ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚
23August's World
- เรื่องยาว -
"ที่หนึ่ง" (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=48590.0) • ♚ PITCH BLACK ♛ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53263.0) • | Fairy Tells ░ หลอก ลวง รัก | (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=57367.0) • × ไม่มีความจริงในความจริง × (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66291.0)
Now Loading
มิอาจก้าวล่วง (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=67260.0)
- เรื่องสั้น -
FREEZE | FLY (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50166.0) • With Love, ด้วยรัก (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=55144.0) • ﹉ RESTART ﹍ (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=61080.0) • สมุดกระจก (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=64163.0) • ROOM (ex) MATE (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=66976.0) • E I L V (https://thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=69445.0)
♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚♛♚
Pitch Black (Adj) ; Completely dark
"It's always darkest before it turns absolutely PITCH BLACK"
กระดาษขู่อาฆาตเขียนด้วยอักษรสีแดงที่ไม่รู้ว่าหมึกหรือว่าเลือด ถ้อยคำผรุสวาทด่าทอการทำงานของท่านจนเต็มหน้ากระดาษ มันถูกเก็บไว้ในซองอย่างดีจนมองผ่านๆ แล้วไม่ต่างจากเอกสารทั่วไป นี่เป็นเรื่องที่ร้ายแรงกว่าทุกครั้งเท่าที่ผ่านมา
"โอ้ย คราวนี้น่ากลัว"
"ถ้าฉันไม่ไปตามหาเอกสารจะรู้ไหมเนี่ย"
ต้องบอกเอาไว้ก่อนว่ามันไม่ใช่สิ่งที่ท่านเอามาบอก แต่เธอลืมหยิบเอกสารออกมาจากห้องจนแอบถือวิสาสะเข้าไปเอาเองอีกรอบจนเจอว่ามันถูกทิ้งเอาไว้ในถังขยะ
"ท่านไม่บอกใครบ้างเหรอ เรื่องนี้มันใหญ่แล้ว"
ผู้พิพากษาเป็นอาชีพที่มาพร้อมกับความเสี่ยง นอกจากจะไม่สามารถเข้าไปพบปะพูดคุยกับเพื่อนคนอื่นได้ในทุกโอกาสแล้วยังต้องระวังอันตรายถึงชีวิตอีกด้วย การตัดสินหนึ่งครั้งมันอาจทำลายทั้งชีวิตของคนบางคน มันเลยเป็นเหตุผลให้ท่านบางคนเลือกรับคดีไงล่ะ
"อย่างท่านถ้าบอกล่ะแปลก" เคยปริปากพูดเรื่องอื่นที่ไม่ใช่งานเสียที่ไหนล่ะ เรื่องส่วนตัวนี่ยิ่งแล้วใหญ่ แค่รู้ว่ามีแฝดทั้งศาลก็ตื่นเต้นไปหมด "นี่ท่านไปไหนเช้านี้?"
ท่านผู้ไม่เคยเข้างานสายวันนี้ยังไม่เห็นตั้งแต่เช้า แล้วก็ไม่ได้บอกล่วงหน้าว่าวันนี้ออกไปทำธุระข้างนอก
เช้ามาก็เจอเรื่องแปลกไปแล้วสองเรื่อง
"ไม่ร...แป๊บนะ" พอพูดถึงท่านท่านก็โทรมา เธอยกมือขึ้นพักเบรคการพูดคุยพร้อมกับรับสายอย่างรวดเร็ว "ค่ะท่าน"
(ผมเข้าบ่าย รถมีปัญหา)
"อ๋อ ได้ค่ะท่าน"
(แล้วก็ใครมาหาผมให้ระวังหน่อย)
"...ค่ะ"
สายขาดไปแล้ว และสิ่งเดียวที่เธอทำได้คือเม้มปากเอาไว้จนแน่น มันไม่สัมพันธ์อะไรเลยกับการที่รถมีปัญหาแล้วจะต้องรอถึงบ่าย ในเมื่อท่านเองก็สามารถปล่อยให้ประกันจัดการได้
"ว่าไง"
"รถ"
"เรื่องใหญ่นะเนี่ย"
เอาเป็นว่าเข้าใจตรงกันเรื่องรถที่เป็นหัวข้ออยู่ตอนนี้มันหมายถึงอะไร
"งั้นฉันไปเก็บแฟ้มเซนต์ออกมาก่อน ไว้ท่านมาแล้วค่อยให้ดีกว่า" ลุกออกจากโต๊ะไปทางประตูห้องแขวนชื่อของท่านเอาไว้ เมื่อเปิดประตูเข้าไปแล้วจึงเห็นความผิดปกติบางอย่าง
"เธอ มานี่หน่อย" เรียกให้อีกคนเดินมามองมุมเดียวกัน "รู้สึกไหมว่าห้องของท่านมันโล่งกว่าเดิมเยอะเลย"
ห้องที่เคยโล่งอยู่แล้วคราวนี้เกือบเรียกได้ว่าว่างเปล่า ของใช้ในห้องของท่านจะมีอยู่ไม่กี่อย่าง หนังสือกฎหมาย แฟ้มสรุปคดีสำคัญ กองกระดาษข้อมูลที่ใช้ประกอบในคดีต่างๆ บนโต๊ะทำงานก็มีเพียงรูปครอบครัวแล้วก็กระบอกใส่ปากกา เรียกได้ว่าไม่มีอย่างอื่นนอกเหนือไปจากสิ่งที่ต้องใช้ในการทำงาน เคยลองสังเกตเหมือนกันว่ามีสิ่งไหนช่วยบอกใบ้ถึงความสัมพันธ์อื่นของท่านหรือไม่ แล้วก็ไม่เคยพบอะไรทั้งนั้น
เมื่อวันหนึ่งเดินเข้ามา
ก็ต้องมีวันเดินจากไป
พอบ่ายโมงกว่าท่านก็เดินเข้ามาพร้อมกับกระเป๋าใส่เอกสารใบเก่ง มันทำมาจากหนังแต่ไม่ใช่ของแบรนด์ หรืออาจพูดได้อีกอย่างหนึ่งว่าท่านมีรสนิยมในการเลือกซื้อของที่เป็นเอกลักษณ์ในทุกอย่าง
กลิ่นของบุหรี่ลอยตามลม รู้อยู่แล้วว่าท่านเป็นสิงห์อมควัน เพียงแต่ตามปกติแล้วท่านทิวาไม่ค่อยสูบหนักในสถานที่ทำงาน จะต้องเป็นเคสหนักระดับมากที่สุดเท่านั้นถึงจะได้กลิ่นของบุหรี่นอกลอยตามเส้นทางการเดิน ไม่อย่างนั้นท่านจะชอบออกไปสูบแค่ไม่กี่นาทีพอให้หายอยาก
จนมีคนแซวว่าเห็นก้นบุหรี่ที่เหลือมากกว่าครึ่งเมื่อไหร่ก็รู้ได้เลยว่าใครเป็นคนยืนก่อนหน้า
ทุกอย่างเหมือนปกติ ท่านเข้าห้องไปทำงานแล้วจะไม่เรียกจนกว่ามีงานจริงๆ อย่างน้อยด้านในห้องทำงานก็จะมีการดูแลเรื่องความเรียบร้อยเอาไว้ดีจนไม่ต้องห่วงเรื่องจะมีใครบุกรุกมาถึงด้านในหรือไม่
มันไม่ใช่เรื่องแรก รวมถึงมันไม่ใช่เรื่องที่ควรเกิดขึ้นซ้ำอีก น่าห่วงที่สุดก็คนที่ไม่เคยคิดจะระวังตัวเองอย่างท่านนี่แหละ จะบอกว่าตัวเองไม่มีอะไรน่าห่วงถ้าเกิดอะไรขึ้นมามันจะแย่เสียเปล่า
"ท่านดูแลตัวเองด้วยนะคะ"
อาจจะเป็นเรื่องไม่เข้าท่า เธอก็อดพูดมันออกไปไม่ได้
"หน้าที่ผมหมดแล้ว ไม่มีอะไรต้องห่วง"
ไม่เข้าใจในความหมายนั้น รวมถึงไม่มีโอกาสได้ถามมันออกไป เลยต้องปลอบใจตัวเองไปว่าท่านก็คงหาทางแก้ไขปัญหาได้เองอย่างทุกที
"แย่ล่ะ" แฟ้มที่เอาออกมาเมื่อเช้ายังไม่ได้หยิบเข้าไปใหม่ งานด่วนที่รอให้ท่านเซนต์พรุ่งนี้ไม่ได้
วิ่งตามท่านออกไปทันที เพิ่งเดินออกไปไม่นานคิดว่าจะน่าจะตามทัน จุดหมายปลายทางอยู่ตรงลานจอดรถด้านข้างของตึก ได้แต่ให้กำลังใจตัวเองว่าเมื่อไปถึงจุดหมายแล้วท่านจะยังไม่เคลื่อนรถออกไป
"..."
ใช่...เธอมาทัน
ก่อนที่จะมัจจุราชจะพรากดวงวิญญาณของท่านไป
ห้องฉุกเฉินในโรงพยาบาลเอกชนแห่งหนึ่งเต็มไปด้วยความโกลาหล เสียงญาติร้องปะปนไปกับเสียงสั่งของเจ้าหน้าที่โรงพยาบาล กลิ่นของคาวเลือดรุนแรงจนกลบยาฆ่าเชื้อ เตียงของผู้ป่วยหนักหายเข้าไปข้างหลังประตูแล้ว เหลือเพียงคนสบายกายที่เพิ่งได้รับข่าวไม่น่าสบายใจ
เหตุที่คราวนี้วุ่นวายไปมากกว่าทุกทีเพราะชื่อของผู้ป่วย ตระกูลที่ไม่เคยคิดจะมาหาโรงพยาบาลเพียงเพื่อตรวจร่างกายประจำปี ตามรายงานเบื้องต้นคือถูกอาวุธปืนเข้าที่จุดอวัยวะสำคัญ ยังไม่ทราบว่าคนร้ายเล็ดรอดเข้าไปด้านในพื้นที่ที่มีการคุ้มกันหนาแน่นได้อย่างไร
หนึ่งคนเจ็บพาหลายคนรอตามมา แม้จะอายุเลยเลขสามกันเข้าไปแล้วมันก็ยังมีเพียงไม่กี่คนที่ควบคุมสติของตัวเองเอาไว้ได้ ชายตัวเล็กสุดตาแดงก่ำมีอีกคนคอยจับมือเอาไว้ บางส่วนเงียบสนิทไม่เอ่ยคำใด ที่เห็นได้ชัดคือสาวคนเดียวท่ามกลางกลุ่มชายหลายชีวิต
"เสียเลือดมากครับ ต้องให้เลือด"
รายงานตามหน้าที่ ร่างกายของคนไข้ต้องการเลือดเข้าไปช่วยในการเสริมให้อวัยวะภายในทำงานได้เช่นเดิม เพียงแต่ว่ากรุ๊ปเลือดที่ตามหาอยู่นั้นมันมีอยู่เพียงน้อยนิดในประเทศ
"ไวท์...เลือดเรา" โรมันรีบเอ่ยออกไป เขาคำนวณดูแล้วว่าร่างกายของตัวเองพร้อมที่จะบริจาคได้อย่างแน่นอน คราวนี้จะไม่เหมือนเมื่อครั้งก่อน ที่เขาไม่อาจทำหน้าที่ของตัวเองได้ "เดี๋ยวไม่ทันนะ"
“...”
สิ่งที่ต้องรับรู้สร้างช่วงเวลาที่ยากลำบากสำหรับรัตติกาล
ห้องที่เคยจอแจกลับไม่ได้ยินเสียงรบกวนใด ญาติที่สามารถให้ความยินยอมในการต่อชีวิตได้มีเพียงน้องสาวฝาแฝด เธอไล่มองหน้าของเพื่อนคุ้นเคยทุกคนจนครบ ตั้งแต่น้องคนโตต่อด้วยน้องชายคนเล็ก หนุ่มแว่นกรอบโตกับชายผิวขาว และสุดท้าย...
'ครึ่งชีวิต'
กระพริบตาถี่ไล่อาการประสาทหลอน เมื่อลองตั้งสมาธิให้ดีแล้วก็ยังเห็นพี่ชายของตัวเองยืนหน้านิ่งอยู่ตรงนั้น เสียงแว่วกำลังเตือนว่าห้ามลืมคำที่สัญญากัน
ขอบตาร้อนผ่าว กลั้นทุกความรู้สึกที่พุ่งเข้ามาให้หยุดอยู่ตรงนั้น สีขาวมือกุมประสานกันเอาไว้ให้กำลังใจตัวเอง สูดลมหายใจเข้าลึกพร้อมกับคิดกลับไปถึงช่วงเวลาใต้ต้นไม้ใหญ่ของคนสองคน
'ไวท์...สัญญากับพี่หน่อย'
'สัญญา?'
'ถ้ามีอะไรเกิดขึ้น...ห้ามเอาเลือดคนอื่นเข้ามาอยู่กับพี่'
เรื่องที่ไม่เคยรู้จนกระทั่งยอมเอ่ยปากบอก...ในวันที่สายเกินไป
'พี่สัญญากับพิชชาเอาไว้แล้ว'
เมื่อหลับตาลงภาพรอบตัวเหลือเพียงสีดำสนิท เชือกที่มองไม่เห็นส่งต่อความรู้สึกหลากหลายเข้ามาไม่มีหยุด บอกตัวเองว่าอย่าปล่อยให้น้ำตาไหลออกมา การจากลามันเป็นเรื่องที่ทุกคนต้องเจอ หลายครั้งแล้วที่โลกสอนเรื่องนี้แต่เธอไม่เคยยอมรับมันได้
มันยากเกินกว่าจะยอมรับว่ากลางวันกำลังจะจากกลางคืนไป
ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งลมหายใจก็ขาดช่วงไป ร่างของครึ่งชีวิตยังอยู่ตรงที่เดิมส่งรอยยิ้มมาให้ราวกับรับรู้แล้วว่าเธอตัดสินใจอย่างไร เมื่อนั้นองศาของริมฝีปากจึงเปลี่ยนเป็นยกขึ้นนิดหน่อยผิดจากวิสัยปกติ ส่งคำตอบคืนผ่านสายใยที่ไม่เคยมีใครอื่นเข้าใจ
แบล็คทำเพื่อไวท์มามากพอแล้ว...คราวนี้ให้ไวท์ได้ทำเพื่อแบล็คบ้างนะ
"ไม่ต้องยื้อค่ะ"
เสียงไร้โทนเอ่ยชัด
"ไวท์!" ได้ยินเสียงร้องเรียกชื่อของตัวเองจากหลายทิศ เธอกำมือของตัวเองเอาไว้แน่น ท่องบอกเอาไว้ว่าอย่าแสดงอาการอ่อนแอออกไป ต้องขอบคุณมือของใครอีกคนที่กำลังกดให้กำลังใจตรงบ่า มันช่วยให้รัตติกาลทำหน้าที่ของตัวเองต่อไปได้
มันไม่ใช่สิ่งที่เธอปรารถนา
แต่เป็นสิ่งที่อีกคนบัญชาไว้
"แบล็คสั่งไว้แล้ว..." เสียงที่ไม่เคยขึ้นสดใสครั้งนี้หม่นกว่าที่เคย "อีกคนรออยู่"
'พี่กำลังรอเวลาตามไป'
เหลือเพียงความเงียบสงัด ทุกคนเป็นพยานในวันที่ใครคนนั้นกลับมา วันรวมกลุ่มที่มากันพร้อมหน้า ต่างคนต่างพา ‘ความรัก’ ของตัวเองมาด้วย ยังแซวกันอยู่เลยว่ามีเพียงทิวากาลไม่เข้าพวก
และเหมือนว่าความคิดนั้นจะส่งไปถึงใครอีกคน เมื่อมีของสิ่งหนึ่งถูกส่งมาในเวลาไล่เลี่ยกัน
กล่องขนาดกำลังดีมีกลิ่นหอมแปลกลอยกำจาย พร้อมรูปถ่ายขาวดำของชายคนหนึ่ง ด้านล่างภาพระบุวันเวลาที่ต่างกันเอาไว้สองส่วน ไม่มีใครกล้าพูดอะไรออกมา ไม่ว่าคนที่รู้อยู่แล้วหรือว่าคนที่ไม่เคยรับรู้มาก่อน
มือที่ยกไปแตะของชิ้นใหม่อ่อนโยนราวกับของล้ำค่า รอยแย้มยิ้มสุขปนเศร้านั้นไม่เคยให้ใครมาก่อน
“แบล็คหมดหน้าที่แล้ว”
‘กลับมาหาผมแล้วเหรอพิชชา’
"...ให้เขาได้พบกันสักที"
“กลับมาแล้วนะ”
“ยินดีต้อนรับกลับมาครับ”
เราจะได้เจอกันอีกครั้งในโลกของวิญญาณ
***
สวัสดีค่ะ คิดว่าเป็นการคุยกันท้ายเรื่องที่ยาวกว่าคราวที่แล้วแน่เลย (หัวเราะ)
อย่างแรกที่ต้องมาก่อนเรื่องอื่นคือขอบคุณทุกท่านที่อยู่กันมาจนถึงบรรทัดนี้ ไม่ว่าจะแวะเข้ามาอ่านเรื่องต่อจากที่หนึ่งหรือว่าจะเป็นการเจอกันในเรื่องนี้ครั้งแรกก็ตาม ขอบคุณที่เข้ามาเป็นส่วนเติมเต็มให้กับนิยายเรื่องนี้ เพราะถ้ามีแต่เจ้าเป็นคนเขียน แต่ไม่มีทุกท่านที่เป็นคนอ่าน มันก็ไม่สามารถดำเนินมาถึงจุดนี้ได้อย่างแน่นอนค่ะ
ส่วนถัดมาเจ้าจะมาคุยถึงความเป็นมาของเรื่อง PITCH BLACK กันเนอะ เรื่องนี้เป็นเรื่องที่จะเรียกว่าต่อยอดก็ไม่เชิง เพราะที่จริงแล้วตอนแรกเจ้าเคยคิดว่าจะทำให้เรื่องทั้งหมดจบที่ที่หนึ่งให้ได้ค่ะ แต่พอวางโครงไปมาแล้วพบว่าไม่ไหวจริงๆ พี่แบล็คเลยจะเป็นเรื่องที่ใช้เวลาแต่งยาวนานมากเลย เพราะเรียกได้ว่าเรื่องนี้เริ่มตั้งแต่เรื่องของน้องโรมกับที่หนึ่งเลยก็ได้
เพราะงั้นเจ้าถึงใช้เวลานานมากในการเลือก 'พิชชา' มันเริ่มมาจากการเลือกชื่อเรื่องค่ะ เจ้าตั้งใจเอาไว้แล้วว่าจะต้องเป็นชื่อสีดำ หาไปหามาจบพอใจตรงพิชแบล็คนี่แหละ ตอนแรกก็ไม่ได้คิดว่าตัวเอกต้องชื่อพิชนะ เหมือนเดิมคือรื้อไปรื้อมาเจอชื่อพิชชา โห รู้สึกว่าชีวิตนี้ช่างเต็มไปด้วยเรื่องบังเอิญขึ้นมาเลยค่ะ (หัวเราะ) แล้วหลังจากนั้นคือการสร้างตัวละครทั้งหมดขึ้นมา เพื่อให้สอดรับกับสิ่งที่เราอยากจะเคลียร์ให้ได้ตามที่บอกไว้
เรื่องนี้เจ้าเล่นกับรายละเอียดปลีกย่อยค่อนข้างเยอะค่ะ ตั้งแต่สัญลักษณ์ของเรื่องแล้ว มันคือตัวแทนในหมากรุกที่ใช้สำหรับ คิง แล้วก็ ควีน ค่ะ มันก็แทนการสลับกันได้อยู่นะ แต่บอกเอาไว้ตรงนี้เลยคือเรื่องของตำแหน่งเจ้าไม่ได้ฟันธงเด็ดขาด แล้วก็มีที่แทรกเอาไว้อีกหลายอย่างมากค่ะ ถ้าไล่หมดคงต้องโดนลิมิตแน่ๆ
พี่แบล็คเป็นตัวละครที่เจ้าคิดว่าจะไม่แต่งใครให้ยากเท่านี้อีกแล้วค่ะ เขาเป็นตัวละครที่ทำเจ้าหนักใจมาตั้งแต่ต้น การวางตำแหน่งให้เขาเป็น 'ราชา' สร้างปัญหาในการเล่าเรื่องหลายต่อหลายครั้งเลยค่ะ สิ่งที่เจ้าตั้งใจไว้ในการแต่งเรื่องนี้คือเป็นการเก็บตกบางประเด็นที่ไม่สามารถใส่ลงไปในเรื่องที่หนึ่งได้อย่างที่เคยบอก อีกส่วนมันคือการเข้าไปทำความรู้จักกับพี่แบล็คไปพร้อมกันนี่แหละค่ะ (ยิ้ม) ในมุมของน้องโรมหรือว่าที่หนึ่งก็มองพี่แบล็คไม่ค่อยต่างกันหรอก แล้วมุมของพี่แบล็คที่มองคนอื่นมันจะเป็นแบบไหนบ้างนั่นคือหนึ่งในโจทย์ใหญ่ที่เจ้าต้องทำมันให้ได้ค่ะ
โจทย์เรื่องปมใหญ่ที่สุดคือเรื่องของคุณแม่ค่ะ ที่เจ้าอยากจะคลายมันให้ได้ ทั้งเรื่องน้ำหอมที่วางเอาไว้ตั้งแต่แรกด้วย และค้นพบแล้วจริงๆ ค่ะว่าจงอย่าวางปริศนาไปทั่ว ตอนต้องมาตามแก้นี่มันทรมานมากเลยค่ะ ตอนที่แก้มันได้รู้สึกชีวิตนี้ปฎิบัติภารกิจสำเร็จไปอีกอย่าง ภาคภูมิใจมากๆ ค่ะ (ฮา)
ส่วนเรื่องที่เราจะไม่พูดไม่ได้เลย คือตอนจบค่ะ นี่คือสิ่งที่ทำให้เรื่องนี้ยากที่สุดสำหรับเจ้า คือบังคับตัวเองแบบไหนให้พาเรื่องนี้จบอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ตั้งแต่ต้น เจ้าตั้งใจตั้งแต่ตอนที่คิดจะแต่งแล้วค่ะ ว่าอยากให้จบอย่างนี้ เหตุผลก็ดูง่ายๆ ไม่ค่อยมีอะไรนะคะ เจ้าแค่คิดไม่ออกว่า 'รัก' ขนาดไหนถึงจะควรค่ากับราชาอย่างแบล็คเท่านั้นเองค่ะ แต่พอแต่งไปแต่งมาก็จะมีคำถามนี้ตามมาตลอดว่าเจ้าจะจบแบบนี้แน่เหรอ เพราะในแต่ละส่วนของเรื่องมันต้องสอดคล้องกับช่วงจบ ตีกับตัวเองตลอดทั้งเรื่องเลยค่ะ ขนาดตอนท้ายๆ แล้วนะ
ถามว่ากลัวฟีตแบคไหม ไม่ค่ะ เจ้าเชื่อว่าเจ้าวางเบื้องหลังของเหตุผลเอาไว้ในเรื่องจนครบแล้ว แล้วเพราะตั้งใจจบอย่างนี้แหละค่ะ การแต่งเลยยากขึ้นไปอีก เพราะเจ้าวางตัวละครมาให้พิชชาเห็นได้ ยกเว้นของตัวเอง นั่นคือพิชชาเห็นอยู่แล้วค่ะว่าในวันหนึ่งจะไม่มีเขาอยู่เคียงข้าง การบอกออกไปแบบทางอ้อมนั่นแหละถึงเหนื่อยกว่า เจ้าใช้คำว่า 'ได้รัก' ตอนที่พิชคุยกับพี่แบล็ค เพราะพิชชารู้ว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นคือแค่ได้รักจริงๆ ค่ะ แต่เขาจะไม่มีทางได้อยู่ด้วยกัน รวมถึงการที่บอกว่าคุณต้องอยู่บนนั้นลำพัง เจ้าถึงบอกตลอดว่าการแต่งเรื่องนี้ยากและทรมานค่ะ คือหลุดไปตรงไหนตรงหนึ่งนี่เรื่องอาจพลิกได้เลย
คุยแต่พี่แบล็คไม่พูดถึงพิชชาเลยเนอะ เจ้าชอบพิชชามากเลยนะคะ ชอบทุกอย่างที่เป็นเขาเลย ถ้าเราต้องเป็นคนที่เห็นทุกอย่างขนาดนั้นแล้วยังจะทำตามความปรารถนาของตัวเองอยู่หรือเปล่า คนที่รู้ทุกเรื่องแต่ก็พูดได้แค่บางเรื่อง คนที่ต้องทำ 'หน้าที่' ของตัวเองให้เสร็จเช่นเดียวกัน เจ้าชอบความมั่นใจในแบบของพิชชานะ เขาเป็นตัวละครที่เข้มแข็งลำดับต้นๆ ของเจ้าในเวลานี้เลยค่ะ
แล้วเจ้าก็เชื่อนะคะ ว่าเขาจะได้พบกันอีกครั้งจริง (ยิ้ม)
มันเลยเหมือนว่าเรื่องนี้เป็นการเล่าจากหลังมาหน้าค่ะ จะว่ายังไงดีล่ะ เป็นเรื่องที่ควรเริ่มจากสุดท้ายแล้วค่อยไล่เรียงมาจนถึงจุดเริ่มต้น เจ้าอยากลองเอาตอนจบมาไว้ข้างแรกสุดมานานแล้วค่ะ จบสบโอกาสจากเรื่องนี้นี่แหละ เพราะงั้นในบทแรกและบทสุดท้ายเราจะได้เห็นคำเดียวกันโผล่ขึ้นมาในส่วนท้ายเหมือนกัน เรียกว่าสปอลย์ตอนจบไว้ตั้งแต่บทแรกเลยก็ได้นะ (หัวเราะ)
สำหรับเพลงที่ใช้ในเรื่องนี้ คือ Wonder Wall - Oasis ค่ะ ช่วงเริ่มแต่งพี่แบล็คเจ้าฟังมันซ้ำๆ จนหลอนหูเลยล่ะ เจ้าชอบความหมายของเนื้อเพลงนี้มากๆ เลยอยากเอามาใส่ไว้ในเรื่องค่ะ
เห็นไหม บอกแล้วว่ามันต้องยาวมากแน่ๆ (หัวเราะ) เหมือนกับว่าเราต้องจบให้เคลียร์ทั้งหมดให้ได้ เพราะจะไม่มีเรื่องอื่นมาช่วยต่อยอดแล้วนะ (ฮา) ถ้าสงสัยตรงไหนถามเพิ่มเติมได้นะคะ เจ้าจะกลับมาตอบให้ครบเลยค่ะ
และนี่คือทั้งหมดของ 'สีดำสนิท' สำหรับเจ้าค่ะ
ท้ายสุดนี้ ขอบคุณสำหรับทุกกำลังใจ การกดบวกและชื่นชม
ขอบคุณจากใจจริงค่ะ
23August