พิมพ์หน้านี้ - เพื่อนสนิท 16/1/60 {จบแล้วค่ะ}
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: Violasheep ที่ 07-01-2017 17:16:33
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้าม มิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์ และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด
โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอม
5.ขอ ให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่ นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.อย่า พูดคุย ทักทาย นักเขียน คนอ่่านโดยรีพลายดังกล่าวไม่เกี่ยวพันกับนิยายให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรคอมเม้นต์สักคอมเม้นต์เีดียวก็เพียงพอแล้ว ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และทำลิงค์โยงมายังนิยาย และให้นักเขียนทุกคนทำลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยเกี่ยวกับแฟนคลับนิยาย ในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์ แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่าง ประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
ตอนที่1
“อื้อ”
ทั้งที่หลับอยู่บนเตียงแต่กลับไม่สบายตัวเอาเสียเลย แอลรู้สึกว่ามีมือของใครบางคนลูบคลำตามร่างกายของเขาอย่างหยาบโลน นอกจากนั้นไอ้กลิ่นกายหอมๆที่ฟุ้งไปทั่วนี่มันอะไรกันนะเป็นกลิ่นที่คุ้นเคยมากทีเดียว
“งืม....ที่รัก...จ๋า....”
เสียงพึมพำข้างหูช่างฟังดูเร่าร้อน มือหยาบลูบคลำและบีบคลึงแผ่นอกของเขาอย่างเอาแต่ใจ แอลลืมตาโพลงเพราะเริ่มจะรู้แล้วว่าใครกันที่จู่โจมตนเองแต่เช้า
“แมท”
มองค้อนใส่แมทที่ยังคงนอนละเมอลวนลามไม่เลิก อย่างนี้ประจำทุกเช้าเลย เจ้าเพื่อนสนิทสมัยเด็กตัวดีคนนี้มักจะเข้ามาปลุกแต่เช้า เผลอหลับและนอนฝันถึงผู้หญิงจนมือไม้อยู่ไม่สุขทุกครั้งไป
“ตื่นๆตื่นเดี๋ยวนี้”
ถึงแม้จะพยายามสลัดให้หลุดแต่มือปลาหมึกยังพัวพันไม่เลิก แถมยังลามปามเอาขามากระหวัดรัด ชักโกรธแล้วนะ ให้ตายสิทำไมต้องละเมอคิดว่าเขาเป็นผู้หญิงอยู่เรื่อย
“แมทททททททท” แอลตะโกนข้างหูคนที่เอาแต่กอดรัดฟัดเหวี่ยงตัวเขา ในที่สุดแมทก็มีสติและใช้ดวงตาแป๋วๆมองสบมา
“อรุณสวัสดิ์นะแอล” แมทยิ้มหวาน แอลได้แต่ถอนหายใจแล้วบอกให้เพื่อนสนิทเลิกกอดรัดเขาเสียที
“เลิกคิดว่าฉันเป็นผู้หญิงซักทีสิ” บ่นอุบหลังจากถูกปล่อยให้เป็นอิสระ
“ก็ไม่ได้คิดว่าเป็นผู้หญิงเสียหน่อยนี่”
“อะไรนะ”
“เปล่า....ไม่มีอะไร”
แมทปฏิเสธ แอลเห็นอีกฝ่ายเกาหัวแกรกๆดูเหมือนมีเรื่องในใจอยากจะกล่าว แต่มีเวลาฟังเสียที่ไหน พอดูนาฬิกาดิจิตอลในมือถือก็พบว่านี่ใกล้เวลาเข้าเรียนช่วงเช้ามากแล้ว เด็กหนุ่มแทบจะร้องกรี๊ด
“บ้าที่สุดเลย แมทนายมาหาฉันตั้งแต่กี่โมง”
แมทยักไหล่แล้วส่งยิ้มเจื่อนๆมาให้ แอลเดาว่าอีกฝ่ายต้องแอบเข้ามาในห้องเขาแต่เช้าแล้วแน่นอน
“แมท ไอ้บ้า ทำไมมาแต่เช้าแล้วไม่ปลุกนะ”
ถึงจะโอดครวญก็ช่วยอะไรไม่ได้ แอลรีบตรงไปยังห้องน้ำล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะกลับเข้ามาเปลี่ยนเสื้อในห้อง เด็กหนุ่มไม่ทันได้สังเกตซักนิดว่าแมทมองมาด้วยสายตาเร่าร้อน
“แอลนี่ผิวขาวจังเลยน้า ขาวผ่องไปทั้งตัวเลย”
“คร๊าบๆ พ่อคนช่างสังเกต ชมก็ไม่ได้อะไรหรอกนะ” หลังจากแต่งตัวเสร็จแอลกับแมทก็พากันลงไปยังชั้นล่าง ที่นั่นพ่อกับแม่ของเขานั่งรออยู่ในห้องรับแขก
“แอลไม่ทานข้าวก่อนหรือจ๊ะ”
