ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
แผนการเรียนรัก เป็นเรื่องสั้นที่แบ่งออกเป็นเรื่องสั้นอีก 3 เรื่อง 3 คู่นะคะ
เป็นเรื่องของนักเรียนโรงเรียนเดียวกัน คนละชั้นปี คนละแผนการเรียนค่ะ
เรื่องที่ 1 : วิทย์-คนึงนิจ
พระเอก: โอบ สายวิทย์-คณิต ม.6/3
นายเอก: ฟืน สายวิทย์-คณิต ม.6/1
เรื่องที่ 2 : ศิลป์คำนวณใจ
พระเอก: คณิต สายศิลป์คำนวณ ม.5/4
นายเอก: กันต์ สายศิลป์คำนวณ ม.5/4
เรื่องที่ 3 : ศิลป์ภาษาอ่อย
พระเอก: กวิน สายศิลป์ภาษาจีน ม.4/6
นายเอก: ชิม สายศิลป์ภาษาจีน ม.4/6
_________________________________________
อัพจบ 3 เรื่องแล้ว ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ :)
ศิลป์ภาษาอ่อย
ชิม
‘ก็มึงแค่ชอบเค้าไง แต่กูอ่ะ...รักมึงแล้ว’ คำตอบของไอ้วินยังวนอยู่ในหัวผมตั้งแต่กลางคอนเสิร์ตจนจบคอนเสิร์ต จนเลิกเรียนกลับบ้าน ตอนนี้ห้าทุ่มแล้ว แต่ผมก็ยังนอนไม่หลับเพราะคำสารภาพรักของมัน พอมันสารภาพรักเสร็จ มันก็หันไปยิ้มเรี่ยราดให้คนรอบข้าง แล้วก็สนุกกับคอนเสิร์ตต่อ บอกตรงๆ ครับว่าหัวใจกูโดนมันเล่นงานยับเลย วันนี้ไอ้วินแม่งน่ารักฉิบหาย ทั้งตอนชิมไอติม ทั้งตอนพาไปถ่ายรูปกับสมเกียรติ แล้วแม่งยังเสือกมาสารภาพรักกลางเพลงขอวอนอีก กูนี่แทบกลับบ้านไม่ถูกเลย
ความจริงหนึ่งเดียวที่ไอ้วินไม่เคยรู้เลยก็คือ ผมตกหลุมรักที่มันขยันขุดมาได้สักเดือนแล้ว แต่แค่เคยชินกลับการที่มีมันคอยมาหยอด ก็เลยไม่อยากแสดงออกให้มันรู้ว่าชอบมันเข้าแล้ว ปล่อยให้มันหยอดทุกวันนี่แหละ...ดีต่อใจฉิบหาย
แต่พอถึงเวลาที่มันปล่อยหมัดเด็ดสารภาพรักออกมาตรงๆ ผมก็แทบจะเนียนเก็บอาการไม่อยู่เลย ดีที่ตอนนั้นมันอยู่ในคอนเสิร์ต คนเยอะ แล้วมันก็ไม่ได้ติดใจจะเอาอะไรจากผม เพราะถ้ามันซักไซร้ขอคำตอบจากผมบ้าง ผมคงเขินใส่มันแน่ๆ
วันนี้ที่ผมไปนั่งใต้ต้นไม้ดูมันร้องเพลงอยู่คนเดียว ก็ไม่ใช่ว่าเพื่อนผมมันจะใจร้ายทิ้งผมให้มาดูอยู่คนเดียวหรอกครับ จริงๆ พวกมันจะมาดูตอนท้ายที่สมเกียรติเล่น แต่ผมหนีพวกมันออกมาดูไอ้วินคนเดียวก่อน กะว่ามุมนี้มันต้องมองมาเห็นผมแน่ๆ แล้วก็เป็นไปตามคาด น้องจากร้องเพลงให้ผมแล้ว มันยังเดินเข้ามาหาแล้วพาไปถ่ายรูปอีก ว่าที่แฟนผมแม่งโคตรน่ารัก
กวิน KK : นอนยัง
กวิน KK : อ่านไม่ตอบ แสดงว่าคิดถึงกูอยู่
Conlapat Chim : อะไร
กวิน KK : กูจะบอกว่าวันศุกร์อย่าลืมนัด
กวิน KK : (รูปโปสเตอร์สมเกียรติ)
Conlapat Chim : เออ บ้านไม่มีข้าวแดกหรอ ต้องมากินบ้านกู
กวิน KK : อยากชิม
Conlapat Chim : ข้าวบ้านกูอร่อยเหมือนเจ้าของบ้านแหละ
กวิน KK : นี่มึงชวนชิมหรอ
Conlapat Chim : ฝีมือแม่กูไม่ธรรมดา
กวิน KK : ไม่ๆ กูหมายถึงชิมชวนชิมหรอ
Conlapat Chim : ก็ลองมาชิมดู
กวิน KK : ชิมมึงก็ได้หรอ กูจะชิมให้หมดตัวเลย
Conlapat Chim : สัส
กวิน KK : อ่อนแอก็แพ้ไป หวั่นไหวก็รักมา กูไปนอนแล้ว มึงก็รีบนอน อย่ามัวคิดถึงกู
ผมได้แต่ส่งสติ๊กเกอร์ส้นตีนหมีให้มันไป ทั้งๆ ที่ใจอยากส่งหัวใจให้รัวๆ แทบจะอดใจรอวันศุกร์ให้มันมาสู่ขอกับแม่ไหว ทำไมความคิดมึงมันแรดอย่างงี้วะไอ้ชิม
วันต่อมาในคาบเรียนวิชาศิลปะ อาจารย์ปล่อยให้พวกผมออกไปหัดวาดภาพวิวในโรงเรียนตรงส่วนไหนก็ได้ เพื่อนในกลุ่มผมคุยกันว่าจะไปวาดรูปแถวๆ ตึก 2 เสร็จแล้วก็หยิบอุปกรณ์เตรียมออกจากห้องเรียน
“พวกมึงไปก่อนเลย กูยังคิดไม่ออกว่าจะวาดอะไร เดี๋ยวเข้าห้องน้ำแล้วกูตามไป”
“ปกติมึงเคยจริงจังกับศิลปะด้วยเหรอวะไอ้ชิม แหมทำเป็นต้องคิดว่าะวาดอะไร พ่อศิลปินใหญ่”
“รีบไปก่อนจะโดนตีนเลยไอ้ตั้ม” พวกมันออกไปกันแล้ว ตอนนี้ในห้องเหลือกันอยู่สี่ห้าคน รวมถึงเป้าหมายของผมด้วย...ไอ้วิน มันปล่อยให้เพื่อนออกไปก่อนเหมือนกัน ส่วนมันก็กำลังเหลาดินสออยู่ที่โต๊ะ ผมค่อยๆ หยิบอุปกรณ์ทุกอย่างช้าๆ จนมันออกจากห้องไป แล้วผมก็เดินตามไปห่างๆ จนมันไปหยุดอยู่ที่ตึก 4 ตึกที่เก่าที่สุดในโรงเรียน ข้างๆ มีแปลงเกษตรสำหรับพวกเด็กประถมด้วย วินเดินไปนั่งที่โต๊ะหินอ่อนตัวนึง ก่อนจะหันมาเห็นผม
“อ้าว มานั่งด้วยกันดิ พรหมลิขิตว่ะ เลือกวาดที่เดียวกัน” พรหมเหี้ยไร กูนี่แหละเดินตามมึงมาไอ้โง่ ผมเดินเข้าไปนั่งที่โต๊ะตัวเดียวกับมันโดยไม่อิดออด วางอุปกร์ทั้งหมดในมือลงบนโต๊ะ
“เห็นว่ามีโต๊ะเดียวนะกูถึงนั่งกับมึง”
“เป็นเกียรติอย่างสูง ถ้านั่งไม่สบายมานั่งในใจกูก็ได้นะ”
“ใจมึงไม่มีพื้นที่กว้างเท่าตูดกูหรอก”
“หรอ แต่ทำไมกูรู้สึกมึงนั่งอยู่ตลอดเลยวะ”
ผมทำเป็นไม่สนใจมัน แล้วเปิดสมุดเตรียมจะวาดรูป ไอ้วินก็เลยหันไปเริ่มวาดรูปบ้าง เวลาอยู่กับดนตรี ศิลปะ ไอ้วินจะมีสเน่ห์เหลือล้นออกมาเสมอ ผมว่าถ้าจบม.ปลายไปมันก็คงไปทำงานบันเทิงอะไรสักอย่างนี่แหละครับ โคตรคูล กูก็อยากมีแฟนเป็นนักร้องเหมือนกัน
ผ่านไปครึ่งชั่วโมง ภาพของผมกับของวินต่างกันราวกับนักศิลปะกับเด็กประถมเลยครับ เด็กศิลป์ภาษาจีนอย่างกูไร้ความสามารถด้านนี้โดยสิ้นเชิงจริงๆ ผมหยุดวาดแล้วนั่งดูมันวาดไปเรื่อยๆ แทน เห็นแล้วท้อใจ ไม่รู้จะวาดของตัวเองต่อยังไงดี ไอ้วินวางดินสอในมือลง แล้วทำหน้ายิ้มพอใจกับรูปของตัวเองก่อนจะหันมามองผมที่นั่งนิ่งๆ ดูรูปมัน
“มึงวาดเสร็จแล้วหรอชิม”
“ยัง”
“แล้วไมไม่วาด”
“เห็นรูปมึงแล้วกูท้อใจ”
“แล้วเห็นหน้ากูแล้วไม่มีกำลังใจบ้างรึไง” มี มีแต่ความรัก อิย๊า บอกรักมันดังๆ ในใจ
“เดี๋ยวค่อยทำ ส่งตั้งอาทิตย์หน้า”
“เออ กูก็ยังไม่เสร็จดี เดี๋ยวเอาไปทำต่อบ้านมึงวันศุกร์ดีกว่า จะได้ช่วยมึงทำด้วย ดีมั้ย”
“กูยกสมุดให้มึงไปเลย”
“กูดิ ฝากสมุดไปไว้บ้านมึงก่อนเลย เผื่อมึงตุกติกไม่ยอมให้กูไปกินข้าวด้วย” มันยัดสมุดของตัวเองมาวางทับสมุดของผม
“มึงกลัวไม่ได้แดกข้าวขนาดนั้นเลย”
“อือ กูอยากชิม”
“ฝีมือแม่กูไม่ทำให้มึงผิดหวังแน่ๆ แดกแล้วก็วาดรูปให้กูด้วย”
“เปล่า กูอยากชิมมึง” ไอ้สัด พูดบ่อยๆ กูจะระทวยต่อหน้ามึงแล้วนะโว้ย
“กูไม่อร่อยหรอก แต่ตีนกูอ่ะไม่แน่” กวนตีนมันไปก่อน เดี๋ยวมันต้องหยอดกลับชัวร์ๆ
“ถ้ามึงยอมให้ชิม ตีนมึงกูก็จะเลียไม่ให้เหลือเลย” ผมเก็บของไว้ในมือหมดแล้ว ดังนั้นก็ลุกสิครับรออะไร รอให้เขินตายต่อหน้ามันเหรอไง ผมลุกขึ้นเดินกลับห้องเรียนนำไปก่อนเลยครับ
มันหยอดผมเรี่ยราดเหมือนเดิมมาอีกสองวัน ผมก็เนียนๆ เดินผ่านไปมาเวลาเห็นมันอยู่คนเดียวบ้าง ไม่ก็กวนตีนให้มันหยอดกลับบ้างเหมือนเดิม จนถึงวันศุกร์ที่เรานัดกันไว้ ไอ้วินเอาโปสเตอร์ที่สัญญาไว้มาให้ผมแต่เช้า พอตอนเย็นมันก็ตามผมมาที่บ้าน ผมกลับมาถึงบ้านตอนห้าโมง บอกแม่ว่ามันจะมาทำการบ้านศิลปะด้วยกัน แล้วก็พามันขึ้นไปวาดรูปรอกินข้าวที่ห้องนอน กว่าบ้านผมจะกินข้าวกันก็อีกสองชั่วโมงเลยครับ ต้องรอพ่อกับพี่ชายผมกลับมาก่อน
“พากูขึ้นห้องแบบนี้ คิดไรกับกูป่ะ” คิดว่าจะแอบมองมึงทั้งสองชั่วโมงนี่แหละ คิดว่าอยู่กันสองคนมึงคงจีบกูหนักมากด้วย กูเขินรอเลย
“หรือมึงจะลงไปวาดรูปอยู่ในครัวกับแม่กู”
“โหยยยอย่าดุดิ กลัวแล้ว”
“วาดรูปให้กูให้เสร็จด้วย มึงมีเวลาสองชั่วโมง ไม่เสร็จไม่ต้องแดกข้าว”
“ใจร้ายกับกูจังเลยนะ” ผมเดินไปหยิบการ์ตูนที่อ่านค้างไว้จากโต๊ะเขียนหนังสือมาอ่านต่อบนเตียง แล้วไอ้ชิมมันก็กระโดขึ้นเตียงตามมาพร้อมกับสมุดศิลปะของผม มันนั่งพิงหัวเตียงอยู่ข้างๆ ผม ชันเข่าขึ้นแล้ววางสมุดศิลปะเอาไว้บนขาเตรียมจะวาด
“อย่าวาดสวยมาก เดี๋ยวกูโดนจับได้ เอาสักแปดคะแนนพอ”
“คร้าบบบแฟน” เย้ดโด้มีเรียนแฟนล่วงหน้า
“แฟนพ่อง” ผมด่าแล้วก็หันกลับมาสนใจการ์ตูนในมือต่อ เชี่ยยย ยากกว่าที่คิดไว้ การมีไอ้วินอยู่ใน้องนอนทำสติผมพังยับเยินไปเลย หัวใจกูเกิดภาวะวิกฤติวินท่วมใจแล้วครับ ผมอ่านการ์ตูนต่อไปแบบไม่เข้าหัวเลยสักนิด ไอ้วินวาดรูปไปเรื่อยๆ ประมาณ 20 นาที ภาพในมือก็เปลี่ยนไปจากตอนแรกมาก จริงๆ เอาแค่นี้กูก็พอใจแล้ว ขนาดวาดยังไม่เสร็จยังสวยกว่าที่กูวาดตอนเสร็จแล้วแปดร้อยห้าสิบสองเท่า
“เป็นแฟนกูโคตรคุ้ม การบ้านกูก็ช่วยได้ มึงพอจะสนใจมั้ย” ไม่สนกูจะยอมให้มึงมาบ้านง่ายๆ หรอวะ
“ไม่อ่ะ"
“มึงนี่ใจร้อนนะ กูถามอะไรเก็บเอาไปคิดก่อนก็ได้ รีบตอบซะกูใจยับเยินเลย”
“มึงถามกูก็ตอบ มันก็ถูกแล้ว” ไอ้วินถอนหายใจแล้วปิดสมุดในมือ ส่งมาให้ผม แต่มันไม่ได้ส่งเฉยๆ มันหันตัวเข้าหาผม แล้วพอผมจะรับสมุดมา มันก็ไม่ปล่อย ผมออกแรงดึงนิดๆ กลายเป็นว่ามันโน้มตัวมาตามแรงดึง จนหน้ามันเข้ามาใกล้ผมมาก มากจนเกือบจะจูบเลยครับ
“มึงดึงเองนะ กูไม่ได้ทำอะไรเลย” มึงอ่ะตั้งใจไอ้สัด ตั้งใจทำกูระทวยไอ้เหี้ย
“…”
“มึงเป็นไรเปล่าวะชิม อย่านิ่งดิ...เออๆ กูขอโทษ ก็อยู่ใกล้มึงแล้วกูหวั่นไหวอ่ะ” ไอ้วินหน้าหงอยเพราะกลัวว่าผมจะโกรธ
“…” ไอ้เหี้ยปากกูแข็ง ไม่ๆ กูแข็งทั้งตัวเลย ไม่รู้จะตอบอะไรมัน เขินฉิบหาย
“ชิม กูขอโทษจริงๆ แต่อยู่กันสองคน กูก็ต้องหวั่นไหวบ้างอ่ะ วันหลังกูจะพยายามเก็บใจ ลงไปข้างล่างกันเถอะ”
“อ่อนแอก็แพ้ไป หวั่นไหวก็รักมา”
“ฮะ มึงว่าอะไรนะ”
“มึงพูดเองหนิ สรุปเอาไงจะอ่อนแอแล้วแพ้ หรือจะหวั่นไหวแล้วรัก”
“เห้ยยย มึงไม่สบายเปล่าวะชิม” มันเอามือมาแตะหน้าผากผมงงๆ
“เร็วๆ ไอ้เหี้ย กูเขิน”
“เหี้ย กูงง”
“มึงอ่ะโง่เอง ตอบมาก่อนว่าเอาไง”
“เออๆๆ กูรักมึง แต่มึงช่วยอธิบายหน่อย”
“มึงมันมีแต่คนคอยรุมล้อม แสดงออกว่ารัก บอกรักซ้ำซากจนชิน พอกูไม่พูดแบบนั้น มึงเลยคิดว่ากูไม่ชอบมึงไง แต่ถ้ามึงสังเกตสักหน่อย กูจะไปเดินผ่านเวลามึงอยู่คนเดียวให้มึงหยอดบ่อยอะไรขนาดนั้น แล้วถ้ากูไม่ชอบมึงกูจะยอมให้มาบ้านทำไมไอ้เหี้ย แค่การบ้านศิลปะ คะแนนน้อยหน่อย กูเคยแคร์เหรอ”
“นี่คือมึงชอบกู แม่งกูไม่น่าโง่เลย ดีใจเหี้ยๆ งงด้วย”
“สรุปเอาไง”
“เป็นแฟนกันแล้วนี่ไง” ชิมยื่นแขนสองข้างมาวางพาดบ่าผมไว้ แล้วออกแรงดึงให้หน้าผมเข้าไปใกล้กับมัน
“กูตกลงตอนไหน”
“กูหิว”
“หิวก็กิน”
“นี่อ่อยป่ะ” มันขยับเข้ามาใกล้ผมอีกนิด
“เออกูอ่อย”
“ขอชิมนะ” วินจุ๊บผมหนึ่งที แล้วผละออกมาจ้องตาผม
“อร่อยมั้ย”
“ชวนชิมฉิบหาย อีกไม่นานกูอ้วนแน่นอน” คราวนี้วินไม่ได้แค่ชิม แต่มันกลืนกินทุกอย่างในปากผมไปจนหมดสิ้นเลยครับ เป็นจูบที่ทำให้ผมอ่อนแอจนต้องให้มันประคองเอาไว้ ในที่สุดว่าที่แฟนก็กลายเป็นแฟนผมแล้วครับ ต่อไปจะชวนแม่งชิมบ่อยๆ เลย
__________________
The End