พิมพ์หน้านี้ - ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: lovebear ที่ 20-10-2016 23:39:46

หัวข้อ: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 20-10-2016 23:39:46
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน 
ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว..
ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้
ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ.
ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที 
ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   
เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว
ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18
เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ
ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ
 โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


ขอทำความเข้าใจก่อนจะอ่านนะครับ ผมจะใช้กระทู้นี้ รวมเรื่องสั้นของผมนะครับ
 ผมจะพยายามทำสารบัญแยกเรื่องไว้นะครับ

และก็ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน ขอบคุณที่เม้นตอบ ครับ[/size]




สารบัญ
ความรัก..................ของผม


  ความรักของผม........1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3495614#msg3495614)
  ความรักของผม........2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3496211#msg3496211)
  ความรักของผม........3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3496889#msg3496889)
  ความรักของผม........4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3497928#msg3497928)
  ความรักของผม........5  THE END  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3498726#msg3498726)
  ความรักของผม........ตอนพิเศษ เมือน็อต.................ไม่สบาย  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3499440#msg3499440)
  ความรักของผม........ตอนพิเศษ เมือคิงคองปะทะกับแมลงสาป  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3500012#msg3500012)
  ความรักของผม........ตอนพิเศษ เมื่อเด็กดื้อไม่ยอมกินผัก BY เลข  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3501443#msg3501443)
  ความรักของผม........ตอนพิเศษ คิดมาก  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3503097#msg3503097)
[/color]

ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน


  ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน ตอนที่ 1  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3504842#msg3504842)
  ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน ตอนที่ 2  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3505404#msg3505404)
  ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน ตอนที่ 3  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3509690#msg3509690)
  ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน ตอนที่ 4  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3509692#msg3509692)
  ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน ตอนที่ 5  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3509698#msg3509698)
  ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน ตอนที่ 6  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3516902#msg3516902)
  ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน ตอนที่ 7 THE END  (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=56155.msg3516905#msg3516905)

หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ไม่มีชื่อเรื่อง.......................................................
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 20-10-2016 23:47:25
ขอเปิดเรื่องสั้นเรื่องแรกนะครับ มีจุดไหนผืดพลาดขออภัยมาณที่นี้ด้วยนะครับ

แล้วกัน ไม่รู้ว่าจะตั้งชื่อว่าอย่างไรดี แต่ไม่น่าจะเกินสี่ตอนจบนะครับ

ตอนต่อไปรอปั่นสักเล็กน้อยนะครับ





“ตัวเอง เค้าว่ามันถึงเวลาของเราสองคนแล้วหล่ะ เราลองหยุดที่ตรงนี้ดีกว่าไหม”

“.....เต้มีคนอื่นใช่ไหม.......................”ผมถามในสิ่งที่ผมคาใจออกไป ผมรู้มาสักพักจากเพื่อนที่ทำงานของ
เต้ว่าเขามีคนมาจีบซึ่งคนใหม่ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกครับ เป็นถึงลูกสาวของเจ้าของบริษัท

“...........................ใช่ เราทำคุณแพรท้อง เราต้องรับผิดชอบในสิ่งที่เราทำพลาดลงไป ขอโทษนะน็อต
แต่เราดีใจนะที่เราเคยรักน็อต น็อตเป็นคนรักที่ดีกับเรามากนะ ”

“ฮึ ฮือ พอเถอะเต้......เราขอให้เต้มีความสุขมากๆกับคนที่เต้เลือกนะและหลังจากนี้ เวลาเจอเราที่ไหนขอแค่อย่า
เข้ามาทักกัน.....เลยนะ ทำเหมือนเราไม่รู้จักกันเถอะนะ” ผมพูดเสร็จเลือกที่จะเดินออกมาเลย ไม่อยากรับรู้เรื่องที่
ทำให้ผมปวดร้าวขนาดนี้ ความรักที่ผมถะนุถนอมมาตลอดแปดปีวันนี้พังทลายไม่มีชิ้นดี มีคนรู้จักหลายคนมาบอก
ผมว่าแฟนผมไปเดินกับผู้หญิง ไปนั่งกินข้าวดูหนังกับผู้หญิงแต่คำตอบที่ผมได้รับกลับมาคือเขาติดประชุมจะไปมี
เวลาไปไหนกับผู้หญิงที่ไหน


------------------------------------------------------------------------------


“คุณคิดดีแล้วใช่ไหมครับ คุณกิตติพงษ์ ที่ยื่นใบลาออก”ผมตัดสินใจแล้ว ว่าผมจะเดินเป็นเส้นขนานกับคนรัก
เก่าของผม ผมกับเขาเราเรียนที่เดียวกัน มาทำงานที่เดียวกันแต่คนละแผนก

“ครับ ผมตัดสินใจดีแล้ว ”

“ผมว่าคุณมีปัญหาส่วนตัวอะไรหรือเปล่าครับ เพราะจากประสบการณ์ทำงานของคุณไม่มีส่วนไหนที่ผมจะมอง
ถึงปัญหาเลย เอาอย่างนี้ไหมครับ คุณลองย้ายไปอยู่สาขาต่างจังหวัดไหมครับ เผื่อคุณจะได้เริ่มต้นใหม่กับสิ่ง
ดีๆบ้าง”หัวหน้ามีสีหน้าแปลกๆ

“เอ่อ หัวหน้ารู้อะไรมาหรือเปล่าครับ”ผมลองถามในสิ่งที่ผมสงสัยออกไป

“ผมก็พอจะรู้มาบ้างถึงปัญหาการที่คุณมาตัดสินใจมาลาออกกับผม แต่ผมเห็นคุณเหมือนลูกหลานผมเสียดาย
แทนถ้าบริษัทเราขาดคนเก่งๆแบบคุณไป เอาแบบนี้แล้วกัน ผมให้คุณลาวันนี้แล้วไปตัดสินใจว่าจะรับขอเสนอ
ของผมไหม แล้วพรุ่งนี้มาให้คำตอบ”ผมเดินออกจากห้องหัวหน้าแผนก

   “นี่ไงแกคนนี้ไง ที่โดนคุณแพรแย่งแฟนไปน่ะ เห็นบอกคุณแพรเอท้องด้วยนะ”ขาผมยังไม่ได้ก้าวออก
จากบริษัทเลย แค่เดินคล้อยหลังได้นิดเดียวก็โดนนินทาซะแล้วแบบนี้ผมเลือกที่จะไปเริ่มต้นชีวิตใหม่ดีกว่า
ขืนถ้าอยู่ที่นี่ต่อไปเรื่องที่คนนินทามันจะหนาหูหนักกว่าเดิมอีก

“แม่ครับ ถ้าน็อตไปทำงานที่เชียงใหม่ แม่จะไปกับน็อตไหมครับ”ผมลองถามแม่ดู ถึงข้อเสนอที่หัวหน้ายื่นมาให้

“แล้วเต้เขาไปกับหนูหรือเปล่า”

“เอ่อ........คื.............”ผมจะบอกแม่ยังไงดี

“มีอะไรหรือเปล่าลูก ร้องไห้ทำไมครับ มีอะไรบอกแม่ได้นะ แม่อยู่ตรงนี้บอกแม่มาลูก”

“น็อตกับเต้เราเลิกกันแล้วครับแม่ เต้เขาทำลูกสาวบริษัทท้อง เราเลิกกันได้สามวันแล้วครับแม่ วันนี้น็อตไป
ลาออกมาแต่หัวหน้าเขาอยากให้น็อตย้ายสาขาแทน แม่จะไปกับน็อตไหม”ผมหวังว่าลึกๆแม่จะย้ายไปกับผม
เพราะตั้งแต่เกิดมาผมมีแม่เป็นคนเลี้ยงผมเป็นทั้งพ่อเป็นทั้งแม่และเป็นทั้งเพื่อน ยิ่งวันที่ผมพาเต้เข้าบ้าน
มาแนะนำในฐานะคนรักแม่ไม่ว่าอะไรสักคำแถมยังอวดพรให้เรารักกันนานๆ แต่วันนี้เขาทิ้งผมไปคนที่อยู่ข้างๆผม
กับเป็นผู้หญิงคนนี้ คนที่รู้จักผมดีกว่าใคร

“น็อตยังมีแม่นะลูก แม่เคารพการตัดสินใจของน็อตนะ ถ้าน็อตจะย้ายน็อตก็ไปเถอะลูก แม่ขออยู่ที่นี่ดีกว่า”

   วันรุ่งขึ้นผมรีบเข้าบริษัทแต่เช้า แต่เหมือนโชคชะตาจะเล่นตลกกับผม เคยไหมครับที่จะพยายามไม่เจอกับใครสักคน
แต่โลกยังโคจรมาให้เจอกันในลิฟต์

“เอ่อ......................น็อตสบายดีนะ เราได้ข่าวว่าจะลาออกหรือ”

“อืมก็ตามที่เห็นหล่ะ”สุดท้ายสิ่งที่เราขอไว้เขากลับทำไม่ได้ แม้แต่เรายังทำไม่ได้เลย

“เรายังเป็นเพื่อนกันได้ใช่ไหม............”

“เราขอเถอะเต้ อย่าทำให้เรารู้สึกแย่ไปมากกว่านี้เลยทุกวันนี้เราพยายามจะยิ้มนะ แต่เราก็ยังฝืนยิ้มไม่ไหวเลย วันที่เต้ทิ้งเรา
ไปเต้ถามถึงความรู้สึกเราไหม พอว่าวันนี้จะมาขอเป็นเพื่อน เต้อยากให้เราตอบแบบไหนหล่ะ บอกเรามาสิ”ใครกันบอกว่าถ้า
ข้ามปีที่เจ็ดไปได้จะพ้นอาถรรพ์รักเลขเจ็ด

“เราไม่อยากให้เราเป็นเหมือนคนไม่รู้จักกันแบบนี้นี่”

“มันไม่มีวันนั้นของเราแล้วหละเต้ ตั้งแต่ที่คุณตัดสินใจบอกเลิกเรา นี่หล่ะคือผลของการกระทำของคุณรู้เอาไว้ด้วย”ผมพูดเสร็จ
ผมก็เดินออกจากลิฟต์ก่อนเพราะชั้นที่ผมทำงานถึงก่อน

“เดี๊ยวสิน็อต...............”

“อย่าพยายามเลยเต้ เราขอให้แต่รักกับเขานานๆนะ วันนี้เราพอแล้วหล่ะ ลาก่อนนะครับ”

   ตอนแรกผมยังตัดสินใจที่จะลาออกแล้วไปทำงานที่บริษัทอื่น แต่สายงานของผมยังไงเราก็ต้องโคจรมาเจอกันสักวัน
แถมเต้ยังต้องแต่งงานกับคุณแพร สักวันเขาก็ต้องขึ้นนั่งในตำแหน่งผู้บริหาร แต่ผมเลือกที่จะอยู่ห่างกับเขาดีกว่าผมไม่อยาก
เจอหน้าคนที่เคยทำร้ายเราเพราะถ้าทำในที่เดิมเราต้องได้เจอกันบ้างหล่ะ

“ฮัลโหล แม่หรือครับ น็อตถึงเชียงใหม่แล้วนะครับ ที่นี่อากาศดีมากเลยครับ แล้ววันนี้แม่ทานอะไรหรือยังครับ”ผมคุย
กับแม่อย่างนี้ทุกวันเพราะผมกลัวท่านจะเหงา เราเคยมีกันสองคนแบบนี้ตลอด

“ว่าแต่ลูกดูสบายใจขึ้นบ้างไหมนี่”

“น็อตอยากให้แม่มาอยู่ตรงนี้กับน็อตจัง”อีกนิดจะเบะร้องไห้แล้ว

“แนะ เราโตแล้วนะน็อต ต้องอยู่ให้ได้สิครับ แม่บอกว่าอย่างไงครับ”
แม่ผมจะคอยสอนเสมอว่าคนเราอ่อนแอได้ เศร้าได้แต่อย่านาน นี่ผ่านมาหลายวันแล้วเรื่องวันนั้นยังแทรกซึมเข้ามาในหัวผม 
เสมอภาพที่เต้บอกเลิกกับผม ภาพที่ผมเห็นเขาเดินกับคุณแพรมันช่างเป็นบาดตาบาดใจผมมาก พรุ่งนี้แล้วสินะที่จะต้องเข้าไป
เริ่มต้นใหม่กับสิ่งใหม่ๆเสียที

“เอ่อขอโทษนะครับ ฝ่ายบุคคลไปทางไหนหรือครับ”ผมเดินมาถามทางประชาสัมพันธ์

“เอ่อใช่คุณกิตติพงษ์ใช่ไหมค่ะ”เดี๊ยวนะนี่เธอเดาหรือมีคนส่งประวัติผมมาหรือเปล่านี่

“ใช่ครับ .....”

“งั้นเดี๊ยวเดินตามดิฉันมาเลยนะค่ะ พอดีพี่กิ๊ฟหัหน้าฝ่ายบุคคลสั่งไว้ให้พาคุณไปส่งที่แผนกบัญชีเลย ไม่ต้องไปกรอกประวัติ
แล้วค่ะ คุณธนากรหัวหน้าคุณคนเก่าดำเนินเรื่องให้เรียบร้อยแล้วค่ะ เชิญทางนี้เลยค่ะ” แล้วตลอดทาจะมีเสียงเธอที่พูดจ้อไม่
หยุดเลยตลอดทางไปแผนกของผม

“เอ่อ ...ขออนุญาตนะค่ะ หนูพาพนักงานใหม่มาส่งค่ะ”เคยไหมครับ มาอยู่ที่ใหม่แล้วทุกคนที่ดูวุ่นวายกลับงานตรงหน้า มอง
มายังคุณเพียงคนเดียว เหมือนเด็กที่ครูเรียกออกไปยืนหน้าชั้นแล้วเพื่อนในห้องรุมจ้อง

“อ่อขอบใจมานะหน่อย เดี๊ยวที่เหลือผมจัดการเองนะครับ”ผมไม่รู้คุณคนนี้เป็นใคร แต่ที่ผมรู้เขามีเสน่ห์มาก

“เอ่อคุณครับ......................คุณ”

“หาครับๆๆๆๆ”นี่ผมทำเรื่องหน้าอายอะไรลงไปเนี่ย ผมหลงเสน่ห์ตาหมอนี่หรอเนี่ย ไม่จริงหรอก

“ใจลอยไปถึงไหนคุณเห็นยืนจ้องหน้าผม ลืมแนะนำตัวผมธนบัติเป็นหัวหน้าแผนกของคุณนะครับ ส่วนตำแหน่งของคุณพอจะรู้
ใช่ไหมครับว่ามาทำในตำแหน่งไหน”ตายหล่ะตอนย้ายหัวหน้าไม่ได้พูดอะไรด้วยสิ

“อ้าวตกลงรู้ไหมครับคุณ”อย่าเพิ่งจี้ถามผมสิครับ

“เอ่อไม่ทราบครับ งั้นเดี๊ยวผมจะบอกแล้วแนะนำทุกคนให้รู้จักนะครับ นี่ทุกคนนี่คุณกิตติพงษ์เขาจะย้ายมาแทนพิ่มินที่ลาออก
ไปนะ คนนี้ชื่อนัทนะครับ คนนั้นฟ้า คนนี้เป้ คนนั้นนาย ส่วนโก๊ะตรงนั้นก็เชอร์รี่ ส่วนที่ยืนตรงเสาก็นัท ส่วนผมคุณเรียกว่าเลข
แล้วกันครับ”เอ่อแล้วผมต้อแนะนำตัวอีกไหมเนี่ย

“แหมพี่เลขขาไม่เห็นต้องทำเสียงหล่อขนาดนั้นเลยนี่ค่ะ ว่าแต่รูปหล่อชื่อเล่นว่าอะไรค่ะ”เชอร์รี่พูดเสร็จก็ปี่เข้ามาประชิดตัวผม

“นี่เชอร์รี่เพลาๆบ้างสิ เก็บอาการหน่อยสิ”

“เอ่อสวัสดีครับทุกคน ผมชื่อกิตติพงษ์ เรียกผมว่าน็อตแล้วกันนะครับ”ผมแนะนำตัวจบ คุณเลขก็เดินพาผมไปที่ตรงประจำ
ตำแหน่งของผม ซึ่งอยู่ติดกับโต๊ะคุณเลขแค่มีชั้นเตี้ยๆระดับเอวกั้นไว้ ทำไมเขาไม่จัดให้ความเป็นส่วนตัวกว่านี้นะ แปลกดีปกติ
คนเป็นหัวหน้า แต่เดี๊ยวนะทำไมผมต้องนั่งใกล้ชิดกับหมอนี่ด้วย

“เอ่อคุณเลขครับ ทำไมผมต้องนั่งโต๊ะใกล้คุฯหล่ะครับ”ว่าแต่ผมยังไม่รู้ตำแหน่งที่ผมทำเลยนี่หว่า

“นี่คุณเล่นตลกอยู่หรือครับ ก็ตำแหน่งงานคุณคือ รองหัวหน้าแผนกนี่ครับ”อ่อรองหัวหน้าแผนก

“หา..............รองหัวหน้าแผนก........”นี่เขาพูดเป็นเล่นใช่ไหม

“นี่คุณไม่รู้จริงๆหรือครับ แปลกคนจริงๆ ลุงธนากรเป็นคนฝากฝังคุณไว้กับผมเองแท้ๆ ”เดี๊ยวนะหมอนี่ต้องรู้จักหัวหน้าคนเก่า
ผมได้ไง แสดงว่าต้องรู้จักกันเป็นการส่วนตัวแน่ๆ

         ผมเริ่มงานที่นี่ได้สักพักแล้วเริ่มจากการเซ็นอนุมัติและตรวจทานก่อนจะส่งเรื่องให้คุณเลขเซ็นอีกคน ที่นี่ทุกคนดูเป็น
กันเองมากแรกๆผมก็ยังเกร็งๆ จนทุกคนในแผนกเริ่มเข้ามาคุยด้วย ว่าทำความรู้จักมากขึ้นและมีเจ้านัทนี่หล่ะที่จะคอยแกล้ง
คุณเลข ทำไมผมถึงเรียกหรือครับ ก็ตั้งแต่วันแรกผมเรียกเขาแบบนั้นมันเลยติดปาก แถมแต่หล่ะเรื่องที่เจ้านัทเล่าให้ฟังผมนี่
แถมจะกลั้นขำไม่ไหว ก็คุณลองคิดภาพตามนะครับ ผู้ชายที่สูงร้อยแปดสิบเซนที่เวลาเดินไปแผนกอื่นๆสาวๆนี่แทบจะกรี๊ดใน
ความหล่อแมนแฮนซั่ม แต่ดันตกม้าตายเพราะดันกลัวเจ้าปีเตอร์  เพราะช่วงแรกๆที่คุณเลขย้ายมาทำตำแหน่งหัวหน้าแผนก
เลย ทุกคนเลยไม่ค่อยชอบเท่าไหร่เห็นบอกว่าเป็นเพราะใช้เส้นสายเข้ามา คนในแผนกแรกๆก็คอยแกล้งพิมพ์เอกสารผิดพลาด
บ้าง แกล้งสารพัดแต่คุณเลขก็ทนได้เสมอจนมาเจอแมลงสาปที่ใต้โต๊ะ คุณนัทรีบวิ่งออกจากห้องแล้วไปเรียก รปภ.มาจับแมลง
สาป คุณคิดดูแล้วกันว่าคุณเลขแกบ้าขนาดไหน แทนที่จะเรียกแม่บ้าน หลังจากนั้นแกก็ผ่านช่วงที่ทุกคนยอมรับในตัวแกได้

“นี่น็อต วันนี้ตอนเย็นมีเลี้ยงแผนกเรานะ คุณรู้จักร้าน...........ไหม”ผมเพิ่งมาครั้งแรกนะครับคุณจะไปรู้จักได้ยังไง

“เอ่อไม่รู้จักหรอกครับ ว่าแต่เลี้ยงในโอกาสอะไรหรือครับ”

“ก็เลี้ยงให้กับพนักงานใหม่อย่างคุณไงครับ”เดี๊ยวนะ ผมเริ่มงานมาจะเดือนนึงแล้ว เพิ่งจะมาเลี้ยงฉลองให้ผมเนี่ยนะ

“อย่าเพิ่งทำหน้าฉงนแบบนั้น พอดีเป็นกฎของแผนกเรา ถ้าคุณย้ายมาใหม่คุณต้องทำให้คนทั้งแผนกยอมรับได้ก่อนเราถึงจะมี
การเลี้ยงแผนกแต่ของคุณนี่จะดูเร็วกว่าคนอื่นๆนะของผม เกือบสามเดือนแน่ะ”ก็มันแน่อยู่แล้วแรกๆผมก็ไม่ค่อยสนิทกับคุณ
เลขเท่าไหร่หรอกไม่ใช่ว่าแกหยิ่งนะ แต่แกเหมือนคนพูดไม่ค่อยเก่ง แต่แล้วด้วยที่ว่าเรานั่งโต๊ะติดกันแถมไม่ค่อยได้คุยกัน แต่ดัน
มาสนิทด้วยเพราะอะไรน่ะหรือครับ ก็วันนั้นมีแมลงสาปเกาะอยู่ที่บ่าแกพอผมพูดเสร็จแกเล่นสะบัดแล้วพุ่งมากอดหลังผม แล้ว
คิดสภาพสิครับ ผมต้องทำหน้าที่ปลิดชีพแมลงสาปตัวนั้น ทั้งๆที่ผมไม่อยากทำบาปเลย และพอหลังจากเหตุการณ์นั้นผมจึงรู้
ว่าเป็นแผนของเป้กับนัท เพราะทั้งสองชอบแกล้งคนนั้นคนนี้ไปเรื่อย แรกผมยังโดนเลยครับ โดนการแกล้งพาไปกินส้มตำแถม
ยังสั่งเมนูพิสดารแต่ผมรู้หล่ะว่าทั้งสองกำลังจะแกล้งผมเลยเดินตามเกมส์เขาหน่อย พอสนิทกันเลยได้รู้ความจริงว่าเป็นแผน
ของสองคนนี้



.......................................................TCB

หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ไม่มีชื่อเรื่อง.......................................................
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 21-10-2016 01:40:16
ดีใจที่น็อตย้ายมาแล้วเจอคนดีๆ รอติดตามตอนต่อไปอยู่นะ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 21-10-2016 22:58:41

“นี่น็อต คุณเมามากแล้วนะครับ หยุดดื่มได้แล้ว”ใครนะมานั่งบ่นอยู่ข้างหู

“อ่อ พี่เลขหัวหน้าแผนกสุดเฮี้ยบของเรานี่เอง อ่ะอย่ามาแย่งงงแก้วผมมม ผมมไม่ได้มาววว ฮือ ฮึ ฮือ”

“อ้าวหัวหน้าค่ะ ทำอีท่าไหนค่ะเนี่ย น้องน็อตร้องไห้ขนาดนั้น”

“อ้าวแก้วน็อตคืนมานะ น็อตจะกินต่อ ฮือ ฮือ”

“เฮียผมพอรู้นะว่า พี่น็อตแกเป็นอะไร เพื่อนผมที่ทำงานในสำนักงานใหญ่เล่าให้ฟังว่า พี่น็อตโดนแฟนบอกเลิกแถมยังไปรักกับ

คุณแพรลูกของท่านประธานเสียด้วย พี่แกเลยย้ายมากระทันหันแบบนี้ไงครับ”

   แล้วงานเลี้ยงก็ดำเนินไปเรื่อยทั้งๆที่คนอื่นๆเขาสนุกสนานเฮฮากัน ดันมีแต่คุณรองหัวหน้าของเราที่พอเพลงรักขึ้นก็

ร้องไห้ เพลงอกหักก็ร้องไห้ ขนาดเพลงแดนซ์ขึ้นยังนั่งร้องไห้เลย

“เฮ้ย นัททำอะไรน่ะ” “ก็กำลังถ่ายวีดีโอให้พี่น็อตเขาดูตอนหายเมาไงเฮีย จะได้รู้ว่าพวกเราพูดจริงๆ”


----------------------------------------------------------------------------------------------


“อือ..................... เฮ้ยคุณ .....................”ตื่นมาก็ตกใจเลยนะสิครับจะไม่ให้ผมตกใจได้ไงหล่ะ ตื่นมาก็เจอคุณเลขนั่งมอง

หน้าผมอยู่

“จะตกใจอะไรขนาดนั้น ไม่ต้องทำหน้าแปลกใจแบบนั้นเลยคุณ เมื่อคืนคุณทำไว้แสบมากนะ คุณน็อต”ทำไมคุณเลขพูดจา

แปลกๆ ใครไปทำอะไรให้เขากันหรือไร จำได้ว่าเมื่อคืนกำลังกินเหล้าอยู่ดีๆทุกอย่างก็ดับวูบ

“เออว่าแต่ผมอยู่ที่ไหนครับ นี่แล้วใครพาผมกลับมาเนี่ย แล้วเฮ้ยใครเปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมกันเนี่ย”กำลังถามอยู่ดีๆก็เริมสำรวจ

ตัวเองคือโดนเปลี่ยนชุดใหม่ เลยสำรวจถึงชั้นในดีนะที่ยังเป็นตัวเดิม

“เอาที่ล่ะคำตอบนะคุณ ห้องนี้คือห้องผม ส่วนคนที่พาคุณกลับมาเนี่ยก็คือผมอีก แล้วคนที่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้คุณก็ผมอีก เพราะ

อะไรรู้ไหมครับ”แน่ะแทนที่จะเล่าให้จบดันมาถามแล้วใครจะไปรู้อ่ะ

“เอ่อ เพราะผมน่ารักใช่ไหมหล่ะคุณเลยอยากสำรวจร่างกายผม”อ่ะๆหน้าแดงด้วยเว้ย

“นั้นก็ส่วนนึง แต่ประเด็นหลักคือคุณอ้วกใส่ทั้งตัวคุณและผม ผมเลยต้องเปลี่ยนเสื้อให้คุณครับ”หาผมอ้วก ผมไม่เคยเลยนะถ้า

ผมไม่มีเต้อยู่ด้วย

“นี่คุณเป็นไรหรือเปล่า..................ร้องไห้ทำไมครับ”หาผมนี่น่ะร้องไห้

“อ่อเปล่าน่ะครับ พอดีคิดไรเพลินๆน่ะ คุณผมขอลาครึ่งเช้าได้ไหมครับ เดี๊ยวผมเข้าไปตอนบ่าย”

      ผมไม่รอให้คุณเลขพูดต่อหยิบของแล้วเดินออกมาเลย แต่เอ๊ะนี่มันคอนโดที่หัวหน้าเก่าติดต่อเช่าให้ผมนี่ เอ๊ะห้องผมอยู่ตรง

ข้ามกับคุณเลขหรอเนี่ย มันไม่จริงใช่ไหมเนี่ย

“นี่คุณจะยืนอึ้งอีกนานไหมครับ ไขประตูเข้าห้องได้แล้วครับ ไม่ต้องแปลกใจเดี๊ยวบ่ายคุณเข้าบริษัทแล้วผมจะเล่าให้ฟังนะ และ

ก็อย่าเข้าสายมานะคุณ ยิ่งเข้าตอนพักเที่ยงได้ยิ่งดี ไม่งั้นโดนแซวผมไม่รู้ด้วยน้า”คุณเลขพูดทิ้งท้ายแล้วก็เดินไปเข้าลิฟต์เป็น

ปริศนาให้ผมคิดมากอีกว่าเมื่อคืนมันเกิดอะไรขึ้นหรอ ทำไมถึงต้องกลัวโดนแซวด้วยช่างเถอะตอนนี้ขอตัวไปหลับต่อดีกว่า

“สายแล้ว สายแล้ว ดีนะที่พักเบรกอยู่ ฟู่ดีนะไม่มีคนอยู่เลยในแผนกสงสัยไปกินข้าวกันมั้ง”

“มาแอบทำอะไรอ่ะ พี่น็อต”ยัยเชอร์ร่ไม่รู้โผล่มาจากไหนตกใจหมด

“แหะ แหะ พี่มาสายนิดหน่อยน่ะ คนอื่นๆไปไหนหรอ เชอร์รี่”

“อยู่นี่......................”ความนี้มาครบเซตเลยก็ว่าได้ครับ เรียกได้ว่าหนึ่งในนั้นมีคุณเลขยืนอยู่ด้วย

“แนะๆ วันนี้เฮียน็อตมาสาย แถมเฮียเลขมาก่อนบ่นปวดหลัง เอ๋เดี๊ยวนะเมื่อคืนกลับด้วยกันนี่ ยังไงยังไงไหนเล่าซิครับ”เป้เอ่ย

ใครให้แกปากมากเวลานี้ฟ่ะ

“นี่พวกคุณสองคนอย่าไปไล่บี้คุณน็อตเขาสิ ดูทำหน้าเข้า”

“โถถถถถถถถ มีปกป้องใช่สิ น้องคนนี้ตกกระป๋องแล้วนี่”เดี๊ยวนะใครมีอะไรกะใคร

“คือว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันหรือครับทุกคน”

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”สิ้นเสียงคำถามของผมคุณคนเล่นระเบิดเสียงหัวเราะกันออกมาอย่างบ้าคลั่งยิ่งเป็นน้องนัแล้วหล่ะ

ก็ผมอยากจะบีบคอมันจริงๆ จะมีอะไรหล่ะครับก็เพราะนัทนี่หล่ะที่ทำให้ผมโครตอายเลยว่าเมื่อคืนผมรั่วขนาดไหนแถมยังเผลอ

ปากไปด่าคุณเลขเขาอีกตายๆๆๆ แถมยังไปทำเรื่องขายขี้หน้าไว้อีก ไอ้น็อตอยากตาย

“นี่ๆทุกคนครับ ถึงเวลาเข้างานแล้ว ส่วนคุณน็อตเชิญทางนี้ครับโต๊ะคุณอยุ่นี่ครับผม”ขอเวลาไปทำข้อตกลงกับน้องนัทก่อนก็

ไม่ได้ กะว่าจะให้น้องนัทลบคลิปเสียหน่อย

“ครับผม คุณหัวหน้า”

“คุณคงได้เห็นพฤติกรรมเมื่อคืนแล้วนะครับ ผมขอพูดตรงๆเลยแล้วกันนะครับ”

“.......................................”อย่าบอกนะว่าจะไล่เราออกน่ะเรื่องแค่นี้เอง

“ผมไม่รู้ว่าคุณมีปัญหาอะไร ถึงได้ย้ายมาที่นี่นะครับ”บรรยากาศอึมครึมมาเชียว

“.............................................”ผมได้แต่เงียบ

“คุณรู้หรือเปล่าครับ ว่าคุณธนากรฝากฝังคุณไว้กับผม”อะไรนะหัวหน้าเนี่ยนะจะฝากฝังผมไว้กะคุณเลข

“เพราะฉะนั้น คุณมีปัญหาอะไรมาปรึกษาผมได้นะครับ ผมเห็นคุณร้องไห้เมื่อคืนแล้วดูเหมือนไม่ใช่คุณเลย ถึงเราจะรู้จักกันไม่

นานแต่คุณเป็นเสมือนน้องชายของผมนะครับ”วันนี้คุณเลขมาแปลก

“ครับ ขอบคุณครับ”เดี๊ยวๆมากอดผมไว้ทำไมเนี่ย

“คุณรู้ไหมครับ เมื่อคืนตัวคุณหอมมาก ผมเกือบอดใจไม่ไหวแน่ะ”

“.............ไอ้ ไอ้ .............หึยยยยยย”มันน่าโมโหยิ่งนักทำไมต้องมาพูดจาแบบนี้ด้วยนะ

“ผมล้อเล่นน่า แต่ตัวคุณหอมผมพูดจริงๆนะ ฮ่าฮ่าฮ่า พูดแค่นี้ก็หน้าแดงซะแล้ว”นี่ผมหน้าแดงอยู่หรอเนี่ย

“หยุดแซวผมเดี๊ยวเลยนี้เลยนะ ตาคิงคอง”ฉิบหายแล้วดันหลุดพูดโค๊ตลับเวลาผมแอบด่าคุณเลขในใจ

“เดี๊ยวนะ คุณเรียกผมว่าคิงคองงั้นหรอครับ หึหึ”ไม่นะ เหมือนรางร้ายบอกเหตุเลยก็ว่าได้

“ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า คุณหยุดเถอะผม ฮ่า ฮ่า ไม่ ฮ่า ได้ ฮ่า ตั้งใจ หยุดดดดดดดดดดดด”แล้วก็โดนอยู่สักพักกว่าคุณเลขจะหยุด

มือแกล้งผมคนอะไรมือหนักเป็นบ้าขนาดแค่ขี้เอวนะนี่แต่เจ็บจะตาย

   วันนี้จะครบสามเดือนแล้วที่ผมย้ายมาอยู่ที่นี่ ถามว่าผมลืมเรื่องของเต้ได้หรือยัง ลึกๆก็ยังมีคิดถึงบ้างแต่ถ้าถามว่า

รู้สึกรักไหมบอกเลยว่ารักแต่ถ้าให้กลับไปเป็นแบบเดิมผมทำไม่ได้ ตอนนี้ผมมีความสุขกับงานที่ผมทำ เพื่อนร่วมงานดูรักใครกัน

ดีกว่าสังคมเมืองกรุงที่มักจะชิงดีชิงเด่นกันแต่ที่นี่ทุกคนในแผนกรักใคร่กันเป็นพี่เป็นน้อง

“เฮียวันนี้ตอนเย็นๆเฮียไปไหนป่าวครับ”อยู่ๆเป้ก็เดินมาถามผม

“น่าจะไม่นะ เป้มีอะป่าว”

“เอ่อคือ วันนี้วันเกิดเฮียเลขเขา ผมจะชวนเฮียไปซื้อของขวัญน่ะ”

“เอ๋วันนี้วันเกิดของตาคิงคองหรอเนี่ย”

“ฮ่าๆๆๆอย่าให้เฮียแกได้ยินคำนี้เชียวนะ แรกๆที่ไอ้นัทเรียกนะเฮียโดนเฮียแกถีบเสียหลักเลย”โหดแท้

“เออ เจอกันที่ไหนหล่ะ เดี๊ยวเฮียขับตามไป”

“งั้นเราไปเจอที่เซ็นทรัลแล้วกันเฮีย ถ้าเฮียเลขถามเฮียแกล้งบอกนะว่าไม่ว่าง”

      ผมรู้หล่ะว่าคงเป็นแผนของเจ้าเป้กับนัทแน่ๆ ที่กะทำเซอรไพร์ว่าทุกๆคนไม่มีใครว่าง แต่จะแอบไปหาคุณเลขที่ห้อง

แทน แต่ก็น่าสงสารคุณเลขเหมือนกันนะ ตอนที่เดินมาถามว่าวันนี้ใครว่างบ้างพอทุกคนมีธุระหมดแกดูเหงาหงอยมากคอยดู

เถอะเดี๊ยวคืนนี้พี่น็อตจะเอาคืนให้ดู ครั้งที่แล้วเมาแล้วโดนแกล้งไว้เยอะคืนนี้หล่ะ หึหึ

“เฮียจะซื้ออะไรอ่ะ................แปปนะเฮีย เออมึงดูแล้วกัน”เป้หันมาถามผมเรื่องของขวัญ และก็บอกว่านัทกำลังจะซื้อเค้กแล้ว

ให้เราสองคนเร่งทำเวลาหน่อยคนอื่นๆเตรียมตัวหมดแล้ว

“แล้วตาคิงคองชอบอะไรเป็นพิเศษไหมหล่ะเป้”

“เฮียเลขหรอ ผมนึกออกแล้วเฮีย”แล้วเป้ก็หันมากระซิบบอกผมว่าให้ซื้อเป็นตุ๊กตาคิงคองสิ

“แกคิดดีแล้วใช่ไหม”ไม่อยากจะคิดเลยว่าถ้าคุณเลขเห็นแล้วจะทำหน้าแบบไหน

   เราใช้เวลาเดินเลือกซื้อกันไม่นานได้มาเป็นตุ๊กตาคิงคองผิวสีขาวตัวนึง เห็นแว๊บแรกภาพหน้าคุณเลขลอยมาเลย และ

ของเป้ดันเลือกเป็นปากกาด้ามทองที่แท่งนึงก็แพงเอาการอยู่ และผมเพิ่งจะรู้จากปากเป้เองว่าคุณเลขเป็นลูกพี่ลูกน้องกับเป้

แถมเป้ยังเป็นลูกคุณธนากรเสียอีก มิน่าคุณเลขถึงเรียกคุณธนากรว่าลุง

“พี่น็อตพี่ถือเค้กนะ เดี๊ยวพอเป้ค่อยเสร็จประตูเปิดเฮียค่อยตามเข้าไปหลังสุดหล่ะครับ” ตอนนี้เราทั้งแผนกกำลังเตรียม

แผนการเซอรไพร์คุณเลขกันตรงหน้าห้องคุณเลขเลยก็ว่าได้

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก”

“ใครครับ..............”คนในห้องถามออกมา

“ก๊อก ก๊อก ก๊อก แอ๊ด เอ้าไหนบอกไม่ว่ากันไง เข้ามาก่อนครับทุกคน”

“เฮียเร็วๆ พร้อมนะ แอ๊ด”

“แฮปปี้เบริ์ดเดย์ทูยู แฮปปี้เบริดเดย์ทูยู แฮปปี้เบริ์ด......................เอาเงียบกันทำไมหล่ะครับช่วยกันร้องสิ”ทำไมทุกคนทำหน้า

แบบนั้นหล่ะครับ

“เอ่อคุณร้องอวยพรวันเกิดใครหรือครับน็อต”อยู่ๆคุณเลขก็ถามขึ้นมา

“ก็วันนี้วันเกิดคุณนี่ครับ หรือว่าไม่ใช่หรอ”

“ฮ่าฮ่าฮ่า”เสียงหัวเราะดังมาจากสองแสบ อย่าบอกนะว่าผมโดนสองคนนี้หลอกอีกแล้ว

“โถถถถคุณอย่าทำหน้าแบบนั้นสิครับ วันนี้วันเกิดผมหล่ะ ผมเลยซ้อนแผนไง ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ”โดนจนได้

“ขอโทษนะเฮียผมไม่อยากทำเลย แต่เฮียเลขบังคับ”

“อ้าวๆอยู่ๆโบ้ยมาให้เฮียได้ไงเนี่ย ผมเปล่านะคุณผมไม่รู้เรื่อง”

“เป่าเทียนเร็วครับละลายจะหมดแล้ว”

“ฟู่.........................แปะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ด้วยการเอาคืนเค้กที่อยู่ในมือผมตอนนี้อยู่บนหน้าของคุณเลขเรียบร้อย

“น็อต อย่าอยู่เลยยยยยยยยยยยยย”กลายเป็นผมที่ถูกคุณเลขไล่ต้อนเพราะแกจะเอาเค้กบนหน้าแกมาป้ายผมคืน แล้วใครจะ

ยอมให้แกมาป้ายคืนง่ายๆหล่ะ

“ตามให้ทันสิคุณ”ด้วยความที่ผมตัวเล็กเลยวิ่งได้พลิ้วกว่าคุรเลขเยอะ

“โอ้ยยยยยยยยยยย”อ้าวอยู่แกล้มไปได้ไง

“คุณเป็นไรเปล่า ข้อเท้าพลิกหรือเปล่าค่อยลุกนะ เฮ้ย”โดนจนได้จะมีอะไรอีกหล่ะครับเพราะนี่คืนแผนการเอาคืนของเขาหล่ะ

“ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ”ทุกคนหัวเราะที่ผมโดนเอาคืนจนได้ แต่ผมหันไปสบตากับคุณเลขเป็นอันรู้กันว่า ทุกคนต้องโดนนนแถมพอ

ถึงตอนยื่นของขวัญให้มันเป็นทำเนียมที่ต้องแกะเลยว่าได้อะไร ผมเลยเลือกที่จะให้คนสุดท้าย พอคุณเลขแกะออกมาเท่านั้นทุก

คนก็ระเบิดเสียงหัวเราะออกมาแถมมีเจ้านัทที่แซวว่าผมเลือกแบบนี้เพราะมองหน้าพี่เลขบ่อยๆแน่ๆ

   วันเวลาผ่านไปเร็วมาก นี่เผลอแปปเดียวใกล้จะสิ้นปีเสียแล้วแถมคนในบริษัทก็พูดๆกันว่าท่านประธานจะบินขึ้นมา

ตอนเลี้ยงฉลองส่งท้ายของบริษัท เท่ากับว่าคุณแพรต้องมาด้วยถ้าคุณแพรมาเต้ก็ต้องมา ผมจะทำอย่างไรดีผมไม่อยากเจอสอง

คนนี้เลยจริงๆทำไมผมถึงหนีคนเหล่านี้ไม่พ้นสักทีน่า

“แม่ครับ ปีใหม่นี้แม่มาเที่ยวเชียงใหม่ไหมครับ เดี๊ยวผมลงไปรับนะครับแม่”ผมอยากให้แม่มาอยู่เลี้ยงฉลองปีใหม่กับผม เพราะ

ที่นี่เขาอนุญาตให้เชิญคนภายนอกเข้ามาในงานด้วยได้

“ไม่ต้องลงมารับแม่ก็ได้ เดี๊ยวแม่ขึ้นไปเอง ว่าแต่เราเถอะ น้ำเสียงดูสดใสขึ้นนะ”

“ก็ตามที่ผมเล่าหล่ะครับแม่ที่นี่เพื่อนร่วมงานรักใคร่กับน็อตดีครับ งั้นเดี๊ยวน็อตจองตั๋วไว้ให้แม่นะครับ”

              ผมเพิ่งวางสายจากแม่เสร็จ เลยหันไปปรึกษากับคุณเลขดู ว่าถ้าพาแม่เข้างานด้วยจะให้นั่งร่วมโต๊ะได้ไหม

“คุณเลขครับ ถ้างานเลี้ยงปีใหม่ผมขอพาแม่ผมเข้างานด้วยได้ไหมครับ”

“ได้สิครับ โต๊ะแผนกเราเก้าอี้เหลือ คุณแม่คุณจะมาเที่ยวหรือครับ”

“ใช่ครับ ตอนแรกผมก็ไม่อยากอยู่ฉลองที่นี่หรอกครับ อยากกลับไปฉลองกับแม่มากกว่า”

“แม่คุณทูลหัวหรือคุณ”แน่ะทำมาแซว

“คุณเลขลืมไปหรือเปล่าครับ ว่าผมเคยมีแฟนเป็นผู้ชาย แถมเพิ่งจะเลิกกันไปด้วย”

           ผมพูดเสร็จก็หันมาสนใจงานที่กองอยู่ตรงหน้าแทน แต่เหมือนคุณเลขจะมีเรื่องคุยกับผมแต่ผมก็ทำเป็นไม่สนใจแทน





.........................................................TCB   

มาต่อให้แล้วนะครับ ตอนจบต้องติดตามนะครับ ว่าใครจะเป็นพระเอก
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม มาต่อให้แล้วนะ
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 22-10-2016 21:45:21

“นี่ๆทุกคนรู้หรือเปล่าว่าพรุ่งนี้คุณแพร จะเข้ามาเยี่ยมที่บริษัทเราพร้อมกับคู่หมั้นของคุณเอกันนะ”ผมที่กำลังจะเดินเข้าประตู

ห้องทำงานได้ยินเข้าอย่างจัง

“ผู้ชายที่ชื่อเต้ไง ที่เคยเป็นแฟนเก่าของพี่น็อตไง”ผมเห็นเจ้านัทกระซิบกระซาบกับเจ้าเป้สองคน

นี่มันเป็นผลกรรมของผมหรือเปล่านี่ ผมไปทำอะไรให้สองคนนั้นหนักหนาถึงได้ตามจองเวรกันไม่เลิกเสียทีหรือพรุ่งนี้ผมต้องทำ

แสร้งว่าป่วยดีไหมเพราะผมยังไม่พร้อมเจอหน้าเขาและเธอเลย

“คุณน็อต............................”

“.........................................”

“คุณน็อตครับ............................”

“.........................................”

 “คุณน็อตครับบบบบบบบบบบบบบบบบบ............................”

“หา..ครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ” ผมมัวแต่คิดเรื่องที่จะทำยังไงให้พรุ่งนี้ไม่มาทำงานดีนะ

“ผมจะบอกว่า ทางประชาสัมพันธ์ด้านล่างแจ้งมาว่าพรุ่งนี้ทางคุณแพรกับท่านประธานจะมาเยี่ยมที่นี่นะครับ”

“ครับ ....แล้วยังไงต่อครับ”

“ผมจะถามว่าคุณโอเคนะครับ ถ้าไม่ไหวจริงๆก็เล่าให้ผมฟังได้นะครับ อย่าเก็บไว้คนเดียว”

“ขอบคุณครับ แต่ผมไม่เป็นไร”

ทำไมคุณเลขถึงพูดจาแปลกๆกันนะ ปกติก็ไม่ค่อยพูดถึงเรื่องส่วนตัวกันเท่าไหร่ มีแต่คุยเรื่องงานเป็นหลัก ห้องอยู่ตรงกันข้าม

แต่เวลากินข้าว ดูหนังหรืออะไร แทบจะไม่เจอกันเลยก็ว่าได้

“ทุกคนวันนี้เตรียมตัวให้พร้อมนะครับ อีกสักพักท่านประธานจะเข้ามาถึงแผนกเรา ทำตัวตามปกตินะ” คุณเลขหันมากำชับทุก

คนให้เป็นธรรมชาติที่สุด

ทุกคนอาจจะงงใช่ไหมหล่ะครับ ทั้งๆที่วันนี้ผมวางแผนไว้แล้วว่าจะไม่เข้าบริษัท แต่ดูเหมือนเจ้าคิงคองห้องตรงข้ามจะล่วงรู้

แผนของผม ผมที่โทรไปลากับคุณเลขตั้งแต่เจ็ดโมงด้วยเหตุที่ว่าผมไม่สบาย พอผมวางโทรศัพท์ได้ประตูห้องผมก็ถูกเคาะอย่าง

บ้าคลั่ง พอเปิดประตูออกดูถึงเห็นเป็นเจ้าคิงคองห้องตรงข้ามทำการวัดไข้เบื้องต้น พอรู้ว่าผมไม่ได้เป็นหวัดเลยถูกฉุดกระชาก

ลากถูมาที่บริษัทจนได้ ถึงตอนนี้ผมยังโทรตัวเองไม่หายเลยว่าทีหลังก่อนเปิดประตูโปรดดูก่อนว่าใครมาเคาะ

“ทุกคนครับนี่คือท่านประธานของเรา ข้างๆที่เห็นเป็นคุณแพรและก็ของหมั้นของคุณแพรนะครับ”ผมแทบไม่ได้ฟังที่คุณเลข

แนะนำหรือพูดคุณกับท่านประธานเลย ผมเอาแต่ยืนก้มหน้า เพราะผมไม่อยากเจอสายตาที่มองมาทางผมคนนึงมองมาด้วย

ความคิดถึง ส่วนอีกคนมองมาด้วยความอาฆาต

“เอ่อผมขอตัวสักครู่นะครับ ”ผมรู้สึกอยู่ตรงนั้นไม่ไหวแล้ว ผมทนไม่ได้จริงๆ

ผมเดินมาเข้าห้องน้ำ แต่ก็ถูกใครสักคนดึงแขนเอาไว้

“น็อตย้ายมาที่นี่ทำไม น็อตไม่บอกเต้หล่ะ ทำไมน็อตถึงใจร้ายแบบนี้”

“ขอโทษนะครับ ผมว่าเราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันกรุณาปล่อยมือผมด้วยครับ”

“ไม่เกี่ยวข้องหรอ เราเป็นแฟนกันนะน็อต น็อตอย่าทำอย่างนี้”

“เราเคยเป็นแฟนกันครับ ตอนนี้เราเลิกกันไปนานแล้วครับ คุณกำลังจะหมั้น ผมกำลังมีชีวิตใหม่ ขอร้องหล่ะครับอย่ากลับมา

อีกเลย ตอนนี้ผมมีความสุขดี”

“เต้ อยู่นี่นี่เองแพรตามหาตั้งนาน มาคุยกับเพื่อนเก่าหรือค่ะ ไปค่ะเดี๊ยวต้องไปแผนกอื่นต่อ”ผมเลือกที่จะเดินหนีออกมาและไม่

หันไปมองคนทั้งคู่ ผมเห็นสายตาคู่นั้นที่มองเหย้หยันที่เข้าสามารถแย่งแฟนผมไปได้

ผมนั่งร้องไห้ในห้องน้ำสักพัก เสียงมือถือผมก็ดังขึ้น ผมไม่ได้ดูว่าใครโทรเข้ามา

“ฮั..ล...โห.....ล ครับ”

“นี่คุณอยู่ไหนครับ คุณเป็นอะไรร้องไห้ทำไม บอกผมสิครับคุณน็อต”

“ผมขอลาได้ไหมครับ ผมคงทำงานต่อวันนี้ไม่ไหว ยังไงรบกวนคุณเลขด้วยนะครับ ขอบคุณครับ”

ผมเลือกที่จะปิดเครื่องหนีเลยก็ว่าได้แล้วเดินออกจากห้องน้ำ เพื่อจะไปที่รถแล้วขับกลับคอนโด แต่ด้วยแรงพยาบาตรมั้งผมเจอ

กับคุณแพรที่ยืนรอผมอยู่ที่รถของผม

“มาแล้วสินะ อีเกย์ อีหน้าด้าน คิดหรอว่าเต้เขาจะกลับมาคบกับแกอีกน่ะ”

“ขอโทษนะครับ ผมไม่เข้าใจว่าคุณพูดเรื่องอะไร”

“แกอย่าคิดนะว่าเต้จะกลับไปหาคนอย่างแก ฉันแย่งแกมาได้ ฉันไม่ยอมให้เต้กลับไปหาแกหรอก”

“คุณไม่ต้องกลัวหรือกังวัลไปหรอกครับ ผมไม่แย่งเขากลับมาหรอกครับ”

“แกมันหน้าด้าน คิดว่าใช้มารยาแล้วเต้จะกลับมาคบกันแกหรอ แกบอกฉันมานะว่าแกแอบนัดเอากันกี่ครั้งแล้ว”

“คุณพูดเรื่องอะไรผมไม่เข้าใจ”

“อย่ามาทำเป็นแกล้งโง่หน่อยเลย เต้หายไปทุกคืนหรือบางทีหายไปเป็นวันตอนแรกฉันคิดว่าเขามีธุระ แต่ฉันไปสืบมาว่าเขา

ออกตามหาแก แกมันหน้าด้านจะแย่งเต้ไปจากฉัน”

“ผมว่าคุณคงเข้าใจผิดไปใหญ่แล้วหล่ะครับ ผมทำงานที่นี่ไม่เคยเจอคู่หมั้นของคุณเลย วันนี้เป็นวันแรกครับที่ผมได้เจอเขา

ส่วนคุณจะเชื่อหรือไม่เชื่อก็เรื่องของคุณครับ” ผมกำลังจะเดินไปที่รถแต่ก็ถูกคุณแพรเข้ามาทำร้าย ผมทำได้แค่ปัดป้องเท่านั้น

“แกมันอีเกย์หน้าด้าน ฉันจะบอกให้เอาบุญนะ เต้น่ะเขาไม่ได้ทำฉันท้องหรอก แต่ฉันท้องมาก่อนแล้ววันนั้นฉันเมา เต้ก็เลยตก

เป็นเหยื่อแล้วเป็นพ่อของลูกฉันไงหล่ะ ไอ้เกย์โง่”ผมไม่เข้าใจว่าเธอจะมาบอกผมทำไม ผมไม่อยากรู้อะไรเลย

แล้วหลังจากนั้นสักพักก็มีคนเข้ามาห้ามก็คือคุณเลขนั้นเอง

“คุณเป็นไรหรือเปล่าคุณน็อต  พอได้แล้วแพรเข้าไปอยู่กับคู่หมั้นแพรเถอะ”

“ขอบคุณครับคุณเลขผมไม่เป็นอะไรมาก ผมขอตัวนะครับ”

          ผมนั่งร้องไห้อยู่หลังพวงมาลัย ทำไมเขาต้องเคียดแค้นผมขนาดนั้น ผมไปทำอะไรให้เขาขนาดนั้นหรือทำไมถึงเกลียดผม

ขนาดนี้ผมเคยไปทำอะไรให้หรือไง

“ก๊อก ก๊อก คุณขับรถไหวไหม”อยู่คุณเลขก็เข้ามาเคาะกระจกรถผม

“ผมไหวครับ แต่ขอผมพักสักหน่อย”

“งั้นเดี๊ยวผมขับให้ดีกว่า รอแปปนะครับ ฮัลโหลเชอรรี่ฝากลางานของพี่กับคุณน็อตด้วยนะ ไว้พรุ่งนี้พี่จะเข้ามาเครียต่อนะ

ขอบคุณครับ”คุณเลขวางสายไปแล้วผมไม่รู้ว่า คนในสายถามอะไรคุยเลขเลยอึดอัดแบบนี้ แต่บรรยากาศตอนนี้ก็ไม่ได้ดีไปสัก

เท่าไหร่ผมเงียบ เขาก็เงียบ

“คุณเช็ดน้ำตาก่อนนะครับ เดี๊ยวผมจะพาไปไหว้พระนะครับ หยุดร้องไห้ก่อนนะ”

“ขอบคุณนะครับ แต่ผมอยากกลับห้องมากกว่า”

“อย่าดื้อเลยคุณ ให้ผมพาคุณเที่ยวนะ จะได้สบายใจขึ้น”

      ผมไม่ได้ตอบอะไร ได้แต่นั่งเงียบให้คุณเลขพาทัวร์อย่างเดียว แต่ไหนๆก็ไหนๆหล่ะตอนแรกว่าจะไม่ไป แต่ผมคงทนการตื้อ

ของเขาไม่ไหวเลยยอมเลยตามเลย คุณเลขให้เหตุผลที่ว่าถึงผมกลับไปผมก็จมอยู่กับความเศร้า มีเขาอยู่ผมจะไม่เศร้าแล้ว

“นี่คุณเดี๊ยวเราแวะทานข้าวกันก่อนนะ นี่ก็ใกล้จะเที่ยงแล้ว แวะร้านนี้แล้วกัน ไปลงครับคุณ”

    ผมเดินลงจากรถอย่างกับหุ่นยนต์ ผมไม่รู้ว่าผมเป็นอะไรทำไมก่อนหน้านี้ผมเข้มแข็ง หรือที่ผ่านมาผมแค่หลอกตัวเองว่าผมลืม

เขาได้แล้วจริงๆ แต่วันนี้มันไม่ใช่เลย ผมรู้แล้วว่าผมยังลืมเขาไม่ได้จริงๆความพยายามที่ผ่านมันพังลงหมดแล้ว

“คุณสั่งอาหารสิครับ”

“เอ่อผมไม่รู้ว่าร้านแบบนี้อะไรอร่อย งั้นคุณสั่งเผื่อผมด้วยได้ไหมครับ”

      แล้วโต๊ะก็เงียบอีกครั้งเมื่อเด็กเสริ์ฟเพิ่งจะรับออเดอร์ไป ผมไม่รู้จะพูดอะไรออกไปจนอาหารถูกนำมาเสริ์ฟ

“คุณถ้าผมขอถามเรื่องที่เกิดขึ้น คุณพร้อมจะเล่าให้ผมฟังไหม ผมบอกตามตรงนะยิ่งคุณเป็นแบบนี้ผมไม่ชินเท่าไหร่เลย”

“จะให้ผมเล่าเรื่องไหนก่อนดีหล่ะครับ”

“เรื่องคุณกับคู่หมั้นของน้องแพรแล้วกันครับ”

“น้องแพร นี่คุณรู้จักกันมาก่อนหรือครับ....................”ผมไม่รู้ว่าสีหน้าตอนนี้ของผมเป็นอย่างไร

“พ่อของผมเป็นหุ้นส่วนของบริษัทนี้ครับ แม้แต่ลุงธนากรด้วย แต่กับน้องแพรผมไม่ได้สนิทถึงขั้นรู้นิสัยที่แท้จริง เอาตรงๆผมยัง

ตกใจเลยที่เห็นแพรอาละวาด ตบตีคุณและด่าทอคุณแบบนั้น”ผมไม่รู้ว่าเขาสนิทกันถึงขั้นไหน

“อ่อเป็นแบบนี้นี่เอง คุณยังอยากฟังเลือกของผมไหมหล่ะครับ”

“อยากฟังสิครับ ถ้าผมรู้ถึงปัญหาผมจะได้ช่วยคุณแก้ไขไงครับ ผมอยากให้คุณกลับมายิ้มได้อีกครั้งนะครับ”

“ผมกับเต้เราเจอกันที่เรียนพิเศษตอนม.ห้าครับ เขาเข้ามาจีบผมเพราะเขาแพ้พนันเพื่อนแต่ด้วยความที่เราเริ่มคุยกันทำความรู้

จักกัน เราเลยตกลงคบกันครับ จนเรียกมหาลัยเราตังเป้าหมายว่าเราจะเอ็นทรานเข้าคณะเดียวกัน จนแม้กระทั่งทำงาน

ความสัมพันธ์ของเราเริ่มบั่นทอนลง ผมกับเขาถูกบรรจุในคนละแผนกทั้งที่เราเรียนสาขาเดียวกันแท้ ผมถูกดึงตัวอยู่ฝ่ายบัญชี

ส่วนเต้ถูกดึงตัวไปทำการตลาดแทน คุณเชื่อไหมหล่ะครับว่าแรกๆเข้าปกติดีทุกอย่างจนเมื่อสองปีก่อนเขาไม่ค่อยมีเวลาให้ผม

ทั้งๆที่เราทำงานที่เดียวกัน ปกติเราต้องกลับด้วยกัน กลายเป็นว่าเขาไม่ว่างต้องไปเจอลูกค้าบ้าง ไปเสนองานลูกค้าบ้าง

วันหยุดก็ไม่ค่อยได้เจอกันเหตุผลก็เหมือนเดิม เขาต้องเตรียมงาน แต่คุณเชื่อไหมหล่ะครับ ผมได้ยินเพื่อนในแผนกเขาคุยกัน

ว่าเต้มักจะถูกคุณแพรชวนไปเที่ยวด้วยบ่อยๆ”ผมเล่าถึงตรงนี้อยู่ๆน้ำตาผมก็ไหลออกมาอีก

“คุณเล่าต่อไหวไหม ถ้าไม่ไหวก็พักก่อนก็ได้นะครับ ผมไม่อยากคุณฝืนเลย”

“ผมไหวครับ งั้นผมเล่าต่อนะครับ หลังจากที่ผมแอบได้ยินมานั้น แรกๆผมก็ถามเขานะครับว่าที่ไม่ว่างเนี่ยไปกับคุณแพรมาจริง

ไหม เขาก็พูดบอกนะครับว่าจะเอาเวลาที่ไหนไปเขาต้องทำงาน ผมถูกคนที่รักว่าผมกลายเป็นคนที่ระแวงเขาทั้งๆที่เขายอม

ทำงานหนักเพื่ออนาคตของเราสองคน ตอนนั้นผมเชื่อในสิ่งที่เขาพูด ผมกลับไม่สนใจคำพูดของคนรอบข้างแม้กระทั่งคนใน

แผนกผมพูดว่าเหมือนเจอเต้แฟนผมถูกคุณแพรหิ้วเข้าโรงแรม แรกๆผมก็ไม่เชื่อผมคิดว่าเป็นเรื่องไร้สาระด้วยซ้ำ แต่คุณรู้ไหมเต้

มาเล่าความจริงให้ผมฟังวันไหน วันครบรอบแปดปีของเรา เขาบอกเลิกผมเพราะเขาบอกว่าเราทำคุณแพรท้องเขาต้อง

รับผิดชอบ ถึงตอนนั้นผมเอาแต่โทษตัวผมเองว่าเป็นเพราะผมที่โง่เองไม่ว่าเขาจะพูดอะไรผมเชื่อเขาหมด ไม่เคยระแคะระคาย

เลยถูกเขาหลอกมาต้องนาน รู้ตัวอีกทีก็ถูกทิ้งเสียแล้ว ”

“ทำไมคุณถึงยอมเลิกกับคุณเต้ง่ายๆแบบนี้หล่ะครับ ทั้งๆที่คุณไม่ผิดอะไรเลย”

“ผมก็ไม่รู้ครับทำไมผมถึงต้องยอมเขาด้วย ผมรู้แค่ว่าตอนนั้นผมไม่สามารถอยู่ทำงานที่นั้นได้ ผมรู้สึกเหมือนเป็นตัวประหลาด

ที่เดินไปทางไหนก็จะเจอกลุ่มคนยืนนินทา จนผมตัดสินใจลาออก คุณธนากรเลยยื่นข้อเสนอให้ผมย้ายมาที่นี่แทน”

“เรื่องเป็นแบบนี้นี่เองคุณไม่ต้องห่วงคุณยังมีผม ผมจะอยู่เป็นเพื่อนคุณเองไม่ต้องเศร้านะครับ เดี๊ยวผมพาไปไหว้พระครับ”แล้ว

ผมกับคุณเลขก็ลงมื้อทานมื้อนั้น แต่บนโต๊ะจะมีแต่คุณเลขที่พยายามยิงมุกใส่ผมซึ่งขำบ้างแป้กบ้างพอแป้กนี่ผมจะขำเป็น

พิเศษไม่ได้ขำเพราะสงสารนะครับ แต่เพราะว่าขำที่แกยังกล้าเอามาเล่า

คุณเลขพาผมขึ้นมา ไหว้พระที่พระธาตุดอยสุเทพ ผมถึงทางขึ้นตรงพญานาค สิ่งที่ออกจากปากหัวหน้าผมคืออะไรรู้ไหมครับ

เขาพนันกับผมว่าใครไปถึงข้างบนช้าสุด คนนั้นโดนคนชนะลงโทษอะไรก็ได้หนึ่งอย่าง และก็เป็นไปตามคาดผมแพ้ก้ใครจะไป

ขายาวก้าวขึ้นบันไดทีสามสี่ขั้นกันละ ผมขึ้นได้ครึ่งเดียวมองเลยขึ้นไปคุณคิงคองยืนโบกมือทักทายอยู่

“คุณโกงผมนี่ ผมไม่คุณชินกับบันไดแบบนี้ โอ๊ยเหนื่อยคุณขอพักแปปนึงนะแล้วขึ้นไปสาการะนะ ขอนั่งก่อน”

ผมได้นั่งพักคุณเลขก็บริการเต็มที่โดยการไปหาน้ำดื่มกับยาดมมาให้แทน แล้วเราค่อยๆเดินขึ้นไปกราบสักการะพระธาตุดอยสุ

เทพแถมยังถ่ายรูปมาเป็นที่ระลึกด้วยแถมคนถ่ายให้ก็ไม่ใช่ใครที่ไหน คุณเลขนี่เองหล่ะครับถ่ายได้สวยมากอย่างกับมืออาชีพ

แน่ะแต่หน้าผมบึ้งตึงไปหน่อยช่วงแรก จนคุณเลขยิงมุกตลกผมเลยเผลอยิ้มออกมา พอเราไหว้พระกันสบายใจขึ้นมาหล่ะผมก้

เดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างที่ผมทำธุระส่วนตัวอยู่นั้นไลน์ผมเด้งไม่หยุดเลย ตอนแรกก็กะจะเข้าไปด่าเสียหน่อยแต่พอกดที่

หน้าจอดูทำให้ผมด่าไม่ออกเลยที่เดียว

กลุ่ม : แผนกบัญชีแสนวุ่นวาย

คุณเลข : ส่งรูปภาพ

คุณเลข : ส่งรูปภาพ

คุณเลข : ส่งรูปภาพ

คุณเลข : ส่งรูปภาพ

นัท : ไหนบอกลาหยุดเพราะพี่น็อตไม่สบาย ที่แท้แอบไปเที่ยวกันนี่เอง

เชอร์รี่ : พี่น็อตตาดูเศร้าๆนะค่ะ

เป้ : แก้มพี่น็อตเป็นอะไรครับทำไมมันดูแดงผิดปกติ

พอเจ้าเป้พิมพ์จบเท่านั้นหล่ะครับ คนอื่นก็ตังสันนิฐานกันไปต่างๆนานา

นัท : นี่เฮียเลขลงไม้ลงมือกับพี่น็อตของผมหรอเนี่ย

คุณเลข : น้อยๆหน่อยกับคุณน็อตของแก ของพี่เว้ย ไม่ต้องแตกตื่นกันไปครับ พรุ่งนี้ผมจะเล่าให้ฟังนะ

น็อต : ผมทะเลาะกับคนอื่นน่ะครับ คุณเลขเข้ามาห้ามเลยพามาเที่ยวในตัว ไว้มีโอกาสเรามาเที่ยวกันทั้งแผนกเลยนะครับ

แล้วลิงสองตัวก็โอดครวญว่าพวกผมหนีเที่ยวไม่สงสารคนในแผนกเลย ใจจริงผมก็ไม่ได้อยากมาผมอยากพักผ่อนอยู่ห้องแต่คน

ข้างๆดันบอกกลัวผมจะฟุ้งซ่าน เลยให้พาผมมาไหว้พระ

“คุณจะพาผมไปไหนครับ ผมอยากกลับห้องแล้วนะ”คุณเลขไม่ฟังอะไรผมเลย ขับโดยไม่ฟังผมพูดอะไรเลย

“นี่คุณผมจะกลับห้องงงงงงงงงงงงงงงงงงงง”พูดดีๆด้วยไม่ฟังต้องใช้วิธีนี้หล่ะ

“โอ๊ยคุณ อย่าตีผมสิ ผมขับรถอยู่นะ”

“ผมพูดแล้วคุณไม่ฟังทำไมหล่ะ ถ้าคุณไม่หยุดผมจะหยิกคุณแทนนะ”

“ผมจะพาคุณไปกินข้าวครับ นี่จะเย็นแล้วนะ”

“ก็ไม่พูดต้องแต่แรก ผมคิดว่าคุณจะพาผมเที่ยวอีกนี่”

   เรามาถึงร้านอาหารแล้วก็แบบเดิมแต่ครั้งนี้ต่างจากร้านก่อนที่ คุณเลขผาผมเข้าร้านข้าวซอยผมไม่รู้จะสั่งอะไรยังไงก็เลยยกให้

เป็นหน้าที่ของคุณเลขแทน คุณเลขก็เลยแนะนำว่าให้ทานน้ำพริกหนุ่มกับไส้อั่ว แถมยังมาแนะนำให้ผมกินอะไรหลายๆอย่างผม

ย้ายมาอยู่ที่นี่สักพักนึงแล้วก็จริงแต่อาหารหลักๆที่ผมกินเลยก็พวกข้าวราดแกงกับอาหารตามสั่งประเภทอาหารเหนือนี้ ไม่รู้จะ

สั่งอะไรเพราะไม่เคยทาน มื้อนี้เราพูดคุยกันมากขึ้นเหมือนผมเริ่มเปิดใจที่จะพูดหรือระบายให้ใครสักคนฟังถึงความรู้สึกของผม

“นี่คุณน็อต ผมขอเรียกคุณว่าน็อตเฉยๆได้ม่ะ”

“เรียก น็อต ก็ได้ครับ ไม่ต้องน็อตเฉยๆหรอก”พอผมพูดเสร็จสีหน้าของคุณเลขกับนิ่งสนิท

“น็อตก็เล่นมุกแป้กเหมือนกันนะเนี่ย ฮ่าฮ่าฮ่า ส่วนน็อตเรียกผมว่าพี่เลขแทนแล้วกัน ไม่ต้องพูดเรียกว่าคุณเลขหรอก”

“ครับ ลุงเลข ”

“เดี๊ยวจะโดนนะ น็อตชักจะมากไปหล่ะนะ”

“โถ แซวเล่นนิดหน่อทำเป็น งั้นเปลี่ยนเป็นน้าเลข โอ๊ย คุณเคาะหัวผมทำไมอ่ะ”

       ผมพูดยังไม่ทันจบเลย โดนเคาะหัวจนได้ ใช่ซิพอให้เรียกพี่ปุ๊ปทำตัวสนิทสนมมาเชียว



...............................................................TCB






ผมจะบอกว่าเรื่องนี้เขียนจบแล้ว ถ้ามีเรื่องใหม่ผมจะเปลี่ยนแค่หัวข้อชื่อนะ และเรื่องเก่ายังมีอยู่ในสารบัญ

หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม มาต่อให้แล้วนะ
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 23-10-2016 01:34:40
เต้น่าสงสารนะลูกใครก็ไม่รู้ แต่ก็เพราะทำตัวเองทั้งนั้น

เชียร์ลุงเลขต่อไป  o13
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม มาต่อให้แล้วนะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 23-10-2016 20:34:48
 อยากให้คุณเลขเป็นพระเอก ส่วนเต้ก็ปล่อยให้โง่เลี้ยงลูกคนอื่นต่อไป(อยากนอกใจน๊อตดีนัก)
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม มาต่อให้แล้วนะ
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 23-10-2016 23:25:02
อยากให้น๊อตสมหวังกับลุงเลขนะ จะได้ควงเย้ยไอ้เต้กับนังแพรซะเลย :katai1: :katai1:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม มาต่อให้แล้วนะ
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 24-10-2016 11:56:56
ตอบ

BBChin JungBB : ใจจริงอยากนำตัวละครเต้มาเป็นพระเอกในเรื่องต่อไปนะครับคิดอยู่ว่าจะจับคู่ใครดีระหว่าเป้กับนัท

twinmonkey0311 : คุณเลขได้เป็นพระเอกแน่นอนอยู่แล้วครับ

arij-iris : ต้องอ่านตอนล่าสุดนี่แล้วหล่ะครับ จะได้ความสะใจมาก





“น็อต จำวันนี้ที่เราพนันกันได้ไหมครับ ว่าใครแพ้ต้องยอมทำตามที่คนชนะขอ จำได้หรือเปล่า”

“เอ่อ พี่เลขจะให้ผมทำอะไรหรือครับ”ทำไมเสียงผมสั่นแบบนั้นนะ

“พี่อยากขอให้น็อต เวลามีเรื่องไม่สบายใจก็มาเล่าให้พี่ฟัง อย่าแอบไปร้องไห้คนเดียว กลับมายิ้มเป็นน็อตเหมือนช่วงแรกๆที่

ย้ายมาได้ไหมครับ ไม่ได้ขอให้น็อตลืม แต่ขอให้พยายามอย่าไปนึกถึงแค่นี้พอจะทำให้พี่ได้ไหมครับ”

“ผมจะพยายามนะครับ และก็ขอบคุณสำหรับวันนี้นะครับที่พาผมไปเที่ยว”

        ผมปิดประตูโทรหาแม่ ตกลงเรื่องตั๋วและเวลาที่จะให้แม่บินมาเที่ยวกับผม ผมยังไม่ได้เล่าให้แม่ฟังเรื่องที่ผมเจอกับเต้ในวัน

นี้ผมไม่อยากให้แกไม่สบายใจ ผมก็เข้านอนเร็วหน่อยวันนี้

“พี่น็อตพี่มานี่เลย ไหนเล่าเหตุการณืเมื่อวานมาด่วนๆเลยพี่”ผมยังไม่ผ่านประตูดีเจ้านัทก็ดึงมือผมไปฝั่งโต๊ะที่นัทนั่งอยู่

“ใช่ๆ เล่าเลยค่ะเชอร์รี่อยากรู้ เมื่อวานเขาลือกันทั้งบริษัทเลย”

“เอ่อคือว่า.............................”ผมกำลังจะอ้าปากเล่า

“นี่ทุกคนไม่มีอะไรทำหรือไงถึงมากดดันให้น็อตเล่าเรื่องไร้สาระฟัง”

       ผมไม่ได้ยืนเล่าต่อ พี่เลขกับจูงมือผมเดินเข้าห้องแทน ได้ยินเสียงแว่วมาว่าทำไมพี่เลขถึงเรียกพี่น็อตว่าน็อตหล่ะเห็นปกติ

จะเรียกคุณน็อตตลอดเลยนี่ครับ


----------------------------------------------------------------------------------


“เอ่อน็อต เห็นเคยบอกว่าวันงานปีใหม่บริษัทจะชวนคุณแม่มาร่วมงานด้วยใช่ไหม”

“อ่อใช่ครับ พรุ่งนี้ผมต้องไปรับแม่ตอนหกโมงเย็นครับ”

“งั้นดีเลยเดี๊ยวพี่ไปเป็นเพื่อนนะ เพราะพี่ต้องไปรับลุงธนากรด้วย”

“อ่อได้ครับ”

      และบรรยากาศก่อนปีใหม่ ที่บริษัทแต่ละแผนกเขาจะประดับประดาไปด้วยสายรุ้งเอ่อ ป้ายสวัสดีปีใหม่เอ่ย คำอวยพรต่างๆ

เอ่ยผมก็อยู่ในแผนกที่ช่วยกันตกแต่ง

“คุณๆแม่ผมจะถึงแล้วนะ คุณธนากรถึงไหนแล้วอ่ะครับ”

“นั้นๆไงลุงผมมานู้นแล้ว..........”

“แม่ๆทางนี้ครับ”

       สิ่งที่ผมแปลกใจมากที่สุดก็คือแม่ผมเดินมาพูดคุยกันเหมือนคนรู้จักกันมานานกับคุณธนากร หรือว่าท่านสองคนรู้จักกันมา

ก่อนนะไม่น่าจะใช่นะ

“แม่สวัสดีครับ คุณธนากรสวัสดีครับ ”ผมทักทายผู้เป็นแม่กับหัวหน้า

“นี่อย่าบอกนะ สายใจว่ากิตติพงษ์นี่เป็นลูกเธอกับกิตติศักดิ์น่ะ ใช่ไหมสายใจ”ทำไมคุณธนากรถึงมีท่าทีร้อนรนขนาดนั้นน่ะ

“เอ่อสวัสดีครับลุง แล้วคุณแม่ของกิตติพงษ์นะครับ พอดีผมชื่อณัฐกิตต์นะครับเรียกว่าเลขก็ได้ครับ เป็นหัวหน้าของน็อตเขาน่ะ

ครับ เดี๊ยวเชิญทางนี้ดีกว่าครับ เราไปทานอาหารก่อนแล้วกันครับ”

          เราเดินทางมาร้านอาหารต่อ แต่มีแค่คุณธนากรที่มีท่าทางร้อนรนเหมือนมีเรื่องอยากจะคุยกับแม่ผม ผมจึงทำเป็นไม่

สนใจจะดีกว่า บนโต๊ะอาหารจึงมีแต่เสียงของแม่ผมกับพี่เลขที่คอยคุยกันและเราถึงพฤติกรรมของผมตอนเด็กๆให้พี่เลขฟัง

เหมือนรู้จักกันมานานอย่างนั้น

        วันที่ผมเดินเข้างานมากับแม่พร้อมพี่เลขกับคุณธนากร เราต้องผ่านโต๊ะของผู้บริหารต่างๆดันมีเสียงๆนึงเรียกแม่ของผมไว้

“สายใจ นั้นใช่คุณใช่ไหม”ผมหันกลับไปมอง ดันเห็นท่านประธานยืนขึ้นตะโกนเรียกแม่ผม

“เพื่อนแม่หรือครับ”ผมเห็นสีหน้าของแม่ไม่ค่อยสู้ดีนักผมเลยจะพาแม่มานั่งที่โต๊ะ

“พี่น็อตวันนี้พี่ระวังตัวหน่อยนะ ผมมองจากสายตาคุณแพรมองมาที่พี่แล้วผมว่าต้องมีปัญหากันอีกชัวร์ๆ”เจ้านัทแอบเดินมา

กระซิบบอกผม

“ขอบคุณนะนัทแต่พี่ไม่เป็นไร”

“สายใจ คุณหายไปไหนมา คุณรู้ไหมผมตามหาคุณกับลูกนานขนาดไหน”อยู่ๆท่านประธานก็เดินมาถึงตรงเก้าอี้ที่แม่ผมนั่งอยู่

“นี่มันอะไรกันค่ะคุณพ่อ ผู้หญิงคนนี้เป็นใคร ทำไมคุณพ่อถึงต้องออกตามหาด้วย”

“สายใจตอบผมหน่อย สายใจ”

“นี่เป็นแผนของแกกับแม่ของแกใช่ไหม อีเกย์หน้าด้าน กล้ามากนะที่ให้แม่แกมาถึงที่นี่ วันนี้ฉันจะฆ่าแกไอ้เกย์ทุเรศ”นัทพูดยัง

ไม่ทันขาดคำเลย คุณแพรมาถึงก็เอาน้ำมาสาดผมพร้อมกับคำด่าทอเสียๆหายๆ

“นี่เธอทำอะไรของเธอ เธอกล้าดียังไงมาทำกับลูกของฉันแบบนี้”อยู่ๆท่านประธานก็หันไปด่าทอกับคุณแพร

“ทำไมคุณพ่อพูดกับหนูแบบนี้หล่ะค่ะ”

“ทำไมน่ะหรอ เพราะแกไม่เคยรู้อะไรเลยไงหล่ะแพร ว่าแม่แกน่ะเค้าตั้งท้องแกกับคนอื่นมาถูกจับแต่งงานกับฉันที่มีครอบครัว

อยู่แล้วไง ทีนี้แกคงเข้าใจว่าที่จริงแล้วแกไม่ใช่ลูกของฉัน”

ระหว่างที่พ่อลูกคู่นั้นกำลังถกเถียงกันอยู่ หน้าเวทีก็มีภาพเหตุการณ์ตอนที่คุณแพรไปอาละวาดผมที่ลานจอดรถ ในคลิปบันทึก

ทั้งภาพและเสียงเรียกว่าคมชัดมาก

“นี่มันคือแผนของแกใช่ไหม ไอ้เกย์หน้าด้าน ทั้งแม่ทั้งลูก”

“หยุดเดี๊ยวนี้นะแกกล้าดียังไงมาด่าคนที่ฉันรักแบบนี้ ถึงคราวที่ฉันจะต้องพูดแล้วหล่ะ ที่ฉันยังเลี้ยงเธอไว้ตั้งแต่ที่แม่เธอเสีย

เพราะฉันยังสงสารเออยู่ แต่ในเมื่อวันนี้ฉันเห็นพฤติกรรมของเธอแล้ว นับแต่วันนี้ไปเธอไม่ใช่ลูกของฉันอีกต่อไปแพร”

บรรยากาศตอนนี้เรียกได้ว่าตรึงเครียดมาก อยู่คุณแพรก็คลุ่มคลั่งเรียกได้ว่าสติไม่อยู่กับตัวแล้วก็ว่าได้ จนต้องมีคนมาพาเธอ

ออกไปจากงานแทน ผมหันไปเห็นเต้กำลังจะเดินเข้ามาคุยกับผมแต่สิ่งที่ผมเลือกที่จะทำเลยคือ ทำเหมือนเขาเป็นธาตุอากาศ

“น็อตหันมาคุยกับเราก่อนสิ เราขอโทษนะน็อตที่ตอนนั้นเราไม่ได้เลือกน็อตให้โอกาสเราได้ไหม”อยู่ๆเต้ก็หาโอกาสเดินเข้ามา

คุยกับผม ทั้งที่ผมแสดงออกชัดว่าไม่อยากคุยกลับเขา

“มีอะไรกันหรือเปล่าครับน็อต”อยู่ๆพี่เลขก็เดินเข้ามาหาผม

“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่คนเคยรู้จักน่ะครับ อ่อเราลืมแนะนำให้เต้รู้จักนะ นี่คุณเลขแฟนใหม่ของเรา และก็ขอบคุณเต้นะที่ตอน

นั้นทิ้งเราไปวันนี้เราเจอคนที่เขารักเรามากกว่าเต้แล้วหล่ะ ตัดใจซะเถอะนะ”ผมพูดเสร็จผมจูงมือพี่เลขออกมานอกงานแล้ว

อยู่ๆน้ำตาของผมก็ดันไหลออกมาเองดื้อๆ

“ฮือ........ผ...............ผม”

“ร้องไห้พอครับ อย่าเพิ่งพูดอะไรเลยนะ ร้องไห้ออกมาครับอย่ากั๊กไว้”

ผมนั่งร้องไห้สักพัก เจ้านัทก็เดินเข้ามาพร้อมเอาผ้าเย็นมาให้แล้วเดินจากไปอยู่ตรงมุมนึง พอผมหันไปมองตามดันเจอสายตา

คนทั้งแผนกมองมารวมถึงแม่ของผมด้วย

“เอ่อพี่เลขเมื่อกี้น็อตขอโทษนะที่ดึงพี่เข้ามาเกี่ยวด้วย น็อตไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นแต่น็อตทนไม่ไหวจริงๆครับ”

“ไม่เป็นไรครับพี่เข้าใจนะ แต่พี่อยากให้น็อตลองเปิดใจดูสักหน่อยนะครับ ลองเปิดใจให้พี่คนนี้ได้ดูแลน็อตนะ”

“นี่....................................พี่...........”

“ครับพี่ชอบน็อตนะครับ แต่พี่ไม่เร่งเอาคำตอบนะครับ พี่รอน็อตพร้อมก่อน”

    หลังจากงานเลี้ยงที่บริษัทจบลง ท่านประธานพยายามที่จะเข้ามาคุยกับแม่ของผมให้ได้แต่ก็มีลุงธนากรออกมากันออกไปก่อน

ทุกที ถ้าเป็นไปตามที่ท่านประธานพูดเท่ากับว่าผมเป็นลูกของเขาอย่างนั้นหรือครับ นี่โชคชะตาเล่นตลกอะไรกับผมอีกมีแฟนก็

โดนทิ้ง โดนแย่ง วันนี้กลับได้รู้ความจริงที่ว่าพ่อที่แม่บอกเราว่าเสียไปแล้วกับมีชีวิตอยู่แถมยังเป็นพ่อของคนที่แย่งคนรักของเรา

ไปอีกผมไม่เข้าใจจริงๆ

“นี่คุณสายใจ ผมขอโทษนะที่วันนั้นผมทิ้งคุณกลับลูกให้ลำบาก วันนี้ผมอยากจะมาขอโทษคุณนะครับให้อภัยผู้ชายคนนี้ได้

ไหมครับ ผมขอโทษจริงๆครับ”ใครจะคิดว่าคนที่อำนาจอยู่ในมือยอมคุกเข่าขอโอกาสจากผู้หญิงคนนึงที่ตนรัก


“ฉันยอมอภัยให้คุณค่ะ แต่กับลูกเขาไม่รู้อะไรเลยเกี่ยวกับคุณ คุณก็พยายามอธิบายให้เขาเข้าใจแทนดิฉันนะครับ”


     ก่อนที่เราจะแยกย้ายกลับจากงาน ผมถูกเชิญชวนให้ไปร่วมรับประทานในวันขึ้นปีใหม่ที่บ้านท่านประธาน น่าแปลกตรงที่ว่าพี่

เลขเจ้าและเจ้านัทก็ถูกเชิญชวนไปด้วย ผมได้แต่เก็บความสงสัยเอาไว้ในใจ พอกลับมาถึงห้องพักแม่ก็ว่าเล่าให้ฟังว่าตอนนั้น

แม่กับลุงธนากรคุณกิตติศักดิ์และคุณณัฐกานต์เป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่เรียนม.ปลายจนเข้ามหาลัยด้วยกัน ผมฟังมาถึงตรงนี้ก็งง

ว่าใครคือณัฐกานต์ แม่มาเล่าให้ฟังว่าเป็นเพื่อนแม่อีกคนผมไม่ค่อยได้เจอหรอก แม่ยังพูดด้วยว่าตอนนั้นแม่ตกลงปลงใจคบกับ

คุณกิตติศักดิ์จนพลาดท้องมีผมเกิดขึ้นมา ทางตากับยายตัดขาดกับแม่เลย ส่วนทางบ้านของคุณกิตติศักดิ์แรกๆก็ยอมให้แม่ไป

อยู่ด้วยจนคลอดผมออกมา แม่ก็ถูกใช้งานอย่างหนัก แม่ไม่กล้าไปฟ้องกับคุณกิตติศักดิ์ แม่เลยตัดสินใจหนีออกมาโดนพาผม

ออกมาด้วยมาเริ่มต้นชีวิตที่มีแค่ผมกับแม่ หลังจากนั้นได้ไม่นานคุณกิตติศักดิ์ก็แต่งงานใหม่ตอนนั้นแม่เสียใจมากที่ทำอะไร

ไม่ได้เลย แต่แม่ก็ภูมิใจที่มีผมออกมา

“ทางเลยสายใจ ผมเห็นผู้ชายคนนึงยืนทักแม่อยู่แถมมีคุณกิตติศักดิ์กับลุงธนากรยืนร่วมอยู่ด้วย”

“โหยกานต์ไม่ได้เจอตั้งนานเป็นอย่าไรบ้างเนี่ย น้อตๆมานี่เร็วลูกเดี๊ยวแม่จะแนะนำลุงกานต์ให้รู้จัก”

“สวัสดีครับ ผมชื่อกิตติพงษ์ครับ เป็นลูกของแม่สายใจครับ”

“ไหว้พระเถอะลูก โตขึ้นเยอะเลยนะเรา นี่เจ้าสองตัวมานี่เร็วเดี๊ยวพ่อจะแนะนำเพื่อนให้รู้จัก”

คุณรู้ไหมครับว่าคนที่ลุงกานต์จะแนะนำให้ผมเจอคือใคร







..........................................................TCB
[/size]


ตอนนี้มาอาจจะสั้นไปหน่อยน้า

ตอนหน้าก็จบแล้วนะ แล้จะต่อตอนพิเศษให้น้าครับ ตอนนี้ว่าแต่งเพิ่มอีก
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่สี่
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-10-2016 12:13:03
รอตอนต่อไปนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่สี่
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 24-10-2016 15:33:30
พ่อลุงเลขแน่ๆ พ่อแม่รู้จักกันแบบนี้อนาคตของเลขน็อตคงสดใส


ส่วนที่ผู้แต่งบอกว่า "ใจจริงอยากนำตัวละครเต้มาเป็นพระเอกในเรื่องต่อไปนะครับคิดอยู่ว่าจะจับคู่ใครดีระหว่างเป้กับนัท"

คิดว่านัทน่าจะคุมเต้อยู่นะ เผลอๆยัยคุณแพรจะตามมาป่วนด้วยนัทคงจัดการได้
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่สี่
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 24-10-2016 19:50:28
น่าจะเป็นพี่เลขกับนัทป่ะ
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่สี่
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 25-10-2016 09:43:59
ตอบก่อนนะครับ

twinmonkey0311 : ตอนต่อไปมาลงให้แล้วน้า

BBChin JungBB : สารภาพตรงๆเลยว่าภาคสองแต่งแล้วยัง งง เองเลยว่าจะเอาใครเชื่อมกบตัวละครตัวนี้ดี อะไรเป็นจุดแตกหักดี

arij-iris : ใช่แล้วครับผม


-------------------------------------------------------------------------





“นี่สวัสดีอาสายใจเขา เขาเป็นเพื่อนพ่อ ส่วนสายใจนี่ลูกชายเราทั้งสองคน”

“สวัสดีครับ”เจ้านัทกับพี่เลขเป็นลูกของลุงกานต์หรือนี่ไม่จริงใช่ไหม

“คนนี้ไงพ่อที่จะมาเป็นสะใภ้บ้านเรา”เจ้านัทพูดเสร็จก็ชี้มาที่ผมครับ

“นี่น้อยๆหน่อยพ่อกับแม่เขายืนอยู่ตรงนี้นะนัท”เจ้านัทได้แต่ยืนยิ้มไม่กล้าพูดอะไรต่อ

“เอ่อน็อต พ่อขอคุยอะไรกับเราหน่อยได้ไหม”อยู่ๆคุณกิตติศักดิ์ก็เดินเข้ามาหาผม

             ผมหันไปหาแม่เห็นแม่พยักหน้าให้ ผมเลยเดินตามเขาไปคุณตรงมุมนึง

“คุณมีอะไรกับผมหรือครับ”

“พ่ออยากมาขอโทษน่ะลูกกับการี่พ่อขี้ขลาดทิ้งเรากับแม่ให้อยู่อย่างลำบาก ตลอดเวลาที่ผ่านมาพ่อไม่คิดเลยว่าน็อตจะอยู่ใกล้

ตัวพ่อขนาดนี้ ต่อจากนี้ไปพ่อขอโอกาสดูเลเรากับแม่ได้ไหมลูก”

“ผมไม่รู้ครับ ถ้าถามว่าผมโกรธไหมผมไม่โกรธหรอกครับ ถึงไม่มีคุณผมก็อยู่กับแม่ได้ แต่ไหนๆคุณกลับมาแล้ว ก็จงปล่อยให้

เราอยู่กันแบบเดิมได้ไหมครับ คุณพ่อ”ผมแค่แกล้งเขานิดหน่อยไม่เห็นต้องทำหน้าเศร้าขนาดนั้นเลย

“หมายความว่า..............”พ่อหันมาถามความเห็นจากผม

“ผมให้อภัยพ่อครับ แต่เรื่องอื่นผมขอไม่ตัดสินใจนะครับ ผมอยากทำงานอยู่ที่นี่มากกว่าในตำแหน่งเดิมขอผมด้วย ผมไม่ได้บ้า

อำนาจและเงินทองของพ่อ ผมพอใจในสิ่งที่ผมมีอยู่แล้วครับ”ผมรู้ว่าพ่อกำลังคิดจะทำอะไรถ้าผมไม่รีบสกัดก่อน ผมก็ต้องเป็น

รองประธานต่อจากพ่อซึ่งผมไม่อยากเป็น

         และเราก็อยู่ฉลองปีใหม่ใหม่โดยการฉลองจากรับประทานอาหารนั้นจะแบ่งเป็นสองวง วงแรกจะมีแค่ผู้ใหญ่ที่นั่งคุยหัวเราะ

เล่นกัน ส่วนวงของผมนั้นก็มีกันอยู่สี่คนรวมเจ้าเป้เข้ามาด้วย ผมเพิ่งจะรู้วันนี้เองว่านัทกับพี่เลขนั้นเป็นพี่น้องกัน แถมเรื่องที่เจ้านัท

เคยเล่าให้ผมฟังนั้นเป็นเรื่องแต่งทั้งสิ้น พี่เลขไม่ได้เป็นคนหยิ่งขนาดนั้นแต่เรื่องกลัวแมลงสาปน่าจะแกล้งกันเองระหว่างสองพี่   

น้อง แถมเป้นั้นเป็นลูกของน้องชายลุงกานต์เขามิน่าถึงสนิทกับนัทด้วยวัยที่ใกล้เคียงกันด้วย

“เอ้าชนนนนน”

“นี่อย่าดื่มเยอะนะครับ”ผมกำลังกระดกเบียร์ที่นัทส่งมาให้ผมยังไม่ทันได้ดื่มเยอะเลยก้มีเสียงนี่มาห้าม

“ครับบบบบผ๊มมมม”ทำไมเสียงผมอ้อแอ้แบบนั้น่ะ

“คืนนี้พี่น็อตจะอยู่ถึงเคาท์ดาวไหมนี่”นัทหันไปกระซิบกับเป้

“กูว่าไม่เกินแก้วหน้าก็เมาแล้ว ชัวร์”

               ไอ้พวกนี้นี่ไม่รู้จักน็อต คอทองแดงเสียแล้วกินไม่เกินสามแก้วผมก็เมาคอพับคออ่อนแล้ว


“เอ้าชนนนนน”

.

.

.

.

