พิมพ์หน้านี้ - [ เรื่องสั้น ] เริ่มรัก (ตอนพิเศษ) 3/1/16 จบแล้ว
CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE
Boy's love => เรื่องสั้น => ข้อความที่เริ่มโดย: daisy ที่ 01-10-2015 22:33:20
-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
พูดคุย :katai4:
สวัสดีจ้า เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สองของ Daisy เป็นนิยายสั้นๆเบาๆ (รึเปล่า) ที่แต่งมาให้เพื่อนๆได้อ่านกัน
นิยายเรื่องนี้สนองความคิดอันพลุ่นพล่านของ Daisy เอง หาความจริงไม่ได้แม้แต่นิดเดียว 55555
ขอให้สนุกกับนิยายนะจ๊ะ แนะนำกันได้ตามสบายเลย อ่านทุกความคิดเห็นจ้า :L2:
-
ตื๊ด...ตื๊ด..........ตื๊ด
“ อืม...ว่าไงพี “ เสียงแหบดังมาตามสาย
“ ทำไมไม่มาส่งเราที่สนามบินอ่ะ “
“ ไม่อยากไป ไม่อยากเห็นคนร้องไห้งอแง “
“ ใคร? ใครจะร้องไห้งอแง “ ไอ้ตี๋นี่คิดจะกวนกันจนวินาทีสุดท้ายรึไง
“ ไม่รู้ดิ แต่คิดว่ามี “
“ อืมมมม ก็มีจริงๆแหละ “ แต่ถ้ามีมันคอยปลอบก็คงดีกว่านี้
“ เป็นไรทำไม ทำเสียงแบบนั้น “
“ ไงดีอ่ะ...บีมขอบคุณนะ ขอบคุณสำหรับทุกอย่างที่ทำห้กันตอนที่อยู่ที่นี่ “
ผมตอบกลับไปแบบเสียงสั่นๆ มันก็น่าใจหายนะครับ ผมกับมันอยู่ด้วยกันมา เรียนก็เจอ กินข้าวก็เจอ เดินเล่นยังเจอ
เอาเป็นว่าไม่ว่า ผมจะทำอะไรที่ไหน ก็จะเจอมันอยู่แถวๆนั้นแหละ คนที่คอยกวนผม และก็ยังเป็นมันที่เป็นคนเดียวที่คอยฟังผมบ่น ส่วนเพื่อนคนอื่นๆหรอครับโน่นแหนะ ไม่ม่อสาวก็ไปอยู่สนามกีฬาอะครับ
“ ทำไมพีพูดแบบนี้วะ พูดเหมือนจะไม่ได้คุยกันอีกแล้ว “ เสียงแหบๆที่ผมคุ้นเคย ถอนหายใจออกมาเบาๆ
“ บีม... ถ้าเรากลับไปที่นั่น เราจะยังเหมือนเดิมกันหรือเปล่าวะ “ ผมกลัวว่ะ
“ ถ้านายไม่เปลี่ยนไป เราจะยังป็นเหมือนเดิม “ นี่เป็นคำสัญญาจากมันรึเปล่า
“ อืมม...จะขึ้นเครื่องแล้วนะ เราจะจากกันไปจริงๆแล้วนะ พูดอะไรหน่อยมั้ย “ ผมรอฟังคำบางคำอยู่ และหวังว่ามันจะพูดให้ผมมั่นใจ
ในวันแรกที่เราเจอกัน ผมจำได้ดีก็ไอ้ผู้ชายตัวขาวๆ หน้าตี๋ๆ ดูกวนๆ มันเดินเข้ามาในหอพักนักศึกษาต่างชาติที่พวกผมพักอาศัยอยู่รวมกับเพื่อนๆ อีกราวสิบชีวิต
ครืดๆๆๆ โคร่มมม
“ ที่นี่มันมีลิฟท์ มั้ยวะ “ เสียงแหบๆโวยวาย ขึ้นมา อาจเป็นเพราะช่วงนี้อากาศที่นี่ร้อนจัดจนแทบจะละลายถ้าออกไปโดยไม่มีร่ม หรืออุปกรณ์กันแดดใดๆ
“ ไม่มีมั้ง มึงหัดแหกตาดูก่อน ตึกสี่ชั้น มึงจะเอาลิฟท์ไปทำไมสัด “ ชายหนุ่มผิวขาว สูงพูดขึ้น
“ ก็กูขี้เกียจยกกระเป๋ามั้ยสัด หนักขนาดนี้ มึงรีบๆไปดูสิว่าพวกเราพักห้องไหน เอาแถวชั้นหนึ่งนี่แหละ”
“ ไอ้ห่านี่ มันขี้เกียจจริงๆ”
ไอ้สองคนนี้ดูท่าทางสนิทสนมกันดี น่าจะเป็นเพื่อนกันมาก่อนแน่ๆ ดูพวกมันพูดกันสิครับ ผมไม่กล้าไปพูดแบบนี้กับคนที่เพิ่งรู้จักกันไม่ถึงวันหรอก เดี๋ยวเค้าได้ฟาดกะบาลให้พอดี ผมยิ่งขนาดพกพาอยู่ด้วย เดี๋ยวจะยิ่งกว่าเดิม
“ มาๆ มารู้จักกันไว้ นี่ ส้ม แจม พี และนี่เอฟ กับกู...เธมส์ เป็นรุ่นเดียวกัน” เสียงพี่เธมส์ แนะนำ พวกเราให้รู้จกกัน
“ ผมบีมครับ ส่วนไอ้นี่ฟาร์ม มันเป็นเพื่อนสมัยมัธยมกับผมครับ ยังไงฝากเนื้อฝากตัวด้วยนะครับ “
อ๋อ...ไอ้ตี๋นี่ชื่อ บีม นี่เอง เดี๋ยวๆและทำไมผมต้องอยากรู้จักไอ้คนขี้เกียจแถมยังปากไม่ดีแบบนั้นด้วยวะ
“ เออ กูว่าไปหาอะไรกินกันเถอะ กูหิวจนจะกินน้องส้มได้อยู่แล้ว “ เอ่อพี่เธมส์ มันจะหื่นไปป่ะวะ สงสารส้มมัน ส้มมันเป็นผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มครับ ดาวล้อมเดือนจริงๆ
จึ๊กๆ จึ๊กๆ จึ๊กๆ จึ๊กๆ
“ แม่งงงง อะไรวะ” ผมหันไปพร้อมหลุดคำพูดที่ไม่น่าจะใช่ตัวผมออกไป จริงๆผมเป็นคนเรียบร้อยนะครับ เรียบร้อยมีกี่ร้อยๆ ก็เรียบ
“ ....” ไอ้ตี๋มันมีปัญหาอะไรวะ สะกิดอยู่ได้ หันไปก็ไม่พูด
“ อะไร”
“ ชื่ออะไรอะมึง กูสะกิด ก็ไม่หัน “ อ่าวไอ้ตี๋นี่มาถึง ก็กวนเลยเว้ย
“ มึงๆ ที่พี่เค้าแนะนำมึงได้ฟังปะวะ หรือมึงลืมนี่ยังไม่ถึงห้านาทีเลยมั้ง “
เอ่อทุกคนครับ ภาพลักษณ์ตามแบบฉบับของนายเอกเรื่องอื่นนี่ต้องดูดีใช่ไหมครับ ทำไมมันช่างต่างจากผมขนาดนี้ แต่ผมเรียบร้อยจริง จริ๊ง หวังว่าทุกคจะยังเชื่อผม T__T
“กูจำได้ทุกคนอ่ะ....ยกเว้น”
“...มึง...”
...TBC...
-
“ หึๆ กูไม่บอกอยากรู้ไปถามคนอื่น “ เรื่องอะไรจะบอก พูดแล้วผมก็เดินเลิศๆเชิดๆ ไปสิครับ อยู่รอให้มันถีบเอาหรอ
” จะบอกไม่บอก “
“ไม่โว้ย... มึงไม่ฟังเองช่วยไม่ได้ “
“ ก็แล้วกูจะมีเรื่องมาคุยกับมึงหรอ “ เสียงเบาๆที่ลอยมา แต่ผมได้ยินชัดเจน
“ พวกมึงคุยอะไรกันอยู่ ให้ไวๆ เดี๋ยวเกี๋ยวกุ้งกูมหดพอดี “ พี่เธมส์สิครับจะใคร ผมกับไอ้ตี๋เลยรีบจ้ำ ไม่ได้เลยเรื่องกินเป็นเรื่องใหญ่ แต่มันจะใหญ่กว่านี้ถ้าเกี๊ยวกุ้งอร่อยเว่อร์ของพี่เธมส์หมด แล้วเฮียจะพาลมากินหัวผมแทน
“ หวัดดี “ เอ่อขอกลับไปตั้งตัวก่อนครับ วันนี้ไอ้บีมมันจะมาแนวไหน หลังจากผมเห็นมามารอทักผมอยู่ เดือนนึงเต็มๆ
“ อ..เอ้อ...อืม “ โอ๊ย ยังนึกไม่ออก รีบๆไปเรียนดีกว่าจะได้หลบๆมันไปก่อน ที่มันมารอทักผมนี่ไม่ใช่ว่าเราจะเรียนห้องเดียวกันหรอกนะครับ มันเรียนเก่งกว่าผมครับ เลยเรียนระดับสูงกว่าผม
“ จะเข้าเรียนแล้วหรอ “
“อืม...กูไปก่อนนะ”
“ตั้งใจเรียนนะเตี้ย “ ไอ้... ผมควรจะหันกลับไปด่ามันดีไหมครับ ผมคิดว่าหุ่นแบบผมนี่นายแบบนะครับ นายแบบเสื้อผ้าเด็ก T__T
หลังจากเรียนเสร็จ พอลงมาจากตึกเรียนก็เจอไอ้บีมนั่งอยู่ใต้ตึกคนเดียว คนอื่นไปไหนกัยหมดวะ มองไปมองมาก็ไม่เจอเพื่อนคนอื่นเลย
“ บีม คนอื่นไปไหนกันหมดวะ “
“เขาไปหาอะไรกินกันหมดแล้ว “
“อ่าว...หรอ นี่วันนี้อาจารย์เลิกเร็วกันหรอวะ “
“ เออ กูเลยอยู่รอมึง ช่างเหอะ ไปๆ ไปหาอะไรกินกัน กูเห็นมีร้านตรงด้านหลังมหาวิทยาลัยอยู่ลองไปกินกันเหอะ มีร้านกาแฟน่ารักๆด้วย “
พูดจบมันก็ลากผมให้เดินตามมันออกไป ไม่ถามผมสักคำว่าอยากไปกัยมันด้วยไหม นี่เขาเป็นลูกมีพ่อ มีแม่นะ อยู่ดีๆมาลากๆ ไปอย่างงี้ได้ยังไง ( เอิ่ม พีลูก ไอ้ตี๋พาไปกินข้าว ไม่ได้พาหนีค่ะลูก :z3: )
ผมกับมันเดินไปเรื่อยๆ บรรยากาศดีจัง ไม่น่าเชื่อว่าผมมาอยู่ที่นี่ได้ สามเดือนแล้ว มันเร็วมาก ความผูกพันธ์ของเพื่อนๆก็เริ่มมีมากขึ้นเรื่อยๆ พวกเรายกขโยงกันไปเที่ยวอยู่บ่อยๆครับ มาเรียนไกลบ้านทั้งทีก็ต้องใช้ชีวิตให้คุ้มหน่อย
เออ...เพื่อนๆลืมไอ้ฟาร์มไปรึยังครับ ตอนนี้มันมีแฟนแล้วนะเป็นสาวสวยผมบลอนด์ เคธี เธอสวยมากนิสัยดีด้วย ตอนนี้ไอ้ฟาร์มมันเลยหายไปจากกลุ่มเลย แหมพอมีแฟนนี่ลืมหมดเลย เพื่อนเนี่ย
พรูวววว ไอที่ออกจากปากตอนนี้เป็นสิ่งที่บอกว่า อากาศตอนนี้เย็นมากๆแล้ว ที่ๆผมเรียนนี่เวลาอากาศร้อน ก็ร้อนจัด พอหนาวก็หนาวชะมัด ช่วงนี้หิมะยังไม่ตกครับ ผมรักอากาศหนาวจังครับมันให้ความรู้สึกดีเวลาเราได้ออกมาเดินเล่น มันรู้สึกสบายใจอย่างบอกไม่ถูกเลยล่ะ
ควับบบบ
“มานี่ ไอ้เตี้ย “ หึๆ ผมต้องชินใช่มั้ยฮะ
“เห้ยๆ มึงจะทำอะไร “ ก็อยู่ๆมันก็จับมือผมไปซุกไว้ในกระเป๋าเสื้อกันหนาวขนเป็ดของมัน
“ มันหนาว เดี๋ยวมึงไม่สบาย “
“ อืม...ขอบใจ” ฮ่า อุ่นจัง
เราเดินกันไปแบบนั้นเงียบๆ สบายใจอย่างบอกไม่ถูก พอเดินมาถึงร้าน เราก็สั่งอาหารแล้วนั่งกินกันอย่างเงียบๆ อย่างนั้นจนกระทั่ง
“มึงรู้ใช่ไหมว่าพี่เอฟ เขาคิดยังไง “ หืมมมม
“ กูเห็นหลายทีแล้ว “ ผมรอฟังให้มันพูดจนจบ
มันเล่าให้ผมฟังว่า มันเห็นตอนที่อาทิตย์ก่อน พวกเรานัดกันไปเที่ยว แต่พอดีพี่เอฟแกไม่สบาย เลนไม่ได้ไปกับพวกเรา ในช่วงที่พวกเรายืนรอเพื่อนคนอื่นอยู่หน้าหอพัก มันเห็นพี่เอฟมองลงมาจากระเบียงด้านบน
จริงๆผมก็เห็นนะครับแต่ มรู้สึกแปลกๆ เลยทำเป็นจิ้มโทรศัพท์แล้วเดินเลยๆออกมาจากมุมนั้น จนเพื่อนๆเรียก พอเดินกลับมา ทุกคนบอกว่าพี่เอฟเรียกให้ผมขึ้นไปหา พอผมเดินขึ้นไปด้านบนพี่มันก็สั่งอะไรนิดหน่อย ฝากซื้อของอ่ะครับ แต่ของที่ฝากซื้อนี่เดินออกไปห้านาทีก็หาซื้อได้แล้วนะ ทำไมต้องมารอผมซื้อ ทั้งๆที่กว่าจะกลับก็คงเย็นๆโน่น ตอนนั้นไม่ได้เอะใจอะไร แค่รู้สึกแปลกๆ ที่พี่มันมองๆ แต่ทั้งหมดไอ้บีมมันก็ยืนมองอยู่จากด้านล่างครับ
“ก็ไม่เห็นมีอะไรหนิ “
“มึงก็อย่าอย่กับเขาตามลำพัง “
“ก่อนที่มันจะไกลไปกว่านี้ กูอยากเตือนมึงว่า กูเป็นผู้ชาย “ ในท้ายประโยคผมเน้นทุกคำ เดี๋ยวมันจะลืม เห็นไซส์มินิเข้าหน่อย คิดว่ากูเป็นสาวน้อยรึไง
“กูแค่อยากเตือนมึง “
“หรา” มันยื่นมือมาจับผมไว้
ผมตกใจนิดหน่อยเลยดึงมือตัวเองออก มันหน้าเสียไปแปบเดียว ก็กลับมาทำหน้าตากวนได้เหมือนเดิม
“ เอ่อ เรากลับกันเถอะ “
ระหว่างทางที่กลับหอ มันเงียบไปรึเปล่าวะ ไม่เห็นเหมือนขามาเลย ตอนนี้มันเหมือนบรรยากาศเย็นยะเยือก น่ากลัวจริงๆครับ
“ มึงชองพี่เอฟใช่ไหม “
“ถ้ามึงชอบพี่เขาบอกกูตรงๆนะ “
“....” ผมควรจะพูดว่าอะไรดี จริงๆผมก็หลบๆพี่เอฟแกอยู่เหมือนกันครับ
“ เฮ้อออ...ถ้ากูบอกว่าไม่ได้ชอบ มึงจะเชื่อกูไหม”
“ เชื่อ เชื่อสิ ทำไมกูจะไม่เชื่อมึง กูแค่อยากจะได้ยินจากปากมึงก็เท่านั้น “
“ กูไม่ได้ชอบพี่เอฟ “
“ 55555 ไอ้เตี้ยเอ๊ย มึงนี่มันน่ารักจริงๆ “ มันยื่นมือมาลูบหัวผมแล้วหัวเราะแบบมีความสุข
เห้ยย ผมพลาดะไรไปรึเปล่าครับ ทำไมมันเปลี่ยนอารมณ์เร็วมากผมตามไม่ทันแล้ว
หลังจากการคุยกันครั้งนั้น ผมกับมันก็ตัวติดกันเป็นปาท่องโก๋เลยครับ แต่ก็ไม่ได้ถึงขนาดที่คนอื่นจะสงสัยอะไร เพราะเพื่อนสนิทอย่างไอ้ฟาร์มก็ไปกับแฟนแล้ว ไอ้บีมก็เลยมาสนิทกับผมแทน
เวลาผ่านไปจนถึงคืนสุดท้ายที่ผมได้อยู่ที่นี่ ทุกคนพาผมไปเลี้ยง ไอ้บีมนั่งอยู่ข้างๆผมคอยคีบโน่น คีบนี่มาใส่จานให้ผม
“กินเยอะๆนะเตี้ย “ ผมมองหน้ามัน เบ้ปาก แล้วกินต่อ
“ เดี๋ยวเราไปดูหนังกันไหม “ มันพูดเบาข้างหูผม
“ อืมม...ถามเพื่อนๆสิจะได้ไปด้วยกัน “
“ไปดูหนังกันนะ” มันพูดขึ้นมาอีก
“ ครับๆ ไปครับ “ ผมตอบมันแล้วกินต่อ ก็มันสิครับคีบมาจนเต็มจานไปหมด
“ ไปดูหนังแบบที่ พี อยากดู พี ยังไม่เคยเข้าโรงหนังที่นี่หนิ “
เอ่อ มันจำได้ ผมเคยพูดเอาไว้นานแล้ว นานมากตั้งแต่มาถึงที่นี่แรกๆ แต่จนสุดท้ายผมกับมันก็ไม่ได้ไปดูหนังด้วยกันครับ ตั๋วที่นี่แพงมาก อาจเพราะเป็นห้างหรูหราที่เปิดใหม่ แล้วอีกอย่างเพื่อนๆก็ต้องสอบในวันรุ่งขึ้นอีกด้วย เราเลยเดินเล่นกันที่ตลาด หาซื้อผลไม้เคลือบน้ำตาล อร่อยมากเลยครับ เวลากัดลงไปน้ำตาลที่เคลือบที่ผมไม้จะแตกออก แล้วเจอเนื้อผลไม้ที่หวานฉ่ำ อร่อยมากๆเลยครับ ผมกับมันแบ่งกันกินอย่างเอร็ดอร่อย เดินไปกินไปจนถึงหน้าหอพัก
“ไปนอนได้แล้วครับ แล้วอย่าลงมาเดินเล่นตอนดึกๆอีกล่ะ” มันไล่ครับ
“ อืม ไปนะ “
“ราตรีสวัสดิ์ “
“ เดี๋ยวๆ ลืมอะไรไปรึเปล่า พี “ลืมอะไรวะ นึกไม่ออก
มันกวักมือเรียกให้ผม เดินไปใกล้มัน จุ๊บ
“ ไปนอนได้ คืนนี้กูฝันดีแล้วโว้ยยย” ผมได้แต่ทำตาโต แล้วเอามือจับแก้มไว้ กูเขิน
คืนนี้ผมว่า ผมก็คงฝันดีครับ มันเป็นช่วงเวลาที่ดีของชีวิตจริงๆนะครับ
“ ว่าไง จะต้องปิดเครื่องแล้วนะ ไม่มีอะไรจะบอกจริงๆหรอบีม “
“ เฮ้อออ ดูแลตัวมึงให้ดี จนกว่ากูจะกลับไปดูแลมึงนะพี “
“ กูรักมึงมากนะพี แล้วกูจะกลับไปกอดมึงที่เมืองไทย “
“ กูก็รักมึงบีม รีบกลับนะกูจะรอมึง “
-END-
จบไปอีกเรื่องแล้ว สำหรับเรื่องสั้น
ขอให้มีความสุขกับการอ่านนะ ยังรอคอมเม้นต์เสมอ 5555 :mew1:
-
น่ารักดีค่ะ แอบอยากให้มีภาคต่อหรือตอนพิเศษ อิอิ
-
:pig4: :pig4: มีตอนพิเศษไหมเอ่ย?
-
วันจันทร์มาต่อตอนพิเศษ มาม่าใส่ไข่ ให้น้าาา คริคริ
สปอยล์
ในรูปนั้นแสงสวย องค์ประกอบรวมสวย อ่านในคอมเม้นท์ก็ดูเฮฮาดี
แต่... มันคงจะดีกว่านี้... ถ้าในรูปนั้นไม่มีใครอีกคน
มาม่าพร้อม มาม่าพร้อม 3 4 :laugh:
-
รอมาม่าค่า 555
-
ตอนนี้ผมกลับมาอยู่เมืองไทยได้ประมาณสามเดือนแล้วครับ ผมกับบีมยังคุยอยู่โดยผ่านทางสไกป์ แต่พวกคุณก็คงเข้าใจใช่ไหมครับว่า การมองเห็นกัน ได้ยินเสียงกัน แต่สัมผัสกันไม่ได้ มันก็ทำให้รู้สึกยิ่งคิดถึง ยิ่งโหยหา ตอนนี้ผมยอมรับว่าผมคิดถึงมันมาก และรอมันกลับมาอยู่
อย่างที่มันเคยบอกกับผมว่า “ แล้วกูจะกลับไปกอดมึงที่เมืองไทย “ ผมอยากให้มันรีบเรียนให้จบมากๆเลยครับ ผมมีไอจีพวกเพื่อนๆทุกคนครับ อิจฉาพวกนั้นมาก เพราะเรียนไปเที่ยวไป เที่ยวนี่ออกจะเยอะกว่าการเข้าเรียนแล้วล่ะครับ เปิดไอจีทีไรอัพแต่รูปที่เทียวทั้งนั้น แต่การได้ไปเรียนที่ต่างประเทศถ้าไม่หาประสบการณ์อื่นๆ เช่นการทำงานพิเศษ หรือ ไปเที่ยวตามแหล่งท่องเที่ยวแล้ว ก็ดูจะเป็นการไปแบบเสียเที่ยวเกินไปหน่อย ยิ่งตอนนี้มีนักเรียนไทยเพิ่มขึ้น คงยิ่งสนุกกันเข้าไปใหญ่เลยครับ
ในเทอมๆนึง มักจะมีนักเรียนต่างชาติสมัครเข้ามาเรียนในครอสต่างๆที่เปิดสอน แต่พอถึงเวลากลับหอ เราก็อยู่รวมๆกันครับ เพราะค่าที่พักจะถูกและปลอดภัยมากทีเดียว ตอนนี้ก็มีคนไทยเพิ่มอีกสองคน ผู้หญิงขาวๆตัวเล็ก คนหนึ่ง กับ ผู้ชายที่ดูเนิร์ดๆ เห็นว่าสาวคนนั้นกำลังเป็นที่สนอกสนใจของหนุ่มๆที่นั่นเลยครับ
ตื๊ดดึ้ง ตื๊ดดึ้ง ตื๊ดดึ้ง ตื๊ดดึ้ง
“ อืมมม...มีไร “ ประโยคแรกที่มันทักทายผม
“ โคตร คิดถึงเลย อาทิตย์นี้ไม่ได้คุยกันเลยอ่ะ “ อ้อนสิๆ อ้อนเข้าไป
“ กูไม่ค่อยว่าง “ แฮ่ ไม่ว่างอีกแล้ว ความรู้สึกน้อยใจมันเริ่มทวีความุนแรงขึ้น หลังจากที่เดือนที่นี้เราแทบไม่ได้คุยกันเลย
“ เรียนหนักใช่ป่ะ...เอาใจช่วยอยู่นะรู้เปล่า “
“ แล้วนี่กินอะไรยัง พี่ๆเค้ามาชวนไปกินข้าวรึเปล่า “ ผมคิดว่ามันต้องตอบว่ายังแน่ๆ
“ ....ยัง ....” นั่นไง
แต่เดี๋ยว เอ่อทำไมผมเห็นผู้หญิงเดินผ่านด้านหลังมันไปอ่ะ ใครวะ
“ ...บีม อยู่กับใครเหรอ...”
“ มึงจะให้อยู่กับใคร กูอยู่คนเดียว “ แต่ผมว่าผมไม่ได้ตาฝาด
“ พี ก็จะออกไปข้างนอก แค่นี้นะ “
“ ดะ ดะเดี๋ยว “ ไม่ทัน ไม่ทันอีกแล้ว มันกดตัดไปแล้ว
ช่วงนี้มันไม่ค่อยว่างเลยครับ เวลาคุยกันก็คุยได้แปบเดียว ไม่ก็หายไปเลยเป็นอาทิตย์ ผมคิดถึงมันมากเลย และตอนนี้เริ่มจะน้อยใจแล้ว มันดูเปลี่ยนไป ผมเคยปรึกษาเพื่อนๆ พวกมันบอกว่า ความรักทางไกล ถ้ามีความหวาดระแวงแล้วยิ่งจะทำให้ความรักนั้นจบลงเร็วขึ้น สิ่งที่ดีที่สุดสำหรับเรื่องนี้คือความไว้ใจ
หลังจากวันนั้นผมก็ไม่ค่อยได้คุยกับบีมอีก เพราะมันก็ไม่สไกป์มา พอผมสไกป์ไปก้ไม่รับ ต้องไว้ใจๆๆๆ ผมท่องแบบนี้ทุกครั้งที่ความรู้สึกผมเริ่มตีรวนขึ้นมา
เอาเถอะ แค่ดูรูปก็ยังดีวะ ผมเปิดไอจีขึ้นมา และเข้าไปดูรูปในไอจีพวกเพื่อน นั่นไงไปเที่ยวกันอีกแล้ว อิจฉาที่สุด ผมเลื่อนดูรูปไปเรื่อยๆ จนมาถึงรูปๆหนึ่งที่มียอดกดไลค์เยอะกว่ารูปอื่นๆ ในรูปนั้นแสงสวย องค์ประกอบรวมสวย อ่านในคอมเม้นท์ก็ดูเฮฮาดี
แต่... มันคงจะดีกว่านี้... ถ้าในรูปนั้นไม่มีใครอีกคน คนๆนั้นที่ผมรักและคิดถึงอยู่ตลอดกำลังแบ่งไหล่กว้างๆของเขาให้หญิงสาวผมยาวซบอยู่ ใครกัน แล้วมันเกิดขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่ ทำไมผมไม่รู้เรื่องนี้มาก่อน ผมเลื่อนลงมาอ่านคอมเม้นต์ “ มึงอย่าสวีทกัน กูอิจฉา “ นี่คอมเม้นต์ของพี่เธมส์
อยู่ดีภาพที่เคยชัดมันก็พล่าเลือน เพราะน้ำตาที่ตอนนี้ผมคงหยุดมันไม่ได้ ทำไมไม่บอก ไม่ยอมบอกอะไรกันเลย ปล่อยกูให้คิดถึงมึงไปอย่างนี้เหรอ แล้วมึงก็มีใครอีกคน
ผมกดไลค์ ปิดไอจีและปิดโทรศัพท์ ไม่อยากรับรู้อะไรอีกแล้ว ความรักทางไกลมันคงยากจริงๆแล้วตอนนี้ผมยังรู้สึกว่า ผู้ชายอาจต้องคู่กับผู้หญิง ไม่ใช่ผู้ชายเหมือนกันแบบผม
ผมร้องไห้จนหลับไป พอตื่นเช้ามาเลยตื่นมาพร้อมอาการปวดหัว และตาที่บวมเป่ง ผมควรทำยังไงดี เคลียร์กันเลยดีไหม ถ้าถึงเวลาที่ต้องจบผมก็ต้องทำใจให้ได้
ตื๊ดดึ้ง ตื๊ดดึ้ง ตื๊ดดึ้ง ตื๊ดดึ้ง
“ พี “
“ อืม กูเอง”
“ บีม เป็นยังบ้างไม่ได้คุยกันนานเลยนะ “
“ ทักซะห่างเหิน ตอนนี้ก็โอเคแต่กูว่า ตอนนี้โคตรเหงา คิดถึงแฟน “ ผมเห็นมันอมยิ้มนิดๆ
“ หรอ...มึงก็เจอกันอยู่ทุกวัน เดี๋ยวตอนกินข้าวก็เจอกันไม่ใช่เหรอ “ ผมพยายาม ฝืนยิ้ม
“ ....”
“มึงเป็นอะไรพี ร้องไห้ทำไม “ บีมมันคงเห็นน้ำตาผมไหล
“ ไม่มีอะไร มึงคบกับเขามานานยัง “
“ มึงหมายถึงอะไร กูไม่เข้าใจ “
“ ถ้าเบื่อกูแล้วก็บอกนะ “
“ พี เป็นอะไร บอกกูได้ไหม “
“ กูก็ไม่รู้ กูรู้แต่กูเจ็บ เจ็บมาเลยบีม ถ้ามึงแค่บอกกูมาว่ามีคนใหม่ กูยังไม่รู้เลยว่าจะมีแรงรั้งมึงไว้กับกูได้หรือเปล่า “ ผมไม่มีแรงจะพูดอะไรอีกแล้วครับ
“ พี เล่าให้กูฟัง มันเกิดอะไร มึงกำลังคิดอะไร “ เสียงบีมเข้มขึ้นเรื่อยๆ
“ ก็มึงกับผู้หญิงที่กูเห็นในห้องมึง คราวก่อน และก็ในรูปที่พวกมึงซบกันนั่นไง “
“มึงกำลังเข้าใจผิดนะ พี “ เข้าใจผิดอะไรกัน มันชัดเจนขนาดนี้แล้ว
“บีม มึงว่าเราเลิกกันดีไหม “ พูดไปพร้อมน้ำตาและเสียงสะอื้น
“ เดี๋ยว ไม่นะพี ฟังบีมก่อน ใจเย็นๆนะ “
“.......”
“ บีม คิดถึงพีนะ คิดถึงตลอด ที่ไม่ค่อยได้คุยเพราะช่วงนั้นเรียนหนักมาก ตอนนี้บีมกำลังจะได้กลับไปกอดพีแล้วนะ บีมอยากให้เรียนจบเร็วเพราะบีมอยากกลับไปอยู่กับพีนะ “
“ บีมขอโทษที่ทำให้พี คิดมาก แล้วนั่น ปริม พวกกูกำลังช่วยให้แฟนมันรู้ใจตัวเองอยู่นะพี ต้องเชื่อกูนะ ปริมมันชอบโอ๊ต แต่โอ๊ตมันก็ทำเป็นนิ่งๆไม่ยอมรับสักทีว่าตัวมันเองก็ชอบปริม
พวกเราเลยแกล้งจัดฉาก ให้มันสารภาพกันสักที “
“ บีมรักพีนะ ไม่เลิกกันนะ อีกเดือนครึ่งก็เจอกันแล้วนะครับ “
“ ................”
“พี รอบีมก่อนแปบเดียว อย่าเพิ่งตัดสายนะ “
“เห้ย บีมๆ ๆ ๆ ไปไหน “
ตึกๆๆๆๆๆ ปัง
“ มานี่เลย ๆ ปริม แม่งทำแฟนกูเข้าใจผิดเลย ห่านี่ “
“เห้ยยย จริงดิมึง.... ขอโทษค่ะ นี่ปริมนะ คือว่าปริมขอยืมตัวไอ้บีมมันไปประกอบฉากเฉยๆ คือปริมอยากให้โอ๊ตมันสารภาพกับปริมสักที ว่าชอบ โอ๊ตมึนชอบตีมึนอ่ะค่ะ ยังไงก้ต้องขอโทษพีด้วยนะ นี่มันอยู่ที่นี่ไม่นอกลู่นอกทางเลยนะ “ ประโยคแรกปริมพูดกับบีม และค่อยอธิบายให้ผมฟัง
“ อ๋อ ..... เรื่องมันเป็นแบบนี้เองเหรอครับ “
ปังง เสียงปิดประตู แล้วก็มีผู้ชายใส่แว่น เดินมาหาบีม
“ไอ้บีม มึงลากแฟนกูมาทำไมสัด จะกินไม่กินข้าวอ่ะ” ประโยคหลังนี่โอ๊ตมันพูดกับปริมครับ โคตรโหด
“ ยังไงพี ฝากปริมกับพี่ๆ ช่วยดูแลบีมด้วยนะครับ “ ได้โอกาสแล้วต้องหาพวก
“ได้เลยจ้า เดี๋ยวปริมไปหาโอ๊ตก่อนนะ บายจ้า “
“แฟนนนนน ไม่เข้าใจผิดแล้วเนอะ รักกันเหมือนเดิม เพิ่มเติมคือ ความเข้าใจเนอะแฟนเนอะ “
หูยยยย บีมมันน้ำเน่าเป็นด้วยวะ
“อืมมม แล้วหลังจากนี้ก็อย่าหายไปอีกอ่ะ ถ้ามีเรื่องแบบนี้อีกนี่เลิกเลยนะเว้ย”
“คร้าบบบบ รออีกแปบเดียวนะจะกลับไปกอดแล้ว อยากกอดแฟนนะครับ “ โหย ดูมันอ้อยยย
“ครับๆ พีก็อยากกอดบีมเหมือนกัน “
“ อยากกอดเฉยๆ หรือ อยากถูกกอด กอดแบบไหนดี “ เอ่อ หน้าผมนี่ร้อน วาบๆเลย
“ พอๆ ไปกินข้าวได้แล้ว แล้วพรุ่งนี้คุยกันนะ จุ๊บหน่อย “
“ จุ๊บๆ “ มันส่งจูบมาให้ เขิลอ่ะคนอะไร หล๊อ หล่อ
วันนี้ ผมได้บทเรียนชิ้นใหญ่มากเลยครับ ว่า ถ้าเรามีปัญหาไม่เข้าใจกัน น่าจะหันหน้าคุยกัน เอย่าคิดไปเอง เรื่อยเปื่อย ไม่งั้นอาจได้เลิกกันจริงๆ นะครับ
ที่สนามบิน
“ บีมมมมมมมมมม “ ผมโบกมือสุดแรงด้วยความดีใจ และวิ่งเข้าไปกอดบีมอย่างเต็มแรง
“โอ๊ยยย ใจเย็นแฟน “
“ก็ดีใจนี่”
“ครับๆ บีมก็ดีใจ เรากลับไปกอดกัน กอดกัน ที่บ้านดีกว่า รีบเหอะ อยากกอดแฟนนานๆ “
“ทะลึ่ง “ เห็นแบบนี้ก็เขิลนะเว้ย
“ ฮ่า ฮ่า ในที่สุดเราก็ได้กลับมาอยู่ด้วยกันแล้วนะ มันดีจริงๆ” ครับในที่สุดบีมมันก็ได้กลับมากอดผมแบบที่เคยสัญญาไว้แล้ว พวกผมขอตัวไปกอด เอ๊ยยย กลับบ้านก่อนนะครับ บ๊ายบายครับทุกคน :bye2:
______________________________________________________
สวัสดีค่ะ Daisy เองจ้า
จบแล้วสำหรับเรื่อง " เริ่มรัก "
ครั้งนี้เป็นตอนพิเศษที่มีเพียงตอนเดียวของเรื่อง :laugh:
เดซี่ ขอขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่เข้ามาอ่านนิยายที่ เดซี่ แต่งนะคะ
และก็ขอ สวัสดีปีใหม่กับนักอ่านทุกๆท่าน ขอให้ตลอดปีใหม่นี้
นักอ่านมีความสุขและมีความรักที่ดีกันทุกคนเลยน้าา
-
เช่นกันค่า
-
:o8: :o8: :o8: นึกว่าจะมีแฟนใหม่ซะอีก
:pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:
-
นึกว่าจะมีม่ามาซะแล้ว น่ารักดีคะ :mew1:
-
พอบอกว่ามีสาวมาซบเท่านั้นล่วูบเลย นึงว่ามาต่อให้เราจิตตก ดีนะที่ไม่ใช่เรื่องร้ายจริงๆสุดท้ายก็รักกันๆ
-
:pig4: :pig4: :pig4:
-
:pig4: ขอบใจจ้า