-
ข้อตกลงในการเข้ามาในเล้าเป็ดนะครับ กรุณาอ่านทุกคนนะครับ
เล้าแห่งนี้เป็นที่ที่คนชื่นชอบนิยาย boy's love หรือชายรักชาย หากใครหลงมาแล้วไม่ชอบ
กรุณากดกากบาทสีแดงมุมด้านขวาบนออกไปด้วยนะครับ
ติดตามกฏเพิ่มเติมที่กระทู้นี้บ่อยๆ เมื่อมีการแก้ไขกฏจะแก้ไขที่กระทู้นี้นะครับ
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=459.0
ประกาศทั่วไปติดตามอัพเดทกันที่นี่
http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=2160.0
ประกาศ กฎที่อื่นมีไว้แหก แต่ห้ามมาแหกที่นี่
1.ห้ามมิให้ละเมิดสิทธิส่วนตัวของคนแต่งและบุคคลในเรื่องทั้งหมด
2.ห้ามมิให้โพสต์ข้อความ รูปภาพ ใช้ลายเซ็นหรือรุปส่วนตัวหรือสื่อใดๆที่ก่อให้เกิดความขัดแย้ง ไม่แสดงความเคารพ, หมิ่นประมาท,
หยาบคาย, เป็นที่รังเกียจ, ไม่เหมาะสม,ติดเรท x,ทำให้กระทู้กลายพันธ์,ไม่เกี่ยวพันกับนิยายที่ลง
หรืออื่นๆที่ขัดต่อกฎหมาย,ห้ามโพสกระทู้ที่จะสร้างประเด็นความขัดแย้ง ในเรื่อง การเมือง ศาสนา พระมหากษัตริย์
และสถาบันต่าง ๆ รวมถึงกระทู้ที่จะสร้างความแตกแยก ชวนวิวาท ของสมาชิกภายในเวปบอร์ด
3.การนำเรื่อง ข้อความ รูปภาพมาโพส หรือนำข้อความใดๆไปโพสที่อื่นๆ กรุณาพยายามติดต่อเจ้าของเรื่องเท่าที่จะทำได้หรือแจ้งมายังบอร์ดนี้ก่อนนะครับ เนื่องจากเจ้าของเรื่องบางครั้งไม่ต้องการให้คนที่ไม่ได้ชื่นชอบนิยายชายรักชายเข้ามารับรู้ ลิขสิทธิ์ทั้งหมดเป็นของเจ้าของคนที่ทำขึ้นและเวปแห่งนี้นะครับ
4.ห้ามแจกเบอร์ แลกเมล บอกเมล แลก msn บนบอร์ด โดยเฉพาะการบอกเบอร์ หรือเมลของคนอื่นโดยที่เจ้าของไม่ยินยอมให้ส่งหรือติดต่อกันทางพีเอ็มจะปลอดภัยกว่าแล้วเมื่อมีการติดต่อสื่อสารกันให้พึงระวังถึงความปลอดภัย ความไม่น่าไว้ใจของผุ้คนทุกคนแม้จะมีชื่อเสียงในบอร์ดเป็นเรื่องส่วนตัวของแต่ละคนไป เพื่อลดความขัดแย้งภายในเล้า จึงไม่สนับสนุนให้มีการจีบกันในบอร์ดนะครับ
5.ห้ามจั่วหัวกระทู้ว่าเป็น “เรื่องเล่า” นักเขียนทุกคนอย่าโกหกคนอ่านว่าเป็นเรื่องจริงในกรณีแต่งเติมเพิ่มแม้แต่นิดเดียวให้ชี้แจงว่าเป็นเรื่องแต่งแม้จะแต่งเพิ่มขึ้นแค่ไม่ถึง 10 % ก็ตาม
6.การพูดคุยโต้ตอบระหว่างคนเขียนและคนอ่านนอกเรื่องนิยาย ทำได้ แต่อย่าให้มากนัก เช่น คนเขียนโพสนิยายหนึ่งตอน ก็ควรตอบเพียงคอมเม้นต์เดียวก็พอแล้ว โดยสามารถใช้ปุ่ม Insearch qoute ได้ ถ้าจะพูดคุยกันมากขึ้นแนะนำให้ไปตั้งกระทู้ใหม่ที่ห้องพูดคุยทั่วไป และลงลิงค์จากนิยายไปยังกระทู้พูดคุยกับแฟนคลับนิยายในรีพลายแรกด้วยนะครับ เพราะการที่คนเขียนและแฟนคลับพูดคุยกันมากทำให้หานิยายที่จะอ่านยาก ไม่เจอ ลำบากกับคนที่ไม่ได้เข้ามาตามอ่านทุกวัน
7. การกดบวกให้เป็ดเหลือง
7.1 นิยาย 1 ตอน จะให้ขึ้น Top list แค่ 1 Reply เท่านั้น ถ้าขึ้นเกิน จะลบคะแนนออก เหลือเฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด
7.2 นิยาย 1 เรื่อง จะให้ขึ้น Top list ไม่เกิน 3 Reply ถ้าเกิน จะลบคะแนนออก ให้เหลือ เฉพาะ Reply ที่มีคะแนนสูงสุด ลงมาตามลำดับ
7.3 Post ในห้องอื่น ๆ ก็จะใช้ หลักการเดียวกันนี้ เช่นกัน ยกเว้น
- 1 Reply ที่เกินมานั้น โมทั้งหลาย พิจารณาดูแล้วว่า ไม่เป็นการปั่นโหวต และเป็น Reply ที่น่าสนใจและเป็นที่ชื่นชอบจริง ๆ
8.Administrator และ moderator ของ forum นี้ มีสิทธิ์อ่าน, ลบ หรือแก้ไขทุกข้อความ. และ administrator, moderator หรือ webmaster ไม่สามารถรับผิดชอบต่อข้อความที่คุณได้แสดงความคิดเห็น (ยกเว้นว่าพวกเขาจะเป็นผู้โพสต์เอง).
9.คุณยินยอมให้ข้อมูลทุกอย่างของคุณถูกเก็บไว้ในฐานข้อมูล. ซึ่งข้อมูลเหล่านี้จะไม่ถูกเปิดเผยต่อผู้อื่นโดยไม่ได้รับการยินยอมจากคุณ .Webmaster, administrator และ moderator ไม่สามารถรับผิดชอบต่อการถูกเจาะข้อมูล แล้วนำไปสร้างความเดือดร้อนต่างๆ
10.ห้ามลงประกาศลิงค์โปรโมทเวป โฆษณา หรือโปรโมทในเชิงธุรกิจใดๆ ทุกชนิด ลงได้เฉพาะในห้องซื้อขาย ในเมื่อแนะนำเวปอื่นที่บอร์ดเรา ก็ช่วยแนะนำบอร์ดเราโดยลงลิงค์บอร์ดเรา เวป http://www.thaiboyslove.com ในบอร์ดที่ท่านแนะนำมาให้เราด้วย เมื่อจำเป็นต้องแนะนำลิงค์ให้ส่งลิงค์กันทาง personal message หรือพีเอ็มแทนนะครับจะสะดวกกว่า ส่วนในกรณีอยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนๆได้อ่านจริงๆนั้นพยายามลงให้ห้องซื้อขายซะ หรือถ้าม๊อดเดอเรเตอร์จะพิจารณาเป็นกรณีๆไป ถ้ารู้สึกว่าไม่ได้โปรโมทเวป แต่อยากแนะนำสิ่งดีๆให้เพื่อนด้วยใจจริงจะให้กระทู้นั้นคงอยู่ต่อไป
11.บอร์ดนิยายที่โพสจนจบแล้วมีไว้สำหรับนิยายที่โพสในบอร์ด boy's love จนจบแล้วเท่านั้น จึงจะถูกย้ายมาเก็บไว้ที่นี่ หาอ่านนิยายที่จบแล้ว หรือคนเขียนไม่ได้เขียนต่อ แต่โดยนัยแล้วถือว่าพล็อตเรื่องโดยรวมสมควรแก่การจบแล้ว หากนักเขียนท่านใดได้พิมพ์เล่มกับสำนักพิมพ์ ต้องการลบเรือ่งบางส่วนออก โดยเฉพาะไคลแม๊ก หรือตอนจบที่สำคัญ ให้แจ้ง moderator ย้ายนิยายของท่านสู่ห้องนิยายไม่จบ เพื่อที่หากระยะเวลาเกินหกเดือนแล้ว เราจะได้ทำการลบทิ้ง หรือท่านจะลบนิยายดังกล่าวทิ้งเสียก็ได้ เนื่องจากบอร์ดนี้เก็บเฉพาะนิยายที่จบแล้ว
บอร์ดนิยายที่ยังไม่มาต่อจนจบไว้สำหรับ
นิยายที่คนเขียนไม่ได้มาต่อนาน หายไปโดยไม่มีเหตุผลสมควร ไม่ได้แจ้งไว้หรือแจ้งแล้วก็ไม่มาต่อ 3 เดือน จะย้ายมาเก็บในนี้เมื่อครบหกเดือนจะทำการลบทิ้ง ส่วนเรื่องไหนที่จะต่อก็ต่อในนี้จนกว่าจะจบ แล้วถึงจะทำการย้ายไปสู่บอร์ดนิยายจบแล้วต่อไป
12.ห้ามนำเรื่องพิพาทต่างๆมาเคลียร์กันในบอร์ด
13.ผู้โพสนิยาย และเขียนนิยายกรุณาโพสให้จบ ตรวจสอบคำผิดก่อนนำมาลงด้วยครับ
14.ส่วนคนอ่านทุกท่าน เวลาอ่านนิยาย เรื่องที่คนเขียนเขียน ก็ไม่ต้องไปอินมากนะครับ ให้เก็บเอาสิ่งดีๆ ประสบการณ์ ข้อคิดดีๆไปนะครับ
15. การนำรูปภาพ บทความ ฯลฯ มาลงในเวปบอร์ด ควรจะให้เครดิตกับ...
(1) ผู้ที่เป็นต้นตอเจ้าของบทความหรือรูปภาพนั้นๆ
(2) เวปไซต์ต้นตอที่อ้างอิงถึง
16.นิยายเรื่องไหนที่คิดว่าเมื่อมีการรวมเล่มขายแล้วจะลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออก กรุณาอย่าเอามาลงที่นี่ หรือสำหรับผู้ที่ขอนิยายจากนักเขียนอื่นมาลง ต้องมั่นใจว่าเรื่องนั้นจะไม่มีการลบเนื้อเรื่องไม่ว่าบางส่วนหรือทั้งหมดออกเมื่อมีการรวมเล่มขาย อนึ่ง เล้าไม่ได้ห้ามให้มีการรวมเล่มแต่อย่างใด สามารถรวมเล่มขายกันได้ แต่อยากให้เคารพกฎของเล้าด้วย เล้าเปิดโอกาสให้ทุกคน จะทำมาหากิน หรืออะไรก็ตามแต่ขอความร่วมมือด้วย เผื่อที่ทุกคนจะได้อยู่อย่างมีความสุข
17.ห้ามแจ้งที่หัวกระทู้เกี่ยวกับการจองหรือจัดพิมพ์หนังสือ แต่อนุโลมให้ขึ้นหัวกระทู้ว่า “แจ้งข่าวหน้า...” และลงลิงค์ที่ได้ตั้งเอาไว้ในแล้วในห้องซื้อขายลงในกระทู้นิยายแทน ถ้านักเขียนต้องการประชาสัมพันธ์เกี่ยวกับการจอง หรือจัดพิมพ์หนังสือของตนเองผ่านกระทู้นิยายของตนเอง นิยายเรื่องดังกล่าวจะต้องลงเนื้อหาจนจบก่อน (ไม่รวมตอนพิเศษ) จึงจะทำการประชาสัมพันธ์ในกระทู้นิยายได้ (ศึกษากฏการซื้อขายของเล้่าก่อน ด้วยนะคะ)
18.ใครจะโพสเรื่องสั้นให้มาโพสที่บอร์ดเรื่องสั้น ถ้าเรื่องไหนไม่จบนานเกิน 3 เดือน จะทำการลบทิ้งทันที ส่วนเรื่องสั้นที่จบแล้วให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้วจะได้ไม่ถูกลบทิ้งและจะเก็บไว้ที่บอร์ดเรื่องสั้นไม่ย้ายไปไหน เช่นเดียวกับนิยายทุกเรื่องเมื่อจบให้แก้ไขโพสแรก และต่อท้ายว่าจบแล้ว จะได้ย้ายเข้าสู่บอร์ดนิยายจบแล้ว ไม่เช่นนั้นม๊อดอาจเข้าใจว่าไม่มาต่อนิยายนานเกินจะโดนลบทิ้งครับ
เอาข้อสำคัญก่อนนะครับเด่วอื่นๆจะทำมาเพิ่มครับเอิ้กๆหุหุ
admin
thaiboyslove.com.......................................
วันที่ 3 ธ.ค. 2551วันที่ 16 ก.ย. 2554 ได้เพิ่มกฏ ข้อที่ 7
วันที่ 21 ต.ค.2556 ได้ปรับปรุงกฏทั้งหมดเพื่อให้แก้ไข และติดตามได้ง่าย
วันที่ 11 พ.ย. 2557 เพิ่มเติมการลงเรื่องสั้นและการแจ้งว่านิยายจบแล้ว
วันที่ 4 ธ.ค. 2557 เพิ่มบอร์ดเรื่องสั้นจึงปรับปรุงกฏข้อ 18 เกี่ยวกับเรื่องสั้น และ เพิ่มเติมส่วนขยายของกฏข้อ 17
เวปไซต์แห่งนี้เป็นเวปไซต์ส่วนบุคคลที่ได้รับความคุ้มครองจากกฏหมายภายในและระหว่างประเทศ การเข้าถึงข้อมูลใดๆบนเวปไซต์แห่งนี้โดยไม่ได้รับความยินยอมจากผู้ให้บริการ ถือว่าเป็นความผิดร้ายแรง
ข้อความใดๆก็ตามบนเวปไซต์แห่งนี้ เกิดจาการเขียนโดยสมาชิก และตีพิมพ์แบบอัตโนมัติ ผู้ดูแลเวปไซต์แห่งนี้ไม่จำเป็นต้องเห็นด้วย และไม่รับผิดชอบต่อข้อความใดๆ โปรดใช้วิจารณญาณของท่านที่เข้าชม และ/หรือ ท่านผู้ปกครองในการให้ลูกหลานเข้าชม
------------------------------------------------
นิยายของ เข่งสะพานปลา
ปรสิต (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45587.0) | HORROR THRILLER (จบแล้ว)
WRONG พื้นผิดเบอร์ (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45629.0) | ROMANTIC COMEDY
ว ร ร ค (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45779.0) | ANGST DRAMA
HUMAN FARM (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46412.0) | DYSTOPIA DRAMA
DARK HORSE (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50457.0) | ROMANTIC DRAMA
(เรื่องสั้น) NOAH (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46235.0) | METAPHOR ROMANCE (จบแล้ว)
(เรื่องสั้น) BEDFAST (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=46246.0) | ROMANCE (จบแล้ว)
(เรื่องสั้น) ก่อร่าง • สร้างตัว (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=50317.0) | THRILLER (จบแล้ว)
------------------------------------------------
สารบัญ
ตอนที่ 1 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45629.0) | P.1
ตอนที่ 2 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45629.msg2974167#msg2974167) | P.1
ตอนที่ 3 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45629.msg2975538#msg2975538) | P.1
ตอนที่ 4 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45629.msg2979451#msg2979451) | P.2
ตอนที่ 5 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45629.msg3026277#msg3026277) | P.4
ตอนที่ 6 (http://www.thaiboyslove.com/webboard/index.php?topic=45629.msg3259508#msg3259508) | P.5
------------------------------------------------
นักเลงคีย์บอร์ดที่
WRONGพื้นผิดเบอร์
ตีป้อมโดนใคร หัวใจโดนเธอ
หลงรักเธอแบบเบลอๆ เผลอๆก็ได้เธอเป็นแฟน
( かわいい )
- 01 -
PIBPIB : คุยได้ไหม ทำอะไรอยู่ครับ
นิ้วเรียวยกขึ้นให้ริมฝีปากแทะอย่างที่ติดเป็นนิสัย จนรู้สึกได้ถึงรสเค็มๆของขี้เล็บนั่นแหละร่างโปร่งถึงได้ใช้เท้าเขี่ยๆถังขยะออกมาจากใต้โต๊ะแล้วโค้งตัวลงถุยน้ำลายให้พอรู้สึกละอายใจว่าได้ทำสิ่งไม่ถูกสุขลักษณะอนามัยลงไป
แต่ช่างแม่งเถอะ ตอนนี้หันมาสนใจในจอคอมพิวเตอร์ก่อนดีกว่า
MirandaKerr : คุยได้ค่ะ : )
เชื่อเถอะว่าไอ้ปิ๊บเผลอระบายยิ้มออกจนเก็บไว้ไม่อยู่แล้วนาทีนี้ ชะโงกหน้าไปข้างๆเพื่อเช็คว่าพี่โจ้เพื่อนร่วมงานกำลังสนใจกับสาวทรีดีในเกมจนไม่มีทางหันมาเสือกเรื่องของเขาแล้วก็ตัดสินใจพิมพ์ตอบกลับไป
PIBPIB : วันนี้ไม่มีเรียนเหรอ?
MirandaKerr : วันนี้หยุดแหละ ดีใจจัง
PIBPIB : นึกว่าเมื่อคืนเล่นเกมดึกจนตื่นไม่ไหว 555
MirandaKerr : ไม่ใช่ก็ใกล้เคียง โทษพี่ปิ๊บเลย
PIBPIB : ไม่เอาไม่โทษดิ เข้าเกมเลยเปล่า?
MirandaKerr : อ้าว นึกว่าอยากจะคุยกันก่อน : (
PIBPIB : คุยก่อนก็ได้ มีอะไรจะบอกพอดี
MirandaKerr : อะไรเอ่ย
PIBPIB : ....
MirandaKerr : เงียบ...
PIBPIB : คิดถึงจัง
โอย... กูล่ะจั๊กกะจี้ตัวเอง
“แค่กๆ”
ยังไม่ทันจะได้หายเขินร่างโปร่งก็ต้องสะดุ้งจนถ้วยมาม่าคัพแทบหลุดมือ ดีนะเก้าอี้นวมที่นั่งอยู่พนักมันสูง ไม่อย่างนั้นคงได้อายตายตอนที่ทุกคนเห็นว่าเขาขี้ตกใจแค่ไหน
ปรานต์ หรือ ไอ้ปิ๊บ รีบกดซ่อนหน้าต่างแชทในเกมลงก่อนจะชะโงกหน้าไปดูต้นเสียงซึ่งนั่งอยู่ฝั่งตรงข้าม พูดให้ถูกก็คือหันตูดคอมพ์ชนกันนั่นแหละ มองผ่านช่องว่างที่พอมีอยู่ก็เห็นแบร์รี่เพื่อนร่วมงานรุ่นน้องกำลังไอสำลักไปดูดโค้กขวดในมือไป ส่วนมืออีกข้างนั่นก็มาม่าคัพรสต้มโคล้งเหมือนกันกับเขาไม่มีผิด รสนี้น่ะต้องกินดีๆ เสียสมาธิหน่อยเดียวมีสิทธิ์สำลักตายอายหมาเกิดได้
เอาเป็นว่าเรื่องของคนอื่นช่างมันก่อน เดี๋ยวน้องมิแรนด้าหาว่าเขาตอบช้าแล้วจะเป็นเรื่อง
แต่ก็ต้องแลกมาด้วยความผิดหวังเมื่อสาวเจ้ายังไม่ตอบอะไรมาเลยสักคำเดียว ไอ้ปิ๊บจำต้องรีบพับหน้าจอลงอีกครั้งเมื่อแบร์รี่มันเดินผ่านเขาไปทางห้องน้ำด้วยสีหน้าเหยเก อีหรอบนี้เดาได้ไม่ยากว่าเจอมาม่าทะลวงถึงม้ามไต
หันกลับมาจากการยุ่งเรื่องชาวบ้านแล้ว น้องมิแรนด้าก็ยังไม่ยักกะตอบ ไอ้ปิ๊บเลยได้แต่เก็บขยะบนโต๊ะยัดใส่ถุงก๊อบแก๊บรอไปพลางๆ จะหาว่าคนแผนกนี้ดูว่างงานก็ได้ แต่มันก็แค่ช่วงนี้เท่านั้นแหละ บริษัทปล่อยเกมใหม่ออกมาเมื่อไหร่อาชีพนักพัฒนาเกมอย่างพวกเขาก็ได้อยู่กับมันจนอดตาหลับขับตานอนลืมวันคืนเลยทีเดียว
ราวๆห้านาทีเขาก็จัดการเคลียร์โต๊ะทำงานที่สุดแสนจะอุดมสมบูรณ์ให้ว่างเปล่าขึ้นมนระดับหนึ่งได้ โดยการทิ้งมาม่าคัพที่แห้งคาถ้วยและเอาขวดโค้กแก้วไปใส่ในลังข้างตู้น้ำที่ทางบริษัทเอามาบริการไว้ให้ แล้วยังซากของกินอีกสารพัดสารเพ แต่เรื่องดีหนึ่งในนั้นก็คือ ปรานต์เจอยาดมที่ทำหายเมื่อก่อนอยู่ในถุงเดียวกับกล่องเอแคลร์
MirandaKerr : มาแล้วค่ะ
พักยกการทำความสะอาดโต๊ะฆ่าเวลาไว้แค่นี้ก่อน มือเรียวกดเปิดหน้าต่างแชททันทีที่เห็นว่าแถบTaskbar ขึ้นสีส้มเรืองๆ พูดก็พูดเถอะว่าเห็นอย่างนี้ใจมันก็ไม่อยู่กับเนื้อกับตัวแล้ว คนกำลังมีความรักอะไรๆก็ไร้เหตุผลทั้งนั้นแหละ
PIBPIB : ไปไหนมา
MirandaKerr : แม่เรียกไปเก็บผ้าอ่ะ ไม่โกรธนะ?
มุมปากหยักยิ้มกริ่มแล้วตั้งท่าจะพิมพ์ตอบ หากแต่หางตากลับสบเข้ากับคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอย่างไม่ตั้งใจ พอเห็นว่าเป้าหมายรู้ตัวไอ้น้องแบร์รี่มันก็แสร้งทำเป็นกระแอมไอแล้วเอี้ยวตัวกลับไปสนใจหน้าจอคอมพิวเตอร์ของตัวเองต่อ ไอ้ปิ๊บเพิ่งรู้วันนี้เองว่านอกจากจะเป็นเป็นคนหล่อที่ชื่อเหมือนพระเอกช่องสามแล้ว น้องในออฟฟิศคนนี้ก็ขี้เสือกไม่ใช่เล่นนะจ๊ะ
PIBPIB : โกรธ
MirandaKerr : ยกโทษให้ไม่ได้เหรอ
PIBPIB : ....
MirandaKerr : นะคะ นะๆ
PIBPIB : ถ้ายกโทษให้แล้วจะได้อะไร
มิแรนด้าเงียบไปถึงสองนาทีกับคำตอบนี้ อะไรวะ ไปเก็บผ้าอีกแล้วหรือไง ทำไมต้องมาหายตอนไคลแม็กซ์ทุกทีเลยเชียว
MirandaKerr : จุ้บๆ <3
ว้าว... นาทีนี้ไอ้ปิ๊บเขินจนแทบลืมหายใจ
PIBPIB : น่ารักนะเราอ่ะ
MirandaKerr : หายโกรธยัง
PIBPIB : ไม่หายโกรธเธอก็หาว่าเราใจร้ายดิ
MirandaKerr : ^_^
ผ่านไปแป๊บๆก็ถึงเวลาเลิกงานแล้ว ปรานต์ไม่ได้รู้สึกว่าตัวเองมีพันธะอะไรนักเพราะมิแรนด้าก็ขอตัวไปช่วยแม่ล้างจาน ทำการบ้าน ธุระส่วนตัวอะไรเทือกๆนี้เหมือนกัน ถ้าไม่ติดอะไรเขาคงได้เจอเธออีกทีตอนสี่ห้าทุ่ม เล่นเกมด้วยกันสองสามตา คุยกันอีกสักครึ่งชั่วโมง แค่นั้นก็ครบหนึ่งในภารกิจชีวิตประจำวันของไอ้ปิ๊บและนอนหลับฝันดีได้แล้ว
ปรานต์โบกมือลาพี่โจ้ที่ขอตัวออกไปก่อน นั่นทำให้เขาเห็นว่าแบร์รี่น้องใหม่หน้าตาดีก็เดินออกไปพร้อมๆกัน รอบตัวหมอนั่นยังมีสาวน้อยสาวใหญ่ในบริษัทมารายล้อมเหมือนอย่างทุกที เฮ้อ ฮอตจนกูอิจฉา
พอลงลิฟท์คนเดียวก็วกกลับเข้าเรื่องน้องมิแรนด้าต่อ เขาคุยกับเธออย่างนี้มาสามสี่เดือนได้ จุดเริ่มต้นคือเธอแอดเขามาเพราะเห็นว่าตั้งชื่อปิ๊บเหมือนพระเอกละครรุ่นพ่อที่เธอชอบ แล้วเขาก็เกิดบ้าไปหาละครของพี่ปิ๊บรวิชบมานอนดูซะงั้น เลยกลายเป็นเพื่อนคุยแก้เหงากันไป เขากับมิแรนด้ามักจะออนมาเวลาพร้อมๆกัน คุยกันยันเรื่องทีมในเกมไหนเจ๋งไหนกาก ถ้าเป็นไปได้อยากให้มีตัวละครไหนมาเพิ่ม จนไปๆมาๆก็กลายเป็นเรื่องจิปาถะ สารทุกข์สุขดิบ ดูหนังเรื่องนั้นไหมเป็นยังไงบ้าง กินมาม่ารสอะไรหรือบ้านอยู่แถวไหน (พอรู้ก็ไปแอบโฉบมานับครั้งไม่ถ้วนแล้วจะบอกให้) กลายเป็นว่าดันชอบอะไรเหมือนๆกัน คุยกันถูกคอ แถมสาวเจ้าก็ไม่จุกจิกงี่เง่าทั้งยังให้กำลังใจเขาในตอนที่ต้องอดหลับอดนอนนั่งทดสอบเกมด้วย
พูดก็พูดเถอะว่าถ้าเป็นเกมเต้นยอดฮิตป่านนี้แต่งงานในเกมจนมีลูกมีผัวใหม่ไปหมดแล้ว แต่ก็อย่างว่า ผู้หญิงที่เล่นบู๊นี่จัดว่าหายาก แถมมิแรนด้ายังเล่นเก่งจนถ้าไม่ติดว่าถ้าเขาเป็นนักพัฒนาเกมก็จะชวนหล่อนไปทำทีมแข่งระดับประเทศแล้วนะเนี่ย
มันทำให้ไอ้ปิ๊บคิดว่านี่แหละ..ความสัมพันธ์ที่กำลังจะพัฒนาไปเป็นรักแท้ อย่างที่เขาตามหามานาน
------------------------------------------------
Note .อะไรนะ ? สาระเหรอ ไม่น่ามีหรอกค่ะคุณ
ชื่อเรื่องยาวมาก แต่ไม่เกี่ยวกับเนื้อเรื่องสักอย่าง 55555555555555555
ทนๆอ่านหน่อยนะคะ เราไม่ค่อยถนัดคอเมดี้เท่าไหร่ Tv T
-
เจิมมมมมมม :katai2-1:
เดาว่าน้องนางน่าจะเป็นเพศเดียวกับคุณนักพัฒนาซอร์ฟแวร์ :hao6:
-
มิแรยด้านั่นใช่น้อง แบรี่มั้ยเอ่ย
-
เอ๊~ จะใช่คุณน้องแบรรี่หรือเปล่าน้าที่ปิ๊บคุยด้วยอ่ะ.บอกคิดถึงปุ๊บสำลักมาม่าปั๊บ.ชิมะๆ
:hao3: ติดตามนะค้าา~~
-
น่าสนใจๆ วิธีเล่าตลกดีค่ะ 55
-
ไม่แน่มิแรนด้าอาจจะเป็นน้องแบร์สุดหล่อที่นั่งอยู่โต๊ะตรงข้ามกันก็เป็นได้จ้ะ :hao7:
-
แหม พี่ปิ๊บ คิดว่าจะได้สาวระวังจะได้เป็นหนุ่มแบร์รี่แทนนะ
:-[
-
หรือจะเป็นแบร์รี่...5555555555555555
-
พลิกโผชัวร์ค่า มิรันด้าไม่ใช่แบร์รี่หรอก
(ปล. คนแต่งคะถ้าใช่นี่สะกิดให้เรามาอีดิทด้วยนะ เก็บเศษหน้า 55555555)
-
มิแรนด้านี่คงไม่ใช่แบร์หรอกใช่มั้ย? 55555555555
แค่มีความรู้สึกว่ามันต้องใช่ ...
-
มิแรนด้าาาาา
คุณคือใคร?? แบรรี่ใช่หรือไม่? ถ้าใช่แล้วคุณทำเพื่ออะไร?
:hao7: :hao7:
-
ตามมาเปิดเรื่องใหม่ฮะ :mc4:
-
มิแรนด้านี่ท่าทางจะหน้าตาดีนะคะพี่ปิ๊บ :m20:
-
นักเลงคีย์บอร์ดที่
WRONGพื้นผิดเบอร์
ตีป้อมโดนใคร หัวใจโดนเธอ
หลงรักเธอแบบเบลอๆ เผลอๆก็ได้เธอเป็นแฟน
( かわいい )
- 02 -
นเดชเช็ดผมหมาดๆของตัวเองพลางเปิดโน้ตบุ๊คสเปคสูงลิบของตัวเองก่อนจะเอนกายพิงพนักเก้าอี้นวมอย่างดี พอหน้าเดสก์ท็อปปรากฏก็จัดการ กดคลิกไปที่ไอคอนคุ้นตาโดยไม่ต้องเสียเวลาคิด
USER : MirandaKerr
PASSWORD : ********
ว่าแล้วก็สมเพชตัวเองชะมัด นี่เป็นครั้งที่ล้านแล้วมั้งกับการถามตัวเองว่ากำลังทำบ้าอะไรอยู่ อวาตาร์รูปตัวละครผู้หญิงหวานๆปรากฏที่มุมหนึ่งของจอพร้อมทั้งตารางให้เลือกเซิร์ฟเวอร์สำหรับเข้าเล่น
แต่นเดชไม่จำเป็นต้องกดเลือกอะไรทั้งนั้น เขามองนาฬิกาบนผนังแล้วก็ตัดสินใจหยิบโทรศัพท์สมาร์ทโฟนขึ้นมากดดูผ่านๆเพื่อฆ่าเวลา ไม่ถึงห้านาทีเสียงแจ้งเตือนก็ดังพร้อมกับหน้าต่างใหม่ที่เด้งขึ้นมา
PIBPIB : เป็นไง เล่นไปกี่เกมแล้ว
MirandaKerr : รออยู่
พิมพ์มือเดียวในขณะที่อีกมือก็สไลด์ปิดแอปพลิเคชั่นไปด้วย สุดท้ายแล้วสมาร์ทโฟนก็ถูกโยนไปนอนแอ้งแม้งอยู่บนเตียง โดยที่เจ้าของมันนั่งฝังตัวอยู่ในเก้าอี้นวม พูดก็พูดเถอะ เขาน่ะเบื่อไอ้เกมบ้านี่จะตายชักอยู่แล้ว ที่เล่นก็แค่เพราะอยากจะได้คุยกับใครคนหนึ่งเท่านั้นแหละ
PIBPIB: รอเราอะดิ มาๆเดี๋ยวพาชนะ
MirandaKerr : ขี้อวด :P
PIBPIB : อวดแล้วรักป้ะล่ะ...
วันนี้พี่ปิ๊บเล่นเขาไปกี่ดอกแล้ววะ....................
นเดชไม่เข้าใจเลยสักนิดเดียวว่าพี่ปิ๊บไปกักเก็บความเสี่ยวมาจากไหน นี่เพราะเป็นเขาหรอกนะถึงได้มองว่ารุ่นพี่ที่ทำงานคนนี้ทำอะไรก็ดูน่ารัก ถึงแม้คนอื่นจะชอบหาว่าพี่ปิ๊บเป็นผู้ชายผิวคล้ำ ๆ ไม่ขาวตามเทรนด์ หน้าตา ส่วนสูงดูเป็นมนุษย์ธรรมดาตามแบบฉบับแบบชายไทยก็เถอะ แล้วก็ถ้าไม่ใช่มิแรนด้าคนนี้เอามุขแบบนี้ไปจีบสาวที่ไหนก็ไม่ติดหรอกรับรอง…
ร่างสูงถอนหายใจแล้วพิมพ์ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มเล็กๆ
MirandaKerr : ไม่รัก เดี๋ยวมานะ
ถึงรู้ว่าพี่ปิ๊บจะตอบกลับมาภายในครึ่งนาทีนี้แต่ชายหนุ่มก็คว้าเอาซองบุหรี่แล้วลุกขึ้นเดินไปตรงระเบียง เดี๋ยวพี่ปิ๊บตอบกลับมาแล้วจะเอาแต่คุยเพลิน เขาเลื่อนบานประตูกระจกออกแล้วเดินออกไปรับลมบนพื้นระเบียง วิวทิวทัศน์ของอโศกในยามค่ำคืนก็เป็นอีกอย่างที่เห็นจนเบื่อ เขามักจะมองไปที่ตึกก่อสร้างใกล้ๆเพื่อดูว่ามันคืบหน้าถึงไหนแล้วในตอนที่ปล่อยควันออกจากปากอึกแล้วอึกเล่า
จะเป็นยังไงนะ ถ้าจริงๆแล้วมิแรนด้าสูบบุหรี่
-----------------------------------------------------------
งัวเงียตื่นขึ้นมาในตอนเช้าเพราะต้องไปทำงาน ใช้เวลาไม่ถึงชั่วโมงนเดชก็อาบน้ำแต่งตัวเสร็จพร้อมออกไปทำงาน หยิบกระเป๋าเป้บนเก้าอี้ขึ้นมาสะพายไว้ด้วยไหล่ข้างเดียวก่อนจะแกะขนมปังโฮลวีทหลังตู้เย็นมาคาบไว้กับปากแผ่นหนึ่งรองท้อง เดินยังไม่ทันถึงลิฟท์ดีมันก็ลงไปย่อยอยู่ในท้องเขาแล้วเรียบร้อย ไม่ลืมที่จะแวะแฟมิลี่มาร์ทใต้คอนโดเพื่อชงกาแฟซองสำเร็จรูปแล้วก็เดินออกจากที่พักในระดับความเร็วที่ไม่เร่งรีบนัก
เพราะว่าแยกจากครอบครัวมาอยู่คอนโดมิเนียมคนเดียว บวกลบคูณหารค่าใช้จ่ายแล้วถึงคิดว่าอยู่ที่พักใกล้ๆออฟฟิศนี่แหละดี ใช้เวลาเดินไม่ถึงสิบนาทีเขาก็ถึงบริษัทแบบที่ยังไม่ทันเหนื่อยเลยด้วยซ้ำ ถังขยะหน้าตึกก็มักจะเป็นที่ทิ้งแก้วกาแฟของเขาอยู่ทุกเช้าๆ
ชีวิตประจำวันของนเดชเรียบง่าย แต่มันค่อนข้างจะมีปัญหาอยู่อย่างหนึ่งก็ตรงที่เขามักจะเป็นเป้าสายตาของสาวๆทั้งที่รู้จักแล้วก็แปลกหน้านั่นแหละ ทั้งที่จริงเขาจะยืนรอลิฟท์ตัวต่อไปก็ได้ แต่สาวเจ้าก็เอาแต่กดเปิดซ้ำๆรอจนเขาเดินเข้าไปเบียด จัดว่าเป็นเรื่องน่าอึดอัดระดับต้นๆก็ว่าได้
แต่ร่างสูงก็ยอมอดทนอย่างนี้ทุกๆเช้าเพียงเพราะว่าในอีกไม่ถึงสามนาทีข้างหน้าเรื่องดีๆประจำวันก็จะเริ่มทำงาน ใบหน้าหล่อเดินออกจากลิฟท์เมื่อถึงชั้นที่ทำงานพลางยิ้มทักทายยามหน้าออฟฟิศ นับถอยหลังอีกแค่ไม่กี่ก้าว แล้วก็นั่นไง...
พี่ปิ๊บกำลังยืนหาวหวอดอยู่หน้าโต๊ะชงกาแฟในโซนครัวพอดี!
นเดชรีบวางกระเป๋ายังโต๊ะประจำตัว เขาลอบอมยิ้มเล็กๆในตอนที่มองไปยังโต๊ะทำงานของอีกคน แต่ถึงอย่างนั้นร่างสูงก็เก่งนักเรื่องเก็บอาการ เขาแสร้งเดินไปยังโซนครัวด้วยสีหน้าที่ง่วงนอนเต็มแก่ (ซึ่งมันจะไม่เกิดขึ้นสำหรับคนที่ได้รับคาเฟอีนไปแล้วหรอก) แต่สุดท้ายตัดสินใจที่จะดื่มมันเป็นแก้วที่สอง เพราะอย่างน้อยๆเขาจะได้มีโอกาสอยู่กับพี่ปิ๊บสองต่อสองแม้จะไม่ได้พูดอะไรกันเลยก็เถอะ
อืม... เขาชอบพี่ปิ๊บจริงๆนะ
ชอบในตอนที่อีกคนทำหน้าง่วงๆ ชอบที่พี่ปิ๊บใส่เสือยืดสีขาวตัดกับผิวแทนๆแบบนั้น ชอบแม้กระทั่งรองเท้าแตะรุ่นพ่อ แล้วก็ชอบสีหน้าหลากอารมณ์ในตอนที่ตักเกลือใส่แก้วกาแฟด้วย
“เหี้ยเอ๊ย...”
ได้ยินเสียงอีกคนสบถดังชัดเต็มสองหู สงสัยจะยังไม่ตื่นดีจริงๆ ร่างโปร่งหันมาเห็นเขาหลุดหัวเราะแต่ก็ดูไม่ได้ใส่ใจอะไรนัก ก็ไม่ได้รู้จักกันมากจนถึงขั้นมีผลกระทบอะไรในชีวิตนี่นะ
พูดแล้วก็เศร้าชะมัด มันคงจะดีถ้าเราได้รู้จักกันมากกว่าที่เป็นอยู่
-----------------------------------------------------------
ตอนนี้เป็นเวลาบ่ายโมง มองซ้ายมองขวาว่าไม่มีใครแล้วนเดชก็ล็อกเอาท์ออกจากล็อกอินเดิมก่อนจะพิมพ์ชื่อมิแรนด้าลงไป ไม่นานนักหน้าจอดเกมก็ปรากฏแก่สายตา รวมถึงแชทเดี่ยวที่แจ้งเตือนขึ้นมาทางด้านล่างของหน้าจอด้วย
PIBPIB : มาเร็วจัง
MirandaKerr : ออนรอเราเหรอ
PIBPIB : หลงตัวเองนะเราอ่ะ
ร่างสูงเบ้หน้าหล่อๆก่อนจะลงมือพิมพ์ตอบกลับไป แต่พิมพ์ไปได้แค่ครึ่งประโยคข้อความของอีกฝ่ายก็แสดงขึ้นมาอีก
PIBPIB : ก็มาออนรออะดิ อยากคุยด้วย
นเดชลอบมองพี่ปิ๊บผ่านทางช่องว่างที่มีก่อนจะเห็นว่าร่างโปร่งนั่งอมยิ้มกอดหมอนอิงเอาไว้ราวกับรอลุ้นคำตอบของมิแรนด้าเต็มที เห็นอย่างนั้นก็กลอกตาขึ้นมองเพดานอยู่ครู่หนึ่งเพื่อสรรหาคำพูดดีๆ (หรือจะเรียกว่าตอแหลก็ได้) ตอบกลับไปให้อีกคนทุรนทุราย
MirandaKerr : ทำไมปากหวานจัง
PIBPIB : เคยชิมเหรอหืมหืมหืม
MirandaKerr : ไม่เอาหรอก เดี๋ยวเป็นกระสือ :P
หลุดหัวเราะน้อยๆกับคำพูดคำจาของมิแรนด้าที่เขาสร้างขึ้นมาเองกับมือ ผู้หญิงอะไรขี้อ่อยจัง (เบ้ปากเป็นเส้นตรงประกอบการหมั่นไส้ตัวเอง)
PIBPIB : ดูฟิฟตี้เชดยัง -..-
MirandaKerr : ยังเลย
PIBPIB : เราว่าจะไปดูพรุ่งนี้
MirandaKerr : หื่นอะ
พี่ปิ๊บเงียบไปแล้ว นเดชขมวดคิ้วก่อนจะชะโงกไปแอบมองคนที่นั่งอยู่ฝั่งตรงข้ามอีกครั้ง ทั้งยังกำลังทำหน้าเครียดจนเขารู้สึกกลัวขึ้นมาดื้อๆ รีบหันซ้ายหันขวาเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครเดินผ่านมาทางนี้ แน่ล่ะ เขากลัวอย่างกับอะไรดีว่าจะมีใครรู้ความลับเรื่องมิแรนด้าเข้า
หากแต่เสียงแจ้งเตือนก็ทำเอานเดชเสียหลักเกือบไถลตกเก้าอี้หลังจากปล่อยให้ตัวเองจมอยู่ในภวังค์อยู่สองนาน
พี่ปิ๊บตอบมาแล้ว!
PIBPIB : จะไม่มาเจอกันจริงๆเหรอ
“.....”
ยกมือขึ้นป้องปากเล็กน้อยเพื่อใช้ความคิด นี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกนะที่พี่ปิ๊บขอนัดเจอมิแรนด้า รู้อยู่แก่ใจว่ามันเป็นไปไม่ได้ถึงเอาแต่ปฏิเสธกลับไปทุกครั้ง
ร่างสูงเอนตัวพิงพนักเก้าอี้พลางเหยียดตัวตรงก่อนจะพิมพ์ตอบกลับไปช้าๆแต่แล้วก็ลบทิ้ง เป็นอย่างนี้อยู่ถึงสองสามครั้ง
MirandaKerr : อ่า
PIBPIB : เฮ้ยขอโทษๆ เราไม่ได้ตั้งใจจะทำให้เธอลำบากใจ
MirandaKerr is typing…
‘ อยากเจอเหมือนกั-- ’
MirandaKerr : ไม่เป็นไร
อยากจะทึ้งหัวตัวเองแรงๆชะมัด ทำไมมันน่าอึดอัดแบบนี้นะ ทำไมจะไม่อยากเจอ ทำไมจะไม่อยากไปเที่ยวด้วย ทำไมจะไม่อยาก— เออนั่นแหละ (ทั้งที่อีกฝ่ายชวนเขาดูฟิฟตี้เชดออฟเกรย์นะ!!!) เขาน่ะอยากสานสัมพันธ์กับพี่ปิ๊บอย่างกับอะไรดี แต่ไอ้แบร์มันไม่มีความกล้ามากพอจะทำแบบนั้น
PIBPIB : แค่อยากจะชวนไปดูหนังด้วยกัน
PIBPIB : เราอยากเจอเธอจริงๆนะ
PIBPIB : เราไม่ได้อยากเอาแต่ใจ แต่อยากให้เธอเห็นใจ :[[
กึง
เก้าอี้นวมตัวใหญ่เลื่อนถอยไปข้างหลังเมื่อร่างสูงของใครบางคนยืนขึ้น ปรานต์ละสายตาจากหน้าจอไปมองฝั่งตรงข้ามแล้วก็เห็นไอ้น้องแบร์รี่กำลังพาตัวเอาเดินสวนเขาไปพร้อมกับบุหรี่ในมือ ครั้นพอหันกลับมามองหน้าจอคิ้วเรียวก็ต้องขมวดมุ่นจนผูกเป็นปม
MirandaKerr offline.
-----------------------------------------------------------
อุ้ย เดาถูกกันถ้วนหน้าเลย :katai3:
-
มิรันด้า = แบร์รี่ หรือเปล่า :hao7:
-
เดาหวยไม่ถูกอย่างนี้บ้าง ว่าแล้วต้องเป็นแบร์รี่เห็นมีพิรุธตลอดเลย555 นึกออกเลยถ้าความแตกขึ้นมาพี่ปิ๊บช็อกเลิกเล่นเกมไปซักพักแน่เลยค่ะ #ไม่ใช่ละ
ติดตามนะคะ เป็นกำลังใจให้ค่ะ :impress2:
-
สะดุดตากับชื่อMirandaKerrมาก คือชอบมาก คิดออกเลยว่ารูปดิสจะออกมาสวยขนาดไหน
ก็สมควรจะรักจะหลงขนาดนั้นล่ะนะ :-[
-
โอ้วววว พี่ปิ๊บที่มั่นใจมากกว่าจีบเขาอยู่ ที่แท้ถูกเขา(หนูแบร์)จีบแทนนี่หว่า :laugh:
-
5555ชอบบุคลิกตัวละครแต่ละตัวมากค่ะ เราอ่านมุมมองของนเดชที่มองพี่ปิ๊บแล้วเขินง่ะ (ว้ายย)
ตอนแรกก็เออ ชื่อคล้ายณเดชเลย อ่านไป อืม นเดชจริงๆด้วย555
แอบชอบบุคลิกพี่ปิ๊บเป็นพิเศษ
รอต่อนะคะ
-
ชอบอ่ะนเดชต้องทอแลเพื่อคุยกับพี่ปิ๊บ.
น่าร๊อกอ่ะ. :-[ นเดชสู้ๆ.
-
เอาแล้ววววว มิแรนด้าพลาดซะแล้ว 55555 พี่ปิ๊บจะว่ายังไง
ชอบๆๆ รอตอนต่อค่า
-
ขำอะ นเดชก็นะ ลงทุนจิงๆ มิแรนด้า ยัยผู้หญิง(?)ขี้อ่อย 555555 ถ้าพี่ปิ๊บรู้ความจิงจะเป็นไงน๊า >< ไปบอกพี่ปิ๊บดีกว่าว่ามิแรนด้าจิงๆคือใครรรร...(โดนตีนนเดชชชช) 555555555
-
รู้ความจริงเมื่อไหร่พี่ปิ๊บจะทำหน้าไงเนี่ย
-
เดาถูกด้วยแหะ :katai2-1:
-
อยู่ใกล้กันแค่นี้เอง...
-
กนี้ดเดดด ชอบบบบ มาต่อไวไวเลยยย
-
มากระดึ๊บ กระดึ๊บ รอ
:katai5: :katai5:
-
สนุกดีค่ะ ชอบๆ พี่ปิ๊บฮาดี แต่ซกมกไปหน่อยนะ 555
พี่ปิ๊บ แอบแชทเวลางาน ช่างกล้านะ แอบรักสาวที่ไม่เคยเห็นหน้าอีก
ส่วนแบร์รี่ น้องมิแรนด้า ของพี่ปิ๊บ อยากคุย อยากใกล้ชิดกับพี่ปิ๊บ
แต่ดันมาหลอกพี่ปิ๊บแบบนี้ ไม่อยากจะคิดตอนพี่ปิ๊บรู้ความจริงเลย
แบร์รี่หนุ่มหล่อ แอบรักพี่ปิ๊บที่เป็นผู้ชายธรรมดา ๆ ทำให้อยากรู้ว่า
อะไรในตัวพี่ปิ๊บ ที่ทำให้แบร์รี่ประทับใจ จนถึงขั้นหลงรักได้ขนาดนี้นะ
แอบรักเขาโดยที่เขาไม่รู้ ไม่สนใจตัวจริงด้วย น่าสงสารนเดชจริงเลย
จะฮาก็ฮา แต่ก็แอบเครียดตามนเดชเหมือนกันนะเนี่ย ฮืออ
-
พี่ปิ๊ปไม่สนณเดชเลยยย :katai1:
-
ตามอ่านมาจาก อีกเรื่องปรสิต(ชื่อเหมือนการ์ตูนที่อ่านอยู่)
มีแนวความคิดที่ว่า อ่านของนักเขียนคนไหนแล้วติด เรื่องอื่นๆของเขานั้นก็จะต้องน่าอ่านตามไปด้วย :P 555+
พอมาอ่านแค่หน้าเดียวก้ถูกใจเลย โดนใจ
ยิ่งชอบและโดนมากๆก็ตรง (มาม่าคัพรสต้มโคล้งเหมือนกันกับเขาไม่มีผิด รสนี้น่ะต้องกินดีๆ เสียสมาธิหน่อยเดียวมีสิทธิ์สำลักตายอายหมาเกิดได้) <<< เคยโดนเหมือนกัน เวลาเล่นเกมหรือดูหนัง ถ้าเผลอนะสำลักทุกที 555+ ต้องมีสมาธิในการกิน ฮาจริงๆ ยิ่งถ้าเข้าลึกนะ แสบบรรลัย
ติดตามๆจ้า
มาต่อเร็วๆนะ ทั้งสองเรื่องเบย 5555+
-
เหตุการณ์เหมือนสมัยที่ยังเล่นเกม ออนไลน์เลยอะ 555+ :katai5:
-
น่าร๊ากกก
พี่ปิ้บกับน้องนเดช
ชอบจัง
ชอบพี่ปิ้บ ชายไทยผิวคล้ำ มุกจีบสาวเสี่ยวๆ
แต่นเดช ฝืนเล่นเกมน่าเบื่อหลอกพี่ปิ้บแบบนี้ หลุดสเป๊คพี่เขานะ
ต่อไปก็คบกันยากนา
ชอบเรื่องนี้ค่ะ รออ่านตอนต่อไป
-
นักเลงคีย์บอร์ดที่
WRONGพื้นผิดเบอร์
ตีป้อมโดนใคร หัวใจโดนเธอ
หลงรักเธอแบบเบลอๆ เผลอๆก็ได้เธอเป็นแฟน
( かわいい )
- 03 -
MirandaKerr offline.
“อ้าวเฮ้ย”
ไปเฉยเลย... มิแรนด้ากู
ไม่ทราบได้ว่าเน็ตหลุดหรือตั้งใจจะเลี่ยงกันแน่ แต่ไม่ว่าทางไหนไอ้ปิ๊บก็เซ็งไปแล้วเรียบร้อย เขาดูไม่น่าไว้ใจหรือสาวเจ้าคิดว่าจะโดนฆ่าหั่นศพวะถึงได้ไม่กล้ามาเจอกันสักที เจอเลี่ยงจนเสียเซลฟ์ไปหมด
นั่งรออยู่สองสามนาทีก็ไม่เห็นว่ามิแรนด้าจะกลับมาสักที คงจงใจออฟไลน์แล้วล่ะคิดว่า
“พี่โจ้ ไปรมควันกันป่ะ”
“.....”
เอ้าเงียบ...
หันไปหาเพื่อนร่วมงานคนสนิทที่กำลังนั่งตีป้อมอย่างเอาเป็นเอาตายแล้วก็ถอนหายใจ กำลังมันส์อย่างนั้นหูฟังเบสหนักราคาสี่พันของมันคงไม่เปิดโอกาสให้เขาทะลวงเข้าไปแหงๆ เพราะอย่างนั้นสิ่งที่ปรานต์ทำได้ก็คือการหยิบซองบุหรี่และไฟแช็คเพื่อไปดูดอย่างเปล่าเปลี่ยว
-------------------------------------------------------
อันที่จริงเขาก็ลืมไปแล้วด้วยซ้ำว่าก่อนหน้านี้น้องแบร์รี่มันก็ออกมาสูบบุหรี่เหมือนกัน นึกได้ตอนที่ดันประตูบันไดหนีไปเข้ามาแล้วเจอหมอนี่ยืนพิงผนังอยู่หล่อๆนั่นแหละ
ปรานต์จุดบุหรี่สูบแล้วทิ้งตัวนั่งลงตรงบันไดอีกทาง สูบไปพลางๆก็ไม่รู้จะเอาสายตาไปวางไว้ที่ไหนถึงได้ลอบมองคนตรงข้ามแล้วแอบอิจฉามันเงียบๆ พูดก็พูดเถอะ ถึงจะไม่เคยคุยกับนายคนนี้เลยสักครั้งแต่ก็ใช้ว่าจะไม่รู้ถึงกิตติศัพท์ความฮอตของมัน ลำพังผู้ชายอย่างเขามองยังยอมรับว่าหล่อเลย แต่ติดว่าตอนนี้มันยืนหน้าบูดนี่แหละ
ไปหงุดหงิดอะไรมาวะถึงได้ลุกพรวดพราดออกมารมควันอยู่นานสองนานแบบนี้ ถ้าให้เดาก็คงเล่นเกมแพ้ หรือไม่ก็เจอผีเสื้อสมุทรที่ไหนแคมฟอกซ์อวดนมให้ดูแหงๆ
บุหรี่มวนแรกหมดไปพร้อมๆกับการชั่งใจว่าจะเริ่มชวนคุยดีหรือไม่ดี ทั้งสองคนเอาแต่มองหยั่งเชิงกันหลายต่อหลายครั้งแต่ก็ไม่มีใครเปิดบทพูดออกมา ‘ฮะฮะฮะ เป็นไงครับวันนี้ เล่นเกมเหนื่อยเลยสิ’ ถามแบบนี้จะแปลกๆป่ะวะ
“ดูดบุหรี่นานแล้วหรอ?”
สุดท้ายก็เป็นไอ้ปิ๊บเจ้าเก่าที่ถามออกไปก่อน คนสูงกว่าดูจะตกใจน้อยๆเพราะดันเผลอทำบุหรี่ในมือตกลงพื้นเอาดื้อๆ ดีนะที่สูบไปเกินครึ่งแล้ว
“อ่า... ครับ” เป็นครั้งแรกๆที่ปรานต์ได้ยินเสียงทุ้มนั้นพูดกับเขา น้องแบร์รี่ดูประหม่าเหมือนคนขี้อายอะไรเทือกๆนั้นไม่มีผิด “ตั้งแต่ม.ปลายแล้วครับ”
จะว่านี่เป็นครั้งแรกอีกก็ได้ที่เขาสองคนได้มาสูบบุหรี่ด้วยกันสองต่อสองแบบนี้ เพราะผู้ชายในออฟฟิศนั้นสูบทุกคนเลยก็ว่าได้ แล้วปกติก็ค่อนข้างจะเป็นบรรยากาศที่โหวกเหวกจนไม่เหมาะสำหรับการคิดอะไรมีสาระด้วย
แต่ไอ้ที่คิดอยู่นี่ก็ไม่เชิงว่าสาระหรอกนะ
เจ้าของผิวสีแทนไม่รู้ด้วยซ้ำว่าควรจะคุยอะไรออกไปอีก ตามมารยาทแล้วไอ้หล่อนี่ก็ควรถามอะไรเขากลับมั่งสิวะ แต่นี่เล่นเงียบกริบ เข้าข่ายถามคำตอบคำสุดๆ แถวบ้านเรียกหล่อขรึมนะแบบเนี้ย
จนสุดท้ายแล้วปรานต์ก็รู้ว่าควรจะเป็นแค่เพื่อนร่วมงานที่แปลกหน้ากันแบบนี้ต่อไปแหละดีแล้ว ก็เขาไม่รู้อะไรเกี่ยวกับไอ้หมอนี่เลยสักนิดนอกเหนือจากแค่ที่ตาเห็น จะให้ถามว่ามันใช้ครีมยี่ห้ออะไรก็คงไม่ใช่เรื่องอีก
“พี่ปิ๊บ...”
ในที่สุดนเดชก็เป็นฝ่ายเปิดบทสนทนาอีกรอบในตอนที่เขากำลังจุดมวนที่สามขึ้นสูบ สีหน้าหล่อๆนั่นดูลำบากใจอย่างเห็นได้ชัด แถมเสียงที่พูดออกมาก็เบาหวิวเสียจนเข้าต้องใช้ความตั้งใจฟังพอสมควร
“ถ้าคุณแอบชอบคนๆหนึ่ง คุณจะกล้าบอกเขาหรือเปล่า?”
ปรึกษาเรื่องความรักซะด้วย...
ปรานต์ใช้เวลากลอกตาคิดอยู่ครู่หนึ่งก็กะเทาะขี้บุหรี่เบาๆแล้วว่า “ก็คงบอก แต่จะสมหวังหรือผิดหวังนั่นก็อีกเรื่องหนึ่ง”
พอพูดจบน้องแบร์รี่คนหล่อก็ตีหน้าเครียดใช้ความคิดเสียจนเขาเกิดอยากเสือกขึ้นมาหน่อยๆ เข้าใจหัวอกขึ้นมาเลยเชียว พระเจ้าคงส่งโอกาสนี้มาให้เขาปรับทุกข์เรื่องรักกับคนหัวอกเดียวกันเป็นแน่แท้
“เฮ้ยแบร์รี่...”
“....”
อีกฝ่ายยังคงก้มหน้าใช้ความคิดราวกับเสียงเขาจะไม่มีวันเข้าไปถึงโสตประสาท เฮ้ยไม่ได้ดิ มึงถามกูก็ต้องให้กูถามกลับบ้างครับสหาย “แบร์รี่!”
“....”
อยากถามมากจนต้องเอื้อมตัวไปสะกิดแขนเบาๆ หากแต่ไอ้ปิ๊บก็ต้องสะดุ้งตามเมื่อร่างสูงสะดุ้งจนตัวโยนอย่างกับเขาเป็นของร้อนยังไงยังงั้น
“เฮ้ย ตกใจอะไรขนาดนั้น...” แล้วทำไมต้องเบี่ยงตัวหนีเขาแบบนั้นด้วยวะ ไม่ใช่ว่าเข้าใจผิดไปหรอกนะ
“ไม่มีอะไร”
พอเห็นว่าคนตรงหน้าเอาแต่หลบสายตาแบบนั้นไอ้ปิ๊บก็รู้สึกประหลาดขึ้นมาอย่างช่วยไม่ได้ นี่กูทำอะไรผิดอีกไหม ดูไม่น่าไว้ใจเลยดิหืมหืมหืม “ผมไม่ใช่เกย์เว้ย คือไม่ได้จะพิศวาสอะไรนายหรอกวางใจได้ จะเขยิบหนีทำไม”
“....” นเดชรีบหยิบบุหรี่มวนใหม่ขึ้นจุดสูบ มันเยอะมากสำหรับการสูบในครั้งเดียว แต่ถึงอย่างนั้นก็ช่างเถอะ คำพูดของพี่ปิ๊บน่ะมันน่าหงุดหงิดชะมัด ไม่พิศวาสเหรอ? “ผมไม่คิดอะไรแบบนั้นหรอก”
“เออก็ดี”
“ว่าแต่คุณมีอะไรจะพูดกับผมหรือเปล่า?”
“อ้อ เออ จะถามว่า--” เว้นช่วงไปครู่หนึ่งราวกับชั่งใจเล็กๆว่าควรจะพูดออกไปดีไหม แต่เอาเถอะ พูดกับคนไม่สนิทนี่แหละดี ถ้าไปปรึกษาไอ้พี่โจ้มีหวังเจอซักไซ้ยันลูกบวช “นายคิดว่า... ความรักในโลกออนไลน์แม่งมีจริงป่ะวะ?”
“แค่กๆ” สำลักควันบุหรี่เสียจนคนมองแทบจะเข้ามาช่วยลูบหลังให้ ร่างสูงใช้หลังมือปาดริมฝีปากเบาๆเป็นการกลบเกลื่อน “ขอโทษที”
“ไม่เป็นไร” ปรานต์ว่าปัดๆ เขาไม่ได้ถือสาอะไรนัก
“....”
“เฮ้ยอย่าเงียบนานดิ ที่ผมถามไปอ่ะนายคิดว่าไง”
“....”
นเดชเบือนหน้าบูดๆของตัวเองหลบไปอีกทาง หงุดหงิด... นี่เขากำลังหงุดหงิดจนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่แล้วนะให้ตายเถอะ ทำไมพี่ปิ๊บต้องมาถามอะไรแบบนี้ด้วย กลับไปนะพ่อจะลบยูสยัยมิแรนด้านั่นทิ้งซะเลย
“ไม่มีหรอกครับ”
“ห้ะ...”
“ไม่มีอะไรแล้วใช่ไหม งั้นผมขอตัวไปทำงานต่อแล้วกัน”
“อ้าว...”
พูดจบก็หุนหันเปิดประตูเดินออกมาทั้งสีหน้างุนงงของอีกฝ่าย ถ้าอยู่ตรงนั้นนานอีกนิดมีหวังเขาได้ปล่อยไก่ให้ความแตกแน่ๆ แล้วก็ไม่ต้องสืบเลยถ้าพี่ปิ๊บรู้ว่ามิแรนด้าอะไรนั่นคือไอ้แบร์คนที่นั่งทำงานโต๊ะตรงข้ามกันทุกวันๆล่ะก็...
หงุดหงิดชะมัด
-------------------------------------------------------
เดินกลับเข้ามาในออฟฟิศก็เห็นน้องแบร์รี่มันนั่งหน้านิ่วคิ้วขมวดคลิกเมาส์รัวๆ โอ้โห แค่เห็นก็มันส์จนอยากจะเข้าไปเสือกสักเกม
แต่พอทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้แล้วมองหน้าจอเท่านั้นแหละ มือเรียวก็ต้องรีบเลื่อนเมาส์ไปกดเปิดแถบเตือนสีส้มว่ามีข้อความจากมิแรนด้า ผิดหวังนิดหน่อยที่สาวเจ้าไม่ได้ออนรอคุยกับเขาต่อ คงแค่ล็อกอินเข้ามาเพื่อจะบอกว่า...
บอกว่า...
บอกว่า...
“เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส!”
MirandaKerr : อยากเจอมากนักใช่ไหม
MirandaKerr : ก็ได้ค่ะ เรามาเจอกัน : )
-------------------------------------------------------
จะบ้าตาย!
นี่ไอ้แบร์ทำอะไรลงไปในวันนี้เนี่ย
จุดเริ่มต้นมาจากความที่ทั้งหงุดหงิดทั้งน้อยใจแท้ๆถึงได้ตอบไปแบบนั้น เจอบ้าเจอบออะไรล่ะ มิแรนด้าน่ะมีตัวตนจริงๆที่ไหนกัน (กุมขมับ)
นั่งขดขาบนเก้าอี้นวมพลางคาบบุหรี่ไม่ได้จุดไฟไว้กับปาก นิ้วเรียวยาวกดปุ่มเอนเทอร์แรงจนเกิดเสียงดังในขณะที่รอเกมเข้าระบบ ทันทีที่ยูเซอร์มิแรนด้าข้นสถานะออนไลน์ ปิ๊บปิ๊บก็ทักมายังกับนั่งจับเวลารอยังไงยังงั้น ให้มันได้อย่างนี้สิครับพี่ปิ๊บ
PIBPIB : มาดึกจังวันนี้ :]]
ล็อกอินเข้ามาก็บุญแค่ไหนแล้ว นี่ฉันมาเพื่อจะเบี้ยวนัดพี่นะคะพี่ปิ๊บ โธ่เอ๊ยไอ้อ่อนแบร์!!!!
MirandaKerr : สอนการบ้านให้น้องอยู่จ้า
PIBPIB : โห พี่สาวที่แสนดี
ร่างสูงเบ้หน้าเล็กๆด้วยความหมั่นไส้ ไม่เข้าใจเหมือนกันว่าตัวเองไปเรียนรู้การตอแหลระดับนี้มาจากไหน บ่ายเบี่ยงทุกทีไม่ให้วกกลับเข้าไปเรื่องนั้น เพราะเขายังคิดเหตุผลในการเบี้ยวนัดครั้งนี้ไม่ออกจริงๆ
PIBPIB : เอ้อแล้วพรุ่งนี้ เจอกันที่ไหนดี
นั่นไง...
MirandaKerr : พี่ปิ๊บ...อยากเจอเราจริงเหรอ
PIBPIB : ถามแปลก ก็อยากเจอจริงๆสิ
MirandaKerr : แล้วถ้าเราขี้เหร่อ่ะ
PIBPIB : อูยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
เผลอเม้มริมฝีปากจนเป็นเส้นตรง ร้อยทั้งร้อยถามไปแบบนี้พี่ปิ๊บคงขยาดแน่นอน ไอ้แบร์ตัดสินใจพิมพ์ต่อเพื่อประกอบการตัดสินใจ เอาให้ผวากันไปข้าง
MirandaKerr is typing…
อ้วน สิวเขร่อะ เป็นกากที่ก้น เป็นเกลื้อนที่—
PIBPIB : ต่อให้เธอเป็นหมาเราก็ชอบไปแล้วอ่ะนาทีนี้
“.....”
ลบประโยคที่พิมพ์ค้างไว้ทิ้งทั้งหมดก่อนจะหยิบบุหรี่ลุกเดินออกไปสูบที่ระเบียงห้อง ถ้าคนผูกปมต้องเป็นคนที่แก้ปมนั้นเองล่ะก็ นเดชคิดว่าตัวเองคงเผลอผูกเงื่อนตายไปซะแล้วล่ะ เพราะเขาแทบมองไม่เห็นทางไหนเลยที่จะจบเรื่องมิแรนด้านี่ลงได้ด้วยดี
ก็แค่กลัวว่าอะไรๆจะแย่ลงกว่าที่คิด
ชายหนุ่มมองมือถือเครื่องเก่ากึ้กในมือ แน่นอนว่าเขาไปรื้อหามันมาจนเจอหลังจากที่เก็บใส่กล่องของเก่าไปแล้วเมื่อหลายเดือนก่อน มือใหญ่คาบบุหรี่ไว้กับปากก่อนจะหยิบเอาซิมการ์ดที่เพิ่งซื้อมาจากร้านสะดวกซื้อแกะออกจากแผ่นพลาสติก เลื่อนฝาเปิดด้านหลังของโทรศัพท์ออกแล้วก็จัดการใส่มันเข้าไป
ถึงจะไม่แน่ใจนักว่าสิ่งที่ทำอยู่นี่ผลลัพธ์จะออกมาเป็นแบบไหน แต่นเดชก็กดเปิดเครื่องโทรศัพท์เรียบร้อยแล้ว
PIBPIB : แล้วพรุ่งนี้เราจะติดต่อเธอได้ยังไงอ่ะ
MirandaKerr : อ่า
PIBPIB : แลกไลน์กันปะ
MirandaKerr : เราไม่เล่นไลน์ พี่ปิ๊บเอาเบอร์เราไปได้ไหม
PIBPIB : เขินจุง
MirandaKerr : แมสเสจเอานะ เราอายเสียง
-------------------------------------------------------
เค้าจะได้เจอกันแล้วนะ เอาใจช่วยไอ้แบร์ด้วย!!!
-
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
MirandaKerr : เราไม่เล่นไลน์ พี่ปิ๊บเอาเบอร์เราไปได้ไหม
PIBPIB : เขินจุง
MirandaKerr : แมสเสจเอานะ เราอายเสียง
ฟินเฟอร์ .....
:heaven :heaven :heaven :heaven :heaven :heaven
-
ยอมรับเลยว่าตอนแรกเห็นเรื่องนี้แล้วไม่ได้กดเข้ามาอ่านแล้ววันนี้อยู่ดีก็เลย เออ ลองกดเข้ามาอ่านดูดีกว่า
ไปๆมาๆอ่านมา3ตอนชอบเฉยเลย :impress2:
ชอบๆมาต่อเร็วๆน้า o13
-
กรี้ดดดดด มาต่อแล้ว
อิอือือิ
น่ารักกก เขาจะเจอกันแล้ว ใช่ป่ะ
คุณปรานต์คือแบบนางหยอดน่ารักมากกกก
นเดชค่ะ เราว่าควรทำอะไรสักอย่างนะ สกิลคุณเรายกนิ้วให้เลยนะ 5555
+เป็ด เป็นกำลังใจให้คนเขียน และแบรี่ จีบ พี่ปิ๊บให้ติดนะจ๊ะ ♥
-
ไม่รู้ว่าเรื่องนี้ควรสงสารใคร
ระหว่างพี่ปิ๊ปผู้ไม่รู้อะไรเลยกับน้องแบรี่ที่แอบรัก เฮ้อ
-
ว๊าย เค้าจะเจอกันแล้ว งานนี้มีคนเงินบบบบปนช็อคแน่ๆอ่ะ55555
-
แอบรักรำบากมากไหมลูก
:hao6: :hao6:
-
จะเจอกันแล้วจริงอ่ะ แล้วแบร์รี่จะทำอะไรเนี่ย
หรือว่าจะลงทุนปลอมเป็นผู้หญิง มาเจอพี่ปิ๊บจ้ะ 555
น่าสงสาร แบร์รี่ ได้คุยกันครั้งแรกทั้งที ดันโดนปรึกษาเรื่องความรัก
ว่าแต่หนุ่ม ๆ สูบบุหรี่กันมาก ๆ ไม่ดีหรอกนะ อัดเอา ๆ กันซะ แหม
รอลุ้นตอนหน้า เอาใจช่วยแบร์รี่น้า
-
รอออออออออ
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
จะรอดไหมเนี่ย
-
หวังว่าจะไม่คิดว่าแบร์รี่แบดูจอตัวเองแล้วมาแกล้งหรอกนะ :katai5:
-
อ่าว จอพี่ปิ๊บนี่เองนึกว่าความแตกซะละ
น้องแบร์สู้ตายยย
-
สงสารปี๊ปอ่ะ แบร์ควรรีบสารภาพ ได้กันไวๆนะคะ
-
ชอบที่พี่ปิ้บแทนตัวว่าผมเรียกนเดชว่านายจัง น่ารักกก
รอตอนต่อไปนะคะ ลุ้นๆ
-
ลงชื่อติดตามค่ะ. เห็นอัพบ่อยดี สู้ๆนะ
อยากจะบอกว่าแฟนคนปัจจุบันของเราก็ไปได้มาจากเกมออนไลน์เมื่อสิบกว่าปีก่อน. :laugh:
-
ยังไงล่ะทีนี้
o18
-
พูดแล้วนะพี่ปิ๊บปิ๊บ :katai2-1:
-
มันเหมือนหลอกกันน่ะแบร์ บอกความจริงพี่เค้าดีไหม แล้วก็รุกจีบในฐานะแบร์เลย ช่างหัวมิแรนด้าสิ :katai1:
-
พี่ปิ๊บคงช็อค
-
อูยย~ แบร์รี่เอางี้เลยอ่อ.ระวังพี่ปิ๊บโกรธจริงจังนะเออ.บอกความจริงเร็วๆดีกว่าเนอะ. :o10:
-
กรี๊ดกร๊าดดดด
ไอ้แบร์สู้ๆ เขิลแทนเลยบอกตรงๆ ตอนนี้ 55
-
จะเจอกันแล้วววววว :hao7:
-
แอร๊กกกกกก เรื่องนี้ก็สนุกค่ะ น่ารัก จิกหมอน !!
ปล. คุณ เข่ง สะพานปลา เรา PM. ไปหานะคะ รบกวนเช็คข้อความด้วยค่า
-
อัพมั้ย... อัพเถอะ ;_;
-
น้องแบร์ผู้น่าสงสารรรร :hao7: :hao7: :hao3:
-
นักเลงคีย์บอร์ดที่
WRONGพื้นผิดเบอร์
ตีป้อมโดนใคร หัวใจโดนเธอ
หลงรักเธอแบบเบลอๆ เผลอๆก็ได้เธอเป็นแฟน
( かわいい )
- 04 -
“เยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส” จัดการเมมเบอร์ลงโทรศัพท์เรียบร้อยแล้วก็เอาแต่ดีดดิ้นอยู่บนที่นอนตัวเองด้วยความตื่นเต้นเต็มแก่ “เยสๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”
ไม่คิดไม่ฝันว่าจะได้เบอร์น้องมิแรนด้ามาแล้ว นี่เขามาไกลถึงขั้นนี้ได้ยังไง อยากจะส่งจูบให้คุณแม่และคุณพ่อที่ให้ไอ้ปิ๊บได้เกิดขึ้นมา ขอบคุณชาวโลกและเกมออนไลน์ที่มอบความรักให้กันขนาดนี้ โลกช่างสวยงาม หวานแหวว เป็นสีชมพูเหลือเกิลส์
หันไปมองโทรศัพท์ที่นอนนิ่งอยู่ข้างตัวใจก็เต้นรัว เมื่อกี้เขาเพิ่งแลกเบอร์กับมิแรนด้าเรียบร้อยโรงเรียนปิ๊บ มองดูนาฬิกาแล้วนี่ก็ไม่ใช่เวลาที่ควรจะหลับให้สนิทได้เลย ในเมื่อเราสองคนใกล้ชิดกันขึ้นมาอีกนิดแล้ว
ส่งข้อความไปบอกฝันดี ดีกว่า
Sending a message…
แล้วให้เราเรียกเธอว่าไรอะ พวกชื่อเล่นอะไรงี้
ถ้าเจอกันก็ต้องอนุญาตให้เรารู้ชื่อเล่นแล้วนะ
พิมพ์ไปก็อมยิ้มไป ไหนเมื่อกี้แค่จะบอกฝันดีไง แล้วไหงกลายเป็นไปถามชื่อเขาได้วะ ปรานต์กลิ้งบิดตัวบนเตียงไปมาจนเหนื่อย เขินสุด ๆ ไปเลยโว้ย การพิมพ์ข้อความคุยกันนี่เป็นอะไรที่คลาสสิคมากนะ กว่าจะส่งได้ต้องทวนแล้วทวนอีก ต้องดูว่าตัวอักษรเกินไหมแล้วถึงจะส่งได้
โรแมนติคสุด ๆ ไปเลย
ตึ๊ง
You have a message from ‘มิแรนด้า’
ผงกหัวขึ้นดูโทรศัพท์ที่กำเอาไว้ในมือ ข้อความที่โชว์หราอยู่บนหน้าจอทำให้ปรานต์รู้สึกเหมือนมีใครควักใจเขามาบีบเป็นจังหวะฝากใจแลกเบอร์โทรของหญิงลี นาทีนี้ตื่นเต้นจนต้องกลืนน้ำลายลงคอเอื้อกใหญ่ ก่อนจะหลับตาปี๋แล้วตัดสินใจกดนิ้วสัมผัสลงบนหน้าจอทัชสกรีน
มิแรนด้า
เรียกว่าหมีก็ได้
หมี?
น้องหมี?
น่ารักสุด ๆ ไปเลยโว้ยยยย ผู้หญิงชื่อหมีเนี่ย!!!!!
อยู่ๆก็นึกอะไรขึ้นได้ ดีดตัวลุกไปส่องกระจกตรงตู้เสื้อผ้าอยู่นานสองนาน ปรานต์ใช้มือลูบริมฝีปากหนาๆของตัวเองไปมาก่อนจะทำหน้าไม่สบอารมณ์ เขาเดินไปๆมาๆเล่นกับแสงไฟอยู่นาน แล้วก็ยื่นหน้าเข้าไปใกล้ๆกระจกเพื่อส่องสิวเสี้ยนบนหน้าที่มันช่างน่าเกลียดสิ้นดีพอได้มองใกล้ๆ นี่แม่งผลจากการแดกอะไรไม่ล้างมือสินะ
เสือกปากดีไปว่าต่อให้น้องหมีเป็นหมาก็จะชอบ แต่ถ้าน้องหมีมาเห็นสภาพหมาๆของเขาแบบนี้แล้วรับไม่ได้ล่ะ?...
เอาไงดีวะ
เสิร์ชกูเกิ้ลดูรูปไอดอลหล่อๆแล้วก็พยายามมิกซ์เสื้อผ้าให้เหมือนเขาบ้าง แต่ละคนนี่ก็หน้าใสใจเสือจนทำเอาคนที่เคยมั่นใจนักหนาว่าผิวแทนๆนี่แหละเร้าใจเหลือทนถึงกับเสียเซลฟ์เข้าไปทุกที ครั้นจะให้นั่งรถไปซื้อเครื่องสำอางที่เซ็นลาดฯเอาป่านนี้ก็ยังไงอยู่ แถมเลือกก็เลือกไม่เป็นอีก กับอีแค่ลำพังครีมบำรุงผิวยังไม่เคยใช้เลยด้วยซ้ำไป
“พี่”
เคาะประตูตามมารยาทก่อนจะเปิดเข้าไปป๊ะกับโปสเตอร์วงเกาหลี เอ็กโซ่ เอ็กซ่าที่แปะหราอยู่เต็มห้อง พี่สาวคนรองของเขากำลังนอนมาร์คหน้าแล้ววางแตงกวาอยู่บนเปลือกตา มันน่าเกลียดชะมัด แต่ถึงอย่างนั้นปรานต์ก็ไม่กล้าพูดออกไปหรอก
“หนูยืมเครื่องสำอางพี่หน่อยดิ” รู้ถึงไหนอายถึงนั่น ก็มันเรียกมาตังแต่เด็กอ่ะ กว่าจะรู้ประสีประสาแม่งก็ติดปากจนเลิกเรียกไม่ได้แล้ว
“เครื่องสำอางอะไร?”
“หนูอยากแต่งหน้าแบบผู้ชายๆอ่ะ” ปรานต์มองโปสเตอร์หนุ่มเกาหลีบนผนังแล้วก็เดินไปยืนเก้ๆกังๆอยู่หน้ากระจก ไม่เห็นเคยรู้มาก่อนว่าผู้หญิงต้องใช้เครื่องสำอางเยอะขนาดนี้
“งั้นก็เอาพวกรองพื้น พวกแป้ง ลิป อะไรยังงี้ไปก็แล้วกัน”
“แล้วมันอันไหนบ้างวะพี่ หนูหยิบไม่ถูก”
“อยู่ในตะกร้าๆ รองพื้นก็ไอ้ขวดสีเนื้อไง ระวังนะ ฉันปิดฝาไว้หลวมๆ ส่วนแป้งแกหยิบตลับที่เขียนเลข 12+ ไปนะ ชาแนลมันแพงฉันเพิ่งซื้อมา”
ได้มาสองอย่างแล้ว แค่นี้ก็น่าจะพอมั้ง “แล้วลิปอ่ะ ผู้ชายเขาทาลิปสีไรกันวะพี่”
“แกก็เลือกๆดูสิ ฉันมองไม่เห็น บอกไม่ถูกหรอก”
อดไม่ได้ที่จะเงยหน้าขึ้นมองโปสเตอร์เพื่อเทียบกับตัวเองอีกครั้ง หน้าขาวปากแดงเชียว นึกไปถึงน้องในออฟฟิศ ไอ้แบร์รี่มันก็ดูเป็นแนวๆนี้เหมือนนี่หว่า
“งั้นผมไปนะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เอามาคืน”
ถึงเกิดมาจะไม่ใช่คนหล่อ แต่ปรานต์ก็รู้ว่าการนัดเดทสาวนี่เขาต้องหล่อเป็นพิเศษ โดยเฉพาะกับสาวที่เจอกันครั้งแรกด้วยแล้วล่ะก็
อูย... มิแรนด้าต้องน่ารักแน่ๆเลย
-------------------------------------------------------
มิแรนด้า
เรียกว่าหมีก็ได้
นเดชไม่รู้เหมือนกันว่าอะไรดลใจให้เขาพิมพ์ชื่อเล่นลงไปแบบนั้น ร่างสูงนอนห้อยหัวบนเตียงอย่างหมดอาลัยตายอยาก มองซองบุหรี่ที่ไม่มีบุหรี่ซักมวนก็รู้สึกหดหู่ เขาไม่ได้อยากหลอกพี่ปิ๊บเลยนะ แต่จะให้ทำไงได้ ถ้าพี่ปิ๊บรู้ความจริงจะไม่โกรธตายเลยหรือ
นอนรอข้อความจากอีกฝ่ายอยู่นานก็ไม่เห็นว่าจะตอบกลับมา ป่านนี้พี่ปิ๊บคงดีใจจนหลับฝันดีไปแล้วมั้ง ก็วันรุ่งขึ้นจะได้เจอนางในฝันแล้วนี่ นึกแล้วก็บีบหัวใจ มีแต่เขาใช่ไหมที่ต้องนอนฝันร้าย รู้อยู่แล้วว่าที่ตัดสินใจไปมันเรียกคืนไม่ได้ แต่ก็ยังจะทำ
สุดท้ายพอเห็นว่าไม่มีวี่แววที่อีกฝ่ายจะตอบกลับมา ถึงได้เอื้อมมือไปหยิบไอโฟน หกพลัสโทรศัพท์ตัวจริงมานอนกด เบอร์ที่จิ้มลงไปก็ไม่ใช่คนอื่นคนไกล ไม่ใช่ใครที่ไหน แต่เป็นยัยลูกพี่ลูกน้องจอมแสบที่เขาตัดใจใช้บริการนั่นล่ะ
เอาโทรศัพท์แนบหู รอจนเสียงรอสายตัดไป เสียงหวานใสก็ดังมาแทนที่
“โทรมาดึกดื่นเชียวพี่แบร์รี่”
“ญาหญ้ายังไม่นอนใช่ไหม พี่มีเรื่องรบกวนให้ช่วย”
-------------------------------------------------------
บ่ายโมงแล้ว
นเดชใจเต้นตุ้มๆต่อมๆในขณะที่มองนาฬิกาข้อมือไปด้วย เขานัดพี่ปิ๊บที่ร้านกาแฟฝั่งตรงข้าม กะเอาในใจว่าอีกฝ่ายคงมาถึงในอีกไม่เกินสิบนาทีนี้
วันนี้ร่างสูงอยู่ในชุดกางเกงยีนส์สีดำกับเสื้อยืดสีฟ้าสบายๆ แว่นตาดำยิ่งขับให้ผิวขาวๆและเรือนผมสีน้ำตาลเด่นจนสาวน้อยใหญ่ภายในร้านต่างพากันจ้องมองนับตั้งแต่นาทีแรกที่เข้ามาในนี้ บนโต๊ะของเขาคือโทรศัพท์มือถือสองเครื่อง เครื่องนึงเป็นสมาร์ทโฟนรุ่นใหม่ล่าสุดที่เขาใช้อยู่ประจำ ส่วนอีกเครื่องเป็นมือถือรุ่นเก่าทั้งยังมีรอยถลอกนิดๆ แต่นี่แหละคือไคลแม็กซ์ประจำวันนี้
ไม่ทันขาดคำเสียงแจ้งเตือนก็ดังขึ้น นเดชใช้มือขวาหยิบมันมาเปิดอินบ็อกซ์ดู
You have a message from ‘P’PIB’
เรามาถึงร้านกาแฟแล้วนะ เธอนั่งตรงไหนอ่ะ?
เงยหน้าขึ้นมองร้านกาแฟฝั่งตรงข้ามก็เห็นหลังไวๆเปิดประตูเดินเข้าไปแล้ว ร่างสูงเหยียดตัวนั่งหลังตรงด้วยความตื่นเต้น หัวใจเต้นโครมครามจนแทบเก็บอาการไว้ไม่อยู่
“เขามาถึงแล้วเหรอพี่แบร์?”
ตัดภาพไปที่เด็กสาวผมยาวหน้าตาน่ารักซึ่งนั่งร่วมโต๊ะกับ ‘พี่แบร์’ มาด้วยกันตั้งแต่แรก เธอดูเหมือนคนจะหลับแหล่ไม่หลับแหล่ แต่ถึงอย่างนั้นก็ช่วยกันท่าเจ้าของสาวตานับสิบที่จ้องจะเข้ามานั่งร่วมโต๊ะกับเขาได้เป็นอย่างดี
“ใช่” ตอบรับเสียงเรียบพลางกดแป้นพิมพ์บนมือถือก่อนจะกดส่งออกไป
Sending a message…
ใกล้ถึงแล้ว พี่ปิ๊บเลือกที่นั่งเลย
“ญาหญ้า เธอต้องทำยังไงบ้าง”
หันกลับมาให้ความสนใจกับเด็กสาวที่กระชับสายโซ่กระเป๋าสะพายด้วยท่าทางมั่นอกมั่นใจเต็มที่ เธอยิ้มน่ารัก แล้วว่า “ก็ทำตัวให้เป็นธรรมชาติ อืมมม... หญ้าท่องจำได้ดีแล้วล่ะน่า ว่าต้องเป็นมิแรนด้า ชอบสีฟ้า ชอบดูหนังแอคชั่น แล้วก็เล่นคริสตัลไมเดน แม่มดสาวทรงเสน่ห์~”
นเดชพยักหน้ารับ ใช่... เขาจ้างญาหญ้าลูกพี่ลูกน้องคนน่ารักมาสวมบทเป็นเจ้าของตัวคริสตัลไมเดนที่ฮีลกับสปิริตเบรคเกอร์ปิ๊บปิ๊บจนเกิดเป็นความรัก (จะอ้วก) แต่ก็นั่นแหละ มันคงดีกว่าเป็นไหนๆถ้าเกิดว่ามิแรนด้าตัวจริงจะเป็นเด็กสาวน่ารักๆคนหนึ่งแทนที่จะเป็นผู้ชายตัวสูงที่ชอบกินกาแฟสำเร็จรูปอย่างไอ้แบร์รี่
อย่าว่างั้นงี้เลยนะ... พอเป็นเรื่องความรักแล้วเขาก็มักจะตัดกำลังใจตัวเองเก่งแบบนี้แหละ
“งั้นหญ้าไปแล้วนะพี่” ญาหญ้าลุกขึ้นยืนก่อนจะหันมาขยิบตาให้เขาทีหนึ่ง ซ้ำก่อนไป เธอยังไม่ลืมที่จะถามให้แน่ใจอีกครั้ง “ผู้ชายผิวสีแทนที่ชอบทำหน้าง่วงๆใช่ไหม”
พอนเดชพยักหน้ารับ สาวเจ้าก็อมยิ้มเล็กๆแล้วเดินตรงไปยังร้านกาแฟฝั่งตรงข้ามทันที ร่างสูงไม่แน่ใจอีกแล้วว่าสิ่งที่เขาทำอยู่มันถูกหรือผิด แต่พอลองได้โกหกแล้ว เขาก็คิดว่าการถอยกลับนั้นมันช่างยากเย็นเหลือเกิน
You have a message from ‘P’PIB’
เรานั่งอยู่ตรงด้านในสุดของร้านเลยนะ ข้างๆตู้ปลา
เอามือวางปิดหน้าจอโทรศัพท์ก่อนจะผ่อนลมหายใจด้วยความสับสน ญาหญ้าข้ามไปถึงฝั่งตรงข้ามแล้ว อีกไม่ถึงนาทีก็คงจะเข้าไปข้างในร้านและได้เจอกับพี่ปิ๊บที่เธอไม่รู้ด้วยซ้ำว่าเขารู้สึกกับมิแรนด้ายังไงบ้าง สิ่งที่ลูกพี่ลูกน้องของเขาต้องทำมีเพียงการบอกลา ตีหน้าเศร้าๆ พูดคุยกันนิดหน่อยแบบไร้เหตุผลแล้วเดินออกมาแค่นั้น
[b‘ต่อให้เธอเป็นหมาเราก็ชอบไปแล้วอ่ะนาทีนี้’[/b]
แล้วถ้าพี่ปิ๊บชอบไอ้หญ้าขึ้นมาจริงๆล่ะ...
ถ้าเกิดว่าพี่ปิ๊บจะหลงรักเด็กผู้หญิงคนนั้นหัวปักหัวปำ ถ้าเกิดว่าพี่ปิ๊บจะต้องร้องไห้เสียใจ แค่คิดว่าริมฝีปากแดงๆบนดวงหน้าสีแทนนั่นจะยิ้มให้ใครคนอื่นแทนที่จะเป็นเขามันก็แทบทนไม่ได้แล้ว
‘นายคิดว่า... ความรักในโลกออนไลน์แม่งมีจริงป่ะวะ?’
ผม... ชอบพี่จริงๆนะ พี่ปิ๊บ
ร่างสูงลุกพรวดขึ้นจากเก้าอี้จนเกิดเสียงดังลั่นร้าน เสียเวลาโค้งหัวขอโทษขอโพยพอเป็นพิธีแล้วนเดชก็วิ่งฝ่าฝูงชนในสยามวันหยุดมาอย่างทุลักทุเล ในมือกำโทรศัพท์ที่ใช้ส่งแมสเสจเอาไว้พลางผงกหัวขอโทษคนที่เขาเดินชนไม่ขาดปาก
ร้านกาแฟอยู่ตรงหน้าแล้ว พอมาถึงตรงนี้ก็ไม่รู้ด้วยซ้ำว่านี่ตัวเองทำบ้าอะไรลงไปอีกแล้ว ไอ้อาการลมหึงขึ้นหน้าทั้งที่ยังไม่ใช่เจ้าของนี่เขาก็ไม่เคยประสบพบเจอกับมันมาก่อน แต่ถึงอย่างนั้นก็เถอะ ถ้าไอ้หญ้าเจอกับพี่ปิ๊บเข้าแล้วจริงๆเขาคงจะอกหักเต็มรูปแบบแน่ๆ
ดันประตูเปิดเข้าไปในร้านกาแฟเงียบเชียบ นั่นไง ไอ้หญ้ายังยืนมองซ้ายมองขวาอยู่ตรงนั้น เขาจะให้เงินเธอแล้วบอกให้เอาไปเที่ยวเล่นซะ จากนั้นก็... เดินลงไปนั่งตรงข้ามพี่ปิ๊บ
ไม่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
จะทำอย่างนั้นไม่ได้เด็ดขาด นั่งตรงข้ามพี่ปิ๊บ บ้าบออะไรกันเล่า
ในขณะที่นเดชเอาแต่เกาหัวยุ่งๆของตัวเองญาหญ้าก็ยิ้มออกมาเมื่อเห็นด้านหลังของผู้ชายผิวแทนหนึ่งเดียวในร้านที่กำลังนั่งดูดกาแฟเย็นแก้วโต เธอไม่ทันจะเห็นด้วยซ้ำว่าเจ้าของแผนการต้องการยุติมันไว้แต่เพียงแค่นี้
ปรานต์นั่งรออยู่นานสองนาน เขาตัดสินใจส่งแมสเสจไปหามิแรนด้าอีกครั้งเพื่อถามว่าเธอถึงไหนแล้ว พูดก็พูดเถอะนะ วันนี้เขาละมั่นใจเป็นพิเศษ รู้สึกว่าตัวเองหล่อมากจริงๆ
พอหันกลับมานเดชก็เห็นว่าญาหญ้าเจอพี่ปิ๊บเข้าให้แล้ว เธอกำลังจะออกปากเรียกอีกคน นั่นหมายความว่าเขาจะต้องรีบเข้าไปขัดขวางโดยด่วน
“พี่ปิ๊-- ว้าย!”
เด็กสาวร้องเสียงแหลมเมื่อถูกคว้าท่อนแขนไว้โดยใครอีกคน และตอนนั้นเองที่เจ้าของผิวสีแทนซึ่งเพิ่งกดส่งข้อความเสร็จก็หันมาเผชิญหน้ากับเขาพอดิบพอดี
‘ติ๊ง’
ที่นเดชตกใจน่ะไม่ใช่เพราะว่าโทรศัพท์ในมือเขาสั่นขึ้นมาถูกจังหวะหรอกนะ แต่เป็นเพราะใบหน้าสีแทนเมาง่วงที่เขาหลงรักมาตลอดระยะเวลาสี่ห้าเดือนนี่มันไม่เหมือนเดิมต่างหาก
“อ้าว แบร์รี่”
“...”
“มานี่ได้ยังไง?”
-------------------------------------------------------
เจอกันแล้วนะ มีญาหญ้ามาเสริมทัพด้วย :katai2-1:
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง
กรีดร้องก้องในใจ .....เขาเจอกันแว้วววววววววววววว
:mew1: :mew1: :mew1: :mew1: :mew1:
พี่ปิ๊บ newlook จะ หล่อ เท่ ขนาด แบรรี่ ตะลึงเลยอะดิ
-
พี่ปิ๊บ! พี่แต่งหน้ามาใช่ม้ายยยย.โอ้วว.ม่ายยยยย. :serius2: คุณพี่สาวไม่ช่วยน้องชายเลยนะคะ. :laugh: แบร์รี่อย่าเพิ่งผงะน้าา~
-
:hao6: :hao6:
Wrong พื้นผิดเบอร์ *
-
อุ้ย นี่มันกำลังเข้าสู่ชื่อเรื่องแล้วใช่ป่ะเนี่ย WRONG พื้นผิดเบอร์
เล่นทำเอานเดชตะลึงนี่ มันจะในทางที่ดีหรือไม่ดีอ่ะพี่ปิ๊บ โถ
อ่านไปก็ลุ้นไปกับนเดชด้วยเลยอ่ะ วางแผนเอง ทำใจไม่ได้เองซะงั้น
แล้วนี่เจอกันจัง ๆ แล้ว จะแถไปทางไหนดีอีกแบร์รี่ ที่จะไม่ทำให้พี่ปิ๊บเสียใจอ่ะ
อยากจะขำ แต่ก็แอบเครียดนะเนี่ย สงสารทั้งพี่ปิ๊บ ทั้งแบร์รี่เลยอ่ะ
ชอบพี่ปิ๊บคุยกับพี่สาวจังเลย แทนตัวเองว่าหนูเนี่ย น่ารักจัง :o8:
ชอบชื่ออ่ะ จากนเดช แล้วมีญาหญ้าอีก โอย ขำ ชื่อแต่ละคน :laugh:
-
ปิ๊บบบบ ไปทำอะไรกับหน้ามาาาาาา :katai1: :katai1:
-
อย่าบอกนะว่าพี่ปิ๊ปรองพื้นผิดเบอร์ 55
-
รองพื้นผิดเบอร์ :m20:
-
อย่าบอกนะว่าตกใจสภาพหน้าพี่ปิ๊บกัน :hao7:
-
ผิวสีแทน?? รองพื้น?? แป้งแบบไม่ได้ดูเบอร์ให้?? ลิปติกแดง??
ตายละ พอคิดออกเลยว่าจะเป็นยังไง :ling3:
-
o22. ชวนสตันท์จริงๆนะรองพื้นผิดเบอร์เนี่ย
-
อ๊างงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงงง ค้างอ่ะครับ
:mew5:
อยากเห็นหน้า นเดช ตอนเจอ พี่ PIP แล้วอ่ะครับ
:call: :call: :call: :call: :call: :call:
-
พี่ปิ๊บบบบ รองพื้นผิดเบอร์จริง ๆ เหรอ ม่ายนะ 55555555555
แบร์อะ ยิ่งทำงี้พี่ปิ๊บรู้เข้ายิ่งโกรธอะ ทำกันเป็นขบวนการไปใหญ่แล้ว หล่อแต่ป๊อดก็หมดสิทธินะจ๊ะ
-
ตัดจบได้เหี้ยมมมมมมมมม มากกกกกกกก
โอโห ตอนจบนี้แบบสดุดหัวทิ่มเลย กรี๊ดลั่นบ้านได้กรี๊ดไปแล้ว
ทำกันด้ายยยยยยยลงคอ
ทำไมพี่ปิ๊ปแต่งหน้ามาหรอแล้วแต่งไม่เป็นใช่ไหม หรือยังไง หรือว่า หน้าขาวจนลอย โอ้ย
อยากรู้ๆ
-
คุณคนแต่งจะเล่นมุกนี้จริงๆเหรอคะ แง 5555555
-
แต่งหน้ามาใช่ไหม พี่ปิ๊บบบบ แบร์รี่ตกใจเลย555555555
-
น่ารักจนแบรรี่ตะลึง ตึง ตึง :really2:
-
น้องแบร์กล้าๆ หน่อยน่า ขี้หึงน่าดูนะเรา ลอบก็จีบเลยเซ่ นั่งตรงข้ามกันทุกวันแท้ๆ
พี่ปิ๊บนิวลุคเป็นไง ดีหรือไม่ดี ลุ้น
ขอบคุณค่ะ
-
อ่านตอนแรกก็ยังสงสัยอยู่ว่าเกี่ยวอะไรกับชื่อเรื่อง
5555555555 ไม่เป็นไรนะพี่ปิ๊บ
คนเรามีครั้งแรกเสมอ
-
รู้และที่มาของชื่อเรื่อง
5555555555555555555555555
หัวเราะหยุดไม่ได้จริงๆ
น้องแบร์วันหลังรักพี่ปิ๊ปช่วยพี่ปิ๊บเลือกรองพื้นนะคะ
55555555555555
:laugh:
-
กร๊ากกกก ขอขำรองพื้นหน้าเทาของพี่ปี๊บล่วงหน้า
เอาใจช่วยทั้งสองนางนะ เพราะดูจะเตรียมตัวมาพังทั้งคู่ 5555
ปล.เริ่มไม่ค่อยแน่ใจว่า ใครจะเมะจะเคะ ทีแรกมองว่าปี๊บเมะ แต่แต่งหน้ามันก็ไม่ใช่มั้ย...
-
อีพี่ปิ๊ปทารองพื้นมาหน้าวอกแน่ๆเลย 555555 จะขำหรือสงสารดี :laugh:
ปล.แบรี่สู้ๆจีบพี่ปิ๊ปให้ติดนะแล้วพาพี่แกไปเลือกรองพื้นใหม่ :m20:
-
คือพอแบร์รี่บรรยายถึงผู้ชายผิวแทนหน้าง่วง หาวอ้าปาก หน้ามึนๆ เนี่ย จิ้นอิมเมจเป็นหน้าจงอินมาตลอดเลยแถวตอนล่ายังริมฝีปากหนาอีก มันใช่เลยข่าาาาา >///<
พอคิดภาพรองพื้นผิดเบอร์จนเผลอหน้าเทาก็เห็นภาพเลย 5555
หลายๆครั้งเมกอัพนูน่าคงเลือกรองพื้นสีจุนมยอนมาทาให้จงอิน ฮ่าาๆ
ส่วนน้องแบร์รี่มิแรนด้านี่ พยายามห้ามใจไม่ให้จิ้นเป็นหน้าน้องงุน
แต่ชื่อเธอช่างบ่งบอกตัวตนเหลือเกิน 5555555
คนเขียนไม่ใช่แฟนคลับอซ.ใช่มั๊ยคะ นี่เรามโนไปเอง ติ่งไปเอง หรือเป็นเพราะคนเขียนเป็นอซฟ.และตั้งใจจนบรรยายได้เห็นภาพ 555
ชอบชื่อเรื่อง ชอบคาแรคเตอร์แต่ละตัว ชอบพล็อต และคิดว่าต่อไปคงชอบนิยายเรื่องนี้มากๆแน่ๆเลย เป็นกำลังใจให้และจะติดตามเสมอนะคะ ^^
-
กรั่กกกก แบรี่ ตะลึงไปกับความหล่อนิวลุคของพี่ปิ๊บป่ะล่ะ
แบรี่น่ารักก เราชอบ มาอัพต่อไวไวน้า
-
น้องหมีหึงลมหึงฝน น่าสงสารอะ
แต่ว่า ...พี่ปี๊บเปี๊ยนไป๋
หน้าขาวหล่อเป็นดาราเกาหลีเลยมั้ย 555
-
พี่ปิ๊บนิวลุค
เดาจากเพื่อนผู้ชายที่พยายามช่วยแต่งหน้าตัวเองตอนงานละคร....
#น้องนี่ขำเลยค่ะขุ่นพี่
แต่อาจจะออกมาดีก็ได้น้า~
-
มาสมัครเป็นแฟนคลับพี่ปี๊ปด้วยคนค่าาาา คนอะไร๊ น่ารักจัง :katai4:
-
เป็นพี่สาวที่ดีต้องช่วยน้องชายเลือกรองพื้นนะคะ 5555+
-
ณเดชงานเข้าาาาาา 555+
-
ไม่ใช่อิพี่ปิ๊บมันทารองพื้นไม่เป็น แล้วเล่นทาจนหน้าวอกตัดกับผิวนะ แล้วนี่ถ้าเห็นคนขาวๆปากแดงๆแล้วอยากเอาอย่างหยิบลิปแดงมาทานี่อายจนชั่วลูกชั่วหลานเลยนะเออ 5555 แต่แกคงไม่โก๊ะขนาดนั้นหรอก ................... มั้ง? :laugh:
-
แบรี่หายนานนี่ไปทำใจหน้าพี่ปิ๊ปเหรอคะ? :ling1:
-
คิดถึงแบร์รี่ง่าาาาาาาาาาา :z3:
-
โอ๊ยยยย เข้ามาขำจงอินแบบแรงๆ
เอ้ย ขำพี่ปิ๊บปิ๊บ #แต่ลักษณะพี่ปิ๊บนี่องค์อิกั๊มชัดๆ
ไม่ขอกล่าวถึงมิแรนด้าเค่อ 5555
อ่านแล้วภาพมาเป็นฉากๆ แบร์ป๊อดเอ๊ย
เป็นกำลังใจให้น้องเข่ง แบร์รี่และอิพี่ปิ๊บนะคะ
รอตอนต่อไปอยู่น๊าา
-
แบร์รี่น่ารักจัง
-
คือๆๆๆๆ
อยากอ่านต่อแล้ว
เจอกัน แล้ว ใครจะตกใจใครมากกว่ากัน ลุ้นๆๆ
-
แบรี่น่ารัก :katai5:
-
ลุ้นหนักมากว่าหน้าพี่ปี๊บจะเทาหรือไม่ ถถถถถ
-
สนุกมาก ๆ ปิ๊บแต่งหน้ามาเรอะ จะเป็นไงน๊อ รอตอนต่อไปค่า
-
มาปักรอตรงนี้ค่า 55555555 เรื่องนี้มาแบบ Romantic Comedy เต็มสูบมาก
อ่านไปฮาไป กะแล้วว่าต้องเป็นยอดชายนายแบร์รี่แน่ๆ อ่านชื่อครั้งแรกก็นึกถึงณเดชนะคะ
พอชื่อจริงมาเท่านั้นล่ะฮาเลย 5555555555555 สงสารพี่ปิ๊บเหมือนกันนะเนี่ย หลอกกันแบบนี้มันโหดร้ายนะนาย = =
เราอ่านพันทิปมาเยอะ เชื่อเรา /เดี๋ยว 55555555 แต่มันก็จริงๆนะะะะะ แบบ พี่ปิ๊บเค้าวาดฝันถึงผู้หญิงไว้ไหมอ่ะ
อยู่ๆตัวจริงโผล่มาเป็นรุ่นน้องผู้ชายที่ทำงานซะงั้น ไม่เป็นเกย์นี่เงิบแรงเลยนะ -O- ..
รออ่านตอนต่อไปค่า <3
-
ค้างงงงงงง
:a5: :a5: :a5:
-
เดือนนึงแว้วว :z13:
-
:katai5:
-
มีทั้งปิ๊บ นเดช ญาหญ้า รวมดาราดังทั้งนั้น
-
ชอบค่ะ ตามมาจากปรสิตเหมือนคนอื่นๆบางคน 555
เราชอบคุณมากๆเลยอ่ะ (เฮ้ย อยู่ดีๆก็สารภาพรัก :ling1:)
แต่ชอบจริงๆนะ กี่เรื่องก็ชอบค่ะ
-
คิดถึง.. กลับมาเถอะค่ะ.. หายไปไหนนะ.. :katai5:
-
นักเลงคีย์บอร์ดที่
WRONGพื้นผิดเบอร์
ตีป้อมโดนใคร หัวใจโดนเธอ
หลงรักเธอแบบเบลอๆ เผลอๆก็ได้เธอเป็นแฟน
( かわいい )
- 05 -
“อ้าว แบร์รี่...มานี่ได้ยังไง?” [/i]
มันขาว... ขาวผิดปกติและลอยตัดกับคอดำๆมาก ทั้งยังขับให้ริมฝีปากของพี่ปิ๊บแดงอิ่มจนเด่นขึ้นมาเป็นพิเศษอีกต่างหาก
เกิดอะไรขึ้นกับผู้ชายผิวแทนของเขา..........................
“ไอ้หญ้า กลับไปก่อน เรื่องนั้นน่ะไม่ต้องแล้ว”
“อะ อ้าว” ถึงจะดูงงๆแต่ญาหญ้าก็รู้ตัวว่าเธอไม่ควรโพล่งถามเรื่องนั้นออกมาในตอนนี้ ในเมื่อพี่แบร์รี่ออกตัวมาเองแถมยังยัดเงินใส่มือเธอขนาดนี้แล้ว ญาหญ้าก็คิดว่าเธอควรจะโทรนัดแฟนหนุ่มมากินไอศกรีมแล้วก็ช็อปปิ้งในอีทูดี้สักหน่อยคงจะดีกว่า ถึงได้ยอมเดินออกจากร้านไปอย่างไม่มีข้อโต้แย้งอะไรนัก
ตอนนี้เหลือเพียงผู้ชายสองคนที่ยังคงมองหน้ากันแบบทำอะไรไม่ถูกก็เท่านั้น นเดชยังคงกำโทรศัพท์ในมือไว้แน่น เขาไม่สนใจจะเปิดดูแมสเสจด้วยซ้ำแม้ว่าหน้าจอจะโชว์แจ้งเตือนเด่นหนาแค่ไหน
หน้าของพี่ปิ๊บมันทั้งขาวและหนาเตอะจนแบร์รี่รู้สึกอึดอัดหัวใจเป็นอย่างมาก บางทีก่อนที่จะได้เริ่มบอกความจริงอย่างเป็นจริงเป็นจังเขาควรจะบอกพี่ปิ๊บก่อนว่าเจ้าตัวรองพื้นมาผิดเบอร์ แล้วลิปนั่นก็ทำให้พี่ปิ๊บดูเหมือนตุ๊ดเด็กอะไรเทือกๆนั้นไม่มีผิด
ในฐานะคนแอบรักแล้วนเดชรู้สึกอย่างจริงจังว่าเขาควรแนะนำทางสว่างให้พี่ปิ๊บด้วยการพูดเรื่องนี้ซะ
แต่ว่า....
แต่ว่า....
แต่ว่า....
เขาไม่กล้าพอ
มีความในใจอยากบอก เวลาที่ได้เจอ...
เป็นความจริงใจที่ไม่กล้า แต่ต้องบอกเธอ
.
.
ก็เพราะเธอน่ารัก และฉันอยากจะบอกว่ารัก
ฉันรักอย่างที่เธอเป็นอยู่…
ไม่ต้องทำอะไรมากมายให้มันดูลำบากนัก
“เฮ้ย แบร์รี่”
หลุดจากภวังค์สีขาวผ่องและปากสีแดงอิ่มเอิบนั้นด้วยน้ำเสียงที่คุ้นเคย นเดชรู้สึกอายตัวเองที่เขาเผลอมองอีกฝ่ายแบบเสียมารยาทอย่างนั้น เขาควรจะเดินหนีไปเลยดีไหม หรืออย่างน้อยๆก็ควรได้บอกเรื่องรองพื้นผิดเบอร์ของพี่ปิ๊บก่อน
“เอ่อ... พี่ปิ๊บครับ”
“นัดสาวไว้แถวนี้เหรอนาย เฮ้ย เออ มานั่งด้วยกันก่อนก็ได้นะ” ไหนๆมิแรนด้าก็ยังไม่มาแล้วก็อุตส่าห์เจอเพื่อนร่วมงานถึงที่นี่แล้ว ปราณต์คิดว่าจะไม่ทักไม่ทายกันเลยมันก็คงจะดูใจร้ายไปหน่อย อย่างน้อยๆเขากับหมอนี่ก็เคยคุยกันตั้งครั้งหนึ่งแล้วด้วย
แต่ไอ้แบร์รี่ก็ยังทำท่าทางเก้ๆกังๆระหว่างการจะเดินออกไปกับนั่งลงตามคำชวนของเขา นั่นทำให้ร่างโปร่งจำต้องเอื้อมตัวไปคว้าท่อนแขนนั่นมานั่งลงยังฝั่งตรงข้ามเป็นการตัดสินใจให้
“ดื่มไรป่ะ?”
เห็นหน้าขาวๆนั่นกำลังมองเขาแล้วนเดชก็รู้สึกเขินอายจนทำอะไรไม่ถูก คุณเคยรู้สึกเหมือนเวลาเห็นขนจมูกแต่ดึงในที่สาธารณะไม่ได้ไหม นั่นแหละเขากำลังเป็นแบบนั้นเด๊ะเลย “ไม่เป็นไรครับ”
เห็นท่าทางลุกลี้ลุกลนของคนตัวสูงแล้วก็เลยคิดว่าไม่ควรจะขัดอะไรมันดีกว่า อยากไปก็ไปเถอะ ว่าแต่นี่มันนานแล้วนะทำไมมิแรนด้าไม่มาถึงสักที แมสเสจไปก็ไม่ตอบ เป็นห่วงขึ้นมาจับใจว่าอาจจะเกิดอะไรขึ้นกับผู้หญิงตัวเล็กๆที่จะมาเป็นว่าที่แฟนในอนาคต
แบร์รี่ก็ทำท่าจะลุกไปแล้ว ปราณต์จึงตัดสินใจกดโทรออกหาหญิงสาวที่เขารออยู่นานสองนาน เสียงของเธอคงดูอายๆน่าจั๊กกะเดียมแน่ๆเลย
Rrrr
หากแต่เสียงโทรศัพท์ในมือของคนตรงหน้ากลับดังขึ้นจนทำเอาปราณต์สะดุ้ง เจ้าของมันชะงักไปเล็กน้อย ก่อนจะทำเป็นยกหูขึ้นคุยเสียงเข้มในขณะที่เสียงตื๊ดในสายของปราณต์เงียบไป
“ฮัลโหล จะถึงแล้วล่ะ”
นเดชคุยลมกับปลายสายที่ไม่มีอยู่จริง เขาแอบตัดสายพี่ปิ๊บทิ้งไปแล้ว และตอนนี้ร่างสูงก็รู้แก่ใจว่าควรรีบลุกออกไปจากที่นี่ก่อนที่ความเหมาะเจาะทุกอย่างจะจับโกหกเขาไว้ได้ พี่ปิ๊บคงยังไม่ทันเอะใจอะไรนัก
“ครับผม แล้วเราจะกิ--”
Rrrr
ต้องสะดุ้งโหยงอีกครั้งเมื่อโทรศัพท์ที่แนบอยู่ตรงหูส่งเสียงดังขึ้นมาลั่นร้านอย่างก่อนหน้านี้ ซึ่งมันไม่น่าจะเป็นได้เลยหาว่าเขากำลังคุยกับใครสักคนในสายอยู่จริงๆ นเดชเหลียวหลังกลับไปมองเจ้าของเบอร์โทรเข้าซึ่งอยู่ในท่าเอาโทรศัพท์แนบหูเหมือนกันไม่มีผิด ดวงตาสีดำขลับนั้นเบิกโพลง ยิ่งทำให้เขารีบเร่งฝีเท้าออกไปจากร้านทันที
เขาถูกจับโกหกได้อย่างจัง
“..บ...แบร์รี่! ดะ เดี๋ยว...!”
ปราณต์รีบถลาลุกออกจากที่นั่งทันทีที่พอจะเรียบเรียงอะไรในหัวได้แล้ว ครั้งแรกที่แมสเสจของแบร์รี่ดังแต่หมอนั่นไม่ยอมเปิดดูเขาก็ไม่เอะใจอะไรนัก แต่มันจะบังเอิญสักแค่ไหนเชียวที่โทรศัพท์นั่นดังขึ้นพอดิบพอดีกับที่เสียงตื๊ดแรกในสายของเขาดังบอกว่าโทรติดแล้ว ก็ไม่ได้เอะใจหรืออะไรหรอกนะ แต่พอเขากดโทรไปอีกรอบ ทุกอย่างก็ชัดเจนจนในหัวนี่ตื้อไปหมด
“คุณคะ!”
ผมนี่ยืนขึ้นเลยครับ ปราณต์ทำท่าจะเปิดประตูร้านออกไปหากแต่กลับต้องหมุนกลับมาวืดหล่อๆเมื่อถูกพนักงานในร้านร้องเรียกอย่างจัง อะไรอีก ลืมขอเบอร์ก็บอก รู้ตัวนะว่าวันนี้หล่อมากแต่นี่ไม่ใช่เวลาป่ะครับน้อง
“พี่ลืมจ่ายค่ากาแฟค่ะ”
“....”
รีบควักกระเป๋าตังค์ขึ้นมาควักเงินให้แบบเสียหน้า ขาก็อยู่ไม่สุขสักที มันรังแต่จะซอยเท้าวิ่งตามไอ้หล่อนั่นไปเต็มแก่ อยากจะยัดๆใส่มือพนักงานแล้วพูดหล่อๆว่าไม่ต้องทอนแบบพระเอกซีรีย์อยู่หรอก แต่เงินเดือนยังไม่ออกไง เขาถึงต้องยืนรอตังค์ทอนอยู่แบบนี้
ได้ตังค์ทอนแล้วก็ถลาวิ่งออกจากร้านไป หากแต่ก็ต้องถูกชนด้วยฝูงชนที่เดินขวักไขว่ไปมาจนมองไม่เห็นผู้ชายสูงยาวเข่าดีใส่เสื้อสีฟ้าแพลมเข้ามาให้เห็นในสายตา แต่โบราณว่าขวาร้ายซ้ายดี เพราะอย่างนั้นปราณต์ก็ขอไหลไปตามคนทางด้านขวามือก็แล้วกัน
หายไปไหนวะ... บ้าเอ๊ย!.
ในหัวเขามีแต่เรื่องมิแรนด้าสลับกับหน้าหมอนั่นเต็มไปหมด ถึงจะเป็นคนโง่ แต่ก็ใช่ว่าเขาจะโง่จนปะติดปะต่อเรื่องไม่ถูกทั้งที่มันคาหนังคาเขาขนาดนี้แล้ว หมายความว่าไงวะ ไอ้แบร์รี่แกล้งเขามาตลอดสามสี่เดือนนี่หรือไงกัน ทำทีเป็นผู้หญิงชื่อมิแรนด้าแล้วก็เข้ามาทำความรู้จัก คุยกันถูกคอ ชอบอะไรเหมือนๆกัน แล้วลับหลังก็คงแอบขำจะเป็นจะตายอย่างนั้นใช่ไหม
เอาสิ ถ้าหนีได้ก็หนีไป!
ก็อยากจะรู้นักว่าถ้าเจอกันจัง ๆ ที่ทำงานหมอนั่นจะทำไง
----------------------------------------------------------------------------
มาต่อสั้น ๆ ก่อนนะคะ ยังไงก็ฝากเรื่องสั้นอีกสองเรื่องที่ลงในห้องเรื่องสั้นด้วยนะคะ
ปล. อิมเมจพี่ปิ๊บ คือ จงอิน ส่วนมิแรนด้าคือ เซฮุน จริงๆค่ะ ทายถูกด้วย ขอบคุณนะคะที่ชอบ (เรื่องนี้ต้นฉบับเป็นเซไคค่ะ)
-
เป็นกำลังใจให้นะคะ
-
กรี๊ดดดดดด เรื่องนี้มาต่อแล้วว คิดถึงฝุดๆๆๆค่าาา :z2:
แบรี่อะไม่เนียนพอ โดนพี่ปิ๊บจับได้แล้ว แอบดีใจ จะได้ไม่ต้องลับ ๆ ล่อ ๆ สักที ให้มันออกหัวออกก้อยกันไปเลย 55555 แต่สุดท้ายละใครจะเตือนพี่เค้าเรื่องรองพื้นล่ะ แบรี่รีบหนีไปทำไมมม
-
ว้ายๆๆๆๆ แบรี่อ่าหนีทำไมอ่าจีบต่อหน้าไปเลยคร่า เจ้เอาใจช่วย
ชอบเรื่องนี้ฮาดีเป็นกำลังใจให้นะคะ
-
คิดถึงเรื่องนี้ค่ะ 555555555555555555
แบรี่จะทำยังไงต่อไปน้อ
-
:m29: แบรี่ตายแน่ๆงานนี้
-
สรุปหมีแกก็ไม่บอกแล้วปล่อยให้พี่แกเดินโชว์หน้าลอยปากกินเลือดไปสุดทางสินะ :ling2:
-
คุณพี่สาวทำร้ายพี่ปิ๊บน่าดูเลย..ตอนให้เครื่องสำอางน้องมาก็ไม่ยอมบอกวิธีใช้ให้น้องได้รู้ด้วยอ่า ตลอดทางที่พี่ปิ๊บเดินทางมาที่ห้างใบหน้าของพี่ปิ๊บคงทำร้ายสายตาคนมองน่าดูเลยนะคะ 5555555 :m20:
-
:ling1:
-
กรี๊ดดดดดด :-[ :-[ :-[ :-[ :-[ คิดถึงพี่ปิ๊บมากมากกกกกกกกกกกกกกกกก
ทำไม นเดชต้องเป็นนายเอกขนาดนี้ ...ถึงกะ วิ่งหนี พี่ปิ๊บไปเลย
ทิ้งพี่ เขาไว้งั้นเลยหรา :z3: สงสารหนักมากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก
อยากรุ้ตอนต่อไปไวไว สองหนุ่มจะสานสัมพันธ์รักกันอย่างไรล่ะ
:sad4: :sad4: :sad4: :sad4: :sad4:
-
อ่านเรื่องนี้แล้วติดลมบนนน
อ่านพรวดพลาดรวดเดียวจบเลยคะ
้
สุดท้ายก็ไม่ได้บอกเรื่องรองพื้นใช่ไหมคะนั่น
//ขำกร๊ากเลยคะ555555
-
แบบนี้พี่ปี๊ปต้องสั่นสอนแบร์รี่นะคะ o18
-
รู้แล้ว :hao7:
-
:katai2-1: :katai2-1:
ไม่ต้องหลบๆ แล้ว พุ่งชนได้แล้ว
-
มาซ่ะที นึกว่าจะหายใปแล้วววว
-
โอ๊ย หมดกัพี่ปิ๊บฉัน
รองพื้นผิดเบอร์ กร๊ากกกกกก
หน้าเทาเลยมั้ย
ถ้าแบร์รี่ไม่กล้าบอกแบบนี้ กรุณาแนะนำเพจ 'รักเพื่อนช่วยเพื่อนเลือกรองพื้น' ให้พี่ปิ๊บด่วนนนน
-
กำลังมันส์ รีบมาต่อนะคะ
-
มาต่อแล้ววว รอคอยมานาน
น้องหมีโดนจับได้ซะแล้ว
จะยังไงต่อล่ะนี่ คิดว่าถูกแกล้งน่ะสิ
น้องแบรี่ กลับมาแก้ตัวก๊อนนนนนนนนนน
-
อะไรกันครัชแบร์รี่ เดินหนีพี่ปิ๊บเฉย
ถึงคุณพี่สาวพี่ปิ๊บค่ะ รักน้องควรสอนน้องเลือกรองพื้นนะค่ะ ๕๕๕+
:laugh: :laugh:
แบร์รี่ถึงกับสตั้นในความหล่อเมบของพี่ปิ๊บ o22
อยากอ่านต่อแล้ว ฮาดีค่ะ เวลาอ่านทำให้หัวเราะได้ตลอดจนคนที่บ้าน หาว่าบ้าเลย
-
รองพื้นผิดเบอร์จิงๆด้วย 555+
-
หายไปนานเบย เราลุ้นถูกต้องแล้วใช่ไหม รองพื้นพี่ปี๊ปผิดเบอร์ ไม่อยากจะคิดสภาพหน้าพี่แก :laugh:
-
:really2:
-
อ้ากกกกก ค้างง o22
จะวิ่งทันไหมเนี่ยมัวแต่รอเงินทอน 5555555
-
ด้วยความอยากหล่อเป็นพิเศษ !!!
หน้าวอกไปนิด ? นะค่ะพี่ :a5:
-
ชอบอ่ะเพิ่งเข้ามาอ่าน ชอบพี่ปิ๊บ ชอบแบร์รี่ ขำชื่อมากมาย
สรุปคือชื่อเรื่องเกี่ยวกับตอนนี้สินะ ฮึฮึ รอต่อไปค่ะว่าผลจะเป็นยังไง แอบน่ารักตรงสรรพนามที่พี่ปิ๊บแกคุยกับพี่สาว
'หนู' น่ารักจะไม่ทน! :hao5: :katai2-1:
-
น่ารักมาก.ขำกลิ้ง เอาใจช่วยแบรรี่ ขอให้สมหวังเร็วๆ. รีบมาต่อนะคะ. ขอบคุณค่ะ
-
ถึงว่าทำไมชื่อเรื่องนี้ อ่านตอนนี้แล้วขำกร๊ากกกกกกกกกกกกกกกก รัวๆ
ตามมาจากเรื่องสั้น อ่านแล้วประทับใจมาก มาเป็นแฟนนิยายอีกคนขอรับ
-
กรี้ดดดดดดดด มาต่อแล้ววว เป็นกำลงัใจให้เนาะ อิอิ
:katai4:
-
คิดภาพตามละฮาอะ แต่แบบ...ก่อนไปควรช่วยเลือกรองพื้นใหม่นะ
-
:hao7: :hao7: :hao7:
-
ตามให้ทันน๊า
-
รออยู่นะคะ :ling1:
-
งานนี้รู้ตัวจริง ที่ทำงานก็เจอทุกวัน
รีบมาต่อน่ะค่ะ
-
คิดถึงแล้ว....
กลับมาต่อนะ /คุกเข่าอ้อนวอน :hao7: :hao7:
คิดถึงแล้ว :sad4:
-
เข้าใจอารมย์นเดชนะว่าถ้าเห็นคนที่ชอบหน้าลอยเด่นแต่คอดำอ่ะเป็นยังไง
แต่เปรียบซะเห็นภาพเลย เหมือนเห็นขนจมูกแต่ถอนไม่ได้นี่ฮานะ
ไม่รู้จะสงสารใครดี
จะรอตอนต่อไปนะ
-
งือออ ยังรออยู่นะคะ
-
อยากอ่านต่อจัง
-
ขอโทษนะพี่ปิ๊บ ขอขำเลยก่อนได้ไหม คือแบบไม่ไหวแล้วอะ 55555555555555555555
ตอนออกมาจากบ้านนี่ไม่เอะใจบ้างเลยอ๋อทำไมคนมองกูเยอะงี้ว๊า งื้อ ไอ้ต๊องเอ้ย
-
นักเลงคีย์บอร์ดที่
WRONGพื้นผิดเบอร์
ตีป้อมโดนใคร หัวใจโดนเธอ
หลงรักเธอแบบเบลอๆ เผลอๆก็ได้เธอเป็นแฟน
( かわいい )
- 06 -
วันจันทร์มาถึงเร็วชะมัดเลยว้อยยยยยยยยยยยยยยยยยยย
ปรานต์ขอพูดตรงนี้เลยว่าเขายังนึกไม่ออกว่าถ้าเจอแบร์รี่แล้วจะต้องทำหน้าแบบไหน ถูกเพื่อนร่วมงานที่แทบไม่เคยคุยกันมาแบบนั้นใส่ ร้อยทั้งร้อยก็ต้องยิ่งกว่าช็อก แต่นี่เขามาทำงานและทำตัวเป็นปกติได้ก็ดีแค่ไหนแล้ว
เพล้ง
เสียงแก้วตกแตกทำเอาปรานต์อกอี้แป้นร่วงลงไปอยู่ตาตุ่ม ครั้นพอหันไปมองก็เห็นพนักงานสาวร่วมออฟฟิศมองเขาตาค้างโดยไม่สนใจจะก้มลงไปเก็บเศษแก้วพวกนั้น แม้แต่ตอนที่เดินผ่านเจ๊ศรี หล่อนก็ทำแฟ้มเอกสารตกพลางจ้องเขาตาค้างเหมือนกับคนอื่นๆในตึก
มันจะอะไรนักหนาวะ
แต่ก็... เออ... นั่นแหละ ก็ไม่ปกติหน่อยนึงตรงที่เขายังไม่ยอมคืนเครื่องสำอางพี่สาวนั่นแหละ มันก็ความรู้สึกประมาณว่าต้องไปสู้ศึกกับคนที่หล่อกว่าไง คือจะให้มาทำงานด้วยสภาพกรังๆก็ไม่ได้แล้วไหม กูก็ควรหล่อสักหน่อยเปล่า
“อุ้ยเหี้ย!”
แม้แต่พี่โจ้ก็ยังสำลักโค้กตอนที่หันมาเจอความเปลี่ยนแปลงของเพื่อนร่วมงาน ความหล่อนี่มันเปิดโอกาสให้ชีวิตจริงๆครับ (ซึ้ง)
“อะไร” แสร้งตีหน้าเฉยเมยตอบกลับไปแบบไว้ท่าที ปรานต์เตรียมคำตอบมาแล้ว ถ้าใครถามว่าทำไมหล่อขึ้นผิดหูผิดตาก็กะจะตอบว่าเริ่มหันมาดูแลตัวเองนิดหน่อยไม่มีอะไรเป็นพิเศษ คือนี่กำลังรอให้คนถามอยู่
“ไปทำอะไรมาวะ” คนตัวเล็กถามหลังจากตั้งหลักได้ หยิบโค้กขึ้นดูดอึกใหญ่ๆย้อมใจพลางมองคนที่แปลกไปอย่างผิดหูผิดตา
“แปลกยังไง ก็เหมือนเดิม” ทำไขสือแต่ก็ปัดไรผมน้อยๆ เหล่ไปทางโต๊ะฝั่งตรงข้ามก็เห็นว่าไอ้แบร์รี่ยังไม่มาทำงาน... ดีแล้ว ขอเวลาให้ตั้งตัวก่อน
แล้วมึงจะต้องอึ้ง ที่ทำแบบนั้นกับคนหล่ออย่างกู
“ก็มึงแบบ... แบบว่า... ขาวขึ้น..........”
“ฮะฮะฮะ พี่ว่าอย่างนั้นเหรอวะ” ปรานต์ทิ้งตัวลงนั่งบนเก้าอี้นวมพลางกระชับปกคอเสื้อเชิ้ตของตัวเองและไม่ลืมที่จะทิ้งกาแฟกระป๋องลงทั้งขยะแทนที่จะวางรกไว้บนโต๊ะเฉยๆ “กูก็แค่หันมาดูแลตัวเองนิดหน่อย แต่กูว่าหน้ากูก็ยังโทรมอยู่เลยอ่ะ”
“โทรมที่หน้า” พี่โจ้โพล่งออกมาก่อนจะรู้ตัวว่าเผลอทำเสียงดัง “เอ่อ... คือ... กูหมายความว่า.... โทรมบ้าโทรมบอเหี้ยไร ไม่หรอก ขาวเชียว”
กลั้นขำแบบให้มีพิรุธน้อยที่สุดแล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเข้าโหมดกล้อง แชะใส่เพื่อนรุ่นน้องข้างๆสักทีสองทีจนไอ้ปิ๊บต้องหันมาขมวดคิ้วใส่ “ถ่ายไรวะ”
“คือกูนึกขึ้นได้ว่าตั้งแต่ซื้อมือถือมายังไม่เคยมีรูปเพื่อนสักที้สักที~ ไหนๆวันนี้มึงก็ขาวหล่อดูดีมีสไตล์ขนาดนี้ กูเลยขอถ่ายไง”
เป็นข้ออ้างที่ฟังขึ้นเป็นอย่างมาก เขาเห็นพี่โจ้มันกลั้นหัวเราะจนตัวสั่นกึกๆแล้วก็ส่ายหน้าระอา แม่งเพี้ยนหรือเพี้ยน
พี่โจ้รีบกดเข้าไลน์แล้วทักหาเฟบเวอริทของตัวเองทันที กดส่งไฟล์รูปให้แล้วก็ก้มหน้าก้มตาแอบพิมพ์รัวๆอยู่หลังพนักเก้าอี้สูงๆที่หันใส่ไอ้ปิ๊บ
โจโจ้
เชี่ยอาร์ท มึงดูนี่ๆ
เชี่ยเอ๊ย ขำน้ำหูน้ำตาไหลแล้ว
55555555555555555555555555555555555555555555
ARTIS
หือ
….
เกิดไรขึ้น
โจโจ้
เชี่ยปิ๊บแม่ง
รองพื้นผิดเบอร์
555555555555555555555555555555555555555
ขาวจั๊วะแบบเสี่ยวเหล่งนึ่งยังอาย
_________________________________________________
นี่ปาเข้าไปบ่ายสองโมงแล้วแต่ไอ้แบร์รี่ก็ยังไม่มาทำงาน วันนี้เขายอมแต่งตัวแต่งหน้านานกว่าปกติก็เพราะหมอนี่เลยนะ นี่ใจคอจะหนีทหารไม่มาพูดมาเคลียร์อะไรหน่อยเหรอวะ
จนปาเข้าไปวันที่สองวันที่สาม ปรานต์ก็ยิ่งหงุดหงิดตัวเองที่ปลุกตัวเองตื่นขึ้นมาแต่เช้าเพื่อเสริมหล่อ ขอร้องอ้อนวอนพี่สาวไม่ให้ยึดเครื่องสำอางคืน แต่ก็ต้องมาพบความแป้วที่ว่าไอ้แบร์รี่ไม่ยอมมาทำงานเลยสักวันเดียว
แถมคนในบริษัทก็ชอบส่งยิ้มให้เขาแปลกๆ เขาใจไอ้หล่อก็วันนี้ว่าความหล่อไม่เข้าใครออกใครนี่แม่งน่าอึดอัดใจจริงๆ
กูจะรอมึงถึงแค่วันพรุ่งนี้นะหมี กูอึดอัดใจกับความหล่อขาวเกาหลีแบบนี้ไม่ไหวแล้ว
____________________________________________________
วันนี้วันศุกร์...
ไอ้แบร์รี่หยุดงานไปแล้วสี่วัน และไอ้ปิ๊บก็ปฏิญาณตัวเองไว้แล้วว่าวันนี้จะเป็นวันสุดท้ายจริงๆแล้วสำหรับการมาทำงานในสภาพเวิ่นเว้อแบบนี้ เขาจะไม่ยอมเอาไอ้ห่านั่นมาแลกกับสิวบนหน้าแล้วก็การถูกพี่สาวด่าอีก
มีที่ไหนวะ โกหกกู ทำแบบนั้นกับกูแล้วก็หายไปจากชีวิตทั้งอย่างนั้น คิดว่าตัวเองหล่อมากไหมหืมหืมหืมมิแรนด้า
“อุ๊ย!”
หันไปเจอพนักงานสาวร่วมออฟฟิศสองคนที่ทำหน้าทำตาตกใจตอนที่เขาหันไปมอง เออช่างแม่งเหอะ เขาควรหันมาให้ความสนใจกับการกดน้ำร้อนใส่แก้วกาแฟ จะได้ไม่ตามด้วยการหยิบกระปุกเกลือผิดแทนน้ำตาลอีก
“นี่ ได้ยินข่าวหรือเปล่าเรื่องน้องแบร์รี่ที่อยู่แผนกพัฒนาเกมน่ะ”
หือ...
“ฉันว่าเขาไม่กลับมาแล้วแหละแก เป็นฉันก็ไปจ้ะ”
เมื่อกี้เขาไม่ได้ยินผิดไปใช่ไหม สองคนนี้พูดเรื่องไอ้แบร์รี่ไปไหน อะไรยังไง? มีเรื่องอะไรที่เขาไม่รู้หรือเปล่า
พอเดินกลับมาถึงโต๊ะทำงานถึงได้เอื้อมมือไปสะกิดคนข้างๆ วันนี้พี่โจ้ก็หันมาเห็นเขาแล้วขำพรืดอีกตามเคย ชีวิตมีความสุขมากไปไหมอาทิตย์นี้
“ว่าไงปิ๊บ”
ชั่งใจนิดหน่อยว่าจะเอ่ยปากถามออกไปดีหรือเปล่า จะดูขี้เสือกไปไหม ลำพังเขาเองก็ไม่เคยคุยกับไอ้แบร์เท่าไรนักในสายตาคนอื่น แต่แม่งมาพีคเอาตอนที่เขารู้ว่ามันเป็นสาวที่เขาหลงรักนี่แหละชีวิตของปรานต์ถึงได้เปลี่ยนไป “พี่โจ้...พี่รู้เรื่องแบร์รี่ป่ะวะ”
“ไอ้แบร์อะหรอ... ทำไมอ่ะ?” พี่โจ้ทำท่าเหมือนรู้ และนั่นทำให้คนถามต้องรักษาท่าทีก่อนพูดไปพอสมควรเพื่อไม่ให้คนอื่นจับพิรุธได้
“ก็ไม่เห็นมันมาทำงาน ประสาเพื่อนร่วมงานก็เลยสงสัย” เหตุผลใช้ได้
“อ๋อ...เห็นว่าการีเน่เขาอยากดึงตัวมันไปทำงานนานแล้ว เงินเดือนก็สูงกว่า สวัสดิการก็เสนอให้อย่างดี เขาก็เลยลือกันว่าคงไปแล้วล่ะงวดนี้”
การีเน่ที่ว่าก็คือชื่อบริษัทเกมคู่แข่งของบริษัทไอซ์ฟัคที่เขาทำงานอยู่นั่นเอง เป็นบริษัทใหม่ไฟแรง ทำเกมเล่นง่ายกว่า เข้าใจง่ายกว่า โดยรวมคือแม่งโคตรรถูกใจวัยรุ่นแถมยังฮิตติดตลาดเร็วจนน่าตกใจ แต่ไอ้ปิ๊บไม่ยักรู้มาก่อนว่าแม่งดึงตัวกันดื้อๆงี้
“แบร์รี่มันเก่งมากเหลยเหรอวะ ทำไมดึงแต่มันอ่ะ”
พี่โจ้ฟังแล้วจึงยิ้มแบบผู้รู้ “เอ้า มึงไม่รู้เหรอวะว่าแบร์แม่งเทพสัด กูเคยเล่นกับแม่งอยู่สองสามครั้ง อื้อหืม... ถ้าไม่ติดว่าทำอยู่บริษัทเกมซะเองแม่งคงไปแข่งทัวร์นาเมนท์ได้สบายๆ”
โอ้โห... ยิ่งฟังก็ยิ่งได้รู้ว่ามิแรนด้านี่คือแม่งคงเอาเศษเล็บมาเล่นเพราะไม่อยากหักหน้าเขาสินะ ความภูมิใจที่เคยมีอัดแน่นในตัวปิ๊บปิ๊บสลายหายไปทันตา กูก็ขี้อวดไปซะเยอะ หารู้ไม่ว่าคริสตัลไมเดนนั่นแม่งร่างจำลองเทพชัดๆ (ยิ้มทั้งน้ำตา)
แต่เดี๋ยว...
ถ้าเรื่องราวมาเป็นอิหรอบนี้
ก็เท่ากับว่าเขาจะไม่ได้เจอแบร์รี่อีกแล้วดิ
___________________________________
หายไปนานเลย คิดถึงเสมอนะคะ :z2:
-
:pig4: :pig4:
-
:a5: :a5: :a5: :a5:
ห๊ะ คุณเข่งเลิกดองแล้วหรือ
โอ้วเยสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสสส
:call: :call: :call:
-
ใจคอพี่ปิ๊บจะมั่นไปไหมเนี่ย 555555555 ใครก็ได้บอกพี่แกที้
สั้นไปหน่อยแต่ช่างมัน ของขวัญวันออกค่ายพอดีเหลย
ขอบคุณที่มาต่อนะคะ ชื่นใจ :กอด1:
-
รู้สึกเหมือนตัวเองตาฝาด :katai5:
-
พี่ปิ๊บยังไม่รู้ตัวถึงความขาวที่จุดพีคสิน่ะ กลายเป็นเรื่องตลกเลย ขอบคุณที่มาต่อให้อ่านน่ะจ๊ะ
-
ชอบเรื่องนี้อ่ะ คือตอนที่พี่ปิ๊บทารองพื้นผิดเบอร์เรานี่กรีดร้องในใจว่าไม่นะเลย :laugh:
มาต่อเรื่อยๆเน้อ :กอด1:
-
คุณมาแล้ววววว
คิดถึงมากมาย
อ้าว! เจอแบบนี้ก็หน้าวอกมาฟรี ๆ เลยดิ โธ่!
-
นึกว่าตาฝาด. สงสัยของขวัญส่งท้ายปีเก่าต้อนรับปีใหม่. มาต่ออีกนะ. ขอบคุณจ้า
-
555555555555555 :hao7: :hao7: :hao7:
จะไม่มีใครบอกพี่ปิ๊บเลยหรอ เราไม่ไหว เราขำจะตายแล้ว55555555
-
ดีใจจังได้อ่านแล้ววววววว :mew3:
-
สนุกอ่ะ ฮากลิ้งเลย :jul3:
รองพื้นผิดเบอร์นี่มันเป็นประสบการณ์ที่ไม่ควรลองจริงๆนะ :serius2:
น้องแบร์ แค่ไปตั้งหลักใช่ป่ะ พี่ปิ๊บรออยู่นะน้อง กลับมาๆ :hao6:
-
พี่ปิ๊บเป็นคนที่มองโลกในแง่ดีมากเลยนะคะ :m20:
-
พี่คะ! ไปตามน้องหมีกลับมานะ :sad4: :sad4: :sad4:
-
เรื่องสนุกและน่ารักมากค่ะ
-
อ้าวน้องแบร์จะทิ้งพี่ปิ๊บไปจริงๆหรอ
กลับมาเคลียร์กันก่อน
ไม่ต้องกลัวๆๆ
:hao5:
-
คือแบบ...จะฮาก็ฮาไม่ออก ทำไมดิฉันรู้สึกว่าเรื่องมันเศร้าจัง เศร้าสำหรับพี่ปิ๊บนะ ไม่มีใครในที่ทำงานคิดจะบอกแกหน่อยเหรอ? ถ้าเป็นเรื่องจริงนี่แอบเสียใจอยู่นะ :z3:
แล้วน้องแบร์รี่หายไปไหนคะ ไม่รู้เหรอพี่ปิ๊บแกคิดถึงแล้ว รีบๆ กลับมาเลย ชอบเขา รักเขา ดันหนีหายไปอย่างนี้ใช้ได้ที่ไหนลูก กลับมาเถอะ พี่ปิ๊บให้อภัยแล้ว
ขอบคุณคุณเข่งฯ มากๆ นะคะ สำหรับตอนอัพเดท ชอบเรื่องนี้มากๆ อินกับเนื้อเรื่องสุดๆ อยากให้เขาคู่กัน แต่เหมือนจะไม่ใช่เรื่องง่าย เพราะทั้งแบร์รี่กับพี่ปิ๊บต่างก็...เฮ้ออออออออ
รอคอยตอนต่อไปค่ะ :mew1:
-
เฮ้ย!! แบร์รี่หายอ่ะ ไปไหนแล้วอ่ะ
กลับมาก่อนนน มาต่ออีกน้า เรารออ่านน้า
-
น้องแบร์รีบกลับมาเถอะ
มาบอกเฮียที ว่า(ว)รองพื้นผิดเบอร์. 5555
-
จะฮาไปไหน 555
-
หายไปนานแล้วน้า อยากอ่านต่อแล้วอ่ะ มาไวๆน้า
-
ผ่านไปหลายสัน พี่ปิ๊บแกยังคง... ผิดเบอร์
-
รอติดตามจ้า รองพื้นช่างน่ากลัววว :hao5: :hao5:
-
บอกพี่ปิ๊ปไปหน่อยก็ได้นะ...
-
เข้ามารอพี่ปิ๊บกับแบร์รี่นะคะ คิดถึงค่ะ
-
มาต่อหน่อยสิคะ อยากอ่านต่อจัง ฮือออออออออ
-
ง่า... เรน่าอ่านแล้วสงสารปิ๊บ ถ้าแต่งออกมาแล้วดูแย่มาก น่าจะมีคนใจดีกระซิบบอกหน่อยน้า (เคยพลาดเหมือนกัน เข้าใจ กระซิกๆ) ยังรออ่านต่อนะคะ
-
ฮือออออ หายทั้งแบรรี่ทั้งคนเขียนนนนนน
กลับมาได้แล้ววววววว
-
5555555 เรื่องนี้น่ารักอ่ะ
-
น่ารักจริงๆ เราชอบแบร์รี่มากกกกกก รักที่ซู้ดดดดดดดดด
-
โอย... สนุกมาก ขำจนน้ำตาไหล ช่วยกลับมาแต่งต่อด้วยนะคะ มันค้างอ่ะ... 555
-
มาให้กำลังใจคนเขียนค่ะ
ดีใจแทนปิ๊ปนะคะ ทำเพื่อนร่วมงานอารมณ์ดีกันทั้งอาทิตย์เลย :katai3:
น้องแบร์หนีพี่ปิ๊ปไหนแล้ว