-
ส่วนที่เอาไปแปะไว้ที่กระทู้ก่อนลงนิยาย อยู่ในระหว่างเส้น *** นะคะ (ข้อ 1-18 ก๊อปเฉพาะหัวข้อที่ทำตัวทึบไว้ก็ได้
***************************************************************************************
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0)
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0)
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ
เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้ มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com) ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง
(กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
ว่าด้วยเรื่องการจะรวมเล่มนิยายขายในเล้า จะต้องมี ID ซื้อขายก่อน ถึงจะสามารถประกาศ ..แจ้งข่าว.. ที่บนหัวกระทู้ของนิยายได้ ในกรณีที่ รวมเล่มกับ สนพ. ที่มี ID ซื้อขายของเล้าแล้ว นักเขียนก็สามารถใช้ หมายเลข ID ของ สนพ. ลงแจ้งในหน้าที่มีเนื้อหารายละเอียดการสั่งจองนิยายได้
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
คุยกันก่อนน๊า แล้วเดี๋ยวไปอ่านกัน
สวัสดีค่ะ ก่อนอื่นขอแนะนำตัวก่อนเล็กน้อยนะคะ ชื่อ ฟาง ค่ะ สำหรับคนที่อ่านเรื่อง My Mom ; รักของมัมน้องกันต์จัดให้ ก็คงพอคุ้นๆ กับฟางแล้วแหละเนอะ วันนี้มาลงเรื่องสั้นค่ะ เป็นเรื่องสั้นแบบหลายตอนจบหน่อย แต่ไม่เกิน 10 ตอนจบค่ะ ดีไม่ดีก็อาจจะไม่เกิน 6 ตอนจบด้วย
เนื้อเรื่องในเรื่อง "เพลงรัก" เป็นแนวใสๆ(?) น่ารักๆ(?)ค่ะ อ่านไปยิ้มไป ประมาณนั้นนะคะ ยังไงฟางก็ฝาก "เพลงรัก" นี้เอาไว้กับทุกคนด้วยนะคะ ขอบคุณค่า
:mew1: :mew1: :mew1:
-
เพลงรัก... แรกเริ่ม
เป็นความต้องการจากฟ้า หรือความต้องการจากใคร
ที่มาทำให้สองเราได้มาเจอกัน
เธอเพียงแค่เดินผ่านพ้น ฉันเพียงแค่วนผ่านไป
แต่ทำไมหัวใจเราจึงผูกพัน
คนบนโลกนี้มีอยู่เป็นแสนเป็นล้านคน คนรักกันมีอยู่เป็นแสนเป็นล้านคู่ แล้วจะมีสักกี่คู่... ที่บังเอิญเจอกัน จะมีสักกี่คู่... ที่โลกของทั้งสองคนนั้นกลมแสนกลม จะมีสักกี่คู่... ที่พรหมลิขิตบันดาลให้มารักกัน
หรือว่ามันคือพรหมลิขิต ที่ใครมาขีดไว้
แต่ก็ทำให้หัวใจ ได้ใช้รักใครสักคน
บนโลกนี้ มีคนอยู่เป็นร้อยล้านคน
แต่วนมาได้พบเธอ ความบังเอิญ
เปลี่ยนชีวิตฉันไปแค่แรกเจอ
ที่พบเธอ ก็เหมือนเจอทุกสิ่งที่ฉันรอ
คนสองคนที่จะรักกัน... อะไรคือสิ่งสำคัญ? แรกเริ่มความประทับใจที่ตราตรึงไว้ไม่หาย หรือจะเป็นดั่งลิ้นกับฟันที่กระทบกระทั่งกันแต่ก็แยกจากกันไม่ได้
จะบินข้ามไปอีกฟ้า หรือว่าจะไปที่ใด
มันก็ยังไม่พ้น ให้เราต้องเจอกัน
ที่โลกมันกลมแบบนี้ คงมีเหตุผลของมัน
ที่ทำให้ฉันได้มาเจอเธอ
หรือว่ามันคือพรหมลิขิต ที่ใครมาขีดไว้
แต่ก็ทำให้หัวใจ ได้ใช้รักใครสักคน
คนสองคนกว่าที่จะรักกัน... ต้องใช้เวลานานแค่ไหน ในการตกหลุมรักใครสักคน ต้องใช้เวลานานแค่ไหน ไหนการรวบรวมคว้ากล้าที่จะบอกใครสักคนว่า “รัก”
บนโลกนี้ มีคนอยู่เป็นร้อยล้านคน
แต่วนมาได้พบเธอ ความบังเอิญ
เปลี่ยนชีวิตฉันไปแค่แรกเจอ
ที่พบเธอ ก็เหมือนเจอทุกสิ่งที่ฉันรอ
หรือว่ามันคือพรหมลิขิต ที่ใครมาขีดไว้
แต่ก็ทำให้หัวใจ ได้ใช้รักใครสักคน
บนโลกนี้ มีคนอยู่เป็นร้อยล้านคน
แต่วนมาได้พบเธอ ความบังเอิญ
เปลี่ยนชีวิตฉันไปแค่แรกเจอ
ที่พบเธอ ก็เหมือนเจอทุกสิ่ง
และเพราะเธอ คือสิ่งที่ฉันรอ
ไม่ว่าจะ บังเอิญ โลกกลม หรือ พรหมลิขิต ก็อยากจะขอบคุณ... ที่ทำให้คนสองคนได้เจอกัน และทำให้รักกัน เป็นคนที่พูดไม่เก่ง... ก็เลยอยากจะฝาก “เพลงรัก” นี้... ไปให้คุณ
https://youtu.be/t6qNa5XmPMo
***เพลง บังเอิญ โลกกลม พรหมลิขิต POTATO
********************************************
มาเจิมด้วยเพลงรักเริ่มแรกค่ะ เดี๋ยวขอตัวแว๊บไปสักแปบ แล้วค่ำๆ จะมาต่อ "เพลงรักที่1" ให้นะคะ อดใจรอกันหน่อยนะๆๆๆ
-
:katai5: :katai5: :katai5:เข้ามารอ
-
จองตั๋วหน้าโรงรอนะค้า
-
รอด้วยคนจ้า
-
ดึกแล้ว มาลงเลย!
-
เพลงรักที่ 1 ♬
https://youtu.be/piz_zdFEgLEhttps://youtu.be/piz_zdFEgLE
เสียงดนตรีในจังหวะฟังสบายๆ ประสานไปกับเสียงร้องที่นุ่มทุ้มน่าฟังดังไปทั่งร้านอาหารที่เปิดให้บริการในยามเย็นไปจนดึกดื่น ทั้งๆ ที่ร้านที่อยู่ใกล้กันเต็มไปด้วยร้านอาหารกึ่งผับอยู่เต็มไปหมด แต่ร้านนี้ที่เป็นเพียงร้านอาหารดนตรีสดกลับได้รับความนิยมเป็นอย่างมาก คงจะเป็นเพราะบรรยากาศสบายๆ ตกแต่งร้านเป็นสไตล์โมเดิร์น เหมาะกับการพบปะสังสรรค์ นั่งชิล ไหนจะเรื่องรสชาติของอาหารที่อร่อยถูกปากใครต่อใครจนกลายเป็นบอกเล่าแบบปากต่อปาก อีกทั้งยังมีดนตรีสดให้ฟังกันตั้งแต่ช่วงสามทุ่มไปจนถึงตีหนึ่งโดยจะสลับวงดนตรีขึ้นไปเรื่อยๆในแต่ละช่วงเวลา ในแต่ละวัน ทำให้ร้าน 'เชิญชิล' กลายเป็นร้านดังมีผู้คนทั้งขาจรและขาประจำเข้ามาจนเต็มร้าน
"ไงซิน มาถึงนานแล้วหรอวะ" เสียงของผู้จัดการร้านที่เดินตรวจความเรียบร้อยอยู่ทักขึ้นเมื่อเห็นรุ่นน้องคนสนิทนั่งอยู่ในร้าน
คนถูกทักไม่ได้ตอบอะไรทำเพียงแค่ยักคิ้วตอบเท่านั้น เขาเป็นชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่ง ผิวขาวและตัวค่อนข้างบาง ใบหน้าเรียวรูปไข่ที่สาวๆ หลายคนคงนึกอิจฉา ดวงตากลมโตโดยไม่ต้องพึ่งบิ๊กอาย จมูกโด่งธรรมชาติไม่ต้องพึ่งมีดหมอ ริมฝีปากอิ่มสีระเรื่อ ไหนจะผมสีน้ำตาลทองดัดเป็นลอนอ่อนยาวละต้นคอ เรียกว่าเป็นชายหนุ่มที่เกิดมาดับความสวยของสาวๆ เลยทีเดียว
"มาคนเดียวหรอวะ พวกไอ้หมึกไอ้หนวดอะ"
"เดี๋ยวตามมาพี่ ว่าแต่ร้านพี่ก้องนี่สวยดีว่ะ ชอบๆ เลี้ยงข้าวเลี้ยงเหล้าน้องหน่อยดิ" ซินพูด
"โว๊ะ ไอ้เจ้านี้นิ เอ่อๆๆ สั่งเอาแล้วกัน เดี๋ยวเลี้ยงเอง แล้วเรื่องที่จะมาร้องเพลงนี่จะเอายังไง จะมาร้องใช่ไหม จะได้จัดตารางถูก" ก้องภพถามพร้อมกับนั่งคุยกับรุ่นน้องที่สนิทกันคนนี้ต่อ
ซินพยักหน้ารับพร้อมกับคว้าเมนูมาเปิดดูไปด้วย "เออ น่าจะร้องแหละ เดี๋ยวไอ้หมึกไอ้หนวดมาค่อยถามมันอีกที แต่ไม่น่าจะมีปัญหานะ มันอยากเปลี่ยนร้านร้องอยู่พอดี"
"กูหรือมึงครับ ไอ้ห่า โยนใส่กูนะ" เสียงที่ดังมาจากด้านหลังเรียกสายตาของซินและก้องภพให้หันไปมอง
ผู้ชายหน้าตาดี รูปร่างสูง หุ่นอย่างกับนักกีฬาสองคนเดินเข้ามา เรียกสายตาของสาวๆ ในร้านให้หันไปมองได้เป็นอย่างดี ชื่อที่ถูกเรียกกับบุคลิกท่าทางดูต่างกัน แต่จริงๆ แล้ว 'หมึก' กับ 'หนวด' ก็ไม่ใช่ชื่อของสองคนนี้หรอก เป็นฉายามากกว่า
อย่างคนที่พูดเมื่อครู่ท่าทางคุณชายเจ้าสำอางนี้จริงๆ แล้วชื่อ 'ซี' แต่เวลาเมาหนักๆ มักจะชอบไปเกาะแกะคนอื่น มือหรือก็เหนียวอย่างกับหนวดหมึก กอด เลื้อยไม่มีปล่อย เพื่อนๆ ในกลุ่มเลยมักจะเรียกว่า 'ไอ้หมึก'
ส่วนอีกคนที่เดินตามหลังมา แม้จะไม่ได้สูงขาวเท่าคนแรก แต่ก็หน้าตาดี หน้านิ่งๆ ไม่บ่งบอกอารมณ์ ออกแนวหล่อแบดบอยชื่อ 'บอม' แต่ชอบไว้หนวดไว้เครา แต่ก็ไม่ได้ทำให้ใบหน้านั้นดูแย่ลงแต่อย่างใด สาวๆ กลับชอบเสียอีก ก็เลยถูกเรียกว่า 'ไอ้หนวด'
"ทำไมวะ มีปัญหาไรที่ร้านเก่าหรอ พวกมึงมีปัญหาไรวะ" ก้องภพถามด้วยความสงสัยทันที
ซิน บอม และซี ต่างก็เป็นรุ่นน้องในโรงเรียนและมหาวิทยาลัยของก้องภพทั้งนั้น สนิทสนม ดื่มเหล้า ไปเที่ยวด้วยกันเป็นประจำ จนก้องภพจบและออกมาเปิดร้านก็ยังคงติดต่อกันอยู่ตลอด ส่วนสามหนุ่มที่กำลังเรียนอยู่ปีที่3 ก็ฟอร์มวงดนตรีเล็กๆ เล่นกันอยู่สามคนตามร้านอาหาร ตามผับ แต่ก็เป็นวงที่มีคนสนใจเยอะทีเดียว
"ไอ้เจ้าของร้านมันตัณหากลับ ชอบไอ้ซิน แล้วยังชอบลวนลามบ่อยๆ หวิดจะโดนมันกระทืบตายหลายรอบแล้ว แต่ได้เงินดีไง เลยทนๆ แต่เหมือนมันจะเริ่มทนไม่ไหวแล้วเลยอยากจะเปลี่ยนร้าน" ซีเล่าพร้อมกับยกมือขึ้นวางบนกลุ่มผมนุ่มของซินแล้วจับโยกไปมาจนคนถูกพูดถึงหน้ามุ่ยยกมือปัดมือของเพื่อนออก
"แม่งเลวว่ะ งั้นมาเล่นร้านกูก็ได้ แต่ว่าคงได้ช่วงต้นๆ นะ เพราะดึกๆ ลูกค้ากูชอบเรียกร้องให้วง'ละมุน' ขึ้นว่ะ สาวๆ งี้ตรึม แต่ถ้าอยากขึ้นท้ายๆ ก็มีวันว่างนะ"
"แล้วแต่พี่เลย พวกผมยังไงก็ได้อยู่แล้ว ขึ้นก่อนขึ้นหลังไม่มีปัญหาหรอก" บอมที่นั่งเงียบอยู่นานพูดขึ้น
"เอ่อๆ แล้วไงจะบอกเวลาอีกทีละกัน เชิญพวกคุณมึงสั่งอาหารกันตามสบาย เดี๋ยวเลี้ยงเอง" ก้องภพบอกก่อนจะลุกขึ้นเตรียมตัวไปเดินดูรอบๆ ร้านต่อ
"เดี๋ยวพี่ก้อง วงละมุนวันนี้ขึ้นตอนไหนอะพี่ ผมอยากดู" ซินดึงชายเสื้อของคนที่กำลังจะเดินไปไว้แล้วลากกลับมา
"ไอ้นี่ เดี๋ยวกูล้มไปนะมึง ขึ้นตอนเที่ยงคืน รอดูละกัน อีกพักมันคงมา วงนี้มีกันห้าคน เดี๋ยวก็ได้เห็นเอง เวลามันมาสาวๆ ชอบเรียก"
ซินพยักหน้ารับก่อนจะโบกมือไล่รุ่นพี่เป็นเชิงบอกจะไปไหนก็ไปจนคนเป็นพี่นึกอยากจะฝากฝ่ามือลงบนหัวงามๆ สักที
ทั้งสามหนุ่มหันกลับมาสนใจเมนูอาหารกันต่อ ในเมื่อคุณพี่สุดที่รักเอ่ยปากบอกว่าจะเลี้ยง รุ่นน้องที่ดีก็ต้องตอบสนองความต้องการของพี่ในแบบที่ว่าถ้าเห็นบิลค่าอาหารคงจะลมจับได้ง่ายๆ สามหนุ่มสามมุมสามสไตล์นั่งกินกันไปดื่มกันไปคุยกันไปพร้อมฟังเพลงเพราะๆ กันไปเรื่อยๆ ท่ามกลางสายตาของหนุ่มๆ สาวๆ ที่มักจะหันมามองด้วยความสนใจอยู่บ่อยๆ
"หือ... คนเยอะขึ้นป่าววะ" ซินเลิกคิ้วขึ้นพร้อมกับหันไปมองรอบๆ ร้าน จำนวนลูกค้าเพิ่มขึ้นกว่าก่อนหน้านี้จนร้านแน่นขนัดไปหมด
ถึงแม้ว่าร้านเชิญชิลจะเน้นเป็นร้านอาหารแต่ก็มีเหล้าเบียร์ขายแทบจะทุกยี่ห้อทั้งในและต่างประเทศเลย แถมภายในร้านยังจัดสรรอย่างดี พวกโต๊ะใหญ่ๆ ก็จะอยู่ด้านหลังๆ แล้วก็รอบข้าง ถัดเข้ามาจะเป็นโต๊ะเล็กนั่งแบบ 2-4 คน ส่วนหน้าเวทีนั้นมีที่ว่างค่อนข้างกว้างซึ่งตอนแรกซินอดคิดไม่ได้ว่ามีเอาไว้ทำไม แต่ตอนนี้เขาคิดว่ารู้แล้วละ เพราะจำนวนคนที่ค่อนข้างมาต่างเดินเข้ามายืนอยู่หน้าเวทีเตี้ยๆ กันหมด
"ใกล้จะเที่ยงคืนแล้วนิ วงละมุนอะไรนั้นคงใกล้ขึ้นเต็มทีแล้วมั้ง" ซีพูดพร้อมกับก้มลงมองนาฬิกาข้อมือของตัวเอง
และคำคาดการณ์ของซีดูท่าจะเป็นความจริง เพราะหลังจากที่เจ้าตัวพูดจบไปไม่เกิน 5 นาทีเสียงของสาวๆ ก็ดังขึ้น
"ละมุนๆ ละมุนคะ~"
"พี่ฮัน พี่อิน ทางนี้ค่า~!"
"กรี๊ด น้องฮันยังหล่อเหมือนเดิมเลยอะ"
"พี่ฮัน พี่อิน พี่เจย์ พี่มิน พี่กี้~~!"
ซินและเพื่อนอีกสองคนอดที่จะหันไปมองทางด้านประตูหน้าร้านไม่ได้ กลุ่มผู้ชายหน้าตาดีมากกำลังเดินเข้ามาในร้านพร้อมกับรอยยิ้มแบบเป็นมิตร พวกเขาทั้งห้าคนเดินหายเข้าไปด้านหลังของร้านเพื่อเตรียมตัวสำหรับขึ้นแสดง จนกระทั่งเที่ยงคืนพวกเขาก็เดินขึ้นไปประจำตำแหน่งของตัวเอง คนที่มีรูปร่างสูงใหญ่ที่สุดเดินไปนั่งประจำตำแหน่งที่กลอง อีกคนเดินไปยืนอยู่ที่คีย์บอร์ด ส่วนอีกสามคนเดินมายืนด้านหน้าสุด สองในสามคนถือเบส อีกคนถือกีตาร์โปร่ง
"ละมุนสมชื่อ ตอนแรกนึกว่าจะร้องเพลงเร็วเพลงร็อคอะไรเสียอีก เสียงโคตรละมุนอะ อย่างเพราะไม่แปลกใจเลยทำไมสาวๆ ถึงชอบนัก"
ซินอดที่จะพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของเพื่อน เพราะทุกอย่างมันจริงอย่างที่ซีพูด เสียงทุ้มตอนที่ร้องเพลงออกมานั้นมันเพราะมากจริงๆ
หลังจากจบเพลงแรกทั้งห้าคนต่างก็ส่งเสียงทักทายกันอย่างกับนักร้องมืออาชีพ และดูท่า... แฟนคลับก็เยอะมากๆ ด้วย
"เอาละครับ ต่อไปเรามาเปลี่ยนบรรยากาศกันหน่อยดีกว่าครับ" ฮันนักร้องนำพูดขึ้น "เพลงนี้แม้ว่ามันจะเก่าแล้วแต่ผมคิดว่ามันเหมาะกับสาวๆ ทุกคนในนี้มากเลยครับ" จบประโยคเสียงกรี๊ดของสาวๆ ในร้านก็ดังขึ้น ก่อนจะตามด้วยเสียงโห่แซวของเพื่อนในวง
เสียงกลองเป็นจังหวะดนตรีเร็วๆ ดังขึ้นก่อนที่เสียงเครื่องดนตรีอื่นๆ จะตามขึ้นมา เสียงทุ้มที่ร้องเพลงรักเสียงหวานซึ้งเมื่อครู่กลายเป็นเสียงทุ้มที่ฟังดูทะเล้นๆ สมกับเพลง
สวยจริงนะน้องสาว ผิวขาวเหมือนดังแป้งเส้นหมี่
บอกพี่มาดีๆ น้องนี้มีแฟนรึยัง
แรกเจอะพบยิ้มหวาน สาบานเลยเธอยักคิ้วให้
กรุ้มกริ่มอยู่ในใจ ไม่วันนี้วันไหนคงได้รักกัน
ก็เธอน่ารัก เธอมันน่ารัก เธอน่ารักจนใจไหวหวั่น
เธอน่ารัก เธอน่ารัก เธอน่ารักจนเกินห้ามใจ
นี่คือเหตุผลดีๆ ที่ฉันชอบเธอ ก็เธอมันน่ารัก (น่ารัก)
น่ารัก (น่ารัก) ฉันจึงแอบรักเธอ
เสียงกรี๊ดของสาวๆ ดังขึ้นอย่างถูกอกถูกใจเมื่อนักร้องหนุ่มหล่อบนเวทีร้องเพลงด้วยเสียงทะเล้นๆ เล่นหูเล่นตากับสาวๆ ที่ยืนออกันอยู่หน้าเวที ยิ่งมีหนุ่มๆ ที่เหลือร้องแล้วเล่นตามไปด้วยสาวๆ ก็ยิ่งกรี๊ดกันใหญ่
สวยจริงนะน้องสาว ผิวขาวเหมือนดังแป้งเส้นหมี่
หลอกพี่มาเป็นปี ทำทีว่าเธอน่ะมีใจ
พี่ไปเดินสยาม เห็นน้องนางเดินควงฝรั่ง
พี่เป็นเพียงคนไทย แต่มีจิตใจรักน้องทุกวัน
ซินมองตรงไปที่เวทีพร้อมกับสังเกตทั้งห้าคนอย่างอย่างพิจารณา "จะว่าไป... พวกนั้นก็หน้าคุ้นๆ เนอะ ชื่อก็คุ้นๆ เหมือนกัน"
ซีหันมามองใบหน้าสวยๆ ของเพื่อนรักก่อนจะถอนหายใจออกมา "ไม่คุ้นสิแปลก พวกนั้นก็อยู่มหา'ลัยเดียวกันกับพวกเรา"
"หรอ... มิน่าดูคุ้นตาเหมือนเคยเห็นแบบผ่านๆ น่ะ" ซินหันไปรับคำกับเพื่อนก่อนจะหันกลับไปมองบนเวทีอีกครั้ง เป็นเวลาเดียวกับที่ฮันเองก็หันมามองทางเขาเหมือนกัน พร้อมกับประโยคนี้ดังขึ้น
ก็เธอน่ารัก เธอมันน่ารัก เธอน่ารักจนใจไหวหวั่น
เธอน่ารัก เธอน่ารัก เธอน่ารักจนเกินห้ามใจ
นี่คือเหตุผลดีๆ ที่ฉันชอบเธอ ก็เธอมันน่ารัก (น่ารัก)
น่ารัก (น่ารัก) ฉันจึงแอบรักเธอ
ไม่รู้ว่าซินคิดไปเองรึเปล่า แต่ตลอดท่อนเพลงสายตาของฮันไม่ได้ละไปไหน แม้จะหันไปมาบ้างแต่ก็กลับมามองหน้าซินเสมอ แล้วตรงท่อนที่คนอื่นๆ ร้องประสานก็เหมือนกับว่าทุกคนจะหันมามองแล้วตะโกนร้องออกมาพร้อมกัน
"ไอ้หมอนั่นจีบมึงหรอวะ" บอมที่นั่งเงียบๆ มาพักใหญ่หันมามองเพื่อนหน้าหวาน
"นั่นดิ เห็นมองมาพักนึงแล้วนะ แถมยังทำเหมือนจะร้องเพลงให้อีก" ซีพูดสนับสนุนต่อ
ซินส่ายหน้าไปมา "คิดมากน่าพวกมึง เขาก็คงมองไปเรื่อยๆ ไม่ได้เจาะจงเฉพาะกูหรอก"
"ก็รอดูกันไป" ซีหยักไหล่อย่างไม่สนใจ ก่อนจะหันกลับไปดูบนเวทีอีกครั้ง ตอนนี้วงละมุนลงจากเวทีไปแล้ว และมีดีเจคอยเปิดเพลงแทนเพราะอีกไม่นานร้านก็จะปิดแล้ว
"เฮ้ย! ไอ้ซี" เสียงร้องเรียกดังขึ้นทำให้ซีรวมไปถึงซินและบอมต่างก็หันไปมองตามเสียงเรียกนั้น
ซีขมวดคิ้วพลางเพ่งมองคนเรียก ประมวลความคิดว่าคนคุ้นหน้าตรงนี้คือใคร เป็นหนึ่งในสมาชิกวงละมุนแน่ๆ ละ แต่ความรู้สึกมันบอกว่า... คุ้นมากกว่านั้น
"ไอ้เจย์!" เมื่อนึกออกก็ร้องลั่นด้วยความดีใจ ก่อนจะรีบลุกไปตบไม้ตบมือทักทาย "ตอนแรกก็ว่าชื่อเหมือน หน้าคล้ายเฉยๆ ที่ไหนได้ ตัวจริงนิหว่า ฮ่ะๆๆๆ"
"เออ ที่มหา'ลัยก็เจอผ่านๆ จะเข้าไปทักหลายรอบแล้วแต่เจอมึงทีไรตอนกูต้องรีบทุกทีเลย" เพื่อนเก่าทั้งสองคนทักทายกัน ก่อนที่ซีจะหันมาหาซินและบอม
"ซิน บอม นี่เจย์ คนที่เล่นเบสเมื่อกี้ แล้วก็เป็นเพื่อนสมัยเด็กๆ ของกูด้วยสนิทกันมาก ไอ้เจย์ สองคนนี้เพื่อนกูชื่อ ซิน กับ บอม"
ทั้งสามคนเอ่ยทักทายกันเล็กน้อย เจย์มองหน้าซินแล้วยิ้มให้ก่อนจะขอลากเพื่อนรักไปคุยด้วยกันเล็กน้อย ร่างสูงของซีถูกเจย์ที่มีรูปร่างพอๆ กันลากเข้าหายไปจนลับตาซินกับบอมไปทางด้านหลังร้านซึ่งเพื่อนๆ ในวงละมุนกำลังนั่งดื่มกินกันอยู่
"เฮ้ยๆ มีคนมาแนะนำให้รู้จัก นี่เพื่อนกูเอง ตั้งแต่สมัยเด็กๆ ละ ชื่อ ซี" เจย์พูดแนะนำพร้อมกับไล่สายตามองเพื่อนทุกคนก่อนจะหยุดมองหน้าฮันแล้วยกยิ้มที่มุมปาก "เพื่อนสนิทของ'ซิน'" ลงท้ายหนักๆ เหมือนจะเน้นย้ำให้ใครบางคนในห้องนี้รู้สึก
ซีลอบมองสีหน้าของแต่ละคน ก่อนจะยิ้มเมื่อสามารถรับรู้ได้ว่าเจย์เพื่อนสมัยเด็กของเขาต้องการสื่ออะไรให้กับนักร้องนำที่นั่งจิบเหล้าอยู่ตรงหน้า "เออ แน่สิ กูนี่เพื่อนสนิทที่สุดของซินแล้วโว้ย รู้หมดว่าใครมาชอบ ใครมาจีบ นิสัยเป็นไง มันชอบอะไรไม่ชอบอะไร กูรู้ดีสุดๆ แล้ว หึหึหึ"
"หึหึหึ" เสียงหัวเราะอย่างถูกอกถูกใจของสมาชิกวงละมุนยกเว้นฮันดังขึ้นอย่างพร้อมเพียงพร้อมกับหันมองคนที่นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้ทั้งๆ ที่แววตาฉายประกายความเคืองๆ ที่โดนเพื่อนเล่น
เพราะเป็นเพื่อนร่วมมหา’ลัย แถมยังเป็นผู้ชายเหมือนกัน ดื่มกินเที่ยวเหมือนกันก็เลยจูนติดกันง่าย ซีเดินไปนั่งข้างๆ ฮันยกมือขึ้นตีไหล่กว้างนั้นเบาๆ "ถามจริง... คิดยังไงมาชอบไอ้ซินมันวะ โคตรจะคิดผิดเลยเถอะ"
ฮ่าฮ่าฮ่า
คราวนี้ละทุกคนต่างหัวเราะกันออกมา ไม่เว้นแม้แต่คนที่ไปตกหลุมรักเขาอย่างฮัน
"ไอ้นี่มันบ้าวะซี คนอื่นเขาตกหลุมรักใครสักคนนะ เขาก็ต้องชอบตอนที่เห็นคนๆ นั้นทำตัวน่ารัก ช่วยเหลือคนอื่น หรืออะไรประมาณนี้ใช่ไหม" อิน มือกลองของวงที่รูปร่างสูงใหญ่ที่สุดในวงพูด "แต่ไอ้นี่นะ มันดันไปตกหลุมรักซินตอนที่ ซินกำลังจะเอาขวดเหล้าไล่ฟาดผู้จัดการร้านเหล้าเมื่อสองปีที่แล้วว่ะ"
**************************************
เอา "เพลงรัก" ที่1 มาเสิร์ฟแล้วค่ะ ไม่รู้ว่าจะชอบกันไหมนะ แต่ฟางชอบ (แต่งเองก็ชอบเอง) ฮ่ะๆๆๆ ตอนแรกพล็อตไม่ได้เป็นแบบนี้หรอกค่ะ แต่ไปๆ มาๆ ก็เปลี่ยนนิดๆ หน่อยๆ (พูดให้คนอื่นเข้าใจขึ้นเยอะมาก) เอาเป็นว่า... อย่าสนใจเลยค่ะ ปล่อยผ่านๆๆ 555555
ยังไงก็เอาใจช่วยให้พระเอกของเราจีบนายเอกติดด้วยแล้วกันเน๊อะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
-
ดึกแล้ว มาลงเลย!
ลงแล้วนะเจ้าคะะะะะะะะะะะะะะะะะะะ อิอิ :mew1: :mew1: :mew1:
-
มาอัพแล้วชื่นใจจริงๆ แต่ถ้าจะให้ดีก็มาอัพน้องกันต์ด้วยนะคะ อย่าปล่อยให้นักอ่านต้องลงแดงตายเบย :mew2: (ทำหน้าตามารยาสาไถย)
-
รอตอนต่อไป
ลุ้นสุดๆ อิอิ
-
ฮันเป็นมาโซเหรอค้าา.. :laugh:
ตกหลุมรักได้ไม่เหมือนใครเลยจริงๆ~
ติดตามจ้า..^^
-
ชอบจร้าาาาเนื้อเรื่องน่ารักดีอ่ะ
-
:hao7: เอาอีกๆๆ น้องซินสุดโหด ส่งมาอี๊กกกกก :katai2-1:
-
ชอบจัง ไม่อยากให้เป็นเรื่องสั้นเลย จริงๆนะ :o12:
มารอลุ้นให้ฮันจีบซินติดนะคะ
สงสัยเค้าจะคุยกันด้วยบทเพลง :z2:
เธอน่าร๊ากกกก
-
เพลงรักที่ 2 ♬
https://www.youtube.com/watch?v=6yFuUTdrnzchttps://www.youtube.com/watch?v=6yFuUTdrnzc
"อ... อะไรนะ?!" ซีได้แต่ทำตาโตแล้วหันมองหน้าเพื่อนใหม่ที่หลงผิดมาตกหลุมรักเพื่อนของเขา ก่อนที่เจ้าตัวจะระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่น "พูดเป็นเล่น ตกหลุมรักมันตอนนั้นจริงๆ หรอวะ??"
"อื้อ" ฮันรับคำเบาๆ พร้อมกับพยักหน้ายืนยันในสิ่งที่เพื่อนเล่าและถาม
"เฮ้ยๆ พาไอ้ฮันไปเช็คสมองหน่อยไหม มาตกหลุมรักไอ้ซินว่าเพี้ยนแล้ว นี่ตกหลุมรักมันตอนเอาขวดเหล้าไล่ฟาดคนอีกนี่ถ้าจะเพี้ยนหนักว่ะ"
ไม่ต้องบอกเลยว่าแต่ละคนจะระเบิดเสียงหัวเราะกันดังลั่นแค่ไหน
"ถามมันหลายรอบแล้วว่าทำไมไปชอบ มันก็ไม่ยอมบอก แถมยังชอบยังรักมาสองสามปีเต็มๆ แล้วเนี่ย" กี้เพื่อนในวงพูด
"ถามจริงๆ ทำไมถึงชอบไอ้ซินมันล่ะ" ซีถาม
คนถูกถามยิ้ม ก่อนจะตอบคำถามที่เพื่อนๆ สงสัยกันมาหลายปี "วันนั้นมึงก็อยู่ด้วยใช่ไหมซี แล้วรู้มั้ยว่าทำไมซินถึงเอาขวดเหล้าไล่ฟาดผู้จัดการร้าน"
ซีเลิกคิ้วขึ้นก่อนจะนึก "อ๋อ... วันนั้นรู้สึกว่าไอ้ผู้จัดการร้านนั่นมันจะลวนลามซิน จะพามันขึ้นเตียงให้ได้ แลกกับการที่จะให้พวกกูได้เป็นนักร้องประจำของร้าน มันก็เลยของขึ้น โมโหเอาขวดเหล้าบนโต๊ะไล่ฟาดจนพวกกูห้ามแทบไม่ทัน"
"เพราะเหตุผลนั้นแหละ กูเลยชอบ..."
"ห๊ะ?!!!"
"ก็ไม่รู้สิ ความรักมันไม่มีเหตุผลนิหว่า การจะตอบคำถามใครสักคนว่าทำไมถึงชอบคนนี้มันตอบยาก แค่รู้สึกว่าชอบ ตกหลุมรักก็แค่นั้น" ฮันตอบก่อนจะอธิบายเพิ่มเติม "กูรู้สึกว่าซินเป็นคนที่รักตัวเองจนไม่ยอมเอาร่างกายที่ใครหลายๆ คนอาจจะคิดว่าก็แค่ร่างกาย ผู้ชายเหมือนกันไม่เสียหาย เสียนิดเสียหน่อยเพื่ออะไรที่ดีกว่า วินวินทั้งคู่ แต่ซินไม่ใช่คนแบบนั้น เพราะอย่างนั้นละมั้ง... ถึงได้หลงรัก"
"เออ... รักก็จีบสิ แอบรักมันมาตั้งหลายปี ทำไมไม่เข้าไปจีบละวะ" ซีถามต่อ
"ไม่ใช่ว่ามันจะไม่เข้าไปจีบนะ" มินพูด "มันแทบจะตามซินไปเป็นนักร้องทุกร้านที่ไปเล่นเลย แต่พอวงซินได้เล่นแล้ว เขาก็ไม่รับวงเพิ่มไง ทุกอย่างเลยไม่คืบหน้าเท่าไหร่"
"งั้นก็เตรียมจีบมันได้แล้วโว๊ย เพราะตอนนี้วงของพวกกูจะมาเล่นที่ร้านนี้แล้ว แต่ยังไม่รู้เวลาเล่นนะ แล้วแต่พี่ก้องจะจัดให้"
ฮันทำตาโตทันทีที่ได้ยินคำพูดของซี ริมฝีปากแย้มเป็นรอยยิ้มอย่างดีใจ
"แล้วมึงจะจีบซินยังไงวะไอ้ฮัน?"
"..." ฮันกวาดสายตามองคนอื่นพร้อมกับยิ้ม "ไม่รู้ว่ะ..."
"เป็นไรวะซี ยิ้มน้อยยิ้มใหญ่อยู่ได้" ซินส่งเสียงทักออกไป หลังจากนั่งมองเพื่อนยิ้มแล้วยิ้มอีก ชักจะเพี้ยนเข้าไปทุกวัน
"คนมันมีความสุขก็ต้องยิ้มดิวะ" ซีว่าอย่างนั้น แต่แบบนี้มันก็มากเกินไปไหม ตอนแรกนั่งอยู่กับบอมก็ปกติดีอยู่หรอก แต่พอซินเดินมานั่งปุ๊บ เพื่อนคุณชายก็หันมามอง แล้วก็นั่งยิ้มอยู่นั่นแหละ หรือว่า...
"มึงชอบกูหรอ?"
ซีแทบจะหัวทิ่มกับโต๊ะเมื่อได้ยินคำถามนั้น "คิดได้เนอะมึง"
"อ้าว จะไปรู้ไหมละ เห็นมองหน้ากูแล้วก็ยิ้ม"
"หึหึหึ กูมีความสุขล่วงหน้าแทนมึงน่ะ" ซีพูดก่อนจะหันไปหาบอมที่นั่งอ่านหนังสือไม่สนใจใครแล้วสะกิด "นักร้องนำของเราจะขายออกแล้วนะโว้ย"
บอมเงยหน้าขึ้นมองแล้วเลิกคิ้วขึ้นอย่างไม่แน่ใจว่าสิ่งที่ตัวเองได้ยินนั้นถูกต้องรึเปล่า ก่อนจะเหล่มองเจ้าของเรื่องที่นั่งทำหน้างง "ใครมันสิ้นคิดมาชอบไอ้ซิน?"
เท่านั้นแหละซีก็ระเบิดเสียงหัวเราะดังลั่นหมดมาดคุณชาย มือตบไหล่บอมอย่างพอใจในสิ่งที่ได้ยิน "มึงคิดเหมือนกูเลยบอม"
"อะไรอะ พูดไรกันวะ ซีหมายความว่ายังไง?" ซินขมวดคิ้วถาม
"ไม่รู้ไม่ชี้ เดี๋ยวก็รู้เองแหละน่า..." ซีบอกปัด ทำเอาเพื่อนหน้าสวยถึงกับทำหน้างอด้วยความขัดใจ โดยไม่รู้เลยว่ามีใครบางคนกำลังนั่งมองอยู่พร้อมกับรอยยิ้ม
"เออ... เมื่อวานพี่ก้องโทรมา บอกว่าวันนี้ให้เราไปเล่นที่ร้าน เราได้ขึ้นตอนสี่ทุ่มครึ่ง" ซินร้องบอกเพื่อนๆ อย่างนึกขึ้นได้
"เออๆ โอเค ดีนะเนี่ยที่เอากลองใส่รถไว้ตลอด แล้วกีตาร์มึงอะบอม"
"อยู่ที่ห้อง วันนี้เรียนเลิกบ่าย มีเวลาตั้งนานกว่าจะถึงเวลา เดี๋ยวเข้าไปเอาก็ได้"
ทั้งสามคนพากันเดินเข้าไปในตึกเพื่อนเข้าเรียนในวิชาแรก วิชานี้เป็นวิชารวมนอกคณะ นักศึกษาในห้องจึงค่อนข้างเยอะแล้วก็มีจากหลายคณะ หลายชั้นปี
"เฮ้ย! ไอ้เจย์!" ซีตะโกนเสียลั่นห้องจนคนในห้องถึงกับหันมามอง โชคดีที่ยังไม่ถึงเวลาเรียน อาจารย์ยังไม่เข้า
คนถูกเรียกหันมามองก่อนจะยิ้ม แล้วจัดการลากเพื่อนที่นั่งอยู่ข้างๆ ให้ลุกเดินตามมาด้วยกัน
"เรียนวิชานี้เหมือนกันหรอวะ" ซีถามทันที
"เออ เรียนมาตั้งเกือบเดือนแล้วไม่เห็นเจอ พอบทจะเจอก็เจอกันง่ายๆ เลยนะมึง เอ่อๆๆ นี่ๆ เพื่อนกูชื่อ ฮัน เป็นนักร้องนำวงกูเอง" เจย์เอ่ยแนะนำคนที่ยืนหลบอยู่ข้างหลังทันที "ไอ้ฮัน สองคนนี้เพื่อนไอ้ซีมัน ชื่อบอม กับ ซิน"
บอมพยักหน้าทักทายเพื่อนใหม่พร้อมกับยิ้ม ส่วนซินนั้นยิ้มกว้าง "หวัดดีๆ เมื่อวันก่อนได้ฟังนายร้องเพลงด้วย เสียงเพราะดี"
"อ... อื้มม ขอบใจนะ"
หึหึหึ
เสียงหัวเราะของซีและเจย์ดังออกมาพร้อมกัน เรียกสายตาดุๆ จากฮันให้หันไปมอง และสายตางุนงงจากบอมและซิน แต่บอมเป็นคนเข้าใจอะไรง่าย พอเห็นสายตาเชิงล้อเลียนของซีกับเจย์เข้าก็พอจะเดาอะไรๆ ได้
"อย่างนี้เองสินะ" บอมพูดยิ้มๆ หันมองหน้าซี ซึ่งเพื่อนคุณชายก็ยักคิ้วตอบเป็นเชิงบอกว่าสิ่งที่กำลังคิดอยู่น่ะ... ใช่เลย
"อะไรวะบอม?" แต่คนที่ไม่เข้าใจอะไร ก็ยังไม่เข้าใจอยู่ดี
ซีชวนเพื่อนทั้งสองคนให้นั่งด้วยกัน ซีนั้นนั่งอยู่ตรงกลาง ด้านซ้ายเป็นซิน ด้านขวาเป็นบอม ดังนั้นซีเลยจัดการดันฮันไปนั่งข้างซิน และให้เจย์มานั่งข้างบอมแทน
"ไอ้...!" ฮันได้แต่ส่งเสียงฮึมในลำคอ แม้จะดีใจที่ได้นั่งข้างคนที่ตัวเองตกหลุมรัก แต่แบบนี้มันก็เร็วไป... นั่งแอบมองเขาอยู่ไกลๆ มาหลายปี วันนี้จะให้เลื่อนขั้นมานั่งข้างๆ บอกตรงๆ ว่ายังไม่ได้เตรียมใจมาเลย
ตลอดเวลาสองชั่วโมงบอกตรงๆ เลยว่าฮันไม่มีสมาธิในการเรียนเลยสักนิดสาเหตุก็มาจากคนที่นั่งอยู่ข้างๆ เนี่ยแหละ แม้จะไม่ค่อยได้คุย แต่สายตาของฮันก็มักจะคอยเหลือบมองครึ่งหน้าของคนที่นั่งข้างๆ เสมอ เสียงนุ่มๆ ที่ร้องเพลงคลอเบาๆ อยู่ในลำคอนั่นอีก
"โอ๊ะ... ร้องเพลงเสียงดังไปหรอ ขอโทษที"
"ป เปล่าหรอก เสียง... เพราะดี" ฮันพูดแบบนั้น แล้ก็ได้รอยยิ้มกว้างมา แค่นั้นก็ทำเอาหัวใจของนักร้องนำวงละมุนถึงกับสะดุดแล้วก็เต้นระรัวทันที เพราะฉะนั้นเมื่อหมดชั่วโมงเรียน และซินเดินออกจากห้องไปแล้ว คนที่นั่งเกร็ง นั่งใจสั่นอยู่ตลอดก็ถึงกับผ่อนลมหายใจออกมาแรงๆ
"ไงมึง" เจย์ย้ายตัวเองขึ้นไปนั่งบนโต๊ะแล้วถามเพื่อนรัก
"เหมือน... หัวใจจะวายว่ะ ตื่นเต้นเหี้ยๆ ใจเต้นแรงเหี้ยๆ เลย..." ฮันฟุบหน้าไปกับโต๊ะแลคเชอร์พร้อมกับยิ้มอย่างมีความสุข
"หึหึหึ เป็นเอามากนะมึง แล้วยังไง จะรุกต่อ หรือจะแอบมองเขาต่อไปเรื่อยๆ แบบนี้"
"กู... กูว่า กูจะเริ่มจีบเขาสักที"
เจย์ตบมืออย่างถูกใจ "เอ่อ คิดได้สักทีนะมึง แล้วยังไง มึงจะเริ่มจีบยังไง เดินไปบอกตรงๆ เลยไหมมึง?"
"มึงคิดว่ากูกล้าขนาดนั้น?"
"ฮ่าๆๆๆ มึงก็ตลกดีนะ เรื่องอื่น เรื่องคนอื่น ขึ้นไปร้องเพลงต่อหน้าคนเป็นร้อยละโคตรจะกล้า แต่กับซินนี่มึงหน้าบางชิบ" เจย์หัวเราะชอบใจ "แล้วยังไง จะจีบยังไง"
"ก็... ทำในสิ่งที่กูถนัดที่สุดไง"
(ต่อด้านล่างค่ะ)
-
(ต่อค่ะ)
เสียงหวานๆ ของนักร้องสาวที่อยู่บนเวทีกำลังร้องเพลงเพื่อให้ลูกค้าในร้าน'เชิญชิล'ได้ฟัง โต๊ะในร้านถูกจับจองจนเกือบจะเต็มร้านตั้งแต่หัวค่ำ นักร้องสองวงกำลังนั่งคุยกันอยู่ที่โต๊ะด้านในของร้าน วงหนึ่งคือวงละมุน และอีกวงคือ'วงเสียงเพลง' หรือก็คือวงของซินนั่นแหละ
"เป็นไง ตื่นเต้นไหมเล่นที่นี่วันแรก" กี้ถามกับวงดนตรีน้องใหม่ที่กำลังจะขึ้นเล่นวันนี้วันแรก
"ชิล~" นักร้องนำพูดพร้อมกับยกไหล่ เรียกเสียงหัวเราะจากทุกคนได้เป็นอย่างดี
ซินยกน้ำผึ้งมะนาวขึ้นจบพร้อมกับมองไปรอบๆ ร้าน ใช่... น้ำผึ้งมะนาว นักร้องต้องใช้เสียงในการร้องเพลง จะให้นั่งกินเหล้าดื่มเบียร์ก่อนจะขึ้นร้องได้ยังไงกัน
"กินน้ำผึ้งมะนาวก่อนขึ้นร้องประจำเลยหรอ" อินถามพร้อมกับมองแก้วในมือของซิน เมื่ออีกฝ่ายพยักหน้ารับก็เบนสายตากลับมาที่แก้วในมือของนักร้องนำวงของตัวเอง "เหมือนไอ้ฮันเลย ก่อนขึ้นร้องมันก็จะกินน้ำผึ้งมะนาวตลอด"
"ก็กูร้องเพลงนิ" ฮันพูดเหมือนไม่ใส่ใจ จนคนอื่นๆ ต่างส่งเสียงใส่ยกใหญ่ ปากพูดไปแบบนั้นแต่ในใจนี่สิ... ทั้งตื่นเต้น ทั้งดีใจ ไหนจะเรื่องที่ชอบกินอะไรคล้ายๆ กัน แล้วไหนจะเรื่องที่ได้มานั่งล้อมคุยกันแบบนี้อีก ถึงแม้ว่าฮันแทบจะไม่ค่อยได้คุยอะไรกับซินก็ตาม
"เอ่อ! บำรุงเสียง ทำเป็นพูดดี พอลงจากเวทีกูเห็นมึงวิ่งใส่เหล้าตลอด"
"จริงดิ เหมือนไอ้ซินเลย! ไอ้นี่เวลาร้องเพลงเสร็จก็ต้องกินเหล้า ตอนก่อนขึ้นเวทีละทำเป็นบอกรักษาเสียง พอลงเวทีละคว้าเหล้าก่อนเลย" ซีก็ไม่พลาดโอกาสที่จะชงคู่นี้
"เนื้อคู่กันป่าววะ" เจย์พูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ซินและฮันสลับกันท่ามกลางเสียงกิ้วก้าวของคนอื่นๆ แม้แต่ซินเองก็ยังยิ้มและหัวเราะตามไปด้วย แต่ไอ้คนที่แอบคิดอย่างฮันนี่สิ หน้าร้อนจนแทบจะระเบิด โชคดีที่มันค่อนข้างมืด เลยไม่มีใครทันเห็น
นั่งดื่มนั่งกินกันต่ออีกพักวงเสียงเพลงก็เตรียมตัวขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ซียกกระเป๋าที่ใส่กลองอิเล็กทรอนิกส์ขึ้นไปจัดเตรียม ส่วนบอมเองก็เดินถือกีตาร์โปร่งไฟฟ้าขึ้นไปเหมือนกัน ทั้งสามคนนั่งอยู่บนเก้าอี้ทรงสูงแบบเรียงหน้ากระดาษโดยที่ซินนั้นอยู่ตรงกลาง
"สวัสดีครับทุกคน พวกเราวงเสียงเพลงนะครับ เป็นวงน้องใหม่ของร้านนี้ครับ ผมซิน นักร้องนำครับ แล้วก็ซีมือกลองอิเล็กทรอนิกส์ของเราครับ แล้วก็บอมมือกีตาร์ครับผม ยังไงก็... ฝากวงเสียงเพลงเอาไว้ด้วยนะครับ"
เสียงกรี๊ดของสาวๆ ที่นั่งอยู่หน้าเวทีดังขึ้นทันทีที่เห็นหน้าทั้งสามหนุ่มอย่างชัดเจน ยิ่งเมื่อมือกลองและมือกีตาร์เงยหน้าส่งยิ้มให้เสียงกรี๊ดก็ยิ่งดัง จนสาวๆ ที่นั่งอยู่ไกลๆ ถึงกับลุกเดินมาหน้าเวทีกันเลยทีเดียว
เสียงกลองและกีตาร์ดังขึ้นเป็นทำนองเพลง'ภาษาดอกไม้' ก่อนที่เสียงร้องนุ่มๆ หวานๆ จากซินจะดังขึ้น เมื่อจบเพลงเสียงปรบมือ เสียงกรี๊ด หรือแม้แต่เสียงผิวปากของหนุ่มๆ ก็ดังเสียลั่นร้าน นักดนตรีสองคนดูจะได้ใจสาวๆ ไป ส่วนนักร้องนำก็ได้ใจหนุ่มๆ ไปไม่น้อยเลยทีเดียว
"ไอ้ฮัน มึงน่ะรีบจัดการ รีบจีบ รีบบอก แสดงตัวหรืออะไรก็ได้เลยนะ ถึงแม้นิสัยซินจะโหดๆ แปลกๆ แต่เรื่องหน้าตานี่โดนใจผู้ชายเยอะนะโว้ย ระหว่างจะโดนคาบไปนะมึง" อินหันไปสะกิดบอกเพื่อน
"ใช่แล้วละฮัน รีบๆ เลยนะ เพื่อนสะใภ้นี่จองตัวซินไว้แล้วนะ ไม่เอาคนอื่น" มินพูดขึ้นมาบ้าง
"รู้แล้วน่า..."
หลังจากที่วงเสียงเพลงเล่นเพลงไปถึงห้าเพลงติดกันซีก็เป็นคนพูดขอบคุณก่อนที่ทั้งสามคนจะเดินลงจากเวทีไป ซินที่เดินมาถึงโต๊ะก็รีบคว้าแก้มเหล้าของบอมมาดื่มจนหมดแก้วทันที
"ชื่นใจ~! ขออีกแก้ว~!" ยื่นแก้วไปให้มินที่เป็นคนชงเหล้าชงเพิ่มให้
"เสียงเพราะว่ะซิน จะฟังว่าทุ้มก็ทุ้ม หวานก็หวาน เพราะว่ะ" กี้พูดชมยกใหญ่พร้อมกับยกนิ้วให้
"ไง ซินร้องเพลงเป็นยังไงบ้าง" ซีหันไปถามฮัน
ร่างสูงของนักร้องนำวงละมุนเงยหน้าขึ้นมองซี ก่อนจะหันไปมองหน้านักร้องอีกคนที่มองตรงมาที่เขาเหมือนกำลังรอฟังคำตอบ แล้วฮันจะตอบอะไรได้...
"เพราะ... เพราะมากเลย"
เท่านั้นแหละคนได้รับคำชมก็ยิ้มกว้างทันที "หูถึงนะเนี่ย~! เดี๋ยวพอลงจากเวทีมาปุ๊บนะ เดี๋ยวชงเหล้าให้เลยล่ะ"
ฮันหัวเราะเบาๆ ก่อนที่ทั้งห้าคนจะเดินไปเตรียมตัวที่ข้างเวที
"ฮัน ตกลงเอาเพลงนั้นปิดท้ายใช่ไหม" มินถามในขณะที่พวกเขากำลังคุยเรื่องลำดับเพลงที่จะร้อง
"อื้อ... ไว้เพลงสุดท้าย"
ทั้งห้าคนเดินขึ้นไปบนเวที แน่นอนว่าสาวๆ หลายคนต่างก็ขยับมานั่งมายืนอยู่หน้าเวทีเต็มไปหมด เพลงแล้วเพลงเล่าถูกร้องและเล่นจนกระทั่งมาถึงเพลงสุดท้ายของวัน
"สวัสดีครับทุกคน ก่อนอื่น... ก่อนที่จะเล่นเพลงสุดท้าย ผมมีเรื่องบางอย่างที่อยากจะพูดครับ" ฮันพูดพร้อมกับเพื่อนๆ ที่แกล้งทำเสียงดนตรีประกอบให้นักร้องนำต้องหันไปมอง
"สารภาพรัก สารภาพรัก" ทั้งเจย์ อิน มินและกี้ต่างก็ตะโกนออกมาพร้อมๆ กัน เสียงของสาวๆ ดังขึ้นทันทีที่ได้ยินแบบนั้น
"คือ... เพลงสุดท้ายนี้... ผมอยากจะมอบให้ใครบางคนที่ผมเฝ้ามองเขามาสองปี มอบให้กับคนที่ทำให้ผมไม่มีความกล้าแม้จะมองหน้าเขา มอบให้คนที่ผมไปนั่งข้างๆ แล้วรู้สึกใจสั่น... คนที่ผมหลงรักมาตลอดสองปี..."
"กรี๊ดดดดด / ฉันใช่ไหมคะ / พี่ฮันรักเค้าหรอ"
หลากสารพัดคำพูดของสาวๆ ที่ยืนอยู่หน้าเวทีดังขึ้นแทบจะพร้อมกัน
ฮันหัวเราะเล็กน้อยก่อนจะสูดลมหายใจเข้าลึกๆ "ช่วย... รับฟังเพลงนี้ด้วยนะครับ..." พูดพร้อมกับหันไปมองหน้าซินที่ตอนนี้ก็กำลังมองมาที่ฮันอยู่เหมือนกัน
"เท่ห์แหะ ร้องเพลงสารภาพรัก" ซินพูด
"ฟังซะนะ" บอมที่นั่งอยู่ข้างๆ ซินพูด
"ห๊ะ? อะไรนะ"
"เพลงนี้น่ะ... ฟังซะ" ซีพูดย้ำก่อนจะยักคิ้วให้
แม้ จะนานสักเท่าไร แต่ใจไม่เคยลบความรู้สึก
คิดถึง จากใจ เมื่อคิดย้อนไป ในวันนั้น
ไกล ถึงเราต้องไกลกัน
แต่เธอทำให้ฉันยิ้มได้ สายตา คู่นั้น
ทุกความทรงจำยังคงมีความหมาย
แม้เราอาจไม่ได้รักกัน
แต่แค่ได้เจอครั้งนั้นก็สุขใจ
สายตาของนักร้องยังคงจับจ้องไปที่ซินอยู่แทบจะตลอดเวลา แม้จะมีบางครั้งที่ละสายตามามองรอบๆ แต่สุดท้ายก็หันกลับไปหาซินอีกเหมือนเดิม
ให้เธอเป็นวันเวลา ที่ผ่านเข้ามาในใจช้า ๆ
ไม่มีวันที่จะเลือนหายไป
ให้เธอเป็นดังแสงที่ส่องถึงใจ
แม้ทางจะไกลแต่ไม่มืดมน
ให้เธอเป็นความทรงจำที่ดีในใจของคน ๆ นี้
เก็บเอาไว้ให้เราแค่เราสองคน
จะบอกเธอตรงนี้ ว่าในทุกนาที
ยังมีใครอีกคนที่ยังหลงรักอยู่เลย
'หลงรัก' คือคำที่ฮันเน้นคำร้องและมองตรงไปที่ซินอย่างเปิดเผย
แม้ เป็นเพียงความทรงจำ แต่เธอก็ทำให้ฉันยิ้มได้
แค่รักด้วยใจ ไม่ต้องการอะไรมากไปกว่านี้
แม้เราอาจไม่ได้รักกัน
แต่แค่ได้เจอครั้งนั้นก็พอใจ
ส่วนคนถูกมองแทนที่จะรู้สึกอึดอัดกลับรู้สึกว่าแก้มตัวเองร้อนๆ ยังไงไม่รู้สิ
"บอม ซี... ฮันเขา..."
ให้เธอเป็นวันเวลา ที่ผ่านเข้ามาในใจช้า ๆ
ไม่มีวันที่จะเลือนหายไป
ให้เธอเป็นดังแสงที่ส่องถึงใจ
แม้ทางจะไกลแต่ไม่มืดมน
ให้เธอเป็นความทรงจำที่ดีในใจของคน ๆ นี้
เก็บเอาไว้ให้เราแค่เราสองคน
จะบอกเธอตรงนี้ ว่าในทุกนาที
ยังมีใครอีกคนที่ยังหลงรักอยู่เลย
"หลงรักแกไง" ซีกับบอมพูดพร้อมกับประโยคสุดท้ายที่ฮันร้อง
...หลงรักเธอเลย...
[/size]
**************************************
เป็นไงบ้างคะกับ "เพลงรัก" ที่2 พอจะฟิน พอจะโดนใจทุกคนไหมคะ?? แต่สำหรับฟางนี่ฟินแล้วฟินอีกค่ะ พระเอกเราก็เขินซ้าาาา แต่ทำไงได้ หลงรักเขาไปแล้ว ตั้งหลายปีด้วย จะยอมแพ้ได้ไงละคะ ก็ต้องลุยสิ แล้วเขาถนัดร้องเพลงนินา ก็เลยร้องเพลงจีบซะเลย อิอิ ฟินอะ อยากมีคนมาร้องเพลงจีบแบบนี้บ้าง แอร๊ ><
ยังไงก็เอาใจช่วยให้พระเอกของเราจีบนายเอกติดด้วยแล้วกันเน๊อะ แล้วเจอกันตอนหน้านะคะ ^^
-
ฮันขี้อายมากเลยน้าา~ :-[ ..ดูท่าฮันพอจะมีหวังบ้างแล้วล่ะค่ะ ก็แหม~ *บิดตัว* ปฏิกิริยาตอบรับของน้องซินเป็นไปในทางบวกนี่นา แก้มแดงจนฉ่ำไปแล้วล่ะมั้งป่านนี้น่ะ แอร๊ยย~
-
เฮ้ยยยยในที่สุดก็กล้าบอกรักแล้วววว
-
หลงรักเลยยยยยยย
ฟินค่ะ อ่านไปยิ้มไป ตัวก็บิดเป็นเลขแปดละ
อยากให้มีคนมาร้องเพลงบอกรักบ้างอะไรบ้าง :hao7:
แต่ตอนนี้ฟินหน้าจอไปก่อนละกัน :mew1:
-
ฟินอ่ะ >.<
-
:-[ จีบเลย ๆๆๆๆๆๆๆ
-
งือออ ชอบอ่ะ น่ารักมากกกก
พระเอกขี้อาย :o8:
รีบมาต่อน้า
-
เพลงรักที่ 3 ♬
https://www.youtube.com/watch?v=iavAEkxnjvEhttps://www.youtube.com/watch?v=iavAEkxnjvE
กี่เดือนแล้วนะหลังจากวันที่ฮันเดินลงจากเวทีหลังจากที่ร้องเพลง 'หลงรักเลย' จบ แล้วเดินมาหาครที่ยังคงนั่งอึ้งไม่หายกับคำพูดของเพื่อนรักทั้งสองคนแล้วชวนให้ออกไปคุยด้วยกันด้านหลังของร้าน เกือบสิบนาทีที่ทั้งสองตกอยู่ในความเงียบ หนึ่งเงียบเพราะกำลังคิดว่าจะพูดอะไรดี อีกหนึ่งเงียบเพราะดูยังจะไม่เข้าใจเหตุการณ์อะไรเท่าไหร่
'ฉันรู้ว่ามันเป็นเรื่องแปลกที่จะพูดแบบนี้...' เป็นฮันที่เริ่มพูดขึ้นก่อน 'ก่อนอื่น... ขอให้ช่วยฟังก่อนได้ไหมแล้วคำตอบจะเป็นยังไงฉันก็ยินดียอมรับมัน'
'อ... อื้ม'
'ฉัน... ชอบซิน ชอบมาจะสามปีแล้วล่ะ มันฟังดูแปลกๆ ซินอาจจะคิดว่าฉันล้อเล่นแต่มันคือเรื่องจริง ฉันชอบซินจริงๆ นะ คือ... ฉันพูดไม่เก่ง ฉันไม่มีความกล้า แค่ตอนนี้ยืนอยู่ตรงนี้แล้วพูดออกมาฉันก็แทบจะแย่แล้ว มันทั้งตื่นเต้น ทั้งกลัว ทั้งกังวลไปหมด ฉัน...' น้ำเสียงของฮันสั่นอย่างเห็นได้ชัด คงจะตื่นเต้นจริงๆ มือหนาที่กำแน่นก็ชื้นไปด้วยเหงื่อ
'ฮัน...'
ฮันสะดุ้งเมื่อมืออุ่นๆ ของซินเอื้อมมาสัมผัสที่แขน 'ใจเย็นๆ นะ'
'ซิน...' ร่างสูงถอนหายใจออกมาอย่างต้องการเรียกสติของตัวเอง รอยยิ้มบางๆ ของซินช่างมีอิทธิพลต่ออัตราการเต้นของหัวใจของเขาเหลือเกิน 'ฉัน... ชอบซิน ถ้าซินไม่ได้รู้สึกรังเกียจอะไร เปิดโอกาสให้ฉันได้ไหม?'
แล้วหลังจากวันนั้นในทุกๆ คืนที่วงละมุนขึ้นร้องและวงเสียงเพลงนั่งอยู่ในร้าน เพลงสุดท้ายที่นักร้องนำร้องก็เลือกสรรมาเพื่อร้องให้กับนักร้องนำของวงเสียงเพลงตลอด ไม่ว่าจะเป็นเนื่อหาของเพลงที่ต้องการบอกรัก หรือบางครั้งก็เอาชื่อเพลงมาส่งให้ จนสาวๆ ในร้านต่างก็อยากรู้เหลือเกินว่าใครกันคือคนที่นักร้องหนุ่มเสียงนุ่มร้องเพลงจีบอยู่ทุกเมื่อเชื่อวัน
"ซิน" เสียงเรียกที่ดังขึ้นจากทางด้านหน้าทำให้คนที่กำลังก้มหน้าก้มตาอ่านหนังสือเพื่อเตรียมเข้าห้องสอบในอีกไม่นานให้เงยหน้าขึ้นมอง
"ฮัน... ไม่มีสอบหรอวันนี้" ซินร้องถาม ทั้งๆ ที่รู้จักกันมาก็หลายเดือนแล้ว แต่สำหรับคู่นี้สรรพนามที่ใช้เรียกยังคงเหมือนเดิม น่าแปลก... ถ้ากับคนอื่นละก็คำเรียกสมัยพ่อขุนรามึงหลุดออกจากปากตั้งแต่วันแรกที่เจอแล้วละ
"ไม่มีหรอก สอบเสร็จหมดแล้ว" ร่างสูงพูดพร้อมกับนั่งลงตรงข้าม เดี๋ยวนี้คงต้องบอกว่าฮัน'กล้า'ขึ้นเยอะ แม้เวลาอยู่ใกล้ๆ หัวใจยังคงเต้นแรงเหมือนเดิม แต่เขาก็กล้าที่จะเข้ามาคุยมากขึ้นกว่าแต่ก่อนเยอะมากเลยทีเดียว
"ดีจังนะ ฉันสิเหลืออีกตั้งสองวัน" คนที่ยังมีสอบบ่นพร้อมกับทำหน้ายู่ ซึ่งท่าทางแบบนั้นมันน่ารักมากจริงๆ สำหรับฮัน
ใครว่าซินดุ ใครว่าซินร้ายกัน ไม่เลยสักนิด สำหรับฮัน... ซินคือคนที่น่ารักที่สุด
"เดี๋ยวก็เสร็จแล้ว อย่างนั้นวันนี้ก็ไม่ได้ไปร้องเพลงสินะ"
"ใช่ คงวันเสาร์เลยล่ะกว่าจะได้ไป ช่วงนี้เลยโดนวงละมุนทำคะแนนนำไปเยอะเลย"
"ไม่หรอกน่า... อ่ะ น้ำผลไม้ ฉันซื้อมาฝากจะได้สดชื่น ฉันต้องไปแล้วล่ะ ไว้เจอกันใหม่นะ สู้ๆ นะ" ฮันส่งถุงที่ถือมาด้วยตั้งแต่แรกให้กับซินที่ยื่นมือมารับ ก่อนจะลุกจากโต๊ะไป คนที่นั่งอยู่ถึงเปิดถุงออกหยิบขวดน้ำผลไม้ออกมา กระดาษโพสอิทสีฟ้าแปะเอาไว้ที่ขวดเหมือนเช่นทุกครั้งที่ฮันเอาอะไรมาให้
'พยายามเข้านะครับ ขอให้โชคเอในการสอบทุกวิชาเลยนะ ... ฮัน'
ส่วนด้านหลังก็เป็น
'จากที่ชอบก็กลายเป็นรัก รักขึ้นทีละน้อยแต่ไม่มีลดลง'
ซินยิ้มกับข้อความบนโพสอิทนั้นก่อนจะดึงออกมาแล้วเอาติดใส่สมุดโน๊ตที่เจ้าตัวนั่งทำเอง และข้างในก็เต็มไปด้วยโพสอิทหลากสี แต่มาจากคนๆ เดียวกันทุกใบ
"ยิ้ม ยิ้มเข้าไป ยิ้มไม่ได้ช่วยให้สอบได้นะโว้ย" คนกำลังมีความสุขก็มักจะมีมารมาผจญเสมอ...
นักร้องนำของวงหันไปมองค้อนเพื่อนร่วมวงอีกสองคนที่เดินเข้ามาหา
"ถามจริงเถอะ ชอบมันบ้างยังเนี่ยไอ้ฮันอะ" ซีนั่งลงตรงข้ามถาม ส่วนบวมก็นั่งลงที่เก้าอี้หินอ่อนอีกตัว
"ทำไมกูต้องบอกมึงด้วยล่ะ"
"เล่นตัวมากๆ ระวังเขาจะไม่เอานะ" บอมพูด
"ถ้าอย่างนั้นก็แสดงว่าไม่ได้รักกูจริงไง" แม้จะพูดแบบไม่สนใจ แต่เพื่อนสนิททั้งสองคนก็จับได้ว่าในน้ำเสียงนั้นมีความเคร่งเครียดแฝงอยู่
มือกลองส่ายหัวก่อนจะพูด "มันไม่เกี่ยวโว้ย มึงกับมันไม่ได้รักกันอยู่ ไม่เคยคบกันแล้วมามีปัญหาให้มันตามง้อนะ นี่มันแค่ตามจีบมึง แล้วที่สำคัญมันชอบมันรักมึงมาสามปี ถ้ามึงไม่ได้คิดไรก็อย่าไปให้ความหวังมันดิวะ"
"แล้วก็ระวัง ฮันมันไม่ใช่คนไม่ดัง คนชอบมันเยอะแยะ ถ้ามันเหนื่อยที่จะตามมึง แล้วมีคนเข้าไปหามัน โอกาสที่จะถอยห่างจากมึงมันมีสูงนะ" บอมพูดต่อ
"แต่ถ้าคนของเราไม่ได้ชอบเขา ก็ไม่มีปัญหานิหว่า" ซีหันไปพูดกับบอม
มือกีตาร์พยักหน้า "ใช่ อย่างนั้นเดี๋ยวไอ้ฮันคงเหนื่อยจนยอมถอยไปเองแหละ"
"ตอนนี้เห็นไอ้เจย์บอกมีเด็กอินเตอร์มาตามจีบมันอยู่นะ เป็นเด็กผู้ชายแต่ตัวเล็กๆ ขาวๆ หน้าตาน่ารัก ตามมันเช้ากลางวันเลยมั้ง" ซีพูดพร้อมกับลอบมองสีหน้าของนักน้องนำที่ตอนนี้ดูจะบึ้งขึ้นอย่างเห็นได้ชัด
ชอบเขาแล้วก็ไม่ยอมบอก ไอ้ปากแข็งเอ้ย!!!
"อ๋อ... วันก่อนกูเห็น มีเด็กวิ่งตามมันอยู่ คงจะคนเดียวกันละมั้ง"
"พูดมากว่ะ! จะสอบอยู่แล้วไม่อ่านหนังสือกันรึไง ชิ!" ซินพูดขึ้นเสียงดัง หน้าตาหงุดหงิดเต็มที่เลยล่ะ
"รักเขาแล้ว ชอบเขาแล้วแต่ทำเป็นปากแข็งไม่ยอมพูด ระวังเถอะ... จะโดนแย่งไป" ซีหันมาพูดแล้วยักคิ้วใส่ให้คนมองรู้สึกอยากจะเอาอะไรฟาดหน้าสักทีสองที
ซินได้แต่เม้มปากมองค้อนเพื่อนรักทั้งสองคน จะให้ทำยังไงล่ะ เดินไปบอกหรือว่าฉันชอบนายแล้ว คบกันไหม มันก็ไม่ใช่สไตล์ซินรึเปล่า เห็นแบบนี้ แรงๆ แบบนี้ใช่ว่าหน้าจะต้องหนาตามนะ แค่นั่งฟังเขาร้องเพลงให้หน้าก็แทบจะไหม้แล้ว แต่สุดท้ายซินก็ต้องสะบัดความคิดอื่นๆ ออกไปให้หมดเพื่อเตรียมตัวเข้าสอบ
ซึ่งพอเดินออกจากห้องสอบได้ก็แทบจะหมดแรง ตอนนี้เลยได้แต่นอนแผ่หลาอยู่บนเตียง มือขวาเอื้อมไปหยิบโทรศัพท์มาดู เปิดโปรแกรมแชทที่แจ้งเตือนว่ามีคนส่งข้อความเสียงมา
ไม่เป็นอันทำอะไรแค่ได้จ้องตา พาให้หัวใจมันหวั่นไหว
แบบว่าเห็นหน้าเธอเมื่อไร เป็นต้องกลับไปนอนเพ้อ
ก็ไม่รู้ทำไมเธอน่ารักจัง แต่ที่รู้คือฉันกำลังรักเธอ
เหตุผลที่ฉันละเมอ คือเธอโดนใจ
เสียงที่ซินคุ้นหูเป็นอย่างดี วันไหนที่วงของซินไม่ได้ไปเล่นดนตรีที่ร้านก็จะมีข้อความเสียงส่งมาตลอด ท่อนสั้นๆ ที่ร้องด้วยเสียงทุ้มนุ่มของฮัน เพียงแค่นั้นก็ทำเอาคนฟังถึงกับยิ้มเขินได้ไม่ยาก
HASIN: คืนนี้นอนหลับฝันดีนะครับ "HASIN"
'HASIN' ไม่ใช่คำที่มีความหมาย แต่คนที่ส่งมาน่ะเอาชื่อตัวเอง 'HAN' กับชื่อของซิน 'SIN' มารวมกันน่ะสิ
ซินส่งสติ๊กเกอร์กลับไปให้ก่อนจะเข้า youtube แล้วหาเพลง 'เพราะเธอโดนใจ' ฟังจนกระทั่งหลับไป
"เฮ้~! ทางนี้ๆ" อินตะโกนเสียดังลั่นพร้อมกับโบกไม้โบกมือเพื่อให้คนที่เดินเข้ามาใหม่เห็น สามหนุ่มสมาชิกวงเสียงเพลงยกมือทักทายกลับก่อนจะเดินไปหาเพื่อนร่วมวงการที่มายึดพื้นที่นั่งกันตั้งแต่ร้านเปิดทั้งๆ ที่กว่าจะเริ่มร้องเพลงก็ค่ำมืด
"มาเร็วชะมัด" ซีทักคว้าแก้วเหล้าที่วางอยู่ขึ้นชนกับทุกๆ คนบนโต๊ะก่อนที่จะลงนั่งเสียอีก
"นิดนึงๆ วันนี้ขึ้นร้องเปล่าวะ" กี้ถามพร้อมกับขยับที่ให้เพื่อนอีกสามคนนั่ง โดยผลักให้ฮันขยับไปนั่งข้างซินแทน
"ไม่ๆ นักร้องนำเสียงแหบ ไม่สบาย ใช้ไม่ได้ ใช้ไม่ได้" ซีพูดพร้อมกับหัวเราะขำสุดท้ายก็โดนนักร้องนำวงตัวเองยกขาเตะเข้าให้
"ไม่สบาย? ไปทำไรมาวะ" คนอื่นๆ หันมาถามทันที
"ตากฝนละสิ บอกให้รีบกลับห้องแล้วแท้ๆ นะ ไม่ยอมเชื่อกันเลย" ฮันพูดหันมองคนที่นั่งอยู่ข้างๆ อย่างเป็นห่วง
"มึงไปรู้ได้ไงวะ?"
"รู้อะไร?" หันไปถามเพื่อนด้วยความไม่เข้าใจ
"รู้ได้ไงว่าซินมันตากฝนมา" อินขยายความคำถามให้
"ก็คุยกันไง อะไรของพวกมึงเนี่ย"
"ป๊าว~ ไม่มีอะไร เชิญมึงสองคนเป็นห่วงเป็นใยสวีทกันตามสบาย ถือซะว่าพวกกูไม่ได้นั่งอยู่ตรงนี้นะ"
"ไอ้xxxx" ฮันหันไปด่าอย่างเต็มปากเต็มคำ ใบหน้าหล่อเหลาร้อนวูบวาบอย่างทุกทีเรียกเสียงหัวเราะจากเพื่อนๆ ได้เป็นอย่างดี
รู้ทั้งรู้ว่าฮันมักจะเขินเวลาอยู่ใกล้ๆ ซินหรือแซวเรื่องฮันกับซิน แต่บรรดาเพื่อนรักก็มักจะชอบล้อชอบแซวกันเหลือเกิน สนุกสนานกันใหญ่พอเห็นคนเขินหน้าแดง
"วันนี้ร้องเพลงอะไร" บอมหันมาถาม
"ก็เดิมๆ แหละน่า..." ฮันตอบอย่างไม่ใส่ใจมากนัก ทั้งๆ ที่รู้ว่าบอมหมายถึงเพลงที่จะใช้ร้องจีบซิน
"คนมันเขินโว้ย คนมันเขิน~"
แซวกันไม่หยุดจนตอนนี้นอกจากฮันจะเขินแล้วซินเองก็รู้สึกเขินตามไปด้วยแล้ว แต่เพราะเป็นหวัดลงคอทำให้ไม่มีเสียงเท่าไหร่จึงได้แต่ยกขาเตะ ยกขาถีบเพื่อนอย่างเดียว ไม่มีเสียงจะร้องด่า
ทั้งเจ็ดคนนั่งดื่มกันไปคุยกันไป แต่ยังไม่ค่อยแตะแอลกอฮอล์เพราะห้าหนุ่มวงละมุนยังต้องขึ้นแสดงบนเวทีอีก หลังจากหมดกันไปแก้วแรกก็หันไปเทน้ำอัดลมใส่แก้วแทนเหล้า ยกเว้นแต่นักร้องนำทั้งสองที่เลือกน้ำผึ้งมะนาวมาบำรุงเส้นเสียงแทนเหมือนเช่นทุกครั้ง
จนกระทั่งเวลาเกือบจะเที่ยงคืนห้าหนุ่มฮัน อิน เจย์ กี้และมินก็เดินไปเตรียมตัวแสดงดนตรี คราวนี้เป็นเจย์ที่พูดคุยทักทายกันคนในร้านหรือก็คือบรรดาสาวๆ แฟนคลับของพวกเขานั่นแหละ
"มาถึงเพลงสุดท้ายของคืนนี้แล้วนะครับ" และพอก่อนจะเริ่มร้องเพลงสุดท้ายฮันก็จะเป็นคนพูดทุกครั้ง "วันนี้... ผมขอมอบเพลงนี้ให้กับคุณครับ"
"ยังจีบไม่ติดอีกหรอคะพี่ฮัน~" เสียงของสาวๆ ต่างตะโกนแซวกันยกใหญ่เพราะรู้ดีว่าเพลงสุดท้ายฮันมักจะร้องเพื่อจีบใครบางคน
"ฮ่ะๆๆ ยังเลยครับ ใจแข็งน่าดูเลย" พูดไปก็ยิ้มไปพร้อมกับหันไปมองคนใจแข็งที่รีบยกแก้วน้ำขึ้นดื่มเพื่อกลบเกลื่อนท่ามกลางเสียงร้องแซวทั้งเพื่อนบนเวที เพื่อนที่นั่งขนาบข้างคนใจแข็ง และสาวๆ หนุ่มๆ ในร้าน
"เอาละครับ... ไปฟังเพลงนี้กันเลยดีกว่าครับ 'เธอคือหัวใจของฉัน' ครับ"
สิ้นคำแนะนำเพลงเสียงกรี๊ดและเสียงโห่ร้องก็ดังเสียลั่นร้านจนทั้งคนร้องอย่างฮันและคนที่ฮันร้องให้ฟังถึงกับรู้สึกเขินขึ้นมาทันที
อยู่คนเดียวมานานกับความเหงาใจ
วันเวลาผ่านไปก็นานแสนนาน
ก็ในหัวใจฉันเองก็ยังต้องการใครซักคน
ที่คอยดูแลและห่วงใย
ความรู้สึกของฮันค่อยๆ ถ่ายทอดออกมาในบทเพลงนี้ ความรู้สึกที่บางครั้งอาจจะพูดได้ไม่หมด
จนวันนึงที่เธอได้ผ่านเข้ามา
ความอ่อนล้าที่มีก็จางหายไป
คงเป็นเธอที่ทำให้ฉันเป็นคนใหม่
เธอคือหัวใจของฉันตั้งแต่นี้
วันนั้นเมื่อสามปีที่แล้ว แม้การเจอกันของฮันจะไม่ได้สวยงาม แต่มันก็คงอยู่ในความทรงจำเสมอ
เธอคือคนที่ฉันตามหามาแสนนาน
และเป็นคนที่ฉันใฝ่ฝันในหัวใจ
แม้ชีวิตของฉันตอนนี้จะเป็นเช่นไร
แต่อยากให้รับรู้เอาไว้
คนที่กำลังรับฟังเพลงนี้อยู่ขยับตัวเล็กน้อยเพื่อตั้งใจฟังความรู้สึกของคนที่ร้องเพลงนี้ และฝากบอกความในใจมากับเสียงเพลง ไม่รู้ว่าคิดไปเองรึเปล่า... แต่ซินคิดว่าเพลงนี้มันทั้งอ่อนหวานและไพเราะ
อยากบอกว่ารัก รักเธอเหลือเกิน
แม้วันคืนล่วงเลยพ้นเป็นปี
แต่คืนนี้อยากบอกเธอนะคนดี
อยากให้เธอเชื่อฉันคนนี้...
"ฉันรักซิน..."
บรรดาเพื่อนๆ ในวงรวมไปถึงซีและบอมต่างก็ทำตาโตด้วยความไม่อยากจะเชื่อว่าฮันจะร้องออกมาแบบนี้ และแน่นอนว่าเสียงของสาวๆ พร้อมใจกันร้องกรี๊ดอย่างกับมีคอนเสิร์ตดาราดัง
"อยากบอกว่ารัก รักเธอเหลือเกิน แม้วันคืนล่วงเลยพ้นเป็นปี แต่คืนนี้อยากบอกเธอนะคนดี อยากให้เธอเชื่อฉันคนนี้... ฉันรัก'ซิน'..." ย้ำชัดๆ อีกสักครั้งในท่อนสุดท้ายของเพลง
"ถ้าสิ่งที่ผมทำไปตลอดหลายเดือนพอจะมีหวังอยู่... ช่วยตอบ'รับรัก'ผมด้วยนะครับ"
-
เขินจังเลยอะ (กำลังมโนว่าฮันร้องเพลงให้) 555 :mew1:
-
เฮ้ยยยยยฮันเริ่มใจกล้าหน้าด้านแล้ว :laugh:
ด้านได้อายอดฮันต้องใช้ประโยคนี้แล้ว
-
ซินตอบตกลงไปเลยค่าา.. >//< ฮันอุตส่าห์สารภาพออกมาขนาดนี้แล้วน้าา~
-
:m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3: :m3:
-
อิมเมจตัวเอกทำเอาคิดถึงคนคนหนึ่งมาทันทีแลยค่ะ 555555 สู้ๆนะคะฮันนน :hao3:
-
ตายละฮันเล่นร้องออกมาแบบนี้เดี๋ยวซินก็อายจนตัวระเบิดหรอก :o8:
-
พระเอกละมุนจริงๆ เสียดายถ้าเรารู้จักเพลงก็คงจะอินกว่านี้ ปกติฟังแต่เพลงรุ่นพ่อ :really2:
-
กรี๊ดดดดดดดฮันโรแมนติกมากคะ ซินรับรักได้แล้วอย่าปากแข็งอยู่เลย :-[
ปล.เรื่องนี้อิมเมจตัวละครทุกตัวนี่ชัดสำหรับเรามาก ฮันชอลลอยมาจริงๆ ชื่อแต่ละคนนี่นึกหน้าออกเลย o13
-
https://www.youtube.com/watch?v=UsSuSzRprHIhttps://www.youtube.com/watch?v=UsSuSzRprHI
เพลงรักที่ 4 ♬
'ถ้าสิ่งที่ผมทำไปตลอดหลายเดือนพอจะมีหวังอยู่... ช่วยตอบ'รับรัก'ผมด้วยนะครับ'
หลายวันแล้วที่ซินเอาแต่นั่งคิด นอนคิดถึงประโยคนี้ ไม่ว่าจะทำอะไร สีหน้าที่จริงจัง แววตาที่เหมือนจะอ้อนวอนขอความรักที่มองตรงมาหาซินมันยังคงฝังอยู่ในความคิด ความทรงจำเสมอ โดยเฉพาะยามที่ล้มตัวลงนอนบนเตียงแล้วหลับตาลง ภาพในคืนนั้นก็ฉายชัดอยู่นานจนกว่าเจ้าตัวจะเผลอหลับไป
ซินเองก็ไม่ต่างอะไรจากฮันเท่าไหร่ แม้ในเรื่องอื่นๆ จะมีความกล้ามากมายแต่ถ้าเป็นเรื่องความรัก คงต้องบอกเลยว่าก็เป็นเหมือนเด็กฝึกหัดที่ไม่เคยมีความรัก เพราะที่ผ่านๆ มาคนที่เข้ามาจีบ เข้ามาใกล้ชิดส่วนใหญ่ก็หวังเพียงแค่ร่างกาย อีกทั้งเพื่อนรักทั้งสองคนยังคอยเป็นบอร์ดี้การ์ดกีดกันบรรดาชายหนุ่มที่หวังเข้ามาหาซินให้ออกไปจนหมด จะเห็นก็แต่คราวนี้ที่นอกจากจะไม่ปิดกลั้นแล้วยังสนับสนุนอีกตั้งหาก
เพราะอย่างนั้นมันจึงไม่ใช่เรื่องแปลกเลยที่หัวใจของซินจะหวั่นไหวเพราะฮัน แม้ว่าฮันจะเป็นผู้ชายก็ตาม ถ้าถามว่าชอบผู้ชายหรือเปล่าก็คงบอกได้เต็มปากว่าไม่ แต่คนที่เข้ามากลับมีแต่ผู้ชาย และสาวๆ ที่ซินเข้าไปจีบก็ไม่สมหวังสักราย คงเพราะนิสัยที่เอาใจใครไม่เป็น อีกทั้งสาวๆ ก็ไม่ได้อยากจะมีแฟนที่หน้าตาสะสวยกว่าตัวเองสักเท่าไหร่ ฮันเป็นคนแรกที่เข้ามาใกล้ชิดและคอยดูแล หัวใจที่ไม่เคยมีใครและไม่เคยมอบให้ใครมันถึงได้เต้นระรัวเมื่อเจอความรักของฮัน
ตอนนี้คงบอกได้เต็มปากว่า "ชอบ" และมันคงพัฒนาขึ้นไปอีกเรื่อยๆ และ 'ฮัน'เป็นผู้ชายคนเดียวที่ทำให้หัวใจของซินเต้นแรงได้ แล้วคนปากแข็งแบบเขาจะทำยังไงเพื่อตอบ'รับรัก'ดีนะ
ซินคว้าโทรศัพท์มากดดูเมื่อมีเสียงแจ้งเตือนดังขึ้น เป็นซีที่ส่งรูปภาพเข้ามาในไลน์กลุ่มที่มีเขา ซีและบอมอยู่สามคน
ZeE : *ส่งรูปภาพถึงคุณ*
ZeE : ถ้ารัก ถ้าชอบมันก็รีบนะมึง ไอ้เด็กนี่มันตามจีบว่าที่แฟนมึงอยู่ แต่ไอ้ฮันมันไม่ได้เล่นด้วยหรอก
ภาพที่ซีส่งมาคือภาพของผู้ชายคนหนึ่งหน้าตาน่ารักกำลังดึงแขนของฮันอยู่ ซินคงจะใจหายไปแล้วถ้าไม่เห็นสีหน้าของฮันในรูปที่ติดจะรำคาญนั่น
BOM : จำที่พวกกูบอกมึงได้ใช่ไหม คิดดีๆ นะมึงว่าชอบหรือไม่ชอบมัน อย่าปล่อยให้มันนานเกินไปนักไม่งั้นมึงอาจจะเสียใจไปตลอดก็ได้นะ
ZeE : ถูกอย่างที่ไอ้บอมพูด ตกลงยังไงมึง ชอบหรือไม่ชอบมัน?
ซินเม้มปาก อ่านข้อความของเพื่อนซ้ำไปซ้ำมาก่อนจะตัดสินใจกดพิมพ์แล้วก็ส่งไป
'ก็ชอบ...'
เงียบ... ไม่มีเสียงแจ้งเตือนกว่าห้านาทีก่อนที่ซีจะส่งกลับมา
ZeE : เอ่อ! ยอมรับได้สักที แล้วยังไงมึงจะบอกมันตอนไหน
'กู... เขินว่ะมึง'
สติ๊กเกอร์ตัวการ์ตูนหัวเราะจนน้ำมูกไหลถูกส่งกลับมา
ZeE : เรื่องอื่นละเก่ง เรื่องรักละอ่อนหัด
'กูไม่ด้านเหมือนมึงนิ! แล้ว... จะทำยังไงดี'
BOM : ทำแบบที่มันทำให้มึงสิ สิ่งที่มึงถนัดหน่ะ มันสื่อความหมายได้ดีไม่ใช่รึไงกัน?
พอได้อ่านคำแนะนำจากเพื่อนซินก็หันไปคว้าโน๊ตบุ๊คมาเปิดแล้วไล่หาสิ่งที่ต้องการทันที
ร้านเชิญชิลยังคงเนืองแน่นไปด้วยผู้คนเหมือนเช่นเคย และในทุกๆ คืนฮันก็ยังคงร้องเพลงให้ซิน แม้เจ้าตัวจะยังทำเป็นนิ่งเฉยก็ตามที จนซีและบอมอดที่จะหมั่นไส้ไม่ได้กับอาการเล่นตัวโอเวอร์ของเพื่อนคนนี้
"ถ้าเขาเลิกสนใจละกูจะหัวเราะให้!" บอมพูดพร้อมกับเหลือบมองคนที่นั่งทำเป็นไม่รู้ไม่ชี้อยู่
"เอาเถอะ เดี๋ยวไอ้ฮันก็เลิกเองแหละ เห็นไอ้เจย์มันบอกว่าบางทีไอ้ฮันก็ชอบทำเป็นเหม่อแล้วก็ถอนหายใจอย่างกับคนอกหัก" ซีพูดต่อทันที ในมือก็หมุนแก้วที่มีน้ำสีอำพันเอาไว้ "มันคงเหนื่อยอ่ะ ให้เขาไปตั้งเยอะแต่ไม่ได้รับการเหลียวแล"
ซินมองค้อนเพื่อนทั้งสองคน ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากัน ก็คนมันเขินนิ จะให้ทำยังไงล่ะ! ดวงตากลมโตมองขึ้นไปบนเวทีที่ตอนนี้วงละมุนกำลังแสดงอยู่
"มาถึงเพลงสุดท้ายแล้วนะครับ เหมือนเดิมครับ เพลงนี้ผมขอมอบให้คนที่ผมแอบรักครับ ช่วยรับฟังและเห็นใจผมด้วยนะครับ"
เสียงพูดจบลงแล้ว และเสียงดนตรีดังขึ้นแทน จังหวะแบบอะคูสติกทำให้คนฟังรู้สึกเคลิ้มตามก่อนที่เสียงทุ้มอันเป็นเสน่ห์ที่ทำให้สาวๆ หลงรักจะดังขึ้น เรียกเสียงกรี๊ด เสียงเป่าปากจากคนในร้านได้เป็นอย่างดี
เพลงที่ฮันส่งข้อความมาบอกในไลน์ว่ามันคือความรู้สึกของผู้ชายคนนี้ที่อยากจะมอบให้
คำว่ารักฉันพูดมาตลอดเลย
อย่างที่เธอเคยเคยได้รับฟัง
แต่เธอก็รู้ คนเรามันตบมือข้างเดียวไม่ดัง
ฉันเลยต้องมา มาขอความเมตตาสักครั้ง
เธอจะรักฉันได้ไหม
ถ้าเธอยังไม่รักใคร
อยากให้เธอเปิดใจให้กัน
ขอสัญญาด้วยชีวิตฉัน
ว่าจะไม่ทำให้เธอต้องเสียใจ
ไม่ต้องบอกก็รู้ว่าตลอดเวลาที่ร้องเสียงสายตาของผู้ชายคนนี้จับจ้องไปที่ใคร
"มันรักมึงขนาดนี้เลยนะซิน" ซีหันมามองเพื่อนของตัวเองที่กำลังเม้มปากมองคนที่ร้องเพลงอยู่ ดูก็รู้ว่าเขิน
ได้โปรดรักฉันได้ไหมขอร้อง
ไม่อยากต้องเห็นเธอเป็นของใคร
จะอยู่บนโลกนี้ยังไง
ถ้าไม่มีเธอเคียงข้างกัน
จะอยู่บนโลกนี้ยังไง
ถ้าไม่มีเธอมารักฉัน
"ซี... บอม... เล่นกีตาร์กับกลองให้หน่อยสิ" ซินพูดแค่นั้นก่อนจะลุกเดินไปด้านหลังของร้าน เพื่อนทั้งสองหันมองหน้ากันก่อนจะยิ้มอย่างถูกใจ ผิดกลับคนที่อยู่บนเวทีที่หน้าเจื่อนไปทันทีที่เห็นซินลุกเดินไปหลังร้านตอนที่เขาร้องเพลงจบ
(มีต่อค่ะ)
-
(ต่อค่ะ)
ฮันพูดขอบคุณเบาๆ แล้วเดินกลับมานั่งที่โต๊ะพร้อมกับเพื่อนๆ ในวง สีหน้าดูไม่ดีอย่างเห็นได้ชัด การที่ซินลุกไปแบบนี้มันคือคำปฏิเสธแบบกลายๆ รึเปล่านะ เพียงแค่คิดดวงตาก็รู้สึกร้อนผ่าวไปหมดแล้ว
ซีกับบอมลุกขึ้นยืนก่อนจะตบไหล่ฮันเบาๆ
"จะไหนกันวะ" เจย์เงยหน้าขึ้นถาม
"เดี๋ยวก็รู้" ซียักคิ้วใส่ก่อนจะเดินกอดคอบอมไปด้วยกัน
ไฟที่เวทีดับลงแล้วเหมือนเช่นทุกครั้งที่การแสดงสดจบลง แต่คราวนี้มันต่างออกไปเมื่อมีเสียงกีตาร์ดังขึ้น เสียงที่ฟังก็รู้ว่าเล่นสด ไม่ใช่เปิดแผ่น
ฉันก็ไม่รู้ว่านานเท่าไหร่
และก็ไม่รู้มาไกลแค่ไหน
บนทางที่เราสองคนเดินผ่านไป
รู้แค่ว่า ฉันนั้นไม่เคยบอก
รู้แค่ว่า ฉันนั้นไม่เคยหลอก
ความรู้สึกนั้นถ้าจะบอก
ไม่รู้ต้องพูดตอนไหน
เสียงร้องที่คุ้นหูคุ้นใจใครบางคนดังขึ้น ทำเอาทุกคนหันกลับไปมองที่เวทีอีกครั้ง แต่ไฟก็ยังคงปิดอยู่เช่นเดิม แต่เสียงร้องยังดังต่อ
ไม่รู้ว่าต้องคบกันไปกี่ปี
ต้องมีเรื่องราวดีๆ มากมายเท่าไหร่
ถึงควรจะพูดมันออกไป
คำสั้นๆ คำเดียวนี้
ไม่รู้ว่าเธอนั้นรออยู่ไหม
หรือจะปล่อยไปให้เป็นอย่างนี้
แต่คิดดูอีกทีเก็บไว้ก็ไม่ดี
หัวใจของฮันเต้นรัวและแรงต่างจากก่อนหน้านี้ลิบลับ ไฟบนเวทีถูกเปิดแล้ว วงเสียงเพลงอยู่บนนั้น ซีเล่นกลอง บอมเล่นกีตาร์ และตรงกลางนักร้องนำ... ที่กำลังร้องเพลง ที่กำลังทำให้ผู้ชายคนหนึ่งมีความสุข
อาจจะพูดไม่ค่อยถูก พูดไม่ค่อยออก
แต่จะบอกให้เธอได้ฟังเบื้องหลัง
ทุกๆ อย่างที่เก็บอยู่ในหัวใจ
สิ่งที่ฉันนั้นรู้สึกลึกถึงข้างใน
รวมได้เป็นความหมายคำเดียวเท่านั้น
วันนี้ฉันพร้อมให้เธอฟัง
สายตาของซินหันไปมองฮันที่นั่งมองตรงมาที่เขา ก่อนที่จะเจ้าจะส่งยิ้มให้แล้วก้มหน้าลงอย่างรู้สึกเขิน และเนื้อร้องท่อนสุดท้ายที่ดังออกมาพร้อมกับไฟบนเวทีที่ปิดลง
"คำว่ารักเธอ คำว่ารักฮัน..."
ฮันไม่รู้ ไม่ได้ยินหรอกว่าเสียงคนในร้านร้องดังกันขนาดไหน ไม่รู้ว่าเพื่อนๆ ในวงส่งเสียงแซวแบบไม่หยุดปาก เพราะตอนนี้ 'คำว่ารักฮัน' มันดังชัดเจนอยู่ในหู ในสมอง และในหัวใจของเขาจนไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีก
รู้ตัวอีกที... เขาก็มายืนอยู่หน้าซินที่สวนข้างร้านแล้ว
"เพลงเมื่อกี้... คือคำตอบใช่ไหม?" ฮันถาม มองใบหน้าที่ขึ้นสีจางๆ ของคนตรงหน้าแบบไม่ละสายตา
"อื้อ..."
ร่างเพรียวของซินถูกคนตัวโตกว่ารวบเข้าไปกอดแน่น "ฉันรักซินนะ รักซิน ขอบคุณนะ ขอบคุณจริงๆ นะ"
"อื้อออ..."
"ต่อไป... ฉันจะไม่ร้องเพลงจีบซินบนเวทีอีกแล้ว" คนตัวโตผละออกก่อนจะพูดพร้อมรอยยิ้ม "เพราะฉัน... จะร้อง 'เพลงรัก' ให้ซินฟังแทนนะ"
++++ จบแล้วค่าาาาาาา เพลงรักจบลงแล้ว ไม่ได้ทักทายคนอ่านเลย ฮ่ะๆๆ
เรื่องนี้เนื้อหาเรียบๆ ง่ายๆ แต่ก็ฟินน๊า :-[ :-[ :-[ :-[
ฟางละอยากจะมีคนมาร้องเพลงจีบแบบนี้บ้าง คงจะฟินกันน่าดูเลย แอร๊ ><
ถ้ามีโอกาสได้แต่งเรื่องสั้นอีก ก็จะเอามาลงให้ได้อ่านกันอีกนะคะ
ขอบคุณสำหรับการเข้ามาอ่านนิยายเรื่องนี้ค่ะ ^^
-
:-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ เอาอีก ๆๆๆ
-
ในที่สุดความพนายามก็ประสบผลสำเร็จ
ขอบคุณสำหรับนิยายน่ารักๆเรื่องนี้นะค่ะ
-
น่าร๊ากกก~ ลงทุนจีบซินมาตั้งนานติดเสียทีเนอะฮัน~ :-[ ..ขอบคุณสำหรับนิยายละมุนๆ นะค้า ^^
-
ช้าๆได้พร้าเล่มงาม
-
ฟินจนตัวจะแตกแล้วจ้า
จะน่ารักไปถึงไหนนน :mew1:
-
เขินไหมละ >///////////<
ไขมันเเตกกระจาย
-
ขอบคุณสำหรับความฟินค่ะ :o8: :o8: :o8:
เปิดเพลงฟังตามทุกเพลงเลยนะ
อยากมีคนมาร้องเพลงรักให้ฟังบ้าง :ling1:
-
น่ารักกันที่สุดอ่ะพ่อนักร้องสองคนเนี้ย :o8:
-
ขอบคุณนะคะ
นักร้องนำเค้าคุ่กันไปแล้ว แล้วคนอื่นในวงจะคุ่กันบ้างไหมมม?
-
น่ารักง่าาาา
-
น่ารักมากกกก ...... ขอบคุณครับ
-
:pig4:
-
โอ้ยยย.น่ารักมากกกก
อยากมีคนร้องเพลงจีบงี้บ้างเลยยย
ชักจะอิจฉามากกกก
ผชร้องเพลงเล่นกีต้าได้นี่มันดีดีอะไร
-
กรี๊ดดดดดด น่ารักกกกกก เชื่อแล้วค่ะว่าเพลงรัก พระนายแทบจะไม่พูดกันเลย ร้องเพลงอย่างเดียว
:m3: :m1: :m3: :m1: :m3: :m1:
-
หวานละมุนมากค่ะ :-[
-
น่าจะมีตอนพิเศษ
-
:pig4: :pig4:
-
หวายยยยยย หวานมากเลยอ่าาาาา เขินนนน
-
เขาหวานกันจิงๆ :-[
:pig4: :pig4:
-
:-[ :-[ :-[
-
ละมุน...ฮิ้วววว
-
เขินแทนซินเลยอ่ะ
:-[ :-[