♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥ คู่รัก ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥
เสียงประตูคอนโดปิดเบาๆ ตามหลังทำให้ผมสะดุ้งเล็กน้อย ดีที่คนเดินตามหลังมัวแต่หันไปถอดรองเท้าเลยไม่ทันได้สังเกต ไม่งั้นคงได้ทำสีหน้าล้อเลียนให้ผมได้อายอีกแน่ๆ
คอนโดนี้ผมกับพี่พัชผ่อนร่วมกัน รถยนต์ก็ผ่อนร่วมกัน รวมถึงชีวิตคู่ที่เราตัดสินใจใช้ชีวิตร่วมกัน โดยมีพิธีแต่งงานเล็กๆ ที่สองครอบครัวร่วมกันจัดขึ้นเพื่อให้ถูกต้องตามประเพณีและเพื่อยินดีกับเราทั้งสองเกิดขึ้นเมื่อเช้า
เนื่องจากเป็นพิธีกรรมง่ายๆ ผมและพี่พัชจึงได้ข้ามพิธีการส่งตัวเข้าหอไป และพอเสร็จงานเลี้ยงตอนบ่าย ซึ่งที่จริงเป็นการกินข้าวร่วมกันมากกว่า ก็ได้บอกลาครอบครัวและขับรถกลับมายังคอนโดของเราเนื่องจากงานยุ่งด้วยกันทั้งคู่ ต้องรีบกลับมาพักผ่อนเพื่อตื่นไปทำงานพรุ่งนี้เช้าตามวิถีมนุษย์เงินเดือน
“เหนื่อยมั้ยครับปอ” เสียงพี่พัชดังขึ้นข้างหู สองมือโน้มข้ามตัวมากอดเอว วางคางเกยบ่า
“เอ๊ะ พี่” ผมหดคอเนื่องจากจั๊กจี้ก่อนจะหัวเราะขำ เมื่อจมูกของอีกคนซุกไซร้แถวลำคอ สองมือของผมจับสองมือของพี่พัชออกจากบริเวณพุงกะทิของตัวเอง แล้วพลิกตัวหันหน้าเข้าหาอีกคนอย่างรวดเร็ว แต่เหมือนจะไม่ดีขึ้นกว่าเดิมเลย เมื่อตอนนี้ตัวของผมอยู่ในวงแขนพี่พัช และสองมือของพี่ก็ท้าวคร่อมกับเคาน์เตอร์ครัว กักผมให้อยู่ในวงแขนอย่างสมบูรณ์
“ไม่เล่นนะ ปล่อยเร็ว เหนื่อยแล้วครับ ปอจะได้ไปอาบน้ำนะ” ผมได้ทีอ้อน ทำตาใสใส่อีกคน เอาสิ ถ้าเห็นอ้อนตาใสแบบนี้แล้วไม่คล้อยตามก็ให้มันรู้ไป
“เหนื่อยเหรอ หืม” อะไรเนี่ย อีกคนไม่พูดเปล่าแต่เขยิบเข้ามาชิดจนลำตัวเราแนบกัน พี่พัชก้มหน้าเอาหน้าผากมาชนหน้าผากผม จมูกชนกัน ก่อนที่จะประทับจูบที่หน้าผาก ไล้มายังเปลือกตา ลมหายใจแผ่วเบาที่รินรดหน้า สายตาคมที่มองผม ตลอดจนปากหยักที่แย้มยิ้มน้อยๆ มันทำให้ผมแพ้สายตาคู่นี้อย่างหมดท่า สองมือผมจับชายเสื้อเชิร์ตพี่พัชเบาๆ เพราะรู้สึกต้องการที่ยึดเหนี่ยวให้ร่างกายของตนเองเมื่อริมฝีปากของอีกคนจูบเบาๆ ที่ปลายจมูก จนเปลี่ยนมายังแก้มนุ่มของผมทั้งสองข้าง ก่อนจะมาสิ้นสุดที่ริมฝีปากของผม
พี่พัชแทะเล็มริมฝีปากของผมทั้งบนและล่าง ปากหยักดูดดุนจนชื้นแฉะ สองมือผมกำชายเสื้ออีกคนแน่นขึ้นก่อนจะหลับตาลงเพราะไม่อาจสู้สายตาที่เป็นประกายด้วยความรู้สึกนั้นได้ ก้อนเนื้อในอกข้างซ้ายเต้นรัวแรงเป็นจังหวะดังจนกลัวว่าอีกคนจะได้ยิน เข็มนาฬิกาบนผนังส่งเสียง ติ๊ก ติ๊ก ติ๊ก ซึ่งได้ยินชัดเจนในห้องที่เงียบสงัด นานจนกระทั่งอีกคนละจากริมฝีปากผม จนทำให้ต้องอ้าปากโกยอากาศหายใจเข้ายกใหญ่
“พี่เคยสอนแล้วนี่ว่าหายใจยังไง” อีกคนพูดกลั้วหัวเราะเมื่อเห็นอาการหอบหายใจของผม ก่อนที่มือขวาจะยกมาปาดน้ำใสที่เลอะริมฝีปากให้
“หายเหนื่อยยัง พี่มอบยาดีให้เลยนะ” ไม่พูดเปล่า มีการส่งสายตากรุ้มกริ่มให้ผมอีก ทำไมผมรู้สึกเหมือนตัวเองจะทนสายตาแบบนี้ไม่ไหวก็ไม่รู้ ไม่ได้การแล้วเดี๋ยวคราวหลังต้องทำสายตาแบบนี้ใส่พี่พัชบ้างจะได้เท่าเทียม
“ยังจะมาพูด” ผมทุบหลังพี่พัช ที่แกล้งร้องโอ๊ยทำเหมือนเจ็บหนักหนา
“เหนื่อยกว่าเดิมอีก” ผมพูดอุบอิบเบาๆ ก่อนจะรีบเดินหนีไปอาบน้ำ มีเสียงหัวเราะดังลั่นก่อนที่พี่พัชจะเอาพวกของกินต่างๆ ที่ทางบ้านห่อให้เก็บเข้าตู้เย็น
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
แอร์เย็นเฉียบต้องผิวกายหลังอาบน้ำเสร็จทำให้รู้สึกหนาวสะท้าน ท่อนล่างของผมพันผ้าเช็ดตัวแน่นหนา ส่วนท่อนบนผมเอาผ้าอีกผืนคลุมไว้อีกทีป้องกันสายตาโลมเลียจากคนบางคน อะไรที่จะทำให้ตัวเองไม่ต้องรู้สึกเขินหรือหน้าร้อนได้ผมก็พร้อมจะทำหมด ว่าแต่ได้จะผลหรือเปล่านะ ต้องพิสูจน์ดูหน่อย
“พี่พัช อาบน้ำครับ” ผมเดินไปเรียกคนที่นั่งดูทีวีรออยู่ด้านนอก พี่พัชคว้ารีโมทมากดปิดก่อนจะเดินมาหาผม
“หอมจัง” เสียงสูดจมูกของคนข้างพร้อมอาการหลับตาพริ้มทำให้ผมหันไปมอง พี่พัชลืมตาแทบจะทันทีก่อนจะมาดมฟุดฟิดแถวๆ ซอกคอ แล้วผละออกไปยืนมองผมนิ่งๆ
“อะไรเล่า ไปอาบน้ำเร็วดิ” ผมเร่งอีกครั้ง สองมือกระชับผ้าเช็ดตัวที่คลุมท่อนบนไว้แน่นขณะพยายามอ่านความหมายจากสายตาคู่นั้นที่กวาดไปทั่วตัวผมจากบนลงล่าง และล่างขึ้นบน นัยน์ตาเป็นประกายเหมือนจะมองทะลุผืนผ้าที่ห่อห่มร่างกายผมอยู่ จู่ๆ ผมก็รู้สึกเขินเหมือนเหมือนตัวเองไม่ได้สวมใส่เครื่องห่อหุ้มแม้แต่ชิ้นเดียว
“น่ารักนะเรา ยิ่งเขินก็ยิ่งน่ารัก” พี่พัชกระซิบเบาๆ ข้างหูก่อนจะเดินนำผมเข้าห้อง
“อย่ามาแซวนะ” ผมได้แต่ส่งเสียงไล่หลังเพราะทำอะไรไม่ได้มากกว่านั้น
.
.
เราคบกันมาสักพักก่อนจะตกลงปลงใจใช้ชีวิตคู่ร่วมกัน เรียนรู้กันและกัน หรือแม้แต่การปรับตัวเข้าหากัน และเพราะว่าเราไม่ใช่เด็กๆ แล้ว (ปีนี้ผมอายุ 28 ส่วนพี่พัชก็ 29) การศึกษากันและกันจึงไม่ใช่เรื่องฉาบฉวยเฉกเช่นที่เราเคยมีความรักสมัยวัยเรียน เราครุ่นคิดและจริงจังกับมันมากขึ้น จนเมื่อเราต่างมั่นใจในกันและกันถึงได้เริ่มมีการแสดงความรักที่ลึกซึ้งต่อกันมากขึ้น ผมหมายถึงความห่วงหาอาทรแบบที่เรากระทำต่อบุคคลในครอบครัว หรือแม้แต่การแสดงความรักทางกาย นั่นคือการหอม กอดหรือจูบ และไม่มีมากกว่านั้นไม่ใช่ว่าเราไม่ต้องการสิ่งที่มากกว่านั้น แต่พวกเราก็อดทนเพื่อจะได้ทำทุกสิ่งทุกอย่างให้ถูกต้อง และให้ครอบครัวร่วมยินดีกับเราก่อน
พี่พัชที่เพิ่งอาบน้ำเสร็จสอดตัวเข้ามาในผ้าห่มทำให้ผมที่กำลังใกล้จะเคลิ้มหลับลืมตาขึ้นมา
“พี่ทำให้ตื่นเหรอ ขอโทษครับ” พี่พัชนอนตะแคงหันหน้ามาหาผม มือขวาเอารองหัว มืออีกข้างเอื้อมมือมาลูบหัวผมแผ่วเบา
“ลุกเลยนะ เป่าผมก่อนเร็ว” ผมแกล้งพูดเสียงเข้ม แต่พี่พัชยังนอนนิ่ง
“นะครับ เดี๋ยวปอเป่าให้” จบประโยคอีกคนก็ยิ้มกว้างเลยทีเดียว ตลอดเลยนะชอบอ้อนให้ทำให้
พี่พัชนั่งพื้นเอาหลังพิงเตียงตรงหว่างขาผม ส่วนผมก็นั่งเป่าผมให้บนเตียง เสียงเครื่องเป่าผมทำให้ห้องนอนไม่เงียบเกินไปนัก
“จริงๆ ตอนนี้เราควรจะเข้าหออยู่นะครับ” พี่พัชพูดขึ้น และสองมือก็ลูบไล้เท้าผมทำให้ผมต้องหดขาเพราะจั๊กจี้
“ไม่มีเหอะ เราตัดพิธีนี้ทิ้งแล้วไง” ผมยังพาซื่อ ตามอีกคนไม่เคยจะทันเหมือนเดิม
“เข้าหออ่ะ เข้าสองคนก็พอครับ แค่พี่กับปอก็ทำให้พิธีนี้สมบูรณ์แบบได้เหมือนกัน” ผมหยุดเป่าผมเมื่อผมพี่พัชแห้งแล้ว ในหัวก็กำลังคิดตามประโยคเมื่อครู่ แต่พี่พัชก็เอานิ้วชี้กับนิ้วกลางมาไต่ขาแผ่วเบาทำให้ผมเสียสมาธิอยู่นั่น
แล้วพี่พัชก็ขึ้นมาบนเตียง สองแขนคร่อมผม ก่อนจะก้มมาจุ๊บที่ริมฝีปากรัวหลายที ผมเลยเอาแขนโอบรอบคอพี่พัชแล้วจุ๊บปากอีกคนบ้าง ก่อนจะนอนลงเหมือนเดิม
“ดึกแล้ว นอนกันเถอะครับ” ผมขยับตัวออกจากวงแขนกว้าง ไหว้พระก่อนนอน ก่อนจะล้มตัวนอน
แต่อีกคนกลับไม่ยอมนอนนิ่งๆ มือหนาสอดเข้าใต้ชายเสื้อลูบไล้ลำตัวผมแผ่วเบา มันไม่ได้รู้สึกจั๊กจี้ แต่ว่ามันรู้สึกมากกว่านั้น มันหวิวๆ ยังไงก็ไม่รู้
“พี่ ทำอะไร” ผมถามออกมาเบาๆ เพราะยิ่งรู้สึกมากขึ้น
“ทำพิธีเข้าหอไงครับ” พี่พัชหัวเราะเบาๆ ก่อนจะเปิดเสื้อผมขึ้น แล้วตีตราจองไปทั่วผิวกายใต้ร่มผ้าของผม ไรหนวดขูดครูดผิวบางยิ่งทำให้ใจสั่นรัว
“แต่...พรุ่งนี้ทำงานนะ” ผมประท้วงเสียงแผ่ว
“ครับผม เสร็จก่อนแปดโมงแน่นอน” ไอ้พี่พัชบ้า ผมได้แต่ประท้วงในใจคนเดียวเมื่อถูกปิดปากด้วยปากอีกครั้ง
และเพราะไม่มีใครปิดไฟ อะไรๆ ที่พวกเรากระทำต่อกันมันก็ยิ่งชัดเจน ทั้งน้ำเสียง แววตาและร่างกายที่ต่างคนต่างสัมผัสกันและกัน พวกเราได้บอกรักกันผ่านภาษากายที่มันช่างลึกซึ้งกว่าครั้งไหนๆ และจับมือกันข้ามผ่านคืนที่มีความหมายที่สุดอีกคืนหนึ่งที่น่าจดจำ
+++++++++++++++++++++++++ จบ ++++++++++++++++++++++++++++++
สวัสดีค่ะ :pig2: :pig2:
คิดเห็นอย่างไรบอกกันให้รู้ด้วยนะคะ :mew3:
ขอบคุณที่แวะมาอ่านค่ะ :pig4:
เขินจัง งื้อ :o8: :-[