“เอ้าชนนนนน”

“นี่นัทเดี๊ยวเครียที่เหลือต่อด้วยนะ พี่ขอพาน็อตไปนอนก่อน”

“อ้าวพี่เลข ทำไมทำแบบนี้เดี๊ยวผมพาไปนอนก็ได้นะพี่ ผิวข๊าวขาว เนี๊ยนเนีย......โอ๊ย...โถไม่ยุ่งก็ได้ชิ”

                   และก็ตามสภาพครับ ผมเมาหลับไปก่อนที่จะถึงเวลาเคาท์ดาวด้วยซ้ำ



-----------------------------------------------------------------


“อืมมมมมมมมมม  ที่นี่ที่ไหนเนี่ย เฮ้ยยยยยยยยยยย”เหมือนเหตุการณ์เดจาวูจัง

“ฮึฮึ ขวัญอ่อนจังน่าเด็กน้อย”

“พี่เลข พี่ทำอะไรของพี่เนี่ย ถ้าผมหัวใจวายไปจะทำยังไง”ก็พี่เลขน่ะสิครับอยู่ๆก็นอนจ้องหน้าผม

“พี่ก็แค่แกล้งเล่นเอง ทำเป็นตกใจไปได้ โอ๊ยจะเฟี้ยงหมอนใส่พี่ทำไมครับ”

“ใครใช้ให้พี่เปลี่ยนเสื้อผ้าให้ผมกันเล่า”

“ก็เราอ้วกใส่ตัวนี่ พี่หวังดีนะครับ โอ๊ย..พอแล้วเลิกเล่น”คนบ้าอยู่ๆก็เปลี่ยนเสื้อผ้าให้

“แล้วพี่จะถอดชั้นในผมทำไมกันเล่า”

“โถ งอนเรื่องนี้นี่เอง ผู้ชายเหมือนกันกลัวอะไร ของพี่เราก็เคยเห็นแล้ว แถมใหญ่กว่าด้วย”

“ไอ้คิงคองหยุดพูดไปเลยนะ ฮึยยยยยยยยยยยยยยยยย”โกรธ แต่ทำอะไรไม่ได้

“ฟอดนี่คือการลงโทษที่เรียกพี่ว่าคิงคอง”ใครจะรู้ว่าผู้ชายตรงหน้าที่จีบผม จะใช้วิธีนี้ในการลงโทษ

“พอแล้วครับ ลุงเลข หยุดได้แล้ว”ยิ้มผมพูดไปแบบนี้กลับโดนหอมมากกว่าเก่า จะไหนไปไหนก็ไม่ได้ถูกกอดจากด้านหลัง

“ไปอาบน้ำเร็ว เดี๊ยวเราต้องลงไปด้านล่างกันอีกนะ ป่านนี่บรรดาพ่อๆแม่ๆของเรานั่งรอกันอยู่แล้วมั้ง”ผมลืมไปเลยว่าวันนี้ไม่ได้

อยู่ที่คอนโดแต่มาที่บ้านพี่เลขแทน

           ตอนแรกที่รู้ว่าเจ้านัทเป็นน้องพี่เลขผมก็สงสัยว่าทำไมน้องถึงอยู่บ้านแต่คนพี่ดันอยู่คอนโด ที่พี่เลขอยู่คอนโดเพราะตอน

แรกอยากไปอยู่แบบอิสระตั้งแต่แม่พี่แกเสียไป เจ้านัทเลยต้องอยู่ติดบ้านเพราะลุงกานต์คือกรรมการผู้บริการของบริษัทที่พ่อผม

เป็นเจ้าของวันนั้นทั้งวันแทบจะไม่ได้ไปไหนเพราะแต่หล่ะคนเหมือนจะเมาแฮงค์แถมพอตกกลางคืนผมว่าจะไปนอนกับแม่เสีย

หน่อย โดนพ่อบอกว่าไปนอนกับแฟนแกสิผมหล่ะพูดไม่ออกเลย รู้อย่างนี้ตอนแรกทำเป็นโกรธพ่อต่อก็ดีแต่ผมก็ดีใจที่ผมได้เห็น

แม่ผมกลับมายิ้มอีกครั้งนึง วันรุ่งขึ้นเราตกลงกันที่ว่าเราจะไปตะลอนเที่ยวกันเพราะอีกวันแม่ผมต้องบินกลับพร้อมกันแถมพอ

เจอแบบนี้แม่ก็มาปรึกษากับผมว่าถ้าแม่จะย้ายไปอยู่กับพ่อ ผมจะว่าอย่างไรบ้าง ผมก็บอกแม่ให้แม่เลือกในสิ่งที่แม่คิดว่าดี

ที่สุดถ้าแม่ยังรักพ่ออยู่ก็ใช้ชีวิตร่วมกันก็ได้ ถ้าผมมีเวลาผมจะลงไปหานะแม่ เราไปไหว้พระกันกันผมนั่งขอพร ก็มีคนมานั่งข้างๆ

ไม่ว่าจะกี่วัดก็ตามจนผมทนไม่ไหวเลยเอ่ยปากถามออกไปว่าจะตามอะไรผมนักหนา คำตอบที่ได้รับคือทำบุญร่วมกันชาติหน้า

จะได้เกิดมาเจอกันอีกแต่ด้วยความปากไวของผม เลยแซวไปว่าแค่ชาตินี้ก็พอแล้วมั้ง พี่คิงคองแกเลยงอนหนักเลยคราวนี้

เจ้านัทกับเป้เห็นความผิดปกติเลยมาถามผมพอผมเล่าเหตุการณ์ให้ฟังเท่านั้นหล่ะ บอกว่าถ้าผมไม่ใช่พี่สะใภ้มันนะจะตบให้หัว

พุ่งเลยไปพูดแบบนั้นได้ไง

“นี่พี่เลขอาบน้ำสิครับ”หลังจากกลับมา พี่แกก็เดินเข้าห้องไม่พูดคุยกับผมเลย

“.................................................”ไร้การตอบรับ

“พี่เลขน็อตขอโทษครับ น็อตไม่ได้ตั้งใจจะพูดแบบนั้นสักหน่อยพี่ก็น่าจะรู้ว่าผมแซวพี่เลขเฉยๆ”


“.................................................”นิ่งแบบเดิม


“พี่เลขโกรธผมหรือ ผมไม่ได้ตั้งใจนี่”

“ผมไม่มีสิทธิ์ไปโกรธ เอ่อคุณได้หรอกครับ เราไม่ได้เป็นอะไรกัน”มาเต็มขนาดนี้อารมณ์ล้วนๆ

“ใครบอกไม่มีสิทธิ์หล่ะครับ ไหนใครมาขอผมเป็นแฟน พอผมจะตอบรับก็มาว่าผมอีก เออดีไม่มีสิทธิ์ก็ไม่มีสิทธิ์ผมจะไปนอน

คอนโดเชิญพี่งอนต่อไปเลยนะ”ผมพูดเสร็จก็หยิบกุญแจรถเดินออกมากำลังจะผ่านห้องรับแขก แปลกที่เวลานี้ไม่มีใครอยู่เลย

“เดี๊ยวสิน็อตจะไปไหนครับ รอพี่ก่อนสิ”

“ไม่งอนต่อหล่ะครับ”

“ใครงอนไม่มี ใครจะกล้างอนแฟนพี่ได้ลงคอ”

“บ้า.............”ทำไมผมเขินขนาดนี้เนี่ย

“ตกลงเป็นแฟนกับพี่นะครับคนดี”

“อือ...............”จะมาขยี้ทำไมกัน

“น็อตพูดว่าอะไรอ่ะ พี่ไม่รู้เรื่อง”

“ครับ เป็นตกลงผมเป็นแฟนกับพี่แล้วนะ”

“เย้ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”  อยู่บุคคลต่างๆที่แอบตามซอกก็ค่อยๆเผยตัวตนออกมาเริ่มจากพ่อผมที่เป็นแกนนำเลย

“ได้ลูกลุงไปเป็นแฟนแล้วดูแลให้ดีๆนะเลข ถ้าดื้อมาก็จัดการได้เลย พ่ออนุญาติ”

“โอ๊ยนี่มันเป็นแผนของแกใช่ไหมเป้”ผมถามเสร็จผมเห็นทุกคนหัวเราะกันอย่างสนุกสนาน อย่าบอกนะว่าเป็นแผนการตั้งแต่ต้น

            นี่ผมโดนคนทั้งบ้านหอกเลยหรือนี่ อยากจะบ้าตาย

            เมื่อเวลาที่แม่ผมต้องกลับก็มาถึง

“ดูแลตัวเองดีๆนะลูก”แม่ผมสวมกอดผม

“แม่ก็ดูแลตัวเองดีๆนะครับ พ่อก็อยู่กับแม่ด้วยนะ อย่ามัวแต่ทำงานแล้วไปหาอีหนูนะ ไม่งั้นผมไม่ยอมด้วย โอ๊ย แม่พ่อ

ตีน็อตอ่ะ”แทนที่แม่จะช่วยแม่กลับยืนยิ้มแล้วส่ายหน้าให้เราพ่อลูกแทน



..............................................................................the end

 
แถมอีกนิดแล้วกัน

             พอช่วงหยุดยาวผ่านไปพวกเราต้องกลับมาชดใช้กรรมในงานส่วนที่ก่อนปีใหม่ยังเครียไม่จบเลย

"นี่พี่น็อตอัพเดตมาเลยว่าอะไรยังไง ทำไมไม่เป็นบอกว่าเป็นลูกของท่านประธาน"ผมยังไม่ทันได้ก้าวเข้าห้องเลยครับเจอ

เชอร์รี่เข้ามาถามแบบนี้แถมพี่เลขที่เดินตามข้างหลังกับไม่หยุดช่วยผมสักนิดเลย

"พี่ก็เพิ่งรู้ในวันงานนี่หล่ะครับ"แล้วคนอื่นๆก็ทักทายกันปกติแล้วมีถามไถ่กันว่าไปเที่ยวกันไหนมาบ้าง

          จนพักเที่ยงเราสี่คนไปกินข้าวพร้อมหน้าพร้อมตากัน เจ้านัทกะเป้บอกจะเลี้ยงต้อนรับขวัญสะใภ้เสียหน่อยผมที่จะอ้า

ปากเถียงก็เจอสายตาดุของพี่เลขสกัดเสียก่อน

"ว่าแต่ไม่เจอพี่น็อตสองวัน ทำไมวันดีเดินแปลกๆอ่ะครับ"หืมผมเดินแปลกไปหรอ

"เอ่อ................"ผมมัวแต่อึ้งอยู่ไม่รู้ว่าเรื่องแบบนี้พวกนี้จะจับสังเกตุได้ด้วย

"แนะ พี่น็อตโดนแล้วใช่ไหมครับ"นัทที่นั่งเงียบมานานกับหันมาปล่อยหมัดนี้ใส่ผมเล่นอ้ำอึ้งหนักกว่าเก่าอีก

"เอ่อ...........คือ.....................ว่า"ผมไม่รู้จะตอบอะไรออกไป

"งั้นพี่น็อตแค่พยักหน้า"อยู่ๆเป้ก็เสนอทางออกให้ผม ผมเลยหันไปขอความเห็นจากพี่เลข เห็นพี่แกพยักหน้าให้เลยคิดว่าคง

ไม่มีอะไรต้องปิดบ้งแล้วมั้ง

"ตกลงว่าไงครับพี่น็อต"นัทก็อีกคนจะเร่งเอาคำตอบทำไม

"อืมมมมมมม"ผมหันไปพนักหน้าให้น้องทั้งสองคน

"เหยด........... มึงจ่ายกูมาเลยไอ้เป้ตามที่ตกลงกันไว้" พอนัทแบมือไปหาเป้ยิ่งทำให้ผมงงหนักกว่าเก่า

"เอาไปเลยไอ้ห่า....."เป้หยิบแบงค์พันสามใบออกมาให้เจ้านัท

"แล้วส่วนของพี่หล่ะครับเป้ เร็วครับอย่าช้า"อยู่ๆพี่เลขก็คือหนึ่งในนักพนันนั้น

"พี่เลขนี่พี่มีส่วนร่วมกับเหตุการณ์นี้ด้วยหรือ"

"ก็เล่นกันขำขำน่ะ" แต่ผมไม่ขำเลยจริงๆ

       ตอนนั้นเรียกได้ว่าทั้งโต๊ะเงียบกริบ เลยก็ว่าได้ถาว่าผมโกรธไหมผมโกรธมากเลย เล่นพนันอะไรกันเป็นเด็กๆไปได้

"น็อตครับนี่พี่หาค่าขนมของเรากันอยู่นะ ไม่เอาไม่โกรธพี่นะครับ"มาหล่ะแบบนี้ อย่าหวังว่าผมจะให้อภัย

"โหพี่น็อตพี่ก็ให้อภัยพี่เลขแกเถอะ แกสำนึกผิดแล้ว ใช่ไหมเป้"

"ใช่ๆเฮียผมเล่นกันขำๆเอง เฮียอย่าคิดมากสิ"

"โอเคก็ได้ แต่พี่เลขพี่น่ะต้องงดไปเลยหนึ่งเดือน ชอบเอามาเล่นดีนัก"

"โหย เพราะมึงสองคนเลย คอยดูนะกลับไปบริษัทกูจะโยนงานให้มึงสองคนหนักๆเลย"

"ไม่ต้องโมโหไปพ่อคิงคอง เพราะพี่แกกว่าน้องแล้วไม่ยอมห้ามน้องพี่น่ะสมควรโดนแล้ว"

"ครับ"แกต้องขานรับด้วยความเต็มใจมั้งนะ

"ส่วนแกสองคนไม่ได้เจอแค่พี่เลขแน่"ผมหันไปขู่ให้กับสองคนที่คิดเล่นเอาผมเป็นตัวพนัน

"โหยพี่น็อต โหยเฮียน็อต"

"ไม่ต้องโอดโอย กินเข้าไปเยอะๆ กลับไปมีงานรออยู่อีกเยอะ"

             ผมรู้ว่าพวกนี้รู้ว่าผมแค่แกล้งเล่นเฉยๆ ผมใจร้ายกับน้องไม่ลงหรอก


             

ตอนแถมนี่พิมพ์ให้สดเลยนะ ตอนพิเศษจะทยอยลงให้นะครับ จบตอนพิเศษจะขึ้นเรื่องใหม่เลยนะ
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่ห้า ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 25-10-2016 16:22:44
ง่าาาาาาา จบแล้วหรอ น่ารักอ่ะ
รอตอนพิเศษค่าาาาาาา  :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่ห้า ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 25-10-2016 21:57:38
เลขไวมาก เพิ่งคบกันพี่แกสอยเรียบร้อย ฮ่าๆๆๆ
รอตอนพิเศษครับ

 :katai2-1:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่ห้า ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 26-10-2016 02:37:38
ฉากที่เค้าได้กันมันหายไปไหนเนี่ย  :ling1:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่ห้า ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 26-10-2016 06:16:08
สั้นๆแต่วุ้นวายดีฮะ สุดท้ายก็แฮปปี้  :pig4:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนที่ห้า ตอนจบ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 26-10-2016 07:52:28
แพร นิสัยแย่มาก แย่งคนรักเขา
แล้วยังรังควาน ทำร้าย ด่าทอเขาอีก
ใช้แผนสกปรก แต่สุดท้ายตัวเองก็เป็น
แค่ลูกติดท้องที่แม่ตัวเองเคยทำ
ถ่ายทอดทางสายเลือดหรือนี่ กรรมวิธีนี้
อา.....ตาคิงคอง ก็ได้เป็นแฟนกับน็อตแล้ว
      :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ เมื่อน็อต.............งไม่สบาย
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 26-10-2016 09:57:58
arij-iris : ตอนพิเศษมีประมาณ 3 ตอนครับ

BBChin JungBB : พี่เลขใจร้อน แกรอมานานแล้ว

twinmonkey0311 : ฉากอย่างว่าไม่ได้เขียนเลย ผมยังมือใหม่ไม่รู้จะเริ่มตรงไหนครับ

Coffeeblack : ดีใจนะครับที่ชอบ

ทฟเืนสรฟ : ตวละครแพรมีพ่วงไปถึงเรื่องต่อไปเลยน้า รอดูว่าจะร้ายอีกเปล่า


-----------------------------------------------------------------------------

ตอนพิเศษ เมื่อน็อตไม่สบาย by เลข
   
           ผมไม่อยากจะอวดเลยครับ ว่าแผนการครั้งก่อนของนัทจะได้ผลขนาดนี้ ผมไม่รู้ว่านัทเคยไปหลอกอะไรน็อตมาก่อน

หรือเปล่า ดูเหมือนนัทจะจับทางได้เลยว่าต้องทำยังไง แล้วต้องง้อยังไงผมหล่ะเชื่อฝีมือน้องชายผมเลยจริงๆ ผมกับน็อตเราตก

ลงคบกันได้เดือนนี้ก็เดือนที่สี่แล้วครับ แรกๆผมก็กล่อมน้องอยู่นานกว่าจะยอมย้ายมาอยู่ห้องเดียวกับผมได้ ห้องเดิมของน็อต

เลยกลายเป็นห้องที่เราใช้ทำงานและต้อนรับนัทกับเป้เวลามาเยี่ยมแทน แรกๆผมกะอยากให้น้องขายทิ้งไปซะเลย แต่น้องบอก

ว่าเก็บไว้ดีกว่าถึงแม้ว่าจะเป็นสวัสดิการณ์ของบริษัทก็ตาม

“ฮั๊ดชิววววววววววว สูดดดดดดดดดดดด”เสียงมาจากคนข้างๆผมนี่หล่ะครับ

“ตากผมมาหรือน็อตพี่บอกแล้วว่าให้พี่ไปด้วยก็ไม่เชื่อ ผมตกแบบนี้เลยต้องกลับเองเลยเป็นไง”จะไม่ให้ผมบ่นได้ไงหล่ะครับ

ด้วยความดื้อของเจ้าแสบนี่บ่นอยากกินข้าวซอยแทนที่จะขับรถไปดันใช้เจ้านัทให้พาซ้อนท้ายกันออกไปผมห้ามยังไงก็ไม่ฟัง

“ผมไม่เป็นหรอกครับ แค่นี้จิ๊บๆๆ”

“หึหึ ก็ดีถ้าป่วยขึ้นมานะ พี่นี่หล่ะจะจับกรอกยาเองกับมือ”ผมแอบเห็นนะว่าน้องสะดุ้งเลยพอพูดถึงว่าจะจับกรอกยา

และพอถึงเวลาทานข้าวเย็นผมไปตามน็อตที่ห้อง

“น็อตตื่นเร็วไปกินข้าวกัน โหยทำไมตัวร้อนแบบนี้ น็อต”

“ผมลุกไปไม่ไหวพี่เลขกินก่อนเลย”

“เห็นไหมพี่บอกแล้ว งั้นเดี๊ยวพี่ยกมาป้อนให้แล้วกัน”

“ครับ”

    แล้วผมก็ออกมาเตรียมสำรับให้คนป่วยอยู่ ผมนึกได้พอดีตอนที่แม่สายใจจะกลับกำชับกับผมเลยว่าถ้าน็อตไม่สบายให้โทรหา

แม่ด่วนเลยนะ ผมเกือบลืมไปแล้ว

“สวัสดีครับแม่สายใจ ผมเลขนะครับแม่”

“ว่าไงจ๊ะลูก”

“พอนี้น้อป่วยน่ะครับ เมื่อวานกลางวันไปตากฝนเข้ามาตอนนี้นอนตัวร้อนอยู่ในห้องอ่ะครับ”

“ตายจริง เลขเจอศึกหนักแล้วหล่ะจ๊ะ น็อตถ้าเป็นหวัดจะดื้อมากไม่ยอมทานยาด้วย แล้วอย่าเพิ่งไปดุนะลูกไม่งั้นร้องยาวแน่ งั้น

เลขลองบดยาแล้วผสมในน้ำผสมไม้ให้น้องกินก่อนนะลูกถ้าไม่ดีขึ้นพาไปโรงบาลให้หมอฉีดยาเลยลูก แต่ตอนพาไปอย่าไปบอก

นะไม่งั้นคนป่วยจะไหมตัวทัน”

“ได้ครับแม่งั้นเดี๊ยวผมขอตัวไปจัดการคนป่วยก่อนนะครับ ถ้าน้องหายดีแล้วจะให้โทรหาแม่นะครับ รักแม่นะครับ”

ผมวางสายจากแม่สายใจก็จัดการบดยาผสมน้ำส้ม พอผมเดินเข้าห้องมาผมก็จัดท่านั่งของคนป่วยแถมต้องนั่งป้อน

ด้วย เพราะตาน้องปรือๆจะปิดอยู่หลายรอบ พอถึงน้ำผลไม้ผมเห็นสีหน้าน้องมีความลังเลนิดหน่อย เหมือนกับรู้ว่าในนี้มียา

ผสมอยู่ ผมเลยต้องหลอกล่อกว่าจะทานหมดแก้ว

“อืมพี่เลขตื่นเร็วครับบบบบบบบบบ”เสียงน้องมาปลุกผมนี่ ทำไมผมถึงปวดหัวและหนักหัวแบบนี้เนี่ย

“โหยพี่เลขตัวร้อนจี่เลย เห็นไหมผมบอกแล้วให้แยกกันนอนก็ไม่เชื่อ”

“ก็พี่ไม่อยากห่างน็อตนี่”

             กลายเป็นว่าผลัดกันดูแล แถมของผมตอนกินยาไม่ดื้อเหมือนเด็กข้างๆหรอก พอหายดีเข้าหน่อยท่าซ่าขึ้นมาเชียว พอ

โดนขู่ไปว่าถ้าครั้งหน้าเป็นอีกนะจะพาไปให้หมอฉีดยา กลายเป็นผมโดนงอนแทน




..............................................TCB




มาสั้นๆนะ มีคนเรียกร้อง NC เดี๊ยวจะลองเขียนให้นะครับ รอกันนิดนึงน้า อาจจะมาต่อให้เรื่อยๆ
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ เมื่อน็อต.........ไม่สบาย
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 26-10-2016 23:44:27
เลขดูแลน็อตดีจัง สองคนนี้คนนึงนิสัยผู้ใหญ่อีกคนนิสัยเด็ก เหมาะสมกัน  o13
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ เมื่อน็อต.........ไม่สบาย
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 27-10-2016 08:58:55
BBChin JungBB : ตอนต่อไปมาลงแล้ว ครั้งนี้พี่เลขเจอศึกหนัก ๕๕๕

----------------------------------------------------------------------------

ตอนพิเศษ เมื่อคุณคิงคองปะทะแมลงสาป

   

           หลังจากที่ผมเลือกทำงานอยู่ที่ต่อ พนักงานบริษัทบางคนก็แสดงตัวเลยว่าไม่ค่อยชอบผมเท่าไหร่นัก เหตุผลที่เจ้านัท

บอกผมก็คือ สาวๆในบริษัทนี้มักจะมาแจกขนมจีบให้พี่เลขของผมอยู่บ่อยๆ แต่ด้วยความที่พี่เขเป็นคนนิ่งๆก็เลยไม่มีใครกล้า

เข้าหามากนัก และยิ่งรู้ว่าผมเป็นลูกของเจ้าของบริษัทอีก ก็เลยมักมีกลุ่มแอนตี้ผมแต่พี่เลขก็มักจะพูดว่าอย่าไปเก็บมาใส่ใจเลย

เขาไม่ชอบก็ปล่อยเขาไป ยิ่งเราเก็บมาใส่ใจหรือแสดงกิริยาออกไปเขาจะคิดว่าเราเริ่มรู้สึกกับคำพูดของเขา
   
        “น็อตครับ กลางวันนี้ทานอะไรดีครับ”พี่เลขครับเดินมาหาผมที่โต๊ะของเป้ พอดีผมต้องช่วยงานในส่วนดูแลของเป้
       
        “ผมไปด้วยสิเฮีย อยากไปข้าวกับพี่น้อตด้วย”อยู่ๆเป้ก็พูดขึ้นมาก่อนผมจะตอบ
       
        “อ้าว แล้วนัทไปไหนเนี่ยทำไมพักนี้ไม่ค่อยเห็นเลย ”ผมกันไปถามเป้แทนเห็นพักนี้เจ้านัทเหมือนมีธุระตลอดเลย
       
       “ผมก็ไม่รู้อ่ะเฮีย เห็นช่วงพักเที่ยงเนี่ยมันไม่ค่อยอยู่เลย ไม่รู้ไปติดหญิงที่ไหน”
       
       “เดี๊ยวต้องจัดการเสียหล่ะ ปล่อยให้เป้ไปกินข้าวคนเดียวได้ไง”
     
       “ใครว่าคนเดียวกันเฮีย ผมนัดกับเฮียน็อตแล้ว ผมจะไปกับเฮียน็อตเค้าทุกพักเที่ยงเลย”
   
       “น็อตตตตตตต ทำไมไม่ปรึกษาพี่ก่อนหา”พี่เลขหันมาแหวววใส่ผม
   
       “พี่เลขนีน้องของพี่นะ พี่จะอะไรนักหนาแค่ข้าวเที่ยงเอง ทำอย่างกะเราจะไม่ได้อยู่ด้วยกันแบบนั้นหล่ะ ตอนนี้ก็ผมก็ย้าย

ไปห้องพี่แล้วนะ”ผมเหลืออดเลยพูดบ้าง

       “เดี๊ยวนะค่ะ เชอร์รี่ได้ยินว่าใครย้ายไปห้องใครนะค่ะ”ตายหล่ะ เรื่องนี้ผมขอให้พี่เลขเก็บเป็นความลับแท้ๆจริงๆไม่ได้มี

อะไรหรอกครับ ผมเขินแค่นั้นเอง กลัวคนในแผนกจะแซวยิ่งเชอร์รี่กับพี่ฟ้านะตัวดีเลย พอรู้ว่าผมเป็นแฟนกับพี่เลขนะชอบ       

แอบเอาไปจิ้นกันเอง

        “เอ่อไม่มีอะไรเราทำงานกันต่อเลยดีกว่าครับ เป้ส่วนตรงนี้ก็จัดการต่อแทนพี่ด้วยนะ ไปพี่เลขเข้าห้องไปเครียงาพี่ต่อเลย

นะ”หึยยยยยมันน่าโมโหนัก หลอกให้ผมพูดอะไรก็ไม่รู้

       “พี่เลขนะ ชอบยั่วโมโหผมให้พูดเรื่องน่าอายทุกทีเลยนะ”

       “อย่ามาโทษพี่สิครับ พี่ไม่รู้เรื่อง”

        พอตกกลางวันเราสามคนไปกินข้าวแถวบริษัทนี่หล่ะครับ แถมยังไร้วี่แววของเจ้านัทจริงๆครับ พอพักเที่ยงผมออกมาก็

เจอแค่เป้นั่งรออยู่คนเดียว พอถามเป้ว่านัทหล่ะ เป้ก็บอกแค่ว่านัทไม่รู้ไปไหนเหมือนมีความลับอะไรบ้างอย่างที่ไม่กล้าบอกพวก

เราแต่ก็เป็นแค่สันนิฐานของเป้เฉยๆ

         แล้ววันหยุดของพวกผมก็มาถึง ช่วงที่ได้หยุดเราสองคนจะมีกฎที่ว่าเราจะผลัดกันทำความสะอาดห้อง อย่างเช่นวันนี้ใคร

ล้างจานใครถูพื้นอันนี้คือทำทุกวัน แต่ถ้าถึงวันหยุดเราจะเครียห้องครั้งยิ่งใหญ่เลยก็ว่าได้ จะทำความสะอาดชั้นหนังสือเอ่ยซัก

ผ้าปูที่นอน ปอกหมอน

        “พี่เลขเอาปลอกหมอนกะผ้าห่มไปตากให้ผมหน่อยสิครับ เดี๊ยวผมไปอุ่นข้าวให้ก่อน”พอดีผมออกไปเก็บผ้ามาแล้วเห็น

ว่ามีเจ้าแมลงสาปเกาะอยู่ตรงราวตากผ้าที่ระเบียงคอนโดพอดี

       “ได้ๆเดี๊ยวพี่จัดการเองครับที่รัก เตรียมทำกับข้าวให้สามีคนนี้ทานนะครับ”หึหึเดี๊ยวก็รู้
       
       หลังจากเฮียเอาผ้าห่มปอกหมอนเดินออกไปจาก ผมรีบล็อกประตูกระจกที่ระเบียงทันทีโดยไม่ให้คิงคองได้หนีทัน แล้ว

หันมาหยิบมือถือเตรียมถ่ายคลิปแทน ผมก็ยืนมองว่าทำไมพี่แกไม่สังเกตเห็นเลยหรือไงว่าแมลงสาปมันกระดิกหนวดทักทายอยู่

แบบฉันอยู่นี่ หันมามองสิ จนแล้วจนรอดพอแกตากปอกหมอนเสร็จ เหมือนแกเพิ่งจะเห็นว่ามีเพื่อนทักทายอยู่แกรีบวิ่งมาที่ประตู

เพื่อจะเปิดให้ได้แต่เสียใจผมล็อคไว้แล้วแอบถ่ายจากอีกมุมนึง
     
       “น็อตเปิดประตูให้พี่หน่อย”

       “....................................”ผมไม่ตอบรับเพราะถ้าตอบรับเหมือนกับว่าสารภาพไปว่าเป็นแผนการของผม

      “น็อตตตตตต เปิดก่อนเร็วมันเดินเข้ามาแล้ว น็อตตตตตตตตตตตตต”

       แล้วหลังจากนั้นก็คือคิดภาพตามนะครับ ผู้ชายตัวโตๆยืนด้นเร่าๆ เพื่อจะหลบเท้าไม่ให้โดนแมลงสาปแถมวิ่งวนไปวนมา

แล้วเจ้าแมลงสาปก็แสนรู้จริงๆ พอรู้ว่ามนุษย์คนนี้กลัวมันก็วิ่งวนเข้าหาอยู่แบบนั้น จนสุดท้ายเฮียแกหยิบที่โกยขยะได้ฟาดไปที่

แมลงสาปตัวนั้น ผมเลยต้องรีบแอบปลดล็อคประตูแล้ววิ่งไปห้องครัวทำตัวให้ปกติที่สุด

       “นี่น็อต ทำไมประตูระเบียงห้องเรามันแปลกๆอ่ะ แถมเราทำอะไรพี่ตั้งนานไม่เห็นตอบรับเลย”ผมไม่กล้าแสดงออกมาก

เลยว่าเมื่อกี้คือแผนของผม
     
        “ประตูเป็นอะไรหรือครับ พี่เลขน็อตเพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เป็นไรเปล่าครับพี่เลขทำไมเหงื่ออกเยอะจัง”

        “อ่อเปล่าๆ อากาศข้างนอกมันร้อนน่ะ เหงื่อพี่เลยออกเยอะ”

        “ครับ เดี๊ยวมากินข้าวฝีมื้อผมนะครับ พี่ไปพักผ่อนเถอะเดี๊ยวผมไปเสิร์ฟให้”

        พอมื้ออาหารกลางวันจบลง พี่เลขก็เครียงานที่หิ้วมาทำต่อที่บ้าน เหมือนแกบอกว่าใครเสนอราคาเหมือนมีกลิ่นไม่ดีแก

เลยต้องมาตรวจสอบก่อน แล้วในส่วนของผมจะเข้าไปขอช่วยพี่เลขก็ไม่ยอมให้ช่วย บอกให้ผมไปพักผ่อนหรือไปทำหน้าที่ศรี

ภรรยา ด้วยความด้วยเบื่อๆไม่รู้จะทำอะไรผมก็นึกขึ้นได้ว่าเมื่อกี้ผมได้ถ่ายวีดีโอตอนที่พี่เลขรบกับแมลงสาปไว้อยู่ๆอะไรดลใจไม่รู้

ให้ผมอัพคลิปลงกลุ่มไลน์ในแผนกของเรา

         กลุ่ม : แผนกบัญชีแสนวุ่นวาย

         น็อต : อัพคลิปวีดีโอ

         น็อต : มาดูกันครับ วันนี้ขอเสนอสารคดีชุดพิเศษ ศึกระหว่างคิงคองปะทะกับแมลงสาป

         นัท : พี่น็อตพี่ส่งสารคดีอะไรมาอ่ะ ผมนั่งขำจนท้องแข็งแล้วพี่

         เชอร์รี่ : น่าสงสารหัวหน้าของเรานะค่ะ อยู่ต่อหน้าคนเยอะๆดูน่าเกรงขามมาก แต่ดันมาแพ้แมลงสาปไปได้

         เป้ : สงสัยวันจันทร์พี่น็อตจะมาทำงานไม่ไหวแน่ๆ

         ฟ้า : เห็นด้วยกับเป้นะ บอกเลยเชียร์พี่เลขให้จัดหนักๆ

          ผมอ่านมาถึงตรงนี้ก็ยัง งงๆ ว่าทำไมให้จัดหนักอะไรกันไม่เข้าใจเลย จนไม่มีใครพูดอะไรกันจนมีไลน์เด้งรัวๆ

        พี่เลข : ส่งสติ๊กเกอร์ถึงคุณ (หมีโกรธตาไฟลุกวาว)

        พี่เลข : ส่งสติ๊กเกอร์ถึงคุณ (คนโดนกระโดดถีบ)

        พี่เลข : หึหึก็ว่าอยู่ทำไมประตูมันล็อคเอง เป็นแบบนี้นี่เอง

        พี่เลข : คืนนี้เตรียมตัวเตรียมใจเลยนะครับ เมียจ๋าพี่จะลงทัณฑ์เจ้าเอง

        เชอร์รี่ : อยากไปมุดอยู่ใต้เตียง

            ฟ้า : อร๊ายยยยยยยยยย แค่นี้ก็ฟินแล้ว

         ผมอ่านจบ เตรียมตัวเผ่นกลับหลุมหลบภัย คือห้องเก่าของผมดีกว่าไม่งั้นเดี๊ยวเครียกันยาวแน่นอน ครั้งก่อนโดน

ไปต้องลางานตั้งสองวันกว่าจะกลับไปทำงานใหม่ได้ คราวนี้ผมจะยอมโดนแบบครั้งนั้นแน่นอน

         “จะหนีไปไหนครับเมียจ๋า” ผมที่กำลังจะวิ่งไปที่ประตูเผื่อจะข้ามไปห้องตัวเอง แต่ก็ยังไม่ทันกับพี่เลขที่ขายาวมากเดิน

มาแปปเดียวถึงตัวผมแล้ว
   
         “ปล่อยผมนะพี่เลข ผมจะไปนอนห้องผม”

         “ไม่มีทาง พี่ต้องลงโทษเด็กดื้อแถวนี้ที่ปล่อยให้พี่เผชิญกับแมลงสาป”

         แล้วหลังจากนั้นก็เป็นไปตามคาดที่ทุกคนหวังไว้ครับ อย่าให้ผมเล่าเลยครับ ผมอายยยยยยยยยย





........................................................................TCB







ตอนพิเศษเหลืออีกสองตอน เดี๊ยวภาคสองจะมาต่อในกระทู้เดิม

หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ เมือคิงคองปะทะกับแมลงสาป
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 27-10-2016 22:02:20
5555555 น่านนนนน แกล้งคิงคองเลยโดนคิงคองโดดทับไปซะแล้วน๊อต ขอให้โชคดีน้าาาาาาา :oni2: :oni2: :oni2:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ เมือคิงคองปะทะกับแมลงสาป
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 29-10-2016 08:23:07
arij-iris : ฮ่าๆๆๆๆๆๆ บางทีเขียนไปก็ขำไปนะ เมื่อนึกคู่เพื่อนคู่นึงมันชอบแกล้งกันแบบนี้หล่ะ สุดท้ายไอ้คนแกล้งก็เจ็บตัวฮ่าาาาา แถมตอนนี้ให้พี่เลขแกออกโรงแกล้งคืนบ้าง


-------------------------------------------------------------------------


ตอน เมื่อเด็กดื้อไม่ยอมกินผัก BY เลข



          คุณเชื่อไหมครับผมคบกับน็อตมาปีกว่าแต่ผมไม่เคยสังเกตเลยว่าน็อตนั้นไม่ค่อยกินผัก จนนัทนั้นจับสังเกตได้ว่าแฟนของ

ผมมักจะปฎิเสธทุกครั้งที่เราจะเข้าไปกินสุกี้ หรือถ้าต่อต้านไม่เป็นผลก็มักจะเลี่ยงในการกินผัก หรือแม้กระทั่งมีผมตักให้แต่ก็แอบ

ไปคายทิ้ง ตอนแรกๆที่นัทมาบอกผมผมก็คิดว่าไม่น่าจะใช่หรอกมั้ง แต่ลองมาสังเกตดีๆน็อตมักจะกินเนื้อมากกว่าผักคือยอมกิน

บ้างแต่ไม่ได้กินไปหมดทุกอย่าง และทุกครั้งที่กินมักจะทำหน้าแบบฝืนให้มันลงคอไป


   “น็อตครับ วันนี้เราแวะซุปเปอร์มาร์เก็ตกันหน่อยนะ”


   “พี่เลข แวะซื้ออะไรหรือครับ ของสดในตู้เย็นเราเหลือเต็มตู้เลยนะครับ”


   “พี่ว่าจะซื้อผักสดไปทำสลัดน่ะ เชอร์รี่ได้สูตรทำน้ำสลัดมาใหม่พี่เลยอยากลองทำให้น็อตลองชิมดู”ผมแอบเห็นน้อสะดุ้ง

ด้วยเมื่อผมบอกจะทำสลัดผักให้กิน


   “เอ่อ ผมปวดท้องอ่ะพี่เลข เราแวะกลับคอนโดเลยเถอะนะ”หึหึแสดงละครได้เก่งมากเลย ไม่มีใครเกินจริงๆ


   “โอเคได้ครับ อย่างนั้นค่อยทำวันหลังแล้วก็ได้เนอะ”


   “ครับ โอ๊ย ปวดท้อง”


   คุณๆคิดว่าผมกำลังตามใจน้องอยู่ใช่ไหมหล่ะครับ คิดผิดแล้วผมมีแผนสำรองเดี๊ยวถึงคอนโดผมจะส่งไลน์หานัทให้ซื้อของ

เข้ามาให้แทน เรื่องแกล้งแฟนขอให้บอกเถอะครับผมถนัดนัก



   “น็อตไหวไหม ไปพักก็ได้เดี๊ยวพี่ทำกับข้าวเสร็จแล้วไปตามนะ พี่ขอตัวไปล้างหน้าก่อน”

       
        “ครับ น็อตไปรอตรงหน้าโซฟานะ”

       
        พอคล้อยหลังผมเท่านั้นหล่ะครับไอ้ตัวแสบแทบจะวิ่งไปสิงอยู่หน้าโซฟาเลยก็ว่าได้ เห็นบ่นๆอยู่ว่าดูซีรีย์ค้างไว้ โอกาสนี้

หล่ะครับ ที่ผมจะได้เอาคืนเสียที ผมรีบไลน์หาเจ้านัทเลยครับ


เลข : นัท แวะซุปเปอร์ให้พี่หน่อยซื้อสลัดมาให้พี่หน่อยนะ เอาแบบเยอะๆเลยนะ


นัท : ช่วงนี้พาพี่สะใภ้ลดน้ำหนักกันหรือพี่เลข


เลข : เปล่าพี่จะจับพิรุธเด็กดื้อเสียหน่อย คราวนี้จะเอาให้สารภาพเลย


นัท : สงสารพี่สะใภ้จัง สามชุดพอไหมพี่เลข (นี่ขนาดมันสงสารนะเนี่ย)


เลข : พอๆ รีบๆมานะน้องรัก แล้วเข้ามาเงียบๆไว้นะเอาเข้ามาให้พี่ที่ครัวก่อนนะ


นัท : ได้ครับพี่อีกสิบนาทีผมเข้าไป


          แสดงว่าน้องชายผมต้องอยู่แถวๆคอนโดของผมแน่นอนไม่งั้นจะมาไม่เร็วขนาดนี้หรอก


          “ก๊อก ก๊อก”เสียงเคาะประตูผมเลยรีบเดินไปดู


          “นัทมาเร็ว เดี๊ยวแกเดินไปถ่วงเวลาน็อตก่อนนะ เดี๊ยวที่เหลือพี่จัดการเอง”


          “ได้ครับเฮีย”


           ผมก็เดินมาจัดสำรับ สำหรับวันนี้ครับ ผมจัดการผสมทูน่าลงไปในสลัดด้วย ไม่งั้นเดี๊ยวแฟนผมจะเหตุมาอ้างไม่กินอีก


           “นี่นัท น็อต กินข้าวเร็วพี่ตั้งสำรับเสร็จแล้ว ไปล้างกันก่อนด้วยนะ”

 
           พอทุกคนมาถึงโต๊ะอาหารแล้วนั้น


           “วันนี้ทำอะไรให้ทานครับ ถึงต้องปิดฝาครอบด้วย”ใครจะให้เห็นก่อนไม่มีทางเดี๊ยวไหวตัวทันอีก


            “อาหารที่พี่น็อตชอบไง พี่เลขนี่รู้ใจพี่น็อตตลอดเลยนะครับ”


         “อะไรหรือครับ..........................เอ่อ”


          พอน้องเปิดอาหารดูเท่านั้นหล่ะ ตาโตเท่าไข่ห่านสงสัยยังช็อตอยู่ที่เจอกองทัพผักขนาดนี้


          “เอ่อคือไหนข้าวอ่ะพี่เลข”


          “ไม่มีครับ วันนี้เราจะกินสลัดผักกัน น็อตมีปัญหาอะไรไหมครับกินเร็ว”


          บนโต๊ะอาหารก็พูดคุยกัน สนุกสนานแต่น้องก็ตักบ้างเขี่ยบ้าง คือง่ายๆเลยว่าอันไหนกินได้ก็กินไม่กินก็เขี่ยไปมุมจาน


          “นี่เราน่ะ จะเขี่ยอีกนานไหม นัทมันกินเสร็จจนกดโทรศัพท์รอล้างจานแล้วเร็วๆสิครับ”ผมรีบเร่งให้น้องทานเร็วขึ้น


          “เอ่อคือ................คือว่า”


          “ไม่ต้องมาเอ่อคือแล้ว มาเดี๊ยวพี่ป้อนมาเร็วๆครับ เอาอ้ำ ดีมากครับคนเก่ง”ผมป้อนน้อได้สามคำ


          “อี๋....................พอแล้วพี่เลข น็อตอิ่มแล้ว”


          “ไม่ต้องมางอแงงเลยเด็กดื้อ ยังไงวันนี้ต้องกินให้หมดจาน พี่จะไม่ยอมใจดีกะเราอีกหล่ะ”


          “โหย พี่เลขอ่ะก็น็อตไม่ชอบกินนี่ จะมาบังคับกันทำไม”


          “เพราะพี่ไม่บ่นนี่ไง เราถึงท้องผูกถ่ายไม่ค่อยออกจนปวดท้องบ่อยๆนี่ไง”


          “ใครว่าหล่ะ ผมหลอกพี่เพราะไม่อยากกินผักก็แค่นั้นเอ................”เหมือนเจ้าตัวจะนึกได้ว่าหลุดพูดอะไรออกมา


          “หึหึ งั้นก็ยอมรับการลงโทษครั้งนี้ด้วยนะครับ ในทุกวันเราต้องกินผักในมื้ออาหารด้วยและก็ห้ามปฎิเสธนะ เพราะความนี้

พี่จะไม่ใจดีกะเราอีกแล้วนะ”


         “แชะ”อยู่ๆก็มีเสียงชัตเตอร์กล้องดัง ผมหันไปเจอนัทถ่ายรุปผมที่กำลังดุน้องแถมน้องก็ทำหน้าได้น่าสงสารมาก


         “กินเถอะพี่น็อต ไม่งั้นภาพนี้ได้ลงเฟสบุ๊คของผมแน่ๆ ”ดูคำขู่ของน้องชายผมสิครับถ้านัทลงเฟสบุ๊คเมื่อไหร่นี่รู้กันยิ่งกว่า

ในแผนกอีกนะครับ เพราะนัทมันเป็นเหมือนบุคคลสาธารณะของบริษัทเลยก็ว่าได้จนเชอร์รี่ตั้งชื่อให้ นัทรู้คนทั้งโลกรู้


          “อ่ะกินๆก็ได้ แต่อย่าเอาลงนะ”น้องมีการหันไปกำชับกับนัทอีก


          จนน็อตกินหมดจานนัทถึงยกจานไปล้าง แล้วขอตักลับไปก่อนผมเลยต้องมานั่งดูซีรีย์เป็นเพื่อนน้องแถมมีการบ่นด้วยว่า

ถ้าคราวหน้าผมเจอแมลงสาปอีกนะ เจ้าตัวจะช่วยแถมยังจะกลับมันโยนมาใส่ผมอีกคิดว่าแล้วกันสงสัยแค้นผมมาก


          “ตึ่ง ตึ่ง”อยู่ๆเสียงเตือนเฟสบุ๊คในโทรศัพท์ของเราก็ดังขึ้นพร้อมกัน และก็เป็นไปตามคาดครับ นัทได้แท็กรูปภาพที่มีคุณ

แถมตั้งสถานะด้วยว่า เมื่อเด็กดื้อไม่ยอมกินผักคุณพ่อบ้านต้องปราบเสียหน่อยแล้ว


           ผมเลยเข้าไปเม้นต่อเป็นเสียงหัวเราะแทน เพราะถ้าขืนพูดมากไปน้องจะโกรธผมแทน แต่น้องก็เม้นต่อจากผมนะ ว่านัท

พรุ่งนี้แกตายยยยยยยย คนในบริษัทก็มีการมาเม้นแซวกันอีกสักพักถึงจะเงียบลงได้


           “เป็นอะไรครับ เห็นนั่งคิ้วขวมดอยู่”


           “ผมกำลังคิดหาวิธีเอาคืนนัทอยู่ พี่เลขอย่าเพิ่งกวนเดี๊ยวพี่จะโดนอีกคน”


           ผมเลิกยุ่งดีกว่าครับเดี๊ยวเข้าตัว คราวก่อนเจอล็อคประตูรบกับแมลงสาปก็สยองพอตัวหล่ะ อย่างไรเสียขอให้ทุกคนอวย

พรให้นัทมันโชคดี ถ้าโดนเอาคืนขอให้ไม่ร้ายแรงมากก็พอ คนนึงก็น้องคนนึงก็แฟนผมอยู่ข้างแฟนดีกว่าครับ เดี๊ยวแฟนงอนไม่ให้

นอนกอด ส่ววนนัทปล่อยมันไปให้ไปนอนกอดแฟนมันนู้น



...........................................TCB
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ เมื่อเด็กดื้อไม่ยอมกินผัก BY เลข
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 30-10-2016 13:50:53
555555 โดนแกล้งคืนจนได้นะ น๊อต 555555
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ ตอนพิเศษ คิดมาก
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 31-10-2016 09:04:31
arij-iris : น้องต้องโดนคืนซะบ้าง จบตอนพิเศษนี้จะขึ้นเรื่องใหม่แล้วนะครับ เรื่องหน้าลงกระทู้นี้เหมือนเดิมให้นัทเล่าเรื่องแทน


---------------------------------------------------------------------

ตอนพิเศษ   คิดมาก
   

             ผมไม่เข้าใจว่าพักนี้พี่เลขเป็นอะไร แกดูหงุดหงิดแล้วก็ดูไม่ค่อยจะแตะเนื้อต้องตัวผมสักเท่าไหร่เลย พอถึงเวลานอน

บางทีแกจะเข้ามาคลอเคลียก่อนจะนอน แต่เดี๊ยวนี้พอถึงเวลานอนแกหลับก่อนผมเสียอีกไม่รู้ไปเหนื่อยอะไรหนักหนาบางทีเซ็ก

มันก็ส่วนนึงของความรักแล้วยิ่งพี่เลขเป็นแบบนี้ผมกลัวเหลือเกินว่าเขาจะเบื่อผมให้แล้ว


   “นัทพี่ควรทำยังไงดีอ่ะ”เวลาทำงานบางทีผมแอบมาคลุกอยู่กับนัทนี่หล่ะที่ปรึกษาเจ้าประจำ


   “วันนี้พี่สะใภ้มีอะไรมามาระบายครับ เดี๊ยวรอผมแปปนึงนะฮัลโหลพี่เต้วางไปก่อนพี่น็อตจะมาคุยด้วยครับรักนะครับ ก็ไปกิน

กับพี่เลขพี่น็อตเนี่ยหล่ะ ครับพ่อครับ พี่น็อตเล่ามาเลย”บางทีผมเห็นคนรักกันผมก็อิจฉาช่วงนี้พี่เลขไม่ค่อยพูดจาหวานๆให้ผมฟัง

บ้าเลยเฮ้อยิ่งคิดก็ยิ่งเศร้า


   “ช่วงนี้พี่เลขไม่ค่อยทำการบ้านเลย หรือบางทีเราแทบไม่ได้ใช้ชีวิตร่วมกันสักเท่าไหร่ พี่เลขเอางานกลับไปทำที่บ้านทำ

เสร็จอาบน้ำนอนเลย พี่ไม่รู้ทำอะไรให้พี่เลขไม่พอใจหรือเปล่านะสิ”


   “พี่น็อตจะมีโอกาสไหมที่พี่เลขจะมีอีหนู”


   “ไม่หรอกมั้งนัท”ปากบอกว่าไม่หรอก แต่ในหัวผมนี่คิดไปไกลมากแล้ว


   หลังจากนั้นคู่เราเหมือนมีช่องว่างเหมือนเรามีโลกส่วนตัวให้กันจนผมทำตัวไม่ถูก พี่เลขเปลี่ยนไปมากบางวันก็บอกไม่กลับ

จะไปค้างที่บ้านกับนัท พอผมถามก็มีอาการไม่ค่อยพอใจเสียเท่าไหร่ ผมกลายเป็นคนผิดเสียอย่างนั้น


   “ฮัลโหลนัท ฮือ พี่ควรทำไงต่อไปดี ฮือออออ”


   “เดี๊ยวนะพี่น็อตพี่เป็นอะไร ใครทำอะไรพี่ บอกผมมาพี่”


   “พี่เลขอยู่กับนัทหรือเปล่า อยู่ๆวันนี้พี่นัทก็บอกจะขอไปพักกับนัท พี่แค่ถามเฉยๆแต่พี่กลับถูกว่าพี่กลายเป็นคนผิด”


   “อยู่ๆครับ เดี๊ยวผมจะลองถามพี่เลขดูให้นะ แต่พี่นัทอย่าเพิ่งคิดมากไป”


   คืนนั้นผมนอนไม่หลับเลย ผมคิดถึงอ้อมกอดพี่เลขที่เคยกอดผมก่อนนอน ถึงแม้พี่เขาจะหลับไปก่อนก็มีผมนี่หล่ะที่เข้าไป

สวมกอดพี่เขาเวลานอน แต่เมื่อคืนไม่มีเลย เราไม่เคยห่างกันด้วยความไม่เข้าใจกันแบบนี้มาก่อนเพราะเราไม่เคยทะเลาะกับเลย

สักครั้ง หรือที่ผ่านมาผมงี่เง่าเกินไป สายๆพี่เลขก็กลับมาผมดีใจแต่พี่แกก็ยังเย็นชาแบบเดิมถ้าไม่เรียกกินข้าวพี่แกก็จะหมกมุ่นอยู่

กับคอมแล้วก็เป็นแบบเดิม ถึงตอนเย็นพี่เลขก็บอกผมว่าจะไปพักกับนัทเหมือนเดิม แต่ครั้งนี้ผมจะไม่ทนแล้วผมเหนื่อยกับพี่เลข

แล้วมีปัญหาอะไรก็ไม่ค่อยจะพูดผมไม่ชอบนิสัยแบบนี้เลย



   “ฮัลโหลนัท คืนนี้ออกไปเมากับพี่ไหม”ผมไม่รู้จะชวนใครไปกับผมดีถ้าผมไปกับน้องอย่างน้อยผมก็ปลอดภัย


   “อ้าวเป็นไรอ่ะพี่น็อตแล้วพี่เลขยอมให้ไปหรือ”


   “พี่เลขกำลังไปหาน็อต แต่ถ้านัทจะไปกับพี่อย่าบอกพี่เลขนะ”


   ผมเลยนัดแนะเวลากับน้องไป แถมนัทบอกด้วยว่าเดี๊ยวมารับผมแทนและไปคันเดียวกันดีกว่า น้องบอกว่าเวลากลับจะได้ไม่

ต้องคอยห่วงผมแถมเวลาแบบนี้ นัทมักจะไม่กิน


   “พี่น็อตอย่ากินเยอะนะ นัททไม่อยากให้พี่เมาเลยจริงๆเดี๊ยวพี่เลขจับได้ซวยกันหมดอีก”


   “ช่างวันผู้ชายเฮงซวยแบบนั้นเถอะ พี่จะเลิกคอยดูสิอยากเมินพี่ดีนัก”


   “เฮ้อผมหล่ะเบื่อจริงๆคู่นี้”


   และก็บนโต๊ะจะมีผมที่แหกปากร้องเพลงไปตามดีเจที่เปิดเพลงมันส์แต่ผมดันร้องไห้นี่หล่ะ ไม่รู้ว่าเป็นโรคอะไรเวลาเสียใจ

ไม่ว่ารอบข้างจะสนุกขนาดไหนแต่น้ำตาผมก็ยังดันไหลออกมาได้


   “นัททำไรคร๊าบบบบบบบ”


   “ตอบไลน์พี่เต้ครับ ผมว่าพี่สะใภ้เมาแล้วนะ เรากลับกันเลยไหม”


   “ไม่กลับ ยังไม่กลับ”


   “ต้องกลับได้แล้ว พี่ทนดูมานานแล้วนะ”เสียงใครทำไมดุจัง


   พอผมหันไปเท่านั้นหล่ะครับ ทั้งนัททั้งผมตาโตเท่าไข่ห่านเลยก็ว่าได้ก็พี่เลขตัวจริงเสียงจริงนะสิครับที่มายืนทำหน้าดุ

ขนาดนี้ ผมเลยหันไปขอความเห็นจากนัทแต่นัทมันดันชิ่งหายไปฝั่งพี่เลขและก็กระซิบกันสองคน แล้วนัทก็วิ่งออกไปนอกร้าน

เลยปล่อยให้ผมยืนประจันหน้ากับพี่เลขสองคน


   “กลับไปโดนลงโทษเนี่ยไอ้ตัวแสบ”


   “ไม่ต้องมายุ่งกับผม อยากเมินผมดีนักไปหาอีหนูของพี่เลยไป”ผมรู้เพราะว่าเมาผมถึงกล้าพูดอะไรแบบนี้ออกมา


   พี่เลขที่ขับรถอยู่ถึงกลับต้องจอดข้างทางแล้วถามผมว่าทำไมผมถึงพูดแบบนั้นออกไปแต่ผมก็เลือกที่จะเงียบ พอรถจอดที่

บ้านปุ๊ปผมเลือกที่จะเดินเข้าบ้านเลยไม่รอพี่เลขแล้ว


   “เดี๊ยวก่อนสิครับ ตัวแสบมาเครียกับพี่ก่อนสิ”


   “พี่ไม่ต้องพูดอะไรทั้งนั้นพี่กับไปหาอีหนูของพี่เถอะไม่ต้องมาสนใจผม พรุ่งนี้ผมจะทำเรื่องลาออกผมจะไม่ทนกับผู้ชาย

แบบพี่แล้ว ผมจะเลิก”


   “หยุดพูดว่าว่าเราจะเลิกกันได้ไหม ได้โปรดฟังพี่อธิบายก่อนนะ”


   “.....................................................”ผมไม่ได้ตอบรับอะไรและก็ไม่ขัดขืนด้วย


   “อย่าพูดว่าจะเลิกกับพี่ได้ไหม ได้โปรดฟังให้จบก่อนแล้วค่อยคิดใหม่นะ พี่รู้ช่วงนี้พี่ไม่ค่อยมีเวลาให้น็อตเลยพี่โดนลุง

ธนากรมอบหมายงานมาให้ เพราะลุงเขาบอกว่าเหมือนหัวหน้าฝ่ายจัดซื้อที่ย้ายมาใหม่จะทำการทุจริต พี่เลยต้องทำเทให้กับงาน

ชิ้นนี้เพราะพี่ไม่อยากให้ผิดพลาด ไม่ต้องทำหน้าแบบนั้นครับ เพราะพี่กลัวพี่คลุกอยู่กับน้อตแล้วพี่จะอดใจไม่ไหว”


   “ทำไมพี่ไม่ปรึกษาให้ผมช่วยหล่ะครับ ผมอยากช่วยพี่ไม่ว่าจะเรื่องอะไร เราเป็นคนรักกันนะพี่เลข”



   “พี่รู้แต่พี่ขอโทษนะที่ไม่ได้บอก เพราะลุงธนากรเขาขอให้ปิดเป็นความลับแลห้ามบอกใคร”


   “แล้วทำไมเอ่อ.....................................”


   “แล้วอะไรกันครับ........................”


   “แล้วทำไมพี่เลขถึงไม่ค่อยเข้ามาคลอเคลียผมเลย ช่วงนี้พี่เฉยชากับผมมากเลยนะ ผมหมดความมั่นใจกันหมด”


   “ใครบอกพี่เมินกัน พี่รอเครียงานจบนี่ไง พี่รู้ว่ามีเด็กต้องคิดมากเลยกะจะรวบยอดทบต้นทบดอก”


   และพอพี่เลขพูดจบผมโดนจู่โจมด้วยคิงคองตัวโตที่อยู่ๆก็เข้ามาจูบปากผมอย่างอ่อนโอนนี่สินะสัมผัสที่ผมไขว้ขว้าตามหา

มาตลอดทั้งอาทิตย์


   “อ่ะ อ๊าซ์......อ๊ะ อ่ะ พี่เลขไม่เอาตรงนี้นั่นโซฟานะ”


   “อ๊า ตรงนี้หล่ะเมียจ้า มาให้พี่ลงโทษซะดีๆ และนอนครางให้พี่ฟังดังๆด้วยหล่ะ”


   “บ้า อ๊าซ์ตรงนั้นมัน”พี่เลขสารวนอยู่กับหัวของผมแถมมือพี่แกกระแอบถอดกางเกงของผมไปด้วย


   “ยกก้นขึ้นหน่อยนะคนดี พี่สัญญาว่าจะทำเบาๆนะ”พอพี่แกถอดกางเกงของผมได้พี่แกก็ลุกไปจัดการในส่วนของตัวเอง

เรียกได้ว่าสองคนเปลือยเปล่าด้วยกันทั้งคู่นี่ถ้าใครเปิดประตูเข้ามาหานี่เห็นหมดเลยนะเนี่ย


   “อ๊าซ์ พี่เลขเบาๆหน่อย”


   “อย่าเกร็งสิครับครับคนเก่ง ผ่อนคลายนะนี่แค่สองนิ้วเอง ทนเอาหน่อยจะได้ไม่เจ็บมากนะ”


   “อ๊ะ อ๊า อ๊ะ พี่เลขอย่าแกล้งน้องสิ”พี่เลขนิสัยไม่ดีเลยพอรู้ว่านี่คือจุดที่ผมเสียวที่สุดก็จะสารวนอยู่แถวๆบริเวณนี้


   “คราวนี้เอาจริงแล้วนะ”คนบ้าจะสอดไส้แล้วจะพูดทำไม


   “อ๊ะ อ๊า...พี่เลขค่อยๆสิมันเจ็บ”


   “หายใจลึกๆครับคนดี ค่อยๆนะอ๊ะอ๊ะ มันแน่นจังอ๊ะ เข้าไปสุดแล้วนะครับ”


   “พี่จะบอกผมทำไมหล่ะ มันหน้าอายออก”


   “พี่จะขยับแล้วนะ อ๊ะอ๊ะ อ๊า อ่า เสียวไหมครับคนดี”


   “ครั..........บ”


   “อึก อืม อ๊า.........................”


   “อึก.................กกกกกก........อย่าตอดแรงสิจ๊ะเมียจ๊า”


   “คนบ้า..............อร๊า เบาๆหน่อยพี่เลขผมเสียววววววว”


   “อ๊า........อืมมมมมม”


   พี่เลขวันนี้ร้อนแรงมาก ไม่ร่าห่างหายไปนานหรือเปล่า ผมถึงได้ครางได้น่าอายขนาดนี้


   “ใกล้หรือยังครับคนเก่ง พี่ใกล้แล้วนะ”


   “ผมใกล้แล้วครับ อ๊า............อึก”


   “อ๊า อึก ................งงงงพี่เสร็จแล้ว อ๊าๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”


   หลังจากจบกิจกามไป พี่เลขก็พาผมขึ้นไปล้างเนื้อล้างตัวในห้องน้ำ ด้วยความอ่อนเพลียคิดว่าเรื่องนี้คงจะจบแล้วแต่ป่าว

เลย พี่คิงคองเราคึกอะไรไม่รู้จัดให้ผมยันเช้าเลยก็ว่าได้พอผมบอกว่าพอแล้ว แต่พี่แกบอกไม่ยอมจะลงโทษผมท่าเดียวเลยที่ไป

ปรักปรัมแกว่ามีอีหนู จนตอนเช้าไข้ขึ้นเลยก็ว่าได้



............................................................................TCB


แถมนิดนึงตอนสั้นๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆมาก



         “กริ๊ง ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ ๆ”วันนี้วันอาทิตย์ใครกันนะมากดออดแต่เช้า ถ้ามาเรียกเมื่อวานนะผมจะไม่สนใจเลยก็มัวแต่นอนซม

เพราะพิษไข้ แถมคนข้างๆก็คอยปรนิบัติอย่างดีเลย

         
         “พี่เลขใครมาอ่ะ เสียงดังแต่เช้า”


         “พี่น็อตคิดถึงงงงงจังงงงเลยยยยยยย”มาแล้วครับเสียงแบบนี้เจ้านัทแน่นอน


          “มาก็ดีเลย พี่จะได้จัดการทีเดียว”ผมพูดหลังจากที่นัทมันกอดผมเรียบร้อย


        “โอ๊ยยยยยยยยยยยยยย พี่เลขพี่เต้ ช่วยด้วยพี่น็อตทำร้ายผม”
   

         “น็อต ปล่อยนัทก่อนไปแกล้งน้องทำไมกัน”
   

         “เต้ไม่รู้ก็ไปถามพี่เลขเอา ขอน็อตจัดการน้องคนนี้ก่อน”
   

         “แกต้องโดนนัท นี่แน่ะ นี่แน่ะ กล้ามากนะที่ปั่นหัวพี่”
   

         “โอ๊ยยยยยยยยพี่น็อต..................ผมผิดไปแล้ว”
   
 
        ผมจัดการหยิกเด็กแสบคนนี้ ที่กล้ามากมาปั่นหัวผมส่วนพี่เลขบอกว่าเดี๊ยวจะแก้แค้นคืนให้ ผมมารู้ทีหลังจากนั้นว่าพี่เลขจัด

หนักมอบของขวัญต้อนรับน้องเขย ถือเป็นการแก้นแค้นนัทในตัวด้วย ผมก็เพิ่งจะรู้ว่าพ่อคิงคองของเราก็วิธีโหดๆกับเขาเหือนกัน

นะเนี่ย




เจอกันอีกทีเรื่องหน้านะครับ มาต่อเมื่อไหร่จะแก้หัวเรื่องให้น้า คิดถึงน็อตเลขเมื่อไหร่จบเรื่องหน้าจะต่อตอนสั้นๆให้น้า
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ คิดมาก
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 31-10-2016 16:07:05
คุณนักเขียนคะ ถ้าลงตอนใหม่รบกวนใส่วันที่ด้วยนะ จะได้ทราบว่าตอนใหม่มาแล้ว จะรออ่านเรื่องต่อไปนะคะ :L2:

ปล. คำผิดหรือชื่อผิดยังมีอยู่บ้างนะคะ
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ คิดมาก
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 31-10-2016 18:05:00
น่ารักตลอดเลยคู่นี้  :o8:
หัวข้อ: Re: เรืองสั้น ความรัก.........ของผม ตอนพิเศษ คิดมาก
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 01-11-2016 00:53:29
คู่นี้น่ารักตลอดล่ะ พี่เลขความหื่นมันเพิ่มขึ้นรึป่าวเนี่ย เมื่อก่อนรู้สึกจะไม่ขนาดนี้นะ หึๆๆๆ
หัวข้อ: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน1 (2-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 02-11-2016 16:30:33
twinmonkey0311 : ขอบคุณที่แนะนำนะครับ เดี๊ยวครั้งนี้ผมลงวันที่ด้วย ส่วนเรื่องคำผิดเดี๊ยวจะพยายามแก้ไขให้นะ


Coffeeblack  :   คู่ใหม่ก็น่ารักน้าครับ
 

 arij-iris  :   พี่เลขหื่นตั้งแต่ต้นแล้ว  แต่หื่นหลบในเฉยๆ

----------------------------------------------------------------


เรื่องที่สอง  ซวยฉิบหาย............ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน

(คำอธิบายก่อนการอ่าน เรื่องนี้เปิดคู่ใหม่อีกคู่นะครับ จะให้นัทเล่าเรื่องเป็นหลักนะครับ)


          ผมชื่อนัทครับ อย่างที่ทุกคนรู้จักผมในฐานะน้องของพี่เลข ผมเป็นน้องชายที่มีพี่ผมเป็นไอดอล ตอนเด็กๆผมมักจะถูก


รังแกอยู่บ่อยๆ แต่ก็มีพี่เลขนี่หล่ะที่ค่อยสอนผมให้เข้มแข็งกับปัญหาทุกอย่าง ไม่ว่าใครจะเข้ามาแกล้งผมยังไงพี่เลขก็จะปกป้อง


ผมแล้วสอนวิธีการป้องกันตัวเอง พี่เลขเป็นคนเรียนเก่ง ทำอะไรก็ดีไปหมดทุกอย่างพ่อกับแม่ก็เลยมักจะรักพี่เลขมากกว่าผม พี่


เลขสอบเข้ามหาลัยรัฐชื่อดังของเชียงใหม่ได้ พ่อก็ซื้อคอนโดให้ แม่ก็ซื้อของให้ แต่ผมสอบได้ที่กลางๆก็อยากได้ของแบบที่พี่


เลขได้บ้าง พอผมไปขอทีไรก็มักจะถูกเปรียบเทียบเสมอ ว่าดูอย่างเลขสิ ยังสอบได้ที่เท่านั้นเท่านี้แล้วอย่างแกสอบได้กลางๆยัง


กล้ามาขออะไรอีกหรอ พอพี่เลขรู้พี่เลขก็มักจะมาติวผมให้เก่งขึ้นกว่าเดิม จนวันนึงผมสอบได้เลขตัวเดียวบ้าง ผมทำให้พ่อกับแม่


ผมภูมิใจได้บ้าง จนมาวันที่แม่ผมเสีย ผมเสียใจมากผมคิดมาตลอดว่าแม่รักแต่พี่เลข แม่คอยรักผมเลยมีอะไรผมมักจะได้ต่อจาก


พี่เลขใช้แล้วทั้งนั้น แต่ก่อนที่แม่จะเสียแม่ได้บอกว่าแม่รักผมมากและแม่ก็ดีใจที่มีผมเป็นลูก ผมรู้สึกผิดมากที่อคติกับแม่ตัวเอง


แบบนั้น แต่ผมก็ไม่สามารถกับไปแก้ไขอะไรไม่ได้ จนวันที่ผมสอบเข้ามหาลัยได้พ่อจะซื้อคอนโดให้ผมเป็นของขวัญที่ผมสอบ


เข้าคณะเดียวกับพี่เลขได้ แต่ผมก็เลือกที่จะไม่เอา ผมอยากอยู่บ้านหลังนี้มากกว่าผมอยากอยู่ในที่ที่แม่เคยอยู่ อยู่ในที่แม่ยังนึก


ถึงแม่ได้ นี่เป็นอีกเหตุผลที่ผมไม่ได้บอกใครว่าผมคิดถึงแม่เหลือเกิน


   จนผมเข้ามหาลัย แรกๆผมไม่ค่อยมีเพื่อน ด้วยความที่ผมค่อนข้างรักสันดาและมีโลกส่วนตัวสูงด้วยมั้งครับเลยไม่

ค่อยมีคนเข้าหาสักเท่าไหร่ แถมบางทีว่างๆผมก็มักจะไปคลุกตัวอยู่กับกลุ่มของพี่เลขแทน บางทีเพื่อนในรุ่นเดียวก็เขม่นผมที่ทำ

ตัวโดดเด่นกว่าคนอื่น จนเกรดเทอมแรกออกมาผมกลับถูกหมั้นไส้หนักกว่าเดิมอีกด้วยเหตุที่ว่าคะแนนของผมท็อปของเซค

เกือบทุกวิชา เพื่อนๆบางคนก็อคติกับผมคิดว่าเรียนเก่งแล้วไม่อยากคบใคร 

       
        “นี่นาย นายชื่ออะไรอ่ะ เราชื่อทีนะ”


       “เราชื่อนัท มีอะไรกับเราหรือเปล่า”


      “อ่อเปล่าพอดีเราเห็นนัทไปไหนมาไหนคนเดียวเลยอยากมาชวนเป็นเพื่อนด้วย”


      “อืม ยินดีที่ได้รู้จักนะ”

       หลังจากวันนั้นผมกับทีเราก็เป็นเพื่อนกัน เวลาไปไหนจากที่ผมเป็นจุดสนใจในทางที่ไม่ดีอยู่แล้วเลยพอยทำให้ทีโดน


เกลียดไปด้วย แค่ช่วงอาทิตยืแรกที่เราเดินไปไหนมาไหนกันสองคน มักจะถูกมองด้วยสายตาเหยียดหยาม จนมีข่าวลือเข้ามา


ว่าผมกับทีเราเป็นผัวเมียกัน แรกๆผมก็ไม่สนใจอะไรนะปล่อยผ่านแต่นานๆวันเข้ากลับไม่เป็นเช่นนั้น


         “เฮ้ยไอ้ที ได้ข่าวว่ามีผัวซะแล้วหรอมึงน่ะ เป็นไงเอากันสนุกไหม”คนที่พูดนั้นชื่อยักษ์ผมจำได้ว่าเคยอยู่กลุ่มเดียวกับที

แต่ด้วยความที่ว่าพวกนี้เวลามีงานมักไม่ค่อยช่วยกันทำงาน ทีเลยปีกตัวออกมาแทน

         
         “มึงพูดอะไรก็เกรงใจกูด้วยนะ ถ้าไม่พอใจก็ตัวๆกับกูก็ได้นะ”ผมหันไปพูดกับไอ้ยักษ์นั้น

   
         “อย่าปากดีให้มากไอ้ตุ๊ด กลับไปเอาตูดเมียมึงนู้น”

   
        ถึงเวลานี้ผมไม่ต้องอดทนมันแล้วหล่ะครับกับคนประเภทนี้ในเมื่อคุณไม่ให้เกียรติ์เราก่อน ผมก้ไม่จำเป็นต้องทนอีก

ต่อไป ผมหันไปซัดหมัดใส่ไอ้ยักษ์นั้นก่อน แล้วไม่รู้ไปถึงหูของพี่เลขได้ยังไงไม่รู้พี่แกเดินเข้ามาห้ามผมด้วยสายตาดุดันที่นานๆม

จะเจอสายตาแบบนี้ทีเมื่อพี่เข้าโกรธมากๆ

 
        “ใครเริ่มก่อน ”มาถึงพี่แกก็ถามเลย


        “ไอ้หน้าจืดนั้นมันเริ่มก่อนครับพี่ อยู่ๆก็เข้ามาต่อยเพื่อนผม”เพื่อนๆของไอ้ยักษ์พยายามจะมีส่วนร่วม

 
        “กูไม่ได้ถามมึง ตกลงใครเริ่มก่อน”เจอแบบนี้เช้าไปหงอกันเป็นแถว


        “ผมเริ่มก่อนครับ”พี่เลขหันมามองผมด้วยสายตาที่ผมอ่านไม่ออก


        “ใครพอจะเล่าเรื่องตั้งแต่ต้นได้บ้าง ว่ามันเกิดอะไรขึ้นทำไมสองคนนี้ถึงต่อยกันแล้วไม่ใครห้ามถ้าเรื่องถึงสหกิจจะ

โดนทัณฑ์บนกันรู้กันบ้างไหม เธอน่ะเล่ามาซิ”พี่เลขหันไปถามผู้หญิงคนนึงที่อยู่ในห้อง

 
       “คือว่า ยักษ์ไปแซวที่น่ะค่ะว่ามีผัวแล้วเอากันสนุกไหม แต่ก็มีคนชอบเม้าท์กันว่าสองคนนี้สนิทกันคนในคณะเลยชอบ

ลือกันว่าสองคนนี้เป็นผัวเมียกัน”

 
        “คุณรู้ใช่ไหมครับว่าต่อยกันในห้องเรียนมีความผิด”พี่เลขหันมาถามผมกับไอ้ยักษ์


        “ทราบครับ”ผมกับยักษ์หันมาตอบพร้อมกัน


        “ดีงั้นเราสองคนทะเลาะกันดีนัก พี่จะให้เราสองคนทำกิจกรรมร่วมกันไปตลอดจนหมดเทอม อยากทะเลาะกันดีนักก็

อยู่มันด้วยกันนี่หล่ะ มีงานกลุ่มก็ต้องจับคู่กันตลอดทุกวิชา”และในคณะทุกคนต้องรับฟังคำสั่งของรุ่นพี่

 
        “เราขอโทษนะนัทที่เราเป็นต้นเหตุให้นัทโดนลงโทษแบบนี้”


         หลังจากนั้นเดือนนึงเองครับผมกับไอ้ยักษ์เริ่มสนิทกันมากขึ้นด้วยนิสัยของผมคือไม่คิดหยุ่มหยิ่ม ไม่ค่อยคิดเล็กคิด

น้อยกลายเป็นว่าผมกับไอ้ยักษ์และกลุ่มของมันกลายเป็นเพื่อนกลุ่มเดียวที่ผมมีตลอดที่ผมเรียนเลยก็ว่าได้




……………………………………………..TCB


เอาไปตอนสั้นๆก่อนนะ  เรื่องนี้เขียนจบแล้ว คิดอยู่ว่าจะเอาตัวละครเป้มาสานต่อดีไหม
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน2 (3-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 03-11-2016 10:39:25
           เปิดภาคเรียนใหม่ผมอยู่ปีสามแล้วครับ ผมมีแฟนแล้วด้วยเธอชื่อพราวครับ เรียนอยู่คนละคณะกันแต่เวลากินข้าวหรือไป

ไหนผมก็มักจะต้องไปกับพราวแต่ผมก็ทิ้งทีไม่ได้ ถึงเราจะมีกลุ่มเพื่อนแต่ผมก็ไม่อยากปล่อยให้ทีต้องลำบากใจผมเลยเลือกที่จะ

ชวนทีไปด้วย แม้กระทั่งจะไปดูหนังแรกพราวก็ไม่รุ้สึกอะไรจนผ่านมาได้สักเดือนเราเริ่มมีปากเสียงกัน


           “นี่นัท ศุกร์นี้เราไปดูหนังกันนะค่ะ เดี๊ยวพราวจะจองตั๋วไว้ให้”


           “ครับ”


           ช่วงที่ผมตอบรับไปไหนช่วงนั้นผมติดควิชพรุ่งนี้เกือบทั้งวันเลยก็ว่าได้ เพราะช่วงเปิดเทอมใหม่อาจารย์มักจะขอ

ควิชก่อนเรียนเสมอหรือบางวิชาก็สอนเสร็จควิชเลยก็มี
      
         
            เวลานัดก็มาถึง ผมมากับทีเรานัดกับพราวไว้ที่ร้านอาหารแห่งหนึ่ง ดูจากสีหน้าพราวไม่ค่อยชอบใจที่ผมพ่วงเพื่อนคนนี้

ของผมด้วย

 
           “ไหนเราตกลงกันแล้วไงค่ะ ว่าเราจะมาดูหนังกันแค่สองคน”ผกับทีเพิ่งได้นั่งกันได้ไม่นานอยู่ๆพราวก็เปิดศึกขึ้นมา


          “ใครไปตกลงกับคุณกันพราว มีแต่คุณที่ตกลงเอาเองนะ”


          “ก็พราวเบื่อนี่ค่ะ ตลอดเวลาที่เราคบกัน ทีก็มักจะหิ้วเพื่อนทีมาด้วย”


         “ผมบอกคุณไปแล้วนะพราวว่าเพราะอะไรผมถึงพาทีมาด้วย”


        “เพราะทีคือเพื่อนสนิทคุณ พราวฟังจนเบื่อแล้วค่ะ แต่พราวไม่เข้าใจว่าเพื่อนในคณะคนอื่นทีเขาไม่คบใครเลยหรือไง”


       “พอเถอะพราว ถ้ามาแล้วจะทะเลาะกันก็อย่ามาเที่ยวด้วยกันอีกเลย แล้วนี่ค่าข้าวมื้อนี้นะ ไอ้ทีกลับ”


        ผมไม่สนใจแล้วว่าเข้าจะรู้สึกยังไง และความสัมพันธ์ของเราจะจบลงเลยหรือเปล่า ทุนเดิมผมไม่ชอบผู้หญิงจุกจิกขี้

โวยวาย เราทะเลาะกันบ่อยมากเรื่องนี้จนบางทีผมก็เบื่อ ผมยังรู้มาด้วยอีกว่าทีโดนคนลอบทำร้ายหลายครั้ง บางครั้งก็โดน

จดหมายเขียนมาขู่ให้เลิกคบกับผมเป็นเพื่อนก็มีผมรู้ว่าทุกอย่างเป็นแผนของพราวทั้งนั้น


         “ฮัลโหลไอ้นัทมึงทำอะไรอยู่ว่ะ วันนี้ทำไมไม่มาเรียนมึงรู้ไหมไอ้ทีโดนแฟนมึงเข้ามารุมทำร้าย ตอนนี้กูพามันมาโรงบาล

แล้วมึงรีบมาแล้วกันนะ”


         ผมวางสายจากไอ้ยักษ์ ผมไม่คิดเลยว่าผู้หญิงคนนี้จะมีนิสัยที่โหดร้ายแบบนี้ วันนี้ผมป่วยเลยลาหยุดไม่คิดเลยว่าเพื่อนที่

ผมสนิทที่สุดจะถูกทำร้ายเพราะผมเป็นต้นเหตุแท้ๆ


         “เฮ้ยไอ้ยักษ์ ทีเป็นไงบ้างมึง”


         “หมอบอกว่าไม่เป็นอะไรมากมึง”


         “มึงเล่ากูฟังสิ ว่าเกิดอะไรขึ้นกับมันน่ะ”


        “กูมาไม่ทันเหตุการณ์ทั้งหมดนะ กูมาถึงเจอเพื่อนพราวล็อคตัวไอ้ทีไว้คนละข้างแล้วพราวก็ตบไอ้ทีจนสลบ พอกูไปถึงพวก

นั้นกำลังจะหนี กูเลยให้ผู้หญิงในคณะเราจัดการสภาพกูพูดได้เลยว่าเละว่ะ”


       “ขอบใจมึงมากนะยักษ์ที่ปกป้องมันแทนกู”


       “ไม่เป็นไรเว้ยเพื่อนกัน”


       หลังจากที่ทีตื่นมาผมก็ถามถึงเหตุการณ์ทั้งหมด ทีก็คงยังเป็นทีเสมอไม่ยอมพุดว่าตัวเองต้องเจออะไรบ้าง

       
      จนผมทนไม่ไหวหลังจากนั้นสองวันผมโทรหาพราวให้เครียปัญหาทั้งหมด


       “นั่งลงก่อนสิพราว”


      “นัทเรียกพราวมามีอะไรหรอ หรือไอ้ตุ๊ดนั้นไปฟ้องอะไรนัท มันปากดีกับพราวก่อนนะ”


       “คนอื่นไม่เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอก ในเมื่อมันเกิดจากเราก็จะจบจากเรา”


       “นัทพูดแบบนี้หมายความว่าไง”


       “ก็พูดตามที่บอกไง ในเมื่อพราวไม่เชื่อใจเราก้เลิกกันเถอะเราะเหนื่อยเต็มทนแล้ว ”


       “ทำไมนัทพูดแบบนี้หล่ะ นัทไม่ได้รักพราวแล้วหรอ เป็นเพราะมันใช่ไหมนัทถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้”


       “ไม่ใช่เพราะใครทั้งนั้นหล่ะ เพราะพราวเป็นแบบนี้ไง”


        “ไม่จริงอ่ะ เพราะมันใช่ไหมนัท นัทถึงเลิกกับพราว พราวจะไปจัดการมัน”


        “หยุดซะทีเถอะพราว เป็นเพราะตัวพราวเองนะที่เลือกแบบนี้เอง อยากคิดว่าเราไม่รู้ถึงเรื่องจดหมายขู่พวกนั้นนะ”

 
         “มันเอามาฟ้องนัทหรอ เดี๊ยวพราวจะส่งไปจัดการมันอีก แค่นี้มันยังน้อยไป”


         “หยุดได้แล้วพราว”


          “พราวไม่หยุด มันทำให้ความรักของเราพังพราวจะไปจัดการมัน”


          “ก็ดีถ้าพราวไม่หยุดอย่าหาว่านัทไม่เตือนนะ อย่าลืมนะว่าพ่อของพราวทำงานให้กับใครอยู่ถ้าไม่อยากให้พ่อตกงานแล้ว

การเป็นอยู่แย่ลงหล่ะก็อยู่เฉยๆดีกว่านะ เพราะถ้าพราวยังไม่หยุดคราวนี้หล่ะเรามาดูกันว่าใครจะพินาศไปมากกว่ากันเราเตือน

พราวแล้วนะ”

           ผมไม่รอให้ผู้หญิงคนนี้พูดอะไรต่อผมเลือกที่จะเดินออกมาแบบไม่แยแสอะไรอีกต่อไปแล้ว ในเมื่อคุณกล้าทำร้ายเพื่อน

ของผมได้คุณก็ต้องโดนดีถ้าหยุดไม่หยุดตั้งแต่ตอนนี้
 

           และหลังจากนั้นเรียกได้ว่าพราวไม่เคยเข้ามาเฉียดผมกับทีอีกเลย เพราะพราวรู้ดีว่าผมเป็นคนยังไงผมกล้าชนกับปัญหา

เสมอ ถ้าคุณเล่นสกปรกมาก่อนผมก็ไม่ไว้หน้าเช่นกัน


   เราใช้ชีวิตในมหาลัยจนถึงวันสุดท้ายของการเปิดภาคเรียน ผมมารู้ทีนั้นต้องกลับไปอยู่กรุงเทพ เพราะครอบครัวทีมีธุรกิจ

อยู่ที่กรุงเทพฯ ผมยังจำที่ทีเล่าให้ผมฟังได้เลยว่า ทีมีพี่ชายคนนึงแต่พี่ชายของทีติดแฟนมากจนแม้กระทั่งยอมทะเลาะกับคนใน

ครอบครัว ไม่ยอมกับมาสานต่อธุรกิจของครอบครัวแต่เลือกที่จะไปทานเป็นลูกจ้างบริษัทอื่นแทน ทำให้พ่อของทีโกรธมากจนตัด

ความเป็นพ่อเป็นลูกกันเลยทีเดียว


   จนวันรับปริญญาจบลง วันนั้นเลยเป็นวันสุดท้ายที่ผมจะได้เจอหน้าเพื่อนสนิทของผมคนนี้ ผมไปส่งมันที่สนามบินเรายืน

กอดกันล่ำลาจนเพื่อนๆคนอื่นพูดว่า ไอ้ทีมันแค่กลับบ้านที่กรุงเทพคิดถึงก็นั่งเครื่องลงไปหามันสิ ทำอย่างกับมันจะหายไปอยู่ดาว

อังคารอย่างนั้นหล่ะ




................................................TCB

มาต่อตอนสองให้แล้วน้า ส่วนคำผิดเดี๊ยวมาแก้ให้ะตอนนี้กำลังติดนิยายเรื่องอื่นอยู่ครับ ๕๕๕ กำลังติดพันเลย
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน2 (3-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 08-11-2016 02:41:35
ผู้หญิงแบบพราวนี่ไม่ไหวจริงๆ  :angry2:
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน3
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 09-11-2016 09:40:49
BBChin JungBB : ตอนต่อๆไปจะมีเฉลยนะ ว่าพราวคือใคร


---------------------------------------------------------------------

ก่อนอื่นต้องขอโทษด้วยที่มาลงให้ช้า มัวแต่ไปอ่านนิยายเรื่องอื่นอยู่






            หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ได้เจอทีอีกเลย ผมยอมให้ความลับที่ผมมีหายไปกับทีเลยก็ว่าได้ ความลับที่ว่าผมชอบทีแต่ที

ดันไปหลงรักยักษ์ ผมไม่เคยบอกทีว่าผมชอบทีเพราะทีดันมาปรึกษากับผมเสียก่อนว่าทีนั้นหลงรักยักษ์เข้าให้แล้ว แต่จนถึงวัน

ลาจากทีก็ไม่เคยเอ่ยความรู้สึกใดใดให้กับยักษ์ได้รู้เลย
 


      สิ่งที่ผมทำคือหายไปจากวงโคจรเพื่อนมหาลัยเลยก็ว่าได้ ผมอยากเริ่มต้นชีวิตใหม่ ผมไม่อยากให้อดีตมาทำร้ายผม

อีกผมเหนื่อยกับการแอบรัก ผมเลือกที่จะทำงานกับบริษัทที่พ่อมีหุ้นส่วนอยู่พ่อผมตำแหน่งหุ้นส่วนของประธานบริษัท แต่ด้วย

ความที่ว่าผมไม่ชอบให้ใครมาว่าผมเป็นเด็กเส้น ผมเลยเข้าทำงานกับตำแหน่งนักบัญชีธรรมดาด้วยวุฒิปริญญาตรี ส่วนพี่เลข

แกไปเรียนต่อโทอีกปีเดียวเห็นพ่อจะดึงตัวให้มาทำงานด้วย


   ผมใช้เวลาปรับตัวกับสิ่งใหม่ๆสังคมทำงานใหม่ๆจนผมเริ่มชินไปกับสังคมของมนุษย์เงินเดือน แต่ที่นี่ดีหน่อยที่ว่าทุก

คนรักกันฉันพี่น้องมีอะไรแบ่งปันกัน ไม่มีใครเอาเรื่องของคนอื่นมานินทาลับหลังมีอะไรเราจะเครียกันตรงๆ


   จนวันนึงท่านผอ.สาขานี้จับได้ว่าหัวหน้าแผนกบัญชีที่พวกผมเคารพนับถือนั้นได้ทำการทุจริตปลอมแปลงเอกสารเลย

ถูกดำเนินคดีตามกฎหมาย ส่วนตำแหน่งหัวหน้าแผนกนั้นตามความเข้าใจของผมผมคิดว่าคงให้รองขึ้นแทนแล้วหาคนขึ้นมา

เป็นรองแทน แต่เปล่าเลย ตำแหน่งหัวหน้าแผนกถูกล็อคเอาไว้เหมือนกับว่าจะมีคนเข้ามารับตำแหน่ง เมื่อเป็นเช่นนี้คนที่ไม่

พอใจเอามากๆก็คงไม่พ้นรองหัวหน้าแผนก แล้วคุณรู้ไหมครับว่าใครมาเป็นหัวหน้าแผนกพี่ชายของผมเองครับ พี่เลขที่กลับมา

หลังเรียนจบด้วยวุฒิปริญญาโทสองใบซ้อน แน่นอนว่าเมื่อพี่เลขมาเป็นหัวหน้าผมเขาก็ต้องทำหน้าที่หัวหน้าเวลาดุแกจะดุ

เหมือนพี่ชายสอนน้อง แรกๆทุกคนก็ไม่ค่อยชอบแกสักเท่าไหร่กันผมก็ไม่รู้ว่าทำไม เพราะงานที่แกสั่งให้ทำมันต้องออกมาดีต้อง

ตรวจทานให้ดีก่อน พี่เลขใช้เวลาเกือบสามเดือนกว่าที่คนทั้งแผนกจะยอมรับในตัวแก วันแรกที่พี่เลขแนะนำตัวทุกคนทำหน้างง

มากว่าผมกับพี่เลขนามสกุลเดียวกันแถมก่อนที่พี่เลขจะเข้ารับตำแหน่ง มีคนปล่อยข่าวว่าตำแหน่งนี้ถูกล็อคไว้ด้วยหุ้นส่วนของ

ท่านประธานก็คือพ่อของผม แถมอีกสองเดือนหลังยังมีเป้เข้ามาทำงานที่นี่ด้วย ทำให้ความรู้สึกของผมไม่เหงาเลยคนนึงก็พี่

คนนึงก็น้อง


   ใครจะรู้ว่าวันนึงโชคชะตาจะเหวี่ยงคนที่เราชอบกลับมาอีกครั้ง ตอนแรกผมก็ไม่อยากจะเชื่อเลยแต่วันนั้นเลิกงานผม

ไม่รู้จะไปไหนเลยเลือกที่จะไปเดินเล่นที่ห้างคนเดียวยังไม่อยากจะกลับบ้านเลยกลับไปพ่อก็ไม่อยู่เพราะพ่อต้องลงไปประจำ

บริษัทที่กรุงเทพทำให้นานๆพ่อจะขึ้นมาทีนึง


   “เฮ้ยนัท ดีใจที่ได้เจอนะ เราถามเพื่อนที่มหาลัยหลายๆคนก็บอกว่าไม่มีใครติดต่อแกได้เลยเป็นไงบ้างสบายดีไหม”

คนที่ผมพยายามตัดใจแต่พอมาเจอหน้ากันวันนี้ความรู้สึกที่ปิดกั้นเอาไว้กลับถูกเปิดออกมาอีกครั้ง


   “ใจเย็นมึง กูไม่หนีมึงไปไหนแล้ว”


   “มึงน่ะจริงๆเลย กูน่ะคิดถึงมึงจะตายรู้บ้างไหมเนี่ย เดี๊ยวตอนนี้มึงว่างไหมไปกินข้าวกับกูไหม”


   ใจนึงก็ไม่อยากจะให้ความรู้สึกเก่าๆกลับมาเลย แต่ไหนๆโชคชะตาก็เล่นตลกแล้วก็ขอเสี่ยงสักหน่อยแล้วกัน


   “ว่างสิ ว่าแต่มึอยากกินอะไรกูมีเรื่องอยากคุยกับมึงเต็มไปหมดเลย”


   “งั้นเดี๊ยวไปกินร้านนี้แล้วกัน”


   ผมกับทีเลือกที่จะมากินข้าวในร้านอาหารแห่งนึงเราเลือกมุมที่สงบ เพราะเราคิดว่าเราคงคุยกันอีกนาน


   “ตอนนี้มึงทำอะไรอยู่ว่ะนัท เปลี่ยนเบอร์ทำไมไม่ยอมบอกพวกกูว่ะ”


   “พอดีโทรศัพท์เครื่องเก่ามันพังน่ะ เลยเปลี่ยนเบอร์ใหม่ไป”ผมเลือกที่จะโกหแทนใครเล่าจะกล้าพูดว่าที่หายไปเพราะ

มึงไงทีที่ทำให้กูต้องหายไปตั้งหลัก


   “มึงนี่นะจริงๆเลย ทำกูเป็นห่วงแทบแย่ นี่พวกกูคิดอยู่ว่าถ้าปีหน้ายังไม่มีใครเจอมึงจะลงขันกันประกาศตามหน้าที่

หน้าหนึ่งแล้วนะเว้ย” ไอ้นี่ก็เวอร์ตลอด


   “กูสบายดี ขอโทษด้วยแล้วกันที่หายไป แล้วมึงกับไอ้ยักษ์เป็นไงบ้าง”นี่หล่ะครับคือเหตุผลหลักที่ผมเลือกจะหายไป

เพราะอะไรรู้ไหมครับ เพราะยักษ์เลือกที่จะไปสมัครงานบริษัทของทีทำให้สองคนสนิทกัน จนทีบอกผมว่ามันสารภาพรักกับไอ้

ยักษ์ไปแล้วมันสองคนคบกันแล้วตั้งแต่วันนั้นผมค่อยๆหายแล้วปลีกตัวออกมาจากชีวิตของมันเลย


   “ก็เรื่อยๆนะมึงทะเลาะกันบ้าง ดีกันบ้างว่าแต่มึงเถอะมีแฟนหรือยัง”



   “............................................”ผมแทบไม่ได้ฟัเลยว่าทีมันพูดอะไรของมัน


   “นี่มึงร้องไห้ทำไมนัท มึงเป้นอะไร ใครทำอะไรมึงมึงบอกกูมาสิ”


   “อ่อเปล่าๆกูไม่ได้เป็นอะไรพอดีช่วงนี้กูเครียดๆน่ะ ไม่มีใครทำอะไรกูได้มึงก็รู้”ใครจะกล้าพูดว่ากูร้องไห้เพราะอิจฉาไอ้

ยักษ์มันไงที่ได้รักมึงที่ได้อยู่ใกล้ชิด ถ้ากูมีความกล้ามากกว่านี้วันนี้กูคงมีความสุขบ้างสินะ


   “มึงนี่น่านัทมีอะไรไม่สบายใจบอกให้กูฟังบ้างก็ได้กูเป็นเพื่อนมึงนะนัท อย่าเก็บมันไว้คนเดียวสิ”


   “มึงเคยแอบชอบใครสักคนแล้วไม่ได้บอกเค้าเปล่าว่ะว่าชอบเขา”


   “เคยสิมึงก็ไอ้ยักษ์ไง”


   “มึงฟังกูให้จบก่อนสิ กูหมายถึงว่าชอบเขาแต่ไม่กล้าที่จะบอกเขาเพราะว่าเขามีคนที่ชอบอยู่แล้ว”


   “นี่มึงแอบรักใคร มึงบอกกูมาซะดีๆ ตั้งแต่เลิกกับพราวกูไม่เห็นมึงจะคบใครหรือไปแอบชอบใครเลย”


   “กูก็พูดไปแบบนั้นเองหล่ะ เพ้อเจ้อเนอะกูน่ะ”


   บนโต๊ะตอนนั้น ทำให้ผมย้อนไปถึงสมัยที่เราคบกันแค่สองคนจนรวมเป็นกลุ่มใหญ่แต่ยังมีเราแค่สองคนที่เวลาไปไหน

เราจะลากกันไปสองคน เรื่องเก่าๆ วีรกรรมเก่าๆก็ถูกขุดมาคุยกัน ทำให้ผมรู้สึกว่ามีคนมาเติมเต็มความรู้สึกที่มันเคยหายไปแล้ว

ก็ตามถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เป็นคนรักกันก็ตาม


   “ฮัลโหลครับ อ่อพี่เต้เดินเข้ามาเลยทีอยู่กับเพื่อนสองคน ใช่ครับ เพิ่งเริ่มทานครับ”


   “มีใครมาเพิ่มหรือมึง”


   “อ่อพี่ชายกูเอง มันจะพาแฟนมาทานข้าวด้วยน่ะ ว่าแต่มึงสะดวกใจเปล่า”


   “ไม่เป็นไรมึง กูไม่มีปัญหาอะไร”


   ผมนั่งกันไม่นานพี่มันที่ชื่อเต้ก็เดินเข้ามา พร้อมกับผู้หญิงคนหนึ่งที่ผมจำเธอได้ขึ้นใจ เธอชื่อแพรครับเป็นลูกสาวของ

คุณลุงกิตติศักดิ์ แถมผู้หญิงคนนี้หล่ะครับที่มีศักดิ์เป็นน้องสาวของพราวเพราะมีแม่คนเดียวกัน แต่เหมือนพราวเลือกที่จะอยู่กับ

พ่อ แม่ของพราวเลยแต่งงานใหม่กับคุณลุงเลยมีแพรออกมา


   “นี่เพื่อนผมครับ ชื่อนัท นี่พี่เต้ส่วนอีกคนใครครับพี่เต้”


   “อีกคนก็คุรแพรไงมึง เป็นลูกสาวของท่านประธานที่กูทำงานอยู่น่ะ”


   “แหมพี่นัทก็แนะนำตัวซะห่างเหินกันเชียวคนกันเองแท้ๆ พอดีพ่อของพี่นัทเป็นหุ้นส่วนของบริษัทที่พ่อแพรเป็น

เจ้าของน่ะค่ะ” ผมล่ะนับถือผู้หญิงคนนี้จริง ผมไม่ค่อยชอบเธอตั้งแต่เด็กๆแล้วหล่ะครับ ผู้หญิงอะไรตามตูดผู้ชายต้อยๆเพราะ

เธอนี่หล่ะชอบตามพี่เลข จนำให้พี่เลขนรำคาญแล้ววีนออกไป ทำให้เราไม่ค่อยได้เจอกันอีกน่ะครับ


   “อ่อนี่คงเป็นลุกชายของคุณ ณัฐกานต์ใช่ไหมครับ ยังไงก็ยินดีที่ได้รู้จักนะครับ ผมชื่อดนัยครับ ส่วนนี่แพรแฟนผม

ครับ”ผมไม่มีท่าทีแปลกใจเลยสักนิด แต่คนที่มีปัญหาคงเป็นไอ้ทีคนเดียวหล่ะที่ทำหน้างงปนสงสัยจะมันทนไม่ไหวเอ่ยปากถาม

ออกไป


   “พี่บอกว่าคุณแพรเป็นแฟนพี่ แล้วพี่น็อตเขาไปอยู่ไหนกัน พี่น็อตที่พี่รักนักรักหนาน่ะเขาหายไปไหนแล้ว”อยู่ๆไอ้ทีก็

ระเบิดอารมณ์ออกมา



   “น็อตน่ะหรอ ก็ยังอยู่ในที่ของเขานั้นหล่ะ อีกไม่นานพี่ก็คงเลิกกับเขาแล้วหล่ะ”


   “พี่พูดได้ยังไงว่าพี่จะเลิกกับเขา พี่ไม่ได้คิดบ้างหรอว่าแปดปีที่ผ่านมามันนานแค่ไหน คงเป็นเพราะผู้หญิงหน้าด้านคน

นี้สินะพี่ถึงเปลี่ยนไปขนาดนี้น่ะ”


   “นี่มันจะมากไปแล้วนะไอ้ที กูเป็นพี่มึงนะ จะพูดอะไรให้เกียรติ์กูด้วย”


   “เหอะมึอยากทำอะไรก็ทำไปนะ กูจะไม่ยุ่งกับมึงอีกต่อไปแล้ว ไปนัทกลับกูกินไม่ลงแล้ว รู้สึกขยะแขยง”ผมไม่รู้ว่าสิ่ง

ที่ไอ้ทีระเบิดออกมาคืออะไรผมเป็นเพื่อนมันผมไม่เคยเห็นมันเป็นแบบนี้มาก่อน


   วันนั้นผมกลับมันก็แยกหลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นไม่นาน แต่เราไม่ลืมที่จะแลกเบอร์และไลน์เลย ใจจริงอยากแลก

แค่เบอร์แต่ก็เพราะเป็นไอ้ทีมันหาสนใจไม่ พอไม่ให้มันหยิบไปจัดการเองทุกอย่างด้วย รวมถึงเฟสบุ๊คด้วยผมหล่ะปวดหัวกับมัน

จริงๆเลยและก็เป็นไปตามคาดครับไม่นานมันเล่นประกาศว่ามันเจอตัวผมแล้วแถมลงรุปผมคู่กับมันที่ให้พนักงานถ่ายให้ใน

ร้านอาหารแถมมีการแท็กมาหาผมด้วย พอผมเปิดเข้าไปว่าจะเม้นต่อจากเพื่อนหน่อย ผมเจอไอ้ยักษ์มาเม้นว่า “ที่แท้หนีผัวไป

อยู่กับชู้นี่เอง” ด้วยความอยากกวนตีนคน ผมเลยพิมพ์ตอบกลับไปว่า กูน่ะผัวหลวงส่วนมึงไอ้ยักษ์เป็นผัวน้อย กลับเรียกเสียง

หัวเราะจากบรรดาเพื่อนในกลุ่มได้ดีทีเดียว มันทำให้ผมคิดได้ว่าความสุขที่ผมเรียกมันความทุกข์วันนี้มันกลายเป็นความสุข

จริงๆเสียที








................................................TCB


หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน4 แก้ไขให้แล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 09-11-2016 09:45:00
ก่อนอื่นต้องกราบขออภัยตอนที่ลงจับวางนั้นไม่ได้ดูที่เนื้อเรื่องเลย มาแก้ให้แล้วนะครับ



          “นี่นัทรู้ไหม ว่าจะมีคนมาแทนที่พี่มินแล้วนะ สายฟ้าแลบมากพี่มินเพื่อออกเมื่อวานเอง วันนี้มีคนเสียบอีกจะเป็นเหมือนพี่

เลขไหมอ่ะ”อยู่พี่ฟ้าก็หันมาถามผมที่วันๆไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้เลย เพราะเอาเวลาไปตอบไลน์ของพวกเพื่อนที่มหาลัยมันเด้งทั้งวัน

แจ้งปิดก็แล้วพวกมันเห็นผมไม่ตอบก็ให้ไอ้ทีโทรมาให้ผมไปตอบผมหล่ะเบื่อพวกนี้จริงเลย

 
          “ใครหรือพี่ที่ย้ายมาใหม่อ่ะ แล้วทำไมย้ายมาแบบเร่งด่วนแบบนี้อ่ะ”


          “เห็นฝ่ายบุคคลบอกมาว่า คนนี้คุณธนากรขอมาเลยนะ ตำแหน่งนี้เลยต้องยกให้เขาไง”


          “เดี๊ยวไม่กี่วันก็รู้เองหล่ะพี่ว่าเขาเป็นใคร”


         
          ถึงเวลาที่ผมเจอไอ้ทีครั้งล่าสุดจะผ่านมาเกือบเดือนแล้วก็ตามแต่ไอ้ทีก็ยังโทรวีดีโอคอลมาคุยบ้าง แรกมันเล่นสไกค์เป็น

หมู่คณะเป็นอะไรที่ลำบากมาก เพราะทุกคนเล่นแย่งกันถามคำถามกับผมคนเดียวนะสิครับ เพราะผมคงห่างหายไปจากเพื่อน   

นานมั้งจนหลังๆทีมันจะวีดีโอคอลมาคุยทุกครั้งก็ไม่พ้น ทะเลาะกับไอ้ยักษ์ ผมจึงกลายเป็นที่ปรึกษาพร้อมทั้งเป็นที่ระบายด้วยวัน

นี้ก็เช่นกันมันโทรมาเล่าว่าเหมือนไอ้ยักษ์ไม่เหมือนเดิมเริ่มอารมณ์เสียกับมันปล่อยๆ ผมก็แนะนำให้ใจเย็นๆค่อยๆคุยกัน ถึงผมจะ

รักมันมากแค่ไหนแต่ก็ไม่อยากเป็นตัวสำรองของใคร


            “เอ่อ ...ขออนุญาตนะค่ะ หนูพาพนักงานใหม่มาส่งค่ะ”พีอาร์ด้านล่างพาพนักงานใหม่มาส่ง พอพี่แกแนะนำตัวว่าน็อตมัน

ทำให้ผมคุ้นหูกับชื่อๆนี้จริงๆแต่ผมก็นึกไม่ออกว่าหน้าและชื่อแบบนี้เคยเห็นมาจากที่ไหน


           “อ่อขอบใจมานะหน่อย เดี๊ยวที่เหลือผมจัดการเองนะครับ”พี่เลขหันไปขอบคุณคนที่พาพนักงานใหม่ขึ้นมาแค่คำขอบคุณ

ธรรมดาสาวคนนั้นก็ถึงกับเคลิ้มเลยทีเดียว


          “เอ่อคุณครับ......................คุณ”อยู่พี่เลขก็ทำท่าโบกไม้โบกมือ


          “หาครับๆๆๆๆ”ผมเชื่อเลยว่ารองหัวหน้าแผนกนี่คือไม่โก๊ะก็เปิ่นแน่นอน


         “ใจลอยไปถึงไหนคุณเห็นยืนจ้องหน้าผม ลืมแนะนำตัวผมธนบัติเป็นหัวหน้าแผนกของคุณนะครับ ส่วนตำแหน่งของคุณ

พอจะรู้ใช่ไหมครับว่ามาทำในตำแหน่งไหน”


         “อ้าวตกลงรู้ไหมครับคุณ”อยู่ๆพี่แกก็นึ่งแล้วทำหน้านึกสุดฤทธิ์


         “เอ่อไม่ทราบครับ งั้นเดี๊ยวผมจะบอกแล้วแนะนำทุกคนให้รู้จักนะครับ นี่ทุกคนนี่คุณกิตติพงษ์เขาจะย้ายมาแทนพิ่มินที่ลา

ออกไปนะ คนนี้ชื่อนัทนะครับ คนนั้นฟ้า คนนี้เป้ คนนั้นนาย ส่วนโก๊ะตรงนั้นก็เชอร์รี่ ส่วนที่ยืนตรงเสาก็นัท ส่วนผมคุณเรียกว่าเลข

แล้วกันครับ”อยู่ๆพี่แกก็หันมามองผมแล้วก็ต้องหันไปเพราะอะไรรู้ไหมครับ เพราะเหมือนพี่ชายของผมจะเจอของเล่นชิ้นใหม่แล้ว



         พักกลางวันนั้นผมเลยเข้าไปตีสนิทกับท่านรองประธานคนใหม่ ขนาดผมแนะนำตัวไปพี่แกยังไม่ค่อยสนใจอะไรเลยว่าผม

เป็นญาติใคร แต่ดูจากสีหน้าของพี่น็อตแล้วเหมือนแกมีปัญหาอะไรบ้างอย่างจนเราได้แลกเบอร์ติดต่อ แลกไลน์ แลกเฟสบุ๊คใคร

จะเชื่อหล่ะครับผมก็คิดว่ารองหัวหน้าแผนกคนใหม่มาต้องเนี๊ยบแบบพี่เลขของผมแต่เปล่าเลยครับพี่แกเป็นกันเองมาแค่อาทิตย์

เดียวก็ทำให้เป็นที่ยอมรับของคนในแผนกได้แล้วผมหล่ะนับถือพี่เขาจริงๆเลย ผมเลยขอถ่ายรูปกับพี่น็อตแล้วอัพลงเฟสบุ๊คว่า

ยินดีต้อนรับสมาชิกใหม่แห่งแผนกบัญชี รักกันน้อยๆแต่อยู่กันนานๆนะพี่น็อต ผมลงได้ไม่ถึงสิบนาทีก็มีสายเรียกเข้ามาจากไอ้ที

เพื่อนสนิทของผม

 
           “ว่าไงครับท่านรองประธาน วันนี้มีอะไรให้ผมรับใช้ครับ”


           “มึงรู้จักพี่น็อตได้ไง”


           “ก็พนักงานใหม่ที่แผนกกูไง ทำไมหรอมึง”


           “มึงจำที่กูเคยทะเลาะกับพี่ชายกูได้ไหมมึง นี่หล่ะแฟนพี่ชายกู”


           “คนนี้จริงๆหรอมึง แสดงว่าข่าวที่มีคนพูดถึงก็จริงๆน่ะสินะ ว่าคนนี้ที่ถูกลูกสาวเจ้าของบริษัทแย่งแฟนไป”


           “ใช่ไงมึงยังไงกูก็ฝากดูแลพี่เขาด้วยนะกูเคยเจอพี่เขาครั้งนึง แต่ก็ไม่สนิทกัน”


           “ได้ๆมึงมีอะไรก็โทรมานะกูขอไปเครียงานต่อก่อนนะ”


           และวันที่เราต้องเลี้ยงฉลองพนักงานใหม่ก็มาถึง ทีแรกเหมือนพี่น็อตจะอิดออดนิดหน่อย แต่อย่างพี่น็อตเป็นคนขี้เกรงใจ

คนแถมใครเล่าอะไรให้ฟังยังเชื่อง่ายอีกใครจะรู้หล่ะครับผมหลอกพี่เขาไปว่าพี่เลขเนี่ยลัวแมลงสาปถึงขั้นไปตาม รปภ.มาจัดการ

แต่ใครจะรู้หล่ะครับว่า รปภ.ที่ว่าคือผมเองนี่หล่ะที่เป็นเพชฌฆาตปลิดชีพแมลงสาปตัวนั้น


   
          “นี่น็อต คุณเมามากแล้วนะครับ หยุดดื่มได้แล้ว”พี่เลขดูเป็นห่วงเป็นใยพี่น้อตจัง


          “อ่อ พี่เลขหัวหน้าแผนกสุดเฮี้ยบของเรานี่เอง อ่ะอย่ามาแย่งงงแก้วผมมม ผมมไม่ได้มาววว ฮือ ฮึ ฮือ”


          “อ้าวหัวหน้าค่ะ ทำอีท่าไหนค่ะเนี่ย น้องน็อตร้องไห้ขนาดนั้น”เชอรืรี่ที่มัวแต่นังเม้ากับพี่ฟ้าและกายหันมางงกับเหตุการณ์

ที่เกิดขึ้น


          “อ้าวแก้วน็อตคืนมานะ น็อตจะกินต่อ ฮือ ฮือ”


          “เฮียผมพอรู้นะว่า พี่น็อตแกเป็นอะไร เพื่อนผมที่ทำงานในสำนักงานใหญ่เล่าให้ฟังว่า พี่น็อตโดนแฟนบอกเลิกแถมยังไป

รักกับคุณแพรลูกของท่านประธานเสียด้วย พี่แกเลยย้ายมากระทันหันแบบนี้ไงครับ”

แล้วงานเลี้ยงก็ดำเนินไปเรื่อยทั้งๆที่คนอื่นๆเขาสนุกสนานเฮฮากัน ดันมีแต่คุณรองหัวหน้าของเราที่พอเพลงรักขึ้นก็ร้องไห้ เพลง

อกหักก็ร้องไห้ ขนาดเพลงแดนซ์ขึ้นยังนั่งร้องไห้เลย


           “เฮ้ย นัททำอะไรน่ะ”พี่ฟ้าตาดีจริงๆผมอุตส่าห์แอบๆแล้วนะ
 

           “ก็กำลังถ่ายวีดีโอให้พี่น็อตเขาดูตอนหายเมาไงเฮีย จะได้รู้ว่าพวกเราพูดจริงๆ”ผมกะจะเอาไว้แบล็คเมลล์นั้นหล่ะครับ ไม่

ได้ทำเพื่อต้องการยืนยันคำตอบเลย

         
            จนผมกับเป้ทนไม่ไหวต้องเอ่ยปากขอร้องแกมบังคับให้พี่เลขพาคุณน็อตกลับบ้านไปก่อนดีกว่า ขืนอยู่นานกว่านี้มีอ้วก

กลางวงแน่นอน ผมไม่รู้ด้วยว่าพี่น็อตพักที่ไหน แต่อยู่กับพี่เลขคงไว้ใจได้หล่ะ


            “สายแล้ว สายแล้ว ดีนะที่พักเบรกอยู่ ฟู่ดีนะไม่มีคนอยู่เลยในแผนกสงสัยไปกินข้าวกันมั้ง”ผมให้พี่อาร์ข้างล่างโทรขึ้น

มาแจ้งก่อนว่าถ้าพี่น็อตมาให้ทุกคนไปแอบ วันนี้เราแอบไปพักกันมาก่อนแล้ว


            “มาแอบทำอะไรอ่ะ พี่น็อต”เป็นไปตามแผนเราให้เชอร์รี่เป็นทัพหน้า


             “แหะ แหะ พี่มาสายนิดหน่อยน่ะ คนอื่นๆไปไหนหรอ เชอร์รี่”


             “อยู่นี่......................”สิ้นเสียงพี่น็อตทุกคนค่อยออกมาจากที่ซ่อนตัว


              “แนะๆ วันนี้เฮียน็อตมาสาย แถมเฮียเลขมาก่อนบ่นปวดหลัง เอ๋เดี๊ยวนะเมื่อคืนกลับด้วยกันนี่ ยังไงยังไงไหนเล่าซิ

ครับ”เป้เอ่ยแซวตามที่เราตกลงกันไว้ จริงๆพี่เลขไม่ได้บ่นหรอกครับ


             “นี่พวกคุณสองคนอย่าไปไล่บี้คุณน็อตเขาสิ ดูทำหน้าเข้า”อยู่พี่เลขก็พูดขึ้นมาผมลืมไปได้ไงว่าเราลืมเตรียมแผนตั้งรับ

กับพี่เลขด้วยมัวแต่คิดแผนแกฃ้งพี่น็อต



            “โถถถถถถถถ มีปกป้องใช่สิ น้องคนนี้ตกกระป๋องแล้วนี่”ผมแกล้งกันไปตัดฟ้อใส่พี่ชายตัวเอง
 

            “คือว่า เมื่อคืนเกิดอะไรขึ้นกันหรือครับทุกคน”ผมเชื่อเลยว่าพี่แกจำไม่ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง


             “ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า”ผมทนไม่ไหวจริงๆครับ แกถามในสิ่งที่แกไม่รู้คนเดียวเลย
 

             “นี่ๆทุกคนครับ ถึงเวลาเข้างานแล้ว ส่วนคุณน็อตเชิญทางนี้ครับโต๊ะคุณอยุ่นี่ครับผม”อยู่ๆพี่เลขก็เยกทุกคนเตรียมเข้า

งาน และให้ทุกคนไปทำงานของตนเอง ผมเห็นสายตาของพี่แกว่าอยากจะให้ผมลบคลิปออกให้แต่อย่างหวังว่าคนอย่างผมจะ

ทำให้เลยไม่มีทาง


              เหมือนพี่น็อตมาโปรดคนในแผนกมากจากพี่เลขที่ดูเนี๊ยบยิ้มยากแต่พอพี่น็อตมาอยู่พี่เลขก็ยิ้มมากขึ้นแต่พี่แกมักจะไม่

ค่อยรู้ตัวสักเท่าไหร่ ผมเคยเอ่ยแซวพี่เลขก็บอกดูๆไปก่อนไม่อยากจะเข้าไปแทรกในช่วงที่อีกคนกำลังสับสน ผมก็บอกพี่แกไปว่า

พี่น็อตโสดแล้ว


             แล้ววันที่คุณลุงพ่อของแม่ต้องมาเยี่ยมบริษัทสาขาที่ก็มาถึงมันเหมือนเป็นธรรมเนียมทุกปี ที่ผู้บริหารจะเข้ามาให้กำลัง

ใจและขอบคุณที่ทำงานให้กับบริษัท



             พอกลุ่มผู้บริหารเดินเข้ามาในห้องผมจึงแอบไปอยู่ตรงมุมๆห้องหน่อยผมไม่อยากให้คนชื่อเต้ได้เห็นผมว่าผมทำงานที่

นี่ ผมเห็นน็อตอึดอัดแล้วเดินออกจากห้องไป จังหวะนั้นเองผมกำลังจะเดินตามออกไปทำให้พี่เต้หันมามอง แววตาเขามีความ

สงสัยนะแต่ผมก็ไม่ได้สนใจเลือกที่จะเดินตามทั้งคู่อยู่ห่างๆ จนกระทั่งพี่เต้เดินเข้าไปคุย



             “น็อตย้ายมาที่นี่ทำไม น็อตไม่บอกเต้หล่ะ ทำไมน็อตถึงใจร้ายแบบนี้”ผมแอบหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาถ่ายไว้ก่อนผมว่างาน

นี้มีกลิ่นทะแม่งยังไงแปลกๆ



             “ขอโทษนะครับ ผมว่าเราไม่มีอะไรที่เกี่ยวข้องกันกรุณาปล่อยมือผมด้วยครับ”



             “ไม่เกี่ยวข้องหรอ เราเป็นแฟนกันนะน็อต น็อตอย่าทำอย่างนี้”


 
             “เราเคยเป็นแฟนกันครับ ตอนนี้เราเลิกกันไปนานแล้วครับ คุณกำลังจะหมั้น ผมกำลังมีชีวิตใหม่ ขอร้องหล่ะครับอย่า

กลับมาอีกเลย ตอนนี้ผมมีความสุขดี”


             “เต้ อยู่นี่นี่เองแพรตามหาตั้งนาน มาคุยกับเพื่อนเก่าหรือค่ะ ไปค่ะเดี๊ยวต้องไปแผนกอื่นต่อ”แล้วพี่น็อตก็แยกตัวไปเข้า

ห้องน้ำ ผมกะว่าจะเข้าไปปลอบพี่เขาเสียหน่อย แต่แอบได้ยินแพรแอบไปกะซิบกับคนสนิทของเธอตามเฝ้าพี่น็อตถ้าพี่น็อตไป

ไหนให้ตามไปด้วย ผมเลยถ่ายเก็บไว้เป็นหลักฐาน จนพี่น็อตออกมาจากห้องน้ำ พี่น็อตโดนทำร้ายแต่แกก็ไม่สู้ผมเลือกที่จะถ่าย

ไปสักพักจนแพรพูดออกมาว่าพี่เต้ไม่ใช่พ่อของลูกที่แพรตั้งท้อง ผมเลยโทรเรียกพี่เลขให้มาช่วยห้ามทัพ แต่ใครจะรู้หล่ะครับว่า

ปลอบไปปลอบมาดันมีภาพมาอวดในกรุ๊ปไลน์ด้วย ผมก็เลือกที่จะโทรไปปรึกษากับไอ้ทีถึงคลิปที่ผมถ่ายได้ตั้งแต่ต้นว่าผมควรทำ

อย่างไรต่อไปดี


 
              จนวันเลี้ยงฉลองของบริษัทก็มาถึง ผมเลือกที่จะเอาวีดีโอไปให้ฝ่ายจัดสถานที่ไว้เตรียมเปิดเมื่อผมให้สัญญาณถ้าถาม

ผมว่าทำไมผมถึงยอมช่วยพี่น็อตนั้นหรือครับ เราะพี่น็อตก็คือลูกของลุงกิตติศักดิ์ไงหล่ะครับผมเลยเลือกที่จะช่วยโดยไม่มีข้อแม้

เลย และก็เป็นไปตามคาด พอคลิปวีดีโอถูกเผยแพร่พี่เต้ดูช็อคมากกว่าใคร แถมบังเข้าไปขอคืนดีกับพี่น็อตแต่ดันถูกปฏิเสธแถม

แนะนำตัวกลับมาว่าพี่เลขคือแฟนใหม่ ถ้าไอ้ทีไม่ฝากฝังให้ผมช่วยดูแลพี่มันให้ผมจะไม่ตามพี่มันเลยจริงๆ



              “นี่พี่ เลิกกินได้แล้วมั้ง แค่เมียสวมเขาจะคิดอะไรมาก”ผมพูดเพราะเหลืออดจริงๆ ถ้าไม่รับปากไอ้ทีไว้นะผมไม่แลมัน

เลยจริงๆ







..............................................TCB
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน5
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 09-11-2016 09:54:39
         “ขอโทษนะครับน้องเตี้ย ใครให้มึงมาตามกูหล่ะครับ”เอ้าคนมาเตือนดีดีนปากดีเสียได้


         “ถ้าผมไม่รับปากเพื่อนผมไว้ว่าจะดูแลพี่ชายที่แสนเชี่ยของมันไว้นะ ผมไม่แลพี่หรอก อย่าหลงตัวเองหน่อยเลย”

เหมือนคนเมาจะมีอารมณ์โกรธหน่อยๆหล่ะ


         “ไม่อยากดูก็กลับไปสิว่ะ ไม่ได้ขอร้องเสียหน่อย”ยืนจะไม่ไหวยังจะปากดีอีก


          ผมจนปัญญาจริงๆไม่รู้จะทำยังไงต่อล้อต่อเถียงไปก็ไม่มีประโยชน์เลย เพราะพี่แกเมาจนไม่ได้สตินะสิครับ ผมเลย

ตัดสินใจว่าให้น้องๆพนักงานหิ้วปีกพี่มันไปส่งแต่คงต้องเป็นที่บ้านของผมก่อนนี่หล่ะครับเพราะผมไม่รู้ว่าที่พักแกอยู่ไหนและ

แล้วคืนนั้นเองหล่ะครับคือจุดเปลี่ยนของชีวิตผมเลยก็ว่าได้ ผมโดนพี่ชายคนที่ผมรักข่มขืนและทุกเสียงที่เขาพร่ำเพ้อก็คือพี่น็อต

นี่ชีวิตผมทำไมถึงได้เจอแต่คนเลวๆแบบนี้กันนะ


          “อืม เฮ้ยมึงมาอยู่ที่นี่ได้ไงว่ะแล้วมึงๆๆๆๆๆๆ”ผมไม่คิดเลยว่าพอพี่มันตื่นมาก็ฤทธิ์เยอะขนาดนี้จริงๆ


          “ช่างมันเถอะ นี่คือที่บ้านผมพี่อาบน้ำแล้วกลับไปเถอะครับ ผมอยากอยู่คนเดียว”


           พอผมบอกอยากอยู่คนเดียวพี่มันก็ดูงงๆกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น ผมไม่ต้องการจะรับรู้อะไรกับคนๆนี้อีกต่อไปแล้ว


           “เรื่องเมื่อ...............คืน.................”


           “ถือว่าฝันร้ายนะครับ ผมไม่ได้ติดใจอะไรอยู่แล้วผมผู้ชายพี่ก็ผู้ชายแถมพี่ยังมีคู่หมั้นอยู่ด้วย”


           ผมเลือกที่จะไม่ฟังที่พี่มันจะพูดผมเลือกที่จะปิดกั้นทุกอย่างแทน ปีใหม่ก็ใกล้มาถึงเต็มทน


          ผมเพิ่งจะรู้ว่าพี่น็อตไม่รู้ว่าผมกับพี่เลขเป็นพี่น้องกันพี่แกรู้ตอนที่พ่อเรียกไปแนะนำตัวแล้วคืนนั้นพี่น็อตแกก็เมา

เหมือนเดิมผมว่าปกติแกไม่คอยถูกกับของมึนเมามากกว่า


          “นัทโทรศัพท์มึงดังน่ะ”เป้เรียกผมเพราะมีสายเข้า ใครกันโทรมาตอนเวลาจะเคาดาวท์


          “สวัสดีครับน็อตพูดครับ”


          “..................................”


          “ฮัลโหล”


          “..................................”ปลายสายก็ยังเงียบอยู่

 
          จนในจอทีวีเขาเริ่มจะนัทแล้ว ผมเลยเลิกสนใจคนในสายโทรศัพท์ว่าเป็นใคร

           
         
         10



           9



           8



           7



          6



          5



          4
 


          3
 


          2
 


          1



          HAPPY NEW YEAR 2016

 
          ผมอธิฐานว่าขอให้ปีใหม่นี้มีคนดีๆเข้ามาในชีวิตด้วยเถอะ จนปลายสายเรื่มจะมีสัญญาณตอบกลับ


          “สุขสันต์วันปีใหม่นะน้องนัท ขอให้นัทมีความสุขมากๆนะ เรามาเริ่มต้นกันใหม่ได้ไหมครับ”เสียงที่ผมไม่อยากได้ยิน

ที่สุดในชีวิตเลยก็ว่าได้ ผมจำเสียงนี้ได้ขึ้นใจ


           “โทรมาต้องการอะไรครับ”ผมไม่รู้เจตนารมณ์ที่ชัดเจนของคนๆนี้


            “พี่อยากจะขอโทษกับสิ่งที่พี่ทำลงไป พี่รู้ว่ามันอาจจะสายเกินไป แต่พี่ขอโอกาสได้ไหมครับ”


            “พี่จะเอาโอกาสไปทำไมครับพี่เต้ พี่ไม่ได้รักผม เราไม่ได้รักเข้าใจไหมครับ สวนเรื่องคืนนั้นผมจะถือว่าผมฝันร้ายแล้

กันนะครับ ถ้าไม่มีอะไรผมขอตัวนะครับ”ผมไม่รอให้เขาได้พูดต่อผมเลือกที่จะปิดเครื่องหนีเลย


            “นัทโทรศัพท์บ้านดังเว้ย ไปรับหน่อย” มันนั่งอยู่ข้างๆโทรศัพท์แท้ดันบอกผมให้มารับ


            “ฮัลโหลสวัสดีครับ”


            “นัทครับ ฟังพี่ก่อ......”ปลายสายยังพูดไม่ทันจบ ผมเลือกที่จะวางสายทิ้งผมไม่รู้ว่าพี่เขารู้ได้ไงว่าเบอร์บ้านผมเบอรื

อะไร แต่ตอนนี้ผมไม่พร้อมจะเผชิญหน้ากับแก

           ผมเลือกที่หลีกหนีทุกอย่าง เลยเปิดคอมว่าจะออนสไกค์เสียหน่อย อย่างน้องก็ได้คุยกับเพื่อนบ้างก็ยังดี

ที : ทำไมออนได้ว่ะ

นัท : มีปัญหาให้คิดเยอะเลย

ที : เรื่อง..............พี่เต้ใช่ไหม

นัท : มึงรู้.......................................................

ที : ส่งสัญญาณของวีดีโอคอลกับคุณ


         “ว่ายังไงมึงเป็นอะไรไหนบอกพี่ทีมา เดี๊ยวพี่ทีไปจัดการให้”

 
         “ก่อนที่มึงจะถามกูมึงเล่ามาเลยมึงรู้อะไรมาบ้าง”


         “ตามจริงกูก็รู้นิดหน่อยเอง ไม่เยอะหรอกแค่จับสังเกตจากพี่ชายกูได้แค่นั้นเอง พักนี้เห็นมันซึมๆ พอกูเข้าไปคุยด้วยก็

ไม่ยอมพูด จนมันมาขอเบอร์มึงนี่หล่ะกูถึงรู้ว่ามึงกับพี่กูต้องมีซัมติงกันแน่นอน กูเลยมาไล่บี้ถามมึงแทนไงเพื่อนรัก”

 
         “แล้วถ้ากูไม่เล่าหล่ะ มึงก็น่าจะรู้นะว่ากูเป็นคนยังไง”


         “เออใช่สิกุไม่ใช่เพื่อนรักของมึงแล้วนี่ มีอะไรก็ไม่คิดปรึกษากูหรอกใช่สิกูมันเพื่อนเก่าแล้วนี่”


         “มึงอย่ามาดราม่า แล้วไอ้ยักษ์ไปไหนเนี่ยปล่อยมึงเพ้อไรอยู่ได้”


         “มึงอย่าเบี่ยงประเด็นนะไอ้นัท ส่วนยักษ์มันอยู่ข้างๆกูเนี่ย นั่งฟังอยู่”


         “โหยเนียนเลยมึงไอ้ยักษ์ ตัวก็ใหญ่ยังจะแอบอีก”ผมหล่ะยอมใจมันจริงๆเลยถ้าทีไม่แพลนกล้องไปคงไม่เห็นมันกำลัง

ทำตัวให้กลืนกับเก้าอี้ถ้าตัวเล็กทำจะน่ารักมาก แต่นี่มันตัวใหญ่สมชื่อไงครับ


         “ไม่ต้องแขวะกูเลยเอาเรื่องมึงก่อนไหมครับ คุณณัฐกานต์ อุ้ยขอโทษคุณธนวัติ”


         “มาถึงก็เรียกชื่อพ่อกูเลยนะมึง ทำไมมึงสองคนอยากรู้เรื่องกูกันนักว่ะ กูไม่บอกเว้ย”


         “เออใช่สิ กูมันไม่ได้สนิทกับมึงนี่ มีอะไรมึงก็ไม่ค่อยคุยไม่ค่อยกล้าปรึกษากู ใช่ซิกูมันไม่ได้เป็นเพื่อนสนิทนี่”โถหนู

ยักษ์ถ้ามันอยู่ใกล้ๆผมนะจะยันให้ตกเก้าอี้เลย


         “เออเล่าก็ได้ว่ะมึงสองคนนี่แม่ง”



         ผมเล่าถึงเหตุการณ์ที่เคยโทรไปปรึกษากับทีในครั้งนั้นที่ผมถ่ายคลิปไว้ทันว่าแพรทำอะไรลงไปบ้าง ผมยังส่งคลิปนั้น

ให้ทีดูเลย แล้ววันนั้นเองนั้นหล่ะที่ผมโดนพี่เต้ข่มขืน ผมเล่าถึงตอนนี้ มันทั้งสองมีสีหน้าที่เรียกได้ว่าช็อคก็ว่าได้เพราะมันชอบ

พูดกับผมเสมอว่าถึงแม้พี่มันจะเจ้าชู้แต่ก็ไม่เคยฝืนใจใคร พี่มันรักเดียวใจเดียวตอนนั้นคือพี่น็อต ผมถามมันสองคนว่าจะให้ผม

ทำอย่างไร อยู่ๆพี่แกก็เข้ามาขอโอกาสทั้งๆที่เราสองคนไม่ได้เป็นอะไรกัน เรายังไม่เริ่มที่จะเรียนรู้อะไรกันเลย


            “กูตอบมึงแทนไอ้ทีมันนะนัท แล้วแต่มึงเลยกูรู้มึงสับสนมึงกลัวว่าพี่เต้จะทำให้มึงคิดมากใช่ไหม มึงกลัวว่าถ้ามึงรักพี่

เขา พี่เขาจะทำให้มึงเสียใจไหมเหมือนกับที่พี่เขาทำกับพี่น็อตใช่ไหมหล่ะ กูไม่รู้ว่าพี่เขามีเหตุผลอะไรนะแล้วแต่มึงเลยนัท”


            “อืมขอบคุณมึงสองคนมากนะ ตอนนี้กูไม่พร้อมจะมีใครว่ะกูอยากพักกูอาจจะเปลี่ยนเบอร์อีกรอบนะ ถ้ากูเปลี่ยน

เบอร์คราวนี้ขอร้องนะ อย่าบอกพี่เต้ได้ไหมถือว่ากูขอเถอะนะ”


             “อืมๆ มีอะไรก็โทรหากูสองคนได้นะ อย่าคิดมากนะมึง”


             หลังจากที่คุยกับมันสองคนจบผมนอนไม่หลับเลย ผมคิดมากจริงๆ ผมไม่รู้ผมควรจะเดินไปทางไหนต่อดีผมตัดสินใจดี

แล้วผมจะเปลี่ยนเบอร์ ผมจะหายไปจากชีวิตคนชื่อเต้เสียที ผมไม่อยากไปพรากจากความรักของใครอีกแล้ว


            “พี่เลขนัทจะเปลี่ยนเบอร์ใหม่แล้วนะ”


            “มีปัญหาอะไรก็ปรึกษาพี่ได้นะ อย่าคิดว่าพี่ไม่รู้แต่พี่ที่พี่ไม่ยุ่งพี่อยากให้นัทตัดสินใจด้วยตัวนัทเอง นัทโตแล้วนะจะรัก

ใครพี่เคยว่าไม่เคยห้ามนะ”






..............................................................TCB



ลงเบิ้ลให้สามตอนเลยนะ อีกสองสามวันจะมาลงต่อจนจบให้นะครับ

หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน3,4,5 (9-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: BBChin JungBB ที่ 09-11-2016 14:29:00
โอ้วว ได้อ่านยาวๆ เลย

แต่ว่าตอนที่ 4 ซ้ำอ่ะครับ

เนื้อเรื่องเลยเหมือนข้ามไป รออ่านตอน 4 ใหม่ครับ
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้ไอ้หมอนี่เป็นแฟน (ภาคต่อ) ตอน3,4,5 (9-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 09-11-2016 14:45:05
ลงซ้ำ1ตอนฮะ


สงสารนัทจังเลย คนแบบนั้นไม่ควรให้โอกาส

ถ้าเขาจริงใจกับนัทจริงๆ ต้องให้เขาพิสูจน์ตัวเอง

สู้ๆนะนัท  :กอด1:
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน3,4,5(9-11-59) แก้ไขแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 10-11-2016 02:07:18
สามีนัท(พี่เต้)คือแฟนเก่าของแฟนพี่ชายแล้วก็ยังเป็นพี่ชายของคนที่นัทแอบรักอีก ใกล้ตัวพัวพันดีแท้ แต่เราก็อยากให้เค้าลงเอยกันด้วยดีนะ นัทก็อย่าพึ่งตัดโอกาสของพี่เต้เลย :hao3:
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน 6 (19-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 19-11-2016 13:45:23
BBChin JungBB : คราวนี้ไมพลาดหล่ะครับ


Coffeeblack : วันนี้จะลงให้ถงตอนจบนะ ตอนพิเศษจะมาต่อให้ที่หลังน้า


twinmonkey0311 : ๕๕๕๕ ตอนแรกก็ไม่คิดจะซับซ้อนซ่อนเงื่อนขนาดนี้ เหมือนไม่รู้จะผูกตัวละครยังไงดี กลายเป็นคนใกล้ๆ

ตัวทั้งนั้นเลย






-------------------------------------------------------------------------

          หลังจากนั้นได้สองเดือน ผมลืมไปเลยว่าชีวิตผมครั้งนึงเคยมีผู้ชายชื่อเต้ เรายังไม่ได้เริ่มต้นกันเลยก็ว่าได้ หลังจากวันนั้น

ทีเขาโทรมาล่าสุด ผมก็ไม่เคยเจอเขาอีกเลย เพราะผมเปลี่ยนเบอร์ใหม่ แต่เขารู้ว่าบ้านผมอยู่ไหน แต่เขาเลือกที่จะไม่มาใช่ครับ

ลึกๆในใจของผมนั้น ผมอยากให้เขาออกตามหาผมบ้างคุณคิดบ้างไหมหล่ะครับว่าการที่เราสู้คนเมาที่ข่มขืนเราได้แต่ทำไมเราถึง

ไม่ขัดขืนหล่ะครับ ใช่ครับเพราะเขาหน้าคล้ายไอ้ทีคนที่ผมเคยชอบไงหล่ะครับผมถึงสมยอมเขาในคืนนั้น


          “ฮัลโหลครับ”อยู่ๆโทรศัพท์ผมก็มีเบอร์แปลกๆเข้ามา


          “มึงนี่กูยักษ์นะ วันนี้หยุดใช่ไหมออกมากินข้าวกับพวกกูดีกว่านะ”ไม่มีทางวันหยุดกู


          “ถ้ากูตอบว่าไม่หล่ะมึง”


         “กูก็จะลากมึงออกจากบ้านเอง”


         “ไม่มีทางหรอกไม่มีใครรู้จักบ้านกูเสียหน่อย”


         “งั้นมึงก็คิดผิดแล้วหล่ะ กูอยู่หน้าบ้านมึงเนี่ยเร็วๆเลยพวกกูร้อน”


        “หา.......................”ผมเปิดผ้าม่านออกดูเจอไอ้ยักษ์กับไอ้ทีโบกมือให้หยอยๆ


         สิ่งแรกที่ทำได้เลยคือ ใส่เสื้อผ้าให้มิดชิดหน่อยแล้วลงไปเปิดประตูให้มันสองคนเข้ามา


        “มึงนึกครึกอะไรมาหากูเนี่ย นี่วันหยุดของกูแท้ๆ กูอยากพักผ่อน”


        “กูจะพามึงไปเที่ยว ไปอาบน้ำเลยวันนี้เราจะไปเที่ยวกัน ถ้ามึงช้ากูจะให้ยักษ์ไปช่วยมึงอาบน้ำ”ไอ้ทีพูดจบไอ้ยักษ์หันมา

มองที่ผมเลย


        “เร็วๆสิฮ้าอย่าช้านะ เดี๊ยวน้องยักษ์ยิ้มจะไปขัดให้ทั่วตัวเลย”


         ผมรีบขึ้นห้องมาอาบน้ำเลยก็ว่าได้ ขืนรอนานเดี๊ยวไอ้ยักษ์มันทำตามที่มันพูดขึ้นมาจริงแล้วหล่ะก็ผมสยองตายเลยงานนี้

ถึงจะเป็นผู้ชายเหมือนกันก็เถอะ


         “พวกมึงจะไปไห...........................คุณเข้ามาบ้านผมได้ยังไงครับ”ผมอาบน้ำแต่งตัวเสร็จลงมาว่าจะไปเที่ยวกันได้แล้ว

แต่ก็เจอแขกไม่ได้รับเชิญเข้ามานั่งหน้าโซฟา


         “นี่นัทพูดกับพี่เขาดีๆ เขาเป็นแขกของพี่กับพี่น็อตนะ”ผมไม่รู้หรอกครับว่าคุณเต้ทำไงถึงกลับมาเข้าหน้าพี่เลขกับพี่น็อตได้

แต่ที่ผมรู้คือผมไม่ชอบใจเลย


         “งั้นไปกันพวกมึงกูหิวข้าว”ผมหันไปหาเรงยักษ์กับทีแทนแต่ไม่เห็นมีใครจะตอบรับผมเลย


         “เอ้ามึงลุกซิเร็วๆ”มันยังทำเป็นไม่สนใจผมกันไอ้สองผัวเมียกบฏเนี่ย


         “ไปไหนกันหรอครับ พี่ขอไปด้วยคนได้หรือเปล่า”อยู่ๆพี่เต้ก็เอ่ยถามขึ้นมา


         “ไม่เสือกสิครับ”ผมเหลืออดจริงๆ


         “นี่นัทพี่เคยสอนให้เราพูดกันคนที่แก่กว่าแบบนี้นะ ถ้ามีปัญหาอะไรก็เครียกันตรงๆไปเลยดีกว่าไหมพี่รู้เรื่องทั้งหมดแล้วแต่

พี่อยากให้นัทมีสติ คิดก่อนที่จะพุดและมีมารยาทกับผู้ใหญ่ด้วยนะ”


          “ขอโทษครับ ถ้าไม่มีอะไรแล้วผมขอตัวนะครับ”


          “ฮัลโหลเป้ วันนี้มึงหยุดไหมเราไปเที่ยวเล่นกันกูเบื่อว่ะ”ผมจงใจพูดพูดเสียงดีงให้คนที่แอบหลบอยู่ตรงเสาบ้านได้ยิน

แบบชัดๆ

   
           ผมขับรถออกมาเลย ให้เรื่องนี้จบก่อนผมค่อยไปเครียกับไอ้ผัวเมียกบฏกล้ามากที่หักหลังผม ส่วนพี่เลขกับพี่น็อตวัน   

จันทร์เดี๊ยวแกก็เข้ามาคุยเองละมั่ง หรือไม่ก็ให้ผมตัดสินใจเอาเอง


         “เอ่อร้านนั้นหล่ะมึงไปถึงก็จองไว้ให้กูด้วยนะ สั่งของชอบกูไว้เลย”เป้โทรเข้ามาบอกผมว่าถึงแล้ว


           ผมเข้ามาถึงร้านอาหารเห็นเป้นั่งรอผมอยู่ก่อนแล้ว จนมันจับสังเกตได้มันก็ถามว่าผมเป็นอะไรแต่ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรมัน

ไป จนเรานั่งกินข้าคุยเล่นกันสนุกสนานจนเป้มันเอ่ยทักมาคำนึงว่า


           
          “กูว่ามีคนจ้องมาที่กูกับมึงสักพักแล้วนะ แต่กูไม่รู้ว่าจ้องมาทำไม แปดนาฬิกามึง แต่เดี๊ยวค่อยหันไปนะ”ผมรอจังหวะ

ค่อยๆหันไป ผมเจอสายตาของพี่เต้ที่มองมา ผมไม่รู้ว่าเขาจะตามผมมาทำไม



          “ช่างมันเถอะ ว่แต่มึงมีธุระที่ไหนต่อไหม กูอยากไปดูหนังไปดูกันไหม”


          “ได้สิมึงไปๆ แต่ไปบ้านกูก่อนนะ เอารถกูไปเก็บแล้วเอาคันมึงก็พอ”


          ผมกับเต้เรานัดแนะกันเรียบร้อยจนมาจอดรถรอที่หน้าบ้านมัน ผมก้เลยถือโอกาสเข้าไปไหว้อาของผมด้วย นานๆจะมี

โอกาสเจอกันที อาผมคนนี้บินไปต่างประเทศบ่อยน่ะครับ จนเราขึ้นรถมาเป้มันก็ทักนะว่าเหมือนมีคนตามผมมาเลยผมยังบอกมัน

เลยว่าคิดมาก จนเราได้ตั๋วหนังแล้วแน่นอนว่าผมเป็นคนซื้อผมรู้อยู่แล้วว่าพี่เต้แกต้องตามผมเข้ามาแน่นอนเพราะแกเล่นยืนไม่

ห่างมากตอนที่ผมพูดกับไอ้เป้ ผมเลือกที่นั่งสวีททำเหมือนเราเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามัน จนหนังจบผมยอมรับเลยว่าดูหนังไม่รู้เรื่อง

เพราะเจอสายตาคู่นึงมองจ้องมา


           “มึงจะไปไหนต่อนัท ไปส่งกูที่บ้านก่อนนะ”


           “อืมๆ เดี๊ยวกูไปส่งมึงก่อนก็ได้ รีบกลับแบบนี้เมียโทรตามหรือจ๊ะ”


          “ทำปากดีเข้าไป ทีผัวมึงขับตามตูดเสือกทำเป็นไม่รู้”เดี๊ยวนะมันรู้เรื่องของผมได้ยังไงกัน


          “มึงไม่ต้องงงหรอกว่ากูรู้ได้ไง ตอนนั้นกูอยู่กับพี่เลขแล้วพี่เต้เขาเข้ามาคุยกับพี่เลขว่าเขาทำผิดไว้กับมึง เขาเข้ามาขอ

โอกาสที่จะได้คบกับมึงแบบสนิทใจ และไม่อยากให้พี่เลขระแวงว่าจะกลับมาแย่งพี่น็อตไป แล้วมึงรู้ไหมวันนั้นพี่เลขต่อยหนี่เต้ไป

ทีนึง แล้วก็อนุญาตให้เชาคบกับมึงได้แต่ต้องห้ามเจอมึงสองเดือน กูรู้แค่นี้หล่ะ กูไม่รู้อะไรแล้ว”


         
          “แล้วทำไมมึงไม่บอกกูบ้าง ว่าพี่เต้รู้จักกับมึงนะไอ้เป้”ผมอยากจะบ้า


          “บอกไปแล้วมึงจะทำไม กูไม่เข้าใจ”


          “กูจะได้ไม่ทำแบบวันนี้ไง ง่าววววว”ผมทำเรื่องหน้าอายอะไรลงไปเนี่ย ผมคิดว่าพี่เต้คงไม่รู้จักกับไอ้เป้มันผมเลยทำ

เหมือนว่าไอ้เป้เป็นแฟนผม


         “กูรู้อยู่แล้วว่ามึงประชดพี่เขา ยังไงก็กลับไปเครียกันที่บ้านดีๆนะ”ไอ้เป้อวยพรเสร็จมันก็เดินเข้าบ้านไปเลย


           ผมขับรถกลับมาบ้าน รถของไอ้ยักษ์กับรถพี่เลขแสดงว่าพี่ๆกับเพื่อนยังอยู่บ้านกันครบเลยก็ว่าได้ ผมเข้ามาไม่รู้จะทำยัง

ไงเลยเดินผ่านทุกคนแล้วเดินขึ้นห้องตัวเองเลยดีกว่า ผมไม่รู้จะทำอะไรตอนนี้มันสับสนหนักกว่าเดิมผมคิดว่าพี่เขากลับไปใช้ชีวิต

อยู่กับแพร เพราะแกเล่นหายไปจากชีวิตผมตั้งสองเดือนแล้ววันนี้แกก็กลับมา คิดไปคิดมาไม่รู้จะทำอย่างไรดีผมหลับจนตื่นขึ้นมา

อีกทีรู้สึกว่ามีคนกอดผมจากด้านหลัง พอผมพลิกตัวไปผมเจอพี่เต้มองหน้าผมอยู่


           “เฮ้ยคุณขึ้นมาห้องผมทำไมครับ ”ผมไม่รู้แกต้องการอะไรกันแน่


           “อย่าพูดจาห่างเหินกับพี่แบบนั้นสิครับ”


          “แล้วจะให้ผมคุยแบบไหนครับ คุณต้องการอะไรกันแน่ นึกจะมาก็มาผมต้องรู้สึกยังไงอีกหรือครับ ฮืออยู่ๆก็หายไป แล้ว

วันนี้กลับมาทำไม”ใช่ครับความอดทนที่ผมเคยมีมันหมดลงแล้วครับ


 
          “ไม่ร้องนะครับคนดีของพี่ วันนั้นเราจำได้ไหมปีใหม่ที่พี่โทรมา”ผมไม่ได้ตอบได้แต่พยักหน้าไปให้


          “ตอนนั้นพี่จะโทรมาเครียปัญหาทั้งหมด แต่พอนัทไม่รับสายพี่ พี่รู้จากทีว่านัทกำลังจะเปลี่ยนเบอร์พี่เลยยิ่งทำอะไรม่ถูก

เลยก็ว่าได้ พี่จึงต้องเข้าหาทางพี่เลขแทน แต่พี่เลขสั่งห้ามไม่ให้พี่เข้าใกล้นัท พี่เลขบอกให้พี่ไปเครียเรื่องแพรให้จบก่อน พี่คิด

ตั้งแต่แรกแล้วหล่ะว่าแพรไม่ได้ท้อกับพี่ เพราะตลอดที่พี่คบกับเธอมาเธอคบกับพี่เพราะผลประโยชน์แพรยังเคยบอกให้พี่กลับไป

ทำงานในบริษัทของพ่อพี่เลย พี่รู้ว่าจริงๆแล้วแพรรักพี่เพราะพี่มีเงิน แต่ตอนนี้เราเลิกกันแล้วพี่เลิกติดต่อแพรอย่างถาวรแล้วหล่ะ

ไม่มีอะไรติดค้างกันอีก”


            “แล้วมาบอกผมทำไม”


            “นัทคิดว่าพี่ไม่รู้หรอว่าวันนั้นนัทก็สมยอม ตามตรงพี่ไม่ได้เมาจนไม่รู้เรื่องหรอก แต่พี่พอจะรู้เหตุผลว่าทำไมนัทถึงยอมพี่

เพราะนัทเคยหลงรักทีมันไงพี่พูดถูกไหมหล่ะ เพราะพี่หน้าพี่ดัยเหมือนกับทีเข้าไปอีก”


       
            “ใช่ผมเคยหลงรักเพื่อนสนิทตัวเอง ผมเคยรักมันแล้วถือว่าเป็นความโชคร้ายของพี่แล้วกันที่เข้ามาในช่วงที่ผมกำลัง

สับสน แต่ตอนนี้พี่ต้องการอะไรจากผม”



            “เป็นแฟนกับพี่ไหมครับนัท ที่ผ่านมาพี่อาจจะยังพิสูจน์ไม่ได้ว่าพี่รักเรามากแค่ไหนแต่ถ้าเราสังเกตดีๆสองเดือนที่ผ่าน

มาพี่ไม่ได้จากเราไปไหนไกลเลย พี่ตามดูการใช้ชีวิตขอเรามีแต่เรานั้นหล่ะที่ไม่รู้อะไรเลย”


           “ผมไม่รู้อะไรทั้งนั้นหล่ะ.........................แต่ผมตกลงนะถ้าจะเป็นแฟนกับพี่ ถ้าคิดจะรักผมอย่าได้คิดนอกใจผมเป็นอัน

ขาดเพราะถ้าพี่ทำแบบเดียวทีเคยทำกับพี่น็อตแล้วหล่ะก็ พี่กับชู้ได้เจอผมแน่ๆ ผมจะตามไปกระทืบชู้พี่และพี่ก็คือคนต่อไปต่อให้

ผมรักมากแค่ไหนถ้าทำผมเสียใจแล้วหล่ะก็ต้องโดน”



             “ครับ พี่ไม่กล้านอกใจแฟนพี่คนนี้หรอก แถมตอนนี้พี่กับน็อตเราเป็นเพื่อนที่ดีต่อกันแล้วครับ งั้นเดี๊ยวเรามาสานต่อใน

สิ่งที่เคยทำค้าไว้เมื่อสองเดือนก่อนดีไหมครับนัท”



             “ดีบ้าอะไรหล่ะ ไอ้แก่หื่นกามเอ่ย”





.................................................TCB

หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน3,4,5(9-11-59) แก้ไขแล้ว
เริ่มหัวข้อโดย: lovebear ที่ 19-11-2016 14:03:29


           “ฮัลโหลสัวัสดีครับ”


           “แกเองสินะ ที่เป็นคนทำให้พี่เต้ต้องมาบอกเลิกฉันนะไม่มีปัญญาหาผัวเองหรือย่ะ”


           “แล้วคุณทำไมไม่ล่ามโซ่ผัวคุณไว้หล่ะครับ แค่นี่นะครับบายไม่อยากเสวนากับมนุษย์ป้า”
   

          ผมไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครกัน แล้วต้องการอะไรกันแน่ ผมคบกับพี่เต้ได้เดือนกว่าแล้วครับ เราผลักกันขึ้นๆลงๆไปมาหาสู่

กันบ้างจนเมื่อสามวันก่อนผมได้รับเบอร์แปลกๆมาหลายรอบแล้ว แต่ผมก็ไม่ค่อยได้ใส่ใจสักเท่าไหร่ผมคิดว่ามันไร้สาระไปด้วยซ้ำ

ถ้าพี่เต้ทำแบบนั้นจริงๆ เข้าต้องทิ้งหลักฐานไว้บ้างหล่ะ


    “ฮัลโหลครับ”


       “แกใช่ไหมที่ชื่อนัทน่ะ”


       “ไม่ทราบว่ามีธุระอะไรกับผมหรือเปล่าครับ ถ้าไม่มีผมจะได้วาง”


        “มีสิ เลิกกับพี่เต้ของฉันสักทีเขาคบแกแก้เบื่อไปแบบนั้นเอง อย่าคิดว่าเขาจะรักแกจริงๆเลย ฉันอยู่ที่นี่ฉันนอนกับเขาทุกคืน

แถมยังได้นอนแล้วตื่นไปทำงานพร้อมกันยังเช้าด้วยหล่ะ”


       “แล้วยังไงครับ ถ้าไม่มีอะไรผมจะวางแล้วนะ”


       “รับความจริงไม่ได้นะสิใช่ไหมหล่ะ”


         ผมกดตัดสายเลย ไม่รอไม่อยากจะฟังอะไรแล้ว ผมไม่เข้าใจว่าจะโทรมาตามพี่เต้กับผมทำไมทั้งๆที่เขาเป็นคนของผม

แท้ๆ ผมนึกอะไรไม่รู้จองตั๋วลงไปหาพี่เต้ดีกว่า ผมกะว่าจะไปเซอร์ไพร์เขาเสียหน่อย


 
         พอผมนั่งเครื่องลงมาถึงกรุงเทพฯ ผมเลือกที่จะโทรเช็คก่อนว่าพี่เต้อยู่ไหนทำอะไรอยู่ ผมได้ความว่าแกอยู่บริษัทของพ่อ

แก เพราะแกอยากกลับไปช่วยงานที่บ้านมากกว่าจะมาทำงานให้กับคนอื่นอีกต่อไป แกบอกคงถึงจุดอิ่มตัวแล้วมั้ง

ผมเลยโบกแท็กซี่ไปที่คอนโดพี่เต้ทันทีผมเปิดตู้เย็นกะว่าวันนี้จะทำอาหารเซอร์ไพร์เสียหน่อย ผมเลือกทำอาหารที่พี่เต้ชอบทั้ง

นั้น ผมจัดโต๊ะเสร็จก็เดินไปอาบน้ำกะจากเวลาอีกสักแปปพี่เต้คงกับมาถึง


            “แอ๊ด(เสียงเปิดประตู) นี่พี่เต้จะเดินหนีกอล์ฟไปถึงไหน กอล์ฟชอบพี่พี่ได้ยินไหมว่ากอล์ฟชอบพี่”ผมเห็นผู้ชายตัวเล็ก

คนนึงยืนเถียงกับพี่เต้อยู่แถวหน้าประตูห้องเหมือนทั้งสองจะไม่เห็นผม ผมเลยหาที่ซ่อน



           “พี่บอกเราไปตั้งกี่รอบแล้วว่าพี่มีแฟนแล้ว พี่ไม่สามารถรักใครได้อีกแล้วเข้าใจเสียด้วย”พี่เต้ก็หันไปเถียงอย่างเหลืออด

เช่นกัน


       
          “แต่กอล์ฟรักพี่ กอล์ฟไม่สนใจแฟนของพี่หรอกนะ มันอยู่ก็ต้องไกล ป่านนี้มันคงนั่งร้องไห้มีผัวใหม่ไปแล้วมั้ง”


 
          “นี่กอล์ฟรู้ตัวเปล่าว่าพูดอะไรออกมา”


 
         “ก็กอล์ฟให้คนโทรไปปั่นหัวมันไงหล่ะ ป่านนี้มันเข้าใจพี่ผิดไปแล้วมั้ง อย่าไปสนใจคนร่านๆแบบนั้นเลย”


          ผมได้ยินถึงตรงนี้ผมพูดตรงๆว่าผมจะไม่ทนอีกต่อไปแล้ว ผมค่อยๆเดินออกจากที่ซ่อนและสิ่งที่แรกที่ผมเลือกจะทำคือ

ผมถีบคนที่ชื่อกอล์ฟกระเด็นไปนอนลงที่พื้น



         “ทีหลังถ้าไม่รู้อะไรก็อย่าพูดมากเข้าใจไหม คนที่เขาร่านหาวิ่งตามผู้ชายก็มีแต่คุณนี่หล่ะที่หน้าด้านวิ่งตามคนที่ไม่รัก แล้ว

ยังกล้ามากที่โทรไปบอกผมว่าให้เลิกกับพี่เต้ คิดว่าเก่งนักใช่ไหม”

 
 
         และตอนนั้นเรียกได้ว่าผมกระทืบคนที่กล้าเข้ามาทำลายชีวิตคู่ของผมกับพี่เต้ ตอนแรกพี่เต้จะเข้ามาห้ามผมแต่ผมบอกให้

พี่เต้อยู่ห่างๆก่อนจะโดนไปอีกคน ผมบอกแล้วผมอยู่ในที่ของผมอย่ามายุ่งกับผมหรือคนของผมเป็นพอ



        “แกคิดว่าคนอย่างแกจะทำอะไรฉันได้ ไม่มีทางไปซะหรอก”ยังไม่เลิกปากดีเสียอีก



         ผมจัดการทุกอย่างจนพอใจผมโทรตามให้ทีเข้ามาหาที่คอนโดพี่เต้ด่วน ตอนแรกที่ทีมันรับสายมันดูตกใจมากแต่มันก็ตาม

เข้ามากับไอ้ยักษ์ด้วยเวลาไม่ถึงสิบนาทีด้วยซ้ำ


         “เฮ้ยมึงมีอะไรว่ะ ทำไมโทรมาตามกูด่วนขนาดนี้เนี่ย”ผมเลิกที่จะไม่ตอบแต่ชี้ไปที่ตัวต้นเหตุแทนพอมันเห็นว่าทีกับยักษ์

เดินเข้ามาจากคนปากดีกลับเงียบไม่กล้าพูดอะไรอีกเลย


         “เฮ้ย คุณอาทิตย์ ทำไมสภาพคุณถึงเป็นแบบนั้น”เสียงไอ้ยักษ์เอ่ยทักคนที่ชื่อกอล์ฟ


         “ฝีมือกูเองหล่ะ กูสั่งสอนให้หน่อย จะได้รู้จักว่าใครเป็นใครไม่งั้นปากดีไม่เลิก”
 

         “กูไม่เคยขอร้องอะไรมึงเลยใช่ไหมที แต่วันนี้กูขออะไรสักอย่างได้ไหม”


        “ได้สิ ถ้าเป็นมึงขอกูทำให้ได้ทั้งนั้นหล่ะ”


        “เอ่อนัทพี่ว่านัทใจเย็นๆดีกว่านะอย่าเพิ่งด่วนสรุปนะครับ”


       “ผมว่าพี่หุบปากไปก่อนดีกว่านะครับ เดี๊ยวให้ผมจัดการเรื่องนี้ให้เสร็จก่อน พี่คือคนต่อไปที่จะโดน”พอผมพูดผมผมเห็นไอ้ที

กับพี่เต้สะดุ้งพร้อมกัน


       “กูขอให้พนักงานในบริษัทมึงคนนี้หายสาปศูนยไปจากบริษัทมึงและในเครือของบริษัทมึงได้ไหม ถ้าไม่ได้กูจะจัดการเอง กู

มีหลักฐานหมดทั้งคลิปเสียงที่โทรมาข่มขู่ และคลิปวีดีโอที่มันสารภาพออกมาเมื่อกี้ กูให้มึงเลือกนะทีว่าจะจัดการให้กูหรือจะให้กู

จัดการเอง”


       “เดี๊ยวกูจัดการเอง ยักษ์หิ้วคุณอาทิตย์ออกไปส่งด้วย แล้วคุณอาทิตย์พรุ่งนี้รบกวนเข้าไปเก็บของแล้วเซ็นใบลาออกด้วยนะ

ครับ ผมคงช่วยคุณได้เท่านี้ ”


        พอไอ้ทีกับไอ้ยักษ์เดินออกไปแล้ว ผมเดินไปนั่งโต๊ะอาหารโดยที่ไม่มีใครพูดอะไรเลยผมรู้ว่าพี่เต้ไม่กล้าพูดอะไรออกก

มาเพราะแกมีชะงักปลักหลังอยู่ถ้าแกพูดไม่เข้าหูแกโดนหนักแน่จนเรากินข้าวกันเสร็จผมเลือกที่จะไปนอนเล่นที่เตียงแทนจนพี่เต้

เดินเข้ามาทำทีจะคุยด้วย


        “เอ่อนัทพี่............”


        “พี่ไม่ต้องพูดอะไรแล้วฟังที่ผมถาม แล้วก็ตอบคำถามผมให้ได้นะครับ”


       “พี่คิดว่าผมต้องรู้เรื่องนี้เมื่อไหร่ดีครับ ถ้าวันนี้ผมไม่ลงมาพี่คิดจะบอกผมบ้างไหมครับ”


      “.............................................................”


      “ถ้าผมไม่จัดการเองวันนี้ พี่คิดจะจัดการอะไรบ้างไหม เอาแต่ยืนให้กอดอยู่นั้นหล่ะ ถ้าผมไม่ถีบมันออกพี่จะปล่อยมันไหม ที่

ผมถามผมอยากได้คำตอบ เดี๊ยวนี้”


      “เอ่อคือว่าพี่คิดก็จะบอกนัทอยู่เหมือนกัน แต่ที่พี่ไม่อยากบอกไม่ใช่ว่าพี่จงใจจะปิดบัง แต่พี่ไม่อยากให้นัทไม่สบายใจ พี่

อยากจะค่อยๆเครียเอง แต่วันนี้ก็ทำให้พี่ได้รู้นะว่านัทรักพี่มากแค่ไหน”


      “ใครบอกพี่กันว่าผมรักพี่ หึหึ”ผมพูดเสร็จก็จับผู้ร้ายใส่กุญแจมือ อ่านไม่ผิดหรอกครับผมจับพี่น็อตล็อคกับหัวเตียงเท่ากับว่า

แบบนี้แกจะดิ้นหนีไปไหนไม่รอดแน่ๆ


      “แหมนัทก็ทำแบบนี้พี่เขินแย่เลย อยากเปลี่ยนบรรยากาศก็ไม่บอก”พี่เต้พูดตอนที่ผมกำลังเอาเนตไทค์ผู้ตาพี่เต้าน่ะสิครับ

เดี๊ยวพี่ก็รู้


      “นัทหายไปไหนครับเนี่ยทำไมนานจัง”ผมเดินออกมาหยิบจิ้งจกอยู่นะสิครับ ผมรู้ว่าพี่เต้นั้นกลัวจิ้งจกมาก เหมือนกับที่พี่เลข

กลัวแมลงสาปเลยก็ว่าได้


      “มาแล้วครับ จะให้ผมเปิดผ้าออกไหม”


      “เอาสิครับไหนขอดูหน่อยสิว่าคนดีของพี่จะเซ็ก............................เฮ้ยยยยยยยยยยยยยย”ถึงตอนนี้ผมขำนอนคัดท้อง

แข็งเลยก็ว่าได้เพราะอะไรหรือครับก็พี่เต้แกตกใจที่มีกล่องพลาสติกที่ในนั้นบรรจุจิ้งจกอยู่สามตัวเกาะมองหน้าพี่แกอยู่นะสิครับ


      “เอ่อนัทจะเล่นอะไรครับเนี่ย พี่ไม่สนุกไปด้วยเลยนะ”


       “ใครว่าผมเล่นครับพี่ ผมเอาจริงต่างหาก ในเมื่อพี่เลือกให้ผมจัดการเองและให้ผมรู้เรื่องที่หลังนี่ก็คือบทลงโทษของพี่ครับ

ขอให้นอนกับอีหนูให้ฟินไปเลยนะครับ บายส่วนคืนนี้ผมจะนอนที่โซฟา” ผมเลือกที่จะเดินออกมาจากห้องเลยไม่อยากอยู่นาน

เดี๊ยวใจอ่อนอีก ไม่ได้ๆไม่งั้นเดี๊ยวพี่เต้ไม่เข็ดหลาบ


         หลังจากผ่านเหตุการณ์นั้นมาแล้วพี่เต้ก็ไม่เคยมีใครมากล้ายุ่งเกี่ยวด้วยอีกเลยไม่รู้ว่ากลัวผมโกรธหรือกลัวว่าจะเจอบท

ลงโทษที่ผมจะใช้หรือเปล่าก็ไม่รู้


          “ฮัลโหล ว่าไงครับพ่อ”


         “เดี๊ยวนี้ลูกชายพ่อมีแฟนแล้วไม่คิดจะบอกพ่อมั้งเลยหรือไง”ทำไมพ่อพูดจาแปลกๆ


         “พ่อพูดอะไรครับนัทงงไปหมดแล้ว”


         “ไม่ต้องมาทำไขสือ พ่อนั่งอยู่กับแฟนแกเนี่ย ทำไมแกไม่เคยบอกพ่อเลยว่าแกมีแฟนแล้ว”


         “ผมไม่กล้าบอกนี่พ่อ ผมกลัวพ่อรับไม่ได้นี่ครับ ว่าแต่ไอ้พี่เต้ไปหาพ่อทำไมกัน”


         “เขามาขอดูแลเราต่อจากพ่อน่ะสิ เขาบอกว่าเขาเป็นแฟนแก พ่อเลยนั่งซักประวัติคนนี้พ่อให้ผ่านนะ ถ้ารักกันชอบกันก็

ดูแลกันไปดีๆแล้วกัน อ่อแปปนึงนะแฟนแกจะคุยด้วย”

 
         “ฮัลโหลนัท พ่อนัทกับพ่อพี่อนุญาตแล้วนะ นี่พ่อพี่ก็อยู่ข้างๆไว้พี่จะพามาเปิดตัวกะพ่อพี่นะ ”


        “นี่หนูนัทใช่ไหมลูก นี่พ่อเองนะเป็นพ่อของเต้เขา”


       “เอ่อ สวัสดีครับคุณพ่อ”


       “พ่อไม่ห้ามนะถ้ารักกันชอบกัน แต่ถ้าเกิดปัญหาใจเย็นกับลูกพ่อหน่อยนะ แค่นี้มันก็กลัวหนูจะตายไปอยู่แล้ว ตอนนี้มันคง

เลิกซ่าอีกนานแล้วแบบนี้”

 
        แล้วหลังจากที่ผมได้รับข่าวดี เราสองครอบครัวก็ดองกันอย่างสมบรูณ์แบบเลยก็ว่าได้ ยิ่งไอ้ทีเวลาเจอหน้าผมทีไรมักจะ

เรียกผมว่าพี่สะใภ้เสมอ ผมได้ยินทีไรต้องตบหัวมันทันทีเมื่อเดินไปถึงตัวเพราะอะไรรู้ไหมครับ พอผมเปิดประตูเข้าร้านอาหารมัน

มักจะตะโกนจากโต๊ะมาหาผมเสมอ คนอื่นๆก็มองมาผู้ยิ่งไม่ชอบเป็นจุดสนใจเสียเท่าไหร่ แต่อย่างน้อยวันนี้ยังรักกันแบบนี้ผมก็

สบายใจแล้วครับ


...........................................THE  END


ตอนพิเศษจะมาลงต่อให้
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: Coffeeblack ที่ 19-11-2016 19:00:14
นัทโหดมากกกกก 555
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-11-2016 19:21:00
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 31-01-2017 18:03:10
โห นัทโคตรโหดเลยครับ


หัวข้อ: Re: ความรัก...ของผม+ซวยฉิบหาย...ได้หมอนี่เป็นแฟน(ภาคต่อ)ตอน6,7 The end (19-11-59)
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 01-02-2017 02:29:31
 :L2: :pig4: