พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: youuue ที่ 06-10-2016 00:29:24

หัวข้อ: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 06-10-2016 00:29:24
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ

เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย

เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม

...
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.5.16
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 06-10-2016 01:04:48
แก้วที่๑..Mocha


งานกะดึก.  เชื่อเถอะ. ไม่ใช่งานที่คนทุกคนอยากทำหากมันไม่จำเป็นอะนะ ไงละก็คนเรามีชีวิตกลางวัน. เวลาเเห่งการตื่นขึ้นมาเริ่มต้น(กลางวัน)วันใหม่ๆ ใช้ชีวิตเวลากลางวัน ตอนเย็นเป็นเรื่องของการเลิกเรียน เลิกทำงาน นัดกันไปทำการบ้าน กินบุพเฟ่หมูกระทะ นัดเที่ยว นั่งเมาอ้วกแตกให้เพื่อนแบกกลับ

ชีวิตกลางวัน. ที่เหมือนปุถุชนทั่วไง. คึกคัก และมีชีวิต


นั่น!!  ไม่ได้แปลว่า ผมไม่มีชีวิต สักหน่อย แค่ ผมเป็นจำพวกที่ มีชีวิตชีวาในเวลากลางคืน  เท่านั้นเอง

กลางคืนมัน. ค่อนข้างสงบ. การจราจรกลางๆ อากาศ อย่างน้อยก็เย็นกว่ากลางวัน. และไม่วุ่นวายเหมือนตอนกลางวัน.   และลูกน้องผมส่วนใหญ่ก็ไม่มีใครลากกะนี้ได้สักคน

เค...เข้าใจตรงกัน


Mercury

ดาวพุธ. ใช่นั่นแหละคือความหมายชื่อร้านที่ผมทำงานอยู่ เนื่องจากเจ้านายค่อนข้าง. ชอบไอ้ดาวสีส้มสองขั้วอารมณ์นั่นเอามากๆ แต่นะ. มันคือคือร้านหาแฟแถวๆมหาลัย. ที่พบเห็นได้ทั่วไป. ป้ายร้านออกจะส้มจ๋าแต่ในร้าน. เขียวกว่าป่าอเมซอนซะอีก


ยังไงซะ. เจ้านายเพื้ยนๆก็ให้งานผมทำ. ในเวลาที่ผมมีชีวิตชีวาที่สุดของวันได้


'ติ้ง...ตี้ง'


"เมอคิวรี่ยินดีต้อนรับครับ"   ลูกค้ารายแรกของกะ.

ร้านยามค่ำคืนต้องขอบคุณความอินดี้ของเจ้านาย. ที่ปิดโซนเอาท์ดอร์ทั้งหมดเหลือเพียงพื้นที่ในร้านขนาด64ตร.ม. พื้นที่ขายที่คนเดียวเอาอยู่เหลือเเหล่กับหนึ่งโต๊ะใหญ่ สามโต๊ะเล็ก. กับอีกสี่ที่นั่งหน้าเคาเตอร์

ที่ทุกที่นั่ง ล้วนมี "เจ้าประจำ"  จับจอง. ตามช่วงเวลา.

และลูกค้า(ค่อนข้าง) ประจำรายนี้ ก็เช่นกัน ก่อนห้าทุ่ม. โต๊ะตรงกันข้ามกับเคาเตอร์. และ

"ม็อคค่า ไม่หวานครับ"



หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.5.16
เริ่มหัวข้อโดย: Nene promporn ที่ 06-10-2016 19:04:59
ต่อๆ  :katai2-1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.5.16
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 08-10-2016 00:23:54

แก้วที่๒...น้ำเปล่า

เจ้านายมักบอก ทุกครั้งที่มีลูกค้าเข้ามานั่งในร้าน สิ่งที่ต้องนำไปควบคู่กันกับเมนู หรือหลังที่ได้รับออเดอร์ คือ  น้ำเปล่า

ใช่  น้ำเปล่า อุณหภูมิ 16-18 องศา กำลังดีกับเมืองไทยที่  ร้อนบรรลัย เย็นติดลบ พอถามว่า

ทำไมต้อง 16-18 องศา

เพราะเป็นอุณหภูมที่พอดี หากมาร้อนๆ ได้ดื่มก็ไม่เย็นจนทำลายสมดุลลิ้นหรือเพิ่มความกระหายให้เพิ่มขึ้น

และหากมาเย็นๆ น้ำเปล่าก็จะอุ่นกว่าอุณหภูมิผิวนอกร่างกาย ไม่รุ้สึกหนาวกว่าเดิม และทำให้พร้อมที่จะสั่งหารมากิน

จริงหรอกเจ้านาย


ผม : o13

ไม่อ่ะ กูมั่ว กูชอบใครจะทำไม

เจ้านาย :  :katai3:

นั่นแหละ  เจ้านาย ร้านดาวพุธ


 :ling2:


ที่ทุกที่นั่ง ล้วนมี "เจ้าประจำ"  จับจอง. ตามช่วงเวลา.

และลูกค้า(ค่อนข้าง) ประจำรายนี้ ก็เช่นกัน ก่อนห้าทุ่ม. โต๊ะตรงกันข้ามกับเคาเตอร์. และ

"ม็อคค่า ไม่หวานครับ"


การที่มี  ลูกค้า(ค่อนข้าง)ประจำ  มันมีรายละเอียด ที่  ทำให้ต้องสังเกตุ จดจำ  รสนิยมการดื่มของแต่ละคน

คุณผู้ชายท่านนี้ ชอบดื่มแบบ ครึ่งกาแฟครึ่งผงโก้โก้ บวกนมอีกครึ่งออนซ์ ไม่กินหวานคือไม่มีความหวานเลยมีแค่ 

ความขมของเอสเพรสโซ่ กับรสเฝื่อนข้นๆของโก้โก้    รู้ได้ไง??  มันก็เหมือน วิทยาศาสตร์ บวกคณิตสาสตร์ว่าด้วย

การทดลองซ้ำๆและความเป็นไปได้

ครั้งแรกๆ ผมชงโดย  ไม่ได้ใส่ใจนัก ใช้สูตร ปกติร้าน กาแฟ ผงช็อคโกแลค (ใช่  ผงช็อค) นมสด นมข้นหวาน ผลคือ คิ้มขมวด

 
'ม็อคค่า เอ่อ ขอแบบ  ไม่หวานครับ'

ครั้งต่อมา ชงโดย กาแฟ ผงช็อค นมสด นมข้น ที่ลดปริมาณไปกว่าครึ่ง ผลคือ คิ้ว ยังขมวดอยู่

อะไรกันนะ ที่ไม่ถูก??


ครั้งต่อมา จำได้ว่าฝนตกหนัก ติดต่อกันแบบหลายวัน ละผมก็อยากกินโก้โก้ โก้โก้ ที่ขมๆ ไม่ได้หวานหลอกเด็ก อากาศเย็นๆกานที่ได้ซดโก้โก้ร้อนๆ  รสชาติขมๆ ใส่นมข้นหวานสักเศษสามส่วนสี่ออนซ์ มันฟินสุดๆ

เจ้าประจำรายเดิมน่ะหรอ มีเพียงร่มที่ดูจากเสื้อและกาเกงเปียกๆ  มันคงแทบไม่ช่วยอะไรสินะ

'ม็อคค่าร้อน ไม่หวานครับ แบบ ไม่หวานเลย'

อืมหื้อ หากเป็นวันหยุดผมที่ฝนลงขนาดนี้ ผมไม่มีทางลงเตียงซะหรอก

'ครับ'

แปลก เรื่องแปลกคือ  ปกติ  เขา  จะไม่ยืนค้างแบบ นาน เหมือนวันนี้ นอกจาก ที่ประจำโดนเเย่ง

หื้มส์ ไหนๆก็ ขอแหกกฏหน่อยนะเจ้านาย  เออๆ ได้  หลังถามเองตอบเแงเสร็จสรรพ ผมก็ ชง  ในเเบบของผม

 กาแฟ + ผงโก้โก้ + นมข้น ในแก้วมัคที่อุ่นด้วยน้ำร้อน

เป็นครั้งแรก   ที่คิ้วคุ่นั้น  ไม่ได้ขมวด เหมือนครั้งที่ผ่านๆมา

โก้โก้สินะ







หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.7.16 ตอนที่...๒
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 11-10-2016 22:45:17


แก้วที่....๓  โก้โก้

แซนวิช  เอาจริงดิเจ้านาย

เออ มันจะยากไรวะ ปิ้งปัง ใส่ไส้ หั่น มึงต้องทำ


เออ เอากะเขาซิ  ไงก็ได้   

ระหว่างที่ผมมัวแต่ขมักขะเม้นกับไส้แซนวิช  งานเพิ่มเติมของเจ้านาย

ม็อคค่า 

ไม่หวาน ครับ   รอสักครู่นะครับ  เจ้าประจำเจ้าเดิม แม้เจ้าตัวออกจะตกใจนิดๆที่ผมต่อท้าย ม็อคค่าโดยไม่ได้มองเจ้าตัว
ก็มันชิน  เอ่ม เรียกว่า งานบริการก็ได้อ่ะนะ

รอบนี้ผม  เสริฟ ม้อคค่า เย็น คู้กับ แซนวิชที่เพิ่งลองทำ 

ผม ไม่ได้สั่ง

ทดลองชิมก่อนขายจริงน่ะครับ รสชาติยังไงก็ ติชมได้นะครับ

ขอบคุณครับ   เต้ ผมชื่อเต้   แม้จะ  ประหลาดใจหน่อยๆ จริงผมก็ครวเป็นคนถาม ลูกค้าประจำ น่ะนะ แต่

ครับคุณเต้ 





ParT  Tae

การเรียนทันตะ กว่าจะจบ หลายคน ออกไปเปิดคลีนิกของตัวเอง แต่ผม ก็ อยู่ใช้ทุน ยังดีที่ผมไม่ต้องไปใช้ทุนไกลที่ไหน

นอกจาก Mc แถบนี้ก็แทบไม่มีที่ไหนที่จะปิดยามดึก หลังจากเก็บ พิมพ์ฟัน ยามดึกในโรงพยาบาลก็เงียบเหงา เพราะไม่ใช่ช่วงสอบจึงไม่ค่อยมีนักศึกษามาอ่านหนังสือ

Mercury  เป็นร้านที่ตั้งอยู่ก่อนถึงคอนโดผม ถัดไปวอยเดียว ร้านอาหารกึ่งร้านกาแฟ  ที่คึกคักยามกลางวัน แม้ตอนนี้จะเกือบตีสาม นั่นทำให้ผมแวะที่นี่

 

ร้านยังคงเปิดป้าย Open   


'ติ้ง...ตี้ง'


"เมอคิวรี่ยินดีต้อนรับครับ"

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.15.16 ตอนที่...๔
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 15-10-2016 21:48:27

เอาจริงๆ. ตอนนั้น. แค่หาอะไรกินกับที่นั่งพัก. ไม่นึกเลยว่า นอกจากได้กาแฟที่ถูกปากจนหนีไปกินเจ้าอื่นไม่ได้แล้ว. (ยกเว้นสตรีมีดาวอ่ะนะครับ)

มันคงไม่เเปลกใช่ไหม...ที่ผม จะเลือกที่นี่ เป็น. ร้านประจำ


แซนวิส...คืนนี้ผมมีแซนวิสกินคู่กับกาแฟ. ถึงแม้จะบอกว่าทดลองก่อนขายจริงก็เถอะ...มันอร่อยกว่าที่ผมดูจากหน้าตามันมากเลยที่เดียว. เดาว่านี่คงทำเอง. เพราะรสชาติมัน.  ไม่เหมือนรสชาติตลาดเลย


คนทำอาหารนี่นะ



"หมอเต้. วางงานก่อน...ไปกินอะไรกันก่อนเพราะดูท่าคืนนี้คงยาว"   อาจารย์หมอจัดเป็น. ประเภทที่. เก่งเอาจริงเอาจังบางเวลา. และตั้งใจในงาน. แม้ภายนอกท่านอาจจะดู. ไม่สนใจตัวเองเท่าไหร่ก็เถอะ. 

นั่น. เป็นครั้งแรกที่ผม. ได้มาที่ร้านประจำ. ในตอนกลางวัน


"นั่งๆสั่งเลยไม่ต้องเกรงใจ. ผมเลี้ยงแต่บังคับกิน เตี๋ยวคั่วไก่เพื่อนผมสักจาน. รับรอง เด็ด"


อืม. ร้านเดิม โต๊ะเดิม. แต่คนหลังหลังเคาเตอร์. เป็นหญิงสาวอีกคน


มันคงไม่แปลกใช่ไหมที่ผม. อดมองหา. คนๆหนึ่งไม่ได้


ดึงความสนใจมาสังเกตุการณ์รอบๆร้าน. ช่วงกลางวัน ต่อนข้างคึกคัก. ด้านนอกเป็นหลังคาผ้าเต๊นท์ดูลมโกรกสบาย. เปิดเอาท์ดอร์์ช่วงกลางวันสินะ

"ผมขอลาเต้เย็นหวานๆละกัน. หมอเต้. คุณเอาอะไร"

ผสั่งม็อคค่าไปตามความเคยชิน. เพราะเคยชินกับการสั่งกับคนเดิมจึงไม่ได้บอกไปว่าขอไม่หวาน จนได้ชิม



ผมคงดื่ม. ม็อคค่าจากคนอื่นไม่ได้เสียแล้วสินะ






หลังจากกลับมาลุยงานโดยได้..อเมริกาโน่จากผู้หญิงมีดาว. เอ้อ. ที่ละลายจนแยกชั้นหลังจากที่ชิมไปได้คำเดียว


กาแฟเคยไม่อร่อยขนาดนี้ตั่งแต่ตอนไหนกันนะ


"หมอ..ยังไม่กลับอีกหรอครับ จะตีสี่แล้วนะหมอ"


ผมคงเหม่อมากไปไม่น้อย..ผลแล็ปควรเสร็จไม่เกินตีสอง. แต่


"กลับแล้วครับลุง"

ผมขับรถกลับทางเดิม. สายตาผมจดจ่อไปกับถนนจน

ไฟร้านยังไม่ปิด


รู้ตัวอีกทีผมก็ตีไฟเลี้ยวจอดเทียบฟุตบาทไปเรียบร้อยแล้ว

สี่โมงกว่า. ค่อนข้างกลัวๆกล้าๆว่าจะปิดเครื่องไปรึยังนะ

"ตื้อ ตื้อ"

"เอ่อ. ปิดรึยังครับ"ส่งเสียงถามเมื่อเห็นคนเดิมกำลังกวาดขยะ

"ปิดแล้วครับ"    ก็็ว่างั้นละครับใครจะเปิดยันเช้า จนผมเกือบจะปิดบานกระจกไป

"แต่. "



"ม็อคค่าไม่หวานยังได้อยู่นะครับ. จะรับไหมครับ"








หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.15.16 ตอนที่...๔
เริ่มหัวข้อโดย: BAKA ที่ 16-10-2016 19:24:41
งือ...เห็นความใส่ใจ

รอติดตามตอนต่อไปนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.15.16 ตอนที่...๔
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 17-10-2016 19:04:42
@Nene promporn    :pig2: ขอบคุณที่แวะมานะขอรับ  โอกาสหน้า เชิญใหม่นะคับ

@BAKA    :pig2:   ขอบคุณมากครับบ    :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.17.16 ตอนที่...๕
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 17-10-2016 19:27:04


"คุณไม่มีทางรู้หรอกว่า  Mocha แก้วนั้น มันดีแค่ไหน"










จากนี้ คงเรียก  หมอเต้ ว่าลูกค้าประจำยามค่ำคืนไม่ได้แล้วสินะ 

คงต้องเรัยกว่า ลูกค้าประจำยามร้านปิด


มันคงเป็นแบบนี้ ตั้งแต่ สามสี่อาทิตย์มาแล้วมั้ง ที่หมอเต้ มักโผล่มาที่ร้าน  ลากร่างกายไกล้แบตตารี่หมดมาเกือบทุกเช้า

ถามว่า  รบกวนไหม  อืม....  ก็ไม่  เพราะยังไง กว่าผมจะกลับห้องก็ต้องรอจนเช้าอยู่ดี

 

ตื้อ  ตื้อ


ซา..หวัด....ดี..ครับบบ     เชี่ย  คนว่าซอมบี้ว่ะนั้น


"เฮ้ย  หมอเต้ ไหวปะเนี่ย สภาพนี้ กลับไปนอนดีกว่าไหมวะ"

" ช่วงปั่น thesis นะครับ

เอ่อ  Mocha ไม่เหมาะ   ไม่เหมาะอย่างยิ่งเลยกับสภาพร่างกายคนนี้  ตอนนี้


"วันนี้ไม่มี mocha หรอกครับ"   หมอเต้ถาม  เมื่อเห็นว่าที่ผมเสริฟไป ไม่ใช่เเก้วประจำของเขา

" มีครับ  แต่ไม่ชง  "  คุณต้องได้เห็นสีหน้าที่ถ่างตาตื่นนั้น

"ผมรู้ว่าคุรเหนื่อยและร่างกายต้องการคาแฟอีน  แต่ตอนนี้  นมอุ่น จำเป็นกับร่างกายคุรมากกว่า"

" แต่ว่า..."

"ไม่มีแต่ครับ   เอ้า กินครับกิน  เดี๋ยวเย้มไม่อร่อย"

  ส่วนผม ก็ทิ้งอีกคนไว้กับ นมอุ่น  และ  เฮ้อ  เพิ่มข้าวสารอีกสักถ้วยละกัน 

"คร่อก"  หืมส์.....

"ฟี้"   ฉิบ  หลับไปแล้ว   เอาจริงดิ

"เฮ้"

"หมอ"

"หมอเต้"

สูด  งับๆ   ยี้ เอาจริงมีสูดน้ำลายกลับไปเคี้ยวด้วย

"หมอเต้  ตื่นโว้ยยย"

"อื้ม  อ่ะ   ขอโทาครับ ผมเผลอหลับไป"    จ้า  เห็นเต็มตา เสียงเต็มหูเลยหมอ



"เอ้า ไปล้างหน้าหน่อยไหมหมอ "


ระหว่างรอคนเพิ่งตื่น ผมเองก็ตัก ข้าวต้ม แบ่งสองถ้วย ชิ  กะกินคนเดียวแท้ๆ

"รองท้องหน่อยคุณ   ผมต้มเยอะเลย"

"ข้าวต้ม"   เออ  ครับใช่  ข้าวต้ม  เพิ่งทำเมื่อตอนบางคนหลับไปนี่แหละ

"ครับ กินไม่กิน"

อีกฝ่ายนั่งเอ๋อ อยู่พักใหญ่ก่อนจะถามผมอีกครั้ง

"อันนี้ก็   ทดลองตลาดด้วยหรือเปล่าครับ"


"เปล่าทำกินเอง  ผมชอบน่ะ ข้าวต้มด้านนอกต้องงมหมู  ทำเองได้หมูทุกคำ"

"ทำไม  กินได้ก็กิน   กินไม่ได้ ก็ต้องกิน เพราะผมทำ  อุตห่าส์แบ่ง"








Part  หมอเต้


คุณ  ใจดีอย่างนี้กับทุกคนหรือเปล่า  ผมแอบคิดอะไรได้ไหม
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.17.16 ตอนที่...๕ นมอุุ่นและข้าวต้ม
เริ่มหัวข้อโดย: arij-iris ที่ 19-10-2016 20:43:13
น่ารักอ่าาาาาาาาาาาาาาาาาา
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.17.16 ตอนที่...๕ นมอุุ่นและข้าวต้ม
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 20-10-2016 23:45:57



เอาจริงๆ  ผมก็ไม่รู้ ว่าไอ้ข้าวต้มมันจะถูกปากอีกคน  หรือเปล่า  แต่หาก ข้าวต้มที่ทำสำหรับ สี่คน หมดด้วยฝีมือคนสองคน

คิดเข้าข้าตัวเองละกันว่า มันคงไม่ห่วย 

เอะ หรือเพราะที่ผมบอกว่า   กินไม่ได้ก็ต้องกินปะวะ  หมอเต้ถึงกินจนหมด 

กว่าจะเก็บกวาดไรเสร็จ ก็แสงรำไรปลายขอบฟ้า


"กลับด้วยกันไหมครับ"

"ฮะ"

"คือ.... เดี๋ยวผมไปส่ง ตอบแทนข้าวต้มเมื่อกี้"

"เอิ่ม"   ผมหรี่ตามองอย่างช่างใจนิดๆ แต่ความขี้เกียจมีอำนาจเหนือกว่ามากจริงๆ โดยเฉพาะ เมื่อเพิ่งกินมาอิ่มๆ

"หมดเต้เห็นตึกสีชมพูไกลๆนั้นปะ  "

"ครับ"

"ส่งผมที่นั่นละกัน"



อย่างน้อยก็....ดีกว่าเดินกลับ   ละมั้ง



และแล้ว ตอนนี้หมอเต้ ก็กลายเป็น ลูกค้าประจำ ยามร้านปิด

อาจมาแบบ สะโหล่สะเหล่บอก มาเเบบ สบายๆบ้าง ไม่รู้ว่านศ. ป.โท+หมอฟันนี่

ต้องทำงานกันดึกดื่นยันเช้าอย่างนี้ทุกคนปะวะ  ไอ้ Thesis นั้น ฟังดูคง หนักไม่น้อย








**It's just another night, and I'm staring at the moon
I saw a shooting star and thought of you
I sang a lullaby by the waterside and knew
If you were here, I'd sing to you
You're on the other side, as this skyline splits in two
Miles away from seeing you
But I can see the stars from America
I wonder do you see them too**



**Ed Sheeran - All Of The Stars

"ครับๆ"

"ไง ไอ้ลูกน้อง  ตื่นยัง"

"อืม"

"อืมพ่*ง   ลุกมาเข้าร้านบ่ายสามไหวไหม  น้องทรายโทรมาลา"

"อืม ครับ  ไปได้"

"ดีมากไอ้ลูกน้อง  อาดิโอส"


โหยยย   ผมโครตเกลียดความร้อนเลย ไม่ชอบแสงด้วย เพราะชอบทำให้ไมเกรนขึ้นเอาง่ายๆ

แต่ไปทำเพิ่มก็  ตังเพิ่ม  มีข้าวกินฟรีอีกมื้อ  เป็นอันว่า  ยอมรับได้[//เห็นแก่ตังและเห็นแก่กินสุดๆ//]


จะว่า ไป  ไม่ได้มาร้าน ตอนกลางวันนานเหมือนกัน แฮะ









"Thesis เสร็จแล้วรึหมอเต้ "  คำถามที่ได้หลังผมนำงานเข้าเล่มมาส่งอาจายร์ที่ปรึกษา


"ครับ เรียนร้อย แต่จะผ่านไม่ผ่าน คงต้อง  รอดูอีกที"  มันค่อนข้างเคว้งคว้างใช้ได้แต่งานนี้ผมค่อนข้างศึกาาอยู่นานทีเดียวเรียกว่าตั้งแต่เริ่มคิดเรื่อง  เลือกสายแล้วด้วยซ้ำ

"งั้นไป ฉลองกับผมหน่อย  ร้านเดิม  ไปรถผมนี่แหละ"

"ร้านเดิม"

"ร้านนั้นเเหละ  ผมโคตรอยากเตี๋ยวคั่วไก่เลย"

"เตี๋ยวคั่วไก่??"   เอาจริงดิ แค่เตี๋ยวคั่วไก่นี่นะ แต่อาจเหมือนผมก็ได้มั้ง กับม็อคค่า



ร้านตอนกลางวันยังคงคึกคักอย่างเคย

"ไรมึง"

"ไรวะ  เดี๋ยวนี้พูดกับลูกค้ายั่งงี้หรอวะ "

"สำหรับมึงที่แดกติดไว้ก่อน  ไม่ถือเป็นลูกค้าเฟ้ย"

ผมเดาว่าสองคนนี้  คงรู้จักกันมา นานพอสมครวทีเดียว

"หมดเต้ไปรอข้างในก็ได้ เดี่ยวผมไปรอเตี๋ยวเอง"


-ตื้อ  ตื้อ-

"เมอคิวรี่ยินดีต้อนรับครับ"

"อ่ะ  คุณ"

"เอ้า....หมอเต้ "

"ทำตอนกลางวันด้วยหรอกครับ "  ไหงก่อนหน้านี้ถึงไม่เห็นฟะ

"เปล่าครับ วันนี้  คนไม่พอ เจ้านายเลยตามตัวมาช่วย"

" เอ่อ  ครับ"

"หมอเต้เอาเหมือนเดิมไหมครับ"

ครับ  ขอเหมือนเดิม"


ก่อนจะมา ใจผมยังแอบห่อเหี่ยวอยุ่เลย  ไหงตอนนี้มัน  รู้สึกดี จังนะ





หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.23.16 ตอนที่...๗ มื้อเย็นกับเบอร์โทร
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 23-10-2016 19:42:14


"ทำช่วงกลางวันด้วยหรอครับ"

"เอ๋อ  ป่าวหมอหมอ  โดนลากมา"    ลากมา

"แบบนี้ ไม่ต้องลากจนดึกเลยหรอครับ"

"ชินแล้ว"   ชินแล้วงั้นหรอ  การอยู่ลากอาจ  12  ม่  อาจถึง 15 ช.ม. เนี่ยนะ

"พรุ่งนี้  วันหยุดผมน่ะ"

"วันหยุดหรอครับ"

"อาหะ"   พรุ่งนี้  เราก็ได้หยุดนี่

"คุณ... มีแพลนจะไปไหนไหมครับ?"

"ผมหรอ  อืม...คงนอนอืดทั้งวัน"

"งั้นเย็นพรุ่งนี้  ไปกินข้าวกันไหมครับ"

"หา!"    อ่ายยยย  ถามไรไปว่ะ 

"คือ... "  ไงดีๆๆๆ

"แบบ  มีบุฟเฟ ปิ้งย่างอาหารทะเล เพิ่งเปิดใหม่ตรงหน้าม.  น่าสนมากเลยคุณ  แล้วผมก็   ข้าวต้มไง 

คุณเลี้ยงข้าวต้มผมหลายมื้อแล้ว  แบบ  เดี๋ยวผมเป็นเจ้ามือเอง "


สงสัยไหมวะ  พูดเร็วด้วย  ตายๆๆๆ

"555+  ได้ซิครับ  แต่ตอนเย็นๆนะ  ผมตื่นเย็นๆน่ะ"    ได้ซิครับ  ได้ซิครับ  ตกลง  เขาตอบตกลง

"ครับ  เดี่ยวผมไปรับคุณก่อนห้าโมงละกัน เผื่อรถติดด้วย"

"ได้ครับ"

"เอ่อ.....ผมขอไลน์คุณหน่อยได้ไหม  แบบ ทวิตเตอร์ก็ได้"   หวา  ไม่เนียนเลย


ใจเต้น ทำไม ต้องใจเต้นแล้ว ดีใจที่เขาตอบรับว่ะ    อ้ากกกก


"นี่ครับ"     แผ่นกระดาษ  ที่มีเลขสิบหลัก


เบอร์โทรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรรร


"คือผมยังไม่มีสมาทโฟน ไงหมอเต้ก็โทรมาละกัน "


อ่า  ให้ตายดิ  อยากมุดกระเบื้องชะมัด



"ฮ่าๆๆ นี่หมอเต้ คุณดูคุณดู  เนื้อเน้นๆ เอ้า  หมอ  ไม่สบายหรอ  หน้าแดงหูแดงมากเลย"

"หมอเต้  "

"หมอ"

หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.23.16 ตอนที่...๗ มื้อเย็นกับเบอร์โทร
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 23-10-2016 20:16:26
อยากให้เป็นเรื่องยาวเลย มุ้งมิ้งดี อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.25.16 ตอนที่๘...เบสท์ ดีที่สุด
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 25-10-2016 23:45:24
ตอนที่๘...เบสท์ ดีที่สุด


ถึงจะ  บอกว่าไปรับก่อนห้าโมงก็เถอะ แต่กูจะมาจอดรออะไรตั้งแต่สี่โมงตรงฟะ

รู้สึกเหมือนตัวเองจะ   สติหลุด  ใจมันตุ้มๆต่อมๆ  ได้แต่ซบหน้าหลังพวงมาลัย เหลือบดูเบอร์ที่หน้าจอหลายต่อหลายครั้ง

ทำไมตุไม่ให้เบอร์ตัวเองไปวะ 


"ก๊อกๆๆ"   เฮ้ย อย่าบอกว่านะว่า

"คุณๆ ไม่สบายหรือเปล่า  ย้ายไปจอดตรงดน่นได้ไหม ตรงนี้มันทางเข้าออก"   ลุงยาม ปัดถิโธ่

"ครับๆ ขอโทษครับลุง"

....
..
.

เกือบห้าโมงละ  โทรไปตอนนี้คง  ไม่น่าเกลียดนะ

"ติ๊ด  ติ๊ด  ติ๊ด" 

"ก๊อกๆๆ"  เฮ้อลุง ผมจอดมาเกือบชั่วโมงละนะ

"ครับ...ลุ..."

"ไง หมอเต้  มารอนานยัง"  คราวนี้ดันเป็น ตัวจริง เสียงจริงซะงั้น   

"อ่า เปล่าครับ  คือ  ผม เพิ่งมา  แบบ "

"เค เชื่อครับเชื่อ  ผมขึ้นรถได้ยัง?"    หวา ลือปลดล็อก  โอ้ยทำไมวันนี้โคตรไม่ได้ดังใจขนาดนี้ฟะ

ในขณะที่อีกคนเข้ามานั่งอย่างเริ่มเคยชิน  ทำให้ผมคิดถึง คือแรกที่ผมอาสามาส่งเขาที่หอ


ที่นั่งข้างคนขับ ผมนั่งได้ไหม

  ทำไมจะไม่ได้ละครับ

  เผื่อสงวนไว้นะ



วันนี้ เขามาในสภาพ  เสื้อยืดตัวโคร่ง กับ กางเกงบอลหนีบแตะ เพราะไ่ม่ได้เซ็ตผมอย่างทุกวันผมเขาเลย

ปรกลงมาแทบจะปิดตานั่นมิดอยู่ละ

"เตรียมหมดตัวได้เลยหมอ"  มีขู่ด้วย

การจราจรในช่วงเวลา เลิกเรียนและเลิกงาน ที่ต่างคนก็มุ่งกลับที่พักและหาอะไรกิน กว่า เรา จะเดินทางมาถึงที่หมาย

ก็เลยหกโมงไปนิดๆ

"สองที่ครับ เบียร์ด้วย"

ยังดีที่ราคาต่อหัวที่ติดว่า  ค่อนข้างแพงกว่าหมูกระทะทั่วไป ช่วยในยังมีที่ว่างสำหรับเรา

"ต่างคนต่างตักที่เรากินละกันนะหมอ รอบหลังค่อยผลัดๆกันไป"

อาหารทะเล ไม่ใช่ทางผมเท่าไหร่  ไม่ได้หมายความว่าไม่ชอบกินนลยโดยเฉพาะ ปู กุ้ง กั้ง

และบุฟเฟ่ที่นี่ ให้ทั้งถาดปิ้งย่างและหม้อจิ้มจุ่มเราเลือกกินแบบไหนก็ได้

ต่างกับอีกคน ที่เหมือนจะยกมาทั้งทะเล

"หมอลองนี่"  นี่ที่เขาว่าคือ  หัวกุ้งจากหม้อจิ้มจุมที่เหมือนจะเพิ่งผ่านน้ำไปแปปๆ

"น่า  ลองหน่อย  ของอร่อยแล้ว  กินแล้วกินโหระพาตาม"

หน้าแหยงๆของผมคงแสดงออกตรงไๆปซินะ  ลองหลับหูหลับตาลอง  มันอร่อยกว่าที่คิดนะ 

กรุบๆ มันๆของมันกุ้ง ตามด้วยโหระพาให้เผ็ดนิดๆ มีวิธีกินที่  หลากหลาย

"ผมเป็นลูกทะเลมาก่อนน่ะ แม้อากหารจะไม่สดเท่า แต่หัวกุ้งมันอร่อย ไม่รุ้ทำไม คนที่นี่ชอบทิ้งกันก็ไม่รุ้"


กินไป จิบเบียร์ไป  กับท่าทางการกินของอีกคนที่เหมือนกินอะไรก็ดูอร่อยไปซะหมด

"ผมเรียกคุณๆมาตั้งนาน  คุณจะไม่บอกชื่อผมหน่อยหรอก"

อีกฝ่ายเลิกคิ้ว สงสัย คือ ผมไม่เคยถามชื่อ อีกคนก็ไม่เคยบอก

"ผมไม่ได้บอกหมอเต้  ??"   ครับไม่ต้องทำหน้าหมางง  คุณไม่เคยบอก




"เบสท์


ผมชื่อ เบสท์ ที่แปลว่า ดีที่สุด"


หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.25.16 ตอนที่๘...เบสท์ ดีที่สุด UP
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 26-10-2016 09:24:19
น่ารักๆ ค่อยเป็นค่อยไปเนอะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]..Mocha..ไม่หวาน..10.2ุ6.16 ตอนที่๙....เริ่มต้น UP
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 26-10-2016 23:15:41


ตอนที่๙....เริ่มต้น



"เบสท์


ผมชื่อ เบสท์ ที่แปลว่า ดีที่สุด"


 

แล้ว เรา ก็กลับมาวงวรเดิมๆ  ผม ที่เริ่มทำงานนอกแล็ปมาลงที่โรงพยาบาลหลัก มันค่อนข้างปรับตัวอยู่นิดหน่อย ซึ่งมัน ทำให้ผม คิดถึง เวลาของเรา 

การกลับมาใช้เวลาแบบคนปกติ มันเหมือนไม่ใช่แนวผมสักเท่าไหร่เสียแล้ว ทำงานเช้า กลับเย็น ช่วงเวลาที่ ต่างกับอีกคนที่ ตื่นค่ำ อยู่จนเช้า   

เวลาไม่ตรงกัน เป็นแบบนี้ซินะ  แต่ถึงอย่างนั้น ผมก็ยังคง ลากตัวเองออกไปหา  ม็อคค่าเเก้วเดิม ตอนไกล้เที่ยงคืน  ทุกที

ทำไป ทำไมกันนะ ผมเคยสงสัย ว่าคนเราจะ ฝืนร่างกายตัวเอง เพื่อทำอย่างที่ใจต้องการได้สักแค่ไหนกัน เวลามองไปยังเพื่อนๆผมที่ เหนื่อยลาก แต่ก็ต้องไปรับส่งแฟนมัน ไปรอรับไปส่งที่บ้าน  (เพื่อนผมหลายคนก็คบกับพยาบาล) เวลาที่เจอกันแค่แปปเดียว  เคยด่า ว่างี่เง่า น้ำเน่า

วันนี้ คงต้องด่าตัวเอง

ว่าใครไปอย่างไร ย้อนกลับมาซะทุกอย่างเลย

แล้วเบสท์  ละ เขารู้ว่าผมย้ายช่วงเวลามาเป็นแบบคนปกติแล้ว ผมบอกเขาแทบทุกครั้ง เพื่ออะไร ผมไม่กล้าหวัง มากไป  แต่ ก็อดหวังไม่ได้สักครับ เหมือนวันนี้ที่ถ่อตัวเองมาตอนตีสาม

ไม่ใช่ว่าไม่เคยมาตอนสามทุ่มนะ  เพียงแต่ตอนนั้นลูกค้าก็เยอะ  เยอะ จนเเทบไม่ได้คุยกันเลยด้วยซ่้ำ

ผมกำลังทำตัวน้ำเน่า เอาแต่ใจ หวังแค่มีเวลาที่เราจะอยู่ด้วยกัน บ้าง



"เอางี้ไหมหมอเต้  ไหนๆผมก็กลับเช้าอยู่แล้ว คุณก็แวะมาละกัน  กาแฟน่ะ กินก่อนนอนไม่ดีหรอกนะ"



เพราะงี้ผมจึงหวัง  เพราะ  มีอะไร  ให้หวัง


เปลื่ยนจากกินข้าวก่อนนอน  มาเป็นกินตอนเช้า และ มี ม็อคค่าเเก้วโปรด ไปกินที่ทำงาน

ผมจะแอบ  คิดไปไกล ได้ไหม 















Part เบสท์


ตั้งแต่ก่อนเรียนจบ จนตอนนี้ทำงานที่  Mercury  เต็มตัว ผมบอกตัวเองที่ได้เจอกับเจ้านายคนนี้
หากไม่เจอเขาผมอาจเรียนไม่จบเพราะไม่มีค่าเทอม ชีวิตอาจเลวร้ายไปกว่านี้

ผมเจอเจ้านายตอนที่เพิ่งเปิด Mercury ใหม่ๆ มีเจ้านายที่เป็นคนทำทุกอย่าง พอมีผม เจ้านายจึงละไปทำอาหาร 
แม้เรียนจบแล้ว ผมก็ไม่คิด จากไปไหน อาจด้วยนิสัยที่ปรับค่อนข้างยาก  ผมติดกลางคืนไปแล้ว


จากการทำงานที่นี่มาตั้งแต่แรกเริ่ม  ผมเจอลูกค้า หลายรูปแบบ หลายความสัมพันธ์ ทั้งแบบที่ดี ที่ไม่ค่อยดีนัก
แบบสังคมกลางคืน แต่โชคดีที่  Mercury อยู่ไม่ไกล้ไม่ไกลเขตมหาวิทยาลัย และไกล้หอพักที่มีทั้งนักศึกษา
และคนทำงาน บวกกับแนวของเจ้านาย ลูกค้าของที่ร้านจึงมีระดับกลางๆ
ทำให้เกรดของ Mercury ไม่เป็นเหมือนร้านนมสด ร้านน้ำชาทั่วไป

ลูกค้าส่วนใหญ่เป็น นักศึกษามหาวิทยาลัย ครูอาจายร์ พนักงานบริษัท และเพื่อนๆของเจ้านายที่ทำธุรกิจส่วนตัว
เมื่อร้านเป็นที่รู้จัก เรามีเด็กช่วยงานเพิ่ม แต่ก็ยัง ไม่มีใครที่  คงสถานะ กะดึก และผมก็ โอเค ที่รับมัน

นั่น ทำให้ผมเจอ   หมอเต้


จากการผ่านช่วงหมาลัย การนอนดึก หิวดึกไม่มีที่กินนอกจากอาหารเวฟของร้านยี่สี่ชั่วโมง หรือเจอ อาหารเอาถูกเข้าว่าที่ไร้ซึ่งสิ่งให้พลังงานสำคัญอย่าง  เนื้อ นม ไข่ อย่างที่บอกว่า ผมโชคดี เพราะทำงานที่นี่ ผมแทบไม่อดมื้อกินมื้อหรือไม่เต็มเนื้อเต็มผักอีกเลย



"ม็อคค่าไม่หวานยังได้อยู่นะครับ. จะรับไหมครับ"  เป็นการเริ่มต้นการพูดคุยของผม กับหมอเต้ เพราะเข้าใจ


และ  ข้าวต้ม  ที่แอบซื้อเนื้อมาเผื่อ


"ลูกศิษย์ไอ้หมอ  มันมาจีบแกปะวะ  วนมาได้ทุกเช้า"  ผมมองเจ้านายแบบ ผมไม่ได้คิดอะไรไปขานดนั้นจริงๆ

"กูลองย้อนกล้องดู  แต่ก็ดี ดึกดื่น เพื่อมีไรก็ดูปลอดภัย ดีกว่ามึงอยู่คนเดียว" มันก็อุ่นใจกว่าอยู่คนเดียว

เหตูการณ์เป็นแบบนั้นเป็นเดือนๆ จนกระทั่ง


"วันหยุดหรอครับ"   ตอนที่ถูกถามก็ตอบไปตรงๆ

"อาหะ"   

"คุณ... มีแพลนจะไปไหนไหมครับ?"   แพลนเรอะ

"ผมหรอ  อืม...คงนอนอืดทั้งวัน"

"งั้นเย็นพรุ่งนี้  ไปกินข้าวกันไหมครับ"

"หา!"     กินข้าว  มันมีด้วยหรอ   ไอ้หมอนั่นมันจีบมึงปะวะ  คำถามนี่แวบเข้ามาแต่

"คือ... " ยิ่งท่าทางของหมอเต้ด้วยแล้ว

"แบบ  มีบุฟเฟ ปิ้งย่างอาหารทะเล เพิ่งเปิดใหม่ตรงหน้าม.  น่าสนมากเลยคุณ  แล้วผมก็   ข้าวต้มไง 

คุณเลี้ยงข้าวต้มผมหลายมื้อแล้ว  แบบ  เดี๋ยวผมเป็นเจ้ามือเอง "   ท่่าทางหมอเต้ เหมือยแก้ตัว มันก็ดู ตลก นี่เป็นอย่างหนึ่งที่ทำให้ หมอเต้ไม่เหมือนใคร

"555+  ได้ซิครับ  แต่ตอนเย็นๆนะ  ผมตื่นเย็นๆน่ะ"   ผมตอบตกลงไป  ใบหน้าที่บ่งบอกความดีใจจนปิดไม่มิดนั้น เหมือนบอกผมว่า  ผมตอบถูกแล้ว



หลังๆมานี้ หมอเต้เข้าทำงานที่โรงพยาบาล  เวลา ไม่ตรงกัน ผมมักหันไปมองประตูทุกครั้ง ประตูที่ไม่มีใครเปิดเข้ามา ตอนที่ร้านปิด


มันชิน

บางวันที่หมอเต้มาเร็ว ก็ไม่ได้คุยเพราะ ติดลูกค้า บางครั้งเห็นว่าเขาหลับคาโซฟา มันเหมือนยิ่งตอกย้ำคำว่า

ไอ้หมอ มาจีบ ชัดไปทุกที


"เอางี้ไหมหมอเต้  ไหนๆผมก็กลับเช้าอยู่แล้ว คุณก็แวะมาละกัน  กาแฟน่ะ กินก่อนนอนไม่ดีหรอกนะ"


ผมนั่งทบทวนว่า ทำไมถึงได้  พูดแบบนั้นไปนะ ทำไมมักเผลอ ชง ม็อดค่าไม่หวานกิน  ทั้งๆที่ ไม่กินกาแฟ

มาจีบ  หรือแค่รู้สึกดี  ม็อคค่าผม ไม่ได้  อร่อย  ขนาดนั้นหรอกนะ


จะโกรธไหมนะ  หากจะขอ  ลอง บางสิ่งบางอย่าง ให้แน่ใจ   หมอเต้




ฺBeginning  Ending  Next Cup นะขอรับ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..10.2ุ6.16 ตอนที่๙....เริ่มต้น UP
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 28-10-2016 22:09:15
อยากรู้ด้วยคน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..10.31.16 ตอนที่๑๐ Best UPแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 01-11-2016 00:38:43


จะโกรธไหมนะ  หากจะขอ  ลอง บางสิ่งบางอย่าง ให้แน่ใจ   หมอเต้


ถึงจะบอกอย่างนั้นก็เถอะ แต่สิ่งที่ผมทำคือ

พิมพ์ถามในอากู่   ครับ เสริชเอนจิ้นยอดฮิตที่แทบมีมีคำตอบทุกเรื่องที่เราหา แต่ต้องอ่านอย่างมี วิจารณณาน



เราจะรู้ได้ไงว่าเขาชอบเรารึไหม



ผลการค้นหา


8 สัญญาณปิ๊ง! ที่บอกว่าเขาชอบคุณเข้าแล้วจริงๆ


10อาการของผู้ชายที่แอบชอบผู้หญิง (ความรัก)


------> !_!_!วิธีสังเกตคนที่แอบมีใจให้เรา!_!_! -


คุณผู้ชายคะ ผู้หญิงเราจะรู้ได้ยังไง ว่าคุณแอบชอบเราอยู่ ^^' ?


แบบทดสอบการสังเกตว่าเขามีใจให้คุณหรือไม่ -


มันดู งี่เง่า เน่าเฟะ ดร่ามาดีชะมัดที่เมื่อรู้ตัวอีกแล้ว ต่อให้มีเบอร์มากในโทรศัพท์ หรือเพื่อนเกือบห้าร้อยในโซเซียล แต่ไม่มี  ใครสักคนที่  ผมจะสามารถคุยเรื่องนี้ได้ด้วยเลย

ถามเจ้านายรึ???

"ลูกศิษย์ไอ้หมอ  มันมาจีบแกปะวะ  วนมาได้ทุกเช้า"

ฮึกๆ คำตอบมันต้อง   กูว่าแล้วไง มันชอบมึง นั่นโน่นนี่ที่มีความหมายเหมือนกัน



สุ่มมาอันหนึ่งก็


Q: เจอเขาบ่อยๆ
A: อืม....บ่อยไหม  ก็กินข้าวกัน  ก่อนหน้านี้ห่างๆไปนิดเพราะเริ่มงานใหม่แต่ก็เจอกันทุกเช้า


Q: ชวนคุย
A: ก็....เจอกันทุกวัน

Q: ทำตัวแปลกๆเวลาอยู่ไกล้กัน
A: แปลกๆ  ไม่น่...า นะ


Q: อาการไม่อยู่กับเนื้อกับตัว ประหม่า พูดติดขัดว่าว่าที่เราเห็นคล้อยด้วย
A: อันนี้

"งั้นเย็นพรุ่งนี้  ไปกินข้าวกันไหมครับ"

"หา!"     กินข้าว  มันมีด้วยหรอ   ไอ้หมอนั่นมันจีบมึงปะวะ  คำถามนี่แวบเข้ามาแต่

"คือ... " ยิ่งท่าทางของหมอเต้ด้วยแล้ว

"แบบ  มีบุฟเฟ ปิ้งย่างอาหารทะเล เพิ่งเปิดใหม่ตรงหน้าม.  น่าสนมากเลยคุณ  แล้วผมก็   ข้าวต้มไง 

คุณเลี้ยงข้าวต้มผมหลายมื้อแล้ว  แบบ  เดี๋ยวผมเป็นเจ้ามือเอง "


หรือ

ที่ผม  มักหันไปมองประตูทุกครั้ง ประตูที่ไม่มีใครเปิดเข้ามา ตอนที่ร้านปิด




Q: แอบมอง
A: นั่น ถามอีกคนหรอ  แต่ไหงรู้สึกเหมือนถูกถาม   


ถามตัวเอง


ช่างหัวข้อสงสัยนั่นเหอะ 


ผมพอใจที่  เรา 

หมายถึงที่ผม กับหมอเต้เป็นอยู่ 

อย่างน้อยผมพอใจ

อย่างน้อย  มัน 

เบอร์เดียวที่มีในรายการดทรเข้าโทรออก

เป็นแบบนี้ไป   ก็   


รู้สึกดี



หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..10.31.16 ตอนที่๑๐ Best UPแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 10-11-2016 20:54:10
พอใจแค่นี้จริงเหรอ เดี๋ยวถ้าไม่เจอกันบ่อยๆ เดี๋ยวรู้ใจ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..10.31.16 ตอนที่๑๐ Best UPแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 10-11-2016 22:52:20
ปิ๊งงงงงงงงงง!!!!
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..10.31.16 ตอนที่๑๑ Sick UPแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 12-11-2016 23:46:25

ตอนที่๑๑ ป่วย


หมออารมณ์ดีทุกวันเลยนะคะ  อืม...ก็มีอะไรดีๆ  อะไรดีๆที่เริ่มจาก

ในที่สุด เบสท์ มีไลน์ซะที  กว่าจะเกลี่ยกล่อมให้ซื้อใหม่ได้ซักทีลุ้นกันตัวโก่ง


"เฮ้ยไม่เอาหรอกหมอ  อันนี้ก็ใช้ได้เปลี่ยนทำไมฟะ"

"น่า เดี๋ยวนี้ใครๆก็เล่นไลน์เล่นเฟสกันหมดแล้ว ถ่ายรูปสวยด้วยนะคุณได้โปรโมตร้านไง"

"โห เจ้านายผมทำอยู่แล้วละไม่ต้องรอผมหรอ"

"ปัดโธ่  เดี๋ยวผมซื้อไปให้ใช้  เอาแพงๆเลย บังคับคุณใช้ด้วย "

"โอ้ย ไรนักหนาว่ะ ไอ้หมอ "


เถียงอยุ่เเบนี้เป็นเดือนๆ จะบังคับถอยมาจนได้ แม้จะเป็นยี่ห้อจีนที่ราคากลางๆ

ต้องโหลดอะไรเพิ่ม และ เเน่นอน  ผมได้เป็นเพื่อนในไลน์เขาคนแรกแม้ส่วนมากจะส่งไปกวนและอีกคน ตอบช้าสุดๆก็เถอะ
แล้วส่งอะไรกวนๆกลับมา ทำให้รู้สึกดีไปได้ไม่น้อยเลย


ตืดดด   ตืดดดด

เช้านี้มาแปลกแฮะ  มีโทรตาม

"ว่าไงครับ MR.BesT "

" หมอผมไม่อยู่ร้านนะ"

"เฮ้ยไหงเสียงคุณเป็นเป็ดขนาดนี้ เพิ่งตื่น"

"หวัด"

"ฮะ  ไรนะ"

"เป็นหวัด แค่นี้นะหมอ ปวดหัววะ"

แล้ววางไปเลย  อย่างเขาเป็นหวัด จะแปลกก็ไม่แปลกนะ คนอะไรไม่เจอแดด ทำงานก็ผิดเวลาชาวบ้าน เคยออกกำลังกายไหม?? ผมว่าไม่

ไม่แปลกในเลยในสภาพอากาศเดี๋ยวร้อนเดี๋ยวเย็นเดี่ยวฝนตกวนผมต้องเพิ่งอาหารโรงพยาบาลมันไม่ได้แย่ แต่ก็


"เอ้าหมอเต้  ไม่สบายหรอมาถึงนี่ได้เนี่ย" 

"ไม่เชิง  "

ใช่เพราะคนที่เป็นมันไม่ใช่ผม เบสท์ไม่ตอบไลน์ ให้เดานิสัยเขาไม่ยาก คงยังไม่ได้กินทั้งข้าวและยา

และหลังเจรจาสำเร็จ ผมก็มายืนหน้าห้องคนที่คิดว่าป่วย

 
"เบสท์  เบทส์ นี่ผมหมอเต้นะ "


ทั้งเคาะทั้งเรียกอยู่นานจนลุงยามชักใจไม่ดี เเหงละ ไม่รุ้ว่าอยู่ไม่อยู่แต่ลูกบิดประตู เย็นสุดๆ สุดท้าย
ทั้งผมทั้งลุงก็ทนเรียกต่อไม่ไหวเรียกเจ้าของหอมาเปิดประตู


สัมผัสแรกคือ แอรืที่ทำงานเต็มประสิทธิภาพ และคนป่วยที่ตัวร้อนจัดและปลุกเท่าไหร่ก็นิ่ง


นั่นทำผมใจไม่ดีอย่างแรง รีบถือกระเป๋าเป้ของอีกคนและอุ้มอีกคนกลับที่ที่ทำงาน


ระยะทางกว่าจะถึงทางเข้าฉุกเฉินมันนานมาก ตัวเบสท์ร้อนจนจับแทบไม่ได้  สิ่งที่น่าเป็นห่วงคือ เมื่อเขาเข้าห้องฉุกเฉินไปแล้ว

ยังดีที่ที่จอดรถบุคลากรอยู่ไกล้ๆ ดีที่เพื่อนผมอยู่

สุดท้ายอีกฝ่ายก็ต้องแอดมิน ออกมาพร้อมสายน้ำเกลือ เมื่อถึงห้องผักผู้ป่วย

เบสท์ก็เริ่มรู้สึกตัวมากขึ้น

"จนได้"

"ใช่ครับ จนได้  นี่จะ.....ฮั้ยยย  คุณนี่มัน  ดื้อ  ดื้อฉิบหายเลยรู้ตัวไหม??

"หากผมไม่แวะไปละ โธ่.........."

"ฮะๆ แค่ก ตอนนี้ผมก็ไม่เป็นไรแล้วอ่ะ "

"ขอบคุณนะหมอ"

โกรธ แต่ผมไม่รู้จะด่าว่าเขายังไงให้สมที่โกรธ มันน่าหงุดหงิดที่สุด

"ขอโทรศัพท์หน่อยได้ไหมหมอ ผมจะโทรหาเจ้านาย"


ผลต่อมานะหรือครับ   เจ้านายเขาโผล่มาดุถึงโรงพยาบาลพร้อมกับอาจารย์หมอ บวกขอบคุณผม


แล้วปล่อยให้ คนไข้ ได้ผักผ่อน เพราะผมก็มางานต่ออีกในวันพรุ่งนี้

"เจ้าเบสท์มันก็เป็นแบบนี้แหละ ตัวคนเดียวตั้งแต่ที่ผมรู้จักมันแล้ว เห็นเคยบอกว่าพ่อมีครอบครัวใหม่มันก็ไม่เคยพูดถึงอีกเลย
ไงๆก็ขอบคุณหมอเต้มากนะที่เจอมันเข้า  ทำอะไรไม่ห่วงสังขารตัวเอง" 

นั่นเป็นอีกมุมหนึ่งที่ผมไม่เคยรู้  ตัวคนเดียวงั้นหรอ

"ว่าแต่  ผมถามจริงๆนะ จริงจังเลย / เฮ้ยมึง / มึงเงียบกูอยากเสือก"  คุณนายคุณกับผมไป ตวาดจายร์หมอไปกลับมาถามผมด้วยท่าทางที่ จริงจัง



"หมอสนิทกับมันหรอ แค่เพื่อนหรือมากกว่านั้น"



เป็นคำถามที่ทำให้ผม นิ่งสนิท


"ผมเห็น  ทุกอย่าง ถ้าหมอไม่อะไรกับมันมากกว่าเพื่อน ก็ทำกับมันเหมือนทำกับเพื่อนคนอื่นๆ"


"เขาเป็นมากกว่านั้น "


"ไรนะหมอ"


"ผมไม่รู้สึกกับเพื่อนคนไหน แบบที่ผมรู้สึกกับเบสท์  แต่เขาไม่เหมือนใคร "



๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑๑


จบ




ยังๆๆ


ข้าเจ้าอัพช้ามากกกกก  เพราะเพิ่งค้นพบว่า การเขียนเรื่องสั้นบางครั้งเราไม่ค้องลงรายละเดียดมา



เรื่อง(ที่เริ่มไม่)สั้นเรื่อง แรกฝากด้วยนะครับ


ปล.


ขอบคุณ


คุณ @pigarea    คุณ@lizzii  และคุณ@seaz  มากๆเลยสำหรับคอมเม้น ที่เป็นกำลังใจหลักของข้าน้อย


 :L2: :L2: :pig4: :pig4: :3123: :3123:

ขอบคุณฮะ





หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..11.12.16 ตอนที่๑๑ Sick UPแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 13-11-2016 08:58:43
เจอคำว่าจบ แล้วตกใจ นึกว่าจบจริงๆ

คุณหมอขา เริ่มเดินหน้าจีบแบบจริงจังแล้วใช่ไหม
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..11.12.16 ตอนที่๑๑ Sick UPแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-11-2016 19:39:26
หูยยยยยยยย หมอเต้ตอบได้ดี คึคึ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 18-11-2016 09:44:48

Part Best

ไอ้หมอน่ะ  มันเป็นคนพูดเองเลยว่า  มึงไม่เหมือนใคร  นั่นเป็นคำพูดที่เจ้านายผมถ่ายทอดมาอีกที

เป็นมากว่าเพื่อน งั้น  หมอเต้ก็ชอบผม จริงๆ นะหรอ??




ป่าวๆๆนะ  อย่ามองกันแบบนั้น


นี่ไม่ใช่หนึ่งในบททดสอบอะไรนั้นที่ผมจะทดลอง

ใครมันจะมาป่วยเจ็บเข้าดรงบาลกันจริงๆเหล่า  ปัดถิโธ่

เอาจริงๆไม่คิดว่าตัวเองจะเป็นหนักขนาดที่หมอเต้พามาโรงพยาบาลแบบไม่รู้เรื่องมาสะดุ้งกับกลิ่นฉุนๆของเเอมโมเนีย

กับเพดานของห้องฉุกเฉินที่หมอเต้ทำงาน


ยัง ต้องแอดมินนอนไม่เพียงพอ  เจอเจ้านายเทศน์บทใหญ่ยังไม่เพียงพอ  ต้องมาเจอสงครามประสาท

ที่นึกว่าสงครามเย็นโซเวียต จากหมอเต้ที่เล่นไม่คุยไม่พูดไม่จานั่งจ้องหน้าเป็นวันๆ

ยิ่งเจ้านายมาบอกในวันต่อมาอีกว่า  หมอเต้พูดเชิงๆว่า  ผมออกจะ  เอิ่ม....พิเศษ



เออ  ไรๆนั่นแหละ  ไม่ได้ยินด้วยหูตัวเองสักหน่อย

กว่าหมอเต้จะยอมคุยกับผมอีกทีก็เป็นวันที่ได้ออกจากโรงพยาบาล



ที่สำคัญกว่านั้น 


หมอเต้ชวนผมไปเช่าบ้านอยู่ด้วยกัน    อยู่ด้วยกัน

พอเถียงไป  เฮ้ยหมอจะบ้าหรอ นั่นโน่นนี่ แล้วไง  แล้วยังไง  ไม่ครับไม่ต้องมองไปไกล 
ก็เรื่องที่ผมไม่ดูแลตัวเองจนต้องเข้าโรงพยาบาลนั่นแหละ  ไม่พอ  เจ้านายนะเจ้านาย แทนที่จะเข้าข้างลูกน้อง 
ไม่ครับดันไปเป็นทัพเสริมหมอเต้  แทบจะเอาผมใส่พานถวายยยย


"แต่ ผมกับคุณไม่ได้เป็นไรกันจะให้มารบกวนอะไรแบบนี้ก็ไม่ดี"


"งั้นก็เป็นซะสิคุณ  จะเอาฐานะไหนเอาี่คุณจะสบายใจเลย แต่ให้คุณกลับไปใช้ชีวิตแบบที่  ฮั้ยยย  ไร้ความรับผิดชอบดูแลตัวเอง  ฝันไปเถอะ"



ไงละ  เงิบสิครับ เงิบยาวๆ  เจ้านายเองก็เห็นดีเห็นงามจนเดือนต่อมา 


หึๆๆ(ด้วยความชอกช้ำใจ)   ผมก็ย้ายมาอยู่บ้านเช่าเดียวกับหมอเต้

บ้านที่มีสองห้องนอน สองห้องน้ำครัว  ส่วนห้องรับแขก มีลานจอดรถหน้าบ้าน แถม เเพกว่าค่อหอผมแค่พันกว่าบาท

ไม่ยุติธรรม  ค่าใช้จ่าย น่ะหรอก  ฮึๆๆ หมอเต้เหมาค่าบ้าน ส่วนผม ค่าไฟกับกับข้าวนิดๆหน่อยๆ


อย่า


อย่ามองเป็นคู่ข้าวใหม่ปลามันเชียว


ทั้งผม ทั้งหมอเต้ ต่างใช้ชีวิติไปผมก็ยังคง ทำงานในช่วงเวลาเดิมช่วงเวลายามค่ำคืน

และหมอเต้ก็ทำงานในช่วงเวลาของปุถุชนปกติ เวลากลางวัน

อาจมาบ้างที่ต้องลากเพราะเข้าเวร ซึ่งบางครั้งทำให้เวลาของเราตรงกัน



"ไม่คิดทำงานอย่างอื่นบ้างหรอ??"


เอาจริงๆไม่ใช่ว่าไม่คิดหรือไม่ได้ทำ ผมก็รับงานทั่วไปอื่นๆทำ ที่มัน ดูไม่เร่งรีบนัก

งานแปลเอกสาร ในกับสำนักพิมพ์ต่างๆ ซึ่งตอนนี้ก็มีงานส่งกระทู้ประจำเดือนให้หนังสือพิมพ์ท้องถิ่นด้วยความที่ผมแปลเอกสารอยู่บ่อยแล้วลองส่งงานไปให้รุ่นพี่ที่ทำงานที่สำนักพิมพ์เลยได้ลง

ซึ่งหากเมื่องานนี้เติบโตขึ้นจนสามารถเป็นงานประจำได้ตอนนั้นอาจต้องบอกเจ้านายไปตรงๆ

ผมไม่ได้วางแผนอนาคตอะไรไปไกลขนาดนั้น

เรื่องหมอเต้เองก็เช่นเดียวกัน ไม่ว่าต่อไปมันจะยังไง ป่วยการจะคิดไปล่วงหน้าแค่ หากตอนนี้ผม 

เวลามีใครอยู่ไกล้ๆ ดุเวลาที่เราไม่ยอมหลับยอมนอน  มีโทรเข็ค แบบตอนนี้มันก็อบอุ่นใจดี

รู้อาจจะขอเยอะ แต่ก็อยากให้เวลาแบบนี้อยู่กับ เรา ไปนานๆ


อาจขอมากไปก็ได้แต่ก็.....ต้องขอบคุณเจ้านาย

ขอบคุณ...Mercury

ขอบคุณผงโก้โก้


และ  Mocha..ไม่หวาน  แก้วนี้






Part หมอเต้

ผมไม่วางใจให้คุณอยู่คนเดียว แล้วเห็นไหมว่ามันเป็นยังไง ตอนนี้ผมก็รู้จักกันไปแล้วนี่นา  บลาๆๆ  สารพัดที่ผมพูด


"แต่ ผมกับคุณไม่ได้เป็นไรกันจะให้มารบกวนอะไรแบบนี้ก็ไม่ดี"

"งั้นก็เป็นซะสิคุณ  จะเอาฐานะไหนเอาี่คุณจะสบายใจเลย แต่ให้คุณกลับไปใช้ชีวิตแบบที่  ฮั้ยยย  ไร้ความรับผิดชอบดูแลตัวเอง  ฝันไปเถอะ"



ผลนับจากนั้นน่ะหรอครับ


การยอมรับ


เราย้ายมาอยู่บ้านเช่าแห่งเดียวกัน   ทาด้าาาา



นับจากวันที่ต้องแบกอีกฝ่ายไปโรงพยาบาลนับตั้งแต่ที่แน่ใจว่าอีกคนไม่ได้รังเกียจกันแน่ๆ

ที่แน่นอนที่สุด ก็  การยอมรับตัวเอง และ อยากดูแลอีกฝ่ายเพราะรู้ตัวว่า เขาพิเศษ

เพราะเราไม่มีทางรู้หรอกว่าวันต่อๆไปในชีวิตเรามันจะเกิดอะไรขึ้นอีก หรือมันจะดำเนินไปในรูปแบบไหน

ผมค่อนข้าง  เอาแต่ใจ ตัวเอง ดดยเฉพาะ กับ เบทส์ 

ผมรู้แค่  ตอนนี้ ผมต้องการอะไร

และผมก็ลงมือทำมัน

ต่อไปไม่ว่ารูปแบบความสัมพันธ์จะก่อตัวไปในรูปแบบใหน

ผมไม่อยากเสียใจทั้งในตอนนี้และอนาคตว่า  ทำไม่เราไม่ทำแบบนี้ไปนะ ในตอนนั้น



ไม่มีเรื่องสั้นในชีวิตจริงหรอกครับ มีแค่การนำเสนอเพียงบางช่วงบางตอนและ

ตอนนี้ ผมมีความสุขที่ได้อยู่ข้างเขา ไม่ว่าสถานะใดก็ตาม




"แก๊กแกร๊ก  ครืน   ครืน แก๊กแกร๊ก"


"เฮ้ย หมอ  ยังไม่นอนอีกหรอวะ  เช้าแล้วแล้ว"  เสียงทักบวกน้ำเสียงของเบส์ท

"อืม..วันนี้หยุดน่ะ  "

"วันหยุดก็ไม่ได้  ไม่ใช่ข้ออ้างที่จะไม่นอน "

"ไกล้เสร็จแล้ว" ผมตอบกลับไป

เบส์ทสะบัดหัวไปสองสามทีแล้วเดินหายเข้าไปในบ้าน เบส์ทเคยพูดๆเรื่องนี้จนหลังๆมานี้
ผมแทบเอาเรื่องไม่รักสุขภาพมาอ้างต่อไม่ได้


"เอ้า"  แก้วนมอุ่นๆ ยื่นมาตรงหน้าพร้มผ้าเย็นๆ ตอนแรกนึกว่าเขาจะขึ้นไปนอนแล้วซะอีก

"รอข้าวอีกครึ่งชม. ไกล้เสร็จแล้วใช่ไหมละ "


เบส์ท ก็ยังคงเป็นเบส์ท   เป็น Mocha..ไม่หวาน  หากได้กินไปตลอดชีวิตคงไม้ต้องการอะไรแล้ว



____________________________End  Part  of  LiFe________________________________________


ขอบคุณสำหรับการติดตามนะขอรับ

เป็นเรื่องสั้นเรื่องแรกที่  ยาวววววววซะมัด

ขอบคุณกำลังใจมากๆเลยขอรับ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 19-11-2016 21:25:36
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: pigarea ที่ 20-11-2016 08:26:24
โอ๊ย!!! มันไม่หวานก็จริง แต่ฟินมากกกกกก
ออกแนวรักนะแต่ไม่แสดงออก อยากบอกแต่ไม่กล้าหรือเปล่า
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 29-01-2017 20:19:54
อืม ไม่หวาน จริง ๆ แต่อ่านแล้วก็น่ารักดีนะครับ


ขอบคุณครับ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: Billie ที่ 30-01-2017 01:09:43
 :L2: :pig4:

ชอบMocha ไม่หวาน มากๆ
ขอบคุณคุณคนเขียน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 19-04-2017 16:48:28
 :o8:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 21-04-2017 00:10:27
ละมุนหัวใจ

 :L2: :L2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น]...Mocha..ไม่หวาน..17.12.16 End Part of LiFe จบแล้วฮับ
เริ่มหัวข้อโดย: Petit.K ที่ 08-10-2018 07:06:21
 :hao7: :hao7: :katai2-1:
แงงงงงน่ารัก หมอเต้น่ารักน่าเอ็นดูมากเลยค่า ชอบจัง ละมุนที่สุด