(http://image.free.in.th/v/2013/ij/160529035722.jpg) (http://picture.in.th/id/7c64cec80c8ed027a54aae523fb553b1)
Tweet Love 1
เรื่องต่อ -- ♥ [เรื่องสั้น] Flirt (Pack x Jeans) (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54393) - จบแล้ว
ผมชื่อนายปาณัสย์ ชื่อเล่นชื่อฟางครับ ผมเรียนอยู่คณะวิศวกรรมศาสตร์ ชั้นปีที่สาม สาขาคอมพิวเตอร์ และผมยังเป็นสต๊าฟงานประกวดดาวเดือนของเด็กปีหนึ่งปีนี้ซะด้วย ความจริงคือโดนเพื่อนในสาขาถีบออกไปให้เป็นครับ เพราะผมดันไปสนิทกับไอ้เด็กที่จะเข้าประกวดเดือนของคณะปีนี้ด้วย ถึงจะปฏิเสธไปแค่ไหน เพื่อนผมมันก็ไม่ยอมกันอยู่ดี ผมเลยทำได้แค่จำใจยอมๆพวกมันไป ดีกว่าทะเลาะกันเพราะเรื่องเล็กๆ
ผมเป็นคนติดทวิตเตอร์นะครับ ชอบบ่นอะไรลงในนั้นมากตอนที่มีเรื่องไม่สบายใจ ส่วนในเวลาปกติก็จะรีทวีตเรื่องที่ตัวเองสนใจมากกว่า จนวันหนึ่งมีใครคนหนึ่งฟอลโล่วผมมา เห็นไบโอของเขาเขียนว่า
'P.Pam freshy of Laws XZU'69 ☆'
เลขรุ่นทำให้ผมเกือบสำลักชาเขียวที่กำลังดื่มอยู่เลยครับ 69 ผมไม่ได้เป็นคนหื่นอะไรเลยนะ อย่าเข้าใจผิด.... ชื่อตัวย่อมหาวิทยาลัยบ่งบอกว่าเรียนอยู่ที่เดียวกันกับผม แต่เขาเรียน Laws นะ ผมเรียน Engineer เขามาฟอลผมทำไม จะว่าเป็นรุ่นน้องที่รู้จักกันมาก่อนเหรอ? แต่คนชื่อแพมนี่ผมไม่เคยรู้จักนะ หรือว่า ปาม? ช่างแม่งเถอะ ยังไงๆก็ไม่รู้จักคนชื่อทำนองนี้แน่ๆ หลังจากนั้นไม่กี่นาทีที่เขาฟอลมา ผมก็กดเข้าไปดูทวิตเตอร์ของเขากะว่าคงมีรูปเจ้าตัวอยู่บ้าง แต่กลับกลายเป็นว่าเขาไม่เคยอัพรูปตัวเองลงเลย มีแต่รูปวิวทิวทัศน์ ของกิน สถานที่ท่องเที่ยวบลาๆ ไม่มีอะไรบ่งบอกเลยว่าเขารูปร่างหน้าตาเป็นแบบไหน หลังจากนั้นผมก็ไม่ได้สนใจเขาอีก
จนวันหนึ่งผมกลับจากรับน้อง ซึ่งผมอยู่ฝ่ายพยาบาลครับตอนพี่ว้ากลง จริงๆก็โดนถีบให้ไปอยู่กับกลุ่มพี่ว้ากนะ แต่ผมขี้เกียจปั้นหน้าดุน้องอะไรมากมาย ใครๆก็รู้ว่าคณะวิศวะรับน้องโหดแค่ไหน ว้ากทีเส้นเสียงจะพัง เส้นเลือดปูดโปนจนน่าเกลียดน่ากลัว เหนื่อยครับ ผมชอบงานสบายๆมากกว่า เข้าเรื่องเดิมต่อนะครับ เมื่อกี้ออกทะเลไปนาน ก็แบบไอ้เด็กที่เพิ่งฟอลโล่วทวิตเตอร์ผมมาเมื่อวันก่อนเนี่ยทักผมมาล่ะ ถ้าทักทายปกติผมจะไม่ว่าอะไรมันเลยนะเว้ย แต่ข้อความแรกที่มันทักผมคือ
P.Pam @pppamx_
@Superfang พี่หื่นจังครับ
ผมอ่านข้อความที่มันส่งมาแล้วคิ้วขมวดกันเป็นปมเลยครับ จากที่นอนสบายๆอยู่บนที่นอนนุ่มๆตอนนี้ผมดีดตัวขึ้นมานั่งจ้องข้อความของมันตาเขม็งเลย รู้จักกันไหมก็ไม่ใช่ อยู่ๆทักมาว่าผมหื่นคืออะไรครับ แต่ผมน่าจะพอเดาได้นะ เพราะเมื่อกี้ผมเพิ่งทวีตเกี่ยวกับหนังเรทอาร์ที่กำลังจะฉาย ผมอยากดู... ก็แค่นั้น แค่เรทอาร์เองนะเว้ย
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ ทักทายคนที่ไม่รู้จักกันแบบนี้ก็ได้เหรอวะ?
ตอนนี้ผมรู้สึกว่าไอ้เด็กคนนี้มันต้องกวนตีนผมแน่ๆ ให้ตายเถอะครับ อยากรู้จักคนอื่นต้องเริ่มต้นด้วยการทักทายแบบนี้เหรอ แต่ผมก็ไม่อยากถือสาอะไรมันหรอกครับ ผมไม่คิดอะไรมากอยู่แล้วล่ะ แต่ถ้าเมื่อไหร่มันปีนเกลียวผมหนักๆผมคงไม่ญาติดีกับมันอีก
ผมนั่งพิงหัวเตียงเลื่อนดูหน้าไทม์ไลน์ไปเลื่อยๆ ชอบอะไรก็กดรีทวีต ถูกใจอะไรมากๆก็กด ❤ เอาไว้ ไม่นานนักเสียงแจ้งเตือนว่ามีเมนชั่นใหม่ก็ดังขึ้น ไอ้เด็กคนนั้นมันตอบกลับมาแล้วครับ
P.Pam @pppamx_
@Superfang ไม่ได้ตั้งใจครับ ขอโทษ พี่โกรธเหรอ? ._. คือผมก็ชอบหนังเรื่องนั้นเหมือนกันครับ
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ ไม่ได้โกรธ แต่แม่งทักมางั้นไม่คิดว่ากูจะโกรธเหรอวะ มึงก็รู้ว่ากูเป็นรุ่นพี่มึงนี่
จริงๆผมไม่ได้โกรธอะไรมันหรอก ผมแค่ตกใจว่ามันใจกล้าเกินไปรึเปล่า ถ้าทักคนอื่นไปแบบที่มันทักผมคงเจอวางมวยในโลกโซเชี่ยลกันบ้างล่ะครับ แต่อีโมที่มันใช้นี่โคตรจะมุ้งมิ้งเลยไง อยากเห็นหน้าตามันว่ะจะเป็นเด็กผู้ชายแบบไหนกัน
P.Pam @pppamx_
@Superfang ผมขอโทษ พี่อย่าโกรธผมนะ ผมแค่อยากทำความรู้จักกับพี่แต่ไม่รู้จะเริ่มยังไงดี ._.
ผมอ่านข้อความมันแล้วได้แต่ยกยิ้มขึ้นมาพร้อมส่ายหน้าเบาๆ ไอ้อีโมหน้าหงอยมาอีกแล้วครับ พูดมาแบบนั้นใครมันจะไปโกรธลง
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ เออๆไม่ได้โกรธ แล้วนี่ชื่อไรวะ ไม่คิดจะแนะนำตัว?
P.Pam @pppamx_
@Superfang ผมชื่อแพมครับ เรียนปี 1 นิติ :) ยินดีที่ได้รู้จักนะครับพี่ฟาง
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ หืม? มึงรู้จักกูเหรอ?
ผมพิมพ์ถามมันด้วยความงงงวย รู้จักชื่อผมด้วยเหรอวะ? หรือจะเดาเอาจากชื่อแอค แต่มันเรียกชื่อผมแบบมั่นใจมากเลยนะเว้ย สงสัยสุดๆเลยครับตอนนี้
P.Pam @pppamx_
@Superfang อืมม รู้จักครับ พี่ฟาง ปี 3 วิดวะคอม แฮ่
ผมเบิกตาตี๋ๆขึ้นเล็กน้อยเมื่ออ่านข้อความจบ... มันรู้จักผมจริงด้วยว่ะ แล้วมันรู้จักผมได้ยังไงล่ะเนี่ย ต้องรู้ให้ได้ครับ ไม่รู้วันนี้ผมคงนอนไม่หลับแน่ๆ
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ รู้จักกูได้ไง ขอละเอียดๆ -_-
ผมไหลลงไปนอนท่าเดิมแล้วครับ นั่งนานๆมันเมื่อยว่ะ คราวนี้ผมรอมันตอบกลับเลยครับ แต่ผ่านไปสิบนาทีก็แล้วยังเงียบอยู่ ผมก็เลยตัดสินใจวางมือถือลงแล้วไปอาบน้ำดีกว่า พรุ่งนี้ค่อยว่ากันใหม่ สำหรับวันนี้ฝันดี ราตรีสวัสดิ์
เช้านี้ผมต้องเข้าไปดูแลความเรียบร้อยเรื่องการประกวดดาวเดือนครับ เพราะคืนนี้จะมีงานเฟรชชี่ไนท์กันแล้ว.. หน้าที่ของผมคือประจำการด้านข้างเวที ดูแลความเรียบร้อย และคิวการแสดงของน้องๆดาวเดือน ฝ่ายจัดสถานที่เขาก็จัดการส่วนของเขาไป พวกสต๊าฟอย่างผมก็ดูแลน้องๆกับเรื่องคิวการแสดงไป
ตอนนี้น้องๆดาวเดือนจากทุกคณะมารวมตัวกันเรียบร้อยแล้ว ทุกคนจะได้ทำการซ้อมใหญ่คิวต่างๆสองรอบ ยกเว้นแค่การแสดงความสามารถพิเศษที่เป็นความลับ ผมมองหาใครคนหนึ่งจนเจอแล้วเข้าไปทักทายมัน มันเป็นผู้ชายที่ตัวเล็กกว่าผม แต่ถ้าเทียบกับคนอื่นก็ถือว่ามันก็เป็นผู้ชายตัวไม่เล็กหรอก ไอ้นี่มันผิวสองสี ดวงตาคมเข้ม แพขนตายาวเรียงตัวสวย จมูกโด่ง ริมฝีปากรูปกระจับ โดนรวมแล้วมันโคตรจะหล่อเลยครับ ผมไม่อาจเอื้อมจะไปเทียบกับมันจริงๆ
"ไอ้แป๊ก"
ผมเรียกชื่อมัน มันสะดุ้งเล็กน้อยแล้วหันมาตามเสียงเรียกก่อนที่มันจะรีบยกมือขึ้นไหว้ผมทันที ผมก็แค่พยักหน้าให้มันเป็นการรับไว้เท่านั้น ไอ้แป๊กนี่ละครับเดือนคณะวิศวะปีนี้ มันเป็นรุ่นน้องที่โรงเรียนเก่า หลังจากที่ผมมาเรียนต่อมหาวิทยาลัยเราก็ติดต่อกันด้วยไลน์ครับ ก็ยังถือว่าสนิทกันมากอยู่ดี
"เป็นไงมึง เตรียมตัวพร้อมยัง?"
ผมถามก่อนจะยกมือขึ้นพาดบ่ามัน มันหันมายิ้มกว้างให้ผมโชว์ฟันขาวๆของมมัน
"พร้อมดิเฮีย ระดับไอ้แป๊ก ไม่มีพลาด"
มันว่าอย่างมั่นใจแล้วยืดอกขึ้นจนเสื้อจะปริออกมา ผมถึงกับหัวเราะออกมาเบาๆกับท่าทางของมัน ถึงมันจะหล่อ แต่มันก็อารมณ์ดี อัธยาศัยดี ซึ่งต่างจากผมที่เป็นแค่อาตี๋ ตาชั้นเดียวแต่แอบคม จมูกโด่ง ผิวขาว ดูยังไงๆก็ลูกคนจีนหน้าตาธรรมดาๆ มีดีแค่ผิวขาวเท่านั้น แต่ก็มีคนอื่นๆชอบบอกว่าผมหล่อ... ก็ไม่เข้าใจว่าเอาตรงไหนไปหล่อ แถมผมไม่ใช่คนอัธยาศัยดี ถ้าใครที่มองผมแค่ผิวเผินจะคิดว่าผมหยิ่งอย่างไม่ต้องสงสัย แต่ถ้าใครสนิทกับผมแล้วจะรู้ว่าผมนี่เฮฮามากแค่ไหน
"เออ เอาให้ชนะนะมึง ถ้าชนะเดี๋ยวกูพาไปเลี้ยง"
ผมยักคิ้วให้มันแล้วตบบ่าให้กำลังใจมันไป มันนี่ยิ้มร่าโลกสดใสเชียวครับ
"คอยดูเลย เฮียฟางเตรียมเงินเยอะๆเลยนะเว้ย แต่ว่าผมพาเพื่อนไปด้วยได้ป่ะ?"
มันมองหน้าผมด้วยสายตาจริงจัง ผมเลิกคิ้วขึ้นมองมัน เพื่อนเหรอ ถามพาไปเยอะๆผมเกรงว่าจะไม่มีเงินจ่ายอ่ะดิ
"พาไปอ่ะได้ แต่ถ้าไปกันหลายคนกูเลี้ยงไม่ไหวนะเว้ย"
"เห้ย ไม่ๆ เพื่อนผมแค่คนเดียวๆ"
มันรีบโบกมือไปมาเลยครับ สงสัยกลัวผมไม่เลี้ยง แต่แม่งมั่นใจว่าชนะมากไปรึเปล่าวะ หรือมันเป็นญาติกับกรรมการ
"คนเดียวเหรอ ไอ้เต้?"
ผมลองเดาว่าคงเป็นเพื่อนที่มันพูดถึงบ่อยมากที่สุด ผมไม่ได้รู้จักเพื่อนมันหรอก เพราะผมรู้จักแค่ไอ้แป๊กที่อยู่ชมรมเทควันโดด้วยกัน
"ไม่ใช่ ไอ้แพมต่างหาก"
หื้ม.. แพมเหรอ? เดี๋ยวนะ มันจะเป็นคนเดียวกันกับไอ้น้องแพมในทวิตเตอร์ผมรึเปล่าวะ
"เรียนคณะเดียวกันกับเรา?"
ผมลองถามมันแบบหยั่งเชิง ไอ้แป๊กส่ายหน้าพรืดเลยครับ
"เรียนนิติครับเฮีย"
โป๊ะเชะ ผมว่าผมรู้แล้วล่ะว่าไอ้น้องแพมมันรู้จักผมได้ยังไง เพราะไอ้แป๊กแน่ๆ
"คนนี้ป่ะเพื่อนมึง?"
ผมยื่นมือถือที่เปิดหน้าทวิตเตอร์ของไอ้น้องแพมอะไรนั่น ไอ้แป๊กก็รับไปดูอย่าง-งงๆ ก่อนมันจะพยักหน้าแล้วพูดอะไรออกมา
"หูย ฟอลเฮียโคตรไว"
มันเหมือนจะพูดกับตัวเอง แต่ผมดันได้ยินไงครับ ความสงสัยที่มีแม่งจุกอยู่ที่คอหอยอีกแล้ว
"อะไรของมึง?"
ผมดึงมือถือกลับมาแล้วเก็บเข้ากระเป๋าก่อนจะคาดคั้นเอาความจริงจากมันด้วยสายตา ซึ่งมันก็รู้ตัวไม่ได้หลีกหนีอะไร
"ผมนี่ล่ะเป็นคนเอาทวิตเตอร์เฮียให้มันอ่ะ"
มันพูดแล้วยิ้มหล่อให้ผม... ให้ตายเหอะครับ ถ้าสาวๆมาเห็นมันยิ้มตอนนี้นะคงละลายกันไปหมดแล้ว แต่ว่าสาวๆที่ประกวดดาวนี่ก็มองไอ้แป๊กตาเป็นมันเชียว แบ่งๆมามองผมบ้างก็ได้นะ ผมโสด
"คือยังไงวะ มันอยากรู้จักกูเหรอ?"
"เปล่า มันรู้จักเฮียตั้งแต่อยู่โรงเรียนเก่าแล้ว"
"คือ...กูหมายถึงว่ามันอยากคุยกับกูเหรอ?"
คำตอบมันแม่งไม่ได้ตอบข้อสงสัยของผมเลยไง โว้ะ หรือมันแกล้งกวนประสาทผมอยู่วะเนี่ย
"อื่อ ใช่ เอ้อเฮียฟาง...."
มันตอบผมแล้วก็เรียกผมก่อนจะหยุดไป จนผมต้องเลิกคิ้วมองเป็นเชิงถามว่ามีอะไร
"ถ้าผมบอกอะไรเฮียไปสักอย่าง เฮียสัญญากับผมนะว่าเฮียจะไม่ตกใจ"
มันพูดขอร้องผมด้วยแววตาอ้อนเหมือนลูกหมาตอนหิวข้าวเลยว่ะ ไอ้มือเรียวๆของมันก็ตะปบเอาต้นแขนของผม ผมหลี่ตามองมัน พูดแบบนี้เป็นใครก็หวั่นใจล่ะวะ
"ใครมันจะไปรับปากมึงได้ มีไรก็ว่าๆมาเหอะ"
ผมบอกไปตามความจริง ไม่มีใครรับปากอะไรได้หรอกถ้าสิ่งนั้นมันยังไม่เคยเกิดขึ้น เราก็ไม่รู้ว่าต้องรับมือกับสถานการณ์นั้นยังไง
"โอเค คือ... ไอ้แพมมันชอบเฮีย"
เสียงกระซิบเบาๆข้างหูทำให้ผมเบิกตาขึ้นเล็กน้อยด้วยความตะลึง แพมชอบผม? ชอบในความหมายปลื้มแบบไอดอล หรือชอบความหมายตรงตัว แต่น้องมันเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอวะ มาชอบผู้ชายด้วยกันได้ยังไง
"ชอบกู? ชอบยังไง?"
ผมขมวดคิ้วยุ่งแล้วถามมัน กระดาษคิวในมือถูกยกขึ้นมาตีหัวไอ้แป๊กที่ทำหน้าตาล้อเลียนอยู่ มันเบ้ปากมองผมแต่ก็ไม่ได้บ่นอะไรออกมา
"ชอบแบบที่อยากได้มาเป็นแฟนอ่ะเฮียฟาง เก็ทยัง?"
ชัดเจนกว่า Full HD ก็ไอ้แป๊กนี่ล่ะครับ มันก็เป็นคนแบบนี้ล่ะครับ ไม่ค่อยจะอ้อมค้อมอะไร แล้วไอ้เรื่องช่วยเพื่อนให้สมหวังในความรักมันก็ถนัดนักแล คราวนี้มันก็จะช่วยไอ้แพมอีกรึไงวะ
"เออ แจ่มแจ้งเลย แล้วมันหน้าตาเป็นยังไง?"
ผมไม่ได้รังเกียจเรื่องนี้ครับ ความรักไม่ผิด จะเพศไหนก็รักกันได้ทั้งนั้น ถ้าตัดเรื่องเพศออกไปยังไงคนที่เรารักมันก็ยังเป็นคนที่เรารักอยู่ดี จริงไหม? แล้วที่ผมถามไอ้แป๊กไปแบบนั้นเพราะตั้งแต่เห็นไอ้แพมฟอลทวิตเตอร์ผมมาเกือบสองอาทิตย์ ผมก็ยังไม่ได้เห็นหน้ามันสักที อยากรู้ว่าไอ้คนที่คิดผิดมาหลงชอบผมเนี่ยมันจะน่าตาเป็นยังไง
"อ่ะแหนะๆ สนใจเพื่อนผมขึ้นมาแล้วอ่ะดิ กิ้วๆ"
กิ้วพ่อง... ผมดีดหน้าผากมันไปด้วยความหมั่นไส้ คนอะไรกวนตีนชิบหาย ถามว่าสนใจไอ้แพมไหมก็ไม่ได้สนใจในเชิงนั้นครับ แค่อยากรู้ไงว่าหน้าตาเป็นยังไง แต่ถ้ามันลงแรงจีบผมจริงๆผมก็อาจจะเล่นด้วยก็ได้ว่ะ
"มึงอย่ากวน"
ผมทำหน้าเบื่อหน่ายใส่มันแล้วกอดอก มันหน้าเสียเลยครับจากที่ทำตัวร่าเริงกลายเป็นหมาหูลู่หางตกไปแล้วตอนนี้
"ไม่กวนแล้ว เฮียอย่าอารมณ์เสียดิ"
มันดึงแขนผมไปกอดไว้แล้วเอาหัวถูไถ นี่ถ้าไม่ติดว่าคนเยอะนะ ผมจะผลักหัวมันทิ้งแล้ว คนอะไรอ้อนยิ่งกว่าหมาอีก
"ถ้ามึงไม่ยอมตอบกูจะไม่พูดกับมึงละ เบื่อ"
ไม้ตายครับ คำว่าเบื่อสำหรับไอ้แป๊กคือยาพิษดีๆนี่เอง มันอ่อนไหวกับคำนี้ ถ้าใครมาบอกว่ามันน่าเบื่อ มันจะซึมไปเลยอย่างน้อยก็วันสองวันเต็มๆ ตอนนี้มันหยุดเอาหัวไถแขนผมแล้วครับ แต่เงยหน้ามองผมด้วยสายตาอ้อนวอนคล้ายจะร้องไห้
"อย่าเบื่อผม ฮือ ไอ้แพมเหรอ อ้อ นั่นไงๆ นั่งมองเฮียจนตาจะเหล่อยู่ตรงนั้น"
ไอ้แป๊กชี้นิ้วไปตรงมุมหอประชุม ผมมองตามไปก็เจอกับผู้ชายตัวเล็กๆ ดูแล้วความสูงน่าจะไม่เกิน 165 เซนติเมตร หน้าเรียวๆแต่มีแก้มเยอะ ตาโต จมูกรั้นๆ ปากรูปกระจับ สีผิวคล้ำกว่าผมสักสองระดับ ถือว่าหน้าตาน่ารักใช้ได้เลยว่ะ แต่ไอ้แพมมันทำหน้ากลืนไม่เข้าคายไม่ออกตอนที่สบตาเข้ากับผม อยู่ๆมันก็เอาหน้ามุดลงกระเป๋าเป้ยี่ห้อดังของมัน นั่นอย่าบอกนะว่าเขิน... ตลกว่ะ
"เป็นไงเฮียๆ"
ไอ้แป๊กเขย่าแขนผมเบาๆเรียกให้ผมกลับไปสนใจมันแทน
"ก็ดี ไปเตรียมตัวซ้อมได้แล้ว"
ผมบอกมันปัดๆแล้วทำท่าจะเดินออกมา แต่มันกลับดึงชายเสื้อนักศึกษาของผมซะก่อน อะไรของมันอีก จริงๆผมแค่อยากหนีสายตาของไอ้แพมแค่นั้นล่ะ รู้สึกโดนมองแล้วแปลกๆ ปกติเป็นคนมองไงครับไม่เคยเป็นคนถูกมอง
"สนใจแล้วอ่ะดิ"
ไอ้เสียงกระซิบกระซาบพร้อมรอยยิ้มล้อนี่มันอะไรกันครับ น่าตบให้กบาลแยกจริงๆ
"อะไรของมึง เชียร์อยู่ได้"
ผมดึงชายเสื้อออกจากมือของมันแล้วส่ายหน้าเบาๆ จะให้สนใจอะไรล่ะ ถ้าไอ้แพมมันบอกผมด้วยตัวเองหรือจีบผมจริงๆขึ้นมา นั่นล่ะผมอาจจะสนใจมันขึ้นมาก็ได้ ตอนนี้ยังครับ
"ก็อยากให้เพื่อนสมหวัง"
มันยิ้มร่า เรื่องอวยเพื่อนนี่มึงเก่งเหลือเกินนะแป๊ก ช่วยแต่เพื่อน ตัวเองนี่โสดแล้วโสดอีก หล่อแต่เสือกไม่มีแฟน เลือกเยอะแหง
"มึงไม่ต้องช่วย ให้มันพยายามเอาเอง กูไปล่ะ"
ผมบอกก่อนจะยกมือขึ้นยีหัวมันแล้วเดินออกไปหาเพื่อนสนิทที่กวักมือเรียกผมอยู่ก่อนแล้ว ถ้าไอ้แพมมันพยายามทุกอย่างเองผมก็อาจจะพิจารณามันก็ได้ แต่บอกแล้วไงครับว่าตอนนี้มันก็แค่เริ่มต้น จะให้ผมรู้สึกอะไรรวดเร็วคงเป็นไปไม่ได้
"มึงคุยกับไอ้แป๊กนานมากอ่ะ"
ผมเดินมาหยุดข้างๆเพื่อนสนิท มันทักผมประโยคแรกแบบนั้นเลยรึไงวะ
"กูไปให้กำลังใจมันมา"
ผมตอบมันไป ไม่ได้โกหกนะเว้ย แต่บอกไม่หมด ฮ่าๆ มันมองแรงใส่ผมอ่ะ
"หึ ถ้าไม่บอก กูคิดว่ามึงไปยืนจีบกัน มีซบ"
มันพูดด้วยเสียงงอนๆ มันไม่ได้ชอบไอ้แป๊กนะ แต่มันหวงผมว่ะ... เพราะมันชอบผม มันสารภาพกับผมตรงๆนะ แต่มันก็บอกผมอีกเหมือนกันว่าขอเป็นเพื่อนดีกว่า ยั่งยืนกว่าเยอะ ก็แปลกคนดีว่ะเฮ้ย ไม่อยากจีบ ไม่อยากคบ แต่แสดงอาการหึงหวงมาครบ -_- เป็นคนแบบนี้ก็ได้เหรอวะ
"มึงหึงรึไงไอ้ยีนส์?"
ผมวางมือลงบนหัวมันแล้วลูบไปมาเบาๆ คราวนี้แม่งตาขวางใส่ผมเลยครับแต่ไม่ได้ปัดมือผมทิ้งแต่อย่างใด ผมรู้ว่ามันชอบให้ผมทำแบบนี้
"ทำไมอ่ะ ก็ไอ้แป๊กมันเจ้าชู้ ถ้ามึงจีบกันจริง กูไม่สนับสนุนอ่ะ"
นี่ล่ะครับความหวงของมัน ไม่ได้หวงว่าผมจะมีใคร แต่หวงถ้าผมจะไปมีซัมติงอะไรกับพวกเจ้าชู้ มันรู้ไงว่าผมไม่ชอบคนเจ้าชู้ แต่ผมดันเจ้าชู้ซะเอง
"เปล่า กูกับมันแค่พี่น้องกัน"
ผมยิ้มให้มันก่อนจะดึงมือกลับ มันมองผมก่อนจะพยักหน้าเข้าใจแล้วถอนหายใจหนักๆออกมาอีก เป็นไรของมันอีกวะ
"เป็นไร?"
ผมถามมันก่อนจะยกแขนโอบไหล่แล้วออกเดินไปหลังเวทีที่สต๊าฟคนอื่นอยู่ มันก็เดินมาอย่างไม่อิดออด แต่สายตายังมีความกังวลอะไรอยู่เล็กน้อย
"เด็กที่นั่งอยู่มุมหอประชุมมองมึงไม่เลิก"
เสียงทุ้มของมันพูดอย่างหงอยๆ มันคงหมายถึงไอ้แพมสินะ
"อ๋อ ไอ้แป๊กบอกว่าน้องเขาชอบกู"
ผมพูดออกไป ไม่อยากโกหกอะไรมันอีก ตอนมันสารภาพว่าชอบผม ผมก็โกหกมันไปรอบนึงแล้ว โกหกว่าไม่เป็นไร ยังไงกูก็เหมือนเดิม ซึ่งจริงๆแล้วผมอึดอัดที่จะต้องอยู่กับมัน เพราะผมกลัวว่าจะไปทำอะไรให้ความหวังมันอีก แต่ด้วยความที่เป็นเพื่อนกันมาหลายปี เราเลยผ่านจุดๆนั้นกันมาได้
"เพื่อนไอ้แป๊กเหรอ?"
มันหยุดเดินแล้วเงยหน้าขึ้นมามองผม ผมหันไปสบตากับมัน
"อ่าฮะ"
ผมตอบมันแค่นั้น เพราะพวกสต๊าฟที่เหลือเข้ามารุมพวกผมแล้วลากไปทำนู่นทำนี่ต่อ เลยทำให้ผมกับมันไม่มีโอกาสจะคุยอะไรกันอีกแล้วตลอดช่วงบ่ายนี้
.
ตอนนี้งานเฟรชชี่ไนท์เริ่มขึ้นแล้วครับ ทุกอย่างดูเหมือนจะผ่านไปด้วยดี แต่มันมาสะดุดเอาตรงที่คนดูทุกคนจะมีดอกกุหลาบในมือคนละสองดอกเพื่อเอาไว้ลงคะแนนป๊อปปูล่าโหวต โดยการที่เจ้าของดอกไม้ต้องเอาดอกไม้ไปให้คนที่ตัวเองชอบที่หน้าเวที วุ่นวายชิบหายเลยครับ พิธีกรประกาศให้ใจเย็นๆไม่ต้องรีบ มันก็ไม่ได้ฟังกันเลย เบียดเสียดจนเกือบจะเหยียบกันตายอยู่แล้ว ผมยืนอยู่ข้างเวทีแล้วมองภาพนั้นอย่างปลงๆ ถ้าเกิดอะไรรุนแรงผมถึงจะออกไปช่วยน่ะนะ
แต่ก็นั่นล่ะครับ เกิดเรื่องจนได้ เพราะมีการเบียดเสียดจนมีเด็กคนหนึ่งล้มลง ผมเห็นเป็นคนแรกจริงรีบวิ่งเข้าไปแล้วตะโกนเสียงดังลั่นแข่งกับเสียงเพลงในงาน ได้ผลครับ คนในบริเวณใกล้ผมหยุดกึก บวกกับพิธีกรช่วยประกาศออกไมค์อีกแรง
"หยุดครับ!!!"
เสียงตะโกนผมเองล่ะ วิญญาณพี่ว้ากเข้าสิง จริงผมไม่ค่อยยิ้มนะ หน้าบึ้ง นิสัยก็ห่ามๆ ก็พอเข้าใจว่าทำไมเพื่อนถึงอยากให้ผมเป็นพี่ว้าก
ผมนั่งลงช่วยพยุงเด็กผู้ชายตัวเล็กๆที่โดนเบียดโดนกระแทกจนล้มลงให้ลุกขึ้น แต่ดูเหมือนไอ้เจ้าตัวเล็กจะเจอปัญหาข้อเท้าแพลงจนลุกไม่ได้ว่ะ
"ไหวป่ะน้อง เจ็บตรงไหน บอกพี่มา"
มันยังก้มหน้าไม่ยอมมองหน้าผมครับ เอาแต่นั่งมองข้อเท้าตัวเองอยู่แบบนั้น
"เจ็บข้อเท้าครับ"
มันพูดพร้อมกับเงยหน้าขึ้นมามองผม มันเบิกตาขึ้นอย่างตกใจเมื่อเห็นหน้าผมแล้วรีบก้มหน้าลงเหมือนเดิม หึหึ ไอ้แพมนี่เอง นึกว่าเด็กแคระที่ไหนซะอีก
"มาๆ พี่ช่วยพยุงเราแล้วกัน"
ผมจับแขนมันให้ยกพาดบ่าผม ก่อนจะสอดมือกอดเอวมันไว้ให้มั่นแล้วช่วยพยุงมันให้ลุกขึ้น ตัวเบาชิบหายแถวเอวยังคอดอย่างกับผู้หญิงแหนะ ตัวมันมีกลิ่นหอมๆเหมือนแป้งเด็กด้วย
"ขอโทษนะครับพี่ฟาง ผมทำให้พี่ลำบาก"
แก้มกลมๆของมันขยับตามปาก เห็นแล้วโคตรอยากดึงเลยครับ น่าจะนุ่มดี แต่จะมาขอโทษผมทำไม ตัวเองก็ไม่ได้ทำไรผิดนี่ เจ็บตัวเพราะคนอื่นนะเว้ย ตลกแล้ว
"ขอโทษอะไรของมึง บ้าบอ แล้วนี่จะตัวเตี้ยไปไหนวะ กูก้มจนเมื่อยแล้ว"
มันกอดคอผมเนี่ย ผมต้องก้มตัวตลอดเวลาซึ่งมันเมื่อยมาก จนผมต้องหยุดเดินแล้วช้อนตัวมันมาอุ้มในท่าเจ้าหญิงแทน แบบนี้ดีกว่ากันเยอะว่ะ มันดูจะตกใจมากจนรีบกอดคอผมไว้แน่น ตาโตๆของมันปิดแน่น จนผมขำออกมา เด็กอะไรทำตัวน่ารักชะมัด
"ทำอะไรของพี่ฟางครับเนี่ย ผมตกใจ"
ปากมันว่าผมนะแต่ตามันนี่ไม่ยอมลืมเลยครับ สงสัยจะเขิน ผมก็ไม่ได้ตอบอะไรมันกลับไปแต่ออกเดินไปทางห้องพยาบาลที่อยู่ตึกใกล้ๆแทน ตอนนี้ผมรู้สึกได้ว่าคนในอ้อมแขนผมเนี่ย มันหายใจถี่แล้วหน้าก็แดงขึ้นทุกทีๆ
"เป็นไรวะหน้าแดงๆ ร้อนเหรอ?"
