CoMMuNiTY Of ThAiBoYsLoVE

Boy's love => Boy's love story => นิยายที่โพสจนจบแล้ว => ข้อความที่เริ่มโดย: Belove ที่ 30-03-2015 20:39:52

หัวข้อ: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 30-03-2015 20:39:52

ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ   ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0) 
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่ http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0) 
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่ 


1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด การสนใจและชื่นชอบนิยายและเรื่องเล่าของคนในเรื่องควรมีขอบเขตที่จะไม่สร้างความเดือดร้อนให้เจ้าของเรื่อง เช่นเดียวกับเป็ดที่ตอนนี้ถูกรังควานตามหาตัวจากคนด้านต่างๆ จนตัดสินใจไม่เล่าเรื่องต่อ.........เนื่องจากบางเรื่องเป็นเรื่องเล่า.....................บางคนไม่ได้เปิดเผยตัวตน  เขาพอใจจะมีความสุขในที่เล็กๆแห่งนี้โดยไม่ได้ตั้งใจให้คนภายนอกได้รับรู้เรื่องราวแล้วนำไปพูดต่อ   เพราะปฎิเสธไม่ได้ว่าสังคมไม่ได้ยอมรับพวกเราสักเท่าไหร่ 


2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง  ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ  รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก  ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด การกระทำเช่นนั้นอาจทำให้คุณแบนทันที และถาวร . หมายเลข IP ของทุกโพสต์จะถูกบันทึกเพื่อใช้เป็นหลักฐาน
ในความเป็นจริงเป็นไปได้ยากมากที่จะให้แต่ละคนมีความคิดเห็นตรงกันทั้งหมด   คนเรามากมายต่างความคิดต่างความเห็น เติบโตมาภายใต้ภาวะแวดล้อมต่างกันการแสดงความคิดเห็นที่แตกต่าง   จึงควรทำเพื่อให้เกิดความเข้าใจกัน แบ่งปันประสบการณ์และมิตรภาพเพื่ออาจเป็นประโยชน์ในการใช้ชีวิต  และไม่ว่าจะอย่างไรก็ควรเคารพในความคิดเห็นที่แตกต่างของบุคคลอื่นช่วยกันสร้างให้บอร์ดนี้มีแต่ความรักนะครับ   

เรื่องบางเรื่องอาจจะเป็นทั้งเรื่องแต่งหรือเรื่องเล่าใดๆก็ขอให้ระลึกเสมอว่า  อ่านเพื่อความบันเทิงและเก็บประสบการณ์ชีวิตที่คุณไม่ต้องไปเจอความเจ็บปวดเล่านั้นเองเพื่อเป็นข้อเตือนใจ สอนใจในการตัดสินใจใช้ชีวิต   จึงไม่ต้องพยายามสืบหาว่าเรื่องจริงหรือเรื่องแต่งส่วนการพูดคุยนั้น   ก็ประมาณอย่าทำให้กระทุ้กลายพันธุ์ห้ามเอาเรื่องส่วนตัวมาปรึกษาพูดคุยกันโดยที่ไม่เกี่ยวพันกับเรื่องในกระทู้นิยาย  ถ้าจะวิจารณ์หรือแสดงความคิดเห็นทุกคนมีสิทธิแต่ขอให้ไปตั้งกระทู้ที่บอร์ดอื่นที่ไม่ใช่ที่นี่นะครับ 


3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ  เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้  ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ 


4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ 


5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม เพราะแม้จะเป็นเรื่องที่เขียนจากเรื่องจริง เมื่อนำมาพิมพ์เป็นเรื่องผ่านตัวอักษร ย่อมเลี่ยงไม่ได้ที่จะมีการเพิ่มเติมเพื่อให้เกิดสีสันในเนื้อเรื่อง ทางเล้าถือว่านั่นคือการเพิ่มเติมเนื้อเรื่อง จึงไม่อนุญาตให้จั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” แต่สามารถแจ้งว่าเป็น “นิยายที่อ้างอิงมาจากชีวิตจริง” ได้  มีคนมากกมายทะเลาะเสียความรู้สึกเพราะเรื่องนี้มามากแล้ว 


6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย  ทำได้  แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว  โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute  ได้    ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน 


7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
       7.1 นิยาย 1 ตอน  จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
       7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
       7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
             - 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ 


8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง). 


9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ 


10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป  โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวปhttp://www.thaiboyslove.com (http://www.thaiboyslove.com)  ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย  เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป 


11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว

บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป 


12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด 


13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ 


14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน  ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ 


15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด  ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง ....ในกรณีที่เป็นบทความที่ถูกอ้างอิงต่อมาจากเวปไซต์อื่นๆ
- ถ้ามีแหล่งต้นตอของเจ้าของบทความ  ให้โพสชื่อเจ้าของต้นตอของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ  พร้อมทั้งเวปไซต์ที่อ้างอิง 
   (กรณีนี้จะโพสอ้างอิงชื่อผู้โพสหรือเวปไซต์ที่เรานำมาหรือไม่ก็ได้ แต่ควรมั่นใจว่าชื่อต้นตอของที่มาถูกต้อง)
- ถ้าไม่สามารถหาชื่อต้นตอของรูปภาพหรือเวปไซต์ที่นำมาได้ ควรอ้างอิงชื่อผู้โพสและเวปไซต์จากแหล่งที่เรานำมาเสมอ
- ควรขออนุญาติเจ้าของภาพหรือเจ้าของบทความก่อนนำมาโพสค่ะ(ถ้าเป็นไปได้) ยกเว้นพวกเวปไซต์สาธารณะ เช่น  หนังสือพิมพ์ออนไลน์ ฯลฯ ที่เปิดให้คนทั่วไปได้อ่านเป็นสาธารณะ ก็นำมาโพสได้ แต่ให้อ้างอิงเจ้าของชื่อและแหล่งที่มาค่ะ
- ไม่ควรดัดแปลงหรือแก้ไขเครดิตที่ติดมากับรูปหรือบทความก่อนนำมาโพส
- ถ้าเป็น FW mail  ก็บอกไปเลยว่าเอามาจาก FW mail   


16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข  17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน  ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง  นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)


เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ admin thaiboyslove.com.......................................                                                             


วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7 วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย 


เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรงข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ  โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
           

                                  :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2: :pig2:




                             นิยายเรื่องนี้เป็นเรื่องต่อของ น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
                                    หากยังไม่เคยอ่าน ติดตามได้ในลิงค์นี้ค่ะ
               http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44494.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44494.0)



                            :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123: :3123:   








           ผมเบิกตามองไอ้ฝรั่งตัวสูงใหญ่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทอดสายตาแปลกประหลาดมองผมและด้วยสภาพตัวเองที่ไร้

ทางสู้หัวใจของผมกำลังหวาดผวา แม้ว่าผมจะตัวสูงกว่าคนเอเชียด้วยกันแต่เทียบกับมันแล้วยังเล็กกว่ามาก

และตอนนี้ผมถูกมันจับมัดแขนไพล่หลังด้วยเชือกหนังโยงไว้กับขื่อของโกดังร้าง

          ร่างกายเปล่าเปลือยสัมผัสกับไอเย็นของอากาศจนขนลุกซู่  แต่ผมไม่มั่นใจว่าระหว่างอากาศ

กับสายตาของมันอะไรจะทำให้ผมหนาวมากกว่ากัน


          “มึงจะทำอะไรกู ปล่อยสิโว้ย”


          ดิ้นรนอย่างไรก็ไม่หลุด เชือกหนังบาดผิวจนแสบไปหมด ไอ้ฝรั่งผมทองโยนก้นบุหรี่ทิ้ง

พลางลุกขึ้นยืนยกเท้าเหยียบขยี้จนบี้แบน หัวใจของผมแทบจะหยุดเต้นเมื่อคิดว่าชะตาของผมอาจจะ

เหมือนก้นบุหรี่อันนั้น

          มันก้าวเข้ามาหยุดยืนเบื้องหลัง ดึงเอวผมเข้าไปชิดกับเอวของมัน


          “ฉันจะทำให้นายรู้ว่า การปฏิเสธไม่ยอมรับคำขอดีๆของฉัน จะทำให้นายเจอกับอะไรบ้าง”


               ไม่!


           เสียงรูดซิปของมันทำให้ผมประสาทเสีย ผมดิ้นหนีแต่มือใหญ่หนาของมันก็ยังคว้าสะโพกของผมเข้าหา
 

              “อย่า อย่านะ อ๊ากกกกกก”


                                   :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2: :L2:




สารบัญ


บทที่ 1 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3008050#msg3008050 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3008050#msg3008050)

บทที่ 2 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3016677#msg3016677 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3016677#msg3016677)

บทที่ 3 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3025564#msg3025564 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3025564#msg3025564)

บทที่ 4 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3029763#msg3029763 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3029763#msg3029763)

บทที่ 5 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3038919#msg3038919 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3038919#msg3038919)

บทที่ 6 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3044403#msg3044403 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3044403#msg3044403)

บทที่ 7 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3052810#msg3052810 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3052810#msg3052810)

บทที่ 8 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3065691#msg3065691 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3065691#msg3065691)

บทที่ 9 http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3075165#msg3075165 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3075165#msg3075165)

บทที่ 10 บทที่ 10 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3084279#msg3084279)

บทที่ 11 บทที่ 11 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3094113#msg3094113)

บทที่ 12 บทที่ 12 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3102940#msg3102940)

บทที่ 13 บทที่ 13 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3108721#msg3108721)

บทที่ 14 บทที่ 14 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3118098#msg3118098)

บทที่ 15 บทที่ 15 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3122965#msg3122965)

บทที่ 16 บทที่ 16 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3124959#msg3124959)

บทที่ 17 บทที่ 17 ตอนจบ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3133408#msg3133408)

บทพิเศษ บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3147290#msg3147290)


แจ้งข่าวลิงค์ขายทางEbook (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46102.msg3215303#msg3215303)


                                                         




                                                            :man1: :man1: :man1:

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 30-03-2015 20:47:36

                                                      เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                               บทที่ 1


           ห้องสี่เหลี่ยมกว้างขวางอากาศเย็นฉ่ำจากเครื่องปรับอากาศและเสียงสรวลเสเฮฮาโดยรอบไม่ได้เรียกความ

สนใจจากคนที่กำลังนั่งไขว่ห้างสูบบุหรี่อย่างสบายอารมณ์เท่าใดนัก  ดวงตาสีเทาที่อยู่ในเบ้าตาลึกตามเชื้อชาติกำลัง

จ้องผ่านผนังกระจกใสบานใหญ่เบื้องหน้า เขามองต่ำลงไปยังห้องโถงกว้างภายนอก มันมืดทึบมีเพียงแสงไฟหลากสีที่

วิ่งวนไปมาเท่านั้นที่ทำให้รู้ว่า ห้องโถงนั้นบรรจุผู้คนไว้เกือบพันคน

           เสียงเพลงฮิปฮอปใต้ดินอันแสนหยาบโลนดังกระหึ่มไปทั่วโถงกว้าง ผู้คนที่เบียดกายกันอยู่ภายใน บ้างก็โยก

ตัวอย่างเมามันตามเพลง บ้างก็เอะอะโวยวายเพราะแอลกอฮอล์ดีกรีสูงในร่างกาย หญิงชายบางคู่กล้ากอดเกี่ยวโอบรัด

ทั้งจูบทั้งลูบคลำไม่อับอายสายตาผู้ใด ภาพเหล่านั้นทำให้ผู้ชายร่างสูงใหญ่ที่นั่งอยู่ภายในห้องวีไอพีด้านบนมองไม่

วางตา


           “เป็นยังไงบ้างแพทริค บรรยากาศของที่นี่”


           เสียงพินอบพิเทาจากชายร่างป้อมชาวละตินดังอยู่ข้างตัวทำให้ชายหนุ่มเจ้าของชื่อ “แพทริค” หันกลับไปมอง

ด้วยใบหน้าเรียบเฉยยากจะคาดเดาอารมณ์


           “ก็ดีปีเตอร์ กว้างขวางโอ่อ่าและน่าสนุกสมกับที่คุณโฆษณาทีเดียว”


           ปีเตอร์ลอบกลืนน้ำลายเหนียวหนับลงคอเมื่อสบตากับดวงตาสีเทาคู่นั้น เขามองไม่ออกสักนิดถึงความน่าสนุก

อย่างที่ออกมาจากปาก แต่ใครเล่าจะกล้าขัดแย้งกับแพทริค อิวานอฟ ชายหนุ่มวัยสามสิบต้นๆที่มาจากการอุปถัมป์ของ

กัสโต แลงดาจิโอ มาเฟียชื่อดังของอเมริกา (จากเรื่อง เพลิงพ่าย บทที่8)

           ชายหนุ่มเชื้อสายรัสเซียร่างสูงใหญ่เต็มไปด้วยความแข็งแกร่งของกล้ามเนื้อ โครงหน้าทรงสี่เหลี่ยมคางเป็นสัน

คิ้วเข้มดกดำพาดอยู่เหนือดวงตาสีเทาที่ฝังอยู่ในเบ้าตาลึก จมูกโด่งจัดเป็นสันคมขนาบข้างด้วยโหนกแก้มสูง ทั้งหมดที่

ประกอบกันทำให้แพทริค อิวานอฟกลายเป็นชายหนุ่มหน้าตาดีจัดราวกับนายแบบรัสเซียที่ควรจะไปโฆษณาอะไรสัก

อย่างบนหน้านิตยสารมากกว่าที่จะกลายเป็นคนที่กำลังโด่งดังด้วยเรื่องของความเหี้ยมโหด

           โหดแน่ๆ ปีเตอร์รู้ดีเรื่องนั้น เขาเคยเห็นแพทริคยกปืนยิงคนทั้งที่มีใบหน้าเรียบเฉยแบบนี้นี่แหละ ดวงตาสีเทา

แทบจะไม่กระพริบด้วยซ้ำขณะเหนี่ยวไกปืนออกไป ถ้าตาไม่ฝาดเขามองเห็นรอยยิ้มเย็นๆพาดอยู่บนใบหน้าของแพทริค

อีกต่างหาก ปีเตอร์มั่นใจ ใครที่มาจากการสั่งสอนของกัสโต แลงดาจิโอ ไม่เคยมีใครธรรมดาอยู่แล้ว


           “กติกาเป็นยังไงล่ะ”


           คำถามจากแพทริคเรียกสติกลับคืนมาสู่เขา ปีเตอร์รีบตอบด้วยน้ำเสียงเอาใจสุดฤทธิ์


           “สำหรับการแข่งขันสตรีทบาสที่นี่ ถ้าวันธรรมดาก็จะแข่งวันละสามคู่ครับแพทริค แต่ถ้าวันเสาร์อย่างนี้ก็จะมีเพิ่ม

อีกหนึ่งคู่เป็นพิเศษ ส่วนเรื่องพนันเรารับไม่อั้น”


           แพทริคเหลือบมองปีเตอร์ คราวนี้ทุนที่มีคงจะหนาพอจนปีเตอร์ชายกลางคนอยู่คร่ำหวอดหากินอยู่กับการเป็น

เจ้ามือพนันขันต่อกล้าที่จะลงทุนกิจการขนาดนี้ แพทริคกวาดสายมองแขกไม่ต่ำกว่าสิบคนที่กระจายตัวกันอยู่ในห้องวีไอ

พีบนชั้นสามแล้วก็พอจะคาดเดาได้

           ตึกสูงใหญ่เทอทะอยู่ในพื้นที่เปลี่ยวนอกเมืองลอสแองเจลิส มองจากภายนอกไม่รู้เลยว่าภายในจะประกอบด้วย

ชั้นถึงสามชั้น ชั้นล่างสุดเป็นพื้นที่ของบาร์ขายเครื่องดื่มและจุดตรวจคนที่จะเข้ามา ชั้นสองเป็นห้องโถงกว้างที่มีลูกกรง

เหล็กสูงท่วมหัวจนถึงเพดานตั้งอยู่ตรงกลาง ภายในลูกกรงเหล็กเป็นพื้นที่สี่เหลี่ยมลากเส้นสีขาวเป็นรูปครึ่งวงกลมและมี

แป้นบาสเก็ตบอลตั้งอยู่ด้านหนึ่ง นักท่องเที่ยวหรืออีกนัยหนึ่งก็คือนักพนันสามารถยืนมองการแข่งขันได้โดยรอบ

ระหว่างที่รอการแข่งขันก็จะเปิดเพลงและไฟสีต่างๆราวกับผับใต้ดิน ด้านในที่อยู่ลึกเข้าไปจัดไว้เป็นห้องพักสำหรับ

นักกีฬาที่ห้ามใครเข้ามายุ่มย่ามเด็ดขาด

            ส่วนชั้นสามเป็นพื้นที่หวงห้ามไว้สำหรับแขกวีไอพีเท่านั้น  ด้านในมีบริการทั้งเครื่องดื่มและหญิงสาวทรงโตแล้ว

แต่ว่าแขกวีไอพีต้องการสิ่งใด ด้านหนึ่งบุด้วยกระจกใสเพื่อให้มองเห็นการแข่งขันที่อยู่เบื้องล่างอย่างชัดเจน และใน

ตอนนี้ภายในห้องก็มีแขกของปีเตอร์ราวสิบคนนั่งกระจายกันอยู่ตามมุมต่างๆล้วนแล้วแต่คุ้นตากันอยู่ในกลุ่มคนจากโลกสี

ดำ


           เสียงเปิดประตูห้องวีไอพีดังขึ้น เสียงอื้ออึงเงียบลงชั่วขณะพร้อมกับการก้าวมาของชายรูปร่างสูงพอกันกับ

แพทริคแต่ท้วมกว่า ใบหน้ากร้านไปด้วยริ้วรอยอย่างหนุ่มใหญ่วัยสี่สิบกว่า ไมเคิล วีแกน


           “ฮะ ฮ้า ดูซิว่าวันนี้เราเจอใคร”


           เสียงหัวเราะดังลั่นเมื่อไมเคิลกวาดสายตามองแล้วสบตากับเขา แพทริคจุดรอยยิ้มไว้ตรงมุมปากพลางค้อมศีรษะ

ให้เป็นการทักทาย


           “ยินดีที่ได้พบกับคุณครับไมเคิล”  ทั้งที่ไม่อยากพบเท่าไหร่ แพทริคสบตาหลุกหลิกของไมเคิลอย่างระวัง


           ไมเคิล วีแกน ชายผู้มีอิทธิพลมากมายจะเป็นรองก็แค่ กัสโต้ บิดาบุญธรรมของเขา แต่ไมเคิลขึ้นชื่อเรื่องความ

เจ้าเล่ห์เพทุบายมากกว่าหลายเท่านัก รู้กันอยู่ว่าไมเคิลเจ็บใจที่โค่นบิดาของเขาลงไม่สำเร็จเสียที

           ไมเคิลก้าวอาดๆแล้วทิ้งตัวลงนั่งอยู่บนโซฟานุ่มตรงข้ามกับเขา พลางส่งเสียงทักทายคนอื่นให้ลั่น ก่อนที่จะหัน

ไปหาปีเตอร์


           “เริ่มคู่แรกได้แล้วมั้งปีเตอร์”


           ปีเตอร์กระวีกระวาดสั่งลูกน้องให้เริ่มการแข่งขันสตรีทบาสคู่แรก แต่ละทีมจะมีสมาชิกผู้เล่นทั้งหมดสามคน จะ

แข่งขันกันสองช่วงใช้เวลายี่สิบนาทีในแต่ละครึ่ง การแข่งขันสตรีทบาสใต้ดินจะไม่มีกรรมการดังนั้นการทำฟาล์วจึงกลาย

เป็นเรื่องปกติธรรมดา

           เมื่อการแข่งขันเริ่มต้นการพนันและเงินสดก็เริ่มต้นหมุนเวียนเช่นกัน ปีเตอร์เปิดโต๊ะรับไว้โดยเฉพาะ และนี่ก็เป็น

จุดประสงค์ส่วนใหญ่ของคนที่มาในสนามแข่งขันสตรีทบาสแห่งนี้


           “ลงเงินกันพอสนุกหน่อยไหมล่ะแพทริค”


           ไมเคิลเอ่ยปากในขณะที่กำลังซุกหน้าลงกับเนินอกของแม่เสือสาวที่นั่งอยู่บนตัก


           “ยังดีกว่าครับไมเคิล ผมขอนั่งดูดีกว่า” แพทริคปฏิเสธเสียงนุ่ม ไมเคิลยักไหล่ก่อนหันไปสนใจกับสิ่งยั่วยวนต่อ


           “วันนี้คู่สุดท้ายน่าสนใจมาก” เสียงแว่วดังมาจากปีเตอร์ที่คอยเอาอกเอาใจลูกค้าชั้นดีไม่มีห่างตั้งแต่การแข่งขันคู่

แรกจนถึงคู่ที่สาม


           “ทีมหนึ่งเป็นอดีตแชมป์เมื่อเดือนที่แล้ว ส่วนอีกทีมเป็นทีมดาวรุ่งที่กำลังมีชื่อเสียงตามมาติดๆ”


           “อดีตแชมป์เดือนที่แล้ว” ไมเคิลทวนคำ “ทีมแอลเอโซลเยอร์น่ะหรือ แล้วไอ้ดาวรุ่งอะไรน่ะมันทีมอะไรวะปีเตอร์”


           “ชื่อทีมว่า เดวิลส์กาย ครับไมเคิล”


           “เดวิลส์กาย คนของปีศาจงั้นรึ เออ ตั้งชื่อได้น่าสนใจ เดี๋ยวจะคอยดูว่าเก่งแค่ไหน” ไมเคิลหัวเราะชอบใจ


           “อ้าวแพทริค จะไปไหนล่ะครับ” ปีเตอร์หันมาถามเมื่อเห็นร่างสูงลุกขึ้นยืน


           “ผมจะไปห้องน้ำน่ะปีเตอร์ ไม่เป็นไร อยู่รับรองไมเคิลเถอะ”


           แพทริคก้าวออกมาจากห้องวีไอพีอย่างเบื่อหน่าย นี่ถ้าไม่จำเป็นเขาไม่ได้นึกอยากจะมานัก หากไม่เป็นเพราะรู้

ว่าที่นี่เป็นแหล่งพนันแห่งใหม่ที่กำลังโด่งดังขึ้นมาจนต้องมาดูลาดเลาเขาก็คงจะนอนอ่านหนังสืออยู่บนเตียงกว้างเสียดี

กว่า

           เขาก้าวมาถึงห้องน้ำสำหรับแขกวีไอพีที่อยู่ตรงชั้นลอยระหว่างชั้นสองกับชั้นสาม แพทริคยืนทำธุระอยู่ตรงโถ

พลางปลดปล่อยอย่างสบายอารมณ์



            ตึง ตึง ตึง!


           “อ๊า ยะ อ่า ฮัก ฮัก”           


          เสียงประหลาดดังขึ้นจากห้องน้ำห้องในสุด แพทริคขมวดคิ้วพลางหันไปมองอย่างแปลกใจจึงเห็นว่าประตูห้อง

ปิดอยู่ แต่กลับเห็นแรงสั่นสะเทือนจากประตูบานนั้นพร้อมได้ยินเสียงนั้นซ้ำมาอีก           


          “อึก กรี๊ดดด เสียว เกมเมอร์ อร้ายย คุณนี่สุดยอดไปเลย”

           พอจะเดาได้แล้วว่าเกิดเหตุการณ์อะไรภายในนั้น แพทริกโคลงหัวก่อนจะก้าวมาล้างมือ

           ประตูเปิดผลัวะออกมา แพทริคมองเห็นต้นเหตุของเสียงเป็นหญิงสาวพนักงานหุ่นอวบเดินออกมาด้วยใบหน้า

สุขสม เมื่อเจ้าหล่อนมองเห็นว่ามีแขกอยู่ในห้องน้ำก็ถึงกับสะดุ้งสุดตัวและลนลานออกไปทันที ทิ้งเวลาไม่กี่วินาที

แพทริคจึงได้สบตากับตัวต้นเหตุอีกคน

           ชายหนุ่มวัยรุ่นชาวเอเชียอายุราวยี่สิบปีเดินผิวปากหวือออกมา ชะงักไปเล็กน้อยเมื่อสบตาผ่านกระจกเจ้าตัวยัก

ไหล่ก่อนเดินจากไป


            “เกมเมอร์”


           แพทริคทวนชื่อนั้นในใจ











           “ไปไหนมาวะ กูหาตั้งนาน”

 
         เสียงหงุดหงิดของชายผิวดำหัวหน้าทีมไม่ได้ทำให้ผมตกใจนัก ร่างสูงกว่ามาตรฐานชาวเอเชียของผมทิ้งตัวอยู่

บนเก้าอี้พลางยกน้ำกรอกปากตัวเอง ในขณะที่ไอ้ซันไรส์ที่เป็นคนเกาหลีนั่งกดโทรศัพท์มือถืออยู่มุมหนึ่งในห้องพักนัก

กีฬาเล็กๆห้องนี้ พวกเราทั้งสามคือเดวิลส์กาย


           “ไปปลดปล่อยมานิดหน่อย อย่าบ่นหน่อยเลยซัคเกอร์”


           ดวงตาของซัคเกอร์เบิกโพลง


           “มึงไปเอากับผู้หญิงมาอีกล่ะสิไอ้เกมเมอร์ มึงนี่มันเงี่ยนไม่รู้จักเวลาทั้งที่รู้ว่าอีกไม่กี่นาทีต้องแข่ง ฟัคเอ๊ย”     


          ผมส่ายหน้าไปมาแถมเบ้ปากอีกต่างหาก


           “โน กูไม่ฟัคกับมึงหรอก ไม่ใช่แนว”


           “โอ๊ย พูดกับมึงแล้วปวดหัว ไปๆ อย่ามัวนั่งทั้งมึงทั้งไอ้ซันไรส์ ลุกขึ้นมาแล้วไปกันได้ คู่ที่สามกำลังจะจบอย่า

ลืมนะพวกเราต้องชนะนัดนี้เพราะเงินรางวัลมันสูงอยู่ มอเตอร์ไซค์คันใหม่ของกูอยู่ในมือพวกมึงแล้ว”


           ซัคเกอร์พูดปลุกใจก่อนจะเดินนำพวกเราออกไปจากห้อง เสียงโห่ร้องของนักพนันดังกระหึ่มปลุกเรา

สัญชาตญาณนักสู้ขึ้นมาจนเลือดเดือดพล่าน

           สัญญาณเริ่มต้นดังขึ้น ผมไม่เคยกลัวว่าคู่แข่งจะเป็นใครเมื่ออยู่ในสนาม ลูกบาสสีส้มและแป้นห่วงเหมือนเพื่อน

ที่รู้ใจและสนามบาสคือชีวิต มันเป็นสิ่งเดียวที่ยึดเหนี่ยวให้ผมยังมีลมหายใจ เสียงโห่ร้องของคนดูยามที่ผมเลี้ยงลูก

หมุนสปินมูฟหลบคู่ต่อสู้เข้าไปในเขตกรอบแล้วชู้ตเข้าห่วงเหมือนน้ำหล่อเลี้ยงให้ผมยืนอยู่ได้


           “ตอนนี้เราตามมันอยู่ไม่กี่แต้ม” ซัคเกอร์ชายผิวดำที่อายุมากที่สุดในกลุ่มพูดขึ้นเมื่อพักครึ่ง


          “เราเป็นรองมันเพราะว่ามันเป็นแชมป์เดือนที่แล้ว แต่คนที่เล่นรองฝั่งเราอยู่เริ่มมีมากขึ้น ถ้าเราชนะกูจะไม่ได้แค่

มอเตอร์ไซส์แต่กูจะได้ล้อแม็กซ์ด้วยพวกมึงเข้าใจไหม ดังนั้นเพื่อเงินเราต้องชนะ”


           ยี่สิบนาทีหลังพวกเราเล่นกันถวายหัว เสียงโห่ร้องดังกลบเสียงบรรยายมิด คะแนนทีมเราตีตื้นขึ้นมาจนคู่แข่ง

เริ่มหัวเสียและเมื่อมาถึงนาทีสุดท้ายคะแนนเราก็เท่ากัน

           ผมเลี้ยงลูกติดตัววิ่งซิกแซกทะลวงเข้าไป ส่งลูกให้ซันไรส์ที่ยืนรออยู่แล้วก่อนจะวิ่งไปรอรับอยู่ใต้แป้น ซันไรส์

หันกลับมาโยนลูกบาสใส่มือให้ผมกระโดดขึ้นไปดังค์อยู่กับแป้นพอดีกับเสียงกรีดร้องของนาฬิกาจับเวลาดังขึ้นอย่าง

โหยหวน

          ผมชูแขนไปรอบๆ อย่างสะใจ ท่ามกลางเสียงหัวเราะของคนได้เงินและเสียงก่นด่าของคนหมดตัว พวกเราทั้ง

สามยืนประกาศศักดากันอีกพักหนึ่งก่อนที่จะเดินกลับไปตามทางเดินสู่ห้องพัก และจังหวะหนึ่งที่ผมเงยหน้าขึ้นไปยัง

ห้องของแขกวีไอพีผมก็ต้องชะงัก


           เมื่อผมสบตากับดวงตาสีเทาคู่นั้นอีกครั้ง 



         

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 30-03-2015 20:51:25

 :katai2-1:   ยินดีต้อนรับเกมกลับมา. รอดูว่าเกมเมอร์จะเป็นผู้เล่นหรือผู้โดนเล่นกันแน่

หึหึ.  :hao6: 
ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 30-03-2015 20:53:52

รอเรื่องนี้อยู่เลย~

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 30-03-2015 21:22:49

เปิดเรื่ิองใหม่แล้ว รอนะคะ  :katai5:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 30-03-2015 21:28:47

เกมเมอร์ต้องโดนเล่นเท่านั้น  *ผงกศรีษะด้วยความอินหงึกๆ*

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 30-03-2015 21:28:59

รอเรื่อง​นี้ด้วยคน​ รอว่าเกมจะถูกกระทำ​ยัง​ไงต่อไป

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 30-03-2015 21:54:02

ท่าทางหนูเกมเมอร์จะไม่รอดจากเงื้อมมือแพทริค       :haun4: :haun4: :haun4:

ชอบมาเฟียยยยยยยย           o18 o18 o18

แพทริค  โหด  หื่น  ห่าม  เถื่อน   กรี๊ดดดดดดดดดดด     จะเอาแบบนี้       :z3: :z3: :z3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 30-03-2015 21:55:07

หึหึ ถ้าจะเสร็จเค้านะเกมเมอร์

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: SuMoDevil ที่ 30-03-2015 22:06:13

เอาล่ะ มารอดูกันว่างานนี้จะเกมเพลย์ หรือจะเพลย์เกม แต่สงสัยสุดท้ายจะเกมโอเวอร์  :hao6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: choco_jin ที่ 30-03-2015 22:21:09

น้องเกมจะมีสามีแว้ววววววว :impress2:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 30-03-2015 22:32:39

ปักมุดมันตรงนี้และ ชอบแนวเมะเหนือเมะ  :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 30-03-2015 22:37:47

คงจะดุเดือดน่าดู

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: zuu_zaa ที่ 30-03-2015 22:47:27

 :mc4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 30-03-2015 23:15:08

อ่านแล้วหมั่นไส้

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: rogerr ที่ 30-03-2015 23:40:04

ไอ้ยักษเกมส์ยังร้ายไม่เลิกแฮะ อยากรู้จังว่าจะฌดนจัดหนักแค่ไหน(สะใจออกนอกหน้าไปป่าวเนี่ย)อุตส่าห์ไปพ่วงกับเพลิงพ่ายอีกนะคนแต่ง เย้ๆ เชียร์ๆ ชูป้ายไฟ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 31-03-2015 00:06:34

ตามมาจากเรื่องน้ำใสฯ
เรื่องนี้เป็นของไอ้เด็กเกมใช่มั้ย ขอแรงๆเลยจ้าาา
แบบจากเรื่องที่แล้วยังไม่ชอบอยู่เลย สารเลวมาก
เรื่องนี้คงไม่มีคำว่าสงสารจากเราแน่ๆ มีแต่สมน้ำหน้า
นี่อินไว้ก่อน แบบจากเรื่องที่แล้วยังอยากให้เกมโดนหนักๆ
 รอติดตามจ้า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: lizzii ที่ 31-03-2015 00:46:49

โถ่วววว เสร็จแพทริคซินะเกมเอ๋ย หึหึ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 31-03-2015 02:43:54

ขอบอกว่าเม้นด้วยความอคติไอ้เด็กเกมส์ล้วน ๆ คือเปิดเรื่องมา ก็ยังคงความเลวไว้เหมือนเดิม โอเค ผญ สมยอม ชีวิตเดินหน้าต่อไป ทำกับเท็นไว้ เขาให้อภัย เกมเมอร์ลืม สนุกกับการฟันหญิง หึหึ ขอให้แกโดนฟันคืนเร็ว ๆ นี่จะหัวเราะสะใจ จะชูป้ายไฟเชียร์แพททริค จะร่ำร้องด้วยความสะใจ ในวันที่แกโดนเขาฟันด้วยความไม่เต็มใจ ขอบอกไว้ ณ ตรงนี้ ต่อให้เด็กเกมโดนกระทำ อิฉันหนึ่งคนจะรอสมน้ำหน้าอย่างเดียว จะไม่มีคำว่าเห็นใจ วะฮ่าาาา
(ปกติไม่ชอบใจกับแนวข่มขืนละได้กัน แต่เรื่องนี้ ถ้าจะข่มขืนละได้กัน ก็จะพอทำลืม ๆ ไป)

อินจัดอะ เกลียดเกมม๊ากมาก จากเรื่องที่แล้ว ทั้งความคิดและการกระทำ แม้คนเราทำผิดควรให้อภัย แต่ไอ้เด็กนี่ มันมีความคิดที่น่าขยะแขยง หลากหลายสิ่ง รอตอนต่อไปใจจดจ่อครัฟป๋ม

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: janezilla ที่ 31-03-2015 08:38:01

 o22  รออ่านนนนนนนะะะะะะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 31-03-2015 19:37:04

เกมส์ชอบบาสจริงจังนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 01-04-2015 22:25:51

นังเกมหล่อนไม่สำนึกผิดบ้างเลยใช่ไหม สมควร ขอจัดหนักๆเลยนะครับ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: youuue ที่ 02-04-2015 18:23:55

 :-[ :-[ เจอกันแล้ววว :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: rule ที่ 02-04-2015 21:50:58

ตามมาจากเรื่องน้ำใสฯ ไม่ค่อยรู้สึกสงสารเกมหรอกนะถ้าจะโดน....เพราะทำตัวแย่เลว

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 04-04-2015 03:44:21

มารอสมน้ำหน้าเกมด้วยคน ขอแบบจัดหนักๆ ฮึ่ม แบบแค้นฝังหุ่น  :angry2:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 04-04-2015 04:58:49

อิเกมเสร็จแน่  :laugh:  :laugh:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 05-04-2015 15:06:56

 :mc4:  ขอแบบดุเดือดเลือดพล่านเลยนะคะ  :laugh:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: inkku ที่ 06-04-2015 12:39:30

แอร๊ย รอค่ะรอ ตื่นเต้นมาก *0* :-[

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 06-04-2015 13:12:49

กรี๊ดดด มาเปิดเรื่องนี้แล้ว
จัดหนักจัดเต็มให้เกมซะเลย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 06-04-2015 20:45:35

โดนรุมไปเลยยย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 1 #เรื่องต่อจากน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา
เริ่มหัวข้อโดย: ♥lvl♀‘O’Deal2♥ ที่ 07-04-2015 11:28:23

อ้าวมาแค่เนี่ย

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 07-04-2015 22:26:02

                                            เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                    บทที่ 2


               สำหรับแพทริคสีสรรเริ่มขึ้นในคู่สุดท้ายนี่เอง

               ระหว่างแอลเอโซลเยอร์ที่คร่ำหวอดมานานกับเดวิลส์กายทีมน้องใหม่มาแรง ถึงอย่างไรทีมที่เป็นต่อในวง

พนันก็คงต้องเป็นทีมที่มากประสบการณ์กว่าอยู่แล้ว แต่นั่นคงจะเรียกความสนใจจากแพทริคไม่ได้ถ้าเขาไม่เห็นว่าหนึ่ง

ในสามของเดวิลส์กายก็คือไอ้หนุ่มเอเซียที่เล่นแร็พโยว่กับสาวเสิร์ฟในห้องน้ำของแขกวีไอพี แพทริคจ้องมองอย่าง

สนใจ

               ใบหน้าถือดียามสบตาผ่านกระจกห้องน้ำเมื่อครู่เปลี่ยนไปราวกับเป็นคนละคนเมื่ออยู่ในสนามบาส แพทริค

มองเห็นสายตานักสู้ฉายแสงอยู่บนใบหน้าของเด็กหนุ่มผิวขาวเหลืองตัดผมสั้นระต้นคอ ติ่งหูข้างหนึ่งเจาะหูใส่ต่างหูสีดำ

เม็ดเล็ก เนินหัวไหล่สักลายนกอินทรีกำลังแผ่สยายปีก

               นกอินทรีที่หมายถึงอิสระ เจ้าหนุ่มคนนี้กำลังแสวงหาอิสระหรือการปลดปล่อยจากอะไรบางอย่างงั้นหรือ


               “โซลเยอร์ทำแต้มทิ้งห่างไหม”


               ไมเคิลเอ่ยถามทั้งที่ยังซุกหน้าลงไปกับอกอวบของแม่เสือสาวที่นั่งอยู่บนตัก ปีเตอร์จึงตอบคำถามให้ลูกค้า

กระเป๋าหนักได้รับรู้


               “ไม่ห่างเลยครับไมเคิล เดวิลส์กายสู้ได้สูสีมาก”


               คำตอบจากปีเตอร์เรียกความสนใจมาสู่การแข่งขันได้สำเร็จ ไมเคิลหันไปมองการแข่งขันจากห้องโถงชั้นล่าง

เดวิลส์กายเล่นได้ดีกว่าที่คิดแม้คะแนนจะตกเป็นรอง เขามองเห็นเด็กหนุ่มชาวเอเชียตัวทำคะแนนกำลังวิ่งราวกับ

เป็นเจ้าสนาม


                “ไอ้เด็กคนนั้น” นิ้วชี้อวบอูมชี้ไปทางร่างสูงที่กำลังรอชิงลูกเปิดเกมใหม่หลังจากได้คะแนนล่าสุดมาแล้ว


               “เด็กคนนั้นมีชื่อในวงการว่าเกมเมอร์ อายุยี่สิบเอ็ดหมาดๆ เป็นตัวทำคะแนนของเดวิลส์กาย”

ปีเตอร์ตอบอย่างคล่องแคล่วในขณะที่ไมเคิลถึงกับผลักแม่เสือสาวลงจากตักและหันมามองการแข่งขันไม่วางตา แพทริค

รู้สึกผิดสังเกตกับดวงตาเจ้าเล่ห์คู่นั้นมันทำให้แพทริคเป็นกังวลแทนเป้าสายตาอย่างหาสาเหตุไม่ได้


          “ล้านเหรียญฉันแทงข้างเดวิลส์กาย”


          อยู่ๆไมเคิลก็โพล่งออกมา ทำให้ปีเตอร์ตาเหลือก


          “ล้านเหรียญ” ปีเตอร์ทวนคำเหงื่อแตกพลัก ถ้าโซลเยอร์ชนะเขาก็ได้เงินจากไมเคิลมาเหนาะๆ แต่ถ้าเดวิลส์กาย

ชนะเขาจะหาเงินที่ไหนมาจ่ายให้ไมเคิล


          “ดูเหมือนคุณจะมั่นใจในทีมหน้าใหม่ทีมนี้มากเลยนะไมเคิล”


          แพทริคขัดขึ้นด้วยน้ำเสียงที่ไม่ได้แสดงความรู้สึกใดๆออกมา เมื่อแจ้งความจำนงค์กับบิดาบุญธรรมแล้วว่า

ต้องการเข้ามาสู่วงการสีเทา กัสโต้ก็สอนให้เขาวางตัวให้นิ่งที่สุด ใครที่เก็บความรู้สึกของตนเองไว้ได้นานกว่าย่อมเป็นผู้

ชนะ

          เสียงหัวเราะในลำคอของไมเคิลยิ่งย้ำเตือนให้แพทริครู้ว่าสิ่งที่เขาคิดนั้นน่าจะถูกต้อง มาเฟียตัวเก๋ารุ่นลายคราม

กระดกเบียร์เข้าปากอย่างอารมณ์ดี


         “เล่นสนุกดีนะ นายไม่คิดเหมือนกันรึแพทริค”


          น้ำเสียงยั่วเย้าโต้ตอบกลับมาทำให้แพทริคอดไม่ได้


          “ผมจะเล่นกับคุณเอง ไม่ต้องเดือดร้อนปีเตอร์หรอก หนึ่งล้านผมเล่นข้างโซลเยอร์”


          ปีเตอร์ถอนหายใจเฮือกใหญ่แม้จะนึกเสียดายเงินล้านอยู่ไม่น้อย ขณะที่ไมเคิลหัวเราะชอบใจ


          “มันต้องอย่างนั้นสิแพทริค ไหนๆก็มาแล้วอย่ามัวนั่งนิ่งให้แมลงวันตอม ปีเตอร์ส่งคนไปบอกเจ้าพวกนั้นตอนพัก

ครึ่งว่าถ้าชนะฉันจะมีรางวัลให้อย่างงาม”


          ด้วยเพราะอำนาจของเงินรางวัลด้วยหรือเปล่าแพทริคก็ไม่แน่ใจ แต่หลังจากนั้นพอถึงครึ่งหลังเดวิลส์กายก็พลิก

กลับมาชนะเพียงหนึ่งคะแนนในวินาทีสุดท้าย ไมเคิลหัวเราะลั่นอย่างชอบใจ ดวงตาหลุกหลิกยิ่งเป็นประกายเด่นชัดใน

ขณะที่มองเกมเมอร์


          “ผมแพ้พนันแล้ว”


          แพทริคยอมรับ เขาควักสมุดเช็คออกมาจากกระเป๋าเสื้อสูท เซ็นจำนวนเงินก่อนฉีกมันส่งให้ลูกน้องของไมเคิลที่

ยืนอยู่ใกล้กัน ไมเคิลอัดบุหรี่เข้าปอดอย่างอารมณ์ดี เขาพยักหน้าให้ลูกน้องส่งกระเป๋าเงินมาให้แล้วดึงธนบัตรปึกหนึ่ง

ออกมาส่งให้ปีเตอร์

               “รางวัลให้ไอ้พวกเด็กหนุ่มบ้าพลังคนละหมื่นเหรียญ เป็นพิเศษสำหรับไอ้เจ้าเกมเมอร์อีกห้าพันเหรียญ

สำหรับคะแนนสุดท้ายที่ทำให้ฉันชนะพนัน”

               ไมเคิลลุกขึ้นยืนบิดขี้เกียจอย่างเมื่อยขบ ลูกน้องเตรียมเปิดทางให้เพราะรู้ว่าเจ้านายจะกลับแล้ว ไมเคิลหัน

ไปหาปีเตอร์แล้วเอ่ยถาม

               “แข่งอีกครั้งก็คือชิงแชมป์ประจำเดือนวันเสาร์หน้าใช่ไหม แล้วฉันจะมาอีก ฝากบอกเจ้าเกมเมอร์ด้วยว่าถ้า

ทำได้ดีฉันจะมีรางวัลพิเศษสุดๆให้”

               น้ำเสียงมีเลศนัยของมาเฟียเจ้าเล่ห์สร้างความระคายหูให้แพทริคแต่เขาก็ยังนิ่งได้ ใบหน้าหล่อเหล่ายังคง

ยิ้มอ่อนทั้งที่ดวงตาบอกว่าเขารู้ทันไมเคิล

               “อ้อ แพทริค ถ้าอยากจะสนุกด้วยกันก็มาอีกนะ ไม่ว่าเดวิลส์กายจะแข่งกับใครฉันก็พร้อมจะเล่นข้างทีมนี้

บอกตรงๆว่าถูกชะตามาก อย่างน้อยมันก็ทำให้ฉันได้เงินล้านจากแพทริค อีวานอฟได้ล่ะ”

               เสียงหัวเราะทำนองเยาะเย้ยดังจากไปพร้อมกับร่างท้วมของไมเคิล วีแกนทำให้แพทริคกัดฟันระงับอารมณ์

ตอนนี้เขารู้แล้วว่าเสือเฒ่าอย่างไมเคิลกำลังถูกใจเจ้าหนุ่มเอเชียคนนั้น แพทริคลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาก้มไปมองที่

สนามแข่งขัน

               เป็นอีกครั้งที่เขาสบตากับดวงตาเรียวดำขลับที่กลับมาฉายแววแห่งความถือดีคู่นั้น             






            ผมกลับมาถึงหอพักนักศึกษาเล็กแคบเมื่อตอนดึกแล้ว โยนเป้ใบเก่าลงบนเตียงนอนเล็กๆที่ตั้งแอบอยู่ข้าง

หนึ่ง มีโต๊ะอเนกประสงค์ที่ทั้งใช้อ่านหนังสือกินข้าวหรือวางของจนรกเต็มโต๊ะ คว้าผ้าเช็ดตัวผืนกระดำกระด่างที่วางพาด

ท้ายเตียงไว้แล้วเดินไปอาบน้ำในห้องน้ำที่เล็กยิ่งกว่าห้องน้ำในสวนสาธารณะเสียอีก เมื่อออกมาก็เห็นไอ้ซันไรส์หรือชื่อ

เกาหลีว่าโซแทยังนั่งเล่นเกมในโทรศัพท์อยู่ที่เตียงของมันรอเข้าห้องน้ำต่อ ดีที่ว่าไอ้แทยังไม่ใช่คนช่างพูดมันจึงเป็นรูม

เมทที่อยู่ทนอยู่นานสำหรับผม

               ใส่ชุดนอนเรียบร้อยผมก็มานั่งอยู่ที่โต๊ะคว้าโน้ตบุ๊คเก่าคร่ำที่หอบหิ้วมาจากเมืองไทยแล้วเปิดจอมันขึ้นมา

แล้วเชื่อมต่อกับไว-ไฟของหอพัก

              สี่ปีแล้วสินะที่ผมเนรเทศตัวเองมาอยู่ไกลจากบ้านเกิดครึ่งค่อนโลก

               ตั้งแต่อายุสิบเจ็ดปีที่ผมชิงทุนมาเรียนทางด้านกีฬาต่อได้ และตั้งแต่วันที่ขึ้นเครื่องบินจากประเทศไทยผมยัง

ไม่เคยกลับไปอีกเลย

               ในปีแรกที่ผมมาที่นี่ เมืองแห่งเสรีภาพ ผมต้องต่อสู้พร้อมเพื่อนที่มาด้วยกันอีกสองคน เราเรียนภาษาไปด้วย

และเริ่มต้นเรียนไฮสคูลพร้อมกับเล่นบาสในทุกๆวัน ในที่สุดผมก็ทำสำเร็จเมื่อมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งให้ผมได้เข้าศึกษา

ต่อเพื่อจะเป็นนักกีฬาบาลเก็ตบอลของที่นี่ นั่นเป็นเหตุผลที่ผมอ้างกับพ่อได้ว่าผมจะยังไม่กลับบ้าน

               ทั้งที่เหตุผลจริงๆแล้วมันไม่ใช่ และผมเองก็รู้ดี

               เหตุผลคือคนที่ผมกำลังแอบดูชีวิตประจำวันของเขาอยู่ในเฟสบุ๊คนี่ต่างหาก

              ใบหน้าน่ารักของผู้ชายตัวเล็กที่มีแต่ความอ่อนโยนไร้เดียงสาทำให้แผลของผมยังคงเปิดกว้างแผลแห่ง

ความสำนึกผิด แผลที่ฝ่ายถูกกระทำได้เอ่ยปากอโหสิกรรมให้ผมแล้วแต่ผมต่างหากที่ไม่ยกโทษให้ตนเองกับความผิด

ครั้งนั้น ความผิดที่ทำให้คนที่รักผมเสียใจ ผิดหวัง แผลที่ผมสร้างตราบาปไว้ในใจของคนที่ผมรักในวันนั้น รักจนถึงวันนี้

              รูปที่พี่เท็นอัพลงเฟสทำให้ผมคลายความคิดถึงไปได้ ทั้งตอนที่เขารับปริญญาหรือว่าตอนที่ทำหน้านิ่วคิ้ว

ขมวดแล้วบ่นในสเตตัสว่าเรียนป.โท มันยากเย็นแค่ไหน หรือว่าตอนที่เขาไปเที่ยวที่โน่นที่นี่ ผมได้แต่แอบดูความ

เคลื่อนไหวเพียงฝ่ายเดียว เปล่าหรอก ผมไม่ได้เป็นเพื่อนกับพี่เท็นในเฟสบุ๊คผมไม่อยากให้เขาได้เห็นผม การเจอหน้า

ผมน้อยที่สุดเป็นการดีสำหรับเขา

                  อย่าลืมว่าเกือบทุกรูปจะมีพ่อของผมเคียงข้างอยู่กับพี่เท็นเสมอ

               รูปเหล่านี้แหละที่ยิ่งตอกย้ำว่าผมเกือบจะทำลายความรักระหว่างคนสองคนให้พังครืนเพียงเพราะความไม่

ยับยั้งชั่งใจในคืนนั้น

              เมื่อไหร่ที่ผมให้อภัยตัวเองได้ ผมถึงจะกลับไปสู้หน้าพ่อกับพี่เท็น

               เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังขึ้นทำให้ผมสะดุ้ง ไอ้แทยังเอียงหน้ามามองก่อนจะหันกลับไปอ่านการ์ตูน

ต่อ ผมถอนหายใจเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ที่มาจากอีกซีกโลกหนึ่ง

               “ครับพ่อ” ผมเอ่ยทักทายกับโทรศัพท์

               “สบายดีหรือเปล่าเกม ช่วงนี้ไม่เห็นติดต่อพ่อบ้างเลย”

               เสียงทุ้มของพ่อดังมาจากประเทศไทย ได้ยินเสียงแว่วๆของป้าแก้วและย่าดังลอดมาด้วย ขอบตาของผม

ร้อนผ่าวขึ้นมาทันที

               “กำลังยุ่งๆกับรายงานน่ะครับ ย่าสบายดีเหรอ”

              “ก็บ่นเจ็บเข่าแหละนะ แต่ช่วงนี้ความดันเริ่มสูงพ่อกำลังคุมอาหารให้ย่าอยู่”

               ได้ยินเสียงพ่อหันไปสั่งงานอะไรบางอย่างกับลูกน้องแล้วจึงกลับมาคุยกับผมต่อ

               “ตอนนี้เรากำลังมีงานเปิดตัวบริษัทอยู่ ร้านก๋วยเตี๋ยวของเรามีแฟรนไชส์แล้วนะเกม พ่อโทรมาบอกให้เกมรู้”

             ร้านก๋วยเตี๋ยวตั้งแต่สมัยปู่ที่พ่อและป้าแก้วช่วยกันขยายกิจการ กำลังก้าวหน้าจนกระทั่งเปิดแฟรนไชส์ไปทั่ว

ประเทศ

              “พี่เท็นล่ะครับพ่อ”

               “เท็นเขาไปคุยกับแอดไวเซอร์เรื่องวิทยานิพนธ์”

              น้ำเสียงของพ่อช่างมีความสุขเหลือเกินเมื่อกล่าวถึงพี่เท็น

               “แล้วเรื่องเงินมีใช้หรือเปล่า ทำไมไม่ให้พ่อส่งไปให้ใช้ถ้าลำบากก็บอกพ่อได้”

               ผมหัวเราะแผ่วเบากับโทรศัพท์ พ่อก็ยังเป็นพ่อที่เป็นห่วงผมเสมอแม้ว่าผมจะบรรลุนิติภาวะแล้ว               

             “เงินมีครับพ่อ เกมทำงานพิเศษได้เงินมาพอใช้จ่าย พ่อไม่ต้องเป็นห่วงหรอก”

               ออกจะเยอะเกินไปด้วยซ้ำ อย่างวันนี้ได้ทิปมาหมื่นห้า เรื่องเงินไม่ใช่ปัญหาสำหรับผม.

               “เกม”

               พ่อเรียกด้วยน้ำเสียงจริงจัง

               “พร้อมเมื่อไหร่ก็กลับบ้านเรา ทุกคนเป็นห่วงและรอเกมอยู่ รู้ใช่ไหม”

               น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงมาโดนแก้ม ผมรีบยกมือปัดมันออกไปไม่อยากให้ไอ้แทยังเห็น ผมฝืนตอบพ่อด้วย

เสียงร่าเริง

               “ครับพ่อ เกมรู้น่า”

               พ่อเงียบไปพักใหญ่ คงเพราะหันไปสั่งงานที่กำลังจะมีพิธีเปิดบริษัทแฟรนไชส์ ผมนิ่งฟังเสียงทุ้มนุ่มของพ่อ

ให้มันซึมเข้าไปในหัวใจ

               “ต้องวางหูแล้วนะเกมงานจะเริ่มแล้ว เกม...”

               “ครับพ่อ”

               “สุขสันต์วันเกิดครบรอบยี่สิบเอ็ดปีนะเกม พ่อรักเกมนะ”

               วางหูจากพ่อ ผมทิ้งตัวลงบนเตียงแล้วปิดโคมไฟ ไอ้แทยังนอนหลับไปแล้วแต่ผมยังอยู่

               ผมหันหน้าเข้าหาผนัง นอดคุดคู้กอดตัวเองกลั้นเสียงสะอื้นไว้ ปล่อยให้น้ำตามันไหลจนชุ่มหมอน             



                กว่าจะตื่นก็สายจัด ดีที่ลงเรียนไว้ช่วงบ่ายจึงไม่ต้องรีบนัก ผมไปนั่งเรียนทั้งที่ขอบตาโหลเพราะนอนดึก

พอเรียนเสร็จผมก็ไปซ้อมบาสที่สนามของมหาวิทยาลัย ไอ้แทยังเดินตรงมาหาผมสีหน้ามันเครียดเอาเรื่อง               

               “ไอ้ซัคเกอร์โทรมาหาเมื่อบ่าย”

               “เรื่องอะไร”

                  แทยังเม้มปาก

              “มีคนติดต่อให้เราล้มบาสในวันเสาร์หน้า”                                                                                                            


                             ------------------------ TBC ---------------------

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: mukmaoY ที่ 07-04-2015 22:33:23

 :laugh:  ทำไมเราใจดำจัง  ไม่สงสารเลย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 07-04-2015 22:41:23

 :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: cowinsend ที่ 07-04-2015 22:55:24

ไม่ได้อะไรนะ แต่ตามมาดูความพินาศของเกม ไม่ได้แค้นเลยจริงจริ๊ง(กัดฟันพูด)

จาก สาวกพี่ก่อ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 07-04-2015 22:57:22

เรื่องของเกมส์มาแล้วสินะ
แอบชอบพ่อพระเอกโฉดอย่างแรง
อินโทรมาก็สัมผัสได้ถึงความดาร์ก 55555
รอตอนต่อไปน้าาาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: cross ที่ 07-04-2015 23:04:53

ขอโทษนะเกม ยังทำใจสงสารไม่ลง

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 08-04-2015 00:14:14

รู้ว่าเกมสำนึกนะ แต่ก็ยังชอบให้เกมรู้สึกผิดอยู่อย่างนี้ ถ้าเราเป็นเท็นเราก็เจ็บ ดังนั้นถ้าเกมตกเป็นของแพทริคเมื่อไรเราคงโอเคขึ้น
 :impress2:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 08-04-2015 00:35:10

ไปต่ออีกนิดนะลูกแล้วป้าจะยกโทษให้
ตอนนี้ก็มีแค่เกมส์เท่านั้นที่ยังไม่ยกโทษให้ตัวเอง
ไปอีกหน่อย ให้แพทริคทรมาณอีกสักหลายๆยก
แล้วป้าก็โอเคแล้ว
อย่าลืมหนีบผัวไปหาพ่อกับแม่เลี้ยวเด้อ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 08-04-2015 08:22:02

สารภาพว่ายังไม่เคยอ่านเรื่องน้ำใสฯ แต่เข้ามาเพราะชื่อเรื่องเลยค่ะ
อ่านแล้วท่าทางจะดาร์กน่าดู แอบสงสัยว่าเกมคงจะร้ายจากเรื่องก่อนน่าดู
มีแต่คนเกลียด 555 รอดูว่าแพทริคจะทำไงต่อไป


+1 ให้กำลังใจคนเขียนค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: เจ้าหญิงน้ำแข็ง123 ที่ 08-04-2015 12:14:43

มารอค่ะ :L1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 08-04-2015 12:30:21

นี่คือการสำนึกผิด แบบคนสิ้นคิด และแบบเด็กคิดไม่เป็นของเกมสินะ หึหึ ทำให้พ่อกับย่าเป็นห่วง เออ ยอมรับ อคติม๊ากมาก แต่สำนึกผิด ไม่กลับไม่แปลกวะ เพราะเป็นฉันก็ไม่อยากจะเห็นหน้าแก แต่บางที โผล่หัวไปหาย่าแกมั่งก็ดีปะวะ แล้วเป็นไง ร้านก๋วยเตี๋ยวที่แกดูถูกนะไอ้เด็กเวร เซง ความคิดเกมวะ จะดูถูกอีกหรอ เกลี๊ยด ๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 08-04-2015 12:42:52

 :ling3:  ป้าแค่รอดูว่าซาตานแพททริคจะจัดอะไรให้เกมแค่นี้เอง ไมได้หวังอะไรมาก

มีส่องเฟส ชิ  :hao7: 

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: pedgampong ที่ 08-04-2015 12:48:05

ไม่รุ้สินะ เราไม่ได้เกลียดเกมมาขนาดนั้น ตามมาจากน้ำใสเหมือรกัน เรารุสึกว่าการที่เกมจมกับความรุ้สึกผิดนี่เพียงพอแล้ว เราวามันทรมานมากแล้วอ่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 08-04-2015 13:00:19

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 08-04-2015 16:00:38

อดทนเอาหน่อยนะเกมส์เดี๋ยวมันก็ผ่านไป
ขอให้คนอ่านสะใจก่อนนะ อิอิ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 08-04-2015 17:30:36

ตามมาจากพี่ก่อน้องเท็น

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: pp.ll.ee ที่ 08-04-2015 18:03:02

คุคุ มาต่อเร็วๆเด้อ   o13

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 08-04-2015 21:56:57

ผมเบิกตามองไอ้ฝรั่งตัวสูงใหญ่ที่นั่งอยู่บนเก้าอี้ทอดสายตาแปลกประหลาดมองผม

และด้วยสภาพ ตัวเองที่ไร้ทางสู้หัวใจของผมกำลังหวาดผวา แม้ว่าผมจะตัวสูงกว่าคนเอเชียด้วยกัน

แต่เทียบกับมันแล้วยังเล็กกว่ามาก และตอนนี้ผมถูกมันจับมัดแขนไพล่หลังด้วยเชือกหนังโยงไว้กับขื่อ

ของโกดังร้าง

          ร่างกายเปล่าเปลือยสัมผัสกับไอเย็นของอากาศจนขนลุกซู่  แต่ผมไม่มั่นใจว่าระหว่างอากาศ

กับสายตาของมันอะไรจะทำให้ผมหนาวมากกว่ากัน


          “มึงจะทำอะไรกู ปล่อยสิโว้ย”


          ดิ้นรนอย่างไรก็ไม่หลุด เชือกหนังบาดผิวจนแสบไปหมด ไอ้ฝรั่งผมทองโยนก้นบุหรี่ทิ้ง

พลางลุกขึ้นยืนยกเท้าเหยียบขยี้จนบี้แบน หัวใจของผมแทบจะหยุดเต้นเมื่อคิดว่าชะตาของผมอาจจะ

เหมือนก้นบุหรี่อันนั้น

          มันก้าวเข้ามาหยุดยืนเบื้องหลัง ดึงเอวผมเข้าไปชิดกับเอวของมัน


          “ฉันจะทำให้นายรู้ว่า การปฏิเสธไม่ยอมรับคำขอดีๆของฉัน จะทำให้นายเจอกับอะไรบ้าง”


               ไม่!


           เสียงรูดซิปของมันทำให้ผมประสาทเสีย ผมดิ้นหนีแต่มือใหญ่หนาของมันก็ยังคว้าสะโพกของผมเข้าหา
 

              “อย่า อย่านะ อ๊ากกกกกก”

อันนี้น่าจะโดน อีตาไมเิคล วีแกน อัดตรูทททท แน่เลย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 08-04-2015 23:20:44

เกมก็น่าสงสารนะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 08-04-2015 23:58:59

 :hao3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 09-04-2015 05:55:39

อูววววว์ สงสัยแพทริคจะซ้อนแผนจ้างทีมล้มบาส แล้วเอาเงินพนันคืนจากไมเคิลล่ะสิ  :o8: แต่จะฉกอิเกมมาได้ยังไง รอลุ้น  :impress2:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 09-04-2015 07:42:25

ก็ยังไม่รู้สึกอยากให้อภัยเกมนะ สู้ๆต่อไปอีกนิด ตอนนี้แค่รู้สึกสงสารอยู่

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 09-04-2015 09:06:11

เข้ามาติดตามครับ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Inwoสูs ที่ 09-04-2015 20:08:32

 o18

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 2 [07/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Psycho ที่ 15-04-2015 17:29:39

 :hao4: :hao4:

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 16-04-2015 00:01:31

                                                     เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                              บทที่ 3


           “ไม่ กูไม่ทำ”


           ผมตอบโดยไม่ต้องคิด เสียเวลาผูกเชือกรองเท้าไปเปล่าๆตั้งหลายวินาที ไอ้แทยังเงียบไปจนกระทั่งผมผูกเชือก

รองเท้าเสร็จจึงได้เงยหน้าไปมองมัน เห็นแววตาลำบากใจมาจากดวงตาชั้นเดียวคู่นั้น


           “แล้วมึงว่าไง”


           “ก็ แล้วแต่มึงอะเกม”


           แทยังเดินจากไปแล้ว ผมนิ่งมองตามหลังมันไปอย่างสงสัย


           ใครกันที่เป็นผู้ว่าจ้างให้พวกผมล้มบาส








           ผมซื้อแฮมเบอร์เกอร์มาจากร้านข้างถนนแถวหอพักหลังจากซ้อมบาสของมหาวิทยาลัยเสร็จ ไอ้ซัคเกอร์โทรมา

หา ผมได้แต่ส่ายหน้าเพราะรู้จุดประสงค์ของมัน


           “ไอ้ซันไรส์บอกว่ามึงไม่เอาด้วย ทำไมวะ”


           “เพราะกูต้องการชนะ”


           “แต่เงินค่าจ้างมันสูงมากนะ ไอ้เกมเมอร์ห้าแสนเหรียญดอลล่าร์ยูเอสเชียว มึงจะไปหาที่ไหนได้อีก”


           “กูไม่ได้ต้องการเงิน ซัคเกอร์”


           “ชิท”


           คำสบถพ่นออกมายาวเหยียดเมื่อซัคเกอร์หงุดหงิดที่ผมไม่ยอม


           “แล้วมึงมาเล่นทำเหี้ยอะไรถ้าไม่ได้ทำเพราะเงิน”


           “กูเล่นบาสเพราะมันเป็นสิ่งเดียวที่กูรักและกูสามารถเป็นเจ้าของมันได้”


           รู้สึกว่าตัวเองกลืนน้ำลายลงคอยากเย็นเหลือเกินเมื่อพูดประโยคนั้นจบ มันเหมือนมีก้อนหินก้อนใหญ่มาจุกอยู่

ตรงคอพาลให้หายใจไม่สะดวก ไอ้ซัคเกอร์ด่าลั่นมาทางโทรศัพท์


           “แต่กูต้องการเงินโว้ย เพราะเงินมันเป็นสิ่งเดียวที่ทำให้กูหาซื้อความสุขได้ มึงอย่ามาทำเป็นไอ้คนที่แดกแต่อุดม

คติโง่ๆของมึงเลยเกมเมอร์ กูให้เวลามึงตัดสินใจและกูหวังว่ามึงจะมองโลกแห่งความจริงบ้าง”


           ซัคเกอร์แทบจะตะโกนใส่ผม


            “และกูเตือนมึงไว้อีกอย่างนะ คนที่จ้างเราน่ะเขาเองก็ทำได้ทุกอย่างเพื่อชัยชนะเหมือนมึงนั่นแหละ เพียงแต่ว่า

เขามีอิทธิพลมากพอที่จะอุ้มมึงได้เพื่อไม่ให้มึงไปขวางเส้นทางไปสู่ชัยชนะของเขา เมื่อมึงรู้อย่างนี้แล้วมึงจะยอมแหก

ตามองโลกอันแสนโหดร้ายได้หรือยังไอ้เกมเมอร์”







           หลังจากเถียงกับซัคเกอร์ถัดมาจากนั้นอีกไม่กี่วันเมื่อตอนกลางสัปดาห์ก็มีโทรศัพท์ลึกลับโทรมาหา แปลกที่มัน

ไม่ปรากฏเบอร์โชว์ให้เห็นว่าเบอร์ต้นทางนั้นเป็นใคร


           “นั่นใคร”


           ผมเอ่ยปากถามเมื่อกดรับสายแล้วกลับไม่ได้ยินเสียงใดๆจากอีกฝั่ง


           “ได้ข่าวว่านายไม่ยอมรับเงินจากฉัน”


           หัวใจของผมเต้นผิดจังหวะเมื่อได้ยินเสียงนั้น ภาษาอังกฤษทุ้มลึกเรียบง่ายแต่กลับบาดลึกให้คนฟังแทบจมกอง

เลือด ผมสูดลมเข้าปอดเรียกความมั่นใจกลับคืนมา


           “คุณคือคนที่จ้างให้พวกผมล้มบาสใช่ไหม”


           เงียบไปอีกครั้ง ผมได้ยินแม้กระทั่งเสียงลมหายใจของเขา


           “เรียกมันว่าความหวังดีที่ฉันมีให้นายจะดีกว่า”


           เขาพูดออกมาอีกครั้งด้วยสำเนียงเรียบเฉยจนยากที่จะคาดเดาถึงอารมณ์


           “นายไม่มีรู้หรอกว่าอะไรจะเกิดขึ้นหากนายชนะในการแข่งขันคราวนี้”


           “ก็ให้ผมลองชนะดูก่อนสิ”


           ผมตั้งหลักแล้วตอบโต้เมื่อข่มความตื่นเต้นลงได้บ้างแล้ว


           “ถ้าผมไม่ชนะแล้วผมจะรู้ได้ไงว่าอะไรจะเกิดขึ้นกับผม”


           “เด็กน้อย”


           เสียงนั่นกวนประสาทชะมัด


           “ความทะนงตัวเป็นสิ่งที่ดีแต่มันควรจะอยู่ให้ถูกที่ถูกเวลา”


           “ก็บอกมาสิวะว่าถ้าผมชนะแล้วคุณจะฆ่าผม”


           ผมตวาดใส่โทรศัพท์มือถือ


           “ไม่ใช่ว่าแพ้ไม่ได้ แต่มันต้องแพ้เพราะว่าผมสู้คนอื่นไม่ได้ผมถึงจะยอมรับ ถ้าให้ผมแพ้เพียงเพราะเห็นแก่ความ

หวังดีจอมปลอมจากคนที่ผมไม่รู้ว่าเป็นใครด้วยซ้ำ ให้ผมตายซะดีกว่าโว้ย”
           











           ไม่เคยมีใครที่ทำให้แพทริค อิวานอฟรู้สึกพลุ่งพล่านได้มากขนาดนี้ เปลือกตาสองชั้นถูกปิดลงบดบังนัยน์ตาสี

เทาเพื่อระงับอารมณ์ให้เย็นลงเมื่ออีกฝั่งปิดโทรศัพท์ใส่เขาซึ่งเป็นเรื่องที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในชีวิต

           เมื่อมั่นใจว่าควบคุมตนเองได้แล้วเขาจึงเปิดเปลือกตาอีกครั้งเพื่อมองภาพเด็กหนุ่มคนนั้นในหลายๆอิริยาบทที่

ปรากฎอยู่บนจอคอมพิวเตอร์เบื้องหน้าของเขา


           ชื่ออะไรนะ กอลละโยท ไม่สิ น่าจะออกเสียงว่ากนละยุดมากกว่า

           กลยุทธ หรือเกมเมอร์ในวงการสตรีทบาส

           แพทริคนึกขำ ผู้คนจากประเทศไทยที่เขารู้จักนี่ช่างหยิ่งยะโสโอหังไปเสียทุกคน ดูจากโมกข์และปราบเด็กรุ่น

น้องในบ้านแถมยังเจ้าเด็กหนุ่มเจ้าของรอยสักรูปอินทรีสยายปีกที่หัวไหล่นี่ก็อีกคน           


           เขาควรจะปล่อยไปหรือไม่หากว่าเดวิลส์กายชนะจริงๆ แล้วไมเคิล วีแกนจะสมนาคุณด้วยการพาเจ้าเด็กโอหังไป

เป็นของเล่นชิ้นใหม่ อันที่จริงสายตาของไมเคิลบอกให้แพทริครู้ว่าต่อให้เดวิลส์กายแพ้การแข่งขัน เสือเฒ่าอย่างไมเคิล

ก็คงจะไม่เปลี่ยนความตั้งใจ แพทริคเตือนตัวเองว่าเขาควรจะดึงมือกลับจากการเข้าไปยุ่งในเรื่องนี้

           แต่อะไรบางอย่างในตัวกลยุทธทำให้เขายังคงเสี่ยง แพทริคนึกถึงดวงตาสีดำขลับยามจ้องตอบมาอย่างไม่หวั่น

เกรง มันทำให้แพทริคนึกเสียดายหากเจ้าของดวงตาคู่นั้นจะต้องตกเป็นเหยื่อของไมเคิล


           กลยุทธกำลังปลุกสัญชาตญาณนักล่าในตัวเขาขึ้นมาหลังจากที่มันสงบไปเนิ่นนาน








           ร่างสูงยืนสง่าอยู่ที่หน้าทางเข้าห้องรับแขกวีไอพีของสนามประลองสตรีทบาสในคืนวันเสาร์ เหล่านักพนันเนือง

แน่นกันเป็นพิเศษอยู่ในห้องโถงชั้นล่างเมื่อวันนี้เป็นเสาร์สุดท้ายของเดือนที่มีการแข่งขันชิงแชมป์ประจำเดือน

           ปีเตอร์ที่กำลังยิ้มร่าเริงกับเงินที่สะพัดเป็นพิเศษในวันนี้ เมื่อมองเห็นแพทริค อิวานอฟปรากฏตัว เขา

กระวีกระวาดไปตอนรับทันที


           “เชิญครับแพทริค มีผู้ติดตามไหมครับ”


           “ไม่ล่ะปีเตอร์ คุณก็รู้ว่าผมรักสันโดษ”


           ใบหน้าที่เจือไปด้วยรอยยิ้มอ่อนๆกล่าวตอบพลางถอดเสื้อโคทให้กับสาวบริการนำไปเก็บ แพทริคไม่นิยมการที่

ต้องมีคนติดตามเพื่อแสดงอิทธิพล เขาชอบที่จะฉายเดี่ยวมากกว่า


           “เชิญเลยครับแพทริค ผมเตรียมเก้าอี้แถวหน้าสุดไว้สำหรับคุณโดยเฉพาะ เอ้อ ไมเคิลก็มาถึงแล้ว”


           คิ้วดกสีเข้มเลิกขึ้นเล็กน้อยเมื่อรู้ว่าคนอย่างไมเคิล วีแกนจะจับจองพื้นที่ก่อนหน้าเขา แพทริคก้าวไปยังโซฟา

หนานุ่มแถวหน้าที่ไมเคิลนั่งอยู่ก่อนแล้ว แพทริคค้อมศีรษะลงเพื่อทักทายคนสูงวัยกว่า


           “ไฮ ไมเคิล ไม่นึกว่าคุณจะสนใจสตรีทบาสอย่างจริงจังขนาดนี้”


           ซิการ์มวนโตถูกสูบควันเข้าปอดพลางหัวเราะชอบใจพร้อมกับที่แพทริคทรุดลงนั่งตรงข้ามกับเขา


           “บาสน่ะไม่เท่าไหร่ แต่สนใจอย่างอื่นมากกว่านะแพทริค”


           ดวงตาเจ้าเล่ห์มองผ่านไปยังห้องโถงเบื้องล่างที่เริ่มแนะนำผู้เข้าแข่งขัน และเมื่อเกมเมอร์วิ่งเข้าสู่สนาม ดวงตา

คู่นั้นก็เบิกกว้าง


           “วันนี้คุณเตรียมมาเท่าไหร่ ผมทุ่มไม่อั้นสำหรับเดวิลส์กาย”


           “อีกฝั่งหนึ่งเป็นแชมป์มาสามสมัยแล้วครับ ชื่อทีมเรดฟินิกส์”


           ปีเตอร์รีบแทรกขึ้น มุมปากเหี่ยวย่นของไมเคิลกระตุกยิ้ม


           “ไม่ว่าจะทีมไหน ฉันมั่นใจว่าเดวิลส์กายชนะได้ ว่าไงพ่อหนุ่ม ฉันขอเริ่มที่สองล้านเป็นไง”


           ใบหน้าเปื้อนยิ้มของแพทริคยังคงไม่หวั่นไหว เขายกนิ้วโป้งส่งให้ชายสูงวัยตรงหน้า


           “ดีล ตามนั้นครับไมเคิล”


           เสียงหัวเราะลั่นดังขึ้นจากร่างท้วมของไมเคิล ไม่กี่วินาทีหลังจากนั้นสัญญาณเริ่มต้นการแข่งขันก็ดังขึ้น


           เสียงเชียร์ดังกระหึ่มพร้อมกับเสียงดนตรีฮิปฮอปที่ยิ่งปลุกเร้าให้นักพนันยิ่งสนุกสุดเหวี่ยง การแข่งขันคู่สำคัญ

ดำเนินไปอย่างสูสี เสือเฒ่าไมเคิลโฟกัสไปที่เกมเมอร์อย่างไม่คลาดสายตาและดูจะสะใจทุกครั้งที่เกมเมอร์ทำคะแนน

ได้ คะแนนระหว่างเรดฟินิกส์กับเดวิลส์กายสูสีทิ้งกันไม่ขาด


            “เด็กคนนี้มันเก่ง”


           ไมเคิลกล่าวชม


           “มันมีเลือดนักสู้ ดูตามันสิยอมใครเสียที่ไหน อยากจะรู้นักว่าต้องใช้แรงแค่ไหนกว่าจะปราบพยศมันลง”


           ไมเคิลจ้องมองอย่างหมายมาด แพทริคสังเกตเห็นไมเคิลที่จ้องมองจนหายใจอกกระเพื่อม


           “ปีเตอร์จบครึ่งแรกเมื่อไหร่ไปบอกไอ้เด็กคนนั้นด้วย หากชนะฉันจะให้รางวัลห้าแสนเหรียญ”


           ดวงตาเหี่ยวย่นกลับวาววับขึ้นมา


           “โดยเฉพาะไอ้เจ้าเกมเมอร์ ฉันจะมีของขวัญล้ำค่าไว้ให้มัน”






       TBC







           
           
           

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 16-04-2015 00:52:06

 :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-04-2015 01:37:53

ค้างจ้าาาาาา :z3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-04-2015 01:45:54

อ่านจบหาที่ลงไม่เจอกระไดหาย
เกมส์เอ๊ยออร่าเกย์รับนายออกหรือไร
ปลุกความเป็นนักล่าของเกย์รุกได้หลายคนแล้วนะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 16-04-2015 01:57:59

เกมส์จะเป็นไรไหมเนี่ย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 16-04-2015 02:26:35

แพทริค!!!! ช่วยเกมให้รอดจากไอ้แก่นั่นด้วยนะ!!!! :katai1:
แล้วนายจะทำอะไรกับเกมแทนเราจะไม่ว่าเบยยยยย(ยกเว้นไปเอาคนอื่นแทนเกมนะ!!!!!)  :ling3:
เราอยู่ข้างเกมน๊าาาา  (ถึงจะรู้ว่าเกมผิดมากก้เถอะ!!!)
 แต่อ่านจากเรื่องน้ำใสฯมามันเหมือนว่าเป็นเรื่องที่เบิกทางให้เกมเกิดเลยอ่ะ!!! เข้มข้นมากกกกก
รู้สึกชอบเรื่องแบบนี้ คึคึ  :hao7:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-04-2015 06:27:59

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-04-2015 06:57:56

อุ๊ย มีผัวเป็นเสี่ยไมเคิลนี่ไม่เอาอะคะ เจ๊ม่ายชอบคนแก่
เชียร์อาเฮียแพทมากินน้องเกมส์ดีกว่า
รอตอนต่อไปน้าาาาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 16-04-2015 10:30:36

โดนแน่มึง 555

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: pandorads ที่ 16-04-2015 14:18:05

ต่อด่วน!! ค้างมาก!  :z3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: armize ที่ 16-04-2015 14:35:13

เกมเมอร์.  ใกล้เวลามีผัวแล้วลูก

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 16-04-2015 15:45:27

มาต่อไวไวนะจ๊ะ  :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Moonwish ที่ 16-04-2015 19:05:54

งานเข้านายเกมอย่างจัง
มาต่อไวไวนะจ้ะกำลังลุ้น

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 16-04-2015 19:53:23

บางทีก็อยากเรียกมันว่าเวรกรรม ถ้าแกตื่นขึ้นมาบนเตียง พบว่าใครที่ไหนไม่รู้ปล้ำแก หึหึ บางทีเกมส์แกอาจจะสำนึกได้มากกว่านี้ แกอาจจะได้รู้สึกถึงว่า แกมันเหี้ยของจริงสักที ยังคงเดินหน้า เข้าสู่โหมด เกลียดไอ้เด็กเกมส์ ไม่สนับสนุน นิยายข่มขืน แต่ สำหรับเกม บางทีมันก็น่าโดน เพราะไม่ทีบทลงโทษอะไรเลย เชื่อหรอ ว่าเท็นจะลืมมันได้จริง ๆ นะเกม ต่อให้พ่อแกดีขนาดไหน แต่คนมันฝังใจ นี่ก็อยากให้แกได้ฝังใจบ้างเหมือนกันนะบางที หึ #เกลียดเกมมาก

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-04-2015 20:04:23

 :z2:   รอค่ะรอ
เดาใจคนแต่งไม่ถูกเหมือนกัน

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 16-04-2015 23:08:31

ตอปิโด ไง  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 3 [16/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 18-04-2015 06:47:21

เพื่อนน่าจะยอมล้มบาสอ่ะ..เกมส์

จะแพ้หรือชนะ..นายเสร็จแน่

เพีงแค่เสร็จใครเท่านั้น  :ling3:

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 19-04-2015 17:50:02

                                                           เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                                     บทที่ 4


               การแข่งขันเริ่มต้นขึ้นแล้วในขณะที่ความสัมพันธ์ของพวกเราในทีมไม่ดีเท่าไหร่ ซัคเกอร์พยายามกล่อมผม

เป็นครั้งสุดท้ายเมื่อตอนที่ยังอยู่ในห้องพัก


               “ตกลงว่ามึงจะไม่ทำจริงๆงั้นสิเกมเมอร์”


               ท่าทางซัคเกอร์จะหัวเสียน่าดู


               “ไม่ กูยังอยากจะอยู่ในวงการนี้ต่อ ถ้ามึงทำแล้วมีคนรู้มึงอยู่ไม่ได้แน่ๆ”


               ผมเตือนสติแต่ไอ้ซัคเกอร์คงจะไม่ฟังแล้วเมื่อตอนนี้มีแต่เงินบังตามันไว้


               “เงินก้อนโตที่มึงหาไม่ได้อีกแล้วนะจะมีใครทุ่มทุนให้ขนาดนี้อีก ถ้าใครจับได้อย่างมากเราก็แค่ย้ายที่เล่นหนี

ไปแข่งที่อื่น”


               “มึงหนีได้ แต่ไม่มีทางที่มึงจะหนีความผิดที่อยู่ในใจได้พ้นหรอกซัคเกอร์”


               ผมโต้มันเสียงขื่น “ขอให้กูได้มีศักดิ์ศรีที่จะเชิดหน้าสบตากับคนอื่นได้บ้างเถอะ แม้ว่าจะทำได้แค่เรื่องบาส

เรื่องเดียวก็ตาม”


               เสียงเรียกให้พวกเราวิ่งออกไปภายนอกปิดฉากการสนทนาที่ไร้ข้อตกลงให้จบสิ้น ผมหันไปสบตาของซันไรส์

ก่อนจะวิ่งนำ และผมกับซัคเกอร์ก็ยังไม่ได้คุยกันอีกจนกระทั่งการแข่งขันเริ่มต้น

               การแข่งขันในครึ่งแรกเป็นไปอย่างสูสี เรดฟีนิกส์แข็งแกร่งกว่าทีมที่เคยแข่งมา พวกมันพร้อมที่จะทำฟาล์วใน

ทุกรูปแบบ ผมทั้งถูกวิ่งชนถูกกระชากแขนให้ล้มกลิ้งไปกับพื้นแต่ผมก็พยายามจะลุกขึ้นสู้ ไอ้ซันไรส์รูมเมทของผมก็สู้สุด

ฤทธิ์ ส่วนซัคเกอร์แม้ว่าจะชวนให้ล้มบาสแต่ตอนนี้มันเองก็ยังช่วยบุกทะลวงเข้าไปใต้แป้นได้เป็นอย่างดี พอจบครึ่งแรก

พวกเรามีแต้มตามเรดฟีนิกส์อยู่สามคะแนนซึ่งก็ไม่ห่างเลย


               ปีเตอร์เจ้าของสนามโผล่หน้ามาตรงที่นั่งพักของเรา ใบหน้าอวบอูมยิ้มกว้างแสดงให้รู้ว่าวันนี้คงจะมีรายได้

งดงาม


               “เล่นได้สนุกชิบ ไอ้พวกหน้าอ่อน”


               ปีเตอร์พูดเร็วๆเพราะเวลาพักมีไม่กี่นาที


               “ฟังนะ มีคนถือหางพวกเอ็งอยู่ ถ้าชนะนัดนี้ได้ฟรีๆห้าแสนไม่เกี่ยวกับเงินจากโต๊ะพนัน อ้อ เขาบอกว่าถ้าไอ้

เกมเมอร์ดังค์ได้จะให้อีกลูกละห้าพัน”


               ปีเตอร์เบียดกายอ้วนๆออกไปท่ามกลางผู้คนที่ยืนออกันอยู่รอบตาข่าย ผมหันไปยักคิ้วให้ซัคเกอร์


               “ไม่ล้มบาสก็ได้เงินห้าแสนเหมือนกัน เอาไงไอ้ซัคเกอร์เล่นบาสให้มันสนุกสุดเหวี่ยงดีกว่าน่า”


               ผมยกขวดน้ำเข้าปากแล้วจึงลุกขึ้นยืนยืดเส้นยืดสาย ซัคเกอร์เงียบกริบพลางหันไปสบตากับซันไรส์แต่ผมก็

ไม่ได้ใส่ใจนัก ซันไรส์มันเป็นเพื่อนที่ดีทำอะไรตามผมอยู่แล้ว ไอ้ที่มาเล่นสตรีทบาสด้วยกันก็เพราะผมชวนมันมาเอง


               ครึ่งหลังอีกสิบนาทีเริ่มต้นขึ้นท่ามกลางเสียงเชียร์ดังสนั่น ไอ้พวกเรดฟีนิกส์มองมายังผมด้วยสายตากร้าว ผม

ยักไหล่อย่างไม่แยแส และทันทีที่ผมรับลูกเปิดเกมส์จากซันไรส์ผมก็รีบเลี้ยงลูกวิ่งเข้าไปใต้แป้นบาส จังหวะนี้เป็นของ

ผมเมื่อกำลังจะสปีดเข้าไปกระโดดดังค์ลูกลงห่วง


               พลัก


               “โอ๊ย สัส”


               ผมร่วงลงไปกองอยู่กับพื้นเมื่อผู้เล่นเรดฟีนิกส์กระแทกใส่สีข้างเต็มแรง ลูกบาสหลุดจากมือไปอยู่ในมือซัค

เกอร์ มันเล็งแล้วชูท


               เหี้ยไรวะ!


               อยู่ใต้แป้นแม่งยังยัดห่วงไม่ได้ ผมยันพื้นลุกขึ้นมาทั้งที่ยังไม่หายจุกพลางมองซัคเกอร์ตาเขียว ไอ้ซันไรส์กระ

โดยปาดคว้าลูกมาจากไอ้พวกนั้นได้มันสปินมูฟหลบฉากแล้วส่งลูกมาให้ผม ผมกระโดดรับแล้วทะยานส่งลูกเข้าห่วงนอก

กรอบ ได้ไปสองคะแนนไล่หลังไอ้พวกเรดฟีนิกส์อีกแค่เม็ดเดียว ผมยกมือทำไฮไฟว์กับไอ้ซันไรส์เมื่อเราทำแต้มได้


               เรดฟีนิกส์เปิดเกมอีกครั้ง ผมซอยเท้าเข้าหาดวงตาเล็งอยู่แค่ลูกกลมๆสีส้ม เมื่อได้จังหวะผมก็กระโดดเข้า

แย่งไม่ทันเห็นดวงตาเจ้าเล่ห์ของคู่แข่งก่อนมันจะใช้ปลายศอกตีใส่หางคิ้วของผมจนร่วงไปนอนนับดาวอีกครั้ง ซัคเกอร์

วิ่งเข้ามาแย่งลูกไปจากมันแล้วชูท แต่มันก็ยังพลาด


               “ไอ้สัสซัคเกอร์ ลูกง่ายๆมึงยังทำไม่ได้อีก ไปตายซะไป”


               ผมด่ามันเสียงดังลั่น ความหงุดหงิดเริ่มมาเยือนจนคุกรุ่นไปหมดแม้ว่าจะยังเจ็บและมึนผมก็พยายามกระเสือก

กระสนขึ้นมารับลูกจากซันไรส์แล้ววิ่งเข้าไปซูทใต้แป้น

               เสียงเฮดังลั่นเมื่อคะแนนของทั้งสองทีมเท่ากัน ไอ้พวกเรดฟีนิกส์โกรธจนหน้าแดงก่ำเมื่อผมทำสามคะแนน

ล่าสุดได้ในขณะที่เวลาเหลืออีกแค่นาทีกว่าๆ อีกนิดเดียวก็จะชนะแล้วผมฝืนร่างกายที่เริ่มบอบช้ำไว้ เมื่อเกมที่น่าจะเป็น

เฮือกสุดท้ายเริ่มต้น


               ซันไรส์บุกเข้าไปแย่งลูกมาได้ ผมรีบวิ่งไปรอใต้แป้นพลางตะโกนลั่น


               “ส่งลูกมาให้กูเร็ว เหลืออีกไม่กี่วิแล้ว”


               ผมจ้องตามัน แวบหนึ่งที่เห็นความลังเลเกิดขึ้นก่อนที่ซันไรส์จะโยนลูกบาสลอยไปทางซัคเกอร์ที่อยู่ใน

ตำแหน่งที่ไกลและทำคะแนนยากกว่าผม


               “เหี้ยเอ๊ย!”


               ผมสบถลั่นเมื่อเห็นไอ้ซัคเกอร์ทำพลาดอีกครั้ง เหลือบตามองนาฬิกายังเหลืออีกสิบวินาที


               ผมกระโจนเข้าใส่อย่างบ้าเลือด กำแพงมนุษย์เรดฟินิกส์ขวางทางแต่ผมจะทำให้ได้ ลูกบาสลอยอยู่กลาง

อากาศผมกระโดดตัวลอยไปคว้าแล้วยึดไว้กับอก แรงกระแทกซัดเข้าหาตั้งแต่เท้ายังไม่ถึงพื้นให้ผมร่วงลงมาแต่ผมไม่

พลาดโอกาสสุดท้าย แม้ว่าหลังจะกระแทกกับพื้นจนร้าวระบมแต่ลูกบาสก็ยังหลุดจากมือลอยละลิ่วสูงขึ้นแล้วโค้งลงห่วง

ดังฝุบ


               เสียงตะโกนดังลั่น ผมหลับตาลงพลางหอบหายใจด้วยความเหนื่อย แต่รอยยิ้มก็ยังผุดระบายเต็มใบหน้า


               ผมชนะ!





               เสียงประตูล็อกเกอร์เก็บของดังสนั่นเมื่อผมกระแทกมันระบายอารมณ์


               “แม้แต่มึงก็เสือกไปเล่นกับมัน กูนึกไม่ถึงเลยซันไรส์ทั้งที่กูโคตรไว้ใจมึงเลย”


               ซันไรส์หลุบตาหนี ไหล่ของมันตกลู่


               “เกมเมอร์กูเสียใจ กูกำลังร้อนเงินมึงต้องเข้าใจว่าที่บ้านกูถูกมาเฟียเล่นงานอยู่”


               ผมหันไปมองซัคเกอร์ที่ยังทำหน้าเสียดายแม้ว่าเงินห้าแสนยังกองอยู่ตรงหน้า


               “ล้มบาสได้ห้าแสน ไม่ล้มก็ได้ห้าแสน สบายใจหรือยังล่ะไอ้เหี้ยซัคเกอร์”


               “ใครบอกมึงว่าล้มแล้วได้ห้าแสน”


               ซัคเกอร์ยังสบถเบาๆ


               “เขาส่งสัญญาณมาให้ว่าจะเพิ่มให้อีกตั้งสองแสนถ้าเราแพ้ แต่มึงนั่นแหละทำชวดเงิน ไอ้เหี้ยเกมเมอร์ผู้แดก

อุดมการณ์ ถุย!”


               มันคว้าเงินกองนั้นออกมาโยนให้ผมส่วนหนึ่งให้ไอ้ซันไรส์อีกส่วนหนึ่งแล้วคว้าเป้ลุกขึ้นยืน


               “ขอให้มึงมีความสุขอยู่กับโลกในอุดมคติของมึงเกมเมอร์ หลุดออกมาจากแมททริกซ์เมื่อไหร่ก็บอกกูแล้ว

กัน”


               มันเดินออกไปจากห้องพัก ไอ้ซันไรส์เงยหน้ามามองอย่างสำนึกผิด


               “กูขอโทษว่ะ”


               “อย่าเพิ่งขอโทษกูตอนนี้ ขอให้กูเย็นลงกว่านี้ก่อน”


               ผมเดินดุ่มๆออกมาจากไอ้โกดังสนามแข่งขันทางด้านหลังที่ไม่มีใครใช้นอกจากพนักงานที่นี่ อาจเป็นเพราะนี่

เป็นชานเมืองเมื่อสนามปิดไฟทีละดวงความมืดก็ปกคลุมอย่างรวดเร็ว


               “เจ็บชิบ เล่นเหี้ยอะไรกันแรงขนาดนี้วะ”


               ผมบ่นพึมพำเมื่ออาการเคล็ดขัดยอกมาเยือนในขณะที่ก้าวเดินไปยังถนนเส้นเล็กที่ผมจอดมอเตอร์ไซค์อยู่

ตรงริมถนน ผมเสียบกุญแจและเตรียมจะสตาร์ทรถ


               “เฮ้ย อะไรวะ”


               ตกใจสุดขีดเมื่ออยู่ๆก็ถูกล็อคคอ แขนสองข้างถูกจับไขว้หลังด้วยความรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน ก่อนร่างกาย

ของผมจะถูกกระชากไปทางรถยนต์คันใหญ่สีดำกลมกลืนกับความมืดที่ติดเครื่องยนต์รออยู่ไม่ไกลจากที่ผมยืนอยู่นัก


               “ปล่อยกู จับกูมาทำเหี้ยอะไร”


               ผมดิ้นรนทั้งที่ไม่เป็นผลเพราะคนที่ยึดตัวผมอยู่เป็นฝรั่งไซส์บิ๊กเบิ้ม เมื่อมาถึงรถมันก็ยัดผมเข้าไปด้านหลัง

พอประตูปิดดังปัง คนขับก็เหยียบคันเร่งออกไปทันที










               ดวงตาของไมเคิล วีแกนฉายชัดถึงความกระหายเมื่อเห็นเจ้าหนุ่มเอเชียคนนั้นได้รับชัยชนะ เสียงหัวเราะร่าดัง

จนกลบเสียงเพลงที่เปิดอยู่ในห้องรับแขกวีไอพี


               “เก่ง เก่งจริงๆ บ้าเลือดดีเดือดจริงๆ”


               ไมเคิลหันมาเลิกคิ้วใส่ แพทริคประดิษฐ์รอยยิ้มจางๆขึ้นมาประดับบนใบหน้าพลางซ่อนความหนักใจเอาไว้


               “เดวิลส์กายชนะ ฉันชนะนายแล้วอีกแล้วนะพ่อหนุ่ม”


               แพทริคดึงสมุดเช็คขึ้นมาเซ็นแล้วส่งมันให้กับลูกน้องของไมเคิลอย่างไม่อิดเอื้อน


               “นั่นสิ ไมเคิล เด็กคนนี้คงจะเป็นตัวนำโชคของคุณแท้ๆ”


               คำพูดของเขาเรียกเสียงหัวเราะชอบใจจากไมเคิลได้อีกครั้ง มาเฟียมากอาวุโสดันร่างขึ้นยืนเหล่าลูกสมุนรีบ

เคลียร์เส้นทางทันที


               “นั่นสินะแพทริค แต่มันอาจจะเป็นตัวซวยสำหรับนายก็ได้ที่ทำให้นายพ่ายแพ้ถึงสองครั้ง”


               ไมเคิลยกมือลูบริมฝีปาก


               “คงต้องไปมอบรางวัลให้ตัวนำโชคแล้วล่ะ สวัสดีแพทริค”


               เสือเฒ่าเดินจากไปแล้ว แพทริครีบยกโทรศัพท์มือถึอขึ้นมาแนบหูทันที


               “ผมให้สัญญาณกับซัคเกอร์ว่าจะเพิ่มให้อีกสองแสน แต่ดูเหมือนเกมเมอร์จะไม่เล่นด้วย”


               “ช่างมันเถอะเรื่องนั้น”


               แพทริครีบตัดบทลูกน้อง


               “ไมเคิลออกไปแล้ว รีบไปตามดูว่ามันจะไปจัดการเด็กคนนั้นที่ไหน”


                แพทริคตัดสายโทรศัพท์ คิ้วของเขาแทบจะชนกัน

               ตัวซวยงั้นหรือ

               เขาไม่ควรจะไปยุ่งกับตัวซวย

               แต่แพทริคยั้งใจไม่อยู่จริงๆ เมื่อใบหน้าของตัวซวยกลับวนเวียนอยู่ในความรู้สึก

               ก็ให้มันรู้กันไปว่าจะซวยสักแค่ไหน








               ดวงตาดำขลับเบิกกว้างเมื่อมองไปยังคนที่นั่งสูบซิการ์อยู่ตรงเบาะหลังรถอยู่ก่อนแล้ว กลยุทธรีบลุกขึ้นมานั่ง

แล้วหันไปเปิดประตู

               ออโต้ล็อค!

               เมื่อหันกลับมากลยุทธมองเห็นแววตาแปลกๆนั่น มันทำให้เขากลืนน้ำลายอย่างยากเย็น


               “คุณ เป็น ใคร”


               ใบหน้าที่บ่งบอกว่าอายุเฉียดเข้าใกล้ห้าสิบยิ้มออกมา แต่มันก็ไม่ได้ทำให้กลยุทธรู้สึกดีขึ้นมาสักนิด


               “คนที่ให้รางวัลทีมของนายทั้งสองรอบไงล่ะพ่อหนุ่มนักสู้ ฉันชื่อไมเคิล วีแกน”


               รถยนต์ยังคงวิ่งด้วยความเร็วสูง ฟิล์มดำมืดทั้งคันรถทำให้กลยุทธไม่รู้เลยว่าเขากำลังถูกพาไปที่ไหน และ

ไมเคิล วีแกนต้องการอะไร


               “คุณ ต้องการอะไร ทำไมต้องทำให้ผมตกใจแบบนี้ด้วย”


               ฝืนยิ้มทำใจดีสู้เสือ ทั้งที่หัวใจของกลยุทธกำลังเต้นรัว เขาไม่นึกไว้ใจดวงตาเจ้าเล่ห์ราวกับจิ้งจอกคู่นี้เลย


               “นายทำให้ฉันถูกใจมากรู้ไหม ฉันมีรางวัลให้นาย”


               มือเหี่ยวย่นเอื้อมมาจับอยู่ตรงหัวไหล่ กลยุทธเอี้ยวไหล่หนีแต่ไมเคิลกลับจิกเล็บลงไปในเนื้อและกระชากจน

กลยุทธเสียหลักลงมาบนหน้าขา กลยุทธเริ่มรู้สึกหวาดผวากับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น มันไม่ใช่เรื่องปกติแล้ว!



              “ขอบคุณที่คุณถูกใจ แต่เงินจากคุณก็เยอะพอแล้วผมไม่ต้องการอะไรอีก ได้โปรดปล่อยให้ผมลงจากรถด้วย”

               “จุ๊ จุ๊ ไม่เคยมีใครปฏิเสธถ้าฉันอยากจะให้อะไรใคร รวมทั้งไม่เคยมีใครกล้าปฏิเสธหากฉันต้องการอะไรนะพ่อ

หนุ่มเกมเมอร์”


                คางของกลยุทธถูกมือของไมเคิลลูบไล้ไปมา ดวงตาตระหนกของเด็กหนุ่มเร้าอารมณ์จนแทบจะห้ามใจไม่อยู่

เขาบีบคางจนเหยื่อร้องลั่นพลางดึงหน้ากลยุทธเข้ามาใกล้และบดจูบหื่นกระหายลงไปทันที


               “อื้อ อะ”


               กลยุทธดิ้นพล่านอยู่ตรงเบาะนั่นเอง ฝรั่งสองคนที่นั่งอยู่ตำแหน่งคนขับรถและด้านข้างไม่สนใจ ดวงตาจ้อง

มองแต่ท้องถนนเบื้องนอกปล่อยให้ผู้เป็นนายสนุกอยู่กับเหยื่อรายใหม่ กลยุทธยกกำปั้นขึ้นสูงแต่กลับถูกเสือเฒ่าคว้าไว้

ได้ทั้งสองข้าง ไมเคิลหายใจหอบลึกเมื่อยอมผละปากออกมา


               กลยุทธเบิกตากว้างเมื่อปลายกระบอกปืนพกจ่ออยู่ตรงขมับ


               “เด็กฉลาดย่อมรู้ว่าอะไรควรทำไม่ควรทำ นายน่าจะฉลาดพอว่าควรจะตามใจฉันดีกว่าจะต่อสู้ดิ้นรนให้นิ้วของ

ฉันต้องลั่นไกออกไปนะเกมเมอร์”


               พ่อ ย่า ลุงกิจ ป้าแก้ว พี่เท็น


               ใบหน้าเหล่านั้นโผล่มาในสมองจนกลยุทธเนื้อตัวสั่นเทา ไมเคิล วีแกนกระตุกยิ้มสมใจเมื่อเห็นท่าทางของ

เหยื่อ มืออูบด้วยไขมันลากซิปกางเกงลงแล้วจับท่อนเนื้อร้อนรุมออกมา ก่อนจะกระชากผมกลยุทธไว้ในมือ


               “อมมันซะ เลียด้วยลิ้นของนาย ทำความสะอาดมันให้สะอาดจนกว่าจะถึงที่พัก แล้วเมื่อนั้นฉันจะมอบรางวัล

ให้นายจนหนำใจเลยไอ้รูปหล่อ”


               “ไม่ กูไม่ทำ”


               กลยุทธตะโกนลั่นรถ ไมเคิลดวงตาลุกวาบ


               “ไม่ทำมึงก็ตาย”


               มือที่กำเส้นผมสีดำเต็มกำมือกระชากให้ใบหน้านั้นก้มต่ำจนถูไถอยู่กับส่วนนั้น กลยุทธเม้มปากแน่นเมื่อทาง

หนีรอดนั้นไม่มีเลย ศักดิ์ศรีอาจทำให้เขาไม่สามารถกลับไปพบหน้าคนที่เขารักได้ กลยุทธจำเป็นต้องทำ


               ท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์อยู่ใกล้ปากนี่เอง กลยุทธหลับตาหนีความอดสูเมื่อต้องเปิดปากเตรียมรับมันเข้ามา


               “ระวัง!”


               เสียงตะโกนดังมาจากคนขับรถก่อนจะหักพวงมาลัยหลบอะไรบางอย่าง เสียงปืนดังแว่วมาจากด้านนอก กล

ยุทธมองอะไรไม่เห็นเลยเมื่อต้องกระเด็นกระดอนอยู่ภายในรถที่เสียหลักลงข้างทาง



                                                                  TBC



               

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 19-04-2015 18:57:24

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 19-04-2015 19:11:45

พอได้ยินคำว่าระวังก้น่าจะกัดไอ้เกี่ยวโตงเตงนั่นให้ขมเขี้ยวสักทีเนอะ
ว่าไปงั้นแหละ

เกือยโดนฝีนใจเหมือนกับที่เท็นโดนมั่งแล้วสินะ เกมส์

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 19-04-2015 19:27:15

ไอ้แก่บัดซบเอ๊ยยยย!!!!!! :m31: :m31: :angry2:
แพทริคใช่มั้ย??? ช่วยเกมให้ได้น้าาาาา
อยากให้จัดการไอ้แก่ตัณหาจัดจริงๆนะ!!!  เอาให้ตายๆไปเลย :z6:

ขอบคุณคนเขียนมากๆค่าาาา  :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 19-04-2015 19:45:05

เกมมาแล้วว ลุ้นมากกก  :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Moonwish ที่ 19-04-2015 19:49:09

ไอ้แก่ตัณหากลับ เอ้ยยย
แต่ดูแบบงานนี้เกมหนีเสือปะจระเข้ชัดๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 19-04-2015 19:57:34

 :hao3:  แหม่. น่าจะอมดูดงับไปซะเลย

รอดูว่าใครจะซวยกันแน่

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 19-04-2015 21:42:27

นี่แหละปาบ เกมเอ้ย  ยังไม่เลิกเคืองมันเท่าไหร่ที่มันพรากความบริสุทธิ์ของเท็นที่ทนุถนอมไว้ให้พี่ก่อ  :z6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 19-04-2015 21:51:15

อ้างจาก: Freja ที่ 19-04-2015 19:11:45  

พอได้ยินคำว่าระวังก้น่าจะกัดไอ้เกี่ยวโตงเตงนั่นให้ขมเขี้ยวสักทีเนอะ
ว่าไปงั้นแหละ

เกือยโดนฝีนใจเหมือนกับที่เท็นโดนมั่งแล้วสินะ เกมส์

นั่นสิ น่าจะกัดให้ขาดไปเลย เฮ้อ แก่แล้วไม่รู้จักเข้าโบสถ์(เข้าวัดเข้าวา)ซะบ้าง
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 19-04-2015 22:11:25

เกมถูกชิงตัวไปแล้วว

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 19-04-2015 22:40:55

เกือบไปละเกม เอาใจช่วยแม้ว่าจะยังเคืองเรื่องเท็นอยู่ รอดมาให้ได้นะ แพททริครีบๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 19-04-2015 23:00:31

แพคทริคมาช่วยสินะนั่น

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: DeShiWa ที่ 19-04-2015 23:10:44

มาอ่านจ้า

เพราะพระเอกน่าสนใจ

ยอมรับว่าไม่ได้ตามมาจากเรื่องก่อน(แล้วจะอ่านรู้เรื่องไหม อิอิ)

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 19-04-2015 23:32:36

แพทริกจับไอ้เกมมาตีตูดสั่งสอนซะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 20-04-2015 00:42:51

 :hao6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 20-04-2015 00:51:57

 :katai1: :katai1: :katai1:

เกมเมอร์ห้ามเป็นไรน้าาาาาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-04-2015 02:25:16

แม้จะเคืองเกมอยู่แต่ให้เกมไปอยู่ใต้ร่างแพทริคเถอะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 20-04-2015 06:20:12

รอตอนต่อไปจ้าาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 20-04-2015 08:50:28

 :hao7:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: purpleguy ที่ 20-04-2015 13:29:47

 :katai1:รอให้ถึงวันอาทิตย์ไวๆ  :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Poes ที่ 20-04-2015 17:04:51

พระเอกจะมาทันมั้ยนิ  :katai5:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 21-04-2015 04:35:27

เกมหัวดื้อเอง
สมน้ำหน้านิดหน่อย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 21-04-2015 09:01:25

รออยู่ฮับบบ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 24-04-2015 00:17:15

ตัดจบตอนได้แบบว่าค้างมาก แค่นี้สำหรับที่เกมส์ทำยัไม่พอหรอก
ต้องรอให้แพทริคลงโทษซะหน่อย แล้วเดี๊ยวจะเอาใจช่วย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: house-story ที่ 25-04-2015 22:22:19

 :z3: มาต่อไวๆ นะ  :z3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 4 [19/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 26-04-2015 20:23:25

ตัดฉับ T-T

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 27-04-2015 23:04:22

                                                    เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                            บทที่ 5



               มันเป็นฉากแอคชั่นที่เร้าใจที่สุดหากว่ามันเป็นภาพยนตร์เรื่องหนึ่งที่กลยุทธได้ชม แต่เขากลับไม่ได้นึกสนุก

ไปด้วยเลยในเมื่อเขากลายเป็นนักแสดงคนหนึ่งในฉากดังกล่าว และมันไม่ใช่ภาพยนตร์!

               ร่างของเขากระเด็นไปมาอยู่ตรงเบาะหลังเมื่อรถยุโรปคันโตเสียหลักลงข้างทางเพราะคนขับรถถูกยิงเข้าที่

ขมับ  ไมเคิล วีแกนที่คุมสติได้ดีกว่าใช้มือใหญ่ยึดเบาะรถไว้ได้และลูกน้องที่เหลืออีกคนด้านหน้าก็ควักปืนออกมาเล็ง

ออกไปภายนอกที่กลยุทธมองไม่เห็นว่าเกิดอะไรขึ้น เสียงปืนนัดที่สองดังกึกก้องราวกับมันอยู่ตรงหูนี่เองและอีกไม่ถึง

วินาทีประตูฝั่งที่เขาล้มอยู่กับพื้นรถก็ถูกกระชากออก


               “พวกมึงเป็นใคร”


               เสือเฒ่าไมเคิลตะคอกถามอย่างโกรธเกรี้ยวแต่มีหรือที่อีกฝ่ายจะยอมตอบ คนหนึ่งของพวกนั้นดึงกลยุทธ

ออกไปนอกรถโดยไม่สนใจคำถามของไมเคิล กลยุทธตัวลอยตามแรงกระชากของฝรั่งร่างสูงใหญ่ที่ใส่แว่นตาดำแม้ว่า

ยามนี้จะไม่มีแสงอาทิตย์


               “ปล่อยกู”


               กลยุทธดิ้นรนแต่ไม่สำเร็จ หากเป็นช่วงเวลาปกติเขาคงจะนึกชมการทำงานเป็นทีมเมื่อคนที่จับเขาไว้พาตัว

เขามาที่รถยนต์ ส่วนคนอื่นในทีมก็ยกปืนยิงสกัดคนของไมเคิลที่ตามมาด้านหลังด้วยรถยนต์อีกคันหนึ่ง กลยุทธถูก

พันธนาการด้วยเชือกเส้นใหญ่ไปทั้งตัวและปากที่กำลังด่าทอก็ถูกปิดด้วยเทปเหนียวแผ่นใหญ่ก่อนจะถูกยัดเข้าใส่

กระโปรงด้านท้ายของรถยนต์ หัวใจของกลยุทธเต้นรัวด้วยความตื่นตระหนกเมื่อนึกชะตากรรมของตนเองไม่ออก

               เวลาเพียงไม่กี่นาทีเขาถูกล่าและจับกุมโดยคนถึงสองฝ่าย ฝ่ายหนึ่งคือไมเคิล วีแกนที่กลยุทธรู้แล้วว่า

ต้องการอะไร แต่ใครกันที่มาชิงตัวเขามาจากไมเคิลอีกที กลยุทธยังนึกไม่ออกว่าเขาเคยไปเดินขวางทางใครเข้าหรือ

เปล่า สิ่งที่เขาพอจะเดาได้คือไม่ว่าฝ่ายไหนก็ล้วนแต่ไม่ประสงค์ดีต่อเขาทั้งสิ้น

               กลยุทธใช้แรงที่ยังพอมีเหลือยกเท้าทั้งสองข้างที่ยังเป็นอิสระถีบเข้ากับฝากระโปรงรถยนต์ ถึงแม้จะไม่มี

โอกาสหลบหนีแต่เขาก็ไม่อยากอยู่เฉย แต่นานเข้าเมื่อรถยนต์ขับฉวัดเฉวียนไปมากลยุทธก็หมดแรงและตัดสินใจที่จะ

หยุดการกระทำนั้นลง

               ชายหนุ่มหยุดนิ่งพลางหลับตาลง ภาพคนในครอบครัวทยอยกันปรากฏอยู่ในจินตนาการ หยดน้ำตาไหลลง

จากหางตาจนเปียกไรผม


               “ย่าจ๋า เกมขอโทษ ถ้าเกมยังมีชีวิตอยู่เกมจะกลับไปกอดย่า”


               “พ่อ พี่เท็น เกมขอโทษ เกมคิดถึง”


               กลัว กลยุทธกำลังกลัว


               ความหวาดกลัวกำลังเกาะกุมจิตใจจนหัวใจเต้นโครมคราม ยิ่งรถยนต์ที่ชิงตัวเขามาขับไกลจากจุดเกิดเหตุ

มากขึ้นเท่าไหร่ร่างกายของกลยุทธก็ยิ่งสั่น เขากลัวความตายโดยที่ยังไม่ได้กลับไปเห็นหน้าคนที่เขารักเป็นครั้งสุดท้าย

ตายโดยที่ยังไม่ได้บอกใครว่าเขารักทุกคนมากแค่ไหน และเมื่อการเดินทางสิ้นสุดลงฝากระโปรงรถยนต์ถูกเปิดออก

ดวงตาของกลยุทธก็เบิกกว้าง เขาถูกยกออกมาจากที่แคบให้มายืนสั่นพั่บๆอยู่บนพื้นดินอีกครั้ง

               เชือกที่มัดไว้ถูกปลดออกรวมทั้งเทปเหนียวที่ปิดปากของเขา แต่กลยุทธรู้ว่าในสถานการณ์เช่นนี้ไม่มีทางใด

ที่เขาจะหนีได้เลยเมื่อเขายืนอยู่หน้าบ้านสองชั้นหลังใหญ่ตั้งอยู่โดดเดี่ยวท่ามกลางสนามหญ้ากว้างขวางที่มีรั้วคอนกรีต

ทึบสูงเลยหัวล้อมรอบทั้งสี่ด้าน ประตูรั้วสำหรับให้รถเข้าออกเป็นแผ่นเหล็กกล้า และตอนนี้มีฝรั่งตัวโตยืนอยู่รอบตัวของ

เขาราวสี่ถึงห้าคน ไม่นับที่กระจัดกระจายกันอยู่ตามทางเดินและภายในตัวบ้านที่เปิดไฟสว่างไสว


               พระเจ้า นี่มันบ้านหรือสถานที่กักขังกันแน่


               “เดิน”


               ไหล่ของกลยุทธถูกผลักให้ก้าวเดินไปทางตัวบ้าน เขาต้องก้าวขึ้นบันไดไปกว่าสิบขั้นจึงจะถึงประตูใหญ่ เขา

กลายเป็นเป้าสายตาของชายฉกรรจ์จำนวนไม่น้อยที่หันมามองเป็นตาเดียว กลยุทธเดินตามผู้นำทางเข้าไปภายในจน

กระทั่งถึงห้องโถงด้านในที่ตกแต่งด้วยชุดรับแขกสไตล์คลาสสิคที่มีคนๆหนึ่งนั่งอยู่บนโซฟาตัวใหญ่ที่สุด คนๆนั้นคาบ

บุหรี่ไว้หมิ่นเหม่ขณะที่ดวงตาจ้องมองนิตยสารรถแข่งที่ถืออยู่ในมือ


               หัวคิ้วของกลยุทธขมวดเป็นปมขณะเดียวกับที่ถูกบังคับให้นั่งลงบนเก้าอี้ตัวตรงข้าม ใบหน้าคมสไตล์ยุโรป

ตะวันออกนั้นช่างคุ้นหน้าเหมือนเคยเห็นมาแล้วแต่ยังนึกไม่ออก จนกระทั่งดวงตาสีเทาเงยขึ้นมาสบตานั่นแหละกลยุทธ

ถึงได้เบิกตากว้าง


               “นะ นาย วันนั้นในห้องน้ำ”


               ภาพผู้ชายร่างสูงใหญ่ยืนหันหลังอวดแผ่นหลังกว้างแล้วมองมาทางเขาผ่านกระจกห้องน้ำในสนามแข่งสตรีท

บาสผุดขึ้นมาในความทรงจำ กลยุทธชะงักค้างเมื่อรู้ว่าคนที่ชิงตัวเขามาจากไมเคิล วีแกนคือผู้ชายคนนั้น


                “แพททริค อิวานอฟ”


               เสียงแนะนำตัวสบายๆพลางใช้มือคีบก้านบุหรี่ไว้ หนังสือในมือถูกวางลงและเจ้าตัวก็จ้องมองเขาด้วยรอยยิ้ม

เย็นๆทำให้กลยุทธต้องขมวดคิ้วอีกครั้ง


               เสียงนั่น!


               ขนที่หลังคอลุกชัน กลยุทธเย็นเยียบตั้งแต่หัวจรดเท้า


               แพททริค อิวานอฟ ผู้ชายที่พบในห้องน้ำของแขกวีไอพีคือคนที่โทรศัพท์มาหาเพื่อให้กลยุทธล้มบาส!


               “ตะ ต้องการอะไร”


               ใบหน้าซีดเผือดและหยดเหงื่อที่ซึมออกมาตามรูขุมขนแม้ว่าอากาศจะเย็นลงในเวลาดึกสงัดเช่นนี้ทำให้แพท

ทริคต้องซ่อนความขบขันเอาไว้

               เด็กน้อยเอ๋ย

               เขาขยี้ก้นบุหรี่ลงกับที่เขี่ยบุหรี่ก่อนจะพิงหลังไปกับโซฟามองเด็กหนุ่มจากเมืองไทยที่กำลังนั่งตัวแข็งอยู่ตรง

หน้า นึกดีใจที่ลูกน้องไปแย่งชิงมาจากไมเคิลได้เพราะเขาคงจะเสียดายไม่น้อยถ้ากลยุทธจะต้องตกเป็นสมบัติของเสือ

เฒ่าเจ้าเล่ห์คนนั้น


               “ก็แค่พามาคุยด้วยสักหน่อย”


               แพททริคยักไหล่


               “หรือว่านายไม่ดีใจที่ฉันช่วยนายมาจากไมเคิล”


               กลยุทธไม่รู้ว่าตนเองควรจะดีใจหรือเปล่าที่รอดพ้นเงื้อมมือไมเคิลเพื่อจะมาเจอกับผู้ชายคนนี้ เขายังพอเดา

ท่าทีของไมเคิลออกแต่สำหรับใบหน้าที่เจือไว้ด้วยรอยยิ้มอ่อนๆแต่ดวงตากลับบอกถึงความจริงจังของแพททริคมัน

ทำให้เขาเดาทางไม่ได้เลยว่าอีกฝ่ายต้องการอะไรกันแน่ หนีเสือปะจรเข้ชัดๆ!


               “ผมรู้ว่าคุณไม่ได้ต้องการแค่นั้น”


               แม้จะกลัวแต่กลยุทธก็ไม่ได้ขี้ขลาดจนถึงกับต้องยอมอ่อนข้อ จะให้แพททริค อิวานอฟรู้ไม่ได้โดยเด็ดขาดว่า

หัวใจของเขากำลังเต้นรัวจนแทบจะหลุดมานอกทรวงอก


               “คุณคือคนที่จ้างทีมผมล้มบาสแต่ผมไม่ยอม คุณคงโกรธมากสินะ”


               ความโอหังกลับคืนมาสู่กลยุทธ แพททริคมองใบหน้าที่เชิดสูงแม้จะหวาดกลัวนั่น นัยน์ตาสีดำขลับจ้องมอง

มายังเขาซ่อนความประหวั่นพรั่นพรึงเอาไว้ทำไมคนที่มากประสบการณ์กว่าจะดูไม่ออกเล่า


               ฤทธิ์มากจริงแฮะ


               “ก็โกรธนิดหน่อยที่นายไม่เชื่อฟังผู้ใหญ่ที่หวังดี ฉันเตือนนายแล้วว่านายไม่มีทางรู้หรอกว่าจะเจออะไรเมื่อ

นายชนะ แล้วเป็นไง ทำให้ไมเคิล วีแกนถูกอกถูกใจได้ขนาดนั้น นรกรอนายอยู่รู้ไหม”


               “ผมจะไปรู้ได้ไงว่าความหวังดีของคุณคืออะไร”


               กลยุทธตะโกนก้องจนคนของแพททริคที่ยืนหันหลังอยู่ตรงทางเข้าถึงกับหันมามอง แต่เมื่อเห็นเจ้านายของ

ตนยังนิ่งเฉยก็หันกลับไปดังเดิม


               “ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใครและไมเคิล วีแกนอะไรนั่นเป็นใครด้วยซ้ำ แล้วคุณจะให้ผมยอมรับความหวังดีจากคนที่

โทรมาบอกให้ผมล้มเกมที่เป็นเหมือนชีวิตของผม ถ้าคุณเป็นผมคุณจะทำไหม”


               แพททริคยกนิ้วเคาะขมับ ท่าทางนั้นก่อกวนอารมณ์ของกลยุทธให้โมโหจนแทบจะลืมความหวาดกลัว


               “โทษทีก็แล้วกันสำหรับความผิดพลาด ฉันจะจำไว้เป็นบทเรียนก็แล้วกันนะ”


               “งั้นก็ปล่อยผมได้แล้ว”


               “คงจะไม่ได้หรอกเกมเมอร์”


               แพททริคกล่าวปฏิเสธแบบไม่ต้องคิด


               “ตอนนี้นายยิ่งกลายเป็นที่ต้องการของไมเคิลเพิ่มขึ้นอีกเป็นล้านเท่า ถ้าตาแก่จอมเจ้าเล่ห์นั่นได้นายไปนาย

คงจะยับเยินไม่มีชิ้นดี”


               “แล้วจะให้ทำไงวะ โน่นก็ไม่ได้นี่ก็ไม่ได้”


               กลยุทธชักเดือด เขากัดฟันมองแพททริคสายตากร้าว แพททริคกรอกตาขึ้นบนราวกับจะระอาเมื่อเห็นท่าทาง

ของเขา


               “ง่ายๆก็แค่หาคนคุ้มครองนายซะ”


               คนคุ้มครอง กลยุทธเบิกตากว้างในขณะที่ดวงตาสีเทาเป็นประกายพราวพร่าง


               “เป็นคนของฉันเพื่อที่ฉันจะได้คุ้มครองนายได้อย่างเต็มที่”


               “ไม่มีทาง”









              ผมผุดลุกขึ้นยืนพลางกำหมัดแน่น ตะโกนอย่างไม่ไว้หน้า


               “มึงมันก็เลวไม่ต่างอะไรกับไอ้แก่ไมเคิลนั่นหรอก เป็นคนของมึงเหี้ยไรวะ”


               ดวงตาสีเทาของมันลุกวาบเมื่อได้ยินผมด่ามัน แค่นี้ยังน้อยไปด้วยซ้ำ


               “ไอ้คนตัณหากลับหวังจะล่อตูดกูใช่ไหม ฝันไปเหอะ อย่าหวังว่ากูจะยอม เฮ้ย อะ!”


               อยู่ๆตัวผมก็ลอยคว้างตามแรงกระชากที่แขนจนกระทั่งกระแทกเข้ากับหน้าอกแข็งๆของมัน มือใหญ่กดหลัง

ให้ผมขยับเขยื้อนตัวไม่ได้ ผมทำได้แค่เงยหน้ามองสบตากร้าวที่ก้มลงมา


               “ปากดีนักนะ เกมเมอร์”


               น้ำเสียงทุ้มหนักเพิ่มความรุนแรงให้ผมผวา นิ้วหัวแม่มือกับนิ้วชี้ของมันบีบอยู่ตรงคางจนผมหน้าเบี้ยว


               “ไม่เคยมีใครสั่งสอนเรื่องคำพูดบ้างหรือไง”


               “อย่ามายุ่งกับกู”


               ผมทำใจดีสู้เสือตะคอกมันกลับ ไอ้ฝรั่งผมทองเม้มปากแน่น มันจ้องผมตาวาวก่อนจะกระชากใบหน้าผม

เข้าหาแล้วกดปากมันลงมากับปากของผม


               “อื้อ”


               ผมดิ้น ผมทุบไปที่แผ่นหลังของมัน แต่ยิ่งทำแบบนั้นแรงกดที่ปากก็ยิ่งเพิ่มขึ้นจนผมเจ็บ รอยฟันฝังอยู่ตรง

ขอบปากเมื่อผมพยายามจะเม้มปากหนี เจ็บจนต้องกลั้นใจไว้


               “ฮะ ฮัก”


               ทันทีที่ลมหายใจในปอดหมดลงผมก็ผวางับอากาศแต่นั่นเปิดโอกาสให้มันดันลิ้นร้อนของมันเข้ามา ผมหด

ปลายลิ้นหนีแต่มันกลับตวัดเกี่ยวไว้ ผมเจ็บปากจนคิดว่ามันคงจะบวมเห่อแรงต่อสู้ยิ่งน้อยลงทุกที


               “ไม่!”


               มือของมันสอดเข้ามาภายในกางเกงยีนส์ของผม มันบีบขยำก้นผมอย่างมันมือก่อนที่มันจะล้วงลงต่ำไปเรื่อยๆ

จนกระทั่งถึงรอยแยกแล้วมันก็ดันนิ้วเข้ามา ผมส่งเสียงร้องอยู่ในลำคอเมื่อมันยังดูดเสียงผมไว้ รวบรวมพลังทั้งทุบทั้งตี

แต่ดูเหมือนมันจะเป็นกำแพงหินที่ทุบเท่าไหร่ก็ไม่รู้สึก ปลายนิ้วของมันยิ่งสอดลึกจนผมสะดุ้งเมื่อมันกระแทกเข้าจุดหนึ่ง

ภายในนั้น


               “ตรงนี้สินะ”


               เสียงหัวเราะต่ำอยู่ในลำคอทำให้ผมเจ็บใจจนน้ำตาไหล ยิ่งดิ้นก็ยิ่งเข้าทางมันเมื่อนิ้วนั่นชักเข้าออกจนผม

ปวดไปหมด มันกดไหล่ให้ผมรับกับนิ้วร้อนที่สอดเพิ่มเข้าไป ยิ่งผมดิ้นหนีมันก็ยิ่งกระแทกย้ำแรงขึ้นเรื่อยๆ กล้ามเนื้อของ

ผมกำลังแข่งกันบีบรัดอยู่รอบนิ้วของมัน


               “หึหึ แค่นิ้วยังตอดขนาดนี้”


               “มึง ไอ้เลว”


               ผมเกร็งตัวค้างพ่นเสียงครางยาวออกมาเมื่อมันผละปากออกจากปากผม ของเหลวพ่นพรวดเต็มกางเกงเมื่อ

มันปล่อยผมให้เป็นอิสระ ผมถึงกับหงายหลังก้นจ้ำเบ้าลงบนพื้นอย่างหมดแรง


               สัตว์นรก กูเกลียดมึงไอ้แพททริค


               ผมมองมันอย่างอาฆาตพลางฝืนตัวลุกขึ้นยืนแล้ววิ่งออกไปจากห้องนั้น


               “นาย เอาไง”


               เสียงคนของมันหันไปถาม ผมได้ยินเสียงมันลอยเข้าหู


               “ปล่อยไป อยากรู้นักว่าจะดื้อสักแค่ไหน”





               พวกมันปล่อยให้ผมวิ่งออกไปจากตัวบ้านโดยไม่ได้ห้ามปรามตามที่นายมันสั่ง ผมวิ่งมาหยุดยืนคว้างอยู่กลาง

สนามหญ้ากว้างใหญ่ หันไปมองโดยรอบเพื่อหาทางหนี กำแพงคอนกรีตยักษ์ปิดกั้นไว้โดยรอบมีเพียงทางเดียวคือต้อง

ปีนมันออกไป

                ผมวิ่งไปที่กำแพงด้านหนึ่ง มันสูงสองเท่าของตัวผมเห็นจะได้ด้านบนมีลวดเส้นเล็กถักทออยู่จนแทบมองไม่

เห็น ผมใช้นิ้วยึดอยู่กับรอยตารางรอบแผ่นปูนแล้วกัดฟันปีนมันขึ้นไป


               ใกล้ความจริงแล้ว


               ขอบกำแพงใกล้เข้ามาเรื่อยๆอิสรภาพรออยู่อีกฝั่งหนึ่งของไอ้กำแพงบ้านี้ ผมยิ้มอย่างยินดีเมื่อมือของผมคว้า

ขอบของมันได้ในที่สุด ผมรวมรวบแรงเพื่อยกตัวเองขึ้นไปบนนั้น


               พรึ่บบบ


               ทันทีที่ร่างกายสัมผัสกับลวดเส้นเล็กที่ถักเป็นตาข่ายบางๆ ผมก็สะดุ้งเฮือกเมื่อกระแสไฟฟ้าแล่นวาบเหมือน

โดนไฟดูด ผมตาค้างเมื่อร่างของผมร่วงลงมาจากกำแพงยักษ์ สติของผมหมดลงตั้งแต่ตัวยังไม่กระแทกพื้นด้วยซ้ำ
               





               ไม่รู้ว่าเวลาผ่านไปนานแค่ไหนเมื่อผมลืมตาขึ้นมาอีกครั้งเรี่ยวแรงหมดลงอย่างสิ้นเชิงในคราวนี้ ผมค่อยๆเปิด

เปลือกตาขึ้นมาพลางเรียกสติสัมปชัญญะให้กลับคืน จนกระทั่งนึกเรื่องทั้งหมดออกจึงได้ก้มหน้าสำรวจตัวเอง


               ซวยแล้วมึงไอ้เกม


               ผมตาเหลือกเมื่อรู้ว่าแขนสองข้างถูกมัดอยู่ตรงหลังเอว เชือกหนังเส้นหนึ่งพันธนาการอยู่ตรงรอบอก ปลาย

อีกด้านของมันโยงอยู่กับขื่อด้านบน ผมหมุนคว้างอยู่กลางอากาศเมื่อเท้าหยั่งพื้นไม่ถึง อากาศเย็นลูบไล้จนสั่นสะท้าน

เมื่อไม่มีเสื้อผ้าอาภรณ์ใดๆติดตัวผมแม้แต่ชิ้นเดียว ในขณะที่ร่างกายหมุนไปมาเพราะแรงดิ้นรนผมหันไปเห็นไอ้ฝรั่งผม

ทองทอดสายตาสีเทาของมันมาทางผมจากมุมหนึ่งของโกดังกว้างที่ปราศจากผู้คน




                                                                              TBC


               
               
               
                                          :hao7: :hao7: :hao7: :hao7: :hao7:
               

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 27-04-2015 23:11:56

แพททริคนี้ก็คงรสนิยมเฉพาะทางสินะ สอนให้เด็กรู้สำนึกเลย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: zeroj ที่ 27-04-2015 23:44:06

นึกถึงตอนต่อไปแล้ววววววววววววววววววว              :haun4: :haun4: :haun4: :haun4: :haun4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Maytbb ที่ 28-04-2015 01:20:30

เด็กดื้อต้องโดนลงโทษ   :hao6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 28-04-2015 01:29:50

เตรียมโดนเฉือดได้แล้วเกมจ๋า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 28-04-2015 01:34:02

แอร๊ยยยยยยย เริ่มล่ะๆ รอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อออออ  :z1: :z1:

#ไอ้เฒ่านี่เมื่อไหร่มันจะตายยยยย :z6:

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 28-04-2015 02:00:24

เด็กดื้อต้องโดนจับฉีดยา 555

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 28-04-2015 03:36:47

หึๆๆ แพททริคเริ่มรุกแล้วสินะ -.,-
ตัดกันได้ค้างดีแท้ T T

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 28-04-2015 03:42:24

จับกระแทกให้แกไปเลยยัดเยียดความเป็นผัว ให้เกมเอาไปฝากคนที่บ้านเลย จะได้หายหมั่นไส้ซักที  :oo1: :oo1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 28-04-2015 04:15:14

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 28-04-2015 06:35:03

 :hao6:  นิยายเรื่องนี้ส่งเสริมจินตนาการด้าน BDSM สินะ โลดแล่นมาก  นี่ออกจะเหนือความคาดหมายนิดนึงแต่เราชอบนะ

ยังไงก็ตามเราไม่คาดหวังจะให้เกมถูกรุมกระทำอย่างโหดร้ายโดยบรรดาลูกน้องของแพทริคหรือใครๆอื่นๆในเรื่อง
ขอแค่พี่แพทริคคนเดียวก็น่าจะถึงใจแล้ว. ครองเกมให้อยู่ก็แล้วกัน จะได้วินวิน

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 28-04-2015 08:14:50

 :pig4:อ :pig4:อ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: pandorads ที่ 28-04-2015 08:46:18

แพทริค...แกจะเล่น sm เรอะ!!? -0-

แต่ยังไงก็ถนอมๆ น้องหน่อยเน้อ. 555

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: gwaiplay ที่ 28-04-2015 08:48:39

เลือดจะหมดตัวละ  :haun4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 28-04-2015 09:09:02

เกมก็มุทะลุเกินไป ถ้าคุยด้วยๆไม่โวยวายก็คงไม่ต้องลำบาก(ปีนกำแพงเพื่อที่จะถูกไฟช็อตแล้วโดนจับได้อีกครั้ง)
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

ปล.ใกล้จะถึงฉากที่ปรากฏในบทนำแล้วสินะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 28-04-2015 11:41:50

แพททริคก็ถนอมๆเกมหน่อยนะ สงสารเด็ก คึคึ :hao3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: LikeU ที่ 28-04-2015 12:28:06

ตอนต่อไปแล้วสินะ 
น้องเกมทนเพื่อคนอ่านหน่อยนะลูก :hao6:

รอรอรอ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 28-04-2015 16:38:48

ตามมาอ่านจากเรื่องโน้นค่าา ~^^

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 5 [27/04/15] #เรื่องต่อจากน้ำใสของผมฯ#
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 30-04-2015 03:55:23

ตาย ๆ นุ้งเกมไม่น่ารอด ชอบค่ะ บรรยายละเอียดดี เห็นภาพเป็นฉาก ๆ เลย กร๊ากกกกกกก

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 02-05-2015 21:36:46

                  คำเตือน : ความรุนแรงระดับ 18+++
                    ใครอายุไม่ถึง ใครใจเสาะก็กดปิดซะ
                           เราเตือนแล้วนะ
                       เตือนแล้วไม่ฟังก็ตามใจ หุหุ^^
                                   :katai3: :katai3: :katai3: :katai3: :katai3:






                                                           เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                                 บทที่ 6


               โกดังกว้างนั้นมืดมิดมีเพียงแสงสลัวของหลอดไฟกำลังต่ำที่ติดโดยรอบอยู่เพียงไม่กี่ดวง ไอหมอกของ

อากาศเย็นในเวลาดึกสงัดใกล้รุ่งเช้าพาดผ่านแสงไฟอ่อนพอให้มองเห็น กลยุทธกำลังสั่นไปทั้งตัวเมื่อร่างสูงใหญ่ของ

แพทริคที่นั่งคร่อมอยู่บนเก้าอี้สังกะสีเก่าคร่ำจับจ้องมองเขาอย่างใจเย็น สองแขนวางพาดอยู่บนขอบพนักเก้าอี้มือหนึ่ง

คีบบุหรี่แล้วสูดนิโคตินเข้าปอดก่อนจะพ่นควันสีเทาลอยปะปนอยู่กับไอหมอก


               มีเพียงเสียงของลมหายใจถี่เร็วไปด้วยความตื่นเต้นระคนหวาดหวั่นของกลยุทธเท่านั้น ที่เหลือคือความเงียบ

ที่ปกคลุมบรรยากาศ ดวงตาสีเทาจ้องมองร่างเปลือยเปล่าตรงหน้าไม่วางตาจนกระทั่งบุหรี่หมดมวนเขาจึงลุกขึ้นยืนเต็ม

ความสูง ปลายรองเท้าหนังขยี้ลงไปที่ก้นบุหรี่ที่เพิ่งโยนทิ้งลงพื้นจนมันเหลือเพียงเศษซาก จากนั้นเขาจึงก้าวช้าๆมายัง

เป้าหมาย เสียงรองเท้ากระทบพื้นดังเป็นจังหวะสม่ำเสมอผิดกับเสียงหายใจของกลยุทธที่ยิ่งดังขึ้นทุกทีเมื่อแพทริคก้าว

ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ จนกระทั่งมาหยุดยืนเผชิญหน้ากับร่างกายที่ถูกแขวนไว้กลางอากาศในระดับที่ใบหน้านั้นสูงเสมอ

ใบหน้าของเขา


               “มะ มึง มึงจะทำอะไรกู”


               กลยุทธอยากจะตะโกนใส่หน้าที่มีแต่ความเย็นชาเหลือเกินแต่สิ่งที่หลุดออกไปกลับมีเพียงเสียงแหบโหยสั่น

พร่าจากริมฝีปากสั่นระริกราวกับลูกกวางที่อยู่ในอุ้งมือเจ้าป่า ดวงตาสีเทาฉายแสงวาววับเมื่อมือหนึ่งคว้าใบหน้าของเขา

แล้วบีบกรามจนหน้าเบี้ยว


               “เด็กดีควรจะเชื่อฟังผู้ใหญ่”


               เสียงทุ้มลึกราวกับกำลังปลอบโยนทั้งที่มือแกร่งยังคงลงน้ำหนักอยู่ที่คาง ใบหน้าของกลยุทธถูกดึงเข้าใกล้

จนรู้สึกได้ถึงลมหายใจร้อนผ่าวที่รินรดอยู่ตรงข้างแก้ม ทันใดนั้นกลยุทธก็สะดุ้งสุดตัวเมื่อจุดกึ่งกลางร่างกายถูกคว้าหมับ

ด้วยมืออีกข้างหนึ่งของแพทริค อิวานอฟ


               “ปล่อยกู อ๊ากกก”


               กลยุทธดิ้นพล่านเมื่อสิ่งที่อยู่ในอุ้งมือของแพทริคถูกบีบด้วยแรงที่มากขึ้นเรื่อยๆ ความปวดร้าวแล่นวาบไป

รวมกันอยู่ตรงปลายประสาทจนหน้าเขียวกว่าที่แพทริคจะยอมผ่อนแรงจนกลายเป็นเพียงกระชับมันไว้แล้วเริ่มโยกรั้งมัน


               “สัส อย่ามายุ่งกับกู อื้ออออ”


               มือสากวางแนบแน่นปลายนิ้วบี้ส่วนยอดรอยแฉกจนปริ่มน้ำขณะเดียวกันก็สาวรูดไม่ยอมปล่อย กลยุทธกัดฟัน

กลั้นเสียงจนใบหน้าเหยเกเมื่อความปวดถ่วงร้าวลงไปรวมกันอยู่ตรงองคาพยพที่ใกล้จะแตกเป็นเสี่ยง แต่อยู่ๆ มือร้อนก็

หยุดเคลื่อนไหวก่อนที่กลยุทธจะตกใจเมื่อแพทริคกลับใช้เทปกาวหนาเหนียวพันท่อนเอ็นแข็งขืนเอาไว้ไม่รู้กี่รอบแถมยัง

เน้นย้ำอยู่ตรงรูปลดปล่อยจนมันหมดทางระบายออก


               “ทำเหี้ยอะไรวะ”


               กลยุทธตาเหลือกกับการกระทำดังกล่าว ตอนนี้ใบหน้าของเขาแดงก่ำไปหมดเพราะร่างกายที่ถูกกระตุ้นแล้ว

หยุดยั้งในทันทีทันใด


               “เด็กดื้อควรจะถูกลงโทษให้หลาบจำ”


               “ปล่อยกูนะ กูปวด เอามันออกเดี๋ยวนี้”


               ดวงตาดำขลับเบิกตาโพลงพยายามดิ้นรนหวังจะให้ร่างกายพ้นจากการพันธนาการแต่ยิ่งดิ้นเชือกที่มัดข้อมือ

ก็ยิ่งถูไถบาดลึก เขาสบประสานสายตากับดวงตาสีเทาที่มองมายังเขาด้วยรอยยิ้มอ่อนโยน


               “มะ ไม่ ไม่ อย่า มึงจะทำอะไร”


               ร่างสูงใหญ่เดินอ้อมไปยังด้านหลัง เสียงก้าวเท้าของแพทริคกำลังทำให้กลยุทธประสาทเสียจนต้องดิ้นอย่าง

ทุรนทุราย สะโพกของกลยุทธถูกมือร้อนจับไว้จนดิ้นไม่หลุดกลยุทธหอบลึกเมื่อน้ำเสียงนุ่มดังอยู่ตรงด้านหลังของใบหู

นี่เอง


               “ฉันจะทำให้นายรู้ว่าการปฏิเสธไม่ยอมรับคำขอดีๆของฉันจะทำให้นายเจอกับอะไรบ้าง”


               ไม่!


               เสียงรูดซิปกางเกงดังแหวกอากาศตามมาในวินาทีถัดไป สมองของกลยุทธกำลังหยุดสั่งการเมื่อต้นขาของ

นักกีฬาอย่างเขากลับถูกแยกออกอย่างง่ายดายแม้ว่าจะพยายามออกแรงต้านและทันใดนั้นดวงตาสีดำก็เบิกโพลงพร้อม

กับสะดุ้งสุดตัวเมื่อรู้สึกถึงการล่วงล้ำโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัว กลยุทธหยุดหายใจชั่วขณะเมื่อความเจ็บปวดที่สุดในชีวิตเกิด

ขึ้นในชั่วเสี้ยววินาที เขาอ้าปากค้างเมื่อช่องทางด้านล่างถูกแทงเข้ามาด้วยอวัยวะใหญ่โตและอุ่นร้อน


               “อย่า อย่านะ อ๊ากกกก”


               เสียงร้องโหยหวนดังก้องไปมาอยู่ในโกดังมืด กลยุทธตาพร่าจากน้ำตาเอ่อท้นแต่เสียงนั่นก็ไม่ได้ทำให้สิ่งที่

กำลังรุกรานหยุดการกระทำ แต่มันกลับแทงลึกเข้ามาภายในเรื่อยๆจนกลยุทธรู้สึกได้ถึงบาดแผลความเจ็บปวดทำให้เขา

ต้องแอ่นตัวหนีแต่มือแข็งแกร่งราวกับคีมเหล็กก็จับเอวของเขาไว้แน่นเพื่อจะแทงเขาจนมิดด้าม


               “กะ กูเกลียดมึง ไอ้เหี้ยแพทริค”


               น้ำตาหยดลงตามร่องแก้ม ได้ยินเสียงหัวเราะแผ่วเบาลอดมาจากเบื้องหลังให้ยิ่งเจ็บไปทั้งหัวใจก่อนที่

ร่างกายแข็งแกร่งจะดึงเอวตัวเองออกมาเกินค่อนแล้วกระแทกดันกลับเข้าไปอย่างรวดเร็ว


               “อ๊ากกกกก”


               รอยแยกของซิปกางเกงถูครูดไปกับเนื้ออ่อนรอบช่องทางเมื่อแพทริคเด้งเอวเข้าใส่ยิ่งสร้างความแสบร้อนให้

กลยุทธแทบขาดใจ ท่อนขาของเขาหมดแรงต่อสู้จนแพทริคสามารถจับมันให้เกี่ยวไปรอบเอวหนาได้ในที่สุด กลยุทธ

สะดุ้งเฮือกเมื่อแท่งร้อนกระแทกเข้าใส่จุดหนึ่งภายในช่องทางจนเขารู้สึกถึงสารคัดหลั่งที่ซึมออกมาหล่อเลี้ยงไปรอบ

แท่งร้อนที่คับแน่น


               “ใช่ตรงนี้จริงๆเสียด้วย”


               เสียงคำรามอย่างถูกใจดังก้องอยู่ด้านหลัง และในวินาทีต่อมากลายเป็นว่ากลยุทธกลับต้องกัดฟันเมื่ออยู่ๆ

ความเสียวซ่านก็พุ่งพรวดจนร่างกายสั่นสะท้าน ขนอ่อนทั่วร่างกายลุกชันไปหมด


               “ฮะ ฮัก อ๊า”


               แม้จะพยายามกัดฟันไว้แต่กลยุทธก็หมดความอดทน เขาปล่อยเสียงครางดังลั่นจนมันสะท้อนไปมาก้องเข้าหู

ตัวเอง ความรู้สึกปวดหนึบแผ่ซ่านไปทั้งตัวเมื่อเขาอยากที่จะปลดปล่อยแต่มันกลับถูกขัดขวางไว้ด้วยเทปกาวที่แพทริค

พันไว้จนแน่นหนา ยิ่งเมื่อแพทริคเด้งเอวถี่รัวก่อนจะแช่ค้างแล้วอัดของเหลวให้เขาเก็บไว้ทุกหยาดหยดเขาก็ยิ่งปวดร้าว

ไปทั้งตัว


               “อึก ฮืออ ไอ้สัตว์นรก อ๊ากกก”


               แพทริคชักเอวกลับจนแท่งเนื้อหลุดออกมาแล้วปล่อยมือให้กลยุทธลอยอยู่กลางอากาศ ผิวขาวของกลยุทธ

ขึ้นสีแดงก่ำไปทั้งตัวเพราะความอัดอั้นที่ยังไม่ได้ปล่อยออกมา กลยุทธผวาเมื่อแพทริคเดินกลับมาเผชิญหน้าให้เขาได้

ก้มลงไปมองแท่งเนื้อยักษ์ที่ยังอวดกายชูชันความแข็งขัน ใบหน้าเปื้อนยิ้มใช้ปลายนิ้วปาดน้ำคาวขาวขุ่นปะปนกับสีแดง

จางของเลือดจากมันขึ้นมาแล้วป้ายเบาๆไปที่รอบริมฝีปากที่เห่อบวมของกลยุทธ


               “ไอ้สัตว์”


               กลยุทธตะโกนด่าใส่หน้า


               “บทเรียนแรกสำหรับเด็กดื้อ ถ้าทรมานมากนักก็ทิ้งความโอหังแล้วร้องขอความปรานีจากฉันสิเกมเมอร์”

               








               ผมถ่มน้ำลายใส่หน้ามัน


               “ไม่มีทางที่กูจะขอร้องมึง”


               ดวงตาสีเทาตรงหน้าเบิกกว้างและคุโชนขึ้นมาจนผมผวา ผมกัดริมฝีปากตัวเองจนห้อเลือดเมื่อเห็นมันยกหลัง

มือเช็ดคราบน้ำลายของผม ใบหน้านั้นดุดันขึ้นทันตาเห็นและอยู่ๆมันก็ก้าวอาดๆไปปลดปลายเชือกฝั่งที่โยงผมไว้กับขื่อ

ปล่อยให้ร่างของผมร่วงผล็อยลงไปกองกับพื้นเย็นเยียบ ไอ้แพทริคลากปลายเชือกแล้วเดินดุ่มๆไปที่ตรงไหนสักแห่ง

กลางโกดัง ร่างกายล่อนจ้อนและบาดเจ็บของผมถูกลากไปกับพื้นจนกระทั่งมันหยุดเดินเมื่อเจอเสาเหล็กต้นหนึ่ง มันดึง

เชือกที่มัดอยู่รอบอกของผมไปพันรอบๆเสา ผมเจ็บไปทั้งตัวเมื่อถูกบังคับให้นอนหงายทับกับมือตัวเองที่ยังคงถูกมัดอยู่

ด้านหลัง


               ผมตาเหลือกเมื่อร่างกายใหญ่โตของไอ้แพทริคมายืนจังก้าอยู่ตรงปลายเท้า มันมองผมราวกับผมเป็นเหยื่อที่

กลายเป็นอาหารอันโอชะ มันถอดเสื้อผ้าของมันออกอย่างรวดเร็วจนเหลือแต่ร่างกายที่เต็มไปด้วยมัดกล้ามเนื้อ ซิกแพ็ค

เป็นลอนอวดอยู่ที่ลำตัว และค—ของมันยังโด่ชี้หน้า


               มันล้มตัวลงมานอนทับจนผมดิ้นไม่หลุด มันคำรามเสียงต่ำพร้อมกับพ่นลมหายใจร้อนรินรดอยู่ตรงซอกคอเมื่อ

ผมเอียงหน้าหนีมัน


               “นายทำให้ฉันฟิวส์ขาด ช่างเป็นเด็กที่ดื้อรั้นจนไม่อาจพูดดีได้อีกแล้ว”


               มันบีบคางผมแล้วบังคับให้หันหน้ากลับมา ดวงตาสีเทาคุโชนไปด้วยไฟร้อนเมื่อสบตาเป็นครั้งสุดท้ายก่อนที่

มันจะบีบคางให้ผมอ้าปากแล้วมันก็ประกบปากเบียดแน่น


               “อะ อึก”


               แทบสำลักเมื่อลิ้นหยุ่นสอดลึก ควานเซาะรุนแรง ร่างกายใหญ่โตทิ้งน้ำหนักลงมาเต็มที่จนแขนของผมที่โดน

มัดไพล่หลังแทบหัก แท่งเอ็นยักษ์ถูไถไปตามรอยแยกบดเบียดสะโพกลงมาให้ผมต้องอ้าขากว้าง ท้องน้อยแข็งๆของ

มันกระแทกกระทั้นกับค—ของผมที่ยังถูกมัดไว้แน่นหนา ปลายนิ้วสอดลึกเข้าไปทีเดียวสามนิ้วกับช่องทางของผมที่ยัง

บาดเจ็บ มันลากปากลงที่หน้าอกของผมแล้วใช้ปากงับหัวนมของผมอย่างแรง


               “โอ๊ยยย”


               ผมสะดุ้งตัวโยนเมื่อมันลากฟันไปรอบลานนม รอยครูดเป็นทางเกิดขึ้นทันทีกับผิวหนังของผมขณะเดียวกับที่

นิ้วทั้งสามกระแทกกระทั้นไปมา มันชักมือกลับแล้วผลักต้นขาของผมขึ้นจนเกือบชิดใบหน้าของผม ก้นของผมลอยอวด

อยู่ต่อหน้ามัน ไอ้แพทริคมองตาวาวแล้วมันก็อัดแท่งเนื้อมันเข้ามาพรวดเดียวเต็มลำ


               “อ๊ากกกกก”


               เสียงร้องด้วยความเจ็บปวดคราวนี้ยิ่งดังกว่าทุกครั้ง ผมสะอื้นเมื่อมันดึงออกจนเหลือแต่หัวแล้วกระแทกกลับ

เข้าไปอย่างรวดเร็ว รู้สึกถึงความฉ่ำชื้นจนได้ยินเสียงเฉอะแฉะทุกครั้งที่มันเด้าเอวใส่ ผมไม่รู้ว่ามันเป็นน้ำกามที่เกิดขึ้น

หรือเป็นเพราะเลือดจากรอยฉีกขาดรอบช่องทางของผมกันแน่


               “กูเจ็บ ปล่อยกู ฮือ”


               “ขอร้องฉันสิเกมเมอร์ คร่ำครวญขอให้ฉันเมตตาแล้วทำให้นายหายทรมาน”


               มันตะคอกเสียงต่ำทั้งที่ยังไม่หยุดเคลื่อนที่ แท่งเนื้อร้อนระอุกระแทกใส่ที่เดิมย้ำๆจนกลายเป็นความเสียวซ่าน

ที่แล่นวาบเข้ามา ผมผวาเด้งเอวเข้าใส่เมื่อมันสอดลึก ไอ้แพทริคปล่อยเสียงคำรามลั่นพลางช้อนมือเข้าไปใต้สะโพกแล้ว

ขย้ำก้นผมอย่างมันมือ ก่อนมันจะยกขึ้นแล้วยิ่งเด้าเอวเข้าใส่พลางกดหน้าลงกับหน้าอกของผมเพื่อกระดกลิ้นรัวเร็วกับ

ยอดอกที่มันแข็งเป็นไต


               “ร่างกายนายนี่มันสุดยอดจริงๆ”


               เสียงทุ้มลึกอยู่ในลำคอขณะที่กัดอยู่ตรงหัวนมสร้างความรัญจวนอย่างบอกไม่ถูก กลายเป็นว่าตอนนี้ผมกำลัง

เด้งเอวสอดประสานกับมันอย่างไม่รู้ตัว กล้ามเนื้อหน้าท้องบีบรัดรุนแรงมากขึ้นเรื่อยๆ ถ้าเป็นยามปกติผมคงจะเสร็จไป

แล้วหลายครั้ง แต่นี่ผมยังถูกมันทรมานกักขังซ้ำร้ายมือร้อนของมันคว้าไอ้จ้อนของผมเอาไว้ราวกับมันจะรู้ลึกเข้าไปถึง

จิตใจ มันกดบีบเร่งเร้าให้ผมยิ่งดิ้นพล่านไปด้วยความกระสัน


               “ตอดรัดขนาดนี้อยากจะเสร็จแล้วใช่ไหม เกมเมอร์ อา”


               ไอ้แพทริคเป่าปากหอบลึกเมื่อมันฝังตัวลึกสุดโคนแล้วอัดน้ำคาวใส่ผมอีกรอบ ในขณะที่ผมกำลังจะขาดใจ


               “ฮือ ไอ้เหี้ย”


               ผมร้องไห้ออกมาในที่สุด ร่างกายปวดร้าวร้อนรุมหนักหน่วงเมื่อช่องทางของผมขมิบถี่ไปรอบลำกล้องคับแน่น


               “ถ้ายังดื้อรั้นก็อดทนต่อไป เพราะฉันยังอยู่ได้อีกหลายยก”


               มันยักไหล่อย่างไม่แยแสพลางสูดลมเข้าปอด ค—ของมันควงสว่านวนเร่งเร้าอยู่ในช่องทางของผม


               ในที่สุดความอดทนของผมก็ขาดสะบั้น


               “ก็ได้ กูยอมแล้ว”


               เสียงหัวเราะเบาๆของมันบาดลึกเข้าไปกลางใจของผม


               “ขอฉันดีๆสิเกมเมอร์”


               ผมหลับตาสะอื้นฮัก


               “แพทริค ได้โปรด ปลดปล่อยผมที”


               เทปเหนียวที่พันอยู่ค่อยๆถูกดึงออกทีละนิด พร้อมทั้งเอวแกร่งของมันที่เริ่มเคลื่อนที่อีกครั้ง คราวนี้มันสอดตัว

ช้าแต่ลึกพร้อมกับควงหมุนอยู่ในช่องทางเหนอะหนะผมผวาใช้สองขาโอบรัดไปรอบเอวของมันเพราะความต้องการอัน

รุนแรง


               “แรงหน่อยไม่ได้หรือไงวะ”


               ผมสบถใส่หน้า ดวงตาสีเทาวาววับอย่างขันก่อนมันจะเริ่มเพิ่มความเร็วและแรง


               ทันทีที่เทปกาวเหนียวหลุดออกจนหมด ผมก็ปล่อยพรวดออกมาจนเต็มท้องน้อยตัวเอง ไอ้แพทริคยังไม่สา

แก่ใจมันคว้าไว้แล้วโยกขึ้นลงเร่งจังหวะให้ยิ่งฉีดออกมาอีกล็อตใหญ่จนกระทั่งเหลือเพียงน้ำใสไหลรินออกมา


               ผมทิ้งหัวตัวเองลงกับพื้นเย็นเยียบปล่อยให้ความเย็นอาบไล้ไปทั่วผิวกายร้อนระอุ


               ความรู้สึกสูญเสียเข้าเกาะกุมหัวใจจนต้องปล่อยให้น้ำตาไหลเป็นทางเมื่อต้องพ่ายแพ้ให้กับคนที่ผมไม่มีให้

แม้แต่ความรู้สึกดีๆด้วยซ้ำ



               สี่ปีผ่านไปแล้วที่เหตุการณ์ในวันนั้นเกิดขึ้น

               สีหน้าซีดเซียวตื่นตกใจของใครบางคนที่ผมพรากสิ่งหวงแหนไปจากเขาผุดขึ้นมาในความมืดมิด ดวงตาโตที่

มองผมด้วยความนึกไม่ถึงเมื่อคนที่กระทำคือคนที่เขาไว้ใจทำให้ผมยิ่งเจ็บปวด


               ในวันนี้ผมเข้าใจความรู้สึกนั้น และผมยิ่งเจ็บกว่าเป็นร้อยเท่าพันเท่าเมื่อคนที่ทำร้ายผมคือใครก็ไม่รู้ที่เพิ่งจะ

เคยเห็นหน้ากันแค่ครั้งเดียว ความเจ็บปวดบอบช้ำทั่วร่างกายเป็นแค่ธุลีเมื่อเทียบกับความเจ็บปวดเพราะความรู้สึกผิด

อย่างที่สุด



               พี่เท็น ผมขอโทษ…








                                                                                          TBC

               
               

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 02-05-2015 22:01:59

 :z13:  :z13:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: insomniac ที่ 02-05-2015 22:06:26

ใช้กรรมซะ
แต่จริงๆ โดนกระทำโดยคนไม่รู้จัก น่าจะเจ็บน้อยกว่าโดนคนที่ไว้ใจหักหลังอีกนะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 02-05-2015 22:10:14

เข้าใจความรู้สึกของการถูกผืนใจ ร่างกายถูกใช้โดยคนที่ไม่รักไม่ชอบแล้วสินะ เกมส์
ช้าไปสี่ปีแต่ก็ยังดีกว่าไม่เคยรับรู้เลย
เราจะรอให้แคแร็คเตอร์ของสองคนนี้พัฒนาอีกนิดก่อนนะคะ
ต้องอ่านไปอีกสักพักถึงจะเข้าตัวตน

ขอบคุณที่มาอัพนะคะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 02-05-2015 22:10:50

ไม่อยากจะบอกว่า "สะใจมาก" หึสมควรๆๆมากๆๆ  :laugh:


ปล. รู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนโรคจิต

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 02-05-2015 23:18:56

เวรกรรมตามทันซะแล้ว แต่จริงๆเกมก็ได้รับผลกรรมตั้งแต่วันนั้นแล้วล่ะ
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 03-05-2015 00:24:59

ก็ไม่รู้สินะ คงสำนึกได้ซะที

ตอนนี้เริ่มสงสารละ  :m20:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 03-05-2015 01:44:19

จริงๆแล้วไม่ว่าใครก็ไม่ควรถูกข่มขืน ไม่ว่าใครก็ควรได้รับความเป็นธรรม

แต่นี่มันเรื่องแต่งโว้ยยยยยยยยยยย

คนเขียนจัดหนักเลยคับ ผมชอบแนวข่มขืนฝืนใจ ฮี่ๆๆๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 03-05-2015 01:47:32

เด็กไม่ดีถูกลงโทษแล้ว
งานนี้อ่วมจริง แอบเห็นใจนิดๆนะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 03-05-2015 04:19:54

รู้สึกสะใจอ่ะ หึๆๆ เพราะอ่านน้ำใสฯ แล้วโคตรช็อค เกมต้องรับบทเรียนซะมั่ง

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 03-05-2015 05:49:30

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 03-05-2015 05:54:21

 :katai5:  ทีนี้ก็ซึ้งแล้วสินะเกม

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 03-05-2015 06:31:24

โถ เกมเอ๊ยยยยยยยย กรรมตามสนองจริงๆ
รอตอนต่อไปนะคะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: hembetaro ที่ 03-05-2015 06:33:44

อยากจะสงสารแต่ก็รู้สึกสมน้ำหน้าด้วย คือนายสมควรโดนแล้ว #ทีมเดือนสิบ  รอดูกันต่อไป  :katai3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 03-05-2015 08:52:56

แงงงง. อยากได้ตอนต่อป๊ายยยยย
 :katai1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: grazeir ที่ 03-05-2015 17:08:22

ไม่รุ้ว่าเกมเจ็บแค่ไหน  แต่ถ้าให้เทียบกับเท็นแล้ว  ที่เกมทำกับเทียนมันเจ็บกว่า  โดนคนที่ไว้ใจหักหลังนี่มันจุกจนพูดไม่ออกเป็นอาทิตย์  โดนอย่างเกมเนี่ยพุ่งนี้ก็ว้ากกๆ คิดจะแก้แค้นละ  ความรู้สึกมันหนักไม่เท่ากัน  ความผูกพันไรงี้

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 03-05-2015 22:41:01

สมน้ำหน้า แปลว่าที่ผ่านมาไม่ได้สำนึกจริงจังอะไร ก็แค่หยีความรู้สึกผิดที่อยู่ในใจของตัวเอง สุดท้าย แกกับแพทริคก็รักกัน เพราะแพททริคเป็นพระเอก เห้อ เซ็ง โดนข่มขืนโดยพระเอก เอาเถอะ จะพยาม ทำลืม ๆ ไป แต่ยังไง ก็คงสำนึกได้สักทีนะเกม ยังเกลียดเหมือนเดิม

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 6 [02/05/15] #ความรุนแรงระดับ 18 ริกเตอร์#
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 04-05-2015 00:15:35

รออ่านตอนต่อไปเลยค่าาาา //เช็ดน้ำลาย

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 09-05-2015 15:08:11

                                                         เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                                 บทที่ 7               


               หลังจากที่หยุดหอบเหนื่อยกลยุทธก็เหลือเพียงลมหายใจรวยรินพร้อมกับริมฝีปากบวมช้ำที่ยังคงสั่นระริก

เรี่ยวแรงทั้งหมดสูญหายไปแล้วจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทั้งหมดตั้งแต่หัวค่ำจนกระทั่งรุ่งเช้าของอีกวันหนึ่ง

               เพียงคืนเดียวกลยุทธทั้งออกแรงเล่นกีฬาอย่างดุเดือดทั้งต้องเผชิญหน้ากับการลักพาตัวถึงสองครั้งและที่

สำคัญที่สุดเขาถูกข่มขืนโดยแพทริค อิวานอฟที่ยังคงนั่งทับอยู่ตรงท่อนขาของเขาอย่างสบายอารมณ์ กึ่งกลางลำตัวยัง

คงสอดเร้นอยู่ในช่องทางบาดเจ็บแม้ว่ามันจะอ่อนตัวลงบ้างเพราะผ่านมาแล้วหลายรอบแต่มันก็ยังคับแน่นจนกลยุทธจุก

ไปทั่วท้อง

               กลยุทธเบือนหน้าหนี เขาไม่อยากเห็นหน้าคนที่ยัดเยียดความปราชัยให้เขา ความเจ็บปวดทั้งกายและใจ

แสดงออกทางสีหน้าและดวงตาแดงก่ำแม้ว่าน้ำตาจะเหือดแห้งไปแล้ว กลยุทธไม่ทันเห็นว่าแพทริคมองมายังเขาด้วย

แววตาลึกล้ำเพียงใด


               “โอ๊ะ สัส ทำเหี้ยอะไรอีก”


               อยู่ๆแพทริคก็จับตัวเขาให้พลิกคว่ำ แท่งเนื้อเสียดสีจนแสบร้อนไปรอบเนื้ออ่อนกลยุทธต้องกัดฟันกลั้นความ

เจ็บปวดไว้ เชือกที่มัดมือของเขาถูกแก้ออกให้เป็นอิสระเหลือเพียงเชือกหนังเส้นเหนียวที่ยังคงพันธนาการอยู่รอบอกมัด

โยงอยู่กับเสาเหล็ก แสงแรกยามเช้าที่เริ่มขับไล่ความมืดมนทำให้กลยุทธมองเห็นรอยรัดรอบข้อมือทั้งสองที่แดงเถือก


               “มึงได้กูสมใจอยากแล้วก็ปล่อยกูสิไอ้ชาติชั่ว”


               พ่นคำด่าอยากเจ็บแค้นจนมือใหญ่หนาของแพทริคกดลงตรงท้ายทอยให้กลยุทธเอียงหน้าแนบไปกับพื้นแข็ง

ความเย็นของพื้นปูนทำให้เขาหน้าชาไปทั้งแถบ ลมหายใจสั่นสะท้านเมื่อรู้สึกได้ว่าแพทริคกำลังโน้มตัวลงมาทาบทับอยู่

ตรงแผ่นหลังและกัดเบาๆตรงปากนกอินทรีที่อยู่ตรงหัวไหล่


               “อยากได้อิสระงั้นหรือ อยากจะเป็นนกอินทรีที่สยายปีกอยู่บนท้องฟ้างั้นหรือ”


               เสียงทุ้มดังแว่วอยู่หลังใบหูนี่เองก่อนที่แพทริคจะอ้าปากง้างงับอมมันเข้าไปและแหย่ปลายลิ้นเข้าไปในรูหู

ของเขาจนกลยุทธขนลุกไปทั้งตัว


               “คิดว่าแค่นี้มันคุ้มค่ากับการที่ฉันต้องส่งลูกน้องไปชิงตัวนายมาแล้วงั้นสิเกมเมอร์ หึหึ นี่ยังไม่ได้เศษเสี้ยวกับ

ที่ฉันลงทุนไปเลยสักนิด”


               น้ำเสียงหยอกเย้าดังอยู่ไม่ไกลเมื่อแพทริคลากไล้จมูกโด่งจัดไปตามลาดไหล่ สูดดมกลิ่นกายที่เต็มไปด้วย

เหงื่อไคลและคราบคาวแต่มันยิ่งเร้าอารมณ์ดิบของเขาให้ปะทุขึ้นมาอีก แพทริคตื่นตัวขึ้นมาอีกครั้ง


               “ไม่ หยุดซะทีเถอะ”


               กลยุทธตะโกนด้วยความแค้นเมื่อรู้สึกได้ถึงความแข็งขืนภายในที่เสียดแทงลึกล้ำ เขาพยายามจะดิ้นแต่ท่อน

ขาแกร่งที่กดทับแนบไปกับต้นขาของเขาทำให้แม้แต่ขยับตัวก็ยากเต็มที มือสองข้างที่เพิ่งจะได้รับอิสระตะกายมาด้าน

หลังหวังจะผลักไสแต่กลับถูกมือใหญ่ยึดข้อมือไว้แล้วตรึงอยู่กับพื้น กลยุทธสะท้านไปทั้งตัวเมื่อแพทริคใช้ปลายลิ้นลาก

โลมเลียลงไปตามแนวสันหลังพร้อมกับแวะขบเม้มเป็นระยะ


               “อา ร่างกายของนายวิเศษเหลือเกินเกมเมอร์มันกระตุ้นฉันได้ตลอดเวลา และถึงแม้ปากนายจะก่นด่าแต่

ร่างกายของนายเองนั่นแหละที่ตอบรับทุกครั้ง แล้วอย่างนี้นายจะปฎิเสธได้ยังไงว่านายไม่ได้คนของฉัน”


               “อือ อ๊ะ กูเกลียดมึงไอ้แพทริค”


               เสียงคำรามต่ำดังก้องโกดังราวกับเสือชีตาร์กำลังกระโจนตะปบเหยื่อ แพทริคสาวเอวเข้าใส่ไม่ยั้งจนกลยุทธ

สั่นคลอนไปทั้งตัว


               “เกลียดเถอะ เกลียดเสียให้หมดใจ เกลียดทั้งที่แอ่นก้นให้ฉันเด้งใส่แบบนี้แหละที่ฉันต้องการ”


               “อ๊า ตระ ตรงนั้น ฮึก ซี้ดดดด”


               กลยุทธเจ็บใจเหลือเกินที่ร่างกายของเขามันปฎิเสธหัวใจโดยสิ้นเชิงเพราะตอนนี้เขากำลังตอบรับกับความ

เสียวซ่านที่ประดังเข้ามาจนต้องเกร็งปลายเท้าจิกพื้น ยิ่งเมื่อแพทริคช้อนมือไปใต้เอวแล้วดึงขึ้นมาจนสะโพกลอยสูง

กลายเป็นว่าเขากลับเด้งเอวรับเมื่อแพทริคเคลื่อนที่เข้าใส่ไม่หยุดยั้ง


               “ตอดอีก ขมิบอีก”


               มือหนาฟาดเผียะลงบนแก้มก้นไม่ยั้งแรงแถมยังขยำเต็มมือยิ่งกระตุ้นเลือดลมจนร้อนฉ่า กลยุทธแทบจะอ้า

ปากหายใจหอบพลางดันมือตัวเองขึ้นมาอยู่ในท่าคลาน เสียงครางดังถี่ยิบเมื่อท่อนเอ็นของเขายกอยู่ในมือของแพทริคที่

ออกแรงบีบจนเขาร้องลั่น และเมื่อแพทริคคลายมือออกน้ำเมือกเหนียวก็พุ่งพรวดพร้อมกับที่กลยุทธกระตุกไปทั้งตัว


               “โอย เสียวชิบ เกมเมอร์”


               แพทริคเงยหน้าปล่อยเสียงคำรามลั่นก่อนจะขย่มเอวจังหวะสุดท้ายแล้วแทงพรวดสุดโคนจนกลยุทธร้องลั่น

เขาแช่ค้างท่านั้นเมื่อท่อนเนื้อยักษ์พ่นพิษออกมาจนล้นทะลักมาตามง่ามขา กลยุทธหมดแรงจนต้องทิ้งตัวลงไปกับพื้น

เปลือกตาปิดลงอย่างไม่ต้องการรับรู้อะไรอีกแล้ว








               ลืมตาขึ้นมาอีกครั้งผมก็ไม่ได้อยู่ในโกดังนั่นอีกแล้ว ผมหรี่ตาเมื่อแสงแดดจ้าแยงตามาจากหน้าต่างห้องที่เปิด

ไว้ ผ้าม่านเนื้อเบาปลิวไสวไปตามแรงลมที่พัดเข้ามาในห้อง ผมกำลังนอนอยู่บนเตียงคิงไซส์แสนนุ่มที่ตั้งอยู่กลางห้อง

กว้างที่ประดับประดาด้วยสไตล์คลาสสิคเช่นเดียวกับห้องรับแขกที่ผมเห็นเมื่อคืนนี้

               พยายามขยับตัวแต่ความร้าวระบมก็แล่นปราดจนต้องทิ้งตัวลงไปใหม่ ผ้าดึงผ้าห่มที่คลุมกายออกพลาง

สำรวจร่างกายตัวเองก็เห็นว่าใส่เสื้อกล้ามตัวหนึ่งกับบอกเซอร์บางๆอยู่ เมื่อลองเลิกเสื้อขึ้นมาผมถึงกับกัดฟันด้วยความ

แค้นเมื่อเห็นร่องรอยทิ้งไว้เต็มไปหมด


                ไอ้สัส!


               คนที่ผมกำลังด่าเปิดประตูก้าวเข้ามาเหมือนจะรู้มันมองผมด้วยแววตาที่อ่านไม่ออกเช่นเคย ผมรีบพลิกตัว

นอนตะแคงหันหน้าเข้าหาผนังห้องเพราะไม่อยากมองหน้าเหี้ยๆของมัน


               “เกมเมอร์”


               เสียงเรียบๆของมันแม่งโคตรกวนโสตประสาท ผมดึงหมอนมาอุดหูไว้เพราะไม่อยากได้ยิน


               “จะหันหน้ามาเองหรือว่าจะต้องให้ออกแรงอีก”


               เหี้ยเอ๊ย!


               ผมสบถออกมาเมื่อพลิกตัวกลับมานอนหงายด้วยความไม่เต็มใจ ไอ้แพทริคยิ้มอยู่ตรงมุมปากพลางมองผม

อย่างเอ็นดู


               เอ็นดู พ่องงง


               “หิวหรือยัง พ่อครัวเพิ่งจะทำอาหารเสร็จ ฉันไม่รู้ว่านายชอบกินอะไรก็เลยให้ทำมาทั้งอาหารไทยกับอาหาร

ฝรั่ง นายจะกินอะไรดี”


               มันพูดของมันไปเรื่อยๆด้วยเสียงเรื่อยๆของมันพร้อมกับดึงโต๊ะข้างเตียงที่มันวางถาดอาหารไว้ขยับมาใกล้ๆ

กับที่มันนั่งอยู่


               เดี๋ยวนะ?


               “ทำไมมึงรู้ว่ากูเป็นคนไทย ฮะ ไอ้แพทริค”


               ผมตะคอกใส่มัน ไอ้แพทริคยักไหล่เบาๆ


               “ก็ไม่ยากที่จะรู้นี่แค่สืบง่ายๆก็ได้เรื่อง ลุกขึ้นมากินอาหารเสียสินี่นายนอนหลับไปจนบ่ายกว่าแล้ว”


               เมื่อรู้เวลาท้องผมก็ร้องโครกครากเพราะไม่มีอะไรตกถึงท้องตั้งแต่เมื่อเย็นวาน แถมยังหมดแรงไปกับการถูก

กระทำย่ำยีอย่างป่าเถื่อนจากไอ้เหี้ยที่ยกอาหารมาให้นี่แหละ ผมกัดฟันสะบัดหน้าหนีกลิ่นอาหารที่โชยมายั่วเย้า


               “กูไม่กิน”


               “รู้ว่าหยิ่งในศักดิ์ศรีแต่ก็ควรจะรู้เวลาบ้าง นายไม่กินแล้วจะใช้เรี่ยวแรงที่ไหนมาสู้กับฉัน”


               มันพูดถูก ตอนนี้แม้แต่แรงจะยกแขนที่ทั้งปวดทั้งล้ายังยากลำบากเลย ผมจำเป็นต้องเก็บแรงเอาไว้สู้กับมัน

ผมจึงต้องดันตัวเองขึ้นนั่งพิงหัวเตียง พอเงยหน้ามาสบตาก็มองเห็นนัยน์ตาสีฟ้าของมันมองผมแปลกๆ


               “มองเหี้ยอะไร”


               ผมด่ามันเป็นภาษาไทย แค่เห็นมันอึ้งก็นึกสะใจเบาๆแต่กลายเป็นผมอ้าปากค้างเมื่อได้ยินภาษาไทยแปร่งๆ

จากปากมัน


               “คิดว่ามองคน ที่แท้มองเหี้ยอยู่นี่เอง”


               มันยิ้มขำที่เห็นผมหน้าเหวอ พอมันยิ้มทั้งปากทั้งตาหน้าของมันกลับสว่างจนผมตาพร่า


               “อย่ามัวแต่ด่า จะกินอะไรหรือจะแบ่งกัน”


               มันหันกลับมาใช้ภาษาอังกฤษพลางชี้ให้ผมมองอาหารที่ตั้งไว้บนโต๊ะตัวเล็ก ผมชะโงกมองจากอาหารที่มีส

ปาเก็ตตี้ผัดซอสกับข้าวผัด


               “เอาข้าวผัดมาให้กู”


               “ก็แค่นั้น”


               มันยกจานข้าวผัดมาให้ผมพร้อมทั้งช้อน ผมรับมันมาตักข้าวเข้าปากไม่พูดอะไรอีก


               มันกินสปาเก็ตตี้ของมัน ต่างคนต่างกินจนกระทั่งหมดไปครึ่งจานมันก็เริ่มเหลือบมองข้าวผัดในจานผม


               “อยากกินข้าวผัด”


               “กูไม่ให้มึงแดก”


               “คำสองคำไม่ได้หรือไง”


               มันเริ่มกวนตีนจนผมแยกเขี้ยวใส่มัน


               “ถุยๆ”


               ผมถุยน้ำลายใส่จานข้าวพลางยิ้มเยาะ


               “ข้าวผสมน้ำลายกู อยากแดกก็เอาสิ”


               ไอ้เหี้ยเห็นแก่กิน!


               มันคว้าช้อนจากมือไปตักข้าวเข้าปากหน้าตาเฉยแถมหลายคำด้วย


               “สัส ข้าวกู แดกเกือบหมด”


               “กินสปาเก็ตตี้ไหมล่ะ อร่อยนะ”


               มันใช้ส้อมเกี่ยวเส้นได้คำโตแล้วยื่นมาล่อ สีซอสเตะตาทำให้ผมต้องอ้าปากให้มันป้อน รสชาติสปาเก็ตตี้

อร่อยจนชักติดใจ


               “ตักข้าวให้บ้างสิ ผลัดกัน”


               เสียงนุ่มเกินพอดีทำให้ผมเบะปากแต่ก็ตักข้าวใส่ปากมันอย่างกระแทกกระทั้นมันก็ไม่ว่าอะไร ไม่นานทั้งข้าว

ผัดทั้งสปาเก็ตตี้ก็หมดลง ผมดันตัวเองหย่อนขาลงพื้น


               “จะไปไหน”


               มันถามผม


               “ไปเยี่ยว หรือจะให้กูเยี่ยวบนเตียงมึง”


               ผมกวนตีนไอ้แพทริค หมั่นไส้เวลามันมองชะมัด


               “เดี๋ยวพาไป”


               “เสือก”


               ผมลุกขึ้นยืน แล้วอยู่ๆก็ร่วงลงไปกองกับพื้นห้องอย่างหน้าอายเพราะขาทั้งสองข้างสั่นจนยืนไม่ไหว มันหนัก

และล้าราวกับตอนเข้าแคมป์นักกีฬา


               “อวดเก่ง”


               ไอ้แพทริคลุกขึ้นยืนอวดร่างกายสูงใหญ่ล่ำไปด้วยกล้ามเนื้อ มันก้มลงแบกผมขึ้นบ่าเดินเข้าห้องน้ำก่อนจะ

ปล่อยลงที่หน้าโถส้วม


               “มึงออกไปสิวะ กูจะเยี่ยว”


               ผมด่ามันลั่นเมื่อเห็นมันยังยืนกอดอกอมยิ้มอยู่


               “ก็เยี่ยวไปสิ เสร็จแล้วจะได้พากลับ”


               ค—


               ผมสะบัดหน้าเข้าห้าข้างฝา จับไอ้จู๋มาจ่อใส่ยืนอยู่นานแม่งก็ไม่ออก


               “มึงจะจ้องอีกนานไหม กูเยี่ยวหดหมดแล้ว”


               ไอ้แพทริคกลั้นหัวเราะจนหน้าแดง มันเดินตรงเข้ามายืนซ้อนด้านหลังแล้วคว้าน้องชายผมไปคลำเบาๆ ทันใด

นั้นมันก็พุ่งออกมา แถมพอมันออกจนสุดมันก็สะบัดเก็บให้ผมด้วย


               “อยากอ้อนก็พูดกันดีๆไม่เห็นต้องทำหน้าบึ้ง”


               มันกระซิบอยู่ข้างๆหู


               “หน้าของนายตอนนี้น่ะมันโคตรยั่วเลยรู้ไหม”


               มันดึงให้ผมก้าวสั้นๆไปที่หน้ากระจกให้ผมมองเห็นสารรูปตัวเองที่ใบหน้าแดงจัด ขอบปากแม้จะบวมเจ่อแต่

กลีบปากกลับแดงเรื่อ


               “จริงๆก็ว่าจะให้พักก่อน แต่ตอนนี้ไม่ไหวแล้ว”


               “เฮ้ย มึงจะทำอะไรกูอีก”


               ผมหลงเสียงหลงเมื่อมันรวบเอวจากด้านหลังแล้วยกจนตัวผมลอยออกมาจากห้องน้ำ เมื่อมาถึงเตียงมันก็โยน

ผมลงไปจนตัวเด้งอยู่บนที่นอนหนา มันมองผมสายตาพราวระยับ


               แม้ร่างกายจะมีอิสระไร้สิ่งใดมาพันธนการแต่ผมกลับคิดหาทางหนีไม่ออกเลยเมื่อมันกระโจนขึ้นมาบนเตียง



                                                                         TBC


                                                            :laugh: :laugh: :laugh: :laugh: :laugh:





               

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: bumzaza258 ที่ 09-05-2015 15:32:38

ยังไม่ได้อ่านสักตอน อ่านแต่คอมเม้น แต่ละคนเม้นแบบสะใจนังเกมมาก สมหน้ามาก ไปทำกับน้ำใสไว้เยอะ แต่แกยังดีนะนังเกมที่โดนกระทำจากคนไม่รู้จัก ลองคิดถึงพี่ต่อ โดนลูกในใส้ตลบหลังจะเอาเมียตัวเอง เลวจริงๆ มาทีหลังแล้วยังเห็นแก่ตัว ถึงแกจะมาเสียใจตอนหลัง แล้วโดนกระทำบ้างมันก็ยังไม่สาสมกับที่แกทำไว้หรอก  :katai4:  :katai3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 09-05-2015 15:33:25

เผ็ด หวาน แล้วแซ่บปิดท้ายยยย
ว่าจะสงสารน้องเกมส์นะ
แต่ป้าฟินอะ!!! ขอโทษนะะะะะะะะ
รอตอนต่อไปเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-05-2015 15:44:12

จะเลือกข้าวผัดหรือสปาเกตตี้ก็ลงท้ายด้วยรสชาติแซ่บๆของเกม

แพทริคติดใจของไทยซะแล้ว. พักยกคราวหน้าซดต้มยำกุ้งดูสักหน่อยไหม
ก็สะใจอยู่นะ แตเกมมันอึด. ไม่เป็นไรหรอกเนอะ
 :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: junpa ที่ 09-05-2015 16:00:17

 o18 o18

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: milky way ที่ 09-05-2015 16:26:42

สงสารเกมส์
แต่ทำไมเรากลับชอบมาก
อยากอ่านตอนต่อไป

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 09-05-2015 16:29:31

ไปไหนไม่รอดแล้วเกม แพททริคติดใจละ คึคึ  :hao3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Adoreyou ที่ 09-05-2015 16:30:42

เกือบและ เกือบจะสงสารและ แต่ขอโทษน้าาาา นุ้งเกม ฟินมากกกกกก  :hao7:

ช๊อบบบบบชอบบบบบ พยายามมโนสายตาคุณแพททริค เขินแทนนุ้งเกม 5555555555555+

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 09-05-2015 17:02:12

ยังไม่ได้อ่านเรื่องก่อนหน้านี้ อ่านแต่เพลิงพ่าย สนุกมากเลยค่ะ ชอบความพยศแบบนี้แหล่ะ T v T

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: gibichan ที่ 09-05-2015 17:17:45

กรี๊ดดดด หื่นมากกก ชอบเรื่องอย่างนี้อ่ะ มาต่อเร็วๆน๊าาาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: pandorads ที่ 09-05-2015 18:30:04

หื่นมากบอกเลย  :haun4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 09-05-2015 18:47:53

เดี๋ยวนะๆ ทำไมคนแต่งตัดตอนนี้ฟะ!! TOT
ไม่เห็นใจกันมั่งเล้ยยย
ค้างงงงงง

แอบฟินเบาๆ -///-

เป็นกำลังใจให้นะคะ เห็นไรท์แต่งหลายเรื่องมากเลย สู้ๆ ค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Toon_TK ที่ 09-05-2015 20:21:28

แอบสงสารน้องเกมเมอร์เล็กๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 09-05-2015 21:03:41

แอร๊ยยยยยยยย รู้สึกมุ้งมิ้งงงงง :o8:
เขิลๆๆๆๆๆๆ :-[ :-[
แต่ตัดได้แบบว่า...ทำร้ายกันมากค่ะ!!! o22

ขอบคุณนะค่ะไรต์ :pig4:
ชอบคู่นี้มากกกกกกก แพทริคเกมเมอร์  :L1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 09-05-2015 21:04:44

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 09-05-2015 21:58:30

ก็ไม่รู้สินะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 09-05-2015 22:38:03

รู้สึกว่าแพทริกเริ่มรุก(เข้าไปในหัวใจ)แบบเนียนๆ ฮา
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ๊ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 09-05-2015 22:43:01

แพทริคน่ารัก FC ค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 09-05-2015 22:55:31

ท่านเขียน NC ได้ถึงใจทุกเรื่องเลยครัช >///<

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: maru ที่ 09-05-2015 23:05:05

เกมส์ก็กวนนะนั่น

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 10-05-2015 01:35:07

เกือบแล้วเกมส์ อีกนิดนะแล้วป้าจะยกโทษให้
ขออีกสักหลายๆตอน
วิธีเอาใจหนุ่มของแพทริคนี่แบบ......มีสะบัดเก็บให้ด้วย
อ้อนอีกเยอะๆนะเกมส์

ภาษาไทยที่ได้ศัพท์อย่างดีนี่มาจากโมกข์กับปราบสินะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 14-05-2015 18:34:43

สวัสดีอิเกม 555 ในที่สุดกรรมก็สนองแกแล้วนะ
สาบานว่าไม่ได้เกลียดมันเลยจริงๆค่ะ เม้นตามเนื้อผ้า 55
แต่คิดไปคิดมา เหมือนไม่ใช่กรรมเท่าไหร่จะเป็นถังข้าวสารเทือกนั้นมากกว่า
ชอบคุณอิวานอฟจังค่ะ รักนาง นางอาจจะดูโหดร้าย?เป็นมาเฟีย
แตตต่ ทำไมไม่รู้สึกแบบนั้นเลยเห็นแต่ความหื่นกับความมุ้งมิ้ง
แล้วก็ตอนนี้ทำไมหลงคุณอิวานอฟจัง ชอบเรียกนางด้วยคำนี้
คิดว่าการกระทำนางมันซึนอ่าาาส่วนตัวชอบผู้ชายซึนค่าาา รอตอนต่อไป  :katai5: :katai5: ชึบๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: Pam_ban ที่ 14-05-2015 21:27:18

เพิ่งเข้ามาอ่านอย่างจริงจัง  ช่างดุเดีอดเร้าใจสมคำเล่าลีอจริง ๆ  :laugh: นายเอกน่ารักแบบแสบ ๆ ดี  :z1:


รอตอนต่อไปนะคะ


 :katai3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 7 [09/05/15] #หวานๆเบาๆกรุบกริบ#
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 14-05-2015 22:02:02

ตลกอะ 55555

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 20-05-2015 21:29:51

                                                      เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                               บทที่ 8


               กำปั้นหนักๆพุ่งตรงเข้าใส่โหนกแก้มของแพทริค อิวานอฟจนใบหน้าคมหงายไปตามแรงชก เมื่อหันมาอีกครั้ง

ปื้นแดงก็ปรากฏเด่นชัดในขณะที่กลยุทธถึงกับสะบัดมือไปมาเพราะเขาออกแรงซัดไปเต็มเหนี่ยว คนชกได้แต่ตาเหลือก

เมื่อเห็นแพทริคยังคงยืนนิ่งเพราะแรงหมัดขนาดนี้เขาเคยชกคนอื่นร่วงมาแล้วแต่แพทริคยังทนทานได้

               แพทริคยกมือขึ้นลูบโหนกแก้มตัวเองเบาๆ ดวงตาสีเทาลุกวาบเมื่อจ้องมองมายังกลยุทธที่ทรงตัวด้วยเข่าอยู่

บนเตียงกว้าง มือใหญ่ผลักอกกลยุทธทีเดียวคู่กรณีก็หงายหลังลงตรงกลางเตียงพอดิบพอดี แพทริคเดินเข่าเข้าไปใกล้

กลับถูกส้นเท้าของกลยุทธถีบเข้าที่ลิ้นปี่แบบเน้นๆ


               “เกมเมอร์ หยุดพยศเสียที”


               เสียงตวาดขู่ดังมาจากร่างสูงที่เหยียดกายอยู่เหนือลำตัวของกลยุทธ แพทริคขบกรามกรอดเมื่อเจอฤทธิ์ของ

กลยุทธจนเริ่มจะโมโหตงิดๆ แต่กลยุทธยังไม่ยอมหยุดเขาเหยียดยิ้มเมื่อเห็นว่าแพทริคเริ่มจะเพลี่ยงพล้ำ ไม่รอช้าที่จะ

ยันฝ่าเท้าเข้าซ้ำเป้าหมายเดิม แต่ทว่าคราวนี้หนุ่มไทยคาดการผิด!


               ข้อเท้าของเขาถูกยึดไว้ด้วยมืออันแข็งแกร่งของแพทริค กลยุทธเบิกตากว้างเมื่อรู้ว่าตนเองเพลี่ยงพล้ำเขารีบ

ยกเท้าอีกข้างขึ้นมาหมายจะถีบยอดอกของแพทริคกลายเป็นว่าเท้าข้างนั้นก็ถูกยึดไว้เช่นกัน แพทริคจับขาของเขาให้งอ

พับเข้าไปใต้สะโพกให้น้ำหนักตัวของกลยุทธนั่นแหละที่หยุดขาของตัวเองไว้ กลยุทธร้องเสียงดังลั่นเมื่อเข่าตนเองอยู่

ในท่าผิดธรรมชาติ แพทริคขยับตัวทีเดียวมานั่งทับอยู่ตรงหน้าอกเพื่อตรึงร่างกายของกลยุทธให้เคลื่อนไหวไม่ได้ มือทั้ง

สองที่ยกขึ้นชกสะเปะสะปะเป็นสิ่งสุดท้ายที่แพทริคคว้าไว้แล้วล็อคด้วยมือของเขาแค่มือเดียว


               เสื้อกล้ามที่สวมใส่ถูกกระชากจนขาดเป็นทางยาวก่อนที่แพทริคจะใช้มันมัดข้อมือของกลยุทธไว้ด้วยกัน

ปลายข้างหนึ่งคล้องเข้ากับหัวเตียงทองเหลืองเพื่อมัดให้แน่นหนา ผ้าห่มแพรผืนบางถูกฉีกออกอย่างง่ายดายจนกลาย

เป็นสองส่วน แพทริคดึงขาของกลยุทธแล้วใช้เศษผ้าห่มมัดเข้าที่ข้อเท้าข้างละผืน เขาเลื่อนตัวไปที่ปลายเตียงดึงชาย

ผ้าห่มแต่ละข้างมัดไว้เพื่อแยกท่อนขาของกลยุทธออกจากกัน


               “ไอ้เหี้ย”


               กลยุทธก่นด่าเสียงดังลั่นห้อง ใช้เวลาไม่นานเขาก็กลายเป็นเบี้ยล่างของแพทริคอีกครั้ง ดูเหมือนว่าแพทริค

จะแข็งแกร่งจนเขาไม่อาจต่อกรได้ กลยุทธกัดฟันมองเมื่อเห็นร่างสูงของแพทริคค่อยๆถอดเสื้อยืดของเขาออกจากตัว

โชว์ กล้ามเนื้อเป็นลอนตามด้วยกางเกงยีนส์สีมอที่หลุดจากท่อนขาตามออกไป


               ร่างกายสมบูรณ์แบมมีเพียงชั้นในสีขาวที่ปกปิดจุดซ่อนเร้นเอาไว้ แต่กลยุทธเห็นมันแข็งขืนเป็นท่อนลำดัน

เนื้อผ้าออกมาอย่างโดดเด่น กลยุทธพยายามดิ้นรนเมื่อแพทริคค่อยๆเอนกายลงมาระหว่างขาที่ถูกแยกออกของเขาเพื่อ

จะทาบทับร่างกายแน่นเนื้อลงมาเสียดสีกับลำตัวของกลยุทธ


               “อย่าดื้อนักสิเกมเมอร์ เมื่อไหร่จะยอมรับว่านายเป็นของฉัน”


               ปลายนิ้วหัวแม่มือแตะอยู่ตรงสันจมูกโด่งของกลยุทธแล้วลากไล้ลงมาจนมาหยุดที่เรียวปากแดงจัดก่อนจะไล่

สัมผัสไปตามกลีบปากที่เม้มหนี กลยุทธจ้องหน้าแพทริคดวงตาสีดำขลับวาวโรจน์เมื่อพูดช้าๆเน้นๆใส่หน้าแพทริคทีละ

คำ


               “กู ไม่ ยอม รับ ชัดไหม ไอ้สัส”


               แพทริคกระตุกยิ้มอยู่ตรงมุมปาก ปลายนิ้วที่สัมผัสเพียงแผ่วเบาค่อยๆเพิ่มน้ำหนักจนกระทั่งกลายเป็นบีบ

บังคับให้กลยุทธต้องเปิดขากรรไกรกว้าง ดวงตาสีเทาจ้องลึกเข้าไปในดวงตาของกลยุทธแล้วเอ่ยเบาๆแต่กลับทำให้กล

ยุทธถึงกับผวา


               “ไม่เป็นไรเกมเมอร์ งั้นฉันคงต้องทำให้นายยอมรับทั้งร่างกายและจิตใจของนาย”


               “ไม่ อะ อึก”


               แพทริคก้มหน้าลงมากดปากตนเองแนบกับปากของกลยุทธที่เปิดกว้างด้วยแรงบีบ ปลายลิ้นร้อนส่งเข้าไป

อย่างรวดเร็วเพื่อไล่กวาดต้อนลิ้นชื้นของกลยุทธให้จนมุม กลยุทธพยายามจะตวัดลิ้นหนีแต่กลายเป็นยิ่งเข้าทางให้แพ

ทริคพลิกลิ้นเข้าไปใต้ลิ้นของเขา


               “อึก อะ อือออ”


               กลยุทธเสียเชิงจนได้ แรงจูบของแพทริคทำให้ริมฝีปากของเขาสั่นระริกเมื่อเขาหนีไม่พ้น ลิ้นชื้นที่ต่อสู้กันอยู่

ในช่องปากกลับกลายเป็นแข่งกันดูดดุนลิ้นอีกฝ่ายจนน้ำลายใสไหลเยิ้ม ในขณะที่แพทริคกดสะโพกลงจนเอ็นร้อนของ

ทั้งคู่ที่เสียดสีกันผ่านเนื้อผ้าต่างก็ร้อนระอุ มืออุ่นจนร้อนของแพทริคที่วางแนบอยู่ตรงหน้าท้องของกลยุทธลูบไล้สลับบีบ

เค้นไปตามขอบบอกเซอร์ตัวบางที่กลยุทธสวมใส่จนเจ้าของต้องบิดเอวรับเมื่อมันกระตุ้นความต้องการจนร้อนผ่าวไปทั้ง

ตัว

               แพทริคผละลิ้นออกจากโพรงปากร้อนชื้น เขางับเบาๆลงตรงซอกคอจนกลยุทธสะท้านเฮือกก่อนจะเลื่อนตัว

ลงต่ำจนถึงแผ่นอกเปลือยเปล่าที่มียอดอกสีน้ำตาลอ่อนอวดตัวรออยู่ แพทริคเล็งไปที่ยอดอกด้านซ้ายที่เหมือนจะเป็น

ตุ่มไตรอให้เขาได้กว้านลิ้นเม้มปากเข้าใส่แล้วดึงจนมันยืดตัวขึ้นมาตามปากของเขา ส่วนยอดอกด้านขวาแพทริคใช้ช่อง

นิ้วคีบมันขึ้นมาบีบบี้ให้มันแข็งขันตามขึ้นมา


               “ฮึก อึก ฮัก ไอ้ ไอ้แพทริค”


               กลยุทธแหงนหน้าปล่อยเสียงออกมาอย่างกลั้นไว้ไม่อยู่ สองมือที่ถูกมัดแน่นด้วยเสื้อกล้ามบิดเกร็งอยู่เหนือ

หัวจนเขาต้องคว้าแท่งทองเหลืองเป็นหลักยึด เขากลืนน้ำลายเหนียวหนับลงคอเมื่อลิ้นร้อนลากยาวต่อเนื่องลงต่ำสู่แอ่ง

เว้ารอบขอบสะดือ แท่งเนื้อร้อนระอุของเขาพุ่งชันเนื้อผ้าของบอกเซอร์จนโป่งตึงขึ้นมา แพทริคเหลือบตามองอย่าง

ยั่วเย้าก่อนที่เขาจะแตะปลายลิ้นลงกับยอดสามเหลี่ยมนั่นแล้วอมมันเข้าไปทั้งที่ยังมีเนื้อผ้าหุ้มอยู่


               “เหี้ยเอ๊ย กูเสียว”


               กลยุทธสบถลั่นเมื่อแพทริคค่อยๆก้มหน้าลงเพื่อให้ท่อนเนื้อของเขาผลุบเข้าปากทีละนิด น้ำลายฉ่ำซึมมาตาม

บอกเซอร์จนถึงเนื้อในเมื่อมันถูกแพทริคกลืนกินเข้าไปจนหมด ปลายลิ้นโลมเลียอยู่ในช่องปากก่อนจะเม้มปากรูดขึ้นตาม

ความยาวเรียกเลือดไปเลี้ยงจนปวดหนึบ พอแพทริคงับเข้าตรงปลายบานอีกครั้งกลยุทธก็สะดุ้งสุดตัวเมื่ออยู่ๆเขาก็ปล่อย

พรวดออกมาอยู่เต็มเป้ากางเกงบอกเซอร์


               กลยุทธอ้าปากหอบหายใจอย่างตื่นตะลึงที่แพทริคจัดการเขาอย่างง่ายดาย แต่ยังไม่ทันจะหาหนทางใดที่จะ

ต่อกรได้ เขาก็ต้องตกใจเมื่อแพทริคปลดปล่อยท่อนเนื้อของเขาให้เป็นอิสระแต่กลับเคลื่อนตัวมานั่งทับอยู่ตรงหน้าอก

ของเขาพลางเหนี่ยวของกางเกงในสีขาวลงจนท่อนเนื้อยักษ์กระแทกคางของเขาขึ้นไปฟาดกับหน้าท้องเจ้าของมันดัง

เผียะ

                ดวงตาสีเทาเป็นประกายระยิบระยับเมื่อใช้มือบีบขากรรไกรของเขาอีกครั้งแล้วดันท่อนเนื้อยักษ์พรวดเดียว

จนกระแทกลำคอ


                “แค่ก แค่ก อึก”


               ร้องไม่ออกเมื่อมันคับแน่นไปทั้งโพรงปาก กลยุทธสะดุ้งอีกครั้งเมื่อแขนยาวของแพทริคสอดเข้าไปใน

กางเกงบอกเซอร์กอบกุมถุงแฝดแล้วบีบเบาๆ จังหวะนั้นที่กลยุทธเผลอไผลจนลิ้นตัวเองโอบอุ้มไปกับแท่งเนื้อ


               “อื้มมม”


               “ดีมากเกมเมอร์ อย่างนั้นแหละ อา เสียวมาก”


               แพทริคห่อปากสูดลมเข้าปอดเมื่อเขากระแทกเอวลงไป มือร้อนเลื่อนต่ำลงไปอีกเพื่อจะบีบเค้นอยู่รอบช่อง

ทางด้านล่างของกลยุทธก่อนจะดันเข้าไปช้าๆจนสุดนิ้วแรก


               “อะ อึก ฮักๆ”


               กลยุทธหอบถี่เมื่อนิ้วที่สองและสามสอดลึกหมุนวนเข้าไปตามลำดับ ยิ่งหอบก็ยิ่งเข้าทางแพทริคเมื่อกลาย

เป็นเขายิ่งดูดดุนแท่งเนื้อในปากตัวเองตามจังหวะหายใจ สะโพกแน่นเนื้อเริ่มส่ายรับเมื่อนิ้วมือทั้งหลายสลับกันเร่งเร้าจุด

กระสันจนเสียวสะท้านไปทั้งตัว


               “เอาอีก เกมเมอร์ อย่างนั้นแหละ โอ สุดยอด”


               แพทริคเร่งจังหวะทั้งท่อนเนื้อตนเองและมือที่กระแทกกระทั้นจนกระทั่งเขาฉีดอัดน้ำเมือกคาวอยู่ในช่องปาก

แพทริคสูดลมเข้าปอดพลางดึงท่อนเนื้อออกมาจนน้ำสีขาวไหลรินติดมาด้วย เขาหยุดมือทั้งที่กลยุทธยังอึดอัดบีบถ่วงดิ้น

พล่านไปมาพลางส่งเสียงครางต่อเนื่อง แพทริคดึงเศษผ้าให้หลุดออกจากข้อมือของกลยุทธเมื่อเขาเลื่อนตัวลงไปตรง

กลางตัวพลางแหวกขากางเกงบอกเซอร์ให้กว้างจนเห็นช่องทางแดงเรื่อที่เปิดรออยู่ แพทริคไม่รอช้าที่จะดันท่อนเนื้อ

ตนเองเข้าไปที่เดียวเต็มลำ กลยุทธผวาเข้าหาใช้ท่อนแขนโอบรัดไปรอบลำตัวแกร่งด้วยความเสียวซ่าน









               ผมผวาเข้ากอดรัดร่างของมันอย่างห้ามใจตัวเองไม่อยู่ แรงกระแทกเข้ามาในช่องทางทำให้ท่อนขาที่ถูกมัด

ไว้สั่นเกร็งไปหมด เส้นเอ็นปูดโปนของมันเสียดสีผนังของผมจนแทบจะติดไฟให้ลุกได้โดยเฉพาะเวลามันถูไถอยู่ทาง

ด้านหนึ่งที่มันเน้นย้ำเป็นพิเศษ


               “อ๊า โอ๊ย”


               เสียงของผมเองที่ทั้งครางทั้งร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เจ็บจนต้องจิกเล็บครูดไปตามแผ่นหลังท่วมเหงื่อของ

ไอ้แพทริค แต่ยิ่งร้องมันก็ยิ่งกระแทกกระทั้นเข้ามาไม่ยั้ง และยิ่งผมเจ็บร่างกายของผมก็ยิ่งตอบรับจนผมแม่งโคตรเจ็บใจ

ผมแอ่นก้นให้มันเด้งเอวเข้าใส่ ข้อเท้าที่ถูกมัดไว้ช่างน่ารำคาญจนผมพยายามดึงแรงๆจนปลายด้านที่ผูกไว้ท้ายเตียง

หลุดออกด้วยความลื่นของเนื้อผ้า และเมื่อมันเป็นอิสระผมก็ใช้ท่อนขาเกี่ยวรัดไปรอบเอวของมันเพื่อให้ท่อนเนื้อยิ่งสอด

ลึกเข้าไปสุดโคน


                “กู เสียว ไอ้ ไอ้…”


               ผมน้ำตาไหลด้วยความทรมาน ร่างกายของผมกำลังต้องการ อีกนิดเดียวเท่านั้น


               “เรียกชื่อฉันสิ ครางออกมาดังๆ”


               เสียงตะคอกคำรามอยู่เหนือลำตัว เมื่ออยู่ๆมันก็พลันหยุดนิ่ง


               “ไม่ ฮักๆไอ้  แพทริค แพทริค”


               ผมเหลือบตามองมัน ดวงตาสีเทาคู่นั้นท้าทายและเย้ยหยันอยู่ในความรู้สึกเมื่อมันทำให้ผมค้างอยู่บนยอด

ภูเขาสูงแล้วผลักร่วงหน้าผา ผมกัดฟันด้วยความแค้นแต่ในที่สุดผมก็แพ้ใจตัวเอง

               ออกแรงผลักให้มันพลิกตัวหงายหลังอยู่บนที่นอนฉ่ำชื่นไปด้วยหยาดเหงื่อและคราบคาว ผมพลิกตัวตามจน

กลายเป็นฝ่ายนั่งทับอยู่เบื้องบน ผมสูดลมหายใจและยกหลังมือป้ายน้ำตาและคราบน้ำลายปะปนกับน้ำเมือกที่ปากก่อน

จะหมุนวนสะโพกให้ท่อนเนื้อร้อนระอุของมันส่ายวนอยู่ในช่องทางของผม


               “อย่างนั้นสิเกมเมอร์ เสียวสุดๆไปเลย”


               มันส่งเสียงคำรามก้องอย่างสะใจพลางเอื้อมมือมาบดขยี้หัวนมของผม สะโพกของมันเด้งรัวเข้าใส่เมื่อผมกด

เบียดลงไป เสียงท่อนขากระทบกันดังเป็นจังหวะก่อนที่ผมจะแอ่นกายแล้วกดแช่ลึกเมื่อกล้ามเนื้อบีบรัด ไอ้แพทริคล้วง

มือเข้าไปในขอบกางเกงบอกเซอร์ดึงท่อนเนื้อของผมมารูดเบาๆไม่กี่ทีผมก็อ้าปากร้องลั่นดวงตาเบิกกว้างสมองขาว

โพลน

              ไอ้แพทริคเลื่อนมือมายึดเอวของผมแล้วเด้งเอวใส่ไม่ยั้งจนกระทั่งผมรู้สึกถึงแรงอัดอยู่ในช่องทางที่ผมกำลัง

ตอดรัดรีดเร้นทุกอยากหยด ณ วินาทีนี้มีเพียงลมหายใจร้อนที่แข่งกันสูดเข้าปอด ผมหมดแรงจนต้องทิ้งตัวลงไปบนร่าง

ของมัน

               ไอ้แพทริคมันลูบผมของผมเบาๆ พลางกดจูบลงที่ขมับ ผมได้แต่ปล่อยให้มันทำ กระแสอบอุ่นประหลาดแล่น

ไปมาราวกับกระแสไฟฟ้า มันเป็นแรงดึงดูดที่ทำให้ผมยังคงนิ่งอยู่บนร่างกายของมัน


               “คงจะยอมรับได้เสียทีนะเกมเมอร์ ว่านายเป็นคนของฉัน”
               





               และในค่ำวันเดียวกันนั้นเองมันก็จับผมแต่งตัวด้วยเสื้อผ้าของมันแล้วพาไปนั่งอยู่บนโซฟากว้างในห้อง

รับแขกห้องแรกที่ผมมาเยือน ท่ามกลางลูกน้องของมันเกือบครึ่งร้อยที่ยืนออกันอยู่และจ้องผมเป็นตาเดียว เป็นเพราะไอ้

แพทริคมันสูงกว่าผมสิบกว่าเซ็นเมื่อผมเอาเสื้อผ้ามันมาใส่ก็ดูเหมือนเด็กที่โขมยเสื้อผ้าพี่ชาย ขากางเกงยาวรุ่มร่ามจน

ต้องพับทบขึ้นมา


               ผมกระพริบตาปริบๆพลางมองหน้าลูกน้องของไอ้แพทริคไล่ไปทีละคนเพราะไม่รู้จุดประสงค์ จนไอ้แพทริคที่

นั่งอยู่ข้างๆลุกขึ้นยืนเต็มความสูง ไหล่กว้างเหยียดออกแล้วเชิดหน้า แม่ง ผมยอมรับว่ามันโคตรดูดีเลยว่ะ


               “คงจะรู้กันบ้างแล้วว่าทำไมเกมเมอร์ถึงได้มาอยู่ที่นี่”


               เสียงทุ้มต่ำที่ผมโคตรเกลียดวันนี้กลับเต็มไปด้วยอำนาจเมื่อไอ้แพทริคพูดต่อหน้าลูกน้องที่ยืนมองกันสลอน


               “แต่บางคนก็คงจะยังไม่แน่ใจถึงสถานะของเกมเมอร์”


               มันกวาดสายตามองลูกน้องก่อนจะหันมาสบตากับผม ดวงตาสีเทามองจ้องมาจนเลือดของผมวิ่งขึ้นมาแล่น

ไปทั่วใบหน้า


               “ขอประกาศให้ทุกคนรู้ว่า ตอนนี้เกมเมอร์คือคนของฉัน สถานะคุ้มกันระดับเอบวก ไม่ว่าเกิดอะไรขึ้นห้ามมี

รอยขีดข่วนเกิดขึ้นกับเกมเมอร์แม้แต่รอยเดียว”


               ผมหน้าร้อนเห่อเมื่อความแวววาวเกิดขึ้นในดวงตาของมัน


               “ยกเว้นว่ารอยขีดข่วนที่ว่าจะเกิดขึ้นเพราะฝีมือของฉัน”


               ไอ้เหี้ยแพทริค!


               ผมเม้มปากแน่นเมื่อบรรดาลูกน้องของมันพากันหัวเราะคิกคัก โดยเฉพาะไอ้พวกแถวหน้าที่พากันยิ้มอย่างมี

เลศนัย ไอ้ตัวล่ำคนหนึ่งที่เป็นคนจับผมมัดแล้วยัดใส่ท้ายรถถึงกับพูดกลั้วหัวเราะออกมา


               “พวกเรารู้ครับเจ้านาย เสียงร้องลั่นตั้งแต่เมื่อคืนยันบ่ายวันนี้ยืนยันความเชื่อของพวกเราได้เป็นอย่างดีว่าคน

ของเจ้านายคงเต็มไปด้วยรอยขีดข่วน”


               ไอ้แพทริคส่ายหน้าอย่างระอาก่อนจะโบกมือไล่ลูกน้องให้แยกย้ายกันออกไป เมื่ออยู่กันเพียงลำพังมันก็ทิ้ง

ตัวลงนั่งบนเก้าอี้และดึงผมเข้าไปกอด


               “ไปไกลๆเลยมึง”


               ผมผลักหน้ามันให้ออกห่างทั้งที่รู้ว่าไม่สำเร็จ ลมหายใจอุ่นรินรดเมื่อจมูกของมันอยู่ใกล้ไม่ถึงเซ็น ผมชะงัก

เมื่อเผลอสบตากับดวงตาสีเทาคู่นั้น


               “รู้แล้วใช่ไหมว่าฉันจริงจังแค่ไหน”


               “ก็ เอ่อ…”


               อยู่ๆสมองผมก็ไม่ทำงานซะงั้นเมื่อเจอเสียงนุ่มๆของมันเข้า และแรงห้ามปรามก็ไม่มีเหลือเมื่อมันดึงผมเข้าหา

จนริมฝีปากของเราประกบกัน สติของผมบอกให้ผมเม้มปากหนีแต่เมื่อเจอความอ่อนโยนที่ส่งผ่านลิ้นร้อนเข้ามา สติของ

ผมก็พลันเตลิดหาย


               ผมอาจจะต้องยอมรับกับตัวเองว่า ผมกลายเป็นคนของมันไปแล้ว ไอ้แพทริค อิวานอฟ
               
                                                                                                                                                              
                                                                        TBC

         
                                          :z10: :z10: :z10: 

                                     เป็นเลิฟซีนที่ยาวนานที่สุดตั้งแต่เคยแต่งมาเบย ฮึ่ยๆๆๆ
           

                             

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 20-05-2015 21:43:13

เคมีในร่างกายมันโกหกกันไม่ได้
โอ้โห แพทริคคนหรือยักษ์ สูงกว่านักบาสNBA อีกสิบเซ็นต์ อะเฮือก  :hao6: 
ใส่สูทมาน่ะดีแล้วเกมเพราะร่องรอยบนร่างคงไม่เว้นที่ว่าง.

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 20-05-2015 21:54:41

ต่อไปชีวิตเกมจะเป็นยังไงล่ะเนี่ย
เป็นกำลังใจให้คนเขียนจ้า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 20-05-2015 22:15:44

เลิฟซีนฟินมาก หวานสุดๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 20-05-2015 22:45:37

รักกันง๊ายง่ายเนอะ  แค่เสียตัวก็รักกัน หึหึ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ตาล ที่ 20-05-2015 22:47:31

ฟินนาเร่~~~~ม๊ากมาก....

ปลื้มอก ปลื้มใจ»^^«

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: GBlk ที่ 20-05-2015 22:49:50

เกมส์ใจง่ายจุงเบยยย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 20-05-2015 22:59:36

ตกใจ นึกว่าจะหวานกันไม่นาน
ก็มีมุมมิ้งมิ้งนี่เนาะ
รอตอนต่อไปน้าาาาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 20-05-2015 23:06:21

ดุเดือดจริงๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 20-05-2015 23:11:48

บอกตรงๆนะ ชักอิจฉาเกมส์แล้วสิ  ป้าหื่นค่ะ
เดี๋ยวช่วยค่าตั๋วเครื่องบินแพทริกไปไหว้พ่อตาแม่ยายที่เมืองไทย คนละ 2 บาทค่ะ 

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 20-05-2015 23:29:17

เขินนน

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 20-05-2015 23:57:30

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: cavalli ที่ 21-05-2015 01:10:30

 :hao6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 21-05-2015 01:35:15

ฟินค่ะ  :pighaun:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 21-05-2015 02:25:31

มาแล้ววว ><
รู้สึกฟิน ตอนท้ายหวานเบาๆ นะ -.,-

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 21-05-2015 07:25:54

 :jul1: :jul1:  :jul1:
แอบหวานเนาะ แพทคริคน่าหลงไหลอ่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 21-05-2015 10:57:10

แอร๊ยยยยยย เกมเมอร์น่าร๊ากกกกกกอ่าาาาา  :impress2:
แพทริคนี่น่าหลงไหลมากกกกก รอตอนต่อไปค่ะ หุหุ  :hao6:

 :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 21-05-2015 12:27:32

ดุเดือด sm มากคู่นี้ ดื้อรั้นแบบเกมส์เหมาะให้แพทริคปราบพยศหล่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 22-05-2015 17:01:03

คุณอิวานอฟน่ารักจัง  :z3: :z3: :กอด1:  *ดิ้นนนบิดตัวไปมา
อ่านเลิฟซีนตอนแรกๆ เฮ้ย จะเล่นเอสเอ็มเหรอ?มัดแขนมัดขา
ณ วินาทีนั้นแอบสงสารเกมเมอร์ขึ้นมาทันที
แต่ว่าสุดท้ายก็ไม่ใช่เลิฟซีนละมุนมากค่าาาา  :jul1: :jul1:
แล้วก็นะคุณอิวานอฟน่ารักจริงๆ ชมคำเดิม ชอบตอนที่บอกสถานะ
บอกการคุ้มกันบอกข้อห้าม คือ เขินแรงมากกกก
สองคนนี้ เวลาอ่านความรู้สึกมันละมุนมากๆค่าาาา ชอบบบ
เกมเมอร์เริ่มหวั่นไหวละนะ เหลือแต่คุณอิวานอฟนี่แหละจะว่าไง

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: purpleguy ที่ 26-05-2015 12:32:15

 :haun4: พลาดซะแล้ว เกมส์เอ้ย.... ได้ซะมี ไปฝากพ่อ ย่า และป้า ซะละ อิ อิ อิ เอาอีก เอาอีก :laugh:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 28-05-2015 05:46:39

อยากอ่านตอนต่อไปแล้ววว

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 8 [ 20 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Apple_matinie ที่ 28-05-2015 06:37:29

 :katai1:

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 29-05-2015 00:03:37

                                                   เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                           บทที่ 9

           อาหารมื้อค่ำในวันนี้ถูกจัดขึ้นที่ระเบียงกว้างซึ่งต้องเปิดประตูจากห้องนอนของแพทริค อิวานอฟ กลยุทธมอง

รอบๆทั่วบริเวณอย่างแปลกตาเพราะมันสามารถมองเห็นชายหาดที่อยู่ไกลออกไป แสงไฟชิงช้าสวรรค์ส่องแสงระยิบ

ระยับจนกลยุทธถึงกับตื่นเต้น



          “ซานตาโมนิก้า”



          ตั้งแต่ถูกจับตัวมาที่บ้านหลังใหญ่ของแพทริค กลยุทธก็ยังไม่ได้มองเห็นทิวทัศน์ภายนอกเลยสักนิด นอกจาก

กำแพงสูงที่เขาปีนขึ้นไปแล้วมีกระแสไฟฟ้าช็อตจนร่วงลงมาและโกดังร้างที่ไม่ได้ใช้งานแล้วทางด้านหลังรวมถึงห้อง

นอนของแพทริค เขาจึงยังไม่รู้ว่าบ้านหลังนี้ตั้งอยู่ส่วนไหนของลอสแองเจลิสด้วยซ้ำ จนกระทั่งตอนนี้ที่แพทริคเดินโอบ

ไหล่ขึ้นมาบนห้องและเปิดประตูบานหนึ่งเพื่อพาเขาออกมาระเบียงกว้างที่มีโต๊ะอาหารขนาดกำลังดีตั้งอยู่ตรงกลาง


           สายลมเอื่อยเฉื่อยแตะต้องอยู่ตามผิวกายเมื่อกลยุทธเกาะอยู่ตรงขอบระเบียงจ้องมองไปยังชายหาดที่ติดอันดับ

ความสวยงามของโลก แม้ว่าตอนนี้จะมองไม่เห็นทะเลสีฟ้าแล้วแต่ว่าดวงอาทิตย์ที่เพิ่งจะลาลับขอบฟ้าก็ยังทิ้งแสงสีส้ม

เย็นตาสะท้อนผืนน้ำเป็นครั้งสุดท้ายของวันและทดแทนด้วยแสงไฟละลานตาของอาคารต่างๆท่ามกลางความมืดของ

รัตติกาลที่เข้ามาเยือน


 
         “เกมเมอร์ ไม่หิวหรือไง”



          เสียงเรียกอย่างอารมณ์ดีทำให้กลยุทธต้องหันกลับไปมอง ใช้เวลาไม่นานคนจากห้องครัวก็จัดโต๊ะเสร็จเรียบร้อย

ก่อนจะเดินกลับออกไปอย่างรวดเร็ว กลยุทธเดินกลับมาที่โต๊ะ เมื่อเห็นจานอาหารที่วางไว้เขาถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่


           สเต็กเนื้อสตริปลอยน์ชิ้นใหญ่ความสุกขนาดมิเดียมแรร์วางอยู่บนจานที่ตกแต่งด้วยเครื่องเคียงยั่วยวนน้ำย่อยใน

ท้องจนได้ยินเสียงโครกคราก พร้อมทั้งถังใส่ขวดไวน์แดงที่แพทริคกำลังรินใส่แก้วทรงสูงแล้ววางขนาบจานสเต็กไว้ กล

ยุทธนั่งลงบนเก้าอี้ที่จัดไว้ด้านหนึ่งของโต๊ะสี่เหลี่ยมจัตุรัสที่ชิดกับด้านที่แพทริคนั่งอยู่

           เมื่อลอบมองเสี้ยวด้านข้างของแพทริค อิวานอฟแล้ว กลยุทธก็ต้องยอมรับว่าผู้ชายที่กำลังก้มหน้าลงใช้ลม

หายใจสูดกลิ่นหอมของไวน์เข้าจมูกพลางใช้ปลายนิ้วที่จับอยู่ตรงก้านแก้วเขย่าเบาๆนั้นช่างเป็นโครงหน้าที่สุดแสนจะ

สมบูรณ์แบบ ดวงตาสีเทาบอกถึงความใจเย็นในขณะที่เริ่มหั่นชิ้นเนื้อในจานตนเองช่างดูแตกต่างจากในขณะที่เล่นบทรัก

ร้อนแรงบนเตียงหรือบนพื้นแข็ง ความแตกต่างของบุคลิกยิ่งสร้างความน่าค้นหากลายเป็นเสน่ห์แห่งบุรุษเพศจนกลยุทธ

ยังอดอิจฉาไม่ได้



          “จะจ้องอีกนานไหมเกมเมอร์”



          เสียงเรียบดังขึ้นทั้งที่ยังก้มหน้าก้มตาหั่นชิ้นสเต็กเข้าปากแล้วเคี้ยวช้าๆทำให้กลยุทธสะดุ้งจากภวังค์ หน้าตาเลิก

ลั่กทำให้แพทริคต้องแอบอมยิ้มเมื่อเห็นอีกฝ่ายทำท่าจะยกจานแล้วขยับไปนั่งฝั่งตรงข้ามกับเขา

แพทริครีบคว้าท่อนแขนนั้นไว้เป็นการห้าม



           “จะทำอะไร”



          “จะย้ายไปนั่งตรงนั้น นั่งตรงนี้มันติดกันเกินไปอึดอัดว่ะ”



          “ไม่ต้อง นั่งตรงนี้แหละอึดอัดอะไรกันกว้างขนาดนี้”



          ดุอย่างไม่จริงจังนักเรียกเสียงสบถเบาๆจากกลยุทธแต่ว่าเขาก็ต้องยอมทิ้งตัวนั่งที่เดิมพลางคว้ามีดมาหั่นชิ้นเนื้อ

เข้าปากแล้วเคี้ยวตุ้ยๆ




         “เคี้ยวช้าๆสิเกมเมอร์ ให้ความหวานและรสชาติของเนื้อมันค่อยๆละลายในปาก แล้วนี่ไวน์แดงดื่มคู่กับ

สเต็กเพิ่มความอร่อย”



           กลยุทธคว้าแก้วไวน์ยกขึ้นเทลงคอที่เดียวหมดแก้ว อุ่นวาบมาตั้งแต่ท้องตีขึ้นมาที่ปากกับรสขมก่อนจะกลายเป็น

หวานจนเลือดในกายวิ่งวนกันไปมา แพทริคถึงกับส่ายหน้าเมื่อเห็นสิ่งที่กลยุทธทำลงไป



          “ใครเขาดื่มไวน์กันแบบนั้น”



          “โอ๊ย ขี้บ่นจริง นี่มึงเป็นพ่อกูหรือไงไอ้แพทริค”



          กลยุทธหน้าคว่ำใส่พลางกระแทกแก้ววางไว้ที่เดิมแล้วหันความสนใจไปกับเนื้อสเต็กแสนอร่อยที่อยู่ตรงหน้า แพ

ทริคยกยิ้มอยู่ตรงมุมปาก



          “ไม่ได้เป็นพ่อ แต่เป็นผัว…”



          “เหี้ยแล้วมึง ใครเมียมึง”



          กลยุทธหน้าร้อนเห่อ มันคงเป็นเพราะไวน์แดงที่เขากินไปเป็นแก้วที่สองที่เขากระดกเข้าปากแน่ๆ 

แพทริคกรอกตาไปมาอย่างระอา เขาเท้าแขนนั่งมองกลยุทธหั่นเนื้อเสต็กเข้าปากจนกระทั่งมันหมดลงแม้แต่เครื่องเคียง



          “เอิ่กกก”



         เมื่อไวน์แก้วที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ถูกเทผ่านลำคอตบท้ายมื้ออาหารกลยุทธก็ถึงกับเงยหน้าเรอออกมาเสียงดัง แพทริก

ถึงกับถอนหายใจก่อนจะหัวเราะเบาๆ



        “มานี่สิเกมเมอร์”



          เขาใช้มือตบที่ต้นขาตนเองเพื่อบอกให้กลยุทธลุกมานั่งบนตัก แต่กลยุทธกลับส่ายหน้าพรืดแพทริคเลยสอดมือ

ไปรอบเอวของกลยุทธแล้วดึงให้ลุกมานั่งบนตักของเขาจนได้



        “กินยังไงให้ปากเลอะขนาดนี้นะ ทำตัวเหมือนเด็กจริงๆเลย”



         แพทริคยกนิ้วหัวแม่มือขึ้นเช็ดไปรอบปากอย่างอ่อนโยน กลยุทธถึงกับหายใจขัดเมื่อก้มหน้าลงมาประสานสายตา

กับดวงตาสีเทาคู่นั้นที่จ้องลึกราวกับจะกรีดลงไปกลางหัวใจของเขา กลยุทธโทษไปที่บรรยากาศรอบตัวกับฤทธิ์ของ

แอลกอฮอล์เมื่อหัวใจมันเต้นโครมครามในขณะที่เขาโน้มหน้าเข้าไปใกล้ให้แพทริคได้ประทับริมฝีปากแนบแน่น


          กลีบปากถูกไล่ขบเม้มโลมเลียคราบไวน์และซอสที่เปรอะเปื้อนก่อนลิ้นหยุ่นจะแทรกเข้าไปเลาะชิมรสหวานที่ยัง

หลงเหลืออยู่ในโพรงปาก กลยุทธเผลอไผลปล่อยใจไปกับรสจูบที่หวานยิ่งกว่าจนต้องถอนลมหายใจออกมาพลาง

กระชับท่อนแขนที่คล้องโอบอยู่รอบลำคอของแพทริคให้ยิ่งขยับใกล้ชิด นานจนใจจะขาดกว่าที่แพทริคจะยอมถอนลิ้น

อย่างอ้อยอิ่ง ดวงตาสีเทาทอประกายระยิบระยับจนกลยุทธต้องหลบสายตา



           “อยากได้อะไรเป็นของขวัญไหมเกมเมอร์”



           “ของขวัญอะไรอีกล่ะ”



            กลยุทธเอียงคอถามอย่างงงงัน แพทริคยิ้มอ่อน วงแขนที่โอบกอดอยู่ตรงเอวกระชับเข้ามาจนเอวของ

กลยุทธเสียดสีไปกับลำตัวของเขา
   


            “ของขวัญที่นายเป็นคนของฉัน”
 


               ดวงตาที่กลยุทธมองว่าอ่อนโยนกลับเพิ่มความร้อนแรงเป็นลำดับ เรียกเลือดลมให้วิ่งมารวมกันบนใบหน้าจน

ร้อนซู่ลามไปถึงใบหู กลยุทธก้มหน้ามองปลายนิ้วตัวเองที่เขี่ยเบาๆอยู่ตรงสาบเสื้อของแพทริคจนกระดุมเม็ดบนหลุด

ออกจากกัน



          “ไม่เอาอะไรทั้งนั้นแหละ ไม่เห็นอยากได้อะไรสักหน่อย ขอแค่ให้กูได้กลับไปใช้ชีวิตปกติเหมือนเดิมก็พอแล้ว”



          เงียบงันจนได้ยินเสียงของลมหายใจก่อนที่กลยุทธจะตกใจเมื่ออยู่ๆแพทริคก็ใช้ท่อนแขนกวาดจานอาหารจนพา

กันร่วงกราวกับพื้น เขายกเอวของกลยุทธจนตัวลอยให้นั่งอยู่บนขอบโต๊ะแล้วจึงผุดลุกยืนตามพลางแทรกตัวเข้าไปอยู่

ระหว่างขาของกลยุทธ คอเสื้อที่กลยุทธใส่อยู่ถูกกระชากเข้าหาแพทริคที่โน้มตัวลงมาจนใกล้กันแค่ปลายจมูก



           “เกมเมอร์ ฉันจะบอกอะไรนายอย่างนึง” เสียงแหบพร่ากระซิบใกล้หู



          “คราวหน้าอย่าได้ปลดกระดุมให้คนอื่นอีก รู้ไหมว่าทำอย่างนี้มันปลุกความต้องการในตัวนายแค่ไหน”



          ลมหายใจร้อนผ่าวเป่ารดอยู่ตรงซอกคอเมื่อแพทริคพ่นมันออกมาแรงๆ หลังจากนั้นเขาก็กระชากเสื้อที่

กลยุทธใส่จนกระดุมหลุดกระเด็น ผิวขาวเหลืองอย่างคนเอเชียอวดกายล้อแสงจันทร์ที่เริ่มอวดโฉมอยู่ตรงขอบฟ้าเรียก

ร้องให้แพทริคฝังหน้าลงไปขบเม้มอย่างกระหาย








           ผมกำลังทำในสิ่งที่ร่างกายกลายเป็นคนสั่งงานเมื่อผมกระชากเสื้อของไอ้แพทริคออก เราต่างช่วยกันดึงเสื้อผ้า

ของอีกฝ่ายให้หลุดออกจากลำตัวจนกระทั่งกอดรัดกันโดยปราศจากสิ่งกั้นขวาง


           ใช้มือเท้าแขนไปด้านหลังลงกับขอบโต๊ะพลางยกขาขึ้นเพื่อให้มันดึงกางเกงผ่านปลายเท้าออกไปในที่สุด ไอ้

แพทริคส่งสายตาวาววามเมื่อมันปลดเข็มขัดออกทิ้งกางเกงให้ร่วงลงกองกับพื้น เราสบตากันอีกครั้งก่อนที่จะผวาเข้า

กอดเบียดอยู่บนพื้นที่แคบๆอย่างนี้


           ผมเงยหน้าให้มันได้ซุกไซ้ซอกคอผมถนัดๆ ไอ้แพทริคกัดเบาๆจุดไฟให้เลือดในกายเดือดพล่าน ผมยกขาตั้ง

ฉากเมื่อไอ้จ้อนถูไถจนแข็งขัน มือใหญ่ของมันรวบทีเดียวแล้วรูดรั้งพร้อมกันจนผมสะดุ้ง



          “อือ อะ เสียว ไอ้แพทริค”



           “พูดเพราะๆหน่อยเกมเมอร์ เลิกใช้คำหยาบได้แล้ว”



          เสียงสั่นพร่าดังอยู่แถวลานนมที่มันเลียจนเปียกชื้น



          “ก็มัน อื้อออ อย่าบีบสิวะ”



          ผมเด้งเอวเข้าหาอุ้งมือใหญ่ที่กำลังปลุกปั่นให้แท่งเนื้อเสียดสีจนไฟแทบลุก



          “ก็พูดดีๆก่อนสิ ว่าไง”



          “อะ อึก พะ แพทริค แพทริคครับ มันเสียว อะ จะแตกแล้ว…”



          ไม่ทันขาดคำผมก็ปล่อยพรวดอย่างไม่ทันตั้งตัว แพทริคสูดลมเข้าปอดเฮือกใหญ่



          “ทนไม่ไหวแล้ว เกมเมอร์ เกม”



          มือใหญ่ผลักหน้าอกให้ผมหงายหลังลงไป ความกว้างของโต๊ะรองรับได้แค่ใต้แค่ราวนม ผมต้องเกร็งหัวที่ลอย

อยู่กลางอากาศเมื่อต้นขาถูกจับแยกกว้างให้ตั้งฉากจนติดก้น ผมกัดฟันรับความเสียวซ่านเมื่อแพทริคดันกายสอดแทรก

เข้ามาทนแทนช่องว่างจนมันคับแน่นไปหมด



          “โอ้ ทำกันทั้งวันแต่นายยังฟิตจนบีบไปหมด เกม นายกำลังทำให้ฉันหลงจนโงหัวไม่ขึ้น”



          เสียงครางต่ำดังมาจากแพทริคเมื่อมันโน้มตัวลงมาพลางกระแทกเอวเข้ามาจนผมสะดุ้ง มันจูบไปทั่วทั้งหน้าอก

และลำตัวรวมทั้งเริ่มสาวเอวเคลื่อนที่ช้าๆให้เส้นเอ็นเสียดสีกับผนังรอบช่องทางของผม



          “โว้ยย เสียวว”



          ผมตะโกนลั่น ลมหายใจสะดุดเป็นช่วงๆเมื่อลิ้นร้อนของมันลากไล้ผ่านยอดอกที่แข็งเป็นไต ปลายลิ้นกระดกอยู่

ตรงยอดพักใหญ่และในที่สุดมันก็ครอบลงไปทั้งปากดูดดุนจนผมตาลอยคว้าง สติของผมเตลิดเปิดเปิงไปหมดแล้วเมื่อ

ถูกกระทำทั้งด้านบนและด้านล่างจนแยกไม่ออกว่าผมควรจะเสียวตรงไหนก่อน แพทริคหอบหายใจถี่ยิบเมื่อช่องทางของ

ผมเริ่มบีบรัดมากขึ้น สองแขนสอดเข้าใต้เอวยกแผ่นสะโพกของผมให้สอดรับยามมันเด้งใส่แบบติดเทอร์โบ ผมได้ยิน

เสียงคำรามลั่นราวกับเจ้าป่าที่กำลังอหังการ์เพราะตะปบเหยื่อชิ้นงามได้


           ผมปรือตากัดฟันยกสองแขนโอบรัดรอบแผ่นหลังชื้นเหงื่อของแพทริค ท่อนเนื้อของผมอยู่ในมือของเขาเมื่อ

ร่างกายของเรากำลังเดินทางไปถึงปากทางสวรรค์



          “ถึงพร้อมกันนะ เกม ยินดีต้อนรับสู่ชีวิตของแพทริค อิวานอฟ”



          “โอว้ แพทริค”



          ผมครวญครางอย่างไม่อายอยู่บนโต๊ะ หัวสั่นคลอนลอยอยู่กลางอากาศเมื่อแพทริคจู่โจมครั้งสุดท้าย ความเสียว

กระสันแล่นพล่านไปรวมกันอยู่ตรงจุดยุทธศาสตร์ แพทริคกระชากให้ผมรู้สึกราวกับผมกำลังล่องลอยไปตามสายลม

           




           ในที่สุดผมก็ได้กลับไปที่มหาวิทยาลัยหลังจากที่ถูกแพทริคกักตัวไว้ในบ้านหลังใหญ่เสียเกือบเต็มสัปดาห์

เพื่อตอกย้ำให้ผมยอมรับว่าได้กลายเป็นคนของมันโดยสมบูรณ์ รถยนต์คันหรูแล่นมาจอดหน้ามหาวิทยาลัยโดยคนขับรถ

ของแพทริคในยามสายวันหนึ่ง



           “จะให้ผมรอรับคุณที่ไหนครับ เกมเมอร์”



          คนขับรถผิวดำที่ชื่อจิมมี่ถามผมอย่างพินอบพิเทาจนผมเกรงใจ



          “ไม่ต้องหรอกจิมมี่ หอพักของผมอยู่ถัดจากที่นี่ไปไม่ถึงห้าร้อยเมตรผมเดินกลับเองทุกวัน”



          “คำสั่งของเจ้านาย ผมไม่อาจขัดได้ เอาเป็นว่าผมจะรออยู่ตรงนี้เมื่อคุณเลิกเรียนและซ้อมกีฬาเสร็จแล้ว”



          ผมถอนหายใจเพราะรู้อยู่แล้วว่าไม่มีใครกล้าฝืนคำสั่งของแพทริค อิวานอฟได้ ก็เลยก้าวลงจากรถเดินตรงไปยัง

ตึกเรียน



          “เกม”



          เสียงตะโกนเรียกชื่ออย่างยินดีทำให้ผมชะงักเท้า แทยังนั่นเอง มันก้าวเร็วๆมาหาด้วยใบหน้าจืดเจื่อนเมื่อมาหยุด

ยืนต่อหน้าผม



          “มึงหายไปไหนหลายวัน นี่กูเป็นห่วงมึงมากรู้ไหม นึกว่ามึงจะ…”



          ผมแค่นยิ้มมองหน้ามัน



          “ทำไม คิดว่ากูโดนเก็บไปแล้วหรือไง เสียใจด้วยว่ะแทยังที่กูปลอดภัย”



          ผมเดินหนี เรื่องที่ไอ้แทยังร่วมมือกับซัคเกอร์ล้มบาสกลับมาเป็นสิ่งรบกวนอารมณ์ให้หงุดหงิด




          “เกม ฟังกูก่อน”



          แทยังก้าวตามมาคว้าแขนให้ผมหยุดเดินและหันกลับไปมองหน้ามัน



          “กูบอกมึงแล้วว่ากูจำเป็นต้องทำ กูร้อนเงิน”



          มันมองด้วยแววตาเสียใจ



          “พ่อของกูกู้เงินนอกระบบมา พอไม่มีเงินจ่ายพวกมันก็ส่งพวกเหี้ยมาก่อกวนที่ร้าน”



          บ้านไอ้แทยังขายอาหารเกาหลีอยู่ที่ไชน่าทาวน์



          “ถ้ากูไม่จำเป็นต้องหาเงินก้อนใหญ่กูไม่ทำหรอกเกม เพราะกูรู้ไงว่ามึงจะโกรธแค่ไหน”



          แทยังพูดได้ยาวที่สุดตั้งแต่ผมรู้จักกับมันมา แต่มันยังทำให้ผมอารมณ์ดีขึ้นมาไม่ได้ ผมดึงแขนตัวเองออกจาก

มือของมัน



           “เอาเป็นว่ากูเข้าใจมึงแต่กูยังทำใจไม่ได้ว่ะแทยัง ทางที่ดีมึงอย่าเพิ่งมายุ่งกับกูเลยนะ”



          ผมหันหลังเดินหนี แทยังก็ยังไม่เลิกตื้อมันก้าวตรงมาทางด้านหลังแล้วคว้าแขนผมไว้



          พลัก!!


           ผมตกใจเมื่ออยู่ๆแทยังก็ถูกต่อยร่วงลงกับพื้นเมื่อผมหันมามองอีกที ลูกน้องของแพทริคสองคนยืนจังก้าขวาง

ทางระหว่างผมกับแทยังที่หงายหลังนั่งกองอยู่กับพื้น


           ผมเพิ่งรู้ สถานะคุ้มกันระดับเอบวกนี่มันขนาดนี้เชียวหรือ



                                                        TBC



ปอลิง ผู้แต่งไม่เคยไปอเมริกา ไม่เคยไปลอสเองเจลิส ไม่เคยไปซานตาโมนิก้า ทั้งหมดดูได้จากอากู๋เกิน ฮี่ๆๆ :hao3:




อัปเดตผลงานที่ยังออนแอร์อยู่ตอนนี้

เพลิงพ่าย
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43444.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43444.0)


X-theme the series Season2
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45021.0 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45021.0)



ฝากไว้ในอ้อมใจคนอ่านด้วยนะคะ



[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: malatee3103 ที่ 29-05-2015 00:09:57

 :haun4:ขอเลือดหน่อยค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-05-2015 01:12:00

เคมีเรื่องบนเตียงของคู่นี้เขาเข้ากันดีจริงๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-05-2015 02:12:51

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 29-05-2015 03:09:05

เชื่อไหมเราว่าเดี๋ยวเฮียแพทไม่เหลือค่ะ   นี่ขนาดเกมเมอร์แค่เขี่ยกระดุมเสื้อนะคะ

ป.ล  เซอร์ลอยด์ เสต็กนี่ขอแบบหนาๆติดมันตรงขอบๆ เราชอบแบบแรร์ค่ะ มีแจ็คแดเนี่ยลเกลซด้วยนี่โอ๊ย   ยังกะขึ้นสวรรค์นักกินค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 29-05-2015 03:42:57

ไม่รู้สินะ เหมือนชีวิตมันจะดี๊ดี  ซึงมันก็เป็นเค้าลางแห่งมาม่ารสเด็ดนั่นละน่า  คึคึ   :katai1: :katai1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 29-05-2015 05:33:24

เกมมม นี่แกแอบยั่วคุณอิวานอฟอยู่รู้ตัวบ้างไหมย้าาา
หึ่ย หมั่นไส้อ่ะ ตอนที่คุณอิวานอฟถามว่าอยากได้อะไรเป็นของขวัญ
แกก็เขี่ยกระดุมเสื้อเขา อยากได้เขาใช่ไหมล่ะ (พลังมโนขั้นสูง)
แล้วก็แอบตกใจนิดนึงอยู่ๆคุณอิวานอฟก็ปัดจานซะงั้น
ตอนแรกนึกว่าลมโกรธที่ไหนได้ลมหื่นนี่เอง กิ้วว ฟินอ๊าา  :haun4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 29-05-2015 06:16:55

โอ้ววว (เลียนเสียงเกมคราง ฮาดี อิอิ) เกม แกไปเขี่ยกระดุมเขาเท่ากับอ่อยนะเฮ้ย -..- เลยโดนกดเลย หุหุ แต่เกมก็สมยอมอ่ะน้าาา หึๆๆ :hao6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-05-2015 06:30:00

แหมมมมม หลงอิหนูขี้นสุดแล้วนะคะป๋า
นี่เกมได้คนมาคุมมาอีกต่างหาก อะไรจะหวงขนาดน้านนน
รอตอนต่อไปเนาะะะะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Alone Alone ที่ 29-05-2015 07:10:25

เกมน่าอิจฉาอ่ะ ระดับเอ~~~~~~ :hao6: :hao6:

~ นี่ฉันคิดไปถึงไหนเนี่ย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-05-2015 07:12:59

เกมเอ๊ยเกมเมอร์. สกิลอ่อยผัวของหนูก็ระดับเอบวกจ้ะ. 
งานนี้เอาให้ไปไหนไม่รอดนะ.  งานผัวหลงต้องมา.  :mew1: 
 รู้สึกว่าความวุ่นวายกำลังจะมาเยือน. ขอบคุณที่มาต่อค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: My_yunho ที่ 29-05-2015 07:33:54

ไปไหนไม่รอดหรอกเกมเมอร์

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 29-05-2015 08:05:31

เลือดใกล้จะหมดตัววววว :jul1:
การคุ้มกันนี่แน่นหนามากกกกกกก หุหุ o13

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 29-05-2015 09:27:04

ชอบแพทริคมาก คนบ้าาาา :hao6: :t3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: kms ที่ 30-05-2015 08:26:43

ชอบมากคู่นี้
สุดยอดดดดดดดดดด

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: PoppyPrince ที่ 30-05-2015 18:35:48

อร๊าย น่ารักชอบค่ะ เราชอบนิยายแนวนี้มากเลย จะนั่งรอตอนต่อไปอย่างใจจดใจจ่อค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 31-05-2015 06:16:00

เกมยั่วแพททริค หึหึ
ชอบความคุ้มครองระดับเอบวก แพททริคคงหลงน้องน่าดู

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 03-06-2015 04:25:03

อยากเป็นคนของแพทริคด้วยได้มั๊ยง่ะ~

 :katai5:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: gibichan ที่ 03-06-2015 08:29:40

ชอบเรื่องนี้มากกว่าคู่อื่นๆอีกค่า ถึงจายยยยยย มันส์ขั้นสุด

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 9 [ 29 / 05 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 05-06-2015 06:06:12

เดินผ่าน55  :katai5: :katai5:

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 06-06-2015 22:20:29

                                                   เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                          บทที่ 10


           ร่างสูงผึ่งผายในสูทสีเทาเช่นเดียวกับสีนัยน์ตาของเขานั่งทอดอารมณ์อยู่ตรงจุดบัญชาการในคาสิโนชื่อดังของ

ย่านสำหรับนักแสวงหาโชคและความสนุกสนาน แม้ดวงตาคู่นั้นจะจ้องมองจอมอนิเตอร์นับสิบจอที่เรียงรายกันอยู่ตรง

หน้าแต่ใจกลับไม่ได้สนใจผู้คนในจอเหล่านั้นสักนิด ควันบุหรี่บางเบาถูกปล่อยตามลมหายใจออกให้ลอยเป็นควันเอื่อย

ขึ้นสู่ที่สูง มุมปากยกยิ้มขึ้นไปเล็กน้อยเมื่อนึกถึงความดื้อรั้นจองหองของใครอีกคนที่เริ่มจะยอมอ่อนข้อลงบ้างเมื่อใช้น้ำ

เย็นเข้าลูบ


           “ไม่เอาแล้วแพทริค จะหื่นอะไรนักหนาวะ”


           นิ้วมือเรียวยาวที่สากเพราะจับลูกบาสมาตั้งแต่วัยเด็กยกขึ้นผลักใบหน้าของเขาให้ออกห่างเมื่อแพทริคคิดจะจูบ

แก้มที่กลายเป็นสีแดงเรื่อชื้นเหงื่อหลังจากที่ออกแรงแข่งกันชูทบาสลงห่วงกันอยู่พักใหญ่ แพทริคสั่งให้ลูกน้องไปหา

เสาแป้นบาสมาตั้งอยู่ที่ลานข้างตัวบ้านเพื่อเอาใจกลยุทธที่เริ่มจะมองเขาในแง่ดีมากขึ้น แข่งกับ

กลยุทธได้ไม่นานแพทริคก็ต้องยอมแพ้เพราะกลยุทธโชว์เทพชูทลงนับไม่ถ้วนในขณะที่เขาถึงกับโคลงศีรษะระอาใน

ฝีมือที่ไม่ได้เรื่องของตัวเอง


            ปล่อยให้กลยุทธสนุกสนานอยู่กับบรรดาลูกน้องของเขากลุ่มหนึ่งที่ชอบเล่นบาสเก็ตบอลเหมือนกัน ส่วนเขาก็ได้

แต่นั่งจิบชาหอมกรุ่นเฝ้ามองรอยยิ้มสดใสที่ประดับอยู่บนใบหน้าหนุ่มน้อยชาวไทยร่างสูงโปร่งแต่ฟิตเฟิร์มไปด้วยลอน

กล้ามเนื้อขนาดพอดีกับตัวชวนมอง แพทริคไม่สงสัยเลยว่าทำไมกลยุทธถึงได้เนื้อหอมในหมู่สาวๆทิ่นิยมหนุ่มจากทาง

เอเชีย เขามองกลยุทธที่โยนลูกบาสลงเมื่อเกมจบและเดินมายังชุดโต๊ะเก้าอี้ที่เขานั่งอยู่ ใบหน้าอ่อนเยาว์แดงเรื่อไปด้วย

เลือดฝาดหยดเหงื่อเกาะพราวอยู่ตามต้นแขน กลยุทธคว้าขวดน้ำเย็นขึ้นเทลงคอจนหมดขวดจึงค่อยก้มหน้าลงมาสบตา

กับเขาที่จ้องมองอยู่แล้ว


           “จะมองให้หน้าผมเปลี่ยนเป็นเอเลี่ยนเลยไหม”


           กลยุทธบ่นพึมพำก่อนที่จะถูกเขาดึงแขนให้ทรุดตัวนั่งอยู่บนตักกว้างพลางสวมกอดต้นแขนไว้หลวมๆ พอเขาคิด

จะหอมแก้มกลับถูกผลักจนหน้าหงาย


           “ก็อยากหอมก็แค่นั้น”


           แพทริคดึงฝ่ามือของกลยุทธมากดจูบลงไปกลางฝ่ามือเรียกเสียงหัวเราะคิกคักจากเหล่าบริวารคนสนิทที่นั่ง

กระจายกันอยู่แถวนั้นจนกลยุทธถึงกับเขินจัดสะบัดข้อมือหนี


           “อายลูกน้องมั่งก็ได้ ไอ้คนหน้าด้าน”


           “ไม่ต้องอายพวกผมหรอกครับเกมเมอร์” ลูกน้องที่ฝีมือดีที่สุดซึ่งกลยุทธรู้จักแล้วว่าชื่อจอห์นพูดกลั้วหัวเราะ


           “ตั้งแต่คุณมาอยู่กับเจ้านายเกือบสัปดาห์ที่ผ่านมาพวกเราก็คุ้นกับเสียงโหยหวนของคุณกับเจ้านายจนพวกเรานี่

ถึงกับจะจับคู่กันเองอยู่แล้ว”


           “ปากหมาพอกับเจ้านายเลยนะจอห์น”


           กลยุทธยกมือชี้หน้า จอห์นหัวเราะลั่น


           “ตามสบายเลยนะครับ พวกผมไม่ขัดขวางเวลาแห่งความสุขของเจ้านายละ แล้วก็เจ้านายน่ะช่วยรักษาช่วงเอว

ด้วยนะครับ อย่าลืมว่าอายุสามสิบห้าแล้วไม่ใช่เด็กหนุ่มกลัดมันอย่างเกมเมอร์เขา”


           บริวารกระจายตัวกันจนเหลือเพียงเจ้านายและเขา กลยุทธขยับขานั่งคร่อมอยู่บนตักและจ้องมองใบหน้าคมเข้ม

ที่อยู่ระดับเดียวกับเขาพอดี


           “คุณอายุสามสิบห้าแล้วหรือแพทริค นี่ผมกับคุณอายุห่างกันสิบสี่ปีเหรอ”


           แพทริคยิ้มอ่อน เขาใช้ปลายนิ้วลูบไล้ไปตามกรอบหน้าของกลยุทธ


           “แก่เกินไปหรือเปล่าสำหรับคนอายุสามสิบห้าอย่างฉัน”


           กลยุทธนิ่งงัน เขาหรุบตาลงมองเหม่อสายตาเปลี่ยนแสงไปวูบหนึ่ง


           “คุณกับผมอายุห่างกันเท่ากับที่พ่อผมอายุห่างจากคนรักของพ่อเลย”


           “แล้วพ่อของนายเขามีปัญหาเรื่องช่องว่างระหว่างวัยกับคนรักของเขาไหม”


           ยิ้มเศร้าปรากฎอยู่บนใบหน้าของกลยุทธเมื่อเขานึกถึงภาพที่คุ้นชินในสมอง


           “ไม่มี ทั้งคู่รักกันมากจนไม่ยอมให้เกิดช่องว่างใดๆมาทำลายความรักของเขา มันทำให้ผมนึกอิจฉาที่พวกเขาได้

รู้จักความรักอันแสนวิเศษ”


           “เกม นี่นายโหยหาความรักขนาดนี้เชียวหรือ”


           เหมือนตะกอนที่นอนก้นอยู่ในบ่อลึกถูกกวนขึ้นมาให้ลอยกระจายตัวจนมองเห็นถึงความขุ่นมัว กลยุทธนิ่งงันเมื่อ

สบตากับแพทริคที่พูดแทงใจดำให้รู้สึกเจ็บจี๊ด จมูกของเขาชื้นจนเจ็บเมื่อเขาต้องกลั้นน้ำตาที่ผลิตขึ้นมาเต็มหน่วยตา


           ตลอดชีวิตยี่สิบเอ็ดปีของเขา แพทริคเป็นคนแรกที่เข้าใจแจ่มแจ้งทั้งที่เพิ่งรู้จักและผูกพันกันไม่ถึงหนึ่งสัปดาห์ดี

ด้วยซ้ำ


           “บ้า พูดงี้ได้ไงวะ ใครกันที่อยากได้ความรักบ้าบออะไรนั่น”


           กลยุทธใช้กำปั้นทุบรัวที่ต้นแขนแกร่งเมื่อเขากลั้นน้ำตาไม่สำเร็จ น้ำตาที่เขาต้องซ่อนไว้ไม่ให้คนอื่นเห็นถึงความ

อ่อนแอ แต่เขากลับร้องไห้ออกมาต่อหน้าผู้ชายที่ชื่อแพทริค อิวานอฟ


           “เกม เกมเมอร์”


           แพทริคไล่คว้าข้อมือที่ทุบถองนั่นและดึงกลยุทธให้ซบใบหน้าลงมากับบ่ากว้างของเขา มือใหญ่ลูบแผ่นหลัง

แผ่วเบาเขาปล่อยให้กลยุทธร้องไห้ออกมาจนพอใจ


           “เกม ฟังนะ”


           เมื่อเสียงสะอื้นจางลงแพทริคจึงดันไหล่ของกลยุทธให้สบตากับเขา ดวงตาสีเทามองอย่างปลอบประโลมจน

ความรู้สึกอบอุ่นส่งตรงมาถึงกลยุทธ


           “เท่าที่ฉันรู้มานายไม่มีแม่ แต่นายก็ยังมีครอบครัวคนอื่นๆที่เขารักนาย ลองมองคนอื่นที่เขาขาดยิ่งกว่านายสิเกม

อย่างเช่นฉันนี่ไงที่แม้แต่ชื่อและหน้าตาของพ่อกับแม่ก็ยังไม่รู้จักด้วยซ้ำ เห็นหรือเปล่าว่าไม่ใช่นายคนเดียวที่ขาดแคลน

ความรัก”


           กลยุทธมองลึกลงไปในดวงตาสีเทา มองลึกจนถึงแก่นแท้ของหัวใจแพทริค ลึกจนหัวใจของเขาสั่นสะท้านไป

ด้วยความรู้สึกที่เขายังประมวลไม่ได้ว่ามันคืออะไรกันแน่


           “ความรักไม่ต้องแสวงหาแต่เราสร้างมันได้ ในเมื่อเราทั้งสองคนต่างก็ขาดแคลนความรักแล้วทำไมเราไม่ลอง

สร้างมันขึ้นมาเองล่ะ เกม นายอยากจะลองสร้างความรักของนายพร้อมกันกับฉันไหม”


           น้ำเสียงทั้งประโยคมันช่างอ่อนโยนเหลือเกิน แววตานั่นอีกเล่าที่ทอประกายดังแสงสว่างอยู่ในความมืดมิด กล

ยุทธไม่อาจละสายตาที่สอดประสานได้แม้แต่วินาทีเดียวถึงแม้ว่าเขาจะเอียงหน้าจนได้องศาและบดเบียดเข้าหาริมฝีปาก

ของแพทริคแทนการตอบรับ แผ่นหลังของเขาถูกท่อนแขนแกร่งโอบกอดไว้แน่นหนาเมื่อแพทริคจูบตอบอย่างอ่อนโยน

จนหัวใจของกลยุทธแทบหลอมละลาย


           จุมพิตหนักหน่วงขึ้นตามลำดับ แพทริคดึงรั้งให้ร่างกายเบียดเสียดจนลมหายใจร้อนระอุเมื่อต่างก็ผละจากปาก

ของอีกฝ่ายอย่างอ้อยอิ่ง แพทริคลากไล้ปลายลิ้นลงมาตามซอกคอที่เอียงรับของกลยุทธ


           “จะให้ทำตรงนี้หรือจะไปทำที่ห้อง”


           กลยุทธเผลอหัวเราะเบาๆทั้งที่ดวงตาปรือเมื่อแพทริคเม้มปากไปตามเนื้อไหล่


           “เพิ่งจะซึ้งกันไม่กี่นาทีคุณก็หื่นอีกแล้วนะแพทริค”


           “ก็เด็กมันยั่ว”


           กลยุทธยกสองแขนคล้องไปรอบคอและเป็นฝ่ายงับเบาๆที่ใบหูของแพทริคบ้าง


           “ทำตรงนี้ก็ได้ท่าเดียว แต่ถ้าไปทำที่ห้องก็ได้หลายท่า”


           เสียงขู่คำรามดังลึกมาจากลำคอ แพทริคจับขาทั้งสองข้างของกลยุทธให้เกี่ยวไปรอบเอวของเขา ท่อนแขนอัน

แข็งแกร่งโอบกระชับรอบลำตัวของกลยุทธก่อนที่เขาจะยืนขึ้นมาโดยมีกลยุทธเกาะอยู่ แพทริคจูบอย่างกระหายในขณะ

ที่จ้ำอ้าวเข้าไปยังตัวบ้านโดยแทบจะไม่รู้สึกหนักที่ต้องอุ้มกลยุทธไปด้วย พอถึงบันได้ทางขึ้นชั้นสองเสื้อของกลยุทธก็

ถูกดึงผ่านศีรษะ และพอแผ่นหลังของกลยุทธแตะที่นอนกางเกงกีฬาก็ถูกรูดออกจากขา แพทริคมองอย่างพอใจพลาง

จัดการกับตัวเองและโถมกายเข้าหาอย่างรวดเร็ว


           “อยากได้ท่าอะไรบ้างล่ะเกม ฉันจะได้เรียงลำดับถูก”


           เสียงกระเส่าดังแว่วอยู่แถวแผ่นอกที่แพทริคกำลังโจมตีอย่างไม่ขาดตอน กลยุทธหอบหนักแอ่นอกให้ดูดดุนจน

ยอดอกสีน้ำตาลเปียกชื้น


           “มีปัญญานึกได้กี่ท่าก็ทำไปเถอะน่า อ๊ะ เบาๆสิแทงเข้ามาได้”


           กลยุทธสบถเมื่ออยู่ๆแพทริคก็สอดเอวเข้ามาจนแทบจุก กลยุทธกางขาเป็นมุมได้ขนาดเพื่อรองรับน้ำหนักที่

ถาโถมเข้ามาจนตาลอยเมื่อแพทริคชักพาให้เขาสุขสม


           “แพทริค ผมต้องกลับไปเรียน อาทิตย์หน้าก็จะสอบปลายภาคแล้ว”


           กลยุทธพูดอย่างเหนื่อยหอบเมื่อกรำศึกหนัก เขานอนตะแคงเข้าหาแพทริคที่นอนหงายและใช้มือลูบไล้แผ่น

หลังของเขา


           “อยู่ที่บ้านนี้ได้ไหม จะไปเรียนก็ให้จิมมี่ขับรถไปส่ง เรียนเสร็จก็กลับมา”


           “จะบ้าหรือไง นี่มันไกลจากมหาวิทยาลัยของผมมาก ผมกลับไปอยู่หอพักน่ะดีแล้ว”


           กลยุทธต่อรอง แพทริคมองกลับอย่างเอ็นดูแต่เขาซ่อนความหนักใจเอาไว้ แพทริคนึกเป็นห่วงความปลอดภัย

ของกลยุทธจนไม่อยากให้คลาดสายตา


           “ถ้าอยากไปก็ลองทำให้ฉันพอใจหน่อยสิ”


           กลยุทธเบิกตากว้างพลางยกมือเกาหัวยิกๆ


           “ทำไม่เป็น ผมเคยแต่ให้คนอื่นทำไม่เคยทำให้ใคร”


           “ไม่มีใครทำอะไรครั้งแรกเป็นตั้งแต่เกิดนี่”


           คำแย้งของกลยุทธไม่เป็นผล แพทริคเลิกคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์เมื่อเห็นสีหน้ายุ่งยากใจของกลยุทธ และยิ่งยิ้มขำเมื่อ

เห็นเจ้าตัวลุกยงโย่ยงหยกอยู่ตรงท่อนเนื้อที่เพิ่งจะอ่อนแรงของเขา แพทริคกางขากว้างให้กลยุทธขยับนั่งระหว่างขา

ดวงตาแพรวพรายจ้องมองไปยังร่างเปลือยเปล่าที่เต็มไปด้วยร่องรอยจากฝีมือของเขา กลยุทธมองมันอย่างชั่งใจและ

ตัดสินใจใช้มือจับมันขึ้นมาในที่สุด


           กลยุทธนึกถึงตอนที่บรรดาสาวๆทำให้ว่ามันต้องทำอย่างไรบ้าง เขาก้มหน้าลงไปจดๆจ้องๆพลางแลบลิ้นออกมา

แตะเบาๆอยู่ตรงปลายก่อนจะไล่เลียลงมาจนถึงโคนเนื้อ แพทริคสูดลมหายใจลึกเขาสอดมือเข้าไปยักกลุ่มผมดกดำของ

กลยุทธเมื่อเจ้าตัวเริ่มเปิดปากกว้างและครอบมันลงมา


           “อ้าปากกว้างๆเกม อา อย่างนั้น อ๊ะ เก็บฟันไว้หน่อย ดีมากหนุ่มน้อยใช้ลิ้นด้วย อา เสียวสุดๆ”


           สีหน้าเคลิบเคลิ้มของแพทริคทำให้กลยุทธได้ใจ เขาเร่งเร้าจนท่อนเนื้อตื่นตัวเต็มที่ตั้งตรงอยู่ตรงเอวหนาจึงได้

หยุดปาก กลยุทธดันกายสูงกางเข่าคร่อมเอวแพทริคไว้อย่างกล้าๆกลัวๆก่อนจะกดเอวตัวเองลงมาช้าๆให้ช่องทางที่ยัง

ไม่ปิดสนิทกลืนกินมันเข้าไปทีละน้อย


            “อืม ทำไมมันเสียวงี้วะ”


           กลยุทธบ่นพึมพำเมื่อเขากินเข้าไปจนหมด แก้มแดงเรื่อเมื่อเห็นแพทริคมองอย่างพอใจกับการกระทำของเขา


           “ขยับเลยสิ รออะไรอยู่ จะได้รู้ว่าฉันจะพอใจหรือเปล่า”


           กลยุทธเม้มปากซ่อนความอาย เขาเริ่มบดสะโพกหมุนวนช้าๆ ท่อนเนื้อสอดลึกถูไถจนร่างกายเริ่มร้อนผ่าว เขา

ค่อยๆบดคลึงให้มันเสียดสีก่อนจะเร่งเร้าขึ้น กลยุทธถึงกับแอ่นกายด้วยความเสียวซ่านเมื่อแพทริคเด้งเอวสวนกลับ สอง

มือของกลยุทธแกว่งสะเปะสะปะจนแพทริคต้องคว้ามาสอดมือประสานกันแน่นเมื่อต่างพากันโยกรั้งสร้างเสียงดังก้องไป

ทั่วห้อง


           และแพทริคก็ต้องยอมให้กลยุทธกลับไปที่หอพักในที่สุด ส่วนเขาก็มาดูงานคาสิโนที่ไม่ได้มาหลายวันตั้งแต่อยู่

กับกลยุทธ





           “นาย ดูสิใครมา”


           ลูกน้องเรียกสติกลับคืนให้เขาต้องจ้องมองจอ แพทริคขยี้ก้นบุหรี่ใส่จานแก้วด้านข้าง ใบหน้าพลันเครียดขรึมเมื่อ

เห็นอาคันตุกะที่มาเยือนถึงถิ่น


           “ไมเคิล วีแกน”




           เสือเฒ่าไมเคิล วีแกนทิ้งกายที่มีน้ำหนักขนาดใหญ่ลงไปบนโซฟานุ่มของโซนลูกค้าวีไอพี ดวงตาที่เริ่มมีรอยฝ้า

จ้องมองนักร้องหุ่นสะบึมที่เฉิดฉายอยู่บนเวทีจนกระทั่งมองเห็นร่างสูงของแพทริค อิวานอฟชายหนุ่มรุ่นลูกเดินสง่าตรง

เข้ามาทรุดตัวลงนั่งอยู่ตรงกันข้าม  ไมเคิลคว้าซิการ์ออกมาจากกล่องเก็บส่งเข้ามุมปาก แพทริคล้วงไฟแช็คขึ้นมาจุดไฟ

ที่ปลายซิการ์ให้เขา


           “ไม่นึกว่าจะมีโอกาสต้อนรับคุณครับไมเคิล”


           “นั่นสินะ”


           เสือเฒ่ากวาดสายตามองความโอ่โถงของคาสิโนครบวงจรแห่งนี้


           “ไม่ได้มานานตั้งแต่กัสโตบริหารอยู่ ไม่นึกว่าพอเปลี่ยนมือแล้วจะยิ่งใหญ่โตได้ขนาดนี้ เก่งไม่เลวเลยนะ

แพทริค”


           “ขอบคุณสำหรับคำชม ผมเองแค่ต่อยอดจากพ่อมาอีกนิดหน่อยเท่านั้นเองครับ”


           คำกล่าวอย่างนอบน้อมทั้งที่ไม่ยอมละสายตา แพทริคซ่อนความระแวดระวังไว้ใต้สีหน้าเปื้อนรอยยิ้มของเขา


           “กัสโตเลี้ยงลูกได้เก่งทุกคน ทำอะไรก็ได้ดังใจ ฉันเองก็อดชื่นชมไม่ได้ แต่เสียอย่างเดียวที่กัสโตไม่ได้สอน

เรื่องสิ่งที่ไม่ควรทำหากจะอยู่ในสังคมนี้ให้รอด”


           ดวงตาฝ้าฟางฉายแววอำมหิตทั้งที่ยังจ้องตรงไปที่นักร้องสาวที่อยู่บนเวที


           “พ่อของนายไม่ได้สอนหรือไง ว่าไม่ควรจะแย่งของที่มีคนหมายปองไว้แล้ว”


           ดวงตาสีเทาวาวโรจน์แวบหนึ่งก่อนจะคลายลงดังเดิม แพทริคนั่งไขว่ห้างเท้าศอกกับพนักเก้าอี้เมื่อเอ่ยกลับเสียง

เย็น


           “แล้วคุณทราบงั้นหรือครับว่าใครเป็นฝ่ายเห็นเป้าหมายก่อน พ่อสอนผมว่าให้ผมรักษาสิ่งที่ต้องการไว้ให้ได้ ไม่

ว่าจะยากเย็นแค่ไหนก็ตาม”


           ไมเคิลกัดฟันจนหนวดสีดอกเลากระดิกเมื่อหันหน้ากลับมาจ้องหน้ากับแพทริค อิวานอฟที่สบตาไม่ยอมหลบเช่น

กัน ร่างอ้วนสูงใหญ่ลุกขึ้นยืนจนไขมันกระเพื่อมเมื่อหันกลับไปยังทางเดิน


           “รักษาไว้ให้ดีก็แล้วกันแพทริค ไอ้ฉันเองมันพวกรักศักดิ์ศรีเสียด้วย เด็กอ่อนหัดอย่างนายจะได้รู้ว่าการลูบคมคน

แก่อย่างฉันจะได้รับผลลัพธ์ยังไงบ้าง”


           คำพูดทิ้งท้ายก่อนกลับของไมเคิล วีแกนทำให้แพทริคต้องขมวดคิ้วด้วยความหนักใจ
                                                                                                                                                               
                                                TBC                                                                                                                                         
ผลงานจ้า
เพลิงพ่าย (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=43444.0)

           
X-theme the series Sesons (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45021.0)

                                              :hao3: :hao3: :hao3: 

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 06-06-2015 22:43:17

อารมณ์มันเลี้ยวหักองศามากเลยค่ะ    เกมเมอร์ตอนนี้ให้อารมณ์ช่างยั่วเย้าเซะซี่มากๆ
เข้าขากันได้ดีเยี่ยม    ขัดใจอยู่อย่างเดียวก็ไอ้แก่ตัวนี้แหละ   น่าจะให้โดนขย่มจนหัวใจวายตายคาอกไปเลยนะ  แต่เสียดายถ้าหากว่าจะตายดีเกินไป

อดีตเพื่อนร่วมทีมของเกมส์จะมาเป็นนกต่อให้อิเขิ้น (ไม่เคิ่ล วีแกน) หรือเปล่านี่?

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 06-06-2015 22:52:12

 :o8:  :o8:  :o8:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 06-06-2015 22:52:57

ชักเป็นห่วงน้องเกม ดูแลเมียเด็กดีๆล่ะลุง
รอตอนต่อไปเนอะะะะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 06-06-2015 23:02:23

อีตาเฒ่านี่ก็นะ   :z6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 07-06-2015 06:22:32

ใครก็ได้เอาอิลุงเฒ่านี่ไปเก็บที -_-^^
คู่นี้ช่างเคมีตรงกันนัก ทำเราเสียเลือดอีกแล้ว -.,- อย่างว่าแหละ... เด็กมันยั่ว เลยหลวมตัวไปหน่อย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-06-2015 07:20:57

เห็นเจ้าเกมในมุมใหม่ๆแล้วแบบ.  :jul1:

พี่แพททริคอย่าน้อยใจเรื่องแก่นะคะ. เครื่องยังฟิตสตาร์ทติดง่ายสุดๆ
เอาลุงวีโก้ไปเข้ากรุทีค่ะ. พี่แพทจัดเลยให้รู้ว่าอย่ามายุ่งกับโลกของแพททริค.  :mew1:
ขอบคุณคนเขียนจ้า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 07-06-2015 07:48:39

โอยยยย ตาแก่เอ้ยยยยย!!!! คนเค้ากำลังไปได้ดี แกโผล่มาทำม๊ายยยยย?!!! :katai1: :serius2:
แก่ก็อยู่ส่วนแก่ไปดิ๊ ฮึ่มมม :z6:  :angry2:
แพทริค!!! ต้องดูแลเกมเมอร์ดีๆน๊าาาาา
น้องเกมเปิดใจแร้ววววว รอเวลาแค่กำจัดไอ้แก่ไปให้พ้น!!!!!
ก้จะได้มุ้งมิ้งล่ะ ว่ะฮ่าๆๆๆๆๆ :laugh:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: kinjikung ที่ 07-06-2015 08:52:47

น้องเกมส์ทำไมเสน่ห์แรงแบบนี้ หนุ่มใหญ่ เสือเฒ่า แย่งกันเลย อิอิ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 07-06-2015 22:34:31

แพททริคดูแลเกม ดีดีนะ ตาเฒ่าเจ้าเล่ห์มันต้องทำอะไรไม่ดีแน่ๆเลย   :katai1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 07-06-2015 23:10:40

เสียทองเท่าหัวแต่ห้ามยอมเสียเมียให้ใครนะแพทริค

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: missm2c ที่ 07-06-2015 23:26:16

เรามารอนิยายเรื่องนี้ตลอดเลย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Dumzila047 ที่ 07-06-2015 23:31:33

 :hao7: :hao7: :hao7:
สนุกมากๆเลยค่า แรกๆโหด หลังๆหื่น
ชอบมากๆ ขอบคุณคนแต่งจ้า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Theodore ที่ 08-06-2015 00:14:45

น่ารักทุกตอนเลยคับ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 08-06-2015 18:24:42

 :jul1: ขอเลือด1ถุงด่วนๆค่ะ รู้สึกหื่นจนเลือดหมดตัว 5555
ตอนนี้หวานๆเบาๆ กรุบกริบมากก เกมเริ่มพูดเพราะแล้ว
สงสัยโดนแพททริคสั่งสอนจนพรุนน  :-[
คุณอิวานอฟขราาา  :z2: ชอบสเตปการอ้อยของนางมาก
จริงๆนางทำอะไรก็ดีไปหมดเนอะ ฮี่ๆ เป็นสาวกนาง
ตอนท้ายอีตาวีแกน หายไปหลายตอนสุดท้ายก็โผล่มา
คุณอิวานอฟคะรีบจัดการมันเลยนะคะ กำจัดไปเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-06-2015 21:54:58

ไม่ค่อยแนวดาร์คแบบนี้เท่าไหร่ แต่เรื่องนี้น่าติดตาม~

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 11-06-2015 20:11:51

 :call: :call: อยากลองใช้อีโมนี้มานานแล้วค่ะขอลองใช้
แวะมาดัน คึๆ :z1: :z1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 10 [ 06 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: pachth ที่ 15-06-2015 22:43:47

อัพเถ้อ
อัพที

หัวข้อ: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 15-06-2015 22:47:59

                                                 เกมพิสวาสซาตานร้าย

                                                            บทที่ 11


          เหตุการณ์สงบจนกระทั่งการสอบวิชาสุดท้ายจบลงในช่วงบ่ายของวันนี้ การศึกษาในปีที่สามของมหาวิทยาลัย

ของผมก็สิ้นสุด ผมไม่นึกเป็นห่วงผลการเรียนนักหรอกเพราะไม่ได้มุ่งจะคว้ารางวัล แค่สอบผ่านทุกตัวผมก็ดีใจแล้ว ตอน

นี้ผมก็จะว่างไปอีกเป็นเดือนและเมื่อเปิดเทอมครั้งหน้าผมก็จะกลายเป็นนักศึกษาปีสุดท้ายที่ใกล้จะเรียนจบ


           ไม่มีอะไรเกิดขึ้นระหว่างเกือบสัปดาห์ที่ผ่านมาหลังจากที่แพทริค อิวานอฟยอมให้ผมกลับมาอยู่ที่หอพัก แม้จะรู้

ว่ามีคนคอยคุ้มกันอยู่ห่างๆตลอดเวลา พวกเขาที่ผลัดเปลี่ยนเวรกันมาไม่ได้ทำให้ผมลำบากใจหรืออึดอัด ผมแทบไม่รู้

ด้วยซ้ำว่าพวกเขาใช้ชีวิตอยู่ตรงไหนอย่างไร จะมีคนที่สนใจก็คือไอ้แทยังที่ทำทีเหมือนอยากจะถามว่าเกิดอะไรขึ้นใน

ช่วงที่ผมหายไป


           “ไอ้พวกที่ต่อยกูคือใคร”


           ในที่สุดมันก็ทนไม่ไหวและเอ่ยปากออกมาเมื่อคืนที่ผ่านมา


           “กูเห็นพวกมันเฝ้ามองมึงอยู่ตลอดเวลา”


           ผมยักไหล่เพราะไม่รู้จะตอบว่าอะไรดี จะให้ตอบว่าผมกลายเป็นเด็กในคอนโทรลของมาเฟียงั้นหรือ คงจะไม่ใช่

เรื่องที่ควรจะพูดแน่ๆ


           “ช่างพวกนั้นเถอะน่า เขาก็ไม่ได้มายุ่งกับกูนี่”


           ไอ้แทยังเหลือบตามองผมแล้วเงียบไปอีก ก็อย่างที่บอกว่ามันไม่ใช่คนที่พูดมาก ผมเริ่มหายโกรธมันเรื่องล้ม

บาสจนสามารถมองหน้ามันได้แล้ว


           “สอบเสร็จพรุ่งนี้แล้วนะ ไอ้ซัคเกอร์โทรมาว่าให้ไปแข่งอีก”


           มันพูดกับผมก่อนนอน ผมตะแคงหน้าไปมองไอ้แทยังด้วยความสนใจเพราะตั้งแต่วันที่ได้แชมป์ประจำเดือนและ

ถูกชิงตัวจากมาเฟียสองกลุ่มผมก็ยังไม่ได้ลงสังเวียนอีกเลย


           “จะมั่นใจได้ไงว่าไอ้เหี้ยซัคเกอร์แม่งจะไม่คิดเหี้ยๆอีก”


           “ก็เพิ่งมีครั้งเดียวที่พวกกูทำผิดไม่ใช่หรือไง มันเป็นตราบาปที่ลบล้างไม่ได้เลยงั้นสิ”


           น้ำเสียงที่ออกแนวตัดพ้อทำให้ผมนึกสงสารไอ้แทยังอยู่เหมือนกัน อันที่จริงตั้งแต่พวกเราทั้งสามคนร่วมทีมกัน

มาก็ไม่เคยมีปัญหาอะไรกันนัก ไอ้ซัคเกอร์ไม่ได้เรียนมหาวิทยาลัยแต่มันรู้จักกับแทยังตั้งแต่มัธยม และพวกมันก็มา

ชักชวนผมไปร่วมทีมเมื่อผมได้รู้จักกับแทยัง เล่นกันตั้งแต่ยังเป็นสตรีทข้างถนนจนกระทั่งหาเงินได้เป็นแสน


           “ก็ได้ พรุ่งนี้ใช่ไหม” ผมรับคำไอ้แทยังในที่สุด


           เสียงโทรศัพท์มือถือของผมดังก้อง ผมรีบคว้ามันมารับเบอร์โทรที่โชว์อยู่หน้าจอเรียกรอยยิ้มของผมอยู่ในความ

มืดสลัวภายในห้องพัก


           “ยังไม่นอนอีกหรือครับแพทริค”


           “นอนไม่หลับ ไม่มีหมอนข้างให้กอดมาหลายวันแล้ว”


           “เมื่อก่อนก็ไม่มีแต่คุณก็หลับได้”


           “มันเปลี่ยนไปจากเมื่อก่อนแล้วนี่เกม นายทำให้ฉันติดใจกับการที่ต้องนอนกอดนาย”


           สัสสสส

           ผมไม่เข้าใจอาการร้อนวูบบนใบหน้าเลย แล้วไอ้เสียงทุ้มๆนุ่มๆนั่นอีก เมื่อได้ยินครั้งแรกผมรู้สึกว่ามันโคตรกวน

ประสาทแต่ตอนนี้มันกลับทำให้หัวใจของผมเต้นผิดจังหวะ


           “เป็นความผิดของผมว่างั้น”


           “ฉันจะยกโทษให้ถ้านายจะมาให้ฉันกอดในวันพรุ่งนี้หลังจากนายสอบเสร็จ”


           ผมเผลอยิ้มออกมาอีกแล้วกับลูกล่อลูกชนของตาแก่ที่กำลังหลอกล่อให้ผมไปหา


           “ฉันซื้อตั๋วเครื่องบินไปฮาวายไว้ กำลังจะชวนนายไปด้วย”


           ฮาวาย!


           “แพทริค คุณนี่มันบ้าที่สุด โอเค คุณทำสำเร็จ ผมจะไปหาคุณหลังจากไปแข่งบาสเสร็จ”


           “แข่งบาส แข่งที่ไหน”


           เสียงเข้มดังขึ้นมาหลังจากที่เงียบหายไปเมื่อผมบอกเขาว่าจะไปแข่งบาส ผมชักหนักใจกับความเข้มงวดของ

แพทริคแม้จะรู้ว่าเขาทำทั้งหมดเพราะความเป็นห่วง


           “ยังไม่รู้เลย น่าจะไม่ใช่ที่เก่าเพราะปีเตอร์จะปิดช่วงกลางเดือนแบบนี้ น่านะแพทริคลูกน้องของคุณก็เฝ้าผมไม่

ยอมห่างคุณอย่ากลัวไปเลย เกมจบเมื่อไหร่ผมจะให้จิมมี่ขับรถพาผมไปให้คุณกอดถึงเตียงนอนเลย”


           ผมรีบวางสายหลังจับส่งเสียงออดอ้อนจบลงโดยไม่รอคำตอบใดๆจากแพทริคแล้วชิงปิดเครื่องหนีกลัวว่า

แพทริคจะโทรมาห้ามอีก พอเงยหน้าจากโทรศัพท์ขึ้นมาก็เห็นไอ้แทยังจ้องมองอย่างแปลกใจ


           “ใครโทรหามึง ไม่ใช่พ่อมึงจากเมืองไทยเหรอ”


           ผมเลิกคิ้วอย่างสนเท่เมื่อได้ยินเสียงคาดคั้นจากไอ้แทยัง ดูมันจะกลายเป็นคนอยากรู้อยากเห็นจนน่ารำคาญ


           “แล้วมึงจะทำไมแทยัง ใครโทรมาก็เรื่องของกูหรือเปล่าวะ”


           มันเม้มปากแน่นทำท่าฮึดฮัดก่อนจะล้มตัวลงไปนอนหันหลังให้ผม ผมได้แต่ส่ายหน้ากับท่าทางของมันแล้วจึง

ล้มตัวลงนอนพร้อมกับความตื่นเต้นที่จะกลับสู่สังเวียนอีกครั้ง







           ไอ้ซัคเกอร์บอกให้ผมกับไอ้แทยังตามไปที่สนามสตรีทบาสแห่งใหม่ขนาดไม่ใหญ่นัก ผมยกมือชี้หน้ามันอย่าง

ไม่วายแค้นเคืองในเหตุที่มันทำ แต่ถึงกระนั้นผมก็ยังยอมมาด้วยความกระหายกับเกมที่ไอ้ซัคเกอร์มันจัดหามาซึ่งบอกได้

ว่ามันสุดยอดทุกเกม


           เกมเริ่มต้นอย่างสนุก อีกฝ่ายเป็นพวกผิวดำตัวใหญ่คนหนึ่งในทีมคู่ต่อสู้มาจากในลีกระดับล่างซึ่งก็ถือว่ามีฝีมือ

มาก มันสร้างความตื่นเต้นให้ผมตลอดการแข๋งขันแต่พวกนั้นก็แข็งแกร่งจนพวกผมต้านทานไม่อยู่ จบเกมด้วยความพ่าย

แพ้แต่ผมกลับไม่รู้สึกเสียใจสักนิด


           “เกม กลับหอพักด้วยกัน”


           ไอ้แทยังชักชวนให้กลับพร้อมมันด้วยรถยนต์คันเก่ารุ่นคุณปู่ แต่ยังไม่ทันจะตอบรับหรือปฏิเสธก็เห็นรถยนต์คัน

หรูที่จิมมี่ขับมาจอดรออยู่ไม่ไกลนัก ผมหันไปส่ายหน้าให้แทยัง


           “กูคงไม่กลับหอพักล่ะว่ะแทยัง หมดจากวันนี้กูคงต้องกลายร่างเป็นหมอนข้าง”


           ผมเผลอพูดติดตลกออกไปทั้งที่ไม่เคยทำมาตั้งแต่จากเมืองไทยมา และรอยยิ้มที่หายไปจากใบหน้ามันเริ่มกลับ

มาปรากฏอีกครั้งอย่างไม่รู้ตัว ผมยกมือโบกให้ไอ้ซัคเกอร์กับแทยังก่อนจะหันหลังเดินไปที่รถยนต์คันนั้นแล้วก้าวขึ้นไป

นั่งด้านหน้า


           “ทำไมคุณไม่ไปนั่งด้านหลัง”


           จิมมี่ส่ายหัวกับความดื้อของผมที่เขาบอกหลายครั้งแล้วว่าให้ไปนั่งสบายๆตรงเบาะด้านหลัง แต่ผมก็ชอบที่จะนั่ง

ด้านหน้าคู่กับคนขับมากกว่า


           “ขับไปเถอะน่าจิมมี่ เจ้านายของคุณไม่รู้หรอก เอาไว้เขามาด้วยผมค่อยไปนั่งด้านหลังกับเขา”


           ผมผิวปากอย่างอารมณ์ดี นึกถึงร่างสูงกับดวงตาสีเทาที่ทอแสงรอผมอยู่ นึกถึงอ้อมกอดอันอบอุ่นที่ทำให้ผม

หลับได้อย่างสนิทโดยไม่ฝันร้าย


           รอก่อนนะ ฮาวาย ผมจะไปหาคุณแล้ว
           








           จิมมี่ขับรถยนต์มาอย่างไม่รีบร้อนนัก แต่มันก็ใช้ความเร็วสูงสำหรับรถยนต์ที่มีกำลังแรงขับเคลื่อนสูงคันนี้

กลยุทธเอนกายพิงศีรษะกับกระจกยนต์หลับไปแล้วด้วยความเหน็ดเหนื่อยจากเกมกีฬา จิมมี่ไม่นึกเป็นห่วงใดๆเพราะเขา

รู้ว่ายังมีรถยนต์ของพวกเดียวกันที่เจ้านายส่งมาเป็นผู้คุ้มกันให้กลยุทธแล่นตามมาห่างๆ


           แต่ความสบายใจของจิมมี่เริ่มหมดลงทีละน้อยเมื่อเห็นรถคันหนึ่งเปิดไฟสูงขับติดตามในระยะประชิด เขารีบใช้

บลูธูทในรถติดต่อไปยังรถอีกคันทันที


           “จอห์น เฮ้ย มึงเห็นไหมรถข้างหลัง”


           “เห็นแล้วว่ะ มันเลี้ยวมาจากแยกเมื่อกี้แล้วขับจี้ตูดมึงอยู่ ระวังไว้จิมมี่เกมเมอร์อยู่ในรถมึง นี่ใกล้ถึงบ้านนาย

แล้วกูจะรีบติดต่อนายเอง”


           เสียงเงียบลง จิมมี่เกร็งกายด้วยความระแวดระวัง คนของเจ้านายยังหลับสนิทอยู่เขามีหน้าที่ต้องพากลยุทธไป

ให้ถึงมือเจ้านายอย่างปลอดภัย


           แต่ดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะไม่ต้องการอย่างนั้น รถยนต์เครื่องแรงจัดที่ขับไล่หลังอยู่กลางถนนโลคอลโล่งจัดเร่ง

เครื่องใกล้เข้ามาจนจิมมี่ต้องหักรถเบี่ยงออก กลยุทธถึงกับสะดุ้งตื่นเมื่อรถเอียงวูบเขา


           “เกิดอะไรขึ้นจิมมี่”


           “อย่าเพิ่งถาม เกาะไว้แน่นๆ”


           จิมมี่กัดฟันบังคับพวงมาลัยส่ายหนีหลอกล่อให้รถยนต์คันนั้นเสียทิศทาง


           ปัง!!


           กลยุทธสะดุ้งสุดตัวเมื่อเสียงปืนดังขึ้นและเมื่อเสียงนั้นเงียบลงก็ปรากฏว่ารถคันที่เขานั่งอยู่หมุนคว้างอยู่กลาง

ถนน จิมมี่สบถดังลั่นเมื่อเขารู้ว่าล้อรถด้านหลังถูกยิงจนยางแตก เขาทำได้แค่ประคองรถไม่ให้พลิกคว่ำจนกระทั่งมันใกล้

จะหยุดนิ่งจิมมี่ก็คว้าปืนพกที่วางไว้ใกล้มือขึ้นมา


           “ระวังนะเกมเมอร์”


           บอกเสียงเครียดเมื่อรถคันหลังหยุดตาม ทันใดนั้นชายฉกรรจ์กลุ่มใหญ่ก็กรูกันลงมาจากรถเข้าล้อมกรอบจิมมี่กับ

กลยุทธไว้ จิมมี่เหลือบตามองกระจกข้างเมื่อเห็นไฟสูงของรถอีกคันพุ่งเข้ามาใกล้เขาก็รีบเปิดประตูกระแทกคนที่ยืน

ขวางไว้


           “วิ่ง!”


           ไม่ต้องรอให้บอกซ้ำกลยุทธก็รู้อยู่แล้ว เขาข่มความตกใจแล้วผลักประตูออกไปเช่นกัน กลยุทธฟาดเป้ที่สะพาย

อยู่บนไหล่แทนอาวุธเข้าใส่คนที่กรูเข้าหาในขณะที่จิมมี่กำลังรับมืออีกด้าน แต่อีกไม่กี่วินาทีเสียงปืนก็ดังมาจากรถยนต์

คันที่ตามมา


           จอห์นกับเพื่อนของเขานั่นเอง สองคนที่รับหน้าที่บอดี้การ์ดในวันนี้ขับรถยนต์ตรงดิ่งมาแล้วยิงปืนเข้าใส่ จังไหล่

พวกมันคนหนึ่งจนฟุบลงไป พวกมันรีบชักปืนขึ้นมายิงตอบโต้พลางวิ่งหาที่กำบัง


           “เหี้ย ปล่อยกู”


           กลยุทธถูกล็อคคอจนได้ เขารีบใช้ฝ่ามือสอดไว้ใต้คอเพื่อไม่ให้มันบีบจนหายใจไม่ออก กลยุทธยกเท้าขึ้น

กระทืบไปบนเท้าของมันจนร้องลั่น เขารีบกระทุ้งศอกเข้าลิ้นปี่จนฝรั่งตัวใหญ่ร่วงลงไปนั่งจุกกับพื้น กลยุทธหันหน้ากลับ

ไปใช้ปลายเท้าเสยคางมันจนน็อคสนิท เขายิ้มอย่างยินดีแต่ก็ต้องตกใจเมื่อเงยหน้าอีกทีเขาก็พบว่ายังมีคนยืนจังก้ารอ

อยู่อีก


           เสียงปืนดังมาจากถนนอีกด้านหนึ่ง ทุกคนหันขวับไปมองเป็นตาเดียว กลยุทธใจชื้นขึ้นมาทันทีเมื่อเห็นร่างสูง

ใหญ่ของแพทริค อิวานอฟทรงตัวอยู่บนรถดูคาติสีแดงเพลิงสองมือกระชับมั่นอยู่กับปืนเหมาะมือ ดวงตาสีเทาเย็นเยียบ

ไม่ไหวติงเมื่อเล็งปลายกระบอกปืนมายังศัตรูแล้วเหนี่ยวไกปืนอย่างมั่นใจ


           เสียงปืนดังก้องติดต่อกันจนกลยุทธต้องยกมือปิดหูไว้และก้มหน้าลงอย่างหวาดเสียว หัวใจของกลยุทธเต้นรัว

ด้วยความตื่นเต้นจนกระทั่งเสียงปืนสงบลงเขาจึงกล้าเงยหน้ามองเหตุการณ์


            หนึ่งนัดเท่ากับหนึ่งบาดแผลบนร่างกายของคนต่างพวก แพทริคจงใจไว้ชีวิตให้พวกมัน เพียงแค่เขาคนเดียว

ที่มาพร้อมกับบิ๊กไบค์คันใหญ่ปิศาจแห่งท้องถนนก็สามารถปราบพวกมันได้โดยไม่รอลูกน้องที่เพิ่งจะขับรถยนต์มาถึง

แล้วยืนมองด้วยความเซ็ง


           “นายกู แม่งระห่ำ ไม่เหลือให้กูได้เล่นเลย”


           เสียงพึมพำดังแว่วมาในขณะที่แพทริค อิวานอฟก้าวลงจากดูคาติ เขาเดินดุ่มๆเข้ามากลางวงของคนที่นอนดิ้น

พล่านด้วยความเจ็บปวดจากบาดแผลที่ได้รับเพื่อมาคว้าแขนของกลยุทธไว้


           “ฝากบอกไมเคิล วีแกนด้วย”


           เสียงทรงอำนาจดังจนน่าขนลุก


           “แพทริค อิวานอฟไม่ใช่เป้านิ่งที่ใครจะมาลูบคมได้”


           มือใหญ่ที่จับกระชับอยู่ตรงท่อนแขนช่างอบอุ่นเหลือเกินเมื่อกลยุทธเงยหน้าขึ้นสบตากับเขา มันช่างมั่นคงจน

กลยุทธมั่นใจที่จะวางมือแนบไปบนหลังมือนั้นแล้วเดินตามไปอย่างเต็มใจ แต่ละย่างก้าวที่เดินเต็มไปด้วยความแข็งแกร่ง

จนกลยุทธยินยอมหมดแล้วทั้งกายและใจที่จะเป็นคนของแพทริค อิวานอฟ


           ปัง!!


           เสียงปืนดังแหวกความเงียบมาหนึ่งนัด กลยุทธเบิกตากว้างอย่างตกใจเมื่อเห็นเนินหัวไหล่ของแพทริคมีรอย

เขม่าดินปืน โลหิตสีแดงฉานไหลรินออกมาราวกับทำนบแตก กลยุทธหน้าซีดเผือดหัวใจของเขาหล่นวูบ


           “แพทริค คุณถูกยิง”


           ราวกับยักษ์ที่ไม่รู้สึกรู้สา ไวกว่าลูกน้องที่หันกลังไปเงื้อปืนจะยิงไอ้คนที่ยังนอนกองอยู่กับพื้นแต่ยังไม่ยอมพ่าย

แพ้จึงได้คว้าปืนมายิง แพทริคกัดฟันกร้าวเหนี่ยวไกปืนจนทะลุระหว่างคิ้วสิ้นลมทันที ส่วนคนอื่นได้แต่ตาเหลือกยกมือ

ยอมแพ้


           “นาย เป็นอะไรมากไหม”


           แพทริค ยกมือห้ามลูกน้องที่กรูกันมาถามอย่างห่วงใย คนหนึ่งส่งผ้าขนหนูผืนหนามาโปะอยู่บนบาดแผลและใช้

ผ้ายืดพันห้ามเลือดให้อย่างรวดเร็วราวกับเป็นเรื่องแสนจะปกติ ระหว่างนั้นดวงตาสีเทาได้แต่ทอดมอง

กลยุทธอย่างห่วงใย


           “เกม เป็นอะไรไหม”


           กลยุทธรีบสั่นหน้า แพทริคเป่าปากอย่างยินดีเขาสอดมือเข้ามากระชับอยู่กับมือของกลยุทธ


           “ไม่เป็นไรก็ดีแล้ว กลับกันเถอะ”


           จูงมือกลยุทธราวกับเป็นเด็กน้อยไปที่ราชาปีศาจแห่งท้องถนน เขาก้าวขึ้นไปนั่งอย่างสง่างามพลางสบตาให้

กลยุทธซ้อนท้าย เสียงเครื่องยนต์ดังกระหึ่มอวดแสนยานุภาพก่อนที่มันจะขับต้านลมกลับไปยังบ้านของแพทริค อิวา

นอฟ


           กลยุทธมองแผลที่หัวไหล่พลันน้ำตารื้นออกมา เขาสอดแขนไปรอบเอวแกร่งและซบหน้าลงกับแผ่นหลังกว้าง

ตลอดทาง



                                                                       TBC




เราเปิดนิยายเรื่องใหม่แนว feel good

ฝากอ่านกันด้วยนะคะ

Heartหัวใจนี้มีเพียงเธอ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=47368.0)

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 15-06-2015 23:10:06

อ่านะ  อะไรๆ ชั่งง่ายดายเสียจริง ถ้ามีแพทริก

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 15-06-2015 23:12:12

แพททริคสุดยอดมาก  :o13  ดูแลเกมยังนี้ต่อไปเรื่อยๆนะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 15-06-2015 23:41:11

กรี๊ดดดด สามีน้องเกมเท่มากค่าา :katai2-1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 15-06-2015 23:45:34

แทยังนี่แอบชอบเกมสินะ ถ้ากลายเป็นปัญหาที่หลังมั้ยเนี่ย ว่าแต่ตอนหน้านี่ต้องเอ็นซีสินะ อิอิ  :hao6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 16-06-2015 03:46:43

อิแก่นั่นกัดไม่ปล่อยจริงๆ -_-^ ส่วนอิเกมก็ขยันอ้อนนะ 555 ระวังโดนกดนะเออ เอ๊ะ รึอยากโดนอยู่แล้วหว่า หึๆๆ -.,-

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 16-06-2015 04:58:55

แทยังมีลับลมคมในแน่ๆ   ไม่งั้นก็อิซักเกอร์แหละ ท่าจะอยู่ในอาณัติของอิแก่ไมเคิล วิแกนแน่ๆ
แพทริกมาแบบแท่ห์มากๆๆๆๆๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-06-2015 06:12:16

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 16-06-2015 06:14:56

เป็นครั้งแรกที่อิจฉาเกม. บรรยายออกมาดีจังค่ะ เป็นเมียมาเฟียก็ต้องได้อารมณ์แบบนี้เลย

แพทริคทำทุกอย่างได้เพื่อถนอมหมอนข้างไม่ให้บุบสลาย.  :-[.   เท่ห์สุดฟินสุด

ลุงวีโก้แก่ก็อยู่ส่วนแก่เถอะ. ให้เด็กๆเขารักกันไป.
แทยังนี่ทรยศเพื่อนเพื่อเงินอย่างเดียว โดนขู่ด้วยรึเปล่า
 :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-06-2015 06:26:56

โอ๊ยตาย พ่อพระเอกของเจ๊
เปิดตัวอย่างเท่!!! มาจุ๊บทีนึงสิคะะะะะ
รอตอนต่อไปเนอะะะะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-06-2015 08:45:44

เกมเริ่มรักแพทริคแล้วสิ!?

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 16-06-2015 10:05:54

โอยยยยย แพทริค :hao5: :hao5:
น้องเกมร้องไห้เลยอ่าาาาา :o12:
ปกป้องน้องดีๆน๊าาาาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Snowermyhae ที่ 16-06-2015 19:58:47

แพทริคเท่มาก

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 19-06-2015 15:30:34

 :z10: รู้สึกเหมือนได้รับสัญญาณบางอย่างจากแทยัง  :เฮ้อ: :z3: แต่ก็ไม่อยากคิดไปเองค่ะ
งานนี้สะใจเบาๆกับคนของอิลุงวีแกน แบบว่าแกทำอะไรคุณอิวานอฟของฉันไม่ได้หรอก หึ  :hao3:
ถึงลุงจะแก่กว่าแต่ก็น่าจะรู้ๆนะว่ากระดูกมันคนละเบอร์  :laugh:
คุณอิวานอฟอ้อยอีกแล้วพักให้คนอ่านหายใจหายคอบ้างก็ได้นะคะ มันเขิน
นางเปิดตัวแต่ละทีก็เท่ตลอด โอ๊ย รักกก  :กอด1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: punthipha ที่ 23-06-2015 19:14:03

 :jul1: ท่วมตอนจบ  :pig4: :pig4: :pig4: รอพิเศษ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 23-06-2015 20:22:51

 :call: :call: :ling1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิสวาสซาตานร้าย>> บทที่ 11 [ 15 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 23-06-2015 20:31:00

 :ling1: :ling1: ดิ้นด้วยคน 555 :katai5:

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 24-06-2015 02:06:02

                                                      เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                               บทที่ 12
 

          นายแพทย์ประจำตัวถูกตามมาทำแผลและเย็บปิดปากแผลราวห้าถึงหกเข็มเท่าที่กลยุทธ์พอจะแข็งใจนับได้ เขา

เป็นคนกลัวเข็มตั้งแต่เด็กทำให้ต้องหรี่ตามองอย่างเสียวไส้ แต่คนบาดเจ็บกลับมีสีหน้าปกติราวกับไม่มีอะไรเกิดขึ้น ซ้ำ

ร้ายดวงตาสีเทาคู่นั้นได้แต่จ้องมายังเขาอย่างห่วงใย

           และเมื่ออยู่กันเพียงลำพังอีกครั้งกลยุทธ์ก็เดินไปนั่งตรงขอบเตียงจ้องมองผ้าก็อซผืนยาวที่พันทบบาดแผลอ้อม

หัวไหล่ไว้บนร่างกายที่เปลือยท่อนบนอยู่ ปลายนิ้วแตะลงที่เนื้อผ้าแล้วลูบเบาๆกลยุทธ์มองบาดแผลนั่นอย่างหวาดหวั่น


           “โง่ บ้า เซ่อ ใครใช้ให้คุณทำอะไรที่มันเสี่ยงตายแบบนี้กันนะ”


           เสียงเครือดังขึ้นพร้อมกับช้อนตามองใบหน้าคม ริมฝีปากของกลยุทธ์สั่นระริก


           “ทำไมต้องยอมเสี่ยงถึงขนาดนี้ ถ้าหากกระสุนมันไม่ถากเนื้อไปแบบนี้ล่ะ ถ้าหากว่ามันยิงถูกหัวใจ

ถูกปอด”


           “เกม”


           “ทำไมต้องเสี่ยงมาช่วยทั้งที่ผมมันไม่ได้มีค่าเลย ไม่มีอะไรเลย”


           “เกม หยุดได้แล้ว”


           เสียงเฉียบขาดดังขึ้นพร้อมกับใช้มือข้างที่ไม่ได้รับบาดเจ็บคว้าข้อมือของกลยุทธ์ที่กำลังประสาทเสียเอาไว้ แล้ว

จ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาสีดำขลับเพื่อปลุกปลอบ


           “ทำไมถึงชอบคิดว่าตัวเองเป็นคนไร้ค่า เมื่อไหร่ถึงจะรู้ว่านายมีค่าสำหรับฉันแค่ไหน”


           “แต่ว่า...”


           “จริงๆควรจะรู้ตั้งแต่ฉันชิงตัวนายมาแล้วนะ ถ้าไม่ติดว่ามัวแต่เป็นเด็กดื้อน่ะ หืม”


           แพทริคสอดแขนดึงเอวของกลยุทธ์เข้าหาตัวพลางกดศีรษะให้ซุกลงกับอ้อมอกของเขา คางเหลี่ยมที่เริ่มมีไร

หนวดขึ้นเป็นแนววางลงบนกระหม่อมให้กลยุทธ์สบายใจขึ้น


           “ผมขอโทษ ไม่น่าไปแข่งบาสเลยถ้ารีบกลับมาหาคุณตั้งแต่เมื่อบ่ายก็คงไม่เกิดเรื่องร้ายแรงอย่างนี้”


           “จะว่าอย่างนั้นก็ไม่ได้ ไอ้เสือเฒ่าไมเคิลมันจ้องจะเล่นงานอยู่แล้ว ต่อให้ไม่ไปเล่นบาสมันก็ต้องหาทาง

จนได้”


            กลยุทธ์มีสีหน้าเป็นกังวลจนหัวคิ้วแทบจะชนกัน เสียงทอดถอนลมหายใจดังหนักหน่วงอยู่แถวแผ่นอกกว้างของ

แพทริค อิวานอฟ


           “ผมควรจะทำตัวยังไงดีแพทริค ผมไม่อยากให้มีใครบาดเจ็บล้มตายอีกแล้ว”


           “มีอยู่วิธีเดียวเท่านั้นแหละเกมเมอร์”


           แพทริคดันไหล่ของกลยุทธ์ออกจากอกแล้วมองด้วยสายตาจริงจังจนกลยุทธ์ต้องเงยหน้ามองอย่างตั้งใจฟัง

แพทริคเม้มปากอยู่ชั่วครู่แล้วจึงพูดออกมา


           “นายต้องทำตัวติดกับฉัน ต้องกลายเป็นหมอนข้างให้ฉันกอดตลอดเวลา”


           ”........”


           “แพทริค คุณนี่นะ”


           ถึงคราวของกลยุทธ์ที่เป็นฝ่ายเม้มปากบ้างเลือดแห่งความขัดเขินวิ่งวนทั่วใบหน้าจนร้อนฉ่า ในขณะที่นัยน์ตาสี

เทาเปล่งประกายขบขันแม้ว่าใบหน้าจะยังนิ่งดังเดิม


           “หื่นชิบหาย”


           “ไม่ปฏิเสธ ก็บอกแล้วไงว่าคิดถึงหมอนข้างจะแย่”


           นิ้วมือบีบปลายคางให้กลยุทธ์แหงนหน้ารับเมื่อแพทริคก้มหน้าไปจูบยั่วเย้า แต่เมื่อกลยุทธ์พลิกลิ้นตวัดกลับ

อย่างไม่ยอมแพ้จูบนั้นก็กลายเป็นเร่าร้อนและบอกถึงแรงปรารถนาในตัวฝ่ายตรงข้ามว่ามันมีมากมายแค่ไหน กลยุทธ์ถึง

กับปากสั่นเมื่อแพทริคถอนจูบอย่างอ้อยอิ่ง


           “คุณบาดเจ็บอยู่นะแพทริค”


           “เจ็บที่ไหล่ไม่ใช่ตรงนี้”


           แพทริคคว้ามือของกลยุทธ์ให้มาวางอยู่เหนือกล่องดวงใจแล้วบังคับให้มือนั้นกอบกุมผ่านกางเกงยีนส์ตัวเก่งที่

เขามักจะใส่ในวันที่ไม่ต้องไปทำงาน


           “อย่าคิดว่าเจ็บแค่นี้แล้วฉันจะจัดการนายไม่ได้นะเกมเมอร์”


           สายตาของกลยุทธ์ท้าทาย ปลายนิ้วขยับจนรู้สึกถึงความแข็งขืนที่ดันจนรอยยับโป่งนูนจึงได้เลื่อนมือไปตาม

ขอบกางเกงปลดเม็ดกระดุมแล้วรูดซิปลง


           “ผมไม่ใช่คนเชื่ออะไรง่ายๆเสียด้วย”


           กลยุทธ์โน้มตัวลงต่ำทั้งที่สายตายังมองแพทริคไม่ยอมหลบ มือดึงขอบกางเกงชั้นในให้ส่วนที่คับแน่นดีดผึงมา

ชมโลกก่อนจะใช้ปลายลิ้นชื้นแตะลงตรงยอดแล้วกระดกลิ้นรัว


           “เกมเมอร์”


           แพทริคกัดฟันแน่นเมื่อกำลังถูกกลยุทธ์ยั่วยวน ภาพที่ชายหนุ่มวัยรุ่นผิวขาวเหลืองใส่เสื้อกล้ามและกางเกงขาสั้น

สำหรับเล่นบาสเก็ตบอลอวดรอยสักรูปอินทรีสยายปีกตรงเนินไหล่กำลังใช้ริมฝีปากเม้มเบาๆที่ปลายองคาพยพกึ่งกลาง

ลำตัวพร้อมกับช้อนตามองช่างปลุกเร้าความต้องการจนร่างกายของเขาตื่นไปหมดทั้งตัว ยิ่งเมื่อกลยุทธ์อ้าปากแล้วครอบ

ลงไปช้าๆให้ผิวหนังและเส้นเลือดได้สัมผัสกับความหยุ่นนุ่มของโพรงปากและลิ้นที่อยู่ภายในมันทำให้เขาเกือบจะทนไม่

ไหว


           ลมหายใจกระเส่าและเสียงครางลึกของแพทริคทำให้กลยุทธ์ได้ใจจนกลืนมันเข้าไปได้เกือบหมด อาการที่

แพทริคแสดงออกมาทำให้กลยุทธ์เองก็เตลิดไปพร้อมกัน กลยุทธ์จับขอบกางเกงยีนส์และกางเกงชั้นในของแพทริคแล้ว

ดึงออกมาจากสะโพกด้วยความร่วมมือของเจ้าตัวจนเหลือแต่ร่างกายสมบูรณ์แบบอวดกายให้น่าอิจฉา ท่อนเนื้อร้อนตั้ง

ตรงชี้ฟ้าเมื่อกลยุทธ์ก้มหน้าไปจัดการเต็มที่ แพทริคเด้งเอวเข้าใส่ช่องปากพลางสอดมือดึงเสื้อกล้าม ของกลยุทธ์ออก

อย่างรวดเร็ว


           “ถอดกางเกง เร็ว เกม ฉันจะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”


           กลยุทธ์ผละปากออกแล้วก้าวลงไปยืนอยู่ปลายเตียงและดึงกางเกงลง แต่ก็ช้ากว่าเมื่อแพทริคเด้งตัวขึ้นยืนตาม

มาแล้วใช้เท้าเหยียบมันจนไปกองกับพื้น แพทริคจับแขนกลยุทธ์แล้วเหวี่ยงไปที่ผนังห้องให้กลยุทธ์ใช้สองมือดันผนัง

ปูนไว้พลางใช้ปลายเท้าเตะขาของกลยุทธ์ให้อ้ากว้าง เขาตามมายืนซ้อนด้านหลังแล้วเม้มปากลงที่หลังคอทันที


           “อา เบาหน่อยแพทริค”


           ไม่รู้ว่าเสียงพูดของกลยุทธ์จะเข้าหูหรือเปล่าเพราะแพทริคก็ยังไล่ขบเม้มทิ้งรอยไว้ตามลาดไหล่แขนข้างดีเอื้อม

มาคว้าจุดอ่อนไหวของกลยุทธ์สาวรูดมันมือในขณะข้างที่ไหล่บาดเจ็บยกมาบีบคลึงยอดอกจนกลยุทธ์ผวาไปทั้งตัว


           “ซี้ด ช้าๆก็ได้แพทริค เดี๋ยวจะแตกซะก่อน อ๊ะ”


           พูดยังไม่ทันขาดคำน้ำเมือกขาวขุ่นก็พุ่งวาบใส่อุ้งมือแพทริคจนเปียกชื้น กลยุทธ์อ้าปากหายใจถี่เมื่อแพทริคใช้

น้ำคาวนั่นเองมาป้ายใส่ช่องทางด้านหลังแล้วกดปลายนิ้วตามเข้าไปกลยุทธ์ถึงกับสบถออกมาเมื่อความคับแคบกำลังถูก

แหวกให้กว้างออก ไม่นานนักแพทริคก็ใช้ความฉ่ำชื้นที่ยังเหลืออยู่ลูบไปรอบท่อนเนื้อที่ขยายใหญ่โตจนเส้นเลือดปูด

โปนก่อนที่เขาจะจับมันจ่อหน้าประตูแล้วดันเอวเข้าไป


 





          “อั้กกก”


           ความคับแน่นที่ดันเข้ามาทำให้ผมถึงกับจุก ผมขยับเอวหนีด้วยสัญชาตญาณแต่ท่อนแขนของแพทริค กลับสอด

อยู่รอบเอวแล้วเหนี่ยวกลับมา ผมนิ่วหน้ากัดฟันทั้งเสียวทั้งเจ็บอาจเป็นเพราะไม่ได้มีเรื่องอย่างว่ามาพักใหญ่ ผมต้องขยับ

อ้าขาเปิดช่องให้กว้างเพื่อรองรับความใหญ่โตที่สอดลึกเข้ามาเติมในช่องว่างจนแทบกระดิกตัวไม่ได้


           “สุดหรือยังแพทริค ขาผมสั่นแล้วนะ”


           “อีกนิดนะเกม ขออีกครั้ง”


           “อ๊า!”


           ทีเดียวแต่เล่นเอาผมสะดุ้งสุดตัว ได้ยินเสียงสูดลมหายใจดังอยู่ด้านหลังแพทริคเองก็คงจะเสียวอยู่ไม่น้อย


           “เกือบจะแตกตั้งแต่ครึ่งทาง วันนี้แน่นเหมือนวันแรกเลย”


           “พูดมากจริงๆจะทำอะไรก็ทำสักทีสิวะเอ๊ย ครับ”


           ผมหันไปส่งเสียงโล้งเล้งจนแพทริคหัวเราะเบาๆ เขากดปากมาจูบแลกลิ้นแลกน้ำลายกล่อมให้มึนงง ผมเองก็

คล้อยตามจนไม่รู้ว่าไอ้ดุ้นที่แทงเข้ามามันเริ่มขยับตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีมันก็เริ่มเสียดสีจนร้อนไปหมด


           “จะฆ่ากันให้ตายใช่ไหมเกม”


           เสียงกระเส่าแหบพร่า แม่ง โคตรเซ็กซี่ ผมแอ่นตัวเข้าหาผนังห้องมือที่ดันไว้สั่นระริกจนแพททริคต้องวางท่อน

แขนพาดมา ขาแข็งแกร่งของเขาเกี่ยวรัดชิดแนบไปกับขาสั่นๆของผมเมื่อเขาเด้งเอวย้ำๆพลางส่งเสียงคำรามดังลั่นห้อง

เหงื่อของผมไหลรินเป็นน้ำยิ่งกว่าเล่นบาสจนครบสี่ควอเตอร์เสียอีก


           “โอ๊ย เสียวโว้ยย”


           ผมแหงนหน้าตะโกนลั่นเป็นภาษาไทยสมองของผมคิดอะไรไม่ออกแล้วตอนนี้ ในขณะที่ร่างกายก็ตอบรับด้วย

การแอ่นก้นให้แพทริคทะลวงจนหน้ามืด แพทริคดึงเอวผมให้ห่างออกจากผนังเขาดันหลังให้ผมก้มหน้าโก้งโค้งจนหน้า

แทบจะถึงพื้น


           “ไม่ไหวแล้วเกมเมอร์ อา ตอดจนของฉันจะหักแล้ว”


           ฟิวส์นี้มันใช่สุดๆ แพทริคโย่ใส่ผมไม่ยั้งร่างกายผมบิดเกร็งไปหมดจนต้องคว้าไอ้จ้อนตัวเองแล้วว่าวตามจังหวะ

ทั้งที่ยังขยับให้แพทริคได้สอดทั้งลึกทั้งเร็ว ผมรู้ว่าเขาใกล้จะถึงฝั่งแล้ว


           “เร็วแพทริค ใช่ ตรงนั้นแหละ ย้ำหนักๆ แรงๆเลย อ๊า...”


           ปล่อยพรวดออกมาจนกระเด็นเป็นสายไปตามพื้นห้อง แพทริคจับเอวผมไว้แน่นกัดฟันบุกอีกไม่กี่ครั้งผมก็รู้สึกได้

ว่าของเหลวอุ่นๆกำลังอัดแน่นอยู่ในช่องทาง เรานิ่งกันอยู่ในท่านั้นพักใหญ่จนกระทั่งลมหายใจหอบถี่กลับมาเกือบปกติ

แพทริคจึงได้ดึงเอวออกมาเสียงดังฝุบ ผลผลิตของเขาล้นช่องทางไหลรินมาตามต้นขาของผม เขาดึงให้ผมหันหน้ากลับ

มาหาแล้วจูบหนักๆกันอีกรอบก่อนที่จะมองผมตาเป็นมัน


           “ยั่วเก่งอย่างนี้แล้วฉันจะไปไหนรอด หือ เกม”
           






           ฮาวาย!!

           แดนสวรรค์จริงๆ

           ผมมองหุ่นสะบึมของแม่สาวที่เดินผ่านพร้อมทิ้งหางตาให้จนแทบจะเหลียวหลังก่อนจะชะงักเมื่อดันไปสบตากับ

เจ้าของตาสีเทาที่ทำตาดุใส่ผม

           จริงๆก็ไม่ได้อยากมาเพราะเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นจนแพทริคบาดเจ็บ แต่เจ้าตัวบอกว่ามันไกลหัวใจเกินกว่าที่จะเลิก

กำหนดการพาผมมาเที่ยวนอกสถานที่ แพทริคปล่อยผมให้สนุกสนานได้เท่าที่นึกอยาก เขาพาลูกน้องมาแค่สองคนคือ

จิมมี่กับจอห์นเพราะไม่อยากให้ดูเอิกเกริกขนาดขนลูกน้องมาเป็นขบวน

            แม่สาวหน้าคมท่าทางเป็นคนแถบละตินที่เพิ่งส่งสายตาเดินกลับมาอีกครั้งพร้อมขวดเบียร์สองขวด เจ้าหล่อน

หย่อนก้นนั่งบนเก้าอี้ติดกับผมแล้วส่งเบียร์มาให้ขวดหนึ่ง


           “ไฮ ฉันชื่อเอริก้า”


           มือเรียวเคลือบเล็บสีแดงสดยื่นมาหาพร้อมนัยน์ตาเชิญชวน ผมมองกลับอย่างรู้ทันกับการทอดสะพานมาให้ มี

หรือที่ผมจะไม่ยอมเดินตามผมยกมือไปจับกระชับอย่างมั่นใจในเสน่ห์ของตัวเอง


           “เกมเมอร์ครับ มาคนเดียว?”


           “มาหาเพื่อนใหม่แถวนี้ ไม่รู้ว่าจะได้หรือเปล่า”


           เสียงกระแอมเบาๆดังมาจากร่างสูงที่นั่งไขว่ห้างอยู่อีกมุมหนึ่งของโต๊ะ คิ้วสีทองแทบจะเป็นเส้นตรงขณะที่มอง

มา ผมยักไหล่แล้วหันไปยิ้มให้แม่สาวเอริก้าต่อ


           “ยินดีที่ได้รู้จักเพื่อนใหม่”


           ผมขยิบตาให้หล่อนพลางใช้ปากขวดเบียร์ยกขึ้นชนกับขวดของเอริก้าและยกขึ้นกรอกเข้าปากไปอึกหนึ่ง


           “น้อยๆหน่อยเถอะเกม”


           เสียงภาษาไทยแปร่งๆดังขึ้นจากตาแก่ที่นั่งกอดอกมองอยู่ เอริก้าเอียงคอมองแล้วยิ้มเก๋


           “ภาษาอะไร คุณอยู่ประเทศอะไรเกมเมอร์”


           “ไทยแลนด์”


           ดวงตาคมโตเบิกขึ้นอย่างยั่วยวน อกอิ่มที่ล้นจากบิกินี่เบียดแขนผมจนใจเต้นตุ๊มๆต่อมๆ


           “โอ ไทยแลนด์ จาพนม องค์บาก ฉันรู้จัก แช้ง คู ยู หนาย ใช่ไหมเกมเมอร์”


           ผมหรี่ตามอง พลางกระดกเบียร์เข้าไปอมอยู่ในช่องปาก จ้องมองปากแดงที่ขยับอย่างเพลิดเพลิน แต่แล้วก็ต้อง

สะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงตบโต๊ะดังปัง!


           “คุณน้าจะบ้าหรือไง อยู่ๆก็ตบโต๊ะ”


           เอริก้ามองแพทริคอย่างไม่พอใจ ผมได้แต่นั่งอึ้งเมื่อเห็นตาดุนั่น


           “ไปให้พ้น น่ารำคาญ”


           “กรี๊ด ปากเสียที่สุด น้าไม่อยากเห็นหนุ่มสาวจีบกันก็ย้ายไปนั่งที่อื่นสิยะ”


           “เอ่อ เอริก้า เบาๆเถอะ”


           ผมชักยิ้มแหยเมื่อเห็นเอริกาเดือดจนลุกยืนค้ำหัว


           “ก็ดูสิ แก่ก็อยู่ส่วนแก่ นี่เห็นว่าหน้าตาดีหรอกนะ เราไปที่อื่นกันเหอะเกมเมอร์”


           เอริก้าฉุดแขนผมให้ลุกตามแต่แขนอีกข้างกลับถูกรั้งไว้ด้วยคนแก่หน้าตาดีของเอริก้า


           “เธอนั่นแหละไปซะ”


           เอริก้าเชิดหน้าอย่างท้าทาย


           “ไม่ เกมเมอร์ต้องไปด้วย”


           “เขาไปไม่ได้หรอก เพราะเขาต้องอยู่กับฉัน”


           “นี่น้า”


           เอริก้าเท้าเอวหาเรื่อง


           “เป็นอะไรกับเกมเมอร์เหรอ ถึงห้ามไม่ให้เขาไปกับฉัน”


           ไม่นะ เอริก้า อย่าแหย่เสือ!


           ดวงตาสีเทาโชนแสง มุมปากยกยิ้มอย่างนึกสนุกก่อนที่แพทริคจะกระชากไหล่ของผมเข้าหาและก้มหน้าบดปาก

มาบนปากผมอย่างรวดเร็ว ผมได้แต่หลับตาปี๋

           ยังไม่พอใจแค่นั้น เขายังสอดลิ้นโชว์จนผมเองก็ชักจะเตลิด พอเขาชักลิ้นกลับมองผมตาเป็นประกาย ผมเพิ่งจะ

ได้สติและหันขวับไปหาเอริก้า

           เจ้าหล่อนทำตาโตอ้าปากค้าง ก่อนจะกะพริบตาอีกสามทีแล้วจึงเม้มปากหันหลังกระแทกส้นเท้าก้าวฉับๆจากไป

แพทริคหัวเราะหึหึ ผมได้แต่มองอย่างหมั่นไส้


           “เอริก้าของนายไม่รอคำตอบแล้วหรือไง ว่านายเป็นอะไรกับคุณน้าอย่างฉัน หือ เกมเมอร์”
           
                                                           TBC



ขออภัยคำศัพท์ผิดตั้งแต่ต้นเรื่อง

พิสวาส แก้เป็น พิศวาส

กลยุทธ แก้เป็น กลยุทธ์

นับตั้งแต่บทนี้ค่ะ
 :hao4: :hao4: :hao4:


เราจะรวมเล่ม "คำสาปร้ายพ่ายรัก" เอง
แต่เราไม่แน่ใจว่าจะซื้อกันเยอะหรือเปล่า
จึงได้ทำแบบสอบถามนี้ขึ้นมา
ช่วยตอบให้เราหน่อยนะคะ
http://goo.gl/forms/uCXVBhLjmq (http://goo.gl/forms/uCXVBhLjmq)

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 24-06-2015 02:16:18

จิ้มๆ
อิเกมมีเคลิ้มนะ -_- แต่ไม่เป็นไร คนแก่เอาอยู่ คึๆๆ
ขนาดเจ็บอยู่ พี่แกก็ยังอุตส่าห์หื่น หึๆๆ -.,-

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 24-06-2015 03:38:04

 :hao6: :z1: นี่ๆ ขนาดเจ็บนะคุณน้า หื่นซะ เกมนี่กะเริ่มแตกสาวเต็มตัวละ พ่อจะว่ายังไงนะ บอกว่ามาเรียนแต่ดันมามีสะมี

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-06-2015 03:42:43

นังเอ๋อีกา      แกเรียกแพทริคของฉันเสียหมดเลย เรียกมาได้ว่าน้า  เกมน่ารักขึ้นนะเราว่า  คู่นี้น่ารักดี เฮียแพทเท่ห์มากค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 24-06-2015 04:55:56

 :mew1:ต

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 24-06-2015 06:24:30

คุณน้า !! 55555555 คือฟังเจ๊เอเรียกคุณอิวานอฟแบบนี้แล้วมันจี้จริงๆ
เห็นเกมแก้คำพูดตอนเผลอพูดวะแล้วรู้สึกว่าน่ารัก
จริงๆเกมคบกับคุณอิวานอฟก็ดีนะดูสดใสขึ้นเยอะมากเลย
เดี๋ยวอีกหน่อยพ่อกรต้องมีบทบาทแน่ ช่วงนี้ไม่เห็นได้คุยกันเลย
ยังไงขอให้พ่อกรแล้วก็ครอบครัวของเกมชอบคุณอิวานอฟนะคะ
เห็นไหมว่านางน่ารักขนาดนี้แถมดูแลเกมดี๊ดี  :กอด1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-06-2015 06:31:51

 :katai2-1:   น้องเกมอย่ายั่วป๋าให้หึงมากนักนะไม่งั้นอาจจะได้เป็นดารากลางหาด
น้าก็น้าสิ. แรงยังดีแถมอึดอีกต่างหากเนอะ รีบๆพาไปไหว้พ่อก่อเร้ว.  :pig4: 

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-06-2015 06:47:02

อุ๊พพพพพพ คุณน้าาาาาาาาาาา
ดีกว่าคุณลุงนะคะ วันนี้ก็ร้อนแรงอีกตามเคย
รอตอนต่อไปเนาะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-06-2015 09:39:28

ย้อนอ่านหลายตอนเลย ขอบคุณนะคะ

งือออ~ แพทริค, you are so HOT!

~.~

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 24-06-2015 10:24:59

 :mew3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: missm2c ที่ 24-06-2015 12:38:55

อื้อหืออออ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-06-2015 18:27:08

ร้อนแรงอีกแล้วค่าา
จูนกันติดง่ายตลอด
สงสัยชะนีค่ะ นางคงช้ำ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 12 [ 24 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-06-2015 21:24:22

ร้อนแรงจริงๆ >///<

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 29-06-2015 13:33:32

                                                              เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                                     บทที่ 13


               แพทริคโคตรเท่เมื่อกำลังทรงตัวอยู่บนแผ่นเซิร์ฟที่ข้างใต้มีคลื่นสีครามม้วนตัวสูงส่งให้เขาลอยละล่องอยู่

กลางอากาศและเลี้ยงตัวลงต่ำลงมาตามลำดับเมื่อคลื่นใหญ่ม้วนตัวลงมา กับทะเลสวยที่นักเซิร์ฟทั่วโลกใฝ่ฝันจะได้มา

โต้คลื่นที่นี่สักครั้ง ผมได้แต่อ้าปากหวอนั่งอยู่ที่ชายหาดและใช้กล้องส่องทางไกลย่นระยะมองแพทริคใส่กางเกงเล่น

เซิร์ฟเปียกแนบท่อนล่าง อวดท่อนบนเปลือยให้เห็นมัดกล้ามที่ผมอิจฉาและตั้งใจว่าจะออกกำลังให้มีซิกแพ็คชัดเจน

อย่างนั้นบ้าง


               เมื่อช่วงเช้าที่แดดยังไม่แรงนักแพทริคสอนให้ผมเล่นเซิร์ฟ การทรงตัวอยู่บนแผ่นกระดานและทำให้มัน

ลอยตัวอยู่บนน้ำนั้นไม่ใช่เรื่องง่าย เขาสอนผมอยู่ครึ่งวันพอถึงช่วงบ่ายก็ทิ้งให้ผมนั่งเล่นอยู่ที่ชายหาดส่วนเขาก็ออกไป

เฉิดฉายอยู่กลางท้องทะเล แพทริคปล่อยให้จอห์นกับจิมมี่ไปเที่ยวกันตามสบายเพราะหลังจากที่เราตระเวนเที่ยวฮาวาย

กันอยู่ทั้งสัปดาห์แพทริคจึงวางใจว่าไม่น่าจะมีอันตรายใดๆ


               ร่างสูงใหญ่ของแพทริคเดินกลับจากท้องทะเลก้าวมาที่ชายหาดพร้อมถือบอร์ดเซิร์ฟกลับมาด้วย เขาแวะพูด

คุยทักทายกับบรรดานักเล่นเซิร์ฟที่ยืนกระจายตัวกันอยู่ ดูท่าทางแพทริคจะมีชื่อเสียงน่าดูในวงการนักเซิร์ฟ เขาทิ้งตัวลง

นั่งบนเก้าอี้ที่ตั้งข้างผม ผิวขาวชื้นน้ำถูกไอแดดเผาจนกลายเป็นสีแดงแต่แพทริคดูไม่ยี่หระเขาฉีกยิ้มและคว้าน้ำมะพร้าว

ของผมไปกิน


               “มองแบบนี้หมายความว่าไง”


               เขาเอ่ยปากถามผม ผมรีบเลิกคิ้วแทนคำถามว่าผมมองเขาแบบไหน


               “มองตาเชื่อมแบบนี้ เดี๋ยวก็จับกินซะตรงนี้หรอก”


               “หลงตัวเองว่ะแพทริค” ผมส่งเสียงค่อนแคะ “ผมนี่นะมองคุณตาเชื่อม”


               แพทริคคลี่ยิ้มพลางยกมือมาโยกหัวผมเล่น


               “ปากแข็งนักนะเกม นายแอบชอบฉันแล้วก็บอกมาเหอะ”


               “น้ำทะเลเข้าหูจนเพี้ยนเหรอ ใครชอบคุณพูดดีๆนะ”


               หน้าผมร้อนเห่อไปหมดเมื่อแพทริคจ้องมองด้วยนัยน์ตาวิบๆวับ ผมแม่งโคตรหมั่นไส้จนอยากจะควักทิ้ง


               “เอาที่นายสบายใจเหอะเกม ไม่ชอบก็ไม่ชอบ ว่าแต่ เราไปหาอะไรกินกันดีกว่าชักหิวแล้ว”


               เขาลุกขึ้นยืนแล้วคว้าแขนให้ผมลุกเดินตาม ดูเหมือนว่าเขาจะคุ้นเคยกับแถวนี้ดีเมื่อก้าวเดินอย่างมั่นใจไปที่

ร้านอาหารเล็กๆแห่งหนึ่งริมหาด เตาย่างบาร์บีคิวติดไฟระอุจนเนื้อที่เสียบไม้ส่งกลิ่นหอมยั่วน้ำลายผมเหลือเกิน เขานั่ง

ลงที่โต๊ะว่างเด็กในร้านรีบวิ่งมาต้อนรับ แพทริคสั่งอาหารง่ายกับเบียร์หนึ่งเหยือกส่วนผมก็ชี้ไปที่บาร์บีคิวบนเตานั่นแหละ


               ไม่นานอาหารที่สั่งก็ได้ครบ ผมสวาปามบาร์บีคิวไปเสียหลายไม้ส่วนแพทริคก็จัดการอาหารเกือบหมดจาน

เบียร์ในเหยือกพร่องไปสามในสี่ ก่อนที่เราทั้งคู่จะชะงักเมื่อได้ยินเสียงเรียกชื่อแพทริคเสียงดังลั่น เมื่อผมหันไปมองต้น

เสียงที่เดินออกมาจากห้องครัวด้านใน มองเห็นผู้ชายผิวสีแทนจากการอาบแดดตัวสูงพอๆกับผมยืนยิ้มกว้างอย่างยินดี

และเขาก็รีบก้าวมาหา แพทริคลุกขึ้นยืนกางแขนรับผู้ชายคนนั้นเข้ามาสวมกอดและทักทายด้วยแก้มแนบแก้ม


               แม่งเอ๊ย!


               เหมือนเข็มทิ่มอยู่ตรงหน้าอกเมื่อผมเจ็บจี๊ดขึ้นมาทันทีที่ได้เห็นความสนิทสนมของทั้งคู่ แถมยังแววตาอ่อน

โยนที่แพทริคใช้ทอดสายตามองผู้ชายคนนั้นอีกเล่า ผมนั่งหน้าคว่ำเม้มปากแน่นเมื่อทั้งสองยังยืนคุยเรื่องที่ผมไม่เข้าใจ

โดยไม่สนใจผมสักนิด


               “เกม”


               เรียกทำไม อยากคุยก็คุยไปสิ


               ผมยกไม้บาร์บิคิวขึ้นกัดคำใหญ่


               “เกม เงยหน้าก่อน จะแนะนำให้รู้จัก นี่อดัมส์”


               ผมเงยหน้าขึ้นมองสบตากับดวงตาสดใสที่จ้องมองผมอย่างสนใจ


               “อดัมส์ นี่เกมเมอร์มาจากไทยแลนด์”


               ผู้ชายที่ชื่ออดัมส์ยิ้มกว้างให้จนผมรู้สึกตัวว่าเสียมารยาทก็เลยลุกขึ้นยืนแล้วส่งมือไปจับทักทายกับเขา อดัมส์

มองผมไม่วางตา


               “คนจากเมืองไทยนี่มีสายตานักสู้และเอาแต่ใจแทบทุกคนที่ฉันเคยรู้จักเลยนะ เด็กหนุ่มคนนี้ก็เหมือนกัน

สวัสดีเกมเมอร์ยินดีที่ได้รู้จัก”


               ผมยิ้มแหยให้เขากับอัธยาศัยอันดีที่มีให้แม้จะยังนึกแปลกใจว่าอดัมส์จะรู้จักคนไทยสักกี่คนกันเชียว เมื่อ

ปล่อยมือจากการทักทายอดัมส์ก็หันไปให้ความสนใจกับแพทริคอีก สายตาที่มองแพทริคอย่างลึกล้ำมันทำให้ผม

หงุดหงิดขึ้นมาอีกครั้ง มิหนำซ้ำอดัมส์ยังตอกย้ำด้วยการวางแขนพาดไปบนท่อนแขนของแพทริคอีกด้วย


               ดึงแขนออกสิวะ ปล่อยให้เขาจับอยู่นั่นแหละ อ้าวเสือกจับตอบด้วย


               ผมซ่อนความไม่พอใจเอาไว้ เมื่อเห็นทั้งคู่ยืนจ้องหน้ากันไปมา


               “ยินดีกับมึงด้วยนะแพทริค หวังว่าคราวนี้คงจะใช่”


               หมั่นไส้ว่ะ ยิ้มอ่อนโยนเกินไปแล้ว


               “ก็ใช่แล้วนั่นแหละ ไม่งั้นคงไม่พามาแนะนำหรอก”


               ใช่เหี้ยอะไรกันนักหนาวะ


               อดัมส์หันมามองผม คราวนี้เขาปล่อยมือจากแพทริคและวางมันบนไหล่ของผม


               “เกมเมอร์ ฝากดูแลแพทริคด้วยนะ ดีใจจริงๆที่เราได้รู้จักกัน”


               ผมยังงงกับถ้อยคำนั่น อดัมส์ถอนหายใจเมื่อได้ยินเสียงลูกน้องตะโกนเรียกเขาหันไปหาแพทริคอีกครั้ง


               “ต้องไปละ งานในครัวยังมีอีกเยอะ แพทริค กูขอให้มึงมีความสุข อ้อ มื้อนี้ไม่ต้องจ่ายนะ”


               อดัมส์หันมายิ้มและดึงผมเข้าไปกอด เขาแนบแก้มกับใบหน้าของผมแล้วจึงวิ่งกลับไปที่ร้านอาหาร เขาหันมา

โบกมือให้แพทริคอีกครั้งก่อนจะหายเข้าไปในครัว แพทริคมองจนลับสายตาจึงได้ทรุดตัวลงนั่งในขณะที่ผมกระแทกก้น

ลงกับเก้าอี้อย่างแรง


               “หน้าบึ้งจัง ยิ้มหน่อยสิเกม”


               ไม่ต้องมาทำเสียงนุ่มใส่กูเลย


               “หน้าของผม ไม่ต้องมายุ่ง”


               แพทริคยกเบียร์ในแก้มขึ้นดื่มพลางมองผมตาเป็นประกาย


               “เกม หึงเหรอ”


               หึง!


               “ทำไมต้องหึงด้วยแพทริค ผมนี่นะหึงคุณ บ้าไปแล้วหรือไงวะ”


               ผมแย่งแก้วเบียร์มายกดื้มอั้กๆจนหมดแก้ว แพทริคยันศอกเท้าคางมองเงียบๆ ผมเม้มปากแน่นพลางเหลือบ

ตามองก่อนจะสะบัดหน้าหนี


               “ไอ้หมอนั่นมันเป็นใคร ดูท่าทางจะสนิทสนมกันมากสินะ”


               แพทริคยิ้มกริ่ม เขาดึงมือผมไปนวดเล่น


               “อดัมส์เป็นหลายอย่าง พี่น้อง เพื่อน และแฟนเก่า”


               แฟนเก่า เหี้ยแม่ง!


               “คงจะรักกันมากสินะ ก็กลับไปคบกันใหม่สิ”


               “ถ้าคบกันใหม่ได้จะเรียกแฟนเก่าไหมล่ะเกม” ปลายเสียงนั่นทั้งหยอกเย้าและขำขันกับอารมณ์หงุดหงิดของ

ผม “มันเป็นเรื่องตั้งแต่วัยรุ่นแล้ว ในสถานะแฟนมันจบ แต่ฉันกับอดัมส์ก็ตัดกันไม่ขาดเพราะเราโตมาด้วยกันความผูกพัน

ในความเป็นเพื่อนพี่น้องตัดยังไงก็ตัดไม่ขาด แต่เกมอย่างกังวลเลยนะฉันกับอดัมส์ไม่มีโอกาสหวนมาเป็นแฟนกันหรอก

เพราะอดัมส์มีแฟนแล้วเป็นนาวิกโยธินสุดโหด ฉันยังไม่อยากถูกเชือดคอโยนลงทะเลและที่สำคัญ…”


               แพทริคจูบลงที่กลางฝ่ามือของผม


               “ตอนนี้ฉันมีเกมแล้ว คงไม่มีสายตามองใครได้อีก”


               



               ผมนอนซบอกกว้างอยู่ในที่แคบๆของเรือยอร์ชขนาดกลางที่กำลังลอยอยู่ในทะเลกว้างยามค่ำคืน นอกจาก

แสงจันทร์สว่างที่ส่องอยู่บนท้องฟ้าไร้เมฆแล้วก็เห็นแสงไฟจากเรือลำอื่นกระจายกันอยู่ในระยะห่างออกไป แพทริคนอน

หงายใช้มือหนุนหัวปล่อยให้ผมใช้ต้นแขนของเขาต่างหมอน เรานอนมองท้องฟ้าสีดำสนิทและปล่อยใจให้ล่องลอยไป

กับความคิดของตัวเอง


               “ตอนนี้ฉันมีเกมแล้ว คงไม่มีสายตามองใครได้อีก”


               คำพูดของแพทริคเมื่อยามบ่ายสร้างความชุ่มฉ่ำในหัวใจได้อย่างไม่น่าเชื่อ มันทำให้ผมหน้าร้อนวูบเมื่อ

ประสานสายตากับนัยน์ตาสีเทาที่ทอดมองเป็นประกายและทำให้ผมพูดอะไรไม่ออกอีกต่อไปจนกระทั่งยามเย็นที่เขา

จูงมือผมมาที่เรือยอร์ชลำนี้และพาผมล่องอยู่กลางทะเลกว้างยามราตรี


               เสียงโทรศัพท์มือถือของผมกรีดร้องจนผมสะดุ้งผมเหลียวไปมองเมื่อเห็นว่าเป็นเบอร์ของพ่อผมก็รีบคว้ามา

รับสาย


               “ครับพ่อ”


               “เกม หายไปเป็นเดือนไม่ติดต่อกลับบ้านเลยนะ”


               เสียงตำหนิแต่เต็มไปด้วยความห่วงใยล้นปรี่ทำให้ผมจุกคอจนต้องดันตัวเองลุกขึ้นมานั่ง


               “เกมยุ่งกับสอบน่ะพ่อ ขอโทษนะที่ทำให้ห่วง”


               “ไม่เป็นอะไรก็ดีแล้ว นี่ปิดเทอมแล้วใช่ไหมไม่อยากกลับมาเยี่ยมบ้านบ้างเหรอ”


               น้ำตาผมรื้นจนเต็มกระบอกตา ความคิดถึงครอบครัวแล่นเข้ามาจนปวดร้าวไปหมด


               “เกมขออีกปีนึงนะพ่อ เรียนจบเมื่อไหร่จะรีบกลับไปตอนนี้ก็มีสโมสรบาสทางไทยติดต่อมาให้ไปเล่นอยู่”


               ได้ยินเสียงเจื้อยแจ้วดังแว่วมาจากในสาย ผมอดยิ้มไม่ได้เมื่อนึกถึงเจ้าของเสียงนั่น


               “พี่เท็นอยู่ด้วยเหรอ”


               “ใช่ นี่กำลังจะทำอาหารฉลองสอบธีสิสผ่าน เท็น มาคุยกับเกมหน่อย”


               ยังไม่ทันตั้งตัวเสียงพ่อก็เงียบไปก่อนที่ผมจะได้ยินเสียงสดใสดังมาอย่างชัดเจน


               “ว่าไงไอ้ยักษ์ เมื่อไหร่จะกลับบ้าน”


               น้ำตาร่วงลงมาหยดหนึ่ง นานแค่ไหนแล้วที่ไม่ได้ยินใครเรียกผมว่าไอ้ยักษ์อีก ผมยิ้มอยู่คนเดียวกับโทรศัพท์


               “สบายดีพี่เท็น พี่เท็นล่ะเป็นไงบ้าง”


               “กูจบป.โทแล้วเว้ย เพิ่งสอบวิทยานิพนธ์ผ่าน”


               “เก่งจัง แล้วนี่จะเรียนต่อด็อกเตอร์เลยป่ะ”


               “พักก่อนสิวะ คร่ำเคร่งเรียนจนจะอ้วกเป็นตารางธาตุอยู่แล้ว พี่ก่อบอกว่าจะพาไปเที่ยวกันก่อนนี่ยังไม่เคยไป

ไหนไกลๆอย่างคนอื่นเลย”


               ผมยิ้มกับคำพูดเหล่านั้น นึกใบหน้าน่ารักราวกับเด็กเล็กออกเป็นฉาก


               “จะไปฮันนี่มูนกับพ่อก็บอกมาเถอะ”


               “บ้า ฮันนี่มงฮันนี่มูนอะไรเล่า อ๊ะเดี๋ยวนะ อะไรนะครับพี่ก่อ เท็นเอาเส้นเล็กน้ำตกก็ได้ เออ เกม เรียนจบก็รีบ

กลับก็แล้วกัน ทุกคนที่นี่เป็นห่วงมึงทั้งนั้น รู้ป่าว”


               พี่เท็นร่ำลาอีกนิดหน่อยก่อนจะวางหูไป ลำคอของผมร้อนผ่าวจนต้องลุกไปยืนที่กราบเรือแล้วทอดสายตาไป

ยังระลอกคลื่นในความมืด


               ผมกำลังถามหัวใจตนเองหลังจากที่ได้คุยกับพี่เท็น นึกแปลกใจที่ความรู้สึกโหยหาและทรมานยามได้ยิน

เสียงของเขาพลันหายไปจนเหลือเพียงแค่ความคิดถึงไม่ต่างอะไรกับตอนคิดถึงพ่อ ย่าและป้าแก้ว มันเกิดอะไรขึ้นกับ

ความรู้สึกของผมกันแน่


               “คิดอะไรอยู่ หืม”


               ท่อนแขนแกร่งโอบอยู่รอบเอวในขณะที่เจ้าของยืนซ้อนหลังและวางคางเกยไหล่ของผม ความอบอุ่นเข้าโอบ

ล้อมจนผมไม่นึกหนาวอีกต่อไป


               นี่สินะ คำตอบทั้งหมด


               แพทริคนั่งลงบนที่นั่งขอบเรือ เขาดึงให้ผมนั่งซ้อนลงบนตักท่อนแขนโอบกอดและหอมลงที่หลังคอผมแผ่ว

เบา


               “หน้าเหมือนคนแก่คิดมาก”


               “แพทริค”


               ผมเอ่ยชื่อของผู้ชายคนนี้ได้อย่างเต็มปากและเต็มหัวใจ


               “ผมเคยทำผิด ผมเลว”


               “นายทำอะไร”


               “ผมข่มขืนแฟนพ่อ คนที่ผมเล่าให้คุณฟังว่าพ่อและเขารักกันมาก ผมทำไปเพราะผมรักเขาโดยไม่รู้เลยว่ามัน

เป็นการทำลายคนที่ผมบอกว่ารักทั้งสองคน”


               “บาปมันเกาะกินใจนายสินะ”


               วงแขนยิ่งกระชับราวกับจะปลอบประโลม ผมวางแขนพาดไปเหนือท่อนแขนของแพทริคพลางเงยหน้าขับ

ไล่น้ำตา


               “ใช่ และทำให้ผมเกลียดตัวเองจนไม่กล้าเปิดใจรักใครอีก”


               “แล้วตอนนี้ล่ะ”


               เสียงอ่อนโยนกว่าเคยดังแผ่วเบาในขณะที่จมูกโด่งไล่สูดดมตั้งแต่หลังใบหูไล่ลงมาขบเม้มอยู่ตรงซอกคอ

ผมได้แต่เอียงคอให้เขาทำมันให้ถนัด


               “มันดีขึ้นนะตั้งแต่มาอยู่กับคุณ ถึงแม้ว่าครั้งแรกคุณจะปล้ำผมก็เหอะ”


               “ก็เกมดื้อ เกมขัดขืน”


               “แล้วใครมันจะไปยอมล่ะวะ นี่ อย่าพาให้เสียบรรยากาศสิ กำลังจะบอกรักนะ”


               “อ้าว งั้นไม่กวนละ ต่อเลยเกม”


               ผมขยับตัวหันหน้าเข้าหาใช้สองแขนโอบรอบคอของแพทริคไว้


               “คุณบอกว่าจะสร้างความรักกับผม ตอนนี้คุณทำสำเร็จแล้ว ผมยอมรับก็ได้ว่าผมรักคุณ”


               แพทริคยิ้มอย่างน่าหมั่นไส้ นัยน์ตาสีเทาพร่างพรายแข่งกับดาวบนฟ้าจนผมหน้าร้อนเห่อ


               “นี่คือคำบอกรักเหรอเกม นึกว่าคำสารภาพบาป”


               ผมต่อยต้นแขนแพทริคพลางยู่หน้าใส่เขา


               “พูดมาก ไปนอนดีกว่า”


               “เกม ไม่ให้ไป อย่างอนเลยน่า”


               ผมเม้มปากอย่างขัดเขินกับบรรยากาศตอนนี้ที่ใบหน้าผมกับแพทริคห่างกันแค่เซ็นเดียว


               “ขอบใจนะเกมที่รักฉัน คนที่เคยทำให้นายเสียใจ สัญญาว่าจะไม่ทำอย่างนั้นอีกแล้ว”


               แพทริคพรมจูบไล่จากหน้าผากและเปลือกตาชื้นของผมจนใกล้จะมาถึงริมฝีปากเต็มที ผมจึงได้เอ่ยปากถาม


               “แล้วคุณล่ะ รักผมบ้างไหม”


               มือสากของแพทริคประคองใบหน้าของผมแล้วมองตานิ่งนาน


               “รักตั้งแต่เห็นหน้าเด็กดื้อเดินออกมาจากห้องน้ำหลังจากฟันสาวในวันแรกที่เราพบกันแล้ว”


               เขาประกบปากลงมาในที่สุด มันเป็นจูบที่อ่อนหวาน อ่อนโยนเหลือเกิน


               “ฉันรักนายนะเกม”


               ผมยิ้มและซุกตัวเข้ากอดแผ่นอกแสนอบอุ่น เขาลูบหลังผมราวกับผมเป็นเด็กน้อยๆ อยู่บนเรือยอร์ซที่ลอยอยู่

กลางทะเลและมีเพียงดวงจันทร์บนท้องฟ้าสะท้อนแสงคลื่นเป็นเพื่อน

                                                                                                                                                                               
                                               TBC



บทนี้ไม่มีบทหื่น

แต่มีบทรักหวานๆมาฝาก

ชอบแบบไหนมากกว่ากันจ๊ะ คริคริ    :mew1: :mew1: :mew1:



               
               
               
               

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 29-06-2015 13:56:40

 :o8:  อู้ย หวานโรแมนติกมากๆค่ะ มีหึงนิดๆหน่อยๆกรุบกริบ
น้ำทะเลที่กลายเป็นน้ำเชื่อมไปแล้วมั้ง คือเกมสารภาพบาปและสารภาพรักไปพร้อมๆกันเลย
ตอนแพททริคเซิร์ฟนี่อูยหัวใจจะวายค่ะ นี่ถ้าอยู่ที่ชายหาดทรายคงเปียกเพราะน้ำลายป้าหก 5555
แพทริคคือรักแรกพบส่วนเกมคือเคมีนำมาก่อนหัวใจมาทีหลัง
ใกล้จบแล้วสินะ รอจัดการปิดบัญชีกับลุงวีแกน
 :mew1:    :pig4: 

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: allegiant1994 ที่ 29-06-2015 14:03:34

เมื่อไหร่พี่ก่อจะได้เจอลูกเขยอะะะ
งืออออ คิดถึงพี่ก่อ  :ling1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Dumzila047 ที่ 29-06-2015 14:54:41

 :hao3: :hao3: :hao3: รอบทหื่นๆๆๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 29-06-2015 15:17:37

เขินแพททริคจัง  :-[
แต่ก่อนจะเขิน คือเราขำตั้งแต่คำแรกมาละ 'แพททริคโคตรเท่' อะไรนั่นน่ะ ไม่รู้ทำไมถึงขำ ก๊ากกกก  :m20:
อิเกม อัลไลคือการที่บอกตรงๆ ว่าจะสารภาพรักออกมาก่อนจะพูดคำว่ารักฟะ 5555
รอตอนต่อไปน้า เค้ารอบทหื่นอยู่ ก๊ากกก  :hao7: :hao7:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 29-06-2015 15:31:04

หวานกับเขาก็ได้นะคุณ แอบเขินแทนน้องเกม ฮุๆๆ
หลังจากนี้จะมีอะไรอีกน้อออ รอตอนต่อไปน้าาา

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 29-06-2015 16:05:39

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 29-06-2015 17:26:16

 :mew3:  :mew3:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 29-06-2015 18:53:59

เกมมีแอบหึงด้วย น่ารักจริงๆ
งานนี้น้ำทะเลหวานกันเลยทีเดียว

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 29-06-2015 19:57:43

เอ๊ะๆ กลิ่นมาม่ารึ มัโชยมากับสายลม กลิ่นอ่อนๆ หรือว่าจมูกมั่ว (ทำจมูกฟุดฟิดหากลิ่น)

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: cheyp ที่ 29-06-2015 21:33:25

หวานอ่ะ
(นอนดีดดิ้นกับพื้น เพราะเขิน)

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 29-06-2015 21:46:48

ตอนนี้หว๊านหวาน~

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: purpleguy ที่ 30-06-2015 11:42:39

 :mew1: ยอมรับตัวตนที่แท้จริงของตัวเองแล้วสินะ  เกมเมอร์..... :impress2:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 30-06-2015 17:20:30

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 30-06-2015 19:38:24

เอ้อออออ ชอบเรื่องนี้จัง ชอบบรรยากาศของคุณอิวานอฟกับเกม ชอบมาก
มันดูละมุนละไม เต็มไปด้วยความรักยิ่งเวลาที่คุณอิวานอฟพูดกับเกม
คือทุกคำมันดูมีพลังมากดูแบบว่าสัมผัสได้ซึ่งความอ่อนโยนค่ะ 555
ตอนนี้มีโมเม้นหึงเล็กๆน้อยๆ โอ้ยยยแดดิ้น เกม! แกน่ารักขึ้นอ่ะ ชอบบ
ต้องยกความดีครั้งนี้ให้คุณอิวานอฟขราา จริงๆ55
พอเกมเปิดใจแล้วก็ละทิ้งความเศร้าแบบนี้แล้วดีมากดีมากจริงๆ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: missm2c ที่ 01-07-2015 19:30:37

ไม่เอามาม่านะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 02-07-2015 10:38:33

               “แล้วใครมันจะไปยอมล่ะวะ นี่ อย่าพาให้เสียบรรยากาศสิ กำลังจะบอกรักนะ” ชอบประโยคนี้จัง55555
จะน่ารักเกินไปแล้ววววววว  :กอด1:
อย่าให้มีเรื่องร้ายๆเกิดขึ้นเลยน๊าาาาา o18

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 04-07-2015 09:29:43

เข้ามาเม้นอีก บีบใจมากๆตอนอ่านที่พี่เท็นบอกให้กลับบ้าน อยู่ๆก็ซึ้ง
สองคนรักกันแล้วแต่ก็ไม่กล้าดีใจมากเท่าไหร่ค่ะ
เพราะอีลุงวีแกนยังไม่ตาย ไม่รู้ที่เงียบๆหายไปมันวางแผนอะไรอยู่  :hao4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: aelfy ที่ 04-07-2015 14:22:45

ชอบๆ เราตามอ่านของคุณทุกเรื่องเลย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: SiHong ที่ 04-07-2015 22:14:46

 :-[ :-[

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 13 [ 29 / 06 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 05-07-2015 14:02:58

 :call: :ling1:

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 09-07-2015 00:15:10

                                                        เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                                  บทที่ 14               


               แพทริคบังคับพวงมาลัยรถสปอร์ตเปิดประทุนให้ขับเคลื่อนไปบนทางหลวงหลัก ในขณะที่คนนั่งด้านข้างยัง

คงหน้าบึ้งมาตลอดทาง แพทริคอมยิ้มเมื่อได้แต่เหลียวมองหน้ากลยุทธ์เป็นระยะเมื่ออีกฝ่ายยังคงเคืองที่ถูกเขาห้ามใน

สิ่งที่อยากทำ ท่อนแขนแกร่งเอื้อมไปโอบบ่าในขณะที่กลยุทธ์หันมาเบ้ปากใส่เขา


               “หายงอนน่าเกม”


               “ทำไมล่ะแพทริค ผมแค่ขอขับดูคาติของคุณเอง ไหนว่ารักนักหนาไงวะขอแค่นี้ยังหวงเลย”


               เมื่อกลับมาจากฮาวายยามค่ำคืน พอถึงยามสายหลังจากตื่นนอนแพทริคก็บอกว่าจะพาไปสถานที่แห่งหนึ่ง

แต่ก็ไม่ได้บอกว่าที่ไหน กลยุทธ์บอกไปว่าขอให้เขาลองขับบิ๊กไบค์สีแดงที่จอดเป็นสง่าอยู่ในโรงรถแต่แพทริคไม่

อนุญาต เขาจูงมือกลยุทธ์ให้มานั่งหน้าบึ้งที่ถูกขัดใจอยู่ในรถสปอร์ตคันที่แพทริคใช้เป็นประจำหากเป็นเรื่องส่วนตัวแต่ถ้า

เขาจะไปธุระเรื่องงานแพทริคจะใช้รถยนต์กันกระสุนคันใหญ่ที่จอดอยู่ถัดไป


               “แล้วจะไปได้ยังไง เจ้าซันนี่น่ะมันเหมาะไว้นั่งขี่คนเดียวถึงแม้ฉันจะมีเบาะเสริมสำหรับซ้อนก็เถอะ เกมลอง

คิดสภาพผู้ชายตัวโตๆนั่งเกาะกันเป็นลูกลิงอยู่บนมอเตอร์ไซค์สิว่ามันตลกไหม”


               คิดตามอย่างที่แพทริคพูดกลยุทธ์ก็ชักจะเห็นว่าเป็นความจริง ตอนที่เขาซ้อนท้ายแพทริคที่เจ้าของตั้งชื่อว่า

ซันนี่มาในวันที่มีพวกของไมเคิลก่อกวนเขาก็แทบจะร่วงจากเบาะอยู่แล้ว และด้วยระยะทางที่แพทริคขับรถมาไกลขนาด

นี้หากจะให้เขาขี่มันโดยมีแพทริคซ้อนก็คงจะลำบากอยู่เพราะแพทริคสูงเฉียดสองเมตรไปไม่เท่าไหร่ คิดแล้วกลยุทธ์ก็

เผลอยิ้มออกมาเมื่อคิดภาพฝรั่งตัวโตนั่งซ้อนอยู่บนพื้นที่เล็กๆหลังบิ๊กไบค์คันโก้โต้ลมจนผมสีทองปลิวกระจาย


               “ยิ้มได้แปลว่าหายงอนแล้ว ดีกันนะ”


               “ยังไม่หายโว้ย อย่ามาเดาเอาเอง นี่ยิ้มเฉยๆ”


               แพทริคหัวเราะเบาๆในขณะที่สายตายังคงจ้องมองถนนเบื้องหน้า เขาเอื้อมมือบีบแก้มกลยุทธ์อย่างหมั่นเขี้ยว


               “ยังไม่หายงอนก็ตามใจ เดี๋ยวคืนนี้ค่อยง้อแบบจัดหนักจัดเต็ม เกมจะได้อารมณ์ดี”


               “ไอ้ฝรั่งขี้เงี่ยน”


               ด่าเป็นภาษาไทยจนฝรั่งผมทองหันมามองแวบหนึ่งอย่างงงๆ


               “อย่าใช้ศัพท์ยากสิ แปลไม่ออก”


               “แปลว่ายูอาร์แฮนซั่ม” กลยุทธ์แสยะยิ้ม


               “งั้นถ้าฉันอยากชมเกมว่าหล่อมากต้องบอกว่าคุณขี้เงี่ยนจริงๆครับ อย่างนี้ใช่ไหมเกม โอ๊ย ต่อยทำไมขับรถ

อยู่นะ”


               กลยุทธ์ยกมือผลักหน้าหล่อที่ยื่นมาเย้าแหย่ด้วยความหมั่นไส้ ตั้งแต่เข้าใจกับแพทริคผู้ชายมาดเข้มที่เคย

รู้จักกลับกลายเป็นคนอารมณ์ดีและชอบแหย่ให้โกรธสารพัดแต่พอกลยุทธ์โมโหหนักๆก็จะง้อและพากันไปจบบนเตียง

ด้วยลีลาเร่าร้อนไปเสียทุกครั้ง จนกลยุทธ์ยังงงว่าบุคลิกไหนกันแน่ที่เป็นแพทริคจริงๆ แต่เมื่อทั้งหมดรวมกันแล้วก็เป็น

แพทริค อิวานอฟที่สามารถทำลายกำแพงทั้งหมดของกลยุทธ์ลงได้อย่างราบคาบ


               “แล้วนี่จะพาผมไปไหน”


               แพทริคดึงมือของกลยุทธ์มากุมไว้พลางหันมายิ้มอ่อนโยน


               “พาไปหาคนสำคัญที่สุดในชีวิต ถ้าไม่มีคนๆนี้เกมจะไม่มีวันได้รู้จักฉัน”


               “ใครกันครับแพทริค”


          คำพูดจริงจังทำให้กลยุทธ์นึกสงสัยและอยากรู้ขึ้นมาทันที แพทริคยกมือของกลยุทธ์มาจูบอย่างที่ชอบทำบ่อยๆ


          “กัสโต แลงดาจิโอ พ่อบุญธรรมฉันเอง คนที่ไปคว้าเด็กกำพร้าที่โตอยู่ในซ่องจากรัสเซียและให้ชีวิตใหม่กับฉัน”


          เมื่อได้มาใช้ชีวิตอยู่ร่วมกับแพทริคกลยุทธ์ต้องหาความรู้เรื่องวงการธุรกิจมืดประดับไว้บ้าง ทำให้พอจะรู้จักชื่อ

เสียงของกัสโตและไมเคิลที่ขับเคี่ยวกันอยู่ แต่เขารู้มาว่ากัสโตล้างมือจากวงการและแบ่งธุรกิจที่มีให้บรรดาลูกบุญธรรม

ช่วยกันดูแลจนหมดแล้ว กลยุทธ์ขมวดคิ้วอย่างไม่เข้าใจเมื่อแพทริคพาเขามาด้วย แต่ยังไม่ทันจะได้ถามมากกว่านั้นรถ

สปอร์ตคันหรูก็เลี้ยวเข้าไปในถนนย่อยก่อนจะจอดสนิทที่หน้าประตูรั้วบานใหญ่ รออยู่ไม่นานประตูนั้นก็เปิดออกช้าๆเพื่อ

ให้แพทริกขับรถเข้าไปจอดอยู่ในบ้านที่หลังใหญ่กว่าบ้านของแพทริคหลายเท่า กลยุทธ์ถึงกับอ้าปากค้างกับความ

หรูหราที่ได้เห็น


                    ทันทีที่คนในรถก้าวลงมายืน ก็มีลูกน้องรีบเข้ามาขับรถของแพทริคไปจอดให้ในโรงรถที่แสนกว้างขวาง

แพทริคก้าวเดินมาใกล้แล้วกุมมือของกลยุทธ์ที่ยืนใจเต้นไว้ให้หันมาประสานสายตากับเขา


           “มาสิเกม ไม่ต้องตื่นเต้น”


          กุมมือให้เดินตามไปยังสวนไม้อันแสนร่มรื่น กลยุทธ์ได้ยินเสียงน้ำตกจำลองใกล้คืนเรื่อยๆจนกระทั่งเขาเห็นผู้ชาย

ในวัยชราคนหนึ่งนั่งให้อาหารปลาอยู่ริมบ่อน้ำที่สร้างขึ้นอย่างสวยงาม ชายชราผู้นั้นหันมามองอย่างปรานีเมื่อเห็นแพทริค

ที่เดินเข้าไปสวมกอดด้วยความรัก


          “ไม่เจอกันนานเลยนะแพท สบายดีใช่ไหม”


          “ครับพ่อ คิดถึงพ่อที่สุด พ่อเป็นไงบ้าง”


          “พ่อยังไม่เป็นไรง่ายๆหรอก ยังอยู่รอดูความสำเร็จของลูกๆได้อีกนาน แล้วนั่นใคร”


          กลยุทธ์หายใจเข้าอย่างตื่นเต้นเมื่อแพทริคพยักหน้าให้เขาเดินเข้าไป กลยุทธ์เพิ่งได้มีโอกาสมองเต็มตาเมื่อเห็น

อดีตเจ้าพ่อมาเฟียชื่อดังลุกขึ้นยืนเต็มตัว


          กัสโต แลงดาจิโอไม่ใช่คนตัวสูงใหญ่เลยเมื่อเขายืนเทียบกับแพทริคกลับสูงเพียงเสมอไหล่ ลักษณะมีความน่า

เกรงขามซ่อนอยู่ในร่างกายสง่าแม้วัยจะล่วงไปเกินหกสิบปีแต่หลังไหล่ยังตั้งตรงและดวงตาที่ยังดูเฉียบขาดจนกลยุทธ์

ยังนึกครั่นคร้ามเมื่อกลยุทธ์หยุดยืนและยี่นมือไปสัมผัสทักทาย


          “นี่สินะที่เขาล่ำลือกันว่าแพทริค อิวานอฟเปลี่ยนจากเสือกลายเป็นแมว ได้พบตัวจริงเสียที”


          น้ำเสียงกลั้วหัวเราะทักทายพลางหลิ่วตาให้อย่างร่าเริงเมื่อกัสโต้เอื้อมมือมาจับตอบ กลยุทธ์ยิ้มอย่างเก้อเขิน

พลางมองแพทริคที่ยืนเยื้องหลังกัสโต้อยู่


           “ยินดีที่ได้รู้จักครับคุณกัสโต้”


            “เรียกว่าพ่อสิ เกมเมอร์ใช่ไหม หรือว่าฉันแก่เกินไปที่จะเป็นพ่ออาจจะต้องเรียกปู่”


             “คุณยังดูดีเกินกว่าจะเป็นปู่ครับ”


             กลยุทธ์รีบพูดจนกัสโต้ถึงกับหัวเราะเสียงดัง


            “พูดได้ดี เอาใจคนแก่ได้ดี แพทริคตาแหลมมาก”


             กัสโต้หันไปยิ้มกับบุตรชายบุญธรรมที่พากลยุทธ์มาให้รู้จัก


             “ไม่ว่าเหตุที่มาจะเป็นอย่างไรแต่ก็ขอให้มั่นคงต่อกันทั้งคู่นะ ฉันจะอวยพรให้”


               “อวยพร เรื่องอะไรครับ”


            กลยุทธ์ถึงกับงงเมื่อได้ยินคำพูดของกัสโต้ แพทริคก้าวเดินมายืนเคียงข้างและกุมมือเขาไว้พลางก้มหน้ามายิ้ม


           “ฉันพาเกมมาหาพ่อ เพื่อที่จะแนะนำให้พ่อได้รู้จักคนที่ฉันเลือกให้มาเป็นคู่ชีวิตของฉันไงล่ะเกม”


              คู่ชีวิต!


              กลยุทธ์ตะลึงไปแล้วตอนนี้ จนกระทั่งใบหน้าเปลี่ยนเป็นสีแดงจัดด้วยความขัดเขิน




            “ระวังไว้หน่อยก็ดีนะ ไมเคิลไม่น่าจะยอมง่ายนัก”


            กัสโต้เอ่ยเบาๆเมื่อได้อยู่เพียงลำพังกับบุตรชาย แพทริคถอนหายใจออกมา


            “นั่นเป็นเรื่องที่ผมต้องขอโทษพ่อด้วย ที่ก่อเรื่องยุ่งยากขึ้นมา”


            “อย่าพูดอย่างนั้นแพท”


             กัสโต้ตบบ่าลูกชายตัวสูงของเขา


            “พ่อเคยบอกเสมอว่าความรักเป็นสิ่งมีค่า ไม่ว่าคนเราจะเลวแค่ไหนจิตใจก็ยังโหยหาความรักอยู่ดี พ่อดีใจที่ลูก

ได้พบคนที่ใช่และพ่อแนะนำให้ลูกรักษาความรักนี้ให้นานที่สุด และจงจำไว้ว่าพ่อไม่เคยทอดทิ้งลูกไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น

ก็ตาม”










             นัยน์ตาที่เริ่มฝ้าฟางจ้องมองรูปถ่ายในมืออย่างโกรธจัด มืออวบอูมของไมเคิล วีแกนขยำมันจนแหลกยับเมื่อ

ลูกน้องส่งรูปถ่ายของแพทริค อิวานอฟและเจ้าหนุ่มหน้าใสจากประเทศไทยมาให้เมื่อทั้งคู่ไปเที่ยวฮาวายด้วยกัน ยิ่งเห็น

ใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของกลยุทธ์มันก็ยิ่งทำให้ความกระหายในเรือนร่างนั้นยิ่งกระพือพัด และมันไม่ใช่เพียงแค่

ความต้องการเพียงแค่ร่างกายอีกแล้วในเมื่อมันขยายวงกว้างเป็นศึกแห่งศักดิ์ศรีที่เขาเสียทีไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่าง

แพทริคหลายครั้งหลายครา คนอย่างเขาเกลียดความพ่ายแพ้เขาจะไม่ยอมให้แพทริค อิวานอฟหยามหน้าเขาได้อีกต่อ

ไป

             ความโกรธแค้นโหมไหม้อยู่ในใจจนต้องหาทางระบายมันออก ร่างอ้วนสูงใหญ่ก้าวเดินอาดๆไปที่เตียงนอน

กว้างขนาดพิเศษที่เขาสั่งทำขึ้นมาโดยเฉพาะ ดวงตาที่เต็มไปด้วยไฟร้อนจ้องมองเหยื่อรายใหม่ที่นอนตัวสั่นอยู่บนเตียง

อย่างกระเหี้ยนกระหือ ร่างกายของเด็กหนุ่มในวัยรุ่นช่างกระตุ้นความต้องการได้ดีแท้ ยิ่งเมื่อเหยื่อของเขานอนแก้ผ้า

เปลือยเปล่าและถูกจับมัดขึงพึดกับเตียงไว้ทั้งสี่มุม ดวงตาหวาดกลัวและท่อนแขนท่อนขาที่ขยับดึงเส้นเชือกที่

พันธนาการอยู่ปลุกเร้าให้ไมเคิลถอดเข็มขัดเส้นโตออกจากเอว เขาม้วนหัวเข็มขัดไว้ในอุ้งมือพลางเบิกตากว้างเมื่อฟาด

เส้นหนังให้บาดลึกลงไปในร่างกายนั้น เสียงร้องโหยหวนทำให้หัวใจเขาตื่นเต้น และรอยแดงช้ำทั่วร่างก็ยิ่งเรียกร้องให้

เขากระโจนเข้าหาโดยไม่สนใจเสียงร้องขอความเมตตาจากเหยื่อแม้แต่นิดเดียว







มีต่ออีกนิด

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 09-07-2015 00:23:55

ต่อกันตรงนี้




           ผมตัดสินใจลงเรียนภาคพิเศษในช่วงปิดเทอม เมื่อความกดดันในใจหมดไปความคิดถึงบ้านก็เข้ามาจับหัวใจจน

อยากจะกลับไปเมืองไทยเร็วๆจึงได้ลงทะเบียนในวิชาที่เก็บหน่วยในช่วงนี้ได้ เมื่อเปิดเทอมในภาคปกติผมก็จะเหลือแต่

วิชาที่เป็นภาคปฏิบัติและการฝึกงาน ผมวางแผนว่าถ้าเรียนจบจะชวนแพทริคไปเที่ยวประเทศไทย ครอบครัวของผมอาจ

จะตกใจหากได้พบกับฝรั่งตัวสูงใหญ่คนนี้แต่ผมคิดว่าแพทริคน่าจะทำให้ทุกคนยอมรับได้


               ผมใช้วิธีเดิมๆอ้อนแพทริคเพื่อให้ปล่อยตัวผมให้กลับมาอยู่ที่หอพักเมื่อต้องไปเรียนเพราะรู้ว่าแพทริคงจะไม่

ยอมปล่อยไปแน่ๆ ไอ้แก่ไมเคิลมันเงียบหายไปเป็นเดือนแล้วผมว่ามันคงเลิกอยากจะได้ผมแล้วก็ได้


               แพทริคหอบหายใจถี่ขึ้นเรื่อยๆเมื่อผมปลุกเจ้าน้องชายของเขาขึ้นมาได้สำเร็จ ดวงตาสีเทานั่นเอาแต่จ้องมอง

โทรทัศน์ที่ฉายซีรีส์ซอมบี้ชื่อดังที่แพทริคโปรดปราน เขาหันมามองเมื่อผมถอดเสื้อผ้าออกจนหมดอยู่กันมาสักพักความ

อับอายเริ่มหายไปกลายเป็นความคุ้นเคยและชอบที่จะได้สัมผัสร่างกายซึ่งกันและกัน ผมดึงมือของเขาให้มากอบกุมไอ้

จ้อนของผมแล้วรูดรั้งไปมา


               แย่งความสนใจมาจากซอมบี้ได้สำเร็จ เมื่อผมเป็นฝ่ายโถมทับร่างกายลงไปใช้ลิ้นกระดกเลียหัวนมของเขา

พร้อมกับใช้มือลูบไล้ขนหน้าอกสีทองที่ขึ้นเป็นไรพลางถูกคางสากหนวดของผมครูดกับหน้าลำตัว ในที่สุดแพทริคก็พ่น

เสียงคำรามลั่นพลางผลักให้ผมหงายหลังกับที่นอนโดยมีเขาคร่อมทับไว้


               “อยากได้อะไร หืม เกม”


               เขาถามทั้งที่ใช้ปากงับหน้าท้องของผม ผมสะดุ้งเมื่อเลือดลมพากันวิ่งพล่านไปหมด แพทริคคว้าเจลใสมา

บีบใส่มือเสียเกือบครึ่งหลอด ผมชันขาเปิดทางให้กว้างอย่างรู้งานเมื่อเขาสอดลึกดันเอวเข้ามาจนช่องทางคับแน่นไป

หมด


               “อึก เบาๆครับแพทริค ผมจุก”


               ผมเด้งเอวรับแทบไม่ทันเมื่อเจอความสั่นสะเทือนระดับภูเขาไฟ เสียวไปหมดทั้งตัวจนต้องเบียดเอวเข้าหา

เมื่อถูกกระทำจนหัวสั่นหัวคลอน


               “ฮัก ๆ ตรงนั้น ฮัก อ๊า พะ แพทริค ผมจะไปเรียน อื้อ แรงๆเลย”


               “แล้วทำไม อืม นี่กำลังจะบังคับทางอ้อมใช่ไหม”


               เขาสบถออกมาเมื่อร่างกายของผมกำลังทำให้เขาตะกายข้างฝา


               “ให้ผมไปอยู่หอพักนะ”


               “ฉันเป็นห่วง อ๊ะ ทำไมเลิกตอด เกมขี้โกง”


               “ให้ผมไปเถอะ โอ๊ะ เบาๆสิครับ ฮื้อ”


               “เกมอย่าทำแบบนี้”


               “ก็ยอมสิ”


               แพทริคกัดฟันมองหน้าท้าทายของผม จนในที่สุดเขาก็ยอมแพ้


               “ก็ได้เด็กดื้อ”


               ผมยิ้มกริ่มและให้รางวัลเขาด้วยการกดสะโพกให้ยิ่งสอดลึกพลางผลักให้เขาหงายหลังบ้าง ผมนั่งอยู่บนเอว

แล้วบดคลึงร่องก้นฉ่ำแฉะและแอ่นอกให้เขาได้กินมัน แพทริคจบต้นขาของผมไว้แน่นเมื่อสวนเอวเข้าใส่เสียงครวญคราง

ดังระงมจนนึกอายลูกน้องของเขาอยู่เหมือนกันแต่มันก็กลั้นไม่อยู่เมื่อกล้ามเนื้อบิดเกร็งจนกระทั่งพากันหอบลึกเมื่อน้ำ

แตกใส่กัน


               ในที่สุดผมก็ได้มาใช้ชีวิตนักศึกษาช่วงภาคเรียนพิเศษ ห้องเล็กๆที่คุ้นเคยยังคงไม่เปลี่ยนแปลงแม้ว่าผมจะ

หายไปนานผมวางกระเป๋าไว้บนเตียงก่อนจะหันไปมองประตูที่เปิดเข้ามา ไอ้แทยังก้าวเข้ามาในห้องพลางมองหน้าผม


               “หายไปนานนะมึง”


               ไม่รู้ว่าคิดมากไปหรือเปล่าแต่จับกระแสน้อยใจได้ ผมรีบสลัดความรู้สึกนั้นทิ้งเมื่อมองหน้าไอ้แทยังชัดๆ


               “มึงไปซัดกับใครมาถึงได้หน้าช้ำขนาดนี้”


               แทยังมองนิ่ง ผมยังเดาสายตาของมันไม่ออก  มันเดินไปทรุดตัวลงนั่งที่เตียงของมัน


               “ช่างกูเถอะมึงสนใจด้วยเหรอว่ากูจะเป็นไง ไปทำอะไร ไอ้เกม”


               มันล้มตัวลงนอนแล้วหันหลังให้กับผม ห้องกลับมาเงียบสนิทราวกับห้องว่างผมได้แต่ยักไหล่และหมดความ

สนใจลง หันไปจัดของพร้อมกับดึงแผนการเรียนในวันรุ่งขึ้นมานั่งอ่านก่อนจะล้มตัวลงนอนเมื่อความง่วงเล่นงาน



               ผมขยับตัวไปมาเมื่อรู้สึกถึงการกอดรัดพร้อมกับปรือตาขึ้นมาในความมืด และเมื่อเห็นต้นเหตุที่ปลุกผมก็ถึง

กับขมวดคิ้วอย่างแปลกใจ


               “ทำเหี้ยอะไรของมึงแทยัง มานอนกอดกูทำไม”


               ไอ้แทยังกำลังนอนตะแคงคุดคู้เบียดอยู่กับผมบนเตียงเล็กๆนี่ มือข้างหนึ่งของมันโอบกอดผมไว้ผมผงกหัว

มองหน้ามัน มองเห็นดวงตาที่จ้องผมอย่างตัดพ้อ


               “แค่กอดก็ไม่ได้หรือไง มึงเห็นกูเป็นเพื่อนหรือเปล่า”


               ผมอ้าปากหวอมองไอ้แทยังอย่างไม่เข้าใจ


               “เพื่อนมันต้องนอนกอดกันด้วยเหรอ นี่กูเพิ่งรู้”


               “มึงเปลี่ยนไปเกม ทุกปีไม่ว่าจะปิดเทอมนานแค่ไหนมึงก็ไม่เคยหนีกูไปที่อื่น แต่ตอนนี้มึงทำไมหายไป มึงทิ้ง

กูไปทำไม”


               “เฮ้ย เดี๋ยวนะ ไอ้แทยัง มึงพูดงี้หมายความว่าไง”


               ผมคว้ามือของมันที่กำลังลูบไล้หน้าอกของผมไว้ทันท่วงทีและพยายามจะเบี่ยงตัวหนีแต่ไม่สำเร็จ ไอ้แทยัง

ยิ่งเบียดตัวเข้าหาจนแทบจะขี่ผมได้อยู่แล้ว


               “มึงมันโง่ไอ้เกม เหี้ยด้วย”


               ไอ้แทยังกระชากหน้าของผมแล้วชิงบดปากจูบลงมา ผมรีบดันหน้าผากมันออก


               “มึงนั่นแหละเหี้ย ไอ้แทยัง ทำเหี้ยอะไรของมึง”


               ผมขยับตัวหนีจนหลังติดข้างฝา ไอ้แทยังขยับตัวตามมาติดๆ


               “เกม มึงดูไม่ออกเหรอว่ากูคิดยังไงกับมึง เกม มึงเป็นคนเดียวที่อยู่ใกล้ๆกูมาตลอดมึงจะทิ้งกูไปไหนไม่ได้ กู

ยอมมึงทุกอย่างนะเกมขอแค่ให้มึงอยู่กับกู กูยอมให้มึงเอาก็ได้กูจะเป็นผู้หญิงให้มึงก็ได้นะเกม”


               เหี้ยแล้วไง!


                ผมมองตาเอาจริงของมันอย่างเหลือเชื่อ นึกสงสารแต่ผมหลอกมันไม่ได้


               “กูเอามึงไม่ได้หรอกแทยัง กูขอโทษ แต่กูก็เป็นเพื่อนมึงอยู่กูไม่ได้หนีมึงไปไหน”


               “ทำไมไอ้เกม”


               มันมองผมอย่างปวดร้าวจนผมรู้สึกผิด


               “กูมีคนรักอยู่แล้วว่ะแทยัง”


               สีหน้าตกตะลึงของไอ้แทยังสร้างความลำบากใจไม่น้อย ห้องทั้งห้องตกอยู่ในความเงียบอีกครั้ง ไอ้แทยังยก

หลังมือป้ายตาก่อนที่จะลุกจากเตียงของผมกลับไปนอนตะแคงคุดคู้หันหลังให้ผมในความมืดมิด


               ผมมองแผ่นหลังของแทยังเมื่อนึกไม่ออกว่าจะปลอบมันแบบไหนเพราะผมเองก็ยังช็อกที่รู้ว่ามันคิดกับผมเกิน

เพื่อนมาตลอด แต่จะทำยังไงได้ในเมื่อผมมีแพทริคอยู่แล้ว ผมได้แต่มองมันอย่างเป็นห่วงก่อนจะหลับตาลงอีกครั้ง





TBC








แจ้งข่าว


X-theme เปิดเรื่องใหม่แล้วชื่อ ทดลองรัก ไปอ่านกันได้เลย


X=theme the series Season2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45021.0)




Only Love is real ให้ร้กนำทาง มีขายแบบ Ebook
ใครรักใครชอบก็ไปสอยกันได้จ้า


https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNDczMTkyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjgwMDMiO30 (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNDczMTkyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMjgwMDMiO30)

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 09-07-2015 00:46:28

หวานกันตลอด
ไมเคิลเงียบหายไปให้ตายใจอ่ะเปล่า
แทยังขอให้มีคนมาดามใจเร็วๆละกันนะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 09-07-2015 00:52:07

เวรกรรม   แทคือเหยื่อบนเตียงของไม่เคิ่ลหรือเปล่านิ?

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 09-07-2015 03:20:04

เกมนอนหอทีไรมีเรื่องทุกที แต่ถ้าเกมนอนบ้านแพททริคเมื่อไรก็มีเรื่อง (บนเตียง) ทุกครั้งเช่นกัน คึๆๆ
อิเกมมันเข้าใจหาวิธีขอให้แพททริคใจอ่อนนะ 55555 ได้ผลดีทีเดียวเชียว

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 09-07-2015 03:34:14

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 09-07-2015 06:10:31

แทยังรุกแล้วไงง อ้ากกก อีตาไมเคิลก็กลับมาแล้วแถมยังโรคจิตอี๊กก
ซวยแล้วค่ะคุณอิวานอฟฟฟ จัดการอีตาไมเคิลเร็ว  :z3:
ประสาทไปละ กลัวไปหมดกลัวเกมเจออะไรไม่ดี เฮ้อ :เฮ้อ:
เปิดตัวกับครอบครัวแพทริคแล้วทีนี้เหลือเกมหวังว่าพ่อคงเข้าใจนะ
 :z10:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 09-07-2015 07:13:14

แทหยุดเลยอย่าคิดพยายาม. คนที่ดูเหมือนยอมเรานี่แหละน่ากลัวสุด
รอค่ะว่าเกมจะพลิกเกมยังไง

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 09-07-2015 07:37:23

สงสารแทยังงงงง แต่ก็นะ
เชียร์พ่อมาฟียาจ้ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 09-07-2015 09:22:36

ไอ้ไมเคิลนี่มันแก่ตัณหากลับจริงๆ มีใช้สีด้วย!!!! เลววววว
#หวังว่าคงไม่ใช่แทยังนะที่ถูกจับขึงบนเตียงมันอ่ะ :serius2:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 09-07-2015 09:38:28

สงสารแทยังนะ...

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 09-07-2015 14:03:56

ไม่ได้อ่านมาพักใหญ่ มาอ่านอีกทีไปไกลแล้ว ตามอ่านทันแล้ว ยังนึกตลกเกมไม่หายตัวโตๆกล้ามเป็นแผ่นๆโดนจับกด

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 14 [ 09 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ขนมโก๋ ที่ 09-07-2015 14:22:42

ไมเคิล :a5:

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 13-07-2015 23:01:38

                                              เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                     บทที่ 15               


         ผมมาซ้อมบาสของมหาวิทยาลัยหลังจากหายไปนาน ผมจะกลายเป็นพี่ใหญ่ปีสุดท้ายหากเปิดเทอมการศึกษา

ภาคปกติ และตอนนี้พวกเรากำลังซ้อมเพื่อเตรียมตัวแข่งบาสประเพณีที่จะต้องแข่งกับอีกสามมหาวิทยาลัย


         ไอ้แทยังเดินเข้ามาในโรงยิมเงียบๆตามแบบฉบับของมัน ผมมองมันอย่างเป็นห่วงเพราะมันหายหัวไปสองวันหลัง

จากที่สารภาพว่าชอบผม มันเล่นบาสด้วยสีหน้าอมทุกข์และไม่ยอมสบตากับผมแม้แต่ครั้งเดียวจนกระทั่งพวกเราซ้อม

เสร็จ มันหลบไปเปลี่ยนเสื้อผ้าในห้องอาบน้ำทั้งที่ปกติมันจะถอดเสื้อเปียกเหงื่อพาดไหล่อย่างง่ายๆ ผมเดินตามและ

ผลักประตูห้องที่มันใช้อยู่ทันที


            “ไอ้แทยัง มึงเป็นเหี้ยอะไร อ้าว เฮ้ย มึงไปโดนอะไรมา”


           ผมตกใจเมื่อเห็นสภาพลำตัวบอบช้ำราวกับโดนรุมตีนของแทยัง มันพยายามหันหลังให้แต่ผมก็ก้าวเข้าไป

กระชากแขนให้มันหันหน้ามาหา ผมกัดกรามกรอดเมื่อได้มองเต็มตาไอ้แทยังเบือนสายตาหนีทันที


          “มึงจะบอกกูหรือไม่บอกว่าตกลงมึงไปโดนไอ้เหี้ยที่ไหนทำขนาดนี้ นี่กูเป็นเพื่อนมึงนะ”


          ในประเทศแห่งเสรีภาพที่ผมใช้ชีวิตราวกับมดปลวกตัวหนึ่งมานานหลายปี หากจะนับว่าผมมีเพื่อนกี่คนผมตอบได้

เลยว่ามีมันคนเดียวที่เรียกได้ว่าเพื่อน


            “ไม่เป็นไรเกม กูไม่เป็นไร”


           มันเค้นเสียงตอบกลับมา ดวงตาของมันแดงก่ำบอกให้รู้ว่ามันโกหก


           “มึงเห็นกูเป็นเพื่อนหรือเปล่าแทยัง”


            ผมพูดอย่างจริงจัง ใครจะทนไหวหากเห็นเพื่อนกำลังเจ็บอย่างนี้ ไอ้แทยังหันหน้ากลับมาสบตากับผมมันเม้ม

ปากแน่นก่อนจะทิ้งตัวลงไปนั่งและร้องไห้อย่างหมดแรง ผมได้แต่นั่งตามและโอบบ่ามันไว้พลางถอนหายใจออกมาเมื่อ

มันยังไม่ยอมบอกอะไรผมแม้แต่คำเดียว






              “ว่าไงครับแพทริค”


             ผมรับโทรศัพท์ขณะกำลังเดินจากมหาวิทยาลัยไปหอพัก วันนี้มีจอห์นกับโจอี้เข้ากะเป็นบอดี้การ์ดเดินตามอยู่

ห่างๆ พวกเขาปล่อยให้ผมได้ดำเนินชีวิตอย่างอิสระการคุ้มกันระดับเอบวกถูกลดระดับลงมาแล้วเมื่อไมเคิลไม่ได้ก่อเรื่อง

อะไรอีกหลังจากกลับมาเรียนได้ราวสัปดาห์ผมยังไม่ได้กลับไปหาแพทริค บอกเขาไว้แล้วว่าวันหยุดถึงจะกลับไป


           “คิดถึงเกมจัง”


          ผมอมยิ้มอยู่คนเดียว เสียงทุ้มต่ำยามเอ่ยคำหวานชวนจั๊กจี้หัวใจอยู่ไม่น้อย


          “คิดถึงเหมือนกันน่า อย่างอแงสิครับเรียนพรุ่งนี้อีกวันตอนเย็นก็จะได้เจอกันแล้ว”


           “เรียนหนักไหม”


            ผมเล่าเรื่องเรียนให้เขาฟังแก้คิดถึง คุยไปเดินไปสักครู่ก็ใกล้จะถึงหอพัก ผมชะงักเมื่อได้ยินเสียงเอะอะดังมา

จากซอกตึกก่อนจะถึงหอของผม


           “แพทริค แป๊บนึงนะ”


               เป็นเพราะเสียงที่คุ้นหูดังแว่วมาทำให้ผมตัดสินใจหยุดยืนเพื่อจะเพ่งมองเข้าไปในความมืดระหว่างซอกตึก

และเมื่อเห็นเหตุการณ์ชัดเจนผมก็กระโจนเข้าไปทันที ไอ้แทยังกำลังถูกแก๊งไอ้กันตัวสูงใหญ่รุมอัดจนร่วงไปกองกับพื้น


               “เกมเกิดอะไรขึ้น เกม!”


               ไม่มีเวลาตอบแพทริคอีกแล้ว ผมยัดมือถือใส่กระเป๋ากางเกงแล้ววิ่งเข้าใส่พวกมันที่ยืนล้มร่างหมอบของแท

ยัง ผมซัดมันด้วยหมัดเข้าเต็มๆ และอีกไม่กี่วินาทีจอห์นกับโจอี้ก็พุ่งตัวเข้ามาช่วยผมสู้กับพวกมัน

                แต่ดูเหมือนผมจะคาดการผิด ราวกับนี่คือแผนล่อพวกเราเมื่ออยู่ๆพวกมันก็โผล่กันเข้ามาอีกฝูงใหญ่จนเรา

แทบจะสู้ไม่ไหวเพราะถูกรุมผมเห็นจอห์นกับโจอี้ร่วงลงไปต่อหน้าต่อตา ผมกัดฟันจะเข้าไปช่วยพวกเขาแต่ทันใดนั้นสติ

ของผมก็ดับวูบลงเมื่อของแข็งกระแทกใส่หลังคออย่างแรง





               ไม่รู้ว่าหมดสติไปนานเท่าใดแต่เมื่อลืมตาตื่นอีกครั้งผมกำลังถูกมัดอยู่ในรถลีมูซีนคันยาวและที่สำคัญผม

กำลังเผชิญหน้าอยู่กับไมเคิล วีแกนที่นั่งสูบซิการ์อยู่ตรงข้ามกับผม แต่ที่สำคัญกว่านั้นคือไอ้แทยังที่นั่งตัวสั่นอยู่ข้างๆไอ้

แก่ไมเคิล


               “ไอ้แทยัง มึงหลอกกู!”


               ใบหน้าบอบช้ำมองผมอย่างสำนึกผิดในขณะที่ผมสบถลั่นด้วยความแค้นเมื่อคนที่ผมนับว่าเป็นเพื่อนกลายเป็น

นกต่อให้ผมตกอยู่ในเงื้อมมือของไมเคิล วีแกน


               “เกม กูเคยบอกมึงแล้วว่าที่บ้านกูเงินขาดมือ พ่อกูกู้เงินกับมาเฟีย”


               มันบอกผมด้วยเสียงแหบพร่าเบาหวิว น้ำตาของแทยังร่วงลงมา


               “กูขอโทษ”


               ใช่ ผมนึกออกแล้วว่ามันร้อนเงินถึงได้ยอมร่วมมือกับไอ้ซัคเกอร์ล้มบาสตอนนั้น แต่ใครจะนึกว่ามาเฟียคนนั้น

คือไอ้แก่ไมเคิลที่ยังนั่งนิ่งพ่นควันซิการ์อย่างสบายใจ ผมถือโอกาสมองออกไปภายนอกรถอย่างรวดเร็วจึงได้รู้ว่ารถลีมู

ซีนเจ็ดที่นั่งของมันจอดนิ่งอยู่ริมถนนเส้นเล็กที่ตัดกลางที่ราบแห้งแล้ง มันเงียบเมื่อไม่มีรถคันอื่นที่สัญจรมาอีก ไม่ไกล

สายตานักมีภูเขาหินกระจายตัวขนานไปกับถนน ผมไม่รู้เลยว่าสถานที่นี้คือตรงไหนของอเมริกา


               “ปล่อยกู”


               ผมเลิกสนใจไอ้แทยังและเงยหน้ามองไอ้แก่ไมเคิลอย่างเดือดดาล


               “มึงไม่เข็ดใช่ไหมที่ถูกแพทริคจัดการมึง ถ้ามึงไม่ปล่อยกูแพทริคต้องตามกูมาแน่”


               ดวงตาฝ้าฟางลุกวาบเมื่อเห็นการตอบโต้ของผม ไอ้แก่ไมเคิลมองด้วยสายตากระหายจนผมขนลุกซู่


               “ตามมางั้นหรือ นั่นคือสิ่งที่ฉันต้องการเชียวล่ะไอ้หนุ่ม จากไอ้นี่ใช่ไหม”


               ไมเคิลโชว์โทรศัพท์มือถือของผมที่อยู่ในมือของมัน ผมขบกรามแน่นเพราะรู้ว่าแพทริคจะรู้ว่าผมอยู่ที่ไหน

จากสัญญาณติดตาม


               “มึงต้องการอะไรไมเคิล ตัวกูงั้นเหรอ ทั้งที่มึงก็รู้ว่ากูกับแพทริคมีอะไรกันแล้วมึงก็ยังต้องการกากเดนจาก

แพทริคใช่ไหม โง่หรือบ้าวะ”



              ผมทำใจดีสู้เสือแค่นยิ้มเยาะมัน ไอ้แก่ไมเคิลทำหน้าเหี้ยมและใช้ซิการ์ที่ยังติดไฟร้อนจี้ลงไปที่ต้นแขนของ

แทยังจนมันร้องลั่นแต่ก็ไม่กล้าขยับตัว เมื่อไฟซิการ์มอดดับต้นแขนของแทยังก็เป็นรอยไหม้จนผมสงสารและยิ่งเกลียด

ไอ้เหี้ยไมเคิลมากขึ้น


               “ต้องการตัวนายมันก็ส่วนหนึ่ง แต่ว่านะ นายคงไม่รู้ตัวหรอกเกมเมอร์ว่านายน่ะกลายเป็นเครื่องมือที่ฉันจะถือ

โอกาสทำลายพวกมันซะในคราวนี้”


               ผมเบิกตาโพลงเมื่อรู้จุดมุ่งหมายที่แท้จริงของมัน ผมดิ้นพล่านเข้าหาทั้งที่รู้ว่าไม่เป็นผล ซ้ำยังถูกมันตบจน

หน้าหันก่อนที่มันจะเงยหน้าฟังลูกน้องที่นั่งอยู่ด้านหน้า ผมตกใจแทบสิ้นสติเมื่อลูกน้องของมันบอกว่าแพทริคและลูก

น้องกำลังมุ่งหน้ามาทางนี้


               ไม่ แพทริค อย่ามา


               ตอนนี้ผมตัวสั่นยิ่งกว่าไอ้แทยังเมื่อเห็นไอ้ไมเคิลกระตุกยิ้มอย่างเหี้ยมโหดและสั่งให้ลูกน้องเริ่มขับรถไปตาม

ถนนเบื้องหน้า


               “รู้อะไรไหมเกมเมอร์ คนที่จะอยู่ในวงการนี้ได้มีข้อห้ามสำคัญอยู่ข้อหนึ่งคือห้ามมีความรัก”


               ไมเคิล วีแกนพูดด้วยน้ำเสียงเยาะหยัน พลางมองทางกระจกมองหลังมันดีดนิ้วส่งสัญญาณให้ลูกน้องของมัน


               “เพราะความรักมักจะเป็นจุดอ่อนที่ศัตรูใช้โจมตีได้ดีที่สุด”


               ผมนั่งตรงกันข้ามกับมันจึงมองเห็นท้องถนนเบื้องหลังที่เพิ่งแล่นผ่านมา มองเห็นไฟหน้ารถคู่หนึ่งอยู่ไกลออก

ไปแต่มันก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆ และในที่สุดผมก็เห็นว่านั่นคือรถกันกระสุนของแพทริคขับนำรถมาอีกหลายคัน ผมสะดุ้ง

โหยงเมื่อเริ่มได้ยินเสียงปืนดังลั่นจากข้างทาง


               “มึงทำเหี้ยอะไร ไมเคิล มึงใช้กูล่อแพทริคออกมาใช่ไหมไอ้สารเลว”


               “เรียนรู้ได้เร็วดีเกมเมอร์ ถ้าเราจะล่าสัตว์เราก็ต้องเลือกเหยื่อที่เหมาะสม”


               ไอ้แก่ไมเคิลทำให้ผมรู้ว่าการที่มันมายืนอยู่ในจุดนี้ได้มันต้องใช้ทั้งความแข็งแกร่งและเล่ห์กล ถึงแม้แพทริค

จะฉลาดแต่ก็ยังพลาดให้กับคนมากประสบการณ์กว่าอย่างมัน


               ไมเคิลวางกำลังซุ่มอยู่ตามภูเขาหินและโจมตีเมื่อแพทริคและพวกเข้าสู่ระยะที่พวกมันวางแผนไว้เสียงปืนและ

ประกายไฟก็ดังราวกับผมดูหนังสงครามอยู่


               แพทริค คุณต้องไม่เป็นอะไร


               ผมสวดมนต์ไม่เป็นภาษา ความกลัวจับอยู่ตรงขั้วหัวใจก่อนที่มันจะแตกสลายเมื่อเห็นรถของแพทริคระเบิดจน

ไฟลุกท่วม ผมร้องไห้จนน้ำตาท่วมเมื่อรถของไมเคิล วีแกนพาผมห่างออกจากที่นั่นจนไม่สามารถรับรู้อะไรได้อีกแล้ว

               





               กลยุทธ์ลืมตาตื่นขึ้นมาอีกครั้งหลังจากที่เห็นแพทริคถูกโจมตีจนรถระเบิด ไมเคิลสั่งให้แทยังจัดการบังคับ

กรอกน้ำรสฝาดใส่ปากของเขา แม้จะขัดขืนแต่เขาก็กลืนมันไปส่วนหนึ่งหลังจากนั้นความง่วงงุนก็ครอบงำจนกระทั่งหมด

สติไปอีกครั้ง และเมื่อตื่นมาจึงได้รู้ว่าตนเองถูกขังอยู่ในห้องสี่เหลี่ยมที่มีเพียงเตียงนอนขนาดใหญ่กว่าปกติและโทรทัศน์

เครื่องยักษ์ที่ติดอยู่บนผนังห้องตรงข้ามกับเตียง กลยุทธ์ผวามองหาทางรอดอยู่ภายในห้องทึบที่ไม่มีทางออก


               ตอนนี้กลยุทธ์รู้แล้วว่าความห่วงหาใครสักคนมันทรมานและร้อนรนแค่ไหน ความกลัวแล่นเข้ามาจับใจเมื่อ

นึกถึงความปลอดภัยของแพทริค เขารักแพทริค รักจนหมดหัวใจ


               สะดุ้งเฮือกเมื่อประตูถูกเปิดและร่างสูงอวบอ้วนของไมเคิล วีแกนก้าวเข้ามาในห้อง ประตูปิดตามฉับพลันก่อน

ที่กลยุทธ์จะวิ่งออกไปทัน เขามองไมเคิลอย่างเกลียดชังและพุ่งเข้าหาง้างหมัดเข้าใส่อย่างเดือดดาลแต่ไมเคิลกลับ

เบี่ยงหลบก่อนจะใช้มือหนาคว้าหมับเข้าที่คอของกลยุทธ์และบีบจนหายใจไม่ออก


               “พยศเข้าไว้เกมเมอร์ อย่างนี้แหละที่ฉันต้องการ”


               “ไอ้สัตว์นรก!”


               กลยุทธ์เค้นคำด่าทั้งที่หน้าเขียวเพราะใกล้จะขาดอากาศหายใจเต็มที เขาดิ้นรนแต่ไมเคิลก็ไม่เปิดโอกาสให้

เขาทำสำเร็จ ไมเคิลชกเข้าที่ลิ้นปี่จนกลยุทธ์ทั้งจุกทั้งเจ็บ ท่อนแขนใหญ่เปลี่ยนเป็นล็อคคอของกลยุทธ์แล้วก้าวไปยืน

เบื้องหลังพลางดันให้ กลยุทธ์หันไปทางจอโทรทัศน์ที่เริ่มปรากฏภาพขึ้นมา


               “ไม่อยากรู้หรือไงว่าตอนนี้คนรักของนายเป็นยังไงบ้าง”


               เสียงเย้ยหยันดังอยู่ข้างหู กลยุทธ์เบิกตากว้างเมื่อภาพในจอคือภาพจากกล้องวงจรปิด และสิ่งที่กลยุทธ์

กำลังจ้องมองก็ทำให้น้ำตาไหลอย่างไม่รู้ตัว


               คนที่กลยุทธ์กำลังเป็นห่วงอยู่ในสภาพบาดเจ็บทั่วทั้งตัว โลหิตสีแดงฉานเปรอะเปื้อนปะปนคราบเขม่าดินปืน

ฝุ่นควัน แพทริคถูกมัดติดอยู่กับเก้าอี้ กลยุทธ์มองไม่เห็นดวงตาสีเทาเมื่อแพทริคยังไม่ได้สติมีเพียงหน้าอกที่กระเพื่อม

ช้าๆทำให้รู้ว่าเขายังมีลมหายใจ


               “ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างนายจะทำให้ไอ้เด็กเมื่อวานซืนอย่างแพทริคฟิวส์ขาดได้ขนาดนี้”


               ไมเคิล ส่งเสียงเยาะหยันอย่างต่อเนื่องเพื่อตอกย้ำความสูญเสียลงไปในจิตใจของกลยุทธ์


               “รู้ไหม ไม่เคยมีสักครั้งที่มันจะบุ่มบ่ามใจร้อนจนกระทั่งพลาดพลั้ง นั่นมันเป็นเพราะนายเลยนะเกมเมอร์ นาย

เป็นจุดอ่อนของมันอย่างแท้จริง”


               “ไม่ ไอ้ไมเคิล ไอ้สารเลว มึงจะทำอะไรแพทริคไม่ได้ทั้งนั้น”


               กลยุทธ์ตะโกนลั่นจนเสียงก้องสะท้อนไปรอบห้อง เขาร้องไห้ออกมาอย่างไม่อายเมื่อเห็นลูกน้องของไมเคิล

ใช้ปลายกระบอกปืนจ่อไปที่ขมับของร่างที่ยังหมดสติ


               “งั้นหรือพ่อหนุ่ม แล้วนายคิดว่าฉันจะละทิ้งโอกาสอันดีที่มีเพียงไม่กี่ครั้งที่จะได้ระเบิดสมองของคู่แข่งแบบนี้

หรือไง จุ๊จุ๊ โลกแห่งความจริงมันไม่ได้สวยงามเหมือนตอนเราฝันหรอกเกมเมอร์”


               กลยุทธ์สะอื้นฮักกับความจริงที่กำลังเผชิญอยู่ มันเป็นเพราะเขาที่ทำให้แพทริคต้องเสียทีจนถูกจับและลม

หายใจของแพทริคอาจจะหลุดลอยไปอย่างที่เขาไขว่คว้ากลับคืนมาไม่ได้ กลยุทธ์เกลียดตัวเองเหลือเกิน


               “พอ พอได้แล้ว กูยอมแพ้ มึงจะทำอะไรกูก็ได้ขอแค่อย่าฆ่าแพทริค”


               จอโทรทัศน์ดับวูบร่างของกลยุทธ์ถูกดึงให้หันกลับมาประจันหน้า กลยุทธ์อ้าปากค้างเมื่อเห็นแววตาสัตว์ป่า

ฉายโชนอยู่ในดวงตาฝ้าฟางของไมเคิล ทันใดนั้นฝ่ามืออวบอูมก็เงื้อสูงและฟาดลงมาอย่างรวดเร็วจนแก้วหูของกลยุทธ์

ลั่นเปรี๊ยะก่อนที่เขาจะถูกผลักให้หงายหลังลงไปบนเตียงขนาดใหญ่


               กลยุทธ์ไม่เคยคาดคิดว่าคนที่ล่วงเข้าสู่วัยชราอย่างไมเคิลจะมีแรงมหาศาลขนาดนี้เมื่อไมเคิลโถมกายตามขึ้น

มานั่งคร่อมทับหน้าอกแล้วใช้สองมือบีบคอกลยุทธ์อีกครั้ง กลยุทธ์ดิ้นรนอย่างทรมานจนใกล้หมดแรงไมเคิลจึงได้ปล่อย

มือให้เขาสำลักอากาศ แต่ยังไม่ทันตั้งตัวกลยุทธ์ก็ถึงกับร้องลั่นเมื่อเข็มขัดเส้นหนาฟาดลงมาบนร่างกายของเขาไม่ยั้ง

มือ


               “ร้องอีกสิ เกมเมอร์ ร้องให้ดังกว่านี้อีก เพราะถึงร้องไปก็ไม่มีใครได้ยินเสียงหรอกเพราะนี่คือสวรรค์ที่ฉันสร้าง

มาเพื่อเหยื่ออย่างนายไงล่ะ”


               ไมเคิลตาลุกวาบเมื่อได้ยินเสียงร้องเขากระชากเสื้อผ้าของกลยุทธ์ออกดังแคว่ก เสียงผ้าขาดบาดลึกเข้าไป

ในหัวใจของกลยุทธ์ยิ่งกว่าเสียงเข็มขัดหนังที่แหวกอากาศมากระทบเนื้อจนเลือดซิบนั่นเสียอีก มือใหญ่คว้าใบหน้าของ

เขามาบีบตรงกรามบังคับให้ขากรรไกรเปิดกว้าง ไมเคิล วีแกนดันท่อนเนื้อของเขาเข้าไปในปากของกลยุทธ์ทันที


               “เลียสิ เลียให้สะอาด ทำความสะอาดให้กูซะถ้าไม่อยากให้กระสุนปืนฝังอยู่ในหัวผัวของมึง”


               ภาพกระบอกปืนจ่อขมับร่างหมดสติทำให้กลยุทธ์กลืนความอัปยศแล้วใช้ลิ้นเลียท่อนเนื้ออันน่าขยะแขยงใน

ช่องปาก ได้ยินเสียงครางดังมาจากไมเคิลก่อนที่เส้นผมของกลยุทธ์จะถูกกระชากพร้อมกับที่ไมเคิลจะกดน้ำหนักลงมา

จนกลยุทธ์อยากจะอาเจียน


               “ลิ้นมึงดูดมันเหลือเกิน ผัวคงสอนมาดีสินะ ไหนมาลองดูซิว่าไอ้เหี้ยแพทริคมันจะสอนอะไรมึงอีก”


               เข็มขัดหนังเส้นเดิมลอยละลิ่วลงมาฟาดต้นขาของกลยุทธ์จนกล้ามเนื้อสั่นระริกด้วยความเจ็บปวด รอยแดง

แล่นเป็นริ้วพาดผ่านพร้อมเลือดซิบออกมาตามผิวหนัง จุดอ่อนไหวถูกมือใหญ่คว้าหมับแล้วบีบจนกลยุทธ์หน้าเขียวแล้ว

จึงย้ายไปที่ช่องทางใต้ล่างไมเคิลดันนิ้วแทรกทะลวงอย่างไม่รั้งรอ


               แพทริค คุณต้องรอด



               พ่อ พี่เท็น ย่า ป้าแก้ว

               เกมรักทุกคน



            TBC

 :m15: :m15: :m15:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 13-07-2015 23:14:22

จิ้มมม
ทำไมมันค้างยังงี้ล่าาา!
อิไมเคิลนี่โรคจิตชะมัด จับไปกระทืบแม่ม -_-^^
หวังว่าจะมีคนมาช่วยทั้งอิเกมทั้งแพททริคทันนะ อย่างพวกลูกน้องน่ะหายไปไหนก๊านน
รอตอนต่อไปจ้า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 13-07-2015 23:21:55

ถ้าพรุ่งนี้ไม่มาต่อนะ บ้านคนแต่งบึ้มแน่!!!!!
สงสารเกมส์!!!!!!

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 13-07-2015 23:42:58

แพทริกไม่น่าหละหลวมเลย ดูไม่ค่อยสมกับเป็นมาเฟียใหญ่ซักเท่าไหร่...
เอ๊ะ หรือว่านี่เป็นแผนลวงของตาเฒ่าโรคจิต จริงๆแล้วแพทริกไม่ได้อาการปางตาย
ลุ้นว่าใครจะมาช่วยพระ-นายของเรา

ปล.แอบไม่พอใจแทยัง น่าจะหาทางเตือนเกมบ้าง จะได้วางแผนตั้งรับทัน

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 14-07-2015 00:04:16

ค้างงงงงง  :ling1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 14-07-2015 00:59:09

ถ้าหากว่าเกมโดนไมเคิ่ลข่มขืนวันนี้ก็เหมือนกับที่เกมทำเท็นนะ   แต่ก็หวังไว้ว่าเกมจะไม่โดนเยอะขนาดนั้น เท่าที่ผ่านมาก็น่าจะสมน้ำสมเนื้อได้แล้ว

อยากหวังว่าแพทริกคงไม่หลวมตัวขนาดนั้น  ต่อให้มีแฟนแต่แพทริกก็อยู่ในโลกแบบนี้มานานพอที่จะมีสัณชาตญาณนะ  พ่อของแพทริกก็คงไม่ชล่าใจขนาดนั้น

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 14-07-2015 01:21:10

แม่จ้าว

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 14-07-2015 01:31:38

 :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 14-07-2015 01:48:01

 :hao4: ก็นะตามนั้น โดนก็โดนเนอะ เกมชิวๆ แพทริกหรอ ไม่รู้สินะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: malatee3103 ที่ 14-07-2015 06:09:08

 :hao5:แอบหวังพี่น้อง ร่วมชายคาของแพทคุงจะมาช่วย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 14-07-2015 08:05:03

ไอ้ไมเคิล!ไอ้เลว!! ใครก็ได้ช่วยเกมทีเถอะ~

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 14-07-2015 08:20:46

ถ้าเกมโดนข่มขืนใจฉันคงบอบช้ำเล็กๆ
ว่าแล้วว่าแทยังต้องมีส่วนรู้เห็น เฮ้อออ
ว่าแต่แพทริคจะเสียท่าง่ายขนาดนั้นเลยหรอ
หลอกให้ตายใจหรือเปล่า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 14-07-2015 08:51:11

เป็นเมียมาเฟียต้องอดทน
เห้อ เกม ถึงเกมจะเคยเลวยังไงแต่ตอนนี้ต้องมาโดนไอ้เชี่ยวิปริตมันกระทำนี่ก็ไม่ไหวนะ สงสาร   :mew6: 

ขอให้แพทริคมีแผนจัดการไว้แล้วนะ เกมจะได้ไม่เสียเปล่า
เราก็ว่านะเพราะมันแลดูโดนจับง่ายเกินเพราะห่วงเมียอย่างเดียวไม่น่าใช่  :z3:  คนเขียนรีบๆมาต่อเถอะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Noeynoey ที่ 14-07-2015 13:30:29

ไมเคิลเกลียดแกมากอ่ะแก่แล้วยังไม่เจียมอีก  :m31:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 14-07-2015 14:49:57

 :o12: :sad4: o22 :z3: จบค้างมากค่าาา ม่ายยยย
อีลุงไมเคิลแกมันเลวมาก เลวมากจริงๆ ฮึ่ย เกลียดดดด
ตอนนี้ความหวังว่าจะมีคนมาช่วยเกมริบหรี่มาก แต่ก็ยังหวัง
เหลือแทยังหรือเปล่าคะ? ถ้ามันรักเกมจริงๆไม่ใช่แค่หลอก
เพราะโดนไมเคิลสั่งมันต้องมาช่วยเกมใช่ไหม
คุ้มครองเกมด้วยใครก็ได้ TT
สงสัยว่าแทยังก็เป็นหนึ่งในของเล่นกามๆจิตๆของอิลุงไมเคิล
เฮ้ออออ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: oumpatta ที่ 14-07-2015 15:36:04

ถ้าโดนจริงๆก็สมกับที่ทำกับเมียพ่ออ่ะ
แต่ไม่ขอให้รุนแรงมาก

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: NingZa ที่ 14-07-2015 17:27:22

มันค้างมากกกกก   กลับมาน่ะ
สาธุอย่าให้เกมเป็นอะไรเลย  แพททริกมาช่วยเกมเร็วๆนะ เป็นกำลังใจให้นักเขียนด้วยค่ะ
+1

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: titansyui ที่ 14-07-2015 17:55:47

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 15 [ 13 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: yymomo ที่ 15-07-2015 10:55:43

 :m31: :m31: :m31:   อิตาแพททริค แกจะพลาดง่ายๆไม่ได้นร๊าาาาา ไม่งั้นนุ้งเกม โดนปู้ยี่ปู้ยำแน่ๆ  :katai1:

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 15-07-2015 21:59:25

                                                   เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                           บทที่ 16



               หัวใจของแพทริคร่วงหล่นตั้งแต่กลยุทธ์ตัดเสียงโทรศัพท์ลงไปและเมื่อพยายามติดต่อจอห์นกับโจอี้ก็ไม่

สำเร็จ จนกระทั่งจอห์นโทรเข้ามือถือของเขาและพูดด้วยเสียงอ่อนแรงเต็มที


               “พวกมันเอาตัวเกมเมอร์ไปแล้ว”


               แค่ได้ยินแพทริคก็แทบจะกระโจนออกนอกบ้านถ้าหากจิมมี่คนเก่าแก่จะไม่ห้ามไว้ก่อน


               “นายจะรีบร้อนไม่ได้ ความใจร้อนของนายจะทำให้เสียเปรียบอย่าลืมที่นายใหญ่กำชับไว้ว่าไมเคิลมันมีพิษสง

รอบตัว”


               “ถอยไปจิมมี่!”


               เขาตวาดเสียงกร้าวเมื่อจิมมี่ขวางทางอยู่


               “ฉันจะไปช่วยเกม”


               “นายเดาไม่ออกหรือว่ามันต้องการใช้เกมเมอร์เป็นเหยื่อล่อนายออกไปกำจัด ผมเข้าใจว่านายรักเด็กคนนี้มาก

แต่อย่าให้ความรักมาทำให้นายตาบอด”


               ทำไมแพทริคจะไม่รู้ แต่สำหรับเขากลยุทธ์มีค่าเกินกว่าที่แพทริคจะเสียดายชีวิต เขาข่มความร้อนรุ่มให้เย็น

ลงเมื่อประสานสายตากับจิมมี่ลูกน้องเก่าของบิดาบุญธรรมที่คอยดูแลเขาอยู่


               “จิมมี่ ฉันต้องไป ฉันไม่สามารถอยู่ได้โดยไม่มีเกม”


               “งั้นผมจะไปกับคุณ”


               จิมมี่ตัดสินใจเมื่อเห็นว่าห้ามเจ้านายรุ่นหนุ่มไม่สำเร็จ แต่แพทริคกลับส่ายหน้า


               “เรื่องนี้เป็นเรื่องส่วนตัวไม่ใช่เรื่องงาน อย่าเสียสละตัวเองโดยไม่คุ้มค่า”


               “ถ้านายไปพวกเราก็จะไปด้วย พวกเราก็อยู่ไม่ได้ถ้าไม่มีนายเหมือนกัน”


               ลูกน้องที่ยังเหลืออยู่ที่คาสิโนในตอนนี้กรูกันเข้ามายืนล้อมเจ้านาย พวกเขาสบตากันอย่างเด็ดเดี่ยวก่อนจะ

พากันเดินทางอย่างรวดเร็ว






               มันคือกับดัก

               แพทริครู้ และยิ่งโทรศัพท์ที่ยังไม่ตัดสัญญาณการติดตามก็ยิ่งทำให้มั่นใจมากขึ้น ไมเคิลไม่ได้ต้องการแค่

ร่างกายของกลยุทธ์เสียแล้ว แพทริคนึกถึงดวงตาวาวโรจน์ที่มองมายังเขาอย่างเกลียดชังเมื่อวันที่พบกันล่าสุดระหว่าง

เขากับไมเคิลได้ คาสิโนที่แพทริคบริหารอยู่ทำกำไรได้วันละหลายล้านดอลล่าร์เพราะนักพนันแห่กันมาเที่ยวจนทำให้กิจ

การของไมเคิลเริ่มมีกำไรน้อยลง

               แต่เขาก็ก้าวเข้าหากับดักของมาเฟียรุ่นพ่อเพราะถึงจะไม่มีวันนี้ไมเคิลก็จ้องที่จะทำลายเขาในวันอื่นอยู่ดี

เพียงแต่วันนี้ไมเคิลได้เหยื่อชิ้นงามนั่นก็คือกลยุทธ์ไปอยู่ในกำมือ


               “ไอ้แก่นี่เลือกทำเลที่ไม่ใช่ถิ่นเรา ซึ่งเรากำลังเสียเปรียบ”


               จิมมี่เอ่ยเสียงเครียดดังจากบลูธูทที่ใช้สื่อสารกันระหว่างรถ แพทริควางแผนกระจายกำลังอยู่ในรถยนต์หลาย

คันเมื่อรู้ว่ากำลังคนน้อยกว่า แพทริคมองทางเบื้องหน้าและรอบข้างก่อนเอ่ยคำสั่ง


               “มันเอาเราแถวนี้แน่ เตรียมอาวุธให้พร้อมอย่าให้เสียชื่อเสียงของพ่อได้”


               ไม่ทันขาดคำเสียงปืนนัดแรกก็ดังขึ้นจากภูเขาหินข้างทาง แพทริคและลูกน้องเปิดกระจกแล้วใช้ปืนยิง

ตอบโต้อย่างไม่นึกหวาดกลัว รถกันกระสุนสีดำของแพทริคลดความเร็วลงเมื่อพวกเรากำลังต่อสู้จนพวกของไมเคิลล่า

ถอย จิมมี่บอกให้คนขับรถขับตามพวกมันไปจนกระทั่งถูกพวกมันกดปุ่มระเบิดที่ฝังรอไว้ รถยนต์คันอื่นที่ขับตามมาจึงได้

เบรกทันที


               ไมเคิลเตรียมการมาดีเกินคาด เมื่อขนกำลังคนมาจำนวนมากแม้ว่าแพทริคจะวางแผนหลอกโดยนั่งมากับรถ

คันอื่นที่ไม่ใช่รถของกันกระสุนของตัวเอง พวกมันโผล่ออกมาจากที่กำบังและเริ่มโจมตีระยะใกล้แพทริคเริ่มสูญเสียลูก

น้องลงเรื่อยๆ เขากัดฟันสู้เคียงข้างทุกคนจนกระทั่งกระสุนปืนนัดหนึ่งแหวกอากาศเข้ามาที่สีข้าง โลหิตแดงฉานพุ่งออก

มาราวกับทำนบแตกใบหน้าของแพทริคซีดลงเรื่อยๆรวมทั้งเรี่ยวแรงที่ถดถอย มือที่กำปืนพกสั่นจนแทบถือไม่อยู่เมื่อลูก

น้องของไมเคิลล้อมเขาไว้เมื่อเขาทรงตัวไม่อยู่อีกต่อไป
               




               สะลืมสะลือเมื่อถูกจับตัวยัดใส่รถสมุนของไมเคิลมาจนถึงเซฟเฮ้าส์ เลือดหยุดไหลแล้วแต่แพทริคก็ยังเจ็บ

ปวดจากปากแผลที่ยังเปิดอยู่แถมยังถูกทำร้ายซ้ำด้วยคนของไมเคิลจนกระทั่งเขาเริ่มได้สติและปรือตาขึ้นมาเห็นตนเอง

ถูกมัดติดกับเก้าอี้ในห้องเล็กๆห้องหนึ่ง เพ่งสายตามองด้านนอกเห็นคนเฝ้าทางออกกำลังยืนสูบบุหรี่พ่นควันอย่าง

สบายใจ ก่อนที่จะนึกแปลกใจเมื่อเห็นเพื่อนร่วมทีมสตรีทบาสของกลยุทธ์ที่ใช้ชื่อว่าซันไรส์จะเดินตรงมาหยุดยืนคุยอะไร

บางอย่างกับคนเฝ้าแล้วสามารถเดินตรงเข้ามาภายในห้องได้โดยง่าย


               ซันไรส์หยุดยืนอยู่เบื้องหน้า สีหน้าของหนุ่มเชื้อชาติเกาหลีจ้องมองมายังเขาอย่างเจ็บปวด ซันไรส์แหงน

คอมองกล้องวงจรปิดตัวเล็กที่ติดอยู่ตรงเพดานห้องแล้วก้มหน้ามองเขาอีกครั้ง


               “หลับตาลงเดี๋ยวนี้”


               แพทริคหลับตาลงช้าๆรู้สึกถึงปลายกระบอกปืนเย็นเยียบที่จ่อติดอยู่ตรงขมับ ซันไรส์บังคับมือที่ถือปืนไม่ให้

สั่นจนกระทั่งแพทริคได้ยินเสียงคลิกที่บังคับให้กล้องวงจรปิดหยุดทำงาน แพทริคลืมตาขึ้นมาสบตากับซันไรส์


               “คุณกับไอ้เกม รักกันอยู่ ใช่ไหม”


               ซันไรส์ถามด้วยเสียงกลั้นสะอื้น แพทริคไม่ตอบแต่เขาใช้นัยน์ตาจริงจังจ้องมองซันไรส์ให้รู้ว่าเขารักกลยุทธ์

มากกมายแค่ไหน ซันไรส์เดินอ้อมไปด้านหลังของเขาและปลดปลายเชือกที่พันธนาการช้าๆโดยไม่ให้ลูกน้องของ

ไมเคิลผิดสังเกต


               “รักไอ้เกมมากๆ ดูแลมันแทนผมด้วย บอกมันว่าผมขอโทษกับเรื่องทั้งหมด”


               ซันไรส์ยัดปืนในมือตัวเองใส่มือของแพทริค ดวงตาชั้นเดียวกร้าวขึ้นเมื่อสบตากับแพทริคอีกครั้ง


               “จัดการไอ้ไมเคิลเพื่อไอ้เกมและเพื่อผม คุณไปเถอะไปช่วยไอ้เกม”

               


               อาจเพราะมั่นใจว่าที่นี่คือรังของตัวเองทำให้การวางกำลังคุ้มกันค่อนข้างหละหลวมเมื่อเทียบกับการยกพลไป

ถล่มพวกเขา แพทริคเก็บคนเฝ้าทางได้ทีละคนก่อนที่เขาจะเบิกตากว้างอย่างยินดีเมื่อได้ยินเสียงต่อสู้จากภายนอกดัง

แว่วเข้ามา กัสโต้ แลงดาจิโอ พ่อบุญธรรมส่งกำลังชุดใหญ่ตามมาช่วยถล่มรังของไมเคิล วีแกนด้วยสัญญาณรหัสมอส

จากเครื่องส่งเครื่องเล็กที่อยู่ในซอกลึกของกระเป๋ากางเกงของแพทริค เขาใช้ตัวเองเป็นเหยื่อเพื่อจะเข้าให้ถึงที่อยู่ของ

ไมเคิลและบอกที่อยู่ตรงนี้ให้กัสโต้ได้รู้ มาถึงตอนนี้แพทริคไม่ห่วงเรื่องอื่นแล้วนอกจากความปลอดภัยของกลยุทธ์ เขา

รีบวิ่งไปยังห้องใต้ดินที่ซันไรส์บอกทางไว้ เขาเห็นประตูทางเข้าเป็นเหล็กหนามีเครื่องใส่รหัสเมื่อจะเปิดประตู แพทริค

ทบทวนความทรงจำที่ซันไรส์บอกรหัสยาวเหยียดแล้วกดลงไปอย่างร้อนรน ทันทีที่ไฟส่องแสงสีเขียวและปลดล็อก

แพทริคก็รีบผลักมันเข้าไปอย่างรวดเร็ว

               




               แพทริค คุณต้องรอด

               พ่อ พี่เท็น ย่า ป้าแก้ว

               เกมไม่ไหวแล้ว


               ผมหมดแรงที่จะต่อสู้เมื่อไอ้ไมเคิลฟาดด้วยเข็มขัดไม่ยั้งมือ แต่ความเจ็บปวดของร่างกายมากมายเท่าใดก็ยัง

เทียบไม่ได้กับความเจ็บปวดทางใจเมื่อไอ้สัตว์นรกชักมือกลับและดันค- - ของมันเข้ามาในก้นของผม


               มันใช้เข็มขัดชื้นเลือดเส้นนั้นพันมือของผมไว้ด้วยกันอยู่เหนือหัวและเด้าเอวที่พอกพูนไขมันใส่โดยไม่สนใจ

ว่าต้นขาของผมจะถูกแยกออกจากกันจนแทบฉีกขาด ผมปล่อยให้น้ำตาน้ำมูกไหลเปรอะเปื้อนใบหน้ากับความอัปยศ

อดสูเมื่อกำลังถูกข่มขืนอย่างไม่ปรานี คำว่ากรรมตามสนองวนเวียนอยู่ในจิตสำนึกที่ใกล้จะหลุดลอยเต็มที


               มันคำรามลั่นพลางยกมือเงื้อสูงเพื่อจะตบหน้าผมอีกครั้งเมื่อผมเงียบเสียงร้องแต่ก่อนที่มันจะสะบัดฝ่ามืออวบ

อูมของมันลงบนใบหน้าของผม เส้นผมสีเทาของมันก็ถูกกระชากหงายหลังจนมันร่วงลงไปจากเตียง ด้วยสายตาที่พร่า

เลือนผมเห็นร่างสูงที่ผมภาวนาให้เขาปลอดภัยยืนจังก้าอยู่เหนือร่างอ้วนที่ยังลุกจากพื้นไม่ขึ้น ดวงตาของแพทริคที่เคย

อ่อนโยนยามมองผมบัดนี้มันกราดเกรี้ยวจนไมเคิลถึงกับถลึงตามอง ผมเห็นแพทริคจ่อปืนเข้าที่ระหว่างคิ้วของไมเคิล


               ปัง!!


               เสียงปืนดังลั่นอยู่ในห้องทึบ ผมสะดุ้งเฮือกเมื่อไอ้สัตว์ไมเคิลหมดลมหายใจลงทันที แพทริคหันมามองผม

เขากัดฟันแน่นเมื่อก้าวขึ้นมาบนเตียง


               “ไม่ อย่าเข้ามาแพทริค อย่า”


               ผมกระถดตัวหนีเมื่อนึกรังเกียจตัวเองเต็มที แต่แพทริคก็ไม่ฟังเมื่อเข้ายื่นมือเข้ามาหาผม


               “อย่า อย่าแตะตัวผม อย่า ผมขอร้อง”


               พยายามจะหนีมือที่เอื้อมมาหาแต่ผมหมดแรงเกินกว่าจะทำเช่นนั้น แพทริคปลดเข็มขัดจากมือของผมก่อนที่

เขาจะดึงร่างกายสั่นเทาราวลูกนกตกน้ำเข้าไปสู่อ้อมกอดของเขา


               “เกม อย่าร้องไห้ ไม่เป็นอะไรแล้ว”


               ยิ่งแพทริคลูบหัวอย่างอ่อนโยนผมก็ยิ่งนึกรังเกียจตัวเองเมื่อกลายเป็นคนแปดเปื้อนมลทินต่อหน้าต่อตาของ

เขา 


           แพทริคดึงผ้าห่มที่ยังสะอาดมาห่อตัวของผม ภาพในความทรงจำยังคงทับซ้อนเพียงแต่ในวันนี้เป็นผมที่กลาย

เป็นคนถูกกระทำแทนที่ผู้ชายตัวเล็กอย่างพี่เท็นและพ่อที่ต้องคอยโอบอุ้มดูแลก็กลายเป็นแพทริคที่กำลังช้อนอุ้มผมออก

ไปสู่ความเป็นจริงภายนอกโดยทิ้งร่างที่หมดลมหายใจของมาเฟียชื่อดังอย่างไมเคิล วีแกนไว้เพียงลำพัง




               ผมต้องไปนอนอยู่ในโรงพยาบาลกว่าสัปดาห์เมื่อร่างกายบาดเจ็บสาหัส แพทริคเฝ้าผมอยู่ในช่วงสองวันแรก

เพราะผมยังทำใจไม่ได้แต่เมื่อผมเริ่มสงบลงเขาก็ปล่อยผมให้อยู่ลำพังเพราะเขาต้องไปจัดการในเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด

พ่อบุญธรรมของแพทริคตามไปถล่มรังของไมเคิลจนราบคาบแต่ก็ต้องวิ่งเต้นเรื่องทั้งหมดจากทางการอีกยกใหญ่ ผมใช้

ช่วงเวลาที่ได้อยู่คนเดียวเงียบๆคิดเรื่องของตัวเอง และเมื่อครู่นี้เองที่นายแพทย์ที่รักษาผมเข้ามาบอกว่าอนุญาตให้ผม

ออกจากโรงพยาบาลได้ ผมกำลังตัดสินใจอะไรบางอย่าง


               ผมออกจากโรงพยาบาลด้วยตนเองและกลับไปที่หอพัก ไม่มีของใช้ของแทยังเหลืออยู่อีกแล้ว ผมเก็บของ

ใส่กระเป๋าเท่าที่จำเป็นและไปบอกคืนห้องพักกับผู้ดูแลก่อนจะเดินทางมาที่สนามบินนานาชาติ


               ผมนั่งประจำที่บนเครื่องบินลำใหญ่เสียงเตือนให้รัดเข็มขัดนิรภัยดังขึ้น ผมเหม่อมองไปยังท้องฟ้ามืดมิด

ภายนอกหน้าต่างอย่างไม่สนใจการสาธิตการใช้อุปกรณ์ต่างๆจากแอร์โฮสเตส ผมหลับตาลงกลั้นก้อนสะอื้นเมื่อนกยักษ์

ค่อยๆเหินฟ้าไปอยู่กลางอากาศ


               ลาก่อนอเมริกา


               ลาก่อนลอสเอเจลิส


               ลาก่อนแพทริค





มีต่ออีกนิด

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 15-07-2015 22:06:07

ต่อกันตรงนี้




                ผมก้าวลงจากแท็กซี่มาหยุดยืนอยู่หน้าประตูรั้วบ้านอันแสนคุ้นเคยในยามค่ำ ผมก้าวเข้าไปใกล้และเอื้อมมือ

ไปแตะต้องมันอย่างโหยหา ประตูรั้วที่ผมเคยเปิดมันเข้าออกมาตั้งแต่เกิดถูกผมเปิดมันอีกครั้ง จุกในคอไปหมดเมื่อได้ย่ำ

ลงในพื้นที่ที่แสนจะคิดถึง


               แสงไฟสว่างมาจากภายใน ได้ยินเสียงร้องเพลงคาราโอเกะดังแว่วมา วันนี้เป็นอาทิตย์สินะถึงได้มารวมตัว

และร้องเพลงดังลั่นแบบนี้ ผมคลี่ยิ้มเมื่อก้าวเดินเข้าไปช้าๆ

               เสียงร้องเพลงเงียบลงเมื่อทุกคนหันมามองผมเป็นตาเดียวอย่างตื่นเต้นก่อนจะส่งเสียงเฮดังลั่น ลูกพี่ลูกน้อง

ที่เป็นลูกของลุงกิจตัวโตสูงกันหมดแล้วเมื่อพวกเขาวิ่งมากอด พ่อเดินมายืนตรงหน้าผมเพิ่งรู้ว่าตอนนี้ผมสูงกว่าพ่อแล้ว

เราสบตากันพักหนึ่งแล้วจึงโผเข้ากอดกัน พี่เท็นที่เพิ่งจะยกถาดอาหารออกมาจากในครัวพร้อมป้าแก้วฉีกยิ้มกว้างเมื่อ

เห็นผม

               ผมเดินไปหาย่าที่นั่งอยู่ตรงโซฟา ย่าแก่ไปมากและดูอ้วนขึ้น ผมร้องไห้ราวกับเป็นเด็กเมื่อทรุดตัวนั่งลงกับ

พื้นแล้วก้มกราบแทบเท้า มือเหี่ยวย่นลูบหัวผมอย่างอ่อนโยน


               ที่นี่คือบ้าน


               บ้านของผม





               “ไหนว่าจะเรียนให้จบก่อนแล้วจะกลับมา หลอกพ่อนี่หว่า”


               ผมยิ้มเมื่อเรานั่งคุยกันตามประสาพ่อลูกเพียงลำพัง


                “ทนคิดถึงบ้านไม่ไหวเลยกลับมาก่อนน่ะพ่อ”


               “แล้วจะกลับไปเรียนเมื่อไหร่ อีกนานหรือเปล่ากว่าจะเปิดเทอม”


               ผมถอนหายใจแผ่วเบาพลางหลบสายตาพ่อบังเกิดเกล้า


               “ดร็อปไว้ก่อน อยากเรียนเมื่อไหร่ค่อยกลับไปหรือไม่เกมก็อาจจะโอนหน่วยกิตมาเรียนที่นี่ ตอนนี้มีสโมสร

ติดต่อเรียกตัวไปเล่นบาสอาชีพอยู่น่ะพ่อ เกมอยากจะทำงานที่ไทย”


               พ่อมองผมอย่างพิจารณา


               “เกมมีปัญหาอะไรหรือเปล่า ดูไม่สดใสเท่าที่ควรเลยนะ”


               พ่อช่างเป็นพ่อที่ละเอียดอ่อนเหลือเกิน ผมฝืนยิ้มเพราะรู้ว่าหลอกพ่อไม่สำเร็จ


               “เรื่องเล็กน้อยแหละพ่อ อย่าไปใส่ใจเลย เอาเป็นว่าตอนนี้เกมกลับมาอยู่บ้านกับพ่อแล้วนะ ดีไม่ดีเกมอยากจะ

ลองช่วยพ่อขายก๋วยเตี๋ยวดูว่ามันจะสนุกแค่ไหน”
               




               ผมเพิ่งจะรู้ว่าการทำก๋วยเตี๋ยวมันสนุกมาก ระหว่างรอคุยกับสโมสรบาสพ่อให้ผมมาขายก๋วยเตี๋ยวที่สาขา

ดั้งเดิมของเรา ราวกับมันเป็นสิ่งที่ฝังมากับพันธุกรรมผมเรียนรู้มันไม่ยากนัก และลูกค้าเนืองแน่นของร้านทำให้ผมลืม

เรื่องเศร้าๆไปได้ เพราะพอกลับบ้านผมก็หลับเป็นตาย


               วันนี้ก็เช่นกันที่ผมกำลังเขย่าตะกร้อลวกก๋วยเตี๋ยวอย่างเมามันและแหกปากเรียกลูกค้าเข้าร้านยามบ่าย แต่

เมื่อเห็นลูกค้าคนใหม่ที่ก้าวเข้ามามือที่กำลังเขย่าก้านตะกร้อก็ชะงัก


               ฝรั่งร่างสูงใส่ชุดลำลองง่ายๆไม่ต่างจากนักท่องเที่ยวคนอื่นก้าวเข้ามาหยุดยืน ดวงตาสีเทามองผมอย่างอ่อน

โยนเมื่อเอ่ยสั่งอาหารเป็นภาษาไทยแปร่งๆ


               “เส้นเล็กใส่ลูกชิ้นครับ”


               ผมอ้าปากค้างเมื่อเขาเดินผ่านเข้าไปนั่งที่โต๊ะว่างและเท้าคางมองผมไม่วางตา



                                                    TBC




                                                  ตอนหน้าจบแล้วเหอะ :hao3: :hao3: :hao3:


               
               

               

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 15-07-2015 22:12:56

จิ้มมม
ตูว่าแล้วว่าอิเกมต้องโดน -_-" เพราะทำกับเท็นไว้ก่อนอ่ะนะ
พี่ก่อคงเงิบอ่ะเมื่อรู้ว่าลูกเขยมาหาถึงที่ 5555
รอตอนหน้าจ้า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: malatee3103 ที่ 15-07-2015 22:13:36

ตามไวดีแท้หนอ แพทคุง

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 15-07-2015 22:20:02

เส้นหมี่เย็นตาโฟ ชามค่ะ   

อ๊ะ  ไม่ใช่เหรอคะ?    กรี๊ดมาตามแล้ว   กลับไปเปิดร้านก๋วยเตี๋ยวที่เมกาเหอะเกมส์เอ๊ย    แพทริกไม่เจ้าคิดเจ้าแค้นนะ    เป็นป๊านี่คงยิงอิตาไม่เคิ่ลตรงกระปู๋มันให้แหลกก่อนฆ่ามันแหละ  แทเป็นไงมั่งน้า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 15-07-2015 22:20:52

เอาสินสอดมาเท่าไหร่คะแพททริค
พูดไทยชัดได้อีก. กรี้ด. จบไวจัง
โอ๋ๆนะเกม
ขอบคุณค่ะ.

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 15-07-2015 23:13:57

มาหาถึงขนาดนี้แล้ว สินสอดที่ยกให้ฝ่ายเจ้าสาวนี่เตรียมมาพร้อมแล้วใช่ม้าาา  :hao7:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 16-07-2015 00:28:26

ห๊ะตอนจบ แล้วหรอเนี่ย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-07-2015 01:19:06

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 16-07-2015 01:20:50

แหม่ มาตามเมียไวจริงๆ
ว่าแต่ตอนหน้าจะจบแล้วหรอ ใจหายนะเนี่ย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Tennyo_Y ที่ 16-07-2015 02:48:23

ขอโทษคนเขียนนะคะ  ถ้าเราอยากจะบอกว่า ณ จุดนี้ ที่เกมโดนไมเคิลข่มขืน เราไม่สงสาร แต่ไม่สมน้ำหน้านะ แค่รู้สึกว่า อื้อ เกมเข้าใจมันแล้วใช่ไหม ความรู้สึกที่เท็นโดนเกมทำเหี้ยใส่ เชื่อว่า ตอนโดนแพทปล้ำ นสงคงยังไม่สำนึกหรอก เพราะสุดท้ายก็รักกัน แต่กับไมเคิล มันคือคำตอบของความรู้สึก ที่เท็นเคยโดนกระทำไว้ แต่อย่างน้อยเกมยังเข้มแข็งนะ หรือ ยอมรับได้ และคิดได้หรือเปล่าเลยปลง

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 16-07-2015 06:45:20

เข้มแข็งนะเกม
เค้ามาง้อก็กลับไปเถอะลูก ดีๆแบบนี้หายากนะจ๊ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: purpleguy ที่ 16-07-2015 07:54:12

 :sad4: จิ๊จบแล้วอะ........ :mew6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 16-07-2015 08:59:10

 :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 16-07-2015 09:11:13

ตอนหน้าจะจบแล้วเหรอ!? แพทริคมาตามเกมแล้ว

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: NingZa ที่ 16-07-2015 14:12:41

อ๊ายจะจบแล้วหรอ ผู้ชายคนนั้นเป็นใครอ่ะ แพททริกใช่ป่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 21-07-2015 18:26:14

และแล้วแพทริคก็มาช่วยเกมไม่ทัน T____T
นี่คงเป็นกรรมจริงๆของอิเกมไม่ใช่โดนแพทริคปล้ำสินะ
เฮ้อออ ในที่สุดอิลุงก็ตายมันตายง่ายไปแต่ก็ดีแล้วค่ะ
สะอิดสะเอียนเกินกว่าจะให้มันตายอย่างทรมาน
รีบๆตายไปจะได้ไม่ต้องทนเกลียดนางอีก
คือคุณพ่อโผล่มานิดนึงบทพูดไม่กี่บท แต่ว่าคำพูดการบรรยาย
มันทำให้สัมผัสความอบอุ่นจริงๆอ่ะ เกมดูเข้มแข็งนะ
เข้มแข็งกว่าพี่เท็นด้วยซ้ำดีแล้ว ก็คิดๆอยู่วาแพทริคไม่น่าปล่อยเกม
แล้วนางก็ตามมาจริงๆ555 ว่าแต่มานี่พกกัสโต้มาด้วยหรือเปล่า?
จะได้สู่ขอเกมทีเดียวเลย ตอนหน้าตอนสุดท้ายแล้วหรือคะ?
แบบว่ายังอยากให้มีอีก 555 งั้นขอสเปเชียลเยอะๆได้ไหมคะ
รักอิเกมรักคุณอิวานอฟมากจริงๆ
ปล.รักใครมากกว่าก็ดูที่สรรพนาม 55555

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 21-07-2015 20:29:12

 :z3: :z3: :call:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: mana_ai ที่ 22-07-2015 01:32:00

อร๊ายยย แพทริค ตามเกมมี่มาแล้วใช่ม๊ายยยย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 16 [ 15 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 22-07-2015 10:34:56

แงๆๆ จะจบแล้ววว ㅠㅠ

หัวข้อ: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>> บทที่ 17 ##THE END## [ 24 / 07 / 15 ]
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 24-07-2015 00:44:24

                                                     เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                              บทที่ 17



          "เฮ้ย เกม ไปเสิร์ฟสิวะ พี่พูดภาษาปะกิตได้ที่ไหนกันเล่า"


              พี่เปี๊ยกลูกน้องเก่าแก่ของพ่อเกาหัวยิกแล้วให้ผมยกชามก๋วยเตี๋ยวที่ผมทำด้วยมืออันสั่นเทาไปให้ลูกค้าคนนั้น

ผมเหลือบตามองก็ยังเห็นเขาจ้องอยู่ไม่วางตา

               ชามก๋วยเตี๋ยวถูกวางลงตรงหน้าพร้อมกับผมที่เตรียมจะหันหลังกลับแต่แล้วแขนก็ถูกเขาคว้าไว้ให้หยุดอยู่กับ

ที่ ผมสบตากับนัยน์ตาสีเทาช่างตัดพ้อคู่นั้นก่อนจะถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่และทรุดตัวลงนั่งตรงข้ามกับเขา

               ตะเกียบคีบเส้นก๋วยเตี๋ยวอย่างเก้ๆกังๆ น้ำซุปในชามร้อนจนเหงื่อซึมอยู่ตามหน้าผาก เขากินจนหมดชามไม่มี

เหลือก่อนเงยหน้ามายิ้มให้ผม


               "เกมทำอร่อย"


               "มาทำไม"


               ผมเอ่ยถามเสียงขุ่น แพทริคเปลี่ยนสายตาเป็นจริงจังและตอบกลับเสียงเรียบ


               "มาตามหาคนใจร้ายที่หนีมาอย่างไม่มีเหตุผล"


               ผมหลบสายตาของเขา


               "แพทริค ผมไม่..."


           "รู้ไหมว่าตั้งแต่เกมหนีไปฉันก็ไม่เคยนอนหลับสนิทเลยเพราะขาดหมอนข้างที่ฉันรัก"


               "ทั้งที่หมอนข้างใบนั้นมันแปดเปื้อนไปแล้วงั้นหรือครับ"


               ผมตอบโต้เสียงขื่นจากความในใจที่สะสมเป็นตะกอนไว้ แพทริคมองผมอย่างอ่อนโยนเขาดึงมือผมมากุมโดย

ไม่สนใจสายตาลูกน้องของพ่อที่พากันชำเลืองสายตามองด้วยความอยากรู้อยากเห็น


               "เปื้อนก็ซักออกสิไม่เห็นยากเลย ไม่มีอะไรในโลกนี้ที่จะสะอาดไปเสียทั้งหมดหรอก มันอยู่ที่เราจะเลือกมอง

ส่วนที่มันขาวหรือมองที่จุดด่างดำเล็กๆ"


               มือที่กุมอยู่กระชับแน่นราวกับจะปลุกปลอบจนผมน้ำตารื้นมองเห็นใบหน้าของแพทริคพร่าเลือนอยู่ในม่าน

น้ำตา แพทริคไม่ได้ปฏิเสธเรื่องที่เกิดขึ้นแต่เขาเลือกที่จะยอมรับและอยู่กับมันให้ได้ ผมสัมผัสได้ว่าเขากำลังสอนให้ผม

รู้จักการใช้ชีวิตบนโลกใบนี้


               "คราวนี้เกมจะเลิกคิดมากแล้วกลับจะไปให้ฉันนอนกอดได้หรือยัง"


               ดวงตาจริงจังกลายเป็นยิ้มพราวจนผมหน้าร้อนเห่อและเพิ่งจะรู้สึกตัวว่าผมและเขาไม่ได้อยู่กันเพียงลำพัง ผม

หันขวับไปมองบรรดาลูกน้องของพ่อที่พากันมองด้วยความสงสัย ผมถึงกับกลืนน้ำลายอึกใหญ่และชักมือกลับอย่าง

รวดเร็ว


               "เอ่อ คือว่า"


               "อ้าว ทำไมยังไม่เก็บร้านกันอีกล่ะ"


               ผมสะดุ้งโหยงเมื่อได้ยินเสียงดังของพ่อดังลั่นมาจากหน้าร้านก่อนที่เขาจะก้าวแทรกผ่านกลุ่มคนงานที่ยืนออ

กันอยู่เข้ามามองผมกับฝรั่งตัวโตข้างๆอย่างงงๆ


               "แล้วฝรั่งนี่ใคร ลูกค้าเหรอ"


               "เอ่อ..."


               วงแตกอย่างฉับพลันบรรดาลูกน้องของพ่อหนีหายกันกระเจิงปล่อยให้ผมยืนเผชิญหน้ากับพ่อที่ขมวดคิ้วมอง

อย่างไม่เข้าใจ ผมฝืนยิ้มอย่างยากเย็นเต็มทีเมื่อพ่อเดินเข้ามาหา ฝรั่งผมทองยกมือไหว้และยิ้มหวานให้พ่อของผมทันที


               "สวัสดีขรับขุ่นพ่อ"


               "เกม เพื่อนเหรอ"


               ถามผมแต่มองหน้าแพทริคไม่วางตา คนละเอียดอ่อนอย่างพ่อคงจับรังสีแห่งความน่าสะพรึงไว้ได้ โดยปกติ

พ่อไม่ใช่คนหน้าดุแต่ตอนนี้ผมถึงกับเสียวสันหลังวาบ


               "พ้มกับเกมเป็นฟะ ...อุ๊บ"


               ยกมือปิดปากแทบไม่ทัน ผมหันไปยิ้มแหยกับพ่อ


               "เพื่อน พ่อ เพื่อน"


               "ใช่เพื่อนคนที่ทำให้เกมต้องบินกลับเมืองไทยกระทันหันหรือเปล่า"


               "พ่อ"


               แพทริคที่ถูกผมปิดปากอยู่มองผมกับพ่อสลับกันอย่างไม่เข้าใจ อาจเป็นเพราะเราพูดภาษาไทยกันเร็วและ

ยาวเกินกว่าที่แพทริคจะฟังทัน แต่จากท่าทางของพ่อเขาคงจะเข้าใจได้ไม่ยากเขาดึงมือผมออกจากปากแล้วเดินไปหา

พ่อ


               "ผมมาที่นี่เพื่อมาหาเกม"


               ผมกรอกตาขึ้นบนอย่างอ่อนใจเมื่อเห็นพ่อทำท่าเหมือนจะเข้าใจเหตุการณ์ พ่อเม้มปากแน่นจ้องมองแพทริค

ตาเขียว


               "เกม กลับบ้าน"


               "แต่ว่า พ่อ..."


               ผมละล้าละลังจนพ่อดึงแขนของผมไว้


               "กลับไปคุยกันที่บ้าน"


               "แล้วแพทริคล่ะพ่อ"


               "มาถึงที่นี่ได้ คงจะมีปัญญาตามไปที่บ้านไม่ยากนักหรอก เกม มากับพ่ออย่าดื้อ"
               



               ทันทีที่กลับถึงบ้านผมก็ต้องมานั่งตัวลีบอยู่กับพ่อที่ห้องรับแขกโดยมีย่านั่งมองอย่างไม่เข้าใจ ดีที่ป้าแก้วยังไม่

กลับบ้านไม่งั้นผมคงมีผู้คุมความประพฤตินั่งล้อมอยู่อีกคน ไม่นานหลังจากนั้นพวกเราก็ได้ยินเสียงรถแปลกหูดังขึ้นหน้า

บ้าน ผมถึงกับผวาแต่ก็ต้องหดตัวกลับมานั่งเงียบปล่อยให้คนงานที่พ่อจ้างให้มาดูแลย่าลุกไปเปิดประตูรั้ว


              ฝรั่งรูปร่างสูงใหญ่ผมสีทองตาสีเทาก้าวเข้ามา เขาสบสายตากับพ่อตั้งแต่แรกก้าวและไม่ยอมหลบจนกระทั่ง

ทรุดตัวลงนั่งตรงกันข้ามกับพ่อโดยไม่ต้องมีใครเชื้อเชิญ ย่ามองเขาอย่างตื่นๆเมื่อแพทริคยกมือไหว้แบบแข็งๆเหมือน

ฝรั่งที่หัดไหว้


               “นี่ใครกันล่ะพ่อเอ๊ย พ่อฝรั่งตัวโต”


               บรรยากาศตกอยู่ในความเงียบสงัด มันมาคุจนผมใจเต้นตึกตัก


               “ย่า เขาชื่อแพทริค เขาเป็น เป็น เอ่อ...”


               ผมเหลือบตามองพ่อ สองมือที่ประสานกันอยู่บนตักเย็นเยียบจนแพทริคต้องเอื้อมมือมาวางไว้แล้วเป็นฝ่าย

หันไปพูดภาษาไทยอย่างชัดถ้อยชัดคำ


               “ผมรักเกมครับ”


               “....”


               “พ่อ!”


               “...”


               พ่อกอดอกก้มหน้านั่งเงียบกริบในขณะที่ย่ากระพริบตาปริบๆแล้วยกพัดที่วางข้างตัวขึ้นมาโบกพลางควักยาดม

มาสูด พักใหญ่ก่อนป้องปากถามผมเบาๆ


               “เกม แฟนเหรอลูก”


               ความเงียบของผมคือคำยืนยันได้เป็นอย่างดี ย่าโบกพัดเร็วกว่าเดิมและหันมาถามผมอีกครั้ง


               “แล้วนี่เกมอยู่ตำแหน่งเดียวกับพ่อหรือกับพ่อเท็นล่ะ”


               คราวนี้ผมก้มหน้างุดหน้าร้อนเห่อเป็นการตอบคำถามย่า ย่าเลยคว้ายาหม่องมาควักป้ายขมับ


               “พ่อครับ”


               ผมรวบรวมความกล้าเลื่อนตัวลงนั่งกับพื้นแล้วกราบเท้าพ่อ


               “เกมขอโทษที่ทำให้พ่อผิดหวังเสียใจซ้ำแล้วซ้ำเล่า แต่เกมรักเขา”


               แพทริคมองสิ่งที่ผมทำ เขาเลื่อนตัวลงมาทำตาม ผมตกใจที่เขาลดศักดิ์ศรีลงมากราบพ่อที่อายุมากกว่าเขา

ไม่กี่ปี


               “ผมรักเกม เราทั้งคู่ผ่านอะไรด้วยกันมาเยอะมากและชีวิตนี้ผมคงขาดเกมไม่ได้ ผมขอความกรุณาให้คุณยก

เกมให้ผม”


               แพทริคพูดกับพ่อเป็นภาษาอังกฤษด้วยถ้อยคำกินใจ พ่อมองหน้าผมและแพทริคสลับกันไปมาก่อนที่จะหยุด

ประสานสายตากับแพทริค


               “แล้วคุณจะทำให้เกมเสียใจจนต้องหนีคุณแบบครั้งนี้อีกไหม”


               พ่อพูดเสียงหนัก


               “ผมไม่รู้ว่าคุณเป็นใครและไม่รู้ว่าคุณกับเกมผ่านอะไรกันมาบ้าง ผมรู้แต่ว่าลูกของผมเสียใจจนเกือบจะเรียก

ได้ว่าซึมเศร้าเมื่อเขาห่างคุณ ผมไม่อยากให้ลูกของผมเป็นแบบนี้อีก”


               แพทริคยืดตัวขึ้นมองพ่ออย่างหนักแน่น


               “ไม่มีทางที่เกมจะเป็นแบบนั้นอีกแล้วครับ ผมสัญญา”


               น้ำตาหยดหนึ่งร่วงลงมาอย่างที่ผมไม่ทันตั้งตัวกับคำพูดของเขา พ่อถอนหายใจแล้วดึงไหล่ผมเข้าไปใกล้


               “พ่อไม่ได้ผิดหวัง พ่อแค่สงสารและไม่อยากเห็นเกมทำหน้าเศร้าอีก แต่เห็นหน้าเขาพ่อมั่นใจว่าเกมจะยิ้มได้”


               ผมยิ้มทั้งน้ำตาและโผเข้ากอดพ่อ
               



               “ห้องเล็กจัง”


               ผมเบ้ปากใส่ฝรั่งตัวโตที่ก้าวมาในห้องเล็กๆของผมแล้วกวาดสายตามองโปสเตอร์นักบาสชื่อดังในอดีตที่ติด

อยู่รอบห้อง


               “ไม่ได้รวยนี่หว่า บ้านขายก๋วยเตี๋ยว”


               แพทริคยิ้มอ่อนแต่วงแขนที่ดึงผมไปกอดนั้นแรงจนกระดูกแทบหัก เขาหอมแก้มผมฟอดใหญ่และพาผมทิ้งตัว

ไปบนเตียงเล็กๆที่ผมนอนตั้งแต่จำความได้


               “คิดถึงจัง”


               จมูกโด่งฟอนเฟ้นไปทั้งหน้าแล้วมาจบอยู่ที่ปากของผม แทบสำลักเมื่อลิ้นหยุ่นซอกซอนราวกับจะชดเชยที่

เราห่างหายกันไปนานนับเดือน


               “ดะ เดี๋ยว ไม่ได้นะครับแพทริค”


               ผมห้ามเสียงสั่นพร่าเมื่อเสื้อยืดกางเกงยีนส์เหม็นเหงื่อจากการลวกก๋วยเตี๋ยวกำลังหลุดออกจากตัว มือใหญ่

สากลูบคลำบีบเค้นผิวหนังชื้นเหงื่อจนขนลุก


               “พ่อกับย่าอยู่ เดี๋ยวเขาจะได้ยินเสียง...”


               “เบาๆครั้งเดียวนะเกม ฉันคิดถึงเกมจนเกินทนแล้ว รับรองว่าจะไม่ให้เสียงดังไปถึงข้างล่าง”


               “อะอื้อ แต่ว่า”


               คางสากไรหนวดลากปากขบเม้มไล่ไปตามร่องกล้ามเนื้อจนไปหยุดถูไถอยู่ตรงหน้าท้อง ผมเพิ่งเห็นว่าตอนน

นี้กางเกงของแพทริคหลุดออกจากต้นขาไปแล้วเมื่อเขาทาบตัวลงมาอีกครั้ง ผมเองก็คิดถึงเขาจนทนไม่ไหวต้องเบียด

กายเข้าหาและเปิดทางให้เขาประสานกายร้อนระอุเข้ามา



                ช่องทางที่คุ้นเคยคับแน่นร้อนผ่าวจนแพทริคเกือบจะสติแตกกับความโหยหา แต่เขาก็ต้องผ่อนลมหายใจและ

ค่อยๆแทรกกายเข้าไปช้าๆให้ผิวหนังตรงนั้นได้เสียดสีกับภายในของกลยุทธ์ได้อย่างเต็มที่ กลยุทธ์เปิดทางรับโดยดีแถม

ยังโอบคอของเขาให้กลืนกินยอดอกเข้าปากได้ทั้งคำ กลีบปากแดงเรื่อเพราะเจ้าตัวกลั้นเสียงครางอย่างเต็มที่


               “ร่างกายของเกมต้องการฉันใช่ไหม”


               “พูดมากจริงว่ะ”


               กลยุทธ์เค้นเสียงลอดไรฟัน ความต้องการทะยานอยากจนหน้าแดงก่ำเมื่อเข้าควงสว่านแท่งเนื้อจนกระแทก

จุดสำคัญแพทริคจึงเลื่อนตัวไปประกบปากและดูดเสียงร้องครางไว้ด้วยปากของเขา
 

              “อื้ออ เสียว แพทริค”


               เสียงแผ่วอึกอักอยู่ในลำคอเมื่อแพทริคเลื่อนเอวเข้าออกช้าๆแต่เน้นความแรงและจุดสัมผัส เนื้อตัวพากันชื้น

น้ำชื้นเหงื่ออยู่บนเตียงเล็ก กลยุทธ์โยกเอวสวนรับและคว้าแก่นกายของตนสาวรูดอยู่ในมือก่อนเกร็งกล้ามเนื้อฉีดรดอยู่

ตรงหน้าท้อง แพทริคไม่รอช้าเขากระแทกย้ำๆอีกไม่กี่ทีน้ำรักก็อัดแน่นเต็มช่องทาง เขาหอบลึกก่อนทิ้งตัวไปนอนเคียง

ข้างกลยุทธ์ที่ยังมองเขาตาเยิ้ม


               “เป็นการทำรักของเราสองคนที่เงียบเชียบเรียบร้อยที่สุด”


               แพทริคหัวเราะเบาๆก่อนจูบให้รางวัล เขาดึงกลยุทธ์มากอดแนบอกกว้าง


               “ดีใจที่วันนั้นตัดสินใจไปตามคำเชิญของปีเตอร์จึงทำให้ฉันได้เจอเกม เด็กแสบที่กล้าสบตาฉันหลังจากที่เพิ่ง

แอบอึ๊บสาวในห้องน้ำ”


               “ก็ไม่รู้ว่าคุณเป็นใครนี่หว่า คุณก็แม่งโคตรตาดุเลย”


               “เกม” แพทริคกดจูบกลางฝ่ามือของกลยุทธ์ “มาเป็นอีกครึ่งชีวิตของฉันนะ”


               กลยุทธ์ช้อนสายตามองพลางคล้องคอของแพทริคเข้าใกล้


               “ก็มาขอพ่อถึงขั้นนี้ผมยอมก็ได้”


               กลยุทธ์เป็นฝ่ายจูบแพทริคบ้าง แพทริคจูบตอบพลางถอนหายใจออกมา


               “เกม เรามาลองทำรักแบบเงียบๆอีกรอบได้ไหม รับรองคราวนี้จะไม่ได้เตียงขยับเลย”


               “แพทริค คุณนี่นะ อะ อื้อ...”


               ไม่เหลือเสียงใดอีกนอกจากเสียงลมหายใจสอดประสานและเสียงแห่งความรักที่ลอยละล่องไปรอบห้องเล็ก

ของกลยุทธ์
               
                                         ---------------------------------- THE END ----------------------------------------
           
           

            ขอบพระคุณคนอ่านทุกท่านที่ติดตามจนจบจ้า เม้นท์ติชมเป็นกำลังใจบ้างน้า
                                                  :L2: :L2: :L2:




ป.ล. มีรูปมาอวด ฮี่ๆๆๆๆ


[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: kunt ที่ 24-07-2015 01:30:17

มาจบกันแบบสั้น ๆ เอ๊ะ!!? หรือเราคิดไปเอง

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: HISY ที่ 24-07-2015 01:58:38

ไหงตอบจบสั้นงี้อ่ะ :a5:
สุดท้ายก็ลงเอยกันล่ะนะ
พี่ก่อตอนบอกให้เกมกลับบ้านนี่ให้อารมณ์หวงลูกสาวอ่ะ
ขอบคุณสำหรับนิยายนะคะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 24-07-2015 01:59:04

มันดูรวบรัดน่ะ แต่ก็ดีที่มีความสุข

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 24-07-2015 02:01:36

เอ่อ 0/0 ทำรักแบบเรียบร้อย

แอบฮาตอนเกมบรรยายคุณย่า เอาซะเห็นภาพเชียว

เราเชื่อว่าต้องมีแต่ อิอิ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 24-07-2015 02:04:06

มันสั้นป๊ายยยยยยยยยย :katai1:
ขอต่ออีกสักตอนสองตอนได้มั๊ยค่ะ??!!!!
 :o12:  :ling3:
รักน้องเกม!!!!

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 24-07-2015 02:48:28

นึกอยากให้พี่ก่อเปิดประตูเข้ามาตอนที่ลูกชายกับลูกเขยฟีทเจอร์ริ่งกันกันจังเลย 555

ขอบคุณมากค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 24-07-2015 05:52:46

สั้นไปนิดนะ :hao7:
งั้นขอตอนพิเศษเพิ่มได้ม้าย อิอิ

ขอบคุณค่า

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 24-07-2015 06:39:09

นึกว่าตัวเองตาฝาดที่เห็นเรื่องนี้อัพ
ความรู้สึกคือยังไม่อยากให้เรื่องนี้จบเลย  :z10:
รักแพทริครักอิเกม รักครอบครัวอิเกมมัน
รักบรรยากาศของสองคนนี้
แบบว่า ยังอยากได้ตอนพิเศษอีกอ่ะค่ะจัดให้ที อิ๊ๆ  :z1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 24-07-2015 06:51:58

ดีนะที่กล้าแมนๆมาขอกับคุณพ่อ
แล้วนี่จะกลับเมกาไปอยู่กับพ่อฝรั่งไหมจ๊ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: nunnan ที่ 24-07-2015 06:57:00

ต่ออีกได้ไหมมมมม​ อยากอ่านอีกยังไม่อยากให้จบเลย

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sirin_chadada ที่ 24-07-2015 09:14:24

ขอบคุณค่ะ
 :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 24-07-2015 09:55:14

จบแล้ว จะมีตอนพิเศษไหมน้า~

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 24-07-2015 12:27:17

ขอตอนพิเศษหน่อยยยยย  :hao6:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 24-07-2015 12:44:51

ขำย่าอ่ะ  :m20:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 24-07-2015 16:33:35

แอร๊ย พ่อแพทริคมาขอลูกเขาแล้ว กินก๋วยเตี๋ยวที่ร้านแล้วไปขอลูกพ่อค้าเลยจ้า 5555
อ่านจบแล้วเรามโนไปว่าระหว่างที่กำลังพยายามรักกันเงียบๆเรียบร้อยนั่นน่ะ พี่ก่อกับเท็นก็ยืนฟังแบบเรียบร้อยอยู่หน้าห้อง 5555
งั้นเดาเอาจากเสียงครางแล้วกันนะว่าเกมเป็นแบบเท็นหรือแบบพี่ก่อ    :hao6:  ยังไงก็จะรอตอนพิเศษนะคะ อยากได้อีบุ้คค่ะ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: iammz ที่ 24-07-2015 17:13:34

แอบขำคุณย่า อยากรู้เกมอยู่ตำแหน่งไหน อิอิ

ขอบคุณมาก ๆ ค่ะ

 :กอด1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 25-07-2015 09:29:37

แวะเข้ามาเม้นเบาๆคือจะบอกว่าอยากให้เรื่องนี้มีตอนพิเศษจริงๆค่ะ
แบบว่าถึงขนาดเก็บเอาไปฝันกร้ากกกกกกก เป็นเอามากเลยเว้ย
อย่าลืมตอนพิเศษนะคะ  :impress2:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 25-07-2015 12:35:01

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: fannan ที่ 25-07-2015 22:57:34

หวานหยด


ชอบมากๆๆๆๆขอบคุณคร้าบ

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Ysolip ที่ 27-07-2015 20:32:55

วันนี้ว่างๆบ้าๆแวะเข้ามาดันค่า โจ๊ะๆ   :hao3:
ก่อนที่จะไม่ว่างไปอีกสองวัน ไม่รู้จะได้เข้าเล้าไหม :z10:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: sosi ที่ 27-07-2015 21:33:56

เพิ่งเริ่มอ่านตอนแรกอะ แค่เริ่มก็สนุกแล้ว   เดียวค่อยอ่านต่อนะ. :mew1:

หัวข้อ: Re: <<เกมพิศวาสซาตานร้าย>>บทที่ 17 ##THE END## [24 / 07 / 15] ย้ายห้องได้เลยค่ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Paparazzi ที่ 27-07-2015 22:38:49

น่ารักที่สุดเบยยยย คนเขียนแต่งเก่งอ่ะ o13

หัวข้อ: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 06-08-2015 22:18:42

                                           เกมพิศวาสซาตานร้าย

                                                 บทพิเศษ             



               ผู้ชายที่ยืนกอดอกตัวเล็กกว่าแพทริคไปนิดเดียวกวาดสายตามองสมาชิกที่มามีทติ้งในคืนนี้ทีละคนแล้วส่าย

หน้าจนผมนึกขำ


               “นี่จะมางานท่องเที่ยวประเทศไทยหรือไงถึงได้แห่กันมาอยู่นี่”


               “ไทยแลนด์แดนออฟสมายด์ไม่ใช่หรือไงไอ้โมกข์”


               เมื่ออยู่ต่อหน้าผู้คนเหล่านี้แพทริคมีท่าทีสบายอย่างไม่น่าเชื่อ ใบหน้ายิ้มแย้มราวกับอายุยังไม่ถึงสามสิบด้วย

ซ้ำ เขาหันมามองผมที่เดินตามหลังมาติดๆและเหนี่ยวเอวให้ยืนเคียงข้างเขา


               “ขอแนะนำให้รู้จักนะเกม ไอ้พวกนี้คือคนที่อยู่บ้านหลังเดียวกับฉันมาก่อนทุกคนคือลูกชายของแด๊ด ไอ้ปาก

หมาตัวใหญ่กว่าเพื่อนชื่อโมกข์ ไอ้ที่นั่งเก๊กทำหน้าหล่อชื่อปราบ ส่วนไอ้นี่ไม่ต้องรู้จัก”


               ฝรั่งรูปร่างราวกับนายแบบลุกขึ้นแหกปากชี้หน้าแพทริคอย่างไม่นึกเกรงกลัวเลยสักนิดจนผมถึงกับทึ่ง


               “ไอ้แพทริค ไอ้กระจอก กี่ปีมึงก็ไม่เคยเปลี่ยนเลยนะ”


               เป็นครั้งแรกที่ผมเห็นแพทริคยิ้มขำอย่างจริงจังจนหลุดหัวเราะออกมา


               “ใช่สิโนเอล กูน่ะไม่เคยเปลี่ยนมีแต่มึงที่เปลี่ยนกลายเป็นคนกลืนน้ำลายตัวเองไปได้”


               ฝรั่งหน้าตาหล่อที่แพทริคเรียกว่าโนเอลก้าวเดินมาหาและยกกำปั้นต่อยเข้าที่หน้าอกของแพทริคทั้งที่รู้ว่าไม่

สะเทือนสักนิด รูปร่างผอมเพรียวเมื่อยืนเทียบกับแพทริคทั้งคู่ยืนมองหน้ากันก่อนที่แพทริคจะใช้มือข้างที่ว่างอยู่ล็อคคอ

โนเอลเข้ามากอด


                “คิดถึงมึงนะโนเอล ชีวิตนี้จะหาใครปากระยำอย่างมึงไม่ได้อีกแล้ว”


               ทั้งคู่หัวเราะเริงร่าใส่กันเมื่อแพทริคปล่อยโนเอล เขายิ้มให้ผมแล้วจึงแนะนำให้ทุกคนรู้จัก


               “นี่คือเกม ชื่อไทยว่ากอนลายด”


               “กลยุทธ์ครับ”


               ผมยกมือไหว้พี่ปราบกับพี่โมกข์ ส่วนโนเอลผมยื่นมือไปจับทักทายกับเขา   


               “เกมเป็นคนรักของกูเอง”


               “กินเด็กนะลุง”


               พี่ปราบสุดหล่อที่นั่งเงียบเอ่ยขึ้นจนผมเขินพลางมองทางผมกับแพทริคอย่างล้อเลียน แพทริคยิ้มกลับและ

ตอบโต้อย่างใจเย็น


               “กินเด็กก็ยังดีว่าเขมือบน้องชายตัวเองล่ะไอ้ปราบ”


               ผมฟังแล้วก็ยังงงอยู่ แต่ยังไม่ทันเฉลยก็มีผู้ชายอีกกลุ่มหนึ่งที่ช่วยคุณป้าแม่บ้านยกอาหารมาบนตั้งโต๊ะตัว

ยาวที่ตั้งอยู่ริมสระน้ำ แพทริคบอกกับผมว่าบ้านที่พวกเขานัดกินข้าวกันนี้เป็นบ้านของพี่ปราบ และพอมองเห็นใบหน้า

ของสองในสามที่ยกอาหารมาผมก็ต้องตาโตเมื่อเห็นว่าทั้งคู่คือนักร้องนักแสดงชื่อดังที่เป็นคู่จิ้นของสาวๆตั้งแต่สมัยที่ผม

ยังเรียนมัธยมปลายอยู่เลย


               “พี่ชาวีกับพี่ป้อง!”


               ท่าทางตื่นเต้นของผมทำให้แพทริคโยกหัวผมเบาๆ


               “อยากได้ลายเซ็นไหมล่ะเกม”


               คู่จิ้นชื่อดังของวงการบันเทิงมาทำอะไรกันที่นี่ ผมขมวดคิ้วเมื่อเห็นพี่ป้องเดินไปนั่งข้างพี่ปราบส่วนพี่ชาวีแยก

เดินไปหาโนเอลและทั้งคู่ก็จูบกัน


               จูบกัน!


               “อ่า...”


               “มีอะไรหรือเปล่าเกม”


               “ก็นิดหน่อยนะแพทริคคือผมกำลังงงน่ะ ก็พี่ชาวีกับพี่ป้องน่ะเค้า...”


               แพทริคดูจะไม่รู้ว่าพี่ชาวีกับพี่ป้องมีชื่อเสียงคู่กันมาตลอด


             “เค้าทำไมเหรอ ชาวีเป็นแฟนของโนเอล ส่วนป้องนอกจากจะเป็นแฟนของปราบแล้วก็เป็นน้องชายของปราบ

ด้วย”


             ผู้ชายที่มีใบหน้าโคตรจะอ่อนโยนที่เพิ่งจะจัดโต๊ะอาหารเสร็จเดินตรงมาหาแพทริคและเอื้อมมือมาจับทักทาย

ผมได้ยินแพทริคเรียกเขาว่าด็อกเตอร์พัทธ์


              “ด็อกเตอร์พัทธ์เป็นคนรักของโมกข์น่ะเกม”


               สรุปว่าค่ำคืนแห่งการมีทติ้งนี้ผมคงจะไม่มีโอกาสได้เห็นสาวๆเป็นแน่ เพราะแต่ละคนต่างก็มีคนรักเป็นผู้ชาย

กันหมด แถมทุกคนยังหน้าตาดีกันสุดๆจนมีผมนี่แหละที่ดูหน้าเหียกมากเมื่อเทียบกับทุกคน

                เมื่อร่วมโต๊ะกินข้าวทุกคนก็พูดคุยกันอย่างสนุกสนานคู่ที่สวีทที่สุดคงหนีไม่พ้นพี่ชาวีกับคุณโนเอล นี่ถ้าเพื่อน

ผู้หญิงสมัยมัธยมมาเห็นคงกรี๊ดกันบ้านแตกเป็นแน่ที่รู้ความจริงว่าพี่ชาวีกับพี่ป้องไม่ได้เป็นแฟนกัน หรือแม้แต่ป้าแก้วที่

ชอบดูรายการประกวดเรียลลิตี้พวกนี้ด้วยแหละ


                 “สรุปว่าไอ้แพทริคที่แก่ที่สุดในพวกเราแต่กลับมีแฟนอายุน้อยที่สุด กูว่ามันจะต้องตายก่อนเพื่อนเพราะสู้แรง

เด็กไม่ไหว ฮ่า ฮ่า”


                 คุณโนเอลนี่ปากจัดจริงๆแฮะ


                 “พูดอะไรดูตัวเองบ้างนะ ระวังจะตายคาอกเด็ก”


                 แพทริคตอบโต้เรียกเสียงหัวเราะได้รอบวงเมื่อคุณโนเอลทำหน้าง้ำใส่ ทุกคนชวนผมพูดคุยอย่างไม่ถือเนื้อ

ถือตัวจนผมหมดความรู้สึกเก้อเขินและไม่แปลกแยกอีกต่อไป พี่โมกข์กับพี่ปราบก็ชอบที่จะคุยเรื่องงานให้แพทริคฟัง

ส่วนอาจารย์พัทธ์กับพี่ป้องได้แต่นั่งยิ้มฟังกันเงียบๆ จนกระทั่งเวลาล่วงเลยไปเกือบเที่ยงคืนแพทริคก็บอกว่าควรจะกลับ

กันได้แล้ว


           “ยินดีต้อนรับสู่ครอบครัวของเรานะเกม พวกเราเป็นเพื่อนและพี่น้องกันหากฉันจะแซวแรงๆไปบ้างก็อย่าถือเลย”


            คุณโนเอลขยิบตาให้ผม


            “ว่าแต่แพทริคมันยังล่มปากอ่าวอยู่ไหม”


             ผมถึงกับหัวเราะหน้าแดงเมื่อคุณโนเอลกระซิบถาม ผมเลยรีบกระซิบตอบ


             “ห่างไกลจากล่มปากอ่าวมากครับ แรงของเขาราวกับพายุทอร์นาโดเลยทีเดียว”


             “จะคุยกันอีกนานไหม”


              เสียงเข้มของแพทริคขัดจังหวะการพูดคุยผมกับคุณโนเอลเลยหัวเราะใส่กันก่อนที่พวกเราจะร่ำลาและแยก

ย้ายกันไปพักผ่อน แพทริคเดินคล้องคอผมไปขึ้นรถยนต์ที่เขาเช่ามาใช้ขับไปยังโรงแรมห้าดาวที่เขาพักอยู่



               “เบื่อหรือเปล่าเกม ต้องไปนั่งฟังคนแก่คุยกัน”



                แพทริคสวมกอดจากด้านหลังในขณะที่ผมยืนเท้าแขนกับระเบียงมองโค้งแม่น้ำเจ้าพระยาในยามค่ำคืน จาก

เมืองไทยไปสี่ปีผมเองก็ไม่ได้เห็นภาพเหล่านี้จนต้องจ้องมองให้หายคิดถึง ผมหันไปสบตากับแพทริคที่อาบน้ำเพิ่งเสร็จ

อยู่ในชุดคลุมชื้นหยดน้ำ


                “ไม่เบื่อเลยครับแพทริคพวกคุณคุยกันสนุกจะตาย แพทริค ขอบคุณนะครับที่พาผมไปด้วย”



                ผมวางมือบนบ่ากว้าง ส่วนแพทริควางมืออยู่ตรงเอวของผมพลางดึงเข้ามาชิดใกล้



                “มันทำให้ผมรู้สึกว่าได้เป็นส่วนหนึ่งของคุณ และขอโทษที่ผมหนีคุณมา”



                ผมคิดว่าแพทริครู้ว่าทำไมผมถึงทำโง่ๆเช่นนั้นแต่เขาก็เลือกที่จะไม่พูดมันออกมา เขาโน้มใบหน้ามากดจูบ

ตรงกลางหน้าผากของผม



                “ฉันรักที่เกมคือเกม ไม่มีใครบนโลกนี้ที่จะสะอาดไปเสียทุกอย่าง แต่ฉันรักที่เกมรู้จักตัวเองและยอมรับในสี

เทาที่ซ่อนอยู่ในหัวใจ”



                แพทริคก้มมองต้นแขนของผมที่สักรูปนกอินทรีสยายปีกพลางใช้ปลายนิ้วลูบไล้ตามแผ่นปีกอันงดงามนั่น



                “แต่ถ้าหากเกมอยากจะเป็นอิสระจากความทุกข์ เกมจะต้องโยนมันทิ้งให้หมด ทำได้ไหม”



                ผมน้ำตาซึมเมื่อแพทริคก้มหน้าลงไปจูบที่เนินไหล่ เขากำลังจะปลดปล่อยอินทรีตัวนี้ให้บินอย่างสง่าผ่าเผย

อยู่บนท้องฟ้า



                “ช่วยเป็นลมประคองใต้ปีกให้ผมได้ไหมถ้าหากผมทำท่าจะบินต่อไม่ไหว”



                “ได้สิ ก็เป็นตั้งแต่วันแรกและจะเป็นต่อไปตลอดชีวิต”



                น้ำตาจากความอัดอั้นทะลักทลายราวกับทำนบแตกเมื่อแพทริคปลดปล่อยผม แพทริคไล่จูบขึ้นมาตั้งแต่หัว

ไหล่ผ่านลำคอจนกระทั่งค่อยๆซับน้ำตาให้ผมจนแห้งเหือดก่อนที่เขาจะมาหยุดนิ่งอยู่ที่ปากและไล่ขบเม้มทีละน้อยอย่าง

อ่อนโยน
               
 



               กลีบปากนุ่มถูกครอบครองทีละนิด กว่าจะบดเบียดแนบแน่นกลยุทธ์ก็หน้ามืดไปกับความหวานที่แพทริค

บรรจง มอบให้ จูบคราวนี้ไม่ร้อนแรงอย่างเคยแต่มันกลับทำให้ใจสั่นอย่างน่าประหลาด กลยุทธ์ได้แต่เงยหน้าหลับตา

ปล่อยให้แพทริคเชยชมจนเขาลืมเรื่องราวทั้งหมดที่ตึงเครียดทิ้งไป



                แพทริคดันเบาๆให้กลยุทธ์พิงร่างไปกับระเบียงของโรงแรม มือใหญ่ที่อุ่นจนร้อนสอดเข้าไปในชายเสื้อกล้าม

ที่กลยุทธ์ใส่อยู่ มือนั้นสัมผัสเนื้อหนังของกลยุทธ์จนร้อนผะผ่าวและเขาก็ไม่รู้ตัวเลยว่าแพทริคดึงเสื้อออกไปตอนไหน

กว่าจะรู้อีกทีแพทริคก็ไล่เม้มลงมาจากคางสากของกลยุทธ์จนกระทั่งมาหยุดงับเบาๆที่แผ่นอก



                “อือ แพทริค”



                ครางแผ่วเมื่อร่างกายกำลังตอบรับ กลยุทธ์ต้องวางมือยึดราวระเบียงไว้เมื่อกำลังแอ่นอกให้แพทริคได้ลงลิ้น

จนเปียกชุ่ม สะโพกแกร่งขยับเข้าชิดจนจุดอ่อนไหวแตะต้องกันผ่านเนื้อผ้า แพทริคล้วงเข้าไปในบอกเซอร์ตัวบางพลาง

เค้นคลึงไปมาปลุกเร้าจนกลยุทธ์หอบหายใจลึก


                แพทริคผละจากยอดอกชูชันอย่างเสียดาย เขามองใบหน้าของกลยุทธ์ที่กำลังปรือตาเม้มปากแล้วอมยิ้มก่อน

ที่เขาจะทรุดตัวลงคุกเข่าแล้วดึงบอกเซอร์ลงมา



                “อ๊ะ แพทริค อย่าลดตัวมาทำแบบนี้ ผมไม่....”



                กลยุทธ์ห้ามอย่างตกใจ เขารีบปิดปากแพทริคที่จ่อใกล้จุดอ่อนไหวเข้ามาทุกที แพทริคดึงมือกลยุทธ์ออก

และเงยหน้าขึ้นมองอย่างอ่อนโยน



                “อย่าห้ามเลยเกม ฉันอยากให้เกมมีความสุข”



                ประคองท่อนเนื้อโอบอุ้มไว้ด้วยปลายนิ้วแล้วใช้ริมฝีปากเม้มปลายก่อนจะลากปากกลืนเข้าไปช้าๆให้ลิ้นอุ่น

ได้สัมผัสทุกสัดส่วนจนกระทั่งมันตกอยู่ในโพรงปากอย่างสมบูรณ์ กลยุทธ์กัดฟันแน่นเมื่อแพทริคกำลังปรนเปรอด้วยการ

ขยับช้าๆให้ความต้องการทะยานขึ้นมาจนเผลอดันเอวเข้าใส่ช่องปาก แพทริคเหลือบตามองอย่างพอใจเมื่อกลยุทธ์คราง

ยาวนานกว่าเคย เขาดันต้นขาของกลยุทธ์ให้กว้างออกเพื่อที่เขาจะสอดตัวเข้าไประหว่างนั้นและนวดคลึงช่องทางเบื้อง

ล่างด้วยปลายนิ้ว



                “แพทริค ผมเสียวจนใจจะขาดแล้ว ซี้ด...”



                ขาของกลยุทธ์สั่นพับๆเมื่อนิ้วสอดลึกเข้าไปทีละนิ้วและแพทริคถอนปากที่ครอบครองเพื่อเปลี่ยนเป้าหมาย

มาอยู่ที่ระหว่างขา ปลายลิ้นลากไล้ตั้งแต่ถุงแฝดจนกระทั่งมาถึงช่องทางที่ถูกสอดดันนิ้วเพื่อควานเปิดเส้นทางให้เขาได้

ใช้ลิ้นได้อย่างเต็มที่กลยุทธ์อ้าปากหอบถี่พลางกุมท่อนเนื้อตนเองเมื่อร่างกายกำลังบอกว่าเขาจะปลดปล่อยในไม่ช้า เขา

รูดรั้งมันไปมาจนกระทั่งน้ำขาวขุ่นพุ่งรินรดมือแพทริคจึงยินยอมลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เขาพลิกร่างของกลยุทธ์ให้หันหน้า

เข้าหาราวระเบียงพลางจับมือของกลยุทธ์ให้ยึดมันไว้ก่อนที่เขาจะแหวกเสื้อคลุมให้ส่วนแข็งขืนที่รออยู่นานได้ออกโรง



                ใช้มือแหวกแก้มก้นโชว์ร่องลึกแล้วแพทริคก็ฟาดท่อนเนื้อใหญ่ยักษ์เข้าใส่ หัวรบปลายบานปริ่มน้ำใสทักทาย

ช่องทางชื้นฉ่ำที่เขาเปิดทางไว้จนพร้อมแล้วดันเอวสอดลึก แพทริคครางต่ำอยู่ในคอเมื่อมันทั้งร้อนทั้งบีบเค้นเร่งเร้าให้

เขาต้องจับเอวของกลยุทธ์ไว้ให้มั่นแล้วรัวเอวเข้าใส่



                “แน่นมากเกม อ้าขาอีกนิด”



                กลยุทธ์ขยับขากว้าง เขาโน้มตัวไปข้างหน้าเพื่อให้แพทริคเคลื่อนที่ถนัด  ความเสียวแล่นวาบไปทั้งตัวอีก

ครั้งจนมือที่กำราวระเบียงเกร็งไปหมด เสียงคำรามของแพทริคทำให้กลยุทธ์อิ่มเอมใจเหลือเกินที่เขาได้ทำให้แพทริคมี

ความสุข



                “อา อยากจัดการเกมให้แรงกว่านี้”




มีต่ออีกนิด...

หัวข้อ: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 06-08-2015 22:29:05

ต่อกันตรงนี้จ้า...





               แพทริคกระซิบอ้อนเสียงสั่นพร่าเมื่อปลดปล่อยออกมาอยู่ในช่องทาง เขาสอดแขนไปรอบเอวแล้วดึงกลยุทธ์

ให้อยู่ในอ้อมกอด กลยุทธ์ตะแคงหน้ามายักคิ้วให้แล้วยิ้มท้าทาย


               “ไหวปะล่ะลุง”


               “ฮึ่ม เด็กแก่แดด”


               สองแขนที่โอบรอบเอวออกแรงรัดแน่น แล้วแพทริคก็ยกกลยุทธ์จนตัวลอยทั้งที่ยังประสานกายสอดลึกจาก

ทางด้านหลังเพื่อจะพากลับเข้าไปในห้องหรูของโรงแรม เมื่อถึงเตียงนอนขนาดใหญ่แพทริคก็ทิ้งร่างของเกมให้คว่ำหน้า

ลงไปพร้อมกับที่ตัวเองก็ล้มตัวลงไปพร้อมกัน


               “อัก... แพทริค จะบ้าหรือไงเบาๆสิวะ ผมจุก”


               กลยุทธ์ร้องลั่นเมื่อท่อนเนื้อที่ยังสอดลึกทิ่มแทงเสียดสีอยู่ภายใน เมื่อได้อยู่ลำพังในห้องหับมิดชิดแพทริคก็

ปล่อยเสียงคำรามลั่นแล้วก้มหน้างับลงไปที่บ่าของกลยุทธ


               “เกมทำฉันคลั่ง รู้ไหม”


               บอกกล่าวพร้อมกับขบเม้มลงมาตามแนวสันหลังจนกลยุทธ์สะท้าน สองมือกำผ้าปูที่นอนจนยับยู่ยี่ใบหน้าที่

แนบอยู่บนที่นอนนุ่มเหยเกเมื่อแพทริคกำลังเรียกความต้องการของเขาให้พุ่งสูงอีกครั้ง


               “แพทริคครับ ได้โปรด อา...จัดแรงๆเลยครับ”


               ได้ยินเสียงหัวเราะดังแว่วมาจากด้านหลังก่อนที่ใบหน้าของกลยุทธ์จะถูกดึงมาบดจูบเร่าร้อนที่แตกต่างจาก

เมื่อครู่ก่อน ลิ้นหยุ่นเกาะเกี่ยวกันอย่างไม่มีใครยอมแพ้เมื่อกลยุทธ์ก็ถือว่าตนเองจูบได้ไม่เป็นรองแพทริค เอวหนาเริ่ม

ขยับอีกครั้งและคราวนี้แพทริคไม่ยั้งแรงจนเสียงดังลั่นห้องยาวนานกว่าศึกรักในค่ำคืนจะยุติลงได้
               



               กลยุทธ์เบียดกายให้สัมผัสแนบแน่นเมื่อเขานอนหลับตาพริ้มอยู่ในอ้อมกอดของแพทริคหลังจากที่พากันหมด

แรงเมื่อเกือบสว่าง แพทริคต้องยกเขาขึ้นบ่าเพื่อพาไปชำระล้างร่างกายแถมเขายังถูกจัดการรอบสุดท้ายในห้องน้ำ

แพทริคพากลยุทธ์ที่แทบจะปิดตาสนิทตั้งแต่เช็ดตัวแห้งมานอนพักอยู่บนเตียง


               “ดีขึ้นหน่อย เมื่อวานที่บ้านเกมฉันยั้งเสียแทบตายอัดอั้นจะแย่”


               ทั้งที่ยังหลับตาแต่กลยุทธ์ก็ซัดเข้าที่ต้นแขนของแพทริคดังตุ้บ


               “ขนาดคุณยั้งเสียแทบตายผมยังกลัวพ่อกับย่าจะได้ยินเลย ไม่รู้หน้ามืดมาจากไหน”


               แพทริคหัวเราะถูกใจแล้วจึงกดจูบที่ขมับของกลยุทธ์


               “หน้ามืดเพราะขาดหมอนข้าง”


               “ตอนนี้ก็มีหมอนข้างแล้วไง หลับได้แล้วลุงผมง่วง”


               แพทริคกระชับอ้อมกอดแล้วดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมเพิ่มความอบอุ่น เขาก้มมองกลยุทธ์ที่หลับสนิทอยู่ข้างกาย

ก่อนจะหลับตาลงตามไป ไม่ช้าลมหายใจสม่ำเสมอก็ประสานกันอยู่บนเตียงกว้างเมื่อแสงทองของเช้าวันใหม่ฉายแสงระ

เรื่อพาดผ่านเข้ามา


                ---------------------------------------- จบตอนพิเศษ----------------------------------------------
               
               



                ในที่สุดวันนี้ก็มาถึง วันที่เราแต่งนิยายขนาดกลางจบไปสองเรื่องที่ต่อเนื่องกันและเราจะรวมเล่มจ้า



                รายละเอียดมีดังนี้


                นิยายเรื่อง น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา และ เกมพิศวาสซาตานร้าย


                ขนาด B6


                จำนวนหน้า 200+


                ตอนพิเศษที่ไม่ได้ลงในเล้า แต่งให้แน่ๆ ถ้าคนซื้อเยอะคนแต่งก็จะดีใจและหาเวลาแต่งให้เยอะๆ
               


                ราคา น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา 180 บาท


                         เกมพิศวาสซาตานร้าย 220 บาท


               แต่ เดี๋ยวก่อน!               
    ถ้าคุณซื้อทั้งสองเรื่องเราจัดโปรโมชั่นเหลือ 380 บาทเท่านั้นจ้า :hao3:
               
             
                ขอคิดค่าจัดส่งนิดนึง แบบลงทะเบียนเท่านั้น ซื้อเล่มเดียว 35 บาท ซื้อสองเล่ม 50 บาท


                ระยะเวลา 9 สิงหาคม-7 ตุลาคม 2558



                วิธีการสั่งซื้อ


                1.ไปที่แฟนเพจ -> แฟนเพจ Belove (https://www.facebook.com/pages/Belove-For-HKs/585837448110410)


                จะมีเลขที่บัญชีปักหมุดรอไว้แล้ว โอนเงินให้เรียบร้อย ไม่ต้องจองนะคะ


                2. เมล์มาที่อีเมล์ที่แจ้งไว้ในแฟนเพจเช่นกัน ชื่อหัวข้อ สั่งซื้อนิยาย...


                3.บอกรายละเอียดมาในเมล์ว่าคุณซื้อกี่เรื่อง ถ้าเรื่องเดียวซื้อเรื่องอะไร ถ่ายรูปหลักฐานการโอนและแจ้งที่

อยู่จัดส่งพร้อมกัน


                4.รอเมล์ตอบกลับจากคนแต่งเป็นอันเสร็จพิธี


                ขอบพระคุณคนอ่านที่ติดตามมาอย่างเหนียวแน่นทั้งสองเรื่องค่ะ
 


                Belove


                ID เป็ดนักขาย TBL-185-615
                     :pig4: :pig4: :pig4:
 

ป.ล. ลิงค์อ่าน  น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=44494.0)

[attachment deleted by admin]

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: khwanruen ที่ 06-08-2015 22:43:48

จบอย่างสวยงาม ขอบคุณ คนแต่งมากๆนะคะ ติดตาอ่นมาสี่เรื่องประทับใจทั้งสี่เรื่องเลย  :katai3:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: B52 ที่ 06-08-2015 23:01:49

จบลงด้วยดีมีความสุข

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บ
เริ่มหัวข้อโดย: mystery Y ที่ 06-08-2015 23:14:51

ขอบคุณตอนพิเศษค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Dark_Noah ที่ 06-08-2015 23:44:47

ชอบเรื่องนี้  :mew1: แต่แอบสงสัยว่าทำไมโนเอลถึงบอกว่าแพทริคล่มปากอ่าว อยากรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นกันน้า  :hao7:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: k_keenny ที่ 07-08-2015 00:20:37

"ไหวปะล่ะลุง" 55555555 
 :hao7:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Aumy8059yaoi ที่ 07-08-2015 00:29:43

โอยยยยยยยย สองคนนี้นี่ร้อนแรง และหวานกันสุดๆ!!!!
จะเป็นเบาหวานตายแล้วค่าาาาาาาา :pighaun: :pighaun: :m25:
จะซื้อแน่ๆค่ะ รอเค้าก่อนน้าาาาาาา #เกมแพท :mew1:

ขอบคุณคนเขียนมากกกกกกกกๆๆๆๆๆเลยค่ะ  :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Freja ที่ 07-08-2015 01:28:50

ต๊ายนังแพท   นี่สรุปแล้วแกแก่ที่สุดเหรอยะ?

ว่าแต่พักที่ไหนยะ เดี๋ยวจะไปแอบส่องที่ระเบียง

เกมเแงก็ผ่านร้อนผ่านหนาวมาพอตัวแล้วสิคือมองในแง่ของที่ว่าแนะนำว่าป้องนอกจากเป็นแฟนแล้วยังเป็นน้องของปราบด้วย เกมเองก็ไม่มีปฏิกิริยาอะไร

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Min*Jee ที่ 07-08-2015 05:25:35

อู้วววว ชอบเพื่อนของอาเฮียแพทริคจัง
ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆ
รอติดตามผลงานต่อไปน้าาา

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลย
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 07-08-2015 08:23:55

ขอบคุณเคิ้บบบ XD

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: ❣☾月亮☽❣ ที่ 07-08-2015 09:44:13

 :mew1:  น่ารักค่ะ แต่คู่นี้ร้อนแรงกันได้ตลอดอะ เด็กมันยั่ว ใช่ไหมคะคุณแพททริค  :hao6: 

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: twinmonkey0311 ที่ 07-08-2015 11:07:22

แพทริคต้องหมั่นออกกำลังกายดูแลสุขภาพด้วย ไม่งั้นต่อไปไม่มีแรงกินตับน้องเกมน้าาา :pig4:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: TONG ที่ 07-08-2015 12:07:39

จบแล้ว รออ่านม้วนเดียวจบอยู่เลย รออุดหนุนรวมเล่มจ้า

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: fay 13 ที่ 07-08-2015 20:43:39

 :mew1:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 07-08-2015 21:07:04

 :pig4: จบแล้วจริงๆ สนุกทั้งสองเรื่องเลย รอติดตามผลงานชิ้นต่อไป

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 09-08-2015 00:12:15

น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา และ เกมพิศวาสซาตานร้าย
เริ่มเปิดการจำหน่ายแล้วนะคะ ^^


 :pig2: :pig2: :pig2:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: clairon ที่ 09-08-2015 01:00:57

 :pighaun:

ชอบซีรีส์ ผู้ชายของแดดมากๆเลยค่ะจบลงด้วยดีแถมแพททริคจะแซบสุดละว่าไม๊อิอิ ทั้งโมกท์ปราบแพททริคโนแอล โอวว เค้าเรียกว่าแรไอเทมเลยทีเดียว
เรื่องนี้ก็สนุกดีชอบค่ะ
เป็นกำลังใจให้พี่แกล้มเขียนเรื่องต่อๆไปน่ะค่ะ

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #ย้ายห้องได้เลยค่ะ#
เริ่มหัวข้อโดย: ohho99 ที่ 20-08-2015 11:08:31

เพิ่งได้มาอ่านตอนที่ปิดเรื่องนี้ไปแล้วค่ะ
สนุกมากจนไม่กล้าไปอ่านเรื่องแรกที่เกมเป็นคนไม่ดีข่มขืนแฟนพ่อเลย
เห็นช่วงแรกๆมีแต่คนคอมเม้นต์ด่าและสมน้ำหน้าเกม 555
แต่ตอนจบมันดูรวบรัดไปนิดนะคะ หรือว่าเราพลาดไปตอนไหนหว่า
อยากรู้เรื่องของเพื่อนเกาหลีทั้งสองของเกมด้วยว่าสุดท้ายเป็นยังไงบ้าง
แต่ชอบเรื่องนี้มากๆค่ะ อ่านรวดเดียวจบเลย แล้วจะแวะไปอ่านเรื่องอื่นๆด้วยนะคะ


+1 บวกเป็ดเป็นกำลังใจให้คนเขียนค่ะ ^^

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] #บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #
เริ่มหัวข้อโดย: Kaemmiizz ที่ 21-08-2015 15:14:27

ชอบอ่ะ..ชอบเรื่องราวและตัวละครที่สัมพันธ์กัน เป็นเรื่องที่เข้มข้นพอควรเลย ชอบแนวนี้แหละ ร้ายๆ โหดๆ มันให้ความรู้สึกลุ้นๆไปพร้อมกัน ตื่นเต้นดี
แต่เราไม่ชอบแบบแนวนายเอกโดนคนอื่นข่มขืนอ่ะ(ยกเว้นพระเอกนะ อันนี้ถือว่ายกเว้น) มันให้ความรู้สึกเหมือนนายเอกไม่คู่ควรกะพระเอก ไม่รู้สิ มันตะขิดตะขวงใจ
แต่โดยรวมแล้วเป็นอีกเรื่องที่ดีมาก

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] #บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #
เริ่มหัวข้อโดย: КίmY ที่ 21-08-2015 19:15:47

แหมมมม่ คู่นี่นี่เขาแซ่บจิงๆ  :z1:
 :L2: :pig4: :pig4: :L2:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] #บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #
เริ่มหัวข้อโดย: mickeyz.min ที่ 22-08-2015 16:12:20

เรื่องนี้ทำให้รักเกมทันที ในที่สุดก็เจอที่ของตัวเอง

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] #บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #
เริ่มหัวข้อโดย: Nbear ที่ 22-08-2015 23:06:58

อ่านจบภายใน 2 ชม. สนุกมากกกกก o13

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] #บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #
เริ่มหัวข้อโดย: ckk ที่ 23-08-2015 14:14:10

สนุกมากค่ะ

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย\(^O^)/ [06/08/15] #บทพิเศษ+แจ้งข่าวรวมเล่ม #
เริ่มหัวข้อโดย: funland ที่ 02-09-2015 23:06:13

 o13  ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: เกมพิศวาสซาตานร้าย [13 /09 /15] สปอยล์บทพิเศษในร่วมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 13-09-2015 00:27:18

        ราวกับมีแรงดึงดูดเมื่อเราต่างเบียดหน้าเข้าหาแลกจูบกันอย่างเมามันท่ามกลางแสงแดดจัดจ้า

ยามบ่าย และแย่งกันเปลื้องผ้าของอีกฝ่ายขว้างไปยังผืนดินบนฝั่ง เนื้อตัวชื้นทั้งเหงื่อทั้งน้ำเหนียวหนับ

ยิ่งดึงดูดซึ่งกันจนร่างกายเบียดแน่น และในที่สุดโจอี้ก็ผลักให้ผมหงายหลังไปกับพื้นดินริมลำธารนั่นเอง


        “โจอี้ได้โปรด อย่ามองเลย”


        ร่องรอยแผลเป็นจากการถูกทารุณด้วยฝีมือของไอ้ไมเคิลยังทิ้งไว้ตามตัว มันมากมาย

จนผมไม่รู้ว่าควรจะปิดบังตรงไหนดีเพราะมันปรากฏแม้แต่ในหัวใจ โจอี้ดึงมือของผมออก

แล้วก้มหน้าลงมาพรมจูบไล่จากลำคอ


             “เมื่อไหร่ถึงจะเลิกเจ็บปวดเสียทีวะแทยัง กูอยู่ตรงนี้อยู่ใกล้ๆมึง

กูจะไม่ยอมให้ใครมาทำให้มึงเจ็บปวดอีกแล้ว”







ใครที่ถามถึงโซแทยังเพื่อนเกม มีให้ในรวมเล่มนะจ๊ะ


มาอุดหนุนกันเถอะ

 :pig2: :pig2: :pig2:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย [13 /09 /15] สปอยล์บทพิเศษในร่วมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: boboman ที่ 13-09-2015 22:14:53

บีเลิฟยั่วกันนี่นา -3-

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย [13 /09 /15] สปอยล์บทพิเศษในร่วมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: mucan99 ที่ 15-09-2015 14:47:54

กรีดสนุกมากกกกบอกตรงชอบมากค่า

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย [13 /09 /15] สปอยล์บทพิเศษในร่วมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: brookzaa ที่ 16-09-2015 23:32:17

นี่คืออะร๊ายยยยยย

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย [13 /09 /15] สปอยล์บทพิเศษในร่วมเล่ม
เริ่มหัวข้อโดย: reborn ที่ 19-09-2015 09:28:12

 o13

หัวข้อ: เกมพิศวาสซาตานร้าย ##สั่งซื้อได้จนถึง 7 ตุลาคม 58 นะจ๊ะ
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 05-10-2015 11:33:18

              “ทำไมต้องเร่งออกกำลังกายครับแพทริค ไอ้ที่คุณไปยิมบ่อยๆนี่ยังฟิตไม่พอเหรอ”
 

              แพทริคยิ้มเจ้าเล่ห์


               “มีเมียเด็กต้องฟิตหน่อย เดี๋ยวจะตามเด็กไม่ทัน”


               ผมหน้าเหวอแล้วจึงปล่อยเสียงหัวเราะออกมา แพทริคขยับให้ผมนอนหงายทั้งที่ตรงนั้นก็ยังค้างคาเขาไล่จูบผมตามกรอบ

หน้า


               “พรุ่งนี้เราไปทำเรื่องรับเรเชลเป็นลูกบุญธรรมด้วยกัน แต่ว่าคืนนี้ฉันขอจัดการเกมทบต้นทบดอกหน่อยนะ”


               ริมฝีปากของผมไม่มีโอกาสได้พูดอะไรอีกเมื่อแพทริคไม่เปิดโอกาส มันเหลือพื้นที่ให้ผมได้เพียงปลดปล่อยเสียงคราง

เท่านั้น แต่ผมเองก็เต็มใจที่จะเป็นเช่นนั้นเพราะตอนนี้ก็ไม่มีเสียงอะไรไพเราะเท่าเสียงแห่งความรักของเราเช่นกัน






รักเกม รักแพทริค อย่าลืมมาสู่ขอกันนะคะ  :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1: :กอด1:

หัวข้อ: เกมพิศวาสซาตานร้าย ##เปิดขายทาง Ebook แล้วค่ะ [28/10/15]##
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 28-10-2015 19:00:32

สวัสดีค่ะ


Belove แวะมาแจ้งข่าว
เกมพิศวาสซาตานร้าย มีขายทาง Mebmarket แล้วค่ะ
ราคา 179 บาท ไปอุดหนุนกันได้ที่นี่
ซื้อเกมพิศวาสซาตานร้าย (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNDczMTkyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzI2NjQiO30)


และนี่เลย โปรโมชั่นพิเศษ
ถ้าซื้อพร้อมน้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา ที่เป็นเรื่องก่อนหน้าเรื่องนี้ ขายเพียง 299 บาทเท่านั้น
คลิกตรงนี้เลย Setน้ำใส+เกมพิศวาส (https://www.mebmarket.com/index.php?action=BookDetails&data=YToyOntzOjc6InVzZXJfaWQiO3M6NjoiNDczMTkyIjtzOjc6ImJvb2tfaWQiO3M6NToiMzI2NjYiO30)




คิดถึงแพทริค คิดถึงเกมเมอร์อย่าลืมไปอุดหนุนกันนะคะ


 :man1: :man1: :man1:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย ##เปิดขายทาง Ebook แล้วค่ะ [28/10/15]##
เริ่มหัวข้อโดย: ammamooty ที่ 23-12-2015 23:13:24

ดันมาอ่านเรื่องนี้ก่อนคู่คุณพ่อกับพี่เท็น

ตอนแรกก็งงๆทำไมทุกคนดูเกลียดเกมส์จัง ตอนนี้รู้ละ55555
คนแต่งแต่งสนุกมากเลยค่ะ ฉากกอดหมอนข้าง(?)นี่คือ หืออออออ .ขอเลือดด่วน.
ขอบคุณที่แต่งจนจบนะคะ

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย ##เปิดขายทาง Ebook แล้วค่ะ [28/10/15]##
เริ่มหัวข้อโดย: pearl9845 ที่ 03-02-2016 22:24:39

ขอบคุณค่ะ
 :pig4: :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: เกมพิศวาสซาตานร้าย ##เปิดขายทาง Ebook แล้วค่ะ [28/10/15]##
เริ่มหัวข้อโดย: tamako ที่ 27-02-2016 22:15:22

เรื่องนี้ร้อนแรงจริงๆ เรื่องของเท็นอ่านเเล้วน้ำตาตก แต่เรื่องนี้น้ำลายหกทั้งเรื่อง :hao6:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: supizpiz ที่ 21-03-2016 05:09:23

เกมนี่ช่างยั่วจริงๆ ตลกแพธทริคจะทำแบบเงียบๆเรียบร้อย โถ่พ่อคุณ  :m20:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: Wut_Sv ที่ 22-03-2016 22:35:11

สนุกอ่ะ เราว่ากรรมตามสนองเกมจริงๆอ่ะ คือตอนที่โดนไมเคิลมันข่มขืนนะ เพราะยังไงแพทริคก็ยังรัก เป็นภาพทับซ้อนกับตอนของเท็นเลยหล่ะ :hao3: :hao3: :hao3:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: mellowshroom ที่ 16-05-2016 11:49:55

ตามอ่านต่อไป :กอด1:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: Mitnai ที่ 21-05-2016 13:09:44

จบงดงาม ถามว่าสงสารเกมมั้ย ก็นิดนึงอ่ะเนอะ555555555
เจอกันที่สถานีต่อไป Heart หัวใจนี้มีเพียงเธอ
ขอบคุณค่ะ ♥

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: suonlyyou ที่ 08-06-2016 18:04:47

 ชอบมากๆๆๆๆๆ  ขอบคุณสำหรับนิยายดีๆนะค่ะ


:mew1: :mew1: :mew1: :mew1:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: ● MaYa~Boy ● ที่ 10-06-2016 23:02:21

สนุกมากๆ รวดเดียวจบเลย

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: pp_song ที่ 14-07-2016 20:41:42

 :-[ เขินนนน

ขอบคุณนะคะ  :pig4:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: golove2 ที่ 18-07-2016 00:24:42

เห้อ....... ขอสมน้ำหน้าเกมนิดๆนะ
ยังแค้นที่ทำกับเท็นอยู่

แต่เห็นแก่แพทริค
พอให้อภัยได้

 :hao6: :hao6:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: ronlbb ที่ 02-08-2016 16:29:13

ชอบจัง 
ดูเป็นมาเฟียที่น่ารัก
แต่ก็ยังคงความโหดเอาไว้

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: aoihimeko ที่ 05-08-2016 10:14:17

Thanks so much for good story  :pig4:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: ASAMENG ที่ 06-08-2016 11:27:02

 :hao3: ดีงามๆ สนุกมาก ทุกตอน  :-[ ขอบคุณนะ :L2:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: popular ที่ 08-08-2016 17:32:35

 :hao7: ขอบคุณครับ ครบรสจริง ๆ เรื่องนี้ :hao7:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: ยอดมนุษย์ขนมปัง ที่ 22-08-2016 21:17:10

ชอบอีกแล้ววว  :m4:


ตามมาอ่านเรื่องของคุณ Belove อีกเรื่องค่ะ

ชอบตรงเป็นนิยายไม่กี่เรื่องที่นายเอกโดนข่มขืนจริงๆก่อนที่พระเอกจะมาช่วย  :m26:


เป็นกำลังใจให้คุณ Belove ต่อไปนะคะ  :m13:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: TITAN ที่ 30-12-2016 20:19:18

 :L1:ี

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: MIwEMInE ที่ 05-02-2017 01:28:49

ขอบคุณค่ะ

หัวข้อ: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: Belove ที่ 11-06-2017 10:39:42

#ประกาศจากนักเขียน



เป็นที่รู้กันดีว่านิยายเรื่อง น้ำใสของผม น้ำข้นน่ะของเขา/เกมพิศวาสซาตานร้าย เคยติดสัญญากับสำนักพิมพ์ แต่ตอนนี้สัญญานั้นสิ้นสุดแล้ว

..

บีเลิฟจึงคิดในประเด็นเหล่านี้ว่า

1.จะรวมเล่มทั้งสองเรื่องนี้เองดีหรือไม่

2.ปกที่สำนักพิมพ์เคยไปติดต่อให้วาดนั้น ยังไม่ได้จ่ายเงิน หากบีเลิฟจะจ่ายเงินซื้อมาทำเองก็จะเป็นจำนวนที่มากพอควร ซึ่งก็ทำให้ต้นทุนการผลิตสูงขึ้นด้วยสำหรับหน้งสือทำมือ

3.ทั้งสองเรื่องเคยตีพิมพ์เมื่อ 3 ปีก่อน หากต้องการพิมพ์ใหม่ เราจะทำอะไรให้คนที่เคยซื้อไปแล้ว

.

.

ดังนั้น บีเลิฟจึงมาขอสอบถามความเห็นด้วยการทำแบบสอบถามขึ้นมาค่ะ รบกวนทุกท่านช่วยตอบด้วยนะคะ



ขอบคุณค่ะ



https://goo.gl/forms/Gk5ntkWRq8JZrsWv2

:L1: :L1: :L1: :L1:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ## รบกวนตอบแบบสอบถามจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: Gatjang_naka ที่ 12-06-2017 11:40:24

 :pig4: มีความซาดิสหน่อยๆ อะนะ  :hao7:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ## รบกวนตอบแบบสอบถามจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: O-RA DUNGPRANG ที่ 20-06-2017 07:47:12

 :pig4: :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ## รบกวนตอบแบบสอบถามจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: NewYearzz ที่ 29-08-2017 13:44:32

ทำไมไม่ค่อยสงสารเกมส์เลยก็ไม่รู้ เฉย ๆ มาก

แบบทำร้ายคนอื่นมามาก โดนเองชิลล์ๆมั๊ยหล่ะ?

เอาจริงโดนคนอื่นมันไม่เจ็บเท่าคนที่รักและไว้ใจหรอก

 :L2:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ## รบกวนตอบแบบสอบถามจ้า
เริ่มหัวข้อโดย: เป็ดอนุบาล ที่ 21-09-2017 17:21:10

     สนุกมากค่ะบางตอนสำหรับคนที่อ่านเรื่องพ่อของเกมส์มาก่อนจะอินมากในการอ่านเรื่องนี้เพราะว่าบางตอนมันสนุกเเละเพิ่มอรรถรสมากเลย อ่านไปอินไปน้ำตารื้นไปเลยค่ะ
     ดีใจนะค่ที่จะรวบเล่นอีกครั้ง
     ขอให้ขายได้เยอะๆนะค่ะเรายกมือซื้อค่ะ555 :pig4: :pig4: :pig4:
อยากได้มาก :mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
                   :pig4:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: armsa2531 ที่ 02-02-2018 13:57:18

น่าฉงฉานนนนนนน :ling1:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: zysygy ที่ 01-04-2018 21:45:42

 :mew1:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: BooJiRa_ ที่ 12-05-2018 12:36:09

ขอบคุณมากๆค่ะ ชอบมาก เลือดหมดตัวเลยทีเดียว 555555 :hao7:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: sailom_orn ที่ 18-05-2018 02:08:57

 :really2: ฟินสิ่งคะ รออะไร   :heaven

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: Nobodylove ที่ 23-01-2019 10:25:14

 :z3: :z3: :z3: :z3: งานดีๆๆๆๆ   :katai2-1: :katai2-1: :katai2-1:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: tangtey59 ที่ 14-10-2019 16:32:52

เรื่องนี้สนุกจังเลยค่ะ

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: mrsnikiforov ที่ 17-01-2020 18:43:40

 :katai4:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: airicha ที่ 19-01-2020 14:10:14

 :pig4: :pig4:

หัวข้อ: Re: ## เกมพิศวาสซาตานร้าย ##
เริ่มหัวข้อโดย: pogpax ที่ 20-01-2020 05:45:59

 :pighaun: :z1: :m25: