ตอนที่ 4
หลังจากนั้นไอ้เด็กบ้านั่นก็มาที่ห้องของผมทุกวัน ผมว่ามันเอาเวลาที่มาห้องผมไปเฝ้าพี่กรของมันไม่ดีกว่าเหรอวะ ผมแหล่ะไม่เข้าใจมันเลยจริงๆ ให้ตายสิ
หลังจากที่ตกลงกันเรียบร้อยเรื่องที่หมายที่เราจะไปกันเสร็จ รวมถึงแผนของมันอีกนิดหน่อย วันนี้ผมก็ทำตามแผนการที่มันวางเอาไว้ครับ
คือจะว่ายังไงดีหละ ก็ไม่ได้เป็นแผนอะไรหรอกก็แค่ให้ผมช่วยกันแฟนของไอ้กรออกไปหน่อยแค่นั้นเอง ซึ่งผมเองก็ยังคิดไม่ออกเลยว่าจะกันแฟนของไอ้กรมันออกไปได้ยังไง
ที่หมายที่ว่าก็ที่เดิมนั่นแหล่ะ
“หวัดดีค่ะพี่ไม้ทางนี้ค่ะ ทางนี้ “ เสียงของพลอยดังขึ้นก่อนที่ผมจะเดินเข้าไปหา ตอนนี้มันไม่ได้มีแค่ 3 คนแล้วครับ แต่เพิ่มมาเกือบเท่าตัวเลย แล้วแบบนี้จะเอาไงต่อดีวะ
ผมหันไปขอความเห็นจากไอ้พีแต่มันก็ทำหน้าไม่สบอารมณ์สุดๆ ซึ่งผมก็เข้าใจว่ามันหงุดหงิดที่แผนต้องล่มอีกแล้ว
“พี่ไม้พลอยขอแนะนำนะค่ะ นี่พืช กับแก้วค่ะ เป็นเพื่อนของพลอยเอง “ ผมพยับหน้าเข้าใจ แต่ไม่เข้าใจทำไมพวกเธอต้องทำท่าทางเขินอายขนาดนั้นด้วยวะ อยากบอกนะว่าพวกนี้ชอบผมนะ อันนี้ผมไม่ได้หลงตัวเองนะ แต่มันเป็นแบบนี้จริงๆ แล้วผมก็ค่อนข้างจะรำคาญด้วย
เฮ้ยๆ ไม่ต้องอ่อยกันแบบโจงแจ้งกันขนาดนั้นก็ได้มั้ง นี่ตกลงพวกมันมาช่วยผมหารักแรกพบที่ไม่มีอยู่จริงหรือมาอ่อยผมกันแน่วะเนี้ย
.
.
และแล้วในที่สุดช่วงเวลานั้นก็หมดไปสักที และรักแรกที่ไม่มีตัวตนอยู่จริงของผมมันก็หาไม่เจอด้วย เลยนักกันอีกว่าอาทิตย์หน้าค่อยมาเจอกันเพราะสาวๆ พวกนี้จะไปตามล่าตัวมาให้ได้
เฮ้อ......หวังว่าอาทิตย์หน้าคงไม่มีใครมาเพิ่มอีกนะ
“พี่ไม้จะไปดูหนังด้วยกันมั้ยค่ะ “ หลังจากทานข้าวเสร็จ พวกพลอยก็ชวนผมไปดูหนังด้วย แต่ไม่มีความจำเป็นอะไรที่ผมจะต้องไปแล้ว แถมผมก็มีที่ที่จะไปแล้วด้วย ไอ้พีมันก็ปฏิเสธที่จะไปด้วยผมกับไอ้พีเราเลยแยกทางออกมา
.........................................................
“พี่ไม้นี่ป๊อปจังเลยนะครับ ปกตินี่เดือนเค้าป๊อปกันแบบนี้ทุกคนเลยหรือเปล่า ผมเป็นรองเดือนไม่เห็นจะป๊อปบ้างเลย^^“ วันนี้ผมโคตรจะหงุดหงิดเลยครับ นอกจากแผนที่วางไว้จะล่มไม่เป็นท่าแล้ว รู้สึกเหมือนจะทำให้ความป๊อปของไอ้พี่ไม้เพิ่มขึ้นด้วย
“อะไรของมึงวะ อยากมาพาลใส่กันแบบนี้นะเว้ยกูไม่ชอบ กูก็ไม่รู้ว่าผู้หญิงพวกนั้นจะมาด้วย ขอโทษแล้วกันที่กูไม่ได้ทำให้มึงได้อยู่กับพี่มึงอย่างที่มึงต้องการ “
“ไม่ใช่สักหน่อย ผมหงุดหงิดเพราะพี่กับผู้หญิงพวกนั้นต่างหาก ทำไมพวกพี่ต้องมาทำให้ผมหงุดหงิดด้วยวะและโคตรไม่มีสมาธิด้วย ” ผมตวัดมันไป จะว่ายังไงดีแหล่ะวันนี้ตลอดที่อยู่ในกลุ่มผมแทบไม่มีสมาธิคิดถึงเรื่องอื่นเลยเพราะไอ้บ้าพวกนี้
“เอิ่มๆ กูขอโทษที่ไม่ได้ช่วยมึงเลย อ้าว....กูเลี้ยง “ อะไรกันวะ ไอศครีมโคนอันละ 10 บาท เนี้ยนะ นี่มึงคิดว่ากูจะหายโกรธแค่ได้กินมันหรือไงวะ
ผมรับไอศครีมโคนจากไอ้พี่ไม้มากิน ตอนแรกผมคิดว่ามันจะกลับซะอีก แต่ไหนถึงได้เดินเข้าไปในโซนที่ขายพวกตุ๊กตาได้หละเนี้ย และผมเองก็เสือกเดินตามมันมาอีก
“จะเลือกอะไรกันนะกันหนา จะซื้อไปให้สาวหรือไงวะ “ ผมถามออกไปอย่างหัวเสียเพราะมันเลือกไปด้วยยิ้มไปด้วย แถมไม่ใช่ยิ้มแบบฝืนๆ ที่มันชอบทำด้วยนะ จะว่ายังไงดีหละ มันดูอบอุ่นกว่านั้น
“แน่นอนสิ ก็กูจะซื้อไปให้สาวน้อยที่กูรักที่สุดในชีวิตนี่น่ะ กูก็ต้องเลือกของที่ดีที่สุดอยู่แล้ว “ พี่ไม้พูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข พริบตุ๊กตาในมือไปมาเพื่อดูอย่างละเอียด
“คนไหนแหล่ะ ผมไม่เห็นว่าจะมีสาวน้อยแบบนั้นที่หอพี่เลย “ เจ็บครับ ถึงจะเป็นแบบนั้นแต่ผมก็ยังอยากรู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใคร
“ก็แหงสิก็เธออยู่ที่บ้านพี่นี่ พี่ไม่ได้พามาด้วยสักหน่อย พี่จะกลับไปหาเธออาทิตย์ในน่ะก็เลยมาซื้อก่อน ^^ “เจ็บครับ เจ็บกว่าตอนที่รู้ว่าพี่กรพาพี่พลอยไปที่คอนโดอีก แถมยังรู้สึกชาไปทั้งร่างเลยด้วย
“ฮ่าฮ่า....อย่างนั้นหรอ.....ผมกลับก่อนนะ “ ผมพูดพร้อมกับรีบเดินออกห่างจากตรงนั้นทันที ก็ไม่แปลกไม่ใช่เหรอก็พี่เค้าออกจะหน้าตาดี การที่ยังไม่มีคนพิเศษนะมันเป็นไปไม่ได้อยู่แล้ว
"นี่เราเป็นอะไรของเราเนี้ยบ้าที่สุด........"
.....................................................
“อ้าว....จะรีบไปไหนหละนั่นไหนว่าไม่มีธุระที่ไหนต่อไง “ ผมตะโกนเรียกไอ้พี แต่มันกลับไม่สนใจแล้วก็เดินหนีไปซะอย่างนั้น นี่มันเป็นอะไรของมันวะ เดี๋ยวขึ้นเดี๋ยวลงผมหละตามอารมณ์มันไม่ทันจริงๆ นะ
ผมเลือกตุ๊กตาที่จะเอาไปให้เจ้าหญิงน้อยของผมเสร็จ ผมก็เอาไปจ่ายเงินก่อนจะเดินกลับหอ ก่อนที่โทรศัพย์ของผมจะดังขึ้น ตอนแรกคิดว่าจะเป็นเจ้าหญิงน้อยของผมเพราะเธอจะชอบโทรมาคุยกับผมวันเสาร์แบบนี้ แต่กลับเป็นเบอร์ของพี่โจ เจ้าของผัดที่ผมไปร้องเพลงให้ซะอย่างนั้น
“ครับพี่โจ มีอะไรหรือเปล่าครับ “
[เย็นนี้มึงว่างมั้ยวะไอ้ไม้ ]
“ครับว่างครับ มีอะไรหรือเปล่าครับ “
[พอดีว่านักร้องที่จะมาคืนนี้มันมาไม่ได้กูเลยอยากให้มึงมาร้องให้แทน ได้มั้ยวะ ]
“ก็ได้ครับพี่ งั้นเดียวผมจะเข้าไปตอนหกโมงเย็นแล้วกันนะครับ “ ผมพูดก่อนที่พี่เค้าจะกดตัดสาย ผมเลยขับรถกลับมาที่หอเพื่อจะมานอนเพราะคืนนี้ต้องทำงาน
.
.
.
หลังจากขึ้นร้องเพลงเสร็จผมก็เจอไอ้เด็กบ้านั่นอีกแล้ว ที่โต๊ะตัวเดิม มุมเดิมและก็ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้เหมือนเดิมด้วย สงสัยคงจะรู้สึกแย่จริงๆ สินะเนี้ยที่วันนี้แผนก็ล่มอีกตามเคยน่ะ
“นี่จะไม่ดื่มเยอะไปหรอวะ “ ผมพูดพร้อมกับนั่งลงข้างมัน จะว่ายังไงดีแหล่ะ มันดื่นก่อนที่ผมจะมาทำงานอีกมั้งเนี้ย เพราะตอนที่ผมขึ้นไปร้องเพลงก็เห็นมันดื่นแบบไม่ลืมหูลืมตาแล้วอะ
“มึงเป็นใครเสือกอะไรด้วยวะ “ คำพูดกับท่าทางนี่เหมือนกับวันแรกที่ผมมาทักมันเลยอะ ถ้างั้นจากนั้นก็
“ถ้ามีปัญหาอะไรก็บอกพี่ได้นะ “ นี่เป็นคำพูดเดิมที่ผมเคยพูดตอนที่มันโวยใส่ผมครั้งที่แล้วครับ พอพูดแบบนี้เสร็จ ก็ 1 2 3 ..........นับในใจ
“พี่จะฟังผมจริงๆ ใช่มั้ย ตอนนี้ผมรู้สึกแย่มาก โคตรแย่เลย ผมเสียใจจริงๆ นะ ทำไมพี่เค้าต้องทำแบบนี้ด้วย หลอกให้ผมชอบพี่เค้าทั้งที่พี่เค้าก็มีคนที่รักอยู่แล้วด้วย “
หึหึ....เห็นมั้ยเหมือนครั้งก่อนไม่มีผิด ^^
ครั้งก่อนผมก็พูดแบบนี้แหล่ะจากนั้นก็ต้องฟังมันเล่าจนไม่ได้หลับได้นอน จริงๆ เลยนะคนๆ นี้เนี้ย
“แล้วคราวนี้พี่กรของมึนทำอะไรมึงอีกหละ พาสาวไปดูหนังไม่ สนใจมึงเหรอ “
“ใช่ไอ้พี่กรมันพาสาวไปดูหนังโดยที่ไม่สนใจผมอีกแล้ว ”
“เหรอ แล้วไงต่อ ^^ “
“มันไม่ใช่แค่นั้นสักหน่อย ไอ้พี่ไม้บ้านั่นมันเลวที่สุดเลย ไปตายซะ “
อ้าว......แล้วไหนอยู่ดีๆ ถึงมาด่ากูละเนี้ย แล้วกูไปทำอะไรให้มึงอีกวะ จริงอยู่ที่มันนี้กูไม่ได้ช่วยมันเลย แต่ก็ขอโทษไปแล้วไม่ใช่ แล้วทำไมกูต้องไปตายด้วยวะ
“แล้วพี่ไม้เค้าทำอะไรหละ “
“นี่มึงเป็นคนรู้จักของไอ้พี่ไม้เหรอวะ “
“เปล่าไม่ใช่ไม่รู้จักเลยสักนิด “ ตามบทครับตามบท ถ้าบอกว่ารู้จัดมันจะเลิกเล่าทันที แล้วก็เริ่มโวยวาย ไอ้นี่มันค่อนข้างบ้าครับ
“นี่มึงห้ามเอาไปบอกใครนะเข้าใจมั้ย “
“อืมๆ....แน่นอนไม่บอกสาบานเลย “
“ฮึกฮึก.....ผมเจ็บอะ “ ไอ้พีมันพูดไปด้วยร้องให้ไปด้วย พร้อมกับกอดผมเอาไว้แล้วซบหน้าลงที่ไหลผม ครั้งก่อนมันก็ทำแบบนี้ครับ ตอนนั้นผมพยายามดันมันออกแล้วมันก็ปล่อยโฮผมเลยต้องดึงมันมากอดต่อกว่ามันจะเลิกร้องนี่โคตรนานอะ ก็อย่างที่บอกไอ้นี่มันค่อนข้างบ้า แต่มันก็บ้าได้น่ารักนะผมว่า
ผมปล่อยให้มันใช้เสื้อผมเป็นทิชู้ได้ตามใจก่อนที่มันจะผลัดออก ไอ้นี่ถ้ายิ่งเราฝืนมันจะยิ่งรั้นเพราะผมเคยลองมาแล้ว
“งั้นพี่ไม้เค้าไปทำอะไรน้องพีแหล่ะ “ หลังจากอารามมาบทมานานก็ถึงเวลาเริ่มเข้าเรื่องแล้วครับ ตามสเต็ปเดิม
“พี่ไม้เค้าโคตรเลวเลยไอ้เหี้ยนั่นน่ะ ทำไมมันต้องทำแบบนี้กับผมด้วย ผมเจ็บจริงๆ นะ “
นี่มันเมาหรือว่ามันแกล้งเมาเพื่อหลอกด่ากูวะเนี้ย ด่ากูซะ แล้วตกลงกูไปทำอะไรให้มึงอีกวะ กูงงนะเว้ย
“แล้วไงต่อครับ...^^ “ จะว่ายังไงดีแหล่ะ ถ้าตะคอกหรือไม่พูดดีๆ มันก็จะพาลนะ ประสบการจากครั้งก่อน เวลาที่มันเมาห้ามขึ้นเสียงอะไรแบบเนี้ย
“พี่ทำไมพี่ไม้เค้าต้องมีผู้หญิงที่รักที่สุดในชีวิตแล้วด้วยอะ ทั้งที่ผมก็รักเค้า แล้วทำไมคนที่เค้ารักต้องเป็นคนอื่นด้วย พี่รู้มั้ยวันนี้พี่ไม้เค้าซื้อตุ๊กตาไปให้ผู้หญิงที่เค้ารักที่สุดในชีวิตด้วย แถมยังพาผมไปช่วยเลือกด้วย เค้าโคตรเหี้ยเลยว่ามั้ย “
เดี่ยวก่อนนะ นี่ผมฟังผิดไปหรือเปล่าหว่า ไอ้เด็กเวรนี้มันบอกรักผมเหรอ
“นี่พี่ฟังผมอยู่หรือเปล่า ทำไมพี่ถึงไม่ยอมฟังผมแหล่ะผมเจ็บจริงๆ นะ ทำไมถึงไม่มีใครฟังผมเลยสักคน “ ไอ้พีมันพูดพร้อมกับกอดผมอีกแหล่ะ คือนี่ตกลงมันหมายความว่าไงวะ
“ครับๆ ฟังอยู่พี่กำลังฟังอยู่เพราะงั้นปล่อยได้แล้ว “ ผมพูดพร้อมกับลูบหลังมันเบาๆ เพราะมันโวยวายจนตอนนี้ในร้านมองเราเป็นตาเดียว นี่คงคิดว่าเราเป็นคู่เกย์ไปเรียกร้อยแล้วละมั้ง วันนี้คนค่อนข้างเยอะด้วยสิไม่เหมือนวันก่อน
“เรากลับกันเถอะตอนนี้พีเมามากแล้ว “
“ไม่เอาพี่ต้องฟังผมก่อนสิ ทำไมถึงไม่ฟังผมแหล่ะ” ไอ้พีมันพูดพร้อมกับจับเอวผมเอาไว้ เพราะเมื่อกี้นี้ตอนที่ผมบอกให้เรากลับผมยืน
“โอเคๆ พี่จะฟังเพราะงั้นไปเล่าต่อที่หอพี่นะ โอเคมั้ย “ คือจะว่ายังไงดีแหล่ะตอนนี้เรากลายเป็นเป้าสายตาไปเป็นที่เรียกร้อยแล้ว
“ก็ได้แต่พี่ต้องฟังผมนะ สัญญาสิ “
ถ้ามันรู้ว่าเวลามันเมาแล้วรั่วขนาดนี้มันจะอายบ้างมั้ยแหล่ะเนี้ย ถ้าผมเป็นแบบนี้นะ สาบานเลยว่าจะไม่ดื่มไปตลอดชาติ
“ครับๆ พี่สัญญา พี่จะฟังทุกกกกอย่างเลย “ เฮ้อ.....คืนนี้คงไม่ได้นอนอีกตามเคย สุดท้ายผมก็แบกมันมาที่หอด้วยครับ เพราะยังคาใจกับสิ่งที่มันพูดอยู่
.
.
.
พอก้าวเท้าเข้ามาในห้องผมเท่านั้นแหล่ะ มันก็เล่าทันที
“พี่รู้มั้ยว่าผมรู้สึกยังไงกับพี่ไม้ ทั้งที่ผมรักพี่กรแท้ๆ แต่ทำไมพี่ไม้ต้องทำให้ผมรักพี่เค้าด้วย “
“แล้วทำไมพีถึงรักพี่ไม้แหล่ะ “
“ใครว่าผมรักไอ้พี่ไม้บ้านั่นกัน ผมไม่ได้รักมันสักหน่อย ผมรักพี่กรต่างหาก “
อ้าว.....สับสนแล้วมึงเมื่อกี้นี้มึงพึ่งบอกรักกูเองไม่ใช่
“ผมน่ะรักพี่ไม้จริงๆ นะ แต่ทำไมพี่เค้าต้องไปกระแนะกระแน่กับผู้หญิงพวกนั้นด้วย ทำไมเค้าต้องทำเท่ต่อหน้าพวกเธอด้วย รู้มั้ยว่าผมรู้สึกยังไง ไม่สิพี่ไม้เค้ามีผู้หญิงที่รักที่สุดในชีวิตอยู่ที่บ้านแล้วนี่น่ะ “
“ผู้หญิงคนนั้นมันมีดีตรงไหนทำไมเค้าต้องรักที่สุดในชีวิตด้วย แล้วผมแหล่ะ ผมก็รักพี่เค้าแล้วทำไมพี่เค้าถึงไม่รักผมมากที่สุดในชีวิตบ้างอะ พี่บอกผมสิ ฮึกฮึก.....ผมเสียใจจริงๆ นะ”
ไอ้บ้านี่มันจริงๆ เลยก็เป็นผู้ชายเว้ยแล้วกูก็ไม่ได้เป็นเกย์ แล้วทำไมกูต้องรักมึงด้วยวะ
“แล้วน้องพีไม่รักพี่กรแล้วหรอ “ ผมถามออกไป
“รักสิผมรักพี่ไม้ที่สุดเลย ทำไมพี่เค้าต้องมีคนอื่นอยู่แล้วด้วย ฮึกฮึก......”
สุดยอดไม่อยากเชื่อว่าไอ้บ้านี่จะทำให้ผมเขินได้ขนาดนี้ เลิกทำตัวน่ารักสักทีได้มั้ยวะ ถ้าไม่ใช่เพราะมึงเป็นผู้ชาย หรือน้องป่าต้องการแม่กูคงรักมึงไปแล้วเหมือนกัน
“กลับไปรักพี่กรของน้องพีไม่ได้เหรอ “ ผมพูด ผมจะทำยังไงกับไอ้บ้านี่ดีวะเนี้ย
“ห้ะ.....มึงพูดบ้าอะไรวะ กูก็รักพี่กรอยู่แล้ว “
“พี่ไม้นะ ทำให้ผมเจ็บมากๆ เลยนะ มันเจ็บที่ตรงนี้ เจ็บมาก ฮึกฮึก....ผมเจ็บจริงๆ นะ ฮึกฮึก.....”
ไอ้บ้านี่มึงจะน่ารักเกินไปแล้วนะเว้ย นี่รู้หรือเปล่าว่าตอนนี้มึงกำลังพูดอยู่กับใครน่ะ ตอนนี้กูเขินจะตายอยู่แล้วนะเว้ยไอ้เด็กเวร
เพราะไอ้บทสารภาพรักกับท่าทางตอนเมาของมันที่โคตรจะยั่วและเซ็ดซี่จนผมทนไม่ไหว ผมดึงมันมาจูบ ยอมรับว่าค่อนข้างรุนแรงก่อนจะถอนออกกะว่าจะทำมากกว่านั้นแต่............
ไอ้บ้านี่มันหลับไปแล้ว นี่อยากบอกนะว่าเวลาที่มันเมาวิธีที่ทำให้มันหุบปากได้คือจูบน่ะ นี่มันจะน่ารักเกินไปแล้วนะไอ้บ้านี่....................
ไม่สิดีแล้วที่มันหลับไป ไม่งั้นแทนที่ลูกสาวผมจะได้แม่เค้าอาจได้พ่อไปเพิ่มอีกคนก็ได้ ผมควรจะต้องอยู่ห่างๆ จากไอ้บ้านี่เอาไว้สินะ เพราะไม่งั้นผมได้หน้ามืดเอามันเป็นเมียแน่
...................จบตอนที่ 4......................
:ling3: :ling3: :ling3: :ling3: :ling3: