ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
ยินดีต้อนรับเข้าสู่อาณาจักรของคนแอบรักค่ะ ขอให้ท่านมีความสุขกับการอ่าน ^^
เรื่องสั้นเรื่องนี้ เป็นเรื่องต่อจาก 'รัก'แค่เพียงคำเดียวเท่านั้นค่ะ
จะออกเป็นภาคๆ และพยายามทำให้สั้นที่สุดเท่าทีทำได้
ตอนแรกก็กะว่าจะเขียนตอนเดียว แต่ไปๆมาๆ ดันได้ตอนเดียวไม่จบซะอย่างงั้น
คนเขียนจะมาต่อเรื่อยๆนะค่ะ พยายามไม่ให้เกินสามตอน
อยากให้จะได้คอนเซ็ปเดิม เหมือนกับตอนแต่ง One shot -- 'รัก'คำเดียวเท่านั้น ซะจริงๆ
เพิ่งเขียนเสร็จวันนี้ ตรวจสอบคำผิดเรียบร้อยแล้ว
ถ้าไม่ว่ายังไง ก็ลองอ่านกันดูนะค่ะ
ฝากเรื่องนี้ด้วยนะค่ะ
:กอด1: :กอด1:
ขอบคุณสำหรับทุกคอมเม้นที่ให้กำลังใจมาตลอดค่ะ
มีความสุขมากๆเลย จนถึงตอนสุดท้ายที่เรื่องราวของหลี่ ชานกับไพเรสแล้ว
และก็สำหรับการเขียน nc. อย่างจริงจังเป็นครั้งแรก
ไว้พบกันใหญ่นะค่ะ
เอ๋... รายต่อไปของเรื่อง 'รัก' เอาใครดีหว่า
ฟังดีไหม... แต่ว่าจะเป็นเคะหรือเมะดีอ่ะ 555
//ได้ข่าวว่าไม่มีแรงคิดเรื่องสั้นแล้ว(?)
เอาเถอะ..
ขอให้ทุกคนสนุกกับการอ่าน และเก็บไว้เป็นความทรงจำที่ดีในเรื่องสั้นเรื่องหนึ่งของนิยายในเล้าเป็ดที่แสนดีแบบนี้ด้วยนะค่ะ
ื “พี่ขอโทษ”ประโยดแรกที่เมฆเอ่ยออกมา เมื่อเดินเข้ามาให้ห้องของน้องชายต่างแม่ ไพเรสไม่แม้แต่จะหันมามองเขา ทำให้เมฆใจเสียไม่น้อย เขาเหลือบมองอรุณที่ยืนให้กำลังใจอยู่หน้าประตู ก่อนจะตัดสินใจกอดน้องชายร่างสูงโปร่งของตนไว้
“ตอนนั้นพี่หวงเรามากเกินไปจริงๆ.. พี่ไม่อยากจะให้น้องชายที่พี่รักไปสนิทกับใครเลย แม้แต่รุ่นพี่ชาน”
“....”
“มันเป็นอารมณ์ชั่ววูบของวัยรุ่น เหมือนอย่างที่เราต่อยพี่เมื่อกี้”เมฆพูดอธิบาย พร้อมดึงมือนุ่มของคนที่นั่งมาแตะแก้มเขา แม้คำพูดของเขาดูเหมือนการพูดบรรยายดินฟ้าอากาศไม่มีเสียเศร้าเจือปน มีแต่ความอ่อนโยน กับใจเย็นเท่านั้นที่ไพเรสสัมผัสได้ แต่พอใบหน้าสวยหันไปมองพี่ชาย หัวใจดวงน้อยก็หล่นวูบ
เมฆกำลังมองเขาด้วยความรู้สึกผิดสื่อออกมาอย่างไม่ปิดบัง ใบหน้าของเมฆดูบอบช้ำจากหมัดน้อยๆของเขา ไพเรสลูบใบหน้าพี่ชายอย่างเบามือ พร้อมกับน้ำตาที่เอ่อออกมา
“น้องขอโทษ..”
ใบหน้าของเมฆดูไม่โกรธเคืองเขาเลยแม้แต่น้อย อรุณเองก็เช่นกัน ยังคงมองเขาอย่างเป็นห่วงเมื่อกับที่ผ่านมา
“ไม่เป็นไร แค่นี้ยังถือว่าน้อยไปด้วยซ้ำ กับการกระทำที่ผิดพลาดของพี่”เมฆส่งยิ้มใบร่างบาง ก่อนจะจูบหน้าผากอย่างอ่อนโยน
“เช็ดน้ำตาแล้วก็ยิ้มให้พี่หน่อย ได้ไหม ไพเรส พี่จะได้รู้ว่าเราหายโกรธพี่แล้ว”
ไพเรสส่งยิ้มหวานให้กับเมฆทั้งน้ำตา จนเมฆหัวเราะเบาๆ ก่อนจะขยี้หัวน้องรักอย่างหมั่นเขี้ยว
“เด็กขี้แยเอ๊ย”
“ไม่ได้ขี้แยซักหน่อย”
“จริงเหรอ?”
“จริงสิ”
“แน่เหรอ?”
“แน่สิ.. เอ๊ะ นี้พี่เมฆเล่นมุขเฉยๆนี้ใส่น้องอีกแล้วนะ”ไพเรสว่าพร้อมทำแก้มป่องอย่างน่ารัก
อรุณ ที่มองดูสองพี่น้องกำลังหยอกล้อกัน ก็ยิ้มออกมาอย่างดีใจ ตอนแรกเขากังวลแทบตาย ว่าเมฆกับไพเรสจะเป็นยังไงต่อไป แต่ดูเหมือนสองคนนี้จะรักกันมากกว่าที่คนนอกอย่างเขาจะคาดการณ์ได้ พอต่อยหมัดระบายอารมณ์ไปสองสามหมัดก็กลับมาพูดคุยกันแบบเดิม นี้สินะ.. มิตรภาพของผู้ชายที่ผู้หญิงไม่ค่อยมีกัน
“อ๊ะ.. อื้อ”อรุณเปิดตากว้าง ทั้งยังหน้าแดงแจ๋ เมื่อคนเป็นน้องมายืนอยู่ตรงหน้าเขา พร้อมดึงเขามาจูบปาก แล้วเลียริมฝีปากเขาเบาๆ
“ไพเรส!! ออกห่างจากที่รักพี่เดียวนี้นะ”เมฆโวยลั่นทันที แต่ก็ไม่กล้าทำอะไรน้องตัวเองมากนัก เพราะรู้ว่าตัวเองยังมีความผิดอยู่
...ที่รักพี่?
อรุณทวนคำพูดนั้นในใจ พร้อมกับยิ่งอายม้วนมากกว่าเดิม จนของพึ่งพิงคนที่สูงกว่าของไพเรสไว้ ทำให้เมฆเริ่มหงุดหงิด
“ที่รักพี่เมฆ ปากหวานๆ~”ไพเรสว่าเสียงใส พร้อมเลียริมฝีปากตัวเองต่อหน้าพี่ชาย ในขณะที่อรุณเอาหน้าซบอกเขาอยู่ ถึงไพเรสจะไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่ขอแกล้งหน่อยแล้วกัน
“อ๊ะ!”อรุณส่งเสียงครางออกมา เมื่อโดนไพเรสงับที่หูเขา ซึ่งเป็นจุดอ่อน
“อรุณ พี่นับหนึ่งถึงสิบ ถ้าเราไม่ปล่อย คืนนี้เราไม่ได้พบรุ่นพี่ชานแน่”
เหมือนกับได้ยินเสียงหูแมวกระดิกไปมา และหางแมวที่โผล่ส่ายไปมาพร้อมกับเจ้าของร่างที่หันไปมองพี่ชายตัวเองทันที
“คืนนี้เลยเหรอ!”
“ใช้ แล้วก็ถอยห่างมาจากอรุณของพี่ด้วย”
....อรุณของพี่..
การโจมตีแรก อรุณว่าเขาไม่ไหวแล้วนะ แต่นี้มีรอบสอง ..เป็นที่หมาน้อยที่รอเจ้านายมาเป็นหลายปีตัวนี้คงต้องของจรลี คิดพลาง ก็เดินออกไปจากห้องสองพี่น้องที่กำลังคุยกับเรื่องแผนการเซอร์ไพรหลี่ ชานคนนี้อย่างเนียนๆ พร้อมกับปิดประตูให้
นี้ถ้าเป็นผู้หญิง เขาคงกรี๊ดไปนานแล้ว แต่เขาเป็นผู้ชาย เลยทำได้นั่งลงจับหัวใจที่เต้นแรงของเขา
หนึ่งอาทิตย์ที่เหมือนความฝัน การที่คนที่เขารักบอกรักเขาตอบ ได้อยู่ใกล้ชิดเมฆมากกว่าที่เคย เขาเป็นของเมฆ แล้วเมฆก็เป็นของเขา
///////
แค่นี้ก็นอนตายตาหลับแล้วละ
นี้สินะ.. ความรู้สึกของคนแอบชอบที่สมหวังในความรัก
>//////<
[Part: หลี่ ชาน]
อยู่ดีๆผมก็ถูกเมฆกับอรุณนัดพบในตอนค่ำ ที่ชั้นบนของโรงแรม(ที่ๆอรุณกับเมฆเจอกันครั้งแรก) บางครั้งผมเริ่มจะเอื้อมกับการใช้เงินของเมฆจริงๆ นัดพบกันแต่ละครั้งถึงขั้นเหมาตึกโรงแรมหรูทั้งชั้น แต่ผมจะไม่ว่าอะไรเขาได้ละนะ ในเมื่ออีกฝ่ายเป็นถึงเจ้าของโรมแรมดังหลายสาขา
“สวัสดีครับ หัวหน้า”อรุณเดินเข้ามาทักทายผม ก่อนจะนำผมไปที่โต๊ะ มันเป็นโต๊ะยาวนั้นมีไวน์แดงพันปีตั้งตระหง่านอยู่ กับแก้วไวน์สองแก้ว ทันทีผมนั่งลง ไฟของทั้งชั้นก็ปิดหมด จนผมตกใจ แต่ก็นั่งเงียบไว้อย่างวางท่า
...อยากจะรู้ซะจริงๆ ว่าอีกฝ่ายมาแนวไหนกันแน่
อรุณเดินเข้ามาจุดเทียนไฟที่อยู่อีกด้านหนึ่งของที่นั่งผม มันมีตรงสระว่ายน้ำคั้นกลางอยู่ เขียนเป็นภาษาฝรั่งเศส ซึ่งผมรู้ได้ทันทีเลยว่า ข้อความนี้เป็นของเมฆ
....ขอให้...
....มีความสุข...
...กับค่ำคืนนี้....
ผมชักจะส่งสารอรุณซะแล้วสิ เพราะเทียนแต่ละตัวอักษรมันน้อยซะที่ไหน แต่ดูเหมือนเจ้าคนที่ฝากข้อความไว้ก็เหมือนกัน เมื่อมีคนใส่ชุดดำร่างสูงโปร่งคนหนึ่งเดินเข้ามาแทนทีเขา พร้อมกับโชว์เต้นรำที่ดูอ่อนช้อย แต่ทว่าแข็งแรง และหนักแน่นให้ผมดู โดยไร้ซึ่งเสียงเพลง
ผมพยายามทำหน้านิ่งเข้าไว้ แม้ในใจอยากจะยิ้มให้กับของขวัญแปลกๆของรุ่นน้องในคืนนี้ก็ตาม
“ขออนุญาตนะครับ หัวหน้า”อรุณเดินเข้ามาด้านหลังผม
“แล้วเมฆละ?”
“....”ไม่มีคำตอบอะไรจากปากอรุณ เขาเอาผ้าสีดำมาปิดตาผมอย่างไว้ พอผมจะเอื้อมมือไปดึงออก ก็มีมือนุ่มๆของใครบางคนจับผมไว้ซะก่อน พร้อมกับกลิ่นหอมที่ผมคุ่นเคย แม้ว่าเวลาจะผ่านไปนานแค่ไหน
ผมนั่งนิ่งงันอย่างกับต้องมนต์สะกด เมื่อกลิ่นกายที่คุ่นเคยขยับเข้ามาใกล้ผมมากขึ้น
[Part: ไพเรส]
ผมยืนหน้าเข้าไปจูบเขา ก่อนจะใช้ลิ้นเลียปากด้านล่างของชานให้เปิดออก ผมสอดลิ้นเข้าไปในโพรงปากของเขา พร้อมกับดูดมันเบาๆ ชานเอือมมือมากอดเอวผมไว้ พร้อมกับจูบตอบ เราแลกเปลี่ยนน้ำลายกันจากที่มันจืดชืดกลายเป็นน้ำหวานกันล่ำเลิศยิ่งกว่าอะไรดีอย่างไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย ไวน์แดงพันปีของแพงที่สุดที่ถึงขั้นชื่อคฤหาสได้ทั้งหลัง มันเป็นของขวัญจากพี่เมฆ ผมยกมันขึ้นมาอมไว้ ก่อนจะขึ้นไปนั่งบนตักของหลี่ ชาน และป้อนไวน์เลิศรสที่หาได้ยากนี้ใส่ปากเขา ซ้ำแล้ว ซ้ำเล่าโดยที่หลี่ ชานรับมันไว้อย่างเต็มใจ
ผมเอียงคอให้ปากแนบชิดกับชานมากขึ้น ก่อนจะส่งลิ้นเข้าไปเกี่ยวตวัดเล่นกับลิ้นของเขา มือของผมสอดเข้าไปใต้เรือนผมสีดำ ในขณะที่เขาโอบเอวผมให้แนบชิดยิ่งขึ้น
ลมหายใจเขาผมเริ่มเปลี่ยนจังหวะ ทำให้จูบของเรายาวนานยิ่งขึ้น
ผมผละออกมาจากเขาเพื่อพักหายใจ ก่อนจะแนบริมฝีปากเข้าไปใหม่โดยทันที
ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานเท่าไร ที่ผมสอดมือเข้าไปลูบไล้แผ่นหลังกว้าง ที่ทั้งแข็งแกร่งและกำยำ ในขณะที่เขาทั้งลูบทั้งบีบบั้นท้ายของผม
หลี่ ชานขยี้ริมฝีปากลงมาหาอย่างหนักหน่วง เขาเบี่ยงซ้ายเบี่ยงขวาอย่างรู้แนว ผมดูดริมฝีปากทั้งบนและล่างของผมอย่างหลงใหลจนทำให้ละลายลงบนอ้อมกอดของเขา แก่นกายของเราสัมผัสผ่านกันไปมาโดยมีเนื้อผ้าบางๆกั้นอยู่ แต่ก็ไม่อาจห้ามแรงราคะและความร้อนแผ่วที่ส่งผ่านกันไปได้ ยิ่งนานมันก็ยิ่งเลยเถิด
“เดี๋ยว..” ผมผละตัวออกจากเขา พร้อมกับแกะผ้าปิดตาออก เผยให้เห็นนัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเกือบดำของคนที่ผมหลงรัก หลี่ ชานส่งยิ้มกว้างให้กับผม เขารวบตัวผมมากอดไว้แน่นให้หายคิดถึง
ใบหน้าของผมที่เกยไหล่เขาอยู่ ยื่นขึ้นไปขมเม้มติ้งหูของเขา
“ให้ฉันทำให้นายนะ?”ผมพูด ดูก็รู้ว่าเขาเข้าใจความหมายของมัน
หลี่ ชานไม่ได้ตอบรับหรือพูด หากแต่ยืนเงียบๆให้ผมคุกเข่าลงจ้องมองหลี่ ชานน้อยของเขาที่กำลังขยายตัว
ผมปลดซิบกางเกงเขาด้วยปาก ก่อนจะดึงมันออกมาจ่อหน้าผม ชานน้อยปรากฏออกมาตรงหน้าผม มันทั้งยาวทั้งใหญ่เกินขนาดของชายเอเชียทั่วไป
“อึก...”ผมกลืนน้ำลายลงคอ ในขณะที่จ้องมองมัน ได้ยินเสียงหลี่ ชานหัวเราะหึๆออกมา จนผมต้องเงยหน้าขึ้นส่งค้อนเขาวงใหญ่ให้เขา
“ไหวเหรอ?”เขาพูด คนขี้แกล้งก็ยังขี้แกล้งวันยังค่ำ แม้จะไม่ได้คุยกันนานก็ตาม
ผมไม่ตอบกลับอะไรเขา แต่จับชานน้อยรูดเข้ารูดลงช้าๆ ในขณะที่ปลายนิ้วหมุนรอบส่วนปลาย จนมันขยายใหญ่ขึ้น ผมจับผมของตัวเองทัดใบหูไว้เพื่อไม่ให้มันเกะกะ ก่อนจะให้ลิ้มเลียมันจากโคนจรดปลาย ผมได้ยินเสียงชานครางต่ำในลำคอ
“ไหวไม่ไหวก็ทำให้นายติดใจได้ละกัน”ผมว่าเสียงใส และเลียมันขึ้นลงไปมาอย่างช้าๆแต่ก็สร้างความเสียวซ่านให้อีกฝ่ายไม่น้อย มือของหลี่ ชานขย่ำเส้นผมของผมเพื่อระบายอารมณ์
....นั้นแหละที่ผมต้องการ ใบหน้าที่แสนความสุข และท่าทางเซ็กซี่ของเขาที่มีแค่ผมเท่านั้นที่เห็นมัน
ราวกับกำลังกินไอศกรีมแท่งโตที่อยู่ตรงหน้า ผมอ้าปากกลืนกินแท่งของมันเข้าไปทั้งอัน แม้ว่าตอนนี้น้ำตาของผมจะคลอเคลียเบ้าตา น้ำลายไหลลงมาจากมุมปาก แต่เพื่อความรู้สึกของคนตรงหน้าแล้ว ผมทำได้
ผมทั้งดูด ดึง ขม เม้มมัน และขยับใบหน้าเข้าออก แต่หลี่ ชานทนไม่ไหวซะก่อน เขาจับเรือนผมของผมเอาไว้แน่นพร้อมกับดึงเข้าดึงออกด้วยตัวเอง
พรวด!
ในที่สุดน้ำสีขาวขุ่นก็พุ่งเข้ามาในปากของผมจนผมสำลัก แต่ก็กลืนมันจนหมด พร้อมกับเลียคราบที่เละอยู่บนปากผม
หลี่ ชานดึงตัวผมให้ลุกขึ้น เขาเอาผ้าสีดำที่ปิดตาเขาก่อนหน้านี้ มามัดข้อมือผมไว้ แล้วดึงมันยกขึ้นไปโอบรอบคอของเขาไว้
“จะทำ... อ๊ะ”ผมกำลังจะถามเขา แต่ชานก็ไม่ยอมให้ผมเปิดปาก เขาประกบจูบผมทันทีที่ได้โอกาส ก่อนจะสอดลิ้นเข้าไป แลกเปลี่ยนน้ำหวานซึ่งกันอีกครั้ง และอีกครั้ง มือของชานปลดกระดุมเสื้อผมออก และคล้ำคลึงหน้าอกของผมจนผมรู้สึกวาบหวิว เด้งตัวขึ้นไปหามัน ขาทั้งสองข้างเกี่ยวรอบเอวเข้าไว้โดยทันที ชานยกตัวผมขึ้นไปนั่งบนโต๊ะ
ปากของชานเลื่อนลงมาเรื่อยๆ จากคาง ลงมาถึงต้นคอ เขาขบเม้มมันเบาๆ และกัดจนเป็นรอยแดง และผละออก ก่อนจะตรงดิ่งมาเล่นงานหน้าอกผมแทน มันเลียขึ้นลงรั่วๆ พร้อมมืออีกข้างของเขาที่ขย่ำหน้าอกอีกข้าง
“ชาน.. เบาๆ.. อ๊ะ... ฮา... มัน... อึก.. ฮา มัน..เสียวไป”
แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังคำพูดผมเลยซักนิด เมื่อมืออีกข้างที่ว่างลูบไล้ไปทั่วเรือนร่างของผมอย่างช้าๆ ทุกจุดที่เขาลากผ่าน ทุกจุดที่เขาจูบ เลีย และเน้นย่ำ ล้วนร้อนวูบวาบไปหมด
“ฮึก... อ๊ะ.. อ๊ะ..”
สัมผัสที่หายหายกับไปนาน มันแทบทำให้ผมบ้าคลั่ง และรู้สึกเร็วมากกว่าที่คิดไว้
หลี่ ชานเงยหน้าขึ้นมามองหน้าของผมด้วยแววตาที่หื่นกระหายราวกับสัตว์ป่าที่อดอยากมาแรมปี หัวใจของผมเต้นแรงขึ้นเมื่อสบกับตาคู่หนึ่งของเขา ก่อนที่อีกฝ่ายจะก้มลงไปเพิ่มแรงจูบมากยิ่งขึ้นจนผมรู้สึกเสียวซ่านไปทั่วร่างแล่นวูบมาจนถึงจุดศูนย์กลาง
ผมขยุ่มเรือนผมสีดำ พลางส่งเสียงครางออกมาไม่หยุด ชานกดนิ้วลงไปกลางช่องแคบของผม ก่อนจะขยับมันเข้าออกช้าๆ จากหนึ่ง เพิ่มมาเป็นสอง จากสองเพิ่มมาเป็นสาม ผมรีบจับมือห้ามเข้าไว้ ก่อนที่จะนานไปมากกว่า
ผมบรือตามองเขา พร้อมพูดด้วยเสียงแห่บพร่า “เข้ามาเถอะ.. ฉันอยากได้นาย ชาน” เหมือนเขาเองก็ทนไม่ไหว หลี่ ชานกระชากกางเกงของเขาออกรวดเดียว ก่อนจะจ่อชานน้อยมาถูไถกับช่องทางของผม
“แฮ่ก.. ฮา... เข้ามา... อ่า... ชาน...”
นัยน์ตาสีน้ำตาลเข้มเกือบดำกำลังรอคอยให้ผมพูดออกมา ประโยคพูดที่เขาอยากให้ผมพูดทุกครั้งที่ทนไม่ไหว
“อ๊ะ.. อ่า... ชาน.. เอาไพเรสแรงๆทีเถอะ... อ๊า... ฮา... ไพเรส.. จะไม่ไหว.. แล้วนะ”
ทันทีที่คำพูดน่าอายออกมาจากปากผม ชานก็ยกยิ้ม พร้อมจ่อชานน้อยเข้ามาในช่องรักของผมช้าๆ หากแต่หนักแน่น
ผมกัดปากตัวเองเพื่อไม่ให้ร้องออกมา
....ก็แน่ละ เขาเข้าเล็กซะทีไหน
ชานปล่อยชานน้อยให้นอนนิ่งอยู่ในตัวผมซักพัก ก่อนจะขยับมันออก และใส่เข้ามาใหม่
“อ่า....ลึกจัง”ผมพึมพำ
หลี่ ชานขยับตัวเข้าออกช้าๆ ก่อนจะเพิ่มความเร็วขึ้นเป็นจังหวะ
“อ๊ะ...อ๊ะ..อ๊า!”ผมครางรับกับจังหวะของเขา ในขณะที่สะโพกของผมยกขึ้นทุกครั้งที่เขาสอดใส่เข้ามา ยิ่งผมครางเสียงดังมากขึ้นเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งสติหลุดมากขึ้นเท่านั้น
“ชาน.. แรงอีก.. เอาไพ.. อึก เอาฉันให้แรงๆอีก อ๊า.. อ๊ะ! อ๊ะ!!”
หลี่ ชานกระแทกสะโพกเข้าหาผมตามคำขอ ผมยกสะโพกขึ้นมาสอดรับกับของของเขาอย่างไม่ลดละ เมื่อใกล้จะถึงขีดสุดของปลายทาง
“อ๊า!!”
พรวด!
น้ำสีขุ่นพุ่งเข้ามาในตัวของผม มันอุ่นวาบไปหมด แต่ก่อนที่ผมจะล้มฟุบลงไปอย่างหมดแรง หลี่ ชานก็พูดขึ้นมาว่า “อีกรอบ” พร้อมขยับชานน้อยเข้ามาให้ผมอ้าขารับอีกครั้ง แต่คราวนี้ชานยกตัวผมขึ้นมานั่งบนตักเขา พร้อมกับจับสะโพกผมไว้
“พอ... พอเถอะ อ๊ะ!”
ชานจับเอวผมยกขึ้น ก่อนจะกดลงมาอย่างเร็ว
“อื้อ.. อึก..”
ให้ได้อย่างนี้สิ.. ไม่เจอกันตั้งนานทำไมไม่เห็นใจกันบ้างเลย ลองมาเป็นฝ่ายรับดูบ้างสิ!
ผมแอบโวยวายในใจ แต่ความจริงไม่มีแรงที่จะต่อว่าชานแล้วละครับ ผมขยับสะโพกขึ้นลงตามที่เขาสั่งอย่างรู้หน้านี้
“อ๊า... อ๊ะ... อ๊ะ...อึก... อื้อ!!”ผมครางออกมา ก่อนจะนั่งนิ่งลงไปอีกครั้งอย่างหมดแรง แต่ดูเหมือนชานจะทนไม่ไหวเองครับ เขาพลิกตัวผมให้นอนราบบนโต๊ะตัวยาว ก่อนจะกระแทกเข้ามาอย่างไม่ลดละ
“อ๊ะ อ๊า.. ชาน อึก.. เร็วอีก ฮ้า... เร็วอีก...”ผมขอร้องเขา ในขณะชานก็กระหน่ำเข้ามาแรงขึ้นเรื่อยๆ
ฟั่บๆๆๆ
เสียงของร่างกายเราตอบกลับกันอีกครั้ง และอีกครั้ง ราวกับไม่มีวันจบสิ้น
ไม่ว่าโลกนี้จะเป็นยังไง ไม่ว่าเราจะชนชาติใด หรืออยู่ที่ไหน แต่พรหมลิขิตก็นำพาให้เรามาพบกัน มารักกันจนได้
“อ๊ะ...อ๊ะ... ชาน...ฮา.. ฉันรัก..อ๊ะ! นายนะ!!”
.
.
.
.
.
“อ๊า!!!!”
.
.
.
.
.
.
.
“ผมก็รักคุณนะ แสงสว่างเพียงดวงเดียวของผม..”
End
ขอบคุณที่อ่านมาจนจบค่ะ