ผมถามขณะที่วางมันลงบนเตียงพยาบาล กว่าจะลืมตาได้ก็ตอนที่ก้นมันถึงเตียงนั่นล่ะ ผมนั่งยองๆลงตรงหน้ามัน มันเหลือบสายตามามองผมก่อนจะเบนหนีไปทางอื่น
"อื่อ สงสัยร้อน"
มันตอบผมเสียงเบา โกหกไม่เนียนว่ะ เขินก็บอกเขินดิ อย่าปากแข็ง
"เออ ถอดร้องเท่ากับถุงเท้าออกดิ๊"
ผมสั่งมันทั้งที่ยังนั่งยองอยู่ มันมองหน้าผมแบบงงๆแต่ก็ยอมทำตามไปอย่างเงียบๆ พอมันจัดการอะไรเรียบร้อยผมก็จับเท้ามันขึ้นมาตั้งบนขาตัวเอง มันตกใจครับจนชักเท้ากลับ แต่ติดที่ผมจับไว้ไง มันเลยกลายเป็นเจ็บเพิ่มไปอีก
"โอ้ย"
แล้วนั่นล่ะคือผลของการดื้อ มันเบ้ปากขมวดคิ้วยุ่งเลยล่ะ คงเจ็บมาสินะ เพราะเท้ามันโคตรจะแดงเลยตอนนี้
"อยู่นิ่งๆน่า จะนวดให้"
ผมบอกมันก่อนจะหยิบหลอดยาตรงโต๊ะข้างหัวเตียงมาบีบให้เท้ามันเล็กน้อยก่อนจะใช้มือนวดไปเบาๆแล้วเพิ่มแรงขึ้นเรื่อยๆ
"คือ...ผมทำเองก็ได้ครับ"
มันมองผมหน้าโคตรแดงเลยครับ คิดถึงมะเขือเทศเลย เห็นแล้วอยากบีบให้แก้มแตกคามือว่ะ
"มีคนทำให้ไม่ดีรึไง สบายออก"
ผมตอบออกไป ไม่ได้คิดจะกวนตีนะเว้ย ก็เป็ยฝ่ายพยาบาลจนชินกับการทำแบบนี้แล้วนี่หว่า เรื่องเล็กน้อยเหอะ
"แต่ผมเกรงใจอ่า"
เสียงนุ่มๆของมันดังขึ้น ผมตวัดสายตามองมันก่อนที่มันจะเม้มปากแน่น ไม่กล้ามองหน้าผมอีกแล้ว แบบนี้แกล้งแม่ง
"หลบหน้าพี่ทำไม ไหนไอ้แป๊กบอกว่าเราชอบพี่ไง?"
ดูเหมือนจะได้ผลครับ ไอ้แพมหันมามองหน้าผมด้วยความตกใจ ดวงตากลมๆของมันเบิกค้าง ปากบางขยับพะงาบๆไร้เสียง หน้ามันแดงไม่พอครับลามไปถึงหูถึงคอแล้วตอนนี้ โอ้ย จะเขินอะไรขนาดนั้นครับคุณ
"เอ้า ตัวแดงหมดแล้วเห้ย ไหวป่ะวะ?"
ผมวางมือหลังจากที่พันผ้าไว้ที่ข้อเท้ามันเสร็จเรียบร้อยแล้วางเท้ามันลงกะบพื้น มือทั้งสองข้างเต็มไปด้วยคราบและกลิ่นยา ผมลุกขึ้นยืนเต็มความสูงแล้วเดินไปล้างมือที่อ่างใกล้ๆ พอดดินกลับมาก็เห็นว่าฝ่ามือเล็กๆของมันกำลังปิดหน้าอยู่ เสียงอู้อี้ดังขึ้นถามคำถามผม
"ไอ้แป๊กบอกพี่แล้วเหรอ งืออ"
ถามแล้วจะครางงือทำไมวะ คิดว่าน่ารักมากไง๊ เออน่ารัก ไม่เถียงว่ะ มันไม่ได้ดูง้องแง้งจนน่ารำคาญนะ
"เออ ถ้ามันไม่บอกมึงคิดจะบอกกูป่ะ?"
ผมนั่งลงข้างๆมัน ส่วนมันก็ยังคงปิดหน้าปิดตาตัวเองอยู่แบบนั้น เขินมากไปป่ะวะ เอาเวลาเขินมานั่งจ้องหน้าผมดีกว่ามั้ง ได้กำไรกว่ากันเยอะ
"ใครจะไปกล้าบอกเล่า ผมเป็นผู้ชายพี่ก็เป็นผู้ชายอ่ะ"
มันค่อยๆลดมือลงแล้วเหลือบตามองผมก่อนจะหันกลับไปมองมือตัวเองที่ตั้งอยู่บนตัก มึงจะบิดชายเสื้อให้ขาดเลยรึยังไง เลิกเขินกูแล้วมาคุยกันดีๆบ้างเห๊อะ
"กล้าชอบก็ต้องกล้าบอกดิวะ แมนๆหน่อย"
ผมยกมือขึ้นยีผมมันไปมาด้วยความมันเขี้ยว ทำเป็นสาวน้อยเพิ่งหัดชอบไปได้ ถ้ารู้จักผมดีจะรู้ว่าผมเป็นไบ
"อื้อ ก็มันกลัว"
ดวงตากลมสบเข้ากับผมที่มองมันอยู่ก่อนแล้ว คราวนี้มันไม่หลบแต่กลับตั้งใจมองผมแบบเต็มตา เวลามันไม่เขินดีกว่าอีกมั้ง เพราะคุยกันง่ายขึ้น
"มึงไม่รู้เหรอว่ากูเป็นไบ?"
ผมยกมือออกจากหัวมันแล้วมองไปข้างหน้า ส่วนมันก็ยังมองผมในองศาเดิม
"รู้ แต่..กลัวอยู่ดี"
เสียงมันอ่อยมากครับ กลัวหัวหดเลยมั้งนั่น
"กลัวไร?"
"ก็...คนที่ชอบพี่หน้าตาดีมากอ่ะ ผมไม่มีดีอะไรเลยกลัวพี่จะไม่ชอบผม"
"หมายถึงไอ้ยีนส์อ่ะเหรอ?"
ผมมองมัน มันพยักหน้ารับน้อยๆก่อนจะเบนสายตามองไปทางอื่น
"เพื่อนกัน มันขอสถานะแค่นั้น แล้วมึงอ่ะคิดไรมากมายวะ กูจะชอบหรือไม่ชอบใครไม่ต้องมาคิดแทนกู โอเค๊?"
ผมผลักหัวมันเบาๆ มันก็หันมายิ้มกว้างให้ผมทันที ไอ้เด็กคนนี้...ผมตามอารมณ์มันไม่ทันจริงๆว่ะ
"ผมชอบพี่นะ ชอบมากๆ ช่วยเปิดใจให้ผมด้วยนะครับ!"
อยู่ๆมันก็กล้าพูดออกมาซะเฉยๆ เล่นเอาผมที่ไม่ได้ตั้งตัวแอบใจเต้นเลยล่ะครับ มันก้มหน้าโค้งให้ผมเหมือนขออนุญาตจะชอบ ผมเผลอยิ้มออกมาก่อนจะวางมือลงบนหัวมันแล้วลูบเบาๆ
"เออ"
นั่นคือคำตอบของผมที่เตรียมตัวไว้แล้วว่า จากวันนี้ไปบางสิ่งบางอย่างในชีวิตของผมจะเปลี่ยนแปลงไปตลอดกาล
------------------------------------------------
คอมเม้นท์ให้กำลังใจไรท์กันด้วยเนอะ ♥ :o8:
(http://image.free.in.th/v/2013/ij/160529035722.jpg) (http://picture.in.th/id/7c64cec80c8ed027a54aae523fb553b1)
Tweet Love 3
P.Pam @pppamx_
ผมมีสิทธิ์ที่จะหึงหวงไหมครับ? ช่วงนี้เขาจะฮอตมากไปแล้วนะ T_T
ผมเปิดทวิตเตอร์ขึ้นมาก็เจอไอ้น้องแพมคนดีของผมดราม่าตั้งแต่เช้า เดาได้ไม่ยากครับว่าเขาพาดพิงผมแน่นอน เพราะว่าช่วงนี้มีคนเข้าหาผมเยอะ ไม่ใช่เพราะว่าผมไปหว่านเสน่ห์อะไรหรอกนะ ไม่เคยคิดว่าตัวเองมีเสน่ห์ดึงดูดกับใครเขาหรอก แต่เพราะเพื่อนในคณะมนุษยศาสตร์เอกภาษาจีนมันลากผมไปประกวดหนุ่มตี๋ในงานวิชาการของคณะมัน แล้วผมได้รางวัลรองอันดับหนึ่งมาด้วยไง จากที่ไม่ค่อยรู้จักใครกลับกลายเป็นว่ามีคนรู้จักมากขึ้นไปซะดื้อๆ ขอความสงบสุขกลับคืนสู่ผมได้ไหม
ความรู้สึกของผมตอนนี้บอกได้เลยครับว่าผมชอบแพมแล้ว ตั้งแต่วันนั้นที่ทะเล ผมจูบแพมไปไม่ใช่เพราะความเมานะ แต่จูบเพราะอยากจูบ และที่ผมปากแข็งไม่ยอมบอกน้องสักทีว่าผมคิดยังไงกับเขา ก็เพราะว่านิสัยผมเป็นคนขี้แกล้งแบบนี้ไงครับ อยากให้เขาสังเกตผมที่มีการเปลี่ยนแปลงเอาเอง แต่ถ้าเขาไม่สังเกตผมก็จะแกล้งเขาต่อไปเรื่อยๆนี่ล่ะ ทั้งๆที่ผมก็อ่อยเขาออกจะบ่อยน่ะนะ ควรรู้ตัวได้แล้วว่าผมชอบ จริงไหมล่ะ
ผมเลือกที่จะเมนชั่นไปหาแพมทั้งๆที่มีแฟนคลับผมฟอลอยู่หลายคน แต่ผมไม่ได้แคร์ใครขนาดนั้นหรอกครับ ผมแคร์แค่คนที่ผมรักและคนที่ผมสนิทเท่านั้นล่ะ
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ ก็ทำให้ตัวเองมีสิทธิ์สิวะแพม จะรอให้หมาคาบไปแดกก่อนรึไง?
นี่อ่อยหนักแล้วนะครับ ถ้ายังไม่ทำอะไรอีกผมจะไม่ทนแล้วนะ จะเป็นเด็กโง่ไปถึงไหนวะเนี่ย ผมไม่คิดว่าเขาจะตอบกลับมาตอนนี้นะ เพราะมันเพิ่งจะเก้าโมงเช้าเอง แล้ววันนี้เป็นวันอาทิตย์ด้วย แต่ผิดคาดครับ เสียงแจ้งเตือนเมนชั่นดังขึ้นแทบจะในทันที
P.Pam @pppamx_
@Superfang ให้ผมทำยังไงอ่ะ ก็เราไม่ได้เป็นอะไรกันนี่ครับ ._.
ดูน้องมันถามผมเหอะครับ - - อยากจะเตะมันจริงๆเลย ไม่ได้เป็นอะไรกันก็ทำให้เป็นสิวะ ที่ผมไม่ขอน้องมันเป็นแฟนเพราะมันเป็นคนเริ่มจีบผม ก็ต้องเป็นคนขอคบผมด้วยดิ ผมนิสัยไม่เหมือนคนอื่นนะบอกเลย ฮ่าๆ จริงๆก็อยากแกล้งมันด้วยล่ะครับ นั่นคือเหตุผลหลักเลย
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ อยากหึงหวงก็ทำให้เราเป็นอะไรกันสิ
P.Pam @pppamx_
@Superfang ผมยังไม่รู้เลยว่าพี่รู้สึกยังไงกับผมอ่ะ :’(
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ ไอ้น้องแพมครับ กูอ่อยมึงขนาดนี้แล้วมึงจะถามอีก? กูไม่น่าหลงไปชอบมึงเลยไง ไอ้เด็กโง่
ผมมองหน้าจอมือถือแล้วยิ้มอ่อนก่อนจะส่ายหัวเบาๆ จะมีแฟนกับเขาทั้งทีได้เด็กเอ๋อมาควงเหรอเนี่ย... แต่ก็น่ารักดีนะครับ เห็นมันเอ๋อๆแบบนี้ ความจริงแล้วมันหื่นมาก ตามผมทันทุกทีไอ้เรื่องจัญไรเนี่ย เชื่อเขาเลย
P.Pam @pppamx_
@Superfang ไอ้พี่ฟางบ้า พูดงี้มาเป็นแฟนกันเลยมา หวงจะตายแล่ว !
ผมอ่านเมนชั่นแล้วหลุดหัวเราะพรืด แทนที่จะดีใจที่มันเลิกเอ๋อ ด่ากันแล้วขอเป็นแฟนเนี่ยนะ ตลกชิบหาย แต่ขอแกล้งมันต่อหน่อยถอะนะ อะไรที่ได้ไปง่ายๆเดี๋ยวมันรักษาไม่ดีอีก
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ มาขอต่อหน้าเอง
P.Pam @pppamx_
@Superfang พี่แกล้งผม กว่าจะได้เจอกันอีกตั้งสามวัน! ฮือ T____T
ฮ่าๆ ผมนี่ขำจนตัวงอเลยครับ น้องมันไปค่ายอาสาครับ ส่วนผมไม่ได้ไปด้วยกับมันเพราะติดทำรายงานกับเพื่อน แค่สามวันมันจะรอไม่ได้เลยรึไงวะ ผมไม่ได้จะไปคบกับใครตอนที่ต้องรอมันสักหน่อย ขอแกล้งต่ออีกหน่อยเถอะครับกำลังสนุก แก้เครียดจากการทำรายงานด้วย
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ ทำไมวะ? กลัวพี่รอไม่ได้แล้วไปคบคนอื่นรึไง?
P.Pam @pppamx_
@Superfang ไม่ใช่เว้ยยย ทำไมต้องแกล้ง ก็คนมันหวงอ่ะ เข้าใจไหมไอ้ตาแก่หื่น!
อ่าวๆ... ทำไมมันเริ่มด่าผมกลางทวิตเตอร์แบบนี้ล่ะครับเนี่ย ฮ่าๆๆๆ หวงผมแล้วก็พาลใส่ผมเนี่ยนะ โคตรเด็กน้อยเลยเว้ย แต่มันแสดงออกแบบนี้ผมว่าน่ารักดีครับ ดีกว่าไอ้พวกที่หึงหวงแล้วไม่ยอมแสดงออกเยอะเลย บางทีผมก็ไม่ได้ตรัสรู้ไปทุกเรื่องเหมือนพระพุทธเจ้าไง แทนที่ผมจะโกรธไอ้แพมนะ กลายเป็นผมอารมณ์ดีไปซะงั้น
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ ว่ากูหื่นอีกแล้ว มึงไม่หื่นเลยดิ๊??
P.Pam @pppamx_
@Superfang พี่ฟาง! บอกแล้วไงว่าห้ามพูดกูมึงกับผม -^-
SUPER F. @Superfang
@pppamx_ นี่ยังไม่ได้เป็นแฟนกันยังดุขนาดนี้ ถ้าเป็นเมียขึ้นมาพี่ต้องเข้าสมาคมเกียมัวป่ะวะ
ผมสนุกกับการแกล้งแพมจริงๆนะ มันน่ารักไง น่าแกล้ง พลาดมารักผมก็ต้องอยู่ให้ผมแกล้งไปอีกนานล่ะครับ ผมป็นคนที่รักใครยากนะ แต่เมื่อถึงเวลาที่ผมให้ใจเขาไปแล้ว ผมก็จะให้เขาทั้งใจที่ผมมีแบบไม่เผื่อใจ
P.Pam @pppamx_
@Superfang เมียบ้าอะไรเล่า เงียบไปเลย ผมไปทำงานต่อแล้ว ห้ามแอบไปคุยกับสาวๆนะ หวงอ่ะ รักด้วย!
ผมที่นอนกลิ้งไปกลิ้งมาบนเตียงยิ้มกว้างออกมากับเมนชั่นล่าสุด ไอ้เด็กคนนี้มันขี้หวงจริงๆเลยเว้ยให้ตายสิ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกครับ ผมเลือกมันแล้วผมก็สนใจแค่มันคนเดียวนี่ล่ะ เออ คุยกับไอ้แพมจนลืมว่าไอ้ยีนส์ก็อยู่กับผมด้วยตอนนี้ มันนั่งเงียบมากแล้วมองมาที่ผม หน้าสวยๆของมันยิ้มล้อเลียนผมอีกแล้ว
“มีความสุขจริงๆนะครับคุณปาณัสย์ แกล้งอะไรน้องแพมอีกล่ะมึง”
มันถามผมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ ผมเลยลุกขึ้นนั่งพิงหัวเตียงแล้วยักไหล่น้อยๆก่อนจะยกยิ้มมุมปาก
“เออน่า แกล้งมันแล้วโคตรสนุก”
ผมตอบไอ้ยีนส์เสร็จก็เปิดเกมเล่นไม่สนใจมันอีก
วันนี้เป็นวันที่แพมจะกลับมาจากค่ายอาสาครับ ผมเลยมานั่งรอรับมันกลับหอพักที่หน้าคณะนิติศาสตร์ เด็กที่คณะมันก็มองผมเหมือนตัวประหลาดเพราะผมใส่ช็อปสีน้ำเงินเข้มนั่งหัวโด่อยู่กลางลาน แถมมาคนเดียวอีกด้วยนะ เป็นใครก็ต้องสงสัยบ้างล่ะวะ แต่ผมไม่แคร์สายตาคนอื่นหรอกครับ อยากมองก็มองไปเถอะ
ผมนั่งกดมือถือหาอะไรอ่านไปเรื่อยๆ สักพักก็เหมือนใครเดินเข้ามาแล้วหยุดตรงหน้าผมก่อนที่เสียงใสๆจะทักผมขึ้นมา
“เอ่อ สวัสดีค่ะ”
ผมเงยหน้าตามเสียงเรียกของเธอ เธอเป็นสาวน้อยตัวเล็ก ผิวขาวอมชมพู หน้าตาจิ้มลิ้ม ไว้ผมบ๊อบอย่างกับเด็กมัธยมต้น ผมยิ้มให้เธอนิดหน่อยแต่ไม่คิดว่าเธอจะยืนบิดไปมาแล้วหน้าแดงขนาดนั้น
“มีอะไรกับผมรึเปล่าครับ?”
ผมถามเธอกลับไป เธอหลบสายตาผม มือไม้จับชายเสื้อพละม้วนไปม้วนมาด้วยความเขินอาย ถ้าผมไม่ได้หลงชอบไอ้เด็กผู้ชายเอ๋อคนนั้นไปแล้วผมคิดว่าเธอคนนี้ก็น่าสนใจอยู่เหมือนกันนะ
“พะ พี่ฟางที่อยู่วิศวะคอมฯใช่ไหมคะ?”
ดวงตากลมโตเหมือนการ์ตูนญี่ปุ่นมองตรงมาที่ผม ปากเล็กๆสีชมพูนั่นขยับขึ้นลงเพียงเล็กน้อย ดูเหมือนเธอจะเป็นคนขี้อายมากนะนั่น ก็เธอมองผมไม่ถึงห้าวินาทีก็กลับไปก้มหน้ามองมือตัวเองอีกแล้ว ถ้าเป็นผมเจอคนที่ชอบนะ ผมไม่เสียเวลามองหน้าเขาด้วยความเขินของตัวเองหรอก ผมจะมองหน้าเขาให้เต็มที่เลยล่ะ เรื่องเขินนี้เอาไว้ทีหลัง
“ใช่ครับ”
ผมตอบก่อนจะยิ้มให้เธอ เธอมองผมพร้อมทั้งเม้มปากเล็กๆนั่นเข้าหากันแน่น เหมือนเธอกำลังรวบรวมความกล้าอะไรสักอย่างอยู่ ซึ่งผมก็ลุ้นไปกับเธอด้วยนะ
“คือ...หนูชอบพี่ค่ะ!!”
แล้วเธอก็ตะโกนออกมา ตาโตๆของเธอปิดลงแน่น... ผมตกใจนะ เพราะไม่มีใครใจกล้าสารภาพรักต่อหน้าผมแบบนี้มาก่อนในชีวิต เพราะแฟนคนที่ผ่านๆมาของผมก็เลือกสารภาพรักกับผมผ่านทางโซเชี่ยลกันทั้งนั้น
“เมื่อกี้อายว่ายังไงนะ?”
หืม? เสียงที่ถามขึ้นมาผมว่ามันคุ้นๆนะ ผมหันไปทางด้านหลังของตัวเองก็เจอกับแพมที่ยืนอยู่ข้างหลังผม หน้าของเขาฉายแววตกใจอย่างชัดเจน อายคงเป็นชื่อของสาวน้อยคนนี้แน่ๆ ผมมองแพมสลับกับอาย อยากรู้เหมือนกันว่าแพมจะทำยังไงกับเหตุการณ์แบบนี้
“เราชอบพี่ฟาง”
เธอตอบออกมาแบบไม่มีความลังเล ท่าทางเขินอายเมื่อกี้เธอก็เก็บพับไว้อย่างเรียบร้อยแล้ว มีแต่น้องอายคนจริงอยู่ตรงหน้าผม แพมแสดงสีหน้าออกชัดเจนว่าเขาหงุดหงิด
“แต่อายก็รู้ว่าเราก็ชอบพี่ฟาง”
น้ำเสียงของแพมเริ่มแข็ง กระเป๋าสัมภาระที่เจ้าตัวถืออยู่ถูกโยนมาให้ผมถือซะดื้อๆ ผมเกือบรับไม่ทันเลยครับ หนักชะมัด... นี่ความหึงหวงของแพมกำลังทำงานใช่ไหมเนี่ย ผมเป็นคนกลางขอนั่งเงียบๆกอดกระเป๋าไอ้เด็กเอ๋อดีกว่าว่ะ
“เราไม่สนอ่ะ มันอยู่ที่พี่ฟางจะชอบใคร”
เธอร้ายครับ ... ผมดูเธอผิดไปจริงๆ แต่ที่เธอพูดมันก็ถูกครับ อยู่ที่ผมจะชอบใคร พอดีผมชอบไอ้แพมไง...
“พี่ฟางเลือกมาครับว่าพี่ชอบใคร”
แล้วยังไงเนี่ย หวยมาออกที่ผมเฉยเลยว่ะ อุตส่าห์นั่งเงียบอยู่ตั้งนาน ทั้งสองคนหันหน้ามามองผมอย่างต้องการคำตอบ ไอ้ผมก็กำลังกอดกระเป๋าไอ้น้องแพมซะเพลินเลยยืดตัวขึ้นนิกหน่อยแล้วมองทั้งสองคนสลับกัน
“กูต้องเลือกด้วยเหรอวะ?”
“พี่จะเอาทั้งสองคนไม่ได้นะเว้ย”
ไอ้แพมหน้าหงิกแล้วขึ้นเสียงใส่ผม อ่าว ที่ผมถามคือ ยังไงๆมันก็รู้ว่าผมเลือกมันแล้วยังจะถามอะไรอีกวะ นี่มันเข้าใจผิดไปแบบนั้นได้ยังไง ส่วนอายนี่หน้าเสียไปแล้ว
“ไอ้แพม มึงตั้งสติ กูไม่ได้จะเอาทั้งสองคนเว้ย กูหมายถึงว่ากูยังต้องเลือกใครอีกเหรอในเมื่อกูตัดสินใจเลือกไปตั้งนานแล้ว”
ผมขมวดคิ้วมองหน้ามัน มันก็ยังทำหน้ายุ่งส่งมาให้กันอยู่ แขนนี่ยกขึ้นมากอดอกเชียว... นี่มันสถานการณ์เมียจับได้ว่าผัวแอบมีกิ๊กชัดๆ
“ก็พูดออกมาดิ”
มันทำเสียงแข็งใส่ผมนะ แต่แววตามันสั่นระริกเต็มไปด้วยความกลัวและความไม่มั่นใจ ผมอยากดึงมันเข้ามากอดชะมัด แต่ตอนนี้ขอเคลียร์เรื่องตรงหน้าให้จบๆก่อนเถอะ
“น้องอายครับ พี่ขอโทษนะ แต่พี่ชอบแพมครับ”
ผมยิ้มบางส่งให้เธอ เธอมุ่ยหน้าใส่ผมแล้วเดินกระทืบเท้าออกไปเลย ผมได้แค่มองแล้วถอนหายใจออกมาเบาๆ พอหันไปมองไอ้แพมเนี่ย...มันกำลังกลั้นยิ้มอย่างเอาเป็นเอาตาย แก้มย้วยๆทั้งสองข้างของมันแดงเหมือนลูกตำลึงสุก อยากดึงว่ะ
“ดีใจอ่ะดิ”
ผมดึงมันลงมานั่งข้างๆแล้วจิ้มแก้มมันเล่น มันยกมือขึ้นมาปกป้องแก้มมันพัลวันก่อนจะส่งเสียงฮึดฮัดออกมา
“อย่าเล่นดิพี่ฟาง ถ้าผมมาช้ากว่านี้จะเป็นยังไงอ่ะ ปล่อยให้คาดสายตาไม่ได้เลยนะ”
มันว่าผมแต่ปากนี่ยิ้มจะฉีกถึงหูแล้วครับ แล้วคิดว่าผมเป็นคนยังไงวะเนี่ย? ถ้าผมชอบใครแล้วผมก็ไม่อ่อยคนอื่นหรอกเว้ย อ่อยแต่คนที่ตัวเองชอบคนเดียวนั่นล่ะ
“คิดไรเนี่ย พี่ไม่ได้อ่อยใครไปทั่วนะเว้ย”
ผมผลักหัวมันเบาๆ มันหันมาค้อนผมแต่แม่งยิ้มอ่ะครับ อยากจับฟัดว่ะ ลากมันกลับหอตอนนี้เลยได้ไหม
“ก็หวง”
มันว่าเสียงเบาก้มหน้าก้มตาคุยกับตักตัวเองรึไงวะ คุยกับผมก็มองหน้าผมบ้างก็ได้ครับ เริ่มอิจฉาตักแล้วนะ
“มีสิทธิ์แล้วรึไง?”
“พี่ฟางอ่ะ...”
มันเรียกชื่อแล้วมองหน้าผม มือทั้งสองข้างจับชายเสื้อเชิ้ตของตัวเองซะแน่น
“ไร?”
ผมถามมันด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่ง มันมองหน้าผมแล้วเบะปากลง... อย่าร้องนะเว้ย แค่อยากแกล้ง
“เสียงดุอ่ะ”
มันว่าเสียงอ่อยก่อนจะก้มหน้าลงมองตักตัวเองอีกแล้ว ผมทนไม่ได้เลยเอื้อมมือไปจับแก้มกลมๆของมันทั้งสองข้างบังคับให้มันมองหน้าผม
“คุยกับพี่ก็มองหน้าพี่ดิวะ มีอะไรก็พูดๆมาเร็วๆ”
ผมลูบแก้มมันเบาๆ โอยนิ่ม... อยากกดจมูกลงไปแรงๆชิบหาย แต่ตอนนี้แกล้งมันอยู่ ขอยับยั้งช่างใจก่อนนะครับ
“อ่า... ปะ เป็นแฟนกันนะ .//////.”
มันพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น ผมเดาว่ามันคงตื่นเต้นครับ หน้ามันแดงขึ้นมาอีกแล้ว คราวนี้ลามไปถึงใบหูด้วย ผมพยายามกลั้นยิ้มอย่างสุดชีวิต โอ้ย มันน่ารักเว้ย
“แน่ใจแล้วเหรอ?”
“อื้อ เป็นแฟนกันนะครับพี่ฟาง”
มันบอกผมเสียงหวานก่อนจะหันมาสบตากัน ... แล้วผมจะแกล้งมันต่อได้ยังไงกันก็ตากลมๆของมันกำลังอ้อนผมอยู่เนี่ย
“เออ เป็นก็เป็น อยู่ให้พี่แกล้งไปนานๆนะเว้ย”
ผมยกมือขึ้นยีหัวมันเบาๆแต่มันพุ่งเข้ากอดผมแบบเต็มๆ นี่ถ้าผมทรงตัวไม่ดีแล้วหงายหลังลงไปใครจะรับผิดชอบผมวะเนี่ย ผมหัวเราะให้กับความดีใจของมัน น่ารักดีครับ อยากขอบคุณมันสักร้อยครั้งที่เข้ามาในชีวิตผม
“อื้อ จะอยู่ให้พี่ฟางแกล้งไปนานๆเลยครับ”
มันซุกหน้าลงกับอกผม ผมก็กอดมันกลับแล้วโยกตัวไปมาเบาๆ
“กลับหอเหอะ มานั่งกอดกันแบบนี้ไม่อายคนอื่นรึงไงวะ?”
ผมถามก่อนจะดันตัวมันออก มันเงยหน้ามองผมแล้วยู่ปากส่งมาให้กัน ถ้าไม่เกรงใจใครผมจับมันจูบไปแล้วเนี่ย
“ไม่อาย ถือเป็นการประกาศไปเลยว่าผมเป็นเจ้าของพี่ฟาง”
แพมว่าก่อนจะส่งยิ้มกว้างให้ผม ผมหลุดหัวเราะออกมาเบาๆแล้วดึงแก้มมันเล่น เด็กขี้หวงขั้นสุดยอดเลยเนี่ย
“เจ้าของเหรอ? เป็นของกันและกันเลยดีกว่ามั้ง”
ผมมองมันด้วยสายตากรุ่มกริ่ม มันเบิกตามองผมแล้วทุบอกผมหลายครั้งจนผมต้องรวบมือมันเอาไว้
“ไอ้แก่หื่น!”
“หื่นแล้วไม่รักรึไง?”
“รักดิ .//.”
“งั้นไปเป็นของกันและกันดีกว่าเนอะ”
“ไอ้พี่ฟางหื่น ไม่เอา!!”
ผมแค่ล้อมันเล่นเองครับ เรื่องแบบนั้นผมไม่รีบร้อนหรอก รอให้แพมพร้อมครับ นานแค่ไหนผมก็รอได้ คนเรารักกันเรื่องเซ็กซ์มันไม่ได้สำคัญมาเป็นอันดับแรกหรอก มันอยู่ที่ความเข้าใจซึ่งกันและกันมากกว่า
แต่ตอนนี้เราก็เป็นของกันและกันแล้วนะ ก็ดูไบโอทวิตเตอร์ของพวกเราสิครับ
Laws XZU’69 | P’Fang ‘s ♥
Com.Eng XZU’67 | Pampam ‘s [/size][/font]