ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
...
He is My (Boy) Friend
เพื่อนผม'หล่อ'แต่ห้ามรอจีบนะครับ
บอกตรงๆว่าบางครั้งผมก็โคตรอยากจะจับไอ้กังหันทุ่มกับพื้นจริงๆ ดูสิเมื่อวานซึมแทบตายวันนี้กลับมาทำหน้าระรื่นแถมยังแกว่งถุงใส่ช็อกโกแลตยี่ห้อดังอวดผมอีกต่างหาก ผมมองเจ้าช็อกโกแลตที่ดูท่าจะแพงไม่น้อยอย่างเสียดาย อ๊า ยี่ห้อนี้ของโปรดผมด้วย ถ้าผมภาวนาให้เจ้าหล่อนไม่รับเพื่อที่ผมจะได้กินเจ้านี่ผมจะเลวมากไหมครับ?
“วันนี้จะเอานี่ไปให้เขาเหรอ?”
“อื้ม”
“เออๆขอให้สำเร็จละกัน” ว่าจบก็หยิบสมุดการบ้านออกมาเตรียมส่งแต่กังหันคว้ามือผมไว้ก่อน “นี่..วันนี้ตอนเย็นไปด้วยกันหน่อยสิ”
“ไปไหน?”
“ฉันกะจะไปสารภาพรักกับเขาอ่ะ” อ่อ...หืม...เฮ้ย!! ผมหันขวับไปมองมัน อ้าปากค้างชนิดไม่กลัวกรามค้างกันเลยทีเดียว จะไปสารภาพรักกับสาวแล้วจะมาเหนียมประหนึ่งสาวน้อยมีรักแรกทำไมไม่ทราบ! ผมอยากจะประเคนบาทางามๆให้มันนัก อีกอย่างจะให้ผมไปเป็นเพื่อนเนี่ยนะ “ใครเขาจะเอาเพื่อนไปเป็นก้างขวางคอตอนสารภาพรักวะไอ้บ้า”
“ก็ฉันอยากได้ความกล้านี่”
“ไม่เอาโว้ย”
“นะ...นะครับ” พอเลยไม่ต้องมาใช้มุขเดิมๆผมไม่หลงกลหรอก! “นะครับ...วาโย” บางทีผมอาจจะลืมไปว่าไอ้มุขเดิมๆนี่ผมใจอ่อนมาสิบกว่าปีละ ให้ตายเหอะ!
สุดท้ายผมก็ตกปากรับคำและมายืนจ๋องเป็นเพื่อนมันอยู่ที่หน้าตึกเรียนนี่ไง พอเลิกเรียนนักเรียนคนแล้วคนเล่าเดินผ่านไป เวลาก็เคลื่อนไปช้าๆ 4 โมง 5 โมง 6 โมง จนผมทนไม่ไหวพูดโพล่งขึ้น “นายนัดไว้ที่นี่จริงๆนะ” กังหันพยักหน้าสีหน้ามันดูเคร่งเครียดไม่ต่างจากผม พวกผมยืนรอกันต่อจนกระทั่งนักเรียนกลุ่มสุดท้ายลงจากตึกและลุงภารโรงมาปิดประตูตึกนั่นแหละผมถึงได้โวยขึ้นอย่างโมโห “อะไรวะ สุดท้ายก็ไม่มา เสียมารยาทเป็นบ้า”
“ไม่หรอกต้องมาแน่” กังหันพูดอย่างใจเย็น ซึ่งผมว่ามันคงต้องพอได้แล้วกับความหวังลมๆแล้งๆแบบนี้ “พอเหอะกังหันแบบนี้มันไม่มีประโยชน์เลย เธอไม่ได้ชอบแก...แกน่าจะรู้ตั้งแต่สารพัดของที่แกเอาไปให้มันโดนปฏิเสธแล้วไม่ใช่หรือไง เธอไม่มาวันนี้ก็เพราะเธอไม่ได้ชอบแกหยุดทำให้ตัวเองเจ็บสักทีเหอะ”
ทุกครั้งที่ผมเห็นสีหน้าหงอยๆของมัน...ทุกครั้งทีผมเห็นมันยิ้มกว้างเวลาที่จะเอาของใหม่ๆไปให้คนที่มันชอบ ผมรู้สึกหงุดหงิดแล้วก็น้อยใจ ผมเตือนมัน..ทำไมมันไม่ฟัง ทำไมมันถึงได้พยายามขนาดนี้ ทำไมมันไม่ใส่ใจผม...เหมือนผมที่ใส่ใจมันมาตลอดบ้าง
ผมทั้งโมโหทั้งอิจฉา อิจฉาผู้หญิงคนนั้นที่ได้รับการเอาใจใส่ทั้งหมดจากกังหัน มันเป็นสิ่งที่ผมคิดมาตั้งนานแล้วว่าไอ้ความรู้สึกแปลกๆในใจผมมันคืออะไร มันอาจจะเป็นความหึงหวงจากการโดนแย่งของสำคัญหรืออาจเป็นการหวง...เพราะผมชอบกังหัน
เพราะอยู่ใกล้มากไปเลยไม่รู้สึก เหมือนเวลาเรามองข้ามสิ่งสำคัญที่สุดไปเสมอและเพิ่งค้นเจอในวันที่กลังจะเสียมันไป และวันนี้ผมก็กำลังจะเสียกังหันไป
ท่ามกลางบรรยากาศอึดอัดระหว่างเราเสียงฝีเท้าหนึ่งก็ดังแทรกเข้ามา ผมหันไปมองเด็กสาวร่างเล็กไว้ผมหน้าม้า พวงแก้มของเธอเป็นสีชมพูระเรื่อ ดวงตากลมโตน่ารัก...เมื่อเธอมองเห็นกังหันเธอก็รีบเดินเข้ามา “กังหันอยู่นี่เอง” หรือว่า... “เธอเองเหรอ?”
ผมหันไปมองผู้หญิงคนนั้นที่มองผมสลับกับกังหันด้วยท่าทางงุนงง เธอขยับเข้ามาใกล้ๆ แล้วผมก็ตัดสินใจ...
“ได้โปรด...เป็นแฟนกับกังหันด้วยเถอะครับ!” ผมแทบจะตะโกนใส่หน้าเธอซึ่งทำให้สาวน้อยคนนั้นตกใจเข้าไปใหญ่
“ไอ้หมอนี่ถึงมันจะบ้า เซ่อ โง่ สมองช้าในบางทีแต่มันก็เป็นคนทุ่มเท ใจดี เอาใจใส่ ได้โปรดเป็นแฟนกับมันด้วยเถอะครับ มันจะทำให้คุณมีความสุขแน่นอน อย่าปฏิเสธมันเลยนะ!”
ใช่แล้ว...ถ้านี่ทำให้กังหันมีความสุขผมก็ยอมล่ะ ถึงถ้าเขาคบกันแล้วคนเจ็บจะเป็นผมก็เหอะ โคตรพระเอกเลยใช่ป่ะ!
“เฮ้ยโย!”
“เอ่อ..ขอโทษนะคะฉันคงเป็นแฟนกังหันไม่ได้หรอก”
“ทำไมล่ะครับ มันเป็นคนดีจริงๆนะ” เด็กสาวขยับยิ้มหวาน “ฉันรู้ค่ะว่าหมอนี่เป็นคนดีแต่ว่าคนที่กังหันชอบไม่ใช่ฉันสักหน่อย” พูดจบก็หันไปกอดอกทำหน้ายักษ์ใส่ไอ้หล่อที่ทำหน้ามึนข้างผม “ฉันจะมาเตือนนายว่าพรุ่งนี้เอาการบ้านวิชาเคมีมาส่งด้วยไม่งั้นอาจารย์จะหักคะแนนนาย เดี่ยวก็ได้ซ้ำชั้นหรอก ส่งงานซะด้วยล่ะเจ้าอืด แล้วก็...” เธอปรายตามาทางผมแล้วยิ้มน้อยๆพอสยองเบาๆ “มีอะไรเข้าใจผิดก็รีบปรับความเข้าใจซะนะ...’แฟน’ นายทำหน้าเหมือนคนจะร้องไห้แล้ว” ว่าจบก็เดินจากไปแบบสวยๆทำเอาผมมึนตึ้บ แฟน?? อะไรครับ? ได้แต่หันไปส่งตาเขียวให้คนข้างกาย “อธิบายมาสิครับคุณกังหัน”
คนผมดำส่ายหน้าน้อยๆ “ยัยนั่นเป็นหัวหน้าห้องฉันเอง” ผมไม่สนเว้ย ถึงจะแอบโล่งใจก็เหอะ “ไม่ใช่คนเมื่อกี้แต่เป็นเรื่องแฟนอะไรนั่นต่างหาก” กังหันส่งเสียงอ้อได้หน้าซื่อตาใสมากครับ “ก็นายไง” ว่าแล้วก็ชี้มาที่ผม ดวงตาสีดำฉายประกายเจ้าเล่ห์แบบที่ทำให้หน้าผมร้อนวูบวาบรู้เลยว่าตัวเองหน้าแดงโคตรๆแน่ๆ ได้แต่หวังว่ามันจะมืดพอให้อีกฝ่ายไม่เห็นนะแต่คงไม่สมหวังแล้วล่ะ
“โย...หน้าแดงแจ๋เลย” ไม่ต้องพูดก็ได้เว้ย!
“อ..อะไรเล่า อย่ามามั่วนิ่มดิ ใครเป็นแฟนแก!”
“ก็นายไง เขารู้กันทั้งโรงเรียนแหละว่าวาโยเป็นแฟนกังหัน มีแฟนเพจด้วยนะ”
“ก็แค่มโน!”
“อยากให้เป็นจริงไหมล่ะ”
คนตัวสูงว่าแล้วขยับเท้าเข้ามาใกล้ทำให้ผมต้องรีบก้าวถอยหลังแต่อีกฝ่ายก็ไวกว่าเพราะพุ่งมายึดข้อมือผมได้ทันที “ว่าไงครับ...อยากเลื่อนระดับจากแฟนในมโนมาเป็นแฟนจริงๆไหม” ตายครับแบบนี้ผมได้เขินตายกันพอดี
“ไหนแกบอกชอบผู้หญิง!” กังหันเลิกคิ้ว “บอกตอนไหนว่าคนที่ฉันชอบเป็นผู้หญิง”
“ก็ตอนที่ถามไง”
“ใช่เหรอ นึกดูดีๆสิ”
“ก็...ก็...เออ ใช่ ฉันมีคนที่ชอบแล้ว” และถ้าผมไม่ได้ตาฝาดล่ะก็ผมสาบานได้เลยว่าไอ้กังหันมันหน้าแดง!!
พระ-เจ้า-ช่วย!!!
“เฮ้ยใครวะ!!”
มันหันมายักคิ้วให้ผมแบบกวนตีนสุดติ่งแล้วเอามือผลักหัวผม(ในแบบที่เจ้าตัวบอกว่าเบาแต่ผมว่าแม่งไม่เบาเลยเหอะ) “ไม่บอกหรอกเตี้ย อยากรู้อยากเห็นเรื่องชาวบ้านนะเราอ่ะ” มันด่าผมส.ใส่เกือกอยู่ใช่ป่ะครับ? หมั่นไส้โว้ยหมั่นไส้ หงุดหงิดๆๆ ผมเบะปาก จิกตามองมันแล้วหัวเราะขึ้นจมูก “ไม่บอกงั้นฉันก็ไม่ช่วยแกหรอก ไปงมหาวิธีเอาเองล่ะกันนะไอ้ไก่อ่อน ฮ่าๆๆ”
“วาโย!”
“ว่าไงคร้าบน้องกังหัน” กวนประสาทมันได้นี่ผมโคตรมความสุขเลยเหอะ ให้ตาย
“เออๆก็ได้ เป็นคนในชั้นเดียวกับเราอ่ะ บอกแค่นี้แหละ บอกมากเดี๋ยวแกก็เอามาล้ออีก”
เออ...มันบอกมาแค่ว่าเป็นคนในชั้นเดียวกันนี่หว่างั้นหมายความว่าทั้งหมดผมก็คิดเองเรอะ! ยกเท้าถีบมันด้วยแค้นแต่อีกฝ่ายก็หลบได้ “แล้วทำไมแกไม่บอก!” ยัง ยังมีหน้ามายักคิ้วให้อีก “บอกเดี๋ยวนายก็รู้ดิ อันที่จริงกะจะค่อยๆแสดงออกให้ชัดเจนนะแต่นายมันโง่มากเลยอ่ะ ความรู้สึกโคตรช้าเลยตัดสินใจบอกเองซะเลย”
“งั้นไอ้พวกของที่สุมๆอยู่ในห้องฉันกับขนมนั่นก็..”
“อือตั้งใจให้นาย”
“แล้วไอ้ที่โดนปฏิเสธมานั่น”
“ขอโทษ” ครั้งนี้กังหันหน้าเจื่อนไปจริงๆ “คิดไม่ออกจริงๆว่าจะให้นายยังไงดีแบบที่นายไม่สงสัย” เออจู่ๆจะซื้อกุหลาบซื้อช็อกโกแลตมาให้มันแปลกจริงๆนั่นแหละ
“แต่จริงๆนายน่าจะสงสัยตั้งแต่ของที่ฉันให้มันเป็นของชอบของนายหมดเลยนะ” อีกฝ่ายทำหน้าเพลียๆพอนึกตามผมก็คิดได้ บัวลอย กุหลาบขาว ช็อกโกแลตยี่ห้อโปรดและของอีกหลายอย่างเป็นของที่ผมชอบทั้งนั้น งั้นแปลว่า..มันจีบผมใช่ไหมเนี่ย?
“อยู่กันมา 16 ปี เพิ่งมาคิดจีบอะไรตอนนี้วะ?” ผมถามออกไปขณะที่อีกฝ่ายยิ้มน้อยๆ ปล่อยข้อมือผมแล้วดึงจนผมเซไปปะทะกับอกกว้าง กังหันกอดผมหลวมๆ แต่เพราะหน้าแนบกับอกทำให้ผมได้ยิน...เสียงหัวใจที่เต้นแรงและเร็วมาก
“เพราะมันถึงเวลาแล้วน่ะสิ โยไม่รู้หรอกว่าตัวเองโตขึ้นแล้วน่ารักมากแค่ไหนมีแต่คนจ้องจะจีบ ฉันชอบนายมาตั้ง 16 ปี ไม่ปล่อยให้ใครแย่งไปหรอกนะ อุตส่าห์คิดว่าจะรอโตหน่อยค่อยสารภาพแต่ไอ้พวกงี่เง่าก็จ้องนายซะจริงฉันเลยตัดสินใจเปิดตัวมันซะเลย” ด้วยการบอกว่าผมกับมันเป็นแฟนกัน มิน่าไม่ยักกะเห็นโวยเรื่องเพจแฟนคลับทั้งๆที่ตอนผมเห็นผมโวยบ้านเกือบแตก
“ฉันอยากเป็นคนที่อยู่ใกล้โยมากที่สุด อยากอยู่ข้างๆในทุกๆเวลา อยากดูแล ไม่อยากให้ใครมองนาย ไม่อยากให้นายยุ่งกับคนอื่น เพราะงั้นฉันเลยตัดสินใจว่าต้องบอกแล้ว”
“แล้วนายไม่คิดว่ามันแปลกเหรอ...ผู้ชายกับผู้ชาย”
“ไม่แปลกหรอก ใครเป็นคนกำหนดกันล่ะว่าคู่แท้ของเราต้องเป็นเพศตรงข้าม ถ้าเราเจอคนที่เรารักมาก ช่วยกันประคับประคองกันไป ร่วมทุกข์ร่วมสุขด้วยกัน มีความรักความห่วงใยให้กันนั่นก็คือรักแท้ไม่ใช่เหรอ? โยรู้ไหมคุณแม่บอกฉันว่าอะไรตอที่ฉันถามเรื่องชื่อของฉันกับนาย...คุณแม่ตั้งชื่อเราสองคนให้คล้องกันเพราะอยากให้เราช่วยเหลือประคับประคองกัน วาโยคือสายลม กันหันน่ะ...มันหมุนไม่ได้ถ้าไม่มีลมนะ”
คนตัวสูงดันตัวผมออก ผมเงยหน้ามองดวงตาคู่นั้นและเห็นมันสื่อความหมายหลายๆอย่าง มีความรู้สึกมากมายที่อีกฝ่ายมอบให้ผม...น้ำเสียงทุ้มนุ่มเอ่ยออกมา
“ดังนั้น..เป็นแฟนกันนะครับวาโย...คบกับผมนะ ถึงผมจะบ้า เซ่อ โง่ สมองช้าในบางทีแต่ผมก็เป็นคนทุ่มเท ใจดี เอาใจใส่ ได้โปรดเป็นแฟนกับผมด้วยเถอะครับ ผมจะทำให้คุณมีความสุขแน่นอน อย่าปฏิเสธผมเลยนะ”
มันลอกข้อความผม! ไม่ได้ๆผมจดลิขสิทธิ์แล้วนะ เดี๋ยวๆที่ผมต้องกังวลใช่เรื่องนี้หรืไง! ผมสูดลมหายใจเขาลึกๆรับรู้ว่าหัวใจเต้นแรงและเร็วมากเช่นกัน ตอนนี้หน้าของผมต้องแดงมากอยู่แน่ๆและผมมั่นใจว่าอีกฝ่ายก็เห็นเพราะมันยิ้มกว้างแทบถึงหูแล้ว ผมหลับตาและฟังเสียงในความคิดตัวเอง...
ชอบ...ชอบมากเหมือนกัน
“...นานแล้วนี่”
“หืม?”
“เป็นแฟนกันนานแล้วไม่ใช่เรอะตั้งแต่เกิดไม่ใช่หรือไง ฉันไม่ให้แกไปหาคนใหม่ที่ไหนหรอกนะ” กังหันยิ้มออกมา ยิ้มกว้างจนผมยิ้มตามแล้วมันก็รวบตัวผมเข้าไปกอด ยกจนตัวลอยแล้วหมุนไปรอบๆจนผมชักเวียนหัว แต่แบบนี้ก็ดีเหมือนกัน...
“นี่กังหัน...ชอบนะ”
พอ!จบ!เขิน! แต่ประโยคถัดมาของมันทำให้ผมเขินจนหัวใจแทบวาย “ชอบนายที่สุดเลยเหมือนกันครับ...วาโย”
ผมมีแฟนหนึ่งคนครับ...พ่อแม่เราเป็นเพื่อนกัน บ้านเราอยู่ติดกัน เราเรียนที่เดียวกันมาตั้งแต่อนุบาลยันมัธยมและคงเป็นปาท่องโก๋แบบนี้ยันทำงาน เรารักกันมาตั้งแต่เกิดแล้วล่ะ แก่แดดเนอะแต่มันจริงอ่ะ ชื่อของเราคล้องจองกัน และผมรู้สึกว่าตัวเองโชคดีที่สุดในโลกที่ได้ไอ้หล่อนี่เป็นแฟนและสุดท้ายที่ผมอยากจะบอกคือ...
แฟนผมหล่อมากครับและห้ามคุณๆที่ไหนลวนลามด้วยสายตาและในมโนทั้งนั้น
คนนี้ของผมครับ!
ฮิ้ววว
..........................................................................
บางครั้งคนเราก็มองข้ามสิ่งสำคัญที่อยู่ข้างตัวไป บางคนรู้ตัวทัน บางคนรู้ตัวช้าเกินไป :)
แต่อย่างน้อยก็อย่าปล่อยให้เวลามันผ่านไปนานเกินจนกลับมาไม่ทัน เพราะบางสิ่งไม่ได้อยู่กับเราตลอดไป
ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะคะ
และขอกอดน้องวาโยแรงๆที่กลับมาหาน้องกังหันทัน ฮาาา