พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] +++ ※ Nightmare ※ +++ by ชายในห้องขัง [09/07/2016]
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: ZYSQ_ ที่ 09-07-2016 18:44:17
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
ตอนที่0
ผม เขา และมัน
ทุกครั้งที่หลับตา ผมจะได้ยินเสียงสาปแช่งอันเกรี้ยวกราดของ 'มัน' เสมอ ...
'มัน' ปรากฏตัวออกมาท่ามกลางความมืดมิด ฉุดรั้งกายผมลงจากเตียงนอนอย่างโหดเหี้ยม
ปลายนิ้วหยาบกร้านและเล็บแหลมที่น่าขยะแขยงของ 'มัน' กรีดดึงแขนขาของผมอย่างป่าเถื่อนทิ้งรอยแผลน่ากลัวไว้มากมายนับไม่ถ้วน
ผมหวาดกลัวจนน้ำตาไหลนองเต็มใบหน้า ...
ผมกรีดร้องจนลำคอแห้งผากไร้เสียง ...
เมื่อผมลืมตาตื่นขึ้นท่ามกลางแสงสว่างในตอนเช้า แขนและขาของผมเปรอะเปื้อนไปด้วยของเหลวสีแดงที่ไหลซิบออกมาจากรอยจิกข่วนที่มีอยู่เต็มชั้นผิวหนัง
แน่นอนว่ามันปวดแสบไปหมด ...
เพราะความหวาดกลัวทำให้ในช่วงชีวิตที่ผ่านมาของผม ผมมักล้มลงเพราะการอดนอนหลายวันติดต่อกันอยู่หลายต่อหลายครั้ง
ฟังดูแย่ แต่เชื่อเถอะว่าถ้าคุณเจอแบบผม คุณก็คงไม่กล้าที่จะหลับตาลงเหมือนกัน
แต่ถึงอย่างนั้นก็ยังคงมีโชคดีสำหรับผมอยู่บ้าง
เพราะเมื่อไหร่ก็ตามที่ผมน็อค นั่นจะเป็นช่วงเวลาที่ผมนอนหลับสนิทได้โดยไม่มีเรื่องน่ากลัวเกิดขึ้น
นั่นจึงเป็นเหตุผลที่ผมเลือกจะอดนอนในเวลาปกติเพื่อให้ตัวเองสลบไปในตอนที่ถึงขีดจำกัดซะ
ผมหลับไม่ได้ ผมไม่สามารถนอนได้ ...
แต่ยิ่งฝืนมากเท่าไหร่สุภาพร่างกายของผมก็ยิ่งแย่ลงเรื่อยๆ ...
ผมเคยไปหาหมอดู หมอผี บาทหลวง รวมทั้งจิตแพทย์
ผมลองทำมันทั้งหมด ทุกวิถึทาง ทั้งสวดมนต์ ทั้งกินยา ทั้งเข้ารับการบำบัด
บางครั้งอะไรๆมันก็เหมือนจะดีขึ้น แต่ไม่นานก็ถอยกลับไปที่จุดเดิม ...
ทุกอย่างกลับไปเป็นเหมือนเดิม ...
...ไม่มีใครหรืออะไรช่วยผมได้...
เมื่อผมเผลอหลับไปหลังการอ่านหนังสือเตรียมสอบ ผมเห็น 'มัน' อีกครั้ง
'มัน' ยังคงอยู่และแสยะยิ้มให้ผมราวกับจะเย้ยหยันที่ผมไล่ 'มัน' ออกไปไม่สำเร็จแม้จะพยายามมานานหลายปี
ในตอนนั้นเองที่ผมเริ่มรู้สึกกลัวจนหายใจไม่ออก ...
ลมหายใจของผมขาดห้วง ร่างกายของผมเกร็งขึงและสั่นกระตุกดั่งหุ่นเชิดที่ใกล้พัง ผมหลับตาแน่นเมื่อรู้สึกเหมือนกับว่ามีมืออันเย็นเยือกราวกับศพหลายคู่สัมผัสลงมาบนตัว
ไล่จากปลายเท้าขึ้นมาเรื่อยๆ เรื่อยๆ ...
ก่อนผมจะถูกกระชากออกมาจากฝันร้ายนั่นด้วยอ้อมแขนอบอุ่นของใครบางคน
ผมสะดุ้งเมื่อสัมผัสได้ถึงไออุ่นที่แนบชิดอยู่กับแผ่นหลัง
"อึก!"
ผมสะอื้นเสียงแผ่วขณะที่ยังคงหอบหายใจเอาอากาศเข้าปอดอย่างเอาเป็นเอาตาย
จวบจนกระทั่งรวบรวมสติได้ผมถึงเปิดเปลือกตาออก เมื่อลืมตาขึ้นมาผมกลับพบได้เพียงแต่สีดำที่ไม่ได้มืดสนิทกำลังปิดบังภาพสิ่งรอบตัวที่ควรจะเป็น
...ดังเช่นทุกๆครั้งที่เขามาที่นี่...
"อ๊ะ!?"
มือของเขาเข้ากุมมืออันอ่อนแรงของผมเอาไว้ในจังหวะที่ผมแตะต้องเจ้าสิ่งที่บดบังการมองเห็นของตัวเอง
...มันคือเนคไทของเขา... ผมตระหนักได้ทันทีในยามที่นิ้วมือสัมผัสถูกเนื้อผ้านิ่มที่คุ้นเคย
แสงที่ลอดเข้ามาทำให้ผมรู้ว่าไฟที่ผมเปิดไว้ยังคงส่องสว่างอยู่
กลิ่นหอมตะไคร้จากยากันยุงที่ผมจุดไว้ในตอนที่นั่งอ่านหนังสือ แม้จะบางเบาแต่ก็เพียงพอที่ผมจะนึกรู้ได้ว่าตนยังคงนั่งอยู่ในห้องของตัวเองเหมือนเดิมไม่ได้ถูกลักพาตัวไปที่ไหน
"...มาตั้งแต่เมื่อไหร่น่ะครับ?"
มือสองข้างถูกกุมกระชับแน่นจนอุ่นร้อน น่าแปลกที่แม้มันจะแน่นหนาแต่กลับไม่ทำให้ผมรู้สึกเจ็บปวดแต่อย่างใด
"..."
ลมหายใจของเขารินรดผิวแก้มซีดขาวของผม มันเนิบช้า เป็นจังหวะ ชวนให้จั๊กจี้ในอก
...BOUCHARD PERE&FILS GEVREY CHAMBERTIN...
ไวน์ขวดโปรดของเขา...
กลิ่นเครื่องดื่มมึนเมาเจือผสานมากับลมหายใจออกมาของเขา ผมรู้สึกได้
อาจเป็นเพราะถูกปิดตา ร่างกายจึงเพิ่มประสิทธิภาพในการทำงานของระบบประสาทอื่นๆมากขึ้นกว่าปกติ
หรืออาจเป็นเพียงแค่ความเคยชิน ผมก็ไม่ค่อยแน่ใจนัก ...
"ดื่มไวน์มาอีกแล้วสินะครับ?"
เป็นอีกครั้งผมเอ่ยถามทั้งที่รู้ว่าเขาไม่มีวันเอ่ยตอบอะไรกลับมา
เรานิ่งอยู่แบบนั้นพักหนึ่งก่อนที่เขาจะปล่อยมือและคลายกอดออก
ผมรู้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นต่อจากนี้ ...
...เขาจะถอดเสื้อผ้าของผม...
นิ้วนั้นปลดกระดุมเสื้อนอนของผมทีละเม็ด ขาผมถูกชันให้งอเข่าขึ้นก่อนที่กางเกงผ้าฝ้ายจะถูกถอดออกไป
...เขาจะดึงผมไปนั่งบนตัก...
แขนแข็งแรงโอบร่างของผมที่สวมเพียงอันเดอร์แวร์และเสื้อนอนไม่ได้ติดกระดุมให้ขึ้นนั่งบนตัก สัมผัสเรียบลื่นที่ต้นขาทำให้ผมรู้ว่าเขายังคงสวมกางเกงแสล็คที่เป็นเครื่องแบบสำหรับทำงาน
หลังของผมแนบอิงกับร่างกายของเขา
...ผมขยับตัวเพื่อหาตำแหน่งที่ได้ยินเสียงหัวใจของเขาชัดเจนที่สุด และเขามักจะหลุดขำออกมาเสมอที่ผมทำแบบนั้น...
...เขาจะปลดผ้าพันแผลที่ท่อนแขนและขาของผม...
มือทั้งสองค่อยๆปลดเปลื้องมันออกราวกับกลัวผมจะเจ็บปวด เขาสัมผัสบาดแผลพวกนั้นอย่างอ่อนโยนก่อนจะดึงมือผมไปจูบ
หัวใจของผมเต้นระรัวจนน่ากลัวว่ามันจะกระเด็นหลุดออกมา
...เขากอดผมและกล่อมให้ผมนอนหลับฝันดี...
จุมพิตอุ่นๆนั่นไล่ประทับไปทั่วใบหน้า ซอกคอ และลาดไหล่ของผม ก่อนจะจบลงที่ริมฝีปาก เขามักจะทำแบบนี้ทุกครั้ง วกกลับมาแต้มรอยจูบลงบนเรียวปากของผมเป็นที่สุดท้าย จูบที่ไม่มีการรุกล้ำ เพียงกดประทับก่อนจะถอยห่าง จากนั้นจึงกดย้ำลงไปอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง ซ้ำแล้วซ้ำเล่าจนกระทั่งผมเข้าสู่ห้วงนิทรา
เขามักทำทุกอย่างแบบเดิมเสมอในทุกๆครั้งที่เขามาหาผม และเพราะบางครั้งผมก็ตื่นขึ้นมาก่อนที่เขาจะจากไป นั่นจึงทำให้ผมรู้ได้ว่าเกิดอะไรขึ้นบ้างตลอดค่ำคืนหรือแม้แต่ในตอนฟ้าสาง
...เมื่อแสงแรกของดวงอาทิตย์ฉายอาบฟากฟ้า เขาที่นั่งกอดผมมาเป็นเวลากว่าครึ่งค่อนคืนจะอุ้มผมไปที่เตียงนอน ปิดสวิตไฟ ถอดเนคไทที่เขาเป็นคนผูกปิดตาผมออก และกลับไปยังที่ของตัวเองเพื่อเตรียมตัวออกไปทำงานอีกครั้ง...
...ไม่มีใครหรืออะไรช่วยผมได้...
ยกเว้น 'เขา' ...
The End
Or TBC ?
ZYSQ_ : สวัสดีค่ะ จำกันได้ไหมเอ่ย? (คำทักทายเบสิคจังเลยน้า55) วันนี้เราเป็นตัวแทนนำนิยายของ "ชายในห้องขัง" มาลงค่ะ เนื่องด้วยท่านชายไม่ได้เป็นสมาชิกเล้าเป็ดแห่งนี้ ซึ่งอันที่จริงต้องบอกว่า 'ไม่ได้เป็นสมาชิกของอะไรสักอย่างในโลกไซเบอร์เลย' น่าจะถูกต้องกว่า... (กำลังอยู่ในช่วงพิจารณากันอยู่ว่าจะสมัครสมาชิกให้ท่านชายดีรึเปล่าน้า?55555)
* การลงครั้งแรกนี่เราลงโดยโทรศัพท์ ข้อความอาจติดๆกัน การจัดหน้าอาจดูไม่ค่อยโอเคเท่าไร เดี๋ยวเราจะแก้ไขให้อีกครั้งในภายหลังนะคะ *
ชายในห้องขัง : ไม่แน่ใจว่าจะตัดจบเพียงแค่ตรงนี้ หรือจะแต่งต่อดี กลัวจะยาวไปๆแล้วมันจะไม่ใช่เรื่องสั้น 555 ก็ขอฝากนิยายเรื่องนี้กับชาวนักอ่านออนไลน์ทุกคนด้วย หากมีข้อผิดพลาดอะไรก็ขอให้ช่วยชี้แนะ และหากมีคนบอกว่าอยากอ่านต่อก็อาจจะมีตอนต่อๆไปเกิดขึ้น (เพราะพล็อตเรื่องแนวนี้มันสามารถแต่งได้อีกยาวๆเลยทีเดียว)
ขอบคุณค่ะ/ขอบคุณ
-
น่าจะมีต่อนะคะ :ling1:
-
คือยังมึนๆอยู่เลื่อนลงอีกที...จบแล้ว :mew5: :mew5:
-
ลงต่ออออออ แล้วแบบนี้แสดงว่าไม่เคยเห็นหน้าเขาเลยเหรอคะ
-
น่าติดตามมากเลยค่ะ