“ไม่กินครับ ผมสายแล้ว” แอลบอกปัดแม่ของเขาแล้วเดินนำแมทออกไปยังหน้าบ้าน ที่นั่นอากิระเพื่อนสนิทสมัยเด็กอีกคนยืนคอยอยู่
“ช้านะแอล”
เอ่ยตำหนิก่อนจะเดินเข้ามาจัดการกับปกเสื้อนักศึกษาที่ยับยู่ยี่ของแอล เด็กหนุ่มอายเพื่อนคนนี้เหลือเกินเพราะบ่อยครั้งที่เขาต้องคอยให้อากิระมาดูแล
อากิระคนนี้เองก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กถึงแม้จะตัวโตสูงใหญ่กว่าผู้หญิงทั่วไปและจัดว่าเป็นสาวหล่อ แต่สวยยังไงก็คือสวยอยู่วันยังค่ำ
“เห.....ทำให้ฉันบ้างเซ่อากิระ” แมทโถมเข้ากอดอากิระจากด้านหลัง อากิระมีสีหน้าเย็นชาไม่ยินดียินร้ายในขณะที่แมทดูร่าเริงผิดปกติ
“โตโตกันแล้วทำเองสิ”
อากิระสลัดแมทออก แต่แมทยังโยเยไม่เลิกสุดท้ายอากิระก็ต้องเขาไปจัดการกับเสื้อผ้าของแมทพอเป็นพิธี
ยังไงดีนะ สำหรับแอลแล้วการที่สองคนนี้จะสนิทกันก็ไม่แปลก ก็สองคนนี้กับตัวเขาเป็นเพื่อนสนิทกันมาตั้งแต่สมัยอนุบาล แต่ทำไมน้าหมู่นี้พิลึกชอบกล ทุกครั้งที่อากิระเข้ามาสนิทสนมกับเขาแมทจะต้องเรียกร้องความสนใจอากิระแบบแปลกๆ เรื่องนี้ติดอยู่ในใจของแอลอย่างไม่อาจสลัดออกไปได้
“อยากจะรู้อะไรกันแน่ล่ะ”
บัวชมพูเพื่อนร่วมคณะที่สนิทกับเขาที่สุดถามหลังจากเขาเอาเรื่องของแมทกับอากิระไปปรึกษา หญิงสาวยิ้มด้วยรอยยิ้มที่ดูมีเลศนัยสุดๆ
“เอ่อ ก็แค่คิดว่าหมู่นี้สองคนสนิทกันแปลกๆ จนบ้างครั้งฉันเหมือนเป็นส่วนเกินไปเลย”
“แน่ล่ะ....” บัวชมพูหัวเราะคิกๆ แอลสงสัยหนักกว่าเดิมว่าทำไมถึงต้องหัวเราะ
“พวกสาวๆในมหาลัยลือกันไปทั่วว่าแมทกับอากิระน่ะคบกันอยู่”
“เห”
แอลตกใจอย่างมากเขาอุทานออกมาเสียงดัง จริงอยู่ว่าสองคนนี้สนิทกันมากแต่ไม่คิดมาก่อนเลยว่าจะเป็นอย่างว่ากัน
“ไม่รู้หรอกว่าจริงหรือเปล่า แต่คนในมหาลัยลือกันให้แซด ก็พวกเขามักจะอยู่ด้วยกันบ่อยๆนี่นา นายลองสังเกตดูสิแอล”
แอลมีสายตาเลือนลอย นึกไม่ถึงเลยว่าจะเกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น สองคนนั้นคบกันจริงๆนะหรือ ทำไมถึงต้องปิดเป็นความลับกับเขาด้วย ไม่ยุติธรรมเลย เขาเองก็เป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งน่าจะมีสิทธิที่จะได้รู้สิ
“แอล” สะดุ้งเบาๆเมื่อมีมือสัมผัสลงบนไหล่ เขาจำเสียงได้ พอหันไปก็พบแมทกับอากิระยืนอยู่ที่ด้านหลัง
“กลับบ้านกันเถอะ” แมทยิ้มกว้างแต่สายตาล่อกแล่กเป็นพิเศษ แมทเอาแต่ชำเลืองมองดูบัวชมพูด้วยสายตาระแวดระวัง
“วันนี้ก็กลับด้วยกันหรือสามคนนี้” บัวชมพูถาม
“อื้อ ขอบคุณที่ดูแลแอลแทนพวกเราเสมอนะ”
อากิระส่งยิ้มให้บัวชมพู เป็นรอยยิ้มที่เห็นได้ยากจากคนซึ่งแทบจะไม่ยิ้มอย่างอากิระ ตอนนี้ชักจะเริ่มเข้าใจอะไรได้บางอย่างหรือว่าแมทจะหึงบัวชมพูกันนะ ไม่แปลกหรอกเพราะอากิระมักมีผู้หญิงด้วยกันมาสารภาพรักอยู่บ่อยๆ
“ไปกันได้แล้วน่าอากิระ เนอะแอล”
ต้นประโยควางท่าข่มขู่แต่พอท้ายประโยคที่พูดกับเขากลับใช้เสียงหวานๆ หึง แมทหึงอากิระอยู่แน่ๆเลย ไม่รู้ทำไมเด็กหนุ่มเจ็บปวดในอก เป็นความรู้สึกประหลาดที่เขาไม่เคยมีมาก่อน
หลังจากกล่าวลาบัวชมพู แมทก็พาเขามายังรถยนต์ส่วนตัว อากิระขยับเข้าไปนั่งที่เบาะด้านหลังแอลตามเข้าไปนั่งด้วย
“เฮ้ย ทำไมสองคนนี้ต้องนั่งเบาะหลังด้วยกันเล่า”
แอลสะดุ้งเบาๆเพราะแมทตะโกนเสียงดัง หรือว่าไม่พอใจที่เขานั่งกับอากิระสองคนกันนะ
“แอลครับ มานั่งข้างหน้ากับแมทนะ”
แอลมองสลับไปมาระหว่างแมทกับอากิระ แมทฉีกยิ้มสดใสในขณะที่อากิระยังตีหน้านิ่งเป็นรูปสลักเหมือนทุกที
“เข้าใจแล้ว” แอลลุกไปนั่งเบาะหน้ากับแมท
“พวกไม่รู้จักโต”
คาดไม่ถึงว่าคนปากหนักอย่างอากิระจะพูดเหน็บแนมแมทอย่างนี้ หรือว่ากำลังตำหนิที่แมทหึงตัวเองไม่เข้าเรื่องกันนะ หดหู่เหลือเกิน บ้าเอ๊ยทำไมจิตใจเขามันไม่สงบเลย
ระหว่างทางกลับบ้านอากิระชวนให้เขากับแมทไปเที่ยวที่บ้าน เด็กหนุ่มเห็นว่าก็ดีเหมือนกันดังนั้นจึงตอบตกลงไป ใช้เวลานั่งอยู่บนรถที่แมทขับไม่นานนักในที่สุดก็มาถึงบ้านของอากิระ
อากิระเป็นบุตรสาวเพียงคนเดียวของมหาเศรษฐีเจ้าของธนาคารมีชื่อ แม่ของอากิระเป็นคนญี่ปุ่นที่แต่งงานและมาอาศัยอยู่ในประเทศไทยได้กว่ายี่สิบปีแล้ว
อากิระเป็นสาวลูกครึ่งญี่ปุ่นที่หน้าตาออกไปทางคมคาย ด้วยผิวที่ขาวและรูปร่างสูงเพรียวทำให้บุคลิกที่ดูเย็นชาโดดเด่น อากิระถูกขนานนามว่าเจ้าหญิงน้ำแข็งแห่งคณะนิติศาตร์และมีตำแหน่งเป็นดาวคณะที่ฮอตในหมู่สาวๆอย่างลับๆ
ในขณะที่แมทนั้นนอกจากเป็นเดือนคณะแพทย์แล้วเขายังเป็นเดือนมหาลัยอีกด้วย แมทเป็นลูกครึ่งไทยเยอรมัน ด้วยความที่เป็นลูกครึ่งยุโรบจึงมีรูปหน้าที่งดงามโดดเด่น รูปร่างเองก็จัดว่าสุดยอดเพราะเล่นกีฬาจนร่างกายกำยำและสูงใหญ่ ไม่ว่าจะมองมุมไหนก็ไม่แปลกใจที่สาวๆมักจะหลงใหลเพื่อนคนนี้จากการได้พบเพียงแวบแรก
คบกันอยู่จริงๆหรือนี่ ทำไมนะพอคิดว่าสองคนนี้เขาแอบคบกันลับหลัง แอลกลับรู้สึกไม่สบายใจทั้งยังเหงาเหลือเกิน หากว่าทั้งสองเริ่มคบกันอย่างเปิดเผย เขาจะถูกทิ้งไว้เพียงลำพังไหมนะ
ไม่อยากให้เป็นอย่างนั้นเลย รู้ตัวว่าความคิดของตัวเองช่างเห็นแก่ตัว แต่เขาไม่อยากถูกทิ้งไว้เพียงลำพังจริงๆ เกลียดตัวเองอยู่ไม่น้อยแทนที่จะยินดีต่อความรักของเพื่อนทั้งสองกลับมีความคิดอยากให้เรื่องซึ่งได้ยินมาไม่ใช่ความจริงตัวเองเป็นคนร้ายกาจและเห็นแก่ตัวแค่ไหน วันนี้ก็เพิ่งประจักษ์ในข้อนั้น
เพราะมัวแต่ครุ่นคิดถึงความสัมพันธ์ของแมทและอากิระจนใจไม่อยู่กับเนื้อกับตัว รู้สึกตัวอีกทีพวกเขาก็มานั่งดูทีวีในห้องส่วนตัวของอากิระเสียแล้ว นอกจากนั้นเพราะเหม่อลอยอย่างหนักไอติมแท่งที่อากิระเอามาให้ทานละลายจนเปรอะเปื้อนมือไปหมด
“แอลนี่ต้องให้คอยดูแลอยู่เรื่อยนะ”
อากิระหัวเราะเบาๆก่อนจะเข้ามาจัดการดูแลแอลเหมือนทุกที เพื่อนสาวสมัยเด็กยึดเอาไอติมที่เขาเคยกินไปคาบไว้ในปากก่อนจะหยิบผ้าเช็ดหน้าออกมาบรรจงเช็ดมือให้เขา เด็กหนุ่มหน้าแดงก่ำด้วยเพราะไม่คิดว่าเพื่อนคนนี้จะคาบของที่เขาเคยกินเอาไว้ในปากโดยไม่รังเกียจ
“ทนไม่ไหวแล้วนะโว้ยยยยยยย”
แอลสะดุ้งเพราะจู่ๆแมทก็ตะโกนโวยวาย แมทเอานิ้วชี้หน้าอากิระมือไม้สั่น อ๊ะ นี่หรือว่าจะหึงเขากับอากิระ แอลตัวแข็งทื่อด้วยความตกใจและกังวล
“บอกแล้วใช่ไหมว่าอย่าทำอะไรล้ำหน้า ก็รู้อยู่ว่าฉันคิดยังไง”
“ก็รู้แล้วไง แต่ฉันไม่เห็นว่ามันจะล้ำหน้าอะไรตรงไหน”
อากิระยักไหล่ ใบหน้าสวยยังคงไม่รู้ร้อนรู้หนาว แอลอึดอัดใจเหลือเกินที่ต้องอยู่ตรงกลางระหว่างการทะเลาะเบาะแว้งของคู่รัก ดวงตากลมโตมองสลับแอลกับอากิระไปมา ทั้งสองคนคบหากันจริงๆด้วย ไม่รู้ทำไมแอลอยากจะร้องไห้ พอคิดว่าแมทจะคบกับอากิระเขาก็รู้สึกเจ็บ
ชอบ นี่เขาชอบแมทหรอกหรือนี่
“ขะ...ขอโทษนะ ฉันขอตัวกลับก่อน”
โผกลับบ้านอย่างกะทันหัน โดยไม่รอให้เพื่อนทั้งสองตามหลังมาเขารีบจับรถแท็กซี่มุ่งหน้าตรงกลับบ้านทันใด
แอลร้องไห้น้ำตาใสใสไหลอาบไปทั่วแก้ม น่าเศร้านักที่ดันมารู้ตัวเสียแล้ว ทว่ามันออกจะสายเกินไปหน่อย แอลกับแมทคบกันอยู่ เขาควรจะยินดีกับความรักของเพื่อนทั้งสอง
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
เม้นเป็นกำลังใจกันบ้างน้า
-
ยังไงกัน แมท ชอบแอล
อากิระก็รู้ แล้วอากิระดูแลแอลซะขนาดนี้
แต่เพื่อนๆ บอกแมท กับอากิระคบกัน
แอล รู้ตัวแล้วว่าชอบแมท
รอตอนต่อไป
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
แอลจ๋าอย่าเพิ่งเศร้า...มันไม่ได้เป็นอย่างที่หนูคิด :เฮ้อ:
-
ตอนที่2
เมื่อวานแมทกับอากิระสลับกันโทรหาตลอดทั้งคืน เช้าวันนี้เพราะไม่กล้าเผชิญหน้ากับทั้งสองคนแอลจึงออกจากบ้านเสียตั้งแต่ตีห้า ออกไปเตร็ดเตร่ที่ร้านสะดวกซื้อก่อนจะเข้ารั้วมหาลัยเมื่อถึงเวลาพอเหมาะ
“สีหน้าดูไม่ดีเลยนะแอล”
บัวชมพูเอ่ยทักด้วยความเป็นห่วง แอลอยากระบายความคับข้องใจนี่ออกไปเหลือเกิน จึงตัดสินใจปรึกษาเรื่องแมทกับอากิระ
“คบหากันอยู่จริงๆด้วยสินะ ก็ไม่แปลกใจหรอก” บัวชมพูพูดพลางยกกาแฟเย็นขึ้นดื่ม
“ทำไงดีฉันไม่อยากเป็นก้างขวางคอพวกเขาอีกแล้ว ฉันอยากจะเว้นระยะห่างซักหน่อย”
แอลรู้ว่าที่พูดฟังดูประหลาด แต่เมื่อรู้ตัวแล้วว่าชอบแมทเขาไม่อาจทำใจอยู่ข้างแมทกับอากิระที่รักกันหวานแหววได้อีกต่อไป
“อย่างนั้นวันนี้ไปเที่ยวกับฉันเป็นไง ฉันกำลังหาเพื่อนดูหนังด้วยกันพอดีเลย”
“เอ่อก็ดีนะ”
การไปไหนมาไหนกับบัวชมพูเพิ่มมากขึ้นถือว่าเป็นข้ออ้างทิ้งห่างจากทั้งสองคนได้ดี แอลไม่สามารถหลบหน้าทั้งสองคนได้ตลอด ดังนั้นจึงตัดสินใจที่จะเกาะหนึบเพื่อนสาวร่วมคณะให้มากยิ่งขึ้น ขณะที่กำลังจะลุกออกจากโต๊ะไปจ่ายเงิน แมทกับอากิระก็เดินเข้ามาในร้าน
“แอล”
แมทกับอากิระเรียกชื่อเขาพร้อมๆกัน อากิระยังคงรักษาท่าทางนิ่งๆไว้ได้เหมือนเดิม แต่แมทนี่สิดูกระวนกระวายผิดปกติ เป็นอะไรไปหรือเปล่านะ
“แอลทำไมมาก่อนที่แมทจะไปปลุกล่ะครับ แถมวันนี้ทั้งวันแมทหาแอลไม่เจอเลย” แน่ล่ะก็เขาจงใจหลบหน้าแมท กับอากิระนี่นา
“แอลเลิกเรียนแล้วสินะวันนี้ไปเที่ยวบ้านแมทกันเถอะนะน้า”
แมทเข้ามากอดคอจากด้านหลังออดอ้อนเหมือนทุกที แอลรู้สึกร้อนแบบแปลกๆ อาจเป็นเพราะรู้ตัวแล้วว่าชอบจึงทำอะไรไม่ถูก ทว่าพอสบตากับอากิระที่มองจ้องมาก็รีบผลักไสแมทออกจากตัว
“ขอโทษนะแมทฉันนัดกับบัวชมพูว่าจะไปดูหนังด้วยกันน่ะ ขอโทษนะ”
ไม่รู้จะขอโทษซ้ำซ้อนทำไมแต่ยิ่งลนลานหนักเมื่อจู่จู่แมทก็ทำสีหน้าไม่พอใจขึ้นมาดื้อๆ ไม่เข้าใจจริงๆว่าโกรธอะไรกันแน่
“ถ้าอย่างนั้นพวกเราขอไปด้วยสิ”
แปลกใจมากที่อยู่ๆอากิระก็มาขอติดตามไปด้วย ทั้งๆที่ไม่อยากเป็นก้างขวางคอ อุตส่าห์เปิดโอกาสให้อยู่ด้วยกันสองต่อสอง การที่อากิระมาทำแบบนี้ แอลฉุนนิดๆอย่างบอกไม่ถูก เด็กหนุ่มตั้งใจว่าจะถอยห่างเพื่อตัดใจจากแมทแล้วแท้ๆ
“นั่นสิ ถ้าอย่างนั้นฉันขอไปด้วยนะ ไม่สิฉันกับอากิระจะขอตามไปดูหนังกับแอลด้วย”
สุดท้ายก็กลายเป็นว่าต้องมาดูหนังพร้อมกันสี่คน ตอนนี้ได้เวลาหนังฉายแล้วพวกเขาจึงพากันไปนั่งประจำที่ซึ่งซื้อไว้ ภายโนโรงหนังที่นั่งของพวกเขาตั้งเรียงกันโดยมี บัวชมพู เขา แมทและอากิระ ตามลำดับ ตอนแรกอยากจะนั่งโดยให้บัวชมพูคั่นกลางกลายเป็นว่าต้องมานั่งชิดแมทกับอากิระจนได้
พวกเขาสองคนจะสวีทในโรงหนังอย่างจูบหรือจับมือกันไหมนะ โธ่เอ๊ยแค่คิดยังปวดใจขนาดนี้ถ้าต้องมาเห็นภาพบาดตาเขาควรจะทำอย่างไรดี อดทน ต้องอดทนให้ได้ จะให้แมทรู้ไม่ได้เด็ดขาดว่าเขามีใจ เพราะถ้ารู้มันจะทำให้แมทกับอากิระต้องลำบากใจ
หนังเริ่มฉายไปได้ซักพัก จู่จู่แมทก็เอื้อมมือมากุมมือของเขาเอาไว้ แอลหันไปมองดูด้วยความประหลาดใจ ทว่าแมทกลับไม่มองมาที่เขาซักนิด เพื่อนสนิทเอาแต่ตั้งอกตั้งใจดูหนัง
เด็กหนุ่มพยายามหลายครั้งที่จะเอามือแมทออก แต่ถึงจะกระซิบบอกเบาๆหรือพยายามแกะมือ อีกฝ่ายก็ยังจับมือของเขาแน่นและไม่ยอมหันมาสนใจกันบ้างเลยแม้จะสะกิด สุดท้ายก็ต้องยอมปล่อยให้แมทจับมือไปตลอดทั้งเรื่อง
“หนังสนุกเนอะ” แมททำเสียงลั๊นลาขณะที่จูงมือเขาออกจากโรงหนัง แอลปั้นหน้าไม่ถูกเลยที่เพื่อนสนิทคนนี้ปล่อยให้แฟนสาวเดินคนเดียวแล้วมาจูงมือเขาเดิน
“แมท ปล่อยมือฉันเถอะ”
กระซิบบอกด้วยใบหน้าจริงจังหวังจะให้แมทรู้สึกตัว แต่แมทกลับไม่สนใจเสียอย่างนั้น อีกฝ่ายลากจูงเขาไปยังร้านอาหารปากก็ร้องบอกว่าหิวๆไปตลอดทาง
“ว้าวน่าทานทั้งนั้นเลยน้า”
บัวชมพูดูลั๊นลาเมื่ออาหารถูกวางลงบนโต๊ะทั้งหมด แน่ละที่เธอจะดีใจก็ในเมื่ออากิระบอกว่าจะเป็นเจ้ามือเลี้ยงอาหารครั้งนี้
“แอลกินหอยแมลงภู่นิวซีแลนนี่สิ”
แมทไม่พูดเปล่ายังตักเจ้าสิ่งนั้นมาวางลงบนจานของเขาด้วย แอลเม้มปากไม่กล้าที่จะมองดูอากิระเลยแม้แต่นิดเดียว เจ้าบ้าเอ๊ยทำไมไม่ไปเอาใจแฟนนายนะ อย่ามาทำให้ฉันชอบนายไปมากกว่านี้สิ มันจะทำให้ฉันตัดใจไม่ได้นะ
“อันนี้ก็น่ากินนะ”
นอกจากแมทที่เอาใจใส่เขาจนเกินหน้าที่แล้ว อากิระก็เลียนแบบตามด้วยเหมือนกัน ทำไมเจ้าคู่รักคู่นี้ถึงได้เป็นคนดีแบบนี้นะ ทั้งที่ตามปกติคนรักกันเขาก็อยากอยู่ตามลำพังแท้ๆ แต่ว่าสองคนนี้กลับเอาเวลาส่วนใหญ่มาเอาอกเอาใจเขา จะเป็นเพื่อนที่ดีเกินไปแล้ว
“ขอบใจนะ ทั้งอากิระ ทั้งแมทด้วย” แอลขอบคุณด้วยใบหน้าที่แดงก่ำ ลึกๆรู้สึกผิดต่ออากิระที่ยังไม่สามารถตัดใจจากแมทได้
“แมทกับอากิระนี่รักแอลดีจังน้า สนิทกันขนาดนี้น่าอิจฉาจัง” แอลเงยหน้าขึ้นมองบัวชมพู เพื่อนสาวยิ้มกว้างให้เขา
“ก็เพราะว่าฉันรักแอลไงล่ะ รักม๊ากมาก”
ตกใจอย่างมากไม่คิดว่าแมทจะพูดออกมาแบบนี้ แอลโกรธที่เพื่อนสนิทกล่าวหยอกเย้าเช่นนี้ ต้องเป็นการล้อเล่นแน่ๆก็แมทคบอยู่กับอากิระนี่นา เจ็บปวดใจเหลือเกินเมื่อนึกถึงความจริงข้อนี่ เด็กหนุ่มไม่อยากจะทนอยู่ที่ตรงนี้อีกต่อไป
“เอ่อ...ขอโทษนะนึกขึ้นได้ว่ามีธุระที่บ้าน ขอตัวกลับก่อนแล้วกัน”
การที่แอลบอกอย่างกะทันหันทำให้ทุกคนอึ้ง แต่เด็กหนุ่มไม่มีอารมณ์สนใจคนอื่นอีกแล้ว เขาอยากจะอยู่ตามลำพังในห้องของเขาเอง
“ถ้าอย่างนั้นฉันไปส่งนะ” แมททำท่าจะลุกขึ้นจากที่นั่งแต่แอลใช้มือทั่งสองข้างออกแรงกดให้อีกฝ่ายนั่งลงไป
“ไม่ต้องหรอก พ่อของฉันน่าจะอยู่แถวนี้เดี๋ยวโทรให้พ่อมารับก็ได้”
เขาโกหก แต่แมทกับอากิระเลือกที่จะเชื่อ อาจเป็นเพราะห้างที่พวกเขาอยู่ตอนนี้ใกล้กันกับที่ทำงานของพ่อเขามากก็เป็นได้
“ถ้าอย่างนั้นก็ระวังตัวนะ”
บัวชมพูกับอากิระพูด แมทส่งสายตาอาลัยอาวรณ์มา ยิ่งอีกฝ่ายทำสายตาและท่าทางแบบนี้มันยิ่งทำให้แอลโกรธและสับสน
ไอ้คนใจร้าย ขอร้องล่ะอย่ามาทำหน้าห่วงใยหรือสนใจฉันแบบนี้อีกได้ไหม นายอาจจะไม่เข้าใจแต่ฉันเจ็บนะ
ต่อว่าในใจทั้งที่รู้มันไม่ใช่ความผิดของแมท สำหรับแมทที่ปฏิบัติตัวเช่นนี้กับเขามาจนกลายเป็นเรื่องปกติการจะให้เปลี่ยนไปรักษาระยะห่างคงจะถือเป็นเรื่องประหลาด
มันเป็นความผิดของเขาเองสินะที่บังเอิญไปพบว่าแมทกับอากิระคบกัน การที่ทั้งสองแอบปิดบังเอาไว้อาจจะเป็นเพราะไม่ต้องการให้เขาโดดเดี่ยวเปลี่ยวเหงาแบบนั้นหรือเปล่านะ
ไม่แล้วไม่อยากคิดทั้งนั้น คราวหน้าเขาจะเป็นคนถามทั้งสองคนออกไปตรงๆเอง พูดกันไปเลย จะได้ไม่ต้องทนเจ็บอย่างนี้อีก การที่เขาพูดออกไปมันจะสามารถทำให้เขาตีตัวออกห่างจากเพื่อนทั้งสองคนได้ แค่วันนี้เท่านั้นที่เขาจะหลบหน้าไปเหมือนผู้แพ้ พรุ่งนี้เขาจะทำใจยอมรับแล้วเปลี่ยนเป็นคนใหม่ให้ได้ ทว่าไอ้อาการเจ็บที่ใจเจียนตายเช่นนี้เขายังไม่รู้เลยจะทำกับมันอย่างไร
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
จริงๆเรื่องสั้นนี่คือฝึกเขียน เป็นคนเขียนเรื่องสั้นได้ไม่เก่งเลย เลยลองๆเขียนดูเพื่อนจะเก่งขึ้น55555
ถ้าไม่ดีสามารถติชมได้นะคะ แต่อย่าแรงคนเขียนจิตใจบอบบาง
-
ตอนที่3
ขอบตาของแอลดำคล้ำเหมือนหมี ที่เป็นเช่นนี้เพราะสองวันที่ผ่านมาเขานอนหลับได้ไม่เต็มที่ เด็กหนุ่มเอาแต่ครุ่นคิดถึงแอลกับอากิระจนแทบไม่หลับไม่นอน
วันนี้จะยังไงต้องให้ทั้งสองยอมรับออกมาให้ได้ว่าคบกันอยู่ แล้วเขาจะใช้โอกาสนี้ถอยห่างออกมาจากทั้งแมทและอากิระอย่างสวยงาม เด็กหนุ่มตัดสินใจด้วยความมุ่งมั่นถึงแม้ภายในใจจะยังมีบาดแผลจากการผิดหวังในรักอยู่ แต่เชื่อว่าคงใช้เวลาไม่นานนักตัวเขาจะมองแมทเป็นเพื่อนสนิทคนหนึ่งได้เหมือนเดิม
เมื่อตัดสินใจได้แอลก็ขยับไปอาบน้ำแต่งตัว วันนี้เป็นวันอาทิตย์ไม่ต้องไปมหาลัยดังนั้นเมื่อทานอาหารเช้าเรียบร้อย เขาจึงโทรไปหาแมทกับอากิระนัดแนะกันจะไปที่บ้านของคนใดคนหนึ่ง
ตามที่คาดหลังจากนัดแนะกันเสร็จด้วยเวลาไม่ถึงหนึ่งชั่วโมงแมทกับอากิระแวะมารับเขาที่บ้าน ระหว่างการเดินทางในรถของแมทพวกเขาต่างไม่ได้พูดคุยอะไรกันเป็นชิ้นเป็นอัน ส่วนมากแมทจะเป็นคนชวนคุยทว่าเขากลับตอบแบบคำต่อคำด้วยอารมณืที่แสนหดหู่
หลังจากวันนี้ไปเขาจะไม่สามารถใกล้ชิดกับแมทและอากิระได้เหมือนเดิมแล้วสินะ ไม่สิแค่กับแมทคนเดียวเท่านั้น เพราะว่าหากเขายังสนิทสนมกันมากเหมือนเดิมมันอาจจะทำให้เขาตัดใจได้ยาก นอกจากนั้นแอลคิดว่ามันคงไม่ดีต่ออากิระหากแมทยังคงมาวนเวียนเอาอกเอาใจเขาอยู่เช่นเดิม
อากิระกับแมทเป็นคนช่างเอาใจใส่ แอลรู้จักทั้งสองคนดี ถ้าเกิดเขายังทำตัวติดกับสองคนนี้ไม่ห่างเกรงว่าจะกลายเป็นก้างขวางคอชิ้นใหญ่ระหว่างคนรัก เจ็บปวดที่ใจจนไม่อาจห้าม แค่คิดว่าทั้งคู่จะผูกสัมพันธ์กันแน่นแฟ้นยิ่งขึ้นในตอนที่เขาถอยห่าง แอลก็แทบอยากจะร้องไห้
เกลียดตัวเองที่คิดแบบนี้นัก การที่มารับรู้ด้านมืดของตนเองและต้องพยายามกดมันไว้ช่างทรมานนัก มีความคิดที่อยากจะแย่งแมทมาด้วยทุกวิธีการที่ทำได้ กระนั้นเมื่อนึกถึงอากิระซึ่งดีกับเขามาโดยตลอดแอลก็ละอายใจจนต้องล้มเลิกความคิดนั้นไป
เขาจะไม่ทำให้อากิระเสียใจอย่างเด็ดขาด ถึงไม่ได้เป็นคนรักของแมทแต่อย่างน้อยการได้เป็นเพื่อนตลอดไปมันย่อมดีกว่าการสูญเสียทั้งสองอย่างไปตลอดกาล ต้องกลับไปเป็นเหมือนเดิมให้ได้สิ การได้อยู่ข้างๆตลอดไปในฐานะเพื่อนสนิทมันก็ไม่แย่เท่าไหร่หรอกนะ เขาปลอบใจตัวเองแต่ไม่วายลอบมองดูเสี้ยวหน้าของแมทระหว่างการเดินทางโดยไม่ละสายตา
แมทพาเขามาที่คอนโดของตัวเอง เมื่อรถจอดลงพวกเขาสามคนก็พากันขึ้นไปยังห้องซึ่งเป็นเป้าหมาย แมทกับอากิระคงสังเกตได้ว่าเขาแปลกไป ทั้งสองคนตีหน้าขึงเครียดแต่ไม่ได้พูดอะไรออกมา แอลนั่งลงบนพื้นเบาะรองนั่งด้วยท่าทางไม่เป็นธรรมชาติ ทำไมนะทั้งที่ตัดสินใจจะถามออกไปแท้ๆ แต่ตอนนี้กลับกลัวจนไม่กล้าขยับปาก
“ตกลงว่าแอลมีเรื่องอะไรจะพูดกับเราสองคนหรือเปล่า”
อากิระเปิดบทสนทนาเป็นคนแรกสายตานิ่งๆที่จ้องมองมาทำให้แอลหวั่นใจจนไม่กล้าสบตาเพื่อนสาว เขาหลุบตาลงต่ำมือไม้ปั่นป่วนไปหมด
“ว่ายังไงแอลมีเรื่องไม่พอใจพวกเราสองคนใช่ไหม”
แอลมือไม้สั่นกลัวที่จะพูดในสิ่งที่ตั้งใจไว้ แต่ถ้าไม่พูดก็เกรงว่าจะคาราคาซังต่อไป ดังนั้น...
“แมทกับอากิระคบกันอยู่ใช่หรือเปล่า” พูดออกไปจนได้ ตอนนี้แมทนิ่งงันไปอย่างน่าประหลาด ส่วนอากิระแสดงสีหน้ารังเกียจชัดแจ้งจนน่าตกใจ
“เดี๋ยวนะแอลไปได้ยินเรื่องพวกนี้มาจากไหน” แมทถามด้วยใบหน้าที่ดูกระอั่กกระอ่วนพิลึก
“คนทั้งมหาลัยเขาพูดกันแบบนี้ นี่ถ้าทั้งสองคนคบกันจริงๆก็ไม่เห็นต้องปิดบังเลย ฉันนะทำใจไว้แล้วนะเรื่องที่พวกเราสามคนจะลดการไปไหนมาไหนด้วยกันน้อยลง ฉันเข้าใจนะว่าคนรักกันก็อยากอยู่ด้วยกันตามลำพัง ดังนั้นไม่ต้องเห็นแก่ความรู้สึกของฉัน อยากให้แมทกับอากิระใช้เวลาร่วมกันให้มากกว่าเดิม”
พยายามสะกดกั้นความปวดใจที่มีต่อความรักอันไม่สมหวัง เขาพูดในสิ่งที่ตรงกันข้ามกับความต้องการ แต่หากความปรารถนาของเขาทำให้เพื่อนทั้งสองไม่มีควาสุข แอลจะยอมเป็นคนทุกข์ใจเพียงผู้เดียวก็ได้ ทว่าทันทีที่กล่าวจบแมทก็ฉกริมฝีปากลงมา เพื่อนสนิทบังคับจูบเขาด้วยความรุนแรงและจาบจ้วง
“อึก....อื้อ....” ถูกดูดปลายลิ้นบางขบกับบางจนเจ็บ แมทรุนแรงกับเขาจนเหมือนไม่ใช่คนเดิม แอลรู้สึกกลัวอย่างบอกไม่ถูก
“คนที่ฉันรักมาโดยตลอดก็คือนาย ไม่เข้าใจทำไมนายถึงโง่นักทั้งที่ฉันแสดงออกอย่างเปิดเผยมาโดยตลอด”
แมทสารภาพรักอย่างเร่าร้อน แอลดวงตาเบิกกว้าง ไม่ทันได้ตั้งตัวจึงทำให้คิดอะไรต่างๆไม่ออกแม้แต่อย่างเดียว เด็กหนุ่มรู้แต่ว่าอากิระออกไปจากห้องและแมทเริ่มปลดกระดุมเสื้อเชิ๊ตของเขาออกหลายเม็ดก่อนจะกระหน่ำจูบลงมาบนลำคอไล่ลงไปจนถึงแผ่นอก
“รัก...รัก...ฉันรักนายมาโดยตลอด การที่นายผลักไสฉันให้อากิระแบบนี้เป็นเพราะรู้ตัวแล้วใช่หรือเปล่า ถึงได้ตั้งใจจะผลักไสฉันโดยเอาเรื่องบ้าๆเป็นข้ออ้าง”
ไม่ใช่เลย มันไม่ใช่เลยซักนิด การที่แมทรุกเขาหาพร้อมทั้งสารภาพรักแบบนี้มันทำให้แอลดีใจอย่างที่สุด ดีใจจนน้ำตาไหลออกมา ไม่อยากเชื่อว่าตนเองจะเป็นคนอ่อนไหวง่ายเช่นนี้
“อะไร นี่ร้องไห้เพราะรังเกียจการเข้าหาของฉันสินะ คงขยะแขยงล่ะสิที่ถูกเพื่อนผู้ชายสารภาพรักและทำแบบนี้”
แมทกัดฟันกรอดด้วยความโกรธ แต่แววตากลับดูเศร้าจนแอลรู้สึกได้ เด็กหนุ่มยื่นมือทั้งสองข้างประคองใบหน้าของอีกฝ่ายเอาไว้ อยากจะบอกความในใจของตัวเองออกไปเช่นกัน ในเมื่อใจตรงกันอย่างนี้แล้วก็ไม่คิดจะรออีกต่อไป
“ฉันเองก็รักแมทเหมือนกันนะ อาจจะช้าไปหน่อยแต่ในที่สุดก็รู้ตัวจนได้”
“จริงหรือ” แมททำหน้าเหมือนไม่เชื่อถือ ต้องรอให้แอลบอกรักซ้ำๆนับครั้งไม่ถ้วนอย่างเมามาย อีกฝ่ายถึงสามารถยิ้มออกมาได้
“ดีใจจัง” กล่าวจบก็ประทับจูบลงมาอีกครั้ง มือใหญ่ลูบไล้บีบคลึงไปทั่วแผ่นอกขณะเกี่ยวกระหวัดปลายลิ้น แอลหายใจหายคอแทบไม่ทัน ขณะที่เมารศจูบเสื้อผ้าทั้งหมดก็ถูกถอดออกไปจากตัวจนหมด
“มอบร่างกายของแอลให้แมทได้ไหม”
“ม...ไม่เร็วเกินไปหน่อยหรือ” เสียงของแอลสั่น ใบหน้าเองก็แดงก่ำ ยอมรับว่ากลัวความใจเร็วด่วนได้ของแมทเหลือเกิน กระนั้นพอเห็นใบหน้าที่ราวกับจะขาดใจ เด็กหนุ่มก็ยอมให้เพื่อนสนิททำตามใจชอบ
“ถ้านายต้องการล่ะก็”
โดยไม่รอช้า แมทเดินไปหยิบเอาเจลหล่อลื่นพร้อมกับถุงยางมา แอลไม่ใช่ไร้เดียงสาพอจะรู้อยู่บ้างว่าพวกเกย์ร่วมรักกันอย่างไรจึงไม่แปลกใจซักนิด
หลังจากวางเจ้าของสองสิ่งนั้นไว้ใกล้มือ แมทก็เล้าโลมแอลด้วยจูบและปลายลิ้น เพื่อนสนิทประทับจูบหนักๆสลับกับร่างปลายลิ้นไปตามจุดต่างๆของร่างกายก่อนจะมาเน้นหนักที่บริเวณยอดอกสีชมพู
“อึก...อ....อื้อ....แมท....”
ถูกดูดดุนอย่างหนักที่ยอดอกหลังจากจัดการข้างหนึ่งจนบวมเป่งก็สลับไปทำเหมือนกันกับอีกข้าง แอลดิ้นพล่านด้วยความสุขสม
“อ๊า.....”
หวีดร้องเสียงหวานเมื่อมือหนาคว้าจับเครื่องเพศของเขาแล้วเริ่มนวดคลึงรูดรั้ง หลังจากถูกจู่โจมทั้งด้านบนและด้านล่างนานพอสมควรแอลก็ปลดปล่อยออกมาจนได้ แมทประทับจูบหนักๆลงมาในตอนที่แอลครางเสียงแหบพร่ายามที่ทะยานถึงจุด
ขณะที่หอบแฮ่กๆ ก็ถูกจับขาทั้งสองแยกออกกว้าง แมทนำเจลจากหลอดป้ายลงมาบนช่องทางเร้นลับบริเวณบั้นท้าย แอลทั้งเย็นทั้งจักกะจี้ ทว่าเมื่อถูกลูบคลึงมากๆเข้าก็กลายเป็นเสียวซ่านแบบแปลกๆขึ้นมา
“อื้อ....มัน...แปลกๆอยู่นะ”
“แปลกอะไรเล่ารู้สึกดีก็บอกมาเถอะ” อดที่จะมองค้อนอีกฝ่ายไม่ได้ ตอนนี้แมทกลับมาหยอกเย้าที่ยอดอกอีกครั้ง คราวนี้รู้สึกดีไม่ต่างจากตอนแรก ระหว่างที่เพลิดไปกับปลายลิ้นแมทก็สอดปลายนิ้วเข้ามาสำรวจในช่องทางคับแน่น
ตอนแรกมันก็เจ็บและอึดอัดอยู่บ้าง ไม่รู้ทำไมพอปลายนิ้วแทงเข้าไปจนสุดหลายๆครั้งจู่จู่รู้สึกดีจนแทบคลั่ง แอลครางถี่ระรัวอย่างไม่อาจห้ามตัวเองได้
“อึก....อื้อ......” ตอนนี้รู้สึกได้ว่าภายในกายถูกอัดด้วยนิ้วที่เพิ่มมากขึ้น แอลรู้ว่าอีกไม่นานมันจะถูกแทนที่ด้วยสิ่งอื่น ตอนนี้อยากจะให้แมทใช่สิ่งนั้นกับเขา เด็กหนุ่มต้องการเป็นหนึ่งเดียวกันกับคนที่รักจึงเรียกร้องออกไป
“แมทเข้ามาเถอะ”
แมทคำรามเสียงต่ำในลำคอ แอลได้ตามที่ร้องขอ อีกฝ่ายเคลื่อนกายคืบหน้าเข้ามาทีละนิดจนสุดทาง
“จะขยับล่ะนะแอล” พยักหน้าตอบถี่รัว ในที่สุดเวลาที่ได้เป็นหนึ่งเดียวกันก็มาถึง แอลกับแมทเริงรักกันนับครั้งไม่ถ้วนก่อนจะทิ้งกายลงนอนเคียงข้างกันด้วยความอ่อนล้า
“แอลเป็นแฟนของแมทนะ” แมทขยับตัวเข้ามากอดแอลแน่นพร้อมกับจูบลงมาบนเปลือกตาที่หนักอึ้งของเขา เหนื่อยเหลือเกินกิจกรรมเมื่อครู่แทบทำให้เด็กหนุ่มขาดใจ
“แมทฉันต่างหากที่อยากจะขอให้นายมาคบหากับฉัน แมทเป็นแฟนของแอลนะ”
แมทยิ้มกว้างจนเห็นเขี้ยว จูบหนักๆในเวลาต่อมาแทนคำตอบของพวกเขาสองคนได้เป็นอย่างดี
“จากนี้ไปฝากตัวด้วยนะ อยู่ด้วยกันตลอดไปเลยน้า”
แอลไม่รู้หรอกว่าอนาคตข้างหน้าจะเป็นเช่นไร แต่นับจากนี้ไปเขาตั้งใจจะรักษาความสุขเช่นนี้ไว้อย่างสุดความสามารถ
“เรามาก้าวเดินไปพร้อมๆกันนะ”
หลังจากกล่าวจบคราวนี้แอลเป็นฝ่ายเริ่มจูบ เขากับแมทแลกจูบกันเนิ่นนานรู้สึกตัวอีกทีไฟแห่งความปรารถนาก็ถูกจุดติดขึ้นอีกครั้งอย่างช่วยไม่ได้ คืนนี้สงสัยจะไม่ได้นอนหลับง่ายๆเสียแล้วกระมัง แอลทั้งหวั่นใจและดีใจไปพร้อมๆ่กัน
:katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:
รู้สึกว่าจบไม่สวยเท่าไหร่ อาจจะเพราะนี่เขียนเรื่องสั้นเป็นครั้งแรก เรื่องต่อไปจะพยายามให้ดีกว่านี้อีกเยอะๆ ขอบคุณที่เข้ามาเสียเวลาน้า
-
:L2: :L2: :L2: :L2: :L2:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
อ๊า.......ไรท์ ยังมีคำว่าจบ ก็ยังไม่จบนะ :mew1: :mew1: :mew1:
รอตอนพิเศษๆๆๆๆๆ ไปหลายๆตอน
แมท แอล :กอด1: :กอด1: :กอด1:
:L1: :L1: :L1:
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: :pig4:
-
:hao6: o13
-
น่ารัก ........................ ขอบคุณครับ
-
ยังดีที่ใจตรงกัน