พิมพ์หน้านี้ - สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ[19/06/61 - แจ้งข่าวรวมเล่มหน้า 5]

CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 04-04-2016 16:17:45

หัวข้อ: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ[19/06/61 - แจ้งข่าวรวมเล่มหน้า 5]
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 04-04-2016 16:17:45
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ


ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0

ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0

ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่

1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่

2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ

3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ

4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ

5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว

6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน

7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
      7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
      7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
      7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
            - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ

8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).

9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ

10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป

11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป

12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด

13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ

14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ

15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ... 
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
  (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail

16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข

17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี  ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข  ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้

18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที  ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน   เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ

เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................                                                           

วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17



เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง

ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม


***************************************************************

สัญญาธนาการ (Eternity bondage)
[/size][/color]

เรื่องนี้จะเป็นดราม่า ผสมกับเนื้อหา 18+ แบ่งออกเป็น 2 ภพหลักคือเมื่อปีพ.ศ. 2000
ระหว่าง เจ้าคุณพิชัย หนุ่มใหญ่ กับเมียเด็กอย่าง เจ้าขุน

อีกภาหนึ่งคือ พ.ศ. 2515 ที่มีนาวา นายอำเภอหนุ่ม ณ อำเภอหนึ่งของจ.เชียงใหม่
ที่พานพบกับ สองเมือง หนุ่มบ้านนอกที่เข้ามาขอความช่วยเหลือเรื่องที่ดิน

สองภพสองชาตินี้ผูกพันกันอย่างประหลาด เรื่องราวจึงดราม่าและวาบหวิวอย่างไม่น่าเชื่อ

ภพ นายทาส >>> ตอน 1-4
ภพ นายทาส ตอน 5 Update 19 เมษายน 2559 หน้า 1
ภพ นายทาส ตอน 6 Update 22 เมษายน 2559 หน้า 1

ภพ สัญญา >>> ตอน 1-6
ภพ สัญญา ตอน 7 Update 25 เมษายน 2559 หน้า 1


หน้าสอง >> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52913.30
ภพ นายทาส ตอน 7 Update 26 เมษายน 2559 หน้า 2
ภพ นายทาส ตอน 8 Update 27 เมษายน 2559 หน้า 2
ภพ สัญญา ตอน 8 Update 3 พฤษภาคม 2559 หน้า 2
ภพ นายทาส ตอน 9 Update 6 พฤษภาคม 2559 หน้า 2
ภพ สัญญา ตอน 9 Update 7 พฤษภาคม 2559 หน้า 2
ภพ นายทาส ตอน 10 Update 11 พฤษภาคม 2559 หน้า 2
ภพ สัญญา ตอน 10 Update 14 พฤษภาคม 2559 หน้า 2



หน้า 3>>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52913.60
ภพ สัญญา ตอน 11 Update 17 พฤษภาคม 2559 หน้า 3
ภพ สัญญา ตอน 12 Update 19 พฤษภาคม 2559 หน้า 3
ภพ สัญญา ตอน 13 Update 20 พฤษภาคม 2559 หน้า 3
ภพ สัญญา ตอน 14 Update 26 พฤษภาคม 2559 หน้า 3
ภพ สัญญา ตอน 15 Update 29 พฤษภาคม 2559 หน้า 3



ภพ สัญญา ตอน 16 Update 30 พฤษภาคม 2559 หน้า 4
ตอนจบ หน้า 4
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52913.91
หัวข้อ: Re: นิยาย “สัญญาธนาการ” (Eternity bondage)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 04-04-2016 16:20:09

ภพ: นายทาส ตอน 1

พุทธศักราช 2000

“กระผมขอฝากเจ้าขุนไว้ด้วยนะขอรับ ท่านเจ้าคุณ โปรดเมตตาและอบรมสั่งสอนมันแทนกระผมที ชาตินี้กระผมบุญน้อย คงดูแลมันไม่ได้อีกแล้ว” สิ้นเสียงสั่งเสีย นายกลัดผู้เป็นทาสในเรือนของเจ้าคุณพิชัยก็สิ้นลมบนฟูกนอนโกโรโกโส เด็กชายขุนหน้าตามอมแมมวัยเก้าขวบปีร้องไห้ระงม เด็กคนนี้อาภัพนัก ผู้เป็นแม่ถูกโจรป่าฉุดไปข่มขืนและเข่นฆ่าระหว่างทางหนีจากหมู่บ้านกลางดงสงครามเพื่อเดินทางมาที่นี่เมื่อหกปีก่อน สภาพนายกลัดในวันที่มาถึงเรือนเจ้าคุณพิชัยสะบักสะบอมและผอมโกรก หากไม่ถูกชะตากับเจ้าเด็กขุนที่กำลังน่าชังแล้วไซร้ เขาคงไม่รับนายกลัดคนจรมาอยู่ในเรือนเสียหรอก

   เจ้าคุณพิชัย วัย 38 ปี แต่งงานมาแล้ว 2 ครั้ง ภริยาคนที่สองเพิ่งเสียชีวิตเมื่อตอนต้นปีด้วยโรคห่า ทิ้งบุตรีวัยหกเดือนไว้ให้เขาเลี้ยงดู พร้อมลูกชายวัยสามขวบ เจ้าคุณพิชัยไม่ใช่คนที่นี่ แต่ย้ายถิ่นมาจากเมืองหลวงมาประจำหัวเมืองด่านนี้ ด้วยความที่เป็นเมืองสงบ ไร้สงครามมานานนม ประกอบกับตนยังสลัดความโศกเศร้าที่ภรรยาคนแรกสิ้นไม่นาน เลยตัดสินใจรับตำแหน่งที่ทางการเสนอ

   เจ้าคุณพิชัยมาอยู่ที่นี่ได้สิบสองปีแล้วและได้ขายสมบัติที่เมืองหลวงเสียสิ้น ตัดญาติกับฝั่งคุณพ่อจนเหี้ยน เพราะไม่ชอบใจที่บรรดาญาติทั้งหลายต่างแก่งแย่งชิงดีในบ้านเรือนและที่ดินตกทอดของเจ้าคุณปู่ เขาได้เงินมาจำนวนมหาศาล ค่อยๆถ่ายเทมาอยู่ที่นี่จนหมด เจ้าคุณพิชัยพบรักใหม่กับบุตรสาวของพ่อค้าอัญมณีเชื้อสายจีน แรกเริ่มเขารังเกียจชนชาตินี้ เนื่องจากความตระหนี่และการเอาอกเอาใจนายออกนอกหน้า แต่นานวันไป กลายเป็นว่าพ่อตาของเขานั้นเองที่คอยช่วยเหลือและสนับสนุนจนเขาเป็นใหญ่ที่สุดในดินแดนแห่งนี้ หลวงพิชัยเคารพในบุญคุณของพ่อตามากและอยู่คอยดูแลไม่ห่างในยามที่ท่านล้มป่วยและเสียไปเมื่อสี่ปีก่อน

“ไม่ต้องห่วงนะนายกลัด ข้าจะดูแลลูกชายเจ้าเอง” หลวงพิชัยรับปากกับร่างที่ไร้วิญญาณตรงหน้า พร้อมทั้งสั่งทาสในเรือนให้จัดงานศพให้อย่างดี



2 ปีผ่านไป

   เจ้าคุณพิชัยวัย 40 ปี กลายเป็นหนุ่มใหญ่ที่เนื้อหอมที่สุดในเมืองนี้ ด้วยตำแหน่งการงานและฐานะ บรรดาเจ้าเมืองหรือพ่อค้าต่างพาลูกสาวมาดูตัวมิได้ขาด แต่เขากลับหาได้สนใจใครไม่ เนื่องจากทุ่มเทเวลาทั้งหมดดูแลบุตรทั้งสองคน พร้อมกับจัดการเรื่องการบริหารร้านขายเครื่องประดับ มรดกตกทอดจากพ่อตาที่ได้รับมาจากภริยาเก่า ไหนจะยุ่งกับงานราชการจนไม่มีเวลาจะดูแลใครได้อีก
   ด้วยวัยเพียงเท่านี้ เจ้าคุณพิชัยกลับมีทั้งลาภยศและเงินทองมหาศาล โดยการมีการขยายเรือนแผ่กว้างให้เพียงพอกับจำนวนทาสในเรือน แบ่งเป็นชั้นนอก ที่ดูแลเรื่องโดยรอบ ความปลอดภัย การปลูกพืชผักและการเลี้ยงสัตว์ ดูแลอภิบาลอาหารการกินให้เพียงพอและยังเผื่อขายในตลาดสร้างรายได้อีกจำนวนนัก เรือนชั้นกลาง จะดูแลเรื่องจิปาถะของเรือนใหญ่ จัดเตรียมหุงหาอาหาร ดูแลลูกๆเป็นที่ซักถู จะมีเพียงคนไม่กี่หยิบมือเท่านั้นที่สามารถย่างกรายมาที่เรือนใหญ่ได้ หลวงพิชัยมิได้เป็นคนจัดแจงเรื่องนี้ทางตรง แต่เพื่อความปลอดภัยและการจัดการที่ดี เขาจึงมิได้ขัดที่บรรดาต้นห้องจัดแจงเรื่องต่างๆภายในเรือนแบบนี้

   เด็กชายขุนเป็นหนึ่งในเด็กที่ถูกเกณฑ์มาอยู่เรือนชั้นใน ก่อนจะถึงเรือนหลังใหญ่ ซึ่งมีอาณาบริเวณติดกันในฐานะเพื่อนเล่นของคุณชายใหญ่ที่วัยไล่เลี่ยกันของเรือนใหญ่เนื่องจากเป็นทาสเด็กที่เด็กที่สุด ณ ตอนนี้ที่สามารถวิ่งเล่นไปไหนมาไหนด้วยกันได้ และด้วยความที่เป็นเด็กซื่อๆ หนักเอาเบาสู้ ไม่เกี่ยงงาน เจ้าคุณพิชัยจึงเอ็นดูเป็นพิเศษ คอยใช้งานเล็กๆน้อยๆเป็นประจำจนเป็นที่สนิทใจ วันนี้เจ้าคุณพิชัยก็เรียกใช้เด็กขุนในยามวิกาลเช่นกัน เนื่องจากเพิ่งกลับมาจากราชการที่หัวเมืองอื่น นั่งเกวียนมาไกลแสนจะเมื่อยขบ

“ท่านเรียกกระผมเหรอครับ” เด็กขุนคลานตัวเขามาในห้อง ความยากลำบากทำให้ขุนต้องทำงานหนักกว่าเด็กทั่วไป ถึงแม้ท่านเจ้าคุณจะเมตตา แต่เขาก็ถูกปลูกฝังมาตั้งแต่เด็กว่าไม่ควรงอมื้องอเท้า ขุนจึงเป็นคนที่ไม่อยู่นิ่ง ขยันขันแข็งและระลึกบุญคุณของเจ้าคุณพิชัยเป็นอย่างยิ่ง ถึงแม้จะเป็นเด็ก แต่พ่อของเขาก็ได้สั่งเสียไว้ก่อนตายให้เชื่อฟังและซื่อสัตย์กับท่านเจ้าคุณเป็นอย่างหนัก

“ใช่ วันนี้ข้าเมื่อยตัว เจ้ามานวดให้หน่อย” ท่านเจ้าคุณตอบเด็กชายที่นั่งที่ข้างเตียงด้านล่าง เด็กคนนี้เติบโตขึ้นมาก แต่ตัวเล็กผิวสีแดงเหมือนทาสทั่วไปที่ทำงานกรำแดด ใบหน้าและแววตาที่ใสซื่อ แต่มักจะแฝงความฉลาด เจ้าคุณพิชัยเลยให้เรียนหนังสือไปพร้อมกับลูกชายของเขากับพ่อครูประจำเมือง “ปิดประตูก่อนไป” เจ้าคุณพิชัยสั่งเด็กชาย แล้วถอดเสื้อผ้านอนคว่ำหน้า มีเพียงผ้าผืนบางปิดที่บั้นท้าย กล้ามเนื้อตึงแน่นนอนหลับตาสงบนิ่ง

“วันนี้เป็นเยี่ยงไรบ้าง”

“วันนี้คุณชายไม่ดื้อเลยขอรับ ตั้งใจเรียนหนังสือเป็นอย่างดีขอรับท่านเจ้าคุณ”

“เจ้านี่ ยังไม่เลิกปดใส่ข้าอีกเหรอ มีหรือข้าจะไม่รู้นิสัยลูกชายตัวเอง”

“หะ หามิได้ขอรับท่านเจ้าคุณ”

“แล้วเจ้าล่ะ การเรียนเป็นเยี่ยงไรบ้าง”

“ข้าสมองทึบ การเรียนรู้อ่อนด้อย มิอาจเทียบคุณชายได้เลยขอรับ”

   เจ้าคุณพิชัยอมยิ้ม เด็กคนนี้ช่างถ่อมตัวเสียกระไร เพราะพ่อครูได้แจ้งเขาแล้วว่า เด็กขุนเรียนรู้ได้ดี หัวไวและกระตือรือล้น ผิดกับลูกชายของเขาที่มัวแต่เล่นและเอาแต่ใจ ถึงตอนนี้ยังไม่มีอะไรน่าห่วง เพราะบุตรชายของเขาเพิ่งจะห้าขวบปีเอง ยังเร็วไปที่จะมีสมาธิจดจ่อกับการเรียนเพียงอย่างเดียว

หัวข้อ: Re: นิยาย “สัญญาธนาการ” (Eternity bondage)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 04-04-2016 16:22:18
ภพ: นายทาส ตอน 2

   ขุนออกแรงกดไล้เรื่อยตั้งแต่ฝ่าเท้า เขามิได้ร่ำเรียนมาจากไหน แต่จดจำมาเรื่อยๆว่าท่านเจ้าคุณปวดตรงจุดไหน ต้องออกแรงอย่างไร ต้นขาท่านเจ้าคุณนั้นแข็งแกร่งสมชายชาตรี กล้ามเนื้อแน่นดูยิ่งใหญ่ราวกับท่อนไม้ ผิวสีแดงเข้มจากการทำงาน ไม่เหมือนผิวพรรณของเจ้านายในวังคนอื่น ที่ปล่อยเนื้อปล่อยตัวอ้วนเผละ ผิวขาวเสียจนเหมือนคนอมโรค

   สองมือที่กดจุดตามแข้งขาทำให้ท่าเจ้าคุณรู้สึกแปลกๆ เลือดไหลพล่านทั่วสรรพางกาย รู้สึกกระปรี้กระเปล่าราวกับเป็นหนุ่มแรกรุ่น ตั้งแต่ภริยาสิ้นไปเมื่อหลายปีก่อน เขาก็มิได้มีหญิงใดเคียงคู่กายแม้แต่คนเดียว วันๆก็มุงานหลวงและดูแลกิจการร้านรวงจนแทบมิได้นึกถึงเรื่องอื่นเสียเท่าใดนัก เมื่อความต้องการถูกบีบคั้นซุกซ่อนไว้ที่ก้นบึ้ง การถูกกระตุ้นด้วยนิ้วเรียวน้อยไล้ตาม อาวุธคู่กายผงาดเหยียดหยัดจนเขามิอาจทนนอนคว่ำหน้าได้ด้วยท่านอนคว่ำทับความใหญ่โต

“ขุน หยุดก่อน” เขาออกคำสั่ง เด็กหนุ่มหยุดอย่างว่าง่าย มองดูท่าเจ้าคุณที่ผงาดตัวใหญ่โตน่าเกรงขามและเปลี่ยนท่านอน หงายให้สิ่งที่ซ่อนเร้นได้ผงาดปลดปล่อยจากการกดทับ นี่มิใช่ครั้งแรกที่ท่านเจ้าคุณเผยเรือนร่างต่อหน้าเขา ถึงแม้จะเห็นมาหลายต่อหลายครั้ง แต่ก็ทำให้เขาตื่นตาตื่นใจทุกครั้งร่ำไป

“เจ้าอายุเท่าใดแล้วรึขุน”

“ปีนี้กระผมย่างเข้า 12 ปีแล้วขอรับ” เด็กชายตอบ พลางออกแรงฝ่ามือกดที่โคนขาแข็งแกร่ง ความชูชันน่ายำเกรงผงกหัวภายใต้ผ้าคลุมผืนบาง เด็กชายไม่กล้าแม้แต่จะมองตาม ด้วยหวั่นเกรงในบารมีของเจ้านาย

“นวดแบบนั้นข้าไม่รู้สึกอะไรเลย” เจ้าคุณพิชัยบ่น

“เจ้าขึ้นมานั้งบนนี้” เขาชี้ที่แผงอก เด็กขุนเก้ๆกังๆผุดมานั่งที่หน้าท้องที่เต็มไปด้วยมัดกล้าม

“นั่งแบบนี้แหละ แล้วนวดตรงโคนขาให้ข้าอีกที” ท่านั่งบนหน้าท้องและเอื้อมมือไปนวดต้นขาท่านเจ้าคุณยิ่งทำให้เขาออกแรงลำบาก เพราะต้องคอยหลบมังกรผงาดท่อนใหญ่เพื่อออกแรงกดให้ถึงเส้น ถึงแม้จะพยายามหลบเลี่ยง แต่ต้นแขนหรือข้อศอกของเรายังถูไถกับท่อนลำใหญ่นั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้

“นวดลำบากรึ” เจ้าคุณถาม

“ชะ ใช่ขอรับ”

   ผู้เป็นนายสลัดผ้าคลุมผืนบางทิ้ง ท่อนเอ็นใหญ่ปูดโปนผงาผงึดหัวเด่นจ่อตรงหน้าเด็กชาย ขุนตกตะลึงกว่าทุกครั้ง เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาเห็นมันอย่างเต็มตา “ข้าดึงผ้าออกแล้ว เจ้าคงนวดได้ง่ายขึ้น ไม่ต้องห่วงไปดอกหากเจ้าจะพลาดไปโดนมัน ข้ามิตำหนิเจ้า”

   เด็กชายมิเข้าใจในสิ่งที่เจ้าคุณกล่าว เขาพยายามหลบเลี่ยง “สิ่งนั้น” และนวดอย่างเก้ๆกังๆ

“เจ้าไม่เคยเห็นสิ่งนี้รึ” ท่านเจ้าคุณลูบท่อนลำใหญ่แผ่วมือ เด็กชายหันหน้าและส่ายหัวอย่างแรง

“กระผมมิเคยเห็นของท่านขอรับ เห็นแต่ของตัวกระผมเอง แต่มันไม่ได้ใหญ่เท่านี้”  เจ้าคุณพิชัยหัวเราะร่วนกับคำตอบที่ได้

“แสดงว่าเจ้าก็มิเคยจับต้องของผู้ใดล่ะสิ”

“ไม่เคยขอรับ”

“งั้นลองจับของข้าดู” เด็กชายลังเล ความยิ่งใหญ่ของมันราวกับท่อนแขนของเขา ความยาวของมันเกือบครึ่งแขนได้กระมัง ทั้งใหญ่และโค้งมนน่าเกรงขาม “ข้าบอกให้ลองจับดู” ท่าเจ้าคุณย้ำ เจ้าขุนยื่นมือไปจับอย่างลังเล สัมผัสที่ได้มันร้อนระอุ แข็งแกร่งราวกับเหล็กไหล และดิ้นไปมาในมือน้อย เขาต้องใช้ถึงสองมือเพื่อจับทั้งหมด ท่านเจ้าคุณร้องซี๊ด เสียงกระเส่าออกคำสั่ง “รูดมันสิ” เด็กชายรูดสองมือขึ้นลงช้าๆ ท่านขุนโยกบั้นท้ายขึ้นลงตามจังหวะเร่งเร้ากระตุ้นความกระสันต์ ผู้เป็นเด็กย่ามใจเร่งจังหวะจนท่านเจ้าคุณครางเสียงหลง ปลาเท้าจิกเกร็ง “พอก่อนขุน” เด็กชายหยุดมือด้วยความเสียดาย

“ท่านไม่ชอบหรือขอรับ”

“ชอบสิ แต่ข้าอยากให้เจ้าทำอย่างอื่นมากกว่า” ท่านเจ้าคุณจับเอวเด็กชายให้เลื่อนมาที่หน้าอก “ยกก้นขึ้นหน่อย” เขาออกคำสั่ง “ข้าอยากให้เจ้าใช้ปากกับสิ่งนั้นของข้า”

   เด็กชายหันมามองหน้าท่านเจ้าคุณผู้เป็นนายที่นอนพิงศีรษะกับหมอนพิงใบใหญ่โดยมีเด็กชายนอนราบยกบั้นท้ายสูงเกือบจรดใบหน้า “กระผมไม่เคยเลยขอรับ”

“ไม่ต้องห่วงดอก ข้าจักสอนเจ้าเอง” ท่านขุนยกบั้นท้ายจ่อเอ็นยาวใหญ่ที่ปากน้อยของขุน “อ้าปากสิ อมมันไว้”

   เด็กชายครอบปากกับดาบทู่ดุ้นเขื่อง แค่หัวหยักก็แทบทำให้เขาสำลักเสียแล้ว กลิ่นสาปอ่อนๆกระตุ้นความกระสันต์ซ่านให้กับเขาแบบที่ไม่เคยเป็นมาก่อน เลือดไหลเวียนสูบฉีดรุนแรงทั่วกาย เขาอมถึงคอหอยได้ยังไม่ถึงครึ่งท่อนลำเลย มันทั้งใหญ่ทะมึนจนเกินความสามารถของเขา “เลียมันสิ” ท่านขุนออกคำสั่ง เด็กชายถอนปากออกมาใช้ลิ้นน้อยเลียแตะน้ำใสที่ปลายเปิดสีแดงเข้ม รสชาติเค็มคาวโชยแตะจมูก “เลียให้ทั่วสิ” ท่านขุนสั่งด้วยเสียงรำพันสั่นสะท้าน “ดูดมันด้วย อย่างนั้นแหละ” ขุนพยายามอยางยิ่งยวดที่จะเอาใจผู้เป็นนายตามคำสั่งผู้เป็นพ่อ เขายินดีทำทุกอย่างเพื่อตอบแทนเจ้าคุณพิชัยให้สมกับความเมตตราดูแลชุบเลี้ยงมาตั้งแต่เด็ก ด้วยความใหญ่ของท่อนเนื้อ มันไม่ง่ายเอาเสียเลยที่จะไม่ทำให้เขาสำลักจนน้ำตาไหล

   เจ้าคุณพิชัยพินิจบั้นท้ายของเด็กน้อยที่ลอยยกสูงจ่อตรงหน้า เขาต้องหักห้ามใจอย่างหนักมิให้ล่วงเกินไปมากกว่านี้ คงเป็นแพราะเขาห่างหายจากรสชาติของอิสตรีมานานตั้งแต่ภริยาคนล่าสุดจากไป การโดนสัมผัสไล้ไปมาทั่วเรือนร่างของเด็กชายกลับกลายเป็นการกระตุ้นความรู้สึกตื่นตัวกระชุ่มกระชวยราวกับกลับไปเป็นเด็กหนุ่มแรกรุ่นอีกครั้ง เมื่อสมัยเขาออกรบ ทหารหนุ่มกลัดมันต่างก็ร่วมรักกันเองเพื่อปลดปล่อย แต่เมื่อสงครามสงบ เหล่าทหารต่างพากันกลับพระนครและต่างออกเรือนไปกับหญิงสาวสวย ดังนั้นมันจึงมิใช่เรื่องแปลกที่เขาจะรู้เรื่องพวกนี้ แต่หากยังเกรงว่าการล่วงล้ำเด็กน้อยตัวกระจิริดนี้ อาจก่อความเสียหายมากกว่าการล่วงล้ำเหล่าทหารหนุ่มวัยฉกรรจ์

   แต่ยิ่งผ่านไป สัมปะชัญญะของเราเริ่มเหือดแห้ง ด้วยปากน้อยๆที่โลมเลียท่อนเนื้อขนาดใหญ่ยิ่งกระตุ้นความต้องการปลดปล่อย ไม่อาจทำให้เขาสำเร็จล่วงอะไรได้เลย เจ้าคุณพิชัยเพ่งบั้นท้ายน้อย รูสวรรค์เล็กกว่าปลายก้อยเขาเสียอีก แต่เขามิอาจทานทนได้อีกแล้ว เจ้าคุณพิชัยกระหวัดปลายลิ้นใหญ่ที่รูลับแลนั้นอย่างบ้าคลั่ง

“ทะ ท่านเจ้าคุณ อย่าขอรับ อ๊า!” เสียงห้ามช่างต่างจากเสียงครางที่เปล่งออกมาจากรสลิ้นสากตวัดปลายอุโมงค์ของตนเสียยิ่ง ความเย็นเยียบของสัมผัสแรกเหือดแห้งไปอย่างรวดเร็วเมื่อลิ้นสากนั้นทะลึ่งฉกละเลงน้ำลายจนชื้นแฉะ เด็กน้อยหัวโล่งมิอาจรับรู้ความรู้สึกใดๆได้อีกนอกจากความเปรมปรีดิ์ ขุนโยกบั้นท้ายอย่างลืมตัวตามแรงกระหวัดนั้น ปากยังมิวายควานช้อนหาความหอมหวาน ความแข็งแกร่งที่รายล้อมด้วยเส้นเลือดปูดโปนโค้งงอยิ่งใหญ่นั้นยากแก่การครอบครองทีเดียวด้วยปากน้อย เขาต้องสาละวนซ้ายทีขวาทีราวกับกำลังดูดดื่มความหอมหวานของแท่งทวนนั้น ความคับแน่นแล่นพล่านเมื่อมีสิ่งแปลกปลอมว่ายแหวกเข้าไปที่รูเล็กแคบ ขุนอ้าปากจะกรีดร้องแต่ถูกท่อนใหญ่ยักษ์ดุนเข้ามิดชิด มีแต่เสียงอู้อี้และน้ำตาที่ไหลพรากเพราะความอึดอัดที่บั้นท้ายนั้นค่อยๆรุนแรงขึ้น นิ้วมือใหญ่หนาของเจ้าคุณพิชัยมิได้ชโลมด้วยน้ำหล่อลื่นใดๆทั้งสิ้น ทำให้มันทั้งฝืดคับและยากแก่การดุนดันเข้าไป เขาควานหาบางอย่างที่วางไว้ข้างที่นอน และละเลงบนนิ้วใหญ่หนา ก่อนจะเขี่ยปลายนิ้ววนรอบรูน้อยของขุนที่ปิดสนิท

   ขุนสะดุ้งเฮือกเมื่อของเหลวถูกราดรดที่ขอบบั้นท้าย เขาพยายามยกตัวหนีแต่ก็ถูกสกัดด้วยแรงมหาศาลของผู้เป็นนาย นิ้วสากใหญ่ทะลวงเข้ารูแคบทีละน้อย เขาต้านทานสิ่งแปลกปลอมด้วยแรงขมิบ แต่ถูกสั่งห้ามไว้ด้วยเสียงทรงพลัง เด็กชายถูกล่วงล้ำทั้งปากและทวาร น้ำตาไหลรินด้วยความรู้สึกที่มิอาจพรรณาได้ ทั้งสุขสันต์และคับข้องในคราเดียวกัน
หัวข้อ: Re: นิยาย “สัญญาธนาการ” (Eternity bondage)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 06-04-2016 00:46:12
เปิดเรื่องมาก็ร้อนแรงเลยทีเดียว
รอติดตามตอนต่อไปค่าาาา
หัวข้อ: Re: นิยาย “สัญญาธนาการ” (Eternity bondage)
เริ่มหัวข้อโดย: kawoat ที่ 07-04-2016 08:00:36
โอ๊วววววววววววว นายบ่าวต่างวัย
นิดนึงเนาะ เพื่อความสมจริง คนสมัยก่อนแต่งงานตั้งแต่อายุ 14-15 อยากให้คำนวนช่วงอายุดีๆ
เข้าใจว่าต้องการคนอายุเยอะ แต่คนสมัยก่อนอายุ 20 กว่าๆ ก็เป็นปู่ ย่า ตา ยาย กันแล้วนะ
รอติดตามน้าาา
หัวข้อ: Re: นิยาย “สัญญาธนาการ” (Eternity bondage)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 13-04-2016 16:29:21
ภพ: สัญญา ตอน 1

พ.ศ. 2515

   นาวาสะดุ้งตื่นสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ เขาฝันประหลาดถึงเหตุการณ์ของสองนายบ่าวตั้งแต่ย้ายมาเป็นนายอำเภอที่นี่ บ้านเมืองไกลปืนเที่ยง ต้องกระเตงข้าวของนั่งรถโดยสารชั้นสองสภาพผุพังจากกรุงเทพ หนำซ้ำรถยังยางระเบิดข้างทางเป็นป่ารกร้างที่นครสวรรค์ ต้องนั่งแกร่งอยู่นาน มีเพียงเหรียญกษาปณ์เก่าๆที่เจอโดยบังเอิญเท่านั้นที่อยู่เป็นเพื่อน ผู้คนในรถต่างอ่อนล้าไม่มีใครพูดคุยกัน ความมืดของป่ารกต่างทำให้ทุกคนเจียมตัว มีแต่เขาที่เดินมานั่งข้างพงร้างลำพัง กว่าจะมาถึงเชียงใหม่ได้ เขาใช้เวลาเกือบยี่สิบชั่วโมง เขาไม่น่าขัดใจคุณหญิงแม่ที่จะให้คนขับรถที่บ้านมาส่งเลย แต่คิดได้ตอนนี้ก็สายไปเสียแล้ว

   นาวาหนุ่มไทยวัย 29 ปี เป็นนายอำเภอใหม่อนาคตไกล เขาไต่เต้าจากการเป็นข้าราชการชั้นผู้น้อย และไต่ระดับมาเรื่อยๆ ด้วยพื้นฐานครอบครัวที่ร่ำรวยและทำงานราชการมาโดยตลอด จึงไม่แปลกที่เขาจะได้เลื่อนขั้นเร็วปานสายฟ้า ตำแหน่งที่เขาได้มา ก็ไม่สามารถปฎิเสธได้ว่ามีเส้นสายคอยหนุนหลังอยู่ เมื่อได้ยินว่าจะต้องมาเป็นนายอำเภอไกลถึงเชียงใหม่ เขาแทบจะกราบกรานขอให้รีบย้าย เนื่องจากทนแรงกดดันจากทางบ้านไม่ไหว

“นาวา อายุแกก็ปูนนี้แล้วนะ เมื่อไหร่จะแต่งงาน มีหลานใหม้แม่อุ้มเสียที แกเป็นลูกชายคนโตของบ้านนะ”

   สภาพทางสังคมและหน้าตาของวงศ์ตระกูลบังคับให้เขาต้องทนกล้ำกลืน เขาอยากแต่งงาน แต่เขารู้สึกว่าจิตใจของเขามิได้เอนเอียงใฝ่เสน่หาไปทางหญิงใด ถึงแม้ช่วงชีวิตวัยรุ่นเขาจะสำมะเลเทเมาและเคล้านารีอยู่ไม่น้อย แต่กามรสในชายเมื่อตอนที่เขาไปร่ำเรียนวิชากฎหมายที่เมืองนอกก็ทำให้เขาติดใจยากเกินจะถอนตัว และเมื่อถูกที่บ้านบังคับเคี่ยวเข็ญให้ต้องแต่งงาน เขาก็อยากจะหนีไปให้ไกลๆ เพื่อนพ้องและญาติพี่น้องวัยเดียวกันของเขาต่างก็มีลูกกันแทบทั้งนั้น

   วันนี้นาวาไปทำงานตามปรกติ เขามีมอเตอร์ไซค์เจ้าแก่ประจำตำแหน่งซึ่งตกทอดมาจากนายอำเภอคนเก่าเอาไว้ขี่ไปทำงานและที่ต่างๆ การทำงานกับคนที่นี่ไม่ยาก ไม่มีการแก่งแย่งกันเหมือนในเมืองหลวง ผู้คนเมืองเหนือต่างเป็นมิตร ผู้มีอิทธิพลส่วนใหญ่ต่างก็รู้จักครอบครัวของเขาดี อาจจะเรียกได้ว่ารู้จักกันเสมือนญาติ เพราะวันแรกที่เขามาถึง เพื่อนพ้องของคุณพ่อต่างพากันแห่แหนมารับราวกับว่าเขาเป็นลูกชายคนหนึ่งเลยทีเดียว ถ้าจะถามถึงเรื่องการถูกคุกคาม เขาตอบได้เลยว่าแทบจะเป็นศูนย์ ยกเว้นวันนี้...

   เสียงโวยวายลั่นบนอาคาร ถึงแม้ห้องทำงานของเขาจะปิดล้อมด้วยประตู แต่ก็ไม่สามารถกั้นเสียงนั้นได้ นาวาเดินออกไปดูเหตุการณ์ข้างนอก ผู้ชายคนหนึ่งกำลังถูกเสมียนดึงตัวไว้ เสียงเอะอะด้วยสีหน้าโกรธจัดแกมหมดหวัง หน้าตาแดงก่ำเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ ส่งเสียงด่าทอจนลั่น

“พวกมึงก็เหมือนกันหมด เข้าข้างคนขี้โกง กูมันก็แค่คนจนตาสีตาสา ไม่มีใครมาสนใจ มันโกงกู ที่ดินของกู ของพ่อของแม่กู มึงกลับบอกว่าเป็นของมัน ไอ้คนขี้โกง ข้าราชการขี้โกง”

“เขาเป็นอะไร” นาวาถามลูกน้องที่ยืนสังเกตการณ์อยู่ข้างๆ

“เขาชื่อนายสองค่ะ ไปค้ำประกันเงินกู้ของเพื่อนแต่เพื่อนตาย ที่ดินเลยโดนยึด เขามาโวยวายที่อำเภอทุกเดือนแหละค่ะ ทุกคนที่นี่ชินเสียแล้ว”

“อ้าว แล้วไม่มีใครช่วยอะไรเขาเลยรึ”

“ทุกคนช่วยแล้วนะคะนายอำเภอ แต่อีกฝ่ายมีสัญญาชัดเจน มีลายนิ้วมือนายสองเด่นชัด ถ้าตามกฎหมายแล้วเราทำอะไรไม่ได้เลย แถมนายสองก็ยากจน ไม่มีสมบัติอะไรจะไปฟ้องร้องอีกฝ่ายได้”

“อีกฝ่ายนี่ใคร”

“พ่อเลี้ยงสิง์คำค่ะ”

“ใช่สิงห์คำ อภิมนตรีหรือเปล่า”

“ใช่ค่ะ นายอำเภอรู้จักเหรอคะ”

   นาวายิ้ม รู้จักยิ่งกว่ารู้จักเสียอีก พ่อเลี้ยงสิงห์คำ หรือนายสิงห์คำ อดีตคนขับรถที่บ้านเขาสมัยก่อน พอคุณปู่เสีย ก็ได้มองเงินทองปูนบำเหน็จให้ก้อนหนึ่งก่อนที่เขาจะลาออกกลับมาอยู่บ้านที่เมืองเหนือ ไม่คิดเลยว่าเวลาผ่านไปสิบกว่าปี นายสิงห์คำจะรุ่งเรืองจนกลายมาเป็นพ่อเลี้ยงมีอำนาจใหญ่โตที่นี่ได้

“เดี๋ยวตามนายสองมาพบผมที่ห้องนะ แต่ทำให้เขาสงบสติอารมณ์ก่อนเข้ามาล่ะ” นาวาสั่งลูกน้อง ก่อนจะครุ่นคิดคนเดียวเงียบๆ
หัวข้อ: Re: นิยาย “สัญญาธนาการ” (Eternity bondage)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-04-2016 16:47:34
อย่าบอกนะว่านาวากับสิงห์คำอ่ะะะะ

ปล.รบกวนคนแต่งใส่ชื่อตอน/วันที่อัพตรงหัวเรื่องหน่อยได้ไหมคะ
หัวข้อ: Re: นิยาย “สัญญาธนาการ” (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 2 (13 เมษายน 59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 13-04-2016 19:22:24
ภพ: สัญญา ตอน 2

   สองนอนก่ายหน้าผากบนแท่นนอนที่ทำด้วยไม้ไผ่ต่อเรียงตัว เขาเยียดตัวบนฟูกยัดนุ่นที่แม่เขาทำไว้ให้สภาพรุ่งริ่งกลิ่นเหม็นสาบเหงื่อชวนอึดอัด ความจนคือข้อจำกัดทั้งหมดของชีวิต กระต๊อบของเขาเป็นเพิงทำจากไม้ต่อกันง่ายๆไว้สำหรับกันแดดกันฝน ตั้งอยู่ปากทางเข้าที่นาของตัวเขาเองเกือบๆยี่สิบไร่ ถ้าขายตอนนี้คงได้ไร่ละ 200 บาท ถ้าขายหมดคงได้เงินมากโข แต่เขาจะไม่ยอมขายทรัพย์สมบัติที่ปู่ย่าตาทวดลำบากลำบนใช้มีดพร้าขุดถางด้วยมือเป็นแน่แท้ ถึงแม้ความจนจะเล่นงานเขาจนสาหัส เมียรักที่ตบแต่งกันหอบลูกชายคนเดียวของเขาหนีไปต่างถิ่น ไม่รู้ชะตากรรมร้ายดี ผู้เป็นแม่ตรอมใจสิ้นเมื่อปีกลายด้วยเรื่องที่นา พ่อเลี้ยงส่งลูกน้องมายึด เพราะความโง่เง่าของเขาที่สงสารเพื่อนสนิทที่ต้องใช้เงินรักษาตัวจากโรคร้าย เยียวยาเท่าใดก็ไม่มีทางหาย จนมันตายเสียแล้ว ทิ้งหนี้ก้นใหญ่ไว้ข้างหลัง ญาติพี่น้องของมันก็ตัดขาดกันหมด เพราะรังเกียจเชื้อโรคที่อยู่ในตัวมัน

   สองคิดไม่ตก วันนี้นายอำเภอเจ้าสำอางค์คนนั้นเรียกเขาไปพบ ไปคุยเพื่อช่วยเหลือ เขาดีใจมากที่จะได้ที่นากลับมา แต่มันช่างแลกด้วยเงื่อนไขที่แสนประหลาดและขยะแขยง

“ผมจะเอาที่นานายสองคืนมา แต่นายสองต้องทำตามเงื่อนไขของผม” สองตาโตด้วยความตื่นเต้นดีใจ มันเรื่องจริงใช่ไหม เขาจะได้ที่นาของเขาคืนมาจริงๆใช่ไหม

“ให้ผมทำอะไรผมทำหมดเลยครับท่าน ขอแค่ผมได้ที่นาของผมคืนมาเถอะ”

“นายแน่ใจนะ” นายอำเภอรูปหล่อถามอีกครั้ง

“ผมแน่ใจครับท่าน” นายอำเภอยิ้มกริ่ม มันเป็นรอยยิ้มที่เต็มไปด้วยแผนการ

“ได้ ถ้าอย่างนั้น นายสองฟังดีๆนะ” นายอำเภอบอก สองตั้งใจฟังอย่างแน่วแน่

“ผมจะเอาที่ดินของนายสองคืนมา เป็นโฉนดที่พ่อเลี้ยงยึดไป แต่นายสองต้องยอมเป็นเมียผม”

“ห๊ะ อะไรนะครับ” สองขึ้นเสียงด้วยความตกใจ นี่นายอำเภอหนุ่มล้อเล่นอะไรแบบนี้

“จุ๊ๆ อย่าเสียงดังสิครับ นายสองฟังไม่ผิดหรอก” สองอ้าปากจะพูด

“ฟังผมให้จบนะครับ ถ้านายสองไม่ตกลง ผมก็ไม่ว่าอะไร แต่อย่าโวยวาย คิดให้ดีๆ ถ้านายสองเสียงดังคนอื่นได้ยิน ผมก็ช่วยเอาที่ดินคืนมาให้ไม่ได้นะครับ” นายอำเภอยื่นคำขาด สองคิดหาคำพูดมาโต้แย้งไม่ออก ความรู้ของเขาแค่หางอึ่ง ต้องออกจากโรงเรียนตั้งแต่ชั้นประถมสามเพื่อมาช่วยเป็นเรี่ยวแรงให้กับที่บ้านไม่อาจฉลาดเท่าทันนายอำเภอคนนี้

“ฟังผมให้ดีนะครับ ผมจะไปเอาโฉนดที่ดินมาให้นายสอง แต่นายสองต้องยอมเป็นเมียผม และย้ายมาอยู่กับผมที่บ้าน ถ้านายสองตกลง ผมจะทำสัญญาให้นายสองลงชื่อรับรู้ และคืนนี้นายสองเก็บเสื้อผ้ามาที่บ้านผมเลย”

   สองตะลึง เขาฟังไม่ผิดใช่ไหม เงื่อนไขสุดประหลาดที่สุดตั้งแต่เกิดมาจนอายุปูนนี้ ชายหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่นั่งอยู่เบื้องหน้ากำลังเสนอเงื่อนไขวิปลาศมาให้ เขามองไม่เห็นหนทางอื่นใด พ่อเลี้ยงสิงห์คำนั้นอิทธิพลกว้างขวาง
“แล้วนายอำเภอจะเอาโฉนดมาได้อย่างไร พ่อเลี้ยงสิงห์คำจะยอมงั้นหรือ”

“นั่นเป็นเรื่องที่ผมจะจัดการเอง นายสองไม่ต้องกังวล ถ้าคืนนี้ผมไม่มีโฉนดที่ดินในมือ นายสองก็แค่หิ้วข้าวของตัวเองกลับบ้าน แต่ถ้าผมเอามาได้ นายสองต้องเป็นของผมคืนนี้เลย” สองคิดหนัก ที่ดินมรดกตกทอดของปู่ย่า ที่ตรากตรำแผ้วถางด้วยมีดพร้า ท่านเฝ้าเพียรรักษาจนมาถึงรุ่นเขา มันกลับถูกใครที่ไหนไม่รู้มาชุบมือเปิบไป

“มันไม่มีทางเลือกอื่นแล้วเหรอวะ” สองพึมพำกับตัวเอง สายตาจับจ้องไปที่หลังคาใบจาก ความมืดเริ่มย่างกรายเข้ามาแล้ว เขาผุดนั่งจุดตะเกียงและถือกระดาษสัญญามาอ่าน
(ด้วยความที่นายสองอ่านหนังสือไม่คล่อง คนเขียนขออนุญาตเรียบเรียงเนื้อหาให้เข้าใจง่ายดังนี้)


   สัญญาฉบับนี้ทำขึ้นระหว่าง นายสองเมือง ใจรักษา ในที่นี้คือ ผู้กู้ และ นายนาวา พิทักษ์นาวา ในที่นี้คือ ผู้ให้กู้ ได้ตกลงให้ผู้กู้ กู้เงินเป็นจำนวนทั้งสิ้น 5,000 บาท (ห้าพันบาทถ้วน) เพื่อไถ่ถอนที่นาเลขที่....ตามชื่อในโฉนด นายส่ง ใจรักษา โดยผู้กู้ยินยอมชดใช้หนี้สินทั้งหมดเป็นเวลาสิบปีในฐานะภรรยาของผู้ให้กู้...


   สองอ่านถึงประโยคนี้แล้วขยำกระดาษแน่น นี่ชีวิตเขาตกต่ำถึงขั้นต้องกลายเป็นเมียผู้ชายด้วยกันเองแล้วหรือ ความจนมันบีบคับให้เขาหมดสิ้นทุกอย่าง เขามองยาฆ่าแมลงที่วางที่พื้น ความสิ้นหวังประดังประเด เขาเดินไปหยิบมันขึ้นมา ถอนหายใจเฮือกใหญ่ ถ้าชีวิตมันตกต่ำขนาดนี้แล้ว อยู่ไปมันก็ไม่มีความหมาย!

   พายุลูกใหญ่พัดมาแบบไม่มีปี่ไม่มีขลุ่ยพัดข้าวของในบ้านกระจัดกระจาย ยาฆ่าแมลงหลุดมือหกกระจายทั่วพื้น เขาไม่ได้เปิดประตูบ้านไว้ และนี่ก็ไม่ใช่ฤดูที่ลมจะพัดแรงขนาดนี้ เขามองสัญญาที่โดนลมพัดไว้ที่บนเตียง มันทับหมอนข้างใบเล็กของลูกชายสุดที่รักของเขาไว้ น้ำตาของสองไหล แม้แต่เทวดาฟ้าดินก็ไม่ยอมให้ตาย สองหยิบหมอนข้างของลูกน้อยมากอด สูดกลิ่นจางๆของเด็กชายที่เขารักที่สุดในโลก “ลูกเอ๋ย ให้อภัยพ่อด้วยนะ”

ข้าไม่ยอมให้เจ้าตายหรอก เสียงรำพันในความมืดดังก้อง แต่ไม่มีใครได้ยินแม้แต่นายสองเอง
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ตอนใหม่ ภพ: สัญญา ตอน 1+2 (13/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 13-04-2016 23:20:04
 :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ตอนใหม่ ภพ: สัญญา ตอน 1+2 (13/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 13-04-2016 23:25:04
ทำใจแล้วก็เก็บผ้าเถอะสอง คึคึ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ตอนใหม่ ภพ: สัญญา ตอน 1+2 (13/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 14-04-2016 14:20:33
ภพ: สัญญา ตอน 3


   แค่พบพักตร์แรกรักปักสวาท  อยากเอื้อมอาจครอบครองไว้ดังใจหวัง
แค่พบพานเพียงครั้งใจพะวัง  เหมือนรู้จักแต่หนหลังช่างคุ้นตา
มิอาจปล่อยเจ้าไปไกลอีกแล้ว  โอ้ยอดแก้วดวงใจที่โหยหา
ถึงแม้นพี่จะต้องทำต่ำกริยา แต่เพื่อมีเจ้ามาข้ายินดี...



   นาวาเขียนกลอนลงสมุดบันทึก จิตใจร้อนรุ่มถึงแต่ใบหน้าที่คุ้นเคยของนายสอง เขาตกอยู่ในภวังค์ทันทีที่ได้พบ เหมือนกับว่ารู้จักกันมานานแสนนาน ใบหน้ากร้านแดดนั้นมีเสน่ห์ แววตาดุดันแต่แฝงไปด้วยความสิ้นหวัง เขาตกหลุมรักทันทีและไม่อาจปล่อยให้หลุดมือไปได้ นาวาครุ่นคิดถึงเงื่อนไขในสัญญานั้น มันใช้ไม่ได้ทางกฎหมาย แต่นายสองไม่ใช่คนมีความรู้เลยไม่ได้เอะใจ นอกจากเดินหน้าตาสิ้นหวังออกจากห้องทำงานของเขาไป นาวาพะว้าพะวัง ถ้านายสองไม่มาล่ะ เขาจะต้องบ้าคลั่งแน่ๆ เขาทนไม่ได้แน่ๆถ้านายสองไม่เป็นของเขา

   นายอำเภอรู้ดีว่าทำผิดบาป แต่ความรู้สึกของเขามันอยู่เหนือความผิดชอบชั่วดี เขาไปหาพ่อเลี้ยงสิงห์คำตอนบ่าย ได้รับการต้อยรับขับสู้ที่ดี บ่าวก็คือบ่าว ถึงแม้จะนานมาแล้ว พ่อเลี้ยงผู้ยิ่งใหญ่ยังเกรงใจเขา นาวามิได้พูดจาให้นายสิงห์คำสงสัย ค่อยๆตะล่อมว่าเขาอยากได้ที่ดีๆและเห็นที่นาของนายสองทำเลดีและสวย เขาไปสอบถามแล้วได้ความว่าที่ดินนั้นถูกนายสิงห์คำยึด เลยอยากมาเจรจาขอซื้อ และมันไม่ใช่เรื่องยากเลยสักนิด พ่อเลี้ยงสิงห์คำมีที่ดินมากมาย แค่ยี่สิบไร่ของนายสองเหมือนเป็นแค่เศษเสี้ยว พ่อเลี้ยงตกลงยกให้เขาเปล่าๆ แต่นาวาขอให้ทำเรื่องซื้อขายกัน ตกลงราคาที่ 500 บาท เสมือนราคาญาติมิตร เขาให้พ่อเลี้ยงลงชื่อในสัญญาซื้อขาย และรบโฉนดที่ดินกลับมาตอนบ่ายนั้นเลย

   จิตใจของนาวาร้อนรุ่ม ด้วยความที่เป็นลูกผู้รากมากดี เขาจึงถูกเลี้ยงดูแบบปรนเปรอ เขาต้องได้ทุกอย่างที่เขาอยากได้ ถึงแม้ตอนนี้เขาจะล่วงเข้าวัยกลางคนแล้ว แต่สันดานที่ถูกปลูกฝังมาแบบผิดๆก็เอาชนะความดีอยู่ร่ำไป เขามิใช่คนดีอะไร แต่ในยุคสมัยนี้ อะไรที่ตักตวงได้เขาก็ต้องทำ มิเช่นนั้นเขาจะอยู่รอดได้อย่างไร

   นาฬิกาตั้งพื้นโบราณตีระฆังบอกเวลาหนึ่งทุ่ม ความมืดแผ่ขยายไปทั่ว เขาหยิบเหรียญกษาปณ์เหรียญเก่าขนาดเท่าลูกสะบ้ามาพลิกไปมา มันเหมือนเงินโบราณ แต่ไม่มีอักษรหรือตัวเลขอะไรระบุไว้ มีรอยบิ่นตามกาลเวลาสีเทาหม่น เขาเก็บได้ตอนที่รถเสียขามาเชียงใหม่ นาวาจับจ้องที่เหรียญอยู่มันก็ร้อนฉ่าขึ้นมาจนต้องสะบัดทิ้ง เหรียญหมุนเคว้งอยู่บนพื้น ลมบ้าหมูพัดติ้วในห้องแบบไม่มีที่มา ประตูในบ้านต่างเปิดปิดเองกระแทกไปมาตามแรงลมดังโครมคราม ตะเกียงไฟไหววูบจะดับมิดับแหล่ นาวาเหงื่อกาฬแตกพลั่ก ความกลัวแล่นพล่านถึงก้านสมอง นี่เขากำลังถูกภูติผีตนใดหลอกหลอนอยู่หรือ นายอำเภอหนุ่มผวา ตะกายตัวพิงผนังสองมือหาที่เกาะยึด ลมประหลาดดับวูบ แสงตะเกียงสว่างวาบขึ้นมาพร้อมกับเสียงเคาะประตูบ้าน นาวาวิ่งถลาออกไปด้วยความกลัว เหรียญกษาปณ์นั้นกลิ้งตัวเองเขาไปติดซอกไม้ใต้เตียง สองตาสีแดงส่องประกายในความมืด สุ้มเสียงหนึ่งรำพันด้วยความเจ็บปวด เจ้าหนีเวรกรรมไม่พ้นจริงๆ

   นาวามองคนที่เคาะประตูเบื้องหน้า นายสองสวมเสื้อผ้าเก่าๆที่ดูเหมือนจะเป็นชุดที่ดีที่สุดของเขา ใบหน้าเจื่อนด้วยความหวาดหวั่น

“เข้ามาก่อนสิ” นาวาเชื้อเชิญ นายสองหิ้วย่ามใบเล็กใบเดียวเดินตามเข้ามาในบ้าน แสงจากตะเกียงส่องสว่างพอเห็นทาง “เดี๋ยวพรุ่งนี้ช่างก็มาดูไฟให้แล้ว วันนี้ใช้ตะเกียงไปก่อนละกัน” นายอำเภอบอกสอง

“นายสองกินอะไรมาหรือยัง”

“ผมกินมาแล้วครับ” นายสองตอบตะกุกตะกัก สุ้มเสียงราวกับคนไม่มั่นใจในตัวเอง

“เป็นอะไร กลัวหรือ” นายสองขยับตัวหนีมือนายอำเภอที่หมายจะมาแตะ นาวาลดมือลง ถอนหายใจเบาๆ

“นั่งตรงนี้สิ”

“ไหนโฉนด” นายสองโพล่งถาม นาวาสบตาที่ดูดุดันขึ้น นายสองดูดีมากในแสงส้มแบบนี้ นาวาหักห้ามใจ เขาเข้าไปหยิบกระดายที่ม้วนไว้มาให้นายสองดู นายสองรับและอ่านดูด้วยสายตาเบิกบาน

“ผมทำตามสัญญาแล้ว ถึงตานายสองแล้วนะ”

   หนุ่มบ้านนาสะดุ้งเฮือก หยิบสัญญาทาสยับยู่ยี่ขึ้นมาวางบนโต๊ะ นายอำเภอยื่นปากการาคาแพงมาให้ สองรับมาด้วยท่าทางสลดผิดกับเมื่อครู่ เขาครุ่นคิดเหม่อลอย ก่อนถอนหายใจเฮือกใหญ่ และจรดปากกาเขียนลงไปด้วยลายมือโย้เย้

“ประทับลายนิ้วมือด้วย” นาวาออกคำสั่ง เขาไม่อยากจะทำพลาดแม้แต่เรื่องเล็กๆน้อยๆ

“เอาล่ะ ต่อจากนี้ไป นายสองเมือง ใจรักษาคือภรรยาของผม นายอำเภอนาวา พิทักษ์นาวา”

   สองก้มหน้านิ่ง ใบหน้าแดงก่ำด้วยความอดสู เขากำหมัดแน่นในใจคิดเคียดแค้นชิงชังผู้ชายคนข้างหน้าอย่าเหลือล้น
“นายจะโกรธ จะเกลียด ผมไม่ว่าหรอกนะ แต่ถ้านายจะทำอะไรสิ้นคิด เช่น จะทำร้ายผมและชิงโฉนดไปก็ขอให้คิดให้ดีๆ พ่อเลี้ยงสิงห์คำที่นายหวาดกลัวไม่กล้าทำอะไรยังยอมให้โฉนดที่ดินของนายมาง่ายๆ นายคิดหรือว่าจะทำอะไรผมได้ง่ายดายขนาดนั้น”

   สองหยุดคิด มองหน้านายอำเภอที่อยู่เบื้องหน้า หากเขาทำอะไรด้วยอารมณ์ชั่ววูบ เขานั่นแหละที่จะต้องเจ็บตัว เพราะผู้ชายที่กำลังจะเป็นสามีเขานั้นร่างกายสูงใหญ่ คะเนด้วยสายตาก็ราวๆ 175 เซ็นติเมตร มัดกล้ามเต่งตึงอวดแน่นในเสื้อกล้ามสีขาวบาง ผิวพรรณขาวผุดผ่องเนียนละเอียดยิ่งกว่าผู้หญิง ใบหน้าหล่อเหลาราวกับรูปปั้น ดวงตาเล็กเหมือนคนเจ๊กจีนแต่ดูน่าเกรงขาม ผิดกับเขาที่ถึงแม้จะรูปร่างกำยำ แต่ความสูงก็ต่างกันราว 10 เซ็นติเมตรเห็นจะได้ ใบหน้าดำทะมึนด้วยกรำแดดทำงานหนักมาตั้งแต่เด็ก ผิวพรรณหยาบกร้าน มือไม้แข็งกระด้าง มิได้มีส่วนไหนน่าพิศวาสเลยแม้แต่น้อย

“ท่านจะทำอะไรผมน่ะ” สองเบือนหน้าหนีทันทีที่นายอำเภอยื่นใบหน้ามาใกล้

“ผมก็จะจูบนายไง เมียรัก”  สองพยายามเบือนหน้าหนี แข็งขืน

“อย่าขัดขืนสิครับ อย่าลืมสิว่าเรามีสัญญากันอยู่นะ” นายสองชะงักเมื่อได้ยินคำว่าสัญญา เขายืนนิ่งให้นายอำเภอหนุ่มประกบริมฝีปาก ความอุ่นเลื่อนคล้อยมาดูดดันบดเบียนริมฝีปากเขา ลิ้นลุ่มชอนไชเข้าไปเบื้องใน ควานหาความหอมหวาน นายสองมิได้มีอะไรกับคนอื่นเลยนับตั้งแต่เมียหอบลูกน้อยหนีไป ด้วยวัยเพียง 25 ปีที่ถูกปลุกเร้าอย่างหนัก ความต้องการปลดปล่อยมีมากกว่าความหวาดกลัวและสำนึกความถูกต้อง

“ไปที่ห้อง” นายอำเภอหนุ่มออกคำสั่ง สองถูกจูงมือเข้าไปในห้อง นาวานั่งที่กลางเตียงสองขาแตะพื้น

“ถอดเสื้อผ้าออกสินายสอง” ไม่รู้ว่ามีสิ่งใดดลใจ สองค่อยๆบรรจงถอดอาภรณ์ตัวเองจนสิ้น ปลดเปลื้องทุกสัดส่วนต่อคนที่นั่งมองอยู่เบื้องหน้า “มาหาผมสิ” นายสองเดินไปช้าๆ มนต์สะกดจากรสจูบยังไม่คลายไปไหน ท่อนเอ็นของเขายังคงตั้งตระหง่าน

“เป็นของผมนะครับ” นาวาพูดก่อนจะดึงนายสองลงมาประกบริมฝีปาก นายสองนอนราบลงที่เตียงอ่อนนุ่ม ส่งเสียงครวญครางด้วยความกระสันต์


หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 3 + ภพ: นายทาส ตอน 3 (14/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 14-04-2016 14:22:22
ภพ: นายทาส ตอน 3


   ท่านเจ้าคุณรุกดุนดันหนักหน่วง เมื่อเห็นขุนยอมจำนนนอนคว่ำแผ่ลำตัวราบเรียบไปกับท้องและโคนขา เด็กชายไม่มีเรี่ยวแรงต่อต้านหรือจะดำเนินกิจการทางชิวหาต่อ ด้วยเพราะความคับแน่น เจ็บจุกระคนกับความเสียวซ่านที่ถูกผู้เป็นนายปรนเปรออยู่ เจ้าคุณพิชัยคว้านนิ้ววนทั่วรูน้อย แค่นิ้วเดียวมิอาจเบิกรูนี้ให้ขยายพอดีกับท่อนลำเขื่องของตนได้ เขาต้องใช้นิ้วมากกว่านี้ ก่อนบรรจงวางนิ้วที่สองข้างๆนิ้วแรก และดุนดันเข้าไปในถ้ำน้อย “อ๊ะ ท่านเจ้าคุณ กระผมเจ็บขอรับ”

   สุ้มเสียงของขุนราวจะขาดใจเมื่อถูกนิ้วที่สองชอนไชเข้าไปในซอกหลืบที่บีบรัด ความรู้สึกหวามวาบเปลี่ยนเป็นความแน่นตึงเจ็บที่สุดตั้งแต่เด็กหนุ่มเติบโตมา เขามิเคยโดนตีหรือทำร้ายมาก่อน การกระทำของท่านเจ้าคุณจึงเปรียบเสทือนการถูกทำโทษอย่างแสนสาหัส ขุนขอโดนเฆี่ยนตีมากกว่าจะถูกกระทำแบบนี้ แต่นี่คือนายของเขา ที่เขาต้องจงรักภักดี เขาจะต้องอดทน “อดทนหน่อยนะเด็กน้อย “ น้ำเสียงท่านเจ้าคุณแปร่งปร่าด้วยความกระสันต์ ความผิดชอบชั่วดีได้เหือดแห้งมลายสิ้น มิได้สนใจคนตรงหน้าว่าเพิ่ง 12 ขวบปีเท่านั้น

   สองนิ้วหนาใหญ่พยายามอย่างยิ่งยวดที่จะแหวกวอกน้อยให้เปิดอ้า เจ้าคุณพิชัยนึกย้อนไปยังช่วงที่ตนเป็นทหารออกศึกและมีสัมพันธ์เฉกเช่นนี้กับชายคนสนิท ครั้งแรกสุดเขามิได้ทำแบบนี้ สัมพันธ์ครั้งนั้นแปรเปลี่ยนจากความสุขเป็นขุมนรกต่ออีกฝ่าย รอยแผลฉีกขาดเลือดไหลท่วมทวารก่อให้เกิดบาดแผลลึกต่อทหารผู้นั้นจนตัดสินใจหลบหนีออกจากค่ายและถูกนายกองจับประหาร เจ้าคุณพิชัยในตอนนั้นรู้สึกผิดบาปเนื่องจากตนเป็นต้นเหตุของเรื่องดังกล่าว แต่ก็มิอาจมีใครเปิดปากใดๆ เพราะการสมสู่กับเพศเดียวกันนั้นผิดจารีตใหญ่หลวง แม้แต่เหล่าทหารที่ต้องการปลดปล่อย จักต้องหลบซ่อนไม่มีผู้ใดป่าวประกาศให้เป็นที่เลื่องลือให้กระทบกับยศฐาในอนาคตที่ตนอาจจะได้พูนบำเน็จ

   เจ้าคุณพิชัยเรียนรู้รสรักอย่างช่ำชองและเจนจัด มิอาจแปลกใจที่เขาจะรู้ได้ว่าควรทำเยี่ยงไรต่อร่างน้อยเบื้องหน้า แต่เขาต้องใช้ความอดทนมากกว่าเดิมสิบเท่า เพราะขุนยังเป็นเด็กน้อย ร่างที่สั่นระริกมิได้เกิดจากความสุขสันต์ แต่มันคือความเจ็บปวดที่สาหัส เจ้าคุณจะต้องทนและทนเพื่อให้เด็กน้อยชินกับสิ่งที่เกิดขึ้น

   นิ้วมือที่สองคว้านไปมาในรูน้อยร่วมครึ่งชั่วยาม มันเป็นเวลาที่สุดแสนยาวนานในชีวิตขุน สองนิ้วใหญ่ดุนดันเข้าออกราวกับท่อนไม้ มันแข็ง กร้าวแต่นุ่มนวลในคราเดียวกัน เด็กชายสัมผัสได้ถึงความเร่าร้อนที่ทวีความรุนแรงขึ้น ของเหลวไหลหยาดหยดที่ขอบทวารมากขึ้นพร้อมๆกับนิ้วที่เพิ่มเข้ามาเช่นกัน ขุนครวญครางลั่น ความเจ็บแล่นพล่านผุดผาด สิ้นเรี่ยวแรงต่อกร ท่านเจ้าคุณดึงนิ้วออก จับตัวเด็กชายนอนคว่ำยกบั้นท้ายสูงเด่น ผู้เป็นนายซุกใบหน้าละเลงที่รูทวารเล็กอย่างหื่นกระหาย เมื่อเห็นขุนตัวสั่นระริก เจ้าคุณพิชัยรูดดุ้นเอ็นอันเขื่องไปมา ชะโลมด้วยน้ำมันจนชุ่มโชก ขุนหายใจโรยรินด้วยความสุขปนรวดร้าวเมื่อหัวบานใหญ่ยักษ์ดุนดันเข้าสู่ซอกหลืบพรหมจรรย์ เด็กชายกรีดร้องหนักหน่วง สายฝนกระหน่ำเทกลบเสียงเขาเสียมิด มิอาจมีผู้ใดได้ยินเสียงโหยโหนนี้ได้ ท่านเจ้าคุณโน้นตัวไปข้างหน้าจูบปากเด็กน้อยดูดดื่มจนขุนลืมความเจ็บปวดหนักหน่วงที่กำลังแทรกซึมเข้ามาที่กลางตัว ท่านเจ้าคุณโยกบั้นท้ายเข้าออกสั้นๆช้าๆ เสี้ยงอื้ออ้าอู้อี้ของเด็กชายถูกปิดไว้ด้วยรสจูบที่ซาบซ่าน ขุนแยกขาออกกว้างอย่างลืมตัว ท่านเจ้าคุณดุนท่อนยักษ์เข้าทีละนิดเสียงดังกึกกึกราวกับว่ารูทวารกำลังฉีกขาดแนกออกจากกัน ขุนน้ำตาไหลร่วง ความเจ็บปวดทรมานมิอาจส่งเสียงออกมาได้ รสจูบที่บดเบียดทำเขาแทบสำลัก มังกรผงาดที่ถ่าโถมเข้าถ้ำทองคับแน่น เด็กชายมิอาจมีอารมณ์ร่วมได้ในทันที นึกภาวนาให้กามานี้รีบเสร็จสิ้นเสียโดยไว ท่านเข้าคุณถอนจูบออกเพื่อชะโลมน้ำมันที่ท่อนเนื้อเขื่องนั้น มันยังเข้าไม่ถึงครึ่ง แต่ขุนกลับเจ็บปวดสาหัส

“ทะ ท่านเจ้าคุณขอรับ เข้ามาหมดเลยขอรับ” ขุนร้องขอ เขาไม่อยากทรมานไปกว่านี้อีกแล้ว

“แต่เจ้าจะไหวรึ” ท่านเจ้าคุณครุ่นคิด ด้วยเกรงว่าเด็กน้อยเบื้องล่างจะสิ้นลม

“กระผมไหวขอรับ” ขุนยืนยันไม่เต็มเสียง ถึงแม้จะเจ็บ แต่ลึกๆนั้นกลับเสียวซ่าน

   ท่านเจ้าคุณชะโลมท่อนเนื้อของตนให้มากขึ้น ขนาดของมันเท่าแขนของขุนเห็นจะได้ มันใหญ่โตอลังการจนน่ากลัว ไม่เคยมีผู้ใดยืนหยัดกับสิ่งนี้ของเขาได้นานนัก ด้วยจังหวะที่เนิบนาบเพ่อมิให้เด็กน้อยเจ็บปวดหรือบุบสลายเกรงว่าจะล่าช้าเกินไป ท่านเจ้าคุณค่อนๆถอนท่อนเนื้อนั้นออกพร้อมเสียงครางโล่งอกของขุน แต่เด็กน้อยดีใจได้ไม่นาน เมื่อท่านเจ้าคุณกระแทกกลับจนสุดปลายโคน ขุนกรี๊ดเสียงสูงราวกับหญิงสาวแรกรุ่น เขาหน้ามืดกระทันหันเมื่อความเจ็บบุกมาไม่ทันตั้งตัว ถึงแม้จะเป็นสิ่งที่เขาเรียกร้องเอง แต่ความรู้สึกตอนนี้ไม่ใช่สิ่งที่เขาต้องการมันเลยแม้แต่น้อย...
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 3 + ภพ: นายทาส ตอน 3 (14/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: monday012 ที่ 14-04-2016 16:15:23
 :pig4: :pig4: :pig4:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 4 + ภพ: นายทาส ตอน 4 (15/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 15-04-2016 22:49:14
ภพ: สัญญา ตอน 4

   นาวาพิจารณาเรือนร่างกำยำของสองที่นอนอยู่เบื้องหน้า ชายหนุ่มสั่นระริกคล้ายหญิงสาววัยแรกแย้ม รสจูบของนายอำเภอหนุ่มทำให้เขาเคลิบเคลิ้ม ไม่มีเรี่ยวแรงต้านทานได้ ความกำหนัดวัยหนุ่มโหมเชี่ยวเกินกว่าจะรู้ผิดชอบชั่วดี ความช่ำชองของนาวาทำให้ชายบ้านนาผู้ไม่ประสาในรสกามของเพศเดียวกันลืมเรื่องนี้ไปเสียสิ้น ปลายลิ้นไหลเลื้อยไปทั่วตัวทำให้สองครางเสียงสั่น กลิ่นสาบไม่ปรุงแต่งของผู้ชายแท้ๆกระตุ้นความต้องการของนายอำเภอหนุ่ม ดุ้นเอ็นของสองผงกหัวผงาดสู้ นาวาใช้ปลายลิ้นแตะที่หัวปลายเปิด เลียวนจนสองเสียวซ่านบิดกายแอ่นไปมาด้วยความเปรมปรีดิ์ นาวาครอบปากรูดขึ้นลงจนหนุ่มบ้านนาเสียวกระสันต์ส่งเสียงซี๊ดด้วยความลืมตัว นายอำเภอหนุ่มทั้งดุนดูดจนชายคนข้างล่างใบหน้าเหยเกบิดเบี้ยว เขาแยกขานายสองออกจากกันใช้มือป้ายครีมก่อนเขี่ยปลายนิ้วที่ช่องแคบ นายสองเสียวซ่ายจนลืมความเจ็บปวด สองนิ้วของนาวาชอนไชไปมาในรูน้อย สองสูดปากด้วยความเจ็บระคนเสียว รสชิวหาของนายอำดภอจัดจ้านจนเขาลืมตัวยกขาพาดคอนาวาเสียจนดิ้นไม่หลุด ก่อนจะถูกท่อนเนื้อขนาดใหญ่ดุนเข้าในช่องรักทีละคืบ

“อั่ก อ๊ะ อ๊า” สองครางไม่เป็นภาษา กว่าจะรู้ตัวว่าเขาหลงทางก็เมื่อส่วนหัวลอดด่านเข้าไปแล้ว นาวาก้มตัวเอาหน้าแนบชิดมองอีกฝ่ายที่ใบหน้าบิดด้วยความเจ็บ

“เป็นของผมนะครับ นายสอง เป็นเมียพี่นะครับ” นายสองรู้สึกจั๊กจี้กับคำพูดนั้น แต่ใบหน้ากลับแดงมาอย่างไม่ตั้งใจ เขามองดูชายเบื้องหน้าที่มีดุ้นยักษ์คารูเขาอยู่ พลันความเกลียดชังกลายเป็นความคุ้นเคยจนน่าประหลาด นายสองเบือนหน้าหนี แต่ถูกนาวาใช้สองมือครอบคางเขาไว้

“อย่าหนีหน้าผัวสิจ๊ะเมียรัก” นาวาเลื่อนบั้นท้ายให้ลำนั้นสอดแทรกลึกลงไป “มองหน้าพี่ไว้นะ คนนี้แหละผัวน้อง” แล้วนายสองก็รู้สึกได้ว่า ช่องทวารของเขาถูกรุกรานโดยชายเบื้องหน้าจนสุดลำ

   สองผวาเฮือกโผกอดชายหนุ่มเบื้องหน้าอย่างแรงเมื่อดุ้นใหญ่ดันสุดคับถ้ำน้อย นาวาได้ใจเมื่อเห็นท่าทีนี้เขาดูดซอกไซ้ช่วงคอที่สาบเหงื่อ สองครางกระเส่าและรุนแรงขึ้นเมื่อนาวายกตัวเขาขึ้นมาเป็นท่านั่งก่อนที่สองจะทัดทานได้ นาวาก็ยกบั้นท้ายเขาขึ้นพร้อมจ้วงแทงหนักหน่วงเต็มรัก เสียงท่อนเนื้อกระทบบั้นท้ายดังปึกปักตามจังหวะเข้าออก นาวาเสยสุดลำโดยมิสนใจสองที่ร้องระงมด้วยความจุกปนเสียว ภายในรูนั้นตอดตุบตับจนนาวารู้สึกปวดปืนใหญ่ที่ชอนไชนี่เป็นสาเหตุที่เขาต้องกระแทกกระทั้นโดยไว มิอย่างนั้นจะเป็นเขาเองที่เพลี่ยงพล้ำต่อศึกครั้งนี้

   สองตาพร่า สติสัมปะชัญญะเลือนลาง จังหวะแรกที่หัวบานถลำเข้ามาในตัวช่างปวดแปลบราวกับมีใครกำลังฉีกร่าง แต่ไม่นานกลับถูกทดแทนด้วยความสยิวที่ไม่เคยได้รับจากที่ใดมาก่อน เมื่อนายอำเภอหนุ่มสาวจังหวะยาวเข้าออกมิด เขาจุกเจ็บแต่กลับรู้สึกซาบซ่าน หัวบานชนผนังครูดภายในแสบทรวงแต่เขายิ่งกำหนัดและรู้สึกดี เจ้าสองน้อยของเขาผงาดขึ้นและผงกหัวครั้แล้วครั้งเล่าเสียดสีไปกับหน้าอกสามีหนุ่ม ความหนึบโลดแล่นเต้นผ่านเอ็นเนื้อ ความเสียวทวีคูณบีบรัดช่องทวารจนผู้กำกับเวทีหน้าบิดเบี้ยวสูดปากราวกับดื่มด่ำของเผ็ดร้อน เขาผวาทุกคราที่ดุ้นใหญ่เสือกตัวทะลวงมิด มันทั้งเจ็บแต่ก็สุขสันต์ปนเปกันไปจนไม่สามารถบรรยายคำพูดใดๆออกมาได้

“เสียว ผมเสียว” สองตกใจกับคำพูดของตัวเองมาก แต่มันสายไปเสียแล้วเมื่อนายอำเภอหนุ่มวางตัวเขาราบลงบนที่นอน ยกขาสองข้างของเขาสูงขึ้น ดุ้นใหญ่คาลึก นาวาก้มงับหัวนมสีน้ำตาลเม็ดใหญ่ที่ชูชันแข็งขัน สองหวีดเสียงหลงด้วยความเสียวแปลบ นาวาใช้ปลายฟันขบปทุมถันนั้นเบาๆสองเปล่งเสียงครางหนัก ความอับอายหายไปหมดสิ้น สองมือจิกที่เตียงเพื่อควานหาที่ยึด ความสุขโถมทับจนเผลอเอาเท้าทั้งสองเกี่ยวแน่นที่คอของอีกฝ่าย นาวาได้ทีเร่กระดมสาดใส่รัวเร็ว สองปวดคัดที่ท่อนเอ็นของตัวเอง ภายในที่ตอดตุบๆกับเจ้าโลกมหึมากระทบผนังทำให้สองปวดปร่าและหลั่งออกมาเองในที่สุด

   สองหอบหายใจโรยริน นี่เขาเสร็จสมเองเลยกระนั้นหรือ “รอผัวอีกนิดนะเมียจ๋า” นาวากระเด้งเข้าออกไม่ยั้ง สองยกบั้นท้ายเพื่อให้อีกฝ่ายสอดใส่ได้สะดวก เสียงหอบหายใจของนาวาแรงขึ้นเมื่อถ้ำรักบีบรัดรุนแรงขึ้นอีกครา เมื่อแรงกระแทกครั้งล่าสุดจบมิด สองก็รับรู้ถึงของเหลวอุ่นๆที่ไหลกระฉอกอยู่ภายใน นาวาแช่ตัวอยู่อย่างนั้นจนเขาอึดอัด แต่ก็ถูกขโมยจูบอีกครั้ง คราวนี้มันช่างหอมหวานอบอวนไปด้วยความละมุน ลิ้นที่สอดใส่ทะลวงลึกราวกับค้นหาขุมทรัพย์สองรู้สึกถึงความคับข้องภายในรูน้อยของตน นาวาซอยตัวเข้าออกช้าๆพร้อมกับสองที่ยกบั้นท้ายเข้าจังหวะนี้เช่นกัน

“พี่ขออีกครั้งนะเมียจ๋า” สองไม่ตอบ เขายกขาขึ้นสูงโดยมีมือนาวาจับมันพาดที่คอ สองเท้าเกี่ยวกระหวัดจนแน่นเพื่อให้มั่นใจว่าจะไม่มีหลุดจากกัน
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 4 + ภพ: นายทาส ตอน 4 (15/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 15-04-2016 22:50:36
ภพ: นายทาส ตอน 4
   
   ขุนลืมตาตื่น ท่านเจ้าคุณมีสีหน้าโล่งใจเหลือหลายที่เขามิได้เป็นอะไร เด็กชายเจ็บแปลบที่หว่างขา ร่างกายไร้เรี่ยวแรง

“นอนพักเยอะๆนะ คนดีของพี่” ท่านเจ้าคุณป้อนคำหวาน

“กระผมเป็นอะไรไปหรือขอรับ”

“เจ้าเป็นลมไปน่ะ” ขุนตรึกตรอง เขากำลงถูกท่านเจ้าคุณทำมิดีมิร้ายอยู่ก่อนที่จะสิ้นสติไป พอคิดได้เด็กชายก็หน้าแดงเป็นลูกตำลึง

“เป็นอะไรน่ะ มิสบายรึ หน้าแดงก่ำเชียว” เจ้าคุณพิชันเอื้อมมือมาจับหน้าผากและซอกคอ

“ตัวก็ไม่ได้ร้อนนี่”

“กระผมมิได้เป็นอะไรขอรับ”

“ปากแข็ง ถ้ามิได้เป็นอะไรแล้วที่นอนซมอยู่นี้ล่ะ” ท่านเจ้าคุณต้อนเด็ก

“ขะ ข้า” ขุนมิอาจหาถ้อยคำใดมาเถียงได้

“นอนพักไปเถิด ไว้มีแรงแล้วค่อยลุก ข้าจักนั่งดูการดูงานข้างๆนี้แล” ท่านเจ้าคุณสั่ง พลางก้มมาจุมพิตที่หน้าผาก “เจ้าเป็นเมียข้าแล้วนะขุน ดูแลตัวเองให้ดีๆ ศึกครั้งนี้ยังเล็กน้อยเสียนัก เจ้าต้องฝึกฝนอีกเยอะ” ขุนหน้าแดงซ่าน รีบดึงผ้าแพรมาปิดหน้าทันที

“ข้าต้องฝึกอีกกี่สิบปีล่ะท่านเจ้าคุณ ขนาดมหึมาเพียงนั้นข้ามิตายก็บุญโขแล้ว” ขุนคิดในใจ มีความเขินอายเต็มไปทั่ว ก่อนจะผลอยหลับไป

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   ย้อนไปกว่ายี่สิบปีที่แล้ว กาลครั้งที่เจ้าคุณพิชัยยังเป็นแค่คุณชายพิชัยอายุอานามเพิ่ง 15 ขวบปี วัยกำลังแตกเนื้อหนุ่มเพิ่งแตกพานได้ไม่นาน เขามิได้อยากรับงานราชการดั่งเจ้าคุณพ่อหรือพี่ๆทั้งหลาย จึงได้ขัดพระทัยหม่อมแม่ด้วยการสมัครเป็นทหาร ด้วยความที่เป็นผู้ดีแต่ในวัง ชีวิตทหารของคุณชายพิชัยจึงสะดวกสบายกว่าพลทหารทั่วไปเสียมากนัก จนเขารู้สึกเบื่อหน่าย เพราะไม่ใช่ชีวิตที่เขาอยากได้เลยสักนิด

   เมื่อฝึกฝนอยูในหน่วยมาสองสามปี คุณชายพิชัยได้อาสาออกหน่วยลาดตระเวณชายเมือง เรื่องร้อนไปถึงหม่อมแม่ที่ต้องทั้งฝากและฝังบุตรชายไว้กับ ขุ่นเสน่ห์ ที่เป็นใหญ่เป็นโตอยู่ที่กองพลให้จับตาดูแลเป็นพิเศษ คุณชายวัยรุ่นจึงถูกจับคู่กับท่านขุนในคราครั้งไป

“ฉันขอฝากน้องให้พ่อขุนดูแล อย่าให้คมหอกคมดาบหรือศาตราวุธใดมาปลิดชีพน้องได้ พ่อขุนจักต้องสาบานแก่ฉัน ว่าน้องจะกลับมาพร้อมลมหายใจและร่างกายที่สมบูรณ์”

   ขุนเสน่ห์มองร่างของหนุ่มน้อยที่นอนหลับอยู่ ลมหายใจแผ่วเบาสม่ำเสมอ คุณชายพิชัยอยู่ภายใต้การดูแลของเขาสามเดือนกว่า งานลาดตระเวณครั้งนี้ยาวนานกว่าที่คาด หัวเมืองฝั่งเหนือถูกคุกคามโจมตี หน่วยงานของเขาจักต้องพร้อมอยู่เสมอ เมื่อใดที่เห็นความเคลื่อนไหวที่ไม่น่าไว้ใจ จักต้องกระจายข่าวให้หัวเมืองชั้นในเตรียมตัว การลาดตระเวณจะใช้กำลังไม่เกิน 4 นาย กระจายเป็นหลายกองเพื่อความง่ายต่อการพรางตัวและหาข่าวเชิงลึก ทหารอีกนายหนึ่งนอนพิงต้นไม้ กองไฟกองเล็กที่สุมไว้กันสัตว์ป่าแตกประกาย ขุนเสน่ห์อยู่เวรมาได้สักชั่วยามแล้ว

“ท่านขุนยังมินอนหรือครับ” คุณชายงัวเงียถามเสียงแผ่ว ขุเสน่ห์โน้มตัวลงเพื่อเงี่ยหูฟังคำถามให้ชัด หากมิทราบ อาจจะดูเหมือนคู่ชายหญิงกำลังพลอดรักกันอยู่

“ข้าจักนอนได้อย่างไร เมื่อพวกเจ้ายังหลับอยู่มิมีใครอยู่เวรเฝ้าสักคน”

“ถ้าอย่างนั้นข้าอยู่เวรเองขอรับ”

“มิต้องดอกพิชัย เจ้านอนนั่นแหละดีแล้ว”

“มิได้ขอรับ” คุณชายจะลุก แต่ถูกมือใหญ่กดทาบที่หน้าอกปรามไว้ ขุนเสน่ห์ยิ้มภายใต้ความมืดมิด มีเสียงหัวใจเต้นตึกตักกังวานอยู่ในเงาแห่งยามดึก

“เจ้ามาอยู่กับข้านานแล้วใช่ไหม”

“ใช่ขอรับท่านขุน” ขุนเสน่ห์ไล้มือใหญ่ลงที่หน้าท้องของเด็กหนุ่ม

“แล้วเจ้าเคยทำเรื่องอย่างว่าหรือไม่”

“ขะ ข้าไม่เคยขอรับ” มือใหญ่ของขุนเสน่ห์จับที่ของสงวนชายหนุ่ม

“อย่าขอรับท่านขุน” ถึงแม้จะห้าม แต่เขาก็มิได้ปัดป้อง เป็นทหารต้องเชื่อฟังนาย เรื่องกามาในกองเป็นสิ่งสามัญ แต่เขาไม่เคยคาดคิดมาก่อนว่าจักต้องเป็นท่านขุนผู้แสนเย็นชาคนนี้ ขุนเสน่ห์ประกบปากดุนดัน สองมือรุกเร้าปลดเปลื้องท่อนล่างอย่างร้อนรน
“หือ ของเจ้ามันช่างมหึมายิ่งนัก” ขุนเสน่ห์เปล่งเสียงอุทานด้วยความตะลึง ท่อนเอ็นที่ชูชันนั้นงาดยิ่งใหญ่เกินบุรุษทั่วไปที่เขาเคยพบพาน อาจจะเรียกได้ว่ามันยิ่งใหญ่ที่สุดในกองทัพนี้เลยกระมัง คุณชายพิชัยยิ้มกริ่ม เหล่าเพื่นทหารต่างหวาดกลัวอาวุธคู่กายของเขาอยู่แล้ว นั่นเป็นสาเหตุที่เขามิได้เสพสมกับใครเลยตลอดเวลาที่ลาดตระเวณอยู่ ความกำหนัดจึงมีมากล้นพร้อมทะลายได้ทุกเมื่อ

   คุณชายประกบปากดุนดันขุนเสน่ห์ เสียงหอบพร่าต้องถูกสะกดกลั้นไว้ ขุนเสน่ห์ผู้มากประกบการณ์พลาดพลั้งเพราะมัวแต่ตื่นตะลึงกับอาวุธยักษ์ รู้ตัวอีกทีก็ถูกพลิกตัวกลับและบั้นท้ายถูกยกขึ้นมา พิชัยถุยน้ำลายชะโลมท่อนลำเขื่อง ขุนเสน่ห์กลั้นหายใจและพยายามผ่อนคลาย ก่อนที่จะถูกเอ็นดุ้นยักษ์ลอดเข้าถ้ำหรรษา

   เสียงเอ็นเนื้อทะลวงทวารดังกึกกึก ขึนเสน่ห์กัดเสื้อตัวเองกรอดๆ มิอาจให้เสียงครางเล็ดลอดมาได้ มิเช่นนั้นพลทหารอีกนายจะตื่นและพบสิ่งมิงามที่ตัวเองกำลังถูกเด็กน้อยกระทำเยี่ยงนี้ ถึงแม้เขาจะผ่านศึกมาบ้าง แต่ก็มิเคยพบพานขนาดเท่านี้มาก่อน สองขาของขุนเสน่ห์สั่นเทา ดุ้นเนื้อยัดเยียดผุดผาดทะลวงจนครูดผนังภายใน คุณชายพิชัยเด้งตัวจนสุด ภายในตอดรัดจนแทบได้ยินเสียงตุบตับ ขุนเส่ห์น้ำตาไหลพราก มันทั้งเสียวซ่านปนเปกับความแสบสันต์ คุณชายถอยตัวออกก่อนกระแทกดังปึกปัก จังหวะบั้นท้ายเสยรับช่างเหมาะเหม็ง ขุนเสน่ห์กัดผ้าแน่นกว่าเก่า ความสุขสันต์เต็มล้น คุณชายหออบโยน เม็ดเหงื่อผุดพราย สองเข่าวางแนบพื้นดิน เขาดันขาอีกฝ่ายให้แยกกว้างขึ้นเพื่อให้การสอดใส่ทำได้คล่องแคล่วกว่าเก่า แรงเสียดสีเริ่มสาก น้ำลายที่ชะโลมไปแห้งเหือด ขุนเสน่ห์รู้สึกแสบจนต้องดันหน้าขาเขาไว้

“ใส่น้ำลายเพิ่มหน่อย ข้าเจ็บ”

   คุณชายถอนท่อนเนื้อออกแทบหมดลำ เหลือไว้แค่หัวบาน ขุนเสน่ห์ซี๊ดปากด้วยความเสียว น้ำลายถูกชะโลมลงไปอีกครั้ง คุณชายเสยตัวเข้าไปทีเดียวมิด ขุนเสน่ห์ถึงขั้นกรีดร้องภายใต้แรงกัดเสื้อตัวเอง เขามิเคยรู้สึกเจียนตายแบบนี้มาก่อนเลย นี่เป็นครั้งแรก

“ข้ารักท่านนะขอรับ ท่านขุน” ชายหนุ่มพร่ำรักที่ข้างหู ขุนเสน่ห์ละปากจากผ้าที่กัดไว้ เขาประกบปากดูดดื่มปรนเปรอความต้องการ การใช้ชีวิตในป่าด้วยกันหลายเดือน ทำให้ความรู้สึกของเขาไม่ได้ต่างจากเด็กหนุ่มผู้นี้

“ข้าก็รักเจ้า” ขุนเสน่ห์ตอบหลังจากริมฝีปากถูกถอนออก น้ำลายยืดย้อย บั้นท้ายเต้นตุบด้วยความสุขซ่าน เพลงรักของทั้งสองบรรเลงเกือบครึ่งชั่วยาม ทั้งหมดนั้นมิอาจหลบซ่อยจากสายตาของนายทหารที่นอนพิงต้นไม้อยู่แม้แต่น้อย
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 4 + ภพ: นายทาส ตอน 4 (15/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 15-04-2016 23:26:26
ไม่ว่าจะภพไหนก็ร้อนแรงตลอดเลยยยย
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 5 (16/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 16-04-2016 11:48:35
ภพ: สัญญา ตอน 5


   สองตื่นขึ้นมาด้วยความปวดร้าวทั่วสรรพางกาย แต่ความเจ็บกระจุกที่บั้นท้ายแปลบปลาบทันทีที่ผุดนั่ง เวลานี้สายมากแล้ว เขาดูเข็มสั้นที่ชี้ไปที่เลข 9

“ตื่นแล้วเหรอครับเมียพี่” เสียงอีกฝ่ายสดใสเดินเข้ามาในห้อง สองรู้สึกอายจึงไม่ลุกจากที่นอนไปไหน เพราะร่างกายเปลือยเปล่า
“ลุกมาอาบน้ำไหวมั้ยครับ”

สองไม่ตอบ

“อ้าว สามีถามก็ตอบสิครับ ลุกไหวไหม?” นาวาถามย้ำด้วยความยียวน เมื่อคืนเขาขยี้พรหมจรรย์สองไปสี่ยก ถ้าตอบว่าไหวก็คงเป็นยอดมนุษย์แล้วแหละ

   สองไม่ตอบแต่ใช้สองแขยันตัวเองลุก แต่ก็ต้องกลับไปนั่งกัดฟันกรอดด้วยความปวดร้าว นาวามองด้วยความเวทนา เขาไม่น่าทำสองเยอะขนาดนั้นเลยเมื่อคืน แต่มันหักห้ามใจไม่ได้จริงๆ

“มา งั้นพี่จะพาไปอาบน้ำเอง” นาวาอุ้มคนตัวเล็กกว่าขึ้นมาโดยง่าย

“ไม่เอาท่าน ผมเดินเองได้”

“ทำเป็นพูดดี เมื่อกี้ลุกไม่ขึ้นไม่ใช่รึไง” นาวาถามกลับ “เจ็บหรือว่าขาไม่มีแรงถึงลุกไม่ไหว?”

“ถะ ถามอะไรครับท่าน” สองหน้าแดงในอ้อมอกชายหนุ่ม

“ถามว่าที่เมียพี่ลุกไม่ไหวเนี่ย เพราะเจ็บที่ตรงนั้น หรือว่าเพราะขาไม่มีแรงครับ”

“บ้า ท่านก็ถามอะไรก็ไม่รู้” สองไม่เข้าใจอากัปกิริยาและคำตอบของตนแม้แต่น้อย มันช่างเหมือนสาวน้อยแรกรุ่นที่เพิ่งผ่านอะไรๆกับผู้ชายเป็นครั้งแรก

แต่ เอ...นี่เขาก็เพิ่งผ่านผู้ชายคนแรกนี่นา

“เรียกพี่ว่า นาวา หรือสามี หรือผัวดีกว่า อย่าเรียกท่านเลยมันดูห่างเหิน”

“แต่ผมไม่ชินครับท่าน” สองเจียมตัว

“ถ้าไม่เริ่ม เมื่อไหร่จะชิน” นาวายียวน “เนี่ยเมื่อคืนพี่เริ่มแล้ว เดี๋ยวต่อเมียพี่ก็ชิน

“ทะลึ่ง” สองหน้าแดง ไม่รู้จะต่อกรอย่างไรดีกับผู้ชายคนนี้

“ไหน เรียกพี่อีกทีซิ”

“ให้ผมเรียกอะไรล่ะครับ”

“เรียกผัวหรือสามีก็ได้เอาที่สองชอบ”

“ไม่ชอบทั้งสองอย่างครับ มันดูกระดากปาก เดี๋ยวคนอื่นจะมองว่าประหลาด” สองตอบ

“อืม ก็จริงนะ งั้นเรียกว่า พี่นาวา ดีไหม”

“จะดีเหรอครับท่าน” นาวาวางสองลงที่ห้องน้ำ

“ทำไมจะไม่ดีล่ะ ก็เราน่ะเป็นเมียพี่แล้วนะ”

“คำก็เมีย สองคำก็เมีย”

“แล้วมันจริงไหมล่ะ” นาวาตักน้ำรดตัวสอง

“อูยยย น้ำเย็นจังครับท่าน” นาวาตักน้ำรดตัวสองสามสี่ขันติด จนสองต้องขอให้พอ

“จะเรียกท่านอีกไหม” นาวาทำเสียงดุ

“ไม่เรียกแล้วครับ” สองเสียงอ่อย

“ไหน เรียกพี่ใหม่ซิ”

“ก็ได้ครับ พี่นาวา”

“แบบนี้สิ ดีมาก” นาวายิ้มอย่างเริงร่า เขาพรมจูบสองทั่วตัวก่อนจะใช้มือลูบไล้ตามตัว

“หยุดเถอะครับพี่ แค่นี้ผมก็ไม่มีแรงจะเดินแล้ว” สองปรามสามีตัวเอง นาวาหยุดมือยิ้มเก้อ ที่สองพูดก็ถูกนะ ถ้าขืยังดึงดันทำต่อไป สองอาจจะเข็ดขยาดเขาได้


   สองนอนซมตั้งแต่เช้า นาวากลับมาดูอาการของสองตอนพักเที่ยงจึงได้รู้ว่าเขาจับไข้

“กินยาหน่อยนะครับสอง” นาวาป้อนยาหลังป้อนข้าว สองกินไปแค่สองสามคำก่อนจะบอกว่าอิ่ม เนื้อตัวร้อนดังไฟเผา นาวาจับสองพลิกตัวสำรวจบั้นท้าย เขาแหวกแก้มก้นของสองที่หมดแรงต่อสู้ดู มันบวมแดงจนน่ากลัว เขาวิ่งโร่ไปซื้อยาแก้อักเสบจากหมอที่อนามัยประจำอำเภอ ก่อนไปบอกลูกน้องว่าช่วงบ่ายเขาจะไม่เข้าและจะลางานพรุ่งนี้ต่ออีกหนึ่งวัน เท่ากับว่าเขามีเวลาดูแลสอง 3 วันครึ่ง เพราะวันมะรืนก็เป็นวันเสาร์แล้ว

   สองกลืนยาอย่างลำบาก นาวาเช็ดตัวและดูแลไม่ห่าง สองมีอาการเพ้อเป็นระยะ อาการบวมแดงยังไม่หาย แต่ไข้มีท่าทีลดลงบ้างแล้ว นาวากินยาแก้ไข้ก่อนจะถอดเสื้อผ้าตัวเองซุกตัวทนร้อนอยู่ใต้ผ้าห่ม ให้คนที่นอนหนาวพราะพิษไข้ได้ไออุ่นจากร่างกายเขา กลิ่นสบู่อ่อนๆของสองทำให้เขาตื่นตัว แต่ต้องแข็งใจอดทนไว้

“ที่เขาเป็นแบบนี้ก็เพราะมึงนะไอ้นาวา” เขากร่นด่าตัวเอง กระชับอ้อมกอดให้สองได้รับไออุ่นจากตัวเขาให้มากที่สุด ยามบ่ายคล้อยแดดร่ม แล้วชายหนุ่มทั้งสองก็ส่งเสียงกรนเบาๆพร้อมๆกัน


หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 6 (17/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 17-04-2016 14:39:44

  ภพ: สัญญา ตอน 6

   สองหนุ่มสะดุ้งตื่นพร้อมกัน เม็ดเหงื่อผุดตามร่างกายบ่งบอกว่าพบพานฝันประหลาด สองรู้สึกอึดอัดที่ถูกนายอำเภอหนุ่มกอดไว้ด้วยร่างกายเปลือยเปล่า ความแสบแล่นพล่านที่ถ้ำสวรรค์ เขาได้แต่นอนนิ่งสบตาคู่น้อยของอีกฝ่าย

“นายฝันร้ายหรือเมียพี่”

“อย่าเรียกผมว่าเมียเลยครับท่าน มันกระดากปาก”

“จุ๊ๆ พูดใหม่” นาวาน้ำเสียงเข้มกร่นดุ

“อย่าเรียกผมว่าเมียเลยครับพี่ ผมไม่คุ้น”

“ถ้าไม่เรียกว่าเมีย ให้เรียกว่าอะไรล่ะ” นาวากอดสองแน่นขึ้น เขารู้สึกอยากแกล้งชายคนนี้ตลอดเวลาเสียจริง

“เรียกไอ้สอง สอง นายสองก็ได้ครับ”

“ไม่ได้ เราเป็นเมียพี่แล้ว ให้เรียกแบบนั้นก็ดูแปลกๆอยู่นะ”

“แล้วพี่จะเรียกผมว่าอะไรล่ะครับ”

“เออ เรียกพี่ว่าพี่เฉยๆก็ดีนะ ดูไม่ห่างเหิน ดูไม่มากไปหรือน้อยไป ถ้าสองเรียกพี่ว่าพี่ งั้นพี่จะเรียกสองว่าน้องละกัน”

“ได้ครับพี่นาวา”

“เรียกสามีบ้างได้ไหม” นาวาเย้า

“ไม่” สองยื่นคำขาด ภายในรูเต้นตุบตับราวกับท่อนเนื้อดุ้นเมื่อคืนยังคาคับ ความมืดครอบคลุมทั่บ้าน เขารู้สึกหิว เพราะไม่ได้กินอะไรเลยตั้งแต่บ่าย ท้องร้องโครกครากฟ้องอาการ นาวาหัวเราะร่วน

“หิวเหรอ เดี๋ยวพี่ไปทำอะไรให้กินนะ”

“ไม่เป็นไรครับ ให้ผมทำเองดีกว่า”

“เราลุกไหวแล้วหรือ” นาวาถามด้วยห่วงใย

“คิดว่าไหวแล้วนะครับ” สองลุก เรี่ยวแรงยังอ่อนล้า แต่การได้พักผ่อนทำให้เขารู้สึกดีขึ้น มีแต่ความเจ็บที่บั้นท้าย มันแสบๆเวลาเดินไปมาเหมือนถูกอะไรเสียดสีภายใน

“ไหวแล้วทำไมเดินแปลกๆ” สองหน้าแดงซ่าน เพราะใครล่ะ!

   นาวาเข้ามาประครองเมียให้เดินสะดวกขึ้น สองเดินขาถ่างเพราะไม่อาจทนแรงเสียดสีได้ ความแสบยังเต้นตึกๆ
“นั่งตรงนี้นะ เดี๋ยวพี่ทำกับข้าวง่ายๆให้” นาวาทำข้าวต้มเปล่าๆ มีไข่เค็มต้ม ผัดผักบุ้งและปลาทูทอดแบบง่ายๆ สองกินจนอิ่ม ไม่เคยรู้สึกหิวโหยขนาดนี้มาก่อน เพราะทั้งเสียตัว เสียแรงแถมเป็นไข้อีก

“กินยาหน่อยนะ”

“ผมอาการดีขึ้นมากแล้วครับ”

“ไม่ได้ ยังไงก็ต้องกิน กันไว้ก่อน อย่าเถียงสิ” สองรับยามากินแบบเสียไม่ได้ นาวานึกขำกับอาการขัดใจของเมีย ผู้ชายร่างกำยำพูดไทยสำเนียงคนเหนือยิ่งดูยิ่งน่ารัก เขารู้สึกเหมือนกลับไปเป็นเด็กอายุสิบสี่ปีอีกครั้ง

“มองอะไรครับ”

“มองเมียพี่ไงครับ” สองนิ่ง ไม่คาดคิดว่านายอำเภอผู้น่าเกรงขามจะมีอารมณ์ขันและยียวนได้แบบนี้

“เมียอีกละ คำก็เมีย สองคำก็เมีย”

“แล้วไม่ใช่รึไง ถ้าน้องไม่ใช่เมียพี่ แล้วน้องเป็นอะไร” สองฟังแล้วก็ปวดหัว เขาไม่น่าต่อกรกับนายอำเภอเลย

“เมื่อกี้สองฝันร้ายเหรอ” สองถูกนาวาจับอาบน้ำเปลี่ยนชุดและบังคับให้นอนทับบนตัวสามีหนุ่มอยู่บนเตียง แสงตะเกียงสลัวชวนให้อึดอัด

“เปล่าครับ ไม่เชิงว่าฝันร้าย ผมแค่ฝันว่าตัวเองเห็นทหารหนุ่มสองคนร่วมรักกันในป่า มันดูน่ากลัวไปหมด”

“นี่ถึงขั้นเก็บไปฝันเลยรึ”

“พี่นาวา!” สองเสียงดุ

“พี่ล้อเล่นนนน” นาวาทำเสียงอ่อย “พี่ไม่รู้ว่าสองจะเชื่อมั้ยนะ แต่พี่ก็ฝันแบบเดียวกัน”

“จริงเหรอครับ”

“จริงสิ พี่ฝันเห็นทหารคนนั้นซ้ำๆตั้งแต่มาอยู่ที่นี่ สองฝันแบบนี้บ่อยไหม”

“ไม่ครับ ครั้งนี้ครั้งแรก”

   นาวาประหลาดใจ ทำไมเขาถึงได้ฝันถึงคนๆเดิมซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่สองกลับเพิ่งฝันครั้งแรก หรือว่ามีอะไรที่เหนือธรรมชาติที่อยู่เบื้องหลัง เขามองพื้นห้องนอนที่ถูกเก็บกวาดจากลมเมื่อคืนก่อน

เหรียญ! เขาฉุกคิดได้ ตั้งแต่เมื่อวานที่เหรียญร้อนระอุขึ้นมา เขาก็ไม่เจอมันอีกเลย

“มีอะไรหรือเปล่าครับ” สองถาม รู้สึกไม่ชินกับการที่ต้องนอนบนอกผู้ชายแบบนี้เอาเสียเลย ตั้งแต่เกิดมาเขาก็มีอะไรแต่กับผู้หญิง ไม่เคยถูกชายใดล่วงล้ำหรอกระทำเหมือนนายอำเภอหนุ่มคนนี้ ยิ่งคิดสองก็ยิ่งอดสูใจ

“ไม่มีอะไรหรอก น้องนั่นแหละเป็นอะไร สีหน้าไม่ดีเลย ไม่สบายหรือ” นาวาใช้มือจับที่ซอกคอ “ไม่มีไข้นี่นา”

“ผมดีขึ้นแล้วครับ” สองพลิกตัวบนหน้าอกชายหนุ่ม สองคนสบตากันเนิ่นนาน

“รู้ไหมว่า ทำหน้าแบบนี้ พี่จะอดใจไม่ไหวนะ” นาวากระเซ้า

“ไม่เอาแล้วนะครับแบบเมื่อคืน แค่นี้ผมก็จะแย่แล้ว”

“ถ้าอย่างนั้น แบบนี้ล่ะ” นาวาพลิกตัวสองให้นอนแผ่ ระดมจูบที่ซอกคอและหน้าอก สองดิ้นขัดขืนด้วยเกรงจะถูกกระทำแบบเมื่อคืนอีก

“พอแล้วครับพี่ พอเถอะ” สองทำเสียงอ่อน นาวาถอนหายใจสงสาร

“ถ้างั้นอยู่เฉยๆ อย่าขัดพี่นะ พี่รับรองว่าจะไม่ทำแบบเมื่อคืนอีก”  สิ้นเสียง นาวาใช้ปากครอบมังกรของสองไว้ จากที่หลับไหลก็ค่อยๆผงาด

“พี่จะทำอะไรน่ะ”

“พี่ก็จะทำให้เมียพี่ มีความสุขน่ะสิ” นาวาตอบ และกลับไปสนใจสิ่งที่อยู่เบื้องหน้าต่อไป”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   สองมาอยู่กับนาวาได้สามเดือนแล้ว แต่ก็ยังไม่คุ้นกับการถูกกระทำแบบหญิงสาวเท่าใดนัก แต่เขาก็ปรับสภาพและทำตัวให้สมกับเป็น “ภรรยานายอำเภอ” อย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ด้วยความที่เป็นคนจน สองจะเป็นคนไม่อยู่นิ่ง ทั้งจัดบ้าน ทำความสะอาด ทำกับข้าว ดูแลสวน ภายในบ้านจึงเรียบร้อยน่าอยู่ นาวายิ่งนับวันยิ่งหลงจนโงหัวไม่ขึ้น ถึงเขาจะร้ายกาจกับสองในตอนแรก แต่ตอนนี้เขากลับรักและเทิดทูนจนหมดใจ สองไม่ขัดที่ถูกล่วงละเมิด กลับกลายเป็นรู้สึกดีเสียร่ำไปที่ถูกปรนเปรอด้วยความเสน่หา ถึงแม้จะรู้สึกว่าตัวเองเหมือนอีตัวมากแค่ไหนก็ตาม แต่ยิ่งได้รับ รสชาติที่ได้กลับเปี่ยมสุข นาวาปรนเปรอเขาเต็มรัก เพราะอยู่ในวัยเจริญพันธุ์เหมือนกันด้วยกระมัง รสรักจึงเติมได้ตลอด ไม่เคยเต็ม จากที่สองเจ็บช้ำหลังเสร็จศึก ภายหลังมาเขาสามารถรับได้หลายๆยกติดกันหลายๆวันได้ บางครั้งเขาโหยหารสสวาทนั้นจนต้องร้องขอเอง

“พี่จ๋า อย่าทรมานเมียเลย เอาเข้ามาเถอะ” สองร้องขอ นาวาใช้ปลายดุ้นยักษ์เขี่ยวนรอบรูที่เต้นตุบตับ สองเสียวกระสันต์จนไม่อาจทานทนต่อไปได้ รูน้อยแอ่นอ้าเปิดรับดุ้นใหญ่นั้นเต็มกำลัง “ผัวจ๋า” สองกระสันต์ซ่าน ยางอายที่เคยมีมลายสิ้น รสพิศวาสของนายอำเภอหนุ่มล้างสมองเขาจนเหี้ยน นาวาชะโลมท่อนเนื้อจนชุ่ม กดหัวบานผ่านรู ก่อนเสยทีเดียวสุดแรงเกิด

“อ๊ากกกกกกก โอยยยยย เมียเสียวมากเลยผัวจ๋า” สองกระเด้งรับ มันเสียวซ่านจนเขาทนไม่ไหว นาวาเบียดเสียดท่อนเนื้อเข้าออก แรงโยกกึกกักจนเตียงไหว

“พี่ขอเปลี่ยนท่านะ” นาวากระซิบ พลิกตัวเมียรักหันหน้ามา  ดุ้นเขื่องคารู นายสองเสียวจี๊ดจนถึงสูดปาก นาวาดึงตัวเมียเขานั่งบนตัก ก่อนดันตัวยกขึ้นมาท่าอุ้ม

“พี่จะทำอะไรน่ะ” ตั้งแต่มีอะไรกันมา นาวาไม่เคยใช้ท่าอุ้มกับนายสองเลย ถึงแม้จะตัวเล็กกว่า แต่ความกำยำใกล้เคียงกัน นาวาจึงได้แต่ซุ่มซ้อมบริหารร่างกายให้มัดกล้ามเพิ่มพูน เพื่อจะเผด็จศึกเมียเขาในท่านี้

“ก็จะพาน้องขึ้นสวรรค์น่ะสิจ๊ะ” นาวาผิงผนัง สองเท้าของเมียรักยันผนังไว้ ก้นลอยบนอากาศ นายสองรู้สึกเสียวไส้ เพราะตัวเองไม่มีที่ยึดกาะ สองมือจึงประสานแน่นที่ท้ายท้อยผัว ดุ้นเขื่องแข็งขันคาท่อ ความเสียวแปลบไม่จางหาย ถึงแม้จะถูกปรนเปรอแทบทุกเมื่อเชื่อวัน แต่เขาก็ไม่เคยอิ่ม

“พร้อมไหม” นาวาถามและไม่รอคำตอบ เขายกก้นสองลอยขึ้นก่อนดึงกลับมาพร้อมแรงกระเด้าของตัวเอง สองหวีดด้วยความเสียว มันเข้าไปลึกกว่าท่าเดิมที่เคยมีมา เสียงเนื้อกระทบกันเป็นจังหะตุบตับตุบตับทำให้ดุ้นเอ็นของสองแข็งขันจนเจ็บ น้ำคาวไหลเยิ้มปลายหัว นาวาส่งท่อนลำเขาเด้งเข้าออกมิดสุดปลายโคน เสียงผับผับบวกเสียงร้องโหยหวนของเมียรักกระตุ้นจังหวะให้รุนแรงยิ่งขึ้น เหงื่อไหลย้อยหยดตามตัวเปยกชุ่มแทบเท้า สองน้ำตาไหลเพราะความเสียวกระสันต์ปนความเจ็บแปลบ ถึงแม้จะมีอะไรกันบ่อยครั้งแค่ไหนก็ตาม เขาไม่เคยหายเจ็บเลยสักคราเมื่อดุ้นเนื้อท่อนใหญ่ทะลวงผ่าน แต่เขายินยอมที่จะโดนแบบนี้ เพราะสิ่งที่ตามมามันมากกว่าความเจ็บปวดเสมอ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

คุยกับผู้เขียน

เอานิยายลงหลายตอนแล้ว แต่ไม่มีโอกาสได้เขียนอะไรเลย อิอิ
เรื่องนี้ได้แรงบันดาลใจจาก อะไรดีล่ะ จากลมจากฟ้าก็แล้วกันนะครับ
คิดพล็อตเรื่องได้ก็เขียนเลย เนื้อเรื่องจะออกดราม่าหน่อยๆผมเลยใส่ 18+ ให้หนัก
จะได้คานกันได้บ้าง ไม่อย่างนั้นดราม่าเต็มเรื่องแน่ๆ

นาวา เป็นตัวละครในฝัน (อยากได้เป็นผัวชะมัดผู้ชายแบบนี้)
สอง เป็นผู้ชายในสเป๊กผมเอง ไทยๆบ้านๆหนุ่มเหนือ ซื่อๆไม่ทันคน
สองหนุ่มนี้ ทำไมถึงชะตาต้องกัน ทำไมถึงรักกัน เดี๋ยวจะมีเฉลยตอนหลังๆนะครับ
ถ้าหลังจากนี้ จะเริ่มมีดราม่าบ้าง ก็อย่าว่าคนเขียนเลยนะครับ พล็อตมันพาไปจริงๆ


หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 6 (17/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 18-04-2016 11:24:41

เปิดกระทู้มาก็วังเวงและเหงาหอย เอ๊ย เหงาหงอยกันเลยทีเดียว
ไม่มี feedback จากผู้อ่านเลยฮะ คนเขียนเลยไม่รู้ว่าชอบกันหรือเปล่า
แต่ตอนนี้ผมก็เขียนเนื้อเรื่องจนใกล้จบแล้ว รอปรับเกลาภพสัญญาให้จบ
ก็คาดว่าจะอีกไม่นานเนื้อเรื่องคงสมบูรณ์

อ้อ ลืมบอกไปว่า แต่ละภพ จะพยายามให้จบภายใน 10 ตอนนะครับ
รวมทั้งเรื่อง ก็จะไม่ยาวมา ก็ 20 ตอนจบ (ถ้าไม่เจอปมที่ถอดยากเกินไป) ก็คงจบแล้วล่ะ
เพราะผู้เขียน เขียนภพนายทาสจบไปแล้ว เหลือแต่ภพสัญญาที่ต้องหามุม twist ของเรื่องให้สวยกว่านี้

ถ้ายังไงก็ฝากนิยายเรื่องนี้ไว้ที่อ้อมอกอ้อมใจนักอ่านด้วยนะครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 6 (17/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Fenfen2537 ที่ 18-04-2016 23:28:29
มาเม้นให้ค่าาาา
สนุกมากชอบบบบ ส่วนตัวชอบเรื่องทีมีฉากเรียกเลือด ดิบๆ :o8: :oo1: :jul1: 555
ชอบเห็นเคะแมนๆโดนกด
(ชอบภพปัจจุบันมากกว่าค่ะ เพราะส่วนตัวไม่ชินเวลาอ่านพีเรียดเท่าไหร่ ) แต่จะตามอ่านฉากเรท เรื่อยๆนะคะ 555 :call: :call: :call: ฉากเรทจงมาาาาาา

ปล.สงสัยนิดนึง คุณ จากต้นจนอวสาน เนี่ย เคยใช้ชื่อนี้มาแต่งนิยายในเล้าหรือปล่าวคะ
เคยอ่านของคนชื่อนี้ แต่แบบตอนนั้นเล้ายังไม่ต้องสมัครสมาชิกอ่าค่ะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 6 (17/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: shannara ที่ 19-04-2016 02:25:51
พล็อตน่าสนใจนะคะ สำนวนใช้ได้
รอค่ะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 6 (17/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: parn11 ที่ 19-04-2016 03:35:17
ชอบค่าา เลือดหมดหลายลิตร
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 6 (17/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 19-04-2016 12:46:37


ขอบคุณทุกเสียงตอบรับและกำลังใจนะครับ
จะน้อมรับและสร้างสรรค์ผลงานเรื่องต่อๆไปให้ดีขึ้นครับ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

ภพ: นายทาส ตอน 5

   พิชัยไม่เคยคิดว่าตัวเองจะต้องมาทำอะไรแบบนี้ เจ้าเดชก็เป็นพลทหารร่วมลาดตระเวณด้วยกันมา แต่มันปากโป้งเอาเรื่องของเขากับขุนเสน่ห์มาไขแก่เพื่อร่วมกองจนท่านขุนเสื่อมเสีย หนำซ้ำยังขโมยอัฐและพยายามหนีออกจากหน่วยโดยไม่แจ้ง โทษของมันคือคุมขังและเฆี่ยนตี แต่ขุนเสน่ห์ออกอุบายให้มันถูกขังไว้ที่ค่ายใต้ดินห่างไกลคนอื่น และมีตัวเขาเองที่กำลังจะสำเร็จโทษฐานเดียวกับขุนเสน่ห์พบพานทุกเมื่อเชื่อวัน

   มันต่างกันที่ เจ้าเดชมันแค่เด็กวัยรุ่น มิเคยพบเจอเฉกเช่นขุนเสน่ห์เคยผ่าน มันจึงได้แต่กรีดร้องโหยหวนด้วยความเจ็บปวดและหวาดผวาตอนที่พิชัยกระแทกกระทุ้ง เลือดไหลอาบช่องรักน้อยข้นคลั่ก เด็กชายถูกชำเราและตรอมใจจนกระทั่งพยายามหลบหนีอีกครั้ง ครานี้เขาถูกพลธนูฆ่าเสียกลางทาง

   พิชัยรู้สึกผิดบาปอย่างใหญ่หลวง มิอาจทนอยู่ในกองลาดตระเวณได้อีก เขาจึงขอย้ายตัวเองออกเป็นพลทหารแถวหน้า ประจัญบานกับข้าศึก ขุนเสน่ห์ร้อนใจและต้องตามมาดูแล มิใช่เพราะคำมั่นสัญญาที่เคยให้ไว้ แต่เป็นเพราะความรักที่มีต่อชายหนุ่มผู้น้องนั่นเอง

“กระผมทำให้เขาต้องตาย” พิชัยคร่ำครวญโศกา

“มิใช่ความผิดของเจ้าดอก” ขุนเสน่ห์พร่ำบอก ระดมจูบทั่วสรรพางกายงดงาม กล้ามเนื้อที่แน่นขนัดขึ้นของวัยหนุ่มชวนให้หลงไหล พิชัยมิได้อยู่ในอารมณ์ใคร่ เพียงแต่โหยหาที่พึ่งพาทางใจให้ลืมเรื่องที่เกิดขึ้น การออกรบที่หัวเมืองหน้าด่านทำให้สมองเขาปลอดโปร่ง ความตื่นเต้นทำให้เลือดสูบฉีดและลืมทุกอย่างไปได้ และการที่เขากำลังถูกดุ้นเนื้อขนาดเขื่องจ่อประจัญบานที่ร่องเล้นลับ เส้นเลือดเต้นตุบตับด้วยเพราะเป็นครั้งแรกที่เขาจะถูกกระทำ ขุนเสน่ห์จ่อปลายทู่แหวกว่ายหูรูดสีชมพูกระจับ พิชัยกัดฟันกรอดด้วยความจุกแน่น ความเจ็บวิ่งถึงก้านสมอง เขาร้องคราง “ท่านขุน ข้าเจ็บ”

“อดทนหน่อยนะคนดี ข้ารับรองว่าจะนุ่มนวลกับเจ้า”

   พิชัยเชื่อคำลวงอันหอมหวาน ทนกัดฟันตามจังหวะดันเข้า เมื่อความเจ็บแปรเป็นความสุขสม ขุนเสน่ห์ปรนเปรอเด็กหนุ่มด้วยกระบวนท่าที่พิชัยมิอาจจะปัดป้องขัดขืนได้อีกเลย

“ข้ารักเจ้านะ พิชัย” คุณชายหลับตาพริ้ม ปล่อยใจให้ล่องลอยไปกับลำนำรักที่ขับขาน มันกึกก้องกังวาน รุนแรงโรมรันและนุ่มนวลระคนปนเป เด็กหนุ่มกระหวัดขาเกี่ยวตามแรงถาโถม โสตประสาทดับดิ้นไร้สิ้นเสียงรายรอบ ขุนเสน่ห์ดึงดันแดดุนจนสุดสิ้นที่หมาย เด็กหนุ่มนอนแผ่หรา น้ำกามไหลทะลัก สีแดงปะปนเป

“ข้าขอโทษ เจ้าเจ็บมากไหม”

“เพื่อท่าน มากกว่านี้ข้าก็ยอม” ขุนเสน่ห์กอดกระชับเด็กหนุ่ม เขาจะมิยอมให้อะไรมาพรากชายคนรักไปจากอกนี้ได้

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   ผลกระทบจากสงครามย่อมไม่เกิดผลดี ไม่ว่าภายภาคหน้าบ้านเมืองจะสุขสมร่มเย็นปานใดก็ตาม แต่ช่วงขณะนั้นมันไม่เคยเป็นคุณต่อใครเลย ในยามศึก บ้านเมืองร้อนเป็นไฟ ชายชาตินักรบจักต้องไปแถวหน้า เพื่อขจัดแผ้วภัยพาล พิชัยก็เฉกเช่นกัน เขาแกว่งกระหวัดดาบคู่กายปลิดชีพศัตรูฝั่งตรงข้ามศพแล้วศพเล่า ทั้งที่มิเคยจะได้รู้จัก ไม่เห็นพานพบมาก่อน ภายใต้เกราะหุ้มนั้นมีแต่แววตาที่ขึ้งโกรธ ราวกับเป็นอริมาแต่ชาติปางไหน เลือดในกายฉีดพล่าน ความคะนองศึกกระหยิ่มยิ้มย่องทำให้เขาพลัดจากกลุ่มก้อนหมายแต่จะฆ่าพวกมันเสียจนตกมาอยู่ในวงล้อมของอีกฝั่งหนึ่ง

   ใบมีดกระหวัดเฉียดใบหน้า ชายหนุ่มหลบฉาก แต่เลือดอุ่นไหลทะลักอาบใบหน้าด้านซ้าย เสียงอลหม่านดังอยู่รายรอบ เขาต้องหลุดรอดฝ่าดงนี้เพื่อรวมกับไพร่พล เสียงวืดผ่านหน้าเขาอีกครา พิชัยกระหวัดดาบเป็นกำบังดันเสี้ยวคมนั้นให้ไกลตัว ถีบที่หน้าอกผู้หมายจะปลิดชีพตน ใบมีดคมกริบฟันฟาดที่หน้าอกล้มพับ ล้มไปหนึ่ง เหลืออีกหก

   คุณชายพิชัยหอบโยนกำจัดไปได้อีกหนึ่งก็ยังเหลืออีกสี่คนที่เหลือตรงหน้า เขาล้า เรี่ยวแรงร่อยหรอ มิน่าเขาถึงเตือนไว้ว่าอย่าได้ร่วมประเวณีก่อนออกรบ ด้วยความคึกคะนองทั้งคู่จึงละเลยกฎสำคัญ ความตายอยู่ตรงหน้าทุกขณะจิต เมื่อเขาถูกเตะที่ชายโครงทรุดกองกับพื้น ดาบยาวคู่กายยันตัวไม่ให้ล้ม เสียงวืดของพญามัจจุราชใกล้เข้ามา เขาหลับตารับชะตากรรม พลันสิ้นเสียฉับ เขากลับยังมีลมหายใจ

“ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตายหรอก ที่รักของข้า” ขุนเสน่ห์มาจากทางใดมิอาจรู้ แต่เขาเหนื่อยหอบและอ่อนล้าเช่นเดียวกัน เสี้ยงวินาทีนั้นเอง ใบหูส่วนบนของขุนเสน่ห์ถูกตัดขาด เลือดไหลทะลัก พิชัยดันตัวลุกหมายปลิดชีพฝั่งคู่แค้น แต่กลับเป็นเขาเสียเองที่ถูกคมดาบจ่อที่คอหอย ขุนเสน่ห์ใช้ไหวพริบขว้างดาบปักกลางหลังผู้นั้นจนแดดิ้น พร้อมกับศีรษะที่หลุดร่วงกองกับพื้นของขุนเสน่ห์ด้วยเสียเอง คู่แค้นอาศัยจังหวะดาบหลุดจากมือ ลอบฟันเขาเสีย ร่างที่ไร้หัวทรุดล้มลงราวกับท่อนไม้ผุพัง

“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!” พิชัยตะโกนก้อง น้ำตาไหลริน แรงฮึดถาโถมเต็มกำลัง เขาฟาดฟันศัตรูที่เหลือจนเหี้ยน ก่อนทรุดดูใบหน้าของคนรักที่หลับตาพริ้มราวกับแค่หลับไหลไปชั่วครู่ ขุนเสน่ห์ตายแล้ว เขาตายแล้ว...
“ข้าไม่ปล่อยให้เจ้าตายหรอก ที่รักของข้า” เสียงนั้นยังกึกก้องในโสตประสาท ตราตรึงยาวนานจนถึงทุกวันนี้


หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 5 (19/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 19-04-2016 14:23:42
มาต่ออีกเร็วๆนะค้าาา อยากติดตามม
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 6 (22/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 22-04-2016 11:46:13
ภพ: นายทาส ตอน 6

   เจ้าคุณพิชัยจุมพิตใบหูกุดขาดของขุน เขาเชื่อสนิทใจเลยว่านี่คือขุนเสน่ห์กลับมาเกิดเพื่อมาอยู่กับเขา
“อ๊ะ ท่านเจ้าคุณ”

“ตื่นแล้วฤา เป็นเยี่ยงไรบ้าง เจ้าส่งเสียงเหมือนฝันร้าย”

“ใช่ขอรับ กระผมฝันถึงตอนที่โจรป่าบุกมาฆ่าแม่ข้า” เด็กชายสะอึก น้ำตาไหลร่วงโดยไม่รู้ตัว

“เจ้ารู้ไหม ว่าทำไมพวกโจรป่าถึงได้ตามมาปล้นระดมคนจนแบบนายกลัดด้วย” ท่านเจ้าคุณถามด้วยความกังขา นายกลัดผู้เป็นพ่อของขุน มิน่าจะร่ำรวยล้นฟ้าล่อตาให้เจ้าโจรชั่วไล่ล่าปล้นชิง

“พ่อกระผมบอกว่า พวกมันตามหาสิ่งนี้ขอรับ” ขุนหยิบหยกครึ่งซีกขนาดครึ่งฝ่ามือออกมาจากผ้าถุง “พ่อบอกว่ามันคือหยกราคาแพงที่แม่ได้มาจากตากับยาย พวกโจรมันรู้เข้าเลยตามมาปล้นขอรับ” ขุนพิชัยหยิบหยกขึ้นมาพินิจ

“มันคือหยกธรรมดาเท่านั้น มิได้มีราคาค่างวดมากมายอันใดเลย” เขาคิด แต่ไม่ได้แพร่งพรายออกไป เขารู้ได้ทันทีเนื่องจากกิจการของเขาในตอนนี้ก็เกี่ยวข้องกับของพวกนี้เป็นหลัก

“ถ้าอย่างนั้นข้าจะสืบที่มาของหยกอันนี้ให้ จะได้รู้เสียทีว่าทำไมพวกโจรป่ามันถึงต้องไล่ล่าพ่อกับแม่เจ้า”

“ขอบพระคุณขอรับท่านเจ้าคุณ” ขุนกราบแทบอกด้วยความซาบซึ้ง ถึงแม้ร่างกายเขาจะเจ็บปวดปานใดก็ตาม

“เวลาอยู่กับข้าสองคน ให้เรียกข้าว่าสามีนะ” ท่านเจ้าคุณออกคำสั่ง “ข้าก็จะเรียกเจ้าว่าเมียรักด้วย”

   ขุนไม่กล้าขัด แต่ก็ไม่กล้าทำตามด้วยความเคอะเขิน เด็กชายวัย 12 ปีต้องตกมาเป็นเมียของชายแก่คราวพ่อ ไม่รู้ว่าอีกนานแค่ไหน เขาถึงจะชาชินกับดุ้นยักษ์ดุ้นนั้น ความเป็นเมียที่ถูกยัดเยียดให้ทำให้เขาหวาดกลัว แต่เขาขัดท่านเจ้าคุณไม่ได้ มันคือกฎเหล็กที่ทาสทุกคนจะต้องทำตาม

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   กลางดึกคืนหนึ่ง ในฤดูฝนที่กระหน่ำ เรือนเจ้าคุณพิชัยปิดไฟเงียบเชียบ เด็กชายขุนถูกท่านเจ้าคุณปรนเปรอกามาจนเสร็จสม ครานี้เขาก็ยังเจ็บปวดเจียนตายเหมือนเคย แต่ท่านเจ้าคุณทะนุถนอมเขายิ่งกว่าเดิม บทรักดำเนินไปช้าๆจนร่องรูเขารับท่อนเขื่องได้จนหมด จังหวะกระแทกกระทั้นมิได้รุนแรงปานพายุ แต่ก็หนักหน่วงเพียงพอให้เขาจุกแน่นคับเจ็บตราตรึงจวนเจียนจะสิ้นลม เมื่อศึกนั้นสงบ ท่านเจ้าคุณตระกองกอดเมียเด็กไว้แนบกาย ก่อนสะดุ้งตื่นด้วยเสียงคมดาบกระทบกัน เสียงเคาะประตูอย่างร้อนรน

“มีอะไรรึ” เจ้าคุณถาม

“โจรขอรับ มีโจรบุกมาปล้นเรือนขอรับ” บ่าวบนเรือนตอบด้วยเสียงกระหืดกระหอบ ขุนผุดลุกด้วยความตระหนก

“ขุนอยู่นี่นะ เจ้าดูแลขุนด้วย” ท่านเจ้าคุณรีบใส่เสื้อ คว้าดาบคู่กายที่แขวนผนังออกไปภายนอก

“ท่านเจ้าคุณระวังตัวด้วยนะขอรับ” ขุนตะโกน เขามิอาจผุดลุกออกไปได้ทัน ด้วยโดนศึกหนักโจมตีก่อนหน้านี้

“มันมากันเยอะไหมขอรับ”

“เขาบอกว่ายี่สิบ โจรฝีมือดีทั้งนั้น ทางที่ดีเจ้าควรใส่เสื้อผ้าแล้วหาที่ซ่อนตัวด้วยนะ” ขุนทำตามคำสั่ง บ่าวคนนี้จะแพร่งพรายเรื่องที่เขานอนเปลือยเปล่าที่ห้องท่านเจ้าคุณไหมนะ ขุนขบคิด แล้วข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหน ท่านเจ้าคุณจะต้องเสื่อมเสียเพียงใด

   ประตูถูกถีบเปิดดังโครม ไม่ใช่เจ้าคุณพิชัยที่บุกเข้ามา มันเป็นโจรป่าที่มีรอยสักรูปเสือเผ่นที่หน้าอก ขุนจำได้ในทันที ถึงแม้ใบหน้าจะปิดไว้ด้วยผ้าแต่มันคือคนที่ปล้นพ่อและเข่นแม่เขาเป็นแน่แท้

“เจ้า ไอ้โจรชั่ว เจ้าฆ่าแม่ข้า” ขุนผุดลุกหมายจะฆ่าโจรบ้าด้วยมือเปล่า บ่าวในเรือนกันตัวเขาไว้ มิทันไรก็ถูกคมดาบปลิดชีพ ขุนถูกจับโดยง่าย “ปล่อยข้า ไอ้โจรร้าย ไอ้ฆาตรกร”

“หยุดก่อน ขุน เจ้ากำลังเข้าใจข้าผิด” โจรป่าเปิดหน้ากากออก ใบหน้านั้นคุ้นตาราวกับเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“มึงไอ้โจรชั่ว มึงฆ่าแม่ข้า กูจะฆ่ามึง!” ถึงแม้จะหวาดกลัวตัวสั่นสะท้านเพียงใด ขุนก็มิยอมให้ความอ่อนแอมาบดบังความเคียดแค้นที่สุมในทรวงมาตั้งแต่สามปีก่อน เด็กชายวัยสิบสองตะเกียดตะกายปล่อยหมัด จนถูกพลพรรคโจรร้ายจับไว้ มันกระชากตัวเขาพลางค้นไปมา

“หยุดนะ นั่นหยกของแม่ข้า ไอ้โจรชั่ว แกจะแย่งของๆแม่ข้าไปไม่ได้” ขุนตะโกนร้องลั่น

“นี่ใช่ไหมพี่เขม ที่เราตามหาอยู่” เจ้าโจรที่ค้นตัวถาม

“ใช่ สิ่งนี้แหละ”

“ปล่อยกู” ขุนดิ้น สรรพนามแทนตัวเริ่มสับสน ความชิงชังทะลักทะลาย เขาถูกโจรที่จับไว้ตบหน้าฉาดใหญ่

“เห้ย หยุด อย่าทำลูกข้า!” โจรป่าที่มีรอยสักโพล่ง ขุนตาเบิกโพลง

“เจ้าว่าอะไรนะ เจ้าโจรชั่ว” ขุนถาม

“พ่อบอกว่า เจ้าคือลูกข้า ไอ้ขุนลูกชายพ่อเขม”

“ไม่จริง พ่อข้าคือพ่อกลัด แกคือไอ้โจรชั่วที่ฆ่าแม่ข้า” เขมหยิบหยกอีกชิ้นหนึ่งออกมา มันประกบกับชิ้นที่ขุนมีอยู่อย่างลงตัว

“นี่คือหยกของข้า มรดกตกทอดของตระกูลข้า ข้ามอบให้อีลำดวนแม่ของเอ็งไว้เป็นของแทนใจ แต่มันกลับเห็นไอ้กลัดนั่นดีกว่าข้า มันหอบผ้าหอบผ่อนและลูกหลบหนีมา พ่อพยายามตามหาเจ้ามาเรื่อยๆ จนเจอมันเมื่อสามปีก่อน ข้าเจอมันในป่า พวกมันกำลังหนีสงคราม ข้าจำตัวแม่เอ็งไว้ แต่ไอ้กลัดมันแอบเอาตัวเจ้าเป็นประกันและหลบหนีมาได้ แต่อีลำดวนมันสมควรตาย มันพรากลูกชายพ่อไปจากอก พ่อยอมไม่ได้”

“ไม่จริง แกโกหก ไอ้โจรชั่ว”

“ลูกจะไม่เชื่อพ่อก็ไม่ว่ากะไร แต่ลูกดูหน้าพ่อให้ดีๆสิ ว่ามีส่วนไหนบ้างที่แตกต่างจากเจ้า” ขุนชะงัก เพ่งพินิจใบหน้ากร้านดำที่เขาดูคุ้นตานั้น เขาเคยเห็นมันมาก่อน เพราะใบหน้านั้นเหมือนใบหน้าของเขาเองราวกับแกะ

“เลือดย่อมข้นกว่าน้ำลูกเอ๋ย เจ้าจะเกลียดพ่ออย่างไรก็ได้ แต่เจ้าคือลูกพ่อ พ่อตามหาเจ้ามาตลอดสิบปีนี้”

“มึงหมายความว่าเยี่ยงไรพี่เขม มึงหลอกพวกกูว่าให้ตามหาหยกล้ำค่า แต่จริงๆแล้วมึงแค่ตามหาลูกชายของมึงงั้นรึ แล้วหยกนี่ล่ะ” โจรอีกคนถาม

“หยกนั่นไม่มีค่าอันใดเลย เจ้าโจรเอ๋ย” เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้น

“ท่านเจ้าคุณ” ขุนร้องเรียกด้วยความดีใจ

“ปล่อยเด็กซะ”

“ไม่ นี่ลูกข้า ข้าจะมารับเขากลับไป” ท่านเจ้าคุณตะลึง ขุนเป็นบุตรนายกลัดมิใช่หรือ ถึงแม้เขาจะคลางแคลงใจด้วยหน้าตาและผิวพรรณที่แสนจะแตกต่างกันเพียงไร แต่เมื่อดูใบหน้าที่ถอดแบบเดียวกันของชายสองวัยเบื้องหน้าแล้ว มันยากเหลือเกินที่จะไม่เชื่อ

“มึงหลอกกู” สิ้นเสียงอาฆาต โจรอีกคนแทงทะลุทรวงอกโจรเขม ขุนตกใจกรีดร้อง ท่านเจ้าคุณได้จังหวะเข้าไปตะบันฟันฟาดโจรร้าย มันหลบฉาก คบดาบกระทบกันดังก้อง เสียงคนวิ่งบนเรือนดังใกล้เข้ามา ขุนก้มไปหาชายที่นอนกระอักเลือด เจ้าคุณสติหลุดชั่วครู่ โจรร้ายได้ทีตะบัดคมดาบ เจ้าคุณพิชัยดึงสติกลับเอี้ยวตัวหลบ ปลายดาบกรีดที่ทรวงอก หากมิหลบได้ทัน คงจะตายสะพายแล่งเป็นแน่แท้ เจ้าคุณพิชัยเลือดไหล ความเจ็บร้อนระอุแต่ต้องแข็งขืนปกป้องเมียรักให้จงได้

“พ่อ!!!!” ขุนร้องเรียก “พ่อตื่นสิ พ่ออย่าทิ้งข้าไป” ขุนร่ำไห้ เจ้าคุณพิชัยสงสารขุนจับใจ เจ้าโจรชั่วนี้ฝีมือดียิ่งนัก แต่กลับถูกโจรอีคนหลอกใช้มาร่วมสิบปี หากสันดานมันมิได้เป็นคนเลวร้ายแล้ว เขาจักต้องจ้างมันไว้เพื่อปกป้องเรือนเป็นแน่แท้

   บ่าวไพร่ในเรือนพุ่งเข้ามาสมทบหลายสิบ โจรป่าที่เหลือต่างตายตกตามกันไปจนสิ้น ไอ้เสือโหยที่ฟาดฟันกับท่านเจ้าคุณดูสีท่าไม่ดีรีบพุ่งออกท่างหน้าต่าง โดยมิรู้เลยว่าทหารรับจ้างฝีมือดีอีกหลายสิบคนรออยู่เบื้องล่าง คมดาบของใครสักคนกรีดลึกที่หน้าท้อง บ้างก็แทงทะลุหน้าอกจนมันตายคาที่

“พ่อรักลูกนะ” โจรเขมสิ้นใจคาอ้อมกอด ขุนได้แต่ร่ำไห้อยู่ในอ้อมอกของท่านเจ้าคุณพิชัย



---------------------------------------------------------------------------------------------------------

สวัสดีครับ ตอนหลังๆเริ่มคลายปมไปทีละนิดๆนะครับ
เนื้อเรื่องก็จะค่อยๆคลี่คลายไปเรื่อยๆ และคงจะพยายามให้จบโดยไว
ชอบใครเชียร์ใครก็ส่งแรงใจให้คนเขียนด้วยนะครับ  :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 6 (22/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 23-04-2016 22:02:07
สรุปคือขุนหูขาด ??  แอบงงเลาๆว่าขาดไปตอนไหนนนน
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 6 (22/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 23-04-2016 22:53:07
นายอำเภอนาวา คือ เจ้าคุณพิชัย
สอง คือ ขุน...เหรอ
แล้วเหรียญนั่นล่ะ กับสิ่งที่ไม่ให้สองฆ่าตัวตายนั่นอีก
รอตอนต่อไปค่ะ
ให้กำลังใจคนเขียน
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 6 (22/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 24-04-2016 00:45:39
โหย สงสารขุนเลยอ่ะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 7 (25/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 25-04-2016 14:18:12


เข้ามาอ่านทุกคอมเม้นต์นะครับ แต่ไม่กล้าตอบ กลัวตอบแล้วสปอยล์ 555
ขอบคุณมากๆที่ติดตามครับ

ตอนใหม่มาแล้วน้าาาา ฝากด้วยนะครับ อิอิ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

  ภพ: สัญญา ตอน 7

   นาวาสังเกตว่าเมียของเขาแปลกไป ชอบพูดอยู่คนเดียวในห้อง ถึงแม้การบ้านการเรือนจะไม่ขาดตกบกพร่อง แต่กลับบ่ายเบี่ยงที่จะมีสัมพันธ์กับเขาหลายต่อหลายคราในช่วงสองสามเดือนมานี้ แถมมีท่าทีเหนื่อยล้าจนเห็นได้ชัด ไม่มีอารมณ์ร่วมในแต่ละครั้งที่ร่วมหลับนอนกัน เหมือนเขากำลังกระแทกกระทั้นท่อนไม้เสียอย่างนั้น นาวาได้แต่คลางแคลงใจเหลือล้น “หรือว่าสองมีคนอื่น” เขาพยายามกลั้นความโกรธ เมื่อไม่มีหลักฐาน เขาก็ว่าอะไรไม่ได้ สองยังทำกับข้าว ดูแลบ้าน ซักรีดผ้าจัดเตรียมชุดทำงานของเขาไม่ขาด มีแต่ต้นไม้ในสวนและหญ้าที่ดูรกรุงรังเท่านั้นที่สองละเลย

“แถมเรื่องบนเตียงด้วย” เขาบ่นพึมพำ ด้วยวัยเพียงแค่นี้ สองไม่น่าจะเบื่อหน่ายเขาได้ นอกจากสองจะใช้เรี่ยวแรงกับคนอื่น ไอ้อีหน้าไหนมันบังอาจมาล้วงคองูเห่า!!! เขาได้แต่ครุ่นคิด กระชับอ้อมกอดเมียรัก จุมพิตหน้าผากของคนที่หลับไหลด้วยความรักจน นาวาไม่เข้าใจตัวเองเอาเสียเลย เขามีสัมพันธ์มากมายกับผู้ชายและผู้หญิงครั้งที่เรียนอยู่ต่างประเทศ แต่ก็ผ่านมาแล้วผ่านไป ไม่รู้สึกผูกพันหรืออยากสานต่อกับผู้ใดทั้งนั้น แต่กลับกลายเป็นเป็นผู้ชายซื่อๆเฉกเช่นนายสองเมือง ที่เขาทั้งไขว่คว้า อยากจะครอบครอง ไม่อยากให้ผู้ใดมายื้อแย่งไป

   นาวาออกจากบ้านแต่เช้าตามปรกติ แต่เขาซุ่มอยู่ใกล้ๆบ้านในมุมลับตา สองเร่งรีบออกมาตามหลังไม่นานนัก ขี่จักรยานที่เขาซื้อให้ตอนสงกรานต์ออกไป นาวาขี่มอเตอร์ไซค์คันเก่าตามห่างๆ สองท่าทางเร่งรีบจนไม่รู้ตัวเลยสักนิดว่ากำลังถูกตามไล่หลัง นาวาเริ่มเอะใจเมื่อเห็นทางคุ้นตา เลี้ยวซ้ายข้างหน้าคือบ้านเก่าของสอง

“บังอาจมาแอบพลอดรักที่กระท่อมปลายนาสินะ” นาวาดับเครื่อง เดินลัดเลาะไปตามทาง เขาดูสองที่เร่งรีบถอดเสื้อผ้าหน้ากระท่อมเข้าไปภายใน

“เจอดีแน่ พวกชายโฉด หญิงชั่ว” นาวาดันประตูเข้าไป สองสะดุ้งตัวโยนในชุดผ้าเก่าๆ

“พี่มาทำอะไรที่นี่ครับ” สองถามด้วยสีหน้าตกใจ เสื้อผ้าตัวเก่าถูกสวมแทนตัวเดิม มีหมวกสานใบเขื่องสวมไว้โดยมีเชือกผูกคล้องคอเพื่อกันหลุดร่วง

“ก็มาดูเราน่ะสิ ว่าแอบหลบมาทำอะไรตรงนี้” นาวาเสียงเข้ม

“คือ ผม...”

“ผมอะไร ไหนบอกพี่มาสิ ว่านัดกับใครที่นี่ ทำไมถึงได้ทำตัวแปลกๆไป” นาวาเริ่มคุมความเข้มของเส้นตัวเองไม่อยู่ เขาสอดส่องสายตาดุดันไปทั่วบ้าน แต่ไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิตอื่นเลยนอกจากพวกเขาแค่สองคน

“คือ...”

“ตอบมา!” นาวาตวาด สติกระเจิดกระเจิงเพราะความหึงหวง

“พี่ฟังผมก่อน” สองเข้ามาใกล้จับมือนายอำเภอไว้ นาวาสะบัดทิ้งแบบไม่ใยดี

“ตอบมาสิ นัดกับใครไว้ ทำไมพักหลังถึงได้เฉยชาใส่พี่” นาวาตะคอกด้วยอารมณ์น้อยใจ สองกระหยิ่มยิ้มด้วยความขบขัน

“โธ่ พี่ก็ ผมมาที่นี่จะนัดใครได้ล่ะ นอกจาก...”

“นอกจากอะไร!”

“ก็นอกจากที่นาของผมน่ะสิ อย่าลืมสิว่านี่มันหน้าน้ำ ผมเป็นชาวนานะครับ ถ้าไม่มาทำนาจะให้ผมทำอะไร” สองตอบด้วย้ำเสียงหนักแน่นแกมดุ เขาทั้งโกรธปนขบขันที่เห็นนายอำเภอที่ชาวบ้านให้ความเคารพต้องย่องตามมาดูเขาถึงปลายนาเช่นนี้ นาวารู้สึกเสียหน้า เขาพิจารณาสารรูปเมียของเขา เสื้อผ้าเก่าๆกับหมวกสานใบโต มีถุงมือสีขาวสวมทับอยู่

“แล้วทำไมไม่บอกพี่ล่ะ”

“ผมไม่กล้านี่ครับ ผมกลัวพี่ไม่อนุญาต แต่ผมก็พยายามทำงานบ้านจนเสร็จและออกมาทำงานที่นานี่นะครับ” สองอธิบาย

“ไอ้บ้าเอ๊ย ทำไมคิดเองไปซะหมดล่ะ พี่มีหรือจะห้าม บอกพี่สักคำสิ พี่จะจ้างคนมาช่วยให้เสร็จโดยเร็วด้วยซ้ำ” นาวาทำเสียงอ่อนหวานกลบเกลื่อน

“ก็ผมไม่กล้ารบกวนพี่นี่ครับ มันคือที่นาของผม ถ้าผมทำนา ขายข้าวได้เงินผมจะได้มีเงินมาไถ่ถอนที่นากับพี่ไงครับ” นาวารู้สึกโกรธกับคำตอบ นี่สินะเหตุผลที่แท้จริง สองมาทำนาเพื่อหาเงินไถ่ถอนตัวเองจากเขา ความโกรธแปรเปลี่ยนเป็นน้อยใจจนเข่าทรุด

“สองอยากไปจากพี่ขนาดนั้นเลยหรือ มากมายเสียจนแอบมาทำนาหาเงินไถ่ถอนเชียวหรือ” นาวาหมดกำลังใจ รู้สึกหัวใจแตกสลาย สองรั้งแขนนาวาไว้อย่างขบขัน อยู่ๆผู้ชายตัวโตเท่าบ้านทำหน้าตาเหยเกราวกับจะร้องไห้

“โธ่พี่ ผมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น” สองพยายามหาคำอธิบาย ด้วยความรู้เท่าหางอึ่ง เขาไม่รู้จะพูดอย่างไรให้มันดูดี “ผมติดหนี้บุญคุณพี่ โฉนดอยู่ในมือพี่ยังดีกว่าอยู่กับพ่อเลี้ยง เพราะผมยังเห็นมัน ผมแค่ ก็แค่.. แค่ไม่อยากสร้างความลำบากให้พี่ ผมรู้ว่าพี่ต้องจ่ายเงินหลายพันเพื่อนไถ่ถอนมันมาให้ ผมอยากช่วยพี่” คำตอบของสองทำให้นาวาสะอึก ความรู้สึกผิดแผ่ซ่าน เขาไม่เคยบอกด้วยซ้ำไปว่าที่นานี้เขาไถ่มาราคาถูกแสนถูก แต่มันกลับสร้างความลำบากใจให้อีกฝ่ายจนต้องหาทางออกแบบนี้

“คนโง่เอ๊ย” นาวาพึมพำ “พี่ขอโทษที่เข้าใจผิดนะครับ” สองมึนงงกับอาการของชายหนุ่ม เดี๋ยวดีเดี๋ยวร้ายจนตามไม่ทัน

“พี่นึกว่าผมมีชู้เหรอ” สองถามตรงๆ

นาวากัดริมฝีปาก สองใช้กำปั้นทุบที่อกของนาวาอย่างแรง

“กัดปาก แสดงว่าจริง คนอะไรไม่เชื่อใจกันเลย” สองตีซ้ำๆ ซึ่งผิดวิสัยห่ามๆของตัวเองยิ่งนัก ถ้าเป็นแต่ก่อนเขาคงต่อยจนล้มคว่ำไปแล้ว การตีรัวๆไปมามันคือกิริยาของหญิงสาวที่กำลังงอนคนรักชัดๆ

“หยุดๆๆๆๆ หยุดก่อนพี่ขอโทษ นะสองนะ” นาวากอด แรงทุบที่โดนมันหนักหน่วง คงเพราะสองก็เป็นผู้ชายคนหนึ่ง เรี่ยวแรงจึงมากเหลือล้น “ใครจะไปรู้ล่ะว่าแอบมาทำนา การบ้านก็ไม่ยอมทำ ปล่อยให้พี่เฉาจะตายอยู่แล้ว”

“ใครจะไปเหลือแรงล่ะ ทำนาก็เหนื่อยสายตัวแทบขาด ไหนจะงานบ้าน ให้มาเป็นเมียพี่อีกผมก็คงตายพอดี” สองบ่น

“แล้วใครใช้ให้ไม่บอกพี่ล่ะ” นาวาย้อน

“ก็...”

“ไม่ต้องตอบ เอาเป็นว่าวันนี้งดทำนาหนึ่งวัน แล้วพรุ่งนี้พี่จะหาคนมาช่วย ตกลงไหม”

“ถ้าหยุดวันนี้ แล้วให้ผมทำอะไรล่ะ”

“วันนี้สองมีแรงเหลือใช่ไหม” นาวาถาม

“เหลือเฟือเลยครับ” สองตอบซื่อๆ

“งั้นเรามาทำอะไรที่สองไม่ได้ทำมานานกับพี่นะ” สองหน้าซีด เขาเริ่มรู้ชะตากรรมล่วงหน้า

“ที่นี่เนี่ยนะ”

“ที่นี่แหละ ที่บ้านของสองนี่แหละ” นาวาผลักเมียรักให้นั่งบนแคร่ “ทนเจ็บหลังหน่อยนะ เพื่อพี่ เพราะพี่ทนไม่ไหวแล้ว มันร้างมานานเหลือเกิน” สองพยายามขัด แต่กอดโดนสัมผัสที่คุ้นเคยและรสจูบที่หอมหวาน เขาไม่รู้เลยว่าเสื้อผ้าหลุดรุ่ยไปตอนไหน รู้ตัวอีกทีก็เมื่อเห็นขาตัวเองพาดที่คอผัวรักเสียแล้ว

“คนเจ้าเล่ห์” สองพูด

“เจ้าเล่ห์แต่กับเมียคนเดียวเท่านั้นแหละ” นาวาถุยน้ำลายชะโลมจนชุ่ม สองหลับตาพริ้ม บทรักที่ปลายนาก็ดำเนินต่อไปอย่างหรรษา

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ท่านว่าเขาจะจำได้ไหมครับ”

“ไม่ได้หรอกสอง คนละภพ คนละชาติเสียแล้ว”

“แล้วทำไมผมถึงติดต่อกับท่านได้ล่ะครับ ทั้งๆที่เขา...”

“เจ้าก็รู้ว่าทำไมนี่นา เด็กน้อย”

“แล้วเมื่อไหร่ข้าจะได้เห็นท่านล่ะครับ” สองพลิกเหรียญโบราณนั้นไปมา

“ข้าเป็นแค่ดวงจิตที่ฝังอยู่ในนี้ แต่เจ้าก็เห็นข้าแทบทุกคืนในความฝัน อย่ากังวลไปเลย”

“แต่ในฝัน ข้าเห็นใบหน้าท่านเลือนลางเหลือเกิน”

“ข้าทำได้เพียงแค่นี้สองเอ๋ย”

“ผมกับคุณนาวามีกรรมใดต่อกันหรือครับ”

“อีกไม่นานเจ้าก็จะได้รู้ แต่เมื่อวันนั้นมาถึง เจ้าจะต้องเตรียมใจ”

“เตรียมใจ ทำไมหรือครับ”

“เพราะวันนั้นมาถึง เจ้าทั้งคู่จะต้องเผชิญบททดสอบที่หนักหนาน่ะสิ”

“ท่านพูดจริงหรือครับ” สองถามด้วยความใจหาย เขาผูกพันกับนาวามากขนาดนี้เชียวหรือ

“อย่าได้ตีโพยตีพายไปก่อนเลยสอง จงใช้สติให้มาก เมื่อวันนั้นมาถึง จงตั้งรับมันอย่างมีสติ”

   เสียงประตูเปิดเข้ามา สองเก็บเหรียญไว้ใต้หมอน เขาเจอมันติดซอกใต้เตียงตอนทำความสะอาด และได้ยินเสียงประหลาดอยู่เรื่อยมา จนกระทั่งเขาได้คุยกับเสียงๆหนึ่ง น้ำเสียงที่คุ้นเคย เขาได้ยินจากในฝันตั้งแต่มาอยู่กับนาวาที่บ้านหลังนี้ สองฝันซ้ำๆถึงเหตุการณ์เก่าๆ เขาเริ่มประติดประต่อเรื่องราวต่างๆได้ทีละนิด แต่ยังไม่อาจแน่ใจได้ว่า เหตุใดเขาจึงต้องฝันถึงมันด้วย

“คุยกับใครหรือเมียรัก”

“เปล่าครับ” สองตอบ “เหนื่อยมั้ยครับวันนี้”

“ไม่หรอก กลับมาเจอเมียเอาใจแบบนี้พี่ก็หายเหนื่อยเป็นปลิดทิ้งแล้ว” นาวาหอมแก้มชายหนุ่มฟอดใหญ่ เขาใช้ชีวิตร่วมกันมาปีกว่าแล้ว ไม่มีวันไหนที่ความรักของเขาต่อสองจะลดน้อยลงเลย

“นอนเถอะครับ พรุ่งนี้วันเสาร์ ผมอยากไปเที่ยวน้ำพุร้อนสักครั้ง พี่พาผมไปนะครับ” สองออดอ้อน ความรักทำให้เขาอยากได้การปกป้องและดูแลจากชายคนนี้

“ไปน้ำพุร้อนเหรอ เอาสิ ไม่ไกลจากที่นี่ด้วย” สองหอมแก้มผู้เป็นสามี “แต่พี่ขอเบิกค่าตอบแทนล่วงหน้าเลยนะ” นาวาพรมจูบพลางถอดเสื้อ

“เจ้าเล่ห์ที่สุด” สองตอบ พลางใช้สองมือถอดกางเกงของผู้เป็นสามีออกจนหมด
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 7 (25/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 25-04-2016 15:38:38
 :pig4:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 7 (25/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 25-04-2016 21:36:37
สองแบบกลายเปนสาวไปแล้ววววท :hao7:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 7 (25/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-04-2016 00:24:32
คนในเหรียญคือใครกันนะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 7 (26/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 26-04-2016 12:48:59
ภพ: นายทาส ตอน 7

   ท่านเจ้าคุณพิชัยได้สร้างสุสานให้กับเสือเขมที่วัดในหมู่บ้าน เพื่อให้ขุนได้ไปเยี่ยมเยือนกราบไหว้ ตั้งแต่เหตุการณ์วันนั้น ท่านเจ้าคุณได้เข้าไปดูแลร้านอัญมณีของตนอย่างใกล้ชิดขึ้น สาเหตุที่กลุ่มโจรตามมาได้ เพราะมีคนแพร่งพรายเรื่องที่ตนนำหยกไปสอบถามที่ร้านและให้บรรดาลูกจ้างสอบถามข้อมูลจากแหล่งอื่น เสือเขมจึงได้ข้อมูลและตามสืบมาถึงเรือน เรื่องที่เกิดขึ้นทำให้ท่านเจ้าคุณทุ่มเวลากับกิจการร้านแทบทั้งหมด มิได้มีเวลาดูแลบุตรชายและบุตรสาวเท่าใดนัก จึงไหว้วานฝากฝังขุนเป็นคนดูแลเจ้าใหญ่ ลูกชายคนโต ที่บัดนี้อายุย่างเข้า 12 ปีแล้ว ใบหน้าหล่อเหลาแทบจะถอดแบบท่านเจ้าคุณมาทั้งกะบิ

   เจ้าคุณพิชัยในวัย 45 ปี ได้ลาออกจากงานราชการเพราะสุขภาพไม่ค่อยอำนวย เขารู้สึกเจ็บรอยแผลเป็นที่แผงอกที่ได้จากโจรขึ้นบ้านครั้งก่อนจนแทบบ้า ทั้งที่เวลาล่วงเลยมาห้าปีเห็นจะได้ กิจการของเขารุ่งเรืองดี และต้องไปหัวเมืองอื่นบ่อยครั้งเพื่อไปหาอัญมณีด้วยตัวเอง บางครั้งก็ต้องรอนแรมสามสี่เดือนกว่าจะได้กลับเรือน ทุกครั้งก็จะฝากฝังให้ขุนเป็นผู้ดูแลเรือนทั้งหมด บ่าวไพร่ไม่มีผู้ใดกล้าขัดคำสั่ง เพราะขุนทั้งร่ำเรียนมีความรู้เกินหน้าทาสทุกคนในเรือน อีกทั้งยังเป็นที่รักแก่คนอื่น จึงสามารถเป็นหูเป็นตาแทนเขาได้

   คุณใหญ่ บุตรชายคนเดียวของเรือนท่านเจ้าคุณเติบโตมาด้วยการเลี้ยงดูของบ่าวไพร่เสียมากกว่า จึงค่อนข้างมีนิสัยดื้อดึงและเอาแต่ใจ ใครว่าอะไรก็ไม่ฟัง หลายต่อหลายคราขุนต้องข่มจิตใจตนเองมิให้โกรธขึ้ง เพราะเห็นแก่ท่านเจ้าคุณและความเป็นเด็ก บางครั้งคุณใหญ่จะทึ้งหัวขุนเป็นการหยอกล้อ แต่ก็ไม่ได้ออมแรงเพราะยังขาดวัยวุฒิคุณวุฒิที่เหมาะสม หลายคราจะพ่นน้ำลายใส่เวลาที่โดนขัดใจมิให้ออกเรือนไปเล่นยามค่ำมืด ครั้งนี้ก็เช่นกัน

“คุณใหญ่ อย่าดื้อสิครับ เพลานี้ดึกแล้ว จะออกไปเล่นนอกเรือนได้อย่างไร” ขุนพยายามปรามบุตรชายคนโตของขุนพิชัย ซึ่งมีสถานะเป็นนายและเป็นลูกเลี้ยง(ทางอ้อม)

“ไปไกลๆเลย  ข้าจะไปเล่น เจ้าอย่ามาห้ามข้า”

“อย่าดื้อสิขอรับ เล่นบนเรือนกับกระผมก็ได้”

“ไม่เอา ข้าไม่เล่นกับเจ้า ข้ารู้นะว่าเจ้าแอบเล่นสวาทกับพ่อข้า พ่อข้าชอบเจ้า แต่ข้าเกลียดเจ้า” ขุนหน้าชา ด้วยวาจาที่ก้าวร้าวของคุณใหญ่นั้นเสียดแทงเสียยิ่ง คุณชายใหญ่ บุตรชายคนโตของเจ้าคุณพิชัย น้อยเนื้อต่ำใจที่บิดาสนใจแต่ขุนมากกว่าเขามาแต่ไหนแต่ไร เขามิเคยได้ความรักและความเมตตาเท่ากับทาสคนนี้เลยแม้แต่นิด ความน้อยเนื้อต่ำใจแปรเปลี่ยนเป็นความริษยาและกลายเป็นความเคียดแค้นชิงชังถึงที่สุด ผิดแผกกับขุน ที่ทั้งรักและเอาใจใส่คุณใหญ่สารพัด ด้วยความที่เติบโตมาด้วยกัน ขุนพยายามดูแลอย่างใกล้ชิด คอยกลบเกลื่อนเรื่องไม่ดีต่างๆที่เด็กชายคอยก่อมิเคยขาด เพราะไม่อยากให้ใหญ่ต้องถูกเจ้าคุณพิชัยลงโทษเฆี่ยนตี คุณใหญ่จึงได้ใจที่มีคนคอยกลบเกลื่อนความผิดให้ นิสัยจึงเกเรก้าวร้าว ขุนยังมองเด็กน้อยในแง่ดี และชื่นชมในตัวใหญ่อย่างถอนตัวไม่ขึ้น จากความรู้สึกฉันท์พี่น้อง มันแปรเปลี่ยนเป็นความรักโดยที่เขาไม่รู้ตัว

“คุณใหญ่พูดอะไรน่ะขอรับ” ขุนมองไปรอบๆ เรือนหลังใหม่ที่ท่านเจ้าคุณสร้างให้เขาถัดจากเรือนหลังเดิมที่พ่อของเขาพาโจรมาครั้งที่แล้ว เรือนหลังนั้นถูกรื้อทิ้งและสร้างหลังนี้มาแทน แบ่งห้องหับเป็นสัดส่วน เขาและท่านเจ้าคุณอยู่คนละห้อง แต่กระนั้น เขาก็แทบมิได้อยู่ห้องตัวเองเลย ในวันที่เจ้าคุณไม่อยู่เช่นนี้ งานส่วนใหญ่ของเขาก็คือดูแลเรือน และคอยดูแลคุณหนูทั้งสอง


   การที่คุณใหญ่มีนิสัยก้าวร้าว รุนแรง เนื่องจากเป็นเด็กที่ขาดการดูแลทั้งจากแม่และพ่อ การเสียคุณแม่ตั้งแต่ยังเล็ก และคุณพ่อมีภริยาใหม่ อีกทั้งยังต้องดูแลกิจการ พอภริยาใหม่เสีย ก็ดูแลแต่บุตรสาว คุณใหญ่จึงถูกเลี้ยงดูจากบ่าวไพร่เสียมาก นิสัยจึงถูกหล่อหลอมให้เป็นคนแข็งกระด้าง ถึงแม้ขุนจะเล่นด้วยตั้งแต่เด็กก็ตาม แต่ก็ใช่ว่าจะทุกเวลา เขาถูกท่านเจ้าคุณเรียกไปใช้งานเสียจนหมดเรี่ยวแรงร่ำไป

“ข้าว่าเจ้านั่นแหละ ไอ้ลูกโจร ไอ้คนเล่นสวาท ข้าเกลียดเจ้า” คำพูดก้าวร้าวสะกิดใจขุนยิ่งนัก ด้วยวัยเพียง 17 ปี สำนึกผิดชอบชั่วดีย่อมมีไม่มาก การถูกยั่วยุด้วยคำหมิ่นย่อมทำให้โกรธาโดยง่าย เขาอดทนต่อคำพูดดูหมิ่นและการกระทำที่เหยียดหยามมาหลายครั้งหลายครา แต่วันนี้สำนึกชั่วดีของเขาขาดผึง

   ขุนกระชากแขนคุณใหญ่ที่ไม่ยอมจะออกไปเล่นนอกเรือนกับลูกบ่าว  ฤดูฝนปีนี้ฝนหนาแน่น เสียงลมฟ้าครืนครางชวนให้ขนลุก เพลาโพล้เพล้กลับมืดมิดด้วยเมฆครึ้มดำ ห้องหับปิดสนิท คุณเล็กนอนที่ห้องฝั่งตรงข้ามกับพี่เลี้ยง คุณเล็กวัยสิบขวบ หน้าตาสละสวยเหมือนคุณแม่ มองแวบเดียวก็รู้ได้ว่ามีเชื้อสายจีน ผิดกับคุณใหญ่ ที่ใบหน้าคมคาย คิ้วหนาเข้มเป็นแพ ริมฝีปากหนา จมูกโด่งเป็นสัน ผิวพรรณสีน้ำผึ้งสุขภาพดี บ่งบอกว่าเป็นลูกคนมีฐานะ

“โอ๊ย เจ็บนะ ไอ้ลูกโจร!” ใหญ่ทรุดลงไปนั่งที่เตียง เหตุการณ์โจรป่าขึ้นบ้านวันนั้นฝังใจเขาเสียมาก เพราะถูกทิ้งให้อยู่ในห้องลำพังด้วยความหวาดกลัว พี่เลี้ยงและบ่าวไพร่ถูกเกณฑ์ไปจับคนร้าย เสียงมีดดาบกระทบกันทำให้เขาตระหนก กว่าจะมีคนมาดูแล เขาก็นอนร้องไห้คลุมโปงปัสสาวะราดรดเต็มกางเกงแล้ว

“คุณใหญ่ หยุดก้าวร้าวเดี๋ยวนี้นะ”

“ไม่หยุด ไอ้ลูกโจร ไอ้คนเล่นสวาท ข้าจะไปบอกทุกคนว่าเจ้าเล่นสวาทกับพ่อข้า” ขุนโกรธหน้าแดงจัด

“คุณใหญ่บอกเรื่องนี้กับใครแล้วบ้าง”

“ยัง แต่รอให้ฝนหยุดตกก่อน ข้าจะไปป่าวประกาศเสียให้ทั่ว ว่าเจ้าแอบเล่นสวาทกับพ่อข้า ทำเสียงอู้อี้น่ารังเกียจ” ขุนหน้าชา เสียจนแทบคลั่ง แต่เขาก็พยายามข่มใจ “ใครบอกเรื่องนี้กับคุณใหญ่ขอรับ”

“ไม่ต้องมีคนบอก ข้าตื่นมากลางดึกได้ยินเสียงมาจากห้องเจ้าคุณพ่อ ข้าแอบมองลอดรูผนังก็เห็นว่าเจ้ากำลังทำบัดสีกับพ่อข้าอยู่” ใหญ่แค่จะขู่ตามประสาเด็กที่ถูกขัดใจ คำพูดของเด็กไม่เคยคำนึงถึงผลเสียหายพ่นออกมาเพื่อความสะใจเท่านั้น

   ขุนตื่นตระหนก ชื่อเสียงของเขามิใช่เรื่องที่น่ากังวล แต่ของท่านเจ้าคุณต่างหาก ที่ผ่านมา มิได้มีผู้ใดระแคะระคายเรื่องของเขาทั้งคู่ เพราะเรือนที่ใหญ่ที่ปลูกได้อยู่ห่างจากเรือนทาสอยู่พอสมควร เสียงใดที่เล็ดลอดคงไม่มี หรือยากที่จะบอกได้ว่าเป็นของผู้ใด การที่คุณใหญ่จะป่าวประกาศเรื่องบัดสีในเรือนนี้ออกไปจะทำให้อับอายกันถ้วนหน้า หนำซ้ำพวกทาสในเรือน บ่าวไพร่จักหมางเมินและเดียดฉันท์ทั้งตัวเขาเองที่สร้างบาปมลทินให้แก่เจ้าคุณพิชัย

“คุณใหญ่จะปูดเรื่องนี้แก่ใครมิได้”

“ทำไม เจ้ามีอำนาจอะไรมาสั่งข้า”

“ข้ามิได้มีอำนาจอันใดหรอกขอรับ แต่ข้ามีกำลังที่เหนือกว่า” ขุนกระชากเสื้อผ้าคุณใหญ่หลุดรุ่ย การปิดปากที่แน่นสนิท ก็ต้องให้คนผู้นั้นเผชิญชะตากรรมเดียวกัน “โทษของผู้ก้าวร้าว จักต้องโดนแบบนี้” คุณใหญ่ร้องตะโกน แต่ถูกผ้าอุดไว้ เรี่ยวแรงของเด็กวัย 12 มิได้มีมากเท่าหนุ่มที่อายุมากกว่าถึงห้าปี “คุณใหญ่จะปูดเรื่องนี้แก่ใครไม่ได้” เสียงของขุนพร่ำบอก คุณชายใหญ่ บุตรชายของท่านเจ้าคุณพิชัยร้องระงมอย่างหมดทางช่วยเหลือ ฟ้าคะนองพิโรธราวกับเป็นใจให้เรื่องทุกอย่างถูกกลบหาย

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   คุณใหญ่นอนไม่ไหวติงกับเตียงฟูก มิได้สนใจน้ำคาวไหลผ่านช่องแคบของเขาเลยแม้แต่นิด น้ำตาเหือดแห้งไปหมดแล้ว สมองเปล่าว่าง มีแต่ความอดสูและหวาดกลัวราวกับลูกแกะน้อยในเงื้อมมือราชสีห์ผู้หิวกระหาย

“ทำไม เจ้าทำกับข้าแบบนี้ทำไม” น้ำเสียงน้อยใจนความเจ็บปวด ขุนได้แต่สำนึกผิดอย่างล้นพ้น เขารู้สึกปวดร้าวและต่ำต้อยทุกครั้งที่ถูกท่านเจ้าคุณล่วงเกิน แต่หากตอนนี้ เขากลับกระทำการเช่นนั้นเองกับเด็กชายผู้นี้

“กระผมขอโทษขอรับคุณใหญ่ กระผม...” เด็กชายร้องไห้ มิอาจบอกได้ว่าเพราะความเจ็บปวดหรืออับอายอดสู ขุนปลอบโยนด้วยความกลัวผิดอย่างล้นพ้น “คุณใหญ่ให้อภัยบ่าวนะครับ บ่าวสาบานว่าจะมิแพร่งพรายเรื่องนี้กับใครให้คุณหนูได้อับอายหรือเสื่อมเสีย”

“ไอ้ขี้ข้า ไอ้เนรคุณ ข้าจะฟ้อง...” อารมณ์ผิดบาปของขุนมลายเสียสิ้น ความโมโหพรั่งพรูในบัดดล เด็กชายผู้น้ใจหยาบเสียนัก หากถูกกระทำเพียงครั้งเดียวคงจะไม่เพียงพอเสียแล้ว

“หากคุณใหญ่พูดเรื่องนี้แก่ท่านเจ้าคุณ กระผมก็ยินดีขอรับ แต่อย่าลืมแจ้งแก่ท่านด้วยว่า คุณใหญ่เป็นเมียผมนับครั้งไม่ถ้วนด้วยนะขอรับ” สิ้นคำพูด ขุนได้ยัดเยียดแก่นชายเข้าภายในเด็กชายอีกครา

“คุณชายจดจำใบหน้านี้ไว้นะขอรับ ใบหน้าบิดเบี้ยวแต่ร้องคราอู้อี้น่าเกลียดแบบเดียวกับกระผม” ขุนจับใบหน้าเด็กน้อยให้มองที่กระจกฝ้า “หากคุณชายนำเรื่องบนเรือนไปบอกกล่าวแก่ผู้อื่น กระผมจะแจ้งเรื่องคุณชายเป็นเมียกระผมออกไปเช่นกัน “ ขุนกระแทกแรงขึ้นด้วยความโกรธา เด็กชายร้องไห้ครวญครางด้วยความอดสู “คุณใหญ่คิดดูนะขอรับ ตกเป็นเมียทาสในเรือนเบี้ย รู้ถึงไหน อับอายถึงนั่น คุณใหญ่จะถูกตราหน้าว่าเป็นเมียทาสตลอดชีพ” ขุนเร่งเครื่อง ความคับแน่นเสียวซ่านแผ่ทั่วสันหลัง บัดนี้เขาได้รู้แล้วว่าเจ้าคุณพิชัยรู้สึกอย่างไรเมื่อกระทำการบนเรือนร่างของเขา “ว่าอย่างไรครับคุณใหญ่ จะสาบานกับข้าได้หรือยังว่าจะมิแพร่งพรายเรื่องนี้ให้แก่ใคร” ขุนมองใบหน้าตัวเองในกระจก มันช่างเหี้ยมโหดและน่ากลัว คุณใหญ่ร้องไห้ด้วยความหวาดผวา ร่างกายสั่นเทิ้มด้วยความเจ็บปวดทุกครั้งที่ถูกอัดกระแทก ขุนเร่งจังหวะและถามย้ำ “คุณใหญ่จักสาบานหรือไม่ ว่าจะไม่แพร่งพรายเรื่องนี้แก่ผู้ใด”

“ขะ ข้าสาบาน” ใหญ่ร้องไห้หนัก ความอดสูทิ่มแทงจิตใจเด็กชายจนไม่มีชิ้นดี ความเจ็บปวดที่เขาได้เป็นบทเรียนที่เขามิเคยคาดคิดเลยสักนิดว่าจะได้พานพบ


---------------------------------------------------------------------------------------------------------

มาตอนนี้ ขุนโหด จากที่อัดอั้นเพราะถูกกระทำมานาน
พอมีโอกาสเอาคืน ก็จัดให้จนสาแก่ใจ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 7 (26/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 26-04-2016 13:48:28
เรื่องราวเข้มข้นขึ้นเรื่อยๆ  รอติดตามจ้า 
จากอดีต  ส่งผลมาสู่ปัจจุบันอย่างไม่จบสิ้น
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 27-04-2016 15:15:23
ภพ: นายทาส ตอน 8

“ว่าตามข้านะขุน” ท่านเจ้าคุณออกคำสั่ง ขุนถูกพามางานรื่นเริงเดือนสิบสองที่วัด เจ้าคุณพิชัยพาลัดเลาะมาในกุฎิที่เลื่องลือในเรื่องของความศักดิ์สิทธิ์ “ข้าพเจ้า เจ้าคุณพิชัย ขอสาบานแก่องค์พระว่า จักขอรักและเทอดทูนขุน เมียข้าแต่เพียงผู้เดียว จักขอตามติดและพบพานอยู่ด้วยกันทุกชาติทุกภพไป”

   ขุนกล่าวตามด้วยความสั่นเทา แต่ภายในใจกลับต่อต้านเสียหนัก “ท่านคุณพระคุณเจ้าขอรับ ข้าพเจ้ามิได้มีเจตนาจักกล่าวคำสาบานนี้ หัวใจของข้าพเจ้ามิได้เสน่หาและอยากพบพานกับท่านเจ้าคุณเลยแม้สักนิด ข้าพเจ้าขอตั้งดวงจิตอธิษฐาน หากชาติภพหน้ามีจริง ขอให้คำสาบานที่ข้าพเจ้าได้เอื้อยเอ่ยไปไม่เป็นจริงด้วยเทอญ” เขาไม่เข้าใจว่าทำไมท่านเจ้าคุณจักต้องบังคับให้เขาทำแบบนี้ หากจะถามก็ดูกระไรอยู่ ถึงแม้ไม่อยากจะกล่าวตาม แต่ก็ต้องทำมันอย่างเลี่ยงไม่ได้

“พักหลังเจ้าใหญ่มันเป็นกระไปรึขุน ตัวผ่านผอมผิดแผกจากแต่ก่อนเสียนัก” ขุนอึกอัก เขารู้ดีว่า คุณใหญ่ติดโรงฝิ่นโรงยาที่มาเปิดในตลาด โรงยาที่แหล่งอบายมุขที่ขายยาเสพย์ติดและสิ่งมัวเมาหลากหลายชนิด เนื่องจากเจ้าคุณพิชัยออกจากราชการมานานแล้ว จึงมิได้มีอำนาจใดสั่งการห้าม ผู้ใช้บริการเป็นผู้รากมากดีหรือลูกหลานผู้มีเงินเสียมาก หลังจากตกเป็นเมียของขุน คุณใหญ่ก็เงียบงันไป กระนั้นก็ยังยอมตกเป็นของขุนเรื่อยมาจวบจนอายุได้สิบแปดปีดีดัก พักหลังๆท่านเจ้าคุณว่างเว้นจากกิจการเนื่องจากสังขารไม่เอื้ออำนวยเท่าใดนัก น้ำหนักที่เพิ่มขึ้นมาพร้อมกับไขมันหน้าท้องที่หย่ออนคล้อย ผมหงอกแซมผมดำ ท่านเจ้าคุณวัยห้าสิบสามมิได้หล่อเหลาเหมือนแต่ก่อน  อีกทั้งไอร้อนกระจายเพิ่มทั่วตัวจนมิอาจใส่เสื้อไปไหนมาไหน ต้องเปลือยท่อนบนเวลาออกไปนั่นมานี่ มิได้ถือยศถืออย่างว่าต้องเกรงความเป็นผู้ดีเหมือนแต่เดิม นิสัยแปรเปลี่ยนเป็นดุร้ายกว่าเดิมมากมายนัก ด้วยโรคที่รุมเร้า อารมณ์จึงฉุนเฉียวง่าย มีแต่ขุนที่อยู่ใกล้ชิดที่ท่านยังรับฟังเหตุผลอยู่บ้าง หน้าท้องท่านเจ้าคุณกระเพื่อมตามแรงเดิน แผงอกหย่อนยานที่มีรอยแผลเป็นยาวเป็นทางเฉียงจากโจรขึ้นเรือนครั้งก่อน ท่านเจ้าคุณผิดแผกจากขุนยิ่งนัก วัยยี่สิบสามปี ทำให้เขาเป็นหนุ่มแน่นดูงดงาม ท่านเจ้าคุณหวงแหนออกหน้าออกตาจนเป็นที่ผิดสังเกต เนื่องด้วยถามหามากกว่าคุณชายใหญ่และคุณหญิงเล็กผู้เป็นลูกแท้ๆเสียอีก

   เวลาเนิ่นนานไป ความอยากในกาเมของท่านเจ้าคุณก็ยิ่งพูนเพิ่ม ขุนพยายามบ่ายเบี่ยงด้วยมิได้มีอารมณ์พิศวาสร่วมด้วยโดยอ้างอาการเจ็บออดๆแอดๆของท่านเจ้าคุณเองที่มีอาการหัวใจอ่อนแอ มีหลวงแพทย์จากในวังมารักษาให้อย่างสม่ำเสมอและห้ามใช้แรงหนัก มิเช่นนั้นชีพจรจะเต้นเร็วแลถึงแก่ชีวิตได้ เจ้าคุณพิชัยจึงยิ่งหงุดหงิดงุ่นง่าน เพราะมีสตรีมากมายหลายหน้าจากวังโน้น เรือนนั้นแวะเวียนมาหาขุนอยู่บ่อยไป เนื่องด้วยขุนมิได้เป็นทาส แต่เป็นพ่อค้าอัญมณีผู้หล่อเหลาของเมืองนี้ไปเสียแล้ว เมื่อขุนอายุได้ยี่สิบท่านเจ้าคุณโอนมอบหุ้นให้ครึ่งหนึ่งของที่มีทั้งหมด ที่เหลือจะให้ใหญ่ที่เป็นบุตรชายที่วันๆมิได้ทำตัวดีเด่กระไร นอกจากลอยไปลอยมา ทำตัวเกเรทุกวัน ส่วนหญิงเล็ก เขามีเจตนาจะมอบทรัพย์สินอย่างอื่นให้ และให้ออกเรือนไปตามธรรมเนียมจีนฝั่งคุณแม่ของเธอ

   เจ้าคุณพิชัยหึงหวงขุนมากเท่าใด ขุนก็ยิ่งสงบเสงี่ยมมากขึ้นเท่านั้น เขามิได้ให้ความสนใจหญิงใดที่มาเกี่ยวพัน เพื่อให้เจ้าคุณสบายใจ คราใดที่เรื่องเบาะแว้งเพราะหึงหวง เขาจะนิ่ง และถามกลับว่า

“ท่านเคยเห็นกระผมออกไปไหนมาไหนคนเดียว หรือมิได้อยู่ในสายตาท่านเลยหรือขอรับ” ท่านเจ้าคุณจะสงบ เพราะทุกย่างก้าวที่แสนอึดอัดของขุน จะมีท่านเจ้าคุณไปด้วยเสมอ จะห่างกันก็แค่ยามหลับ เพลาที่ขุนต้องสะสางเรื่องกิจการดึกดื่นเท่านั้น ท่านเจ้าคุณจึงเบาใจและมิได้คุ้ยเขี่ยอะไร แต่หารู้ไม่ว่า เพลาเหล่านั้นแล ที่ขุนใช้เริงสวาทกับใหญ่ ลูกชายของเขานั่นเอง

   งานรื่นเริงมิได้สนุกเลยสำหรับขุน เขาจึงขอให้ท่านเจ้าคุณพากลับเรือน ด้วยอ้างว่ามีงานต้องสะสางต่อ ท่านเจ้าคุณเห็นดีด้วย เมื่อถึงเรือน ขุนก็จัดแจงสำรับและหาหยูกยาให้ท่านเจ้าคุณ เขาหยิบยาฝรั่งเม็ดเล็กมา ยาตัวนี้ทำให้หลับสนิท เนื่องจากต้องบำรุงหัวใจเป็นหลัก

“เข้ามา” เสียงไม่สบอารมณ์งัวเงียตอบ ขุนเปิดประตูดูชายที่นอนเปลือยเปล่าร่างกายผ่ายผอม คุณใหญ่เปลี่ยนแปลงไปมากจากการติดโรงยา เขาจะเตรียมพร้อมตกเป็นของขุนอย่างเสียไม่ได้ทุกครั้งเพื่อให้ทุกอย่างมันจบๆไป

“เจ้าลงโทษข้ามาหลายปีแล้ว เมื่อไหร่เจ้าจะปล่อยข้าไปเสียที” คุณใหญ่พ่นควันหลังเสร็จกามกิจ ถึงแม้จะรังเกียจชายผู้หล่อเหลามากเท่าใดก็ตาม แต่ลึกๆแล้ว การมีผู้ได้ร่วมรักหลับนอนด้วยกลับตอบสนองความต้องการเขาได้อย่างดีเยี่ยม เพราะเขาขาดความรักจากผู้เป็นแม่ตั้งแต่เด็ก เติบโตมากับบ่าวไพร่ บิดามีธุระมากมาย และยังตกเป็นเมียของผู้ชายด้วยกันเสียอีก ชายใหญ่จึงได้แต่ก้มหน้ารับชะตากรรม ความหรรษาเดียวในชีวิตเขาคือการไปโรงยาปลดปล่อยความทุกข์โศก บางครั้งอัฐหมดเขาก็มิได้รังเกียจที่จะใช้ร่างกายแลกกับเศษยาที่ได้รับหยิบยื่น เขาจึงเป็นโสเภณีจากสกุลสูงศักดิ์ที่เป็นที่หมายปองของเหล่าผู้เสเพลทั้งหญิงและชาย บทพิศดารที่ถูกปรนเปรอจากขุน สามารถปรับใช้ได้กับทุกผู้คนที่หมายปองเขา ชื่อเสียงเขาเลื่องลือในวงการนี้ แต่มิได้เล็ดลอดออกมาถึงเรือนแต่อย่างใด

“ข้ารักท่านนะขอรับคุณใหญ่ เหตุใดท่านจึงไม่เคยมองเห็นมันเลยสักนิด”

“รักข้าเหรอ เจ้ารู้ไหม เพราะเจ้า ข้าถึงตกต่ำเพียงนี้ เพราะเจ้า ข้าถึงต้องขายร่างกายเพื่อหากิน” ขุนตตะลึงกับสิ่งที่ได้ยิน ชายใหญ่ร้องไห้ด้วยพร่ำเพ้อ มิรู้ว่าจากก้นบึ้งของหัวใจหรือจากการเมามาย เรือนร่างที่เคยสวยงามที่ขุนครอบครองถูกผู้อื่นมากหน้าแบ่งปันไปใช้ ยิ่งคิดเขายิ่งเคียดแค้นและแสนเศร้า

“หยุดร้องเถิดคุณใหญ่ บ่าวผิดไปแล้ว ที่กระผมทำไปเพราะกระผมรักคุณใหญ่มากเหลือเกิน”

“เลิกพูดสักทีได้มั้ย ถ้ามิเชื่อคำเจ้าดอก พวกลักฉวยโอกาส ทำลายศักดิ์ศรีของข้าจนป่นปี้ กล้าดีอย่างไรมาพร่ำบอกว่ารักข้า เจ้ามันก็แค่บ่าวชั้นต่ำ ที่กลัวจะโดนปูดเรื่องตัวเอง จนต้องย่ำยีชีวิตข้าจนเหลวแหลก” ขุนใจสลาย เขาสวมเสื้อผ้าและเดินออกมาจากห้อง

“คุณเล็ก มาตั้งแต่เมื่อไหร่หรือขอรับ” ด้วยความเหม่อลอยเขาจึงไม่เห็นร่างบางของคุณเล็ก บุตรีอีกคนหนึ่งของท่านเจ้าคุณที่บัดนี้เติบโตเป็นสาวสะพรั่ง ผิวพรรณงดงาม แต่หากมีแววตาเศร้าสร้อยหม่นหมอง ขุนถามบุตรสาวของท่านเจ้าคุณด้วยความตระหนก คนตรงหน้าใบหน้าสละสวยแต่พูดน้อย เธอเห็นแน่นอนว่าเขาเพิ่งออกมาจากห้องคุณใหญ่ และบางทีอาจจะทราบเรื่องอื่นด้วย

“เรามาได้สักพักแล้ว พี่ขุน” หญิงเล็กตอบน้ำเสียงราบเรียบ แต่ปิดความสั่นเทาไว้ไม่มิด

“คุณเล็กมีกระไรหรือขอรับ”

“พี่ขุน ช่วยเราด้วย ระดูเราไม่มาสองเดือนแล้ว” ขุนตกใจตาแทบถลนออกจากเบ้า หญิงเล็กวัย 15 ปีผู้แสนเรียบร้อย สมเป็นกุลสตรีตั้งท้อง มิมีผู้ใดล่วงรู้เลยว่ากับชายเมืองไหน

“ค่ะคุณเล็ก...แน่ใจหรือขอรับว่ามันไม่ได้มาช้า” ขุนพยายามสงบสติ

“เราแน่ใจ”

“แล้วคุณเล็กแน่ใจได้อย่างไรขอรับ ในเมื่อคุณเล็กมิได้ผ่าน...”

“ใครบอกพี่ ว่าข้าเป็นหญิงบริสุทธิ์” ขุนขนลุกเมื่อได้ฟังคำตอบ เขาตัวเย็นราวกับกำลังงจะหยุดหายใจ

“กับผู้ใดหรือขอรับ”

หญิงเล็กเพยิดหน้าไปที่ห้อง “กับเมียของท่าน พี่ใหญ่”

   ขุนรู้สึกหนาวสะท้านไปทั้งร่าง เรื่องบัดสีมันเกิดขึ้นบนเรือนนี้ได้อย่างไรกันนี่  เขาทรุดตัวลงนั่งที่ชานเรือนอย่างหมดอาลัยตายอยาก ชายที่ตนเองรักหมดหัวใจขายเรือนร่างให้กับคนอื่น อีกทั้งยังย่ำยีน้องสาวแท้ๆของตัวเองจนตั้งท้อง

“มันเกิดขึ้นได้อย่างไรขอรับคุณเล็ก”

“มันเกิดขึ้นหลังจากที่พี่ขุนย่ำยีพี่ใหญ่ครั้งกระโน้น พี่ใหญ่ก็เปลี่ยนไป” หญิงเล็กเล่าทั้งน้ำตา “พี่เขามักจะมารังแกเล็กบ่อยผิดปรกติ มีวันหนึ่งเล็กทนไม่ไหวเลยก้าวร้าวใส่พี่ใหญ่ พี่ใหญ่ตบตีหญิงอย่างกับคนบ้าและย่ำยีขืนใจข้า พี่ใหญ่พูดซ้ำๆราวกับเพ้อว่า โทษของผู้ก้าวร้าว จักต้องโดนแบบนี้”

   ขุนน้ำตาร่วง ต้นตอของเรื่องทั้งหมดมาจากเขาได้เยี่ยงไรกันนี่ เขาพยายามจะปกป้องชื่อเสียงท่านเจ้าคุณ แต่กลับกลายเป็นว่าเขาทำเรื่องต่างๆให้ยุ่งยากขึ้น

“ว้าย ท่านเจ้าคุณ ทำไมมานอนเสียตรงนี้เจ้าคะ” เสียงบ่าวในเรือนหวีดร้อง ขุนและหญิงเล็กผุดลุกไปมองผู้เป็นสามีและพ่อนอนคว่ำอยู่หน้าห้อง


---------------------------------------------------------------------------------------------------------
โอย ถึงตอนนี้แล้วบอกได้เลยว่า คนเขียนเขียนไปหดหู่ไปนะครับ
อีกไม่นานปมก็จะเฉลยแล้ว รอหน่อยน้าาาาาาา

หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 27-04-2016 16:42:16
เอาล่ะสิ เรื่องราวชักจะซับซ้อนกว่าที่คิดไว้แฮะ จะเป็นยังไงต่อล่ะทีนี้
ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: autopilot ที่ 27-04-2016 20:29:27
ตายๆๆๆๆ พี่ขุนเจ้าขาาาา ทำไมกลายเป็นเยี่ยงนี้เจ้าคะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 27-04-2016 20:49:35
หดหู่มากจริงๆ จากเด็กดีกลายเป็นแบบนี้
เห้ออออออ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 27-04-2016 21:03:53

ชื่นชมกับงานเขียนนะคะ  ที่ทำให้เราอ่านแล้วหดหู่และสังเวชใจกับเวรกรรมที่เกิดขึ้นไม่หยุดหย่อน
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: smmikie ที่ 27-04-2016 21:38:49
เรื่องมันชักจะไปกันใหญ่แหละ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 27-04-2016 22:01:53
พีคคคคคคคคสุดดดดดดดด!
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 8 (27/04/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 27-04-2016 23:35:49


เข้ามาอ่านคอมเม้นต์ทุกคนครับ ขอบคุณมากๆที่มาอ่านและอยู่เป็นเพื่อนกัน ^_^
อยากบอกว่าเรื่องนี้แต่งภาคนายทาสจบแล้ว 10 ตอนพอดี
และกำลังจะปิดเล่มภาคสัญญาโดยไว แต่อาจจะมากกว่า 10 ตอน
คิดว่าจะจบอย่างไม่มีอะไรตกค้าง และเคลียร์ตัวละครให้หมด

ตอนนี้เนื้อหากำลังพีคครับ แต่ยังไม่สุด
การกระทำจากอดีตมันยังส่งผลมาถึงปัจจุบันอีกหน่อย
ไหนจะคนในเหรียญโบราณนั้นอีก เขาเป็นใครกันหนอ???

ภาคสัญญาเขียนมาจนจะจบแล้ว แต่ตัวละครยังออกมาไม่หมดเลย 555
แต่อีกไม่นานนะครับ คนเขียนจะ update เรื่อยๆ
เข้ามาอ่านและคอมเม้นต์เป็นกำลังใจได้นะครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 8 (03/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 03-05-2016 23:02:26


หยุดยาวไปเที่ยวมาเด้อออออ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

  ภพ: สัญญา ตอน 8

   นาวาก็สังเกตมาโดยตลอดว่าสองเมืองเป็นคนขยัน  จะตื่นมาตั้งแต่ตีห้าครึ่งเพื่อไปตลาด และกลับมาก็มาจัดการกับข้าวที่นึ่งไว้ สองชอบข้าวเหนียวที่ไม่เหนียวมาก ออกแข็งนิดๆ นาวาฝึกกินข้าวเหนียวจนคล่องแล้ว เขารู้สึกว่ามันอร่อยกว่าข้าวสวยเสียอีก รสชาติอาหารของสองอร่อยค่อนไปทางหวาน นาวาต้องปปรับลิ้นหลายเดือนกว่าจะชิน เพราะเขาชอบกินเค็มจนเป็นนิสัย สองชอบทำน้ำพริก เมนูประจำคือน้ำพริกปลาจี่ สองจะย่างปลาดุกและพริกหนุ่มจนหอม แงะไส้พริกออก เอามาตำกับกระเทียมย่าง ใส่ปลาและปรุงรสสูตรพิเศษ มีหมูย่างเกลือเป็นของเคียงพร้อมหน่อไม้ต้มและผักอีกสารพัด ช่วงแรกนาวาแทบจะคลั่ง เพราะเขาชอบอาหารไทยๆมากว่าอาหารเหนือ สองต้องฝึกทำข้าวผัด หรือเมนูอื่นๆพร้อมๆกับทำกับข้าวที่ตนถนัดไปด้วย หลังๆมานี้นาวาติดใจอาหารเหนือเป็นพิเศษด้วยเพราะสองทำให้กินทุกวัน โดยเฉพาะน้ำพริกอ่อง ถ้าวันไหนอยากกินถึงขั้นไปตลาดเพื่อซื้อหมูและมะเขือเทศมาเองเลยทีเดียว

   หลังจากมื้อเช้า สองจะล้างจาน แต่ถ้าวันไหนนาวาหยุด เขาจะทำเสียเอง แต่สองก็ไม่ยอมหยุดพัก ไปรดน้ำต้นไม้ที่สวน ตามด้วยล้างรถอีแก่ของเขา แล้วก็ไปซักผ้า สองจะไม่ซักด้วยเครื่องซักผ้า ถึงแม้นาวาจะสอนวิธีใช้งานแล้วก็ตาม ด้วยเหตุผลที่ว่ามันไม่สะอาดเท่าขยี้เองด้วยมือ หลังจากตากผ้าเสร็จแล้ว สองจะกวาดบ้าน เก็บข้าวของที่ไม่เป็นที่เป็นทางพร้อมกับบ่น

“ทำไมพี่ไม่เก็บหนังสือเข้าที่บ้าง แค่เอื้อมนิดเดียวเอง” หรือไม่ก็

“ทำไมพี่ไม่ถอดกางเกงในไว้ที่ตะกร้า ผมเพิ่งซักผ้าเสร็จเนี่ย” หรือไม่ก็

“ทำไมพี่พาดผ้าเช็ดตัวไว้ที่ขอบตู้เสื้อผ้า” และคำบ่นอื่นๆอีกสารพัด

   นาวารู้สึกสนุกมากกว่ารำคาญ เขาปล่อยสองบ่นงุดๆ แต่สองก็ทำทุกอย่างเสียจนเขารู้สึกเป็นง่อย ไม่ต่างจากตอนอยู่บ้านที่กรุงเทพ บ้านที่มีคนใช้ทำให้หมดทุกอย่าง แต่ผู้ชายคนนี้ไม่ใช่คนใช้ นาวาจึงพยายามช่วยทำงานบ้านเท่าที่จะทำได้ มีครั้งหนึ่งที่ขอบหน้าต่างพัง เขาอาสาตอกตะปูจนได้เรื่องโดนฆ้อนตอกเสียเอง นอกจากงานจะไม่เสร็จ ยังต้องลำบากสองให้คอยทำแผลและลงแรงซ่อมแทน

“เลิกบ่นได้แล้วน่า” นาวาเข้ามากอดข้างหลังสองที่กำลังแขวนผ้าขนหนูของเขาไว้ที่ราวตากผ้า สองสะดุ้งที่โดนขโมยหอมแก้ม นาวาตัวใหญ่ขึ้นจากเดิม ระยะเวลาเกือบปีที่ผ่านมา นาวาน้ำหนักขึ้นเจ็ดกิโลกรัม ถึงแม้เขาจะไปวิ่งออกกำลังกายและยกน้ำหนักบ้าง น้ำหนักกลับทรงตัวแถมตัวยังขยาย ผิดกับสองที่ยังดูสมส่วน ตัวเล็กแต่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเหมือนเดิม

“อย่าครับ ผมทำความสะอาดบ้านอยู่”

“ไม่เอา พอแล้ว” นาวาแย่งไม้กวาดมาจากสอง วันนี้วันเสาร์ งานที่อำเภอไม่มีอะไรให้ต้องพกมาทำถึงบ้าน “วันนี้พี่หยุด ให้พี่ได้อยู่กับเมียบ้างสิ มาๆมานั่งตรงนี้” นาวาเพิ่งถอยทีวีเครื่องใหม่มา เขาวางมันไว้ที่กลางห้อง โซฟาของบ้านยังใช้งานได้ดี อากาศหนาวกำลังได้ที่ บ้านช่องปิดมิดชิด เพราะเลี่ยงไอหนาว เขาดึงแขนสองมานั่งที่โซฟา ดูรายการทีวีเรื่อยเปื่อย

“นั่งเฉยๆน่าเบื่อจะตายครับ ให้ผมไปทำงานบ้านต่อเถอะ” สองดิ้นขลุกขลิกบนตักนาวา ผู้ชายที่กอดเขาอยู่มีอ้อมกอดที่อบอุ่น มือเท้าของสองเย็นเยียบเพราะทำงานโน่นนี่ จมูกของเขาอยู่ระดับลำคอชายตัวใหญ่ กลิ่นกายอ่อนๆแตะจมูกจนเขารู้สึกแปลกๆ มันครั่นคร้ามจนไม่อาจนั่งเฉยๆได้ นาวาขยับตัวถอดเสื้อกันหนาวออก มีแต่เสื้อกล้ามตัวบาง หน้าท้องที่ขยายใหญ่กระเพื่อมตามแรงหายใจ มันไม่ใช่ไขมัน แต่ก็เกือบๆ สองอมยิ้มที่เห็นร่างกายของอีกฝ่ายเปลี่ยนแปลงไป

“แน่ะ อยู่นิ่งๆไม่เป็นรึไง” สองสะดุ้ง เมื่อนาวาจับมือเขาไว้ เขาเผลอไผลลูบไล้ที่แผงอกล่ำ  “เดี๋ยวก็ถูกปล้ำหรอก” นาวากระเซ้า สองดึงมือออก แต่ถูกนาวาดึงกลับเอาไปดมดังฟอด “ชื่นใจจัง เมียพี่” แล้วนาวาก็จับคางสองให้หันมาสบตาเขา สองนัยน์ตาหวานเยิ้ม ริ้วรอยจากแดดที่เคยแผดเผาเริ่มจาง อวดใบหน้าที่หล่อเหลา ริมฝีปากยั่วยวน เขาห้ามใจไม่ได้ต้องรุกรานเสี่ยร่ำไป
“ฮื้อ พอแล้วครับพี่” สองพยายามหักห้าม เมื่อบั้นท้ายกำลังเสียดสีอยู่กับของแข็งบางอย่างที่ทำร้ายเขาอยู่แทบทุกครา
“พอได้ยังไง เมียพี่หอมหวานน่ากินขนาดนี้” นาวาไซร้คอ ลามเลียถึงหน้าอก เขาจับสองให้นั่งควบตัวเขา หันหน้าชนกันแล้วระดมจูบ สองมือบีบเค้นบั้นท้ายกลมแน่น ถึงแม้จะผ่านมาหลายเดือน แต่ความต้องการในร่างกายนี้ไม่เคยจะลดน้อยลง ยิ่งนานวันยิ่งทวีความปรารถนา กางเกงของสองถูกทึ้งออก พร้อมๆกับกางเกงของนาวา ท่อนเอ็นตระหง่านผงาดพร้อมรบ สองกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะไม่เคยชินกับท่อนเนื้อนี้ เมื่อถูกสอดแทรกเข้าไป มันเจ็บแปลบปลาบราวกับร่างกายถูกแยก มันทั้งรั้งและเจ็บ ความจุกหน่วงทะลวงครูดผนัง เขากัดริมฝีปากกรอด เมื่อบั้นท้ายถูกยกและกดแช่หัวบานใหญ่ รูแคบเต้นตอดตุบเมื่อมังกรลอดถ้ำเข้าไป ความเย็นวูบแรกถูกแทนที่ด้วยความอุ่น

“ซี๊ด ทำไมมันแน่นขนาดนี้เมียจ๋า” นาวาครางกระเส่า ประกบริมฝีปากกับชายเบื้องหน้า สองกระสันต์ปล่อยตัวปล่อยใจตามแรงนั้น สองขาแยกห่าง นายอำเภอกระทุ้งใส่จนมิด

“โอ๊ย พี่ผมเจ็บ” สองน้ำตาเล็ด รู้สึกแสบเสียดทั่วรู เขาใช้มือหนึ่งยันหน้าขานาวาไว้เพื่อพยุงตัวหนี

“อย่าเพิ่งขยับสิครับ พี่เสียว” นาวาจับเอวสองไว้ แรงตอดภายในทำให้เขาแทบเสร็จสม นาวาถอดเสื้อตัวเองออกโชว์แผงหน้าอกหนาใหญ่ สองตะบบหน้าอกนั้นอย่างบ้าคลั่งหวังจะให้คลายความเจ็บ สองไล้นิ้วที่รอยแผลเป็นใต้ราวนมด้านซ้ายของชายร่างใหญ่อย่างแผ่วมือ นาวาคิดว่าสองพร้อมแล้วจึงกระชับบั้นเอวกระทุ้งใส่ผับๆ

“โอย พี่ครับ ย่ะ อย่าเพิ่ง อ๊า” เสียงเนื้อกระทบดังปึกปัก พร้อเสียงครางครวญราวกับขาดใจของสอง

“อูย เสียวชะมัด แน่นชิบหาย ทำไมเมียพี่ฟิตขนาดนี้” นาวาสบถด้วยความสุขสันต์ สองเบ้ปากบิดเบี้ยวเมื่อหัวบานกระทุ้งถูกจุด ท่อนลำที่อ่อนยวบยาบของเขาเริ่มขยายตัว เอ็นดุ้นใหญ่สาวเข้าออกในตัวกระตุ้นความอยากที่ซ่อนลึก

“ผัวจ๋า เมียเสียว ตรงนั้นแหละ อย่าแกล้งเมียนักเลย เมียจะขาดใจตายแล้ว” สองพรั่งพรูออกมาอย่างหื่นกระหาย ความใหญ่ยาวกระแทกดึงดันจนเสียวท้องน้อย นายอำเภอหนุ่มบดเบียดปากรูบิดวนไปมาจนสองกรีดร้อง ความปิติฉุดสองให้ลอยละล่องและถูกกระชากตกทันทีด้วยการเสยเข้าอย่างจัง

“อ๊ะ โอ๊ย อ๊า ...” เสียงครางไม่ได้ศัพท์ของสองกระตุ้นอารมณ์ของสามีหนุ่ม สองมือกระชับบั้นเอวชักเข้าออกอย่างบ้าคลั่ง นาวาหยุด ดึงท่อนเนื้อออกดังป๊อก จัดท่าให้สองหันหลังดันโซฟา บั้นท้ายกลมเนียนลอยเด่น รูน้อยยังไม่คลายตัว โชว์เนื้อแดงภายในที่เปลือยปลิ้นเพราะดาบทู่ด้ามใหญ่ของเขา มันตอดตุบๆน่ากลัว แต่กลับกระตุ้นแรงปรารถนาเขาอย่างแรงกล้า นาวาจับท่อนเนื้อใหญ่ดำของตนจ่อปากถ้ำ หัวบานค่อยๆมุดเข้าไปในรูนั้นทีละนิด สองสูดปากด้วยความเจ็บระคนเสียว นาวาแทบไม่เชื่อสายตาว่ารูน้อยแค่นั้นจะกลืนกินมังกรทองแท่งโตของเขาได้จนหมดสิ้น

“อา...” สองครางยาวด้วยความโล่งเมื่อดุ้นยักษ์เข้าไปจนมิด ความเสียวปลิดความเจ็บปลิดหายไปแล้ว เหลือแต่ความเกษมที่ท่อนเอ็นอุ่นคาช่องแคบมิดชิด เขารู้สึกว่าเป็นเจ้าของผู้ชายคนนี้อย่างสมบูรณ์แบบ

   สองนอนฟุบคาแผงอกล่ำของนายอำเภอหนุ่ม กามกิจเสร็จสิ้นไปแล้วพร้อมกับความสุขสม เขาไล้รอยแผลเป็นนั้นเบามือ “พี่ได้แผลนี่มาจากไหนครับ” สองถามด้วยความสงสัย

“อ๋อ แผลเป็นติดตัวตั้งแต่เกิดน่ะ ทีแรกคุณแม่คิดว่าเป็นปาน แต่พอโตขึ้นมันเหมือนพังผืดคล้ายๆแผลเป็นเลย”

“เหมือนหูผมเลย มันกุดมาตั้งแต่เกิด” สองลูบใบหู ที่ส่วนบนราบเหมือนโดนตัด หูของเขาเป็นแบบนี้มาตั้งแต่จำความได้เช่นกัน
“พี่หนักไหม” สองถามชายหนุ่ม เพราะตัวเขานอนทับอยู่มานานพอสมควรแล้ว ความเหนียวเหนอะที่เล็ดลอดหว่างขาทำให้เขาอึดอัด

“ไม่ครับ แต่เราไปอาบน้ำกันเถอะ” นาวาเหมือนรู้ใจ เขาอุ้มสองไปที่ห้องน้ำโดยไม่ฟังเสียงร้องห้ามของอีกฝ่ายเลยแม้แต่น้อย
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 8 (03/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 03-05-2016 23:12:53
แล้วจะมีใครเข้ามาเป็นตัวแปรรึป่าวหว่าาา
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 8 (03/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sweettemp ที่ 04-05-2016 01:53:59
นาวา... ท่านเจ้าคุณ?
สอง..... ขุน? ขุนเสน่ห์?
ตัวแปร..คุณใหญ่?
เหรียญ..????


กงเกวียนกำเกวียน ลองเดาแบบมั่วๆ แฮะๆ อาจไม่ถูก แต่อยากจะบอกคนแต่งว่า  :m25: :m25: :m25:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: สัญญา ตอน 8 (03/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 04-05-2016 09:57:25
 :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 9 (06/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 05-05-2016 23:54:49

ภพ: นายทาส ตอน 9


   ท่านเจ้าคุณถูกหามส่งโรงแพทย์อย่างเร่งด่วน ด้วยชีพจรเต้นแรงเสียใจเหนื่อยหอบและต้องให้พักในโรงแพทย์ร่วมเดือน ขุนดูแลไม่ห่าง จากที่คุยไม่ได้ก็ฟื้นตัวดีขึ้นจนได้กลับมาพักรักษาตัวที่บ้าน ท่านเจ้าคุณจึงได้เปิดปากว่าที่หมดสติเพราะตกใจที่ได้ยินว่าบุตรสาวตัวเองเหมือนจะท้อง แต่ก็ไม่ได้ยินประโยคหลังจากนั้นเพราะเป็นลมไปเสียก่อน พอกลับเรือนก็คาดคั้น แต่ก็มิได้ความ จนบัดนี้ยังไม่รู้ว่าผู้ใดคือพ่อของเด็ก ขุนเองก็ปิดปากเงียบ หากเรื่องแดงขึ้นมาจะบานปลายยิ่งกว่านี้ คุณใหญ่เองรู้เรื่องก็ได้แต่หวาดผวาเพราะกลัวความผิด มากราบกรานขอให้ขุนช่วยปกปิดเรื่องนี้โดยยินยอมเอาเรือนร่างเข้าแลกและให้สัญญาว่าจะเลิกขายเรือนร่างเพื่อแลกกับสิ่งของที่โรงยา  ท่านเจ้าคุณได้แต่ตรอมใจ เพราะบุตรชายก็พึ่งพาไม่ได้ บุตรสาวก็ท้องไม่มีพ่อจนชื่อเสียงอาจจะเสื่อมเสีย ขุนต้องคอยปลอบอยู่ไม่ห่างพยายามคิดหาทางออกมาหลายวันจนกระทั่งวันนี้

“ท้องไส้ก็ใหญ่โตขึ้นทุกวัน ข้าจะเอาหน้าไปไว้ที่ไหนขุนเอ๋ย” ท่านเจ้าคุณร้องไห้เป็นเด็ก เพราะโรคที่รุมเร้าและเรื่องราวที่เกิดขึ้น ความเข้มแข็งแบบแต่ก่อนไม่มีหลงเหลืออยู่อีกแล้ว ขุนนั่งเฝ้าอยู่ไม่ข้างอยู่ข้างๆ สองมือเกาะกุมมือหนาใหญ่ของผู้ที่นอนน้ำตาร่วงอยู่

“ท่านเจ้าคุณขอรับ ถ้ากระผมจะเสนออะไรสักอย่าง จะได้ไหมขอรับ”

“ว่ามาสิ ข้าเคยขัดเจ้าหรือ” เสียงนั้นตอบด้วยอาการฟึดฟัดด้วยน้ำมูก

“กระผมขอเสนอตัว แต่งงานกับคุณเล็กเพื่อจบเรื่องนี้ขอรับ”

“ขุน!”

“ท่านเจ้าคุณฟังเมียนะขอรับ” ขุนออดอ้อน เมื่อใดก็ตามที่แทนตัวเองว่าเมีย ท่านเจ้าคุณจะโปรดมาก และจะตามใจเสียทุกอย่างไป “ถ้ายิ่งปล่อยไว้ ไม่มีผู้ใดมาตบแต่ง ท้องคุณเล็กจะยิ่งโตขึ้น เพลานี้แล้ว เราจักจับเธอใส่ตะกร้าล้างน้ำคงไม่ทันการณ์ นี่ก็ล่วงมาหลายเดือนแล้ว เมียคิดว่านี่คงสี่เดือนแล้วกระมังที่เธอมีลูก ถ้าเราจักให้เสื่อมเสียน้อยที่สุด ก็ขอให้กระผมรับผิดชอบ เป็นคนผิดที่ย่ำยีเธอจนท้องด้วยเถิด”

“ขุน... เจ้า” ท่านเจ้าคุณสะเทือนใจ แต่ก็ซาบซึ้งกับสิ่งทีได้ฟัง ท่านหลงคิดว่านี่คือความปรารถนาดีอย่างยิ่งยวดของเมียตน ยอมสละแม้กระทั่งชื่อเสียงตัวเองเพื่อปกป้องเกียรติของเรือนนี้ หาได้ล่วงรู้เลยว่าที่ขุนทำไปก็เพื่อปกป้องชายที่ตนรักเท่านั้น
“อีกอย่าง ตบแต่งกันแล้ว ข้าก็มิได้ไปไหน ข้าไม่จำเป็นต้องนอนร่วมหอลงโลงกับคุณเล็กเลยแต่น้อย ข้ายังดูแลท่านได้”

   ท่านเจ้าคุณขอเวลาไคร่ครวญอยู่สองสามวัน คุณใหญ่กังวลจนอยู่ไม่สุข แต่ก็มิออกไปไหนเพราะโดนขุนปรามไว้จึงอยู่แต่ในเรือน คุณชายจึงต้องเชื่อฟังขุนราวกับเป็นเด็กอายุห้าขวบ เอาใจขุนราวกับเมียตบเมียแต่ง มิได้กร่นวาจาด่าทอสาปแช่งเหมือนที่ผ่านๆมาเท่าใดนัก

        สุดท้ายเจ้าคุณพิชันขบคิดหาทางออกอื่นไม่ได้ จึงตกลงให้ขุนแต่งงานกับบุตรสาว งานแต่งของหญิงเล็กถูกจัดขึ้นอย่างรวดเร็ว เพื่อกลบข่าวลือ เมื่อทุกคนได้รู้ว่าผู้ที่มาเป็นเขยเจ้าคุณพิชัยคือขุนผู้แสนดีและรูปโฉมงดงาม ก็พากันยกย่องว่าเป็นคู่ที่เหมาะสมกันแล้ว หลังจากแต่งงาน คุณเล็กก็ยินดีที่จะแยกห้องหับกับขุน และจะเก็บเรื่องทั้งหมดไว้เป็นความลับ แต่ขอร้องให้ขุนกันพี่ใหญ่ให้ห่างตัวเธอ ซึ่งเขาก็ตกลงด้วยความเต็มใจ เพราะทุกวันนี้ คุณใหญ่ก็เหมือนไก่ในกำมือ กลัวเสียแต่ว่าฤทธิ์ยาร้ายจะทำให้เธอคุ้มดีคุ้มร้ายในบางเวลาเท่านั้นเอง

          คุณเล็กคลอดบุตรชายในเวลาต่อมา เจ้าคุณพิชัยเห่อหลานยิ่งกว่าอะไรทั้งหมด คุณใหญ่ยังถูกกันให้ห่างจากคุณเล็ก ไม่มีโอกาสเห็นหน้าลูก แต่เขาก็มิได้อาทรร้อนใจ ด้วยไม่มีความผูกพันตั้งแต่ต้น เด็กที่เกิดมาก็เพราะบันดาลโทสะ ทำให้กินไม่ได้นอนไม่หลับหลายเดือนด้วยเกรงในความผิดที่ผู้เป็นพ่อจักลงโทษได้ เมื่อขุนแยกไปอยู่อีกเรือนหนึ่งเพื่อให้บริวารเห็นว่ารักใคร่กันดีกับคุณเล็ก คุณใหญ่จึงมีเวลาลักลอบไปที่โรงยาจนร่างกายซูบผอมไร้ราศี ยามกลางวันไปขลุกที่โรงยา กลางคืนก็เป็นเมียขุน ถึงแม้จะพร่ำพรรณาว่ารักสักเท่าใด คุณใหญ่ก็ไม่เห็นคุณค่า ขุนได้แต่เก็บความน้อยใจไว้ เขารักคุณใหญ่มากกว่าอะไรทั้งหมด แต่มันก็ต้องแลกมาด้วยความชอกช้ำยิ่งกว่าที่เขาเคยพานพบ ชีวิตช่วงเด็กถูกผู้เป็นพ่อย่ำยีและหยิบยื่นความเมตตาจนมาถึงจุดนี้ ในยามหนุ่มเขากลับตอบแทนท่านด้วยการย่ำยีบุตรชายคนเดียวในบ้าน ขุนสะเทือนใจอย่างที่สุด แต่ความรักบดบังตาเขาจนมืดบอด ไม่อาจเห็นแสงสว่างในเรื่องนี้เลยเสียจริง

“หุบปากของเจ้าเสีย คนชั้นต่ำ อยากจะทำอะไรข้าก็เชิญ” คุณใหญ่ถอดเสื้อผ้า ร่างกายผ่ายผอมเหลือแต่หนังหุ้มกระดูก กระนั้นขุนยังมองว่าสวยงาม ในยามที่ฤทธิ์ยาแผ่ตามกระแสเลือด คุณใหญ่จะพูดน้อย แต่หากขาดยาเสียแล้ว จะหงุดหงิดงุ่นง่าน ปากคอเราะร้ายราวกับคนไร้ซึ่งการศึกษา

“ถึงแม้ท่านจะรังเกียจข้า แต่ข้าก็รักท่านสุดหัวใจ” ขุนประกบริมฝีปาก ควานลึกอย่างเร่าร้อน ใหญ่ตอบสนองอย่างคุ้นเคย ถึงแม้เขาจะเดียดฉันท์เพียงใด แต่ร่างกายนี้ก็มิเคยต้านทานขุนได้ ชายใหญ่เอนตัวลงพร้อมยกหัวขึ้นเผยแผงคอเรียวยาว ขุนจูบทึ้งอย่างหื่นกระหาย สองมือควานไขว่ถ้วนทั่ว เขี่ยหัวนมชูชันอย่างบ้าคลั่ง

“อา” คุณใหญ่ครางอย่างลืมตัว ขาข้างหนึ่งยกขึ้นมาอย่างคุ้นเคยเมื่อมีมือสอดรัดใต้ตัว ริมฝีปากขุนดูดทึ้งอกราบอย่างดูดดื่ม ราวกับเสาะหาน้ำนมมาดับกระหาย ใบหน้าที่ไหลเรื่อยลงมาจนถึงแก่นกาย ความองอาจถูกครอบมิดด้วยปากนั้น ใหญ่เสียวซ่านจนน้ำเหนียวข้นพวยพุ่ง ขุนดูดกินเสียจนเกลี้ยงราวกับเป็นน้ำทิพย์

   คุณใหญ่นอนพลิกตัวอย่างว่าง่าย เขามิอยากเห็นใบหน้าของขุนยามกระแทกกระทั้นในร่างกายเขา ถึงแม้จะมีความต้องการร่วม แต่ความชิงชังยังมีมากกว่า ขุนมิได้เบิกทางใดๆด้วยนิ้ว เขาชะโลมน้ำมันจนทั่วแท่งทวนและสอดแทรกเข้าไปในถ้ำแคบนั้นทันที

“อ๊าก ข้าเจ็บ” คุณใหญ่ร้องลั่น “เอามันออกไปก่อน ข้าเจ็บ” ถึงแม้จะถูกย่ำยีมานับครั้งไม่ถ้วน แต่เขาก็ยังรู้สึกราวกับว่ามันเป็นครั้งแรกเสียร่ำไป ชายใหญ่ยังจำมันได้ตรึงใจครั้งแรกที่ขุนแทรกผ่านรูน้อย เขาหวีดร้องลั่น รู้สึกเหมือนเนื้อขอบรูกำลังฉีกขาด ร่างกายถูกทึ้งให้แยกออกจากกัน ครั้งนี้ก็ไม่ต่างเอาเสียเลย แต่กับชายอื่นที่โรงยาเขามิได้รู้สึกแบบนี้ มีแต่กับชายคนนี้เท่านั้นที่เข้าทุกข์อย่างแสนสาหัสทุกครั้งที่สอดใส่

   ขุนเมินเฉยต่อคำส่ง เขารู้ดีว่าคุณใหญ่มิได้เจ็บจริงแบบที่ร้องลั่น มันเป็นเรื่องน่าอดสู แต่เขาก็รู้ได้ เพราะถูกท่านเจ้าคุณกระทำมาหลายปีดีดัก ท่านเจ้าคุณใหญ่กว่าของเขาเป็นเท่าตัว เขาเจ็บ แต่ก็มิได้เจ็บทุรนทุรายแบบนี้ ขุนจับสะโพกคุณใหญ่ไว้ สองเข่าดันขาให้แยกกว้างและดันเข้าไปจนสุดลำโคน

ปัง!

   เสียงประตูเปิดออกพร้อมกับร่างหนึ่งที่เข้ามา

“คุณพ่อ!” “ท่านเจ้าคุณ!” ทั้งสองตกใจจนหน้าซีด รีบผละออกจากกันสวมใส่เสื้อผ้าอย่างเร่งรีบ

“ทำไมท่านเจ้าคุณมาอยู่ที่นี่ได้ขอรับ” ขุนถามด้วยอาการตระหนก

“ยังมีหน้ามาถามข้ารึ ไอ้เมียเนรคุณ ว่าข้ามาได้อย่างไร ก็เพราะข้ารู้เท่าทันมึงยังไงล่ะ” เจ้าคุณพิชัยตวาดตัวหอบโยน “ข้ารู้ว่ายาที่ให้ข้ากินทุกวัน มันทำให้ข้าหลับลึก ข้าแอบสงสัยมานานแล้วว่าทำไมข้าจักต้องกินมันด้วย ในเมื่ออาการข้าไม่ได้หนักหนากระไรแล้ว” เจ้าคุณพิชัยหันไปทางบุตรชาย

“แกก็อีกคน ไอ้ลูกทรพี ไอ้ลูกชั่ว วันๆไม่ทำอะไรนอกจากผลาญทรัพย์สมบัติ ยังไม่พอ เจ้ายังมาสมสู่กับเมียข้าอีก”

“พ่อ พ่อจ๋าฟังลูกก่อน” ชายใหญ่ร่ำไห้เกาะขาผู้เป็นพ่อ เจ้าคุณพิชัยเหวี่ยงจนร่างผ่ายผอมกระเด็น

“อย่ามาใกล้ข้า ข้าไม่เคยมีลูกชั่วๆอย่างเอ็ง” เจ้าคุณพิชัยเงื้อมือจะตบหน้าคุณใหญ่ ขุนถลาตัวมาดึงไว้

“อย่าขอรับท่านเจ้าคุณ ทั้งหมดมันผิดที่กระผมเอง”

“อย่ามายุ่ง! ข้าไม่เชื่อหรอก คนดีๆอย่างเจ้าจะกระทำเรื่องแบบนี้ หากไม่โดนไอ้ลูกทรพีคนนี้มันบีบบังคับ มันสมควรตายแล้ว ไอ้ลูกชั่ว” ถึงแม้จะโกรธขึ้งปานใด แต่เจ้าคุณพิชัยยังเลือกจะไว้เนื้อเชื่อใจขุนเสียมากกว่า หัวใจของคุณใหญ่แตกสลาย จากเด็กชายผู้กำพร้าแม่ อยู่ในเรือนที่เหมือนขาดพ่อ ถูกเมียพ่อย่ำยีศักดิ์ศรีจนป่นปี้ บัดนี้ บิดาของตนยังเชื่อในตัวทาสผู้นั้นมากกว่าลูกในไส้

“ฆ่าข้าเลยสิ ถ้าข้ามันเลวขนาดนั้น!” คุณใหญ่ตะเบ็งเสียง ร่างเล็กสั่นเทิ้มด้วยความผิดหวังสาหัส

“คุณใหญ่ พูดอะไรน่ะขอรับ” ขุนเข้าไปกอด กลับถูกสะบัดตัวออกอย่างแรง

“กูทำแน่ ไอ้ลูกชั่ว” เสียงท่านเจ้าคุณดังลั่น บ่าวไพร่ต่างมามุงมากมายหน้าเรือน หญิงเล็กก็ไม่เว้น เข้ามาด้วยท่าทางตื่นตระหนก
“พวกเจ้ามุงอะไรกัน ออกไปก่อน” หญิงเล็กสั่งบ่าวไพร่ให้ลงเรือนไป เธออุ้มลูกน้อยดูเหตุการณ์ด้วยสีหน้านิ่งเฉย

“ท่านพ่อ เชื่อข้านะ ข้าไม่ได้ทำ ไอ้ขุนมันทำข้า” ใหญ่ร่ำร้องขอความยุติธรรมเหมือนเด็ก สองมือก่ายกอดขากำยำของผู้เป็นพ่อที่กำลังหน้าแดงก่ำเพราะโกรธจัด พ่นลมหายใจกระเพื่อมแรง อกสั่นไหวเป็นจังหวะ

“ไอ้ลูกเลว ตัวเองชั่วแล้วป้ายความผิดให้คนอื่น กูผิดหวังในตัวมึงจริงๆ คนแบบนี้อยู่ไปก็เสียข้าวสุก” เจ้าคุณพิชันเดินกระแทกพื้นเข้าไปในห้อง เขาคว้าดาบที่แขวนไว้ คมดาบจ่อปลายคอหอยผู้เป็นลูกชาย ความหึงหวงจนเลือดบังตา เขาเลือกที่จะรักเมียมากกว่าลูก ขุนเข้ามาปัดป้องอย่างไม่เกรงและบังคุณใหญ่ไว้ น้ำตารินเป็นสาย

“ผัวจ๋า เมียขอร้อง อย่าทำคุณใหญ่เลยนะ เมียผิดเองที่ไม่ได้ชั่งใจ ทุกอย่างท่ำไป เพราะเมียไม่ดีเอง”

“เอ็งไม่ต้องมายุ่งขุน ไอ้ใหญ่มันลูกข้า ข้าสั่งสอนมันไม่ดีเอง เชื้อร้ายจะต้องถูกตัดทิ้ง มิเช่นนั้นมันจะลุกลามบานปลาย” คุณใหญ่ก้มหน้านิ่ง ไม่มีสติรับรู้ใดๆแล้ว วาจาค่อนแคะของผู้เป็นพ่อเข่นฆ่าเขาจนตายเสียแล้วทั้งเป็น มิได้เกรงกลัวคมดาบที่หมายจะเอาชีวิตเขาเลยแม้แต่น้อย ท่านเจ้าคุณเงื้อดาบ ขุนรีบพุ่งตัวคว้าแขนใหญ่ไว้ หญิงเล็กกรี๊ดดังลั่น ลูกน้อยร้องไห้จ้า

“อย่านะขอครับท่านเจ้าคุณ อย่าขอรับ” ในช่วงชุลมุนกันนั้น ดาบในมือเจ้าคุณพิชัยร่วงลงพื้นเสียเอง ผู้ถือดาบกุมหน้าอกทำหน้าราวกับปวดเสียดแสนสาหัส ใบหน้าขาวซีด ลมหายใจหอบเฮือกใหญ่ ค่อยๆทรุดตัวลงกับพื้น

“ท่านพ่อ” ทั้งคุณใหญ่และคุณเล็กต่างกระวีกระวาดเข้าหาร่างที่ทรุดลง ขุนกอดกุมอยู่ไม่ห่าง ถึงแม้จะสิ้นเรี่ยวแรง เจ้าคุณยังปัดป้องมือคุณใหญ่ออกราวกับรังเกียจ เสียงลมหายใจอ่อนแรง

“แม่น้อย แม่นิ่ม ไปตามหลวงแพทย์มาที ใครก็ได้ ไปตามหลวงแพทย์มาที” หญิงเล็กร่ำเรียกบ่าวไพร่เสียงแหบพร่า ลูกน้อยในอ้อมอกร้องไห้ระงมปนเปกันไปหมด

“ท่านเจ้าคุณทำใจดีๆไว้นะขอรับ” ขุนน้ำตาร่วง สบตาที่อ่อนล้าของท่านเจ้าคุณอยู่กระนั้น คำพูดที่อ่อนแรงไม่ได้ยินแม้แต่เสียงของท่านเจ้าคุณเปล่งออกมา ก่อนที่ลมหายใจจะปลิดปลิวว่า

“ข้ารักเจ้า”

   อยู่ๆฟ้าก็ผ่าเปรี้ยงลงมาที่ลานหน้าบ้านอย่างน่าประหลาด กรอบเหรียญโบราณที่ท่านเจ้าคุณได้มาจากขุนเสน่ห์ที่แขวนผนังก็หลุดตกพื้น เหรียญนั้นกลิ้งมาตกข้างลำตัวท่านเจ้าคุณราวกับถูกบังคับ มือที่อ่อนแรงของเจ้าคุณตกที่เหรียญนั้นพอดี ดวงตาที่เบิกโพลงของท่านเจ้าคุณไร้แววแห่งชีวิต หญิงเล็กกรีดร้องร่ำไห้แข่งกับลูกชายที่อยู่ในอก ทุกคนต่างตกอยู่ในภวังค์แห่งความสูญเสียนานสองนาน คุณใหญ่นอนร้องไห้ปริ่มใจจะขาด พูดพร่ำเพ้อออกมาไม่ได้ศัพท์ ขุนกอดกุมร่างเจ้าคุณพิชัยไว้ไม่ห่าง ข้างกายมีคุณเล็กที่อุ้มลูกน้อยไว้


 บ่าวไพร่กรูกันมาแต่หนไหนไม่ทราบ ต่างพากันร่ำไห้ เข้ามาจัดแจงยกร่างเจ้าคุณเพื่อจะนำไปวางไว้รอชำระร่างกายก่อนทำพิธี ขุนหันไปอีกฝั่งเพื่อดูชายที่ตนรัก

“คุณใหญ่จักทำอะไรน่ะขอรับ”

“เจ้าย่ำยีข้า พ่อก็ไม่รักข้า ข้าจักอยู่เพื่อการใดเล่า” คุณใหญ่ถือดาบไว้ในมือ ขุนทำท่าจะเข้าห้าม “อย่าได้คิดจะเข้ามาเชียวนะ” บ่าไพร่ทั้งหลายต่างตกตะลึง หญิงเล็กมองดูภาพเบื้องหน้าด้วยแววตาที่อ่านไม่ออก “ชาตินี้ เจ้าทำร้ายข้า แต่ข้าไม่มีแรงใดมาต่อกรเจ้า หากมีชาติหน้าฉันท์ใด ขอให้เจ้าถูกข้าย่ำยีทั้งร่างกายและศักดิ์ศรีของเจ้าด้วยเทอญ” ใหญ่แหงนหน้าขึ้นมา ก่อนกระซวกดาบเข้าที่ราวนมด้านซ้ายสุดกำลังที่เหลือ ร่างกายผอมซูบติดกระดูกกระตุกเกร็ง นัยน์ตาเหลือก ลิ่มเลือดพุ่งออกปากเป็นสาย
“ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!!” ขุนหวีดร้องลั่น “มาช่วยกันหน่อย มาช่วยคุณใหญ่ด้วย” บ่าวไพร่วิ่งกรูตามเสียงเรียก ขุนพร่ำร่ำไห้อย่างขาดสติ ขุนยืนแข้งขาสั่นเทิ้ม ภายในหัวว่างเปล่า ร่างบางล้มครืนท่ามกลางหมู่บ่าวไพร่ ใบหน้าขาวซีดไร้ร่องรอยที่บ่งบอกว่ายังมีชีวิต เลือดไหลนองราวกับน้ำหลากหน้าฝน ขุนทุดตัวลงอย่างคนหมดอาลัย น้ำตาไม่ไหล แต่ความเสียใจกรีดแทงจนเขาแทบสิ้นสติ เปล่งเสียงงึมงำที่มีแต่เขาคนเดียวเข้าใจ

“ชาตินี้ข้ารักแต่ท่าน ติดตามแต่ท่าน แต่ท่านกลับชิงชังและสาปแช่งข้า หากฟ้าดินเห็นความจริงใจข้าแล้วไซร้ ถึงแม้ชาติหน้าข้าถูกเขาย่ำยีป่นปี้ ก็อให้เขารักข้าอย่างหมดหัวใจ รักข้าอย่างไร้เงื่อนไขด้วยเถิด” ขุนชักมีดสั้นที่พกติดตัวออกมาหมายจะปาดคอตัวเอง แต่ถูกมือหนึ่งจับไว้แน่น

“คุณหญิงเล็ก ปล่อยกระผมเถอะ”

“พี่ขุน ท่านจักทำอย่างนี้ไม่ได้ หากท่านตาย ข้าจะอยู่อย่างไร อย่างน้อยท่านก็ได้ชื่อว่าเป็นสามีข้า คืนนี้ข้าสูญเสียทั้งพ่อและพี่ชาย ท่านจักใจดำให้ข้าต้องสูญเสียสามีด้วยเชียวหรือ” ขุนลดมือลงช้าๆ น้ำตาไหลรินไม่ขาดสาย คำพูดของคุณเล็กมีเหตุผล เขาควบคุมสติ มองร่างที่ไร้วิญญาณสองร่างที่นอนเคียงกันอยู่กลางเรือนด้วยสังเวช สองพ่อลูกแห่งบ้านสิ้นวันเดียวกัน เวลาไล่เลี่ยกัน หากเขาตายอีกคน ก็เหมือนจะเห็นแก่ตัวเกินไปเสียหน่อยที่ต้องปล่อยให้กุลสตรีแบบคุณเล็กครองเรือนนี้ตามลำพัง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 9 (06/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 06-05-2016 10:29:20
---------------------------------------------------------------------------------------------------------


จากคนเขียน...
ตอนนี้เขียนๆแก้ๆหลายรอบมาก แต่ก็คิดว่าแบบนี้คงจะดีกว่าแบบที่คิดไว้ตอนแรก
เรื่องราวในภพนี้ใกล้จะจบแล้วครับ ตอนหน้าก็จบสำหรับภพนายทาสแล้ว

แต่สำหรับภพสัญญา คนเขียนก็นั่งเขียนไป ลบไปอยู่เรื่อยๆ
เพราะใส่ปมเยอะไปนิด เลยต้องยืดตอนไปอีกหน่อย
แต่จะพยายามทำให้เนื้อเรื่องไม่ยืดยาวจนเกินไปนะครับ

หวังว่านักอ่านคงจะชอบกันนะครับ ฝากพูดคุย ติชมกันได้น้าาาาาาาา
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 9 (06/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 06-05-2016 12:11:10
 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 9 (06/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 06-05-2016 15:04:55
กำลังคิดว่า ภพนี้สลับกัน ..
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!!!! ภพ: นายทาส ตอน 9 (06/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Sweettemp ที่ 06-05-2016 15:36:13
โอ๊ะ โอ๋ หรือว่า
นาวา... คุณใหญ่?
สอง..... ขุน?
เหรียญ..ท่านเจ้าคุณพิชัย? (แล้วขุนเสน่ห์ที่รักพิชัยล่ะ อยู่ไหน?)
อุปสรรค...ครอบครัวนาวา?


ปล.เรื่องน่าติดตามมากค่ะ รอตอนต่อไปนะคะ  :กอด1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 9 (07/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 07-05-2016 09:58:01
ภพ: สัญญา ตอน 9

   ลมหนาวพัดกรูปะทะผู้คนที่ยืนต้านลมหนาวบนยอดเขาสูงของเชียงใหม่ สองใช้ผ้าห่มคลุมกายมองแสงแรกยามเช้าบนยอดดอยสูง นายอำเภอหนุ่มจัดแจงหารถราและเช่าเต็นท์นอนพร้อมอุปกรณ์หุงหาอาหารเสร็จสรรพเพื่อพาสองมาเปลี่ยนบรรยากาศบนนี้ ลมหายใจพ่นควันออกมาสีขาวขุ่น ทะเลหมอกยามเช้าไกลสุดลูกตา สถานที่กางเต็นท์เล็กและแคบ  ผู้คนทะยอยเก็บข้าวของเพื่อลงจากยอดเขาวันนี้ เนื่องจากพรุ่งนี้เป็นวันจันทร์ แต่พวกเขาไม่ต้อง นายอำเภอลลาหยุดงานอีกหนึ่งวัน เพื่อจะอยู่บนนี้ให้นานขึ้น กลางวันอากาศดี ถึงแม้จะร้อนแต่ยังสามารถเดินเล่นทำกิจกรรมกลางแจ้งได้ นาวาชอบถ่ายรูป สองเดินตามนายอำเภอไม่ห่าง

   พอตกกลางคืนบนยอดดอยอากาศหนาว มีเพียงกองไฟเล็กๆพอให้ไออุ่น คืนนี้เป็นคืนเดือนมืดแต่ผืนฟ้าทอระยิบระยับไปด้วยแสงดาว สองปูเสื่อนอนชมดาวด้านนอก ห่มผ้ากันไอหนาวและน้ำค้าง สวมหมวกกันหนาวผืนหนา จมูกเปียกชื้นเพราะน้ำค้าง นาวานอนแนบชิดอยู่ข้างๆ ผ้าห่มผืนใหญ่ดูเล็กลงถนัดตา สองมือเย็นเกาะกุมกันจนอุ่น อ้อมกอดแกร่งที่สองนอนทับถ่ายเทความห่วงใย ลมหนาวอ้อยอิ่งในอากาศ คืนนี้มืดมิดและเงียบสงัด จิ้งหรีดหวีดระงมในความมืดแข่งกับลมหนาว เต็นท์อื่นก็อยู่ห่างไกล
“หนาวมั้ยครับ เข้าไปในเต็นท์ไหม” สองถาม เขาพลิกตัวละสายตาจากผืนฟ้ามาซบที่หน้าอกแกร่ง นาวาลมหายใจแผ่วๆเหมือนคนงัวเงียง่วงนอน เขาเผลอหลับไปตอนดูดาว

“สองง่วงรึยัง” นาวางัวเงียหันหน้ามองไปรอบๆที่มีแต่ความมืดมิด กองไฟมอดลงแล้ว กาต้มน้ำร้อนหยุดส่งไออุ่น เขาว่าจะดื่มกาแฟแต่ก็คงไม่เข้าทีถ้าต้องไปนั่งจุดไฟอีกครั้ง

“ง่วงนิดนึงแล้วครับ ไปนอนกันเถอะ” นาวาผุดตัวนั่งอย่างขี้เกียจ ความหนาวแผ่เข้าแผ่นหลังทันทีจนตัวสั่น สองเห็นแล้วกลั้นขำแทบไม่อยู่ นายอำเภอตัวใหญ่แต่ขี้หนาว ยิ่งสวมเสื้อกันหนาวผืนหนา ยิ่งเหมือนหมีมากกว่า

“หนาวมากเลย เข้าไปในเต็นท์กันเถอะ” สองตั้งท่าลุก นาวาฉุดแขนไว้ให้ลงมานั่งแทบตัก มือแกร่งถูกมือใหญ่หนาเกาะกุมถูไถให้ไออุ่น “มือเย็นจังเลย” นาวาพ่นลมหายใจเพื่อคลายหนาว สองหน้าแดงก่ำในความมืดไออุ่นจากชายหนุ่มสะท้อนทั่วแผ่นหลัง มือเขาถูกมือใหญ่ของนาวาจับช้อนไว้ มือซ้ายของเขาหยาบกร้านตะปุ่มตะปั่มจากการทำงานหนัก นิ้วเหี่ยวย่นผิดแผกจากหนุ่มเมืองหลวง เขาดูมือของเขาที่ลอยเด่นในอากาศ

“นิ้วโล่งจัง”

“โล่งยังไงอะครับ”

“ก็ไม่มีอะไรเลยน่ะสิ” สองทำหน้างง แล้วเขาก็เข้าใจในทันทีที่แหวนวงหนึ่งค่อยๆบรรจงสวมที่นิ้วนางข้างซ้าย

“ตลอดเวลาหนึ่งปีที่ผ่านมานี้ พี่ขอบคุณมากที่ดูแลกันมาอย่างดี มันคงไม่เร็วไปนะถ้าพี่จะให้แหวนนี้ แทนทุกคำพูดว่าพี่จะรักสองตลอดไป” สองไม่อาจบรรยายความรู้สึกตอนนี้ออกมาได้ สายตาจับจ้องไปที่แหวนทองวงใหญ่แต่พอดีกับนิ้วเขาเป๊ะถูกสวมลงไป เขาไม่เคยคิดมาก่อนว่าชั่วชีวิตนี้จะมีของมีค่าติดตัว และไม่คิดอีกว่าจะเป็นแหวนที่ได้จากผู้ชายด้วยกันเอง ถึงแม้บรรยากาศโดยรอบจะมืด แต่เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังเปล่งประกาย

“พูดอะไรบ้างสิ เงียบไปเลยพี่ใจคอไม่ดีนะ” สองพิงศีรษะที่ไหล่ของชายหนุ่ม ไม่ได้เอ่ยอะไร นอกจากโน้มคอใหญ่หนาให้ประทับรอยจูบลงมา

ลมหนาวปีนี้ ไม่ได้ทำให้เขารู้สึกเหน็บหนาวได้เลยแม้แต่นิด

   สองสะดุ้งตื่นกลางดึก เขาฝันถึงอดีตอีกครั้ง หลังจากที่ไม่ได้ฝันมาหลายวัน ครั้งนี้มีแต่ภาพลางๆ เขาเห็นท่านเจ้าคุณพิชัยนั่งงขัดเหรียญโบราณอยู่กลางเรือนด้วยใบหน้าเศร้าสร้อย

“ฝันร้ายเหรอครับ” นาวางัวเงียถามเมื่อสองเปลี่ยนท่านอนในอ้อมกอด

“ไม่เชิงครับ แต่ผมฝันถึงท่านเจ้าคุณคนเดิมอีกแล้ว”

“แปลกนะที่สองยังฝันถึงเค้า ตั้งแต่สองมาอยู่ด้วย พี่ก็เลิกฝันเรื่องนี้ไปเลย”

นั่นสิ น่าแปลกเสียจริง สองขบคิดในใจ ทำไมมีแต่เขาที่ฝันถึงเรื่องราวต่างๆในอดีตเสียมากมาย สองใช้มือลูบใบหูด้านบนที่เป็นรอยขาดมาตั้งแต่เกิด มันช่างเหมือนใบหูของทาสที่ชื่อขุนเสียเหลือเกิน ถึงแม้ใบหน้าในฝันจะดูเลือนลาง แต่เขากลับคลับคล้ายคลับคลา

“เป็นอะไรไปครับ ทำไมเหม่อๆ คิดอะไรอยู่รึเปล่า” นาวาถาม

“ปะ เปล่าครับ ผมคิดถึงลูก” สองปด แต่สุดท้ายก็ฉุกคิดได้ว่าตัวเองไม่ได้เจอลูกชายเลยตั้งแต่ที่เมียหอบผ้าหอบผ่อนหนีเขาไป ป่านนี้เจ้าลูกชายจะเป็นยังไงบ้าง จะอยู่สุขสบายดีหรือไม่

“ตอนนี้เขาอายุเท่าไหร่แล้วล่ะ”

“ตอนนี้เกือบเจ็ดขวบแล้วครับ” สองถอนหายใจ เขาคิดถึงลูกมากเหลือเกิน นาวาจับสังเกตได้ในความมืด ถึงแม้สองจะไม่พูด แต่เขาก็รับรู้ว่าคนรักกำลังอยู่ในอารมณ์หม่นหมอง

“พี่จะช่วยตามหาลูกชายสองให้นะครับ พี่สัญญา” นาวากอดกุมตัวสอง ให้ไออุ่นถ่ายทอดความจริงใจแทนคำพูด อีกฝ่ายหนึ่งขดตัวในอ้อมอกอุ่นนี้ ไม่มีคำพูดใดๆขับขาน สายลมหนาวกรูพัดอยู่ด้านนอกราวกับเสียงกรีดร้องจากขุนเขา เหรียญกษาปณ์เก่าแก่ส่องประกายสีแดงฉานราวกับเลือดอยู่ในห้องนอน เสียงคำรามกึกก้องบาดลึกราวกับรอวันที่จะถูกปลดปล่อยออกมา

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

    สองตื่นมาแต่เช้าด้วยความเคยชิน ความมืดยังรายล้อมขุนเขาอยู่ ความหนาวทำให้เขารู้สึกขี้เกียจ นาวางัวเงียตื่นตามจังหวะพลิกตัวของสอง เขารั้งตัวสองให้กลับมานอนตามเดิม

“อย่าเพิ่งลุกเลย นอนต่ออีกนิดนะ” นาวาพรมจูบใบหน้าและลำคอของสอง ความหิวกระหายประเดประดังมาเป็นธรรมดาของผู้ชาย

“อย่าครับ ปล่อยก่อน ผมต้องไปทำกับข้าว” สองพยายามสลัดตัวเอง แต่กลับถูกชายร่างใหญ่กอดรัดแน่นขึ้นกว่าเดิม

“จะปิดปากทำไมเนี่ย พี่จะจูบ” นาวาส่งเสียขัดใจเหมือนเด็ก

“ไม่เอา ปากเหม็น”

“ไม่สน” นาวาแกะมือสองออก เขาคร่อมตัวบนร่างของสอง มือเกาะกุมกันไว้ข้างหูของฝ่ายที่นอนด้านล่าง สายตาส่องประสาน นาวาหลงเสน่ห์แววตาซื่อๆนั้น ดวงตากลมโต คิ้วหนาเข้มขวมดเป็นปมเข้าหากัน ริมฝีปากรูปกระจับนั้นช่างยั่วยวนใจเสียจนไม่อาจจะหักห้ามได้ นาวาสบตาอยู่เนิ่นนานก่อนลดระดับใบหน้าของตัวเองลงเรื่อยๆ ลมหายใจติดขัดของสองกระตุ้นอารมณ์เขาให้กระเจิง นาวาเอื้อมมือไปจับคางสองให้หันมาสบตาตน ระดับริมฝีปากประชิดจนแทบประกบกัน นาวาบรรจงจูบเบาๆ กดแช่ริมฝีปากไว้เนิ่นนาน ไม่มีการบดเบียด เสียงหัวใจของทั้งคู่เต้นตึกตักราวกับจะมอดม้วย สายตาของสองบ่งบอกความต้องการอย่างแรงกล้า แก่นกายของทั้งคู่ผงาดด้วยความเสน่หา นาวาถอนริมฝีปากออก บดเบียดท่อนล่างไปมาแนบเนื้อให้ความแข็งเสียดสีกันไปมาใต้ร่มผ้า เขาประกบริมฝีปากลงไปอีกครั้ง คราวนี้มันแฝงไปด้วยความรุนแรงและโหยหา สองมือเร่งร้อนถอดอาภรณ์เบื้องล่างจนหมด ริมฝีปากไล้เลื้อยมาตามใบหู ชิวหาชอนไชเข้าร่องรู สองครางกระเส่าด้วยความกระสันต์ เนื้อตัวสั่นระริกหมดเรี่ยวแรงจะต้านทาง สองขาถูกจับประดับที่ไหล่แกร่ง บั้นท้ายถูกยกขึ้นให้ได้ระดับ สองรู้สึกถึงความแข็งแกร่งที่บดเบียดอยู่ปากถ้ำ เขาสบตานายอำเภอหนุ่มที่มีเปิดเผยความต้องการอย่างโจ่งแจ้ง

“พร้อมมั้ยครับ” สองอยากจะตอบว่าไม่พร้อม แต่สองขาเขากลับกระหวัดลำคอหนาเสียแน่น สองมือจับบั้นท้ายตัวเองให้แยกกว้าง นาวาใช้มือหนึ่งจ่อท่อนเนื้อทะมึนที่ถูกเคลือบด้วยของเมือกใส ไม่มีการเล้าโลมใดๆเพิ่มเติม มีเพียงลมหายใจหอบโยนของทั้งคู่ ดวงตาเล็กของนาวาจับจ้องที่ดวงตากลมโตที่นอนราบ สองพยักหน้าเบาๆเป็นสัญญาณ นายอำเภอจ่อปลายใหญ่กับรูน้อย ปล่อยให้ของเหลวที่ชะโลมไว้เป็นตัวนำให้ท่อนไหลเข้าช่องลึก สองสะดุ้งเฮือกเมื่อหัวบานแหวกประตูบ้าน

“อ๊ะ” สองกัดฟันแน่น ความคับข้องแล่นพล่านอยู่เบื้องล่าง เขารู้สึกว่าตัวเองได้ยินเสียงกล้ามเนื้อถูกเปิดดังกึกกึก เขาปวดแสบราวกับร่างกายถูกหั่นแยกชิ้นส่วน ความร้อนระอุแผ่คับ ภายในตัวเขากำลังบีบรัดสิ่งแปลกปลอมนั้นโรมรันรุงแรง ราวกับพยายามขย้อนมันให้หลุดไหลออก แต่หาได้เป็นดังนั้นไม่ เมื่อนาวาเคลื่อนตัวดุนดันเขาไปทีละนิดอย่างใจเย็น สองหายใจขัด สายตาพร่ามัว เหงื่อกาฬผุดผาดราวกับถูกแผดเผา

   นาวาบังคับตัวเองให้ใจเย็นกับคนเบื้องล่าง ความคับแน่นที่ติดรัดไม่ต่างจากวันแรกที่เขาพรากพรหมจรรย์ของชายผู้นี้ ถึงแม้บทรักระหว่างเขาทั้งคู่จะมากครั้งเสียนับไม่ถ้วน แต่กระนั้นช่องรักนี้ก็ทำให้เขาตื่นเต้นอยู่ไม่เสื่อมคลาย

“อ๊ะ สอง หยุดขมิบก่อน พี่จะทนไม่ไหวเอา” นาวาขอร้องเสียงพร่า ความแน่นบีดรัดจนเขาแทบจะหลั่งออกมา โคนขาบดเบียดกับบั้นท้ายแกร่งแน่น ท่อนเนื้อถูกบีบเค้นจนปวดราวกับจะแหลกละเอียด ณ ตรงนี้ เขาพยายามเคลื่อนตัว แต่ความคับฉุดให้เขาต้องอยู่นิ่งๆ “สอง ผ่อนคลายหน่อยครับ แบบนี้พี่ขยับตัวไม่ได้”

   สองขยับมือตัวเองมาจับจิกที่แขนของนายอำเภอ เมื่อแรงโถมกำลังถูกถ่ายทอดเข้าในกายอย่างหนักหน่วง เขาเลื่อนไปกระชับที่หัวไหลหนานั้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ บั้นท้ายถูกบดเบียดกระแทกกระทุ้งหนักหน่วงเสียงดังปึกปัก สองเม้มปากแน่นเพื่อป้องกันเสียงเล็ดลอดไม่ได้สนใจแผ่นหลังที่กระทบกระแทกผืนดินแน่นข้างใต้ ความเจ็บจุกแต่สุขสันต์ปรนเปรอจนเขาลืมความรู้สึกอย่างอื่นจนหมด ท่อนเอ็นแกร่งร้อนเสียดสีไปมาจนเขาน้ำตาเล็ด เหงื่อไหลหยาดท่วม นาวาดึงตัวออกจนเกือบสุด ก่อนถลาตัวกลับ สองปริ่มจะขาดใจด้วยรสรัก สองมือจิกแน่นที่ไหล่กว้าง นาวาเร่งกระแทกบั้นท้ายที่ถูกวางที่หน้าขาถี่ยิบ แก่นกายของเขาร้อนระอุจนแทบระเบิดมันดุนดันและกำลังหลงระเริงกับความอบอุ่นที่ตอดตัวแน่น ความสากโอบเค้นดุ้นยาวเสียจนเสียวพล่าน น้ำในเขื่อนเคลื่อนตัวจากภายในมันเอ่อล้นจนเกินกักเก็บ นาวาสูดลมหายใจเฮือกใหญ่ก่อนจะพ่นออกมา สองรับรู้ถึงพลังงานที่กำลังไหลวนภายในร่างเขา นาวาหยุดการเคลื่อนไหวแต่ภายในยังเต้นไปมาหงึกหงึก น้ำรักพุ่งเป็นสายทะลักซึมออกมาจากรูแคบ สองหอบโยนละมือจากไหล่นั้นนอนแผ่หรา ดุ้นเขื่องยังร้อนระอุอยู่ภายในมิได้ถูกถอดถอน มันแทรกลึกเสียจนเขาปวดท้องหน่วงๆ นาวาก้มจูบสองอย่างแผ่วเบา เขาใช้มือหนึ่งสาวดาบทู่ของสองไว้ มันยังยงแข็งแกร่งและยังไม่ถึงจุดหมาย แรงจูบเริ่มหนักหน่วงด้วยหายใจที่หอบดัง ท่อนเอ็นของเขาเริ่มกลับมาแข็งขันอีกครั้งในรูเล็ก นาวาโถมตัวกอดสองพลิกตัวให้อยู่ในท่านั่ง
“พี่จะไม่ยอมเสร็จสมคนเดียวหรอก” นาวากระซิบข้างหู สองตัวสั่นเทิ้มด้วยหมดกำลังต่อกร

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 9 (07/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 07-05-2016 10:03:39
“ช่วงนี้ผมรู้สึกวาตัวเองแปลกๆ” สองทำลายความเงียบขณะนั่งรถกลับ

“อืม แปลกยังไงครับ” นาวาจับมือสองไว้แทบตลอดทาง ยกเว้นช่วงทางโค้งลงเขาและตอนเปลี่ยนเกียร์เท่านั้นถึงจะมีสมาธิขับรถได้อย่างเต็มที่

“ผมรู้สึกว่าตัวเองทำตัวเหมือนเด็กผู้หญิงกำลังมีความรัก”

“แล้วไม่ใช่รึไงล่ะ”

“ไอ้รักน่ะใช่ แต่ผู้หญิงน่ะไม่ใช่” นาวาเสียอีกที่กลายเป็นคนหน้าแดงยิ้มแป้นดีใจจากคำตอบ

“แล้วทำไมถึงทำตัวแบบนั้นล่ะ” นาวาแกล้งถามกระเซ้า

“ผมคิดว่า ถ้าผมทำตัวน่ารัก พี่จะได้รักผมไง” นาวาหัวเราะลั่นที่ได้ยินคำตอบ

“โอย ไม่ต้องหรอก สองเถื่อนๆห่ามๆพี่ก็รัก”

“พี่นี่พูดว่ารักได้ไม่อายเลยเนอะ”

“เมื่อกี้สองยังบอกว่ารักพี่อยู่เลย”

“ตอนไหน ผมเปล่า”

“ทำเป็นลืมเหรอ” นาวายื่นหน้าจะมาหอมแก้มคนที่นังข้างๆ

“หยุดครับ ขับรถไปเลย”

“น่านะ อย่าให้พี่เก้อสิ” นาวาออดอ้อน

“ไม่เอา ตั้งใจขับรถไปครับ”

“นะนะ ขอชื่นใจก่อน” นาวาอ้อนไม่หยุด สองมองด้วยสายตาอ่อนใจแต่ก็แฝงไปด้วยความขวยเขิน

“นะ” นาวาย้ำ พลางยื่นกระพุ้งแก้มป่องๆให้ สองยื่นริมฝีปากไปจูบอย่างเสียไม่ได้

“ชื่นใจจัง”

“ขับรถไปครับ”  สองออกคำสั่งด้วยน้ำเสียงราวกับเป็นผู้ปกครอง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“นายอำเภอครับ นายอำเภอ” เสียงเรียกไล่หลังมาแต่ไกลไม่นานหลังจากนาวาจอดรถและช่วยกันลำเลียงข้าวของเข้าไปเก็บในบ้าน

“อ้าว ชัย วิ่งหน้าตั้งมาเชียว มีอะไรเหรอ” นาวาถามลูกน้องของตัวเองที่กระหืดกระหอบวิ่งมาหา ต้องปล่อยให้คนเบื้องหน้าพักให้หายเหนื่อยสักครู่ก่อนจะพูดต่อ

“วันนี้มีโทรศัพท์มาหานายอำเภอครับ” นาวาขวมดคิ้ว

“ใครกัน” เขาถาม ร้อยวันพันปีไม่เคยมีใครโทรหา โทรศัพท์ที่ทำงานเอาไว้ติดต่อราชการเท่านั้น และหากเร่งด่วนก็ยังพอจะรอให้เขาเข้าไปที่สำนักงานในวันพรุ่งนี้ได้

“เขาบอกว่าชื่อพิรุณครับ” นาวาจำได้ทันที พิรุณมือขวาของคุณแม่

“เขาโทรมาทำไม” นาวาถาม

“เขาบอกว่า คุณแม่ของนายอำเภอประสบอุบัติเหตุรถคว่ำครับ..”

“แล้วคุณแม่เป็นยังไงบ้าง” นาวาถามด้วยน้ำเสียงร้อนรน

“เขาแจ้งว่าอาการหนัก แต่ปลอดภัยแล้ว ยกเว้น...” ชัยยังเว้นช่วงด้วยความเหนื่อยหอบ

“ชัย..” นายอำเภอเร่งเร้า

“เขาแจ้งว่าน้องชายนายอำเภอเสียชีวิตคาที่ครับ”

   นาวาเข่าทรุด นเรนทร์ น้องชายคนเดียวที่เขาสนิทมาตั้งแต่เด็ก เป็นคนเดียวที่สนับสนุนและคอยช่วยเหลือเขามาตลอด นเรนทร์จะเข้าข้างเขาตลอดเวลาที่ทะเลาะกับคุณแม่เรื่องการแต่งงาน หรือแม้กระทั่งการงาน ด้วยวัยที่ต่างกันแค่ปีเดียว พวกเขาจึงยิ่งสนิทกันมากเกินกว่าจะอธิบายได้ ถึงแม้เขาจะมีน้องสาวอีกคนหนึ่ง แต่ก็ไม่ได้สนิทกันมากนัก

   สองนั่งเหม่อในรถไฟที่ส่งเสียงหวูดหวีดยาว เขากำลังมึนงงกับเรื่องราวที่เกิดขึ้น นายอำเภอขอร้องให้เขาไปร่วมงานศพและจะพาเข้าบ้านเสียด้วย นี่เป็นครั้งแรกที่สองจะเข้าเมืองหลวง นาวานอนนิ่ง สภาพจิตใจคงจะบอบช้ำ ถึงแม้ใบหน้าจะราบเรียบ แต่ก็ปิดความหม่นหมองไม่มิด สองไม่พูดอะไร เบียดกายเข้าไปในอ้อมอกอุ่นนั้น ความมืดมิดช่วยบดบังการกระทำนี้จากสายตาคนอื่นได้ เขาจึงกล้าที่จะฝังตัวลงอ้อมกอดนี้ นาวายิ้มบางให้พลางลูบผมสองแผ่วเบา ความหม่นหมองจางหายไปบ้าง แต่ก็ยังไม่ทั้งหมด...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------


จบตอน 9 จ้า ^_^
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 9 (07/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: warin ที่ 07-05-2016 14:18:18
 :pig4:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 9 (07/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 07-05-2016 14:20:49
following
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 9 (07/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!!!
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 07-05-2016 17:03:40
เนื้องเรื่องเข้มข้นแล้ว ..
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!! ภพ: นายทาส ตอน 10 (11/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 11-05-2016 08:36:13
ภพ: นายทาส ตอน 10

   งานศพผ่านพ้นไปอย่างสมเกียรติ หญิงเล็กน้ำอัฐิของผู้เป็นพ่อมาวางไว้ที่ห้องพระเคียงคู่กับคุณแม่ ส่วนของพี่ชายตนเองนั้นให้เป็นหน้าที่ของขุน เธอขยะแขยงในตัวพี่ชายมิได้ขาด แม้กระทั่งตายตกไปแล้วก็ตาม

“ท่านพ่อ ลูกขอโทษ ลูกไม่ได้ตั้งใจให้เป็นแบบนี้เลย” หญิงเล็กร้องไห้ บ่นพึมพำเสียงเบาด้วยเกรงว่าจะมีใครมาได้ยิน

“ลูกแค่อยากบอกให้คุณพ่อทราบเฉยๆว่าเมียท่านพ่อมีสัมพันธ์กับพี่ใหญ่ ลูกอยากให้ท่านปลิดชีพคนโฉดนั้นเสีย ลูกมิได้เจตนาจะให้ท่านพ่อสิ้นเลยแม้แต่น้อย ท่านพ่ออภัยให้ลูกนะคะ” หญิงเล็กคร่ำครวญ เธอสังเกตมาหลายเพลาแล้วที่ขุนจะให้เม็ดยาที่ทำให้พ่อเธอนอนหลับ จึงได้เอาเรื่องนี้ไปยุแยงบิดาว่ามิควรทานยานี้ต่อ โดยอ้างถึงตัวขุนว่าชอบไปขลุกอยู่ที่อื่นดึกดื่น ด้วยความหึงหวงบดบังตา อีกทั้งอาการเจ็บป่วยก็ทำให้เจ้าคุณพิชัยเบาปัญญาไปบ้าง จึงหลอกล่อไม่ทานยาตัวเดิม และเห็นขุนเดินเข้าไปในห้องบุตรชาย

“ท่านพ่ออย่าใจร้อนนะเจ้าคะ รอให้จับได้คาหนังคาเขาเสียก่อน” หญิงเล็กคอยปรามผู้เป็นพ่อที่โกรธจัด เมื่อทุกอย่างเหมาะเจาะ ท่านเจ้าคุณก็พังประตูเข้าไปเห็นภาพบาดตาบาดใจนั้น...

   ขุนมิได้รู้เลยว่า เรื่องราวทั้งหมด เกิดขึ้นเพราะความโกรธแค้นชิงชังของคุณเล็ก ภายนอกที่แสนซื่อบอบบางนั้นปกปิดความอาฆาตอย่างหาที่เปรียบมิได้ เธอริษยาที่เจ้าคุณพิชัยโปรดขุนมากกว่าลูกสาวตัวเอง ชิงชังขุนที่ดูแลแต่พี่ใหญ่ เกลียดพี่ชายแท้ๆของตัวเองที่กระทำย่ำยีชีวิตเธอจนมีลูกด้วยกัน หญิงเล็กยังคงงดงาม ทั้งกายวาจาและใจเมื่อแสดงออกกับทุกคน แต่ภายในจิตใจกลับร้อนรุ่มรุนแรง จนต้องวางแผนให้พ่อฆ่าพี่ชายตัวเองเฉกเช่นนี้ ภายใต้วาจาที่อ่อนหวานนั้น แฝงด้วยจิตใจที่แสนหยาบช้า เธอห้ามขุนมิให้ปลิดชีพตัวเองด้วยคำลวง ความจริงหาได้เป็นเช่นนั้นไม่ เธออยากให้ขุนอยู่ต่อด้วยความอดสู เหมือนตกนรกทั้งที่ยังมีลมหายใจอยู่ เธออยากให้เขาลิ้มลองรสชาติที่อยู่โดยขาดคนรักเสียบ้าง โดยมิได้คำนึงถึงสิ่งอื่นใดเลยแม้แต่น้อย หญิงเล็กผู้แสนดี มีแต่เปลือกที่สวยงามห่อหุ้มกายาไว้ แต่หากใจนั้นสุมทรวงด้วยไฟแค้นเหลือหลาย

“คุณเล็กคิดอะไรอยู่หรือขอรับ”

“อ๊ะ พี่ขุน” หญิงเล็กเช็ดน้ำตา เธอมองอัฐิในมือขุนอย่างชิงชัง “ข้าคิดถึงท่านพ่อกับคุณแม่ค่ะ” ขุนวางอัฐิของชายที่ตนรักลงพลางปลอบใจหญิงเล็ก เขาสาบานต่อหน้าชายทั้งสองคนว่านับจากนี้ต่อไป จะไม่ยุ่งเกี่ยวกับใครอีก จะเป็นสามีที่ดีและพ่อที่ดีในภพภูมินี้ และจะสร้างแต่บุญกุศลเพื่อให้ทั้งสองคนไปสู่ภพภูมิที่ดี

“นี่เหรียญอะไรครับคุณเล็ก” ขุนหยิบเหรียญเก่าที่วางอยู่ข้างอัฐิของคุณหลวงขึ้นมา เหรียญนั้นเประเปื้อคราบเลือดแห้งกรัง สภาพเก่าเกินกว่าจะหาที่มาได้ มิมีผู้ใดสังเกตเลยว่าบนเรือนนี้มีสิ่งนี้อยู่ มีเพียงแต่เจ้าคุณคนเดียวเท่านั้นที่รักและหวงแหนมันมาก แต่เมื่อสิ้นท่านไปแล้ว เหรียญเก่าคร่ำครึก็มิได้อยู่ในสายตาของคนบนเรือนนี้อีกเลย

“เล็กไม่ทราบค่ะ ไม่รู้ว่ามันมาอยู่นี่ได้อย่างไร”

“ถ้าอย่างนั้น ทิ้งมันไปเถอะนะ” หญิงเล็กลั่นวาจาและพยักหน้าให้ขุนปาเหรียญนั้นลงแม่น้ำ โดยไม่รู้เลยว่าเหรียญนั้นส่องแสงแวววาวอยู่ภายใต้ผืนน้ำเชียวกราด มันลอยไปกับกระแสน้ำ ไหลเรื่อยมา เรื่อยมา จนเกยขึ้นฝั่งที่ เมืองปากน้ำโพธิ์...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“แล้วขุนกับคุณเล็กเป็นยังไงต่อล่ะครับ ท่านเจ้าคุณ”

“เรื่องราวหลังจากนั้นข้าไม่อาจล่วงรู้ได้ ดวงจิตข้าติดอยู่กับเหรียญนี้”

“แล้วที่ท่านเล่ามา เป็นเรื่องจริงหรือครับ ท่านให้อภัยทุกคนได้เหรอครับ”

“ทุกเรื่องล้วนเป็นจริง ข้าเองก็มิได้รู้ไปเสียหมด บางอย่างก็รู้ไปพร้อมๆเจ้านี่แหละ สองเอ๊ย”

“ทำไมเป็นอย่างนั้นล่ะครับ”

“ชาติกระโน้น ข้าก็เป็นปุถุชน มิใช่เทวดาล่วงรู้ฟ้าดิน ถ้าไม่จิตของเจ้า ข้าก็มิอาจรับรู้ได้หรอก”

“อ๋อ เป็นอย่างนี้นี่เอง...แล้วท่านเจ้าคุณจะไปเกิดใหม่เมื่อไหร่เหรอครับ”

“บ๊ะ เจ้านี่ พอรู้เรื่องราวก็ไล่ข้าไปเกิดใหม่เชียวรึ”

“ไม่ใช่อย่างนั้นครับ ถ้าหมายถึง ท่านรู้เรื่องราวหมดแล้ว ท่านก็ควรจะหมดห่วงใช่ไหมครับ”

“ข้ารู้ว่าเจ้าหมายถึงกระไร เด็กน้อย อีกไม่นานดอก เจ้าไม่ต้องเป็นห่วงไป”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
   
ขุนเหม่อมองไปบนฟ้า วัยชราทำให้กำลังโรยรา สังขารเป็นสิ่งไม่เที่ยง คุณเล็กสิ้นบุญไปก่อนหน้าด้วยการคลอดบุตร เขาจึงมิได้มีทายาทใด นอกจากลูกชายคนเดียวที่เกิดจากคุณใหญ่ ที่นับวันยิ่งหล่อเหลาเหมือนพ่อ ขุนมิได้เกี่ยวยุ่งในเรื่องชู้สาวกับผู้ใดอีก ได้แต่เลี้ยงดูบุตรชายให้เติบใหญ่อย่างสง่างาม จนออกเรือนและดูแลกิจการของเจ้าคุณพิชัยได้

   เขาไม่เคยฝันถึงท่านเจ้าคุณหรือคุณใหญ่อีกเลยจวบจนทุกวันนี้ วันที่แสงแดดจ้า แต่พละกำลังของเขาเหือดแห้งไปสิ้น ขุนสิ้นใจอย่างสงบเมื่พ.ศ.2061 ด้วยอายุขัย 70 ปี

จบ ภพนายทาส
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) Rate 18++ ตอนใหม่!! ภพ: นายทาส ตอน 10 (11/05/59)
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 14-05-2016 15:20:02
ภพเก่า คลี่คลาย ..
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 10 (14/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 14-05-2016 15:21:37

ตอนใหม่มาแล้วจ้า...ขอเสียงคนอ่านหน่อยนาจา...
 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

///////////////////////////////////////////////////////////////



ภพ: สัญญา ตอน 10

   
   นาวาพาสองไปพักโรงแรมใกล้ๆกับโรงพยาบาลเพื่อเยี่ยมผู้เป็นแม่ เขาจ้างพยาบาลคอยดูแลให้ในช่วงกลางคืนและใช้เวลาส่วนใหญ่เทียวไปเทียวมาจัดการเรื่องงานศพ สองช่วยเหลือเท่าที่ทำได้ แต่ก็เหมือนไม่ได้ช่วยอะไรสักเท่าไรเพราะเขาไม่รู้จักถนนหนทางในเมืองหลวง ทำได้ดีที่สุดเพียงอยู่ข้างๆยามที่นายอำเภอมีท่าทางอ่อนล้า เขาได้แต่เกาะกุมมือใหญ่นั้นยามอยู่ลำพัง ถ่ายทอดความห่วงใยให้กับชายผู้มีนัยน์ตาเศร้าหมอง

 นายอำเภอไม่ยอมให้สองอยู่แต่ในโรงแรมด้วยกลัวว่าจะเบื่อ จึงกระเตงไปไหนมาไหนไม่ห่าง คุณหญิงรัมภาพรผู้เป็นมารดาของนายอำเภอเพิ่งฟื้น ท่าทีเศร้าศร้อยจากความสูญเสียมิได้ส่งผลให้ความสง่าลดน้อยลงแต่อย่างใด แววตาเชิดหยิ่งทรนงยังฉาบปิดใบหน้าที่หมองนั้นได้ สองเพิ่งได้เจอเธอตอนตื่นทั้งๆที่มาเยี่ยมที่โรงพยาบาลหลายครั้งแล้ว

“นี่รึ นายสอง คนใช้ที่บ้านพักเราน่ะ” คุณหญิงรัมภาพรทักด้วยน้ำเสียงดูแคลน สองตัวลีบเพราะไม่คิดว่าจะถูกทักทายด้วยวาจาแบบนี้ เธอคงสั่งการให้นายพิรุณคนสนิทติดตามข่าวคราวของบุตรชายคนโตมิได้ขาด แต่ไม่มีใครรู้เลยว่าเธอสืบสาวราวเรื่องได้มากน้อยเพียงไหน

“แม่...สองไม่ใช่คนใช้นะครับ เขาอยู่กับผมที่เชียงใหม่” นาวาพยายามอธิบาย แต่ด้วยข้อจำกัดหลายๆอย่าง เขาจึงไม่สามารถบอกความจริงทั้งหมด ถึงแม้เรื่องคาวโลกีย์ของเขาจะเป็นที่ระแคะระคายอยู่บ้าง แต่มันก็นานมาแล้วตั้งแต่สมัยเรียนที่ต่างประเทศ เมื่อกลับมาที่เมืองไทยเขาก็ไม่ได้แสดงอาการเกี้ยวพาราสีหรือเที่ยวเตร่ให้ทางบ้านต้องไม่สบายใจแต่อย่างใด สองเห็นใจนายอำเภอที่มีท่าทีอึดอัดอย่างเห็นได้ชัดจึงเลี่ยงการตอบโต้ใดๆเพื่อมิให้บรรยากาศตึงเครียดมากไปกว่านี้
“อยู่กะแก?” คุณหญิงเลิกคิ้วสูง “เค้าทำมาหากินอะไรล่ะ ชาวนาไม่ใช่เหรอ” สองพยักหน้าด้วยความเคยชิน “เป็นชาวนามาอยู่บ้านนายอำเภอ ก็เป็นคนใช้นั่นแหละ จะเป็นอะไรไปได้” ถึงแม้ร่างกายคุณหญิงจะเต็มไปด้วยผ้าพันแผล แต่ฝีปากยังเชือดเฉือนผิดแผกจากบุคลิกที่ดูมีสง่าราศีเสียสิ้นเชิง

“แม่...” นาวาอ่อนใจที่จะอธิบาย สองยืนนิ่งไม่ได้โต้ตอบอะไร เพราะนี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาโดนใครต่อใครดูถูกเพราะความจนแบบนี้ การก้มหน้านิ่งถึงแม้จะเป็นการยอมรับชะตากรรมก็จริง แต่มันก็ยังทำให้ตัวเองไม่ต้องเอาตัวไปเสี่ยงกับการถูกเหน็บแนมเพิ่มเป็นอย่างดี พ่อของเขาเคยบอกไว้ว่า ถ้าเราทำตัวเป็นหิน ต่อให้มีอะไรมาตกกระทบ หินมันไม่แตกง่ายๆหรอก แต่สิ่งที่มากระแทกหินนั้นเอง จะแตกดับไปโดยที่เรายังคงแข็งแกร่ง

“ช่างเถอะ บอกนายพิรุณเตรียมรถ แม่พร้อมแล้ว” คุณหญิงลุกจากเตียงคนไข้ ชุดสีดำพร้อมสรรพสำหรับงานศพของลูกชายคนรอง เธอเซเล็กน้อยจากการลุกกระทันหัน สองเอื้อมมือเพื่อประคอง “ไม่ต้อง ชั้นดูแลตัวเองได้”

   คุณหญิงรัมภาพรบอกตัวเองว่าจะต้องเข้มแข็ง เธอมีลูกสามคน ลูกสาวคนเล็กแต่งงานออกเรือนไปแล้ว ลูกชายคนรองก็มาด่วนตายจาก ลูกชายคนโตก็ไปอยู่เสียไกล ถึงแม้จะเศร้าโศกปริ่มจะขาดใจปาดใด เธอจะไม่ยอมเสียน้ำตาเด็ดขาด แต่การสูญเสียครั้งนี้ มันก็มากเกินกว่าหญิงชราอย่างเธอจะทานทนได้ แต่สมควรแล้วหรือที่หญิงแก่ไม้ใกล้ฝั่งแบบเธอจะต้องมาพบเจออะไรแบบนี้ ต้องโทษฟ้าดินที่ลงโทษเธออย่างโหดร้าย ไม่มีแม่คนไหนหรอกที่ทำใจได้ถ้าลูกต้องมาตายก่อน เธอก็เป็นหนึ่งในนั้น ที่ไม่อยากจัดงานศพให้ลูกชายตัวเอง

“ตาใหญ่ กลับบ้านมาอยู่กับแม่นะลูกนะ” คุณหญิงจับแขนล่ำใหญ่ของลูกชาย น้ำเสียงอ่อนลงอย่างเห็นได้ชัด ผู้หญิงคนนี้กำลังเศร้าโศก สองมองภาพเบื้องหน้าด้วยความสะท้อนใจเหลือจะนับ
“แม่...” นาวาไม่รู้ว่าจะต้องตอบอย่างไร ถ้าหากกลับมาที่บ้าน แล้วสองล่ะ? แต่หากเขาไม่กลับมา คุณแม่ก็ต้องอยู่อย่างโดดเดี่ยว น้องสาวของเขาก็อยู่บ้านสามี จะให้ไปมาหาสู่บ่อยๆก็เกรงใจทางโน้น แต่จะปล่อยให้คุณแม่อยู่ลำพัง เขาก็เหมือนคนใจดำเสียนัก

“ไว้ค่อยคุยกัน ไปเถอะ พิรุณพร้อมแล้ว” คุณหญิงรัมภาละจากแขนบุตรชายไปจับผู้ชายคนหนึ่งแทน สองเดาว่าน่าจะเป็นคนชื่อพิรุณ อายุประมาณ 40 ปีปลายๆ ตัวไม่ใหญ่มากแต่ดูมีอำนาจน่าเกรงขาม คุณหญิงปาดน้ำตาที่เอ่อคลอเบ้าเงียบๆหลีกเลี่ยงการแสดงความอ่อนแอให้ลูกชายเห็น แต่สองเห็นแววตาที่ไม่เป็นมิตรของเธอแล้ว ยิ่งทำให้เขาอึดอัด

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

สองเตร็ดเตร่ที่หน้าศาลาตั้งบำเพ็ญกุศล เขาอ่านชื่อได้เป็น นเรนทร์ พิทักษ์นาวา อายุ 28 ปี รูปถ่ายที่วางไว้ช่างเหมือนนายอำเภอราวกับแกะ ยกเว้นรอยยิ้มที่ดูอบอุ่นและเยาว์วัยกว่า สองเสนอตัวช่วยเสิร์ฟอาหารกับแขก แต่ถูก “คุณใหญ่” ลูกชายคุณหญิงหน้าดุห้ามเสียงแข็ง อยู่ในศาลาเขาก็ไม่มีอะไรทำ เพราะไม่รู้จักกับใครในงานเลย นาวาก็วุ่นวายกับการรับแขกผู้ใหญ่ เขาเหมือนเห็นรัฐมนตรีหลายคนในงานนี้ด้วย ตัวจริงช่างแตกต่างจากในทีวีลิบลับ แถมยังมีผู้ชายใส่สูทสีดำเดินประกบตลอดเวลาน่าหวั่นเกรง สองยิ่งต้องทำตัวลีบ ไม่รู้จะทำอะไร

“อ้าว นายสอง มางานนี้ด้วยรึ” เสียงหนึ่งทักมาทางด้านหลัง เขาหันตัวไปตามเสียงนั้นแทบจะทันที

“สวัสดีครับพ่อเลี้ยง” สองยกมือไหว้ พ่อเลี้ยงสิงห์คำที่เดินมาหน้าศาลา “ผมตามนายอำเภอมาครับ” เขาตอบ

“อ่อ ดีแล้ว” พ่อเลี้ยงดูไม่แปลกใจที่เจอสองที่นี่ “ตอบแทนคนที่มีพระคุณชีวิตเราจะเจริญ” แม้สองจะไม่เข้าใจ ก็ต้องตอบรับแค่คำว่าครับออกไป

“พ่อเลี้ยงรู้จักคุณนเรนทร์ด้วยเหรอครับ”

“โอ้ย! รู้จักสิ ข้ามีอยู่มีกินได้ทุกวันนี้ก็เพราะครอบครัวนี้แหละ”

“พ่อเลี้ยงหมายความว่าอะไรครับ”

“อ้าว นายอำเภอไม่ได้บอกรึ เห็นนายอยู่บ้านเดียวกัน ข้าน่ะเคยทำงานให้เจ้าสัว พ่อของนายอำเภอมาก่อน แต่มันก็นานมาละ...แปลกนะ นายอำเภอไม่เล่าให้ฟังบ้างรึ” สองส่ายหน้า

“งั้นแสดงว่าก็ไม่รู้เรื่องที่ดินน่ะสิ” พ่อเลี้ยงพูดต่อ

“ที่ดินอะไรน่ะครับ” สองถามพาซื่อด้วยความอยากรู้

“ก็โฉนดที่ดินของนายไง คุณนาวาน่ะ มาขอที่ดินของนายจากฉัน เห็นว่าทำเลดี แต่ปีกลายนายยังทำนาเดิมอยู่แสดงว่านายอำเภอคงจะเอามาให้นายสินะ ไม่รู้ว่าถูกชะตาอะไร” พ่อเลี้ยงพูดและหัวเราะแบบคนพูดไม่คิด

“พ่อเลี้ยงบอกว่า นายอำเภอไปขอที่ดินของผมจากพ่อเลี้ยงเหรอครับ ไม่ใช่ไปซื้อมาเหรอครับ”

“โอ๊ย จะซื้อทำไมล่ะ ครอบครัวนี้มีบุญคุณกับข้าจะตายไป แค่ที่ดินไม่กี่ไร่ ข้าไม่คิดกะตังหรอก” สองกำมือกรอด นึกย้อนไปถึงสัญญาที่เขาลงชื่อไปในตอนนั้น ทำไมนายอำเภอจะต้องโกหกเขาด้วย

“ข้าขอตัวก่อนละ”

“ครับพ่อเลี้ยง” สองรู้สึกจุกที่ลำคอ ไม่อาจจะเปล่งเสียงอะไรออกมาได้
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 10 (14/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 14-05-2016 15:26:00

 :hao3: :hao3: :hao3: :hao3:

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

สองคืนก่อนหน้า...

   ร่างสูงใหญ่ชัดเจนขึ้นในความมืดจับจ้องไปที่เตียงคนไข้ หญิงชรานอนขดตัวดูเปราะบางน่าสงสาร ความสูญเสียครั้งนี้ใหญ่หลวงเสียนัก เหรียญกษาปณ์อันเก่าเปล่งประกายสีแดงฉานบนพื้นในห้องพักผู้ป่วย

“เล็ก” ร่างใหญ่ส่งเสียงเรียก “ตื่นเถอะลูก” หญิงชราค่อยๆลืมตาขึ้น มองร่างใหญ่ช้าๆก่อนจะยิ้มออกมาราวกับรู้จักกันมานานแสนนาน 

“ฟังพ่อนะ...”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ ทำไมเงียบจังเลย” นาวาจับมือคนนั่งข้างๆมาจับ แต่ถูกชักหนีแทบจะทันใด “ตื่นเต้นเหรอครับที่จะได้เข้าบ้านพี่เป็นครั้งแรก”  เงียบ ไม่มีการตอบรับใดๆจากคนที่ถูกถาม
“สอง เป็นอะไรไปครับ” นาวาเริ่มใจเสีย สองเมืองนิ่งเงียบมาตั้งแต่อยู่ในงานศพ ถามอะไรก็ไม่ตอบ นิ่งเงียบมาตลอดทาง คืนนี้นาวาย้ายข้าวของมาพักที่บ้านตามคำขอร้องของผู้เป็นมารดาแทน

“พี่มีอะไรจะบอกผมหรือเปล่าครับ อะไรก็ได้ที่พี่ยังไม่ได้บอกผม” สองถามเสียงเย็นเยียบ นาวาทำท่าครุ่นคิด ก่อนจะตอบว่า ไม่มี
“ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่เป็นอะไรเหมือนกันครับ ขับรถไปเถอะ” สองแสร้งปิดตา คำพูดของพ่อเลี้ยงสิงห์คำยังก้องในหัว นาวาจอดรถข้างทางที่มีแต่ความมืดและป่ารกชัฏ

“พี่รู้ว่าเรายังไม่นอนนะ เป็นอะไรหรือเปล่า บอกพี่มาเถอะ อย่าเงียบแบบนี้เลย” นาวาคาดคั้น สองถอนหายใจเฮือกใหญ่ เขาไม่รู้ว่าจะเริ่มต้นอย่างไรดี เรื่องราวมันตีกันพัลวันในหัวของเขา

“วันนี้ผมเจอพ่อเลี้ยงสิงห์คำ” นาวาขนลุกซู่ สิ่งที่เขากลัวมาตลอดมาถึงแล้วใช่ไหม วันที่สองรู้ความจริงคือวันนี้อย่างนั้นหรือ เขาขบคิดหาคำแก้ตัวตั้งแต่วันแรกที่ทำสัญญาบ้าๆนั่นจนกระทั่งวันนี้ ยังไม่มีคำพูดไหนฟังขึ้นสักประโยค

“ก่อนที่สองจะพูดหรือจะว่าอะไร สองฟังพี่ก่อนนะครับ” นาวาจับมือของอีกคนหนึ่งไว้ พยายามยืดยุดกันอยู่นานจนสองยอมแพ้ แสงจันทร์ภายนอกสุกประกายเปล่งปลั่ง “สัญญาที่เราทำกันนั้น ในทางกฎหมายมันใช้ไม่ได้..” นาวาสารภาพ เขากลัวเหลือเกินว่าการเก็บงำเรื่องนี้ต่อไป มันจะยิ่งบานปลาย

สองอ้าปากจะพูด แต่ถูกนายอำเภอห้ามเสียก่อน “ฟังพี่ให้จบนะครับ...”

สองนิ่งและสูดลมหายใจช้าๆเพื่อให้ตัวเองอารมณ์เย็นลง “มันอาจจะฟังดูไม่เข้าท่า แต่พี่รักสองตั้งแต่วันแรกที่พบกัน รู้สึกผูกพันอย่างน่าประหลาด อยากได้สองมาครอบครองเสียเดี๋ยวนั้น”

“แต่มันยากเหลือเกิน เพราะเราทั้งคู่ต่างก็เป็นผู้ชาย” สองบีบมือนาวาแน่น เข้าใจประโยคนี้อย่างล้นเหลือ การมีคนรักเพศเดียวกันเป็นเรื่องน่าอาย ให้ผู้ใดรู้ไม่ได้ ญาติโกโหติกาของเขาก็ไม่มีใครรับรู้ ทุกคนเข้าใจแค่ว่านายอำเภอจ้างเขาไปช่วยดูแลบ้านในฐานะ “คนใช้” แบบที่คุณหญิงรัมภาพรปรามาสไว้ แต่ความเป็นจริงแล้ว ระหว่างที่นายอำเภอไปธุระข้างนอกวันหนึ่ง คุณหญิงรัมภาพรได้ตื่นมาเจอกับเขาด้วยสีหน้าไม่ประหลาดใจสักเท่าใดนัก

“นายสองใช่ไหม” น้ำเสียงเย็นชานั้นแสดงอำนาจเพื่อควบคุมบทสนทนา

“ใช่ครับ”

“ชั้นรู้นะ ว่านายกับตาใหญ่เป็นอะไรกัน ชั้นไม่ได้โง่นะ อยู่ไกลแค่ไหนชั้นก็รู้เรื่องราวของลูกชายชั้นได้” สองหน้าซีด เขารับรู้ถึงความไม่เป็นมิตรของสตรีเบื้องหน้าได้เป็นอย่างดี

“เรา...เอ่อ..”

“ที่ชั้นไม่ทำอะไรเป็นปีๆไม่ใช่เพราะชั้นยอมรับนายหรอกนะ ชั้นรู้นิสัยลูกชายชั้นดี” คุณหญิงขยับตัวจะลุก สองเข้าไปประครอง “ไม่ต้อง” น้ำเสียงปฏิเสธเด็ดขาด สองจึงนั่งที่เดิม

“แต่นายคิดเหรอ ว่าเป็นแบบนี้มันจะจีรังยั่งยืน คิดเหรอว่าลูกของนายเขาจะภูมิใจที่มีพ่อเป็นพวกลักเพศ” สองหน้าชา วาจาเชือดเฉือนนั้นไม่ต้องแปลความใดๆ คุณหญิงพูดตรงประเด็นเพราะเธอรู้ว่าสองคงไม่เข้าใจศัพท์แสงแบบผู้รากมากดี

“ออกไปจากชีวิตลูกชายชั้นเถอะนายสอง ชั้นสัญญาว่านายอยากได้อะไร ชั้นจะยอมนายทุกอย่าง...ถือว่าทำเพื่อนาวานะ” คุณหญิงน้ำเสียงอ่อนลงในช่วงท้าย สองกำมือแน่น ความเครียดแตะตึงไปทั่วร่าง

“พี่ไม่ขอให้สองเชื่อ...แต่ตอนเห็นเราครั้งแรก พี่รู้สึกถูกชะตา ผูกพันอย่างบอกไม่ถูก เสียงในหัวพี่บอกว่าอย่าปล่อยสองไปเด็ดขาด” นาวาจ้องตาสอง มันแวววับฉายประกายความจริงใจแม้อยู่ในความมืดมิด สองดึงสติของตัวเองกลับมา ทั้งคำพูดของคุณหญิง ทั้งคำพูดของพ่อเลี้ยง และคำพรั่งพรูจากปากของคนข้างหน้าทำให้เขาสับสน

“จนพี่รู้เรื่องที่ดิน..พี่รู้ว่าพี่คิดบ้าๆ...พี่รู้ว่าพี่หลอกเรา แต่พี่ทำไปเพราะพี่ไม่อยากปล่อยให้เราไป” นาวาเน้นคำพูดสุดท้าย

“สองอาจจะคิดว่ามันบ้า แต่สองก็น่าจะรู้ว่าพี่เข้าไปจีบเราอย่างคู่ชายหญิงไม่ได้ สองเป็นผู้ชาย พี่ก็ผู้ชาย คงไม่มีใครบ้ารับรักพี่หรอก แม้แต่สองเองก็ตาม”

“พี่เลยสร้างสัญญานี้ขึ้นมา” สองพูดในที่สุด

“ใช่ครับ” นาวารับคำแทบจะทันที “พี่ขอโทษที่ทำแบบนี้” นาวานั่งนิ่ง ประเมินคนที่นั่งอยู่ข้างๆ ความมืดมิดและความเงียบของสอง ทำให้เขาไหวหวั่น

“ผม...” สองไม่รู้ว่าจะต้องตอบแบบไหน เขารู้สึกเหมือนเป็นคนโง่ที่ถูกหลอก แต่กลับรู้สึกดีที่นายอำเภอหนุ่มทำแบบนี้

“สำหรับพี่ ถึงแม้จะมีสัญญานั้นหรือไม่ก็ตาม พี่ก็รักเรานะครับ พี่อาจจะบ้าเองที่ทำแบบนั้น แต่...”

“พอเถอะครับ” สองห้ามนายอำเภอ ทุกอย่างมันเยอะจนเขาคิดตามไม่ทัน “พี่รักผมจริงหรือเปล่า?”
นาวามองหน้าสอง เขารู้สึกตกใจที่อยู่ๆผู้ชายแบบสองถามคำถามนี้ ใบหน้าของสองดูนิ่งเฉย แต่แววตากลับฉายแววของความสับสนราวกับมีเรื่องมากมายในหัว สองมือนั้นกุมแน่นราวกับมีเรื่องกังวลมหาศาล เขาแกะมือนั้นออกและจับมันไว้ ก่อนจะโน้มตัวอีกฝ่ายเข้ามากอด “รักสิ พี่รักเรามากนะครับ”

“ถ้างั้น พี่ไม่ต้องอธิบายหรอกครับ ผมเข้าใจแล้ว” สองหลับตา กลิ่นกายอุ่นอวลของนาวาปะทะจมูก เขารู้สึกปลอดภัยและมั่นคงในอ้อมกอดนี้ ถึงแม้คำพูดของคนอื่นจะถาโถมจนเขาแทบจะทรุดไปกองที่พื้น แต่เมื่อเลือกที่จะเป็นหิน ถึงแม้มันจะไร้ค่า แต่เขาจะต้องแข็งแกร่ง

“หือ! เข้าใจแล้ว หมายความว่าไง สองไม่โกรธใช่มั้ย ไม่เกลียดพี่ใช่มั้ย” นาวาดีใจเสียงเต้น ก่อนพรมจูบหอมจนสองหลบไม่พ้น

“พี่ พอแล้ว ผมช้ำหมดแล้วเนี่ย”

นายอำเภอหนุ่มไม่หยุด พรมจูบทั่วใบหน้า สูดกลิ่นผู้ชายเบื้องหน้าที่ซอกคออย่างหื่นกระหาย “ช้ำๆสิดี จะได้หวาน”

“ผมไม่ใช่กระท้อนนะพี่ จะได้ตีก่อนแล้วค่อยกิน”

“พี่รู้ แต่พี่ทนไม่ไหวแล้ว...” สองทำหน้าเหวอ เขารู้ตัวว่าพลาดไปเสียแล้ว เพราะเบาะนั่งถูกเอนไปข้างหลังจนสุด นายอำเภอร่างยักษ์คร่อมเขาไว้เสียแทบมิด

“พี่ นี่มันในรถนะ”

“ไม่เป็นไรหรอก พี่สามารถ” สองไม่อาจตอบโต้อะไรได้อีก ด้วยถูกนาวาจู่โจมปิดปาดบดเบียดควานควักหาความหวาน ในยามดึกดื่นยามนี้ หากมีใครผ่านมาพบ จะเห็นว่ามีรถยนต์คันหนึ่งจอดข้างสุมทุมพุ่มไม้ใต้แสงจันทร์อร่าม และรถคันนั้นเคลื่อนไหวได้ ราวกับมีคนกำลังเขย่ามันด้วยแรงที่หนักหน่วง...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------


นาวาคือนาวา โคตรจะหื่น  :hao7: :hao7: :hao7:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 10 (14/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 14-05-2016 15:37:57
ท่านเจ้าคุณคือคนในเหรียญ
แสดงว่าคุณนาวาไม่ใช่ท่านเจ้าคุณกลับชาติมาเกิดสินะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 10 (14/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 14-05-2016 15:54:11
ท่านเจ้าคุณคือคนในเหรียญ
แสดงว่าคุณนาวาไม่ใช่ท่านเจ้าคุณกลับชาติมาเกิดสินะ

ใช่แล้วครับ...ผมว่าน่าจะรู้นะครับว่าเป็นใคร
เพราะเนื้อเรื่องมีเฉลยแบบอ้อมๆไปแล้ว อิอิอิ
 :hao3: :hao3: :hao3:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 10 (14/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 16-05-2016 06:24:50
นาวา-คุณใหญ่
สอง-ขุน
เหรียน-ขุนพิชัย
แม่นาวา-หญิงเล็ก
ขาดแต่ขุนอะไรน่าที่คอขาดในสนามรบ จำชื่อไม่ได้และเนื้อเรื่องสนุกมากค่ะแบบ  :haun4: :jul1 ลุ้นต่อไปว่าจะเป็นยังไง รอ รอคนเขียน :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 10 (14/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 16-05-2016 16:41:34
โดนอีกคนได้ ..
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 10 (14/05/59) Rate 18++ ตอนใหม่!!
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-05-2016 18:35:16
 :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 11 (17/05/59) ตอนใหม่!! P.3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 17-05-2016 13:41:50
  ภพ: สัญญา ตอน 11

   คุณหญิงรัมภาพรสุดจะทัดทานบุตรชายคนโตที่ยืนกรานจะร่วมห้องกับสองที่เรือนใหญ่ แรกเริ่มเธอต้องการให้สองไปอยู่ที่เรือนคนใช้แต่ถูกโวยวายใส่เสียจนแทบคลั่ง ผู้ชายบ้านนอกคอกนามีดีอะไรถึงทำให้ตาใหญ่หลงเสน่ห์หัวปักหัวปำ ถ้าเป็นสมัยก่อน ผู้ชายมากหน้าหลายตาที่เกี่ยวข้องพัวพันกับลูกชายเธอยังดูมีฐานะและชาติตระกูลที่ดีกว่านี้มาก กระนั้นทุกคนก็ยอมออกไปจากชีวิตของลูกชายเธอเพียงแค่รับข้อเสนอเล็กๆน้อยๆของเธอเท่านั้น

“จะทำอะไรก็ตามใจ ในเมื่อไม่เกรงใจหัวหงอกคนนี้ก็เชิญ” คุณหญิงกระแทกเสียงก่อนเรียกพิรุณให้พากลับห้อง สองได้แต่นิ่ง ถึงแม้ในใจจะคับข้องเสียจนอยากกลับเชียงใหม่แล้วก็ตาม

“อยู่กับพี่ที่นี่สักพักนะ รอเสร็จงานศพแล้วพี่จะพาเรากลับบ้าน” นาวาให้คำมั่น สองถอนหายใจเฮือกใหญ่ นาวาปล่อยให้เขาสำรวจบ้านได้ตามสบาย สองไม่แน่ใจว่ามันคือบ้านหรือวัง ด้วยคามโอ่โถงใหญ่โต แต่มีคนอยู่เพียงหยิบมือทำให้เขารู้สึกเศร้า บ้านหลังนี้ดูไร้ชีวิต ประตูห้องคุณนเรนทร์ปิดสนิท ราวกับรับรู้ว่าผู้เป็นเจ้าของจากไปแล้วตลอดกาล

   สองเดินเรื่อยเปื่อยมาจนถึงรูปเรือนโบราณหลังหนึ่ง เขารู้สึกคุ้นเคยอย่างประหลาด ภาพในฝันผุดขึ้นมาชัดเจนยิ่งขึ้น มันคือเรือนของเจ้าคุณพิชัย เขาจำมันได้ติดตา ที่กรอบด้านล่างมีข้อความเขียนด้วยลายมือไว้ว่า “เรือนไทยเจ้าคุณทวด อ.ชุมแสง จ.พิจิตร”

“ขอโทษค่ะคุณ ขออนุญาตทำความสะอาดค่ะ” เสียงหนึ่งดังมาด้านหลัง คงเป็นเสียงแม่บ้านที่นี่ สองหันกลับ ก่อนจะตาเบิกโพลงอีกครา

“ตา!”

“พี่สอง!” ทั้งคู่ต่างตกใจที่ได้เจอกันนบ้านหลังนี้ “พี่มาที่นี่ได้ยังไง มาสมัครเป็นคนสวนใหม่เหรอ”

สองมองผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เธอชื่อเมตตา เป็นหญิงในวัยสาวที่สวยแต่ถูกความยากจนบังคับให้ต้องจากบ้านมาไกลเพื่อขายแรงงานเป็นแม่บ้านในเมืองกรุงแบบนี้ “เปล่า พี่มากับนายอำเภอน่ะ” หญิงชื่อตาเข้าใจในทันที

“ทำไมมาด้วยกันได้ล่ะพี่” เมตตาวางอุปกรณ์ทำความสะอาดไว้ก่อนจะพาสองเดินไปคุยด้านนอก

“พี่ทำงานกับนายอำเภอที่เชียงใหม่น่ะ” สองดีใจอย่างเหลือล้น ที่อย่างน้อยบ้านหลังนี้ยังมีอีกคนที่เขารู้จักและพอคุยได้ “ตาสบายดีมั้ย นาเป็นไงบ้าง ตาหนูล่ะ”

“โอย พี่ถามเป็นชุดเลย” เมตตามัดผมยาวที่หลุดรุ่ย เธอเป็นคนสละสวยแต่จืดชืด ไม่เหมือนกรุณาพี่สาวของเธอที่สวยจัดจ้านน่าค้นหาและมีความทะเยอะทะยานมากกว่า สองจึงตัดสินใจจีบกรุณาและอยู่กินด้วยกันจนกระทั่งเธอหอบลูกชายของเขาหนีออกมา

“ตาหนูสบายดี อยู่บ้านกับพ่อแม่หนูแหละ แต่พี่นา...”

“นาทำไมรึ?”

“พี่นาป่วย ออดๆแอดๆมาปีกว่าละ เพิ่งหาย ตอนนี้กำลังพักฟื้น” ในชั่วแว้บหนึ่ง สองรู้สึกสะใจที่ได้ยินแบบนั้น ได้ยินว่าผลกรรมที่อดีตภรรยาทำกับเขามันตกตามทันท่วงนี้ก็ยินดี แต่มันทำให้เขาเสียใจที่ตนเองกลายเป็นคนเจ้าคิดเจ้าแค้น และทำให้เขารู้สึกหดหู่ยิ่งขึ้นกับสิ่งที่กรุณาต้องเจอ

“เค้าเป็นอะไร” สองถามด้วยน้ำเสียงห่วงใย

“มะเร็งน่ะพี่” สองตกใจอ้าปากค้าง ทำท่าจะพูดหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ชะงักเสียหมด จนต้องรวบรวมสติ

“เป็นตั้งแต่ตอนไหน”

“เป็นตั้งแต่ก่อนมากรุงเทพแล้ว”

“หืม...แล้วทำไมนาไม่บอกพี่ล่ะ ทำไมถึงหอบลูกหนีออกมาแบบนี้” น้ำเสียงสองเหมือนจะพาล

“หนูก็ถามพี่นาแบบนี้เหมือนกันนะ ว่าทำไมไม่บอกพี่สอง ทำไมพี่นาถึงทำแบบนี้” เมตตามองผู้ชายเบื้องหน้า เป็นครั้งแรกในรอบหลายปีที่ได้เจอกัน เขาดูมีความสุข ดูมีสง่าราศีกว่าเดิมมากมายนัก

“แล้วนาว่ายังไง” คำถามง่ายๆแต่เมตตากลับมีท่าทีอึดอัด เธอลังเลชั่วครู่

“หนูไม่ควรบอกพี่นะ แต่หนูก็ไม่อยากปิดไว้” สองนิ่ง ตั้งใจฟัง “พี่นาบอกว่า ถึงพี่รู้ก็ช่วยอะไรไม่ได้ ตอนนั้นพี่เสียทั้งพ่อ เสียทั้งแม่และที่ดิน สติพี่ไม่อยู่กับร่องกับรอยแล้ว ถ้ามารู้ว่าพี่นาป่วยอีก พี่คงจะเตลิด” เมตตาถอนหายใจ

“พี่นารักและห่วงพี่มากนะพี่สอง การที่พี่นาพาลูกออกมาแบบนั้น เค้าไม่ได้เกลียดพี่นะ แต่พี่นาไม่อยากเพิ่มภาระให้พี่อีกทางเลยตัดสินใจออกมาอยู่กับชั้นที่กรุงเทพนี่” สองน้ำตาตกในที่ได้ยินเรื่องนี้ และยิ่งรู้สึกผิดที่ในใจของเขามีแต่ความชิงชังก่อนที่จะรับรู้เรื่องราว “ทำไมคิดอะไรโง่ๆแบบนี้ล่ะนาเอ๊ย”

“หนูก็คิดแบบพี่นะ ว่าผัวเมียควรอยู่ดูแลช่วยเหลือกัน แต่พี่นายืนกรานว่าตัวเองคิดถูกแล้ว พี่นาไม่ได้ดูถูกดูแคลนพี่นะคะ แต่พี่นารู้ว่าถ้าอยู่ต่อไป อาจจะพากันกินยาฆ่าตัวตายทั้งคู่ก็ได้ เราทะเลาะกันหลายครั้งแล้ว แต่พี่ก็รู้ว่าพี่นาน่ะเชื่อใครซะที่ไหน” สองน้ำตาซึม เขารู้สึกแค้นใจตัวเองที่ปล่อยให้ความสูญเสียในอดีตบดบังปัญญาของตัวเองจนลืมนึกถึงคนที่เคยอยู่ข้างๆ เขาไม่ได้สังเกตอาการของนาเลยสักครั้ง ความผ่ายผอมที่เห็น อาการไอแห้งๆ เขาคิดว่ามาจากการป่วยเล็กๆน้อยๆ เขาจดจ่อแต่ความทุกข์ของตัวเองจนลืมนึกถึงความรู้สึกของอีกฝ่าย เมตตาได้แต่นิ่ง เธอสงสารทั้งสองฝ่าย ทั้งพี่สาวที่ต้องทนทรมานจากความเจ็บป่วย ทั้งอดีตพี่เขยที่ต้องเจอกับเรื่องราวร้ายๆหลายอย่างแทบจะคราเดียวกัน ต่อให้เป็นภูผาสูง เมื่อยามเจออุกาบาตฟาดฟันก็ย่อมจะมีแตกสลายลงบ้าง นับประสาอะไรกับผู้ชายคนหนึ่งที่กลายเป็นคนอ่อนแอไปเสียได้

“แล้วตอนนี้นากับตาหนูอยู่ไหน”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 11 (17/05/59) ตอนใหม่!! P.3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 17-05-2016 13:48:18
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   นาวาฟังเรื่องราวที่สองเล่าจนจบ เขารู้สึกโหวงๆและเห็นใจทั้งสองฝ่ายที่เรื่องราวต้องมาเป็นแบบนี้ สองเลือกที่จะเล่าความอัดอั้นให้เขาฟัง ยิ่งทำให้เขารู้สึกดีที่ได้รับความไว้ใจ แต่ก็ทำให้เขารู้สึกแย่ที่ไม่อาจปล่อยให้สองไปดูแลกรุณาได้

“พี่พาผมไปหานากับลูกได้ไหม?” นาวาย้ายไปนั่งติดกับสอง เสียงเครื่องปรับอากาศดังแข่งกับเสียงหายใจของเขาทั้งคู่ ไอแดดสาดส่องในห้องนอนเขาโดยไม่ต้องพึ่งพาไฟฟ้า สองนั่งจับเจ่าที่โซฟามานานกว่าชั่วโมงจนกระทั่งเขาสังเกตได้และสอบถาม
 
“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ล่ะ?” นาวาตอบ เขาดึงตัวสองมากอด ไอร้อนจากทั้งคู่ถ่ายเทส่งผ่านความรู้สึกให้กันโดยไม่ต้องอาศัยคำพูดใดๆ “พี่จะพาไปเองนะครับ” สองกอดชายร่างใหญ่แน่นขึ้น ความอ่อนแอสาดโครมราวกับเด็กน้อย ก้อนหินถึงแม้มันจะแข็งแกร่งเพียงใด ก็ย่อมกระเทาะและแตกหักได้หากถูกกระทบกระแทกด้วยสิ่งใดหลายๆอย่าง

“ขอบคุณครับ” สองพูดเบาๆ ก่อนที่จะหลับตาในอ้อมกอดใหญ่นี้ เขารู้สึกปลอดภัย ไม่ต้องเสแสร้งว่าตัวเองนั้นเข้มแข็งเหมือนที่คนอื่นเห็น

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“แม่ไม่เห็นด้วยนะตาใหญ่ ยังไงแม่ก็ไม่มีทางยอมรับไอ้บ้านนอกคนนั้นในฐานะคนรักของลูกหรอก มันน่ารังเกียจ น่าสะอิดสะเอียน รู้ถึงไหนอายเขาถึงนั่น แกไม่เห็นแก่หน้าชั้นก็เห็นแก่บรรพบุรุษของแกบ้างสิ” คุณหญิรัมภาพรนั่งตัวหอบโยนในห้อง ผ้าพันแผลถูกเปลี่ยนไปแล้ว แต่สีหน้ายังคงไม่สดชื่น

“เราคุยเรื่องนี้ทีหลังไม่ได้เหรอครับแม่ รอให้พ้นงานศพตารองก่อนได้มั้ย”

“คุยตอนนี้หรือหลังจากนี้มันจะต่างกันตรงไหน” รัมภาพรแหว “ประเด็นคือ ชั้นไม่มีทางปล่อยให้ลูกชายชั้นหลงผิดไปคว้าผู้ชายด้วยกันมาเป็นคู่ชีวิตหรอกนะ แกจะต้องเลิกกับมัน ชั้นหาผู้หญิงไว้แต่งงานกับแกได้แล้ว”

“แม่!”

“อย่ามาขึ้นเสียงใส่ชั้นนะ เมื่อไหร่แกจะรู้จักโตเสียทีตาใหญ่ ปีนี้แกก็สามสิบแล้ว ชาวบ้านร้านตลาดเค้าจะคิดยังไงกับผู้ชายอายุปูนนี้แต่ยังไม่ตบไม่แต่ง ลูกๆคุณหญิงแขก็แต่งงานหมดแล้ว ชั้นต้องคอยหลบเลี่ยงคำถามว่าทำไมแกยังไม่แต่งงานมาตลอด รู้มั้ยว่าชั้นอายแค่ไหน”

“สรุปว่าแม่อายเพื่อนเท่านั้นเหรอครับ ถึงต้องมาบีบบังคับผม”

“ใช่ ชั้นอาย แกจะให้ชั้นทำยังไง แกก็ไม่มีเมีย ตารองก็ตาย เหลือแต่ยัยนิดที่ไปอยู่บ้านผัว แล้วชั้นล่ะ แก่ปูนนี้แล้ว ชั้นจะฝากผีฝากไข้กับใครได้บ้าง แกเคยคิดถึงหัวอกชั้นบ้างมั้ย!” คุณหญิงรัมภาพรพยายามอย่างยิ่งยวดที่จะไม่ร้องไห้

“ชั้นก็เหลือแต่แกนะตาใหญ่ แต่แกก็ไปอยู่เสียตั้งเชียงใหม่ แกจะทิ้งแม่ของแกแล้วไปอยู่กับไอ้บ้านนอกคนนั้นน่ะเหรอ มันจะอกตัญญูไปหรือเปล่า ห๊ะ!”

“แม่...”

“ยังไงชั้นก็ไม่ยอม ชั้นจะให้แกย้ายมาทำงานที่นี่ ชั้นรู้จักคนใหญ่คนโตหลายคนแกไม่ต้องห่วง ทิ้งมันแล้วมาอยู่บ้านเรานะลูก”

“แม่...!”

“ยังไงชั้นก็ไม่ยอมรับไอ้บ้านนอกนั้นหรอก แกจะต้องแต่งงานกับคนที่ชั้นเลือกไว้ให้”

นาวาไม่มีคำพูดใดๆนอกจากความโกรธถึงขีดสุด เขาเดินออกจากห้องผู้เป็นแม่พร้อมปิดประตูดังโครมใหญ่ รัมภาพรนั่งนิ่ง เธอคิดว่าสิ่งที่ทำนี้ถูกต้องแล้ว เธอทำเพื่อลูกชายทั้งสิ้น หากวันหนึ่งสิ้นผู้เป็นแม่ไป ตาใหญ่ก็จะยังมีเมียและลูกหลานคอยดูแลยามแก่เฒ่า คุณหญิงพิงหลังกับโซฟาหรูหรา หยิบเหรียญกษาปณ์เก่าขึ้นมาพินิจ

“หนูทำถูกแล้วใช่มั้ยคะ คุณพ่อ”


---------------------------------------------------------------------------------------------------------
ช่วงเวลาก่อนหน้านี้....

   ร่างสูงใหญ่ชัดเจนขึ้นในความมืดจับจ้องไปที่เตียงคนไข้ หญิงชรานอนขดตัวดูเปราะบางน่าสงสาร ความสูญเสียครั้งนี้ใหญ่หลวงเสียนัก เหรียญกษาปณ์อันเก่าเปล่งประกายสีแดงฉานบนพื้นในห้องพักผู้ป่วย

“เล็ก” ร่างใหญ่ส่งเสียงเรียก “ตื่นเถอะลูก” หญิงชราค่อยๆลืมตาขึ้น มองร่างใหญ่ช้าๆก่อนจะยิ้มออกมาราวกับรู้จักกันมานานแสนนาน 

“ฟังพ่อนะ...”

 “คุณเป็นใคร” รอยยิ้มของหญิงชราเหือดหาย ความคุ้นตามลายสิ้นเมื่อภาพตรงหน้านั้นไม่ใช่พ่อของเธอจริงๆ

“พ่อไงลูก พ่อพิชัยของลูก”

“พ่อชั้นไม่ได้ชื่อพิชัย คุณก็ไม่ใช่พ่อของชั้นด้วย” รัมภาพรพูดด้วยความยากลำบาก สายตาเพ่งไปยังบุรุษร่างใหญ่ เธอรู้สึกคุ้นเคยอย่างอธิบายไม่ถูกทั้งๆที่ไม่เคยเจอมาก่อนหน้านี้ สงสัยจะเป็นเพราะฤทธิ์ยาแน่ๆ หรือว่าเธอกำลังฝันไป

“เล็ก ฟังพ่อนะ...ลูกไม่ต้องถามอะไรทั้งนั้น แค่หลับตาและฟังสิ่งที่พ่อจะเล่าให้ดี” รัมภาพรหลับตา ความเจ็บผ่อนคลายเหือดหายไป ภาพเรือนไทยหลังหนึ่งโผล่เข้ามาในนิมิตร

“เล็ก” เธอหันไปตามเสียงเรียก

“ท่านพ่อ” เธอโลดเต้นวิ่งไปทางผู้ที่เธอเรียกว่าพ่อ หญิงชราก้มดูเรือนร่าง สองมือของเธอช่างดูอ่อนเยาว์ แข้งขาหดสั้นราวกับเป็นเด็ก แต่ความดีใจที่ได้เจอคนเบื้องหน้าทำให้เธอสลัดทุกอย่างทิ้งไปหมด

   เจ้าคุณพิชัยก้มดูร่างหญิงชราที่นอนขดตัวหลับไหล เมื่อเขาสามารถติดต่อกับสองได้ เขาก็ทำกับรัมภาพรได้เช่นกัน...เรื่องราวต่างๆมันจะได้ง่ายขึ้น ถ้าทำมันในความฝัน...


---------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอน 11 แล้วจ้า...
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 11 (17/05/59) ตอนใหม่!! P.3
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 17-05-2016 14:47:49
คลี่คลาย ..
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 11 (17/05/59) ตอนใหม่!! P.3
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 18-05-2016 11:00:55
คุญหญิงจะใจอ่อนไหมมลุ้นไปอีก :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 12 (19/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 19-05-2016 10:08:46
  ภพ: สัญญา ตอน 12

   กรุณามีท่าตกใจมากที่ได้เจอกับอดีตสามี ถึงแม้ร่างกายของเธอผ่ายผอมแต่ผมที่หลุดร่วงเริ่มกลับมาแล้ว กระนั้นก็ยังมีแววตาของนักสู้ เธอยืนหยัดฟาดฟันกับโรคร้ายอย่างไม่ยอมแพ้กับโชคชะตา ความซูบผอมทำให้เธอดูผิดตาจากที่สองเมืองเคยรู้จักราวกับคนละคน เธอมีรายได้จากการเปิดร้านอาหารตามสั่งแบบห้องแถวในตลาดขนาด 8 โต๊ะนั่งที่ผู้เป็นพ่อใช้เงินก้อนสุดท้ายเปิดให้ วันนี้มีลูกค้าพอสมควร สองไม่ประหลาดใจเพราะกรุณาเป็นคนที่มีฝีมือในเรื่องทำกับข้าว พวกเขาเคยช่วยกันเข้าครัวบ่อยๆตอนร่วมหอเคียงเรือน ยามนั้นแม้น้ำต้มผักยังหวานหอม สองคนคอยหยอกเย้ากันไปมาข้างเขียงและครก คิดถึงครั้งนั้นแล้วสองก็สะเทือนใจอยู่ไม่น้อย นอกจากรายได้ที่ร้าน กรุณายังมีเงินจุนเจือจากน้องสาวและการทำงานหนักของสามีใหม่ ถึงแม้ค่ารักษาจะแพงปานใด แต่เธอก็ไม่ยอมแพ้ แม้ร่างกายจะเจ็บแสนสาหัส และกล้ามเนื้ออ่อนล้าจนไม่มีแรงหลังจากรับการรักษา เธอก็จะไม่ย่อท้อ

เธอพาสองเมืองไปนั่งด้านหลังร้าน เสียงอึกทึกจากข้างนอกพอซาลงไปบ้าง สามีใหม่ของกรุณาไม่มีท่าทางระแวงหึงหวง นาวาไปทำธุระต่อที่ธนาคารและสัญญาว่าจะกลับมารับอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง

“พี่ขอโทษ” นั่นเป็นคำพูดแรกที่หลุดออกมาจากปากชายผู้เป็นพ่อของลูก

“อย่าคิดมากเลยพี่ ชั้นเลือกทางนี้เอง” กรุณานั่งเก้าอี้ฝั่งตรงข้ามกับสองเมือง โดยมีลูกชายตัวน้อยนั่งยิ้มแป้นที่ตักของเขา

“อาการเป็นยังไงบ้าง” เขาถามแบบแกนๆ เพราะรูปลักษณ์ของคนเบื้องหน้าตอบทุกอย่างอยู่แล้ว

“หมอบอกว่าตรวจไม่เจอเนื้อร้ายแล้วล่ะ แต่ก็ต้องไปตรวจเรื่อยๆ เพราะมันอาจจะกลับมาได้”

“พี่...” สองพยายามจะพูดคำว่าขอโทษ แต่มันกลับจุกหายที่ลำคอ

“ชั้นไม่โกรธพี่หรอกพี่สอง ชั้นต่างหากที่ต้องขอโทษที่หนีออกมาแบบนั้น” กรุณายื่นน้ำดื่มให้เขา สองจิบพอเป็นพิธีก่อนจะพูดต่อ

“แต่พี่ก็ยังรู้สึกแย่ ที่ไม่เคยรู้เลยว่านาป่วย”

“พี่ไม่รู้นั่นแหละดีแล้ว ถ้าตอนนั้นพี่รู้ ชั้นว่าพี่คงกลายเป็นบ้าแน่ๆ” สองคอตก นึกโทษความอ่อนแอของตัวเองในตอนนั้น เขาเป็นผู้นำครอบครัว ควรจะมีสติให้มากกว่านี้ ไม่ควรจะโอดครวญและยอมแพ้กับโชคชะตาง่ายๆ “ชั้นหายแล้วพี่ ชั้นไม่เป็นไรแล้ว” กรุณาตอบด้วยรอยยิ้มกว้าง เธอยังคงสละสวยราวกับหญิงสาววัยแรกแย้ม ถึงแม้จะผ่านความเจ็บป่วยเจียนตายมาแล้วก็ตาม

“ได้ยินอย่างนี้พี่ก็สบายใจ” ทั้งคู่เงียบงันไปพักใหญ่ ภูเขาน้ำแข็งที่เกาะกุมใจสองละลายเหือดแห้ง เขาเห็นแต่ความสวยงามของผู้หญิงที่นั่งเบื้องหน้า กับรอยยิ้มที่ระบายอย่างเต็มที่ทำให้เขายิ่งสะท้อนใจ แต่กลับยินดีที่ได้มาพบพาน

“นาหายดีแล้วจริงๆเหรอ”

“จริงๆก็ไม่เต็มร้อยหรอก แต่ชั้นมีกำลังใจที่ดี” กรุณามองไปทางชายอีกคนที่ทำอาหารอยู่ ด้านนอก สามีใหม่ของเธอที่คอยดูแลเธอและลูกชายไม่ห่าง สองมองตาม เขารู้ว่าเขาไม่มีความสำคัญอะไรกับที่นี่แล้ว ยกเว้นความเป็นพ่อของลูก

“แล้วนาจะยอมที่พี่ขอไว้มั้ย”

“ได้สิ ทำไมจะไม่ได้ ชั้นจะเก็บโฉนดที่ดินไว้ให้ตาหนูพี่ไม่ต้องห่วงนะ”

“แล้ว....”

“ขอชั้นคิดก่อนนะพี่ อยู่ๆพี่จะมาพาลูกไปตั้งเชียงใหม่ ถ้าพี่ไม่เอามาคืนล่ะ ชั้นจะทำยังไง”
สองหัวเราะ “พูดไปเรื่อย ทำยังกับไม่รู้จักบ้านพี่ยังงั้นแหละ”

“เออ นั่นสินะ” กรุณาหัวเราะตาม “งั้นดูแลลูกดีๆนะพี่ เปิดเทอมเมื่อไหร่ก็พามาส่งนะ”

สองยิ้มกว้าง ก้มหอมตาหนูอย่างรักใคร่ “ได้สิ พี่สัญญา”

“พ่อจะพาผมไปกับพ่อจริงๆนะครับ”

“ใช่ครับ”

“เย้ๆ ดีใจที่สุดเลย” เด็กน้อยซุกหัวกับอกแกร่งของผู้เป็นพ่อ ทั้งคู่ได้แต่ยิ้มให้กันอย่างสบายใจ มันเป็นความสบายใจที่เขาไม่เคยพบมาก่อนตลอดเวลาหลายปีมานี้...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 12 (19/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 19-05-2016 11:17:01
“ถ้าอย่างนั้น สองก็พาลูกกลับเชียงใหม่ได้แล้วสิ” นาวาถาม เขาพิงศีรษะกับหัวเตียงใต้หมอนใบใหญ่ สองยืนเหม่อมองนอกหน้าต่าง คืนนี้อากาศยังเย็นพอประมาณ แต่เดือนหน้าเข้าฤดูร้อน เขาคิดว่ามันต้องเป็นหน้าแล้งที่ทรหดอีกปีแน่นอน

“ไปแค่ช่วงปิดเทอมครับ สอบเสร็จก็ไปได้เลย” สองพยายามมองหาแสดงดาว แต่มันกลับมืดสนิท

“ดีแล้วล่ะ สองจะได้ไม่เหงาช่วงที่พี่ไปทำงาน” นาวาเข้ามากอดสองสูดกลิ่นสบู่อ่อนๆจากแผ่นหลัง

“อย่าครับพี่ เดี๋ยวคนอื่นมาเห็น” สองมองความมืดมิดภายนอก แม้จะไม่มีสัญญาณของสิ่งมีชีวิต แต่เขารู้สึกราวกับมีคนจับจ้องอยู่ตลอดเวลา นาวาเห็นสองเกร็งๆจึงปิดหน้าต่างและเปิดพัดลมช่วยระบายอากาศแทน

“ช่วงนี้คุณหญิงทำบุญตักบาตรทุกวันเลยนะครับ”

“คงทำบุญให้เจ้ารองน่ะ” นาวาตอบ เขายังไม่คลายอ้อมกอดจากชายตัวเล็กเบื้องหน้า นาวาไม่ใส่เสื้อและสวมกางเกงแพรตัวบาง เขาดึงตัวสองเดินถอยหลังพาร่างไปที่เตียง บั้นท้ายสองเบียดเสียดกับกางเกงผืนบางที่มีบางอย่างกำลังคึกคะนองรอการปลดปล่อย นาวาบดเบียดของสงวนกับบั้นท้ายกลมกลึงของอีกฝ่าย สองนั่งตักชายร่างใหญ่บั้นท้ายถูกจับวางให้ตรงกับท่อนแกร่งที่แข็งขันชูชันใต้ร่มผ้า สองเอี้ยวไปสบตาหวานเยิ้มที่บ่งบอกความต้องการอย่างเปิดเผยของนาวา “คืนนี้อย่าเลยนะพี่ เหนื่อยมาทั้งวันแล้ว” เขาลุกขึ้นแต่กลับถูกรั้งไว้ให้นั่งทับที่เดิม

“อย่าเพิ่งลุกสิ รอให้พี่สงบอารมณ์ได้ก่อน”

“ผมนั่งทับแบบนี้มันจะสงบได้เหรอพี่”

“ไม่ได้หรอก”

“อ้าว แล้วทำไมไม่ให้ผมลุกล่ะ”

“ลุกไปก็ไม่หาย” นาวายิ้มยั่ว

“อ้าว! แล้วต้องทำยังไงล่ะครับ”

“สองก็รู้นี่นา ว่าต้องทำยังไง” นาวาซุกมือสองข้างใต้เสื้อของสอง ไล้นิ้วใหญ่สัมผัสหน้าอกแบนราบ ฝังจมูกที่ซอกคอแน่น ริมฝีปากบดเม้มไล้เรื่อยถึงหัวไหล่ สองหอบหายใจแรงตามรอยสัมผัส หัวนมเม็ดเล็กชูชันตามแรงขยี้ นายอำเภอหนุ่มถอดเสื้ออีกฝ่ายออกเผยแผ่นหลังเนียนสีดำแดง กระดูกสันหลังปูดด้วยความผอมเกร็น ไรขนลุกชูชันด้วยความสยิว บั้นท้ายของสองบดเบียดกับท่อนลำของเขาไปมาด้วยความลืมตัว

   นาวาละมือจากอกแบน เลื้อยลงตามมัดกล้ามหน้าท้องและหยุดที่แก่นท้องน้อย สองรู้สึกหวิวหวามจนต้องครางกระเส่า มือใหญ่หนาปลดขอบกางเกงออกแผ่วเบา สองไร้อาภรณ์ห่อหุ้ม บั้นท้ายเบียดผ้าแพรบางที่มีแก่นกายท่อนใหญ่เบียดเสียดรอการปลดปล่อย นาวาถอดมันทิ้งอย่างรีบร้อนปล่อยตัวเปลือยเปล่า สองสมองตื้อด้วยถูกมือหนึ่งกำรอบลำร้อนรูดขึ้นลงจนเสียวซ่าน บั้นท้ายกระดกไปมาด้วยความโหยหาและลืมตัว รูน้อยบดกับหัวบานใหญ่รอการรุกราน

   นายอำเภอพลิกตัวสองให้หันมานั่งหน้าขาใหญ่ สองคนสบตากันด้วยประกายหื่นกระหาย แท่งทวนสองชูชันเสียดสีกับหน้าท้องนายอำเภอ ริมฝีปากทั้งคู่บดเบียดฟาดฟัน กระแสไฟช็อตไปทั่วร่าง บั้นท้ายสองถูกยกจดจ่อกับท่อนเนื้อใหญ่ที่ชะโลมด้วยเจลถ้วนทั่วในจังหวะที่สองไม่รู้ตัว นาวากระชับสะโพกสองให้มั่น จ่อรูแคบด้วยปืนโต หัวบานค่อยๆสอดแทรกเข้าหลืบร่องทีละนิด สองเจ็บร้าวจนอ้าปากค้าง ซบหน้าที่ไหล่ขาวกว้าง น้ำตาไหลรินโดยไม่รู้ตัว

“เจ็บเหรอครับ”  สองพยักหน้าถูไถที่ไหล่แทนคำตอบ นาวาหยุดการเคลื่อนไหวให้ปลายปืนคารูที่บีบรัดแน่นราวกับพยายามผลักไสให้ท่อนลำหลุดออก “ก็พี่ไม่ทำแบบทุกครั้งนี่ครับ” สองพูดด้วยความยากลำบาก สองแขนกอดรัดลำคอแน่น ปลายนิ้วจิกกดแผ่นหลังเพื่อบรรเทา ปรกตินาวาจะต้องทำให้เขาคุ้นเคยก่อนจะบรรเลงเพลงรัก แต่ครานี้เขาให้ความต้องการครอบงำจนลืมนึกถึงความเจ็บปวดที่ฝังแผ่เข้าซอกหลืบน้อย

   นาวาพรมจูบที่ซอกคอสองแผ่วเบา สองตัวสั่นเทาด้วยความเจ็บเหงื่อกาฬแตกพลั่กไหลเวียนทั่ว นาวาดูดเค้นที่คออย่างหื่นกระหาย ชิวหาซอกไซร้ใบหูฉกกระชากคว้านลึก สองครางอย่างลืมตัว นาวาอาศัยจังหวะสอดกดลึก ชายร่างเล็กกว่าผวาเฮือกกับความเจ็บที่แผ่ซ่าน สองมือคว้าไขว่หาที่จับตรงแผ่นหลังก่อนกดปลายนิ้วแน่น ปากกว้างงับที่ซอกไหล่ชายร่างยักษ์เต็มแรง แต่อีกฝ่ายหาได้รู้สึกเจ็บปวดไม่ หากมีแต่ความเสียวซ่านที่ตอดรัดท่อนลำแน่น ความร้อนในช่องแคบโอบรัดจนเขาแทบทนไม่ไหว นาวาใช้ความอดทนอย่างมากที่จะไม่เสยเข้าไปทีเดียวจนสุด เมื่อใดที่เขารับรู้ถึงแรงกัดที่หัวไหล่ เขาจะค่อยๆดันตัวสอดลึกเข้าทีละน้อย สองน้ำตาไหลเล็ด ความตึงที่บั้นท้ายเสียดแสบแล่นพล่าน เขารู้สึกปวดหน่วงราวกับถูกทึ้งกระชาก ความใหญ่โตบดเบียดเลาะลัดเข้าทีละนิด เขากัดไหล่หนาด้วยความปวดปร่าจนเลือดซึมและต้องกรีดร้องเมื่อนายอำเภอกระแทกท่อนลำสุดปลายโคน

“อื้อ เมียจ๋า” นาวาสบถ เขาใจจะขาดเมื่อร่องรูบีบแน่นจนไม่อาจเคลื่อนไหวได้พลันรับรู้ถึงคามเจ็บแปลบที่หัวไหล่ “ซาดิตส์ก็ไม่บอกนะ กัดซะเลือดซึมเชียว” เขาแซว

“ก็ใครใช้ให้พี่แทงเข้ามาพรวดๆแบบนี้ล่ะ” สองต่อปาก นาวากระแทกบั้นท้ายปังใหญ่ “โอ๊ย เบาสิครับ ยังไม่หายเจ็บเลย”

“ใครให้ปากดีล่ะ” นาวายิ้มร่วน ดีใจที่ได้แกล้งคนตัวเล็ก

“ถ้ามันพังจนใช้งานไม่ได้ จะโทษผมไม่ได้นะ พี่รุนแรงเอง” สองยังไม่ล้มเลิกที่จะต่อปากต่อคำ

“พี่ไม่รุนแรงหรอก” นาวาพรมจูบที่ลำคอ ละเลงลิ้นโลมเลียจนสองซี๊ดปากก่อนที่บั้นเอวจะถูกยกขึ้น สองรู้สึกตัวเองเบาดุจใบไม้ที่ปลิดปลิวร่วงหล่นตามลมไหว นาวาถอนตัวแผ่วเบาให้ความใหญ่ไหลครูดตามรอยทาง ความเสียวแปลบแล่นดิ่งไปที่ปลายประสาท “อา...พี่อย่าทรมานผมเลย” สองร้องขอ เมื่อนาวาไม่ยิงตัวกลับมา เขารู้สึกคันยุบยิบตรงปากทางที่หัวทู่ใหญ่บานเสียบค้างไม่ยอมร่นแล่นกระแทกกลับ นาวาเลียริมฝีปากมองใบหน้าเหยเกที่กำลังร้องขอ สองมือยันบันท้ายไว้ไม่ให้อีกอีกกดทับลงมา “พี่จะทรมาน จนสองขาดใจตายตรงนี้” เขากระซิบข้างหูแผ่วเบา สองฉกลิ้นที่ติ่งหูหนา ใช้ฟันขบกัดเบาๆ เลื่อนปากเม้มซอกคอขาวของนายอำเภอที่กำลังเป็นต่อ ก่อนดึงใบหน้าหล่อนั้นมาประชิด

“ถ้าผมตาย พี่จะลืมผมไหม” สองถาม และประกบฝีปากอุ่นเบียดกระหวัดควานหาความอบอุ่น นาวาละมือจากบั้นท้ายมากอดร่างเล็กไว้ สองปล่อยให้ท่อนเนื้อดุ้นใหญ่ไหลกลับช่องรักอย่างโหยหา ความเสียวซ่านเสียดลึกจนสุดปลาย นาวายกบั้นท้ายบดเบียดดึงเข้าออกแม้ในยามที่ริมฝีปากทั้งคู่ต่างประกบแน่น สองหายใจหอบโยนราวกับจะขาดใจ บั้นท้ายถูกกระแทกเป็นจังหวะผับผับโครมครามราวกับคลื่นยักษ์กระแทกตลิ่ง มวลคลื่นมหาศาลไหลวนชนขอบจนแทบพังทะลาย เสียงลมหายใจของชายร่างใหญ่ช่างเซ็กซี่น่าหวงแหน
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 12 (19/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 19-05-2016 11:19:11
   กลเกมหยุดกึก เมื่อสองถูกรั้งบั้นท้ายให้อยู่นิ่ง ร่างถูกพลิกอย่างง่ายดายราวกับเป็นคนไร้น้ำหนัก แผ่นหลังถูกรองด้วยหมอน สองขาถูกพาดที่ไหล่หนา บั้นท้ายชูเด่นในท่านอนหงาย นาวาถอนตัวออกจนสุด มองดูร่างเล็กผิวสีแทนสวยงามตรงหน้า ไม่มีครั้งไหนที่เขาจะหักห้ามใจได้เลย ยิ่งอยู่ใกล้ยิ่งอยากเชยชม อยากทำมิดีมิร้ายปู้ยี่ปู้ยำให้สาสมใจเสียร่ำไป ประตูเล็กถูกเบิกกว้างอีกครั้ง ความฝืดคับถาโถมใส่ระลอกสอง ร่างเล็กสั่นเทาราวกับเด็กน้อย ความใหญ่โตเสียดแทงระลอกแล้วระลอกเล่าบดเบียดปลายทางด้วยแรงมหาศาล รูเล็กปูดปลิ้นด้วยความหฤหรรษ์ ความเจ็บแสบแปรเปลี่ยนเป็นความสุขอย่างบ้าคลั่ง สองลูบไล้ที่ไหล่หนา รอยกัดเป็นแผลลึกเลือดไหลซึมบ่งบอกถึงความเจ็บปวดที่เขาถูกสอดแทรก บั้นท้ายเล็กถูกเสียดสีหนักหน่วง ราวกับมีท่อนเหล็กใหญ่ยักษ์ทิ่มแทงลงทัณฑ์ รูแคบบีดรัดทำงานอย่างหนัก เลือดไหลซึมเพราะถูกความใหญ่ทะลวงทะลายหนักหน่วงกว่าทุกครั้ง สองรับรู้ดีถึงความเจ็บปวด แต่เขาก็ยินดีที่จะรับความรู้สึกทั้งหมดที่ถูกสอดใส่เข้ามาจนมิดด้าม นาวาผู้มีแต่รอยยิ้มปลดปล่อยความตึงเครียดที่พบเจอทั้งหมดที่ร่างบางนี้ ราวกับวันพรุ่งนี้จะไม่มาถึง เขาปลดปล่อยความเสียใจที่ต้องสูญเสีย ความปวดร้าวที่ถูกผู้เป็นแม่บีบบังคับให้ต้องเลือกทางใดทางหนึ่ง ความอิจฉาที่เห็นสองยิ้มกว้างต่อหน้าภรรยาและลูก เขาหน้ามืดตามัวด้วยความน้อยใจ ถาโถมแรงทั้งหมดที่มีใส่ร่างเล็กราวกับราชสีห์กำลังขย้ำเหยื่ออันโอชา

   ในมุมมืด...ร่างสูงใหญ่มองเกมกามด้วยแววตาแดงก่ำ ความริษยาเกาะกุมดวงจิตให้ยิ่งหม่นหมอง เจ้าคุณพิชัยมิอาจทัดทานสองคนที่กำลังเสพสมกันอยู่ได้ เขาไม่มีอำนาจใดๆที่จะหยุดยั้งถึงแม้จะเต็มไปด้วยความโกรธาเพียงใดก็ตาม แต่ความเสียใจล้นพ้นกลับมีมากเสียกว่า

“ขุนเสน่ห์เอ๋ย ที่รักของข้า...ใยท่านจักต้องตกหลุมรักลูกหลานคนนี้ของข้าเสียได้” เจ้าคุณพิชัยเบือนหน้าหนี ไม่อาจทนเห็นภาพบาดตาได้อีกต่อไป

“ข้าจะรอวันที่เราจะได้อยู่ด้วยกันอีกครั้ง...” ร่างทะมึนเลือนหาย พร้อมๆกับเสียงกระแทกสุดท้ายของชายชื่อนาวา...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

จบตอน 12 จ้าาาาา
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 12 (19/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 19-05-2016 12:56:19
คลี่คลาย ไปเรื่อยๆ ..
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 12 (19/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 19-05-2016 15:36:37
กระจ่างไปอีกหนึ่ง  :pighaun:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 13 (20/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 20-05-2016 13:57:32
 ภพ: สัญญา ตอน 13


พฤษภาคม 2516


   สองใช้ฤดูร้อนหมดไปกับลูกชายของเขาที่เชียงใหม่ ปีนี้ฝนตกเร็วกว่าที่คิด แค่ชั่วลมหายใจก็ต้องพาลูกชายไปส่งให้ผู้เป็นมีที่กรุงเทพ สองอยากจะพาลูกนั่งรถไฟแต่นาวาอาสาขับรถมาส่งด้วยตัวเอง ฝนตกหนักมาตลอดทางจนต้องค่อยๆคืบมาทีละนิด ยามย่ำค่ำไร้แสงและข้างทางมืดมิดด้วยห่าฝนที่โหมกระหน่ำ มันตกหนักขึ้นเมื่อเข้าใกล้กรุงเทพ


สองไม่ฝันถึงเจ้าคุณพิชัยอีกเลยตั้งแต่กลับจากงานศพน้องชายนายอำเภอคราวก่อน ไม่มีคำบอกลาหรือคำอธิบายใดๆทั้งสิ้นว่าทำไมท่านเจ้าคุณถึงยังผูกติดอยู่กับตัวเขาในอดีต มันคือความรักอย่างนั้นหรือ? แต่ภพภูมิของเขาเปลี่ยนไปแล้ว มันไม่ใช่อดีตเมื่อห้าร้อยปีก่อน เขาอยู่กับคนข้างๆที่เรียกว่าปัจจุบัน เขานอนเต็มตื่นมากขึ้น ไม่มีความฝันประหลาดมารบกวนใจอีก ราวกับว่าเจ้าคุณพิชัยได้จากไปแล้วตลอดกาล

   เสียงดังตูมใหญ่ดังก้องฝ่าสายฝน รถที่วิ่งมาส่ายสะบัดหมุนติ้ว เด็กน้อยกรีดร้องหมุนเด้งตามแรงเหวี่ยง สองตกใจหวีดดังเมื่อเห็นลูกน้อยลอยกระเด็นต่อหน้าต่อตา ทั้งหมดเกิดขึ้นเพียงเสี้ยววินาทีแต่ภาพที่ลูกชายกระเด็นผ่านหน้าเขากลับดูเคลื่อนไหวช้าๆ ใบหน้าที่ตื่นกลัวกรีดร้องเรียกหาพ่อน้ำตานองหน้า สองพยายามเอื้อมมือคว้าแต่ก็ช้าไปเสียแล้ว นายอำเภอพยายามประคองรถที่ส่ายเสียหลัก แม้สายฝนเริ่มซาไปบ้างแต่ถนนลื่นจนควบคุมไม่ได้ กระจกแตกละเอียดเมื่อร่างน้อยปะทะหลุดปลิวออกไปข้างนอกกระแทกถนนเสียงดังตุบ! เศษกระจกบาดใบหน้าและตามตัวสองหนุ่มที่นั่งอยู่ภายใน ศีรษะของสองชนโครมที่ขอบประตูฝั่งที่ตนนั่งเลือดอุ่นๆไหลอาบรินลามตามกกหูด้านซ้าย ก่อนประตูเปิดอ้าเหวี่ยงร่างเขาออกไปกลิ้งกองบนพื้น รถพลิกตัวหมุนกลิ้งหลายตลบ ร่างใหญ่ของนาวาถูกเหวี่ยงทะลุออกมาราวกับก้อนเนื้อก้อนหนึ่งตามมาไม่ห่าง สองรู้สึกมึนชา หูอื้อ ภายในมีแต่เสียงวี้ดวิ้วโครมคราม เขากระดิกนิ้ว ... มันยังใช้การได้ เลือดไหลอาบทั่วตัว จุดที่เขานอนเห็นร่างใหญ่ของนาวาแน่นิ่ง เขาขืนตัวเองลุกขึ้น

“ลูก!” เสียงเพรียกแหบพร่าของเขาไม่ได้ดังเท่าเสียงลมเลย ความมืดปกคลุมแผ่กว้างราวกับโรคร้าย สรรพเสียงเงียบสงัด ไร้รถราแล่นผ่านในยามที่ฝนเพิ่งหยุดตกครานี้

เงาใหญ่ทะมึนเคลื่อนตัวหยุดกึกข้างตัวเขา สองส่องสายตามองร่างที่ยืนคร่อมอยู่ “ท่านเจ้าคุณ”

“ใช่ ข้าเอง”

“ทำไมท่านอยู่นี่ได้” สองรับรู้ว่าตัวเองพูดออกไปแต่ริมฝีปากไม่ได้ขยับเลยแม้แต่นิด ท่านเจ้าคุณดูเหมือนจะเข้าใจเขาแม้จะไร้เสียงใดๆก็ตาม

“ทำไมน่ะรึ ข้าน่ะอยู่ที่นี่ตลอด ไม่เคยไปไหน มีแต่เจ้า” ท่านเจ้าคุณเสียงดุเยือกเย็น “มีแต่เจ้านั่นแหละขุน ที่ทอดทิ้งข้าไปเสียทุกครา!”

“ท่านเจ้าคุณ ช่วยลูกผมด้วย” สองน้ำตาริน น้ำเสียงแผ่วเบาด้วยความมึนชา “ช่วยลูกผมด้วย”

“เขาไปดีแล้วขุนเอ๋ย”

“ม่ะ ไม่จริง...ท่านเจ้าคุณช่วยลูกผมด้วย จะให้ผมทำอะไรก็ยอม” น้ำตาสองไหลรินด้วยความเจ็บปวด ลูกชายคนเดียวของเขานอนแน่นิ่งอยู่อีกฝั่ง โดยที่เขาไม่มีเรี่ยวแรงจะเข้าไปดูเลยแม้แต่น้อย สองพยายามฝืนตัวเองลุก เขาจะต้องลุกให้ได้ จะต้องทำให้ได้ สองขาที่อ่อนล้าไม่ฟังคำสั่ง เขาคลานตัวตะกายไปหาลูกน้อยที่นอนราวกับกำลังหลับไหล

“ตาหนู ลูกพ่อ ตื่นสิลูก” สองมองใบหน้าขาวซีดเต็มไปด้วยเลือดของลูกชายด้วยความหมดหวัง เขาร่ำไห้ราวจะสิ้นสติ

“ท่านเจ้าคุณช่วยลูกผมด้วย ช่วยลูกผมด้วย” เขารวบรวมกำลังที่เหลือก้มกราบเงาใหญ่ทะมึนที่กำลังแสยะยิ้มพึงพอใจอย่างน่ารังเกียจ “จะให้ผมทำอะไรผมก็ยอม”

“เจ้าพูดจริงหรือ สองเอ๋ย?” เสียงนั้นดูกังขา สองพยักหน้าตอบ “สาบานสิว่าเจ้าจะยอมทุกอย่าง”

“ผมสาบาน ขอแค่ลูกผมปลอดภัย ผมยอมทุกอย่าง” ท่านเจ้าคุณฉีกยิ้มกว้าง ไร้ความเมตตาต่อร่างที่นอนแน่นิ่งด้วยกำลังพอใจกับสิ่งที่ได้ยิน

“ได้ ข้าจะช่วยเจ้า แต่เจ้าจะต้องไปกับข้าแทน” สองไม่ประหลาดใจกับคำขอนี้เลย เขาคิดว่าเขาเข้าใจเจตนาของเจ้าคุณพิชัยกระจ่างแจ้งแล้ว

“ผมยอม ยอมทุกอย่าง” สองตอบทันทีแบบไม่ลังเล แค่ชีวิตเขาแลกกับชีวิตลูกตัวเอง เขายอมได้เสมอ

“พอเถอะท่านเจ้าคุณ” เสียงหนึ่งดังมาจากด้านหลัง สองเอี้ยวไปมองรูปกายนั้นด้วยความยากลำบาก ความเจ็บแล่นทั่ตัว เลือดที่ไหลอาบยังไม่มีทีท่าว่าจะหยุด หยาดฝนซะล้างรอยเลือดเป็นทางแดงยาวไหลลงตามพื้นถนน

“พี่นาวา” เขาอุทานตาเบิกโพลง ร่างของนายอำเภอนอนแน่นิ่งอยู่ แต่กลับมีอีกร่างหนึ่งเดินมาอย่างสง่างาม

“ดูดีๆสิสอง เราไม่ใช่พี่ใหญ่หรอก” สองถอนหายใจ เขารู้สึกว่าตัวเองกำลังจะบ้า ตอนนี้เขาอยู่ใกล้ความตายแค่คืบ และยังเจอวิญญาณอีกตั้งสองดวง


หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 13 (20/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 20-05-2016 14:00:14
“เจ้าเป็นใคร?”

“ท่านเจ้าคุณจำลูกหลานตัวเองไม่ได้เหรอครับ ผมนเรนทร์ น้องชายพี่นาวาที่นอนตรงนั้นไง” เสียงนั้นตอบทีเล่นทีจริง ราวกับว่าเหตุการณ์เบื้องหน้าเป็นแค่เรื่องขำขัน

“อย่ามาเล่นลิ้นกับข้า บอกมาว่าทำไมเจ้าถึงมาขวางข้า”

“ผมมาขวางท่านไม่ให้สร้างบาปเพิ่มต่างหาก”

“สร้างบาปเพิ่ม หมายความว่าอะไรครับ” สองถามเสียงแผ่วเบา ริมฝีปากเขาปิดแนบแน่นด้วยไร้เรี่ยงแรง มันเป็นเสียงจากภายในจิตใจของเขาที่พยายามสื่อสารกับทั้งคู่

“ท่านเจ้าคุณ หยุดเถอะ” นเรนทร์ขยับตัวแผ่วเบาเข้ามาใกล้ “ทั้งฝนกระหน่ำ ทั้งยางรถแตก ทุกอย่างเพราะท่านทั้งนั้น ถูกไหม?”

“หุบปาก ไอ้เด็กเมื่อวานซืน!” ท่านเจ้าคุณตวาด

“ในฐานะลูกหลานของท่าน ผมขอร้องให้ท่านหยุดเถอะ”

“ทำไมข้าต้องเชื่อเจ้าด้วย”

“อย่างน้อย แม่ของผมก็ทำบุญให้ท่านจนท่านมีกำลังแบบนี้ ท่านไม่คิดหรือว่าแม่จะเสียใจแค่ไหนที่ทำบุญเพื่อให้ท่านทำร้ายลูกชายขอตัวเองต้องนอนแน่นิ่งอยู่ตรงนั้น” นเรนทร์หันมองร่างพี่ชายที่นอนไร้สติ

“นี่มิใช่ธุระกงการอะไรของเจ้า หญิงเล็กก็คือลูกสาวข้าเช่นกัน”

“แต่นั่นมันนานมาแล้ว ท่านเจ้าคุณ มันหลายร้อยปีมาแล้ว”

“เป็นลูกข้าชาติหนึ่ง ก็คือลูกข้าตลอดไป” ท่านเจ้าคุณเสียงแข็ง และหันมาพูดกับสองเมืองที่ฟุบตัวอยู่เบื้องหน้า “เฉกเช่นเจ้า เป็นเมียข้าชาติหนึ่ง ย่อมต้องเป็นของข้าตลอดไป”

“ทำไมท่านยังยึดติดในภพภูมิเก่าเช่นนี้ ท่านเจ้าคุณ”

“นี่มิใช่กงการของเจ้า หลีกไปเสียเด็กน้อย เจ้าไม่มีเหตุให้ต้องเกี่ยวพันกับเรื่องนี้” ท่านเจ้าคุณขับไล่อย่างโจ่งแจ้ง

“ท่านแน่ใจเหรอว่าผมไม่เกี่ยว” นเรนทร์ฉีกยิ้ม หากเทียบกันแล้ว นาวาไม่ได้มีรอยยิ้มที่หล่อเหลาแบบนี้เลย “ในเมื่อขอในฐานะลูกหลานไม่ได้ งั้นข้าขอในฐานะ ไอ้โจรเขมได้ไหม”

สองตาเบิกโพลง เจ้าคุณพิชัยก็เฉกเช่นกัน

 “ถ้าท่านยังยืนกรานจะให้เป็นแบบนี้ ข้าขอท่าน ในฐานะที่ท่าน...ข่มเหง...ขุน ลูกชายผมเมื่อชาติปางก่อน หยุดการกระทำนี้เสีย” น้ำเสียงนเรนทร์กร้าวปนเปด้วยความโกรธ

“พ่อเขม” สองทวนคำ

“ใช่ ชาติกระโน้นผมคือพ่อเขมของคุณ”

“แล้วทำไมพ่อเขมไม่ช่วยตาหนู หลานพ่อล่ะ” สองตัดพ้อ

“สองเอ๋ย ภพภูมินั้นมันจบไปแล้ว ชาตินี้ผมชื่อนเรนทร์ เป็นลูกคุณหญิงรัมภาพร เป็นน้องชายพี่นาวา ที่ผมทำได้ คือต้องปกป้องคนในครอบครัวก่อน” สองสะอึก

“ท่านเจ้าคุณ หากท่านยังยึดติดกับอดีต ผมก็จะขอให้ท่านเห็นแก่อดีตครั้งนั้น เห็นแก่ความตายของผมบนเรือนนั้น เห็นแก่ความเป็นพ่อลูกของผมกับขุน ปล่อยสองไปเถอะ”

“ไม่ได้” เจ้าคุณพิชัยยื่นคำขาด

“ไม่เป็นไรครับคุณนเรนทร์ ผมไม่เป็นไร ขอแค่ท่านเจ้าคุณช่วยตาหนูไว้ ผมยอมไปกับท่านครับ”

   ท่านเจ้าคุณกระชากร่างสองที่นั่งสงบอยู่พื้นถนน ความปรารถนาที่ถูกจองจำไว้ห้าร้อยปีจะเป็นจริงแล้ว ขุนเสน่ห์จะกลับมาอยู่กับเขาในภพภูมิที่เป็นนิรันดร์ ไม่มีความเจ็บ ไม่มีผู้ใดแทรกแซง จะไม่พรากจากกันไปไหนได้อีก สองสงบกว่าที่คิด ความตายไม่ใช่เรื่องน่ากลัว แต่การที่ปล่อยให้ลูกตัวเองตายต่างหากที่น่ากลัวยิ่งกว่าใดๆทั้งหมด ท่านเจ้าคุณใช้เวลามากโขกับการพยายามปลิดชีพสอง เขาพยายามดึววิญญาณของสองเมืองให้หลุดลอยแต่ยิ่งทำก็ยิ่งรู้สึกหนักหน่วง ทั้งๆที่วิญญาณเป็นจิตอย่างหนึ่งที่ไร้น้ำหนัก แต่ยิ่งเขากระชาก กลับยิ่งเหมือนโดนยื้ดแย่งกลับ

“ทำไมข้าดึงวิญญาณเจ้าไม่ได้” เจ้าคุณพิชัยรำพันด้วยความเสียงประหลาดใจ

“ทำไมน่ะเหรอ” วิญญาณอีกดวงหนึ่งพูดแทรก “ก็เพราะสองยังไม่ถึงที่ตายน่ะสิท่าน แล้วอีกอย่าง สองเพิ่งสละชีวิตตัวเองเพื่อแลกกับลูก ผลบุญใหญ่นี้ทำให้ท่านเข้าไม่ถึงเขา ผลบุญนี้ส่งให้เขาอยู่ในระดับที่สูงกว่าท่านแล้ว”

“ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ!”

“ยอมรับความจริงเถอะท่านเจ้า และอย่าลืมรักษาสัจจะที่ให้ไว้ด้วยล่ะ” นเรนทร์หัวเราะก้องด้วยความสะใจ

“ถ้าข้าไม่สมหวัง เอาเจ้าไปอยู่กับข้าด้วยไม่ได้ เจ้าก็จงอย่าสมหวังเลย” เจ้าคุณเอ่ยวาจาด้วยน้ำเสียงเคียดแค้น “สาบานกับข้าสิขุน ว่าหากข้าช่วยลูกชายเจ้าแล้ว เจ้าจะออกไปจากชีวิตผู้ชายที่นอนอยู่ตรงนั้น” ท่านเจ้าคุณชี้ไปทางร่างใหญ่ที่นอนนิ่ง เขารู้สึกสะอิดสะเอียนและรังเกียจบุคคลนี้มาร่วมห้าร้อยปี ลูกชายในชาติก่อนที่แสนจะเลวทรามมาแย่งเมียเขา ในชาตินี้ยังตามมาครองรักกันสุขสม ความแค้นที่ฝังบ่มช้าๆหลายศตวรรษสุมทรวงจนไม่อาจแงะงัดทิ้งไปได้

   สองน้ำตาไหล เขาไม่มีทางเลือกใดๆเหลือแล้ว นึกถึงคำขู่และข้อเสนอของคุณหญิงรัมภาพร ณ ตอนนั้น ทั้งเงินและที่ดินมากมายเพื่อให้เลิกยุ่งเกี่ยวกับนาวา แต่เขามีศักดิ์ศรีและทางเลือกที่ดีกว่า แต่ตอนนี้ เขาไม่เหลือทางใดเลย ลมหายใจรวยรินของลูกชายทำให้เขาหมดสิ้นหนทาง

“ได้ ผมสาบาน ถ้าตาหนูของผมปลอดภัย ผมจะไม่เจอคุณนาวาอีกเลย”

“นายไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้นะสอง”

“ถ้าผมไม่ทำ คุณช่วยลูกชายผมได้ไหม?”

“ผม...” นเรนทร์จนด้วยปัญญา เขาก็แค่คนที่ตายไปแล้วเท่านั้น ไม่ได้มีอำนาจใดๆที่จะช่วยเหลือคนที่ใกล้ตายได้ เจ้าคุณพิชัยยิ้มเยาะด้วยสาแก่ใจ

“รักษาคำพูดของเจ้าด้วยล่ะ ขุนเอ๋ย” สิ้นเสียงท่านเจ้าคุณ สองได้ยินเสียงไซเรนมาแต่ไกล น้ำตาเขาไหลรินเป็นทางด้วยความโล่งอกและเสียใจอย่างสาหัส
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 13 (20/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 20-05-2016 14:01:53
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ท่านแพ้อีกแล้ว ท่านพ่อเอ๋ย”

“ข้ารู้”

“แล้วท่านจะทำอย่างไรต่อไปล่ะ?”

“ข้ามาไหว้วานเจ้าอย่างหนึ่ง”

“ว่ามาเลยค่ะท่านพ่อ”

“ช่วยเหลือคนชื่อสองและลูกของเขาให้ถึงที่สุด”

“แต่ก่อนหน้านี้ท่านพ่อยัง...”

“อย่าถามอีกเลยหญิงเล็ก ทำตามที่พ่อขอได้หรือไม่?”

“ได้ค่ะ หญิงจะทำตามที่ท่านพ่อขอ”

“ถ้าอย่างนั้น เจ้าจงรักษาคำพูดและไปที่โรงพยาบาลทันที”

   เจ้าคุณพิชัยมองร่างแก่ชราที่นอนขดหลับไหลส่งเสียงพึมพำ สิ่งที่เขาต้องทำ คือรักษาคำสัตย์ มิเช่นนั้นความเคียดแค้นริษยาจากการเห็นคนรักในอดีตตกเป็นของบุตรชายที่เขาแสนจะเกลียดจะดำเนินต่อไป เพื่อหยุดความเจ็บปวดจากสิ่งนี้ แม้จะต้องพรากคนรักกัน เขาก็ยอม

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“พี่ใหญ่จะเป็นอะไรมั้ยครับ” สองนอนแน่นิ่งในรถฉุกเฉินของโรงพยาบาล เจ้าหน้าที่หลายคนกำลังช่วยทำแผลเบื้องต้นให้เขาก่อนจะนั่งเรียงรายกันในรถ

พร้อมกับนเรนทร์!

“ไม่เป็นไรหรอกสอง ผมช่วยเต็มความสามารถแล้ว” นเรนทร์ตอบ

“แล้วทำไมคุณไม่ช่วยตาหนูของผมล่ะครับ?”

“ผมเป็นผีนะครับ ไม่ได้มีอิทธิฤทธิ์อะไร ผมทำได้แค่ปกป้องพี่ชายผมเท่านั้น”

“แล้วคุณทำยังไงล่ะครับ ในเมื่อคุณเป็นผี?”

“เรานี่ ถามเยอะจังวุ้ย! เรื่องของผี คนเป็นอย่ารู้เลย”

“ขอบคุณมากนะครับที่ช่วยพี่ใหญ่” สองน้ำตาริน

“ไม่ต้องขอบคุณหรอก พี่ชายผมทั้งคน”

“แล้วเขาเป็นอะไรไหม?”

“ไม่เป็นไรหรอก เขาจะไม่เป็นไร”

“แล้วชาติก่อนนั้น...”

“ปล่อยให้มันผ่านไปเถอะสอง อย่ายึดติดกับอดีตเลยนะ”

“ครับ...แต่ผมแค่อยากรู้”

“อยากรู้อะไรอีกล่ะ...นอนเถอะ นายต้องการการพักผ่อน” เสียงอึกทึกครึกโครมจากด้านหน้าโรงพยาบาลไม่ทำให้สองตื่น เขาหลับไปด้วยความอ่อนเพลีย คำพูดสุดประหลาดตลอดระยะทางมาที่นี่เป็นเรื่องชาชินของทั้งหมอและพยาบาลเสียแล้ว เขาเคยเห็นมาหลากหลายรูปแบบจนคิดว่ามันเป็นเรื่องปรกติ

   นเรนทร์มองดูสองที่โดนเข็นเข้าในโรงพยาบาลช้าๆ แสงอาทิตย์ยามเช้าสาดส่องจ้า พร้อมๆกับร่างกายที่เจือจางและหายไปราวกับอากาศธาตุ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------


จบตอน 13


ปล เผื่อมีคนสงสัยว่าทำไมนเรนทร์ไม่ไปรถคันเดียวกับนาวา
นาวาติดต่อวิญญาณไม่ได้นะครับ ที่เคยฝันเห็นเจ้าคุณก็เพราะสอง
(มีเฉลยกลายๆในเรื่องแล้วนาจา แต่ไม่ได้เขียนซ้ำ อธิบายนอกรอบเอา)
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 13 (20/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 22-05-2016 14:42:42
สงสารเด็กน้อยจัง แรงรักแรงแค้นช่างหน้ากลัวนัก
รอตอนต่อไปค๊าคนเขียน :ling1: :ling1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 26-05-2016 22:50:17
ใกล้จบแล้วน้าาาาา...มาอ่านต่อกันครับ

 :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4: :katai4:

ภพ: สัญญา ตอน 14

   สองเมืองมองนาวาที่นอนหลับไหลบนเตียงผู้ป่วย คุณหญิงรัมภาพรให้เวลาเขาอยู่กับลูกชายเธอเป็นครั้งสุดท้าย สองยังแปลกใจที่เธอยอมให้เข้ามาอยู่ในห้องนี้ลำพัง คนที่นอนอยู่ไม่มีบาดแผลตามตัวแต่ยังไม่ได้สติเหมือนนอนหลับไปชั่วครู่ สองเสียอีกที่มีแต่รอยแผลทั้งรอยกระจกบาด แขนขาถลอกจากการครูดไปกับถนน กระนั้นเขาก็นอนไม่หลับ รู้สึกราวกับร่างกายแข็งแรงเสียจนบาดแผลแค่นี้ทำอะไรไม่ได้ ความว้าวุ่นกระวนกระวายในตัวลูกน้อยและคนรัก ทำให้เขาร้อนรนจนไม่อาจจะนอนอยู่นิ่งๆได้
เขานั่งลงข้างเตียงจับมือใหญ่แน่นจับจ้องภาพคนเบื้องหน้าให้ถึงที่สุด ถึงแม้ปริ่มจะร้องไห้ปานใด แต่ก็ต้องทำเหมือนว่าไม่มีอะไรเกิดขึ้น สมองของเขาว่างเปล่า ความรู้สึกทั้งหมดมันเกินความเสียใจไปเสียนัก ก่อนหน้านี้เขามีความสุขราวกับกำลังโผบินบนท้องฟ้า แต่วันนี้เขาเป็นดั่งนกปีกหัก ถูกกระชากให้ถลาลู่ลมกระแทกพื้นโครมใหญ่จนเต็มไปด้วยบาดแผล แต่มันคือบาดแผลทางใจที่กรีดลึกและไม่อาจเยียวยาได้อีก

“ผมขอโทษครับพี่” สองพูดแผ่วเบาข้างๆหูนาวา เสียงลมหายใจแผ่วเบาคล้ายเสียงกรนตอบรับราวกับรับรู้ได้ถึงความเสียใจ

“ผมรักพี่นะครับ” น้ำตาเขาหยดริน โน้มตัวจูบที่หน้าผากขาวซีด

“แต่ผมต้องทำตามสัญญา” เขาเชื่อสนิทใจว่าเจ้าคุณพิชัยจะต้องช่วยเหลือลูกชายของเขาอย่างถึงที่สุด หากเขารักษาสัญญาที่ให้ไว้ได้ ลูกชายเขาจะปลอดภัย สองมองร่างที่นอนนิ่งเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนเดินออกไปจากห้องพักผู้ปวย

“นี่คือเอกสารทั้งหมด ชั้นจัดการเสร็จแล้ว หวังว่านายคงจะรักษาสัญญานะ” รัมภาพรจัดแจงทุกอย่างพร้อมสรรพ เธอนัดหมายเจ้าหน้าที่ราชการที่เกี่ยวข้องอย่างเร่งด่วน ด้วยเส้นสายและอำนาจเงินที่มี ทุกคนต่างพร้อมใจมาอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง ถึงแม้กรุณาจะยังงงงวยและเศร้าเสียใจในเรื่องที่เกิดขึ้นมาก็ตาม แต่เธอก็ต้องจำยอมยกลูกชายเป็นบุตรบุญธรรมของคุณหญิงอย่างเลี่ยงไม่ได้ เมื่อข้อเสนอที่จะดูแลค่ารักษาการผ่าตัดสมองและตามร่างกายหลายส่วนทั้งหมด ด้วยวิทยาการแพทย์สมัยใหม่ที่มี แต่ต้องตกลงที่เงื่อนไขเดียว

“ครับ ผมจะรักษาสัญญา” สองบีบมือแน่น ความคับแค้นใจอัดแน่นพร้อมระเบิดได้ทุกเมื่อ น้ำตาผุดผาดที่เขาต้องสะกดกลั้นไว้ มีแต่ความสั่นเทาทั่วร่างที่บอกถึงความคับข้องหมองใจจนแทบทนไม่ไหว

“ดี งั้นตกลงตามนี้ นายไม่ต้องห่วง ชั้นก็มีศักดิ์และศรีพอที่จะรักษาคำพูดเหมือนกัน” รัมภาพรพูดจบพลางสะบัดตัวหนี ทุกอย่างกำลังจะกลับมาเข้าที่เข้าทางอีกครั้ง เสี้ยนหนามใหญ่ถูกถอนรากถอนโคนหมดแล้ว
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 26-05-2016 22:51:00
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

   สองนอนเฝ้าลูกน้อยไม่ห่าง ช่วงสิบกว่าวันที่ผ่านมาเหมือนฝันร้าย เขานึกถึงช่วงเวลาตลอดฤดูร้อน ที่สองพ่อลูกไปเล่นน้ำสงกรานต์ด้วยกัน ตาหนูยังยิ้มอย่างเริงร่าและมีความสุข ภาพที่ลูกชายของเขาถูกเหวี่ยงจนกระเด็นหลุดไปนอกรถยังติดตา ใบหน้าหวาดกลัวนั้นกรีดแทงใจผู้เป็นพ่ออย่างเขาเสียยิ่ง และมันยิ่งกดทับจิตใจหนักหน่วงเมื่อเขาทำอะไรกับมันไม่ได้เลย

“พี่ตัดสินใจดีแล้วเหรอพี่สอง” กรุณานั่งข้างๆอดีตสามีที่อดหลับอดนอนมาหลายคืน เขาดูซูบผอมลงไปพอสมควร บาดแผลตามตัวดีขึ้น สองเมืองไม่ได้พักผ่อนเลยนับตั้งแต่วันนั้น ทั้งเขาและเธอต่างใจจดจ่ออยู่กับอาการของลูกชาย การผ่าตัดผ่านพ้นไปด้วยดี “อืม...พี่ฝากนาดูแลลูกด้วยนะ”

กรุณาพยักหน้า “ได้สิพี่ ลูกฉันทั้งคนนะ”คุณหญิงรัมภาพรจัดแจงหาที่อยู่ใหม่ให้กับครอบครัวเธอทันทีเพื่อป้องกันลูกชายเธอออกตามหา ยิ่งเธอได้ยินว่าสองเมืองยอมรับเงื่อนไขว่าจะไปจากชีวิตนาวาแทบจะทันที เธอจึงไม่ลังเลที่จะจัดการทุกอย่างโดยเร็ว และบังคับทุกคนที่รู้เรื่องปิดปากให้สนิท กรุณารู้สึกสลดใจกับเรื่องที่รับรู้ ถึงแม้มันจะน่ารังเกียจเพียงใด แต่เธอก็ทำอะไรไม่ได้ สองตัดสินใจแบบนี้ก็เพื่อรักษาชีวิตลูกชาย และนั่นเป็นสิ่งที่เธอต้องเห็นด้วย

“แต่พี่ไม่จำเป็นต้องทำแบบนี้นี่นา”

“อย่าห้ามพี่เลยนา...พี่มันคนน่ารังเกียจ ถ้าตาหนูรู้ว่าพ่อของตัวเองมีอะไรกับผู้ชายด้วยกัน จะกลายเป็นปมด้อย” กรุณานิ่งงัน เธอไม่รู้จะพูดอย่างไรดีกับเรื่องที่เกิดขึ้น วินาทีแรกที่รู้เรื่อง เธอถึงกับทรุด ปลายประสาทชาไร้เรี่ยวแรง ชายที่เคยร่วมหอลงโลงกันมาแปรเปลี่ยนจนเธอแทบรับไม่ได้ ถึงตอนนี้เธอได้แต่อยู่เงียบๆ จมเจ่าเฝ้าดูอาการของลูกชายและภาวนาให้เขาหายดี

   สองจับใบมรณะบัตรของตัวเอง พร้อมกับเอกสารทางราชการใหม่ที่ได้รับ “นายนเรนทร์ พิทักษ์นาวา” ชื่อเดียวกับบุตรชายคนรองของคุณหญิงรัมภาพร เธอมิได้แจ้งกับราชการเรื่องการจากไปของบุตรคนรองด้วยเพราะทำใจไม่ได้ แต่เมื่อต้องให้ใครสักคนตายไปเสีย รัมภาพรยินดีที่จะหยิบยื่นให้กับสองเมือง แต่ยังคงให้คนที่ชื่อนเรนทร์ยังมีชีวิตอยู่
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 26-05-2016 22:52:02
“ท่านหาเราเจอแล้วหรือ เจ้าคุณพิชัย?”

“ทำไมเจ้าต้องทำเยี่ยงนี้ด้วย ขุนเอ๋ย?” ร่างใหญ่ทะมึนทรุดนั่งเบื้องหน้า ดวงตาแดงก่ำฉายแววเศร้าหมอง

“เราทำสิ่งใดไม่ดีอย่างนั้นหรือ?”

“มิใช่อย่างนั้นดอก...” เสียงเยือกเย็นนั้นสั่นเครือ “แต่ทำไมท่านต้องทำเช่นนี้?” เจ้าคุณพิชัยก้มกราบพระธุดงค์ที่อยู่เบื้องหน้า เขาเสาะค้นหาชายที่สองเมืองมาร่วมสามปี แต่มิได้พานพบ ดวงจิตร่ำไห้เสาะแสวงหาด้วยความโศกา หากแต่วันหนึ่งที่หยุดพร่ำเพรียก ตั้งจิตภาวนาบำเพ็ญศีลและธรรม ทำให้เขาได้พานพบพระรูปหนึ่ง ณ ที่แห่งนี้

“ท่านจำที่แห่งนี้ได้ใช่ไหม?”

“ขอรับ พระคุณเจ้า”

“ชาติก่อนโน้น ท่านบังคับให้เด็กคนหนึ่งต้องสาบานต่อหน้าองค์เจดีย์นี้” เจ้าคุณพิชัยมองความเก่าแก่ของเจดีย์ใหญ่ ที่ครั้งหนึ่งเคยสวยงามและรุ่งเรือง “แต่กลับกลายเป็นว่าคำสาบานนั้นผูกมัดตัวท่านเสียแน่นขนัด จนท่านมิอาจไปที่แห่งใดได้”

“กระผมยินดีขอรับ ถึงแม้จะต้องรออีกกี่ร้อยปี แต่เพื่อได้พานพบกับท่านอีกครั้ง กระผมยินดียิ่งนักขอรับ...ขุนเสน่ห์ดวงใจข้า” พระคุณเจ้ามิได้ตอบโต้ หากแต่ลืมตามองดูเงาที่ครั้งหนึ่งเคยเป็นบุรุษกำยำร่างใหญ่

“ตื่นเถิด เจ้าคุณพิชัย หากท่านยังเป็นเช่นนี้ อีกกี่ร้อยปีท่านก็จะไม่พบทางสว่างที่แท้จริง”

“พระคุณเจ้าพูดเช่นนี้หมายความว่าอย่างไรรือขอรับ” เสียงลมหนาวพัดหวีดหวิว พระธุดงค์ปักกลดในป่าข้างเจดีย์ร้าง มีเพียงผ้าเหลืองและมุ้งผืนบางกั้นลมหนาวเท่านั้น ร่างกายที่เคยกำยำแข็งแรงผ่ายผอมเสียถนัดตา
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 26-05-2016 23:28:40
คงใกล้แยกย้ายแล้วสินะท่านเจ้าคุณ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 27-05-2016 09:30:52
ใกล้จบแล้ว
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 27-05-2016 14:28:47
คงใกล้ จบสิ้นแล้ว
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 27-05-2016 19:50:10
 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 14 (26/05/59) ตอนใหม่!! หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 28-05-2016 08:07:54
ใกล้จบแล้วววววว รอๆๆๆๆ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 15 (29/05/59) ใกล้จบแล้ววววว หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 29-05-2016 13:35:41
เรื่องนี้ใกล้จบแล้วครับ
ทีแรกจะตัดจบตั้งแต่ตอนนี้ แต่พอดีเหลือเงื่อนงำนิดหน่อย
เลยต้องยืดไปอีก 2 ตอน กลายเป็นจบตอนที่ 17

ฝากช่วยอ่าน แนะนำ บอกต่อและเป็นกำลังใจให้คนเขียนด้วยนะครับ

ปล ผมกำลังเขียนเรื่องใหม่ เร็วๆนี้ก็จะได้อ่านกันแล้วววว

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ภพ: สัญญา ตอน 15

พุทธศักราช 2548

“คุณพ่อ! ทำไมจู่ๆเปิดประตูมาแบบนี้คะ หนูกำลังโป๊อยู่เห็นมั้ย”

“ชั้นก็อยากเห็นหน้าหลานชั้นน่ะสิ แต่ว่าแกจะอายทำไม แกเป็นลูกชั้นนะ”

“โอ๊ย พ่ออย่าทำเป็นว่าพ่อรักหนูเลยค่ะ ยี่สิบแปดปีมานี้พ่อเคยกอดเคยหอมหนูกี่ครั้งกันเชียว” ชายแก่มองเด็กน้อยที่กำลังดูดนมจากผู้เป็นลูกสาว เขาเบือนหน้าหนีเสียทุกครั้งที่เห็นรอยแผลตรงช่วงอกของเธอ ตั้งแต่เล็กจนโต เขาได้แต่หลีกเลี่ยงการอยู่ใกล้ชิดกับผู้เป็นลูกแท้ๆของตัวเอง

“เราอย่าเถียงกันเลย ขอพ่ออุ้มหลานหน่อย”

   เด็กน้อยถูกส่งผ่านมาที่มือใหญ่ของชายชรา ดวงตาปิดสนิท ปากนิดจมูกหน่อยดิ้นขลุกขลักในห่อผ้า ชายแก่สัมผัสมือแผ่วเบาตามใหน้าหนูน้อย “พ่อล้างมือมารึยังคะก่อนมาจับลูกหนูเนี่ย” เขาไม่ได้สนใจเสียงบ่นของบุตรสาวเท่าใดนักเพราะกำลังซึมซับความยินดีและปลาบปลื้มใจที่ได้อุ้มหลานชายในอ้อมกอด

“พ่อ หนูไม่ได้ว่าพ่อแรงขนาดนั้น พ่อร้องไห้ทำไมคะ”

“เปล่าหรอก ลูกไม่ได้ว่าอะไรพ่อหรอก” ชายชราร่ำไห้พลางกอดหลายชายอย่างรักใคร่และทะนุถนอม

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ท่านตรึกตรองดีๆสิท่านเจ้าคุณเอ๋ย ว่าเหตุใดจึงติดตามข้ามาจนถึงชาติปางนี้” พระคุณเจ้าถามด้วยน้ำเสียงสงบนิ่ง

“กระผมเฝ้ารอท่าน เพื่อจะให้เราได้กลับมาครองรักกันอีกครั้งหนึ่งขอรับ”

“แล้วเหตุใดท่านจึงต้องรอข้าด้วยเล่าท่านเจ้าคุณ”

“เพราะข้ารักท่านไงขอรับ ท่านคือขุนของข้าเมื่อชาติที่แล้ว และคือขุนเสน่ห์ของข้าในชาติก่อนหน้านั้น” น้ำเสียงของเจ้าคุณพิชัยเดือดดาลแต่กลับแฝงไปด้วยความน้อยเนื้อต่ำใจมากกว่าจะโกรธขึ้ง

“ทำไมท่านถึงมั่นใจว่าข้าคือขุนเสน่ห์ของเจ้านักล่ะ”

“เพราะรอยแผลเป็นที่หูท่านขอรับพระคุณเจ้า ก่อนท่านขุนเสน่ห์จะสิ้น เขามีรอยแผลเป็นที่ใบหูขอรับ” พระธุดงค์หลับตาอีกครั้งเพื่อให้เห็นกายของบุรุษร่างใหญ่ การลืมตาสนทนากันนั้นท่านจะเห็นเพียงแค่เงาดำตะคุ่มเท่านั้น

“และชาติที่แล้ว ข้าก็ได้เจอเด็กคนหนึ่งถูกพามาที่เรือนด้วยพ่อเลี้ยงของเขา ข้าจดจำรอยแผลเป็นที่ใบหูนั้นได้ทันที ข้าจึง...”

“หยุดเล่าเถิดท่านเจ้าคุณ เรารู้เรื่องราวทุกอย่างแล้ว”

“ท่านรู้แล้วหรือขอรับ เมื่อท่านรู้แล้ว เหตุใดท่านจึงไม่มาอยู่กับข้าเล่า”

“มันไม่มีประโยชน์อันใดหรอกหากเราต้องไปอยู่กับท่าน”

“เพราะเหตุใดขอรับพระคุณเจ้า?” คำถามเจือไปด้วยความกังขา ยิ่งสนทนาเขายิ่งไม่เข้าใจในสิ่งที่กำลังได้ยิน
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 15 (29/05/59) ใกล้จบแล้ววววว หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 29-05-2016 13:37:11
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

พุทศักราช 2553

“คุณตาเล่านิทานให้ผมฟังหน่อยสิครับ” เสียงเด็กน้อยเจื้อยแจ้วอยู่ข้างตัวชายชรา

“ได้สิ อยากฟังเรื่องอะไรล่ะ”

“เรื่องนี้ครับคุณตา” เด็กน้อยวิ่งลงไปหยิบหนังสือนิทานเล่มเล็กให้ชายแก่ก่อนจะขึ้นมานั่งบนบนตัก ผู้เป็นตาหอมกอดด้วยความรักใคร่ เด็กน้อยยิ้มเริงร่าและออดอ้อนตามประสา

“คุณพ่ออย่าตามใจตาหนูให้มากนักนะคะ เดี๋ยวลูกหนูเสียคน” เสียงหนึ่งตะโกนออกมาจากในบ้าน

“พ่อยังไม่ทันทำอะไรเลย แค่จะเล่านิทานเท่านั้น” ชายแก่เปิดหนังสือนิทาน เด็กชายพิงตัวซบหน้าอกที่เคยกำยำของผู้เป็นตาอย่างคุ้นเคย

   นิสาส่ายหัว ตั้งแต่มีหลานคนนี้ ความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับผู้เป็นพ่อดีขึ้นตามลำดับ ตั้งแต่เล็กจนโต พ่อแสดงความรักกับเธอแทบจะนับครั้งได้ ไม่เหมือนกับน้องชายเธอที่ผู้เป็นพ่อให้ความเอาใจใส่มากกว่า พ่อไม่เคยอาบน้ำให้ ไม่เคยมองแผลเป็นที่หน้าอกเธอ ไม่เคยโอบกอดเธอเหมือนพ่อคนอื่นๆ ความเฉยชาของเขาก่อให้เกิดช่องว่างที่เกินจะเยียวยา แต่มันก็ยังไม่สายจนเกินไป เพราะนับแต่มีตาหนูเขามา ชายชราเปลี่ยนแปลงไปเสียจนเธอแปลกใจและเมื่อไม่คิดถึงอดีตที่ผ่านมา พ่อเป็นชายแก่ที่น่าสงสารคนหนึ่ง และยังเป็นคุณตาที่ยอดเยี่ยมมาก

“อย่าบ่นนักเลยคุณ คุณพ่อยังไม่ทันทำอะไรเลยคุณก็บ่นเสียยกใหญ่ละ” สามีของเธอปรามด้วยน้ำเสียงทีเล่นทีจริง

“หยุดเข้าข้างคุณพ่อเลยนะคะพี่สิน” นิสาแหวสินธรผู้เป็นสามี ผู้เป็นเหมือนพี่ชายแท้ๆของเธอเฉกเช่นกัน

“ผมไม่ได้เข้าข้างคุณพ่อนะ แต่อย่างน้อยท่านก็รักตาหนูไม่ใช่เหรอ”

“พี่สินจะสื่ออะไรมิทราบ นิไม่เข้าใจ” เธอประชด

“พี่ก็จะสื่อว่า อย่างน้อยคุณพ่อก็เปลี่ยนแปลงในทางที่ดีขึ้น ไม่มึนตึงกับนิเหมือนสมัยก่อน” นิสาเห็นด้วย หากไม่มีสินธรบุตรชายบุญธรรมของคุณย่า เธอคงเติบโตมาแบบเด็กขาดความอบอุ่นและเคว้งคว้าง ข้างกายเธอมีแต่สินธรนี่แหละที่คอยดูแลโอบอุ้มจนแปรเปลี่ยนเป็นความรักในที่สุด

“แต่ดูคุณพ่อจะทั้งรักทั้งหลงตาหนูเลยนะคะ” นิสาตั้งข้อสังเกต

“คนแก่ก็งี้แหละนิ เห่อหลานชายคนโตไง” นิสาพยักหน้าเชิงเห็นด้วย ก่อนจะเหความสนใจทำกับข้าวต่อไป

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ท่านไม่รู้ หรือท่านไม่เปิดใจที่จะรับรู้ล่ะ เจ้าคุณพิชัย” น้ำเสียงของพระธุดงค์ราบเรียบและใจเย็น

“หยุดยอกย้อนข้าเสียทีเถิดพระคุณเจ้า ท่านให้สัญญากับข้าไว้ ท่านจำได้ไหม” เจ้าคุณพิชัยตวาดด้วยน้ำเสียงเหลืออด ยิ่งสนทนาแล้วยิ่งวกวนจนเขาหาทางไปต่อไม่ได้แล้วยิ่งทำให้รู้สึกเหมือนถูกดูแคลนอย่างร้ายแรง

“จำได้สิ และเราก็รักษาสัญญานั้นอยู่ ท่านไม่เห็นหรือ”

“ข้า...เอ่อ กระผม...”พระคุณเจ้าตอบด้วยน้ำเสียงที่นิ่งเฉย จนอีกฝ่ายอึกอัก

“หยุดสร้างบาปแก่ตัวเองเสียทีเถิด เจ้าคุณพิชัย มันสิ้นยุคสมัยของท่านแล้ว ท่านควรจะไปในภพภูมิอื่นเสีย”

“ทำไมเจ้าต้องคอยไล่ข้าร่ำไป ท่านขุนเสน่ห์!” เจ้าคุณพิชัยตวาดด้วยน้ำเสียงเหลืออดอีกครั้ง ลมบ้าหมูกระโชกแรงอย่างไร้ที่มาทำให้อากาศโดยรอบเหน็บหนาวยิ่งกว่าเดิม แต่พระธุดงค์กลับสงบนิ่งราวกับไร้ความรู้สึกร้อนหนาวใดๆเลย

“ดูก่อน เจ้าคุณพิชัย...ดูเสียดีๆเถิด” พระธุดงค์ยื่นเหรียญกษาปณ์เก่าออกมา มันส่องแสงสีแดงวาววับราวกับทับทิม

“เหรียญของท่านไง ขุนเสน่ห์”

“มันไม่ใช่ของเราหรอก เจ้าคุณพิชัยเอ๋ย”
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 15 (29/05/59) ใกล้จบแล้ววววว หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 29-05-2016 13:39:51


   นาวานั่งเคียงข้างโกศบรรจุเถ้ากระดูกของชายคนรักด้วยอาการโศกเศร้า ร่างกายผ่ายผอมจากการตรอมใจ

“กลับบ้านเถอะตาใหญ่ ใกล้มืดแล้ว”

“ไม่จริงใช่มั้ยครับแม่ สองยังไม่ตายใช่มั้ยครับ” น้ำตาลูกผู้ชายไหลรินเป็นสาย รัมภาพรไม่กล้าตอบสิ่งอันออกมาด้วยกลับพิรุธ สิ่งเดียวที่ทำได้คือปล่อยลูกชายคนโตร้องไห้อย่างน่าเวทนาในอ้อมกอดเท่านั้น

“กลับบ้านเถอะพี่ใหญ่” เสียงน้องสาวร่วมมารดาเรียกทักจากในรถ เธอกำลังท้องอุ้ยอ้ายเดินลำบากจึงไม่ได้ออกมาหาคนทั้งคู่

“ทั้งตารอง ทั้งสอง ทุกคนทิ้งผมไปหมดแล้ว” นาวาสะอื้นไห้ ผู้ชายที่เขารักทุกคนตายไปเสียหมดแล้ว ทั้งพ่อ น้องชายหรือแม้แต่คนที่เขารักสุดหัวใจ

“ผมไม่มีใครแล้ว” นาวาทรุดตัวกองกับพื้น รัมภาพรต้องคอยตระกองกอดราวกับเป็นเด็กสิบขวบ

“ใหญ่ยังมีแม่ไงลูก ยังมีแม่นะ นะ” รัมภาพรสะท้อนใจที่เห็นแอของลูกชายตัวเองเฉกเช่นนี้ เธอไมคิดว่าเขาจะรักคนชื่อสองเมืองด้วยใจจริง คิดว่าเป็นความสนุกชั่วครั้งชั่วคราวเหมือนครั้งเก่าก่อน แต่เธอก็ต้องเข้มแข็งและยืนหยัดในสิ่งที่ตัวเองได้ตัดสินใจทำลงไปแล้ว เธอมองโกศติดกันที่เป็นของลูกชายคนรองแล้วก็ใจสลาย ถึงแม้จะผ่านมาครบปีแล้ว แต่ไม่มีวันไหนเลยที่เธอจะทำใจยอมรับความจริง

ความเศร้าโศกของลูกชายคนโตจึงส่งผ่านมาที่เธออย่างเข้าใจได้เป็นอย่างดี

ฟ้ายามใกล้ค่ำเปลี่ยนเป็นสีแดงอ้อยอิ่งก่อนเมฆคล้อยต่ำรอความมืดคลานคลืบ ลูกชายของเธอยังคงร้องไห้ตัวหอบโยนด้วยอาดูร

“เดี๋ยวมันก็ดีขึ้น...เดี๋ยวทุกอย่างจะดีขึ้น” รัมภาพรบอกตัวเองมาโดยตลอด เธอดูแลนาวาอย่างใกล้ชิด เนื่องจากเขาไม่อาจยอมรับการสูญเสียของสองเมืองได้ ลาออกจากงานราชการและเมาหยำเปจนไม่เป็นผู้เป็นคน ช่วงหนึ่งปีที่ผ่านมาเป็นช่วงเวลาที่ยากลำบาก แต่ทุกอย่างมันจะต้องดีขึ้น อีกไม่นาน นาวาจะต้องแต่งงานกับลูกสาวเจ้าสัวชื่อดัง เมื่อนั้นเขาจะเหความสนใจไปยังผู้เป็นภรรยา แล้วทุกอย่างมันจะดีขึ้นเอง...


 เสียงรถเคลื่อนตัวไปจากวัด ทิ้งให้ความมืดเข้ามาแทนที่ พระรูปหนึ่งยืนสงบนิ่งในระยะไกลเฝ้าดูเหตุการณ์ทั้งหมด

“กระผมอยากขออนุญาตออกธุดงค์ขอรับพระคุณเจ้า”

“ทำไมอยากทำอย่างนั้นล่ะ”

“กระผมคิดว่าตัวเองยังละทางโลกไม่ได้เลยสักนิด”

“แล้วมั่นใจหรือว่าถ้าออกไปแล้วจะละได้ กิเลสมันอยู่ที่ใจของเรา ไม่ใช่อยู่ที่สถานที่”

“กระผมขอลองดูก่อน ถ้ายังเห็นภาพนี้ทุกเมื่อเชื่อวัน กระผมไม่มีทางอยู่อย่างสงบได้หรอก”

“แล้วแต่เจ้าแล้วกันนะ พระสอง”

“ขอบคุณมากขอรับ พระคุณเจ้า”

เสียงระฆังดังหง่างเหง่งบอกเวลาเช้า พระรูปหนึ่งตัดสินใจเดินเท้าเปล่าออกจากวัดมุ่งหน้าไปยังทิศเหนือ...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------


ปล ในส่วนคำแทนตัวของพระสงฆ์นั้น ผมอ้างอิงจากคำพูดตัวเองสมัยบวชเป็นพระนะครับ
อาจจะไม่ถูกต้องตามหลัก 100% แต่ก็ไม่ถือว่านอกรีตหรืออะไรแต่อย่างใด อย่าดราม่าเรื่องนี้กะเค้านะ

จบตอน 15 จ้า
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 15 (29/05/59) ใกล้จบแล้ววววว หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-05-2016 14:09:26
 :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 15 (29/05/59) ใกล้จบแล้ววววว หน้า 3
เริ่มหัวข้อโดย: naya-devil ที่ 29-05-2016 17:06:07
 :call: :call: :call:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-05-2016 13:10:05
 ภพ: สัญญา ตอน 16

“เหรียญไม่ใช่ของท่านอย่างนั้นหรือ? ท่านหมายความว่าเยี่ยงไร? ท่านยื่นให้กระผมเองกับมือนะขอรับท่านขุนเสน่ห์?”

“ใช่ ขุนเสน่ห์ให้สิ่งนี้แก่ท่านเองกับมือ แต่ข้าไม่ได้เป็นคนให้กับท่านนะเจ้าคุณพิชัย”

เจ้าคุณพิชัยหัวเราะร่วนด้วยขบขัน “ท่านหมายความว่า เพราะอยู่คนละชาติภพอย่างนั้นหรือขอรับ?”

“ไม่ใช่หรอก ท่านเจ้าคุณ เราบอกท่านอย่างแจ่มแจ้งแล้ว” พระธุดงค์เว้นวรรค ความเงียบคืบคลานมาแทนที่ราวกับไม่มีแม้เสียงลมหายใจของสรรพสิ่ง “...เราไม่ใช่ขุนเสน่ห์ของท่าน” เสียงลมครางหวืดหวิวราวกับคนกรีดร้องในความมืดมิด เจ้าคุณพิชัยนิ่งงันกับสิ่งที่ได้ยินเองกับหู

“ไม่จริง เจ้าโกหก”

“เราเป็นพระ เราปดท่านจะได้อะไร”

“ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ ชาติก่อนเจ้าคือขุนเมียข้า เมียที่มีรอยแผลที่เดียวกับขุนเสน่ห์ในชาติกระโน้น หยุดโป้ปดข้าเสียที!” เจ้าคุณพิชัยแผดเสียงด้วยความโกรธา สายลมหนาวพัดหวีดหวิวรุนแรงโหมกรรโชก

“เราไม่ได้ปดท่านเลยสักนิด ท่านเจ้าคุณ”

“แล้วรอยแผลที่ใบหูท่านล่ะ มันมาได้อย่างไร”

“ท่านเชื่อในเรื่องความบังเอิญไหม...” พระคุณเจ้ายังคงสงบนิ่ง “นั่นแหละคำตอบของเรื่องนี้”

“เป็นไปไม่ได้”

“ท่านจำไม่ได้หรือ ว่าก่อนที่เด็กชายที่ชื่อขุนจะไปเรือนท่าน เขาเจอโจรป่า” เจ้าคุณพิชัยนิ่งงันรับฟังเรื่องที่พระธุดงค์กำลังเปล่งวาจา “เขาได้รอยแผลจากเหตุการณ์ครั้งนั้นแหละท่านเจ้าคุณเอ๋ย มันมิใช่รอยแผลจากชาติก่อนหน้าแต่อย่างใด”

“ไม่จริง ข้าไม่เชื่อ ไม่จริง!” เจ้าคุณพิชัยสับสนเสียนัก หากเด็กชายขุนที่เขาเฝ้ารักเมื่อชาติกระโน้นไม่ใช่ขุนเสน่ห์ของเขาเสียแล้ว คนรักของเขาหายไปไหน

“ทุกอย่างมันแค่เรื่องบังเอิญ ท่านเจ้าคุณลองไตร่ตรองสิ ว่าชาติก่อนนั้นท่านได้ทำกรรมหนักที่ไม่อาจลืมได้กับใครไว้” เจ้าคุณพิชัยระลึกถึงเหตุการณ์เมื่อครั้งอดีต ความจริงเริ่มปรากฎจนน่าหวาดหวั่นที่ค่ายทหารตอนเขายังหนุ่มแน่น

“เดช?”

“ใช่...ชาติกระโน้นเราคือคนชื่อเดช พลทหารในค่ายที่ถูกท่านทำร้ายเสียจนป่นปี้คนนั้น” หากยังเป็นปุถุชน เจ้าคุณพิชัยคงจะทรุดกายลงเสียแล้ว เรื่องที่เขาได้ฟังนั้นมันน่าคลื่นเหียนราวกับเป็นเรื่องโกหกชั้นต่ำ “หากท่านอยากรู้ว่าทำไมเราถึงพานพบกัน นั่นก็เพราะท่านทำกรรมกับเราไว้อย่างหนักจนไม่อาจหนีพ้นได้”

“แต่ชาติที่แล้ว ท่านก็ยังถูกข้า...”

“แก่นของเรื่องนี้คือ เราได้กลับมาพานพบกัน ใช่หรือไม่” เจ้าคุณพิชัยไม่ตอบโต้ “และสุดท้าย ก็เป็นท่านที่กำลังชดใช้กรรมที่ทำไว้กับเดชจนถึงตอนนี้ไม่ใช่หรือ?” เจ้าคุณพิชัยไม่รู้จะโต้ตอบด้วยคำพูดใดแล้ว

“แล้วขุนเสน่ห์ของข้าล่ะ” เจ้าคุณรำพึงรำพันกับตัวเองราวกับเสียสติ “ขุนเสน่ห์ของข้าล่ะ”

“ท่านปล่อยให้ความมัวเมาลุ่มลงครอบงำจนใจมืดบอด จนละเลยความจริงอย่างหนึ่ง”

“ท่านหมายความว่าอย่างไรรึพระคุณเจ้า”

“กงเกวียนกำเกวียน มิได้หยุดหมุน บางครั้งการเวียนว่ายก็ไม่จำเป็นว่าจะต้องกลับมาสถานะเดิม”

“ข้าไม่เข้าใจ”

“หากท่านอยากหยุดวงเวียนนี้ ท่านจะต้องหมั่นทำความดี และความดีที่ยั่งยืนที่สุด คือการเป็นผู้ให้โดยบริสุทธิ์ใจ”

“ข้ายังไม่เข้าใจท่านอยู่ดีขอรับ”

“มีใครในโลกหล้านี้อีกบ้างล่ะ ที่สามารถให้ทุกอย่างเราได้โดยไม่หวังสิ่งใดตอบแทน”

“ท่านหมายถึง...”

“ใช่แล้วท่านเจ้าคุณ” พระคุณเจ้าลอบยิ้มด้วยความเบาใจโดยที่เจ้าคุณพิชัยไม่ทันสังเกต “ท่านรู้แล้วสินะ ว่าขุนเสน่ห์ของท่านอยู่แห่งหนใด”

---------------------------------------------------------------------------------------------------------


***จากผู้เขียน เดช ปรากฎกายตอน 5 นะครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-05-2016 13:11:21
   เจ้าคุณพิชัยมองร่างที่นอนหลับไหลนั้นอย่างหวาดหวั่นใจ คนที่เขาโหยหาเฝ้ารักใคร่มาตลอดห้าร้อยปีเป็นผู้นี้จริงๆหรือ ทำไมเขาจึงโง่เขลาเสียนัก ปล่อยให้ความลุ่มหลงบดบังจิตใจจนหน้ามืดตามัว ปล่อยให้ภาพจำในอดีตครอบงำทุกอย่างเสียสิ้น ร่างนั้นนอนหายใจราบเรียบ ร่างกายผ่ายผอมและไม่มีเค้าโครงที่บอกเลยว่านี่คือขุนเสน่ห์ในครั้งกระนั้น

“ท่านขุน ตื่นเถิด” เจ้าคุณพิชัยพร่ำเพรียก แต่หากขุนเสน่ห์ยังนอนหลับไหล เจ้าคุณพิชัยนึกย้อนไปถึงคำทิ้งท้ายจากพระคุณเจ้า จึงตระหนักได้ 

“เขม ข้ารู้ว่าท่านยังมิได้ไปไหน ออกมาหาข้าสักประเดี๋ยวได้หรือไม่ ข้ามีเรื่องอยากไหว้วานเจ้า”

“เรียกข้าทำไมรือ เจ้าคุณพิชัย” วิญญาณดวงหนึ่งปรากฎกายอย่างเงียบงัน แต่รัศมีกลับเปล่งปลั่งและดูมีสง่าราศียิ่งกว่าเจ้าคุณพิชัยเสียนักเนื่องด้วยการหมั่นทำบุญของคุณหญิงรัมภาพรที่ผ่านมานั่นเอง

“ข้าอยากไหว้วานเจ้า ข้าอยากติดต่อกับขุนเสน่ห์อีกสักครา”

“พอเถอะท่านเจ้าคุณ ยิ่งทำแบบนี้ จะยิ่งมีแต่ความวุ่นวายนะ ปล่อยเขาไปเถอะ”

“ข้าขอร้องเจ้า สักครั้ง ครั้งสุดท้ายเถอะนะ” เจ้าคุณพิชัยนั่งคุกเข่าอ้อนวอน “ข้าสัญญา ว่าข้าจะปล่อยเขาไปตลอดกาล”

“ทำไมต้องให้ข้าช่วยท่านด้วยล่ะ ในเมื่อท่านมีอำนาจแกร่งกล้ากว่าข้าเสียอีก”

“แต่ข้าติดต่อเขาไม่ได้ ไม่ว่าทางใดเลยก็ตาม”

“นั่นเป็นเพราะเขาไม่อยากพบพานท่านอีกแล้วไง แล้วใยท่านยังตามรังควานไม่เลิกเช่นนี้ล่ะ”

“แต่ข้ารักเขา แค่ครั้งเดียว ได้โปรดเถอะ”

“รักอย่างนั้นหรือท่านเจ้าคุณ?” นเรนทร์ทำเสียงประหลาดใจ “ท่านทำกับเขาขนาดนี้ ยังเรียกมันว่ารักได้อย่างนั้นหรือ?”

“เจ้าจะช่วยข้าหรือไม่”

“ท่านลองคิดดูดีๆนะ ทั้งชาตินี้ และชาติก่อน ท่านทำร้ายเขาจนเจ็บปวดเจียนตาย ท่านยังจะอยากเจอเขาอีกหรือ”

“ข้าขอร้องล่ะ เขม...ข้ายอมลดเกียรติของข้าจนไม่เหลืออะไรแล้ว ช่วยข้าเถิด” ร่างใหญ่ยังนั่งในท่าคุกเข่า ใบหน้าดูหมองเศร้าทั้งความเสียใจและสำนึกผิด

“แล้วท่านคิดว่าข้าจะติดต่อเขาได้อย่างนั้นหรือ”

“ได้สิ เจ้าเป็นน้องชายเขาทั้งคน” เจ้าคุณพิชัยตอบด้วยน้ำเสียงแห่งความเชื่อมั่น

“ได้ ข้าจะลองดู” เขามองร่างพี่ชายที่นอนหลับไหลข้างภรรยาที่ท้องแก่ใกล้คลอด ไม่เคยมีเวลาไหนเลยที่เขาจะติดต่อกันได้ นเรนทร์วนเวียนอยู่ที่นี่ เพื่อจะกลับมาสู่ภพภูมิมนุษย์อีกครั้ง อีกไม่นาน เขาจะหลุดพ้นจากความตาย ณ ที่แห่งนี้

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-05-2016 13:21:23
   นาวารู้สึกตัวเบาราวกับล่องลอยอยู่ในอากาศ พยายามเปิดเปลือกหนาที่หนาหนักด้วยความง่วงงุนอย่างเสียไม่ได้ เสียงเรียกชื่อเขาดังมาแต่ไกล เขาลืมตาพรึ่บประจัญหน้ากับผู้ชายร่างใหญ่กำยำในชุดเก่าโบราณไม่ใส่เสื้อ เผยแผงอกแน่นขนัดด้วยมัดกล้ามและรอยแผลเป็นพาดยาวคาดว่าน่าจะได้มาจากคมดาบ

“คุณเป็นใคร?” บุรุษนั้นไม่ตอบ หากแต่ยื่นสิ่งหนึ่งให้ นาวายื่นมือไปรับด้วยความงุนงงราวกับถูกสะกดจิต เขาดูเหรียญโบราณในมือ คลับคล้ายว่าเคยเห็นที่ไหนมาก่อน

“จำสิ่งนี้ได้ใช่ไหม” นาวาพยักหน้าเมื่อสมองเริ่มจดจำที่มาของมันได้ เขาเจอเหรียญนี้ตอนนั่งรถไปทำงานที่เชียงใหม่เมื่อห้าปีก่อน “นึกถึงอดีตก่อนหน้านี้สิ...ขุนเสน่ห์”

   เปลือกตานาวาปิดลงด้วยความหนาหนัก เขาหลับไหลไปนานเท่าใดไม่ทราบ เรื่องประหลาดมากมายไหลย้อนเข้ามาในหัวราวกับกระแสน้ำเชี่ยวกราด มีทั้งความสุขสันต์เปรมปรีดิ์และความหวาดกลัวที่แสนชิงชัง เจ้าคุณพิชัยใช้วิธีเดิมในการติดต่อเขาเฉกเช่นที่ติดต่อกับรัมภาพรและสองเมือง ครานี้เขาเล่าย้อนเหตุการณ์ตั้งแต่ต้นจนจบ เพื่อให้ชายเบื้องหน้ากลับมาเป็นดังเดิมในครั้งอดีตกาล ความปรารถนาที่บ่มเพาะและรอคอยยาวนานกว่าห้าศตวรรษใกล้เข้ามาทุกขณะจิต

   น้ำตาเม็ดใหญ่ไหลหยาดหยดจากดวงตาคู่เล็กของนาวา ความเจ็บปวดที่เก็บกดไว้เนิ่นนานถูกกระเทาะมาอีกครั้ง ความอ่อนแอประดังเข้ามาราวกับห่าฝน เรื่องราวที่ย้อนกลับมานั้นเหลือเชื่อแต่ช่างเกี่ยวโยงกันได้อย่างน่าอัศจรรย์

“ท่านเจ้าคุณพิชัย” เขาขานชื่อชายร่างใหญ่ที่อยู่เบื้องหน้า

“ท่านขุนเสน่ห์ ท่านจำข้าได้แล้วกระนั้นหรือ?” เจ้าคุณพิชัยเปล่งเสียงด้วยความปิติ มันช่างคุ้มค่ากับการรอคอยมาแสนนานเสียนี่กระไร

“ใช่ ผมจำได้” นาวาสบตาคู่นั้น “ผมจำคนที่ทำลายชีวิตของผมกับสองได้ไม่มีวันลืมแน่นอน!” นาวาตะคอกเสียงดัง เขาถลาตัวปล่อยหมัดมวยที่เคยเรียนรู้มาใส่อีกฝ่ายด้วยความเคียดแค้น แต่ราวกับว่าสิ่งที่ปล่อยไปปะทะลมไปมาเท่านั้น

“ทำไม” เจ้าคุณพิชัยมองชายเบื้องหน้าด้วยความงุนงง “ทำไมท่านไม่ดีใจที่ได้เจอข้าเลยสักนิด” น้ำเสียงน้อยเนื้อต่ำใจกัดกินเขาราวกับเนื้อร้าย ความสุขที่ได้รับแค่ชั่ววินาทีแห้งเหือด ก่อนแผดเสียงลั่นด้วยความโกรธา

“ทำไม!!!!”

“ไอ้ผีร้าย เพราะแก สองถึงต้องตาย เพราะแกคนเดียว! สองถึงต้องเป็นแบบนี้” นาวาร่ำไห้และถาโถมตัวเข้าใส่เจ้าคุณพิชัยอย่างไม่หยุดหย่อน ถึงแม้จะต่อยได้แค่อากาศธาตุ แต่เขาก็ไม่ยอมแพ้

“ไปกับข้าเถอะนะ ท่านขุน” เจ้าคุณพิชัยพูดด้วยน้ำเสียงอ่อนหวานแต่ช่างไร้เรี่ยวแรงเสียนัก

“เห็นทีจะไม่ได้หรอก ท่านเจ้าคุณ”

“เจ้ารอง ทำไมมาอยู่ที่นี่ได้ พี่นึกว่าเรา...”

“พี่นึกว่าผมไปเกิดใหม่แล้วเหรอยังหรอกครับ ผมยังมีเรื่องบ้าๆต้องทำอยู่นี่ไง”

“เรื่องบ้าๆ หมายถึงเรื่องไอ้ผีท่านเจ้าคุณนี่น่ะเหรอ” นเรนทร์ยักไหล่ นาวาเข้าใจท่าทางของน้องชายได้ทันทีว่าหมายถึงใช่ แบบนี้แหละ ผมบอกพี่แล้ว ว่ามันไร้สาระ...

“หยุดพล่ามกันเสียที และไปกับข้าบัดเดี๋ยวนี้ท่านขุนเสน่ห์” น้ำเสียงท่านเจ้าคุณเหลืออด เขารอมานานเกินไปแล้ว และไม่อยากเสียเวลารออีกต่อไป

“ไม่ได้ ท่านรับปากผมแล้วไงว่าแค่เจอแล้วจะจากไปตลอดกาล”

“หึหึหึ เจ้าเชื่ออย่างนั้นจริงๆหรือ” เจ้าคุณพิชัยผลักตัวนเรนทร์ออกไปพลางย่างเข้าหาดวงจิตของชายที่ตนเฝ้ารักและเฝ้ารอ
“ไปกับข้าเถิด สุดที่รัก”

   แสงขาวสว่างจ้าฉับพลัน เจ้าคุณพิชัยถูกแยกออกมาจากนาวาอย่างไม่ได้ตั้งตัว เมื่อความมืดคลานคืบ นาวาก็หายไปเสียแล้ว “หยุดเถอะท่านเจ้าคุณ หยุดทำแบบนี้เสียที” นเรนทร์พูดด้วยความงุนงง เขาสับสนเฉกเช่นบุรุษเบื้องหน้าว่าจู่ๆนาวาหายไปได้อย่างไร

“ไม่ ในเมื่อข้าพาวิญญาณเขาไปตอนนี้ไม่ได้ ข้าก็จะหาวิธีอื่น” เจ้าคุณพิชัยกล่าวเสียงแข็ง แววตาแดงฉานราวกับสัตว์ร้าย นี่ไม่ใช่คำขู่ นเรนทร์รู้สึกหนาวจับใจทั้งๆที่ไม่มีความรู้สึกใดๆมานานแล้ว หากเขาไม่ทำอะไรสักอย่าง ภรรยาของนาวาจะต้องตกพุ่มหม้าย และเขาเอง ก็จะกลายเป็นเด็กกำพร้า...ด้วยกำลังแล้ว เขามีทัดเทียมกับเจ้าคุณพิชัย แต่หากเทียบกับความอาฆาตที่บ่มเพาะมาหลายร้อยปีแล้ว เขาไม่สามารถต่อกรหรือทัดทานบุรุษตนนี้ได้เลยถ้าเขาจะลงมือทำจริงๆ

“ผมมีข้อเสนอกับท่าน...วิธีนี้จะทำให้ท่านได้อยู่กับพี่นาวาตลอดชีวิต” เจ้าคุณพิชัยยืนนิ่งหันมาสบตากับนเรนทร์อย่างฉงนใจ
“ข้อเสนออะไร?” ปลางับเหยื่อแล้ว นเรนทร์ยิ้มอย่างคนอารมณ์ดี




จบตอน
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-05-2016 13:36:56
ใครที่อ่านมาจนถึงตอนนี้แล้ว
ผมก็อยากจะฝากผลงานเรื่องอื่นๆบ้างนะครับ



Can I Call This "LOVE"? : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=53894


*****หากย้อนเวลาได้ (If I Could Turn Back Time)***** : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54099.0
เพิ่งเริ่ม


อยากให้ลมหนาวพัดมาอีกครั้ง... : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54100.0


สัญญาธนาการ (เรื่องนี้) : http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=52913.0



ติดตามผลงานกันได้นะครับ
น้อมรับทุกคำติชมเพื่อนำไปพัฒนาผลงานครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 30-05-2016 14:12:08
 :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 30-05-2016 15:37:17
 :pig4: :pig4: :3123:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 30-05-2016 20:27:38
เดาตอนหน้าออกแล้ว คิดว่านะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 30-05-2016 22:10:35
ชัดเลยยย ขุนเสน่ห์มาเกิดเป็นลูกสาวสินะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 31-05-2016 12:37:04
สัญญาธนาการ ตอนจบ


---------------------------------------------------------------------------------------------------------
 ภพ: สัญญา ตอนจบ


“พี่ใหญ่ ตื่นเถอะ พิมเจ็บท้อง” หญิงสาวปลุกสามีที่นอนข้างกายด้วยความปวดปร่า ชายหนุ่มนอนดิ้นไปมาราวกับคนฝันร้าย แต่กระนั้นเมื่อถูกเขย่าตัวแรงๆจึงตื่นมาพร้อมเหงื่อท่วมกาย

“พิมเป็นอะไร” เขาจับตัวภรรยาสาวที่ดิ้นทุรนทุรายให้อยู่นิ่งเพื่อถามอาการ

“พิมปวดท้อง จะคลอดแล้ว” นาวาตกใจพูดไม่ออก เขาขจัดความฝันเมื่อครู่ให้หายเกลี้ยงก่อนจะตะโกนเรียกให้คนมาช่วย

“ทำใจดีๆไว้นะพิม” เขาจับมือภรรยาสาวไว้แน่นระหว่างรอคนในบ้านเอารถออก ถึงแม้ตรงหน้ากำลังเจ็บปวดปานใด แต่จิตใจเขากลับกังวลจดจ่ออยู่แต่กับสิ่งที่ได้พบเจอเมื่อครู่

ผู้ชายในชุดโบราณที่มีรอยแผลเหมือนถูกฟันตะพายแล่งที่หน้าอกบอกตัวเองว่าคือเจ้าคุณพิชัยนั้นจะพาตัวเขาไปอยู่ด้วย เพราะเขาคือขุนเสน่ห์ คนรักแต่ชาติปางไหนของผีตัวนั้น เรื่องราวที่เขาได้รับการถ่ายทอดนั้นสมจริงเสียจนอดเชื่อไม่ได้ และได้รู้สาเหตุว่าใครอยู่เบื้องหลังเรื่องทั้งหมด ที่ทำให้สองกับเขาต้องพรากจากกันก็ยิ่งเคียดเพราะเขาถูกพรากทุกอย่างเพียงแค่จะสนองตัณหาที่ไม่เคยละลดได้ จากวิญญาณที่ชื่อว่า เจ้าคุณพิชัย

นาวาพยายามสลัดความกังวลออกให้หมด มันอาจจะเป็นแค่ความฝันก็ได้ หากสิ่งที่เขารับรู้มามันคือความจริง แล้วสองเมืองล่ะไปอยู่ที่ไหนเสีย ถ้าคนรักของเขายังมีชีวิต แล้วใบมรณะบัตรและเถ้าอัฐิที่เขาเก็บไว้มันจะหมายความว่าอย่างไร?

“พี่ พิมปวดท้องจะทนไม่ไหวแล้ว” นาวาดึงสติกลับมาอยู่กับคนตรงหน้า เขาควรเลิกคิดถึงอดีต ชีวิตเขาจะต้องก้าวไปต่อ คนที่จากไปแล้วก็ควรเก็บไว้ในส่วนที่ลึกที่สุดของความทรงจำ อย่าให้มาทำลายปัจจุบันเสียได้

คนที่ตายไปแล้ว ก็คือคนที่ตายไปแล้ว...เขาทำอะไรไม่ได้ สิ่งที่ทำได้คือต้องสนใจคนเป็น และคนที่กำลังจะเกิดมา

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 31-05-2016 12:42:48
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“เจ้าแน่ใจหรือเขม ว่าจะเสียสละให้ข้า” เจ้าคุณพิชัยถามซ้ำราวเพราะไม่อาจเชื่อได้กับข้อเสนอที่ถูกหยิบยื่นมาให้

“ผมแน่ใจ ไปเถิดท่านเจ้าคุณ ผมรู้ว่าท่านต้องการเขายิ่งกว่าผมเสียอีก” อีกฝ่ายหนึ่งย้ำชัด

“แล้วเราจะได้เจอกันไหม”เจ้าคุณพิชัยถาม

“แน่นอน เราจะได้เจอกันอีกครั้ง และครั้งหน้า ท่านจะต้องช่วยผมโดยที่ท่านเองก็ยังหาคำตอบไม่ได้”

“ข้าสาบาน ว่าข้าจะช่วยท่านทุกอย่าง แม้กระทั่งสละชีวิตของข้า”

นเรนทร์มองร่างเจ้าคุณพิชัยที่ค่อยๆเลือนหาย ก่อนได้ยินเสียงแผดร้องของทารกคนหนึ่ง

“ยินดีด้วยค่ะ คุณได้ลูกผู้หญิง” สิ้นเสียงพยาบาล นาวาทรุดนั่งด้วยความดีใจกับชีวิตน้อยๆที่เพิ่งเกิดมา...

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ทำไมพี่ยอมให้ท่านเจ้าคุณไปเกิดแทนพี่เสียล่ะ”

“อ้าว มาตั้งแต่ตอนไหนเนี่ย” นเรนทร์ทำท่าสะดุ้งราวกับตกใจที่ได้เห็นผี

“ผมมาตั้งนานแล้ว พี่มัวแต่สนใจหลานจนไม่สังเกตเอง”

“พี่คิดว่าเจ้าคุณเขารักพี่ใหญ่มากกว่าพี่เสียอีก แถมยังรอมาตั้งห้าร้อยปี” นเรนทร์ถอยหายใจตอบคำถามแรก

“อีกอย่าง ถ้าพี่ไม่ทำแบบนี้ ท่านเจ้าคุณคงจะไม่ล้มเลิกความตั้งใจที่จะพาพี่ใหญ่ไปอยู่กับแกหรอก” อีกฝ่ายพยักหน้าเห็นด้วย

“พี่แค่ไม่อยากให้ลูกพี่ใหญ่ต้องกำพร้า เพราะตาแก่ตัณหากลับคนนั้นน่ะ”

“แต่เท่ากับว่าพิ่บิดเบือนพรหมลิขิตนะ พี่อาจจะถูกลงโทษได้”

“แต่พี่ก็เสียสละนะ ถือว่าเป็นทานอย่างหนึ่ง... ว่าแต่ ทำไมเราไม่ไปเกิดเป็นลูกของพี่ใหญ่ล่ะ”

“ก็ยังไม่ถึงเวลาของผมไงครับ ผมตายทีหลังพี่ พี่ก็ต้องได้ไปเกิดก่อน”

“งั้นพี่ก็ทำถูกสิ ท่านเจ้าคุณตายก่อนพี่ตั้งหลายร้อยปี เขาก็ควรได้ไปเกิดก่อน”

“พี่นี่...ยอกย้อน นิสัยเหมือนกันทั้งพี่ทั้งน้อง”

“อย่าว่าแต่พี่เลยสอง เราเองก็ร้ายกาจใช่ย่อยนะ ที่หลอกเจ้าคุณพิชัยว่าเป็นพระเสียอยู่หมัด”

“ผมไม่ได้หลอก ผมสิ้นลมตอนเป็นพระจริงๆ แถมซากกระดูกยังไม่มีใครไปเก็บเลย”

“แล้วทำยังไงถึงท่านเจ้าคุณถึงไม่รู้ล่ะว่าเราน่ะเป็นวิญญาณเหมือนกัน”

“ผมก็แค่นิ่ง สงบ เพราะเจ้าคุณท่านมีแต่ความรักบดบังจนไม่เหลือพื้นที่ให้คิดเรื่องอื่นแล้ว”

“แล้วเมื่อกี้ เราเป็นคนดึงพี่ใหญ่กลับใช่มั้ย” นเรนทร์ถาม

“ใช่และไม่ใช่ ผมทำได้แค่เบนความสนใจ แต่คนที่ดึงพี่ใหญ่กลับคือคุณพิมต่างหาก”

“อ๋อ... พี่ก็นึกว่าเราทำทั้งหมด” แสงขาวเมื่อกี้มาจากสองเมือง แต่คนที่จะดึงคนเป็นกลับได้ ก็มีแต่คนที่ลมหายจเหมือนกันเท่านั้นสินะ...

“ผมไม่ได้มีอิทธิฤทธิ์อะไรนะครับพี่” สองตอบ พลางมองภาพชายคนรักอุ้มกอดลูกน้อยอย่างมีความสุข เขายิ้มออกมาอย่างลืมตัว นเรนทร์มองรอยยิ้มนั้นอย่างปลงตก

“ความรักนี่มันน่ากลัวจังเลยนะ”

“ความรักไม่น่ากลัวหรอกครับ แต่การยึดมั่นถือมั่นเกินไปต่างหากที่น่ากลัว” นเรนทร์พยักหน้าเห็นด้วย ทั้งคู่มองภาพที่นาวากำลังกอดบุตรสาวอย่างน่าเอ็นดูกันอีกครั้ง

“แต่ผมกังวลอยู่อย่างหนึ่ง” สองเอ่ย

“อะไรเหรอ”

“ผมกลัวว่าพี่นาวาจะปล่อยวางอดีตไม่ได้ ถ้าเห็นลูกสาวตัวเองมีรอยแผลที่หน้าอก” สองเมืองตั้งข้อสังเกต ถึงแม้เรื่องราวจะผ่านไปนานแค่ไหน บางทีรอยอดีตก็ไม่เคยจืดจางไป

“อันนั้นมันก็เรื่องของเขาแล้วล่ะสอง เราอยู่คนละภพภูมิแล้ว ก็ต้องขึ้นอยู่ที่บุญบาปของเจ้าคุณแล้วล่ะ” นเรนทร์ก็ได้แต่คาดหวงว่าพี่ชายของตนจะคิดว่าสิ่งที่ได้เจอเมื่อครู่เป็นแค่ความฝัน และจะไม่มีอคติใดกับเด็กน้อยที่ได้ชื่อว่าเป็นลูกแท้ๆของตัวเอง

---------------------------------------------------------------------------------------------------------
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 31-05-2016 12:49:38
---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“ท่านจำไว้อย่างหนึ่งนะเจ้าคุณพิชัย... ขุนเสน่ห์ชาตินี้เขาติดต่อวิญญาณไม่ได้ ท่านจะต้องอดทนให้มาก อย่าผลีผลาม” พระธุดงค์เตือนความจำครั้งสุดท้าย “แต่มีคนหนึ่งอาจจะช่วยท่านได้ เขาอยู่ที่นั่นแหละ รอการเปลี่ยนภพภูมิ”

“ขอบคุณขอรับพระคุณเจ้า”

“อีกอย่างหนึ่งเจ้าคุณพิชัย”

“อะไรหรือขอรับ”

“เราอโหสิกรรมให้กับท่าน ทุกอย่างที่ท่านเคยได้กระทำไว้กับเรา เราอโหสิกรรมให้ทั้งหมด”

เจ้าคุณพิชัยก้มกราบพระธุดงค์อย่างเลื่อมใส “กระผมขอบคุณอีกครั้งขอรับ กระผมก็อโหสิกรรมในทุกอย่างที่ท่านเคยได้ทำไว้เฉกเช่นกัน”

“ไปเถิดท่านเจ้าคุณ ขอให้ท่านโชคดี” สองเมืองกล่าวทิ้งท้าย แต่ก็อดหวั่นใจเสียไม่ได้ จึงตามดวงจิตนั้นไปอย่างห่างๆ

---------------------------------------------------------------------------------------------------------

“คุณตารักผมมั้ยครับ” เด็กน้อยออดอ้อนคุณตาอย่างน่าเอ็นดู

“หืม ถามอะไรล่ะเจ้าตัวเล็ก ตารักหลานคนเดียวเลยรู้มั้ย” ผู้เป็นตาจับใบหน้าหลานชาย เขาใช้ปลายนิ้วสัมผัสใบหูเล็กที่ขาดแหว่งตรงส่วนบนราวกับใครคนหนึ่งที่เคยรู้จักมาแสนนาน บาดแผลที่เหมือนกันราวกับจับวาง

“แล้วคุณตารักผมแค่ไหนครับ” เด็กน้อยถามต่อ

“รักเท่าฟ้าเลย”

“จริงๆนะครับ” เด็กน้อยยิ้มร่าเริง ซุกตัวในอ้อมอกผู้เป็นตาอย่างไร้เดียงสา

“จริงสิ ตารักสองมากๆเลยนะ”

   นิสามองภาพสองตาหลานด้วยความสุข อยู่ๆน้ำตาก็ไหลออกมาอย่างห้ามไม่ได้ เมื่อนึกย้อนไปในค่ำคืนหนึ่งหลังจากที่เธอคลอดลูก นาวาผู้เป็นพ่อได้เข้ามาหาด้วยท่าทางที่แปรเปลี่ยนไป ใบหน้านั้นหมองเศร้าราวกับแบกความผิดบาปอย่างใหญ่หลวงเอาไว้ เขานิ่งงันอยู่นานกว่าจะเอ่ยปากพูดความในใจออกมา

“พ่อขอโทษนะลูก ที่เป็นพ่อที่แย่กับลูกมาตลอด” นาวานั่งข้างเตียงคนไข้ เด็กน้อยหลับอยู่ในอ้อมกอดผู้เป็นแม่ น้ำตาผู้เป็นพ่อรินไหลราวกับเป็นเด็ก

“หนูไม่โกรธพ่อหรอกค่ะ ยังไงพ่อก็เป็นพ่อของหนูนี่นา” นิสาพูดความจริง ถึงแม้เธอจะเคยโกรธเขาแค่ไหน แต่ลึกๆแล้วเธอรักผู้ชายคนนี้มาก รักโดยไม่สามารถมีอะไรมาทำลายมันลงได้ ทั้งๆที่เธอพบพานแต่ความเจ็บปวดจากท่าทีที่วางเฉย ราวกับเธอไม่ใช่ลูก หรือความอบอุ่นที่เขาไม่เคยหยิบยื่นให้ตั้งแต่เล็กจนโต แต่เธอก็รักและพร้อมจะให้อภัยผู้เป็นพ่อตลอดมา

   นาวาสบตากับนิสาผู้เป็นบุตรสาวอย่างเข้าใจในความหมาย ความรัก โลภ โกรธหลงมีอยู่ในตัวของปุถุชนทั่วไปเสียจนแยกไม่ออก น้อยคนนักที่จะละเว้นจากกิเลสทั้งหมดทั้งมวลได้ แต่เมื่อเราละทิ้งมันไม่ได้จนพลาดพลั้งทำในสิ่งที่เลวร้ายไป มันก็ยังไม่สายที่จะกลับตัวใหม่ สองคนกอดกันแน่นราวกับใกล้ถึงวินาทีสุดท้ายของโลกใบนี้แล้ว ปล่อยให้น้ำตาทำหน้าที่แทนความรู้สึกทั้งหมด

   สิ่งที่สวยงามที่สุดบนโลกนี้ ไม่ได้มีแต่ความรัก แต่มันยังมีอีกสิ่งหนึ่งที่สวยงามไม่แพ้กัน นั่นคือ

การให้อภัย...


จบบริบูรณ์


*******************************

จบแล้วนะครับ หวังว่าทุกคนจะชอบกันนะๆๆๆ

ขอฝากเรื่องยาวเรื่องใหม่ด้วยนะครับ

หากย้อนเวลาได้ >>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54099.0


เรื่องสั้นที่จบไปแล้ว

อยากให้ลมหนาวพัดมาอีกครั้ง >>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54100.0
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: jum1201 ที่ 31-05-2016 13:27:09
จบสิ้นกันด้วยดีกงกำกงเกวียนเวียนว่ายไม่รู้จบหากรู้อภัย เรื่องราวคงไม่วุ้นว่าย ขอบคุณคนเขียนที่แต่งเรื่องราวสนุกๆมาให้อ่านกัน  :L2:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: Dee^daY ที่ 31-05-2016 18:52:19
รอตอนสุดท้าย ..
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: naya-devil ที่ 31-05-2016 18:57:37
จบแล้วอ่าาาา  สนุกมากเลยคะ >__<
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอน 16 (30/05/59) ตอนหน้าจบแล้วว หน้า 4
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 01-06-2016 09:51:49
รอตอนสุดท้าย ..


จบแล้วจ้า ไม่มีตอนใหม่แล้วววว

ไปอ่านเรื่องหใม่ดีกว่าโนะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 01-06-2016 22:44:25
อ่าาา จบแล้ววว
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 02-06-2016 14:36:32
จบแล้วอ่าาาา  สนุกมากเลยคะ >__<

ขอบคุณสำหรับการติดตามครับ

หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Sohso ที่ 02-09-2016 11:14:01
ซะงั้นสองตายจริงๆหรอเนี่ย นึกว่าหลอกเฉยๆ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: ShadeoftheMoon ที่ 02-09-2016 12:41:36
เพิ่งได้เข้ามาอ่านสนุกดี จบได้คลี่คลาย
ภพล่าสุด ตามนี้ใช่มั้ย
นิสา-เจ้าคุณพิชัย
น้องชายของนิสา(ชื่ออะไรจำไม่ได้)-นเรนท์
ลูกชายคนแรกของนิสา-สอง
ติดใจอยู่อย่างว่าทำไมสองถึงรู้ว่านาวาคือขุนเสน่ห์ ตัวเองคือเดช เพราะธุดงค์ตั้งจิตภาวนา??
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Ice_Iris ที่ 04-09-2016 20:20:01

เป็นเรื่องที่.......

คาดไม่ถึงในหลายเรื่องเลย

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 06-09-2016 10:25:16
เป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากค่ะ
เดาทางไม่ค่อยถูกเลยค่ะ

ขอบคุณนะคะ :pig4:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Raina ที่ 07-09-2016 10:51:21
เข้าใจว่ายังงี้ ถูกมั้ยเอ่ย?  :katai2-1:

   นาวา/พี่ใหญ่ < ขุน
   สอง < เดช
   คุณหญิงรัมภาพร (แม่นาวา) < หญิงเล็ก (ลูกสาวเจ้าคุณพิชัย)
   นเรนทร์/น้องรอง (น้องชายนาวา) < เขม (พ่อขุน)

   นิสา (ลูกสาวนาวา+พิม) < เจ้าคุณพิชัย
   สินธร < ลูกชายสอง+กรุณา (ลูกบุญธรรมคุณหญิงรัมภาพร)
   ลูกชายนิสา+สินธร < สอง < เดช

คุณใหญ่ ลูกชายเจ้าคุณพิชัย คนที่ถูกขุนข่มเหงในชาติก่อน ไม่ได้กลับมาอยู่ในกงกรรมกงเกวียนนี้ใช่มั้ยคะ? ถ้าเรนเข้าใจผิดพลาดไป วานอธิบายหน่อยน้าาาา  :pig4:

สรุป เรื่องทั้งหมดทั้งปวงเริ่มจากท่านเจ้าคุณ... ลามมาถึงภพสัญญาเลย งื้ออออ

ป.ล. แอบงงเวลาพูดถึง"คุณใหญ่"มากๆ ต้องนั่งตั้งสติว่าหมายถึง"คุณใหญ่"จากภพนายทาส หรือ"นาวา"จากภพสัญญา  :really2:  ถ้าไม่ได้จงใจเล่นคำ อยากแนะนำให้เรียกนาวาว่า"คุณโต"(พี่คนโต)แทนจังเลย แหะๆ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: express_men ที่ 08-09-2016 15:00:10
ผูกเรื่องดีมาก ขอชื่นชม สนุกมาก เดาทางตลอดว่าใครคือใคร
แต่ถ้าเชื่อมเรื่องราวใหม่ ในแต่ละบทสร้างเหตุการณ์เชื่อมเข้าด้วยกัน
หรือแยกอย่างมีชั้นเชิงตัดฉับได้แค่บางบท ไม่จับแยกเหวี่ยง ตัดไปมาแบบชัดเจนในหลายๆบท เนื้อหาจะเข้ากันมากขึ้นครับ
ผมอ้างอิงกับต้นๆเรื่องนะครับมีการตัดสลับกลับไปมาชัดเจน

สำหรับงานเขียนแนวพีเรียด ที่มีจุดเชื่อมเป็นวัตถุจากอดีต
ถ้าเราตัดบทไปอดีตทันทีโดยไม่ได้บอกให้ชัดเจนว่าเป็นการเล่าผ่านสายตาของใคร
หรือ ใครเป็นผู้กำลังระลึกอดีตนั้น มันจะทำให้อรรถรสไม่เข้มข้น ไม่ตามติดไปกับตัวเอก เหมือนอ่านนิยายสองเล่มแยกกัน
เราต้องเลือกก่อนว่าจะบอกเล่าเรื่องราวชาติใดเป็นหลัก เช่นภพปัจจุบัน ให้ระลึกชาติถึงอดีต ก็ต้องมีจุดเชื่อมหลักจากคนในชาติปัจจุบัน ให้เห็นอดีตได้ด้วยเหตุการณ์นั้นนี้ และกระจายเนื้องเรื่องสองชาติให้ควบไปใกล้ๆกัน ก่อนขมวดปม เฉลย และจบ


แต่กลยุทธในกาตผูกเรื่องลำดับการเฉลยเปิดตัวดีมากแล้วครับ ชื่นชม
สารภาพว่าช่วงแรกอ่านไปคิดว่าคง เอา กันสนั่นจออย่างเดียว ^_^
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-09-2016 16:30:06
 :mew1:  ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Shumi ที่ 10-09-2016 00:50:12
ภาษาการเล่าเรื่องดีครับ รวมถึงเนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่องราวต่าง ๆ ค่อนข้างสนุก Plot Twist ก็ตื่นเต้นดี แต่บรรยากาศ "ภพ สัญญา" ไม่ค่อยรู้สึกถึงยุค 2500 เท่าไหร่ หรืออาจเพราะว่าเป็นยุคใกล้เคียงกับปัจจุบันเลยทำให้ไม่มีความต่างมากนัก

ขัดใจเล็กน้อยเพราะไม่ได้สวีทหวาน แฮปปี้ในตอนจบ แต่เป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งเข้าใจได้

ขอบคุณสำหรับนิยายที่ดี อีกเรื่องหนึ่งครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-09-2016 15:44:17
ผูกเรื่องดีมาก ขอชื่นชม สนุกมาก เดาทางตลอดว่าใครคือใคร
แต่ถ้าเชื่อมเรื่องราวใหม่ ในแต่ละบทสร้างเหตุการณ์เชื่อมเข้าด้วยกัน
หรือแยกอย่างมีชั้นเชิงตัดฉับได้แค่บางบท ไม่จับแยกเหวี่ยง ตัดไปมาแบบชัดเจนในหลายๆบท เนื้อหาจะเข้ากันมากขึ้นครับ
ผมอ้างอิงกับต้นๆเรื่องนะครับมีการตัดสลับกลับไปมาชัดเจน

สำหรับงานเขียนแนวพีเรียด ที่มีจุดเชื่อมเป็นวัตถุจากอดีต
ถ้าเราตัดบทไปอดีตทันทีโดยไม่ได้บอกให้ชัดเจนว่าเป็นการเล่าผ่านสายตาของใคร
หรือ ใครเป็นผู้กำลังระลึกอดีตนั้น มันจะทำให้อรรถรสไม่เข้มข้น ไม่ตามติดไปกับตัวเอก เหมือนอ่านนิยายสองเล่มแยกกัน
เราต้องเลือกก่อนว่าจะบอกเล่าเรื่องราวชาติใดเป็นหลัก เช่นภพปัจจุบัน ให้ระลึกชาติถึงอดีต ก็ต้องมีจุดเชื่อมหลักจากคนในชาติปัจจุบัน ให้เห็นอดีตได้ด้วยเหตุการณ์นั้นนี้ และกระจายเนื้องเรื่องสองชาติให้ควบไปใกล้ๆกัน ก่อนขมวดปม เฉลย และจบ


แต่กลยุทธในกาตผูกเรื่องลำดับการเฉลยเปิดตัวดีมากแล้วครับ ชื่นชม
สารภาพว่าช่วงแรกอ่านไปคิดว่าคง เอา กันสนั่นจออย่างเดียว ^_^


ขอบคุณสำหรับคำแนะนำดีๆครับ ผมจะนำไปปรับปรุงเรื่องต่อๆไปนะครับ

^_^
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-09-2016 15:48:42
เพิ่งได้เข้ามาอ่านสนุกดี จบได้คลี่คลาย
ภพล่าสุด ตามนี้ใช่มั้ย
นิสา-เจ้าคุณพิชัย
น้องชายของนิสา(ชื่ออะไรจำไม่ได้)-นเรนท์
ลูกชายคนแรกของนิสา-สอง
ติดใจอยู่อย่างว่าทำไมสองถึงรู้ว่านาวาคือขุนเสน่ห์ ตัวเองคือเดช เพราะธุดงค์ตั้งจิตภาวนา??



เข้าใจว่ายังงี้ ถูกมั้ยเอ่ย?  :katai2-1:

   นาวา/พี่ใหญ่ < ขุน
   สอง < เดช
   คุณหญิงรัมภาพร (แม่นาวา) < หญิงเล็ก (ลูกสาวเจ้าคุณพิชัย)
   นเรนทร์/น้องรอง (น้องชายนาวา) < เขม (พ่อขุน)

   นิสา (ลูกสาวนาวา+พิม) < เจ้าคุณพิชัย
   สินธร < ลูกชายสอง+กรุณา (ลูกบุญธรรมคุณหญิงรัมภาพร)
   ลูกชายนิสา+สินธร < สอง < เดช

คุณใหญ่ ลูกชายเจ้าคุณพิชัย คนที่ถูกขุนข่มเหงในชาติก่อน ไม่ได้กลับมาอยู่ในกงกรรมกงเกวียนนี้ใช่มั้ยคะ? ถ้าเรนเข้าใจผิดพลาดไป วานอธิบายหน่อยน้าาาา  :pig4:

สรุป เรื่องทั้งหมดทั้งปวงเริ่มจากท่านเจ้าคุณ... ลามมาถึงภพสัญญาเลย งื้ออออ

ป.ล. แอบงงเวลาพูดถึง"คุณใหญ่"มากๆ ต้องนั่งตั้งสติว่าหมายถึง"คุณใหญ่"จากภพนายทาส หรือ"นาวา"จากภพสัญญา  :really2:  ถ้าไม่ได้จงใจเล่นคำ อยากแนะนำให้เรียกนาวาว่า"คุณโต"(พี่คนโต)แทนจังเลย แหะๆ



ขออนุญาตตอบพร้อมกันนะครับ

ท่านเจ้าคุณ > คนในเหรียญ (ไม่ได้ไปเกิดใหม่ที่ไหนยกเว้นตอนจบเกิดเป็นนิสาลูกของนาวา)
คุณใหญ่ > นาวา > ขุนเสน่ห์(คนรักตอนเป็นทหารของเจ้าคุณพิชัย)
สอง > ขุน > เดช(คนที่โดนท่านเจ้าคุณข่มขืน) > ตอนจบเกิดเป็นลูกของนิสา
แม่นาวา > หญิงเล็ก(ลูกสาวท่านเจ้าคุณ)
นเรนทร์ > เขม(พ่อของขุน)
สิน > ลูกของสองเมือง
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-09-2016 15:53:42
ซะงั้นสองตายจริงๆหรอเนี่ย นึกว่าหลอกเฉยๆ

ตายจริงครับ ฮ่าๆๆๆ




เป็นเรื่องที่.......

คาดไม่ถึงในหลายเรื่องเลย

ขอบคุณที่แบ่งปันขอรับ

เป็นเรื่องที่ซับซ้อนมากค่ะ
เดาทางไม่ค่อยถูกเลยค่ะ

ขอบคุณนะคะ :pig4:

ขอบคุณที่ติดตามอ่านเช่นกันครับ

 :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-09-2016 16:00:39
ภาษาการเล่าเรื่องดีครับ รวมถึงเนื้อเรื่องและการดำเนินเรื่องราวต่าง ๆ ค่อนข้างสนุก Plot Twist ก็ตื่นเต้นดี แต่บรรยากาศ "ภพ สัญญา" ไม่ค่อยรู้สึกถึงยุค 2500 เท่าไหร่ หรืออาจเพราะว่าเป็นยุคใกล้เคียงกับปัจจุบันเลยทำให้ไม่มีความต่างมากนัก

ขัดใจเล็กน้อยเพราะไม่ได้สวีทหวาน แฮปปี้ในตอนจบ แต่เป็นความรักอีกรูปแบบหนึ่ง ซึ่งเข้าใจได้

ขอบคุณสำหรับนิยายที่ดี อีกเรื่องหนึ่งครับ

ขอบคุณมากครับ
ยังไงก็ขอฝากนิยายเรื่องใหม่ไว้ในอ้อมใจด้วยนะครับ ^_^

หากย้อนเวลาได้ >>> http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=54099.0
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 06-10-2016 12:22:22
เป็นแนวย้อนยุคที่สนุกมาก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆคะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Ciin ที่ 08-10-2016 12:56:21
ซับซ้อน ซ่อนเงื่อนมากค่า คนแต่งเก่งจิงๆ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: som ที่ 08-10-2016 18:01:46
ขอโทษที่ไม่ได้อ่านตอนที่นิยายเรื่องนี้ยังแต่งไม่จบ  ขอบคุณที่มีนิยายดีๆแต่งหว้ให้อ่านอีกเรื่องครับ ขอบคุณมากครับเป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบมากเลยครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 13-10-2016 17:24:19
ขอโทษที่ไม่ได้อ่านตอนที่นิยายเรื่องนี้ยังแต่งไม่จบ  ขอบคุณที่มีนิยายดีๆแต่งหว้ให้อ่านอีกเรื่องครับ ขอบคุณมากครับเป็นนิยายอีกเรื่องที่ชอบมากเลยครับ


ขอบคุณที่ชื่นชอบครับ ^_^
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 13-10-2016 17:25:10
ซับซ้อน ซ่อนเงื่อนมากค่า คนแต่งเก่งจิงๆ


ขอบคุณมากนะครับ  :mew1: :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 13-10-2016 17:27:25
เป็นแนวย้อนยุคที่สนุกมาก
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆคะ

ขอบคุณสำหรับการติดตามอ่านเช่นกันครับ

 :mew1: :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: Persoulle ที่ 19-10-2016 17:56:43
ขอบคุณค่ะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 30-10-2016 01:57:13
ขอบคุณค่ะ

ยินดีครับ ขอบคุณที่ติดตามอ่านนะครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 25-11-2016 12:15:09


เข้ามาดันครับ ^_^
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: tawanna ที่ 28-12-2016 17:54:21
ซับซ้อนมากจริงๆ แต่ก็สนุก
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 29-12-2016 16:24:54
 :z13:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: buathongfin ที่ 17-02-2017 09:44:35
ไหลกันไปหมด สงสารเพราะกรรมแท้ๆ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: nevergoodbye ที่ 03-09-2017 17:06:26
ชอบมากโดยเฉพาะฉากวาบหวิวที่ดูดิบๆ  :hao6:
เนื้อเรื่องออกจะเกินความคาดหมายอยู่เล็กน้อย
แต่โดยรวมแล้วสนุกค่ะ :pig4:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 21-01-2018 23:23:50
ชอบมากโดยเฉพาะฉากวาบหวิวที่ดูดิบๆ  :hao6:
เนื้อเรื่องออกจะเกินความคาดหมายอยู่เล็กน้อย
แต่โดยรวมแล้วสนุกค่ะ :pig4:


ขอบคุณที่ชื่นชอบนะครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 26-03-2018 17:01:59
ไหลกันไปหมด สงสารเพราะกรรมแท้ๆ


กรรมคือการกระทำ...เราทุกคนย่อมหนีผลของมันไม่พ้นครับ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: zysygy ที่ 02-04-2018 17:05:25
 :mew1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 15-04-2018 03:06:26
:mew1:

ขอบคุณที่ิติดตามครับ อิอิ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 17-06-2018 01:32:02
 :call: กราบในการผูกปมเรื่อง จบแหวกแนว แต่ไม่ค้างคาของคุณค่า
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ (31/05/59) หน้า 4 - จบแล้วจ้าาาาา
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 19-09-2018 11:53:49


ขอแจ้งข่าวนะครับ

ตอนนี้นิยายเรื่องนี้กำลังอยู่ระหว่างการทำรูปเล่ม
และจะมีตอนพิเศษเพิ่มขึ้นให้อ่านกันด้วย
หวังว่าแฟนๆจะช่วยกันอุดหนุนไรต์นะครับ

ขอบคุณครับ

ไรต์ 12/9/61
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ[19/06/61 - แจ้งข่าวรวมเล่มหน้า 5]
เริ่มหัวข้อโดย: สีหราช ที่ 01-10-2018 08:44:40
 :L1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ[19/06/61 - แจ้งข่าวรวมเล่มหน้า 5]
เริ่มหัวข้อโดย: จากต้นจนอวสาน ที่ 09-10-2018 10:53:55
:L1:


ขอบคุณครับ อิอิ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ[19/06/61 - แจ้งข่าวรวมเล่มหน้า 5]
เริ่มหัวข้อโดย: Pawana ที่ 26-11-2019 16:22:59
ชอบเนื้อเรื่องที่เดากว่าเจอก็คงเกือบ 75% มั้ง เป็นเรื่องที่ใช้วิธีการเขียนค่อนข้างแปลก.
ทำให้รุ้สึกว่าเป็นเรื่องที่แปลกไม่ค่อยเจอเหมือนกันทั้งที่เป็นเรื่องทั่วไปเข้าใจได้. แต่เป็นลักษณะเฉพาะตัวที่ทำให้เกิดความต่าง. ถึงจะเข้าใจไม่ราบรื่นบ้าง. แต่เรา โค-ตะ-ระ ชอบเรื่องนี้เลยอะ. แต่เข้าใจทั้งหมดนะ. เราชอบสไตล์การเขียนของคุณอะค่ะ
ถึงเจอเรื่องนี้ช้า.  แต่ขอบคุณมากค่ะ. เด่วตามอ่านเรื่องอื่นค่ะ
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ[19/06/61 - แจ้งข่าวรวมเล่มหน้า 5]
เริ่มหัวข้อโดย: darinsaya ที่ 27-11-2019 15:33:37
 :o8: :o8:
:katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:
หัวข้อ: Re: สัญญาธนาการ (Eternity bondage) ภพ: สัญญา ตอนจบ[19/06/61 - แจ้งข่าวรวมเล่มหน้า 5]
เริ่มหัวข้อโดย: nOn†ღ ที่ 16-04-2020 09:56:32
 :pig4: