่อย”ร่างสูงประครองร่างบางไปดาดฟ้า
“อยากให้หายโกรธก็ไปตายซะแล้วถึงจะหาญโกรธ”ร่างบางพูดเล่น
“ได้...แต่ถ้าตายไปแล้วอย่าลืมตื้นเช้านะ...คงไม่มีใครมาปลุก, รักษาตัวเองด้วย , นอนอย่าลืมห่มผ้า , อย่าลืมหายโกรธผมด้วย”ร่าง สูงพูดจบก็เดินไปยืนตรงขอบระเบียงพร้อมที่จะโดดแต่ในขนาดนั้นร่างสูงก็ได้ หันไปมองคนรักของตัวเองที่ตอนนี้ได้ยืนน้ำตาไหลและอึ่งกับคำพูดของร่างสูง
“ไม่ต้องร้องไห้ก็หรอกมันเป็นวิธีเดี๋ยวที่จะทำให้เราคืนดีกัน...แล้วผมก็จะทำให้มันเป็นจริงในไม่ช้า”ร่างสูงไม่คิดว่าการที่จะคืนดีกับคนรักมันจะจบแบบนี้ไม่น่าเชื่อว่าร่างบางจะโกรธได้ขนาดนี้
“เฮ้อไม่เป็นไร...เอาก็เอาวะ...เป็นไงเป็นกัน”ร่างสูงเอ๋ยอย่างแผ่วเบา
“หยุด...หย..ยะ...ด...ก่อน”ร่างบางตะโกน
“ไม่...ถ้าหยุดเราก็ไม่ได้คืนดีกันหรอก...ก็ดีเหมือนกันนะตายไปก็ดีอยู่ไปก็ไม่มีความหมายหรอ...แต่ถาผมตายเราก็จะได้คืนดีกัน”จริงแล้วร่างสูงก็แค่จะลองใจร่างบางว่าอยากให้ตสยจริงรึเปล่าร่างสูงไม่คิดทำแค่มองลงไปยังขาสั่นเลย
“ไม่หยุดก็แล้วแต่...ผมรู้ว่าพี่ไม่กล้าทำหรอกเพราะพี่เป็นคนที่กลัวความสูง”ร่างบางเอ่ย
“ได้ถ้าไมค์คิดว่าพี่ไม่กล้าพี่ก็จะทำให้ไมค์เห็น”ร่างสูงทำเป็นขึ้นระเบียงทำทาจะกระโดด
“อย่านะ...ผมยกโทษให้ก็ได้”ร่างบางวิ่งเข้าไปกอดร่างสูงไว้อย่างแน่น
“ไมค์ปล่อยพี่เถอะ...มันไม่มีประโยชน์หรอถึงไมค์จะยกโทษให้พี่แต่ไมค์ก็ไม่ได้รักพี่มันไม่มีความหมายหรอกปล่อยเถอะ”ร่างสูงแอบอมยิ้ม
“ใครบอกว่าไม่รักเล่า...รักซิรักมากด้วย”ร่างบางพูดแล้วร้องไห้ด้วย
“จริงเหรอ...รักพี่จริงเหรอ...แล้วเชื่อใจพี่รึเปล่า”ร่างสูงลงมาจากระเบียง
“รักจริงแต่ไม่เชื่อใจซักเท่าไหร่หรอก”ร่างบางก้มหน้าลง
“ถ้า รักพี่จริงก็เชื่อใจพี่ด้วยซิ...รู้ไหมพี่กับขวัญนะเราเป็นเพื่อนกันแล้ว ขวัญเค้าก็ไปเรียนต่อที่เมืองนอกตั้งแต่ขวัญอยู่ ม.6 แล้วรู้ไหม”ร่างสูงเอามือลูบหัวร่างบางเบาๆ
“แล้วทำไหมไม่บอกกันละง้อนแล้วไม่รู้มีชี้ด้วย”ร่างบางผลักร่างสูงแล้วเดินออกไปแอบเขินเล็กน้อย
“อาวซะงั้น...เราผิดอีก...เฮ้ยเดี๋ยวรอด้วย”ร่างสูงวิ่งตามไปง้อ
“นี่ไม่ฟังเองแล้วมาโทษคนอื่น”ร่างสูงวิ่งเข้าไปโอบกอดร่างบาง
“อะไรใครไม่ฟังตัวเองไม่บอกเองต่างหาก...เช้อ”ร่างบางเชิดใส่ร่างสูง
“โทษฐานที่ไม่ฟังกลับบ้านเมื่อไหร่นะจะลงโทษให้เข็ดเลย”ร่างสูงยิ้ม
ณ.บ้านนิธิไพศาลกุล
“อาวพี่ไมค์กลับมาได้แล้วเหรอ”หญิงถามไมค์ที่วิ่งเข้ามาในบ้าน
“อืม...พี่สบายดีแล้วไม่ต้องห่วง...เออ..พี่ขอตัวก่อนนะ”ร่างบางวิ่งขึ้นห้อง
“เค้ารีบไปไหนของเค้า...ถ้าจะบ้า”หญิงทำหน้างงๆ
“หญิงไมค์ไปไหนแล้ว”ร่างสูงถามน้องตัวเองที่กำลังเดินผ่านไป
“พี่ไมค์วิ่งขึ้นห้องไปแล้ว...เค้าเป็นอะไหร่เหรอทำไหมต้องรีบขนาดนั้นด้วย”หญิงถามอย่างสงสัย
“ขอบคุณนะงั้นพีขอตัวก่อนนะ”ร่างสูงวิ่งตามขึ้นไป
“อาวอีกคนแล้วถามก็ไม่ตอบ...ไปกินหนมดีกว่า”หญิงเดินไปห้องนั่งเล่น
“จะรีบไปไหนจะที่รัก”ร่างสูงวิ่งขึ้นไปทันคว้ามือร่างบางเอาไว้
“ก็ไปพักผ่อนไง...ถามได้”ร่างบางเขินจนหน้าแดง
“เหรอ...งั้นเดี๋ยวพาไป”ร่างสูงโอบร่างบางเข้าไปในห้อง
“มาส่งแล้วก็กลับไปห้องได้แล้ว...จะพักผ่อนแล้ว”ร่างบางผลักร่างสูงให้ออกไป
“ไม่ออก...จะนั่งเฝ้าเผื่อคนสวยจะคิดถึง”ร่างสูงหันมากอด
“ไม่เอาออกไปก่อนงั้นจะโกรธนะ”ร่างบางยิ้ม
“ก็ได้วันนี้รอดไปนะถ้าสบายดีเมื่อไหร่ละก็”ร่างสูงหอมแก้มแล้วเดินออกไป
++++++จบแล้วล่ะครับ+++++++
-
ชินกับขวัญเลวร้ายจริง ๆ :angry2:
แต่ยังไงก็ขวางทางของคู่รักเค้าไม่ได้หรอกน่า :a11:
ไม่ได้อ่านนานมากเลยฟิคพี่น้อง กลับมาเรียกเลือดอีกครั้ง :laugh: :m25:
-
ว้า จบซะเเล้ว นึกว่าจะต่อตอนที่ชินกับขวัญกลับมาซะอีก เสียดายจัง
-
:serius2: อ้าาาา รักกันหวานหยดเลย
แต่ก็น่ารักดี ชอบๆ 555+ o13
-
o13 น่ารักอ่ะ
-
:oo1: น่ารักดีคะ เหมือนเคยอ่านที่ไหนเลยคะ
แต่นึกไม่ออก
-
น่ารักดีฮ๊าฟฟฟฟฟ
-
:mew1: