พิมพ์หน้านี้ - [เรื่องสั้น] ความทรงจำในหัวใจ
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: เล็กต้มยำพิเศษไม่ไส่ผัก ที่ 09-01-2016 16:44:39
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
-
“ไอ้เกี๊ยงปิดเทอมเเล้วมึงไปเที่ยวที่ไหนรึเปล่าวะปีนี้หรือช่วยม๊ามึงทำงานที่ร้านอีก”
ดิวเพื่อนสนิทเพียงคนเดียวของผมทักหลังจากทีเอาถังขยะไปทิ้งที่หลังอาคารเรียน ดิวเป็นคนตัวสูงใหญ่ชอบเล่นกีฬาเลยเป็นขวัญใจของคนแทบจะทั้งโรงเรียนไม่ว่าจะทำอะไรก็ดูโดดเด่นไปเสียทุกอย่างไม่ว่าจะเป็นเรื่องเรียน การเข้ากับเพื่อน หัวเราะ การพูดจา ทุกๆอย่างในตัวของดิวดูมีเสน่ห์ไปเสียหมด
ไม่เหมือนกับผมที่ไม่ค่อยชอบพูดการเรียนก็งั้นๆพอผ่านไปได้เพราะดิวช่วยติวให้ กีฬายิ่งแล้วใหญ่ผมไม่ชอบเลย เวลาวิชาพละเมื่อไหร่อยากจะโดดให้รู้แล้วรู้รอด ผมชอบเก็บตัววันๆเอาแต่ถ่ายรูปไม่ค่อยสนใจใครซักเท่าไหร่ถึงจะมีแฟนแต่ก็ไม่ค่อยได้สนใจดูแลเธอเท่าไหร่
เพราะผมคิดว่ามีคนที่ดูแลเธอได้ดีกว่าผม
“ไม่รู้เหมือนกันว่ะว่าจะไปเที่ยวหรือช่วยที่ร้านแล้วมึงละ”
“อืมปีนี้ที่บ้านกูจะไปไต้หวันมึงไปพร้อมกูรึเปล่าละเดี๋ยวจะได้ไปขอม๊ามึงให้”
“ไม่ต้องหรอกกูยังไม่มีแผนว่าจะไปไหนเดี๋ยวกูขอคิดดูก่อนแล้วค่อยโทรบอกมึงอีกที”
“อืมๆมึงก็รีบๆเก็บของได้เเล้วเดี๋ยวลี่แฟนมึงก็มาลากที่ห้องอีกหรอกอย่าลืมไอ้ยักษ์เขียวตัวนั้นด้วยนะ”
ไอ้ดิมมันส่งยิ้มมาให้ผมแล้วชี้นิ้วไปที่ตุ๊กตาเดอะฮักส์ตัวใหญ่ที่เพื่อนลี่เอามาให้ผมเมื่อกี้
“อะอืมกูไม่ลืมหรอก”
“มึงรูมั๊ยว่าลี่ขอให้กูไปส่งซื้อมาให้มึงเลยนะเนี่ย ทำงานเก็บเงินซื้อตุ๊กตาให้แฟน แม่งกูอิจฉาสุดๆเลยวะ ฮ่ะๆ”
ไอ้ดิวหัวเราะแห้งๆมาให้ผมก่อนจะเฉไปเก็บโต๊ะต่อ
“มึงอยากได้รึเปล่าละ”
ผมพูดแล้วพยายามมองตามันแต่มันไม่ยอมมองกลับเอาแต่ก้มๆเงยๆหยิบนั่นหยิบนี่ ตลอดเวลาจนผมพูดประโยคเมื่อกี้ออกไปมันเลยเงยหน้ามามองผม
“มึงหมายความว่าไงวะเกี๊ยง”
“กูหมายถึงแฟนแบบลี่”
ผมมองไปยังดวงตาสีน้ำตาลอ่อนที่สั่นไหวเมื่องผมพูดถึงลี่ทำไมผมเพิ่งมาสังเกตว่ามันเป็นทุกครั้งที่ผมพูกถึงลี่แฟนของผม
“ฮะ ฮะ ไอ้เกี้ยงมึงก็พูดแปลกๆได้แบบลี่ก็ดีซิวะ ทั้งสวย น่ารักขี้ออ้อนขี้เอาใจ แบบนั้นอยู่ด้วยคงมีความสุขน่าดู”
มันพูแล้วก้มเก็บของต่อ มันจะเก็บอะไรนักหนาวะนั่น
“เออขอให้มึงเจอแบบ ลี่ ก็แล้วกันนะ”
ผมเน้นคำว่าลี่ให้ใอ้ดิวได้ยินก่อนจะเฉไฉมาเก็บของบ้างเพราะไม่อยากให้มีพิรุท
ผมกับดิวตกอยู่ในความเงียบ
เงียบจนได้ยินเสียงหายใจของตัวเอง
โอ้ยผมไม่น่าพูดมันออกมาเลย ทำไงดีวะเนี่ย
“เออไอ้เกี๊ยงกูกลับบ้านก่อนนะวันนี้พี่ดาวนัดกินข้าวที่บ้านกูไปแล้วนะ โชคดีว่ะ”
ไอ้ดิวโกหก เมื่อวันก่อนมันพึ่งบอกผมว่าพี่ดาวไปเที่ยวเกาหลีกลับมาพรุ่งนี้ แต่ผมจะทำไงได้ครับนอกจากตัดบทไปเหมือนมัน
“อืมโชคดีว่ะ...ฝากสวัสดีแม่กับพี่ดาวด้วยนะ.............เพื่อน”
ลี่เพื่อนห้องข้างๆผมเองครับเป็นผู้หญิงตัวเล็กๆน่ารัก
เมื่อต้นเทอมเธอเดินเข้ามา บอกว่าชอบผม เธอบกผมว่าคบกับเธอได้รึเปล่า
ผมก็ไม่ได้คิดอะไรเลยตอบตกลงเธอไป
วันรุ่งขึ้นไอ้ดิวก็มาถามว่าผมคบกับลี่รึเปล่า ผมก็ตอบไปตามจริงแล้วมันก็เฉไปพูดเรื่องอื่นแทน
ผมมันเป็นแฟนที่แย่ ผมคุยกับเธอบ้าง กินข้าวบ้าง ไปเที่ยวกันบ้างนานๆครั้งซึ่งมันก็นานจริงๆ
คบกัยมาจะสามเดือนผมไปเดทกับเธอบ้างตามโอกาศ ครั้งแรกไปเที่ยวสวนสนุก โดยมีไอ้ดิวพ่วงไปด้วย
ครั้งที่สองไปเที่ยวสยามด้วยกันตอนแรกไอ้ดิวก็ไปด้วยแต่พอไปถึงร้านมันก็ขอกลับบ้านก่อน แล้วเป็นแบบนี้มาตลอด
จนผมสงสัยแต่ก็ไม่ได้ถามมันออกไปว่ากลับก่อนทำไม
เวลาลี่มีเรื่องไม่สบายใจไอ้ดิวมันก็จะรู้ก่อนผมที่ขึ้นชื่อว่าเเฟนเธอเสียด้วยซ้ำ
จนวันหนึ่งผมได้รู้ความจริงโดยบังเอิญ
ถ้าหากผมรู้ว่าเรื่องมันเป็นอย่างนี้วันนั้นผมคงไม่ตอบตกลงลี่ไป
ความลับที่ไอ้ดิวมันแอบเก็บไว้
ความลับที่ว่ามันชอบลี่ มาตั้งแต่ ม.1
ผมพึ่งมารู้ไม่นานมานี้ว่า ไอ้ดิวชอบ ลี่
ผมอึดอัด ผมมันแย่ชมัดที่ไม่รู้เลยว่าเพื่อนสนิทแอบรักใคร
มันนานมากพอๆกับการที่ผมกับมันเป็นเพื่อนกัน
ผมตัดสินใจไปคุยเรื่องที่ผ่านมากับลี่ ผมว่ามันควรจะจบได้เเล้ว
ผมอาจจะชอบเธอนิดๆแต่ก็ไม่มากพอที่จะทำให้ผม รักเธอได้
ยิ่งผมมารู้ว่าไอ้ดิวชอบลี่ผมยิ่งเกลียดตัวเอง
ผมยิ่งเกลียดตัวเองยิ่งกว่าเมือ่ผมรู้ใจตัวเองว่าผมชอบไอ้ดิว
ผมไม่รู้ว่าผมชอบมันตั้งแต่เมื่อไหร่ไม่รู้
แต่ผมพึ่งมารู้ตัวว่าชอบมันหลังจากที่ผมคบลี่ได้ไม่นาน
ผมเอาแต่มองหามัน
แต่มันมองหาแต่ลี่ ผมมันแย่ชมัด
‘ว่าไงเกี๊ยงเห็นเงียบไปตั้งหลายวัน...เป็นอะไรรึเปล่า’
ผมอาจะใจลอยมากเกินไปเลยไม่รู้ว่าเธอมาตั้งเเต่เมื่อไหร่
‘เปล่าเกี๊ยงไม่ได้เป็นอะไร’
‘พอเกี๊ยงส่งข้อความมาหาเราให้มาเจอรู้รึเปล่าว่าเราดีใจมากนะ..ไม่ได้คุยกันเกือบอาทิตย์แหนะรู้รึเปล่าว่าลี่คิดถึงเกี๊ยง’
เธอพูดพลางส่งยิ้มน้อยๆมาให้ผมยิ้มที่ต่างไปจากทุกครั้งเพราะว่าครั้งนี้มันแฝงความเศร้าออกมาจากแววตาและรอยยิ้มอขงเธอด้วย
ตัวเธอเล็กอยู่แล้วยิ่งหอบตุ๊กตาไอ้ยักษ์เขียวตัวใหญ่มาตัวเธอยิ่งเล็กลงไปอีก
‘ครับ’
‘เกี๊ยงกินข้าวรึยังละเดี๋ยวรอลี่แป๊ปนึงนะเดี๋ยวไปซื้อข้าวมาให้’
เธอยิ้มอีกแล้ว แต่เรื่องนี้ยังไงผมก็ต้องพูด
‘ไม่ต้องหรอกลี่…’
ผมพูดขัด
‘อ่าแต่เราหิวแล้ว’ เธอบอกพลางฝืนยิ้มฝืดๆมาให้ผม
‘เราพูดไม่นานหรอก’
ผมยิ้มให้เธอก่อนจะพูดเธอยิ้มตอบแต่มันเศร้ายิ่งกว่าเดิม
‘อืมก็ได้’
เธอพูดเบาเเล้วก้มหน้าลง
‘เลิกกันเถอะนะลี่’
น้ำตาลี่ค่อยๆไหลออกมาเธอค่อยๆเงยหน้ามาหน้าผมเหมือนรู้คำตอบอยู่แล้วแต่ก็ไม่ยอมรับกับสิ่งที่ผมพูดออกไป
‘เอาตรงๆนะเกี๊ยงเราไม่อยากเลิก……’
ผมเงียบลี่เงียบ
‘แต่ไม่เป็นไรหรอกเกี๊ยง ลี่เข้าใจที่ผ่านมาขอบคุณนะ ลี่ก็พยายามทำใจไว้แล้วแต่ลี่ทำไม่ได้ ขอแต่ลี่แค่ได้คุยได้เห็นหน้าเกี๊ยงก็พอลี่ขอแค่นี้ได้รึเปล่า’
ลี่เปิดบทสนทนาขึ้นมาก่อนผมเสียอีก เธอยิ้มมาให้ผมยิ้มแบบเศร้าๆ
แต่คำพูดของผมอาจทำให้เธอเกลียดผมไปเลยก็ได้
‘แต่เราลำบากใจ’
ผมพูดทำร้ายจิตใจเธอ
ผมอยากให้เธอตัดใจ ไม่อยากให้มาจมอยู่กับผม
เธอน่าจะเจอคนที่ดี
เหมือนคนที่เเอบรักเธอ …ดิว
ผมมองไปรอบๆห้องเพื่อเก็บภาพความทรงจำที่อยู่มาตลอดหลายปีก่อนจะหยิบกล้องตัวเก่งที่เก็บหอมรอมริปซื้อเมื่อ2ปีที่แล้วมาวางในระดับสายตาก่อนจะกดถ่ายภาพ
โต๊ะที่เคยนั่งเรียน กระดานที่เคยเขียน หน้าต่างทีเคยโดด
ล้วนแต่เป็ความทรงจำที่ยากจะลืม
ผมเดินไปเรื่อยๆเห็นแผ่นหลังเพื่อนสนิทที่อยู่เคียงข้างกันมาตั้งแต่เด็กๆกำลังเดินไปลานจอดมอเตอร์ไซค์ของโรงเรียนผมยกกล้องขึ้นมาถ่ายแผ่นหลังนั้นเอาไว้ก่อนเก็บกล้องลงในกระเป๋าข้างตัวแล้วเดินออกไปหน้าโรงเรียน
จากวันนี้ที่แห่งนี้จะกลายเป็นเพียงความทรงจำที่ไม่ว่าจะผ่านไปสักเท่าไหร่ก็จะไม่มีวันลืมไปจากหัวใจ
-
เอิ่มมมม คือ... จบแล้วหรอ?
-
:mew5:ชอบแนวนี้ แนวความทรงจำ แม้มันจะเจ็บแต่มันก็ยังมีสิ่งสวยงามเกิดขึ้นเสมอ