ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.เมื่อนิยายจบแล้วให้แก้ไขหัวกระทู้ต่อท้ายว่าจบแล้ว
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
(https://i.pinimg.com/564x/05/0c/a2/050ca293df714462991c552e83d919ef.jpg)
ผลงานที่ผ่านมา
SINGLE PAPA คุณพ่อยังโสด (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=39650.0) (จบแล้ว)
TIME TICKET อยากให้เรารักกันอีกครั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45267.0) (จบแล้ว)
[เรื่องสั้น] ช่องว่างระหว่างชอบกับรัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48969.0) (จบแล้ว)
[เรื่องสั้น] MIDSUMMER's ICE CREAM (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52997.0) (จบแล้ว)
ขอให้ (ไม่) ใช่รัก (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51371.0) (จบแล้ว)
1
เขาสูบบุหรี่แม้ผมจะเคยบอกไปตั้งแต่ครั้งแรกว่าผมไม่ชอบกลิ่นของมัน เรื่องราวครั้งล่าสุดของเราคงจะเนิ่นนานเสียจนเขาจำรายละเอียดเล็กๆ ที่เขาเคยจดจำได้
“มวนที่สามแล้ว” ผมเอ่ยปาก
เขาหันมาเลิกคิ้ว “กระทั่งมึงก็จะบ่นกูเหรอ” เค้นหัวเราะราวกับสมเพชตัวเองเต็มประดา “แฟนเก่ากูก็บอกให้เลิกสูบเหมือนกัน”
“แล้วเลิกได้ไหมล่ะ”
“ตอนนั้นก็ได้อยู่”
“แล้วตอนนี้?”
เขาเงียบไป ท้ายที่สุดก็ขยี้มวนบุหรี่ลงบนที่รองกระถางต้นไม้ที่ผมเตรียมไว้ให้ “ก็เลิกแล้ว – แต่เลิกกับเขาแทนไง”
แม้น้ำเสียงนั่นจะหงุดหงิดแต่แววตาของเขากับเศร้าหมองเสียจนไม่น่ามอง ผมได้แต่คาดหวังให้ตัวเองมองไม่เห็นมันอีก เพราะฉะนั้นเลยเคลื่อนใบหน้าเขาใกล้และบดเบียดละเลียดชิมริมฝีปากของคนตรงหน้า
แน่นอนว่ามันได้ผล – เขาหลับตาลงน้อมรับจูบของผมแต่โดยดี
แลกกับการที่จูบกันโดยที่ยังมีกลิ่นฉุนของบุหรี่ติดอยู่ที่ปากของผมจัดว่าคุ้มค่า
2
เสื้อผ้าของเราถูกโยนทิ้งไว้ข้างเตียงตั้งแต่เราดื่มเบียร์กันหมดไปอีกสองขวด สติสัมปชัญญะของคนใต้ร่างคงจะเลือนหายไปไม่มากก็น้อย แต่ถึงเขาจะจำไม่ได้ว่าตัวเองตอบสนองเช่นไร พรุ่งนี้เขาคงจะจำได้กับร่องรอยต่างๆ ที่ผมแต่งแต้มลงไป
ผมรู้ดีว่าเรามีข้อตกลงว่าจะไม่ทำรอย แต่นั่นมันเป็นตอนก่อนหน้านี้ – ในเมื่อเขาเองก็จำไม่ได้ว่าผมไม่อนุญาตให้สูบบุหรี่ ผมเองก็คงแหกกฎได้เหมือนกัน
อีกฝ่ายเม้มปากแน่นตอนผมแทรกตัวตน จิกลงบนแผ่นหลังของผมอย่างแรงราวกับจะระบายความเจ็บปวดออกมาให้หมด และคงหมายถึงความเจ็บปวดทางใจด้วยเขาถึงดึงทึ้งผมอย่างไม่ปราณีเช่นนี้
“แรงอีก”
“มึงไม่ไหวหรอก”
“กูบอกแรงอีก!”
พยศ อวดเก่ง เย่อหยิ่งและชอบออกคำสั่ง นั่นแหละตัวตนของเขา
และผมเองก็ไม่ใช่คนช่างดื้อด้านขัดคำสั่งเสียด้วย อีกฝ่ายหวีดร้องอย่างไร้เสียงเมื่อผมเริ่มทำตามที่เขาปรารถนา ในเมื่อเขาอยากให้ผมเป็นพายุที่ทำลายทุกอย่างผมก็จะทำให้ดั่งที่เขาร้องขอ อีกคนโยกตามจังหวะที่ผมมอบให้ มือของเขาดึงรั้งผมให้โน้มตัวลงไป ตระโบมจูบผมอย่างตะกละตะกลาม นั่นยิ่งทำให้ผมมั่นใจว่าเขาเมามายมากแล้ว
เป็นครั้งแรกที่เขาจูบผมก่อนและคงจะเป็นครั้งสุดท้าย เพราะไม่มีทางที่เขาจะอยากจูบผมตอนที่ยังมีสติครบถ้วน
ในเมื่อเขาจำไม่ได้ก็ไม่เป็นไร
ผมยังจำได้ก็เพียงพอ
3
เขานอนหลับหลังจากพวกเราขึ้นสวรรค์จวบจนลงนรกกันไปราวสามรอบเห็นจะได้ ร่างกายเขาคงอ่อนเพลียมากเกินไปแล้ว ทั้งน้ำเมา ทั้งบุหรี่ ไหนจะต้องรองรับอารมณ์ของผมที่เขาเป็นคนขับเคลื่อนนั่นอีก
ผมเดินเข้าไปชำระล้างร่างกาย สวมกางเกงขายาวตัวเดียว ก่อนที่จะออกมาพร้อมผ้าขนหนูชุบน้ำมาดๆ เช็ดร่างกายให้อย่างน้อยเขาได้สบายตัว ช่องทางที่ผมเพิ่งแทรกตัวตนเขาไปเมื่อชั่วโมงก่อนบวมแดงทั้งยังชุ่มฉ่ำเสียจนผมต้องแทรกนิ้วเข้าไปคว้านคราบต่างๆ นานาออกมาเพราะเกรงว่าจะเป็นผลเสียต่อตัวเขาเอง
เขามีปฏิกิริยาขึ้นมาเล็กน้อย ปรือตาและบิดกายราวกับทรมาณ
“กูเอง” ผมกระซิบแผ่วเบา “ไม่เป็นไร ไม่ทำแล้ว”
อีกฝ่ายครางรับในลำคอ ยอมอยู่นิ่งๆ ให้ผมจัดการทุกอย่างโดยดี
ตอนผมเอาผ้ากลับไปซักในห้องน้ำ เดินออกมาใหม่ก็พบว่าเขาเข้าสู่ห้วงนิทราอีกรอบไปแล้ว และผมเองก็ไม่กล้าพอที่จะปลุกให้เขามาใส่เสื้อผ้าให้ดีๆ ท้ายที่สุดเลยต้องแบกผ้าห่มที่อยู่ในตู้ตั้งนานออกมาเพราะรู้ดีว่าผ้าห่มของผมบางเกินกว่าจะให้คนเปลือยกายใช้
ผมเดินไปหรี่แอร์ลง อย่างน้อยเขาจะได้ไม่ตื่นมาเป็นไข้เหมือนที่เคยเป็น
4
ตอนที่ผมตื่นมา นาฬิกาในมือถือบอกว่าตอนนี้เป็นเวลาเพียงแปดโมงเศษ แต่ข้างกายผมกลับว่างเปล่า มีเพียงผ้าห่มที่กองรวมกันเป็นก้อนที่ปลายเตียง
ผมพ่นลมหายใจ เดินออกมานอกห้องนอน
“...อือ เดี๋ยวเราไปหา”
เสียงพูดผะแผ่วดังให้ได้ยิน คนที่ควรจะนอนอยู่ข้างกายผมตอนนี้กลับถือโทรศัพท์มือถือ ใบหน้าที่ผมมองจนเผลอหลับไปหันมาสบตาผมแต่ไม่ยักกะพูดตัดสายกับปลายทางเสียที
ผมเดินไปที่ห้องครัว หยิบแฮมกับไข่ออกมาทำอาหารเช้าง่ายๆ สำหรับตัวเอง เพราะไม่มั่นใจนักว่าอีกฝ่ายยังต้องการอาหารเช้าจากผมอยู่หรือเปล่า
“มึง” ไม่นานอีกคนก็เดินเข้าห้องครัวมาพร้อมกับโทรศัพท์ในมือและเสื้อผ้าที่เขาใส่มาเมื่อวาน โชคดีเหลือเกินที่มันไม่ขาดวิ่นคามือผมไปก่อน“เดี๋ยวกูกลับแล้วนะ”
“...อื้อ”
เขาสบตาผมนิ่งๆ ก่อนที่จะก้มหน้าลง “เขาโทรมาหากูว่ะ”
“ก็ดีแล้วนี่” ผมพูด – ในสิ่งที่เขาอยากได้ยิน “เดี๋ยวไปกินข้าวกับเขาเหรอ”
“เออ คงไปกิน brunch ไปเลย”
ผมพยักหน้าไม่รู้จะพูดอะไรอีก ค่อยๆ พลิกแฮมที่ส่งกลิ่นหอมฉุย ผมคิดว่านั่นเป็นวิธีเดียวที่ทำให้ผมหลบตาจากใบหน้าของเขาได้อย่างไม่น่าผิดปกติ
“กูไปก่อนนะ”
“อื้อ” ผมตอบรับสั้นๆ เงยหน้าขึ้นมองเขาที่กำลังจะเดินออกไป “ถ้าวันไหน—”
เขาหันมาเลิกคิ้ว “อาฮะ?”
ผมกลืนคำพูดทั้งหมดลงคอ “ไม่มีอะไร ไปเถอะ”
เขาไม่ถาม ทำเพียงยกยิ้มให้กันน้อยๆ ก่อนที่จะเดินออกไป ทิ้งไว้เพียงเสียงปิดประตูลงอย่างแผ่วเบา
ผมปิดเตาไฟฟ้า จัดการเอาแฮมกับไข่ดาวไปวางบนโต๊ะกินข้าวสำหรับคนเดียว ขณะที่มีกลิ่นบางๆ แทรกมากับอากาศ ไม่ใช่แค่กลิ่นเนยหรืออาหารเช้าหอมๆ
กลิ่นบุหรี่
เพราะแบบนี้ไงผมถึงเกลียดบุหรี่ เพราะมันทิ้งตัวตนของเขาไว้ในห้องของผมแบบนี้ยังไงเล่า
----------------------
หายจากการเขียนนิยายไปนานค่ะ
จริงๆ ยังมีเขียนฟิคบ้าง (หนีไปติ่งเด็กมา) แต่ก็อัพช้ามากๆ
เพราะว่าเรียนหนักค่ะ ค่ะ คณะมีช็อปมีเกียร์นั่นแหละค่ะ 5555555
ตอนนี้เขียนมาแบบชั่ววูบมากๆ
จินตนาการได้เต็มที่ว่าผมเป็นใคร เขาเป็นใคร
ความสัมพันธ์แบบใดก็ไม่ได้เขียนระบุไว้
ดีใจนะคะที่ได้เจอ หวังว่าจะได้เจอกันอีกค่ะ
ไม่ได้ลาตายแต่ลาไปเรียนก็คล้ายๆ จะลาไปตายเหมือนกัน55555555555
@ninewnn_novel (ถ้าตอบช้าแนะนำทวิตหลักค่ะ แต่ก็รวนพอตัวเหมือนกัน 5555)
#เรื่องสั้นnn