พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: NiTRoGeN14 ที่ 19-05-2016 16:09:21

หัวข้อ: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: NiTRoGeN14 ที่ 19-05-2016 16:09:21
อ้างถึง
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0)

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com)  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


----------------------------------------------------------------------------------------------------

เรื่องสั้น(จบแล้ว)
White/Red Rose, Milk/Dark Chocolate (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=32153.msg1890846#msg1890846)
Over the Rainbow สักแห่ง...ที่แสนไกล (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=31638.msg1842389#msg1842389)
S w i s h e r S w e e t s (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43670.msg2819382#msg2819382)
สังคมอุดมมาม่า --- จบในตอน (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53900)

เรื่องยาว
LOVE | HATE : ลวงใจ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=49564.0) - ยังไม่จบ
♥ HEART ATTACK ♥ ห้ามโดดเวร ห้ามหนีเคส ห้ามพรากผู้เยาว์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48731.msg3176022#msg3176022) - จบแล้ว
. . . ไม่รัก . . . (https://t.co/OnjBzSt1z7) - ยังไม่จบ[/center]
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: NiTRoGeN14 ที่ 19-05-2016 16:13:22
สังคมอุดมมาม่า



เคยได้ยินไหมที่เขาว่ากันว่าสิ้นเดือนเหมือนสิ้นใจ สำหรับกวางแล้วมันสิ้นไปตั้งแต่กลางเดือน หลังนับคำนวณเงินในกระเป๋าบวกลบคูณหารกับวันที่เหลือกว่าเงินเดือนจะออกก็แทบขาดใจ ต่อให้กินมาม่าประทังชีวิตทุกมื้อยังไม่พอ

ทำไมชีวิตมันบัดซบอย่างนี้วะ!!!
กวางนึกในใจระหว่างยืนอยู่ในร้านสะดวกซื้อเลือกห่อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปหลากรสหลายยี่ห้อเก็บไปเป็นเสบียงกรัง ถ้ายังเป็นแบบนี้ต่อไปทุกเดือนเขาต้องขาดสารอาหารตายแน่ แต่จะโทษใครได้นอกจากตัวเองที่กิเลสมันบังตา รีบเอาเงินไปเปย์สาวน้อยสองมิติจนหมดตูดตั้งแต่ต้นเดือน

สงสัยกลับไปที่ห้องคงต้องรื้อเอาอะไรที่ไม่ชอบแล้วไปขายหาเงินใช้ไปก่อน พอมีเงินค่อยไปถอยกลับมาใหม่ แต่นั่นแหละ...ตอนที่ชอบดันมีแต่ด๋อยหายากราคาแพงทั้งนั้น ไอ้พวกที่ไม่ชอบแล้วก็ตัวเบๆ ที่คนอื่นเขามีไปทั่ว ปล่อยไปใช่ว่าจะได้เยอะ ดีไม่ดีไม่มีคนสนใจอีกต่างหาก

มือขาวคว้าห่อบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปใส่ตะกร้า นับให้พอดีวันไปจนกว่าถึงสิ้นเดือน ระหว่างคิดเงินโทรศัพท์คู่ใจก็ดังขึ้น เขาหยิบมากดรับพลางฉวยธนบัตรสีแดงยับๆ ออกมาจ่ายตังค์

“ว่า?”

‘เก้งน้อยเพื่อนรัก กูมีงานมาให้มึงทำ’

“หือ งานอะไรวะ” ตากลมโตเหมือนตากวางเป็นประกายวิ้งๆ ทันทีที่ได้ยินคำว่างาน เพราะงานคือเงิน เงินคืองานบันดาลสุขและอาหารอื่นๆ อีกมากมาย เขาดีใจจนไม่สนใจชื่อที่เพื่อนรักเรียก

‘เขียนบทความว่ะ พอดีมีพี่ที่รู้จักเขากำลังเปิดเว็บคล้ายๆ พวกเว็บก็อสซิบอยู่ มึงสนใจป่าว’

“สนใจเหี้ยๆ ตอนนี้กูกำลังจนมาก มึงมาบอกถูกจังหวะพอดี” กวางรับเงินทอนพร้อมถุงบรรจุมาม่ามาถือ เขาเดินออกจากร้านสะดวกไปเผชิญกับความร้อนระอุประหนึ่งอยู่ในนรกของกรุงเทพมหานคร

‘เออๆ งั้นเดี๋ยวกูให้พี่เขาติดต่อมึงไปนะ’

“ขอบใจหลาย”

ครึ่งชั่วโมงผ่านไป เครื่องมือสื่อสารของกวางก็แผดขึ้นมาอีกครั้ง ตากลมมองดูเบอร์แปลกๆ ก่อนกดรับด้วยน้ำเสียงสุภาพเพราะคิดว่าว่าที่นายจ้างโทรมา

“สวัสดีครับ”

‘อ้าวน้องกวางผู้ชายเหรอ’

“ผู้ชายครับ ไม่ทราบว่านั่นใครครับ”

‘โทษทีๆ พี่ชื่อเสือนะ คนที่จะจ้างน้องเขียนบทความน่ะ’ เหมือนจะจับความไม่พอใจได้ ปลายสายจึงรีบเอ่ยขอโทษและแนะนำตัว ‘คืองี้ พี่ถามก่อน เราเคยเขียนอะไรแบบนี้มาก่อนป่ะ’

“เคยครับ เขียนลงเว็บเหมือนกัน”

‘มีตัวอย่างงานไหม’

“มีครับ ผมเคยเขียนให้เว็บ xxx อ่ะพี่ ใช้นามปากกาว่าเจ้าป่าเจ้าเขา”

‘อ๋อ แป๊บนะ’ พี่เสือเงียบไป กวางได้ยินเสียงกุกกักเหมือนนิ้วกำลังรัวบนแป้น คาดว่าอีกฝ่ายคงกำลังค้นข้อมูลดู สักพักใหญ่จนกวางนึกว่าสายตัดไปแล้วพี่เสือถึงกลับมาต่อบทสนทนา ‘เออ งานคล้ายๆ แบบนี้แหละ ใช้ได้เลยนี่หว่า’

“ขอบคุณครับ”

‘คือตอนนี้พี่อยากได้คนเขียนบทความ เดือนละหกสิบบท มีหัวข้อให้ ความยาวหนึ่งหน้าเอสี่ ไม่ต้องมีรูปประกอบ คิดว่าไหวไหม’

ไหวไหม? โห กวางอยากจะโห่กลับไป ถามมาได้ว่าไหวไหม วันละสองบทความนี่กะไม่ให้ใช้ชีวิตทำอย่างอื่นเลยหรือไง นี่เขายังต้องเรียนหนังสืออยู่นะ แต่พอคิดถึงจำนวนเงินแล้วจะปฏิเสธก็ลำบาก

“ไม่ไหวมั้งพี่ ผมเรียนอยู่ด้วยอะ ถ้าวันละบทพอไหว”

‘เหรอ อืม...ได้ๆ วันละบทก็ได้’

เยส!!! เด็กหนุ่มโห่ร้องในใจ เดือนนี้เขาไม่อดตายแล้วเว้ย ตอนนี้อยากรู้เรตใจจะขาดหากไม่กล้าเริ่มถามก่อนเพราะกลัวดูเป็นคนหิวเงินเกินไป แต่ถ้าคิดตามที่เขาเคยเขียนเมื่อสองปีก่อนได้บทละสามร้อย นี่อาจจะได้บทละสี่ร้อยก็ได้

‘ส่วนค่าตอบแทนพี่ให้เดือนละพันห้านะ’

“ครับพันห้า เอ๊ะ” เดี๋ยวก่อนนะ พันห้า เดือนละสามสิบบท หารแล้ว... “ห้าสิบบาท”

“อืม ไหวไหม”

พี่เสือคร้าบบบ ผมเคยเขียนได้บทละสามร้อย พี่ให้ห้าสิบบาท กดขี่กันไปเปล่าวะ “พี่... ผมเคยได้บทละสามร้อย เท่านี้คงไม่ไหวอะพี่” ถึงจะร้อนเงินแต่จะให้ตกปากรับคำเลยคงไม่ดี อย่างน้อยคนอย่างไอ้กวางก็มีศักดิ์ศรีนะเว้ย เรื่องไรจะลดค่าตัวง่ายๆ วะ

‘เหรอ... งั้นเป็นบทละร้อย เดือนละสามพัน ตกลงไหม’

ไอ้ฉัด! กูนึกว่าจะได้สักสองร้อย นี่เพิ่มให้ห้าสิบ ทำไมอาชีพนี้มันโดนกดขี่จังวะ กูไม่ได้นั่งเทียนเขียนนะเว้ย ต้องหาข้อมูลไหม ใช้ทักษะการเขียนหรือเปล่า นึกว่าเกิดมากูก็เขียนได้เลยหรือไง แสรดดด!!!

“ก็ได้ครับพี่”

แต่เพื่อปากท้องเขาคงต้องตกลงไปก่อน ฮึก...

.
.
.

หลังจากนั้นกวางก็ทนเขียนบทความให้พี่เสือเอาไปลงเว็บพลางกินมาม่าประทังชีวิต เมื่อสิ้นเดือนมาถึงเห็นเงินจำนวนหนึ่งถูกโอนเข้าบัญชีแล้วน้ำตาจะไหล ยังไม่พอจ่ายค่าหอเลยเหอะ!!!

ยังดีว่าพ่อกับแม่โอนเงินมาให้ด้วยเหมือนกัน แต่เพื่อไม่ให้เกิดเหตุการณ์ผมร่วงเพราะผงมาม่าเขาคงต้องงดเปย์ให้พวกสาวน้อยสองมิติไปสักพัก โดยรวบรวมเงินจากการเขียนบทความอันน้อยนิดไว้ซื้อของที่อยากได้จริงๆ แทน

ปัญหามันน่าจะจบหมดสิ้นกันตรงนั้น แต่...ถ้าจบง่ายๆ คงไม่ใช่สังคมอุดมมาม่า วันหนึ่งพี่เสือโทรมาหากวางน้อยพร้อมแจ้งข่าวร้ายว่า... ‘กวาง เพจเราโดนก็อปว่ะ’

พ่อมึงสิ้น!!!
“อะไรนะพี่ โดนก็อปเหรอ”

‘อืม โดนเพจคล้ายๆ กันก็อปที่กวางเขียนไปเกือบหมดเลย เซ็งว่ะ’

กวางอยากจะทึ้งหัวตัวเองทิ้ง ค่าแรงกูก็น้อยอยู่แล้วมึงยังก็อปไปอีก ไม่รู้จะสรรหาคำไหนมาด่าจริงๆ “แล้วเราทำอะไรไม่ได้เลยเหรอพี่”

‘ไม่น่าจะได้นะ เพราะเขาไม่ได้ก็อปไปทั้งดุ้นอะ แต่เอาไปเปลี่ยนคำนิดๆ หน่อยๆ’

ไอ้ขยะสังคม!!!
เขาด่าพวกเหลือบไรในวงการนักเขียนไปในใจ กวางคุยกับพี่เสืออีกเล็กน้อยก็วางสายไปพร้อมข่าวร้ายที่ว่าขอหยุดการลงบทความก่อนสักพักเพราะพี่เขาก็ทำใจไม่ได้เหมือนกัน หมดสิ้นกันเงินพิเศษที่กวางควรได้

ในเมื่อทางกฎหมายอาจทำอะไรพวกนี้ไม่ได้มาก กวางก็ขอใช้กระแสสังคมจัดการพวกนี้แล้วกัน

เด็กหนุ่มกลับมาที่ห้องพัก จัดการต้มน้ำร้อน แกะบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปใส่ชาม พอน้ำเดือดค่อยเทใช่ชาม ระหว่างรอเส้นอืดก็ไปเปิดคอมพิวเตอร์เข้าเว็บคอมมูนิตี้ชื่อดัง

เขานั่งโซ้ยเส้นบะหมี่กับซุปผงชูรสไปพลางสลับมือกดแป้นพิมพ์ไป เข้าเว็บขี้ก็อปไปแคปรูปมาประกอบเทียบกับบทความที่เขาเขียน ที่น่าเจ็บใจกว่านั้นคือไอ้เว็บนั่นมีโฆษณาเยอะมาก ไม่ต้องบอกเลยว่ารายได้ขนาดไหน รายได้ต้องเยอะกว่าเว็บไร้โฆษณาพี่เสือแบบไม่เห็นฝุ่น ไอ้คนที่ก็อปบทความเขาไปดัดแปลงลงเว็บนั่นก็ต้องได้ค่าน้ำหมึกมากกว่าเขาแหงๆ แม่งไม่ยุติธรรมเลย

หลังนั่งเขียนนั่งทำรูปประกอบอยู่เกือบสองชั่วโมงเขาก็เขียนเสร็จ เด็กหนุ่มกดส่งกระทู้ เพียงครู่เดียวบทความที่เขาตั้งใจเขียนยิ่งกว่าครั้งไหนก็ปรากฏในสังคมออนไลน์

กวางกดแชร์กระทู้ไปทุกโซเชียลมีเดียของตน ทั้งเฟซบุ๊ค ทวิตเตอร์ ทรัมเบลอร์ กรุ๊ปของพวกเล่นด๋อยและกลุ่มนักเขียน เพียงไม่นานหลายคนก็เข้ามาร่วมแสดงความคิดเห็นหลายสิบข้อความ ยิ่งรีเฟรชอ่านเจอข้อความใหม่ๆ ที่มาร่วมวงต่อว่าไอ้เพจขี้ก็อปนั่นแล้วเขายิ่งพอใจ ประหนึ่งได้ลงโทษคนร้ายจริงๆ ผ่านเพียงแค่ตัวหนังสือ

นั่งจ่ออยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์อยู่เกือบห้าชั่วโมงกวางถึงยอมผละออกไปล้างชามมาม่าที่กินเสร็จนานแล้ว เชื่อได้ว่าพ้นคืนนี้ไปกระทู้นี้จะแพร่กระจายจนเพจดังๆ อย่างอีเจี๊ยบต้องเอาไปโพสประณามแน่

คืนนั้นกวางนอนหลับฝันไปว่าเขาได้กระโดดถีบไอ้คนขี้ก็อปจนมันหน้าหงาย ก่อนตื่นมาพบว่าหวัดแดกเพราะถีบผ้าห่มทิ้งทั้งที่เปิดแอร์ไว้ยี่สิบองศา

.
.
.

เช้าวันต่อมากวางไปเรียนพร้อมกับกดอ่านกระทู้ที่ตนเองสร้างซ้ำๆ ทำอย่างนี้ทั้งวันจนกระทั่งมีสมาชิกหมายเลขลึกลับรายหนึ่งโพสข้อมูลบางอย่าง

“อะไรวะ” เขาพึมพำหลังอ่านข้อความนั้นจบ สักพักโทรศัพท์ที่ถืออยู่ก็ส่งเสียงข้อความเข้าพร้อมสัญลักษณ์บอกว่ามีหลังไมค์ส่งมา

กวางกดเปิดอ่านด้วยใจระทึกและตื่นเต้นกว่าเดิมเมื่อเห็นว่าคนส่งมาคือรายเดียวกับสมาชิกหมายเลขคนนั้น

‘พี่เป็นเจ้าของเว็บที่น้องหาว่าก็อปเอง พี่ไปตรวจสอบแล้วยอมรับว่าเพจพี่ก็อปบทความน้องมาจริงๆ ทั้งนี้เป็นเพราะพี่ไม่ได้ตรวจสอบบทความที่นักเขียนส่งมาให้ดีก่อน เห็นเขาเขียนบทความมานานไม่นึกว่าจะทำแบบนี้ สุดท้ายพี่ยินดีจะรับผิดชอบทุกอย่างด้วยการลบข้อความที่ก็อปมาทั้งหมด ขอโทษด้วยจริงๆ’

เด็กหนุ่มอ้าปากค้าง จู่ๆ กลายเป็นว่าเจ้าของเว็บมาขอโทษเขาซะงั้น แต่ไม่รู้จะใช่ตัวจริงไหม เพราะโลกออนไลน์ใครๆ ก็พูดได้ กวางจึงส่งข้อความกลับไป

‘ผมจะเชื่อได้ไงว่าพี่เป็นเจ้าของเว็บจริง’

‘พี่ลบบทความออกหมดแล้วไม่เชื่อเข้าไปดูได้ http://www.xxxxxx/com’


กวางกดตามลิงค์เข้าไปดูก่อนพบว่าบทความเหล่านั้นหายไปแล้วจริงๆ พร้อมขึ้นข้อความขอโทษเขาด้วย แบบนี้ยืนยันได้แน่ว่าตัวจริง แต่เขาไม่อยากให้มันจบแค่นั้นเขาอยากรู้จริงๆ ว่านักเขียนคนไหนมันกล้าหักหลังเพื่อนร่วมอาชีพแบบนี้

‘พี่บอกผมได้ไหมว่านักเขียนคนนั้นชื่ออะไร นามปากกาอะไร ผมอยากรู้’

‘นามปากกาเจ้าป่าแห่งทุ่งสะวันน่า’


อ่านแค่นามปากกากวางยังรู้สึกโกรธ โคตรเหมือนกับนามปากเจ้าป่าเจ้าเขาของเขาเลย แค่ชื่อตัวเองยังคิดไม่ได้ต้องลอกคนอื่นเขา คนอะไรวะหน้าด้าน

‘ชื่อเสือ พี่มีอีเมล์เขาด้วยนะ Sue_Susu@xmail.com’

เด็กหนุ่มแอบดีใจที่อีกฝ่ายให้อีเมล์ของไอ้พวกหลืบไรสังคมมาด้วย แต่...ทำไมอีเมล์มันคุ้นๆ จังวะ

เขากดเข้าแอพอีเมล์ในโทรศัพท์ก่อนกดค้นหาอีเมล์ Sue_susu รอสี่จีโหลดเพียงอึดใจเดียวก็ได้เห็นจดหมายอิเลคโทรนิคโผล่ขึ้นมาเป็นสิบๆ ตามคาด

อีเหี้ยยย!!! ไอ้พี่เสือมึงก็อปงานกู
กวางหันหน้าไปหาเพื่อนผู้แนะนำงานเขียนบทความมาให้ทันที สืบเค้นประวัติว่าไอ้พี่เสือมันเป็นใครทำไมถึงก็อปงานกูไปขายให้เว็บอื่น ไหนว่าทำเว็บเองก็ได้ความว่าไอ้พี่เสือมันเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยเดียวกันนี่แหละ เรียนคอมพิวเตอร์ปีสุดท้ายแล้ว ทำโปรเจ็คเว็บไซต์ลงบทความ แต่ไม่รู้ว่าจะแอบเอางานเพื่อนไปขายต่อหากำไรเข้ากระเป๋า

ได้ยินความจริงยิ่งจี๊ดเข้าไปใหญ่ เขากับเพื่อนรวมตัวกันบุกไปถึงคณะที่อีกฝ่ายเรียนอยู่ แถมไอ้พี่เสือตามหาไม่ยากเลยเพราะมันหล่อ มันเป็นถึงอดีตเดือนคณะ ถามแป๊บเดียวก็ได้ที่สิงสถิตปัจจุบันแล้ว

เดินไปหลังอาคารได้หน่อยกวางก็เจอผู้ชายตัวสูงท่าทางหล่อเซอร์นั่งล้อมวงกับเพื่อนๆ ถึงแม้อีกฝ่ายจะพวกมากกว่าและตัวใหญ่กว่ากวางก็ไม่สนใจ เดินดุ่มๆ เข้าไปกลางวงทันที

“ไอ้พี่เสือ”

“โอ๊ะ น้องกวางน้อย” ใครคนหนึ่งในวงร้องเสียงไม่เบานัก จนตากลมโตต้องหันไปมอง

“อย่าเสือก”

“โหดอะ”

“พี่เสือเอง น้องมีไร” ผู้ชายที่เขาหมายตาไว้ลุกขึ้นยืน พอมองใกล้ๆ แม่งหล่อกว่าที่ไกลๆ เยอะเลย แต่ต่อให้หน้าตาดีใช้ว่าจะทำสันดานเสียได้นะเว้ย

ไม่พูดพร่ำทำเพลงให้มากความกำปั้นเล็กแต่หนักก็ซัดเปรี้ยงเข้าที่จมูกอีกฝ่ายเข้าเต็มรัก เลือดสีแดงสดกระฉูดออกมาเป็นสาย

“ไอ้กว๊างงง” เพื่อนที่มาด้วยกันร้องเสียงหลง ไม่คิดว่าเก้ง เอ๊ย กวางน้อยตัวเล็กจะนักเลงขนาดนี้

“ไอ้ขี้ก็อป!”

“เฮ้ย ไรวะ!!!” พ้องเพื่อนของเสือลุกฮือทันทีที่เห็นเพื่อนตัวเองโดนต่อย ต่อยไม่พอยังด่าอีก

“ถามมันดิว่าทำอะไรไว้ ไอ้เหี้ยยย หลอกเอางานกูไปขาย มึงรู้ไหมกูต้องทนแดกมาม่าอยู่กี่วัน ผมกูร่วงหมดแล้วเนี่ย”

“เดี๋ยวๆ น้องเข้าใจไรผิดป่าวครับ เพื่อนพี่เนี่ยนะหลอกเอางานน้องไปขาย ไม่มีหลักฐานอย่ามาพูดพล่อยๆ ดีกว่า”

“ไม่มีจะมาต่อยมันเหรอ ไอ้เสือเหี้ย เจ้าของเว็บที่ก็อปงานไปเขาบอกกูมาหมดแล้ว”

“ชิบหาย!” ตัวต้นเหตุร้องเสียงหลง พอจะลุกหนีก็ถูกเพื่อนคว้าคอเสื้อไว้

“มึงทำจริงเหรอเสือ”

“...”

“ไอ้สัด ไอ้เลว มึงเอางานไปขายได้ตั้งหลาย้อยแต่ให้กูร้อยเดียว ต้องขายด๋อยมาซื้อมาม่าแดกประทังชีวิตไปวันๆ ฮือออ ที่กูเตี้ยเพราะมึงนั่นแหละทำกูขาดสารอาหาร” ไม่รู้ว่าเกี่ยวกันไหมแต่กวางก็โทษทุกอย่างว่าเป็นความผิดของเสือ ต่อยแค่นี้มันยังน้อยไปด้วยซ้ำ

“มึงไม่ปฏิเสธหน่อยเหรอวะไอ้เสือ”

เสือยังคงเงียบกริบ เขาใช้มือข้างหนึ่งดึงคอเสื้อมาอุดรูจมูกที่เลือดกำเดายังไหลไม่หยุด เบนสายตาไปทางอื่นที่จะได้ไม่ต้องเห็นหน้ากวาง

“หึ กูจะแจ้งเรื่องนี้กับคณบดี ดูซิจะได้จบไหมสี่ปีน่ะ”

“เฮ้ย ใจเย็นๆ นะน้อง”

“ไม่เย็นเว้ย”

“เอางี้ เพื่อนพี่มันโกงน้องไปเท่าเดี๋ยวให้มันจ่ายคืนแล้วจบกัน โอเคป่ะ” เพื่อนคนหนึ่งในกลุ่มเสนอ ตอนแรกหูกวางก็กระดิกอยู่ แต่ศักดิ์ศรีมันค้ำคอ

“ไม่”

“งั้นสองเท่า” เสือที่เงียบมานานโพล่งขึ้นกลางวง เงินไม่กี่พันเขาคงไม่อดตายถึงขนาดแดกมาม่าทุกวันหรอก

กวางกอดอกพยายามหักห้ามใจกับจำนวนเงินที่พอจะไปถอยด๋อยจีนได้อีกสองสามตัว จนเพื่อนมากระซิบว่าศักดิ์ศรีมันแดกไม่ได้เท่านั้นแหละเขาขึ้นเลย

ขึ้นราคาเลย!!!
“สามเท่าเว้ย”

“ตกลง ดีล!”

สังคมอุดมมาม่าจึงจบลงด้วย(เงิน)ประการฉะนี้
เตร่ง เตรง เตร็ง เตร๊ง เตร็ง เตรง เตร๊ง เตร๊ง ตะ ระ เร้ง เตรง เตรง



END

ว่างๆ ไม่มีงานเลยแต่งขึ้นมาเรื่อยๆ ห้าชั่วโมงเสร็จ
มีเรื่องจริงบ้างเรื่องแต่งบ้างคละเคล้ากันไป
คล้ายระบายความอัดอั้นตันใจของอาชีพนักเขียน
ที่นอกจากค่าจ้างจะถูกแล้วยังถูกโกงง่ายอีก
ชีวิตจึงไม่พ้นมาม่าประทังชีวิต สมกับเป็นอาชีพที่เขาว่ากันว่าไส้แห้งจริงๆ

ขอบคุณที่อ่านมาถึงตรงนี้นะคะ
จุ๊บๆ

 :mew1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: cinnsin ที่ 19-05-2016 20:28:51
สมน้ำหน้าอิพี่เสือ 5555555555555  :laugh: :laugh: :laugh:
ปล.อย่าจบตอนเดียวเลยค่ะพลีสสสสสสส  :hao5:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: ketekitty ที่ 19-05-2016 21:59:30
ห๊ะ จบแล้ว?
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 20-05-2016 02:19:14
กวางน้อยยยย ทำไมจบง่ายแบบนี้ลูก5555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: ♥►MAGNOLIA◄♥ ที่ 20-05-2016 05:51:32
สนุก ชอบบบ  :katai2-1:
ทำเป็นเรื่องยาวเถอะนะ พลีสสสสส :ling1:
อยากเห็นความรักของน้องเก้ง เอ๊ย..กวางอ่ะ นะะะะ :mew1:
 :L1: :L1: :L1:
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 20-05-2016 09:40:41
สะท้อนสังคม :p
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: taltal020441 ที่ 23-05-2016 01:14:59
จบแล้วหรอ  สตั้นเลย เรื่องสั้นจริงๆ55
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า (19.05.16) --- ตอนเดียวจบ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 24-05-2016 21:43:03
 :pig4: :pig4:
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: NiTRoGeN14 ที่ 25-05-2016 13:58:34
สังคมอุดมมาม่า
#02



กวางพอรู้ตัวอยู่บ้างว่าเขาดังระดับหนึ่งในมหาวิทยาลัยแห่งนี้ แต่ดังในแง่ที่เขาไม่ชอบเท่าไหร่ แง่ไหนเหรอ... ขวัญใจผู้ชายไง

ในฐานะเพศผู้มีไอ้นั่นเหมือนกันออกจะรู้สึกถูกลดทอนความเป็นชายไปไม่ได้ แค่เกิดมาเตี้ยไม่ได้หมายความว่ากวางจะไม่แมน สูงแค่ร้อยเจ็ดสิบแล้วไง ชื่อเหมือนผู้หญิงแล้วหนักหัวใคร เรียนอักษรใครๆ ก็เรียนกัน ที่สำคัญต่อยอดีตเดือนคณะวิศวะปีสี่หน้าแหกมาแล้วนะเว้ย (ไอ้พี่เสือขี้ก็อปไง จำได้ไหม)

“นั่นไง คนนั้นไงที่กล้าไปต่อยพี่เสือน่ะ ตุ๊ดแล้วยังเป็นอันธพาลอีก นิสัยแย่จริงๆ”

เสียงซุบซิบไม่เบานักดังลอดเข้าหูมาให้กวางได้ยิน เขาเกือบลุกไปมีเรื่องกับชะนีแล้วถ้าไม่ติดว่าเพื่อนห้ามไว้ก่อน

“ใจเย็นๆ เว้ยไอ้กวาง”

“กูไม่ได้เป็นตุ๊ด” เขาตะคอกเสียงดัง หวังให้ได้ยินไปถึงสาวขี้เม้าท์พวกนั้น ถูกหาว่าเป็นอันธพาลยังไม่โกรธเท่าถูกด่าตุ๊ด

“เออ กูรู้แล้ว มึงจะแคร์ขี้ปากชาวบ้านทำไมวะ”

“เพราะมึงเลยไอ้ต่าย” กวางชี้หน้าเพื่อนตัวต้นเหตุ “ถ้ามึงไม่แนะนำไอ้พี่เสือมาชีวิตกูคงไม่บัดซบแบบนี้หรอก”

“แล้วกูจะรู้ไหมว่าพี่มันเหี้ย ยังไงมึงก็ได้เงินเขาไปแล้วอย่าโวยวายนักเลย ช่างแม่งบ้างเหอะ”

“กูช่างแม่งจนแม่กูจะเดินขาถ่างอยู่แล้ว”

กระต่ายขมวดคิ้ว ไม่เข้าใจว่ามันเกี่ยวอะไรกัน หลังจากนั้นเขาก็ต้องนั่งฟังไอ้กวางบ่นยาวจนเข้าเรียนคาบต่อไปนั่นแหละ

.
.
.

‘ตุ๊ดปีสองจากคณะชื่อย่ออ. ถูกอดีตเดือนวิศวะเท ไม่พอใจไปต่อยเขาถึงที่ อันธพาลสุดๆ’

ถ้าไม่ติดว่าที่ถืออยู่ในมือมีราคาหลายหมื่นกวางคงปามันอัดผนังไปแล้ว แต่ด้วยความมาโซส่วนตัวหรือไรไม่ทราบ เด็กหนุ่มจึงยังคงก้มหน้าก้มตาอ่านคอมเม้นต์ที่พ่วงมาอีกเกือบร้อยด้วยความตั้งใจ

‘อี๋ นิสัยไม่ดี เขาไม่เอาแล้วยังหน้าด้านอีก’
‘ใช่น้องก.หรือเปล่า ดวกจริงๆ’
‘อีก.มันนิสัยระรานชาวบ้านเขาอย่างนี้แหละ คนทั้งคณะรู้สันดานมันหมด’
‘เขาบอกว่าก.เคยขายตัวจริงป่ะ’
‘พี่เสือไม่น่าลงไปเกลือกกลั้วด้วยเลย ติดราคีเปล่าๆ’
‘ก.มันขี้ก็อปด้วยนะ เห็นดาวคณะอัพรูปลงไอจีอะไรต้องอัพเลียนแบบตลอด’
‘ได้ข่าวว่าพี่เสือต้องให้เงินมันไปหลายหมื่นเลยมันถึงยอมเลิกราวีพี่เขา อี๋ กะหรี่จังค่ะ’


“เป็นไรวะเก้งน้อย” กระต่ายหันมาถามคนนั่งข้างๆ ที่จู่ๆ ก็ทรุดลงไปนอนกับโต๊ะเลคเชอร์

“กูไม่ไหวแล้วว่ะ” น้ำเสียงของคนเก่งกล้ายามนี้อ่อนระโหยโรยแรง ในฐานะเพื่อนชายแท้เพียงไม่กี่คนในคณะที่เต็มไปด้วยเหล่าหญิงสาวจึงเป็นห่วงไม่ได้ กระต่ายแตะหัวอีกคนโยกเบาๆ

“ใครทำไรมึง”

กวางไม่ได้ตอบแต่ยื่นโทรศัพท์พร้อมหน้าจอที่อ่านค้างให้อีกฝ่ายอ่าน

กระต่ายอ่านแต่ละข้อความด้วยใบหน้าที่บึ้งตึงขึ้นเรื่อยๆ “มันไม่ใช่เรื่องจริง มึงไม่ต้องใส่ใจนะเก้งน้อย”

“อืม” ถึงจะบอกอย่างนั้นแต่เสียงที่เปล่งออกมาก็หงอยสุดๆ ไม่สมกับเป็นน้องกวางผู้ห้าวหาญ

คนถูกใส่ร้ายดึงโทรศัพท์กลับมาแล้วก้มหน้าก้มตาอ่านมันต่อ พอกระต่ายจะดึงไม่ให้อ่านก็ถูกห้าม สงสัยไอ้กวางมันจะมาโซจริงๆ ถึงได้ทนอ่านไปร้องไห้ไปแบบนี้

พอเลิกเรียนกวางก็ลุกขึ้นสะพายเป้เตรียมกลับหอ เมื่อเขาเดินออกจากห้องเรียนจึงสังเกตได้ว่าสายตาคนรอบข้างเปลี่ยนไป ในมือหลายคนยังถือโทรศัพท์อยู่ เดาได้ไม่ยากเลยว่าทุกคนต้องกำลังอ่านเรื่องจากเพจนิสิตอยู่แน่ๆ แต่มันไม่ใช่เรื่องจริงจะแคร์ทำไม เขาจึงเชิดหน้าใส่ทุกคนที่มองมา โดยไม่รู้ตัวเลยว่าเรื่องราวจะถูกปั้นแต่งเติมไปมากขนาดไหน

เมื่อกลับมาถึงหอเขาก็เจอเสือยืนรออยู่หน้าประตูทางเข้า ใบหน้าขาวบึ้งตึงทันทีก่อนเดินผ่านหน้าไอ้คนต้นเรื่องตัวจริงไปแบบไม่ใส่ใจ

“กวาง เดี๋ยวก่อน”

“ไม่มีอะไรจะคุย”

“แต่พี่มี”

ข้อมือขาวถูกฉุดไว้ก่อนที่กวางจะได้เอาคีย์การ์ดแตะต้องตัวรับสัญญาณหน้าระตูทางเข้า เขาหันตัวมาเผชิญหน้ากับเสือก่อนฟาดมือใส่แก้มคร้านไปแรงๆ หนึ่งทีถ้วน

“เลิกยุ่งกับกูสักที”

“พี่ขอโทษ”

“เรื่องเหี้ยอะไร”

“เรื่องข่าวลือ แต่สาบานได้ว่าพี่ไม่ได้ทำ”

“เหอะ แล้วเรื่องที่มึงจ่ายเงินให้กูมันหลุดไปได้ไง”

“ไม่รู้”

“ต่างคนต่างอยู่เหอะพี่ ผมขอ” กวางพูดดีๆ กับอีกคนก่อนยกมือไหว้ ตอนนี้เขาเหนื่อยเกินกว่าจะทำตัวเข้มแข็งใส่ใครแล้ว

“พี่ลูกผู้ชายพอ พี่จะจัดการเรื่องข่าวลือให้”

“หยุดได้ไหม ยิ่งยุ่งเรื่องมันจะยิ่งไปกันใหญ่ เงียบไปก็จบ”

“แต่น้องกวาง... รับได้เหรอ”

“มันไม่ใช่เรื่องจริงจะรับทำไม” ประโยคแข็งกร้าว ทว่าคนพูดกลับสูดน้ำมูกฟุดฟิด

เสือมองภาพเด็กหนุ่มที่สอยเขาหน้าหงายมาแล้วด้วยความรู้สึกผิดและสงสาร “ถ้ามีเรื่องอะไรที่พี่ทำได้...”

“วิศวะคอมใช่เปล่า” ยังไม่ทันที่เสือจะพูดจบประโยค กวางน้อยก็แทรกขึ้นมากลางปล้อง คนถูกถามกระพริบตาปริบก่อนพยักหน้ารับ “งั้นทำไรให้ผมอย่างดิ”

“ว่ามาสิ”

“คืองี้นะ” มือเล็กกระตุกชายแขนเสื้ออีกคนให้ก้มหน้าลงมา ริมฝีปากอิ่มจิ้มลิ้มเขยิบชิดใบหูเสือแล้วกระซิบบอกสิ่งที่ต้องการให้ฟัง ยิ่งเวลาผ่านไปใบหน้าของเสือก็ยิ่งซีดขึ้นทุกที

“เดี๋ยวดิ งี้พี่ไม่แย่ด้วยเหรอ”

“ก็ต้นเหตุมันมาจากพี่ ไม่งั้นให้ผมทำไง”

“พี่ว่าเราปล่อยข่าวลืออย่างอื่นกลบไม่ดีกว่าเหรอ”

“ข่าวลืออะไร”

“ว่ากวางเป็นแฟนพี่”

“พ่องมึงสิ้น” แล้วเสือก็ได้หมัดลุ่นๆ ไปอีกหนึ่งผลั๊วะ

“อู๊ยยย ดีนะจมูกแท้พ่อให้มา” คนถูกประทุษร้ายเอามือกุมจมูก แต่โชคร้ายที่เลือดกำเดาไหลทะลักออกมาเปื้อนเสื้อนิสิต สุดท้ายก็ต้องตามกวางน้อยขึ้นไปบนห้องหาเสื้อผ้าชุดใหม่มาเปลี่ยน

.
.
.

เช้าวันต่อมาที่มหาวิทยาลัยกวางถูกหลายสายตาจับจ้องมากกว่าเดิม บางคนเสียมารยาทถึงขั้นเห็นหน้าก็หันไปซุบซิบกับเพื่อนทันที ด้วยความสงสัยกวางจึงกดเข้าไปอ่านในเพจเดิมอีกครั้งเผื่อว่ามีอะไรเพิ่มเติม

‘อีก.มันร้ายค่ะท่านผู้โชมมม เมื่อวานมันใช้มารยาออเซาะพี่ส.ขึ้นห้องไปกับมัน’
‘อี๋ ไร้ยางอาย’
‘คราวนี้ใช้มารยาท่าไหนล่ะคะ’
‘วงในเขาบอกว่าหน้าด้านจูบกันหน้าหอด้วยนะ ไม่ด้านจริงทำไม่ได้นะค่ะ’


“กวาง ไม่ต้องไปสนใจ”

“ต่าย” กวางเงยหน้ามองเพื่อนซี้ รู้สึกซาบซึ้งใจอย่างที่สุดที่มันไม่เรียกเขาว่าเก้งแล้ว “มึงไม่ต้องห่วงกู กูหาวิธีรับมือไว้แล้ว”

“ยังไงวะ”

“เดี๋ยวมึงก็รู้” หนุ่มน้อยหน้ามนกระตุกยิ้มมุมปาก พลางเก็บโทรศัพท์ลงกระเป๋ากางเกง

“เออ แล้วเรื่องที่ไอ้พี่เสือมันขึ้นห้องมึงนี่จริงเปล่าวะ”

“จริง มันกวนตีนกูเลยต่อยไปอีกที เลือดกระฉูดเปื้อนเสื้อเลยต้องพาไปเปลี่ยน วุ่นวายชิบหายกับมันเนี่ย”

“เห้อ แทนที่จะต่างคนต่างอยู่กันไป กูชักไม่ชอบไอ้เหี้ยพี่เสือนี่แล้วว่ะ ให้กูจัดการแทนไหม” กระต่ายบ่นงึมงำ เห็นชื่อมุ้งมิ้งอย่างนี้แต่กระต่ายเป็นผู้ชายที่ตรงข้ามกับกวางทุกอย่าง ทั้งสูง ใหญ่ ไหล่กว้าง หล่อเข้มจนได้ตำแหน่งเดือนอักษรมาครองเมื่อปีที่แล้ว มีอย่างเดียวที่ตรงกับชื่อหน่อยก็นิสัยขี้ตื่นนี่แหละ

“ไม่เป็นไร กูให้ไอ้พี่เสือมันจัดการแล้ว”

“จะได้เรื่องเหรอ”

“ได้ไม่ได้มันก็ต้องทำ ไม่งั้นเรื่องที่มันก็อปงานกูไปขายได้แพร่กระจายทั้งมหาลัยแน่”

“จะคอยดูแล้วกัน ไปเรียนเหอะ” กระต่ายส่ายหัว แขนยาวล็อคคออีกคนลากให้เดินเข้าห้องเรียนไปพร้อมกัน นี่จะมีข่าวลือว่ากวางกิ๊กกับกระต่ายด้วยไหมนะ แต่ถ้ามีก็ดีสิ กวางจะได้จัดการให้พร้อมกันไปเลยทีเดียว

.
.
.

‘น้องกวาง พี่ส่งไฟล์ที่ต้องการให้แล้วนะ รับรองว่าไม่ขาดตกบกพร่องสักคำเดียว’

กวางอ่านเมสเสจที่ไอ้พี่เสือส่งมาให้พลางยิ้มกระหย่อง เขากดเข้าดูไฟล์รูปภาพที่แนบมาเป็นอัลบั้มด้วยความพอใจแล้วจัดการเซฟทั้งหมดลงเครื่อง หลังจากนั้นก็กดเข้าแอพเฟซบุ๊คหาเพจต้นเรื่องแล้วตัดสินใจพิมพ์ข้อความลงไปสั้นๆ

‘เจอกันที่สน.นะครับทุกคน’

 ไม่กี่นาทีถัดมาก็เริ่มมีคนใจกล้ามาเม้นต์ตอบข้อความ กวนตีนเสียส่วนใหญ่ แต่วินาทีนี้กวางไม่แคร์ ทำอะไรทำไปตามสบายใจเลยจ้า กูมีพี่เสือเก็บหลักฐานให้แล้ว

‘ทำมาเม้นต์ขู่ คิดว่ากลัวหรือคะ’
‘เรื่องไม่จริงก็เงียบไปสิคะ มาแบบนี้แสดงว่ามันจริงล่ะสิ’


อ้าวดีออก เรื่องไม่จริงแต่พวกมึงพูดกันสนุกปากนี่กูต้องเงียบให้มึงเม้าท์ต่อใช่ไหม เดี๋ยวๆ โดนหมายเรียกจะหัวเราะไม่ออก

กวางกดต่อสายไปหาผู้ร่วมขบวนการอย่างเสือทันที “พี่เสือ มึงเก็บรูปไว้เลยนะ เดี๋ยวกูไปหา”

‘จ้า แคปรูปจนเมื่อยมือหมดแล้วจ้า มีรางวัลให้เปล่า’

“แทะส้นตีนไปก่อนแล้วกัน มึงมีรถใช่ไหม เตรียมเลย อีกสิบนาทีเจอกัน”

กวางทิ้งกระต่ายไว้ที่คณะก่อนเดินดุ่มไปคณะวิศวะ เหมือนว่าที่นี่เขาก็ดังพอตัวเพราะเพียงปรากฏตัวก็ได้ยินเสียงเป่าปากจากทั่วสารทิศ แต่ตอนนี้น้องกวางด๊อนแคร์ ต้องรีบหาไอ้พี่เสือให้เจอกัน แม่งไปมุดหัวอยู่ไหนวะ ขี้เกียจโทรถามเลยสอบถามเอาจากคนแถวนั้นก็ได้ชายหนุ่มหน้าตาดีพาไปหาถึงที่

ไอ้พี่เสือนั่งเล่นคอมอยู่ที่ห้องสมุดคณะ หน้าจอปรากฏเว็บสังคมออนไลน์ชื่อดังเปิดสลับกับโปรแกรมโฟโต้ช้อป ขะมักเขม้นทำรูปหลักฐานให้กวางอย่างตั้งใจ

“เฮ้ย ไอ้เสือ น้องกวางมาหา”

“แป๊บนะ อีกนิดเดียวจะเสร็จแล้ว” มือใหญ่กดเม้าท์รัวๆ ก่อนเซฟหลักฐานทั้งหมดลง External Hard Disk “เรียบร้อยครับผม”

“ขอบคุณครับ งั้นเราก็ไปกันเถอะ”

“ไปไหน”

“โรงพัก”

.
.
.

หลังทำการลงบันทึกประวันเรียบร้อยกวางก็ใช้โทรศัพท์ถ่ายรูปเอกสารทางราชการก่อนโพสลงในช่องคอมเม้นต์ของสเตตัสต้นตอในเพจนิสิต ไม่ถึงสิบห้านาทีโพสนั้นก็หายวับไปกับตาพร้อมกับที่กวางถูกบล็อคจากเพจเรียบร้อย

“หึหึ เล่นแบบนี้ใช่ไหม” น้องกวางของพี่เสือ(?) หัวเราะในลำคอก่อนโพสรูปภาพทั้งใบแจ้งความและรูปหลักฐานที่เสือแคปมาให้ลงในเฟซบุ๊คส่วนตัวพร้อมตั้งสถานะเป็น public ‘ใครมีปัญหาเจอกันที่ศาล’

“เล่นถึงตำรวจแบบนี้ไม่ใจร้ายไปหน่อยเหรอ” เสือพึมพำ หลังพาน้องกวางไปแจ้งความเสร็จเขาก็พาคนตัวเล็กมากินข้าวเย็นต่อในห้างแห่งหนึ่ง

“ใครให้ร้ายใส่ก่อนล่ะ รู้จักกันก็เปล่า ทำตัวน่ารำคาญต้องโดนแบบนี้แหละ ดูซิจะกล้าไปอีกสักกี่น้ำ”

“ไม่ห่วงอนาคตพวกนั้นเลยนะ”

“พวกนั้นทำตัวเองต่างหาก แล้วนี่ผมก็ใจดีมากแล้วนะที่แค่ลงบันทึกประจำวันไว้เฉยๆ ยังไม่แจ้งข้อหาทำให้รำคาญแล้วก็ฟ้องน่ะ เรื่องแบบนี้เป็นคดีอาญายอมความไม่ได้ แถมยังฟ้องแพ่งเรียกร้องค่าเสียหายได้อีกด้วยนะ”

“รู้สึกเชี่ยวชาญเรื่องฟ้องจังเลยนะ” เสืออดแซะกลับไม่ได้ เขาพลิกเนื้อย่าวบนเตา พอเห็นว่าสุกดีก็คีบใส่ชามอีกฝ่าย “กินเยอะๆ นะ จะได้โตไวๆ”

“พูดดีด้วยแล้วลามปามนะไอ้พี่เสือ คิดว่าแค่นี้จะลบล้างความผิดที่ก็อปงานผมได้งั้นเหรอ ฝันไปเถอะ”

“จิ๊ ว่าแต่ถึงจะแจ้งความไป มันก็ห้ามปากคนไม่ให้นินทาไม่ได้อยู่ดี พี่ว่าอย่างน้อยเราก็ควรเคลียร์ข่าวให้ตัวเองสักหน่อยนะ”

“พูดไปตอนนี้ใครจะเชื่อ”

“มันต้องมีบ้างแหละน่า เอางี้ดีกว่าเดี๋ยวพี่เคลียร์ให้”

ตากลมเหมือนกวางจ้องคนบอกจะเคลียร์ให้เขม็ง “มีแต่จะทำให้ยุ่งกว่าเดิมน่ะสิ”

“เชื่อฝีมือพี่เหอะ”

“ไม่ล่ะ ขอบคุณ”

“โธ่” เสือร้องด้วยความเสียดาย เขาว่าจะโพสสเตตัสบอกว่าเขากับน้องกวางอักษรปีสองคบกันแล้วสักหน่อย เผื่อเจอข่าวลือเสียหายอีกคนพวกนั้นก็มาด่ากวางไม่ได้แล้วว่าอ่อยใส่เขา แต่เอ๊ะ... “แบบนี้ก็ได้นี่หว่า”

“อะไรได้” กวางเงยหน้าจากเตามองไอ้พี่เสือตัววุ่นวาย เห็นอีกคนหยิบโทรศัพท์มากดๆ พอดี

“เดี๋ยวน้องกวางก็รู้ เอาล่ะ กินกันต่อเหอะ ไม่อิ่มไม่เลิก มื้อนี้พี่เลี้ยงเอง”

“จริงอะ พูดแล้วห้ามคืนคำนะเว้ย”

“ระดับนี้แล้ว เรียกป๋าเหอะน้อง”

ด้วยความดีใจที่มีคนเลี้ยงไม่ต้องจ่ายเงินเองทำให้กวางผู้กินมาม่ามากกว่าสิบวันต่อเดือนถึงกับตีหางพั่บๆ ไม่รู้เลยว่าไอ้คนบอกจะเลี้ยงกำลังทำให้เรื่องยุ่งไปอีกขั้น

Sue Susu eating Bar-B-Q Plaza with Kwang Kwang
2 mins    Public
พากวางน้อยมาขุน อ้วนเมื่อไหร่พี่เสือจับกินแน่ๆ



END

Cyber Bulling ไม่ใช่เรื่องตลก
พี่สาวที่เคารพท่านหนึ่งเคยให้คำแนะนำว่าถ้าเจอแบบนี้แจ้งความค่ะ
พวกนี้ส่วนใหญ่ปากกล้าแต่หน้าจอ เจอของจริงเข้าไปเงียบเป็นเป่าสากทุกราย
เพราะฉะนั้นใช้โซเชียลกันด้วยสตินะคะทุกคน ^^
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 25-05-2016 20:37:20
อู้ยยยยย มีจับกงจับกินนนนนน
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Kio ที่ 25-05-2016 21:08:11
แหม่ จะได้เห็นตอนพี่เสือจับกวางน้อยกินไหมคะ
รู้สึกอยากเป็นสักขีพยานให้ ฮาาา

 :hao7:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: chaichan ที่ 26-05-2016 19:49:55
กวางน้อยจะรอดหรือเปล่า.. :impress2:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: colorofthewind21 ที่ 26-05-2016 23:13:44
อยากเห็นกวางน้อยถูกพี่เสือจับกินค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 29-05-2016 21:37:00
กวางน่ารัก  เก่งกล้าสามารถมาก  พี่เสือชอบน้องกวางแล้วแน่เลย  รอลุ้นตอนต่อไป
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 29-05-2016 22:11:13
สนุกและน่ารักมากๆ เอาอีกๆ :mew1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Starry[Blue] ที่ 06-06-2016 02:23:26
เฮ่ยยย สนุกมากๆค่ะ ดีอ่ะ เราไม่ค่อยเจอนิยายที่แทรกเรื่องอะไรแบบนี้เข้าไปด้วยแล้วไม่รู้สึกตะขิดตะขวงเวลาอ่าน
ชอบคาแรกเตอร์ของต่ายมากๆ(จริงๆเสือก็ดีค่ะ แต่น่าหมั่นไส้มากจริงๆ55555555)
อยากให้มีตอนต่อ ชอบมากๆ ติดตามนะคะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: rayaiji ที่ 06-06-2016 07:50:57
พี่เสื่อแม่งเจ้าเล่ห์
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: labelle ที่ 07-06-2016 19:17:23
เทรนด์ดี้มากจ้า เรืีองจริงค่ะ ใช้แบบมีสติ

เสือน่าโดนอีกสักรอบ
จมูกพ่อให้จะได้ให้หมอทำแทน

กวางแน่มากค่ะ ต้องจัดหนักนะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: PrimYJ ที่ 10-06-2016 12:43:04
อยากเห็นน้องกวางโดนจับกิน 5555555
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: magic-moon ที่ 16-06-2016 18:33:01
....จบละ จบละ?????!!!!!
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: QueenPedGabGab ที่ 16-06-2016 21:36:12
ชอบกวางงงง ไม่ชอบเสือ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: lazyishappy ที่ 17-06-2016 11:18:18
พี่เสือ ไงเนื้อกวางอร่อยป่าว
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #02 (25.05.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: cbqx ที่ 18-06-2016 00:29:07
ฮึก มาต่อเถอะครับ สนุกจนอยากอ่านอีก
หัวข้อ: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: NiTRoGeN14 ที่ 21-06-2016 15:16:51
สังคมอุดมมาม่า
#03

ทั้งชีวิตเราดูแล



Sue Susu at สี่แยกดาวอังคาร ที่ๆ รถติดที่สุดในโลก ไฟเขียวห้าวิ ไฟแดงห้าชาติ
5 mins    Public
ทั้งชีวิตเราดูแล ทั้งชีวิตเราดูแล

สวัสดีครับ ผม ‘ไอ้พี่เสือ’ คนหล่อแห่งคณะวิศวะไงจะใครล่ะ

ผมเป็นคนกรุงเทพแต่กำเนิดครับ แต่บ้านอยู่ชานเมืองอีกนิดจะออกนอกเขตแล้ว ตอนนี้เรียนอยู่มหาวิทยาลัยในเมืองต้องไปกลับบ้านทุกวันเหมือนจะลำบากใช่ไหมครับ ก็นิดนึง แต่ไม่เป็นไรครับ บ้านผมรวย พ่อซื้อรถให้ผมขับไปเรียนตั้งแต่สอบติด

มันก็ดีนะครับ สะดวกดีเวลาจะไปไหนมาไหน ไม่ต้องทนรอรถสาธารณะที่โคตรห่วยบรม มาไม่ตรงเวลา นึกอยากจะมาก็มา อยากจะจอดรับก็จอด ไม่อยากจอดก็ซิ่งหนีซะงั้น แถมบางคันยังดริฟต์โชว์เทพอีก รถเมล์ไทยนี่อเมซิ่งจริงๆ

แต่ใช่ว่าขับรถเองจะไม่เจอความลำบาก เพื่อนร่วมทางมันแย่ครับ ทั้งชอบแทรก ชอบปาด พวกมอเตอร์ไซค์นี่ตัวดีเลย รองมาก็แท็กซี่ แล้วก็รถเมล์ เจอคนแบบนี้ในสังคมมันแย่จริงๆ ครับ

แต่ที่แย่ที่สุดสำหรับคนขับรถก็คือรถติดนี่แหละครับพี่น้องงง

เข้าหน้าฝนมาไม่ทันไร กรุงเทพเมืองฟ้าอมรก็ส่อแววความวิบัติแล้ว แรกๆ ตกนิดตกหน่อย พอติดเป็นพิธียังทำใจได้ แต่เมื่อคืนสิครับตกทั้งคืน เช้ามาน้ำระบายไม่หมด ผลคือการจราจรเป็นอัมพาต ชิบหายล่ะสิ

ดีว่าวันนี้ไม่มีสอบหรืออะไรที่สำคัญแถมยังเรียนตั้งบ่าย ผมเลยชิวๆ มีเวลามาอัพสเตตัสจิกกัดท่านผู้ว่าที่มีห้องทำงานราคาสิบหกล้านได้ ทั้งที่ยังติดแหงกอยู่แยกไฟแดงนี้มาสามชาติแล้ว ชีวิตดี๊ดี

แต่เหมือนผมลืมอะไรที่สำคัญไปอย่างนะ...

ระหว่างที่กำลังนึกรถข้างหน้าก็เคลื่อนตัวพอดี ผมเลยต้องเปลี่นเกียร์ขยับตาม ทำระยะเพิ่มได้อีกหนึ่งเมตร ครับขอบคุณครับ

มองไปที่ถนนอีกฝั่งเห็นโล่งโจ้ง ใจก็อยากโดดเรียนวกรถกลับบ้านแม่ง ถ้าเป็นเมื่อก่อนผมคงทำไปแล้ว แต่ทำไมวันนี้ผมไม่ทำนะ อืม... อีกห้าสิบเมตรข้างหน้าเป็นที่กลับรถพอดี ผมควรเลี้ยวรถไปนอนพึ่งพุงที่บ้านหล่อๆ ดีกว่า เพราะออกจากบ้านมาตั้งแต่เจ็ดโมง ตอนนี้เก้าโมงแล้วผมยังไม่พ้นแยกนรกแถวบ้านนี้เลย

ทนไปอีกเกือบครึ่งชั่วโมงผมก็มาถึงจุดกลับรถ ระหว่างรอต่อคิวคันหน้าเพื่อเลี้ยวโทรศัพท์เจ้ากรรมก็ดังขึ้น ผมมองชื่อคนโทรเข้า เห็นเป็นน้องกวางคนน่ารักก็รีบกดรับสายทันที

“ว่าไงจ๊ะคนดี คิดถึงพี่เสือเหรอ”

‘คิดถึงพ่องมึงมากกว่า’

หยาบคายแต่เช้า แต่ไม่เป็นไร โดนด่าแล้วมันสดชื่อ อย่างตำราเขาว่าผู้หญิงด่าแสดงว่าผู้หญิงรัก อ้าว ไม่ใช่เหรอ

‘เมื่อไหร่พี่เสือมึงจะมาถึงมหาลัย กูรอนานแล้วนะ’

“เอ๋ น้องกวางมารอพี่ทำไมครับ มีอะไรหรือเปล่า”

‘อ้าว ไอ้พี่เสือ ไอ้หมา นี่มึงลืมนัดของเราเหรอ’

นัดของเรา... ผมทวนคำนั้นเบาๆ ก่อนจะนึกขึ้นได้ถึงจุดประสงค์ที่ไปมหาวิทยาลัยแต่เช้าทั้งที่มีเรียนบ่าย “ชิบหาย”

‘กูนี่สิจะชิบหาย มึงลืมใช่ไหมไอ้พี่เสือ’

“พี่ขอโทษ เนี่ยพี่ขับรถออกมาแล้ว กำลังรีบไปเลย” ผมรีบแทรกเลนชาวบ้านเขา ยอมถูกด่าพ่อลับหลังดีกว่าเลี้ยวรถกลับไปแล้ววกมาใหม่เพื่อไปติดอยู่ที่เดิมอีกสองชั่วโมง

‘ไม่น่าเชื่อมึงเลย ไหนบอกว่าทำได้ทุกอย่างเพื่อกวาง สุดท้ายมึงก็ตอแหล ไม่ต้องมาจีบกูเลยนะ เลิกโพสข้อความมโนของมึงด้วย’

“เดี๋ยวก่อนน้องกวาง เนี่ย พี่กำลังรีบไปมหาลัยจริงๆ แต่รถติดมากเลย ติดมาจะสามชั่วโมงแล้ว”

‘กูไม่เชื่อ จากหอกูมาคณะแค่สิบนาทีเอง’

ก็มึงนั่งวินจากหอที่อยู่หลังมหาวิทยาลัยไปคณะนี่หว่าน้องกวางงง ผมละอยากจะกรีดร้องใส่โทรศัพท์ไปอย่างนั้น แต่ก็ไม่ทำ กลัวน้องมันด่ากลับ

‘ใช่สิ งานกูไม่สำคัญนิ ถ้ามึงทำไม่ได้วันหลังไม่ต้องมาอาสาอีกแล้วนะ กูไปให้กระต่ายช่วยยังดีซะกว่า แค่นี้นะ กูเบื่อจะคุยกับมึงแล้ว’

พูดจบน้องกวางคนดีก็ตัดสายทิ้งแบบไร้เยื่อใยต่อพี่เสือ กระซิกๆ พี่อยากรู้พี่ทำผิดอะไรทำไมน้องใจร้ายกับพี่นัก น้องคิดว่าพี่อยากให้รถมันติดแบบนี้เหรอ

ผมก้มหน้าคอตกซบกับพวงมาลัยรถ ชีวิตชายเสือช่างอาภัพ รักเขาก็โดนเขาด่า ทำดีอะไรก็ทำไม่ขึ้น เสืออยากจิครายยย...

.
.
.

สี่ชั่วโมงกับอีกสามสิบนาที คือเวลาทั้งหมดที่ผมใช้ในการขับรถจากบ้านย่านชานเมืองมายังมหาวิทยาลัย ทั้งที่ปกติจะใช้แค่ชั่วโมงครึ่งเท่านั้น

พอจอดรถได้ผมก็วิ่งไปหาน้องกวางที่คณะอักษร หนุ่มน้อยหน้ามนคนใสๆ ของผมกำลังนั่งหน้าเป็นอยู่กับเพื่อนรูปหล่อที่ชื่อกระต่าย เห็นแล้วมันอดหึงนิดๆ ไม่ได้จึงต้องรีบไปแสดงตัว แต่เหมือนผมจะคิดผิดเพราะใบหน้าอ่อนหวานที่กำลังยิ้มแย้มกลายเป็นจวักทันทีที่ผมยื่นหน้าเข้าไปเสนอ

“น้องกวาง”

“ไอ้พี่เสือ”

“พี่มาแล้ว”

“มึงไม่มาพรุ่งนี้เลยล่ะ” คนตัวเล็กกว่าเกือบคืบว่า

“รถมันติด พี่ขอโทษ ไหน ไหนงานของน้องกวาง เดี๋ยวพี่ช่วย”

“ไม่ต้อง กระต่ายไปให้เพื่อนที่เรียนคอมมาช่วยแล้ว”

เจอถ้อยคำตัดรอนแบบนี้ผมถึงกับจุก ใช่สิ ถึงไม่มีผมอยู่ทั้งคน น้องกวางก็หาคนอื่นมาแทนได้ คนเก่งคอมที่มหาลัยนี้มีน้อยเสียที่ไหน แค่รันโปรแกรมง่อยๆ ให้เด็กอักษรเอาไปใช้จะให้ใครทำก็ได้ กระซิกๆ

“พี่ขอโทษ ไม่คิดว่ารถมันจะติด”

“หึ สมน้ำหน้าพวกขับรถ” แทนที่จะให้กำลังใจกันไม่มีหร๊อก แต่ถ้าซ้ำติมล่ะมีให้ไม่อั้น คิดแล้วมันน่าน้อยใจจริงๆ

“เอ้า”

ไม่ทันตั้งตัวก็มีวัตถุอะไรบางอย่างลอยออกมาจากมือน้องกวาง ผมรีบเอื้อมมือไปคว้าไว้ก่อนพบว่าเป็นแซนด์วิชไส้แน่นของฟาร์มเฮ้าส์

“อะไรอะน้องกวาง”

“แดกซะ”

“เมื่อเช้ารถติดพี่คงยังไม่ได้กินอะไรใช่ไหมล่ะครับ” เด็กกระต่ายช่วยขยายความให้ แค่นั้นหัวใจผมก็พองโตพร้อมติดปีกโผบินแล้ว ที่แท้น้องกวางเป็นสายซึนนี่เอง ทำไมน่ารักอย่างนี้น้า พี่เสือจะกินอย่างดีเลยจ้ะ แต่ใจจริงอยากินน้องกวางมากกว่านะ อุฮิ

ผมแกะซองแซนด์วิชกินอย่างมีความสุข บางทีรถติดแบบนี้ก็มีเรื่องดีๆ เหมือนกันนะ

Sue Susu feeling lovely
Just now    Public
อ่า... ทั้งชีวิตเราดูแล พี่พร้อมจะดูแลน้องกวางตลอดชีวิตเลยจ้า



TBC

หงุดหงิดค่ะ เมื่อเช้าน้ำท่วมทั่วกทม. รถติดมาก
กว่าจะถึงที่ทำงานก็เกือบเที่ยงแล้ว ใช้สิทธิลาครึ่งวันเลย TTATT
ขอระบายออกมาเป็นตัวหนังสือหน่อยเถอะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Pittabird ที่ 21-06-2016 23:25:04
เรื่องน่ารักจังค่ะ.  ชอบน้องกวาง. เจ๋งดี.  หมั่นไส้พี่เสือ. แต่แบบนี้ก็ดีนะคะ. เบื่อพวกพระเอกเทพบุตรแล้ว. มาต่ออีกนะคะ. ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: MSeraph ที่ 22-06-2016 03:17:54
วรั้ยยย พี่เสืออ อาการหนักกนะเราอะ 555555
น้องกวางสายซึนนนนน มีกระต่ายเป็นล่ามประจำตัว
เมื่อเช้าน้ำท่วมรถติดจริงจังมากค่ะ
ใช้เวลากว่า3ชมในการเดินทาง T^T
ทั้งชีวิตเราดูแลจริงๆ สิ้นชีวีเลยทีเดียว
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: nijikii ที่ 22-06-2016 09:06:35
โอ้ย
ไอ้พี่เสือ
ไม่นึกว่าจะเป็นพระเอกกากขิงแบบนี้
น้องกวางน่ารักจุง สายซึนซาดิสต์
5555555555
น่าจะเปลี่ยนชื่อเรื่องเป็นก้อปงานเธอเลยเจอรักนะคะ 555555555
มีแผนทำเป็นเรื่องยาวมั้ยคะ อยากอ่านน้องกวางพี่เสือแบบยาวๆ อิอิ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: Starry[Blue] ที่ 24-06-2016 23:46:42
กลายเป็นนิยายวิพากษ์สังคมแล้ว ดีค่ะ เราชอบๆเย่

ขอบคุณสำหรับตอนต่อค่า  รอตอนต่อไป  :กอด1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: scottoppa ที่ 25-06-2016 21:59:00
ง่อว์น้องกวางน่ารักจุง สายซึนๆแบบนี้พี่เสือไปไหนไม่รอดแน่ๆ
รถติดน่าเบื่อมากจริงๆค่ะ ทำไรไม่ได้เลย
จะรอตอนต่อไปเน้อ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: MAILOVEZ ที่ 26-06-2016 01:43:17
มันน่ารักทุกตอนเลยชอบพี่เสือนางกระหล่อนแต่น่ารัก อะไรจะยอมน้องขนาดนั้นชอบมากอ่านแล้วยิ้มตามทุกตอนเลย

น้องกวางคนซึนนนน น่าจับมาบีบๆ แล้วกลืนลงท้องน่ารักชอบคนแบบกวางตรงๆ คิดอะไรก็บอกก็พูดสังคมต้องการคนแบบนี้และคิดว่าพี่เสือก็ต้องการด้วย คิคิ

รอตอนต่อไปนะคะ เรื่องน่ารักมากเลย  :mew1:
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-06-2016 22:29:17
เราชอบเรื่องนี้อ่ะ
หัวข้อ: Re: [เรื่องสั้น] สังคมอุดมมาม่า #03 (21.06.16) --- จบในตอน
เริ่มหัวข้อโดย: azure ที่ 30-06-2016 23:34:49
กวางได้ทีข่มเสือเลยนะ 5555