รักข้ามตึก ศึกข้ามคณะ
เศรษฐศาสตร์ – จิตวิทยา
เห้ย ! ขอดีๆ อย่าแอบมองได้ป่ะ
[ตะวัน-หวานเย็น]
“เห้ย ขอดีๆ อย่าแอบมองได้ป่ะ?”
“…………………ถ้าจะให้เป็นแบบนั้น…”
“ถ้าอยากมองก็มองมาตรงๆ ไม่ต้องแอบได้มั้ย”
นิยายเรื่องแรกของชีวิต ยังไงก็ขอฝากไว้ด้วยนะครับ
สารบัญ
คลาสเรียนที่ 1 : คิดจะแอบมองก็อย่าให้เขาจับได้ว่าแอบมอง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51601.msg3293874#msg3293874)
คลาสเรียนที่ 2 : รู้หาทางหนีให้รอดเป็นยอดดี (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51601.msg3297186#msg3297186)
คลาสเรียนที่ 3 : ถ้ารู้ว่าสู้ไม่ได้ก็ยอมๆไปก็ได้มั้ง (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=51601.msg3318911#msg3318911)
คลาสเรียนที่ 2
รู้หาทางหนีให้รอดเป็นยอดดี
“ขอคุยด้วยหน่อยได้มั้ย ?”
ชิบหาย !! ตายแน่ๆแหล่วววววววว ก็ไอ้เจ้าคนที่ผมเผลอไปมอง(มันควรเรียกว่าเผลอหรอฟระ)มันกลับมาอยู่ข้างหน้าผมซะแล้ว แล้วไอ้การที่บอกขอคุยด้วยนี่คืออะไร มันคิดว่าผมจะไปหาเรื่องมันหรอ ? แล้วผมจะโดนต่อยมั้ย โอวมายก๊อตต หน้าอันหล่อเหลาของผมจะโดนไอ้นักมวยนี่ต่อยจริงๆหรอ ม่ายยยยยยยยยยยยยย
“ตะวันคะ ..”
แต่เหมือนว่าผมโชคดี (หรืออะไรก็ไม่รู้) อยู่ๆก็มีเสียงผู้หญิงจากไหนก็ไม่รู้โผล่ออกมาเรียกเขา ทำให้เขาหันกลับไป ผมชะเง้อมองไปตามต้นเสียง (ไอ้ตะวันมันตัวใหญ่ครับ บังข้างหน้าผมซะมิด) ก็เห็นสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม ดาวคณะนิเทศปี2 นี่หว่า แอบได้ยินว่า 2 คนนี้คุยๆกันอยู่นี่หว่า
“เชอมีอะไรกับผมครับ ?”
แต่ทำไมผมเริ่มรู้สึกจับรังสีแปลกๆได้แถวนี้นะ รู้สึกอึดอัดแปลกๆอย่างบอกไม่ถูก ทำไมเสียงหมอนี่มันแข็งๆชอบกล บรรยากาศเริ่มไม่น่าอยู่แล้วครับ ไหนจะที่มันทักผมมาก่อนหน้านี้อีก แล้วไอ้เวร 2 ตัวนั่นทำไมไปซื้อข้าวนานจังฟระ รีบๆกลับมาสิ นี่กูไม่อยากโดนต่อยนะ T____T
“ทำไมถึงพูดแบบนี้หละคะ เชอแค่อยากเคลียร์เรื่องนั้น”
เรื่องนั้นนี่เรื่องไหนฟระ นี่หวังว่าจะไม่ใช่ว่าตะวันเข้าใจผิดคิดว่า เชอแตม แอบคุยกับผมหรอกนะ ผมไม่ได้ทำ ไม่ได้ทำจริงๆ ปล่อยผมปายย ผมไม่อยากโดนต่อยยยย (เดี๋ยวๆ นี่จะเพ้อเจ้อไปละ)
“ผมว่าเราพูดกันรู้เรื่องแล้วนะครับเชอ”
“ตะวันตกลงอยู่ฝ่ายเดียว ไม่ได้ถามความเห็นเชอเลยนะ”
นั่นไง มาคุสุดๆ ไอ้เวร 2 ตัวนั่นรีบมาได้แล้ววววววววววว
“ผมว่าเราอย่าพูดเรื่องนี้อีกเลยครับ ผมมีธุระต้องคุยกั…”
ม่ะ …. ไม่ใช่โผมมมมมมม
“เห้ย หวานเย็น โทษทีว่ะ คนแม่งเยอะไปหน่อยแถวเลยยา.. อ้าว ไอ้เวรนี่รีบไปไหนวะ”
โหย เป็นใจมากครับคุณเพื่อน ไอ้ก้องกับไอ้ต้นมาพอดี ได้เวลาชิ่งแล้วครับ ไม่ทันที่จะมีใครพูดจบซักคน ผมนี่รีบชิ่งออกมาเลยครับ ไหนจะโดนต่อย(หรอวะ?) ไหนจะบรรยากาศมาคุของตะวันกับเชอแตมอีก โอ้ยยยย ให้ผมกลับขึ้นไปตอนนี้หรอ ไม่มีวัน ฝันไปเถอะ !!
ไหนๆก็ไหนๆละ ไม่กินข้างแม่งแล้ว ! ผมรีบเดินออกมาจากโรงอาหารกลับมาที่ตึกคณะเพื่อนั่งรอเวลาเรียน โดยที่ไม่ลืมทักไปหาไอ้ก้องเพื่อให้มันเก็บกระเป๋ามาให้ด้วย
Wan Yen : เห้ย มึง กูฝากเก็บกระเป๋าขึ้นห้องเรียนให้ด้วยนะ
ก้องภพ : อ้าว ทำไมวะ มึงไปไหน?
Wan Yen : อยู่ๆก็ปวดขรี้ว่ะ ขี้เกียจแดกแล้วด้วย มึงเอากระเป๋ากูมาเลย เจอกันที่ห้อง
ก้องภพ : เออๆ ก็ได้วะ
ก้องภพ : เห้ยมึง
ก้องภพ : ไอ้ตะวันกับเชอแตมแม่งต้องมีอะไรแน่ๆเลยว่ะ
ก้องภพ : กูเห็นเหมือน 2 คนนี้ทะเลาะกัน แล้วเชอแตมตบหน้าตะวันด้วย
ก้องภพ : เชี่ย เด็ดสัส คนแม่งมองกันทั้งโรงอาหาร
อ้าว เวร พลาดช๊อตเด็ดเฉยเลย แต่แบบนี้มันยิ่งทำให้ผมสงสัยไปอีกครับว่า 2 คนนี้มีเรื่องอะไรกัน จริงๆแล้ว 2 คนนี้เหมือนจะเป็นคู่ที่เหมาะสมกันพอสมควรเลยนะ คนนึงก็เดือนคณะ อีกคนก็ดาวคณะ จะเข้ากันอะไรปานนั้น …… เอ๊ะ เปล่านะ ผมไม่ได้เศร้าอะไรนิ ทำไมมันดูเศร้าหรอ ไม่นะ ไม่มีอะไรนี่
เอาเป็นว่า ช่างมันเถอะครับ รู้แต่ตอนนี้หลบหมัดพ่อนักมวยมาได้ก็ถือว่าดีแล้ว ผมนั่งเล่นอยู่ใต้ตึกคณะรอเวลาใกล้จะถึงคาบต่อไปก็นึกขึ้นมาได้ว่าตัวเองยังไม่ได้กินอะไรเลยนี่หว่า นี่ก็รู้สึกหิวแล้วด้วย นึกขึ้นได้ผมก็เลยเดินไปร้านมิริมาร์ทขอคณะครับ เป็นร้านที่ทางคณะเปิดให้นักศึกษาดูแลกันเองครับ ไม่อยากจะโม้ว่าพี่รหัสผมนี่เป็นหัวหน้าร้านอยู่ด้วยนะครับ พี่เก่งก็แบบนี้แหละ (แต่ทำไมน้องนี่โง่จังก็ไม่รู้ T__T)
“อ้าว หวานเย็น มาซื้ออะไร”
นี่แหละครับ พี่รหัสผม พี่ต่อ นอกจากจะเป็นหัวหน้าร้านมินิมาร์ทของคณะแล้ว ยังควบตำแหน่งประธานคณะบวกกับรองประธานสโมฯด้วยนะครับ ไม่รู้วันๆพี่แกเอาเวลามาจากไหนทำได้ทุกอย่างรอบตัวเลยจริงๆ แถมเกรดเฉลี่ยก็ไม่ใช่เล่นๆครับ นี่ขนาดว่าถ้าติด D เทอมนี้ทุกตัวพี่แกยังได้เกียรตินิยมอันดับ 1 อยู่เลยมั้ง จะโหดอะไรปานนั้น
“มาหาอะไรรองท้องอ่ะพี่ ยังไม่ได้กินข้าวเลย”
“อ้าว แล้วทำไมไม่กิน เดี๋ยวก็เป็นโรคกระเพาะหรอก …. แปบนึงนะ”
พี่ต่อหายเข้าไปหลังร้านแปบนึง ก่อนที่จะออกมาพร้อมกับกล่องแซนวิสแฮมชีส ของโปรดของผม
“อ่ะ จะคาบบ่ายและ เอาอะไรง่ายๆละกัน”
พี่ต่อยื่นแซนวิสแฮมชีสของโปรดของผมมาให้ มีหรือว่าจะไม่เอา พี่ต่อนี่เป็นพี่ที่น่ารักที่สุดดดดด
“โอ้ยยยย แฮมชีสของโปรด ขอบคุณครับพี่ต่อ เท่าไหร่ครับ”
“เออ เอาไปเถอะ มันจะหมดอายุละ”
อ้าว เวร ความน่ารักของพี่ผมเมื่อกี้นี่หายไปหมดเลยครับ ทำไมเอาของบูดมาให้ผมหละครับพี่ต่อออออออ
“เอ้ย พี่ จริงป่ะเนี่ยพี่ ผมกินแล้วจะไม่ท้องเสียนะ”
พูดจบแล้วพี่ต่อนี่หัวเราะลั่นเลยครับ ผมผิดอะไรล่ะ ก็ปกติเป็นคนอนามัยนี่หว่า
“เฮ้ย พี่พูดเล่น พึ่งทำตะกี้เลย เอาไปเถอะ พี่เลี้ยง”
“โถ่ พี่ต่ออ่ะ ขี้แกล้งตลอด ข้อหาแกล้งงั้นเอาไปเลยจริงๆนะแล้วก็ผมขอไมโลด้วยหละ พี่ต่อออกนะ โอเคดีล ขอบคุณคร้าบบบ”
“เห้ย เดี๋ยว ไอ้น้องเวร”
ไหนๆก็โดนพี่ต่อแกล้งแล้ว ผมก็ขอแกล้งกลับซักหน่อยแล้วกันครับ ผมรีบเดินไปหยิบไมโลกล่องนู้แช่ของ ก่อนที่จะรีบวิ่งออกมาไม่ทันให้พี่ต่อเตะใส่ โอ้ยย โดนแค่นี้พี่แกขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอกครับ ถ้าร่วงก็ให้แกเอา BM ของแกไปขายต่อเอา บ้านรวยขนาดนั้น เลี้ยงน้องนิดๆหน่อยๆไม่เป็นอะไรหรอกโนะ
เมื่อผมได้ของรองท้องติดไม้ติดมือมาแล้วก็รีบไปที่ห้องเรียนในคาบบ่ายครับ บ่ายวันนี้ผมลงเรียนวิชาเก็บเสรีไว้ตัวนึง เป็นวิชาที่คนเรียนเยอะมากกกก แถมไม่เช็คชื่ออีกต่างหาก ไอ้ตอนแรกก็ว่าจะไม่เข้าหรอกครับ แต่โดนไอ้เจ้าเพื่อนรัก 2 ตัวพูดดักไว้ตั้งแต่ต้นเทอมว่าถ้าไม่เข้าแล้วมันจะไม่ติวหนังสือให้ หึหึ คิดว่าคนอย่างผมจะกลัวหรอครับ บอกเลยว่า .. ใช่ครับ กลัวที่สุด T__T ด้วยว่าเทอมนี้เกรดผมเริ่มเข้าใกล้จุดวิกฤตแล้วครับ บวกกับสมองน้อยๆของผมที่รับอะไรไม่ค่อยจะได้มากทำให้ต้องพึ่งไอ้ 2 ตัวนี้ตลอด การที่มันเอาเรื่องเรียนมาขู่นี่คนอื่นอาจจะไม่ได้ผม แต่สำหรับผมนี่เป็นผมมากครับ ไม่อยากโดนรีไทล์ครับ ToT
ดูเวลาแล้ว มาถึงก่อนตั้ง 10 นาที ก็เลยเข้าห้องไปจองที่ก่อน ก็มีนักศึกษาอยู่ในห้องประปรายครับ ส่วนมากจะเข้าเรียนกันหลังเวลาเริ่มเรียนไปได้ 10 นาทีครับ ส่วนผมนี่ปกติเข้าหลังจากนั้นอีก 30นาทีครับ ฮ่าๆๆ ไม่เคยจะมีที่เลย แต่ไหนๆวันนี้ก็มาเร็วแล้ว จองที่ซักหน่อยละกัน
ผมเลือกจองโต๊ะกลางๆห้อง เพื่อที่อย่างน้อยจะได้ไม่ต้องโดนอาจารย์เพ่งเล็งมากนัก ก่อนที่จะไลน์ไปบอกพิกัดที่นั่งให้ไอ้ก้อง แล้วก็นั่งกินเจ้าแซนวิสไปพลางๆ เล่นมือถือไปพลางๆ
แต่ในขณะที่กำลังหยิบเจ้าแซนวิสชิ้นที่ 2 ขึ้นมานั้น สัมผัสของเจ้าแซนวิสมันเปลี่ยนไปครับ ผมรู้สึกเหมือนมีอะติดอยู่ที่ด้านหนึ่งของขนมปัง จึงหันมาดู ก็เจอกระดาษใบนึงที่ผมเผลอหยิบขึ้นมาพร้อมกับจ้าแซนวิสชิ้นนี้
มันมีข้อความไว้ด้วยนะครับ
“กินให้อร่อยนะไอ้เด็กเวร”
อื้ม .. พี่ต่อนี่ขี้แกล้งตลอดเลยแหะ นี่ถ้าผมเผลอๆนี่กินกระดาษไปด้วยแล้วนะ
ว่าแต่ .. นี่ผมลืมอะไรไปรึเปล่านะ ?
***********************************************
มาต่อให้แล้วนะครับ
ไม่รู้ว่าจะถูกใจกันรึเปล่า แล้วก็ไม่รู้ว่าจะยาวเกินที่ตั้งใจไว้ด้วยมั้ยเนี่ย
สารภาพตามตรงครับว่างที่แต่งมานี่พลอตเรื่องค่อนข้างจะสดครับ 555 (แต่มีแนวทางของเรื่องวางไว้แล้วครับ)
เลยไม่รู้ว่าเวลาพิมพ์ออกมาแล้วจะอ่านสนุกกันรึเปล่า
ยังไงก็คอมเมนต์ติชมกันมาได้นะครับ
ช่วงนี้งานเยอะมากเลยครับ อาจมาลงได้ไม่ค่อยบ่อยเท่าไร แต่จะพยายามมาลงนะครับ
ขอบคุณครับ
ซันเดย์