พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น]รู้ไว้ซะ ว่ารัก(ไอ้ตัวป่วน)จบแล้ว
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: สุวัน สาเก ที่ 23-01-2016 13:05:29
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
สรุปข้อสำคัญดังนี้
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท, หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย, ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้งสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกเล้าฯ ในเรื่องการเมือง เชื้อชาติ เผ่าพันธุ์ ศาสนา และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงการตั้งชื่อเรื่องด้วยคำหยาบ คำไม่สุภาพ ล่อแหลม และชี้เป้าให้เล้าฯ ถูกเพ่งเล็ง จากทางราชการ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่นี่หรือที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อขออนุญาตเจ้าของเรื่องก่อนนะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าตัวไม่ยินยอม
5.ขอให้นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียว ถ้าเป็นเรื่องจริงก็ให้บอกว่าเรื่องจริง ถ้าเป็นเรื่องแต่งให้บอกว่าเรื่องแต่ง ให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตามเพราะมีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6. การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมฯทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ
การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
กรุณาอ่านเพิ่มเติมที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
-
บทแรก
ตัวป่วน
วันนี้เป็นวันเปิดเรียนวันแรกครับมันก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงไปจากเดิมมากนักหรอกจะเปลี่ยนก็แต่อายุของเรานั้นเอง ผมขอแนะนำตัวของผมเลยแล้วกันนะครับ ผมชื่อเทพครับ อาศัยอยู่กับตายายแค่ 3 คน พวกเราอยู่ด้วยกันตั้งแต่ผมอายุได้ 3 ปี พ่อ แม่ผมนั้นแยกทางกันแม่ก็ไปมีแฟนไหม่ ส่วนพ่อนั้นก็ทำแต่งานไม่เคยสนใจผมเลยเราทะเลาะกันบ่อยมากจนสุดท้ายพ่อผมก็ไม่กลับมาที่บ้านอีกเลยแต่ท่านก็ยังส่งเงินมาให้ใช้ทุกเดือนนะครับแต่เงินของท่านผมเก็บไว้ในบัญชีไม่เคยเอาออกมาใช้จนกระทั่งคุณตาได้ด่วนจากไปกระทันหันผมจำได้ว่าวันนั้นผมร้องให้แทบเป็นแทบตายแต่มันก็เท่านั้นแหละครับคุณตาท่านก็ไม่กลับมาอีกแล้วตอนนั้นผมอายุแค่ 10 ปีเท่านั้นเอง เฮ้อ แต่มันก็ผ่านไปนานแล้วแหละครับผมทะใจได้นานแล้ว อย่างน้อยผมก็ยังมีคุณยายและเพื่อนข้างบ้านสมัยเด็กคนหนึ่งมันนี่และครับที่ทำให้ชีวิตผมที่กำลังตกเหวให้ลุกขึ้นอีกครั้งเพราะคำพูดเพียงคำเดียว"ทำตัวแบบนี้ไม่สงสารคนที่เป็นห่วงนายเลยหรือไง"หึนึกถึงตอนนั้นทีไรทำให้ผมหยุดยิ้มไม่ได้สักทีเป็นแค่ตัวป่วนแท้ๆ
"นี่สนใจกันบ้างสิ"และนี่และครับมันละ
"ช่วยอยู่เงียบสัก 10 นาทีจะตายไหมหะ"ขี้บนชะมัด
"ไม่ตาย แต่ไม่ทำ เพราะตอนนี้ฉันคุยกับนายอยู่ช่วยสนใจกันนิดหนึ่ง"น่ารำคาญเป็นบ้า
"ไม่ และก็ช่วยเงียบด้วย คนจะหลับจะนอน"เหนื่อยใจกับมัน
"นี่นายควรจะพูดว่า ฉันจะเรียนมากกว่าพูดว่าฉันจะนอนนะคุณสับสนอะไรอยู่หรือเปล่า"
"แล้วไง นายควรจะตั้งใจเรียนมากกว่ามายุ่งกับฉันนะ"
"นั้นมันควรเป็นคำพูดของฉันต่างหากเล่า"
"อะแฮ่ม เงียบๆหน่อยนะคะนักเรียน ถ้าจะคุยกันเชิญด้านนอกนะคะ"
"ขอโทษครับอาจารย์"มันหันไปขอโทษขอโพยอาจารย์เสจ็จก็หันมาทำหน้าคาดโทษใส่ผม (เอ้านี่กูผิดหรอ)
"นี่ลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"
"มันอะไรนักหนาวะคนจะหลับจะนอนเนี่ย"ด้วยความลืมตัวจึงเผลอตะโกนออกไปอย่างดังด้วยความโมโหผลที่ได้นะหรอหึ
"นายเห็นไหมสิ่งที่นายทำ อยู่ดีๆเกิดบ้าอะไรขึ้นมาถึงได้ตะโกนเสียงดังขนาดนั้นหะ"
"ก็มันลืมตัวนี่ นายอยากมากวนอารมณ์ฉันทำไมละ"
"นี่ตกลง คือฉันผิดใช่ไหมหะอุส่าเป็นห่วงแท้ๆกลายเป็นไปกวนนายซะงั้น"เอาแล้วไงโดนงอนซะแล้ว
"นี่อย่ามางอนเป็นตุ๊ดหน่อยเลย"
"นี่ ปอนด์"
"..........."เงียบ
"ปังปอนด์"
"............"ก็ยังเงียบ ยังงี้ต้องใช้ไม้ตาย
"เย็นนี้เลี้ยงไอติมถ้วยหนึ่ง"
"เย้ ขอบใจนะนายใจดีที่สุดเลย ฟอด" :hao3:
เป็นแบบนี้ทุกทีสิท่าไม่รู้หรือไงว่าคนคิดไม่ซื่อจะหัวใจวายเข้าสักวัน
จบไปแล้วสำหรับตอนที่ 1
ฝากติชมและคอมเม้น ด้วยนะคะ :mew3:
-
ตอน 2 ตัวป่วนลุย&โดนลงโทษ
ในห้องเรียนชื่อดังในบ้านนอกแห่งหนึ่งมีเสียงเจือแจวมาตามสายลมเสียงช่างไพเราะน่าฟังจนทำให้ผมแทบเคลิมจะหลับเต็มทนแต่ความจริงแล้มก็คือ
"นี่เธอได้ยินข่าวของรุ่นพี่ชมพู่ที่เขาว่าคบกับพี่เอกคนดังของเรา
แกว่ามีความเป็นไปได้ไหม"
"เฮ้ยมึงเย็นนี้ไปร้านประจำเรากันปะ"
"เพื่อนๆวันนี้อาจารย์บอกว่าไม่เข้าสอนนะให้พวกเราอยู่ในห้อง
ทำการบ้านเงียบๆนะ"
และอีกมากมายสารพัดที่พวกมันจะสันหามาคุยกันได้ กูอย่างรู้จริงๆเลยว่าอยู่บ้านพวกมึงไม่เคยพูดกันหรือไงว่ะหะกูรำคาญจะนอนเว้ยแต่ก็ทำอะไรไม่ได้ครับถ้าจะบอกให้มันเงียบผมว่าผมคงได้เกรดคณิตศาสตร์ 4.00แน่นอนซึ่งนั่นมันเป็นไปไม่ได้ไงครับ555สิ่งที่ผมทำได้ตอนนี้คือ
"นี่เทพ จะไปไหนน่ะ ไม่ได้ยินที่หัวหน้าบอกหรอว่าให้ทำการบ้านอยู่ในห้องเงียบๆ"
"แล้วมันเงียบไหมละ ฉันก็จะออกไปหาที่เงียบๆตามที่หัวหน้าบอกนี่ไง"
"ทำการบ้าน"ผมส่ายหัว
"นอน"แล้วผมก็ตอบมันอย่างกวนตีนแถมยักคิ้วให้ทีหนึ่งแล้วรีบเดินออกมา
"ฉันไปด้วย"
"นี่ปอนร์ นายจะตามฉันมาทำไมเนี่ย"
"ก็นายไปไหนฉันก็จะไปด้วยไปไหนไปกันว่าแต่ตอนนี้นายกำลังจะไปไหนหรอ"
ถ้าจะมากับฉันก็ช่วยตามมาเงียบๆก็พอไม่ต้องถาม"
พูดจบมันก็หุบปากทันทีดีแล้วเพราะตอนนี้ผมไม่ค่อยอยากได้ยิน
เสียงมันเท่าไหร่ ผมพามันเดินลัดเลอะมาเรื่อยๆอย่างไม่เร่งรีบ
เท่าไหร่ ก็ดูไอ้ตัวป่วนสิครับถึงปากมันไม่พูดแต่ดูจากการที่มันเดินช้าลากขาตามผมมาอย่างช้าๆเห็นแล้วก็สงสารจับใจ ก็เลยเดินรอมันนิดหนึ่งไม่ได้คิดอะไรครับ ไม่ได้เป็นห่วงมันเลยสักนิด ไม่ได้คิดที่จะเดินไปอุ้มมันเลย จริงๆๆนะครับ แต่ก่อนจะไปถึงก็ต้องเจอกับปัญหาชิ้นใหญ่เลยครับ
"อ่าว นั่นไอ้เทพนี่เจอตัวจนได้นะมึง"
"มีอะไรว่ะไอ้สักตามหากูทำไม"ผมว่าแล้วดันไอ้ตัวป่วนไปข้าหลังผม
"เปล่ากูแค่อยากมีเรื่องว่ะ"
"นี่เทพที่นี่หรอที่สงบๆของนายน่ากลัวชะมัด"
"เงียบหน่าปอนร์"
"อ่าวนั่นน้องปอนร์เมียไอ้เทพนี่หว่า"
"ไม่ใช่"
"อย่าปฏิเสธหน่อยเลยคนเขารู้กันทั้งโรงเรียนแล้ว"
อย่ามาพูดบ้าๆนะถึงกูจะตัวเล็กกว่ามึงแต่กูก็ไม่ได้เป็นตุ๊ดเหมือนมึงนะ"
"อ้าวไอ้หน้าสวยระวังปากไว้บ้างก็ดีนะ"
"มึงสิไอ้หน้าปลากะโฮ้ระวังปากมึงไว้บ้าง"
"นี่มึงหาเรื่องกูหรอไอ้เตี้ย"
เรียกไครเตี้ยว่ะมึงอยากมีเรื่องก็เข้ามากูจะเตะก้านคอให้ขาดเลย
มึง คอยดูเข้ามาเลย"
"เฮ้ยไอ้ปอนร์อย่า"ไม่ทันและครับมันกระโดดทีบไอ้สักเรียบร้อย
คิดถูกหรือผิดว่ะเนี่ยให้ไอ้ตัวป่วนมาด้วยเนี่ย
มีต่อ
.
.
.
-
ต่อ
ณ ห้องน้ำ
"เป็นไงละมึงบอกแล้วก็แล้วก็ไม่เชื่อ"
"ก็มันหาเรื่องนี้หว่าไครจะทนได้"
"ไม่ต้องมาพูดเลยมึงเห็นไหมว่ะตอนนี้เราต้องทำอะไร"
"แหม่แค่โดนทำโทษล้างห้องน้ำแค่อาทิตย์เดียวเดียวเอง"
"กับไอ้พวกนี้เนี่ยนะ"แล้วผมด็ชี้ไปทางไอ้สัก
"มีไรว่ะไอ้เทพชี้พวกกูทำไม"
"เปล่าหรอกไอ้เทพมันก็แค่คิดว่าหน้าอย่างพวกมึงไม่หน้าขะรู้จักการล้างห้องน้ำ"ไอ้ปอนร์หาเรื่องอีกแล้วนะมึง
"อ่าวไอ้เตี้ยนิ"
"เฮ้ยพอแล้วโดนล้างห้องน้ำด้วยกันแค่อาทิตย์เดียวก็แย่พอแล้วกูไม่อยากโดนเพิ่มหรอกนะ"เพื่อนไอ้สักมันตอบ
"ใช่ดูสิ่งที่มึงทำดิปอนร์เอาเวลานอนของกูไปหมด"
"นิไอ้เทพวันๆจะเอาแต่นอนไม่รง ไม่เรียนแล้วใช่ไหมห่ะ"
"ก็คนมันง่วงนิหว่า"
"นี่"
"พวกเธอเลิกทะเลอะกันสักทีรีบล้างห้องน้ำได้แล้ว ไปเข้าเรียนอย่ามัวแต่อู้"
"ครับ"
.
.
.
.
"ซ่า"
"ขอโทษทีนะไม่ได้ตั้งใจว่ะ"
"ไม่ได้ตั้งใจเหี้ยอะไรละไอ้เทพมันเปียกขนาดนี้"
"ก็บอกไม่ได้ตั้งใจก็ไม่ได้ตั้งใจไงว่ะพูดไม่รู้เรื่องหรือไง"
"ไได้ตั้งใจงั้นหรอ หึ งั้นได้"
"ซ่า"
"เฮ้ย"
"โทษทีนะไม่ได้ตั้งใจว่ะ"
"มึงตาย"
สุดท้ายสภาพก็และแล้วห้องน้ำจะสะอาดไหมว่ะเนี่ย
"
-
ตอนที่ 3 อารมณ์ (เจ็บ&สุข)
วันนี้มันเป็นวันที่แย่มากๆและสำหรับผมครับตั้งแต่เช้าจนเย็นชีวิตผมมีแต่ความวุนวายเพราะมันเลยครับไอ้ปังปอนร์
คุณคงเข้าใจนะครับสำหรับคนที่ต้องนอนให้ครบ 10 ชั่วโมงทุกวันอย่างผมพอนอนไม่ครบมันก็จะหงุดหงิดเห็นหน้าใครก็หงุดหงิด โมโหเห็นอะไรก็ไม่เข้าตาพาลไปเรื่อยเมื่อเป็นแบบนั้นผมก็พยายามไม่มองหน้าใครเดินก้มหน้าก้มตาไปตามเส้นทางที่คุ้นเคย (เพราะมาเป็นประจำ) เพราะไม่อยากให้ตัวเองไปพาลใส่แต่มันก็มีอยู่คนหนึ่งที่ไม่เคยเข้าใจสถานการณ์ตอนนี้ ซึ้งก็คือมัน
ไอ้ปอนร์
"นี่จะรีบเดินไปไหนโกรธอะไรเราหรอ"
"ตั้งแต่เช้า ไม่ทัก ไม่คุยกับเราเลย"
"......"
"ถ้าเราทำอะไรผิดไปเราขอโทษนะ แต่อย่าเมินหน้ากันอย่างนี้สิ"
"หลีกไปสะปอนร์ถ้าไม่อยากเสียใจ"
"ไม่จนกว่านายจะบอกว่านายเป็นอะไร ทำไมไม่คุยกับเรา"
"กูบอกให้หลีกไปไง"
"กูไม่หลีก เราเป็นเพื่อนกันไม่ใช่หรอ มีอะไรทำไมไม่บอกเก็บไว้ทำไมในใจนายมันคิดอะไรช่วยบอกกูหน่อยได้ปะไม่บอกกูก็ไม่รู้หรอกนะ"
"ไม่รู้ก็ไม่ต้องรู้ และไม่ต้องเสือกเรื่องของกูเป็นแค่เพื่อน ไม่ใช่เมืย อย่ายุ่ง"
ผลัก
"โอ้ย"
"ไอ้ปอนร์"
"ฮึกๆ เราทำอะไรให้นายโกรธงั้นหรอทำไมต้องผลักเราด้วย มันเจ็บนะรู้ไหม"ทำไมเมื่อมองสายตามันกลับรู้สึกว่ามันไม่ได้เจ็บที่ผมผลัก ไม่ๆๆๆอย่าคิดเข้าข้างตัวเองสิว่ะมันไม่มีทางเป็นไปได้หรอก
"กูขอโทษนะ เจ็บตรงไหนหรือเปล่า กูไม่ได้ตั้งใจ เจ็บมากไหม"
"ปอนร์ไม่เป็นไร แล้วเทพละเป็นอะไรโกรธอะไรปอนร์ขอโทษนะ"
"ไม่ ไม่ มึงไม่ผิดหรอกกูผิดเอง กูมันงี่เง่าเองกูขอโทษนะที่ทำมึงเจ็บ ให้อภัยกูได้ไหมกูสัญญาว่ากูจะไม่ทำร้ยมึงอีก กูจะพยายามเป็นเพื่อนที่ดีของมึง"พูดเองก็เจ็บเองกับไอ้แค่คำว่าเพื่อน
"แล้วถ้า ปอนร์จะบอกว่าอยากเป็นมากกว่าเพื่อนละเทพจะว่าอย่างไง" :mew2:
.
.
.
.
มีต่อ
-
ต่อ
.
.
.
.
"ทะทำไมถึงดะ"ยังพูดไม่ทันจบมันก็แทรกขึ้น
"เพราะว่าเรารักนาย ไงละ ปอนร์รักเทพนะ แล้วเทพละรักปอนร์ไหม"
"ยะ อย่ามาล้อกูเล่นนะ กูไม่ตลก อย่าเอาความรู้สึกกูมาล้อเล่นกูไม่ขำ" โกรธมันครับที่มาพูดเรื่องล้อเล่นแบบนี้กับผม มันเจ็บนะโว้ย อยากตะโกนให็มันได้ยินซะจริง
หมับ
"อะ อุ๊บ อือ "ตาค้างเป็นที่เรียบร้อยมันจูบผมครับไอ้ปอนร์มันจูบผม ทำไมๆๆๆๆๆๆนั้นจูบแรกของกูนะโว้ย(สติแตก)ระหว่างที่ ผมกำลังทะเลาะกับ ตัวเองอยู่นั้นมันก็ควานลิ้นเข้ามาในปากของผม
และดึงเอาลิ้นของผมไปดูดซะจนชาไปหมด แม่งดูด เอ่ยจูบเก่งชะมัด
"เป็นไงทีนี่เทพยังคิดว่าความรู้สึกของปอนร์ล้อเล่นอีกไหม"
"แล้วที่ถามตอบได้หรือยัง"
"รัก หรือไม่รัก"
"คะ คือ"
"เรารออยู่นะ"
"ระระ"
"อะไรนะพูดให้ชัดๆหน่อยดิ"
"รัก" ผมตอบเสียงอ่อมแอ่ม
"ว่าไงนะ ไม่ได้ยินเลย"แม่งไอ้นี่ก็แกล้ง อยู่ได้
"รัก"
"ว่าไงนะ "แม่งหมดความอดทนแล้วนะ
"กูรักมึง เป็นแฟนกับกูนะ" ผมกูตะโกนออกไปแบบไม่ลืมหูลืมตา ลืมอายไปเลย
"หึ กูรอคำนี่มาตั้งนานแล้ว"
"ตกลง ปอนร์ตกลงเป็นแฟนกับเทพนะ"
"เป็นแฟนแล้วห้ามนอกใจนะ ไม่งั้นตาย" แล้วมันก็หันมากอดผมสะแน่น แค่นี้กูก็ไม่มีตาไปมองไครละ จะเอาเวลาไหนไปนอกใจว่ะครับ ไอ้ตัวป่วน
.
.
.จบ
.
.นี่ละครับความรักของผมสองคนกะจะง่ายก็ง่ายเหมือนปอกกล้วยเข้าปากแค่เรามีความกล้ามากพอที่จะสารภาพ และ
.
.
.
.ไม่คิดเองเออเอง