CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: innocentman ที่ 09-06-2008 21:20:04

หัวข้อ: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 09-06-2008 21:20:04

ผมได้อ่านนิยายเรื่องนี้มานานแล้วเห็นว่าค่อนข้างใช้ได้เลยอยากให้เพื่อนๆ พี่ๆ ทุกคนได้อ่านกันลองติดตามอ่านกันนะคร้าบ

ผมขออนุญาติเจ้าของแล้วคร้าบ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 09-06-2008 21:21:16

Chapter 1: Valentine Chocolate

“อากิสายแล้วนะ!”

    เสียงพี่ชายฝาแฝดตะโกนโหวกเหวกเรียกน้องสาวขี้เซาที่ไม่ยอมตื่น ทั้งที่นาฬิกาปลุกร้องดังเป็นสิบรอบแล้ว
แต่เจ้าหล่อนก็เอาแต่ยกมือขึ้นมาฟาดให้มันเงียบก่อนจะนอนต่อ จนพี่ชายต้องงัดไม้ตาย (ที่ไม่ค่อยอยากใช้)
ออกมาปลุกน้องสาวตัวดี

หนุ่มน้อยหน้าหวานวัยสิบห้าปีค่อยๆย่องไปกระซิบข้างหูฝาแฝดสาว

“อากิ… ไคโอหนุ่มฮ็อตที่สุดของโรงเรียนพี่วิ่งผ่านหน้าบ้านแน่ะ”

   “ไหน!” สาวน้อยลุกพรวดมาโดยอัตโนมัติ ก่อนจะกลิ้งลงจากเตียงแล้วกลิ้งต่อไปที่หน้าต่าง
พอชะโงกหน้าออกไปก็เห็นแต่พระอาทิตย์ยิ้มแฉ่ง ไม่เห็นแม้แต่เงาของคนที่พี่ชายอ้างถึง

“ไคโอล่ะ! ไคโออยู่ไหน!” เสียงเอาเรื่องส่งมาจากคนที่ทำหน้ามุ่ย จนพี่ชายต้องแกล้งหัวเราะกลบเกลื่อน

“ไคโอไหนล่ะ อากิตื่นสายป่านนี้เค้าก็วิ่งผ่านหน้าบ้านไปเป็นชาติแล้วสิ ใครจะมารอคุณนายตื่นสาย
นี่มันได้เวลาไปโรงเรียนแล้วนะ อากิก็ลุกไปอาบน้ำได้แล้ว ไป๊!”

   พี่ชายไม่ไล่เปล่า แต่ยังดึงน้องสาวขี้เซาลากเอาไปโยนเข้าไปในห้องน้ำด้วย ก่อนจะลงไปทำอาหารเช้าต่อ
 ตั้งแต่พ่อกับแม่ประสบอุบัติเหตุเสียชีวิต ทั้งสองคนที่ไม่อยากไปอยู่บ้านญาติก็เลยย้ายเข้ามาอยู่โตเกียวแล้วเช่าบ้านอยู่ด้วยกัน
 พอเลิกเรียนก็ช่วยกันทำงานพิเศษ อยู่กันเองถึงจะลำบาก แต่ก็ยังดีกว่าไปอยู่บ้านญาติแล้วต้องทนอึดอัดใจ

      แต่ก็มีเรื่องดีๆที่ทำให้อากิดีใจมากกับการย้ายบ้านครั้งนี้ ก็คือการได้บังเอิญย้ายมาอยู่ใกล้บ้านหนุ่มฮ็อต
ที่เป็นทั้งนักกีฬาเคนโด้ของโรงเรียนและนายแบบวัยรุ่นชื่อดัง มาคิระ ไคโอ แถมเรื่องโชคดีอีกอย่างคือไคโอ
ที่ว่ายังเรียนอยู่ห้องเดียวกับพี่ชายที่โรงเรียนเอกชนที่มีชื่อเสียง นี่ถ้าไม่ติดว่าที่นั่นเป็นโรงเรียนชายล้วนล่ะก็
เจ้าหล่อนคงขอย้ายตามไปเรียนด้วยแล้ว
   
“นี่! อายะ… พี่อย่าลืมนะ ต้องเอาให้เค้าให้ได้รู้มั้ย” ยัยน้องตัวแสบตบไหล่ย้ำก่อนจะเดินออกจากบ้านด้วยกัน
   
“ลืมอะไรเหรอ?” พี่ชายหันมาถาม แสดงว่าฝากอะไรลืมไปแล้ว
   
“เอ๊ะ! อายะนี่! ก็ช็อคโกแลตวาเลนไทน์ไงล่ะ อากิเอาใส่เป้ของอายะไว้แล้ว อย่าลืมเอาไปให้ไคโอคุงด้วยล่ะ”
   
‘กรรม’
   
    เกิดมายังไม่เคยได้ช็อคโกแล็ตจากผู้หญิงสักก้อน ตอนนี้ยังต้องเอาช็อคโกแล็ตไปให้ผู้ชายอีก โธ่ว้อย!
 แถมเจ้าไคโอมนุษย์น้ำแข็งวันๆมันเคยปริปากคุยกับชาวบ้านที่ไหน ยัยน้องตัวยุ่งเอ๊ยชอบหาเรื่องมาให้พี่ชายสุดหล่อ
คนนี้ต้องปวดหัวอยู่เรื่อย

“อายะ!” แม่ตัวแสบส่งเสียงขู่มาอีกรอบ “ห้ามเอาไปทิ้งนะจะบอกให้!” แถมยังรู้ทันอีกแน่ะ

“ถ้าเกิดอากิรู้ล่ะก็ว่าพี่ไม่ได้เอาช็อคโกแล็ตไปให้ไคโอคุง อากิจะเผาสมุดโน้ตเพลงกับไวโอลินของพี่ให้ยับเลย”

เออ… แถมยังเอาวิชาชีพของพี่มันมาขู่ แล้วต่อไปจะเอาอะไรไปทำงานพิเศษแล้วหาเงินมาเลี้ยงเจ้าหล่อนล่ะเนี่ย
   
“รู้แล้วน่า” รับปากไปก่อนดีกว่า ให้ไม่ให้ค่อยว่ากันใหม่ ค่อยแอบไปซุกไว้ในรองเท้ากีฬาหรือล๊อกเกอร์ของเจ้านั่นก็ได้
ก็ถือว่าให้เหมือนกันล่ะน่า

      ณ โรงเรียนเซย์โอ โรงเรียนเอกชนชายล้วนที่มีชื่อเสียงที่สุดในย่านนั้น (โรงเรียนของน้องสาวเป็นโรงเรียนหญิงล้วน
อยู่ห่างไปสามบล็อก) ดูเหมือนวันนี้พวกผู้ชายจะตื่นเต้นกันใหญ่ว่าใครจะได้ช็อคโกแล็ตวาเลนไทน์จากโรงเรียนหญิงใกล้ๆกันบ้าง
ก็เลยเอาแต่จับกลุ่มคุยกัน

     ส่วนคนที่ได้เยอะที่สุดไม่ต้องพูดถึง… ล็อกเกอร์ของไคโอที่พี่ชายแสนดีอุตส่าห์เล็งไว้ตั้งแต่แรกเต็มเอี๊ยดตั้งแต่เช้าตรู่
ชนิดไม่เหลือที่ว่างสักกะติ๊ดให้เอาช็อคโกแล็ตยัยตัวแสบไปแทรกได้เลย พี่ชายที่กำลังปวดหัวตุบเลยต้องถอยทัพกลับมานั่งจ๋องอยู่ที่ห้อง
 มองช็อคโกแล็ตกล่องเล็กๆ (ที่เดาว่าต้องเป็นรูปหัวใจแหงๆ) ผูกโบสีชมพูหวานจ๋อยอย่างห่อเหี่ยว

“อายาเมะ”
   
       มือของแขกไม่ได้รับเชิญตบป้าบที่ไหล่ขัดจังหวะอารมณ์ของคนกำลังกลุ้ม ก่อนจะเงยหน้าขึ้นมองร่างสูงที่มีผิวขาวจัดจนซีด
แถมผมก็เป็นสีเงินซีด ตาสีฟ้าดูแล้วก็ยิ่งซีดเข้าไปใหญ่ ซึ่งเขาพยายามมองแล้วมองอีกว่าคนซีดๆอย่างมันหล่อตรงไหน
ถึงทำให้สาวๆคลั่งไคล้ได้ถึงขนาดนี้

       แต่ที่น่าแปลกที่สุดขนาดอาจทำให้ฝนตกพายุถล่มฟ้ารั่วโลกถึงกาลวิบัติ(เวอร์ไปแล้วเพ่)
ก็คือมนุษย์น้ำแข็งที่รักษาดอกพิกุลในปากของมันเป็นอย่างดี กลับเป็นฝ่ายมาทักเขาก่อนนี่สิ… มันน่าแปลก

“มีอะไรเหรอ… ไคโอ”

       เอาเหอะ… มันอยากดันเรียกชื่อเราตรงๆก่อนทำไม เราก็เรียกชื่อมันบ้างสิจะได้เสมอภาคกัน
หน้าซีดขยับรอยยิ้มจนดูสวย และยิ่งคมขึ้นไปอีกเมื่อเจ้าตัวยักคิ้วขึ้นอีกข้าง ก่อนจะลากเก้าอี้อีกตัวเข้ามานั่งใกล้ๆ
 ทำเอาใครบางคนที่เคยปรามาสว่ามันซีดเหมือนศพเดินได้ยังต้องมองตาค้าง

เออ… อันที่จริงมันก็หน้าตาดีนะ ถ้ามันจะหัดยิ้มให้ชาวบ้านเค้าซะบ้าง คำปรามาสเริ่มลดลงมาอีกนิด

    “อาจารย์ทาคาซาว่าวิชาดนตรีให้ฉันมาเอาโน้ตเพลงกับนาย”

    เสียงทุ้มๆของเจ้าชายน้ำแข็งเริ่มเกริ่น แต่เล่นเอาคนหน้าตาดีอีกคนถึงกับขมวดคิ้ว มันเลยรีบอธิบายต่อ

     “คืออาทิตย์หน้าฉันได้รับเชิญไปงานเปิดตัวบริษัทโมเดลลิ่ง แล้วก็เลยต้องร้องเพลงเปิดงานด้วย
แต่ฉันไม่อยากร้องเพลงของพวกนักร้องวัยรุ่นสมัยนี้น่ะ นายก็รู้ความหมายก็แย่แถมยังหนวกหูน่ารำคาญ
 ฉันเลยขอให้อาจารย์แต่งเพลงให้ใหม่ แต่อาจารย์บอกมาว่าตอนปีใหม่นายเคยแต่งเพลงส่งอาจารย์ ความหมายดีมาก
เลยให้ฉันมาขอโน้ตพร้อมเนื้อเพลงกับนาย”

   เจ้าชายน้ำแข็งที่ปกติไม่เคยพูด แต่คราวนี้ลงทุนพูดซะยืดยาวจนจับประโยคแทบไม่ทัน
อีกคนเลยอดไม่ได้ที่จะหัวเราะ เล่นเอาหน้าซีดๆถึงกับแดงก่ำอย่างที่ไม่เคยแดงมาก่อน
   
     “อายาเมะ… นี่นาย… จะไม่ให้ฉันเหรอ”

     “อ๋อ… เปล่า ให้สิ แต่พอดีฉันไม่เคยเห็นนายพูดมันก็เลยขำ เอ่อ… ขอโทษ”
   อายะต้องรีบขอโทษตอนที่เห็นหน้าของไคโอยิ่งแดงเข้าไปใหญ่ เลยไม่รู้ว่ามันกำลังโมโหหรือเปล่าที่ไปหัวเราะเยาะมันอย่างนั้น
   
     “แต่ฉันเก็บโน้ตไว้ที่บ้าน แล้วพรุ่งนี้จะเอามาให้นะ”

     “ไม่เป็นไร… เดี๋ยวเย็นนี้ฉันกลับด้วย แล้วค่อยแวะไปเอาที่บ้านนายก็ได้”
     
     “เอ๋? นายรู้จักบ้านฉันด้วยเหรอ?”
     
     “ก็บ้านเราอยู่ติดกันทำไมฉันจะไม่รู้ ห้องนายก็อยู่ตรงข้ามกับห้องฉัน ฉันยังเคยเห็นนายออกมาเล่นไวโอลินที่ระเบียงบ่อยๆเลย”
   
  ไอ้หมอนี่ร้ายแฮะ… รู้มากขนาดนี้เชียว

   “นายคงหนวกหูมากเลยสิ วันหลังก็บอกสิฉันจะได้ไม่ออกไปเล่นพร่ำเพรื่อ”
   
   “เปล่า… ฉันว่ามันเพราะดีออก ฉันชอบฟังนายเล่นไวโอลิน”

     ตาสีฟ้าคมๆส่งมาจ้อง จนอีกคนต้องก้มหน้าหลบวูบ ทำไมต้องเขินด้วยนะ กะอีแค่โดนไอ้น้ำแข็งมันจ้องเนี่ย…
บ้าชะมัด สงสัยจะติดโรคบ้าน้ำแข็งจากยัยน้องตัวแสบมาแหงๆ
      เอ่อ… พอนึกถึงยัยตัวแสบก็นึกขึ้นได้ อายะเหลือบตามองช็อคโกแล็ตสีชมพูหวานแหววในมือพร้อมกับกลืนน้ำลายดังเอื๊อก…
 จะให้มันตอนนี้เลยดีมั้ยวะ
   
     “งั้นฉันไปก่อนนะ เย็นนี้นายไปรอฉันที่โรงยิมแล้วกัน เดี๋ยวซ้อมเคนโด้เสร็จแล้วฉันจะกลับด้วย”
ร่างสูงทำท่าจะลุกไปดื้อๆ อายะเลยต้องกลั้นใจตะโกนเรียกไว้

     “เดี๋ยวไคโอ! ฉัน… ให้นาย!”
   
      เงียบกริบ…………………
         แต่เป็นความเงียบที่น่ากลัวเหลือเกิน เมื่อสายตาของเพื่อนๆกว่าสามสิบชีวิตที่อยู่ในห้องพร้อมใจกันส่งมาที่เค้าเต็มๆ
 แล้วยังเอาแต่จ้องห่อของขวัญชิ้นเล็กๆสีชมพูหวานจ๋อยในมือของหนุ่มน้อยอย่างขบขัน ก่อนจะระเบิดเสียงหัวเราะลั่นกันทั้งห้อง
         กรรม… ไอ้อายาเมะจอมซื่อบื่อเอ๊ย… ก็นัดกับมันอยู่แหม็บๆว่าเย็นนี้จะกลับบ้านด้วยกัน แล้วทำไม้ ทำไมถึงไม่ให้มันตอนนั้น
 ดันผ่ามาให้มันตอนนี้ทำม้ายยยย! โธ่เว้ย! เกียรติศักดิ์ลูกผู้ชายวัยสิบห้าต้องป่นปี้หมดก็งานนี้
          ไม่เคยได้ช็อคโกแล็ตจากผู้หญิงสักก้อน แถมยังทำเรื่องน่าขายหน้าที่สุดโดยการเอาช็อคโกแล็ตมาให้ไอ้น้ำแข็งสุดฮ้อต
ต่อหน้าเพื่อนๆในห้องอีก โอ้! ไม่มีอะไรจะเลวร้ายไปกว่านี้อีกแล้ว

    “ฮ่าๆๆๆ เพิ่งรู้นะเว้ย อายะ ว่าแกก็เป็นแฟนคลับเจ้าไคโอมันด้วย”

          ไดจิ… ที่ปกติก็เป็นเพื่อนรัก (แต่ตอนนี้คงต้องเปลี่ยนฐานะให้เป็นเพื่อนแค้น) มาตบไหล่ป้าบๆพร้อมกับแซวไม่ยั้ง
เพื่อนๆในห้องก็ไม่มีมารยาทเอาซะเลย (จะหวังอะไรนักหนากับโรงเรียนชายล้วยฮึ อายะ) เอาแต่หัวเราะกันอยู่ได้
 คนมันขายหน้าจะตายอยู่แล้วนะเว้ย  ไอ้น้ำแข็งที่ถูกพาดพิงถึงค่อยๆขยับตัวเข้ามาหา ก่อนจะหยิบ… กล่องช็อคโกแล็ตในมือน้อยๆ
ที่สั่นเทายัดลงไปในกระเป๋ากางเกงหน้าตาเฉย เล่นเอาบรรดาชาวบ้านชาวช่องตาเหลือกกันเป็นทิวแถว

        “นาย… จะฝากไปให้นานามิจังใช่ไหมล่ะ” เจ้าน้ำแข็งขยิบตาส่งสัญญาณ เค้าเลยต้องรีบพยักหน้าอือออตามมันไปก่อน

       “นายรู้ว่าพรุ่งนี้ฉันจะไปที่สตูดิโอ ถ่ายแบบคู่กับนานามิ ก็เลยจะฝากไปให้สินะ”
   
       “อ้าว… อะไรกัน ที่แท้อายะจังก็เป็นแฟนคลับนักร้องคนดัง เซรินะ นานามิ หรอกเหรอเนี่ย
   ค่อยยังชั่วหน่อยฉันคิดว่านายจะปิ๊งไคโอซะอีก ไม่งั้นฉันคงหึงแย่”

       เจ้าไดจิที่เมื่อครู่ยังหัวเราะเยาะแทบแย่ ยังมีหน้ามาโอบไหล่ประกาศความเป็นเจ้าข้าวเจ้าของหน้าตาเฉย
จนอดไม่ได้ที่จะต้องแจกศอกมันไปสักป้าบ

        “ไปไกลๆเลยไดจิ ฉันเกลียดนาย แล้วขอทีเหอะ… เลิกพูดอะไรสองแง่สองง่ามให้คนอื่นเค้าเข้าใจผิดได้แล้ว”

           “เขินเหรออายะ… ใครๆก็รู้ว่านายเป็นสุดยอดหนุ่มหน้าหวานที่สุดในโรงเรียน ขนาดยูกะจังสาวสวย
อันดับหนึ่งของโรงเรียนข้างๆยังสู้ไม่ได้เลย นายน่ะฮ๊อตพอๆกับไคโอเลยนะรู้มั้ย”

            “ไม่รู้เฟ้ย!” อายะตวาดใส่หน้าเพื่อนรัก ก่อนจะเดินหนี “ปวดฉี่! ขอตัวไปเข้าห้องน้ำหน่อย!”

แต่ยังไม่ทันที่จะก้าวออกจากห้อง มือใหญ่ก็คว้าหมับที่ต้นแขน พร้อมกับสีหน้าเย็นชาสมฉายาเจ้าชายน้ำแข็งก็ส่งมาให้ทันที

             “เย็นนี้ฉันจะรอฟังคำอธิบายจากนายเรื่องช็อคโกแล็ตนี่” ว่าแล้วเจ้าน้ำแข็งมันก็เดินหนีไปอย่างเย็นชาที่สุด
ทิ้งให้เค้าต้องทรุดหมดแรงอยู่ตรงนั้น แล้วเย็นนี้เค้าต้องเผชิญกับอะไรบ้างละเนี่ย โอย… กลุ้มจริงๆ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 09-06-2008 21:53:23

อ้ายๆๆๆๆๆ   :mc4:


มาจิ้มเรื่องใหม่   :m4:

และ อยากบอกว่า เราชอบ เรื่องนี้ มากเรยอะ

มันเคยมีลงที่ เด็กดี แล้ว ก็ โดน ลบ ไป


เราเอง ก็ ม่ารุ ว่า จา ไปตามอ่านด้ายที่หนาย


ขอบคุณ คุณ  innocentman    :L2:

มากๆๆ เรยนะ ที่เอาเรื่องนี้ มาลง ให้อ่านอะ

เราจา เข้า มารอ  ตอนต่อ ไปทุกวัน เรยนะ   :m13:

ขอบคุณ อีกที    :L1:

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: nanalonely ที่ 09-06-2008 23:05:21

เจิมเรื่องใหม่ด้วย

 :mc4: :mc4: :mc4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 10-06-2008 02:34:08

เรื่องนี้อ่านแล้ว สนุก  :m4:

มาให้กำลังใจเรื่องใหม่จ้า

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: artday ที่ 10-06-2008 05:43:51

เรื่องใหม่ :m1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: anna1234 ที่ 10-06-2008 06:04:56

 :L2:มาให้กำลังใจจ้า

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 10-06-2008 19:48:59

ขอบอกอีกครั้งนะคร้าบว่า ผมไม่ได้เป็นคนแต่ง

เพียงแค่อ่านแล้วประทับใจ เลยอยากให้เพื่อนๆในเล้าเป็ดได้อ่านบ้าง

ผมดีใจนะคร้าบที่มีคนชอบเหมือนผม

ไปอ่านต่อกันดีกว่าคร้าบ



Chapter 2:  Angel or Devil

  ตายล่ะวา…

  อายะแทบจะเดินหันหลังกลับตอนที่เห็นหน้าเจ้าน้ำแข็งยิ่งบูดหนักตอนที่เขามาผิดนัด ทำมันขายหน้าในห้องเรียนยังไม่พอ
นี่ยังมาสายกว่าเวลานัดตั้งสองชั่วโมง!
   
   ช่วยไม่ได้นี่นา… ใครใช้ให้เค้าเป็นศิษย์โปรดของอาจารย์วิชาดนตรีล่ะ พอคุยกันเรื่องโน้ตเพลงทีไรเป็นต้องติดลมคุยกันเพลิน
จนลืมเวลาทุกที แต่สองชั่วโมงนี่… มันก็น่าคิดนะ ล่อซะพระอาทิตย์โพล้เพล้จนเกือบจะตกจากขอบฟ้าอยู่รอมร่อแล้ว
เป็นใครก็โกรธล่ะวะ
   
   แต่ที่น่าแปลกยิ่งกว่า… คือมันยังอดทนรอเค้าอยู่ทำไมเนี่ย เป็นคนอื่นแค่ครึ่งชั่วโมงก็เผ่นกลับบ้านไปเรียบร้อยแล้ว
   
  “เอ่อ… ไง ไคโอ…”

    อายะโปรยยิ้มหวานไปก่อน อย่างหวังว่ามันจะลบเลือนคิ้วย่นๆของไอ้น้ำแข็งลงได้บ้าง แต่ไม่เลย…
มันกลับยิ่งทำหน้าบูดหนักเข้าไปอีก จนคนหน้าหวานต้องแอบกลืนน้ำลายดังเอื๊อก

“นายมาสาย” เสียงด่าคำแรกส่งมาก่อน

‘เออ… รู้แล้วเฟ้ย’ อายะได้แต่คิดในใจแต่ไม่กล้าเถียงมันตรงๆ

“นายปล่อยให้ฉันยืนรอตั้งสองชั่วโมง”

‘เออ… ไอ้นั่นน่ะฉันก็รู้’

“จะกลับกันหรือยัง”

‘เอ๊ะ! ตอนท้ายทำไมเสียงนุ่มงั้นล่ะ ไม่โกรธเราแล้วเหรอ แปลกแฮะ?’

“อืม… ก็กลับสิ” อายะได้แต่เกาหัวแกรกๆ ก่อนจะเดินนำหน้าไอ้น้ำแข็งกลับบ้าน

    พอมาถึงบ้านก็เห็นบ้านปิดไฟเงียบสนิท ไม่ต้องสงสัยเลย… ยัยอากิตัวแสบต้องหนีไปฉลองวาเลนไทน์กับเพื่อนแหงๆ
แล้วที่อุตส่าห์ให้เราบากหน้าเอาช็อคโกแล็ตไปให้ไอ้น้ำแข็งทำไมกันเนี่ย แต่ก็ดี… ถ้ายัยนั่นรู้ว่าวันนี้ไอ้น้ำแข็งมาที่บ้าน
ไม่รู้จะทำหน้ายังไงบ้าง แค่คิดก็ขำแล้ว

“นายหัวเราะอะไร”

ไคโอเอ่ยปากถามตอนที่อายะอ่านโน้ตของน้องสาวตัวแสบที่แปะอยู่หน้าบ้านแล้วหัวเราะเสียงดังคิกคัก ก็เลยแย่งมาอ่านบ้าง

‘ไอ้หมอนี่เสียมารยามชะมัด’ อายะคิดในใจ

“น้องนายกว่าจะกลับก็ตั้งสี่ทุ่ม”

“ก็ธรรมดา… ปกติพวกเราทำงานพิเศษกว่าจะกลับก็สามสี่ทุ่มอยู่แล้ว บางวันถ้ามีงานเยอะหน่อยฉันก็กลับเที่ยงคืน”

“แล้วนายไม่กลัวเหรอ?”

“กลัวอะไรล่ะ?” อายะหันไปถามตอนที่พามันเข้าบ้านแล้วอมยิ้ม

“ก็… นายสองคน… หน้าตาดีนะ… ไม่กลัวถูกฉุดไปทำมิดีมิร้ายหรือไง”

“โอ๊ย! ยาก…” อายะยักคิ้วแผล็บ “อากิเป็นแชมป์ยูโดกับคาราเต้ ขืนใครกล้าแหยมกับเจ้าหล่อนมีหวังเอาชีวิตมาทิ้งเปล่าๆ”
ถึงตอนนี้เพิ่งนึกได้ว่าไม่น่าเอาเรื่องถึกของยัยนั่นมาเผาให้ว่าที่หวานใจของเจ้าหล่อนฟังเลย

“ก็… จริงๆอากิก็น่ารักนะ ไม่ดุอย่างที่คิดหรอก ส่วนฉันเป็นผู้ชายยังไงก็ปลอดภัยชัวร์ร้อยเปอร์เซ็นต์ อย่างมากก็คงโดนจี้
แค่เอาเงินให้มันไปก็สิ้นเรื่องใช่ม้า คงไม่มีอันตรายหรอกน่า”

“นายคิดง่ายไปมั้ง”

ตาสีดำสนิทของอายะหันไปมองคนที่กำลังเดินตามขึ้นบันไดมาที่ห้อง นัยน์ตาสีฟ้าดูเจ้าเล่ห์พิกล

“เฮ้ย… ไคโอนายก็คิดมากไป ใครที่ไหนมันจะปล้ำผู้ชาย บ้าแล้ว”

นัยน์ตาสีฟ้าจ้องคนปากดีได้อย่างน่าหวาดเสียว ก่อนที่มันจะยักไหล่แล้วเดินนำเข้าห้องไป

“ห้องนายน่าอยู่ดีนี่” ไคโอชมพร้อมกับเดินไปลูบไวโอลินตัวโปรดที่ตั้งอยู่บนโต๊ะ

“น่าอยู่ยังไงก็สู้คฤหาสน์หรูบ้านนายไม่ได้หรอก”

“เอาไว้ว่างๆนายก็แวะไปที่บ้านฉันบ้างสิ จะได้รู้ว่าอันที่จริงมันไม่น่าอยู่หรอก” นัยน์ตาสีฟ้ามีแววเศร้า
จนอายะอดสงสัยไม่ได้ว่ามีบ้านหรูหราขนาดนั้นแล้วมันจะเศร้าไปทำไม

“เอ้านี่! โน้ตเพลงของนาย”

อายะค้นสมุดโน้ตเพลงจากในตู้แป๊บเดียวก็เจอแล้ว เลยยื่นส่งให้ไอ้น้ำแข็ง

“แล้ว… เรื่องช็อคโกแล็ต… นายจะอธิบายว่าไง”

“อ๋อ… เรื่องนั้น” อายะหัวเราะ ก่อนจะเดินไปนั่งบนเตียงใกล้เจ้าชายน้ำแข็ง

“ความจริงไม่ใช่ของฉันหรอก แต่เป็นของอากิน่ะ ยัยนั่นคลั่งไคล้นายจะตายเลยให้ฉันฝากไปให้”

อายะบอกเหมือนเป็นเรื่องปกติ แต่กลับทำให้ใบหน้าหล่อๆของเจ้าชายน้ำแข็งยิ่งดูเศร้า

“ฉันพูดอะไรผิดเหรอ?” อายะขมวดคิ้ว

“เปล่า… ฉันคิดว่านายเป็นคนให้ฉัน” ไคโอเบือนหน้าหนีไปอีกทางเหมือนกำลังผิดหวัง

“น้องฉันชอบนายมานานแล้วนะ ตั้งแต่ย้ายบ้านมาอยู่ใกล้กันยัยนั่นก็เอาแต่สนใจเรื่องของนาย
 เวลานายมีแข่งหรือไปถ่ายแบบที่ไหนก็จะตามไปตลอดเลย”

“นายอยากให้ฉันคบกับน้องสาวนายว่างั้นเถอะ”

“ได้อย่างนั้นก็ดีสิ!” อายะทำตาลุกวาว “ตั้งแต่พ่อแม่เสียไปอากิก็ไม่เคยร่าเริงอีกเลย
 แต่พอมาเจอนายอากิก็กลับมาร่าเริงได้เหมือนเดิม บอกตรงๆนะฉันดีใจมาก
ยิ่งถ้านายยอมคบกับน้องสาวฉันจริงๆก็จะดีที่สุดเลย แต่ว่า… ฉันก็รู้ว่าคงเป็นไปไม่ได้หรอก
 ก็นายน่ะเป็นนายแบบชื่อดังจะมาคบกับคนธรรมดาอย่างอากิได้ยังไง”

“แล้วถ้าฉัน… ตกลงจะคบกับน้องสาวนายล่ะ?” ไคโอยื่นข้อเสนอ

“นายล้อเล่น!” อายะยังไม่เชื่อ แถมยังหัวเราะยกใหญ่ แต่ไอ้น้ำแข็งกลับตีสีหน้าจริงจังจนเค้าต้องหยุดหัวเราะ

 “นายพูดจริงหรือเปล่าไคโอ?”

“จริงสิ… แต่ต้องมีของแลกเปลี่ยน” นัยน์ตาสีฟ้าตอนนี้ระยิบระยับจนไม่น่าไว้ใจ

“ถ้านายหมายถึงเงินที่จะให้จ้างนายแกล้งเป็นแฟนยัยนั่นล่ะก็ฉันไม่มีหรอก ลืมไปได้เลย”

“เงินน่ะ… ฉันมีจนใช้ไม่หมดอยู่แล้ว แล้วจะเอาของนายมาอีกทำไม ที่ฉันอยากได้เป็นของแลกเปลี่ยนก็คือ… ตัวนายต่างหาก!”

พอได้ยินข้อเสนอที่เหลือเชื่อจากปากไอ้น้ำแข็ง อายะก็แทบช็อค ก่อนจะเดินหนีออกไปยืนห่างๆ

“นาย… นายคงไม่ได้คิดงั้นจริงๆใช่ไหม?”

“สายตาฉันหลอกนายหรือไง” ไคโอยังยืนยันคำเดิม แต่ไม่ช่วยให้อายะรู้สึกดีขึ้นเลย

“ถ้าฉันปฏิเสธ…”

“ฉันก็คงต้องเดินไปบอกน้องสาวนายตรงๆว่าให้เลิกยุ่งกับฉันซะที ต่อไปนี้ก็อย่ามาให้ฉันเห็นหน้าอีก
 ก็ไม่รู้นะว่าน้องสาวนายจะเสียใจแค่ไหน”

พอไอ้น้ำแข็งเล่นไม้นี้เค้าก็เถียงมันไม่ออก ได้แต่กัดฟันแค้น แต่จะปล่อยให้ยัยอากิผิดหวังก็ไม่ได้
คราวนี้ยัยนั่นคงซึมจนไม่มีทางกลับมาร่าเริงได้อีกแน่ แล้วพี่ชายอย่างเค้าจะทนดูได้ยังไง

“เมื่อก่อนฉันหลงคิดว่านายเป็นเทพบุตร แต่จริงๆแล้วนายร้ายกาจกว่าที่ฉันคิดมาก ไคโอ!”

เมื่อทำอะไรไม่ได้ก็เลยได้แต่ตวาดมันดับอารมณ์ แต่ไอ้น้ำแข็งกลับเอาแต่ยิ้มพรายกวนโมโห

“ไม่ร้าย… แล้วฉันจะได้ทุกอย่างที่ฉันอยากได้เหรอ ทั้งตำแหน่งหนุ่มฮ็อตที่สุดในโรงเรียน
ทั้งตำแหน่งประธานนักเรียน ตำแหน่งแชมป์เคนโด้ หรือแม้แต่สุดยอดนายแบบชั้นนำของวงการ
 ฉันแสดงให้ทุกคนเห็นแล้วว่าไม่มีอะไรที่ มาคิระ ไคโอ คนนี้ทำไม่ได้!”

ไอ้น้ำแข้งยังเชิดหน้าท้าทายกันเห็นๆ แต่เค้าจนมุมแล้ว ถึงจะรู้ว่ามันเป็นซาตานในคราบเทพบุตรแต่ก็เถียงไม่ออก
และจะปล่อยให้ยัยตัวแสบผิดหวังก็ไม่ได้ จึงยอมกลั้นใจทำในสิ่งที่ฝืนที่สุดในชีวิต

“แล้วนาย… จะให้ฉันทำยังไง”

เจ้าน้ำแข็งยิ้มอย่างเจ่าเล่ห์ ก่อนจะขยับตัวให้เนื้อที่บนเตียงมีมากขึ้น

“มาสิอายะ… แล้วนายก็จะรู้ ว่าฉันต้องการอะไร” ...............................................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 10-06-2008 19:57:27

ขอตัวไปเคลียการบ้านก่อนนะคร้าบ

ถ้าเสร็จเร็วก่อนเที่ยงคืนจะมาลงต่อให้อีกนะคร้าบ

(เพราะผมก็อดใจไว้อ่านพร้อมทุกๆคนแหละ อ่านตอนโพสเลย)

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sun ที่ 10-06-2008 20:50:25

^
^
 เพียงแค่อ่านแล้วประทับใจ เลยเอามาลงให้เพื่อนๆอ่าน  อย่างเดียว มิได้นะคะ 
ว่าแต่ไปขออนุญาต เจ้าของเรื่อง เอามาลงหรือยังคะ
ถ้าขออนุญาตแล้วแจ้งบอกโมฯ ที่ดูแลห้องนิยายด้วยเน้อ  จะได้ไม่มีปัญหาตามมาทีหลังค่ะ

ถ้ายังไง แปะกฎของเล้า ไว้บนหัวกระทู้ ด้วยก้อดีนะจ๊ะ  

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 10-06-2008 21:47:50

อยาก อ่าน ตอนต่อ ไปอะ

มาต่อเร็วๆๆนะ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 10-06-2008 21:53:00

เอามาต่อให้แล้วคร้าบ

อ่านให้สนุกนะคร้าบ



Chapter 3: Furious Night

       ร่างบางเดินเข้าไปอย่างว่าง่าย แม้ว่าจะกลัวเต็มที่ว่าสิ่งที่เค้าต้องเผชิญมันคืออะไร แล้วพอเค้าทิ้งตัวลงนั่ง
ก็ถูกเจ้าน้ำแข็งผลักให้นอนลงไปที่เตียงทันที

“เริ่มล่ะนะ…”

     เสียงทุ้มแหบพร่าโน้มลงมากระซิบข้างหู อายะหลับตาแน่นปี๋ ปล่อยให้มันทำตามใจโดยการใช้ลิ้น
ค่อยๆโลมเลียไปตามติ่งหูเบาๆ จากนั้นก็ไล่เรื่อยลงไปตามซอกคอขาวๆทิ้งรอยดูดดื่มแดงก่ำ ตอนแรกก็เจ็บ
แต่พอผ่านไปสักพักถึงได้รู้สึกเสียวซ่านคล้ายจะเคลิ้มตามมันไปด้วย
   
     “หึ… หึ… นายไม่ต้องเกร็งขนาดนั้นก็ได้อายะ ถึงจะฝืนใจแต่จะมีอารมณ์ร่วมสักหน่อย ฉันก็ไม่ว่า”
 มันยังมีหน้ามาเยาะเค้า

“นายน่ะหุบปากไปเลยไอ้โรคจิต!”   

“ปากดีนักนะ” ร่างสูงยิ้มพราย
 
 “แบบนี้มันต้องสั่งสอน” ว่าแล้วไคโอก็โน้มลงมาประกบริมฝีปากสั่งสอนร่างบางอย่างเร่าร้อ
ลิ้นอุ่นๆซอกซอนชอนไชไปหาความหวานทุกซอกทุกมุม จนคนที่จูบไม่เป็นเพราะไม่เคยจูบแทบจะขาดอากาศหายใจ
ตอนนั้นเองร่างสูงถึงยอมปล่อยให้ร่างบางเป็นอิสระชั่วครู่

   อายะต้องรีบควานเอาอากาศเข้าเต็มปอด ก่อนจะถูกไอ้น้ำแข็งที่กำลังทำหน้ายิ้มได้ใจสำเร็จโทษรอบสอง
เมื่อมันเห็นว่าเค้าสงบลงแล้วก็รีบประกบริมฝีปากลงมาอีกครั้ง แต่หนักหน่วงรุนแรงกว่าเดิมเหมือนกับจะควานเอาทุกอย่าง
ไปจากร่างบาง แถมมือที่ลูบไล้ไปทั่วก็เริ่มเลื่อนมาดึงทึ้งเสื้อนักเรียนตัวโปรดอย่างไม่ใยดี

“ต่อไปนี้จะเอาจริงล่ะนะ”

ร่างสูงยิ้มพรายอย่างเจ้าเล่ห์ตอนที่เอาเสื้อของร่างบางขึ้นไปมัดข้อมือทั้งสองข้างรวบเข้ากับหัวเตียง

“นาย… นายจะทำอะไร…” อายะร้องถามอย่างไม่แน่ใจ แถมปากซีดตัวสั่นไปหมด
 “ฉัน… ฉันไม่เอาแล้ว! พอแล้ว! หยุดเถอะไคโอ!”

“มาบอกตอนนี้ก็สายไปแล้วอายะ ฉันหยุดอารมณ์ตัวเองไม่อยู่แล้ว”

    ร่างสูงบอกพร้อมกับจ้องมองยอดสีชมพูที่ชูชันขึ้นมาอย่างน่ารัก ก่อนจะก้มลงไปโลมเลียมันเต็มที่
พร้อมกับมือที่ลูบไล้ไปทั่วหน้าท้องของร่างบางจนส่งเสียงครางหวานๆอย่าลืมตัว

“อ๊ะ! ไค… อย่า… อา…” แล้วร่างผอมๆก็แอ่นกายรับเต็มที่ทันที เมื่อไคโอค่อยๆปลดกางเกงตัวโปรด
พร้อมกับดึงชั้นในเล็กจิ๋วสิ่งขวางกั้นสุดท้ายออกไป แล้วมือหยาบกระด้างที่เคยจับแต่ดาบเคนโด้
ก็เลื่อนลงไปจับตรงส่วนกลางของเค้า

“เริ่มจะมีอารมณ์แล้วใช่มั้ย อายะ” ร่างสูงกระซิบบอกอีกครั้ง ก่อนจะเค้นคลึงส่วนนั้นอย่างรุนแรงจนร่างบางส่งเสียงครางไม่หยุด
พร้อมกับบิดตัวเร่าไปมา มือที่ถูกมัดไว้ก็จิกกำกันไว้แน่น

“อ๊ะ! ไม่… หยุดเถอะ… ไค อา… อึก… หยุด ฉันทนไม่ไหว” ร่างบางส่งเสียงอ้อน แต่ช้าไปแล้วเพราะทันทีที่ไคโอ
จับส่วนนั้นชักขึ้นมาเบาๆพร้อมกับก้มลงไปใช้ปากครอบครองส่วนนั้นเต็มที่ แล้วลิ้นที่ทำหน้าที่ได้อย่างดีเยี่ยมก็ดุน
ส่วนปลายอย่างเมามันจนร่างบางทนไม่ไหว ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นพุ่งทะลักเต็มปากของร่างสูง
ซึ่งเค้าก็โลมเลียเก็บทุกหยาดหยดจนไม่เหลือ

“หวานมากอายะ…” ร่างสูงกระซิบบอก แถมยังเผื่อแผ่ส่วนที่ยังค้างอยู่ถ่ายลงไปให้ร่างบางชิมด้วย

 “แต่ฉันยังอยากได้ยินเสียงนายมากกว่านี้ ตอนนายร้องเพลงน่ะเพราะมาก แต่ไม่รู้ว่าพอโดนแบบนี้แล้ว
เสียงนายจะเพราะกว่ากันมั้ย”

ร่างสูงค่อยๆยกขาขาวเพรียวพาดขึ้นมาบนบ่า จากนั้นก็ใช้นิ้วสอดเข้าไปทางช่องแคบจนสุด

“อ๊ะ… ไค… ตรงนั้นไม่! เอาออกไปนะ!” อายะดิ้นเร่าไปมาอย่างอึดอัด น้ำตาใสๆค่อยๆไหลพรากอาบแก้ม
มือที่ถูกพันธนาการไว้ก็บิดกระชากไปมาจนแดงช้ำ

“ก็มันคับนี่… อดทนหน่อยแล้วกัน เดี๋ยวฉันจะทำให้มันกว้างขึ้นเอง” ไคโอร้องบอก แต่ไม่ได้ช่วยให้อาการของอายะ
ดีขึ้นเลยเมื่อเค้าสอดนิ้วที่สองเข้ามาพร้อมกับกระตุ้นหาจุดอ่อนไหว แล้วอายะก็แอ่นกายรับทันทีที่ร่างสูงกระทุ้งโดนจุดๆนั้น

“อึก… อา… ไค… นายทำอะไรกับฉัน…” ร่างบางเริ่มเปลี่ยนจากอาการทรมานมาเป็นครางเสียงหวานๆ
พร้อมกับหายใจถี่ระรัวราวกับหวังจะช่วยให้อาการเจ็บปวดผ่อนคลายลงบ้าง และพออาการเจ็บปวดหายไปก็กลาย
เป็นอาการเสียวซ่านเข้ามาแทนที่… รู้สึกดีเหลือเกิน

แต่ทำไม… หรือเค้ากำลังมีอารมณ์ร่วมกับไอ้โรคจิตนี่นะเหรอ ไม่มีทางหรอก!

“เอาล่ะ… แค่นี้คงพอนะ” ไคโอบอกเป็นครั้งสุดท้ายเมื่อนิ้วที่สามผ่านเข้าไปโดยสวัสดิภาพ ก่อนจะเร่งปลดกางเกงของตัวเองออกบ้าง
และเมื่อเขาดึงนิ้วทั้งหมดออกมาก็พยายามแทรกแก่นกายอันแข็งขืนของตัวเองเข้าไปบ้าง

“อ๊ะ! อา… เจ็บ!” อายะดิ้นกระเส่าไปมา ทั้งเสียวซ่านหวานชื่น แต่ในขณะเดียวกันก็เจ็บจนแทบทนไม่ไหว
คงคับไปหน่อย… ไคโอคิด แต่ช่วยไม่ได้ก็เจ้านี่มันเวอร์จิ้นนี่นา

“อ๊ะ… อา… อึก…” อายะยังครางไม่หยุด ตอนแรกที่เจ็บแต่พอเริ่มชินสติก็เริ่มเลือนราง เค้าขยับสะโพกเข้าออก
ตามจังหวะความยาวของไคโออย่างเผลอไผล จนร่างสูงยิ้มออกมาอย่างพอใจ จึงเร่งจังหวะรัวเร็วขึ้นอีก

“ครั้งสุดท้ายนะ อายะ” ร่างสูงกระซิบบอกแต่ดูเหมือนร่างบางจะไม่ได้ยินเสียงของเขาแล้ว เพราะเอาแต่ร้องครางไม่หยุด
ดวงตาสีนิลเหม่อลอย จนครั้งสุดท้ายที่ร่างสูงกระแทกตัวเข้าครอบคลุมร่างบางจนแน่นสนิท ตอนนั้นเองมือเล็กๆก็ดิ้น
จากพันธนาการจนสำเร็จ ก่อนจะผวาคว้าศีรษะของร่างสูงเข้ามากอดไว้

“อ๊าาาาา!!!”

ของเหลวสีขาวขุ่นพลุ่งพล่านไปในร่างของอายะ พร้อมกับที่แก่นกายของเค้าเองก็ปล่อยออกมาอีกครั้งอย่างเต็มที่
จนเตียงขาวสะอาดมีแต่รอยคราบแห่งความรักเปรอะเปื้อนอยู่เต็มไปหมด
   
ทันทีที่ร่างสูงถอนตัวออกมา ร่างบางก็นอนฟุบหมดสติไปในที่สุด ไคโอที่เพลียไม่แพ้กัน
 แต่ก็ยังประคองร่างบางมานอนในท่าท่าที่สบายที่สุดพร้อมกับดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมร่างเปลือยเอาไว้
 ร่างบางทำท่าหลับสบาย ไคโอจึงเอื้อมมือไปลูบหน้าที่น่ารักตอนกำลังหลับเบาๆ
   
“ฉันขอโทษที่ต้องทำแบบนี้อายะ แต่สักวันนายจะรู้ว่าฉันรักนายมากแค่ไหน รักมาก่อนที่นายจะย้ายมาอยู่ที่นี่ซะอีก
 เพราะฉันเองเป็นคนที่ซื้อบ้านหลังนี้เอาไว้จากเจ้าของบ้านคนเก่า แล้วให้พวกนายมาเช่าในราคาที่ถูกแสนถูก
ฉันทำทุกอย่างเพื่อนายนะอายะ…”
   
ร่างสูงโน้มลงไปจูบที่แก้มของคนที่กำลังหลับอีกครั้ง ก่อนจะเหลือบไปดูนาฬิกาที่ตั้งอยู่บนหัวเตียง
อีกสิบนาทีจะถึงสี่ทุ่ม… อาคิมิ น้องสาวของอายาเมะกำลังจะกลับมาแล้ว
   
“ฉันกลับก่อนนะ แล้วเจอกันที่โรงเรียนนะที่รัก”
   
ไคโอยืนมองคนที่ตัวเองรักตาละห้อย ก่อนจะตัดใจแล้วเดินออกจากบ้านหลังนั้นไปอย่างเงียบๆ………………

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: YO DEA ที่ 10-06-2008 21:57:07

^
^
^
จิ้มๆๆ


 :laugh: :laugh:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: fellow ที่ 10-06-2008 22:11:48

สนุกดี อยากอ่านตอนต่อไป :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 10-06-2008 22:25:14

รออ่านต่อไปคร่า

 :oni1: :oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 10-06-2008 22:52:10

อ๊ากกกกกกกกก!!~

สนุกอ่าคร๊าบ

มาอัพเรวๆน๊า  อิอิ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 11-06-2008 09:37:53

ติดใจเรื่องนี้ซะเเล้ว o7

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: poom ที่ 11-06-2008 10:27:28

 :oni2:ชอบมากๆๆๆ :oni2:

 :กอด1: แอบรักเค้าต้องการเค้าแต่ไม่บอก...แล้วไงถึงทำแบบนี้หว่า... o12

มารออ่านตอนใหม่... :o8:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: uknowvry ที่ 11-06-2008 11:47:38

เอ่อ รักรันทดเชียวนะคับ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 11-06-2008 20:10:51

สนุกดีค้าบ

มาต่อไวไวนะค้าบ :oni1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 11-06-2008 21:24:54

ขอโทษนะคร้าบฐานข้อมูลที่เก็บเรื่องนี้มีปัญหา

ถ้าเข้าได้แล้วจะมาอัพให้สองตอนเลยนะคร้าบ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 11-06-2008 21:47:38

คร๊าบบบบบบ

จะรอ2ตอนนะครับ

อย่าผิดสัญญาน๊า  อิอิ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 12-06-2008 06:25:59

เอามาต่อให้แล้วคร้าบ



Chapter 4: Take Care   

“อายะ! ตื่นได้แล้ว สายแล้วนะ!”

พลังเสียงช้างสารอันแสนถึกของแชมป์ยูโดตะโกนเรียก ก่อนจะเตะประตูดังโครม แล้วก้าวฉับไปที่เตียงของพี่ชาย
โชคดีที่อายะตื่นแล้วเลยคว้าผ้าห่มไว้ได้หมับตอนที่น้องสาวตัวดีพยายามจะคว้าออก

เกือบไป… ถ้าขืนให้ยัยนี่เห็นเค้านอนเปลือยอยู่มีหวังเป็นเรื่องแน่ แถมยัง… ว่าแล้วก็เหล่มองบรรดาคราบต่างๆ
ที่ยังเปื้อนอยู่ใต้ผ้าห่ม โอ๊ย! ไม่อยากจะคิด!

“อากิทำกับข้าวเสร็จแล้ว รีบอาบน้ำแล้วลงไปด้วยล่ะ เดี๋ยวก็ไปโรงเรียนไม่ทันหรอก เมื่อคืนก็ไม่มีงานพิเศษซะหน่อย
ทำไมถึงตื่นสายล่ะอายะ”

แม่น้องสาวจอมจุ้นไม่พูดเปล่า แถมยังทำท่าจะเดินเข้ามาดูใกล้ๆ อายะเลยต้องรีบยกมือห้ามไว้ก่อน

“ไม่ต้องเข้ามาเลยอากิ! พี่ขอสิบนาที แล้วจะตามไป”

ยัยอากิที่ยังข้องใจไม่วายเหล่มองพี่ชายอีกครั้ง ก่อนจะเดินลงจากห้องไปอย่างว่าง่าย

อายะต้องพยุงตัวขึ้นอย่างทุลักทุเล กว่าจะอาบน้ำแต่งตัวเสร็จก็แทบหน้ามืด คิดแล้วก็ยังแค้นไม่หาย
ไอ้น้ำแข็งตัวแสบ ฝากไว้ก่อนเถอะ…

อายะเดินลงมาข้างล่าง รู้สึกเวียนหัวตะหงิดๆ แต่ก็ไม่อยากขาดเรียน อากิกำลังจัดโต๊ะ พอเห็นภาพไข่
ไส้กรอก หมูแฮม ทอดไหม้เกรียมมันย่องอยู่ในจานเค้าก็ทำหน้าพะอืดพะอมเหมือนจะอาเจียน
   
ยัยอากินี่อะไรก็ดีอยู่หรอก ยกเว้น… เรื่องทำอาหาร พอปล่อยให้ทำเองทีไรเป็นต้องเละทุกทีสิน่า
   
“เมื่อคืนตอนกลับมาเจอไคโอคุงที่หน้าบ้านด้วยล่ะ”
   
เสียงเปรยจากน้องสาว เล่นเอาอายะเกือบสำลักไข่ดาวที่เคี้ยวอยู่ในปากพรวดออกมา
   
“เหรอ…” อายะแค่นยิ้มแห้งๆ “แล้วมันว่าไงบ้างล่ะ”
   
แก้มขาวๆของน้องสาวที่หน้าคล้ายกันเปี๊ยบเริ่มแดงก่ำ อันที่จริงเค้ายังอดคิดไม่ได้เลยว่าอาคิมิเป็นผู้หญิง
ที่สวยน่ารักมาก สวยกว่าดารานักร้องวัยรุ่นบางคนด้วยซ้ำ แล้วทำไม้ ทำไม จะต้องมาหลงรักไอ้น้ำแข็งปีศาจนี่ด้วย
 ไม่เข้าใจเลยจริงๆ
   
“ก็พูดหลายอย่าง”
   
อากิแก้เขินโดยการเดินไปหยิบขวดน้ำตาลในชั้นมาเติมกาแฟ ปกติเจ้าหล่อนก็กินแบบหวานจ๋อยอยู่แล้ว
นี่ยังหวานไม่พออีกหรือไงนะ
   
“แล้ว… พูดว่าไงบ้าง” อายะยกกาแฟขึ้นมาจิบดับอารมณ์เครียด ลุ้นใจตุ๊มๆต่อมๆว่าไอ้ไคโอมันจะพล่ามอะไรออกไปบ้าง
   
“ไคโอคุง… เค้าบอกว่า…” อากิบิดถ้วยกาแฟไปอีกสิบตลบ นี่ถ้าเป็นถ้วยกระดาษป่านนี้คงป่นคามืออันแสนถึก
ของเจ้าหล่อนไปแล้ว

“เค้าขอคบเป็นแฟนกับอากิ”
   
พอได้ยินอย่างนั้น หัวใจของใครบางคนก็หล่นไปกองที่พื้นดังตุบ ทำไมล่ะ… เค้าน่าจะดีใจไม่ใช่เหรอที่เจ้านั่นรักษาคำพูด
ยอมคบกับอากิจริงๆ ดีใจสิ… ต้องดีใจสิเว้ยอายะ แกจะซึมทำไม มันทำกับแกขนาดนี้แกต้องโกรธต้องเกลียดมันสิ
ได้ยินมั้ย… ว่าต้องเกลียดมัน!
   
“แต่อากิยังไม่ได้ตอบตกลงนะ”
   
อายะหูผึ่ง จนเกือบทำถ้วยกาแฟหล่นพรวดจากมือ หัวใจเจ้ากรรมจู่ๆมันก็ร้อนวูบขึ้นมาแบบไม่มีเหตุผล
   
“ทำไมล่ะ?” อายะกลั้นใจถามต่อ
   
“ก็อากิว่ามันง่ายไปน่ะสิ”

ยัยน้องตัวดีถอนใจ ตั้งแต่เกิดมาก็เพิ่งเคยเห็นยัยนี่คิดเป็นก็คราวนี้ แต่คนที่ยังคิดไม่เป็นจนเผลอตัว
(และอาจจะเผลอใจ) ไปให้มันแล้วต้องกุมขมับ

“อายะว่าไม่แปลกเหรอ ไคคุงเค้าเป็นนักกีฬาระดับประเทศ แถมยังเป็นนายแบบชื่อดัง จู่ๆจะมาคบกับอากิ
 อากิว่ามันแปลกไปหน่อยนะ”

“เหรอ…” อายะเปรย ก็ถ้ารู้อย่างนี้ก็น่าจะรีบบอกกันตั้งแต่แรก จะได้ไม่ต้อง… โธ่เว้ย! ยิ่งคิดก็ยิ่งแค้น!

“แต่อากิก็ดีใจนะ… ที่อย่างน้อยไคโอคุงเค้าก็เริ่มสนใจอากิแล้ว ไม่ใช่เอาแต่วิ่งผ่านหน้าบ้านไปแล้วไม่ยอมทักทายสักคำ
 ตอนนี้ได้คุยกันแล้ว อากิดีใจมากๆเลย” ว่าแล้วยัยน้องตัวแสบก็ทำท่าอินจัดอย่างกับเค้ามาขอแต่งงานแล้วอย่างนั้น
“เป็นงั้นก็ดี พี่ดีใจด้วย” ว่าแล้วก็ตักไข่ดาวใส่ปากไปอีกคำ

“แล้วเมื่อคืนไคโอคุงเค้ามาที่บ้านเราทำไมเหรอ?”

คราวนี้อายะถึงกับไอพรวดเอาไข่ดาวที่ยังไม่เคี้ยวกลับออกมาในสภาพเดิม

“ยี้! อายะ สกปรก!” อากิหัวเราะร่วน “เออ… อายะชอบกินโกโก้ร้อนมากกว่านี่ เดี๋ยวไปชงให้นะ”

แล้วน้องรักก็รีบไปชงโกโก้ร้อนมาให้พี่ชายอย่างกระตือรือร้น ก่อนจะเอามาวางบนโต๊ะทั้งชุด มีน้ำตาล มีนมข้น
กับผงโกโก้พร้อม

“พี่อิ่มแล้ว! ไม่เอาแล้ว!” อายะพยายามปฏิเสธ แต่ก็ถูกอากิยัดเยียดเอาโกโก้มาวางตรงหน้าจนได้

“ใช่… อายะชอบแบบใส่นมเยอะๆ”

แล้วเจ้าหล่อนก็ตักนมในขวดแก้วหลายช้อนลงในถ้วยโกโก้ นมข้น… ที่ทำให้ใครบางคนเห็นแล้วต้องคิดถึงเรื่องแสลงใจ
ก่อนที่ปราการความอดทนสุดท้ายจะหมดลง จนต้องวิ่งพรวดออกไปปล่อยอาเจียนออกมาจนหมดพุง
แล้วทรุดตัวนั่งหน้าซีดเซียวอยู่ตรงอ่างล้างหน้า

“พี่อายะ!” น้องสาวตัวดีที่ไม่รู้ว่าเป็นต้นเหตุทำให้พี่ชายต้องคายของเก่าออกมา รีบวิ่งตามไปดูด้วยความเป็นห่วง
พอเห็นหน้าพี่ชายซีดอย่างกับไก่ต้มก็รีบประคองมานั่งบนเก้าอี้

“อายะไม่สบายเหรอ ไปเรียนไม่ไหวหรอกมั้ง ลาหยุดสักวันเถอะนะ เดี๋ยวอากิจะแวะไปลาให้”

อายะรีบพยักหน้า ท่าจะฝืนไปเรียนไม่ไหวจริงๆแฮะ ตอนนี้หมดแรงจนเดินไม่ไหวแล้ว แถมดูท่า…
เหมือนจะมีไข้ขึ้นมานิดๆด้วย

“กินยาแล้วก็นอนนะ” อากิสั่งกำชับตอนที่ลากอายะกลับไปนอนที่ห้องได้สำเร็จ
 ก่อนจะออกจากห้องแล้วไปโรงเรียนอย่างไม่ค่อยสบายใจนัก

“อืม… จั๊กจี้น่าอากิ เอาไว้เช็ดทีหลังน่า พี่จะนอน”

ร่างบางพลิกตะแคงตัวไปมาตลอดเวลาที่มือขาวๆพยายามจะเอาผ้าไปเช็ดตัวลดไข้ให้
ทำอย่างกะเด็กเวลาถูกแม่จับแก้ผ้าอาบน้ำอย่างนั้นแหละ

“ไม่เอาแล้ว… หนาว”
มือเล็กๆยกขึ้นมาปัดอีกครั้ง จนผ้าหล่นปุลงไปกองอีกทาง กัดฟันไว้… ใจเย็นๆ คนดูแลพยายามสะกดกลั้นโทสะ
ที่กำลังเดือด แล้วหยิบผ้าผืนนั้นกลับมาจุ่มในอ่างน้ำ จากนั้นก็เอาไปเช็ดให้ร่างบางอีกครั้ง

“โธ่เว้ย! บอกว่าไม่เอาแล้วไง!”

คราวนี้บาทาน้อยๆของคนที่หลับไม่ได้สติเตะคว้างเฉียดศีรษะของคนที่ก้มตัวหลบได้แค่ปลายผม

หมดแล้วความอดทน… ถึงแม้ที่ผ่านมาจะได้ฉายาว่าเจ้าชายน้ำแข็งก็เถอะ

“เฮ้ย! อายะ… นายช่วยลืมตาขึ้นมาก่อนได้มั้ย ฉันรู้นะว่านายยังหลับไม่สนิทหรอก”

นิ่ง… มันยังคงเอาแต่นิ่ง แถมยังนิ่งจนผิดสังเกต สงสัยจะรู้ตัวแล้วมั้งว่าคนที่มันกำลังโขกสับอยู่เนี่ย
ไม่ใช่น้องสาวสุดที่รัก แต่เป็น… สุดที่รักจริงๆอีกคนต่างหาก แถมมันยังส่งเสียงกรนได้อย่างน่าหมั่นไส้ที่สุด

“อายะ…” ร่างสูงเริ่มโน้มลงไปกระซิบข้างหู แต่ร่างบางกลับยิ่งส่งเสียงกรนให้หนวกหูมากขึ้นไปอีก

“ไม่ตื่นเหรอ… ต้องให้จูบเหมือนเจ้าหญิงนิทราหรือไงนายถึงจะยอมตื่น แต่บอกไว้ก่อนนะว่าคนอย่างฉัน
จะไม่ทำแค่จูบอย่างเดียวแน่!”

คำขู่คราวนี้ได้ผล เมื่อร่างบางลุกพรวดขึ้นมาเองโดยอัตโนมัติราวกับมีสปริงติดอยู่ที่หลัง
พร้อมกับถอยกรูดไปอีกมุมหนึ่งของเตียง ไคโอได้แต่มองอย่างสังเวช สภาพมันก็ป่วยซะขนาดนี้
 ถ้าเค้าคิดจะทำจริงๆต่อให้มันคลานลงไปข้างล่างก็หนีเค้าไม่พ้นอยู่ดี

“ฉันทำโจ๊กกับเอายามาให้นาย รีบกินซะ จะได้นอนพักผ่อน”

“อากิล่ะ?” อายะยังไม่วางใจ พร้อมกับกวาดสายตาไปทั่ว เย็นมากแล้วนะเนี่ย แต่ยัยตัวแสบหายไปไหน

“พอดีวันนี้เค้าไปลาหยุดให้นายก็เลยเจอฉัน เค้าบอกว่าตอนเย็นต้องไปทำงานพิเศษ ฉันเลยอาสามาดูแลนายแทนไงล่ะ”

“แต่… แต่นาย… นายมีถ่ายแบบไม่ใช่เหรอ”

“อ๋อ… เรื่องเมื่อวานนี้ใช่มั้ย ที่บอกจะไปถ่ายแบบกับนานามิ ไอ้นั่นฉันโกหกเพื่อช่วยนายหรอก
 แล้วถึงมีถ่ายแบบกับยัยนานามิจริงฉันก็ขอบายอยู่แล้ว ยัยนั่นน่ะตื๊อฉันกว่าน้องสาวนายซะอีก น่ารำคาญที่สุด”

พอได้ยินอย่างนั้นอายะก็ชักไม่แน่ใจซะแล้ว ว่าที่เค้ายอมให้อากิคบกับไอ้น้ำแข็งปีศาจนี่คิดถูกหรือเปล่า
 เจ้าน้ำแข็งก็เหมือนจะรู้ทัน เลยคลี่ยิ้มบางๆจนหน้าขาวๆดูหล่อจนทำให้หัวใจใครบางคนแทบละลาย

“ไม่ต้องห่วง น้องสาวนายก็เหมือนน้องสาวฉัน ถึงจะไม่ได้รักแต่รับรองฉันดูแลอากิดีแน่ๆ”

“นายไม่รักแล้วมายุ่งกับอากิทำไม ถ้าเค้ารู้เค้าจะเสียใจแค่ไหน นายเคยคิดบ้างมั้ย”

ไคโอจ้องหน้าคนที่กำลังอาละวาดใส่ หน้าเล็กๆหวานๆกัดฟันแน่น คงกำลังแค้นใจตัวเองที่เผลอยกลูกแกะน้อย
มาให้หมาป่าอย่างเขาจนได้ แต่หน้าตอนโกรธนี่ยั่วใจดีเหลือเกิน จนอดไม่ได้ที่จะเข้าไปนั่งเบียดใกล้ๆ
และก็ไม่ยอมปล่อยให้ร่างบางผวาหนีซะด้วย เมื่อมือใหญ่รีบคว้าหมับที่บั้นเอวพร้อมกับกอดไว้แน่น

“ก็ฉันรักพี่ชายเค้านี่ แล้วจะให้ฉันทำไงล่ะ ถ้าไม่ทำดีกับน้อง พี่ชายก็คงเกลียดขี้หน้าฉันแย่”

“ฉันเกลียดนายแน่! ไอ้น้ำแข็งโรคจิต!”

“เหรอ…” ไคโอยิ้มกรุ้มกริ่ม “แต่ทำไมฉันถึงรักนายจังเลย” หน้าคมๆแกล้งโน้มเข้ามาใกล้
จนหน้าซีดเซียวของคนกำลังป่วยยังขึ้นสีระเรื่อ

“ปล่อยนะเว้ย! อุ๊บ…” อายะพยายามดิ้น แต่ช้าไปแล้วเมื่อไคโอไม่ยอมให้เค้าโวยวายได้อีก
โดยประกบริมฝีปากร่างบางไว้แน่น ดูดดื่มหาความหอมหวานที่แทบจะไม่มีเหลือ
เพราะเมื่อคืนเอาไปจนหมดจนจับไข้นอนซมซะขนาดนี้ พอคิดได้อย่างนั้นร่างสูงก็เลยรีบปล่อยก่อนที่อายะจะขาดใจตาย
คาอ้อมอกไปซะก่อน

ไม่เป็นไร… อดใจไว้ไคโอ รอให้หายป่วยก่อนเถอะ ฮึ่ม…

“นายหน้าซีดมากเลย ฉันว่านายฝืนกินโจ๊กหน่อยดีกว่า แล้วจะได้ก็กินยา จากนั้นก็นอนพักซะ”

“ไม่! ฉันไม่รับน้ำใจจากคนสับปลับอย่างนาย!”

สับปลับตรงไหนวะเนี่ย… ไคโอคิดแล้วก็ได้แต่งง คนเค้ารักก็บอกว่ารักตรงๆยังหาว่าสับปลับ เดี๋ยวเถอะ…
 เดี๋ยวก็สำเร็จโทษตอนนี้ซะเลยดีมั้ยอายะ!

“แต่ฉันว่านายควรกินนะ ถ้านายไม่หายป่วยก็ไปโรงเรียนไม่ได้ ไปทำงานพิเศษก็ไม่ได้
แล้วคิดดูว่าน้องสาวนายจะยิ่งลำบากแค่ไหน”

คำพูดของมันทำเอาคนดื้อถึงกับสะอึก ก่อนจะนั่งหน้าจ๋อย… มันพูดถูก ถ้าเค้ามัวแต่นอนซมแบบนี้อากิก็ต้องลำบากเป็นสองเท่า
 ไม่ได้… เค้าจะมายอมแพ้ไอ้ซาตานน้ำแข็งนี่ง่ายๆได้ไง ว่าแล้วคนดื้อก็ยกชามโจ๊กมาซดพรวดจนแทบสำลัก
ไคโอได้แต่ยิ้มกริ่มดูคนรักนั่งกินโจ๊กฝีมือเค้าอย่างว่าง่ายจนเกลี้ยงชามและหลังจากที่อายะยอมกินยาแล้ว
ไคโอก็ช่วยขยับหมอนให้เค้านอนในท่าที่สบายที่สุด

“นายกลับบ้านไปได้แล้ว” พอหมดประโยชน์ คนป่วยก็ออกปากไล่ทันที

“ไม่… ฉันรับปากอากิแล้วว่าจะดูแลนายจนกว่าเจ้าหล่อนจะกลับมา”

อายะได้ฟังก็ยิ่งหงุดหงิดจนหลับไม่ลง เลยแกล้งหันหน้าหนีไปอีกทาง

“อาทิตย์หน้าที่มีงานเปิดตัวบริษัทโมเดลลิ่ง นายอยากไปกับฉันมั้ย”

คำชวนที่ทำให้อายะต้องเปลี่ยนใจหันกลับมามองเจ้าน้ำแข็งที่กำลังส่งสายตาหวานเชื่อมแกมอ้อน

“ทำไมฉันต้องไปกับนายด้วย อยากได้คู่ควงนายก็ไปชวนแฟนนายหรือไม่ก็ไปชวนอากิสิ”

ไคโอหัวเราะ นี่ถ้าคิดจะให้อายะเลิกทำตัวดื้อกับเค้าคงต้องรอจนโลกแตกล่ะมั้ง

“ฉันไม่ได้อยากควงแฟนออกงาน แต่อยากควงนักดนตรีออกงานด้วยต่างหาก ฉันบอกทางผู้จัดการส่วนตัวไปแล้ว
ว่าจะร้องเพลงที่นายแต่ง แล้วถ้านายไม่ไปเล่นดนตรีให้ฉัน แล้วฉันจะร้องยังไงล่ะ”

“นายก็ให้พวกมืออาชีพเล่นสิ อย่างนายคงหาได้ไม่ยากอยู่แล้ว”

“ก็นายนี่ไงมืออาชีพ ต้องให้ฉันเอาหนังสือพิมพ์ที่ตัดแปะไว้มาอ่านให้ฟังมั้ย… หนุ่มน้อยนักไวโอลินอัจฉริยะ
สร้างชื่อเสียงให้กับประเทศ โดยการแต่งเพลงให้กับวงออเตสตร้าที่ดังที่สุดในโลก
แค่นี้ยังเรียกว่ามือโปรไม่พออีกหรือไง หืม… ที่รัก”

อายะหน้าแดงกับประโยคต่อท้าย ก่อนจะกลั้นใจปฏิเสธคนขี้ตื๊อไปอีกรอบ

“แต่ไวโอลินกับเสียงร้องของนายมันไม่เข้ากันหรอก ฉันว่าให้วงดนตรีสากลมาเล่นให้ยังจะเข้าท่าซะกว่า”

“นายไม่ต้องเล่นไวโอลิน แต่เล่นเปียโนหรือกีตาร์แทนก็ได้นี่ แล้วอย่าบอกนะว่าเล่นไม่เป็น ฉันรู้นะ…
ว่านายได้คะแนนเต็มวิชาเครื่องสายทุกชนิด แถมยังเล่นเปียโนกับเป่าฟลุ้ทได้เพราะมากด้วย
นายเยี่ยมขนาดนี้ฉันคงไม่ต้องไปลงทุนจ้างใครที่ไหนแล้วมั้ง” ไคโอบอกพร้อมกับกลั้วหัวเราะ

“ฉันไม่ไปหรอก!” อายะปฏิเสธก่อนจะหันหน้าหนีอีกรอบ

“เฮ้อ…” ไคโอถอนใจ “ก็ได้… งั้นพรุ่งนี้ฉันจะได้โทรไปบอกผู้จัดการว่ายกเลิกนัดกับบริษัทโมเดลลิ่ง
 เพราะฉันจะไม่ไปงานเปิดตัวแล้ว”

“ทำงั้นได้ไง!” ร่างบางต้องลุกพรวดขึ้นมาอีกครั้งทั้งที่เวียนหัวจะแย่ “แบบนี้นายก็เสียชื่อน่ะสิ”

“ช่วยไม่ได้ ถ้านายไม่ไป ฉันก็ไม่อยากไปเหมือนกัน” ร่างสูงยักไหล่

“พวกนายแบบเนี่ยเอาแต่ใจชะมัด” อายะบ่นอุบ “ก็ได้… ฉันยอมไปกับนายก็ได้”

“จริงเหรอ!” ไคโอดีใจจนเผลอกระโดดกอดคออายะที่กำลังนั่งโคลงอยู่บนเตียง

“แต่บอกไว้ก่อนนะ ถ้าฉันทำขายหน้าก็อย่ามาโทษก็แล้วกัน”

“ไม่อยู่แล้ว ฉันเชื่อใจนายนะอายะ” ร่างสูงกระซิบเสียงอ้อน จนร่างบางได้แต่ก้มหน้างุดแดงก่ำ

“ฉันเหนื่อย อยากนอนแล้ว” อายะทิ้งตัวลงไปอีกครั้ง คราวนี้คว้าผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปงด้วย
เพื่อไม่ให้ใครบางคนกวนใจเค้าได้อีก

ไคโอนั่งเฝ้าอายะที่หลับปุ๋ยเงียบๆจนอากิกลับมาแล้ว เค้าถึงยอมกลับบ้านพร้อมกับหัวใจที่พองโต
อย่างมีความสุขโดยไม่รู้ตัวเลยว่ากำลังจะเกิดเรื่องวุ่นๆในงานเปิดตัวงานนั้นนั่นเอง……………………….



ตอนค่ำจะมาลงให้อีกตอนนะคร้าบ ขอไปเรียนก่อน

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 12-06-2008 08:28:45

จะเกิดอะไรขึ้นในงานน้า :a4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: oaw_eang ที่ 12-06-2008 12:54:06

เรื่องนี้คุ้นๆ ชื่อคนแต่ง

เหมือนว่าจะเคยอ่านแล้ว

แต่ไม่เป็นไร  เด๋วอ่านใหม่  ฮา

ว่าแต่ที่เอามาลงเนี้ย  ตา Foggy อนุญาตแล้วใช่ไหมคะคุณน้องขา?

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 12-06-2008 18:57:23

มาต่อให้ตามสัญญาแล้วนะคร้าบ




Chapter 5:  Girl Trap

“ทำไมช้าจังเลยน้า”

  ใครบางคนที่ยืนรออยู่หน้าโรงแรมหรูกำลังกระวนกระวาย เพราะคนที่นัดไว้ยังมาไม่ถึงซะที มันก็รู้ตัวอยู่ว่ามาสายประจำ
 ก็อุตส่าห์บอกไว้แล้วว่าจะรับมาด้วยกัน แต่ก็ยังดื้อจะมาเองให้ได้ แล้วเป็นไง ต้องปล่อยให้เค้าคอยเก้ออีกจนได้
 คอยดูนะถ้ามาถึงเมื่อไหร่จะทำโทษทั้งคืนไม่ให้นอนเลยคอยดู (เค้าอาจจะเล่นปั่นแปะกันก็ได้ คิดอะไรกันจ๊ะเนี่ย)

“อุ๊ย! กู๊ดอีฟนิ่งจ้ะ ดาร์ลิ้ง แหม… ออกมารอถึงหน้าโรงแรมเลยเหรอ คิดถึงนานะขนาดนั้นเชียว”

เสียงแหลมน่ารำคาญ รบกวนคนที่กำลังใช้สมาธิว่าจะจัดการคนที่มาสายท่าไหน… เอ๊ย… จัดการยังไง
พอหันไปมองไคโอก็ทำหน้าเซ็งสุดขีด วันนี้ยัยจอมตื๊อใส่ชุดสีชมพูแปร๋นแสบตาพอๆกับเครื่องเพชรที่เจ้าหล่อน
ประโคมใส่มาเต็มตัวจนไม่อยากจะมอง เพราะกลัวแสงวูบวาบจะทำเค้าตาบอดไปซะก่อน

“งานนี้เค้าไม่ได้เชิญพวกนักร้องนี่ เห็นมีแต่นายแบบนางแบบชั้นนำกับดีไซน์เนอร์ชื่อดังเท่านั้น”

“ต๊าย! อะไรกัน ก็นานะนี่ไงเป็นนางแบบชั้นนำ อันที่จริงก็ไม่อยากมานักหรอก แต่มิสเตอร์ชิมูระเจ้าของงานเค้าตื๊อเหลือเกิน
 นานะก็เลยต้องจำใจมา กว่าจะเคลียร์คิวงานให้ว่างได้ก็แทบแย่ นี่ต้องแคนเซิลงานทัวร์คอนเสิร์ตที่ปารีสเพื่องานนี้เลยนะ”

ยัยเตี้ยขี้โม้… ต้องยัดเงินไปกี่แสนล่ะ ถึงมีนางแบบหน้าโง่ยอมขายบัตรเชิญให้

“เข้าข้างในกันเถอะนะดาร์ลิ้ง นานะหิวน้ำแล้ว อยากได้จินโทนิคสักแก้วมาดื่มแก้กระหายจัง”
ยัยจอมตื๊อมาเกี่ยวแขนอ้อน แถมยังทำท่าซุกไซร้จนน่าเกลียด

“ถ้านานามิจังหิวน้ำก็เข้าไปก่อนสิ ผมกำลังรอเพื่อนอยู่ นั่นไง… มาพอดีเลย”

ขอบคุณสวรรค์ นายมาทันช่วยชีวิตฉันไว้ได้พอดีอายะ เปลี่ยนใจไม่ลงโทษแล้วก็ได้
เอาเป็นหอมแก้มสักฟอดแทนการขอบคุณดีกว่า

“ขอโทษที ฉันมัวแต่หาชุดก็เลยช้าไปหน่อย”

หน้าหวานๆเดินเข้ามาขอโทษพร้อมกับยิ้มแห้งๆ ไคโอมองหนุ่มน้อยหน้าหวานตั้งแต่หัวจรดเท้าแล้วก็ต้องตะลึง
 ถึงวันนี้จะแต่งชุดทักซิโด้เรียบๆเป็นสีขาวล้วน แต่อายะเป็นคนผิวขาวอยู่แล้วเลยยิ่งดูดีมากๆ
ผมสีดำขลับที่ยาวนิดๆก็ใช้โบเล็กๆผูกไว้ข้างหลัง (ท่าทางจะเป็นฝีมือยัยอากิ) ดูแล้วยิ่งน่ารักเข้าไปใหญ่

ไคโอเองก็เท่สมกับเป็นนายแบบชั้นนำ จนอายะยังอดไม่ได้ที่จะประหม่า เจ้าชายน้ำแข็งสวมชุดสูทสีดำที่ตัดกับ
ผิวขาวซีดอย่างร้ายกาจ แถมผมสีเงินที่ปกติจะปล่อยไว้หลุดลุ่ยดูเท่แบบเซอๆก็ถูกหวีจนเรียบกริบอย่างมีไสตล์
ยังอดคิดไม่ได้ว่าถ้าเป็นสาวๆล่ะก็ได้เดินควงกับมันมีหวังคงยืดพิลึก

“ใครกันน่ะ ดาร์ลิ้ง?”

สาวน้อยที่เดินมาเกี่ยวแขนเจ้าชายน้ำแข็งอย่างถือสิทธิ์ ทำเอาหน้าหวานๆหุบยิ้มแทบไม่ทัน เซรินะ นานามิ
ไม่รู้มาก่อนเลยนะเนี่ยว่าเจ้าหล่อนจะมางานนี้ด้วย ว่าแล้วดวงตาสีนิลก็หันไปจ้องเจ้าของตาสีฟ้าที่พยายามหลบ

“ฉันจะไปรอข้างในนะ”

อายะไม่รอฟังเหตุผลหรือคำอธิบายใดๆทั้งสิ้น ก่อนจะเดินสะบัดหน้างอนเข้าไปในงาน ทิ้งไคโอไว้กับดาร์ลิ้งของเขา
ไว้ตามลำพัง ไคโอที่กำลังหงุดหงิดจะแย่ก็ฉุนขาดเหมือนกัน หนอย… มาสายยังไม่พอ
จะมีน้ำใจช่วยดึงเค้าไปจากยัยนี่สักนิดก็ไม่มี

แบบนี้… มันต้องประหารสถานเดียวแล้วอายะ!

ไคโอตัดสินใจเดินเข้าไปในงานอีกครั้ง แล้วก็สลัดยัยจอมตื๊อหลุดก็ตอนที่เค้าบอกว่าขอตัวไปเตรียมเพลงหลังเวที
 เห็นจำเลยตัวดีกำลังเทียบเสียงเปียโนอย่างขะมักเขม้น ตรงนั้นอยู่ด้านหลังเวทีมีม่านปิดและไม่มีใครอีกเลย
นอกจากเค้าสองคน ร่างสูงเลยถือโอกาสคว้าหมับที่บั้นเอวของร่างบางตอนที่กำลังเผลอ
ก่อนจะจับร่างเล็กๆกดลงไปบนหลังเปียโน!

“ไคโอ! ปล่อยฉันนะ!” ร่างบางโวยวาย ก่อนที่ร่างสูงจะใช้มือปิดปากแน่น

“นายจะตะโกนไปทำไม อยากให้คนข้างนอกได้ยินหรือไง”

“นายก็ปล่อยฉันก่อนสิ ไม่งั้นฉันกลับจริงๆนะ” ร่างบางยังต่อรองไม่เลิก

“ได้…” ร่างสูงยิ้มกรุ้มกริ่มอย่างเจ้าเล่ห์ “แต่ขอจูบสักทีให้หายคิดถึงก่อนนะ”

แล้วคนเจ้าเล่ห์ก็ไม่พูดเปล่า ยังโน้มปากลงมาบดขยี้ปากเล็กๆชนิดร้องให้ตายก็ไม่มีเสียงเล็ดลอดออกมา
 อายะได้แต่ส่งเสียงอู้อี้ประท้วงในลำคอตอนที่ร่างสูงพยายามจะล้วงมือเข้าไปเค้นคลึงที่สะโพก
แล้วจู่ๆม่านที่เคยปิดอยู่… ก็ถูกเปิดกะทันหัน อายะรีบเตะเจ้าคนฉวยโอกาสจนล้มกลิ้งลงไปกองกับพื้นเวที

เกือบไป…

ถึงสภาพจะดูไม่จืดเท่าไหร่ที่เจ้าชายแห่งวงการนายแบบล้มกลิ้งลงไปกองอยู่บนเวที แต่ก็คงไม่มีใครคิดติดใจ
หรือสงสัยเท่ากับมาเห็นตอนที่ยืนจูบผู้ชายอยู่บนเปียโน อายะกระชับปกเสื้อให้เข้าที่อีกครั้งก่อนจะเข้าไปนั่งประจำตำแหน่ง
มองดูเจ้าคนอวดดีที่ตอนนี้พยุงมาดเท่ๆของมันกลับมายืนได้อย่างสง่าผ่าเผยแล้ว

ตาสีฟ้าส่งประกายอาฆาตแค้น ก่อนจะไปยืนเก๊กมาดหล่ออยู่หน้าเวที จนอายะได้แต่นึกขำในใจอย่างไม่รู้ชะตากรรมตัวเองเลย
ว่าคืนนี้ถ้าเอาชีวิตรอดกลับบ้านไม่ได้ เค้าจะต้องเจอกับอะไรบ้าง

เสียงเพลงหวานซึ้งจากเปียโนที่เจ้าตัวตั้งใจบรรเลง บวกกับเสียงทุ้มอันทรงเสน่ห์ของเจ้าชายนายแบบ
(ที่ตอนนี้เริ่มมีแมวมองเห็นแววแล้วว่าน่าจะไปเป็นนักร้องมากกว่า) ขับกล่อมทุกคนในงานจนเคลิบเคลิ้ม
 และพอเพลงเล่นจบก็ได้รับเสียงปรบมือเกรียวกราว

ไคโอและอายะลุกขึ้นโค้งให้ผู้ชมพร้อมกัน ตอนนั้นเองนานามิก็เดินถือแก้วแชมเปญไปให้ไคโอ

“เชียส! จ้ะไคโอ…” เจ้าหล่อนขยิบตาให้อย่างยั่วยวน ก่อนจะกระดกแก้วแชมเปญในมือขึ้นดื่ม
แล้วก็จ้องดูตลอดเวลาว่าไคโอดื่มแชมเปญของหล่อนแล้วหรือยัง แต่ไคโอรู้ทันอยู่แล้วว่าแชมเปญแก้วนี้ต้องไม่ธรรมดาแน่
แต่อย่างเจ้าหล่อนคงไม่กล้าขนาดจะฆ่าเค้าได้ลงคอ ไคโอมองแชมเปญในมืออย่างเจ้าเล่ห์ ตอนนี้เค้ารู้แล้วว่า
จะให้ใครเป็นหนูทดลองแชมเปญแก้วนี้ดี

“ผมสามารถร้องเพลงได้ไพเราะ เพราะมีนักคนตรีฝีมือเยี่ยม งั้นแก้วนี้ผมขอมอบให้นักดนตรีของผมแทนคำขอบคุณก็แล้วกัน”

ไคโอเดินตัวปลิวเอาแชมเปญตัวปัญหาไปเสิร์ฟให้หวานใจถึงที่ นานามิตาเหลือกรีบร้องห้ามทันที

“อย่านะมิสเตอร์ไคโอ! แก้วนี้คุณต้องดื่มเองสิ!”

“ทำไมเหรอ? แชมเปญแก้วนี้มันมีปัญหาหรือไง เพื่อนผมถึงดื่มไม่ได้”

“โอ้! โน… โนพรอบเบลม! ไม่มีปัญหาจ้ะ เชิญเถอะ” ว่าแล้วนานามิก็กุมขมับแล้วรีบเดินหนีไปข้างหลัง

ไคโอยิ้มกริ่ม ลองยัยจอมตื๊อรีบเผ่นไปแบบนี้แสดงว่ายาที่ใส่ไว้คงจะแรงไม่เบา อายะเอ๋ย… งานนี้นายเสร็จฉันแน่!

“อ่ะ… ฉันขอแสดงความยินดีกับนาย”

“แต่ฉันดื่มเหล้าไม่เป็นนะไค” อายะกระซิบบอก

“ไม่เป็นไร… แค่แชมเปญ นายไม่เมาหรอก รับรองได้” ว่าแล้วก็ต้องรีบเอานิ้วไขว้กันข้างหลังเพราะเพิ่งโกหกมันไปเต็มๆ

อายะที่ไม่รู้อิโหน่อิเหน่รับแชมเปญมาดื่มอย่างว่าง่าย แล้วก็เป็นไปตามคาด ทันทีที่คนดื่มไม่เป็นกระดกลงไปจนหมดแก้ว
เค้าก็หลับสนิทคาอกของหมาป่าเจ้าเล่ห์ที่กำลังรอรับอยู่พอดี......................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Ferfa ที่ 12-06-2008 22:34:10

 o13 o13 o13 o13

บวกให้หนึ่ง  เรื่องนี้น่ารักมากกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 12-06-2008 22:46:20

รอตอนต่อ ไปน้า

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 13-06-2008 01:10:23

ไคโอ หื่น!!!!!!!!!!!!!! :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 13-06-2008 01:59:53

 :กอด1:

อายะเสร็จแน่ๆๆๆ

เอ่...แต่เสร็จไปแล่วนี่น่า

อิอิ :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Mint ที่ 13-06-2008 02:24:01

 :m1: :m1:

น่าร๊ากกกจังเลย

ไคโอหื่นได้ใจมาก

อายะก็น่ารัก

 :oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 13-06-2008 11:29:56

มารอดูฉากหื่น :m25:ของไคโอ

อายะ ลูกไก่ในกำมือ :oni3:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 13-06-2008 19:22:20

เตรียมถูกเจี๋ยน อิๆ :m29:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 13-06-2008 20:18:15

มาอ่านต่อกันเถอะคร้าบ ว่าจะเกิดอะไรขึ้น



Chapter 6: Punishment

“เอ่อ… เพื่อนผมเค้าเมาแล้ว ขอตัวพาไปพักก่อนนะครับ”

ไคโอบอกบรรดาแขกและเจ้าของงาน ก่อนจะอุ้มร่างบางที่ตัวเบาหวิวพาขึ้นลิฟท์ไปยังห้องสวีทชั้นสูงสุด
ที่เค้าให้ผู้จัดการส่วนตัวจองไว้แล้ว โดยอ้างว่าจะเอาไว้พักเองเพราะคืนนี้ไม่อยากกลับบ้านดึก

เค้าวางร่างเล็กๆไว้บนเตียงอย่างทะนุถนอม จุดเทียนสลัวสร้างบรรยากาศพร้อมกับเปิดเพลงคลาสสิกคลอเบาๆ
จากนั้นก็รินกาแฟขมจัดลงในถ้วยแล้วเอาไปป้อนร่างบางถึงปาก โดยหวังว่าจะช่วยให้อายะสร่างเมาได้บ้าง

อายะสำลักอยู่สองสามที ก่อนจะลืมตาขึ้นมาอีกครั้งแต่ก็ยังงัวเงียอยู่

“ฉัน… อยู่ที่ไหน?” อายะมองไปรอบตัวก็เห็นแต่แสงสลัวๆกับหน้าไอ้น้ำแข็งขี้เก๊กที่เห็นไม่ค่อยชัด
ก่อนจะตื่นเต็มตาก็ตอนที่มันถือวิสาสะเปลือยร่างของเค้าจนแทบล่อนจ้อน

“ไค! นายจะทำอะไร!” อายะคว้ากางเกงตัวจิ๋วไว้ได้ทันก่อนที่จะถูกปลดออกไปเป็นชิ้นสุดท้าย

“นายไม่มีสิทธิ์โวย เพราะนี่ถือเป็นการลงโทษ”

“ลงโทษอะไร?”

“หลายกระทง… ตั้งแต่เรื่องที่นายทำฉันขายหน้าในห้องเรียนคราวก่อน ปล่อยฉันยืนรอตั้งสองชั่วโมงจนขาแข็งไปหมด
 แถมวันนี้นายยังมาสาย และที่ให้อภัยไม่ได้… คือนายไม่ยอมกันยัยนานามิให้ฉัน!”

โอ๊ย! ไอ้น้ำแข็งเจ้าเล่ห์! อายะยกมือกุมขมับ ก็เห็นมันเดินควงแขนสวีทอยู่หน้างานซะขนาดนั้น
เค้าจะไปตรัสรู้มั้ยล่ะว่ามันอยากให้เค้าไปช่วยเป็นไม้กันหมาให้ แล้วก็มาโกรธกันแบบนี้มันไม่มีเหตุผลเลย
(จะมาเอาเหตุผลกะเจ้าไคโอเนี่ย คิดง่ายไปป่ะอาจัง)

“เดี๋ยวนะ… ฉันว่าเรื่องนี้เราคุยกันได้” อายะพยายามต่อรอง

“ไม่คุยแล้ว นายป่วยตั้งหลายวัน จนฉันทนไม่ได้แล้วรู้มั้ย ฉันคิดถึงนายจะแย่ ยังไงวันนี้ฉันไม่มีทางปล่อยนายไปแน่!”

โธ่เอ๊ย! ไอ้ซาตานสับปลับ! ที่แท้ก็จงใจจะหาเรื่องเค้าตั้งแต่แรกอยู่แล้ว แล้วมันจะอ้างเรื่องการลงโทษ
หาสวรรค์วิมานอะไรล่ะเนี่ย

ไคโอผลักร่างบางลงบนเตียง ก่อนจะระดมจูบแล้วใช้ลิ้นอุ่นดุนปากของร่างบางให้เผยอขึ้น
พร้อมกับดูดดื่มหาความหอมหวานที่โหยหามานานอย่างเต็มที่ อายะได้แต่ส่งเสียงครางในลำคอพร้อมกับดิ้นเร่าไปมา
 ยิ่งปลุกเร้าอารมณ์ของร่างสูงให้พุ่งกระฉูด ก่อนที่มือหยาบกระด้างจะคลึงเค้นยอดอกสีชมพูชูชันที่ตั้งขึ้นมารอรับอย่างเมามัน

“อ…ย่า ไค… อย่า… ฉันขอร้อง…”

ร่างบางพยายามอ้อนวอน แต่ก็น่าจะรู้ว่ามันไม่เคยสำเร็จ ลองหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์ได้ครอบครองแล้วครั้งหนึ่ง
จะไม่มีทางปล่อยเหยื่อให้หลุดมือไปแน่

“ร้องไปสิอายะ เมื่อกี้ฉันร้องเพลงให้นายฟังแล้ว ตอนนี้ฉันอยากได้ยินเสียงหวานๆจากนายบ้าง”
 ร่างสูงเล้าโลม ก่อนจะซุกหน้าจูบไปทั่วแผ่นอกผอมๆของร่างบาง ก่อนจะหยุดลงตรงปลายแต้มสีชมพูน่ารัก
แล้วใช้ลิ้นชุ่มดุนเล่นอยู่ตรงนั้นเนิ่นนาน จนร่างบางที่เคยต่อต้านยังครางกระเส่าอย่างสุขสม

“อา… ไค… อา… อย่าเพิ่งไป…” แล้วมือเล็กๆก็เผลอกดศีรษะของร่างสูงแนบไว้ที่ตรงนั้นจนแน่น
แต่พอรู้ว่าร่างบางยิ่งต้องการร่างสูงก็ยิ่งอยากแกล้ง ไคโอแกล้งถอนริมฝีปากจากเนินหน้าอก
แล้วใช้ลิ้นโลมเลียไปทั่วทุกซอกอณูจนไม่มีเหลือ ปราการตัวจิ๋วด่านสุดท้ายที่กั้นไว้ก็ถูกรูดไปกองไว้แทบเท้า
ก่อนที่อีกฝ่ายจะเร่งถอดอาภรณ์ของตัวเองออกบ้าง

“อา… ฉัน… ฉันทนไม่ไหวแล้ว… ไค…”

ตอนแรกก็อยากขัดขืนอยู่หรอก แต่เป็นเพราะฤทธิ์แอลกอฮอล์ที่ยังค้างอยู่ในหัวหรือเปล่าก็ไม่รู้
ที่ทำให้ร่างบางสะกดอารมณ์ไม่อยู่จนต้องการมากขึ้น ยิ่งเห็นร่างเปลือยเปล่าขาวสนิทของร่างสูงตรงหน้า
 อารมณ์เร่าร้อนก็ยิ่งปะทุ อยากได้… อยากกอด… อยากให้ร่างสูงมาปรนเปรอให้
ยิ่งพอเห็นแก่นกายอันแข็งขืนของฝ่ายตรงข้ามชูชันขึ้นอย่างยั้งไม่อยู่ด้วยแล้ว ร่างบางก็ถึงกับปิดปากร้องซี้ด

“ฉันจะต่อล่ะนะ อายะที่รัก” ร่างสูงกระซิบบอก แต่ไม่ต้องรอให้ร่างบางตอบรับ เพราะตอนนี้อาการขัดขืนมันหมดไปนานแล้ว
 เค้าจึงถ่างขาเพรียวให้กว้างออก ก่อนจะครอบคลุมแก่นกายของร่างบางโดยใช้ปากของเขาเอง
แล้วลิ้นชื้นแฉะก็กระแทกกระทั้นไม่ยั้งจนปลายแก่นกายของร่างบางแดงก่ำ แล้วเมื่อห้ามไม่อยู่
เค้าก็ปลดปล่อยความรักทั้งหมดออกมาในคราบสีขาวจนเปรอะไปทั่ว

ไคโอไล่ลิ้นเลียไปทั่ว ก่อนจะประกบริมฝีปากเผื่อแผ่ความหวานให้กับร่างบางบ้าง อายะเองก็เลียตอบรับอย่างเผลอไผล
 และเมื่ออารมณ์ต่างพุ่งทะลักถึงขีดสุดไคโอก็สุดจะกลั้นไว้แล้ว เมื่อแก่นกายของเขาก็กำลังเรียกร้องหาร่างบางเต็มที่
 ไคโอค่อยๆเลื่อนสะโพกของร่างบางเข้ามานั่งคร่อมกลางระหว่างต้นขา เค้นคลึงสะโพกมนเป็นจังหวะ
จนร่างบางต้องเสียวซ่านกับอาการเกร็งของกล้ามเนื้อที่อยู่ตรงกลางระหว่างสะโพกของเค้าพอดิบพอดี

“อา… ไค… อา… ตรงนั้นดีมากเลย” ร่างบางเผลอถูสะโพกไปมาเพื่อรับแก่นกายที่เร่าร้อนซึ่งกำลังต้องการพุ่งทะลัก
เข้ามาในร่างบางเต็มที่เช่นกัน

“เจ็บหน่อยนะอายะ” ร่างสูงกระซิบบอกอีกครั้ง ก่อนจะแอ่นสะโพกขึ้นแล้วเสียบแก่นกายที่แข็งขืนผ่านทางช่องแคบ
สีชมพูอย่างรวดเร็ว จนอายะร้องครางกระเส่าแทบไม่เป็นภาษา

“อ๊า! อึก… เจ็บจัง…” ร่างบางดิ้นเร่า ก่อนจะซบหน้าลงไปแนบอยู่กับอกของร่างสูง พร้อมกับเผลอเลีย
ยอดสีชมพูชูชันของร่างสูงบ้าง

“อา… ซี้ด… อายะ… นายทำแบบนี้เป็นตั้งแต่เมื่อไหร่” ไคโอร้องครางบ้าง ลื้นชุ่มยิ่งเลียเล่นยอดอกของเค้าเร็วเท่าไหร่
เค้าก็ยิ่งกระแทกร่างกายที่กำลังเกร็งเต็มที่กระแทกใส่ร่างบางรัวเร็วขึ้นเท่านั้น

“อึก… ไค… ทำไมวันนี้นายเร่าร้อนจัง” ร่างบางที่ทนไม่ไหวยอมผละจากอกกว้าง แล้วป่ายปัดมือคว้าจิกผ้าปูที่นอนหมอนไปทั่ว
 แต่ไคโอก็ไม่รอจังหวะให้ร่างบางต้องทรมานอีกต่อไป เขากระแทกตัวเข้าไปครั้งสุดท้ายจนมิด
ร่างบางก็บีบรัดแน่นเต็มที่ ทั้งคู่จึงปล่อยความรักออกมาพร้อมกัน ไอร้อนๆพุ่งเป็นสายเข้าไปในตัวร่างบาง
พร้อมๆกับที่น้ำขาวขุ่นจากร่างบางก็ปล่อยทั่วหน้าท้องของร่างสูง ก่อนที่ทั้งคู่จะล้มฟุบลงไปบนเตียงด้วยกัน

ไคโอถอนแก่นกายของตัวเองออกมาช้าๆ คราบสีขาวขุ่นยังไหลตามออกมาเป็นทางเปรอะทั่วหว่างขาขาวเนียนของร่างบาง
เค้าใช้นิ้วปาดเบาๆก่อนจะเอามาเลีย แล้วก็ยิ้มอย่างพอใจ ร่างบางที่ยังคงนอนหอบพลิกตัวกลับมาหาก่อนจะส่งเสียงอ้อนเอาใจ

“ฉันไม่ไหวแล้วไค… ขอนอนหน่อยนะ”

“งั้นถ้านายตื่นแล้ว เราค่อยมาต่อกันใหม่นะ”

“อี๋! ไม่เอาแล้ว ฉันเจ็บจะตายอยู่แล้ว นายชอบแกล้งฉัน”

“คราวนี้ฉันไม่ทำเจ็บหรอกน่า น่านะ…”

ตาสีดำสวยของร่างบางมองค้อนไอ้น้ำแข็งเจ้าเล่ห์ที่ไม่รู้จักพอ

“ขอคิดดูก่อน ตอนนี้ฉันอยากนอนแล้ว” แล้วร่างบางก็ฟุบหลับไปทั้งอย่างนั้น ทิ้งให้อารมณ์ของใครบางคน
ต้องค้างคาอยู่คนเดียวอีกตามเคย

“แล้วฉันจะรอนะ อายะ” ไคโอโน้มไปจูบที่หน้าผากของคนที่กำลังหลับ ก่อนจะนอนกอดก่ายร่างบาง
อย่างเป็นสุขทั้งคืน

โดยที่ไม่รู้ตัวเลยว่า… ฉากรักอันเร่าร้อนของพวกเค้าเมื่อครู่
.
.
.
.

ได้ถูกใครบางคนบันทึกภาพไว้เป็นหลักฐานหมดแล้ว........................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: hasuzz ที่ 13-06-2008 21:53:05

อร๊ายยยยยยยย
ไคโอหื่นได้ใจ
555+


ว่าแต่
มีคนบันทึกเหตุการณ์ไว้ชิมิคะ
แปลว่ามีคลิปสินะคะ
เอามาดูเลยน๊า   o11 o11

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 13-06-2008 23:07:31

รอดูคลิปแอบถ่ายคร๊าบ

อิอิ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 13-06-2008 23:27:10

ขอดูคลิปด้วยคนนะค้าบ :m25:

แฮะแฮะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: jammy ที่ 14-06-2008 08:37:33

กรำโดนถ่ายซะได้ :o

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 14-06-2008 14:13:57

กำลังลุ้นเลยครับว่าจะเกิดอะไรหว่า :m22:




Chapter 7:  First Date

 สี่ทุ่มครึ่ง… อายะกลับมาจากทำงานพิเศษ ก็เจอน้องสาวจอมถึกกำลังคุยกับไอ้น้ำแข็งอยู่หน้าบ้านอย่างร่าเริง
และทันทีที่มันเห็นเค้ากลับมา มันก็รีบเดินหนีกลับบ้านของตัวเองทันที อายะขมวดคิ้วไม่ค่อยพอใจนัก
 มันจะมีน้ำใจอยู่ทักทายเค้าซะหน่อยก็ไม่มี ตอนอยู่โรงเรียนก็เก๊กจะแย่ พอกลับมาบ้านยังทำท่าเย็นชาใส่อีก

เออ… วันหลังอย่ามาง้อเค้าก็แล้วกัน

อากิกลับเข้าบ้านพร้อมกับยิ้มแก้มปริ วันนี้เจ้าหล่อนสั่งซูชิสุดหรูมากินกับพี่ชาย พอตั้งโต๊ะเสร็จ เจ้าหล่อนก็เอาแต่เคี้ยวตุ้ยๆ
 ตาก็เหม่อฝันหวาน ราวกับวางแผนไว้แล้วว่าถ้าแต่งงานกะไอ้น้ำแข็งแล้วจะไปฮันนีมูนที่ไหน มีลูกกี่คน
ลูกคนแรกจะเป็นผู้หญิงหรือผู้ชายดีนะ (ก็ว่าไปโน่น) ผิดกับพี่ชายที่เอาแต่นั่งซึม ขนาดจิ้มวาซาบิทั้งก้อนเข้าปากก็ยังไม่รู้สึก

“อื้อ… พี่ วันอาทิตย์นี้ไม่มีงานใช่มะ”

“ใช่… วันอาทิตย์พี่ขอหยุด ทำไมเหรอ?”

ยัยตัวแสบยิ้มพราย ก่อนจะนั่งบิดตัวเขินไปมาจนบีบตะเกียบหักคามือ

“คือ… วันอาทิตย์นี้ ไคคุง… เค้าชวนอากิไปเดทด้วยล่ะ”

อายะต้องรีบยกน้ำชาขึ้นมาจิบดับอารมณ์เครียด

“เหรอ…” คนกำลังเหม่อตอบรับลอยๆ “ดีนี่”

“แต่อากิไม่กล้าไปกับไคคุงตามลำพังนี่”

ถึงตอนนี้พี่ชายต้องขมวดคิ้วสวยๆ ก่อนจะยกชาขึ้นมาจิบดับอารมณ์รอบสอง

“แล้วไง?”

“ไหนๆอายะก็ว่าง ก็ไปด้วยกันซะเลยสิ นะ”

อายะแทบสำลักน้ำชาพรวดออกมา ก่อนจะพยายามไอให้มันผ่านลงคอไปให้เร็วที่สุด

“เฮ้ย! ไปเดทกับแฟนมีใครที่ไหนเค้าเอา กขค. ไปด้วย เพี้ยนหรือเปล่ายัยอากิ”

“ไม่รู้ล่ะ อากิไม่อยากไปคนเดียว แล้วอากิก็บอกไคคุงไปแล้วด้วยว่าจะเอาอายะไปด้วย เห็นเค้ายิ้มๆแล้วก็ไม่ได้ว่าอะไร
อากิว่าไคคุงเค้าคงไม่ปฏิเสธหรอก ก็พี่สองคนเป็นเพื่อนกันไม่ใช่เหรอ”

นั่นไง! เป็นแผนของมันเห็นๆเลย ไอ้น้ำแข็งลามก หนอย… คราวนี้จะวางแผนแกล้งอะไรเค้าอีกล่ะเนี่ย

“พี่ไม่ไปหรอก อากิไปเถอะ ไคโอมันเป็นสุภาพบุรุษ (กันฟันไว้ กัดฟัน… กรอด) คงไม่ทำอะไรให้น้องต้องขายหน้าหรอก”

“แต่ว่าตอนขากลับไคคุงเค้าจะชวนแวะที่บ้านเค้าด้วยนะ”

อายะสำลักพรวดรอบสอง… ไอ้น้ำแข็งปีศาจ! จะได้ใจเกินไปแล้ว ได้พี่ยังไม่พอ นี่ยังคิดจะลวนลามน้องด้วยเรอะ
ไม่มีทางหรอก ฉันจะตามรังควานขัดขวางนายทุกฝีก้าวเลยคอยดู!

“พี่จะไปด้วย”

“จริงเหรอ” อากิดีใจกระโดดตัวลอย “ดีจังเลย ไม่ได้เที่ยวกับอายะตั้งนานแล้ว แถมยังมีไคคุงไปด้วย วิเศษที่สุดเลย!”

ยัยน้องสาวดีอกดีใจใหญ่ โดยไม่รู้เลยว่าคนเป็นพี่กำลังเครียดจะแย่

แล้ววันนัดก็มาถึง… ไคโอโทรมาเร่งแต่เช้าเพราะกลัวคนชอบผิดนัดจะเบี้ยวอีก แล้วก็ไม่ผิดหวังกับที่อุตส่าห์รอคอยเลย
 วันนี้สองแฝดแต่งตัวน่ารักมาก อากิแต่งตัวด้วยชุดกระโปรงสีเรียบไม่ฉูดฉาด แต่ก็ดูสวยสง่าในไสตล์ของเจ้าหล่อน
แต่ฝ่ายพี่ชายที่สวมกางเกงยีนกับเสื้อโค้ตสั้นสีเทากลับดูหวานน่ารักกว่ากันเยอะ จนไคโอเผลอจ้องอย่างตะลึง

“ไปกันหรือยังครับ คุณผู้หญิง” ไคโอแกล้งยื่นแขนให้อากิคล้อง ก่อนจะเปิดประตูแล้วพาขึ้นรถ
แต่ยังแอบยักคิ้วให้หวานใจที่ยังยืนเอ๋อเพราะไม่รู้จะเอาตัวเองไปแทรกไว้ตรงไหน ไคโอเลยขยับคิ้วไล่อายะไปนั่งข้างหน้า
ข้างคนขับ ส่วนตัวเค้าเองก็ไปนั่งสวีทกับอากิบนเบาะหลัง ทำหน้าที่สมกับเป็นแฟนจอมปลอมได้อย่างแนบเนียนที่สุด

รถลีมูซีนสีดำคันหรูเล่นมาถึงสวนสนุก ก่อนที่เจ้าชายน้ำแข็งจะไล่คนขับรถให้วนไปจอดที่อื่นเพราะไม่อยากให้ชาวบ้านแตกตื่น
และตัวมันเองก็รีบหยิบแว่นกันแดดขึ้นมาสวม เพราะไม่อยากถูกแฟนคลับรุมทึ้งขัดเวลาสวีทของมันกับยัยอากิ

“ต๊าย! ดูนั่นสิ น่ารักจัง หน้าเหมื้อน เหมือน… คงเป็นฝาแฝดกันแน่เลย” เสียงชมจากคนรอบข้าง ตอนที่ทั้งสามคนไปยืนเกาะรั้ว
ดูขบวนพาเหรดตัวการ์ตูน (ทำยังกะเด็กๆ) พร้อมกับสายตาที่เหล่มองมาทางไคโอตาหวานเชื่อม

“คนตัวสูงๆที่มาด้วยกันก็หล่อนะ เป็นดาราหรือเปล่าดูคุ้นมากเลย นี่แล้วเธอว่าเค้าจะเป็นแฟนใครล่ะ แฝดคนผู้หญิงหรือแฝดคนผู้ชาย?”

“บ้า! เธอก็… ก็ต้องเป็นแฟนของแฝดคนผู้หญิงอยู่แล้ว”

“ก็ไม่แน่นะ แฝดผู้ชายเค้าก็หน้าหวานออก สวยกว่าผู้หญิงซะอีก สวยคนละแบบกับแฝดน้อง บางทีเค้าอาจจะเป็นแฟน
กับคนหล่อๆตัวสูงๆนั่นก็ได้”

เสียงวิจารณ์ยังส่งมาไม่หยุด จนอายะที่ทนฟังไม่ไหวต้องรีบเดินหนี

“พี่ไปห้องน้ำนะ” อายะบอกอากิที่กำลังดูขบวนพาเหรดจนเพลิน ก็ยังดีที่เจ้าหล่อนไม่ได้ยินเสียงวิจารณ์เมื่อครู่ไม่งั้นคงกรี๊ดสลบแน่
แต่อีกคนก็ได้ยินเต็มสองหูไปแล้วเหมือนกัน ยิ่งพออายะเดินหนีไป เค้าก็มองตามด้วยความเป็นห่วง

“อากิอยู่ตรงนี้ก่อนนะ ผมขอไปเข้าห้องน้ำหน่อย” ไคโอหาทางปลีกตัวตามสุดที่รักไปจนได้ แต่พอไปหาที่ห้องน้ำแล้วก็ไม่เจอ
เป็นไปอย่างที่คิดจริงๆ เวลาหมอนี่ซึมทีไรชอบแอบไปหาที่เงียบๆนั่งจ๋อยคนเดียวทุกที

อายะมานั่งหลบอยู่ริมสระน้ำตรงที่ไม่ค่อยมีคนเดินผ่าน กะว่าอีกครึ่งชั่งโมงพอขบวนพาเหรดเดินเสร็จแล้วค่อยตามไปสมทบ

“นี่… ขอผมนั่งด้วยคนนะ”

เสียงทุ้มนุ่มเข้ามาขัดจังหวะ อายะแหงนหน้าไปมองก็เห็นคนตัวสูง ผมสีน้ำตาลทองตาสีน้ำตาล ถือโอกาสเดินเข้ามานั่งใกล้ๆ
 อันที่จริงหมอนี่ก็ดูหล่อดีสูสีกับไคโอเลย แต่ดูเป็นมิตรมากกว่ามันเยอะ อายะเลยรู้สึกดีด้วยและยอมให้เค้านั่งใกล้ๆโดยไม่รังเกียจ

“มาเที่ยวคนเดียวเหรอครับ?” คนที่ยังไม่รู้จักถาม

“เปล่า… ผมมากับน้องสาว ตอนนี้เค้าไปดูพาเหรดน่ะ”

ส่วนไอ้น้ำแข็งอีกตัวที่มาด้วยกันเค้าไม่อยากพูดถึง

“ผมชื่อ ฮายาโตะ นะ แล้วคุณล่ะ?”

“เอ่อ… ผม… ผมชื่อ อายาเมะ”

ชื่อของฮายาโตะฟังดูคุ้นหูมาก เหมือนเคยได้ยินมาก่อน แต่คนบ้องตื้นอย่างอายะคงต้องใช้เวลานอนคิดทั้งคืนเลยล่ะมั้ง
กว่าจะนึกออก

“งั้นเรียก อายะจัง คงได้นะ”

อายะจัง… ฟังดูเลี่ยนพิกลแฮะ แต่ก็เอาเถอะ กับคนไม่รู้จักมักจี่จะได้เจอกันสักกี่ครั้งเชียว

“ผมเคยดูคุณเล่นไวโอลินที่ร้านซองเต้ด้วยล่ะ” เสียงเกริ่นที่ทำให้ตาสีดำของคนหน้าหวานลุกวาว
หมอนี่เคยไปดูเค้าที่ทำงานพิเศษ “ตอนงานเปิดตัวบริษัทโมเดลลิ่งผมก็ไป ได้ฟังคุณเล่นเปียโน เพราะมากๆเลย”

“เอ่อ… ผมก็เล่นไม่ค่อยเก่งหรอก ฟังแปร่งๆหูมากกว่า” คนหน้าหวานเขิน จนแก้มขึ้นสีระเรื่ออย่างน่ารัก
โดยไม่รู้เลยว่ากำลังถูกเจ้าของตาสีน้ำตาลจ้องเขม็ง ไล่ตั้งแต่ใบหน้าเรื่อยไปทั้งตัวอย่างเจ้าเล่ห์

“ผมก็คิดว่าคุณเล่นไวโอลินได้เพราะกว่าเปียโน ไคโอก็ไม่น่าเอาคุณมาเล่นของที่ไม่ถนัดเลย”
“เอ๋? คุณรู้จักไคโอ…”

“ฮายาโตะ!!”

อายะยังพูดไม่ทันจบ ร่างสูงเพรียวที่ถูกพาดพิงถึงก็โผล่พรวดเข้ามาขัดจังหวะพอดี ก่อนจะเดินจ้ำอ้าวเข้าไปแยกตัวเค้า
ออกมาจากร่างสูงอีกคนด้วยอารมณ์โกรธ ซึ่งอายะยังไม่เข้าใจว่าไอ้น้ำแข็งมันโมโหอะไรของมันมาอีกล่ะเนี่ย

“นายมาอยู่นี่ได้ไง ฮายาโตะ!” ร่างสูงยังจ้องเอาเรื่อง แต่อีกคนกลับนิ่งอย่างใจเย็น

“สวนสนุกที่นี่เป็นของนายหรือไง ฉันถึงมาเที่ยวบ้างไม่ได้”

“ก็…” เจ้าชายน้ำแข็งที่ปกติก็ไม่ค่อยพูดมากอยู่แล้ว เริ่มจะเถียงไม่ออก “จะมาเที่ยวก็เรื่องของนายสิ แต่มายุ่งกับเพื่อนฉันทำไม”

“ก็แค่เพื่อนทำไมฉันจะคุยด้วยไม่ได้ หรือพวกนายมีอะไรกันมากกว่านั้นหรือไง หืม… รุ่นพี่นายแบบชื่อดังแห่งวงการ”

เป็นครั้งแรกที่อายะเห็นไอ้น้ำแข็งจอมหยิ่งสะอึกจนหลุดมาดขี้เก๊กของมันยับเยิน เค้านึกออกแล้วว่าหมอนี่เป็นใคร
 เทนมะ ฮายาโตะ นายแบบวัยรุ่นชื่อดังที่เป็นคู่แข่งคนสำคัญของไคโอนี่เอง

“นั่นมันเรื่องของฉัน นายไม่เกี่ยว ไปเถอะอายะ… อากิถามหานายแน่ะ”

“อ้อ…” อายะที่กำลังเอ๋อ ก็ไม่รู้จะตอบไปว่ายังไง “ก็ไปสิ ไค…”

“แล้วเจอกันนะอายะจัง” ฮายาโตะยิ้มกริ่ม พร้อมกับโบกไม้โบกลาอย่างกับเพื่อนสนิท ยั่วให้ไคโอยิ่งโมโหสุดๆ
 แต่ก่อนที่สุดยอดนายแบบชื่อดังจะตะลุมบอนกัน อีกฝ่ายก็กลับเดินหนีไปก่อนพร้อมกับรอยยิ้ม
ที่แสนจะเจ้าเล่ห์และ… น่ากลัว

แล้วการออกเดทครั้งแรกระหว่างอากิกับไค (เอ… หรือไคกะอายะล่ะเนี่ย) ก็ต้องพังพินาศ เพราะพ่อนายแบบชื่อดัง
เอาแต่ทำหน้ามุ่ยทั้งวัน จนอากิสุดเซ็งทนไม่ไหวต้องเป็นฝ่ายชวนกลับ แล้วพอไปถึงบ้านเจ้าหล่อนก็เดินงอนขึ้นห้อง
พร้อมกับกระแทกประตูปิดดังปัง ทิ้งพี่ชายสุดที่รักเผชิญหน้ากับหมาป่าจอมเจ้าเล่ห์คนเดียวอีกตามเคย
“เดี๋ยว! อายะ!”

ร่างสูงคว้าแขนร่างบางไว้ตอนที่เค้าทำท่าจะปิดประตูหนีมันอีกคน

“บอกมาซิ ว่านายคุยอะไรกับฮายาโตะมันบ้าง”

“ก็เปล่านี่… แค่ทักทายกันธรรมดาเอง”

“นายอย่าไปยุ่งกับมันอีกนะ ฉันหึง…”

อายะส่งเสียงหัวเราะร่วนกับความเพี้ยนของเจ้าชายน้ำแข็งที่ตอนนี้เดือดปุดๆยิ่งกว่าภูเขาไฟซะอีก

“ฉันจะไปยุ่งกับเค้ายังไงล่ะ ฝ่านโน้นน่ะนายแบบชื่อดังเชียวนะ ฉันมันก็แค่นักคนตรีต็อกต๋อย แล้วคนมีชื่อเสียงอย่างนั้น
จะมายุ่งกับฉันทำไม”

เอ่อ… พูดไปพูดมาก็ชักจะจุดไต้ตำตอแฮะ แล้วไอ้บ้าที่กำลังหึงเค้าอยู่เนี่ยไม่ใช่นายแบบชื่อดังเหรอฟะ

“ไม่รู้ล่ะ ต่อไปห้ามนายอยู่กับมันตามลำพังอีก เข้าใจมั้ย”

“เออ… รู้แล้ว ฉันจะไม่เจอเทนมะคุงอีกแล้ว พอใจหรือยังล่ะไค”

พอได้ยินเค้ารับปาก หน้าหล่อๆสมฉายาสุดยอดนายแบบถึงค่อยยิ้มออก แล้วรู้สึกมันจะยิ้มได้ใจกว่าเก่าด้วย
ตอนที่เห็นเค้าทำท่าจะเดินหนี มือกร้านรีบคว้าหมับดึงเอวเล็กๆรวบเข้ามาหาตัว

“ปล่อยฉันนะไค! เดี๋ยวอากิก็ลงมาเห็นหรอก!”

“เค้าไม่มาหรอก ป่านนี้ไม่รู้งอนตุ๊บป่องไปถึงไหนแล้ว เดี๋ยวพรุ่งนี้ฉันค่อยมาง้อ ตอนนี้ของ้อนายก่อนก็แล้วกันนะที่รัก”
 แล้วไอ้คนชอบฉวยโอกาสก็ไม่พูดเปล่า ยังฉวยจังหวะตอนที่เค้าเผลอประกบริมฝีปากจูบอย่างดูดดื่ม
 จนร่างบางสั่นสะท้านกับความหอมหวาน แล้วมันก็ผละออกตอนที่เห็นเค้ากำลังจะขาดใจตายเพราะหายใจไม่ทัน

“ฉันไปนะ แล้วเจอกันที่โรงเรียน”

ไคโอกระโดดหอมแก้มอีกครั้งก่อนจะเผ่นกลับบ้านไป ทิ้งให้อายะยืนเหม่ออยู่คนเดียว

พรุ่งนี้อุปสรรคความรักครั้งสำคัญกำลังจะท้าทายคนทั้งสอง อายะจะจัดการกับปัญหาหนักใจครั้งนี้ยังไง แม้แต่ไคโอก็ไม่รู้

เฮ้อ… กลุ้มจริงๆ....................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 14-06-2008 17:57:57

และแล้วมือที่สามก้อโผล่ :m22:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: luft ที่ 14-06-2008 19:15:22

 :mc4:เดกใหม่มารายตัวคับป๋ม

ชอบอายะ แอบมองอายะมานาน
น่าจะดูแลอายะจังได้นะ

เชียเชียเรื่องนี้ ฮิฮิ

 :m4: :m4: :m4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 15-06-2008 00:48:55

รอตอนต่อ ไปนะค่ะ

ชอบเรื่องนี้ มากเรย อะ

ขอบคุณ อีกที่ นะค่ะ  ที่เอา มาลง ให้ ได้ อ่าน

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 15-06-2008 01:29:59

เหอๆๆ

รอตอนต่อคร๊าบบบบบ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: I Love You.L ที่ 15-06-2008 02:19:42

อ๊าก!!! สนุก แต่ง่วง นี่ก็ตี 2 ซะละ

ขอให้เฮง ๆๆๆ คนอ่านเพิ่งขึ้น ๆ มากมาย

ไปนอนแล่ว มาต่อเร็ว ๆ นะเจ้าคะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: hasuzz ที่ 15-06-2008 04:00:22

อ้าววววว
มีคู่แข่งโผล่มาอีกคนแล้ว
 :serius2:


ถึงตรงนี้
แอบสงสารอากิล่ะ
ถ้ารู้ความจริงขึ้นมา จะเป็นไงนะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 15-06-2008 13:43:07

มันเกิดอะไรขึ้นเนี่ย



Chapter 8: Blackmail
   
“เฮ้! อายะ มีสุดยอดนายแบบกำลังยืนรอนายอยู่หน้าโรงเรียนแน่ะ”

เสียงเพื่อนในห้องตะโกนบอกตอนที่เค้ากำลังเก็บของใส่กระเป๋าพอดี วันนี้ไอ้น้ำแข็งมันนึกคึกอะไรของมันขึ้นมาอีกนะ
 ถึงรอกลับบ้านพร้อมเค้าซะด้วย อายะเก็บของไปด้วยยิ้มไปด้วยจนแก้มปริ ก่อนจะเดินลงจากตึกเรียนอย่างมีความสุข

ไม่ใช่……….

อายะต้องยืนอึ้งอยู่หลายวิ ตอนที่ร่างสูงหล่อเพรียวที่ยืนพิงกำแพงโรงเรียนกำลังส่งยิ้มหวานสุดๆมาให้
อันที่จริงมันก็หล่อเท่เก๋ชิวใช้ได้ทีเดียว แต่จะดีที่สุดถ้าคนที่ยืนอยู่ตรงนั้นจะเป็นมัน… แทนที่จะเป็นอีกคน

“อายะจัง ผมคิดถึงคุณที่สุดเลย”

ร่างสูงวิ่งเข้ามากอด เหมือนกับเป็นคู่รักหวานแหววที่อีกคนต้องไปออกสมรภูมิรบแล้วไม่ได้เจอคนรักมาเป็นแรมปี
อายะต้องกลืนน้ำลายดังเอื๊อกตอนที่เพื่อนๆซึ่งกำลังทยอยกลับบ้านกำลังมองมาอย่างสงสัย
จนเค้าต้องรีบลากตัวการออกจากเป้าสายตาไปหลบอีกฟากหนึ่งของกำแพง

ปัดโธ่ว้อย!! ปกติเวลาอยู่โรงเรียนไม่เคยได้สวีทกะไอ้น้ำแข็ง แต่นี่กลับถูกคู่ปรับมันกอดโจ่งแจ้งกลางสนาม
มีหวังมันรู้คงได้เต้นเร่าใส่เค้าอีกแน่

“ทำไม… กลัวไคโอคุงโกรธเหรอ อายะ” ตัวการยังมีหน้ามาถามตอนที่เค้ากำลังลุกลี้ลุกลน
ภาวนาขออย่าให้ไอ้น้ำแข็งผ่านมาแถวนี้ตอนนี้เลย

“คุณฮายาโตะมาหาผมมีธุระอะไรเหรอครับ” อายะรีบคุยเข้าประเด็น

“แหม… ห่างเหินจัง ทีผมยังเรียกคุณว่าอายะจังเลย คุณเองก็น่าจะเรียกผมว่าฮักกี้หรืออย่างน้อยก็น่าจะเรียกว่า
 ฮายาโตะ เฉยๆก็ยังดี”

“ผม… เอ่อ… ฮายาโตะคุงมีเรื่องอะไรหรือเปล่าครับ”

“ผมอยากชวนอายะไปดื่มชาด้วยกัน ผมรู้จักร้านเค้กอร่อยมากร้านนึง รับรองอายะต้องชอบแน่ๆ”

“แต่ผมไม่ว่าง ต้องไปทำงานพิเศษ”

หน้าคมยิ้มพราย “ผมรู้นะว่าอายะเริ่มทำงานตอนห้าโมงตรง ผมถามผู้จัดการร้านซองเต้มาแล้ว
นี่เพิ่งจะบ่ายสามเรายังมีเวลาคุยกันอีกเยอะ”

“แต่ผม…”

“ผมคิดว่าคุณไม่ควรปฏิเสธ!” คนที่เคยสุภาพมาตลอดเริ่มขึ้นเสียงขู่ จนอายะได้แต่ยืนอึ้ง
ก่อนที่ร่างสูงจะหยิบภาพถ่ายใบนึงออกมาที่เค้าเห็นแล้วต้องปฏิเสธคำขอของคนตรงหน้าไม่ลง

“อายะจังจะยอมไปกับผมดีๆหรือยัง”

อายะพยักหน้าหงึกหงักอย่างไม่มีทางเลือก ก่อนจะเดินคอตกตามร่างสูงไปอย่างว่าง่าย ตอนนั้นเองอากิ
ก็กำลังจะเดินกลับบ้านแล้วผ่านหน้าโรงเรียนพี่ชายพอดี หล่อนเห็นพี่ชายแต่ทักไม่ทัน
อายะก็เดินเลี้ยวผ่านมุมถนนไปแล้ว แต่อากิก็ยังอดสงสัยไม่ได้ว่าทำไมวันนี้พี่ชายถึงกลับบ้านกับคนที่ไม่รู้จัก
 หรือจะเป็นเพื่อนที่ทำงาน อากิไม่ได้ติดใจมากนักจึงเดินทางกลับบ้านต่อ


ตอนค่ำ… อากิกำลังจะออกไปทำงานพิเศษที่ร้านคอนวีเนี่ยนใกล้ๆบ้าน ไคโอก็รีบวิ่งกระหืดกระหอบมาหาทันที

“อายะล่ะ! อายะอยู่ไหน!” ชายหนุ่มรีบถามใหญ่ ท่าทางดูจะเป็นห่วงพี่ชายเค้ามาก จนอากิก็อดที่จะห่วงบ้างไม่ได้

“พี่อายะคงไปทำงานพิเศษแล้วล่ะค่ะ ไม่เห็นกลับมาที่บ้านเลย อาจจะแวะไปที่ร้านเลยก็ได้”

“ตอนเย็นเพื่อนผมบอกว่ามีคนมารอรับเค้าอยู่หน้าโรงเรียน อากิจังพอจะรู้มั้ยว่าเป็นใคร”

อากิทำท่านึก “อ๋อ… คนนั้นเองที่หล่อๆ”

“ใคร?” ไคโอรีบถามต่ออย่างร้อนใจ

“ไม่รู้สิ อากิไม่รู้จัก เป็นผู้ชายตัวสูงๆพอๆกับไคโอคุงเลย ผมหยักศกสีน้ำตาลใส่เสื้อโค้ตหนังสีดำ ไคคุง…
เกิดอะไรขึ้นกับอายะงั้นเหรอ?” ตอนนี้น้องสาวที่ใจคอไม่ค่อยดีก็รีบถามบ้าง

หน้าคมๆของนายแบบหนุ่มสุดหล่อออกอาการเครียดจัด ก่อนจะหันไปตอบคำถามของอากิ

“ตอนนี้ผมยังบอกไม่ได้ แต่ผมสัญญาว่าจะพาอายะกลับมาให้ได้ อากิไม่ต้องห่วงนะ วันนี้ผมอยากให้คุณลางานสักวัน
 เผื่ออายะโทรมาจะได้มีคนคอยอยู่รับสาย”

“ได้… ได้ค่ะ”

ว่าแล้วคนที่ใจร้อนที่สุดก็วิ่งออกไปอย่างร้อนรนเพราะเป็นห่วงคนที่รักมาก แต่อย่างน้อยตอนนี้เค้าก็พอจะรู้แล้ว
ว่าจะไปตามหาหวานใจเค้าที่ไหน โรงแรมหรูที่เคยใช้จัดงานคราวก่อน เค้าลืมไปได้ยังไงว่านั่นเป็นโรงแรมของมัน
 ไอ้ฮายาโตะ! ถ้ามันกล้าแตะต้องอายะแค่ปลายนิ้วล่ะก็ เค้าจะไม่ปล่อยมันไว้แน่!

ณ ห้องสวีทโรงแรมหรูกลางใจเมือง ห้องเดิมที่เค้าเคยอยู่ร่วมกับเจ้าน้ำแข็งขี้อ้อนอย่างมีความสุข
แต่ตอนนี้มันกำลังจะกลายเป็นนรกที่จะตามหลอกหลอนเค้าไปชั่วชีวิต

“กลัวเหรอ…” ร่างสูงที่ตอนนี้มีผ้าเช็ดตัวห่อพันกายแค่ผืนเดียวนั่งเบียดเข้ามาใกล้บนเตียง กลิ่นหอมอ่อนๆจากสบู่
เพราะเพิ่งอาบน้ำมาหมาดๆก็โชยมาเตะจมูก แต่กลับทำให้ร่างบางยิ่งสั่นเหมือนลูกนกตกน้ำ
มือเล็กๆยิ่งกำรอบผ้าเช็ดตัวที่ห่อตัวไว้แน่น ไม่ว่ายังไงก็จะยื้ออาภรณ์ชิ้นสุดท้ายไว้ให้ถึงที่สุด
จะไม่ยอมให้ไอ้คนขี้โกงนี่มันคว้าไปได้เด็ดขาด

“อะไรกัน ทีกับไคโอนายยังไม่เกร็งเลย”

นั่นสิ… ทีกับไคโอถึงตอนแรกจะกลัว แต่ก็ยอมให้มันทำง่ายๆ แต่ตอนนี้ทำไมถึงได้กลัวขนาดนี้ล่ะอายะ
กลัวจนไม่อยากให้ไอ้หมอนี่เข้ามาใกล้เพราะขยะแขยงจนแทบจะทนไม่ได้อยู่แล้ว

หรือว่า… กับไคโอเพราะเค้าเต็มใจ หรือว่า… เพราะเค้า ‘รัก’ มันตั้งแต่แรกอยู่แล้ว

ยิ่งคิดอายะก็ยิ่งสับสน ยิ่งพอมาอยู่ในช่วงหน้าสิ่วหน้าขวานแบบนี้ก็ยิ่งไม่อยากจะนึกถึงหน้าเข้มๆของมัน
ถ้ามันรู้ว่าเค้าถูกคู่แข่งของมันทำลายจนป่นปี้ มันจะยังรักเค้าอยู่อีกหรือเปล่า ยังจะแคร์เค้าอยู่มั้ย
 แค่คิดก็เจ็บปวดจนจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว

“ไม่ต้องห่วง ลีลาฉันไม่แพ้เจ้าไคโอแน่ บางที… นายอาจจะติดใจฉันกว่ามันก็ได้” ร่างสูงทำท่าจะเล้าโลม
ลูบเรียวแขนเรียวขาไปเรื่อยทั้งที่อายะพยายามจะป้องปัดทุกวิถีทาง จนฮายาโตะเริ่มหมดความอดทน
กดร่างบางลงบนเตียงอย่างไม่ปรานี

“นายอย่าลืมนะว่าคืนนี้นายต้องยอมเป็นของฉัน ไม่งั้นฉันจะแฉเรื่องระหว่างนายกับไคโอให้นักข่าวรู้ให้หมด
 ดูซิว่านายแบบชื่อดังอย่างมันจะยังมีหน้าอยู่ในวงการได้อีกหรือเปล่า
ถ้าใครๆรู้ว่ามันมีความสัมพันธ์ที่ไม่ธรรมดากับเพื่อนผู้ชาย”

อายะพยายามกัดฟันนิ่ง น้ำตาเอ่อขึ้นมาคลอเบ้าอย่างเจ็บปวดที่สุด ถ้าไม่ใช่เพื่อไคโอ…
เค้าจะไม่มีวันยอมทำแบบนี้เด็ดขาด ไม่มีวันแน่ๆ!

“ถ้าฉันยอม… นายก็จะคืนรูปถ่ายพร้อมฟิล์มทั้งหมดให้ฉันใช่มั้ย”

“แน่นอน… ฉันแค่อยากให้เจ้าไคโอมันเสียใจที่ถูกแย่งชิงของรัก แต่รับรองว่ามันจะยังมีอนาคตต่อไปในวงการนี้แน่
แล้วฉันจะเหยียบเรื่องระหว่างนายกับมันไว้ชั่วชีวิตเลย”

อายะน้ำตาไหลพราก ถึงเค้าจะเจ็บปวดแต่ชื่อเสียงของไคโอยังอยู่ แค่นี้เค้าก็พอใจแล้ว

“งั้นนายก็เริ่มเหอะ… เรื่องมันจะได้จบๆไปซะที”

“ดีมากอายะ เข้าใจอะไรง่ายดี อันที่จริงนายนี่ก็น่ารักมากนะ ถึงฉันจะเคยคั่วผู้หญิงมาเยอะ แต่นายนี่แหละที่มีเสน่ห์
เย้ายวนใจฉันที่สุด มิน่าล่ะ… ไคโอมันถึงได้หลงใหลนายนัก” ร่างสูงไม่พูดเปล่าแต่ยังซุกไซร้ไล่ขบติ่งหูของร่างบางเบาๆ
 อายะกัดฟันแน่น เค้าบอกกับตัวเองไว้ว่าจะไม่ยอมปริปากร้องออกมาเด็ดขาด

เสียงหวานๆของเค้าจะมีไว้เพื่อไคโอเพียงคนเดียวเท่านั้น

ฮายาโตะประกบปากร่างบางไว้แน่นสนิท แม้ว่าฝ่ายนั้นจะพยายามเม้มปากแน่น แต่เค้าก็ยังใช้ลิ้นดุนดันจนเผยอออก
และลิ้มรสความหอมหวานได้ในที่สุด มือกร้านเริ่มเลื่อนไล่ไปทั่ว ปัดผ่านแต้มสีชมพูตรงหน้าอกที่ไร้ปฏิกิริยาโต้ตอบโดยสิ้นเชิง
 ฮายาโตะถอนริมฝีปากขึ้นมาพร้อมกับขมวดคิ้ว ตอนนี้ร่างบางนอนนิ่งมีเพียงน้ำตาที่ไหลออกมาเงียบๆ
แต่ร่างทั้งร่างกลับนอนนิ่งเหมือนท่อนไม้

‘ทนเก่งนักนะอายะ ก็ให้รู้ไปสิว่าหนุ่มนักรักอย่างฉันจะกระตุ้นนายให้รู้สึกไม่ได้’

ฮายาโตะงัดไม้ตายออกมาใช้ โดยการล้วงมือกร้านเข้าไปในผ้าเช็ดตัวกำแก่นกายของอายะพร้อมกับบดขยี้ส่วนนั้น
อย่างรุนแรง แต่ร่างกายของอายะก็ไม่มีปฏิกิริยาโต้ตอบ

‘แล้วถ้าแบบนี้ล่ะ!’

ร่างสูงที่เริ่มจะหมดความอดทน และกำลังจะหมดอารมณ์ใช้ยุทธวิธีสุดท้ายกระชากผ้าขนหนูออกจากตัวร่างบาง
แล้วใช้ลิ้นอุ่นโลมเลียแท่งเนื้อที่ยังแน่นิ่ง เค้าทั้งจูบทั้งเลียอยู่เกือบครึ่งชั่วโมงแต่มันก็ไม่มีทีท่าว่าจะแข็งขืน
หรือชูชันขึ้นมาสักนิด

“โธ่เว้ย!!” ฮายาโตะกำหมัดทุบเตียงดับโมโห อารงอารมณ์เสียวซ่านที่มีตอนแรกกระเจิงหมด
 เพราะคนที่นอนนิ่งให้ความร่วมมือดีเกินไป นิ่งจนเหมือนจะเป็นท่อนไม้ตายซากอยู่แล้ว

“ฉันสู้เจ้าไคโอไม่ได้ตรงไหน? นายบอกฉันสิอายะ!” ร่างสูงตวาดใส่ร่างบางที่นอนตาค้างไม่ได้สติ
ก่อนจะหลุดคำเพ้อออกมาเป็นช่วงๆ จนฮายาโตะต้องรู้สึกสะท้อนใจ

“ไค… ฉันขอโทษ… ฉันรักนายนะไค… ฉันขอโทษ”

“อายะ… นี่นายรักไคโอมากขนาดนี้เลยเหรอ”

ฮายาโตะเริ่มรู้ตัวว่าทำผิด ถึงเค้าจะอิจฉาที่ไคโอเป็นอัจฉริยะทำอะไรได้ดีกว่าเค้าไปหมด
แต่เค้าก็ไม่เคยคิดจะทำร้ายอายะจริงๆ ตอนนี้รู้ตัวแล้วคงยังไม่สายเกินไป ฮายาโตะมองร่างบางที่ยังคงเพ้อไม่ได้สติ
 และช่วยดึงผ้าห่มขึ้นมาปกปิดร่างที่เปลือยเปล่า ก่อนจะจัดแจงแต่งตัวแล้วทิ้งฟิล์มพร้อมรูปถ่ายทั้งหมดไว้ให้อายะ

แล้วก็เดินจากไปอย่างสมศักดิ์ศรีของคนพ่ายแพ้ที่แท้จริง................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 15-06-2008 14:28:18

มาแล้ว   มาแล้ว

รอตอนต่อ ไปนะค่ะ


 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 15-06-2008 15:29:52

 o13
เยี่ยมมากฮายาโตะ
จากไปอย่างศักดิ์ศรีของผู้แพ้
หวังว่านายคงคิดได้นะฮายาโตะ :m20:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Mint ที่ 15-06-2008 19:04:01

^
^
^
^

0_o แอบมาจิ้มตุ้ย  :laugh: :laugh:


 o13 o13 o13 โลกนี้จะมีคนอย่างอายาโตะกี่คนหนอ

 :laugh: :laugh: ไปละ  :oni1: :oni1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 15-06-2008 23:09:30

^
^
^
^
มาจิ้มพี่มิ้นต์คืน :a4:

โฮะ ๆ :a2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: nanalonely ที่ 15-06-2008 23:31:16

ฮายาโตะเท่ห์มากก o13 o13


โชคดีของอายะที่รอด:เฮ้อ:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 16-06-2008 18:01:18

 :m12:มาแล้วคร้าบ


Chapter 9:  Secret of little heart

ร่างสูงขาวที่วิ่งพรวดออกจากลิฟท์ชนกับร่างสูงอีกคนที่กำลังยืนรอลิฟท์ลงชั้นล่างพอดี พอเจอไอ้ตัวการ
ที่ลักพาตัวคนรักของเค้าไปก็รีบคว้าคอเสื้อมันหมับ พร้อมกับง้างหมัดรอขู่

“แก! ฮายาโตะ! แกเอาอายะไปไว้ที่ไหน!”

ฮายาโตะยิ้มกริ่ม นานๆถึงจะเห็นเจ้าชายน้ำแข็งเร่าร้อนได้ขนาดนี้ จนอดไม่ได้ที่จะแกล้งมันต่อ

“ก็อยู่ในห้องสวีทโน่นไง ป่านนี้คงหลับเป็นตายไปแล้วมั้ง”

“แกทำอะไร อายะ!” มือที่กระชากคอเสื้อเกือบจะเลื่อนไปบีบคอมันอยู่แล้ว แต่มันก็ยังทำหน้ายียวนกวนประสาท
จนน่าจะจับไปปิ้งหมกท่อนัก

“วางใจเหอะ… หวานใจนายเค้าไม่ยอมฉันหรอก เอาแต่เพ้อหานายตลอดจนฉันหมดอารมณ์
 โน่น… ป่านนี้ก็คงยังเพ้อหานายไม่เลิกล่ะมั้ง”

“ฮายาโตะ… นี่นาย…” มือหยาบกระด้างของเจ้าชายน้ำแข็งค่อยๆคลายออก

“เออ… ฉันยอมแพ้นายจริงๆว่ะเพื่อน นายมันโชคดีทั้งเรื่องงาน ทั้งเรื่องความรัก ฉันน่ะอิจฉานายจริงๆ
แต่วางใจได้ ต่อไปนี้ฉันคงไม่อยู่กวนใจนายอีกแล้ว”

“นายหมายความว่าไง ฮายาโตะ?”

“ฉันก็จะไปเรียนต่อที่อเมริกาน่ะสิ แม่ฉันเร่งมาหลายเดือนแล้ว นายเองนะ ไค ระวังตัวให้ดีเหอะ ขืนคุณป้า
 เอ๊ย! แม่นายรู้เรื่องนายกับอายะล่ะก็มีหวังได้เต้นเป็นเจ้าเข้าแน่”

“นายก็อย่าเผลอไปพูดให้ป้าแกได้ยินก็แล้วกัน” ไคโอเริ่มยิ้มออก

“นายกับฉันเป็นเพื่อนกันมาตั้งแต่สมัยไหนแล้ว เห็นฉันเป็นคนปากสว่างหรือไง”

“ไม่ร้อก… ถ้านายไม่เผลอ” ไคโอหัวเราะร่วน

“เออ… ทำปากดี ถ้านายว่างมากล่ะก็รีบไปปลอบใจแฟนนายดีกว่า ป่านนี้กลัวจนขวัญหนีดีฝ่อหมดแล้ว”

“ไม่ต้องห่วง เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

“อายะรักนายมากนะไค อย่าทำให้เค้าเสียใจนะ ม่ายงั้น… ฉันจะบินตรงจากอเมริกามาแย่งนายถึงที่เลย”

ฮายาโตะอวยพรทิ้งท้าย ก่อนจะจากไปอย่างมิตร คราวนี้ถึงเค้าจะโกรธที่ฮายาโตะมันทำเกินเหตุมากไปหน่อย
แต่ก็ต้องขอบใจมันที่ทำให้เค้าได้รู้ความในใจของอายะ

ร่างสูงค่อยๆแง้มประตูเข้าไปในห้อง… เจ้าฮายาโตะมันสร้างบรรยากาศได้ร้ายเหลือเกิน ในห้องมีแสงไฟสีส้มสลัว
 เคล้ากับกลิ่นดอกลาเวนเดอร์ชวนให้เคลิ้มฟุ้งไปทั่วห้อง เตียงก็เป็นเตียงน้ำอย่างดีแถมยังมีกระจกเงาติดรอบด้าน
ซึ่งเค้าเองไม่อยากจะคิดเลยว่าตอนที่เค้ากับอายะกำลังรักกันจะยิ่งสร้างบรรยากาศให้รัญจวนใจแค่ไหน

ไคโอเหลือบไปเห็นร่างเป้าหมายที่ยังคงนอนเพ้ออยู่ใต้ผ้าห่ม ร่างเล็กๆนอนแน่นิ่ง มีคราบน้ำตาไหลนองอาบแก้ม
อันที่จริงก็น่าสงสารนะ แต่ทำไมเค้ากลับคิดว่ามันน่ารักมากก็ไม่รู้

“อายะ… ฉันมาแล้ว” ร่างสูงเลื้อยลงไปกระซิบข้างหู

“ไค… ฉันรักนาย…” ร่างบางยังคงเพ้อไม่หยุด

ไคโอขยับยิ้มกริ่ม “ฉันรู้แล้วอายะ นายเองก็ตื่นได้แล้ว”

ร่างสูงโน้มลงไปประกบริมฝีปาก ความหวานที่คุ้นเคยค่อยๆแทรกซึมผ่านปลายลิ้นอุ่น
 จนร่างกายที่ยอมเชื่อฟังเค้าเพียงคนเดียว ก็มีปฏิกิริยาตอบรับไปเองโดยอัตโนมัติ
จนเผลอครางกระเส่าเสียงหวานๆออกมา

“อา… ไค… รักนายนะ…” มือเล็กๆคลึงไปทั่วท้ายทอยร่างสูงตอนที่เค้าเปลี่ยนเป้าหมายมาลิ้มเลียยอดอก
ที่ตอนนี้กำลังชูชันได้ที่ ร่างเล็กๆบิดเร่าไปมา ตอนนั้นเองที่คนเพ้อมาตลอดก็รู้สึกตัว

“ไค?” เสียงสั่นๆเริ่มไม่แน่ใจนัก ทั้งที่ร่างกายทุกส่วนมันตอบรับไปหมดทั้งตัวแล้ว

“ใช่… ฉันเอง”

ไคโอเงยหน้าขึ้นมาอีกครั้งเมื่อปลุกร่างบางได้สำเร็จ ก่อนจะโอบร่างเล็กๆมาไว้ในอ้อมแขน
 หน้าสวยหวานที่มีน้ำตาเอ่อคลอพอรู้ตัวว่าใครกอดอยู่ก็รีบคว้าคอหมับ
 พร้อมกับซบหน้าร้องห่มร้องไห้กับไหล่กว้างทันที

“ไค… ฮือ… ไค ฉะ… ฉันกลัวมากเลย”

“นายไม่ต้องกลัวแล้วอายะ ฉันมาแล้ว ฉันจะปลอบนายเอง นายอย่าฝืนนะ”

“อื้อ…” ร่างบางรับคำอย่างว่าง่าย ก่อนจะปล่อยให้ร่างสูงทำตามใจชอบเต็มที่ เค้าเริ่มจากโลมเลียหยาดน้ำตา
ออกจากพวงแก้มสวยอีกครั้ง จากนั้นก็บดขยี้แลกความหวานผ่านริมฝีปากกันและกันอย่างเร่าร้อนที่สุด
จนร่างบางที่เกือบจะขาดอากาศหายใจแต่ก็ยังไม่ยอมปล่อย เพราะกลัวว่ารสจูบอันแสนดูดดื่มจะทิ้งเค้าไปอีก
 ไคโอพยายามถอนริมฝีปากออกมาก่อนที่อายะจะขาดใจตายไปซะก่อน
 แต่หน้าคมๆก็ยังอมยิ้มกริ่มให้กับคนน่ารักที่ยังคงมองตอบตาแป๋ว

“นายไม่ต้องรีบร้อนขนาดนั้นก็ได้อายะ รับรองคืนนี้ฉันไม่ปล่อยนายแน่ ทั้งคืนยันสว่างเลยถ้านายไหว”
“บ้า!” หน้าสวยๆค้อนขวับ

ไคโอเริ่มมุดศีรษะไปซุกไซร้ใช้ลิ้มเลียเล่นเจ้ายอดอกสีชมพูนั้นอีกครั้ง ส่วนอีกข้างก็ไม่ปล่อยให้ว่าง
ยังใช้นิ้วเขี่ยเล่นอย่างได้ใจ จนอายะร้องครางแทบไม่เป็นภาษา แถมยังให้ความร่วมมือเป็นอย่างดี
โดยการนวดคลึงท้ายทอยของร่างสูงไปด้วยพร้อมกัน

“อืม… ไค ขอฉันทำบ้างสิ”

ร่างบางที่เริ่มพยศ จับร่างสูงพลิกตัวมาอยู่ด้านล่างบ้าง ก่อนจะไต่ลงไปในทิศตรงข้ามปลดกางเกงของร่างสูง
ออกอย่างรวดเร็ว แล้วใช้ปากครอบครองแก่นกายที่แข็งขืนของร่างสูงพร้อมกับดูดเลียอย่างซุกซน

“อ๊ะ! อายะ… นายใจร้อนจัง” ร่างสูงผวาเฮือกด้วยความเสียวซ่าน เพราะร่างบางที่เคยเรียบร้อยกลับปรนเปรอเค้า
ได้อย่างถูกใจที่สุด แบบนี้มันต้องตบรางวัลกันหน่อยแล้ว ไคโอเลียลิ้นแผล็บ จ้องแท่งเนื้อที่เจ้าตัวจงใจแอ่นสะโพก
มาล่อถึงตรงหน้า ก่อนจะใช้ลิ้นชื้นแฉะโลมเลียปลายแท่งเนื้อนั้นบ้าง ลิ้นที่ช่ำชองกระตุกปลายส่วนอ่อนไหวสั่นสะท้าน
 อายะแอ่นกายรับอย่างเผลอไผล ขนาดของเล่นที่อยู่ตรงหน้ายังลืมไปได้ชั่วขณะ

“อึก… ไค… เสียวจัง นายทำอีก… นะ…”

ไคโอยิ้มได้ใจก่อนจะครอบครองส่วนนั้นไว้ในปากเต็มที่ อายะเองก็ไม่ยอมถูกรังแกอยู่ฝ่ายเดียว
 เค้ารีบคว้าแท่งแก่นกายของไคโอ พร้อมกับกระตุกชักไปมาอย่างรวดเร็ว จนในที่สุดเมื่อทั้งคู่ส่งเสียงครางกระเส่าแข่งกัน
 พวกเค้าก็ปล่อยน้ำสีขาวขุ่นพุ่งทะลักออกมาจากปลายแท่งเนื้อพร้อมกัน

“อา… เยี่ยมมาก… อายะ” ไคโอร้องครวญครางอย่างสุขสม ก่อนจะเลื่อนสะโพกของอายะลงไปอีก
 สองมือฉีกแก้มก้นขาวอวบแยกออกเล็กน้อย จนเผยให้เห็นช่องทางแคบสีชมพูน่ารักจ่ออยู่ตรงหน้า ไคโอร้องซี้ด
 ก่อนจะประกบปากดูดรอบทางแคบจนแดงก่ำ อายะบิดตัวเร่าครางกระเส่าไม่หยุด ยิ่งตอนที่ไคโอดุนลิ้นอุ่นเข้าไปในร่องก้น
 เค้าก็แทบจะกรีดร้องออกมาอย่างบ้าคลั่ง

“อา… ไค… อ…ย่า อย่าแกล้งฉันสิ” อายะเผลอมองเงาตัวเองในกระจกที่ติดอยู่รอบๆ แล้วก็ต้องหน้าแดงก่ำ
ภาพของร่างเค้าเองที่คร่อมไคโอในทางตรงข้าม ไคโอที่กำลังโลมเลียช่องทางคับแคบของเค้าอย่างเมามัน
จนเค้าเผลอทำหน้ารัญจวนได้อย่างเย้ายวนที่สุด

นี่เหรอ… หน้าที่เจ้าไคโอมันชอบ มันยั่วยวนขนาดนี้นี่เอง มิน่าล่ะเจ้าน้ำแข็งมันถึงสติแตกกลายเป็นภูเขาไฟทุกที

“โอ๊ย! ฉันทนไม่ไหวแล้วอายะ!”

ไคโอลุกพรวดขึ้นมาแนบอยู่ข้างหลัง ปล่อยร่างบางยังนอนอยู่ในท่าคว่ำ รอรับแก่นกายอันแข็งขืนที่กำลังตั้งชูชันขึ้นมาอีกครั้ง
 ร่างบางก็ให้ความร่วมมืออย่างดีที่สุด ขาเพรียวๆค่อยถ่างกางออกพร้อมกับยกสะโพกมนแอ่นไหว
ให้แก่นกายของสุดที่รักได้มีเนื้อที่แทรกแซงเข้ามาอย่างเต็มที่

“เบาๆนะ ไค… นายห้ามทำฉันเจ็บนะ…”

ไคโอกระแทกเนื้อแข็งเกร็งเข้าไปแทนคำตอบ จนร่างบางที่กำลังออดอ้อนให้ทำเบาๆยังน้ำตาเล็ด
เพราะความเจ็บปวดเสียวซ่าน ช่วยไม่ได้… ก็เค้ายังไม่ชิน แถมช่องแคบมันก็คับเหลือเกิน
จึงไม่แปลกเวลาที่แก่นกายโตเต็มวัยหนุ่มของไคโอกระแทกเข้ามาแล้วจะทำให้เค้าต้องเจ็บ
อายะพยายามกัดฟันแน่นพร้อมกับหายใจหอบถี่ให้ความเจ็บปวดค่อยๆผ่อนคลายเป็นความสุขสม
แล้วก็ได้ผลเมื่อไคโอเริ่มผ่อนจังหวะเบาลง แล้วเค้าก็ขยับสะโพกรับเป็นจังหวะไปพร้อมๆกัน

“โอ้ว… อา… ดีมาก ไค… อา…”

“นายเองก็เริ่มชินแล้วนี่อายะ ดูสิรับฉันทุกช็อตเลย งั้น… ขอครั้งสุดท้ายนะ” ร่างสูงกระซิบบอก
ก่อนจะกระแทกตัวเข้าไปจนมิด กระตุ้นจุดสวาทจนร่างบางสะบัดก้นบิดเร่า พร้อมกับจิกหาผ้าปูที่นอนเป็นพัลวัน
แล้วแท่งเนื้อกลางที่แอ่นมาอีกครั้งก็ปล่อยเปรอะทั่วไปหมด พร้อมกับของร่างสูงที่กำลังปล่อยน้ำรักพลุ่งพล่าน
จนอุ่นไปทั่วท้องน้อยของร่างบาง

“อ๊าาาาาา!!! ดีจังเลย…”

อายะฟุบหน้าลงกับหมอนอย่างอ่อนเพลีย ไคโอยังไม่ยอมปล่อย แก่นกายร้อนผ่าวของเค้ายังคงคั่งค้างอยู่ในทางแคบ
และไม่คิดที่จะถอนตัวออกมาง่ายๆ แต่ตอนนี้คงต้องรอให้มีอารมณ์รอบต่อไปซะก่อน
เค้าจึงดึงร่างบางที่ฟุบอยู่ข้างๆเข้ามากอดเบาๆ

“ขอฟังอีกทีนะที่รัก นายรักฉันหรือเปล่า?”

อายะหน้าแดงก่ำ พอไม่มีอารมณ์ก็เริ่มรู้สึกอึดอัดที่ข้างหลังซึ่งสิ่งนั้นยังคงค้างอยู่

“ฉันก็พูดให้นายฟังไปแล้วนี่”

“ก็ฉันอยากฟังอีก” เจ้าน้ำแข็งเริ่มออกอาการขี้อ้อนเอาแต่ใจ

“ไม่เอา… ฉันไม่พูดแล้ว อ๊ะ… อา…” ร่างบางครางเสียงหวานอีกรอบ ตอนที่ร่างสูงเริ่มมีอารมณ์แล้วใช้สิ่งที่ค้างอยู่
กระตุ้นจุดสวาทของเค้าเบาๆ จนร่างบางอดคิดไม่ได้ว่าทำไมไอ้น้ำแข็งปีศาจนี่มันถึงได้มีเรี่ยวแรงเยอะขนาดนี้นะ

“ว่าไง อายะ นายจะยอมบอกฉันดีๆหรือต้องให้ฉันบังคับ”

“อา… ฉันรักนายไค! ฉันรักนาย! ปล่อยก่อนสิ ปล่อย…อื้ม”

“ช้าไปแล้วอายะ”

ไคโอยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะเริ่มมวยปล้ำยกต่อไป แล้วเค้าก็ทำตามที่พูดทุกประการ
โดยการนอนฟังเสียงครางหวานๆของอายะอย่างมีความสุขตลอดทั้งคืน............................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 16-06-2008 20:25:07

 :m25: :m25: :m25: :m25:

แบบว่า "ไร้คำบรรยาย"

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: G-NaF ที่ 16-06-2008 21:09:59

เหอๆๆๆๆ

 :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 16-06-2008 21:57:08

 :m25: :m1: :m25: :m1:

รอตอนต่อ ไปนะ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 17-06-2008 21:15:09

Chapter 10: Serious Meeting

“นายทำฉันเจ็บแทบแย่”
เสียงหวานๆยังบ่นขรมไม่เลิกระหว่างทางที่เดินไปโรงเรียนด้วยกัน

“ฉันขอโทษ” ร่างสูงส่งเสียงทุ้มอ้อน

“เล่นจนฉันหมดแรง แทบลุกไม่ไหว”

“ก็บอกว่าขอโทษไง” ร่างสูงเริ่มจะหงุดหงิดนิดๆ นี่เดินขอโทษมันมาตั้งแต่เช้าแล้ว
มันไม่คิดใจอ่อนยอมยกโทษให้เค้าบ้างหรือไงเนี่ย

“ปวดสะโพกจนนั่งไม่ได้เลย”

“ฉันขอโทษอายะ ฉันผิดไปแล้วจริงๆ”

หน้าหวานๆยิ้มกริ่ม “นายรู้ตัวก็ดี ถ้างั้นเพื่อเป็นการลงโทษนายห้ามยุ่งกับฉันหนึ่งอาทิตย์ เข้าใจมั้ย”

“หา!!” ไคโอแทบผวาคว้าร่างบางไว้แทบไม่ทัน “นายจะบ้าเหรอ ทำแบบนั้นก็ฆ่าฉันให้ตายซะดีกว่า
 เห็นหน้านายทุกวันใครมันจะไปทนได้ ไม่รู้ล่ะ… คืนนี้ฉันจะให้โอกาสนายพักเต็มที่ แล้วพรุ่งนี้ฉันจะมาเริ่มใหม่”

“หนอย… ไอ้น้ำแข็งโรคจิต! คิดว่าฉันจะยอมนายเรอะ!”

คราวนี้ไอ้น้ำแข็งโรคจิตที่ว่าก็เลยได้โอกาสยิ้มกริ่มบ้าง

“ยอมไม่ยอม เดี๋ยวพอประชุมกรรมการนักเรียนวันนี้เสร็จนายก็รู้ เผลอๆนายอาจจะต้องลงมาคุกเข่าอ้อนวอนฉันเลยก็ได้”

“ฝันไปเถอะ! ฉันไม่มีทางทำแบบนั้นแน่ มีแต่นายนั่นแหละจะขาดใจตายเพราะไม่มีฉัน” ว่าแล้วคนอวดดีที่ยังไม่เจียม
ก็เดินตัวปลิวนำหน้าเข้าห้องเรียนอย่างร่าเริง แต่หมาป่าอย่างไคโอมีเหรอจะไม่มีแผนสำรอง
เค้าเตรียมไว้อยู่แล้วตั้งแต่รู้ว่าจะมีการประชุมกรรมการนักเรียนเรื่องการจัดงานโรงเรียนในอาทิตย์หน้า

ตอนบ่าย… ไคโอ ที่เป็นทั้งประธานนักเรียนและหัวหน้าห้อง ก็นำข้อสรุปที่ได้จากการประชุมคณะกรรมการมาแจ้งต่อกับเพื่อนๆ
 มาดของเจ้าชายน้ำแข็งเวลายืนอยู่หน้าห้องอ่านรายงานอย่างจริงจังดูเท่ไม่หยอก จนใครบางคนอดที่จะเคลิ้มไม่ได้

“อายาเมะ” เสียงทุ้มจงใจเรียกชื่อเค้า จนคนกำลังเคลิ้มถึงกับสะดุ้งมานั่งตัวตรง
แล้วไอ้น้ำแข็งเจ้าเล่ห์ที่ยังวางมาดเจ้าชายก็ยิ้มกริ่มที่มุมปาก “ฉันเข้าใจว่าอากาศตอนบ่ายมันน่านอน
แต่นายช่วยฟังฉันให้จบก่อนได้มั้ย ฉันขี้เกียจพูดซ้ำ”

ไอ้น้ำแข็งโรคจิตเอ๊ย! ทีอยู่กันสองคนล่ะอ้อนเป็นลูกแมว พออยู่ต่อหน้าคนอื่นล่ะก็ชอบโขกสับเค้าดีนัก ฮึ… จำไว้เลย

“ฉันไม่ได้หลับ” อายะเอ่ยปากเถียง

“อ๋อเหรอ… งั้นช่วยบอกฉันทีว่าปีนี้ห้องเราได้รับมอบหมายงานอะไร?”

ตาสีนิลสวยของอายะเบิกกว้างเกือบเท่าไข่ห่าน แล้วเค้าจะได้ฟังมันมั้ยล่ะนั่น ก็มัวแต่เหม่อกับมาดละลายใจของมันเนี่ย
 ไอ้น้ำแข็งเอ๊ย! แบบนี้มันหักหลังกันชัดๆ เพื่อนๆในห้องก็หันมาลุ้นเป็นตาเดียว อายะได้แต่อ้ำอึ้ง ก่อนจะยอมแพ้รูด

“ฉะ… ฉันไม่รู้”
มีเสียงหัวเราะร่วนจากเพื่อนๆเกือบทั้งห้อง จนหน้าสวยๆยิ่งแดงเข้าไปใหญ่

“สรุปว่านายหลับ” ไคโอยังหาเรื่องไม่เลิก

“ฉันไม่ได้หลับ!” หน้าเล็กๆยังกลั้นใจเงยขึ้นมาเถียงทั้งที่รู้ว่ามันฟังไม่ขึ้น

“เอ่อ… ไคโอคุง อายะเค้าไม่ได้หลับหรอกครับ ผมเห็นเค้ากำลังท่องโน้ตดนตรีอยู่ ในงานโรงเรียนเค้าต้องเล่นเพลงเปิดงานด้วย
 อาจารย์ทาคาซาว่าคงให้มาท่องน่ะครับ”

อัศวินขี่ม้าขาวที่หน้าตาไม่สมกับตำแหน่งอัศวินสักนิด เมื่อรูปร่างมันผอมเตี้ยแถมยังซีดเหมือนคนขี้โรค
 ใส่แว่นตาหนาเตอะ แต่ยังไงก็ต้องขอบใจล่ะนะที่มาช่วยกู้ชีวิตเค้าเอาไว้

ตาสีฟ้าครามส่งประกายปลาบจ้องเขม็งไปที่เจ้าอัศวินตัวแสบที่บังอาจมาปกป้องคนรักของเค้าอย่างถือวิสาสะ
 อันที่จริงเค้าก็ตั้งใจจะแกล้งแค่นิดเดียว (นั่นเหรอนิดเดียว พ่อคุ้ณ! ล่อซะขายหน้าไปทั้งชั้น)
แล้วก็จะเข้าเรื่องเพลงเปิดงานอยู่แล้ว แต่ไอ้นี่ดันผ่ามาแย่งหน้าที่เค้าซะก่อน บังอาจมาก!

“ก็อย่างที่ เคตะคุง บอกมานั่นแหละ อายะต้องเล่นเพลงเปิดงาน แต่ยังไม่หมดแค่นี้ ปีนี้ห้องเราจับฉลากได้เล่นละครเวที
 ดังนั้นคงต้องขอความร่วมมือทุกคนช่วยวางบทและเลือกตัวแสดงด้วย”

เพื่อนคนนึงยกมือแทรกขึ้นมา

“แล้วห้องเราจะเล่นเรื่องอะไรล่ะ ไคโอ?”

“เพื่อนๆว่าไงล่ะ”

“ซามูไรพ่อลูกอ่อน!” มีคนนึงเสนอความเห็น

“ปัญญาอ่อนน่ะดิ! งานอย่างนี้ใครเค้าอยากพะบู๊กัน เดี๋ยวพวกสาวๆโรงเรียนข้างๆก็เบื่อแย่สิ” ไดจิโวย

“งั้นเล่นบันนี่เกิร์ลเหมือนห้อง C ปีที่แล้วเป็นไง”

“ปัดโธ่! แล้วจะไปเลียนแบบเค้าทำม้ายยยย!! แบบนี้ก็เสียชื่อห้อง A แย่ดิ” คราวนี้ไดจิลุกมาเต้น

“ฉันว่า… น่าจะเล่นเรื่อง ซินเดอเรลล่า นะ”

เสียงแหบๆของเจ้าแว่นเสนอบ้าง แต่คราวนี้ทุกคนเหลียวมองหน้ากันเหมือนจะสนใจ

“ฉันว่าซินเดอเรลล่าก็ไม่เลวนะ คลาสสิกดีด้วย พวกนักเรียนหญิงคงไม่เบื่อ แถมยังได้แต่งชุดสุดหรู
มีเจ้าหญิงเจ้าชายสุดแสนสง่างาม เพอร์เฟ็ก!” ในที่สุดก็ถูกใจมันซะทีเจ้าไดจิ

แล้วพอถึงตอนโหวตเลือกเรื่องที่จะแสดง ซินเดอเรนล่าฉบับเด็กห้อง A ก็ชนะขาดลอย

“เอาล่ะเรื่องที่จะเล่นก็ได้แล้ว ต่อไปก็กำหนดตัวละครเอก มีใครจะเสนอชื่อมั้ย?” ไคโอที่เริ่มเหนื่อยใจ
กับการจับปูใส่กระด้งก็เปิดประเด็นต่อ

“แหงแซะ… เจ้าชายก็ต้องเป็นนายอยู่แล้วไค ไม่งั้นโกยเรตติ้งไม่อยู่แน่”

ข้อเสนอที่ผ่านฉลุยแบบไม่ต้องโหวต แต่เล่นเอาคนฟังยิ่งท้อ ปกติเวลามีงานโรงเรียนประธานอย่างเค้า
ก็มีงานยุ่งจนล้นมืออยู่แล้ว นี่ยังโดนยัดเยียดงานเพิ่มอีก บ้าชะมัด…

ส่วนคนที่กำลังหาทางเลี่ยงงานอีกคนก็พยายามไหลลงไปหลบใต้โต๊ะแต่ไม่รอด เมื่อเจ้าแว่นที่เค้ากำลังสำนึกบุญคุณ
ดันหวังดีไม่รู้จักกาลเทศะ โดยการโพล่งเสนอชื่อเค้าออกมา

“งั้นบทซินเดอเรลล่าก็ต้องเป็น อายะเมะคุง”

ข้อเสนอที่ผ่านฉลุยแบบไม่ต้องโหวตอีกเช่นกัน แต่ช่วยให้คนที่กำลังทำหน้าเหนื่อยใจมีพลังฮึดสู้ขึ้นมาอีกครั้ง
แต่เจ้าหญิงของเค้านี่สิทำท่าเหมือนจะกัดลิ้นตัวเองตายซะให้ได้

“ฉัน… เล่นละครไม่เก่ง ไม่เล่นได้มั้ย” อายะยังพยายามหาช่องปฏิเสธ

“ฉันก็เล่นไม่เก่ง ยังยอมเล่นเลย นี่เป็นมติที่ประชุมนะ อายะ เพราะฉะนั้นนายไม่มีสิทธิ์มางอแง”

ตอแหลแล้ว… นายเป็นนายแบบนะ มีเหรอจะไม่เก่งการแสดง ใครเชื่อมันก็บ้าเต็มทน

“ตกลงเอาตามนี้ บทที่เหลือพวกนายก็จัดการกันเองก็แล้วกัน เดี๋ยวให้ ฮิคารุ เป็นคนเขียนบท ส่วนฉัน…
จะไปประชุมกับพวกรุ่นน้องต่อ”

ไคโอสรุปงานในตอนท้ายก่อนจะเดินออกจากห้อง แต่ยังไม่วายเฉียดผ่านโต๊ะของคนที่กำลังนั่งแก้มป่องเพราะงอนสนิท

“แล้วฉันจะรอให้ถึงวันซ้อมนะเจ้าหญิง” ร่างสูงกระซิบบอกก่อนจะเดินตัวปลิวหนีไปอย่างหน้าไม่อาย
ปล่อยให้อายะนั่งหงุดหงิดงุ่นง่านคนเดียว

แต่ยังไม่เท่า… สายตาของใครบางคนที่กำลังแอบมองคนทั้งคู่ด้วยความริษยา

วันซ้อมวันแรกยิ่งวุ่น… เพราะเหล่าบรรดาทโมนประจำห้องดีที่ถูกจับมาแต่งหญิงบ้างแต่งเป็นทหารบ้างก็เล่นนอกบทกัน
จนวุ่นไปหมด ทำเอาฮิคารุที่เป็นทั้งคนกำกับและคนเขียนบทได้แต่นั่งกุมขมับ แต่งานนี้อายะกลับรู้สึกโล่งอกนิดๆ
 เพราะทุกคนมัวแต่ยุ่งกับบทตัวเองเลยไม่มีใครสนใจเค้า

“โธ่เว้ย!!” ฮิคารุทิ้งแฟ้มบทลงบนพื้นอย่างหมดความอดทน แล้วกระแทกตัวนั่งข้างๆอายะ
ที่กำลังซ้อมร้องเพลงเปิดงานเบาๆ

อันที่จริงฮิคารุก็เป็นหนุ่มน้อยสุดหล่ออีกคนที่ติดอันดับท็อปไฟฟ์ของโรงเรียน จะแพ้ก็แต่ไคโอกับชินยะที่อยู่ห้อง C เท่านั้น
 ส่วนอีกสองคนคือ โทระและอาเบะ ห้อง B และ E ก็ถือว่าหน้าตาดี

แต่ถ้าจะนับกันตามอันดับท็อปเท็นจริงๆ ห้อง A จะมีหนุ่มฮ็อตมากที่สุดถึงห้าคนด้วยกัน คือ ไคโอ ฮิคารุ ชินเรย์
เรียว และเจ้า ไดจิ เพื่อนรักของเค้า

นอกจากนั้น… ถ้าไล่ตามอันดับหนุ่มหน้าสวยท็อปไฟฟ์ ห้องของเค้าก็ยังกวาดรวดทั้งสามตำแหน่งอันดับต้น
ซึ่งได้แก่ โชชุน นารุมิ และตัวเค้าเอง แล้วพวกที่เหลือก็ใช่ว่าจะไม่หล่อ แต่ละคนล้วนมีดีกรีเป็นนักกีฬาระดับต้นๆ
หรือไม่ก็หัวกะทิชั้นนำของโรงเรียนทั้งนั้น หน้าตาก็หล่อเท่เก๋ชิวเป็นเอกลักษณ์ตามมาดของแต่ละคน

สรุปแล้ว… ปี 3 ห้อง A เป็นแหล่งรวมคนหน้าตาดีไว้มากที่สุดในโรงเรียนนี้ (ชนิดถ้าเอาระเบิดมาปาห้องนี้ทิ้งซะ
 โรงเรียนมันจะไม่เหลือคนหล่อว่างั้นเหอะ)

“ใจเย็นน่าฮิคารุคุง เดี๋ยวพอพวกนั้นเล่นจนเหนื่อยเค้าก็กลับมาเล่นตามบทของนายเองแหละ”
อายะพยายามปลอบใจเพื่อน

“นายไม่ใช่ฉันนี่อายะ ที่ต้องมาคอยคุมเจ้าลิงกังพวกนี้น่ะ ฉันล่ะไม่เข้าใจจริงๆว่าพวกมันจะยอมเล่นตามบทที่ฉันให้
แล้วซ้อมให้เสร็จสักชั่วโมงก็ไม่ได้หรือไง เอ… หรือบทละครของฉันมันจะมีปัญหา?”
“ไม่นี่” อายะให้ความเห็น “นายเขียนดีแล้ว”

“เหรอ… แต่ฉันว่าตอนจบมันยังไม่ค่อยประทับใจเท่าไหร่นะ อันที่จริงฉันอยากจะเพิ่มบทจูบตอนจบด้วยซ้ำ นายจะว่าไง”

อายะทำท่าสยองพร้อมกับส่ายหัววืด “ไม่ดีมั้ง”

“ทำไมล่ะ ฉันก็เห็นช่วงนี้นายกับไคโอก็สนิทสนมกันดีออก นั่น… อายุยืนจริงๆ ไอ้น้ำแข็งพันปี พูดถึงปุ๊บก็มาปั๊บ”

ไคโอที่ตอนนี้หัวฟูหน้าตายุ่งเหยิงสุดๆ ราวกับเพิ่งถูกพวกคณะกรรมการนักเรียนรุมสกรำมาหมาดๆ เดินหน้าบอกบุญไม่รับเข้ามาหา
 ก่อนจะทิ้งตัวนอนแผ่บนพื้นเวทีอย่างหมดแรง เพิ่งเคยเห็นไอ้ปีศาจน้ำแข็งพันปีรู้จักหมดแรงกับเค้าก็งานนี้
จนอายะอดที่จะหัวเราะเยาะสมน้ำหน้ามันไม่ได้ ชอบหาเรื่องใส่ตัวดีนัก

“เหนื่อยชิบ!” เสียงทุ้มเริ่มบ่นประปอดกระแปดเป็นระยะ “พวกกรรมการบ้าเรียกร้องกันอยู่ได้ น่าเบื่อชะมัด”

“นายน่ะยังดี กรรมการนักเรียนแต่ละคนก็แฟนคลับนายทั้งนั้น ยังไงก็เชื่อฟังนายอยู่แล้ว แต่ฉันเนี่ยดิ…
ต้องมารบกับไอ้ลิงทโมนพวกนี้ ขนาดฉันเป็นรองหัวหน้านะเฟ้ย พวกมันยังไม่ฟังกันเลย” ฮิคารุร่วมบ่นขรมด้วยอีกคน
พร้อมกับทำท่าเหมือนอยากจะปล่อยโฮออกมา

“เดี๋ยวฉันจัดการเอง” ร่างสูงกระเด้งตัวขึ้นมาอีกครั้ง ก่อนจะตะโกนสุดเสียงทะลุกลางวงไอ้พวกที่กำลังเล่นกันอยู่

“เลิกเล่นกันได้แล้ว! ทำงานเฟ้ยทำงาน!” ตาสีฟ้าที่ดุอยู่แล้วยิ่งดุจัดจนไอ้พวกที่กำลังเล่นยังกลับมายืนจ๋อง
เรียงหน้ากระดานกันอย่างเรียบร้อย “จะทำอะไรต่อก็เชิญนายเลยฮิคารุ ฉันเหนื่อยใจจะขาดอยู่แล้ว ของีบแป๊บแล้วกัน”
 ว่าแล้วเจ้าน้ำแข็งก็สลบเหมือดคาพื้นเวทีตรงนั้นนั่นเอง

ฮิคารุกลับไปจัดการซ้อมบทให้พวกลิงทโมนต่อ อายะที่ยังอ้างว่ายังไม่ได้ท่องบทเพราะมัวแต่ซ้อมร้องเพลง
ก็ได้รับอนุญาตให้ไปนั่งท่องมาก่อน อายะเลยนั่งดูบทเงียบๆอยู่ข้างไอ้น้ำแข็งที่หลับเป็นตาย
ตาสีดำสนิทเหลือบมองเสี้ยวหน้าของคนรัก… ไม่รู้มาก่อนเลยว่าตอนที่มันหลับจะน่ารักขนาดนี้
ขนตาก็ย้าว ยาว ปากก็แด๊ง แดง จนน่าจับมา… จูบ

ไม่! ไม่นะอายะ! แกคิดอะไรอยู่เนี่ย แกจะลักหลับมันต่อหน้าเพื่อนฝูงไม่ได้นะเฟ้ย
 (แสดงว่าถ้าไม่ได้อยู่ต่อหน้าเพื่อน จะลักหลับได้ว่างั้น)

“ไคโอคุงท่าจะเพลียมากนะครับ ดูสิ… หลับปุ๋ยเชียว” เจ้าแว่นที่ไม่รู้ว่าแอบย่องเข้ามาเมื่อไหร่ ถือผ้าห่ม
(ที่ไม่รู้ไปเอามาจากไหน) มาคลุมให้ร่างสูงหน้าตาเฉย ซึ่งมันเองก็เต็มใจคว้าไปกอดหมับแก้หนาว
 อายะจ้องท่าของเจ้าคนนอนละเมออย่างหมั่นไส้

“หึๆ น่ารักนะครับ ไคโอคุงเนี่ย” เจ้าแว่นเปรยพร้อมกับจ้องหน้าคนหลับตาเป็นมัน “ยังกะเด็กเลย”
“เด็กผีน่ะสิ” อายะต่อให้

แล้วเด็กผีที่กำลังถูกพาดพิงถึงก็นอนพลิกตัวในท่าที่ยั่วยวนที่สุด แขนขาวเพรียวตวัดขึ้นไปวางเหนือศีรษะ
ตั้งขาแยกออกพร้อมกับบิดสะโพกเล็กน้อย เสื้อนักเรียนที่มันเล่นปลดกระดุมทิ้งไปห้าจากหกเม็ด
ก็กำลังโชว์ไหล่และแผ่นอกตึงหรา พร้อมกับจุดแต้มสีชมพูข้างซ้ายที่เผลอโผล่ตามออกมาด้วย
เล่นเอาคนอีกสองคนที่นั่งมองอยู่ข้างๆแทบเลือดกำเดากระฉูด

ไอ้อายะงี่เง่า! แกก็เห็นของมันเป็นประจำอยู่แล้ว แล้วยังจะมาตื่นเต้นทำหอกอะไรเนี่ย

อายะยกมือกุมขมับ แต่พอลอบมองอีกคนที่ยังนั่งอยู่ข้างๆอาการหนักกว่าเค้าอีก
 เพราะน้ำลายไหลย้อยจนเกือบจะหกถึงพื้นอยู่แล้ว ก่อนที่เจ้าตัวจะรู้สึกตัวแล้วปาดออกอย่างใจเย็น

“อื้ม… อายะ…” เสียงทุ้มๆละเมอออกมาอย่างหวานฉ่ำ เล่นงานคนที่ถูกละเมอหาถึงกับหน้าถอดสี แต่ยังไม่เท่า…
 เจ้าแว่นหนาที่กำลังตวัดสายตามาจ้องหน้าเค้าเขม็ง

ไอ้น้ำแข็งวิปริต! อย่าเชียวนะ… ถึงจะละเมอแต่ก็ให้มันมีกาลเทศะมั่งซีเฟ้ย ไม่ใช่มาละเมอพล่ามพูดอะไรเพ้อเจ้อแบบนี้
(ถ้ามันมีสติขนาดนั้นเค้าก็ไม่เรียกว่าละเมอแล้วล่ะจ้ะอายะจ๋า)

“อายะ… นายอย่าใจร้ายกับฉันนักสิ…”

โอ๊ย! อยากจะบ้าตาย ขอแทรกแผ่นดินเผ่นไปก่อนที่มันจะพล่ามจบดีกว่า (เออเนอะ… แทนที่จะปลุกกลับหนีซะงั้น)

“ฉะ… ฉันเพิ่งนึกได้… วะ… ว่าต้องไปซ้อมไวโอลินให้พวกรุ่นน้อง เคตะ นะ… นายช่วยบอกฮิคารุให้ฉันทีนะ”

ว่าแล้วร่างบางก็เผ่นแนบหนีไปซะดื้อๆ ปล่อยให้คนที่กำลังอิจฉาตาลุกวาว นั่งฟังคนรักของเค้าพล่ามเสียงหวานๆต่อไปจนจบ...............

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: hasuzz ที่ 17-06-2008 22:39:20

ขนาดละเมอยังไม่พ้นอายะ
-/////////-

ส่วนเจ้าแว่นนั่น... ครายยยยยยย~!!!
น้ำลายไหลเลยเร้อออ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 18-06-2008 21:12:14

Chapter 11:  Real Cinderella

แล้ววันงานเทศกาลที่ทุกคนรอคอยก็มาถึง… เสียงเอะอะอึกทึกเริ่มตั้งแต่เช้า โดยเฉพาะที่หอประชุม
ซึ่งพวกห้อง A กำลังจัดเตรียมการแสดงกันอยู่

อายะเล่นเพลงเดี่ยวไวโอลินเปิดงานตอนสิบโมง จากนั้นก็จะร้องเพลงประสานเสียงซึ่งเป็นเพลงประจำโรงเรียน
ร่วมกับรุ่นน้องชมรมดนตรี แล้วหลังจากนั้นก็จะปล่อยให้วงดนตรีของน้องๆบรรเลงกันต่อ แต่ละครของห้องจะเริ่มตอนบ่ายสอง
 หลังจากเปิดงานแล้วอายะเลยมีเวลาเตรียมตัวเหลือเฟือ

“อายะคุง!” เสียงแหบที่คุ้นเคยของเจ้าแว่นเรียกหาเค้าตอนเดินลงจากเวทีหลังจากที่ร้องเพลงจบ

“มีอะไรเหรอเคตะคุง?”

“ไคโอคุงแย่แล้ว! เค้าบ่นหน้ามืดแต่เช้า ตอนนี้ก็ไปเป็นลมอยู่ในห้องน้ำ ฉันแบกเค้าคนเดียวไม่ไหว นายไปช่วยหน่อยสิ!”

“ที่ไหน? รีบไปเร็ว!” อายะมัวแต่เป็นห่วงไคโอ จนลืมไปว่าไอ้น้ำแข็งพันปีมันถึกจะตาย จะมาเป็นลมง่ายๆได้ยังไง
 เจ้าแว่นที่วิ่งนำหน้าเลยยิ้มกริ่มที่ลูกแกะหลงกลเค้าจนได้

“อยู่ในนี้”

เคตะพาอายะมาที่ห้องน้ำหลังโรงยิมซึ่งเปลี่ยวมาก ยิ่งพอมีงานเทศกาลโซนนี้แทบจะถูกปิดทิ้งไปเลย
เพราะทุกคนมัวแต่ยุ่งกับงานหน้าโรงเรียน แต่คนซื่อบื้ออย่างอายะมีเรอะจะเฉลียวใจ
 เค้าเดินเข้าไปในห้องน้ำแคบๆเรียกหาไคโอ แต่พอเข้าไปก็ไม่เจอแม้แต่เงาของไอ้น้ำแข็ง เค้าก็ยิ่งห่วง

กริ๊ก…..

เสียงใครบางคนลงกลอนล็อกประตูด้านนอกเอาไว้ อายะรีบลนลานวิ่งกลับมาอีกครั้งก็พบว่าประตูมันเปิดไม่ออกแล้ว

“เคตะ! นายยังอยู่ข้างนอกหรือเปล่า ช่วยฉันที! ฉันติดอยู่ข้างในนี้!”

“นายก็ถือว่ามานั่งพักเปลี่ยนบรรยากาศสักชั่งโมงสองชั่วโมงสิอายะ”

“ได้ยังไงล่ะ เดี๋ยวฉันต้องไปเตรียมตัวแสดงตอนบ่ายนี้แล้ว เดี๋ยวก็ไม่ทันหรอก”

“ไม่ต้องห่วง บทซินเดอเรลล่าของนายมีคนเล่นแทนแล้ว เมื่อตัวจริงมาสาย ตัวสำรองก็ต้องเล่นแทน… ฉันนี่ไง”

“เคตะ… นี่นาย?”

“ใช่ ฉันวางแผนนี้มานานแล้ว รู้มั้ยฉันอิจฉานายแค่ไหนที่ได้ใกล้ชิดกับไคโอ
 ฉันเฝ้ามองเค้ามาตลอดตั้งแต่นายยังไม่ย้ายโรงเรียนมาด้วยซ้ำ แล้วจู่ๆนายก็มาแย่งเค้าไปจากฉัน
เค้าเคยเป็นเจ้าชายน้ำแข็งที่เย่อหยิ่งใครก็แตะต้องไม่ได้ แต่ตอนนี้เค้ากลับลงมาทำตัวสนิทสนมกับทุกคน
ยิ้มให้ทุกคนก็เพราะนายคนเดียว ฉันไม่ชอบให้ไคโอเป็นแบบนี้ ฉันอยากให้เค้าเป็นเจ้าชายน้ำแข็งที่เย็นชาตลอดไป
 นายได้ยินมั้ย!”

“ฉันไม่เข้าใจว่านายคิดอะไรอยู่นะ เคตะ… แต่การที่ไคโอยอมเปิดใจให้ทุกคนฉันว่ามันเป็นเรื่องที่ดีมาก
ฉันชอบเห็นไคโอยิ้มมากกว่าที่จะเห็นมันเอาแต่ทำหน้าบูด นายเองก็น่าจะเข้าใจนี่
ว่าทำแบบนี้ไปไคโอก็ไม่มีทางชอบนายได้หรอก”

“ฉันไม่สน! ขอแค่ให้ไคโอสนใจฉันบ้างฉันทำทั้งนั้น วันนี้ฉันนี่แหละที่จะเป็นซินเดอเรลล่าตัวจริง ไม่ใช่นาย!”
ว่าแล้วเคตะก็วิ่งหนีไป ปล่อยอายะทิ้งไว้ที่นั่นคนเดียว

“เคตะ! เดี๋ยวสิเคตะ!” อายะพยายามจะทุบพังประตูแต่ก็ไม่มีประโยชน์

หนอย… เป็นไอ้น้ำแข็งถึกหน่อยล่ะไม่ได้ แค่ประตูห้องน้ำโกโรโกโสแค่นี้ไม่มีทางขังมันได้แน่ แต่เค้าเอง…
 ก็จะไม่มีวันยอมถูกขังอยู่ในนี้ แล้วให้ไอ้น้ำแข็งต้องรอเค้าเก้อเหมือนกัน!

“อีกครึ่งชั่วโมงก็จะได้เวลาแสดงแล้ว เจ้าอายะมันไปอยู่ไหนของมันวะ”

ฮิคารุยิ่งเครียดหนัก เมื่อพวกตัวแสดงเอาแต่ใจพากันแต่งตัวผิดคอนเซปเค้าไปหมด แล้วนี่นางเอกยังมาหายหัวไปอีก
เค้าล่ะกลุ้มแสนกลุ้มจนอยากจะเอาหัวโขกเวทีตายอยู่แล้ว

“อายะยังไม่มาอีกเหรอ?” ไคโอที่อยู่ในมาดเจ้าชายสุดหล่อเดินเข้ามาถามบ้าง หน้าคมๆก็เริ่มจะวิตก
ปกติถึงมันจะชอบมาสาย แต่ก็ไม่เคยผิดนัด และที่สำคัญไม่เคยทิ้งงานที่รับผิดชอบด้วย นี่มันชักจะแปลกเกินไปแล้ว

“ฉันน่าจะเป็นฝ่ายถามนายมากกว่านะไค ปกติเห็นพวกนายสองคนติดกันยังกะปาท่องโก๋”

“ฉันไม่ได้เฝ้ามันตลอดนี่ (ถึงอยากจะทำก็เหอะ) นายก็รู้ว่าวันนี้งานฉันล้นมือแค่ไหน
ขนาดจะปลีกตัวไปฟังอายะเดี่ยวไวโอลินเปิดงานฉันยังไปไม่ได้เลย ว่าแต่… เค้าไม่ได้บอกใครไว้เหรอว่าจะไปไหน?”

ฮิคารุไหวไหล่

“เอ่อ… ฮิคารุคุง อายะคุงเค้าไม่มาแล้วล่ะ” เจ้าแว่นที่กำลังรอจังหวะได้เวลาออกมาเสนอหน้า
สายตาอายๆที่ซ่อนอยู่หลังกรอบแว่นตาแอบมองร่างสูงในชุดเจ้าชายอย่างหลงใหล

“แล้วเจ้าอายะมันไปตายที่ไหนเล่า!” ฮิคารุเริ่มโวยวาย

“เค้าบอกว่าไม่ค่อยสบาย เล่นละครไม่ไหว เลยขอตัวกลับไปพัก แล้วก็ให้ฉันมาบอกนายนี่แหละ”

“ไม่จริง!” ไคโอแย้ง “เมื่อเช้าฉันยังเห็นอายะดีๆอยู่เลย เล่นไวโอลินแป๊บเดียวแล้วจะป่วยได้ยังไง”

“จริงๆนะครับไคคุง คุณไม่เห็นตอนอายะเปิดงานเสร็จเค้าเดินลงมาแทบจะเป็นลมแน่ะ
 แล้วก็หายตัวแวบไปเลย ถามใครดูก็ได้”

“ฉันจะไปตามหาอายะ” ไคโอไม่เชื่อจะรีบไปตามหาสุดที่รัก แต่ก็ถูกฮิคารุฉุดแขนไว้

“ขอร้องล่ะไค… ฉันเสียนางเอกไปคนแล้ว อย่าให้ฉันต้องขาดพระเอกไปอีกคนเลยนะ ไม่อย่างนั้นงานของห้องเราล่มแน่”

คำขอร้องของท่านรองฟังมีเหตุผล เค้าเป็นหัวหน้าจะทิ้งหน้าที่ไปแบบไม่มีความรับผิดชอบก็ไม่ได้
 คิดแล้วก็เลยได้แต่กัดฟันกรอดๆ

“แล้วนายจะเอายังไงเรื่องบทซินเดอเรลล่า?”

“เอ่อ… เอ่อ ผมพอจะเล่นแทนได้ครับ!” เจ้าแว่นยกมือขันอาสา แต่เล่นเอาสองหล่อแห่งห้อง A ถึงกับตาเหลือก
 “ผมช่วยอายะคุงท่องบทเป็นประจำจนจำบทได้หมดแล้ว แล้วรูปร่างของผมก็ใกล้เคียงกับอายะ
รับรองว่าผมสวมชุดที่เตรียมไว้ได้แน่นอน”

“ไม่!” ไคโอปฏิเสธเด็ดๆ “ถ้าให้เจ้าหมอนี่เป็นซินเดอเรลล่า ฉันไม่เล่น!”

“ไค… น่านะ ถือว่าฉันขอร้อง” ฮิคารุลงทุนยกมือไหว้มันปลกๆ “รองหัวหน้าอย่างฉันไม่เคยขอร้องอะไรนายเลยนะเฟ้ย
งานนี้นายก็ถือว่าช่วยชีวิตฉันเถอะ”

ฮิคารุทำหน้าหงอยจนหัวหน้าอย่างเค้าก็เถียงไม่ออก ถ้ารองอย่างมันต้องตาย แล้วหัวหน้าอย่างเค้าจะไปเหลืออะไร
 เอาเหอะ… เป็นไงเป็นกัน ขอให้รอดจากตรงนี้ให้ได้ก่อน เรื่องอื่นค่อยไปชำระความกันทีหลัง

“ตกลง ฉันเล่นก็ได้”

“ดีเลยไค!” ฮิคารุกระโดดลิงโลดจนแทบจะโดดจูบไอ้น้ำแข็งอยู่แล้ว “เคตะ นายก็รีบไปเปลี่ยนชุดสิ
อีกสิบห้านาทีก็จะเริ่มแล้วนะ”

แล้วละครของห้อง A ที่คนทั้งโรงเรียนรอคอยก็เป็นไปอย่างจืดชืดที่สุด เมื่อซินเดอเรลล่าที่ทุกคนอยากเห็น
กลับมาแสดงไม่ได้ แล้วยังเอาตัวแทนสุดห่วยมาแสดงแทนจนคนดูเริ่มรับไม่ได้

“ฉันบอกแล้วว่าให้เอา โช หรือ นารุ เล่นแทนก็ไม่เชื่อ เอาเจ้าเคตะทำไมก็ไม่รู้ หมดมู้ดซินเดอเรลล่าหมดเลยดูดิ”
 ไดจิที่เล่นเป็นทหารของเจ้าชายบ่นขรมใส่รองหัวหน้าที่กำลังละเหี่ยใจไม่แพ้กัน

“ก็โชต้องเล่นเป็นนางฟ้า นารุก็ถูกวางให้เป็นพี่สาวใจร้ายอยู่แล้ว ขืนอยู่ดีๆให้พวกมันเปลี่ยนบท มันก็มายำฉันน่ะสิ”

“เออ… แล้ว คิสะ ล่ะ หรืออย่างที่แย่สุดก็เอา จุนมะ ก็ได้ ทำไมต้องเป็นซินเดอเรลล่าแว่นด้วยวะ ไม่เข้าท่าเลย”

“บ่นนัก… นายจะเล่นเองมั้ยล่ะไดจิ ฉันจะได้เปลี่ยนตัวให้” เท่านั้นแหละไดจิก็หุบปากสนิท
 ฮิคารุเลยได้จังหวะไปตวาดอีกคนที่กำลังจะเดินมาบ่นใส่เค้า “นายอีกคนชินเรย์ ฉันรู้นะว่านายจะพูดอะไร
 ออกไปได้แล้วถึงคิวพวกนายสองคนแล้ว”

งายเต้นรำที่กร่อยสนิท… ฉากรองเท้าหลุดที่เจ้าชายแทบอยากจะหยิบขึ้นมาปาใส่หัวซินเดอเรลล่า…
และที่เลวร้ายยิ่งกว่า ก็คือตอนที่ต้องใช้รองเท้าสวมเพื่อพิสูจน์หาตัวจริงของซินเดอเรลล่านี่แหละ
ที่ไคโอแทบจะกลั้นอาการคลื่นไส้เอาไว้ไม่อยู่

เคตะนั่งตาเยิ้มอยู่บนเก้าอี้ กระดกปลายเท้าขึ้นไปวางแหมะบนมือของเจ้าชายที่แบมารับอย่างไม่เต็มใจ

“รองเท้าคู่นี้… (กรอด)… เป็นของนาง…. (กรอดๆ)…. ใช่หรือไม่ (กรอดๆๆๆๆๆว้อย!)”
ไคโอกัดฟันฝืนใจพูดทั้งที่ไม่อยากจะพูด

“ชะ…”
“ไม่ใช่!!”

ยังไม่ทันที่คนกำลังอินกับบทซินเดอเรลล่าจะตอบรับ ก็มีเสียงเล็กๆจากประตูหน้าหอประชุมตะโกนแทรกขึ้นมาซะก่อน
พร้อมกับร่างที่ดูไม่จืดของนางเอกตัวจริง ที่ค่อยๆเยื้องกรายเข้ามาช้าๆอย่างสง่าผ่าเผย...........

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 19-06-2008 21:54:30

 :m15:พี่ๆคนอ่านหายไปไหนกันหมดล่ะคร้าบ



Chapter 12: Little Festival between You & Me

สภาพของนักดนตรีคลาสสิกที่ปกติแสนจะดูดีเพราะเป็นคนหวานเนี้ยบเรียบร้อยอยู่แล้ว แต่ตอนนี้กลับดูไม่เป็นสับปะรด
ผิวขาวๆมีแต่ริ้วรอยแผลถลอกฟกช้ำเต็มไปหมด เสื้อผ้าชุดนัดเรียนก็ขาดวิ่น ผมสีดำขลับทิ้งปอยเซอๆได้อย่างเก๋ไก๋
จนใครบางคนอดขยับรอยยิ้มกับภาพน่ารักตรงหน้าไม่ได้

อันที่จริงมันสมควรจะสงสาร… ไคโอคิดในใจ แต่ทำไม้ ทำไม พอเห็นมันเยินทีไรเค้ากลับรู้สึกว่ามันน่ารักมากทุกที

ตอนนี้เสียงคนดูเริ่มฮือฮา จากละครกร่อยกำลังจะเป็นละครเวทีที่น่าตื่นตาตื่นใจที่สุดเท่าที่เคยก่อตั้งโรงเรียนนี้ขึ้นมาก็ว่าได้
 (เวอร์แระ) เมื่อสองซินเดอเรลล่าที่ดูไม่จืดกำลังยืนประจันหน้ากันบนเวที

“หม่อมฉันต่างหากที่เป็นซินเดอเรลล่าตัวจริง”

อายะเล่นไปตามบท (อันที่จริงมันนอกบทไปตั้งเยอะแล้วล่ะ) พร้อมกับย่อตัวถอนสายบัวได้สวยจนผู้หญิงบางคนยังอาย
 ไคโอขยับยิ้มกริ่ม กระแทกส้นเท้าของซินเดอเรลล่าจอมปลอมทิ้งไป ก่อนจะอุ้มเอาซินเดอเรลล่าตัวจริงมาวางไว้บนตัก
ท่ามกลางสายตาประชาชีนับพันชีวิต และเพื่อนๆทั้งห้องที่กำลังตาเหลือกว่าตกลงแล้วพวกมันสองคนเป็นอะไรกันแน่
อายะได้แต่กัดฟันกรอด… จะมีสักครั้งมั้ยเนี่ยที่ไอ้น้ำแข็งปีศาจจะไม่ทำตัวเวอร์เกินเหตุ

“พวกนายทำแบบนี้ไม่ได้นะ!” ซินเดอเรลล่าแว่นเริ่มโวย “ฉันไม่ยอมหรอก!”

“นายจะไม่ยอมอะไรฮึเจ้าแว่น คนที่ถูกวางบทให้เป็นซินเดอเรลล่าตั้งแต่แรกคืออายะจังต่างหาก”
ผู้กำกับสุดหล่อได้โอกาสออกมาชี้แจงบ้าง ผองเพื่อนเลยรีบเป่าปากรับกันใหญ่ โดยเฉพาะไดจิที่ปรบมือจนแทบหัก

“แต่…”

“ลงไปเลย เราไม่อยากดูซินเดอเรลล่าแว่น เราอยากดูซินเดอเรลล่าคนสวย” แม้แต่คนดูยังส่งเสียงโห่ไล่
 เจ้าแว่นทนอายไม่ไหวเลยวิ่งร้องไห้โฮลงเวทีไป จนอายะชักรู้สึกผิดขึ้นมาตะหงิดๆที่มาทำลายความฝันมันแบบนี้

“นายไม่จำเป็นต้องรู้สึกผิดหรอกอายะ หมอนั่นสมควรโดนแล้ว” ร่างสูงที่กอดเค้าอยู่กระซิบบอกให้ได้ยินกันแค่สองคน
ก่อนจะบรรจงสวมรองเท้าแก้วเข้ากับเท้าน้อยๆของอายะได้พอดี

“ในที่สุดก็พบจนได้… ซินเดอเรลล่าของฉัน” ไคโอทำตาหวานเชื่อม ก่อนจะก้มลงไปจูบร่างบางที่ยังไม่ทันตั้งตัว
คนดูที่กำลังอึ้งอยู่พอรู้ตัวก็ส่งเสียงเชียร์กันเกรียวกราว

“ในบทมันไม่มีให้จูบนี่นา!” ร่างบางรีบโวยวายใหญ่ ตอนที่ร่างสูงยอมถอนริมฝีปากออกไปแล้ว

“มีสิ… ก็เจ้าฮิคารุมันเพิ่งเปลี่ยนเมื่อกี้ไง”

ตาสีนิลตวัดเขม็งไปทางผู้กำกับที่กำลังยืนเสียวสันหลังวาบว่าจะโดนคนที่หน้าหวานที่สุดในห้องสับเละเป็นโจ๊กหรือเปล่า
เวรจริงๆไอ้ไคโอ… โยนความซวยมาให้เค้าอีกจนได้

“ฉันก็แค่… เอ่อ… เปลี่ยนให้มันมีสีสันนิดหน่อย”

“น่า… อายะ อย่างอนเลยน่า เห็นมั้ยคนดูเค้าออกจะชอบ”

อายะได้แต่สะบัดหน้าหนีแล้วก็ไม่ยอมพูดอะไรอีกเลย เมื่อละครจบลงแบบแฮปปี้เอนดิ้ง
นักแสดงทุกคนก็ออกมายืนเรียงแถวจูงมือกันโค้งให้คนดู แล้วละครก็ถูกปิดฉากลงอย่างงดงาม

กลางคืน… จะเป็นงานรอบกองไฟ ตอนนี้นักเรียนทั้งหมดเกือบห้าร้อยชีวิตลงไปรวมตัวกันที่กลางสนาม ยกเว้น…
 สองคนที่กำลังขึ้นไปสวีทกันเงียบๆบนห้องกรรมการนักเรียน

ร่างสูงคว้าแขนผอมเพรียวของร่างบางมาทายาทำแผลให้เบาๆ

“โอ๊ย! เบาๆสิไค ฉันเจ็บ…” อายะบ่นอุบตอนที่เจ้านำแข็งมันแกล้งมือหนัก จิ้มยาเข้าที่แขนของเค้าจนแสบไปหมด

“ขอโทษ” หน้าหล่อๆของคนขี้แกล้งยิ้มพราย และเก็บกล่องยาหลังจากที่ทำแผลเสร็จเรียบร้อยแล้ว
“ไหนลองเล่าหน่อยซิว่าเกิดอะไรขึ้นกับนาย”

อายะตัดสินใจเล่าเรื่องทั้งหมดให้ไคโอฟัง และยังขอร้องว่าไม่ให้เค้าไปเอาเรื่องเจ้าแว่นด้วย
 เพราะแค่นี้มันก็น่าสงสารมากพออยู่แล้ว ไคโอเลยได้แต่ถอนใจกับความใจกว้างของคนรัก

“ฉันขอโทษนะที่เกือบทำให้พวกนายต้องเสียงาน ขอโทษจริงๆนะไค” ร่างบางพยายามขอโทษ
 ตอนที่ทำหน้าเจื่อนยิ่งดูน่ารักเข้าไปใหญ่ จนร่างสูงอดไม่ได้ที่จะคว้าร่างเล็กๆเข้ามากอดแน่น

“ถึงวินาทีนั้นฉันไม่ห่วงเรื่องงานแล้ว แต่ฉันห่วงนายมากกว่า” ตาสีฟ้าคมสบตาจริงจังจนอายะชักเขิน
อันที่จริงก็ถูกมันจ้องออกจะบ่อย ทำไมต้องเขินด้วยฟะ “ฉันจะทำให้นายรู้… ว่าฉันห่วงนายแค่ไหน”

เสียงทุ้มๆออดอ้อน ก่อนจะซุกหน้าจูบไซร้ซอกคอขาวๆของอายะจนสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“อย่า… ไค นี่มันในโรงเรียนนะ เดี๋ยวมีคนมาเห็น” ปากก็ห้ามไปอย่างนั้นทั้งที่ร่างกายกำลังให้ความร่วมมือเต็มที่
โดยเฉพาะตอนที่ไคโอปลดกระดุมเสื้อนักเรียน แล้วลิ้มเลียยอดอกอย่างซุกซน

“ไม่มีใครขึ้นมาหรอก เค้าลงไปงานรอบกองไฟกันหมดแล้ว อีกอย่างห้องนี้เป็นห้องเก็บเอกสาร
นอกเวลาจะไม่มีใครเข้ามาอยู่แล้ว”

อายะกวาดสายตาไปรอบๆห้องที่กว้างแค่สี่เสื่อครึ่ง ด้านหนึ่งมีตู้เก็บเอกสารต่างๆของสภานักเรียนตั้งกินเนื้อที่ไปกว่าครึ่ง
 กับเก้าอี้สองตัวที่พวกเค้าลากเข้ามานั่งกันเอง แสงไฟบนเพดานก็ริบหรี่ช่วยสร้างบรรยากาศดีเหลือเกิน
แต่ว่า… มันจะลำบากตอนที่คิดจะมีอะไรกันนี่สิ พื้นที่แค่นี้มันก็… เอ่อ… นะ

“ไม่ต้องห่วง ฉันทำได้แน่ รับรอง” ตาสีฟ้าส่งประกายแพรวพราวเหมือนรู้ทันความคิดของเค้า

“บ้า!” อายะค้อนเบาๆ ก่อนจะยอมให้ร่างสูงเปลื้องเสื้อผ้าเค้าจนหมดตัว แต่ยังนั่งอยู่บนเก้าอี้แบบนี้
เค้าจะทำยังไงของเค้าล่ะเนี่ย

“อาจจะไม่ถนัดหน่อยนะ แต่ฉันก็ไม่อยากทำกับนายที่พื้น มันเย็นน่ะ…” ไคโอยักคิ้วกริ่ม
แต่คนหน้าหวานหน้าแดงเป็นลูกตำลึงสุกไปเรียบร้อยแล้ว

ไคโอยกสะโพกมนมาวางคร่อมบนตัก ก่อนจะระดมจูบไปทั่วร่างบาง เวลาที่เค้าจูบไล้ไปโดนบาดแผล
 ร่างบางก็จะผวาเฮือก จิกคว้าไหล่เค้าไว้ทุกครั้ง

“อื้อ… อย่าทำเจ็บสิไค…” ร่างบางครางเบาๆ ยิ่งตอนที่ร่างสูงจงใจเค้นคลึงสะโพกเค้าอย่างหนักหน่วง
 ร่างบางยิ่งแอ่นตัวรับอย่างเสียวซ่าน ทำให้ไคโอยิ่งได้ใจใหญ่ เค้ายกเข่าข้างหนึ่งของอายะมาพาดไว้ที่ไหล่
 ทำให้สะโพกของอายะยิ่งขยับเข้ามาใกล้ปากมากขึ้น ส่วนกลางที่กำลังแข็งขืนก็ชูชันล่อตาล่อใจอยู่ตรงหน้า
ไคโอลิ้มเลียปลายแท่งเนื้ออย่างอ่อนโยน ทุกสัมผัสราวกับจะดูดดื่มทุกรสชาติให้ซึมซ่าน
อายะเผลอไผลบิดตัวเร่าไปมาอย่างสุขสม

“อ๊า! ฉะ… ฉัน… ไม่ไหว…” ร่างบางแอ่นกายเหยียด ก่อนจะกระแทกทั้งแก่นกายเข้าไปในปากร่างสูงที่รอรับอย่างเต็มใจ
แล้วปล่อยน้ำรักหวานๆทะลักทะลายให้ร่างสูงได้ลิ้มลองจนชุ่มฉ่ำ

“อา…” เสียงอายะครวญครางอย่างหวานซึ้ง ตอนที่ปล่อยน้ำรักออกมาจนหมดตัว ยิ่งจุดอารมณ์ให้น้ำแข็งลุกเป็นไฟ
เค้าค่อยแยกสะโพกที่แอ่นเกร็งออกเล็กน้อย ก่อนจะใช้นิ้วแทรกเข้าไปในช่องกลางระหว่างร่องก้น
อายะยิ่งจิกเล็บลึกลงไปที่ไหล่ร่างสูงเพราะความสุขสมที่เค้าบรรจงทำให้ ไคโอสอดนิ้วที่สองเข้าไปช้าๆจนกระแทกเข้ากับจุดสวาท
 อายะบิดตัวเร่าทุรนทุรายพร้อมกับร้องออกมาแทบไม่เป็นคำพูด

“ขอฉันเข้าไปทั้งตัวเลยนะที่รัก” ไคโอกระซิบบอกพร้อมกับถอนนิ้วนำทางออก
 แล้วจับอายะบิดสะโพกคุกเข่าคว่ำหน้าอยู่บนเก้าอี้แคบๆ

“ไค… ฉันไม่ถนัด” ร่างบางประท้วง

“ไม่เป็นไร เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

ไคโอเปลี่ยนลงไปยืนแนบทางด้านหลัง ที่ร่างบางกำลังชูสะโพกอย่างยั่วยวน
 ร่างสูงเร่งปลดอาภรณ์ด้านล่างของตัวเองอย่างรวดเร็ว แก่นกายร้อนผ่าวที่ซ่อนเร้นมานานก็พุ่งพรวดชูชัน
ผ่านชั้นในตัวจิ๋วที่เจ้าตัวรูดไปกองบนพื้นอย่างไม่แยแส ไคโอมองช่องทางสีชมพูน่ารักที่ตอนนี้กำลังแดงก่ำด้วยฝีมือของเค้า

“รับนะ…” ไคโอกระซิบบอก ก่อนจะกระแทกกระทั้นแก่นกายอันแข็งขืนผ่านช่องทางแคบที่กำลังรัดรับเค้าแนบแน่น

“อา… อึก… ไค…” ร่างบางร้อง ไคโอก็เร่งรัวจังหวะเร็วขึ้น อายะบิดตัวเร่าน้ำตาไหลพรากเพราะทั้งเจ็บทั้งเสียวซ่าน
เค้าจึงรีบช้อนต้นขาข้างหนึ่งของอายะยกขึ้น พร้อมกับขย่มตัวคนรักลงมาในท่ายืน
ให้แท่งแก่นกายร้อนระอุได้กระแทกจุดสวาทเต็มที่ จนในที่สุดเค้าทั้งคู่ก็ปล่อยออกมาพร้อมกัน
แล้วร่างบางทก็ทรุดฮวบลงไปกองกับพื้นอย่างหมดแรง

“วันหลังฉันไม่เอาท่าพิสดารแบบนี้แล้วนะไค เจ็บชะมัด…” ร่างบางบ่นไปด้วยพร้อมกับลูบสะโพกป้อยๆ
 จนไคโอต้องรีบเข้าไปโอ๋

“ก็ที่มันแคบ แล้วนายจะให้ฉันทำไงล่ะ” ไอ้น้ำแข็งกอดรัดแน่นยังกะงูเหลือม แถมยังใช้ไม้อ้อนไม่หยุด
“แล้วก็เห็นนายชอบไม่ใช่หรือไง” ตอนท้ายมันยังล้อแบบได้ใจ

“บ้าเหรอ! ฉันไม่ได้โรคจิตเหมือนนายนี่”

“หึๆ พูดแบบนี้ ฉันชักอยากจะทำตัวโรคจิตกับนายอีกรอบแล้วสิ” แล้วมันก็ไม่พูดเปล่า
 แต่ยังทำตัวนัวเนียอยู่บนพื้นที่มันเคยบอกว่าเย็นนักเย็นหนา

“ไม่เอานะไค! ไม่เอาแล้ว! ไอ้ไค้!!!!!!!!”
“หึ… หึ…”

แล้วเสียงหัวเราะเยียบเย็นสลับกับเสียงครางกระเส่าก็ดังระงมอยู่ในห้องกรรมการนักเรียนทั้งคืน..............

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 19-06-2008 22:00:03

จิ้ม คนแต่งเรื่องนี้

รอตอนต่อ ไป นะค่ะ

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 20-06-2008 12:16:03

 :m25: :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 22-06-2008 13:15:00

Chapter 13: Your Cutie Charm!

วันอาทิตย์อากิชวนไปดูไอ้น้ำแข็งถ่ายแบบที่สตูดิโอ เห็นมันบอกว่าเป็นการถ่ายแบบคู่กับนางแบบชาวต่างชาติ
ในคอนเซป The Hottest Night แค่ฟังชื่อคอนเซปก็เสียวแทนจนไม่อยากไปดูแล้ว
แต่ทนยัยน้องตัวแสบคะยั้นคะยอไม่ไหว อายะเลยจำใจต้องไปด้วย

“นี่ค่ะ… บัตรผ่าน” อากิยื่นบัตรพาสปอร์ตเข้าสตูดิโอหรูที่มีคำว่า VIP แปะอยู่ตรงหน้าชัดเจน พวก
 สตาฟฟ์พี่เลี้ยงจึงปล่อยพวกเค้าผ่านไปง่ายๆ

“โอ้… อากิกับอายะใช่มั้ยจ๊ะ” สาวสวยอายุประมาณสามสิบต้นๆท่าทางเปรี้ยวจี๊ด กำลังเดินเข้ามาหาสองแฝด
“ขอแนะนำตัวนะ พี่ชื่อ โยโกะ เป็นผู้จัดการส่วนตัวของไคคุงเค้าจ้ะ เค้าบอกให้พี่มารอรับน้องสองคน
งั้นเราเข้าไปด้วยกันเลยดีมั้ยจ๊ะ”

พี่โยโกะท่าทางเป็นกันเองมาก แถมยังคุยเก่งด้วยมีผู้จัดการส่วนตัวใจดีขนาดนี้มิน่าล่ะไอ้น้ำแข็งมันถึงได้ใจนัก
 เจ้าหล่อนพาสองแฝดไปนั่งบนโซฟาหลังช่างภาพ อากิดูฉากที่เซ็ตไว้กลางห้องอย่างตื่นเต้น

ฉากที่ไคโอจะถ่ายวันนี้เน้นสีแดงและสีดำที่ดูลึกลับสมกับคอนเซปค่ำคืนสุดเร่าร้อน โดยเฉพาะเตียงนอนสีแดง
เหมือนเลือดที่ยังไม่ถูกยกเข้าฉากก็ดูจะสร้างบรรยากาศรัญจวนได้ดีเหลือเกิน จนอายะเผลอกลืนน้ำลายดังเอื๊อก
 ไม่อยากนึกภาพเลยว่าตอนที่ไอ้น้ำแข็งมาเลื้อยตัวถ่ายคู่กับเตียงหลังนี้จะยิ่งเซ็กซี่แค่ไหน

ภาพเซ็ตแรกจะถ่ายพวกนางแบบต่างชาติสามคน แต่ละคนแต่งชุดสุดวาบหวิว ผิวขาวๆ ผมทอง ตัวสูงชะลูด
 แค่อายะกลับรู้สึกไม่ชอบเลย แม้ว่าแต่ละคนจะถ่ายได้สวยดูเย้ายวน แต่ก็ฝืนธรรมชาติ

ต่อมาก็ถึงคิวนายแบบหนุ่มน้อยเพียงหนึ่งเดียวในวันนี้ ไคโอออกมาด้วยชุดเรียบง่ายแต่เซ็กซี่บาดใจร้ายกาจกับกางเกงยีนสีดำ
ที่ถูกกรีดจนขาดวิ่น และเสื้อเชิ้ตสีขาวบางจนเห็นแต้มสีชมพูน่ารักบนหน้าอกอย่างชัดเจน อายะหน้าแดงก่ำจนต้องรีบก้มหน้าหลบ

“ว้าว! วันนี้ไคคุงหล่อจัง” อากิที่นั่งข้างๆยิ้มแก้มปริ ทำตาหวานเยิ้ม “ฮู้ย… นี่ถ้าเป็นคอนเซป summer เหมือนคราวก่อนล่ะก็
จะโดนสาดน้ำตอนถ่ายด้วย ยิ่งเท่เข้าไปใหญ่เลย”

สาดน้ำ!

โอ้… งั้นเสื้อเชิ้ตบางเฉียบแค่นั้นจะเอาอยู่เรอะ อายะเผลอหลับตานึกภาพตาม ไคโอในเสื้อเชิ้ตบางๆเปียกน้ำ
เห็นทุกอย่างแม้แต่รูขุมขนที่ซ่อนอยู่ใต้เสื้อตัวนั้น และเจ้าแต้มสีชมพูพวกนั้นก็คงจะพุ่งหราออกมา
โอ… พระเจ้า แค่คิดเลือดกำเดาก็จะกระฉูดแล้ว

ไคโอเริ่มถ่ายภาพกับนางแบบผมทองที่ดูน่ารักที่สุด ทุกช็อตจะมีการกอดก่าย เลื้อยล้วง นัวเนียกันตลอดเวลา
จนนางแบบรู้สึกจะอินจัด เห็นเจ้าหล่อนซบหน้าไปที่อกพร้อมกับขบเม้มแต้มสีชมพูของไคโอเบาๆ
จนนายแบบสุดหล่อของเราส่งเสียงโวยวายลั่น แล้วไม่ยอมถ่ายต่อ จนต้องเปลี่ยนให้นางแบบคนอื่นมาถ่ายแทน
แต่ไปๆมาๆทุกคนก็อดใจไม่ไหวกับความเร่าร้อนของสุดยอดนายแบบ จนเผลอออกอาการหื่นกันทุกคน
โดยเฉพาะคนสุดท้ายถึงกับกระโดดจูบแลกลิ้นกับไคโออย่างดูดดื่ม

“แย่ชะมัด!” ไคโอบ่นขรมตอนที่ได้รับอนุญาตให้พัก แล้วเดินเข้ามานั่งบนโซฟาข้างพวกอายะ

“ไคโอคุงเหนื่อยมั้ย เดี๋ยวอากิไปเอาน้ำมาให้นะ” อากิรีบทำหน้าที่แฟนอย่างเต็มที่ วิ่งปร๋อออกไปซื้อน้ำมาให้ไคโอ
(แล้วในสตูมันไม่มีให้กินหรือไงฟะ)

“ตอนถ่ายแบบ… นาย… คงลำบากแย่” อายะพูดตะกุกตะกัก ตั้งแต่เข้ามานั่งอยู่ในสตูต้องทนกลั้นเลือดกำเดาไม่รู้ตั้งกี่รอบ
 ยิ่งพอเจ้าตัวนายแบบที่เห็นไกลๆก็ทำให้ฮอร์โมนพุ่งพล่านจะแย่อยู่แล้ว ยังมานั่งใกล้ๆทำให้อายะยิ่งเขินเข้าไปใหญ่
(โอ๊ย! เมื่อไหร่แกจะชินกับมันซะทีล่ะอายะ)

ไคโอยิ้มกริ่ม ยิ่งเห็นคนรักนั่งเขินแถมยังเป็นห่วงก็ยิ่งอยากแกล้ง

“นี่ยังไม่เท่าไหร่ บางคนแทบจะปล้ำฉันกลางสตูก็มีนะ”

“หา!! ขนาดนั้นเลย!”

“แต่ก็โดนฉันชกจนหน้าเจ่อไปทุกคนเลยล่ะ”

“นายนี่ร้ายมากเลยนะ ไค”

“แล้วนายล่ะอายะ ไม่คิดจะถ่ายแบบคู่กับฉันบ้างเหรอ” หมาป่าเจ้าเล่ห์แกล้งโอบไหล่เข้ามาหาลูกแกะน้อยพร้อมกับยักคิ้วแผล็บ

“ไม่! ฉันเป็นนักดนตรีนะไม่ใช่นายแบบ ฉันโพสท่าเหมือนนายไม่เป็นหรอก”

“น่านะ… ไม่ยากหรอก เดี๋ยวฉันสอนให้”

“ไม่เอา!”

“มากี้คุง!!” ดูซิ แล้วมันเคยฟังเค้าซะที่ไหน ยังมีหน้าไปเรียกตากล้องหน้าตาเฉยเลย “ตอนบ่ายยังเหลืออีกเซ็ตใช่มั้ย
 ผมอยากให้เพื่อนผมถ่ายด้วย”

“แต่เราเซ็ตตัวนางแบบไว้แล้วนะ มิสเตอร์ไคโอ”

“น่า… มากี้ นางแบบพวกนั้นหื่นจะตาย ผมไม่ชอบ”

“แต่คอนเซปที่วางไว้ต้องเป็นนางแบบที่เร่าร้อนนะ”

“แล้วเพื่อนผมเนี่ยถ้าจับแต่งองค์ทรงเครื่องซะหน่อย แต่งหน้ากับใส่วิกอีกนิด จะไม่เหมือนนางแบบตรงไหน
เผลอๆผมว่าสวยกว่านางแบบที่คุณหามาให้ด้วยซ้ำ” ไคโอรีบโม้ใหญ่ แต่อายะกำลังอยากไหลแทรกแผ่นดินหนี

ตากล้องมืออาชีพมองซ้ายมองขวาก็พยักหน้าเห็นด้วย “ตกลง… ผมให้เพื่อนคุณถ่าย จิเอะ!!”
ว่าแล้วก็ตะโกนเรียกช่างแต่งหน้ามืออาชีพที่มายืนรอคิวอยู่แล้ว “จิเอะจัง ช่วยแปลงโฉมหนุ่มน้อยคนนี้เอาให้เซ็กซี่ที่สุดเลยนะ”

“โอเคค่ะบอส จิเอะเล็งไว้ตั้งนานแล้วว่าน้องเค้าน่ารัก รับรองจิเอะจะแต่งให้ทุกคนตะลึงเลย”

“ไม่นะ! ผมไม่อ๊าวววว!!”

ช้าไปแล้วอายะ… จะดิ้นยังไงก็ถูกช่างแต่งหน้าสุดเฮี้ยวลากเข้าไปในห้องแต่งตัวจนได้ ไคโอได้แต่นั่งยิ้ม
 รอลุ้นว่าหวานใจของเค้าพอแต่งตัวเสร็จแล้วจะสวยแค่ไหน

สวย… สวยมาก!!!!

ตอนที่ร่างบางในชุดกระโปรงสีแดงพลิ้ว ถูกผลักออกมาจากห้องแต่งตัว ก็เล่นงานคนทุกคนในสตูจนตะลึง
ไม่เว้นแม้แต่พวกนางแบบมืออาชีพ

ร่างเล็กๆถูกแปลงโฉมจนแทบจำไม่ได้ หน้าสวยๆถูกแต่งบางๆด้วยอายชาโดว์สีหวาน
วิกผมตรงสีดำตัดเป็นหน้าม้าทิ้งยาวจนถึงบั้นเอวเหมือนตุ๊กตาญี่ปุ่น
ยิ่งจับมาเข้าชุดกับกระโปรงสีแดงและเสื้อเชิ้ตสีแดงอาบมันตัวโคร่ง เปิดโชว์สะดือและไหล่ขาวเนียน
ยิ่งทำให้ร่างบางยิ่งดูเหมือนตุ๊กตาเข้าไปใหญ่ นี่ถ้าไม่รู้มาก่อนว่าเป็นเด็กผู้ชาย
 ทุกคนคงคิดว่านางแบบชั้นนำที่ไหนมาเดินเล่นแถวสตูแน่ๆ

“สวยจัง…” แม้แต่น้องสาวตัวแสบยังเพ้อทันทีที่เห็นพี่ชายแปลงโฉม ส่วนอีกคนไม่ต้องพูดถึง
แทบจะโฉบไปอุ้มเอามาวางถึงที่ถ้าไม่กลัวจะเสียภาพลักษณ์นายแบบชื่อดังซะก่อน

“ดีมาก อายะจัง สวยมากๆเลย” มากี้ตากล้องเอ่ยปากชม “เดี๋ยวไคโอกับอายะเข้าฉากไปนั่งบนเตียงเลยนะ
ไสตลิสต์จัดท่าให้ดูเซ็กซี่ที่สุดด้วย”

“เอ่อ… ผะ… ผม…”

“ไม่ต้องอายแล้วอายะจัง สวยออกขนาดนี้” พี่โยโกะที่ยืนเชียร์อยู่ให้กำลังใจ พร้อมกับจูงมือเข้าไปหาไอ้น้ำแข็งพันปี
ที่นอนเท้าคางรออยู่บนเตียงแล้ว

“เอ้า! นางแบบกับนายแบบชิดเข้าหากันหน่อยสิ” มากี้สั่ง อายะที่ยังนั่งเกร็งไม่ยอมขยับตัว จนไคโอต้องเข้ามากระซิบ

“หายใจลึกๆอายะ ทำตัวตามสบายเหมือนเวลาเราอยู่ด้วยกันไง แล้วถ้าเขินก็ไม่ต้องมองกล้อง เดี๋ยวฉันจัดการเอง”

ไคโอดึงอายะมานอนลงบนเตียงด้วยกัน ก่อนจะสอดแขนโอบรอบพุงขาวๆจากทางด้านหลัง วางคางเกยบนหัวไหล่ขาว
พร้อมกับหายใจรดต้นคอจนร้อนผ่าว อายะยังไม่ทันประท้วงก็มีเสียงชัตเตอร์กดดังแชะ แล้วไคโอก็เป็นคนนำเปลี่ยนท่าไปเรื่อยๆ
เอาหน้าแนบอกบ้าง ซุกไซร้ต้นคอบ้าง จนอายะประหม่าจนแทบจะทนไม่ไหว
แถมมีครั้งนึงที่มันแกล้งเค้าโดยการดึงกระโปรงขึ้นมาจนเห็นต้นขาเพรียวแล้วลูบไล้
จนอายะงอแงจะไม่ยอมถ่ายต่อ จนพี่โยโกะต้องเข้ามาช่วยกล่อม จากนั้นก็ได้ถ่ายกันต่อ

“รูปสุดท้ายผมขอให้นางแบบ… เอ๊ย! อายะนั่นแหละ หอมแก้มไคคุงหน่อยนะ มุมนี้กำลังสวยเลย”
มากี้ตากล้องสั่ง ไคโอรีบยื่นหน้าเข้าไปให้อย่างเต็มใจที่สุด แต่อายะเขินจัดจนแทบจะขยับตัวไม่ได้อยู่แล้ว

“ผะ… ผม…” อายะกำลังจะประท้วง แต่ถูกไคโอกระซิบอ้อนดักทางซะก่อน

“น่านะ… อายะ รูปสุดท้ายแล้วด้วย ขืนนายไม่ยอมงานก็ไม่เสร็จ ฉันอุตส่าห์ถ่ายมาทั้งวันแล้ว
 นายจะให้ฉันเสียงานเหรอ”

ตาสีฟ้าส่งประกายปริบๆ จนอายะยอมใจอ่อน

“ก็ได้… แต่นายต้องหลับตานะ”

พออายะตอบรับ ไคโอก็ยิ้มกริ่มพร้อมกับยื่นหน้าเข้าไปใกล้อีกแล้วหลับตาพริ้ม อายะกัดฟันทิ้งความอาย
 พยายามไม่เหลียวมองกล้อง พอเห็นเสี้ยวหน้าคมๆของมันอยู่ใกล้ก็ยิ่งสั่น มือเล็กๆประคองหน้าไอ้น้ำแข็งเข้ามาประชิดอีก
 ก่อนจะประกบริมฝีปากบางเข้ากับแก้มขาวๆ

จุ๊บ!.......... แชะ

ผิดคาด! นี่มันไม่ใช่อย่างที่ตกลงกันไว้นี่!

ไอ้น้ำแข็งตัวแสบ!!!!! มันหักหลังเค้าอีกแล้ว พอมันรู้ว่าเค้าจะจูบ มันก็รีบหันหน้ากลับมา กลายเป็นว่าจากจูบแก้ม
กลายเป็นว่าเค้าต้องประกบปากจูบกับมันแทน พอเสียงแชะผ่านไป…
อายะก็เลยได้แต่ช็อกตัวแข็งทื่อยิ่งเหมือนหุ่นตุ๊กตาญี่ปุ่นตัวใหญ่ วิญญาณลอยออกจากร่างไปเรียบร้อย

“สวยมากเลยอายะคุง โดยเฉพาะภาพสุดท้ายคุณทำได้เซ็กซี่ที่สุดเลย” มากี้เอ่ยปากชม
ก่อนจะเดินเข้าไปคุยกับพวกสต๊าฟฟ์เพื่อคัดเลือกรูป อายะฟื้นตัวได้ก็เดินไปทรุดบนโซฟาใกล้ไอ้น้ำแข็งที่กำลังนั่งไขว่ห้าง
จิบชาอย่างสบายอารมณ์

“นายน่ารักมากเลยอายะ โดยเฉพาะภาพสุดท้ายสุดยอด” ไอ้น้ำแข็งก้มลงมากระซิบพร้อมกับยักคิ้วแผล็บ

“บ้า! นายมันบ้าไคโอ!”

อายะทำหน้าแดงป่อง ก่อนจะวิ่งหนีออกไป แล้วลากอากิที่กำลังงงกลับบ้าน ปล่อยให้ไอ้โรคจิตนั่งหัวเราะได้ใจอยู่คนเดียว
ที่แกล้งหวานใจได้สำเร็จ.................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 22-06-2008 14:11:18

 :o8: :o8:
น่าร้ากซะ
อายะตามไคโอไม่ทันตลอด

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: hasuzz ที่ 22-06-2008 23:21:10

นางแบบน่ากัว - -*

อายะน่าร๊ากกกก
ไคโอก็หื่นเสมอต้นเสมอปลาย
 :o8:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 23-06-2008 21:24:34

Chapter 14: On-sen Fantasy

สัปดาห์สุดท้ายก่อนปิดเทอม… พวกห้อง A ตกลงใจฉลองหลังสอบโดยการเหมาทัวร์ไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อนด้วยกันทั้งห้อง
คณะลูกทัวร์ก็ยังกะคณะนกกระจอก จ้อกแจ้กจอแจคุยกันเสียงดังตลอดทาง
ยิ่งพอไปถึงโรงแรมที่พักแบบญี่ปุ่นก็ยังลงไปแย่งห้องกันอุตลุด

ห้องนอนเป็นห้องคู่ซึ่งอายะตกลงขอไปอยู่ห้องเดียวกับ โชชุน หนุ่มหน้าหวานอีกคนที่ดูท่าทางน่าไว้ใจที่สุดในห้องแล้ว
โดยไม่ง้อเจ้าน้ำแข็งปีศาจที่มาตื๊อขอแลกห้องด้วยหลายครั้งเพราะยังงอนมันเรื่องถ่ายแบบไม่หาย
เลยสรุปว่าหัวหน้ากับรองหัวหน้าต้องถูกเนรเทศไปอยู่ห้องเดียวกัน ซึ่งฮิคารุเองก็สบายใจ
เพราะตอนแรกเหมือนมีคนแกล้งจะจับเค้าไปอยู่ห้องเดียวกับ จุนมะ นักเรียนใหม่ที่เล็งฮิคารุไว้ตั้งแต่ต้นเทอมแล้ว

แต่เสียใจ… รองหัวหน้าห้องเราเป็นชายแท้ทั้งแท่ง และไม่ยอมพวกเพศที่สามง่ายๆอยู่แล้ว
 (แล้วไปอยู่ห้องเดียวกับไอ้ไคทำไมล่ะคุ้ณ) จุนมะเลยต้องระเห็จไปอยู่กับเจ้าแว่น
 ซึ่งหลายคนสรุปให้ว่ามันทั้งคู่เหมาะสมกันที่สุดแล้ว (ใช่… คนนึงเล็งหัวหน้า ส่วนอีกคนก็เล็งท่านรอง
 อันที่จริงย่องมารวบหัวรวบหางทั้งห้องก็จบ)

“โช… ฉันไปอาบน้ำก่อนนะ”

อายะบอกโชชุนที่กำลังโทรศัพท์คุยกับแฟนหวานจ๋อย เค้าก็พยักหน้าให้ก่อนจะคุยกับแฟนต่อ
แฟนของโชเป็นนักเรียนหญิงโรงเรียนเดียวกับยัยตัวแสบ อายะเคยเห็นครั้งนึงหน้าตาน่ารักมากๆ
และดูท่าทางคู่นี้ก็จะรักกันมากด้วย ก็นับว่าโชคดีที่หนุ่มหน้าหวานยังรอดเงื้อมมือสิงสาราสัตว์ในโรงเรียนชายล้วนไปได้อีกคน
แต่สำหรับ นารุมิ หนุ่มหน้าหวานจอมหยิ่งอีกคนในห้อง เค้ากำลังสับสนอยู่ว่าตกลงมันจะไปทางไหนกันแน่

อายะสวมชุดยูคาตะถือผ้าเช็ดตัวไปที่บ่อน้ำพุร้อน พอเห็นเพื่อนคนนึงนั่งจ๋องอยู่หน้าห้องเปลี่ยนเสื้อ เค้าก็เดินเข้าไปทัก

“คิสะ”

อายะทัก ตาสีน้ำเงินหวานๆก็เงยขึ้นมาสบ คิสะ… เพื่อนซี้ที่สุดของจอมหยิ่งนารุมิ อันที่จริงคิสะจังก็เป็นคนที่หน้าตาน่ารักมาก
 อายะยังคิดเลยว่าคิสะน่ารักกว่านารุมิที่ถูกจัดอันดับเป็นหนุ่มหน้าหวานอันดับสองด้วยซ้ำ แถมนิสัยก็ดี เสียแต่ขี้อายไปหน่อย

“ทำไมมานั่งตรงนี้คนเดียวล่ะคิสะ แล้วนารุล่ะ?”

“ฉะ… ฉันตั้งใจจะมา… อาบน้ำ” จู่ๆหน้าสวยๆก็แดงแปร๊ดขึ้นมา ทำไมฟะ… ก็แค่มาอาบน้ำ

“อ้าว? แล้วทำไมไม่เข้าไปข้างในล่ะ”
“อายะก็ลองเข้าไปดูสิ”

อายะขมวดคิ้ว ก่อนจะเดินเข้าไปในห้องเปลี่ยนเสื้อ ก็ไม่เห็นมีอะไรนี่ ไม่เห็นมีใครอยู่สักคน อายะถอดชุดยูคาตะออก
 แล้วใช้ผ้าขนหนูห่อตัวแค่ผืนเดียว ก่อนจะเดินโท่งๆเข้าไปในลานกว้างซึ่งเป็นบ่อแช่น้ำร้อนรวม

พระเจ้าช่วย!!!!

อายะแทบจะเบรกไม่อยู่ นี่ยังดีนะที่ถือผ้าเช็ดตัวมาอีกผืนเลยเอาขึ้นมาคลุมท่อนบนได้ทัน
ไม่อย่างนั้นร่างบางๆขาวๆที่ไอ้ปีศาจน้ำแข็งเคยเห็นอยู่คนเดียว ได้ถูกประจานต่อหน้าสาธารณชนแน่!

เพื่อนๆร่วมห้องเกือบยี่สิบชีวิตที่พร้อมใจลงมาแช่น้ำในเวลาเดียวกัน กำลังจ้องมาทางร่างบางเขม็ง
แต่ละคนถ้าไม่อยู่ในสภาพโป๊ก็เปลือย บางคนยังเล่นมวยปล้ำไล่เตะก้นกันกลางน้ำก็มี
แล้วถ้าพวกมันเหมือนมนุษย์มนาทั่วไปก็คงไม่เท่าไหร่

แต่นี่… มันแต่ละคนก็ล้วนหล่อลากดิน แถมหุ่นดีแบบนักกีฬาทั้งนั้น โดยเฉพาะไอ้น้ำแข็งหมื่นปีที่ยืนเด่นกว่าเพื่อน
ใช้ผ้าขนหนูผืนจิ๋วพันท่อนล่างไว้อย่างเดียว ทิ้งหน้าอกตึงขาวสมฉายาน้ำแข็งกำลังโชว์หราอย่างยั่วยวน
จนใครบางคนแทบเลือดกำเดาทะลัก

“อายะ มาแช่น้ำเหรอ” ไอ้น้ำแข็งยิ้มพราย

‘เปล่า… จะมาเล่นปั่นแปะมั้งไอ้บ้า!’ อายะอยากจะด่ามันกลับเหลือเกิน แต่ก็อายเพื่อน

“ฮิ้ว! อายะลงมาสิ เนี่ยไอ้นารุก็ไม่ยอมลง คิสะมาถึงก็เผ่น ไอ้โชอีกคนไม่รู้โทรคุยกับแฟนถึงไหน
อายะจังมาก็ดีแล้ว มาเป็นดอกไม้งามกลางสายน้ำให้พวกเราชื่นใจหน่อยนะ” เจ้าไดจิปลุกระดม
 เพื่อนๆที่เหลือเลยเป่าปากโห่รับชอบใจกันใหญ่

เข้าใจแล้วว่าทำไมคิสะถึงไปนั่งจ๋องอยู่หน้าห้องแบบนั้น เข้าใจจนซึ้งเลยล่ะ… เจอเพื่อนหื่นขนาดนี้ เป็นใครก็หนีล่ะฟะ!

“เอ่อ… ฉันเปลี่ยนใจไม่อาบแล้ว พวกนายอาบกันเหอะ ฉันไปล่ะ!” ว่าแล้วก็รีบเผ่นก่อนที่เลือดกำเดาจะกระฉูดหมดตัว

“เดี๋ยว อายะ” ไอ้น้ำแข็งยังตามตื๊อไม่เลิกตามมาถึงห้องเปลี่ยนเสื้อ อายะรีบหยิบชุดยูคาตะมาสวมตัว

“บอกไว้ก่อนนะไค! ฉันจะไม่ยอมมีอะไรกับนายที่นี่แน่! แค่นี้ฉันก็อายเพื่อนจะแย่อยู่แล้ว”

ไคโอที่ตอนแรกจะคว้าร่างบางเข้ามากอด ก็เปลี่ยนใจเพราะสงสาร

“ฉันเข้าใจแล้วอายะ ฉันรู้ว่านายเขิน ทำไมฉันจะไม่เข้าใจความรู้สึกของคนที่ฉันรักล่ะ เอาเป็นว่า…
ตราบใดที่ยังอยู่ที่นี่ ฉันจะอดใจไม่แตะต้องนายก็แล้วกัน พอใจมั้ยที่รัก” ไคโอให้สัญญา
อายะเลยยิ้มออกพร้อมกับอายหน้าแดง

“ฉันขอบใจนะไค ที่เข้าใจ แล้วถ้ากลับไป ฉะ… ฉัน… ฉันจะยอมทำตามใจนายทุกอย่างเลย”
พูดเองแล้วก็ยิ่งหน้าแดงไปกันใหญ่

“แล้วอย่าลืมสัญญานะ อายะ…” ไคโอโน้มตัวไปกระซิบ กัดฟันกลั้นใจเต็มที่ว่าอย่าคว้าคนน่ารักตรงหน้ามาจูบเด็ดขาด
 ก่อนจะเดินเข้าไปแช่น้ำร่วมกับพวกลิงทโมนที่กำลังเซ็งสุดขีดเพราะไม่มีคนน่ารักเข้ามาสร้างสีสันเลย

อายะเดินออกจากห้องน้ำพร้อมกับยิ้มหน้าบาน โดยลืมไปเลยว่ายังมีเพื่อนอีกคนนั่งหัวโด่อยู่หน้าห้อง

“นายกับไคโอคบกันอยู่จริงๆสินะ” เจ้าของตาสีน้ำเงินเศร้าตวัดขึ้นมาถาม มันคงได้ยินหมดแล้ว

โอ! พระเจ้า! ทำไมเค้าถึงได้สะเพร่าขนาดนี้
แต่เอ๊ะ… อย่าบอกนะว่าหนุ่มหน้าสวยนี่ก็ชอบไคโอเหมือนกัน ม่ายงั้นจะเป็นคู่แข่งที่น่ากลัวเชียวล่ะ

“ดีจังเลยนะคนรักกัน… ฉันเองก็ชักอยากมีแฟนบ้างแล้วสิ” คิสะเปรย

“นะ… นาย คงไม่ได้ชอบไคโอ ใช่… มั้ย” อายะถามอย่างไม่แน่ใจ
คิสะทำตาโต ก่อนจะหัวเราะร่วน

“โอย… คิดได้ไงอายะ อย่างฉันจะไปเตะตาคนอย่างเจ้าชายน้ำแข็งมันได้ไง อีกอย่าง… ฉันก็มีคนที่ชอบอยู่แล้วด้วย”
ว่าแล้วคนหน้าสวยก็แดงก่ำ

“ใครเหรอ?” อายะชักสนใจตะหงิดๆ

“ฉัน…”

“นายหยุดเดี๋ยวนี้นะ ชินเรย์!!”

คิสะยังไม่ทันตอบคำถามของอายะ ก็มีร่างบางกับร่างสูงกำลังเดินทะเลาะกันผ่านมาทางนี้พอดี
คิสะรีบหุบปากนิ่งแล้วเอาแต่ก้มหน้า

“นายพูดแบบนี้หมายความว่ายังไง!” ร่างบางดึงแขนร่างสูงไว้แน่นไม่ยอมให้หนีง่ายๆ

“นายก็ได้ยินแล้วนี่ นารุ ต้องให้ฉันพูดซ้ำอีกทำไม”

“นายกล้าปฏิเสธคนอย่างฉัน!!” คนตัวเล็กเริ่มเต้นเร่า ออกอาการเอาแต่ใจตามสไตล์ของมัน
 “คนอย่างฉันมีแต่คนมาคุกเข่าอ้อนวอนอยู่แทบเท้า แต่นี่นาย… นายกลับปฏิเสธที่จะคบกับฉัน!”

อายะได้ยินก็อึ้งสนิท แต่ไม่เท่าอีกคนที่ดูเหมือนสติจะหลุดโลกไปแล้ว โอ… เพื่อนเลิฟห้อง A
นี่มันกล้าบ้าบิ่นขนาดประกาศรักกันกลางที่สาธารณะโดยไม่อายฟ้าดินเลยเรอะเนี่ย

“ก็นายมันน่ารำคาญ” ชินเรย์ที่เริ่มจะเสียงอ่อย เพราะรู้ตัวแล้วว่ามี กขค. อยู่ใกล้ๆ แต่ไอ้ตัวเล็กท่าจะไม่เห็นแฮะ
 เพราะมันยังเต้นเร่าพร้อมกับแผดเสียงปาวๆไม่หยุด

“แต่ฉันรักนายนี่! ฉันรักนายนะชินเรย์! นายได้ยินมั้ย!”

“แต่ฉันไม่ได้รักนาย ฉันรัก…” แล้วชินเรย์ก็อึ้งไป เมื่อเห็นอีกคนที่นั่งก้มหน้าอยู่ และกำลังจะลุกพรวดหนีไปเพราะทนฟังไม่ได้

“คิสะ!”

คิสะไม่รอฟังเหตุผล หน้าหวานที่ปกติก็เศร้าตลอดศกอยู่แล้ว มันยิ่งหวานปานน้ำผึ้งเข้าไปใหญ่
เมื่อเจ้าตัวปล่อยน้ำตาออกมาโฮใหญ่แล้ววิ่งหนีไป

“คิสะ! เดี๋ยว!”

“ชินเรย์!” นารุมิคว้าแขนชินเรย์ไว้ไม่ให้ตามคิสะ

“นายเลิกยุ่งกับฉันซะที!” ชินเรย์สะบัดแขนนารุได้สำเร็จ แต่คิสะหายตัวไปแล้ว เค้าก็เลยเดินกลับห้องไปอย่างหงุดหงิด
 นารุอีกคนก็กัดฟันกรอดๆก่อนจะกระทืบบาทาเดินงอนไปอีกทาง

‘รักสามเส้า’

ข้อสรุปในใจของใครบางทีที่ถูกทิ้งให้ยืนอึ้งอยู่คนเดียวหน้าห้องอาบน้ำรวม............

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 24-06-2008 00:16:43

โอ๊ย!!!!!!!!!!!!!!

รักสามเศร้าอีกแล้ว

จะลงเอยยังไงละนี้

มาต่อไวไวนะค้าบ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 24-06-2008 19:02:20

Chapter 15: Sweet Passion

ดึกสงัด… ร่างบางที่ทนเหนียวตัวมาตั้งแต่ตอนเย็นก็ค่อยๆย่องออกจากห้อง กะว่าเพื่อนทุกคนคงเข้าภวังค์นิทราหลับฝันดีกันหมดแล้ว
เค้าก็คว้าแชมพูอาบน้ำกับผ้าเช็ดตัวแล้วเผ่นไปที่บ่อน้ำพุรวมทันที

อายะมองซ้ายมองขวาอย่างระมัดระวัง ในบ่อน้ำพุที่เปิดไฟสลัวเผื่อแขกที่ต้องการมาแช่น้ำปลีกวิเวกตอนกลางคืน
ก็ไม่มีผู้คนอยู่เลย เค้าถึงค่อยโล่งอก รีบแก้ผ้าแล้วกระโดดลงน้ำทันที

“อา… สบายตัวดีจัง” หลังจากที่ว่ายน้ำจนหนำใจเพราะบ่อรวมกว้างมากๆ เค้าก็มาหลบมุมอยู่ในซอกหินที่ลับตา
 เพราะกลัวจะมีคนโผล่พรวดเค้ามาแล้วเห็นเค้า ก่อนจะเอาผ้าขนหนูเล็กๆชุบน้ำอุ่นมาโปะหน้า
เอาแขนวางพาดโขดหินแล้วหลับตาฮัมเพลง

“ฉันนึกแล้ว ว่านายต้องแอบย่องมาอาบคนเดียวกลางดึก” เสียงเจ้าเล่ห์คุ้นหูที่ไม่รู้ว่ามันมาตั้งแต่เมื่อไหร่
กระซิบใกล้ๆจนอายะผวาคว้าหาผ้าเช็ดตัวไม่ทัน แต่สายไปแล้ว… เพราะเค้าเผลอวางมันไว้โน่นแน่ะ

โฮ… อายะ อะไรเนี่ย แกต้องเสียท่ามันในบ่อน้ำร้อนนี่นะ ไม่เอานะเฟ้ย!

“ไค… นะ… นายมาได้ไง” อายะพยายามเอามือน้อยๆมาปิดร่างกายเท่าที่จะปกปิดได้ ไคโอได้แต่ขยับรอยยิ้มอย่างเอ็นดู
แหม… มือก็เล็กแค่นี้ มันจะไปปิดอะไรมิดได้ไง นั่นปุ่มนูนสีชมพูน่ารักก็กำลังล่อตาล่อใจเค้าเต็มที่
เนินสะโพกขาวๆน่ากินก็ยั่วยวนใจใช่ย่อย จนแทบจะระงับอารมณ์ไม่อยู่ แต่…

“ไม่ต้องห่วงน่า ฉันรับปากนายแล้วนี่ว่าจะไม่แตะต้องนาย ฉันแค่ไม่อยากให้นายมาอาบน้ำคนเดียว
เพราะตรงนี้มันเป็นลานเปิดโล่ง จะมีคนร้ายเข้ามาเมื่อไหร่ก็ได้ ฉันเป็นห่วง”

นัยน์ตามีฟ้าที่ตอนแรกเต็มไปด้วยไฟปรารถนา แต่ตอนนี้กลับสงบลงจนกลายเป็นความอ่อนโยน จนอายะรู้สึกอุ่นใจ

“เป็นห่วงจนต้องลงมาแช่ด้วยกันหรือไง” ร่างบางบ่นอุบ ตอนที่เห็นร่างสูงลงทุนเปลือยกายมาแช่น้ำเป็นเพื่อน
แล้วพอตวัดมองร่างกายกำยำที่อยู่ตรงหน้า เค้าเองต่างหากที่จะเป็นฝ่ายทนไม่ไหว
 ไคโอเลยดึงร่างคนน่ารักเข้ามากอดเบาๆ

“เอาเถอะ… ฉันจะอดทนเพื่อนาย แต่กลับถึงบ้านเมื่อไหร่ฉันจะคิดบัญชีรวบยอดทบต้นทบดอกไม่ให้เหลือแน่”

“บ้าน่า… ไคโอ”

“ชู่ววว!!” ไคโอจุ๊ปากไม่ให้อายะส่งเสียงพร้อมกับดึงร่างบางเข้ามาหลบหลังก้อนหิน ตอนที่ได้ยินเสียงฝีเท้าของคนหลายคน
กำลังเดินเข้ามาที่บ่อน้ำพุรวม

“นายเรียกฉันมาที่นี่กลางดึกทำไม?” เสียงจากหนึ่งในเงาตะคุ่มสามคนที่ยืนอยู่อีกฝั่ง ตอนแรกเพราะไอน้ำเยอะเลยเห็นไม่ค่อยชัด
 แต่พอได้ยินเสียงคราวนี้ชัดแจ่มแจ๋วเลย เสียงห้าวๆโผงผางแบบนี้ ไอ้ชินเรย์แหงๆ

“ฉันมีข้อเสนอจะแลกเปลี่ยนกับนาย” และเสียงแจ๋นๆเอาแต่ใจอย่างนี้ก็ไม่ใช่ใคร นารุมิเจ้าเก่า

“นารุ… ฉะ… ฉันอยากกลับห้อง”

โอ… แต่เสียงที่สามนี่สิ ที่ทำให้อายะกับไคโอต้องหันมาสบตากันปริบๆ คุณหนูลูกผู้ดี คิสะ มาแจมอะไรกะเค้าล่ะเนี่ย

“ฟังก่อนแล้วนายจะรู้ว่าฉันยอมเสียเปรียบนายแค่ไหน นายชอบคิสะใช่มั้ย ชินเรย์?”
คำถามที่ทำให้เกิดอาการอึ้งกันถ้วนหน้าไปหลายวิ

“ใช่…” โอ้… จำเลยสุดหล่อยังตอบรับง่ายๆซะด้วย จนอายะกับไคโออดชะโงกหน้าไปแอบดูไม่ได้ว่า
คนที่สามมันจะทำหน้ายังไง

“งั้น… นายอยากได้คิสะมั้ยล่ะ”

“พอแล้วน่า นารุ!” คนหน้าบางเริ่มจะทนไม่ได้

“นายเงียบไปเลยคิสะ หรืออยากให้ที่บ้านล้มละลายหรือไง!” คำขู่จากตัวแสบที่ปิดปากคนหน้าบางจนเงียบสนิท

“นายหมายความว่าไง?” ชินเรย์ชักสงสัย และชักจะเป็นห่วงคนที่ตัวเองรักตะหงิดๆ

“เอางี้นะชินเรย์ ถ้านายยอมคบกับฉัน ฉันจะให้นายแอบคบกับคิสะด้วย ว่าไง?”

“ที่พูดมาน่ะ นายถามความสมัครใจของคิสะเค้าหรือยัง”

“ถามทำไม ฉันพูดอะไรหมอนี่ก็ต้องทำตามหมดอยู่แล้ว”

“คิสะ ถึงนายจะเป็นเพื่อนซี้กับนารุ ก็ไม่น่าคิดสั้นแบบนี้นี่ ไปยอมมันทุกอย่างได้ยังไง นายน่ะหัดเป็นตัวของตัวเองได้แล้ว”
พอด่าไอ้ตัวแสบไม่ได้ ก็เปลี่ยนไปด่าคนหน้าบางที่สุดแทน

“ฉันไม่มีทางเลือกนี่เรย์! ถ้านายอยากช่วยฉันก็รับปากนารุไปซะ เรื่องมันจะได้จบ”

“นารุมันขู่นายหรือไง นายถึงขัดขืนมันไม่ได้”

“ใช่แล้วชินเรย์” นารุที่กำลังหงุดหงิดเป็นคนตอบคำถามแทน “ถ้าคิสะไม่ยอมทำตามที่ฉันพูด ฉันก็จะให้พ่อถอนหุ้นทั้งหมด
ออกจากบริษัทของพ่อคิสะ ตอนนั้นถ้าพวกเค้ามีทุนไม่พอก็จะถูกฟ้องล้มละลาย คิสะก็จะกลายเป็นเด็กบ้านแตก
คราวนี้ชัดมั้ย”

“ร้ายมาก” ไคโอที่แอบฟังอยู่ยังอดแค้นแทนไม่ได้

“นายเลวมาก นารุ! นายทำกับเพื่อนรักของนายแบบนี้ได้ไง!” ชินเรย์ต้องด่าระบายอารมณ์เพราะสุดจะทนแล้ว

“ก็เพราะนายนั่นแหละเรย์ที่ทำให้ฉันต้องทำแบบนี้ ถ้านายยอมคบกับฉันดีๆตั้งแต่แรก ฉันก็คงไม่ต้องบีบคิสะหรอก
 แต่อันที่จริงฉันก็ว่าไม่เลวนะ คบกันสามคนก็เป็นหลักประกันว่านายจะไม่มีวันทิ้งฉัน และนายก็จะได้กำไรด้วยนะ
ถึงจะฝืนใจอยู่กับฉัน แต่นายก็ยังได้อยู่กับคิสะที่นายรักไม่ใช่เหรอ”

“นาย…” ชินเรย์ได้แต่กัดฟันกรอดๆ แต่ก็ถูกต้อนให้จนมุมจนเถียงไม่ออก เพื่อคิสะเค้าจึงไม่มีทางเลือก

“ตกลง ฉันยอมคบกับนายก็ได้ แต่อย่าทำอะไรคิสะ เค้ากลัวจะแย่อยู่แล้วไม่เห็นเหรอ ให้เค้ากลับไปที่ห้องก่อนได้มั้ย
 แล้วฉันกับนายค่อยคุยกัน”

“ไม่! ฉันยังไม่ไว้ใจนาย นายอาจจะเปลี่ยนใจก็ได้ คิสะต้องอยู่… และต้องอยู่มีความสุขกับพวกเราด้วย
เราสามคน… ที่นี่… และตอนนี้”

“นายหมายความว่าไง?” ชินเรย์ถามทั้งที่น่าจะรู้ผลลัพธ์อยู่แล้ว สายตาเจ้าเล่ห์ของนารุตวัดมองร่างสูงด้วยแรงปรารถนา
ก่อนจะเข้าไปกระซิบใกล้ๆหู

“ปรนเปรอฉันสิเรย์ จนกว่าฉันจะพอใจ แล้วฉันก็จะให้คิสะปรนเปรอนายอย่างเต็มที่เหมือนกัน
 เราสามคนมาทำให้ที่นี่เร่าร้อนด้วยกันดีกว่า”

ชินเรย์กับคิสะเถียงไม่ออก ได้แต่แอบมองหน้ากันเงียบๆ แล้วคนหน้าบางที่กำลังอยากจะร้องไห้ก็สะบัดหน้าหนี
นารุผลักร่างสูงให้นอนลงบนโขดหิน ก่อนจะกระชากสายยูคาตะออกแล้วถอดเสื้อผ้าของร่างสูงออกจนเกลี้ยง
พอนารุได้เห็นร่างกายสีแทนที่สมส่วนและตึงแน่นเต็มตา เค้าก็ถึงกับห่อปากร้องซี้ดอย่างสุขสม

“อา… เรย์ ไม่ผิดหวังจริงๆ” นารุเริ่มใช้ลิ้นโลมเลียไปทั่วร่างกายสีแทนทุกซอกอณู แต่ร่างสูงได้แต่กัดฟันนิ่ง
ไม่แสดงปฏิกิริยาตอบรับ จนร่างบางชักหงุดหงิด

“คิสะ! นายช่วยปลุกอารมณ์ชินเรย์หน่อยซิ แข็งยังกะท่อนไม้!”

ร่างเล็กที่เดินสั่นน้ำตาเอ่อคลอเดินเข้ามาคุกเข่าใกล้ๆ

“ขอโทษนะเรย์… ฉะ… ฉัน…”

“ไม่เป็นไร คิสะ” ร่างสูงยิ้มอย่างเข้าใจพร้อมกับลูบแก้มบางเบาๆ “อย่างน้อยมีนายอยู่ฉันก็ทรมานน้อยหน่อย
หรืออาจจะไม่เลยก็ได้ ฉันอยากจูบนายมานานแล้ว ขอฉันได้มั้ย” ร่างสูงอ้อนเสียงหวาน ร่างบางจึงตอบสนอง
โดยการประกบริมฝีปากบางเข้าหา ชินเรย์ใช้ลิ้นดูดดื่มควานหาความหวานจากร่างบางจนคิสะแทบขาดใจ
แล้วร่างกายที่เคยแข็งทื่อมาตลอดก็เริ่มมีปฏิกิริยาตอบสนองโดยอัตโนมัติ

“อา… เยี่ยมมากคิสะ!” นารุยิ้มได้ใจตอนที่เห็นปุ่มอกของชินเรย์เริ่มชูชัน พร้อมกับแก่นกายใหญ่สมวัยหนุ่ม
ก็เริ่มตึงและพุ่งพรวดด้วยแรงปรารถนา นารุรีบถอดเสื้อผ้าของตัวเองออกจนเปลือยเปล่า
แล้วขึ้นคร่อมร่างสูงตรงแก่นกลางทันที

“อา… ซี้ด… เยี่ยมที่สุด” นารุครวญครางอย่างสุขสม ตอนที่ถูสะโพกรับสัมผัสแข็งขืนตามความยาวของแก่นกาย
 ความแข็งแกร่งเต็มอัตราศึกมันทำให้ช่องแคบกลางร่องก้นยิ่งรัดตัวเสียวซ่าน
และแก่นกายก็ชูชันขึ้นทะยานอวดกันและกัน

“คิสะ นายช่วยฉันหน่อยนะ ฉันไม่อยากทำกับนารุทั้งที่ไม่มีอารมณ์” ชินเรย์รีบอ้อนคิสะ
ตอนที่คิดว่านารุกำลังจะทำอะไรกับร่างกายของเค้า

“แล้ว… นาย… จะให้ ฉะ… ฉันทำไง” คิสะบอกอย่างอายๆเพราะทำตัวไม่ถูก ชินเรย์ยิ่งมองก็ยิ่งรู้สึกน่ารัก
จนอยากจะครอบครองคิสะเร็วๆ

“นายถอดเสื้อผ้าออกก่อนสิ แล้วขึ้นมานั่งบนอกฉัน”

คิสะทำตามอย่างว่าง่าย พอถอดเสื้อผ้าเสร็จแล้วเค้าก็ขึ้นไปนั่งคร่อมบนอกร่างสูงแล้วก็รู้สึกแปลกๆ
เวลาเนื้อสัมผัสเนื้อมันทำให้คิสะรู้สึกเสียวซ่านอย่างบอกไม่ถูก

“แล้วไงต่อ?” คิสะถามต่ออย่างไม่รู้ชะตากรรม ชินเรย์ยิ้มพราย จ้องมองแท่งเนื้อน้อยๆ
ที่เจ้าตัวพยายามเอามือมาปกปิด

“นายก็แค่อยู่เฉยๆ อย่าเกร็ง… ที่เหลือปล่อยเป็นหน้าที่ฉันเอง” ชินเรย์ยิ้มเจ้าเล่ห์
ก่อนจะปัดมือที่ปกปิดเป้าหมายเค้าออกไป ดึงสะโพกมนของคิสะเข้ามาใกล้ จากนั้นก็เริ่มใช้ลิ้นชื้นแฉะบดขยี้
ส่วนปลายอ่อนไหวของร่างบางอย่างเร่าร้อน

“อ๊ะ! อา… เรย์… อย่าทำแบบนี้” ร่างบางครางกระเส่าพร้อมกับบิดตัวเร่าไปมา แท่งเนื้อสีชมพูหวานจ๋อย
กำลังกลายเป็นสีแดงสดและค่อยๆถูกกลืนเข้าไปในปากของร่างสูงที่กำลังใช้ลิ้นดูดดุนเต็มที่ คิสะดิ้นเร่า
และเมื่อร่างสูงขยับสะโพกของเค้าเข้าไปหาจนมิดทำให้แก่นกายหายเข้าไปทั้งยวง ร่างสูงก็รีบดูดอย่างหนักหน่วง
จนคิสะทนฝืนต่อไปไม่ไหวแอ่นกายรับพร้อมกับฉีดพุ่งความหวานใส่ปากร่างสูงจนชุ่มฉ่ำ

“หนอย… ฉันไม่ยอมแพ้หรอกคิสะ!” นารุท้ารบ ก่อนจะยกสะโพกบิดแก้มก้น จนทางคับแคบสีชมพูโผล่ออกมาหยอกเย้า
กับแท่งกายของชินเรย์ นารุถูเสียดสีไปมาจนช่องทางกลายเป็นสีแดงก่ำ ก่อนจะกระแทกแก่นกายเข้ามาทางช่องคับแคบ
 แต่เพราะขนาดที่ต่างกันมากจึงทำให้ทั้งคู่ร้องครางอย่างเจ็บปวด

“อื้ม!” ร่างสูงที่ยังไม่ยอมคายของหวานออกจากปากแอ่นกายขึ้นด้วยความเจ็บปวด แต่ร่างบางที่ปรนเปรออยู่ท่อนล่าง
ก็ยังไม่ยอมหยุด ยังฝืนกระแทกช่องเข้าหาแก่นกายของเค้าไม่ยั้ง

“โอ๊ย! พอแล้วนารุ!” ชินเรย์ทะลึ่งพรวดขึ้นมาอย่างหมดความอดทน ก่อนจะจับตัวร่างบางพลิกหงายบนพื้น
“นายอยากให้ฉันทำมากนักใช่มั้ย ถ้าฉันเผลอหนักมือจนนายสลบเหมือดก็อย่ามาโทษก็แล้วกัน” แล้วก็ยังไม่วายแวะไป
ขอเวลานอกจากอีกคนที่กำลังฟุบหน้าแดงก่ำ “รอฉันแป๊บนะ คิสะ”

ชินเรย์เริ่มสวมบทโหด โดยการยกขาเรียวของร่างบางขึ้นพาดบ่า จากนั้นก็ใช้นิ้วกระแทกกระทั้นเข้าไปในช่องทางคับแคบ
จนนารุร้องครวญคราง

“อืม… อ๊า… เรย์ เบาๆหน่อยสิ” ยิ่งนารุเรียกร้องเท่าไหร่ ชินเรย์ยิ่งทำตรงข้าม เค้าสอดนิ้วเพิ่มเข้าไปอีกสองนิ้ว
พรวดพร้อมกันทีเดียว จนนารุต้องแอ่นตัวรับความเจ็บและเสียวซ่าน น้ำตาใสๆจึงเริ่มไหลซึมออกมา

“นายเกลียดฉันมากนักเหรอ ถึงต้องทรมานกันแบบนี้…” นารุร้องไห้ประท้วง

“ใช่… ฉันขยะแขยงนายมากที่สุดเลยนารุ แล้วนายก็จะรู้ว่าเวลาฉันเกลียดแล้วจะเป็นยังไง!”

ชินเรย์ดึงนิ้วนำทางออกทั้งหมดโดยไม่ให้นารุได้มีโอกาสตั้งตัว แล้วกระแทกแก่นกายอันแข็งขืนพุ่งตามเข้าไปติดๆ
 โดยไม่สนใจแล้วว่าช่องทางคับแคบของนารุจะรับเค้าได้หรือไม่

“อ๊า!!!!! เจ็บ!!!! เจ็บ… เรย์… อ… ย่า” นารุดิ้นเร่าไปมา แต่ชินเรย์ไม่ฟัง เค้ายังกางขาของนารุให้กว้างขึ้น
 แล้วกระแทกรัวถี่ไม่ยั้ง ทุกครั้งก็จะย้ำหนักๆโดนจุดสวาทจนร่างบางต้องผวา แต่นารุเป็นคนรับสัมผัสได้ไว
ตอนแรกถึงจะเจ็บมาก แต่พอเริ่มชินเค้าก็รับร่างสูงเข้ามาอย่างเต็มใจ โดยการเผลอไผลขยับสะโพกตามอย่างเมามัน

“อ๊า… ซี้ด… อา… เรย์… ดีมากเลย” นารุผวาคว้าศีรษะของร่างสูงเข้ามากอดแน่น ก่อนจะเป็นฝ่ายขย่มตัวกระแทกนำร่างสูงบ้าง
 จนชินเรย์ชักจะไม่แน่ใจแล้วว่าตอนนี้ใครเป็นฝ่ายทรมานใครกันแน่ แก่นกายยาวเหยียดเริ่มผลุบหายเข้าไป
ทางช่องคับแคบที่รัดแน่น จากปลายค่อยหายไปถึงครึ่ง และทันทีที่นารุดูดกลืนชินเรย์เข้าไปหมดทั้งแท่ง
เค้าก็จิกเล็บลงที่ไหล่ผึ่งผาย พร้อมกับกระแทกตัวอย่างหนักหน่วงอีกครั้ง จนร่างสูงที่พยายามฝืนยังทนไม่ได้
ต้องปลดปล่อยน้ำสีขาวพลุ่งพล่านเข้าไปในร่างของนารุ และนารุก็ปล่อยจนเปรอะทั่วตัวร่างสูงเช่นกัน

“อา… ชินเรย์… ฉันชอบแบบนี้ที่สุด นายเยี่ยมอย่างที่ฉันคิดไว้จริงๆ แต่ว่า… ฉันยังต้องการนายไม่พอ”

นารุยิ้มกริ่มให้กับร่างสูงที่นอนหมดแรงหายใจหอบถี่อยู่บนพื้น ร่างบางละเลงน้ำรักของตัวเองป้ายไปทั่วร่างสูง
ก่อนจะเรียกอีกคนที่รอคิวอยู่เข้ามาใกล้

“ฉันรู้… ฉันเร้าอารมณ์นายไม่ได้ แต่ดูซิว่าคิสะจะทำให้นายกลับมาเร่าร้อนได้อีกครั้งหรือเปล่า”

“อ… ย่า” ร่างสูงพยายามจะห้าม แต่ช้าไปแล้ว เมื่อนารุลากร่างบางอีกคนให้เข้ามาร่วมวง
 นารุจงใจป้ายน้ำรักไปทั่วตัวคิสะด้วย เมื่อทั้งคู่ถูกโยนมานัวเนียใกล้กัน ทุกอย่างมันก็เริ่มขึ้นโดยอัตโนมัติ
แก่นกายของร่างสูงกลับมาผงาดอีกครั้งพร้อมๆกับของร่างบางอีกคนที่กำลังชูหราขึ้นมาเช่นกัน

“คิสะ… ฉันทนไม่ไหว… ขอฉันนะ” ร่างสูงอ้อน และก็ไม่รอคำตอบ เค้าจับร่างบางกดลงบนพื้นโดยมีอีกคน
คอยให้ความร่วมมือเป็นอย่างดีช่วยกดขาไว้อีกแรง ชินเรย์บรรจงลิ้มเลียทำความสะอาดให้ร่างบาง
ที่ถูกใครบางคนเอามาป้ายไว้ และพอลิ้นซุกซนผ่านไปถึงยอดอกสีชมพูชูชันเค้าก็ดูดแน่น
นารุรีบจองอีกข้างแล้วทำตาม

“อ๊ะ! ไม่นะ! ทั้งสองคนปล่อยเดี๋ยวนี้นะ!” คิสะร้องครวญครางอย่างเสียวซ่าน ยอดอกเล็กๆถูกแรงอารมณ์ของคนสองคน
บดขยี้จนแดงช้ำ ก่อนที่ทั้งคู่จะไล่เป้าหมายต่อไปเรื่อยๆ และหยุดพร้อมกันที่ปลายแท่งเนื้อน้อยน่ารัก
นารุสบตากับชินเรย์แล้วยื่นข้อเสนอ

“ฉันจัดการหน้า นายจัดการหลัง โอเคมั้ย?”

แล้วไม่รู้ทำชินเรย์ถึงยอมรับข้อเสนอไอ้ซาตานหน้าหวานง่ายๆ คงเพราะยิ่งเห็นคิสะทรมานแล้วยิ่งชอบใจล่ะมั้ง
 เค้าจึงแยกท่อนขาขาวเนียนถ่างในท่านั่งแอ่นสะโพกขึ้นหน่อย ปล่อยเนื้อที่ด้านหน้าให้นารุได้เลื้อยลงไป
เล่นกับแท่งเนื้อน้อยๆได้เต็มที่ ส่วนตัวเค้าเองก็ก้มลงไปดูดช่องทางสีชมพูคับติ้วที่ล่อตาล่อใจได้อย่างน่ารัก

“อ๊า! ขอร้อง… พวกนายอย่าทำแบบนี้ อึก… อา… อ… ย่า” คิสะครางกระเส่าบิดตัวพล่านเพราะกำลังถูกคนสองคน
ยื้อแย่งกันดูดดื่มความหอมหวานจากร่างกายท่อนล่าง นารุครอบครองแก่นกายทั้งปากพร้อมกับดูดเค้นอย่างรุนแรง
ส่วนคนรักที่ครอบครองส่วนหลังก็ค่อยๆใช้แท่งแก่นกายเต็มอัตราศึกเบียดแทรกเข้าไปช้าๆ

“อ๊ะ… เรย์… ไม่…” ร่างบางร้องทันทีที่ร่างสูงจงใจกระแทกแก่นกายเข้ามา ของนารุว่าคับแล้ว
แต่ของคิสะคับยิ่งกว่า แต่ชินเรย์ก็บรรจงทำให้อย่างนุ่มนวล

“นายค่อยๆรับฉันนะคิสะ ขยับสะโพกอีกนิดสิ” ร่างบางทำตามอย่างว่าง่าย ค่อยๆขยับสะโพกไล่ไปตามความยาวจนมิด
แล้วทั้งคู่ก็แข่งกันร้องครวญครางอย่างสุขสม โดยมีคนข้างหน้าอีกคนช่วยเพิ่มความเสียวซ่าน
 ชินเรย์กระแทกแก่นกายบดขยี้จุดสวาท พร้อมกับที่นารุกำลังดูดเลียปลายแท่งอ่อนไหวจนอัดแน่นถึงที่สุด
 คิสะสุดจะทานทนแล้วจึงปล่อยน้ำหวานๆทะลักเข้าปากของนารุ พอๆกับที่ชินเรย์ก็ปล่อยไอร้อนๆพวยพุ่งเต็มท้องน้อยอุ่น
 แล้วทั้งสามคนก็ทรุดฮวบนอนหมดแรงกอดก่ายกันบนพื้นอย่างเป็นสุข

ปล่อยเจ้าสองคน… ที่บังเอิญโผล่มาอยู่ในเหตุการณ์โดยไม่ตั้งใจ เลือดกำเดาไหลจนเกือบหมดตัว......................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 24-06-2008 20:09:43

 :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 24-06-2008 21:40:41

 :m25:  :m25:  :m25:

รอตอนต่อ ไปยุน้า

 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 24-06-2008 23:45:45

 :m25:

3P

 :m25: :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 26-06-2008 21:42:55

Chapter 16: Return Back

“เป็นอะไรไปน่ะอายะ นอนดึกเหรอ… ตาอย่างกะหมีแพนด้า” เสียงทุ้มๆปนหัวเราะของเพื่อนร่วมห้องเอ่ยถาม
 ตาสีนิลสลึมสลือก็หันมาสบตอบ

“เปล่า… พอดีไปเห็นอะไรที่ไม่ควรเห็นมาน่ะ ก็เลยปวดหัว” ว่าแล้วก็ยกมือกุมขมับ

“แล้วอะไรที่ว่ามันคืออะไรล่ะ?”

“ปะ… เปล่า” อายะก้มหน้าแดง โชเข้าไปจับหน้าผากดูก็ไม่มีไข้

“นายไม่สบายหรือเปล่า?”

“ฉันสบายดี” อายะมองหน้าหล่อๆของคนที่กำลังเป็นห่วง “โช… นายจะแต่งงานใช่มั้ย?”

ไอ้นี่มันเพ้ออะไรของมันแต่เช้าวะ… โชทั้งงงทั้งขำ ก่อนจะลูบหัวมันเล่นหนักๆ ปกติสองคนนี้ก็สนิทกันพอสมควร
แต่โชชอบเห็นอายะเหมือนน้องชาย เพราะเค้ามีน้องชายอยู่คนนึง แต่เค้าต้องมาเรียนในเมืองก็เลยไม่ค่อยได้อยู่ด้วยกัน
 หน้าตาน่ารักคล้ายอายะนี่แหละ

“เฮอะ… ท่าทางนายจะเมาน้ำพุร้อนนะเนี่ยอายะ”

อายะโผเข้ากอดคอโชแล้วก็เพ้อใหญ่

“นายต้องแต่งงานนะโช! ต้องแต่งให้ได้นะ นารุกะคิสะก็ไปแล้ว เหลือแต่นายเท่านั้นที่เป็นความหวังของพวกเรา
นายต้องแต่งงาน ไม่งั้นฉันไม่ยอม”

“เออ… แต่งสิ ยังไงฉันกับแฟนฉันก็ต้องแต่งงานกันตอนเรียนจบมหาลัยอยู่แล้ว” โชรับปากมันทั้งที่ยังงงอยู่
ว่าเค้าแต่งงานแล้วไปเกี่ยวอะไรกับมันด้วย

พรึบ!

เสียงประตูเลื่อนถูกมือใหญ่เปิดออก แล้วก็เห็นภาพบาดตาบาดใจเต็มๆ หน้าหล่อๆก็เลยตีหน้าหงิก

“ฉันมาตามไปกินข้าว คนอื่นรออยู่ พวกนายก็ไปได้แล้ว” แล้วไอ้น้ำแข็งมันก็เดินงอนออกไป
โชได้แต่เกาหัว “ไอ้ไคมันเป็นอะไรของมัน ชอบทำตาขวางใส่ฉันตั้งแต่ลงจากรถแล้วนะเนี่ย”
“หึๆ คนมันบ้าไง ไม่มีอะไรหรอก ไปกินข้าวกันเถอะโช”

บรรยากาศในห้องกินข้าวยิ่งตึงเครียด ทางฝั่งไดจิกับฮิคารุเฮฮาจนแทบจะยกชามข้าวมาปาหัวกันเล่น
แต่ทางฝั่งหัวหน้าที่มีกลุ่มชินเรย์นั่งอยู่ด้วยกลับเงียบจนน่ากลัว

“อายะ เดี๋ยวฉันขอไปคุยกับฮิคารุหน่อยนะ” โชที่ทนความอึมครึมไม่ไหวต้องรีบย้ายที่

“ฉัน… ไปก่อนนะ” คิสะที่แทบจะไม่แตะอาหารในจานเลยก็เผ่นไปอีกคน

“ไม่กงไม่กินมันแล้ว!” นารุก็เหมือนกัน กระแทกช้อนแล้วเดินหนีไปอีกทาง

“เฮ้อ…” ชินเรย์ถอนใจยาว ก่อนจะรวบช้อนแล้วผลักทุกอย่างไปจากตรงหน้า

“แล้วตกลงนายจะเอายังไงกะสองคนนั่นน่ะ เรย์?”

โอ้! ไอ้น้ำแข็งใจเด็ด นายกล้าหาญมากที่ถามมันโต้งๆขนาดนี้ อายะที่นั่งหัวโด่ยังแทบจะลุกหนี
แต่ถูกมือใหญ่ของคนเอาแต่ใจคว้าไว้

“ฉันก็บอกนารุไปตรงๆว่าจะคบกับคิสะ”

“เฮ้ย! แล้วไอ้แสบนั่นไม่เต้นเหยงเลยเหรอ”

“มันเต้นได้ก็เต้นไม่นานหรอก แกก็รู้นี่ไค ว่าคนอย่างนารุเคยคบกับใครยืดที่ไหน เดี๋ยวมันก็เบื่อฉัน
ฉันว่าสักพักพอมันเลิกตอแย ฉันก็จะขอคบกับคิสะจริงจังซะที”

“ก็ดี”

“แต่ฉันมีเรื่องอยากปรึกษานายหน่อย” ชินเรย์ทำหน้าเครียด

“อะไรล่ะ?”

“ฉันจะขอถอนหุ้นจากบริษัทแม่นายมาโปะให้คิสะ นายช่วยพูดกับแม่นายให้หน่อยได้มั้ย?”

“ไม่ต้องหรอก นายอยากถอนเมื่อไหร่ก็ถอนไปได้เลย เดี๋ยวฉันเอาส่วนของฉันไปโปะแทนก็ได้”

“เออ… ไอ้คุณชายพันล้าน ฉันรู้ว่านายมันรวย หุ้นส่วนกระจอกๆอย่างฉันถึงถอนตัวไปขนหน้าแข้งนายก็คงไม่ร่วงหรอก”

“แต่ฉันว่า 20% นี่ก็ไม่กระจอกนะเรย์ ฉันกับฮายาโตะต้องทำงานอีกตั้งเท่าไหร่กว่าจะหามาโปะส่วนของนายครบ”

อ้าว… ตกลงว่าสามคนนี่ ไคโอ ฮายาโตะ และชินเรย์เป็นเพื่อนกันมาก่อนหรอกเหรอ อายะเริ่มสับสน
พวกลูกคนรวยนี่เข้าใจยากจริงๆ เป็นเพื่อนซี้กันแท้ๆยังชอบเล่นอะไรแผลงๆ

“แล้วไง… เรื่องนายกับอายะ” เสียงเปรยจากชินเรย์คราวนี้ทำไคโอกับอายะแทบสำลักข้าว อายะรีบคว้าน้ำชามาซด
ก่อนจะเผื่อแผ่ไปให้ไอ้น้ำแข็งที่ยังไอไม่หยุด

“นะ… นายรู้?”

“ฮายาโตะบอกฉันหมดแล้ว”

“ฮึ่ม! ไอ้ฮายาโตะ ไหนบอกจะไม่ปากสว่างไงฟะ ไอ้ตอแหลเอ๊ย!”

“มันห่วงนายหรอกถึงบอกฉัน จะได้ให้ฉันคอยติดตามดูพวกนายไม่ให้ทำอะไรนอกลู่นอกทาง
(มันนอกทางจนจะตกเหวอยู่แล้วจ้ะ เรย์จ๋า) แม่นายเค้ายังไม่รู้เรื่องนี้ไม่ใช่เหรอ ถ้ารู้มีหวังป้าแกคงเต้นยิ่งกว่าไอ้นารุซะอีก”

“คุณแม่ของไค ดุขนาดนั้นเลยเหรอ” อายะถามบ้าง

“โอ๊ย! อย่าให้บรรยาย ถ้านายถูกโยนเข้าไปในกรงเสือยังสบายใจกว่าไปนั่งคุยกับป้าแกอีก”

“นายก็เวอร์ไปเรย์ แม่ฉันไม่ขนาดนั้นซะหน่อย” ลูกชายเริ่มหน้าเจื่อน

“เหรอ… แล้วที่แม่นายเคยฟาดก้นนายซะแดงแจ๋มันหมายความว่าไงน่ะ ไค” ชินเรย์ได้ทีก็ล้อใหญ่
ไคโอเลยแจกลูกเตะด้วยความรักเพื่อนไปหนึ่งเปรี้ยง

“อย่าพูดพล่อยๆต่อหน้าอายะ ฉันขอร้อง” แล้วไอ้น้ำแข็งคุณหนูก็ยังขู่แถมท้าย

“เอาเหอะน่า… เรื่องพวกนายฉันจะช่วยปิดคุณป้าจนถึงที่สุดอยู่แล้ว แต่นายควรเตรียมใจรับศึกหนักดีกว่านะไค
เพราะก่อนเดินทางมานี่ ไอโกะ เพิ่งโทรหาฉันบอกว่าจะกลับจากนิวยอร์คพรุ่งนี้”

“พรุ่งนี้! ทำไมแกเพิ่งบอกฉันวะไอ้เรย์!” ไคโอตกใจมากรีบคว้าคอเสื้อถามเรย์ให้รู้เรื่อง

“เอ่อ… คุณไอโกะที่ว่าเค้าเป็นใครเหรอ?”

“ก็เป็น… อุ๊บ!!” ชินเรย์ยังไม่ทันบอก ก็ถูกไคโอเอาซูชิทั้งจานยัดเข้าปาก

“ไม่มีอะไรหรอกอายะ เดี๋ยวฉันขอจัดการไอ้เรย์มันก่อนนะ นายไปกินข้าวกับโชคุงเหอะ ป่ะ…”

ไคโอไล่อายะที่กำลังงอนตุ๊บป่อง ก่อนจะลากเอาชินเรย์ออกไปจากห้องกินข้าวปล่อยให้อายะคาใจว่าตกลงแล้ว
ไอโกะเป็นใครกันแน่ ถึงทำให้ไอ้น้ำแข็งมันตื่นเต้นขนาดนั้น

ตอนบ่ายต้องเดินทางกลับ ทุกคนเริ่มทยอยเก็บข้าวของแล้วมารวมตัวกันที่รถบัส นารุเก็บของเสร็จก่อนก็เดินกระแทกเท้า
ออกไปโดยไม่รอคิสะที่ยังเก็บไม่เสร็จ ร่างสูงที่รอจังหวะอยู่แล้ว พอเห็นเหยื่อ… เอ๊ย… เพื่อน
อยู่ตามลำพังในห้องคนเดียวก็เลยเข้าไปหา พร้อมกับปิดประตูล็อกกลอนเรียบร้อย

“เรย์!” ร่างเล็กๆรีบถอยกรูด “นายเข้ามาในห้องฉันทำไม”

“มาช่วยนายเก็บของไง” ชินเรย์ยิ้มกริ่ม

“ไม่ต้อง! ฉันเก็บจะเสร็จแล้ว นายออกไปก่อน ไป๊!”

พอเห็นคนน่ารักยิ่งพยศ ร่างสูงก็ยิ่งชอบใจ เลยรีบถวาเข้าไปคว้าเอวบางๆมากอดหมับ

“เรย์! นายปล่อยฉันนะ ฉันต้องเก็บของ เพื่อนๆคอยอยู่!”

“อีกตั้งครึ่งชั่วโมงกว่ารถจะออก ตอนนี้ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนาย”

“แต่ฉันไม่มีนี่!” ร่างบางทำท่าจะหนี แต่ร่างสูงไม่ยอมปล่อย แถมยังกดร่างบางที่กำลังสั่นลงไปบนที่นอนด้วย

“เรย์… ไม่เอานะ…”

มือซุกซนที่ยากจะห้ามเพราะคนตรงหน้าน่ารักเหลือเกิน ก็เริ่มทำหน้าที่สอดผ่านเข้าไปใต้เสื้อยืดตัวหลวม
 แล้วเค้นคลึงปุ่มนูนเล็กๆที่รับสัมผัสไวเบาๆ จนร่างบางที่สั่นเริ่มบิดเร่า

“อา… เรย์… อย่า…”
“ฉันมีเรื่องอยากคุยกับนาย” ชินเรย์ยิ้มกรุ้มกริ่ม ก่อนจะก้มหน้าลงไปซุกไซร้ต้นคอของร่างบาง
ได้กลิ่นแชมพูอาบน้ำหอมกรุ่นที่เจ้าตัวเพิ่งอาบมาหมาดๆ

“นายก็ปล่อยฉันก่อนสิ!” คิสะเริ่มโวย ท่าทางหมอนี่จะไม่เข้ามาคุยอย่างเดียวแล้วมั้ง

“ทำไมนายถึงน่ารักจัง คิสะ” ร่างสูงครางอย่างหลงใหล จนเผลอใจก้มจูบปากเล็กๆที่กำลังสั่นเทา

“อย่านะ… เรย์… ไม่…” คิสะจะห้ามแต่ไม่สำเร็จ ชินเรย์จูบอย่างดูดดื่ม กลิ่นหวานๆจากตัวคิสะยิ่งทำให้เค้าแทบระเบิด
 แต่ก็ต้องอดใจไว้ ขืนทำมากๆกลัวว่าตัวเล็กๆอย่างคิสะจะช้ำในตายไปซะก่อน เค้าจึงยอมถอนริมฝีปากออกมา

“โถ… คิสะ อย่ากลัวไปเลย ฉันไม่ทำนายแล้ว”

ร่างเล็กๆยังสั่นไม่หยุด จนชินเรย์ต้องดึงมากอดปลอบ

“จริงนะเรย์” คิสะเริ่มยิ้มออก แต่ไอ้ยิ้มแบบนี้น่ะซี้ ร่างสูงจะพาลทนไม่ไหวเอา

“ต่อไปนายไม่ต้องไปตามเจ้านารุมันแล้วนะ ฉันเองก็จะคบกับนาย และจะไม่ยุ่งกับมันแล้วด้วย”

“ทำงั้นได้ไงแล้วบ้านฉันล่ะ?”

“คิดเหรอว่าฉันจะยอมปล่อยให้สุดที่รักของฉันต้องลำบาก ฉันจะช่วยนายเอง นายให้พ่อนายถอนหุ้น
จากบริษัทไอ้นารุมันซะ แล้วเอามารวมหุ้นกับบริษัทฉันแทน ถึงบ้านฉันจะไม่ได้รวยล้นฟ้าอย่างไอ้ไคโอ
แต่รับรองเส้นสายจากบริษัทฉันคุ้มครองบ้านนายจากนารุได้แน่”

“ชินเรย์… นายทำแบบนี้เพื่ออะไร?”

“อ้าว! ยังไม่รู้อีกเหรอ” ร่างสูงทำตากรุ้มกริ่ม ก่อนจะกระซิบ “ก็ฉันรักนายน่ะสิ คิสะ”

คิสะหน้าแดงแปร๊ดก้มหน้าหลบตาคนไม่มียางอาย เล่นบอกรักกันหน้าตาเฉย

“เอ… แต่ฉันยังไม่ได้ยินนายตอบฉันเลยนะ”

“นายจะให้ฉันตอบว่าไงล่ะ”

“ก็ตอบว่ารักฉันไง”

คิสะยิ่งอายจนพูดไม่ออก ร่างสูงนึกสนุกก็เลยยิ่งแกล้ง เชยคางเล็กๆเข้ามาจูบอย่างหนักหน่วง
จนคิสะแทบหายใจไม่ออกนั่นแหละถึงยอมปล่อย

“เอ้า! ว่าไง ถ้านายไม่พูดฉันจะทำไปเรื่อยๆนะ จูบเสร็จก็ต้องถอด ถอดเสร็จก็ต้อง…’

“พะ… พอแล้ว! ฉันพูดแล้ว!!” คิสะรีบห้ามก่อนจะเลยเถิด

“ฉะ… ฉันก็… รักนาย… เรย์ ระ… รัก… มากๆเลย”

คิสะกระโดดหอมแก้มเรย์ ก่อนจะใช้จังหวะเผลอคว้าเป้กับเสื้อผ้าสองสามชุดที่ยังไม่ได้เก็บวิ่งหนีออกไปจากห้อง

“หึๆ ร้ายนักนะ”

ชินเรย์ยิ้มอย่างสุขใจ ก่อนจะเดินตามสุดที่รักไปสมทบกับพวกลิงทโมนเพื่อเดินทางกลับบ้าน............

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 26-06-2008 22:14:43

ซินเรย์กับคิสะก้อน่าร้ากกกกกกกกก :m1: :m1: :m1: :m1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: SoN ที่ 27-06-2008 16:50:07

อ่านเรื่องนี้แล้ว

ร้อนหน้าอ่ะ

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 27-06-2008 22:10:05

Chapter 17: Love Illusion

วันปิดเทอมแสนสุข ไม่ต้องไปเรียนแถมงานพิเศษก็เริ่มตอนเย็น ทำให้อายะได้มีเวลาว่างแต่งเพลงมากขึ้น
 วันนี้ก็หยิบเจ้าไวโอลินตัวโปรดออกไปสีเพลงใหม่ที่ระเบียง

ลมเย็นๆพัดสบาย อายะสีไวโอลินไปก็อดเหม่อมองไปทางคฤหาสน์หลังใหญ่ที่ตั้งอยู่ใกล้กันไม่ได้
ห้องหรูที่อยู่ตรงข้ามกับห้องของเค้ามีผ้าม่านสีขาวปลิวไสว ปกติถ้าได้ยินเสียงเพลงเจ้าของร่างสูง
จะต้องออกมานั่งฟังที่ระเบียง แต่วันนี้ไม่เห็นแฮะ เอ… หรือว่ามันจะไม่อยู่บ้าน

ปิ๊งป่อง……

เสียงแขกกดกริ่งที่หน้าบ้าน อากิที่เป็นเวรทำความสะอาดอยู่ข้างล่างก็รีบวิ่งไปเปิดประตูทันที

“ค่ะ! เดี๋ยวนะคะ”

อายะใจเต้น บ้านเค้าไม่ค่อยมีแขกมาหา บางทีอาจจะเป็นไอ้น้ำแข็งกลับมาแล้วเลยแวะมาหาเค้าก่อนก็ได้
อายะคิดแล้วก็ตัดสินใจทิ้งไวโอลินแล้ววิ่งปร๋อไปข้างล่างทันที

แล้วภาพที่เห็นตรงหน้า… ก็ทำให้สองแฝดต้องงงอยู่พักใหญ่

เด็กสาววัยรุ่นอายุพอๆกับพวกเค้า แต่สวยมากๆ ผมสีทองตาสีเขียว ท่าทางดูเป็นคุณหนู
กำลังยืนเชิดหน้าวางมาดสง่าอยู่หน้าบ้าน อากิเป็นคนแรกที่หายอึ้งเลยเดินเข้าไปทัก

“เอ่อ… สวัสดีค่ะ มาหาใครคะ?”

“เธอใช่มั้ยที่ชื่อ ซากุระ อาคิมิ”

“ใช่ค่ะ”

อากิตอบยิ้มๆ แต่ไม่คิดว่าพอคนที่อยู่ตรงหน้าได้ยินจะเงื้อมือขึ้นมาตบหน้าอากิจนหน้าหัน

“อากิ!” อายะตกใจรีบเข้าไปประคองน้องสาว แล้วยังจ้องผู้หญิงอวดดีที่กล้ามาทำร้ายน้องสาวเค้า

“ผมไม่รู้นะว่าคุณมาที่นี่เพื่ออะไร แต่กรุณาออกไปจากบ้านผมเดี๋ยวนี้!!” อายะตวาดไล่

“อ๋อ… ฉันไปแน่ แต่พวกเธอต้องฟังฉันพูดให้จบก่อน” ผู้หญิงคนนั้นแสยะยิ้มเชิดหยิ่ง

“ฉันชื่อ ไอโกะ เป็นคู่หมั้นของไคโอ”

คำพูดจากปากยัยคุณหนูวายร้ายทำเอาสองแฝดถึงกับสะอึก โดยเฉพาะอายะที่อึ้งจนแทบเสียสติ

“ฉันจะมาบอกเธอ ซากุระ อาคิมิ ได้ข่าวว่าเธอกำลังคบอยู่กับไคโอ ฉันขอสั่งให้เธอเลิกยุ่งกับเค้าซะตั้งแต่วันนี้
เพราะยาจกชั้นต่ำอย่างพวกเธอไม่คู่ควรกับว่าที่ประธานบริษัทเครือมาคิระกรุ๊ปในอนาคตหรอก!”

อายะกัดฟันกรอด ไคโอมันไม่เคยบอกเค้า… เค้าก็คิดว่ามันจะเป็นแค่นายแบบที่บังเอิญมีนามสกุล มาคิระ
คล้ายกับนักธุรกิจยักษ์ใหญ่ที่ครองตลาดส่งออกของญี่ปุ่นเกือบห้าสิบเปอร์เซ็นต์ของประเทศ
บริษัทที่มีอำนาจการต่อรองมากที่สุดในภูมิภาค ที่แท้… มันก็เป็นทายาทตระกูลเศรษฐีหมื่นล้านจริงๆ

แล้วนักดนตรีต๊อกต๋อยอย่างเค้าจะเอาอะไรไปเทียบชั้นกับมันได้… ไม่มีเลย

“อ้อ… แล้วก็จะบอกอีกอย่าง วันเสาร์หน้าจะมีปาร์ตี้แถลงข่าวเรื่องการหมั้นระหว่างฉันกับไคโอ
ได้ข่าวว่าพี่เธอเป็นนักดนตรีแล้วก็เป็นเพื่อนกับว่าที่คู่หมั้นฉันด้วย เอางี้… ฉันจะจ้างเธอ
ไปเล่นเพลงในงานหมั้นของฉันก็แล้วกัน ถึงฉันจะจ้างวงดนตรีที่มีชื่อเสียงจากต่างประเทศแล้วก็เถอะ
แต่ถือว่าเอาบุญ… จะจ้างเธอไปเล่นคลอตอนที่พวกมืออาชีพเค้าพักก็ได้

“ผมไม่ไป!!” อายะปฏิเสธด้วยศักดิ์ศรีของนักดนตรี ตอนนี้ศักดิ์ศรีแห่งความรักมันไม่เหลือแล้ว
 แต่อย่างน้อยสิ่งที่เค้ารักมากอีกอย่างคือดนตรี ก็จะไม่ยอมให้ใครมาเหยียบย่ำเด็ดขาด!

“งั้นก็น่าเสียดายนะ งานนี้ค่าจ้างแพงซะด้วย ถ้าพวกเธอโง่ไม่อยากได้ก็ตามใจ งั้นฉันไปล่ะ”
แล้วคุณหนูวายร้ายก็สะบัดหน้าเดินออกไปอย่างเฉิดฉาย

“ฮือ… พี่… พี่อายะ”

อากิซบหน้าร้องไห้คาอกพี่ชายที่กำลังอยากจะร้องไห้ออกมาเหมือนกัน แต่เพราะความโกรธมีมากกว่า
ถึงทำให้เค้าทนอดกลั้นไว้ ไม่ยอมเสียน้ำตาให้ไอ้น้ำแข็งสับปลับนั่นเด็ดขาด

ตอนเย็น… อายะไปทำงานที่ร้านซองเต้อย่างหดหู่ พอตอนเลิกงานประมาณห้าทุ่มก็เดินใจลอยกลับมาคนเดียว

รถลีมูซีนคันหรูสีดำที่คุ้นตาโฉบผ่านปาดหน้า อายะเลยต้องสะดุดกึก พร้อมกับร่างสูงที่รีบร้อนลงจากรถเพื่อมาคุยกับเค้า
 แต่พอเค้าเห็นหน้าชัดๆว่าเป็นไอ้หมาป่าจอมหลอกลวง เค้าก็รีบเดินหนีทันที

“เดี๋ยวสิอายะ! เรามีเรื่องต้องคุยกันนะ!” ไคโอพยายามเว้าวอน

“นายไม่ต้องพูดหรอก ว่าที่คู่หมั้นนายเค้ามาพูดให้ฉันกับอากิฟังหมดแล้ว!”

“แต่นั่นมันไม่ใช่เรื่องจริง นายกำลังเข้าใจผิด”

“ผมเข้าใจผิดตรงไหนเหรอคุณหนูมาคิระ เทพบุตรอย่างคุณก็ไปอยู่ในวิมานกับนางฟ้าของคุณอย่างเดิมเถอะ
อย่ามายุ่งกับยาจกอย่างพวกผมเลย”

“อายะ!” ร่างสูงคว้าเอวร่างบางเข้ามาหาพร้อมกับทำหน้าเศร้า “นายต้องฟังฉัน มันไม่ใช่อย่าที่นายคิด
ฉันรักนายนะ ฉันไม่มีทางแต่งงานกับคนอื่นแน่!”

“ถึงตอนนี้แล้วนายยังไม่เลิกโกหกฉันอีกเหรอไค ความรักระหว่างเรามันไม่เคยมีจริงมาตั้งแต่ต้นแล้ว
 ทุกอย่างมันก็เป็นแค่ภาพลวงตา เป็นแค่สิ่งที่ฉันกับนายทำข้อตกลงกันไว้ ฉันเจ็บมามากพอแล้ว
ฉันไม่มีทางขึ้นไปอยู่ในที่สูงกับนายได้หรอก เลิกหลอกฉันแล้วปล่อยฉันไปตามทางของฉันซะที!”

ร่างบางไม่ยอมฟังเค้า แถมยังทำเหมือนจะหนีหายไปจากชีวิตเค้าอีก ไคโอทนไม่ได้
 รีบกอดร่างบางแล้วพาลากเข้าไปในรถทันที

“ฉันจะทำให้นายรู้อายะว่าฉันไม่ได้หลอกนาย และฉันรักนายมากแค่ไหน!”

“ไม่!! ปล่อยฉันนะไค! นายจะทำแบบนี้กับฉันไม่ได้!”

ไคโอโยนอายะเข้าไปที่เบาะหลังพร้อมกับล็อกรถแน่น แล้วเปิดช่องด้านหน้าไปสั่งคนขับ

“โฮโจ นายกลับบ้านไปก่อน ฉันจะคุยกับเพื่อน แล้วพรุ่งนี้นายค่อยมาเอารถ”

“แต่… คุณหนู…”

“ไม่มีแต่! นายกล้าขัดคำสั่งฉันเรอะ!”

“มะ… ไม่ครับ!” คนขับรถรีบลนลานลงจากรถ ทิ้งสองคู่กรณีทะเลาะกันต่อท่ามกลางถนนสายดึกสงัดที่เปลี่ยวแสนเปลี่ยว

ไคโอหันมาหาร่างบางที่ยังนอนตัวสั่นอยู่บนเบาะหลังอีกครั้งด้วยสายตาที่เยียบเย็น…..

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 28-06-2008 09:25:03

รอตอนต่อ ไปนะค่ะ


 :m25: :m1: :m25: :m1: :m25:

มาเร็วๆๆ น้า

 :m22:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 28-06-2008 11:27:22

สนุกมากกกกกกกกกกกกกก รอน่ะค้าบ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 28-06-2008 21:42:05

 o13

แต่ทะเลาะกันอ่ะ :serius2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 29-06-2008 16:54:16

สนุกดีครับ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 29-06-2008 20:07:09

Chapter 18: Breaking

อายะหันหาทางหนีทีไล่ แต่ไคโอไม่ยอมปล่อยเวลาให้เสียเปล่าอีกแล้ว เค้ารีบกระโจนเข้าไปกดร่างบางลงบนเบาะหลังทันที

“ไค! ปล่อยฉัน! ฉันจะกลับบ้าน!”

“ไม่! นายต้องฟังฉันอธิบายก่อน”

“ฉันไม่ฟัง! ปล่อยนะไอ้น้ำแข็งบ้า! ฉันไม่อยากคุยกับนายแล้ว”

“พยศนักนะ ถ้าไม่ปราบพยศซะก่อน นายก็คงไม่ยอมอยู่นิ่งแล้วฟังฉันใช่มั้ย” นัยน์ตาสีฟ้าของคนเจ้าเล่ห์ยิ่งเย็นชา
หน้าคมๆก้มลงหาริมฝีปากที่สั่นระริกเหมือนนกน้อยในกำมือ ก่อนจะประกบริมฝีปากตัวเองบดขยี้ลงไปอย่างรุนแรง

“อ… ย่า อุ๊บ!” อายะไม่มีโอกาสแม้แต่จะส่งเสียงประท้วง เพราะวันนี้ร่างสูงควบคุมเค้าไว้ได้จนหมด
 แม้แต่ปากที่ประกบไว้ก็ยังแนบแน่นจนไม่เหลือเผื่อช่องให้เค้าหายใจเลยสักนิด
 แถมลิ้นอุ่นก็ยังซอกซอนดูดดื่มความหวานจนแทบหมดร่าง ริมฝีปากบางระเรื่อขบกันแน่นจนแดงช้ำ
แล้วมีเลือดซึมออกมาเบาๆ

“อา…” อายะร้องครางน้ำตาไหลพราก ปากเล็กๆแดงก่ำทั้งช้ำทั้งถลอก แต่ไอ้น้ำแข็งปีศาจยังมีหน้ามาเลียรอยเลือดอย่างได้ใจ

“ฉันจะทำให้นายรู้ อายะ… ฉันจะไม่ยอมสูญเสียนาย ฉันจะครอบครองนายให้หมดทั้งตัวเลย”

“อย่า… ไค…” อายะอ้อนวอนพร้อมน้ำตา แต่ดูเหมือนร่างสูงที่อารมณ์หึงหวงขึ้นหน้าจะไม่ได้ยินแล้ว
มันยังคงซุกหน้าลงมาขบเม้มติ่งหูของเค้าอย่างรุนแรงจนแดงช้ำ จากนั้นก็ดูดซุกไซร้มาเรื่อยๆตามซอกคอขาวผ่อง
 ทุกที่ที่มันไปถึงก็จะทิ้งรอยแดงดูดดื่มจนทั่วไปหมด

แคว้ก!!

เสียงเสื้อเชิ้ตตัวเก่งถูกดึงทึ้งอย่างไร้ความปรานี ก่อนที่ไอ้น้ำแข็งจะโยนไปกองไว้แทบเท้า
แล้วตะโบมโลมเลียยอดอกสีชมพูชูชันอย่างหนักหน่วง ข้างหนึ่งมันทั้งดูดทั้งกัด ส่วนอีกข้างก็ใช้มือกร้านขยำขยี้
อายะครางกระเส่าแอ่นตัวเร่า ร่างกายบอบบางถูกมันทึ้งจนช้ำระบมไปหมด

“อึก… ไค… ปล่อยฉัน… เจ็บ… จะทนไม่ไหวแล้ว”

“ใช่… อายะ นั่นแหละที่ฉันต้องการ นายจะได้จำไว้ว่าถ้าคิดจะทิ้งฉันแล้วผลลัพธ์จะเป็นยังไง นายจะได้ไม่กล้าคิดหนีฉันไปอีก!”

“อ๊าาาาาา! ไค… ไม่นะ!!”

ร่างบางผวาเฮือกตอนที่อาภรณ์ท่อนล่างถูกฉีกทึ้งอย่างไม่ปรานีปราสัย แล้วมือกร้านๆของมัน
ยังควานควักชักบีบแก่นกายของเข้าไว้แน่นราวกับจะขยี้ให้แหลกคามือ

“ร้องสิอายะ… เสียงนายเวลามีอารมณ์มันบาดใจฉันมาก” แล้วร่างสูงก็ไม่พูดเปล่า ยังปรนเปรอไปพร้อมกัน
ด้วยการลงไปจูบเลียเจ้าแท่งเนื้อที่กำลังช้ำเพราะน้ำมือของเค้าเอง อายะแอ่นกายเสียวซ่าน
ทั้งเจ็บปวดแต่ก็สุขสมอย่างประหลาด ร่างสูงทำไปเพราะแรงอารมณ์แต่เค้าก็ยังรักมัน
จนเผลอครางเสียงหวานๆออกมา

“อา… ไค… ฉะ… ฉัน… เจ็บ”

ร่างบางยิ่งส่งเสียงร้อง ร่างสูงก็ยิ่งโลมเลียหนักหน่วงขึ้น ลิ้นชื้นแฉะพันกระกวัดรอบปลายแท่งเนื้ออุ่น
แล้วจูบดูดน้ำรักที่ร่างบางปล่อยออกมาอย่างกับกำลังดูดหยดน้ำอันล้ำค่าในทะเลทราย ทั้งกระหายอยากทั้งวาบหวิว
จนเมื่อเลียสะอาดหมดจดแล้ว อารมณ์ปรารถนาที่ซ่อนไว้ก็พุ่งพรวดถึงที่สุด

“ครั้งนี้แหละอายะ ฉันจะทำให้นายรู้ซึ้งเลย”

ไคโอจับร่างบางพลิกคว่ำให้ขาข้างหนึ่งพาดกับพนักเบาะจนช่องทางที่เค้าปรารถนากว้างออกเตรียมพร้อมรับเค้าเต็มที่
ไคโอเผลอมองช่องทางคับแคบสีชมพูที่เป็นของเค้าอย่างหลงใหล
ก่อนจะก้มหน้าซุกลงไปกัดแก้มก้นพร้อมกับจูบช่องคับเบาๆ

“อ๊า!!!” อายะแอ่นตัวร้องคราง

“เป็นของฉันตลอดไปนะอายะ… อย่าหนีไปไหนเด็ดขาด ฉันรักนาย… รักมากเหลือเกิน…”

ร่างสูงเพ้อ แต่ร่างบางที่ถูกทึ้งจนเจ็บช้ำกำลังจะหมดสติจึงไม่ได้ยินแล้ว พอไคโอปลดกางเกงตัวเองออก
 แล้วกระแทกแก่นกายฝังลงไปในช่องทางน้อยของเค้าเต็มกำลัง ร่างบางถึงกับดิ้นพล่านน้ำตาไหลพราก

“อึก… ไค… อ๊า… ฉันเจ็บมาก” แม้ปากจะว่าเจ็บ แต่เสียงที่เพ้อออกมากลับฟ้องว่าร่างบางเองก็รู้สึกสุขสม
ไคโอจับเอวร่างบางไว้แน่น แล้วกระแทกแท่งเนื้อร้อนเร่าเข้าไปอีก พร้อมกับเร่งจังหวะเสียดสีจนช่องทางคับที่รัดแน่น
กำลังแดงช้ำเต็มที่ อายะสะบัดสะโพกแอ่นไหวขย่มรับทุกจังหวะไปโดยอัตโนมัติ จนไคโอที่กำลังเมามันชักได้ใจ
กระแทกเข้าไปจนมิดด้ามพร้อมกับปล่อยน้ำอุ่นๆทะลักทะลายท่วมท้นช่องทางแคบ พอถอนตัวออกมาก็ยังมีน้ำสีขุ่นไหล
เปื้อนต้นขาขาวๆยาวเป็นทาง อายะถึงกับทรุดฮวบลงบนเบาะนอนหอบกระเส่าอย่างอ่อนแรง

“นี่เหรอ… คือสิ่งที่นาย… ต้องการ” ร่างบางพูดกระท่อนกระแท่น “นะ… นายแค่… ต้องการ… หาความสุข… จากร่างกาย…
ของฉัน… เท่านั้นเอง” อายะร้องไห้ด้วยความผิดหวังและเสียใจ
ก่อนจะเป็นลมหมดสติไปเพราะการร่วมรักที่หนักหน่วงของใครบางคน

มือกร้านที่สำนึกผิดก็เอื้อมไปลูบแก้มใสๆของอายะอย่างทะลุถนอม แตกต่างจากอารมณ์ร้อนแรงเมื่อครู่ราวฟ้ากับเหว

“ฉันไม่ได้แค่ต้องการตัวนายเท่านั้นนะอายะ แต่ฉันรักนายมากจริงๆ ถึงนายจะไม่ยอมฉัน
แต่ฉันก็ยังอยากใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับนายตลอดไป อยู่ด้วยกันนะ… อายะ”

ไคโอบรรจงจูบริมฝีปากนุ่มของอายะอย่างอ่อนโยน
ก่อนจะกระหวัดแขนโอบกอดร่างบางเพื่อให้ความอบอุ่นแก่ร่างที่สั่นเทาทั้งคืน......................

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 29-06-2008 23:15:27

 :m25:  :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: THIP ที่ 29-06-2008 23:32:34

 :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 30-06-2008 12:49:03

 

:m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 30-06-2008 18:06:31

Chapter 19: Gone

“โอ๊ย!”

ร่างบางผวาขึ้นมาจากเตียงหลังจากตื่นขึ้นจากฝันร้าย พร้อมรับความรู้สึกที่ทำให้ปวดร้าวทั้งกายและใจ ในฝัน…
ไอ้น้ำแข็งที่ยิ้มอย่างเย็นชากำลังจูงมือเจ้าสาวของมันเดินจากเค้าไป มันทำให้อายะรู้สึกเจ็บปวดมาก
 คิดผิดที่สุดที่ไปหลงรักมัน ไม่น่าเลย

“พี่! ตื่นแล้วเหรอ เป็นไงบ้าง?” อากิที่นอนเฝ้าอยู่ข้างเตียงตลอดก็ตื่นแล้ว และก็กำลังเป็นห่วงพี่ชายเอามากๆ

“พี่… มาอยู่นี่ได้ไง”

อากิอ้ำอึ้ง เพราะอายะยังไม่เห็นสภาพตัวเอง

“ไค… คุง อุ้มพี่มาส่งเมื่อคืน”

“อะไรนะ! ไอ้น้ำแข็งนั่น!” อายะรีบผวาตัว พอเปิดผ้าห่มออกดูก็แทบลมจับ เพราะเค้ากลับมาในสภาพยับเยิน
ตามตัวเต็มไปด้วยรอยจูบแดงก่ำทั่วตัว แล้วยังร่องรอยต่างๆที่เปื้อนเรียวขาอยู่อีกล่ะ
ถึงจะมีคนพยายามเช็ดออกให้แล้วแต่ก็ยังไม่หมด อายะเงยหน้ามองอากิช้าๆ
แต่ยัยน้องสาวตัวแสบวันนี้กลับสงบนิ่งจนน่าตกใจ

“ไคคุงเล่าเรื่องระหว่างพี่กับเค้าให้ฟังหมดแล้ว บอกตรงๆว่าตอนแรกที่อากิรู้ความจริงอากิโกรธมาก”

“อากิ… พี่…” อายะพูดไม่ออก เค้าเสียใจคนเดียวยังไม่พอ ยังทำให้น้องสาวต้องเสียใจด้วย

“พี่ไม่ต้องพูดแล้ว ที่อากิโกรธน่ะ ไม่ใช่เพราะไคคุงมาหลอกอากิหรอก แต่อากิโกรธที่พี่รักไคคุงแต่กลับไม่ยอมบอกอากิเลย
อากิไม่ได้ชอบไคคุงมากขนาดนั้นซะหน่อย อากิก็แค่เห่อที่เห็นเค้าเป็นคนป๊อบ แต่ถ้าให้เป็นแฟนจริงๆอากิก็ไม่เอาหรอก
ถ้าพวกพี่รักกันก็น่าจะบอกตรงๆ สำหรับคนที่อากิรักทั้งสองคนอากิก็ต้องดีใจด้วยอยู่แล้ว ไม่เห็นต้องปิดบังกันเลย”

“อากิ… โอ๊ย!” อายะอยากกอดอากิ แต่เพราะยังระบมทั้งตัวแค่ยกแขนก็ปวดแล้ว

“ไคคุงเค้าทำกับพี่เกินไปนะ เห็นสภาพตอนพี่กลับมาอากิตกใจแทบแย่ ดูสิ… ช้ำไปหมดทั้งตัวเลย”

“พอเถอะอากิ เลิกพูดถึงไอ้น้ำแข็งสับปลับนั่นซะที พี่ไม่อยากได้ยินชื่อมัน!”

“แล้วพี่จะทำไงต่อ?”

“ก็ไม่เห็นต้องทำไง มันก็อยู่โลกของมัน เราก็อยู่ส่วนของเรา พี่ว่าจะกลับไปบ้านเกิดที่ฮอกไกโด”

“อ้าว… แล้วเรื่องเรียนดนตรีล่ะ อายะอยากเข้าวิทยาลัยดนตรีไม่ใช่เหรอ นี่ก็ทำเรื่องสมัครเข้าเรียนไปแล้วด้วย”

“ช่างเถอะ… พี่ไม่อยากอยู่ที่นี่แล้ว กลับไปเล่นไวโอลินที่ร้านอาหารของคุณยายเหมือนเดิมก็ได้”

“ถ้าอายะตัดสินใจแล้วก็ตามใจนะ อากิไม่ห้ามหรอก อากิยังเหลือสอบอีกหนึ่งอาทิตย์ เอาไว้สอบเสร็จเมื่อไหร่
อากิจะบินตามไปฮอกไกโดทันทีเลย”

“อากิอยู่คนเดียวดูแลตัวเองด้วยนะ งานพิเศษก็ไม่ต้องทำแล้ว พี่ยังพอมีเงินเก็บเหลืออยู่ อากิเอาไปใช้ก่อนก็แล้วกัน”

“ขอบคุณนะคะพี่ชายที่แสนดี” อากิหอมแก้มอายะอย่างเอาใจ แล้วสองพี่น้องก็กอดกันเศร้าๆที่ต้องห่างกันตั้งหลายวัน
ทั้งๆที่อยู่ด้วยกันมาตลอด

ร่างสูงที่นั่งเหม่ออยู่ตรงระเบียง กำลังมองระเบียงอีกฝั่งอย่างคิดถึง ตั้งหลายวันแล้วที่บ้านนั้นปิดเงียบ
อายะที่เคยออกมาสีไวโอลินทุกวันก็ไม่ยอมออกมาอีกเลย หรือเพราะฝีมือเค้าวันนั้น อายะก็เลยยังไม่หายดี

“ไค…”

เสียงแหลมมีอำนาจเข้ามาในห้องเรียกร่างสูงที่กำลังนั่งหดหู่ ไคโอหันมามองแล้วทำหน้าเบื่อ

“เห็นหน้าแม่แล้วทำหน้าอย่างนั้นมันเสียมารยาทรู้มั้ย” ว่าแล้วคนเป็นแม่ก็เดินเข้าไปเตรียมจะดุต่อ
“หมอมิอุระ หมอประจำตัวลูกบอกว่าลูกไม่ไปตรวจตามนัด บอกแม่มาซิว่าทำไม?”

“ก็ผมไม่อยากไป ผมไม่ได้เป็นอะไรซะหน่อย”

“ไค!” คุณนายมาคิระมานั่งข้างๆอย่างเป็นห่วง “ลูกอย่าลืมนะว่าพ่อของลูกก็ตาย… เพราะโรคนี้
แม่ไม่อยากให้ลูกต้องจากแม่ไปอีกคนนะไค เอาล่ะ… เราไปตรวจวันนี้เลย แม่จะพาไปเอง”
ว่าแล้วคุณนายก็จะพาลูกตัวดีไปหาหมอ แต่ไคโอที่กำลังหมดอาลัยตายอยากจึงไม่อยากไป

“พอเถอะแม่! แม่รู้ว่ายังไงผมก็ต้องตาย แล้วยังจะลากผมไปหาหมอให้เสียเวลาทำไม”

“ไค! ทำไมลูกพูดแบบนี้” แม่ตวาดไปอีกรอบ “ลูกเป็นแค่ เนื้องอกในสมอง ถ้าแค่… ลูกยอมผ่าตัด
ลูกก็จะหาย ดูสิลูกก็ยังแข็งแรงดี เป็นทั้งนักกีฬาเป็นทั้งนายแบบ ลูกยังมีอนาคตอีกไกลทำไมถึงคิดสั้นอย่างนี้ล่ะไค
 ทำไมไม่เห็นใจแม่บ้างเลย” แม่ทำท่าเหมือนจะร้องไห้

“แม่จะห่วงผมทำไม ถึงผมอยู่แม่ก็ไม่เคยสนใจอยู่แล้ว แม่ห่วงแต่ธุรกิจของแม่เท่านั้น
 ขนาดความสุขทั้งชีวิตของผมแม่ก็ยังทำลายได้ลงคอ จะยัดเยียดผมให้แต่งงานกับไอโกะเพียงเพราะผลประโยชน์ทางธุรกิจ
 ยังไงแม่ก็จงใจฆ่าผมทั้งเป็นอยู่แล้วนี่ ให้ผมตายไปจริงๆซะเลยก็สิ้นเรื่อง”

“แม่ก็ไม่เห็นว่าหนูไอโกะจะมีข้อเสียตรงไหน สวยก็สวย รวยก็รวยแถมการศึกษาก็ดี”

“แต่ผมไม่ได้รักเธอ”

“ใช่! ลูกไม่รักไอโกะ เพราะลูกกำลังคิดวิปริตไปรักเพื่อนผู้ชายใช่มั้ย!”

พอเจอไม้นี้ของแม่เข้า ไคโอก็ถึงกับอึ้งสนิท

“แม่รู้ได้ไง?”

“แม่มีลูกคนเดียวนะไค ลูกทำอะไรอยู่ทำไมแม่จะไม่รู้ แม่เค้นคอฮายาโตะจนยอมบอกหมดแล้ว
 แม่ถึงเร่งให้ลูกกับหนูไอโกะหมั้นกันไงล่ะ”

“ไอ้ฮายาโตะ!” ไคโอได้แต่กัดฟันแค้นกรอดๆ

“คิดเหรอว่าแม่จะยอมรับสะใภ้ไม่มีเพศ ฝันไปเถอะ! แม่จะให้ลูกไปเรียนที่นิวยอร์ค ลูกจะได้ไม่ต้องเจอเพื่อนคนนี้อีก”

“ไม่นะแม่!!” ไคโอจะลุกขึ้นมาเถียง แต่จู่ๆก็เกิดหน้ามืดเป็นลมขึ้นมากะทันหัน

“ไค!!” คุณนายมาคิระผวารับร่างลูกรักที่หมดสติ ก่อนจะตะโกนเรียกให้คนในบ้านพาไคโอไปโรงพยาบาลโดยด่วน

อายะ… ที่กำลังนั่งสีไวโอลินอยู่กลางทุ่งหญ้าที่ฮอกไกโด จู่ๆสายไวโอลินตัวโปรดก็ขาดผึง พร้อมกับหัวใจที่หล่นวูบ
เผลอไปนึกถึงหน้าใครบางคนที่เค้าควรจะลืม

“ไค…”

อายะเพ้อ ลูบไวโอลินตัวโปรดพร้อมกับรู้สึกสังหรณ์ใจไม่ดี เหมือนเป็นลางร้ายบอกว่าเค้ากำลังจะสูญเสียสิ่งที่รักไป........

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 30-06-2008 18:09:18

ตัดสินใจแล้วคร้าบลงต่อให้จบเลยละกัน เพราะงานเยอะมากๆๆๆๆๆๆ อาจไม่มีเวลามาลงอีกคร้าบ
ขอให้สนุกนะคร้าบ



Chapter 20: Last Desire

ไคโอยังคงนอนไม่ได้สติไปอีกหนึ่งสัปดาห์เต็ม เพื่อนในห้องก็ทยอยกันมาเยี่ยม โดยเฉพาะชินเรย์เพื่อนสนิทชวนคิสะมาทุกวัน
 แต่ไอ้น้ำแข็งก็ไม่เคยตื่นขึ้นมาคุยกันเลย ทุกคนกำลังกลัวว่ามันอาจจะกลายเป็นเจ้าชายนิทราตลอดไป

“อาการของไคโอ เป็นไงบ้างครับคุณป้า” ชินเรย์ถามแม่ของไคที่ลงทุนยกเลิกนัดและการประชุมทั้งหมดเพื่อมาเฝ้าลูก

“หมอมาคิระบอกว่าเนื้องอกในสมองของไคขยายขนาดขึ้นเร็วมาก ถ้าไม่ผ่าตัดตอนนี้ก็อาจจะ… ไม่รอด”
พูดไปคนเป็นแม่ก็ถึงกับน้ำตาไหล

“งั้นก็ผ่าสิครับ มัวรออะไรอยู่”

“หมอบอกว่าต้องรอให้ไคฟื้นก่อน ถึงจะประเมินผลการผ่าตัดได้ แต่ถ้าเอาไปผ่าตอนนี้จะอันตรายมาก
แต่จนป่านนี้ไคก็ไม่ยอมฟื้นซะที ป้าไม่รู้จะทำยังไงแล้วเรย์ ถ้าแลกกันได้ป้าจะยอมทำทุกอย่างเพื่อให้ไคจังฟื้น”

คิสะที่นั่งฟังอยู่ กระตุกแขนชินเรย์พร้อมกับกระซิบบอกอะไรบางอย่าง

“หา! นายเอาจริงน่ะ!” เรย์อุทานตอนที่ได้ยินคำแนะนำของคิสะ

“มีอะไรเหรอเรย์?” แม่ของไคสงสัย

“เอ่อ… เปล่าครับ แต่ผมคิดว่าพอจะมีทางทำให้เรย์ฟื้นและก็ทำให้มันยอมผ่าตัดแล้วครับ”

“จริงเหรอเรย์! ทำยังไง รีบบอกป้าเร็วเข้า!”

“คุณป้าต้องยอมให้คนๆนึงมาพบไคคุง ถ้าได้อยู่ด้วยกันอีก บางทีไคอาจจะฟื้นก็ได้ เพราะไคมันรักคนๆนี้มาก”

“ไม่! ป้าไม่ยอม! จะให้เด็กคนนั้นมาทำลายอนาคตของไคไม่ได้!”

“แต่ถ้าไคตาย อนาคตมันก็ดับเหมือนกันนะครับคุณป้า! หรือคุณป้าอยากเห็นไคมันตายไปต่อหน้าต่อตาแบบนี้นะเหรอครับ”

คราวนี้มาคิระเถียงไม่ออก ยิ่งเห็นหน้าลูกชายที่หมดสภาพก็ยิ่งหดหู่

“ก็ได้… ป้าจะยอมให้เด็กคนนั้นมาเยี่ยมไค แต่ป้ายังไม่รับปากหรอกนะว่าจะยอมให้พวกเค้าคบกันต่อ”

“ไม่มีปัญหาครับ! แค่ยอมให้พบก็วิเศษแล้วครับ รับรองเลยถ้าคุณป้าได้พบอายะ คุณป้าต้องชอบเค้าแน่
 เพราะอายะนอกจากจะน่ารักแล้วยังเป็นคนดีมากๆเลย เนอะ… คิสะ”

คิสะที่ยินอยู่ข้างๆพยักหน้ายืนยันด้วยอีกแรง มาคิระหันหน้าหนีไม่ได้พูดอะไรอีก คิสะกับชินเรย์จึงรีบไปหาอายะที่บ้านเช่าทันที

“อายะไม่อยู่หรอก” อากิที่เตรียมสำภาระไปขึ้นเครื่องที่สนามบินบอกเรย์และคิสะ

“แล้วเค้าไปไหน?”

“กลับบ้านไปแล้ว เห็นบอกจะย้ายโรงเรียนด้วย”

“ไม่ได้นะ!” คิสะกับเรย์ร้องพร้อมกัน

“คืองี้นะอากิจัง ตอนนี้เจ้าไคกำลังเกิดเรื่อง กำลังต้องการความช่วยเหลือจากอายะด่วนเลย”

“แล้วทำไมไม่ไปตามคู่หมั้นเค้าล่ะ ยาจกอย่างเราจะไปช่วยอะไรคุณหนูอย่างพวกเธอได้”

“อากิ!”

“เรย์ ให้ฉันพูดเอง” คิสะกลัวว่าเรย์จะใจร้อนจึงอาสาขอกล่อมอากิเอง “ฟังผมนะอากิจัง ตอนนี้ไคคุงกำลังป่วยหนัก
 หมอบอกว่าเป็นเนื้องอกในสมอง นอนซมมาตั้งอาทิตย์นึงแล้ว แถมยังไม่ยอมผ่าตัดด้วย
ถ้าเราช่วยเค้าไม่ทันเค้าก็จะตาย ตอนนี้มีแต่อายะคนเดียวเท่านั้นที่จะช่วยให้กำลังใจไคคุงได้
อากิจังช่วยขอร้องอายะแทนไคคุงด้วยเถอะนะ”

พอได้ยินว่าคนรักของพี่ชายป่วย ทำให้อากิต้องคิดหนัก พี่ชายเค้าไม่ใช่คนที่จะลืมอะไรได้ง่ายๆด้วย
 เหมือนตอนที่พ่อกับแม่ตายถึงจะพยายามทำตัวเข้มแข็ง แต่อากิก็รู้ว่าถึงทุกวันนี้อายะก็ยังเสียใจอยู่
แต่ไม่แสดงออกมาเท่านั้นเอง

แล้วถ้าอายะรู้… ว่าตัวเองเป็นคนปล่อยให้ไคสุดที่รักต้องตาย อายะต้องเสียใจไปตลอดชีวิตแน่

“ตกลง อากิกำลังจะกลับฮอกไกโดพอดี จะลองพูดกับอายะให้นะ แต่ไม่รับปากนะว่าเค้าจะยอมมาหรือเปล่า
 แต่อากิจะลองดู”

“ขอบใจมากอากิจัง!!” ทั้งชินเรย์และคิสะดีใจมาก ก่อนจะไปส่งอากิที่สนามบินด้วยกัน

ถึงฮอกไกโด อายะก็มารับน้องสาวที่สนามบิน แต่ช่วงนี้เค้าก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจ เหมือนมีเรื่องไม่ดีเกิดขึ้นที่โตเกียว
แต่เค้าก็ไม่กล้าโทรไปถามเพื่อน เพราะกลัวรู้ข่าวของไอ้น้ำแข็งแล้วจะตัดใจไม่ได้

“พี่เช่ารถมา เดี๋ยวเรากลับบ้านกันเลยนะ”

“เดี๋ยวก่อน อายะ” อากิคว้าแขนพี่ชายไว้ พร้อมกับยื่นตั๋วเครื่องบินเที่ยวกลับให้ “รับไปสิ”

“อะไรน่ะ อากิ?”

“พี่ฟังหนูนะ ตอนนี้ไคคุงไม่สบายมาก นอนไม่ได้สติมาหนึ่งอาทิตย์เต็มแล้ว”

คำบอกจากปากของยัยน้องรักทำให้อายะตกใจจนพูดไม่ออก ปกติไอ้น้ำแข็งมันถึกจะตาย แล้วอยู่ดีๆมันจะป่วยได้ยังไง
เป็นไปไม่ได้

“แล้วมัน… เป็นอะไร?”

“เห็นชินเรย์คุงบอกว่าเป็นเนื้องอกในสมอง ต้องผ่าตัดนานแล้ว แต่ไคคุงเค้าไม่ยอมผ่าตัด ก้อนมันโตขึ้นทำให้อาการของเค้าทรุด
 หมอบอกว่าถ้าไม่ฟื้นเค้าอาจจะต้องกลายเป็นเจ้าชายนิทราไปตลอดชีวิต หรือไม่ก็… อาจจะ… ตาย”

ตาย!

อายะตกใจแทบเป็นลม ไม่นะ… ถึงเค้าจะเกลียดมัน แต่มันจะหนีเค้าไปตายไม่ได้ (ใครเค้าจะอยากหนีไปตายเล่าอายะ)
 จู่ๆน้ำตาที่ตั้งใจว่าจะไม่ร้องเพื่อมันอีกก็ไหลออกมาอย่างไม่มีเหตุผล

“อากิวางตั๋วไว้นี่นะ เครื่องจะออกอีกครึ่งชั่วโมง จะไปหรือไม่ไปก็แล้วแต่พี่” ว่าแล้วอากิก็แบกเป้ขึ้นบ่าเดินไปหน้าตาเฉย
“อ้อ! อากิซ่อนกุญแจไว้ใต้กระถางอันเดิมนะพี่ แล้วก็ฝากเตะไคคุงแทนอากิด้วยทีนึงนะ บอกว่าคิดถึง… อากิไปก่อนนะ”

ยัยน้องตัวแสบยิ้มระรื่นอย่างกับรู้ว่าเค้าจะกลับแน่ะ แต่อากิก็คาดไม่ผิด เพราะทันทีที่อากิหายลับไป
อายะก็รีบคว้าตั๋วแล้วขึ้นเครื่องบินกลับโตเกียวทันที

รอฉันก่อนนะไค… นายอย่าเพิ่งตายทั้งๆที่ยังไม่ได้ฟังความในใจจากฉันนะ!..............

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 30-06-2008 18:10:16

Chapter 21: Sweet Musical

“ทางนี้เร็วๆเลย อายะ!”

ชินเรย์ซึ่งไปรอรับอยู่ที่สนามบินรีบพาอายะไปที่โรงพยาบาลทันที แล้วพอไปถึงห้องของไค
ก็เจอคุณป้ามหาภัยยืนหน้าเครียดอยู่หน้าห้องพอดี

“คุณป้า… เอ่อ… ผะ… ผมพาอายะมาเยี่ยมไค…”

“ฉันเห็นแล้ว” เสียงเรียบๆดุๆของคุณป้ายิ่งน่ากลัว จนอายะแทบไม่กล้าสบตา

“เอ่อ… งั้น… ขอเข้าไปหน่อยนะครับ”

คุณป้าที่เพิ่งรู้ตัวว่ายืนขวางประตูอยู่ก็เดินหลบอย่างมีมาด แต่ไม่ยอมมองหน้าอายะเลย
ชินเรย์รีบพาอายะมุดเข้าไปข้างใน พออธิบายอาการคร่าวๆของไคให้อายะฟังแล้ว เค้าก็ปลีกตัวออกมา
 ปล่อยให้อายะอยู่กับไคตามลำพัง คุณป้ามหาภัยหายไปแล้ว เค้าจึงล็อกห้องไว้
แล้วทำหน้าที่ยามเฝ้าหน้าห้องเพื่อไม่ให้ใครเข้าไปรบกวน

อายะไปคุกเข่าลงใกล้เตียง หน้าของไอ้น้ำแข็งปกติก็ซีดเหมือนศพอยู่แล้ว แต่คราวนี้มันยิ่งซีดจนน่าตกใจ
เหมือนมันจะไม่มีวันฟื้นขึ้นมาคุยกับเค้าอีกแล้ว

“ไค… ฉันมาแล้วนะไค นายฟื้นสิ” อายะกุมมือไคโอพร้อมกับร้องไห้

“นายเคยบอกว่ารักฉันไม่ใช่เหรอ แล้วนายจะมาทิ้งฉันไปแบบนี้ได้ไง ฉันไม่ยอมนะ นายฟื้นสิไค… นายต้องฟื้นนะ”

อายะเอามือเย็นชืดของไอ้น้ำแข็งมาแนบแก้มที่เปียกน้ำตา แล้วก็ร้องเพลงคลอเบาๆ
เพลงนี้เป็นเพลงที่เค้าแต่งเพื่อมันช่วงที่ไปเที่ยวบ่อน้ำพุร้อน  และตั้งใจจะไปสีไวโอลินให้มันฟังที่ระเบียง
แต่ก็เกิดเรื่องซะก่อน เค้าเลยไม่มีโอกาสบอกความในใจกับมันซะที วันนี้ถึงอยากบอกออกมาเป็นเพลง
 แต่ก็ไม่รู้ว่ามันจะยังได้ยินเสียงของเค้าอยู่หรือเปล่า

รักเธอ… รักเธอที่สุด…
ชีวิตฉันมีค่าก็เพราะรักเธอ
โอ้… ที่รักโอบกอดฉันไว้
รับฉันเข้าไปในหัวใจเธอตลอดกาล
ได้โปรด… สุดที่รัก
(อะแฮ่ม! เพลงอาจจะห่วย แต่ไม่มีเวลาเกลาจริงๆ ขออำภัย)

อายะร้องเพลงจบ แต่ไคโอก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะฟื้นขึ้นมา อายะเสียใจจนกลั้นไม่ไหวแล้ว
ก็โถมลงไปซบกับอกกว้างพร้อมกับปล่อยโฮออกมา

“ไคจ๋า… ไค นายฟื้นสิ นายอย่าทิ้งฉันไปแบบนี้ ได้โปรด… ฉันยอมนายทุกอย่างแล้ว ฉันจะให้ทุกอย่างที่นายขอ
ขอแค่ให้นายฟื้นขึ้นมา ได้ยินมั้ยไค ได้ยินฉันมั้ย!”

อายะร้องไห้ฟูมฟายอยู่นานจนเพ้อ เค้าร้องเพลงกล่อมคนไม่ได้สติไปเรื่อยๆจนเสียงแห้ง แล้วในที่สุดความตั้งใจของเค้าก็ได้ผล

ไคโอ… ค่อยๆปรือตาสีฟ้าขึ้นมาช้าๆ รู้สึกหนักที่หน้าอก พอก้มลงไปดูก็เห็นร่างเล็กๆที่เค้าคิดถึง
กำลังก้มลงซบแนบอกพร้อมกับร้องไห้งอแง ไคโอขยับรอยยิ้ม ก่อนจะเอื้อมมือไปกอดร่างบางไว้บ้าง

“ไค!” อายะที่รู้ตัวว่าไคโอได้สติแล้ว ก็รีบหันหน้าไปหา หน้าหล่อๆของไอ้น้ำแข็งถึงจะเซียว
แต่มันก็ยังส่งยิ้มให้เค้าอย่างหวานที่สุด

“ก็ฉันน่ะสิ แล้วนายคิดว่ากำลังกอดใครร้องไห้งอแงอยู่ล่ะ”

พอเจอมันแซวอายะก็ถึงกับหน้าเปลี่ยนเป็นสีตำลึงสุก ก่อนทำท่าจะหนีออกจากอกของมัน
แต่ไคโอไม่ยอมปล่อย ยังคงกอดก่ายร่างสุดที่รักของเค้าไว้แน่น

“นายจะหนีฉันไปไหนอีกฮึ นายทิ้งฉันไปครั้งนึงแล้วนะ ยังจะใจร้ายหนีฉันไปอีกเหรอ”

“กะ… ก็นายป่วยอยู่ ฉันกลัวว่าถ้ากอดนายไว้แล้วนายจะอึดอัดนอนไม่สบาย” อายะยิ่งหน้าแดง

“นายไม่กอดสิฉันถึงไม่สบาย ไม่รู้ล่ะ… ฉันคิดถึงนายจะแย่ ยังไงวันนี้ฉันก็ขอนอนกอดนายให้หายคิดถึงหน่อยล่ะกัน”
 แล้วไอ้น้ำแข็งลามกผู้ไม่เคยเจียมตัวว่ามันป่วย ก็ดึงร่างบางขึ้นไปนอนคลุกอยู่ด้วยกันบนเตียง

“อย่าน่าไค… นายป่วยอยู่นะ แล้วที่นี่ก็โรงพยาบาลด้วย” อายะรีบห้าม ตอนที่ไอ้น้ำแข็งที่ไม่รู้จักคำว่าสลด
 กำลังจูบซุกไซร้ซอกคอของเค้า

ไคโอรั้งร่างบางออกมาเบาๆ มองคนหน้าหวานที่กำลังอายจนหน้าแดงก่ำ แล้วก็หัวเราะ

“คิดไปถึงไหนฮึอายะ สภาพนี้ฉันจะไปมีปัญญาทำอะไรนายได้ ดูดิ… ยังนอนแขวนน้ำเกลืออยู่เลย”

“ก็ดีแล้ว นายน่ะหัดเจียมตัวไว้บ้างก็ดี เจ็บจะตายยังจะทำลามก” อายะแกล้งบีบจมูกคนน่ารัก

“แต่คืนนี้ฉันขอนอนกอดนายหน่อยนะ นอนคนเดียวมาตั้งหลายคืนแล้ว มันเหงายังไงก็ไม่รู้”

“ฮื้อ… คนขี้อ้อน” อายะซบหน้าลงไปที่แผ่นอกกว้าง มือเล็กลูบไล้หน้าอกขาวๆเล่นเบาๆ

“ตอนหลับฉันรู้สึกเหมือนได้ยินนายร้องเพลง ไหน… ช่วยร้องให้ฉันฟังอีกทีได้มั้ย”

อายะยิ่งหน้าแดงก่ำ ก็เพลงที่เค้าร้องน่ะ มันแทบจะเผยความในใจไม่เหลือหลอ แล้วเค้าจะกล้าร้องให้มันฟังตรงๆมั้ยเนี่ย

“เร็วๆ ฉันอยากฟัง น่านะ… ไม่งั้นเดี๋ยวฉันหลับไปอีกนะ”

“ไม่นะ ไค!” อายะรีบผวาไปปิดปากไคโอไว้ “ก็ได้ ฉันร้องให้นายฟังก็ได้”

แล้วอายะก็คลอเพลงที่เค้าแต่งเองเพื่อไคโอ ให้ไอ้น้ำแข็งฟังจนหลับเคลิ้มอย่างเป็นสุขทั้งคืน..........

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: innocentman ที่ 30-06-2008 18:11:14

Chapter 22: Eternity You & Me

“ไคจัง ฟื้นแล้วใช่มั้ย?”

พอออกจากห้องก็เจอคุณป้ามหาภัย อายะที่เล่นนอนอยู่กับไอ้น้ำแข็งยันสว่างก็ทำตัวไม่ถูก
สภาพที่ออกมาก็ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ ถึงจะอาบน้ำแล้ว แต่งตัวเรียบร้อยแล้ว
 แต่รอยแดงๆที่เห็นเด่นหราอยู่เต็มซอกคอก็ปิดไม่มิด

“เอ่อ… เค้าฟื้นแล้วครับ” อายะตอบเสียงเบา แล้วไม่กล้าเงยหน้าสบตาคุณป้ามหาภัย

“ฉันขอถามอะไรเธอตรงๆนะ เธอ… รักไคจังหรือเปล่า”

อายะสะดุ้งกับคำถามนี้ เพราะไม่คิดมาก่อน เค้าเงยหน้ามองคุณป้ามหาภัยกล้าๆกลัว
แต่หน้าคุณป้าอันที่จริงก็ไม่ดุเท่าไหร่ แถมยังสวยซะด้วย เหมือนไคโอเปี๊ยบเลยแฮะ
ตาก็ดูดุๆเหมือนกัน แต่อันที่จริงท่านก็น่าจะใจดีนะ

“ครับ… ผมรักไคโอครับ” อายะตอบแล้วก็ก้มหน้าลงไปอีก

“ก็ดี” คุณป้าถอนใจ “ฉันต้องไปดูงานที่นิวยอร์คสามเดือน ทางนี้ก็ฝากเธอช่วยดูแลไคหน่อยก็แล้วกัน
ฉันได้ยินมาว่าบ้านเธออยู่ที่ฮอกไกโด ถ้าเค้าผ่าตัดแล้วจะพาเค้าไปพักฟื้นที่นั่นก็ได้”

อายะหูผึ่ง รีบเงยหน้ามองคุณป้ามหาภัยที่ตอนนี้มีเพียงรอยยิ้มที่อ่อนโยน

“ฉันจะพยายามรักทุกคนที่ลูกฉันรัก เพราะฉะนั้นเธอเองก็อย่าทำให้ไคเสียใจล่ะ”

“ครับ! แน่นอนครับ!” อายะรับปาก

“ฉันคงไม่อยู่จนถึงวันที่เค้าผ่าตัด ฝากบอกเค้าด้วยว่าถ้าฟื้นแล้วให้ช่วยโทรบอกแม่หน่อย อย่าให้แม่ต้องเป็นห่วง”

“ครับ ผมจะเอาโทรศัพท์ให้เค้าโทรถึงเตียงเลย”

“งั้นแม่ไปก่อนนะ” มาคิระยิ้มบางๆให้อายะอีกครั้ง ก่อนที่จะจากไป

หลังจากผ่าตัดเสร็จหนึ่งสัปดาห์ หมอก็อนุญาตให้ไคโอออกจากโรงพยาบาลไปพักฟื้นต่อที่บ้านได้
เค้าเลยเลือกที่จะไปพักผ่อนช่วงปิดเทอมกับอายะที่ฮอกไกโด บรรยากาศช่วงฤดูใบไม้ผลิที่ฮอกไกโออากาศสดชื่นมาก
วันนี้อายะเลยพาไคโอไปนั่งเล่นที่ทุ่งหญ้าพร้อมกับสีไวโอลินให้ฟัง

“เพราะจัง”

ไคโอปรบมือให้ตอนที่อายะเล่นเพลงจบ ก่อนจะดึงตัวสุดที่รักเข้ามากอด

“นายรู้มั้ย อันที่จริงฉันเคยเห็นนายเล่นไวโอลินที่นี่มาก่อนแล้ว”

“หา!!” อายะตกใจ เค้าเริ่มเล่นไวโอลินตั้งแต่เด็ก และก็ไม่เคยไปโตเกียวเลยจนพ่อแม่เสีย
แล้วไอ้น้ำแข็งมันมาเห็นเค้าเล่นกลางทุ่งหญ้าตอนไหนล่ะเนี่ย

“ตอนนั้นนายเด็กมากคงจำไม่ได้หรอก ฉันมายืนดูนายเล่นไวโอลินตั้งนาน แล้วเราก็นั่งคุยกันทั้งวัน วันนั้นฉันสนุกมาก”

“อ๋อ! นึกออกแล้ว วันนั้นมีคณะทัวร์นักธุรกิจมาลงที่ร้านอาหารคุณยาย แล้วก็มีเด็กตัวซีดๆคนนึงมาเล่นกับฉัน
นั่นนายเองเหรอ!”

“ใช่สิ แล้วหลังจากนั้นฉันก็ให้คนคอยตามนายตลอดเลย”

“ทำไมล่ะ?”

“ก็ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน ฉันถึงได้ติดใจเด็กสีไวโอลินตั้งแต่แรกพบ แถมตอนนั้นยังเข้าใจผิดด้วยว่านายเป็นผู้หญิงด้วย
 ก็เลยตั้งใจไว้ว่าจะต้องแต่งงานกับเด็กสีไวโอลินคนนั้นให้ได้ แต่พอรู้ว่านายเป็นผู้ชายฉันก็ผิดหวังนิดหน่อย
แต่ยิ่งนานวันเข้า… ได้ตามนายทุกฝีก้าวฉันก็ยิ่งรักนาย ตอนนี้ฉันไม่สนแล้วว่านายจะเป็นอะไร นายเป็นเด็กสีไวโอลิน
 ที่ฉันอยากฟังนายเล่นเพลงให้ฟังตลอดชีวิต เป็นอายะ… ที่ฉันรัก และฉันก็อยากอยู่กับนายตลอดไป”

“ไค…” อายะฟังแล้วซึ้งจนเผลอกอดไอ้น้ำแข็งแน่น

“แต่ฉันยังมีเรื่องต้องสารภาพกับนายอีกอย่าง”

ตาสีดำขลับของอายะเงยมาสบกับไคโอ เพราะเริ่มงงกับคำพูดของมัน

“ตอนที่พ่อแม่นายรถคว่ำ บริษัทประกันบอกจะจ่ายค่าชดเชยให้จนกว่าพวกนายจะเรียนจบ
แต่จริงๆแล้วเค้าจ่ายแค่ก้อนแรกก้อนเดียวเท่านั้น ส่วนที่เหลือฉันเป็นคนโอนเข้าบัญชีพวกนายเอง
 แล้วก็ขอร้องคุณยายไม่ให้บอกเรื่องนี้กับพวกนาย แล้วยังให้ท่านทำเรื่องย้ายนายมาเรียนโรงเรียนเดียวกับฉันด้วย
 ส่วนบ้านเช่าก็เป็นบ้านของฉัน ฉันอยากให้นายมาอยู่ใกล้ๆก็เลยทำเรื่องเหลวไหลไปตั้งเยอะ ขอโทษนะอายะ…
เรื่องที่ฉันจะสารภาพก็มีแค่นี้แหละ”

ไคโอทำหน้าเจื่อน ก่อนจะก้มหน้า เพราะไม่รู้ว่าอายะจะโกรธเค้าหรือเปล่าที่ไปยุ่งวุ่นวายกับชีวิตมันมากขนาดนี้

อายะถึงตอนแรกจะอึ้ง แต่ก็รู้ว่าไคโอทำไปเพราะหวังดี เค้าเลยยิ้มออก ก่อนจะจับคางคนหล่อๆตรงหน้าดึงลงมาจูบ

“อื้ม… อายะ…” ไคโอยังงงอยู่

“ฉันไม่โกรธนายหรอก ฉันดีใจด้วยซ้ำที่นาย เอ่อ… รักฉันขนาดนี้”

“ก็แหงล่ะ” ไคโอหัวเราะร่วน ก่อนจะจูบตอบร่างบางไปบ้าง

“อยู่กับฉันตลอดไปนะ อายะ” ไคโออ้อน

“คับ”
อายะพยักหน้าอายๆ ไคโอที่ทนความน่ารักไม่ไหว มือซุกซนก็เลยเริ่มทำงาน ดึงคนรักมาวางคร่อมบนตัก
ก่อนจะล้วงมือผ่านกางเกงคับมุดเข้าไปใต้ชั้นในชิ้นบาง แล้วบีบเค้นยอดปลายอ่อนไหวของอายะเบาๆ

“อา… ไค อย่า… ตรงนี้มัน…”

“ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็นายอยากน่ารักทำไม อยู่ที่ไหนฉันก็รักนายทั้งนั้น” แล้วคนเจ้าเล่ห์ก็ยังเลิกเสื้อยืดขึ้น
แล้วลิ้มเลียยอดอกสีชมพูชูชันเบาๆ จนอายะเริ่มบิดตัวเร่า ลูบท้ายทอยไคโออย่างรัญจวนในรสรักที่เค้าประเคนให้

“อื้ม… ไค พอเถอะนะ”

“นายอยากให้ฉันหยุดจริงอ่ะ” ไคโอทำตาเจ้าเล่ห์ อายะที่เริ่มมีอารมณ์ไปแล้วก็หุบปากสนิท ยอมให้มันรังแกต่อ
ไคโอผลักร่างบางนอนลงบนพื้นหญ้า มองคนน่ารักตรงหน้าอีกครั้งด้วยสายตาหวานเชื่อม ก่อนจะโถมตัวลงไปทับ
แล้วทำทุกอย่างที่เค้าปรารถนา

“อ… ย่า”

เสียงอายะห้ามได้แค่นั้น ก่อนจะปล่อยให้ทุกอย่างเป็นไปโดยอัตโนมัติ ท่ามกลางทุ่งหญ้าและบรรยากาศ
ที่แสนโรแมนติกของแดนเหนือ เสียงครางกระเส่าหวานๆก็ดังระงมไม่ยอมหยุด จนดวงอาทิตย์โพล้เพล้

และก็คง… จะเป็นเช่นนั้นตลอดไป……………………


----- THE  END -----

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: TARO ที่ 30-06-2008 19:57:23

 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

ขอบคุณค้าบที่เอาเรื่องสนุก ๆ มาให้อ่านนะค้าบ

อายะกับไคโอน่าร้ากกกกกกกก :m1: :m1: :m1: :m1: :m1:

 :L2: :L1: :L2: :L1: :L2: :L1: :L2: :L1: :L2: :L1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: YMP ที่ 30-06-2008 20:57:10

จบซะแล้ว

พระเอกหื่นตลอดเรื่อง 55+
 :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: pongsj ที่ 30-06-2008 21:29:23

อิอิ จบได้แฮปปี้ ชอบบบบบบบบบบบบบบบบบบบบ อิอิ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: hasuzz ที่ 01-07-2008 00:11:47

หื่นตั้งแต่ต้นยันจบจริงด้วย
อิอิ


ยังไงก็ชอบคุณมากนะคะ ที่เอามาลงให้อ่านกัน

 :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: -~iK@iZ_KunG~- ที่ 01-07-2008 20:57:10

จบแบบประทับใจ

 :o8: :o8:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 01-07-2008 21:13:08

ถ้าจำไม่ผิด

รุสึกเหมือน มันจะ มีภาค 2 อ่า   o2

 คุณ  innocentman   มีรึป่าว อ่า   :m13:

ถ้า มีช่วยเอามาลงให้หน่อยสิค่ะ 


+ขอบคุณนะค่ะ ที่เอา  เรื่องนี้ มาลง ให้อ่าน   :m4:


 :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: I Love You.L ที่ 05-07-2008 16:32:01

คุณแม่น่ารักมาก จุ๊บ คุณแม่ไคโอ

โอ๊ยซึ้งเจง ๆ จบซะละ :a1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: singsayam ที่ 14-07-2008 17:27:38

ลุงจิ้มให้หลานคนโพสต์อ่ะ...

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mackerel ที่ 14-07-2008 22:20:44

 :oni2: สนุกดีคร้าบ

ขอบคุณคร้าบบบ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kwa ที่ 15-07-2008 12:55:45

เพิ่งจะได้อ่านแบบรวดเดียวจบ

อิอิ ไคคุงหื่นได้ใจมากมาย 555+

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nolirin ที่ 15-07-2008 16:48:00

กี๊สสสสสสสสสสส

จบแบบหว๊านหวานน่าอิจฉาอ่ะ

 :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: YO DEA ที่ 15-07-2008 18:24:28

 :m13:

ปิ้งๆๆ


 :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sirasyung ที่ 05-08-2008 12:19:32

อยากให้มีภาค 2 จัง  :o8:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sakiko ที่ 05-08-2008 19:24:28

เรารุ มาว่าเรื่องนี้ มีภาค 2 อะ

เรยไป หามาจนได้

ครายอยาก อ่าน ภาค 2

pm มาหา เราละ กัน เด๋ว เราส่ง link ให้

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: echisen ที่ 05-08-2008 21:36:21

อ่านจบแล้วฮับบบ สนุกมาเลยอ่ะ หวานสะไม่มีอ่ะ ชอบๆๆๆ น่ารักมากอ่ะ ขอบคุณฮับที่เอามาโพสให้อ่านอิอิ

ปล. อ่านแล้วเลือดกำดาวไหลทุกตอนเลย  :o8:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: sirasyung ที่ 11-08-2008 19:44:54

 ขอบคุณคร๊าบ  :pig4: Sakiko
สำหรับ link ภาค 2  o13

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: eoeo ที่ 15-08-2008 16:51:28

พระเอกหื่นสุดๆอะน่าสงสารอายะ55+

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Plabu ที่ 25-09-2008 01:13:27

อ๊ายยยยยยยย :m1: :m1: :m1:
หวานซึ้งงง :m25: :m25:
เร่าร้อนซะไม่มี :m10: :m10: :m10:
อิอิ :m10:
 :m25: :m25:อายะจังน่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกที่ซู๊ดดดดดดดดดดดดดดด :mc4: :mc4:
หุหุ :m32: :m32: :m32:
 o12 o12แต่ไคคุงหน้าเตะมากเลยอ่ะ :เตะ1: :เตะ1:

55555555555+ :laugh: :laugh: :laugh:
 :bye2: :bye2: :bye2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: name ที่ 26-10-2008 23:35:12

 :m25: :m25: :m25:หื่นเสมอต้นเสมอปลายจิงๆนะ พระเอกเนี่ย :m25: :m25: :m25:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Chanta ที่ 24-11-2008 15:44:08

 :z1:

เลือดท่วมเลย.....

จะหมดตัวเเร่ะ

อิอิ... o13

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: chiaki ที่ 05-12-2008 18:17:55

 :m25: คนแต่งทำคนอ่านเลือดกระฉูดได้ตั้งแต่ต้นจนจบ เสมอต้นเสมอปลายมากมาย อิ อิ  :-[
ขอบคุณที่นำมาแบ่งปันให้อ่านค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้&#
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 14-12-2008 15:27:02

หวัดดีขอรับ Love Illusion (Yaoi)หวัดดี อายะ หวัดดี ไค หวัดดี คุณ Foggy(ตามงานคุณอีกเรื่องแล้ว) คุณ innocentman

มาใช้บอร์ดนี้ได้เดือนกว่าล่ะ และมาสมัครใช้ไปวันจันทร์ อยากบอกว่า ยังใช้บอร์ดไม่เก่งเท่าไหร่ พอสมัครได้ก็มาเม้มเรื่องที่เคยอ่าน ปรากฎว่า พอจะเม้มเรื่องนี้ หาไม่เจอ ไม่จำแอดเดรสไว้ด้วย แล้ววันนี้ ก็หาเจอจนได้ หน้าอายจังขอรับ  

ความรู้สึก อยากบอกว่าขอบคุณที่ให้อ่านเรื่องนี้ และอยากบอกว่าโชคดีที่ได้อ่านเรื่องนี้ และดีใจนะที่ได้อ่านเรื่องนี้อีกเช่นกัน

เมื่อคืนวานนี้ มีดาวตกด้วย นะขอรับ คุณFoggy คุณ innocentman ได้ดูไหมขอรับ เห็นสามดวงขอรับ ส่วนชะมด(ยานพาหนะคู่ใจ)เห็นสองดวง หอข้างข้างก็ถ้าจะเห็นเยอะอยู่ มีเสียงเฮอยู่เป็นระยะ พระจันทร์เมื่อคืนนี้ก็สวยนะ  อากาศเย็นๆ ยังไงก็รักษาสุขภาพด้วยนะ คุณFoggy คุณinnocentman และเพื่อนชาวเป็ดทุกคน

คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย

ขอบคุณที่ได้อ่านเรื่องนี้

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: mkjan16 ที่ 14-12-2008 21:26:03

เรื่องนี้น่ารักจังเลยอ่า อิอิ ปกติเรามะค่อยอ่านที่เขียนโดยใช้ตัวละครญี่ปุ่นนะเนี่ย เพราะตัวละครมันจาเยอะแยะมากมาย แล้วชื่อก็จำยากด้วยเหอๆ แต่เรื่องนี้ตัวละครไม่เยอะเวอร์ ถึงเยอะก็ไม่ค่อยมีบทบาทอ่า แล้วก็ชื่อก็จำง่ายดี สนุกดีกั๊บ ขอบคุณนะที่เอาเรื่องน่ารักๆมาให้อ่าน อ่าจ้า

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kittyfun ที่ 17-12-2008 15:04:57

ขอบคุณมากค่ะที่เอาเรื่องสนุกๆ อย่างนี้มาให้อ่านกัน

สนุกถูกใจมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 26-12-2008 14:33:41

ชะมด : Merry Chirsmas！！~\(≧▽≦)/~ คุณ innocentman คุณ Foggy   Love Illusion  อายะ กับ ไค

kakoku_kin:((((●ω●)))  merry Chirsmas((( ●ω● )))คุณ innocentman คุณ Foggy   Love Illusion  อายะ กับ ไค

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 01-01-2009 18:29:49

ชะมด: ~\(≧▽≦)/~ สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ คร้าบ คุณ innocentman คุณ Foggy   Love Illusion  อายะ กับ ไค


kakoku_kin:((( ●ω● )))สุขสันต์ปีใหม่ขอรับ คุณ innocentman คุณ Foggy   Love Illusion อายะ กับ ไค

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 24-01-2009 22:43:02

kakoku_kin: คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย คุณ Foggy   Love Illusion  อายะ กับ ไค

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 25-01-2009 02:26:40

新正如意 新年发财  คุณ Foggy   

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: doonut_kabpom ที่ 26-02-2009 13:09:42

จบงี้แล้ว คู่มั่นอะทำไง

แต่ก็ดีนะคับ  ที่แม่ของไคยอมรับอายะอะ

แล้วก็ตอนท้ายนะ  โรแมนติกจัง ^_________^ o13

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ДηοηγМ ที่ 28-02-2009 01:25:33

น่าร๊ากกกกกกกกก


หวานมากมายอ่า


ขอบคุณมากจ้าที่เอามาแบ่งปัน
 :กอด1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ❝CHŌN❞ ที่ 06-03-2009 18:12:04

เรื่องนี้น่ารักมากเลยค่ะ

ไคหื่นมากๆ  :z1:


ขอบคุณที่แบ่งปันเรื่องนี้ให้อ่าน

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kungyung ที่ 03-04-2009 23:44:54

 :m25: :m25: :m25: :m25: :m25:
พระเอกหื่นจริงๆๆ :m10: :pighaun: :haun4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 13-04-2009 20:24:05

สุขสันต์ปีใหม่ไทยนะขอรับ

คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย

 :3123:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kaireaw ที่ 23-07-2009 14:28:51

ชอบเรื่องนี้มากๆเลย
ไคโอดูหื่นๆตลอดเวลา แต่มันก็น่ารักดี เพราะมันรักอายะมากก
ทั้งหมดที่ทำก็เพราะรักอายะ คอยดูแลอายะมาตลอด
 :o8:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: vk_iupk ที่ 23-07-2009 17:44:41

อ๊ากกกกก อ่านแลวหยุดไม่ได้เลยอ่ะ
สนุกมากเลยคร้า  :mc4: :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: gypsy ที่ 24-07-2009 16:49:58

ตามอ่านจนจบ
จบแฮปปี้มาก
คุณแม่นึกว่าจะโหดกว่านี้ แต่เพื่อลูกชาย ก็ยอมล่ะ
ไคโอ หื่นเสมอต้นเสมอปลายจริงๆเลยเนอะ
น่ารักมากๆ
แอบเชียร์คู่อื่นไปด้วย
ขอบคุณทั้งคนแต่งและก็คนโพสด้วยนะคับ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Me_kame_nishi ที่ 24-07-2009 21:21:39

 :-[ :-[ อ่านรวดเดียวจบเลย ทำไมเรื่องนี้ถึงน่ารักอย่างนี้นะ อายะก็น่ารัก น้องสาวอายะก็น่ารัก แต่พระเอกเราหื่นไปหน่อยนะนี่ แต่มีรักที่มั่นคงพร้อมทำทุกอย่างเพื่อความรัก ดีจัง แล้วที่สุดท้ายก็แม่ของไค ที่นึกถึงความรู้สึกของลูกเป็นสิ่งสำคัญ ดีมากๆเลย :L1: :กอด1:

ขอบคุณทั้งคนเขียน และ คนนำมาโพสนะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: shampoo ที่ 25-07-2009 04:02:19

สนุกค่า 
 :-[ :o8: :m1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: nishi ที่ 25-07-2009 09:38:16

ขอบคุณนะคั๊บ สำหรับเรื่องดีดี

หนุกมากมายคับ

แต่งมาให้เราอ่านอีกนะคับ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ปี้ปี้ปี้~PalmY ที่ 25-07-2009 20:41:27

 :z10: น่ารักโฮกกกกกกกก
โครตชอบ ไคจังเลยอะ  :z1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: poffy ที่ 25-08-2009 13:39:27

 :-[ :o8: ชอบอายะมากๆๆเลยค่ะ น่ารักที่สุดเรยยยยย
ทั้งไวโอลิน เปียโนร้องเพลง และขี้งอนด้วย
น่ารักมากๆๆเลยอ่ะ ชอบบๆๆ

ส่วนไคนี่แบบว่าทำไมคิดแต่เรื่องหื่นๆได้ตลอดเลยจริงๆ
แต่ก็นะ ยอมให้ๆๆๆๆๆ

ที่แท้แอบรักเค้ามาตั้งแต่เด็ก เลยต้องตามส่องต่อไปใช่มะไค  :-[
ขอบคุณสำหรรับเรื่องน่ารักๆนะคะ  :L2: :L2: :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: kakoku_kin ที่ 26-12-2009 02:00:41

สุขสันต์วันคริสต์มาส

คิดถึงนะ เป็นห่วงด้วย :กอด1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: pimkihae ที่ 14-01-2010 00:30:30

เรื่องนี้น่ารักดีค่ะ
ชอบอายะจังมากเลย
เพิ่งอ่านได้ไปแค่ 3ตอนเอง
เดี๋ยวพรุ่งนี้จามาอ่านต่อจ้า
---------------
อ่านจบแล้วค่ะ
สนุกมากๆเลย  ถ้าไม่ได้มาอ่านเรื่องนี้คงเสียดายแย่เลย
ชอบทั้งไค ชอบอายะ
ไคเนี่ย หื่นได้หื่นดีจริงๆ อิอิ
ดีใจที่คุณแม่ยอมรับอายะแล้ว
แหม๋ม ก้อคุณลูกออกจะรักซะขนาดนั้นอ่ะนะ

อยากอ่านต่อภาค 2 จังเลย
เสียดายมาไม่ทันคนโพส
ขอบคุณคนโพสมากๆนะค่ะ
ที่เอาเรื่องน่ารักๆๆๆๆๆมาให้ได้อ่านกัน  :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Mushroom*TBL ที่ 24-01-2010 15:39:54

จบแล้ววววว

สนุกมากเลย เคยอ่านจากที่อื่นแล้วแต่มาอ่านอีก
แต่อ่านกี่รอบก็ยังสนุกเหมือนเดิม
ชอบๆจ้า จบหวานแหวว พระเอกหื่นต้นจรดปลาย  :z1:

ขอบคุณคนแต่งและคนโพสต์ด้วยจ้าที่ลงไว้ให้อ่านกัน
ขอบคุณมากฮับ  :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: dukdikdukdik ที่ 25-01-2010 17:16:11

สนุกมาก ๆ เลย อยากอ่านต่อภาคสองจังเลยอ่า :impress2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: ปี้ปี้ปี้~PalmY ที่ 25-01-2010 22:18:35

ภาคสองถ้าเด็กดียังไม่โดนลบก็ลองหาดูครับ

แต่ถ้าโดนลบแล้วเนี่ย  :เฮ้อ:


pm มานะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: namtaan ที่ 28-01-2010 16:32:05

สนุกมากๆ
ตัวละครน่ารักดี
ขอบคุณคนแต่งและคนโพสมากนะคะ

เป็นกำลังใจให้คนแต่งกับอุปสรรคต่างๆด้วยค่ะ  :L2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: NUTSANAN ที่ 20-02-2010 21:32:11

เรื่องนี้น่าารักมาก
อายะก็น่ารักสุดๆ
ชอบชอบชอบบบ :o8:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: amphetaminy ที่ 21-02-2010 07:36:42

 :pighaun: :L1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: zatamare ที่ 21-02-2010 20:43:52

น่าร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: กระต่ายชมจันทร์ ที่ 22-02-2010 02:20:08

เคยอ่านเรื่องนี้ในเด็กดี

อ่านอีกทีก็ชอบ~

ไว้เอาภาค2+เรื่องอื่นของพี่เค้ามาลงด้วยสิคะ

ขอบคุณที่เอามาลงให้อ่านค่ะ^^

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Chai30069 ที่ 04-05-2010 17:39:44

มันไม่มีภาค 2 เหร๋อ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: Phing ที่ 04-05-2010 17:45:12

เคยอ่านเรื่องนี้ที่เด็กดี
มาอ่านอีกที
อ่านกี่รอบก็ยังชอบเหมือนเดิม
เรื่องนี้น่ารักมากมาย
 :-[

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: PaTtO ที่ 06-05-2010 16:17:38

เรื่องนี้อ่านไปแล้ว
แต่กลับมาอ่านอีกทีก็
 :haun4:
เหมือนเดิมเลย

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: BeeRY ที่ 07-05-2010 17:57:38

น่ารักกันทู๊กกกคนเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: fernnakab ที่ 13-05-2010 08:46:36

อายะกับไคโอน่ารักมาก ><!!~

หื่นตั้งแต่ต้นจนจบเลย >,.< คิคิ :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: krit24 ที่ 18-05-2010 10:19:21

สนุกมากค่า อ่านแล้วชอบหนูอายะมากอ่ะ น่าร๊ากกก

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy(จบแล้วคร้าบ)
เริ่มหัวข้อโดย: jincool ที่ 22-05-2010 21:55:57

อ่านเรื่องนี้จบแล้ว

เกือบตาย  เพราะขาดเลือดดดดดดดดดดดดดดด

พระเอกของเรานี้สุดยอดจริงๆ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: uoupoptot ที่ 02-10-2010 19:18:53

หวานซะไม่มีเลยตอนจบคริๆๆ  :jul1:


เขินๆๆๆ  :-[  :-[

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: dog ที่ 03-10-2010 00:46:40

หวานมากค่าเรื่องนี้
น่ารักมากเลย

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: kunkai ที่ 03-10-2010 13:44:31

 :L1:อ่านรวดเดียวจบเลย
น่ารักทุกคู่
หวานจนดื่มกาแฟไม่ต้องใส่น้ำตาลเลย
 :pig4:ค้าบ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: shirakao ที่ 03-10-2010 22:41:19

ปลื้มมากค่ะ น่ารักมากๆเลย ถึงจะสั้น แต่ก็ประทับใจมากๆ  :monkeysad:


ความจริงอยากให้มีตอนของเรย์ กับคิสะ เพิ่มอีกนิด 5555+

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Rina ที่ 03-10-2010 23:51:55

ว้า จบแล้ว เสียดายจัง แต่ว่าทุกอย่างก็ผ่านพ้นไปด้วยดี ว่าแต่อายะจังจ๊ะ
อยากให้โชแต่งงานเร็วๆเลยหรอ เพราะเห็นเหลืออยู่คนเดียว น่าสงสารเหมือนกันนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: MyTeaMeJive ที่ 05-10-2010 12:20:09

หื่นได้ทุกที่ทุกเวลาจริงๆ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Ken Ken ที่ 06-10-2010 15:44:00

ขอบคุณสำหรับเรื่องดีดีฮะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: little_munoi ที่ 13-10-2010 00:45:18

เรื่องนี้ดีมากอ่ะ
สนุกมากเลย
ทำไมชั้นเพิ่งมาได้อ่านเนี่ย
อ๊ายยยยย
ปลื้ม
ชอบๆๆๆๆ
ไม่มีอะไรจะมอบ
สนุกๆๆๆอ่านแล้วกรี๊ด
ยิ้มหน้าบานจะเลยกรอบคอมพ์แล้วเนี่ย
ฮา~~
ยิ้มทั้งน้ำตาเลยกรู
:)

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: oop ที่ 17-10-2010 00:47:30

 :z3:
ไคโออ ออ อ อ อ อ

น่ารักอ่ะ อายะหึหึ
คืนนี้ไม่รอด  o18

 สนุกมากกก  ก

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: yaoigirl ที่ 28-10-2010 22:48:50

เรื่อสนุกมากๆๆเลย


ชอบๆๆๆค่าาา      :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: eyerabbit ที่ 13-12-2010 22:52:28

หวานหื่น คงเส้นคงวา

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: qq_oo ที่ 21-12-2010 18:08:28

ชอบมากเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: pita ที่ 22-12-2010 00:18:57

 :pighaun: กิกิ :z1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Bejae ที่ 22-12-2010 03:59:27

ไคโอ ออออ ทำไมมันหื่นฉะนี้ :impress2:
อายะน่ารักมากมายอ่า าา

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: momoko_1144 ที่ 25-12-2010 05:21:46

 o13 o13

น่ารักซะ อิอิ

ชอบไคโอแฮะ กวนๆ แต่ก็เท่ห์ดี อีกอย่าง ชอบอะไรแบบนี้น่ะค่ะ

จูบๆ ปล้ำๆ ขัดขืนๆ ไม่นะๆ

แต่ก็รักกัน

กิ๊วก๊าว ววว

ฮ่าๆ

สนุกมากค่ะ เป็นกำลังใจให้นะคะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: DestinY ที่ 28-12-2010 03:03:37

เนื้อเรื่องสนุกดีงับ ^^

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: boran ที่ 29-12-2010 20:37:37

 o13 เจ๋งไปเลยครับ
ชอบจัง

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: fayala ที่ 17-02-2011 15:00:27

พออ่านเรื่อง Red Rose ทั้งสองภาคจบแล้วมันหยุดไม่ได้ เลยต้องมาตามเก็บผลงานเรื่องอื่นๆ ของคุณ Foggy ต่ออีกค่ะ
เรื่องนี้คนละแนวกับ Red Rose ลิบลับเลย แถมเดินเรื่องรวบรัดจนงง รักกันง่าย อุปสรรคก็ผ่านกันง่ายๆ จะเหมือน Red Rose อยู่อย่างเดียวก็ตรงฉาก NC ที่ทั้งหวานทั้งหื่นเรียกเลือดได้ตลอดเนี่ยละค่ะ หุหุ
ถึงจะชอล Red Rose มากกว่า แต่เรื่องนี้ก็ดีค่ะ อ่านแล้วไม่ต้องคิดมาก ไม่ต้องเสียน้ำตาเป็นปี๊บ ถือเป็นการอ่านเพื่อความบันเทิงอย่างแท้จริง ต้องขอขอบคุณคนแต่งและคนฌพสท์สำหรับนิยายน่ารักใสๆ เรื่องนี้ด้วยค่ะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: VICTORY ที่ 30-04-2011 22:32:06

สนุกมากๆค่า พระเอกหื่นจิงๆ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: maykiz ที่ 04-05-2011 16:01:39

 :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :o8: :L1: :L1: :L1: :L1: น่ารักสุดๆไปเลย

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Ryojung ที่ 23-07-2011 13:41:36

 :กอด1: เรื่องนี้หวานมาเลยค่ะ อิอิ แอบเซ็งคู่รักสามเศร้าาาาาาา
เค้าอยากให้ชินเรย์รักคิสะคนเดียวววววว

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: WilpeR ที่ 24-07-2011 04:46:38

สนุกมากเลย :pig4:

พระเอกหื่นมากเลย นายเอกก็หลงเข้าได้นะเนี่ยในตอนแรกนะ :pighaun:

คิดว่าคู่ชินเรย์กับคิสะจะไปไม่รอดซะแล้ว ดีนะที่ชินเรย์ (เกี่ยวไรด้วยแต่ก็เกี่ยวแหละ555+) :m20:

เราก็คิดว่าพอไคตื่นแม่ของไคจะพูดว่า "เธอรักไคใช่มั้ย งั้นคงเข้านะในสิ่งที่ฉันทำเพื่อไคนะ เธอควรออกไปจากชีวิตลูกชายฉัน" อะไรประมาณเนี่ย แต่ก็ดีแล้วที่แม่ไคเข้าใจและยอมรับ :L2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: 20227ple ที่ 13-08-2011 16:29:13

อิจฉาอายะอ่ะ ที่ีมีไคคอยดูแลตลอดอ่ะ :z1:
สนุกมากค่ะเรื่องนี้ ประทับใจ o13

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: konnarak ที่ 11-10-2011 21:52:07

พระเอกหื่นจิงๆ 

เเต่นายเอกก็น่ารักกกกกกกกกก

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: jinjin283 ที่ 22-12-2011 23:35:29

>< หื่น แต่สนุกคะ อยากอ่านภาคสองอะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Rafael ที่ 27-12-2011 20:35:04

ขอบคุณสำหรับเรื่องน่ารักๆนะคะ
กรี๊ดดด น่ารักมากเลยย

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: inspirer_bear ที่ 28-12-2011 11:54:42

ไคโอ แม้จะรักษาตัวอยู่ก็หื่นได้ 555

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: yuyie ที่ 13-01-2012 20:26:16

แหม...พอฟื้นมาก็หื่นต่อเลยนะ  :z1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Aini_es ที่ 17-01-2012 17:06:35

เรื่องสนุกและหื่นนิดๆได้ใจค่ะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: @Iriz ที่ 27-01-2012 18:35:46

อายะจังน่ารักก  :กอด1:
ส่วนไคโอก็หื่นได้ตลอดเวลาจริงๆ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: The_Beggar ที่ 09-03-2012 23:41:09

 :m25: :m25:ทั้งแรง และน่ารัก ที่สำัญมีหลายคู่ด้วย :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: gumrai3 ที่ 11-03-2012 14:17:21

อายะโดนหม่ำ อิิอ ไคหื่นมากๆ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: pedgampong ที่ 02-04-2013 15:28:08

Thx u na ka

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: seaz ที่ 03-04-2013 10:29:47

อ่านอีกครั้ง ก็ยังน่ารักอยู่ดี ^^

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Chichi Yuki ที่ 03-04-2013 18:03:01

ชอบอ่ะค่ะ
ถึงจะเรียบง่าย
แต่ก็น่ารัก >////<
ชอบผลงานของคุณ Foggy
ขอบคุณสำหรับคนโพสที่เอาผลงานดีๆ มาให้อ่านนะคะ
ขอบคุณมากๆ เลยค้าาาา

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: tegomon ที่ 02-06-2013 01:27:44

ชอบนะคะ แต่ก็อย่างว่าล่ะนะมันก็งงบ้างอะไรบ้าง แต่ก็น่ารักดีค่ะ ชอบแบบนี้

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Lemon_Tea ที่ 06-06-2013 00:11:31

ไคก็ยังรักและหื่นเสมอแม้ยังป่วยก็ตาม^^
แต่แม่ไคยอมรับลูกสะใภ้ก็โอแล้วเนอะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: pon chang ที่ 06-06-2013 20:50:59

  :-[ มักหลายๆเด้อ!!

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: @Lucifer_Prince@ ที่ 13-07-2013 07:30:18

ผมอยากอ่านภาคสองนะคัฟแต่ผมอ่านในมือถือมันไม่สะดวก  ขอความกรุณาคัยมาอ่านแล้วมีภาคสองขอชื่อหรือลิงค์หน่อยน่ะคัฟ^^

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 15-07-2013 17:55:38

 :pig4:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 21-02-2015 21:47:17

ไคหื่นแบบเสมอต้นเสมอปลายเลยนะ :-[

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: idemonize ที่ 25-05-2015 00:12:51

ขอบคุณ คุณ innocentman ที่เอาภาคสองมาต่อให้นะค่ะ   :-[ :impress2: :o8: :-[ :impress2: :o8: :o8: :impress2: :-[

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Veesi3 ที่ 16-06-2015 21:44:16

เพิ่งได้เข้ามาอ่านเรื่องนี้ สนุกมากเลยค่ะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Bear Company ที่ 22-08-2015 18:22:53

 น่ารัก :impress2:

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Evil ที่ 24-08-2015 18:01:50

อ่านรวดเดียวจบเลยค่ะ ไค นายมันหื่นตั้งแต่ต้นจนจบจริงๆ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: พุดดิ้ง ที่ 25-08-2015 02:16:13

อ่านรวดเดียวจบ ชอบทุกตัวละครเลย

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: แก้วเจ้าจอม ที่ 06-09-2015 19:41:36

สนุก ชอบมากก

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Niinuii ที่ 04-10-2015 19:33:09

สนุกอ่ะ ขอบคุณนะ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: KKKwanGGG ที่ 14-03-2016 14:00:21

สนุกมากครับ ..... ขอบคุณครับ

หัวข้อ: Re: Love Illusion (Yaoi) By Foggy
เริ่มหัวข้อโดย: Keane ที่ 08-12-2018 10:49:22

 :110011: :z7: