ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
*****************************************************************************************
--ช่วงโฆษณาผลงาน--
เรื่องสั้น
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56322.0
เรื่องยาว
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54144.msg3392312#msg3392312
-----Miracles in December-----
Chapter1
นานมาแล้ว
ณ ช่วงเวลาแห่งความมืดมน เมื่อความกลัวและความเชื่อถูกหลอมรวมเป็นเนื้อเดียวกัน ในยุคสมัยแห่งความหวาดระแวง เมื่อความรักของพระเจ้าถูกบดบังและบิดเบือนด้วยความละโมบของมนุษย์ เสียงกระซิบของซาตานคอยบงการ เหล่าปีศาจร้ายคลืบคลานออกจากเงามืด บุกรุกคุกคามสร้างความเกลียดชัง สั่นคลอนศรัทธาในพระองค์ผู้เป็นใหญ่
แต่ทว่าพระองค์ยังคงให้อภัยแก่บาปของมนุษย์เสมอ
พระองค์ประทานพรแด่พี่น้องผู้เชื่อมั่นและกล้าหาญ พรที่เป็นเสมือนคำสาปเช่นเดียวกัน
พรแด่ผู้กล้า
พรแห่งดวงตา
หรือทว่าเป็นคำสาปแห่งสายเลือด
ช่วงเวลาที่ไม่มีผู้ใดอธิษฐาน ปีศาจอาจหาญก้าวเข้าสู่แสงสว่างปกปิดแฝงกายในหมู่มนุษย์ คอยสูบกินเลือดเนื้อแลวิญญาน
มีเพียงผู้ได้รับพรแก่งผู้กล้าเท่านั้นที่อาจหาญต่อกรกับหมู่มาร ความสามารถแห่งดวงตาที่เห็นจริงทำให้เขาเป็นดั่งฝันร้ายของเหล่ามาร เหล่าพี่น้องผู้เปลี่ยนความกลัวให้เป็นความหวัง ผู้ขับไล่เงามืดให้กลับสู่ที่ของมัน
พี่น้องกริมม์
สงครามระหว่างแสงสว่างและเงามืดจะไม่มีวันสิ้นสุดตราปใดที่มนุษย์ยังมีบาป พรแห่งดวงตาจึงถูกส่งต่อ สายเลือดต่อสายเลือดรุ่นสู่รุ่น
กาลเวลาผ่านไปเมื่อมนุษย์กระจ่างใสในสติปัญญา ความเชื่อ ความศรัทธา ความกลัว ถูกสาดซัดด้วยแสงไฟและวิทยาศาสตร์ เรื่องราวความกล้าของพี่น้องกริมม์จึงกลายเป็นเพียงเรื่องเล่ากน้าเตาไฟ เป็นแรงบันดาลใจให้เหล่าผู้กล้าตัวน้อย เป็นคำปลอบประโลมว่าเหล่ามารได้หายไปแล้ว โลกใบนี้ปลอดภัย
ปัจจุบัน
"เมื่อไหร่เอลีน เมื่อไหร่พี่จะเลิกอ่านไอ้หนังสืองี่เง่านั่นซะที"
ปลอดภัยแน่หรือ
"ทำไมล่ะเอ็ดดี้ ฉันว่ามันก็สนุกดี"
"เหอะ" ชายหนุ่มเจ้าของนามเอ็ดดี้ยักไหล่แล้วกลอกตาราวกับคำพูดของพี่สาวเป็นเรื่องที่ชวนให้หัวเสียเต็มทน
ก่อนที่เจ้าตัวจะลุกขึ้นจากโซฟานุ่มสบายไปยืนมองหิมะที่พรมลงมาไม่ขาดสายที่หน้าต่างห้องนั่งเล่น ภายในอพาร์ตเมนต์เล็กๆกลางกรุงนิวยอร์ก
"วีระบุรุษงั้นหรอ? ผู้ได้รับพร? หึ ตัวเองก็เป็นฝันร้ายของคนอื่นเหมือนกันนั่นแหละ พวกกริมม์เข่นฆ่าพวกเราไปเท่าไหร่ทำไมไม่นับบ้างล่ะ"
ชายหนุ่มเหยียดตัวขึ้นเต็มกาย ก่อนจะหันมายืนกอดอกมองพี่สาวที่อ่านหนังสือเล่มนั้นเป็นรอบที่เท่าไหร่แล้วก็ไม่ทราบได้ เขารับรู้เพียงว่ามันเป็นหนังสือเล่มโปรดของเธอ
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นจ้องมองน้องชายของเธอด้วยสายตาเปล่งประกายเมตตา ตลอดช่วงเวลาชีวิตอันยาวนานของเอลีน่า เธอได้เรียนรู้ที่จะให้อภัยและปล่อยวางแต่ทว่ามันไม่เคยเกิดขึ้นกับน้องชายของเธอ
"เอดิสัน สิ่งที่พวกเขาทำคือการเลือกยืนเคียงข้างมนุษย์ มันก็สมควรแล้วที่มนุษย์จะยกย่องพวกเขา" เธอเอ่ยด้วยน้ำเสียงทรงพลังตามแบบฉบับของเธอ
"พวกนั้นเลือกอยู่ข้างมนุษย์เพราะตัวเองอ่อนแอ พวกนั้นต่างหากที่ใช้ความกลัวเป็นเครื่องมือ สิ่งที่พวกกริมม์ทำก็คือการเข่นฆ่าเผ่าพันธุ์อื่นอย่างไร้ปราณี"
"เอาเถอะ ต่อให้เราพูดเรื่องนี้กันไปอีกร้อยปีนายก็คงไม่เปลี่ยนใจ คงต้องรอให้น้องได้เจอกริมม์เข้าจริงๆกับตัวกระมังถึงจะรู้ว่าทำไมพวกเขาถึงพิเศษ"
"พี่หมายความว่าไง? ถ้าผมเจอกริมม์พี่ไม่กลัวว่าเขาจะฆ่าผมรึไง"
หญิงสาวยักไหล่ราวกับคำถามของน้องชายเป็นเรื่องที่เธอไม่ควรใส่ใจ
"ผมเบื่อไอ้พลังหยั่งรู้อะไรนี่ของพี่จริงๆเลย"
เอลีน่าไม่สนใจคำพูดแดกดันของน้องชายแต่กลับพูดเรื่องอื่นเพื่อเปลี่ยนบทสนทนา
“พรุ่งนี้เป็นวันเหมายัน นายไม่มีนัดหรือ?”
เอดิสันถอนหายใจกับความดื้อเงียบของพี่สาว อายุหลายร้อยปีของเธอไม่ได้ช่วยให้นิสัยเสียๆนี่หายไปเลย
“มี พวกนิมฟ์จะจัดงานเลี้ยง และ…...ผมซึ่งเป็นผีดิบดูดเลือดจะไปงานเลี้ยงของพวกมังสวิรัตในคืนเหมายัน” เอดิสันอดไม่ได้ที่จะแดกดันเพื่อนอมนุษย์เจ้าของคำเชิญ
“เถอะน่า อย่างน้อยก็มีแอปเปิ้ลให้กินนะ”
“แล้วพี่ล่ะ ไม่มีนัดหรอ?”
“ค่ำคืนที่ยาวนานหนาวเหน็บ หิมะโปรยปรายในกรุงนิวยอร์กแน่นอนว่าสาวโสดแสนสวยแบบพี่สาวของนายต้องมีนัดอยู่แล้ว”
ว่าจบเอลิน่าก็ปิดหนังสือเล่มบางในมือราวกับพึ่งนึกอะไรออก
“จะว่าไปพี่ยังไม่มีรองเท้าคู่ใหม่ใส่ไปเดตเลยนี่นา”
“คราวนี้ใครล่ะ”
หญิงสาวไม่ตอบคำถามของน้องชายแต่กลับเดินเข้าไปในห้องนอนของตัวเอง ไม่กี่นาทีต่อมาเธอก็พร้อมจะออกไปช้อปปิ้ง
“พี่ยังไม่ตอบคำถามผมเลยนะ”
ชายหนุ่มมิวายยิงคำถามที่ยังคั่งค้าง
“ไม่ใช่กริมม์ก็แล้วกัน”
ว่าจบเธอก็เดินตัวปลิวออกจากอพาร์ตเมนท์ไป ไม่สนใจอาการฟึดฟัดของน้องชาย
คล้อยหลังพี่สาว เอดิสันยังยืนอยู่ที่เดิม นัยตาสีดำสนิททอดมองไปยังบรรดาตึกสูง
หิมะหยุดแล้วแต่แสงสว่างยังไม่ได้รับอนุญาติจากก้อนเมฆสีเทา
วันนี้เป็นวันที่หยาวเหน็บอย่างที่เอลีนบอกจริงๆ
ทั้งๆที่ต่อให้อากาศเย็นจนถึงขั้นติดลบ เอดิสันก็ไม่เคยรู้สึกหรือรับรู้ถึงมันแต่เช้าวันนี้กลับแตกต่าง ความเย็นแทรกซึมเข้ามาในทุกอณูอากาศฉาบเคลือบด้วยความเงียบเหงา
เอดิสันสะดุดกับความคิดของตนเอง
เงียบหรือ?
ไม่ นิวยอร์กไม่เคยเงียบ เสียงของยวดยานและผู้คนนับล้านเบื้องล่างดังจอแจ
ใช่ นิวยอร์กไม่เงียบ
งั้น เหงาหรือ? นิวยอร์กน่ะหรือเหงา? หรือเป็นตัวเขาเองกันแน่
“บ้าน่า” เอดิสันส่ายหัวกับความคิดฟุ้งซ่าน
ก่อนจะตัดสินใจว่าคงต้องหาอะไรอุ่นๆดื่มเสียหน่อย
ชายหนุ่มเดินไปหยิบเสื้อโค้ตที่พาดอยู่กับพนักโซฟา พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นหนังสือปกเขียวเล่มโปรดของพี่สาว ก่นอจะรู้ตัวเขาก็หยิบหนังสือเล่มนั้นติดมือมาด้วยเสียแล้ว
เอดิสันซื้อโกโก้ร้อนจากร้านประจำใกล้ๆที่พัก ก่อนจะพบว่าตัวเองเดินมาจนถึงเซนทรัลปาร์ค
ลานสเก็ตมีผู้คนคับคั่ง ชายหนุ่มทรุดตัวลงนั่งบนม้านั่ง จิบเครื่องดื่มในมือพลางพลิกดูหนังสือเล่มบางที่ถือติดมือมาด้วย
ภาพของชายหนุ่มชาวยุโรปร่างโปร่งบาง ผิวซีดขาวภายใต้เสื้อโค้ตสีดำ เครื่องหน้าสมบูรณ์แบบราวรูปสลัก ก้มอ่านหนังสือในมือ เรียกความสนใจให้ใครหลายคนเหลียวมอง หากความสนใจทั้งหมดของชายผู้นั้นกลับตกเป็นของหนังสือในมือ
จนกระทั่ง
“สวัสดี คุณคือเอดิสัน เอฟเวนส์ใช่หรือเปล่าครับ” เสียงทุ้มดังขึ้นเหนือศีรษะของเจ้าของชื่อ
เอดิสันละสายตาจากหนังสือในมือ มองไปที่พื้นก็พบกับรองเท้าบูตสีน้ำตาลเก่าๆคู่หนึ่ง สายตามองไล่ขึ้นมาเรื่อยๆ เจ้าของบูตสวมเสื้อโค้ตตัวใหญ่สีเดียวกัน จนกระทั่งดวงตาสองคู่สบกันนิ่งนาน
คู่หนึ่งสีดำขลับลึกล้ำไร้ก้นบึ้ง
คู่หนึ่งสีน้ำเงินเข้มทอประกาย
เอดิสันลมหายใจสะดุด หัวใจที่เต้นเป็นจังหวะเนิบช้ามาหลายร้อยปีพลันกระหน่ำระรัว ลำคอแห้งผาก ความรู้สึกที่ไม่ได้เกิดขึ้นมาเนิ่นนานแล้วกลับมาอีกครั้ง
นี่เป็นครั้งที่สองในชีวิตอมตะที่เอดิสัน เอฟเวนส์รู้สึกกลัว!!
นานราวชั่วกัลป์ที่ไม่มีผู้ใดเอ่ยสิ่งใดออกมา จนกระทั่งเจ้าของนัยน์ตาสีน้ำเงินสวยเอ่ยทำลายความตะลึงงันนั้น
“ในที่สุดก็หาเจอจนได้”
จิตใต้สำนึกและสัญชาตญานร้องเตือนให้วิ่งหนี ทว่าราวกับต้องมนต์สะกดเขาไม่สามารถทำเช่นนั้นได้ ชื่อของผู้ที่เป็นดั่งฝันร้ายของเหล่าอมนุษย์ดั่งแผ่วผิวออกมาจากริมฝีปากสีแดงเลือด
“กริมม์”
*******************2BC********************
นี่ศรีทำอะไรลงไป....
สั้นจุ๊ดจู๋ตามเคย 55555 ก็นี่มันเรื่องสั้น โถ่วววววว
นี่เป็นนิยายรัก ย้ำ นิยายรัก
ไม่มีการฆ่า"ฟัน"กันอย่างแน่นอน
เรื่องนี้มีแค่สามตอนเท่านั้น แต่อาจแถมตอนพิเศษ ย้ำว่าอาจจะ
อัพวันที่อากาศหนาว... :katai5: :katai5:
เจอกันตอนหน้าครับผม ^^
ปล.รักคนอ่าน รักคนเม้นทุกคนครับ ทุกวิวทุกเม้นเป็นกำลังใจและแรงผลักดันที่ดีเสมอ กอดๆๆ